หัวข้อ: [SUPER SPECIAL โจนัท P.85]190713 -ใครว่าผมอ่อนก็ได้..(ต่อไปโจคงได้กลัวเมีย)!

[sam3sam]

เป็นของขวัญวันคริสต์มาสที่หวานถึงใจและถูกใจจริงๆ
ชอบตอนนั่งด้วยกันสองคนแล้วบอก่่าคิดถึงกัน อ่่านแล้วเขินตามเลย

[BeeRY]

อ่านแล้วมันก็รู้สึกดีนะคะที่โจกับนัทจะเลิกกันไปหกปี แต่กลับมารักกันมากขึ้น มันปลื้มจนน้ำตาจะไหล (เว่อร์ )
ขอบคุณสำหรับของขวัญวันคริตมาสค่ะ มารับช้าไปหน่อย มัวแต่ไปฉลองกับเพื่อนอยู่
ฝากกอดป้าปุ้ยด้วยนะคะ เพิ่งรู้ว่าป้ามีงอน ไปตามอ่านทิมมี่แล้วน้า ตอนต่อไปก็รออยู่
แล้วก็เชียร์คุณหวานลงนิยายของตัวเองคนเดียวเลย ต้องมีแฟนๆตามอ่านแน่นอนค่ะ
สุดท้ายขอบอกว่า...รักโจกับนัทเสมอ

[ไอ้หัวแห้ว]

รู้สึกดีใจมากที่ไ้ด้เข้ามาอ่าน
ขอบคุณป้ากับพี่หวานนะครับที่แต่งตอนพิเศษเหล่านี้

เข้ามาเลยได้อ่านตอนพิเศษ ตั้ม-ชดก่อน
ตอนจบที่ตั้มสารภาพเล่นเอาน้ำตาซึมเหมือนกัน
คือลุ้นมากกกก สรุปคนที่ไม่รู้เหี้ยอะไรเลย กลับกลายเป็นตั้มซะงั้น
ชดมันแอ๊บไม่รู้เรื่องหว่า ร้ายจริงๆ อิอิ




พอมาตอนพิเศษของโจ-นัท
เล่นเอาน้ำตาไหล น้ำตาไหลจริงๆ ต้องหยิบทิชชูมาเช็ดกันเลย!
แบบ...เห้ย จริงเหรอ หกปีเลยเหรอ
นานมากกกกก แต่ก็พิสูจน์ "ใจ" คนสองคนได้ว่ายัง "รัก" กันอยู่รึเปล่า

เ้ข้าใจความหมายของ "บ้าน" ที่โจบอก
เพราะโจบอกว่า บ้านหลังนั้น "พัง" ไปแล้ว
นั่นก็เท่ากับว่าทุกอย่างกลับกลายเป็น "ศูนย์"
กลับมาคราวนี้ เอาหัวใจดวงที่เข้มแข็ง(กว่าเดิม) มาสร้าง "บ้าน" หลังใหม่
แน่นอนว่า...ประสบการณ์ย่อมสอนให้ "บ้านหลังนี้" แข็งแรงกว่าเดิมแน่นอน


ขอบคุณคนแต่งทั้งสองอีกครั้ง
ยังยืนยันคำเดิม(จากตอนสุดท้าย)ว่าชอบเรื่องนี้มากๆ ครับ 

[greensnake]

เรารู้ว่าไม่ว่ายังไงเค้าสองคนก็ต้องสานต่ออยู่ดี
หกปีจะไม่สูญเปล่า อย่างน้อยก็รู้ว่าใจตรงกัน
ต่างคนต่างรอกันอยู่ คราวนี้คงไม่ปล่อยแน่ๆ
แค่นี้เราก็ยิ้มแล้วล่ะค่ะ เป็นของขวัญที่ถูกใจจริงๆ
ขอบคุณคนเขียนมากๆเลยค่ะ

[IöLIKE]

ThankS

[drasil]

ดีใจที่ได้อ่านตอนพิเศษค่ะ
ถึงจะเป็นตอนพิเศษที่ทำให้ร้องไห้ก็ตาม

[narunarutoboyz]

กรีดร้องงงงงงง คิดถึงน้องนัทกับพี่โจ
เรื่องนี้ไม่มีโอกาส รวมเล่ม บ้างเหรอคะ
อยากได้เก็บไว้จังเลยอ่าาาาาาาาาาา 

[Ayla]

สนุกมาก เลย

[abcee]

นัทงี่เง้าจัง โชคดีที่โจมีเหตุผลไม่งั้นได้เลิกสมใจ

[yisren.]

บอกตรงๆว่าหลงรักพี่โจ อืมมหมายถึงนิสัยใจคอ และไม่ชอบนัทเลย ชิๆๆๆ เกลียดที่สุดในเรื่องคือหยก ชอบตอนผีๆนะ ขอบคุณค่ะ :heavenจ

[narunarutoboyz]

คิดถึงเลยมาอ่านอีกรอบ(รอบที่ 4 เเล้วมั้ง?) อ่านเเล้วก็ให้รู้สึกว่า.....

จะมีรวมเล่มมั๊ยอ่ะคะ

บอกตรงๆอยากได้มากๆเลย 

[┗◎┗◎]

SPECIAL TUM-CHOT 1

SPECIAL TUM-CHOT 2

SPECIAL TUM-CHOT 3

SPECIAL CC (CHANG - CHOT)

SPECIAL  TUM-CHOT 4

SPECIAL  TUM-CHOT 5

SPECIAL  TUM-CHOT 6

SPECIAL  TUM-CHOT 7

SPECIAL  TUM-CHOT 8

SPECIAL  TUM-CHOT 9

SPECIAL  TUM-CHOT 10

SPECIAL  TUM-CHOT 11

SPECIAL  TUM-CHOT 10

THE END OF SPECIAL TUM-CHOT

SUPER SPECIAL TUM-CHOT







            เราไม่ได้พูดกันออกมาซะทีเดียวว่าเราคบกัน แต่ผมว่าเราต่างก็รู้กันดีว่าความสัมพันธ์มันเป็นยังไง(ถ้าผมไม่ได้เข้าข้างตัวเองเกินไปนะ) แต่เมื่อไหร่ก็ตามที่เราออกสู่สาธารณะชน เราก็ดูเหมือนพี่น้องที่สนิทสนมกันเหมือนเดิม ผมน่ะไม่ใช่ไม่อยากแสดงตัว แต่ผมรู้ว่าไอ้ชดยังไม่พร้อมเท่าไหร่หรอก

          ไอ้โจโทรมาหาผม ชวนผมให้ออกไปกินข้าวตอนสามทุ่ม คือมันพูดในสายนะครับว่ามันหิวมาก ซึ่งผมพอจะรู้สันดานมันดี เลยต้องแปลงสาส์นกันนิดหน่อย


“ไอ้สัด กุหิวข้าวมากจริงๆนะ” แปล ณ เวลานั้นได้ว่า ‘คุณตั้มครับ กุอยากเมามากๆ’

“มึงก็ชวนไอ้นัทออกไปกินด้วยสิ” ผมเปิดสปีคเกอร์คุยกับมัน ขณะที่มือก็จัดหนังสือที่วางระเกะระกะในห้องไอ้ชด คิดเอาเองว่าหลังจากที่มันอาบน้ำเสร็จ เมื่อมันเห็นสิ่งที่ผมทำ มันจะให้รางวัลผมเป็นหอมแก้มผมแรงๆก็ยังดี (ทั้งที่จริงๆกล้าบอกได้เลยว่าหวังมากกว่านั้น)

“มันกินข้าวแล้ว... ไอ้สัด! มึงอย่าถามมากได้มั้ย มึงออกมาเถอะ ไอ้นัทมันเพิ่งสอบเสร็จ กุอยากให้มันพักผ่อนเยอะๆ” แปล ณ เวลานั้นได้ว่า ‘คุณตั้มครับ อย่าถามอะไรมากเลย แฟนผมกำลังจะเข้านอน มีโอกาสแค่ไม่มากที่ผมจะได้ออกไป รีบออกมาเถอะครับ’

ผมเลยบอกมันไปว่า “กุเหนื่อย กำลังจะนอน เกรงใจไอ้ชดมันด้วย มานอนห้องมัน ถ้ากุกลับดึกเดี๋ยวมันต้องลุกมาเปิดประตูให้กุอีก” อันนี้ไม่ต้องแปลอะไรครับ ผมหมายความว่าแบบนั้นจริงๆ อีกอย่าง นานละที่ผมไม่ได้เจอมัน เพราะต่างคนต่างยุ่ง ทำไมผมต้องอยากออกไปหาไอ้เหี้ยโจด้วยล่ะครับ มันน่าสนใจกว่าไอ้ชดตรงไหน?

“ไอ้เหี้ย! ทีงี้ล่ะลืมเพื่อนเลยนะ ถ้าแม่งไม่ออกกุจะเอาสติ๊กเกอร์ไปแปะที่รถมึงว่า ‘ถ้าไม่อยากเจ็บจิ๋ม อย่ายิ้มให้พี่ตั้ม 69’ ตัวใหญ่ๆเลยไอ้สัด” มันหัวเราะเอิ๊กอ๊าก แต่ผมนี่หน้าซีดเผือก เพราะแม่งไอ้ชดยืนมองผมตาเขียวปั๊ด ต่อให้มันใส่แค่ผ้าขมหนูผืนเล็กโชว์ผิวขาวๆดูละเอียดเหมือนเด็กทารกตอนนี้ แต่ผมก็ไม่มีอารมณ์อย่างว่าซักนิดเดียว

“ไอ้สัด มึงอย่าจัญไร กุไม่ได้เหมือนมึง” ผมเลิ่กลั่กปิดสปีคเกอร์โฟน ลืมคิดไปว่ามันยิ่งดูน่าสงสัย ทำไงได้ ณ ตอนนั้นสมองผมประมวลไม่ทันจริงๆ

“มึงนี่แม่งหาเรื่องให้กุละ” ผมบอกมันแล้วกดตัดสายมันไปทันที





ผมยืนมองไอ้ชด ไอ้ชดยืนมองผมนิ่งไม่ได้พูดอะไร จากนั้นก็เดินนิ่งๆไปแต่งตัวของมันต่อ

“ชด ไอ้โจมันล้อเล่น” ไม่รู้ว่ามันคิดอะไร ผมขอแก้ตัวไว้ก่อนดีกว่า

“รู้แล้ว ตั้มดีจะตาย จะไปทำตัวแบบนั้นได้ยังไง” มันบอกหน้านิ่งๆ

“ไหนลองพูดแล้วทำหน้าแบบอื่นดิ แบบนี้มันเสียวสันหลังไงไม่รู้” ผมเดินตั้งใจอ้าแขนเข้าไปกอดมันเต็มที่ แต่มันดันเอี้ยวตัวหลบผมซะนี่

“ทำหน้าไง ถ้ายิ้มแล้วจะเจ็บไรป่าว” มันถาม ผมว่ามันกวนตีนมากไปละ

“ลองดูสิ จะได้รู้” ผมคว้าเอวมันเข้ามาชิด แล้วจุ้บปากมันเร็วๆทีนึง ยอมรับว่านี่ครั้งแรกที่หน้าด้านทำแบบนี้ ปกติผมไม่กล้าทำอะไรแบบนี้กับไอ้ชดหรอก แต่สงสัยตั้งแต่สติผมหายไปกับเรื่องเมื่อกี้ สมองผมพาลหายวับไปด้วย

“ตั้ม!!” มันขมวดคิ้ว จ้องผมนิ่ง จากนั้นก็แกะมือผมออกทันที

“เฮ้ยๆ ขอโทษๆ” ผมเริ่มลนลาน มือไม้สะเปะสะปะ จนเข้าไปเกี่ยวผ้าขนหนูมันร่วงกองลงกับพื้น นี่ก็ว่าแย่แล้วแต่ที่แย่กว่าเมื่อผมก้มลงไปแย่งเก็บผ้าขน หนู พยายามจะห่อตัวมัน แต่มือผมมันดันปัดป่ายไปทั่ว เพราะไอ้ชดดันเอามือมาปิดตาผมไว้

“ตั้ม ทำไรอ่ะ!” มันเหวใส่

“จะ..ผูก ปะ..ปมให้..อะ..ขะ..ขอ..โทษ” ลิ้นผมพันกันไม่หมด เพราะมือผมดันไปโดนชดน้อยเข้า มันเลยปัดมือผมทิ้งอย่างแรงและดึงตัวมันออกห่างผมทันที

“ชด พี่ไม่ได้ตั้งใจ” ผมบอกจริงจัง

“ไปไกลๆเลย” มันคว้ากางเกงมาใส่อย่างรวดเร็ว และเดินเบี่ยงตัวไปคว้าเสื้อมาสวมอย่างลวกๆ

“รังเกียจเหรอ?” ผมถามอย่างน้อยใจ

“ไม่ใช่แบบนั้น แต่มันยังไม่ถึงเวลาแบบนี้” มันบอก

“งั้นมากอดให้ชื่นใจหน่อย” ผมเดินเข้าไปหามันอาดๆ ส่วนมันอ้าแขนรับอย่างกล้าๆกลัวๆ ผมกอดมันไว้แน่นจนเผลอสูดกลิ่นเดอมาพอนสีเหลืองที่มันใช้อาบซะเต็มปอด ยังไม่พอ! ผมดันเผลอสูดกลิ่นตรงซอกคอแล้วดูดเข้าแรงๆซะด้วยนี่สิ ไอ้ชดมันเลยผละออกแล้ววิ่งปรู้ดไปหาไอ้นัทที่ห้องไอ้โจ


มันบอกกับไอ้นัทไปว่าผมจะปล้ำมัน แม่งได้เรื่องเลยไอ้ตอนง้อมันน่ะไม่เท่าไหร่ แต่ตอนอธิบายให้ไอ้นัทฟังนี่สิ ลำบากฉิบหาย เพราะไอ้โจแม่งแกล้งผม มันแต่งนิยายให้ไอ้นัทฟังเป็นเรื่องเป็นราว ไอ้นั่นก็หลอกง่าย เชื่อไอ้โจซะสนิท กว่าจะเคลียร์กันจบผมแทบเหงื่อตก ลืมไปจบที่ว่าน่ะไอ้นัทก็ยังเข้าใจผิดๆแหละ เพราะพอบอกว่าไม่ได้ทำมันก็ไม่เชื่อผมเท่าไหร่ ผมเลยบอกมันไปว่าจะไม่ทำแบบนี้อีก มันถึงยอมให้ผมเจอไอ้ชด...ไอ้โจแม่ง จัญไรเสมอต้นเสมอปลายจริงๆ









เรื่องโดย     SweetSacrifice (ป้าปุ๋ย)
....................................................................

 
เซอร์ไพร์ส!

ถามว่าทำไมถึงมีติ่งตอนพิเศษงอกออกมาได้อีก  55

เพราะไปดีลไว้กับป้าปุ้ยแลกกับติ่งตั้มชดหนึ่งตอน

ซึ่งอนาคตไม่ทราบว่าติ่งจะงอกออกมาอีกหรือไม่ 

แล้วแต่อารมณ์ของป้าแกและผลของการเป็นทาสดีล

[harumi]

 

[IöLIKE]

ThankS

[BeeRY]

เซอร์ไพรส์มากกกกกก หวานนะพี่ตั้มกับน้องชดเนี่ย แต่ถ้าพี่โจไม่เกรียนใส่คงได้หวานกว่านี้

[ไอ้หัวแห้ว]

โอววววววววว


ค้างนะ เซอร์ไพรซ์แล้วค้าง ไม่ได้นะะะะะ



T0T


คิดถึงโจนัท ตั้มชด

[tulakom5644]

ชอบเรื่องนี้มากมายอย่างไม่มีเหตุผล....รู้แต่ว่าพอได้อ่านแล้วหยุดไม่อยู่ค่ะ...ยอมรับสารภาพว่าตั้งท่าจะอ่านหลายรอบแต่ก็ไม่เกิน 2 หน้าซะที แต่จู่พอมาลองอ่านจริงจังขอบอกว่าหลงรักทั้งโจ ทั้งนัทได้อย่างง่ายดายเลยค่ะ  และตอนนี้ก็รักตั้มกะชดไปแล้วเรียบร้อย ขอบคุณค่าที่มาแต่งต่อ แต่ถ้าจะให้ดีก็อยากให้มีตอนพิเศษออกมาให้ชื่นใจอีกเรื่อยๆนะคะ......Special Thanks!! ค่าาาาาาาาา

[RAKDEK_KA]

อยากให้มีอารมณ์บ่อยๆจัง

[หวานเย็น]

คิดถึงเลยมาอ่านอีกรอบ(รอบที่ 4 เเล้วมั้ง?) อ่านเเล้วก็ให้รู้สึกว่า.....

จะมีรวมเล่มมั๊ยอ่ะคะ

บอกตรงๆอยากได้มากๆเลย 

4 รอบ!!

ขอบคุณมากที่ให้การสนับสนุน

เรื่องรวมเล่มตอนนี้คาดว่า ไม่มี

แต่ถ้าเกิดมีจะพีเอ็มไปบอกนะคะ

ชอบเรื่องนี้มากมายอย่างไม่มีเหตุผล....รู้แต่ว่าพอได้อ่านแล้วหยุดไม่อยู่ค่ะ...ยอมรับสารภาพว่าตั้งท่าจะอ่านหลายรอบแต่ก็ไม่เกิน 2 หน้าซะที แต่จู่พอมาลองอ่านจริงจังขอบอกว่าหลงรักทั้งโจ ทั้งนัทได้อย่างง่ายดายเลยค่ะ  และตอนนี้ก็รักตั้มกะชดไปแล้วเรียบร้อย ขอบคุณค่าที่มาแต่งต่อ แต่ถ้าจะให้ดีก็อยากให้มีตอนพิเศษออกมาให้ชื่นใจอีกเรื่อยๆนะคะ......Special Thanks!! ค่าาาาาาาาา

ดีใจที่ชอบ ขอบคุณมาก

ที่จริงเรื่องนี้มันไม่ค่อยมีอะไร เนื้อเรื่องออกแนวเรื่อยเปื่อย ฮ่า

ส่วนเรื่องตอนพิเศษของโจนัท ทีแรกกะจะไม่แต่งเพิ่มแล้ว

แต่พอมีคนเรียกร้องเข้ามา หวานก็มักจะใจอ่อน

ดังนั้น ของคู่โจนัท

หวานจะเก็บไปคิดอีกที

ส่วนตั้มชดนั้นต้องขึ้นกับความสามารถของน้องโล่คนโพสที่จะหาของมาหลอกล่อให้ป้าแต่งให้ได้รึป่าว

น่าสงสารนุ้งโล่จริงๆ บ้างครั้งต้องเอาตัวเข้าแลกเป็นของเล่นของหญิงเฒ่า

กร๊ากกกกก

 



[/quote]

อยากให้มีอารมณ์บ่อยๆจัง

อารมณ์ของป้าน่ะเหรอ แบบผัวป้าชอบทำป้าค้าง ป้าเลยชอบมาแบบอารมณ์ค้างเติ่งตลอด

สังเกตได้จากหลายตอนที่ผ่านมา

กร๊ากกกกก

 

โอววววววววว

ค้างนะ เซอร์ไพรซ์แล้วค้าง ไม่ได้นะะะะะ

T0T

คิดถึงโจนัท ตั้มชด

กอดนุ้งแห้ว เรื่องอารมมณ์ค้างนั้น โทษป้าไม่ได้นะ หวานปกป้องป้าสุดๆอะ

เรื่องค้างต้องโทษผัวป้าคนเดียวเลย ที่ทำให้ป้าอารมณ์ค้าง แล้วมาลงกับเรา

ฮ่าๆๆๆ

 

[CanonDNattari]

อ่านจนลืมไป แล้ว มิน่าช่วงนี้ฝนตกหนักทั่ว กทม หลายวัน อิป้ามีอารมณ์นี้เอง ก๊ากกกกกกกกกก

แล้วเรื่อง tim เมื่อไหร่จะต่อออออออออออออออออออออออออออออออ

[malula]

สรุป พี่ตั้มยังไม่ได้ทำอะไรชดช้อย แค่พี่โจกุเรื่องหลอกนัท
งั้นก็เก็บน้องชดไว้ปักตะไคร้ต่อไป

[Cheese[C]ake]

  อ่านแล้วฮาดีอ่ะ

[Monkey D lufy]

อ่านจบแล้ว..เย้ๆๆๆๆ

สนุกมากเลย  แม้บามตอนจะมีร้ำตาบ้างก็เถอะนะ  555

จะติดตามผลงานต่อไปนะค่ะ

[beery25]

อย่างงี้นี้เอง สนุกมาก

[greensnake]

คู่นี้ไม่ได้หนักหน่วงเหมือนคู่หลัก แต่เรารักเท่ากันนะเออ
อย่างชดอ่ะต้องค่อยๆตะล่อม บุ่มบ่ามได้ที่ไหนกัน
เห็นซื่อๆอย่างนั้นก็ใช่ว่าจะยอม แถมมีตัวช่วยอีกด้วย
ท่าทางคู่นี้จะไม่ค่อยสงบสุขตราบใดที่ยังมีพี่โจ
ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษๆ คิดถึงทีไรก็เข้ามาอ่านพอให้หายคิดถึง
แต่ไอ้อารมณ์เราที่ค้างนี่สิจะสอยมันลงมายังไงดี

[ไอ้หัวแห้ว]

ป้าใจร้ายชิงๆ

เสียใจมาก

[NewYearzz]

อ่าว ตกลงว่า...เข้าใจผิด..โถ 

ขอบคุณที่มาต่อตอนพิเศษน่ารักๆนะครับ

[หวานเย็น]

นั่นแหละ

พอเห็นมีคนอ่านโจนัทหลายรอบ เลยอยากแต่งตอนพิเศษให้ทั้งๆที่เคยบอกไว้ว่าอย่าขออีกเลยแท้ๆ

นี่แหละนะ ความไม่แน่นอน

ถ้าคนโพสว่างคงจะเอามาลง

 

[ไอ้หัวแห้ว]

นั่นแหละ

พอเห็นมีคนอ่านโจนัทหลายรอบ เลยอยากแต่งตอนพิเศษให้ทั้งๆที่เคยบอกไว้ว่าอย่าขออีกเลยแท้ๆ

นี่แหละนะ ความไม่แน่นอน

ถ้าคนโพสว่างคงจะเอามาลง

 

รีบเบยพี่หวานนนนนนนนนนนน

[┗◎┗◎]

 


SUPER SPECIAL JO-NAT
 


 
 

 

http://www.youtube.com/v/3t2Ds-Ogs_I?version=3&hl=th_TH

เพลง  ทุกเวลา
ศิลปิน  อั๊ส ชนัญญา ตั้งบุญจิตร

 บางเวลาที่ฉันขาด   เธอจะเติมให้กัน
บางเวลาที่หนาวสั่น  เธอจะเป็นอุ่นไอ
บางเวลาที่แพ้มา  ก็ยังมีเธอเข้าใจ
บางเวลาเลวร้าย   ฉันยังมีเธอ
 
บางเวลาฉันทำผิด   เธอยังยอมอภัย
บางเวลาฉันร้องไห้   เธอยังให้ไหล่อิง
ไม่ใช่คนที่โชคดี   ที่เกิดมามีทุกสิ่ง
แต่ฉันโชคดีจริงจริง   ที่มีเธอ
 
ตั้งแต่วันนั้นจนวันนี้  ทุกอย่างยังเหมือนเดิม
เธอยังเหมือนเคย  ยังแสนดี
อยากบอกว่าชึ้งใจ

ต่อจากวันนี้ คนคนนี้   จะทุ่มเททั้งใจ
ตอบแทนรักที่ยิ่งใหญ่
ตอบแทนในความหวังดี
ตอบแทนเวลาที่ให้ฉัน
ด้วยทุกเวลาของฉัน  ฉันให้เธอ


บางเวลาฉันทำผิด   เธอยังยอมอภัย
บางเวลาฉันร้องไห้   เธอยังให้ไหล่อิง
ไม่ใช่คนที่โชคดี   ที่เกิดมามีทุกสิ่ง
แต่ฉันโชคดีจริงจริง  ที่มีเธอ

ตั้งแต่วันนั้นจนวันนี้  ทุกอย่างยังเหมือนเดิม
เธอยังเหมือนเคย   ยังแสนดี
อยากบอกว่าชึ้งใจ

ต่อจากวันนี้ คนคนนี้  จะทุ่มเททั้งใจ
ตอบแทนรักที่ยิ่งใหญ่
ตอบแทนในความหวังดี
ตอบแทนเวลาที่ให้ฉัน
ด้วยทุกเวลาของฉัน

ตั้งแต่วันนั้นจนวันนี้  ทุกอย่างยังเหมือนเดิม
เธอยังเหมือนเคย  ยังแสนดี
อยากบอกว่าซึ้งใจ

ต่อจากวันนี้ คนคนนี้  จะทุ่มเททั้งใจ
ตอบแทนรักที่ยิ่งใหญ่
ตอบแทนในความหวังดี
ตอบแทนเวลาที่ให้ฉัน
ด้วยทุกเวลาของฉัน
ฉันให้เธอ ...







แปลกนะ เพลงนี้เล่นวนซ้ำไปซ้ำมา แต่กูกลับไม่รู้สึกเบื่อ
นึกถึงวันนั้น วันที่เราจัดเลี้ยงเล็กๆภายในครอบครัว และเพื่อนสนิทไม่กี่คน
เพื่อให้ทุกคนรับรู้ว่าเราสองคนจะใช้ชีวิตอย่างคู่ชีวิตอย่างคู่รักทั่วไป
ถ้าเป็นชายหญิง อาจจะเรียกว่างานฉลองแต่งงาน


วันนั้นนัทมันร้องเพลงนี้ ไอ้ตั้มดีดกีต้าร์
มันมอบเพลงนี้ให้กู
ไม่รู้ว่ากูควรจะซึ้งหรือควรจะทุเรศมันดี


กูกับนัทยืนบนเวทีเล็กๆในสวนหลังบ้าน บ้านที่เรามีชื่อเป็นเจ้าของร่วมกัน
เวทีเล็กๆที่ไอ้จีกับไอ้ชดช่วยกันทำตั้งแต่เมื่อวานตอนเย็น
นัทจับมือกูไว้แน่น มืออีกข้างถือไมค์ไว้


“เพลงนี้แทนความรู้สึกของผม ให้พี่โจครับ” มันพูดจบอินโทรเสียงกีต้าร์ฝีมือไอ้ตั้มก็ดังขึ้น มันนั่งเยื้องๆไปทางด้านหลังของนัท

“โจ นัทขอบคุณที่โจยอมทำตามคำขอที่นัทเคยขอจนเราสองคนต้องห่างกัน ขอบคุณที่ยอมทั้งๆที่เราต้องเจ็บ ยอมทั้งๆที่โจไม่รู้และไม่เข้าใจ ขอบคุณที่ยังมีหัวใจที่มั่นคง”


นัทพูดไปมองตากูไป ช่วงท้ายเสียงเริ่มสั่น มันหยุดพูดและเริ่มร้องเพลง
มันคงจะซ้อมมาเยอะ นัทร้องได้เพราะมาก กินใจกูสุดๆ
กูงี้ยิ้มกว้างหน้าบาน ปลื้มปริ่มที่เมียทำให้ นัทมันขี้อายนะ ใช่ว่าจะมาทำอะไรต่อหน้าคนเยอะๆได้แบบนี้
ถึงจะเป็นแค่เพื่อนกับคนในครอบครัวก็เถอะ
ส่วนคนร้องแม้เสียงจะไม่สั่นแล้ว แต่มันยิ้มกว้างร้องเพลงเคล้าน้ำตา
เรียกสายตาเอ็นดูได้จากทุกคน แต่มันคงไม่รู้เพราะสายตามันไปได้หนีไปจากหน้ากูเลย จนกระทั่งร้องจบ
มันร้องจบกูดึงมันเข้ามากอด มันซบหน้าแล้วพูดเบาๆบอกกูว่า “ขอบคุณ กูรักมึงนะ”


กูว่า ตอนที่เราเลิกกัน นัทคงจะเสียใจสุดๆ และมันคงจะกลัวมากๆ กลัวว่า เราอาจจะไม่ได้กลับมาคบกันอีกครั้ง
ตอนนั้นกูยอมเฉือนหัวใจตัวเอง นัทก็คงไม่ต่างกัน






 








อาทิตย์ที่แล้ว ก่อนที่เราจะจัดงาน กูพาพ่อแม่ไปคุยกับพ่อแม่นัท เรื่องของเรา
พ่อตาได้เล่าเรื่อง ข้อตกลงระหว่างนัทกับพ่อมัน ให้กูฟัง
พ่อตากูบอกว่า รู้เรื่องของนัทกับกูตั้งแต่ตอนที่กูไปบ้าน ที่กูได้ไปบวชให้เจ้ากรรมนายเวรน่ะ
เขาบอกว่า ไม่เชื่อว่ารักชายชายจะยั่งยืน ขนาดรักแบบหญิงชายยังไม่ค่อยจะรอด
พ่อตากูบอกว่า เขาแค่ห่วง เขาไม่เข้าใจความรักแบบนี้


“หลังจากนั้น สองเดือน พ่อเรียกนัทกลับบ้าน แล้วทำข้อตกลงกัน พ่อต้องการให้นัทพิสูจน์ว่ารักของโจกับนัทมันจริง ไม่ใช่แค่หลง แต่นัทมันขอให้โจเรียนจบก่อน มันห่วงกลัวโจเสียใจจนเรียนไม่จบ อีกอย่างพอโจจบก็คงห่างๆกันไปเอง”

“ผมไม่เคยรู้เรื่องนี้เลยครับ”

“หนึ่งในสัญญานั้น ห้ามบอกโจ โจต้องแสดงว่ารักลูกพ่อ โดยที่โจไม่รู้เงื่อนไขต่างๆที่พ่อตกลงกับนัท พ่อบอกให้นัทลองกลับมาเป็นนัทก่อนมีโจ ลองคบคนอื่น และเปิดโอกาสให้โจทำเหมือนกัน ลองเพื่อให้รู้ว่าสุดท้ายจริงๆคนที่ต้องการคือ คนๆนี้จริงๆรึเปล่า” พ่อเล่าไปไม่ได้มองหน้ากู ส่วนกูก็นั่งข้างๆ แต่ไม่ได้มองหน้าพ่อตาเหมือนกัน แค่นั่งฟังเงียบๆ



กูควรโกรธนะ แต่ไม่รู้ทำไมกูไม่โกรธว่ะ อาจจะเป็นเพราะว่ากูอายุมากขึ้น มองอะไรในมุมมองที่โตขึ้น



“ผมแย่เลยครับตอนนั้น จะตายเอา ผมลองแล้วครับ คบคนอื่นแต่มันก็ยังรักนัทอยู่” คำตอบกูทำให้พ่อตาหันมายิ้มบางๆและตบบ่ากูเบาๆก่อนที่จะเล่าต่อ

ตอนนี้กูสามารถตอบพ่อตาได้แบบนั้นเพราะทุกอย่างมันผ่านไปแล้ว ความทุกข์ในตอนนั้นดูเบาบางลงเมื่อทุกอย่างเข้าที่เข้าทางและกูกับมันกลับมาใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันอีกครั้ง

“พ่อรู้  นัทมันก็แย่พอกัน ที่จริงพ่อไม่บอกให้เลิก แต่นัทมันยืนยันที่จะเลิก มันว่าถ้ายังคบกันแต่ต้องคบคนอื่นด้วยหรือปล่อยให้โจไปกับคนอื่นมันคงทนไม่ไหว ถ้าทำแบบนั้นมันกลัวได้เลิกกันจริงๆ” พ่อนัทเล่าอย่างรู้ดีถึงเหตุการณ์ทุกอย่าง

“แต่เราก็เลิกกันจริงๆ” กูกระตุกยิ้มอย่างสมเพศตัวเองหน่อยๆ

“ใช่ นัทมันเลือกที่จะเลิกทั้งที่ยังรักกัน ดีกว่าเลิกเพราะหมดรักกันแล้ว มันบอกว่าความหวังที่จะกลับมารักกันอีกครั้งมันมากกว่า แล้วถ้าเกิดว่าโจกับนัทไม่ได้กลับมาคู่กัน มันก็อยากเก็บความสุขตอนที่มันรักกันกับลูกโจไว้เป็นความทรงจำดีๆที่มันนึกถึง”

“ถ้าเป็นผม ผมอาจจะเลือกทำเหมือนนัท”

“ถ้าจะกลับมารักกัน อย่าระแวงน้องเรื่องนี้เลยนะโจ ทุกอย่างนัทมันทำเพราะพ่อ เพราะรักโจ”

“ครับพ่อ แต่นัทไม่เคยล่าให้ผมฟังเลย”

“นัทถึงมันจะเป็นเมียโจ แต่ลูกชายพ่อ มันก็ยังเป็นผู้ชาย มันคงไม่อยากรื้อฟื้น อีกอย่างถึงยังไงพ่อก็เป็นพ่อ ถ้าจะให้นัทมันเล่ามันคงไม่ดีเท่าไหร่ พ่อก็คิดว่ามันคงไม่เล่า พ่อเลยเล่าเอง ลูกชายพ่อ พ่อรักมากนะโจ ดูแลนัทดีๆ”

“ครับพ่อ ผมจะดูแลนัทให้ดี”


พ่อตาหันมามองหน้ากู ตบบ่าแล้วลุกเข้าบ้านไปแล้ว ทิ้งให้กูจมอยู่กับความคิดของตัวเองเงียบๆ
พอกูได้ฟังเรื่องทั้งหมดแล้ว กูรู้สึกโล่งใจขึ้นเยอะ
แม้ว่ากูจะรักนัท….
แม้ว่าเราจะกลับมาคบกันแล้ว….
แต่ในใจลึกๆ กูยังคงกลัว…
กลัว…กลัวว่ามันจะทิ้งกูอีก
ก็มันเคยทิ้งกูมาแล้วครั้งหนึ่งนี่หว่า…กูก็กลัว




กูทบทวนเรื่องต่างๆเงียบๆ
ถ้ากูยอมเฉือนหัวใจตัวเอง…นัทมันไม่ต่าง
ถ้ากูร้องไห้จนไม่รู้จะเอาน้ำตาที่ไหนมาเสีย…นัทมันก็คงเป็นเหมือนกัน
นัททำอะไรไปทุกอย่าง ด้วยความหวังเพียงเล็กน้อยว่า สักวันเราอาจจะกลับมารักกันอีก
ถ้าเกิดว่า…กูเจอคนใหม่ที่ไปกันได้ดี แล้วกูรักเขา…กูไม่อยากจะคิดเลยว่านัทมันจะแย่แค่ไหน
กูว่าที่มันยอมพ่อมัน เพราะมันรักกูจริงๆ
ถึงมันจะยอมคบคนอื่นๆ แต่ไม่เคยมีใครได้เข้ามาแทนที่กู
ไม่เคยมีแฟนคนไหนของมันได้เห็นตัวตนที่แท้จริง ทุกคนจะเลิกกับมันเพราะเข้าไม่ถึงตัวตนของมัน
จนสุดท้ายมันเหนื่อยและเริ่มอยู่นิ่งๆ เหมือนที่กูเป็น
เห็นนัทมันหัวอ่อน แต่ใครจะไปรู้ว่าพอมีเรื่องแล้วมันกลับเป็นคนที่ใจแข็งและเด็ดเดี่ยวกว่าที่คิด



เมียกูใจเด็ดฉิบหาย ทำเอาผัวเกือบขาดใจตายเพราะขาดมัน




ตอนนี้กูไม่กลัวอะไรแล้ว ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เราจะต้องผ่านมันไปด้วยกัน
จากที่ฟังเรื่องที่พ่อตาเล่า กูจะต้องไปขอให้มันสัญญาว่ามีเรื่องอะไรคราวนี้มันต้องปรึกษากูก่อน
แม้ว่าใครหน้าไหนจะขอให้เป็นความลับ มันต้องบอกกู เพราะเราถือเป็นคนๆเดียวกันแล้ว
ผัวเมียสำหรับกู ไม่ใช่ช้างเท้าหน้าและเท้าหลัง แต่…
เป็นเท้าข้างซ้ายกับเท้าข้างขวามากกว่า ถ้าไม่ก้าวไปทางเดียวกันทุกอย่างมันจะลำบาก
ดังนั้น เรื่องในครอบครัวของเรา ต้องผ่านการไตร่ตรอง และความคิดเห็นของเราทั้งคู่




นัท ถ้ามันได้สัญญา มันจะรักษายิ่งชีพ เหมือนที่มันสัญญาจะไม่ให้กูรู้ มันก็ไม่เคยปริปากบอกใคร
ไม่ว่าจะสนิทแค่ไหน มันยอมให้ทุกคนประณามมัน ที่มันทิ้งกู
มันยอมรับความผิดทั้งหมด ไว้ที่มัน ยอมให้คนอื่นว่ามันงี่เง่า ใจร้าย ใจดำ








กูไม่รู้จะพูดยังไง …..กูโคตรรักมันเลยว่ะ
มันทำอะไรหลายอย่างอย่างลงไปเพียงเพราะความหวังอันน้อยนิด ว่าสักวันเราจะกลับมารักกัน
พอเรื่องนี้มันผ่านมาได้ มันทำให้เรารักและเข้าใจตัวเองมากขึ้น
รวมไปถึงเราเข้าใจกันและกัน คราวนี้ไม่ว่าเรื่องอะไรจะหนักแค่ไหน เราก็พร้อมจะให้อภัย

แม้ช่วงเวลาที่ผ่านมา ทุกอย่างมันจะสาหัส
แต่เมื่อมันผ่านไปแล้ว ผลผลิตของมันช่างคุ้มค่า


“โจนั่งทำอะไรมืดๆ ยุงจะหามเอา เข้าบ้านได้แล้ว”
นัทเดินมายืนตรงหน้าแล้วยิ้มให้กู มันยืนมือมาให้กูจับแล้วดึงให้เดินเข้าบ้าน

“นัท พี่รักนัทมากนะ”
กูบอกมัน มันหันมาสบตาแก้มแดงแต่ไม่ได้หลบตา
มันยิ้มนิดๆแล้วหัวเราะในคอ มันคงขำที่กูแทนตัวเองว่าพี่
ห่า หัวเราะขำกูซะกูเริ่มเขินตัวเอง


“นัทรักพี่โจมากเหมือนกัน”
มันบอก แล้วยิ้มกว้างเดินจูงมือกูเข้าบ้าน
กูก็ยิ้มกว้างแล้วเดินตามแรงฉุดของคนข้างหน้า
กูก้มมองมือที่เราจับกันไว้ แล้วกระฉับมือให้แน่นจนนัทหันมายิ้มขำว่า กูทำตัวแปลกๆ


บางครั้งความโรแมนติค มันไม่ขึ้นกับสภาพแวดล้อมหรอกนะกูว่า
ความโรแมนติคที่แท้จริง มันขึ้นอยู่กับว่า เราอยู่กับใคร
เชื่อไหมว่า แค่การเดินเงียบๆ  ภายใต้ความมืดของสองข้างทาง ถ้าเงยหน้าขึ้นฟ้าแสงดาวหรือแสงจันทร์ไม่มีหรอก
เพราะวันนี้เมฆมาก ฟ้าเริ่มแลบ มีเสียงครืนๆ ฝนจะตกแหล่ ไม่ตกแหล่
แต่ถึงยังไง….
แค่นี้มันก็ดูโรแมนติคสุดๆสำหรับกูแล้ว






 

















“โจ มึงเปิดเพลงอื่นบ้างก็ได้ กูสัญญาว่ากูจะไม่มีทางบ่นน้อยใจมึงแน่ๆ ถ้ามึงเปิดฟังเพลงอื่นบ้าง” น้ำเสียงเอือมระอาของเมียรัก ดังมาก่อนที่กูจะเห็นตัวคนพูด กูนั่งอยู่บนโซฟาหันไปมองที่มาของเสียงที่เดินหน้างอเข้ามาใกล้

“กูชอบ” กูบอกมันตามที่คิด

“มึงจะชอบเหี้ยไรนักหนาวะ ถึงจะชอบขนาดไหนมึงเปิดเทรคเดียววนซ้ำๆ จนกูหลอน ขนาดนอนกูยังละเมอร้องเพลงนี้ได้เลยแม่ง” มันทำหน้าหงิกบ่นยาว

กูยิ้มตาหยีสบตามันอย่างไม่สะทกสะท้าน

“มึงเป็นไรของมึง เข้าวัยทองรึไงเรื่องแค่นี้ก็บ่น เพลงนี้กูประทับใจมึงร้องให้กูตอนวันแต่งงานของเราแท้ๆ มึงเขินกูก็บอกมาตามตรง” กูยังยิ้มกว้างแหย่เมียตัวเอง

ไอ้นัทมองตาขวาง ถอนหายใจแล้วขึ้นมานั่งคร่อมบนตักกู ก่อนที่มันจะเอามือทั้งสองข้างตะปปเข้ากับหัวกูแล้วเริ่มเขย่า จนกูหัวสั่นหัวคลอน มันไม่ได้ทำแรงมาก เหมือนมันหมั่นไส้กู

“เขินส้นตีน ผ่านมาเป็นปีๆ มึงเล่นเปิดทุกวัน วนซ้ำๆวันละเป็นสิบรอบ มึงให้โอกาสหูกูได้ฟังเพลงอื่นบ้าง บอกให้ใส่หูฟังคนเดียวมึงเสือกไม่ยอม แล้วแม่งเปิดดังลั่นบ้านทุกวัน กูไม่ไหวนะโว้ย  มึงเข้าใจไหมๆ”

กูเอามือกอดเอวมันไว้แน่น ปล่อยให้เมียเขย่าหัวกูต่อไป

“คร้าบผม ที่รักเบื่อ ผัวจะเปิดฟังแค่ก่อนนอนพอไหมครับ”

เหมือนคำพูดกูจะทำให้มันพอใจ เพราะมันหยุดเขย่าหัวกูแล้วพยักหน้ายิ้มหวานให้ มันน่ารักจนกูอดใจไม่ไหวก้มลงหอมแก้มมันทั้งสองข้าง แถมด้วยการจุ๊บปากมันอีกที

เป็นไงล่ะวิธีอ้อนของเมียกูน่ะ

อ้อนได้ฮาร์ดคอร์มาก แต่มันก็น่ารักกระชากใจกูทุกครั้งนั่นแหละ

มีความสุขจริงๆโว้ยยยยยยย












เรื่องโดย     หวานเย็น 
....................................................................