-
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย, ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้งสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกเล้าฯ ในเรื่องการเมือง เชื้อชาติ เผ่าพันธุ์ ศาสนา และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงการตั้งชื่อเรื่องด้วยคำหยาบ คำไม่สุภาพ ล่อแหลม และชี้เป้าให้เล้าฯ ถูกเพ่งเล็ง จากทางราชการ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าตัวไม่ยินยอม
5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6. การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมฯทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ
การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0)
นิยายเรื่องนี้ พี่หวาน (หวานเย็น) กับป้าปุ๋ย (SweetSacrifice)
แต่งขึ้นมาเป็นเกมส์เล่นแต่งนิยายระหว่าง ป้ากับพี่หวาน
อ่านกันหนุกหนานๆนะค้าบบ~!!
Stage 1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24223.msg1424075#msg1424075)
Stage 2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24223.msg1424091#msg1424091)
Stage 3 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24223.msg1425430#msg1425430)
Stage 4 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24223.msg1426796#msg1426796)
Stage 5 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24223.msg1429170#msg1429170)
Stage 6 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24223.msg1430630#msg1430630)
Special Stage ตอนพิเศษหวานปุ๋ย (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24223.msg1433107#msg1433107)
Stage 7 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24223.msg1435203#msg1435203)
Stage 8 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24223.msg1436113#msg1436113)
Stage 9 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24223.msg1438216#msg1438216)
Stage 10 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24223.msg1439978#msg1439978)
Stage 11 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24223.msg1441963#msg1441963)
Stage 12 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24223.msg1443995#msg1443995)
Stage 13 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24223.msg1446285#msg1446285)
Stage 14 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24223.msg1448479#msg1448479)
Stage 15 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24223.msg1450511#msg1450511)
Stage 16 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24223.msg1452317#msg1452317)
Stage 17 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24223.msg1453733#msg1453733)
Stage 18 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24223.msg1456115#msg1456115)
Stage 19 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24223.msg1457269#msg1457269)
Stage 20 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24223.msg1461843#msg1461843)
Stage 21 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24223.msg1463212#msg1463212)
Stage 22 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24223.msg1464682#msg1464682)
Stage 23 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24223.msg1472677#msg1472677)
Stage 24 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24223.msg1476354#msg1476354)
Stage 25 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24223.msg1481213#msg1481213)
Stage 26 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24223.msg1484830#msg1484830)
Special ประวัติอันสวยงามสดใสน่าเอ็นดูของชื่อเรื่อง (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24223.msg1485934#msg1485934)
SPECIAL TUM-CHOT 1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24223.msg1487788#msg1487788)
SPECIAL TUM-CHOT 2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24223.msg1489176#msg1489176)
Stage 27 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24223.msg1499550#msg1499550)
Stage 28.1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24223.msg1504826#msg1504826)
Stage 28.2.1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24223.msg1514281#msg1514281)
Stage 28.2.2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24223.msg1515745#msg1515745)
Stage 29 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24223.msg1521241#msg1521241)
SPECIAL TUM-CHOT 3 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24223.msg1522993#msg1522993)
Stage 30 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24223.msg1528608#msg1528608)
Stage 31 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24223.msg1534989#msg1534989)
Stage 32 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24223.msg1544524#msg1544524)
Stage 33 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24223.msg1548524#msg1548524)
Stage 34 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24223.msg1557167#msg1557167)
Stage 35 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24223.msg1561422#msg1561422)
SPECIAL CC (CHANG - CHOT) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24223.msg1565062#msg1565062)
Stage 36 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24223.msg1569089#msg1569089)
Stage 37 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24223.msg1574737#msg1574737)
Stage 38 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24223.msg1575772#msg1575772)
Stage 39 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24223.msg1588282#msg1588282)
Stage 40 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24223.msg1594714#msg1594714)
Stage 41 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24223.msg1603022#msg1603022)
Stage 42 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24223.msg1604303#msg1604303)
Stage 43 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24223.msg1616640#msg1616640)
Stage 44 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24223.msg1619184#msg1619184)
Stage 45 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24223.msg1630424#msg1630424)
SPECIAL TUM-CHOT 4 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24223.msg1634529#msg1634529)
Stage 46 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24223.msg1640488#msg1640488)
SPECIAL TUM-CHOT 5 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24223.msg1642862#msg1642862)
SPECIAL JO (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24223.msg1645742#msg1645742)
Stage 47 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24223.msg1656087#msg1656087)
SPECIAL TUM-CHOT 6 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24223.msg1660550;topicseen#msg1660550)
Stage 48 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24223.msg1663635#msg1663635)
Stage 49 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24223.msg1675050#msg1675050)
Stage 50 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php/topic,24223.msg1696551.html#msg1696551)
Stage 51 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php/topic,24223.msg1721414.html#msg1721414)
Stage 52 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php/topic,24223.msg1756370.html#msg1756370)
Stage 53 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php/topic,24223.msg1769055.html#msg1769055)
Stage 54 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24223.msg1797755#msg1797755)
Stage 55 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24223.msg1805378#msg1805378)
Stage 56 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24223.msg1807478#msg1807478)
The end of stage (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24223.msg1809952#msg1809952)
SPECIAL TUM-CHOT 7 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24223.msg1826138#msg1826138)
SPECIAL TUM-CHOT 8 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24223.msg2091995#msg2091995)
SPECIAL TUM-CHOT 9 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24223.msg2112808;topicseen#msg2112808)
SPECIAL TUM-CHOT 10 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24223.msg2166154#msg2166154)
SPECIAL TUM-CHOT 11 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24223.msg2190998#msg2190998)
THE END OF SPECIAL TUM-CHOT (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24223.msg2198890#msg2198890)
SPECIAL JO-NAT 1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24223.msg2232264#msg2232264)
SPECIAL JO-NAT 2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24223.msg2239057#msg2239057)
THE END OF SPECIAL JO-NAT (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24223.msg2243347#msg2243347)
SUPER SPECIAL TUM-CHOT (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24223.msg2396475#msg2396475)
SUPER SPECIAL JO-NAT (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24223.msg2436639#msg2436639)
:haun4:
-
(1)
“ ขอให้น้องโจของเราจงสุขสำราญเหมือนดอกไม้บานยามเช้าเหมือนสัตว์สี่เท้าอ้วกเช้าอ้วกเย็น เอ้ากรึ้บ กะดึ้บ กรึ้บกรึ้บ ไม่หมดไม่เลิกไม่หมดไม่เลิก ”
เสียงเฮฮาดังมาจากฝั่งหอพักนักศึกษาชายตึก2 ทำเอาผมปวดหัวตุ้บๆ พลางก็นึกในใจ
‘พวกมันเป็นเหี้ยอะไรกันว่ะ วันๆไม่ทำห่าอะไรกันรึไง สองวันติดๆล่ะน่ะ วันนี้เมิงเจอกุหน่อย’ ผมสาวเท้าพุ่งตรงไปยังห้องนั้นทันที ผมสูดลมหายใจแรงๆก่อนจะยกมือมาเคาะประตูห้องแต่มือยังไม่ทันเคาะก็มีคนออกมาเปิดประตูให้ผมแล้ว
“มีอะไรป่าวครับน้อง” คนร่างใหญ่ๆผิวคล้ำๆถามผม ผมรีบส่ายหน้าทันที
“ไม่มีครับ” ผมตกใจรีบปฏิเสธไอ้ยักษ์ใหญ่นั่นทันที นี่ถ้ามันตัวเขียวกว่านี้อีกหน่อย แล้วยืนถือกระบองนี่มันไปยืนหน้าอุโบสถได้เลยจริงๆนะ
“ไม่มีงั้นก็หลีกทางให้พี่หน่อยน้อง พี่จะไปซื้อน้ำแข็ง” มันบอกปัดๆ ผมจึงถอยออกมาให้พ้นทาง แล้วก็พลันนึกขึ้นได้ว่าจะมาด่ามันนี่หว่า
“เดี๋ยวพี่!” ผมเรียกมันไว้แต่ไม่ทันแล้ว แล้วผมก็เห็นว่าประตูมันเปิดอยู่ ผมจึงค่อยๆเขยิบตัวแล้วลองสอดส่องข้างในดู ในห้องมีผู้ชายสี่คนนั่งกินเหล้ากันอยู่บนพื้นห้อง ก็น่าจะนึกกันออกนะครับ หอชายห้องสกปรกๆหน่อย แล้วยิ่งรกและสกปรกขึ้นอีกเมื่อบนพื้นมีห่อขนม กระติกน้ำ แล้วก็แก้วน้ำระเกะระกะ แถมยังมีรองเท้าสตัทบอลวางอยู่ใกล้ๆวงเหล้าอีก
“ใครมาทำอะไรลับๆล่อๆวะ” ผู้ชายคนที่ตัดผมสั้นสกินเฮดทักขึ้น
“อ้าวเห้ย ไอ้นัทนี่หว่า มานี่ๆ” ผู้ชายที่นั่งหันหลังให้อยู่หันมามอง...นั่นพี่ที่ภาคผม พี่ตั้มปีสี่เองนี่หว่า มานั่งกับเด็กภาคอื่นทำไมวะ?
“พี่ตั้มหวัดดีครับ” ผมเดินเข้าไปแล้วยกมือไหว้พี่คนอื่นในวงเหล้าด้วย แต่แค่ไม่ได้ออกชื่อ พี่ตั้มคงเห็นว่าผมยืนเอ๋อๆอยู่เลยตบมือข้างๆพี่แกให้ผมนั่งลงแล้วไล่บอกชื่อคนในวงให้ผมรู้จัก ที่ผมจำได้แน่ๆคือ ‘น้องโจ’ ของพี่ๆในวง หรือพี่โจ ไอ้หัวเกรียน ปีสามภาคเครื่องกล ในนามที่ผมควรรู้จักไว้
“นี่น้องภาคกู น้องนัท ปีสอง” พี่ตั้มแนะนำผมให้คนในวง
“มาทำไรลับๆล่อๆ” ไอ้หัวเกรียนถามผมทันที สงสัยมันอยากรู้มากเพราะคนอื่นไม่เห็นจะถามกันเลย
“คือ ผม อ่าน หนังสืออยู่น่ะครับ” ผมบอกตะกุกตะกัก
“มึงก็อ่านไปสิ” ไอ้เกรียนโจบอกผม ‘ไอสัด!กูยังไม่หยาบใส่มึงเลย มึงเป็นใครแม่งมาหยาบคายแล้วกวนตีนใส่กู กูบอกกูอ่านหนังสือไงไอควาย แม่มไม่เข้าไงหรือไงกูต้องใช้สมอง ไม่ได้ใช้ตีนแดกเหล้าแบบมึง’ นี่คือที่ผมคิดครับ
“คือ ผมต้องใช้สมาธิอะพี่” นี่คือที่ผมพูดจริง แต่ตอนท้ายแอบทำหน้ากวนตีนใส่มันไปทีนึง ช่วงที่พี่คนอื่นไม่ได้สังเกต
“ควายจริงๆ จะสมาธิอะไรมากมายวะ มึงก็อ่านๆไปเหอะ” ‘ไอโจ ไอ้สัด มึงสิควาย’
“เดี๋ยวพี่เบาเสียงให้ละกัน” พี่ตั้มบอกผม แล้วทำมือปรามๆไอ้โจ้ไม่ให้พูด
“มึงอยู่หอกับใคร” ไอ้โจถามผมขึ้นมาโต้งๆ ตอนที่ผมกำลังจะลุกกลับ
“อยู่คนเดียวอะพี่” ผมบอก
“เดี๋ยวกูไปนอนด้วยนะ ห้องนี้แม่งซกมกกูนอนไม่ได้ ไม่ต้องทำหน้างๆมึงหน้าตาสะอาด ห้องมึงน่าจะสะอาด เดี๋ยวกูตามไป” มันบอก แต่เหตุผลมันนี่ขัดกับมันจริงๆ สภาพมันไม่ได้สะอาดเลยแม้แต่นิดเดียว นั่งถอดเสื้อใส่แต่กางเกงบอลเการักแร้แกร็กๆ แล้วล้วงมือหยิบน้ำแข็งก้อนเล็กๆใส่แก้วพี่ตั้ม ไอ้สัด!เอากลากมาใส่แก้วพี่ภาคกูมั้ยเนี่ย
“แต่ผมต้องอ่านหนังสืออะพี่” ผมบอกเสียงเซงๆ
“มึงก็อ่านไปสิ” ไอ้เวรนี่ยังรั้น แม่มๆ
“เพ่!!!!!!!!!!!!!!! ผมยังไม่รู้เรื่องเลยนะ ” ผมบอกมันเสียงยาน
“เดี๋ยวกูติวให้!” มันบอกเสียงดัง พี่ๆคนอื่นในกลุ่มหัวเราะกันเสียงดัง ผมว่าสงสัยมันขี้โม้ชัวร์ๆ
“ขี้โม้ป่าวพี่” ผมกวนตีนใส่
“ไอ้สัด กูนี่เทพมาเกิดเลยนะ” มันอวยตัวเอง เออว่ะ!เกิดมาก็ไม่เคยเห็นคนอวยตัวเองเรื่องเรียน ปกติคนเก่งๆถ่อมตัวทั้งนั้น
“เห็นงี้ไอ้โจสามกว่านะ” พี่คนที่ตัวขาวๆผมหยิกๆบอกผม ผมว่าพี่แกหน้าตาโคตรน่ารักเลย คือถ้าตัดเอาแค่หัวนะ เพราะส่วนล่างนี่ซกมกไม่แพ้กันอื่นในกลุ่ม เรียกว่ากลิ่นเหงื่อพี่พวกนี้นี่ไล่แมลงสาบหอชายได้เลย
“ให้มันไปนอนหน่อยเหอะว่ะไอนัท เดี๋ยวมีพวกที่เหลืออีกสองคนมาเพิ่มอีก แค่นี้ก็นอนกันแทบจะดมก้นกันแล้ว พี่ฝากมันหน่อยนะ” พี่ตั้มไซโคมาอีกคน ผมเลยต้องรีบพยักหน้าใหญ่เลย
“ก็ได้ๆคนเดียวนะ แต่พี่อาบน้ำด้วยนะ”
“เออน่า กูอาบอยู่แล้วไอ้สัด” มันหยาบใส่ผมอีกชุด แม่มเห็นเถื่อนๆตัวดำๆ(จริงๆเรียกว่าแทนดีกว่า แต่แทนเข้ม ฮ่าๆ)แบบนี้ไม่น่าเชื่อเลยว่าจะสามกว่า
“มึงไปอ่านหนังสือรอกูไป” มันสั่ง ‘มึงไม่บอกกูก็ไปอยู่แล้วไอสัด ทำเป็นมาสั่งกู ไอ้ชิบหาย’
“งั้นผมไปนะ” ผมไหว้พี่ทุกคน ยกเว้นไอโจที่นั่งยักคิ้งกวนตีนใส่ผมอยู่
‘ไอ้โจ ไอ้สัดหมา’ ผมแอบด่ามันในใจ
SweetSacrifice
______________________________________ :pig4: :pig4:
หึหึ :fire:
-
(2)
เฮ้!!!
เสียงคนรอบข้างที่เชียร์ทีมกูอยู่ดังขึ้นไม่ขาดสาย หลังจากที่กูยิงประตูก่อนหมดเวลาทำให้ทีมชนะไปในที่สุด
กูโคตรดีใจ วิ่งชูมือสองข้างแหกปากไปรอบสนาม ไม่ถึงนาทีเพื่อนร่วมทีมซึ่งกูจำไม่ได้ว่าใครบ้าง วิ่งตามกูมา ทั้งกอดทั้งกระโดดเกาะ ไอ้พวกเห็บหมา
มันไม่ใช่กีฬาระหว่างคณะ หรือกีฬามหาลัย
พวกกูก็แค่พนันบอล ค่าเดิมพันเงินมันสูงหน่อย คือถ้าก็เสียกูแดกแกลบทั้งเดือน แต่ถ้ากูได้พระราชาเลยขอบอก
แต่ที่ดีใจไม่ใช่อะไร อีกทีมมันเป็นคู่อริกับคณะฯกู มาถึงถิ่นกู โดนเหยียบหน้ากลับไป สะใจชิบหาย
ปกติพวกกูก็แค่เล่นบอลสนุกๆกันแค่นั้น ไม่ได้พนันอะไรกันหรอกว่ะ อะ แน่นอนกูเด็กดี ฮาๆ
.
.
.
.
.
.
“เฮ้ย สัดโจ แดกเหล้าหลองกัน หอไอ้เหี้ยชัยนะเว้ย อ่อยสาวอยู่นั่น ช้า หมด อด แดก ”ไอ้ชดตะโกนบอกกู ‘ไอ้เหี้ยชดช้อยกวนส้นตีน’ กูหันไปตามเสียงของมันจนเจอตัว แล้วจึงยกนิ้วกลางงามๆให้มันหนึ่งดอก
“พี่โจจะไปแล้วเหรอคะ ” เสียงหวานๆของน้องพิมทำให้กูหันกลับมาสนใจสาวน้อยตรงหน้าอีกครั้ง
“ครับ”
“งั้นโทรหาพิมด้วยนะคืนนี้”
“ครับ พี่ไปก่อนนะครับ”
กู กับพิม เราไม่ใช่แฟนกัน เป็นเวลาหลายเดือนที่พิมตามเฝ้ากูหรือตามมาคอยเอาใจใส่ พูดง่ายๆคือตามจีบกู กูไม่ได้ขับไสไล่ส่ง แต่กูก็ไม่ได้ตอบรับ เฉยๆว่ะ มาคุยกูก็คุย ให้โทรหากูก็โทร กูเป็นผู้ชายจะใจร้ายให้ผู้หญิงเขาเสียหน้าได้ไงวะ
ที่ จริงคนตามจีบกูเยอะ ทั้งผู้หญิงผู้ชาย กูคุยด้วยหมดนั่นแหละ ก็คนมันเฟรนลี่ แต่กูไม่ได้ให้ความหวังใครมากไปกว่าอีกคนแน่นอน กูมั่นใจ ส่วนใหญ่จะทนสันดานเฟรนลี่ของกูไม่ได้ก็จะล่าถอยไปเอง บางคนก็กลายมาเป็นเพื่อนกัน
กูน่ะเป็นพวกอยากทำอะไรกูก็ทำ สนใจใครที่ไหน ทนได้ทนไป ทนไม่ได้ก็จะทนทำเหี้ยอะไรล่ะ
.
.
.
.
.
.
แดกเหล้าหอไอ้ชัย หึหึ ได้ข่าวว่าเมื่อวานกูก็เพิ่งแดกไป พวกเหี้ยนี้ก็แดกเอาแดกเอา กูตามมาช้านิดเดียวแม่งนำหน้ากูไปดาวอังคารเลยสัด จะเหลือให้กูแดกมั่งมั้ยว่ะ
“ถอยๆ เหี้ยช้อย ชัยมึงชงเข้มๆมาให้เร็ว สัดหมาแดกไม่รอกู”กูเอาตีนเขี่ยไอ้ชดให้เปิดทาง แล้วหันไปสั่งไอ้ชัยที่นั่งข้างขวดเหล้า
“สาดดดด กูชื่อชดโว้ย~ ไม่ช่ายยย ช้อย เหี้ยนี่ เรียกซะแต๋วแตก กูแมนเหอะ” กู ใช้หางตามองไอ้ชดที่โงนเงนหน้าแดงเถือกไปมาอย่างระอา กูเรียกช้อยน่ะเหมาะกับหนังหน้าหวานๆมึงแล้ว กูขี้เกียจเถียงมันเดี๋ยวแม่งร้องให้ ไอ้นี้เมาหน่อยใครทำให้เคืองบ่อน้ำตาตื่นชิบหาย
“โจ มึงอย่าไปว่ามัน ชดมันแมนจะตาย” มาแล้วเสียงพูดเอาใจตอแหลตามสเตป ของชายตั้ม
“ใช่มะตั้ม ชดแมนจะตายเนาะ เหี้ยโจแม่งปากหมา” ไม่พอมันสองตัวเริ่มเลื่อยเข้าหากันนั่นเป็นภาพในวงเหล้าที่เพื่อนทุกคนชินตา ‘เหี้ยแม่ง ซะดีพวกมึงปี้กันให้กูดูเลยปะ’
“กูละเบื่อ ” กูถอนหายใจส่ายหน้าไปมา
“เฮ้ยๆ โจ แดกเหล้าๆ อย่าไปสนใจพวกมันสองผัวเมียเลยว่ะ” พอได้ยินคำว่าแดกเหล้าเท่านั้น พวกมันสองคนผล่ะออกจากกันอย่างเร็วคว้าแก้วเหล้าชูขึ้นโดยไม่ได้นัดหมาย ‘ใจตรงกันเกิ๊น ขำแม่ง’
“ ขอ ให้น้องโจของเราจงสุขสำราญเหมือนดอกไม้บานยามเช้าเหมือนสัตว์สี่เท้าอ้วก เช้าอ้วกเย็น เอ้ากรึ้บ กะดึ้บ กรึ้บกรึ้บ ไม่หมดไม่เลิกไม่หมดไม่เลิก ”เสียงอ้อแอ้มาจากไอ้ชดช้อย พูดจบก็มีพวกกูเป็นลูกคู่ เฮตามหลัง จากนั้นชนแก้วแล้วยกซด
“เฮ้ยชัย อีกแก้วขอเหมือนเดิม”
“หมดแล้วมึง มึงแดกไปน่ะแก้วสุดท้าย”
“ระยำ กูเพิ่งแดกไปแก้วเดียว พวกมึงไสหัวไปซื้อมาเพิ่มเลยสัดหมา ”
“ไอ้ถิ่นมึงไปซื้อให้มันหน่อยไป เอาใจคุณชายโจเค้าหน่อย”ไอ้ชัยหันไปบอกถิ่งหนุ่มมาดขรึมร่างยักษ์ดำถึก ‘เหี้ย ถิ่นนี่ก็แม่งนิ่งได้ใจ ตั้งแต่มาพยักหน้ารับรู้ว่ากูมา แต่กูยังไม่ได้ยินเสียงมันเลย มึงจะนิ่งไปไหนวะ แต่ก็กูชินแล้วมันเงียบอมครวยอย่างนี้มาตั้งแต่รู้จักมัน’
“เออๆ บริจาคเงินมากูจะไปซื้อให้”พอมันพูดจบ พวกที่เหลือแม่งหันมามองกูเป็นตาเดียว สัดนรก แดกเงินกูตลอด
“สัด ” กูด่าพวกมันก็จริงแต่มือกลับควักแบงค์พันไปให้
ไอ้ ถิ่นเดินออกไปได้สักพัก ไอ้เหี้ยแม่งไม่ปิดประตู กูหันหน้าไปทางประตูพอดี เสือกเห็นเงาคนผลุบโผล่อยู่ประตู หลอนสัด กูไม่น่าจะเมา กูเพิ่งได้ไปแก้วเดียว ไม่น่าจะเห็นภาพหลอน
“ใครมาทำอะไรลับๆล่อๆวะ” กูทักขึ้นคนทั้งวงเหล้าหัวไปมองที่ประตูตามสายตากู
แล้วไอ้มนุษย์เผือก มันก็โผล่หน้าออกมา
“อ้าวเห้ย ไอ้นัทนี่หว่า” ไอ้ตั้มทักไปอย่างสนิทสนม จากนั้นมันก็แนะนำว่าเป็นน้องภาคมัน ชื่อนัท
“มาทำอะไรลับๆล่อๆวะ”อยากแดกเหล้าด้วยกันก็เดินเข้ามาสิวะ มาทำลับๆล่อๆ เป็นสัมปเวสีเกาะขอบประตูห้องเพื่อนกู
“ผมอ่านหนังสืออยู่น่ะครับ” ‘มึงจะบอกกูทำไมวะ มึงเข้าใจคำถามกูมั้ยเนี๊ยะ ’
“มึงก็อ่านไปสิวะ”
หลัง จากนั้นมันพูดต่ออีกหลายประโยค ซึ่งกูจับใจความได้ว่า พวกกูเสียงดังมันเลยไม่มีสมาธิ อ่านหนังสือไม่ได้ กูว่าแม่งทำมาเป็นอ้าง มึงนอนไม่หลับก็บอกตรงๆดีกว่า ตอแหลนี่หว่า จะรีบอ่านส้นตีนไรตั้งแต่เปิดเทอม
“เดี๋ยวกูไปนอนด้วยนะ ห้องนี้แม่งซกมกกูนอนไม่ได้ ไม่ต้องทำหน้างงๆมึงหน้าตาสะอาด ห้องมึงน่าจะสะอาด เดี๋ยวกูตามไป”ดูยังไงไอ้น้องนัทมันก็เป็นพวกอนามัยคุณชายจ๋า ห้องมันก็น่าจะนอนสบายกว่าห้องนี้ ไหนๆมันก็รู้จักไอ้เหี้ยตั้มแล้ว
“แต่ผมต้องอ่านหนังสืออะพี่” มันทำปากยื่นหน้ามุ่ยหน่อยๆ กูดูออกว่ามันไม่อยากให้กูไปนอนห้องมัน แต่คนอย่างกูสนใจที่ไหน กูจะไป หึหึ
“มึงก็อ่านไปสิ” กูตอบมันแบบหน้านิ่งๆ
“เพ่!!!!!!!!!!!!!!! ผมยังไม่รู้เรื่องเลยนะ ”
“เดี๋ยวกูติวให้!”
“ขี้โม้ป่าวพี่”มันทำหน้าไม่เชื่อ หึหึ เห็นกูเสเพลไร้สาระ เรียนๆโดดๆ อย่างนี้เกรดกูไม่มีตกนะเว้ย ถ้าไม่รู้จักกูดีอย่าดูถูกกู
“ไอ้สัด กูนี่เทพมาเกิดเลยนะ”
“เห็นงี้ไอ้โจสามกว่านะ”ดี มากชดเพื่อนรัก กูจะเรียกมึงว่าช้อยให้น้อยลง แต่น้องนัทมันยังทำหน้าไม่ค่อยเชื่อจนไอ้ตั้มเอ่ยปากให้กูไปนอนกับมัน มันถึงยอมแบบไม่ค่อยเต็มใจ
“ก็ได้ๆ คนเดียวนะ พี่อาบน้ำด้วย” คร้าบบบ ไอ้เหี้ยชายนัท เห็นมั้ย กูมองผิดที่ไหน ไอ้นี่รักสะอาด
“เออน่า กูอาบอยู่แล้วล่ะไอ้สัด” ดูมันส่งสายตาเคืองส่งมาให้กู เป็นเอามากนะมึง กูกลัวจนKโด่เลย หึหึ
จากนั้นกูเลยไล่ให้มันไปอ่านหนังสือรอที่ห้อง ไอ้นี่น่าแกล้งชิบหาย มันเหมือนอยากจะกวนตีนกู แต่มันก็ยังกลัวๆ
.
.
.
.
.
ปัง ปัง ปัง ปัง ปัง
กูกำลังจะทุบประตูต่อ แต่น้องนัทเปิดซะก่อน มันคงหลับไปแล้ว หัวฟูเดินละเมอหลับตาแล้วมาเปิดประตูให้กู แล้วเดินกลับไปที่เตียงกำลังจะล้มตัวลงนอนต่อ
“มีเสื้อผ้าให้กูยืมมั้ย ”มันไม่ตอบแต่ชี้ไปที่ตู้เสื้อผ้า กูหันมองตามมือมัน หันมาอีกทีมันซุกเข้าใต้ผ้าห่มหลับไปแล้ว
กูไปหาเสื้อผ้า ในตู้มันแล้วเดินเซๆเข้าไปอาบน้ำก่อนนอน ตามที่บอกกับมันไว้ ไม่นานกูก็อาบน้ำเสร็จ สร่างเมาไปมากโข
กูออกมายื่นเคว้งคว้างกลางห้อง แล้วจะให้กูนอนที่ไหน จัญไร
กูเห็นแล้ว ที่ที่กูจะนอนได้
กู เดินไปหยุดอยู่ที่เตียงของไอ้น้องนัท มันมีที่พอสำหรับกู ดังนั้น กูเลยนั่งลงบนเตียงแล้วสอดตัวเข้าใต้ผ้าห่ม แล้วสติหลุดไปเมื่อหัวถึงหมอน
.
.
.
.
.
.
.
“อ้ากกกกกกกก ไอ้พี่โจ มึงตื่นเดี๋ยวนี้เลยนะ”
หวานเย็น
_________________________________________________ :pig4: :pig4:
2B คอนทินิวส์ ซึ :bye2:
-
ทูบีคอนทินิวส์ ซึ :mc4:
:L2:
-
หึหึ
หายหัว
มาอยู่กันที่นี่เอง
กูตามมา..เจอล่ะ
..เถื่อนได้อีกนะ ปุ๋ย ถ่อยได้อีกนะ หวาน..
กร๊ากกกกกกก
จุดพลุ.ฉลองให้น้องเตอร์ +1 อินู๋ อิอิ
-
มาดันเรื่องใหม่
-
บวกๆ เจิมเรื่องใหม่
-
:mc4: :z2:เข้ามาอ่านเป็นกำลังใจ
น่าติดตามมากๆสนุกดี :L1:
-
พบเจอเรื่องใหม่ เลยตามเข้ามาอ่าน
เปิดเรื่อง ก็เป็นคู่กัดกันเลย มาเป็นกำลังใจให้กับคู่เปิดเรื่องครับ
+1 ให้เป็นผู้สนับสนุนครับ
-
คนกลัวเมียเขาว่าจะเจริญนะครับ รออ่านตอนต่อไป
-
มาลงทะเบียนอ่านเรื่องใหม่ด้วยคน
มันส์ตั้งแต่เริ่มเรื่องเลย
:L2:
-
พี่โจเถื่อนได้ใจกินเหล้ามากตับแข็งพอดี
-
พระเอกเถื่อนได้อีก ><
ว่าแต่น้องนัทร้องเพราะอะไร :z1: :z1: :z1:
-
เนื้อเรื่องสนุกค่ะขอติดตามด้วยคน :-[ :-[
-
น่าสนุกค่ะเรื่องนี้ ต่อเร็วๆน้า :seng2ped: :call:
-
เกิดไรขึ้นอ่ะ โจทำไรน้องเค้าเปล่าาา
-
แอบมาแต่งนิยายกันซะละ ไม่เอาเศร้านะ
คิดว่าที่นัทตกใจเพราะเฮียโจนอนแก้ผ้ารึเปล่าอะ
ปล.ชอบคู่ตั้มกับชดช้อยมากกว่า ฮาๆ
-
มีคนเข้ามาตาม
ไปกินข้าว อ่ะเตอร์
หึหึ
:z1:
-
ทำไมไม่มีใครเชิญข้าพเจ้ามาตัดริบบิ้น :m16:
อิอิ :mc4: :mc4: :mc4:
-
:mc4: :mc4:
แวะมาเชียร์เรื่องนี้ด้วยคนค่ะ
-
แหม นุ้งเตอร์ดีจั๊ยยย ดีจัย จังเยยก๊าฟ มีคนติดตามนิยาย (ที่)หนู(เอามาลง) ด้วยอ่ะ
หนูปลื้มมมมม เค่อะ!!!
ดังนั้นวันนี้หนูจึงมาลงต่อ
แอร๊ยยยยย~!!!
(3)
“อ้ากกกกกกกก ไอ้พี่โจ มึงตื่นเดี๋ยวนี้เลยนะ” ผมอุทานออกมาเสียงดัง ตอนนั้นค่อนข้างตกใจจริงๆ ไม่รู้ว่าควรจะสุภาพไปก่อนดี หรือจะทำตามอารมณ์ดี
“เสียงดัง” มันหันมาบอกแล้วนอนต่อ ผมหยุดคิดไปแปบนึงว่าควรจะเบาเสียงลง หรือเรียกมันขึ้นมาอีกรอบ หรือปล่อยให้มันนอนไป
“พี่ ผมต้องไปเรียนตอนเก้าโมงอะ” ผมตัดสินใจบอกเสียงค่อย ผมว่าผมฉลาดพออยู่นะที่จะไม่หาเรื่องใส่ตัวเองให้โดนด่าหรือเตะเล่นตอนเช้าๆ
“บอกกูทำไม” มันพลิกตัวหันหลังให้ผมแล้วถามเสียงนิ่ง ‘ไอ้ควายยยยยยยยยยยยย’
“พี่ก็ต้องออกมาพร้อมผมไง” ผมพยายามสะกดอารมณ์อย่างที่สุด
“มึงเห็นมั้ย กูนอนอยู่เนี่ย กูแฮงค์ ไปไหนก็ไปๆ” มันไล่ผม ‘ไอ้เหี้ยนี่ ห้องกูนะเว้ย’
“ห้องผมนะพี่” ‘ไอ้สัด ในลิ้นชักกูมีแหวนทองกับตังค์ตั้งแปดร้อย ถ้ามึงขโมยไปกูจะเอาไรกินอะอาทิตย์นี้’
“กูรู้ๆ บ๊ะ! มึงนี้ จะไปก็ไป เดี๋ยวกูล้อคห้องให้น่า” มันพูดจบก็เอาผ้าห่มคลุมหน้าทันที ‘งวยยยย มันไม่ใช่ประเด็น กูกลัวมึงยกของกู ไอฟายยยยย’ ผมอยากด่ามันใจจะขาดแต่ทำได้แค่ถอนหายใจ แล้วเดินไปหยิบแหวนกับเงินในลิ้นชักมาไว้กับตัว
แล้วความคิดฉลาดๆของผมก็เกิดขึ้น เมื่อนึกขึ้นได้ว่า
1.ถ้ามันไม่ได้เป็นพวกขี้ขโมยแต่มันไม่ได้ล็อคห้องให้ผมล่ะ ของผมก็หายอยู่ดี?
2.ถ้ามันเป็นพวกขี้ขโมยล่ะ? ตอนนี้ผมมีโทรทัศน์ ตู้เย็น กางเกงยีนส์ตัวละตั้งพันกว่าบาทตัวนึง(?)
3.ถ้ามันขนพวกเพื่อนๆมันมากินเหล้าห้องผมต่อล่ะ ห้องผมก็กลายสภาพแบบห้องเมื่อวานสิ
คิดได้ดังนั้นผมก็จัดการล็อคจากข้างนอกแม่งเลย มันเอาของออกจากห้องไม่ได้ ไม่ต้องกลัวมันลืมล็อคห้องให้ แถมไม่ต้องกลัวมันพาใครมาด้วย ผมนี่ฉลาดจริงๆ...นอนไปก่อนนะพี่โจ บ่ายสามผมก็เรียนเสร็จแล้ว ฮ่าๆ
“นัท มึงเอาชีทมั้ย?” เพื่อนสนิทผมถามตอนที่ผมวางกระเป๋าลงข้างๆมัน
“กูซื้อมาแล้วอะ” ผมบอกมัน มันถลึงตาให้ผมแล้วชูชีทปึกใหญ่ที่มันซีไว้แล้ว ฮ่าๆ กะแล้วเชียวว่ามันต้องซีมาเกินชัวร์ๆ ไม่งั้นไม่ใจดีแบบนี้หรอก
“กูล้อเล่นๆ เอามาๆ เท่าไหร่วะ” ผมถามไอ้โอ๊ตเพื่อนผม
“สามสิบเจ็ดบาท เอามาให้กูสามห้าพอ อีกสองบาทมึงไว้จ่ายค่าน้ำแข็งให้กูตอนเที่ยง” มันบอกเสียงเรียบ ‘ไอฟายยยย คิดว่าจะใจดีลดให้กูสองบาท ตัวโตซะเปล่า แม่ง!’
“สัด งก!” ผมด่ามัน แต่มันกลับหัวเราะชอบใจใหญ่
“กูล้อเล่นๆ แต่มึงจะให้กูแบบนั้นจริงๆก็ได้นะ” มันขำออกมาอีกรอบ ‘งวยยยยย’ ผมขี้เกียจเถียงกับมัน เลยหยิบแว่นขึ้นมาสวม แล้วเล่นบทเด็กเรียนดีกว่า
“หิวว่ะ” เสียงนึงข้างๆผมดังขึ้น ไม่ใช่ไอ้โอ๊ต แต่เป็นไอ้แม็ค ผมว่ามันก็ตัวใหญ่นะแต่ทำไมมันเข้ามาผมไม่เห็นรู้สึกตัวเลยหว่า
ไอ้แม็คเป็นประเภทที่เข้าเรียนสาย หรืออาจจะไม่เข้าเลย แต่งตัวเด่นตลอด คือว่าเอมิเนมมาเองเลย แต่หน้ามันคล้ายๆฟาน เพอซี่(ใครไม่รู้จัก ไปลองโปสเตอร์นักบอลอาเซนอลนะ) ผมได้รู้จักกับมันก็เพราะตอนนั้นผมไปทักมันนั่นแหละว่าเหมือนเพอซี่ มันถูกใจใหญ่ เลยดึงผมกับไอ้โอ๊ตมาอยู่ด้วยกัน
ส่วนไอ้โอ๊ตเด็กเรียนเงียบๆ(จากที่คนส่วนใหญ่เค้ามองกันจากภายนอกนะ) ตัวสูงใหญ่ ใส่แว่นตลอดเวลา มีสิวขึ้นตลอดเวลา(ซึ่งผมก็ไม่รู้ว่าทำไม?) ไอ้โอ๊ตมาจากชายล้วน ไอ้แม็คก็มาจากชายล้วน ซึ่งสองที่นี้มักจะเจอกันบ่อยๆเวลามีงานบอลสี่ชายล้วน(จตุ) ทำให้พวกมันสองคนพอจะรู้จักแล้วก็พูดคุยกันอย่างถูกคอ(โดยเฉพาะเรื่องบอล) ส่วนผมก็ทำหน้าที่ผู้ฟังที่ดี...อันที่จริงเพราะผมคุยกับมันไม่รู้เรื่อง
“มึงออกไปกินข้าวกับกูก่อนดิไอนัท” ไอ้แม็คชวนผม มองเลยมองนาฬิกาตรงข้อมือห็เห็นว่าอีกแค่สามสิบนาที ก็จบคลาสแล้ว
“อีกสามสิบนาที มึงทนไปก่อน” ผมบอกมันเสียงนิ่ง วางฟอร์มมาดขรึมเตรียมรับมือกับไอตัวปัญหาชอบเอาแต่ใจ
“น่า กูหิว แม่งไม่ไหวละ เมื่อเช้ากูขับรถมาเรียนแล้วแม่งออกสายไปหน่อย เลยไม่มีอะไรลงท้องเลย” นั่นไง! มาแล้วครับ เหตุผลร้อยแปด
“มึงก็ไปกินดิ แต่กูเรียนก่อนนะ!” ผมบอกมันแล้วหันหน้าไปทางอาจารย์ ทำเป็นเมินใส่มันไปก่อน
สิบนาทีต่อมาผมออกมาพร้อมกับไอ้แม็ค และโอ้โอ๊ต ไม่ใช่เพราะมันงี่เง่าไม่เลิกจนผมยอมมันแบบทุกครั้ง แต่เพราะอาจารย์ปล่อยก่อน...แม่ง!สวรรค์มักจะเป็นใจให้คนชั่วเสมอ
‘เอ๊ะ! ผมเหมือนลืมอะไรไปซักอย่าง แต่ตอนนี้กินข้าวดีกว่า...ไชโป้วผัดไข่จ๋า พี่มาแล้วจ้ะน้อง’
SweetSacrifice
_________________________________________ :pig4: :pig4:
ขอบคุณที่ติดตามเจ้าค่ะ :-[
หนูจะพยายามมาลงทุกวันนะกั๊บ
แย้วก็ ถ้าสต๊อกหนูหมด ไปทวงพี่หวานกะป้าปุ๋ยเอาเองนะ
นุ้งมีหน้าที่ลงชะเฉย
ฮู่เร้~!!
-
น้องๆ ลืมแบบนี้ระวังกลับห้องไปเจอ....เล่นเอานะ
-
มึงลืมพี่โจไว้ที่ห้องว่ะ^^
-
อาวววอีก
-
มาบวกหน้านี้ให้ทั้งหน้า อิอิ
ขอบคุณคนโพสจ้ะ
-
น้องนัทขังลืมพี่โจละม้าง อิ อิ
มาร่วมเป็นกำลังใจกับนิยายเรื่องใหม่คร้าบผม
-
กลับไปห้องมีหวัง.....เละ ลืมพี่โจได้งาย ฮ่าๆๆ
-
เอ่อ นัท ลืมว่าขังสิ่งมีชีวิตที่เรียกว่าเฮียโจไว้ในห้องไง
ป่านนี้เฮียโจหิวข้าวตายแล้วมั้ง แต่ก็ไม่แน่ว่าเฮียแกอาจจะยังไม่ตื่นนะ ฮาๆ
-
ลืมพี่โจ จะโดนไรไหมเนี่ย ???? :-[
-
น่าจะลืมนานด้วยนะนั้น
กลับไปจะโดนไรบ้างเนี่ย 555
ปล. อยากอ่านอีกจังเลย ><
-
ตายแน่น้องนัทพี่โจยิ่งโหดอยุ
-
นัทเอ้ย กลับไปซวยแน่ๆ เล่นไปขังพี่โจไว้แบบนั้น :try2:
-
มาเป็นกำลงัใจให้ไรเดอร์ 5555 นิยายเถื่อนอ่ะ 5555 (แต่ชอบ เอ๊ะ!!!)
-
อิอิ นิยายขายดี เดี๋ยวจะมีค่ายหนังมาซื้อบทไปทำหนังแล้ว :laugh:
-
เหอๆ
-
แอร๊ย สวัสดีนักอ่านผู้น่ารักทุึกทั่นคับ
วันนี้นุ้งเตอร์ตื่นเช้า และอารมณ์ดีเป็นพิเศษ
หลังจากเช็คเฟสบุคแล้วเค้าบอกว่า่วันนี้ดวงดี (แค่เนี้ยะ?)
วันนี้เลยมาลงเร็วนะจ๊ะ อิอิ :mc4:
(4)
แกร๊ก แกร๊ก
แกร๊ก แกร๊ก
ปัง ปัง ปัง ปัง
“ระยำ” กูสบถออกมาอย่างอารมณ์เสีย กูพยายามเปิดประตูห้องไอ้ห่าน้องนัทมาสักห้านาทีได้ คือลูกบิดประตูมันหมุนได้เว้ย แต่เสือกเปิดไม่ออก
‘ไอ้เหี้ยน้องนัท มึงโผล่หัวมาเมื่อไหร่ มึงได้ปวดหัวแน่ กล้าขังกูไว้ในห้อง กวนส้นตีน สัด กูหิวจนจะแดกเหี้ยได้เป็นร้อยแล้วแม่ง’
คิดว่ากูจะโง่พยายามเปิดต่อไปมั้ยล่ะ ล๊อคจากข้างนอก กูคงเปิดได้หรอก กูเก็บน้ำเหงื่อไว้เสียน้ำอย่างอื่นดีกว่า ยิ่งหิวๆอยู่
ด้วยความฉลาดที่ยังหลงเหลืออยู่ทำให้กูก้าวขาไปที่ระเบียง แล้วตะโกนปลุกพวกเหี้ยชัยที่กูคาดว่าพวกมันยังนอนอืดระเนระนาดตามพื้นห้อง
“เหี้ยชัยเว้ย สัดชด สัดตั้ม สัดถิ่น”กูตะโกนเรียกไม่นานพวกมันก็โผล่หนังหน้าซากศพลืมหลุม สะลึมสะลือมาหากูที่ระเบียงห้องมัน
“เป็นเหี้ยไรของมึงปลุกกูแต่เช้า”เสียงบ่นไอ้ช้อยที่ยืนหลับตาเกาะขอบประตูระเบียงห้องไอ้ชัย
“เช้าส้นตีน บ่ายแล้วสัด กูหิว หาไรให้กูแดกหน่อย”
“มีตีนมีมือหาแดกเองไม่ได้?”เสียงไอ้ตั้มตามมาติดๆ
“กูโดนเมียขังไว้ในห้อง กูขอโทษว่ะตั้ม แต่กูรับรองว่าจะรับผิดชอบน้องมึง”กูทำหน้ารู้สึกผิดนิดหน่อยอย่างสมจริง ฮาๆ
ไอ้ตั้มเหล่ตามองกูอย่างสงสัยแต่มันยังคงเงียบปากไว้อยู่
“มึงปีนระเบียงมาก็ได้นี่หว่า”ไอ้ถิ่นอมยิ้มมองหน้ากู ‘แม่งมึงไม่ต้องมาทำท่ารู้ทันกูเลย ห่านี่’
“ไม่ได้ว่ะ ถ้าน้องนัทกลับมา ไม่เจอกูมันจะคิดมาก นี่ขนาดกูบอกแล้วจะรับผิดชอบ แม่งยังใส่แม่กุญแจล๊อคห้องจากข้างนอกเลยมึง”
“ไรวะ ไม่เท่าไหร่กลัวเมียแล้วเหรอมึง”ไอ้ชัยกลั้วหัวเราะในคอมองหน้าประมาณว่า คนอย่างกูกลัวเมียด้วยเหรอ พวกมันค่อนข้างจะรู้สันดานกูไง หึหึหึ
“กูเคยกลัวใครที่ไหน กูแค่ไม่อยากให้น้องนัทมันรู้สึกไม่ดีไปมากกว่านี้ว่ะ แค่เมื่อคืนกูก็…. ยังไงพวกมึงห้ามไปล้อมันนะเว้ย เดี๋ยวเมียกูจะอาย”พวกมันจ้องกูสักพัก ไม่แน่ใจว่ากูอำรึป่าว แต่ก็พากันยอมพยักหน้า
“เออๆ พวกกูเข้าใจ มึงจะแดกอะไรเดี๋ยวพวกกูเลี้ยงเอง”
“ชัย เพื่อนแสนประเสริฐของกู งั้นกูเอาก๋วยเตี๋ยวต้นยำร้านเจ้พร ยำรวมร้านเฮียเสริม ส้มตำร้านน้ากุ้ง เออ เอาไก่ย่างด้วย แวะเซเว่นซื้อน้ำเปล่ากับโค้กให้กูด้วย แล้วก็…”
“พอๆ มึงจะแดกจนพวกกูจนเลยมั้ยสัด มึงไปนอนรอแดกไป ของมาแล้วกูจะเรียก”
.
.
.
กูรอพวกมันไม่นานหรอก ประมาณสามสิบนาทีได้ อาหารเลิศรสก็ประเคนมาถึงที่ แถมฟรีอีกต่างหาก หึหึ แน่นอนว่ากูสั่งมาทั้งหมด กูกินไม่เหลือ แดกเรียบ
พอ หนังท้องตึง หัวสมองอันชาญฉลาดของกูก็เริ่มปฏิบัติการอีกครั้ง กูเริ่มสำรวจห้องของมันอีกครั้งหลังจากที่เมื่อคืนเมาแล้วไม่ได้ใส่ใจราย ละเอียดอะไร ห้องมันก็มีตู้เสื้อผ้า เตียงนอน โต๊ะเขียนหนังสือเหมือนห้องของไอ้ชัย เพียงแต่ห้องนี้สะอาดกว่าเยอะ
กูสำรวจไปเรื่อยๆ ทั้งเสื้อผ้าแฟชั่นของไอ้เผือกนัท เบอร์รองเท้าที่เล็กกว่ากู จนมาหยุดอยู่ที่โต๊ะหนังสืออีกครั้ง บนโต๊ะมีกรอบรูปซึ่งมีรูปมันยิ้มแฉ่งโชวว์สองนิ้วท่าเบสิคที่ใครๆเค้าก็ทำกัน กูมองไปเรื่อยจนมาสะดุดกับสมุดปกหนังสีดำ ไม่รู้อะไรดลใจให้กูหยิบขึ้นมาเปิดดู
มันคือDiary ของไอ้นัทนั้นเอง
คิดว่ากูจะอ่านมั้ย แน่นอนกูอ่านสิวะ มันไม่มีทางรู้หรอกว่ากูอ่าน ก่อนที่กูจะเริ่มสำรวจห้องมัน กูต้องแน่ใจว่าถ้ากูหยิบจับอะไร ของในห้องต้องกลับไปว่างสภาพเหมือนเดิมเพื่อไม่ให้เจ้าของมันรู้ว่ากูแอบ สำรวจ
รู้เขารู้เรารบร้อยครั้ง ชนะพันครั้ง ฮ่าๆๆๆ
ใช้เวลาประมาณชั่วโมงหนึ่ง กูก็อ่านจบทั้งหมด
ก็ไม่มีอะไรมาก ดูๆแล้วน้องนัทมันจะไม่ได้เขียนทุกวัน ยกเว้นมันจะเขียนบ่นคนนั้นคนนี้ หนึ่งในนั้นรวมกูด้วย
แหม กูล่ะประทับใจมาก ถ้อยคำแต่ละคำช่างสรรหามาด่ากู ซาบซึ้งซะเหลือเกินผิดกับท่าทางเจียมเนื้อเจียมตัวที่มันมักจะแสดงออกบ่อยๆ
นี่แสดงว่ามันทำท่าหงอแต่แอบด่าทอกูในใจล่ะสิ จัญไรแท้ๆ
ตอนแรกกูแค่คิดว่าจะแกล้งไอ้นัทโทษฐานที่มัน ขังกูไว้ในห้องเลยอำพวกนั้นว่ามันเป็นเมียกู เดี่ยวค่อยเฉลยทีหลัง แต่หลังจากอ่านDiary ของมันแล้ว หึหึหึหึ
อยากรู้มั้ยว่ามันด่ากูว่าไงบ้าง
ไดอารี่ปกดำ : คืนวันอารมณ์เสียของชายนัท 17/04/20xx
ฟายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
เอาโด่
เสียงดังแล้วแม่งยังมีหน้ามาขอนอนห้องกู สัดหมา!!!!!!!!!!
กวนตีนจริงๆไอ้เหี้ย หน้ายังกับยาหม่องตราลิงถือลูกท้อ ไอ้ลิงดำ กูอยากบอกมึงจริงๆอย่าขึ้นไปบนดาดฟ้านะ เค้าจะคิดว่ามึงเป็นลิงดำ
งวยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ให้กูมานั่งรอมึง กว่าจะกลับ ไอ้สัดห้องกูนะเว้ย ไม่ได้เกรงใจกูเลย แม่งมีสมองไว้กั้นหูจริงๆ กวนตีน ไอ้สัดหมา
Son of bitch!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
หึหึหึหึหึหึหึหึหึ
นับจากนี้ไป รับรองมึงได้เจอกูไปอีกนานแสนนาน น้องนัทเมียรัก หึหึหึหึ
.
.
.
.
.
หลังจากที่กูตกลงปลงใจว่าจะรักษาสถานะภาพความเป็นผัวเมียระหว่างกูกับมันให้คง อยู่ ดังนั้นกูไม่ได้เตรียมแผนอะไรไว้หรอกว่ะ ถึงเวลาเดี๋ยวแม่งก็ลื่นเอง
ชิว ชิว
กูนั่งเล่นนอนเล่นรอมันกลับมาอย่างสบายอารมณ์ หึหึหึ
เคยเป็นมั้ยวะเวลาจะแกล้งใคร ช่วงรอเวลาเป็นอะไรที่ตื่นเต้น มึงเสร็จกูแน่ หึหึหึ
หวานเย็น
__________________________________________________ :pig4: :pig4:
คุณคิดว่าจะเกิดอะยัยขึ้นคับ?
ให้ทายเล่นๆนะ พรุ่งนี้หนูจามาดู
แอร๊ยยย ไปแล้วคับ!! :bye2:
ปล นุ้งแก้คำผิดละนะ :mc4:
-
...ทายเล่น..
แกล้งย้ายตัวเองมาสิงสถิตย์ห้องเมียจ๋าซะเลย.. :z1:
-
รักใคร ชอบใคร กดบวก…..หวานเย็น
ใครเถื่อน ใครถ่อย กดบวก……หวานเย็น
เกลียดใคร หมั่นไส้ใคร กดบวก…..หวานเย็น
ใครแต่งดี ……กดบวก….หวานเย็น
ใครแต่งไม่ดี ด่าแล้ว กดบวก…..หวานเย็น
เห็นคำผิด บอกคนโพสแก้ แล้ว กดบวก…..หวานเย็น
ใครกดได้ ได้รับสิทธิ์ กดบวก…หวานเย็น…วันละครั้ง
ใครอ่อน อายุรีไพยังกดไม่ได้ กรุณาอาฆาตไว้ กดเป็นเมื่อไหร่ จะ กดบวก …..หวานเย็น
ถ้าเห็นว่าคนโพสแรด…กดคนโพส…แล้วกดบวก…หวานเย็น
อ่านมาแล้วหมั่นไส้กู โปรดรู้ไว้ว่ามึงควร กดบวก….หวานเย็น
แล้วถ้าไม่ไหวอยากกดลบจริงๆ กดลบ….อีปุ๋ย….ละกัน
55555
ปล.ใครที่เห็นกู แล้วคืนนี้จะถ่างขารอที่คาเฟ่ ไม่ต้องรอ คืนนี้กูไม่กลับเล้า คิคิ
ปล.อีกที อีปุ๋ยมึงจะจิกทวงนิยายไรกูหนักหนา กูไม่ได้แต่งออกมาจากสันดาน ค่อยจะได้แต่งลื่นเหมือนมึง คิคิ กูเรียบร้อย ฮาๆ
:jul3:
-
กวนส้นตีน สัด กูหิวจนจะแดกเหี้ยได้เป็นร้อยแล้วแม่ง"
ฮ่าๆๆ พี่โจนี่เป็น God of here เลยทีเดียวกินhereด้วย
พี่โจเราว่านะจะให้นัทเป็นเมียพี่ก็น่าจะทำให้เป็นจริงๆไปเลยนะ หนับหนุนๆ
-
เวรแล้วน้องนัท
ไอ้โจเริ่มบ้าแล้ว :angry2:
-
ไอพี่โจมันกวนตีนง๊า
แหมๆ แต่งเรื่องได้เป็นดุเป็นตะเลยอะ เมียขังไว้ในห้อง กลัวเมียเสียใจ 555
โครตๆอะ แอบชอบไดอารี่ของน้องนัท
-
ฮาไอ่น้องนัท ท่าทางจะเก็บกดได้โล่ห์ .. ด่าซ้า
รอดูความสามารถในการเอาคืนของอิพี่โจ
จะแน่สักแค่ไหนว้า :z1:
บวกหวาน บวกปุ๋ย บวกเตอร์
:จุ๊บๆ:
-
ทายๆๆ
ทำซื่อไม่รู้เรื่อง โมเมเอาเป็นเีมีย แล้วสิงห้องซะเลย หึหึ
-
อ่าว เฮีย ทำไมขี้ตู่งี้อ่ะ
ปล.เกี๋ยวเตี๋ยวคืออาหารชาติไหนอะ แก้ด้วยๆ
-
:laugh3:
นิยายไรอ่ะ
แนว sm รึเปล่า
:z3: ไม่น่าหลงเข้ามาอ่านเลยกู
:L2: เฮียหวาน.. หน้าคงหวานเหมือนสังขยา หมาชอบแดรกน่ะครับ ฮ่าฮ่า
:L1: เจ้ปุ๋ย..ลุยแล้วถุยใส่เฮียหวานรุย อิอิ
:กอด1: นู๋เตอร์ ขอบใจน่ะ
ป้อล่อ...เอาไปคนละ +1 วุ้ย
-
:haun4: :haun4: :haun4: :haun4:
-
จะเอาคืนกันอีท่าไหนจ๊ะ รอชม
-
วันหยุด
ต้องขออีกตอน
:5779:
-
โจขี้ตู่มากกกกก
-
แอร๊ยยยย :impress2: :impress2: :impress2: สวัสดีคับทุกๆคน :z2:
วันนี้นุ้งมาอัพช้า เพราะนุ้งมัวแต่นอนกลางวัน ฮาๆๆๆๆ
หนูมาลงแล้ว อย่าประชาทันหนูนะ!! :sad4: :sad4:
(5)
“เหี้ยนัททททททททททททท” เสียงร้องโหยหวนเรียกผมตอนที่ผมกำลังขึ้นคร่อมจักรยานตัวเอง ผมหันไปมองก็เห็นว่าไอ้พิชกำลังเดินมาหาผม ไอ้พิชเป็นเพื่อนโรงเรียนเดียวกับไอ้แม็ค พออยู่มหาลัยมันเข้าเรียนอินเตอร์ ส่วนพวกผมเรียกภาคปกติ แต่เรื่องเวลาไม่ใช่ปัญหาสำหรับการเข้าไปสนิทกับไอ้พิช เพราะมันเป็นพวกที่สนิทกับคนง่าย เหล้ามาได้ใจพิชไปทำนองนั้น
ผมค่อนข้างถูกใจมันตั้งแต่ครั้งแรก ไอพิชรูปร่างสูง ผอม ผิวไม่ขาวมาก หนวดครึ้มๆ หน้าตาแบบคนติดกัญชาตลอดเวลา มันกวนตีนดีผมชอบ แล้วยังชอบอะไรเหมือนผม คุยไปคุยมาต่างคนต่างถูกคอกัน ผมเลยสนิทกับมันไปเลย และมันก็เป็นคนเดียวที่ผมกล้าเล่นด้วยมากที่สุด อ้อ!สภาพตอนนี้มันพัฒนาแล้วครับ ตอนนี้มันเหมือนคนติดโคเคนมากกว่า กางเกงเดฟดำ เสื้อยืดวินเทจบ้าง เสื้อยืดวงดนตรีที่มันชอบบ้าง ผมยาวรวบตึง จนทำให้หน้าผากมันยิ่งเถิก ดีหน่อยตรงที่มันเล็มหนวดออกไปบ้าง...แต่ยังไงก็ดูเถื่อนอยู่ดี หน้าแม่งไม่น่าเรียนอินเตอร์
“เหี้ยพิช ทำไรไอ้สัด” มันไม่เรียกเปล่า เสือกขึ้นมานั่งซ้อนข้างหลัง ลืมบอกจักรยานผมก็จักรยานแม่บ้านธรรมดาๆนี่แหละ
“กินเหล้ากันๆ” มันบอกตื่นเต้น ไอเหี้ยนี่ชวนตลอด
“สัปดาห์นี้กูแกลบไอ้สัด ชวนตลอด” ผมบอกมันเสียงดังเพราะปั่นจักรยานไปด้วย
“งั้นไม่ต้องกินละ ไอเหี้ยงั้นไปดอทๆ เดี๋ยวโทรกูชวนไอ้แม็ค ไอ้เต้ย ไอ้บิว” มันบอก แต่แม่งกดโทรศัพท์ยิกๆ
“เออได้ เดี๋ยวกูกลับห้องก่อน ดึกๆนะไอ้สัด กวนกูจริงๆไอเหี้ย” ผมบอกมันแต่เหมือนมันไม่ได้ฟัง เพราะมันคุยโทรศัพท์อยู่ ‘ไอ้เหี้ยนี่ตลอด ไม่เคยฟังกูเล้ย’
ผมไขประตูห้องแล้วบิดลูกบิดประตู แล้วก็ต้องตกตะลึง แม่งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
ไอ้สัดโจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจ
ห้องผมสภาพยิ่งกว่าห้องเพื่อนมันเมื่อคืนร้อยเท่า กลิ่นอะไรไม่รู้ตลบอบอวลไปหมด ที่แน่ๆมีกลิ่นส้มตำด้วยแน่ๆ กล่องข้าว ขวดโค้กวางไว้ระเกะระกะ ผมรีบเดินไปสำรวจรอบๆแล้วก็ต้องตะลึง บนเตียงมีกล่องข้าวคว่ำอยู่ ที่เด็ดกว่า
ไอ้เหี้ย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! น้ำปลาพริกเลอะเตียงกู คาวสัดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
กูทนกับมึงไม่ไหวแล้วไอสัด ผมหันไปมองหน้าไอ้พิช ส่งสายตาไปบอกมันว่า ‘มึงช่วยกูด้วยนะ’ มึงทำหน้างงๆแต่พยักหน้าให้ผม
“มึงทำอะไรห้องกูไอ้สัด!!” ผมตะคอกใส่มัน ทันทีที่เห็นว่ามันยืนสูบบุหรี่สบายใจอยู่ตรงระเบียงห้อง
“ตามที่มึงเห็น” มันบอกหน้าตาย
“มึงจัดการเก็บเลยนะ เห็นมั้ยว่ามึงทำไว้” ผมกดเสียงให้ต่ำแล้วบอกมัน มันทำหน้ากวนตีนใส่
พลั่ก!! ตุ้บ!! ผมต่อยเข้าหน้ามันไปทีนึง แล้วเตะเข้าท้องมันไปอีกที แต่มันก็ไวพอควรตอนที่ผมกำลังจะเตะมันอีกที มันจับขาผมไว้แล้วออกแรงถึงจนผมร่วงลงพื้นไปดัง ตุ้บ!!!!!!!!!! มันยกเท้าขึ้นมาจะย้ำผมแต่โชคดีที่ไอ้พิชดึงตัวมันไว้ ผมเลยปรี่เข้าหามันแต่ผมก็ถูกล็อคโดยพี่ผมหยิกหน้าตาน่ารักเมื่อวาน เห็นแกบางๆแต่แรงแกให้ย่อยนะเนี่ย เพราะแกล็อคผมอยู่หมัด
“ไอ้สัดดดดดดดดดดดดดดดด” ผมตะโกนเสียงดัง
“มึงสิ ไอ้ควาย ล็อคห้องขังกูไว้ ไอ้เหี้ย!!!” มันตะโกนกลับ
“มันใช่เรื่องเหรอ ที่มึงต้องทำห้องกูเละขนาดนี้ ไอ้เหี้ยยยยยยยยยย” ผมทั้งตะโกนทั้งดิ้นให้หลุด ตอนนี้ผมเริ่มเข้ามามุงเรื่อยๆแล้ว
“ออกไปก่อนครับๆ แฟนผมโมโหที่ผมทำห้องเละครับ อย่างงๆพวกผมเป็นเกย์ครับ” มันหันไปบอกคนที่มุงเสียงเรียบแล้วยิ้มกวนตีนมาทางผม ตอนนั้นไอ้พิชปล่อยมันแล้วมองหน้าผมอึ้งๆ จากนั้นก็ปล่อยเสียงหัวเราะก๊ากใหญ่ ผมตีขากระโดดตัวลอยแม้ว่าแขนจะถูกพี่ผมหยิกล็อคไว้ แม่ง!กูเตะเพื่อนกูก่อนแล้วกัน ไอ้สัด!!
“ปล่อย!!!!!!!!!!!!!!!” ผมตะโกนเสียงดัง พี่ผมหยิกปล่อยผมทันที ผมเลยปรี่เข้าหาไอ้โจ แต่มันจับผมแล้วรวบผมไว้จากด้านหลังแน่น มันขบติ่งหูผมแล้วแตะลิ้นลงทำเอาผมยืนตัวแข็งทื่อ พี่ผมหยิกกับไอ้พิชก็ตัวแข็งพอกัน
“หยุดเถอะ กะ....กู....กะ.....กลัว” ผมบอกมันทั้งน้ำตา
“พี่โจ อย่าแกล้งเพื่อนผมเลยพี่” ไอ้พิชบอก ‘อ้าวไอ้เวรรู้จักกันเหรอ’ ผมหันไปมองมันสายตาคาดคั้น
“พี่โรงเรียนกู” มันบอกผม
“กูปล่อยมึง มึงห้ามอาละวาดอีกนะ แต่มีอีกข้อแม้....” ประโยคหลังมันก้มลงกระซิบเสียงเบา
ไอ้สัดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
SweetSacrifice
__________________________________________ :pig4: :pig4:
ตอนนี้ทั้งคุณพี่นัทและคุณพี่โจน่ากลัวอ่ะ
นุ้งอ่านแล้วนุ้งกลัว
นุ้งแกล้งกลัวไปงั้นแหละนะ นุ้งอ่ะชอบคนเถื่อน
มีใครสนใจนุ้งมะ ฮาๆๆๆๆ
เจอกันตอนหน้าค้าบบบ รักทุกคน จ๊วฟฟฟฟฟ
ปล ขอบคุณพี่อาร์ สำหรับคำผิดนะคับ คุคุ
ปลอีกที ถ้าวันนี้คนเม้นกันมากกว่าสิบเม้น พรุ่งนี้จะมีอะไรให้อ่านเล่นๆ อิอิ
-
:เฮ้อ:น้องนัทเจอเหี้ย รุ่นพี่ภาษาเหี้ยไรว่ะมาอาศัยห้องเขานอนแล้วแบบเหี้ยไว้อีก
ทำอุบาทว์ไม่ว่าปากหมาอีกพูดซะคนอื่นเขาเสียหาย สัดจริง
-
มาลงต่อได้สั้นขนาดนี้ แสดงว่า....จะมาลงต่อให้อ่าน"ทุกวัน"เลยใช่มัียครับ คึคึ
-
ไหนว่าแบทเทิล
เมื่อไหร่คนแต่งจะตบกันซักที
:fcuk:
-
ไหนว่าแบทเทิล
เมื่อไหร่คนแต่งจะตบกันซักที
:fcuk:
แรง!!!
-
ถ่อยได้อีกนะ หวาน..
กร๊ากกกกกกก
:L2: เฮียหวาน.. หน้าคงหวานเหมือนสังขยา หมาชอบแดรกน่ะครับ ฮ่าฮ่า
โบรคเพื่อนรัก โคตรรักกูเลยอะมึงน่ะ
ถึงว่ามึงอยากแดกสังขยาบ่อยๆ
คิคิ
จะตบอะไรล่ะโล่ ดูอีป้ามันแต่งสิ จับน้องโจเข้าฉากในห้องตลอด
น้องโจผู้ใสซื่อ คิคิ
แถมยังให้น้องโจทั้งถึก ดำ และเถื่อน
หวานก็แค่ตามน้ำอะ
คิคิ
:-[
-
แบทเทิลคนแต่ง
เกาะขอบสนามๆ :m13:
-
มาลงต่อได้สั้นขนาดนี้ แสดงว่า....จะมาลงต่อให้อ่าน"ทุกวัน"เลยใช่มัียครับ คึคึ
ใช่แล้ว!
แบทเทิลคนแต่ง
เกาะขอบสนามๆ :m13:
มาดูตาใสๆพร้อมเกต
-
ฮาได้อีกอ่ะ :laugh:
แต่แรงทั้งคู่เลยเว้ย กว่าจะคลิกกัน จะน่วมช้ำในก่อนมั๊ยเนี่ย :m20:
-
มาเกาะขอบรอ ..
พร้อมโซ่ แส้ กุญแจมือ
:z1:
-
โหดจังอ่า
อยากได้หวานๆมั่งค้าบ
-
แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย สั้น อ่านแล้วค้างคารู้สึกเหมือนอึไม่สุด
-
โหดกันได้อีกคู่นี้
-
พูดว่าอารายยยยยอ๊ะ
อยากรู้ๆๆๆ :serius2:
ปล.ดูท่าทางคู่นี้น่าจะรักกันแบบตบจูบนะเนี่ย :z1:
-
อยากอ่านต่อแล้วอ่ะ
+1 จร้า
:L2: :L2:
-
พี่โจโหดได้ใจจริงๆ ฮ่า
แล้วพี่แกกระซิบอะไรนัทล่ะนั่น
^^
-
แวะมาดูซะหน่อย อิอิ :m22:
มาต่อด่วนนะน้อง มีแต่คนเร่ง
ว่าแล้วว่าใครๆก็ต้องติดใจกัน
ผลงานคุณภาพโดยนักเขียนดัง o13
ฮี่ฮี่...
-
แอร๊ยยย สวัสดีครับทกคน :mc4: :mc4:
ขอโทษทีที่วันนี้มาลงช้าอีกแล้ว
มัวแต่นั่งจ้อง Beast อยู่
ตอนเก่าแต่เร้าใจ ฮาๆๆๆๆ
ว่าแล้วก็ไปตามเรื่องราวของอีพี่โจกะน้องนัทต่อเลยนะ อิอิ o18 o18
(6)
~คนเราเวลาจะพูดจะทำอะไร มันต้องมีหลักฐานหรือข้อสนับสนุนไม่ใช่พูดลอยๆ~
กูเข้าใจความหมายของประโยคข้างบนดี ดังนั้น กูจำเป็นต้องสร้างหลักฐานขึ้นมา
ตอนแรกกูก็นอนรอมันแบบชิวๆ แต่นอนไปนอนมา คิดได้ การที่กูจะไปพูดอะไรลอยๆ ใครเขาจะเชื่อ ขนาดพวกเหี้ยชัย มันยังไม่ค่อยจะเชื่อ แต่มันยังไม่พูดเหี้ยไรมากแค่นั้น
การที่กูจะเล่นงานน้องนัทได้ กูต้องทำให้คนอื่นเชื่อก่อนว่ามันเป็นเมียกู หึหึหึ
ที่จริงผิดคาดไปนิดหน่อย เพราะกูไม่คิดว่าไอ้น้องนัทแม่งจะอาละวาดหนักขนาดนี้ ถึงขั้นต่อยกู หึหึหึ
ตอนนี้กูกำลังท่องอยู่ว่า กูต้องรู้สึกผิดและมันเป็นเมียกู หึหึหึ
ก็เมื่อกี้ตีนกูจะไป ดีที่ไอ้พิชจับตัวไว้ก่อน กูลืมตัวว่ากูต้องรู้สึกผิดไง กูไม่ใช่คนที่จะยอมให้ใครมาต่อยฟรีๆหรอกว่ะ
.
.
.
.
กูยังกอดมันไว้อยู่ ล็อคแขนมันจากข้างหลัง ส่วนพวกไอ้พิชและเพื่อนกูยืนหน้าสลอนรวมกับไทยมุงยังไม่มีใครกล้าเข้ามายุ่ง ไอ้น้องนัทมันฮึดฮัดพยายามดิ้นอยู่สักพัก จนในที่สุดมันยืนนิ่งๆ
‘หึหึหึ ดิ้นให้ตาย ถ้ากูไม่ปล่อยอย่าหวังว่ามึงจะไปไหนได้’
“กูปล่อยมึง มึงห้ามอาละวาดอีกนะ แต่มีอีกข้อแม้....มึงต้องเป็นเมียกู” ประโยคหลังมันก้มลงกระซิบเสียงเบา กูพูดจบแม่งพยศ
“พี่โจ” กูหันไปตามเสียงของใครสักคน แล้วก็เจอ น้องทด หนุ่มน้อยน่ารักที่มันมาจีบกูสักพักก่อนที่จะหายหัวไป ซึ่งกูไม่ได้สนใจ
“ทำไมไม่ใช่ผม ไอ้ห่านี่มันดีกว่าผมตรงไหน !!” จากเสียงอ่อน ตอนนี้แม่งตะคอกกู กวนตีน ถ้าเวลาปกติมึงไม่ได้มายืนตะคอกกูแบบนี้หรอก สันดาน
“ไม่ใช่ว่าดีกว่ารึป่าวครับน้องทด แต่มันสำคัญตรงที่คนนี้เมียพี่ครับ”กูส่งยิ้มสายตาอ่อนโยนและใจดีสุดๆไปให้น้องทด หึหึหึ ตัวแปรอิสระที่จะทำให้งานกูสำเร็จ
“มึงอย่าคิดว่าเอาตัวเข้าแลกแล้วจะได้พี่โจไป ระวังตัวไว้เถอะ”น้องทดจากที่อ้อนกู หันไปชี้หน้าและจ้องไอ้น้องนัทอย่างอาฆาต ‘เป็นไงล่ะกูไม่ต้องทำเหี้ยไรเลย มึงเจอเข้าไปแล้วหนึ่งดอก หึหึหึ’
“กูไม่ใช่เมียมัน !!!”ไอ้นัทตะคอกออกไป
“จะบอกว่าพี่โจเป็นเมียมึงรึไงอีตอแหล กูไม่เชื่อ มึงเงียบปากไปเลยอีดอก”น้องทดตะคอกกลับ
“พอครับ ทดกลับไปก่อนนะครับ ”น้องทดมองหน้ากูอย่างน้อยใจแต่ยังไม่ยอมออกไป จนกูต้องย้ำและทำหน้านิ่งๆมันถึงเดินกระฟัดกระเฟียดออกไปแถมยังไม่ลืม หันมาอาฆาตเมียกูว่า “ฝากไว้ก่อน”
“ไอ้ถิ่น มึงเคลียร์คนให้กูดิ๊” ถิ่นมันก็ว่าง่ายออกไปบอกให้ไทยมุงสลายตัวว่าไม่มีอะไรแค่ผัวเมียทะเลาะกัน ‘หึหึหึ เพื่อนกู แม่ง ได้ใจกูจริงๆว่ะ’
“ไอ้พิชมึงไปเก็บเตียงไป จะได้มีที่นั่ง ส่วนไอ้ตั้ม ไอ้ชด ไอ้ชัย พวกมึงเก็บห้องที่มันรกๆให้กูหน่อย เดี๋ยวเมียกูอาละวาดอีก”
“ใครเมียมึง!!!”ไอ้นัทตะคอกซะลั่นห้อง ‘ควาย แค่นี้ต้องให้บอกหลายรอบ นี่มึงยังเดาไม่ออกอีกเหรอว่าใครเมียกู’
“นัทกูเข้าใจว่ามึงโกรธ แต่มึงเงียบปากไปก่อน กูรับผิดชอบน่ะ”
“สัด รับผิดชอบไรล่ะ”
“เพราะมึงคิดแบบนี้ใช่มั้ย มึงเลยขังกูไว้ในห้อง”พูดทำเสียงนิ่งๆกูรู้เพื่อนกูกับเพื่อนมันแอบเหล่ตามองอยู่
“ถ้ามึงยังปากดีกูจะจูบมึงต่อหน้าพวกมัน อย่าคิดว่ากูไม่กล้า”ประโยคนี้กูกระซิบให้ได้ยินแค่มัน มันนิ่งไปทันทีแทบจะไม่กล้าหายใจ หึหึหึ
ไอ้พิชกำลังเก็บเศษอาหารออกจากเตียง กำผ้าปูที่นอนแน่น อ้าปากค้างหันมาทางกูกับเมียป้ายแดงอย่างตะลึง
“พี่โจ!! ผมนึกว่าพี่อำผมเล่น ได้เพื่อนผมแล้ว ดูแลมันดีๆนะพี่ ไอ้นี่มันขี้งอน”
“สัดพิช กูกับมันไม่ได้…”
“พอๆ มึงไม่ต้องมาแก้ตัว หลักฐานเห็นๆกันอยู่ กูดูออกว่ามันเป็นคราบอะไร ” หึหึ หลักฐานชั้นยอด น้ำว่าวกูเอง หึหึหึ เพิ่งสร้างไว้เมื่อสองชั่วโมงก่อน เสร็จก็เอาไดร์เป่าผมของไอ้นัทเป่าให้แห้งซะ เดี๋ยวหลักฐานไม่เนียน เป็นไงสุดยอดมั้ยแผนกู หึหึหึ
“มันไม่ใช่อย่างที่มึงคิด ไอ้โจไอ้เลวมึงบอกพวกมันไปสิวะ”
“เออครับๆ โอ๋ๆ ไม่ใช่ก็ไม่ใช่ครับ เหี้ยพิชมึงหุบปากไป ”กูพูดไปงั้นแต่ดูก็รู้ทุกคนเชื่อสนิทใจว่ากูได้มันเป็นเมียเรียบร้อย หึหึหึ
“ไรว้า ไม่ทันไรเข้าข้างเมีย”พีชมันบ่นอุบอิบแต่ได้ยินกันทุกคน
“ไอ้เหี้ยพิช มึงตาย”คนในอ้อมแขนกูพยศอีกแล้ว มันดิ้นพยายามเอาตีนที่เป็นอิสระไปยันไอ้พีชแต่ไม่ถึง
“พิช มึงก็ยอมๆมันไปก่อน สัด มาทำเป็นงอนส้นตีนไรตอนนี้ ”กูปราม เดี๋ยวไอ้นัทมันวีนแตก
“ครับ พี่ ”ไอ้พิชหน้างอตอบรับเสียงอ่อย
ตอนนี้ห้องของมันกลับมาสะอาดเหมือนเดิม เยี่ยม!!
“มึงจะกอดกันอีกนานมั้ย ขนาดห้องกู กูยังไม่เคยเก็บเลยสัด”ไอ้ชัยถามหลังจากเก็บกวาดทุกอย่างเรียบร้อย ‘ทำบ่นๆ’
“ทำไมมึงอิจฉา? ก็หาเมียสักคนสิวะ”ไอ้ชดพูดขำๆ
“เหี้ยโจปล่อยกูได้แล้ว สัดนี่”เมียป้ายแดงฮึดฮัด พยายามสะบัดตัวออกจากกู
“ไม่ต้องเขินหรอกนัท พวกพี่รับได้”ไอ้ตั้มเดินมาลูบหัวเมียกู ‘สัดตั้มเดี๋ยวจะโดนตีนกู’
“มันไม่ใช่อย่างนั้นครับพี่”ไอ้นัทพยายามจะอธิบาย
“ครับๆไม่ใช่ครับ”ไอ้ตั้มตอบอย่างเอ็นดูเหมือนเวลาเด็กๆงอนแล้วแกล้งยอมจะได้ไม่อาละวาด หึหึหึ
“ไอ้เลวโจ มึงปล่อยกู กูเมื่อย”
“ครับผม แต่สัญญาก่อนว่าที่รักจะไม่อาละวาด”
“เออ”มันตอบเสียงกระแทก แต่กูก็ยอมปล่อยมันเป็นอิสระ
“เหี้ยพิช กูเปลี่ยนใจ กูจะไปแดกเหล้ากับมึง”พอกูปล่อยมันก็เดินไปกอดคอลากไอ้พิชทันที แต่พิชมันขืนตัวไว้
“ไหนมึงว่าไม่ไป มึงแกลบ”พิชหันไปถาม ‘จมูกจะชนแก้มเมียกูอยู่แล้ว สัดเดี๋ยวจับแยก’
“อย่าพูดมากไอ้สัดพิช”
“กูไปด้วย”แดกเหล้าใครจะพลาด กูจะไป ฮาๆ
“กูไม่ให้ไป”ไอ้น้องนัทเมียรักหันมาตาขวางใส่กู
“งั้นมึงก็ไม่ต้องไป”กูไม่ได้ไปมึงอย่าหวังว่ามึงจะได้ไปนะจ๊ะเมียจ๋า
“เรื่อง?”มันยังไม่ยอม
“งั้นกูจะไป กูกลัวเมียเมาแล้วโดนฉุด ยิ่งน่ารักๆอยู่ เหี้ยพิชร้านไหน”
“ร้าน…. ครับพี่”
“เออ มึงไปก่อนเดี๋ยวกูกับมันตามไป น้องนัทมานี่”
“ไม่!!”มันกอดคอไอ้พิชแน่น ‘กอดเข้าไปเหี้ยพิชจะหายใจไม่ออกอยู่แล้ว’
“อย่ากวนตีน บอกให้มาก็มา อย่าให้กูโมโห”
“กูจะไปพร้อมพิช”
“1 อย่าให้กูนับถึงสาม ไม่งั้นมึงคิดไม่ถึงแน่ว่ากูทำอะไรได้บ้าง”
กูทำหน้าขึงตาดุแล้วเริ่มนับ
“2”
“เหี้ยนี่”มันปล่อยคอไอ้พิชแล้วเดินไปนั่งกอดอกหน้ามุ่ยบนเตียง ไม่ยอมเดินมาหากู
“พวกมึงจะไปมั้ยวะ”
“มีหรือจะพลาด ฮาๆ”
“งั้นเจอกันที่โน้น กูจัดการกับมันก่อน งอนกูไปถึงไหนแล้วไม่รู้”กูโบกมือไล่พวกมันออกไปจากห้อง พวกมันเดินอมยิ้มเหล่มองไอ้นัทที่ยังทำท่าเด็กถูกขัดใจอยู่บนเตียง
“พี่ เพื่อนผมบอบบางพี่อย่าหักโหมนะครับ”
“เออ มึงอย่ารุนแรงนะเว้ย เดี๋ยวน้องกูไปแดกเหล้าไม่ได้”ไอ้ตั้มพูดอย่างเป็นห่วงแต่หนังหน้าแม่งกวนส้นตีน
“เออน่ะ พวกมึงไปรอที่ร้านอยากแดกอะไรสั่งเลยเดี๋ยวกูเลี้ยง”พอกูบอกจะเลี้ยงรีบพากันสะบัดตูดออกจากห้องอย่างเร็ว
แล้วความสงบก็มาสู่เรา ในห้องเหลือแค่เมียป้ายแดงกับกู จากตะกี้นั่งกอดอก ตอนนี้กลายเป็นกอดเข่านั่งน้ำตาไหลพราก
“ไอ้เลวโจ กูไปทำอะไรให้มึง มึงถึงทำแบบนี้ ฮึกๆ”ด่ากูไปมีเสียงสะอื้นเป็นพักๆ
กูไม่ได้ตอบแต่เดินไปนั่งข้างๆกอดปลอบมัน มันก็ยอมให้กูปลอบนะ นิ่งไม่ขัดขืน ‘กูเล่นแรงไปป่าววะ กูเริ่มสงสาร’
“มึงคิดว่า กูพยายามปิดแค่ไหนว่ากูเป็นเกย์ แล้วมึงมาทำแบบนี้ คนอื่นจะมองกูยังไง สะใจมึงรึยังไอ้เลว”
‘เฮ้ย มันเป็นเกย์ ตกใจว่ะ’
“มึงจะสนใจทำไมว่าใครจะมองแบบไหน มันสำคัญที่มึงมองตัวเองแบบไหนมากกว่า” กู พูดจบสงสัยมันจะซึ้งเงยหน้ามองกูทั้งน้ำตา แม่ง น่ารักว่ะ ไม่รู้อะไรดลใจ กูก้มไปจูบมันเฉยเลย พอปากแตะกันเหมือนสติกูกลับมาแล้วถอนจูบออกอย่างเร็ว เห็นมันมองกูอย่างอึ้งๆหน้าแดงไปถึงหู ส่วนกูเสหน้าไปมองทางอื่นกลบความอาย
‘สัดนรก มึงเอาเชื้อเกย์มาติดกูใช่มั้ยไอ้นัท!!!’
หวา่นเย็น
_________________________________ :pig4: :pig4:
วันนี้มาย๊าวยาว :z2: :z2:
กด CTRL + V อยู่นานเลยอ่ะ
อิอิ
ตอนนี้นัทน่าสรสารเน๊อะ
น่าสงส๊ารรร น่าสงสาร
หึหึหึหึ,,,
ทูบีคอนทินิวววส์~~~ซึ ค๊าบบบบ :bye2:
-
o13
-
:เฮ้อ:ไอ้พวกไม่รู้ใจตัวเองแล้วมากลบเกลื่อนวางแผน
เกย์ดีๆนี่เอง :z6:ไอ้โจ
-
นัทน่ารักอะ
ไอพี่โจมันก็ยังขี่ตู่เหมือนเดิม
เหมือนจะเริ่มหลงรักนัทแล้วนิดๆด้วยนะเออ
มีการสร้างหลักฐานซะด้วยนะ :laugh:
-
:เฮ้อ:ไอ้พวกไม่รู้ใจตัวเองแล้วมากลบเกลื่อนวางแผน
เกย์ดีๆนี่เอง :z6:ไอ้โจ
^
ฮ่าฮ่า ชอบเม้นท์อ่ะ +1 ให้เล๊ยยยยยยย คุณโรส
‘สัดนรก มึงเอาเชื้อเกย์มาติดกูใช้มั้ยไอ้นัท!!!’
แล้วเข้ามาอ่านเนี่ยะ ไม่รู้ว่าโบรคจะติดเชื้อหวานมั้ย :m20: กร๊ากกกกกกกกก
:z1:
ไอ่โจเห่ย กะจ๊วยเหนื่อย หนังเปื่อยยุ่ย
ควันตูดฉุย ปุ๋ยเข้าสิง หญิงไม่สน
ต้องเสาะหา หนุ่มหน้าหวาน ที่ทานทน
แบทเทิ่ลชน จนน้องนัท มากัดเอง
อิอิ --ใครบ้างหว่า
:jul3:
+1 คร้าบบบบบบบ
edit...
กด+ครบทุกคน ทั้งกาทู้ :z2:
-
สนุกมากกกกกกกกกกกกกก
-
‘สัดนรก มึงเอาเชื้อเกย์มาติดกูใช้มั้ยไอ้นัท!!!’
เอ่ออ มันเป็นโรคติดต่อเหรอนี่ เพิ่งรู้ หุหุ แต่คงจะกับพี่โจคนเดียวใช่ป่ะ
-
รักกันรุนแรงอีกคู่ นัทอย่ายอมโจนะ กระโดดถีบขาคู่เลยไอ้หนู
-
โจเล่นแรงนะเนี้ย แต่ท่าทางคนที่อาการหนักคงไม่ใช่นัท
จริงๆไม่ใช่ว่ารักแรกพบหรอกนะเนี้ย อิอิ
-
:serius2: ชอบกลอนพี่โบรค
แอร๊ยๆๆๆๆๆๆ
-
แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยตอนนี้จูบตอนหน้า กดชิมิคะ
-
อย่ามาหลงรักน้องนัทหัวปักหัวปำก็แล้วกันล่ะนังโจเอ๊ย :angry2:
-
อิพี่โจเลว ๕๕๕
จอมวางแผนสุดๆ :z6:
รอวันโงหัวไม่ขึ้นเพราะน้องนัท หุหุ
-
จะยุให้น้องนัททิ้งซะให้เข็ดนะพี่โจ
เริ่มรักน้องนัทแล้วล่ะซี้ ยอมรับมาซะดีๆ
:angry2: :angry2:
-
ไอ้พี่โจแกล้งนัทอย่างนี้ เดี๋ยวต่อไปชอบเค้าขึ้นมาล่ะก็ จะยุให้นัทไปมีกิ๊กเลย :angry2:
-
ชอบจริงๆ
คำว่า "เมีัยป้ายแดง"
อิพี่โจแกคิดได้ไง ฮ่าๆ
ตอนแรกตกใจที่นัทร้องไห้
แต่เหตุผลนี่น่ารักดีเนอะ
♥
-
อยากอ่านวันหละหลายๆตอน อิอิ
-
ยัยปุ๋ยแต่ง นัทรอให้แต่งจบก่อนค่อยมาอ่านได้เปล่า เื่รื่องเก่า ๆ ยังค้าง อยู่ :z2:
:laugh: เข้ามาป่วน :laugh:
กรี๊ดดดดดดด ตัวเอกชื่อ นัทด้วย ตื่นเต้น ๆๆ :กอด1:
-
^
^
แรงตลอดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
เดี๋ยวตีนะๆ
-
โอ๋ๆๆ น้องนัทน่าสงสารอ่า
เฮียโจดูแลดีๆนะเว้ย
ปล.ตายตอนจบอะ ประโยคสุดท้ายเลย ใช้ >> ใช่
-
เตอร์ไปไหน ไม่มาทำงาน อยากอ่านต่อแล้วอะ
คิคิ
โบรค มึงคงไม่ติดเชื้อกูหรอก เพราะสันดานเหมือนกันเดี๊ยะ
คิคิ
:really2:
-
ปล.ตายตอนจบอะ ประโยคสุดท้ายเลย ใช้ >> ใช่
รับทราบ!!!
เตอร์ไปไหน ไม่มาทำงาน อยากอ่านต่อแล้วอะ
คิคิ
โบรค มึงคงไม่ติดเชื้อกูหรอก เพราะสันดานเหมือนกันเดี๊ยะ
คิคิ
:really2:
มาแล้วๆ แหม๋ หายไปนิดเดียวเองน่าาาา
อิอิ วันนี้ เตอร์ได้รับหน้าที่ นำตอนพิเศษ มาให้ทุกคนได้อ่านกัน
แต่ตอนพิเศษนี้น๊านน
ไม่ได้เกี่ยวกับโจนัทอย่างใด
แต่เป็นบทสนทนาของคนแต่งของเรานั่นเองครับ ฮาๆๆๆๆๆ
อยากรู้กันมั้ยละครับ ว่าสองคนนี้เค้าจะคุยอะไรกันมั่ง ฮิๆๆๆๆๆๆๆ
หนูก็อยากรู้!!! :fire:
ไปอ่านกันมะ อิอิ
ปล ป้า มีอะไรด่าพี่หวานนะ เตอร์รับคำสั่งมาจากพี่หวานนะ หนูไม่่ได้ทำอะไรผิดนะ :impress2:
(Spacial Stage)
หวานเย็น พูดว่า:
เมื่อวานอ่านตอนใหม่มึง แม่งจี๊ด
อีเหี้ย ปล่อยตอนใหม่ซะกูหน้าหงาย
SweetSacrifice พูดว่า:
ทำไมๆๆ
หวานเย็น พูดว่า:
สัดดอก
SweetSacrifice พูดว่า:
5555555555555555555555555
หน้าไม่เด็กจริงทำไมได้นะ
มึงก็ต่อมาสิ
เดี๋ยวคืนนี้กูจะได้ต่อ
กูฟิตแล้วเนี่ย
เร็วๆสิอีเหี้ย
หวานเย็น พูดว่า:
นัทตามบทมันต้องหงิมๆ แต่นี้แม่งแค่ห้องรกโมโหส้นตีนไรหนักหนาต่อยหน้ากู สัดหมา
อีเหี้ยกูหน้าง่ายทั้งคนแต่งทั้งตัวละครเลยแม่ง
อีนี่สองดอกแระนะ
เปิดตัวมาก็ให้กูถึกและดำ
สัด
SweetSacrifice พูดว่า:
น้ำปลาพริกหกใส่เตียง
มึงไม่โกรธเหรอ
กูโกรธ
มากกกกกกกกกกกกกกกกกกก
หวานเย็น พูดว่า:
ไม่อะ หกก็เปลี่ยนผ้า
SweetSacrifice พูดว่า:
เตียงกูห้ามเอาของกินขึ้นมา
หวานเย็น พูดว่า:
หรือไล่มันเอาไปซัก
SweetSacrifice พูดว่า:
น้ำปลาพริกติดตัวไปตลอดกาล
หวานเย็น พูดว่า:
5555
SweetSacrifice พูดว่า:
มึงคิดดูที่นอน
เปื้อนน้ำปลาพริก
หวานเย็น พูดว่า:
แล้วไง
SweetSacrifice พูดว่า:
ล้างไง
หวานเย็น พูดว่า:
อือ
ก็แค่นั้น
SweetSacrifice พูดว่า:
น้องนัทกูรักสะอาด
หวานเย็น พูดว่า:
โมโหส้นตีนไรหนักหนา
SweetSacrifice พูดว่า:
เหมือนกู
หวานเย็น พูดว่า:
สัด
งั้นกูคงซกมกเหมือนเหี้ยโจมั้ง
อีดอก
SweetSacrifice พูดว่า:
ถูก
เขียนตามตัวคนเขียนเลย
หวานเย็น พูดว่า:
กูแต่งเสร็จแระ ตอนท้ายไม่เปลี่ยนแล้วแม่ง
SweetSacrifice พูดว่า:
มึงอย่า
โยนขี้ให้กูนะ
เอาเบาๆ
แม่ง ตอนสี่ก็ให้เป็นเมียแล้ว
อีสัด
หวานเย็น พูดว่า:
5555
ทีมึงล่ะ
แค่น้ำปลาหก ก็ต่อยปาก
SweetSacrifice พูดว่า:
มึงอย่าอินๆ
ใจเย็นๆ
เข้าเมลล์กูด้วย
หวานเย็น พูดว่า:
อืม เดี๋ยวส่งให้มึงแล้วมึงส่งให้คนอื่น
เอ๊ะมึงไม่เคยเล่นเกมส์เหรอ
ที่เล่นเป็นตัวนั้นตัวนี้ กูก็เล่นเกมส์แต่งนิยายกะมึง เป็นน้องโจนี่ไง
หวานเย็น พูดว่า:
ได้ยัง
SweetSacrifice พูดว่า:
ได้ละ
อีสัดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
“มึงคิดว่า กูพยายามปิดแค่ไหนว่ากูเป็นเกย์ แล้วมึงมาทำแบบนี้ คนอื่นจะมองกูยังไง สะใจมึงรึยังไอ้เลว”
อีส้นตีน
มากมาย พูดว่า:
55555
ตอนแรกว่าจะเปลี่ยน
SweetSacrifice พูดว่า:
เดี๋ยวมึงเจอกูอีเหี้ย
หวานเย็น พูดว่า:
กูหมั่นไส้แม่ง
เลยไม่เปลี่ยน
SweetSacrifice พูดว่า:
ไม่ต้องๆ
แบบนี้แหละ
หนุก
แน่อีสัดดดดดดดดด
หวานเย็น พูดว่า:
55555
แม่จ๋า แม่ปุ๋ย ลูกเตอร์ไม่ผิดนะ ลูกเตอร์แค่แฉตามพี่หวานสั่งอย่างเคร่งครัดเท่านั้นเองอ้ะ
ไอ้หนูก็วางใจ
เพราะเห็นพี่หวานเค้าบอกว่า,,,
หวานเย็น พูดว่า :
ปุ๋ย กูจะเอาที่คุยกันไปลง
SweetSacrifice พูดว่า :
ไม่เอา
หวานเย็น พูดว่า :
มึงคิดว่ากูถามเหรอ กูแค่บอกเฉยๆ
บอกให้รับรู้ ไม่ได้บอกให้ออกความคิดเห็น
อีควาย
SweetSacrifice พูดว่า
อีเหี้ย!!
หวานเ้ย็น&SweetSacrifice
_______________________________________ :pig4: :pig4:
คือยังงี้นะคับทูีก ทู๊กกกกก คน
เรื่องนี้เป็นเรื่องที่คนแต่งเค้าจะแต่งสลับกันไป สลับกันมา
อย่าว่าแต่คนอ่านลุ้น คนโพสลุ้นเลยจ้ะ
คนแต่งเองเค้าก็ลุ้นว่าเรื่องมันจะเป็นยังไงเหมือนกันละจ้ะ
จิงมะ ฮาๆๆๆๆๆๆๆ
ส่วนโจนัทรอพรุ่งนี้นะตัวเทออออออ วันนี้เอาไอนี่มาให้อ่านเล่นๆ
ฮาๆๆๆๆๆๆ
แม๋ปุ๋ย ลูกขอโทษ ฮาๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :m20:
บ๊ายบายจ้ะ :bye2:
-
แบทเทิล เอ๊ย บทสวีทคนเขียนมาแล้ว :laugh:
แหม น่ารัก :o8:
-
55555555
เผยธาตุแท้พร้อมสันดาน เอาอีกๆๆๆๆๆ
รู้สึกจะมันสูสีนัทกับโจเลย
ปล.แต่่่่่่รู้สึกว่าคนโพสเนี่ย จะแอบมีหวานแซงหน้า นัทกับโจนะ
อ่ะ อ่ะ o18
-
มาฮากับเบื้องหลัง :m20:
เห็นทีต้องยุให้หวานบังคับขืนใจปุ๋ยเอาเบื้องหลังมาลงบ่อยๆ
เยี่ยงนี้แล้วก็ไม่สามารถคาดเดาพฤติกรรมตัวละครได้เลยชิมิ
มารอลุ้น รอเป็นกำลังใจ หวังว่าสองคนนี้จะได้กันโดยไว (นัทกับโจเน้อ o18 มิใช่คนเขียน )
-
:laugh: :laugh:
เบื้องหลังการถ่ายทำเป็นเยี่ยงนี้
-
กิมเง็ก << เป็นชื่อที่ดีมากเลย :z2:
-
หึๆ มีแฉ o3
สรุปว่าตกลงกันได้ยังวะ ตอนต่อไปน่ะ 555
-
อ่านเบื้องหลังแล้วลุ้นรอฉากต่อไป
อยากอ่านต่ออะ
ทำไงดี
มาต่อนะ
:call:
-
ตลกมากมายอ่ะ ฮ่าๆๆ รอตอนต่อไปของโจและนัทน้าคะ
-
รายการแหลแต่เช้า ฮ่าาาาาาาาาาาาาาาาาาา
-
สวัสดีครับ เอฟเวอรี่บอดี้ :jul3:
อ่านแฉแต่เช้าไปแล้ว ก็กลับเข้าสู้โจทันต่อนะเค๊อะ อิอิ
วันนี้เอาอิมเมจคุณน้องนัทมาให้เบิ่ง
ซึ่งก็คือ จังซังฮานั่งเอง
(http://jung-sungha.com/gallery/albums/userpics/10001/normal_003.jpeg)
(http://jung-sungha.com/sungha3.jpg)
(http://board.postjung.com/data/541/541323-topic-ix-3.jpg)
และติดตามต่อได้ที่ >>> http://jung-sungha.com/gallery/ (ftp://http://jung-sungha.com/gallery/)
อะๆๆๆๆๆ อ่านต่อๆ :z1:[/color]
(7)
ผมไม่ใช่คนโง่ แต่ก็ไม่ได้ฉลาด ซึ่งสองอย่างไม่ใช่ตัววัด สมองผมประมวลผลอย่างรวดเร็วเมื่อเห็นว่า ไอ้โจจะมาไม้ไหน ไหนจะเด็กมันอีกที่มาวีนใส่ แต่แค่ไอ้โจไล่ ไอ้เด็กนั่นก็ไม่มายุ่งแล้ว อย่ากระนั้นเลย ทำให้ไอ้โจเป็นไม้กันหมาแหละดีที่สุด
“มึงคิดว่า กูพยายามปิดแค่ไหนว่ากูเป็นเกย์ แล้วมึงมาทำแบบนี้ คนอื่นจะมองกูยังไง สะใจมึงรึยังไอ้เลว” ผมปั้นหน้า มารยาลูกผู้ชายมีเท่าไหร่งัดออกมาหมด น้ำหูน้ำตาไหลพรากเล่นเอามันอึ้งไปเหมือนกัน....แล้วก็ดูเหมือนสำเร็จซะด้วยเพราะมันเข้ามาปลอบผม แถมยังทะลุเป้าความสำเร็จขึ้นอีกตอนมันจูบผม...จูบรสบุหรี่ที่ทำเอาหูเหอผมแดงไปหมด หน้าผมก็ร้อนผ่าว
มันหันไปมองระเบียงทางซ้าย ผมหันไปมองประตูห้องทางขวามือ ไม่มีใครพูดอะไร ไม่มีใครขยับเขยื้อน จนมันนั่นแหละถอนหายใจออกมา ผมถึงหันมามองมัน พอเราสบตากันต่างคนก็ต่างหันไปอีกทางอีก
กริ๊ง กริ๊ง เสียงโทรศัพท์มันดัง หน้ายังกับโจรเสือกใช้ไอโฟน แถมเสียงนะยังกับโทรศัพท์บ้าน คิดไปผมก็ขำไป คิกคิก
“ฮัลโหล” มันรับแต่หน้ามันหันมาจ้องผมตาเขียว ‘ผิดเหรอที่กูหัวเราะ ไอ้สัด’
“เออๆ แป๊บนึง” มันพูดใส่โทรศัพท์อย่างรำคาญๆ ผมเลยลุกไปเปลี่ยนจากกางเกงยีนเป็นขาสั้น ช็อปก็ถอดแขวนไว้
“มึงใส่กางเกงบอลเนี่ยนะ” มันถามผมงงๆ
“เออดิ กินเหล้าหลังมอจะให้กูใส่ชุดลิเกไปเหรอไง” ผมถามมัน มันส่ายหน้าหน่ายๆ แต่ก็เดินนำผมออกมา
“โจ กูไม่เอาตังค์ไปนะ” ผมบอกมันยิ้มๆ
“อะไรของมึงอีก”
“ผัวต้องเลี้ยงเมียไม่ใช่รึไง”
“ได้ๆ งั้นเดี๋ยวคืนนี้ผัวจะอึ้บเมียนะจ้ะเมียจ๋า” มันล้อผม ผมรีบไขประตูแล้วกลับเข้าห้องทันที
“อะไรของมึงอีกเนี่ย” มันตามเข้ามา แล้วถามแบบรำคาญๆ
“กูไม่ไป มึงไปเลย อย่ามายุ่งกับกู” ใครจะกล้าไปล่ะครับ ถ้าต่างคนต่างเมาๆแล้วมันอึ้บผมขึ้นมาจริงๆ ผมไม่ไปซะดีกว่า
“มึงอย่าเรื่องมากไอ้นัท ไปๆ กูพูดเล่นน่า” ไอ้โจบอกพูดเล่น แต่แม่งยิ้มมีเล่ห์นัย ผมเลยทิ้งตัวลงนอนแม่งเลย เอาดิๆไอ้โจ มึงจะทำไง จะอุ้มกูแบบในละครเหรอ อย่าหวังเลยมึง กูนอนคว่ำแม่ง
“ไอ้นัท ลุก!!” มันสั่งอีกแล้วครับ แต่ผมไม่ลุกมีไรมั้ย
พรึ่บ! ไอ้โจนอนทับผมลงมา แถมแม่งมีมาถูๆอีก
ไอ้สัดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ผมรีบผลักมันลง มันก็ลงไปตรงรอยน้ำปลานี่แหละ นี่ขนาดทำความสะอาดแล้วนะยังมีกลิ่นอยู่เลย ผมแม่งโคตรเกลียดความสกปรกเลย
“โจ มันยังเหม็นอยู่เลยอะ” ผมบอกมันพร้อมกับทำหน้าแหยะๆไปด้วย มันไม่ตอบอะไรแต่หน้าแดงแถมยังเอามือมาเกาจมูก..เออ สงสัยมันก็เหม็นเหมือนกัน
“เดี๋ยวกูซื้อเตียงใหม่ให้” มันบอกหน้าแดงๆ แล้วยังเอามือเกาจมูกอยู่นั่นแหละ
“จริงอะ!”
“เออ อย่าถามมาก จะไปมั้ยเนี่ย เพื่อนกูรออยู่ร้านเหล้าแล้วนะเว้ย” ไอ้โจลุกขึ้นตั้งท่าจะลากผม
“โจจจจจจจจจจจจจจจจจจ” ผมว่าจะลองอ้อนมันดู ผมชักหมดอารมณ์ไปกินเหล้าแล้ว อีกอย่างช่วงนี้ผมแกลบๆด้วย
“ไรอีกเนี่ย!!” มันเริ่มขึ้นเสียง แต่ยังเอามือเกาจมูกอยู่...นั่นไง!มึงก็เหม็นเหมือนกูใช่มั้ย
“มึงก็เหม็นใช่มั้ย กูเห็นมึงเอานิ้วแตะจมูกหลายรอบแล้ว” ผมถามมันตรงๆ มันทำหน้าอึกอักเล็กน้อยแต่ก็พยักหน้า
“งั้นไปซื้อเตียงก่อนไป คืนนี้กูนอนไม่หลับแน่ๆ มึงแม่งๆๆๆๆๆ” ผมบอกมันเซ็งๆ
“มึงนี่เรื่องมากจริงๆไอ้สัด ไปก็ไป ไปๆ”ไอ้โจตอบตกลงอย่างหัวเสีย
มันกดโทรศัพท์โทรไปหาเพื่อนมัน แต่แม่งเสือกบอกเพื่อนมันว่าพาเมียไปซื้อเตียง เมียไม่ยอมนอนทับรอยเก่า
แม่งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง ไอ้สัดโจ!!!!!!!!!!!!
“ฮิ้วววววววววววววววววววววววว” ทันทีที่ผมกับไอโจเดินไปที่โต๊ะแม่ง เสียงโห่ร้องยังกับป่าช้าแตก
“เงียบเลยพวกมึงๆ พวกพี่ด้วยๆ” ผมด่า แต่ก็ยกมือไหว้ไปด้วย วันนี้ป้ารหัสไอพิชมาด้วย สายนี้แม่งเกรียนทั้งสายจริงๆ คือป้ามันกับไอพิชนี่ก็สนิทกันอยู่แล้ว แต่ที่ป้ามันมาด้วยเพราะพี่ตั้มชวนมามากกว่า เนื่องจากสองคนนี้สนิทกัน พี่ตั้มนี่ดูเป็นคนเจ้าชู้เงียบๆ นิ่งๆสุภาพๆตลอด แต่พอโคจรมาเจอกับเพื่อนเก่ากับเหล้านี่ ความเกรียนนำหน้าไอ้พิชไปไกล
ผมเลือกนั่งข้างๆพี่สา ป้ารหัสไอ้พิช ส่วนไอ้โจไปนั่งอยู่กับพี่ชัย(ถ้าผมจำชื่อพี่เค้าไม่ผิดนะ) มันยกเอาๆ ส่วนผมนั่งคุยกับพี่สา เพราะเทอมหน้าผมกะว่าจะไปเที่ยว ผมเลยปรึกษาพี่แก ส่วนพี่ตั้มที่เมาเละไปแล้วก็ชวนคนในโต๊ะชนตลอด ชนแล้วต้องหมดด้วยนะไม่หมดพี่แกไซโคเสียคนอะ ดีหน่อยที่ผมมีไอ้โจกับพี่สาเป็นตัวช่วยหลัก เพราะพอพี่ตั้มมา ถ้าไอ้โจไม่เสนอหน้ามาช่วยพี่สาก็ช่วยผมชนแทนตลอด หลังๆพี่สาเริ่มไปแล้ว ก็มีตัวสำรองอย่างไอ้พิชมาช่วย
“พี่โจๆ มีไฟแช็คมั้ยพี่” ไอพิชถามไอ้โจ...มึงถามถูกคนแล้วไอ้พิช
“กูไม่ได้หยิบมา แม่งเมียกูมันง๊องแง๊ง จะซื้อที่นอนท่าเดียว สงสัยกลัวไม่ได้นอนกับกู...ลืมหยิบไฟเช็คมาเลยกู” ไอ้สัดโจเริ่มอีกแล้ว แม่ง!
“ป้ามึงมีไอ้พิช” พี่ชดบอก ผมแม่งชอบมองแกจริงๆ คือถ้าผมไม่มองหน้าพี่สาเพราะคุยกันอยู่ผมก็มองหน้าพี่ชดนี่แหละ คือพี่แกหน้าเหมือนคนที่เล่นสเต็ป อัพอะ ที่แสดงเป็นมูส ผมหยิกๆแบบนั้นเลย แต่หน้าแกน่ารักกว่าเยอะ
“พี่สาสูบบุหรี่ด้วยเหรอ” ผมหันไปถามตอนที่แกส่งไฟแช็คให้ไอ้พิช
“นานๆที” พี่แกบอก
“พี่สา นานของพี่นี่นับเป็นนาทีปะ” ไอ้โจเริ่มปีนเกลียว
“เพื่อนเล่นมึงเหรอโจ” เท่านั้นแหละ ไอ้โจปิดปากสนิท เพราะถึงแม้ว่าไอ้โจต้องซ้ำเพราะไป AFS แต่อายุมันก็ยังน้อยกว่าพี่สาอยู่ดี(ไอ้โจสอบเทียบได้ตอนม.ห้าครับ) อีกอย่างคือนับรุ่นแล้วมันก็เด็กกว่าด้วย
“กูล้อเล่น มาชนๆไอ้โจ” พอแก้วชน บรรยากาศก็กลับมาเหมือนเดิม พี่ภาคผมนี่สุดยอดทุกคน
“ไอ้นัท เดี๋ยวกูไปนอนหอมึง” แม่งนี่ขนาดมันเมายังมาดักหน้าดักหลังขอไปนอนกับผมได้ ผมล่ะนับถือมันจริงๆ
“มึงอะเมา ไปนอนให้เพื่อนมึงดูแลเลยไป กูขี้เกียจมานั่งดูมึง”
“กูจะไป!!” มันขึ้นเสียงใส่
“เออเรื่องของมึง แต่อย่ามาอ้วกใส่ห้องกูนะ อย่าทำเละเทะด้วย แม่ง!” ผมตอบตกลงอย่างรำคาญ
SweetSacrifice
______________________________________________________ :pig4: :pig4:
ตอนนี้พี่โจน่ารัก
ตอนต่อไปพี่โจน่ารักกว่า
แอร๊ยยย สปอยล์ต่อไป ฮาๆๆๆๆๆๆๆ :m20: :m20:
เจอกันพรุ่งนี้เค๊อะ!!! :bye2:
-
ถึงขั้นซื้อเตียงใหม่เลย นัทว่าอะไรโจก็ตามใจตลอด 555
-
ตอนต่อไปหลังเที่ยงคืนช่ายป่าวคะ อิอิ
-
ตอนต่อไปหลังเที่ยงคืนช่ายป่าวคะ อิอิ
เอางั้นเยยเหยออออ
ฮาๆๆๆๆ
ถึงขั้นซื้อเตียงใหม่เลย นัทว่าอะไรโจก็ตามใจตลอด 555
กะบอกแล้วพี่โจเกลียมัว :m20:
-
อิพี่โจเขินใช่มั้ย ฮ่าๆ โจตอนนี้เหมือนเริ่มกลัวเมียนิดๆละนะ
-
คนชื่อนัท มักหน้าตาดี :-[
เอาอีก เอาอีก :z2:
-
:m20: ประหนึ่งดูการชิงศึกจอมมารยา ร้อยเล่มเกวียนพอกัน
ชิงไหวชิงพริบ รู้ทันกันตลอด
แต่ท่าทางอิพี่โจจะแพ้ทางอิหนูนัทแหงม
-
ยอมเมียทุกอย่างบอกไปดิ๊พี่โจ 555+
-
เหมือนคู่แต่งงานใหม่เลยเนาะ
ซื้อเตียงใหม่กันเนี๊ยะ
:-[ เอาไว้ :oo1: :oo1: กันใช่ป่ะ
-
แวะมาให้กำลังใจเด็กน่ารักที่เป็นคนโพส
และชื่นชมคนเขียนที่หน้าเด็กใสปิ๊งๆตลอดเว o13
:z2:
-
เหมือนคู่แต่งงานใหม่เลยเนาะ
ซื้อเตียงใหม่กันเนี๊ยะ
:-[ เอาไว้ :oo1: :oo1: กันใช่ป่ะ
รู้ไ้ด้ไงวะ ว่ากูหวังงั้น!!! o22 << อีพี่โจ
เนื่องจากว่าวันนี้ไวเลสของทุยมันใช้ได้ :mc4:
นุ้งเตอร์ก็เลยเอามาลงให้อานแต่หัววันนะคับ!!
ตอนนี้น่ารักมาก นุ้งสปอยล์ไว้ก่อนเลยอะ ฮาๆๆๆๆๆๆๆๆ :laugh: :laugh:
ใครจะทำตัวน่ารักก็อ่านเอาเลยนะจ้ะ
( 8 )
แค่กูทำน้ำปลาเลอะที่นอนมัน แม่งงอแงโวยวาย จนกูต้องซื้อที่นอนให้ใหม่ ดีนะ กูได้เงินจากเล่นบอลเมื่อวาน
ไหนๆ กูก็ซื้อที่นอนใหม่ให้มันแล้ว จำเป็นอะไรกูต้องกลับไปนอนห้องตัวเอง นั่นมันที่นอนเงินกู กูต้องใช้ให้คุ้มค่า แล้วอีกอย่างนั่นห้องเมียกู ข้าวใหม่ปลามันไม่ควรจะแยกกัน หึหึหึ
หลัก จากไปแดกเหล้า กูแบกไอ้นัทกลับห้องของมัน เห็นตัวบางๆแม่งหนักเหมือนกัน นี่ขนาดกูแดกเหล้าแทนมันไปเยอะแล้ว มันยังเมาเหมือนหมา ไอ้อ่อนเอ้ย
“โจ นัทมาววว อะ ปวดหัวด้วย”
“แดกเหล้าก็ต้องเมาสิวะ”
“โจพูดไม่เพราะ อึก นัทโป้งแล้ววววว เอิ้ก”
“เหี้ยไรหนักหนา กูพูดแบบนี้มานานแล้วสัด”
“ฮึกๆ ดุนัททำมายยย โจดุนัทๆๆๆ ฮืออออออ ”
“เฮ้อ ลุกๆไปอาบน้ำไป”
“ไม่ต้องมายุ่งเลย ฮึกๆ นัทโป้งโจแล้ว ฮืออออออ” สัดนรก แล้วแต่แม่ง กูเดินไปอาบน้ำปล่อยมันร้องไห้ไป มันมองตามกูด้วยสายตาน้อยใจ
“ฮืออออออออออออออออออออออออ”
คิด ดูว่ามันร้องไห้อยู่อย่างนั้น จนกูอาบน้ำเสร็จแม่งยังไม่หยุดร้อง เหี้ยไรหนักหนาวะ สันดาน ถ้าแม่งแดกเหล้าแล้วปัญญาอ่อนแบบนี้ทีหลังก็ไม่ให้แดกแล้ว
“นัทไปอาบน้ำ”
“ไม่ต้องมายุ่ง ไม่ต้องมาสนใจ โจใจร้าย ฮือออออออ”
“เฮ้อ ครับๆ โจขอโทษ นัทไปอาบน้ำนะครับ จะได้สบายตัวนะ คืนดีกันนะ”
“อือ นัทชอบให้โจพูดเพราะๆ”มันยิ้มทั้งที่คราบน้ำตายังอยู่
“ครับๆ งั้นนัทไปอาบน้ำนะครับ”
“อุ้ม”ไอ้เหี้ยนัท มึงคิดว่ามึงตัวเบารึไง เรียกร้องให้กูอุ้มน่ะ สัดหมา
“อุ้มๆๆๆ ”เฮ้ย!! พอเห็นกูเฉย แม่งเริ่มทำปากยื่นจะร้องไห้อีกรอบ ระยำ กูเลยต้องรีบอุ้มมันเข้าห้องน้ำ
“นัทจะอาบเองรึจะให้โจช่วย”
“โหย แค่นี้น้องนัทเก่ง น้องนัทอาบเอง คิคิ”มันนั่งโงนเงนเอามือทุบอกดัง ปึก ประมาณว่ากูเจ๋งกูทำเองได้ รอดมั้ยไม่รู้แต่กูจะปล่อยให้มันทำเอง
“งั้นโจวางเสื้อผ้าไว้ตรงนี้นะครับ”
“คร้าบบบป๋ม”
มันเงียบเสียงในห้องน้ำสักครู่ใหญ่ ก็แหกปากร้องตะโกนเรียกกูอีกรอบ เหี้ยนัท สันดานดอก มึงมีผัวไว้เพื่อจิกใช้รึไงวะ
“โจๆๆๆๆ”
“เออ กูมาแระ เหี้ยไรอีก”
“ฮึกๆ โจดุนัทอีกแล้วอะ”
“โอ๋ๆ ไม่ดุแล้วครับ ไปนอนกันดีกว่านะ”
“อุ้ม” สัด มึงตีนพิการรึไง
แล้วไง ?
กูต้องแบกมันไปที่เตียง พอวางลงแม่งนั่งมองกูตาแป๋ว รีบๆนอนไปสิวะ กูจะได้นอนบ้าง
“น้องนัทปะแป้งตัวหอมแระนะ” แล้วไงวะ บอกทำไม กูไม่ได้ตอบแต่มองหน้ามันนิ่งๆ แล้วมันส่งยิ้มหวานปล่อยประโยคที่กูไม่คิดว่ามันจะพูดออกมา “โจไม่หอมนัทเหรอ”
มัน เมามันคงไม่ได้ยั่วกูหรอกมั้ง ขืนทำไรไป พรุ่งนี้กูจะซวยเอา กูเลยหอมแก้มมันซ้าย ขวา หน้าผาก แล้วดึงตัวมันให้ล้มตัวลงนอนพร้อมๆกับกู
ไอ้เหี้ยนัท สัดนรก ซุกเข้าไป เบียดอยู่นั่น มึงปี้กันกับกูเลยมั้ย
เฮ้อ
ช่างเป็นการแดกเหล้าที่กูเหนื่อย
เฮ้อ
กูอยากจะรู้จริง ใครกันแน่ที่มันสมควรจะพูดประโยคนี้
“มึงอะเมา ไปนอนให้เพื่อนมึงดูแลเลยไป กูขี้เกียจมานั่งดูมึง”
ถุย กูทั้งนั้นเลยที่ดูแล แล้วเสือกปัญญาอ่อนอีก ระยำ
.
.
.
.
.
.
.
จะว่าไปกูอยู่กับมันมาเป็นอาทิตย์ เท่า ที่ดู มันไม่ได้เดือดร้อนที่ต้องเป็นเมียกูสักนิด แปลกว่ะ แล้ววันแรกที่ร้องไห้โวยวาย แม่งมารยากับกูป่าววะ รึว่ามันอยากได้กูเป็นผัวอยู่แล้ว เลยขังกูไว้ !! ไอ้เหี้ยแม่งแผนเทพว่ะ เอาเถอะเล่นกับมันสักหน่อย
“โจ กูปวดท้องจะเข้าห้องน้ำอะ”มันเดินพูดเสียงอ่อยจากห้องน้ำมานั่งข้างกู
“สัด ก็เข้าสิวะ บอกกูทำเพื่อ?”กูเหล่ตามองมันนิดนึง แล้วเล่นเกมส์ต่อไม่ได้สนใจ
“กระดาษรองชักโครกหมดอะ”
“มึงกูใช้ทิชชู่รองไปก่อน”
“ทิชชู่ก็หมด โจ กูขนลุกไปหมดแล้วอะ ทำไงดีๆ”มันยื่นแขนให้กูดู เออ ขนแม่งลุกจริงๆว่ะ ก็ไม่ใช่ว่าไอ้นัทจะขนเยอะ ไรหรอก มันไม่ค่อยมีขน กูล่ะสงสัยมันมีฮอร์โมนเพศผู้บ้างมั้ยวะ
ดูมันทำหน้าตาทรมาน หน้ามันแม่งซีดไปแล้ว กูควรจะสงสารรึสมน้ำหน้ามันดี ขำว่ะ
“เออๆ เดี๋ยวกูไปซื้อทิชชู่แถวนี้มาให้ก่อน” คือ กูขี้เกียจตอแยกับมันมาก มันขี้บ่น กูรำคาญ
“เร็วๆนะ ปวดขี้แล้วไม่ได้ขี้ ทรมานนะมึง” เหตุผลมึงน่าสมเพชว่ะเหี้ยนัท
“ห่านัท กูไม่ได้เอาKอัดรูมึงไว้ มึงถึงขี้ไม่ได้ มึงทรมานตัวเอง จัญไร”
“พูดมากน่า รีบๆไปดิพี่โจ นัทจะทนไม่ไหวแล้วอะ ”ดูมันๆบิดไปบิดมา กูสมเพชแม่ง เฮ้อ ได้เมียทั้งทีช่างไม่เหมือนชาวบ้านเขา
“เออ!!”
ในร้านสะดวกซื้อใกล้ๆหอพักไอ้นัท
“ป้าทิชชู่ม้วนนึง”
“เอายี่ห้ออะไรล่ะ”
“เอาที่แพงที่สุดแล้วกันป้า” ‘เดี๋ยวแม่งทิชชู่ไม่นิ่มบาดตูด นัทไม่ใช้ ยิ่งสันดานเรื่องมากๆอยู่มันน่ะ’
กูจ่ายเงินกำลังเดินออกจากร้าน
“เหี้ยโจมาซื้ออะไรแต่เช้าวะ”ใครทักกูตอนนี้วะ ยิ่งรีบๆ กูหันไปดู นึกว่าใคร สัดนพ เพื่อนที่คณะ เคยเล่นบอลด้วยกันบ่อยๆ
“มาซื้อผ้าอนามัยให้เมีย กูไปนะ กูรีบ เมียปวดท้องเมนต์นอนโอดครวญอยู่บนห้อง”พูดจบกูรีบเดินกลับหอ
“เออๆ” คนทักพยักหน้ารับ มองตามหลังหนุ่มหล่อร่างถึกอย่างงงๆ ไหนว่ามันจะไปหาเมีย แต่เสือกเลี้ยวเข้าหอชาย อ้อ สงสัยแอบเอาเมียเข้าหอ ร้ายนี้หว่า
.
.
.
.
.
พอกูขึ้นมาบนห้องนะ ยังไม่ทันจะเข้าห้อง แค่ไอ้นัทมันเห็นกู แม่งวิ่งมาตะครุบกระดาษทิชชู่แล้วเข้าห้องน้ำไปอย่างรวดเร็ว
‘ขำว่ะ คนอย่างนี้ก็มีด้วย รักสะอาดขนาดนั้น ปวดท้องกลางป่าแม่งจะทำยังไงวะ กูจะอยากรู้’
นั่นๆ มันออกมาแล้วสีหน้าโล่งอกโล่งใจ โล่งไปถึงลำไส้ใหญ่มั้ยล่ะมึง
“มึงรักสะอาดเวอร์ โรคจิตป่าววะ กูพาไปหาหมอมั้ย”
แหม กูพูดแค่นี้หันมาทำตาแค้นเคือง ก็แม่งจริง เหี้ยไรหนักหนา ไม่มีทิชชู่พอว่า แต่ไอ้กระดาษรองชักโครกนี่ก็เวอร์ไป แล้วห้องน้ำก็ห้องน้ำ ห้องมันเอง
“เพราะมึงนั่นแหละ มาอยู่ห้องกูเป็นอาทิตย์แล้วของที่กูตุนไว้เลยไม่พอ กูยิ่งแกลบๆ”
“เออๆ ไปแต่งตัวไป ขี้บ่นว่ะ เป็นเมียรึเป็นแม่กู”
“ไปไหน”
“ไปซื้อของเข้าห้องไง จะไปมั้ย”
“ฟรีป่าว”
“เออ”พอรู้ว่าฟรีแค่นั้นยิ้มหน้าบานระริกระรี้ หอบเสื้อผ้ารีบไปอาบน้ำเลย คงกลัวกูเปลี่ยนใจ
ที่จริงแล้วกูมีเงิน มีรถขับ ไม่ใช่ว่าจนอะไรหรอกที่บ้านมีฐานะพอสมควร ดังนั้นเรื่องซื้อนั่นซื้อนี่ที่ใช้ไปกับไอ้นัท ไม่ได้ทำให้กูลำบาก ในแต่ละเดือนที่บ้านให้เงินมาเกินพอ กูใช้ไม่หมดหรอก มีเงินเก็บทุกเดือน พ่อแม่กูให้เงินกูเยอะเวอร์ ไม่รวมบัตรเครดิตอีกสองใบ แต่กูก็ไม่ได้ว่าอะไร ดีกว่าให้ไม่พอ กูมีลิมิตว่าเดือนๆหนึ่งกูจะใช้เงินเท่าไหร่ ถ้ามันเกินลิมิตนั่นคือกูแกลบ แกลบแบบมีตังค์เก็บ ฮาๆ
เดือนนี้กูใช้เงินเกินลิมิตก็จริง แต่กูได้เงินจากพนันบอลไง เงินนั่นแหละที่เอามาใช้กับไอ้นัททั้งซื้อเตียง และเดี๋ยวจะพามันไปซื้อของเข้าห้อง แล้วอีกอย่างกูอยู่ห้องมันซื้อของเข้าห้องมัน กูก็ใช้ด้วย โดยสันดานแล้วกูไม่ค่อยชอบเอาเปรียบคนอื่นเท่าไหร่
.
.
.
.
.
.
กูเดินเข็นรถตามมันมาได้สักพัก ไอ้นัทแม่งหยิบเอาๆ แถมจุดไหนมีให้ชิม มันจะไปยืนกินจนพอใจ เน้นยืนกินไม่ใช่ยืนชิม
เมียกูสันดานแม่บ้านจริงๆ คิดดูที่จุดชิมจะมีแค่มันโดดเด่นนอกนั้นจะเป็นพวกป้าๆแม่บ้าน ใช่ว่ามันจะซื้อ มันแค่ไปแดกของเขาเฉยๆ สันดานแท้
“พี่โจ ซื้ออะไรเยอะแยะค่ะ”น้องพิมเดินจากไหนไม่รู้มาทักกู
“พี่มาซื้อของใช้เข้าห้องน่ะครับ พอดีมันหมด”
“มาคนเดียวเหรอค่ะ”
“มากับเมีย”ไอ้นัทตอบหน้าตายส่วนมือก็เกาะเอวกู ‘เหี้ยนัทตะกี้กูเห็นเลือกขนมอยู่โน้น ไมมายืนเกาะกูเป็นปลิงแล้ววะ เร็วชิบหาย’
น้องพิมยืนอึ้งก่อนที่จะส่งยิ้มหวาน แล้วพูดขึ้นว่า
“เข้าใจอำเล่นนะคะ พี่โจไม่ใช่เกย์สักหน่อย จะไปเอาผู้ชายอย่างคุณได้ไง”
“นั่นสิครับ ผมก็ไม่เข้าใจ ถามมันดูสิ เอากูไปกี่รอบแล้วมึงอะ”สาวน้อยหันมาทางกูรอคำตอบ หึหึหึ สัดนัท มึงเล่นมุกนี้ มึงคิดว่ากูจะเดือดร้อนเหรอ หึหึหึ ‘เดี๋ยวคืนนี้กูจะลองเอาจริงๆซะดีมั้ย หึหึหึ’
“นัทพูดเพราะๆสิครับ น้องเขาเป็นผู้หญิง น้องพิม นี่นัท เมียพี่ครับ” กูพูดจบแววตาของพิมเปลี่ยนไป ตาขวางมองไอ้นัทที่ลอยหน้าลอยตา ก่อนที่จะตบไอ้นัทหน้าหันแล้วคุณเธอก็สะบัดก้นจากไป ส่วนเมียตัวดีของกูน่ะเหรอ กุมแก้มยืนอึ้งๆ กูอยากจะขำ แต่ต้องกลั้นเอาไว้ เดี๋ยวมันงอน ฮาๆ
“โจ เด็กมึงตบหน้ากูอะ โคตรแรง”ถ้าจะเจ็บจริง น้ำตาคลอหน่อยๆ
“ไหนๆ ให้โจดูสิครับ โห แดงเลย น้องนัทไปแกล้งพิมเค้าทำไมล่ะครับ” มันค้อนใส่กูที่กูไม่ได้เข้าข้างมัน ขี้งอนว่ะ
“กูจะกลับหอแล้ว มึงเลิกไปเลยนะ ”มันบ่นกระปอดกระแปด ฟึดฟัดไปตามเรื่อง ‘ก็มึงไปกวนตีนน้องพิมทำไมล่ะ ทำหน้าเยาะเย้ยขนาดนั้น เป็นกู กูก็หมั่นไส้ว่ะ’
หวานเย็น
____________________________________________ :pig4: :pig4:
บอกแล้วตอนนี้มีคนน่ารัก
หนูลงไปก็ยิ้มไป นัทน่ารักมว๊ากกกกก ฮาๆๆๆ
สำหรับวันนี้ นุ้งเตอร์ขอตัวไปดู Prison Break ที่ยืมจากเพื่อนเมื่อปีที่แล้วก่อนนะคับ
จะได้เอาไปคืนมันซะที อิอิ
ติชมได้เลยนะครับ ท้งหมดทั้งมวลทางเตอร์จะเอาไปให้คนแต่งเค้าอ่านกันนะ
แล้วใครด่ามากๆจะให้พี่หวานมาเคลียร์ ฮาๆๆๆ
ปล. ใครแต่งตัวไหนเป็นตัวละครเอก นิสัยก็จะเหมือนๆกัน อิอิ o13
ไปแย้ววว บะบ๊ายยยย :bye2:
-
เคืองค่ะ โจปล่อยให้นังชะนีมาตบหน้าน้องนัทได้ไง
ตอนนี้น่ารัก แต่เคืองตอนท้ายนี่ล่ะ
:กอด1: :กอด1: น้องนัท
-
หึหึ แรงพอกันผัวเมียคู่นี้ 555+
-
น่ารักจริงๆอะ ตอนนี้
นัทต้องแอบคิดไรกับโจแน่เลยไม่งั้นไม่ปล่อยให้เค้ามาอยู่แบบนี้หรอก
-
น่ารักจิงคู่นี้
เมื่อไรจะคบกานนะ
-
โจไหนว่าขี้ลำคาญ
ทำไมอยู่กับนัทได้อย่างสบายใจ เอาใจสะขนาดนั้นด้วย
-
น่าร๊ากอ่ะ :-[
-
นัทเมาแล้วขี้อ้อนจัง
-
พี่โจไม่ได้กลัวเมียนะ อย่างงี้เค้าเรียกว่า "แพ้ทาง" เฉย ๆ :laugh:
เพิ่งได้อ่านเรื่องนี้ โจ-นัท น่ารักดี น่าจะจัดอยู่ในประเภทผัวร้ายเมียแรง จับไม่ได้ ไล่ไม่ทันกันทั้งคู่
ขนาดตอนนี้ยังไม่ได้ "ตกล่องปล่องชิ้น" กันจริง ๆ จัง ๆ แค่ใช้เล่ห์เหลี่ยมฟาดฟัน ยังมันส์ขนาดนี้
ลงเอยกันเมื่อไร? ไม่อยากจะคิด.... ( น้องนัทคงขังพี่โจไว้ในห้องซะจริง ๆ )
-
นัทเมาแล้วน่ารักอ่ะ อย่างนี้ต้องให้กินเหล้าบ่อยๆเลยนะ :impress2:
ส่วนยัยพิม มาตบนัทได้ไงฟระ :angry2:
-
เอ่อ คือแบบว่า แบบว่าเราอยากจะให้โจกะนัท
เปนผัวเมียกันทางพฤตินัยแล้วอ่า :z1:
-
พึ่งอ่านค่ะ นุกดี
-
:jul3: :jul3:น้องนัทเมาไม่เมาก็ค่าเท่ากัน รู้สึกว่าน้องเขาเริ่มมึนแล้วอ่ะ
-
:jul3: :jul3:น้องนัทเมาไม่เมาก็ค่าเท่ากัน รู้สึกว่าน้องเขาเริ่มมึนแล้วอ่ะ
^
^
^
รู้สึกเหมือนกันเลยครับ หรือว่ามีอะไรเกิดขึ้นในช่วงสัปดาห์ที่หายไปหว่า
ปล.คำผิดเยอะ แต่ขี้เกียจ ฮาๆ
-
น้องนัทน่ารัก
พี่โจก็น่ารัก
มึงสองคนมาเป็นเมียกู ได้ม่ะ
พร้อมๆกันเลย กูชอบ 3p
:laugh:
:z1:คนแต่ง..แต่งจากจิตใต้สำนึก
แต่คนอ่าน..เม้นท์จากจิตเหนือสำนึก
ฮ่าฮ่า
:jul3:
:L2: ขอบคุณคร้าบบบ..ที่กรุณา
จึ๊กจึ๊ก
-
^
^
^
ปิ๊งคนข้างบนอะ
อยากได้
นุ้งจะอาววววววววววววว
-
อยากได้หวาน
เม้นต์นี้แรงอะ
แรงตรงอยากได้หวานนี่แหละ คิคิ
:-[
มึงสองคนมาเป็นเมียกู ได้ม่ะ
พร้อมๆกันเลย กูชอบ 3p
:laugh:
:o8:
วันนี้เฮียเรียบร้อย ไม่ตอบโต้ แบบขอใช้สันดานจริง แอ๊บเถื่อนมานานแระ
คิคิ
o18
-
:-[
โบรคไม่ใช่ของฟรี
อย่างที่ปุ๋ย want น่ะคับ
:pigha2:
หัวเราะ..หมู
-
^
^
แต่เป็นของแถม
อีปลวกกกกกกกกกกกก
อวบๆอ้วนๆ ดำๆ กลมๆ น่ารักจะตาย
-
^
^
แต่เป็นของแถม
อีปลวกกกกกกกกกกกก
อวบๆอ้วนๆ ดำๆ กลมๆ น่ารักจะตาย
เหมือนป้าิชิมิ
-
^
^
แต่เป็นของแถม
อีปลวกกกกกกกกกกกก
อวบๆอ้วนๆ ดำๆ กลมๆ น่ารักจะตาย
เหมือนป้าิชิมิ
กระทืบไลค์ๆๆ
-
ชอบนัทตอนเมาอ่ะ 5555555555 พูดเพราะๆ อิอิ :laugh: :laugh: :laugh:
-
นัทรู้ตัวบ้างป่ะว่าทำรัยลงไปแล้วนั่น
ออกตัวแรงงงงงทีเดียว
:mc4: :mc4: :mc4:
-
อิน้องนัทรั่วได้ใจ น่ารักโคตร
ไอ่พี่โจ .. ช้าวะ!!!! ป่านนี้ยังไม่ได้แอ้ม :pigha2:
แหมตัวเทอ ก็พี่โจเค้าสุภาพบุรุษนี่นา ไม่ได้ๆ อีกฝ่ายยังไม่ยินยอมเราจะไม่ทำ อิอิ
ตอนที่เก้ามาแล้วจ้า :mc4: :mc4: :mc4:
เย้เย้ หิวข้าวจัง :really2: เดี๋ยวลงเสร็จนุ้งจะไปกินข้าวละ อิอิ
อะ อ่านต่อจ้ะ
(9)
จริงๆผมก็เป็นพวกรักสะอาดพอสมควรนะ ผมติดนิสัยนี้จากแม่ โดยเฉพาะไอ้เรื่องกระดาษรองชักโครกเนี่ย คือถ้าไม่มีกระดาษรอง ก็ใช้ทิชชู่รองเอาแทน แต่ผมทำแบบนี้เฉพาะห้องน้ำสาธารณะนะ แต่ตั้งแต่ไอ้โจมาอยู่ห้องผม(แบบไม่ได้รับเชิญเนี่ย) ผมต้องใช้ทิชชู่รองบ้าง ถ้าวันที่มันพาเพื่อนมันมาด้วย คือแม่งเละเทะมาก ผมโคตรเกลียดฝาชักโครกเปียกๆ คือถ้าเปียกนี่ผมไม่นั่งเลยอะ ต้องเช็ดให้แห้งก่อน เหอๆ แต่ปัญหาของโจและผองเพื่อนคือ เข้าห้องน้ำทุกครั้งแม่งเปียกเละเทะทุกครั้ง ผมก็บ่นไอ้โจทุกครั้ง มันก็ฟังแบบเออๆออๆ แต่ไม่เคยจะทำตาม เซ็งมัน
ปัญหาอีกอย่างที่ต้องแก้คือเด็กไอ้โจ ไม่ใช่ว่าผมหึงนะ แต่เด็กมันแต่ละคนแรงทุกคน ไม่ปากจัด ก็แต่งหน้าจัด ไม่ก็แรงเยอะจัด อย่างวันนี้ที่เด็กมันมาตบผม ผมพยายามนึกตั้งนานว่าจะพูดยังไงให้ไอ้ควายโจมันจะเข้าใจว่าผมโกรธ แต่แม่งถ้าเข้าใจอะไรง่ายๆก็ไม่ใช่ไอ้ควายโจแล้วครับ
“มึงไปเคลียร์กับเด็กมึงบ้างนะไอ้สัด” ผมบอกตอนมันนั่งจัดของ ส่วนผมนั่งปอกส้มไปดูโทรทัศน์ไป
“มึงอะไปกวนตีนเอง ทีหลังอะอยู่เฉยๆสิ กูจัดการเอง”
“กูอยู่เฉยๆก็มาตบกูไอ้เหี้ย มึงจำไม่ได้เหรอน้องแป้งคนก่อนนู้นของมึงน่ะ พอมึงบอกว่ากูเป็นเมียมึง ก็มาตบกูเฉย ถึงตาพิมวันนี้กูเลยแย่งบอกก่อนเลย แม่งก็มาตบกูอีก” ผมบอกเอือมๆ แต่ไอ้โจแม่งนั่งขำ ตลกมากรึไงไอ้สัด กูโดนตบเนี่ย
“เออน่าๆ เดี๋ยวทีหลังกูจัดการเอง” มันบอกปัดๆ...ไอ้สัดตลอดอะ มัวแต่อุ้ยอ้ายเดินแดกหญ้า ไม่เคยจะทันผู้หญิงหรอก ไอ้ฟายยย
“แล้วนี่มึงไม่คิดจะกลับบ้านเลยเหรอ” ผมถามตอนที่สังเกตว่าของหลายๆอย่างที่ซื้อมานี่ของที่มันใช้ราวๆเจ็ดสิบเปอร์เซ็นต์
“กูขี้เกียจขับรถ อยู่กับมึงสบายจะตาย ตื่นสายๆได้ แถมวันไหนมีเรียนพร้อมมึง ก็มีมึงปั่นจักรยานให้กูนั่งอีก” มันบอกแล้วเขยิบมานั่งใกล้ๆผม แล้วแม่งเสือกแย่งส้มผมอีก ไอ้ห่า!
“ตลอดอะมึงอะ น่องกูโป่งแล้วเนี่ย ตัวยังกับควาย ทีหลังไม่ต้องมาซ้อนกูเลยนะ” ผมบอกแล้วเอาขาพาดบนตักมัน มันมองอึ้งๆแล้วก็หันไปกินส้มต่อ
“นวดให้หน่อยเดะ” ผมบอก มันส่ายหน้าทันที
“เรื่องสิ” มันเปลี่ยนช่องโทรทัศน์ผมอีกละ ไอ้สัดนี่ตลอด กูไม่ได้อยากดูมวยไทยนะ
“หัดสำนึกบุญคุณซะมั่ง นอนก็นอนห้องกู ไข่เจียวที่มึงแดกเมื่อวานก็ฝีมือกู น้ำพริกเผาก็ของแม่กูที่ส่งมาให้ ข้าวกูก็หุงเอง แม่ง!ไหนจะกางเกงในของมึงที่แอบเอามาใส่ในตะกร้ากูให้กูซักให้อีก แล้วแหกตาดูกูบ้างนะกูเตี้ยก็เตี้ย ผอมก็ผอม แต่แม่งต้องปั่นจักรยานให้ควายอย่างมึงนั่งอีก...” ผมจะสาธยายต่อแต่มันเสือกพ่นเม็ดส้มใส่หน้าแล้วเอามือมาบีบปากผมเป็นปากเป็ด
“ไอ้เอี้ยยยยยยย อ๊กอกอะ อุๆๆๆๆๆๆๆ(ไอ้เหี้ย ซกมกอะ หุๆๆๆๆๆ)” พอผมจะด่าต่อ แม่งเสือกเอามือมาเกาเท้าผม จนผมชักเท้ากลับแล้วถีบมันเข้าให้นั่นแหละ ถึงจะหยุด
“ขี้บ่นจริงๆเลยมึงเนี่ย...มานอนดีๆมา เดี๋ยวกูนวดให้” ไอ้โจลากผ้านวมที่ผมใช้ปูนอนหน้าโทรทัศน์มาปูให้แล้วดึงหมอนใบใหญ่ๆที่ตอนนี้มีเพิ่มขึ้นเป็นสองใบมาวาง ผมรีบวิ่งไปล้างหน้าแล้วกลับมานอนแหมะหน้าโทรทัศน์ทันที...ก็นะ นานๆมันจะทำตัวดีๆ ต้องรีบคว้าไว้หน่อย
“ไอ้นัท สิ้นเดือนนี้ค่าน้ำค่าไฟ ค่าหอเท่าไหร่บอกกูด้วย เดี๋ยวกูช่วยหาร” มันบอกไปนวดไป
“อื้อ” ผมเริ่มเคลิ้มๆ กำลังจะหลับ
ก๊อกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
แม่ง! เสียงเคาะประตูเล่นเอาผมสะดุ้ง แต่ผมไม่ลุกหรอก ต่างคนต่างนั่งจ้องหน้า แบบใครลุกก่อนมึงแพ้ทำนองนั้น
ก๊อกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ไอเหี้ยนี่ลูกอีช่างเคาะรึไงวะ
“โจ เคาะแบบนี้เพื่อนมึงชัวร์ มึงไปเปิดดิ้!” ผมบอกรำคาญๆ มันรีบลุกไปเปิดเลย
ผ่าง! แม่งถ้าซื้อหวยนี่คงถูกละ เพื่อนที่ภาคมันยืนรออยู่หน้าประตูสามสี่คน ไม่กล้าเดินเข้ามาเพราะผมนอนจ้องอยู่ตาเขม็ง
“มึงทำไรอยู่วะ ไปเตะบอลไปไอ้สัด”
“เกาตูดให้เมียกู” ไอ้โจพูดจบผมก็ปาส้มเข้าหัวมัน แม่นจริงๆเลยผม เพื่อนมันหัวเราะกันใหญ่ มันเลยทำได้แค่หน้าเซ็งๆเพราะผมนอนจ้องมันนิ่ง ส่งจิตสังหารใส่มันเต็มที่
“นัท กูออกไปเตะบอลนะ” มันหันมาบอกผม
“บอกกูทำไม อยากไปก็ไปดิ” ผมบอกแล้วหันมานอนดูโทรทัศน์ต่อ สบายแล้วกู ออกไปดอทกับพวกไอ้พิชดีกว่า หึหึ
“มึงงอนกูเหรอวะ” มันถาม ผมก็เงยหน้ามองที่ประตูก็เห็นว่าเพื่อนมันกลับไปกันหมดแล้ว
“งอนเหี้ยอะไรมึง ปัญญาอ่อน อ้อ! ตอนมึงออกไปเตะบอลกูออกไปดอทกับเพื่อนกูนะ” ผมบอกมัน มันทำหน้าเซ็งๆ
“กูไม่ไปและ” มันบอกแล้วทิ้งตัวลงนอนบนหมอนอีกใบข้างๆผม
“ไรของมึงเนี่ย งั้นมึงเฝ้าห้องเลย กูออกไปดอทกับเพื่อนกู” ผมพูดจบมันก็มองผมอึ้งๆ
“งั้นกูไปเตะบอล เอากางเกงมายืมหน่อยดิ้ ของกูยังไม่ได้ซักเลย สัปดาห์นึงละ แต่ไม่เป็นไร กูเอาไปใส่รวมกับกะละมังที่มึงแช่อยู่หลังห้องละ”
ไอ้สัดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ไอ้ชิงหมาเกิด!!!!!!!!!!!!!!!!!!
“งั้นกูไม่ไปดอทกับเพื่อนแล้วแม่ง มึงก็ไม่ต้องไปเตะบอลเลยนะ” กูไม่ยอมให้มึงยืมกางเกงกูหรอก ไอ้ไข่เน่า
SweetSacrifice
__________________________________________ :pig4: :pig4:
ทางเราได้รับทราบแล้วว่าทุกคนต้องการฉาก NC
แต่เรื่องนี้ต้องบอกคนแต่งนะคะ หนูไม่เกี่ยวนะ
หนูลงเรื่อง อิอิ
เจอกันตอนหน้าคับ :bye2: :bye2:
-
มันเป็นคู่รัก ? ที่แบบว่า อึมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม :z3: :z3: :z3: :z3:
-
:m20: :m20:
-
ยังไงกันแน่ไอ้คู่นี้
-
พี่โจหลงนัทแล้วสินะ
อะไรก็ยอมหมดเลย ทั้งที่บ่นก็เถอะ
:laugh: :laugh: :laugh:
-
:m20: :m20: :m20:
เป็นคู่ที่ฮาดี เมื่อไรจะมีหวานใส่กันบ้างนะ
แต่พี่โจเนี่ยขนาดเปนเมียหลอกๆยังตามใจขนาดนี้ สงสัยถ้าคบกานจิงคงตามใจน่าดู
-
คนชื่อนัทน่ารักทุกคน :laugh:
:-[
-
มีแววว่าจะกลัวเมียจริงๆๆๆล่ะ
-
ชักจะเข้าใจชื่อเรื่องแล้วสิ
เฮียโจอยู่กับนัทมานานแต่ก็ยังไม่ได้ทำไร อ่อนจริงๆว่ะ ฮาๆ
สั้นนะตอนนี้
-
ชอบๆๆ โจอ่อน ฮ่าาาาาาาาาาาาาาาา
-
เหมาะสมกันจริงๆ
ให้เขาอยู่ด้วยเพราะห่วงกางเกงเนี๊ยะน่ะ
โฮ!!!สุดยอดจริงๆๆๆๆ นายเอกของเรา
-
มาแบบสั้นๆ รู้สึกว่าน้องนัทจะโดนอีพี่โจใช้งานตลอด รอวันอิพี่โจถูกใช้งานบ้าง
-
แหงะ เป็นคู่รักที่แปลกดี
แต่ก็ชอบนะ
เหมือนอ่านชีวิตจริง มันส์ดี ห้าๆๆ :laugh:
-
จิ้มบวกแม่ปุ๋ย (ของเตอร์) พี่หวาน (ของเตอร์) และเตอร์ (ของใคร????)
:กอด1:
ของทุกคนคับ :o8:
คนชื่อนัทน่ารักทุกคน :laugh:
:-[
ตลอดเลยคนนี้ ฮาๆๆๆๆ
ชักจะเข้าใจชื่อเรื่องแล้วสิ
เฮียโจอยู่กับนัทมานานแต่ก็ยังไม่ได้ทำไร อ่อนจริงๆว่ะ ฮาๆ
สั้นนะตอนนี้
ต้องถามป้าว่าทำไมสั้นนะยังงี้
ตอนนี้คนมาอ่านเยอะกันเลยทีเดียว
อิอิ :z1:
-
ชอบๆ แววกลัวเมียลอยมาแว้ววว
-
ทำไมเด๋วนี้ไม่มีใครทักหว่า :o11:
-
ทำไมเด๋วนี้ไม่มีใครทักหว่า :o11:
ทักใครพี่ เด๋วนู๋ทักพี่เอง :laugh:
ไอ้โจน่ารักอ่า ชอบๆๆๆ อยากได้แบบนี้บ้าง
-
ทำไมเด๋วนี้ไม่มีใครทักหว่า :o11:
เหี้ยน็อต มึงแต่งนิยาย มึงไม่รู้เหรอ เค้าไม่ให้คุยกันในทู้นิยาย เดี๋ยวออกทะเล สันดาน
อย่ามาดราม่าพวกมันจะกลัวมึง
เด็กคาเฟ่ทุกคน เป็นพวกชิลๆ ดังนั้นมึงต้องเข้าใจ พวกมันตามใจตัวเองเหมือนกู
นึกอยากคุยมันก็คุย แต่ถ้ามึงทักมัน เชื่อดิพวกมันคุย
มึงเข้าไร้สาระคาเฟ่ เดี๋ยวพวกมันก็ทักมึงเองนั่นแหละ
ถ้าอยากให้กูคุยที่นี่ มึงกวนตีนกูสิ
กูหมั่นไส้เดี๋ยวกูเม้นด่าเองนั่นแหละ
:z2:
ปล.ใครอยากนอกรอบกับคนแต่ง คนโพส แวะไปอ๊อฟเด็กที่ไร้สาระคาเฟ่แล้วกันนะ คนโพสเป็นเด็กนั่งดริ๊งอยู่นั่น อิอิ :haun4:
-
ฮ่าๆ ล้อเล่นเว้ย แค่จะแซวกันเฉยๆ ไม่มีอะไร
เดี๋ยวคนอื่นๆเค้าก็หาว่านอยด์อีก ไม่ได้เป็นขนาดนั้น 555 :laugh:
-
ฮ่าๆ ล้อเล่นเว้ย แค่จะแซวกันเฉยๆ ไม่มีอะไร
เดี๋ยวคนอื่นๆเค้าก็หาว่านอยด์อีก ไม่ได้เป็นขนาดนั้น 555 :laugh:
โอ๋ๆ พี่นอท โอ๋ๆๆๆๆๆๆๆๆ
ไม่เอาไม่ร้องนะคนดี โอ๋ๆๆๆ
อิอิ
หวัดดีตอนบ้ายบ่ายครับ
เพราะนุ้งเตอร์พึ่งตื่นนอนตอนบ่ายสามกว่าๆ ลงไปกินข้าวอาบน้ามเสร็จก็ขึ้นมาโพสเรื่องเลย หุหุ
กลัวคนอ่านรอนะเนี๊ยยย เหนมะ นุ้งรักคนอ่านจิตาย คริคริ
อะ อ่านต่อ อย่าพึ่งปาขวดน้ามใส่นุ้ง ฮาๆ
(10)
ไรวะ งอนไม่อยากให้กูไปเตะบอลกับเพื่อน ก็ไม่น่าทำตัวหนีเที่ยวนี่หว่า
“งั้นกูไม่ไปดอทกับเพื่อนแล้วแม่ง มึงก็ไม่ต้องไปเตะบอลเลยนะ”
“เออ ไม่ไปก็ได้ นัท กูหิวว่ะ ไปหาไรกินกัน”กูตั้งใจไม่ไปอยู่แล้ว กูบอกพวกที่มาตามไปแล้วว่าวันนี้เมียเพิ่งโดนเด็กกูตบ คงต้องอยู่ง้อมันก่อน
“ไม่อะ กูขี้เกียจเพิ่งกลับมาจากซื้อของอะ กูปวดขา มึงซื้อมาฝากกูด้วยนะ”
“มึงจะไปดีๆรึจะให้กูอุ้มไป”
“เหี้ยไรวะ ก็กูเหนื่อยอะ ไหนเด็กมึงจะตบกูอีก ” เหนื่อยเหี้ยไรล่ะ ใครที่บอกกูจะไปดอทกับเพื่อนอยู่หยกๆ สำออย เหนื่อยตายห่าเลยมั้งนั่น
“อย่าพูดมาก หนึ่ง”กูเริ่มนับ มันรู้ดีว่าอย่าให้กูนับถึงสาม
“โหย มึงอะ”มันยังง้องแง้งอยู่กับพื้นห้อง
“สอง”กูไม่สนใจยังนับต่อ
“เออๆ กินใกล้ๆหอนะ จ่ายด้วยกูไม่เอาเงินไป” ‘กูก็ไม่เคยเห็นมึงเอาเงินไปสักครั้งหรอกไอ้นัท เฮ้อ บอกดีๆไม่รู้จักทำตาม ชอบให้กูบังคับนะมึง’
.
.
.
.
.
.
.
“เฮ้ยเขี้ยว เห็นไอ้นัทมั้ยวะ”
กูเดินเข้าไปถามเขี้ยวรุ่นน้องที่เคยเตะบอลด้วย มันอยู่ภาคเดียวกับไอ้นัท
“ไอ้นัทเหรอพี่ เห็นมีหนุ่มหล่อมาหา คุยกันอยู่โน้น” มันชี้ไปทางด้านข้างตึกคณะ แถวนั้นมีสวนหย่อม โต๊ะหินอ่อนให้นั่ง
“เออ ขอบใจ”กูตบไหล่มันแล้วเดินผ่านมันไปทางที่มันชี้
“เฮ้ยพี่ ถ้าเมียนอกใจเอาให้เดี้ยงเลยนะพี่”เหี้ยเขี้ยว ตะโกนซะเสียงดัง สัดหมา มึงรักเพื่อนมากเลยนะ ฟังแล้วขำดี กูเลยโบกมือให้มันทั้งๆที่ยังหันหลังอยู่
กูเดินพ้นตึกมา มองหาเมียรัก
นั่นไง กูเห็นแล้ว นั่งหัวเราะต่อกระซิกอ่อยผู้ชายอยู่
“นัทครับ” เสียงหล่อของกูทำลายบรรยายกาศหวานแหววของเมียกูและชายชู้ มันเงยหน้าหันมามองกูทั้งคู่ ไอ้นัทดูตกใจหน่อยๆแต่มันก็กลับมาปกติได้อย่างรวดเร็ว
“พี่โจมีอะไรครับ” สัดนัทน่ากลัว แม่งปกติพูดเพราะกับกูที่ไหน ไม่นับเวลาเมา ส้นตีนว่ะ ต่อหน้าหนุ่มทำเป็นสร้างภาพนะมึง หึหึหึ
กูก็พูดเพราะเป็นนะเว้ย หึหึหึ
“โจ นี่พี่ภูมิ พี่ที่โรงเรียนเก่านัทน่ะ พี่ภูมินี่โจ เออ เป็นพี่ที่คณะ”แหม ไม่บอกไปล่ะว่าเป็นผัว มันแนะนำกูกับไอ้ภูมิ กูพยักหน้ายิ้มทักทายตามมารยาทนิดหน่อย แล้วหันไปคุยกับเมีย
“โจจะไปเตะบอลน่ะ แล้ววันนี้นัดสำคัญ”
“แล้ว?”น้องนัทเลิกคิ้วถามอย่างสงสัยว่ากูจะบอกทำไม
“โจหาเกงในนำโชคไม่เจอ”
“อือ โจเอาไว้ไหนล่ะ”มันพยักหน้ารับ แล้วถามกูกลับ ‘สัดหมา ถ้ากูหาเจอกูไม่ถ่อสังขารมาหามึงหรอก’
“ก็แช่รวมกับผ้าของนัทเมื่อวานอะ นัทซักแล้วเอาไปไว้ไหน”
“ตัวไหนอะ โจแช่รวมกับผ้านัทตั้งเยอะ”ไอ้หน้าอ่อนภูมิมองกูสลับกับไอ้นัทอย่างสงสัย แต่กูไม่สนใจมัน ‘มึงจะคิดจะสงสัยอะไร ก็ช่างมึง’
“ก็ตัวที่มันเก่าๆสีดำซีดๆ ย้วยๆหน่อยน่ะ”
“อ้อ ตัวนั้น...นะ...นัทเอาทิ้งไปแล้วอะ...กะ...ก็นัทเห็นมันเก่าแล้ว” บรรยากาศเงียบทั้งโต๊ะ สัด ทิ้งของกู !!!
กูโกรธมั้ย? กูไม่รู้ว่ะ
กูเสียความรู้สึกมั้ย? กูว่ากูเสียว่ะ
ไม่รู้สิวะ พูดอะไรไม่ออก ไม่มีอะไรจะด่า กูเลยทำได้แค่นิ่งอย่างเดียว แล้วมองมันอย่างน้อยใจ
กูก็งี้เห็นปากหมาด่าไปเรื่อย พอเวลากูโกรธจริงๆ หรือน้อยใจมากๆ เสียความรู้สึกสุดๆ กูจะนิ่งเงียบ ถ้าด่าได้อยู่แสดงว่ากูยังโอเค
“นะ...นัทขอโทษ” มันจับมือแล้วมองหน้ากูอย่างรู้สึกผิด
กูไม่เข้าใจเรื่องแค่นี้มึงคิดเองไม่ได้เหรอวะ มันเก่าขนาดนั้น ถ้ามันไม่สำคัญจริงๆกูจะเก็บไว้ทำไม
“อืม” กูพยักหน้ารับอย่างเสียไม่ได้ ค่อยๆดึงมือกูออกจากมือมัน แล้วหันไปยิ้มนิดๆให้ภูมิแล้วลุกเดินออกมา
“โจๆ รอนัทก่อน” กูได้ยินเสียงมันเรียกแต่กูไม่สน ยังไม่อยากคุย
เหมือนจะงี่เง่า แค่กางเกงในเก่าๆตัวเดียวเอง แค่นี้ทำเป็นเรื่องใหญ่ พวกมึงไม่เข้าใจหรอก
ของบางอย่าง คุณค่าของมันไม่ได้ด้อยตามสภาพหรอกว่ะ คุณค่ามันอยู่ที่ใจ
กางเกงในตัวนี้เป็นตัวที่แม่กูซื้อให้เป็นของขวัญที่สอบติดมหาลัย ตลกมั้ยล่ะ แม่คนอื่นคงจะซื้อสร้อยแหวน นาฬิกา เสื้อผ้ารองเท้า เผลอๆซื้อรถป้ายแดงให้ด้วยซ้ำ แต่แม่กูซื้อกางเกงในให้ เห็นบอกว่าจะได้ไม่เหมือนแม่คนอื่น
แปลก แต่นั่นก็แม่กู
กูเดินนำมันออกมาไม่ไกล มันคงเก็บของแล้ววิ่งตามกูมา มันจับมือกูแน่นแต่ไม่ได้พูดอะไร กูหันไปมองนิดนึง มันเดินก้มหน้าก้มตาเป็นหมาหงอย ตามกูต้อยๆ
พอไปถึงสนามแข่ง กูปล่อยให้ไอ้นัทนั่งรออยู่ข้างสนาม ส่วนกูลงแข่ง
แม้สภาพจิตใจของกูจะยังไม่เต็มร้อย แต่กูก็เต็มที่กับการแข่ง นัทมันอยู่ค่อยเอาใจกูสารพัด ทั้งส่งน้ำ ส่งผ้าเย็น จนเพื่อนร่วมทีมของกูแซวอย่างสนุกปาก เราสองคนไม่ได้ตอบโต้อะไร มีเพียงแค่รอยยิ้มบางๆส่งไปให้พวกมัน
มันดูแลกูสารพัดก็จริง แต่เราสองคนไม่มีใครปริปากพูดกันสักคำ จนการแข่งขันจบ
ทีมกูชนะ
พวกคนในทีมชวนกูกับมันไปเลี้ยงแต่กูไม่มีอารมณ์ไป เลยปฏิเสธว่ะ
กูเดินออกจากสนามจนถึงห้องมัน ก็มีมันเดินตามมาเป็นเงา
กูเงียบ มันก็เงียบ ต่างคนต่างเงียบ จนเข้ามาในห้อง กูเดินไปเก็บหนังสือที่จะใช้เรียนพรุ่งนี้ มันมองตามกูอยู่ กูรู้
“นัท วันนี้กูจะกลับไปนอนบ้านนะ”ปากกูก็บอกมัน มือยังเก็บของอยู่
ส่วนมันทำไรไม่รู้ กูไม่ได้สนใจ จนกูจะไปเลยหันไปบอกมัน
“นัทกูไปนะ”
“อือ ไปกัน”มันยิ้มให้กู หลังมันมีเป้ใบย่อมๆสะพายอยู่
“มึงจะไปไหน”
“บ้านมึงไง”
“กูชวนเหรอ”
“ไม่ แต่กูจะไป ทำไม มีอะไรที่บ้านมึงกูถึงไปไม่ได้”มันขึงตาใส่กู ‘มึงลืมอะไรไปรึป่าวว่ะ เหี้ยนัท กูว่ามึงลืมนะว่ากูเคืองมึงอยู่น่ะ’
“เออ อยากไปก็ไป” ‘เรื่องของมึง’
กูเดินนำมันออกมาที่ลานจอดรถหน้าหอ น้องภิรมย์รื่น รถฮอนด้า CRV ของกูจอดอยู่ ที่จริงไม่ใช่รถกูหรอก รถของที่บ้านน่ะ พอกูมาเรียนนี่ พ่อแม่กูให้เอามาใช้
ไอ้นัทมันขึ้นรถกูมานั่งเจี๋ยมเจี้ยม คงพึ่งนึกได้ว่าทำกูเคืองอยู่ พฤติกรรมแม่งตลกว่ะ หึหึหึ
กูหายเคืองมันนานแล้ว ตอนแรกที่รู้ว่าทิ้ง กูก็จี๊ดอยู่ แต่ช่างมันเถอะวะ ใช่ว่าอะไรๆมันจะอยู่คงทน กูคงต้องคิดแบบนี้ ก็แม่งทิ้งไปแล้วนี่หว่า
กูหายเคืองก็จริง แต่กูยังไม่อยากพูดอะไรกับมัน อยากรู้เหมือนกันมันจะง้อกูยังไง หึหึหึ
หวานเย็น
_______________________________________________ :pig4: :pig4:
ถึงตอนนี้แอบทะเลาะกัน :sad11:
แต่เตอร์ชอบตอนนี้ว่ะ
ไม่รู้ทำไม
แต่อ่านแล้วยิ้มทั้งๆที่ตอนนี้ไม่เห็นจะฮาตรงไหน ฮาๆๆๆๆๆๆ :jul3: :jul3:
มาอ่านต่อพรุ่งนี้นะตัวเทอ!!
ปล อยากเม้ากะคนแต่งคนโพส ตามไปที่ทู้ไร้สาระคาเฟ่ที่ห้องพูดคุยนะ
นุ้งเตอร์รับจ๊อบเป็นเด็กนั่งดริงค์อยู่ พี่หวานเป็นเจ้าของร้าน อิอิ
บ๊ายบายจ้ะ เจอกันพรุ่งนี้นะตัวเทอ
แลวก็ขอบคุณทุกเม้นเลยจ้ะ เห็นเม้นแล้วยิ้มแย้มทุกที :L2: :L2: :3123: :L2: :L2:
-
เหมือนจะงี่เง่า แค่กางเกงในเก่าๆตัวเดียวเอง แค่นี้ทำเป็นเรื่องใหญ่ พวกมึงไม่เข้าใจหรอก
ไม่เข้าใจจริงๆค่ะ พี่โจ ฮ่าๆๆๆๆๆๆ เหมือนจะดราม่านะแต่ทำไมเราฮา สงสารน้องนัทต้องซื้อกุงเกงในมาง้อซะล่ะมั้ง
-
เหมือนจะงี่เง่า แค่กางเกงในเก่าๆตัวเดียวเอง แค่นี้ทำเป็นเรื่องใหญ่ พวกมึงไม่เข้าใจหรอก
ไม่เข้าใจจริงๆค่ะ พี่โจ ฮ่าๆๆๆๆๆๆ เหมือนจะดราม่านะแต่ทำไมเราฮา สงสารน้องนัทต้องซื้อกุงเกงในมาง้อซะล่ะมั้ง
บอกแย้วพี่โจเค้าเป็นสุภาพบุรุษ
จิงๆนะ อย่าพึ่งเกลียดพี่โจ พี่โจน่ารัก
เป๊กนุุ้งเตอร์ :-[
-
งอนที่หากางเกงในไม่เจอ
หรืองอนที่เมียไปคุยกะผู้ชายอื่นกันแน่ หะพี่โจจจ อ่อนวะ :m20:
ปล. ถ้าใครอยากอ่านว่าหวานเย็นหรือคนโพสไปอ่อยใครบ้างในชีวิตจริง
อยากกวนตีน หรือเตะปากหวานเย็น ตามไปเลยที่
ไร้สาระคาเฟ่ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=12015.0)
:pig2:
-
:z6:อีโจเรื่องมากนะมึง
-
โจแผนสูงนะ หายงอนแล้วแต่แกล้งงอนรอ(ว่าที่)เมียมาง้อ
แต่ชอบตอนนี้เหมือนกันเพราะนัทดูหงอยๆ น่ารัก :impress2:
-
ไม่ประกาศว่าเป็นแฟน
แต่การพูดการส่อเป็นผ้วเมียมาก
:m20:
-
แนะๆๆน้องนัทเริ่มมีใจแล้วละซิ
ตามไปง้อถึงบ้านเลยย
ว่าแต่จะง้อไงน่า... :z1: :z1:
-
มะไหร่เค้าจะเป็นผัวเมียกันแบบจริงๆจังๆหนอ อิอิ
-
ชอบอ่ะ
-
ขำไรกัน
:sad5:
ตอนกูพิมพ์ กูโคตรดราม่าเลยนะ
:z3:
-
นัทมีความรับผิดชอบ(กับความรู้สึก)สูงมาก
น่ารักจริงๆ
-
สนุกดีจัง ซึ้งเล็กน้อยแบบดิบๆ 555
ชอบตอนนัทอ้อนพี่โจแฮะ น่ารักก :impress2:
ที่พี่โจยังไม่ทำอะไรน้องนัทนี่แสดงว่าพี่โจไม่ได้สักแต่ว่าหื่นนะเนี่ย (หรือว่าหื่นแต่ยังไม่แสดงออก 555)
-
น้องภิรมย์รื่น ชอบชื่อรถมากมายจิง
คิดได้ไงว่ะ :laugh:
-
โจแมร่ง แกล้งนัทฟ่ะ
:กอด1: นัท
-
ขำไรกัน
:sad5:
ตอนกูพิมพ์ กูโคตรดราม่าเลยนะ
:z3:
ไอดราม่ามันก็ม่านะพี่หวานนะ
แต่พออ่านแล้วยิ้มอ่ะ
จริงๆนะเออ
-
เป็นผัวเป็นเมียแต่ยังไม่ได้กันซักที
ได้กันซักทีเถ๊อะะะะะะะะะะะ เพี้ยงง
-
หึหึ กางเกงในต้นเหตุ
-
เมื่อไหร่คนโพสจะตื่น :seng2ped:
-
พอเจอกันก็สร้างโลกส่วนตัวไม่เห็นอีกคนที่นั่งอยู่เลยนะ
ตอนต่อไปได้บุกบ้านเฮียโจละ
-
ดราม่ามาก ฮ่าาาาาาาาาาาาาาาาาาา
-
เมื่อไหร่คนโพสจะตื่น :seng2ped:
อย่ามาแรงนะนุ้งโก่ พี่แกมป์ตื่นตั้งแต่สิบโมงแล้วเหอะ
พี่แกมป์ไปทำบุญมา หุหุ
มาแล้วจ้ะๆ
ตอนสิบเอ็ด ขอโต๊ดที่มาสายนะ คุคุ
(11)
ผมว่าไอ้โจงอนผมแน่ๆ ผมเลยยอมเอาใจมันสารพัด ผมเข้าใจมันนะ มันคงไม่อยากพูดอะไรมาก ผมเลยเงียบๆแล้วปล่อยให้มันใจเย็นก่อนดีกว่า แต่ดูเหมือนมันจะน้อยใจผมจริงๆ เพราะถึงกับเก็บของกลับบ้านเลย คือตั้งแต่มันมาอยู่กับผมมันไม่เคยกลับบ้านเลยอะ อ้อไม่สิๆ กลับไปเอาของแค่ช่วงแรก แต่ก็แค่ครั้งเดียว ผมรู้สึกสะเทือนใจแปลกๆเหมือนกันที่มันทำแบบนี้ สิ่งเดียวที่ผมคิดออกคือ ผมจะไปกับมันด้วย
“โจ เดี๋ยวกูซื้อกางเกงในใหม่ให้นะ” ผมบอกมันตอนนั่งบนรถ ตอนที่มันกำลังขึ้นทางด่วน มันขำหึหึแค่นั้นไม่ได้ตอบอะไรผมต่อ
“กูให้มึงแพ็คนึงเลย ห้ามเกินสามร้อยนะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ไปห้างกันกูพาไปเลือก”
“เออ มึงนี่ก็บ้าเน๊อะ” มันด่าผมแต่แม่งเสือกยิ้ม
“แล้วนี่มึงไปเคลียร์กับเด็กมึงยัง” ผมถามมัน
“เรียบร้อยแล้วน่า มึงก็ไม่น่าไปออกตัวก่อน โดนตบมาเลยเห็นมั้ย” มันบอกเสียงอ่อน
“ก่อนหน้าพิม มึงก็บอกเด็กมึงไปก่อนว่ากูเมียมึง แล้วเป็นไงแม่งก็มาตบกูทุกคนอะ ครั้งนี้กูเลยชิงบอกก่อน เผื่อจะไม่โดน ที่ไหนได้....แม่งๆๆๆๆๆ” ผมโวยวาย แต่ไอ้โจขำ
“กูพูดจริงๆนะ กูไม่ชอบด้วยให้มึงไปพูดว่ากูเป็นเมียมึงอะ แม่งมีแต่เรื่องเข้ามา”
“ทำไม! มึงไม่อยากเป็นเมียกูเหรอ” มันขึ้นเสียงใส่ผม
“มึงอย่าใช้อารมณ์ได้มั้ย หัดเข้าใจมั่งดิ กูก็ผู้ชายนะ กูก็อายเป็น” ผมพยายามใจเย็นบอกมัน
“เออกูขอโทษ” มันบอก ผมเลยเปลี่ยนเรื่องใหม่แก้เครียด ผมกะจะชวนมันไปดูหนังหลังจากซื้อกางเกงในให้มันเสร็จ มันดูตกใจเล็กน้อยแต่ก็ตอบตกลง เอ้อ ง่ายดีว่ะ รู้งี้ชวนมันไปตั้งแต่แรกก็ดี แม่งเพื่อนผมแต่ละคนไม่ยอมไปกับผมซักคน
ไอ้โจเลี้ยวเข้าซอยไม่ลึกเท่าไหร่ก็ถึงบ้านมัน เป็นบ้านที่มีบริเวณมีสนามหญ้าหน้าบ้านและต้นไม้ที่เรียกว่าเยอะสำหรับบ้านในตัวเมืองขนาดนี้ ผมว่าบ้านมันนี่รวยใช่ย่อยนะ คือต่อให้ดูเป็นบ้านขนาดปานกลาง แต่คือมีบริเวณพอสมควร แถมมีรถจอดอยู่ตั้งสี่คัน
“ทำไมบ้านมึงรถเยอะงี้วะ” ผมถามมัน
“แค่สองคันที่จอดอยู่ รถพ่อกูคันนึง กับคันสีบรอนซ์เงินอะนั่นรถแม่กู ส่วนคันนี้กูยึด อีกสองคันน่ะของญาติกู วันนี้แม่กูทำบาร์บีคิวเลยชวนญาติมาด้วย” มันบอกพร้อมกับช่วยหิ้วกระเป๋าให้ผม
“อ้าว มึงกลับบ้านเพราะงอนกูไม่ใช่เหรอ”
“ไอ้ควายยยยย” มันไม่ตอบคำถามผม แต่แม่งด่าแทนอะ
มันแนะนำผมให้รู้จักกับคนในบ้านรวมทั้งญาติมันด้วย พี่ชายมันทำงานอยู่ต่างจังหวัด ส่วนน้องชายมันเรียนอยู่ต่างประเทศ จากที่ดูในรูปนี่หล่อทั้งสามหน่อเลยนะ รูปตอนมัธยมนี่มันยังผิวน้ำตาลอ่อนๆอยู่เลย ทำไมตอนนี้มันคล้ำขึ้นก็ไม่รู้ สงสัยจะตากแดดบ่อยมั้ง ลงช็อปอีก ไหนจะเตะบอลอีก ส่วนพี่มันนี่ก็เข้มแบบมันนี่แหละแต่ดูเป็นผู้ใหญ่กว่าคือดูเป็นผู้ใหญ่แม้กระทั่งมันจะเป็นรูปมัธยมหรือปัจจุบัน คนเล็กนี่มาแปลกขาวผ่องมาเลย ผมยาวประบ่า ดูติสต์ๆ
“พี่ก็ไม่กินเนื้อใช่ปะครับ บ้านนี้เค้าไม่กินเนื้อกันพี่โอเคเน๊อะ” น้องเดียร์ญาติไอ้โจถามผม น้องเดียร์ยังเป็นเด็กม.ต้นมั้งตัวมันเลยเตี้ยๆ หน้าออกหวานๆ ตาโตๆ โคตรน่ารักเลยครับ ไม่รู้ทำไมตั้งแต่ผมอยู่กับไอ้โจนี่ทำให้ผมมองผู้ชายมากกว่าเดิม
“ใช่ รู้ได้ไงอะ”
“โห หน้าพี่จีนขนาดนี้ ยิ้มทีนี่แทบไม่เห็นตาอะพี่” ไอ้เด็กเปรต หน้าตาน่ารักซะเปล่า ปากหมาเหมือนพี่มึงเลย
“เออเน๊อะ” ผมตอบมันไปแค่นั้น แม่งโกรธอะ หาว่ากูตาตี่ จริงๆก็คันปากแหละ น้องนี่ไม่รู้อะไรซะแล้ว นอกบ้านไอ้โจนี่กินเนื้อเป็นว่าเล่น
“ของหวานเป็นข้าวเหนียวมะม่วงนะลูก เอาหน่อยมั้ยลูก” แม่ไอ้โจถามผม แม่มันผิวขาวจั๊วะน่ารักแถมใจดีด้วย ส่วนพ่อมันก็ผิวคล้ำๆหน้าตาดุๆเข้มๆพูดน้อย แต่แอบใจดีนะคือตักนู้นตักนี่มาให้จนผมต้องสะกิดบอกไอ้โจว่าไม่ไหว ให้มันไปช่วยเบรคพ่อมันอะ
“แม่เดี๋ยวลูกตักให้มันเอง ถ้ามันกินไม่หมดลูกต้องกินแทนมันอีก” ไอ้โจบอกแม่มัน มันแทนตัวเองว่าลูกอย่างนู้นลูกอย่างงี้ ไม่เข้ากับหน้าตามันเลย แต่ผมว่าดูน่ารักดีนะ
“อืมได้ๆ แบ่งใส่กล่องให้น้าทิพย์ด้วยนะ เดียร์มันจะเอากลับบ้าน ส่วนของน้านาแม่แบ่งไว้แล้ว”
“อืมๆ ไอ้เดียร์มันเล่นซัดของคาวขนาดนั้นคงกินไหวอยู่หรอก เดี๋ยวแบ่งให้ๆ” ไอ้โจพูดกับแม่มัน
“แล้วคืนนี้จะให้น้องนัทนอนที่ไหน ให้แม่จัดห้องพี่โจ้ให้มั้ย ห้องเจ้าจีแม่ไม่อยากไปยุ่งน่ะ” แม่มันถาม
“ไม่ต้องหรอก เดี๋ยวให้มันนอนห้องลูกนี่แหละ” มันบอกแล้วหันมายักคิ้วให้ผม แม่งกวนตีนจริงๆ
“ผมช่วยล้างครับป้า” ผมบอกแม่มันตอนที่กำลังช่วยเก็บของ
“ไม่ต้องลูก เดี๋ยวตอนเช้าแม่บ้านมาทำความสะอาด” แม่มันบอกแล้วไล่ผมไปอาบน้ำ ผมก็ทำตามอย่างว่าง่ายโดยมีไอ้โจเป็นไกด์พาไป
ห้องไอ้โจก็คล้ายๆห้องของผู้ชายทั่วไป ห้องสีขาว มีโปสเตอร์ทีมโปรดแปะไว้ตรงประตูห้องด้านใน หัวเตียงก็มีวงดนตรีเพลงร็อคอย่างวงเดอะ สโตรค เจ้าพ่อการาจและวงโซนิค ยูร์ท วงร็อคสุดก๋ากั่นจากอเมริกา รสนิยมไอ้โจนี่เหลือร้ายจริงๆ ที่ผมรู้จักวงพวกนี้เพราะผมก็ฟังแนวนี้นี่แหละ
“โห มึงฟังแนวกูเลยอะ” ผมบอกแล้วไล่นิ้วไปตามแผ่นซีดีเพลงและคอนเสิร์ต
“มีซีรีย์ด้วย เรื่องนี้กูอยากดู!” ผมตะโกนอย่างดีใจ ส่วนมันนั่งเล่นคอมไม่สนใจผม ผมต้องเดินไปสะกิดมันมันถึงจะหันมาสนใจแล้วบอกผมว่าทำไรก็ทำเถอะ
“พวกการ์ตูนกับหนังสืออยู่ในห้องพี่กูกับข้างล่าง มึงอาบน้ำก่อนละกันเดี๋ยวกูพาไปดู ล็อคประตูสองด้านนะ ด้านนึงมันติดกับห้องพี่กู หรือมึงจะล็อคฝั่งพี่กูอย่างเดียวแล้วเปิดล็อคฝั่งนี้ไว้อ่อยกูก็ตามแต่” มันบอกแล้วชี้ไปที่ประตู
“ไอ้เหี้ยยยยยยยยยยยยยยย”
SweetSacrifice
______________________________________ :pig4: :pig4:
ชอบบบบ~!!
ยิ่งอ่านยิ่งชอบอ่ะ ฮาๆๆๆๆๆๆ
โพสเองยังชอบเลยอ่ะ อ่านแล้วยิ้มมมมม
อิอิ เจอกันวันพรุ่งนี้จ้ะ! :bye2:
-
ครอบครัวโจ
อบอุ่น น่ารัก
สะใภ้บ้านนี้ก็น่ารักเนอะเฮียโจ
:pig2:
+1
-
นัท ล็อกแค่ฝั่งพี่ของโจอย่างเดียวก็พอนะ เปิดอีกฝั่งแล้วไปอ่อยโจซะ หุๆๆ :z1:
-
พาสะใภ้เข้าบ้านละ พี่โจ อิอิ
-
แวะมาชอบด้วยคนนะ o3
-
สองคนนี้น่ารัก
พี่โจพาน้องนัทมาฝากตัวเป็นสะใภ้แล้ว
แต่เมื่อไรจะ :oo1: สักที
-
อุ๊ยๆไม่ดีๆน้องนัทเอาสัตว์สี่ขามาปล่อยในบ้านเขา
เอาไว้ปล่อยนอกบ้านลูก :m20: :m20:
-
พี่โจยอมนัทตลอดเลยนะ
ที่ทำกับนัทนะเคยทำเคยยอมใครหรือเปล่า
-
ไม่ต้องล๊อคเลย ทั้งสองประตู อิอิ
-
เขาเตรียมกล้องไว้นานแล้วนะ เมื่อไหร่จะร่วมหอกันสักที หุหุ
-
^
^
^
อิหื่นนนนนนนนนนนนนนนนนน
-
ไม่ต้องล๊อคเลย ทั้งสองประตู อิอิ
เห็นด้วยกับรีนี้ 5555
-
อยากกินข้าวเหนียวมะม่วง << เกี่ยวมั้ยเนี่ย ฮาๆ
-
555
-
ดูเป็นความรักที่บริสุทธิ์จริงๆอ่ะ
เป็นความรักที่กำลังเริ่มก่อตัว
เริ่มคุกคามเข้ามาแบบไม่ให้รู้ตัวทั้งคู่
น่ารักมาก :mc4: :n1: :mc4:
-
น่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :o8:
-
โจน่ารักจริงๆ
ชอบเวลาโจคุยกับพ่อแม่จัง
เคยเห็นผู้ชายเรียกตัวเองว่าหนู,ลูก อะไรแบบนี้แล้วมันน่ารักดีนะ
-
อืมมม ฮาแบบน่ารักๆ
-
กวนทั้งคู่ ชอบนัทเวอร์ชั่นเมาจัง :impress2:
-
อ่านรวดเดียว..ตามทันและ
นัทน่ารักหว่ะ..ฮาดี
ส่วนพี่โจ..ตามใจนัทตลอดอะ
อย่างงี้เรียกแพ้ทางเปล่าหว่า??
กร๊ากกกกกกกกกก
-
^
^
^
อิหื่นนนนนนนนนนนนนนนนนน
เหมือนตัวเองชิมิ (หุหุ)
-
เข้ามาเกาะติดสถานการณ์
:L2:
-
นับวันยิ่งน่ารักนะคู่นี้อ่า
โจก็ดูซ๊อฟ?? ลงเยอะ
นัทแหม น่ารักเชียวว
รอติดตามต่อค่า
-
จะน่ารักไปไหน ชอบๆๆๆ
-
หวัดดีครับทุกๆคน
วันนี้มาลงช้าเพราะทุยไวไฟช้ามั่ก ไม่ไหวจะลงเรื่องเลย ฮือ :m15:
เลยมาลงให้ตอนนี้นะจ้ะ เอ้าอ่านต่อ!!
(12)
~Don’t go that way. I wait for you~
ปังๆ
“นัทๆโทรศัพท์มึง”
“รับให้หน่อย”
“เออๆ ฮัลโหล ที่นี่ไม่ได้โทรไปที่ไหนโทรมาครับ”ความกวนตีนยังอยู่ในสันดานกูอย่างเคย
“นั่นโทรศัพท์น้องนัทรึป่าว”ถามกูซะเสียงแข็ง กูไปทำอะไรให้มึง
“ใช่ครับ”กูพูดเพราะแต่น้ำเสียงกวนตีนใช้ได้
“ขอสายนัทครับ”
“นัทมันอาบน้ำอยู่ มีไรฝากไว้ก่อน มันอาบน้ำนาน”
“คุณเป็นใคร” ทำไมกูต้องตอบมึง
“แล้วคุณละครับเป็นใคร”
“ผมภูมิ ผมเป็นแฟนนัท นั่นโจเหรอ” นึกว่าใคร รุ่นพี่ไอ้นัทเมื่อเย็นนี้เอง เป็นแฟน? กูคงเชื่อหรอก สันดาน
“อืมใช่ ผมโจ”
“ผมไม่ชอบให้คุณมาเกาะแกะกับแฟนผม” ส้นตีน มึงคิดว่ามึงเป็นใครถึงจะสั่งกูได้
“หึหึหึ กูก็ไม่ชอบให้มึงมายุ่งกับเมียกับกู บอกว่ามันเป็นแฟนน่ะ มันรู้ตัวรึยังวะ แต่มันน่ะรู้ตัวนะว่าเป็นเมียกู คุยกับมันแล้วกัน มันออกมาจากห้องน้ำพอดี ”กูยื่นโทรศัพท์ให้นัท “แฟนมึงโทรมา”มันมองหน้ากูอย่างสงสัย รับโทรศัพท์งงๆ
“สวัสดีครับ”
กู ได้ยินแค่นั้น ไม่อยากอยู่ฟังต่อ เลยคว้าผ้าเช็ดตัวไปอาบน้ำ เผื่อน้ำจะช่วยให้อารมณ์เย็นลง แค่เขาบอกว่าเป็นแฟนทำไมกูต้องโมโหด้วยวะ
กูหึง?
คงไม่ใช่หรอกมั้ง มันกับกูไม่ได้เป็นผัวเมียกันจริงๆนี่หว่า กูแค่แกล้งมันเฉยๆ ขำๆ
กูหวง?
อาจจะใช่ เพราะมันอยู่ในฐานะเมียกู ของๆกู ถ้ามันมีชู้ กูก็ควายสิ ต้องใช่แน่ กูหวงมัน กูเลยโมโห กูไม่ได้หึง แค่หวง
กูอาบน้ำเสร็จเดินออกมาจากห้องน้ำ มันวางหูไปแล้วนั่งหงอยมองกูตาละห้อยอยู่บนเตียง คงรู้ว่ากูโกรธ
“โจ”ไอ้นัทมันเรียกกูเสียงอ่อย
“มึงคุยกับแฟนแล้วเหรอ” กูถามหน้าตาย มือก็เอาผ้าเช็ดตัวเช็ดผมที่เพิ่งสระให้แห้ง
“พี่ภูมิไม่ใช่แฟนกู”มันตอบกูเสียงแข็ง
“ไอ้เหี้ยนั่นมันบอกกู มึงอย่าริอาจสวมเขาให้กู” กูลดผ้าลงแล้วหันไปมองมันนิ่งๆ พอมันเห็นกูมองขึง มันก็หลบสายตาทันที
“นัทก็ไม่รู้ทำไมพี่เขาถึงบอกโจแบบนั้น”
“มึงรู้จักมันมานานยัง”
“ก็รู้จักตั้งแต่ ม.ปลาย พะ พี่เขาตามจีบนัท ตะ แต่นัทแค่คุยเฉยๆเราไม่ได้เป็นแฟนกัน”
“เออ!! อย่าให้กูรู้ว่ามีแล้วกัน มึงตายแฝดแน่”
กูก็ไม่เข้าใจตัวเองว่าทำไมต้องโมโหใส่มันทั้งๆที่กูน่าจะอารมณ์เย็นกว่านี้
“ทีมึงล่ะ เด็กมึงแต่ละคน อย่าว่าแต่กู”
“กูทำไม มึงไม่ต้องมาโยนขี้ให้กู ระยำ มึงลองนึกมีสักครั้งมั้ยที่คนถามแล้วกูบ่ายเบี่ยงว่ามึงไม่ใช่เมียกู ที่มึงโดนตบเพราะกูบอกว่ามึงเป็นเมีย ”
“ใครจะไปหน้าด้านเหมือนมึง”
“มึงลองคิดดูดีๆ มึงแนะนำกูกับไอ้เหี้ยนั่นว่าอะไร ”
“มึงจะให้กูบอกว่ามึงเป็นผัวรึไง เรื่องแบบนี้พูดได้ที่ไหน”
“แล้วไง มึงบอกไปก็ได้นี้ว่ากูเป็นแฟน มันจีบมึงอยู่แล้ว มันรับได้หรอกเรื่องมึงเป็นเกย์”
กูรู้ กูงี่เง่า กูไม่มีสิทธิ์ที่จะแสดงความเป็นเจ้าของมัน แต่กูก็เถียงค้างๆคูๆ เพียงเพื่ออยากเอาชนะ
“มึงคิดว่าเป็นเกย์มันเรื่องดีเหรอ”มันเริ่มน้ำตาคลอหน่อยๆ
“ดี ไม่ดี เหี้ยตัวไหนตัดสิน มันไม่ดีตรงไหน กูก็ไม่เห็นมันจะเลวร้าย”
“อย่ามาทำเป็นพูดดี ทีกับพ่อแม่ กับญาติมึง มึงยังแนะนำว่ากูเป็นรุ่นน้องที่คณะเลย”
“สัด มึงเป็นคนบอกกูเองตอนอยู่บนรถว่ามึงอายถ้ากูบอกใครว่ามึงเป็นเมีย อายนักเหรอเป็นเมียกูน่ะ มึงจะเอายังไง ไปหาพ่อแม่กูเลยมั้ย อย่าคิดว่ากูไม่กล้า ลุกสิวะ” กูฉุดมือมันให้ลุกขึ้นจะลากมันไปหาพ่อแม่กู ‘กูโมโห เวลาอารมณ์ขึ้น กูไม่สนเหี้ยไรหรอกว่ะ อย่าท้า กูไม่กลัวที่กูจะบอกพ่อแม่กูหรอก ถ้ากูเป็นเกย์จริงๆ’
“โจ ไม่เอาไม่ไป กูขอโทษ ”มันพยายามขืนตัวไว้สุดแรง
“มึงบอกให้กูเคลียร์เด็กกู กูก็ทำ แล้วมึงล่ะ เคยคิดจะเคลียร์บ้างมั้ย สนุกเหรอชอบเห็นกูเป็นควาย”
ทั้งๆที่กูรู้ว่าไอ้ส้นตีนภูมิ มันโกหก แต่กูยังงี่เง่ายัดเยียดความผิดให้นัทมัน
“มันไม่ใช่อย่างนั้น”
“ใช่ ไม่ใช่กูไม่รู้ แต่มึงทำเหมือนกูเป็นควายอยู่นี่ไง”
“กูขอโทษ กูไม่ได้คิดอย่างนั้นจริงๆนะ”
“มึงไม่ต้องมาพูดดี จะทำอะไรหัดคิดถึงกูบ้าง วันนี้มึงนอนนี่แล้วกัน กูจะไปนอนห้องโจ้”กูพูดด้วยความน้อยใจ
“โจ” มันกำมือกูแน่น แต่กูไม่ไหวว่ะ มีหวังอยู่ต่อได้ทะเลาะกับมันเสียงดังบ้านแตกแน่
“นัท ปล่อยกู คืนนี้กูขออยู่คนเดียว”
กูเดินออกจากห้อง ได้ยินเสียงสะอึกสะอื้นตามหลังมาเหมือนกัน
กูมันงี่เง่า
‘กูขอโทษว่ะนัท แต่คืนนี้กูขอคิดอะไรเงียบๆคนเดียวก่อน’
เห็นกูเหมือนคนไม่คิดอะไร ไม่แคร์ใคร ทำไรตามใจตัวเอง แต่จริงๆแล้วกูคิด
ตอนนี้ กูสับสน
เฮ้อ~
เรื่องของมันกับกูเริ่มจากตรงไหน?
มันเริ่มจากที่กูอยากแกล้งมัน แล้วไง ก็แค่อยากแกล้ง
กูไม่เข้าใจตัวเอง ทำไมกูต้องแสดงตัวเป็นเจ้าเข้าเจ้าของมันขนาดนั้น ?
ก็แค่อยากแกล้ง
กูจำเป็นต้องโมโหเหรอ ถ้ามันจะส่ำส่อน ?
กูไม่รู้
กูแค่หวงมัน ไม่อยากโดนมองว่าควาย แค่นั้นจริงๆเหรอวะ?
เฮ้อ กูก็ตอบไม่ได้
กูว่า กูคงจะลองห่างมันสักพัก เผื่อกูจะรู้ เผื่อกูจะได้คำตอบ กูไม่ชอบอะไรที่มันคาราคาซังและไม่ชัดเจน
พรุ่งนี้กูคงพามันไปส่งหอแล้วกูจะกลับมาอยู่บ้าน
กูตัดสินใจแล้ว
.
.
.
.
.
กูเดินเข้าไปดูนัทคนที่ขึ้นชื่อว่าเมีย มันน่าจะหลับไปแล้ว
กูนั่งลงข้างเตียงลูบหัวมันเบาๆ มองดูมันที่นอนขดอยู่บนเตียง
‘นัท กูขอโทษ’ มันคงร้องไห้จนหลับ
‘จากที่กูแค่แกล้งมึง แต่มันเลยเถิดมามากพอแล้ว กูควรจะ หยุด แล้ว คิด ว่า เรื่องของเรา กูจะทำไงต่อ’
หวานเย็น
_________________________________________ :pig4: :pig4:
ฮือ,,, เศร้าจวย :เฮ้อ:
จะรักๆกันก็ไม่รักกันซะที
คนโพสเศร้า
ขอไปนั่งร้องไห้หน้าหมู่บ้านก่อนนะ ฮ่าๆๆๆๆ
เจอกันพรุ่งนี้จ่้ะ!! :bye2: :bye2:
-
จะเป็นยังไงต่อ :เฮ้อ:
แต่คนโพสไปนั่งร้องให้อยู่หน้าหมู่บ้านลัดดาแลนด์นี่เอง :sad3:
-
ยินดีด้วยโว้ยยย หวานๆ กับความสำเร็จ
:mc3: :oni2: :mc2: :mc4:
:110011: :ped149: :z7:
ดราม่าได้สมใจซะทีนะ กูล่ะนับถือจริงๆในความพยายาม 555 o13
-
แอบเครียด ดราม่านิดหน่อย
สงสารนัทเหมือนกัน
-
อีพี่โจเอาแต่ใจอารมณ์เป็นใหญ่จริงๆ นัทเค้าก็บอกว่าไม่ใช่แฟนแล้วไง พูดกันดีๆก็ได้นิ
ปล.ตายแฝดมันเป็นยังไงเหรอ ตายคู่งี้ป่ะ
-
เหมือนไอ้พี่ภูมินั้นจะเข้ามาเร่งให้โจรู้ตัวเองนะ
คงไม่มีมาม่าหรอกนะ
-
ให้ไวละกันเฮียโจ นัทตาบวมหมดแล้วมั้งนั่น
-
ม่ายยอมมมมมมมมมมมม ไอ้โจ้ ทำ(คนชื่) นัทเหรอ :z6: สัก 38 รอบ
ไม่รักดี ทำตัวงี่เง่า :beat: อีกสักรอบ
ปล. พาสต่อไปยัยปุ๋ยแต่งเหรอแชมป์ งั้นสัก 2-3 อาทิตย์ ค่อยมาตามอ่านใหม่ เฮ้ยยยยย พูดเล่น โอ๋ ๆ :กอด1:
-
:z6: :beat: พี่โจ
ยังไม่รุอีกก้อพี่ตกหลุมรักน้องนัทแล้ว :angry2:
ส่วนนัทมาเดียว :กอด1: อย่าร้องน่า
รอตอนต่อไป :call:
-
เฮ้ออออออ
ตอนจะเป็นแฟนก็เออออให้เขามาเป็น
พอจะอยากเลิก ก็แม่งเลิกเองดื้อๆ
เห็นนัทเป็นตัวอะไรว้า คิดถึงใจคนอื่นบ้างเดะ คิดว่าเล่น sim อยู่หรือไง :fire:
-
ปล. พาสต่อไปยัยปุ๋ยแต่งเหรอแชมป์ งั้นสัก 2-3 อาทิตย์ ค่อยมาตามอ่านใหม่ เฮ้ยยยยย พูดเล่น โอ๋ ๆ :กอด1:
อย่าึพึ่งว่าป้า ป้าส่งตอนใหม่มาให้แชมป์แล้ว อิอิ
ทุกคนอย่างพึ่งว่าโจนะ
มาแอบสปอยล์
เดี๋ยวมีเซปไพรซ์ :z2: :z2:
-
ห่างสักพักน่ะได้แต่อย่านานนะ
โจ น้องนัทยิ่งน่ารักๆยุ
หมาคาบไปแด๊ก จะหาว่าม้ายเตือนนะ :z2:
-
อีพี่โจมัวแต่คิดไม่ตก ไม่รู้ใจตัวเอง
ระวังจะโดนหมาคาบไปนะจ๊ะ
-
:กอด1:
:mc4:
-
ไหงเป็นแบบนี้หละ
-
อ่านทันก็ เกิดอาการน๊อยกันซะแล้ว หึ หึ หึ ...
โจ คงต้องเริ่มค้นหาตัวเองแล้วล่ะว่า ไอ้ที่แสดงออกมานะ มันเป็นอาการรักจริงหรือว่าเล่น ๆ
ส่วนนัท คงต้องชัดเจนกว่านี้แล้วล่ะ :z2:
+1 ให้กับผู้โพส ส่วนน้ำหวานกับป้า จะตามกดให้ทีหลังครับ :impress2:
-
:z6: :z6: โจ
ทำให้นัทร้องไห้
-
ไอ้พี่โจนี่ปากแข็งว่ะ หึงนัท หวงนัทก็บอกไปตรงๆเลยเด้ :m12:
-
สงสารนัทน่ะ
เลิกเห๊อะนัท
เลิกมันเลยคนไม่มีเหตุผล
-
ตอนนี้ด่าอีหวานนะ อีหวานเขียน
บัดซบมากอีนี่ ทำคนอ่านเสียใจ
-
อ่านตอนนี้แล้วสะเทือนอ่ะ ฮึกๆ
-
ตอนนี้ด่าอีหวานนะ อีหวานเขียน
บัดซบมากอีนี่ ทำคนอ่านเสียใจ
แหม
อีดอก ใครจะเหมือนมึง
เอะอะๆ จับน้องโจเข้าห้องตลอด
ตอนแรกก็แต่งให้น้องโจขอนอนห้อง…คงกะจะเสียตัวตั้งแต่พาสแรก
พอตอนที่สาม น้องโจไปแดกเหล้าก็ไม่ให้กลับบ้าน ต้องขอนอนห้องนัท
สาธยายไม่หมดเยอะเกิน
สันดานอ่อยอย่างมีชั้นเชิงของคนแต่งอย่างมึงจริงๆ
กูเนี๊ยะ ใสๆเลยต้องแต่งตามน้ำตลอด
ไม่ไหวจะเคลียร์กับคนชราบ้ากาม คิคิ
:เฮ้อ:
-
ทำไมหวานไม่รีบแต่งนิยายอ่ะ
รออ่านจะแย่ :o12:
-
ทั้งสองคนอย่าเพิ่งตบตีกัน
เอาตอนต่อไปมาลงก่อน
ค้างอยู่นานแล้ว
-
อย่าพึ่งเถียงกันจิ ฮาๆ
ไหงมาเถียงกันแล้ว
ไม่ดีๆ
ระวังคนเค้าจิ้นหวานปุ๋ยจริงๆนะ ฮาๆๆๆๆ
มาลงเรื่องแล้วจ้ะ!!
(13)
ผมก็ไม่รู้นะว่าทำไมไอ้โจถึงได้งี่เง่าขึ้นมา ไม่ใช่แค่มันหรอกผมว่าตัวผมเองก็งี่เง่าพอกัน ตอนแรกเราก็แค่สวมบทบาทผัวเมียกำมะลอ แบบขำๆ แต่ตอนนี้ทุกอย่างที่เข้ามาทำให้เราขำไม่ออก เราอินกับบทนี้มากไปเหรอ? หรือเราสองคนเริ่มเกินกว่าคำว่ากำมะลอ? ถ้าเป็นอย่างหลังคงเป็นเหตุผลที่สามารถบอกผมได้ว่าทำไมผมถึงร้องไห้ออกมา อย่างพวกงี่เง่าทั้งหลายที่ผมเคยมอง ผมคุยกับพี่ภูมิทั้งๆที่รู้ว่าเค้าเข้ามาจีบ ผมปฏิเสธความสัมพันธ์นี้ที่เค้าหยิบยื่นมาให้ตั้งแต่แรกๆไปแล้ว มันอาจจะดูไร้เหตุผล แต่คงจะดีกว่าหากเราสองคนไม่คนไม่รู้จักกัน ไม่ทักทายหรือพูดคุยกัน
“เดี๋ยวกูไปส่งมึงที่หอละกัน” มันบอกผมหลังจากที่เราขึ้นมาบนห้องมันพร้อมกันหลังจากทานข้าวเช้าเสร็จ
“หมายความว่าไง มึงจะไม่อยู่หอกูแล้วเหรอ” ผมถามมันตรงๆ
“กูแค่อยากกลับมาอยู่บ้านน่ะ” มันตอบเนือยๆ ผมรู้สึกเจ็บปวดอย่างบอกไม่ถูกแต่ก็ไม่สามารถทำอะไรได้ คงต้องปล่อยให้มันคิดทบทวนดูบ้าง
“อือ งั้นก็แล้วแต่พี่ละกัน” ผมไม่เคยเรียกมันว่าพี่ แต่นี่ก็ทำให้ผมแปลกใจว่าทำไมจู่ๆผมถึงพูดจากเหินห่างแบบนี้กับมัน
“เก็บของเหอะนัท เดี่ยว’พี่’ไปส่ง” มันเน้นคำว่าพี่ จนทำให้ผมรู้สึกน้อยใจอย่างแปลกประหลาด ทั้งๆที่ผมเองที่เริ่มใช้คำนี้
มันเก็บของๆมันอย่างเงียบๆ ส่วนผมก็ได้แต่นอนนิ่งอยู่บนเตียง ทั้งห้องจึงปกคลุมด้วยความเงียบ และบรรยากาศที่ดูมาคุ
“กู ทิ้งของใช้เล็กๆน้อยๆไว้ละกันนะ นัทอยากจะใช้หรืออยากกินขนมอะไรที่พี่ซื้อมาก็กินได้เลยนะ” มันบอก ผมลุกขึ้นจากเตียงไปช่วยมันยกพวกของแต่มันห้ามไว้เพราะของๆมันก็ไม่ได้มี อะไรมากมาย ผมจึงกลับมานอนคว่ำลงบนเตียงทันที ปล่อยให้ไอ้โจยืนงงอยู่อย่างนั้น ซักพักมันก็วางของลงแล้วเดินมานั่งลงข้างๆผม ผมพลิกตัวไปอีกทางแล้วนอนหลับตา
“นัท มึงเป็นไร หรือจะให้กูอยู่เป็นเพื่อนมึงก่อน หืม” มันบอกแล้วเอามือลูบหัวผม
“กู เปล่า มึงไปได้แล้ว” ผมพยายามพูดอย่างปกติที่สุด ผมนอนฝังหน้าลงกับหมอนและหวังอย่างลึกๆว่ามันจะนอนลงข้างๆผมแล้วกอดปลอบผม...แต่เปล่าเลย สิ่งที่มันทำคือลุกขึ้นเก็บของแล้วออกจากห้องไปอย่างรวดเร็ว โดยที่ไม่พูดคุยอะไรกับผมอีก
วันแรกของการกลับมาอยู่คนเดียวค่อนข้างเหงาพอสมควร หากเป็นแต่ก่อนผมคงรู้สึกอิสระลุกไปทำโน่นทำนี่ หาซีรีย์มานอนดูให้ฉ่ำใจ แต่มันกลับเป็นวันอาทิตย์ที่แสนหดหู่ ผมได้แต่นอนอยู่บนเตียง ลุกออกไปกินข้าวก็ตอนที่ท้องร้องส่งเสียงเตือนออกมา ผมไม่ได้โทรหาใครหรืออยากออกไปไหน อารมณ์ของผมตอนนี้คือผมอยากอยู่เงียบๆคนเดียว แล้วก็เป็นไปดั่งใจ ผมลุกขึ้นมาจากเตียงอีกทีและตั้งใจว่าผมจะทำให้เป็นวันจันทร์ที่สดใส ผมปั่นจักรยานไปเรียนตั้งแต่เช้าตรู่ เช้าพอที่จะแวะกินข้าวเช้าได้ ที่น่าแปลกคือผมเจอพี่ชดสวมกางเกงขาสั้นกับเสื้อยืดรด.นั่งอยู่คนเดียวที่ ร้าน พี่ชดโบกมือเรียกผมหยอยๆ ผมจึงเดินไปนั่งกับแกหลังจากที่สั่งข้าวเสร็จ
“พี่ไม่มีเรียนเหรอ” ผมถามพี่แก
“เหอะ มีตอนสิบโมง กูแค่หิวเลยตื่นมาหาไรกินเฉยๆ” พี่ชดตอบผม พี่แกช่างดูเป็นบุคคลที่มีความสุขอย่างล้นหลามไม่ได้ดูทุกข์ร้อนกับอะไร นี่ละมั้งที่ทำให้ใครๆก็อยากคุยกับแก รวมทั้งผมด้วย
“มึงตื่นเช้าเน๊อะ” แกบอกลอยๆ แล้วลงมือกินข้าวของแกที่ได้มาก่อนผม...พี่ไม่รอกินพร้อมผมหน่อยเหรอเพ่ - -“
“ผมก็หิวนะพี่ เหมือนพี่แหละ”
“แล้วไอ้โจล่ะ ทำไมวันนี้ไม่มาด้วยกัน” พี่แกถามเล่นเอาผมแทบจุกเลย
“มันกลับบ้านอะ” ผมตอบอย่างปกติที่สุด
“อ้อ ป้าครับๆเอาข้าวไข่เจียวกล่องนึง” พี่ชดหันไปสั่งข้าวกับป้าตอนที่ผมเริ่มกินของผมไปคำนึง
“พี่ยังจะซื้อไปกินอีกเหรอ”
“ปล่าว กูสั่งให้ไอ้ชัย เมื่อคืนกูนอนห้องมัน” พี่แกบอก ผมนี่เข้าใจว่าห้องนั้นเค้าอยู่กันสามคนนะ แต่ที่ไหนได้จริงๆแล้วพี่ชัยแกอยู่คนเดียวส่วนที่เหลือนะมาแจม แต่ดูจะแจมบ่อยจนห้องนั้นมันกลายเป็นห้องของพวกพี่เค้าสามคน
“กูไปล่ะ” พี่แกบอกตอนได้ข้าวไข่เจียว...ไม่รอผมเลยอะ
ผม เข้าไปในห้องก็เห็นพวกเพื่อนๆผมนั่งอยู่ตรงมุมห้อง ผมเลยรีบเดินไปหาพวกมัน ไอแม็คกับไอ้โอ๊ตนั่งนิ่งฟังอาจารย์อย่างตั้งใจ ตอนที่ผมเดินไปนั่งพวกมันไม่แม้แต่จะหันมามองว่าผมนั่งลงแล้ว นี่มันตั้งใจจริงหรือแกล้งวะ
“มึงมีไรให้กูกินปะ” ไอ้แม็คหันมาถามผม ...อ้าวไอ้สัดนี่แกล้งไม่สนใจกูนี่หว่า พอจะแดกแม่งหันมาถามกูเลยนะ
“ไม่ มี กูกินข้าวก่อนมาเรียน เลยไม่ได้ซื้อหนมปังติดมา” ผมบอกมัน เพราะปกติผมจะซื้อขนมปัง ไม่ก็แซนวิชแล้วก็นม เอามาแอบกินในห้องเรียน
“เออดี ทีหลังก่อนเข้าซื้อมาให้กูด้วยนะ” ‘ไอ้ฟายยยยย’
“ไอ้สัด!” เอา คำนี้ดีกว่า สั้นๆง่ายๆดี ไอ้แม็คขำหึหึแล้วหันไปตั้งใจเรียนต่อ คือเห็นภาคผมดูโดยรวมแล้วเถื่อนๆ ขี้เกียจๆแบบนี้ แต่ตอนเรียนนี่เป็นอีกอย่างเลยนะ แต่เมื่อไหร่ที่อาจารย์ปล่อยเบรคปุ๊บก็จะเห็นเป็นอีกอย่าง คือบางส่วนจะออกไปอัดนิโคติน อีกส่วนก็คุยเล่นกันเสียงดังโวยวาย
“นัท เดี๋ยวตอนบ่ายกูโดดสแตรงท์นะ” ไอโอ๊ตบอกผม ทำเอาผมทึ่งๆ คือปกติมันไม่เคยโดดเรียนเลยถ้าไม่จำเป็นจริงๆ
“ไมวะ” กลับเป็นไอ้แม็คที่ถามตัดหน้าผม
“กูนัดกับสาวไว้” ไอ้โอ๊ตบอกแล้วยักคิ้วเจ้าเล่ห์
“งวย กูเชื่อ!” ไอ้แม็คบอกประชดขำๆ
“มึงไปไหนๆๆๆๆ โอ๊ตมึงจะไปไหน!” ผมถามมันยิกๆ
“กู จะดูหนัง เรื่องที่มึงเคยชวนไงไอ้นัท กูไม่น่าบอกปัดมึงไปเลยแม่ง เพิ่งเห็นเทรลเลอร์อะ น่าดูฉิบ อีกอย่างกูขี้เกียจเรียนว่ะวันนี้” ไอ้โอ๊ตบอก
“โอ๊ตๆๆๆ ไปด้วยๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ” ผมบอกมันอย่างตื่นเต้น ก็ผมยังไม่ได้ดูเลย ตอนแรกกะจะไปกับไอ้โจแต่เสือกแง่งใส่กันซะก่อน อดเลย
“กู ไปด้วย ขี้เกียจเข้าเหมือนกันว่ะ” ไอ้แม็คเอาด้วยอีกคน ตอนบ่ายเราสามหน่อจึงออกไปดูหนังด้วยกัน หลังจากที่ดูหนังเสร็จไอ้พิชก็โทรมาหาผมพอดี พอผมบอกว่าออกมาดูหนังเรื่องนี้กับพวกไอ้โอ๊ตมันก็ด่าผมไม่ยั้งเลย หาว่าไม่รอมัน ด่าไปด่ามามันก็ตามมาที่ห้างด้วย เพราะผมบอกไปว่าพวกผมจะไปกินพิซซ่ากัน กินเสร็จก็ต่างคนต่างแยกย้ายกันกลับ ไอ้พิชกลับไปกับไอ้แม็คเพราะบ้านมันทางเดียวกัน ไอ้โอ๊ตออกไปหาแฟนมัน แม่งเห็นมันเด็กเรียนใส่แว่นแบบนี้แต่มีแฟนไปก่อนพวกผมอีกอะ
วันที่สี่หลังจากไอ้โจกลับไปก็ผ่านไปอย่างเรียบง่ายครับ อาจจะเป็นเพราะว่าผมเรียนหนักด้วยมั้ง ว่างเมื่อไหร่ก็มีเพื่อนลากไปดอท ลากไปทำนู่นทำนี่ แต่เมื่อไหร่กลับมาถึงหอก็เริ่มรู้สึกเหงาขึ้นมาทันที
ก๊อกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เคาะลากยาวแบบนี้เพื่อนไอ้โจชัวร์ แม่งไม่รู้หรือไงวะว่าเพื่อนกลับไปอยู่บ้านแล้ว ผมเลยออกไปเปิดประตูอย่างฉุนเฉียว
“อ๊ะ!” ผมอุทานอย่างตกใจเมื่อเห็นว่าไอ้โจยืนหน้านิ่งอยู่ มันหอบของพะรุงพะรังแล้วเดินเบียดผมเข้าไปในห้อง
“เราลองมาเป็นแฟนกันจริงๆมั้ย” มันถามออกมาทันทีที่ผมเดินตามมันเข้ามา
“....” ผมเงียบเพราะตื้อไปหมด
“กูคิดดีแล้ว ลองคบกันไปก่อนก็ได้..นะ...นัท”
“เออ! แล้วหยุดนิสัยอยากไปก็ไปอยากอยู่ก็อยู่ด้วย” ผมบอกมันเสียงแข็ง มันเป็นบ้าอะไรของมันก็ไม่รู้แม่งเดินยิ้มแฉ่งเข้ามากอดผมแน่น
“ลองคบเฉยๆ อย่ามาถึงเนื้อถึงตัวกับกู ปล่อยเลยนะ!” ผมบอกมันโดยพยายามบังคับเสียงให้ดูน่ากลัวที่สุด ไอ้โจกลับขำอีกรอบแต่ก็ยอมปล่อยในที่สุด
SweetSacrifice
________________________________ :pig4: :pig4:
เปนงะ เซอไพรซ์มะ
อย่างงี้แหละพี่โจ น่ารักจะตาย
บอกแล้วอย่าพึ่งด่าๆๆๆๆๆๆๆๆ
พี่โจน่ารักนะ
จิงจิ๊งงงง
น่ารักเหมือนคนโพสแหละ อิอิอิอิอิ
ฮาๆๆๆๆๆ ไปแระจ้ะ!! :bye2: :bye2:
ปล พรุ่งนี้ผลแอดจะออกมั้ย ลุ้น :monkeysad:
-
งื้ออออ น่ารักง่ะ :-[
ในที่สุดก็คบกันอย่างเป็นทางการ 5555
-
ตลอดดดด
เห็นมะ นั่นไง ไม่ผิดคำพูดกูสักนิด
จับน้องโจเข้าห้องอีกแระ
ให้น้องโจห่างไปแค่สี่วัน สันดาน
มันคงจะคิดตกหรอก
คิคิ
:z3:
โล่อะ ขอหวานเวิ่นเว้อหน่อยจิ ทวงจริงๆ แค่อีป้าจิก หวานก็น่าสงสารพอแระ
:o12:
-
แง๊ๆๆ
เพราะภูมิคนเดียว(อ๊าวว???)
แหะๆ นัทให้เวลาอิพี่โจหน่อยนะ
เดี่ยวคงได้รู้ใจตัวเอง
:กอด1: :กอด1:
-
ถ้ากูไม่ทวงชาตินี้คงได้อ่านอยู่หรอกนะ
ฟายยยยยยยยยยย
-
:laugh: :laugh:จนได้
แพ้ใจตัวเองจนได้ไอ้โจ
-
น่ารักมากมายอะ
ชอบนัทมากเลยอะน่ารัก :-[
-
ทวงกันไปทวงกันมา
ยังไงก็ได้ ขอให้ลงทุกวันนะจ๊ะ o18
เค้าติดเรื่องนี้แล้วอ่ะ
รู้สึกเหมือนคนโพสต์เลยว่าพี่โจเริ่มน่ารักแล้ว
แต่ว่าน้องนัทจะสะอาดไปไหน
-
ตดยังไม่ทันหายเหม็นเลย
กลับมาละ
หลงนัท หัวปลักหัวปลำอ่ะเด้
-
พี่โจได้สมชื่อเรื่องงานนี้แหละ
หวานกันนานๆนะ
:3123:
-
กลับมาแล้วๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
ลองคบกานจริงๆสักทีน่า....
พี่โจห่างน้องนัทได้แค่แปปเดียวเอง :m20:
รอตอนต่อไป :call:
-
ในที่สุดก็กลับมาตายรังเดิมนะ ไอ่โจ
-
แหม ประโยคแรกก็ขอเป็นแฟนเลยนะ เร็วหรือช้าไปล่ะเนี่ย
-
อิพี่โจน่ารักที่สุด อิอิอิ
(พรุ่งนี้ขอให้โชคดีนะครับ)
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ:
ลองคบกันแบบเป็นเรื่องเป็นราวซะทีนะ
-
เย้ๆๆๆโจกลับมาแล้ว
-
ประท้วงงงงงงง คนแต่งตอนนี้ ตัดจบ :z6: ที่หลังแต่งให้ยาวกว่านี้แดะ :z2:
+1 ให้น้องแชมป์ผู้น่ารัก ป้าปุ๋ยและคุณหวาน :กอด1:
-
:m20: อีพี่โจ นึกว่าจะแน่ อิอิ
อืม อยากรู้จังว่าสี่วันที่ห่างกันพี่โจไปทำไรอ่า
-
ดีใจแทนนัทจัง
โจกลับมาแล้ว
แบบนี้จะทนไหวม๊ะ
พี่โจน่ารักออกขนาดนี้
สงสัยต้องยอมแล้วว่ะนัท
o13 o13 o13
-
เหนมะ
บอกแล้วโจน่ารัก
ทำไมไม่มีคนเชื่อนุ้ง
นุ้งมองคนไม่ผิดหรอก
ฮาๆๆๆๆ :mc4: :mc4:
-
กลับไปนอนคิด สามตลบ อดใจไม่ได้ กลับมาลองคบกัน :pigha2:
ยังไม่ทันไร ก็เจอคำสั่งแล้วล่ะ พี่โจ สงสัยเกียมัวแน่ ๆ
+1 วันนี้ + ให้ป้าปุ๋ยกับน้องหวาน ส่วนคนลง รอเวลาไปก่อน :z2:
-
ชอบเรื่องนี้อะสนุกจัง
มาต่อเร็วๆนะคะ
:L2: :L2: :L2:
-
ในที่สุดก็คบกันแล้ว ดีใจๆ
อย่างนี้ต้องจุดพลุฉลอง :mc4: :mc4:
-
ฮ่าๆๆๆๆ
กลับมาเพราะเสียงของหัวใจบอกหล่ะซี้ๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
คำขอเป็นแฟนออกมาจากใจเลยใช่ป่ะ แมนดี
-
เรตติ้งดี๊ดีเนอะเรื่องนี้ :haun5:
หวานๆ เขียนตอนต่อไปยังวะนั่น อิอิ
-
สนุกอะ เรื่องนี้ รอตอนต่อไปคะ
-
ขอโทดทุกคนที่มาลงช้านะครับ
วันนี้ผลแอดออกเลยตื่นเต้นไปหน่อย ฮ่าๆๆๆๆๆ
ในที่สุดก็มีที่เรียนแล้ว ดีใจๆ
อ่านต่อเลยนะครับ
(14)
บางครั้งคนเราอยากได้คำตอบใช่ว่าจะได้ง่ายๆ มันคงต้องใช้เวลา
ผ่านมาสี่วัน กูไม่เห็นจะมีอะไรดีขึ้นเลยว่ะ ไม่ได้อยู่กับมัน ใจกูมันก็โหวงๆ แปลกๆ
ยิ่งกูพยายามหลบหน้ามันเท่าไหร่ กูยิ่งคิดถึงมันมากเท่านั้น
กูรู้สึกทรมาน
กูเป็นคนไม่ชอบให้อะไรมันค้างๆคาๆ แต่ในเมื่อกูยังหาทางออกไม่ได้ ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไปกูก็ทรมาน
แล้วทำไมกูต้องมาอดทนทรมานด้วยวะ
ในเมื่อตอนนี้กูกับมันเป็นแค่ผัวเมียกำมะลอ เหมือนเรื่องล้อเล่นขำๆที่กูยัดเยียดให้มัน
กูว่ากูควรทำอะไรให้ชัดเจนขึ้นมาหน่อย ขอมันเป็นแฟนแล้วกัน คบกันไปก่อน
อะไรจะเกิดให้เป็นเรื่องของอนาคตแล้วกันวะ
พอคิดได้ กูเลยเก็บของไปหอไอ้นัท ก่อนไปไม่ลืมบอกพ่อแม่ว่าไปอยู่กับนัท สะดวกไปมหาลัยดี ขี้เกียจขับรถไปกลับเปลืองน้ำมัน
ก๊อกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
“อ๊ะ”ดูมันตกใจที่เปิดประตูมาเจอกู กูนิ่ง หอบของเข้าห้อง ‘มึงทำเหี้ยไรอยู่เจอกูถึงต้องตกใจ อย่าให้รู้ว่าคุยกับเหี้ยภูมิ’
“เราลองมาเป็นแฟนกันจริงๆมั้ย” กูถามมัน กูจริงจัง มันไม่ใช่เรื่องล้อเล่นเหมือนเมียกำมะลอ
“....” มันเงียบมองกูอย่างอึ้งๆ เชื่อมั้ย ถึงมันตอบว่าไม่ กูก็จะบังคับเอาอยู่ดี คือ กูถามเฉยๆ ถามให้รับรู้ เพราะกูตัดสินใจไปแล้ว ไม่ว่ายังไง ถ้ากูจะให้มันเป็นแฟนกู มันก็ต้องเป็น แต่ถ้ามันยินยอมก็ดี
กูรู้ กูมันเห็นแก่ตัว
“กูคิดดีแล้วจริงๆ ลองคบกันไปก่อนก็ได้..นะ...นัท”
“เออ! แล้วหยุดนิสัยอยากไปก็ไปอยากอยู่ก็อยู่ด้วย” มันตอบตกลงแต่ยังไว้ฟอร์ม กูแอบเห็นมันอมยิ้มก่อนจะพยายามปั้นหน้าขึง ‘พอมันตอบตกลง หัวใจมันฟู ไม่รู้ว่ะ กูอธิบายไม่ถูก แต่กูดีใจ อยากกอดมัน’ กูเลยเดินเข้าไปกอด
“ลองคบเฉยๆ อย่ามาถึงเนื้อถึงตัวกับกู ปล่อยเลยนะ!” ทำมาเป็นขู่กูเสียงเข้ม แต่นาทีนี้มองยังไงมันก็น่ารักสำหรับกู มันเหมือนเสือน้อยหัดขู่ ฮ่ะๆๆ เป็นเอามากเหมือนกันนะกู
“นัทครับ กินข้าวรึยัง”มันไม่ตอบแต่หน้าแดงหน่อยๆ สงสัยกูพูดเพราะไป เสียงหวานไป ไม่รู้ว่ะ อารมณ์นี้มันเป็นไปเอง “โจยังไม่ได้กินเลย เราลงไปหาไรกินดีมั้ยครับ”
“มึงอย่ามาพูดเพราะ แม่ง” หึหึหึ ดูมันเขิน กูจะพูดเพราะยังจะมาห้าม
“มึงนี่นะ มึงไม่อยากให้กูพูดเพราะกับมึงเหรอ เราเป็นแฟนกันนะ”
“กะ ก็เคยอยาก แต่ตอนนี้มึงเป็นอย่างที่มึงเป็นดีกว่า ”มันก้มหน้าก้มตาไม่ยอมสบตากู หูแดงเถือกเลยว่ะ พอเงยหน้ามองเจอสายตาขำๆของกู แม่งก็ทำตาขวางใส่ “สัดโจ!!! มึงขำอะไร หุบยิ้มไปเลยนะ” มันสะบัดตัวออกจากกูเดินไปหยิบกุญแจห้อง ทำหน้างอนเดินนำไปโน่น ฮ่ะๆ ตลกว่ะ สงสัยกูคงต้องง้อเมียซะแล้ว
กูว่าแม้ความรู้สึกกูยังไม่เคลียร์เท่าไหร่ แต่เท่าที่เป็นอยู่ตอนนี้กูมีความสุขดี งั้นกูจะปล่อยให้มันเป็นอย่างนี้ไปเรื่อยๆแล้วกัน
.
.
.
.
“นัท ควายมึงหายเหรอ รีบเดินไปตามควายที่ไหน”กูวิ่งตามมัน นั่นๆตาขวางใส่กู ก็มึงอยากให้กูเป็นอย่างที่กูเป็น โดยสันดานกูก็กวนตีนอย่างนี้แหละ
“โจ มึงกลับไปพูดเพราะเหมือนเดิมเลยสัด”
“เรื่อง!!! ใครวะที่พูด มึงเป็นอย่างที่มึงเป็นดีกว่า”กูลอยหน้าลอยตายิ้มกรุ้มกริ่ม จับมือมันจูงให้เดินตามไปหาไรกินหน้าหอ
“กูไม่น่าเลย โจตอนนี้กูเปลี่ยนใจทันมั้ยวะ” พอมันพูดจบกูหยุดเดิน ตาขวางหน้าเหี้ยมหันไปมองมัน ‘ห่านัท กูกำลังอารมณ์ดี มึงอย่ามาทำให้กูอัพเกรดเป็นเลเวลโหดตอนนี้ สันดาน’
“กูแค่ล้อเล่นอะ มึงไม่เห็นต้องทำหน้าดุนี่หว่า”มันทำหน้ามุ่ย ก้มหน้าเอาเท้าเขี่ยดินเล่น
“กูไม่ขำ ทีหลังอย่ากวนตีนแบบนี้อีก”กูพูดเสียงเย็นๆแล้วจูงมือมันเดินต่อ
“อือ ขอโทษ”มันตอบรับเบาๆในลำคอ พร้อมกับเสียงขอโทษที่กูแทบจะไม่ได้ยิน
“มึงจะกินอะไรมึงเลือกไป อยากแดกร้านไหนเลือกเลย”กูหันไปยิ้มให้มัน ตะกี้กูคงโหดไปหน่อย มันหงอไปเลย
“กู......”มันลากเสียงซะยาว กูเลิกคิ้วมองหน้ามัน เหมือนมันกำลังจะพูดแต่ไม่ยอมพูดสักที
“มีอะไร อยากกินอะไรก็บอกสิวะ อ้ำอึ้งอยู่นั่น ทำเหมือนมีKเต็มปากอยู่ได้”
“ห่าโจ พูดไรของมึง กูจะบอกว่าซื้อกลับไปกินที่ห้องของเราดีกว่า”
“ฮิ้ว ห้องของเรา จ๊ะได้เลยจ๊ะที่รัก หลังกินข้าวเสร็จขอออกกำลังกายอึ๊บเมียด้วยได้มั้ยจ๊ะ”
“ไอ้เหี้ยโจ คืนนี้มึงกลับไปนอนบ้านเลยไป ไอ้ทะลึ่ง กูไม่พูดด้วยแล้วแม่ง นิสัย ”
“โหมึง จะให้กูกลับไปนอนบ้านจริงเหรอ มืดแล้ว ขับรถอีก แถมกูบอกพ่อกับแม่ไว้แล้วด้วยว่ามานอนกับมึง มึงจะใจร้ายได้ลงคอเหรอ เราไม่ได้นอนด้วยกันหลายคืนแล้วนะ”
“พอๆ จะนอนไหนก็นอน”
“จริงเหรอวะ”กูทำตาวาวใส่มัน ส่วนมันทำหน้าเอือมๆใส่กู
“เออ”
“งั้นคืนนี้กูนอนบนตัวมึงให้มึงครางกล่อมด้วยนะ”กูก้มลงกระซิบบอกมันให้ได้ยินกันแค่สองคน มันทำหน้าเขิน
“สัดโจ นิสัย กูไม่อยากพูดด้วยแล้วแม่ง ชอบแกล้งกู”
“เมียใครว้า~ เขินน่ารักชิบหาย มึงว่ามั้ยนัท เวลาเมียกูเขินโคตรน่ารักเลย”กูยังแหย่มันไม่เลิก ดูมันๆ ทำเป็นไม่สนใจกู ทำเฉยกลบเกลื่อน แต่หน้านี่แดงไปถึงหู มันยิ่งขาวๆเลยยิ่งเห็นชัด
วันนี้ถ้าใครผ่านมาคงจะเห็น หนุ่มสูงเข้มยืนยิ้มหน้าบานหัวเราะอารมณ์ดีกับหนุ่มร่างเล็กหน้ามุ่ยยืนซื้อของด้วยกัน
หวานเย็น
________________________________________ :pig4: :pig4:
บอกแล้วว่ากำลังทวีความน่ารักขึ้นมาเรื่อยๆ
พี่โจน่ารักจะตาย
อิอิ
เจอกันวันพรุ่งนี้จ้ะ! :bye2: :bye2:
-
:z13: :z13: :z13:
..........................
อ๊ายยยยยยยยยยย น่ารักกกก
หวานจังงงงงง
ปล.ว่าแต่คนโพสติดที่ไหนเอ๋ย???
-
น่ารุกซะมัดเลย
:-[ :-[ :-[
-
“ฮิ้ว ห้องของเรา จ๊ะได้เลยจ๊ะที่รัก หลังกินข้าวเสร็จขอออกกำลังกายอึ๊บเมียด้วยได้มั้ยจ๊ะ”
“พอๆ จะนอนไหนก็นอน”
“จริงเหรอวะ”กูทำตาวาวใส่มัน ส่วนมันทำหน้าเอือมๆใส่กู
“เออ”
“งั้นคืนนี้กูนอนบนตัวมึงให้มึงครางกล่อมด้วยนะ”
ตอนนี้น่ารักกกกก
รู้นะทำไมถึงอยากรีบกลับห้อง :z1:
-
ไหนๆก้อเปงแฟนกันแล้ว
พี่โจจัดซักรอบซิ ฮ่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาา :z1:
-
หวานกันหยดหย้อยเลยนะพี่โจ :o8:
แต่บทโหดนี่ก็ร้ายใช่เล่น :fire:
-
อยากได้แบบนี้สักคน!!!
-
:-[หวานได้อีกนะพี่โจ นัทเขินหมดแล้ว
-
คำขอที่เป็นจริง
โจหยอดบ่อยๆ นัทเขินแย่ดิ
-
ปล.ว่าแต่คนโพสติดที่ไหนเอ๋ย???
วิทยาศาสตร์ เคมีอุตสาหกรรม ทีี่ พระจอมเกล้าพระนครเหนือจ้ะ
-
อยากอ่านncเนาะ :jul1:
-
รอNCคู่นี้
-
หวานกำลังดีน่ารักมากกกกกกก ๕๕๕
พูดแบบนี้ดีกว่าภาษาดอกไม้ตั้งเยอะ ชอบๆๆๆๆๆๆ
-
น่ารัก
-
เรตติ้งดี๊ดีเนอะเรื่องนี้ :haun5:
หวานๆ เขียนตอนต่อไปยังวะนั่น อิอิ
เรตติ้ง ดีกว่าเรยาอีก ว่าป่ะ
-
ปล.ว่าแต่คนโพสติดที่ไหนเอ๋ย???
วิทยาศาสตร์ เคมีอุตสาหกรรม ทีี่ พระจอมเกล้าพระนครเหนือจ้ะ
ยินดีด้วยครับ
-
ปล.ว่าแต่คนโพสติดที่ไหนเอ๋ย???
วิทยาศาสตร์ เคมีอุตสาหกรรม ทีี่ พระจอมเกล้าพระนครเหนือจ้ะ
ยินดีด้วยครับ
โคมาวอโย~ :pig4: :pig4:
-
ตอนนี้หวานจริง ๆ แหละ :o8:
ขอแสดงความยินดีที่สอบติดแล้ว ด้วยนะคะ :mc4:
-
เค้าหยอกกันน่ารักเชียวนะ
มาให้หยิกแก้มทีดิ๊โจ :man1:
ยินดีด้วยกับผลสอบนะคะ :L2:
-
:mc4: ยินดีกับน้องที่ได้ที่เรียนสมใจ...อยาก ( อยากอะไรก็ขอให้ได้อันนั้น หิ้วววววว....)
ตอนนี้กำลังข้าวใหม่ปลามัน ก็เลยหยอดหวานกันไปขัดกันไป
เชื่อเหอะ อีกหน่อยนายโจ อีแบบนี้เกียมัวแน่ ๆ :m20:
+1 ให้คนละแต้มนะครับ ทั้ง สามนั้นแหละ
-
คนมีความรักอะไรๆมันก็ดูดีไปหมด ใช่มั้ยโจ :กอด1: :กอด1:
:L1: :L1:
-
เค้าเรียกว่าไงดีนะคะ ซึมลึกโดยไม่รุตัว อยู่ด้วยกันทุกวัน โหยย ซึมลึกชัวร์ๆ
o13 นัทเขินแล้วน่ารักจิงว่ะ 55+ โจแม่งท่าทางจะกลัวเมียจิงหร๊อ
เมื่อไหร่ โจมันจะได้อึ๊บเมียซักที อยากดู :call:
-
อร๊ายยยยยยยยยยยยย...อ่านตอนนี้รู้สึกแก้มตึงๆยังงัยไม่รู้..อ้ามตรูยิ้มค้างอยู่นี่เอง....น่ารักโครต :-[
-
ค่อยๆรักกันเบาๆ แต่จัดหนักบ้างก็ดีนะ ฮาๆ
-
ได้เรื่องตามติดอีกเรื่องล่ะ ฮาดีจริงๆ นี่ถ้าไม่รู้ว่ามีสองคนเขียน เผลอนึกว่าคนเขียน
มีสองบุคลิก โจจีบได้ฮาอ่ะ จะเป็นไงกันต่อน้าาาา ช่วยมาลงให้ทุกคนหายคาใจด้วยนะครับ
-
ตามทันแล้ว!! วู้ๆๆ :mc4:
โจนัทน่ารักโฮกกๆๆ
เป็นแฟนกันจรืงๆแล้วสินะ :-[
-
แฟนคลับรออยู่นะพี่โจ
ว่าเมื่อไหร่จะได้เป็นสามีนัทจริง ๆ ซะที
:oo1: :oo1:
-
แล้วคืนนี้ อิพี่โจนอนบนตัวนัทจริงป่าว??
ฮ่าาา น่ารักกันอ่า เป็นแฟนกันแล้ว ♥
-
ขอบคุณกับทุกๆคนด้วยนะครับ แหะๆ
ทุกคนเหมือนจิเรียกร้องฉาก อรึ๊บบบบส์ กันจริงๆ ฮ่าๆ
เดี๋ยวมีเฮนะทุกคน รอแปร๊ปปปปส์ นึง
อ่านต่อเลยจ้ะ
(15)
“มึงงงงงงงงงงงงง” ผมเรียกมันเสียงยาน
“อะไรอีกวะ” มันถามอย่างรำคาญๆ
“ช่วยกูเลือกหน่อยดิ กูเอาสีดำหรือสีเขียวให้มึงดี” ผมถามมัน มันแม่งไม่สนใจอะไรเลย วันนี้ตกลงกันว่าจะออกมาซื้อของกันแล้วก็หาไรกินกัน ดูเหมือนจะมีผมอยู่คนเดียวเนี่ยที่ตื่นเต้นไปซะหมดทุกอย่าง...แอบน้อยใจนิดๆอะ
“อะไรก็ได้ กูใส่ได้หมดแหละ อีกอย่างกางเกงในใครเค้าจะมาเห็นวะว่ากูใส่แล้วเป็นไง มึงรีบซื้อซักทีดิ กูหิวแล้วเนี่ย” มันมาแล้วครับโจเวอร์ชั่นง๊องแง๊ง
“เบื่อมึง” ผมพูดลอยๆ มันหันมามองผมตาขวาง
“งั้นกูเอาสีดำล้วนแพ็คนึงนะ” ผมหันไปถามมัน มันพยักหน้าตอบรวดเร็ว เออ...สงสัยจะหิวจริง
“กินไร” ผมถามันหลังจากที่ซื้อเสร็จ
“กูอยากกินข้าวอะ อะไรก็ได้แต่ขอเป็นข้าวอะ” มันบอกผม ผมพยักหน้าเป็นอันว่าตกลง ข้อดีของการที่เราคบกันคืออยากกินอะไรก็บอกกันตรงๆ ตัดสินใจเร็วทันใจ ทันท้อง เราเลยตกลงใจกันอีกทีว่าไปกินโออิชิราเมนกันเพราะผมอยากกินอะไรเป็นเส้นๆด้วย ผมกับมันสั่งข้าวหน้าแกงกะหรี่หมูมาคนละถ้วย แล้วแบ่งยากิโซบะกันอีกคนละครึ่ง
“โจ กูอยากกินไอซ์มอนเตอร์อะ” ผมบอกมันตอนออกจากร้านข้าว
“อืมไปๆ” มันบอกแล้วเดินนำผมไป
ผมสั่งกล้วยกับสตรอเบอรี่ ถ้วยใหญ่ ส่วนมันไม่ออกเสียง ของหวานนี่ผมกินเยอะกว่ามัน ไอ้โจพวกพวกเน้นของคาวไม่เน้นของหวาน ส่วนผมเน้นทุกเรื่องอะ
“มึงนี่กินเยอะเน๊อะ” มันทักตอนผมกินจนเกือบหมดถ้วย
“เออ แล้วไมอะ” ผมถามมันกวนๆ
“เริ่มมีพุง” มันบอกนิ่งๆ แม่งทำเอากูเสียเซลฟ์เลยไอ้เหี้ย
“จริงดิ”
“กูล้อเล่น” มันบอกนิ่งๆอีกแล้ว ผมเริ่มไม่มั่นใจแล้ว ตอนแรกกะว่าเดินเล่นอีกซักพักให้ย่อยจะกินไอติมต่อ
“จริงๆแล้วกูอยากให้มึงมีเนื้อมีหนังมากกว่านี้นะ จะได้น่ากอด” มันบอกแล้วมองผมเจ้าเล่ห์
จะเรียกว่าไอ้โจเป็นพวกปากดีก็ได้ คือมันล้อมันแกล้งผมด้วยคำพูดหื่นๆตลอด แต่แม่งเอาเข้าจริงไม่เห็นทำอะไรเลย หัวถึงหมอนก็หลับเป็นตาย ต่างคนต่างนอน พอผมขยับเข้าไปใกล้ๆ มันก็เหมือนจะขยับหนี(ถ้าผมไม่คิดไปเองนะ)
“ทำไม ทำไม ทำมายยย ตอนนี้กูไม่น่ากอดเหรอ” ผมแหย่มันกลับบ้าง มันทำหน้าเครียด แล้วจ้องผมนิ่ง
“ไอ้น่ามันก็น่าอยู่หรอก...ปะ” มันตอบแค่นั้นแล้วลุกขึ้นยืนเต็มตัว...ชาตินี้ผมจะได้เห็นมันเขินบ้างมั้ยเนี่ย
“แล้วยังไงอะโจ” ผมตัดสินใจแหย่มันต่อ เอาสิวะ! แกล้งกูดีนักนะ
“อะไรยังไง” มันถามหน่ายๆ
“กอดไง” ผมเลียนแบบหน้านิ่งแบบมันบ้าง
“มึงนี่พูดมากจริงๆ เงียบๆแล้วเอาออกซิเจนเข้าทางจมูกบ้างสิวะ ...แม่งปากมึงนี่ถ้าไม่พะงาบๆเพราะพูดตลอด ถ้าหยุดพูดก็คือแดก...พักบ้างนะ กูกลัวมึงเมื่อยปาก” มันกวนตีนผมนิ่งๆ มึงจะกวนกูใช่มั้ยได้!
“เดี๋ยวกูจะเอาไว้จูบมึงด้วยไง” ผมบอกแล้วยักคิ้วกวนๆ มันมองผมอึ้งๆ
“เอาสิ เดี๋ยวกูยืนนิ่งๆให้มึงจูบเลย จูบให้ถึงนะ อย่าเขย่งล่ะ” มันบอกแล้วหัวเราะเบาๆ แถมหยุดเดิน แล้วยืนนิ่งๆหันมาทางผมอีก...ผมกะจะกวนมันกลับ แม่งเสือกโดนมันแหย่กลับซะงั้นอะ
“มึงนี่! กูไม่เดินแล้ว กลับ!” ผมบอกมันเสียงแข็ง
“เออ เดี๋ยวแวะซื้อหนมปังที่กาโตว์กับเครปกล้วยด้วย” มันบอก เออเน๊อะผมลืมไปเลย คือก่อนมาเนี่ยผมบอกมันไว้แล้วล่ะว่าก่อนกลับให้เตือนด้วยว่าต้องซื้ออะไรบ้าง
“กูเห็นโรลออนมึงใกล้หมดแล้วด้วยอะโจ แปรงสีฟันมึงก็เริ่มบานแล้ว แชมพูมึงก็ขวดเบาๆนะ งั้นเดี๋ยวลงไปซื้อของใช้กันข้างล่างก่อน” ผมจูงมือมันให้เดินตามผมมา ไอ้โจเป็นพวกที่ไม่เคยใส่ใจอะไรเลย ของตัวเองหมดก็ไม่ได้คิดว่าต้องซื้อ คือหลังๆมานี่ผมต้องบอกมัน เตือนมัน พามันไปซื้อตลอด
จากแต่ก่อนผมไม่เคยดูแลใคร หรือถูกคนนอกครอบครัวดูแลเรื่องเล็ก ตอนนี้กลายเป็นว่าผมได้รับทั้งสองอย่าง ซึ่งผมก็ว่าผมสนุกดีเหมือนกันนะ เพราะไม่ใช่ว่าไอ้โจจะไม่ใส่ใจอะไรแม้แต่น้อย แต่มันเป็นพวกขาดๆเกินๆ บางทีไม่สนใจก็ไม่เลย ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าต้องทำอะไร บางทีก็ดูแลผมเยี่ยงราชา...ตลกดีเหมือนกัน
“เออกลิ่นนี้ก็หอมดีว่ะ” มันบอกผมตอนที่ผมเปิดขวดออกมาให้มันดมอีกรอบบนรถ มันบอกให้ผมเลือก ผมก็ไม่แน่ใจว่ามันจะชอบมั้ยจนสุดท้ายมันตัดปัญหาเลือกเอาขวดแรกที่ผมหยิบ
“โจ กูรู้สึกว่ากูลืมอะไรซักอย่าง แต่กูนึกไม่ออกอะ” ผมบอกมัน
“ตลอดแหละมึงอะ เดี๋ยวก็นึกออกตอนถึงห้อง”
“เออช่างมันเหอะๆ” ผมบอกปัดๆ
“โจจจจจจจจจจจจจจจจ กูลืมซื้อหนมปังกับเครปกล้วย ทำไมมึงไม่เตือนกูห๊า!” ผมบอกมันทันทีที่ถึงห้อง
“กูเตือนแล้วเหอะ” มันบอกเอือมๆ
“เตือนรอบเดียวใครจะไปจำได้ ทีหลังเตือนหลายๆรอบสิ เห็นมั้ยกูอดกินเครปกล้วยเลย มึงนะมึง” ผมบ่นไปจัดของไป หันไปอีกทีไอ้โจนอนใส่บ็อกเซอร์ตัวเดียวหลับไปบนเตียงละ
ไอเหี้ยโจ!!!!!!!!!!! ตลอดอะ!!!!!!!!!!!!!!
ปล่อยให้กูบ่นคนเดียวอีกแล้ว
SweetSacrifice
______________________________________________ :pig4: :pig4:
น่ารักขึ้นเรื่อยๆ
เมื่อไหร่หนูจะเจอ ผช แบบพี่โจ
หนูจะกินมันทั้งวันจริงๆนะ
ฮ่าๆๆๆ
เจอกันพรุ่งนี้จ้ะ :bye2: :bye2:
-
:z13: :z13:
.................................................
น่ารักจางงงงงงงคู่นี้
แต่ไม่ค่อยคืบหน้ากานเลย 55
-
ขี้ลืมจริงนะนัท
ตอนนี้็ก็ยังคงเบาๆอีกต่อไป
-
ตามติดชีวิตโจ-นัท o13
-
รู้สึกคนโพสจะแรงกว่านัทมากมาย
o13
-
:L2:
-
:serius2: ทำไมมันสั้นจัง :serius2:
-
นอกจากสั้นแล้ว มันค้าง ๆ ไงไม่รู้นะ
:z3: :z3:
-
มีเมียขี้บ่นเน๊อะโจ
:laugh: :laugh:เอาแต่หลับอย่างเดียวเหรอไอ้โจ เดี๋ยวน้องนัทหากิ๊กใหม่แล้วจะรู้สึก
-
อยากกินเหมือนกัน
-
ก่อนอื่นต้องดีใจกับคนโพสครับ
ส่วนโจกับนัท รอลุ้นเรื่อยๆครับ
-
เรื่องนี้น่ารักจังถึงยังไม่มีฉากชวนเสียวก็น่ารักได้
-
คู่นี้คบกันแล้ว ก็ดูเหมือนไม่มีอะไรต่างจากเดิมนะ
-
เครปกล้วยอดกิน ตอนนี้ก็ควักเอาเครปจวย ของแฟนมากินไปก่อนนะจ๊ะ
-
พอเป็นแฟนกันแล้วไมมันรักกันใสๆจังว๊าา :serius2:
ไม่ได้หื่นนะ
แค่รอฉาก nc :z1:
:z2:
-
รู้สึกคนโพสจะแรงกว่านัทมากมาย
o13
คนนี้แหละตัวแรงชอบใส่ร้ายคนโพสน่ารัีกๆ
อยากจะบอกว่า
NC แซ่บมาก
หึหึหึหึหึหึหึหึ
เป็นการยั่วคนอ่านกันต่อไป :z2: :z2:
-
555+ นัทรั่วได้อีก
-
รู้สึกคนโพสจะแรงกว่านัทมากมาย
o13
คิดเหมือนเขาเลย
-
ฮ่าๆๆๆ..นัทตลกหว่ะ
ส่วนโจก็นะตีหน้ามึนตลอด..แต่ในใจนี่ดิ่คิดไรหว่า??
-
นัทฮา :laugh:
ส่วนโจก็อย่าเอาแต่หลับสิ ทำอย่าอื่น(ที่แซบๆ)กับนัทบ้างก็ได้ :z1:
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
o13 เห็นด้วยที่ว่าน่ารักขึ้นทุกวัน แต่ทำไม๊ ทำไมโจไม่ทำไรนุ้งนัทซักที นุ้งนัทรอแย่แล้วนะ 55+ :z3:
-
มาสมัครเป็นสาวก นัท-โจ ด้วยคนค่ะ
ตามทันแล้ว อ่านรวดเดียวเลย
ถ้าโจหัวถึงหมอนแล้วหลับละก้อ
ต้องมี 'ยั่ว'
แต่คิดถึงตอนนัทยั่วไม่ออก คิดออกแต่รั่ว ^^
-
เมื่อไรโจจะหื่นซักทีวะคับ
-
เมื่อไรโจจะหื่นซักทีวะคับ
อย่าพึ่งรีบครับวะ เดี๋ยวมันก็จะหื่นแล้ววะคับ ฮ่าๆๆๆๆๆ
สวัสดีครับคนอ่านทกท่าน
วันนี้นุ้งเตอร์ค้นพบว่าเน็ตใช้ได้เลยรีบมาลงเพื่อคนอ่านทุกทั่น
รักนะครับคนดีของเค้า
ฮ่าๆๆๆๆ อ่านต่อเห๊อะ
(16)
กลุ้มใจว่ะ
เมียแม่งขยันอ่อยทุกวัน แต่ไม่มีปัญญาเอา
คิดล่ะสิ ว่ากูอ่อน แล้วแต่จะคิดว่ะ
จริงๆแล้ว กูกำลังทำวิจัยอยู่ แอบเปิดในเน็ตดูทุกคืน แอบดูตอนไอ้นัทมันหลับ คลิป จีวี อะไรเถือกนั้น กูโหลดมาเต็มเครื่อง ซ่อนไว้ในโฟลเดอร์ลับ
ไอ้นัทมันไม่รู้หรอก มันคิดว่ากูทำงานส่งอาจารย์ เพราะกูบอกมันอย่างนั้น
จริงๆแล้วกูก็ทำงาน ทำงานส่งอาจารย์ตอนมันตื่น แต่พอมันหลับกูก็หาความรู้เสริมความหื่น หึหึหึ
ถ้ากูจะทำตามอารมณ์ดิบของกูแล้วจับมันทำเมียทางพฤตินัย ทำไมกูจะทำไม่ได้ แต่กูไม่อยากทำ
คนเป็นเมียมันต้องเจ็บไม่ใช่เหรอวะ
อย่างน้อยกูอยากทำให้มันเจ็บน้อยที่สุด…….กูเป็นผัวแสนประเสริฐ หุหุหุ
“โจ ไมมึงยังไม่นอน งานยังไม่เสร็จเหรอ ฮ้าว”เสียงงัวเงียของไอ้นัททำเอากูตกใจ มือคลิกปิดหน้าจอที่กำลังดูแล้วเปิดหน้าต่างเวิร์ดขึ้นมาแทน
“อืม เดี๋ยวกูก็นอนแล้ว กูทำมึงตื่นเหรอ”
“กะ ก็ป่าวอะ กูแค่รู้สึกตัวแล้วแบบที่นอนมันโล่งๆเฉยๆ”
“แหม ห่างผัวแค่นี้ทำเป็นใจหวิวนะมึง”
“ไอ้เหี้ยโจ นิสัย วันนี้ไม่ต้องมานอนบนเตียง มึงปูผ้านอนข้างเตียงเลยสัด”กูไม่ได้เถียงแต่อมยิ้มเจ้าเล่ห์ให้มัน มันทำตาขึงใส่กู ล้มตัวนอนหันหลังให้ ‘กูรู้มึงเขินไอ้นัท ทำมาเป็นโมโหกลบเกลื่อน’
หึหึหึ ในเมื่อเมียว้าเหว่เรียกร้องขนาดนั้น กูจะใจดำได้เหรอ ปิดคอม ปิดไฟนอนสิวะ
กูขำคนบนเตียงแม่ง ทำเป็นนอนนิ่ง แต่มึงนิ่งไปมั้ย ชอบละสิให้กูเข้าข้างหลังเนี๊ยะ
กูล้มตัวนอนข้างๆมันนั่นแหละ มันคงรู้ ทำเป็นขึงใส่กูให้กูนอนข้างเตียง ถุย กูคงทำตามมั้ง ไม่มีเหตุผลอะไรที่กูจะต้องนอนข้างเตียง
“ไอ้สัดโจ บอกให้นอนข้างเตียง ขึ้นมาทำไม”
“นัท จะนอนดีๆรึมึงอยากจะทำกิจกามก่อนนอน”พอกูพูดจบมันพลิกตัวหันหน้ามาถามกู
“กิจกามอะไร” ถึงกูจะไม่เห็นหน้ามันแต่กูนึกออกเลยว่าจะเป็นยังไง ไอ้นัทเวลามันสงสัย หรืองงๆ ตามันจะซื่อๆแป๋วๆ
“มึงนี่ควายเนาะ กิจกาม น่ะ กิจกาม ”
“ไอ้หื่น มึงนอนไปเลยนะ สัดนี่ กูจะนอน ห้ามมากวนตีน”ปากมันก็พูด มือมันก็บิดเข้าที่ท้องกู
“กูเจ็บนะสัด”
“ดี!! เผื่อความหื่นจะลดลงบ้าง ไอ้เหี้ย”
“ตีให้เหี้ยดิ้นตาย ความหื่นก็ไม่ลดหรอกว่ะ”กูสอดมือเข้าใต้ชายเสื้อแล้วลูบสะโพกของมัน มันสะดุ้งแล้วพยายามผลักมือกูออก
“โจ เอามือมึงออกไปสิวะ เดี๋ยวเจอตีนหรอกไอ้สัด”กูไม่ตอบแต่มือลูบเบาๆผ่านไปที่หัวนมมัน
“ไอ้เหี้ย”มันด่าเสียงดัง
“เฮ้ย!!!”แล้วกูก็เจอตีนจริงๆมันถีบกูตกเตียงพร้อมโยนหมอนกับผ้าห่มลงมาด้วย ‘แม่งเจ็บชิบหาย’
กูกำลังหอบหมอนกับผ้าห่มจะปีนขึ้นเตียงอีกครั้ง แต่ต้องชะงัก
“กูบอกไม่ให้ขึ้นมาบนเตียงไงวะ”ไอ้นัทลุกขึ้นมานั่งบนเตียงชี้หน้ากู
“ถ้าไม่ให้กูนอนบนเตียงแล้วมึงจะให้กูไปนอนไหน”
“เรื่องของมึง”
“งั้นกูไปนอนห้องน้องทดชั้นสองแล้วกัน”
“ไปไหนมึงก็ไปเลย ไสหัวไปเลย”เสียงมันสั่นๆ มันคงกำลังจะร้องไห้
“นัทครับ โจไม่ไปหรอก ทีหลังอย่าไล่โจอีกนะครับ โจก็น้อยใจเป็นเหมือนกันนะ ”กูเดินไปนั่งข้างๆแล้วลูบหัวมันเบาๆ กูไม่ใช่คนที่จะเถื่อนหรือห่ามตลอดเวลา แม้ส่วนใหญ่จะเป็นแบบนั้นก็เถอะ
“ขอโทษ ”นัทมันก้มหน้าพูดเสียงเบา เอามือสองข้างจับชายเสื้อกู กำไว้แน่นเหมือนกลัวว่าถ้าปล่อยแล้วจะหายไป
“ไปล้างหน้าแล้วมานอนดีกว่า ร้องไห้เดี๋ยวตาบวมนะครับ” กูลุกขึ้นดึงมือมันให้ลุกตามเดินไปที่ห้องน้ำ จะล้างคราบน้ำตาออก
พอมันล้างหน้าเสร็จกูเอาผ้ามาซับหน้าให้มัน มันยืนนิ่งปล่อยให้กูทำให้ จากนั้นกูปิดไฟห้องน้ำจูงมือมันกลับไปนอนที่เตียง ไม่มีใครพูดอะไร แต่ข้างในใจกลับรับรู้ได้ถึงความอบอุ่นที่มี
นั่นแหละเมียกู ขี้บ่น ขี้วีน ขี้น้อยใจ ชอบอ่อยแต่ก็ใจไม่ถึง
คงสงสัยกันว่าทำไมกูยังใช้คำว่าเมีย ก็ในเมื่อกูยังไม่ได้มัน
กูพอใจจะใช้ ใครจะทำไม
ไม่รู้สิวะ ถ้าใช้คำว่าแฟน มันดูห่างเหินไงไม่รู้ว่ะในความรู้สึกกู
แค่มีsexกัน ใช่ว่าเรียกคนที่มีsexด้วยเป็นเมียเสมอไป
กูพอใจให้มันได้ชื่อว่าเมียกู
นัท มันจะอายรึป่าว นั่นเรื่องของมัน กูไม่อาย
สำหรับกู การที่กูพูดได้เต็มปากเต็มคำว่ามันเป็นเมีย นั่นเพราะกูให้เกียรติมัน มันมีสิทธิเต็มที่ที่เมียพึงกระทำกับกู
อย่างไอ้นัทน่ะมันควาย มันจะคิดอะไร มันก็คิดแค่ว่ากูกวนส้นตีนมัน ที่เรียกมันว่า เมีย
หึหึหึ มันไม่ชอบ มันอายที่กูเรียกมันว่าเมีย อันนี้กูเข้าใจ
ผู้ชายคนหนึ่ง ต้องเป็นเมียผู้ชายอีกคน มันไม่ใช่เรื่องที่สังคมจะยอมรับได้ แม้ว่าสมัยนี้สังคมจะเปิดมากขึ้น
เอาเป็นว่า เรื่องแบบนี้กูไม่ได้ปิด แต่กูก็ไม่จำเป็นต้องโพนทะนา
.
.
.
.
.
“เฮ้ย เหี้ยโจเลิกคลาสแล้วสัด จะนอนไปถึงไหน ห่า ”กูสะลึมสะลือ ลืมตามองต้นเสียง อ้อ สัดชดช้อย
“อือ”
“ไม่สบายป่าววะมึง”
“กูไม่ได้เป็นไร แค่ง่วงว่ะ ฮ้าวววว”
“มึงไปอดหลับอดนอนมาจากไหนวะ กูเห็นช่วงนี้แม่งหลับทุกวัน ถ้ามึงไม่อยากเรียนกูว่ามึงโดดนอนอยู่ห้องเลยไป”
“กูจะทำไรไม่ได้นอนมึงจะตามไปเกาะขอบเตียงดูเลยมั้ยสัด”
“ขนาดนั้นเลยเหรอวะ กี่วันแล้วมึง”
“เป็นเดือนแล้วว่ะ”
“โห เมียมึงนี่สุดยอด เล่นจนมึงโทรมขนาดนี้”
“ชด มึงไปส่งที่ตึกภาคไอ้นัทหน่อยสิวะ กูง่วงเหี้ยๆ”
“เออๆ กูจะไปหาไอ้ตั้มพอดี”
ไอ้ชดมันมีรถเวสป้าอยู่คันนึง ไว้ใช้ ก็เหมาะกับคนเตี้ยๆอย่างมัน ที่จริงความสูงมันไม่ได้ต่างไปจากไอ้นัทเท่าไหร่
กูเดินง่วงตาจะปิดตามมันไปที่จอดรถ รถคันนิดเดียวแค่กูก็เต็มแล้วแต่มันต้องขึ้นกันสองคน คิดเอาเองว่ากูกับมันจะเบียดกันขนาดไหน
กูไม่ขับหรอก กูง่วงตายห่าคงขับไหว
พอกูขึ้นซ้อนได้ มือกอดเอว เอาหัวซบมันทันที ก็กูง่วงนี้หว่า
ไม่นานหรอก มันก็พากูมาถึงตึกภาคไอ้นัท มันเลี้ยวเข้าจอดกูยังไม่ทันได้ลงจากรถ ก็มีเสียงทักขึ้น
“พวกมึงทำเหี้ยอะไรกัน”กูจำเสียงไอ้ตั้มได้ กูผงกหัวจากที่ซบที่ซอกคอไอ้ชด เงยหน้าขึ้นดู เจอสายตาดุสองคู่ จากเมียกูหนึ่งคู่ แล้วจากไอ้เหี้ยตั้มหนึ่งคู่
เป็นเหี้ยไรกันวะ ทำยังกับโกรธแค้นกูกับไอ้ชดมาสักสิบชาติ
“อะไรของพวกมึง”เสียงของไอ้ชดถามกลับอย่างขำๆ ไอ้ชดมันเป็นคนอารมณ์ดี ส่วนกูสติยังไม่มายังกอดไอ้ชดอยู่มองพวกมันงงๆ
“น้องนัท มึงเอาผัวมึงไปเก็บ”
“นัทจะกลับแล้ว ลาครับพี่ตั้ม พี่ชด”ไอ้นัทมันไหว้เสร็จ เดินหน้าบึ้งสะบัดตูดตรงลิ่วไปที่จอดจักรยาน กูลงจากรถมองหน้าไอ้ตั้มกับไอ้ชดงงๆ
“เมียกูมันเป็นเหี้ยไรของมันวะ”
“กูจะไปรู้กับมึงเหรอ ไว้กูได้เมียมึงไปเป็นเมียกูแล้วกูจะบอกมึงแล้วกัน”ไอ้เหี้ยตั้มพูดกวนส้นตีนแบบนี้คงได้แดกตีนกูสักวัน สันดาน
“สัดตั้ม กวนตีน แล้วมึงเป็นเหี้ยไรมองกูยังกับจะแดกหัว ”
“กูเป็นอะไร ไม่ได้เป็นไรนี่หว่า แล้วไม่รีบไปตามเมียเหรอวะ”เหอะ กูคงเชื่อ กูเป็นเพื่อนมึงมากี่ปีแล้ว สัดหมา
“เฮ้ย!!! กูไปแล้วนะพวกมึง” เวลากูง่วงสมองกูจะประมวลผลช้า ไอ้นัทเดินไปโน้น กูรีบวิ่งตาม “นัทๆ รอกูด้วย”
กูวิ่งตามมันมาจนทัน จับมือมันให้หยุดเดิน ส่วนกูหยุดหอบ กูเหนื่อยนะ ง่วงก็ง่วง แล้วยังมาวิ่งตามอีก ไม่รู้เป็นเหี้ยไรของมัน
“มึงเป็นไร ทำไมไม่รอกู เห็นๆอยู่ว่ากูมาหามึงที่คณะ ”
“จะรู้เหรอว่ามึงมาหา กูนึกว่าจะไปไหนต่อกับพี่ชด”มันพูดแต่ไม่ยอมมองหน้ากู
“นัท มึงมีอะไรก็พูดมาตรงๆ ไม่ใช่มาทำแบบนี้ กูมาหา แล้วกลับหอพร้อมมึงทุกวัน มึงก็รู้อยู่”
“คนเรามันเปลี่ยนใจกันได้ใครจะไปรู้วะ”
“แล้วกูบอกมึงรึยังว่ากูจะเปลี่ยนใจ มึงอย่ามางี่เง่า” อะไรของมันวะ ทำไมต้องมาพูดประชดกูด้วยวะ กูไปทำอะไรให้มึง
“เออ!! กูมันงี่เง่า”มันหัวควับมาตะคอกใส่กู สายตาที่มองมาบ่งบอกถึงความน้อยใจ
“นัท เป็นส้นตีนไรของมึง มาวีนใส่กูวะ กูไปทำอะไรให้มึง”
“….”มันเงียบไม่ยอมตอบ ไม่รู้เป็นเหี้ยอะไร แต่กูไม่สนใจ สาเหตุก็ไม่รู้ อยู่ๆก็มาวีนกู ถ้ากูต่อความเดี๋ยวแม่งจะทะเลาะกันป่าวๆ
“ไปๆกลับหอ แวะซื้อของกินเข้าไปเลยละกัน กูขี้เกียจออกมาอีก รึมึงว่าไง”กูจูงมือนัทให้เดินตามไปที่รถจักรยานของมัน
“…..” มันยังคงไม่ยอมตอบแต่จับมือกูแน่นเดินตามมาอย่างว่าง่าย
กูไม่รู้หรอกว่ามันเป็นอะไร ?
กังวลเรื่องอะไร?
หงุดหงิดเรื่องอะไร?
มันกลัวอะไรอยู่?
แต่อย่างน้อย กูอยากให้มันรู้ ไม่ว่าจะมีเรื่องอะไร
มันยังมีกู !!!
หวานเย็น
______________________________________ :pig4: :pig4:
:m15: :m15:จิร้องไห้
ฮ่าๆๆๆๆ น้องนัทเป็นอะไรหว่าาาา
หึงแหงๆเลยว่ามั้ยทุกคน
เห้ออออ ความรักของพวกเรามันไม่จีรังยั่งยืนเท่าไหร่หรอกครับ
นอกจากจะเป็น พรหมลิขิต
บางทีต่อให้พยายามเท่าไหร่ผลก็ออกมาไม่ดีเท่าแรงพยายาม
โวะ เป็นคนดีจังวันนี้
ฮ่าๆๆๆๆ เจอกันพรุ่งนี้จ้ะ :bye2: :bye2:
-
:L1: :3123:
-
ทั้งหึง ทั้งน้อยใจ ทำไมผัวไม่เข้าใจเมียบ้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
-
อ้ายโจ ดีแต่ปากนะเอ็ง แน่จริง :laugh: จับกดให้ดูแจะ ไม่แน่จริงนี่หว่า :jul3:
-
โจ นัท ยังพอรู้ แต่ตั้มชดนี่ท่าทางจะมาแรงแซงทางโค้งแน่ๆ เลย
-
นัทเค้าหึงน่ะซิ
-
โจนี่ดีจริงๆเลย คิดถึงแต่นัท แต่ทำไมไม่เข้าใจนัทนะ
-
โหยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
โจไม่ได้รู้สึกตัวเล้ยยยยยยยยยยยยยยยย :m16:
-
น้องนัทเขาหึง ตาโจไม่รู้เล้ยยยยย
ถ้ารู้จะดีใจแค่ไหนเนี่ย
-
นัทแบอน้อยใจโจเบาๆรึป่าว
แบบว่าไปซบ ชด ขนาดนั้น??
แลดูตั้มจะหึงโหดดด
:กอด1: :L2:
-
มีหึงกานแล้วววววว :mc4:
แต่แค่นี้พี่โจไม่รุจิงๆหรอว่าน้องเปนไร หรือง้อเลย :angry2:
-
นี่ขนาดยังไม่ได้เป็นเมียจริงๆ
ยังถีบกระเด็นซะขนาดนั้น
โจเอ๋ยโจ :m20:
-
นัทมีหึงด้วยๆ
โจก็จะเซ่อไปไหน นัทงอนเรื่องอะไรก็ยังไม่รู้เล๊ยยยยยย :m20:
-
จับกดไปสองหน้า เหนื่อยเหมือนกันแฮะ
คิคิ
ปล.โจใสซื่อจะตาย อิอิอิ
:impress:
-
แหมะ ด่าเค้าควาย
ตัวเองควายกว่าเลยไง
เค้าหึงยังไม่รุ้ :z6:
-
ก็พี่โจเล่นไปซบเค้าซะขนาดนั้น
น้องนัทก็หึงอะดิ
รอวันที่พี่โจกดน้องนัทอยู่ :oo1: :oo1:
-
เอาอีก เอาอีก ฮ่าาาาาาาาาาาาาาา
-
ก็เล่นไปโอบไปซบพี่ชดซะขนาดนั้น ไม่ลองเจอนัทซบคนอื่นบ้างแล้วจะรู้สึก
แต่เอพี่ตั้มยังไงกับพี่ชดป่าวเนี่ย โกรธไรกับเค้าด้วยล่ะพี่
-
นัทหึงๆๆๆ ว่าแต่ตั้ม อิอิ มีซัมติงกะชดช้อยใช่ป่ะ
-
งานเข้าแล้วว่ะโจ
เมียมึงหึงด้วยอ่ะ
น่ารักน๋อออออออ
-
นัทเค้าหึงโจนี่ก็ตรัสรู้หน่อย็ไม่ได้
:angry2: :angry2: :angry2:
-
:เฮ้อ: เหนื่อยอ่า ทำไมมันซึนกันจังว่ะ เมะอึน เคะซึน คงเข้าใจกันหรอก
พูดกันสิว่ะ :angry2:
-
อ่อนจริงๆโจเอ้ย
-
น้องหวานๆ เขียนดราม่าเก่งมากๆ :laugh:
-
มันหึงไงวะ ไอ้โง่โจนี่ :angry2:
เด๊ะถีบให้หายโง่เลย :z6:
-
โจน่ารักนะเนี่ย มีการหาข้อมูลด้วย 5555
ส่วนน้องนัทก็อย่าโหดกับอิพี่โจนักสิ
-
สวัสดี๊ สวัสดีทุกท่านนน เลยนะจ้ะ
วันนี้นุ้งเตอร์ตื่นตั้งแต่เที่ยง ถือเป็นการปรับตัวให้ตื่นเช้าๆวันแรก
เพราะอีกไม่กี่วันนุ้งก็ต้องไปอยู่หอแล้ว แถมมีเรียนปรับพื้นอีก
นุ้งกลัวตื่นไม่ไหว นอนไม่หลับ
นุ้งเลยต้องตื่นเช้าๆมั่ง ฮาๆๆ
ว่าแต่นุ้งนัทกะพี่โจเค้าจะเป็นไงต่อหว่า ไปอ่านกันเหอะๆ :z2: :z2:
(17)
“โจ” ผมเรียกมันตอนที่กำลังปั่นจักรยาน
“หืม”
“กูไม่อยากซื้อข้าวไปกินที่ห้องอะ กินที่ร้านเหอะ” ผมบอกมัน ผมก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมถึงคุยกับมันได้ปกติเหมือนเดิม ทั้งที่ก่อนหน้านี้ผมรู้สึกหงุดหงิดอยู่แท้ๆ แต่จะว่าไปเมื่อกี้ผมคงไม่ได้หงุดหงิดอะไรมากมายมั้ง เพราะถ้าผมไม่พอใจอะไรจริงๆหรือโกรธใคร ผมจะพูดเพราะ เพื่อนผมบอกมา...มันบอกว่าพอผมโกรธแล้วพูดเพราะ ผมดูห่างเหินและน่ากลัวแบบแปลกๆ เพื่อนเก่าผมจึงไม่ชอบผมในโหมดพูดเพราะซักเท่าไหร่
“เออก็ดี กูขี้เกียจล้างจาน” ไอโจเห็นด้วยแต่ก็ถือโอกาสบ่น มันจอดรถจักรยานหน้าร้าน ร้านนี้ติดแอร์ครับเลยนั่งสบายหน่อยอีกอย่างกับข้าวก็รสชาติโอเค
แต่เหตุผลจริงๆแล้วก็คือไอ้โจเป็นพวกขี้ร้อน ส่วนผมพวกขี้หนาว เปิดแอร์นอนเลยไม่มีปัญหาแย่งผ้าห่มกันครับ อันที่จริงมันก็มีผ้าห่มของมันนะ แต่มันไม่เคยจะใช้อะ แม่งจะมาซุกขอส่วนบุญผ้าห่มผมตลอด ซึ่งผมเป็นพวกประสาทสัมผัสการป้องกันผ้าห่มดีมาก เมื่อไหร่ก็ตามที่โดนใครยื้อไป ตีนผมจะทำงานทันที..
เรากินข้าวกันเสร็จก็ซักขนมปังเย็นกันอีกถ้วย แบ่งกันกิน เพราะแค่ข้าวก็อิ่มโคตรๆแล้ว จากนั้นก็ตรงดิ่งเข้าหอเลย
“กูนอนก่อนนะ ทุ่มนึงมึงปลุกกูด้วย” มันบอกผมตอนเข้าไปล้างหน้าล้างเท้าในห้องน้ำแล้วพุ่งหลาวขึ้นเตียงเสียงดังโครมใหญ่
“ไอ้เหี้ย เตียงหักแม่งเดี๋ยวก็ต้องจ่ายอีกหรอก มึงนี่จะนอนก็นอนให้ดีๆไม่ได้นะไอ้สาดดดด” ผมด่ามันแต่ทันทีที่ผมอาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็พุ่งหลาวไปนอนบนเตียงข้างๆมันทันที
“มึงอย่านอนดิ เดี๋ยวไม่มีคนปลุกกู ไปเล่นเกมส์ เล่นเนตไป” มันไล่ผม แม่งไอ้สัด เห็นกูเป็นนาฬิกาปลุก จู้ฮุกกรู้ๆ รึไงวะ
“สัด! ตั้งนาฬิกาปลุกไปดิ” ผมไม่สนเสียงมันบ่นงุบงิบ แกล้งหลับตาแล้วก็หลับไปจริงๆ
ผมตื่นขึ้นมาตอนหกโมงครึ่ง ก็เห็นว่าเริ่มมืดแล้ว ที่สำคัญไอ้โจออกไปแล้ว ใจแม่งหวิวๆไงชอบกล ไม่ได้กลัวขโมยหรอกเพราะมันล็อคห้องจากข้างในให้แล้ว แต่ไม่รู้ว่าทำไมเหมือนกัน
สองทุ่ม...ผมนั่งเล่นเนตไปเรื่อยเปื่อย
สามทุ่ม...เปลี่ยนมาเล่นเกมส์อย่างเมามันมีพวกเพื่อนผมออนไลน์อยู่เล่นกันครบแก๊งค์
สี่ทุ่ม...ยังคงเล่นเกมส์ เพื่อนบางคนออกไปกินเหล้า
สี่ทุ่มครึ่ง...ยังคงเล่นเกมส์อยู่กับไอ้โอ๊ต คนที่เหลือ เพื่อนที่ออกไปกินเหล้าโทรตาม ก็ทยอยออกกันไปหมด แม่งทิ้งกู!...ไอ้โจไปไหน ทำไมยังไม่มา
ห้าทุ่ม...ไอ้อนามัยโอ๊ตไปนอน ฝนเริ่มตก
ห้าทุ่มห้านาที...กลับมาเปิดเนตเรื่อยเปื่อย ฝนตกหนัก ไอ้โจยังไม่มา
ห้าทุ่มครึ่ง... ตืดๆ ตืดๆ ตืดๆ เสียงโทรศัพท์สั่นอยู่บนโต๊ะญี่ปุ่น ผมรีบเดินไปคว้ารับสายทันที
“เมียจ๋า มารับผัวหน่อย” ยังไม่ทันจะได้ส่งเสียงแม่งไอ้โจเสือกพูดขึ้นมาก่อน
“อะไรของมึ้งงงง”
“ฝนตกหนักเลย กูเปียกสัดอะ แล้วแม่งลื่นล้ม เลอะไปทั้งตัวเลย ” มันพูด ผมยิ่งงง อะไรของมันวะ
“มึงอยู่ไหนล่ะ แล้วไปทำเหี้ยไร”
“อยู่สนามบอลแถวศรีนครินทร์อะ กูเคยพามึงมาแล้วจำได้มั้ย” เออแบบนี้ค่อยเคลียหน่อย
“เออๆ เดี๋ยวกูไปรับ กุญแจรถอยู่ไหนวะ?” ผมถามมัน
“อยู่ที่กู กูเอารถมา เออมึงเอาผ้าขนหนู เสื้อ แล้วก็กางเกงมาให้กูด้วยดิ” ได้ทีแม่งสั่งใหญ่
“ไอ้สัด! แล้วจะให้กูออกไปยังไง ฝนแม่งก็ตก มึงก็ขับรถกลับมาสิ หรือรถเสีย”
“ปะ..เปล่า กูกลัวรถกูเลอะ ฮัดชิ้ววว!” มันตอบเสียงสั่น ‘แม่งน่าจะปล่อยให้เป็นหวัดตาย กลัวรถเลอะ งวยยย’
“เออห่วงรถ แต่แม่งไม่ห่วงกู ดึกก็ดึก ฝนก็ตก” ผมด่ามัน ลอกไอ้มิ้นเพื่อนในภาคตอนมันด่าแฟนมันมาเป๊ะๆ หลักสูตรเร่งรัดครูพักลักจำ แถมครูดีด้วยไอ้มิ้นด่าปุ้บแฟนมันสั่นหางดิ้กๆมาหาทันที
“ห่วงจ้าห่วง ห่วงเมียที่สุดอะ ฮัดชิ้วววววววว แต่ก็หะ..ห่วงรถด้วย เดี๋ยวพ่อกูด่าอีกเอารถไปขับแล้วเลอะกลับไป นะ น้า นั่งแท็กซี่มารับกูหน่อย กูออกค่าแท็กซี่เอง”
“ไอ้สัด!!!!!!!!!!!!!! แน่สิ กูจะไปออกให้มึงทำไม” ผมด่าเสียงดัง เอาแม่งไม่ต้องแดกลาบเลือดก็หูดับได้อะ
” กูอยู่ตรงสนามเดิมที่เคยพามึงมาเลย”
“เมียจ๋า หยิบเป๋าตังตะเองมาก่อนนะ เค้าเสียบอลหมดแล้วอะ ฮัดชิ้วววววววว” มันทำเสียงตอแหล แต่แม่งจามใส่ผมเสียงดังจนหูผมแทบดับ กรรมตามสนองเร็วจริงๆ
“งวยยยยยยยย รออยู่นั่นแหละ!!” ผมตัดสายมันอย่างโมโห คว้าเสื้อ กางเกง ผ้าขนหนูทั้งผืนใหญ่ผืนเล็กใส่กระเป๋าเป้ แล้วก็หยิบร่มไปสองคัน
แท็กซี่แม่งก็หายากเหลือเกิน เสือกโง่ไม่เปลี่ยนเป็นกางเกงขาสั้นมาอีก ตอนนอนผมใส่กางเกงวอร์มขายาวตัวสีเทาใหญ่ๆของไอ้โจ กับเสื้อ รด.ก็ของไอ้โจอีกนั่นแหละ ตอนนี้เลยเพิ่งรู้ตัวว่ามันรุ่มร่ามแค่ไหน แม่งไม่น่าเลยกู!! เอากางเกงมากวาดพื้นถนนเปียกๆ...
ผมเห็นมันยืนปากสั่น เปื้อนโคลนไปทั้งตัว นึกแล้วก็สงสาร แต่แม่งก็หมั่นไส้ พวกเพื่อนมันก็เปียกเหมือนกันแต่ไม่มากเท่าไอ้โจ บางคนนี่เปียกไปทั้งตัวแต่ยังสามารถยืนดูดบุหรี่ได้สบายใจ...อืม ความสามารถพิเศษ
พอมันเห็นผมลงมาจากแท็กซี่ก็ยิ้มหน้าบานขึ้นมาทันที ผมโยนเป้ที่ใส่ของให้มัน มันรับไว้แล้ววิ่งไปเปลี่ยนทันที ไม่ถึงสิบห้านาทีไอ้โจก็เดินเท้าเปล่าออกมา
“รองเท้าแตะอยู่ในรถอะ ยืมรองเท้าหน่อยดิเดี๋ยวกูวิ่งไปเอารถมารับมึง กูกลัวรถเลอะอะ..” มันทำเสียงอ่อนใส่ คงเห็นมั้งว่าหน้าผมตอนนี้หงิกแค่ไหน ผมถอดรองเท้าให้มันไป ไม่พูดอะไร มันยืนมองผมนิ่งแล้วคุกเข่าลงกับพื้น ยกขาผมแล้วใส่รองเท้าให้ผม
“เดี๋ยวมา กูไปเอารถแปบ” มันบอกผมแล้ววิ่งเท้าเปล่าออกไปทันที...เออดี สุดท้ายก็เลอะ แล้วเรียกกูมาทำไม ไอ้ฟายยยยย
SweetSacrifice
_______________________________________ :pig4: :pig4:
ทำไมนุ้งนัทหายโกรธง่ายจัง ฮ่าๆๆ
ตอนนี้น่ารักอีกแล้ว
แอบขำพี่โจ ตลกอ่ะ ฮ่าๆๆๆๆๆๆ
พี่โจเรียกนุ้งนัทออกมาทำไมนะ ตอนหน้ามารู้กันนะ
เจอกันพรุ่งนี้จ้ะ!!! :bye2: :bye2:
-
บอกหน่อยดิ .. อ่านเพลิ๊นเพลิน หรือมันสั้นอ่ะ จบไว๊ไว :jul3:
นัทหายงอนไวมาก แต่ก็ดีแร๊ะ เมียที่ดีงอนแต่พองาม
เรียนปรับพื้นโคตรยากอ่ะนุ้งเตอร์ เตรียมหัวไปปวดได้เลย
:L2:
ตอบคำถามแรก มันอ่านเพลินจ้ะ ไม่ได้สั้น จิงจิ๊งงงง ฮ่าๆๆ
ตอบคำถามสอง ยากแน่ๆคับพี่ ฮาๆ เพราะความรู้ที่หนูมีหนูคืนจารย์ไปหมดละ ฮ่าๆ :a5:
-
แพ้บอลได้กินแกลบที่
แล้วอย่างนี้จะเลี้ยงนัทไหวไม่
แต่พี่โจจะเรียกนัทมาเปิดตัวละสิ
หวานสะไม่กลัวเพื่อนแซวเลย
ยิ่งตอนคุกเขาใส่รองเท้าให้นะ
:impress2:
-
จะไหวเร้อน้องนัทมันเล่นการพนันด้วย
ดูท่าไม่ดีงานนี้ :เฮ้อ:
-
สัดโจ เรียกน้องนัทมาทำแมวไรฟะ :angry2:
เหตุผลไม่ดีมีตบ :beat:
:laugh:
-
สั้นมากมาย อยากอ่านต่ออ่ะ
-
ตอนนี้น่ารักมากอ่ะ
ดูเป็นห่วงเป็นใยโจอยู่น่ะ
-
กว่าจะพรุ่งนี้ คนอ่านลงแดงตายแน่ ฮือออออออออออออออออ
-
จะพานัทไปปี้หรือป่าวคะเนี้ย นัทนี้ก็ใจง่ายไว้ใจผัวตัวเองอีก
-
มาสั้นๆแบบงงๆ :เฮ้อ:
-
วิถีชีวิตเหมือนผัวเมียเว้นแต่ยังไม่มีไรกันแค่น้าน ฮ่าๆ
-
มีผัวแบบนี้จะเป็นไงเนี่ย
:m16: ลากเมียออกมารับ เสียบอลอีก กรรม
-
ยังหวานกันได้อีกนาน เพราะคนหนึ่งแรง อีกคนจะผ่อน ยอมกันไปยอมกันมา
+1 ให้น้องเตอร์กับหนูหวาน ส่วนป้าหาไม่เจอ ติดไว้ก่อนละกัน :z1:
-
ชอบ"งวย" อ่ะ 5555555 :laugh:
-
ไอ้โจเป็นเด็กอนุบาลแน่ๆ
ต้องให้แม่มารับ :laugh:
-
ผลัดกันยอม ท่าทางชีวิตคู่จะไปได้ไกล ว่าแต่เมื่อไหร่จะเปิดปากเปิดใจกันนี่
แล้วโจเรียกนัทมาทำไม :serius2: :call: :call:
-
สุดท้ายก็เปียก แล้วจะเรียกนัทไมเนี่ย บางทีอาจมีสาเหตุเบื้องหลังแน่ๆ
-
กลับบ้าานไปโจโดนแน่
-
น่ารักทั้งคู่เลย ด่ากันบ้าง อะไรบ้าง ชีวิตรักก็มีสีสันขึ้นเยอะ555+
-
ดูเหมือนไมรักกัน แต่เขาดูมีความห่วงใยกันตลอดแฮะ น่ารักจัง
เดาเรื่องไม่ค่อยถูก เพราะแต่ง2คนมั้ง หึๆ
สนุกมากจ้า^^
-
เรียกมาเปียกเป็นเพื่อนหรอ หรือว่าหาคนกอดตอนหนาวๆ
หรือว่าเอามาเมียมาอวด อิอิ
-
โจทำเป็นเด็กไปได้
ได้ทีอ้อนแฟนใหญ่เลย
นัทก็ย้อม ยอม ยอม
แต่ก็ น่ารักอ่ะนะ
-
น่ารักทั้งคู่เลยนะ :o8:
เมื่อไหร่จะเรียบร้อยโรงเรียนโจสักทีน้า
จะรอวันที่นัทเสียตัวนะเออ :haun4:
ปล. เป็นคนไม่หื่นเท่าไหร่ แต่ใจจดจ่อ :laugh:
-
นัทเค้าหึงโจนะ
:กอด1:
-
โว้ว ๆ ๆ ๆตามอ่านทันจนได้ค่ะ สนุกมากก ก ก ชอบโจอ่ะ เถื่อนดี นัทก็น่ารักด้วย
-
โอย ทำไมทุกคนโหยหาฉากฉึกๆของพี่โจกะน้องนัทจังเยยยอ้ะ
เดี๋ยวก็มาแล้วนะ อย่าพึ่งรีบร้อน
เพราะพี่โจเค้าเป็นสุภาพบุรุษไง แล้วนุ้งนัทก็ขี้อ้าย ขี้อาย
เรื่องแบบนี้เลยต้องรอ
แฟนๆอย่างพึ่งน้อยจัยนะ อิอิ
เอ้าอ่านต่อเร้ย
(18)
กูให้มันมารับ
ที่จริงกู ก็ไม่ได้กลัวรถเปื้อนอะไรมากมายหรอกว่ะ เหตุผลให้มันไป ‘กลัวรถเปื้อน เดี๋ยวพ่อดุ’ ถุย ไร้สาระ คนอย่างกู พ่อแม่กู ไม่ด่าหรอก บ้านกูสอนลูกมาอย่างมีเหตุผล
ถ้าระหว่างรถเปื้อน กับ กูเป็นไข้…..ยังไงกูก็เลือกให้รถเปื้อน เปื้อนได้ ก็ทำให้สะอาดได้ กูคิดแบบนั้น
แต่อย่างไอ้นัทเหตุผลแค่นี้ กูว่ามันเชื่อ เพราะมันเป็นคนรักสะอาด
กูอยากจะรู้ มันจะมามั้ย ที่จริงแค่แตะบอล กูไม่กลับดึกหรอก กูรอมันโทรตามอยู่ แม่ง ไม่มีอะ ผัวหายทั้งที ไม่รู้จักโทรถาม สันดานว่ะ
รอ แล้วก็รอ จนจะเที่ยงคืน ก็ยังไม่โทร ห่วงกูบ้างมั้ย สัด สุดท้ายกูเลยต้องโทรกลับไปหามัน ดีหน่อยที่เสียงมันยังไม่นอน อย่างน้อยกูคงเข้าข้างตัวเองได้บ้างว่ามันรออยู่
“เออห่วงรถ แต่แม่งไม่ห่วงกู ดึกก็ดึก ฝนก็ตก” กูสะอึกไปเหมือนกัน เจอคำนี้เข้าไป ดีนะกูไม่ถามกลับว่า ‘แล้วมึงน่ะ ไม่ห่วงกูบ้างเหรอวะ’ แต่ช่างเถอะว่ะ เบื่อเถียงมัน
เห็นมั้ยล่ะ เหตุผลว่างี่เง่าของกูทำให้มันเชื่อ หึหึหึ
เดี๋ยวกูจะทำเป็นเสียบอล เงินหมด เกาะมันกิน คอยดูนะเมียกูมันจะบ่น มันน่ะขี้เหนียว
เกาะมันกิน แค่ห้าวัน เพราะอีกแค่ห้าวันเงินเดือนกูออก
กูไม่ใช่ผีพนัน มันก็มีบ้าง นานๆที
เสียบอล ….จะเป็นอีกเหตุผลที่ไอ้นัทมันจะเชื่อ…..ที่จริงมันเชื่อทุกเหตุผลที่กูดูเลว
กูก็ไม่ใช่คนดีสักเท่าไหร่ อันนี้กูยอมรับ แต่กูก็ไม่ได้เลวขนาดแยกแยะศีลธรรมไม่ออก
.
.
.
.
.
ไอ้นัทนั่งกอดอก หันหน้ามองข้างทางตลอด มันคงโกรธกู ส่วนกูไม่พูดอะไรเหมือนกัน จนในที่สุดมันเป็นฝ่ายทนไม่ไหว
“โจ ทำไมมึงไม่บอกกู”
“บอกเรื่องอะไร”
“เรื่องที่มึงมาเตะบอล”
“อ้าว กูไม่รู้มึงอยากมาด้วยเหรอ ทีหลังกูจะชวนแล้วกัน”
“ไม่ใช่ กูไม่ได้หมายความอย่างนั้น”
“แล้ว?”
“มึงออกไปไหนไม่บอกกู อยู่ๆก็หายไป แล้วยังมากลับดึกอีก”
“โทรศัพท์ก็มี มึงทำไมไม่โทรถามกูล่ะ”
“มึงไม่เข้าใจหรอก”
“ถ้ามึงอมขี้อยู่อย่างนั้น กูก็ไม่เข้าใจหรอกว่ะ คายออกมาสิวะ ” ‘กูหมายถึงถ้าไม่พูดกูคงไม่รู้ ขี้มันก็เหมือนเรื่องทุกข์ใจ ถ้าอยากจะกลืนขี้ลงท้องใครจะช่วยอะไรได้ คายออกมาอย่างน้อยก็ไม่ต้องทนอม แถมอาจจะมีคนช่วยล้างปาก’
“ก็ถ้ากูโทรถาม มันก็ไม่ต่างอะไรกับพวกเมียๆที่น่ารำคาญในละครสิวะ กูเป็นผู้ชาย”
“คิดมากว่ะ แค่คิดว่าเราเป็นแฟนกำลังคบกันอยู่ก็พอแล้วมึง มึงนี่ก็แปลกเนาะ คิดอยู่นั่นว่า ผู้ชายๆ กูรู้อยู่ว่ามึงเป็นผู้ชาย ไม่เคยจะมองมึงเป็นผู้หญิงสักครั้ง มึงคิดว่าตัวเองสวยจนกูเข้าใจผิดรึไง”
“โจ อย่ามากวนตีน”
“งั้นกูถามนะ มึงจิกกูตลอดเวลารึป่าว ”
“ป่าว”
“แล้วมึงระแวงกูทุกนาทีมั้ย แบบคิดมากทนไม่ได้ กลัวกูแอบไปหาเด็ก”
“ก็ป่าวอะ แต่ก็มีบ้าง ”ประโยคหลังแม่งเสียงอ่อยเชียว ก็ดีที่มันยอมรับตรงๆ
“กูว่านะ ถ้ามึงจะโทรหากูเพราะกูผิดเวลา ไม่กลับสักที มึงเป็นห่วงก็โทร มันก็ไม่เห็นจะเป็นไร”
“อือ”
“คนเราคบกัน มันไม่ได้ต้องการความซับซ้อนไรมากหรอกมึง มันแค่ต้องการความเข้าใจ”มันหันมามองหน้ากูอึ้งๆ นานๆทีกูจะพูดจามีสาระ ผัวเมียถ้าไม่หันหน้ามาคุยกัน สักวันแม่งเลิกชัวร์ จริงๆแล้วกูเป็นคนมีเหตุผล แต่ส่วนใหญ่ กูชอบกวนตีนเฉยๆโดยเฉพาะมัน สนุกดี ฮาๆ
“โจ เราจะคบกันได้นานมั้ย”ประโยคนี้มันก้มหน้าถามกูซะเสียงเบา มันคงจะกลุ้มใจ เสือกถามคำถามที่กูไม่มีวันจะตอบได้
“กูจะไปรู้เหรอ เรื่องของอนาคตมันยังมาไม่ถึง คิดไปก็เท่านั้น” ถ้ามัวแต่กังวลว่าเราจะเลิกกัน ความสุขมันจะหายไป สุดท้ายเราจะได้เลิกกันจริงๆ
“แต่มันก็ต้องคิดบ้างแหละ ยิ่งมาเป็นผู้ชายคบกันอีก”ยังจะมาเถียง
“งั้นมึงไปแปลงเพศไป”กูพูดขำๆ
“สัดโจ หยุดกวนตีนกูสักห้านาทีจะตายมั้ย นิสัย”มันตวาดกูเสียงดัง ‘ฮ่ะๆ ฮาๆ ตลกมัน ดูทำงอนๆหน้ามุ่ยเลยว่ะ’
กูแค่ไม่อยากให้มันถกเรื่องนี้ต่อ ปัญหานี้ถกเถียงกันไปก็หาข้อยุติไม่ได้อยู่ดี
“มึงรักกูแล้วอะดิ คิดวางแผนอนาคตไปไกลถึงไหน แหม เรามีลูกกันกี่คนดีล่ะที่รัก ฮาๆ”
“ไอ้เหี้ยโจ กูไม่พูดกับมึงแล้วแม่ง นิสัย ”
“ที่รักอย่างอนผัวสิจ๊ะ”
“มึงเงียบไปเลยนะ”
“นัทอะไรที่มันยังมาไม่ถึง มึงปล่อยไปบ้างก็ได้นะ กูว่าตอนนี้มึงโฟกัสไปที่เราสองคนกำลังศึกษาดูใจกันก่อนดีกว่ามั้ย มึงตอบตัวเองให้ได้ก่อนว่าที่คบกับกู มึงรักกูรึยัง อะถึงแล้ว เข้าห้องไปมึงรีบอาบน้ำเลยนะ เดี๋ยวไม่สบาย”กูจอดรถดับเครื่อง เปิดประตูขนเสื้อผ้ารองเท้าเปียกๆเข้าหอ ไม่ลืมที่จะล็อครถ ส่วนไอ้นัทวิ่งเข้าหอไปก่อนกูแล้ว
กูตัดบทน่ะ ไม่อยากให้มันคุยเรื่องนี้ต่อ เพราะคุยไปปัญหายังมาไม่ถึง ยังไงซะ แค่กูรักมันรึป่าว กูยังไม่รู้เลยว่ะ
พวกเราแค่ตกลงคบกัน ตกลงว่าเป็นแฟนกัน แต่เรายังไม่รู้หัวใจตัวเองว่าเรารักกันรึป่าว
ไว้ให้ทุกอย่างมันชัดเจนกว่านี้ เราจะคุยกันอีกที กูว่ามันก็ไม่สายหรอกว่ะ
กูกับมันอาบน้ำเปลี่ยนชุดเรียบร้อย หันไปดูนาฬิกา แม่งจะตีหนึ่งแล้ว
“นัทๆ มึงอย่าเพิ่งหลับ ลุกมากินยาก่อน” กูเขย่าตัวคนบนเตียง
“อะไรอีก จะนอนแล้ว ไม่กินๆ”มันลืมตาเหลือบมองดูกูนิดนึงแล้วเอาหน้าซุกผ้าห่ม
“นัท อย่าให้กูโมโห มึงจะแดกดีๆ รึจะให้กูจับกรอกปาก”กูถามเสียงเย็นๆ
“โจ ทำไมมึงชอบบังคับกูวะ กูไม่อยากกินอะ กินยาเยอะๆไม่ดีหรอก” มันลุกขึ้นนั่งหน้าบึ้งหัวฟูแต่ตายังหลับส่วนปากก็บ่น
“มึงไม่ต้องมาอ้าง แดกเข้าไป กันไว้ก่อน ตากฝนแล้วยังมาตากแอร์เดี๋ยวไม่สบาย”
“เหี้ยนี่ กูบอกว่าไม่กินๆๆๆๆ” มันถีบขาดิ้นไปมา เหมือนเวลาเด็กงอแง
“เออ!! ไม่แดกก็อย่าแดก ถ้ากูไม่ห่วงกูจะบังคับมึงมั้ย ว่าแต่กูโง่ ถ้ามึงฉลาดนักทำไมแค่นี้คิดเองไม่ได้ สัดหมา”กูโมโหแม่ง มันหยุดดิ้น มองกูตาละห้อย คงจะรู้ว่ากูโกรธ
“ กินก็ได้ โจอะ”
“มึงไม่ต้องมาอ้อน แดกเข้าไป แล้วจะนอนก็นอน”ทีงี้กินอย่างว่าง่าย ถ้ายอมกินแต่แรกก็จบแล้ว เสือกเรื่องเยอะ สันดาน
.
.
.
.
.
ผ่านมาสามสี่วัน กูแดกเงินไอ้นัททุกวัน จนวันที่ห้า
“โจ ทีหลังมึงไม่ต้องเล่นพนันบอลเลยนะ เสียมาแล้วเดือดร้อนคนอื่น”มันเริ่มบ่น ที่จริงมันบ่นทุกครั้งที่กูใช้เงินมัน
“คนอื่นที่ไหน แค่มึง มึงก็เมียกู”
“นั่นแหละ ได้ผัวเป็นผีพนัน สักวันกูคงได้ขายตัวเลี้ยงมึง”
“อย่างมึงขายได้ด้วยเหรอ ฮาๆ” โอ้ย กูขำ จะขายตัวเลี้ยงกู คิดได้นะมึง เหมือนกันกับขายควายช่วยแม่ป่าววะ ฮ่ะๆฮ่าๆ
“ไอ้สัด อย่างกูทำไมจะขายไม่ได้ ขนาดมึงเองยังเอาเลยเถอะ”เถียงคอตั้งเลยนะมึง
“กูยังไม่ได้เอา งั้นเรามาเอากันเถอะเมียจ๋า”กูทำท่าโยกสะโพกใส่มัน จะเข้าไปกอด แต่มันผลักออกก่อนที่กูจะกอด
“มึงไม่ต้องมาเปลี่ยนเรื่อง ” อะ เมียรู้ทัน คิคิ
“กูไม่ได้เล่นบ่อย นานๆครั้ง มีคนท้า”จริงๆแล้วปกติกูก็ไม่ได้เล่นพนันหรอก
“มึงไม่ต้องมาอ้าง”
“จริงๆ” กูบอกแล้วไอ้นัทมันไม่ค่อยจะเชื่อถ้าเหตุผลที่กูดูดี แต่ถ้ากูดูเลวนะ มันเชื่อสนิทใจ
“เออๆ พอคนท้าก็เล่น แล้วถ้าเขาท้า ของพนันเป็นเมียมึงล่ะ สัดนี่ ”
“คิดไปถึงไหน ดราม่าเนาะมึง”ยิ่งคุยกับมันยิ่งขำ ไอ้นัทมันเป็นคนจริงจังนะ แต่แม่งความจริงจังของมันน่ะ กูตลก ดูมันกล้าคิดว่ากูจะเอามันไปพนัน โอ๊ยขำสัด มึงดูละครน้ำเน่ามากไปมั้ย สัดหมา ฮ่ะๆฮ่าๆ
“โจ กูไม่อยากให้มึงเล่นจริงๆนะ การพนันมันไม่ใช่เรื่องดีหรอก”พอขู่กูไม่ได้ ก็เริ่มอ้อน
“คร้าบที่รัก ไม่เล่นก็ไม่เล่นครับ ยกเว้นมันจำเป็น” ปกติกูเป็นคนไม่รับปากใคร กูจะทำให้รับรู้ ถ้าทำให้ มึงจะเห็นเอง แต่เพื่อความสบายใจของมันกูเลยรับปาก แต่ทุกอย่างต้องมีข้อยกเว้น ก็แค่เผื่อไว้ ถ้าเกิดมีความจำเป็น กูกับมันจะได้ไม่ต้องทะเลาะกัน เพียงเพราะคำว่า ‘มึงรับปากกูแล้ว’
“ไม่มียกเว้น”
“ไม่ได้หรอกมึง มันแล้วแต่สถานการณ์”กูรู้สำหรับคนที่คบกันรักกัน มันต้องการความมั่นใจ คำสัญญา หรือความมั่นคงอะไรทำนองนั้น โดยเฉพาะทางคำพูด แต่กูจะเป็นคนหนึ่งคนที่ไม่สามารถจะให้ได้ กูเป็นคนที่ไม่สามารถรับปากใครได้ทั้งร้อยเปอร์เซ็นต์ แต่ถ้ากูทำให้ มึงจะเห็นเอง ไม่ว่าจะกับใคร พ่อแม่ พี่น้อง เพื่อนฝูง หรือแม้แต่เมีย
“เออ ถ้าเหตุผลแต่ละครั้งฟังไม่ขึ้น อย่าหาว่ากูแรงละกัน”
“คร้าบบบบ”
หวานเย็น
_________________________________________ :pig4: :pig4:
บอกแล้วพี่โจสุุภาพบุรุษ
ทำไมไม่มีใครเชื่อนุ้งกันบ้างนะ ฮ่าๆๆๆๆๆ
พี่โจไม่เถื่อนนะ จริงจริ๊งงง
แล้วเจอกันพรุ่งนี้จ้ะ พรุ่งนี้อาจมีเซอร์ไพรซ์
อิอิ บ๊ายบายจ้ะ :bye2: :bye2:
-
จิ้มคนแรก :z13:
แหมๆ อยากให้เมียโทรตาม เหตุผลผ่าน
-
อ่านอยู่เลยจิ้มไม่ทันแน่เลย แต่เหตุผลนี่ก็คิดได้นะโจ อยากให้นัทโทรตาม
ช่วงนี้โปรโมชั่นอยู่ปะ เลยพูดงี้ เดี๋ยวนัทตามจริงอะไรจริง อย่าให้ได้ยินเสียง
บ่นนะ
-
ตกลงให้ไปรับเพื่อ??
อ้อนเมีย!!!
โด่ไอ้โจเอ้ยยยยย :pigha2:
+1
-
อยากให้ห่วงก็บอกเค้าซิ
:z1: :z1: :z1: :z1:
-
:กอด1: :กอด1:
-
เป็นผู้ชายที่กวนตีนที่สุดในสามโลก ไอ้โจ
-
ค่อย ๆ ฉึกฉา กันและกัน อีกหน่อยก็ ..... แล้ว
จะค่อย ๆ เชื่อว่า โจ นะสุภาพบุรุษ หึ หึ หึ ....
-
พรุ่งนี้มีเซอร์ไพรซ์อะไรอ่ะ อยากรู้ๆ :impress2:
-
แวะมาบวกหน้านี้ให้ยกหน้า
ตอนปี้กันรออีกอึกใจนะ อย่าเร่งๆ เครื่องกำลังสตาร์ท ต้องวอร์มกันแปบ
ประเด็นสำคัญคือคนเขียนสองคนยังซิง ไม่รู้จะหาจากไหนมาเขียน
ต้องศึกษาจากเพื่อนที่ช่ำชอง(ชื่อขึ้นต้นด้วยตัวแอลตัวต่อมาก็โอ รีพีทอีกรอบ ขอใบ้แค่นี้นะ สงสารเพื่อน)และคนโพส
-
แต่งนิยายอยู่หรอ เจ๊ซิงโบ๋
= =
-
^
^
อย่าร้อนตัว
น้องใสๆ แต่ใส่แล้ว
-
โจแอ๊บเถื่อน
นัทแอ๊บใส
แต่ใจกูชอบ
ฮ่าฮ่า
..ซิง ด้วยคน.. อิอิ
-
โจจจจจจจจจจจจจ..แกล้งนัทหว่ะ
นัทก็เชื่อโจง่ายจิงๆ
น่ารักเนอะคู่นี้
-
เซอร์ไพรซ์อ่ะ ใช่อย่างที่รอหรืป่าว :oo1: :oo1: :oo1:
-
อิพี่โจอ่ะหัดฟังเมียบ้าง 5 5+
อย่าให้นัทขึ้น
♥
:o8: :กอด1: :กอด1: :L2:
-
โจต้องทำเพื่อเรียกร้องความสนใจจากเมีย ฮ่าๆ ชอบอ่ะ ถ้าทำตัวเลวนี่นัทเชื่อ แต่ทำตัวดีๆนัทไม่เชื่อซะงั้น
-
หวานๆมันถนัดเขียนดราม่าแฮะ o13
อิอิ รอตอนใหม่ดีกว่า
-
แวะมาบวกหน้านี้ให้ยกหน้า
ตอนปี้กันรออีกอึกใจนะ อย่าเร่งๆ เครื่องกำลังสตาร์ท ต้องวอร์มกันแปบ
ประเด็นสำคัญคือคนเขียนสองคนยังซิง ไม่รู้จะหาจากไหนมาเขียน
ต้องศึกษาจากเพื่อนที่ช่ำชอง(ชื่อขึ้นต้นด้วยตัวแอลตัวต่อมาก็โอ รีพีทอีกรอบ ขอใบ้แค่นี้นะ สงสารเพื่อน)และคนโพส
ป้าใบ้งี้บอกเลยดีกว่าว่าเป็นพี่โล่
ฮ่าๆ
-
อยากให้เค้าห่วงก็เลยต้องแบบนี้นี่เอง
ขอเซอร์ไพรซ์แบบหนักๆเลยนะ
-
หืม มีเรียกร้องความสนใจจากเมียด้วย ช่างกล้าทำเนอะ :m20:
แต่ทีเรื่องอะจึกอะจึกนี่ทำเป็นป๊อดไปได้ :m12:
:pig4: สำหรับตอนที่18ค่ะ
-
นี่คือยังไม่รู้ว่าตัวเองรู้สึกยังไงนะ
ถ้ารู้คงหวานกันหยดแน่เลย
-
ขอเตะโจที อยากให้เป็นห่วงเลยให้ออกไปรับตอนดึกที่ฝนตกเนี้ยนะ
ไม่เคยมีผัวนะ แต่ถ้าแฟนเราทำงี้เราก้านคอให้ เล่นไม่รู้เรื่อง
จริงๆไม่ใช่ไร เป็นเราคงน้อยใจมากกกกกกก
โจบอกให้นัทพูดๆ แต่ที่อ่านมาเหมือนโจนะแหละไม่เคยพูดอะไรเลย
ทุกอย่างดูเหมือนแค่เล่นสนุกไปวันๆ
ถ้าเราเป็นนัทคงน้อยใจตายไปแล้ว 5555
-
บางครั้งอิโจนี่ชอบคิดหงุมหงิมน่ารำคาญเหมือนกันนะนี่ :เฮ้อ:
-
จะอ้อนทั้งทีเอาแบบหวานๆบ้างเหอะโจ
-
ช่างเป็นคู่ที่เดายากจริงๆ :try2:
-
:jul3:วันนี้ อัพไหมครับ ติดตามอยู่ น่ะครับ :L2:
-
บางครั้งอิโจนี่ชอบคิดหงุมหงิมน่ารำคาญเหมือนกันนะนี่ :เฮ้อ:
LIKE!
จะรอดูจะเซอร์ไพซ์มั้ย :z10:
-
รอเซอร์ไพรซ์ครับ
-
>o< นู๋ชอบ Surprise ค่า :mc4: :mc4:
-
:pighaun: :pighaun: :z1: :pighaun: :pighaun:
หึหึหึหึ
ไม่บรรยายอะไรแล้วกันนะวันนี้
หึหึหึหึ
อ่านต่อเลยจ้า :z1: :z1: :pighaun: :z1: :z1:
(19) :z1:
“จะไปยัง” ไอ้โจถามผม
“เออ แป็บดิ” ผมตอบมันแล้วหันไปสนใจเกมส์บนจอคอมต่อ
“ไปซักทีดิวะ” ไอ้โจเริ่มหงุดหงิด
“กูบอกว่าแป๊บนึง นึกจะไปก็ไป แล้วยังมาโวยวายอีก...นั่งเงียบๆไปเลยมึงน่ะ” ผมด่ามันเข้าให้
“นัท” มันเรียก
“.....” ผมไม่ตอบไม่ใช่เพราะงอนหรอกแต่เกมส์มันใกล้จบแล้ว ผมต้องใช้สมาธิอย่างสูงสุด
“นัทครับ....” มันเรียกแล้วพูดอะไรผมก็จำไม่ได้ อย่างที่บอกสมาธิผมอยู่ที่เกมส์
“เห้อ...” มันถอนหายใจแล้วล้มตัวลงนอนบนเตียง ซึ่งเป็นช่วงที่ผมใกล้เล่นเสร็จพอดี พอเล่นเสร็จผมก็รีบปิดคอมแล้วเดินไปยืนมองมันอยู่ข้างๆเตียง มันเอามือก่ายหน้าผาก หลับตาพริ้ม แต่ทุกอย่างที่มันเป็นอยู่ผมดูออกมามันเหนื่อย ไม่ก็งอนผมเข้าให้แล้วล่ะ
“ไอ้โจ” ผมลองเรียกมันเบาๆ มันยกมือที่ก่ายหน้าผากออก แล้วกางมือออกทั้งสองข้าง
“กอดหน่อยดิ” จู่ๆมันก็พูดออกมานิ่งๆ ผมโคตรงงกับมันเหมือนกัน มาไม้ไหนวะ?? แต่แม่งเอาก็เอาวะ
ผมไม่รู้ว่าจะไปกอดมันยังไง เลยลงไปนอนทับบนตัวมัน มันก็รีบเอาแขนทั้งสองมาโอบผมไว้คลายๆแต่อบอุ่นอย่างเหลือเชื่อ ผมเอาคางยันไว้บนอกมันแล้วมองหน้ามันนิ่ง ตอนนี้มันยังคงหลับตาพริ้ม และคิ้วทั้งสองข้างขมวดเข้าหากัน
“มึงเป็นไร” ผมถามมันเพราะห่วงมันจริงๆ มันดูเหนื่อยล้าและดูเครียดๆ
“ไม่รู้ดิ” มันตอบผม มันลืมตาขึ้นแล้วจ้องผมนิ่ง คิ้วที่ขมวดอยู่ยิ่งขมวดมากกว่าเดิม
“ปะ กินข้าวกัน” ผมพยายามจะลุกแต่มันรั้งตัวผมไว้แน่น มันทำหน้าเหมือนจะพูดอะไรซักอย่างแล้วก็เงียบไป แต่ก็ไม่ยอมปล่อยผมเหมือนเดิม
ผมเขยิบขึ้นไปบนตัวมันอีกนิดนึง ผมซบหน้าลงบนไหล่มัน มือทั้งสองข้างของผมจับต้นแขนมันไว้ แล้วผมก็ไม่รู้ว่าผีอะไรเข้าสิงผม ผมผงกหน้าขึ้นแล้วหอมแก้มมันไปทีนึง แล้วก็ต้องอายม้วนซบหน้าลงบนซอกคอมัน มันใช้มือข้างนึงลูบหัวผมและอีกข้างโอบเอวผมไว้หลวมๆ
“นัท” มันเรียกผมเสียงหนักแน่น ผมจึงลุกออกจากตัวมันลงไปนั่งลงข้างๆมัน มันก็ลุกขึ้นทันทีแล้วรวบกอดผมจากข้างหลัง มันซุกหน้าตรงต้นคอผม จูบเบาๆที่ต้นคอไล่มาจนถึงแก้ม มือข้างนึงลูบขาอ่อนของผมที่โผล่พ้นกางเกงบอลขาสั้นสีดำ มืออีกข้างก็ลูบหน้าท้องผมไปด้วย
“จะ...โจะ....ยะ....หยุด...เถอะ..นะ..ขอ...ร้อง” ผมบอกมันเสียงอ่อน แม้ว่ามันจะปลุกอารมณ์ผมเกือบสำเร็จ มันปล่อยผมแล้วขยับตัวมานั่งข้างๆแทน เรานั่งกันเงียบๆ ต่างคนต่างไม่พูดไม่จา ผมก็พอเข้าใจนะ ว่ามันคงอยากมีเรื่องพวกนี้บ้าง เพราะมันก็เป็นเรื่องปกติที่มีความต้องการแบบนี้
ผมเอื้อมมือไปจับมือมันไว้ มันหันมามองผมแบบงงๆ ผมเลยยิ้มให้มัน ส่วนมันยังทำหน้างงๆนิ่งๆอยู่เหมือนเดิม
“รอกูพร้อมก่อนนะ...” ผมบอกมันแค่นั้น มันก็หันมายิ้มอย่างดีใจให้ผมทันที
“ไป กินข้าวกันเถอะ” ผมชวนมัน
“กูอยากลองจูบมึงดูอะ” มันบอกอย่างจริงจัง
“จูบไปแล้วไง”
“ไม่ใช่แบบนั้น” มันบอกแล้วขยับตัวเองมานั่งอยู่ตรงหน้าผม มันยกขาผมให้วางพาดบนหน้าขามัน มือมันก็โอบรอบเอวผม ดึงผมเข้าไปจนเกือบชิด ไอ้นี่นิ่..ฉวยโอกาสนิ่งๆจริงๆ...แต่เป็นมึงนะ กูถึงยอมให้!
“แบบนี้” พูดจบมันก็กดหัวผมเข้ามาหามัน มันแตะริมฝีปากมันเข้ากับริมฝีปากผมเบาๆแล้วถอนออกอย่างลองเชิง ผมจ้องมัน มันก็จ้องผม ผมรู้สึกได้ว่าสายตาเราทั้งคู่ส่งความรู้สึกเชิญชวนด้วยกันทั้งคู่ แต่ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมเรายังไว้ตัวกันอยู่
“จะจูบก็จูบซักทีดิ” ผมบอกแต่หันหน้าไปอีกทาง แม่ง! นี่ใช่มั้ยที่มึงรอ รอให้กูพูดสิ่งที่น่าอายออกมา เพราะพอผมพูดเสร็จแม่งก็จู่โจมจนผมไม่ทันระวังตัวทันที
มันจูบผมยังกับคนที่โหยหา อดอยาก แล้วก็ขาดสิ่งนี้ไม่ได้ ทั้งลิ้นมัน ทั้งริมฝีปากมันที่หยอกล้อและนำมาใช้อย่างชำนาญทำเอาผมเคลิ้ม และตอบสนองไปกับมันด้วย.... มันใช้ริมฝีปากของมันเม้มเข้ากับริมฝีปากล่างผม แล้วค่อยๆแตะลิ้นที่ริมฝีปากผมจากนั้นก็ค่อยๆสอดเข้ามาในปากผม ลิ้นมันหยอกล้อกับลิ้นผม จากที่เริ่มอย่างช้าๆอ้อยอิ่ง ก็เริ่มเร็วขึ้น และยิ่งจูบก็ยิ่งปลุกอารมณ์ผมมากขึ้น...
ผมเขยิบเข้าไปจนน้องชายของผมชิดกับตัวมัน ขาผมเกี่ยวรอบเอวมันแน่น ผมเริ่มขยับเล็กน้อยให้น้องชายผมที่ติดอยู่ตรงหน้าท้องมันถูไปมา มันเองก็ขยับสะโพกทำแบบเดียวกันแต่ถูไปมาตรงซอกก้นผม มันถอดเสื้อผมออกอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็ก้มลงจูบผมตั้งแต่คอ ไหปลาร้า และไล่ลงมาจนถึงหัวนมของผม ผมจึงชันเข่าตัวเองขึ้นให้มันทำได้ถนัด มันเลียวนรอบไปมาสลับกับดูดดึงไปด้วยทั้งสองข้าง มันผลักให้ผมลงไปนอนราบกับพื้นเตียง ที่มีมันคร่อมอยู่ข้างบนแล้วถอดเสื้อตัวเองออกเช่นกัน ผมรู้หน้าที่ตัวเองโดยสัญชาตญาณ ผมไถลตัวลงมาและค่อยๆแตะลิ้นตรงขนที่โผล่พ้นกางเกงมันเบาๆไล่จนมาถึงสะดือของมัน ผมขยับตัวขึ้นมาเรื่อยๆและแตะลิ้นตรงหัวนมสีเข้มของมัน ส่วนตัวเองก็ล้วงมือเข้าไปในกางเกงดึงเอาของผมเองออกมาและเริ่มสาวขึ้นลงตามจังหวะ มันก็เช่นกัน ผมกับมันจ้องหน้ากัน และเราก็เริ่มจูบกันอีกครั้ง ครั้งนี้ไอ้โจยังคงควบคุมจังหวะการจูบเหมือนเดิม
ผมไม่สามารถบอกได้ว่ามันเป็นยังไง แต่ผมบอกได้แค่ว่ามันโคตรเซ็กซี่เลย ตอนที่ผมครางออกมาเบาๆสายตามันมองมาที่ผมอย่างเจ้าชู้และโคตรหื่น มันยิ้มมุมปากเล็กๆ แล้วเขยิบตัวไปหยิบทิชชู่บนหัวเตียงส่งให้ผม แม้ว่าตอนนั้นมันก็สาวของตัวเองไปด้วย ผมครางเบาๆอีกครั้งแล้วจัดการเช็ดคราบตัวเองจนเสร็จ ไอ้โจครางออกมาด้วยเสียงทุ้มๆแหบๆของมันจากนั้นก็ปล่อยออกมาบนหน้าท้องของผม ผมขมวดคิ้วจ้องมันเขม็ง มันแค่ล้มตัวลงมานอนตะแคงข้างๆผม แล้วจูบลงบนขมับของผมที่ชุ่มไปด้วยเหงื่อ
“โจ” ผมเรียกมันเบาๆ เหมือนมันจะรู้หน้าที่ มันรีบเอาทิชชู่มาเช็ดน้ำของมันตรงหน้าท้องผม
“เหนียวอ่ะ” ผมบ่นออกมา
“งั้นอาบน้ำ แล้วค่อยออกไปกินข้าวกัน” มันบอกแล้วยิ้มตาหยี เออ!กูรู้มึงมีความสุข ไม่ต้องทำตัวน่าาหมั่นไส้ให้มาก
“อือ”
ผมจะขยับตัวลุกแต่มันดึงผมให้มานอนทับบนตัวมันอีกรอบ มันดึงกางเกงบอลผมและเกี่ยวกางเกงในผมลงไปด้วย มือสากๆของมันลูบไล้ตรงก้นผม แล้วยิ้มให้ผมหื่น
“นัท ครั้งหน้านะ” มันบอกพร้อมกับใช้นิ้วชี้ของมันถูกไปมาอย่างช้าๆตรงซอกระหว่างก้นทั้งสองข้างของผม จากนั้นก็จูบกรามผมเบาๆ
“ไอ้โจ!” ผมตีมือมันดัง เผี๊ยะ! ตอนที่นิ้วมันเริ่มซุกซนจะเขี่ยๆอยู่ตรงประตูหลังของผมและกำลังจะสอดเข้าไป ผมจับข้อมือของมันแล้วดึงออกมา มันหัวเราะเบาๆแล้วยังจ้องผมอย่างเย้ายวน ผมรีบดึงกางเกงขึ้น รีบลุกออกจากเตียงแล้วเดินไปคว้าผ้าเช็ดตัว วิ่งเข้าห้องน้ำไปทันที
ผมเดินนุ่งผ้าเช็ดตัวออกมา ก็เห็นมันนั่งยิ้มเป็นคนบ้าอยู่บนเตียง มันหันมามองผมที่เดินออกมา แล้วลุกเดินมาหาผม
“รอด้วย ขออาบน้ำแป๊บ” มันบอกแล้วก้มลงมาเลียหยดน้ำตรงหัวนมของผม
“ไอ้โจ!!!!!!!!!” ผมใช้มือผลักหน้ามันออกตอนที่ลิ้นมันเริ่มซุกซน
“เออๆ กูไปอาบน้ำแล้วก็ได้ มึงแหละผิดเอง รู้อยู่ว่าหัวนมสีชมพูน่าดูดขนาดนั้นก็ยังจะเอาออกมาอ่อยกู” มันบอกแล้วคว้าหมับเข้าตรงก้นผมบีบเบาๆ แล้ววิ่งเข้าห้องน้ำตัวปลิว
“ไอ้โจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจ”
ไอ้โจดูจะครึ้มอกครึ้มใจเป็นพิเศษ ถึงขั้นแผนที่วางกันไว้ตอนแรกว่าจะออกมากินข้าวแค่หน้ามอดันเลยเถิดไปกินบุฟเฟต์โรงแรมซะได้ยังไงก็ไม่รู้ แถมมันเลี้ยงอีกต่างหาก เอากับมันสิ บทจะดีก็ดีเกิ๊น ก่อนผมนั่งลงที่โต๊ะมีการตัดหน้าบริกรมายกเก้าอี้ให้ผมนั่งอีกต่างหาก
“โจ กะ...นัทไม่ค่อยคุ้นกับบรรยากาศแบบนี้เลยอะ” ผมกระซิบบอกมัน เมื่อกี้เกือบหลุดคำหยาบออกไปแล้ว บริกรที่นี่ก็ดีเกิ๊นมายืนใกล้รอเติมน้ำ รอเก็บจานเปลี่ยนเซตใหม่ให้อย่างใกล้ชิดเกินคาด
“เถอะน่า...อาหารเป็นไง” มันถามยิ้มๆ
เนื่องจากว่าเราเลือกนั่งโต๊ะกลมซึ่งมีเก้าอี้เป็นลักษณะสามควอเตอร์ของวงกลมทำให้เราสองคนสามารถเขยิบมากระซิบกันได้ ซึ่งผมชักจะไม่เห็นด้วยเท่าไหร่กับการนั่งชิดกันแบบนี้แล้วล่ะสิ ก็พนักงานเล่นยืนใกล้ขนาดนี้ แม้ว่าเค้าจะทำเป็นไม่เห็นก็เถอะ
“ก็ดี ขนมเยอะดีอะ ไลน์อาหารก็ให้เลือกเยอะดี แต่แบบมันเยอะเกิน...เลือกไม่ถูกอะ” ผมบอกมัน
“ลองนี่ดิ” มันส่งแครกเกอร์ที่มีชีสวางทับอยู่ยื่นให้ผม ผมกำลังจะยื่มมือไปรับแต่มันเสือกถอยมือหนี ‘กวนตีนจริงๆ’
“กูป้อน อ้าปากดิ ถ้าไม่ให้กูป้อนกูลุกไปเยี่ยวแล้วไม่กลับมาน้า...” ไอ้โจบอกผมกวนๆ ‘เล่นไรเหี้ยๆอีกละไอ้เวรนี่ กูมีตังค์ในกระเป๋าไม่ถึงสองร้อยมั้ง’ ผมจึงต้องจำใจอ้าปากรับแครกเกอร์กับชีส โดยมีบริกรชำเลืองมองอยู่เนืองๆ ถ้าให้เดาตอนนี้ผมว่าหน้าผมคงแดงแปร๊ดแล้วแน่ๆ
“เออ อร่อยว่ะ ชีสไรวะเค็มๆมันๆ”
“บรีชีส...เดี๋ยววันหลังกูแวะซุปเปอร์ซื้อมาใส่ตู้เย็นไว้ให้ละกัน” มาอีกแล้วแฮะโจเวอร์ชันเทพบุตร
“มึงเป็นไรของมึงห๊ะ ตอนกูเล่นเกมส์ยังดูหงุดหงิดอยู่เลย” ผมได้โอกาสถามมันตรงๆตอนที่บริกรไปเก็บจานโต๊ะข้างๆ
“มึงไม่สนใจกูเลย” ไอ้โจก้มหน้าก้มตากินบอกเสียงค่อย
“สนใจสิ คิดมากไปได้ โถ่แล้วบอกกูอย่าคิดมาก” ผมบอกมันยิ้มๆแล้วเอื้อมไปวางมือบนขาของมัน
“เออกูรู้แล้วว่าตอนนี้มึงสนใจกู ยอมให้กูขนาดนั้นกูก็ดีใจสุดๆแล้ว” ไอ้โจ้เงยหน้าบอกผมหน้าระรื่น ‘ไอ้เหี้ยนี่ ใครเค้าพูดเรื่องพวกนี้กันที่สาธารณะกันวะ แถมยังบนโต๊ะอาหารโรงแรมอีก’
“เงียบน่า” ผมบอกมัน แม้ว่าตอนนี้จะไม่มีบริกรอยู่ก็เหอะ แต่ทำไงได้ ผมเขินนี่หว่า
“ไม่ยักรู้เห็นเมียกูหน้านิ่งๆแบบนี้ เอาเข้าจริงเซ็กซี่ซะจนกูหลงเลย....กูพูดจริงนะ ตอนนั้นมึงทั้งดูเซ็กซี่ ทั้งดูไร้เดียงสา ทั้งดูน่ารัก เกินคาดอะ” ไอ้โจบอกหน้าตาเฉย ผมว่าหน้าที่แดงอยู่แล้วของผมยิ่งแดงขึ้นไปอีก แถมตอนนี้แม้ว่าแอร์จะเย็นแค่ไหนแต่ผมกลับเหงื่อไหลเต็มขมับแล้ว
“พูดมาก กินๆไปเถอะน่า” ผมบอกแล้วตักแฮมกับเมลอนคำโตยัดเข้าปากมัน มันเคี้ยวสองทีแล้วก็รีบกลืนลงคอ พอผมตั้งท่าจะยัดใส่ปากมันอีกคำมันกลับจับข้อมือผมไว้แน่น
“เกินคาดจริงๆนะนัท ถ้ารู้ว่าเข้ากันได้ทุกเรื่องแบบนี้ทั้งเรื่องนิสัย ทั้งเรื่องซะ...” มันกำลังจะอ้าปากพูดต่อผมก็รีบฉวยโอกาสนั้นบิดข้อมือออกแล้วยัดเข้าปากมันอีกคำ
“พูดไม่รู้เรื่อง บอกว่าเงียบๆไงเล่า” ผมเอ็ดมัน มันยิ้มแปล้แล้วพยักหน้าให้รัวๆ
“ก็ตอนแรกคิดว่ามึง...ไม่เป็นงานนี่หว่า”
“ยังไม่หยุดอีก เดี๋ยวกูตบปากแหกเลย...กูก็ผู้ชายนะ มึงคิดว่ากูไม่เคยดูหนัง...รึไงวะ” ผมเว้นคำที่เอาเป็นว่ารู้กัน
“อีกอย่างฟีลมันตามธรรมชาติ” ผมบอกมันต่อ
“ถึงจะเงอะงะบ้าง...แต่ก็น่ารักที่สุดอะเมียกู” ไอ้โจพูดต่อ ผมเงียบทำเป็นก้มหน้าก้มตาตัดเมลอน
“หน้าแดงยิ่งน่ารัก เหงื่อออกก็ยิ่งน่ารัก....ปะ ไม่ต้องกินละ จองห้องข้างบนกันเลยไป อ่อยดีนัก” มันล้อผมขำๆ
“เงียบ! ครั้งสุดท้ายแล้วนะ ไม่หยุดเดี๋ยวกูเอามีดแทงเลยนิ่” ผมยกมีดขึ้นมาชูประกอบ มันขำนิดๆแล้วมันก็เปลี่ยนไปคุยกันเรื่องอื่น จนทำให้ผมลืมเรื่องน่าอายเรื่องนี้ไปเลย
SweetSacrifice
_______________________________________ :pig4: :pig4: :z1:
แบบนี้เค้าเรียกว่า จิบๆพออาเจียน
มาเกินมันไม่ดี น้อยเกินก็ค้างเติ่ง
แบบนี้แหละ สุดกำลังดี ฮ่าๆๆๆๆๆ
สำหรับสิ่งที่ทุกคนรอมันก็มาแล้ว
อ่านตอนนี้จบก็อย่าลืมเรื่องนี้นะ
-
น่าร้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
หวานกำลังดี
อ่านแล้วอมยิ้มแก้มตุ่ย
เขียนบท NC อันนี้ได้ไม่เหมาะกับคนเขียนเลย
คนเขียนเรื่องนี้ซาดิสแถมช่ำชองมาก พอๆ กับคนโพส :really2:
ปล. คนไม่เคยแอบมาอ่าน :3129:
+1
-
หวานกันแบบนี้บ่อยนะ ชอบมาก :z1:
-
ออร์เดิร์ฟมาแล้วววว :z1:
ตั้งตาเฝ้ารอเมนคอร์สต่อปายยยยย :-[ :-[
-
หยอดวันละนิด จิตแจ่มใส :z1:
-
หวานจิงแค่นี้พี่โจก้อพานัทกินข้าวโรงแรมแล้ว
ถ้า :oo1: จะพาไปไหนเนี่ย
-
นัท นัท ทำไมน่าร๊ากกกกกกกกกกกก เย่างนี้เนี๊ย
ดูดิ่ โจ หลงเลย
ฮ่าๆๆ
-
5555 อีกคนหยอด อีกคนยั่ว(โดยไม่รู้ตัว)
-
หวานจนนัทเขิน โจถึงขั้นพาเลี้ยงโรงแรม ได้ถึงขั้นนู้นแล้วจะพาไปเลี้ยงไหนละเนี่ย
-
โจมีพัฒนาการที่ดีขึ้นนะเนี๊ยะ
รอแบบจัดเต็มอยู่นะโจ :oo1: :oo1:
+1 จ้า
-
โจก้าวหน้าขึ้นแล้วนะเนี่ย
เล่นหวานกันแบบนี้รู้มั้ยว่าอ่านไปเขินไปเนี่ย :o8:
-
อ่านะพอเป็นของหวาน
แต่ก็ยังรอชุดใหญ่ คอมโบ้เซท
-
ก้าวหน้าความหวานขึ้นนะเนี่ยคู่นี้ :-[
รอชุดใหญ่อยู่นะ
:oo1:
-
ตอนนี้หวานพอดีๆ แต่อยากหวานมากกว่านี้น่ะ :impress2:
-
อาหารมื้อนี้มีรสเดียวเลยนะเนี่ย หวานมาก :m3:
:pig4:สำหรับตอนที่19 ค่ะ
-
:o8: :o8: :o8:
-
น่าร้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
หวานกำลังดี
อ่านแล้วอมยิ้มแก้มตุ่ย
เขียนบท NC อันนี้ได้ไม่เหมาะกับคนเขียนเลย
คนเขียนเรื่องนี้ซาดิสแถมช่ำชองมาก พอๆ กับคนโพส :really2:
ปล. คนไม่เคยแอบมาอ่าน :3129:
+1
ขอบคุณสำหรับข้อมูลทุกกระบวนท่าคะ
-
:impress2: :impress2:น้องนัทพอเขินและอาย แล้วโหดว่ะ
-
ผิดคาดไปนิด
มาแบบน้ำจิ้ม ชวนให้หาของหนักมาจิ้ม
-
เหมือนจะค้างเลยอ่ะ
:z3: :z3: :z3: :z3:
-
แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยไอ้พี่โจมันนี้ทะลึ่งทะเล้นจริงๆ
-
เขินแทนนัท หวานซะจนมดกัดแล้วเนี่ย :o8:
-
จะนั่งนับซ่ะว่าได้กี่ครั้ง
เอิ๊กกกกกกก
-
ชอบคู่นี้ ไม่หวานไป ไม่ขมไป
-
:z1: น้องนัทเซะซี่ นี่แบบน้ำจิ้มๆนะนี่ อิอิ อิพี่โจแววหื่นสงสัยเก็บกด
-
อิอิอิอิ น่ารัก
มาแบบพอยั่วน้ำลาย
-
แค่นี้ก็ดีแล้ว
อิอิ ดีใจที่ทั้งสองคนเริ่มเข้าใจกันมากขึ้น
-
โจคงครึ้มอกครึ้มใจเป็นแน่แท้ เพราะไม่คิดว่าจะได้ แม้จะเป็นแบบซอฟ ๆ ก็เหอะ
+1 ให้น้องเตอร์กับ น้องหวาน ส่วนป้า หาไม่เจอ รอก่อนละกัน
-
^
^
อะ เจอยังย่ะ!
-
นี่เองที่มาของคำว่า
"หลอกให้อยากแล้วจากไป!"
-
หวานได้โดยละม่อม
โจนอนคุยกับนัท
น่ารักดี
แล้วก็คุยกันเรื่องสาวๆ
ไม่หึงกันซะด้วย
คู่นี้..จะมาแรง
อิอิ
..ไม่ยักกะรู้ว่า คนแต่ง โรมานซ์มั่ก..
ยังงี้ ถึงไม่กล้าคุยเอ็มด้วย
โรมานซ์ไม่เป็นง่ะ หุหุ
-
ชักจะมีเงื่อนงำ
จะได้อีกคู่
นอกจากนิยาย
นัท - โจ
สื่อรัก
อู้หู
-
nc เบาๆ แต่ถูกใจ
-
โจได้นิดหน่อยแค่นี้ยังหลงเพ้อสะขนาดนี้
ถ้าเจอแบบเต็มๆละจะขนาดไหน
อยากรู้จริง
:-[
-
อยากจะตะโกนดังๆ โจมันทะเล้น หื่นได้ใจจริงๆ
-
:o8: น่ารักขึ้นทุกวันะคู่นี้อ่า :L2: :L2:
-
ใส ๆๆ นะคะ่ ตอนเนี่ย หุ ๆๆ :z1:
ชอบตอนนัทนอนบนตัวโจที่สุด แบบน่ารักกกกก ชอบมาก :m4:
ปล. อ่านแล้วนึงถึงบุฟเฟ่ที่เคยกิน 55 แบบเด็กบ้านนอกไปกินบุฟเฟ่ในเมืองหลวงครั้งแรก *-*
อุตส่าเก็บของอร่อยๆๆไว้กินชิ้นสุดท้าย ลุกไปเอาขนมแปปเดียวเท่านั้นแหละ...มันเก็บซะเรียบเลย
(แบบมุงลุกเมื่อไรกรุเก็บ!! -_-)
มึงจะรีบเก็บไปไหนนนน กูลุกไปแปปเดียว คิดแล้วเครียด !!! :angry2:
ปลล. แค่เจอคำว่า 'บุฟเฟ่' บ่นซะยาวเชียว 555+ :laugh:
-
เริ่มจาก เบา ๆ แล้วก็ค่อย ๆ :o8: :o8: :o8:
-
โจ..อย่างหื่นเลยอ่ะ
-
โจอี้ขี้แซวเจรงๆ แซวแบบนี้นัทเค้าเขินนะ :o8:
-
อิอิ ป้าเขียนฉากไปกินบุฟเฟ่ต์จนได้ เป็นตัวเองไปป่ะ อิอิ :laugh:
มา + เด้อ o13
-
:-[น่ารัก อ่านแล้วยิ้ม ค่อยๆเป็นค่อยๆไปนะโจเดี๋ยวนัทถีบ 555
-
น่ารักมากเลยฮะเรื่องจัส กะ โน
เกิดมาไม่เคยอ่านเรื่องไรสนุกอย่างนี้เลยฮะ
ขอบคุณพี่หวานกะพี่ปุ๋ยนะฮะที่สละเวลาอันไร้ค่าไร้สาระมาเขียนเรื่องไร้สาระให้พวกเราได้อ่านกัน
ใจมากๆอ่ะฮะ
o13
-
พลาดดดดดดด ไม่ได้อ่านเรื่องนี้ตั้งแต่ต้นได้ไงเนี่ย
เสียใจอ่ะ
อ่านรวดเดียวจนมาถึงตอนนี้เลย ชอบตัวละครมาก
ติงต๊องได้มีหลักการ
เกรียนได้จังหวะมาก
กดบวกวันนี้ไปก่อน เดี๋ยวตามมากดซ้ำห้าวันติด
เจอคุณคนแต่ง sweetsacrifired ด้วย กดบวกไปอีกหนึ่ง
-
น่ารักมากเลยฮะเรื่องจัส กะ โน
เกิดมาไม่เคยอ่านเรื่องไรสนุกอย่างนี้เลยฮะ
ขอบคุณพี่หวานกะพี่ปุ๋ยนะฮะที่สละเวลาอันไร้ค่าไร้สาระมาเขียนเรื่องไร้สาระให้พวกเราได้อ่านกัน
ใจมากๆอ่ะฮะ
o13
สันดาน
ยังจะหาเจอนะ อีเหี้ย
แหม พี่หวานก็ไร้สาระมาแต่ไหน
ไม่ได้มีเวลาสรรหาสาระเรื่องเหี้ยๆ ระยำ จัญไรอย่างมึงหรอกน้องเก่ง
ขอบคุณน้องเก่งสละเวลาแสนอัปรีย์ ที่ล้ำค่าอย่างยิ่งแวะเข้ามาสาระแน
อิอิ
ปล.มึงไปเขียนตอนใหม่เรื่องลับฯสิ สันดาน นิยายเล้าส่งแล้วมึงเอาตอนใหม่มาลงสิ ตามเมียมึงมาด้วยกูคิดถึง
:z3:
-
ใครนะที่ถามเรื่องตายแฝด โจ๊กกุ้ง ใช่มะ
ตายแฝด
แฝดคืออย่างน้อยต้องมีสองคนขึ้นไป
ตายแฝด คือนิยามที่หวานเย็นคิดเองว่า ถ้านัทมีชู้กี่คน โจจะจัดการให้มันตายพร้อมกัน ทั้งชู้และเมีย เป็นการเปรียบเทียบประมาณนั้น ไม่ได้จำกัดว่ามันจะมีชู้แค่คนเดียว จะกี่คนก็ตาม กูจะเอาให้สาสม หึหึหึ
แล้วก็ขอบคุณมากๆสำหรับคนที่กดบวกให้
มีคนเมนต์ว่าอ่านน้องโจแล้วรู้สึกถึงโคอาล่า
เหอๆ ใครแต่ง หวานแต่ง อะนะ
แม้จะมีคนเคยด่าหวานกับน้องโคอาล่า ว่า
มึงกับมันสันดานพอกัน ตัวนึงเหี้ย ตัวนึงตะกวด ก็เถอะ เหอๆ
:z3:
น้องโจ ไม่เหมือนน้องโคอาล่าหรอก อย่างน้อย มันก็สูงกว่า สันดานก็ไม่เหมือน
กร๊ากกกกก
:m20:
-
อ่านแล้วแบบ คู่นี้ต้องเป็นผัวเมียกันจริงๆ แน่ๆ เลย
เทคแคร์กันซะขนาดนั้น :-[
-
:m15:ขอโต๊ดน้าคับทุกคน
เมื่อวานเตอร์วุ่นว๊ายวุ่นวาย ฮ่าๆ
มาอ่านกันต่อนะค้าบ :o8:
(20)
นัทมันน่ารักนะ
อะ แน่นอน เมียกู อิอิ
กูคงต้องหาวิธีตะล่อมเมีย แม่งจะรอให้มันพร้อม ชาติหน้าก็ไม่รู้มันจะพร้อมมั้ย
จัดดินเนอร์ใต้แสงเทียน แล้วจบที่บนเตียง จะดีมั้ยวะ?
ถ้าไปที่ร้านอาหาร เดี๋ยวมันเมา กูต้องแบกกลับมา
ไม่เอาๆ เดี๋ยวแม่งด่ากูฉวยโอกาสตอนเมา
จัดที่ห้องไอ้นัทแล้วกันวะ กูว่าก็ไม่ต้องถึงขนาดจัดเต็ม แต่ให้มันดูเป็นข้าวมื้อเย็นที่พิเศษขึ้นมาหน่อย
ตกลงจัดที่ห้องไอ้นัท
ถ้ามันถามว่าเนื่องในวันอะไร กูจะตอบว่าไงดีวะ?
เนื่องในโอกาสอยากปี้มึง…..ไม่ไหวๆ คำตอบนี้ไม่ผ่านๆ กูตอบแล้วกูอดแน่ๆ
.
.
.
.
.
ตอนนี้กูกำลังเดินซื้อของเตรียมไว้สำหรับคืนนี้
อืมๆ
เจล
ถุงยาง
เทียนหอม
ครบยังวะ
เดี๋ยวของกินไปสั่งร้านอร่อยที่นัทมันชอบ ของหวานด้วย ซื้อไวน์ดีๆไปสักขวด กูไม่อยากให้มันเมา เอาแค่กรึ่มๆก็พอ ให้มีสติยินยอมตัดสินใจว่าจะเป็นของกู ฮุฮุฮุ
เพลงบรรเลงช้าๆซึ้งๆ ด้วย เดี๋ยวกูแวะกลับไปเอาที่บ้าน
.
.
.
.
‘อยู่ไหนวะ แผ่นเพลงบรรเลงของกู’ มันเป็นเพลงที่กูโหลดมา มันเป็นเพลงพวกประกอบหนังซีรีย์เกาหลี กูเคยฟังตอนแม่กูดูหนังดูซีรีย์เกาหลี แล้วมันเพราะดี กูหาเลยเก็บไว้ เผื่อมีโอกาสได้ใช้
‘เจอแล้ว หลบมุมอยู่นี่เอง มีโอกาสทำประโยชน์แล้วนะมึง ผัวเมียจะได้เอากันเพราะมึงนี่แหละ ฮุฮุ’
พอหาเจอ กูเดินลงบันไดไปชั้นล่าง แม่กลับมาพอดี
“อ้าวโจ แม่นึกว่ากลับบ้านไม่เป็น”
“สวัสดีครับแม่ ลูกก็กลับบ้านเป็นดิ คิดถึงแม่สุดๆเลยนะ”กูไหว้ผู้หญิงที่กูรักมากที่สุด แล้วเดินเข้าไปกอด ไม่ลืมหอมแก้มทั้งสองข้าง
“ไม่ต้องมาทำเป็นอ้อนแม่เลย วันนี้นอนบ้านมั้ยลูก”แม่เอามือลูบหัวกู คิดถึงเหมือนกันไม่ได้กอดแม่หลายวัน
“ลูกกลับมาเอาของเฉยๆ” กูรู้สึกผิดนิดๆที่ไม่ได้กลับบ้านมาหาแม่บ้าง
“งั้นอยู่กินข้าวเป็นเพื่อนแม่ก่อนแล้วกัน”
“แต่ลูก” จะเอาไงดีวะ ของที่เตรียมไว้คืนนี้ กับข้าวอะไรซื้อมาหมดแล้ว อยู่ในรถอะ
“ไหนว่าคิดถึงแม่ไง พี่โจ้ก็อยู่ไกล จีก็อยู่ต่างประเทศ แล้วโจก็ไม่ค่อยอยู่บ้านอีก”
“โหแม่ แม่ไม่ต้องมาทำงอนลูกเลยนะ โจไม่อยู่ดีใจล่ะไม่ว่า คนแก่สองคนได้สวีทกันน่ะ”
“ใครแก่ๆ แม่จะฟ้องพ่อ ชริ จะไปไหนก็ไป ว่างๆพานัทมาเล่นบ้านบ้าง ไปอยู่กับน้อง อย่าเอาเปรียบน้องล่ะ ค่าน้ำ ค่าไฟ ค่าห้อง อย่าให้น้องจ่ายคนเดียว ”
“คร้าบบบบบ ไว้วันหลังลูกจะพานัทมานอนบ้านแล้วกันนะครับ เดี๋ยวลูกกลับนะครับแม่”
“ไม่อยู่กินข้าวกับแม่ก่อนจริงๆเหรอ”
“วันนี้ไม่ได้จริงๆครับ”
“ย่ะ ” แม่ค้อนให้กู
“แม่อะ อย่างอนสิครับ ลูกไม่สบายใจนะ วันนี้มันไม่ได้จริงๆนะครับ แม่ก็รู้ ปกติลูกไม่พลาดอาหารฝีมือแม่หรอกนะ”
“จ้า แต่วันหลังพานัทมาด้วยนะ แม่ชอบๆ เห็นนัทแล้วคิดถึงเจ้าจี เตี้ยเหมือนกัน คิคิ”
“เดี๋ยวจีมันก็สูงแล้วแม่ มันยังเด็ก แต่นัทน่ะ คงไม่สูงไปกว่านี้แล้ว น่าจะอ้วนอย่างเดียว ฮ่ะๆฮ่าๆ”
“ดูๆนิสัยไม่ดี ว่าน้องนัทอย่างนั้นได้ไง ลูกคนนี้” แม่ก็ว่าไอ้นัทเตี้ยเหมือนกันนั่นแหละ
“คร้าบ ลูกกลับแล้วนะแม่ สวัสดีครับ” กูไหว้ลา แม่พยักหน้าให้แล้วเดินไปส่งกูที่รถ
จะว่าไปกูก็ไม่ได้กลับบ้านมาสักพัก แม่คงคิดถึง ไว้เสาร์อาทิตย์นี้ถ้าไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง กูจะพาไอ้นัทกลับไปนอนบ้านแล้วกัน
.
.
.
.
.
วันนี้กูว่าง พอดีว่าตอนเช้าอาจารย์มีเหตุขัดข้องเลยมาสอนไม่ได้ เลยสั่งงานไว้ให้พวกกูทำส่ง กูทำเสร็จแล้ว แป๊บเดียวเสร็จ รีบทำจะได้เอาเวลลามาคิดแผน ส่วนตอนบ่ายไม่มีเรียน เลยไปเตรียมของคืนนี้ไง
ไอ้นัทมันมีเรียนทั้งวัน เลิกบ่ายสี่โมงเย็น
โทรหามันดีกว่านี่ก็สี่โมงแล้ว
“สวัสดีครับ”เสียงใสรับโทรศัพท์ผัวเชียว
“นัท มึงเลิกยัง”
“เลิกแล้ว แต่กูจะไปหาข้อมูลทำรายงานกลุ่มกับพวกไอ้โอ๊ตที่ห้องสมุดก่อน”
“แล้วมึงจะกลับกี่โมง”
“ไม่รู้อะ”
“กูให้เวลามึงแค่ทุ่ม เสร็จไม่เสร็จ มึงต้องกลับ”
“อืมๆ น่าจะทัน แค่หาข้อมูลกับแบ่งงาน แล้วมีไรรึป่าว”
“มึงอยากรู้ก็รีบกลับสิวะ”
“เออๆ เสร็จแล้วจะรีบกลับ”
“อย่าให้กูรู้ว่าเถลไถลไปอ่อยใครที่ไหนล่ะ”
“เออ!! ไอ้เหี้ย แค่นี้นะ”แล้วมันก็ว่างหูไป กูได้ยินเสียงแว่วๆจากเพื่อนมันว่า ‘ผัวโทรตามเหรอมึง’
ก็ไม่มีอะไร กูรอมัน กูแค่จะเอาโต๊ะญี่ปุ่นมากางเอาผ้าสีขาวมาปู แล้วจัดจานสเต็กสองที่ แก้วไวน์ มีเชิงเทียนกับแจกันดอกกุหลาบหนึ่งดอกว่าอยู่ข้างๆ กูไม่วางตรงกลางเดี๋ยวบังหน้ากูกับมัน
บนโต๊ะข้างเตียงมีอ่างแก้วใบเล็กๆ มีดอกมะลิลอยอยู่ กูเอามาจากบ้าน
รอมันมากูค่อยจะจัด หึหึหึ แค่นี้จัดแป๊บเดียวเสร็จ ชิวๆ
กริ๊งงงง กริ๊งงงงง
เสียงโทรศัพท์กูเอง พ่อกูโทรมา
“สวัสดีครับเฮีย”
“ได้ข่าวว่าเอ็งกลับบ้างมาทำร้ายจิตใจแม่เหรอวะ” ทำเสียงเข้มเลยพ่อกู แม่กูอยู่แถวนั้นแน่ๆ เข้มเอาใจเมีย ฮ่าๆ
“ไม่ได้ทำนะพ่อ”
“เอ็งว่าแม่เอ็งแก่ เค้ามาฟ้องพ่อ”
“ฮ่าๆ ไม่ได้ตั้งใจนะพ่อ แม่งอนไปเลย”กูพูดขำๆ
“เอ็งกล้ามากเลยนะ มาหยามผู้หญิงของข้าถึงในบ้าน” คำพูดซะเท่เชียวพ่อกู
“คร้าบบบ ขอโทษคร้าบบบ แม่อยู่แถวนั้นอะดิ ทำเป็นขึงขังนะพ่อ”
“เออสิวะ แล้วกลับมาบ้านบ่อยๆด้วยนะ คนแถวนี้เค้าคิดถึง” ได้ยินเสียงแม่แว่วๆว่า ใครคิดถึง ไม่มีหรอก ฮ่าๆ
“ได้ไงพ่อ ให้ผู้หญิงของตัวเองมาคิดถึงชายอื่นได้ไง”
“ไอ้โจ!!! เพื่อนเล่น? เดี๋ยวตบกบาลแยก กวนจริงๆ”
“คร้าบๆ ไว้โจจะกลับไปบ่อยๆนะพ่อ”
“เออ!! แค่นี้แหละ ”
“คร้าบบบบ”
ขำว่ะ พ่อแม่กูน่ารักนะ พ่อกูน่ะดูดุแต่ใจดีขนาดไอ้นัทตอนที่ไปนอนบ้านกูครั้งแรกมันยังกลัว
หลังจากคุยโทรศัพท์กับพ่อ กูก็ไปอาบน้ำทาแป้งตัวหอมมานอนเล่นนั่งเล่นรอไอ้นัท
เมื่อไหร่จะกลับวะ
ง่วง
กูกำลังเคลิ้มๆแต่ยังไม่หลับ ได้ยินเสียงเปิดประตู
แกร๊ก แกร๊ก กริ๊ก
สงสัยมันจะมาแระ กี่โมงแล้ววะ อ้อ หกโมงครึ่ง
“ไหนอะ”พอปิดประตูมา คำถามแรกที่มันถามกู
“ไหนอะไร”
“ก็มึงบอกว่า ‘อยากรู้ให้รีบกลับ’ เนี๊ยะรีบสุดๆแล้วนะ”
“อ้อ ก็ไม่มีอะไรกูอยากให้มึงรีบกลับเฉยๆ ”
“ไอ้สัดโจ นิสัย กูรีบก็รีบ หิวก็หิว แม่ง เหนื่อยก็เหนื่อย ” ขี้บ่นว่ะ
“เออๆ มึงไปอาบน้ำก่อนไป”
“กูไม่ไปไหนแล้ว มึงออกไปซื้อข้าวเข้ามาให้กูเลยนะ”
“เออน่ะ มึงไปอาบน้ำไป อาบเสร็จได้แดกเลย” กูเอาผ้าเช็ดตัวกับเสื้อผ้ามันยัดใส่มือไอ้นัทแล้วผลักมันเข้าไปในห้องน้ำ
“ให้มันจริงเถอะ”ก่อนปิดประตูห้องน้ำยังทำตาขึงขู่กูอีก สันดาน
นัทมันอาบน้ำนาน อย่างน้อยครึ่งชั่วโมง กูเลยจะใช้เวลาช่วงมันอาบน้ำเตรียมทุกอย่างที่กูวางแผนไว้ มันออกมาได้กินเลย
เรียบร้อย จัดโต๊ะ เปิดเพลง เปิดโคมไฟ จัดเทียนหอม
ส่วนเจลกับถุงยาง กูซ่อนไว้ที่หัวเตียง หึหึหึ
ไม่นานหลังกูจัดทุกอย่างเรียบร้อยไอ้นัทมันก็อาบน้ำเสร็จ เดินเช็ดผมออกมา มองบรรยากาศในห้องอย่างอึ้งๆ
กูยิ้มหวาน เดินไปจูงมือมันมานั่งขัดสมาธิที่โต๊ะ ส่วนกูอ้อมไปนั่งฝั่งตรงข้าม
“อะไรน่ะ”
“สเต็กไง ร้านที่มึงชอบ”
“ไม่ใช่ หมายถึงวันพิเศษอะไร”
“ไม่มี กูพอใจ กูอยากทำ”
“แค่นั้น”
“เออ จะแดกมั้ย ไม่แดกกูแดกแทน ”
“กินดิ ” มันเลิกถามแล้วตั้งหน้าตั้งตากิน คงจะหิวมาก
“มึงชอบมั้ย”
“ชอบ เพลงเพราะนะ ”
“อือ กูเอามาจากบ้าน”
“กลับบ้านมาเหรอ”
“อืม แม่กูบอกพามึงไปเล่นบ้านด้วย กูว่าจะไปเสาร์อาทิตย์นี้แหละ”กูอมยิ้มมองหน้ามัน มันเขินพยักหน้ารับรู้“กลับบ้านกับกูนะ แม่ย่าพ่อปู่ เค้าคิดถึง”
“อือกลับก็ได้ ไอ้สัดโจมองอยู่ได้ ไม่เคยรึไงวะเดี๋ยวเอาส้อมทิ่มตาซะหรอก กินเข้าไปๆ”มันเอาส้อมจิ้มเนื้อในจานของกู ที่กูหันไว้ ยัดเข้าปากกู แหมอยากป้อนก็ไม่บอก
“กูซื้อเค้กช็อคโกแล็ตมาด้วย กินเสร็จแล้วค่อยกินเค้กนะ”
“มีเค้กด้วยเหรอมึง เย้ๆ ซื้อมาเยอะป่าว”
“ปอนด์เดียว เจ้าของร้านถามหามึงด้วย เห็นว่าเพิ่งซื้อเครื่องอบพาย อบขนมเหี้ยไรไม่รู้มาใหม่ เค้าจะทำให้ชิมฟรี”พอดีเจ้าของร้านเป็นลูกพี่ลูกน้องของไอ้ชดน่ะ กูกับนัทไปซื้อขนมบ่อย เลยสนิทกันระดับหนึ่ง
“เหรอๆ วันหลังพากูไปด้วยนะ”
“ครับที่รัก”ไอ้นัทมันกลับมาเขินอีกครั้ง
บรรยายกาศผ่านไปได้ด้วยดี สเต็กหมด ต่อด้วยเค้ก กูกับมันช่วยกันเก็บข้าวของที่กินไปล้างแล้วกลับมานั่งซบกันฟังเพลงจิบไวน์ภายใต้บรรยายกาศโรแมนติก
“นัทครับ”
“หือ ”มันหงายหน้าจากที่ซบไหล่มองหน้ากู เราสองคนมองตากัน จนกูค่อยก้มหน้าเข้าไปใกล้มันเรื่อย เหมือนมันก็คงรู้ว่ากูจะทำอะไร เพราะมันก็ค่อยหลับตาเงยหน้ารอรับจูบของกู
กูจูบมันอย่างอ่อนโยน ไม่ผลีผลาม จูบเนิบนาบค่อยๆรุกเร้า มือลูบไปตามเนื้อตัวมันอย่างแผ่วเบา ปากเราแยกจากกัน ตานัทมันยังหลับตาพริ้ม กูจูบตามลำคอขาวๆของมันต่ำลงๆเรื่อย กระดุมเสื้อชุดนอนของนัท ค่อยๆถูกกูปลดออก
ทีละเม็ด
ทีละเม็ด
จนไม่เหลือ
ไอ้นัทยังคงหลับตาพริ้ม ครางในลำคอ
กูวกขึ้นไปจูบปากมันอีกครั้ง คราวนี้เป็นจูบที่ร้อนแรงมากขึ้นกว่าเดิม มือกูกำลังจะสอดเข้าใต้กางเกงของมัน
ก๊อกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
แล้วกูกับมันก็ต้องสะดุ้งตกใจ ไอ้นัทลืมตาโพลง กระเด้งตัวลุกนั่งบนเตียง อะไรที่ฟูฟ่องมันก็แฟบไปหมด
สัดหมา กูกำลังจะได้ปี้เมีย เหี้ยตัวไหนมาเคาะประตูวะ ถ้าเรื่องไร้สาระนะ กูจะด่าให้
แม่งกูเสียเงิน เสียเวลา เสียสมองวางแผน ระยำ เสียอารมณ์ชิบหาย
กูเปิดประตูไอ้ชดยืนก้มหน้าก้มตาอยู่หน้าประตู
“มีเหี้ยอะไรวะ สัดชด กูกำลังเข้าได้เข้าเข็มไอ้เหี้ย” มันสะดุ้งเงยหน้ามองกู เฮ้ย หน้าตาแม่งแย่ว่ะ ตาแดงๆเหมือนมันร้องไห้มาเลยเว้ย
“กะ กู กู ขอโทษ งั้น งั้น กูไม่กวนแล้วว่ะ มึงต่อเลยๆ”มันพูดตะกุกตะกัก แปลกๆ เฮ้อ ส้นตีนบอกกูตอนนี้ไม่ทันแล้วมึง
“ไม่เป็นไร กูพูดเล่น เข้ามาก่อนๆ”
“สวัสดีครับพี่ชด เข้ามาก่อนครับ”ไอ้นัทมันทำตัวเป็นเจ้าบ้านที่ดีพาแขกไปนั่งหาน้ำให้กิน ว่าแต่กระดุมเสื้อมึงไปติดเมื่อไหร่วะ ฮ่าๆ
“พี่ขอโทษที่มารบกวนดึกๆนะครับ”
“ไม่เป็นไรครับ พี่ชดกินข้าวมารึยัง วันนี้นอนนี้เลยนะครับ มันดึกแล้วเดี๋ยวนัทจัดที่นอนให้”
“พี่กินมาแล้วครับ ขอบคุณครับ”
“โจ มึงหาเสื้อผ้ากู ให้พี่ชดดิ พี่ชดจะได้อาบน้ำ”
“คร้าบที่รัก ”กูเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้าหยิบชุดนอนไอ้นัทกับผ้าเช็ดตัว แล้วก็แปรงสีฟันอันใหม่มาให้ไอ้ชด
“ขอบใจนะมึง” ชดมันรับเสื้อผ้าไปจากกูแล้วเดินเข้าน้ำไป ส่วนน้องนัท มันเอาผ้าที่ใช้ปูนอนดูทีวีมาปูข้างเตียงให้ไอ้ชด พร้อมกับหมอนและผ้าห่มของกู กูไปยืนมองมัน
“เอาของมึงให้พี่ชดก่อนนะ เดี๋ยวมึงใช้ผ้าห่มกับกูไปก่อนโอเค๊ ” จ้าที่รัก จะเอาไงก็เอา
ไม่นานไอ้ชดมันก็อาบน้ำเสร็จ
“ชด มึงมีเรื่องอะไรวะ”
“กู กู ฮึกๆ ฮือๆ”อ้าวไอ้เหี้ย แล้วกูจะรู้เรื่องมั้ยวะ เสือกร้องไห้ก่อน แล้วรู้มั้ยเมียที่รักกูอยู่ไหน โน้น ไปกอดปลอบลูบหัวลูบหาง โอ๋ไอ้สัดชด
แม่งเอาก็ไม่ได้เอา แล้วยังมายืนมองเมียกอดโอ๋ชายอื่นอีก
ส้นตีน ชีวิตกูรันทดเหี้ยๆ
เหี้ยชดช้อย กูหยวนๆให้ เพราะมึงเป็นเพื่อนกู แล้วก็มาซะโศกสลดขนาดนี้ กูจะใจร้ายได้ลงคอที่ไหนกัน
เฮ้อ นี่กูอดใช่มั้ย
หวานเย็น
________________________________ :pig4::pig4:
เห้อ เสียดาย เกือบแล้ว
แต่พี่ชดเป็นอะไรหว่าาาา
นั่นสิๆๆๆๆๆๆๆ
ลุ้นกันนต่อพรุ่งนี้น้ะจ้ะ บายยย :bye2:
-
:z13: :z13: :z13:
.................
น่าสงสารพี่โจอะ
พี่ชดเปนอะไรงะ = =
-
ก็คิดว่า "อด" เหมือนกันค่ะ :laugh: :laugh:
ซ้ำเติม :m20: :m20:
-
จัสกะโน 555555555555
-
โดนขัดซะงั้น :laugh:
-
:sad4: :sad4:
สงสารพี่โจ้ เลยอด ..... เมียเลย 555++
พี่ชดช้อยเป็นอะไร ใครทำให้เสียใจ :กอด1: :กอด1:
-
ใครนะที่ถามเรื่องตายแฝด โจ๊กกุ้ง ใช่มะ
ตายแฝด
แฝดคืออย่างน้อยต้องมีสองคนขึ้นไป
ตายแฝด คือนิยามที่หวานเย็นคิดเองว่า ถ้านัทมีชู้กี่คน โจจะจัดการให้มันตายพร้อมกัน ทั้งชู้และเมีย เป็นการเปรียบเทียบประมาณนั้น ไม่ได้จำกัดว่ามันจะมีชู้แค่คนเดียว จะกี่คนก็ตาม กูจะเอาให้สาสม หึหึหึ
......ลึกซึ้ง อิอิ
อ่านต่อนี้แล้วคาดว่าอิพี่โจมันต้องอดเหมือนกันแหละ เพราะมันดูราบรื่นเกิน แอบคิดว่าจะดุเดือดกว่านี่ กร๊ากกกกกกกก
ไม่เป็นไรพี่โจ คราวหน้ายังมี ว่าแต่ชดเป็นไรนะโดนเพื่อนจับกดมาป่าว
-
ตอนนี้ ไอ่โจได้แค่ "เกือบ"
ว่ะฮ่าๆๆ :laugh:
-
:a5: :a5: :a5: o22
ตัดฉับชะงั้นนะคนเรา
-
555555555
อดดดดดดดดดดดดดดดดด
-
แหม พี่โจน่ารักมากอ่ะ
แต่เพราะโอกาสอยากปี้เนี่ย
นิสัยนะ แน่จริงเป็นงี้ทุกครั้งดิ :angry2:
-
555555 ขำโจวางแผนซะดิบดี น่าสงสารจริงๆ ครั้งหน้า คงต่อรออีกนานเพราะนัทรู้ทันเสียแล้ว
แล้วชดมีเรื่องอะไรละเนี่ย
-
กำลังเข้าด้ายเข้าเข็มเลยวู้ย
แต่พี่ชดแอบมีอะไรหว่า??
เกี่ยวกะอิพี่ตั้มป่าวน้ออ
โจ งานนี้ไม่ได้ งานหน้ายังมี ฮ่าๆ :กอด1: :L2:
-
55555555555555
เสียแผนเลยพี่โจ
ที่หลังก็ล่อไปดอนโดตัวเองสิ จะได้ไม่มีคนขัด
แต่คงยากแล้วนะนัทคงระวังตัวแจ
แต่มีชดเป็นอะไรนะ มีชอยมีกิ๊กเหรอ
-
โจอดเลย ลงทุน ลงแรงไปตั้งเยอะ
คนอ่านก็ค้างไปตามระเบียบ :serius2:
-
พี่ชดถูกข่มขืน ฮ่าาาาาาาาาาาาาาาาา
-
ชวดเลยงานนี้..=*=
-
อดทั้งคู่เลย
แบบนี้นัทก็เสียดายแย่สิ
อิๆๆๆๆ
นาน นาน ไอ้คุณสามีตัวดี
จะทำรัยแบบนี้ทีหนึ่ง
มาอดซ่ะเนี๊ยะ
-
พี่ชดเปนไรหว่า
แหมแต่แอบเสีย ดาย :haun4: นะเนี่ย
-
แหม่ๆพี่ชดนี่นะ
ทำเอาโจนัสบราเธอร์วงแตกเลย :laugh:
-
:m20: :m20:อด :oo1:เมียเลย
เอาน่าๆไว้งวดหน้าละกัน
-
แหม่ๆพี่ชดนี่นะ
ทำเอาโจนัสบราเธอร์วงแตกเลย :laugh:
อินสไปเรชั่นจากวงนี้เลย
โจนาสบราเธอร์
+1 จ้ะแม่คุณ
-
แหม่ๆพี่ชดนี่นะ
ทำเอาโจนัสบราเธอร์วงแตกเลย :laugh:
อินสไปเรชั่นจากวงนี้เลย
โจนาสบราเธอร์
+1 จ้ะแม่คุณ
พึ่งตื่นหรือยังไม่ได้นอนเนี่ยป้่า :really2:
-
กะแล้วว่ามันต้องมีเหตุ อดอีกจนได้ :laugh:
-
น่าสงสารโจ กำลังจะลงเสาเอก เป็นอันต้องล้มเลิก เพราะเพื่อนชด
เอาน่า ยังไง นัท ก็เตรียมพร้อมรอเสาลงหลุมอยู่แล้ว 555.....
+1 ให้กับทุกคน ( วันนี้กดได้พร้อมหน้าพร้อมตา ) :z1:
-
ขอให้โจอดต่อไปนะจ๊ะ :laugh: :laugh:
พี่ชดไม่น่ามาขัดเลย :serius2:
-
ชดเป็นอะรายยยยยยยยย ทำไมถึงเข้ามาขัดอย่างเน้ :serius2:
-
อยากรู้ก้ออยากรู้ว่า ชด เปงอาไร :z3: :z3:
แต่ก้อแอบอยากดู หนังสด เหมือนกันนะ กรี๊ดดดดดดดดดดด :-[ :-[
พี่ชด รีบบอกเร็วๆนะ :really2: :really2:
ปล.มาต่อไวด้วยนะจ๊ะ :3123: :3123:
-
สงสารน้องหมา มองตาอะห้อยเยย
555+
-
แหมๆโจ น่ารักนะเราอ่ะ
มีจัดบรรยากาศให้โรแมนติกซะด้วย
ถึงจะมีเบื้องหลังมาจากความหื่นก็เถอะ 555
แบบนี้นัทจะไม่รักได้ไงเนาะ
ส่วนพี่ชดไปเจออะไรมาหว่า
พี่ชดนี่สงสัยจะมีซัมติงกะพี่ตั้มแน่เลยใช่ป่าว
-
เฮียโจลงทุนน่าดูนะนั่น
แต่เกิดไรขึ้นกับพี่ชดหว่า
-
สวัสดีครับทุกคน
วันนี้นุ้งก็มาลงเรื่องต่อจากเมื่อวาน
แอบสังเกตุว่าคนทายถูกก็มีด้วย
แสดงว่ารักโจนัทมาก อิอิ
อ่านต่อเลยจ้ะ
(21)
ผมค่อนข้างแปลกใจอยู่เหมือนกันนะว่าคนอย่างพี่ชดนี่ร้องไห้เป็นเหรอ อีกอย่างวันนี้พูดกับผมซะเพราะเลย มีหางเสียงทุกคำ ตามปกติแกออกจะดูชิวๆ
พี่ชดนอนหลับเป็นตาย เพราะคงเหนื่อยจากการร้องไห้มาอย่างหนัก ตาพี่แกบวมๆ แล้วยังมีคราบน้ำตาหลงเหลืออยู่ที่แก้มทั้งสองข้าง พี่ชดนอนกอดตุ๊กตาปลาโลมาที่ผมได้มาตอนวันเกิดปีที่แล้วอย่างหวงแหน ผมค่อยๆห่มผ้าแล้วลุกออกมาจากเตียงเบาๆ ซึ่งมันเป็นอะไรที่ยากมากเนื่องจากว่าผมกอดปลอบแกในท่าเดิมร่วมสามชั่วโมง เล่นเอาแขนผมชาไปหมด แต่ผมไม่ได้รู้สึกโทษพี่แกเลยนะ ผมกลับยินดีด้วยซ้ำ เพราะนับว่าเป็นโชคดีของผมจริงๆที่เห็นพี่แกฟีลนี้ ผมกล้าท้าเลยว่าผู้ชายคนไหนที่เห็นพี่ชดตอนนี้จะยอมทำทุกอย่างเพื่อทะนุถนอมพี่ชด เพราะพี่แกดูบอบบางและน่ารักมากจริงๆ
“เป็นไง” ไอ้โจทักขึ้นตอนผมเดินออกมาหามันที่ระเบียง ดูเหมือนมันเพิ่งวางสายโทรศัพท์จากใครซักคน
“หลับไปแล้ว สงสารพี่แกจริงๆ เป็นอะไรก็ไม่ยอมพูด เอาแต่ร้องไห้อย่างเดียวเลย” ผมบอกแล้วเอื้อมมือไปดึงบุหรี่ออกมาจากปากมันที่คาบไว้เพื่อรอจุดสูบ มันมองผมอย่างหงุดหงิดแว่บนึงแล้วก็ดึงอีกมวนออกมา แต่ผมไวกว่าผมดึงออกมาจากมือมันทั้งซองบุหรี่และไฟแช็ค
“อะไรอีกเนี่ย” มันถามอย่างหงุดหงิด
“เหม็น อย่ามาสูบต่อหน้ากู กูไม่ชอบ” ผมบอกมันจริงจัง มันพยักหน้าอย่างเซ็งๆ ผมจึงยอมคืนบุหรี่และไฟแช็คให้
“ว่าแต่พี่ชดเป็นไรอะ” ผมถามมันเพราะผมรู้ว่ามันรู้แน่ๆ จากอาการหลังจากที่มันวางโทรศัพท์เมื่อกี้ เพราะมันจะสูบบุหรี่เวลาที่มันเครียดๆ และจากอาการที่แสดงออกทางสีหน้าอย่างชัดเจน
“ไปอยากรู้เรื่องคนอื่นอีก” มันบอกขำๆ แล้วทำหน้ากวนๆแบบ ‘กูรู้ว่ามึงอยากรู้ ยิ่งอยากรู้กูยิ่งไม่บอก’
“งั้นเมื่อกี้มึงคุยกับใคร” เอาดิ ผมว่าคนที่มันคุยด้วยนี่แหละรู้ดี ผมไปถามคนนี้เอาก็ได้วะ
“ไม่บอก” ไอ้โจกวนผม
“อะไรของมึ้ง!!!!!!” ผมโมโหเลยศอกเข้าที่ท้องมันอย่างแรง
“เมียกูขี้เสือกจริงๆ” ไอ้โจพูดลอยๆแต่หน้าตาวอนตีนมาก ผมเลยเตะมันอย่างแรงที่ขา แต่แม่งไม่สะทกสะท้านอะไรเลย
“เออ! กูไม่อยากรู้แล้ว” ผมบอกมันหงุดหงิดแล้วเดินเข้าห้อง
ผมอาบน้ำ ออกมาตั้งใจว่าจะทิ้งตัวลงนอนทันที เพราะผมโคตรจะเหนื่อยเลย แต่พี่ชดแกเล่นนอนแบบไม่รู้ทิศรู้ทางแถมยังกินที่อีก ผมเลยต้องหอบผ้าหอบผ่อนลงมานอนข้างๆเตียง ซักพักไอ้โจที่อาบน้ำเสร็จก็ต้องลงมานอนเบียดข้างๆผม เนื่องจากว่าผ้าห่มที่ห่มอยู่เป็นของไอ้โจที่ผืนเล็กนิดเดียว ทั้งๆที่ไอ้โจเป็นประเภทขี้ร้อนแล้วนะ แต่เจออาการขี้ร้อนของพี่ชดเข้าไปนี่ไอ้โจเด็กๆไปเลย พี่แกเปิดแอร์ซะหนาวจนไอ้โจยังยอมแพ้อะ
“โจ พี่ชดเป็นไรอะ” ผมยังไม่หยุดครับ ผมใช้ลูกอ้อนทั้งน้ำเสียงทั้งท่าทาง ผมมารยาเอาหัวขึ้นไปพิงบนไหล่ไอ้โจ แล้วนอนตะแคงกอดมันไว้ ขาผมก็พาดบนตัวมัน มันก้มมาจูบหัวผมทีนึงแล้วก็ไม่พูดอะไร...แม่ม! กูมารยาชนิดที่เรียกว่าเรยาน้อยๆแล้วแต่ก็ยังไม่ได้ผลอีกเว้ย
“นัทสงสารพี่ชด นัทว่า...ถ้านัทรู้ว่าพี่ชดเป็นไรนัทจะช่วยพี่ชดอะ” ผมบอกมันแล้วเขยิบเข้าไปชิดมันอีก...เอาสิวะ มาซะขนาดนี้แล้วมันต้องอ้าปากพูดสิ ซึ่งจริงๆแล้วผมก็หมายความอย่างที่พูดแหละ ผมอยากช่วยพี่แกจริงๆ ผมเป็นแฟนคลับพี่ชดอะ ถ้าทำป้ายไฟได้ผมทำไปแล้ว
“มันเรื่องของคนสองคน อย่าไปยุ่งเลย” ไอ้โจเริ่มหลุดออกมานิดๆ...แล้วไอ้สองคนนี่ใครวะ พี่ชดกับ....ใครว้า???
“สมมตินะ ถ้านัททะเลาะกับโจถึงขั้นร้องไห้แบบพี่ชด นัทก็คงอยากได้คำปรึกษาจากใครซักคน” ผมยังคงเล่นแผนเดิมต่อไปแล้วพ่นลมหายใจรดคอมันเบาๆ มือก็เลื่อนลงมาลูบตรงเข่ามันช้าๆ
หมับ! ไอ้โจดึงมือผมไปจับตรงน้องชายมัน แม่มเริ่มแข็งขึ้นมาแล้วอะ...เวรแล้วกู ไม่เสือกแล้วก็ได้วะ
ผมดึงมือออกแล้วเขยิบตัวออกห่างทันที แต่ไอ้โจดันขยับตามมาแนบตัวผมอีก
“มึงปลุกขึ้นมา จัดการเลย” มันกระซิบเสียงหื่นๆ
“ไม่” ผมบอกมันเสียงแข็ง มันเขยิบขึ้นมาบนตัวผม ตั้งท่าจะปล้ำผมให้ได้ ผมเลยรวบรวมแรงทั้งหมดแล้วผลักมันออกจากตัวผม แต่ไม่สำเร็จ มันกดคอมันลงมาอย่างหนักแล้วฉกจูบผมทันที
“โจววววว พี่ชดนอนอยู่” ผมบอกมันและสบตามันนิ่ง สื่อให้มันรู้ว่าผมไม่เอาด้วยจริงๆ
“โทรตามไอ้ตั้มให้เอาเมียมันกลับดิ้” ไอ้โจพูดจบก็ตาค้างอารมณ์แบบ ชิบหายกูหลุด! แล้วมันก็ขยับออกไปจากตัวผมแล้วนอนหันหลังให้ผมทันที
“อะไรนะ!” ผมปีนขึ้นไปบนตัวมัน มันบิดจมูกผมเบาๆแล้วดึงผมไปหอมแก้มซะงั้น
“นอนไปเถอะ เดี๋ยวกูปล้ำนะ” มันบอกเสียงจริงจัง ถึงตาผมที่ต้องกลัวมันบ้างแล้ว ผมจึงลงไปนอนตะแคงแล้วกอดมันจากข้างหลัง ผมซุกหน้าตรงแผ่นหลังมันแล้วหอมหลังมันแรงๆ...ตั้งแต่เกิดมาก็เพิ่งจะหลงใหลในกลิ่นของผู้ชายตอนนี้นี่แหละ ให้ตายดิสบู่โพรเท็คสีฟ้ามันหอมจริงๆนะ เดี๋ยวแอบใช้ของมันบ้างดีกว่า
“แต๊ะอั๋งกูอีกละ” มันบอกแล้วพลิกตัวมากอดผม แล้วจูบหน้าผากกับปลายจมูกของผมเบาๆ
“สบู่มึงหอมอะ อย่าเปลี่ยนกลิ่นนะ ถ้ามึงเปลี่ยนกูจะไปสูดจากคนอื่น” ผมบอกมันขำๆเลยโดนมันดีดปากเข้าให้
“ไอเหี้ย เจ็บ” ผมบอกมันแต่จริงๆแล้วไม่เจ็บเท่าไหร่หรอก เพราะมันดีดแบบเบาๆเหมือนแกล้งผมมากกว่า
“มึงปากเสียเอง ช่วยไม่ได้” มันด่าแต่จับคางผมแล้วสำรวจปากผม...โดยปากมัน มันเลียเบาๆตรงริมฝีปากผมแล้วดุนลิ้นเข้ามาข้างใน ผมเผยอปากรับอย่างอัตโนมัติ เราสองคนดูดปากกันจ๊วบจ๊าบ อาจเพราะห้องมันเงียบมั้งผมเลยได้ยิน
“บ๊ะๆ เกรงใจกูมั่ง” เสียงพี่ชดดังออกมาจากบนเตียง พวกผมสองคนผละออกจากกันทันที ต่างคนต่างนอนหันหลังให้แก่กันกับขาของเรายังคงเกี่ยวกันเอาไว้
ไอ้โจขับรถไปส่งพี่ชดแล้วตีรถกลับไปบ้านมันเลยทันที เนื่องจากแม่มันโทรมาบอกว่าจะออกไปนวด ส่วนพ่อไปทำงานต่างจังหวัดจะกลับมาก็ตอนเย็นๆ ถ้ามันจะไปเฝ้าบ้านให้จะดีมาก เหตุผลของไอ้โจไม่ได้ไปเฝ้าบ้านหรอกครับ จริงๆแล้วแม่มันทำถั่วเขียวต้มน้ำตาลกับมัสมั่นไก่ไว้ล่อให้ลูกชายกลับบ้าน แล้วก็สำเร็จซะด้วย เพราะไอ้นี่กระดิกหางรีบกลับบ้านทันที
“โจ กูอาบน้ำก่อนนะ” ผมบอกมันเนื่องจากว่าก่อนจะออกมายังไม่อาบเลย
“อือ นอนแช่น้ำในอ่างดิ” มันบอกผม เพราะผมเคยบอกมันว่าถ้าเหนื่อยๆแล้วผมได้นอนแช่น้ำอุ่นจนตัวเปื่อยนะผมคงมีความสุขมาก
“สุดยอดดดดดดด งั้นกูไปเปิดน้ำเลยนะ” ผมบอกมันแล้ววิ่งจู๊ดขึ้นไปบนบ้านทันที
ผมนอนดูทีวีรอ ซักพักไอโจก็เดินเข้ามาพร้อมกับกล่องขาวๆดูหรูหรา มันวางกล่องลงแล้วแก้ผ้าต่อหน้าต่อตาผม แต่ไม่แก้หมดมันเหลือกางเกงในไว้ตัวนึงแล้วเดินไปหยิบผ้าขนหนูจากนั้นก็หยิบกล่องขาวๆเดินเข้าห้องน้ำไป...อ้าวไอ้นี่ กูอุตส่าห์นอนรอน้ำอุ่น แม่งชิงตัดหน้า ผมรีบคว้าผ้าขนหนูแล้ววิ่งปรู๊ดเข้าห้องน้ำทันที แต่เหมือนจะไม่ทันเพราะไอโจไปนอนแอ้งแม้งอยู่ในอ่างแล้ว แถมมีการจุดเทียนหอมกลิ่นแบบส้มๆซะด้วย มันเย้ายวนใจผมจริงๆ
“ลงมาดิ” มันเรียกผม นับว่าค่อนข้างใจดีกับผมนะเพราะโคตรจะมีน้ำใจ ที่สำคัญมันยังใส่กกน.อาบ ทำให้ผมไม่เคอะเขินที่จะลงไปอาบด้วยกัน...แต่เอาเข้าจริงๆก็อายหน้าแดงเลยแหละ แล้วกว่าจะลงไปอาบได้ก็ยืนทำใจอยู่นาน แต่สุดท้ายทนแรงต้านของน้ำอุ่นกับกลิ่นหอมๆไม่ไหว
ไอ้โจดึงผมไปนอนบนตัวมัน แล้วแม่งมีการเอาแขนมาสอดไว้ตรงเอวผมรั้งผมไม่ให้ไปไหนอีก
“ขอให้ได้ลวนลามเน๊อะ” ผมบอกประชดมัน
“อยากกอดมึงผิดตรงไหน” มันบอกแล้วหลับตาพริ้ม ค่อยโล่งใจและแอบดีใจเล็กๆที่มันโรแมนติกไม่หวังจะฟันผมอย่างเดียว
“ดีใจ” ผมบอกมันลอยๆ ขณะหลับตานอนบนตัวมัน
“อะไรเหรอ”
“ที่มึงทำให้กูไม่หวังแค่อยากจะฟันกูอย่างเดียว” ผมบอกแล้วจูบคางมันเบาๆ
“หวังดิ แต่มึงพูดงี้กูไม่กล้าเลยอะ ฮ่าๆ” มันบอกแล้วกอดผมแน่นๆ
“หมั่นเขี้ยว คนชอบดักคอ” มันบอกแล้วขำ ผมก็ขำไปด้วย
“ไอ้เวร” ผมด่ามัน แล้วนอนหลับตานิ่งๆบนตัวมัน รู้สึกผ่อนคลายแล้วมีความสุขจริงๆให้ตายเหอะ
“หัวเน่าอะ แฟนกูทำไมซกมกงี้วะ” มันบอกกวนๆหลังจากก้มหอมผมของผม
“ไรอะ เพิ่งสระไปเมื่อวาน อย่าขี้ตู่ไอ้โจ” ผมด่าแล้วดึงขนตรงขาแกล้งมัน
“เจ็บ ทำร้ายเค้าทำไมอะตัวเอง เค้าอุตส่าห์ไปขโมยเทียมหอมแม่มาเลยนะ” มันทำเสียงเล็กเสียงน้อย...ตอแหลได้ใจจริงๆ
“น่าดีใจเน๊อะ ขโมยเทียนหอมแม่มาให้ ...แม่จับได้ไม่แย่เหรอ” ผมถามมัน
“แค่เทียนหอมเอง แม่จะไปโกรธได้ไง”
“แต่หอมจริงๆ” ผมบอกมัน
เรานอนกันไปอีกซักพักก็ลุกขึ้นมาอาบน้ำ แล้วก็ลงไปกินข้าว มันช่างเป็นวันที่มีความสุขจริงๆ
“ไอ้โจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจ ขโมยเทียนหอมแม่ใช่มั้ยยยยยยยยยย” แม่ไอ้โจตะโกนเสียงดังลั่นแล้วกึ่งเดินกึ่งวิ่งลงมาจากข้างบน แม่ไอ้โจขอตัวขึ้นไปอาบน้ำหลังจากที่เรากินมื้อเย็นกันแล้วนั่งคุยเล่นกันที่ห้องนั่งเล่นไปซักพัก
“ไรอะแม่ แค่เทียนหอมเอง อย่างกเลย ลูกเห็นแม่เก็บไว้ไม่ยอมเอามาใช้ซักที ลูกกลัวมันเน่าอะ” ไอ้โจบอกกวนๆ ตอนแม่มันมายืนจ้องอยู่ตรงปลายโซฟา
“อุตส่าห์แอบไว้ในกระเป๋าเดินทางก็ยังจะหาเจออีกนะ ชั้นจะใช้ซักทีนี่คิดแล้วคิดอีก...โอ้ยหัวใจจะวายตาย โจ มาโลนลูกแม่ โดนลูกเวรเอามาจุดเล่น” แม่มันบอก ผม ไอ้โจ พ่อไอ้โจนั่งขำก๊ากกันสามคน
“อย่างที่ลูกมันบอกแหละแม่ เก็บไว้ก็เน่า ใช้ๆไปเหอะ แค่เทียนหอมเอง” พ่อมันบอก
“เออ! เทียนหอมแท่งละพันห้ายังจะขำกันอีกมั้ยยะ!” แม่ไอ้โจแว๊ดขึ้นแล้วทรุดนั่งบนโซฟา ผม พ่อไอ้โจ และไอ้โจ หุบปากเงียบกริบ ได้แต่คิดในใจเทียนบ้าไรวะเนี่ย? ถ้าแม่มันรู้ว่าจริงๆแล้วลูกชายสุดที่รักเอาเทียนมาจุดเพื่อเอาใจแฟนละคงช็อคหนักกว่านี้
“ซื้อไปได้ยังไงเนี่ย แล้วไปซื้อตอนไหนอะคุณ?” พ่อมันถามจริงจัง แววดราม่ามาให้เห็นลิบๆ ไอ้โจรีบดึงผมขึ้นมาบนห้องทันที เอาเป็นว่ารอดอย่างหวุดหวิด แต่ไปซวยที่แม่แทน...ขอโทษครับแม่
SweetSacrifice
________________________________________ :pig4: :pig4:
โอว ก็ยังดูค้างคาใจกันอยู่ดี
ก็คงต้องลุ้นกันวันพรุ่งนี้ละหนอ หุหุ
เจอกันพรุ่งนี้จ้ะ :bye2:
-
ชด กะ ตั้ม ล่ะ เคลียร์?
-
พี่ชด เคลียร์กันให้ได้นะ
เทียนแท่งละพันห้า แม่ขา ต่อไปเอาแค่แท่งละ 20 ก็พอ
:laugh: :laugh:
-
เทียนหอมไรเนี่ย แพงจริงๆ 555
-
พันห้า o22 เอ่อคุณแม่ขาาาา
เทียนพรรษารึป่าวคะนั่น? :laugh:
-
ท่าคู่โจนัท คงจะอีกนาน
-
น่ารักดี
โจเอาใจนัทน่าดู :กอด1: :กอด1:
-
:กอด1:แพงโคตร
คุณแม่ซื้อไปได้ไง
-
เทียนหอมหล่อผสมทองคำใช่ปะ
แพงจริงๆ
:z1: :z1: :z1:
-
โห เทียนหอมแท่งนึง ซื้อข้าวได้หลายมื้อสุดๆ
-
โผล่มาให้ลุ้นอีกคู่ พี่ชดกับพี่ตั้ม :z2:
" ดีใจ ที่มึงทำให้กู ไม่ได้หวังฟันอย่างเดียว " ถูกดังทางไว้ เลยไม่กล้า :m20:
เทียนเป็นเหตุซะแล้ว :m23:
มาเป็นกำลังใจให้เช่นเคย แต่คืนนี้ยัง + ไม่ได้นะครับ
-
ตกลง ชดช้อยเป็นไรจ๊ะ นายตั้มทำอะไร นัทน่ารักอิอิ
-
อ้าวพี่ตั้มทำอะไรพี่ชดนะ ถ้ามีกิ๊กโดนแน่พี่ตั้ม :z6:
แต่พี่โจกับนัทน่ารักจังเลย
หวีดหวานมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
อุ๊ยๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆคู่ที่สองโผล่มาแว้ววววววววววววววววว
-
โอ๊ยยยยย
น่ารักมาก ชอบนัทเวลาอ้อนๆโจอ่ะ
โจใจอ่อนทุกทีแหละ ฮ่าๆๆ
เอ่อ แม่ค๊า เทียนหอมแท่งละพันห้าา ช็อค เอิ๊กๆๆ
:กอด1: :L2:
-
ขอช็อคกับราคาเทียนหอมด้วยคน
บร๊ะเจ้า พันห้า!! คุณแม่ซื้อมาได้ยังไงเนี้ยยยย :z3:
ปล.รอคลี่คลายปริศนาระหว่างตั้มกับชดนะค๊า :กอด1:
-
ช๊อคค่ะ o22
เทียนหอมพันห้า
-
พันห้า สงสัยโครต หอมมมมมมมมมมมมมมมมม
-
ค่อยๆ เผยมาทีละคู่ๆ เทียนแท่งละพันห้า โจคงต้องหาซื้อคืนให้แม่แน่แท้
-
เทียนหอมไรฟระ แพงเวอร์ๆ o22
-
เทียนหอม พันห้าาาาาาาาา
สงสัยจุดทีคงจะหอมขั้นเทพ o13
บร๊ะเจ้าแพงได้อีก
-
เมื่อไหร่จะบึ๊บ ๆกันอ่ะ (ไม่ค่อยจะหื่นเลยเยอะ)
-
ตกลงเป็นอย่างที่คิดไว้ตั้งแต่ตอนแรกจริงเหรอเนี่ย
นึกว่าจะพลิกล็อคให้ชดไปคู่กับเพื่อนอีกคนซะอีก
แต่ก็ดีแล้วอะนะ
ปล.เทียนหอมราคาพันห้า เหอะๆ
-
แอบอยากรู้เรื่องพี่ชดด้วยคน
ฮ่าๆๆๆ
แต่นัทอ้อนยั่วเกิ๊น
แต่ที่แน่ๆๆเที่ยน แพงเกิน เด่นสุดเรยไง 555++
-
สงสารพี่ชด
คุณแม่ถ้ารู้ว่าเทียนหอมลูกชายเอาไปทำไรคงคิดหนักกว่านี้
ฮ่าาาาาาาาาาาาาาาาาา
-
เทียนหอมพันห้า 0_0
หายใจเข้าแล้วไม่อยากหายใจออก
-
เทียนหอมชีทศ ป่าวว่ะ
โคตรแพงเลยอ่ะ
แต่คุ้มค่าแล้วครับแม่
อิๆๆๆๆๆ
-
คู่พี่โจ-นัท หวานมากก จะละลายแล้วเนี่ย ! :m1:
พี่ชดเป็นอะไรค่าาาาาาาาาาา ??? T^T
เทียน = 1500 o22
ขอบคุณค่ะ ^^
-
ชอบจัง รอติดตามตอนต่อไป o13 o13 o13
-
มาอ่านด้วยคนนะคะ
พลาดเรื่องนี้ไปได้ยังไงเนี่ย
คนเขียนแข่งกันแต่งด้วย น่าสนใจ หุๆ
-
ชอบจัง รอติดตามตอนต่อไป o13 o13 o13
กดรับขวัญ เจาะไข่ คิคิ
แหม เหมือนจะรีไพแรกที่นี่ด้วย
:haun4:
ปล. เห็นหลายคนบอกว่า พลาดเรื่องนี้ได้ไง ที่จริงเนื้อหาเท่าที่อ่านมามันไม่เห็นจะมีอะไรเลย แบบ เรื่อยๆ ธรรมดาๆ เดาง๊ายง่าย
ปลล.ถ้าคนโพสมันจะยอมแฉตัวเอง คงจะได้รู้ที่มาของชื่อเรื่อง โคตรฮาและน่าเอ็นดู กร๊ากกกกก ก็อยากจะแฉให้นะ แต่จะดีเร้อ คิคิ
:z1:
ปลลล. คนแต่งถ้าแข่งกันหวานก็แพ้ดิ คนไม่มีประสบกามอย่างเค้ายังไงซะก็แพ้อีป้าหนังเหี่ยวผู้มีประสบกามโชคโชนดิ คิคิ
:-[
-
งานเข้าคุณแม่ซ๊ะงั้นอ่ะ :laugh: :laugh:
งานนี้ถือว่าคุ้ม แช่อ่างกอดกันสบายไป น่ารักอ่ะ :o8:
-
:laugh: มิน่าล่ะกล่องหรูเชียว
-
โจนะโจขโมยเทียนหอมแม่เอาใจแฟน
-
ปลล.ถ้าคนโพสมันจะยอมแฉตัวเอง คงจะได้รู้ที่มาของชื่อเรื่อง โคตรฮาและน่าเอ็นดู กร๊ากกกกก ก็อยากจะแฉให้นะ แต่จะดีเร้อ คิคิ
:z1:
อย่านะพี่หวาน อายเค้า ฮ่าๆๆๆๆ :laugh:
สวัสดีพี่ๆน้องๆ (คงไม่มีใครอ่อนไปกว่าเราหรอก ฮ่า) ทุกคน
วันนี้นุ้งเตอร์ก็กลับมาโพสให้อ่านกันอีกครั้ง
สำหรับหลายคนที่ค้างคาว่าพี่ชดช้อยสุดน่ารักของเรา เป็นไรนั้น
คาดว่าวันนี้จะเฉลยแล้วละ แล้วก็ อาจจะตรงใจใครหลายๆคน เอิ๊กๆ
เอ้าอ่านต่อเลยดีก่า
(22)
กูเป็นห่วงมัน แม้กูจะดูเลวๆ แต่อยู่ๆเพื่อนมาเคาะประตูแล้วหน้าตาแม่งแย่ขนาดนั้น
อย่าให้รู้ ใครทำอะไรเพื่อนกู!!
อย่างที่บอก พอกูถามมัน มันก็เอาแต่ร้องไห้ ปกติไอ้ชดมันจะเป็นคนอารมณ์ดี อารมณ์อ่อนแอขนาดนี้ ไม่ค่อยจะได้เห็น
กูปลอบคนไม่เก่ง แต่ดีที่มีนัท มันปลอบกอดโอ๋กัน ตอนแรกก็ยืนกอดกัน จากนั้นไปไงมาไงไม่รู้ว่ะ ไปแหมะที่เตียงแล้ว เออเนาะ เมียกูนี่ดีกับเพื่อนผัวจริงๆ แม่งบริการถึงเตียง
มันก็มีบ้างที่กูจะหวง เมียกูนะ ไม่ใช่มูลนิธิสังคมสงเคราะห์
อย่างน้อยกูก็พอทำใจได้บ้าง พวกมันคงไม่คิดจะตีฉิ่งกันหรอก
กูปล่อยให้พวกมัน กอดปลอบกันอยู่ในห้อง ส่วนกูออกมาที่ระเบียง อย่างน้อยกูจะโทรถามไอ้ตั้มสักหน่อย เผื่อมันรู้เรื่อง
กูกดโทรศัพท์โทรออกหามัน รอไม่นานมันก็รับสาย
“โจ กูว่าจะโทรหาพอดี มึงเห็นชดมั้ยวะ”น้ำเสียงร้อนรนแปลกๆ
“มันไม่ได้อยู่กับมึงเหรอ” เนียนกันไป ขอกูหลอกถามก่อนแล้วกันมึงค่อยรู้ว่าไอ้ชดอยู่ไหน
“ก็ เออ งั้นถ้ามึงไม่รู้กูวางนะ เดี๋ยวกูจะไปตามหามัน”
“พวกมึงมีเรื่องอะไรกัน ทำไมต้องตามหาวะ รอพรุ่งนี้เดี๋ยวมันก็โผล่หัวมา”
“กูรอไม่ได้” หึหึหึ มีเหี้ยไรกัน
“กูถามอีกครั้ง มีเรื่องอะไรกัน เผื่อกูจะช่วยมึงตามหา ”
“กูมันเลว”
“เออ บอกกูทำไม กูรู้อยู่แล้ว”
“เหี้ยโจ กวนตีน ไว้กูค่อยเล่าได้มั้ยวะ ให้กูตามหามันก่อน มึงช่วยกูตามได้มั้ยวะ”
“ได้ แต่ถ้ากูเจอมัน กูจะไม่บอกมึง จนกว่ากูจะรู้เรื่อง”
“เหี้ย!!”ตะคอกซะหูกูจะดับ
“เออ กูรู้ตัว มึงจะเล่ามั้ย สันดาน อย่าให้กูมีน้ำโห”
“คือกูกับมันไปกินเหล้ากัน แล้วมีผู้ชายมาหลีมัน มึงก็รู้ใช่มั้ยว่ากูคิดยังไงกับมัน”
“เออ”
“แล้วมึงคิดดู ไอ้ชดแม่งอ่อยคนอื่น ยั่วคนอื่นต่อหน้ากู มันไม่เคยเป็นแบบนี้เลยนะเว้ย ปกติมันจะนัวเนียแค่กู แม้กูกับมันจะไม่เคยทำอะไรให้ชัดเจนเกินกว่าคำว่าเพื่อนก็เถอะ ” ถุย ไม่ชัดเจนเหี้ยไรล่ะ
“มึงเลยหึง แล้ว?”
“กู กูเมา แล้วโคตรโกรธ กูมีสติแต่ไม่มากพอที่จะหยุดอารมณ์ กูขืนใจมัน ”
“ระยำ” กูโมโห
“กูรักมัน”
“มึงรักแล้วขืนใจมัน จัญไร ” อยู่ต่อหน้า มึงกินตีนกูไปแล้ว สัดตั้ม
“กูรู้ว่ากูผิด แต่กูรักมัน กูอยากจะบอกแต่กูหามันไม่เจอ ตอนนี้กูเป็นห่วงมันมากเลยมึง กูไม่รู้จะตามที่ไหน กูไปทุกที่ที่คิดว่ามันจะไป ”เสียงมันสั่นๆ
“ตั้ม มึงร้องไห้เหรอวะ เป็นเอามากนะมึง หึหึหึ ก่อนทำล่ะไม่รู้จักคิด ถ้าไอ้ชดมันไม่ให้อภัยมึง มึงไม่แย่เหรอวะ”ไอ้ตั้มแม่งร้องไห้ เออ มันคงจะรักของมันมาก คงร้อนใจน่าดู แล้วถ้านัททะเลาะกับกูบ้าง โกรธแบบนี้ กูจะเป็นเหมือนมันมั้ยวะ หึหึหึ
“สัดโจ มึงจะซ้ำเติมอะไรกูนักวะ แค่นี้กูแย่พอแล้ว กูรู้กูผิด กูขอโทษที่ขมขืนลูกสาวมึง”
“อ้าว มึงผิด กูก็ว่าไปตามผิด กูช่วยซ้ำมึง มึงจะได้ว่าตัวเองน้อยลงไง เพื่อนกูทำเลวมึงจะให้กูยกย่องว่างั้น สัดหมา”
“โจ กูหามันไม่เจอ ตอนนี้ใจกูโคตรทรมาน”
“มึงอยู่ไหน มึงกลับหอไปก่อน ไปนอนเอาแรง ไม่ต้องห่วงมัน เดี๋ยวพรุ่งนี้กูพามันไปส่ง ”
“มันอยู่กับมึง? แล้วไมมึงไม่บอกกูแต่แรก”
“กูพอใจ”
“สันดาน มึงเพื่อนกูจริงรึป่าววะ”ไม่ต้องมาทำเสียงน้อยใจใส่กู กูไม่สงสารหรอกเว้ย
“ใช่ แล้วไงวะ ไอ้ชดมันก็เพื่อนกูเหมือนกัน”
“เดี๋ยวกูจะไปหามัน”
“จะมาทำเหี้ย” ส้นตีน ถ้ากูยังไม่ให้เจออย่าหวังมึงจะได้เจอ
“นั่นเมียกู” แล้วไง กูไม่หลงผิดคิดว่ามันเป็นเมียกูหรอก หึหึหึ
“อยากให้มันหนีเตลิดจนมึงตามหาไม่เจอ มึงก็มาสิวะ”
“แล้วมึงจะให้กูทำไง กูห่วงมันนะ นั่นเมียกู”ย้ำอยู่นั่น ส้นตีน กูรู้แล้วว่าเมียมึง
“มันหลับไปแล้ว คืนนี้มันคงเหนื่อย คงสับสน ให้มันพักก่อน พรุ่งนี้กูจะกล่อมให้มันไปเคลียร์กับมึง”
“แล้วชด มันเป็นไงบ้างวะ”
“ที่จริงกูไม่รู้ว่ามันเป็นอะไรจนมารู้จากมึง ชดมันไม่ยอมพูด กูถามก็เอาแต่ร้องไห้ว่ะ ร้องไห้จนหลับ”
“กูทำมันร้องไห้ กูแม่งโคตรเลว”มันสบถเสียงดัง กูได้ยินเสียงโครม สงสัยมันระบายอารมณ์กับข้าวของ “ โจ ยังไงคืนนี้กูฝากมึงดูมันให้กูด้วย”น้ำเสียงมันบ่งบอกว่ามันห่วง
“เออ มึงกลับไปรอมันที่หอ เดี๋ยวพรุ่งนี้กูพามันไปส่ง” ยังไงซะ ไอ้ตั้มมันก็เพื่อน จะไปโมโหมันมากก็ไม่ได้ แค่นี้มันก็จะตายอยู่แล้ว
“ขอบใจ กูฝากด้วย”
“เออ แล้วเจอกัน”
เรื่องของคนสองคน แต่กูก็ห่วง ไอ้ตั้มก็เพื่อน ไอ้ชดก็เพื่อน
ถ้าพวกมันเคลียร์กันไม่ลงตัว คนอื่นๆจะลำบาก
เอาเถอะ กูพอจะดูออกว่าไอ้ชดมันก็มีใจบ้างละวะ ไม่มากก็น้อย
แต่มันคงเสียใจ เพราะคนทีมันเชื่อใจที่สุด กลับเป็นคนที่ทำร้ายมันเอง
เฮ้อ สันดานจะปี้กันทั้งที เอาแบบที่กูไม่ต้องลำบากไม่ได้เหรอไงวะ
.
.
.
.
.
วันนี้กูตื่นเช้า เดี๋ยวรอไอ้ชดตื่น กูคงต้องคุยกับมัน ให้มันกลับไปเคลียร์กับไอ้ตั้ม
“นัท เดี๋ยวมึงไปซื้อข้าวเช้านะ ไปซื้อร้าน….นะ” กูให้มันไปซื้อไกลหน่อย จะได้มีเวลาคุยกับไอ้ชด
“ ไกลอะ ร้านนี้ทำช้าด้วย”
“เออน่ะ มึงเอาจักรยานไปดิ ไม่ไกลเท่าไหร่หรอก”
“ทำไมมึงไม่ไปอะ ให้กูถ่อไปถึงโน้น” ถ้ากูไปเองกูจะได้คุยเหรอ สันดาน
“นัท กูบอกก็ทำ มันไม่เลวร้ายหรอก เข้าใจบ้าง” กูมีเหตุผลหรอกจะทำอะไรน่ะ เพียงแต่กูไม่อยากบอก
“เออ!!!” ตอบกูซะเสียงแข็งเลยเว้ย ขี้งอนว่ะ
ไอ้นัทออกไปได้ไม่นาน ไอ้ชดก็เดินออกจากห้องน้ำมา
“เมียมึงล่ะ”ถามทำไม เมื่อคืนติดใจอ้อมกอดเมียกูรึไง สันดาน
“มันไปซื้อข้าวเช้าน่ะ”
“อืม”ไอ้ชดพยักหน้ารับรู้ แล้วเดินเอาผ้าเช็ดตัวไปตากระเบียง พอมันเดินกลับเข้ามาในห้องอีกครั้ง กูไม่อ้อมค้อม ถามมันตรงๆ ตรงประเด็น
“ตกลง เมื่อคืนมีเรื่องอะไรวะ”
“ก็ ไม่มีอะไรหรอก”นั่นๆหลบตา กูไม่ใช่พ่อมึงน่ะ ไปปี้กับผู้ชายมาแล้วต้องมาโกหก สัดดอก
“สันดาน หัดตอแหลเหรอมึง ร้องไห้เป็นเผาเต่าขนาดนั้นกูคงเชื่อ”
“กู ไม่อยากพูดถึงมัน”มันก้มหน้ามองมือตัวเอง
“ทำไม มึงไม่ไว้ใจกูเหรอวะ”กูพยายามหว่านล้อม
“มันไม่ใช่แบบนั้นมึง กูทะเลาะกับไอ้ตั้มน่ะ ไม่มีไรหรอก”มันบอกปัดๆ
“เหรอ~”ทั้งน้ำเสียงและหน้าตาของกูกวนตีนได้อีก
“อืม”
“ถึงว่าไอ้ตั้มมันโทรหากูว่าเห็นมึงมั้ย ”กูเริ่มเกริ่น เรื่องไอ้ตั้ม
“แล้วมึงบอกมันว่าไง”หันควับมาทันทีเลยนะไอ้เหี้ยชด มึงจะสนใจทำไม
“กูบอกไม่เห็น ไล่มันไปนอน บอกเดี๋ยวพรุ่งมึงก็โผล่”
“อือ”มันพยักหน้ารับหงอยๆ
“แต่มันแปลกๆว่ะ” ขอกูใส่ไฟ สุมให้ร้อนเลยมึง หึหึหึ
“ยังไง”
“เห็นมันบอกว่ามันนอนไม่ได้จนกว่าจะหามึงเจอ กูบอกให้กลับไปรอที่หอก็ไม่เชื่อ แล้วแต่แม่งสงสัยเมื่อคืน ตามหามึงทั้งคืน ช่วงตีสามตีสี่ฝนแม่งตกด้วย ไข้แดกแล้วมั้ง” กูเป็นเพื่อนที่แสนดีขนาดไหน ลงทุนเอาความจัญไรเข้าตัวเลยนะเว้ย
“อือ มึงใจดำว่ะ ” มึงไม่ต้องมาส่งสายตาอาฆาตเดือดร้อนแทนผัวมึง ช่วยไม่ได้แม่งอยากมาขัดขวางเวลากูจะปี้กับเมียทำไม กูแค่เอาคืนนิดๆหน่อยๆ หึหึหึ
“อ้าว มึงอยากให้กูบอกว่ามึงอยู่กับกูเหรอ กูนึกว่ามึงไม่อยากเจอมันซะอีก ที่จริงเมื่อเช้ากูโทรหาแม่งไม่รับสายด้วย ตายห่าที่ไหนแล้วไม่รู้ กูว่ากินข้าวเสร็จจะแวะไปดูมันหน่อย มึงไปพร้อมกูเลยแล้วกัน ว่าแต่มึงทะเลาะกันเรื่องอะไรวะ ” กูทำตาใสซื่อสุดๆอะ ถ้ามึงจับได้ว่ากูแหล กูจะยอมรับว่ามึงเก่ง หึหึหึ
“…..”มันเงียบ
“มึงไม่ห่วงมันเหรอวะ มันน่ะ อะไรๆก็ห่วงมึง ทำอะไรก็คิดถึงมึง ห่วงแต่มึง ”พอใส่ไฟแล้วกูเริ่มกล่อม
“กู~”คิ้วเริ่มขมวด แววตาดูลังเล
“ทำไมวะ มันทำอะไรผิดร้ายแรงจนมึงจะไม่ไปดูดำดูดีมันขนาดนั้นเลยเหรอวะ เล่าให้กูฟังบ้างเพื่อกูช่วยมึงคิด”
“กูกับมัน คงกลับไปเป็นเหมือนเมื่อก่อนไม่ได้แล้ว”เสียงเริ่มสั่น เหี้ยชดมึงอย่าเพิ่งร้องไห้ตอนนี้นะเว้ย เดี๋ยวคุยไม่จบ สันดาน
“ยังไง” กูถามแม้กูจะรู้เรื่องจากไอ้เหี้ยตั้มแล้วก็ตาม ยังไงซะ กูอยากฟังจากไอ้ชดว่ามันคิดยังไงกับสิ่งที่เกิดขึ้น คนเราเรื่องๆเดียวกัน แต่ใช่ว่าจะมองมุมเดียวกัน ดังนั้นเราไม่ควรคิดแทนคนอื่น
“เรามีอะไรกัน มันเมาแล้วขืนใจกู แต่จะว่าทั้งหมดก็ไม่ได้ เพราะมันขืนใจช่วงแรกแต่ช่วงหลังกูยินยอม”
“ใจง่ายเนาะมึง กูไม่สั่งสอนเหรอให้รักนวลสงวนตัว”กูพูดขำๆเอามือโยกหัวมันไปมาอย่างเอ็นดู
“สัดโจ ดูมึงชิวมากเลยนะ สันดานว่ะ” อะ พวกมึงปี้กันจะให้กูไปเสียวแทนก็ไม่ไหวหรอก หึหึหึ
“อ้าว กูควรร้องไห้เหรอวะ ว่าแต่มึงยอมเค้าแล้วเสือกมาร้องไห้ทำส้น”กูผลักหัวมันเบาๆ
“ก็ ก็พออะไรมันเลยเถิด กูกังวล มึงเข้าใจมั้ยวะ เราเป็นเพื่อนกันมาตลอด แล้วอยู่ๆเสือกมาเอากันเอง”
“แล้วไง มึงเลยหนีมา”
“อือ ก็กูกลัว กลัวสารพัด กลัวทุกอย่างมันจะไม่เหมือนเดิม กลัวเสียมันไป”
“มึงรักมันเหรอ”
“ไม่รู้ว่ะ คงจะอย่างนั้นละมั้ง กูรู้แค่ว่ากูคงทนไม่ได้ถ้าไม่มีมันอยู่ข้างๆกูเหมือนเดิม”
“แล้วถ้ามันอยู่ข้างมึงเหมือนเดิม แต่มันมีคนอื่น เอาง่ายๆมันเป็นเพื่อนมึงแต่มันมีแฟนเหมือนกู มึงทนได้เหรอวะ”
“กู~ คงทนไม่ได้”ตอบเสียงเบาหวิวเลยเว้ยเพื่อนกู เออนะ รักกันแล้วไม่คุยกันพวกมึงคงได้คบกันหรอก ต้องมาพึ่งกามเทพหล่อๆอย่างกู
“กูว่าวันนี้พวกมึงไปคุยกันให้รู้เรื่อง อย่าหนี เคลียร์กันให้เรียบร้อย อย่าให้มันคาราคาซัง ปล่อยให้นานมันก็นรกทั้งสองฝ่าย อะไรจะเกิดก็ให้มันเกิด”
“อือ โจกูกลัวว่ะ”
“อย่ากลัว กูรู้จักไอ้ตั้มดี มันแคร์มึงมากกว่าที่มึงคิด มีอะไรโทรหากูแล้วกัน”กูตบบ่ามันเบาๆ ยิ้มให้กำลังใจ
“อืม ขอบใจ” มันยิ้มบางๆให้กู ส่วนกูพยักหน้ายักคิ้วกวนตีนให้มัน
แกร๊ก แกร๊ก
“กลับมาแล้ว โอ้ย ร้อนอะ เหนื่อยด้วย โคตรไกลอะ”เมียกู มาถึงก็บ่นๆ
“มึงใช้น้องไปซื้อร้านไหนวะ”ไอ้ชดเดินเข้าไปรับถุงกับข้าวจากเมียกู
“ร้าน….อะพี่ชด นัทเหนื่อยอะ”ดูมันผัวมีไม่รู้จักอ้อน สันดานแรด อ้อนเพื่อนผัว
“ไกลนะ ทำไมมึงให้น้องไปไกลจังวะ ” กูมีเหตุผลของกูแล้วกัน
“ใช่มั้ยพี่ชด ไอ้โจ เลวอะ คราวก่อนนะ ให้นัทไปรับตอนจะเที่ยงคืน ฝนก็ตก มืดก็มืด รถก็ไม่มี”ไอ้นัททำหน้ามุ่ยปากก็ฟ้องไอ้ชด ส่วนไอ้ชดก็ลูบหัวเมียกูเบาๆอย่างเอ็นดู
“เออ ฟ้องกันเข้าไปๆ ”
“มันจริงมั้ยล่ะ มึงน่ะทำอะไรไม่เคยจะห่วงกูหรอก”ทำมาเป็นน้อยใจ มึงรู้ได้ไงว่ากูไม่ห่วงมึง
“เหรอ~”
“กินข้าวกันเถอะว่ะ กูหิวแล้ว”เสียงระฆังพักยกดังมาจากไอ้ชด มันอมยิ้มขำๆที่พวกกูเถียงกัน
“เห็นแก่พี่ชดหรอกนะ”
“คร้าบบบบ กลัวตายเลย”กูตอบอย่างกวนตีน ขำว่ะ เมียกูทำเป็นเก่ง
“ไอ้สัดโจ กวนตีน กินเข้าไปข้าวน่ะ จะได้หยุดเห่า ” ไอ้นัทมันไม่พูดเปล่า แต่มันจับช้อนตักข้าวยัดปากกูด้วย ไอ้ชดกินไปขำไป เห็นกูกับเมีย เป็นตลกคาเฟ่รึไงวะ
เอาเถอะ อย่างน้อยไอ้ชด มันก็ยิ้มได้
กูกินข้าวเสร็จจะกลับไปบ้าน แม่โทรตาม แต่เดี่ยวไปส่งไอ้ชดที่หอผัวมันก่อน
มาถึงบ้าน ไม่มีใครอยู่ แม่ไปสปา พ่อไปทำงาน กูเลยอยู่กับไอ้นัทสองคน
พอมาถึงไอ้นัทมันจะอาบน้ำ กูเลยบอกมันไปแช่ในอ่าง หึหึหึ เดี๋ยวกูไปแอบเอาเทียนหอมแม่มาใช้
อะ แน่นอน กูจะอาบน้ำกับมัน หึหึหึ เมื่อคืนไม่ได้ วันนี้กูจะลองใหม่
กูไปแช่น้ำพร้อมมัน กะว่ามันเคลิ้มๆค่อยจะลงมือ แต่ไอ้นัทเสือกปล่อยประโยคเด็ดออกมา เล่นเอากูเซ็ง
“ดีใจ” อยู่ๆมันก็พูดขึ้น
“อะไรเหรอ” กูถามอย่างสงสัยใส่ความแอ๊บแบ๊ว อยากจะปี้เมียต้องทำตัวน่ารัก ฮุฮุฮุ
“ที่มึงทำให้กู ไม่หวังแค่อยากจะฟันกูอย่างเดียว” มันบอกแล้วจูบคางกูเบาๆ
“หวังดิ แต่มึงพูดงี้กูไม่กล้าเลยอะ ฮ่าๆ” กูเลยกอดมันแน่นๆยอมรับอย่างหน้าด้านๆ กูหวัง เฮ้อ เข้าใจพูดนะมึง คราวนี้กูไม่ทำก็ได้วะ
“หมั่นเขี้ยว คนชอบดักคอ” กูบอกมันขำๆ
กูแอบเอาเทียนหอมแม่มาใช้ แม่โวยวายใหญ่เลยว่ะ
กูล่ะไม่เข้าใจ เทียนเหี้ยอะไรแท่งละตั้งพันห้า โคตรแพง
กูเป็นลูกแท้ๆ กูยังไม่เข้าใจแม่ตัวเอง
เอาเถอะ พ่อแม่กูคงมีเรื่องต้องคุยกันยาว
กูพาไอ้นัทขึ้นมาบ่นห้องก่อน มันมานั่งหน้าซีดอยู่บนเตียง คงกลัวพ่อแม่กูทะเลาะกัน ไม่รู้อะไรซะแล้ว พ่อแม่กูไม่ทะเลาะกันหรอก อย่างมากก็งอน แล้วแต่เหตุการณ์ว่าใครจะเป็นฝ่ายงอน ซึ่งคราวนี้พ่อกูงอนชัวว์
แล้วเชื่อมั้ย พ่อกูน่ะแกล้งงอน อยากให้เมียง้อ คนแก่ เขาก็หาเรื่องสวีทกันแบบแปลกๆดี
“โจ แม่มึงจะเป็นไรมั้ยอะ” ไอ้นัทมันหันมาถามอย่างเป็นห่วง
“ไม่เป็นไรหรอก พ่อกูรักแม่จะตาย”กูนั่งเล่นเกมส์อยู่กับพื้น ปากก็ตอบแต่ไม่ได้หันหน้าไปดูมัน
“แต่ดูพ่อมึงโกรธมากเลยนะตะกี้”
“ทำเข้มต่อหน้าลูกไปงั้น เดี๋ยวพอแม่กูง้อนิดง้อหน่อยก็หายหรอก”กูบอกปัด มือยังกดจอยเกมส์อย่างเมามัน
“มึงดูชิวมากเลยนะ มึงเข้าสถานการณ์ของแม่ตัวเองรึป่าววะ”ฟังดูก็รู้เริ่มงอนกูอีกแล้วไอ้สั้น(เตี้ยสั้น อิอิ)
“มึงนั่นแหละที่ไม่เข้าใจ พ่อแม่กูเป็นแบบนี้มาตั้งแต่กูจำความได้ แม่กูน่ะชอบซื้อของแพงๆ พ่อกูก็จะงอนทุกครั้ง แม่ง้อเดี๋ยวเดียวหาย”
“เหรอวะ”
“พ่อกูเค้าไม่ได้โกรธจริงจัง แค่ทำเป็นเข้ม ที่จริงถึงไม่ทำก็เข้มจนมึงกลัวขี้หดมาแล้วนี่หว่า”
“พูดดีๆก็ได้ เสือกวกมากวนตีนกู”
“กูพอใจ”
“ตลอดอะมึง”
“มึงงอนเหรอวะ กูคงต้องง้อ งั้นมึงถอดผ้านอนรอบนเตียงเลยที่รัก เดี๋ยวพี่จัดเต็มนะน้อง หึหึหึ” กูพูดจบกระโดดขึ้นเตียงหวังจะตะครุบมัน ส่วนมันเหมือนจะรู้ทัน รีบปีนลงเตียงอีกฟาก แต่มือกูไวคว้าข้อเท้ามันไว้ได้ จากนั้นกูดึงขาลากจนมันมานอนแผ่ที่เตียง
“ไอ้เหี้ยโจ ไอ้หื่น มึงหยุดคิดเลยนะ” มันพยายามดิ้นขัดขืนแต่สู้แรงกูไม่ไหว
“กูไม่ได้ทำอะไร เมียกูงอน กูแค่จะง้อเมีย”
“ไปไกลๆตีนกูเลย เหี้ยโจ กูไม่ได้งอน มึงไม่ต้องง้อ โอ้ย ตัวยังกับควาย ทับมาได้ ”
“ปากดี เดี๋ยวเจอครวยยัดปาก”
“โจ กูไม่เล่น ปล่อยสิวะ”
“แล้วมึงคิดว่ากูเล่นเหรอวะ”
“ไอ้ อืออออ” กูจูบมันก่อนที่มันจะบ่นไปมากกว่านี้ มันดิ้นคลุกคลักทั้งที่ๆมีกูนอนทับอยู่
หึหึหึ ในห้องน้ำกูไม่ทำไง แต่กูไม่ได้บอกนี่หว่าว่าถ้ากลับห้องแล้วกูจะไม่ทำ
มีเมียไม่ปี้เมีย แล้วจะให้กูไปปี้ใคร หึหึหึ
หวานเย็น
__________________________________________- :pig4: :pig4:
แก้ข้อสงสัยกันไปเรียบร้อยว่าสรุปพี่ชดนั้นเ็ปนอะไร
คำตอบคือเป็นภรรยาพี่ตั้มไงเค๊อะ ฮ่าๆๆๆๆ
อ่านกันต่อวันหน้านะจ้ะ บ๊ายบาย :bye2:
-
รอตอนหน้า :z1:
ถ้ามาตัดไปที่โคมไฟนี่มีเคืองนะ :m16:
-
pee กันยังไงล่ะครับ
-
ตอนหน้า Nc มะ :haun4:
-
แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
-
เหมือนมันจะซ้ำกับตอนที่แล้วนิดๆ
-
สำเร็จ (โทษ) กันแล้วชิมิคะ :mc4:
-
:z1: :z1: เตรียมเลือดเพื่อฉากต่อไป
:call: ncๆๆๆๆ
-
ตอนหน้า ncๆๆๆๆ
:z1: :z1:
-
หุหุ รอตอนหน้า อิพี่โจเจ้าเล่ห์จริง กร๊ากกกกกกกก ทำเป็นโกรธเพื่อนตั้ม โมโหที่เค้าได้ :oo1:เมียก่อนอ่ะดิ ตัวเองยังไม่ได้เลย ฮ่าๆ
-
เป็นเรื่องที่อ่านแล้วเข้าใจความรู้สึกนึดคิดของทั้งนายเอกและพระเอก
ทำให้เข้าใจในการกระทำนั้นๆ
น่ารักมากเลย แต่โจก็หวังละนะ :oo1:
-
:z1: :z1:
-
เหอๆ หวังว่าตอนหน้าโจคง...นัทสำเร็จนะ :impress2:
ไม่ใช่ว่าพ่อกับแม่เปิดประตูมาขัดจังหวะอีกละ :jul3:
ขอบคุณสำหรับตอนที่ 22 ค่ะ :pig4:
-
โจจะซั่มนัทแล้ว :oo1: :oo1:
-
เอาเลย!
จัดหนัก!
-
เอาเลย!
จัดหนัก!
-
ฮิ้วววววว!! โจจะจัดหนักแล้วใช่ไม
-
จัดเต็มไปเลยโจ :z1:
-
แวะมาให้กำลังใจ เด้กในสังกัด ใสกิ้งทีม :L2:
-
ทิ้งท้ายฉากนี้
ว่าแต่จะปี้สำเร็จไหมน๊าา
-
"มีเมียไม่ปี้เมีย แล้วจะให้กูไปปี้ใคร หึหึหึ" o13
-
รอจัดหนัก :z1:
-
อ่านแล้วรู้สึกดี รอ ncเหมือนกันนนนนนนนนนนนนน :oo1:
-
ดัน!!
-
หวังว่า ตอนหน้า น้องนัทจะเป็น
เมียพี่โจทางพฤตินัยสักทีนะ
-
ว้ายยย ๆๆๆ จะมีฉากต่อจากนี้มั้ยค่ะ ??
-
เข้ามาอ่านเรื่องนี้แค่ตอนแรก แล้วก็ให้มีอันเป็นไปไม่ได้เข้ามาอีก วันนี้โอกาสดี ตั้งใจอ่านเลย
อ่านตามจนทันแระ แล้วก็ขอฟันธงเหมือนดังนุ้งเตอร์ว่าไว้เลยว่า......
โจน่ารักและก็เป็นสุภาพบุรุษอ่ะ แต่.....
จะสุภาพบุรุษยังไง้ยังไง ก็ต้องอยากมีSexกับเมียแหละเนอะ
ตอนหน้าขอให้โจสมหวังจ้า
(เป็นคนนอก ขอร่วมรับรู้ด้วยแค่นั้นเอ๊ง 555)
-
จัดเต็มเลยค่าาาาาา :haun4:
-
มีแต่คนให้จัดหนัก มาจัดได้แล้วครับ ฮ่าาาาาาาาาาาาาาา
-
จัดหนักเลยครับ
-
กล้องพร้อม ฉากพร้อม เลือดพร้อม
ปูเตียงรอแล้ว รอน้องนัทกับพี่โจ
ยิ่งอ่าน ยิ่งหวานขึ้นทุกวัน
-
ฮ่าๆๆ
อิพี่โจหื่นจริงๆว่ะ
ตั้มกะชดคงเข้าใจกันได้เน้อ
อิอิ ♥
-
รออยู่ อยู่ อยู่ นะจ๊ะ รีบมาต่อด่วนๆ พลีสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสส
-
ชอบประโยคสุดท้าย แอบเห็นด้วย...มีเมียแล้วไม่ปี้ จะไปปี้ใคร กร๊ากกกกก
-
โจ นัท หายไปไหน คิดถึง
-
วันนี้จะมาไหมหนอๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
รอ รอ โจจะทำให้นัทเป็นเมียทางพฤตินัยได้ไหมน้อ :z2:
-
เมื่อไหร่โจกลัวเมียจะมา :เฮ้อ:
-
โจแอบพานัทไปซั่มที่ไหน กลับมาซั่มที่เล้าเดี๋ยวนี้ คนอ่านรออยู่
-
อย่าไปเร่งป้าเลย สงสารคนแก่นิดนึง
จะพิมพ์บทเข้าพระเข้านางที
มือเหี่ยวๆสั่นเป็นเจ้าเข้า ต้องมีถังออกซิเจนข้างๆ ไว้ให้ออกซิเจนตลอดอะ
อีกทั้งช่วงนี้ป้าออกต่างจังหวัด เจอหนุ่มคนงานกล้ามโต (รึว่านี่คือการสร้างเสริมประสบกามของป้านะ ?)
คงจะลำบากป้าพอดูเพราะตอนที่แล้วหวานแต่งแบบไร้แก่นสารด้วย ป้าอาจจะต่อลำบาก
คิคิ
:o8:
เอาน่าไม่รู้มันจะเสร็จเมื่อไหร่ แต่ป้าเป็นคนแต่งนิยายออกมาได้น่ารักเท่าที่อ่านมาอะ
ตอนหน้ารอลุ้นพร้อมกันเนาะ
คิคิ
:impress2:
เมื่อไหร่โจกลัวเมียจะมา :เฮ้อ:
อ่า มันคงต้องย้อนไปถึงประวัติที่มาของชื่อเรื่องอะ
อยากรู้ปะล่ะ
ใครอยากรู้พีเอ็มมาถามได้นะ จะแฉให้อ่าน คิคิ
รึจะแฉรอป้าดี
:z1:
-
อยากรู้ประวัติ ชื่อเรื่องนี้
คั่นเวลารอตอนใหม่ก็คงดี :z2:
-
แหมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม อีหวาน
ทีกูรอมึงสามเดือนแปดเดือดกูยังไม่บ่นนะอีดวก
คนอ่านขา รอแปบนะคะ ต้องแต่งอีกเรื่องให้เพื่อนรักที่จ้องจะชิงผัวอยู่ตลอดเวลาก่อนคะ
พรุ่งนี้คงได้อ่านกันนะจ้ะ
-
รอ ร๊อ รอ :z2:
-
ป้าปุ๋ยต่อให้ตั้งนาน เมื่อไหร่จะมาต่อเนี้ย ปล่อยให้เด็ก ๆ รอนานแล้วนะ
-
^
^
^
อะรุยอีแก่
มาบวกๆๆๆ
-
อยากรู้ประวัติ ชื่อเรื่องนี้
คั่นเวลารอตอนใหม่ก็คงดี :z2:
มันสิดีเหรอพี่โล่ = =
-
จะติดตามต่อไปนะครับผม
-
นานแล้วนะ คิดถึงนัทกับโจครับ
-
^
^
เดี๋ยวคงมาลงคะ
รอแปบนะจ้ะ
ปล.แต่เป็นโลโล่มาลงให้คะ น้องเตอร์ไปหาคู่นอนใหม่วันนี้เลยไม่ว่างจ้ะ
-
ชอบ ประโยค สุดท้าย o22 o22 :a5: :a5: :a5:
-
เนื่องจากนักฉึกฉาใหม่ ติดภารกิจเข้าห้องหอคืนส่งตัว :z1:
เลยมาลงแทน อุอุ :3130:
(23)
“มึง เดี๋ยวสิ” ผมบอกมันเสียงอ่อน จะว่ายังไงล่ะ... ผมยังไม่อยากยอมรับว่าต้องทำอะไร
“หืมม” ไอ้โจขานรับแต่ปากมันยังวุ่นอยู่แถวหน้าอกของผม มันทั้งเลียทั้งจูบ สารพัดอย่างที่จะดึงอารมณ์ผมให้ร่วมกับมัน
“พี่โจ” ผมเรียกมันจริงจัง
“ครับ” มันขานรับนิ่งๆเช่นกัน ตอนเราสองคนนิ่งเงียบ ไอ้โจดูนิ่งไปเหมือนกำลังคิดอะไรบางอย่าง และดูเหมือนกำลังรอผมพูด
ตอนนี้เราสองคนนั่งกันอยู่บนเตียงหันหน้าเข้าหากัน แต่ผมก้มหน้า ส่วนมัน...ผมรู้สึกได้ว่ามันจ้องผมอยู่ ไม่ใช่ด้วยสายตาที่รำคาญ ไม่ใช่ด้วยสายที่หื่นกระหาย ถ้าหากผมไม่หลงตัวเอง ผมว่ามันจ้องผมแบบเอ็นดูมากกว่า
“นัทรู้สึกแปลกๆ เราพักเรื่องนี้ไว้ก่อนได้มั้ยอะพี่ ไม่งั้นมันก็ไม่ควรเป็นแบบนี้ มันน่าจะพิเศษกว่านี้” ผมบอกมันเชิงขอร้อง
“ยังไงครับ” มันถามผมเสียงนุ่ม มือมันจับหัวผมโยกเบาๆ ซึ่งทำให้ผมรู้สึกผ่อนคลายมากขึ้น
“ไม่รู้สิ นัทกลัวมั้ง” ผม บอกมันแบบไม่แน่ใจ ตอนนี้ความอบอุ่นของมันที่ส่งให้ผมทำให้ผมกล้าที่จะเงยหน้าคุยกับมัน มือของมันข้างหนึ่งจับต้นคอผม
นิ้วโป้งมันนวดเบาๆอยู่ที่คอผมเบาๆ ส่วนมืออีกข้างค้ำอยู่บนเตียง ไอโจดูผ่อนคลายและไม่เร่งรีบ ผิดกับผมที่นั่งนิ่งเกร็งไปทั้งตัว
“นัท” มันเรียกชื่อผม แล้วดึงผมเข้าไปกอดปลอบ
ผมไม่รู้ว่าทำไมมันถึงกอดผมแบบนั้น แต่ที่รู้แน่ๆคือผมปล่อยอารมณ์ไปตามน้ำ มันกอดผมกอด มันลูบหลังผม ผมซบไหล่มัน มันกระชับตัวผมให้ใกล้มัน
ผมเกี่ยวกระหวัดขาผมไว้รอบตัวมัน...และไม่รู้อะไรอีกเช่นกันที่เป็นผมเป็นคน เริ่มจูบมัน และมันก็ตอบรับผมอย่างแผ่วเบา อ่อนโยน ไม่รีบร้อน...ทุกอย่าง ช่างดูพิเศษ
โดยไม่ต้องพากันไปที่หรูๆ หรือลากกันไปชายหาดก่อนจะกลับมาตะบี้ตะบันกันที่ห้อง หรือสร้างอารมณ์ด้วยแสงเทียนสลัวๆ
ผม ถูกพลิกตัวลงมาอยู่ใต้ร่างมัน เราจ้องหน้ากันนิ่งๆ เหมือนต่างฝ่ายต่างลองเชิงกันพักนึง ผมพยักหน้าตอบรับมันเบาๆ มันยิ้มหน้าแป้นแล้วลงมือจูบผมทั้งแต่หน้าผากจนถึงปลายคาง และกลับลงมาจูบปากผมอย่างดูดดื่ม
มันลูบไล้ตั้งแต่ตาตุ่มจนมาถึงหัวเข่า แล้วก็ไล่จูบตั้งแต่หัวเข่าจนถึงขาอ่อน ไอ้โจหยุดมืออยู่ตรงนั้นพักนึงแล้วดึงกางเกงและกางเกงในผมออกอย่างรวดเร็ว
จากนั้นก็ไล่จูบตรงโคนขาและขาอ่อนของผมทั้งสองข้างสลับไปสลับมา ผมยอมรับเลยว่ามันเล้าโลมอารมณ์ผมได้เก่งจริงๆ
และอีกอย่างคือทำให้ผมรู้ตัวเองแล้วว่าผมเกิดอารมณ์ขึ้นง่ายๆ หากถูกลูบไล้ที่หัวเข่าแล้วไล่ขึ้นมาเรื่อยๆจนถึงขาอ่อน
ไอ้โจดึงกางเกงของมันลง แล้วกระซิบบอกให้ผมเป็นคนดึงกางเกงในของมันออก มันขยับขึ้นมาเรื่อยๆ แม้ว่ามันยังคงคร่อมผมอยู่
ผมมือสั่นเล็กน้อยแต่ก็จับกางเกงในมันดึงออกช้าๆ ทันทีที่ดึงลงน้องชายไอ้โจก็ตั้งเด่อยู่ตรงหน้าในแนวขนานกับหน้าผม
ผมมองแล้วกลืนน้ำลายเอื้อกใหญ่...นี่ต้องเข้าในรูเล็กๆของกูจริงๆเหรอเนี่ย ผมใช้มือลูบขาอ่อนของไอ้โจที่มีขนดกหนาและแข็ง(ถ้าเทียบกับผมซึ่งเรียกได้ว่ามนุษย์ไร้ขน)
“จะ..โจ เบาๆนะ” ผมบอกมันเสียงอ่อน มันเหยียดยิ้มให้ผมหื่นๆ แล้วถอดเสื้อมันออกเผยให้เห็นกล้ามเนื้อที่เรียกได้ว่าโคตรสวย
อาจจะเพราะว่ามันถูกแรเงาด้วยหยาดเหงื่อทำให้ดูมันๆแทนๆอย่างที่มันควรจะเป็น ผมมองมันอยู่พักนึงและด้วยสัญชาตญาณมือผมเผลอยกขึ้นลูบไล้แขนมันราวกับว่าถูกมนต์สะกดให้หลงไหลในรูปร่างมันอย่างจัง
ไอ้โจลดตัวลงจากนั้นก็ลงมือจูบปากและยกขาผมขึ้นสูงและลูบไล้ไปด้วย มันลดมือลงและจับก้นผมบีบเบาๆ และเริ่มขยำอย่างเมามัน จังหวะเดียวกันก็เอื้อมมือไปหยิบเจลและถุงยางตรงลิ้นชักข้างๆหัวเตียง มันป้ายเจลที่ปากทางเข้าและส่งนิ้วชี้กับเจลเย็นๆเข้ามาด้วย
“อึ๊..โจ” ผมร้องเสียงหลงตอนมันส่งนิ้วกลางเข้ามาอีกนิ้วและกวาดวนรอบๆทางเข้า ผมหลับตาปี๋ทั้งอาย ทั้งจุกและเจ็บ
“ทนหน่อยนะ หยุดตรงนี้ไม่ได้แล้ว” ไอ้โจบอกเสียงกระเส่าพร้อมกับถูน้องชายของมันกับต้นขาของผมบอกให้รู้ว่ามันขยายรอขนาดนี้ คงหยุดไม่ได้จริงๆ
มันส่งถุงยางมาให้ผม ผมรู้หน้าที่ตัวเองก็รีบแกะส่งให้มัน มันรับถุงยางและใส่อย่างชำนาญ จากนั้นก็จับผมพลิกตัวให้คว่ำลงแล้วจับเอวผมยกขึ้น
จากนั้นมันก็ค่อยๆส่งหัวน้องชายของมันเข้ามา ผมบอกได้เลยเลยว่าเจ็บและร้องออกมาเสียงหลงแต่ก็อีกกัดฟันข่มเสียงตัวเองไว้
“เจ็บหน่อยนะนัท” มันบอกผมเสียงกระเส่า แล้วจับเอวผมค่อยๆดึงเข้าหามันอย่างช้าๆจนสุด
“อ้ะ!” ผมเผลอร้องออกมาตอนที่ทำขยับเบาๆ มันก้มลงมาจูบไหล่ผมแล้วหยุดแช่ทิ้งไว้ จากนั้นจึงเริ่มขยับเข้าออกอย่างช้าๆ
“อือออออ....โจจจจ” ไอ้โจขยับไปด้วย มือมันก็ลูบไล้หน้าอกผมไปด้วย ผมว่าถ้าใครมาเห็นหน้าผมตอนนี้คงบอกได้เลยว่าผมทำหน้าเหยเกแค่ไหน
“อ้า...อืม” มันครางหื่นๆ ตอนที่ขยับจังหวะให้เร็วขึ้นกว่าเดิม
“อ้ะ...อึ้...โจ....จะ..เจ็บ” ผมบอกมันตอนที่มันเร่งจังหวะเร็วขึ้น ผมจึงลดจังหวะลงเล็กน้อย แล้วเอื้อมมือมาจับของๆผม แล้วสาวอย่างช้าๆ ทำให้ผมผ่อนคลายและมีอารมณ์ร่วมสุดๆไปด้วย คราวนี้มันเร่งขยับเร็วขึ้นอีกรอบ โดยที่ผมรู้สึกได้ว่าไม่เจ็บแบบที่มันเร่งจังหวะอย่างครั้งแรก มันปล่อยมือออกจากของของผม
ผมจึงใช้มือของผมเองสาวไปตามจังหวะของมันที่มองให้ผม
“อะ..อ้าาา” ผมร้องออกมาตอนไอ้โจเร่งจังหวะ เสียงหน้าขาของมันที่กระทบกับก้นผมดัง พั่บ..พั่บ..พับ เป็นจังหวะสุดแสนจะเรียกอารมณ์ของผมให้สูงขึ้น
“นะ..นัท” มันครางชื่อผมไปด้วยขนาดที่มือทั้งสองข้างจับเอวผมแน่นแล้วดึงเข้าออกตามจังหวะของมัน
“อือออ..อ้ะ อ้า” ผมครางออกมาเสียงดัง ตอนที่ผมเร่งจังหวะตัวเอง หัวสมองของผมตอนนี้มีแต่รูปร่างของไอ้โจตอนที่มันถอดเสื้อออก
“อ้า..พี่..โจ” ผมหลับตาแล้วนึกถึงขามันที่เต็มไปด้วยขนหยิกๆปกคลุม กับมังกรตัวโตที่พองตัวพร้อมสู้รบ
“อืมมม” มันขานรับ มืออีกข้างลูบไล้อยู่ตรงขาอ่อนด้านในของผม ยิ่งทำให้ผมเสียวมากขึ้นจนทำให้ผมขยับสะโพกเองตามจังหวะของมันโดยที่มันไม่ต้องดึงเอวผมไปตามจังหวะขยับของมัน
ป้าบ ป้าบ ป้าบ...
“อือออ” ผมครางออกมาตอนที่ผมเกือบถึงจุดสุดยอด
“อ้าาาาาา” ผมปล่อยน้ำของผมออกมาเลอะเต็มมือและผ้าปูที่นอนจนจุดๆ
พั่บ........พั่บ...............พั่บ ไอ้โจยังคงขยับสะโพกอยู่ แต่ช้าลง ช้าลง บอกให้รู้ว่ามันก็ใกล้เสร็จแล้วเหมือนกัน
มันวนน้องชายของมันในตัวผมอย่างช้าๆ และเริ่มขยับอีกครั้งอย่างเร็วๆ แล้วกลับจังหวะมาอย่างช้าๆอีกครั้ง
“อ้า..อืออออออออ” ไอ้โจครางออกมาตอนมันถึงจุด มันค่อยๆดึงของของมันออกจากตัวผมอย่างช้าๆ
ผลุบ! และแล้วโจน้อยก็หลุดออกมา มันถอดถุงยางออกแล้วก้มมาจูบแก้มผมที่มีเหงื่อไหลลงมาจากไรผม
มันลุกไปทิ้งถุงยางในถังขยะข้างๆโต๊ะคอมแล้วเดินกลับมาสวมกอดผมจากข้างหลังที่นอนตะแคงหมดแรงอยู่บนเตียง
“เหนียวตัวอะ” ผมบ่น มันไม่ตอบแต่จูบไหล่ผมและต้นคอผมเบาๆ
“ปะ ลุกไปอาบน้ำกัน” มันพูดจบก็กัดติ่งหูผมเบาๆ โคตรเสียวเลยผม
“โจ อย่าเล่น” มันบอกให้ไปอาบน้ำแต่ปากที่ยังไล่จูบสันหลังผมไม่แถมเอาลิ้นมาแตะๆ แถวๆสะโพกอีก
“โจ่นี่! กูเจ็บแล้ว ไม่เอาแล้ววววว” ผมบอกมัน แล้วตีแขนมันไปทีนึง มันหยุดแล้วจ้องหน้าผมยิ้มๆ จากนั้นก็หอมแก้มผมแรงๆทีนึง
“หมั่นเขี้ยวอะ” มันบอกแล้วหอมแก้มผมแรงๆอีกสองสามที จากนั้นก็อุ้มเตงผมเข้าห้องน้ำ
ผมรีบเกี่ยวกระหวัดขาไว้รอบเอวมันแล้วกอดคอมันแน่น...แม่มไม่บอกกูก่อนอะ ว่าจะอุ้มกูท่านี้ ไอ้เหี้ยกูกลัวตก
“วันหลังลองอุ้มเตงกันมะ” มันบอกแล้วยิ้มหื่นๆ ตอนช่วยถูสบู่ที่ขาและด้านหลังให้ผม เพราะผมเจ็บจนก้มแล้วบิดตัวแทบไม่ไหว
“พอเลยๆ ครั้งหน้ามึงนอนให้กูเสียบเลย” ผมบอกมัน
“ฮ่าๆ อย่ามาตลกๆ เดี๋ยวกูจัดหนักคืนนี้อีกรอบ เอาให้คิดแบบนี้ไม่ออกเลยนี่” มันพูดแล้วบีบก้นผมแรงๆทีนึง ผมเลยเขกหัวมันไปทีนึงแล้วแถมตบแก้มมันไปอีกที
“อะๆ ชอบแบบซาดิสก็ไม่บอก” มันบอกแล้วส่งนิ้วชี้เอามาอีกทีพรวดเดียว
“ไอ้โจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจ กูเจ็บบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ” ผมร้องเสียงดัง หลับตาปี๋ มันค่อยๆถอดนิ้วออก แล้วขอโทษผมยกใหญ่
จากนั้นก็ยืนนิ่งๆให้ผมทุบตีมันและด่าอีกยกนึง
“น่ารักอะ” มันเปรยออกมาตอนที่นอนกอดผมจากข้างหลังไว้ แล้วจูบขมับผมเบาๆ
“รู้ตัว” ผมแกล้งทำปากดี ทั้งๆที่หัวใจผมนี่เต้นตุ้บๆ หน้านี่ร้อนไปทั้งหน้า
“น่ารักอะ น่ารักอะ น่ารักอะ” มันพูดซ้ำไปซ้ำมาเป็นคนบ้าแล้วกอดผมแน่น
“ไอ้บ้า” ผมด่ามันแต่กลับยิ้มแก้มปริ
“ยิ้มสวยอะ” มันบอก ผมรีบหุบหิ้มทันที
“ปิดไฟนอนซักทีเหอะ ง๊วงง่วง” ผมพลิกตัวหันเข้าหามัน ปลายจมูกผมกับปลายจมูกจึงชนเข้าหากัน มันจูบปากผมเบาๆแล้วดีดตัวออกแล้วขยับตัวไปปิดไฟตรงหัวเตียง แล้วรีบทิ้งตัวลงมานอนข้างๆผมแล้วกอดผมแน่น
“รักกูยัง” จู่ๆมันก็ถามขึ้นมาดื้อๆ
“ไม่ต้องตอบก็ได้ พี่รู้ว่ามันอาจจะเร็วไปที่จะพูด นอนเถอะ เดี๋ยวพรุ่งนี้สายๆพี่พาไปเที่ยว” มันบอกผมอย่างอ่อนโยนและอบอุ่น
“อือ” ผมครางเบาๆ แล้วหลับไปในอ้อมกอดมัน
เรื่องโดย SweetSacrifice
.......................................................................
หัวเข่าพาสยิว :jul3:
-
+ ให้คนโพสคนใหม่
อิอิ
น่ารักจริงๆเช็คคำให้อีกรอบ
-
และแล้วเขาทั้งสองก็ได้เสียเป็นเมียผัว ฮ่าาาาาาา
-
อ้า...ตอนนี้ที่รอคอยมานาน เลือดเกือบหมดตัวอ่ะ ...ขอบคุณมาก ๆค่ะ :haun4:
-
ตลาดจะวายหรือยังน่ะ เขามาช้ามากไปหรือเปล่า
เปิดเรื่องกันตอนช่วงเขา on tour เขาพลาดไปอย่างแรง
อยากบอกว่าสนุกมาก ๆ ค่ะ โดยเฉพาะตอนคนแต่งคุยกัน 5555
-
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกก..โจหื่นหว่ะ
-
:m25: :m25:
พี่โจได้เมียสมใจแล้ว
-
อ๊ากกกกกกกกกกกก..น่ารักอะ..พี่โจน่ารักหว่ะ
ฮ่าๆๆๆ :pighaun:
-
อ๊ายยยย น่ารักไปไหนเนี่ยพี่โจอ๊ะ :-[
-
ซั่มกันแว้ววววววว
โจน่ารักวุ้ยยยยยยยยยย :o8:
-
:pighaun: นัทน่ารักอ่ะ :o8: :oo1:
-
เริ่ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ แต่เป็นเราไม่ค่อยชอบท่านี้เท่าไหร่ ไม่เห็นหน้าตอนสามีเสียวๆอ่ะ 55555555
-
กรี้ดดดดดดดดด ในที่สุดนัทก็ตกเป็นของโจแล้ว ดีใจแทนโจเลย :-[
+1 ให้ค่ะ เนื่องในโอกาศที่นัทเสืยตัว :laugh:
-
ไอ้เราก็ว่าทำไมหายไปนานจัง
กำลังจะเข้ามาทวง
มาเจอนัทเสียตัวซะ แบบนี้ให้อภัยคะ
คิดว่านัทจะโดนจัดหนักซะอีก
ขัดใจ ขัดใจ^^
-
ได้เป็น ผัว-เมีย จริงๆซะที
-
นานแล้วหนา
พี่ยาไม่เห็นหน้าน้อง
-
แวะเข้ามา
+ ทุกคนในตอนล่าสุด ไปสองหน้า o13
-
แล้วเมื่อไหร่โจจะเป็นโรคเกลียมัวอ่ะ :laugh: :laugh:
-
ไหนอ่าาาาาาาาาาาาาาาา :m31:
เห็นหัวเรื่องเปลี่ยน แต่เนื้อไปหนายยยย :serius2: :serius2:
-
อร๊ายยยยยยยยยย
โจ vs นัท
:o8: o13 :o8: :o8:
-
ไหนอ่าาาาาาาาาาาาาาาา :m31:
เห็นหัวเรื่องเปลี่ยน แต่เนื้อไปหนายยยย :serius2: :serius2:
เตอร์แค่มาดิทหัวเรื่องให้เข้ากับวันที่เตอร์ไม่ได้มาลงครับ
เนื้อเรื่องของตอนที่ยี่สิบสามอยู่ที่เม้นของพี่ LOLO ครับผม
:L2:
-
เย้ๆๆๆๆ จุดพลุฉลองชัย
อยากรู้จังว่าเวลาโจกลัวเมีย จะเป็นยังไง
-
:a5:
:กอด1:
-
-.,- อ่าๆ
จากที่เคยแค่มองหัวเรื่องแบบผ่านๆ ชื่อแปลกดีนะเรื่องนี้
พอวันนี้ได้ลองอ่าน อยากกรี้ด ฮ่าๆ บอกตามตรง ชอบนิยายแนวนี้ว่ะ
เดวเอาไปให้เมียอ่านมั่ง
-
ได้กันซักที
:mc4: :mc4: :mc4:
-
เตอร์แค่มาดิทหัวเรื่องให้เข้ากับวันที่เตอร์ไม่ได้มาลงครับ
เนื้อเรื่องของตอนที่ยี่สิบสามอยู่ที่เม้นของพี่ LOLO ครับผม
:L2:
ฮ่าๆ มึนเลยเรา >///<
แต่ตอนนี้ :haun4: :haun4:
-
อ้าวเพิ่งเห็นว่าได้กันแล้ว ทีหลังเรียกมั่งดิจะได้มาจ่อหน้ารอ โฮะๆๆ
-
ในที่สุดโจก็ทำสำเร็จ
-
:mc4: :mc4:
ฉลองโจ-นัท ได้เป็นซะมี กะภรรเมียกันแล้ว
-
ได้นัทเป็นเมียจริง ๆ สักที
-
พฤตินัย เป็นเมียแล้ววววววว :haun4: :haun4:
กร๊ากกก
รอจดทะเบียน :laugh:
-
:mc4: :mc4: ฉลองโดนเปิดซิงแล้ว55555
โจจากที่เถื่อนๆตอนนี้ดูน่ารักมากไม่ตามใจตัวเอง :impress2:
ปล.ยังอยากรู้ค่ะว่า "โจกลัวเมีย" มาไงคะช่วยขยาย
-
ในที่สุดก็ถึงตอนนี้ซะที :z1:
-
อ๊ากกกกก นัก น่ารักอะ มีเรียก
พี่โจ ด้วย หวานจริงๆ ฉลองมงคลสมรส
-
กรี๊ดดดดดดดดด น่ารักทั้งผัวทั้งเมียเลย :-[
-
เพิ่งเข้ามาอ่านค่า และเพิ่งรู้ตัวว่าพลาดอย่างแรง :serius2:
แอร๊ยๆๆๆๆๆ น่ารักอ่า น่ามากๆๆๆๆๆๆๆ ทั้งสองคน :o8:
ลุ้นมาหลายตอน ในที่สุดตอนล่าสุดก็ทำให้เราและพี่โจสมหวังซะที :haun4:
ขอบคุณค่า รออ่านตอนต่อไปน้า :impress2:
-
:jul1: :jul1: :jul1:
-
ใครว่าโจอ่อน โจไม่อ่อนน่ะ ทำเอาเราเลือดเต็มจอเลย
-
มาแล้วๆ อิอิ
คอมพังไปหลายวัน เห็นมีคนโพสคนใหม่แล้วนิ :laugh:
-
:call: โอมมมมมม โจจงมาๆ
-
ในที่สุดก็นั่นกันแล้วสินะ และแล้วโจก็คงได้เกลียมัวกลัวเมียสักที
-
กลับมาแล้วค่าาาาาาาา กลับมาแล้วววววววว
คิดถึงทุกคนจังเลย :o8:
อีกสองสามวันนุ้งก็จะไปหอยาวๆแล้ว
วันนี้เลยรีบมาลงซะให้เสร็จ
อิอิ อ่านกันต่อเลยจ้ะ
(24)
พอตื่นเช้ามาหลังจากกูกับมันได้เป็นผัวเมียทางพฤตินัย
กูก็พามันไปเที่ยวพัทยา
ไปซ่าอ่อยชะนี
ไปปี้กันบนชายหาด
ที่เล่ามาทั้งหมด กู ตอ แหล
อิอิ
กูก็บอกมันนั่นแหละว่าจะพาไปเที่ยว แต่ดูเหมือนร่างกายเมียกูมันจะไม่พร้อมเท่าไหร่
พอจะเข้าใจ เจอของใหญ่เข้าไป มันก็ช่วยไม่ได้นี้หว่า กูคงทำให้มันเล็กลงไปมากกว่านี้ไม่ได้อะ
ตื่นขึ้นมา มันก็หน้าหงิกทั้งตัวมันมีแค่ผ้าห่มปิดบังไว้หมิ่นเหม่จะหลุดจากสะโพก บ่นปวดเมื่อยตามตัว โดยเฉพาะ
ช่วงสะโพก ขาถ่างเลยเมียกู แถมพอหันไปเจอรอยเลือดที่ผ้าปูที่นอน ทำหน้าเหมือนจะร้องไห้
“โจ กูเลือดออกอะ ทีหลังไม่ทำแล้วแม่ง”มันนั่งอยู่บนเตียงหน้างอมองมาที่กู กูเขยิบจากที่นั่งพิงหัวเตียงเข้าไปกอดมันจากด้านหลัง
“นัท มึงยิ่งต้องโดนเอาบ่อยๆ มันจะได้ชิน”กูบอกมันตามข้อมูลที่กูรับรู้มาจากในเน็ต พวกนิยายบอยเลิฟ เชื่อได้ไม่ได้ไม่รู้ แต่แม่งกูได้ผลประโยชน์ไปเต็มๆ ดังนั้นกูเต็มใจที่จะอ้างอิง ฮุฮุฮุ
“ใครบอกมึง ไอ้หื่น”มันดิ้นฮึดฮัดนิดหน่อยในอ้อมกอดกู เพราะดิ้นเยอะไม่ได้คงเจ็บอยู่
“จริงๆนะมึง”แถไปก่อนเพื่อผลประโยชน์ของกูในภายภาคหน้า ฮุฮุฮุ
“กูไม่เชื่อ”
“กูก็ไม่เชื่อว่ะ งั้นเรามาลองพิสูจน์ทฤษฎีนี้ดูมั้ยมึง”กูตอบมันแต่ในใจก็เริ่มคิด ‘ต้องทำบ่อยขนาดไหนวะ ทุกวันวันละครั้ง หรือทุกวันวันละหลายครั้ง ไม่เห็นมีบอกว่ากูต้องทำบ่อยขนาดไหน’
“โอ้ยปล่อย เบื่อมึง ไอ้หื่น ไม่ต้องมาทำหน้าเป็นหนูน้อยหมวกแดงทั้งๆที่มึงเป็นหมาป่าเลยนะ พิสูจน์เหี้ยไรล่ะ ไม่เอาทั้งนั้น อยากอาบน้ำอะ”
อะ เมียรู้ทัน อิอิ
“จ๊ะ ผัวจะอาบให้สะอาดทุกซอกทุกมุม หึหึหึ”
“เฮ้ย ไม่ต้อง เดี๋ยวอาบเอง” กูจะไปอุ้มมันแต่มันเบี่ยงตัวหนี
กูไม่สนอะ กูจะอาบให้ ฮุฮุ
ผลสุดท้ายกูชนะ บังคับอุ้มมันเดินโป้เข้าไปในห้องน้ำ คิดว่าจะอายมั้ย ไม่อายหรอก แต่ไอ้คนในอ้อดกอดของกูหน้าแดงหูแดงคอแดง ไม่รวมร่องรอยจุดคิสมาร์คของกูตามตัวมันอีก
กูอุ้มมันไปถึงในห้องน้ำ วางมันลงให้ยืนตรงใต้ฝักบัว ตอนนี้เราสองคนกำลังหันหน้าเข้าหากัน มันทำหน้าเขิน
‘สัด ไอ้นัทไอ้เหี้ย ทำหน้าอย่างนี้ เดี๋ยวกูก็อดใจไม่ไหวหรอกแม่ง อ่อยกูด้วยความใสซื่อเหรอมึง สันดาน’
มันเงยหน้ามามองกู แล้วมันก็ทำปากยื่นพองลม ไม่พอเอามือสองข้างจับเข้าที่หัวกู แล้วมันเริ่มเขย่ายังกับหัวกูเป็นเซียมซี ปากก็พูด
“จิ๊ ไอ้โจหยุดความคิดหื่นๆของมึงเลยนะ พ่อกับแม่อยู่ข้างล่าง”
สัดหัวกูนะ ไม่ใช่ลูกเต๋าไฮโล มึงถึงต้องเขย่าขนาดนั้น
สงสัยความหื่นของกูแสดงออกมาทางสีหน้าชัดเจนไปหน่อย เมียเลยรู้ทัน หึหึหึ
“ถ้าพ่อกับแม่ไม่อยู่เอาได้ใช่ปะ”
“ไม่ได้!! มึงแหกตาดูบ้าง กูเจ็บอยู่ สงสารกูสักนิด กูไม่ใช่ตุ๊กตายางนะ เวลาโดนตะบี้ตะบันแล้วจะไม่รู้สึกน่ะ”มันพูดเสียงเข้มตาเขียวแม้ว่าหน้าของมันจะยังคงแดงอยู่ก็ตาม
“กูก็ถามดูเผื่อได้อะ”กูทำเสียงอ่อยก่อนจะทำหน้าเจ้าเล่ห์เหล่ตามองมัน “แล้วอีกอย่างตุ๊กตายางมันคงร้องตอบกูไม่ได้หรอก อะ อะ อา โจ อื้ออออ พี่โจ”กูมองมันตาเยิ้ม
“ซี๊ดดดดดด”ไอ้นัทกูเจ็บนะเว้ย ก็ดูมันดิ บิดมาได้ที่หัวนมกูอะ
“มึงหุบปากไปเลยนะ ไอ้เหี้ย” ที่รักเขินหน้าแดง จะแดงไปทั้งตัวแล้ว กูเลิกแกล้งดีกว่า เดี๋ยวแม่งอดใจไม่ไหวแล้วล้างหน้าไก่ขึ้นมา เมียจะงอนเอา อิอิ
“อาบน้ำกันดีกว่าเนาะ จะได้ลงไปกินข้าวกัน”มันไม่ได้ตอบแต่มองค้อนกู
กูพูดไปมือก็ฟอกสบู่ตามตัวมันไปเรื่อยๆ
“นัทสีสวยดีว่ะ”กูหมายถึงรอยที่กูทำคิสมาร์คไว้น่ะ ตัวมันขาวๆแล้วมีรอยดูดของกู สวยดี หึหึหึ
“สวยที่ไหน เหมือนตุ๊กแก ลายเต็มตัวกูเลย เมื่อไหร่มันจะจางวะ ”มันก้มมองดูรอยตามตัวมัน แล้วถอนหายใจ
“ไม่จางหรอก”กูตอบอออกไปมือยังคงถูตามตัวมันไปเรื่อยๆ
“อย่ามาอำ กูไม่ได้โง่ เดี๋ยวมันก็จาง”กอดอกเถียงคอเป็นเอ็น ขำว่ะ น่ารักนะเมียกู ฮุฮุ
“กูไม่ได้อำ เดี๋ยวพอมันจะจางกูก็สร้างรอยใหม่แทนที่กันอยู่ดี” หึหึหึ กูพูดความจริง
“มึงยังคิดว่ากูจะให้ทำเหรอ เจ็บจะตาย” ทำมาเป็นพูดดี กูกลัวแต่จะเรียกร้องขอทำซะมากกว่า
“ทำไปทำมาเดี๋ยวก็ไม่เจ็บแล้ว”
“วันนี้มึงพูดเพราะเนาะ”ไอ้นัทถามขึ้น กูไม่ได้สังเกตว่าตัวเองพูดเพราะรึป่าว ก็ปกติดีนี่หว่า
“กูเหรอ ป่าวนี่ ปกติ ทำไมเค้าน่ารักเหรอตัว ตัวจะยอมทำรักกะเค้ามั้ยอะ คิคิ”
“กวนตีน พอๆมึงจะถูหาเลขเหรอ ล้างตัวให้กูได้แล้ว”
“เค้าป่าวถูหาเลขนะ เค้าถูหาเซ็กอะ ช่วยหน่อยสิครับ โจน้อยโมโหแล้วอะ นะ”กูเอามือมันมาจับที่น้องชายสุดที่รักของกูที่เริ่มแข็งสู้มือมัน ตอนแรกมันจะชักมือกลับ กูดึงมือมันไว้ ดูมือมันสั่นหน่อยๆ แต่ยอมจับของกูจนได้ มันเขินสงบปากสงบคำขึ้นมาทันที ‘เงียบเหมือนอมค_ยเลยนะมึง’ ที่จริงกะจะขอให้มันอม แต่เอาไว้ก่อนดีกว่า เรียกร้องมากเดี๋ยวแม่งอดทุกอย่าง เพราะดูเหมือนเมียกูยังไร้เดียงสา
“อืม อา ดีครับ”มือมันโคตรนิ่ม มันนั่งบนฝาชักโครก มือก็ช่วยกูรีดน้ำ ก้มหน้ามองพื้น แต่มันยังชักน้องชายให้กูไม่หยุด บางครั้งมันแอบมองน้องชายกู เม้มปากแล้วเสมองไปทางอื่นแล้วก็หันกลับมามองอีก ‘จะเขินทำไมวะ กูยกให้ มึงเอ็นดูน้องชายกูหน่อยนะมึง คิคิ’ได้แต่คิดในใจถ้าพูดออกไปเมียจะเขินแล้วพาลหยุดทำ ฮุฮุ บางครั้งมันก็เหลือบตาขึ้นมามองกู พอเห็นกูมองอยู่ก็ก้มหน้าใหม่ ส่วนกูมองหน้ามันตลอด
“นัทครับ เร็วกว่านี้ โจใกล้แล้วครับ” มันทำตามกูบอกอย่างว่าง่าย ขยับข้อมือให้เร็วขึ้น ไม่นานกูก็ถึงฝั่ง น้ำว่าวของกูพุงเต็มหน้ามันเลย ดูมันตกใจหน่อยๆ
“มึงอะ”มันพูดได้แค่นั้นเพราะกูก้มลงไปจูบมันก่อน
หลังจากนั้นกูล้างตัวให้มันอีกรอบ พร้อมทั้งอาบน้ำให้ตัวเอง แล้วจึงออกจากห้องน้ำ แต่งตัวแล้วลงไปกินข้าว
“ตื่นแล้วเหรอลูก หลับสบายมั้ยลูกนัท”แม่กูทักขึ้นเมื่อเห็นกูกับนัทเดินเข้าไปในครัว
“สบายครับ”นัทมันตอบแม่ พอกูทำหน้าแซว มันเขินเดินไปยืนข้างแม่กูโน้น
“แม่ พ่อไปไหน”กูถามหาเพราะวันนี้วันอาทิตย์ พ่อแม่กูอยู่บ้านไม่ได้ไปทำงาน
“ดูเบ็นเท็นอยู่ในห้องนั่งเล่นโน้น”แม่ตอบแบบไม่ได้สนใจเพราะมัวแต่ทำกับข้าวอยู่ แต่ดูเหมือนน้องนัทเมียกูมันจะพยายามกลั้นหัวเราะ คงไม่คิดว่าคนหน้าโหดๆอย่างพ่อกูจะดูการ์ตูน
“เออ คุณป้ามีอะไรให้นัทช่วยมั้ยครับ”
“เรียกแม่สิวะ”กูหันไปบอกมันเสียงเข้ม จะมาเรียกแม่ผัวว่าป้าได้ไง ต้องเรียกแม่ถึงจะถูก
“จ๊ะ เรียกแม่สิลูก”แม่หันมายิ้มให้นัทอย่างเอ็นดู
“เออ ครับแม่”มันอึกอักเล็กน้อยแต่ก็ยอมเรียกแม่กูว่าแม่
“น้องนัทอยากช่วยแม่ทำเหรอลูก งั้นเอาผักไปล้างแล้วกัน แล้วโจไม่คิดจะช่วยแม่บ้างรึไง”นัทมันรับผักจากแม่ไปล้างอย่างว่าง่าย
“ไม่อะ โจไปหาพ่อก่อนนะ ” ชิ่งดิ จะอยู่ทำเพื่อ
“ไม่ไหวเลยลูกคนนี้ ”แม่บ่นอะไรอีกไม่รู้ กูเดินออกมาก่อน ปล่อยคนขี้บ่นสองคนอยู่ด้วยกัน
กูทำได้งานบ้านงานเรือนน่ะ แต่ขี้เกียจ ทำเป็นหมดแหละเพราะแม่กูสอนให้ลูกทุกคนทำเป็น แม่บ้านเพิ่งมาจ้างตอนช่วงที่กูติดมหาลัย ไอ้จีไปต่างประเทศ พี่โจ้ไปทำงานต่างจังหวัด แต่ก่อนพวกกูทำกันเองหมด ไม่ว่าจะทำความสะอาดบ้าน ซักผ้า ถูบ้าน กับข้าวทำเฉพาะวันที่แม่ไม่ว่าง ที่จริงพวกกูเคยถามแม่แล้วพวกกูเป็นผู้ชายไม่เห็นต้องทำงานบ้านเลย แม่กูบ่นใหญ่เลยว่ะ บอกว่า ต้องทำให้เป็นและทำให้ดี ถ้ามีลูกน้องจะรู้ได้ไงว่าเขาทำดีรึป่าว ถ้ามีเมียก็จะได้สอนเมียได้ว่าควรทำแบบไหน บลา บลา บลา พวกกูขี้เกียจเถียงเลยทำมาเรื่อยๆ ถ้าถามถึงพ่อน่ะเหรอ รายนั้นตามใจแม่จะตายไป เห็นด้วยกับแม่แทบจะทุกอย่าง
กูกินข้าวเช้ากับครอบครัว แม่กูดูจะชอบไอ้นัท เอาอกเอาใจกันซะออกนอกหน้า ก็ดีวะ จะได้ไม่มีปัญหาแม่ผัวลูกสะใภ้
“โจไหนมึงว่าจะพากูไปเที่ยว”มันทวงหลังจากกินข้าวเสร็จ เราสองคนกำลังนั่งดูหนังอยู่ด้วยกันบนห้องกู
“ตอนแรกก็ว่างั้น แต่กูกลัวมึงจะไม่ไหว”กูตอบออกไปแต่สายตายังจ้องอยู่ที่จอทีวี
“กูอยากไปอะ”
“ถ้ากูลากมึงไปเที่ยวกูกลัวมึงไข้แดก ใกล้สอบปลายภาคแล้วด้วย ไว้วันอื่นดีแล้วกัน ดูแค่วันนี้ท่าเดินมึงก็ขาถ่างพอแระ”
“ไอ้บ้า มันไม่ถึงขนาดนั้นสักหน่อย ชริ”
“เอาน่ะ เดี๋ยวปิดเทอมกูพามึงไปเที่ยวดีมั้ย”
“ปิดเทอมกูกลับบ้านอะ”
“งั้นไปเที่ยวกันก่อนสักวันสองวัน แล้วค่อยกลับบ้านมึง”
“เอางั้นเหรอ ”
“มึงอยากไปเที่ยวไหนคิดไว้แล้วกัน”
“จริงอะ”
“เออ”มันยิ้มหน้าบาน ตาลอยเหมือนคิดอะไรอยู่ ปล่อยมันฝันไปก่อน
รึว่ากูจะพามันไปดูหนังดีวะ แล้วแวะกินไรกันก่อนกลับเข้าหอดี
“มึงอยากไปดูหนังมั้ยล่ะ”
“ถ้าไปดูหนังแล้วปิดเทอมจะพากูไปเที่ยวอยู่มั้ยอะ”
“เออ”
“งั้นไป ”กูเหลือบไปดูมัน หูย นั่งยิ้มตาวาวมองกูเชียว กูก็พอรู้ว่าไอ้นัทมันชอบไปดูหนัง เพราะเวลามีหนังมาใหม่ๆ มันจะชวนกูไปดูหนังบ่อยมาก แนวที่มันดูจะมีทั้งคอมเมดี้ แอคชั่น แอนนิเมชั่น โรแมนติคก็มี แต่แนวที่กูไม่เห็นมันจะกระสันอยากดูเท่าไหร่ จะเป็นพวกหนังผี หนังฆาตกรโรคจิตหรือที่ออกแนวน่ากลัวๆ มันไม่เคยจะดู เท่าที่กูสังเกตอะ
“งั้นไปเก็บของไป เดี๋ยวไปดูหนังแล้วกลับหอเลย”
กูกับมันไปบอกพ่อกับแม่ แม่กูพยายามยื้อไว้ให้กินข้าวเย็นด้วยกัน แต่พอกูบอกว่าจะไปดูหนังก่อนแล้วกลับหอเลย แม่กับพ่อกูจะตามไปดูหนังด้วยซะงั้น กูกับพ่อแม่เลยเถียงกันง่องแง่งๆแต่สุดท้ายกูต้องยอมให้พ่อกับแม่ตามมาด้วยจนได้ ไอ้นัทอมยิ้มขำกูกับพ่อแม่ แม่งไม่ช่วยอะไรแล้วมันเสือกเข้าข้างพ่อกับแม่กูอีก นังโมราจริงๆ สันดาน
“โจ ก็ให้พ่อกับแม่ไปด้วยกันจะเป็นไร แม่ครับแต่นัทกับโจจะไปดูเรื่อง……พ่อกับแม่ดูได้มั้ยครับ”มันพูดไม่สนใจกูเลย ก็กูอยากไปกับมึงสองคนอะ ไม่รู้จักเข้าใจหัวอกคนเป็นผัวซะบ้าง
“ได้ๆพ่ออยากดูเรื่องนี้พอดี แม่ว่าไง” นั่นไงพ่อกูทำหน้าอยากดูซะขนาดนั้น ก็หนังที่ไอ้นัทมันพูดน่ะ หนังเอนิเมชั่น พ่อกูน่ะชอบดูการ์ตูน ไม่ได้ไปดูในโรงก็ซื้อซีดีมา ‘เฮ้อ ก็ได้วะ นานๆทีไปดูหนังกับพ่อแม่’
“น่าสนุกเหมือนกัน”แม่กูตอบ ‘โอ้โห สองตายายตื้นเต้นกระดี้กระด้าใหญ่เชียว ทำยังกับขาดความอบอุ่น ลูกไม่เคยพาไปเที่ยวไหนงั้นแหละ’
เอาเป็นว่ากูพาพ่อกับแม่ไปดูหนังด้วย ก็ไปห้างใกล้ๆบ้านนั่นแหละ
พอมาถึงกูไปซื้อตั๋ว พ่อไปซื้อป๊อบคอร์นกับโค้ก แม่ไปเข้าห้องน้ำ ส่วนไอ้นัทนั่งรออยู่แถวใกล้ๆกับที่พ่อไปซื้อป๊อบคอร์น ตอนแรกกูจะลากมันมาด้วย แต่แถวมันยาวคงยืนนาน ถนอมเมีย ร่างกายมันยิ่งไม่ปกติ
กูซื้อตั๋วเสร็จกำลังเดินไปหามัน ไม่นานพ่อแม่กูก็มาสมทบ
สักพักเสียงประกาศให้เข้าโรงหนังได้
หนังก็สนุกดี พอออกมาพ่อกูกับไอ้นัทโม้กันใหญ่ฉากนั้นฉากนี้ ทำตัวเหมือนไม่ได้นั่งดูหนังด้วยกัน ขำว่ะ
แม่พาแวะกินเอ็มเคก่อนกลับ กูสงสัยว่ะ ทำไมเค้าต้องเต้น แล้วแบบบางคนเต้นไงแต่ทำหน้าเหมือนอมขี้ไว้ คือเต้นให้กูดูเพื่อให้กูอยากกินรึอยากอ้วกวะ เหอๆ
ตอนนี้ไอ้นัทมันเข้ากับพ่อแม่กูได้ดีกว่ากูอีกมั้ง ลูกนัทอย่างนั้น ลูกนัทอย่างนี้ อยากได้อันนี้มั้ยลูก รึจะเอาอันนี้ดี หมั่นไส้ว่ะ
กูขับรถไปส่งพ่อแม่ที่บ้าน แล้วค่อยกลับหอ แม่ไม่ลืมกำชับอีกว่าถ้าว่างแล้วให้มาไม่งั้นแต่จะตามไปหาที่มหาลัย
“ลูกนัท ถ้าว่างแล้วมานอนบ้านแม่นะลูก”แม่กูยืนลุบหัวลูบหลังมัน
“แม่แรงอะ ชวนผู้ชายนอนบ้านไม่เกรงใจพ่อเลยอะ ” กูทำเป็นพูดกวนตีนแม่ไปงั้นแหละ ส่วนพ่อกูขำใหญ่
“ไอ้โจ อย่ามากวน ลูกนัทมาคนเดียวนะลูก หมาหัวเน่าบางตัวไม่ต้องพามา”
“ไม่ได้หรอก โจจะกีดกัน เชอะ”กูทำเสียงดัดจริตเหมือนงอนๆแกล้งแม่
“เอ๊ะ โจ โตแล้วไม่รู้จักโตนะ”
“ไม่มา แม่จะไปหาที่มหาลัยคอยดู ตัดค่าขนมด้วย”
“โอ๋ๆ แม่อย่างอนดิ โจแซวเล่นเฉยๆ แต่ขอค่าพามาเพิ่มได้มะ”ค่าขนมเรื่องใหญ่ กุต้องรีบง้อก่อน
“ไอ้โจ!!”แม่ตวาดเสียงดัง แต่กูกลัวที่ไหน ไม่ได้ทำอะไรผิดนี่หว่า ฮาๆ
“อะ ก็ได้เห็นแก่ความสันพันธ์ของเรา โจพานัทมาฟรีเลยอะ”
“โจ เอ็งก็ยอมๆแม่หน่อยสิวะ แกล้งแม่เยอะระวังเค้างอนตัดหางปล่อยวัด”พ่อกูไม่พูดเปล่า ตบหัวกูด้วยเป็นของแถม
“โหพ่อ รักดอกจึงหยอกเล่น รักนะแม่ จุบุๆ”ปากก็บอกพ่อแต่ตัวกูน่ะเดินเข้าไปกอดแล้วหอมแก้มแม่ เห็นแม่แอบอมยิ้มแล้วตีหน้าขึงเหมือนเดิม หึหึหึ
“ลูกนัทดูมันสิ นิสัยไม่ดีชอบแกล้งแม่”นั่นๆฟ้องเมียกูแล้วไง ไอ้นัทมันยิ้มจนเห็นฟัน
“ไว้นัทว่างนัทจะมานะครับ แม่อย่าไปฟังพี่โจมาก มันน่ะกวนตีน”มันพูดจบแม่กูหัวเราะชอบใจ
ปะทะคารมพอหอมปากหอมคอ กูก็พามันหลับหอ
หวานเย็น
____________________________________________ :pig4: :pig4:
น่ารักกันอีกเช่นเคยสองเผียมัว
อิอิ นุ้งเตอร์มาลงให้อ่านกันตั้งแต่ดึกๆเลยน้าาเผื่อใครยังไม่นอน
ถือซะว่าชดเชยแล้วกันเนอะ
ไปและจ้า เจอกันตอนหน้าจ้ะ :bye2: :bye2:
-
:z13: :z13: :z13:
หวานๆนะคู่นี้ :-[ :-[
-
ครอบครัวสุขสันต์
-
:กอด1:
-
:กอด1: มากอดโจนัสแฟมิลี่
-
คู่หวาน คู่ฮา :laugh:
-
โอ้ว~~~~ น่าร๊ากกก
-
แหม๋ พลาดไป 1 ตอนกลับมาอ่านน้องนัทเสร็จพี่โจไปซะแระ :laugh:
ทำไงได้ พี่โจเตรียมตัวมาดี o13 แอบคิดเอาเอง ซากลูกๆ ของพี่โจ
ทิ้งไว้ในถังขยะ คุณแม่จะมาเจอมั้ยนะ แอบกังวลนะเทอ :เฮ้อ:
-
Happy family :o8:
-
พ่อผัว-แม่ผัวรักนะเนี่ย^^
-
หวานกันจริงๆ
-
ชอบพ่อกกับแม่โจอะ
ใจสุดๆเลยอะ
ปล.นัทน่ารักหว่ะ
ฮ่าๆๆๆๆ..ชอบๆๆๆๆ
-
เราว่าพ่อแม่ต้องรู้แน่ๆเลยล่ะบีหนึ่ง
เราก็ว่าอย่างนั้นแหละบีสอง
-
หวานกะลังดี
พี่โจอบอุ่นนะ รักครอบครัว
แบบนี้ความรักราบรื่นแน่ o13
-
:-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :man1: :man1: :man1: :man1: :man1:
-
อิ อิ อิ น่ารักจัง :man1: ครอบครัวสุขสันต์ ปรองดองกันแม่ผัวลูกสะใภ้
-
เข้ามากวน ยังไม่ได้อ่าน
พาสหวานแต่งนุ๋งแชมป์เอามาลงอย่างรวดเร็ว แต่พอถึงพาสป้าปุ๋ยรอนานมากกกกกกกก ความผิดป้าปุ๋ยใช่ไหมที่ไม่ยอมแต่งมัวแต่สนใจผู้ชาย นุ๋งแชมป์ไม่ผิด :laugh:
ก๊ากกกกกกกกกกก
-
:L2: :L2:
ให้น้องนัท
-
ครอบครัวสุขสันต์จริงๆ เว้ยเฮ้ย
-
น่ารักกันทั้งบ้านเลย แต่ตลกคุณพ่ออ่ะ ดูเบนเท็นด้วย :laugh:
อย่าหลงเมียจนลืมแม่ล่ะพี่โจ พาลูกสะใภ้มาหาบ่อยๆนะ :z1:
-
พ่อกะแม่เข้ากะลูกสะใภ้ได้ดีจริงๆ หุหุ
-
เข้ามากวน ยังไม่ได้อ่าน
พาสหวานแต่งนุ๋งแชมป์เอามาลงอย่างรวดเร็ว แต่พอถึงพาสป้าปุ๋ยรอนานมากกกกกกกก ความผิดป้าปุ๋ยใช่ไหมที่ไม่ยอมแต่งมัวแต่สนใจผู้ชาย นุ๋งแชมป์ไม่ผิด :laugh:
ก๊ากกกกกกกกกกก
อีปลวกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
-
แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ตอนนี้เหมือยาวกว่าทุกตอนนะ อิอิ
-
ครอบครัวนี้เค้ารักกันดีแฮะ
นัทเป็นลูกรัก อิพี่โจหมาหัวเน่า :laugh:
-
เข้ากับพ่อผัวแม่ผัวได้ดีมีชัยไปกว่าครึ่ง
-
ครอบครัวสุขสันต์จริงๆ :กอด1:
-
ตอนนี้ดีจังสานสัมพันธ์ครอบครัว :L2:
-
พ่อผัว แม่ผัว ลูกสะใภ้ อิอิอิ
-
:laugh: หวานมักมากกกกกกกกก :impress2:
-
น่ารักอ่ะ
-
น่ารักมาก
-
ตอนนี้ดูอบอุ่นมาก
ชอบว่ะ!!!!
-
อ้ากกก อ่านทันแล้วๆๆๆๆๆ >< ชอบอะ *0* น่ารักกกก :-[
-
น่ารัก :-[ :-[
-
น่ารักเว่ยตอนนี้
-
ตอนในห้องน้ำมันน่ารักกันดีวะ คู่นี้
:L1:
-
น่ารักเจงๆ อยากได้แควนและพ่อแม่แฟนแบบนี้จัง น่ารักทั้งครอบครัว อิอิ
-
หวัดดีครับทุกๆคน
น้องเตอร์มาอยู่หอแล้ว เหง๊า เหงา
เลยมาลงนิยายดีก่า อิอิ อ่านกันต่อเลนน๊า
(25)
ผมไม่รู้ตัวเองเหมือนกันว่าทำไมวันนี้ทุกอย่างมันดูน่าหงุดหงิดไปซะหมด เรื่องมันเริ่มมาตั้งแต่ตอนเช้าตอนออกจากหอ โดยวันนี้ผมซ้อนท้ายจักรยานไม่เหมือนวันที่ผ่านมาซึ่งไอโจซ้อนท้ายผมตลอด
“วันนี้มึงออกมาก่อนซักครึ่งชั่วโมงได้ปะ” ไอโจบอกผมตอนที่เรากำลังนั่งกินข้าวกันอยู่
“ทำไมอะ” ผมถามมันงงๆ
“กูอยากกินยำหอยนางรมอะ”
“มึงก็ไปกินสิ กูไปไม่ได้กูมีแลปเซอเวย์ตอนบ่าย” ผมบอกมันเพราะแลปนี่ออกไปก่อนไม่ได้จริงๆแถมเสร็จช้ากว่าเวลาคาบจริงอีกต่างหาก
“อ้าวเหรอ งั้นกูไปกับพวกเพื่อนกูนะ”
“อือ ตอนเที่ยงมารับกูไปกินข้าวด้วย” ผมสั่งมัน
“ได้ครับบอส!” มันทำเสียงเข้ม...แม่มกวนตีนจริงๆแฟนผม
“อย่าช้าล่ะมึง กูมีเรียนแลปต่อ” ผมย้ำมัน
“เออน่า กูเคยสายที่ไหน”
“บ่อยไอ้สัด อย่าให้ยกมาพูด” ผมบอกมัน จริงๆมันก็ไม่ได้สายอะไรมากหรอกกับผมน่ะ แต่กับเพื่อนมันนี่เป็นที่รู้กันว่าถ้าจะนัดไอโจ้ต้องนัดเผื่อเวลาไว้ซักครึ่งชั่วโมง
“ยกมาดิ” มันกวน
“เยอะ กูจำไม่ได้”
“เพราะไม่มีไง มึงเลยจำไม่ได้” ไอเหี้ยโจกวนตีน
“กวนตีนนะมึงอะ” ผมบอกมัน มันยักคิ้วข้างเดียวกวนๆแล้วเดินไปจ่ายตังค์หลังจากที่ผมกินน้ำไปหมดแก้ว
ผมขึ้นไปนั่งซ้อนบนจักรยานทันที ไอโจมองขำๆแล้วก็ขึ้นไปนั่งพร้อมออก แต่ดันมีสาวๆสามสี่คนเดินมาทักมัน มันจึงต้องหยุดคุยกับสาวๆแก้งค์นั้น หนึ่งในสี่มีสาวหน้าตาระดับสี่ดาวอยู่ในกลุ่มที่เหลือหน้าตาธรรมดาๆ ดูท่าสาวสี่ดาวจะออกไอโจด้วย ดูจากการพูดคุยที่เล่นหูเล่นตากับมัน ไอ้นี่ก็ใช่ย่อย มีการหว่านเสน่ห์เล็กๆให้เค้าด้วย
ผมนั่งนิ่งไม่พูดไม่จาตอนเค้าพูดกัน ซักพักก็เห็นท่าไม่ดีเมื่อเห็นสาวสี่ดาว(ผมจำชื่อไม่ได้ ไม่อยากจำ ขอเรียกสาวสี่ดาวละกัน) เริ่มมีการแตะเนื้อต้องตัวไอโจ ผมยังนั่งไม่พูดต่อไป แต่เอื้อมมือไปโอบเอวมันไว้ มันหันมามองผมแว่บนึงแล้วยิ้มเล็กๆให้ผม แล้วมันก็ขอตัวออกไปเรียนเหมือนรู้กันกับผมสองคน
“เดี๋ยวนี้แฟนกูออกตัวแรงเน๊อะ” มันบอกหลังจากที่ส่งผมลงที่ตึก ส่วนมันตั้งท่าพร้อมปั่นจักรยานไปที่ตึกมัน
“อะไรของมึง” ผมถามนิ่งๆ
“ปล่าวๆ ไปเรียนละ เจอกันเที่ยงๆนะ” มันบอกแล้วปั่นจักรยานออกไปเลย...แม่งไม่รอฟังผมเลย กะจะบอกว่าตั้งใจเรียนนะโจ แต่ก็ต้องกลืนคำพูดลงคอ
ผมมองบรรยากาศในห้องเรียนหลังจากชั่วโมงแรกที่เริ่มเรียนก็ถึงกับหน่ายขึ้นมา อาจารย์ออกนอกเรื่องแล้วก็กลับเข้ามาในเรื่องที่เรียน แต่ตอนที่เข้าเรื่องเรียนนี่ยังกับแร็ปให้ฟังแต่ตอนที่ออกนอกเรื่องนี่เรื่อยเปื่อยมาก ไอ้แม็คหลับไปแล้ว ส่วนไอ้โอ๊ตยังหน้านิ่งฟังอาจารย์ทุกคำ ด้านข้างๆผมเป็นเพื่อนอีกกลุ่มที่ผมไม่ค่อยสนิทด้วย นั่งตั้งใจเรียนบ้างไม่ตั้งใจบ้างแบบผม
ซักพักก็ถึงช่วงเบรคที่ทุกคนรอคอย ไอแม็คตื่นนอนแล้วก็ออกไปเข้าห้องน้ำ โอ้โอ๊ตลงไปซื้อน้ำซื้อขนม ไอ้คนที่นั่งข้างๆผมออกไปอัดนิโคตินกับกลุ่มเพื่อนมัน เหลือให้ผมนั่งอ่านเมจเสจอยู่คนเดียว ‘ตอนเที่ยงพี่ไม่ว่าง นัทไปกินข้าวกับเพื่อนได้มั้ย’ มันส่งมาบอกแต่ผมไม่ได้ตอบกลับไป ใจนึงก็อยากรู้ว่าทำไมไม่ว่างแต่ไม่กล้าถาม เดี๋ยวดูจะเซ้าซี้มันมากเกินไป แต่ซักพักก็มีอีกเมจเสจส่งมา ‘พี่ว่างแล้ว เดี๋ยวไปรับ’ ...เออเน๊อะมึงเคลียเร็วเคลมเร็วจริงๆ
“พี่โจหวัดดีครับ” ไอ้แม็คกับไอ้โอ๊ตไหว้มันทันทีที่มันเดินเข้ามาหากลุ่มผมที่นั่งอยู่ใต้ตึก แล้วพวกมันก็ชิ่งไปกินข้าวทันทีอีกเหมือนกันเมื่อเห็นว่าไอ้โจส่งซิกไล่พวกมัน ก่อนที่จะพยักหน้ารับไหว้พวกมันซะอีก
“กินโรงอาหารนะ ต้องรีบมาเข้าแลปอะ วันนี้น่าจะเสร็จช้ามากด้วย มึงไม่ต้องรอนะเดี๋ยวกูกลับเอง” ผมบอกมัน
“อ้าวแล้วยำหอยนางรมกูอะ มึงลืมแล้วเหรอ” ไอ้โจบอกงงๆ...’อ้าวไอ้เหี้ยนี่ กูว่ากูเคลียกับมึงไปตั้งแต่เช้าแล้วนะ’
“บอกไปแล้วไงว่าวันนี้ไม่ว่าง โจก็ไปกับเพื่อนโจดิ” ผมบอกมัน
“เพื่อนไปเตะบอลกัน กูลืมส่งเมจเสจมาบอกเหรอว่าวันนี้จะมารับไปกิน ..เอาน่ายังไงก็รอได้” ไอโจยังรั้น ไอ้นี่นิ่ ห่วงกิน
“อือ งั้นตามใจละกันถ้าจะรอ” ผมบอกมันเรียบๆ มันขมวดคิ้วเป็นปมเหมือนงงๆ แต่ก็ไม่ได้ถามอะไรออกมาจนกระทั่งกินข้าวเสร็จนั่นแหละมันถึงถามออกมา
“ไม่อยากไปเหรอ” มันถามตอนเราสองคนนั่งอยู่ที่โต๊ะใต้ตึกผม
“ไม่อยากให้รอนานมากกว่า” ผมบอกมัน แต่มันเสือกยิ้มอารมณ์ดี ผมหมั่นไส้เลยบิดหูมันไปทีนึง
“โอ้ยยย เจ็บๆๆ” มันร้องเสียงหลง พวกพี่ที่ภาคผมที่นั่งทำโปรเจ็คอยู่ใต้ตึกหันขวับมามองแบบงงๆ แล้วก็หันกลับไปสนใจหนังสือกับคอมตรงหน้าต่อ
“เบาๆ กูอายเค้า” ผมบอกมัน
“กูเจ็บจริงๆนี่” มันบอก
“ไหนมาดูดิ้” ผมดึงหัวมันมาดู ก็เห็นว่ามีรอยแดงที่ใบหูจางๆเลยลูบเบาๆแล้วบอกมันไปว่า ‘อะ! หายละโจ’ เท่านั้นแหละไอจอมตอแหลก็ลงไปฟุบนอนบนโต๊ะทันที
มันนอนจ้องหน้าผม ผมนั่งลูบขนตรงแขนมันเคลิ้มๆ ผมไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมแต่มันรู้สึกดีจริงๆตอนลูบขนตรงแขนไอโจ ขนตรงแขนมันทิ้งตัวเรียงลงไม่เหมือนกับตรงขามันที่หยิกๆ ตรงนั้นผมจะไม่ยุ่งด้วยเลย ฮ่าๆ
“โรคจิต” ไอโจบอก แต่ผมขำไม่ได้รู้สึกเจ็บเลยซักนิดที่โดนมันด่า
“มันสนุกตรงไหนเนี่ย ลูบขนแขนกู” มันถาม ผมเลยดึงมือออกแล้วแยกเขี้ยวมันใส่มันทีนึง มันก็ยิ้มให้ผมอีก...เออโรคจิตทั้งคู่
“ไหนบอกว่าไม่ว่างไง ทำไมถึงว่างได้อะ” ผมถามมันเพราะอดไม่ได้จริงๆ มันยิ้มกวนๆให้ผมแทนคำตอบ ผมเลยนิ่ง..เออแม่ง กูไม่ถามก็ได้
“อย่านิ่งดิ กูกลัว...อะบอกแล้วๆ” มันบอกว่าจะบอกแต่แม่มนอนยิ้มเหมือนเดิม
“อะไร!” ผมถามแบบเริ่มหงุดหงิด
“ก็ตอนแรกพวกเพื่อนในภาคมันจะนัดคุยเรื่องกิจกรรม แต่กูเห็นว่าชิ่งได้กูเลยชิ่งออกมาก่อน” มันบอก
“ทุเรศจริงๆเลยมึงนี่ งานภาคไม่เคยจะเข้าเลยนะ”
“เดี๋ยวแฟนกูงอน หาว่ากูฟันแล้วทิ้งอีกอะดิ” มันพูดจบผมก็ได้แต่นั่งนิ่ง คือมันเขินด้วยแล้วก็พาลคิดว่าถ้ามันทิ้งจริงๆผมจะทำยังไง
“เป็นไรอะ นิ่งอีกละ” มันถาม
“ลองทิ้งกูสิ” ผมบอกมันเสียงเข้ม
“ทำไมๆ” มันถามกวนๆ...พาลให้น่าหงุดหงิดจริงๆ
“กูจะรีบหาคนใหม่” ผมบอกมันยิ้มๆ
“ปากนะปาก เดี๋ยวตบปากแหกเลยไอ้นี่นิ่” มันตั้งท่ายกมือขึ้นมา ผมเลยยื่นหน้าเข้าไป มันทำท่าสะดีดสะดิ้งแล้วลดมือลง เรานั่งขำกันอยู่พักนึงแล้วก็แยกตัวกันไปเข้าเรียน
“นัท” เพื่อนกลุ่มแลปผมเรียกผม
“หือ” ผมขานรับมันนิ่งๆ
“รู้จักกับพี่โจภาคเครื่องด้วยเหรอวะ” มันถามผมตรงๆ นั่นแหละภาคผม เป็นแบบนี้ทุกคน เสือกกันโจ้งๆ อยากรู้ก็ถามกันตรงๆ
“อืม” ผมยอมรับ ตอนแรกกะว่าจะถามแล้วว่าทำไมเหรอ แต่ไม่เอาดีกว่ากลัวมันขี้เสือกแล้วถามกลับมาว่า..มึงเป็นไรกับพี่เค้า?หรือ กูเห็นมึงนั่งจู๋จี๋กับพี่เค้า
“กูรู้จักพี่โจตอนเตะบอลจตุ แม่มเก่งสัด ไอดอลกูเลย” เพื่อนผมบอก ตาก็ส่องกล้องปากก็โม้จ้อยๆ
“อือใช่ๆ บอลจตุที่จัดตอนมัธยมหรือมหาลัยอะ” ผมถามเพราะมีการมาเตะบอลจตุตอนมหาลัยด้วย โดยรวมจากจตุเดิมๆตอนมัธยมนั่นแหละ
“ที่ ม.นี่แหละ เตะเสร็จไปนวดกัน ฮ่าๆ พาราไดซ์อะมึงรู้จักป่าว พวกพี่เค้าพาพวกกูไป” เพื่อนผมบอก ผมพนักหน้านิ่งๆ...อะไอ้โจ มึงไปนวดตอนคบกับกูหรือก่อนคบกูวะ
“นานยังวะ” ผมถามนิ่งๆ ทำตัวเป็นเป็นสายสืบให้ตัวเอง
“ซักพักละ กะว่าเตะบอลรอบหน้ากูจะชวนพี่แกไปอีก แม่งติดใจว่ะ มึงอยากป่าว กูพาไปได้นะ”
“ไปเหอะ กูไม่มีปัญญา” ผมบอกมันขำๆแต่ในใจนี่กำลังถือมีดรอเสียบไอโจอยู่ละ
ผมรีบออกจากห้องแลปทันทีหลังจากที่เสร็จเพราะไอโจโทรยิกๆ แม่มตัดทิ้งก็ยังโทรตาม สงสัยมันจริงๆว่ายำหอยนางรมมันเนี่ยมันเด็ดแค่ไหน ถึงขนาดทำให้เกิดอาการลงแดง’โจอยากแดกหอย’ได้ถึงขั้นนี้
“ปะๆ” มันไล่ผมขึ้นรถมันทันทีที่ผมลงมาจากตึก
“มันอร่อยมากเลยเหรอ มึงถึงรีบขนาดนี้” ผมถามมันจริงจัง
“สุดยอดอะที่รัก ที่รักกินแล้วจะเคลิ้มลงแดงอยากมากินอีก”
“เหรอ แบบพาราไดซ์ปะโจ” ผมถามมันขำๆ
“อะไร พาราไดซ์อะไร” มันถาม
“พาราไดซ์ที่มึงไปนวดหลังเตะบอลเสร็จอะ” ผมบอกมันนิ่งๆ
“นานแล้วคร้าบแม่ เดี๋ยวนี้ลูกลาขาดแล้วคร้าบ เตะบอลเสร็จลูกก็มานอนให้แม่เตะเล่น ใช้เล่นแทน ไงคร้าบ” มันบอกขำๆเอาหน้ามาถูๆกับแขนผม
“พอเลยๆ ไปได้แล้ว ยำหอยนางรมมึงอะจะกินมั้ย”
“ไปดิ กูเอาของมึงใส่กระเป๋ามาแล้วนะ เดี๋ยวไปค้างที่นู่นเลย พรุ่งนี้มึงเรียนบ่ายใช่มั้ย” มันบอกผมนิ่งๆพลางขับรถได้ด้วย
“ค้างเหรอ อะไรของมึงเนี่ยยยยยยยยยย”
“ค้างสิ ไปศรีราชากันหรือถ้ามึงไม่อยากค้างเดี๋ยวกูขับรถกลับเลยก็ได้นะ” มันยังคงนิ่ง
“โจ! เคยคิดจะบอกกูก่อนมั้ยห๊ะ! ว่าจะไปแดกไกลขนาดนั้นเนี่ย” ผมเริ่มโมโหนิดๆ
“อ้าว...ถ้ามึงไม่อยากไป กูไม่ไปก็ได้นะ” มันบอกผมจริงจัง
“ไม่ใช่ แต่มึงบอกกูก่อนสิว่ามึงจะไปศรีราชา กูงงอะเข้าใจม้ายยย”
“โอเคๆ นัทๆ...เดี๋ยวไปศรีราชากันนะ” ไอโจกวนตีน ผมเลยดีดหูมันไปทีนึง ไอ้นี่ตอนเค้าซีเรียสนี่ทำเป็นเล่นตลอด มันน่าโมโหจริงๆ
“มึงอย่าเล่นนักสิ ทีหลังก็บอกให้หมด ให้กูตั้งตัวก่อน”
“ครับๆ” มันตอบรับจริงจัง
“ กี่นาทีถึงจะตั้งตัวได้” แล้วก็กลับมากวนต่อ ผมเลยถอนหายใจแรงๆแล้วทิ้งตัวนอนไปเลย เหนื่อยจะเถียงกับมัน
สุดท้ายด้วยรสชาดของอาหารและคารมของไอโจก็ทำให้ผมกลับมาอารมณ์ดีขึ้นได้ คือมันกวนผมอยู่นั่นแหละ กวนจนกว่าผมจะลุกมาวีนใส่มัน ไอ้นี่ก็โรคจิตชอบให้ผมบ่นใส่ มันบอกว่าไม่ชอบจริงๆตอนผมนิ่ง
“กลับไปนอนหอเหอะ กูเหนื่อยตอนนั่งรถเดี๋ยวตอนเรียนจะหลับอะ จะสอบแล้วด้วย” ผมบอกมันมันก็พยักหน้านิ่งๆ
“อือใช่ เดี๋ยวพรุ่งนี้กูจะไปอ่านหนังสือกับเพื่อนนะ” มันบอกผม
“นอนห้องเพื่อนเหรอ”
“วันไหนดึกเดี๋ยวนอนห้องเพื่อน ถ้าไม่ดึกกูกลับมานอนกับมึงอยู่แล้ว เดี๋ยวหมดกำลังใจ” มันบอกนิ่งๆ แต่ผมอายม้วน ม้วนไปม้วนมาจนลงไปนอนขดแล้วหลับแบบไม่รู้ตัวบนเบาะ มารู้ตัวเอาอีกอีก็ตอนไอโจปลุกแล้วบอกว่าถึงหอแล้วนั่นแหละ
แล้วสัปดาห์กว่าๆก่อนสอบทั้งผมทั้งไอโจนี่แทบจะไม่ได้เจอหน้ากันเลย ทั้งไปติวกับเพื่อน ออกไปอ่านที่หอสมุด ออกไปอ่านที่หอเพื่อน บางคืนผมกลับมามันไม่กลับ หรือผมไม่กลับแต่มันกลับมา เจอกันบ้างก็ตอนมีเวลาออกไปกินข้าวด้วยกัน หรือช่วงที่เวลาตรงกันจริงๆแล้วได้กลับมานอนที่หอทั้งคู่ ผมก็เพิ่งเห็นตอนไอโจเวอร์ชั่นนิ่ง เงียบ จริงจัง หน้าตาโคตรน่ากลัวเลยตอนมันตั้งใจอ่านหนังสือเนี่ย ผมเลยไม่เข้าไปยุ่งกับมันมาก ส่วนผมก็เช่นกันนั่งอ่านของผมไปเงียบๆ งีบบ้างเล็กน้อยเพราะไม่ได้อยู่ทนด้วยกระทิงแดงแบบไอโจที่อัดอย่างกับคนขับสิบล้อ
“เสร็จซักที” ไอโจบอกอย่างดีใจตอนมันเข้ากลับมาที่ห้อง
“อิจฉาว่ะ กูเหลืออีกตัวนึงพรุ่งนี้อะ” ผมบอกมัน
“เดี๋ยวไปซื้อข้าวมาให้ อ่านไปเหอะ” มันบอกแล้วออกไปซื้อข้าวมาให้จริงๆ เพราะหลังจากนั้นก็ออกไปกินเหล้ากับเพื่อนมันทั้งคืน กลับมาอีกทีก็เที่ยงๆพร้อมกับผมที่สอบเสร็จแล้ว อันที่จริงมันก็บอกผมไว้แล้วล่ะว่ามันจะไปกินเหล้ากับเพื่อน ผมก็กะไว้อยู่แล้วว่าคงไปนอนหอเพื่อนชัวร์เพราะผมมีสอบเช้า มันคงเกรงใจเกิดทำให้ผมตื่นขึ้นมา แต่ก็ไม่คิดว่าจะกลับจากหอเพื่อนมาตอนเที่ยงเลยทีเดียว
“เที่ยงเลยเน๊อะพี่โจ” ผมแซวมัน
“พี่โจอยากให้น้องนัทมีสมาธิไงครับ” มันเข้ามากอดเอวผมอ้อนๆ
“ไปได้เรื่อยนะมึงอะ” ผมแซวมันขำๆ
“เดี๋ยวนี้ไม่ได้เรื่อยๆแล้วนะ ได้อยู่คนเดียวนี่แหละ” มันบอกแล้วมองผมหื่นๆ
“พอเลยมึง เหนื่อย กูอยากนอน เมื่อคืนนอนโคตรดึกอะ” ผมบอกมันปัดๆ
“งั้นตื่นนอนได้ใช่มั้ย” ไอโจถามยิ้มๆ
“ไม่ได้ น้องนัทต้องออกไปกินเหล้ากับเพื่อนอะพี่โจ” ผมบอกมันแล้วกระพริบตาปริบๆ
“งั้นก่อนออกไปกินเหล้านะน้องนัท ไม่เป็นไรพี่โจทำแปบเดียว ฟอเวิร์ดไปฉากดึ้บๆเลย ไม่ต้องเล้าโลมไง”
“ไอ้เหี้ยโจ!!!!!”
SweetSacrifice
______________________________________________ :pig4: :pig4:
นัทใจเย็นมาก
นับถือจริงๆอ่ะ เป็นเตอร์ก็แอบเหวี่ยงนะ
แต่นึกไปนึกมาก็ไม่น่ามีเรื่องน่าเหวี่ยง ฮ่าๆ
อ่านกันยิ้มๆนะจ้ะ เจอกันตอนหน้าจ้ะ :bye2: :bye2:
-
:pig4: :pig4: :pig4: :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[
-
:L2:
-
น่ารักกันจริง ๆ เลยคู่นี้
:L2: :L2:
-
ขำฉากดึ๊บๆ
-
เหอะ เหอะ โจหื่นว่ะ
-
น่ารักได้อีกสิพี่โจเนี๊ยะ
แบบนี้แล้วนัทก็รักและหลงจนหน้ามืดเลยสิ
:n1: :n1: :n1:
-
แอบกลัวว่ามันจะมีมาม่าหลุดมายังหนอ
-
ฮาพี่โจ มีฟอร์เวิร์ดไปฉากดึ๊บๆด้วย หื่นสุดๆ555
-
555+ ชอบอ่ะตอนนี้ รู้สึกว่าอ่านไปแล้วปากเรายกยิ้มตามไปด้วยเลย o13
-
เห้อๆๆๆ..น่ารักจิงอะไรจิงคู่นี่
-
เค้าน่ารักโนะคู่เนี้ย
โจกลัวเมียจริงๆด้วย
-
พี่โจกวนได้ใจ น่ารักมากกกก :impress2: :impress2:
-
มันต้องมีอาไรในกอหน่อไม้ เชื่อมะ??? 5555+
:laugh: :laugh: :laugh:
-
น่ารักกันจิง :-[
-
หวานแหววอะคู่นี้ เหมือนคู่แต่งงานใหม่เลย
:-[ :-[ :-[
รอตอนต่อไปคะ :call:
-
:laugh: ดึ๊บๆๆๆ :laugh:
-
มันแปลกๆนะนี่ ตกลงไอ้พี่โจมันมีอะไรปิดบังป่าวนี่ แวบไปแวบมา
-
หวั่น พี่โจจะมีกิ๊กรึเปล่า
นัทอย่าให้คลาดสายตานะ
-
อิพี่โจจะกล้ามีกิ๊กเหรอ ไม่หรอก แต่ถ้าใช่ เนียนมากเลยนะพี่โจ
-
คึคึ เค้าจะรอฉากดึ๊บๆ :-[
-
น่ารักอ่ะ :o8:
-
พี่โจมันน่ารักอ่า แอร๊ยๆๆๆๆๆ :-[
แต่นัทจะให้อะไรเป็นรางวัลกะพี่โจดีน้า เค้าว่าพี่โจทำตัวดีออก เชื๊องเชื่อง :laugh:
ตอนหน้าก็ให้พี่เค้าดึ๊บๆเลยนะ ก๊ากๆๆๆๆ :m20:
น่ารักอ่า น่ารักๆๆๆๆ :กอด1:
-
พี่โจกวนตีนได้อีก
-
จากประสบการณ์กว่า 10 ปี(มั่ว)
เล็งเห็นส่าพี่โจมีความเป็นไผได้สูงมากที่จะมีกิ๊ก 5555 :beat:
-
โจหื่นว่ะ
-
โจแม่งหื่น :haun4:
-
โจนี่มันกวนบาทาได้โล่เลยนะ :โป้ก1:
นัทคงได้อกแตกตายเพราะมันสักวัน ฮ่าฮ่า
แอบมีมุมจุ๊กจิ๊กจุ๋งจิ๋งกันตลอดเลยวุ้ยคู่นี้
มาอ่านทีไร ได้รอยยิ้มกลับไปทุกที
-
สยบแทบเท้าเนอะพี่โจ
-
o18
-
คิดว่า โจคงไม่มีกิ๊กหรอก น่าจะแค่ลองใจนัทรึเปล่า
แบบว่าอยากให้นัท โทรตาม ถามไถ่ รึไม่ก็หึงบ้างไรบ้างแบบเนี่ย :m26:
ขอบคุฯสำหรับตอนที่ 25 ค่ะ :pig4:
-
เหมือนจะมีเรื่องวุ่นเข้ามา แต่พี่โจคงจัดการได้ก่อนถึงหูนัทล่ะมั้ง
-
โจนี่มันกวนบาทาได้โล่เลยนะ :โป้ก1:
ยังบ่ได้กัน!! o22
อย่างไอ้โจอ่ะหรอมันจะมีกิ๊ก
โคตรรรรรรรรรรรรรรรรอ่อน! :m20:
-
ยอมรับ อ่ะ เรื่อง นี น่ารักมาก เลย อ่ะ :z2:+1 เพิ่งอ่าน :z2:คำเดียว ชอบ :z2:
-
คนชื่อนัท ใจเย็นน่ารักตลอดดดดดดดด :-[ น่ารักไม่เผื่อใครเลยยยยยยยยยย :laugh:
-
o18 o18
:L2: :L2:
-
นัทน่ารักดี
โจ้กวนตีน
รออ่านน่ะครับ
:pig4:
-
น่ารักทั้งคู่ :impress2:
-
ตอนใหม่แต่งเสร็จแระ อยู่ที่เตอร์นะ ไม่ไหวๆมัวแต่ไปสอดส่องผู้ชายคณะตรงข้าม
ทวงกันเอาเองนะ
ฮ่าๆ
หวาน..บอกมานะ
ไอ้โจมันเป็นอะไรกะโคอาล่า :m12:
น้องโจไม่ได้เป็นอะไรกับโคอาล่า แต่คนที่แต่งเป็นเพื่อนน้องอาล่า
น้องอาล่าเขียนเรื่องแฉตัวเองให้เล้า อย่าลืมไปอุดหนุนกันนะ
ไม่ซื้อแล้วจะเสียใจ
คิคิ
:z2:
-
:z2: :z2: :z2:
เข้ามารอน้องเตอร์อัพ
ปล. +1 พี่หวานเย็น ><
-
โจมันเถื่อนแบบน่ารักๆนะช่วงหลังนี้
ส่วนนัทก็ขยันอายจังเลยน๊าา ฮา ฮา น่ารักๆ
ขอจัดตั้ม ชด เป็นตอนพิเศษซักตอนได้ไหมอ่าค่ะ
เป็นกำลังใจให้ไรเตอร์ทั้งสอง แล้วก็คนโพสด้วยนะคะ
สู้ๆค่ะ
-
หลังจากนุ้งเตอร์ไปประชุมเชียร์เมื่อวาน
นุ้งเตอร์เลยไม่ไหวจะมาลง ฮ่าๆๆๆ
ตื่นเช้ามาก็มาลงซะเลย งุงิ
เอ้าอ่านต่อเล้ย~
(26)
=*=
อะไร ?
‘ฟอเวิร์ดไปฉากดึ้บๆ’ ยังคิดว่ากูจะได้อยู่เหรอ
ดูสภาพเมียกูก่อน สังขารแม่งไม่ไหวขนาดนั้น ให้กูเป็นคนดีสงสารมันมั่งเถอะ
กูถามมันไปงั้นๆ กวนส้นตีนเฉยๆ
กูปล่อยให้มันนอน โดยมีกูนอนกกมันด้วย ช่างเป็นคู่ผัวเมียที่ลงตัว อิอิ
กูก็ต้องนอนดิ เก็บแรงเพราะเมียจะไปแดกเหล้ากับเพื่อน กูจะไปด้วย อย่างที่รู้ๆกัน เวลาไอ้นัทเมามันจะงี่เง่า ขี้อ้อนด้วย เดี๋ยวแม่งไปนัวเนียคนอื่น กูไม่ชอบ รู้ๆกันนั่นแหละว่ะ ว่าถ้ามันไปแดกเหล้า จะต้องมีกูไปด้วยทุกครั้ง ถ้ากูไม่ได้ไป แม่งอย่าหวังว่าจะได้ไป ส่วนถ้ากูไปมันไม่จำเป็นต้องไปก็ได้
นอนหลับไปนานเท่าไหร่ไม่รู้ ตื่นขึ้นมาอีกทีฟ้ามืดแล้ว ได้ยินเสียงฝักบัวในห้องน้ำ นัทมันคงตื่นก่อนกู
กูลุกขึ้นนั่งบนเตียงอย่างมึนๆ ก็กูเพิ่งตื่น
“ตื่นแล้วเหรอมึง”มันเดินออกจากห้องน้ำมีเพียงผ้าเช็ดตัวพันรอบเอว หยดน้ำเกาะตามตัว เซ็กซี่ได้อีกเมียกู
“ป่าวกูละเมอ”กูอมยิ้มลุกเดินจากเตียงไปจุ๊บปากมันเบาๆ ก่อนเดินเบี่ยงตัวไปคว้าผ้าขนหนูไปอาบน้ำ
“กวนตีน”มันยิ้มบางๆด่าออกมาแล้วหันไปสนใจแต่งตัว
ไม่นานเราสองคนได้ฤกษ์ออกจากหอ
“กว่าพวกมึงจะมาได้นะ”เสียงไอ้ตั้มทักทันทีที่เห็นกูกับเมียเดินเข้ามา ไอ้ตั้มมันเป็นพี่ภาคและสนิทกับกลุ่มไอ้นัท พวกเพื่อนไอ้นัทคงชวนมันมาด้วย ส่วนมันคงลากไอ้ชดมาอีกที ดีเหมือนกันว่ะ ถึงกูจะรู้จักและสนิทเพื่อนๆไอ้นัทโดยเฉพาะคนในกลุ่มมัน ไอ้โอ๊ต ไอ้แม็ค รวมถึงไอ้พิช แต่มีเพื่อนกูมาด้วยก็ดีวะ
“ทำไม กูมาช้าแดกเหล้าไม่ได้รึไง”กูเดินเข้าไปนั่งข้างไอ้ตั้มมีไอ้นัทเดินตามมานั่งข้างกูอีกที พอเพื่อนไอ้นัทเห็นกูก็ยกมือไหว้กันหน้าสลอน กูพยักหน้ารับ
“แดกได้คร้าบ แดกหมดจนไม่เหลือถึงมึงแล้วไอ้เหี้ย”กูก็ไม่เคยเห็นมันเหลือสักครั้ง กูมาถึงทีไรแม่งได้เปิดขวดใหม่ตลอด สัดตั้ม
“หวัดดีครับพี่ตั้มพี่ชด”มันสองคนพยักหน้าให้เมียกู
“มาช้าว่ะมึง”เสียงไอ้เหี้ยพิชบ่นเมียกู มันนั่งอีกข้างของไอ้นัท
“กูเพิ่งตื่น”นัทตอบหน้าตาย ยกแก้วเหล้าที่เพิ่งได้จากไอ้โอ๊ตซด ‘ตายอดตายอยากมาจากไหนวะ’
“เพิ่งตื่นจริงเหรอวะ ไม่ใช่ว่าทำอย่างอื่น”เสียงไอ้โอ๊ตแซวโดยมีพวกที่เหลือผิวปาก วี๊ดวี้ว
“สันดาน เสือกนะพวกมึง”กูด่าขำๆ มองหน้าพวกมันยิ้มๆ ยักคิ้วให้ทีนึง มือลูบหัวไอ้นัทเบาๆ ‘แซวมากเมียกูจะเขิน’
“โหยเฮีย รึไม่จริง”
“คิดได้เนาะพวกมึง ให้พวกกูนอนกอดกันเฉยๆบ้างเถอะ”
“สันดานอย่างมึง ทำมาเป็นพูดดี ขาดได้ด้วยเหรอมึงน่ะ เมื่อคืนนี้ยัง”ไอ้เหี้ยตั้มเมาแล้วปากมาก สัดหมา เมียกูแม่งหันควับทันที งานเข้ากูแล้วไอ้เหี้ย
“ทำไมเหรอพี่ตั้ม โจมันมีไรเหรอเมื่อคืนอะ”นัทถามไอ้ตั้มแต่ตาขึงใส่กู
“เออ ไม่มีครับน้องนัท ”สัด มึงตอบแบบนี้กูแม่งซวยกว่าเก่า มีพิรุธไอ้เพื่อนเลว
“ไม่มีอะไรหรอกมึงไอ้ตั้มมันกวนตีน”กูพยายามจะคลายสถานการณ์วิกฤติยิ่งกว่าสหรัฐลอบฆ่าบิลลาดิน ระเบิดกำลังจะลงกู
“มึงหุบปากแดกเหล้าเงียบๆไป”นัทมันด่ากู ตาแม่งขวาง
“พี่ชด เมื่อคืนมีอะไรเหรอ”ในเมื่อถามไอ้ตั้มไม่ได้มันเลยหันไปถามไอ้ชดแทน เอาล่ะสิ ตอบดีๆนะมึงกูซวยเพราะผัวมึงไปแล้ว มึงพึงระลึกว่าที่มึงมีผัวได้เพราะกูเลยนะเว้ย
“จะว่ามีมันก็มี จะว่ามันไม่มีก็ไม่มีว่ะ แต่ไม่ใช่เรื่องที่มึงต้องคิดมากหรอก”ตอบวกวนเชียวนะสัดชดช้อย
“ยังไงครับ”
“เมื่อวานที่มาแดกเหล้ากัน พวกกูโชว์แมนอ่อยเด็ก พนันกันว่าใครจะได้เบอร์โทรมากสุด พอดีไอ้โจมันได้เยอะสุดก็แค่นั้นล่ะวะ แล้วไอ้ตั้มมันได้น้อยสุดมันเลยไม่อยากเล่า ”ไอ้ชดตอบแบบชิวๆแดกเหล้าไปตอบไป
“ไม่เห็นเล่าให้ฟังบ้างเลยนะพี่โจ”คำพูดแม่งหวาน น้ำเสียงกับหน้าตามึงจะเหี้ยมไปไหน สัด มึงจะฆ่าผัวมึงเหรอวะ อย่ามาทำตัวเลียนแบบนังโมรากับกู
“แล้วถ้าชนะได้อะไร”ยังจะถามต่ออีกนะ เมียกูขี้เสือกว่ะ
“กูไม่ได้อะไร พนันกันขำๆเฉยๆ แล้วอีกอย่างมึงห้ามกูเล่นไง แต่พวกมันบังคับกูอะ มึงด่าพวกมันเลยพาผัวมึงนิสัยไม่ดี”กูใช้มือข้างที่อยู่ใกล้มันกอดคอนัท งอแขนมาลูบหัวมันเล่น ส่วนมืออีกข้างถือแก้วเหล้าจิบไปด้วยเรื่อยๆ ไม่อยากเมาเพราะวันนี้ต้องดูแลเมีย
“โอ๊ยกูขำ ไอ้เหี้ยโจแม่งกลัวเมีย”เสียงไอ้ตั้มหัวเราะขึ้นมา กุมท้องหัวเราะซะกูเสียเซลฟ์
“แหมมึงไม่กลัวไอ้ชดเลยเนาะ”จะว่าให้กู มึงกรุณาสำเหนียกตัวมึงเองก่อนเถอะไอ้สัดตั้ม
“โหเฮีย กลัวเมียก็ไม่บอก”สัดแม็ค สันดานกล้าแซวกู มึงมีเมียก่อนเถอะแล้วมึงจะรู้
“กูไม่ได้กลัว กูแค่เกรงใจ”
ถ้าฟังจากคำพูดกู มันไม่ต่างอะไรจากคนกลัวเมีย แต่ถ้าดูท่าทางกูประกอบไปด้วย ใครๆก็ดูออกว่ากูไม่ได้กลัว
“มึงไม่ต้องมาพูดดีไหนเบอร์โทร”ไอ้นัทมันไม่ได้ขำเหมือนคนอื่น แบมือจะเอาเบอร์โทรที่กูได้มา กูไม่มีโว้ย กูได้มาเพื่อนเหี้ยก็แม่งตะครุบไปหมดแล้ว
“ไม่มีอะ ผัวทิ้งไปหมดแล้วจ๊ะเมียจ๋า”
“จับไม่ได้ไล่ไม่ทันนะมึงน่ะ” แหมมึง หัดมั่นใจหน่อยว่าผัวมึงเป็นคนดี
กูไม่มีกิ๊กหรือชู้เป็นตัวเป็นตนให้จับได้ง่ายๆหรอก หึหึหึ
‘รักสนุกแต่ไม่ผูกพัน’
กูเคยบอกแล้วว่า กูเป็นคนเฟรนลี่
ใครจะเข้ามาคุยกับกู ไม่ใช่ว่ากูดูไม่ออกว่าใครคิดยังไงบ้าง แต่กูบอกหมดว่ากูมีเมียแล้ว อยากคุยกูก็คุย ชิวๆ
บางคนก็แม่งบ้า ผัวชาวบ้านนี่ชอบจริง แรดอ่อยกู พยายามเหลือเกินที่จะดึงกูจากไอ้นัท คงคิดว่าแย่งได้แล้วจะเก่งละมั้ง
นัทน่ะ มันน่ารัก แต่ถ้าจะพูดตามตรงคนหน้าตาดีกว่ามันรอบตัวกูมีเยอะแยะ ก่อนกูจะรู้จักกับมัน กูไม่ใช่ว่าจะสันดานดี ใครอ่อยมากูก็เอาหมดทั้งผู้หญิงทั้งผู้ชาย แต่ไม่ได้มีใครเป็นตัวเป็นตน
แค่เซ็กซ์ ไม่ได้มีความรู้สึกอื่น นอกจากความต้องการ
คนร้องไห้เพราะกูไปหลายคน กูไม่เคยแคร์ และไม่เคยรู้สึกผิด ก็พากันรู้ๆว่ากูเป็นแบบนี้ สันดานเหี้ยอย่างนี้ ยังจะมาเอาอะไรกับกู กูคิดแบบนั้นจริงๆนะเว้ย
ก่อนจะเจอไอ้นัท กูไม่จำเป็นต้องแสวงหาคู่นอน เพราะมีคนมากหน้าหลายตาเข้ามาหากู จนกูได้ฉายา ‘โจคืนเดียวเสียวสุด’ ขำๆว่ะ เพราะกูไม่เคยนอนกับใครรอบสองให้พวกมันมารุงรังกู ความสัมพันธ์แค่ข้ามคืนไม่สามารถผูกมัดกูได้ กูด่าตอกหน้าไปหลายคนแล้ว อยากได้กู กูก็จัดให้ไง จะมาเรียกร้องอะไรจากกู ก็แม่งยอมกูเองนี่หว่า อ้าขาให้กู กูไม่เอาก็ควายแล้ว กูบอกไว้เลย กูไม่เคยบังคับหรือหลอกใคร จะมาทำว่าเสียตัวให้กูแล้วเป็นเจ้าเข้าเจ้าของไม่ได้
เออน่ะ กูรู้ตัว ว่า กูเหี้ย
แต่กับไอ้นัทมันไม่ใช่ กูเป็นคนเริ่มทุกอย่าง แม้ว่าตอนแรกมันจะเริ่มจากการที่กูอยากแกล้งมันก็เถอะ
เมียกูน่ารักสุดแล้วในสายตากูอะ แม้จะมีคนเป็นล้านหน้าตาดีกว่ามัน แต่นั้นไม่สำคัญเท่ากับความรู้สึกของกูที่มี
เชื่อมั้ยวะ พวกกูยังไม่เคยบอกรักกันด้วยซ้ำ แม้มันไม่เคยบอกแต่กูรับรู้ได้ว่าหัวใจมันรักกู และกูหวังว่ามันคงรับรู้ได้ว่าหัวใจกูก็รักมัน
แล้วอีกอย่าง กู เป็น คน ขี้ รำคาญ
แต่หลายๆอย่างที่กูปล่อยให้ไอ้นัทมันมาจุกจิก รุงรัง แม้กระทั่งความขี้บ่นของมัน
เพราะเป็นมันกูถึงยอม ถ้าไม่รัก กูคงไม่ยอมมันมากขนาดนี้ บางครั้งจนกูยังแปลกใจตัวเอง คนอย่างกูยอมคนเป็นด้วยเหรอ ขำว่ะ
แดกเหล้าฟังเพลงไปเรื่อยๆลวนลามเมียตัวเองเป็นพักๆ สุขใจ คิคิ
มีคนเดินเข้ามาคุยกับกูเป็นระยะๆแต่พอกูบอกมีเมียแล้วส่วนใหญ่ก็ไม่เซ้าซี้ นัทมันคงไม่พอใจแต่มันไม่ได้ว่าอะไร ‘ต้องเข้าใจผัวมึงเสน่ห์แรง’ ส่วนไอ้นัทมันก็มีคนเข้ามาคุยบ้างแต่เจอหน้าโหดของกู มันก็ล่าถอยไป กูไม่เลือกเพศจะหญิงรึชายมาสีเมียกู กูเหี้ยมใส่ทุกคน เท่าเทียม หึหึหึ
เมียกูเริ่มโงนเงน คุยอ้อแอ้ชนแก้วคนนั้นคนนี้ที
“นัทเมาแล้วนะครับ”กูบอกไอ้นัทที่กระดกเอาๆ เมาจนหน้าแดง เวลามันเมากูเรียนรู้มาว่าต้องพูดเพราะ ดุไม่ได้ ไม่งั้นหายนะจะมาเยือน
“สนจายด้วยเหรอ เอิ้กกกกกก ”เมียงอน สะบัดจนคอจะหักแล้วมึง
“ถ้าไม่สนใจเมียแล้วจะให้พี่โจสนใจใครละครับ”กูใช้หลังมือลูบแก้มแดงๆของมันเบาๆ กูชอบลูบแก้มมัน แก้มแดงๆ ปากแดงๆ มันน่ารัก ที่จริงกูว่า กูชอบลูบทุกส่วนของมันนั่นแหละ แล้วแต่โอกาส ฮุฮุ
“คนที่เดินมาอ่อยพี่โจถึงโต๊ะไง”หน้าเริ่มมุ่ยปากเริ่มยืน เข้าสเต็ปงอนขั้นสูงสุดของมันแล้ว กูต้องรีบง้อ ถ้าไม่ทันมีปล่อยโฮกลางวงเหล้าแน่ๆ
“ช่างเค้าสิครับเค้าจะสนใจพี่ แต่พี่แค่สนใจน้องนัทคนเดียวก็พอแล้วมั้งครับ”
“อ้วกกกกกก”ทุกคนในโต๊ะรวมตัวกันทำสียงอ้วกแตกหลังฟังกูพูดจบ ‘อะไรของพวกมึง ผัวเมียจะสวีทกัน อิจฉากูก็บอกมาเถอะ ฮ่าๆ’
พูดยังไม่ทันขาดคำดี มีเด็กผู้ชายน่ารักเดินเข้ามาอ่อยกูอีกแล้ว
“หวัดดีครับพี่โจ”มันมาถึงยิ้มหวานตาเยิ้มยั่วกูเลย รู้จักกูด้วย กูไม่เห็นรู้จักมึง
“ดีครับ น้อง”กูหันไปตอบตามมารยาท
“ทิมครับ วันนี้สนใจไปต่อกับผมมั้ย”ตรงประเด็นเลยทีเดียว
“อย่าเลยครับ พี่มีเมียแล้ว ”
“เมียก็ส่วนเมียสิครับ ทิมได้ยินชื่อเสียงพี่มานานแล้ว แบบว่าอยากโดนพี่เอา”เด็กแม่งแรง ไม่พูดเปล่ามือลูบหน้าอกส่งสายตายั่วใส่กูด้วย
“เมียดุครับ”ที่สำคัญตอนนี้มันนั่งอยู่ข้างกู มึงไม่มาอ่อยกูตั้งแต่เมื่อวานวะ มาอ่อยตอนเมียอยู่ กูคงทำตามมึงเรียกร้องได้หรอก สันดาน อ่อยไม่ดู
“ทิมก็ไม่ได้บอกให้พี่รักทิม อย่าบอกนะว่าคนอย่างพี่กลัวเมียด้วย เราก็แค่….”มือไอ้น้องทิมเริ่มไต่ระดับจนจะถึงเป้ากูแล้ว โคตรยั่ว ถ้าเป็นสมัยก่อน ยั่วขนาดนี้เสร็จกูในห้องน้ำผับแล้วแม่ง หึหึหึ
ปัง !!!
ไอ้นัทวางแก้วซะดัง เอาแล้วไงเมียกูเริ่มตาขวาง ลุกขึ้นยืนเซๆ แล้วมันเริ่มปีนขึ้นมานั่งคร่อมบนตักหน้ามาเข้าหากู แล้วก้มลงจูบกู
‘เร่าร้อนจริงเว้ยเมียกู ถ้ามันไม่เมานะ ไม่มีทางได้เห็นช็อตนี้หรอก’
มันจูบกู กูก็จูบตอบ กูหน้าด้านอยู่แล้ว กูไม่อายหรอกเว้ย พวกกูแลกลิ้นกันไม่สนใจคนรอบข้าง จนไอ้นัทมันพอใจ มันถึงผละออกเอง ไม่พอมันหันไปบอกไอ้น้องทิมที่มองพวกกูผัวเมียตาค้าง
“โคนนนนนเน้ของกู มึงปายยยยย เอิ้ก อ่อยโคนอื่น ”เสียงโหดไปไหนครับที่รัก
“ทิมครับ เมียพี่ดุ พี่คงไปด้วยไม่ได้ ขอโทษนะครับ”กูหันไปบอกไอ้น้องทิม พยายามจะไล่มันอ้อมให้มันกลับโต๊ะไปได้แล้ว
“คนนี้เหรอเมียพี่โจ ผมก็นึกว่าจะหน้าตาดีกว่านี้”น้ำเสียงเยาะเย้ยได้อีก ตามองไอ้นัทอย่างท้าทาย
“ทำมายยย กูทำมายยยย เอิ้ก มึงไอ้หน้าส้นตีนหล่อตายเลยมึงน่ะ”เอาแล้วเมียกูเริ่มองค์ลง
“เฮ้ยไอ้นัทใจเย็นๆ”เสียงไอ้พิชและเพื่อนคนอื่นๆของมันดังตามมา
“ถุย”ไอ้ทิมมันทำเสียงดูถูกแถมยังลอยหน้าลอยตากวนส้นตีนไอ้นัท ‘มึงกล้ามากนะไอ้ทิม ดูถูกเมียกู สันดาน’
“มึง!!!”ไอ้นัทมันพยายามดิ้นจะลงจากตักกูไปต่อยไอ้ทิม แต่กูกอดไว้
“ปล่อยกูสิวะเพ่โจ”เรื่องอะไรกูจะปล่อย กูไม่ให้มึงเสียตีนเสียมือต่อยกับมันหรอก เดี๋ยวมึงเจ็บ
“นัทครับ นิ่งๆสิครับที่รัก เดี๋ยวโจเคลียร์ให้นะครับ”กูบอกมันเสียงเย็น มันหันมามองกู กูยิ้มให้มัน แต่มันคงรู้ว่ากูเริ่มจะองค์ลงเหมือนกัน มันฮึดฮัดแต่ก็ยอมนั่งนิ่งๆบนตักกู
“น้องทิมครับ มึงมาอ่อยกูที่มีเมียนั่นมันก็แรดพอแล้ว เมียกูมันน่ารักกว่ามึงหลายเท่า อย่างมึงเรียกว่าหน้าตาดีแล้วเหรอวะ ถึงกล้าดูถูกเมียกู มึงไปหาต้นกระบองเพชรมายัดตูดมึงเผื่อจะแก้เงี่ยนและหายร่านได้บ้าง เพราะถ้ามึงหวังพึ่งหมาที่บ้าน มันคงยอมตายดีกว่าที่จะเอากับมึง”กูบอกเรียบๆแต่สายตาดูถูกพอๆกับที่เมื่อกี้มันหยามเมียกู
“ไอ้เหี้ย!!! กูอยากได้มึงตายห่าล่ะไอ้สัด”ตอแหล ถ้าไม่อยากได้กู มึงคงไปตั้งแต่กูปฏิเสธครั้งแรกแล้ว ไม่มายืนต่อปากต่อคำกับกูจนเมียกูองค์ลง สันดานดอก
“มึงคงไม่อยากได้ละมั้ง ดอกทองตัวไหนเดินมาอ่อยกูถึงโต๊ะ หึหึหึ ที่จริงกูไม่คิดจะว่าอะไรมึงหรอกถ้ามึงไม่ดูถูกเมียกู เมียของกู ถ้ามันไม่ดีจริง คนอย่างกูคงไม่เอามัน มึงกลับไปโต๊ะมึงไป รึจะยืนประจานตัวเองต่อหน้าพวกมันก็แล้วแต่มึง”มันโกรธหน้าแดง ชี้หน้ากูอย่างแค้นๆ แล้วเดินกระแทกกลับไปที่โต๊ะ
“โห เฮียปากแม่งจัดกว่าแม่ค้าในตลาดอีก”ไอ้พิชพูดขึ้นพร้อมยกนิ้วโป้ง ส่วนไอ้แม็คไอ้โอ๊ต พยักหน้าแล้วตบมือให้กู
“มึงชมรึมึงด่ากู”กูกอดไอ้นัทที่ยังนั่งบนตัวส่วนหัวซบลงกับซอกคอกู กูเอาคางเกยไหล่มัน แล้วยักคิ้วให้พวกคนในโต๊ะ
“ชมคร้าบบบบบ”
ปากกูก็เหี้ยโดยสันดาน กูไม่ค่อยได้ด่าแบบจิกกัดใครหรอก แต่เผอิญมาดูถูกเมียกู มันก็ไม่ต่างจากหยามกูเท่าไหร่ ถ้าจะให้ลุกขึ้นกระทืบมัน ก็แม่งเสียศักดิ์ศรีเหมือนกูรังแกมัน ตัวแม่งแคระกว่าไอ้นัทอีก
กูนั่งต่อไม่นานเมียกูก็อ้อนอยากกลับ กูเลยพามันกลับ มันขึ้นรถได้แม่งหลับทันที พอไปถึงหอปลุกไม่ตื่นอีก กูต้องแบกมันขึ้นหอ เฮ้อ
มันปลุกไม่ตื่นจริงๆนะ กะว่าเผื่อมีฉากดิ๊บๆ แต่ผู้ร่วมแสดงไม่ให้ความร่วมมือ ไม่อยากลักหลับ ไม่ชอบ กับมันกูอยากทำรัก ไม่ได้อยากมีแค่เซ็กซ์ ถ้ามันไม่รู้ตัวจะเรียกว่าทำรักได้ไงวะ
ว่าแล้วยังไม่ได้ถามมันเลยว่ะว่ามันอยากไปเที่ยวไหน กูสัญญาไว้ว่าจะพาไปเที่ยวตอนปิดเทอมแล้วค่อยไปบ้านมัน เข้าใจถูกแล้วกูจะกลับบ้านกับไอ้นัทด้วย
รอถามมันพรุ่งนี้แล้วกัน
หวานเย็น
___________________________________________ :pig4: :pig4:
น่าร๊ากกันไปกับตอนนี้
ความเกียร์มัวของพี่โจก็เริ่มแสดงให้เห็นกันแล้ว
ฮ่าๆๆๆ
เซ็งอิงน้องทิม ไปไกลๆเลยไป๊ ชิ่วๆ
คนโพสอินเอง ฮาๆๆ
ไปแล้วจ้ะ เจอกันตอนหน้างิ:bye2: :bye2:
-
เอิ่มม น้องทิมแรงมาก
เห็นแบบนี้แล้วทีหลังอย่าเข้ามาแหยม
ให้รู้ซะบ้างว่าพี่โจเค้ากลัวเมียขนาดไหน แถมเมียดุอีกตะหาก
-
โหโจ!!! :a2: โคตรแมนอ่ะ เป็นผัวที่ดีจริงๆ ปกป้องเมียรักสุดใจขาดดิ้น
สมควรยกย่องเชิดชูให้เป็นผัวตัวอย่าง :laugh3:
-
ขัดใจก็ตรงที่โจบอกว่าถ้าเป็นเมื่อวานตอนนัทไม่มาด้วย อาจจบที่ห้องน้ำแล้ว
แม่ง สันดาน กลัวเมียตอนเมียอยู่ข้างๆ แต่พอเมียเผลอแล้วเจอกัน
นัทจัดหนักไปเลย ดัดสันดานหน่อย
-
โหวววววว..พี่โจแอบแร๊ง
อารมณ์ประมาณว่า ฆ่าได้แต่หยามเมียกรูไม่ได้
ฮ่าๆๆๆ
-
ปากงี้ แม่ค้าอายอ่ะ o13
-
ปกป้องเมียที่รักจริง ๆ
โจเยี่ยมเลย
-
ทิม แร๊งส์
-
ง่ะ มีบอกด้วยอ่ะว่าถ้านัทไม่มาคงลากทิมไปห้องน้ำแล้ว
พี่โจดูเป็นพวกให้ความสำคัญกับความใคร่มากกว่าความรักยังไงไม่รู้ ไม่ให้เกียรตินัทเลยแฮะ-*-
-
โอวววว คนมาอ่อยก็แร๊งง คนถูกอ่อยก็แร๊ง ดีแบบนี้ไปให้ตลอดละกันนะโจไม่ใช่อยู่ๆ ว่อกแว่ก ดีแตกซะล่ะ :z6:
-
โจแมนมาก ปากงี้ทำเอาแม่ค้าอายเลย o13
-
อีน้องทิมแรงจริงอะไรจริง น่ากลัวอ่ะ
ส่วนอีน้องนัทเนี้ยน่ารัก 5555555555555
-
o13 o13 พี่โจ
มีเมียแล้วอย่าให้ใครหน้าไหนมาว่าเมียเราได้
:z6: :z6: :z6: ทิม
-
ฝีปากโจ สกิลโคตรเทพเลยว่ะ :laugh:
-
โจปากจัดมากๆ แต่ให้อภัยเพราะปกป้องน้องนัท :laugh:
-
ขอมอบรางวัล "ผัวดีเด่นให้พี่โจ" ปกป้องคุณเมียเลิศมากนะฮ๊าฟฟฟฟฟฟฟฟฟ
-
อิน้องทิมมาเจอคนอย่างพี่โจที่แรงกว่าถึงกับหน้าหงาย อยากให้นัทจับได้ซักครั้งแล้วเอาให้โจมันกลัวเมียขึ้นหัวไปเลย
-
หูย พี่โจเป็นซะมีดีเด่นไปแล้ว ดีใจแทนน้องนัท
แต่ฝีปากนี่สิ น่ากลัวจริง ๆ
-
กลัวและเกรงใจแบบนี้ชีวิตพี่รุ่งเรืองแน่ๆ ฟันธง
-
ฮาจริงคู่นี้ ชอบบบบบ o13
-
สมน้ำหน้าทิมนัก โดนซะมั่ง มายั่ว มาอ่อยผชต่อหน้าประชาชี
อ่อยเค้าสองต่อสองก็ว่าไปอย่าง นี่มั่นมาก กะจะไม่ให้เค้าปฏิเสธเลยซิถ้า
สมน้ำหน้าอีกรอบ :z6:
โจสุดยอด o13 เมียเราใครหยามได้ซะที่ไหน เนอะ
-
:m20: :m20: พี่โจเริ่มกลัวเมียยยยยย
น้องนัทเวลาเมาแล้วน่ารักดี
:call: :call:รอตอนต่อไปคะ ><
-
ด่าแค่นั้นยังน้อยไปนะ น่าจะด่าทิมหนักกว่านี้อีกหน่อย ยังไม่สะใจเลย :m31:
ส่วนโจ :m16: ลายเริ่มออกแระนะ
ลายกลัวเมียนะที่เริ่มออก :jul3:
ขอบคุณสำหรับตอนที่ 26 ค่ะ :pig4:
-
ถูกใจมากโจ รักเมีย ต้องเคารพเมีย ปกป้องเมีย
เอารางวัลผัวประเสริฐไปเลย :laugh:
-
พี่โจเอาใจไปเลย o13 o13
-
:m20: :m20:พี่โจ
-
อิเพ่โจ แร้งส์!!!! :laugh:
-
นัทแอ๊บเมาดิบป่ะ :jul3:
-
นิสัยยังเหมือนเดิม แต่ดีหน่อยที่ใครก็ห้ามดูถูกเมีย
ครั้งนี้จะให้อภัยไปก่อนแล้วกันนะโจ o18
-
โจแกยังไม่นิ่งนะ มีคนแวะเวียนมาตลอด นัดน้อยใจนะ นอยด์โจที่สุด
-
พี่โจเรา โครตตตตตตตตตตต เท่
แต่แอบนอยด์ ที่บอกให้เสนอพี่โจสนองนี่ดิ
-
Special ประวัติอันสวยงามสดใสน่าเอ็นดูของชื่อเรื่อง คิคิ
ที่จริงตอนแรกนิยายเรื่องนี้แต่งกวนตีนกันกับป้าอ่านกันขำๆกับเด็กไร้สาระคาเฟ่ ไม่ได้จะลงเล้า ไม่มีชื่อเรื่อง
แล้วพอว่าเอามาลงเล้า มันก็ต้องมีชื่อเรื่องใช่มั้ย เลยระดมความคิดว่า จะเอาชื่ออะไรดีวะ
เพราะมันเป็นเรื่องที่ไม่ได้มีโครงเรื่อง แต่งสลับกันไปมา มันจะมีแค่คาแรคแตอร์ตัวละครที่เด่นชัด
ตอนนั้นแต่งกับป้าไปได้สักสิบตอน ดึกแล้วด้วยห้าทุ่มกว่าๆ
อีป้าปุ๋ยหนังเหี่ยวก็งอแงจะไปนอน
อีปุ๋ย พูดว่า
รีบๆคิดสิอีดวก กูจะไปนอน
ก็ช่วยกันคิดหลายชื่อ อย่าถามนะว่าอีป้าคิดชื่ออะไรมั่ง แม่งไฮโซทั้งนั้น ภาษาอังกฤษมาเป็นพรืด =*=
กูไม่เอาอะ กูอยากได้ชื่อภาษาไทย
อย่างชื่อตัวละคร โจนัท ที่ป้ามันแต่ง มันเอามาจากโจนัทบราเธอร์ อะไรของมันไม่รู้ บอกตรงๆ กู ไม่ รู้ จัก ถ้าไม่มีคนอ่านทัก กูคงไม่รู้หรอกว่ามันมีที่มาอย่างนี้นี่เอง
แต่สำหรับกู พอเห็น โจนัท แล้วกูนึกถึงนักร้องลูกทุ่ง ที่มันเป็นฝรั่งแล้วมาร้องเพลงลูกทุ่งอะ กูคิดในใจอีเหี้ยตั้งชื่อพระเอกนายเอกบ้านนอกมาก ฮ่าๆ
ลองอ่านที่มาว่าทำไมเรื่องนี้ถึงชื่อ ‘ใครว่าผมอ่อนก็ได้ ต่อไปโจคงได้กลัวเมีย’
หลังจากที่เสนอหลายชื่อร่วมชั่วโมง ทุกคนเริ่มล้า เริ่มเบื่อ จนในที่สุดโลโล่เสนอชื่อที่ทุกคนยอมรับ
Lolo พูดว่า
ใครว่าผมอ่อน
Getto พูดว่า
เกตชอบ
หวานเย็น พูดว่า
หวานชอบ
อีปุ๋ย พูดว่า
เอาชื่อนี้ๆ (คือมันจะรีบไปนอน เลยยุให้เอาสักชื่อ ปัดสวะมากอะมันน่ะ สันดาน)
หวานเย็น พูดว่า
งั้นเอาใครว่าผมอ่อนก็ได้ ต่อไปไอ้โจคงได้กลัวเมีย
อีปุ๋ย พูดว่า
ดีๆไอ้โจเป็นเบี้ยล่าง ฮ่าๆ
น้องเตอร์ผู้ที่ได้รับมติว่าเป็นคนโพสเรื่อง (พูดง่ายๆมันโดนยัดเยียด ฮ่าๆ)
ช่วงที่เค้ากำลังคุยกันคุณน้องหายไปไหนไม่รู้ นานมั่กมาก กลับมาอีกที เค้าตกลงกันได้แระ
หวานเย็น พูดว่า
เตอร์ชอบชื่อไหนก็เอาชื่อนั้นแหละ
มิเตอร์ พูดว่า
ใครว่าผมอ่อนก็ได้ ต่อไปไอ้โจคงได้กลัวเมีย<<<<เตอร์ชอบอันนี้
หวานเย็น พูดว่า
อืมแล้วแต่เตอร์
อีปุ๋ย พูดว่า
จบนะ
กูไปนอน
บาย
แล้วป้าก็จากไปอย่างรวดเร็ว =*=
ทุกคนที่คุยกันน่ะ เข้าใจตรงกันว่า ชื่อเรื่อง ‘ใครว่าผมอ่อน’
เราก็ปล่อยให้น้องเตอร์ผู้น่ารักเด็กปั้นของเราไปลง ปรากฏว่า ชื่อเรื่องกลายมาเป็น
‘ใครว่าผมอ่อนก็ได้ ต่อไปโจคงได้กลัวเมีย’
โอ้ย กูขำ น้องกูมันแบ๊วจริงเว้ย กร๊ากกกกก จะน่ารักไปไหนวะ
ทั้งโล่ ทั้งเกต ทั้งหวาน ขำกันใหญ่ พอเห็นชื่อเรื่อง
Lolo พูดว่า
หวานๆชื่อเรื่องๆ 55555
Getto พูดว่า
55555
หวานเย็น พูดว่า
55555
มิเตอร์ พูดว่า
-*-
หวานเย็น พูดว่า
เตอร์ไม่ต้องแก้ชื่อเรื่องนะ เอาไว้ยังงั้นแหละ ให้อีป้ามาเห็นแล้วอกแตกตายเล่น คิคิ
มิเตอร์ พูดว่า
คับ
ขำไรกันอะ
-*-
เชื่อมั้ยว่าคืนนั้นเตอร์มันยังไม่รู้ว่าชื่อเรื่องที่มันไปโพสน่ะ มันเข้าใจผิด มันมารู้ก็ผ่านไปหลายวันแล้ว
ไหนๆฟ้าก็เป็นใจให้ชื่อนี้มา เลยไม่เปลี่ยนปล่อยทิ้งไว้แบบนั้น แม้ว่าชื่อเรื่องมันจะแปลกๆ ฮ่าๆ
ถ้าผิดมันคงผิดที่หวานละมั้ง ที่พิมพ์สั้นไป น้องมันเลยเข้าใจผิด
จากความเห็นที่มีความหมายว่า เอาชื่อ ‘ใครว่าผมอ่อน’ ก็ได้
แล้วหวานบ่นตามหลังว่า ต่อไปไอ้โจคงได้กลัวเมียแน่ๆ
แต่เผอิญพิมพ์ออกมาสั้นๆ แค่ ‘เอาใครว่าผมอ่อนก็ได้ ต่อไปไอ้โจคงได้กลัวเมีย’
เราก็ไม่นึกว่าเตอร์มันจะเข้าใจผิด คิคิ
คนโพสของเราใสจริงไรจริง (ลูกชายพ่อโคอาล่า มีแฝดน้องชื่อ เกต getto)
แม้อีปุ๋ยกับโล่ จะเรียกทั้งคู่ว่า แฝดนรก ก็เถอะ ฮ่าๆ
:jul3:
-
o13
เห็นมั้ย เตอร์ใส
ตอนนั้นเตอร์ส่องกบอยู่
สารภาพเลย
ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ :m20: :m20:
-
มันมีที่มาแบบนี้นี่เองชื่อเรื่อง ฮ่าาาาาาาาาาา
-
+1 ขำ ๆ แต่คนอ่าน โครตง่วง อ่ะ :t3:
-
ส่องกบตลอดอ่ะ :3129:
เห็นมั๊ย เลยได้ชื่อนี้เลย :laugh:
-
ไปส่องกบ!!
เรื่องเป็นอย่างนี้นี่เอง
5555555
แฝดเกตน่ารักเสมออะ
-
มันเป็นเช่นนี้นี่เอง
อิๆๆๆๆ
-
ต้องขอบคุณ Lolo และ น้องเตอร์ ที่ทำให้ได้ชื่อเรื่องมาแบบ"ไม่เหมือนใคร"ดีค่ะ o13
-
ชื่อนี้ก็น่ารักดีนะ เราชอบ มันดู ฮาๆ บ้า รั่วๆ ดีอ่า :m20:
ปล เตอร์ใสไปมั้ย :laugh:
-
ตอนหลังมาแอบเพิ่มวงเล็บเข้าไปชิมิเนี่ย :laugh:
-
:jul3: กะที่มา
นุ้งเตอร์ใสจริงอะไรจริง
-
555 แต่ชื่อก็แนว สะดุดตามาก
-
ตอนแรกนึกว่ามันเป็นชื่อตอนซะอีก แต่ก็ยังไม่เห็นเปลี่ยนซะที เปลี่ยนแต่วันที่อัพ ไอ้เราก็โง่จริงอะไรจริง :laugh:
แต่ก็รู้สึกว่ามันเข้ากับเนื้อเรื่องมากค่ะ เพราะพี่โจเริ่มกลัวเมียแล้วจริงๆ :m20:
-
ก็เข้าใจเด็กมันนะ
คงเหนื่อยกับการเต้นดุ๊กดิ๊กๆๆ ในกบจนเบลอ :z1:
เห็นใจน้องรักจริงๆ
:jul3:
-
เราชอบชื่อเรื่องนี้นะ ชื่อแปลกดึงดูดความสนใจจนต้องจิ้มเข้ามาอ่าน
ด้วยความอยากรู้ว่าโจจะกลัวเมียยังไง แต่ตอนนี้ก็เห็นเค้าลางแล้วล่ะ :laugh:
-
55+
นี่สินะที่มาที่ไปของชื่อเรื่อง
น่ารักมากมากจ้า ^^
-
ตอนแรกก็เข้าใจว่าเป็นชื่อตอน
แต่เอ ไม่เคยเปลี่ยนชื่อตอนเลย
้อ้อมันเป็นชื่อนิยายนี่เอง
เบื้องหลังที่มาของชื่อก็ออกแนวใสซื่อน่ารักนะ
ขอบคุณคนแต่งทั้งสอง และคนโพสด้วยจ้า
-
เห็นชื่อมันต๊องๆ ก็ได้แต่แปลกใจ หลงมาอ่านได้ 1 ตอนก็เฮ้ย สนุกนะ
ได้แต่เก็บความสงสัยเกี่ยวกับชื่อเรื่องเอาไว้ วันนี้รู้แระ คนโพสแอบแบ๊ว น่ารักมาก :laugh:
-
เรื่องนี้น่าร้ากกกก :L2:
-
ฮาๆ ที่มามันเป็นอย่างนี้นี่เอง
-
555 มิน่า ว่าชื่อเรื่องแปลกๆดี มาที่มาฮาๆอย่างนี้นี่เอง เอิ๊กๆ
-
หลังจากนุ้งเตอร์อับอายไปหนึ่งดอกแล้ว
วันนี้ก็ สเปเชี๊ยลลล สเปเชียลกันอีกครั้ง
กับตอนพิเสษของตั้มชดชดตั้ม คู่ตั้มชดของเีรานั่นเองคับ
ซึ่งในสเปเชี่ยลนี้ ป้าปุ๋ยของเราจะเขียนในฝั่งพี่ตั้ม
ส่วนพี่หวานเย็นจะเขียนในส่วนของพี่ชดนะครับ
เป็นการสลับคาแรคเตอร์ินิดๆหน่อยๆ หุหุ
เอ้า ไปอ่านสเปเชี่ยลกันเย้ยยยย o13
(SPACIAL TUM-CHOT 1)
ผมไปหาไอโจตั้งแต่เช้าตรู่ ทันทีที่ได้รู้ว่ามันกลับมาไทยแล้ว ไอโจเป็นเพื่อนสนิทกับผมมาตั้งแต่ม.ต้น เนื่องจากเราอยู่ห้องเดียวกัน จนม.ปลายเราก็ได้อยู่ห้องเดียวกันอีก แต่มันดันไปเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนช่วงต้นเทอม ม.ห้า ทำให้แก็งค์ม.ปลายเงียบลงไปเยอะพอควร เนื่องจากว่าไอโจเป็นเหมือนหัวโจกของก๊วน มันเป็นตัวฮาและเจ้าความคิดเหี้ยๆ ที่พาให้กลุ่มเราได้พบกับเรื่องต่างๆมากมายทั้งดีและไม่ดี
“ไอสัด มึงไปทำไรมาวะ” ผมทักมันทันทีที่เจอมัน
“ฟิตเนสว่ะ” มันตอบสั้นๆแล้วเดินนำไปที่ห้องของมัน
“ไอเหี้ย มึงแม่งต้องไปเรียนม.ห้าเหรอวะ” ผมถามมันเพราะหมายความว่าไอโจจะเป็นคนเดียวในก๊วนที่ไม่ได้ขึ้นม.หกด้วยกันและจบออกมาพร้อมกัน
“เออ จริงๆแล้วเค้าให้กูขึ้นม.หกเลยก็ได้แต่แม่ง จะเอาความรู้ที่ไหนไปเอนท์วะ” ไอโจทำตัวเป็นเด็กเรียนที่ดี
“ก็จริง ..เออ!เดี๋ยวกูจะออกไปเตะบอล มึงจะไปด้วยกันป่าว” ผมถามมันตอนที่ผมนอนอยู่บนเตียงของมัน ส่วนไอโจนั่งเล่นเกมส์อยู่บนพื้นปลายเตียง
“ถามควายๆไอสัด ไปดิ”
หลังจากที่เตะบอลเสร็จผมก็กลับมาบ้านมาอ่านหนังสือเตรียมสอบ อ่านไปอ่านมาชักดึก ทำเอาตื่นไปเรียนไม่ไหว สุดท้ายแม่งก็โดดแล้วมาอ่านอีกทีตอนเที่ยงๆ แล้วเย็นๆก็ออกไปเตะบอล แต่วันนี้มคนเพิ่มมาอีกสองคน ไอโจแนะนำว่าเป็นเพื่อนม.ห้าของมัน คนนึงตัวอ้วนๆหน่อย อีกคนก็แสนจะผอม เออวะเอาพวกมันสองคนมาจับรวมกันก็จะได้สูตรสำเร็จเป็นไอโจ คิดไปผมก็ขำเองคนเดียว ไออ้วนกับไอโจก็ทำหน้างงๆว่าผมขำอะไร แล้วพยายามถามผม ส่วนไอผอมเดินแยกออกไปนั่งตรงริมขอบปูนเงียบๆไม่สนใจพวกผมสามคน เออไอนี่แปลกดีว่ะ
“มึงไปนั่งทำไรตรงนั้นวะไอชด” ไอโจตะโกนถาม
“รอพวกมึงคุยเสร็จ” มันตอบหน้านิ่งไม่ได้สนใจใคร แล้วก็ไม่สนใจสรรพนานที่ใช้เรียกผมกับไอโจเลย
“ไอสัดนี่ติสท์ตลอดอะพี่ เดี๋ยวซักพักพี่ก็ชิน” ไออ้วนบอกผมกับไอโจ ผมจึงบอกไออ้วนกับไอโจให้ไปนั่งกับไอชด ระหว่างรอพวกที่เหลือทะยอยมาที่สนาม
“ไอต้นเดี๋ยวเตะบอลเสร็จไปซ้อมดนตรีกับกูมั้ยมึง” ไอโจถามไออ้วน
“ได้พี่ ลองดูเผื่อจะได้เข้ามือกัน” ไออ้วนบอก
“มึงอะไปปะไอสัด” ไอโจหันมาถามผม ผมจึงส่ายหน้าให้มัน เพราะผมยังต้องกลับไปเคลียรายงานที่อาจารย์ให้งานไว้วันนี้ซึ่งผมไม่ได้ไปเรียน
“งั้นเดี๋ยวกูลองชวนพวกไอบอลไปหารค่าห้องซ้อม ...ไอชดมึงจะไปมั้ย” ไอโจหันไปถามไอชดดื้อๆ
“ให้กูไปตีขิมเหรอไอ้ควาย” ไอชดเริ่ม เออว่ะไอนี่เห็นหน้าหงิมๆไม่คิดว่าจะปีนเกลียวขนาดนี้
“มึงตีได้ก็เอาไปสิ วงกูเปิดรับทุกอย่าง” ไอโจยักคิ้วกวนๆ
“สัด!” ผมกับไอชดสบถออกมาพร้อมกัน ผมหันไปมองหน้าไอชดแต่มันเสือกก้มมองพื้นไม่สนใจอะไร แล้วก็ไม่มีท่าทีตกใจที่เราพูดออกมาพร้อมกัน
“มึงบอกว่าอยากเล่นกีต้าร์นี่หว่า มึงไม่ลองให้พี่เค้าสอนวะไอชด” ไอต้นพูดกับไอชด
“แล้วทำไมมึงไม่สอนกู”
“กูคงฆ่ามึงตายก่อนหรือไม่ก็เอากีต้าร์มาฟาดพื้นจนคอพังระบายอารมณ์ถ้ากูต้องสอนมึง” ไออ้วนบอก...เออไอ้สัดนี่ฮาเว้ย
“เออๆ มาสิ เดี๋ยวกูให้ไอตั้มสอน” ไอโจทำตัวเป็นเซลล์ขายประกัน
“มึงถามเพื่อนมึงก่อนไอ้สัด เค้าจะสอนกูมั้ย” มันเอ่ยถึงผมแต่ไม่มองหน้าผมซักนิด
“สอนได้ แต่วันนี้คงไม่ได้ว่ะ” ผมบอกมัน มันจึงหันมามองหน้าผมตรงๆแล้วพยักหน้าให้... เออ พยักหน้าให้กูทำไมวะ แต่ช่างแม่งกูพยักหน้าตอบให้ แถมโปรยยิ้มให้อีกชุด
“มึงยิ้มทำไม” มันถามผมนิ่ง ...ไอ้เหี้ยนี่ใครสอนให้ถามทุกอย่างที่สงสัยวะ
“กูเฟรนลี่” ผมบอกกวนๆ แต่มันทำหน้านิ่งแล้วหันไปคุยเรื่องหนังกับไอต้นซะอย่างนั้น เออเว้ย!บทแม่งจะคุยก็คุย จะไม่คุยก็เลิกไปซะเฉยๆ
“ไอโจ กูถามไรหน่อย” ผมดึงไอโจออกมาจากไอคู่สิบ(10=ไอชดกับไอต้น)
“ว่าไงวะ” ไอโจถามแล้วเอามือเกาหัวเกรียนๆของมัน
“เพื่อนมึงเป็นไรมั้ยวะ” ผมถามมันแล้วพยักหน้าไปทางไอชด
“กูยังงงอยู่ มึงอย่าเพิ่งถาม กูก็เพิ่งรู้จักกับมัน แต่จากที่ดูๆมันก็น่าคบหาดี ถึงจะดูขาดๆเกินๆไปหน่อย” ไอโจยิ้มแล้วตบไหล่ผม มันไม่รอผมพูดอะไรต่อก็เดินไปหาพวกเพื่อนๆที่เพิ่งมาถึง
หลังจากที่เตะบอลเสร็จบางส่วนก็แยกย้ายกันไปกินเหล้าต่อ ไอโจกับไอต้นไปห้องซ้อมซึ่งมีเพื่อนรออยู่ที่ห้องซ้อมส่วนหนึ่ง และผมกับอีกบางคนที่ตั้งใจจะกลับบ้าน โดยที่หนึ่งในนั้นก็มีไอชดด้วย
“กลับด้วยกันมั้ย” ผมถามมัน
“รู้เหรอบ้านกูอยู่ไหน” มันกวน
“อยู่ไหนละ บอกกูมาสิ” ผมถาม คราวนี้มันตอบง่ายดายไม่มีการกวน
“งั้นไปสายนี้ด้วยกันมั้ยแล้วไว้ไปแยกกันที่xxx ตอนมึงจะต่อรถเมลล์กลับบ้านมึงมั้ย” ผมถามมัน มันพยักหน้าตอบ
ตลอดทางที่นั่งบนรถ ผมกับไอชดนั่งกันเงียบๆเป็นส่วนใหญ่ จะคุยกันบ้างก็ตอนที่มันหรือผมสนใจอยากถามเรื่องบางเรื่องขึ้นมาอย่างเช่น...
“มึงรู้จักกับไอโจนานแล้วเหรอ” หรือ “ตอนม.ต้นมึงเรียนที่นี่ปะ” เท่าที่จำได้ก็มีแค่นี้ที่ไอชดถามผม
ส่วนผมซึ่งมีข้อสงสัยมากมาย แต่ไม่รู้ทำไมไม่กล้าที่จะถามมัน ผมจึงได้แค่ตอบคำถามมันสั้นๆ คือมันสั้นจริงๆเนื่องจากไอชดไม่ได้สนใจที่จะต่อประเด็นที่พูดกันอยู่ ถ้าให้ผมเดามันคงอยากรู้แค่นั้นจริงๆ ไม่ได้อยากแกล้งทำเป็นสนใจ
“จะให้กูสอนกีต้าร์ให้จริงป่าว” ผมถามมันหลังจากที่เราลงรถเมลล์แล้วกำลังรอรถที่จะต่อกันอยู่
“ถ้ามึงว่างก็เอาสิ” มันบอกจริงจัง
“อือ งั้นเอาเบอร์มึงมา กูว่างตอนไหนเดี๋ยวจะโทรบอก” ผมบอกมันเรียบๆ มันก็ให้เบอร์ผมมาง่ายๆ
“นี่ถ้ามึงเป็นผู้หญิงป่านนี้เสร็จกูไปนานละ ได้เบอร์มาง่ายขนาดนี้” ผมลองกวนมันแบบหยั่งเชิงดู
“เพื่อนเล่นเหรอ” มันกวนผมคืน แต่มันอมยิ้มจนเห็นลักยิ้มเล็กๆตรงมุมปากทั้งสองข้าง
“กูพี่มึง ใช่เพื่อนที่ไหน” ผมเล่นต่อ
“ถามกูยัง?” มันกวนสั้นๆแต่เจ็บแสบ..มันหมายถึงถามกูยังว่ากูอยากได้มึงเป็นพี่มั้ยหรือถามกูยังว่ากูนับถือมึงเป็นพี่มั้ย? ไม่ว่าจะช้อยส์ไหนแม่งก็เจ็บทุกช้อยส์
“กวนตีนจริงๆ ไอ้ชดช้อย” ผมตั้งชื่อให้มันใหม่ ที่มาเริ่มต้นมันมาจากไอ้ชดแสบทุกช้อยส์ ก่อนที่ช่วงหลังมานี่สมองผมมันแปรผลชดช้อยเดิมเป็นในแบบของความหมายตามพจนานุกรมคือ งามชดช้อย....
SweetSacrifice
_____________________________________________ :pig4: :pig4:
จบไปเรียบร้อยกับตอนพิเศษที่ป้าปุ๋ยจัดมาให้ทุกคน
หนุกมั้ยเอ่ยยยย?
แล้วเจอกันจ้า :bye2: :bye2:
-
ไม่สนุกก็บอกได้นะคะ จะได้หันหัวเรือกลับมาทัน
ปล.อย่าไปเชื่อสเปเชียลที่หวานลงไว้มากนะคะ มันชอบใส่ไข่คาแร็คเตอร์เราคะ
hmm
-
ทำไมชอบทำให้อยากอ่านต่อ อ่านอีก ล่ะค้าบ
-
มานิดส์นุง
พอให้หายคิดถึง
-
ชอบจ่ะ แต่ไมมันสั้นจัง 55555555555555หรือว่าเพราะสนุกเลยอ่านเพลินอะไรมันส์ๆมักรู้สึกว่าทำไมมันจบแต่ละตอนเร็วจัง
-
แหม่ๆๆๆ นึกว่าจะมีรักแรกพบ :laugh:
-
คู่นี้เริ่มต้นแบบกวนๆ มึนๆ แหะ ชดช้อยยยย อยากรู้จริงจะเป็นแบบชื่อได้จริงๆเหรอนั่น o22
-
ชอบนายเอกกวน ๆ อย่างชดนี้เลย
ตอนต่อไปขอยาว ๆ นะเจ้
-
ฮาแบบมึนๆ ชดก็เกรียนแบบนิ่งๆ แล้วเอ็นท์เข้าพร้อมกันได้ยังไงล่ะเนี่ย
หรือเราเข้าใจผิด
-
ตั้มแมร่งกวนใช้ได้เหมือนกัน...รอพาร์ทต่อไป(ชดคงไม่ได้รักแรกพบ...หรือแอบรักตั้มมาก่อนแล้วหรอกนะ) :กอด1:
-
แหน่ะๆ
จุดเริ่มต้นของสองคนนี้เลยนะ
ชดแอบกวนอ่า
พี่ตั้ม จัดการสิ 555 :กอด1: :L2:
-
อ่านทันละ....
แต่ชอบชื่อเรื่องอ่ะ
:m20: :m20:
รอตอนต่อไปครับ.. :impress2:
-
แหม๊ะ
น่ารักน่าหยิกจริงๆ
-
ชดน่ารัก :impress2:
-
:กอด1: :กอด1:
ชดช้อยน่ารัก
-
น้องชดเนี่ยเปนคนแปลกๆดีนะ ดูไม่รุว่าคิดไรอยุ
ส่วนพี่ตั้มนี่ขึ้นอะไรกะน้องตั้งแต่แรกเลยป่าว มีชวนกลับด้วยกานนนนนน
รอตอนต่อไปนะคะ :z2:
-
คู่นี้เค้ามีที่มา :z1:
แต่ชดช้อยก็น่ารักมาตั้งนานแล้วน้า มิน่าพี่ตั้มถึงได้หลงรักเนอะ :o8:
-
กวน มึน ฮา จริงๆชดช้อยเนี่ย-*-
-
:laugh:งามชดช้อย ชอบอ่ะ
-
ชดเป็นคนขาดๆเกินเหรอนี่ :jul3:
-
"งามชดช้อย" หึหึหึ ฮ่าฮ่าฮ่า ชอบคำนี้อ่ะ มันฮา ฟังดูเสี่ยวพิกล 555+
ว่าแต่ชดนี่ขาดหรือเกิน แลดูเมาๆมึนๆ แต่ก็น่ารักดี ^^
-
ชดช้อย น่ารัก
:z2: :z2:
-
ฮาที่มาของชื่อเรื่องอ่ะ 5555
ที่มามันเป็นแบบนี้นี่เอง
ยอมรับว่าตอนเห็นคำว่าโจนัท
นี่ในใจคิดถึงนักร้องลูกทุ่งเหมือนกันค่ะ
ไม่ได้นึกถึงนักร้องต่างประเทศเหมือนกัน :laugh:
ถูกใจตอนพิเศษคู่นี้มาก จะรออ่านตอนต่อไปนะคะ o13
-
งามชดช้อยเลยรึ ฮ่าาาาาา
-
ปล.อย่าไปเชื่อสเปเชียลที่หวานลงไว้มากนะคะ มันชอบใส่ไข่คาแร็คเตอร์เราคะ
อะไร อีป้า ถ้าไม่เชื่อกูแล้ว จะเชื่อใครที่ไหนได้อีก
ใส่ไข่อะไรไม่มีหรอก ขนาดพวกที่คุยกันวันนั้นยังบอกกูเป๊ะ
ฮ่าๆ
แก้ตัวไรตอนนี้ก็ไม่ทันแล้วอีเหี้ย
คิคิ
ปล. รอเตอร์ลงแต่งเสร็จแระ คิคิ
:o8:
-
ชอบชด
มันอึนกวนตีนดีจริง o13
-
หลังจากกระแสตอบรับของตั้มชดดีจริงๆ
ทางคนเขียนเลยต่อในแบบฉบับของพี่หวาน ในฝั่งของพี่ชดนั่นเอง
อ่ะ อ่านต่อดีก่า
SPACIAL TUM-CHOT 1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24223.msg1487788#msg1487788)
(SPECIAL TUM-CHOT 2)
ติ๊ดตี่ ตะลิด ติ๊ดตี่ ตะลิด ตะลิด ส่ายตูดดุ๊กดิ๊ก ส่ายหัวด๊อกแด๊ก ฮัลโหล สักกะนิด สักกะติ๊ด คนดี
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น กูแต่งเอง เสียงกูเป็นคนร้องและอัดไว้เป็นเพลงเรียกเข้าเองนั่นแหละ ซึ่งหากมีเพื่อนคนไหนได้ยิน จะต้องมีคำถามตามมาตลอด“เพลงเหี้ยไรของมึง”หรือ “เพลงส้นตีนไรวะ” ตามมาด้วยเสียงหัวเราะ
‘เพลงกูออกจะเลิศ หัวเราะส้นตีนไรหนักหนาวะ ’
กูไม่ค่อยเข้าใจ แค่นี้ก็หัวเราะบ้ารึป่าว
เสียงโทรศัพท์ดังอยู่สักพัก กูจึงตัดสินใจคว้าโทรศัพท์มากดรับ อย่างรำคาญ
“ที่ไหนโทรมาวะ”กูพูดนิ่งๆ รบกวนเวลาคิดปรัชญาชีวิตของกู
“นั้นชดรึป่าว กูตั้มนะ”
“ตั้มไหนวะ” =*= มึงเป็นใคร กูไม่รู้จักมึง
“ตั้มเพื่อนไอ้โจน่ะ”
“เออ เพื่อนไอ้โจ แล้วโทรหากูทำไม โทรหาไอ้โจสิวะ โง่นะมึง ”
“สัด ตกลงมึงจะให้กูสอนมึงมั้ยกีตาร์น่ะ กวนตีนนะไอ้เหี้ย”ไรวะ รู้จักกันรึก็ไม่เสือกมาด่ากูอีก
“กูมีคนสอนแล้ว”
“ใคร?”
“เออว่ะ กูลืม ใครวะ”มีคนว่ามันจะสอนกีตาร์ให้กูนี่แหละ เหมือนจะเป็นเพื่อนไอ้โจด้วย
“คนที่กลับบ้านพร้อมมึงตอนเย็นน่ะเหรอ”
“เฮ้ย!!! ไอ้เหี้ยหลอนสัด มึงรู้ได้ไงวะ”มึงรู้ได้ไงวะ กูตกใจจริงๆนะเว้ย ทำไมมันรู้วะ น่ากลัว ขนลุกเลยสัด
“เผื่อมึงจะไม่รู้ กูกับมันน่ะคนเดียวกัน”
“อ้าวเหรอวะ แล้วไม่บอกกูแต่แรก”
“ได้ข่าวว่ากูบอกมึงแล้ว”เสียงมันบอกเซ็งๆ
“ควายนะมึง ถ้ามึงบอกกู กูก็รู้แล้วดิ”
“เออๆ เบื่อเถียงมึง แล้วตกลงมึงว่าไงเรื่องที่จะให้กูสอนกีตาร์น่ะ ”
“แล้วแต่มึง”กูจะไปทำอะไรได้ถ้ามึงไม่สอนน่ะ
“งั้นกูสอนมึงหลังเลิกเรียนวันละชั่วโมงดีมั้ย”
“แล้วแต่มึง”ตามใจมึงเถอะ ถ้ามึงไม่มีเวลากูก็ว่าไม่ได้อยู่ดี
“มึงไม่มีกีตาร์ใช่มั้ย งั้นเดี๋ยวกูเอากีตาร์ไปให้มึงยืม”
“แล้วแต่มึง” รู้ได้ไงวะว่ากูไม่มีกีตาร์แต่กูก็ไม่มีจริงๆ เอาเถอะแล้วแต่มึงจะกรุณา
“มึงจะเลี้ยงข้าวเที่ยงรึข้าวเย็นกูดี รึกูจะกินไอติมดีวะ”
“แล้วแต่มึง”มันคงหมายถึงของตอบแทนที่มันสอนกู มันก็ไม่ได้เรียกร้องอะไรมากให้แค่กูเลี้ยงของกิน ตามใจมันมันคงไม่กระเพาะควายหรอกมั้ง
“กูว่ากูจะเอามอไซค์ที่บ้านไปใช้ งั้นสอนมึงเสร็จมึงกลับบ้านพร้อมกูเลยมั้ยวะ เดี๋ยวกูแวะส่ง”
“แล้วแต่มึง”ทางผ่าน? ประหยัดช่วยชาติก็ดี
“งั้นมึงไปแดกขี้ในส้วมบ้านกูให้ด้วยสิวะ”
“แล้วแต่มึง อะ!! ไอ้เหี้ย”สันดาน เห็นกูตอบเพลิน แล้วกวนตีน
“อะไรๆก็แล้วแต่กูๆ สมองมีไว้หัดใช้บ้างนะคร้าบ ”มันหัวเราะโคตรดัง สันดาน กวนส้นตีนพอกันเลยเพื่อนไอ้เหี้ยโจ
“กวนตีน มึงเป็นคนสอน กูต้องตามใจมึงสิวะ” ไรวะ แค่นี้ก็ไม่เข้าใจ
“โกรธกูเหรอวะ ฮ่าๆ กูแค่แซวขำๆ ก็มึงฮาดี”ใครไปโกรธมึง คิดเองเออเอง ตลกว่ะ
“อะไรของมึง”
“พรุ่งนี้เดี๋ยวกูไปรับนะ”
“รู้จัก?”กูหมายถึงมันรู้จักบ้านกูด้วย
“เออ มึงบอกกูอย่างละเอียดแล้วว่าบ้านมึงอยู่ไหน พรุ่งนี้เดี๋ยวกูไปรับ”มันตอบซะกูงง กูไปอธิบายมันตอนไหนวะ ไว้มันมาไม่ถูกมันคงโทรถามก็เองละมั้ง
“เออๆ ”กูบอกปัดๆ
“มึงทำไรอยู่”กูนึกว่าจะวางยังจะสาระแนถามกูต่ออีกนะ
“โทรศัพท์”ถามแปลกๆ กูคุยโทรศัพท์กับมึงจะให้กูทำอะไรล่ะ สันดาน คำถามปัญญาอ่อน
“ไม่ใช่ กูหมายถึงนอกจากโทรศัพท์แล้วมึงทำไรอยู่”
“ก็โทรศัพท์” ไรของมันวะ
“อ้อ มึงไม่ได้ทำอะไร” ไอ้สัด ชอบคิดเอาเออเองจริงๆ
“ไม่ใช่ กูกำลังคุยโทรศัพท์” ไอ้เหี้ย กูบอกอยู่ว่ากูกำลังโทรศัพท์แถมยังคุยกับมึงด้วย แม่งควาย แดกหญ้าบ่อยรึไงวะ
“ครับๆ โทรศัพท์ก็โทรศัพท์ นี่มึงเข้าใจยากรึกูโง่วะ” กูไม่เห็นว่ากูจะเข้าใจยากตรงไหน มึงแหละควาย
“มึงโง่”
“ไอ้สัด คิดก่อนตอบบ้างก็ได้ ตอบซะไว”เสียงมันพูดไปขำไป
“ความผิดกู?”
“คุยกับมึงแล้วคลายเครียด แม่งฮาว่ะ ไว้กูจะโทรมาคุยด้วยบ่อยๆนะมึง”มันยังหัวเราะไปพูดไป สงสัยแม่งขำจริงๆ อะไรของมันวะ
“จะทำอะไรก็เรื่องของมึงเถอะ”
“พรุ่งนี้กูไปรับนะ รอกูด้วยห้ามไปก่อนกู”
“เออๆ ”
“ดึกแล้ว พอกูวางมึงก็นอนเลยนะ”
“ยุ่งไรกับกูเนี๊ยะ” กูอยากนอนกูก็นอนเอง ไม่ให้ใครมายุ่งยากกับกูหรอก
“เดี๋ยวพรุ่งนี้มึงตื่นสาย ให้กูไปรับแล้วได้ไปเลยไม่ใช่ว่าต้องมาปลุกมึง”
“เออ!!”
“ฝันดี”
“เออๆ ฝันดี”
“เออ พรุ่งนี้เจอกัน ”
แล้วมันก็วางโทรศัพท์ไป กูนอนมองมือถือของตัวเองอย่างงงๆ อะไรของมันวะ บ้าบอ
จริงๆแล้วกูไม่ค่อยแน่ใจตัวเองว่ากูเป็นคนเอาแต่ใจตัวเองรึว่ากูเป็นคนตามใจคนอื่น มันคงขึ้นอยู่ที่ว่าตอนนั้น ณ เวลานั้น กูอยู่ในอารมณ์ไหน
อย่างตะกี๊ไอ้ตั้ม มันว่าจะมารับ จะทำโน่น ทำนี่ หลายอย่าง อยากทำก็ทำกูตามใจ กูไม่ได้เดือดร้อนก็ปล่อยไป แต่เวลากูเอาแต่ใจ โคตรของโคตรอะ ดื้อสุดยอด กูรู้ตัวแต่นั่นมันก็เรื่องของกู
จากวันนั้นก็ผ่านมาเป็นอาทิตย์
เป็นเดือน
เป็นหลายเดือน
ตอนนี้กูเล่นกีตาร์พอเป็นบ้างแล้ว กูก็เกรงใจจะให้มันเลิกสอน แล้วก็ไม่ต้องมารับมาส่งกูก็ได้ แต่มันบอกว่าไม่สอนก็ได้ ส่วนเรื่องมารับมาส่งน่ะไม่เป็นไร ยังไงบ้านกูก็ทางผ่านบ้านมัน มันว่าอย่างนั้น ตามใจแล้วกันวะ แม่งกูไม่ได้เดือดร้อน
ไอ้ตั้มมันยังคงมารับส่งกูทุกวัน โทรคุยกับกูทุกวัน มันว่ากูกับมันอยู่คนละชั้นเจอกันคุยกับนิดเดียวมันเลยโทรมาคุยเพิ่ม กูไม่ได้ถามมันสาระแนบอกของมันเอง ส่วน เสาร์อาทิตย์ก็มาขลุกอยู่กับกู หรือไม่ก็ลากกูไปขลุกอยู่กับมันจนกูสนิทกับมันเหมือนสนิทกับไอ้โจ ไอ้ต้น ช่วงหลังๆมานี่กูอยู่กับมันมากกว่าไอ้ต้นกับไอ้โจอีก จะว่าไปพอกูมีเรื่องอะไรไม่สบายใจกูก็เล่าให้มันฟังตลอด กูไว้ใจมัน
มันอายุมากกว่ากู กูรู้ แต่กูพอใจจะไม่เรียกมันว่าพี่ ไม่มีเหตุผล กูแค่พอใจ
“เฮ้ย เหี้ยชดไปดูหนังกัน กูนัดพวกไอ้โจ ไอ้ชัยกับไอ้ต้นไว้แล้ว”เสียงมาก่อนตัวอีก ไอ้ตั้มมันเข้าออกบ้านกูจนเหมือนบ้านตัวเอง พ่อแม่กูมันก็เนียนยังกับเป็นพ่อแม่ตัวเอง ไม่มีหรอกการเคาะประตู เพราะมันไม่เคยทำ มีแต่ถือวิสาสะเปิดเข้ามาเองทุกครั้ง ซึ่งกูก็ไม่ได้ว่าอะไร ชิวๆ
“แต่งตัวสิวะ กูขอพ่อแม่มึงให้แล้ว ไปอาบน้ำไปช้าไอ้เหี้ยโจมันจะด่าให้”
“ถามกูยัง?”กูหมายถึง ถามกูรึยังว่ากูจะไปด้วยมั้ยไอ้เหี้ย
“มึงจะให้กูอาบให้มั้ย”มันยังไม่สนใจ เป็นสันดานงี้ตลอด นึกอยากมาลากกูไปไหน มันก็ทำ สัด
กูไม่ตอบแต่ลุกไปอาบน้ำ รุงรังกูจริงนะมึง เฮ้อ
คือที่ว่าจะไปดูหนังกันน่ะ พวกมันแค่อยากจะดูหนังแต่ไม่ได้คิดว่าจะดูเรื่องอะไร ไปถึงแล้วค่อยเลือก
แล้วเป็นไง
มันสามคนอยากดูกันคนละเรื่อง เถียงกันอยู่ก่อนหน้าที่กูกับไอ้ตั้มจะมา พอกูมาก็จะให้พวกกูตัดสินว่าจะเอาไง
หนังที่ไอ้ตั้มจะดูน่ะ เรื่องบู๊ๆสืบสวนสอบสวน
ไอ้ชัยเพื่อนสนิทอีกคนของไอ้โจจะดูหนังผี
ส่วนไอ้ต้นมันอยากดูหนังแอนิเมชั่น
พอกูดูโปรแกรม กูอยากดูหนังไซไฟ ส่วนไอ้ตั้มมันอยากดูเหมือนกู
ตกลงกันไม่ได้ กูไม่ได้เถียงพวกมันหรอก กูยืนดูเฉยๆ พร้อมทำหนังหน้าเซ็งๆ
“พอๆ พวกมึงจะเถียงกันทำไมวะ กูเบื่อ จะยากตรงไหนใครอยากดูเรื่องอะไรมึงก็ไปซื้อตั๋วหนังเรื่องนั้นเข้าไปดูสิวะ เลือกรอบที่มันฉายเวลาใกล้ๆกัน ใครออกมาก่อนก็รออยู่แถวนี้ โอเคมั้ยวะ”
“เอางั้นเหรอวะ”ไอ้โจหันมาขมวดคิ้วมองกู มันทำหน้าคิดหนักอยู่สักพักก็พยักหน้า คนอื่นก็เลยเออออตามมัน
“เออ กูไม่สนกูจะทำแบบนี้ กูจะไปซื้อตั๋วแล้ว ไอ้เหี้ย”กูรำคาญ กูไม่สน แม่งใครจะเอาไม่เอากูจะทำอย่างที่กูอยากทำ ช่างแม่ง กูเดินไปที่ช่องขายตั๋ว
“ไอ้ชดรอพวกกูด้วย”เสียงไอ้ตั้มดังมาจากด้านหลัง กูหันไปมองแว๊บหนึ่งแล้วเดินนำพวกมันไปที่ช่องขายตั๋ว
จำเป็นอะไรวะ เรื่องแค่นี้ จะฝืนบังคับมาดูเรื่องเดียวกันทำไม แค่ดูหนังคนละโรง คนละเรื่อง มันไม่ได้ทำให้ตายห่าหรอก ดูเสร็จก็รอกันสักหน่อย แล้วค่อยไปเดินเล่นกินข้าว เฮฮากันเหมือนเดิม
พวกกูไปยืนซื้อตั๋วหนังช่องเดียวกัน เลือกรอบหนังที่ใกล้กัน
ก็นั่นแหละกู กูเป็นคนตามใจเพื่อน และกูก็เป็นคนตามใจตัวเองเหมือนกัน
หวานเย็น
_______________________________________ :pig4: :pig4:
เอา ลงเรียบร้อยแล้ว
พรุ่งนี้นุ้งเตอร์ไปปฐมนิเทศน์ที่ ม แล้ว
แง๊วๆ เค้าไปไปที่ ม เจ็ดโมงเช้า
ปัจจุบันไยังไม่หลับไม่นอน ฮ่าๆ
ไปแร้วจ้าา บ๊ายบาย :bye2: :bye2: :t3:
-
ชดน่ารัก :-[
พี่ตั้มนี่คิดไรกับน้องป่าวเนี่ย ตามน้องแจเลย
ปล. น้องเตอร์เรียนมอไหนคะ เหมือนเราจะอยุมอเดียวกาน
พี่ก้อต้องไปมอพุ่งนี้เหมือนกาน :laugh:
-
อ่าน ๆ ไปแล้วสงสัยว่า ปกติวันคุยกันรู้เรื่องด้วยเหรอ
นู๋แชมป์ เอาพี่ไปเป็นเฟรชชี่เพิ่มอีกคนไหม ^ ^
-
จะว่าไป คู่นี้ บ้าพอกัน นี่แหละหนา บุพเพสันนิวาส
+1 จัดไปคนและแต้ม ทั้งสามดรุณี :z2:
-
ชอบเสียงริงโทนอะ ฮาได้ใจมากกกกก
ติ๊ดตี่ ตะลิด ติ๊ดตี่ ตะลิด ตะลิด ส่ายตูดดุ๊กดิ๊ก ส่ายหัวด๊อกแด๊ก ฮัลโหล สักกะนิด สักกะติ๊ด คนดี :laugh:
ปล. ชดกวนมากมายนะฮ๊าฟฟฟฟฟ
-
กว่าจะถึงปัจจุบันที่พี่ชดช้อยโดนกดคงจะแสดงความเกรียนได้อีกเยอะ ฮ่าาาาาา
-
ชดช้อย อย่างฮาอ่ะ
:laugh: :laugh:
-
ชดช้อยอึนๆมึนๆ เหมือนตัวคนเขียนเลยอะ
ชอบแอ๊บมึนไปหาเวรเปล
-
ฮาตรงแล้วแต่มึงนี่แหละ
เรื่องนี้จะหาคนปกติได้ไหมเนี่ย เพี้ยนๆกันทั้งนั้น
-
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
-
น่ารักจริง จิ๊งงงงงงง
-
ชอบ ๆ เอาอีก ๆ
อยากรู้ชดรักตั้มตอนไหน
ตั้มคงชอบตั้งแต่แรกแล้ว เพราะคอยนัวเนียมาตลอด
-
เห็นเงียบๆ จริงๆ พูดทีก็... ไม่ต่างจากผองเพื่อนเลย
-
:กอด1:
-
ที่พี่ตั้มทำให้มันมากกว่าเพื่อนธรรมดาแล้วมั้งจ๊ะ ชดช้อย :z1:
แต่นิสัยน้องชดนี่เกรียนมากเลยอ่า น่าร๊ากกกกกก
-
พี่ชดกวนจริงๆ
แต่ถึงจะกวนแบบนี้พี่ตั้มก็ชอบบบ :o8:
-
กวนติง มากมาย :laugh:
-
2คนนี้จะรักได้ไงหว่า
:z6: :z2: :z2:
-
ชดช่างเป็นคนที่เข้าใจยากจริงๆ :laugh:
-
ติสต์แตกจริงพ่อชด ตั้มเนียนนะ อิอิ
-
รู้ความเป็นไปเป็นมาของคู่นี้บ้างแล้ว ขอต่อจนเค้ารักกันเลยนะคะ :L2:
-
สนุกสนาน น้องงามชดช้อย น่ารัก :o8: :o8: :o8:
มาต่อไวๆน้อ อยากอ่านใจจะขาดๆๆๆ :z3: :z3:
-
เหอะ ทำไมมันกวนได้ขนาดนี้วะเนี่ย
เหมือนคนแต่งป่ะ o13
-
จะว่าไปเพิ่งคิดได้ เราว่าชดนี่นิสัยคล้ายๆเราเลย มึนๆอึนๆ
ขี้หลงขี้ลืม ชอบตามใจคนอื่นแต่ก็ตามใจตัวเอง ขี้หงุดหงิดนิดหน่อย
คิดอะไรง่ายๆ เออแหะ คล้ายกันเลย 555+
-
กวนตีนดี
-
555+
กวนsud sud
-
กวนได้ใจดี จิงๆๆๆ
-
นี่สินะ ชดช้อย!! :a9:
-
เหมือนชายชดจะเกรียนกว่าใครเพื่อนเลยนะ :m20:
-
+1 :call: :call:
-
โจหายไปไหน คิดถึงรู้มั๊ย
-
หายไปไหนครับ แวะมาดัน
-
พอดีว่าเน็ตหอเตอร์มันล่มมาสองสามวันแระ
งี้แหละ เตอร์ไปอยู่แป๊บเดี๋ยว โหลด GV จนเน็ตหอพังรุย คิคิ
ตอนต่อไปจะให้ lolo มาลงให้ก่อนแล้วกันนะ
ปล.เห็ยจวยรีไพข้างบน คิคิ
-
^
^
จิ้มหวาน
เดี๋ยวโล่มาเลยชิมิ
:laugh:
-
เนื่องจากเด็กเฟรสชี่ เน็ตหอด๋อยยังใช้การไม่ได้
เลยมาลงแทน :t2:
ตอนที่ 27
“ดูท่าคงต้องไปพรุ่งนี้เน๊อะพี่โจ” ผมบอกมันอ้อนๆตอนที่ตื่นมาแล้วเห็นมันนั่งจ้องผมนิ่ง
“แหงสิ น้องนัทตื่นซะบ่ายขนาดนี้ไปถึงนู่นก็เย็น” ไอโจบอก
“น่า อย่าบ่นๆ ว่าแต่กินไรกันดี หิวอะ”
“ตื่นมาก็กิน เนี่ยน้าเมียกู เมื่อคืนก็ออกตัวซะแรงจนกูตกใจ เช้ามาก็เป็นอีกเวอร์ชั่น สุดยอดจริงๆ” มันบ่นแตะผมรู้สึกตะงิดๆยังไงชอบกล
“อะไรแรง แรงอะไร” ผมถามมัน แต่มันยิ้มกรุ้มกริ่ม
“ไม่มีอะไรหรอก ปะ! ไปอาบน้ำ จะได้ออกไปกินข้าวกัน” มันดึงผมลุกออกจากเตียง แต่ผมทิ้งตัวลงแล้วนอนดึงผ้าห่มมาขดไว้
“เล่ามา ไม่งั้นกูไม่ไป กูจะนอนอยู่อย่างเนี่ยให้เน่าตายคาเตียงเลย” ผมโวยวาย แต่มันทิ้งตัวลงนั่งข้างเตียงแล้วขำซะงั้น
แม่งไอนี่กว่าจะเล่าอะไรซักอย่างต้องลีลาก่อนตลอด
“โจ เร็วๆดิ้” ผมเซ้าซี้มัน เพราะไม่เห็นวี่แววว่ามันจะเปิดปากพูด มันหันมามองผมแล้วก็หัวเราะอีกครั้ง
“มึงขำไรนักหนาเนี่ย เล่ามาดิ้!” ผมขึ้นเสียงใส่
“แกล้งมึงตอนอยากเสือกแล้วสนุกดีว่ะ” มันบอกแล้วขำอีก...อ้าวไอเหี้ยนี่ ขำอยู่นั่นแหละ กูหิวจะตายอยู่แล้วแต่แม่งลุกก็ไม่ได้ เดี๋ยวเสียศักดิ์ศรี
“โจ!” ผมเรียกมันเสียงขรึม
“เออ เล่าแล้วจ้า..ก็เมื่อคืนมึงขึ้นมานั่งบนตักกูแล้วจูบกูต่อหน้าคนในโต๊ะเพราะหวงกู” มันบอกแล้วยิ้มตาหยี
“อย่ามาตลก” ผมด่ามัน แต่มันยิ้มให้ผมหน้าบาน...หรือนี่เรื่องจริงเหรอวะ มันทำให้ผมชักไม่แน่ใจขึ้นมา
ผมรีบกดโทรศัพท์หาไอแม็คทันที ยังไม่ทันถามอะไรไอแม็คก็แซวผมเรื่องผมจูบกับไอโจทันที
ผมรีบกดปิดสายเพราะทนฟังไม่ได้แล้วเด้งตัวลุกออกจากเตียงไปเข้าห้องน้ำทันที อาบน้ำไปก็นึกกังวลไปว่าแล้วผมจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน
บนโต๊ะนอกจากเพื่อนในกลุ่มก็ยังมีเพื่อนคนอื่นๆในภาคอีก ไหนจะรุ่งพี่ที่ภาคอีก...อู้ววว ตายห่ากู ซิ่วดีมั้ยเนี่ย....เอ๊ะ! แต่ไม่แน่ปิดเทอมเค้าอาจจะลืมๆกัน...อ้าวแล้วถ้าเค้าไม่ลืมล่ะ?
ชีวิตหนอชีวิตกูจะไปทางไหนดี ทางสายกลางจะทำให้กูปลงได้จริงๆมั้ยวะ....
ผมออกมากินข้าวกับไอโจโดยครั้งนี้ผมเรียกร้องให้มันขับรถพาไปกินไกลๆ แรกๆมันก็งงเล็กน้อยแต่ด้วยความที่มันหัวไวเรื่องพวกนี้มันก็เข้าใจในทันทีว่า
ผมกลัวจะเจอคนรู้จักในร้านข้าวแถวหอ ก็แม่งหอผมอยู่หน้ามอ.เลยครับ ยังไงก็ต้องเจอผีห่าซาตานจากโต๊ะเหล้าเมื่อวานอยู่แล้ว แล้วแม่งแรงขนาดนั้นคงรู้กันทั้งภาคละ
“เอาน่า เดี๋ยวเค้าก็ลืม” ไอโจปลอบ มันคงไม่กล้าแหย่ผมหรือกวนผมจริงๆเพราะผมเข้าโหมดวิตกจริตขั้นรุนแรงไปแล้ว
“ถ้าเค้าไม่ลืมอะโจ นัทจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน” ผมบ่น ถ้าเป็นแต่ก่อนมันคงบอกว่า ‘ก็เอาไว้บนคอนั่นแหละ’ แต่ตอนนี้สถานการณ์เปลี่ยน
พี่โจของผมก็ต้องเปลี่ยนตามผม
“พี่เข้าใจนะว่านัทอาย ไม่ผิดด้วยที่นัทจะอาย นัทก็แค่ต้องทำเป็นไม่สนใจเดี๋ยวมันก็เงียบๆไปเอง” มันบอกแล้วเอามือลูบหัวผม
“เฮ้อ..” ผมได้แต่ก้มหน้าถอนหายใจ
เราเดินเข้าร้านบุฟเฟ่โออิชิมาด้วยกัน ไอโจบอกให้ผมนั่งรอไปเดี๋ยวมันจะไปตักมาให้แล้วถ้าผมอยากกินอะไรเพิ่มก็ค่อยไปตักเอาทีหลัง
มันคงเห็นว่าผมนอยด์มั้งครับวันนี้มันเลยเทคแคร์ผมดีเป็นพิเศษ อยากได้อะไรโจจัดให้ทุกอย่าง มื้อเย็นอยากกินข้าวผัดปูเยาวราชโจก็สามารถเสกมาให้ได้
ตอนกลางคืนผมงอแงไม่อยากไปพัทยาตามที่วางแผนกันไว้เพราะผมได้ยินมาว่าเพื่อนในภาคบางคนจะไป พี่โจก็ใจเลื่อนทริปไปภูเก็ตให้ผมทันที
มันจัดการจองที่พัก จองรถ ด้วยตัวเองเสร็จสรรพ ผมบอกว่าอยากไปตอนเช้าๆหน่อยมันก็หาไฟท์ตอนเช้าให้ เรียกว่าห่างจากอกแม่มาซบอกโจผมนี่ผมกลายเป็นเด็กถูกสปอยไปเลย
“ทำไมมึงตามใจกูทุกอย่างเลยอะ” ผมถามมันโง่ๆ ทั้งที่รู้อยู่แล้วว่าเหตุผลเพราะผมนอยด์
“อยากทำให้อะ” มันบอกแล้วหยิกแก้มผมเบาๆ ค่อนข้างผิดคาดกับคำตอบมันเล็กน้อย แล้วก็เขินกับคำตอบนี้มากด้วย
“จะเบื่อมั้ย” ผมถามมัน
“ไม่รู้ อย่าคิดมากน่า” มันตอบผมตรงๆแล้วมีการดักไว้ด้วยว่าไม่ให้คิดมาก ก็จริงของมันนะถ้ามันตอบว่าไม่เบื่อเลยก็ออกจะดูตอแหลไปหน่อย คนเราเป็นฝ่ายเทคแคร์คนอื่นอย่างเดียวก็คงเบื่อบ้าง
มันคงต้องผลัดกันเทคแคร์ถึงจะอยู่กันได้นานๆ แต่นั่นมันก็การกระทำ คำตอบจากปากที่คนส่วนใหญ่อยากได้ยินคือคำโกหกว่าไม่เบื่อ อารมณ์ผมตอนนั้นก็เหมือนกัน ที่อยากได้คำโกหกมากกว่าคำพูดตรงๆ
“อื้อ นอนที่ไหนอะโจ” ผมถามมันตอนที่นั่งบนรถที่เราเช่าไว้เป็นฮอนด้าซิตี้สีบรอนซ์
“พาราไดซ์ มันใกล้ที่เที่ยวดี แต่ถ้าไปหาดอาจจะต้องขับรถไปเพราะถ้าจะเดินคงไกลหน่อย” มันบอกแล้วขับรถต่อ
“มึงนี่ชีวิตเกี่ยวข้องกับพาราไดซ์ๆเยอะเน๊อะ” ผมแซวมันขำๆ
“ฮ่าๆ ก็ปกติบ้านกูมากี่ทีก็พักที่นี่กัน มึงนี่น้า..จะแซวกูเรื่องนี้จนกูแก่ตายมั้ย” มันขำไปด้วย ผมรู้สึกได้ว่าบรรยากาศตอนนี้ผมผ่อนคลายมากขึ้น
อาจจะเพราะเมาบรรยากาศรอบข้างที่ไอโจจัดให้ มันเล่นไรท์เพลงเองไว้เปิดในรถเพื่อให้ผมได้ฟังไว้ตั้งแต่เมื่อคืน แต่ก็ไม่แน่ผมอาจจะเมาไอ้คนนั่งหลังพวงมาลัยก็ได้...
เราเข้ามาเก็บของไว้บนห้องแล้วรีบออกไปชายหาดกันทันที ทีแรกผมคิดไว้ว่าจะลงไปเล่นน้ำ แต่คิดไปคิดมาไม่เอาดีกว่า
ผมเริ่มหิวนิดๆแล้วเอาแค่เดินๆริมหาดแล้วค่อยลงเล่นน้ำพรุ่งนี้ดีกว่า เราเดินเคียงคู่เดินกันไปเรื่อยๆ โดยที่ต่างคนต่างไม่พูดอะไร
ผมมองสาวฝรั่งสองคนที่นอนอาบแดดใกล้ๆที่เราหยุดยืนอยู่ สองสาวดูไม่ได้สนใจในผมและไอโจเท่าไหร่ คนอื่นๆก็เช่นกัน
ผมเลยเอื้อมมือไปจับมือไอโจไว้ มันหันมายิ้มให้ผมที่ยิ้มรอมันอยู่แล้ว
“เมื่อยยัง” มันถามผม ผมพยักหน้าให้มันเงียบๆ มันเลยนั่งลงบนชายหาดแล้วดึงผมไปนั่งบนตักมัน
“เดี๋ยวมึงเปื้อน” มันบอกผมนิ่งๆ ทำเอาผมเขินหน้าร้องผ่าว นับว่าโชคดีมากๆที่ตอนนี้พระอาทิตย์กำลังตกทำให้มันไม่สามารถเห็นหน้าที่อาจจะแดงสู้อยู่กับแสงอาทิตย์ตอนนี้ได้
“อยากนั่งกอดมึงบนหาดแบบนี้ทั้งคืนเลย” มันเอ่ยออกมาเบาๆ
“ไอติ๊งต๊อง” ผมเขินเลยด่ามันไปทีนึง มันไม่ตอบอะไรแต่รวบผมแน่นกว่าเดิมแล้งฝังจมูกลงบนแก้มผมแรงๆ
“ถ้ามึงเขินขึ้นมามึงจะด่าทุกทีเลยเน๊อะ” มันแซวผม ผมยิ่งอายเข้าไปอีก ไอเวรนี่เก็บไว้เงียบๆในใจคนเดียวไม่ได้รึไงว้า?
“ไม่จริงเหอะ กูด่าเพราะมึงทำตัวให้น่าโดนด่าจริงๆ มีที่ไหนจะนั่งแบบนี้ทั้งคืนกูเป็นหวัดตายกันพอดี
โรงแรมก็จองไว้ซะแพงเสือกไม่นอน ควายนะมึงอะ อีกอย่างกูหิวแล้วเนี่ย ไปซักทีสิ!”
“นั่นไง เขิน” ไอโจกวนต่อ ผมลุกขึ้นยืนแล้วเดินนำมันออกมาทันที...แม่งไม่เถียงละ แพ้ตลอดอะ เห้อออออออ
เราออกมาหาอะไรกินกันร้านกาบกล้วยร้านที่ไอโจยืนยันด้วยการใช้น้องชายมันเดิมพันเองเลยว่าร้านนี้อร่อยแน่นอน เดิมพันที่ว่าคือถ้าหากร้านนั้นไม่อร่อยมันจะยอมช่วยตัวเองไปก่อน
เนื่องจากความหิวทำให้ผมเกิดอาการหน้ามืด ตาลาย สมองไม่ประมวลผลใดๆได้ ทำให้บนโต๊ะมีกำข้าวถึงห้าอย่าง ตอนแรกที่พนักงานมาเสริฟผมก็มองด้วยสายตาเหยียดๆไปทางไอโจ เนื่องด้วยว่าทุกจานที่วางอยู่นั้นเป็นไซส์ที่ดูกระจุ๋มกระจิ๋ม แถมบางจานดูไม่ค่อยน่ากินเท่าไหร่ แต่พอลองลิ้มรสเข้าไปมันแทบจะหยุดจ้วงเข้าปากไม่ได้
“กินเยอะแบบนี้ อร่อยอะดิ” มันถามแล้วยิ้มเจ้าชู้
“เฉยๆอะ” ผมโกหก
“จริงอะ กูว่าอร่อยดีนะ มึงโกหกกูป่าวเนี่ย” ไอโจทำตัวอวดฉลาด...แต่แม่งมาฉลาดอะไรตอนนี้
“อือ” ผมยอมรับนิ่งๆ แกล้งทำเป็นสนใจอาหารที่วางอยู่
“คืนนี้...” ไอโจเริ่มออกอาการที่อดอยากปากแห้งจนแทบลงแดงจากการเก็บกดก่อนสอบและตอนสอบทันที
“อย่าให้ออกนอกหน้า กูหมั่นไส้” ผมเบรคมันด้วยเสียงนิ่งๆ
“อะไร...มึงยอม...กับกูเหรอ” มันถามด้วยน้ำเสียงที่กลั้นอารมณ์ดีใจไว้ แต่คงกลั้นไว้ไม่พอมั้ง ผมถึงดูออกตั้งแต่มันเริ่มอ้าปาก
“แต่อยากเล่นน้ำทะเลตอนเช้าๆ” ผมเปรย
“ได้ๆ เบาที่สุดเลยจ้ะเมียจ๋า เมียน่ารักจริงๆ รีบกินสิอย่ามัวแต่อมข้าว จะได้ไปอมงวยผัวต่อ” มันกระซิบบอก ผมเลยเอาขวดน้ำพลาสติกเคาะหัวมันไปที
แต่มันเสือกยิ้มเจ้าเล่ห์มาให้ ผมเลยแถมให้ไปอีกสองที
“โจ” ผมดีหน้าเข้ม เรียกมันเสียงนิ่งตอนเราขึ้นมาบนโรงแรม
“ครับ” มันตอบรับนิ่งๆ
“กูรู้นะว่ามึงไม่อายกับการเรียกผัวๆเมียๆต่อที่สาธารณะ แต่กูอายเรื่องนี้ ให้เกียรติกูเรื่องนี้ได้มั้ย?” ผมบอกมันจริงจัง เพราะมาจากความรู้สึกผมจริงๆ
“จะพยายามไม่ให้หลุดปากนะครับ” มันบอกแต่มือนี่ถอดเสื้อผ้าตัวเองล่วงหน้าจนเกือบหมดแล้ว
ไอ้นี่มันสุดยอดจริงๆแยกเรื่องจริงจังกับเรื่องเซ็กส์ออกจากกันได้อย่างง่ายๆ
“ขออาบน้ำก่อนนะ” ผมบอกมมัน มันพยักหน้าแล้วจับผมอุ้งเตงเข้าห้องน้ำไปด้วยทันที
ไปๆมาๆมันก็เบาที่สุดให้ผมจริงๆ เฉพาะรอบแรกในห้องน้ำ ตกดึกมันสะกิดผมอีกรอบแล้วงัดเอาลีลามันออกมาใช้จนสุดท้ายจากเบาที่ตกลงไว้ตอนแรกก็กลายเป็นหนักไปซะอย่างนั้น แถมหนักมากด้วย ผมเลยอดเล่นน้ำตอนเช้าตามที่หวังไว้ ตอนเที่ยงมันก็ไม่ยอมให้ออกไปเล่น มันบอกกลัวผมไม่สบายเดี๋ยวคืนนี้อดอึ้บๆกับผม...ไอเวร ห่วงกูจริงๆ
“คืนนี้อดนะ ไหนๆก็มาเที่ยวทั้งทีจะให้อยู่แต่ในห้องปี้กันก็ใช่เรื่องนะมึง” ผมบอกมันหลังจากที่เราเดินเล่นดูของที่ขายตรงข้างทางไปเรื่อยๆซักพัก มันก็พยักหน้ารับรู้แต่แม่งมันนิ่งเกินจนผมอดจะเคลือบแคลงใจไม่ได้
“มึงอย่าเล่นตุกติกนะ” ผมจับหน้ามันให้มองมาที่ผมตรงๆ แต่มันกลับหลบสายตาผม
“โจ!” ผมเรียกมันเสียงเข้ม
“สายๆหลังมึงเล่นน้ำเสร็จก็ได้” มันรวบเอวผมไปชิดกับน้องชายมัน
“....” ผมนิ่ง อึ้ง นึกคำตอบที่ควรให้มันไม่ได้
“น่า นะ นิดนึง”
“นิดเหี้ยอะไรล่ะ ครั้งที่แล้วทำกูเมื่อยไปทั้งตัว พลิ้วนักนะมึงอะ!” ผมว่ามันเสียงดัง แต่แม่งเสือกชมมันซะงั้น ไอโจนี่ยิ้มหน้าบาน
แล้วเข้ามาถูไปถูมาจนผมต้องบิดหัวนมมันแรงๆ เบรคอารมณ์มันไว้
เรื่องโดย SweetSacrifice (ป้าแก่ๆๆๆๆปุ๋ย -,-)
.......................................................................
ปล. เหตุที่ไม่ได้ลงหลายวัน เพราะป้าปุ๋ยลืมให้ลง
แก่แล้วหลงๆ ลืมๆ โปรดให้อภัย :jul3:
ไม่ได้เป็นเริมมมม ป้าแก่โบท็อกทั้งหน้าาาา :seng2ped:
V
V
-
^
^
^
พิมผิดเยอะมากนะยะหล่อน
อะไรกันเนี่ย มัวแต่ไปรักษาเริม ไม่มาแก้คำเลย
อีดวกกกกกกก
-
โจหวานเว่อร์อ่ะ เลี่ยนโคตร :give2:
บวกขอบคุณโล่ครับ
ขอบคุณหวาน ปุ๋ย และนุ้งเตอร์ (คอมหายป่วงไวๆ)
-
พี่โจหวานไม่แคร์สื่อจริง ๆ
:impress2: :impress2:
-
ต่อไปคนจะอ่านเรื่องนี้คงจะดูแค่หัวข้อกระทู้ไม่ได้แล้วมั้ง
5555
มีคนโพสสองคน
คนโพสประจำ(เตอร์) ซึ่งเปลี่ยนหัวข้อหน้าทู้ได้
กะคนโพสพาสไทม์(โล่) ซึ่งเอาเรื่องลงให้ได้เฉยๆ ในกรณีที่คนโพสประจำไม่ว่าง
ช่วยกันทำมาหากินดีจริงๆเลย
อิอิ
ปล.
o13
-
ชอบนิสัยชด มึนๆอึนๆดี :really2:
โจนี่พลิ้วตลอดจริงๆ
:กอด1:
ปล.โพสต์ที่ 2000 ของป้าแรงจินๆ :laugh:
-
งั้นจะเข้ามาดูเป็นระยะ ว่าลงหรือยัง เหมือนเช่นวันนี้
จากพัทยาเป็นภูเก็ตคนละทางเลย โจใจใหญ่ เทคแคร์นัทซะ
เกือบลืมที่นอยด์ได้เลย
-
^
^
ใช่แล้วคะ ต้องเข้ามาดูเรื่อยๆ
ลำบากนิดนึงนะ :z2:
-
น่ารักทั้งคู่เลย
ป.ล. รู้สึกว่าเรื่องนี้มีผู้อุปการะคุณเยอะมาก ทั้ง คนแต่ง คนโพส :really2: :really2:
o13 o13
เอาเป็นว่าขอบคุณทุกคนครับ :กอด1: :กอด1:
รออ่านๆๆตอนต่อๆๆๆไป
-
ใครว่าโจกลัวเมีย
เห็นหื่นเป็นว่าเล่น
-
หวานกันชิบหายเลย
-
แวะมาบวก
หน้านี้ืทั้งหน้า :3130:
-
หวานซะ...............................
อิจฉาเลย
-
หายยยยยย ปายยยยย หนายยยยย :sad3:
-
5555 น่ารักจริงๆ
ไม่ได้เข้าตั้งนานนึกว่ายังไม่ได้ลง ดีนะที่วันนี้เข้ามาดูเพราะสังหรณ์ใจ
ขอบคุณค่า :pig4:
-
ชอบโจนัท กุ๊กกิ๊ก น่ารัก
เป็นกำลังใจคนเขียนค่ะ :L2:
-
“ได้ๆ เบาที่สุดเลยจ้ะเมียจ๋า เมียน่ารักจริงๆ รีบกินสิอย่ามัวแต่อมข้าว จะได้ไปอมงวยผัวต่อ”
โจมันแรงตรงนี้แหละ ฮ่าาาาาาาาาาาา
ปล. ขอบคุณที่มาต่อให้นะครับ เรื่องการเปลี่ยนหัวกระทู้ไม่ใช่ปัญหาครับ คนที่รักโจกับนัทต้องเข้ามาดูทุกวันครับ อิอิอิ
-
ตอนนี้หลงรัก โจม๊ากมาก เป็นพระเอกที่แปลก แนวๆดีค่ะ
แต่ถ้าเสนอแล้วสนองให้นี่เค้าก็ไม่ปลื้มน๊ษา
นัทนิสัยเหมือนแม่เลยอ่ะ ขี้บ่นมั่ก
ปล. พระเอกชื่อโจ เรียนวิดวะด้วย คิดถึงเพื่อนเลยค่ะ แต่ไอ้นั่นแม่งมีเมียแล้วแถมโครตเคารพเมียอีกตะหาก
-
ชอบโจกับนัทมากมาย
ยิ่งอ่านยิ่งรู้สึกว่า
”ต่อไปโจคงได้กลัวเมีย”
-
หายยยยยย ปายยยยย หนายยยยย :sad3:
ลงแล้วเด้อ Reply #792 หน้า 27
ปล. ขอบคุณที่มาต่อให้นะครับ เรื่องการเปลี่ยนหัวกระทู้ไม่ใช่ปัญหาครับ คนที่รักโจกับนัทต้องเข้ามาดูทุกวันครับ อิอิอิ
o13
-
ว่าแล้วๆๆ มันตะหงิดๆๆๆ ไม่ได้อ่านโจนัทชีวิตเหมือนขาดอะไรไป :laugh: (เว่อร์ๆ 55+)
เห็นหัวเรื่องไม่เปลี่ยนซะทีเลยตองจิ้มเข้ามาดู โอ๊ะ! คุณ LoLo ลงนานแล้วเหอะ :z3:
ขอบคุณมากๆค่ะ บวกให้ทั้งคนเขียนทั้งสอง คนโพสประจำและไม่ประจำเลย เอาอีกๆๆๆนะ อยากอ่านต่ออีกแล้ว :กอด1:
-
ตอนใหม่ ตอนที่28 ดึกแล้วคงไม่มีใครรอละมั้ง
ลงพรุ่งนี้แล้วกันเนาะ
คิคิ
ปล.ใครอยากอ่านวันนี้ยกมือขึ้น ถามไปงั้นแต่คิดว่าคงไม่มี ฮุฮุ
:z2:
-
ยกสุดแขนนนนนนนนนนนนน
ขนจั๊กกุแร้พลิ้วเลย
-
ร่วมด้วย ช่วยกัน ดันสุดตัว
-
มายกมือด้วยง่ะ แต่ว่ามันก็วันใหม่แล้วนี่เนอะ :laugh:
-
:-[
-
มิน่า มิน่า
ดูแต่หัวเรื่องไม่ได้จริง ๆ ทำให้เราอ่านช้าไปตั้งหลายวัน
พี่โจเอาใจเมียน่าดู
-
นุ้งเตอร์ขอกราบขออภัยพี่ๆเพื่อนๆทุกคนด้วยนะครับ
เน็ตหอเตอร์กากมากๆ
เพราะเมื่อสัปดาห์ที่แล้ว ตอนเตอร์กำลังจะขึ้นลิฟต์ขึ้นห้อง
ตรงหน้าลิฟต์แปะกระดาษสีชมพูและมีตัวอักษรสีแดงปรากฏอยู่ซึ่งคาดว่าใช้ฟ๊อนท์อังสะนาเจ็บสิบขึ้นไป
จารึกเอาไว้ว่า
"ขออภัย ขณะนี้อินเตอร์เน็ตไม่สามารถใช้การได้"
แล้วมีตัวอักษรซึ่งคาดว่าเป็นโตโอม่าฟ๊อนประมาณสิบจารึกไว้ด้านล่างกระดาษว่า
"กำลังหาสาเหตุ ขออภัยในความไม่สะดวก"
เจ็บ อีเตอร์เจ็บไปยันขั้วหัวใจและเส้นเลือกซูพีเรียเวนาคาว่า (?)
และแล้วอีเตอร์ก็ถูกตัดจา่กโลกออนไลน์
วันนี้นุ้งเตอร์กลับมาบ้านนุ้งเตอร์เลยได้เล่นเน็ต
ซึ่งตอนนี้ก็ยังไม่รู้ว่ามันจะซ่อมเสร็จเมื่อไหร่
ขอโทษในความไม่สะดวกสำหรับคนอ่านทุกทุ๊กกกกกกก คนจินๆ
รักโจนัท ชอบโจนัท เข้ามาตามบ่อยๆนะ
คนเขียนบ่นแล้วว่าพอเตอร์ไม่ลงไม่มีคนอ่านเยย
ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ
แถลงการณ์วันนี้จบแย้ว
นุ้งเตอร์เรียนแมทพรุ่งนี้เช้า
รักทุกๆคนนะครับ
มิเตอร์
-
รับทราบครับ
ตั้งใจเรียนนะครับ
รอโจกับนัทอยู่ครับ
-
+1 :z13:คุณเตอร์ ไม่เป็นไร รอได้ >> นู๋นัท กะ พี่โจ น่ารัก ดี :z2: :z2: :z2:มาเต้นเชียร์ ให้เนต ซ่อมเสร็จ
-
คาวหน้าคาวหลังนัทจะได้รู้ว่าไม่ควรปล่อยให้โจ เ-ียงนาน
โจกลัวเมียแล้วสิ ยิ่งนานยิ่งอัพเลเวล
:sad4: ชูสองมือเลย มาต่ออีกตอน
-
รับทาบค๊าาาาาาาา
-
รอต่อไปอย่างลุ้นๆ
-
รอตอนต่อไปนะฮ๊าฟฟฟฟ :z2:
-
รอต่อปายยยยยยยยยยยยย
-
กร๊ากกกกกกกก!! เป็นเริมเหรอคะ โรคติดต่อทางเพศใช่ไหมคะ ไปทำอะไรมาคะเนี่ย 555+
ว่าแต่ไอ้คุณพี่โจหื่นเวอร์เลยนะคะ สงสารน้องนัทบ้างอะไรบ้าง ถึงเราจะชอบก็เถอะ 555+
-
รอต่อไปอย่างมีความหวังงงงง
:pig4:
-
โอเคค่า
โชคดีกับชีวิตเด็กหอ อิอิ
-
รอดูชื่อโลโล่กันนะคะ ถ้าเตอร์ไม่มาลงโลโล่จะลงแทนคะ
-
ลงเถอะนะ นะ น้าาาาาาาาาา
-
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
โจหื่นตลอดอะ
นัทน่ารักเนอะ
-
รออ่านคร้าบบบบ
:man1: :man1:
-
ไหนๆก็รออ่านแล้วนุ้งเตอร์ก็ยังไม่ง่วงซะที
นุ้งเตอร์ก็เลยเอามาให้อ่านกันซะเลย
อิอิอิอิอิอิอิ
ขอโทษที่หายไปนานนะครับ
เอ้า อ่านต่อดีก่าเนอะ!!!
(28.1)
“คืนนี้อดนะ ไหนๆก็มาเที่ยวทั้งทีจะให้อยู่แต่ในห้องปี้กันก็ใช่เรื่องนะมึง”
ไอ้ประโยคข้างบนนั้นน่ะ คิดว่าจะห้ามกูได้เหรอ?
หึหึหึ
อย่างกูเอาตรงๆไม่ได้ กูก็หาวิธีหลอกล่อ ล่อลวงเอาจนได้ แหม กูไม่ได้ทำกับใคร ล่อลวงเมียตัวเอง กูผิดเหรอวะ
เราสองคนนั่งดื่มด่ำกับบรรยากาศร้านอาหารริมทะเลจนค่อนคืน มันเป็นผลพิสูจน์ว่ากูตามใจมัน อย่างน้อยมันก็ว่ากูไม่ได้ว่ากูพามันอยู่แต่ห้องแล้วปี้กัน
ร้านนี้บรรยากาศดี เหมาะสำหรับคู่รัก เพลงมีแต่เพลงเบาๆ มองไปรอบๆส่วนใหญ่จะมาเป็นคู่ๆ โต๊ะแต่ละโต๊ะถูกออกแบบมาค่อนข้างที่จะเป็นส่วนตัว กูสองคนนั่งชิดมุมร้าน แสงไฟสลัวๆ
“นัทครับ กลับห้องเรากันดีกว่า ดึกแล้วนะครับ”กูกระซิบชวนมันที่ข้างหูปลายจมูกคลอเคลียกับแก้มแดงๆที่ไม่รู้ว่ามาจากฤทธิ์ของแอลกอฮอล์หรือเขินอายกับความโมแมนติกรอบข้าง
“ยังไม่อยากกลับอะ”มันเอนตัวพิงซบลงมาที่หน้าอกกู
“ทำไมล่ะครับ หืม”กูถามไม่วายหอมแก้มแดงๆของมันไปฟอดใหญ่ เวลาเมาแล้วเมียกูมันจะขี้อ้อน น่ารักว่ะ
“ไม่รู้ จูบหน่อยดิ นะ ”พูดจบมันเอาหน้าซุกอกกูไว้ สงสัยจะเขิน หึหึหึ มาแปลกเว้ย เมียอ่อย แต่อ่อยได้น่ารัก ขอให้กูจูบแต่ก้มหน้าซุกขนาดนั้น วันนี้ทำตัวน่ารักเว่อร์ว่ะ
กูใช้มือจับคางนัทให้มันเงยหน้าแล้วก้มลงจูบมัน บรรยากาศเป็นใจเราแลกลิ้นกันอยู่นาน จนกูต้องผละออกเอง ไม่งั้น กูได้จับเมียล่อแม่งกลางร้านแน่ๆ นัทมันมองตาเยิ้มอย่างเสียดาย แต่พอเจอสายตากรุ้มกริ่มของกู มันก็เขินซบหน้าลงกับอกกูอีกครั้งเพื่อหลบสายตาเจ้าชู้ของกู
“ดึกแล้วนะครับ กลับกันดีกว่านะ ” กูก้มลงกระซิบเบาๆกับคนที่อยู่ในอ้อมกอด มันพยักหน้าแต่ยังไม่ยอมเงยหน้ามองกู มันคงจะรู้ว่ากูจ้องมันอยู่ มันเลยขยับตัวไปนั่งพิงพนักโซฟาแล้วเสหน้ายิ้มนิดๆมองไปยังแสงไฟจากเรือในทะเลแทนการก้มหน้า กูพอจะรู้ว่ามันเขินแต่พยายามที่จะกลบเกลื่อน
กูเรียกเด็กมาเก็บเงิน แล้วพากันกลับที่พัก
ไม่รู้สิวะ ไม่รู้เพราะอะไร ไม่รู้ว่าเพราะบรรยากาศเป็นใจ ความรู้สึกมีความสุขของกูถึงได้เอ่อล้นมากขนาดนี้ กูมีคนเข้ามาในชีวิตมากนะ แต่ความรู้สึกแบบนี้มันเพิ่งเกิดขึ้นเป็นครั้งแรก
มันจะใช่ความรักมั้ยวะ?
ตอบไม่ได้ แต่คำว่า “รัก” สามารถอธิบายความรู้สึกตอนนี้ได้ดีมากที่สุด
เราสองคนจูงมือเดินเลียบชายหาดเพื่อกลับที่พัก บรรยากาศระหว่างทางเป็นไปอย่างครึกครื้นไม่ต่างจากเมืองท่องเที่ยวทั่วๆไป เราแค่เดินไปเรื่อยๆไม่ได้รีบร้อน
กูว่านะ ตอนนี้บรรยากาศมันคงไม่เกี่ยวเท่าไหร่ ถึงมันจะมีเอี่ยวด้วยมันก็ไม่มาก เพราะความโรแมนติกมันไม่ได้อยู่ที่บรรยากาศแล้วว่ะ ถ้ามองแบบปกติ ทางเลียบชายหาดตอนนี้มันดูคราคร่ำไปด้วยผู้คน นักท่องเที่ยวทั้งชาวไทยแล้วชาวต่างชาติ มีขอทาน มีเด็กที่พยายามยัดเยียดสิ่งของแล้วทำตัวน่าสงสารเพื่อให้เราเสียเงินซื้อ ไม่รวมพวกเมาแล้วอาละวาด หรือเมาแล้วกำลังอ้วกแตกอยู่ข้างทาง
เห็นมั้ยวะดูยังไงมันก็ไม่โรแมนติก แต่ ณ ตอนนี้สำหรับกูอะไรๆมันก็ดูโรแมนติกไปหมด
รึอาจจะเรียกว่า…..
ความโรแมนติกมันอยู่ที่ใจ
“น้องนัทเหนื่อยมั้ยครับ”กูหันไปยิ้มหวานถามเมียที่มันเงียบผิดปกติ คือ ปกตินัทมันไม่ได้เงียบขนาดนี้ ที่จริงกูเดินไป กูก็แอบสังเกตมัน ไม่รู้ว่าหัวเล็กๆนั้นคิดอะไรอยู่ เดี๋ยวก็ขมวดคิ้ว เดี๋ยวก็ทำหน้าเขินอยู่คนเดียว บางครั้งกูรู้สึกได้ว่ามันแอบมองกูด้วย
มันส่ายหัวแล้วเงยหน้าถามกูซื่อๆ“พี่โจเหนื่อยเหรอ”
“ป่าวครับ พี่เห็นนัทเงียบๆนึกว่าเหนื่อย”
“ไม่เหนื่อย ก็แค่ เอ่อ คิดไรเรื่อยเปื่อยอะ”นัทมันทำตาล่อกแล่กเหมือนกำลังหาคำตอบเพื่อเลี่ยงที่จะบอกความจริง
“อยู่กับพี่แล้วคิดถึงคนอื่น พี่น้อยใจนะครับ”กูทำเสียงเศร้าหน้าหงอยประกอบฉาก
“คิดถึงมึงนั่นแหละ อุ๊บ”มันพูดจบรีบเอามืออีกข้างที่ไม่ได้จับมือกูตะครุบปากตัวเองทันทีเมื่อเผลอพูดจาน่ารักๆออกมา เล่นเอาคนฟังอย่างกูอดไม่ได้ที่จะยิ้มกว้าง หัวใจกลับเต้นแรงเพราะถ้อยคำซื่อๆที่เมียเผลอพูด
“คิดถึงกู? สงสัยกลับไปห้องคงต้องทำให้น้องนัทหายคิดถึงสักหน่อยแล้ว หึหึหึ”
“อย่ามาล้อ นิสัยว่ะ”มันทำหน้ามุ่ยเหมือนทุกครั้งที่งอนกู ไม่ลืมถลึงตาใส่กูด้วย ขู่ไปเถอะ กูไม่กลัวหรอก ดูยังไงมันก็น่ารัก
“ไม่ได้ล้อ แต่จะทำจริง เรารีบกลับห้องกันดีกว่า โจน้อยอยากจะทำให้น้องนัทหายคิดถึงจะแย่”กูหยุดเดินแล้วก้มลงกระซิบให้แต่ยินแค่มัน เล่นเอาเมียกูเขินหนักเพราะมันใช้มือข้างที่ว่างทุบอกกูดังอั้ก เจ็บ แต่สุขใจ
จากที่เดินเรื่อยๆเอื่อยๆ จังหวะการก้าวเดินเร่งขึ้นมาอีกหน่อยแต่ไม่ได้รีบร้อนมาก นัทมันไม่พูดอะไรได้แต่เดินตามแรงฉุดของกู
พอถึงที่พักเข้าห้องได้ คิดว่าไงล่ะ หึหึหึ ถ้าหื่นเหมือนกู ก็คิดเหมือนกูนั่นแหละ
กูก็แค่ทำรักกับเมีย อิอิ
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
เช้ามาพวกกูตื่นสายมาก เก็บของหาไรกินแล้วค่อยออกจากที่พักไปสนามบินเพื่อไปเชียงใหม่ต่อ
มาถึงเชียงใหม่ช่วงบ่าย มาเครื่องบินน่ะ ภูเก็ต-เชียงใหม่ ตื่นเต้นว่ะ จะได้เจอพ่อตาแม่ยาย
นัทมันพากูนั่งรถ ปอ. มาลงโรบินสันเชียงใหม่ แล้วพากูแบกกระเป๋าเดินข้ามถนนไปรอรถสองแถว บ้านมันอยู่อำเภอสันป่าตอง
รถสองแถวสีเหลืองจอดรับพวกกู กูเห็นป้ายข้างหน้ามันเขียนว่าโรงวัว =*=
‘หวังว่ากูคงไม่โดนพาไปโรงฆ่าผัวนะ’ คิดได้เนาะกู ฮ่าๆ
ที่จริงกูกะว่าจะเช่ารถแต่ไอ้นัทมันไม่ยอมมันว่าเปลืองเงิน
รถมาจอดหน้าหมู่บ้านที่คาดว่าน่าจะเป็นหมู่บ้านไอ้นัทเพราะมันพากูลงรถเรียบร้อย กูมองดูรอบๆข้างหลังกูมีเจดีย์องค์ใหญ่ ดูจากความเก่าแก่แล้วคงอายุเป็นร้อยปี เยื้องๆถัดไปจากเจดีย์ กูคาดว่าน่าจะเป็นป่าช้า ไอ้นัทพากูยกมือไว้เจดีย์ กูก็ยกมือไหว้ตามมันอย่างว่าง่าย เรื่องแบบนี้ไม่เชื่อแต่ก็ไม่ควรลบลู่ ส่วนอีกฝากถนนมีศาลารอรถสองแถว และมีลานกว้างครึ่งหนึ่งของสนามฟุตบอลได้ ถัดจากลานกว้างเป็นวัด คือลานที่ว่านั้นมันอยู่หน้าวัด น่าจะเป็นวัดประจำหมู่บ้านว่ะ ระหว่างลานกว้างกับวัดมีถนนเข้าหมู่บ้าน
มันพากูเดินตัดลานกว้างผ่านหน้าวัด ข้างๆวัดมีต้นโพธิ์มีผ้าเจ็ดสีพันอยู่ มีศาลาเล็กๆเหมือนบ้านเจ้าที่เจ้าทาง นัทมันหยุดยืนแล้วไหว้ กูก็ไหว้ตาม
“นัทขออนุญาตพาเพื่อนมาบ้าน มาดีนะครับไม่ได้มาร้าย”
กูงงๆแต่ยังไม่ได้ถามอะไร เพราะไอ้นัทมันชิงบอกก่อน มันว่าเหมือนเป็นเทวดารักษาหมู่บ้านจะพาใครไปใครมาต้องบอกก่อน เดินไปไม่ไกลเท่าไหร่ เลี้ยวเข้าซอยเล็กน้อย ก็ถึงบ้านมัน
กูไม่อยากจะคิดว่า เวลาเข้าออกหมู่บ้านมันตอนกลางคืนจะหลอนขนาดไหน
บ้านมันเป็นบ้านสองชั้น สวยเลยทีเดียว ชั้นล่างเป็นปูนชั้นบนเป็นไม้ กูว่าน่าจะไม้สัก ติดกาแลด้วย
มีเรือนเล็กๆสองชั้นข้างๆไม่ไกลกันเท่าไหร่ ชั้นล่างปล่อยโล่งไว้เห็นที่นั่ง มีบันไดขึ้นยังชั้นสอง มีระเบียงรอบตัวห้อง ไม้สักทั้งหลัง กูถามมันว่าอะไร มันบอกกูว่ายุ้งข้าว ไฮโซว่ะ กูว่าถ้าเปลี่ยนจากห้องที่ไว้เก็บข้าวเปลือกข้าวสารมาเป็นห้องนอนรับแขก กูว่ายังได้เลย สวยนะเว้ยยุ้งข้าวบ้านไอ้นัทน่ะ ครอบครัวมันคงมีฐานะพอสมควร บริเวณบ้านก็ไม่ได้กว้างอะไรมาก น่าจะสักประมาณสามงาน
เหมือนไม่มีใครอยู่บ้าน ประตูรั้วบ้านไม่ได้ล็อคแค่ปิดไว้ รั้วบ้านมันแค่เอาลวดหนามมาขึงกั้นเขตเฉยๆ มันเปิดประตูรั้วเดินนำกูเข้าบ้าน ไปหยุดอยู่ที่ชั้นรองเท้าเหมือนมันรื้อค้นอยู่ไม่นานก็ได้กุญแจมาเปิดประตูบ้าน ข้างในบ้านมันมีตู้โชว์ ชุดรับแขก ชั้นวางของ ทั้งหมดล้วนแต่เป็นงานไม้ กูมองรูปครอบครัวมัน พ่อแม่ พี่สาวสองคนของมัน และตัวมันเอง
นัทพากูเอาของไปเก็บที่ห้องนอนมันชั้นสอง ข้างบนมีห้องนอนสามห้อง มันว่าห้องมันและห้องพี่สาวอีกสองคนส่วนพ่อกับแม่นอนห้องข้างล่าง
ห้องไอ้นัทก็ไม่มีอะไรมากมาย มีโปสเตอร์ทีมฟุตบอล มีรูปของมันตั้งแต่เด็กจนโต มีตู้เสื้อผ้า มีโต๊ะเขียนหนังสือ มีชั้นเก็บของ ทุกอย่างถูกจัดไว้อย่างเป็นระเบียบ ส่วนห้องน้ำอยู่ข้างนอก ข้างล่างห้องนึง ข้างบนห้องนึง นอกบ้านอีกห้องนึง บ้านไอ้นัทไม่มีห้องครัว เพราะห้องครัวแยกออกนอกตัวบ้านเป็นบ้านปูนชั้นเดียว มันเรียกว่าโรงไฟ ในนั้นจะมีที่ทำกับข้าว และข้างๆมีลานซักผ้าด้วย
ก็นะ พ่อแม่มันไม่อยู่ กูเก็บของเสร็จกูเลยเดินดูรอบๆบ้านมัน ข้างหลังบ้านมีคลองเล็กๆกว้างประมาณหนึ่งเมตร น้ำใสดี น่าเล่น มีขอนไม้เล็กๆที่คาดว่าน่าจะเป็นสะพานไว้ข้าม ข้ามไปจะเป็นสวนลำไยซึ่งเป็นของบ้านไอ้นัทนั้นแหละ น่าจะมีสักสิบต้นได้ แต่ตอนนี้ไม่ใช่หน้าลำไย กูเลยเห็นแค่ใบมัน กูเดินดูนั่นดูนี่ไปเรื่อยๆ สงสัยเหมือนกันเมียไปไหน มาเจออีกทีมันเป็นลิงปีนต้นไม้ข้างคลองแล้ว
“ทำไรวะ”กูเงยหน้าถามคนบนต้นไม้
“จะเก็บมะปรางไปตำน้ำพริก อยากกิน”มันเก็บมาสิบลูกได้ เขียวๆทั้งนั้น น้ำพริกเหี้ยไรวะใช้มะปราง
“ทำไมไม่เอาไม้สอยเอา กูเห็นมีที่สอยนี่หว่า”กูบอกมัน มันยิ้มนิดๆก่อนกระโดดลงจากต้นไม้มายืนยิ้มแป้นแล้นข้างๆกู เฮ้อ ตัวก็ไม่ใช่เล็กๆตกมาแข้งขาหักจะทำไงวะ
“ ไม่ได้ปีนนานแล้ว อยากปีนด้วย”มันยิ้มอารมณ์ดีเดินนำกูเข้าบ้านไป
มันเอามะปรางไปตำใส่พริกใส่อะไรของมันมั้งไม่รู้ ตำเสร็จเอาข้าวเหนียวมาจิ้มกิน กูเห็นมันกินน่าอร่อยกูเลยอยากลองกินบ้าง
ส้นตีน!!! โคตรเปรี้ยว ไม่มีรสชาติเหี้ยไรเลยนอกจากความเปรี้ยว นี่เมียกูทำไม่อร่อยรึรสชาติมันเป็นแบบนี้อยู่แล้ววะ
มันยิ้มขำกู แล้วมันก็แดกต่อ สัด เมียกูท้องป่าววะ แดกของเปรี้ยวได้หน้าตาท่าทางอร่อยขนาดนั้น
“พ่อแม่มึงไปไหนวะ”
“แม่ไปสอน พ่อไปสวน ช่วงนี้ต้องคุมคนงานตัดหญ้า”
กูพยักหน้ารับรู้ แม่มันเป็นครูสอนที่โรงเรียนมัธยมแถวนี้แหละ ส่วนพ่อมันทำอาชีพเกษตรกร มีสวนมีไร่เป็นของตัวเอง
“แล้วพี่สาวมึงล่ะ”
“ถามทำไม”มันตวัดตามองกูอย่างเอาเรื่อง ท่าจะบ้า กูถามกูต้องอยากรู้สิวะ
“พี่กูแต่งงานออกเรือนกันไปหมดแล้ว มึงอด”
“กูลืมไปมึงมันลูกหลง แล้วที่สำคัญใครว่ากูอด กูได้ลูกบ้านนี้เป็นเมียแล้ว นั่งปากแดงอยู่ตรงหน้ากูนี่ไง”ไอ้นัทมันอายุห่างจากพวกพี่ๆมันค่อนข้างเยอะ เจ็ดแปดปี
“หุบปากไปเลยมึง เดี๋ยวใครมาได้ยิน”
“เออๆ โทษที กูลืม” มันช่วยไม่ได้นี่หว่ากูมีความสุขกับการที่เรียกมันว่าเมีย ถึงแม้มันจะไม่ค่อยชอบ
ช่วงสี่โมงเย็นพ่อกับแม่มันก็กลับบ้าน บ้านมันมีรถกระบะอีซูซุคันเดียวที่เหลือเป็นมอไซค์สองคันฮอนด้าดรีมกับฮอนด้าเวฟ ทุกวันพ่อมันกลับจากสวนจะแวะไปรับแม่มันกลับมาพร้อมกัน ถ้าเสาร์อาทิตย์ที่แม่มันไม่ต้องไปทำงานสองตายายก็จะไปสวนด้วยกัน ดูๆไปครอบครัวมันก็น่ารักดี
พ่อแม่มันก็ต้อนรับขับสู้กูดี เหมือนลูกเหมือนหลาน ตกตอนเย็นพ่อมันตั้งวงเหล้าบอกว่าต้อนรับลูกกับเพื่อนลูก เพื่อนบ้านมันทำกับข้าวมา บ้านละอย่างสองอย่างถือเดินมากินรวมกันที่บ้านไอ้นัท แลดูเป็นวิถีชีวิตแบบชนบทดี ปกติกูอยู่ในเมือง เหตุการณ์แบบนี้แถวบ้านกูไม่มีหรอก อย่างมากถ้าทำกับข้าวเยอะ แม่ก็ใช้ให้ตักแบ่งไปให้เพื่อนบ้านแค่นั้น
กูไม่อยากจะบอก เค้าพากันซาวด์แทรคภาษาเหนือกูแปลออกบ้างไม่ออกบ้าง แต่ยังดีที่มีไอ้นัทคอยแปลให้ พวกผู้ใหญ่จะซาวด์แทรคกับกูทุกคน แต่พวกเด็กจะพูดไทยบ้างเหนือบ้างสลับๆกัน
“ไอ้น้อยเป่นคนตี้หนายก่า”พ่อมันที่กำลังกรึ่มๆหันมาถามกู (ไอ้หนุ่มเป็นคนที่ไหน)อันนี้กูพอแปลออก
“กรุงเทพฯครับ”ที่จริงกูอยากจะตอบว่าเป็นคนทุกที่แต่บ้านเกิดอยู่ที่กรุงเทพฯ แหม คำว่า กาลเทศะ กูก็พอจะรู้จักบ้าง
“พ่อบ่าวเมียงกรุง อยู่ตี้มหาลัย ป้อฝากน้องนัทโต้ยเน้อ มันซื่อบ่าค่อยทันคนเต้าใด”อันนี้กูพอเดาได้ พ่อมันคงจะบอกว่า ‘ฝากไอ้นัทด้วย มันไม่ทันคน มันซื่อ’อะไรทำนองนี้
“ครับ”กูยิ้มรับคำฝากจากพ่อตา
“อ้ายเชิด มาๆ นี่ลูกจายฮามาจากกรุงเทพฯ(ไอ้เชิด มาๆ นี่ลูกชายกูมาจากกรุงเทพฯ)”พ่อมันกวักมือเรียกชายวัยกลางคนที่คาดว่าน่าจะเป็นเพื่อนพ่อไอ้นัท พร้อมทั้งแนะนำกู
ไอ้นัทบอกกูว่า ฮา ภาษาเหนือแปลว่า กู ส่วนคำว่า มึง ภาษาเหนือจะใช้คำว่า คิง
คิง เท่ากับ มึง
ฮา เท่ากับ กู
“คิงไปไข่ทิ้งไว้เมื่อใด ตัวหยายผิดป้อมัน แล้วอี้แม่ลออบ่าฉีกอกคิงก๋า(มึงไปไข่ทิ้งไว้เมื่อไหร่ ตัวโตผิดพ่อ แล้วแม่ลออไม่ฉีกอกมึงเหรอ)”
“อ้าย เปื้อนน้องนัทมัน ถ้าป้อน้องนัทมันไปไข่ทิ้งไว้น้องจะเอาขวานจามหัว(พี่ เพื่อนน้องนัท ถ้าพ่อน้องนัทมันไปไข่ทิ้งไว้น้องจะเอาขวานจามหัว)”แม่ไอ้นัทตอบยิ้มๆแต่ตาแม่งเหี้ยม พ่อไอ้นัทยิ้มขำไม่ได้ทุกข์ร้อนอะไร ส่วนลุงเชิดเพื่อนพ่อมันรวมทั้งคำคนอื่นหัวเราะเฮฮากันไป
กูนั่งกับกลุ่มพ่อมันก็นานอยู่เหมือนกันเฮฮาดี แต่เริ่มคิดถึงเมีย มันไปไหนวะ คือมันไม่ได้มานั่งกินเหล้าในวงด้วยไง เห็นมันช่วยแม่มันทำกับข้าวเดินไปเดินมาเสิร์ฟนั่นนี่
กูมองหามันไปเรื่อยๆ
เจอแล้ว มันนั่งอยู่ในกลุ่มเด็กๆทั้งเด็กและวัยรุ่น แต่ละคนไม่รู้คุยอะไรกับแม่งหน้าตาเคร่งเครียด กูเลยเดินถือแก้วโค้กเข้าไปหามัน
“คุยไรกัน คุยด้วยคน”
“มาๆพี่โจนั่งเลยๆ กำลังเล่าเรื่องผีกัน”ไอ้เด็กหัวเกรียนข้างบ้านไอ้นัทชื่อ ข้าวโพด มันขยับแล้วตบที่นั่งข้างมันให้กูนั่ง แต่หน้าตาแม่งตั้งใจสุดๆ ส่วนเด็กคนอื่นอีกเจ็ดแปดคนหันมายิ้มให้กูแล้วตั้งใจฟังไอ้ข้าวโพดเล่าต่อ
“พี่ขอแบบไม่ซาวด์แทรคได้มั้ยครับ”
“ได้ๆ จัดไปครับพี่”
มันเล่าถนนสายที่กำลังสร้างเป็นทางเชื่อมระหว่างอำเภอจะปรับให้เป็นสี่เลน ที่จริงสร้างมานานแต่ไม่เสร็จสักที เพราะไม่ได้ขอเจ้าที่เจ้าทาง มันว่ามันเป็นความลับ พวกคนวงในเค้ารู้กันเลยจัดบวงสรวงและบนหัวคนปีละห้าคน คือถ้ามีอุบัติเหตุหรือตายศพนั้นจะหาหัวไม่เจอ ไอ้เหี้ยเล่าได้หลอนสัด แค่บรรยากาศหมู่บ้านมึง กูก็หลอนแล้ว จะให้กูหลอนทั้งจังหวัดมึงเลยมั้ย มีการหันมาบอกกูอีกว่า “แต่ศพหาหัวไม่เจอจริงๆนะพี่” ประหนึ่งจะยืนยันว่ามันไม่ได้ตอแหล
อีกเรื่อง ตัวตายตัวแทน มีบางจุดที่จะเอาคนทุกปี อย่างคลองชลประทาน น้ำตก หรือถนนตรงที่เกิดอุบัติเหตุบ่อยๆ มันว่าทุกปีจะต้องมี ผีเก่าอยากจะไปเกิดเลยต้องหาคนใหม่ไปแทนที่กัน
หมู่บ้านลัดดาแลนด์อีกมันไม่ได้เล่าที่มาที่ไป มันเล่าแค่ว่ามีพวกวัยรุ่นอยากไปลองของ เลยนัดกันเข้าไปตอนกลางคืนไปรถยนต์ กะว่าขับรถไปวนดูรอบๆหมู่บ้านเฉยๆ แต่เข้าไปแล้วหาทางออกไม่ได้ขับวนอยู่อย่างนั้นจนเช้าถึงหาทางออกเจอ มันว่าถนนหนทางในหมู่บ้านก็ไม่ได้ซับซ้อน ไม่เห็นผีแต่แค่หาทางออกไม่เจอ วนไปวนมาก็มาที่เดิม
ไหนจะเรื่องกระสือหมู่บ้านข้างๆที่เค้ากำลังลือกันว่าตอนดึกมักจะมีคนเห็นดวงไฟลอยไปมาอยู่ท้ายหมู่บ้าน ยังมีข่าวล่าสุดก่อนกูกับไอ้นัทจะกลับมาไม่กี่อาทิตย์ ช่วงนี้ยิ่งหนักเพราะเห็นว่าทั้งไก่ทั้งวัวควายไม่รู้โดนตัวอะไรกวนตอนกลางคืน มีสียงไก่ร้อง เสียงวัวร้องและเสียงหมาหอนตีสามตีสี่ แต่พอคนมาดูก็ไม่เห็นอะไร เห็นแต่ซากเป็ดไก่ตาย พอผ่าตัวไก่ที่ตายข้างในกลับไม่มีไส้!!! เครื่องในแม่งหายหมด คนในหมู่บ้านนั้นพากันลงความเห็นว่าไม่น่าจะใช่กระสือ น่าจะเป็นผีปอบมากกว่า แต่ยังไม่รู้ว่าใคร ?!
ยังดีวะ เรื่องที่เล่าอย่างน้อยมันก็เกิดขึ้นที่หมู่บ้านข้างๆ ไม่ใช่หมู่บ้านไอ้นัท
แม้ว่ากูจะอยู่เมืองกรุงไม่ค่อยจะได้มารับรู้เรื่องอะไรทำนองนี้ กูต้องมีความรู้สึกหลอนบ้างล่ะวะ
กูว่าทั้งชีวิตที่กูเกิดมา กูยังไม่เคยรับรู้เรื่องผีมากเท่าคืนนี้คืนเดียว!!!
หลอนสัด!!!
กินกันไม่ดึกเท่าไหร่ สี่ห้าทุ่มก็เลิกแล้ว พอไม่มีวงเหล้าแม่งหมู่บ้านมันโคตรเงียบ มองไปทางไหนก็มืด มันก็มีเสาไฟฟ้าตามทางอยู่ แต่คือกูปกติอยู่แต่ในเมือง แหล่งชุมชนตามถนนหนทางไฟสว่างไสว
กูกับไอ้นัทช่วยแม่มันเก็บของจานชามไปล้าง ที่จริงแม่มันบอกไม่ต้องทำ แต่พวกกูก็ช่วยแม่มันเก็บกวาดทำความสะอาดให้เรียบร้อย แล้วค่อยไปอาบน้ำขึ้นบ้านนอน
ที่จริงตอนแรกแม่ไอ้นัทจะจัดห้องพี่สาวมันให้กูนอน แต่เรื่องอะไรกูจะไป กูจะนอนกับเมีย กูเลยว่าไม่เป็นไร นอนกับนัทสะดวกกว่า แม่มันเลยตามใจ
“โจ มึงอย่าพึ่งนอน มึงลุกมาไหว้พระก่อน”ไอ้นัทมันอาบน้ำเสร็จเดินเข้ามาในห้อง แล้วสะกิดเรียกกูที่นอนหลับตารอมันอยู่ คือมันให้กูอาบน้ำก่อนมันน่ะ
“อะไรของมึง”ปกติกูไม่ได้ไหว้พระก่อนนอนนี่หว่า ไม่เคยเห็นมันจะว่าอะไร
“เร็วๆ อย่าให้มีน้ำโหนะพี่โจ”มันทำเสียงเข้มเว้ย เออๆ กูทำก็ได้วะ กูถอนหายใจ แต่ก็ยอมลุกขึ้นนั่งไหว้พระก่อนนอนพร้อมมัน
“โจ ถ้าตอนกลางคืนมึงได้ยินเสียงอะไรแปลกๆหรือเสียงใครมาเรียกมึง มึงอย่าขานรับนะ”ไอ้นัทมันทำหน้าจริงจังหันมาสั่งกู แปลกๆว่ะ มีเหี้ยไรวะ แต่เพื่อความสบายใจของมัน กูเลยพยักหน้ารับ ก่อนที่เราสองคนจะนอนกอดกันและหลับไปในที่สุด
โจ
โจ
โจ
โจ
กูกำลังหลับ และไม่รู้ว่าหลับไปนานเท่าไหร่ แต่ตอนนี้กูรู้สึกตัว เหมือนมีเสียงใครสักคนกำลังเรียกกู เสียงมันไม่ใช่เสียงตะโกนแต่กูกลับได้ยินชัดเจนเหมือนกับมันดังอยู่ที่ข้างหู ในความรู้สึกตอนนั้นเหมือนเสียงดังมาจากนอกหน้าต่างทางนอกรั้วบ้าน
หูยังคงได้ยินเสียง แต่เข้าใจมั้ยวะ ความรู้สึกมันสะลึมสะลือ กูยังไม่ตื่น ตายังไม่ลืมด้วยซ้ำ ไม่รู้ว่าเสียงนั้นเรียกกูอยู่นานเท่าไหร่ จนกูเริ่มรู้สึกตัว ลืมตาตื่นขึ้นมาในความมืด ก้มมองไอ้นัทว่าเสียงนั้นมาจากมันรึป่าว แต่ไม่ใช่ว่ะ ไอ้นัทมันนอนหลับหายใจสม่ำเสมอกอดกูอยู่
ไม่ใช่มัน!!!
แล้วใครเรียกกู!!!
ไม่พอมีเสียงหมาหอนเป็นแบคกราวด์อีก!! เดี๋ยวกูปล่อยหมาในปากไปช่วยหอนเลย สัด
หลอนเหี้ยๆ กูขนลุก
กูคว้าโทรศัพท์มือถือที่อยู่บนหัวเตียงมากดดูว่าแม่งกี่โมงแระ ตีสามสิบห้านาที กำลังดึกสงัดคนหลับสนิทเลยทีเดียวช่วงเวลานี้
กูยังจำคำไอ้นัทบอกก่อนนอนได้ดีแม้ตอนนั้นกูจะไม่ได้ใส่ใจกับคำบอกของมันอะไรมากมาย
“โจ ถ้าตอนกลางคืนมึงได้ยินเสียงอะไรแปลกๆหรือเสียงใครมาเรียกมึง มึงอย่าขานรับนะ”
กูพยายามที่จะข่มตาหลับต่อ ทั้งๆที่ใจเต้นแรงและเหงื่อเริ่มซึม แล้วคิดว่ากูจะหลับมั้ยล่ะ ถ้ากูหลับได้กูก็เทพแล้วไอ้เหี้ย
เสียงนั้นยังคงเรียกกู ยังคงเรียกเรื่อยๆ ไม่ถี่ แต่มันดังมาเรื่อยๆ
‘สัด เรียกส้นตีนไรหนักหนาวะ’ นัทมันห้ามกูขานรับแต่มันไม่ได้ห้ามกูบ่นในใจไง
ไอ้เหี้ยนัทก็หลับสบายเกิน ผัวมึงกำลังเจอภาวะวิกฤติ ไม่ได้รู้เรื่องรู้ราวส้นตีนอะไรเลย สัดหมา
กูพยายามนอน เข้าใจมั้ยว่าพยายามนอน ข่มตาหลับ กูนอนเกร็งอยู่นาน ใจเต้นแรงเหงื่อซึม
เวลาไม่ถึงครึ่งชั่วโมงแต่สำหรับเวลานี้ เหมือนนานเป็นชาติ กูทนไม่ไหวเริ่มง่วงก็จริง แต่กูหลับไม่ลง กูเลยเอามือถือมาดูเวลาอีกครั้งว่าแม่งกี่โมงแล้ว
เวลาผ่านไปเกือบครึ่งชั่วโมงที่กูนอนเกร็งอยู่อย่างนั้น นอนแบบไม่กล้าขยับตัว เมื่อยว่ะ จากที่กูกลัวในตอนแรกแต่ตอนนี้กูเริ่มโมโห หงุดหงิด
สันดาน ไอ้อีตัวไหนมันเรียกกูวะ ตอนแรกเสียงเรียกก็หวานอยู่หรอก แต่เสียงมันเริ่มเข้มขึ้นเรื่อยๆ
เสียงมันยังชัดเจนในหูกู ถ้าให้กูนอนต่อไปคงไม่ไหว เวลาง่วงแล้วนอนไม่ได้ กูจะหงุดหงิด สันดานเหวี่ยงและวีน
ถามว่ากลัวมั้ย? ……….กลัวสิวะ แต่ความหงุดหงิดมีมากกว่า
ดังนั้น กูเลยขยับตัวแล้วดึงแขนไอ้นัทออกจากตัวกู ค่อยๆคลานลงจากเตียงไม่ให้ไอ้นัทมันตื่น กูมองมันอย่างลังเลจะปลุกมันดีมั้ยวะ สีหน้าตอนนอนดูมันมีความสุขจนกูไม่อยากจะปลุก ช่างแม่งปล่อยมันหลับต่อไป
กูเอามือขึ้นมาจับสร้อยพระที่กูใส่ติดตัวเวลาจะไปไหนไกลๆ แล้วค่อยๆก้าวเท้าไปที่หน้าต่างอย่างไม่รีบร้อน
ค่อยๆมองออกไปนอกหน้าต่าง
เหี้ยแล้ว!!!!
หวานเย็น
__________________________________________________________ :pig4: :pig4:
ตอนนี้ขนลุกเวอร์ๆ
นุ้งเตอร์เป็นคนกลัวผีอยู่แล้วเลยกลัววววววมากๆ
ไม่ชอบเลยอ่ะเรื่องแบบนี้ จะไม่กล้าฟังมากๆ
บรึ๊ยยยย
ไปนอนดีก่า พรุ่งนี้เรียนเช้าาา
บ๊ายบายจ้ะ เจอกันเมื่อทุกคนต้องการ :jul3: :bye2: :bye2:
-
อิพี่โจ หื่น !!!!!!
:z1:
-
เรื่องผีๆ อีพยาบาลถนัดนักแหละ
อิอิ
-
:L1:
-
จะเจออะไรละพี่โจ
หงุดหงิดจนไม่กลัวและหยากรู้ละสินั้น
อยากอ่านต่อแล้ว
มาต่อเร็วๆนะ กำลังลุ้นเลย
-
:a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :m29: :m29: :m29:
-
กลัวเหอะ อ่านตอนกลางคืนแบบนี้ยิ่งหลอน แล้วโจลองของแบบนี้ไปเจออะไรละเนี่ย
-
แงง หารู้ไหมว่าคนอ่านก็กลัว T^T
-
คายยยยยยยยยยยยยเรียกอ่า o22
-
หลอนอ่ะมาตอนตอนดึกๆแบบนี้ง่ะ
-
ทำแบบนี้ไม่ดีเลยนะค่ะ :m16:
หนูค้างๆๆๆๆ :m31:
-
เรื่องผีๆ อีพยาบาลถนัดนักแหละ
อิอิ
ชัดเจนทุกคำตอบ ฮ่าาาาาาาาาาาาาาาาา
-
เหอๆๆ อ่านไปหลอนไป
ตัดจบไว้แบบนี้เดาเอาว่าคงมีหักมุม
:z2:
-
o22
-
เพิ่งตามมาอ่านถึงตอนล่าสุด เอิ่มมม หลอนจนคืนนี้ไม่ต้องนอนแล้ว 5555
-
กัวอ่ะ
-
บรึ๋ออออออ น่ากลัวอะ
-
น่ากลัว อ่านดึกแล้วหลอน ไม่กล้านอน =w=
-
ปรากฎว่า คู่สามีภรรเมียตั้มชดตามมาหลอกหลอน รึป่าว? :m20: :m20:
-
ไม่กล้าอ่านต่อเลยอ่ะ หลอนสุด ๆ
เป็นเราได้นอนเกร็งจนเช้าแหละ ไม่มีหรอกจะลุกไปดูน่ะ :sad4:
-
ลุ้นอ่ะ :sad4:
-
พี่โจค่ะ หนูรู้ว่าพี่โมโห
แต่นั่นมัน :m15: เฮี้ยยยยยยยยยยยย กลับลงไปนอนเดี๋ยวนี้นะ
-
โชคดี น่ะ ที่อ่านตอนเช้า ถ้าอ่านตอนกลาง คืน ปรื้อ o22 ไม่อยาก คิด คงได้นอนเปิดไฟ น่ากลัวโครต ๆ อ่ะ :กอด1:นู๋นัท ให้ชื่นใจ+1
-
ตกลงพี่โจเห็นไรที่นอกหน้าต่าง ค้างมากกกกกกกกกกกกกกกก :serius2:
-
เข้าโหมด หมู่บ้านผีสิงเหรอนี่ คิดว่าสุดท้าย โจนี่แหละ หรอกตัวเอง :z2:
+1 ให้น้องเตอร์กับ เจ๊หวาน ส่วน ป้า หาไม่เจอ ติดไว้ก่อนละกัน
-
โหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหห
ค้างเลย ลุ้นไปด้วย เหงื่อซึมเหมือนกัน
ขนาดอ่านตอนสายๆนะเนี่ย
-
เรื่องแบบนี้ก็แอบกลัวเหมือนกัน แต่เค้าว่าพี่โจน่าจะเจออะไรที่น่ากลัวมากกว่าผีอีกนะ :laugh:
แต่ขนาดผีก็ยังด่าไปทั่ว เฮียแกนี่ไม่กลัวอะไรจริง :jul3:
แต่ยังไงก็เลิฟโจนัทอยู่ดี กรี๊ดๆๆๆๆๆ :o8:
-
มีผีด้วย แต่ตอนท้ายดูเหมือนไม่ใช่ผีนะ ใครแอบมาหาป่าว
-
:a5: :a5: :a5:
โจเห็นไรอ่ะ?
-
พี่โจโดนพี่หลอกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
:m20: :m20: :m20:
-
หลอนมากมายอ่ะ หลอนไม่พอ ค้างอีกแหนะ :sad4:
-
หลอนมากกกกกก นึกว่าอ่านนิยายสยองขวัญอยู่นะเนี่ย บรึ๋ยยย
-
มีใครแอบมาแกล้ง พี่โจ ของน้องนัทหรือป่าว
หรือน้องนัทเป็นคนแกล้งเอง ชักมีเงื่อนงำอะ
-
ง่ะ เห็นไรอะ o22
-
เจอไรอ่ะโจ
-
พี่โจเจอไรอ่ะ :sad4:
-
โจเห็นไรอ่ะ o22
ปล.ทำเค้าหลอนไปด้วยคนนะเนี่ย :sad5:
-
:a5:
-
อะไร!! โจเห็นไรอ่ะ เฮ้ย~ เริ่มหลอนแล้วไง
เรายิ่งกลัวอะไรแบบนี้อยู่ เหวอ!! ขนลุกอ่ะ
-
ฮ่าๆๆ ครบทุกรสจังว่ะ
นี่นึกว่าจะไม่มีอารมหลอนแล้วนะเนี่ย
สามารถชิบหาย
หลอนจริงอะไรจริง!!! :sad3:
-
:a5: :a5: :a5:
พี่โจเหนไรอ่าาาาาาาาาาาาา
-
ผีผ้าห่มอ่ะเป่า :z1:
-
นานแล้วนะโจ คิดถึง
-
กรี๊ดดด หลอนมากกก
ต่อด่วน!
-
โจหาย โจหาย
-
คิดถึงพี่โจกะน้องนัทแล้วง่ะ :monkeysad:
เต้นรอไปก่อนแล้วกันเนอะ :z2:
-
รออ่านครับ
:z2: :z2:
-
มารออีกคน
-
ยังไม่มาจริงเหรอ นึกว่ามีการเปลี่ยนเวรเลยยังไม่ได้เปลี่ยนหัวเรื่องซะอีก
-
ตอนนี้น้องเตอร์ให้ยูสเซอร์เพื่อเปลี่ยนหัวข้อมาแล้ว :110011:
เดี๋ยวถ้าได้ลงดูได้จากหัวเรื่องที่เปลี่ยนได้เลย :z12:
แต่
แต่
ตอนนี้คนแต่งเรื่องนี้หนีไปแล้ว ตามตัวไม่เจอ :sad4:
-
ตอนนี้กำลังตามล่าคนแต่งอีกคนให้คะ
ใครเจอ ช่วยแจ้งเบาะแสที่เรานะ เดี๋ยวมีค่าหัวให้
-
น้องเตอร์เล่นเน็ตได้แค่เวลาที่น้องเตอร์กลับบ้านอะ
ตามตัวคนเขียนอีกคนก่อนนะ
อิอิ
รักทุกคน จิ๊บิ๊ๆ
-
โจเจออะไรอ่ะ หลอนแทนมากๆ
-
โจเค้ากลัวรอ จนจะเลิกกลัวละนะเนี่ย
-
^
^
^
^
เห็นด้วย กลัวจนตอนนี้ไม่กลัวแล้ว
-
พึ่งตามมาถึง
พี่โจจะเจอไรหว่า
-
โจเห็นอะไร :a5: :m29:
นั่งอ่านไปให้เสียวสันหลังแว๊บบ
ปล.มารอด้วยคน :z2:
-
มารอหลอกโจด้วยคนนนนน
แฮ่!!!! :sad3:
-
:m17:
แบบว่าเพิ่งแต่งได้ครึ่งเดียวเองอะ
เอามาลงแค่ครึ่งนึงก่อนได้ปะ
:impress:
-
^
^
^
^
ได้ค่ะ ครึ่งเดียวก็ได้ค่ะ อยากอ่านมากตอนนี้อ่ะ
อยากรุว่าโจเห็นไร
-
ตอนที่ 28.2.1 :mc4:
เหี้ยแล้ว!!!
ไอ้นรกเปรต กูตกใจสัด!!
คือ กูกำลังจะชะโงกหน้าออกไปนอกหน้าต่างเพื่อมองหาที่มาของเสียง ไอ้นกเหี้ยเสือกบินโฉบผ่านหน้า เล่นเอากูสะดุ้งตกใจจนต้องก้าวเท้าถอยหลัง
กูชะงักไปสักพัก จนเริ่มเรียกขวัญกำลังใจกลับมาใหม่ได้อีกครั้ง
คืนนี้ มันเป็นคืนเดือนมืดนี่หว่า
กูพยายามเพ่งมองเข้าไปในสวนลำไยมืดๆสิบต้นหลังบ้าน
มองซ้ายที
มองขวาที
ก้มลงมองข้างล่าง
กวาดสายตามองไปรอบๆ
ไม่มี!!
ความเย็นยะเยือกเข้ามาจับจิตกูอีกครั้ง มันเหลืออีกที่ที่กูยังไม่ได้มอง
ข้างบน บนหลังคา!
ใจเต้นแรง ตุบๆ ตุบๆ ตุบๆ เหงื่อแตกพลั่กๆ ขนลุกซู่ตั้งแต่หัวจรดเท้า มือยังกำพระที่คอแน่น กูยังไม่กล้าเงยหน้าขึ้นมองในทันทีที่คิดได้ กลัวแม่งเจอ
กูยืนทำใจอยู่สักพักไม่กี่นาทีจึงตัดสินใจเงยหน้าขึ้นมองข้างบนหลังคา ‘เอาวะ เป็นไงเป็นกัน’
เฮ้ย!!! สัดนรก!!
ไม่มีเหี้ยส้นตีนอะไรสักอย่าง กูหลอนไปเอง
เฮ้อ โล่งอกอย่างบอกไม่ถูก กูถอนหายใจระบายความอัดอั้นในจิตใจออกมาเบาๆก่อนที่จะมองรอบๆอีกครั้งเพื่อให้แน่ใจว่ากูไม่ได้พลาดมองจุดไหน
เสียงเรียกชื่อกูหายไปตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ กูยังนิ่งและชะโงกมองออกไปนอกหน้าต่าง แม้ไม่มีเสียงเรียกชื่อ แต่กูยังมองหาเผื่อจะเจอที่มาของเสียง
บรรยากาศรอบตัวกูเงียบและวังเวง มีเพียงเสียงลมกระทบผ่านใบไม้ดังหวีดหวิว ไม่เคยรู้มาก่อนว่าคืนเดือนมืดตามต่างจังหวัด มันจะมืดขนาดนี้ ห้องไอ้นัทมันอยู่โซนหลังบ้านไง
กูทำตามไอ้นัทบอก ไม่ได้ขานรับ ที่จริงกูไม่ได้ปริปากพูดเลยด้วยซ้ำ เมื่อเห็นว่าไม่มีอะไรอยู่ข้างนอก รึมันมีแต่กูก็ไม่อาจรู้
เมื่อมันเป็นอย่างนั้นความสบายใจเริ่มกลับมาอีกครั้ง ความง่วงเริ่มแสดงออกอย่างชัดเจน แม้กูยังไม่รู้ว่าจริงๆแล้วเสียงนั้นต้องการอะไร และไม่รู้ว่ากูหูฝาดหรือเสียงนั้นมีจริงๆก็ตาม
“โจ”
เฮือก!!!!
กูสะดุ้งสุดตัว เมื่อได้ยินเสียงเรียกชื่อตัวเองอีกครั้ง หันควับกลับไปมองด้านหลังแทบจะทันที มันเป็นไปเองตามสัญชาตญาณ
แล้วก็เจอ
เจอ
เจอ
เจอเมียรักลุกขึ้นมานั่งหัวฟูขยี้ตาอยู่บนเตียง
เย็*เข้!!!
ไอ้เหี้ยนัท สันดาน กูกำลังหลอน ใจหล่นไปที่ตาตุ่มเลยสัด ขวัญเอ๊ยขวัญมากลับมาหาพ่อมาลูก
“โจ”ไอ้นัทมันเรียกกูอีกครั้ง ดูก็รู้ว่ามันง่วง โงนเงนซะขนาดนั้น
“ไร”กูถามมัน เสียงห้วนหน่อยๆ โมโหนิดๆ ก็แม่งทำกูตกใจอะ
“ตื่นมาทำอะไรแต่เช้าเพิ่งตีสี่เอง”มันปิดปากหาว แต่ยังนั่งมองมาทางกู
“ยังไม่ตื่น กูละเมอ ”กูเดินจากหน้าต่างกลับไปหาเมียที่ยังไม่ตื่นดี ปีนขึ้นที่นอนแล้วคว้าร่างคนที่นั่งหลับให้นอนลงพร้อมทั้งกระชับกอดไว้ในอ้อมอก
“มึงละเมอได้หน้าตาตื่นดีเนาะ” นั่นเมียรัก กวนตีนกูแล้วไง นี่ถ้ากูไม่ขวัญกระเจิง กูคงได้กวนตีนมันกลับ แต่กูยังนิ่งเงียบ มัวแต่คิดว่าเสียงที่ได้ยินมาจากไหน คิดนิ่งๆ จนกูกับมันหลับไปด้วยกันอีกครั้ง
กูตื่นแต่เช้า แม้ว่ากูจะตื่นมากลางดึกเมื่อคืนนี้ แต่พอรุ่งเช้ากลับตื่นหกโมงครึ่ง ตื่นเองโดยไม่ต้องมีคนปลุก กูเลยอาน้ำล้างหน้าแปรงฟันแล้วลงไปข้างล่าง
พ่อกับแม่มันตื่นแล้ว แม่มันกำลังทำกับข้าวโดยมีพ่อมันเป็นลูกมือ กูนั่งอมยิ้มมองดูพ่อตาแม่ยายเงียบๆรอไอ้นัทมันอาบน้ำ
จะไม่ให้กูยิ้มได้ไงวะ เวลาพ่อแม่มันช่วยกันทำกับข้าวมันดูน่ารักดีเหมือนสร้างโลกส่วนตัวกันอยู่สองคน
คิดดูว่าจนกูลงมานั่งตาแป๋ว พ่อตาแม่ยายยังไม่มีใครรู้ จนไอ้นัทลงมากูถึงมีคนแปลให้ว่าพ่อแม่มันพูดอะไรกัน
นั่นๆ แม่ไอ้นัทตักแกงมาเป่า กูคิดว่าจะชิมเองแต่ป่าวเว้ย แม่งยื่นให้พ่อไอ้นัทชิม
“ลำก่อพ่อน้องนัท”(อร่อยมั้ยพ่อน้องนัท)
“ป้อน้องนัทว่า ถ้าใส่น้ำปลาแหมน้อย อ้ายท่าจะหลงไปไหนบ่าจ้าง รำขนาด”(พ่อน้องนัทว่า ถ้าใสน้ำปลาไปอีกหน่อย พี่คงจะหลงไปไหนไม่เป็น อร่อยมาก)
“อ้ายก่อว่าไป”(พี่ก็พูดไป)
“แต๊ ล่อ แม่น้องนัทยะกับเข่าลำ ”(จริงนะ แม่น้องนัททำกับข้าวอร่อย) ไม่พอเอาใจเมียด้วยการยกนิ้วโป้งมือให้สองข้าง บอกเป็นนัยๆว่าสุดยอด
ส่วนแม่มันอายม้วนทำกับข้าวไปเขินไป ทำยังกับจีบกันใหม่ๆได้ข่าวว่ามีลูกสามคนแล้ว เหอๆ
พ่อตากูเอาใจเมียเก่งเว้ย ทำไมไอ้นัทไม่รู้จักเอาสันดานพ่อมาบ้างวะ จะได้เอาใจกู….ที่เล่ามาทั้งหมดไม่ใช่อะไร ประเด็นหลักมันอยู่ตรงนี้ล่ะเว้ย ฮ่าๆ บอกมันเอาใจกูบ้างนะ เดี๋ยวนี้แม่ง ขัดใจกูตลอด
กูนั่งดูพ่อแม่ไอ้นัทจีบกันไม่นานหรอก เพราะนัทมันลากกูออกไปเดินเล่นในหมู่บ้านมัน ก่อนไปมันไม่ลืมบอกพ่อกับแม่มันด้วย
บรรยากาศยามเช้าของหมู่บ้านไอ้นัทสดชื่นจริงๆ หมู่บ้านมันก็ไม่ได้ใหญ่อะไร เดินวันเดียวก็ทั่ว ตรงท้ายหมู่บ้านเห็นมีซากกำแพงเก่าๆมีเขตกั้นชัดเจนห้ามเข้า เห็นไอ้นัทบอกกรมศิลป์กำลังจะส่งคนมาสำรวจว่าบริเวณนี้ว่าเป็นอะไรเมืองเก่าหรือป่าว
เดินผ่านบ้านหลังไหนก็มีแต่คนทัก
“ปิ๊กมาเมื่อใด ”(กลับมาเมื่อไหร่)
“เฮียนกรุงเทพม่วนก่อ”(เรียนกรุงเทพสนุกมั้ย)
และอีกหลายคำถาม เยอะจัด กูจำไม่หมด
ที่จริงไอ้นัทมันไม่อยู่บ้านก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร เพราะพ่อแม่มันส่งมันเข้าไปเรียนในตัวเมืองเชียงใหม่ มันสอบเข้าโรงเรียนมัธยมเอกชนกางเกงสีน้ำเงินแถวถนนแก้วนวรัฐได้ เลยไปเช่าอยู่หอแถวนั้น เสาร์อาทิตย์ก็กลับบ้านบ้างหรือไม่พ่อแม่มันก็มาหาที่หอ กูรู้เพราะ พ่อมันเล่าให้ฟังตอนอยู่วงเหล้า
ท่าทางโรงเรียนคงจะเป็นโรงเรียนที่ดังพอสมควรเพราะพ่อมันเล่าแบบภูมิใจ
“น้องนัทเอาโฮดโยนป้อไปไจ่ พาปี้ไปแอ่ว เดี๋ยวป้อไปเอาโฮดเครื่องไปสวน”(น้องนัทเอารถยนต์พ่อไปใช้ พาพี่ไปเที่ยว เดี๋ยวพ่อจะเอารถมอไซไปใช้)
“นัทพาปี้เปิ่นไปโฮดเหลียงก่อได่ ป้อเอาโรดเครื่องไปสวนได้จะใด เฒ่าแล้วเน้อ ไหนจะไปฮับส่งแม่แหม”(นัทพาพี่ไปรถเหลืองก็ได้ พ่อจะเอารถมอไซไปได้ยังไง แก่แล้วนะ ไหนจะไปรับส่งแม่อีก)
“บร๊ะ ป้อยังฟิตปั๋ง จะขี่โฮดเครื่องลำรึกความหลังโตยแม่น้องนัท สมัยป้อจีบแม่น้องนัทบ่าไจ่จะมีโฮดโยน” (เอ๊ะ พ่อยังแข็งแรง จะขี่มอไซค์ลำรึกความหลังกับแม่น้องนัท สมัยพ่อจีบแม่น้องนัทยังไม่มีรถยนต์ใช้)
“ก่อได่ครับ ป้อ แต่ป้ออย่าพาแม่ซิ่งเน้อ นัทเป็นห่วง จะอี๊นัทเอาโฮดโยนไป่ไจ่เน้อ”(ก็ได้ครับ พ่อ แต่พ่ออย่าพาแม่ซิงนะ งั้นนัทเป็นห่วง ถ้าไงนัทเอารถยนไปใช้นะ )
กูเหนื่อยได้มั้ย กูฟังไม่ทันและแปลไม่ออก จับใจความได้ว่าพ่อมันจะให้มันเอารถยนต์พากูไปเที่ยว
แล้วกูก็งงว่า รถเครื่องคืออะไร นัทมันบอกรถเครื่องคือรถจักรยานยนต์
กูลืมบอกไปว่าวันนี้เป็นเช้าวันอาทิตย์ และกูคาดว่ามันจะเป็นวันอาทิตย์ทั้งวัน รึใครจะเถียงกู
กูกินข้าวเช้าเสร็จไปไอ้นัทมันก็พากูเอารถพ่อมันไปใช้พากูเที่ยว ส่วนพ่อแม่มันเอารถมอไซค์ขับไปสวน
มันจะพากูไปไหนนั้น ถามว่ากูรู้มั้ย กูไม่รู้หรอก กูไม่ได้ถาม แล้วมันก็ไม่ได้บอก เอาเถอะ จะพากูไปเอากันในป่ากูก็ยอม ฮ่าๆ
นัทมันขับรถพากูข้ามคูเมืองไปวัดเจดีย์หลวง เจดีย์องค์ใหญ่มาก ดูขลังและเก่าแก่ กูถ่ายรูปหลายรูปเหมือนกัน ส่วนประวัติอย่าให้กูเล่า อยากรู้ไปหาเอาในเน็ตง่ายกว่ามั้ย
ชมเจดีย์ไม่ถึงชั่วโมงนัทมันพากูขึ้นรถอีกครั้งเพื่อไปเที่ยวที่ต่อไป กูไม่ได้ถามว่าจะพากูไปไหน ลุ้นดี กูมองนั้นนี่ไปเรื่อยๆ จนมันขับรถผ่านหน้าประตูมหาลัยเชียงใหม่ ขึ้นไปทางดอยสุเทพ
มันพากูแวะไปไหว้ครูบาศรีวิชัย ประมาณว่าถ้ามาเชียงใหม่แล้วไม่ได้มาไหว้ครูบาศรีวิชัยไม่มาขึ้นดอยสุเทพก็เหมือนมาไม่ถึง
ปีนดอย มันมีเดินขึ้นบันไดกับกระเช้า อย่างเมียกูขี้เหนียวจะตายแม่งพากูเดิน พอขึ้นไปถึงข้างบนพักนิดหน่อยก็เดินไปไหว้เจดีย์ คือพูดง่ายๆไหว้พระทำบุญนั่นเอง กูไม่ลืมแผ่เมตตาเสียงที่เรียกกูเมื่อคืนด้วยอยากได้มั้ยไม่รู้ แต่กูยัดเยียดให้ หึหึหึ
ดีที่วันนี้อากาศปลอดโปร่ง มองดูเมืองเชียงใหม่จากดอยสุเทพก็สวยดี ดูวิวไปกูก็คิด ‘ตกลงวันนี้มันจะพากูทัวว์วัดรึไงวะ รึว่ากูมาทริปทำบุญเก้าวัดแบบไม่รู้ตัว ’
“ทำบุญบ้างก็ดีนะมึง” ไอ้นัทอยู่ๆมันก็พูดลอยๆขึ้นมาหลังจากที่เรายืนมองวิวเมืองเชียงใหม่ข้างๆกัน ยังกับมันรู้ความคิดกู
“ทำบุญกับกู ชาติหน้าอยากเกิดมาเจอกูอะดิ”กูหันไปยิ้มหวานให้มัน แต่มันถลึงตากลับ เออนะ เขินแล้วพาลตลอดอะ
“กวนตีน” ฮ่าๆ เมียกูเขิน ด่ากูแล้วสะบัดก้นเดินนำไปโน้น พอไม่เห็นกูเดินตาม มันถึงได้หันมาหน้าหงิกอีกครั้ง ปากก็เร่งกู
“จะกินมั้ยข้าวเที่ยงน่ะ ถ้าจะกินก็รีบตามมา ไม่งั้นกูไม่รอ” ดูมันเขินแล้วพาล กูส่ายหัวแล้วยิ้มขำเดินตามมันไปติดๆ ‘ ไอ้นัทมึงกลับไปให้พ่อมึงเทรนไปจะได้รู้จักเอาใจกูบ้าง’
นัทพากูไปกินข้าวในห้างเซ็นทรัลกาดสวนแก้ว คนเยอะว่ะ คงเพราะว่ามันเป็นวันอาทิตย์ล่ะมั้ง
ก่อนกินข้าวมันไปชั้นบนสุดซื้อตั๋วหนังก่อน ไม่ค่อยเลยมันน่ะ ชอบดูหนังจริงๆ มันอ้างว่าเดินเหนื่อย กินข้าวแล้วนั่งพักดูหนังก่อนแล้วตอนเย็นๆค่อยไปเดินถนนคนเดินก่อนกลับ
แหม ไอ้นัท ถึงมึงไม่อ้างว่าพักเหนื่อย กูก็ไม่ว่าอะไรหรอก ถ้าแค่บอกว่าอยากดูน่ะ
ดูหนังเสร็จก็ห้าโมงเย็น เราทั้งคู่จริงเข้าทริปทัวร์อีกครั้ง ไปถนนคนเดิน เห็นว่าอยู่แถวประตูท่าแพมั้ง ของเยอะดี กูถ่ายรูปไปเดินดูของไป คนโคตรเยอะ
มีของขายงานศิลป์งานพื้นเมือง มีคนร้องเพลงเปิดหมวกด้วย เดินๆไปมีพวกวาดรูปเหมือน รูปล้อเลียน บ้างก็มีเด็กรำประกอบเพลงหรือเล่นดนตรีไทยเปิดหมวก น่ารักดีว่ะ
มีเพลงพื้นเมืองขายด้วย ก็เพราะดีแต่กูไม่ได้ซื้อหรอกว่ะ กูดูกระเป๋าสานไปฝากแม่ ซื้อที่เขี่ยบุหรี่แกะสลักรูปช้างไปฝากพ่อ ส่วนพวกเพื่อนๆไอ้ชัย ไอ้ชด ไอ้ตั้ม ไอ้ถิ่น เดี๋ยวกูกะว่าจะไปซื้อของกินพวกแคปหมู
ไอ้นัทมันจะพาไปซื้อก่อนกลับอีกทีที่กาดหลวง ที่นี่ของแฮนด์เมดมีเยอะเด็กนักศึกษา นักเรียนมานั่งขายเต็มเลยว่ะ
เดินมาก็ตั้งนาน กูหิวว่ะ
“นัท กูหิวหาไรกินเถอะว่ะ”
“งั้นหาไรง่ายๆกินแถวนี้ไปก่อนแล้วกัน”
แล้วมันก็พากูเดินเลี้ยวเข้าวัด!!! วัดอีกแระ
แล้วสัจธรรมก็เกิด ในวัดแม่งของกินเต็มเลยเว้ย ขนมจีน ไอติม ลูกชิ้น น้ำฯลฯ กูนั่งกินขนมจีนน้ำเงี้ยวกับมัน อร่อยดีไม่แพง จากนั้นตามด้วยไข่ป่าม
คือมันเป็นไข่ที่ตีเหมือนไข่เจียวแต่มันไม่ได้เอาทอดไง มันเอาใบตองมาทำเป็นกระทงสี่เหลี่ยมเอาไข่เทลงแล้วเอาไปย่างจนสุก อร่อยดี มีกลิ่นหอมของใบตองปนมาด้วย
กูกินไปสี่ห้าอันจนไอ้นัทบอกพอ ขัดใจว่ะ กระทงนึงอันเล็กจี้ดเดียวกูกินเยอะไม่เห็นจะแปลก จากนั้นกูซื้อน้ำแข็งใส กินไปเดินดูของไป
พอของกินหมด กูรู้แหล่ง เดินผ่านวัดกูลากมันเข้าวัดไปดูของกิน ฮ่าๆ กูจำได้แม่นเลย มาถนนคนเดินเชียงใหม่ ถ้าหิวให้เดินเข้าวัด ที่จริงของกินตามทางที่เดินผ่านมันก็มีแต่ในวัดเยอะสุด ฮ่าๆ
ยิ่งค่ำ ยิ่งคนเยอะ เบียดเป็นหนอน
นัทพากูเดินออกจากถนนคนเดินมาทางประตูท่าแพ แล้วเดินต่อมาจนถึงไนท์บาซ่า พวกกูเอาของที่ซื้อมาไปเก็บที่รถก่อน เดินชมเมืองมาเรื่อยๆ ก็ไกลนะสำหรับกู ของที่นี่แพงกูไม่ซื้อหรอก
เดินดูแล้วก็ถ่ายรูป แล้วเดินย้อนกลับมาที่ข้ามถนนไปฝั่งตรงข้ามกับไนท์บาซ่า ซึ่งเดินเข้าไปจะเป็นกาดหลวงตอนกลางคืน ก็ตลาดอะ
พวกกูไปซื้อแคบหมูถุงใหญ่หลายถุง กูไม่ได้ทำอะไรนอกจากจ่ายเงินส่วนเรื่องต่อรองราคาไอ้นัทมันจัดการหมด ดีจริงๆ ขากลับมันพากูนั่งรถแดงกลับไปที่จอดรถ ถ้าพากูเดินย้อนกลับไป กูคงไม่ยอม
นัทเมียรัก หลังจากที่พากูเดินแม่งจะทั่วเชียงใหม่แล้วมั้งนั้น มันก็นั่งเป็นตุ๊กตาหน้ารถ ให้กูเป็นสารถีขับรถพามันกลับบ้านโดยมีมันบอกทาง ตอนนี้ก็ห้าทุ่มกว่าๆแล้ว จากในเมืองที่ผู้คนและเสียงสีเยอะๆ ยิ่งใกล้ถึงบ้านไอ้นัทบรรยากาศเสียงสีเริ่มน้อยลงเรื่อยๆ เที่ยงคืนกว่าแล้วตอนมาถึงทางเข้าหมู่บ้านมันน่ะ
ทางเข้าหมู่บ้านมันยิ่งไม่ต้องพูดถึง มาตอนกลางวันว่าน่ากลัว ตอนกลางคืนน่ากลัวกว่ายิ่งกว่า ป่าช้าไม่เท่าไหร่เพราะยังไงกูก็ไม่ได้ขับรถผ่าน แต่ไอ้ต้นโพธิ์ข้างวัดสิวะ แม่งหลอน พอขับรถผ่านหางตากูเห็นแว็บๆว่ามีคนยืนอยู่แถวนั้น แต่พอหันไปมอง ไม่มี!!! กูคงตาฝาดอย่าไปคิดไรมากๆ ปลอบใจตัวเอง
ถึงบ้านไอ้นัทเก็บของอาบน้ำไหว้พระนอน เหนื่อยโคตร หวังว่าคืนนี้คงไม่มีใครเรียกกูอีก
เรื่องโดย หวานเย็น :3123:
......................................................
-
o22 ตอนนี้เปิดตอนกับจบตอนหลอนอ่ะ
แต่ได้ไปเชียงใหม่พร้อมโจกะนัท
-
อ่ะ...ไอ่คุณพี่โจ ทำเอาผวาตาม T^T
อ่า...หิว -.,- ดีล่ะจะจำไว้ว่าไปเชียงใหม่ เวลาหิวให้เข้าวัด!!
-
นัทมันงอนแล้วเหวี่ยงจริงๆ ฮ่าาาาา
-
หลอนเหรอจ๊ะโจ
-
อยากรู้จังใครเรียกพี่โจของนัทกัน
สงสัยกลับไปกทม. คงมีการถามและเฉลยให้ขนหัวลุกกันบ้าง
แล้วคืนนี้ใครจะเรียกพี่โจอีกละ
ปล.นัทคงรู้ว่าใครเรียกโจ ลุ้นต่อไป
ปล. มาเร็วๆนะ :pig4:
-
อู้คำเมืองอีกนะ กูชอบบบบบบบบบบบบบ
อ่านแล้วแบบเข้าถึงเจียงใหม่จริงๆ
-
อ่ะ...ไอ่คุณพี่โจ ทำเอาผวาตาม T^T
อ่า...หิว -.,- ดีล่ะจะจำไว้ว่าไปเชียงใหม่ เวลาหิวให้เข้าวัด!!
ถนนคนเดินอะ ถ้าไปถนนคนเดินวันอาทิตย์ที่อยู่ตรงท่าแพอะ
หิวเดินเข้าวัด ฮ่าๆ
ปล.อีป้าปุ๋ย กูแต่งจบเมื่อไหร่มึงแต่งต่อสามตอนเลยนะ คิคิ
-
หิว+หลอน ตอนนี้หมาแถวบ้านเห่ากันเรียวเลย ขนลุกทันที :sad4:
-
น่ารักมากจ้า :-[ ขอบคุณมาก :pig4:
-
คุณหวานเย็นเขียนได้หลอนสุด ๆ แบบไม่กล้าเลื่อนบรรทัดอ่านต่อ กลัว ๆ
-
โด่เอ๊ย ไอ้เราก็นึกว่าจะแน่..............แน่จริงอย่ากำพระซิว่ะ :laugh:
อีป้ออีแม่ น่าฮักขนาดดดดดดดดดด...............ยังกะเพิ่งจะจีบกันใหม่
-
ตกลงอิคุณโจหูแว่วหรือไร? :m28:
-
:L1:
-
คืนนี้เมียเรียกไง โจ มึงไม่ทำการบ้ายเลยน๊าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
-
พาสต่อไป ป้าปุ๋ย รอกี่วันอ่ะ :P
-
:laugh: :laugh:
-
อยากรู้อ่ะ...ว่าใครเรียก
o22 o22
-
:laugh: :laugh:
นึกว่าโจจะโดนผีหลอกจริงๆ
-
แอ่วเวียงพิงค์เจียงใหม่ ม่วนใจ๋ ๆ
แล้วคืนนี้ โจ จะเจอกับเสียงเรียกจากสายลมอีกหรือเปล่า :freeze:
+1 วันนี้หาได้ครบ + ให้ทุกคนและนะครับ :กอด1:
-
พาสต่อไป ป้าปุ๋ย รอกี่วันอ่ะ :P
ยังเป็นอีหวานอยู่นะยายนัท
ปลวกกกกกกกกกกกกก
-
คืนนี้จะเจออีกหรือเปล่าพี่โจ o22
-
พี่โจยังคงหลอนไม่เลิก
:sad4: o22 o22
-
หลอนว่ะ...แต่พ่อแม่หวานกันมากเลย เขินแทน :-[
-
หลอนจริงจัง ไปเที่ยวกระหนุงกระหนิงกันสองคู่ คู่ลูกเข้าเมือง คู่พ่อเข้าสวน
ถ้าโจอยากให้นัทหวาน โจคงต้องยอมเป็นเมียนัทก่อนล่ะมั้ง (ถ้าความเข้าใจ
เรื่องคนเหนือไม่ผิด)
-
โจทำหนูเสียว.....
เจอผี :a5:
-
พาสต่อไป ป้าปุ๋ย รอกี่วันอ่ะ :P
ยังเป็นอีหวานอยู่นะยายนัท
ปลวกกกกกกกกกกกกก
เพราะหวานรู้ว่าแกต้องต้องดองชิมิ หวานเลยต้องแต่งเอง :laugh:
-
โจมันอุปทาน หรือ ของจริง
ยังแอบหลอนอยู่นะเนี่ย
-
พ่อแม่นัทน่ารักอ่ะ
กุ๊กกิ๊กกันน่าดู
ส่วนโจ..จะเจอเรียกอีกมั้ยวันนี้ o22
-
สรุปว่าเป็นนิยายสยองขวัญใช่ป่ะมึง อิอิ
แล้วถามอีกอย่าง
ตกลงนี่ มึงเป็นคนเหนือเหรอวะ หวาน 555 :z1:
สงสารนุ้งเตอร์จริงๆ เล่นเนตได้น้อยลงมากๆ
คนไปแคมฟรอกคงได้แต่คิดถึงแน่ๆ :laugh:
ไปแระ :oni1:
-
28.2.2 :z2:
เมื่อคืนกูไม่ได้ยินเสียงใครเรียกกูอีก หลับเป็นตาย ไม่รู้ว่าเป็นเพราะกูเหนื่อยจนหลับสนิทรึว่าไม่มีใครเรียกกู อันนี้ก็ไม่แน่ใจว่ะ
หลังจากคืนแรกที่มีเสียงเรียกกู คืนต่อมาก็ไม่มีอีก หายไปจนกูไม่ได้ใส่ใจ
นั่นจะเป็นเพราะอะไรก็แล้วแต่
มันไม่ได้ทำให้กูสนใจหรือใส่ใจมันมากนัก กูไม่ได้ตามหาว่าเสียงมายังไง พอๆกับกูไม่กระสันอยากจะรู้
แล้วก็แล้วไป
ไม่รู้กูจะตามหาทำไม รู้แล้วจะได้อะไร หลอนมากกว่าเดิมรึไง ไม่เอา เลิกเรียกกู กูก็แม่งไม่ไปตามหาหรอกเว้ย
ถึงไม่รู้ กูก็ไม่เดือดร้อน
อยู่บ้านไอ้นัท มันพากูทำบุญทุกวัน ไม่ใส่บาตรก็ไปจังหันที่วัดตอนเช้า
วันนี้มันพากูไปอำเภอจอมทอง แวะไหว้พระธาตุจอมทอง แล้วไปต่อที่น้ำตกแม่กลาง
ไอ้ข้าวโพดเด็กข้างบ้านมันมาด้วย มีเพื่อนสมัยมัธยมของไอ้นัทที่เรียนที่ มช. มาด้วยสองสามคน ชื่อ ซุง จอร์น และบอม เพื่อนมันก็ดูเฮฮาดี ดูเป็นเด็กเรียน
ที่น้ำตก พวกเรานั่งร้านอาหารริมน้ำ สั่งเหล้าแดกกับเฮฮากันไป กูเมาไม่ได้ว่ะ เมียสั่งห้าม ส่วนไอ้นัทมันไม่กินเพราะกูไม่ให้กินเหมือนกัน
“โจ ทำบ้าไรของมึง”ไอ้นัทมันโวยวายหลังจากตะเกียกตะกายโผล่พ้นน้ำ คือ กูดำน้ำไปจับขามันตอนเผลอแล้วดึงลงน้ำ ฮ่าๆ
“แกล้งมึงไง ”
“กล้ายอมรับอย่างหน้าด้านๆนะ เดี๋ยวเจอกูๆ”มันทำหน้าเคียดแค้นว่ายน้ำเข้ามาหากู เรื่องอะไรกูจะอยู่กับที่ให้มันจับ ขอเล่นตัวนิดนึงสิวะ ฮ่าๆ
“กลัวจนตัวสั่นเลยครับน้องนัท ฮ่าๆ”กูยังว่ายหนีโฉบไปมาให้มันเกือบจับได้แต่ก็จับไม่ได้สักที
“ไอ้บอม ไอ้ซุง ไอ้โพด ไอ้จอร์น จัดการ ไม่งั้นกูจะทิ้งพวกมึงไว้ที่นี่”นัทพูดจบพวกมันทั้งหมดพุ่งตรงมาหากู สันดาน กดกูซะจมน้ำ
“แค่กๆ แค่กๆ แค่กๆ”สำลักน้ำเข้าไปเต็มๆ แสบจมูกแสบคอเหี้ยๆ พวกมันรีบปล่อยกูทันที ขอโทษขอโพยกันใหญ่ กูโบกมือว่าไม่เป็นไรทั้งๆที่ไอหน้าดำหน้าแดงอยู่ ส่วนไอ้ตัวต้นเหตุ รีบว่ายเข้ามาดูกูใกล้ๆ
“เป็นไงบ้างมึง ขึ้นไปนั่งพักกันก่อนเถอะว่ะ”ไอ้นัทมันปากก็พูดมือก็ลูบหลังกู หน้าตามันแสดงออกชัดเจนว่ามันเป็นห่วง ทำหน้ายังกับว่ากูกำลังจะตายงั้นแหละ ‘เหอะ กูยังอยู่อีกนาน มึงยังหาผัวใหม่ไม่ได้เร็ววันนี้หรอกเว้ย’
กูเหลือบตามองมันนิดๆ ไอ้นัทหน้าเสียไปเลย เห็นแล้วสงสาร กูจะบอกว่ากูไม่เป็นไร แต่พูดไม่ได้ กูไอต่อเนื่อง มันลากกูขึ้นจากน้ำ กูเลยจำยอมไปนั่งพักตามที่ไอ้นัทมันบอก
โดยมีมันเลิกเล่นน้ำมานั่งเป็นเพื่อนกู พวกเพื่อนมันยังเล่นน้ำต่อแวะเวียนกันขึ้นมาเติมพลังบ้าง
“ดีขึ้นรึยังมึง”
“เออน่ะ มึงยังหาผัวใหม่ไม่ได้ตอนนี้หรอก แค่กๆ” กูดูแล้วแถวนี้มีแค่กูกับมัน ส่วนไอ้ข้าวโพดกับเพื่อนมันเล่นน้ำกันอยู่กลางๆโน้น
“กวนตีน กูถามดีๆ กูอาจจะมีเมียก็ได้”มันทำหน้าเคืองใส่กู แต่กูแค่ยิ้มกลับขำๆไม่ได้ตอบโต้อะไร
เราอยู่ที่น้ำตกสี่ห้าโมงเย็นเราก็กลับ
คืนนี้พวกเพื่อนไอ้นัทและไอ้ข้าวโพดตกลงกันว่าจะนอนที่บ้านไอ้นัท พ่อกับแม่มันไม่อยู่ไปนอนสวน เราแวะซื้อของเข้าไปกินกัน จัดแคมป์ไฟเล็กๆหน้าสนามหน้าบ้านมัน กางเต็นท์นอน มีสามเต็นท์
กูนอนกับเมียกู
ไอ้ข้าวโพดนอนกับไอ้บอม
ส่วนไอ้ซุงนอนกับไอ้จอร์น
ไอ้ข้าวโพดมันกลับบ้านไปแบกกีต้าร์กับหนังสือเพลงของมันมา บรรยากาศเลยดูไม่เงียบเหงา สลับกันดีดกีตาร์ร้องเพลงไป ไม่นานแต่ละคนก็เริ่มเลื้อย เมากันได้ที่ ไอ้ข้าวโพดไปก่อนเพื่อน
เข้าใจมันหน่อย มันยังเด็ก นั่งตาปรือสะลึมสะลือจนไอ้บอมทนไม่ไหวเลยลากมันไปนอน เหลือกู นัท แล้วก็ไอ้ซุง ไอ้จอร์นที่ยังนั่งกินเหล้าดีดกีตาร์กันต่อ
คืนนี้ก็ยังคงเป็นคืนเดือนมืด แสงไฟที่มีน้อยยิ่งทำให้เห็นดาวบนฟ้าชัดเจน แม้แต่ในความมืดก็ยังมีความสวยงามซ่อนอยู่
กูกับไอ้นัทแยกไปนอนก่อนทิ้งไอ้ซุงกับไอ้จอร์นแดกเหล้าเฝ้ากองไฟ
หลับไปเมื่อไหร่ไม่รู้ แต่ต้องตื่นมาอีกครั้งตอนตีสามครึ่ง
โจ
โจ
โจ
เสียงเรียกอีกแล้วว่ะ ส้นตีน จะเอายังไงกับกูวะ กูหงุดหงิด ฮึดฮัด แล้วลุกขึ้นนั่ง กำลังว่าจะออกไปดูให้มันรู้ดำรู้แดงไปเลย
หมับ!!
สัมผัสจากมือของไอ้นัทที่กำลังจับมือกูไว้
“นอนเถอะนะ อย่าไป”ในความมืดทำให้กูมองไม่เห็นว่าไอ้นัททำหน้าตายังไง แต่น้ำเสียงแผ่วเบาของมันทำให้กูรู้สึกได้ว่ามันกำลังกลัวและเป็นห่วงกูมาก
กูกำลังลังเลว่าจะเอายังไงดี ใจนึงก็อยากรู้ แต่แปลกมากเสียงเรียกคราวนี้ไม่ได้หายไป จากเสียงเรียกที่ฟังรื่นหูในตอนแรก เสียงเริ่มเหี้ยมและเสียงแก่ลงเรื่อยๆ
“อยู่กับนัทอย่าไปเลยนะ นะ นะพี่โจ”เสียงไอ้นัทมันสั่นๆกึ่งขอร้องกูในที มีเสียงสะอื้นลอดออกมาเหมือนมันกำลังกลัวว่ากูจะจากมันไป
นาทีนี้กูตัดสินใจได้เด็ดขาด ช่างแม่ง กูไม่อยากรู้แม่งแระ เมียกูกำลังขวัญเสีย กูต้องอยู่ปลอบใจมัน
“นัท เป็นอะไร ร้องไห้ทำไม พี่ไม่ไปไหนหรอก นอนซะนะ”กูนอนลง ไอ้นัทมันขยับตัวเข้ามากอดกูไว้แน่น ยังมีเสียงสะอื้นเล็กๆลอดออกมา กูเลยกอดและลูบหัวมันเบาๆ
เสียงเรียกชื่อกูดูเกรี้ยวกราดขึ้นเหมือนรับรู้ว่ากูจะไม่ออกไป แล้วค่อยๆหายไปในที่สุด
เช้ามาพ่อแม่ไอ้นัทกลับมาบ้าน นัทมันเล่าเรื่องเมื่อคืนให้พ่อแม่มันฟัง พ่อกับแม่ดูเป็นห่วงกูมาก พากูไปหาตุ๊เจ้า(หลวงพ่อ)ที่วัด ไปให้ท่านรดน้ำมนต์ให้
หลองพ่อบอกประมาณว่าเป็นเจ้ากรรมนายเวรจะตามมาเอาชีวิตกู อะไรทำนองนี้แหละ ดีที่ดวงไอ้นัทมันแข็ง ดวงมันเลยคุ้มครองกู ถ้ากูออกไปตามเสียงเรียก กูอาจจะไม่ได้กลับมา
พูดง่ายๆคือตายนั่นเอง ดังนั้น หลวงพ่อเลยให้กูบวชพราหมณ์รักษาศีลแปดสามวันเพื่อแผ่ส่วนบุญไปให้ดวงวิญญาณที่อาฆาตกู
พ่อแม่ไอ้นัทเห็นดีด้วย ให้ไอ้นัทบวชเป็นเพื่อนกู ถามว่าตอนแรกกูจะบวชมั้ย เหอๆ แต่เพื่อความสบายใจของพ่อแม่ไอ้นัท และเมียกู ดังนั้น กูเลยยอมบวชพราหมณ์ เอาเถอะ ไหนๆก็บวช กูเลยตั้งใจทำกิจ ทั้งเดินจงกรมนั่งสมาธิ ที่จริงกูวอกแวกไม่ได้ หลวงพ่อคุมเข้มซะขนาดนั้น
คืนสุดท้ายของการบวช กูฝันว่ามีผู้หญิงห่มสไบสวยเชียว มาบอกลากูในฝัน
กูอยู่ในชุดขุนนางสมัยก่อนนั่งอยู่บริเวณศาลาริมน้ำ โดยมีหญิงสาวห่มสไบนั่งข้างๆ
“พี่ น้องรอพี่มานาน เฝ้ารอคืนวันที่พี่จะกลับมาหาน้อง ผ่านมากี่ร้อยปีน้องยังรอ จากรักจนกลายเป็นแค้น”เธอบอกอย่างตัดพ้อ
“เจ้าอย่ารอพี่อีกเลย พี่ไม่อาจกลับมาเคียงคู่กับน้องได้อีก”ตัวกูในฝันบอกเสียงนิ่งๆแต่ฟังดูอบอุ่นและเอ็นดูคู่สนทนาในที
“ฮึกๆ พี่”หญิงงามสะอื้นร่ำไห้ มือแตะที่หลังมือกูเบาๆ
“อย่าได้ยึดติดกับพี่เลย ใจพี่มิอาจหวนคืนได้อีกแล้ว”
“เมื่อฟังคำของพี่เช่นนี้ น้องก็มิอาจทนเฝ้ารอพี่ต่อไปได้ ลาก่อนดวงใจของน้อง”
“อโหสิกรรมให้พี่ด้วยเถิด พี่ขอโทษ”เธอเพียงแค่ยิ้มบางๆพยักหน้านิดๆแล้วร่างก็ค่อยๆจางหายไป
หลังจากกูบวชพราหมณ์สามวัน คืนต่อๆมาจนกูกลับกรุงเทพฯ ก็ไม่มีเสียงเรียกชื่อกูอีกเลย
อยู่บ้านไอ้นัทจนจะเปิดเทอม ส่วนใหญ่หลังๆกูจะไปสวนกับพ่อมัน ไม่ค่อยไปเที่ยวหรอก ก็ไม่ได้อะไรมาก พ่อตาถามกูเหมือนกันแทนที่จะไปเที่ยวกลับมาสวนกับพ่อ กูเลยบอกว่าการมาสวนก็เหมือนกับการมาเที่ยวเพียงแค่เป็นการเที่ยวแบบศึกษาชีวิตคนพื้นเมือง
กูอยู่ที่นี่เป็นวิถีชีวิตหาไม่ได้ที่กรุงเทพ ขอกูทำตัวเพื่อชีวิตหน่อยเถอะวะ กูอยู่บ้านนัทแล้วไม่ตัดผม ไม่โกนหนวดใส่ชุดม่อฮ่อม ไอ้นัทแม่งไล่กูไปตัดผมโกนหนวดทุกวัน
“โจ มึงไปตัดผมไป โกนหนวดด้วย”นี่เป็นครั้งที่สี่แล้วมั้งที่มันบอกกู
“ไมวะ”
“มึงเหมือนโจรเข้าไปทุกที”
“เพื่อชีวิตเถอะ”กูเถียง
“โจรชัดๆ ไปตัดๆ”
“ไม่ว่ะ เข้ากรุงก่อนแล้วค่อยว่ากัน ตอนนี้กูอยากไว้แบบนี้”
“เบื่อมึง”พูดจบก็หน้าหงิก เฮ้อ เมียกู พอไม่ได้ดั่งใจ ก็งี้ตลอด
แรกๆกูก็เคืองมันอยู่เวลามันพูดว่า “เบื่อมึง หรือเกลียดมึง” แต่หลังๆมากูเริ่มเรียนรู้ว่ามันพูดแค่ปาก เหมือนไม่พอใจแล้วพูดประชดเฉยๆ
มาเที่ยวเชียงใหม่ครั้งนี้เป็นอะไรที่แตกต่างจากที่เคยเห็นมาแต่ก็สนุกดี วิถีชีวิตที่เรียบง่ายแต่หาความสุขได้ไม่ยาก พ่อแม่ไอ้นัทซื้อของฝากให้กูเอากลับไปฝากพ่อแม่กูด้วยทั้งผ้าซิ่นและก็โสร่ง แคบหมู น้ำพริกตาแดงให้ไอ้นัทกระปุกใหญ่ พวกกูกลับเครื่องบิน พ่อแม่มันมาส่ง
พวกกูมาถึงกรุงเทพฯมีไอ้ตั้มกับไอ้ชดมารับ กูหลอกล่อมันด้วยของฝาก
ตั้งแต่ไปเชียงใหม่กูยังไม่ได้เล่นเน็ตเลยว่ะ กลับมาถึงห้องเก็บของเสร็จ เปิดคอมเช็คเมลล์ซะหน่อย
วันที่ 12 ?
=*=
อาทิตย์หน้าแล้วนี่หว่า
พอดีเพื่อนกูส่งเมล์มาบอกว่า อาทิตย์หน้าพวกมันจะกลับไทยและอยากเจอกูกับเมีย กูเคยเล่าให้พวกมันฟังว่ากูมีแฟนแล้ว
หลังจากที่พวกมันรับรู้มาตลอดว่าคนอย่างกูไม่เคยมีใครเป็นตัวเป็นตน พวกมันเลยอยากเห็นหน้าไอ้นัท
จะให้กูทำยังไง?
กูทำไรไม่ได้หรอก นอกจากจะเอาเมียไปอวด ฮ่าๆ
เรื่องโดย หวานเย็น :t2:
......................................................................
เมื่อไหร่
ผีผ้าห่มจะออกโรง :z1:
-
:a5: เจ้ากรรมนายเวร
-
อืมนั่นสิอยากดูผีผ้าห่ม555
-
นั้นสิรอผีผ้าห่มอ่ะ
-
นั่นสิเมื่อไหร่ผีผ้าห่มจะออก อิอิอิ
-
นอกจากจะกลัวเมียแล้ว โจยังเป็นคนชอบอวดเมียอีกตะหาก
งานนี้กะโชว์เต็มที่เลยดิ่โจ :m12:
-
:กอด1: :กอด1:
-
อ่านดึกๆ แอบหลอนว่ะค่ะ :sad4:
-
ยังตามมาหลอนอีกตอน o22
แหม ๆ พี่โจไม่เห่อเมียเลยนะ
-
อ่านไปหลอนไป
ดีนะที่นัทดวงแข็ง ไม่งั้นโจเสร็จผีแน่
เรื่องผีหลอนๆไม่ค่อยอยากอ่าน
อยากอ่านผีผ้าห่มมากกกกก
เมื่อไหร่ผีผ้าห่มจะออกโรงน๊อ
รออ่านอยู่นะจ๊ะ
:bye2:
-
เหอะๆๆ เรื่องแบบนี้ไม่เชื่อก็อย่าลบหลู่ใช่ไหมล่ะ แต่นึกว่าโจจะตบะแตกตอนบวชพราหมณ์ซะแล้ว :laugh:
เกิดมาเพื่อเป็นคู่กันกับน้องนัทจริงๆเห็นไหม แอร๊ยยย ดวงช่วยเหลือเกื้อกูลกันได้ :o8:
เพื่อนๆโจจะเป็นยังไงถ้าได้เห็นหน้าน่ารักของน้องนัท อยากรู้จัง :z1:
-
หลอนได้อีกอะ
ดีนะที่โจเชื่อนัทไม่ไปตามเสียงเรียกอะ
ไม่งั้นนะ..นัทได้หาผัวใหม่แน่อะ..กร๊ากกกกกกกกกก
เรื่องแบบนี้เชื่อไว้ก็ไม่เสียหายนะ..เออ
-
:กอด1:
-
พี่โจแมร่งขี้เห่ออ่ะ จะเอาเมียไปอวดซะงั้นอ่ะ
....กระแสผีผ้าห่มแรงอ่ะ เอาด้วย ๆ
....ผีผ้าห่ม เย้ ๆ
-
อ่านไปขนลุกไปเลยว่ะ รู้สึกอยากบวชแบบนุ่งขาวห่มขาวมั่ง
-
มีเมียไว้คุ้มครองสินะ :laugh:
ปล.โจมีเมียดีนี่หว่า
-
หวังว่าจะไม่มี'แฟนเก่า'ในหมู่เพื่อนๆหรอกนะโจนะ
-
ว้ายยยยยยย
มีเจ้ากรรมนายเวรมาตามด้วยอ่ะ
ข้าภพข้ามชาติมาเชียว
-
อ่านแล้วขนลุกอ่ะ มีเจ้ากรรมนายเวรด้วย o22
-
แอบหลอนนิดๆ555 ดีแล้วๆไปปฏิบัติธรรม ทำบุญร่วมกัน เกิดมาจะได้มาเกื้อกูลและรักกันอีก อิๆ
-
เฮ้ยกูว่ามาเขียนนิยายสยองขวัญกันดีกว่า่ว่ะ
อ่านแล้วสยองได้อีก
มึงเขียนแนวนี้รับรองรุ่ง 555
-
อาร์ท ตัวพ่อแบบนี้ เมียไปปลื้ม จบ!!
-
ีผีผ้าห่มซักรอบ ฉลองการกลับมาได้มั้ย ฮ่าๆๆๆ :-[ :-[
-
น่ากล้ว อ่ะ :z3: :z3: :z3:
-
ใจพี่ไม่อาจหวนคืนได้อีกแล้ว อืม
เพราะว่าใจพี่อยู่ที่น้องนัท
รอโจเอาเมียไปอวดเพื่อน
-
น่ากลัวจัง เจ้ากรรมนายเวร
แต่ตอนนี้ก็ดีแล้ว เหลือแต่ผีผ้านวม
คนเขียนเล่าให้ฟังหน่อยจิ
-
เฮ้ยกูว่ามาเขียนนิยายสยองขวัญกันดีกว่า่ว่ะ
อ่านแล้วสยองได้อีก
มึงเขียนแนวนี้รับรองรุ่ง 555
อ้อ ไม่มีอะไรมาก กูรักคนอ่านไงมึง
ช่วงนี้มีแต่คนหลอนกู แม่ง โดยเฉพาะที่ทำงาน
กูเลยไม่อยากหลอนคนเดียว แค่แบ่งปันให้คนอื่นด้วย
55555
กูน่ารักใช่มั้ยล่ะ คิคิ
:o8:
-
มารอคนขี้อวด จะเอาเมียไปอวดเพื่อน 55
-
หลอนนเว้ยเห้ยยยย o22
แอบมารอผีผ้าห้มด้วยคน o18
:L2: เป็นกำลังใจให้นะฮ๊าฟฟฟฟ
-
แอบไปทวงตอนใหม่ ป้าปุ๋ย ให้ละ
ป้าบอกว่าเมื่อวานไปฉีดโบท็อกซ์มา หน้าแข็งไปหมดเลย
เลยพาลทำให้มือแข็งไปด้วยพิมพ์ไม่ออก
งงตรรกะของมันจริงๆ :m21:
ยังไงรอกันหน่อย เห็นจวยป้า :t2:
-
รอครับรอ
เห็นจวยป้า
ฮ่าาาาาาาา
-
ส่งตอนใหม่ไปให้ตั้งนานละ
ยังไม่ลงอีกเหรอ
-,-
-
กระซิกๆ ยังไม่ลงกันอีกเหรอ หรือที่คุณ sweet ส่งไปมันค้างอยู่กลางทาง
เดินทางไปไม่ถึงกล่องจดหมายของคุณๆ
แง้ๆๆๆ เปิดตู้จดหมายแล้ว อย่าช้า เอามาลงไว้ๆ เถอะครับ
-
มาแล้ววววววววววววววว
(29)
“นัท กูลืมกุญแจห้องกับคีย์การ์ดไว้ที่ห้องมึงอะ” ไอ้โจโทรหาผมขณะที่ผมกำลังยัดผ้าจากเครื่องซักผ้าลงในตะกร้าผ้าเพื่อเอาไปตาก
“แล้ว?” ผมถามมัน ไม่ได้ตั้งใจกวน เพราะทุลักทุเลเหลือเกิน สองมือโอบตะกร้าผ้าไว้ หูกับไหล่ก็หนีบโทรศัพท์ไว้ ขณะที่กำลังเดินเข้ามินิมาร์ทใต้หอที่อยู่ใกล้ๆกับห้องซักผ้า
“กูรออยู่หน้าตึกเนี่ย ลงมารับกูหน่อย” มันบอกเสียงร้อนรน...อะไรของมันนักหนาวะเนี่ย?
“กูก็อยู่ข้างล่างเนี่ย รอแปบ เดี๋ยวไปหา ขอซื้อหนมแปบนึง” ผมบอก วางตะกร้าผ้าลงแล้วกดตัดสายทิ้ง จากนั้นก็คว้าขนมสองสามห่อกับโค้กขวดลิตร วางแม่งบนตะกร้าผ้านี่แหละ พอจะคิดเงินพี่พนักงานก็ถามขำๆว่าจะใส่ตะกร้าผ้าหรือจะใส่ถุง ผมเลยกวนพี่แกคืนบอกให้ใส่ถุงแล้ววางบนตะกร้าผ้าให้หน่อย แกแม่งก็ทำให้...เออว่ะ! กวนตีนจริงๆ
สิ่งที่ผมเห็นทำเอาแทบช็อค ไอ้โจมาในลุคใหม่ ผมที่เริ่มยาวปลกใบหูกับหนวดครึ้มเป็นนายฮ้อยทมิฬตอนไปเชียงใหม่ด้วยกันถูกตัดออกไม่เหลือเค้าความเป็นเพื่อชีวิตเลยแม้แต่น้อย (ไอ้โจบอกผมว่าอยู่เชียงใหม่ต้องติดดินและเพื่อชีวิต ตอนผมไล่มันไปตัดผมโกนหนวด มันเลยไม่ยอมตัดไม่ทำอะไรทั้งสิ้น แถมบางวันยังใส่ชุดม่อฮ่อมของพ่อผมอีก)
สภาพตอนนี้ทำเอาผมอดจะหมั่นไส้มันนิดๆไม่ได้ ผมถูกตัดเป็นทรงสกินเฮด ด้านข้างทำแฮร์แท็คทูถ้าผมสายตายังดีอยู่ ผมว่ามันเป็นรูปตัวเอ็นเฉียงๆ หนวดเคราที่รกรุงรังถูกโกนทิ้งเกือบหมด เหลือไว้แค่ตรงปลายคางและบนริมฝีปากเล็กน้อย
มันยืนเหงื่อตกอยู่หน้าตึกสวมเสื้อเชิ้ตสีเขียวหม่นๆไม่ได้ตัวใหญ่เกินไปและไม่ได้เข้ารูป แล้วแม่งยิ่งโคตรเท่เมื่อใส่คู่กับกางเกงสีกากี และรองเท้าหนังกลับสีน้ำตาลอ่อน แม่งมองแว๊บแรกยังกับพวกนายแบบสตรีทเมืองนอกที่เดินกันให้ควักย่านแฟชั่น
มันดูเท่แต่ไม่เยอะ เพราะแม่งใส่แค่นั้นจริงๆ จะมีเครื่องประดับก็แค่นาฬิกาแค่เรือนเดียว(ที่ผมรู้ราคาก็บอกมันไปทันทีว่า กูขอเป็นมอไซด์แทนดีกว่าว่ะสำหรับของขวัญราคาเท่านี้)
“อ้าว” มันหันมาเห็นผมก็รีบดึงตะกร้าผ้าออกจากมือผมไปแย่งถือทันที แต่แม่งตะกร้าผ้ากับถุงขนมไม่ได้ทำให้ดีกรีความฮอตมันลดลงมาเลย ต่างจากผมที่ต่อให้ไม่มีตะกร้าผ้าหรือไม่มีสภาพก็ยังแย่เหมือนเดิม...กางเกงบอลสีกรมท่า ไม่ได้ใส่กางเกงในกับเสื้อยืดรด.ที่ใส่จนขึ้นขุย อย่าถามว่าอาบน้ำรึยัง เพราะหน้าก็ยังไม่ล้าง อ้อ!แต่ผมสะอาดพอจะแปรงฟันแล้วนะครับ
“เดี๋ยววันนี้ไปหาไรกินกัน” มันบอกตอนเราขึ้นลิฟท์มาด้วยกัน
“ง่ะ ขี้เกียจอะ” ผมบอกมันตรงๆ
“ไอ้ขี้ลืม! เมื่อวานซืนนัดกับกูไว้เองว่าจะให้กูพาไป” มันบอกผมขำๆ
“จริงดิ ขอตากผ้า อาบน้ำก่อนนะ” ผมบอกมันเหนื่อยๆ ไม่รู้เป็นอะไรเหมือนกัน มันขี้เกียจขึ้นมาดื้อๆ แต่ไหนๆก็นัดมันไว้แล้วก็คงต้องไปซักหน่อย
“งั้นนัทไปอาบน้ำไป เดี๋ยวพี่ตากผ้าให้” มันบอกผมเสียงหล่อ...นั่นแน่!ต้องมีอะไรแน่ๆ
“แล้วนี่ไปตัดผมทรงอะไรมาเนี่ย มึงรักรองเท้านิวบาลานซ์มากเลยเหรอ ถึงขั้นเอามาทำเป็นลายแฮร์แท็คทูเนี่ย” ผมแซวมันขำๆ มันเลยเดินมาขยี้หัวผมซะยุ่ง
“นัทว้อย ไม่ใช่นิวบาลานซ์ แหมมมมมมมมมมมมมมมมมม คิดได้นะ!” ไอโจทำเสียงเข้ม
“อ้อเหรอ” ผมเขิน
“วันนี้เดี๋ยวมีเพื่อนอีกสองคนมากินข้าวด้วย พี่อาร์ทกับไอ้ตั้มที่เคยเล่าให้ฟังไง” มันบอก
“พี่ตั้ม? เจอกันทุกวันเหอะ”
“ไม่ใช่ พี่อาร์ทกับไอ้ตั้มเพื่อนตอนที่กูไปอยู่นอกไง” มันบอกแล้วคว้าตะกร้าผ้าไปตากให้หลังห้อง ผมยังมีความสงสัยอยู่เลยเดินตามหลังมันไปด้วย
“อ้อ กูต้องใส่ชุดราชประแตนไปป่าววะ” ผมถามมันขำๆ มันส่ายหน้าเซงๆแล้วไล่ผมไปอาบน้ำ แต่แม่งตอนจะถอดกางเกงเสือกเดินตามมาด้วย
“เดี๋ยวๆ ทำไมต้องใส่ผ้าเช็ดตัวทับไว้อะ ถอดไปดิ อายไรว้า?” ไอ้โจกวนตีน...แต่วันนี้ผมไม่เห็นหน้ากวนตีนๆเซอร์ๆ ที่อยู่แล้วสบายใจเหมือนตอนอยู่เชียงใหม่ โจที่ยืนอยู่ตอนนี้เหมือนใครไม่รู้ที่ทำผมอาย เขิน ....มึงหล่ออะ! กูเคลิ้ม
“อาย กกน.ก็ไม่ได้ใส่” ผมบอกมันก้มหน้างุด
“เออกล้าเน๊อะ เดินไข่โตงเตงไปทั่วหอ” มันส่ายหน้าเอือมๆ แล้วเดินไปตากผ้าต่อไม่สนใจผม
มันพาผมมาร้านอาหารญี่ปุ่นชื่อร้านอิซาโอะแถวๆพร้อมพงศ์ เดินตรงเข้ามาที่โต๊ะซึ่งมีหนุ่มหล่อตี๋สองคนนั่งยิ้มมาให้ไอ้โจอย่างเป็นมิตรแล้วยังเผื่อแผ่รอยยิ้มมาให้ผมอีก ผมเลยได้แต่ยิ้มเขินๆตอบไป
“พี่อาร์ท ไอ้ช้าง นี่นัท” ถึงปุ๊บมันก็แนะนำให้พี่เค้ารู้จักกับผมทันที ไอ้นี่มาแปลก จริงๆมึงควรแนะนำให้กูรู้จักเค้าก่อนสิวะ
“อ้อ หวัดดีครับๆ พี่ชื่ออาร์ทนะครับ แล้วนี่ช้าง” พี่เค้าบอกยิ้มๆ ผมจึงยกมือไหว้พี่เค้าทั้งสองคนงามๆ
“น้องนัทไม่ต้องเกร็งนะครับ พวกพี่สายเฮฮาครับ” พี่ช้างบอกผมเสียงหล่อ ซึ่งจากที่ดูพวกพี่เค้าก็ดูชิวๆจริงๆนะแหละ พี่อาร์ทสวมเสื้อยืดลายการ์ตูนดีซี พี่ช้างก็สวมเสื้อยืดสีขาวพื้นๆธรรมดา แต่ออร่าคนรวยพวกพี่แกนี่กระจายโคตร
“มึงอย่าหว่านเสน่ห์ แฟนกูๆ” ไอ้โจบอกนิ่งๆ พวกพี่สองคนก็ดูไม่ตกใจไรมากเหมือนรู้กันมาก่อนแล้ว ผมหันไปมองไอ้โจมันก็ขยิบตาให้ผมแบบเก็กๆ...เออ!ไอ้หล่อ เก็กเข้าไป
อาหารเริ่มทะยอยมาเรื่อยๆ สามหนุ่มก็ยังย้อนความหลังกันไม่รู้ว่าจะจบเมื่อไหร่ ผมนี่หมดความสนใจในเรื่องที่เค้าคุยกันตั้งแต่จานแรกที่เป็นหอยเชลล์อบราดซอสอะไรซักอย่างมาเสิร์ฟแล้ว ถัดมาก็เป็น’แจ็คกี้’ เป็นข้าวปั้นหน้ากุ้งที่จัดวางไว้เหมือนตัวหนอนดูน่ารักน่ากินดี
อีกจานเป็นหนอนเหมือนกันแต่หนอนเขียวเพราะถูกห่อด้วยอโวคาโดใส้ข้างในมีปลาไหลของโปรดผมอีก ยังมีชีสชุบแป้งทอด แล้วก็ปลาอาจิย่างเกลืออีก แค่นั้นยังไม่พอไอ้โจเสือกสั่งเทมปุระเพิ่มไปอีกเพราะของโปรดผมแต่พวกพี่เค้าไม่ได้สั่งไว้ (พี่เค้าสั่งอาหารรอเราสองคนไว้แล้ว)
ผมพยายามภาวนาว่าเริ่มกินกันซักทีๆผมจะได้ตาม แล้วสิ่งที่ภาวนาก็เป็นจริงเมื่อตอนที่พี่อาร์ทเริ่มเปิดคนแรก แล้วคนอื่นๆก็จัดการกินต่อ ถ้าใครมาเห็นนี่คงตะลึงแต่ละคนกินกันไม่ลืมหูลืมตา ไม่มีการวางมาดใดๆทั้งสิ้น ค่อยทำให้ผมหายเกร็งไปเยอะเหมือนกัน
“เดี๋ยวไปต่ออีกที่” ไอ้โจบอก ทำเอาผมตาโต...นี่มึงยังแดกได้อีกเหรอวะ
“เออไปๆ” พี่อาร์ทบอก พี่ช้างพยักหน้าเห็นด้วย พี่แกสมกับชื่อช้างจริงๆหล่อตี๋เข้มแบบพี่ช้างไลท์(นายแบบ) ที่มีโปสเตอร์แปะบนทางด่วนทำเอาสาวๆหลายๆคนเกือบขับรถชนมาแล้ว
“เจอกันสามคนทีไร เจอเรื่องแดกทุกที” ช้างสบทขำๆ
“เพื่อนกูเป็นไง” ไอ้โจถามทันทีที่ขึ้นรถ คือกะไม่ให้กูหายใจเลยใช่มั้ย
“ดี น่ารักดี” ผมบอกตามจริง
“อย่าหลงพวกมันล่ะ ไอ้พวกนี้เนียนตัวพ่อ” มันดุเสียงเข้ม...หล่อตายชักล่ะไอ้ห่า ขนาดล่อมาเต็มยศยังสู้พี่ช้างไลท์ไม่ได้เลย
“กูก็เนียนตัวพ่อมึงไม่รู้เหรอ” ผมยักคิ้วบอกมันกวนๆ
“ดอกทอง” มันว่าลอยๆ แต่กวนตีนจริงๆ
“สองผัว” ผมต่อให้ มันถึงกับกระชากเบรครถอย่างแรง ทำเอาผมหัวทิ่มเลย
“เจ็บนะ!! กูแค่แซวเล่นเฉยๆ มึงก็เป็นจริงเป็นจังไปได้” ผมโวยวาย
“ใครจะรู้ล่ะว่าล้อเล่นเฉยๆ มันอาจจะเจ็บจริงได้...” มันพูดลอยๆเรียบๆ แต่แม่งฟังแล้วปวดใจแทนจริงๆ
“ขอโทษ” ผมบอกมันเสียงอ่อย
“อืม กูก็ขอโทษ” มันยิ้มให้แล้วขับรถไปต่อ
เรื่องโดย SweetSacrifice (ป้าปุ๋ย)
....................................................................
-
จิ้มก่อนอ่าน
---------------------
รอบนี้โจ พานัทไปแนะนำตัวกับพ้องเพื่อนนอกรั้วม. แต่มีการมากำชับอีก เดี๋ยวนี้หวงจริงหวงจังนะโจ
-
กว่าจะได้อ่านพาสน้องนัทก็มาสั๊นๆ เน๊อะคะ :laugh:
น้องนัทก็ช่างพูดอะไรไม่เป็นมงคล ทำเอาพี่โจรับไม่ได้ เดี๋ยวจะเจอจัดหนัก :angry2:
-
แนะๆๆๆ มีแอบงอนแอบง้อกันตอนท้ายด้วย :กอด1:
หายไปนานเลยค่ะ คิดถึงมากๆ
-
อืม นัท พูดอะไรน่ะ โจมันโมโหหึงนะ
-
หนอนเขียวห่ออโวคาโดใส้ข้างในมีปลาไหล <<< ของโปรดป้าปุ๋ยคนเขียนพาสนี้แน่ ๆ :laugh: กินแปลกนะแก
-
อิพี่โจปากคอเราะร้ายนะ ดอกทองเนี่ย!!!
-
ตอนพี่โจด่าว่า ดอกทอง เนี๊ยะ
น่ากระโดดถีบปากจริง ๆ
:z6: :z6:
-
น้องนัทพูดไรไม่น่ารักเลย พี่โจจัดหนักเลยครับ ฮ่าาาาา
-
ดอกทอง สองผัว
แรงงงงงงงงงงงงงงง!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
-
รู้สึกว่าเมิงจะเริ่มก่อนนะโจ
.
.
ตกลงไม่มีผีผ้าห่มแล้วหรอครับ
-
อีป้า มึงต่อต่ออีกสองตอนเลย ตอนพิเศษชดตั้มด้วย
ให้เร็วๆ
ได้ข่าวว่าตอนที่แล้วใช้แรงงานกู(เห็นแก่สังขารเหี่ยวๆของมึงที่ร่อแร่จนต้องมีถังออกซิเจนข้างตัวหรอกนะ คิคิ)
o18
-
เกือบได้เป็นคู่รักซาดิสต์แล้วสิ ด่าแล้วตบจูบอะไรงี้ อิอิ
-
แค่น้องนัทล้อเล่นนิดหน่อย ทำเปงหึงใหญ่โตไปได้ อ๊ายยย :m1: :m1: :m1: :m1:
น่ารักมาก โจนัท เนี่ย น่าร้ากกกกกกอ้าาา :m4: :m4: :m4: :m4:มาต่อไวๆน้าาา อดใจรอไม่ไหวแล้วววววววววววววววววววววววว :m5: :m5: :m5: :m5:
-
นัทเอ๊ย คิดไปได้เน๊อะ นิวบาลานซ์
นัทจ๋ษล้อเล่นอะไรระวังๆหน่อยน๊า เดี๋ยวจะมีปัญหาครอบครัวตามมานะตะเอง
-
เพิ่งเข้ามาอ่าน สนุกดีครับ
o13 o13 o13 o13
:L1: :L1: :L1: :L1:
-
:L1:
-
แค่พามาเจอเพื่อน โจก็กำชับนัทแล้ว อย่างนี้เขาเรียกหวงลึกกกกกกกกกกก
-
:L2: :กอด1:
-
หวงจริง นัทพูดเล่นก็เล่นแรงขนาดนี้แล้ว โจนะโจ :beat:
-
สั้นอ่า
ดอกทอง สองผัว<----เริ่มเองเจ็บเอง นะพี่โจ
:L2: :L2:
-
หึงจริงอะไนจริง ชอบบบบบบ
-
ส่งตั้มชดไปแล้ว
เดี๋ยวคงมาลงเน๊อะ
รอแปบนะคะ
-
หึงกันวันละนิด จิตแจ่มใส
ขอบคุณมากค่ะ :pig4:
-
พูดถึงอาหารญี่ปุ่นแล้วอยากกินบ้าง น่าอร่อยจังO^o
-
แหม โจ ออกตัวได้แรงมากก :m20:
แอบสงสารน้องนัทเบาๆ :laugh:
-
เดวพรุ่งนี้มาลงตอนพิเศษตั้ม ชด ให้
วันนี้เน็ตเน่ามาก
+1 ทั้งหน้า
-
ทรงผมโจนี่มันได้ใจตรงตัวNนี่แหละ
ส่วนตอนท้ายๆนี่ แกเริ่มก่อนนะอิโจ เดี๊ยะๆ
-
โจมีหึงนะเนี่ยยยยย :o8:
:กอด1: โจ นัท น่ารัก ^^"
-
:L2: :กอด1: :กอด1:
-
อ่ะน่ะโจ :z2:จิ้ม1 นัทดีกว่า :z13:
-
เป็นเอามากนะโจ :o8:
รอตั้ม-ชดจ้า
-
อ๊าาา ยังไม่หายคิดถึงเลยอ่า :monkeysad:
แต่เดี๋ยวรอตั้มชตนะค้า :กอด1:
-
น่ารักกันไปไหนเนี้ย ห่ะ :call:
-
สนุกอ่ะเอาอีกๆ
-
มะมามะ
SPECIAL TUM-CHOT 1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24223.msg1487788#msg1487788)
SPECIAL TUM-CHOT 2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24223.msg1489176#msg1489176)
(SPECIAL TUM-CHOT 3)
ผมไม่ใช่พวกบ้าเห่อนู่นเห่อนี่ตามกระแสซักเท่าไหร่นัก ยกเว้นกรณีดีดลูกแก้ว เป่ากบ ทามาก็อต เกมส์แฟมิลี่ การ์ดเกมส์แลกเครื่องเพลย์สเตชั่น หรือรถแข่งฟอมูล่าสมัยเด็ก นั่นมันของเล่นตามสมัยนะคุณ มีให้เล่นก็ต้องเล่นไปตามนั้น
แต่อย่างพวกเทศกาลนี่ผมขอบายแล้วกัน ผมไม่ชอบจริงๆกับการแย่งกิน แย่งเที่ยว แล้วมันก็วันเหมือนกัน มันไม่เห็นจะพิเศษอะไรขึ้นมาตรงไหน เพราะงั้นอย่ามาถามผมว่า ปีใหม่ไปเค้าดาวน์ที่ไหนวะ? สงกรานต์ไปสาดน้ำที่ไหนไอ้ตั้ม? หรือแม้กระทั่ง...วันเกิดไปกินเหล้าไหนดี?
“ตั้ม ปีใหม่ไปเค้าดาวน์ไหนอ่ะ?” ไอ้ชดถามผมตอนนั่งดูดไอติมวอลแพ็ดเดิ้ลป็อบของมันอยู่ตรงระเบียงชั้นสองของภาคผม คือชั้นสองของที่ภาคผมจะเป็นลานกว้างๆ ไว้ทำกิจกรรมอย่างประชุมเชียร์ภาค ทำบุญภาค ไหว้ครูช่าง งานรับหมวกขาว หรืออะไรก็แล้วแต่ตามแต่’เทศกาล’ แต่ในวันปกติจะเป็นที่สูบบุหรี่ของพวกเราเหล่านักศึกษาที่รักนิโคติน
“ไม่รู้สิ อยู่บ้านเฉยๆมั้ง กูว่าจะหาหนังเก่าๆมาดู” ผมบอกมันตามที่แพลนไว้จริงๆ ผมอัดนิโคตินอึกใหญ่ผ่านหลอดลมมาปอดแล้วพ่นควันขาวออกมาจากจมูกโดยส่วนที่เหลืออีกนิดหน่อยพ่นออกทางปากใส่หน้าไอ้ชดแกล้งมัน มันรีบยัดไอติมวอลล์แพ็ดเดิลป็อบของมันเข้าปากทั้งแท่งแล้วเอามือข้างนึงอุดจมูก มืออีกข้างปัดไล่ควันพร้อมกับส่งสายตาดุๆที่คงจะด่าถึงแม่หรือพ่อมาให้ผม ผมยิ้มขำๆ แล้วอัดนิโคตินอีกครั้ง คราวนี้ตั้งใจว่าจะพ่นใส่หน้ามันเต็มๆ แต่มันรู้ทันเอามือมาปิดปากผมไว้จนทำเอาผมเกือบสำลักควัน
“ไปเคาท์ดาวน์กับกูป๊าวววว” ไอ้ชดถามผมหลังจากที่เลิกเล่นกันได้ซักพัก ไอ้ชดเป็นพวกที่ตื่นเต้นกับทุกเทศกาล ย้ำว่าทุกเทศกาลจริงๆ เพราะแม้กระทั่งเข้าพรรษามันก็ชวนผมไปเวียนเทียนมาแล้ว....แต่ผมไม่ไปกับมันหรอก อย่างที่บอกผมไม่ชอบคนเยอะๆ
“เหอะ!” ผมปฏิเสธ
“นะ ไปกับกู” มันยักคิ้วกวนๆบอกผม...นี่เรียกว่าอ้อนตามสไตล์พี่ชดเค้าล่ะ เพราะตามปกติถ้าใครปฏิเสธมันมันจะไม่ถามย้ำรอบสอง แต่การถามย้ำหรือชวนซ้ำแปลว่ามันกำลังอ้อนหรือขอร้องให้ทำ ซึ่งนานมากที่จะเจอกรณีแบบนี้
ผมเคยเจอครั้งนึงตอนมัธยม มันชวนผมไปดูคอนเสิร์ตด้วยกัน แต่ผมปฏิเสธไป แล้วมันก็ชวนย้ำๆอีกสองครั้งแล้วผมก็ยังหนักแน่นที่จะปฏิเสธไป เพราะตอนนั้นผมเริ่มรู้สึกตัวว่าชอบมันนิดๆ ผมเลยเลี่ยงทุกสถานการณ์ที่ต้องอยู่กับมันสองคนแล้วอีกอย่างผมก็ไม่ได้รักในวงนั้นพอที่จะยอมเสียเงินหลักพันไปดูด้วย ผลสรุปของเหตุการณ์ครั้งนั้นคือไอ้ชดไม่ได้โกรธผมเลยแม้แต่น้อย มันชวนผมคนเดียวในบรรดาเพื่อนๆที่มีอยู่
วันนั้นมันเลยต้องไปดูคอนเสิร์ตคนเดียว คอนเสิร์ตเลิกดึกมาก ด้วยความที่ไอ้ชดเป็นสไตล์หลงได้ทุกทางและทุกที่ แม้ว่าจะเคยไปมาแล้วเป็นพันๆครั้งท่ามกลางเกลียวคลื่นผู้คน ทำเอามันต้องไปออกอีกทาง ซึ่งไอ้ลูกหมาชดผู้ไม่รู้ทิศทางและสกิลการจดจำตึกหรือป้ายต่ำมากๆนั้น ต้องมายืนโดดเดี่ยวเหงาเปลี่ยวใจเวลาโคตรดึก สิ่งที่มันทำได้คือโทรหาใครซักคน ซึ่งนับว่าโชคดีที่วันนั้นไอ้ชดผู้ไม่เคยชาร์จแบตโทรศัพท์และไม่เคยเติมตังค์โทรศัพท์เลือกจะทำตรงข้าม มันเลยสามารถติดต่อหาผมให้ออกไปรับมันได้
แต่กว่าจะหามันเจอก็นานอยู่เหมือนกัน พอผมเจอมันผมแทบจะร้องไห้เลยครับ คือที่มืดๆ มีไอ้เตี้ยยืนหน้านิ่งๆอยู่คนเดียว ผมเอาเรื่องนี้ไปเล่าให้ไอ้โจฟังมันก็บอกผมว่าถ้าเมื่อไหร่ที่มันอ้อนใครซักคนให้ไปกับมันด้วย แปลว่ามันชวนคนๆนั้นไปแค่คนเดียว...เออเน๊อะ หลักการมึงสุดยอดจริงๆ
“เออ ยังไงเดี๋ยวนัดมาอีกทีละกัน” ผมบอกมัน
“เย้! งั้นปะ ไปกินข้าวกัน” มันชวนผม
“มึงเลี้ยงนะ”
“อืมงั้น กูเปลี่ยนใจไม่ไปกินแล้ว” มันบอกหน้านิ่ง ผมเลยตบหัวมันไปทีนึงแล้วกอดคอมันลากไปกินข้าวด้วยกัน ตลอดทางก็กรอกหูมันว่า มึงเลี้ยงๆๆๆๆ....
ผมรู้แล้วว่าทำไมมันชวนผมมาเคาท์ดาวน์ด้วย มันไม่ได้เห่อปีใหม่อย่างเดียว แต่มันเห่อเคาท์ดาวน์พารากอน หรือไม่ก็เห่อเคาท์ดาวน์เซ็นทรัลเวิลด์แน่ๆ เพราะที่แรกที่มันพามาคือพารากอน แต่จบที่ไหนนั้นผมก็ไม่รู้
เรานัดกันที่พารากอนไอ้ชดสวมเสื้อผ้าสบายๆเสื้อยืดสีเหลือง กางเกงยีนส์ รองเท้าผ้าใบคอนเวิร์สสีขาวเดินลิ่วๆมาหาผม ความประทับใจครั้งแรกของผมคือ เหี้ย! ไมพารากอนคนเยอะอย่างงี้วะ มองไปทางไหนก็มีแต่คนๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ แม่งแออัดยิ่งกว่านิวเดลีอีก นี่ถ้าแม่งจูงวัวจูงควายกันมาเดินห้างกูคงคิดว่ากูอยู่อินเดียจริงๆ
เราตกลงกันว่าจะกินฟูจิหรือไม่ก็ร้านโอโตยะ แต่เมื่อเปรียบเทียบคิวที่ต้องรอของทั้งสองที่นั้นผลออกมาคือ หากเรากินฟูจิ เราสามารถขี่ม้าไปเชียงใหม่แล้วสามารถนั่งรถไฟชั้นสามกลับมาแบบชิวๆแล้วค่อยมากินได้ แต่หากเรากินโอโตยะภาษีดีขึ้นมาหน่อยคือเราอาจจะแค่ไปกลับหัวหิน เราเลยตกลงกันว่างั้นโอโตยะนี่แหละ
“มึงเบื่อปะ” มันถามผมตอนนั่งรอคิว
“อือ” ผมตอบตามตรง
“มึงต้องเข้าใจนะว่าห้างมันเปิดใหม่ ทุกคนก็คาดหวังว่าจะเจออะไรใหม่ ให้ไม่เบื่อแล้วก็บวกกับเทศกาลได้” ไอ้ชดอธิบายอย่างมีหลักการ มันพูดนิ่งๆซะจนผมอดจะอมยิ้มไม่ได้ หน้ามันตอนนี้บ่งบอกว่ารู้สึกผิดที่ลากผมออกมา มันเลยดูน่ารักแบบแปลกๆดี
“ไหนๆก็มาแล้ว ช่างมันเหอะ มึงอยากเคาท์ดาวน์ที่ไหนล่ะ” ผมถามมัน คือถ้าตอบว่าเซ็นทรัลเวิลด์นี่มึงน็อคกูเลยจริงๆ ได้แต่นึกในใจว่าอย่าไปที่ไหนอีกเลยนะ กูไม่อยากต้องฝ่าอะไรออกไปแล้ว
“เซ็นทรัลเวิล์ดิ” ไอ้ชดบอกเรียบๆ แต่ตอนนี้บนหัวผมมีดาวลอยอยู่เต็มไปหมด
“แต่คนคงเยอะกว่านี้ งั้นที่นี่ละกัน เดี๋ยวกินข้าวเสร็จเดินเล่นอีกแป๊บแล้วค่อยออกไปที่ลานกัน” ไอ้ชดบอกเป็นสเต็ปๆ
“อือ” ผมยิ้มให้มัน แต่หน้ามันกลับนิ่งเฉย เหมือนงงๆว่า’มึงยิ้มให้กูทำไม?’ ผมเลยได้แต่ส่ายหน้าแล้วยิ้มเขินๆให้ตัวเอง...เออ กูผิดเองชด
สุดท้ายแดกไปได้พักนึง ยังไม่ทันเริ่มเดินเล่นอย่างที่ไอ้ชดหวังไว้ผมก็เริ่มหิวขึ้นมา แล้วก็ต้องมาต่อแถวรอซื้อขนมปังไปกินอีก นี่ถ้าแดกข้าวร้านป้าเฉื่อยในซอยสี่สิบบาทอิ่มถึงวันพรุ่งนี้ แถมน้ำประปาฟรีอีกต่างหาก...วันนี้มันวันเหี้ยอะไรวะเนี่ย อ้อ!ลืมไป วันปีใหม่
“ตั้ม กูปวดฉี่อะ” ไอ้ชดบอกผมตอนที่ดูดน้ำหยดสุดท้ายเสียงดัง ปู้ด...คือมึงกะไม่เว้นไว้ให้กูเลยใช่มั้ย ถ้าขนมปังอีป้าแอนนี่ติดคอกู กูคงตายลงต่อหน้ามึงนี่แหละ
“อืม เดี๋ยวกูรอตรงนี้” ผมบอกมันเพราะมาต้องนั่งเก็บรายละเอียดขนมปังที่เหลือซึ่งไอ้ชดกินไม่หมด กับน้ำแข็งที่เหลือไว้ให้ในแก้ว
“โอเค เดี๋ยวถ้าเจอร้านไหนที่แถวไม่ยาวจะซื้อน้ำมาให้” มันบอกนิ่งๆ
“แถวยาวจะไม่ซื้อว่างั้น” ผมประชดมันขำๆ
“แถวยาวจะซื้อได้ไง กว่าจะรอเค้าก็เคาท์ดาวน์กันไปหมดแล้วสิ มึงนี่ไม่ฉลาดเลย” ไอ้ชดบอกอึนๆ...แต่เออก็จริงของมัน
“อืม ไปเหอะๆ” ผมบอก แล้วนั่งกินของเหลือต่อไป...แม่มเสียดายตังค์นี่หว่า
กินเสร็จ นั่งรอไอ้ชดไปพักนึง ก็ไม่เห็นมันโผล่มาซักที แต่คนเยอะขนาดนี้ แถวห้องน้ำก็คงจะยาวเหมือนกัน รอไปรอมาชั่วโมงนึงก็แล้ว เลยลองโทรหาไอ้ชดดู ปรากฏว่ามันฉี่เสร็จแล้ว ด้วยความที่เป็นห้างใหม่ ทำให้มันจำทางไม่ได้ แต่โชคดีที่มันเดินตามกลุ่นคนกลุ่มใหญ่ ทำให้มันมาโผล่ที่ลานได้ ผมเลยบอกให้มันอยู่ที่นั่น เดี๋ยวผมจะไปหามันเอง เพราะถ้าให้มันเดินมาหา มีหวังชาติหน้าผมก็คงไม่เจอมัน
ผมเดินไปก็ได้แต่มองคนพวกนี้ไป พวกนี้คงได้แต่ทึกทักกันไปเองว่ามีความสุขรออยู่ ปีใหม่ต้องไปที่ฮิตๆ คนเยอะๆ ไปยืนเบียดกัน ยืนดมกลิ่นมนุษย์ อมนุษย์ข้างๆ เพื่อนับถอยหลัง แล้วก็ร้องไชโย โห่ ฮิ้ว เห้อ...คิดแล้วกูอยากกลับไปนอนดูหนังอยู่บ้านจริงๆ ผมกดโทรหาไอ้ชดอีกรอบ แต่แม่งเครือข่ายไม่ว่างเลยซักวินาทีเดียว คลื่นก็ไม่ค่อยจะมี ไปๆมาๆก็ต้องมายืนอยู่ข้างอีเจ้ที่ไหนไม่รู้ ซึ่งมีลูกกับผัวมันติดมาด้วย
“5”
“4”
“3”
“2”
“1”
“ปีใหม่แล้วนะครับบบบบบบบบ ขอให้ทุกท่าน....” ดาราบนเวทีพูดกรอกหู คนรอบๆข้างๆ กอดกัน โห่ร้องกัน ส่วนผมได้แต่ยืนดูพลุลูกแล้วลูกเล่า
ปุ้ง....
ปุ้ง....
ปุ้ง.....
มันช่าง อนาถจริงๆ ชีวิตกู ยืนดูพลุ เคาท์ดาวน์ปีใหม่กับใครก็ไม่รู้
แต่แล้วก็เหมือนเสียงสวรรค์ เมื่อมีใครซักคนเรียกซื่อผม...
“อ้าวไอ้ตั้ม มากับใครวะ” เพื่อนเก่าผมที่ไม่ได้สนิทอะไรด้วยเลย เข้ามาทักผม แล้วหันไปมองอีเจ้และครอบครัวข้างๆ
“อ้อ..จริงๆกูมากับไอ้ชด แต่หามันไม่เจอ” ผมบอกแล้วเกาหัวเขินๆ...นี่ขนาดว่าหัวกูเกรียนขนาดนี้แต่เหงื่อยังไหลย้อยเป็นท่อประปาแตก
“ไอ้ชด อ้อไอ้ชด กูเจอมันด้วย ยืนตาแป๋วดูพลุอยู่ตรงนู้น” ไอ้เพื่อนเก่าที่ดูเหมือนเทพเจ้าจีพีเอสชี้ออกไปยังทิศที่มันเจอ ทำเอาผมตาลุกวาวแล้วรีบเสียมารยาทบอกลามันทันที ไม่ทันจะได้ถามสารทุกข์สุกดิบหรือแลกเบอร์กันไว้ จะว่าไปแลกไปก็ไม่ได้อะไรขึ้นมา ผมก็ไม่ได้สนิทอะไรกับมันอยู่แล้ว ถ้าแลกเพื่อประดับบารมี ผมว่าอย่าเลยดีกว่า
“ชด” ผมเรียกมันเสียงดังตอนที่เห็นมันห่างออกมาราวๆสองร้อยเมตร และกำลังจะเดินไปไหนซักที่
“อ้าว” มันหันมาหาผมงงๆ ไอ้นี่มันน่าตบซักป้าบจริงๆ
“กว่าจะหาเจอ” ผมบอกแล้วจับข้อมือมันไว้แน่น
“อืม กลับเหอะ พลุหมดแล้วอะตั้ม” มันบอกผมนิ่งๆ... ผมได้แต่พยักหน้าเงียบๆ แล้วก็ฝ่าฝูงชนและฝูงรถออกมา สุดท้ายผมก็เหนื่อยเกินกว่าจะไปส่งมัน เลยลากมันมานอนด้วยที่บ้านซะเลย ก่อนเข้าบ้านก็แวะซื้อเลย์แล้วก็เบียร์ที่เซเว่น กะว่าจะเอาไปแกล้งหนัง เพราะผมตั้งใจไว้แล้วจริงๆว่ายังไงซะก็จะดูหนังให้ได้
“พ่อหวัดดีครับ แม่หวัดดีครับ” ไอ้ชดยกมือไหว้พ่อกับแม่ที่นั่งดูโทรทัศน์ ถ้าให้เดาก่อนหน้านี้คงดูช่วงเคาท์ดาวน์ที่ผมไปมานั่นแหละ
“อ้าวชด ไปเคาท์ดาวน์กับตั้มมาเหรอลูก” แม่ผมถาม
“ครับ คนเยอะมากเลยแม่ หากันไม่เจอด้วย” มันบอกนิ่งๆ แม่ผมอ้าปากจะถามต่อ ผมเลยเบรคๆไว้แล้วลากไอ้ชดขึ้นไปบนบ้าน กะว่าถ้าให้มานั่งเม้ากับแม่เรื่องไปเคาท์ดาวน์ผมคงไม่มีโอกาสได้ดูหนังแน่แท้ เพราะแม่คงถามว่าเจอดาราคนนั้นคนนี้มั้ย แล้วตัวจริงดูเป็นไง?....
“สวัสดีปีใหม่” มันนั่งยิ้มตาหยีบอกผม หลังจากที่ผมออกมาจากห้องน้ำ
“เออว่ะ...สะ..สวัสดีปีใหม่” ผมบอกมันเขินๆ แล้วไล่มันไปอาบน้ำบ้าง เพราะจะได้มานอนดูหนังด้วยกัน
แล้วความสุขที่ผมได้เจอจริงๆ ก็แค่ได้อยู่กับคนที่เราชอบนี่แหละ ไม่ว่าวันไหน แย่แค่ไหน แต่มันก็สุขล่ะนะ...
เรื่องโดย SweetSacrifice (ป้าปุ๋ย)
....................................................................
ชดมันอึนๆ ดีวะ น่ารักเจรงๆ :man1:
-
:z2: :z2:
-
น่ารักอ่ะไอ้คู่นี้ :man1:
-
ชด อึ๊นอึนอ่ะ
-
:กอด1: :กอด1:
สวัสดีปีใหม่ ชด-ตั้ม
-
อันนี้เป็นตอนก่อนมีเรื่องกันใช่ป่าว
คืออ่านมาก็จำไม่ได้แล้ว
-
คู่นี้ก็น่ารักดีนะ
-
ชดอึนได้อีก o22
รออ่านพาร์ทชดจ้า
:bye2:
-
คำเดียวเลยสำหรับตอนนี้ "ชดอึน" แต่มีมุมน่ารักอ่ะอ้อนด้วย
-
เป็นคู่มึนๆ ที่แอบหวานเหมือนกันนะ
-
เสียเซลล์นิดนึง แทนที่จะได้เคาท์ด้วยกัน
หวานแบบงงๆ
:L2: :L2:
-
มึนๆงงๆหวานๆๆ
:กอด1: :กอด1:
-
ป้า โจนัทอีกสองตอน
มาต่อด้วย
ให้เร็วๆ
กูไม่ได้แก้แค้นนะ กูแค่ทำเหมือนมึงที่ทำกับกูแค่นั้น
อิอิ
-
:L1:
-
คู่นี้หวานเเบบมึนๆ
-
เอ่อ ชดเค้ามึนๆงงๆ มั่วๆ ซะจน...ไร้คำบรรยายนะนี่ :เฮ้อ:
-
ชดน่ารักอ่า มีหลงทางด้วย อิอิ
เป็นกำลังใจให้คุณคนเขียนค่ะ
-
ชดนี่เดาอารมณ์ไม่ถูกเลยอ่ะ
แต่โดยรวมแล้วดูเอ๋อๆ น่าร๊ากกกกกกก :o8:
-
ไลค์โจนัท แอนด์ ไลค์ตั้มชด
น่ารักกันจังเลย
ชดน่ารักอ่ะ คนแบบนี้อยู่ใกล้คงตลกดี(รึเปล่า)มีความสุข
เป๊คเลยอ่ะ
-
มึนๆทั้งคู่อ้ะ ห้า ๆ ๆ
-
โจนัท น่ารัก โดยเฉพาะพี่โจ น่ารักสวดยอด
คนกลัวเมีย :m20:
ชดช้อยก็น่ารักแบบงงๆ
thanks คนเขียนและคนโพส ช่างเป็นการรวมร่ตัวที่ o13
ปล.รอผีผ้าห่มออกโรง คงจะน่ากลัวเหมือนผีที่บ้านนัทแน่เลย
-
ป้าปุ๋ยมาต่อด่วน ให้ว่อง ๆ :fire:
-
ชอบอ่ะ o13 o13
-
+1 ทั้งหน้า
ปล. ไปทวงนิยาย ป้าปุ๋ยทำไม่รู้ไม่ชี้ ล่าสุดมันหนีไปแล้ว :z3:
-
คู่นี้เค้าน่ารักไม่เหมือนใครดี :-[
-
ฮิ้วววววว ยังรอกันอยู่อ่ะเปล่า
(30)
เราไปกันต่ออีกร้าน คราวนี้มาแบบสไตล์จีน พี่อาร์ทเป็นคนเลือกร้านที่โรงแรมแชงการีล่า ผมกับไอ้โจไปถึงก่อนแต่ไอ้โจไปเข้าห้องน้ำส่วนผมนั่งรอที่โต๊ะ หลังจากที่ไอ้โจออกไปไม่ถึงห้านาทีพี่ช้างกับพี่อาร์ทก็เข้ามา พี่ช้างเข้ามานั่งข้างๆผมทำให้ผมต้องเขยิบไปนั่งในสุดส่วนที่อาร์ทนั่งตรงข้าม
พี่อาร์ทนั่งลงปุ้บก็สั่งๆอาหารทันที ผมได้แต่นั่งตาแป๋วจ้องพี่อาร์ทนิ่งเพราะไม่เคยมา และทึ่งในความสามารถของแกมากๆ คือแกหายใจทางผิวหนังเหรอเนี่ยแกพูดซะรัวเลยอะ
ถ้าพี่ชดเป็นเด็กเสิร์ฟที่นี่คงยืนนิ่งเป็นหินแล้วบอกให้แกทวนอีกรอบราวๆร้อยรอบมั้ง คิดแล้วก็ขำ....
“ยิ้มไรวะ” พี่ช้างถามผม ผมหันไปมองแกก็เห็นว่าแกจ้องผมนิ่งๆ
“เปล่าพี่ แค่คิดถึงรุ่นพี่ที่มหาลัยขึ้นมาอะ” ผมบอก
“มีแฟนแล้ว คิดถึงคนอื่น ร้ายว่ะเรา” พี่ช้างแซว
“เห็นหงิมๆ ร้ายนี่หว่า เดี๋ยวพี่ฟ้องไอ้โจเลย” พี่อาร์ทเสริม แม่งเอาเข้าไป...โจมึงรีบกลับมา เยี่ยวไรนักหนาเนี่ย กูคิดถึงมึ้งงงง
“เปล่าพี่ พี่ชด พี่ที่มหาลัยจริงๆ” ผมบอกนิ่งๆ พยายามปั้นหน้าจริงจัง แต่ดันหันไปสบตาพี่ช้างซึ่งนั่งทำหน้ากวนๆอยู่ พี่แกทำให้ผมหลุดยิ้มออกมาอีก....แม่ง ตอนนี้คงเหมือนผมโกหกอยู่แน่ๆ
“ชด...ชดช้อย ผมหยิกๆตัวขาวๆเหมือนแม่ชงโอโม่ให้แดกตอนเด็กๆป่าววะ” พี่อาร์ทถาม
“ใช่ๆครับพี่” ผมพยักหน้าหงึกๆรัวๆ
“อ้อ ชดช้อย” เหมือนพี่ช้างนึกออกอีกคนแล้วหันไปยักคิ้วกับพี่อาร์ท ผมไม่ชอบเลยจริงๆตอนนี้เหมือนพี่สองคนเค้ามีลับลมคมในกันแต่ไม่พูด มันตงิดๆยังไงไม่รู้แต่ผมไม่สนิทพอจะไปถามพวกพี่เค้า
“แล้ว...นี่เราคบกับไอ้โจนานยัง” พี่อาร์ทถามผมขึ้นมานิ่งๆ เล่นเอาผมทำตัวไม่ถูกเลย
“ก็...ซักพักครับ” ผมบอก
“อืมดีๆ” พี่อาร์ทยิ้ม ผมก็ไม่รู้เหมือนกันไอ้ดีๆของแกเนี่ยคืออะไรหรือเป็นการขานรับเฉยๆ ฮ่าๆ
“แจ่มว่ะ ทำเพื่อนพี่เปลี่ยนไปได้” พี่ช้างแซว ผมได้แต่เกาหัวเขินๆ
พี่สองคนชวนผมคุยเรื่องโน่นเรื่องนี่ไปเรื่อยๆ ซักพักไอ้โจก็เดินเข้ามาหน้าหงิกๆ แล้วก็นั่งลงข้างๆพี่อาร์ท ผมเห็นว่าพวกพี่เค้านั่งอยู่ด้วยเลยไม่กล้าถามออกไปว่ามันเป็นอะไร ได้แต่นั่งคุยกับพี่เค้าไปต่อเค้าถามมาผมก็ตอบไป เค้าเล่นมุขมาผมก็เล่นกลับไปๆมาๆเหมือนเราคุยกันสามคน ไอ้โจโดนกันออกจากวงหน้ามันตอนนี้เลยยิ่งหงิกเข้าไปอีก ผมเลยเพลาๆลงแม้ว่าใจจริงอยากฮามุขของพี่ช้างเอามากๆ
แล้วก็เหมือนสวรรค์มาโปรดเมื่อมีอาหารมาเสิร์ฟ เริ่มด้วยยำสาหร่ายกับยำผักกาดที่คลุกๆกับขิงอันนี้อร่อย ผมกับพี่ช้างซัดไปเยอะเลยส่วนไอ้โจไม่แตะเลยเพราะมีขิง แล้วก็มีออเดิร์ฟจานใหญ่มีอาหารสี่อย่างมา ผมพยายามตักแปะก๊วยใส่จานไอ้โจเพราะจำได้ว่ามันชอบมากๆ นับว่าค่อนข้างคุ้มเลยเพราะพอผมตักให้มันแถมแจกยิ้มพร้อมลักยิ้มให้มัน มันก็ยิ้มตามผมเหมือนเด็กทารกเลย...เลี้ยงง่ายจริงๆสามีกู ฮ่าๆ
“พี่อาร์ทสั่งเป๋าฮื้อให้ผมปะพี่” ไอ้โจถามขึ้นมา
“เรียบร้อยครับน้องรัก” พี่อาร์ทบอกเสียงนอบน้อมสุดๆ ผมนี่กลั้นหัวเราะแทบตาย
พุดจบแค่แป็บเดียวเป๋าฮื้อก็มา แล้วก็มาพร้อมกับหมูหันและหมั่นโถเล็กๆแล้วก็มีกุ้งมังกรที่แล่ไว้พร้อมลงหม้อไฟตามมาติดๆ ผมนี่ตาค้างเลยแม่งจะกินหมดกันเหรอเนี่ย แล้วพนักงานก็เอาเลือดมังกรมาให้จากนั้นก็ถามว่าจะใส่ในซุปเลยหรือใส่สไปร์ท ผมซึ่งไม่เคยกินก็ได้แต่นั่งเงียบๆ แล้วรอลอกคำตอบตามพี่เค้า ผลสรุปคือสามคนในโต๊ะเลือกแบบใส่สไปร์ท ผมก็เลยตามเค้าด้วย
ตอนแรกก็ไม่กล้าจะลองแต่ไหนๆก็มีโอกาสแล้วก็ขอลองซะหน่อย ผลปรากฏว่ามันก็เหมือนสไปร์ทที่ใส่เยลลี่ธรรมดานี่แหละ หนึบๆอร่อยดี ใจก็อยากขออีกถ้วยแต่ก็เกรงใจนิดๆ ส่วนสามหนุ่นบนโต๊ะไม่ต้องพูดถึง ซัดกันไปอีกสองสามถ้วย เพราะเลือดมันมีเยอะมาก
ตอนนี้ผมนี่โคตรอิ่มเลยครับ แต่ก็ต้องตาค้างอีกรอบเพราะมีอีกจานลอยละลิ่วมา มันคือหอยสังข์เป๊ะซะ จะว่าไปอิ่มก็อิ่มนะ แต่ขอลองซักหน่อย สุดท้ายก็ยอมยัดไปจนได้ แต่ได้แค่สองคำก็ต้องหยุด ไม่ใช่ว่าไม่อร่อย แต่มันขึ้นมาถึงคอแล้วจริงๆ ส่วนพี่อาร์ท พี่ช้างแล้วก็ไอhโจนี่ยังกินต่อได้หน้าตาเฉย
“อิ่มแล้วเหรอ” พี่ช้างถามผม
“ถึงคอแล้วอะพี่ จะให้กินอีกคงต้องสกัดแล้วฉีดเข้าเส้นมั้งพี่” ผมบอก
“เอางั้นมั้ย เดี๋ยวสั่งให้เลย” พี่ช้างแซว ผมได้แต่หัวเราะแหะๆ ตอนนี้ผมอิ่มสุดๆแล้วเข้าโหมดง่วงสุดๆ ผมเลยเผลอหาวออกมา ซึ่งเป็นจังหวะที่ไอ้โจมองมาพอดี มันก็ยิ้มๆให้ผม แล้วบอกผมว่า “อีกแป็บนะ” จากที่ผมอ่านปากมันได้
“หัวกุ้งเอาไปทำไรต่อดี” พี่อาร์ทถามขึ้น หลังจากที่พนักงานมาบอกอะไรซักอย่าง
“โจ๊กมั้ย” พี่ช้างเสนอ
“ตามที่ไอช้างบอกเลย” ไอ้โจเห็นด้วย ผมก็พยักหน้าตามเค้าไปด้วย ตอนนี้อะไรก็ได้ ผมง่วงสุดๆ
“พี่อาร์ท ผมเอาซิ่วท้อสิบลูกนะ ให้ไอ้โ้จซักสิบลูกด้วย” พี่ช้างบอก พี่อาร์ทพยักหน้ารับ
“นัทเอาด้วยป่าว” พี่อาร์ทถามผม ผมได้แต่ส่ายหน้า คือตอนนี้ผมจุกจริงๆ จุกถึงชาติหน้า...อารมณ์แบบไม่อยู่ในโหมดอยากกินอะไรอีกนาน
“ไม่ต้องเกรงใจ งั้นเดี๋ยวพี่สั่งให้สิบลูกนะ ไม่หมดก็แบ่งๆกินกับเพื่อนที่มหาลัยละกัน” พี่อาร์ทบอกเสียงนุ่ม ทำเอาผมยิ่งง่วงเข้าไปอีก ด้วยความเบลอ ผมเลยพยักหน้ารับไปเฉยเลย
“อิ่มว่ะ” พี่อาร์ทวางตะเกียบ เหลือไอ้โจกับพี่ช้างที่ยังกินกันต่อ
“พี่สั่งแคนตาลูปนมสดนะ ใครเอามั่ง” พี่อาร์ทบอก อ้าวไหงบอกเมื่อกี้อิ่มไงเพ่.. ไอ้สองคนที่กินอยู่ชูสองนิ้วพร้อมกัน พี่อาร์ทเลยหันมาพยักหน้าทางผม ผมจุกนะ แต่ก็อยาก เลยชูสองนิ้วเลียนแบบเอากับเค้าด้วย ฮ่าๆ
“ไอ้นัทไหนบอกถึงคอไง” พี่อาร์ทแซวไม่ดูตัววเอง
“เดี๋ยวนัทอมไว้ แล้วค่อยเคี้ยวทีหลังก็ได้” ผมยิ้มแฉ่ง
“ไม่ค่อยเลยอ่ะโจ แฟนมึงเนี่ย” พี่ช้างแซว
“ไม่รู้ซะแล้ว เรื่องงกเนี่ย เทิร์นโปรอะแฟนกู” ไอ้โจกัดผม
“อะไรโจๆ ใครงก พูดดีๆ” ผมถามมันหาเรื่อง
“น่ะ เสียงแข็งๆ เดี๋ยวปั้ดๆ” มันยืนขึ้น ผมเลยยกมือปรามๆ คือรู้ว่ามันเล่น แต่อายโต๊ะอื่น มันก็นั่งลงเงียบๆ แล้วกินต่อ
“สุดยอดจริงๆ เจอนัทปางห้ามญาติ ไอ้โจแทบนั่งไม่ทันเลย” พี่อาร์ทเริ่ม
“อย่าพี่อาร์ทๆ นี่ที่สาธารณะ เราต้องให้เกียรติแฟน ที่บ้านก็ว่าไปอย่าง เน๊อะนัทเน๊อะ” ไอ้โจหันมาทางผมแล้วยักคิ้ว
“นะโจ” ผมรับยิ้มๆ พี่อาร์ทกับพี่ช้างได้แต่ขำ แต่ไอ้โจยังหน้าด้านไม่เลิก
“โจซะอย่าง กลัวที่ไหน” มันพูด ผมได้แต่ขำในใจ
“เกรียนพอกันทั้งคู่เลย ไอ้คู่นี้” ไอช้างแซวยิ้มๆ
“คืนนี้ไปกับพวกพี่ปะโจ” พี่อาร์ทถามขึ้นมาโต้งๆ แบบรู้ๆกันสามคน ถ้าให้ผมเดาก็คงออกไปเที่ยวกลางคืนกัน แต่ยังไงก็นั้นผมก็ไม่รู้
“เอ่อ...” ไอ้โจไม่ตอบแต่หันมามองผมแว่บนึง ผมก็พยักหน้าให้ ก็นานๆเพื่อนๆมันจะมาซักที ไปไหนก็ไปเถ๊อะ
“ไว้ก่อนดีกว่าพี่” ไอ้โจปฏิเสธ
“นัทไปด้วยกันสิ” พี่ช้างหันมาทางผม แม่มเจ้าเล่ห์จริงๆ กะว่าถ้าผมไป ไอ้โจต้องไปอะสิ
“มีงานค้างไว้อะครับพี่ ขอโทษด้วยครับ” ผมปฏิเสธอย่างเกรงใจ
“อ้อ งั้นไว้วันหลังก็ได้” พี่อาร์ทบอก
หลังจากที่จ่ายตังค์เสร็จก็แยกย้ายกันขึ้นรถ ผมเลยเริ่มประเด็นทันที
“ไม่ไปกับเค้าอะโจ” ผมถามมัน
“เดี๋ยวมึงนอนคนเดียวอะดิ” มันบอกนิ่งๆ ผมเลยอดจะเอื้อมมือไปบีบต้นคอมันเบาๆไม่ได้
“ไปเหอะ นานๆเค้าจะมา” ผมบอก
“จริงอะ” ไอ้โจหันมาถามหน้ายิ้ม
“อื้อ แต่อย่าดึกมากนะ” ผมสั่ง
“โหยย แล้วบอกนานๆเค้าจะมา คิดว่าจะให้อยู่กับพวกนั้นนานๆ” ไอ้โจแซวขำๆ
“ได้คืบจะเอาศอกนะ เดี๋ยวกูแถมเข่ากับตีนเลย ไอ้นี่นิ่” ผมบอกมัน
“คร้าบบบบบบบบบ ไม่ดึกคร้าบแม่”
“กินเหล้าอย่างเดียวนะโจ” ผมบอกมันนิ่งๆ
“เออน่า ขี้บ่นจริงๆเลยมึงนี่” มันบ่นงุบงิบ
“บ่นไรโจ” ผมถามมันเสียงแข็ง
“เปล่า มึงนี่! ไว้ใจกูเหอะน่า” มันบอกปัดๆ
“ไว้ใจน่ะไว้ใจ แต่มึงอย่าเผลอล่ะ กูเอามึงแน่ไอ้โจ” ผมสั่งเสียงเหี้ยม จริงๆก็แอบกลัวอยู่เหมือนกัน พี่อาร์ทกับพี่ช้างนี่ก็ดูร้ายไม่เบา กลัวชวนกันไปเที่ยวอย่างว่าจริงๆ ไอ้โจตอนเมาๆนี่ก็ควบคุมตัวเองไม่ค่อยได้
“หรือมึงจะไปด้วยมั้ย” มันถาม
“ไม่อะ ขี้เกียจ” ผมบอก ส่วนไอ้โจยิ้ม
“ยิ้มไร” ผมถามเพราะหันไปเห็นพอดี
“ปล๊าวววววววว” มันกวน ผมเลยขยี้หัวมันไปที เพราะถ้ามาแบบนี้มันแกล้งผมแน่ๆ ร้ายจริงๆ ไอ้โจ!!
เรื่องโดย SweetSacrifice (ป้าปุ๋ย)
....................................................................
-
กลัวงานจะงอก จริงๆ เมื่อโจไปเที่ยว
กำลังหวาน ๆ กันอยู่
:L2: :L2:
-
ไปไหน ทำอะไร ยังไง ไม่เคลียร์
-
ตอนนี้รู้สึกเหมือนโจมีลับลมคมในยังไงไม่รู้นะ
-
ป๊าดดดดดดดดดดดดดดด บอกอิ่มแต่สั่งต่อนี่
เหมือนเค้าเลยอ่ะ พี่ช้างสนใจเลี้ยงชะนีซักตัวไม๊ค่ะ
-
อิโจจะไปเที่ยวอย่างว่ารึเปล่าน๊า
ไปเที่ยวไม่ว่า ขออย่าให้มีชะนีหลงป่ามาเกาะก็แล้วกัน o18
-
ปล่อยออกไปเที่ยวคนเดียวอย่างงี้ เดี๋ยวก็ได้เอาเรื่องกลับบ้านมาด้วยแน่ๆ
-
เออออ...ไม่ทราบว่าเอาไปเก็บตรงส่วนไหนของร่างกายเนี๊ย
สั่งกินกันเหมือนไม่ได้กินกันมาสักเดือนเลยอะ
ฮ่าๆๆๆๆ
ปล.โจอย่าเพลินนะ..เดี๋ยงงานเข้าจะหาว่าไม่เตือน
กร๊ากกกกกกกกกกกกก
-
รู้สึกเหมือนโจกำลังจะไปมีเรื่อง เดี๊ยะ องค์ประทับนัท
-
งานเข้าแน่ๆ โจเอ๊ยย
-
โจมีแอบหึงนิดๆนะ หุหุ
แต่ที่ไปเที่ยวกับพวกพี่ช้างนี่ มีอะไรปิดบังรึเปล่าา
ถ้านอกใจล่ะก็กลับมาหัวแตกแน่แก
-
ไปเที่ยวกลับมาก็อย่ามีของแถมมาฝากเมียหล่ะ :t3:
-
พี่ ๆ เขาจะไปไหนกันอ่ะ...แต่อ่านตอนที่มีผู้หญิงเรียกชื่อโจตอนไปบ้านนัทแล้วขนลุก
ชอบความคิดตั้มตอนงานปีใหม่นะ...แค่นั่งดูหนังอยู่บ้านกันสองคนก็สุขสุด ๆ แล้วไม่ต้องออกไปเบียดกับใครไม่รู้ข้างนอกหรอกชด...หลงกันเลยเห็นมั้ย
-
นัทใหโจไปกับเพื่อนๆครั้งนี้
หวังว่าโจคงไม่เผลอปล่อยตัวไปตามอารมณ์และความเมานะ
เพราะถ้าเป็นแบบนั้น จะเชียร์นัทให้จัดการขั้นเด็ดขาดเลย
-
อิพี่โจ ไปเที่ยวอย่างเดียวนะ อย่าให้รู้นะไปทำอะไรไม่ดี จะให้น้องนัทจับตอนให้เข็ด ฮ่าาาาา
-
อ่านตอนนี้แล้วอยากกินมั่งอ่ะ o18
โจไปเที่ยวอย่าก่อเรื่องล่ะ เดี๋ยวยาววว
-
:z2: :z2:
-
อย่าดีแตกนะโจ เดี๋ยวงานเข้า
-
มีความรู้สึกว่า เดี๋ยวจะต้องมีเรื่องอะไรเกิดขึ้น
ปล่อยเสือเข้าป่า มีปัญหาตามมาแน่ๆ
-
น้องนัทอยากตบ ไอ้โจมากเลยตอนนี้ :-[
-
:เฮ้อ:เชื่อใจได้เร้อ
-
โจจะไปหม้อสาวอ่ะเดะ นิสัยๆๆๆ แง่งๆ จับได้แล้วโดนตีขาลายเลย
-
ไม่ใช่หนีเมียไปลงอ่างนะโจจจจจจ
ถ้าทำจิงล่ะก้อ หึหึหึ
-
รู้สึกเหมือนงานจะงอก ยังไงยังงั้น
-
โจเอ้ยยยยย ถ้านอกลู่นอกทาง เอ็งคงจะโดนมิใช่น้อย
หึหึ ระวังไว้เถอะ!!
-
ไม่ต้องกลัว งานงอกแน่คราวนี้
-
:m16:
พึ่งได้ตามอ่านะคับ
สนุกมากกเลย ชอบผู้ชายแบบพี่โจจัง
แต่ไม่รู้สิตินหลังๆเนี่ยหวั่นพี่โจนอกใจทุกตอนเลย
ยิ่งตอนนี้นะ หวั่นโค๊ดดดดดดดดอ่ะ
:sad11: อย่าเป็นยังงั้นก็แล้วกัน พี่อาร์ทกับพี่ช้างยิ่งน่ากลัวยุ
-
อาจจะมีมาม่า เอะหรือจะไม่มี
คงต้องรอดูกันต่อปายยยย
กินกันเยอะมากกกกกก โอย น้ำหนักไม่ขึ้นเรอะ กินซะแบบ = =;;
-
ตกลงนั่นกระเพาะคน หรือ หลุมดำ คะนั่น o22
-
หลายๆเรื่อง มันจะเกิดปัญหาก็อีตอน เมา กับไปเที่ยวนี่หละ ขออย่าให้มันเหมือนกันหลายๆเรื่องที่เคยอ่านๆเลยเถ้อะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
งานนี้จะเป็นการปล่อยเสือเข้าป่าอ่ะป่าวเนี่ย
ติดตามและเป็นกำลังใจให้กันต่อไป
o13 o13 o13 o13 o13
-
อย่าออกนอกทางนะตาโจ เดี่ยวจะโดนมิใช่น้อย
-
มีแววว่าจะมีงานงอกนะเนี่ย
ลุ้น ๆ ตอนต่อไปนะฮ๊าฟฟฟฟ
-
น้องนัทเนี๊ยะเป็นเมียดีเด่นเลยน่ะ
ดูให้เกียรติสามีดีมากมาย
-
พี่โจอย่าเหลวไหลนะ
-
ป้านี้ก็แปลกนะ พอทวงดีๆไม่มาต่อ
พอจิกว่าหนังเหี่ยวทีไรมาอย่างเร็ว
ฮ่าๆ
ยังค้างอีกตอนนะมึง มาเร็วๆ
คิคิ
-
ทั้งสามคน(ไม่รวมนัท)มีหลุมดำอยู่ในกระเพาะกันหรือไง กินขนาดนั้นไม่น่าจะเรียกว่ากินแล้วแหละ :laugh:
แต่ว่าเสียงส่วนใหญ่กลัวว่าโจจะไปก่อเรื่องยังไงก็ไม่รู้ เค้าก็แอบคิดนิดๆ :monkeysad:
นัทดูชิลมากอ่ะ เชื่อใจโจ แต่เชื่อใจคนอื่นด้วยเหรอ โจยิ่งเป็นของหายากอยู่นะ :jul3:
ไม่อยากกินมาม่าเลยอ่า ไม่เอาน้าาา
-
โจเดี๋ยว :z6:
-
ลงซักทีเซ่
น้องเช็คคำผิดเสร็จตั้งนานแล้วววววววววววววว
-
งานคงไม่เข้านะโจ
-
จับโจตอนก่อนแล้วค่อยปล่อยไปเที่ยว...
-
มารอๆๆๆ เหมือนใกล้จะมาเร็วๆนี้อ๊ะป่าวหว่า :z1:
-
สมน้ำหน้าไอ้โจ ก๊ากกกกกกกกกกก
-
จะไปไหนกันหนอคุณพี่?
กลัวนัทของขึ้นจริงๆ - -
ชวนกันไปแบบนี้มันก็แอบมีพิรุทพิกลๆ
-
ย่องมาลง
(31)
ตลอดทางที่กลับไม่ใช่ว่าผมไม่คิดมากนะ แต่ผมพยายามอย่างที่สุดที่จะไว้ใจไอ้โจ ผมรู้นะว่าไอ้โจแต่ก่อนก็ร้ายไม่ใช่เล่นแต่ตอนนี้มันเคยบอกผมว่ามันหยุดแล้ว ผมคิดว่าตอนนี้ผมคบกับมันผมก็ควรจะเชื่อมัน
“นั่งหน้าขรึมเชียว เอ้า!ถึงแล้ว ลงกันเหอะ” ไอ้โจบอก
“โจ เดี๋ยวจะไปตอนกี่โมงเหรอ” ผมถามตอนอยู่ในลิฟท์
“ซักสามทุ่ม ตอนนี้ขอนอนก่อน อิ่มแล้วง่วงทุกที” มันบอกแล้วดึงกุญแจจากมือผมไปไขเปิดห้องซะเอง
“ให้กูไปส่งมึงป่าว กูกลัวว่ามึงจะเมาแล้วขับรถกลับไม่ได้” ผมถาม ซึ่งผมก็คิดแบบนั้นจริงๆ
“อืม แล้วแต่มึงละกัน นี่มึงมีแผนอะไรอยู่รึปล่าวเนี่ย” ไอ้โจเดินมาถามใกล้ๆผม
“แผนอะไร? นี่มึงร้อนตัวอะไรอีก” ผมกลอกตา
“เปล่าซักหน่อย นัทปลุกด้วยดิ ซักสองทุ่มนะ” มันบอกแล้วชิ่งนอนไปก่อนที่ผมจะหาเรื่องมัน ร้ายจริงๆ
ผมรู้สึกเหนียวๆตัวก็เลยเข้าไปอาบน้ำก่อน กะว่าอาบน้ำเสร็จจะนอนด้วย เพราะผมก็ง่วงสุดๆตั้งแต่ตอนอยู่บนโต๊ะอาหาร แต่ตอนนี้เหมือนจะหายๆง่วงบ้างแล้ว ขณะที่อาบน้ำอยู่ผมก็ได้ยินเสียงโทรศัพท์ของผมเองแล้วก็เงียบไป คาดว่าไอ้โจคงลุกมารับสายไปแล้ว แต่ผมก็ไม่ได้สนใจอะไรหรอกหลังๆมานี่มันรับโทรศัพท์ของผมเหมือนเป็นของมันเองไปแล้ว หลังจากอาบน้ำและแต่งตัวในห้องน้ำเสร็จ ผมเปิดประตูออกมาก็เห็นไอ้โจนั่งตาแป๋วอยู่บนเตียงแล้วจ้องมาที่ผม ผมรู้สึกเลยว่าต้องมีอะไรแน่ๆ
“ไม่นอนแล้วเหรอ” ผมแกล้งถาม
“นอนไม่ลง!” มันฟึดฟัดตอบ
“ทำไมอีกอะ” ผมเดินเข้าไปนั่งลงข้างๆมัน
“เมื่อกี้ไอ้ช้างโทรหามึง มันฝากมาบอกว่าให้มึงไปด้วย...รบเร้ากูใหญ่เลย” มันยัดโทรศัพท์ใส่มือผม แล้วทิ้งตัวลงนอนตะแคง ผมเริ่มทำอะไรไม่ถูก มันมาโหมดไหนของมันอีกวะ เมื่อกี้ยังเป็นโจพริ้วอยู่เลย ไหงตอนนี้มาเป็นโจง็องแง๊งไปแล้ว ผมเลยตัดสินใจนอนตะแคงลงข้างๆมันด้วย จากนั้นก็กอดมันจากข้างหลังแล้วซุกหน้าที่แผ่นหลังมัน
“มึงก็...พี่เค้าคงชวนกูเฉยๆ ไม่มีอะไรหรอก” ผมบอกมัน
“มึงให้เบอร์มันไปตอนไหน” มันพลิกตัวเข้าหาผม ผมเลยได้ซุกอกมันแทน
“ก็เค้าขอแลกเบอร์ไว้เฉยๆตอนก่อนกลับไง พี่อาร์ทก็ขอแลกไว้ไม่มีไรหรอกน่าเพื่อนมึงเองนะ เค้าจะมาจีบกูทำไมให้มีปัญหากับมึงเปล่าๆ” ผมบอกตามที่คิดจริงๆ เพราะน้อยคนนักที่จะอาจหาญมาจีบแฟนเพื่อนตัวเอง
“เออ!! ให้มันจริงเหอะ” มันบอกแล้วรวบกอดผมแน่น...เล่นกันไปเล่นกันมาก็เสร็จกันไปรอบนึง
ผมขับรถออกไปส่งมันจริงๆที่ร้านอินดี้แถวๆพระรามสาม ซึ่งผิดคาดเล็กน้อยเพราะตอนแรกเหมือนมันจะไปทองหล่อ หรือไม่แน่มันอาจจะไปต่อที่นั่น? ช่างมันเหอะ ปล่อยมันเที่ยวกับเพื่อนมันบ้าง เพราะตั้งแต่คบกับผมก็เหมือนมันจะไม่ได้ออกไปแรดแบบนี้เลย
“นัท ไม่ต้องลงไปส่งหรอก เดี๋ยวจอดหน้าร้านก็พอ” มันบอกก่อนจะถึงหน้าร้าน
“ไม แอบใครไว้รึไง” ผมแซว
“แอบมึงไง เดี๋ยวขากลับกูให้เพื่อนกูไปส่ง ไม่ก็กลับแท็กซี่เอง มึงจะได้ไม่ต้องรอ” ไอ้โจบอก ผมได้แต่พยักหน้าให้มันเงียบๆ
ผมส่งมันเสร็จ ก็กลับไปที่หอทันที ก่อนจะขึ้นหอก็แวะมินิมาร์ทซื้อขนมไปกินเล่น กะว่าคืนนี้จะดูหนังซักเรื่องก่อนนอน ผมเข้าห้องก็รู้สึกเหนียวตัวขึ้นมาอีก คือผมเป็นพวกโรคจิตนิดๆ ถ้าออกจากบ้าน ก่อนจะเข้านอนผมต้องอาบน้ำก่อนเสมอ
ผมดูหนังจบ เข้านอนไปซักพักก็มีเสียงโทรศัพท์ผมดังขึ้น ตอนแรกผมก็ปล่อยให้มันดังไปแบบนั้น แต่ก็มีเสียงดังขึ้นมาอีกสาย ผมรู้สึกรำคาญๆเลยกดรับไปซะ
“ครับ” ผมงัวเงีย
“นัท นอนอยู่เหรอครับ” ปลายสายถามเสียงหวาน ผมเลยเปิดดูหน้าจออีกทีว่าใคร เพราะตอนแรกผมไม่ได้ดูด้วยซ้ำว่าใครโทรมา...พี่ช้าง
“ครับ มีอะไรปล่าวครับ” ผมถาม ตอนนี้เริ่มรำคาญแล้วนิดๆ
“พี่จะไปส่งไอ้โจ แต่มันเมาจนบอกทางไม่ได้ นัทบอกทางพี่หน่อยสิ” พี่ช้างบอกจุดประสงค์
“นัทไปรับให้ก็ได้นะ พี่ช้างอยู่ที่ไหนกันครับ” ผมถาม ตอนนี้เริ่มตาสว่างขึ้นมาแล้ว
“คอนโดพี่ อมันตา ข้างๆศูนย์สิริกิตต์ นัทขับมาได้มั้ย ถ้าไม่ได้เดี๋ยวพี่ไปส่งมันเอง” พี่ช้างบอก
“อ้อ นัทรู้จักๆ เดี๋ยวนัทไปรับเองดีกว่า” ผมบอก
“แทนตัวเองว่านัทแบบนี้ น่ารักจัง” พี่ช้างหยอด ผมเลยเปลี่ยนเรื่อง ถามเรื่องรายละเอียด ชั้นไหนห้องไหน เพราะพี่ช้างบอกว่าเข้ามาได้เลย ห้องไม่ได้ล็อคเนื่องจากมีปาร์ตี้จัดกันเองที่ห้อง
ผมวางสายจากพี่ช้าง หยิบมือถือ กุญแจรถ กระเป๋าตังค์ แล้วก็ออกจากห้องเลย เพราะนี่ก็ตีสองแล้วไม่อยากชักช้าเปลี่ยนเสื้อผ้าอีกออกแม่งหยั่งงี้แหละ เพราะสำหรับผมก็ไม่ได้น่าเกลียดอะไร กับชุดนอนที่ใส่อยู่ กางเกงทรงสปอร์ตสีน้ำเงิน กับเสื้อยืดสีเทา
ผมจอดรถแล้วก็โทรหาพี่ช้าง พี่ช้างก็จัดการโทรบอกยามให้มาส่งผมที่ห้อง ผมบอกขอบคุณลุงยาม เป็นการไล่แกกลายๆก่อนจะเปิดประตูห้อง สภาพห้องคือแต่ละคนเมาไม่รู้สึกตัวกันเลย ผมมองเข้าไปก็ไม่เห็นพี่ช้าง แล้วก็พยายามมองหาไอ้โจ ก็เห็นร่างคุ้นๆนอนอยู่บนโซฟา โดยนอนตักผู้หญิงคนนึงอยู่ ผมก้าวฉับๆเดินไปตรงนั้นทันทีผู้หญิงคนนั้นหันมามองผมแว่บนึงแล้วก็ยิ้มให้ เธอดูเป็นสาวไฮโซแรงๆ แต่ก็ดูนิสัยดี ยังไงก็ช่างเหอะ ตอนนี้แฟนผมนอนอยู่บนตักเธอ!
“โจ” ผมเรียกโดยพยายามข่มเสียงสุดฤทธิ์ เอาวะ มันเมา มันไม่รู้ตัวว่านอนซุกบนตักสาวๆอยู่
“หืม” มันขานรับอย่างรำคาญๆ แล้วพลิกตัวนอนคะแคง หน้าแม่งซุกท้องแม่สาวไฮโซนั่น ผมเลยไปนั่งลงข้างล่างโซฟา แล้วตีแขนมันเบาๆ
“ไอ้โจ กูมารับกลับห้อง” ผมบอกเสียงดังขึ้น คราวนี้มันรู้สึกตัวเล็กน้อย พลิกตัวหันมาทางผม ตาเบิกกว้าง แล้วรีบลุกขึ้นออกจากตักแม่สาวคนนั้น
“เฮ้ยยย ม้ายช่ายอย่างเท่เมิงคิดน้า” มันพูดเสียงยานแบบคนเมา เออเน๊อะ ยังมีสติมาปฏิเสธ
“อะไรของมึง ไปๆกลับห้อง” ผมบอก ใจลึกๆนี่กะว่าเดี๋ยวมีเรื่องแน่ๆ แต่ต่อหน้าคนหลายคนแบบนี้ แล้วก็สถานที่ ผมไม่อาละวาดหรอก
“อ้าวนัท” พี่ช้างเดินเข้ามา ผมเลยบอกให้พี่แกช่วยพาไอ้โจไปส่งที่รถ พี่แกก็รู้งานเลยทันที
“เดี๋ยวคะ” สาวคนนั้นเรียกผมไว้
“ครับ?”
“นั่นพี่ชายน้องเหรอคะ พี่ฝากเบอร์ให้เค้าหน่อยได้มั้ยคะ” เค้ายื่นนามบัตรให้ผม ผมยืนกัดฟันกรอดๆ บ๊ะ!กล้ามากนะ
“ไม่ใช่ครับ นั่นแฟนผม” ผมบอกแล้วเดินหนีทันที พยายามกลั้มอารมณ์ไว้อย่างที่สุด ผมเกลียดที่สุดคือเรื่องนอกใจ ผมเกลียดคนเจ้าชู้ เพราะฉะนั้นถ้ามันมีอะไรมากกว่านั้น ผมไม่มีทางยอมทนอยู่กับมันแน่ๆ แต่ผมมีเหตุผลพอ ผมจะรอถามจากมัน และจะเคลียทุกอย่างกับมันเอง เพราะผมไม่ใช่พวกหึงจนไม่รู้เหตุผล
ผมรู้ว่าไอ้โจเป็นประเภทที่เมาแล้วหลับ แต่ช่วงมันกรึ่มๆนี่สิ ไม่รู้ไปทำอะไรไว้บ้าง ขับรถไป ผมก็ได้แต่คิดเรื่องไอ้โจไปตลอดทาง หรือตอนนี้ผมจะรักมันเข้าแล้วจริงๆ...
ผมเรียกน้ายามหน้าหอ ขอให้เค้าช่วยแบกไอ้คนที่นอนหลับไม่รู้เรื่อง ผมปลุกมันให้มันพอรู้สึกตัว ก่อนจะหิ้วปีกมันกลับห้องกับพี่ยามคนละปีก กว่าจะถึงห้องนี่โคตรทุลักทุเลเลย เพราะไอ้โจจะเบี่ยงหน้ามาจูบผมตั้งสองรอบ ผมเลยต้องผลักหน้ามันออกไปด้วย
“โจ...ตื่นขึ้นมาคุยกันก่อน” ผมเรียกมันไว้ หลังจากที่จัดการถอดเสื้อผ้าและกำลังเช็ดตัวให้มัน
“อือ...” มันขานรับแล้วก็หลับไปอีก ผมชักหมั่นไส้ เลยบิดหูมันไปทีนึง
“โอ้ยย..จะนอน!!” มันเสียงดังใส่
“เออ!! นอนไปเลยนะ นอนให้ตายไปเลย พรุ่งนี้เช้ามึงเตรียมตัวไว้เลย กูจะคั้นทุกอย่างจากปากมึง ถ้ามึงโกหกกูซักเรื่องเดียวนะ มึงจะไม่มีโอกาสมาเสียงดังใส่กูแบบนี้หรอก” ผมบ่นของผมเบาๆ
ผมไม่ใช่พวกขี้โวยวายถ้าหากทะเลาะกับใครเข้า ผมเป็นประเภทที่นิ่ง เงียบ สงบปากสงบคำมากกว่า หลายๆคนบอกว่าเวลาผมโกรธน่ากลัวที่สุด เพราะไม่รู้ว่าผมคิดอะไรอยู่ ไม่รู้ด้วยว่าผมโกรธแค่ไหน แต่สำหรับผมแล้ว ผมไม่ชอบให้ใครมาด่าผมปาวๆต่อหน้าคนอื่น ผมไม่ชอบให้ใครเสียงดังใส่ ผมจึงเลือกที่จะเป็นแบบนี้ในแบบของผม
เรื่องโดย SweetSacrifice (ป้าปุ๋ย)
....................................................................
-
งานงอกเลยเห็นไหม๊อีพี่โจ
:z6: :z6:
-
ว่าแล้วเชียว มีเรื่องจริงๆ แต่พี่ช้างตั้งใจจัดฉากหรือเปล่าเนี่ย
-
โจ.....................ตายแน่ๆๆ :z6: :beat:
-
จนได้สิน่าพี่โจ
นัทซักฟอกให้เต็มที่เลยนะ มันน่านัก เผลอเป็นไม่ได้
-
งานนี้โจไม่ตายก็เลี้ยงไม่โตแน่ๆ
:fire: :fire: :fire:
-
ซวยละคราวนี้โจเอ๋ย
โดนนัทซักฟอกหนักแน่
อธิบายไม่ดี มีหวังหนูนัทขอเลิกนะจ๊ะ :laugh:
แต่ไอ้พี่ช้างนี่มันยังไงหว่า :m16:
-
งานงอกแล้วไงคุณพี่โจ :a5:
ซะ ซะ ซวยยยยยยยยย อิอิ o18
เคลียร์กันดี ๆ น้า
-
ค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง่ะ โจตายแน่ๆๆ :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
-
งืดดดดดดดดด สั้นอ่ะ :sad4:
:o12:
-
5555 โจเป็นเรื่องแล้ว หาเรื่องใส่ตัวแท้ๆ นัทจัดหนักไปอย่าให้มีอีก
รู้กันงานนี้โจจะกลัวเมียจริงรีเปล่า
-
ตรูว่าแล้ววววว
ให้มันได้อย่างนี้สิ
แต่ก็ค้างงงงอ่ะ
อยากรู้จังว่านัทจะจัดการกับโจยังไง
-
อิพี่ช้างสร้างเรื่องหรือเปล่านะ
พี่โจเตรียมตัวให้ดีละ
ดีมาตลอดไม่ใช้ดีแตกหรอกนะ
-
:z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
งานกำลังมา
-
:a5:ค้างงงงงงงงงงง :z10: :z10:
-
มันเสียงดังใส่เหรอ เมาแล้วปากดี อย่างนี้ต้องดีดปาก หมั่นไส้ว่ะพวกเมาแล้วนัวไปเรื่อยนี่
-
เอิ่มช้าง ทำอะไรน่ะ
ตีท้ายครัวเหรอ :angry2: :angry2:
-
โจ :m16:
-
...ต่อไปโจคงได้กลัวเมีย!
:laugh: :laugh:
กำลังจะเป็นตามชื่อเรื่องละ :m20:
-
ตายแน่เมิง ตามชื่อเรื่องแง่มๆ
-
ตายแน่ๆ ไอ้โจตายแน่ งานนี้มีเลือดดดดดด :z6:
-
นอนไปเรื่อย โจอาจจะอยากทดสอบฝีมือจีบสาวเฉยๆอ่ะมั้ง มัเรื่องธรรมดาผู้ชายนิ เวลาอยู่กะเพื่อน
แต่เราแอบคิดว่าพี่ช้าง จะคิดไม่ซื่อป่าวอ่ะ
-
:กอด1:
-
ถ้าอิพี่โจมันได้กับชะนีนางนั้นนะ ฮึ่ม โดน :z6: แน่
-
โจไม่ได้ทำอะไรหรอกมั้ง เพราะถ้ามีไรเกิดขึ้นจริง แม่หญิงไฮโซคงไม่ต้องให้นามบัตรกับนัทหรอก เค้าต้องแอบให้เบอร์กันก่อนหน้านี่แล้วแหละ (ปลอบใจตัวเองไปด้วย :o12:)
โจตื่นมาเละเป็นโจ๊กแน่ แล้วอิพี่ช้างนี่ยังไงๆอยู่น้า แผนพี่แกด้วยป่ะเนี่ย :m16:
-
เมาแล้วมั่ว เสียงดังใส่ซะงั้น
จัดให้หนัดเลยนัท อ่อ อิพี่ช้าง
มันวางแผนไรไว้ป่าวนี้
-
ใช้วิธีโบราณ หั่นให้เป็ดกิน เสียดายว่ะ
-
ทำอะไรไม่รู้จักลิมิต ขอให้ง้อยาวเลย :m16:
-
เมาแล้วซุกตักสาวแบบนี้อย่าเมาเลยอิโจ
ถ้าจะเมาอนุญาตให้แกซุกนัทได้คนเดียว
อย่าดีแตกนะโจจจ ไม่งั้น :beat: :z6:
-
ป้าปุ๋ยสู้ๆ :ped149:
หวานเย็นสู้ๆ :ped149:
ตกลงนุ้งเตอร์เรียนหนักไม่ว่างมาโพสเลยเหรอเนี่ย
-
โจงานเข้า
-
มารอดูดิว่าจะถูกเชือดป่าว
-
รีบตื่นมาเลยอิพี่โจ
-
ไอ้โจมีเคลียร์แน่ๆ :m16:
-
อะไร!!!!!!!!
อีป้า อีสันดาน ทิ้งระเบิดไว้ให้กู
:z3:
-
:sad11:
มาด่วนนนนนนนนน
:เฮ้อ: อิพี่ช้างจะจัดฉากไปเพื่ออะไรนะ
-
โจ..เตรียมหาคำตอบดีๆไว้ชี้แจงแถลงไขเลยนะ
พรุ่งนี้แกโดนทั้งซักทั้งฟอกจนขาวสะอาดแน่
อืม..อิพี่ช้างนี่น่ากลัวนะ น่ากลัวเป็นตัวจุดชนวนปัญหานะ
-
โจเอ้ยยยยยยย
ตายอย่างเขียดแน่
ฮ่าๆๆๆๆๆ
-
:call: :call: :call:
-
:m31:นัทจะพ่นไฟ
-
:m31: :m31:
-
มาม่าแน่นอน
-
:call:
ตอนกำลังเครียดเลย
คนแต่งยุไหนน่ะ
-
เป็นเรื่องแล้วสิ
-
อยากอ่านต่อแล้ว โจงานเข้า
-
คนอ่านน้องใหม่รายงานตัวครับ :mc4:
สนุกดีครับ ชอบๆ กำลังมันส์มากๆเลย รีบมาต่อนะครับ ท่าทางพี่ช้างอะไรนี่จะร้ายไม่ใช่เล่น....
พี่โจก็นะพี่โจ ไปซุกตักชะนีที่ไหนน่ะ น่าน้อยใจนัก :angry2:
ขอบคุณคนเขียนและคนอัพด้วยนะครับ ^^
-
:m32:
-
o22 o22 o22
-
ตอนใหม่ส่งให้แล้ว
ถ้าจะทวง ทวงที่โล่จุงนะ
คิคิ
-
คุณโล่จุง เอามาเลย ฮ่าาาา
-
มาแว้วววว
(32)
แสบตาว่ะ แสงแยงตากู
กูค่อยๆหยีตาขึ้น เช้าแล้วนี้หว่า กระพริบตาปรับโฟกัสอยู่สองสามครั้ง
ห้องที่คุ้นเคย ห้องกูกับเมีย
กลับมาได้ยังไงวะ สมองกูกำลังนึกย้อนกลับไปเหตุการณ์เมื่อคืนนี้
ตายห่า!!!
เมียกูไปรับจากคอนโดไอ้เหี้ยช้างมา แถมยังเห็นฉากกูนอนซุกตักหญิงอีก !!
“ตื่นแล้วเหรอโจ”เสียงเรียบๆเย็นๆจากไอ้นัทดังมาจากด้านหลัง
เหอๆ จะทำเป็นหลับต่อก็กระไร ตื่นก็ตื่นวะ
กูไม่ตอบแต่ลุกขึ้นนั่งพยักหน้ามึนๆ ปวดหัว พะอืดพะอม พูดง่ายๆกูแฮงก์
“ไปอาบน้ำกินโจ๊กก่อนสิ เดี๋ยวเรามีเรื่องต้องคุยกัน”นัทมันบอกนิ่งๆสายตาแม่งเหี้ยมได้อีก
กูยังคงไม่ตอบแต่ลุกไปหยิบผ้าเช็ดตัวเข้าไปอาบน้ำอย่างว่าง่าย
เหอๆ ทำตัวน่ารักกับเมียนิดนึง
ที่กูไม่พูดไม่ใช่อะไร ดูอารมณ์เมียยังคุกรุ่น กูไม่ควรกวนตีน
กูอาบน้ำล้างหน้าแปรงฟัน ออกมากินโจ๊กเรียบร้อย นัทมันเอาถ้วยจานที่กูกินไปล้าง กูมองดูมันล้างจานเงียบๆจนเสร็จ แล้วมานั่งฝั่งตรงข้ามกับกู
“เมื่อคืนนี้มันอะไรกัน ”มันเริ่มถามนิ่งๆ กดดันกูฉิบหาย หน้าตาเรียบเฉยแววตาที่มองมาทำให้กูเสียวสันหลัง ประมาณว่า กูควรไตร่ตรองให้ดีก่อนจะตอบคำถามมัน ตอแหลไปวันๆไม่ได้
“อะไร” กูแอ๊บงงไว้ก่อน เดี๋ยวแม่งเล่าเลยจะหาว่ากูร้อนตัว
อย่างน้อยมันควรโฟกัสให้แคบลงว่ามันอยากจะรู้เรื่องไหนบ้าง
ถ้ามีนอกเหนือจากแค่กูนอนซุกตักหญิงกูจะได้อธิบาย
ก็ลองคิดดูสิวะ ถ้าอยู่ๆกูอธิบายไปแล้วมันคนละเรื่องกับที่มันถาม
หายนะมาเยือนของแท้แน่ๆ จากที่มันไม่รู้จะกลายเป็นว่ากูเผยไต๋ให้มันรู้
“ผู้หญิงคนนั้นที่มึงนอนตัก”มันเอ่ยออกมาประโยคสั้นๆแล้วเงียบไป
ถ้ากูแอ๊บงงต่อ คราวนี้เป็นเรื่องอีก ใครมันจะไปโง่ขนาดนั้น
การกระทำเช่นนั้นยิ่งจะสร้างความรำคาญ หงุดหงิดใจ กลายเป็นเพิ่มเชื้อไฟให้เมีย
อีกนัยหนึ่งถ้ายังทำโง่ต่อแม่งมีพิรุธ เพราะมันจะกลายเป็นเหมือนการเฉไฉ
ดังนั้น เรื่องนี้มันไม่มีอะไรตั้งแต่ต้นและกูไม่ผิด กูตอบไปตามจริง
“อ้อ หญิงไอ้ช้าง ” กูบอกมันนิ่งๆไม่ได้มีท่าทางสลดหรือกลัว
“หญิงเพื่อนแล้วไมมึงไปนอนตักได้”
“ไม่รู้ว่ะ” คำตอบนี้ไม่ได้กวนตีนเมียแต่อย่างใด พอมันฟังคิ้วมันกระตุกหน่อยๆ เม้มปากเข้าหากันเหมือนไม่พอใจที่กูตอบแบบนี้ อย่ามาปี๊ดใส่กูนะเว้ย กูพูดความจริง
“มึงจะไม่รู้ได้ยังไง ชอบแบบนั้นก็เลิกกับกูก่อนนะ” มันบอกเรียบๆหลังจากที่มันพยายามระงับสติอารมณ์ที่กำลังเริ่มคุกรุ่น
มันคงคิดว่ากูตอบกวนตีน
แต่ประโยคหลังทำเอากูไม่พอใจ
แม้จะรู้ว่ามันโกรธ แต่กูก็ไม่ชอบให้มันพูดคำว่าเลิกง่ายๆ ถึงอย่างนั้นกูยังเงียบไม่ได้แสดงออกว่ากูไม่พอใจ
ไม่อยากให้ปัญหามันใหญ่กว่าเดิม อะไรนิดหน่อยเอะอะเลิก กูไม่ใช่จะคบใครเป็นแฟนง่ายๆ
“นัท ไม่ใช่ว่ากูชอบรึไม่ชอบหรอกมึง แล้วทำไมมึงไปรับกูได้ล่ะ ”กูถามเรื่องที่กูสงสัย
เพื่อนกู กูมองในแง่ดีก็จริง แต่ไม่ใช่ว่าเกิดเหตุการณ์อะไรขึ้นแล้วกูจะไม่สงสัย
แม้กูจะเมาแต่สมองกูยังทบทวนเรื่องต่างๆก่อนที่กูจะหลับได้
“พี่ช้างโทรมา ทำไมกูไปไม่ได้มึงมีอะไรปิดบัง” มันบอกกูนิ่งๆน้ำเสียงประโยคท้ายหาเรื่องหน่อยๆ กูก็นั่งฟังเงียบๆเพราะกำลังคิดไปด้วย
“กูไม่มีหรอก เรื่องปิดบังมึงน่ะ กูแค่สงสัยก็เหี้ยช้างมันว่ามันจะมาส่งกู แล้วทำไมกลายเป็นมึงไปรับแทน”
นั่นคือสิ่งที่ไอ้ช้าง มันบอกจริงๆ
มันว่าให้กูเมาได้เต็มที่ นานๆเจอกันที เดี๋ยวมันจะมาส่งกูเอง
ด้วยความที่เพื่อนว่าจะมาส่ง กูเลยบอกว่าหออยู่ที่ไหนกับมันเรียบร้อย
“มึงไม่ต้องไปพาลคนอื่น เค้าโทรมาถามว่าหออยู่ไหนเค้าจะมาส่ง” เมียกู ด่าผัวเข้าข้างคนอื่น สันดาน
“มันจะโทรถามทำไม ในเมื่อมันรู้อยู่แล้ว” มันจะถามทำไม ใช่ว่ากูบอกปากเปล่า กูจดที่อยู่ให้มันด้วย รวมทั้งจดที่อยู่ใส่กระเป๋ากางเกงอีก ถ้าเกิดมันเมาอีกคนมาส่งไม่ได้ จะได้จับกูยัดขึ้นรถแท็กซี่แล้วเอาที่อยู่ให้แท็กซี่ได้ถูก กูยังคงสงสัยเงียบๆกูไม่ควรปรักปรำใคร คงต้องดูๆมันไปก่อน
“พี่ช้างอาจจะลืมก็ได้ มึงไม่ต้องมาเปลี่ยนเรื่องเลยนะ ยังไม่เคลียร์เลยนะมึง เรื่องนอนตักหญิงน่ะ ”ไอ้นัทมันด่าดักกูยังกับรู้ทัน เหอะ กูไม่ได้เปลี่ยนเรื่องเว้ย มันอยู่ในเรื่องเดียวกัน
ส่วนเรื่องไอ้ช้าง แม้จะแปลกๆในพฤติกรรม กูคงจะไปปรักปรำใครไม่ได้ อีกอย่างมันเพื่อนกู
ดังนั้น กูเลยได้แต่เก็บความสงสัยไว้เงียบๆคนเดียวไปก่อน
อย่าให้กูรู้แล้วกันว่าแม่งเสือกตีท้ายครัวกู กูไม่เอาไว้แน่!!
จะหาว่ากูเห็นเมียดีกว่าเพื่อน หึหึหึ รึว่าระหว่างเมียกับเพื่อนจะเลือกใคร
เอาตรงๆ ถ้ามันเห็นกูเป็นเพื่อน มันสมควรเหรอวะที่จะแย่งเมียกู จะชอบขนาดไหนก็แม่งไม่สมควร
กูยังไม่ได้บอกนะว่า ไอ้ช้างมันแย่งเมียกู กูแค่คิดเผื่อไว้ ว่าถ้ามันจะต้องมีกรณีแบบนี้เกิดขึ้น
แล้วอีกอย่างใช่ว่าจะเข้าข้างเมีย แต่ลองคิดดูสิวะ
ไอ้นัทมันเป็นคนอย่างนั้น ใช่ว่ามันจะร่านจะแรด กูพอรู้สันดานเมียตัวเองล่ะวะ พอๆกับที่กูรู้สันดานเพื่อนตัวเอง
บอกแล้วปากกูหมา เวลากูหึง กูก็ปากไว แล้วด่ามัน จนมันน้อยใจหลายครั้ง
“มันไม่มีอะไรหรอก” จริงๆแล้วมันไม่มีเหี้ยไรเลย
“ไม่มีก็เล่ามาสิวะ ยิ้มอะไร มันไม่ขำนะโจ”มันเสียงเข้มเอาเรื่องเหมือนกัน โหย เมียรักขอผัวดีใจไม่ได้รึไงว๊า
“ดีใจอะ ที่มึงหึง” แต่กูดีใจจริงๆนะ เดี๋ยวนี้นัทมันอาจจะไม่รู้ตัวแต่หลายๆอย่างที่มันแสดงออกมา หลายๆครั้ง มันทำให้รู้ว่ามันรักกู แม้ว่ามันจะยังไม่เคยบอกว่ารัก กับกู
“โจ!!!” เสียวเขียวเลยเว้ย
“คร้าบ เล่าครับเล่า ที่รักก็ใจร้อนนะ”
“กวนตีน”
“เมื่อคืนตอนแรกพวกกูไปผับกันก่อน พวกไอ้ช้างกับพี่อาร์ทตกหญิงได้หลายคน จากนั้นพวกมันเลยจะย้ายสถานที่มาที่คอนโดไอ้ช้าง ในผับมีหญิงมาสีกูเยอะ แต่กูไม่ได้หิ้วใครมาที่คอนโดไอ้ช้างหรอก มึงต้องเข้าใจนะว่าผัวมึงหน้าตาดี กูรับปากกับมึงแล้วว่าจะแค่กินเหล้า ตอนแรกกูว่าจะกลับตั้งแต่ออกจากผับ แต่พวกเพื่อนกู มันเซ้าซี้ให้กูไปต่อที่คอนโดไอ้ช้างกันอีกหน่อยค่อยกลับ กูเลยไป ”
กูเล่าไปตามจริง กูไม่ได้ทำอะไร ไม่จำเป็นต้องกลัว
กูแค่ห่วงที่สถานการณ์มันเป็นใจให้เมียกูเข้าใจผิด
มันคงนอนไม่หลับแน่ๆเมื่อคืนน่ะ ดูหน้าแล้วหมีแพนด้าตาคล้ำเลยเมียกู
มันยังเงียบให้กูเล่าต่อ ไม่พูดแทรกแค่รับฟังนิ่งๆ มันคงกำลังคิดอยู่ว่ากูโกหกมันรึป่าว
“กูมาที่คอนโดไอ้ช้าง พอกูเริ่มเมามากๆ กูเลยจะกลับ ตอนแรกจะนั่งแท็กซี่ แต่ไอ้ช้างมันว่ามันจะมาส่ง กูก็มึนๆ มันก็ลากกูมานั่งรอที่โซฟารับแขกกับหญิงที่มันจะไปส่งพร้อมกับกู กูก็นั่งสัปหงกรอ มึงก็รู้เวลากูเมามากๆกูจะง่วง แล้วหลังจากนั้นกูจำไม่ได้ รู้ตัวอีกทีตอนมึงมารับ ส่วนกูไปนอนตักเค้าได้ไงอันนี้กูไม่รู้ว่ะ”
“เมื่อคืนนี้มึงตะคอกกูด้วย กูยังไม่ได้คิดบัญชีเลยนะไอ้สัด”
“กูขอโทษ มึงก็รู้เวลากูง่วงหรืออยากจะนอนแล้วไม่ได้นอนมันจะหงุดหงิด กูแก้ไม่ได้ว่ะ มันเป็นสันดาน”ขนาดกับเสียงผีที่บ้านไอ้นัทที่เชียงใหม่ ทำกูนอนไม่ได้ กูยังโมโหเลยเถอะ หึหึ
“สาวคนนั้น เค้าฝากเบอร์โทรให้มึงด้วย”ไอ้นัทมันไม่พูดเปล่าแต่ปากมันกระตุกยิ้ม จริงๆแล้วน่าจะเรียกว่าแสยะยิ้มน่าจะเหมาะกว่าว่ะ
“แล้วไงวะ มึงเอาเบอร์ไปแปะเสาไฟฟ้าไป เผื่อหมาตัวผู้เดินผ่านแล้วเงี่ยนอยากได้”
จะให้กูทำยังไงวะ คนมาอ่อยกู ใช่ว่ากูจะเล่นด้วย จำเป็นที่กูต้องถูกโกรธในเรื่องที่กูไม่ได้ก่อด้วยเหรอวะ
กูว่าไอ้นัทมันน่าจะทำใจ ว่า ผัวมันหน้าตาดี ฮ่าๆ
“ปากเหรอนั้น กูล่ะสงสารผู้หญิงจริงๆ กูไม่มีเบอร์ ไม่ได้เอามา ”มันถอนหายใจเหมือนเอือมๆกับสันดานของกู
“แหม๋ๆ หวงเค้าล่ะซี่”กูเอื้อมมือไปหยิกแก้มมันเบาๆอย่างหมั่นไส้ แต่มันปัดมือกูออกจากแก้มมันอย่างรำคาญกึ่งงอนๆกู น่ารักจริงวะ เมียกู
“มึงไม่ต้องมาปัญญาอ่อน” อะนะ ว่ากูปัญญาอ่อนแต่แม่งเสือกหน้าแดงนะคนเรา หึหึหึ
“แหม หวีดหวานน่ะรู้จักมั้ยที่รัก” กูน่ะชอบแหย่ให้เมียเขิน
“รู้จักแต่หวีดหยองอะ” กูเห็นมันแอบอมยิ้มหน่อยๆ หายโกรธ หายงอนกูแล้วอยากยิ้มก็ยิ้มเถอะวะ จะเก๊กไปไหน ฮ่าๆ
“เรียกผัวจ๋าให้ชื่นใจหน่อยสิ เมียจ๋า”
“ไอ้เหี้ย”ฮั่นแน่เมียกูเขินแล้วพาล ทำเป็นจะเถียงแต่หน้ามันแดงส่วนปากมันยิ้มกว้าง ยักคิ้วกวนตีนกูด้วย
“หูย เรียกซะ น่ารักจริงๆเมียใครวะ”
“เออว่ะเมียใครว่ะ”ตอบมางี้ …..กูจี๊ดเว้ย…..กูทำไปจนขี้ไม่ต้องเบ่ง ยังเสือกจำผัวไม่ได้
“กูต้องทบทวนมั้ยว่ามึงเมียใคร”กูอมยิ้มยักคิ้วกวนตีนมันคืนบ้าง
“อ้าว ขนาดผัวกูมันยังจำไม่ได้เลยว่ากูเป็นเมียมัน” เอากับมันสิวะ ทำหน้ามึนตาใสใส่กูอีก
“เดี๋ยวนี้เมียจ๋าหัดกวนตีนนะ”
“ว่ากูเหรอ”ฮ่าๆ มันงอนว่ะ เริ่มทำปากยื่นแล้ว ไรวะ ทีมึงยังด่ากูกวนตีนบ่อยๆ กูยังไม่เห็นว่าอะไรมึงเลยเถอะ
“หมั่นเขี้ยว ง่ำๆๆ”กูหมั่นไส้มันเลยคว้ามือมันมากัด กัดเบาๆไม่ได้จริงจังอะไร
“ไอ้โจ อี๋ น้ำลายเต็มมือกู”มันดึงมือออกแล้วเอากระดาษทิชชู่เช็ดคราบน้ำลายกูออก ถ้าไม่ติดว่าคุยกันอยู่กูว่ามันคงลุกขึ้นไปล้างมือ
“ทำเป็นรังเกียจ ที่ตอนแลกลิ้นกับกู ดูดเอาๆ”
“หุบปากไปเลยนะ มีผัวกวนตีนนี่ปวดหัว เลิกซะดีมั้ย”
“นัท!!!”
“กูพูดเล่นหรอกน่า ”
“เออ จะใช้คำเหี้ยแค่ไหนกูไม่เคยว่า ถ้ามึงไม่ได้คิดว่าจะเลิกกับกู มึงอย่าพูดคำว่าเลิกอีก ได้มั้ย”
“อือ กูไม่ได้ตั้งใจ”
“กูรู้ แต่กูก็ไม่อยากให้มึงพูดจนเคยชิน อย่าพูดอีกเข้าใจมั้ย”กูพูดหน้านิ่ง น้ำเสียงจริงจัง
เพราะกูจริงจังไงสัด จริงๆแล้วกูพอรู้ว่าไอ้นัทมันจะเกรงๆเวลากูอยู่ในอารมณ์จริงจัง
“อือ มึงโกรธเหรอ”นั้นไง มันเริ่มหงอย ทำตาปรอยๆมองกูอย่างรู้สึกผิด
“กูไม่ได้โกรธ แต่ถ้ามึงพูดบ่อยๆ มันเหมือนมึงจะพูดยังไงก็ได้โดยไม่แคร์ความรู้สึกกู”กูบอกมันอย่างที่กูคิด มันพยักหน้าเข้าใจ
กูเห็นมาเยอะ พวกรักกันแล้วพอทะเลาะกันทีแม่งมีแต่ขู่ว่าจะเลิกๆ เอาไปเอามาแม่งเลิกกันจริงๆ
มันเป็นคำพูดที่ บั่นทอนจิตใจนะกูว่า
พูดเพียงเพราะความสะใจชั่ววูบเหรอวะ ?
พูดเพื่อเอาชนะ แค่นั้น ?
ได้ประโยชน์อะไร มีแต่จะกลายเป็นมะเร็งทางจิตใจเสียใจกันไปทั้งสองฝ่าย
เห็นกูปากหมาอย่างนี้ แต่กูไม่ได้ปากพล่อยนะเว้ย
ส่วนเมียกูไม่ปากหมา แต่มันน่ะปากพล่อย
อย่างคำว่า เบื่อมึง
เกลียดมึง
หรือแม้กระทั่งคำว่า เลิกกัน
คำพวกนี้มีแต่มันพูด แต่ไม่มีสักครั้งที่กูจะเคยพูด เพราะกูกลัวมันจะน้อยใจ กูกลัวมันจะเสียใจ
กูเหมือนคนไม่คิดอะไร ง่ายๆ ชิวๆ สิวๆ แต่ใช่ว่ากูจะคิดไม่เป็น
เรื่องโดย หวานเย็น
....................................................................
-
:z10: :z10:
-
เรื่องโจซุกตักสาวก็เคลียร์แล้ว
ทีนี้ก็เหลือเรื่องอิพี่ช้างนี่แหละ
จะตีท้ายครัวหรอเพ่ เดี๊ยะๆ :z6:
-
มันมีอะไรมากกว่านั้นหรือเปล่าวะ แบบว่า .. เฮ้ เพื่อน กรูอยากตีท้ายครัวมรึงอ่ะ
มันต้องรอพี่ช้างมาไขปัญหาหรือเปล่า
-
E พี่ช้างคิดจะตีท้ายครัวเพื่อนหรอ
:z6: :z6: เลวล่ะ
-
:กอด1: เฝ้าระวังพี่ช้าง
-
พี่ช้างนี่ไม่เคลียร์อย่างแรงงงงง ต้องการอะไรรรร
-
สงสัยจะโดนตีท้ายครัวนะเนี๊ย
เห็นแบบนี้ โจ ก็มีสาระกับเขาเหมือนกัน..กร๊ากกกกกกกกกก
แถมยังแคร์นัทมากกกกกกกกก
น่ารักเว้ยยยยยยยยย
-
พี่ช้างทำตัวน่าสงสัยที่สุดล่ะ
ดูท่าแล้ว คงจะเอาปัญหามาให้สองคนนี้แน่ๆ -*-
-
ไอ้โจรอดตัวไปแบบเนียนๆ
ว่าแต่พี่ช้างพฤติกรรมน่าสงสัยมาก
-
โจเคลียร์แล้ว แต่เพื่อนช้างนี่ไม่เคลียร์ :m16:
-
โจเคลียร์อิพี่ช้างด่วน :m16:
-
นึกว่างานจะเข้าโจซะแล้วรอดตัวไป แต่เพื่อนช้างจะตีท้ายครัวเหรอ
เพื่อนกันไงเนี่ย
-
รู้สึกว่าไม่เคลียร์
-
ไอ้พี่ช้าง ชัวร์แล้วละตอนนี้ อย่ามัวสงสัยอยู่โจ
-
ชอบจังเลยโจเป็นคนที่คิดอะไรรอบด้านสุดๆไปเลย
แต่นัทไม่คิดอะไรคงเพราะเพื่อนโจและพึ่งเจอกันด้วยละ
พี่โจสู้ๆ ตีหัวคนที่จะมาตีท้ายครัวเลย
-
:z6: :z6:
-
มีเรื่อองก้คุยกันให้เข้าใจ ดีค่ะ
-
โจโหด
-
เพื่อนเราถ้าจะเผาเรือนซะแล้ว
-
อิจฉานัทอ่ะ...ได้สามีน่าอิจฉาจริงๆๆๆๆๆ
-
สร้างความร้าวฉานคืองานของช้างอ๊ะเปล่า
"โจรีบตัดไฟ(ไอ้ช้าง)แต่ต้นลมนะ ไม่ใช่ไม่เชื่อใจนัท แต่...
"อันเสาหินแปดศอกตอกเป็นหลัก ไปมาผลักบ่อยเข้าเสายังไหว"
-
ตะหงิดๆ ตั้งแต่สองตอนก่อนหน้าแล้ว ท่าทางจะมีเค้าจริงให้โจต้องกังวล
-
โจ สุดยอดมาก คิดดีจริงๆ จะมีสามีต้องหาให้ได้แบบโจนะ ฮ่าาาา
-
o18 ช้างเพื่อน ชั่ว เหรอ
-
เหมือนกับเราเลย ไอ้เรื่องปากเสียอ่ะ
แต่พอทะเลาะกับแฟนทีไร ไม่เคยเลยที่เราจะพูดว่าเบื่อ รำคาญ เกลียด
แม้แต่คำว่าเลิกกันก็ไม่เคยหลุดออกมาจากปาก
คนฟังมันใจเสียจริง ๆ แหล่ะ
เห็นเราเป็นของตาย เอาชนะด้วยคำว่าเลิกทุกที
แต่เดี๋ยวนี้ก็ดีขึ้นแล้วหล่ะ ไม่ชอบเลยไอ้คำพวกนี้ :เฮ้อ:
-
รอดตัวไปนะอิพี่โจ o7
พี่ช้างจะลองใจนัทโจรึป่าวหว่า o8
-
o13
-
รักโจ ได้ใจมากแมนจริงๆ
-
:L1:
-
หวังว่าช้างคงคิดเป็นนะว่าไม่ควรแย่งแฟนเพื่อน-*- หรือช้างมันจะแอบรักโจหว่า555 :a5:
-
โหว มึงไอ่พี่โจคิดเป็นสเต็ปเลยตอนแก้ตัว
-
พี่ช้างคะ
กรุณากลับป่า พร้อมยัยชะนีตัวนั้นด้วยนะคะ o18
ไม่งั้น เดี๋ยวอิโจมันจะตามไปชำแหละซาก :laugh:
-
สนุกอ่าาาา รีบมาต่อน้าาาา
-
ช้างนี่ยังไงกัน เหมือนตั้งใจจัดฉากให้นัทเห็นภาพบาดตาบาดใจ
จัดการด่วนๆ
-
พี่ช้างมีแปลก ๆ วุ้ย
แต่โชคดีที่ผัวเมียเคลียร์กันได้
ตามต่อว่าอะไรจะเกิดกับพี่ช้าง 5555555
ถ้าโจรู้ว่าพี่ช้างจะตีท้ายครัว สงสัยพี่ช้างจะตายคาตรีนแน่ :z6:
-
เมียเคลียร์แล้ว o13
เพื่อนเคลียร์ด่วน :z10:
-
ตามไปตบอีพี่ช้างทันมั้ย
-
พูดแต่ความจริง ไม่โกหกตอแห..... อะไร ๆ มันก็เคลียร์กันง่าย ๆ แบบนี้แหละ
+1 จัดไปคนละแต้ม :z2:
-
ชอบโจว่ะ แม๊นแมน o13
ชอบความคิดโจด้วย เหมือนจะเส็งเคร็งแต่ดีเว่อร์อ่ะ :laugh:
เห็นด้วยกับโจ บางทีคำพูดเล็กๆน้อยๆมันก็ทำให้เกิดเรื่องใหญ่ขึ้นมาได้ นัทก็ทำตามที่พี่โจบอกอ่ะดีแล้ว :กอด1:
ส่วนเรื่องพี่ช้าง ช่างหัวมันเถอะ ถ้าคนของเราไม่เล่นด้วย ก็อย่าไปแคร์เลย เสียสุขภาพจิตเปล่าๆ :serius2:
-
พี่ช้างนี้ มาแนวสร้างความร้าวฉานคืองานของเรารึเปล่าเนี้ย :z2:
-
Forever_Love ==> คนส่วนใหญ่ก็มักจะแบบนี้
เวลาต้องการเอาชนะ มักจะลืมถนอมน้ำใจอีกฝ่าย พูดเพราะสะใจ แล้วพอเวลาผ่านไปก็มาเสียใจเอง
แต่ที่จริงแล้วนอกจากคำพูดมันคงต้องดูองค์ประกอบหลายอย่าง
บอกเลิกเพราะ โมโห
บอกเลิกเพราะ หยอก
บอกเลิกเพราะ อยากจะเลิกจริงๆ
ยกตัวอย่าง
อย่างของนัทมันได้โมโหบวกหยอก ดังนั้นไม่ใช่การบอกเลิกจริงจัง ให้อภัยได้
แต่มันไม่สมควรกับการที่จะไม่รู้จักถนอมน้ำใจของอีกฝ่าย
ดังนั้น โจจำเป็นต้องปรามๆ คนเราเปลี่ยนกันไม่ได้ง่ายๆ
หากแต่เราเรียนรู้ที่จะปรับตัวเข้าหากันได้อย่างค่อยเป็นค่อยไปได้
:กอด1:
chae ==> แก้ตัวเป็นสเต็ป ไม่สงวนเอาไปใช้กับเมียบ้างก็ได้นะ
ว่าแต่ใครนะที่จะชวนเมียมาอ่าน ใช่chaeปะ ถ้าไม่ใช่ก็ขอโทษด้วยอาจจะจำผิด
ไหนอะเมีย
(กูนี่ก็เริ่ดเนาะทวงเมียคนอื่นฮ่าๆ :z1:)
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
เป็นตาจับผิดยากมาก
สามีตัวดีมีเหตุมีผลตลอด
-
o18
รอเคลียร์เรื่องพี่ช้าง
ปล อย่าหายไปนานอีกนะ
-
มารอ การตีท้ายครัว อยากเห็นๆ
-
ลงตอนใหม่ๆๆๆๆๆ
ส่งไปตั้งนานแล้วววววววววววว
-
พี่ช้างทำให้คนอื่นเค้าแตกแยกกันน่ะเนี้ย
-
มัวแต่โดนป้าแก่ด่า ชีวิตโดนทำร้าย :m15:
(33)
ผมก็ไม่รู้นะว่าจริงๆแล้วไอ้โจไม่ได้ทำอะไรอย่างที่มันพูดจริงรึเปล่า แต่ผมคิดว่าผมจะเชื่อใจมัน มันเองหลังจากเหตุการณ์คืนนั้นก็ทำตัวสงบเสงี่ยมเจียมตัวขึ้น เพราะคืนต่อมาพี่ช้างกับพี่อาร์ทชวนมันออกไปอีก แต่มันปฏิเสธพี่ทั้งสองคนไปทั้งๆที่ผมขยั้นขยอมันแทบตาย มันก็ไม่ยอมออกไป คืนนี้อีกก็เช่นกัน..
“ไม่ไปกับเค้าเหรอโจ” ผมถามขึ้นทันทีที่ไอ้โจวางสายจากพี่อาร์ท แม้ว่าตอนนี้จะดูเหมือนผมนอนอ่านการ์ตูน แต่ตั้งแต่มีสายเข้าผมก็เลิกสนใจการ์ตูนไปนานแล้ว
“เหอะ” มันตอบนิ่งๆแล้วคลานขึ้นมานอนบนเตียงข้างๆผม จากนั้นก็นอนตะแคงกอดผมนิ่งๆ...ขี้อ้อนจริงๆเลยไอ้โจเอ๊ย
“นานๆเค้าจะมาเมืองไทยกัน น่าจะออกไปกับเพื่อนซักหน่อย” ผมบอกมัน ซึ่งผมก็คิดงั้นจริงๆ
“มึงนี่เป็นอะไร ไล่กูจัง ทำไม ทำไม ถ้ากูออกไป มึงจะหนีไปเที่ยวด้วยรึไง” ไอ้โจเริ่มพาล จากที่นอนกอดผมอยู่ก็คลายอ้อมกอดออกแล้วขยับตัวออกไปนอนห่างๆ ผมหมั่นไส้มันเลยขี้เกียจตามไปนอนกอดง้อมัน
“คิดได้เน๊อะ ไอ้สมองเม็ดถั่วเขียว.....ตามใจ ไม่ไปก็ไม่ไป งั้นวันนี้ไปกินไอติมกันนะ อยากกินอะ” ผมเขยิบไปนอนข้างๆมัน
“ไม่เอา เมื่อวานก็กินไปแล้ว กินไรอีกนักหนา...ไม่ต้องมาอ้อนเลย ทีงี้ล่ะทำเป็นอ้อน ไปๆ ไปอ่านการ์ตูนเลยไป..” มันไล่ผม ผมเลยนอนตะแคงยันศอกขึ้น แล้วจ้องหน้ามันอยู่อย่างนั้นนิ่งๆ
“จ้องไร กูหล่อ แล้วมึงเกิดอารมณ์ขึ้นเหรอ เอาดิ เอาได้นะ ” มันยิ้มกวนๆ มือก็เริ่มลูบไล้อยู่ตรงสะโพกของผม
“โจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจ ไม่เอา ไม่เล่นดิ” ผมเริ่มงอแง ยกมือมันออกแล้วไปวางบนหน้ามันแทน
“เมื่อวานกินฮาเกนดาซ วันนี้กินกิลาเต้ไง นะโจนะ นัทอยากกินจริงๆ” ผมยิ้มตาหยีบอกมัน
“ไม่เอา วันนี้นัทตัวรุมๆเหมือนจะไม่สบายเลย เดี๋ยวพาไปกินอย่างอื่น...นะ” มันบอกเสียงนุ่ม เก๊กหน้าหล่อใส่ผม
“สบายดี แต่แอร์มันร้อน น้าๆโจน้า อยากกินจริงๆ พาไปหน่อยดิ” ผมลงไปนอนกอดมัน
“เดี๋ยวพาไปกินก๋วยจั๊บหน้าโรงหนัง กินพริกไทยเยอะๆกับก๋วยจั๊บร้อนๆจะได้หายเร็วๆ หายแล้วจะพาไปกินไอติม โอเคมั้ย” มันลูบหัวผม แม่งตบแสกหน้ากูแล้วลูบหัว!
“ไม่เอา อยากกินวันนี้ ไม่พาไปก็ไม่พาไป เดี๋ยวไปเอง!” ผมดีดตัวออกจากอ้อมกอดมัน ผมก็เป็นงี้แหละถ้าเริ่มไม่สบายจะขี้หงุดหงิด และติดจะเหวี่ยงๆด้วย อีกอย่างตอนนี้ผมเริ่มปวดตัวนิดๆ มันก็ยิ่งทำให้ผมหงุดหงิดมากขึ้น
“นัท อย่าเอาแต่ใจ! พูดให้รู้เรื่อง! บอกว่าไม่ให้ไปไง” ไอ้โจลุกขึ้นนั่งบนเตียง ขี้นเสียงเล็กน้อย แต่ผมไม่สน ผมคว้ากระเป๋าตังค์กับโทรศัพท์แล้วก็ออกไปเลย
“เออดี! ไม่สบายแล้วไม่ต้องมาโอดโอยเลยนะ” มันด่าตามหลัง ผมเริ่มเสียใจนิดๆ ไม่คิดว่ามันจะปล่อยให้ผมออกมาคนเดียวจริงๆ
ผมสั่งไอติมไปสองสคูปใส่วาฟเฟิล กินเสร็จผมก็เดินไปสั่งไอซ์มอนสเตอร์กินอีกถ้วย ผมรู้สึกว่าเมื่อไหร่ที่ผมอยากกินอะไรจริงๆผมก็จะกินได้เยอะ ระหว่างกินไปก็เริ่มคิดขึ้นมาได้ว่าผมไม่น่าทำตัวเอาแต่ใจเลย หลายครั้งที่ผมรู้สึกว่าผมเอาแต่ใจมากขึ้น อาจเพราะว่าโจเข้ามาในชีวิตมั้ง โจมักจะตามใจผมทุกอย่าง บางครั้งก็ทำงานแทนผม คิดไปผมก็ยิ่งรู้สึกหดหู่ที่เอาเปรียบมัน
ผมรีบกินแล้วก็เดินไปซื้อเครปกล้วยที่การ์โตว์มาสี่ชิ้น จากนั้นก็เดินไปซื้อมัฟฟินช็อคโกแลตที่ยามาซากิอีกสามลูกไปฝากไอ้โจ ปิดท้ายด้วยบราวนี่ที่เมสโซ่ให้ตัวผมเองสองชิ้น จากนั้นก็รีบกลับหอทันที แต่ระหว่างทางฝนแม่งเสือกตก ตอนมาผมก็มารถเมลล์ด้วย ตอนนี้เลยเปียกปอนไปทั้งตัว เพราะคิดว่ายังไงก็อยากกลับถึงหอให้เร็วที่สุด
“ทำไมเปียกแบบนี้ ฮึ” ไอ้โจถามอย่างเป็นห่วง แล้วก็รีบหาผ้าขนหนูมาให้ผม
“ฝนตก อยากกลับมาเร็วๆ..........โจ....˜ ” ผมเรียกมันเสียงอ่อย
“หืม” มันขานพลางเช็ดหัวให้ผมไปด้วย
“เค้าซื้อหนมมาฝากแหละ มีเครปกล้วยกับมัฟฟินช็อคโกแลตที่โจชอบไง” ผมบอกเขินๆ เพราะไม่ค่อยคุ้นกันการพูดเพราะๆแบบนี้กับไอ้คนตรงหน้า
“หึหึ” มันยิ้ม
“อะไร!” ผมทำเสียงดังกลบความเขิน
“เปล๊า ˜˜ ไปอาบน้ำสระผมไป.. เดี๋ยวเป็นหวัด” มันดันหลังผมไปทางห้องน้ำ ผมก็เดินตามอย่างง่าย
“พูดแบบเมื่อกี้บ่อยๆนะ น่ารักดี” มันบอกแล้วขยิบตาให้ผม ก่อนจะปิดประตูห้องน้ำ ผมได้แต่ยืนยิ้มอยู่คนเดียวหลังประตู มันทั้งเขิน ทั้งอาย ทั้งดีใจ แล้วก็อารมณ์เหมือนพวกเด็กผู้หญิงม.ต้นที่ยืนกรี๊ดๆรุ่นพี่ที่ตัวเองชอบเดินผ่านไป ผมก็เป็นอารมณ์ประมาณนั้น...
’ให้ตายสิ! นับวันกูยิ่งแต๋วเข้าไปทุกวันละ! ไม่ได้ๆ ต่อไปกูจะแมนให้เหมือนไอ้โจให้ได้ ตอนนี้อาบน้ำก่อนดีกว่า เพราะเริ่มรู้สึกสั่นๆแล้ว หลังจากนี้ค่อยไปซ้อมขยิบตาหน้ากระจกให้ดูมีเสน่ห์ชวนหลงแบบไอ้โจ’ ผมยิ้มให้กับความคิดตัวเองไปคนเดียว
“โจ ทำไรอะ” ผมถามแม้จะเห็นอยู่ว่ามันนอนอ่านการ์ตูนอยู่ มันก็กวนตีนกลับ ไม่ตอบผมแล้วชูการ์ตูนขึ้นมาให้ผมดูประมาณว่า’แหกตาดูเอาสิ เนี่ยอะไร’
“อยากกินโอวัลตินอะ แต่ขี้เกียจชง ต้องทำไงถึงจะได้กินอะโจ” ผมถามมัน ขณะที่ตากผ้าขนหนูกับเสื้อที่เปียกฝนไปด้วย
“ก็เอาโอวัลตินดิบกรอกปากไปดิ” มันกวนตีน...แม่ง! เมื่อกี้ยังหวานอยู่เลย ทำไมมึงเปลี่ยนโหมดเร๊วเร็ว
“กวนตีนนะมึงอะ” ผมเดินไปนั่งลงบนเตียงข้างๆมัน
“ไหนมาจับหน้าผากหน่อยดิ๊ มีไข้ปะ” มันดึงผมไปนั่งใกล้ยิ่งขึ้น แล้วเอาหลังมือมันแตะหน้าผากผม
“นั่นไง ดื้อ! ตัวร้อนเลยเห็นมั้ย เดี๋ยวไปเอายามาให้” มันบอกแล้วจะลุกไป แต่ผมรีบดึงมือมันเอาไว้
“กินยาไม่ได้” ผมบอก
“ทำไมอีก ห้ะ?”
“มันไม่มีไรรองท้องอะ ไม่อยากกินข้าวด้วยอะ” ผมกระพริบตาปริบๆ
“ฉลาดนะไอ้ลูกหมา เออ! เดี๋ยวชงโอวัลตินมาให้” มันยิ้มบอก ผมก็ยิ้มรับ
“โจ เอาบราวนี้ที่อยู่ในถุงมาให้ด้วยดิ ขอกินเครปกล้วยที่ซื้อมาฝากซักสองคำด้วยนะ” ผมเขย่ามือบอกมัน
“เออๆ ลีลาเยอะจริงๆ” มันหัวเราะ แล้วก็เดินไปจัดขนม ยา แล้วก็ชงโอวัลตินมาให้ผม ส่วนผมก็นอนคว่ำอ่านการ์ตูนกระดิกขาดุ๊กดิ๊กอยู่บนเตียง
“นัท มากินที่โต๊ะมา” ไอ้โจเรียก ผมรีบกระโดดตัวปลิวไปหามันทันที
“ทำไมมีโอวัลตินแก้วเดียวอะ มึงไม่กินเหรอ” ผมถามมัน
“ไม่เอาอะ เดี๋ยวออกไปซื้อข้าวกินดีกว่า”ไอ้โจบอก อย่างที่บอกมันเป็นพวกเน้นของคาว
“แล้วเครปกล้วยกับมัฟฟินที่ซื้อมาให้อะ ไม่กินเหรอ” ผมถามหงอยๆ เพราะอุตส่าห์ซื้อมาฝากมัน
“กินครับกิน แต่เดี๋ยวกินข้าวเย็นก่อนไง อย่าเพิ่งงอนดิ” มันบอกแล้วดึงแก้วโอวัลตินของผมไปซด
“ไรว้า ไหนบอกไม่กินไง มาแย่งไมเนี่ย” ผมโวยวาย เพราะมันมาแย่งบราวนี่ผมไปกินด้วย
“งก! เดี๋ยวมา” มันบอกแล้วเดินไปหยิบกระเป๋าตังค์ออกไป ผมจะหันไปถามว่าไม่เอาโทรศัพท์ไปเหรอก็ไม่ทันแล้ว เพราะไอ้โจออกไปเรียบร้อยแล้ว
ผมกินไปนั่งดูโทรทัศน์ไปด้วย ตอนนี้จากที่ขอกินเครปกล้วยมันสองคำ ไปๆมาๆหมดไปแล้วหนึ่งชิ้น ฮ่าๆ
ตืด ตื้ด ตื้ด.... เสียงโทรศัพท์ไปโจสั่งอยู่บนโต๊ะ ผมรีบคว้ามากดรับโดยไม่ทันดูว่าใครโทรมา
“ครับ” ผมรับสาย
“นั่นใคร ขอคุยกัยไอ้โจหน่อย” ปลายสายพูดบอก
“นัท โจออกไปข้างนอกครับ” ผมบอกไปด้วยและกำลังชั่งใจอยู่ว่าจะกินโอวัลตินอีกแก้วดีมั้ย จะติดอยู่ก็ตรงที่ว่าขี้เกียจเดินไปชง
“อ้อน้องนัท นี่พี่ช้างเอง ไอ้โจกลับมาก็บอกมันให้หน่อยดิว่าเดี๋ยวพี่ไปหา” พี่ช้างบอก...อ้อ พี่ช้างนี่เอง
“เดี๋ยวนัทบอกให้นะพี่ช้าง” ผมบอกแล้วตัดสินใจเดินไปชงโอวัลตินมาอีกแก้ว
“นัททำไรอยู่” พี่ช้างชวนผมคุย
“ชงโอวัลติน พี่ช้างแค่นี้ก่อนนะ นัทถือแก้วลำบากอ่ะ” ผมบอกไปตรงๆ
“เออๆ อยากกินไรมั้ยเดี๋ยวซื้อเข้าไปให้” พี่ช้างขานรับแต่ยังลีลาไม่ยอมวาง
“อยากกินนมอัดเม็ดอืมมิลล์ กับนมจืด”ผมบอก ก็ผมอยากกินจริงๆ
“แม่งสาขามันอยู่ไหนวะเนี่ย” พี่ช้างถามผม
“พี่ไม่ต้องซื้อมาหรอก เดี๋ยวไว้นัทไปซื้อกินเองง่ายกว่า”
“เหอะน่า เดี๋ยวหาให้ได้ล่ะน่า” พี่ช้างบอกแค่นั้นก็ตัดสายทิ้งทันที..อะไรของเค้าวะ? บทจะวางก็วางดื้อๆ
ผมกินโอวัลตินอีกแก้วใกล้หมด ประตูห้องก็เปิดออก พร้อมกันร่างของไอ้โจที่เดินเข้ามาให้ห้องซึ่งมาพร้อมกับกล่องข้าวและถุงน้ำซุป
“โจ เมื่อกี้พี่ช้างโทรมา เค้าบอกว่าจะมาหาอะ” ผมบอกไอ้โจ มันทำหน้าขมวดคิ้วแต่ก็ไม่ได้พูดอะไร
“ออกไปตั้งนานแล้ว ยังกินโอวัลตินไม่หมดอีกเหรอ งี้ยาก็ยังไม่ได้กินอะดิ” ไอ้โจเริ่ม
“นี่แก้วที่สองครับพ่องงงงงง” ผมกวน มันเลยขยี้หัวผมเข้าให้
“รีบกินจะได้กินยาแล้วไปแปรงฟัน นอน” มันสั่ง
“โจอย่าสั่งมากดิ้ ปวดหัว”
“ที่สั่งนี่เรื่องคุณทั้งนั้นแหละคร้าบ” มันบอกกวนตีน แล้วเริ่มลงมือกินข้าวของมันไป โดยมีผมนั่งมองมันอยู่ตาแป๋ว
“มองอะไรอีกคร้าบ˜ กินให้เสร็จสิคร้าบจะได้ไปนอน เดี๋ยวก็เป็นหวัดหรอก” คราวนี้มันบอกเสียงอ่อนโยน
“อือ ถ้าพี่ช้างซื้อนมอัดเม็ดมา ก็เก็บไว้ให้ด้วยนะ อยากกินอะ” ผมบอก
“ฝากให้มันซื้อมาเหรอ” มันถามผมเสียงนิ่ง
“ก็เค้าถามว่าอยากได้อะไร แล้วตอนนั้นอยากกินนมอัดเม็ดพอดีอะโจจจ” ผมบอกมันอ้อนๆ
“ไอ้นี่นิ่...” มันพูดแค่นั้นแล้วก็เปลี่ยนเรื่องไล่ผมไปแปรงฟันแล้วก็นอน แม่งทำยังกับผมเป็นเด็กอนุบาล
ผมหลับๆเคลิ้มๆไปซักพักก็รู้สึกปวดหัวจี๊ดขึ้นมา ตาผมเริ่มพร่า มองไม่ค่อยเห็น ผมรู้ได้ทันทีว่าไมเกรนแน่ๆ ตอนนี้ที่ต้องทำคือตะโกนเรียกไอ้โจ เพราะไอ้โจรู้ดีว่าถ้าหากผมเป็นไมเกรนขึ้นมา ผมต้องกินยาตัวไหนบ้าง เพราะมันอยู่กับผมจนจำได้หมดแล้วว่าต้องทำอะไรบ้าง
“โจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจ เป็นไมเกรนนนนนนนนนนนนนนนน” ผมตะโกนลั่น ซักพักมันก็วิ่งมานั่งอยู่บนเตียงพร้อมยาและน้ำ ผมรีบรับยาแล้วกรอกเข้าปากตามด้วยน้ำทันที
ผมปวดจนร้องไห้น้ำตาไหลเป็นทางทั้งสองแก้ม มันก็ดึงผมขึ้นไปนั่งบนตัวแล้วกอดปลอบ ลูบหัวไปด้วย ลูบหลังของผมไปด้วย ปากก็พร่ำบอกว่าใจเย็นๆ เดี๋ยวยาออกฤทธิ์ก็หาย ทนหน่อยนะๆ มันบอกแบบนี้วนอยู่อย่างนั้นจนยาออกฤทธิ์จริงๆราวๆสี่สิบนาทีหลังจากที่กินยาไป แต่ผมก็ยังคงซบหน้าลงบนไหล่มัน ขาก็ยังเกี่ยวเอวมันไว้อย่างนั้น
“ปวดน้อยลงแล้ว” ผมสะอื้นบอก
“ดีแล้วๆ” มันขานรับแต่มือก็ยังลูบหลังผมผ่านชุดนอนผ้าแพรสีน้ำเงินเข้มของผมไปด้วย
“โจเมื่อยมั้ยอะ” ผมขยับหน้าออกจากบ่ามันแล้วหันมาเผชิญหน้าถามมัน แม้ว่าตอนนี้ผมจะยังปวดหัวอยู่ และน้ำตายังไหลบ้างเล็กน้อย
“ช่างมันเหอะ แล้วนี่ดีขึ้นจริงๆนะ” มันถามเสียงอ่อนโยนมือก็เช็ดน้ำตาที่เปื้อนตรงแก้มของผมออก ผมพยักหน้าบอกเบาๆ แล้วขยับตัวออกจากตักมัน แต่มันรั้งเอวผมไว้
“นัทร้องไห้ทีไรพี่ใจหายทุกที พี่ไม่เคยชินเลยรู้มั้ย? อย่าร้องไห้บ่อยๆ..นะ..” มันบอกเสียงเศร้า ผมได้แต่พยักหน้าบอก แล้วเมื่อหันไปก็เห็นว่าพี่ช้างยืนหน้านิ่งมองมาทางผมกับไอ้โจ ผมรีบเช็ดน้ำตาออกจากใบหน้าแล้วหันมามองไอ้โจ ไอ้โจหันไปมองทางพี่ช้างแล้วหันมามองผม
“มันมายืนอยู่ตั้งนานแล้ว ไอ้ลูกหมามัวแต่ร้องไห้ไม่รู้ตัวเล้ยยย...ไปนอนพักผ่อนไป ขอไปไล่ไอ้ช้างให้มันกลับไปก่อน เดี๋ยวมานอนเป็นเพื่อน” ไอ้โจบอก ผมจึงพยักหน้าเงียบๆ แล้วไปนอนโดยมีไอ้โจห่มผ้าให้
“หายไวๆนะน้องนัท” พี่ช้างเดินมาบอกข้างๆเตียง
“ครับ” ผมบอก พี่ช้างกำลังจะอ้าปากพูดอะไรอีก แต่โดนไอ้โจดึงออกไปซะก่อน
ผมทิ้งตัวลงนอนหวังจะให้หลับ แต่ไมเกรนทำให้ผมปวดหัวจนไม่สามารถจะหลับได้ ผมจึงได้แต่นอนรอให้อาการปวดหัวหายไป ตอนนั้นผมได้ยินเสียงกุกกัก คาดว่าพี่ช้างคงได้ออกไปแล้ว ซักพักใหญ่ๆก็ได้กลิ่นสบู่ที่คุ้นเคยและเตียงที่ยวบลง ผมพลิกตัวแล้วคว้าเอาคนข้างๆมากอดไว้ทันที
“ดีขึ้นยัง” มันถามแล้วลูบหัวผมเบาๆ
“อือ แต่ยังปวดอยู่นิดๆอะ.... นอนไม่หลับ” ผมบอก
“ใจเย็นๆ เดี๋ยวก็หาย” ไอ้โจจูบหน้าผากและเปลือกตาของผม
“พี่ช้างกลับไปแล้วเหรอ” ผมถามมัน มันจ้องมาที่ผมนิ่งๆแบบที่ไม่รู้ว่าไอ้โจคิดอะไรอยู่
“อืม...มันฝากนมอัดเม็ดไว้ให้ด้วย” ไอ้โจบอกเสียงขุ่นๆ ผมไม่ได้โง่ถึงขนาดไม่รู้ว่ามันคิดอะไร..แต่ผมโง่เพราะไม่รู้ว่าต้องจัดการเรื่องนี้ยังไง
“เหรอ...เดี๋ยวเอาไปฝากเพื่อนที่ภาคดีกว่า ตอนนี้ไม่มีอารมณ์กินนมอัดเม็ดแล้วอะ” ผมบอก
“อืม...” มันขานรับนิ่งๆ ผมทำได้แค่กระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้น และซุกตัวสูดดมกลิ่นที่คุ้นเคย
“ต่อไป...ถ้าอยากได้อะไรบอกพี่คนเดียวนะ” จู่ๆไอ้โจก็พูดขึ้นมานิ่งๆ ผมเงยหน้ามองตามันก็เห็นว่ามันจ้องผมอยู่ ผมจึงพยักหน้าเงียบๆ
“โจ...”
“หืม”
“พะ..พี่โจ ขอบคุณ” ผมบอกเบาๆแล้วพลิกตัวหันหลังไปนอนกอดหมอนข้างแทน ไ้อ้โจรีบดีดตัวมานอนกอดผมไว้จากข้างหลังทันที
“เรียกแบบนี้บ่อยๆสิ....นี่ถ้าไม่ติดว่าไม่สบายนะ...” มันกระซิบบอกข้างๆหู แล้วรวบกอดผมแน่นขึ้นอีก
“พูดมาก! นอนได้แล้ว!” ผมบอกเสียงเข้ม
“หึหึ” ถึงแม้ผมไม่ได้มองหน้ามันอยู่ แต่ผมเดาได้เลยว่าหน้าตอนนี้มันเจ้าเล่ห์แค่ไหน
เรื่องโดย SweetSacrifice (ป้าปุ๋ย)
....................................................................
ขอบคุณน้องเกต ที่ตรวจคำผิดทุกตอน :m4:
-
^
^
ลงช้ามากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ขอบคุณน้องเกตตัวน้อยๆ และน้องก.ตัวเตี้ยๆ
ปล.มาบวกหน้านี้ให้ทั้งหน้า
-
นัท ก็เนอะไปให้ไอ้พี่ช้างซื้อมาฝากทำไม
ใครเป็นโจก็ต้องรู้สึกไม่ชอบเหมือนกันแหละ
มันเหมือนตัวเองยังบกพร่องเรื่องการดูแลเมีย
คนที่เป็นสามีเค้าจะภูมิใจในตัวเขาเองมาก ถ้าได้เป็นผู้ดูแล เป็นผู้ให้ เป็นที่พึ่งพิง
แก่เราทุกอย่าง ตั้งแต่เรื่องไม้จิ้มฟันยันเรือรบแหละ
นัทก็แค่รู้จักอ่อนรู้จักแข็งให้เหมาะแก่กาลก็พอ
-
นัทเป็นไมเกรนด้วยหรอ เป็นห่วงอ่ะ :sad4:
-
พี่ช้างคิดจะตีท้ายครัวเพื่อนจริงๆ ใช่ม่ะ
:z6: :z6:
ชอบเวลานัทกับโจดูแลกันและกัน
-
อั๊ย ตอนนี้หว๊านหวาน
-
ป้า มึงจะบ่นโล่ทำไมเนี๊ยะ
ไม่เห็นว่าโล่จะลงให้มึงช้าสักที
มันก็มีงานของมันบ้างเถอะ
คิคิ
ปล.ขอบคุณน้องเกตที่แก้คำผิดทุกตอน รักนะเด็กดีของเฮีย จุบุๆ
ขอบคุณน้องโก่และพี่แกมป์ที่เอาเรื่องมาลงให้
ว่าแต่ป้ากุ๋ย ที่ขอบคุณน้อง ก. น่ะ หมายถึง ผัวป้าคนนั้นใช่มะ
กร๊ากกกกก
:jul3:
-
ไอ้พี่ช้างเนี่ยแอบชอบเมียเพื่อนป่ะเนี่ย เป็นการแทงข้างหลังเพื่อนชัดๆ คบไม่ได้
หนูนัทก็นะใสซื่อเกิ๊นแต่คงรู้แล้วนะว่าพี่โจแกรักแกหวงของแกเนี่ย5555
ปล.โจตอนหน้าขอเคลียกับไอ้เพื่อนช้างด้วย :z6:
-
โอ้ยยยยยยยยยยยยยยเขิลตายค่ะ อิจฉาโจอ่ะ มีเด็กๆมาอ้อนด้วย >///<
-
นัทอ้อนโจเหมือนเด็กเลย อ้่อนบ่อยๆพูดกับโจเพราะๆแบบนี้ น่ารักดีอ่ะ
-
หวานกันจริงหวานกันจังนะเธออออ :-[ :-[
หวังว่าหลังจากนี้ พี่ช้างคงกลับคืนสู่ป่าตามเดิมนะคะ ถ้าจะให้ดี กรุณาลากชะนีตัวเก่ากลับป่าไปด้วยนะคะ o18
-
:impress2: น่าร๊าก....แต่....พี่ช้าง :m31:
-
:o8:
ตอนนี้น่ารักมากกกกเลยอ่ะ
นัทน่ารักมากก งอแง ขี้อ้อนน
พี่โจก็น่ารักอ่ะ เอาใจเก่งด้วย สุภาพขึ้นเยอะ
ชอบๆๆๆอ่ะ
อิพี่ช้างแกอย่ามาทำลายความน่ารักของชั้นนะ :angry2:
-
ตอนนี้โจนัทหวานว่ะ ตอนหน้ามาเคลียร์เรื่องพี่ช้างหน่อยดิ๊ มันยังงัยกันแน่
-
โจ ครับ คุณจะน่ารักไปใหน
-
โจ้จัดการคุณช้างขั้นเด็ดขาดไปเลย
ก็นะคุณช้างเค้าอยากปีนต้นงิ้วจังเลย
-
ไม่มีการตีท้ายครัวใดๆเกิดขึ้น 555
okๆ ก็ดี
-
สรุป อ่านมา 3 ตอนแล้ว
ก็ยังไม่รู้พี่ช้างมันคิดอะไรกันแน่ -*-
-
จะเกิดการตีท้ายครัวไมน่ะ ชอบจังที่โจดูเเลนัท
-
จัดการช้างโลดดดดดดดดดดดด ไม่งั้นเดี๋ยวถลำลึกนะจ๊ะ
ปล.แอบสงสารคนเป็นไมเกรนT^T
-
อ่านตอนนี้แล้วรู้สึกดี๊ดีอ่ะ พี่โจกับน้องนัทเค้ารักกันม๊ากมาก :o8:
เปิดเพลงไม่มีตรงกลางฟังไปด้วย เข้ากั้๊นเข้ากัน :-[
ข้ามคำว่าแฟนไปเป็นคุ่ชีวิตแล้วแหละ ยามเจ็บป่วยก็ดูแลกันดีขนาดนี้
เค้าก็เป็นไมเกรนเหมือนนัทเลย ทรมานจริงๆ แต่ไม่มีคนมาคอยกอดปลอบแบบนัทอ่ะ :monkeysad:
+1 ให้คุณโล่จัง คุณป้าปุ้ย แล้วก็คุณหวานเย็นด้วยค่า :กอด1:
-
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
เดาว่าถ้าอีกฝ่ายไม่ใช่ช้าง โจคงไม่นอยด์แบบนี้หรอก นัทรอบนี้ออกตัวได้น่าสงสารน่าแย่งโจมากอดปลอบมาก
-
นัทอ้อนได้น่ารักมากมาย โจก็เอาใจสุด
อิพี่ช้างเห็นเค้ารักกันขนาดนี้ ยังคิดจะ
ตีท้ายครัวอีกไหมนี้ ไม่ใช่เห็นนัทอ้อน
แล้วน่ารักหลงเพ้ออยากแย่งอีกล่ะ
-
น้องนัทจะน่ารักเกินไปแล้วนะ :m1:
อ้อนขนาดนั้นอย่าว่าแต่อิพี่โจเลย
คนอ่านก็รักแกจนจะบ้าตามอิพี่โจไปแล้วเนี่ย :m3:
-
ตาพี่ช้างนี่ยังไงเนี่ย
-
ไอ้พี่ช้างคิดอะไรอยู่
-
ชอบเวลานัทอ้อนโจ แล้วโจคอยดูแลใกล้ ๆ แบบนี้จัง ดูอบอุ่นดีอ่ะ :o8:
-
อ้อนน่าดู
-
+1 :L2: :L2:
-
อ่านทันจนได้ อิจฉาจังหวานกันซะ o13 :o8:
กลัวอีช้างมาตีท้ายครัวอะ
-
ชอบตอนนี้จังเลยค่ะ อบอุ่นดีจัง >///<
ขอบคุณค่า
-
ฮ่าๆ
โจขี้หวงนี่หว่า :laugh:
ชอบนัทเวลาไม่สบายอ่ะ
มันน่ารักน่าหยิกจริงๆนะ :man1:
-
:-[ :-[ :-[รักพี่โจที่สุดเลย
แต่ขี้หึงเหมือนกันนะเนี่ย :impress2:
-
:-[ น่าร๊ากกกก
-
โจน่ารักนะเนี่ย ห่วงใยดูแลนัทได้ดีจริงๆ
-
อิอิ ที่แท้มีน้องเกตคอยพรูฟให้นิเอง
น่ารักมาก o13
-
รอด้วยคนน่ะ สนุกมากเลยยย
-
อ่านตอนนี้ โจ อ่อนหวานจริง ๆ แม้จะไม่พอใจในบางเรื่อง หึ หึ หึ .....
+1 ให้คนละแต้ม แจกกันทั่วจริง ๆ คราวนี้ :z2:
-
มารอพี่โจกะน้องนัท :กอด1:
-
คุณสามีโจช่างเอาใจใส่คุณภรรยานัทดีจริง ๆ
-
:-[ :-[ :-[
โจน่ารัก
-
ดันทู้
:z2:
-
ทันแล้วน่ารักมากๆเลยเรื่องนี้
-
อั้ยยะ น้องนัท น่ารักมากกกกกกกกกกกกกกก
-
(34)
ไอ้นัทมันเป็นไมเกรน ดูดีไฮโซมีโรคประจำตัว
ไม่ใช่จะเป็นกันง่ายๆนะเว้ย ตาสีตาสาจะมีโอกาสได้เป็นเหรอวะ คิดดู ไม่มี๊
เวลาอาการกำเริบแต่ละที กูจะตายเอา
แม่งทรมานไปกับมัน
“สัดช้าง เมื่อไหร่มึงจะกลับ” กูเป็นคนโอบอ้อมอารี จิตใจดี ก็จริง
แต่เพื่อนเหี้ยแม่งมาขลุกอยู่ห้องกูทุกวันเลย
สันดาน หานั่นหานี่มาเล่นห้องกูกับเมียกูได้ทุกวัน
แม่ง แล้วเมียกูนะ สาระแนระริกระรี้ ดี๊ด๊าไปกับมัน สัดดอก
แล้วกูจะด่าก็ด่าไม่ได้เพราะแม่งพากันเนียน
คิดดูถ้ากูด่า กูจะเลวทันที กลายเป็นคนไร้เหตุผล หึงไม่เข้าเรื่องแม้กระทั่งกับเพื่อนตัวเอง
ไม่ใช่ว่า ไอ้ช้างมันทำตัวผิดปกติหรอก เป็นปกติที่เวลากูมีแฟน แม่งสาระแนตลอด
กับคนก่อนๆกูไม่ค่อยอะไรไง แต่กับไอ้นัทไม่ได้
กูหวง !!!
อยากจะตะโกนใส่หน้า ว่า เมียกู !!!
“ไม่รู้ มึงนี่อะไรวะ ไล่กูจัง มึงถามหลายรอบแล้วนะ เหี้ยโจ ตามีก็มองบ้าง กูเล่นต่อจิ๊กซอว์กันอยู่น่ะ”ปากมันบอกกู แต่ไม่ได้หันมาสนใจกูสักนิด เพราะมันกำลังเคร่งเครียดหาจิ๊กซอว์อยู่ โดยมีเมียกูนั่งหน้านิ่งพอกันช่วยกันต่อจิ๊กซอว์
“ขนาดกูถามหลายรอบยังไม่สำนึกนะมึง”กูบ่นมัน
“เออนะ กูไม่ได้อยู่ไทยนานหรอกเดี๋ยวแม่งกลับแล้ว”
“ถ้ามีเวลาไม่นาน ไมมึงไม่ไปเที่ยวกับบรรดากิ๊กมึงล่ะ จะมาขลุกอยู่กับกูทำไม”
“เบื่อว่ะ ขี้เกียจด้วย มาเล่นกับมึงนี่แหละสนุกดี”
“สัด วันๆมาแม่งไม่เห็นจะทำเหี้ยไร สนุกส้นตีนเลยมั้ง ”
“มึงฮอร์โมนเปลี่ยนรึไงวะ แม่งด่ากูจัง กูบอกสนุกก็สนุกสิวะ เล่นเกมส์ หาหนังมาดู นอนอ่านการ์ตูน เนาะนัทเนาะ” ไอ้เหี้ยช้างหันไปหาตัวช่วย ขอความเห็นจากเมียกู ไอ้นัทมันเงยหน้ามองกูทีมองไอ้ช้างที แล้วยิ้มแหยๆ
“โจ หิวแล้วอะ” พอเข้าตัว เมียกูแม่งเปลี่ยนเรื่อง
“เมียจ๋าจะกินอะไร” ขอหวานเอาใจเมียนิดนึง
“กูอยากกินข้าวผัด”ไอ้เหี้ยช้างรีบบอก
“มึงเป็นเมียกูเหรอ กูถามเมียกู”กูเลิกคิ้วหันไปมองหน้าไอ้ช้าง
“สัด”มันด่ากูแต่แม่งอมยิ้ม แล้วหัวเราะ หึหึ ในคอ แม่งกวนตีน ไอ้เหี้ยอารมณ์ไหนของมึง
“โจ นัทอยากกินส้มตำ ไก่ย่างร้านป้าแจ๋วน่ะ”เมียกูหันมาตอบมองตากูปริบๆ ไม่ได้สนใจบรรยากาศมาคุระหว่างผัวกับเพื่อนผัวเลยสักนิด
“เหี้ยช้าง มึงได้ยินแล้วใช่มั้ย มึงไปซื้อมา ไปซื้อส้มตำไก่ย่างมาให้กูกับเมีย แวะเซเว่นซื้อน้ำกับขนมมาด้วย ส่วนข้าวผัดมึงน่ะ ข้างร้านป้าแจ๋วมีร้านอาหารตามสั่ง ” เห็นกูแคร์เมีย แต่กูก็ใส่ใจเพื่อนอยู่นะโว้ย
“แดดร้อนว่ะ”ไอ้ช้างมันมองออกไปนอกหน้าต่างแล้วหันมามองหน้ากู
สันดาน ไม่ต้องมาตาละห้อย มึงมีรถขับ กูไม่ได้บังคับให้มึงเดินแบกครวยตากแดดไป
“อย่ามาเรื่องมากนะไอ้สัด จะไป ไม่ไป”
“เออไปก็ได้วะ บริการเพื่อนดีมากเลยมึง” มันตอบออกมาอย่างจำใจแถมประชดกูด้วย
“เรื่องของกู”กูตอบหน้าตาเฉย แบบไม่แคร์ กระตุกยิ้มกวนตีนให้มัน
“แล้วร้านป้าแจ๋วมันอยู่ตรงไหนวะ ให้นัทไปเป็นเพื่อนกู”มันยังพูดไม่จบดี แต่กูแทรกขึ้นมาก่อน
“ไม่ กูไม่ให้มันไป ร้านอยู่แถวหลังมอ มึงขับรถไปแถวนั้น เดี๋ยวเห็นป้าย แม่งตัวเป้ง”
“ขี้หวงเอ้ย”ไอ้ช้างมันเหน็บกู แล้วเดินไปหยิบกุญแจรถกับกระเป๋าเงินกู ไมมึงไม่หยิบกระเป๋าเงินตัวเองวะ
“เออ เรื่องของกู แล้วนั่นกระเป๋าตังค์กู ”กูนั่งกระดิกเท้า พยักเพยิดหน้าไปที่กระเป๋าเงินกู ในมือมัน
“ก็ใช่ไง กูยอมร้อนแล้ว มึงต้องออกเงิน” มันตอบแล้วยิ้มมุมปากนิดๆ อย่ามาเจ้าเล่ห์กับกู คิดเหรอว่าจะชนะ แหม ยิ้มมุมปาก ไอ้เหี้ย คงคิดว่าหล่อมั้งนั้น เหอะ กูสู้กูไม่ได้หรอก หึหึหึ
“งั้นมึงเสียค่าที่มาเล่นมาขลุกอยู่ห้องกูด้วยนะไอ้เหี้ย” อย่าคิดว่าเรื่องแค่นี้จะทำเป็นถือไพ่เหนือกูได้
“หิวแล้ว จะเถียงกันอีกนานมั้ย ”ไอ้นัทมันทำตาขวางมองพวกกู หึหึหึ เมียกูทำตัวเป็นระฆังหมดยก
“ครับ เดี๋ยวพี่ช้างจะรีบไปรีบกลับนะครับน้องนัท รอพี่นิดนึง”มันไม่บอกเปล่า มันขยิบตาให้เมียกูด้วยก่อนที่จะเดินออกจากห้องไปพร้อมกระเป๋าเงินของกู ครวย เนียนนะไอ้เหี้ยช้าง
ไอ้ช้างมันมาขลุกอยู่กับกูจริงนะ แม้ว่ามันจะไม่ได้นอนค้าง ไปเช้าเย็นกลับ มันไม่ขลุกอยู่ห้องกู มันก็ไปเรียนกับกู เกาะกูเป็นปลิง ช่างแม่ง กูไม่สนใจ การที่กูจะสวีทกับเมียต่อหน้าเพื่อนกูไม่อายอยู่แล้ว แต่กูรำคาญนิดหน่อยตรงมันดึงความสนใจเมียกูไป ก็ยังดีที่ความสนใจของไอ้นัทมันไปอยู่ที่เกมส์ต่างๆที่ไอ้ช้างมันสรรหามาเล่น ไม่ได้ไปจิ๊จ๊ะ จ๊ะจ๋ากัน ไม่งั้นกูกระทืบจมดินแม่งทั้งคู่
“โจมึงดูเพื่อนมึง นิสัยว่ะ” ไอ้นัทรีบลุกมาเกาะแขนฟ้องพอเห็นหน้ากูออกจากห้องน้ำมา
“โจมึงดูเมียมึง นิสัยว่ะ”เหี้ยช้างพอกันมาเกาะแขนกูอีกข้าง
“พี่ช้างไม่ต้องมาเลียนแบบคำพูดนัทเลย”ไอ้นัทมือเกาะแขนกูข้างนึง แต่อีกข้างชี้หน้าขู่ไอ้ช้าง
“พี่เลียนแบบคำพูดน้องนัทตรงไหนครับ”สัดช้างไม่สนใจเกาะแขนกู แต่ยืนหน้าออกมาเถียงแถมลอยหน้าลอยตากวนตีนได้อีก
“ฮึ่ย พี่เล่นขี้โกง เพื่อนมึงโกงกูอะโจ”นั้นพอทำไรไอ้ช้างไม่ได้ เมียกูเริ่มเขย่าแขนกู มองไอ้ช้างอย่างขัดใจ
“นัทนั่นแหละแพ้แล้วพาล พี่ชนะด้วยความสามารถล้วนๆ”ไอ้ช้างไม่ยอมพอกัน
“พอๆ เลิกเถียงกันได้แระพวกมึงน่ะ”กูรำคาญสะบัดแขนหลุดจากมันทั้งคู่แล้วเดินไปหยิบหนังสือการ์ตูนเตรียมนอนอ่าน
“ก็ไอ้พี่ช้างอะ” / “ก็เมียมึงอะ” มันสองคนพูดแทบจะพร้อมกัน แต่กูไม่สนใจนั่งลงบนเตียง ก่อนที่จะให้ไปบอกพวกมันอย่างรำคาญ
“กูบอกให้พอไง ยิ่งพวกมึงเถียงกันกูยิ่งรู้สึก”
“รู้สึกอะไร”นัทมันถามอย่างสงสัย
“เหมือนกูมีเมียสองคน”กูยังพูดไม่จบดีไอ้นัทมันตรงรี่มาบิดหูกู “โอ้ยยยยยย ไอ้นัทเบาๆหูกูจะขาด”มันเอามือมาหยิกแล้วดึงหูกูลง จนกูต้องก้มตาม
“ตีมันให้ตายเลยครับน้องนัท กล้าคิดจะอัดตูดกู เจ็บมือมั้ยครับน้องนัท เดี๋ยวพี่ช้างไปเอาไม้กวาดมาให้ ฟาดที่หัวเลยนะครับ ”มันพูดจบแล้วเดินไปหยิบไม้กวาดที่ระเบียง
สัด เข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ย เมื่อกี้แม่งยังเถียงกันฉอดๆ
“ไอ้เหี้ยช้าง ไอ้เพื่อนสาระเลว โอ๊ยๆๆๆๆ พอไอ้นัท”เจ็บสัด แม่งจะดึงให้หูกูขาดติดมือเลยมั้ย สันดาน
“กล้าคิดจะมีเมียหลายคนเหรอไอ้สัด กล้ามากนะพูดต่อหน้ากู ได้เลือดแน่ไอ้เหี้ย”ปากก็พูดมือดึงหูกูข้างหนึ่ง ส่วนอีกข้างตบหัวกูแบบ non stop
“โอ้ยๆ ไอ้นัท พอ!!!”กูตอกคอกอย่างเหลืออด ไอ้นัทหยุดตีกู อึ้งๆที่กูตะคอกใส่ ส่วนไอ้ช้างที่ถือไม้กวาดกำลังจะยื่นให้ไอ้นัท มันก็ชะงักอึ้งพอกัน กูหลุดออกมายืนมองหน้าพวกมัน กูเจ็บเป็นนะโว้ย
“มึงฟังดีๆนะ กูบอกว่าเหมือนมีเมียสองคน กูไม่ได้บอกว่ากูมี หรือกูอยากมี สัดซัดกูไม่ยั้งเลย แม่งกูเป็นผัวมึงนะไม่ใช่กระสอบทราย”
“อ่า โทษที ก็กูโมโห ได้ยินคำว่าเมียสองคนแล้วฟิวส์ขาด มึงแหละผิดพูดทำไมวะ”ไอ้นัทยิ้มเจื่อนๆ หัวเราะแหะๆ
“เออๆ อะไรแม่งกูก็ผิดตลอดแหละ สัดหมา”น้อยใจแม่ง อะไรๆก็ว่าแต่กูเลว กูผิด
“ขี้งอนว่ะ”ไอ้ช้างมันพูดขำๆ แล้วเดินเอาไม้กวาดไปเก็บที่เดิม เหอะ มึงก็พูดได้ แม่งไม่โดนตีแบบกูนี่หว่า
“สัด”กูหันไปด่ามันเต็มๆ
“โจไปดูหนังกัน เรื่อง…..เข้าแล้ว กูอยากดู”ไอ้นัทพยายามอ้อน มันรู้ว่าหนังเรื่องนี้กูอยากดู กูเคยพูดตอนเห็นตัวอย่างหนัง
“……”กูไม่ตอบแต่นั่งหน้างอ กูก็งอนเป็นนะเว้ย
“พี่ก็อยากดู ดูตัวอย่างหนังแล้วน่าดูมาก นัองนัทแต่งตัวเลยครับ ถ้าไอ้โจไม่ไปเดี๋ยวพี่พาไปครับ”ไอ้ช้างเพื่อนเนรคุณ สาระแนแม่งทุกรายการ ระยำ
“โจ ไปนะ นะๆ นัทอยากดูกับโจด้วยอะเรื่องนี้ นะๆ”มันเขย่าแขนกูอ้อนๆ กูเหลือบตามองมันนิดนึง แม่งพยายามยิ้มหวานสุดชีวิตให้กูเลยมั้งนั้น เฮ้อ ยอมก็ได้วะ
“เออๆ ไปแต่งตัวไป ”ไอ้นัทปล่อยแขนกูทันทีวิ่งไปเอาเสื้อผ้าในตู้เข้าห้องน้ำไปเปลี่ยนอย่างเร็ว
“เมียมึงน่ารักดีว่ะ”ไอ้ช้างมองตามหลังเมียกู แล้วยิ้มกว้าง สัด มองเมียกูแบบนั้น เดี๋ยวเอานิ้วโป้งตีนทิ่มลูกตาซะดีมั้ย ไอ้เหี้ย
“หัวครวย ” กูด่าพร้อมกับตบหัวมันไปทีอย่างหมั่นไส้
“ไอ้เหี้ยโจ กูแค่ชม หวงเวอร์”มันจับหัวตรงที่โดนกูตบแล้วหันหน้ามามองกูอย่างเคืองๆ
“เมียมึง มึงไม่หวงรึไง สันดาน”
“ไม่ว่ะ เพราะแม่งยังไม่มี”
“จะมีไม่มีก็เรื่องของมึง แต่อย่ายุ่งกับเมียกู”
“เป็นเอามากนะมึง กับเพื่อนกับฝูงก็ไม่มีเว้น”
“เว้นส้นตีนไงไอ้สัด เมียบ้านมึงเป็นของสาธารณะเหรอวะ ถ้ามึงมีเมียมึงเอามาให้เพื่อนลงแขกเลยมั้ยไอ้เหี้ยช้าง”
“ความคิดดีว่ะแม่ง” นั่นๆกูประชดแม่งเสือกเห็นดีเห็นงามไปด้วย เรื่องเหี้ยๆนี่ชอบนักนะ
“สัดหมา มึงเอาไว้ใช้กับเมียมึงเถอะ ระยำ”กูตบหัวมันอีกรอบ เพื่อเรื่องจัญไรๆจะหลุดออกจากหัวมันบ้าง กูหวังดี ฮ่าๆ
“นี่มึงโมโหด่ากูอะไรมากมายวะ กูแค่ล้อเล่น”
“เหี้ย เมียกูไม่ใช่ของเล่น”กูตบหัวมันอีกครั้งข้อหาลามปามเมียกู
“ถ้าไม่เล่นนี่ได้ใช่มั้ยวะ”นั่นยังหันมาถามอย่างกวนตีน
“ไม่ได้!!! นี่มึงอ้อนแดกตีนกูใช่มั้ย เหี้ยช้าง ” มันไม่ตอบแต่มันส่ายหัวอมยิ้มไปมาเหมือนระอากูมากมาย
ไม่นานไอ้นัทก็ออกจากห้องน้ำ แล้วเราสามคนก็ไปดูหนัง โดยมีกูนั่งกลาง กูไม่ให้มันนั่งใกล้เมียกูหรอก แม่งไว้ใจไม่ได้ ไอ้เพื่อนเหี้ย
เรื่องโดย หวานเย็น
....................................................................
-
พี่โจหวงน้องนัทได้น่ารักดี ว่าแต่พี่ช้างนี่แปลกๆนะ มาดีรึมาร้ายนี่มาเนียนตีซี้กับนัทอยู่ได้
-
พี่โจ หวงน้องนัท ถูกละ เมียใครใครก็หวง
แต่พี่ช้างมันท่าทางกวนทีนเนาะ :z6:
รู้ว่าหวง ก็แกล้งอยู่นั่น
-
:กอด1:
อิพี่ช้างกวนตีนนนนน
นัทน่ารักกก
พี่โจเท่ห์โค๊ดดดด
-
ช้างนี่โคดจะก่อกวนเลยอ่ะ
เป็นใครก็อารมณ์เสียเนอะ
ไม่ได้สวีทหวานแหว๋วเท่าที่ควรเลย ฮาาา
-
ตกลงช้างนี่มาแนวไหน ติดเพื่อนอยากมาหาเพื่อน
หรือจะมาติดเมียเพื่อน โจ ก็อย่าหึงมาก นัทยังไม่ได้
ทำไรผิดเลยนะ ก็เพื่อนผัวก็ต้องต้อนรับดิ นัทเป็นคนดี
-
ช้างนี่บังไงเนี่ย ตามติดเมียเพื่อน
สะใจที่โดนโจด่าไปบ้างตบหัวไปบ้าง555
:laugh:
-
:m16: :m16: :m16: :m16: :m16: :m16: :m16:
-
ช้างนี่จะแกล้งโจหรือยังไงอะ ชักจะงง
แต่โจกะนัทน่าร๊ากกก :-[
-
o13 o13 o13 o13 o13
-
คิดเล่นๆ นะ ช้างชอบโจปะ เลยลองใจนัท ดูว่าคู่นี้จะรักกันจริงไหมอะไรประมาณนี้
-
งานนี้ตบหัวกันระเบิด
-
ช้างแปลกจริงๆเนาะ ไม่รู้ติดใคร ชอบใคร นัทหรือโจ
-
พอกันแต่ละคน *ส่ายหัวอย่างระอาใจ*
-
ไม่ทำรัยกันแล้วครับ
ดุหนังสบายใจกว่าเยอะ
ว่าแต่โจจะดูด้วยความสนุกรึป่าว
หรือว่าด้วยด้วยความระแวง
-
เฮียโจเกรียนได้โล่ o13
พี่ช้างต้องการอะไรหน้อ อยากรู้งุงิ :really2:
-
เหมือนช้างจะชอบโจนะ - - อย่านะ
-
พี่ช้างแปลกๆนะ คิดอะไรกับโจไหมเนี่ย :serius2:
-
พี่ช้างแค่แกล้งเพื่อนเฉยๆ ไม่ได้คิดอะไรกับพี่โจหรือนัทช่ายป่ะ
:L2:
-
หรือเราจะเข้าใจผิด ที่จริงพี่ช้างไม่ได้ชอบนัท
แต่จริงๆแอบรักโจกันแน่หว่า
-
:กอด1:
-
ขี้หวงเมียจริง
-
พี่โจ น่ารักอ่ะ ชอบๆๆอยากให้มีคนมาหวงอย่างงี้บ้างอ่า
แต่ขอร้อง อย่ามาม่านะ
-
พี่ช้างน่าสงสัยมากอ่ะ
-
พี่ช้างกวงตีงมากก
น้องนัทน่าร๊ากก กสงสัยจะจริง ไมเกรนมันต้องโรคคนรวย ๕๕ ตาสีตาสาเป็นไม่ได้!
พี่โจกลัวเมียของแท้ ๕๕
-
จับไอ้พี่ช้างตอนไปเลย สิ้นเรื่องสิ้นราว ฮ่าาาา
-
ตอนใหม่มีเฉลยคะ เรื่องพี่ช้าง
อยู่ที่ว่าโลโล่จะว่างมาลงมั้ย
อยากให้มันรับรู้ก็กรี้ดดังๆคะ
กรี้ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
คนเขียนเสียใจมาก เดากันไม่ถูกซักคน
เดาไปในทางเดียวกันด้วย ลอกกันมาใช่มะ! สารภาพมานะ
เดี๋ยวตีนะๆ
กรี้ดดดดดดดดดดดด
-
ป้าคนเขียนกำลังคลุ้มคลั่งเพราะกินน้ำตาลเยอะ :laugh:
:จุ๊บๆ:
-
น่าจะมีสาเหตุอื่นด้วยนะเกต ฮ่าๆ
-
มาลงซักทีสิ
เข้าใจอารมณ์คนกำลังค้างนิยายกันมั่งสิ
กรี้ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
ตอนใหม่มีเฉลยคะ เรื่องพี่ช้าง
อยู่ที่ว่าโลโล่จะว่างมาลงมั้ย
อยากให้มันรับรู้ก็กรี้ดดังๆคะ
กรี้ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
คนเขียนเสียใจมาก เดากันไม่ถูกซักคน
เดาไปในทางเดียวกันด้วย ลอกกันมาใช่มะ! สารภาพมานะ
เดี๋ยวตีนะๆ
กรี้ดดดดดดดดดดดด
ช้างชอบโจ!!!!!!!!!!!!!!
(รึเปล่า?) น่าจะอยาก 3P มากกว่ามั้ง??
-
โจคับ ทำดีแล้วคับ
อย่าไว้ใจทางอย่าวางใจเพื่อน
เด๋วโดนตีท้ายครัวเอาง่ายๆ แบบไม่รู้ตัวนะคับ
o13 o13 o13
-
แหม๋ๆๆเฮียโจขาาา ก็เมียเฮียน่ารักอ่ะต้องทำใจซะบ้างนะเฮียนะ :m18:
:pig4: :3123:
-
หนุกเว่อร์ :laugh:
-
สรุปว่า.........ไอ้ช้างมันจะมาเอา เมียเขา.....หรือมาเอาผัวเขากันแน่ :confuse:
-
:m16:c]แล้วช้างไปวุ่นวายอะไรกะเขาละนั้น หรือว่า ชอบโจ??
-
อ่านตอนนี้แล้วโมโหว่ะ :m31: :m16: :m31: :fire:
มาลงต่อด่วนๆนะ โล่ที่รัก o18
-
ตกลงพี่ช้างแกนี่แกล้ง หรือจริงกันแน่เนี่ย :really2:
-
ตามอ่านจนทัน เรื่องสนุกมากเลย
หยุดอ่านไม่ได้ต้องอ่านอย่างต่อเนื่อง
รอตอนต่อไปว่าจะเอาไงกันแน่
-
มาร่วมกดดัน โล่อีกคน 555.....
+1 ให้ทั้งสามคนละแต้ม พร้อมกันเลย :z2:
-
เหอๆ อ่านเม้นท์แต่ละคนแล้วจี๊ด อย่าเป็นอย่างนั้นสิ :z3:
ถึงพี่ช้างจะชอบโจจิงหรือไม่ ยังไงก็ต้องรักนัทคนเดียวน้าพี่โจววววววว :o8:
คำพูดทีเล่นทีจริงของพี่ช้างนี่น่าคิดมากจริงๆ แต่ความจริงอาจไม่มีอะไรก็ได้ :เฮ้อ:
-
พี่ช้างเเปลกๆ ว่ะชอบโจ้หรือชอบนัท
-
เหมือนพี่ช้างมาแกล้งโจกับนัทเล่นเลย
เห็นท่าทางกำลังสนุก :t2:
-
อืมมม พี่ช้างน่าสงสัยนะ..
สงสัยจะชอบโจ.. o22
-
:L1: :L1: :L1: :L1: :L1:
-
พี่ช้าง มาอีกทีขอให้เคลียร์เลยนะ แหม่ง ๆ ว่ะ
-
พี่ช้างนี้แรงจริง ๆ เลย จะหลอกแดกเมียเพื่อนชิมิเนี่ย
-
:เฮ้อ: เซ็งกับไอ้พี่ช้างแล้วนะ เมื่อไหร่เรื่องมันจะเดินไปมากกว่านี้ครับ :z10: :z10:
-
^
^
เรื่องมันเดินนะ แต่คนลงอู้
กรี้ดใส่มันเลยๆ
-
ของมันมีปม......
SPACIAL TUM-CHOT 1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24223.msg1487788#msg1487788)
SPECIAL TUM-CHOT 2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24223.msg1489176#msg1489176)
SPACIAL TUM-CHOT 3 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24223.msg1522993#msg1522993)
(35)
หลังจากที่ดูหนังกันเสร็จ ผมก็หันไปตกลงกับพี่ช้างว่าจะกินเซ็นกัน พี่แกก็ตกลงอย่างว่าง่าย ผมยอมรับนะว่าแรกๆที่พี่ช้างเข้ามาในชีวิตของผมกับไอ้โจผมอดจะรู้สึกแปลกๆไม่ได้ แต่หลังๆมานี่ผมรู้สึกว่าพี่แกก็ตลกดีเหมือนกัน บางครั้งก็เป็นที่ปรึกษาได้ในบางเรื่อง บางครั้งพี่ช้างก็ดูเป็นผู้ใหญ่ขึ้นมาดื้อๆ จากที่เล่นๆกันอยู่ผมต้องนิ่งตามพี่ช้างไปด้วยเลย... สรุปโดยรวมๆว่าไม่รู้ว่าแกเป็นประเภทไหนกันแน่ แต่ที่แน่ๆอยู่กับแกก็สบายใจดี
“พี่อาร์ทนี่เป็นไรวะ วันนี้โทรมาชวนกูไปโพไซดอนสองรอบละ” พี่ช้างบอกไอ้โจ
“สงสัยเลิกกับแฟน” ไอ้โ้จบอกไม่ใส่ใจ มันตั้งหน้าตั้งตากินเหมือนพรุ่งนี้จะไม่มีกิน
“พี่ช้างๆ โพไซดอนคือไรอะ” ผมถาม แต่พี่ช้างแสยะยิ้มแล้วยักคิ้วกวนๆให้ผม ผมเห็นแล้วหงุดหงิดทุกที
“โจจจจ” ผมเรียกไอ้โจเสียงยาน
“ไม่ใช่เรื่องของเด็ก” มันตอบกวนๆ ผมเลยได้แต่ถอนหายใจ เออแม่ง!กูผิดเอง ไอ้พวกแก่!
“มีฟึดฟัดๆ” พี่ช้างแซวผม แต่ผมทำเป็นไม่สนใจ เก๊กหน้านิ่งยกชาเขียวขึ้นมาซด...ไม่ต้องมาแซวเลย แม่ม!
“งอนด้วยๆ ไม่ตอบๆ” พี่ช้างยังแซวไม่เลิก ผมนี่จะหลุดขำละ
“ไรพี่ช้าง เงียบซักทีดิ เล่นอยู่ได้” ผมเหวใส่
“ว่ะ! ดุด้วยเว้ย” ยัง อีพี่ช้างยังไม่หยุด
“ไอ้ช้าง มึงก็ไปแกล้งมัน พอๆ” ไอ้โจห้ามศึก แต่แหม่งๆนะ
“มึงก็ด้วยไม่ใช่เหรอ ที่แกล้งกูน่ะ” ผมเปลี่ยนเป้าหมาย
“เอ้าเวร...เข้าตัวกูอีก กินเงียบๆเหมือนเดิมดีกว่า”
“เออ กินไปเลย ไม่ต้องสนใจกูเลย” ผมงอนแม่ง
“อ้าว ก็กินอยู่นี่ไง” มันบอก...ไอ้เวรนี่กวนตีน
“พี่ช้าง เพื่อนพี่กวนตีนอีกละ” แม่งไม่มีใครเข้าข้าง กูวกกลับไปให้พี่ช้างช่วยก่อนได้วะ เดี๋ยวค่อยไปโกรธมันต่อ
“เลิกเลยๆ” พี่ช้างชูนิ้วแบบคาราบาวเชียร์
“อ้าวไอ้สัดนี่ / ไมพูดหมาๆงี้อะพี่” ผมกับไอ้โจพูดพร้อมกัน ถึงจะคนละประโยคแต่เอาเป็นว่าใจความคล้ายกัน...สรุปง่ายๆว่าแฟนกันมักจะคล้ายกันนั่นแหละ
“กูโดนอีก” พี่ช้างทำหน้าเศร้า ผมกับไอ้โจเลยหัวเราะออกมาพร้อมกัน
“เฮ้ยๆ นั่นพี่ชดนี่ไอ้โจ” ผมสะกิดให้มันดูพี่ชดที่เดินมึนๆอยู่คนเดียวพร้อมกับถุงร้านการ์ตูนที่ผมก็ซื้อร้านนั้นประจำ
“โทรให้พี่ชดมากินด้วยกันเร็ว โจๆ” ผมหันไปบอกอย่างอารมณ์ดี ไอ้โจมองหน้ากับพี่ช้างเครียดๆ พี่ช้างก็พยักหน้าให้นิ่งๆ มันถึงยอมควักโทรศัพท์โทรหาพี่ชด ผมว่ามันตงิดๆยังไงไม่รู้ ตั้งแต่ตอนไปกินข้าวด้วยกัน พี่อาร์ทกับพี่ช้างก็มีทีท่าแปลกๆตอนพูดถึงพี่ชด แต่ผมไม่กล้าถามตอนนี้ ไว้ตอนไหนที่ไอ้โจเคลิ้มๆผมค่อยหลอกถามมันดีกว่า...
“พี่ชดนั่งก่อนๆ” ผมบอกพี่ชดที่เดินมาที่โต๊ะเรา ซึ่งที่ว่างคือที่ข้างๆพี่ช้าง พี่ชดยิ้มให้พี่ช้างแล้วนั่งลงข้างๆ ส่วนพี่ช้างเก๊กหล่อหน้านิ่ง (มาดเดียวกับพี่นายแบบช้างไลท์เลยเว้ย หล่อสาดดดด)
“พี่ช้างกลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่อะ” พี่ชดถามนิ่งๆเนิบๆสไตล์พี่ชด
“สักพักแล้ว ชดเป็นไงบ้าง” พี่ช้างมาดหล่อนิ่งๆถาม
“ก็ดี” พี่ชดตอบแล้วก็สนใจอาหารต่อ บรรยากาศบนโต๊ะตอนนี้ดูเงียบๆ จะมีก็แค่ผมกับไอ้โจที่แกล้งกันบ้าง หรือแซวกันเสียงเบาๆสองคนบ้าง
“เดี๋ยวพี่ชดจะไปไหนต่อป่าว” ผมถามหลังจากที่เช็คบิลเสร็จ
“กะว่าจะแวะซื้อหนมปังไปฝากตั้มอะ เพิ่งนึกขึ้นได้ว่าล็อคห้องไว้จากข้างนอก ป่านนี้มันคงหิวแล้วอะ” พี่ชดยังคงเป็นพี่ชดที่มึนเสมอต้นเสมอปลาย
“แล้วมึงจะยืนอยู่ทำไมไอ้ห่า รีบไปเลยไป เดี๋ยวเพื่อนกูตายกันพอดี” ไอ้โจไล่ พี่ชดได้แต่เกาท้ายทอยเขินๆแล้วก็วิ่งออกไปเลย ผมกับไอ้โจมองหน้ากันแล้วก็ขำออกมาเพราะต่างก็นึกถึงตอนที่ผมขังมันไว้ที่ห้องมั้ง แล้วก็ขำพี่ชดด้วย แต่ยังขำกันไม่ทันเสร็จพี่ชดก็มาหยุดยืนอยู่ใกล้ๆเราอีกครั้ง
“โจ เมื่อกี้ช่วยจ่ายค่าอาหารไป แล้วก็ลืมไปว่าไม่ได้เอาเอทีเอ็มมาอะ ตังไม่พอกลับอะ” พี่ชดบอก ผม ไอ้โจ รวมทั้งพี่ช้างขำออกมาพร้อมกัน พี่ช้างควักกระเป๋าออกมาอย่างรวดเร็วแล้วก็ส่งแบงค์ห้าร้อยให้พี่ชดไป
“เดี๋ยวผมฝากโจไปคืนนะพี่ช้าง” พี่ชดบอก
“ไม่ต้องหรอก เอาไปเหอะ เมื่อกี้ค่าข้าวพี่ก็ไม่ได้เลี้ยง เพราะชดดื้อจะจ่ายให้ได้ พี่ไม่กลับมาตั้งนานแล้ว ยังไม่เคยเลี้ยงชดเลย” พี่ช้างบอกมาดนิ่ง (หล่ออีกแล้ว)
“ตั้งห้าร้อยอะพี่ช้างมันเยอะไป งั้นเดี๋ยวผมเอาแค่สองร้อยได้ปะ เดี๋ยวทอนให้”
“ทอนไง ไหนบอกตังหมด” พี่ช้างยิ้มให้
“จริงด้วย ลืมเลย งั้นไว้เจอกันผมจะพาพี่ช้างไปเลี้ยงข้าวนะ” พี่ชดบอก
“เออได้ ไปเหอะๆเดี๋ยวไอ้ตั้มหิวตายคาห้อง” พี่ช้างไล่ แต่ดูแล้วอบอุ่นมากกว่า ผมเห็นแล้วก็อดจะยิ้มไม่ได้
หลังจากที่พี่ชดกลับไป พี่ช้างที่แสนทะเล้นก่อนหน้านี้ก็เปลี่ยนไปเลย ผมกับไอ้โจเดินคุยกันสองคน ส่วนพี่ช้างก็เดินตามหลังมานิ่งๆ หลายครั้งที่ผมพยายามหันไปชวนคุยด้วย แต่ดูพี่ช้างจะไม่สนใจเท่าไหร่ สุดท้ายไอ้โจก็บอกกับผมว่าปล่อยมันไปเหอะ.. ผมถึงยอมให้พี่ช้างเดินเหงาๆไปคนเดียว
“โจ พี่ช้างเป็นไรอะ” ผมถามหลังจากที่เราถึงห้องแล้ว และพี่ช้างก็กลับออกไปแล้ว
“ไม่มีไรหรอก” มันตอบปัดๆ
“อะ ตอบแบบนี้แปลว่ามี” ผมสรุปดื้อๆ ไอ้โจยิ้มกริ่ม แม่มกวนจริงๆ ผมเลยตีมันไปทีนึง มันก็ยิ้มอีก ผมเลยตีไปอีกที
“ไรอะโจจจจจจจจจจจจจจ เดี๋ยวคืนนี้นอนไม่หลับ” ผมเข้าไปคลอเคลียมัน
“เรื่องส่วนตัวมัน ไม่อยากรื้อฟื้นด้วย” มันบอกนิ่งๆ
“เค้าซัมติงกับพี่ชดเหรอ” ผมถามขึ้นมาดื้อๆ
“ซัมติงอะไร ไม่มี” มันบอกแล้วเดินหนีเข้าห้องน้ำไป
ตืด ตืด ตืดดดดดดดดดดด ผมมองหาโทรศัพท์ที่คาดว่าน่าจะเป็นของไอ้โจ เพราะของผมเปิดเสียงไว้
“ครับ” ผมรับสายเบอร์ที่ไม่ได้เซพไว้
“พี่โจปะคะ” เสียงใสๆถาม
“ไม่ใช่ครับ พี่โจอาบน้ำอยู่ มีไรปะครับเดี๋ยวผมบอกให้” ผมถามสุภาพ ในใจนี่อยากรู้เหลือเกินว่าใคร
“อ่อ ฝากบอกให้พี่โจโทรกลับหาน้ำด้วยนะคะ น้ำรออยู่ค่ะ” น้ำรออยู่..รออะไรวะ
“ว่าไงนะครับ?” ผมถาม
“พี่โจนัดกับน้ำไว้ตั้งแต่ครึ่งชั่วโมงที่แล้วค่ะ ตอนนี้ยังไม่มาเลย” เธอบอกเสียงเศร้า
“เดี๋ยวผมจะบอกให้พี่โจรีบไปหาเลยครับ” ผมกัดฟันบอก แล้วกดวางสายไปดื้อๆ
ผมนั่งกำโทรศัพท์ไอ้โจไว้ในมือ แล้วนั่งรอมันนิ่งๆบนเก้าอี้ ผมทั้งรู้สึกเจ็บ เพราะคิดเป็นตุเป็นตะไปไกล จึงได้แต่พยายามหาเหตุผลต่างๆนานามาหักล้างว่าคงไม่มีอะไร ปกติไอ้โจเป็นพวกอาบน้ำเร็วมาก แต่ตอนนี้ผมกลับรู้สึกว่าวันนี้มันช่างอาบน้ำนานซะจริง
“จะอาบเลยปะ” ไอ้โจถามผมแบบยังไม่รู้ตัว
“เมื่อกี้น้ำโทรมา บอกให้มึงรีบไปหา เค้ารอมึงนานแล้ว” ผมบอกนิ่งๆแล้วส่งโทรศัพท์ให้มัน
“เออ ลืมไปเลยว่ะว่านัดเค้าไว้” มันบอกซื่อๆเหมือนไม่มีอะไร
“อืม” ผมเดินไปหยิบผ้าขนหนูเงียบๆ ผมอาบน้ำไปก็ได้แต่คิดไปว่ามันคงไม่มีอะไร เพราะไอ้โจก็ดูปกติดี
หลังจากที่ออกมาจากห้องน้ำก็เห็นว่ามีโน้ตจากไอ้โจแปะเอาไว้ว่าจะออกไปข้างนอก อีกไม่เกินสามชั่วโมงเดี๋ยวกลับ ผมพยายามอย่างที่สุดที่จะไล่ความคิดนอกใจของไอ้โจออกไป แต่ดูเหมือนจะไม่ได้ผล สุดท้ายผมเลยต้องหาใครซักคนมานั่งฟังผมระบาย ซึ่งนับว่าเป็นแจ็คพ็อตของพี่ช้างซึ่งโทรเข้ามาพอดี เนื่องจากพี่ช้างดันลืมกระเป๋าสตางค์ไว้ที่ห้องผม ก่อนจะกลับออกไป
“พี่ช้าง เมื่อกี้มีผู้หญิงโทรมาเรียกไอ้โจออกไป” ผมพูดขึ้นลอยๆขณะที่นั่งดูโทรทัศน์อยู่ ส่วนพี่ช้างกำลังนั่งโซ้ยมาม่าเข้าปาก
“คิดมากน่า ถ้ามันแอบออกไปสิค่อยมาเครียด” พี่ช้างบอกปัดๆ
“แต่มันก็ไม่ได้บอกว่าเค้าเป็นใคร ไปเจอกันทำไม ทั้งๆที่มีโอกาสบอกนัทได้” ผมบอกพี่ช้าง น้ำตาพาลจะไหล
“อย่าทำตัวแบบนี้เลย รอถามมันดีกว่านะ” พี่ช้างวางถ้วยมาม่าลง แล้วยื่นมือมาลูบหัวผม เท่านั้นแหละ น้ำตาผมก็แตกเป็นเขื่อนออกมาเลย
“เฮ้ย ร้องทำไมเนี่ย” พี่ช้างบอก ทำอะไรไม่ถูกมั้งจึงได้แต่ส่งทิชชู่มาให้ผม
“ไม่...ระ..รู้....” ผมสะอื้นบอก
“ไอ้นี่ ...คิดมากล่ะสิ รอถามมันเอาสิ เดี๋ยวอยู่เป็นเพื่อน ” พี่ช้างยิ้มให้ผม ผมเลยได้แต่พยายามนิ่งให้ได้มากที่สุด เพราะดูเหมือนตอนนี้ผมเหมือนคนที่ไม่มีเหตุผลเอาซะเลย
“ผมงี่เง่าเน๊อะพี่ช้าง” ผมบอกขึ้นมาลอยๆ
“ไม่หรอก มันก็มีมุมคิดมากกันทุกคนแหละ นัทจะไปนอนก่อนมั้ย? ไว้ไอ้โจกลับมาพี่จะไปปลุกให้” พี่ช้างบอกเสียงนุ่ม
“นัทนอนไม่หลับหรอก พี่ช้างนั่นแหละ กลับไปก่อนก็ได้ นัทนั่งรอคนเดียวได้” ผมบอก
“เดี๋ยวนัทก็คิดมากอีกอะสิ ถ้าจู่ๆนัทเกิดบ้าไปกระโดดตึกขึ้นมาอะ.. เอาเป็นว่าพี่รอเป็นเพื่อนนี่แหละ” พี่ช้างแซวผม
“ขอบคุณครับ” ผมยิ้มให้
“ไปชงมาม่ามาอีกถ้วยดิ๊ หิวว่ะ” พี่แกตัดบทดื้อๆ เล่นเอาผมงงเลย แต่ผมก็ยอมลุกไปชงมาให้แกอีกถ้วย
พี่ช้างพยายามหาเรื่องโน้นเรื่องนี้มาคุยกับผม ถามถึงที่มหาลัยบ้าง ที่บ้านของผมบ้าง บางครั้งก็ยกเรื่องของพี่ช้างเองมาเล่าให้ผมฟัง เราคุยกันไปเรื่อยๆ
ผมเหลือบไปมองนาฟึกาอีกทีก็เห็นว่าเกือบสามชั่วโมงเข้าไปแล้วที่ไอ้โจออกไป
“พี่ช้าง..เคยมีคนบอกมั้ยว่าพี่ช้างเหมือนคนที่โฆษณาเบียร์ช้าง” ผมถาม
“น้าแอ๊ด คาราบาวเหรอ พี่เหมือนเหรอวะ” พี่ช้างถามผมขำๆ
“ไม่ใช่ดิพี่ เดี๋ยวผมเปิดเนตให้ดู” ผมลุกไปเปิดเอดีเบียร์ช้างแล้วก็เรียกพี่แกมาดูด้วย
“เนี่ยๆ คนนี้เลยๆ” ผมชี้บอก พี่ช้างยื่นหน้ามาใกล้ๆ ใกล้จนหน้าเกือบชิดกับผม แต่ดูพี่แกไม่ได้สนใจเลยว่าหน้าแกจะชนผมอยู่แล้ว เพราะแกสนใจมองโฆษณามากกว่า
“เออ เหมือนว่ะแต่พี่ขาวกว่า” พี่ช้างบอก โฆษณาจบไปแล้วแต่พี่ช้างยังไม่ถอยหน้าหนี ผมเลยเขยิบเก้าอี้ออกมาเอง
“อืมๆ พี่ช้างขาวกว่า” ผมบอกเนียนๆ
“นัท” พี่ช้างเรียกผมนิ่งๆ ผมอดจะสะดุ้งไม่ได้เพราะพี่แกเปลี่ยนเป็นโหมดขรึมขึ้นมาดื้อๆ
“ครับพี่” ผมขานรับ
“เออ..ช่างมันเหอะ” พี่ช้างเดินหนีไปนั่งดูโทรทัศน์ซะเฉยๆ ผมเลยรีบลุกตามออกไปด้วย เพราะตอนนี้เหมือนผมจะต้องเป็นฝ่ายปลอบพี่ช้างแล้วล่ะ
“มีอะไรเหรอ บอกผมได้นะ” ผมวางมือบนไหล่พี่ช้าง
“ชดน่ะ” พี่ช้างเอ่ยปาก...นั่นไง! ว่าแล้วเชียว ซัมติงแน่ๆ
“ทำไมเหรอ”
“มันเป็นไงบ้าง” พี่ช้างถามเสียงอบอุ่น
“อึนๆมึนๆ เสมอต้นเสมอปลายอะพี่” ผมบอกแล้วก็ขำเมื่อนึกถึงเรื่องพี่ชด
“เหรอ..”
“อื้ม...เมื่อวานพี่ชดบอกผมว่าหิวน้ำจะไปซื้อน้ำ แต่พอกลับมาหาผมดันได้สโมกกี้ไบท์กลับมา ผมเลยถามว่าน้ำล่ะพี่ชด พี่ชดทำหน้าเอ่อแล้วก็เดินกลับไปซื้อน้ำอีกรอบ” ผมเล่าไปก็ฮาไป เพราะนึกถึงหน้าพี่ชดวันนั้นแล้วมันฮาจริงๆ ขนาดพี่ตั้มเองที่น่าจะเห็นมุมนี้ของพี่ชดบ่อยยังฮาไปด้วยกับผม
“มันนี่มึนตลอดจริงๆ” พี่ช้างบอกยิ้มๆ
“อื้ม!! แต่น่ารักอ่ะ” ผมบอก
“อืม...” พี่ช้างยิ้มอีกแล้ว
“นั่นแน่...พี่ช้าง อะไรกับพี่ชดปล่าวเนี่ย” ผมแซวขำๆ พี่ช้างไม่ตอบแต่หน้าแดง แล้วก็ตีหน้านิ่งๆ ผมจึงต้องหุบปากไว้เงียบๆ
“.....” ผมเงียบ พี่ช้างเงียบ
“พี่ก็ไม่ได้สนิทหรอก แต่ก่อนมันก็เป็นแบบที่นัทเห็นแหละ....พี่รู้จักกับมันตั้งแต่ม.ต้นเลยนะ บ้านอยู่ใกล้ๆกัน ตอนหลังพี่ย้ายบ้านเลยไม่ค่อยเจอเท่าไหร่...” พี่ช้างเล่าลอยๆ เหมือนพูดกับตัวเองมากกว่า
“ตอนม.ต้นผมหยิกแบบนี้ปะ” ผมเรียกพี่ช้างออกมาจากจินตนาการ
“ผมสั้นน่ะ มองไม่ออกหรอก...แต่ตอนนี้ผมยาวแล้วยิ่งน่ารักว่ะ” พี่ช้างกลับไปเพ้อ
“ผมพี่ชดเหมือนมูสเรื่องสเต็ปอัพเลย” ผมบอกพี่ช้าง
“อื้อ..แต่ชดน่ารักกว่าเยอะ” นั่นไง! พี่ช้างคายออกมาเรื่อยๆแล้วไง เล่าต่อสิพี่ช้างงง ผมรอฟังอยู่
แต่เหมือนมีมารมาขวางเมื่อได้ยินเสียงไขกุญแจหน้าห้อง ผมจึงลุกไปเปิดประตูเพราะผมล็อคจากข้างในไว้ด้วย
“ยังไม่นอนเหรอ” ไอ้โจถามผมเหนื่อยๆ ผมจึงพยักหน้าให้มันนิ่งๆ เพราะพอเห็นหน้ามัน ก็พาลให้ผมเจ็บจี้ดขึ้นมาทันที
“มึงมาอยู่ได้ไงวะช้าง ดึกแล้วนะเว้ย” ไอ้โจไล่พี่ช้างกลายๆ
“พี่ช้างมาอยู่เป็นเพื่อนนัท” ผมแก้ตัวให้
“อ้อ เหรอ” มันทำเสียงประชด ผมไม่รู้ว่ามันโมโหอะไรมาก่อนหน้านี้รึเปล่า แต่สำหรับผม มันยิ่งเป็นแบบนี้ก็ยิ่งดึงอารมณ์หงุดหงิดผมยิ่งขึ้น
“พี่ช้าง ง่วงยัง...นอนที่นี่ก็ได้นะ เพราะนี่ก็ดึกแล้ว” ผมชวนพี่ช้างที่นั่งงงๆอยู่
“ไม่ดีกว่า เคลียร์กันดีๆนะ กลับก่อนล่ะ” พี่ช้างเห็นท่าไม่ดีก็ชิ่งก่อนเลย ร้ายมากเลยพี่ช้าง....
“เคลียร์ไร” ไอ้โจหันมาถามผม
“มึงมีไรจะบอกป่ะล่ะ” ผมถามมันกวนๆ
“นัท! อย่ากวน!” มันขึ้นเสียงใส่ผม ผมยืนมองมันอึ้งๆ เพราะไม่ชอบจริงๆเวลามันขึ้นเสียงหรือหงุดหงิดใส่ผม บวกกับเรื่องผู้หญิงคนนั้นอีก น้ำตาผมเลยไหลออกมาดื้อๆ ผมเช็ดน้ำตาลวกๆ แล้วเดินหันหลังหนีให้มัน
“นัทๆๆ อย่าหนีสิครับ มีอะไรก็พูดกันก่อน” มันดึงข้อศอกผมไว้ ผมเลยสะบัดออกทันที
“ไม่ต้องมาจับกู!” ผมเสียงดังขึ้น เมื่อเห็นว่ามันกำลังจะยื่นมือมาจับไว้อีกรอบ
“นัท...มีอะไรก็พูด อย่าทะเลาะกันเลยนะ...เมื่อกี้พี่ขอโทษที่ขึ้นเสียงใส่” ผมดึงมือผมไปจับไว้ แต่น้ำตาผมยังไหลไม่ยอมหยุด
“เป็นอะไรไป...หืม” มันดึงผมไปกอด ลูบหัวผมไปด้วยแล้วก็บอกให้ผมหยุดร้อง ผมเกลียดมันจริงๆที่มันทำแบบนี้ กี่ครั้งแล้วที่มันขึ้นเสียงใส่ผมแล้วมาลูบหัวลูบหางผม กี่ครั้งแล้วที่มันหงุดหงิดใส่ผม แล้วไหนจะพฤติกรรมลับๆล่อๆของมันอีก ยิ่งคิดผมก็ยิ่งสะอื้น ผมร้องไปก็ทุบหลังมันไปด้วย มันก็ยืนกอดผมยอมให้ผมทุบอยู่อย่างนั้น
“นัท ร้องไห้ทำไม” ไอ้โจถามผม
“มึง..ปะ..ไปหาใครมากันแน่โจ” ผมสะอื้นถามมัน
“น้ำ .....ไม่มีอะไรหรอก” มันตัดบท
“มึงก็ไม่มีอะไรทุกที...แล้วกู ตัวกูมีอยู่ในชีวิตมึงมั้ย” ผมดึงตัวออกจากมัน
“มีสิ มึงเป็นแฟนกูนะ...น้ำน่ะ...” พอพูดถึงน้ำไอ้โจก็เริ่มอึกอัก ทำหน้าลำบากใจเหมือนไม่อยากพูดออกมา
“...” ผมเงียบ แล้วมองหน้ามันนิ่งๆ
“น้ำเป็นกิ๊กเก่ากูเฉยๆ เค้ามีปัญหาเลยเรียกกูไปขอคำปรึกษา” มันบอกผม แต่ผมไม่เข้าใจว่าทำไมไอ้โจยังติดต่อกับกิ๊กเก่าของมันอยู่
“แล้ว?” ผมถามมันนิ่งๆ ตอนนี้น้ำตาผมหยุดไหลแล้ว
“กูก็ทำอะไรไม่ได้หรอก ได้แค่ปลอบเค้าเฉยๆ มันไม่มีอะไรจริงๆนะ..นัท เชื่อกูเถอะ กูมีมึงคนเดียวจริงๆ” มันบอก
“อืม” ผมพยักหน้านิ่งๆ แล้วเดินไปนอนบนเตียง ผมได้แต่คิดว่าถ้ามันบอกให้ผมเชื่อผมก็จะเชื่อ แล้วเมื่อกี้ผมเองไม่ใช่เหรอที่โวยวายงี่เง่าไร้เหตุผล ผมพยายามคิดว่าครั้งนี้เป็นความผิดของผม
“นัท” ไอ้โจเรียกผม มันนั่งคุกเข่าอยู่ข้างๆเตียง
“หืม..กูงี่เง่าเองแหละเมื่อกี้..” ผมบอกมันลอยๆ
“ไม่เลย กูผิดเองที่ไม่เคลียร์ แล้วยังตวาดใส่มึงอีก กูขอโทษ” มันบอก น้ำเสียงมันดูจะเสียใจจริงๆ
“อืมช่างเหอะ เหนื่อยปะ? นอนได้แล้วมั้ง” ผมตอบปัดๆ แต่ไม่รู้ไอ้โจไปตีความยังไงมันถึงเล่าทุกอย่างออกมา
“น้ำมันดันไปกิ๊กกับพี่อาร์ท เลยเป็นเรื่องขึ้นมา เพราะแฟนพี่อาร์ทรู้เข้าน่ะ” ไอ้โจบอก...เออดีเว้ย พอกูไม่เค้นแม่งเล่าเอง
“อืม แฟนพี่อาร์ทเค้าตามหาเรื่องน้ำอะดิใช่ปะ” ผมนอนถามมันตาแป๋ว ไอ้โจเปลี่ยนท่านั่งจากคุกเข่าเป็นมานั่งชันเข่าแทน
“อืม มึงอย่าร้องไห้อีกนะ...ถ้ามีอะไรก็ถามกูตรงๆนะ อย่าคิดมากอีกล่ะ”
“อื้อ” ผมปิดตาเตรียมหลับ เพราะผมร้องไห้จนเพลียจริงๆ แต่ยังไม่ทันได้หลับก็รู้สึกถึงผ้าเปียกๆมาโปะไว้อยู่บนหน้า แล้วก็ได้รู้ว่าไอ้โจเอาผาชุดน้ำมาเช็ดหน้าให้ผม
“มีขี้มูกด้วยว่ะ” ไอ้โจขำ
“เพราะมึงอะแหละ แม่ง!”
“ครับๆ ขอโทษครับ”
เรื่องโดย SweetSacrifice (ป้าปุ๋ย)
....................................................................
ปล. ป้าเพิ่งส่งเรื่องให้เมื่อเช้า :เฮ้อ:
ปล. อยากอ่านตั้ม ชด
-
^
^
อิตอแหล
จุ้บ
-
:L2: :L2: :z2:
-
น้ำเป็นแค่กิ๊กเก่า คงไม่มีอะไรแล้วละมั้ง
ปล.เค้าก็อยากอ่านตั้มชดเหมียนกัลลล :m4:
-
หมู่นี้ โจมีเรื่องชวนให้คิดบ่อยนะ
-
อยากอ่านทั้งโจนัทและตั้มชด
เฮ็อโจเรื่องกิ๊กเก่าปล่อยไปเหอะเค้าเรียนผูกกันเองก็ปล่อยให้เค็าแก้กันเอง อย่าให้คู่ของเรามัปัญหาไปกะเค้าด้วยจะดีกว่านะ
-
อารมณ์แต่ละคนไม่เสถียรเลยวุ๊ย แต่โจมีอะไรก็บอกมาดิว๊า
ทำไมต้องรอให้มีอารมณ์กันซะก่อน
-
น่ารักดี นายรองเสน่ห์แรงกว่านายเอกอีกแฮ้ะ - -" ชอบนัทมากกว่า
-
กิ๊กเก่า? o18 :beat:
-
o13 o13 o13 o13 o13 o13
-
พี่ช้างแลดูเป็นพี่ชายที่ดีนะ :impress2:
-
ใจหายใจคว่ำหมดเลย นึกว่าโจหาเรื่องอีกแล้ว
สงสารหนูนัทจังตอนโจตะคอกใส่อ่ะโจน่าโดน :z6:มาก
ปล.น่าเสียดายพี่ช้างอ่ะ ไม่มีคู่อ่ะดิ
-
นับวันยิ่งน่ารักอ่ะ คู่นี้ชอบๆๆๆ โจแอบน่ารักเยอะเลยนะช่วงนี้ อิอิ
-
เหนื่อยแทนนัทจริง ๆ
กิ๊กโจจะมีโผล่มาเรื่อย ๆ ป่ะเนี๊ยะ
:m16: :m16:
-
เฮ้อ! มัวแต่ช่วยกิ๊ก :angry2:
-
ทำไมแอบหมั่นไส้โจ.... ชอบทำให้นัทมีน้ำตาจริงๆๆนะ
-
เหอๆ โจแม่งบ้าว่ะ ออกไปหากิ๊กตั้งนาน
เป็นเราคิดนะเนี่ย ทิ้งแฟนไปหาอดีตกิ๊ก :เฮ้อ:
-
:เฮ้อ:น้องนัท
-
จะว่าไปโจ้ก็ช่างเอาอกเอาใจและหวานได้ประมาณหนึ่งเหมือนกันนะเนี่ย :z1:
-
หวาน ???
แล้วเหรอ 55+
-
จะดราม่าแต่ก็ไม่ดราม่า!
แบบนี้สิชอบบบ ><
แต่ถ้ามาม่าขึ้นมาเมื่อไหร่คนนอ่านคงน้ำตาตกในกันเป็นแถวแน่ๆ เลย = =;
ว่าแล้ว พี่ช้างมีซัมติงรองกับพี่ชดจริงๆ ด้วย
แต่ฟังเรื่องนี้ซะแล้ว
โจนัท หวานได้ตลอดสิน่า
โจกวงตีง นัทก็น่ารักกก
-
เข้าใจกันได้ก็ดีแล้ว อย่าให้ปัญหาชาวบ้าน มาสร้างปัญหาในครอบครัวเป็นพอ
-
ชชช >>> ช้างชอบชด อิอิ
แล้วชดรู้รึเปล่าว่าช้างแอบชอบ?
-
แหมะ..มีอะไรบางอย่างไม่น่าไว้ใจระหว่างพี่ช้างกับชดอะ
ฮ่าๆๆๆๆๆ
โจกวนหว่ะ..กร๊ากกกก
-
อิสฉาเนาะ เรื่องนี้เรตติ้งดี
:impress2:
-
เรื่องนี้เหมือนงูกินหำ เฮ้ย... ไม่ใช่ งูกินหาง พันกันอีรุงตุงนัง
+1 ให้คนละแต้ม ขอบคุณที่ไม่มีมาม่าให้ซด :z2:
-
นัท แนะนำว่า
ให้หาใครกิ๊กแล้วเลิกสักคน จากนั้นก็ไปกกกับอดีตกิ๊กคนนั้นสักสามสี่ชั่วโมงมั่งเลย
มันจะได้รู้สึก :angry2:
ไม่ได้ประชดนะ แค่ทำตามแบบสเมอภาคเท่านั้นเอง อ่ะเนอะ o16
มันทำได้ ทำไมเราจะทำไม่ได้ :a14:
-
สมควรที่นัทจะคิดมาก ไปหาสาวไม่บอกไร
ไปสามชั่วโมงอีก พี่โจนี่มันน่า :z6: จริง ๆ
พี่ช้างมีซัมธิงกับพี่ชดเหรอเนี่ย
หวังว่ากิ๊กเก่า จะไม่มาก่อกวนชีวิตนัทนะ
ไม่งั้นพี่โจจะโดน :beat: :beat: :beat:
-
โล่งอกนึกว่าจะได้กินมาม่าซะแล้ว :เฮ้อ:
-
เซ็งโจอะ หายหัวไปเขียนแต่โน็ตไว้ ผู้หญิงเป็นใครก็ไม่บอก ใครเป็นนัทก็ต้องเครียดทั้งนั้น
แล้วยังมีหน้ามาบอกว่ามีอะไรก็ถามสิ อยู่ให้ถามไหม ปล่อยให้นอยด์แดกซะขนาดนั้น ดี
ไมเกรนไม่ขึ้นนะเนี่ย
แต่ตกลงช้างไม่ได้ชอบโจสินะ ค่อยยังชั่ว
-
อยากอ่านคู่ของพี่ช้างกับพี่ชดอ่ะ ได้โปรด
:impress2: :impress2: :impress2:
-
อยากตบคนแต่งชื่อป้าปุ๋ย ม่างงงงแต่งให้ฉันมีความสุขมั้งเถอะ (แอบเนียนชื่อเหมือนกัน) มีสามีแบบนี้ ม่างตัดให้เป็ดกินเถอะ
-
อยากตบคนแต่งชื่อป้าปุ๋ย ม่างงงงแต่งให้ฉันมีความสุขมั้งเถอะ (แอบเนียนชื่อเหมือนกัน) มีสามีแบบนี้ ม่างตัดให้เป็ดกินเถอะ
ก็เห็นว่าชื่อเดียวกับแกไง
เลยต้องแต่งให้มันรันทดๆหน่อย
เดี๋ยวจะเอาให้ยิ่งกว่านี้
ฮ่าๆ
อยากอ่านคู่ของพี่ช้างกับพี่ชดอ่ะ ได้โปรด
:impress2: :impress2: :impress2:
ได้จ้า แต่รอแปบนะ ตอนหน้าแน่นอน
(ถ้าตอนหลักยังไม่ลง ก็คงได้อ่านคู่นี้ แต่อาจต้องรอหน่อยนะคะ)
-
ตอนนัทร้องแล้วจะร้องตามเลยอ่า :monkeysad: (เว่อร์!)
ถ้ามันไม่เคลียร์ คนเรามันก็คิดไปร้อยแปดแหละ ถ้าไม่รักก็คงไม่คิดมากแบบนี้หรอกเนอะ
กอดโอ๋ๆนัท พี่โจเค้าแพ้น้ำตานัท คราวหน้าก็เอามาใช้บ่อยๆนะ เวลาพี่โจขัดใจ :laugh:
พี่ช้างเห็นนัทมีอะไรบงอย่างเหมือนพี่ชดอ๊ะป่าว เลยเอ็นดูเป็นพิเศษ สองคนนี้เค้ามีความหลังกันจริงๆ :z1:
ขอบคุณค่า รออ่านตอนต่อไปน้า(รอทุกวันอ่ะ) :กอด1:
-
ระวังเขวี้ยงงูไม่พ้นคอนะโจ ยุ่งเรื่องคนอื่นเค้ามากแล้วมาทะเลาะกับภริยา สมควรไหมเนี่ย 555
-
ไม่มีไรก็ต้องบอกได้ดิ ต้องเคลียร์
-
วอทส์ แฮปเปนด์ บีทะวีน พี่ช้าง แอนด์ ชด!!!???
-
โอ้โหหหหห
นิยายสั่งได้!!!
อยากอ่านแบบไหนขอให้บอกกกกก
คุณขอมา เดี๋ยวคนเขียนจะจัดไป
แน่จริงขอ NC บนดาวอังคารดิ :m20:
สงสัยอยู่อย่าง นัทเนี่ยตอนต้นเรื่องขยันอ่านหนังสือดี
แต่ตั้งแต่มีผัวไม่เคยเห็นไปเรียนเลย
แร้ดดดดดด แรดเหมือนคนแต่งจริงๆ -,-
จากใจ
:z2:
+1 สองหน้า
-
:เฮ้อ:
นัทคิดมากก็สมควรหล่ะ
ทำไมช่วงนี้โจขยันหาเรื่องมาม่าซะจิงๆ
-
พี่โจ ทำไรไม่บอกน้องเลยน่ะ
-
เซ็นซิ :z6: อิพี่โจ อยากไม่เคลียร์ดีนัก :beat:
-
อาการเกรงใจเมีย (เอ๊ะ หรือว่ากลัวเมีย) กำเริบหรอไอ้พี่โจ
สารภาพออกมาซะหมดเปลือกเลยนะ :laugh:
-
โลโล่ นัทเรียนจบมาได้ด้วยดี (D) นะ อย่ามาว่าเขา :laugh:
ถึงป้าคนแต่ง แค่นี้มันยังไม่รันทดชิมิเคอะ จัดมาอย่าชักช้า แต่ให้นังโจ มันรันทดนะ อย่ามาให้คนชื่อนัทรันทด คนชื่อนัทต้องลั่นล้า :z2:
-
^
^
ตอนหลัก ตอนหน้าของหวานเย็น
แต่เขียน ชช ไว้เสร็จแล้ว
ขึ้นอยู่กับดุลยพินิจคนลงแล้วล่ะ ว่าจะลงให้ตอนไหน
ปล.มาบวบยกหน้า
-
นึกว่างานจะเข้าสะเเล้ว ว ว
๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕
-
:a5: :a5: :a5: :a5: :a5:
:call: :call: :call: :call: :call:
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
-
ตามคำเรียกร้อง.......ชช ช้างชด
SPECIAL TUM-CHOT 1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24223.msg1487788#msg1487788)
SPECIAL TUM-CHOT 2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24223.msg1489176#msg1489176)
SPECIAL TUM-CHOT 3 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24223.msg1522993#msg1522993)
SPECIAL CC (CHANG - CHOT)
ไม่รู้อะไรดลใจให้ผมหันไปมองไอ้เด็กข้างบ้านที่เดินดูดนมดัชมิลล์ขวดใหญ่ แล้วก็ต้องหยุดเดินซะดื้อๆเมื่อเหล่ตาลงมามองข้างๆขวดนม
“อ้าว บูดนี่หว่า” ผมอ่านปากไอ้เด็กนั่นบ่นกับตัวเองแบบนั้น
“แลคโตบาซิลัสสูง กินได้” ผมอ่านปากมันอีกครั้ง ก็แทบดิ้นลงไปนอนขำกับพื้น ไอ้เด็กเปรต! ใครเค้าสอนมาแบบนั้นวะ
แล้วก็ไม่รู้อะไรอีกเหมือนกัน ที่ทำให้คนวาตัวนิ่งๆหรือที่สาวๆมักเรียกว่าขี้เก็กแบบผม เป็นฝ่ายเข้าไปทักไอ้เด็กข้างบ้านนั่นก่อน
“น้อง” ผมเรียก แต่มันไม่หัน มันยังเดินดูดนมของมันต่อ
“น้องๆ น้อง” ผมเรียกต่อ แล้วก็ก้าวยาวๆไปปาดหน้ามัน มันถึงยอมมองหน้าผม
“มีอะไรครับ? หมาบ้านผมไปอึไว้อีกแล้วเหรอ แต่ครั้งนี้ผมแน่ใจนะ ว่าผมไม่ได้ปล่อยมันออกไปอะ” จากที่หน้ามันนิ่งๆ เริ่มมีสเต็ปทางสีหน้าขึ้นมานิดนึง ย้ำว่านิดนึงจริงๆ คือตามันโตขึ้นเพราะร้อนรน แล้วก็กลับไปนิ่งๆเหมือนเดิม
“เปล่าๆ พี่เพิ่งย้ายมา เลยอยากมาทำความรู้จัก” ผมยิ้มให้ แบบที่ยิ้มให้สาวๆหลังแข่งบาสเสร็จ
“อ่อ อืม...แล้วไงต่ออะ?” มันถามนิ่งๆ ถ้าเป็นคนอื่นผมว่ามันคือโคตรกวน แต่ไอ้เด็กข้างบ้านนี่ มันดูเหมือนงงๆมากกว่า
“พี่ชื่อช้าง” ผมแนะนำตัวแล้วยื่นมือออกไปให้มันจับ เหมือนเป็นครูสอนมันไปในตัว ว่าเค้าควรวางตัวกันยังไง
“ผมชด” มันยื่นมือออกมาบ้าง ผมเลยรวบไปจับแล้วเขย่าเบาๆ
“ทำไมต้องจับมืออะ เป็นฝรั่งเหรอ” ชดถามผม
“อ้อ โทษทีติดมาน่ะ” ผมบอก
“งั้นไปนะ” มันบอกผมหน้านิ่งๆ แต่ไม่รู้ทำไมไอ้หน้านิ่งๆของมันชวนให้ผมอยากเข้ามายิ่งขึ้น
“อืม งั้นไว้เจอกันใหม่” ผมบอก
“เจออีกเหรอ? อ่า เจอก็ได้ๆ” มันบอก ผมทำหน้าขมวดคิ้ว ไอ้นี่...อะไรของมันวะ
“ทำไมทำหน้าดุจัง” ขณะที่มันกำลังจะเดินไปก็หยุดถามขึ้นมา ไอ้เด็กนี่แม่งซื่อจริงๆ สงสัยเรื่องพวกนี้ก็คิดไว้ในใจสิเว้ย
“เปล่า ไม่มีอะไรหรอก” ผมบอกยิ้มๆ
“อื้ม!” มันพยักหน้าให้แล้วเดินออกไปเฉยๆ ‘เออ บทจะไปก็ไปซะดื้อๆ’
สามสี่วันมานี้ผมได้แต่ชะเง้อมองหาไอ้เด็กนั่น อาจจะเพราะว่ารู้สึกถูกชะตาด้วยที่สุดแล้ว เพราะพวกเด็กวัยเดียวกันกับผมหรือวัยใกล้เคียงกันผมรู้สึกไม่ค่อยชอบขี้หน้าซักเท่าไหร่
“ช้าง” แม่ผมเรียก
“ครับ”
“หมาใครไม่รู้เข้ามาในบ้าน เอาไงดีเนี่ย” แม่ผมเดินไปด้วย ลากผมไปดูไอ้หมาที่ว่านั่นด้วย
“เลี้ยงรอไว้ก่อนก็ได้มั้งครับ เดี๋ยวผมทำกระดาษแปะประกาศให้” ผมบอกแม่
“อืม แต่หมามันดูคุ้นๆกับคนเนอะ”
“นั่นสิ ดูไม่ค่อยกลัวคนเลย ไม่ดุใส่ด้วย แปลกๆนะแม่” ผมมองไอ้หมาตัวดำๆขนสั้นที่นอนจ้องผมกับแม่อยู่ก็พาลให้ผมยิ้มออกมา มันไม่ใช่หมาที่สวย พันธุ์ดี แต่มันดูเชื่องๆ ใจดีๆ ผมคิดว่าถ้าหาเจ้าของมันไม่เจอ ผมคงขอแม่เลี้ยงไว้
“ช้างเริ่มคุ้นกับที่นี่ยังลูก” แม่ถามผมขณะที่เดินกลับเข้าไปในบ้าน
“ก็ยังหรอกครับ แต่เดี๋ยวคงปรับตัวได้”
“แม่ก็รู้ว่าลูกไม่อยากย้าย แต่แม่ก็ไม่อยากให้ครอบครัวต้องแยกกัน พ่อเค้าทำที่นี่ไม่กี่ปีเดี๋ยวก็คงย้ายกลับไปรับตำแหน่งดีกว่าเดิมที่เดิม” แม่ผมอธิบาย ซึ่งเรื่องนี้ผมก็เข้าใจดีอยู่แล้วเพราะพ่อได้อธิบายให้ผมฟังแล้ว ว่าพ่อต้องย้ายมาอยู่ไทยประมาณสามปีหรืออาจจะน้อยกว่านั้น และจะได้กลับไปเลื่อนตำแหน่งที่อเมริกา
“ครับ” ผมรับคำนิ่งๆ
“งั้นผมขึ้นไป อ่านหนังสือข้างบนนะครับ” ผมบอกแม่
“จ้า” แม่ผมยิ้มรับ
ผมเป็นพวกที่ไม่ค่อยพูดซักเท่าไหร่ แต่จริงๆแล้วผมสนิทกับแม่อยู่นะ แต่จะพูดกันเฉพาะตอนที่มีเรื่องจริงๆให้พูดมากกว่า ไม่ค่อยพูดคุยกันเรื่องทั่วไป หรือเรื่องไร้สาระซักเท่าไหร่ จะพูดง่ายๆก็คือผมจะติดเพื่อนมากกว่า เพราะเหตุผลนี้ด้วยมั้งที่ทำให้ผมรู้สึกเหงาๆขึ้นมา ตอนนี้ผมรู้สึกอยากหาเพื่อนให้ได้เร็วที่สุด อีกสองวันผมหวังว่าคงจะได้เจอเพื่อนแบบก๊วนเดียวกับเพื่อนเก่าที่อเมริกา
ผมอ่านหนังสือการ์ตูน แล้วก็เปลี่ยนมาเล่นเกมส์ไปซักพัก แต่ก็รู้สึกเบื่อๆขึ้นมาซะดื้อ รู้สึกอยากออกไปเล่นบาส แต่ก็ไม่รู้ว่าสนามบาสแถวนี้มันอยู่ไหน และไปยังไง เพราะผมก็เพิ่งจัดการตัวเองและจัดการกับของต่างๆเสร็จเมื่อวาน ผมเลยตัดสินใจลงไปเล่นกับไอ้หมาไม่มีเจ้าของนั่น แต่เล่นไปสักพักก็ต้องมาสะดุด
“ช้างๆ”
“ครับแม่”
“เจ้าของหมาเค้ามาแล้วล่ะ” แม่บอก
“อ้าว มันกำลังเข้าหาผมเลย” ผมบอกแม่เซ็งๆ
“หมามันมีเจ้าของอยู่แล้ว ต้องทำใจล่ะนะลูก แต่อาจจะมีลุ้นนะ เพราะเค้าก็ไม่แน่ใจว่าใช่ของเค้ารึเปล่า เดี๋ยวเค้าจะเข้ามาขอดู” แม่เดินมาตบบ่าผมเบาๆ
“งั้นเดี๋ยวแม่เรียกเค้ามาเลยนะ” แม่บอกแล้วเดินไปเรียกเจ้าของหมาเข้ามาในบ้าน ส่วนผมก็นั่งเล่นกับหมาต่อ
“อ้าว!” เสียงนึงอุทานออกมา ทำให้ผมละสายตาจากไอ้หมาตัวดำๆนี่ขึ้นไปมอง แล้วก็ต้องยิ้มออกมาเมื่อเห็นหน้าตกใจของไอ้คนตรงหน้า
“ใช่ครับๆ ตัวนี้ไอ้มังคุด หมาของผมครับป้า” ไอ้เด็กตากลมๆนั่นบอกแม่ผม
“เหรอ เจอซักทีเนอะ” แม่ผมยิ้ม
“อื้ม! เจอๆหายๆ เดี๋ยวก็หายอีก แล้วก็เจออีก” มันพยักหน้ารัวๆบอกแม่ผม ทั้งผมและแม่ได้แต่ขำกับท่าทางของมัน
“เข้าไปกินขนมกับน้ำในบ้านก่อนไหมล่ะ ดูเหมือนลูกชายป้ายังอยากเล่นกับหมามีเจ้าของแหน่ะ” แม่ผมบอกแล้วหันมายิ้มๆกับผม
“ไม่เป็นไรครับ” มันตอบเสียงหนักแน่น
“อ้าว ทำไมล่ะ” เป็นผมที่ถามขึ้นมาแทนแม่
“แม่บอกว่าอย่าไปวุ่นวายกับคนอื่น เค้าอุตส่าห์ยอมเก็บหมาไว้ให้” มันหันมาตอบผมนิ่งๆ ผมกับแม่ได้แต่ขำกันไปอีกรอบ
“ทำไมจ้ะ บ้านอื่นเค้าไม่เก็บไว้ให้เหรอ” แม่ผมถามเสียงนุ่ม ดูแม่จะถูกใจไอ้เด็กนี่ด้วยแหะ
“แรกๆเค้าเก็บให้ แต่หลังๆเค้าไม่เก็บมาเลี้ยงให้แล้ว มันชอบหาย” มันหันไปตอบแม่ผม แม่ผมยิ้มขำๆกับคำตอบซื่อๆของมัน
“แล้วทำไมมันชอบหายล่ะ” ผมถามกวนๆ
“ผมลืมล่ามโซ่ แล้วก็ลืมให้อาหารด้วย มันเลยชอบออกไปหากินข้างนอก” มันบอก อ้าวเวร...สมควรอยู่หรอกนะ
“ลืมบ่อยๆ ก็เอามาให้ป้าก็ได้นะ เดี๋ยวป้าเลี้ยงให้ หมามันน่ารักดีนะ ลูกชายป้าดูจะถูกใจอยู่เลยล่ะ” แม่ผมแซว
“อ๊า.......” มันอ้าปากค้าง ตอบไม่ถูก
“แม่พี่เค้าล้อเล่น” ผมเฉลย มันถึงกลับมายิ้มได้อีกครั้ง
“อายุเท่าไหร่น่ะเรา ถึงสิบขวบยังเนี่ย” แม่ผมถาม
“สิบสองแล้วครับ” มันตอบเสียงเข้ม
“อ้าวเหรอ ห่างกับลูกชายป้าปีเดียวเอง... แต่เราดูเด็กจัง” แม่ผมเปรย ซึ่งผมก็พยักหน้าเห็นด้วย
“อ๊ะ!!” มันอุทาน
“หืม?” ผมหันไปยิ้ม
“จำได้ๆ นี่พี่ช้าง ที่ผมเจอเมื่อวันก่อนนู้น” มันหันมายิ้มตาหยีให้ผม
“เพิ่งจะจำได้เนอะ...เข้าไปกินขนมในบ้านมั้ยชด” ผมยิ้มให้แล้วก็ลองชวนอีกที
“อื้ม มาสิ ป้าเพิ่งอบคุ้กกี้เสร็จ มีมะม่วงแช่อิ่มกับน้ำกระเจี๊ยบที่ทำไว้เมื่อวันก่อนด้วย” แม่ผมเชิญชวนเต็มที่
“ครับๆ” มันพยักหน้ารัวๆแล้วเดินตามแม่ผมเข้าไปในบ้านต้อยๆ ไม่สนใจไอ้มังคุดหมาของมันกับผมเลยซักนิด เห้อ....ไอ้ชดเอ้ย
เรื่องโดย SweetSacrifice (ป้าปุ๋ย)
....................................................................
เผลอกินนมบูด แลคโตบาซิลัสสูงงงง เหมือนกันเลย :laugh:
-
ชดน่ารักเกินไปแล้วค่ะ แอร่กกกกกกกกกกกก
-
แล้ว ตั้ม กับ ชด สบายดีมั๊ยอ่ะ
-
ตอนเด็กชดน่ารักเนาะพี่ช้าง :z1:
-
พี่ช้างอยากเป็นคนดูแลชดแล้วละซิ :laugh:
-
โอ๊ยยยยยยยยยย ชดน่ารักอ้ะะะะะ ชอบบบบบบบบ
เชียร์ใครดี ระหว่้างพี่ช้างกะตั้ม อิอิ :laugh:
-
:laugh: :laugh: :laugh: :jul3: :jul3: :m20: :m20: :m20:
กินนมบูด แล้วยังบอกว่าแล็คโตบาซิลลัสสูงอีกอ่า ก๊ากกกกกกกกกกกๆ
-
เฮ้อออ อ่านตอนนี้แล้วก็ชักสงสารพี่ช้างในอนาคต
หาคู่ให้พี่ช้างสักคนดีมั้ยอ่ะ อิอิ(เริ่มหางานให้คนเขียน)
-
:laugh: :laugh: :laugh: :jul3: :jul3: :m20: :m20: :m20:
กินนมบูด แล้วยังบอกว่าแล็คโตบาซิลลัสสูงอีกอ่า ก๊ากกกกกกกกกกกๆ
-
พี่ชดน่ารักๆ
แต่เจอขนมดันลืมหมาเลยนี่สิ ๕๕๕
-
ชดกวนตั้งกะยังเปี๊ยกเลย
-
อิป้านิยายตามสั่งจริง ๆ ฮ่าาาาาาาาาา
โล่-แชมป์ แชมป์-โล่ (กูรู้ว่าแกสามารถ ก๊ากกกกกก) :laugh:
-
เงร้ยยยย o22
ไม่ใช่ละ
เอา สเปเชี่ยล สยองดีกว่า
นัท(แก่) + ป้าปุ๋ย (แก่)
นัท(แก่) + ป้าปุ๋ย (แก่)
นัท(แก่) + ป้าปุ๋ย (แก่)
นัท(แก่) + ป้าปุ๋ย (แก่)
:sad4:
ปล. มาๆ บวบๆ +1 พวกเม้นไว ได้จวยจริงๆ
-
ชดน่ารัก แบ๊วแบบไม่ต้องแอ๊ฟ
-
ชด นี่น่ารักดีครับ
-
สเปช้างชดมาไวถูกใจคนอ่านมาก
สงสัยคู่หลักคงโดนดองนานแน่
ปล.มีช้างชดแล้วขอตั้มชดด้วยได้ป่าวน้อ :laugh:
-
ชดนี้เอ๋อได้ใจจิงๆ 55555
แต่ก็น่ารักกกกกกกกกกกกก :กอด1:
-
ชดน้อย กับช้างน้อยวัยเยาว์ 555
-
ใครๆก็ชมป้า เขียนน่ารักเว่อร์ อิอิ เหมือนตัวจริง o13
(รึเป่า)
-
ชดเค้าเป็นงี้แต่เด็กเลยโน๊ะ ขำดีอ่ะ
-
อ่านแล้วแบบว่า..............ถ้าเราเป็นช้าง เราก็ชอบชดเหมือนกัน ชดดูมึนๆ น่ารักดี ^^
-
ตอนนี้ขำอย่างเดียว
-
นอกจากชอบหมามีเจ้าของแล้ว ดันไปชอบคนมีเจ้าของด้วยอีกนี่ซิ
-
:กอด1:ซื่อจังนะชด
เอาดอกไม้มาฝากครับ :L2:
-
จากเด็กข้างบ้าน เลยทำให้พี่ช้างอยากให้มาเป็นเด็กในบ้านใช่หรือเปล่า
แต่เหตุไฉน ชดจึงไม่ได้เป็นเด็กในบ้าน ป้าปุ้ย มาต่อเลย อย่าทำให้อยากแล้วจากไปนะ ขอบอก
+1 ให้คนละแต้ม :z1:
-
มาบวกให้ก่อนนอน
ตอนหน้า(ตอนหลัก)ของป้าหวานนะ จะได้ทวงกันถูก
@อีแก่นัท อีโล่กูไม่สามารถจิ้นมาแต่งนิยายได้จริงๆ กูเพลียสเตียรอยทาหน้าของมัน ถ้าได้มันมาแสดงด้วยคงเป็นได้แค่ก้อนหิน เพราะคงทนต่อสเตียรอยได้ดีที่สุดแล้ว
-
ชดน่ารักว่ะ อยากได้แบบนี้ซักคน คงนั่งขำฟันโยกแน่
-
ชดกลับมาแบบอึนๆในชีวิตนะเนี่ย
กินนมบูด555+
-
ชดมึนได้อีก น่ารักได้อีกกกกก
-
ชดมึนได้น่ารักมาก :L2:
-
ชดกับช้างรู้จักกันมาก่อนนี่เอง
ว่าแต่มันต้องมีไรมากกว่านี้แน่ๆ
รอตอนพิเศษตอนต่อไปอยู่นะค๊าบ
o13 o13 o13
-
พี่ชดน่ารักแต่เด็กเลยอ่า :กอด1:
-
ชดดูมึนๆกวนๆ แต่น่ารักดี :man1:
-
มาดันรอตอนใหม่ของป้าหวาน
<3
-
กล้าเรียกกูป้าอายหนังหน้าตัวเองบ้างนะ
อีโบทอก
ปล. หลังจากที่โดนตามจิกนิยายจนหนังหัวจะหลุดจากอีป้าและโล่ ตอนใหม่ก็เสร็จแล้วนะ
รอคนมาลงอย่างเดียว
-
สงสัยคนรออ่านโจ นัท กันเยอะ ชิมิ
เงียบกริบกันเชียว ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
(36)
“เฮ้ย โจ เมื่อคืนโอเคป่าววะ”ไอ้ช้างมาหากูที่คณะแต่เช้า นั่งหน้าสลอนรอกูอยู่ใต้ถุนตึก
“ก็ไม่มีอะไรนี่” กูตอบชิวๆ มันไม่มีอะไรจริงๆนี่หว่า แค่เมียงอน
“พวกมึงโอเคก็ดีแล้ววะ เมื่อคืนเมียมึงร้องไห้ กูเลยไม่กล้าปล่อยไว้คนเดียว แล้วน้ำเป็นไงมั้งวะ เห็นพี่อาร์ทว่ามันเลือกหมิว”ไอ้ช้างยังถามต่อ แต่กูทำหน้าเนือยๆไม่อยากให้มันถามมาก
เรื่องของน้ำ ที่กูออกไปพบออกไปเจอ นั่นเพียงเพราะส่วนหนึ่งมันเป็นเพราะกู
เพราะกู…..พวกมันเลยรู้จักกัน
เพราะกูเลือกนัท…..น้ำถึงประชดด้วยการเป็นกิ๊กไอ้อาร์ท
ที่จริงกูไม่ค่อยอยากเล่าเรื่องของน้ำให้นัทมันฟังเท่าไหร่ เรื่องแย่ๆของคนอื่น เล่าไปก็ไม่ใช่ว่าจะมีอะไรดี
แต่ที่ต้องเล่าเพราะมันคือเหตุผลประกอบในการคลายความเสียใจของเมียกู
ปกติกูไม่ชอบพูดถึงเรื่องของคนอื่น ถ้านัทมันถามเรื่องของคนอื่นกูเลยไม่ค่อยเล่าหรือเล่าน้อย
“เออ ขอบใจ ส่วนเรื่องน้ำก็ตามนั้น”กูพยักหน้าให้มัน คิดไปถึงเรื่องเมื่อคืน
วันก่อนน้ำโทรมาหา ร้องไห้กับกู บอกอยากเจอกู ตอนแรกกูว่าจะไม่ไปเจอหรอก แต่คิดไปคิดมากูยอมไปเพราะจะได้เคลียร์ให้มันเรียบร้อย กูไม่ชอบอะไรที่มันรุงรังคาราคาซัง กูเลยตอบตกลงที่จะไปเจอน้ำ แต่เผอิญเสือกลืมแล้วเมียดันรับโทรศัพท์ ซวยจริงๆ ตอนแรกกะออกไปเคลียร์แบบจะไม่ให้ไอ้นัทรู้ ขี้เกียจเล่าเยอะ มันเรื่องไม่ดีของคนอื่น พูดไปจะเหมือนผู้ชายหน้าตัวเมียเอาผู้หญิงมานินทา
กูไปเจอน้ำตามนัดแม้จะเลทไปสักหน่อย แอบหวั่นใจอยู่เหมือนกัน ดูท่าทางเมียกูจะแปลกๆแต่มันยังไม่เซ้าซี้ถามไรกูมาก ไว้กลับไปถ้ามันถามค่อยบอกมันในส่วนที่กูบอกได้ละกันวะ
“โจ!! ฮึกๆ ฮือออออออ ” น้ำพอเห็นหน้ากูเท่านั้นบ่อน้ำตาแตกเหมือนเปิดก๊อก โผล่กอดกูแน่นร้องไห้สะอึกสะอื้น กูไม่ได้กอดตอบ แต่ก็ปล่อยให้น้ำกอด
“ใจเย็นๆก่อนนะน้ำ หยุดร้องก่อนนะครับ”กูพยายามใจเย็นดึงตัวน้ำออกเบาๆ ไม่ให้ดูเหมือนรังเกียจ แบบว่ากูหวงตัวไว้ให้เมีย กูพยายามปลอบ มือก็หยิบกระดาษทิชชู่มาเช็ดน้ำตาให้ ดูน้ำดีขึ้นกว่าตอนแรกแม้จะยังมีเสียงสะอื้นอยู่เป็นพักๆก็ตามที
“โจ ทำไมชีวิตน้ำเจอแต่ผู้ชายเฮงซวย” หูย สะดุ้งเลยกู ก็หนึ่งในนั้นมันต้องมีกูด้วยแน่ๆ เฮ้อ ถามมาอย่างนี้แล้วจะให้กูตอบว่าไงวะ กูเลยทำได้แค่ยิ้มนิดๆกลับไป ส่วนเรื่องเลวๆ แน่นอนว่ากูยอมรับ กูไม่ใช่คนดี
“โจรู้มั้ยว่าน้ำรักโจนะ”
“แล้วพี่อาร์ทล่ะครับ”รักกูแต่กิ๊กเพื่อนกู เหอๆ
“น้ำยอมรับว่าที่จริงตอนแรกที่ยอมกิ๊กกับพี่อาร์ทเพราะอยากประชดโจ แต่พอคบไปใจมันหวั่นไหว ”น้ำเล่าไปสะอื้นไป
“ครับ”กูไม่รู้จะตอบยังไงเลยได้แต่ฟังนิ่งๆปล่อยให้น้ำเล่าระบาย
“น้ำเจ็บใจเรื่องแฟนอาร์ท กับอาร์ทน้ำหวั่นไหวแต่มั่นใจว่าไม่ได้รัก ”
“น้ำรู้อยู่แล้วนี่ครับว่าพี่อาร์ทมีแฟนอยู่ แล้วมันก็แคร์แฟนมันมาก ดังนั้น พอเกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้น น้ำคงต้องทำใจ ” กูพูดจริงๆ แม่งก็รู้อยู่แระว่าเค้ามีแฟน ถ้าเกิดเรื่องแล้วเค้าจะเลือกแฟนนั่นมันก็ไม่แปลก จะมาฟูมฟายทำไมวะ ก็เลือกเองนี่หว่า รู้ทั้งรู้ว่าจะต้องเป็นรอง รู้ทั้งรู้ จะมาใช้เป็นของอ้างกับกูไม่ได้หรอก กูไม่ว่าอะไรก็จริง แต่กูก็ไม่ได้สงสาร
“ก็ตอนนั้นน้ำอยากประชดโจ”
“แล้วเป็นไงครับ ประชดแล้วดีมั้ย” กูบอกแล้วว่ากูไม่สงสาร แล้วคนอย่างกูขวานผ่าซากได้อีก
“ก็ ก็น้ำรักโจ” กูไม่ได้ดูถูกความรักของคนอื่น แต่กรุณาอย่าใช้ความรักเป็นข้ออ้างกับกู เพราะมุมมองความรักของเราคงต่างกัน
“น้ำ ผมว่าผมไม่ใช่คนดี ขอบคุณที่รักผมนะครับ แต่ผมไม่สามารถมอบความรักตอบกลับน้ำได้”กูบอกตรงๆนิ่งๆแต่น้ำเสียงไม่ได้แข็งฟังดูแล้วรู้ได้ว่ากูพูดจริง
“โจ อย่าพูดแบบนี้ น้ำจะเลิกกับอาร์ท แล้วเรามาคบกันได้มั้ย ได้มั้ยโจ ฮึกๆ นะ โจ นะ น้ำยอมเป็นน้อยก็ได้ ขอเพียงแค่โจมาหาบ้าง เจียดเวลาสักนิดให้น้ำบ้าง แค่เศษเวลาก็พอ นะโจ น้ำรักโจมากนะ” น้ำโผล่เข้ากอดกูแน่น แล้วเริ่มร้องไห้อีกครั้ง ปากพร่ำขอร้องกู กูไม่ชอบเวลาเห็นคนทำตัวไร้ค่า เพราะกูหยิ่งในศักดิ์ศรี
“ความรักมันห้ามกันไม่ได้ ผมไม่สามารถห้ามน้ำไม่ให้รักผมได้ เช่นเดียวกันผมก็ไม่สามารถห้ามใจตัวเองไม่ให้รักนัท ดังนั้นผมคงรับขอเสนอของน้ำไม่ได้หรอกครับ”กูลูบหัวน้ำเบาๆ ก่อนจะดึงตัวน้ำออกจากกูอีกครั้ง
“โจอย่าทำแบบนี้ แค่เศษเวลาขอให้น้ำไม่ได้เหรอ”น้ำส่ายหน้าไปมา ก่อนจะหยุดแล้วสบตากูอย่างขอร้อง สายตาเว้าวอน น้ำตาไหลอาบแก้มอย่างน่าสงสาร
“ไม่ได้หรอกครับ ทำอย่างนั้น ผมคงเห็นแก่ตัวมากเกินไป”เพราะกูหวังดี ชีวิตของคนๆนึงสมควรเริ่มใหม่ได้แล้ว ตัดใจจากกูเถอะ กูไม่มีค่าพอให้ใครต้องมาทำร้ายตัวเองเพื่อกูหรอก
“จะยังไงก็ช่าง น้ำยอม” น้ำกอดกูอีกครั้งแต่คราวนี้ กูไม่ได้พยายามดึงออกเหมือนแรกๆ รอให้สงบกว่านี้ค่อยดึง เดี๋ยวแม่งดึงออก ก็กอดกูเหมือนเดิม
“ไม่ได้หรอกครับ ไม่ได้จริงๆ เพราะผมเห็นคุณค่าในตัวน้ำ น้ำมีค่ามากกว่าจะเป็นของเล่นของใคร กลับมารักตัวเองเถอะครับ ไม่ใช่เพื่อผม ไม่ใช่เพื่อใครแต่เพื่อตัวน้ำเอง นะครับ”อย่ารักกูเลย ถ้านั้นมันจะเป็นการทำร้ายตัวเอง
“โจ ไม่ได้จริงๆเหรอ ฮึกๆ ทำไมคนที่โจรักไม่ใช่น้ำ ทำไมถึงเป็นไอ้นั้น ทำไม”
“ไม่ใช่ความผิดของนัทหรอกครับ นัทไม่ได้ดีไปกว่าคนอื่น แต่เพราะผมรักเค้า ”
“อย่าย้ำ น้ำรู้ รู้ว่าโจรักเค้า รู้ทุกอย่าง รู้ว่าโจไม่เคยรักน้ำ น้ำแค่ไม่อยากยอมรับความจริง น้ำอยากหลอกตัวเองได้มั้ย”
“งั้นน้ำควรเลิกหรอกตัวเองได้แล้วนะครับ ยอมรับความจริง ชีวิตจะได้ก้าวไปข้างหน้า”น้ำนิ่งเพราะเริ่มเถียงกูไม่ได้ กูเลยดันตัวน้ำออกอีกครั้ง เราสองคนนั่งมองหน้ากันนิ่งๆ
“แต่มันเจ็บ”น้ำก้มหน้าตอบกู น้ำตายังไหลเรื่อยๆเพียงแต่เสียงสะอื้นหายไป เหมือนสติของน้ำจะกลับมา
“เจ็บก็ต้องทนครับ รักตัวเองให้มากๆ อย่าได้แคร์แค่เรื่องผู้ชายไม่มีใจ”กูยิ้มให้กำลังใจ เอื้อมมือไปจับมือน้ำแล้วบีบเบาๆ
“โจใจร้ายนะ พูดตรงแถมยังไม่ปลอบใจ”น้ำยิ้มให้กูทั้งน้ำตา ค้อนกูด้วย กูว่าน้ำคงเริ่มคิดได้ เค้าไม่ใช่คนขี้เหร่ มีคนหลายคนพร้อมที่จะเป็นคนของน้ำเพียงคนเดียว ขอแค่น้ำเปิดใจรับคนอื่น ไม่ใช่จมปรักอยู่กับความรักที่มีให้กู
“……”กูไม่ตอบได้แค่ส่งยิ้มไปให้ ความใจดีของแต่ละคนมันไม่เหมือนกัน
กูว่าที่กูตรงๆไปแบบนี้เพราะกูใจดี เพราะกูอยากให้เค้าตัดกูให้ขาด
ถ้ามัวแต่ปลอบแต่โอ๋ มันก็คงไม่ต่างอะไรกับการให้ความหวัง
มันคงตัดใจยากนะ ถ้าหากมีคนที่รักทำตัวเป็นพ่อพระอยู่ใกล้ๆ
“น้ำครับ ต่อไปผมคงมาพบน้ำแบบนี้ไม่ได้”รอยยิ้มของน้ำเจื่อนลง แต่ถึงอย่างนั้น กูยอม ดีกว่าเป็นรอยน้ำตาของเมียกู
“ทำไม แม้แต่ความเป็นเพื่อนก็ไม่ได้ เมียโจขี้หึงเหรอ ”
“ไม่ใช่เพราะนัทหึงหรอกครับ ผมตัดสินใจเอง ผมไม่อยากให้เค้าคิดมาก ผมคงจะมาพบน้ำแบบนี้ แค่ครั้งนี้ครั้งสุดท้าย ถ้าเจอกันทักได้ตามประสาเพื่อนฝูงแต่คงไม่มีอะไรพิเศษ น้ำคงเข้าใจ”กูไม่อยากให้นัทมันคิดมาก เพราะปกติแม่งก็คิดมากแล้วไม่ชอบถาม
“น้ำไม่เข้าใจ”สายตาตัดพ้อของน้ำ กูรู้แต่ทำเป็นไม่เห็น
“ไม่เป็นไรครับ แค่ผมเข้าใจคนเดียวก็พอ ผมแค่บอกให้น้ำรับรู้” ยังไงกูก็เป็นกูอยู่วันยังค่ำ จะเข้าใจหรือไม่กูไม่สน แต่กูถือว่ากูบอกแล้ว
“ฮึ พูดมาซะขนาดนั้น น้ำจะทำอะไรได้ล่ะ ตกลงโจมาเพื่อซ้ำเติมน้ำใช่มั้ย”น้ำเหลือบตาขึ้นมองเพดาน กระตุกยิ้มอย่างสมเพชตัวเอง
“ไม่ใช่ครับ ผมมาเพื่อกรีดหนองออกจากใจน้ำ ต่อไปใจน้ำจะได้แข็งแรงแผลจะได้หาย เพื่อรอเจอคนที่สามารถเป็นคนของน้ำได้อย่างแท้จริง รักตัวเองให้มากๆนะครับ”
“เพราะโจเป็นแบบนี้ไง น้ำถึงรักโจ ดูผิวเผินเหมือนจะเลว แต่พอรู้จักโจซื่อและจริงใจกว่าที่คิด”น้ำยิ้มทั้งน้ำตาส่งให้กูอย่างจริงใจ ว่าแต่นี้ไม่ใช่ประโยคหลอกด่ากูใช่มั้ยวะ กูต้องปราบปลื้มรึป่าว เหอๆ
กูบอกตรงๆ กูไม่ได้รู้สึกผิดที่ตัดน้ำอย่างชัดเจน…..นั่นเพราะกูคิดว่ามันคือความใจดีของกู
เพราะกูใจดี กูถึงทำให้มันชัดเจน จะได้ไม่ต้องมามีความหวังหรือจมปรักอยู่กับกู
ใครจะด่าว่ากูใจร้าย ทำร้ายจิตใจ จะด่าจะว่ายังไงกูไม่เถียง แต่กูก็ยังคิดว่ากูใจดีเหมือนเดิม
ที่กูทำมีแต่คนได้ประโยชน์
กูสบายใจ
เมียกูสบายใจ
คนที่กูตัดก็จะได้เริ่มต้นใหม่กับคนที่สามารถให้ใจเค้าได้เหมือนกัน
อาจจะเจ็บแต่มันไม่ตาย
คนอกหักมันไม่ตาย มีแต่มันจะทำให้ตัวเองตายรึป่าว นั้นไม่ใช่เพราะคนอื่น แต่เพราะตัวของมันเอง
กูไม่มีทางที่จะรู้สึกผิดหากมีคนมาฆ่าตัวตายเพียงเพราะกูไม่รัก
กูกระล่อนปลิ้นปล้อนตอแหลก็จริง แต่เรื่องบ้างเรื่องกูไม่เคยทำเล่นๆโดยเฉพาะเรื่องของหัวใจ
ใครหลายคนคงมองว่า แล้วสมัยก่อนที่กูเจ้าชู้ล่ะ
แล้วกูอยากจะถามว่า สมัยก่อนกูมีแฟนหรือมีเมียมั้ย ?
ตอบได้เลยว่าไม่มี ดังนั้น กูมีสิทธิ์เลือก มีคนเข้ามากูมีสิทธิ์เจ้าะแจ้ะ
กว่าจะคุยกับน้ำรู้เรื่อง ก็ปาไปเป็นชั่วโมง แถมวันนี้รถติดเพราะเกิดอุบัติเหตุ การจราจรเลยติดขัดมากขึ้นทั้งๆที่ปกติมันก็ติดอยู่แล้ว เสียเวลาไปเป็นชั่วโมง
เฮ้อ คิดถึงเมีย ป่านนี้ แอบคิดมากนอนร้องไห้ขี้มูกโป่งอยู่รึป่าววะ
เฮ้อ คนยิ่งรีบๆ รถยังมาติด หงุดหงิดโว้ย
พอกูกลับมาถึงรีบจอดรถดี๊ด๊าไปหาเมีย อยากเจอมันเร็วๆ ห้องยังเปิดไฟอยู่แสดงว่ามันยังไม่หลับ
สงสัยจะรอกู พอคิดแบบนั้นแล้ว หัวใจมันปลาบปลื้ม
นัทมันมาเปิดประตูให้กูเพราะกูมีกุญแจแต่เมียมันล็อคจากด้านใน
พอเจอหน้ามันก็พยายามทำหน้าหงอยๆเหมือนเหนื่อย อยากอ้อนให้เมียเอาใจไม่ใช่อะไรหรอก คิคิ
แต่พอประตูกว้างขึ้นกูกลับแปลกใจเมื่อเจอไอ้ช้างนั่งหน้าสลอนในห้องกูอีกคน
ดึกขนาดนี้แล้ว ทำไมยังไม่กลับคอนโดมันอีกวะ?
กูยอมรับตรงๆว่า ไม่ค่อยชอบใจ แต่พอคุยกับไอ้ช้างเมื่อเช้าถึงรู้ว่าเพราะเมียกูร้องไห้มันเลยอยู่เป็นเพื่อน กูก็คลายความสงสัย กูเป็นคนมีเหตุผลนะ หวงเมียก็จริง แต่ไม่ใช่จะหึงไร้สาระ
เมื่อคืนกูถามนัทว่าเกิดอะไรขึ้น ว่ามีอะไร
พอกูถามนะ แม่งเสือกกวนตีน ด้วยประโยค “มึงมีไรจะบอกป่ะล่ะ”
กูอธิบายไม่ได้ถ้าไม่ถามกูตรงๆ ดังนั้นอย่าเสือกอ้อม กล้าๆหน่อยแค่ถามกูตรงๆจะตายรึไง
เอาไปเอามาเมียกูร้องไห้ จะร้องทำไมครับที่รัก กลุ้มใจอะไรก็บอกสิครับ
“นัท ร้องไห้ทำไม” กูถามมันแล้วโยกตัวไปมาทั้งๆที่กอดมันอยู่ ปากก็ยิ้มเอ็นดูมัน
“มึง..ปะ..ไปหาใครมากันแน่โจ” มันสะอื้นถาม อ้อ คิดมากเรื่องกูไปหาน้ำ
“น้ำ .....ไม่มีอะไรหรอก” กูบอกมัน แต่กูหมั่นไส้ได้มั้ย แบบอ้อมไปอ้อมมากูเลยอยากกวนตีนคืน ไม่ใช่ว่าไม่เล่า เล่าแต่ขอแกล้งก่อน ไหนๆแม่งก็ร้องไห้ขี้มูกโป่งแล้ว ร้องเพิ่มอีกนิดคงไม่เป็นไร รึกูโรคจิตวะ เห็นเมียหึงแล้วงอนตุบป่อง รู้สึกว่ามันน่ารักดี
“มึงก็ไม่มีอะไรทุกที...แล้วกู ตัวกูมีอยู่ในชีวิตมึงมั้ย” โอ้โหๆ เมียกูพูดประโยคนี้ออกมากแม่งต้องน้อยใจกูสุดๆน่ารักว่ะ มันพยายามขืนตัวออกจากกูด้วย หูยๆ เมียอาการหนัก ฮ่าๆ
“มีสิ มึงเป็นแฟนกูนะ...น้ำน่ะ...” กูนิ่งไปนิดๆ ถ้าบอกว่ากิ๊กเก่าจะงอนกูเพิ่มป่าววะ ช่างแม่ง ไงมันก็ความจริง บอกๆไปก็แล้วกันวะ
“น้ำเป็นกิ้กเก่ากูเฉยๆ เค้ามีปัญหาเลยเรียกกูไปขอคำปรึกษา” กูบอกมันไปตรงๆ นัทมันจ้องกูเขม่งเลยเว้ย
เอาเป็นว่า เราก็คุยกัน กูบอกความจริงมันไปนั้นแหละ แต่ไม่เล่าเยอะเล่าพอรู้เรื่อง แค่เรื่องที่น้ำกิ๊กพี่อาร์ทแล้วแฟนพี่อาร์ทรู้เลยมาปรึกษากู
ส่วนเรื่องที่น้ำรักกูอยากขอกิ๊ก ถ้าไม่โง่ คงรู้กันว่ามันไม่สมควรที่จะบอก บอกทำไม บอกให้มันระแวง กูเคลียร์แล้ว ให้มันแล้วไป รู้แล้วไม่สบายใจอย่ารู้ดีกว่า ไหนๆกูก็จบและตัดเรียบร้อย
เวลาทะเลาะกันเรื่องมีเรื่องเข้าใจผิดกัน กูไม่ชอบให้นัทมันโทษตัวเอง
ซึ่งนัทมันเป็นแบบนั้น อย่างคราวนี้มันก็ว่า “กูงี่เง่าเองแหละ”
มันไม่ใช่ความงี่เง่าหรือความผิด
คนเรารักกันคบกันใช่ว่าจะรู้เรื่องของกันและกันหรือเข้าใจกันไปซะหมด
เราก็แค่ต้องเรียนรู้สิ่งที่คนรักของเราเป็น แล้วเชื่อมั้ยวะ แม้จะอยู่กันมาทั้งชีวิต มันก็ไม่มีใครสามารถรู้ใจอีกคนไปซะหมดหรอก
ตั้งแต่คบกับไอ้นัทมา กูมีแค่มัน ไม่ได้ทำตัวเสน่ห์แพรวพราวเหมือนแต่ก่อน
เด็กกู กูเคลียร์หมด กูบอกหมดว่ากูมีเมียแล้ว
หลายคนไม่เข้าใจ บอกว่า
คนอย่างกู……จะไปได้สักกี่น้ำ
คนอย่างกู……ช่วงนี้เห่อของใหม่เดี๋ยวก็เบื่อ
คนอย่างกู……จะจริงจังกับใครได้
คนอย่างกู……คบกับไอ้นัทเพราะมันแค่ของแปลก
แล้วแต่จะประณามวะ กูเข้าใจ เวลาคนมันเสียใจ อยากจะด่าจะว่าอะไรกูก็ปล่อยว่ะ
ด่ากูได้ อย่าว่าเมียกูแล้วกัน มันไม่ใช่ความผิดของนัทที่กูเลือกมัน เพราะกูผิดที่แต่ก่อนแม้ไม่ได้ควงใครจริงจังแต่กูให้ความหวังทุกคน
กูยอมให้ด่า เพราะกูมีส่วนผิดที่ทำให้คนเหล่านั้นเสียใจ แต่ไม่ใช่ว่า กูจะยอมทุกอย่าง
ทำไมวะ? คนอย่างกู……จะรักใครจริงไม่เป็น
การที่กูไม่มีใครเป็นตัวเป็นตนมานานใช่ว่า กูไม่เคยรักใคร
เคยนะ กูเคยมีความรัก ทั้งคนที่กูหักอกเขา หรือเขาหักอกกู
กูคบใครกูคบทีละคน ถ้ากูเรียกว่าแฟนนั่นคือจะมีมันเพียงแค่คนเดียว แต่จำเป็นมั้ยที่กูต้องบอก
ทำไมกูจะไม่รู้ว่าไอ้นัทลึกๆมันระแวงกู ชื่อเสียงเรื่องความเจ้าชู้ของกูสมัยก่อนใช่ย่อยที่ไหน กูไม่ได้ปิดบัง ยอมรับหน้าด้านๆด้วยซ้ำว่ามันเป็นเรื่องจริง
แล้วไงวะ นัทมันคงทำได้แค่ทำใจและพยายามเชื่อใจกู ถ้ามีเรื่องสงสัยระแวงหรืออะไรก็แล้วแต่
ขอเพียงมันถามกูจะบอกหมด
บางครั้งกูไม่รู้ว่ามันคิดอะไร
บางครั้งกูไม่รู้ว่าที่ทำไปแล้วมันจะคิดมาก
หลายคนอาจจะคิดว่า ทำไมต้องรอให้ถาม อ้าว ถ้าไม่ถามแล้วกูจะรู้เหรอว่ามึงอยากรู้จริงมั้ย
ไม่ใช่ว่ากูปิดบัง อยู่ๆถ้าลุกขึ้นมาอธิบาย มันประหลาดๆนะกูว่า เหมือนพวกร้อนตัวยิ่งน่าระแวงมากกว่าเดิมอีก
ไอ้นัทมันเป็นพวกไม่ชอบถาม แล้วพอจะถามที มันจะเริ่มต้นที่คำว่า “มึงมีอะไรจะบอกกูมั้ย”
อยู่ๆเจอคำถามแบบนี้ งงเป็นไก่ตาแตกเลยกู อยากรู้เรื่องไหนกรุณาโฟกัสให้กูด้วย
กูไม่เข้าใจเวลาจะถามกูแต่ละที แม่งอ้อมโลกอยู่สามตลบ ไม่รู้จะคิดมากอะไรของมัน ถามกูตรงๆเถอะ
มัวแต่อ้อม กว่าจะรู้เรื่องพาลจะอารมณ์เสียกันทั้งสองฝ่าย แล้วพอกูหงุดหงิดอารมณ์เสียแล้วเสียงดังก็หาว่ากูตะคอก กูเป็นคนอารมณ์ร้อน รู้ๆกันอยู่
เฮ้อ มีอะไรพูดกันตรงๆ กูยินดีเคลียร์ ขอแค่ถามกูตรงๆ จะได้ไม่ต้องมีเรื่องข้องใจกัน
ถ้ากูบอกได้ รับรองว่ากูบอก ถ้าบอกไม่ได้กูจะบอกตรงๆว่าทำไมถึงบอกไม่ได้
ทุกอย่างมีเหตุผล การไม่ถาม นั่นคือ การไม่เปิดโอกาสให้กูอธิบาย
เฮ้อ เมียกู
แค่นี้ยังคิดไปไกล แล้วอีกไม่กี่เดือนกูต้องไปฝึกงาน มันจะเป็นยังไงวะ
นี่ขนาดกูอยู่กับมันตลอดเวลา
เพี๊ยะ!!!!
“เหี้ยชด ตบหัวกูทำไมวะ”กูหัดไปด่าคนข้างๆด้วยเสียงค่อนข้างเบา
“นั่งเหม่ออยู่นั้น ตั้งใจเรียนซะบ้างนะมึง ดูพี่ช้างดิเค้ามาเล่นๆยังสนใจเรียนมากกว่ามึง”มันพยักเผยิดหน้าไปทางไอ้ช้างที่ตั้งใจจดเลคเชอร์ ไอ้ช้างหันมากระตุกคิ้วขึ้นข้างหนึ่งให้กูแล้วก้มจดงานต่อ
“เออน่ะ กูใช้ให้มันเลคเชอร์แทนกู พอดีกูมีเรื่องต้องคิด มึงเป็นแม่ไอ้ตั้มคนดียวพอแระ ไม่ต้องสาระแนมาเป็นแม่กูอีกคนหรอก”กูด่ามัน มันทำตาขวางใส่กู จี้ใจดำอะดิ โด่
“ปากดีตบอีกสักทีดีมั้ย สัด”มันกำลังจะตบมือตะปบหัวกู แต่ต้องชะงักเพราะเสียงที่ดังมาจากหน้าห้องเรียกความสนใจจากคนในห้องพุ่งตรงมาที่กูสองคนทันที
“นักศึกษา ถ้าจะคุยกันรบกวนออกไปคุยข้างนอก เพื่อนๆเค้าจะเรียน”ตาคมกริบกับเสียงเรียบๆของอาจารย์วิชาวิศวกรรมเผาไหม้ภายใน(internal combustion engine)ที่กำลังสอน กระตุ้นให้พวกกูรู้สึกผิด อาจารย์คนนี้ค่อนข้างเฮี้ยบ
“ขอโทษครับ”พวกกูรีบขอโทษ ทำให้การเรียนในคลาสดำเนินต่อไป
เรื่องโดย หวานเย็น
....................................................................
ใครอยากเม้นอะไรหวานเย็นหรือป้าปุ๋ย เม้นกันได้เลย
คนแต่งเรื่องนี้สบายๆ ชิวๆ พวกมันฝากมาบอก (จะด่าก็ได้มันชอบ อิอิ)
ถ้าใครเห็นป้าปุ้ยแรงเวลาเม้น ไม่ต้องไปกลัวมันหรอกที่จริงมันไม่ได้แรงอย่างที่เห็น
แต่มันร้ายโคตรๆ
-,-
-
:เฮ้อ:สงสารนัท
-
เอาน่า อย่างน้อยก็เคลียร์ก็เข้าใจกันแล้ว
โจมันก็ไม่ได้ปิดบังอะไร (หรอ - -?)
เป็นใครๆ ก็คงรู้สึกระแวงอยู่หรอก แฟนมีชื่อเสียงด้านนี้มานิ
-
คาแรคเตอร์โจเนี่ย สวมวิญญาณป้าปุ๋ยมาใช่ป่ะ
-
งานนี้ต้องยกนิ้วให้โจคับ สุดยอดๆ แมนมาก
o13 o13 o13 o13 o13
-
กูไม่อยากให้น้ำมันคิดมาก เพราะปกติแม่งก็คิดมากแล้วไม่ชอบถาม
น้ำหรือนัท เราว่าพิมพ์ผิดนะ
แล้วโจบอกคนอ่านไปไม่มีประโยชน์หรอก พวกเราเข้าใจขึ้น ก็ไม่ได้หมายถึงนัท
จะรู้ไปด้วยนิ ที่คุณอธิบายเมื่อกี้ บอกกันนัทไปซิ ทำมาพูดดี ตัวเองก็แอบชอบที่ได้แกล้งนัทเหมือนกันนี่นา
จะแช่งให้นัทงอนหนักขนาดที่ง้อคืนไม่ได้ง่ายๆ เลยคอยดู
-
+1 ให้เลย
กลับแก้แล้ว อิอิ
โจ - - - - หวานเย็นเขียนคาแรกเตอร์
นัท - - - - ป้าปุ๋ยเขียนคาแรกเตอร์
-
น้ำดิฉํนไม่สงสารคุณสักติ๊ดเลยค่ะ สิ้นคิดสิ้นดี
-
โจก็มีมุมมองความคิดเป็นผู้ใหญ่เหมือนกันแฮะ o13
-
แมนมากอ่ะโจ หุหุหุหุ นัทต้องทำใจอ่ะนะ มีสามีหล่อ ต้องอดทน กร๊ากกกกก
-
คาแรคเตอร์โจเนี่ย สวมวิญญาณป้าปุ๋ยมาใช่ป่ะ
โจนี่จากหวานเลยคะ 555555
มีอะไรด่ามันเลยๆ
-
พี่โจ แมนมากว่ะ ยอมรับเลย
-
o18 อารมณ์อยากตบโจ้มันยังคงไม่หมด
:impress3:ยังคงสงสารนัท
o18ถ้ามีเรื่องเพราะกิ๊กเก่าโจ้หรือโจ้มีกิ๊ก แล้วทำให้นัทเสียใจก่อน จะตัด"ไอ้นั้น"ให้เป็ดกินเลย
-
ไรป้า
นัทก็เหมือนมึงไง
สะอาดเข้าขั้นโรคจิต
แล้วเวลาจะถามอะไรแต่ละที แม่งอ้อมโลกจนโดนด่าแล้วถึงคาย
แล้วอย่าให้ได้มีเรื่องสาระแนจะเล่านะ เกริ่นมาแล้วทำเป็นเล่นตัว หน้าตบจริงๆ
ต้องให้คนเซ้าซี้ แล้วชีจะเล่นตัวมาก จนโดนด่านั่นแหละถึงจะเล่า
ขี้งอนก็ที่หนึ่ง หูย
เคยบ่นให้มัน "ปุ๋ย มึงอย่าทำนิสัยผู้หญิงกับกูมากนัก"
มันจิตตก ทั้งงอน ทั้งน้อยใจ วัยทองก็งี้แหละ คิคิ
รักป้านะหนิ ถึงคุยมาได้จนรู้สันดาน เนี๊ยะ โดนป้าเหวี่ยงกี่ครั้ง ก็ไม่เคยใสใจคนวัยทองอย่างป้าเลยนะ ฮ่าๆ
:-[
ปล. กดบวกสำหรับคำผิด พอดีว่าคนสกรีนอยู่ในช่วงสอบ คนโพสอีกคนด้วย ขอบคุณที่แจ้ง ใครเจอบอกได้นะ จะดีใจมาก
:impress2:
-
ลูกผู้ชายตัวจริง กระทิงดอง o22
-
เฮ้ออออ :เฮ้อ:
ขอบคุณค่ะ ^ ^
-
พี่โจแมนโคตร ชัดเจนดี
น้องนัทสบายใจได้ สงสัยไรถามพี่โจตรง ๆ อย่าได้อ้อม
-
โจมีความคิดเป็นผู้ใหญ่มากๆ นัทยังเด็กเป็นธรรมดามีเมียเด็ก
ก็ต้องเข้าใจอ่ะนะ :man1:
-
อดีตจะมีใคร สักกี่คน ไม่สำคัญ ปัจจุบัน มีนัทคนเดียว เท่านั้นพอ :z1:
+1 ให้คนละแต้ม ส่วนป้าปุ้ยไม่เห็นหน้าเลยไม่กดให้ :z2:
-
ชอบความคิดโจตอนนี้มาก o13
-
อดีตจะมีใคร สักกี่คน ไม่สำคัญ ปัจจุบัน มีนัทคนเดียว เท่านั้นพอ :z1:
+1 ให้คนละแต้ม ส่วนป้าปุ้ยไม่เห็นหน้าเลยไม่กดให้ :z2:
เค้าออกจะเป็นผู้หญิงเอเชียตัวใหญ่ๆ ผิวแทนๆ
ปากหนาๆน่าม๊วบ สเป็คฝรั่ง
โดดเด่นขนาดนี้ทำไมมองข้ามเค้าอะ
เดี๋ยวตามไปหลอกนะ
-
รักโจ เบื่อผู้หญิงแบบน้ำ
-
โจมันจะแมนไปไหนเนี่ย ฮ่าาาาาาาาาาาาาาา
-
โวววววววววววววววววว..โจเท่ห์หว่ะ
โคดเท่ห์เลยอะ
ชอบเว้ยยยยย
ปล.แคร์นัทสุดๆอะ..น่ารัก
-
:กอด1: กอดนัทตี้
อย่ามาเผลอดีแตกนะตาโจ ไม่งั้นแม่จะกระซวกให้ไส้ไหลเชียว o18
-
:z2: :z2:
-
อ่า ฝึกงาน ห่างกัน คิดมาก สุดท้ายมีงานเข้า เป็นเรื่อง
จะสงสารใครล่วงหน้าก่อนดี เด็กคิดมาก หนุ่มเสน่ห์แรง :เฮ้อ:
-
พี่โจโคตรเท่เลย o13
แต่ยังแอบขี้แกล้งอีกนะ ชอบเวลานัทงอนล่ะซี๊ :m12:
-
พี่โจแมนมาก o13
-
ปุ๋ย มึงอย่าทำไร wan นะ
กูชอบคนนี้ ชอบตรงที่หามึงไม่เจอนี่แหละ
สะใจ
ฮ่าๆ
:jul3:
ว่าแล้วกูลืมอะไร ลืมเขียนแฉพวกมึงลงคาเฟ่นี้เอง กูจำได้แระ หึหึหึ
o3
ปล. ประเด็นที่ว่า กูแมน น่าสงสัยจะเป็นผู้ชายแอ๊บบอกว่าเป็นหญิงน่ะ ตกไปนานแระ อย่าเสือกขุดขึ้นมาใหม่ล่ะ
o18
*********************************************
ohmpresto โจเป็นคนดีจริงๆ เพราะคนแต่งนิสัยดี หึหึหึ
V
V
V
V
-
ปุ๋ย มึงอย่าทำไร wan นะ
กูชอบคนนี้ ชอบตรงที่หามึงไม่เจอนี่แหละ
สะใจ
ฮ่าๆ
:jul3:
+1 ให้ wan เพิ่มเป็นพิเศษ
ข้อหา หาป้าแก่ไม่เจอ ถูกใจอ่ะ!!!!!
:jul3: :pigha2:
-
โจ นายสุดยอดมากๆ
-
ขอด่าอิโจก่อนได้มะ อิบ้าโจ ไหนบอกไม่ชอบเห็นน้ำตาของนัทไง
แล้วนี่อะไร เมียงอน คิดมากจะตาย น้ำตาไหลพรากๆ ยังจะเห็นว่าน่ารักอีก อิเลว อิโรคจิต :angry2:
ฟู่วว โอเค ด่าแล้วสงบใจได้นิดหน่อย :laugh:
คนนึงไมชอบถาม อีกคนถ้าไม่ถามก็ไม่บอก ถ้าปล่อยให้เป็นแบบนี้ไปเรื่อยๆ ปัญหาใหญ่ตามมาแน่โจ ลึกๆนัทคงระแวงอย่างที่บอก แต่ถ้าวันไหนนัทระเบิดออกมาทำไงอ่ะ โจเองก็เหมือนกัน ถ้าวันไหนควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้ จบเลยงานนี้ :z3:
เป็นห่วงยังไงก็ไ่ม่รู้ เดี๋ยวนี้ยิ่งมีแต่เรื่องทะเลาะกัน เล็กๆน้อยๆแต่บ่อยๆมันก็ไม่ดีนะ :เฮ้อ:
+1 ให้คนเขียนและคนโพสต์จ้า :กอด1:
-
หมั่นใส้โจวะ พูดเหมือนจะดูดี ก๊ากกกกก (ต้องเข้าข้างคนชื่อเดียวกัน :laugh:)
ไม่ขอป้าปุ๋ยแล้วขอหวานดีกว่า หวานเขียนเรื่อง อภินิหารตำนานศึกสเตียรอยด์ปะทะโบท็อกซ์ ท่าจะมัน :z2:
-
โจจริงจังกว่าที่คิดไว้เยอะเลยนะเนี่ย
-
หมั่นใส้โจวะ พูดเหมือนจะดูดี ก๊ากกกกก (ต้องเข้าข้างคนชื่อเดียวกัน :laugh:)
ไม่ขอป้าปุ๋ยแล้วขอหวานดีกว่า หวานเขียนเรื่อง อภินิหารตำนานศึกสเตียรอยด์ปะทะโบท็อกซ์ ท่าจะมัน :z2:
อีนัทแก่!!!!!!
-
หมั่นใส้โจวะ พูดเหมือนจะดูดี ก๊ากกกกก (ต้องเข้าข้างคนชื่อเดียวกัน :laugh:)
ไม่ขอป้าปุ๋ยแล้วขอหวานดีกว่า หวานเขียนเรื่อง อภินิหารตำนานศึกสเตียรอยด์ปะทะโบท็อกซ์ ท่าจะมัน :z2:
อีนัทแก่!!!!!!
นัทแกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก่
แน่จริงตามไปแรงในไร้สาระเซ่!!
-
อย่าร้อนตัวดิ 2 คน ข้างบนอ่ะ ฉันไม่ได้ระบุว่าใคร ร้อนตัวจริง ๆ :laugh:
-
อย่าว่าอีแก่ๆ
เดี๋ยวเจ้านายมัตามมาตบนะ
อีแก่สวิงกิ้งกับเจ้านาย -,-
-
นัท ส่ง ss สวิงกิ้งกะเจ้านายให้กูก่อน
แล้วกูจะเขียนศึกสเตรียรอยลงไร้สาระคาเฟ่ให้มึง
หึหึหึ
กูจะไปรอที่คาเฟ่ ที่นี่เยอะไม่ได้
ถ้าได้คลิปจะดีมาก
ฮ่าๆ
:haun4:
-
ถ้าไม่พูดเลยก็ไม่ดีนะโจ นัทก็ต้องกลัวเป็น
ธรรมดาดิ ก็พี่โจออกจะมีชื่อเสียเยอะ มีไร
ก็บอกดิ เดี๋ยวนัทเสียใจ
-
:impress3:
พี่โจแมนมากกกก รักจริงกว่าที่คิด
ขอเถอะอย่าทำให้นัทเสียใจอีกนะ
แล้วยิ่งไปฝึกงานนี้ยิ่งกลัวอ่ะ :เฮ้อ: เค้าเป็นโรคจิตอ่ะ ชอบคิดไปก่อน
ฉะนั้น บอกคนเขียนว่า ห้ามดราม่าอีกกกก
-
แหม อิโจ พอได้แกล้งเมียแล้วมีความสุขเชียวนะ
แต่ชอบนิสัยแกว่ะโจ พูดตรง แมนดี
-
โจสุดยอด ๆๆๆ
-
^
^
^
เจาะไข่แดง
-
เหอๆๆ คิดเยอะคิดแยะจริง
-
ლїЯдςLΣϛlθTtεR coming soon
-
มารอพี่โจ น้องนัท น้องเตอร์ด้วย :กอด1:
ป.ล. อ่านเม้นท์คนเขียนxคนโพสต์xเพื่อนๆคุยกันนี่ก็สนุกเหมือนอ่านนิยายเลยนะคะ :laugh:
-
กลับมาแล้วฮ๊าฟฟฟฟฟฟฟฟ
หลังจากน้องเตอร์ไปปฏิบัติภารกิจหาแฟนให้ได้ก่ิอนเปิดเทอมมา
เอ้ยย ม่ายช่ายย
ก็ก่อนหน้านี้น้องเตอร์ต้องไปอยู่หอแล้วเน็ตหอพัง ก็เลยไม่ค่อยได้เปิดเล้าเลย
อีกอย่างซ้อมหลีดคณะเสร็จก็สอบมิดเทอมต่อ
ไม่มีเวลาเป็นของตัวเองเลย ฮือ
และตอนนี้ นุ้งสอบเสร็จแล้ว และกลับมาอยู่บ้านแปปนึง
เลยมาลงนิยายกันต่อ ฮี่ๆ คิดถึงนุ้งมั้ย
เอ้าๆๆ อย่าเสียเวลา อ่านตอนที่สามสิบเจ็ดกันต่อเห๊ออออ :z2:
(37)
ตลอดคาบจีโอเทคนิค ผมโคตรตั้งใจเรียนเลยก็ว่าได้ เพราะทันทีที่ถึงช่วงเบรคสิบนาที เพื่อนในกลุ่มผมก็แซวกันยกใหญ่ เนื่องจากว่าถ้าเป็นวิชาอื่นผมจะเล่นบ้าง หลับบ้าง วาดการ์ตูนเล่นบ้าง จนพวกมันต้องเตือนผม
“มึงเห็นท่านั่งไอนัทปะไอ้โอ๊ต” ไอแม็คหันไปถามไอโอ๊ต แม่งแซวกูอีกแน่ๆ
“มึงอย่าไปแซวมัน นานๆมันจะนั่งนิ่งๆตั้งใจเรียนได้ซักที” ไอ้โอ๊ต ปราม....โอ๊ตกูรักมึงจริงๆ แต่คำชมมึงแปลกๆนะโอ๊ต
“อ้าว..มันตั้งใจเรียนเหรอ กูคิดว่ามันดามหลังซะอีก นั่งซะตัวตรงเลยว่ะ” ไอ้แม็คไม่หยุด
“ไอ้เหี้ย!!!” ผมเหวใส่ไอ้แม็ค
“มึงนี่ชอบสายซอยเน๊อะ ยิกๆเลยป่ะวะฮ่าๆ” ไอ้แม็คแซวไป
“แม่ง จัญไรจริงๆคิดได้เน๊อะไอ้สัด” ผิดเหรอที่กูเป็นคนรักสายปฐพีอะ ผมไม่อยากจะอวดเลยว่าผมทำคะแนนสายนี้ได้ดีที่สุด จากวิชาที่ผ่านๆมาอย่างซอยหรือแม้กระทั่งแลปซอย ผมนี่ได้เอมาแล้วทั้งนั้น ซึ่งเทพโอ๊ตยังยอมคารวะผมเลย เพราะซอยนี่ไม่ใช่ขี้ๆเลย แต่ถ้าวิชาคอนกรีตนี่ผมห่วยขั้นเทพ เพราะตอนทดสอบอัดคอนกรีต คอนกรีตก้อนน้อยๆของผมอัดได้น้อยเกือบที่โหล่ของห้องเลย
“เลิกเรียนไปเล่นเกมส์กันปะ ไปกับพวกไอ้นพ”ไอ้แม็คชวน ผมกำลังจะตอบตกลงแต่ก็เห็นหน้าไอ้โจลอยไปลอยมา จากที่คิดว่าจะตกลงก็เลยส่ายหน้าปฏิเสธไอ้แม็คไป
“มึงอะไอ้โอ๊ต ไปกับกูปะ” ไอ้แม็คหันไปหาแนวร่วมใหม่
“กูจะพลาดเหรอ” ไอ้โอ๊ตยักคิ้ว
“อื้อหือ โอ๊ตมึงอะพลาดตลอด ติดแฟนตลอดเหอะ” ผมแซว
“แต่เดี๋ยวนี้มึงติดแทนกูแล้ว เพราะกูไม่มีแฟนให้ติดแล้ว” ไอ้โอ๊ตหันมาเล่นผมแทน
“อ้าว เลิกแล้วเหรอ” ไอ้แม็คถาม
“เออ!! ใครจะไปไหนเรียกกูได้ตลอดเวลาแล้วนะ...ไม่ต้องปลอบ กูทำใจได้แล้ว” ไอ้โอ๊ตดักคอ ผมเลยตบไหล่มันไปสองที แปะๆ มันหันมามองแล้วยิ้มให้ผม ผมก็ยิ้มตอบมันไป
“มึง...มีไรก็โทรหากูได้ตลอดนะ” ผมบอกมันเสียงเบาๆ เพราะอาจารย์เข้ามาในห้องแล้ว
“อือ ขอบใจ” มันบอก เราสามคนเลยหันกลับไปตั้งใจเรียนกันต่อ
หลังจากจบคาบ ผมก็นั่งคุยกับเพื่อนต่อ กะว่าจะคุยเล่นซักพักแล้วค่อยกลับ แต่นั่งไปนั่งมาดูเหมือนจะยาว รู้สึกตัวอีกทีก็ตอนที่มีเสียงโทรศัพท์ของผมดังขึ้น
“ว่าไง” ผมเดินออกมารับสายนอกห้อง
“เลิกเรียนยัง เลทมาตั้งครึ่งชั่วโมงแล้วนะ”
“เลิกแล้ว นั่งคุยกับเพื่อนอยู่อะ มึงกลับหอไปก่อนก็ได้” ผมบอกมัน
“ไม่เอา รอกลับพร้อมมึง มารับกูด้วยนะ กูรออยู่ที่ห้องภาคกู” มันบอกผม
“อือ วางนะ” ผมบอกแล้วก็กดวางสายโทรศัพท์ จากนั้นก็เดินกลับเข้าไปในกลุ่มที่โห่ร้องเสียงดังกันอยู่ ผมเข้าไปยืนได้แป๊บนึงก็พอจับใจความที่มันโห่กันได้ว่ามันนับจะไปฉลองโสดให้ไอ้โอ๊ต บางคนนี่แทบไม่สนิทกับกลุ่มผมเลย แต่เมื่อไหร่มีเหล้าเมื่อนั้นแทบจะเกิดมาจากพ่อแม่เดียวกัน สาเหตุที่เพื่อนนอกวงโคจรมาร่วมโห่ร้องด้วยก็เพราะมีไอ้แม็คคอยป่าวประกาศข่าวไอ้โอ๊ต สโลแกนประจำตัวไอ้แม็คคือ”แม็ครู้ โลกรู้” ยังคงไม่เคยเปลี่ยน
“ไอ้นัทไปปะ” ไอ้โอ๊ตหันมาถามผม
“อ่า..” ผมอ้ำอึ้ง มันเลยบอกผมว่าไม่เป็นไร แล้วไล่ให้ผมกลับได้แล้ว เพราะอีกเดี๋ยวพวกมันก็จะกลับกันแล้วเหมือนกัน ไอ้โอ๊ตรู้ดีว่าไอ้โจเป็นเด็กง่อย ถ้าผมไม่ไปรับมัน มันก็กลับหอไม่ได้ ผมกับไอ้โอ๊ตพยักหน้าอย่างรู้กัน ผมเลยบอกลาเพื่อนๆที่ยังนั่งแซวกันต่อ ระหว่างทางที่เดินออกมาก็เจอพวกอินเตอร์ที่เข้ามาสมทบอีกกลุ่ม ซึ่งเป็นกลุ่มที่สนิทกับห้องผม เราทักทายกันนิดหน่อยแล้วก็แยกกันไป
ผมปั่นจักรยานไปจอดรออยู่หลังตึกภาคไอ้โจ จากนั้นก็กดโทรศัพท์โทรหามันทันที ไม่นานไอ้โจก็วิ่งมาทางผมแล้วแทบจะกระโดดมานั่งซ้อนจักรยานจนจักรยานแทบล้ม ไม่รู้มันจะดีอกดีใจอะไรนักหนา
“มึงเบาๆดิ้ แม่งเกือบล้ม” ผมหันไปแหวมัน
“กูดีใจ กว่าแม่จะมารับแม่งเพื่อนกูกลับกันแทบหมดแล้ว” ไอโจแซว
“ก็แม่บอกลูกแล้วไงว่าให้กลับไปก่อน แม่ติดธุระ” ผมเล่นตาม แล้วลงจากจักยานมายืนจ้องมันแทน ไอ้โจซึ่งใช้ขาค้ำจักรยานอยู่ก่อนแล้วหันมามองหน้าผมอย่างงงๆ คงงงว่าทำไมจู่ๆผมก็ลุกออกมา
“มึงปั่นเลยนะ เดี๋ยวกูซ้อนบ้าง” ผมบอกมัน
“มึงสิปั่น กูอยากซ้อน มีความสุขจะตายเมียปั่นจักยานให้นั่ง” มันยิ้มกริ่ม
“ไอ้เหี้ยตัวหนักยังกับควาย แล้วแม่งนั่งเฉยๆกูจะไม่ว่าเลย แต่แม่งกอดเอวกูด้วยนี่สิ กูอายนะไอ้สัด” ผมด่ามันขำๆ ไอ้เหี้ยโจนั่งหัวเราะคิกคัก
“สัญญาๆ วันนี้จะนั่งเฉยๆ” มันบอก แต่ทำหน้าเจ้าเล่ห์
“หยุดเลย สัญญาทุกทีแหละมึงอะ สัญญาแบบนี้มากี่สัปดาห์ละ ลุกไปปั่นเลยไป!!” ผมสั่ง
“วันนี้ดุ ไม่ได้กินน้ำตาลมาใช่มั้ย” มันกวน ผมเลยตบหน้าผากมันไปทีนึง มันยิ้มกลอกตาไปมา แต่ก็ยอมเปลี่ยนที่นั่งเป็นคนปั่นแทน
“ฮี่ๆ” ผมขึ้นไปซ้อนแล้วก็หัวเราะอย่างดีใจ
“เกาะเอวกูเร็ว ไม่เกาะกูไม่ปั่นนะ” มันบอก
“ไม่อาวววว อายยยยยยยยย” ผมบอกมันเสียงยานๆ
“เซฟตี้เฟิส เร็วๆ จะเกาะเอวกูหรือจะให้กูเกาะแทน” มันทำเสียงเข้ม ผมเลยยอมเอื้อมมือไปแตะๆเอวมัน
“ต้องให้ขึ้นเสียงตลอด เดี๋ยวปั้ดๆ” มันกวน ผมเลยทุบหลังมันไปทีนึง
จากที่แค่แตะๆเอวมันผมก็ต้องเปลี่ยนเป็นเกาะแทน เพราะไอ้โจขับจักรยานลีลาหวาดเสียวเกิ๊น เดี๋ยวตั้งท่าจะยกล้อ เดี๋ยวปาดซ้ายทีขวาที ขับเร็วๆแล้วตีโค้งซะเข่าผมแทบติดพื้น...ไอ้ห่านี่คิดว่ามันขับรถแข่งเหรอวะ นี่มันจักรยานแม่บ้านนะไอ้ฟาย มึงขับดีๆได้ม้ายยยยยยยยย
“โจจจจจจจจจจ” ผมเกาะเอวมันแน่นตอนที่มันกำลังจะเลี้ยวโค้งอีกรอบ
“เรียกอีกละ นั่งเฉยๆไปเหอะ” มันตะโกนแข่งกับเสียงลมบอกผม
“มึงวนรอบมอสองรอบแล้วไอ้สัด หยุดแกล้งกูเลยนะ!!” ผมตะโกนเสียงดังบอกมัน แล้วก็ทุบหลังมันไปด้วย
“เจ็บๆ ไม่แกล้งแล้วๆ” มันบอกแล้วก็ยอมขับดีๆ
ไม่รู้ว่าบรรยากาศตอนพลบค่ำเป็นใจรึปล่าว ผมจึงเอื้อมมือไปกอดเอวมันหลวมๆ มันปล่อยมือข้างนึงแล้วมากุมมือผมไว้ จากนั้นก็ขับไปมือเดียว...แต่ก็วนรอบมอรอบที่สามจนได้
“โจ” ผมเรียกมัน มันค่อยๆจอดจักรยาน ผมซบหน้ากับแผ่นหลังมัน เรานั่งกันบนจักรยานอย่างนั้นเงียบๆ มันก็เล่นมือผมจับนิ้วชี้ผมโยกไปโยกมา เหมือนไม่เบื่อ และคงจะไม่หยุดจนกว่านิ้วผมจะขาด
“ปะเหอะ” ผมบอกมัน เมื่อเห็นว่าจอดรถนานไปแล้ว อีกอย่างหิวแล้วด้วย
“หมดกัน กำลังโรแมนติกเลย” ไอ้โจบอกขำๆ
“หิวอะ” ผมบอก มันหัวเราะ
“ไอ้อ้วน” มันบอกแล้วปั่นจักรยานออก
“กูอ้วนจริงอะ” ผมถามมันเมื่อเรียกสติได้หลังจากที่มันปั่นจักรยานออกมาได้ซักพัก
“กูแซวเล่นขำๆ” มันบอกแล้วจอดจักรยานหน้าร้านข้าวเจ้าประจำ
“เน๊อะๆ กูออกจะเป็นผู้ชายเอเชียตัวเล็กๆตาโตๆ” ผมบอกแล้วถ่างตาเยอะเท่าที่สุดเท่าที่ผมจะทำได้
“ฮ่าๆ ตาโตมากเลยครับคุณ... ยืนเล่นอยู่นั่นแหละ ไหนบอกหิว เข้าร้านไปได้แล้ว” มันไล่ผม แต่ก็ยังไม่หยุดหัวเราะ
หลังจากกินข้าวเสร็จ มันแวะซื้อขนมปังกับนมร้อนให้ผม แล้วก็ของตัวมันเอง ผมนี่โคตรปลื้มมันเลย เพราะนานๆมันจะนึกครึ้มใจซื้อของหวานให้ผมกิน
“เนยนมข้น อยากกินให้อร่อยปะ” มันเปิดกล่องยั่วผม หลังจากที่วางกล่องลงบนโต๊ะแล้วนั่งลงทันที
“อืม ทำไงอะ” ผมถามตาวาว
“ไปหยิบโอวัลตินผงๆในตู้เย็นมาไป” อ้าวแม่งหลอกใช้กูนี่หว่า
“แล้วทำไมไม่ให้เค้าโรยมาให้เลยล่ะ ไอ้ฟายยย”
“นมข้นน้อย โอวัลตินน้อย เดี๋ยวมึงมาบ่นกับกูอีกไง กูเลยสั่งเนยนมเฉยๆจะได้นมข้นเยิ้มๆแบบที่มึงชอบไง ไอ้ฟายยย” มันกวนคืน
“แล้วทำไมมึงไม่ไปหยิบให้กูอะ” ผมถามมันทำสายตาวิบวับ มันส่ายหน้าแล้วก็ยอมลุกไปหยิบโอวัลตินให้ผมพร้อมกับแก้วนม จากนั้นก็แกะนมใส่แก้วให้ผมเรียบร้อย
“โจ ร้อนเน๊อะ” ผมบอกมันแล้วก็เป่าแก้วนมไปด้วย
“ให้กูเป่าให้เหรอ” มันถามกวนๆ ผมว่ามันรู้แหละว่าผมหมายถึงอะไร
“ไม่ใช่ๆ อากาศมันร้อนอะ” ผมบอก แต่มันนั่งเฉยเป็นทองไม่รู้ร้อน ทั้งๆที่หน้าผากมันเองก็เริ่มมีเหงื่อ ผมเลยได้แต่นั่งวัดใจกับมัน ดูสิว่าใครจะยอมลุกไปเปิดแอร์
“ทำไมวันนี้เค้าให้ฟองนมเยอะจังวะ” ผมชวนมันคุย
“กูบอกเค้าเองแหละ ให้เพิ่มฟองนมให้มึงอะ” มันบอก
“สุดยอดเลยอะพี่โจ” ผมบอก เหงื่อเริ่มไหล อากาศกร้อน นมก็ร้อน หนมปังเสือกร้อนอีก
“ร้อนอะ” ผมบ่นอีกรอบ ไอ้โจยิ้มกวนๆ...เอาเซ่ มาวัดใจกัน กูไม่ลุกหรอกไอ้โจ!!
“ไปเปิดแอร์ดิ้” ผมทนวัดใจกับมันไม่ไหวเลยใช้มันลุกไปเปิดแม่งเลย
“มึงนี่เกิดมาเป็นคนใช้จริงๆ” มันบ่นแต่ก็ยอมลุกไปเปิด
ขอบอกไว้ก่อนเลยว่าไม่ใช้จะเกิดขึ้นง่ายๆนะ เพราะปกติวัดใจกันทีไรผมต้องลุกไปเปิดแอร์ตลอด เพราะผมเริ่มรู้แล้วว่าถ้าขี้เกียจก็อย่าไปวัดใจกับไอ้โจ เพราะไม่งั้นแพ้มันแน่ๆ ไอ้เหี้ยนี่เหงื่อท่วมตัวก็ไม่ลุก แต่ทางที่ถูกที่สุดคือใช้ให้มันไปเปิดแอร์ตรงๆเลย สุดยอดมั้ยล่ะผม...
ปล.จากป้าปุ๋ย =]
เพิ่มเติม Soil mechanics ปฐพีศาสตร์
แซวได้ ทวงนิยายได้ ไม่ตีคะ -,-
SweetSacrifice
__________________________________________________________ :pig4: :pig4:
น่ารักอีกแล้ว ไม่ว่าตอนไหนก็น่ารักตาหรอดเลยโน๊ะ
วันนี้ที่เตอร์ได้ลงต้องขอขอบคุณป้าและน้องเกต ฝาแฝดของเตอร์ที่รีบปั่นจนทำให้เตอร์ได้ลงวันนี้
และบวกกันพี่โลโล่คุงที่เปิดตัวให้เตอร์เสียอลังการ ฮ่าๆๆๆๆๆๆ
ยังไงก็ฝากนิยายเรื่องนี้ด้วยนะคับ พี่ๆเค้าตั้งใจ๊ตั้งใจละ
รักและคิดถึงทุกคนเสมอเลยยยย คนอ่านหน้าใหม่เต็มไปหมดเลย ดีใจๆ
น้องเตอร์จะแว๊บๆมาหาบ่อยๆน๊าาาา
บ๊ายบายจ้า :bye2: :bye2:
-
สงสารนัท แต่ก็เข้าใจโจ ก็นะ ไม่พูดแล้วจะรู้ได้ไงว่าอยากรู้อะไร
-
มารอต้องเตอร์ จากชอบนิยาย กลายเป็นน้องเตอร์เมื่อไหร่ก็ม่ายยู้ :o8:
-
เป็นคู่รักที่ฮาสุดยอดจริง ๆ อ่านตอนแรกว่าเอ๊ะ พี่โจมันรุ่นพี่ใช่มะ
ทำไมทำตัวเหมือนรุ่นเดียวกัน อ่านไป ๆ ทำตัวเหมือนรุ่นน้องนัทซะอีก
เด็กจริง ๆ ชอบตอนวัดใจ แหม ร้อนจนเหงื่อตก ยังวัดใจกันได้
เลยเจอคำสั่ง รีบไปเปิดเลยดิ้พี่โจ :m20:
-
:o8:
น่ารักไปเรื่อยๆเนอะ
-
น่ารักได้อีก
-
แหม เขิน มีคนชอบเตอร์ด้วย ฮี่ๆ >///<
-
ชอบโจอ่ะ ที่สุดแล้ว o13
-
:impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2:
ก๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกๆ สต็ปขี้เกียจ เหมือนกูเลยอ่ะ ก๊ากกกกกกกกกกๆ
-
นำ้ตาลหวานเรียกพี่แล้ว
แม่สั่งลูกไม่ไปได้ไง จริงมั๊ยโจ
:o8:
-
ขอบคุณนะจ๊ะ น่ารักชิวๆต่อไปคู่นี้
-
ชอบบรรยากาศตอนสองคนนี้อยู่ด้วยกัน มันดูนัวดีอ่ะ ชอบ!!
-
อยากมีคนให้ใช้บ้างงง
-
โจตามใจนัทโครตๆอ่ะ
-
ตอนนนี้น่ารัก ดีค่ะ
โจ กะ นัท ดูกวนๆ น่ารัก ๆ อะ
๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕
ชอบๆตอนปั่นจักรยานนนน
:D
-
เหอๆๆ ต้องให้สั่ง :angry2:
-
โจตามใจนะเนี่ย เห็นแบบนี้
-
หวานกันแบบแปลกๆนะนี่ :m20:
โจนอกจากจะกลัวเมียแล้ว ยังหลงเมียออกหน้าออกตาเลยนะเนี่ย :laugh:
-
เรารักกันนน
-
ตอนนี้โจน่ารักอ่ะ รัก(เมีย)นัทม๊ากมาก
-
ใช้แฟน แฟนใช้ง่าย(เหรอ) น่ารักดี :กอด1:
-
แฮะๆ ชอบตอนนี้ (แต่ก็ชอบทุกตอนนะ) มันว๊านหวานนนนนน :o8:
ตอนหน้าคุณหวานเย็นป่ะคะ เอาให้หวานกว่านี้อีกน้า :impress2:
-
อะนะ นัทเกิดมาเป็นคนใช้จริงๆ.... ใช้โจได้ทุกอย่างเลยสินะ
-
สงสัยมานานละ
นัทเนี่ยมันติดผัว เหมือนคนแต่งติดผัวตัวเอง ชิมิ
วันๆไม่เห็นไปไหนต้องรีบมากกผัว
แรงจินๆ
-,-
-
:L2:ตอนนี้น่ารักมากเลยครับ
-
น่ารักอ่ะ :man1:
-
คุณครูbeery ตอนหน้าแต่งเสร็จแล้ว แต่มันจะหวานมั้ย คอยอ่านเอาละกันเนาะ
ไม่ต้องเรียกคุณหวานเย็นก็ได้ เรียกหวานหรือหวานเย็นเฉยๆพอ
ว่าแต่ที่โรงเรียนเค้ารับอาจารย์ห้องพยาบาลมะ จะไปสมัครแล้วส่องนักเรียนชายวายกันเอง ฮ่าๆ
เนี๊ยะถ้ามีเคสเด็กวายกันน่ารักๆ เล่าให้อ่านบ้างจิ ในทู้นิยายไม่ได้ พีเอ็มเล่าก็ได้นะ จะรอๆ
คิคิ
:impress2:
-
หวานๆกันอีกแระ
>< มีความสุขจิงๆคู่นี้
-
โจก็เป็นสามีที่ดีเหมือนกันนะเนี่ย ฮื้วววววว
-
^_________________________________________________^
อ่านแล้วรู้สึกดี
ขอบคุณค่ะ
-
ชอบคู่นี้ๆ
มันหวานๆ กวนๆ ดี
นัทว่ากวนแล้ว เจอพี่โจมันกวนหนักกว่าอีก
-
หวานกันไป อะไรกันไป
น่ารักอ่ะ คู่นี้ คริคริ
o13 o13 o13
-
กุ๊กกิ๊กไม่มีเบื่อเลยคู่นี้
-
คู่นี้เค้าหวานมาก หวานตลอด คึคึ เค้าชอบ :impress2:
-
ดูบรรยากาศกวนๆ 555
-
ถึงคนโพสจะไม่แซ่บเท่านุ้งเตอร์ แต่ก็พอกรุบกริบ (มั้ง -*-)
(38)
“นัทๆ ตื่นได้แล้วมึง พระอาทิตย์แหย่ตูดแล้ว ” กูพยายามปลุกเมีย วันนี้กูอารมณ์ดีตื่นแต่เช้า
“อือออออออ”มันไม่ยอมตื่นแถมยังปัดมือกูออกอย่างรำคาญ ไม่พอยังดึงผ้าห่มขึ้นคลุมหัว
“เร็วๆดิมึง”กูยังไม่ยอมแพ้ เริ่มเขย่าตัวมันทั้งที่มีผ้าห่มคลุมอยู่
“โอ้ย ไอ้เหี้ยโจ กูจะน๊อนนนนน สาดดดดดด”มันดิ้นยุกยิกในผ้าห่มแต่ยังไม่ยอมลุก น้ำเสียงดูหงุดหงิดที่กูปลุกมัน
“ลุกเลยๆ ตื่นๆๆๆๆๆๆ”กูยังพยายามต่อไป แม่งตื่นมาเลยไอ้นัท กูไม่ให้มึงนอน ผัวเหงา เช้าแล้ว ตื่นมาอยู่เป็นเพื่อนกูเลย
“เออ!!! แม่ง ไรหนักหนา ตื่นก็ได้วะ”มันสลัดผ้าห่มออกจากตัวแล้วลุกขึ้นมานั่งหน้าบูดเป็นตูดเหลือบตามองกูอย่างแค้นเคือง
“ไปล้างหน้าแปรงฟันดิ เดี๋ยวเราไปซักผ้าด้วยกัน”กูยิ้มหน้าระรื่นให้มัน ก็บอกแล้วกูอารมณ์ดี
“ปลุกกูมาซักผ้า!! ไอ้สัด เป็นเหี้ยไรของมึง ร้อยวันพันปีกูซักอยู่คนเดียว ไว้กูตื่นแล้วค่อยซักก็ได้ ”มันทำท่าจะล้มลงนอนต่อ แต่กูยื้อตัวมันไว้ไม่ให้มันนอน ดูมันขัดใจพอสมควร ก็จริงของมันนะ เสื้อผ้าของเราสองคนไอ้นัทมันเป็นคนเอาไปซักคนเดียว ด้วยความรักสะอาดของมัน มันคงรำคาญที่กูหมกเสื้อผ้าไว้ไม่ยอมซักสักที ปากก็บ่นนั่นแหละแต่ก็ทำให้กูทุกครั้ง ซักที่ว่านี้คือเอาไปซักเครื่องนะ ไม่ใช่ซักมือ
“ตื่นแล้วก็ตื่นดิวะ จะนอนอีกทำไม ลุกๆ ” มันหลับตาไม่สนกูพยายามจะเอนตัวลงนอน นี่ถ้ากูไม่ยื้อฉุดมันไว้นะ ป่านนี้มันคงหลับตาพริ้มไปแล้ว
“กูจะนอนอะ กูจะนอนๆๆๆๆ”มันทำหน้าขัดใจปากยื่น ดิ้นไปมา คือพอมันดิ้นกูก็ปล่อยมันล้มลงนอน
“นัท!! กูบอกให้ตื่นไงวะ”กูทำเสียงเข้มหน่อยๆ มันลืมตาขึ้นมามองกูที่ยืนหน้าเหี้ยมมองดูมันอยู่ชัดกัน กูมองมันนิ่งๆ ต่างคนต่างนิ่ง เหมือนมันพยายามจะวัดใจกับกู ว่า ‘เอาเซ่ๆกูไม่ลุก’ แต่กูไม่พูดอะไร เลือกที่จะเงียบและกดดันมันแทน ‘มึงลุกเดี๋ยวนี้’ เราสองคนเล่นสงครามประสาทกัน ตอนนี้กูไม่ได้ทำหน้าดุแล้ว แต่นิ่งเฉยเมย ไอ้นัทมันเริ่มลังเลตาลอกแลก เม้มปากแน่น
เฮ้อ เสียงกูถอนหายใจ ขี้เกียจบังคับไม่อยากลุกก็ไม่ต้องลุก กูเลยยอมถอย ปล่อยให้มันนอนลืมตานิ่งๆมองกู กูเริ่มเก็บเสื้อผ้าที่จะซักมารวมกันทั้งของมันและของกู แยกผ้าสีผ้าขาวออกจากกัน กูแยกผ้าเงียบๆสักพักได้ยินเสียงขยุกขยิกบนเตียงแต่กูไม่ได้หันไปมอง ยังคงแยกผ้าไปเรื่อยๆจนเกือบเสร็จ ไอ้นัทก็มานั่งตาแป๋วข้างๆกู ไม่พอเอาหัวมาซุกไหล่กูด้วย แม่ง เกะกะ กูกำลังทำงานไม่เห็นเหรอวะ
“โจ นัทตื่นก็ได้”มันบอกกูอย่างอ้อนๆ เอาหัวถูแถวไหล่กูไปมา
“…”กูไม่ตอบ เก็บเสื้อผ้าใส่ตะกร้าแล้วทำท่าจะลุก ไอ้นัทมันคว้ามือกูไว้ กูเลยหันไปมองมันนิ่งๆ อะไรของมึง จะตื่นรึจะนอนต่อก็เรื่องของมึงดิวะ กูไม่กวนแล้วเนี๊ยะ จะเอาอะไรกับกูอีก
“หายงอนนัทนะ น้องนัทตื่นแล้วอะ เดี๋ยวอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าแป๊บเดียว นะๆ”เขย่ามือกูไปมา ไม่พอมีเขย่งจุ๊บปลายคางกูด้วย กูเลยอดใจที่จะอมยิ้มมองมันตาเยิ้มไม่ได้
“อืม ”กูพยักหน้าตอบมัน แล้วเมียกูก็วิ่งเข้าห้องน้ำไปแต่งตัว คงกลัวกูงอน ที่จริงกูไม่ได้งอนหรอก แต่กูเป็นคนไม่ชอบเซ้าซี้ ถ้ากูพยายามหลายรอบนั้นแสดงว่ากูอยากให้ทำ แต่ถ้าไม่อยากทำกูก็ไม่บังคับ ชิวๆ ใช่ว่ากูสั่งแล้วต้องทำตามทุกครั้งไป ทุกคนมีเหตุผลของตัวเองที่จะทำหรือไม่ทำอะไร
นั่นแหละ ทุกอย่างมีข้อยกเว้น
เรื่องบางเรื่องปล่อยผ่าน แต่เรื่องบางเรื่องปล่อยผ่านไม่ได้ แต่ไม่ว่าจะเรื่องอะไร มันขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของกูเองที่ควรจะปล่อยผ่านหรือไม่
ไม่นานนัทมันล้างหน้าแปรงฟันอาบน้ำออกมา รีบมาถือตะกร้าผ้าเตรียมจะออกไปซักเครื่องอย่างที่มันซักทุกครั้ง
“มึงจะไปไหน”กูเลิกคิ้วถามมัน
“อ้าววววววว ก็ไปซักผ้าไง”มันชะงักแล้วทำหน้างงๆ
“ซักในห้อง มึงเอากะละมังไปรองน้ำดิ”กูพยักเพยิดให้มันไปเอากะละมังที่ระเบียงมารองน้ำในห้องน้ำ
“ซักมือเหรอ ไม่เอาอะ เดี๋ยวมือด้าน เดี๋ยวผงซักฟอกกัดด้วย”
“เออน่ะ ทำตามที่บอกสิครับน้องนัท เอากะละมังสองใบไปรองน้ำในห้องน้ำ”กูไม่สนใจฟังคำบ่นของมัน นี่ถ้ากูต้องสนใจทุกครั้งที่มันบ่นกูคงปวดหัวตายก่อนเมีย เพราะมันบ่นทุกเรื่อง
“โจอะ นี่มึงหาวิธีกลั่นแกล้งกูแบบใหม่ใช่มั้ย ไอ้สัด”มันหน้ามุ่ยวางตะกร้าผ้าลงแล้วเดินสะบัดก้นไปเอากะละมังไปรองน้ำตามที่กูบอก นัทน่ะมันชอบเถียงนะ แต่มันก็ทำตาม กูถือตะกร้าเดินตามมันเข้าไปในห้องน้ำ
“น่าจะลงไปซักเครื่องเหมือนเดิม เนี๊ยะห้องน้ำก็แคบ มึงก็ตัวควาย บลา บลา บลา ”เมียกูเริ่มบ่นแบบ non stop อย่างที่บอก มันขี้บ่น ปล่อยมันบ่นไปนั่นแหละ เดี๋ยวมันเมื่อยปากมันก็หยุดเอง
กูเริ่มซักผ้า กูซักน้ำผงซักฟอก ให้ไอ้นัทมันล้างน้ำสะอาดไป มันจะได้บ่นน้อยลง
ไม่ใช่ว่ากูจะทำบ่อยหรอก เดือนนึงครึ้มอกครึ้มใจว่าจะเอาผ้ามาซักด้วยกันแบบนี้ซักครั้งสองครั้ง ช่วยกันซักช่วยกันตาก มันเหมือนเรามีกิจกรรมร่วมกัน มีช่วงเวลาที่ทำอะไรด้วยกัน
ช่วงเวลาซักผ้า คือเราจะมีแค่กองผ้าตรงหน้า อาจจะมีเปิดเพลงไปด้วยบ้าง แต่ความสนใจของเรามันจะอยู่ที่ผ้าและคนที่ช่วยกันซัก เราได้คุยกัน เรื่องนั้นเรื่องนี้เล่าสู่กันฟัง เพื่อนที่มหาลัย เรียนหนัก วิชานั้นอาจารย์โหด รึแม้แต่อยากดูหนังเรื่องนั้น เราก็ได้ใช้เวลาคุยและเรียนรู้กันไปด้วย กูว่ามันดีกว่าเรามาตั้งหน้าตั้งตาคุย เหมือนกับว่าค่อยๆเรียนรู้กันไป มีไรกูก็หลอกถามมัน ใครเข้ามาแปลกๆกับเมียกูแล้วเมียกูคิดยังไง กูก็หลอกถาม ฮ่าๆ
“ไอ้เหี้ยโจ กูไม่เล่น เปียกหมดแล้วไอ้สัด”กูจับแขนมันไว้ข้างหนึ่ง ส่วนมืออีกข้างกูโกยฟองจะเอาไปป้ายตัวมัน มันหลบไปมา กลัวโดนหน้า
“ฮ่ะๆ ฮ่าๆ”กูป้ายโดนหน้ามันเต็มๆ ฟองเป็นเครายาวเลย กูขำจนท้องแข็ง ไอ้นัทมันชะงักแล้วหันมาตาวาวกระตุกยิ้มมองกูอ่างแค้นๆ สองมือของมันเริ่มโกยฟอง แล้วยัดเข้าปากกูทั้งๆที่กูกำลังหัวเราะ สัดเต็มปากกูเลย ถุยๆ
“เป็นไง กวนตีนนักใช่มั้ยพี่โจ นี่ๆ”ปากมันพูดแต่มือมันโกยฟองใส่ตัวกู กูไม่ยอมแพ้โกยฟองใส่ตัวมันเหมือนกัน ไม่พอขยี้ฟองใส่หัวมันด้วย จนห้องน้ำเละไปหมดเพราะพวกกูทำสงครามฟอง
กูกับมันสู้กันจนเหนื่อย ทั้งตัวเรามีแต่ฟอง พอเราสบตากันได้แต่ยิ้มเก้อๆ แล้วหัวเราะออกมาในที่สุด แล้วเราจึงเริ่มซักผ้าต่อจนเสร็จ เอาผ้าไปตากช่วยกันจนเสร็จ จากนั้นกูลากมันไปอาบน้ำพร้อมกันกับกูจะได้ล้างฟองออกจากตัว ตอนแรกมันไม่ยอมจะไม่อาบพร้อมกู ไม่รู้จะอายเหี้ยอะไร เห็นๆกันอยู่บ่อยๆ
“มึงอะ ไม่รูเล่นเหี้ยอะไร ถ้ากูเป็นสิวนะ กูจะบ่นให้บ้านแตกเลยคอยดู” มันถอดเสื้อผ้าเริ่มอาบน้ำ ปากก็ยังบ่นไปเรื่อยๆ กูละขำมัน เมียกูนี้สามารถว่ะ แม่งบ่นได้ตลอดเวลา
“กูรักเมีย กูก็หาเรื่องหยอกเป็นธรรมดา”กูตอบไป ถอดเสื้อผ้าแล้วไปยืนซ้อนหลังมันภายใต้ฝักบัวเดียวกัน แล้วเริ่มอาบน้ำไปพร้อมกับมัน
“มึงไม่ต้องมาพูดดี มือกูเหี่ยวแล้วเห็นมะ หน้ากูไม่รู้จะสิวขึ้นมั้ยก็ไม่รู้ แม่ง”มันยังบ่นไปเรื่อยๆหันหน้ามาหากู ยื่นมือเหี่ยวๆให้กูดู กูจับมือมันพลิกไปพลิกมา พยักหน้าให้มันเหมือนกูรับรู้ ถ้าไม่สนใจเลยแม่งจะงอนกูอีก
คือสำหรับกู เข้าใจป่าววะ ว่าเรื่องแค่นี้มันไม่ใช่เรื่องใหญ่ เป็นสิว เป็นได้ มันก็หายเองได้ แต่ไอ้นัทนะ ถ้ามันเป็นสิวขึ้นมาสักเม็ด แม่งวิ่งโร่ไปหาหมอรักษาทันที มันมีสารพัดครีมที่จะบำรุง ส่วนของกูเหรอ มันก็เป็นคนซื้อให้(เงินกู) มันบอกว่าถ้ามันไม่ซื้อให้ กูก็ไม่รู้จักซื้อ ก็จริงของมัน กูเป็นประเภทมีก็ใช้ ไม่มีก็ไม่ใช้ ของใช้ส่วนตัวกู เลยมีแต่ไอ้นัทเป็นคนจัดการ(แม้แต่กางเกงใน) ถ้าหมดมันจะลากกูไปซื้อ เวลามันเลือกยังกับมันเลือกมาใช้เอง
“อืม เดี๋ยวอาบน้ำเสร็จค่อยทาครีม”กูลูบหัวมันยิ้มๆ แล้วหยิบสบู่เหลวมาบีบ แล้วเริ่มฟอกสบู่ให้มัน
“กูอยากสระผมอะ”ปากมันบอกกู แต่มือมันเริ่มฟอกสบู่ให้กูเหมือนกัน กูล้างมือแล้วหยิบขวดแชมพูมาบีบใส่มือแล้วขยี้หัวให้มัน ค่อยๆเกาจนเกิดฟอง กูสระผมให้มันไปสักพักมันหยุดถูสบู่ให้กู แล้วเงยหน้าขึ้นมองกูซะตาหวานเยิ้ม ทั้งๆที่มือกูยังขยี้สระผมให้มันอยู่
“โจ กูรักมึงอะ”กูชะงัก แล้วก้มหน้าไปมองมันจนสบตาโตๆของมันเข้ากูเริ่มยิ้มกว้าง แบบกูดีใจอะ นานๆทีนัทมันจะบอกรักกู ไอ้นัทเริ่มสู้ตาหวานๆของกูไม่ไหวมันหลบตาแล้วเริ่มถูสบู่ให้กูต่อ กูขำทำเสียง หึหึหึ ในคอ เอ็นดูมัน อะนะ คนเราบอกรักเองแล้วก็เขินเอง แดงไปทั้งหน้าล่ามมาที่หูและคอ
“โอ้ย หยิกกูทำไม”มันหยิกเข้าที่สีข้างกู
“หมั่นไส้คน”ดูมันเขินแล้วพาล
“นัท กูก็รักมึง”กูก้มลงแล้วกระซิบข้างหูมัน ไม่ลืมหอมแก้มมันด้วย
“ก็ลองไม่รักกูดูสิ พ่อจะตัดให้เป็ดกิน”มันยิ้มกว้างให้กูแต่ปากนี่ยังขู่ทีเล่นทีจริง
“ถ้าไม่รักมึงแล้วจะให้กูไปรักใคร”กูพูดขำๆ
“รักใครก็ไม่ได้ ต้องแค่กู”ไอ้นัทมันทำเสียงเข้มหน้าดุมองสบตากู นอกจากขี้บ่น แล้วยังขี้หวงบวกขี้หึงด้วยนะเมียกู
“ครับคุณเมีย กูก็รักแค่มึงนี่แหละครับ บอกแต่กู บอกตัวมึงเองด้วยเถอะวะ”กูยังขำท่าทางของมัน น่ารักขึ้นทุกวันเลยเมียกู
“โจ มึงนั่งลงดิ๊ กูสระผมให้มึงไม่ถึง”มันสั่งให้กูนั่ง กูก็นั่งลงคุกเข่ากับพื้นตามที่มันบอกอย่างว่าง่าย มันเริ่มสระผมให้กูสองรอบ จนเสร็จ มันดึงสายผัวบัวมาล้างฟองแชมพูบนหัวกูขยี้ไปมาจนหมดฟอง
ไอ้นัทมันคงไม่รู้ว่ามันกับกูอยู่ในท่าล่อแหลม ก็กูนั่งคุกเข่าแล้วตรงหน้ากูเป็นนัทน้อยของมันพอดี หึหึหึ
“ซี้ดด ดด ด ด ด จะ โจ มึงทำอะไร”กูจับนัทน้อยรูดไปมา มันเริ่มพองในมือกู ดูท่าไอ้นัทมันจะเสียวพอดู ปลายเท้ามันจิกเกร็ง
“ทำความสะอาด”กูตอบเรียบๆเหมือนไม่มีอะไร จากนั้นเริ่มใช้ปากกับนัทน้อย นัทมันเริ่มครางแล้วขยับเอวเข้าออกจนในที่สุดนัทน้อยล้างท่อโดยการพ่นน้ำสีขุ่นออกมา
กูลุกขึ้นยืนแล้วเริ่มประกบปากแลกลิ้นกับมัน นัทมันไม่ขัดขืน มันโอนอ่อนผ่อนตามกู กูจับมันพลิกไปท่าไหนมันก็ทำ ให้มันขึ้นขย่มเองมันก็ทำ ส่วนใหญ่นัทมันไม่ค่อยออนท็อป มันว่ามันเขิน กูเสร็จไปรอบ ส่วนเมียกูเสร็จไปสอง
กูอาบน้ำให้มันจนสะอาดทุกซอกทุกมุม หึหึหึ อาบเสร็จก็เอาผ้าเช็ดตัวห่อตัวมันอุ้มออกมาจากห้องน้ำ แล้วเช็ดตัว หาเสื้อผ้าให้มันใส่ แล้วถึงไปจัดการตัวเอง แต่งตัวเรียบร้อยกูค้นหาไดร์เป่าผมมาเป่าให้มัน เดี๋ยวเมียเป็นหวัด เพราะกูพาเล่นน้ำนานเกิน ก็กูปลุกนัทมันตื่นตอนหกโมง จนตอนนี้เก้าโมงกว่าๆเกือบสิบโมงแล้ว
“โจ กูหิวแล้วอะ”นัทมันลูบท้องมองหน้ากูอ้อนๆ
“มึงอยากกินไร”กูถามมันยิ้มๆลูบหัวมันเล่น ผมมันไดร์เสร็จใหม่ๆลื่นมือดี
“เราไปกินโออิชิบุฟเฟ่ต์มะ กูเห็นในโฆษณาอะ”นัทมันเอาหัวถูไถกับมือกูที่ลูบหัวมันอยู่ เป็นแมวขี้อ้อนนะมึง หึหึหึ
“ได้”มันยิ้มกว้างถูกใจที่กูตามใจมัน ที่จริงนะ กูตามใจมันออกจะบ่อยไป
“แล้วกูอยากกินเครปกล้วยด้วย”นั่นๆเห็นกูยอมแล้วเริ่มเรียกร้องต่อ หึหึหึ
“ได้”
“ดูหนังด้วยได้มะ กูอยากดูแฮรี่”มันเลิกเอาหัวถูกับมือกู แต่มันโน้มตัวเข้ามากอดกูแทน ถึงมึงไม่อ้อนกูก็ตามใจมึง เจ้าเล่ห์ขึ้นทุกวันนะไอ้นัท
“ได้”มันยิ้มกว้างพอใจที่กูยังไม่ขัดใจมัน และปากแดงๆเริ่มเอ่ยปากในสิ่งที่อยากจะกิน
“กูขอป๊อปคอร์นกับโค้กแก้วใหญ่ๆเลยนะ”
“อือ”กูยังตามใจมัน ตัวเท่าหนอน แดกไปแล้วมึงเอาไปไว้ไหนวะ
“ก่อนกลับเราแวะกินไอติมด้วยเนอะ”
“อืม”กูพยักหน้าตอบ เหอะๆ เอากับมัน แล้วแต่มึง ถ้ามึงแดกได้ กูก็ให้แดก
“มึงจ่ายนะ”
“คร้าบบบบคุณชาย ยังกับกูเคยให้มึงจ่าย”
“ฮี่ๆ”
มันยิ้มหน้าระรื่น ดูมีความสุข กูชอบนะ เห็นเมียมีความสุข หัวใจกูก็กระชุ่มกระชวยตามมันไปด้วย
เรื่องโดย หวานเย็น
....................................................................
ขอบคุณน้องเกตเด็กแรง สำหรับคำผิดทุกตอน :m30:
ป้าปุ๋ยฝากมาถามว่า ถ้าเรื่องนี้ใกล้จะจบแล้วโอเคไหมเอ่ย
-
ไอ้โจเนี่ย น่ารักขึ้นทุกวันเาะ
-
:impress3:
หวานๆแบบนี้แหล่ะเค้าชอบๆ
น่าร๊ากกกอ่า
อย่าเพิ่งจบดิ หวานไปเรื่อยๆ ห้ามมาม่าเน้อๆ
-
_จริ้มมมมมมมมม
:z13: :z13:
-
หวานกันจัง :กอด1:
-
โจมันจะอบอุ่นไปไหนวะ ฮ่าาา
ปล.ยังไม่อยากให้จบเท่าไหร่ครับ ยังอยากเห็นนัทกับโจในพาร์ทเรียนจบทำงานต่อ
-
ช่วงแรกมาแบบมึน ๆ โดยน้องนัท
หลังจากอาบน้ำทำความสะอาด เพิ่มความหวาน
น้องนัทก็หวานนนนนนนนซะพี่โจตามใจทุกสิ่งอย่างเลย :z2:
-
อั้ยย่ะ หวานจนมดขึ้นห้องมาทำรังล่ะ
๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕
น้องนัทน่ารัก
อยากได้แฟนแบบพี่โจ เอิ้ก กก กก
-
โอ้ยยยย หวานอะ :z3: :o8: อยากได้แฟนแบบโจ ตามใจโคดดดดด :impress2: :impress2:
-
แหม๋ สามีของนัทอะไรจะดีขนาดนี้ โอ้ยยยยยยย อิจฉา
-
ฮ่าๆๆ..โจ โดนนนน
นัทน่ารักอะ..ยิ่งอ้อนยิ่งน่ารัก
-
นัทขี้อ้อน โจก็ตามใจ อะไรจะพอดีกันขนาดนี้
-
ชอบมาก ฉากหวาน ๆ แบบนี้
+1 ให้กับความหวานของพี่โจและน้องนัท
-
o13 :-[โจเป็นสามีที่ดีนะยอมภรรยาด้วย อิจฉาาาาาาาา มากกกกกก :-[ :man1:
-
อะไรจะหวานแหววน่ารักกันขนาดนี้
-
ตามใจเมีย เขาว่าชีวิตจะเจริญนะจ๊ะ555 o13
-
จบได้ แต่ต้องมีตอนพิเศษเป็นพักๆๆ o13
-
มีกุ๊กกิ๊กๆกันด้วย
นัทอ้อนน่ารักจัง
แบบนี้อิโจจะไปไหนรอด
-
น่ารักอ่าาาาาาาา กรี๊ดด ชอบๆ
-
หวานจนอยากกรี๊ดออกมาดังๆ แต่น้องนั่งทำการบ้านข้างๆ เลยกรี๊ดไม่ได้ :laugh:
นัทน่ารักอ่าาาา ชอบคนขี้อ้อนมากๆ พี่โจก็คงชอบให้เมียอ้อนใช่ไหมล่ะ :o8:
ส่วนเรื่องจบ ยังไม่อยากให้จบเลยอ่า เชื่อว่าคนไทยเกินล้านก็ไม่อยากให้จบหรอก :m20:
ป.ล. มันติดปากน่ะค่ะหวาน เวลาเรียกนักเรียนก็เรียกคุณ ตอนนี้ไม่ได้สอนชายล้วนแล้วแหละ แต่ไม่ได้เปลี่ยนตรงลายเซ็นต์
ตอนนั้นไปฝึกสอนเฉยๆ แต่บรรจุโรงเรียนสหฯ ค่ะ (เสียดาย T T)
-
จะจบแล้วเหรออออ ยังอยากอ่านต่ออยู่เยอะๆ เลยยย ชอบอ่ะะ
โจตามใจจริงๆ นะเนี่ยยยยย น่ารักอ้ะ
-
นัทโครตขี้อ้อนมากกกกกกกกกกกกกกก
น่ารักว่ะ โจก็โครตตามใจอ่ะ เค้าอยากมีอย่างนี้บ้าง
ไกล้จบแล้วเหรอค่ะ ฮือออออออออ เค้าอยากอ่านต่อไปเรื่อยๆๆๆ
-
โอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยย :m31: :m31:
ตาร้อนผ่าวๆ :laugh:
-
555 ยอมทุกอย่างเพื่อเมีย
-
หวานกันต่อไป คู่นี้ :z2:
+1 ให้หนูเตอร์ แล้ว :กอด1: ให้หายคิดถึง
-
:กอด1:หวานๆน่ารัก
-
ข้าวใหม่ปลามันตลอด
-
ตามอ่านทันแล้ว :mc4:
พี่โจน่ารักขึ้นทุกวันนน :z1:
น้องนัท..
โดนพี่โจตามใจจนเสียตัว
:-[
-
+1 ให้ค่ะ
ง่าาา อยากมีคนซักผ้าด้วยกันบ้างอะไรบ้างจังงิ
นัทกะโจน่ารักจริงๆ :man1:
เรื่องนี้จะจบแล้วหรอ ยังอยากอ่านต่ออยู่เลยนะนี่
แต่ยังไงก็แล้วแต่คนเขียนทั้งสองจะเห็นสมควรเลยค่ะ
เอาความต้องการของคนเขียนเป็นหลักแล้วกันเนาะ
-
โจไม่ได้กลัวเมียนะนี่ โจแค่ยอมทู๊กอย่าง
-
โอ้ยยย อิจฉา :o12: :o12: :o12: :o12: :sad4: :sad4: :sad4:
-
สามีอย่างโจหาได้ที่ไหน จะเอาของเก่าไปแลกต้องเพิ่มกี่บาท 555
-
ตอนนี้มีกิจกรรมยามเช้าด้วยกันด้วยอ่ะ :-[
นัทโจน่ารักมาก ชอบค่ะ
ปล.จะจบแล้วเหรอ อยากอ่านต่อและขอชดตั้มด้วยนะคะ
-
เห็นคนรักกันก้อชอบด้วยยยยยยยยยย o13 o13
-
:-[ :oo1: :-[ :-[
-
อิจฉานัทมากมาย
สบายจิงจิ๊ง คริคริ
o13 o13 o13
-
แหม โจก็ไม่น่าปล่อยให้นัทอาบน้ำรอบแรกไป เปลืองน้ำ รู้เปล่า
-
นัททำอย่างนีบ่อย ๆ โจหลงตายเลย
-
ชอบพี่โจ อิอิ แอบอิจฉานัทนิดนิด (แอบอิน) อยากอ่านต่อแล้วครับผม รักทุกตัวละครจร้า :oo1: :oo1:
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
อยากมีคนตามใจจจจจจจจจจจจจจจจ
แบบนี้บ้าง น้องนัทน่ารัก พี่โจก็ช่างเอาใจ
-
คนอ่านหน้าใหม่เยอะจริงๆ
คนโพสกับคนแต่งปลาบปลื้ม
+ ต้อนรับไปสามหน้า :z13:
-
ตอนนี้หวานๆ น่ารักมากเลย
นัทก็อ้อนซะ โจก็ตามใจเหลือเกิน :o8:
-
น้องนัดขี้อ้อนสุดๆ อ่ะ
แบบนี้ไม่ให้คุณพี่โจมันหลงได้ยังไง
55555
-
แอบ มาอ่าน โจ-นัท มาตั้งนานแล้ว สนุกดีนะครับบ
-
โจนี่นับวันยิ่งแสดงออกว่า..........รักน้องนัทมากมาย
-
อยากกินมาม่า อยากเห็นตอนที่โจนัท ทะเลาะกัน :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :beat:
-
มารอๆๆๆๆ จะได้มีกำลังใจไปทำงาน (เกี่ยว?:laugh:)
-
อ่านซ้ำตอนเก่าไปก่อน จะได้มีแรงไปทำงาน :m20:
ตอนนี้ป้าคงกำลังสับสน ว่าจะต่อเรื่องไหนดี
โดนทวงทุกเรื่อง ไม่ว่าจะเป็น
1. มันจะรู้สึกยังไงนะ ถ้าได้เป็นคนหน้าตึงกับเขาบ้าง (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=17959.0)
2. ฉันต้องเหนือกว่าวัยชราให้ได้ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=19789.0)
3. ปฐมบทโบทอกซ์ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=17959.0)
4. ใครว่าฉันอ่อน (ที่จริงฉันแก่) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24223.0)
:jul3:
ระหว่างรอเรื่องนี้ ไปลองอ่านแนวอินเตอร์ของป้าแก่ได้ อิอิ
จิ้มที่ลิ้งค์ได้เร้ยยยย :mc4:
-
คนรักกันมันก็งี้เนอะ ดูบรรยากาศน่ารักไปหมด :-[
นัทอัทอ้อนเข้าไปพี่โจ้หลงจะเเย่เเล้ว
ฉากในห้องน้ำ :m25:
-
คุณครูไม่ได้อยู่ชายล้วนแล้วเหรอ เสียดายเนาะ คิคิ
ว่าแต่ที่ ร.ร. ไม่มีวายน่ารักๆมาเล่าบ้างเหรอ อิอิ
ส่วนนิยาย กรุณาจิกทวงหนังเหี่ยวของอีป้าเอานะ
-
ตอนต่อไปเป็นป้าปุ๋ยเหรอคะ งั้นรอต่อไปก็ได้ค่า (ตามอ่านนิยายขอป๋าหมดแหละ แต่บางเรื่องยังไม่จบอ่ะ :o8:)
ป.ล. คุณหวาน ถึงไม่ใช่ชายล้วน แต่วายก็แอบเยอะอยู่นะ :laugh:
-
มาแว้ววววววววว
(39)
ชีวิตผมช่วงนี้เหมือนจะมีการดำเนินชีวิตง่ายๆ ออกไปเรียน ไปเที่ยวกับเพื่อนหรือไปเล่นเกมส์กับเพื่อนบ้าง กลับมาก็อยู่กับไอ้โจ มีพี่ช้างมาแจมบางเวลา อย่างมื้อเย็นวันนี้ซึ่งเราสามคนออกไปหาไรกินก็เช่นกัน
“มึงไปฝึกงานที่ไหนวะ” พี่ช้างถามไอ้โจ ไอ้โจมองหน้าผม ผมก็ไม่เข้าใจว่ามองหน้ามันทำไม ผมเลยถามคำถามเดียวกับพี่ช้างอีกรอบมันถึงจะตอบออกมาได้
“คงอยู่กรุงเทพนี่แหละ ไม่ก็ไปแม่เมาะถ้าไอ้นัทจะกลับบ้าน” ไอ้โจบอกเรียบๆ นับวันมันยิ่งติดผมเป็นลูกแหง่
“ไม่กลับบ้าน” ผมบอกมัน มันทำหน้าบึ้ง งง น้อยใจ ปนกันไปหมด
“ไหนบอกว่าจะกลับไง ไม่กลับทำไมไม่บอก” ไอ้โจถามเสียงอ่อย
“ก็เพิ่งเปลี่ยนใจอะ จะไปเวิคแอนด์ทราเวล” ผมบอกมัน พลางเอามือลงไปบีบเข่ามันใต้โต๊ะ เพราะกลัวมันงอน
“อืม” มันตอบรับแค่นั้นแล้วก็เงียบไป ทั้งโต๊ะเลยมีบรรยากาศอึมครึมไปหมด
ผมกับพี่ช้างมองหน้ากัน ต่างคนต่างส่งโทรจิตหากัน เบี่ยงกันเริ่มบทสนทนาทำลายความเงียบและอึมครึม สุดท้ายพี่ช้างดูจะทนไม่ไหวเลยพูดเรื่องรูมเมทพี่แกขึ้นมา ประมาณว่ารูมเมทพี่แกเมาเละเทะทุกวัน(ถามไปถามมาพี่ช้างก็เมาเหมือนกัน) ทั้งสองคนเลยตัดสินใจแยกกันอยู่เรารอด ร่วมกันเราตาย เพราะฟังจากวีรกรรมของพี่ช้างและรูมเมทนี่แสบไม่เบา ศุกร์น็อคเพราะโคเคน เสาร์ไปน็อคด้วยกัญชา อาทิตย์กินเบียร์ถอน ผมได้แต่นึกในใจว่าแกเรียนมาจนถึงปีสี่ได้ไงวะ
“รูมเมทออกไปแล้วจะทำไงอะพี่” ผมถามซื่อๆ
“หาใหม่สิวะ ใครจะไปจ่ายค่าอพาร์ตเม้นท์ไหว จริงๆแล้วห้องพี่นี่อยู่กันสามคน คนแรกที่ออกไปเพราะย้ายไปอยู่กับแฟน ทิ้งพี่ให้เมาเละอยู่กับเอียนสองคน” พี่ช้างบอก ลืมบอกเพื่อนแฮงค์ของพี่ช้างชื่อเอียน
“แต่จริงๆที่ตกลงกันไว้คือถ้าหารูมเมทอีกคนมาไม่ได้ในสิ้นเดือนหน้าถึงจะแยกกัน เพราะอยากได้ซักคนไว้คอยดูแล” พี่ช้างเล่าต่อ
“นัทไงๆ... พี่ช้างนัทจะไปเมกา นัทไปอยู่กับพี่ช้างนะ” ผมบอก ไอ้โจก็หันมามองหน้าผมแล้วก็ลุกออกไปจากโต๊ะเลย ผมได้แต่จ้องหน้าพี่ช้างนิ่งเพราะทำอะไรไม่ถูก ปกติเจอแต่โจเวอร์ชั่นโวยวาย มาเจอเวอร์ชั่นโจขรึมนี่ผมไปไม่เป็นเลย
“ไปง้อมันหน่อย” พี่ช้างบอกผมกึ่งไล่
“นัทกลัวอะ” ผมกลัวจริงๆเพราะมันนิ่งเกินไป
“มันไม่ทำอะไรหรอก ไปสิ เดี๋ยวพี่เคลียเรื่องอาหารเอง กลับกันไปก่อนเลยก็ได้” พี่ช้างบอกเรียบๆนิ่งๆ ผมเลยได้แต่ลุกตามไอ้โจออกไปเงียบๆ
ผมเดินตามหามันทั่วทั้งชั้น แล้วก็ลงไปหาอีกชั้นก็ไม่เจอ ตอนเดินตามหามันผมก็กดโทรศัพท์โทรหามันไปด้วย แต่มันไม่ยอมรับสาย ผมเลยส่งเมจเสจไปหามันแล้วก็ถามว่ามันอยู่ไหน ซักพักมันก็ตอบกลับมาว่าอยู่ที่ลานจอดรถ ผมเลยวิ่งไปที่ลานจอดรถชั้นที่เอารถมาจอดไว้ทันที เมื่อมาถึงก็เห็นว่าไอ้โจนอนเอามือก่ายหน้าผากอยู่ในรถเงียบๆ ผมเปิดประตูรถแล้วไปนั่งข้างๆ ต่างคนต่างเงียบ พอผมเอื้อมมือจะไปกุมมือมันไว้มันก็ขยับมือหนี
“โจ” ผมเรียกมัน
“....” มันยังคงเงียบ
“เป็นไรอะ” ผมถามโง่ๆ เพราะไม่รู้ว่าจะเริ่มยังไง
“....”
“กลับกันเลยมั้ย เดี๋ยวโทรตามพี่ช้างให้” ผมบอก จะให้ทิ้งพี่ช้างไว้ก็ยังไงอยู่
“....” มันยังคงไม่ตอบอะไร ผมเลยเมจเสจหาพี่ช้างบอกให้กลับมาที่รถด่วนที่สุด ไม่ถึงสิบนาทีเทพบุตรช้างก็มา พี่ช้างไล่ให้ไอ้โจไปนั่งข้างหลัง มันก็ลุกไปอย่างว่าง่าย จากนั้นขับรถไปส่งผมกับไอ้โจที่หอ ตลอดทางไม่มีใครพูดอะไร มีแต่เสียงร้องของพี่ป้อมกับพี่โต๊ะ(อัสนีวสันต์)ทำลายความเงียบ แต่พี่ป้อมกับพี่โต๊ะลืมทำลายความอึมครึมและจิตสังหารของไอ้โจ
“พี่ช้าง ขอบคุณครับ” ผมไหว้พี่ช้างพี่แกก็โยนกุญแจรถของไอ้โจคืนให้ผมพร้อมกับไล่ให้ผมรีบๆตามไอ้โจไป ผมวิ่งตามไอ้โจขึ้นหอ ยังไม่ทันจะถึงห้องก็มีเมจเสจจากพี่ช้างส่งมาหาผม ‘ใจเย็นๆ แล้วเคลียร์กันดีๆล่ะ’ พี่เทพบุตรยังอุตส่าห์เตือนผม พี่ช้างนี่สุดยอดพี่ชายแห่งปีจริงๆ
ไอ้โจไม่พูดไม่จาอะไร กลับมาก็เข้าไปอาบน้ำสระผม แล้วล้มตัวนอนลงบนเตียงทั้งๆที่หัวเปียกๆ ซึ่งผิดวิสัยของมันมากๆ ผมเดาว่ามันคงหาทางทำให้อารมณ์มันเย็นลง ผมซึ่งกำลังจะเริ่มเซ็งก็เลยได้แต่ยืนมองมันนอนนิ่งๆ
“จะพูดอะไรมั้ยโจ” ผมถามมันเสียง(เริ่ม)แข็ง
“อะไร?” มันถามผมนิ่งๆ ซึ่งผมว่ามันกวนตีนผมมาก แต่ก็เอานะ ยังไงมันก็ยอมอ้าปากออกมาแล้ว
“เป็นอะไรกันแน่โจ โกรธที่นัทไม่บอกว่าจะไปเมกาเหรอ” ผมถาม
“ทำไมไม่เคยคิดจะบอกกันบ้าง จะไปก็ไป เคยถามกูบ้างมั้ย กูพยายามทุกทางให้ได้อยู่ใกล้มึง แล้วมึง!!...” มันขึ้นเสียงท้ายประโยคแล้วก็เงียบไป แต่จากที่นอนอยู่ก็เริ่มลุกขึ้นมานั่งจ้องผมตาแข็ง
“กูเคยเกริ่นไว้แล้ว.... แล้วเป็นไง มึงยอมให้กูไปมั้ยล่ะ” ผมถามเสียงเริ่มดังขึ้น
“กูไม่ให้มึงไปเพราะตอนนั้นมึงจะไปอยู่กับไอ้สัดนั่นที่มาจีบมึงไงล่ะ!” ไอ้โจก็เริ่มเสียงดัง
“มึงอย่างี่เง่าน่าโจ ไอ้ทัดไม่ได้มาจีบกูเลย..แล้วมันก็เป็นคนเดียวที่จะไปฟลอริด้า” ผมบอกมัน
“มันจะไปมั้ย ถ้ามึงไม่ไปน่ะ ....มึงหัดฉลาดซะบ้าง! แล้วนี่ก็เหมือนกัน จู่ๆก็จะไปอยู่กับไอ้ช้าง ถามกูบ้างมั้ย!” มันลุกมายืนประชันหน้ากับผม
“พี่ช้างก็เพื่อนมึงนะ มึงจะให้กูทำไง อยู่กับเพื่อนกูก็ไม่ได้ จะอยู่กับเพื่อนมึงอีกก็ไม่ได้ จะให้กูทำไงห๊ะโจ!” ผมตวาดใส่หน้ามัน แม่งโคตรไม่มีเหตุผลเลยมันอ่ะ
“มึงเข้าใจกูบ้างมั้ย ที่กูบอกเนี่ย กูอยากให้มึงปรึกษากูบ้าง มึงน่ะเคยรู้มั้ยว่าพวกเหี้ยนั่นเวลาเมากันมันเป็นยังไง หึ๊!” มันแสะยิ้มเหยียดๆ จนผมอดสงสัยไม่ได้
“ทำไม” ผมถามมันนิ่งๆ
“มึงน่ะไม่รู้อะไรซักอย่าง เพราะงั้นอย่าด่วนตัดสินใจ” มันเหยียดยิ้ม
“มึงหยุดทำหน้าแบบนี้ซักทีได้มั้ย!” ผมเห็นหน้ากวนตีนของมันตอนนี้แล้วยิ่งพาลอารมณ์เสีย
“แล้วถ้าไม่บอกกูว่าทำไม กูก็ยังยืนยันไปอยู่กับพี่ช้าง” ผมพยายามข่มเสียงให้เบาลง
“มึงเลือกที่จะอยู่กับไอ้ช้าง มากกว่าที่จะอยู่กับกูเหรอไอ้นัท!” ไอ้โจกลับมาขึ้นเสียงอีกรอบ
“เออ!!” ผมบอก สิ้นคำเท่านั้นแหละไอ้โจก็บีบข้อมือผมทั้งสองข้างแล้วผลักผมลงบนเตียงอย่างแรง
“โจมึงหยุด ไอ้เหี้ย!!” ผมตะโกนด่า เมื่อเห็นว่ามันตั้งท่าจะมีอะไรกับผมเพราะอยากเอาชนะเนื่องด้วยอารมณ์ที่คุกรุ่น
“มึงมันใจร้อนแบบนี้ไง!!” ผมดิ้นแล้วก็ต่อยปากมันไปทีนึง มันถึงยอมปล่อยผม ผมนอนนิ่งๆไปบนเตียง ส่วนมันได้แต่นั่งเอามือกุมปากที่เลือดกลบปากอยู่ปลายเตียง
ผมนิ่ง มันก็นิ่ง
“กูจะกลับไปนอนบ้าน” มันบอกนิ่งๆ ผมทนไม่ไหวเลยเอาเท้ายันหลังมันไปทีนึง มันมองตวัดสายตามาจ้องผมเขม็ง ผมเลยจ้องมันคืน
“ถ้ามึงออกไป ไม่ต้องกลับมาอีกนะ!!” ผมยื่นคำขาด เมื่อเห็นว่ามันกำลังจะลุกออกไป
“มีเหตุผลอะไรถึงไม่อยากให้กูอยู่กับพี่ช้างก็พูดมาให้จบ อย่ามาค้างคาแบบนี้ กูไม่ชอบ!” ผมเสียงดังใส่ ตอนนี้เริ่มทนไม่ไหวกับความงี่เง่าบ้าๆบอๆของมัน
“เอียน รูมเมทไอ้ช้างน่ะ...เมาโคเคนจนเกือบจะข่มขืนเพื่อนมันเอง โชคดีที่ไอ้ช้างมีสติห้ามไว้ทัน ไอ้ช้างเองก็เหมือนกัน แต่ก่อนเมาไม่ได้สติจนไปมีอะไรกับ...” มันหยุดไว้แค่นั้น ผมก็ไม่กล้าถามอะไรต่อเพราะคิดว่ามันคงไม่อยากเล่า
“อืม” ผมนั่งคิดเงียบๆ ส่วนมันก็นั่งเงียบเหมือนกัน
“เจ็บปากป่ะ?” ผมถามมัน มันหันมามองผมโกรธๆ อารมณ์แบบ’มึงมาโดนเองมั้ยล่ะ’
“ไหนเขยิบมาใกล้ๆดิ้ จะดูให้” ผมเรียกมัน แต่มันยังนั่งนิ่ง
“โจ” ผมเรียกมันเสียงเบา
“เร็วๆโจ จะให้ดูให้มั้ย?” ผมถาม มันยังคงนิ่ง.... ผมเลยเขยิบไปหามันแทน
“ทีหลังอย่าทำแบบนี้อีก” ผมบอกมัน ผมหมายถึงทั้งเรื่องที่มาใช้อารมณ์กับผม แล้วก็เรื่องที่ปากหนักไม่ยอมบอกเหตุผลซักทีว่าเพื่อนมันเป็นยังไง ผมก็ไม่เข้าใจมันจะปกป้องเพื่อนมันอะรกันนักกันหนา
“มึงก็เหมือนกัน มีอะไรก็พูดกันกูก่อน!” มันสั่ง จ้องผมตาเขม็ง
“อืม” ผมพยักหน้า
“ไปเอาน้ำแข็งมา” มันไล่ผมเสียงแข็ง ...แม่งได้ทีเอาใหญ่
เรื่องโดย SweetSacrifice (ป้าปุ๋ย)
....................................................................
นัทก็สู้คน ฮาาาา :jul3:
-
แอบเคืองนัทแทนโจเหอะ
เป็นเมียตรูโดนเหน็บข้างฝา
:โป้ก1:
กร๊ากกก .. ล้อเล่นเหอะ อิน้องนัทมันออกจะน่ารักน่าชัง
เอาเป็ดและบวกมาฝากโล่และปุ๋ย
-
^
^
เร็วมาก บวบๆๆๆๆๆ
-
ก็เป็นปกติที่จะทะเลาะกัน สำหรับคนที่ชอบจะเก็บเรื่องที่ตัวเองจะทำไว้ไม่ให้แฟนรู้เพราะกลัวแฟนจะโกรธ
.
แฟนคงไม่โกรธ ถ้ามารู้ทีหลัง ...ใช่มั๊ย?
-
อารมณ์นี้ต้องใจเย็นๆ โลกเราร้อนพอแล้วนะโจ เกี่ยว???? :z3:
-
งอนน้องนัทตอนนี้แทนโจจริงๆ ต่อยโจมาได้
แอบเข้าข้างโจอ่ะ :really2:
-
โจนี่รักเพื่อนน่าดูแฮะ-*-
-
มีอะไรทำไมไม่คุยกันดี ๆ
ชอบใช้กำลังกันทำไม
:เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
เม้นกันเร็วจริงๆ มาโดน +
-
รู้สึกว่าพี่โจมันรักน้องนัทมากจริงๆนะ ถ้าเป็นคนอื่นมาต่อยจนปากแตกงี้ อิพี่โจคงไม่เอาไว้หรอก :z1:
นัทก็ว่าแต่โจใจร้อนนะ ตะเองก็ใช่ย่อยเหอะ สรุปว่าคู่นี้มันพอกันเลย
ช่วงที่ต้องห่างกันนี่แหละช่วงวัดใจ :เฮ้อ:
อิพี่ช้างมันเมาแล้วไป :oo1: กับ....เหรอ? ตอนนี้อยากบีบคอโจให้คายความลับออกมาบ้าง อยากรู้มากกว่านัทอีก :laugh:
-
มีอะไรก็บอกกันดิ ไม่ได้เป็นแค่คนรู้จักกันนี่หว่า
ถ้าโจมันทำแบบนั้นบ้างจะคิดยังงัยเล่า
-
มีอะไรก็ค่อยพูดค่อยคุยกัน อย่าใช้อารมณ์ตัดสิน
ถ้าเราเป็นโจเราก็งอนนะ
-
ที่ผ่านๆมาเหมือนนัทจะฉลาดนะ
แต่ตอนนี้ ก็...อืมนะ ไม่รู้จักคิดเลย :เฮ้อ:
-
:เฮ้อ:ชีวิตคู่ไม่ใช่มีฉันกับเธอ แต่ต้องมีคำว่าเราด้วย
-
o13
-
ก็เ้ข้าใจว่าถ้าบอกโจ โจก็คงไม่ให้ไป แต่มันก็ไม่ดีนะที่นัทจะไปแล้วเพิ่งจะมาบอกเนี่ย
คนเป็นแฟนกันมันก็เสียความรู้สึกนะ
เฮ้ออออ นัทโจ สู้ๆ
-
ทะเลาะกันซะงั้น
แรงพอกันทั้งคู่เลย
ตออนี้แอบเข้าข้างโจนะ เออ
-
อะไรๆ ยังคาใจเรื่องพี่ช้าง (อยากรู้มาก 55555)
-
อู๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยคู่นี้เค้ารักกันเลือดสาดดดดดด
แต่เรื่องนี้นัทผิดอ่ะ ทำไมจะทำอะไรไม่ปรึกษาสามีให้เรียบร้อยก่อนค๊า
-
สั้นจังเลยยยยยย
************ คุยกันดีๆน้า ใจเย็นๆ โอยยยยยยย ตอนเถียงกันอ่านไปหัวใจวายไป 5555555+
-
:เฮ้อ:
ตอนนี้เข้าข้างโจอ่ะ
นัทงี่เง่ามากกก
เป็นเราก็โกรธอ่ะ โจพยายามทุกอย่างที่จะได้อยู่กับนัท แต่นัทเสือกอยากจะไปไกล
อารมณ์ร้อนทั้งคู่
-
ไม่เอามาม่า ฮ่าาาาาาาาา
-
แต่ตอนที่บอกว่านัทจะไปอยู่กับพี่ช้าง
ถ้าเราเป็นโจเราก็เคืองนะ
-
ผิดทั้งคุ๋ นัทผิดมากหน่อย ทำเหมือนไม่แคร์กันเลย
โจก็ปากหนักไม่พูด ใช้กำลังไม่ดีนะ รักกันก็คุยกันจิ
-
โอย มีเมียแบบนี้ :beat:
ได้กลิ่นมาม่ามาแต่ไกลเลยย :z3:
สงสารโจ
*มามะมาให้ป้ากอด :กอด1: :กอด1:
*หลบตีนแฟนคลับน้องนัท :laugh: :laugh:
-
อึดอัดกับพี่ช้างอ่ะ
5555555
ไม่ทะเลาะกัน? ก้ดีแล้ว
คึคึ
-
:serius2:สงสารโจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจ
นัททททททททททททททททททททททท :serius2:
-
:z2: :z2:
-
เหมือนเดิมเซ็งโจ ไม่ยอมพูดแล้วใครจะไปตรัสรู้ล่ะ เหตุผลมีก็บอก ชอบทำเป็นบอกว่าเรื่องของคนอื่น
ไม่ใช่ที่ที่จะบอกต่อ แต่นัทไปเวิร์คแบบนี้ ต่างคนต่างจะมีคนใหม่หรือเปล่า ไม่ค่อยเห็นรอดสักคู่
-
ทะเลาะกันรุนแรงมากอ้ะ ผัวเมีย คู่นี้ :a5: :a5:
ดีนะที่บอกก่อนนะพี่โจ น้องนัทก้ออย่าซื่อเกินไปสิคะ เดี๊ยะๆ เดี๋ยวจะโดน :z13: :z13:
-
นึกว่าจะบ้านแตกซะแล้ว
:bye2: รักกันรักกัน
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
“เอียน รูมเมทไอ้ช้างน่ะ...เมาโคเคนจนเกือบจะข่มขืนเพื่อนมันเอง โชคดีที่ไอ้ช้างมีสติห้ามไว้ทัน ไอ้ช้างเองก็เหมือนกัน แต่ก่อนเมาไม่ได้สติจนไปมีอะไรกับ...."
กับชดป่ะ แหม่ง ๆ ตั้งนานหล่ะกะพี่ช้างเนี่ย
แต่อาจจะเดาผิดก็ได้มั้ง :z2:
ขออย่าให้ใช่เลย ไม่เอาน้า :z3:
-
นัท ทำตัวน่าเกลียดอ่ะ ทำแบบนี้เรียกว่า "ไม่ให้เกียรติ" กันเลย พูดมาได้ ก็ไปอยู่กับเพื่อนโจ แล้วยังมาว่าโจงี่เง่าอีก เออ คนเรา
นึกถึงตอนโจหายไปกับ ผญ ก็มานั่งร้องไห้ แต่ตัวเองทำอะไรไม่คิด ตลกอ่ะ หลายหนละ
-
อ่านตอนนี้แล้วเราว่านัทค่อนข้างผิดนะ
เราเป็นโจคงเสียใจน่าดู เหมือนนัทไม่แคร์กันเลย
-
ชีวิตคู่เนอะ ยังไงก็ต้องคุยกันเยอะๆอ่ะ
-
เห็นสองคนนี่ทะเลาะกันแล้วใจหายใจคว่ำ :sad4:
แต่เข้าใจกันดีแล้วคนอ่านก็โล่งใจ :เฮ้อ:
ปล.เรื่องพี่ช้างที่ค้างคาใจคนอ่านนี่เกี่ยวกับชดด้วยมั้ยหว่า :m28:
-
อารมณ์แบบนี้แหละ ลูกดก :m20:
ยังดีที่เคลียร์กันจบ ถ้าข้ามวัน ต้องเป็นเรื่องใหญ่แน่ ๆ
+1 ให้คนละแต้ม ตอนนี้ป้าปุ้ยแต่งแบบเหวี่ยง ๆ แฮะ :z1:
-
:laugh:สมน้ำหน้าโจไม่อยากบอกโดนซะเลย
นัท o13
ปล.ว่าจะเขามาทวงแต่ได้อ่านตอนใหม่พอดี :mc4:
รอตอนต่อไปนะคร๊าบบบบบบ :L2:
-
พี่โจหวงโหดดดดด ^^
-
เฮ้ออีกคนก็ปากหนักไม่ยอมบอก
อีกคนก็บื้อ+ใจร้อน คู่สร้างจริงๆ
-
อิคนเีขียนแกล้งเขาาาาาา :z6:
-
เหอๆๆ
น่ารักดีแฮะ o13
-
คุณพี่โจแม่งโหด
อ่านแล้วเกือบน้ำตาไหล T^T โหดเงียบมันน่ากลัวเว้ย
-
อยู่ด้วยกันมีอะไรก็ต้องคุยกัน ปรึกษากัน
แต่นัทไม่ยอมพูดเลย
พี่โจมันก็ของขึ้นสิคะ
-
รักพี่โจจังเลยครับแต่ก็ไม่อยากใช้เหตุผลคุยกันดีกว่านะ ผู้ชายอบอุ่นอย่างพี่โจอยากได้ซักคนจัง อิอิ
-
:a5: :a5: :a5: :a5: :a5:
o22 o22 o22 o22 o22
-
มีอะไรก็บอกกันนะ
ไหนๆก็เป็นสามีภรรยากันแล้ว
ก็บอกกล่าวเล่ความปรึกษากันก่อนที่จะทำอะไร
พอฝ่ายหนึ่งฝ่ายใดมารู้ที่หลังมันเสียความรู้สึกรู้ไหมทั้ง 2 คน
เห็นไหมปากหนักกันทั้งคู่ได้เลือดเลย
-
ว้า สั้นจัง
-
ดันทู้
-
(40)
ท่ามกลางผู้คนมากมายภายในสนามบินสุวรรณภูมิ กูมาส่งเมียขึ้นเครื่องไปเมกา
กูจัดการติดต่อเรื่องที่พักให้มัน กูไม่ให้มันพักกับไอ้ช้างหรอก ไม่ใช่ว่าเพื่อนกูมันแย่อะไรมากมาย แต่กูจะสบายใจกว่าถ้านัทมันอยู่ในที่ที่กูติดต่อไว้ ก็ไม่ไกลจากอพาร์ทเมนท์ไอ้ช้างหรอก
ตอนแรกไอ้นัทมันไม่ยอม มันบอกเปลืองเงิน แต่กูก็ไม่ยอมเหมือนกัน กูยอมให้มันไป ดังนั้นมันต้องตามใจกู
พอดีกูรู้จักคุ้นเคยกันกับเจ้าของเขาเป็นญาติกันกับครอบครัวของเจฟ ครอบครัวที่กูเคยไปพักด้วยช่วงกูเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยน แถมตอนกูกลับมาไทยพวกเขายังเคยมาตามมาเที่ยวมาพักบ้านกู เลยได้ส่วนลดครึ่งนึง ขนาดลดแล้วแม่งก็ยังแพง เพราะอพาร์ทเมนท์ระบบรักษาความปลอดภัยดีมาก กูออกค่าที่พักช่วยไอ้นัทมันครึ่งนึง ไม่พอกูยังฝากฝั่งมันกับครอบครัวเจฟ ว่างๆให้มาดูมันให้กูหน่อย
จริงๆแล้วกูโทรไปสั่งแกมขอร้องให้น้องชายกู ไอ้จีน่ะ ให้มันขนข้าวของไปอยู่เป็นเพื่อนไอ้นัทช่วงเวลาที่ไอ้นัทอยู่ที่โน้น มันตกใจเหมือนกันที่กูหาพี่สะใภ้ให้มันเป็นผู้ชาย แต่มันก็ไม่ได้ว่าอะไร มันหัวสมัยใหม่ มันว่าเพื่อนมันเป็นเกย์เยอะแยะ
ถ้าถามกูว่าอยากให้ไอ้นัทมันไปมั้ย? กูตอบได้เลยว่า ไม่!!
กูเข้าใจ เราสองคนยังอยู่ในวัยแสวงหา ยังมีความฝัน ยังมีสิ่งที่อยากได้อยากทำ ถ้ามัวแต่มายึดติดว่าเราต้องอยู่ด้วยกันตลอดเวลา มันอาจจะทำให้เราเสียโอกาสดีๆหลายอย่างไป
“นัท ถึงที่โน่นแล้วอย่าลืมโทรบอกกู จำได้นะ วิธีโทรกลับบ้าน กูสอนมึงแล้ว”กูยืนกอดคอมัน ตามองดูสิ่งรอบๆตัวไปเรื่อยๆ แต่ปากกูยังสั่งมัน บอกตรงๆไม่อยากสบตามัน กูกลัวว่ากูจะลากมันกลับบ้าน คิดดูว่ากูต้องกล่อมตัวเองว่า ‘มันไปแค่เดือนเดียว ไม่ใช่ ตั้งเดือนหนึ่ง’
“อือ”มันตอบรับกูหงอยๆ มันคงใจหายของมันเหมือนกันละมั้ง กูเลยดึงมันไปนั่งที่ว่างโดยมีไอ้ช้างตามมาติดๆ มันนั่งสักพักมันก็ขอตัวไปห้องน้ำ
“อยู่ต่างบ้านต่างเมือง ไม่มีกูตามใจ มึงดูแลตัวเองดีๆนะ”กูไม่ได้หันไปมองหน้ามันเหมือนเดิม นั่งมองนิ่งไปข้างหน้า พอกูพูดจบรู้สึกได้ว่าไอ้นัทที่จับมือกูแน่นขึ้น มือมันสั่นนิดๆ
“อือ”
“เป็นไรของมึง อือๆ อยู่นั่น ส้นตีนติดคอ? ”กูทำใจแข็งหันไปมองหน้ามันแล้วกระตุกยิ้มกวนตีน เลิกคิ้วขึ้นข้างหนึ่ง ส่วนมืออีกข้างที่ยังว่างอยู่ กูยกขึ้นขยี้หัวมันเบาๆ ถึงยังไงกูไม่อยากให้มันเครียด ไหนๆก็ไหนๆ กูอยากให้มันยิ้มแย้ม ไปเที่ยวอย่างมีความสุข
“สัด ”มันส่งสายตาเคืองๆมาให้กู ไม่พอเอาหัวโขกกับไหล่กูด้วย
“ทำไม มึงจะเปลี่ยนใจรึไง”
“ก็ไม่อะ” มันตอบเสียงเบาหวิวเหมือนรู้สึกผิด
“โจ กูอยู่ไกล มึงห้ามมีชู้นะ ไม่งั้นกูกลับมามึงเจอดีแน่”เหมือนมันนึกได้ มันรีบหันมาสั่งกู จากท่าทางหงอยๆกลายเป็นเสือขึ้นมาทันที ขู่กูขนพองเลยนะ มันดูน่ารักมากกว่าน่ากลัว
“คร้าบที่รัก”กูตอบกลับไปอย่างไม่จริงจังนัก
“มึงจะคิดถึงกูมั้ย”พอขู่เสร็จมันก็กลับมาหงอยเหมือนเดิม
“คิดถึงสิวะ เมียกูทั้งคน”กูมองสบตามันนิ่งปากยิ้มกว้างให้มัน มันคงเขินยิ้มกว้างไม่ต่างจากกูแต่หน้าแดงเถือก กูเห็นไอ้ช้างยืนไม่ไกลจากพวกกูเท่าไหร่ ส่งยิ้มล้อเลียนมาให้ มันคงมาสักพักแล้วแต่ไม่เข้ามาเพราะคงอยากให้พวกกูมีเวลาส่วนตัว
กูก้มมองนาฬิกา นี่ก็ได้เวลาขึ้นเครื่อง ประกอบกับเสียงประกาศเรียก
ใจหายวะ
กูลุกจูงมือไอ้นัทไปส่งที่ทางเข้าโดยมีไอ้ช้างรู้งานเดินตามมาติดๆ
“เหี้ยช้างโชคดีๆ” กูหันไปบอกลาไอ้ช้าง มันพยักหน้าแล้วเดินเข้าไปข้างในก่อน
“งั้นกูไปนะ แล้วเจอกัน ” นัทมันเงยหน้ามาสบตากู กูยิ้มให้ มันก็พยายามยิ้ม
“ โชคดี เดินทางปลอดภัย”กูดึงมันเข้ามากอด เรากอดกันแน่น กูรู้สึกได้ว่าตรงที่หน้ามันซบอกกูมันชื้นขึ้น
“ขี้แยว่ะ ห่างผัวแค่นี้เอง เดือนเดียวไม่นานหรอก รีบๆกลับมา ไม่งั้นกูมีเมียใหม่นะเว้ยกลับช้าอะ” กูกอดมันเงยหน้าขึ้นมองเพดานกลัวน้ำตาจะไหล ปากก็กวนตีนไป ไม่อยากให้บรรยากาศมันเครียด
“ไอ้เหี้ยโจ ลองมึงมีสิ กูจะเอาตายทั้งคู่แน่” หน้ามันยังซุกอกกูแต่ มือมันทุบหลังกูดังปึกเลย เจ็บนะเว้ย
“นั่นแหละ รีบๆกลับ ตอบอีเมล์กูทุกวันด้วย เจออะไรมาก็เล่าให้กูอ่านเข้าใจมั้ย วันไหนว่างตรงกันเราก็เล่น skype ไปๆเดี๋ยวตกเครื่องได้กลับบ้านพร้อมกูไม่รู้ด้วยนะ”กูดึงมันออกแล้วดันหลังมันเดินเข้าประตู
ก่อนมันเดินเข้าประตูไปมันหันมามองกู กูยิ้มแล้วพยักหน้าไห้มัน มันยิ้มแล้วพยักหน้าตอบ
นัท มันเดินเข้าไปนานแล้ว กูกลับมานั่งนิ่งๆมองทางเข้าที่มันเดินเข้าไป
ไม่รู้ว่ะ ในใจแอบคาดหวังว่ามันจะเปลี่ยนใจแล้วเดินกลับออกมา
กูรู้ว่ามันเป็นความคิดโง่ๆ แต่ก็ยังแอบหวัง
กูนั่งอยู่นานจนแน่ใจว่าความหวังเล็กๆคงไม่สมหวังกูเลยกลับ จริงๆแล้วกูก็รู้ว่ามันไม่สมหวังแต่เสือกอยากหวัง
ขับรถไปตามถนน นี่ก็ดึกว่าแล้วผับต่างๆกำลังเลิก เห็นนักท่องราตรีหลายคนกอดคอกันเดินเป๋ไปเป๋มาตามข้างทาง บางคนโก่งคออ้วกมีเพื่อนลูบหลังอยู่ใกล้ๆ
เคยฟังเพลงที่ว่างของ Pause มั้ยวะ ความหมายดี เหมาะกับสิ่งที่กูกับไอ้นัทกำลังเป็นอยู่ตอนนี้
กูเปิดเพลงที่ว่างของ Pause ปลอบใจตัวเองซ้ำไปซ้ำมา ปากก็ร้องเพลงคลอเบาๆ
วันที่เวียนเปลี่ยน วันที่เลยผ่าน รักคงมั่น
เราไม่เคยห่างเคียงคู่ชิดใกล้ ทุกเวลา
ยอมทิ้งความฝัน ยอมทุกๆอย่าง ให้กันเเละกัน
เพียงได้เคียงข้าง เพียงได้ร่วมทาง โอ้...รักนิรันดร์
* ก่อนเคยคิดว่ารักต้องอยู่ ด้วยกันตลอด
เติบโต จึงได้รู้ความจริง
** หากเคียงชิดใกล้
เเต่เธอต้องทิ้งทุกอย่าง เพื่อฉัน
ประโยชน์ที่ใด หากรักทำร้ายตัวเอง
หากเดินเเนบกาย
กี่ครั้งที่ล้มลงเจ็บ ด้วยกัน
ห่างเพียงนิดเดียว ให้รักเป็นสายลมผ่าน
ระหว่างเรา
แบ่งที่ว่างตรงกลางไว้คอย
เพื่อให้เธอได้ตามหาฝัน ของเธอ
เรียนรู้รักอย่าง รู้คุนค่า ฝันไม่ไกล
บินไปตามทาง หาดวงตะวัน ที่เธอต้องการ
ไม่มีฉุดรั้งไม่มีดึงดัน เราเข้าใจ
รักยังเเสนหวาน รักยังไม่เปลี่ยน เคียงคู่กัน (ซ้ำ *,**)
เเบ่งที่ว่างตรงกลางไว้คอย
เพื่อให้เราได้ตามหาฝัน
วันเวลาที่เราห่างไกล
ความเข้าไจจะทำไห้เราใกล้กัน
กลับกลาย เปลี่ยนเป็นพลัง โว.........(ซ้ำ **)
แบ่งที่ว่างตรงกลางไว้คอย
เพื่อให้เราได้ถึงดั่งฝัน ร่วมกัน
กูกลับถึงห้องตีสามได้ บรรยายกาศรอบตัวมันเงียบเหงา แต่ไม่เท่ากับใจของกูที่กำลังเหงา
กลับถึงห้องเปิดไฟ ปกติถ้ากูกลับดึกขนาดนี้ ต้องเจอกับเสียงบ่นของมันแล้ว แต่วันนี้กลับไม่มีคนที่ตื่นงัวเงียลุกขึ้นมานั่งบ่นให้กูก่อนที่จะล้มตัวลงนอนต่อ
พึ่งผ่านไปไม่กี่ชั่วโมงแต่กูกลับคิดถึงมันมากเหลือเกิน
กูอาบน้ำเปลี่ยนชุด ปิดไฟแล้วล้มตัวลงนอน น่าแปลกใจเตียงมันกว้างขึ้นมากเมื่อไม่มีมัน
กูนอนนิ่งๆลืมตาในความมืด คว้าหมอนที่เมียเคยใช้มากอดไว้ แม้มันไม่สามารถจะแทนตัวไอ้นัทได้ แต่ยังดีกว่าที่จะไม่มีอะไรเลย กลิ่นของมันยังติดหมอน
แย่ๆ ดูเหมือนเมียไปแค่ไม่กี่ชั่วโมงกูจะอาการหนักกว่าที่คิดไว้
เฮ้อ
แสงแดดของเช้าวันใหม่ปลุกกูให้ตื่น กูพลิกตัวหยิบนาฬิกาที่หัวเตียงขึ้นมาดู เพิ่งเจ็ดโมงเช้าเอง ทั้งที่เมื่อคืนกูนอนดึกแต่กลับตื่นเช้า กูคงนอนไปแค่ไม่กี่ชั่วโมง
เมื่อคืนไม่รู้กูผล็อยหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่
เดี๋ยวกูต้องไปรับไอ้ชดกับไอ้ตั้มไปศรีราชาด้วยกัน
กูลุกขึ้นไปเก็บของ กูต้องไปฝึกงานเหมือนกัน มีอะไรทำก็ดี กูจะได้ไม่ฟุ้งซ่านมากนัก
ในเมื่อไอ้นัทมันไม่กลับบ้านดังนั้นกูเลยไม่ไปฝึกที่แม่เมาะ กูเลือกไปฝึกงานที่ศรีราชาแทน
ไอ้ชดมันไปกับกูนั่นแหละ ส่วนไอ้ตั้มมันตามไปส่งเมียมันด้วย อย่ามาหวานต่อหน้ากูนะแม่ง กูจะอ้วกใส่หน้าให้
บริษัทที่กูไปฝึกงานดีหน่อยมีที่พักให้ พักห้องละสี่คนยกเว้นห้องกูพักแค่สามคนเพราะมันเหลือแค่สามคน
ไม่ใช่มีแค่มหาลัยกูที่เดียวที่ไปฝึกมหาลัยอื่นด้วย
ห้องกูมีไอ้ชด กู และมีเพื่อนต่างมหาลัยอีกคนชื่อมิก มันตัวเล็กๆขาวๆน่าจะสูงพอๆกันกับไอ้นัท แต่มันหน้าหวาน ตาโตแต่ดุ แก้มยุ้ย ปากแดง ไม่เหมือนเมียกูมองดูก็รู้ว่านัทมันเป็นผู้ชาย ถึงมันจะตัวเตี้ยและบาง เพราะนัทมันไม่ได้หน้าหวาน มันออกแนวตี๋อินเตอร์น่ารักเหมือนพวกบอยแบนเกาหลี อ้อแล้วอีกอย่างนัทมันหน้าซื่อ ตามันใสๆ ยิ้มทีจริงใจโลกสดใสไปกับมัน เฮ้อ คิดถึงเมียว่ะ
ตอนแรกกูนึกว่ามิกมันเป็นทอม แต่มันโดนรุ่นพี่แซว มันด่ากูเลยรู้ว่ามันผู้ชาย ห้าวเหมือนกัน ปากหมาใช้ได้
“โจ มึงนี่แม่งโชคดี ควบสองเลยเว้ย”พี่บอส รุ่นพี่ที่กวนตีนไอ้มิกจนมันด่าเดินเข้ามาหาพวกกูสามคน โดยที่ปากเลือกพูดกับกูแต่ตาเหล่มองไอ้มิก
“โจมึงควบสองเหรอวะ ไหนอะ ไมกูไม่รู้วะ”ไอ้ชดมันหันมาถามกูหน้าซื่อ
“ไอ้เหี้ยชด พี่เค้าหมายถึงกูได้นอนห้องกับมึงกับไอ้มิกมัน โง่อย่างนี้อย่าไปบอกใครนะว่าเป็นเพื่อนกับกูมาตั้งแต่สมัยมัธยม”กูบ่นมัน
“แล้วมันควบสองตรงไหนวะ”
“ชดช้อยครับ เค้าหมายถึงมึงหน้าหวาน ไอ้มิกก็หน้าหวาน ส่วนกูดูถึกอยู่คนเดียว จะให้กูแปลเพิ่มอีกมั้ย สัด”
“หน้าหวาน? ”ชายชดมันทำหน้ามึนๆไม่เข้าใจมองพี่บอส แล้วหันไปหิ้วกระเป๋าแบกเดินขึ้นบันไดไปเฉยเลย ไอ้เหี้ยชดน่ะ มันไม่เคยคิดว่าตัวมันดูบอบบาง มันคิดฝังหัวว่ามันถึก แม้ว่ามันจะได้ไอ้ตั้มเป็นผัวก็เถอะ ใครว่ามันไม่แมนนี้มันจะงง ๆ มึนๆ แล้วถามว่า ‘นมกูงอกเหรอ?’ พร้อมกับก้มดูหน้าอกตัวเอง
“เฮ้ยชด มึงรอกูด้วย กูไม่อยากเสวนากับคนพิการซ้ำซ้อนนาน”ไอ้มิกทำหน้าเยาะเย้ยพี่บอสแล้วหอบกระเป๋าวิ่งตามไอ้ชดไป ทิ้งกูไว้กับพี่บอส ไอ้นี่ก็สนิทกับพวกกูเร็วเกิน กูมึงไม่มีกระดาก
“พี่ เพื่อนผมมันก็เป็นแบบนั้นแหละครับ มันเชื่อฝังหัวว่ามันถึกและแมน ฮ่าๆ ผมไปนะพี่ ว่างๆไม่มีไรทำพี่มาให้พวกมันถอนหงอกให้ดิ”
“ไอ้โจถอนหงอกกูนี่รวมมึงด้วยมั้ย แม่งพวกมึงสามคนนี้ปากพอกันเลยเว้ย กูไปดีกว่าแล้วเจอกันพรุ่งนี้ที่บริษัท”
“ครับพี่”
กูหิ้วกระเป๋าเดินขึ้นไปบนห้อง เปิดประตูเข้าไป พวกมันกำลังทำความสะอาดห้อง กูเลยวางของแล้วไปช่วยพวกมันทำ ไม่นานห้องก็สะอาด แล้วเราต่างเก็บของใช้ของตัวเอง ดีที่มีห้องน้ำในตัว ไอ้ชดกับไอ้มิกเลือกเตียงสองชั้น ชดนอนข้างบน ส่วนไอ้มิกนอนข้างล่าง ส่วนกูนอนเตียงเดี่ยวคนเดียว
เฮ้อ
คิดถึงเมีย
เรื่องโดย หวานเย็น
....................................................................
-
ประโยคที่ว่า "นมกูงอกเหรอ ? " เป็นมุกของเพื่อนที่บ้าเครื่องครัวน่ะ เค้าไม่ให้บอกว่าใคร บอกว่าอาย
ไม่เห็นต้องอายเลย ใช้กระทะบังหน้าก็สิ้นเรื่อง 55555
:jul3:
-
^
^
^
ใครอะ
คนนี้ปะ L_L_
-
มาบอกว่าแอบอ่าน และชื่นชมอยู่นะค่ะ
-
โดนเมียสั่งห้ามมีชู้..เข้าใจมั้ย??โจ
ดูท่าโจจะอาการหนักนะนี่..ห่างกันไม่ทันไรเหงาซะแล้ว
-
ห่างกันแค่เดือนเดียว สู้ๆนะทั้งคู่ หนักแน่นไว้นะ อย่าให้สิ่งเร้าล้อมด้านมาทำร้ายความสัมพันธ์น๊าาา :กอด1:
สู้ๆ :n1:
-
ได้ใจไปเต็ม จากคำว่า คิดถึงเมีย o13
-
เอาน่าขำขำคับโจ
เดือนเดียวเอง
ปล.นักอ่านอย่าประมาท เดือนเดียวอะไรก็เกิดขึ้นได้ คริคริ
o13 o13 o13
-
น่ากลัวจะมีมือที่สามทางฝ่ายชาย....ไม่ชอบเลยอะ ชอบมือที่สามทางฝ่ายหญิงมากกว่า อิอิ
-
ต่างคนต่างมีหน้าที่ หน้าที่ คนรัก คือ ทำให้ใจเต้นอยู่ที่่กันและกัน หล่อเลี้ยงร่างกาย จิตใจ ให้ผูกกัน :pig4:
-
มิกคงทำให้นัทหึงแน่เลย แล้วส่งน้องชายตัวเองไปเฝ้าหนูนัทแบบนี้ถ้านัทวอกแวกก็โดยรายงานหมดสิ
-
ความรักคือการเชื่อใจ ไว้ใจซึ่งกันและกัน
เชื่อว่าพี่โจทำได้ และน้องนัทก็ทำได้
มันต้องไม่ดราม่า ฮือ // น้ำตาแอบคิดไปไกลซักนิดว่าพี่โจอาจจะมีชู้ น้ำตาร่วงเลย
-
เราต้องมีที่ว่างค่า และความเชื่อใจเป็นหลัก
นัทมีจีเฝ้า ส่วนโจมี ชดเฝ้า(ได้ไหม)
รักแท้ไม่แพ้ระยะทางชัวร์
-
นัทจะแอบกิ๊กกับจี น้องโจป่าวเนี่ย :laugh:
-
ตอนนี้มันเศร้าอยู่ลึกๆ
ได้ข่าวว่าน้องไปเที่ยว เดี๋ยวเดียว เดือนเดียวก็กลับ
มันจะคิดถึงเมียอะไรขนาดน้านนน
-
:z2:
-
ไม่ทันไรก็คิดถึงซะแล้วววว
ว่าแต่ปกติพวกไปทำงานเขาไปกันสองถึงสี่เดือนไม่ใช่เหรอ ทำไมหนูนัทไปเดือนเดียวหว่า
-
ห่างกันบ้างจะได้รู้ว่ารักและห่วงกันแค่ไหน
-
ไอ้แค่หนึ่งเดือนนี่หล่ะที่คนอ่านคิดว่า ตูคงได้ซดมาม่าเส้นเหนียวนุ่มแน่ๆ :serius2:
ปล.แต่ชอบตรงอิพี่โจบ่นคิดถึงเมียเหอะ อาการหนักนะเนี่ยอิพี่โจ :m20:
-
คิดถึงเมีย เนอะ
-
น่ารักดีนะครับ แอบหึงกันด้วย
-
หวังว่า ระหว่าง 1 เดือนจะไม่ไปมั่วกะคนอื่นโดยบังเอิญน่ะ เซ็ง อยากไปเมกา
-
เมียไม่อยู่
โจร่าเริงดีกว่าน่า
-
สงสารคนโดนเมียทิ้งว่ะ5555 :laugh:
โจเค้ารักและรอนัทคนเดียวจริงๆน้า :impress2:
-
พี่ชดช้อย ฮาอ่ะ
:m20: :m20:
แค่เดือนเดียวเอง อดทนนะทั้งโจและนัท
:L2: :L2:
-
หวังว่าแค่เดือนเดียวคงไม่หาห่วงมาผูกคอเพิ่มนะทั้งคู่เลย
กลัวจะได้รับแจกมาม่าเหลือเกิน ที่บ้านน้ำยังไม่ท่วมยังไม่ขอรับนร๊า
-
อยากกินมาม่า ฮิ้ววว
-
มิกจะเข้ามาเป็นตัวแปรสำัคัญป่าวน๊า
-
แค่นี้ชีวิตก็เศร้าพออยู่แล้ว โจกะนัทอย่าทำให้เศร้าอีกเลยเน้อ :sad4:
ตอนที่ห่างกันนี่แหละน่ากลัวจริงๆ ยิ่งอีพี่โจเหงามากขนาดนี้ กลัวจะคว้าใครมาแก้เหงาอ่าดิ
แต่เค้าเชื่อใจพี่โจเหมือนที่นัทเชื่อนะ อย่าทำให้ผิดหวังล่ะ นัทเองก็เหมือนกัน :monkeysad:
เฮ้อ อินเกิ๊นนนน T T
-
:เฮ้อ:
ตกลงจะได้กินมาม่าอีกใช่ป่ะ
เบื่อบรรยากาศแบบนี้จริงๆ
-
ชดดดดดดดดดดดดด คิดถึงชดดดดดด 555555 มึนได้ใจจริงๆ
-
เอาเข้าไปไอ้พี่โจ
เอาเข้าไป ๕๕๕๕
คิดถึงเมียขนาดหนัก แบบนี้ไม่บินตามไปเลยล่ะ
-
เข้ามารอนัทกลับ
-
พี่โจอย่านอกใจน้องนัทนะ เชียร์ๆ ตะหงิดๆ ว่าต้องมีมือที่สามเข้ามาเอี่ยวอีกแน่ฝั่งพระเอก(โจ)
-
เขาไม่ชอบกินมาม่านะ
โจห้ามสนิทกับเพื่อนใหม่เกินไปนะ
เมียไม่อยู่แล้วเหงาแอบหวั่นไหวกับคนอื่นล่ะน่าดู
-
โถ.....พี่โจ คงคิดถึงเมียมากซิน่ะ .. เอาน่า เดือนเดียวเอง แปบ ๆ
-
กลิ่นทะแม่ง ๆ โชยมาจากศรีราชา :เฮ้อ:
+1 ให้คนละแต้ม ส่วนป้าปุ้ยรอตอนหน้า :z2:
ปล. คนบ้าเครื่องครัวไม่เห็นแปลกตรงไหน เพราะเตรียมตัวเป็นแม่บ้านเต็มที่ :m13:
-
ชดช้อย ก็ยังเป็นชดช้อย อะนะ ฮ่าๆๆ
ยุกะมิกแบบนี้ นัทไม่หึงแย่เหรอโจ หุหุ
-
ปล. คนบ้าเครื่องครัวไม่เห็นแปลกตรงไหน เพราะเตรียมตัวเป็นแม่บ้านเต็มที่
มันไม่แปลกไง ถ้ารู้จักใช้ซะบ้าง แต่นี่เห็นปุ๊บตาวาว
หนูจะเอาๆ เครื่องทำไอติม
o9
หนูจะเอาๆ เครื่องชงกาแฟ
o9
ไม่ได้ซื้อมาเพื่อจะทำนะ ซื้อมาแล้วมันไม่แกะ ปล่อยให้มันใหม่ๆอย่างนั้น วันนี้คืนดีเอาออกมานั่งชื่นชม
o6
มันไม่แปลกอะ มันไม่แปลกเล๊ยยยยย จริง จริ๊งงงงงงงง
:freeze:
-
ชะ ชะ ใช้ทุกอัน!!! o22 o22
อย่าทำร้ายนุ้ง
+ ไปถึงตอนล่าสุด
-
ประโยคที่ว่า "นมกูงอกเหรอ ? " เป็นมุกของเพื่อนที่บ้าเครื่องครัวน่ะ เค้าไม่ให้บอกว่าใคร บอกว่าอาย
ไม่เห็นต้องอายเลย ใช้กระทะบังหน้าก็สิ้นเรื่อง 55555
:jul3:
คนที่ว่านี้หมายถึงใครกันเร๋อ :laugh:
-
กลิ่นทะแม่ง ๆ โชยมาจากศรีราชา :เฮ้อ:
+1 ให้คนละแต้ม ส่วนป้าปุ้ยรอตอนหน้า :z2:
ปล. คนบ้าเครื่องครัวไม่เห็นแปลกตรงไหน เพราะเตรียมตัวเป็นแม่บ้านเต็มที่ :m13:
(http://www.picza.net/uppic/pic/2011_08_20/558/5582864f34c67d2440569bd90185fee2.gif)
-
อ่านทันจนได้ ชอบมากครับ
-
มาดันรอ :กอด1:
-
^
^
เดี๋ยวโลโล่คงเอามาลงคะ
เพิ่งส่งไปเมื่อวาน แหะๆ
-
up ด่วน up ด่วน up ด่วน up ด่วน up ด่วน
up ด่วน up ด่วน up ด่วน up ด่วน up ด่วน
-
(41)
ผมไม่ได้ขอให้จีมารับผมที่สนามบินและห้ามจีลับหลังไอ้โจด้วยซ้ำว่าไม่ต้องมา เพราะถ้าห้ามต่อหน้าไอ้โจมีหวังผมกับมันคงได้ทะเลาะกันอีกแน่ๆ เนื่องจากไอ้โจเองนั้นแหละที่บังคับให้น้องมันมารับผมแถมยังสั่งน้องให้จัดการเรื่องซิมและบัตรเติมเงินให้ผมเสร็จสรรพ แล้วไหนจะเรื่องที่ให้จีมาพักกับผมอีก ซึ่งจีก็ยอมทำตามไอ้โจแค่ครึ่งทางเพราะจีจะมาพักกับผมแค่ช่วงเดือนแรกเท่านั้น(ปกติทางเอเจนซี่เค้าจะหาที่พักให้ แต่ผมปฏิเสธไม่รับเรื่องที่พักกับเอเจนซี่)
“มีอะไรก็โทรหาผมได้เลยนะ” จีบอกผมพร้อมกับยิ้มกว้าง พร้อมกับขอกลับไปเคลียตัวเองก่อนแล้วจะมาพักกับผมทีหลัง ซึ่งจีบอกว่าน่าจะเคลียงานเสร็จไม่เกินสามวัน
“ขอบคุณมากๆจี” ผมบอกจีแล้วบอกลากันอีกนิดหน่อยจากนั้นก็โทรไปรายงานไอ้โจว่ามาถึงแล้ว เจอผู้คุมของผมแล้ว ห้องที่ผมอยู่ปลอดภัยและสะดวกสบายมาก แหงล่ะก็มันอยู่ในย่านเมอเรย์ฮิลนี่หว่า ผมกับมันคุยกันอีกแปบนึงต่างฝ่ายก็ต้องบอกลา มันต้องไปตรวจคิวซีที่โรงงาน ส่วนผมก็ต้องจัดการตัวเองและสัมภาระ แล้วก็ตั้งใจว่าจะนอนให้ตายกันไปเลย
แต่เหมือนบุญที่ทำมาไม่พอ เพราะหลังจากที่อาบน้ำและจัดของเสร็จ กำลังจะนอนนั้นก็ถูกเสียงโทรศัพท์รบกวนอีกรอบ
“ฮัลโหล” ผมรับสายแบบกลางๆไว้ก่อนเลือกทักทายแบบฝรั่งแต่สำเนียงไทยชัดเจน เนื่องจากว่าเบอร์ที่โทรมาไม่ใช่เบอร์ไอ้โจและจี
“ฮัลโหล นัท...นี่พี่ช้างเอง” พี่ช้างบอก ผมก็ลุ้นตั้งนานว่าใครกันหว่า
“อ่อพี่ช้าง แล้วได้เบอร์ผมมาได้ไงเนี่ย” ผมเสียมารยาท เพราะผมอยากรู้จริงๆ
“โทรไปถามไอ้จีมา” พี่ช้างบอกเรียบๆ
“เร็วมากอะพี่ช้าง” ผมแซวขำๆ
“เร็วสิวะ เย็นนี้รูมเมทพี่จะจัดปาร์ตี้ที่ห้อง นัทว่างมั้ยล่ะ” พี่ช้างถามอย่างอารมณ์ดี
“ว่างครับ” ผมโกหก อันที่จริงผมกะไว้ว่าหลังจากตื่นนอนผมอยากจะเดินดูย่านนี้ซักหน่อย จากนั้นก็มาเช็คเรื่องเอกสาร อ่านหนังสืออีกนิดเอาให้ชัวร์ๆกับภาษาของผม
“ดีเลย เดี๋ยวพี่ไปรับละกัน ว่าแต่นัทอยากมาใช่มั้ย” พี่ช้างถาม ซึ่งผมก็งงกับพี่แกนิดๆ คือพี่แกจัดแจงรวบรัดเสร็จสรรพแล้วเพิ่งจะมาถามความต้องการของผม ผมละมึนกับพี่แกจริงๆ
“อยากครับ” โกหกอีกละ!
“เดี๋ยวห้าโมงครึ่งพี่ไปรับละกัน ที่อยู่นัทพี่รู้อยู่แล้ว พี่โทรไปชวนเพื่อนคนอื่นต่อล่ะ บาย” พี่ช้างบอกแค่นั้นก็ตัดสายไปเฉยเลย ไม่รอผมบอกลาซักนิด ไม่รู้เหมือนกันว่าพี่แกต้องชวนเพื่อนอีกกี่คนถึงต้องรีบทำเวลาขนาดนี้ ผมว่าคงไม่ใช่น้อยๆเลยล่ะ
ผมเดินตามหลังพี่ช้างเข้ามายังตึกอพาร์ทเม้นท์ของพี่ช้างอย่างเกร็งๆ จะพูดให้ถูกก็คือผมเดินเกร็งมาตลอดทางเพราะนี่เป็นกระสบการณ์ในอเมริกาครั้งแรกของผม คนเปิดประตูตึกยิ้มให้ผมและพี่ช้างอย่างใจดี พี่ช้างทักทายกับเขาแป็บนึงพี่ช้างก็ขอตัวไปเอาจดหมายที่ห้องจดหมายใกล้ๆล็อบบี้ จากนั้นก็ลากผมเข้ามาในลิฟท์
พี่ช้างเปิดประตูห้องให้ผมเข้าไปก่อน ผมก็ได้แต่มองรอบๆห้อง แล็วก็ต้องสะดุดเข้ากับสิ่งมีชีวิตที่ยืนพิงเค้าเตอร์ตรงห้องครัวอยู่ ผมกับเขาจ้องหน้ากันแป็บนึงเขาก็ยังไปสนใจม้วนบุหรี่ยัดไส้ของเขาต่อ เขาจุดบุหรี่เสร็จก็เดินมาทางผมและพี่ช้าง พี่ช้างแนะนำว่าผมคือเพื่อนคนไทยที่จะมาอยู่ที่นี่สองเดือน จากนั้นพี่ช้างก็แนะนำให้ผมรู้จักกับเอียนรูมเมทของพี่ช้าง เอียนยื่นมือมาเชคแฮนด์กับผม ผมก็เชคแฮนด์ตามมารยาท
แรกๆผมก็ไม่ค่อยกล้าเข้าใกล้เอียนเท่าไหร่หรอก แต่เมื่อพี่ช้างส่งสายตามาผมก็ต้องเชคแฮนด์กับเขาไปตามมารยาท เอียนเป็นผู้ชายร่างสูงโย่งเหมือนตั๊กแตน มีหนวดสีน้ำตาลเข้มเหมือนผมซึ่งยาวประบ่าและสีตาของเขา เอียนสวมกางเกงยีนที่ดูซีดๆสกปรกๆกับเสื้อยืดเก่าสีหม่นๆ มีรูเล็กๆตรงไหล่สองสามรู ผมว่าเขาดูไม่ค่อยเป็นมิตรซักเท่าไหร่ แต่พี่ช้างพยายามบอกกับผมว่าที่เอียนดูเป็นคนขี้โมโหง่าย พร้อมจะเหวี่ยงได้ทุกเมื่อเพราะว่าเอียนเพิ่งจะซัดจินโทนิคไปก่อนที่ผมจะมาถึง แต่ที่ผมสังเกตเห็นอย่างนึงในตัวเอียนแล้วอดขำกับตัวเองไม่ได้ก็ตรงที่ว่าเอียนดูเป็นผู้ชายโคตรเซอร์แต่แม่งใช้กระเป๋าตังค์หลุยส์วิคตอง มันขัดกับลุคจริงๆ
พี่ช้างแวบไปเอาเครื่องดื่มมาให้ผม ปล่อยให้ผมกับเอียนนั่งเงียบๆบนโซฟากันสองคน เหมือนเอียนจะทนไม่ไหวกันความเงียบ เขาเลยเริ่มทำลายความเงียบขึ้นมาก่อน
“บุหรี่ไหม” เขาถามผม
“ไม่ครับ ขอบคุณ” ผมตอบเงอะงะ แอบกลัวอยู่ลึกว่าถ้าเขาถามอะไรที่คำตอบเป็นเชิงข้อคิดเห็นผมคงลงไปนอนดิ้นตาย
“ดูไอ้พวกงี่เง่าในทีวีสิ ออกมาพูดได้ไม่สะทกสะท้านเลย” เอียนพูดแล้วเริ่มจุดบุหรี่มวนที่สอง
“อะ ผมไม่รู้อะไรเกี่ยวกับการเมืองที่นี่มากหรอก” ผมบอกเพราะสังเกตเห็นว่าบนจอทีวีน่าจะเป็นข่าวการเมือง
“รีพับลิกัน... รีพับลิกันน่ะรู้จักไหม?...พวกรักทุนนิยมน่ะ....ทุนนิยมน่ะ รู้จักไหม?” ดูเหมือนเอียนเริ่มสนุกกับการแกล้งผม
“ผมรู้จัก แต่ไม่เยอะ” ผมบอก
“ฮ่า ฮ่า สำเนียงนายตลกจัง” เขาขำแล้วส่งบุหรี่ที่เขาม้วนเองให้ผม
“ผมไม่สูบ ขอบคุณครับ” ผมย้ำอีกครั้ง เพราะมั่นใจว่าไอ้ที่เขาส่งมาอะมันคงเป็นกัญชาแน่ๆ
“นายต้องลอง แล้วนายจะชอบมัน” เอียนยัดใส่มือผม
“เฮ้ๆ แกยัดอะไรใส่มือเพื่อนฉันวะ” พี่ช้างหันไปถามแบบเอาเรื่อง เอียนยักไหล่แล้วนอนพิงโซฟาไม่สนใจผมอีกต่อไป
“นัทอย่าไปลองเลย ไอ้ของพวกนี้อะ” พี่ช้างบอกผมแล้วแบมือมาขอบุหรี่คืน
“ผมก็ไม่ได้ตั้งใจลองอะพี่ช้าง” ผมบอก เดี๋ยวพี่แกเข้าใจผิดเอาไปฟ้องไอ้โจ มีหวังผมตายแน่ๆ
“ดีแล้วๆ เดี๋ยวอีกแป็บเพื่อนพี่ก็ทยอยมากันแล้ว นัทไปหาอะไรกินในครัวกับพี่ก่อนดีไหม” พี่ช้างถาม ผมก็พยักหน้ารัวๆแล้วก็ได้โอกาสบอกพี่ช้างไปว่าผมมาอเมริกาในโครงการแบบนี้ ถ้าเค้าจับได้ว่าทำตัวไม่ดีผมมีหวังโดนโยนออกจากประเทศนี้แน่ๆ พี่ช้างก็ตอบกลับแบบเข้าใจ พี่ช้างบอกว่าที่ชวนมาเพราะจะได้รู้จักอพาร์ทเม้นท์ของพี่ช้างและเพื่อนของพี่ช้าง
“เอียนมันเป็นแบบนี้แหละ นัทอย่าตกใจนะ” พี่ช้างนั่งกินเฟรนซ์ฟรายกับผมบนโต๊ะในครัว
“ครับ” ผมพยายามหาจังหวะบอกพี่ช้างว่าผมจะขอกลับก่อน
“มีของที่ต้องซื้อมั้ย พี่ไปส่งที่ดรักสโตร์* ได้นะ” พี่ช้างบอก ซึ่งผมโคตรดีใจเลย เพราะผมอยากได้อะไรหลายๆอย่างอยู่พอดี ซึ่งก็เพิ่งนึกออกตอนจัดของเสร็จนี่แหละ
“ขอบคุณครับ วันที่พี่ช้างว่างละกันครับ” ผมบอกแบบเกรงใจ
“งั้นพรุ่งนี้ได้มั้ย วันนี้พี่คงไปไหนไม่ได้ นัทเข้าใจพี่นะ” พี่ช้างบอก
“ครับๆ พี่ช้างๆ นัทว่านัทจะกลับอพาร์ทเม้นท์ก่อนน่ะครับ” ผมก้มหน้าบอก
“อะงั้นเดี๋ยวพี่ไปส่ง เอาไก่ปาปริก้านี่กับไปกินที่ห้องหน่อยเน๊อะ เดี๋ยวพี่ใส่กล่องให้” พี่ช้างบอก ผมจะบอกว่าไม่เป็นไรก็ไม่ทัน เพราะพี่แกเดินหายไปไหนไม่รู้ กลับมาอีกทีก็ถือกล่องกระดาษมาด้วย จากนั้นพี่ช้างก็ใส่ทั้งไก่ทั้งเฟรนซ์ฟรายมาให้ผม
พี่ช้างกำลังจะไปส่งผม แต่ฝูงเพื่อนพี่เพิ่งมาถึงต่างเข้ามารายล้อมพี่แก จนพี่ช้างตีฝ่าออกมาไม่ได้ ผมเลยบอกพี่ช้างว่าเดี๋ยวผมกลับไปอพาร์ทเม้นท์เองก็ได้ เพราะผมพอจะจำทางกลับได้อยู่ แต่ทันทีที่ผมกำลังจะเปิดประตูก็ต้องสะดุ้งเพราะเอียนบิดตัวมายืนข้างๆผม
“เดี๋ยวฉันไปส่ง ช้างบอกที่อยู่นายให้ฉันรู้แล้ว หน้าลาแบบนี้ไม่น่าจะจำทางกลับได้หรอก” เขาบอกนิ่งๆ ผมว่าไอ้นี่มันกวนตีบชิบเป๋งเลย แม่งมีที่ไหนเพิ่งรู้จักกันแต่มาทำตัวแบบนี้ใส่ ฝรั่งเวรเอ๊ย
“ผมจำทางได้” ผมย้ำ ตอนนี้ผมกับเอียนออกมาเถียงกันอยู่หน้าห้องแล้ว
“ไหนบอกทางมาสิ” เอียนถาม ทำเอาผมหน้าชาไปเลย เพราะผมกะว่าจะเดินตามความเคยชินที่ผ่านมา แต่จะว่าไปผมก็ไม่เคยชินเท่าไหร่นี่หว่า
“จำไม่ได้ล่ะสิ งั้นตามกระผมมาเถอะครับนายท่าน” เขาคำนับแล้วผายมือไปทางลิฟท์
“กวนตีน!” ผมด่าเป็นภาษาไทย เขาทำหน้างงๆแล้วก็ยิ้มเหยียดๆให้ผม
เราเดินออกมาจากตัวตึกรูปร่างโบราณ เอียนเลี้ยวไปอีกทางซึ่งผมมั่นใจว่ามันไม่ใช่ทางนั้นแน่ๆ ผมก็เลยเรียกเขาไว้ก่อน
“มันต้องทางนี้ไม่ใช่เหรอ” ผมสะกิดบอกเขา
“อืมใช่ทางอพาร์ทเม้นท์นายต้องทางนั้น แต่ทางที่ฉันจะไปคือซุปเปอร์มาร์เก็ตตรงหัวมุม” เขาบอกแล้วชี้ป้ายข้างหน้า ผมเลยพยักหน้าบอกเขาแล้วโบกมือลา จากนั้นก็เดินกลับไปอีกทาง ซึ่งเป็นอพาร์ทเม้นท์ของผม
“เฮ้ๆ ไอ้หนู นายจะไม่ตามฉันมาก่อนเหรอ ฉันแค่อยากแวะซื้อของก่อนน่ะ แล้วเดี๋ยวฉันจะเดินไปส่งนายอีกที” เอียนเดินมาประกบข้างๆผม
“อะ โอเค” ผมบอกแล้วเลี้ยวตัวกลับยังทางไปซุปเปอร์มาร์เก็ตอีกครั้ง
“นายตลกจริงๆ” เขาบอก
ผมเลือกของอย่างเชื่องช้า เพราะผมคิดแล้วคิดอีกกว่าจะตัดสินใจซื้อของแต่ละอย่าง เนื่องจากต้องมาคิดราคาด้วยว่ามันคุ้มค่าที่จะยอมควักกระเป๋าไหม ส่วนเอียนเหมือนเขามาเพราะมีจุดมุ่งหมายอยู่แล้ว เขากวาดถุงยางมาเกือบสิบห่อแล้วส่งให้แคชเชียร์คิดเงินตั้งแต่ที่เราเข้ามาถึง จากนั้นก็ไปยืนสูบบุหรี่รอผมข้างหน้าซุปเปอร์มาร์เก็ต สุดท้ายแล้วที่ผมยืนเลือกอยู่ตั้งนานก็ได้มาแค่สเปรย์ดับกลิ่นกายกับน้ำเปล่าขวดนึง พอผมออกมาช้าแล้วได้ของมาแค่นี้ก็โดนเอียนแขวะใหญ่เลย
“ฉันส่งนายแค่นี้นะ” เขาบอกขึ้นมาเมื่อเดินมาถึงแค่หัวมุมตึก
“ขอบคุณครับ” ผมบอกแล้วโบกมือลาให้เขา
“อ้อ เอาเบอร์ฉันไปเผื่อนายต้องการความช่วยเหลือ” เขาบอกแล้วก็บอกเบอร์ของเขาให้ผม ผมรีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดเซฟพร้อมกับอดจะยิ้มกับความคิดตัวเองไม่ได้ เพราะไม่รู้จะขอความช่วยเหลืออะไรจากเอียนดี จะขอถุงยางหรือบุหรี่ดีวะกู?
“ยิ้มอะไรวะ” เขาถามฉุนๆ
“ไม่มีอะไรหรอก ผมแค่อยากยิ้มเฉยๆ” โกหกรอบที่สามของวัน!
“ดูถูกฉันอยู่ล่ะสิ กำลังคิดอยู่ล่ะสิว่าพวกหล่อๆมักจะทุเรศแบบนี้” เขาบอกแล้วก็ยิ้มให้ผม ซึ่งผมว่าอาจจะจริงก็ได้ เพราะดูไปดูมาเอียนก็ดูหล่อดีเหมือนกัน
“คุณหลงตัวเองจัง” ผมบอกเขาทีเล่นทีจริง เพราะเริ่มรู้สึกว่าสนิทกับเอียนมากขึ้น แล้วเอียนก็ดูเป็นพวกขำๆบ้าบอคอแตก เลยทำให้ผมกล้าพูดแบบนี้กับเขา
“หรือไม่จริง?” เขาถามยิ้มๆอย่างมั่นใจ
“แค่ส่วนเดียว” ผมบอก ซึ่งที่ผมหมายถึงคือเขาทุเรศ ฮ่าๆ
“หล่อแต่ไม่ได้ทุเรศเหรอ ไม่เห็นพวกผู้หญิงจะบอกฉันบ้างเลย ฉันก็เห็นว่าพวกหล่อนมักจะบอกว่าฉันมันทุเรศหลังจากที่ฉันเลิกกับพวกหล่อน” เขาบอก ผมเลยขำพรืดเลย
“คุณนี่สุดๆไปเลย” ผมบอก
“ฉันต้องไปใช้ของในถุงนี่แล้วล่ะ” เอียนชูถุงจากซุปเปอร์มาร์เกตที่มีแต่ถุงยาง
“ขอให้สนุกล่ะ” ผมบอกขำๆ เราโบกมือลากันและตลอดทางที่ผมเดินไปยังห้อง ผมก็ได้แต่อมยิ้มไปตลอดทาง....
*drug store คล้ายๆวัตสันกับบูท
เรื่องโดย SweetSacrifice (ป้าปุ๋ย)
....................................................................
แอบชอบเอียน :z2:
-
คิดถึงพี่โจกับน้องนัท
:L2: :L2:
-
^
^
มาเร็วมาก
บวบๆ
-
ชีวิตต่างแดนของนัทคงน่าตื่นเต้นและน่าเรียนรู้
แต่ชีวิตโจที่ไทยคงยุ่งฝึกงานและคิดถึงแฟน5555
ปล.เอียนนี่โคตรเถื่อนอ่ะ
-
แหม ชักอยากอ่านเรื่องของเอียน ท่าจะฮาแบบเถื่อนๆ ใครจะได้คู่กับเอียนน๊อ
-
นัทอย่าแอบนอกใจพี่โจนะเว้ย
พี่โจแกจะลงแดงเพราะคิดถึงเมียอยู่แล้ว
-
นัทกอย่าไปสนิทกับเอียนให้มาก โจต้องห่วงจัดแน่ๆ อยู่ห่างได้เป็นห่าง ชีวิตไม่ปลอดภัยกับคนประเภทนี้
ถึงจะบอกว่าด่วนตัดสินใจไป แต่บางอย่างต้องตัดไฟแต่ต้นลม อยู่ห่างกันผู้คนที่คุ้นเคยยิ่งต้องระวัง
-
ยังไงกันนี่ เฮ้อๆ งานนี้โจโดนตีท้ายครัวแหงๆ คริคริ
-
นัีทจะปลอดภัยมั้ยเนี่ย?
-
เอียน ไว้ใจได้ป่าว นัทอย่าไปใกล้มาก
พี่ช้างอีกคนเมาแล้วไรที่โจบอกอะจำไว้ด้วย
-
ถุงยางใช้กับใครดีละ
นอกจากน้องนัท ที่อวดเก่งแถมตอนนี้น่าจะโง่ด้วยซ้ำ
-
แอบสงสารโจที่เป็นห่วงนัท แต่นัทเหมือนไม่สนใจ :m16:
แล้วก็อยู่ไกลๆพวกสองตัวร้อยนั้นด้วย ไม่น่าไว้ใจเลยแหะ :z6:
-
ขอให้นัทเจอแต่คนดีๆแล้วกันเนอะ แต่อเมริกา คาดหวังได้เหรอ o22
แต่ถุงยางเยอะขนาดนั้น จะเอาไปใช้กับใคร ไม่ใช่แค่คนเดียวอ๊ะป่าวเนี่ยเอียน o18
นัทจ๋า อย่าปล่อยฟีโรโมนมากนะ เดี๋ยวมีเรื่อง พี่โจตามมาถึงเมกาแล้วจะหนาวเน้อ :freeze:
-
อันนี้คืออยู่ในขั้นตอนเตรียมอุปกรณ์ต้มมาม่ารึเปล่าเนี่ย
กำลังแกะซองมาม่า หรือว่าเอาหม้อน้ำตั้งไฟ
ปล.ท่าทางเอียนไม่น่าไว้ใจ :serius2:
-
:L2: :L2:
-
คิดถึง นัท โจ แล้วอ่ะ
-
พี่ช้างฝากนัทด้วย (เหมือนพอจะพึ่งได้มากที่สุดล่ะ - -)
-
นัทกอย่าไปสนิทกับเอียนให้มาก โจต้องห่วงจัดแน่ๆ อยู่ห่างได้เป็นห่าง ชีวิตไม่ปลอดภัยกับคนประเภทนี้
ถึงจะบอกว่าด่วนตัดสินใจไป แต่บางอย่างต้องตัดไฟแต่ต้นลม อยู่ห่างกันผู้คนที่คุ้นเคยยิ่งต้องระวัง
เห็นด้วยกับรีนี้นะ ดูน่ากลัวอย่างไรไม่รู้ ดูเอียนจะชอบและสนุกกับทั้งยาทั้งsex
และดูเหมือนเอียนจะใช้ชีวิตแบบล่องลอยตามอารมณ์ ตามความอยาก ไม่มีแก่นสารน่ะ
และคงไม่คำนึงถึงอะไรมากนัก นอกจากความพอใจของตัวเอง
-
:pig4:นัทดูแลตัวเองดีดีนะ ดินแดนเสรีนิสุดๆไปเลย
-
หวังว่านัทจะปลอดภัย และสนุกกะชีวิตในต่างแดน
-
:z3:
รำคาญนัท
ไม่ชอบนิยายกลิ่นแบบนี้เลยนะ
น่าเบื่ออ่ะ เอาสไตล์เก่ากลับมา :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped:
-
เป็นหว่งโจจังคงคิดถึงเมียมากๆ แต่เมียนีสิกลับไม่สนใจอ่ะไรเรยไม่ใส่ใจในคำพูดโจเลย อย่าลั่นลาเกินไปนะนัท คิดถึงโจบ้างระ
-
ดูเหมือนนัทจะลืมสิ่งที่โจบอกและเตือนไปแล้ว
เข้าใจว่าอยากเผชิญโลกหรือหาประสบการณ์
แต่การระวังตัวเองเป็นสิ่งที่ดียิ่งในต่างแดนยิ่งต้องเพิ่มมากขึ้น
แต่นี่ดูเหมือนจะชิวเกินไป สรรพคุณเอียนก็รู้ดีอยู่แล้ว
ยังกล้าจะไปไหนมาไหนสองต่อสองตั้งแต่วันแรกอีก
ถึงจะแค่ให้เดินมาส่งก็เหอะ เฮ้อ ปวดจิต :m16:
-
ดัน
รอตอนใหม่!
-
ตอนใหม่มาแบบร้อนๆเลย ลวกมืออ
(42)
ผมได้ทำงานในโรงแรมเล็กๆ วันนี้ต้องเข้าอบรมการทำงานกับทางโรงแรม อย่างที่บอกว่าภาษาของผมก็ไม่ได้ดีพอจะออกไปใช้สื่อสารในแมนฮัตตันจริงๆ แต่ก็พอถูไถจนได้ทำในนิวยอร์คก็นับว่าโชคดีสุดๆแล้ว
จากที่ทำอะไรไม่ค่อยเป็นตอนนี้กลับแปลงร่างเป็นแม่บ้านได้แล้ว หลังจากอบรมเสร็จวันถัดมาผมก็รีบโทรไปบอกไอ้โจทันที
“โจ กูเป็นแม่บ้านแล้วนะ” ผมบอกไปด้วยหัวเราะไปด้วย
“ดีๆ ต่อไปจะได้ไม่ต้องมาเถียงว่าตัวเองกวาดถูห้องไม่สะอาด แล้วอู้ให้กูกวาดแทน” มันบอกเสียงเหนื่อยๆ
“ก็ยังไม่สะอาดเท่าไหร่หรอก แต่ปูเตียงเรียบกริ้บเลยนะ” ผมรีบบอกปัด เพราะเดี๋ยวกลับไปต้องทำความสะอาดห้องเองล่ะแย่เลย ฮ่าๆ
“ออกตัวทันทีเลยนะมึง ฮ่าๆ” จากเสียงเหนื่อยๆของมันเริ่มดีขึ้น
“กูเจอพี่ช้างกับเมทพี่ช้างแล้วล่ะ....ที่ชื่อเอียนอะ มึงรู้จักปะ?” ผมถาม
“อ๋อเอียน รู้จักๆ......นัทอย่าเผลอไปเล่นยาตามมันนะ” ไอ้โจสั่งเสียงเข้ม
“เออน่า”
“อย่าให้กูรู้นะไอ้นัท!” มันขู่
“เออ ไม่ให้รู้หรอก ฮ่าๆ” ผมบอกมันขำๆ ไม่อยากให้มันดราม่า
“ทำเป็นเล่นๆ เฮ้อ...” มันถอนหายใจยาว
“ไม่เล่นๆ” ผมบอกจริงจัง
“ดีแล้วๆ กูไปนอนละ วันนี้เหนื่อยมากๆ” มันบอก
“สงสารมึงอะ ดูจะเหนื่อยจริงๆ อยากนวดให้ อยากจ๊วบๆม๊วบๆบ๊วบๆด้วยอะ” ผมหยอกมัน
“ปากดี!” มันด่าแต่เสือกขำใหญ่เลยอ่ะ! ผมกับไอ้โจบอกลากันอีกรอบมันก็ไปนอน พอวางสายเสร็จผมเลยออกไปหาอะไรรองท้องหน่อย
ผมเดินเตร็ดเตร่เดินๆไปก็คิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย ตาก็ไม่ได้มองข้างทางซักเท่าไหร่
“เฮ้ๆ” เสียงๆนึงเรียกเอาไว้ ผมเงยหน้าขึ้นมามองก็ถึงกับผงะ
“ครับ?” ผมถามสั่นๆ แม่งก็ไอ้ตำรวจนี่ตัวใหญ่ยังกับควาย หน้ามันไปโกรธใครมาก็ไม่รู้ ทำหน้าถมึงทึงเชียว
“#@...?#@” มันพูดอะไรก็ไม่รู้รัวๆยาวๆ
“คุณช่วยพูดอีกครั้งช้าๆได้ไหมครับ? ผมไม่ใช่คนที่นี่” ผมถามหน้างงๆ
“ขอดูพาสปอร์ต!” มันพูดเสียงดัง
“ผมไม่ได้เอามาด้วย อยู่บนอพาร์ตเม้นท์” ผมบอกมันอย่างกล้าๆกลัวๆ
“#####*?” แล้วก็เข้าอิหรอบเดิม มันพูดอะไรไม่รู้ยาวเหยียด แล้วจากนั้นก็วอร์ไปเรียกใครซักคน ซักพักก็มีรถตำรวจมาจอดข้างๆ แล้วมันจับผมโยนไปหลังรถ
ระหว่างทางผมก็พยายามอธิบายว่าผมว่าผมมาที่นี่กับโครงการเวิคแอนด์ทราเวล แต่ไอ้ตำรวจนี่เสือกไม่รู้จักอีก มันบอกให้ผมบอกทางไปอพาร์ทเม้นท์ แต่เหมือนซวยซ้ำซวยซ้อน ผมเสือกเดินละเมอมาที่ไหนก็ไม่รู้ บอกทางผิดๆถูกๆวนไปวนมาไปหมด พยายามอธิบายอะไรไปต่างคนก็ต่างไม่เข้าใจ...จนท้ายที่สุดมันบอกผมว่าจะพาผมไปที่สถานีตำรวจ!!
ผมนั่งไปหลังเบาะของรถตำรวจก็ได้แต่น้ำตาไหล ทำอะไรไม่ถูก ผมคิดถึงบ้าน คิดถึงพ่อแม่ คิดถึงไอ้โจ ชีวิตนี้ผมไม่เคยรู้สึกโดดเดี่ยวอะไรเท่านี้ ผมคิดไม่ออกไม่รู้ว่าควรทำยังไง
ไอ้ตำรวจตัวใหญ่ๆลากผมมานั่งรออยู่ตรงเก้าอี้เก่าๆ ข้างหลังมีผู้ชายผิวดำตัวใหญ่ๆจ้องอย่างเอาเรื่อง ผมได้แต่ก้มหน้าแล้วก็นั่งนิ่งๆ มือก็ถูกคล้องกุญแจมือเอาไว้ ไอ้ตำรวจคนเดิมยิ้มเหยียดๆให้ผมแล้วกระซิบลอดไรฟันบอกกับผมว่า ‘ไอ้มืดข้างหลังเป็นขาประจำที่นี่...มันเกลียดคนจีนเข้าไส้ ขอให้สนุกกับเพื่อนใหม่นะ’ ผมเลยบอกไอ้ตำรวจนั่นไปว่า ‘ผมเป็นคนไทย!...ไทยแลนด์ ผมบอกคุณไปแล้วก่อนหน้านี้’ แต่มันทำหน้างงแล้วก็บอกกับผมว่ามันไม่รู้จัก จากนั้นก็ทิ้งผมให้นั่งรออยู่ตรงนั้นอย่างเหลืออด
“คุณพอจะติดต่อใครให้มาที่นี่ได้ไหมครับ” มีตำรวจหน้าตาใจดีกว่าเข้ามาถาม
“มีครับๆ แต่ของๆผม พวกเขาเอาไปแล้ว...ผมจำเบอร์โทรศัพท์ของคนที่ผมจะติดต่อไปไม่ได้” ผมพยายามอธิบาย
“ผมจะหาเบอร์จากโทรศัพท์ของคุณมาให้ คุณจะอนุญาติให้ผมเปิดดูไหม” เขาถามเสียงนิ่ม
“ครับๆ” ผมบอก เขาขอตัวไปพักนึง ระหว่างนั้นไอ้คนข้างหลังผมเริ่มทำเสียงฮึดฮัดแปลกๆ ทุกครั้งที่มันทำอะไรให้เกิดเสียงผมก็สะดุ้งไปตลอด
ปัง! มันถีบเก้าอี้ผม เจ้าหน้าที่แค่เงยหน้ามามองแวบนึงจากนั้นก็ก้มลงไปสนใจเอกสารต่อ
ปัง! มันถีบอีกรอบ ผมตกใจหลับตาปี๋ และยิ่งกลัวเข้าไปอีกจนทำให้ผมสะอื้นออกมาเบาๆ
“เงียบ!” ไอ้คนข้างหลังสั่งผมเสียงเข้ม
ผมพยักหน้ารัวๆ ตัวสั่นงกๆ พยายามสะกดเสียงตัวเองไม่ให้ร้องไห้ออกมา
“แก! ไปนั่งตรงโน้น!” ตำรวจคนที่ใจดีกับผมคนเดิมชี้ไล่ให้ไอ้คนข้างหลังของผมย้ายไปอีกมุมนึง
“คุณโอเคไหม?” เขาถาม ผมพยักหน้ารัวๆ
“นี่เบอร์ทั้งหมดในเครื่องของคุณ จะให้เราติดต่อหาใคร” เขายื่นกระดาษมาให้ ผมชี้ไปที่เบอร์พี่ช้าง
เขาหายไปนานพอควร พอกลับมาเขาก็ทำหน้าตึงเครียดแล้วบอกกับผมว่าไม่สามารถติดต่อกับคนๆนี้ได้ ผมถอนหายใจแล้วก็ถามกับเขาว่าจะเป็นอะไรไหมถ้าจะขอติดต่อเบอร์เอียนอีกคน คราวนี้เขาหายไปประมาณสิบนาทีจากนั้นก็มาแจ้งข่าวดีให้ผมรู้ว่า คนที่ผมคิดว่าพึ่งไม่ได้ที่สุดจะมาถึงภายในสามสิบนาที!
ผมนั่งรออย่างมีความหวังและพยายามไม่เผลอหันไปมองไอ้ยักษ์ตัวดำๆรอยสักเต็มตัวที่จ้องผมอยู่อีกมุม
“เฮ้” เสียงนึงทักผม ผมเงยหน้าขึ้นก็ยิ้มจนคิดว่าชาตินี้ผมจะยิ้มไม่ได้อีกแล้ว
“นะ..นายมันโง่จริงๆ” เอียนเดินโงนเงนมานั่งข้างๆผม
“ช่วยผมด้วยเถอะ” ผมบอกเขา เพราะนี่คือคำแรกเป็นภาษาอังกฤษที่ผมนึกออก!
“เดี๋..ยว ฉะ...ฉันมา” เอียนบอกแล้วเดินโงนเงนไปหาพนักงาน แล้วก็ถูกตำรวจลากหายไป ผมได้แต่ลุ้นว่าจะเป็นยังไงต่อไป
พักใหญ่ตำรวจก็พาเอียนมานั่งข้างๆผม พร้อมกับกุญแจมือแบบเดียวกับผม!....คนที่ผมหวังจะพึ่ง!
“เอียน...เกิดอะไรขึ้น” ผมถามเขาเสียงสั่น
“ตอนฉันล้วงกระเป๋า..กัญชาแม่งเสือกโผล่ออกมาว่ะ” เอียนบอกฉุนๆ
“นายก็โง่พอกับฉันล่ะน่า” ผมขำทั้งคราบน้ำตา
“เอาไงต่อไป...” ผมถามเอียน
“ฉันทิ้งข้อความไว้กับช้างแล้ว” เอียนบอก อะไรของมันวะ?
“ทำไมไม่โทรบอกคนที่สามารถมาตอนนี้ได้” ผมถาม
“เหอะน่า...อีกชั่วโมงถ้าหมอนั่นไม่ติดต่อกลับมา ฉันจะลองทางอื่น” เขาบอกลอยๆ
เรานั่งกันเงียบๆ ผมคิดถึงคนที่บ้าน คิดว่าจะเป็นไงต่อ ส่วนเอียนยังลอยๆ คาดว่าคงยังไม่ส่างจากอาการเมาค้าง
“ผมเคยคิดนะว่าอเมริกาจะทำให้ผมสนุก” ผมเล่า ไม่แน่ใจว่าเอียนฟังรึเปล่า แต่ก็พูดสำเนียงประเทศมันนั่นแหละ
“ผมไม่คิดเลยว่ามันจะเป็นแบบนี้ คุณเข้าใจความรู้สึกผมไหม..ต่างภาษา...ต่างสถานที่...ผมไม่รู้จักใครเลย..”
“ขอให้พี่ช้างติดต่อมาด้วยเถอะ...” ผมเริ่มเพ้อ
“ฉันอยากมีตู้ปลาใหญ่ๆ แต่ในนั้นต้องไม่มีปลา...ในนั้นจะมีแต่สาวๆแก้ผ้าว่ายน้ำไปมาแล้วก็ยิ้มให้ฉัน” เอียนบอกจริงจัง! นี่คือประโยคจริงจังของมันที่ผมไม่หวังจะได้ยินเลย...เวลาตอนนี้มันต้องปลอบใจว่าเดี๋ยวนายก็ได้กลับไปน่านัท ช้างน่ะพึ่งพาได้เสมอ..หรืออะไรทำนองนั้น ไม่ใช่เหรอวะ?
“ซีเรียส” ผมบอกสั้นๆ
“ฉันพูดจริงๆนะ ฉันเคยทำแล้วด้วย ฉันสั่งตู้ขนาดใหญ่ สั่งโสเภณีเกรดบีสองสามคนลงไปดำน้ำในนั้น...”
“เอียน” ผมพยายามเรียกสติ
“แต่พวกหล่อนดำน้ำได้ไม่นานพอที่ฉันจะช่วยตัวเองเสร็จด้วยซ้ำ... พวกหล่อนนี่โง่จริงๆ” เขายังเพ้อต่อ
“เฮ้อออ....กูมาหวังอะไรกับมันวะ” ผมถอนหายใจแล้วก็หัวเราะกับตัวเองเบาๆ
“ถามจริงๆ ก่อนที่นายจะมาที่นี่ นายทำอะไรมา” ผมหันไปจ้องหน้าถามเอียนจริงจัง
“ฉันไปปาร์ตี้ นิคกี้เทโค้ก* เป็นแถวยาวราวๆสองนิ้วเป็นสิบแถว จากนั้นฉันก็ม้วนกระดาษเป็นมวนๆ แล้วก็สูดโค้กเข้าทางจมูก นายรู้ไหมมันสุดยอดจริงๆ ความรู้สึกตอนผงขาวๆนั่นเข้ามา...#$%...” มันเพ้อของมันต่อ
“เฮ้ออออออออออออออออออออ” ผมถอนหายใจ แต่เอียนแม่งยังเพ้อต่อไม่หยุด
หมับ! เอียนจับไหล่ผม
“แต่นายเป็นเพื่อนฉัน พอฉันรู้ว่านายอยู่ที่นี่ฉันก็รีบมาเลยนะ...เพื่อนๆบอกฉันว่า ‘ฉันมักจะเยี่ยมเสมอกับเพื่อนของฉัน’” เอียนย้ำ
“นายใจดีจริงๆ” ผมบอกขำๆ ....แต่มึงไม่มาก็ค่าเท่ากัน
ผมนั่งพูดกับเอียนไปเรื่อยๆ รู้เรื่องบ้างไม่รู้เรื่องบ้าง เอียนมันก็ขำดีนะ เพราะหลังจากที่มันเริ่มหายแฮงค์มันก็เริ่มพูดรู้เรื่องขึ้นบ้าง เอียนเล่าให้ผมฟังถึงวีรกรรมแสบๆของเขา ผมเล่าเรื่องที่ไทยให้เอียนฟัง เราคุยกันจนลืมไปว่าเรากำลังจะติดคุก!
“เฮ้ๆ” เสียงนุ่มๆจากสวรรค์เข้ามาทัก
“พี่ช้าง/ช้าง” ผมกับเอียนหันไปมองแล้วก็หันมามองหน้ากัน ต่างคนก็ต่างยิ้ม
“เดี๋ยวกูไปเคลียร์เรื่อง มึงรออยู่ที่นี่แหละไอ้หน้าโง่...มึงนี่มันตูดจริงๆ หาเรื่องให้กูตลอด” พี่ช้างพูดกับเอียน ซึ่งถ้าแปลเป็นไทยคงได้อารมณ์นี้แหละ
“นัทรอพี่ไปเคลียร์เรื่องแปบนะครับ” พี่ช้างหันมาบอกผมเป็นภาษาไทยเวอร์ชั่นพ่อพระ! นี่แหละคนที่จะพึ่งได้จริงๆ!
*โค้ก = โคเคน
เรื่องโดย SweetSacrifice (ป้าปุ๋ย)
....................................................................
มันต้องมีช่วงเวลาที่ได้พบเจอผู้คนหลากหลาย ประสบการณ์แปลกๆใหม่ๆกันมั่งเนอะ
เอาใจช่วยนัทน้อยกันดีกว่า โย่ว :z2:
-
อยากให้นัทกลับเมืองไทยแล้วอ่ะ -"-
-
บางอย่างใครห้ามก็ไม่ฟัง
ต้องเรียนรู้ด้วยตัวเอง จะดีหรือร้ายก็รับไป
-
นี่แหละด้วยความที่ชิวเกินเหตุ และไม่รู้จักระมัดระวังตัวเอง
เป็นเราคงโทรเรียกจีมาเป็นคนที่สองแทนเอียนอ่ะนะ เหอๆ
-
ทำไมนัท ดื้อจังเลย เดี๋ยวนะถ้าโจรู้นะเป็นเรื่องแน่ๆ
-
เอียน มึงเกรียนว่ะ! 55555
-
:เฮ้อ:สงสารโจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจ
-
นี่กะมาแบบฮาๆนะ
เราน่าจะเข้าใจประเด็นเดียวกันซี้ๆๆๆๆๆๆๆ
-
^
^
^
ทนไม่ไหวจริง ๆ 5555
ดราม่าอยู่ไหน หาไม่เจอว่ะพี่ กร๊ากกกกก
-
เรื่องทั้งหมดจากประสบการณ์จริงของป้าปุ๋ย
-
โดนจับซะงั้น คริคริ
-
นี่แหละด้วยความที่ชิวเกินเหตุ และไม่รู้จักระมัดระวังตัวเอง
เป็นเราคงโทรเรียกจีมาเป็นคนที่สองแทนเอียนอ่ะนะ เหอๆ
กรณีช้างนี่เคลียอยู่แล้ว คือพี่ช้างแกคือเด็กเมกา ที่แค่มาอยู่ไทยแป็บนึง แล้วก็กลับไปที่นั่น(กรีนการ์ดอยู่ในมือแน่ๆเผลอๆอาจสอบซิติเซ็นได้แล้ว แต่ยังไม่ได้กล่าวถึงในนิยาย จุดนี้เราบกพร่องเองคะ ขอโทษด้วย)
จียังเด็กอยู่เลยนะคะ อีกอย่างกรณีจีคือเพิ่งไปเรียนต่อ มันเสี่ยงต่อวีซ่าที่น้องถือ และน้องยังทำอะไรเรื่องพวกนี้ไม่ได้
แต่เอียนคือซิติเซ็นคะ แม้ว่ามันจะแย่ขนาดไหนแต่ความเป็นซิติเซ็นมันมีข้อรองรับทางกฎหมายเอื้อกว่ามากคะ
-
เบื่อนัทหล่ะ อยากให้โจมีแฟนใหม่ไปเลย :m31:
-
คือ นัทมันหง่าวโคตรๆอ่ะค่ะ :เฮ้อ:
ภาษามันก็ไม่แข็ง แต่เจือกมาคนเดียว
ถ้ามีเพื่อนมาด้วยอยู่ด้วยอ่ะ จะไม่ว่าเลยยยยยยยยยยนะ :m16:
โจ จับไปในตู้ด่วน อย่าตามใจให้ออกมาเพ่นพ่านนอกสายตาอีกนะ :laugh: :impress2:
-
ขนาดกำลังอัดโค้กก็ยังสามารถมาสถานีตำรวจได้นะเอียน :เฮ้อ:
ไอ้ตามมาช่วยเพื่อนนัทมันก็ดีอยู่หรอกนะ แต่ก็ยังไม่ไว้ใจแกอยู่ดีว่ะเอียน :o10:
-
สรุปเอียนมันพึ่งได้จริงหรือเปล่าเนี่ย :laugh:
แต่ว่าในเวลาแบบนี้ แค่ใครซักคนมาอยู่ข้างๆก็รู้สึกดีแล้วใช่ไหมนัทน้อย :กอด1:
นี่แหละ ที่เค้าบอกว่าที่ไหนก็ไม่สุขใจเท่าบ้านเราหรอก กลับมาอยู่ในอ้อมกอดพี่โจเร็วๆนะนัท :man1:
-
นัทขวัญเสียแย่เลยเป็ประสบการณ์ที่ไม่น่าเกิดอ่ะ
พี่ช้างมาช่วยแล้วดีจัง อย่าไปหวังพึ่งเอียนเลย
-
:กอด1: :กอด1:
-
กรณีช้างนี่เคลียอยู่แล้ว คือพี่ช้างแกคือเด็กเมกา ที่แค่มาอยู่ไทยแป็บนึง แล้วก็กลับไปที่นั่น(กรีนการ์ดอยู่ในมือแน่ๆเผลอๆอาจสอบซิติเซ็นได้แล้ว แต่ยังไม่ได้กล่าวถึงในนิยาย จุดนี้เราบกพร่องเองคะ ขอโทษด้วย)
จียังเด็กอยู่เลยนะคะ อีกอย่างกรณีจีคือเพิ่งไปเรียนต่อ มันเสี่ยงต่อวีซ่าที่น้องถือ และน้องยังทำอะไรเรื่องพวกนี้ไม่ได้
แต่เอียนคือซิติเซ็นคะ แม้ว่ามันจะแย่ขนาดไหนแต่ความเป็นซิติเซ็นมันมีข้อรองรับทางกฎหมายเอื้อกว่ามากคะ
กรี๊ดดดดตอนอ่านก็ลืมคิดถึงเรื่องนี้ไปเลยแหละ 555+
ดันไปคิดว่าน่าจะเรียกคนที่น่าไว้ใจได้อะไรเทือกนั้น(ปล่อยเป็ดไปเป็นเล้าเล้ยยย)
แต่ว่านะ คราวหลังป้าปุ้ยให้นัทจดที่อยู่แล้วใส่ไว้ในปลอกคอเหมือนแมวก็น่าจะดีนะนี่
จะได้มีคนส่งกลับถูก555+
-
เอียนจะเป็นตัวปัญหาสำหรับนัทและโจเปล่าหว่า ลุ้นนนนน :z2:
-
ง่าวมากก็แอบน่ารำคาญนะเออ!
-
คาแร็คเตอเอียนมาจากร์จิม อิอิ
(http://jim-sturgess.org/gallery/albums/images/Photoshoots/Session010/normal_01.jpg)
(http://jim-sturgess.org/gallery/albums/images/Photoshoots/Session005/003.jpg)
(http://jim-sturgess.org/gallery/albums/images/Photoshoots/Session006/012.jpg)
-
ป้าถึงตอนกูแต่งแล้วเหรอ?
เร็วอะ
ว่าแต่นานๆทีนัทจะโดนคนอ่านบ่น 5555
ปกติ น้องโจกูโดนตลอด
สะจวย ว่าแล้วไปถากถางอิป้าดีก่า
คิคิ
-
ที่ไหนๆมันก็ไม่น่าอยู่เท่าบ้านเราหรอกนะครับน้องนัท อยากให้น้องนัทกลับไปหาโจเร็วๆจังเลยอยากให้ทั้งสองคนได้อยู่ไกล้ๆกันอ่ะ
-
โจรู้เป็นห่วงแย่เลย :t3:
-
มารอ! :a1:
-
กำลังสนุกจ้า
-
อ่า อ่านตั้งกะเช้าเลยรวดเดียวเลย ชอบคู่นี้จังเลย เริ่มต้นด้วยการอยู่ด้วยกัน ศึกษากันไป ทำให้เข้าใจอีกฝ่ายดีขึ้น อาจจะมีเรื่องบ้างแต่ก็ผ่านกันไปได้เนาะ ตอนท้าย นัทรีบกลับมาอยู่กับพี่โจเหอะนะ :o12:
รอตอนต่อไปค่ะ :bye2:
-
ไอ้พี่ช้างนี่มันยังไงกัน
-
มารอนัทกับโจฮัพพ
ปล.ตอนต่อไปโจใช่มั้ยคะ จะรออ่านน๊าา :impress2:
-
สนุกอ่ะ
อยากอ่านตอนต่อไปจัง
-
(43)
กูกำลังจะเดินออกจากตึกบริษัทฝึกงานเพื่อกลับหอ
“โจๆๆ รอกูด้วย” กูหันไปตามเสียงเรียก เห็นไอ้มิกมันหอบกระเป๋ามันวิ่งมาหากู จะว่าไปยกเว้นช่วงฝึกงานมันจะแทบจะอยู่กับกูตลอดเวลา มาฝึกงานด้วยกันแต่แยกไปคนละกลุ่ม กลับหอพร้อมกัน กินข้าวด้วยกัน ทั้งข้าวเช้า เที่ยง รวมถึงข้าวเย็น ไม่เห็นมันจะไปหาเพื่อนมันเลยวะ เห็นกูกับไอ้ชดทีไรเสนอหน้ามากับพวกกูตลอด มันให้เหตุผลว่าเพราะเราเป็นเมทกัน
กูหยุดยืนรอ จนมันวิ่งมาถึงตรงที่กูยืนอยู่ มันก้มหน้าหอบเหนื่อย แต่มือข้างนึงจับแขนกูไว้กันไม่ให้กูเดินไปก่อน
“กูก็ยืนรอ มึงจะวิ่งให้มันเหนื่อยทำไมวะ กูไม่ได้รอก็ว่าไปอย่าง ”
“เกรงใจมึง”
“ไม่เข้าเรื่อง หายเหนื่อยยังวะ ไปเถอะกูร้อน”
“เออๆ หายแล้ว ปะๆ กินไรดีวะเย็นนี้” มันดึงกูเดินนำออกไป
“สัดมิก มึงไม่ต้องจูงกูก็ได้มั้ง กูไม่ใช่ควาย” กูเลิกคิ้วกระตุกยิ้ม บุ้ยปากเหล่ตาไปที่มือมันที่ยังจับแขนกูอยู่ มันยิ้มแหยๆแล้วปล่อยแขนกูโดยดี
ระหว่าง เดินกลับหอไอ้มิกมันก็คุยเป็นนกแก้วนกขุนทอง กูก็ปล่อยให้มันพูดนั่นแหละ ไม่รู้มันสรรหาเรื่องอะไรมาคุยมาบ่นกับกูได้ทุกวัน เดินจนเกือบถึงหอไอ้ชดมันก็โทรมาบอกว่าพี่ที่ฝึกงานจะพาไปเลี้ยงเหล้า นัดเวลากันเรียบร้อย พี่ๆจะมารับที่หอ ไม่ได้บังคับใครจะไปก็ไป ไม่ไปก็ได้
“โจ มึงจะไปเหรอวะ”
“เออ”
“งั้นกูไปด้วย”
“เรื่องของมึง อยากไปก็ไปสิวะ” กูตอบแบบไม่ได้ใส่ใจอะไรมาก ก่อนจะอาบน้ำแต่งตัวรอคนมารับไปแดกเหล้า ฮ่าๆ
กูอาบน้ำเสร็จไอ้ชดมันก็กลับมาถึงหอพอดี ดี๊ด๊าเดินเข้าห้องมา ตามประสาคนติสๆอย่างมัน พุ่งตรงไปที่เตียงล้มตัวลงนอนทันที
“โจ มิก อีกชั่วโมงนึงปลุกกูด้วยนะ”
“ได้ๆ” ไอ้มิกรับปากมัน ส่วนกูได้แต่ส่ายหน้าเอือมๆ นี่ถ้าไอ้นัทมันเจอพี่ชายที่รักมันทำตัวซกมกอย่างนี้ หึหึ กูไม่อยากจะคิด ก็เมียกูเป็นโรครักสะอาดขึ้นสมอง
กูกินขนมอ่านการ์ตูนรอจนถึงเวลาที่พี่ๆที่ฝึกงานนัดไว้นั้นแหละ ไอ้มิกมันทำตัวเป็นนาฬิกาปลุกที่ดี ปลุกไอ้ชดพร้อมลากไปอาบน้ำแล้วลงไปรอพี่ๆที่ข้างล่างหอ
พวกกูรวมถึงเพื่อนๆที่ฝึกงานที่เดียวกันอีกห้าคน จะมีกูสามคน ที่เหลือก็จะเป็นไอ้ชิน ไอ้ภพ ไอ้ปูน ไอ้เดย์ ไอ้ไว พี่ๆก็นำทีมโดยพี่บอส พี่ที่กวนตีนไอ้มิกน่ะ แล้วก็พี่เจต พี่ส้ม พี่สมจิต ฯลฯ รวมๆแล้วไปเกือบยี่สิบคน
บรรยากาศในโต๊ะเหล้าก็เป็นไปอย่างกันเอง พี่บอสยังคงสนุกแซวไอ้มิกให้มันด่าตามเคย โดยมีกูนั่งขั้นกลาง คิดดูว่ากัดกันข้ามหัวกู พอกูจะลุกให้มานั่งข้างๆกันไอ้เหี้ยมิกแม่งก็ไม่ยอม จนคนในโต๊ะพากันแซวกูกับไอ้มิก
“คู่นี้มันยังไงๆอยู่นะเว้ย ไม่ใช่พวกมึงสองคนได้กันเอง”เสียงพี่ภพแซวกูกับไอ้มิก
“น่าคิดว่ะพี่ ผมเห็นแม่งตัวติดกัน เจอคนนึงต้องเจออีกคนตลอด” ไอ้ไวเสริมอย่างเหยียดๆ กูพอจะรู้ว่ามันเขม่นกูตั้งแต่วันแรกๆ เป็นเหี้ยไรของมันวะ กูว่าจะถามไอ้มิกหลายครั้งแล้ว แต่ไม่ได้ถามสักที พอดีว่ากูลืม ก็มันมาจากมหาลัยเดียวกันกับไอ้มิก
“ถือซะว่าแก้วนี้เลี้ยงฉลองให้น้องโจกับน้องมิก อ้าวโชนนนนน” เสียงยานคางของพี่เดย์ยกแก้วขึ้นสูงตามด้วยแก้วหลายๆคนที่พร้อมใจกันยกตามปากก็ว่า แด่คู่บ่าวสาว จากนั้นก็พากันยกซด
กูไม่ได้ว่าอะไร รับมุกเล่นไปกับคนแซว กูรู้ไงว่าเค้าแซวกันขำๆเฉยๆ ไม่ได้จริงจังอะไร ดูไอ้มิกหน้าแดงไม่รู้ว่ามันอายรึว่ามันเมา พี่บอสกับไอ้ไวพอกัน หน้าง้ำแต่ยกเหล้า แดกเอาๆยังกับน้ำเปล่า
กูแดกไปเยอะเหมือนกัน คงจะพอรู้ๆกันว่ากูเมาแล้วง่วง ตาจะปิด เห่อๆ
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
กูรู้สึกตัวเคลิ้มๆกึ่งฝันกึ่งตื่นยังไม่ได้ลืมตา รู้สึกได้ถึงว่ากำลังนอนกอดใครสักคน
อืม
ความรู้สึกนี้?
นัท?
พอคิดได้ว่าจะเป็นเมียตัวเองร่างกายมันเป็นไปอัตโนมัติจากที่วงแขนพาดผ่านคนคนนั้น ตอนนี้กลับดึงเข้ามาในอ้อมกอดแน่นกว่าเดิม
กลิ่น?
ไอ้นัทมันใช้น้ำหอมเหรอวะ?
เมีย?
เมียกู!!! อยู่เมืองนอก!!!
เหี้ย!!! แล้วกูนอนกอดใครวะ !!!
พอกูนึกได้ ตาที่กำลังหลับอยู่ลืมขึ้นอย่างตกใจ พร้อมกับผลักคนในอ้อมกอดออกให้พ้นตัวทันทีจนร่างนั้นกลิ้งตกเตียงไปหัวโขกพื้นดังโป๊ก
“โอ้ย สัด ใครถีบกูวะแม่ง” เสียงโวยวายที่คุ้นหูมาจากเพื่อนใหม่ต่างมหาลัยที่อยู่ร่วมกันเกือบเดือน กูรู้แล้วว่าใคร ไอ้เหี้ยมิก
“โทษที กูตื่นมาเห็นมีคนนอนข้างๆ กูเลยตกใจ ตีนไวไปหน่อยว่ะ แล้วที่ตัวเองมีไม่รู้จักนอนวะมาเบียดกูทำไม” กูกระตุกยิ้มกวนตีนมองไอ้มิกที่ยังนั่งอยู่ที่พื้นเอามือกุมหัวตัวเองไว้สงสัยจะเจ็บมากพอดู ช่วยไม่ได้อยากมานอนเตียงกูให้กูตกใจเอง
เตียงที่ปกตินอนคนเดียวมันก็เต็มแล้ว แม่งเสือกมาเบียดกูอีก สมน้ำหน้ามึง ไอ้สัดมิก หึหึหึ ประโยค คำพูดกูรู้สึกผิด แต่หน้าตากูไม่ได้รู้สึกผิดตามคำพูด พอมันเงยหน้ามาเห็นกูที่ไม่ได้รู้สึกผิดเท่านั้นแหละ หน้ามันงอเป็นจวักเลย
“โหย สัดโจ กูอยากนอนกับมึงมากเลยมั้ง แม่งเมื่อคืนที่พี่เค้าพาไปเลี้ยงเหล้าเสือกแดกเอาๆ มึงคิดว่าใครเป็นคนแบกมึงกลับห่ะ สำนึกบุญคุณกูมั้งนะสัด”
“แหม กระผมรู้สึกซาบซึ้งในบุญคุณครั้งนี้เหลือเกินจนหาที่เปรียบมิได้เลยขอรับ แต่เตียงมันก็เล็กคุณมึงยังมานอนเบียดกระผมนั้นมันก็หน้าคิดนะขอรับ”
“มึง นี้กวนตีนได้ตลอดเวลา มึงนั้นแหละพอกูแบกมาถึงตัวก็ควาย หนักก็หนัก กว่ากูจะแบกมึงขึ้นบันไดมาถึงเตียงได้กูเกือบตาย แล้วพอมาถึงเตียงกูกะจะทิ้งให้มึงนอนเน่าแล้วกูจะไปนอนของกูเหมือนกัน แต่มึงนั่นแหละดึงกูลงไปนอนกับมึง กูไม่อยากใช้คำว่ามึงกอด คงใช้คำว่ามึงล็อคกูไว้เหมาะกว่า แม่งแขนมึงเป็นครีมรึไงวะ คิดดูว่ากูดิ้นจนเหนื่อยยังไม่หลุดเลยไอ้เหี้ยโจ จนกูปลงตกกูเลยหลับไปทั้งยังงั้น”
“ได้ทียาวเลยนะสัดมิก” กูยิ้มขำมัน ส่วนมันยังมองหน้ากูเคืองๆ
“ว่าแต่นัทนี่ ใครวะ ” มันหยุดลูบหน้าผากที่ตอนนี้เห็นได้ชัดว่ามันแดง
“ถามทำไม” กูขมวดคิ้วมองหน้ามัน กูหวงเมียกูนะ จะถามถึงเมียกูทำไม
“ก็เมื่อคืนกูคาดว่ามึงจะเข้าใจว่ากูเป็นคนชื่อนัทอะไรนั่นน่ะ เพราะตอนกูดิ้นมึงยังว่า ‘นัทมึงจะดิ้นทำไม กูจะนอน’ยังมีอีก มึงยังละเมอ ‘นัทเมื่อไหร่จะกลับ คิดถึงมึง’ เท่าที่กูจับใจความได้มึงบ่นประมาณนี้แหละ แถมยังกอดแน่นเข้าไปอีก กระดูกกูแทบจะแหลก”
“เออว่ะ สงสัยกูจะคิดว่ามึงเป็นมัน มึงกับมันตัวพอๆกัน”
“แล้วตกลงใครวะ”
“เมียกู”
“หือ เมีย?” มันทำหน้าสงสัย
“เออ”
“สวยมั้ยวะ”
“อย่างเมียกูมันไม่สวยหรอก แต่มันน่ารัก”
“อืม” พอรู้ว่ากูมีเมียหน้ามันหมองลง ก่อนจะปรับให้เป็นปกติ ถึงกูเพิ่งสร่างเมาแต่กูก็รู้สึกได้ อย่าบอกนะว่าแอบชอบกูน่ะ
“แหม๋ๆ ขอโทษนะครับที่ทำให้น้องหนูมิกอกหัก พอดีพี่โจมีคนที่รักอยู่แล้ว ฮุฮุฮุ” กูพูดทีเล่นทีจริงแต่แสดงถึงความชัดเจน ถ้ามันไม่ได้ชอบกูก็แล้วไป แต่ถ้ามันเกิดชอบกูจะได้รู้ว่าควรตัดใจ
“ไอ้เหี้ยโจ ใครชอบมึง กวนตีน แม่ง ไปอาบน้ำดีกว่า คราวหลังถ้ามึงจะเมามึงบอกกูด้วยนะ กูจะได้ไม่ไปกับมึง ลำบากกูจริง ไอ้ชดโดนใครไม่รู้ลากไปยังไม่กลับเลยแม่ง” ไอ้มิก มันถอนหายใจส่ายหัวเอือมๆกู แล้วลุกขึ้นไปหยิบขวดน้ำที่วางบนโต๊ะดื่ม
“ชดมันไปกับใคร?” กูถามไอ้มิกเสียงเย็น เพื่อนกูโดนใครลากไปก็ไม่รู้ กูห่วงนะเว้ย
“ชื่อตั้มรึอะไรนี่แหละ”ไอ้มิกปากตอบกู แต่เดินไปคว้าผ้าเช็ดตัวเข้าห้องน้ำไป
ค่อยโล่งอกหน่อย คนที่ลากไอ้ชดไป คือ ผัวมันนั่นเอง
กูยังนั่งอยู่บนเตียงมองลอดหน้าหน้าต่างออกไป แสงแดดจ้ามาก น่าจะสายมากแล้วไม่งั้นก็เที่ยง กูคว้ามือถือขึ้นมาดูเวลา แม่งอีกสิบนาทีจะเที่ยงแล้วว่ะ เมาแล้วตื่นสาย ทำให้อดนึกถึงครั้งแรกๆที่ไอ้นัทมันขังกูไว้ในห้องไม่ได้
“เป็นบ้าอะไร นั่งยิ้มคนเดียว” ไอ้มิกเดินออกจากห้องน้ำมายืนเช็ดหัวมองหน้ากู
“เรื่องของกูเถอะ แค่คิดถึงนัทแล้วปากกูมันยิ้มเอง” กูไม่อยากต่อล้อต่อเถียงมันมากเลยลุกขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัว จะได้ไปหาไรแดก กูหิว การคิดถึงเมียนั่นไม่ได้ทำให้กูอิ่มท้อง แต่แค่อิ่มใจ
กู เดินออกจากห้องน้ำมา โทรศัพท์ร้องพอดี กูใส่ผ้าเช็ดตัวคาดเอว เดินเลยตู้เสื้อผ้าไปรับโทรศัพท์ ไม่ได้สนใจไอ้มิกที่นั่งหน้าสลอนมองมาที่กูเท่าไหร่
ดูชื่อที่โชว์ในเครื่อง ว่า ดื้อ
ไม่มีใครหรอกเมียกูนั่นแหละ ช่วงหลังๆมามันดื้อไม่ค่อยจะฟังกูเท่าไหร่
“ครับนัท”
“ครับโจ พูดเพราะนะมึง” เสียงมันแซวกูขำๆกลั้วหัวเราะในคอ กูคาดว่ามันกำลังเขินอยู่ แต่กูไม่สนใจอะ นาทีนี่พี่โจอยากจะหวานกับเมีย
“คิดถึงนะครับ” กูอมยิ้มเดินไปที่ตู้เสื้อผ้าหยิบหวีมาหวีผมไปคุยกับมันไป
“คิดถึงเหมือนกัน”เสียงใสๆของมันลอดผ่านโทรศัพออกมาจนกูอดยิ้มไม่ได้
“จะครบเดือนแล้วนัทจองตั๋ววันกลับรึยังครับ จะมาวันไหนโจจะได้ไปรับที่สนามบิน” กูใช้ผ้าเช็ดตัวอีกผืนเช็ดตัวให้แห้งแล้วหยิบเสื้อยืดมาใส่
“อ้าวกูยังไม่ได้บอกมึงเหรอว่ากูมาทริปสองเดือน” เสียงใสๆหม่นลงในช่วงท้ายประโยคราวกับว่าเพิ่งนึกอะไรออก จริงๆแล้วกูพอรู้ว่ามันคงนึกออกว่ากูไม่รู้เรื่องที่มันจะไปสองเดือน กูไม่เข้าใจทำไมมีเหี้ยไรไม่ชอบบอกกู กูว่ากูถามแล้วนะว่ามันจะไปนานเท่าไหร่
“ไม่ได้บอก เราตกลงกันแล้วว่าเดือนเดียว ” กูบอกมันน้ำเสียงนิ่งๆ ไม่ได้โวยวายหรือตะคอก เหมือนทุกครั้ง แต่ความเสียใจกลับมากกว่าทุกครั้ง
“กูกลับยังไม่ได้อะโจ ทำสัญญาไว้กับที่ทำงานว่าสองเดือน มึงไม่โกรธกูนะ” กูเลี่ยงเดินออกไปคุยที่ระเบียง ไอ้มิกมันอยู่ในห้อง ถ้าไม่จำเป็นกูไม่อยากทะเลาะกับเมียให้ใครเห็น
“โกรธ” กูโกรธจริงๆ บรรยายความรู้สึกไม่ถูกว่ะ ตอนแรกก็ไม่บอกกูว่าจะไปเมืองนอก ตอนนี้ก็ไม่ได้บอกกูว่าไปสองเดือน มันอะไรหนักหนาวะ กูรู้แล้วโลกจะแตกรึไง สัดหมา
“โจอย่างี่เง่าสิวะ กูลงทริปนี้สองเดือนอะ กูนึกว่ามึงรู้อยู่แล้ว” มันทำเสียงหงุดหงิดใส่กู ทั้งๆที่เรื่องนี้ต้นเหตุมันไม่ได้อยู่ที่กูสักนิด
“อย่ามาโมเม มึงไม่ได้บอกกู กูจะรู้ได้ไง แล้วทำไมตอนกูพูดว่าให้มึงไปเดือนเดียวมึงไม่แย้งละวะ กูควายเหรอมึงถึงปล่อยให้กูเข้าใจผิด” กูยังตอบเสียงเย็นๆเรียบๆ แต่มือกำโทรศัพท์แน่นแทบจะแหลกคามือก็ว่าได้
“โจมันไม่ใช่อย่างนั้น” จากน้ำเสียงที่หงุดหงิดเปลี่ยนมาเป็นเสียงอ่อย มันคงจะรู้ตัวว่าโบ้ยให้กูไม่ได้ ถ้ากูไม่ผิดกรุณาอย่ายัดเยียด เพราะหากว่ากูผิดจริงไม่ต้องป้ายความผิดมากูก็ยอมรับ
“นัท กูถามมึงจริงๆเถอะวะ กูเป็นอะไรสำหรับมึง” น้ำเสียงที่เปล่งออกไปใครได้ยินคงรู้ว่ากูกำลังผิดหวัง กูไม่เข้าใจไอ้นัทว่ะ กูเหมือนคนไม่มีเหตุผลจนมันไม่สามารถบอกรึปรึกษาเรื่องต่างๆได้เหรอวะ มันถึงไม่เคยคิดจะบอกอะไรกูสักอย่าง ต้องให้กูมารู้ทีหลัง
“โจ” น้ำเสียงของมันสั่นเครือเหมือนกำลังจะร้องไห้
“……” มันตื้อไปหมดว่ะ กูไม่รู้ว่ากูจะตอบว่าอะไรดี
“โจ มึงอย่าเงียบดิ นัทใจไม่ดี”
“นัท มึงไปนอนเถอะ ไว้อารมณ์เย็นกว่านี้แล้วเราค่อยคุยกัน”
“โจ ฮึกๆ โจ อย่าโกรธกูนะ” เสียงมันชัดเจนแล้วว่ากำลังร้องไห้แม้ว่ามันจะพยายามกลั้นเสียงสะอื้นไว้แต่กูก็ได้ยินอยู่ดี
“โกรธ ทีหลังนัทอย่าทำแบบนี้อีก มีอะไรต้องบอกให้เคลียร์ กูไม่ชอบที่ต้องมารู้ทีหลัง”
“ขอโทษ”
“อืม”
“โจ”
“ไว้ค่อยคุยกัน มึงนอนเถอะ ไปล้างคราบน้ำตาหน้าแล้วค่อยนอน ขี้แยว่ะ” กูบอกมันเสียงอ่อน ถึงยังไงมันก็เมียกู ร้องไห้มากๆเดี๋ยวไมเกรนมันจะขึ้น ยิ่งอยู่ไกลกัน มันไม่สบายใครจะดู กูเป็นห่วงมัน
“อือ ใครว่ากูร้องไห้ ไว้กูจะโทรมาอีกนะ ”
“เออ ไม่ร้องมั้ง สะอื้นขนาดนั้นน่ะ” กูอดขำมันไม่ได้เสียงสะอื้นขนาดนั้นยังมีหน้ามาบอกว่าไม่ได้ร้องอีก กูรู้นัทมันไม่ได้อ่อนแอ มันไม่ใช่ผู้หญิง แต่กูรักของกู ปกป้องคนรักของกู จะดูเหมือนสปอยมันไหม กูไม่รู้หรอก แต่กูจะทำ
“เหี้ยโจขี้โม้ว่ะ กูไม่ได้ร้องซะหน่อย”
“เออๆ ไม่ร้องก็ไม่ร้อง ว่าแต่ฝากมึงไปบอกเมียกูด้วยนะว่าให้ดูแลตัวเองดีๆ กูรักและเป็นห่วงมันมาก ก่อนจะทำอะไรคิดถึงใจกูบ้างก็ดี”
“ครับป๋ม ไปนอนแล้วนะ”
“เออ ฝันดี ”
กูอมยิ้มนิดๆหลังจากมันวางโทรศัพท์ไป
เฮ้อ
ผลสุดท้ายกูก็น้อยใจมันได้ไม่นาน โกรธมันได้ไม่นาน ไม่รู้ว่ากูยอมมันมากไปรึป่าว
ดูจากภายนอก ใครๆคงมองว่า นัทเป็นฝ่ายยอมกู
แต่จริงๆแล้ว…..
กูต่างหากที่เป็นฝ่ายยอมและตามใจมัน
จะว่าไปมันก็หลายครั้งแล้วที่นัทมันทำอะไรไม่ยอมบอกกู
กู รู้ว่ามันคงไม่ได้คิดอะไรหรอก นอกจากกลัวกูจะไม่อนุญาตหรือกลัวกูโกรธ มันคงลืมคิดว่าที่มันทำน่ะ ไม่ต่างอะไรกับการไม่นึกถึงใจกูว่าถ้ากูมารู้ทีหลังกูจะรู้สึกยังไง
กูเคยบอกมันไปแล้วว่า ทำอะไรนึกถึงใจกูบ้างก็ดี แต่ดูเหมือนมันจะยังไม่ค่อยเข้าใจ
เรื่องโดย หวานเย็น
....................................................................
ตอนต่อไปอาจเว้นนานนิดนึง
ช่วงนี้คนแต่ง งานเข้ากันทั้งสองคนเลย :z13:
-
ขอเป็นกำลังใจให้คนแต่งนะครับ
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
-
โห่ยยยย มิค น่ากลัวว่ะ อยู่ใกล้ซะด้วย
-
เฮ้อ!
-
เร็วกันจริง บวบๆไปเลย
+1
-
:เฮ้อ: :angry2: :angry2: :angry2:นัททททททททททท สงสารโจจจจจจจจจจจจจจจจจจ :monkeysad:
-
นัททำเกินไป
ถูกอย่างโจว่าอ่ะ ถึงจะกลัวว่าโจไม่ให้ทำ แต่สิ่งที่นัททำมันก็เหมือนไม่คิดถึงใจอีกฝ่ายเลย
พอนึกถึงตอนแรกๆกับตอนนี้ โจกับนัทตอนแรกๆกับตอนนี้ยังกับคนละคน
โจดูมีเหตุผลสุดๆ นัทก็เริ่มอะไรหว่า งงกับนัทจริงๆ
อย่าให้ต้องรอให้สายเกินไปถึงจะรู้ไม่ได้เหรอ เฮ้อ
ทำไมนัทต้องมาอะไรไม่รู้ตอนนี้ด้วย มือที่สามรอเสียบอยู่น่ะ ฮึ่ย
โจอย่าหวั่นไหวแล้วกัน แต่โจนี่ไม่ค่อยห่วง ห่วงนัทจะหวั่นไหวจังเลย
ทำอะไรก็คิดๆถึงโจบ้างเถอะ
อ่านตอนนัทตอนที่แล้ว ไม่ค่อยคิดถึงโจเล้ย เศร้าใจ
แฮะๆ อินไปหน่อย><
-
มารู้ทีหลังมันเจ็บกว่าเนอะ
-
ต้องจับเข่าคุยกันให้เคลียร์จะได้ไม่มีเรื่องแบบ
นี้ให้มาน้อยใจกันอีก
ป.ล. คนแต่งสู้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
แอบสงสารโจอ่ะ แต่ก็เอาน่า มองโลกในแง่บวกเข้าไว้คับ
o13
-
:a5:
-
หาเมียใหม่เลยว่ะโจๆๆๆๆ :m16:
หมั่นไส้นัทมันละๆ :beat:
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
นัทกับโจก็งานเข้าเหมือนกัน
รักแท้แพ้ระยะทางหรือเปล่า
หรือรักแท้จะแพ้ใกล้ชิด
พิสูจน์ได้ที่นี่
เมื่อคนเขียนว่าง
-
o13 โจนายเยี่ยมมากๆ น้อยใจนัทแทนโจจัง
-
รักเมีย หลงเมียนะพี่โจ
โอย หวานว่ะ นึกว่าจะดราม่า แม่ง พี่มิกต้องแอบชอบพี่โจแน่ๆ
-
อยู่ห่างกันแถมแต่ละฝ่ายมีคนข้างกาย แต่อย่าได้หวั่นไหวหล่ะ เรื่องมันเครียด พักหลังนี่นัททำให้หงุดหงิดนะรู้มั๊ย :m16:
-
นัททำไม่ถูกควรจะบอกให้ชัดเจนแต่แรก มัวแต่กลัวโดยโกธร แต่คนมารู้ที่หลังมันพ่วงอาการเสียความรู้สึกด้วย ยิ่งอยู่ห่างกันอีก ต้องใช้ความเข้าใจมากๆ
-
หมั่นไส้อิโจ
จะดีเกินผู้เกินคนปกติไปแล้ว
-
:m16: เริ่มเกลียดนัทขึ้นอีกนึงแล้วอะ มันเพิ่มทีละน้อยทีละน้อย ไม่ใช่กลับจากนอกสวมเขาให้โจไปซะเลยล่ะ :seng2ped:
-
อีกแล้วน่ะนัท :เฮ้อ:
-
ทำไงดีล่ะ พอห่างกัน พวกชอบสอดแทรกก็เข้ามาทั้งสองทางเลย
-
โกหกอีกแล้วนะนัท :เฮ้อ:
แต่ทางนี้ก็กลัวโจมันจะเมาแล้วพลาดเหมือนกันนะเนี่ย o18
-
เหมือนมิกจะชอบโจเลยอะ กลัวต่อไปจะดราม่าจัง :เฮ้อ:
-
อ่านตั้งแต่มะคืนแระ แต่เน็ตเน่ามาก เลยตื่นมาเม้นท์ตอนเช้าซะเลย :z3:
เดี๋ยวนี้รู้สึกว่าพี่โจมันชัดเจนดีอ่ะ นัทหงอเลย :laugh:
หลังๆมานี่เรื่องที่ทะเลาะกัน งอนกันมันมาจากนัทอ่ะ พี่โจเลยได้คะแนนสงสารท่วมท้นกันเลยทีเดียว
เวลาอีกเป็นเดือนกว่าจะเจอกัน มันมากพอที่จะทำให้อะไรๆเปลี่ยนไปได้เลยอ่ะ กลัวว่ะ :monkeysad:
-
เคลียร์ได้อย่างรวดเร็ว ไม่งั้น เพื่อนใหม่คงคิดไม่ซื่อไปอีกนาน รีบยกให้พี่บอส อย่างไวว่อง
ส่วนน้องนัท ตัวป่วน ดีที่น้อยใจกันไม่นาน ไม่งั้นเรื่องยาวแน่ เพราะ อเมริกกกกกา
+1 ให้ครบเซท ทั้งสาม P :z1:
-
:really2: มันก็ยังงงๆ ทำไมมีหลายหน้าจังอะ แล้วเรื่องจะต่อกันมั้ยเนี่ย เปิดหน้าต่อไปก็เรื่องหนึ่ง บอกทีนักอ่านงง
-
:L2:
-
:really2: มันก็ยังงงๆ ทำไมมีหลายหน้าจังอะ แล้วเรื่องจะต่อกันมั้ยเนี่ย เปิดหน้าต่อไปก็เรื่องหนึ่ง บอกทีนักอ่านงง
งงตรงไหนหรอ
เรื่องนี้แต่งสองคนร่วมกัน สลับกันไป เนื้อหามันต่อเนื่องกันไปในแต่ละตอน
ที่หน้าแรกมีสารบัญเรื่องนี้อยู่ เรียงไว้แล้ว :pig2:
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24223.0
+1 ถึงตอนปจจ.
-
รอบนี้นัทโดนด่าอีกแน่ มีอะไรไม่พูดก่อน กลัวไปก่อนยิ่งทำให้มีปัญหา มิกนี่ก็แน่นอนชอบโจอยู่แน่
ถ้านัทไม่ระวังกลับมาอาจได้คิดมากเรื่องมิกนี่อีก
-
อืมม ดีใจที่โกรธกันไม่นาน แต่นัทก็นะมีอะไรก็ต้องบอกต้องคุยกันให้รู้เรื่องดีกว่า
ยิ่งอยู่ไกลกันอย่างงี้ด้วย เอาน่ะอีกไม่นานก็ได้เจอกันแล้วล่ะนะ อดทนไว้ทั้งสองคน
-
เอร้ยยยยยยยยยยยยยยยยยย..มารู้ทีหลัง
สะอึกถึงหัวใจเลย..เป็นเรานะงอนยาวเลยนะเนี๊ย..ฮ่าๆๆๆ
-
ขอร้องคนแต่งเล็กน้อยว่าอย่าต้มมาม่าแจกคนอ่านนะค่ะ o18
-
อืม..ทั้งนัททั้งโจ มีคนจ้องอยู่ทั้งสองคนเลย
แบบนี้ต้องหนักๆแน่นๆทั้งสอนคนเด้อ ไม่งั้นอาจโดนแทรกได้ง่ายๆ
-
อิิอิ หลังๆมานี่รู้สึกน้องนัทชักจะเหลวไหลมากนะจ๊ะป้าจ๋า
ว่าแต่ช่วงนี้งานเข้ากันเหรอคนเขียน :laugh:
-
โอยยย
บินตามไปเลยป่ะโจ :laugh:
*แต่มิกนี่ อย่าน้าาา ไม่อยากกินมาม่า o22
-
น่านนนนนนน เดี๋ยวมิกอาศัยจังหวะนี้เป็ยมือที่สามแหงๆ เหอๆ
-
เริ่มจะเคืองนัท แล้วนัทไมไม่เล่าเรื่องถูกจับให้โจรู้อ่ะ
เด๊่ยวมารู้ทีหลังก็เป็นเรื่องอีก
มิคก็จ้องจะเสียบ โอ๊ย เครียด
-
:beat: ขอตบนัท หมั่นไส้หลายตอนล่ะ
ส่วนมิก ชอบโจแน่นอน
เบื่อดราม่า เพราะมันมาแน่ๆ
-
กลัวจะเผลอไปซั่มกับมิก จริงๆ เลย
:serius2: :serius2:
-
ชอบคู่นี้จัง
รู้สึกว่ารักกันมาก
เหมือนจะมาม่าแต่สุดท้ายก็มีเหตุผลพอทั้งคู่
อ่านแล้วรู้สึกดี
ปล.คนเขียนสู้ๆนะจ๊ะ
-
นัท คะแนนตกนะช่วงนี้
-
นัททำเกินไป
ถูกอย่างโจว่าอ่ะ ถึงจะกลัวว่าโจไม่ให้ทำ แต่สิ่งที่นัททำมันก็เหมือนไม่คิดถึงใจอีกฝ่ายเลย
พอนึกถึงตอนแรกๆกับตอนนี้ โจกับนัทตอนแรกๆกับตอนนี้ยังกับคนละคน
โจดูมีเหตุผลสุดๆ นัทก็เริ่มอะไรหว่า งงกับนัทจริงๆ
อย่าให้ต้องรอให้สายเกินไปถึงจะรู้ไม่ได้เหรอ เฮ้อ
ทำไมนัทต้องมาอะไรไม่รู้ตอนนี้ด้วย มือที่สามรอเสียบอยู่น่ะ ฮึ่ย
โจอย่าหวั่นไหวแล้วกัน แต่โจนี่ไม่ค่อยห่วง ห่วงนัทจะหวั่นไหวจังเลย
ทำอะไรก็คิดๆถึงโจบ้างเถอะ
อ่านตอนนัทตอนที่แล้ว ไม่ค่อยคิดถึงโจเล้ย เศร้าใจ
แฮะๆ อินไปหน่อย><
ที่ว่าตอนแรกยังกับคนละคน
ขอแจงในส่วนของโจแล้วกัน ที่จริงโจมันเป็นคนมีเหตุผลนะ
แม้จะใจร้อน ไม่ยอมคน แต่พอเริ่มคบกับนัทมันเรียนรู้ที่จะยอม
แล้วความใจร้อนยังคงมีอยู่แต่มันจะค่อยๆลดลง แมม้จะยังมีอยู่แต่มันไม่มากเหมือนเดิม
อีกอย่างคนเราวุฒิภาวะมันโตไปข้างหน้า ความเป็นผู้ใหญ่มีเหตุมีผลมันก็มากขึ้นตาม
หวานว่าหวานค่อยๆแต่งแบบให้โจมันค่อยๆปรับตัวนะ มันไม่ได้เปลี่ยนแปลงแบบกระทันหัน เหมือนอยู่ด้วยกันแล้วค่อยๆเรียนรู้ที่จะปรับตัวเข้าหากันซะมากกว่า
หมั่นไส้อิโจ
จะดีเกินผู้เกินคนปกติไปแล้ว
แน่นอน น้องโจเป็นคนดีมีเหตุผลเหมือนคนแต่ง
ก็ก่อนหน้านั้นก็แต่งให้มันไปเดือนเดียว
พอมึงมาแต่งบอกจะอยู่สองเดือน
กูเลยแต่งออกมาแบบนี้ ไม่งั้นเดี๋ยวคนอ่านจะสงสัย หาว่าเนื้อเรื่องไม่เนียน
คิคิ
ปล. อย่าใจร้ายกะนัทเลยนะ นัทมันเด็กซื่อและมองโลกแง่ดี อิอิ
ขอบคุณมากสำหรับกำลังใจ ช่วงนี้หวานก็เจอแต่เคสเด็กมิชชาลิน เป็นปล้องๆเลยทีเดียว คนอ่านรักษาสุขภาพด้วย ช่วงนี้ไข้หวัดใหญ่กำลังระบาด
-
นัทรีบๆกลับมานะ
-
นัทรีบๆกลับมานะ
ถ้านัทมาแล้วอย่าด่านะตัว
เค้ากลัวอะ
5555555555
-
(44)
จีเป็นพวกที่ตรงไปตรงมา ในแง่ที่เรียกว่าขวานผ่า(ไม่เหลือ)ซาก แรกๆที่ผมรู้จักจีก็รู้แค่ว่าจีเป็นพวกนิ่งๆ มีหน้าแสดงความรู้สึกอยู่ไม่กี่หน้า
ตอนนั้นผมได้แต่คิดว่าจีไม่พอใจผมและไม่อยากให้ผมเป็นแฟนกับไอ้โจ แต่วันนึงผมทนกับความอึดอัดนี้ไม่ไหว เลยถามจีตรงๆ คำตอบที่ได้รับมาคือ “เฉยๆ” ด้วยใบหน้าที่ ‘เฉยๆ’ ของจี จีบอกผมว่าโจจะไปคบกับใครมันก็ไม่เกี่ยวกับจี ชีวิตมันกับจีไม่ได้เชื่อมโยงกันอยู่แล้ว ใครอยากทำอะไรก็ทำ ผมว่าดูเป็นคำตอบที่แปลกอยู่ซักหน่อยแต่คิดไปคิดมามันก็จริงของจี
ผมไม่ประหลาดใจกับจีเท่าไหร่ถ้าวันนึงจีจะมาหาผม เพราะจีมักจะมาด้วยเหตุผลที่ตกลงกันไว้คือมาดูแลผม จีมักเดินมาด้วยท่าทางสงบๆ เสื้อสีเทาหรือดำ กับกางเกงยีนส์สีดำหรือสีน้ำเงินเข้ม ใบหน้าเรียบเฉยจนบางครั้งก็ดูเหมือนหยิ่งยโส แต่หน้าตาที่ติดจะน่ารักของจีกลับทำให้ไม่รู้สึกเกลียดหรือหมั่นไส้ใบหน้าเรียบๆนั้น
จีมีตาสองชั้นที่เรียกว่าโตเมื่อเทียบกับผม จมูกโด่งแต่ไม่ได้โด่งมากแบบไอ้โจ ปากบางเป็นกระจับสีชมพูเข้ม ผิวไม่ได้ขาวแต่ก็ไม่คล้ำ จีสูงเท่ากับผมแต่จีมีไหล่ที่ลาดกว่าทำให้จีดูตัวเล็กและบางกว่า ที่ต่างสุดๆระหว่างผมกับจีคงเป็นสีสัน ผมหมายถึงผมยิ้มมากกว่า ผมแสดงอารมณ์มากกว่า แล้วผมก็มีเสื้อหลากหลายสีมากกว่าจีด้วย
“ทำไมจีถึงชอบใส่สีดำกับสีเทา มันแปลกๆอะ พี่ไม่ค่อยชิน” ผมถามจีเพราะอดสงสัยไม่ได้จริงๆขณะที่เรานั่งกินมื้อเย็นกันในห้องครัวเล็กๆกันสองคน
“ก็ไม่เห็นจะต่างจากคนนิวยอร์คที่ใส่แค่สีดำตรงไหน พี่นัทยังไม่ชินอีกเหรอ” จีบอกเรียบๆ
“วันนี้เป็นไงบ้าง” ผมถามเพราะไม่อยากให้บรรยากาศในห้องเงียบเกินไป
“ก็ดีอะ” จีตอบ แล้วก็สนใจกินสปาเก็ตตี้คาโบนาร่าของจีต่อไป
“พี่นัทล่ะ?” เหมือนจีเพิ่งนึกออกว่าควรจะถามผมกลับตามมารยาท
“งานหนักอยู่เหมือนกัน พี่ว่าจะลองหาอีกงานด้วยอะ เวลามันว่างเยอะ” ผมบอกจี และรอฟังคำแนะนำจากจี อย่าง...ไปลองสมัครที่ซับเวย์ตรง.....สิหรืออะไรทำนองนั้น
“หายากนะ เดี๋ยวนี้คนตกงานกันก็เยอะ อีกอย่างทำแค่ช่วงสั้นๆ เค้าไม่ค่อยรับหรอก ไม่มีร้านไหนขยันเทรนพนักงานใหม่หรอก”
จึ้ก! ผมบอกแล้วว่าจีเป็นพวกขวานผ่าซาก
“แต่ลองสมัครดูก็ไม่เสียหาย ไม่ได้ก็ถือว่าเดินเล่นแก้เซ็งไปละกัน” จีตบท้าย
“อืม สปาเก็ตตี้อร่อยดีเน๊อะ” ผมชวนจีคุยต่อ เพราะจานนี้ฝีมือของจี
“เหรอ ผมว่าเฉยๆ เบคอนมันกรอบน้อยไปหน่อย ครั้งหน้าพี่นัทลองทำบ้างสิ จะได้ทำอะไรเป็นบ้าง” จึ้กๆ!!! จีบอกผมหน้านิ่ง ถ้าคนอื่นพูดแบบนี้ก็เหมือนแขวะ แต่สำหรับจีคือแปลความหมายได้ว่า ‘ผมว่าก็ดีนะ แต่เสียดายผมน่าจะทอดเบคอนให้กรอบกว่านี้อะพี่นัท ครั้งหน้าพี่นัทลองทำสิ เดี๋ยวผมสอนให้ พี่นัทจะได้ทำกับข้าวได้คล่องไง เผื่อวันไหนผมไม่อยู่แล้วพี่นัทไม่อยากออกไปกินนอกบ้าน’
เรากินกันเสร็จผมเป็นคนเก็บจานและล้างจาน ส่วนจียืนข้างๆผม ทำหน้าที่เช็ดจานและเก็บวางอุปกรณ์ที่ชั้นวาง จากนั้นเราสองคนก็ย้ายมานอนแหมะกันอยู่บนโซฟาทีวี จีนั่งทำการบ้านบนพื้น ส่วนผมนอนอ่านโปรชัวร์สมัครงาน
ก๊อก ก๊อก ก๊อก!
เสียงเคาะประตูดังขึ้นทำลายความเงียบ ผมมองหน้ากับจี จีส่ายหน้าเซ็งๆอารมณ์ประมาณว่า ‘นี่มันก็ค่อนข้างดึกแล้ว ใครมันมากวนวะพี่นัท’ ผมยิ้มแล้วก็ลุกไปเปิดประตู แล้วก็รู้ว่าไอ้คนที่จีมองว่ามากวนคือเอียนกับพี่ช้าง อันที่จริงพี่ช้างบอกผมก่อนแล้วล่ะว่าจะมาหา เพราะมีของฝากมาให้ เนื่องจากว่าพี่ช้างไปทำงานอีกรัฐและเพิ่งกลับมานิวยอร์ค
“แบ่งกันกินนะ” พี่ช้างบอกผมกับจี หลังจากวางถุงขนมและของสดสองถุงใหญ่ลงบนโต๊ะ
“ฉันสูบกัญชาได้มั้ย?” เอียนถามขึ้น เอียนแม่ง!ไม่เคยจะรู้เรื่องอะไรเล้ยยยย ทั้งๆที่จีมันตอกไปก็หลายรอบแล้วกับเรื่องสูบบุหรี่หรือเล่นกัญชาของเอียน คือจีมันเกลียดพวกแบบนี้เข้าไส้และเป็นพวกที่คิดมากไปซะทุกเรื่อง ผมว่าเดี๋ยวคู่นี้ได้มีเรื่องกันอีกแน่นอน
“นายไม่รู้เหรอว่ามันมีผลยังไงบ้าง” จีวางปากกาลง มองหน้าเอียนนิ่งๆ
“รู้สิ ฉันเรียนมาตอนมัธยม” เอียนบอก ตั้งท่าจะจุดกัญชาที่มันม้วนมาเองกับมือ
“รู้แต่ก็ยังทำ ความเจริญมันถึงไม่เกิด...เพราะมีแต่พวกไร้ความคิด” จีบอกเหยียดๆ เอียนสะอึกเล็กน้อยแต่เอียนก็คือเอียน มันจุดไฟแล้วก็เริ่มพ่นควันออกมา
“ไร้สามัญสำนึกจริงๆ ฉันไม่ชอบให้ห้องมีกลิ่นโสมมแบบนี้เลย” จีบอก คู่นี้เจอกันทีไรมีเรื่องให้ห้ำหั่นกันตลอด แต่ดูเหมือนจะมีแค่จีนี่แหละที่แสดงตัวออกมาว่าเกลียด ส่วนเอียน...มันทำหูทวนลมตลอด
“รสชาติดีว่ะ” เอียนพ่นควันออกมาอีกรอบ ใบหน้ามันมีความสุขสุดๆ
“ดับซะ!” จีบอกเสียงแข็ง จ้องหน้าเอียนนิ่งๆ เอียนถึงจะยอมดับบุหรี่
“จีใจเย็นๆ ไปอ่านในห้องมั้ย?” พี่ช้างบอกเสียงนุ่มเข้ามาแยกมวย จีมองหน้าพี่ช้างนิ่งๆแล้วพยักหน้าให้ จากนั้นก็รวบหนังสือกับอุปกรณ์เครื่องเขียน ย้ายเข้าห้องนอนไป
แรกๆผมก็แปลกใจเล็กน้อยนะว่าพี่ช้างแกทำให้จียอมแกง่ายๆได้ไง คนที่จียอมทำตามก็เห็นจะมีแค่คนในครอบครัวกับพี่ช้างนี่แหละ จะมีคำพูดตรงๆบ้างแต่ไม่ได้เชือดเฉือนแบบที่พูดกับคนอื่นๆ และดูจีจะกลายเป็นเด็กว่านอนสอนง่ายขึ้นมาทันที ถ้าเป็นคำพูดของพี่ช้าง
“เมทของนายนี่สุดๆไปเลย” เอียนบอกยิ้มๆ
“แต่เขาไม่มีอะไรน่ากลัวแอบแฝงหรอก” ผมบอก ซึ่งเอียนพยักหน้าเห็นด้วย
“งานเป็นไงบ้างครับพี่ช้าง” ผมถาม พี่ช้างทำงานกับบริษัทน้ำมันที่อลาสก้า ผมก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมไม่อยู่ที่โน่นไปเลย เพราะค่าตั๋วเครื่องบินมานิวยอร์คก็ราคาพอๆกับไปที่ไทยเลย หรือพี่ช้างอาจจะอยากพักผ่อนหลังจากทำงานมายาวนาน และพี่ช้างก็ดูเป็นนิวยอร์คเกอร์ที่ชอบความสะดวกสบาย
“เรื่อยๆล่ะ พี่เอาใบสมัครงานอีกที่มาให้นัทด้วย เผื่ออยากได้เงินเพิ่ม” พี่ช้างหยิบกระดาษมาจากกระเป๋าเอกสารใบสีดำที่พี่ช้างถือมาด้วยมาวางบนโต๊ะ
“ขอบคุณครับ” ผมยิ้มอย่างดีใจ พี่ช้างช่างเป็นพี่ที่พึ่งพาได้ตลอดจริงๆ
“ไว้ทำงานเสร็จจะพาไปเที่ยวนะ” พี่ช้างบอก
“จริงดิ” ผมถาม พี่ช้างพยักหน้าให้
“ผมอยากลองไปนิวเจอร์ซี” ผมบอกพี่ช้าง เพราะจากที่ศึกษามาเราสามารถนั่งรถไฟไปที่นั่นได้ในเวลาประมาณสี่ชั่วโมง
“ฉันเกลียดนิวเจอร์ซี” เอียนโอดครวญ
“ทำไม?” ผมถาม
“มันเป็นโคตรนิวยอร์คเกอร์น่ะ อย่าไปสนใจมันเลย” พี่ช้างบอก
“นายน่าจะไปด้วยกันนะ ไปเที่ยวกันไง ไม่ได้ไปอยู่ที่นั่นซะหน่อย” ผนบอกเอียน เพราะผมคิดว่าไปกันหลายๆคนก็น่าจะสนุกดี
“ไม่มีทางล่ะ ฉันยอมไม่ให้เสื้อผ้าฉันมีกลิ่นของนิวเจอร์ซีย์เด็ดขาด” เอียนบอก
“อ้าว! จี” พี่ช้างหันไปมองจีที่เดินเข้ามาทางวงเม้าของเราบนโซฟา
“พี่ช้าง พรุ่งนี้เราไปบลู๊กลินกันใช่ไหม” จีเดินมานั่งลงข้างๆผม
“หืม?” พี่ช้างทำหน้างง
“ผมบอกพี่ช้างไว้ก่อนที่พี่ช้างจะไปอลาสก้าไง ผมอยากพาพี่นัทไปซัลลิแวน แต่ผมไม่มีรถ”จีหันมาพยักหน้ากับผม
“อ้อ ร้านที่จีบอกว่าอยากพาพี่ไปน่ะนะ?” ผมถาม ตอนนี้เราสามคนพูดภาษาไทยกัน เนื่องจากว่าจีเป็นคนเริ่ม มันเลยทำให้เอียนกลายเป็นก้อนหินประกอบฉากซึ่งไม่ควรมาอยู่บนโซฟาเลย
“อืม พรุ่งนี้พี่นัททำงานปะ?” จีถามผม ผมส่ายหน้าเพราะพรุ่งนี้ผมโคตรจะว่างเลย แล้วก็ดูท่าจีอยากไปมากจริงๆ ไม่งั้นคงไม่ยอมออกมาจากรังที่แสนสงบเพื่อมาเสี่ยงปะทะคารมกับเอียนหรอก
“พี่ช้างว่างปะ” จีถาม
“ได้ เดี๋ยวพี่พาไป...ร้านที่พี่เคยพาจีไปใช่มั้ย” พี่ช้างถาม จีพยักหน้ารัวๆพร้อมกับยิ้มนิดๆ
“พี่ลากเอียนไปด้วยได้มั้ย? ร้านนี้ร้านโปรดมันเลย มันเป็นคนแนะนำให้พี่รู้จักเองด้วย” พี่ช้างถาม แต่เป็นการถามเชิงขอร้องและบังคับหน่อยๆ
“หง่ะ?” จีหน้าเหวอ ซึ่งนานๆจะพบเจอได้ยากมาก จีคงไม่อยากให้มีเอียนไปด้วย แต่เนื่องจากเป็นพี่ช้าง จีเลยต้องยอม
“ก็ได้” จีตอบแล้วทิ้งตัวลงบนโซฟา จนจมไปกับเบาะ
“พรุ่งนี้เราจะไปบลู๊คลินกัน...ร้านเดิม แกว่าไง?” พี่ช้างถามเอียนที่ตอนนี้ก้อนหินเริ่มค่อยๆเปลี่ยนเป็นคนอีกคนที่มีชีวิตอยู่ในห้องนี้แล้ว
“เยี่ยม! ฉันขับรถให้ก็ได้ แกจะได้พักผ่อน ไหนๆวันนี้แกก็เพิ่มมาถึง คงจะเหนื่อยเอามาก” เอียนบอกอย่างร่าเริง
“ให้มึงขับกูคงเกร็งจนไม่ต้องทำอะไร” พี่ช้างสบถ
“เถอะน่า” เอียนบอก
เรานั่งคุยกันอีกซักพักก่อนที่สองหนุ่มจะลากลับ จีดูจะโล่งใจขึ้นมาพิเศษเมื่อสองคนนั้นออกไป
“ผมไม่ชอบเอียนเลย รู้สึกว่าพอมีมันอยู่ในห้อง มันทำให้ผมรู้สึกหายใจไม่สะดวกเลย” จีเปรยขึ้น ทำเอาผมขำท้องแข็ง
“โจบอกให้โทรหาด้วย คุยกันดีๆล่ะ” จีบอก ทำให้ผมหยุดหัวเราะ เพราะจีคงสังเกตเห็นว่าหลังจากที่วางสายทีไร ผมร้องไห้เกือบจะทุกครั้ง
“อือ จีไปนอนก่อนก็ได้ เดี๋ยวพี่โทรหาพี่ชายจีก่อน” ผมบอก
“โจมันชอบคิดมาก” จีทิ้งท้ายแล้วเดินเข้าห้องนอนไป
ผมมองโทรศัพท์แล้วก็ชั่งใจอยู่พักนึงว่าควรจะโทรหาดีมั้ย เพราะโทรไปทุกทีก็มีเรื่องให้เราทะเลาะกันได้ทุกครั้ง แม้ว่าเราจะเคลียร์กันได้ แต่บางทีผมก็รู้สึกเหนื่อยและขี้เกียจจะทะเลาะด้วย
“โจ...นอนยัง?” ผมถาม
“ยังอะ กำลังจะออกไปกินข้าว” มันบอก ดูเหมือนกำลังยุ่งๆ เพราะเสียงคนรอบข้างดังลอดเข้ามา
“อยู่กับเพื่อนเหรอ” ผมถาม
“อืม แต่คุยได้ นัทเป็นไงบ้าง”
“กำลังจะสมัครงานอีกที่อะ วันนี้พี่ช้างเพิ่งเอาใบสมัครมาให้”
“อย่าทำงานจนซูบล่ะ พรุ่งนี้กูคงยุ่งน่ะ ต้องทำโปรเจคฝึกงาน กูอาจจะไม่ได้โทรหานะ” มันบอก
“อื้ม พรุ่งนี้กูจะไปบลู๊คลินกับพี่ช้าง เอียนแล้วก็จีด้วย” ผมบอกมันอย่างดีใจ
“เที่ยวเผื่อกูด้วย เดี๋ยวกูกินข้าวเสร็จจะโทรไปอีกรอบนะ” มันบอก เหมือนจะบอกกลายๆว่าต้องวางแล้ว
“เดี๋ยวกูรอก็ได้” ผมบอกมัน เพราะตอนนี้ก็ดึกแล้ว ผมก็โคตรจะง่วง แต่ถ้ามันบอกจะโทรมาผมก็จะรอ ไม่งั้นแม่งมีงอนอีกแน่ๆ
“เออ นั่นก็ดึกแล้วนี่หว่า เอางี้มึงนอนไปก่อนเลยก็ได้ พักผ่อนๆ”
“ไม่เป็นไรกูรอได้” ผมบอกเพราะว่ารอได้จริงๆ
“ไปนอนเหอะน่า เพราะไม่แน่หลังจากกินข้าวเสร็จอาจจะต้องไปทำโปรเจ็คกับกลุ่มกูอะ” มันบอก
“สรุปว่าเป็นห่วงกู หรือมึงต้องทำโปรเจ็คเนี่ย” ผมถามมันขำๆ
“ไอ้เหี้ย รู้ทันตลอด” มันขำ
“กับมิกอะเหรอ” ผมถาม
“อื้ม” มันตอบสั้นๆ จนผมอดรู้สึกแปลกๆไม่ได้
“อย่านอกลู่นอกทางนะ” ผมย้ำก่อนที่จะต้องวางสายจากมัน
“เหอะน่า ไม่มีไรหรอก มึงไปนอนไป๊” มันไล่ แต่ผมไม่ยอมวาง มันเลยต้องคุยกับผมอีกนิดหน่อย ผมถึงจะยอมวางสาย เพราะได้ยินเสียงพี่ชดเรียกมันไปกินข้าว
ผมรู้แล้วว่าทำไมพี่ช้างถึงเกร็ง เพราะเอียนเป็นประเภทที่ว่าเชื่อใจว่ารถดูแลตัวเองได้เวลาที่มันยุ่งอยู่กับคนอื่น มันหันไปมองจีที่นั่งมาข้างๆหลายครั้ง มองโปรแกรมที่จะพาเราทัวร์ย่านบลู๊คลินบ้าง มองสองข้างทางและมองกระจกหลังมาสบตากับผมและพี่ช้างบ้าง
“นายก็มีใบขับขี่ นายน่าจะรู้สิว่าขับขี่ปลอดภัยเขาขับกันยังไง” จีบ่นขึ้นมา เพราะคงทนไม่ได้แล้วจริงๆหลังจากที่นั่งหน้านิ่งไม่พูดไม่จาตั้งแต่ขึ้นมาบนรถ
“ผมพาคุณไปได้แล้วกันน่า” เอียนบอกลอยๆ ไม่หันไปมองหน้าจีแต่มองถนนแทน
แล้วเอียนก็ทำอย่างที่พูดจริงๆเมื่อจอดรถอย่างปลอดภัยบนถนนซัลลิแวน ผมค่อนข้างแสดงอาการโล่งใจมากไปหน่อยมั้ง จนพี่ช้างแซวผมขึ้นมาอย่างขำๆ ส่วนจี...ทุกอย่างยังดูเรียบเฉย จนเราย้ายเข้าไปในร้านขนมปัง จีค่อยมีสีหน้าดีขึ้นมาหน่อย
“ลองนี่สิ” เอียนยัดเทินโอเวอร์ไส้แอปเปิ้ลใส่มือจี จีแสดงสีหน้าไม่พอใจแต่ก็ยอมกัดเข้าปาก
“ดี” จีบอกเรียบๆ
“ดีงั้นเหรอ? นี่มันไร้ที่ติต่างหาก! นายอ่อนหัดเรื่องแสดงความรู้สึกหรือว่าเล่นคำไม่เป็นวะ?” เอียนกวน
“เอาคืนไปเลย!” จีหน้ายุ่งไม่พอใจ แล้วยัดขนมปังรูปสามเหลี่ยมที่ถูกกัดไปแล้วยัดใส่มือเอียน
ผมกับพี่ช้างได้แต่มองสองคนนี้อย่างขำๆ ที่จริงมันก็ค่อนข้างน่าอึดอัดนะ แต่พี่ช้างขยันแซวเบาๆและนินทาคู่นี้จนกลายเป็นเรื่องฮาไปเลย
“นัทดูจีมันสิ มันด่าแต่มือนี่หอบเทินโอเวอร์เกือบครึ่งตะกร้า” ผมมองแล้วก็เห็นว่าจริงอย่างที่พี่ช้างพูด
“เหมือนมันไม่กล้าให้เอียนแนะนำว่ะ ได้แต่ทำเป็นเหล่ไปเรื่อยๆ เห็นเอียนมันหยิบอะไรมาเยอะๆ ไอ้จีมันก็ก็อปปี้ตาม” พี่ช้างบอก ผมมองก็ได้แต่ขำเพราะดูเอียนจะสนิทกับเจ้าของร้าน เอียนอยากชิมอะไรเขาก็ยอมให้อย่างง่ายๆ แถมยังเรียกมันเข้าไปกินนู่นกินนี่อีก
เอียนหยิบชีสนมแพะขึ้นมาชิมแล้วพูดว่าไร้ที่ติ! จีก็ยืนนิ่งๆชิมขนมปังที่ตัดไว้ให้ชิม แต่ก่อนจะออกจากร้าน จีก็หยิบชีสสนมแพะใส่ตะกร้า เหมือนกับของอีกหลายๆอย่าง อย่างพิซซ่าเบียงคา ซุคคินี่เค้ก แยม รูคเกลล่าที่เอียนเปรยออกมาว่าไร้ที่ติ! ส่วนผมก็เลือกตามที่ผมชิมแล้วชอบ หรือที่พี่ช้างหรือเอียนแนะนำ
“เราจะไปไหนต่อ” จีถามขึ้นมานิ่งๆ เพราะทนเอียนที่ดูจะขับไปเรื่อยๆแบบไร้จุดหมายและไม่บอกไม่กล่าวอะไรไม่ได้
“เถอะน่า” เอียนบอกปัดๆ วันนี้ผมสังเกตว่าวันนี้เอียนดูเป็นผู้เป็นคนกว่าปกติ มีกลิ่นโคโลญจ์อ่อนๆ ซึ่งปกติจะมีแต่กลิ่นบุหรี่ ไม่ก็กัญชา
“ทำอะไรให้มันมีจุดมุ่งหมายหน่อยสิ” จีเริ่ม
“นายมีหมากฝรั่งมั้ย?” เอียนหันมามองหน้าจี
“มี” จีรีบตอบอย่างว่าง่าย เพราะไม่งั้นเอียนแม่งก็คงจ้องจนกว่าจะได้คำตอบ จีรีบล้วงมือเข้าไปในกระเป๋ากางเกงแล้วแกะส่งให้เอียน
“ระวังรถคันนั้น!!” จีเสียงดังขึ้นมา เพราะเอียนมันมัวแต่ดึงหมากฝรั่งเล่น
“ผมไม่เคยประสบอุบัติเหตุเลย....จริงๆนะ” เอียนย้ำ
“เพราะมีแต่คนคิดแบบนี้ไง มันเลยเกิดขึ้นบ่อยๆ งี่เง่าจริงๆ” จีบ่น ผมกับพี่ช้างที่นั่งข้างหลังได้แต่กลั้นหัวเราะกันเงียบๆ
“จะบอกได้หรือยังว่าจะไปที่ไหน” จีหงุดหงิด
“แวะหากัญชาดีๆซักสองสามออนซ์ แล้วจะพาไปร้านของชำเจ๋งๆ” เอียนบอก
“แกจะบ้าเหรอ!! ฉันไม่ยอมนั่งไปกับรถที่มีกัญชารอให้ตำรวจมาจับหรอก...ฉันยังมีอานาคตที่ต้องรักษาไว้” จีแขวะเอียน
“ผมจอดรถให้คุณนั่งรถบัสไปได้นะ” เอียนขำ
“จอด!” จีจ้องอย่างอาฆาต
“ผมล้อเล่นน่า” เอียนเอื้อมมือไปแตะเข่าจีเหมือนจีเป็นพวกหญิงแก่เรื่องมาก เราไปต่อกันอีกสองสามที่ ก่อนจะกลับมาอพาร์ตเม้นท์แล้วก็เหนื่อยเกินกว่าจะทำอะไรกินกัน เลยตกลงว่าเราสี่คนจะทานทาโก้อร่อยๆจากร้านที่พี่ช้างแนะนำ
เรื่องโดย SweetSacrifice (ป้าปุ๋ย)
....................................................................
-
บอกตรง ๆ กลัวมาม่าที่สุด
อย่ามีเลยนะ
:L2: :L2:
-
จี หนุ่มจริงจัง
เอียน หนุ่มไร้กังวล
-
จะเกิดอีกคู่แล้วอ่ะสิเนี่ยยยย :m12:
แต่สองคนนี้ ต่างกันมากกกกกเลยอ่ะ :m21:
แต่ยิ่งต่างก็ยิ่งดี เพราะเดี๋ยวมันก็จะดูดกันแบบแม่เหล็กเองแหละเนอะ อิอิ :laugh: :laugh:
-
o13
-
:-[
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
น้องจีน่ารัก
-
แหม่ง ๆ กับมิคว่ะ
-
ค่อยรู้สึกโล่งอกนิดนึง ที่รู้สึกว่าเอียนกับนัทคงไม่มีไร เพราะเอียนจะมีกับน้องจีแทน :laugh:
แต่ระแวงเหมือนเดิมว่าทางโจกับมิกมันจะมีอะไรหรือเปล่า :sad4:
ช่วงนี้ไม่ค่อยได้กินข้าว แต่ก็ไม่อยากกินมาม่านะ เมื่อไหร่นัทจะกลับไทยเนี่ย :z3:
-
เอียน จี นิแปลกๆ นัทโจรอภูเขาไฟระเบิดป่าวเี่นี่ย
-
จีคู่กะเอียนรึป่าวเนี่ย ดูแหม่งๆนะ
และหวังว่ารักแท้จะไม่แพ้ระยะทางนะ ยังไม่อยากกินมาม่า
-
โจว่าแต่นัท แล้วตัวเองนี่มีความลับเรื่อง มิกหรอ
เฮ้อ กลับมาได้แล้วนัท อยู่ห่างกับแบบนี้ไม่ดีอะ
-
ทะเลาะกันบ่อยๆ จะเลิกกันก่อนกลับไหมน๊ออออ รักแท้แพ้ทางไกลสินะ เหอๆ
-
จีกับเอียนก็เหมาะสมกันดี กลัวโจพลาดเข้าสักวัน
-
กลัวมาม่าเหมือนกัน
แบบเหมือนเรื่อยๆ แต่ถ้าจะดราม่ามันก็เกิดขึ้นได้ง่ายๆ
ถึงเห็นว่ารักกันดีแต่ถ้าเกิดจะแต่งดราม่ามันก็ง่ายๆเลย
-
รู้สึกแปลกๆ เหมือนโจกะมิก สักวันคง... เฮ้อๆ
-
กลัวคนใดคนหนึ่งมันพลาดมากๆๆๆๆๆ ค่าาาาา
โอยยย ปวดตับที่สู๊ดดดดดดดดดดดดดด
-
อย่ามีมาม่าเลยนะ กินแต่มาม่า
คนอ่านผมจะหมดหัวแล้ว 555
-
อ่านไป อ่านมา ตกลงเรื่องนี่มันจะเป็นยังไงต่อไปเนี่ย :z3:
จะมีคุู่ใหม่ o22
จะเลิกกันต่างคนต่างไป :a5:
หรือว่าเป็นแค่เหตุการณ์หนึ่งที่ผ่านเข้ามาในชีวิตกันแน่เนี่ย :really2:
ยิ่งอ่านยิ่งลุ้น ยิ่งงง :really2: :เฮ้อ:
-
:m12: :m12:เอียน-จี
-
ท่าทางโจจะเอียงซะแล้ว
รักแท้แพ้ใกล้มิค(ชิด) :เฮ้อ:
-
อะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิด
ทำใจและตามคนแต่งต่อไป
-
คนอ่านลุ้นโจนัทอย่างห่วงๆ :m17:
-
เห็นจีกับเอียนแล้ว คิดถึงสมัยก่อนที่นัทกับโจพึงรู้จักกัน
:เฮ้อ: นัทเมื่อไรจะกลับเนี้ย
-
:เฮ้อ: กลัวมาม่า
กลัวมากๆ
ไม่ชอบแบบค่อยๆมาม่าแบบยืดเยื้อเลย
มันอึดอัด
บอกตรงๆที่เข้ามาอ่านเรื่องนี้เพราะคิดว่ามันต้องน่ารักๆ กวนๆ ฮาๆ แอบดราม่าพอกระสัย
แต่นี่มาม่าจัดเต็มอ่ะ
-
:impress3: :impress3: เมื่อไรนัทจะกลับมา ไม่อยากกินมาม่า :n1:
-
แวะมาบวก
ขอบคุณสำหรับคอมเม้นคะ :"))
-
ป้าปุ๋ย - คุณหวาน เขาอยากกินทาโก้นะ ไม่ใช่มาม่า
-
ป้าปุ๋ย - คุณหวาน เขาอยากกินทาโก้นะ ไม่ใช่มาม่า
มึงเรียกชื่อแบ่งวรรณะชัดเจนมาก
ปลวก!!
-
นัทเอ๋ย กลับไทยได้แล้วม๊าง
-
แอบกลัวโจจะเขวเหมือนกันนะเนี่ย รอนัทกลับมานะ
ส่วน เอียนกับจี อาจจะมีลุ้นนะ รอดูต่อไป :z2:
-
ขอบคุณครับ ชอบคู่ เอียน กับ น้องจี น่ารักดีครับ เดียวคงได้เป็นแฟนกันแน่เรยเทลาะกันแบบนี้ :z2: :z2: :z2:
-
อิโจนะ ถ้ามีคนอื่นนอกจากนัทฉันจะ :z6:
-
อ่านวันเดียวจนถึงตอนปัจจุบัน สนุกมว๊ากกกก
เนื้อหามันหลายอารมณ์ แถมมีหลายคู่ด้วย ชอบตรงเน้
รีบมาต่อนะค่ะ จะรอ ^^
รักคนแต่ง และรักคนลงค้าาาาาา :กอด1:
-
อยากจะเป็นหมอผีเฉพาะกิจ
เพราะอยากพูดว่า โอม จงลงๆ
-
แวะเอามะดันมาฝาก~~
-
จี-เอียน มันชักจะยังไงๆนะเนี้ย คริคริ
-
อ่านตอนนี้ให้รู้สึกว่า จีกับเอียน สองคนนี้ มีอะไรแพลม ๆ ออกมาให้เห็นอยู่นา :z1:
+1 ให้ครบเซท ทั้งสามคนอลเวง ( อะไรอลเวงไม่ต้องคิดมาก ) 555.....
-
ดันๆๆๆ รอๆๆๆๆ :a3:
-
หุหุ อยากกินเทิร์นโอเวอร์ไส้แอ๊บเปิ้ลง่ะ แต่นอกนั้นไม่แน่จาย :m28:
พิซซ่าเบียงคากะรุคเคลล่านี่มันอะไรแน่อ่ะ ป้าจ๋า งั้นเดี๋ยวขอไปเสิร์ชหาก่อนนะ 555
-
ดันๆๆ
ยังไงก็จะรอค่า
-
ดันๆๆ
ยังไงก็จะรอค่า
น่ารักอะ
บวบๆ
-
คือ แบบวันนี้มาเวิ้นเว้อ แต่งนิยายเสร็จ
ไม่เคยจะเข้าทู้แนะนำนิยาย แล้วจู่ดันเข้า แล้วก็เจอนี่
เห็นว่ายังไม่มีใครแนะนำเรื่องนี้ ก็เลยเอามาแนะนำให้อ่านกันนะคะ
เรื่อง ใครว่าผมอ่อนก็ได้ (ต่อไปโคงได้กลัวเมีย) โพสต์โดย ლїЯдςLΣϛlθTtεR
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24223.0 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24223.0)
คนเขียนมีสองคน แต่งสลับกันไปตามมุมมองของตัวเอกทั้งสองค่ะ บอกได้คำเดียว สนุกมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ลองอ่านกันดูนะคะ ช่วงนี้ในเล้ามีเรื่องสนุกๆเยอะแยะเลย ตามอ่านไม่หวาดไม่ไหว แต่ก็สู้ๆ :laugh:
ขอให้มีความสุขกับอ่านนะคะ :กอด1:
แบบไม่นึกว่านิยายเราจะมีคนคิดว่าควรแนะนำคนอื่นอ่านด้วย
ปลาบปลื้ม
เคยคิดนะว่าคนที่เข้ามาอ่านเรื่องนี้ ทำไมตอนแรกถึงเข้ามา
ชื่อเรื่องก็ออกจะแปลกๆ ขนาดหวาน หวานยังคิดถ้าความดึงดูดของเชื่อเรื่องน่ะ ตัวหวานเอง หวานมองข้ามแน่ๆ ฮ่าๆ
แต่ดีใจนะ แม้จะเป็นรีไพเดียวที่แนะนำ
ขอบคุณมาก
:3123:
-
(45)
การที่มีใครสักคนรู้สึกพิเศษกับเราหรือมาชอบเรา
คนส่วนใหญ่จะรู้มั้ยวะ
กูกำลังสงสัยว่าไอ้มิกมันจะชอบกู
เฮ้อ แต่ช่างเถอะ กูไม่สน กูไม่แคร์ ใครจะมาชอบกู มันก็ไม่ใช่เรื่องของกู
กูไม่สามารถบังคับใจใครได้ เช่นเดียวกันคนอื่นก็ไม่สามารถบังคับใจกูได้เหมือนกัน
ตั้งแต่คราวรุ่นพี่ที่ฝึกงานพาไปเลี้ยงเหล้า แล้วเกิดเหตุการณ์จับคู่กูกับมัน หลังจากนั้นมาเลยกลายเป็นเรื่องล้อเล่นของเพื่อนหรือรุ่นพี่รอบข้าง
ถ้าใครพูดว่า เมียน้อยไอ้โจล่ะก็ จะต้องหมายถึงมัน แล้วถ้าใครพูดว่า ผัวไอ้มิกนั้นจะหมายถึงกู
มันเป็นคำที่ใช้ล้อกันขำๆ ใครๆก็รู้ว่ากูมีแฟนอยู่แล้ว กูไม่ได้ปิดนี่หว่า
เสียงโทรศัพท์มือถือของกูกำลังเรียกร้องความสนใจจากกูว่ามีคนโทรเข้า กูคว้ามากดรับโดยไม่ต้องดูหน้าจอก็รู้ว่าใครโทรมา
“ คิดถึง เมื่อไหร่จะกลับ”กูเอาโทรศัพท์แนบหูแล้วเอาไหล่หนีบไว้ไม่ให้มันหลุด ส่วนมือนั้นพิมพ์โปรเจคไปเรื่อยๆ ปากอมยิ้มคุยกับเมีย ขออ้อนเมียนิดนึง กูรักของกู
“ก็ตามกำหนดอะ”น้ำเสียงเมียกูดูเหนื่อยๆ ฟีลลิ่งไม่ตามอารมณ์ผัวเล๊ย ประหนึ่งว่ากูแข็งจนปวดแต่เมียนั่งหน้าเซ็งอยู่ข้างๆ
“สองเดือนนานเนาะ”เลยตามเลยวะ เมียไม่มีฟีล กูก็ไม่อยากกวนตีน
“อือ มึงอย่าแอบมีกิ๊กนะ”ยังมาขู่ แม่งโทรมาทุกครั้งสั่งกูทุกครั้ง เฮ้อ เชื่อใจกูบ้างเถอะ แต่ก็นั่นแหละ เพื่อความสบายใจของมัน กูก็รับปากทุกครั้งเหมือนกัน แม้ว่าจะกวนตีนบ้าง แต่จริงๆแล้วหลังๆนัทมันดูเหนื่อยๆ กูพูดอะไรผิดหูไม่ได้ บ่อน้ำตาตื้นตลอด แต่กูก็ยังเป็นกู บ้างครั้งกูปากไหว ความกวนตีนโดยสันดานมันซึมลึก มันเลยเสียน้ำตาเพราะคำพูดกูแทบจะทุกครั้งที่เราคุยกัน
“ โจไม่นอกใจนัทหรอก นัทก็ห้ามนะครับ ทำงานเหนื่อยมั้ย โจทำโปรเจคเหนื่อยมากเลยที่รัก”กูพูดจบ ก็มีเสียงอ้วกดังมาจากข้างหลัง พวกเพื่อนๆที่มาทำโปรเจคด้วยกันต่างสามัคคีรวมใจหมั่นไส้กู
“อยู่กับเพื่อนเหรอ เหนื่อยเหมือนกัน นี่ก็เพิ่งเริ่มงานอีกที่ร่วมเป็นสองที่อะ ว่าแต่วันนี้ไมมึงหวานผิดปกติ มึงไปแอบทำผิดอะไรมารึไง ”ไอ้นัททำเสียงระแวงและจับผิดเต็มที่ ตั้งแต่ห่างกัน ขยันหึงหวงกูจริงๆ
“พวกเพื่อนๆมาทำโปรเจคกันที่ห้อง กูไม่ได้ทำไรผิดหรอกน่า ขี้สงสัยนะมึง กูแค่คิดถึง อยากไปหา อยากเจอหน้า โจน้อยคิดถึงนัทน้อยอะ ”กูหยุดพิมพ์เป็นพักๆ แซวนัทไป ทำงานไป วันนี้กูและเพื่อนอีกหลายคนนัดทำโปรเจคที่ห้องกู
“ไอ้เหี้ยโจ ไอ้ทะลึ่ง”เสียงใสทำเป็นดุของไอ้นัททำกูอดยิ้มไม่ได้ เพื่อนที่นั่งใกล้ๆหลายคนทำหน้าตาล้อเลียนใส่กู แหม คนมันคุยกับเมียแล้วมีความสุข ใครจะทำไมวะ อิจฉากูล่ะสิท่า
ส่วนไอ้มิกที่นั่งข้างๆกู มันดึงโน้ตบุคจากกูไปพิมพ์ต่อ กูเลยลุกเดินไปหยิบกระเป๋าตังค์ออกไปนอกห้อง ไปหาที่คุยส่วนตัวมากขึ้น แบบว่าเดี๋ยวกูพูดอะไรมากกว่านี้แล้วเมียจะเขิน ส่วนกูเหรอ รุ่นนี้ไม่มีเขินแล้วว่ะ
ด้านกว่าที่คิดนะหนังหน้ากูน่ะ
กูกะว่ากูจะเดินไปร้านขายของแถวนี้แหละ คุยกับเมียเสร็จจะซื้อขนมกลับไปฝากพวกมัน
“เงี่ยนอะ กูจองตั๋วบินไปหามึง ซั่มกัน แล้วกูก็บินกลับดีมั้ยวะ ”พอกูพูดประโยคนี้เสร็จเสียงโหแว่วๆของพวกในห้องได้ยินตามหลังมา
“ไอ้บ้าพูดเป็นการ์ตูนไปได้ ไว้กูกลับไปเราค่อยทดแทนช่วงที่หายไปดีมั้ย”ฮั่นแน่ๆ กูล่ะอยากเห็นหนังหน้ามันตอนพูดแม่งจะเป็นยังไงวะ ปกตินัทมันไม่ค่อยจะพูดอะไรยั่วกูเท่าไหร่ สงสัยตอนนี้แม่งอายม้วนอยู่คนเดียวแน่ๆ เมียกู หนังหน้ามันบาง กูเลยต้องตัวหน้าหนาแทนเมีย ฮ่าๆ ขออ้างนี้โคตรเจ๋งกูคิดได้ไงวะ
“แหม เดี๋ยวนี้เมียกูกล้าอ่อยผ่านโทรศัพท์เนาะ”กูแซวมันขำๆ นี่กูว่ากูต้องยิ้มกว้างมากแน่ๆ นัทมันน่ารัก ขนาดคุยผ่านโทรศัพท์ ปากกูยังหุบยิ้มไม่ได้
“เหี้ยโจ มึงจะล้อกูทำไมเนี๊ยะ กูเขินเป็นนะ กะ กู กู ก็คิดถึงโจน้อยเหมือนกัน ”โอ้ย สัดนัท จงใจยั่วกูชัดๆ โถเว้ย คิดถึงเมีย โดยเฉพาะเวอร์ชั่นบนเตียง
“แล้วพ่อมันมึงไม่คิดถึงเหรอ”ได้ทีกูอ้อนต่อ
“มึงอะ ” เมียกูกำลังเขิน กูนึกหน้ามันออกเลย หน้าแดงๆแล้วมันจะพยายามทำหน้าบึ้งกลบเกลือนแต่ก็ไม่มิดอยู่ดี
“ว่าไงครับ ไม่คิดถึงผัวเลยเหรอ น้อยใจอะ นอกใจดีกว่า”
“ไอ้เหี้ยโจ!!! ทำไมมึงพูดงี้วะ ”นัทมันเอ็ดกูเสียงดัง ปลายเสียงสั่นหน่อยๆ กูคาดว่าเมียกูร้องไห้ขี้มูกโป่งไปแล้ว อย่างไอ้นัทน่ะ มันพยายามอย่างมากที่จะกลั้นน้ำตาไว้ ไม่ร้องไห้ มันพยายามทำตัวเข้มแข็ง มันเป็นผู้ชาย กูรู้ แต่สำหรับกูไม่ว่ามันจะเป็นยังไง ต่างออกไปจากเดิม กูจะรู้สึกได้ แม้คุยโทรศัพท์กูก็จับน้ำเสียงที่ผิดปกติของมันออก ใช่ว่ากูจะเก่งรู้ไปหมด แต่ถ้ามันแปลกไปกูก็รู้สึกได้
“โอ๋ๆ เดี่ยวนี้ไมที่รักร้องไห้ง่ายจังเลยครับ กูแค่ล้อเล่น กูไม่ทำจริงหรอก มึงเชื่อใจกูนะ หยุดร้องๆ เดี๋ยวตาบวม คุยโทรศัพท์กันทีไร มึงร้องไห้ทุกครั้ง กูเป็นห่วงมึงนะ ถ้ามันลำบากมึงกลับมาบ้านเรานะ ไม่ต้องทนทำจนครบตามสัญญาก็ได้ ถ้าเค้าเรียกเงินบอกกูเดี๋ยวกูส่งไปให้ กูพอมีเงินเก็บ”กูพยายามพูดปลอบใจมัน พูดอย่างใจเย็น ก็กูผิดไง
“โจอย่าพูดงี้อีกนะ พูดเล่นกูก็ไม่ชอบ ”เสียงของนัทมันจริงจังจนรู้สึกได้ จะว่าไปครั้งนี้กูก็ผิดที่หยอกแรงไปหน่อย ลืมคิดถึงความรู้สึกมัน กายไกลกัน แถมกูยังมีชื่อเสียงด้านเจ้าชู้อีก จะไม่ให้เมียกูกังวลคงเป็นไปไม่ได้
“ครับผม กูรักมึงนะ ”กูรับปากอย่างว่าง่ายกว่าปกติ เพราะปกติกูจะกวนตีนมัน แต่ที่จริงกูไม่เคยจะคิดนอกใจมันอยู่แล้ว มันอิ่มตัวมั้ง สมัยก่อนกูเคยเจ้าชู้มาก วันๆทั้งหญิงและชายสลับรางกันให้วุ่น อย่างว่าแหละตอนนั้นกูไม่ได้รู้สึกกับใครพอที่จะจริงจังด้วย แค่เล่นๆ
ตอนแรกที่คบกับนัท กูสารภาพเลยว่ากูแค่ข้องใจในความรู้สึกตัวเอง ไม่ได้กะว่าจะจริงจัง
เออน่ะ กูเลว รู้ตัว จะด่ากูก็ด่ากู แต่อย่าด่าเมียกูเป็นพอ กูรักของกู
แบบกูแค่สงสัยว่ากูจะชอบมันรึป่าว กูเลยขอมันคบเป็นแฟน ทั้งๆที่ความรู้สึกของกูไม่ชัดเจน
ถ้าเกิดคบไป แล้วมันไม่ใช่ กูคงเลิก
แต่นี่ยิ่งกูคบ กูกลับยิ่งรักมันมากขึ้น
มากขึ้น
หวงมากขึ้น
ห่วงมากขึ้น
กูเดินๆอยู่ได้ยินเสียงโวยวายมาจากหลังตึกทางผ่านจากบริษัทที่กูฝึกงานกับหอพักกู ถ้ากูจำไม่ผิด กูว่าเสียงมันเหมือนเสียงไอ้มิก
“ปล่อยกูไอ้สัด มึงไม่มีสิทธิ์มายุ่งกับกูไอ้เหี้ย”
“มันมีเมียแล้วมึงทำไมไม่มองกูบ้าง”
“โอ้ย เรื่องของกู ปล่อยสิวะ”
“กูปล่อยมึงมานานจนไปร่านใส่ผัวคนอื่น พอได้แล้ว”
กูยังยืนนิ่งฟัง คิดอยู่ว่ากูควรจะเข้าไปเสือกดีมั้ย ยังไม่ทันที่กูจะคิดตก ไอ้มิกวิ่งน้ำหูน้ำตาเต็มหน้ามาหลบหลังกู โดยมีไอ้ไววิ่งตามมาติดๆ แต่ต้องชะงักเมื่อเจอกู
“เรื่องของกูกับมัน มึงไม่เกี่ยวส่งมันมาให้กู”ไอ้ไวมองกูอย่างอาฆาตที่อยู่ๆกูมาขวาง กูก็ไม่ได้ตั้งใจขวางเว้ย
“กูไม่ไปไอ้เหี้ย อย่ามายุ่งกับกู โจมึงพากูกลับหอนะ ”ไอ้มิกกอดกูแน่น ตัวสั่นหน่อยๆ เหมือนจะกลัวมาก เฮ้อ ไหนๆก็ไหนๆวะ ช่วยก็ช่วย ยังไงมันก็เมทกู
“มึงไม่เห็นเหรอว่ามันกลัวมึง ยังไงคุยตอนนี้ก็ไม่รู้เรื่องหรอกว่ะ กูว่าพวกมึงอารมณ์เย็นแล้วค่อยมาคุยกันใหม่ดีมั้ยวะ”กูพยายามหว่านล้อม คลายสถานการณ์ที่เป็นอยู่ คือกูไม่ได้รู้เรื่องแต่ต้น กูไม่อยากตัดสินว่าใครผิด แม้รูปการจะเหมือนไอ้ไวมันผิดก็ตาม
“กูไม่มีอะไรจะคุยกับไอ้เลวนั่น ไม่มีวัน”ไอ้มิกปากไหวกว่าที่คิด สัด กูพยายามคลี่คลาย มึงจะมาดึงให้มันตึงทำไมว่ะ สันดานหัดเออออไปกับกูก่อนแล้วจะตายรึไงวะ ว่าแล้วคิดถึงไอ้นัท มันเออออกับกู จากเมียกำมะลอจนได้เป็นเมียกูจริงๆ ฮ่าๆ คิดถึงมัน
“ยิ้มเหี้ยไรของมึง อย่ามาขวางไอ้สัดโจ ให้กูเคลียร์กับมัน”ไอ้ไวมันด่ากูทำหน้าขึง ก็นะ มันสองคนกำลังเครียด แหมกูคิดถึงเมียกูแล้วมันขำ ปากกูมันยิ้มเอง ช่วยไม่ได้นี่หว่า
“เออๆ เคลียร์ก็เคลียร์”ดีเหมือนกันจะได้จบๆ
“กูไม่เคลียร์”ไอ้มิกมันยื่นหน้ามาตาขึงใส่ทั้งกูและไอ้ไว แต่มือยังกอดเอวกูแน่น
“มิก อย่าเรื่องมาก ถ้ามึงไม่เคลียร์เรื่องมันจะคาราคาซังแบบนี้ ไม่จบสักที กูว่าพวกมึงจะเอากันท่าไหน ตกลงกันซะให้เรียบร้อย”กูดึงไอ้มิกออกจากเอวกู เกาะเป็นปลิงอยู่ได้
“กูคุยก็ได้แต่มึงต้องอยู่เป็นเพื่อนกู ไม่งั้นกูไม่คุย”ไอ้มิกมองหน้ากูอย่างอ้อนวอน ก็จริงของมันตัวมันก็แค่นี้ ไอ้ไวก็ตัวควาย ถ้าเกิดมีเรื่องกันไอ้มิกเละแน่
“เออๆ มึงจะอยู่ก็ได้ตามใจมัน”ไอ้ไวมันคงอยากเคลียร์ มันถึงยอมให้กูอยู่
“เอางี้กูว่า เปลี่ยนที่คุย กูจะปล่อยให้พวกมึงคุยกัน แต่กูจะนั่งดูห่างๆแล้วกัน สัดมิกหุบปาก ไม่ต้องทำท่าจะเถียงกู ตกลงตามนี่”
กูพาพวกมันสองคนขึ้นรถ ไปหาดคลองพร้าวในอำเภอศรีราชา น่าจะสงบพอที่จะให้พวกมันคุยกัน
พอไปถึงกูปล่อยให้พวกมันนั่งริมหาดคุยกัน โดยมีกูนั่งกินปลาหมึกย่างรอห่างๆ มันก็ไกลพอจนกูไม่ได้ยินพวกมันคุยกัน
ดูๆไปพวกมันเหมือนผัวเมียทะเลาะกันแล้วกำลังง้อกันมากกว่า
กูเห็นไอ้มิกสะบัดมือมันออกจากมือไอ้ไวหลายครั้ง ไอ้มิกตบหน้าไอ้ไวด้วย ที่จริงทั้งตบทั้งทุบ แต่ไอ้ไวมันปล่อยให้มิกทุบตีโดยไม่ตอบโต้ จนมันทนไม่ไหวมั้งมันเลยดึงไอ้มิกเข้ามากอดไว้นิ่งๆ มิกมันก็ดิ้น จนสุดท้ายมันคงเหนื่อยแล้วเลิกดิ้นไปเอง เท่าที่ดูไอ้ไวมันไม่ได้จะข่มขืนไอ้มิก กูเลยดูเฉยๆไม่ยื่นมือเข้าไปสาระแน
คุยกันเป็นชั่วโมง ผลสุดท้ายต่างฝ่ายต่างเดินตาแดงๆกลับมาหากูทั้งคู่
กูไม่ได้ถามอะไร เดินนำพวกมันไปนั่งร้านอาหารแถวนั้น เย็นมากแล้วกูหิว กูจะแดกข้าว พอนั่งได้กูสั่งอาหารทันที สั่งเผื่อพวกมันด้วย แม่งหงอยด้วยกันทั้งคู่เลยเว้ย
บรรยากาศภายในโต๊ะอึมครึมชิบหาย
“โจ มึงนี่โชคดีว่ะ มีคนมาหลงรักทั้งๆที่มีเมียอยู่แล้ว”ไอ้ไวมันมองกูนิ่งไม่ได้มีแววตาที่แค้นเคืองเหมือนเดิม ส่วนไอ้มิกมันสะดุ้งหน่อยๆหันไปขึงตาใส่ไอ้ไว มันคงกลัวว่าไอ้ไวจะบอกกูมั้งว่ามันชอบกู กูรู้แต่กูว่ากูทำเป็นไม่รู้จะดีกว่า จะได้ไม่ลำบากใจ
“เหรอ กูเฉยๆ”กูตอบมันไปแบบชิลๆ ไม่ค่อยใส่ใจเท่าไหร่
“มึงไม่อยากรู้เหรอว่าใคร”ไอ้ไวลองเชิงกู เหอะ อย่าคิดว่าเรื่องแค่นี้จะถือไพ่เหนือกู กูรู้หรอกว่าคนที่มึงหมายตาน่ะ มันชอบกู ถ้ามึงไม่มีปัญญาจีบให้มันสมยอมมึง อันนั้นมันช่วยไม่ได้ ถึงยังไงกูก็ไม่แคร์อยู่แล้ว
“ไม่ว่ะ กูไม่อยากรู้ เพราะแม่งไม่ต่างกัน เพราะไงกูแคร์แค่เมียกู ถึงรู้ไปก็เท่านั้น”กูกินข้าวไปเรื่อยๆตอบแบบไม่สนใจว่ามันสองคนจะทำหน้ายังไง
“ถ้ามึงไปชอบคนที่เค้ามีเจ้าของอยู่แล้ว มึงจะทำไง”คราวนี้เป็นฝ่ายไอ้มิกที่ถามกูต่อ
“ไม่ทำไง กูไม่แย่งของคนอื่น ”กูยักไหล่ แล้วกินข้าวต่อ
“มึงไม่คิดเหรอว่า อยากได้ต้องแย่ง”มิกมันยังจ้องหน้ากูเขม็งจะเอาคำตอบ
“ถ้าใจเค้าเป็นของกู ถึงกูไม่แย่ง เค้าก็จะมาหากู ดังนั้นกูไม่จำเป็นต้องแย่ง”กูกินไปบอกไป
“ดูจากสันดานมึง มึงคิดแบบนี้เป็นด้วย ดูดีกว่าที่คิดนะไอ้เหี้ยโจ”สัดไวเหน็บแนมกู
“กูคิดได้ แค่กูจะออกความเห็นมั้ยแค่นั้นเอง คนเราจะรักกันมันต้องรักทั้งสองฝ่าย ไม่ใช่ฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งรัก มึงมีสิทธิ์ที่จะแย่ง แต่แย่งมาได้แต่ตัวแล้วมาทรมานตัวเองว่าเค้าไม่มีใจ มึงพอใจแค่นั้น มึงก็แย่งเลยไอ้มิก”กูบอกมันไปตามความคิดของกู
“แล้วถ้าคนที่กูจะแย่งมันยอมเล่นด้วยกับกูล่ะ”ไอ้มิกยังซักไซ้กูไม่เลิก
“มึงก็จะเป็นแค่ของเล่นของมันไง หรือถ้ามันทิ้งเมียมาคบกับมึง สักวันมันจะทิ้งมึงไปคบกับคนอื่น”
“ถ้ากูยอมเป็นของเล่น”ไอ้มิกอ้าปากพูดยังไม่ทันจบเสียงเข้มของไอ้ไวดังขัดขึ้นมาก่อน“มิก!!!”
“พอๆพวกมึงอย่าเพิ่งแดกหัวกัน กูจะแดกข้าว”กูมองพวกมันสลับกัน จนพวกมันสะบัดหน้าไปคนละทาง กูถอนหายใจแล้วเริ่มแดกต่อ
“สัดมิกที่มึงถามค้างไว้น่ะ กูว่าก่อนที่มึงจะรักใคร มึงหัดรักตัวเองให้เป็นก่อนเถอะวะ มีอย่างที่ไหนจะยอมไปเป็นของเล่นคนอื่น กูว่าพ่อแม่มึงไม่ได้เลี้ยงให้มึงมาเป็นของเล่นคนอื่น ชีวิตมึงมีค่ามากกว่านั้น”กูพูดจบเงยหน้ามองสบตามันอย่างจริงจัง มันถอนหายใจแล้วพยักหน้า ส่วนไอ้ไวอมยิ้มนิดๆกินข้าวไปเงียบๆของมัน
“รีบๆแดก จะได้กลับไปทำโปรเจค ส่วนของกูยังไม่เรียบร้อยดี กูจะรีบกลับไปทำ”กูบอกพวกมัน
เชื่อมั้ยว่าหลังจากที่พวกมันเคลียร์กันวันนั้น ไอ้ไวกลายมาเป็นเพื่อนอีกคนที่ตามติดกู เพราะไอ้มิกมันตามกู ไอ้ไวตามไอ้มิกอีกที แต่กับกูไอ้ไวมันไม่ได้เขม่นเหมือนเดิม เลยกลายเป็นว่าจะเจอทั้งกู ไอ้ชด ไอ้มิก ไอ้ไว ไปไหนมาไหนด้วยกันจนชินตา
ไอ้ไวมันจะมาหาพวกกูแต่เช้าเพื่อไปฝึกงาน บางคืนมันนอนห้องกูเลย หลังๆนี่กูมามันแทบจะหอบข้าวของมาอยู่แล้ว จริงๆแล้วห้องกูมันนอนได้สี่คน แต่พวกกูเหลือเศษแค่สามคนไง เตียงเลยว่างอีกหนึ่งเตียง
ไอ้มิกกับไอ้ไวคุยกันดีขึ้น แม้ว่าไอ้มิกมันยังตึงๆอยู่บ้าง แต่กูเห็นไอ้ไวมันพยายามที่จะทำตัวให้อยู่ในสายตาไอ้มิก เทคแคร์เล็กๆน้อยๆ ไม่ได้โอเวอร์จนหน้าเกลียดหรือผิดสังเกต
“โจ มึงรู้มั้ย ตอนแรกกูโคตรเกลียดมึงเลย”อยู่ไอ้ไวก็พูดขึ้น กูกับมันยืนดูดบุหรี่อยู่ระเบียงห้องด้วยกันสองคนภายใต้บรรยากาศตอนเที่ยงคืน
“รู้”กูตอบมันแค่นั้นแล้วดูดบุรี่ต่อ
“แต่ตอนนี้กูกลับรู้สึกสนิทใจกับมึงเหมือนรู้จักกันมาเป็นชาติ”มันยกแขนพาดไหล่กู แสดงออกถึงความไว้วางใจ
“ไม่ต้องมาสารภาพรักกู กูมีเมียแล้ว”กูรู้แหละว่ามันหมายถึงอะไร แต่กูอยากกวนตีนมันเฉยๆ พอใจว่ะ หึหึหึ
“สัด กวนตีนนะมึง หลงตัวเองว่ะ”มันหัวเราะในคอ ปากว่ากูอย่างไม่ใส่ใจ
“เรื่องจริงคนชอบกูเยอะแยะ แม้แต่มึงยังมานั่งพรรณนาว่าปลื้มกูอยู่นี่ไง”
“พลาดแล้วกู!!! ”
“มึงไม่ต้องกังวล กูรู้ตัวกูมีเสน่ห์”
“พอเถอะไอ้เหี้ยโจ กูจะอ้วก”มันเอาแขนลงแล้วทำท่าโกงคอจะอ้วก กูมองมันอย่างสมเพชแล้ว แหงนหน้ามองดวงจันทร์ ป่านนี้เมียกูคงกำลังทำงานอยู่
“โจ วันนี้กูนอนกับมึงนะ ดึกแล้วขี้เกียจกลับห้องว่ะ”กูว่าแล้วแม่งเนียนนอนห้องกูมาหลายคืนแล้วไอ้เหี้ยไว แน่จริงมึงย้ายของมาอยู่ห้องกูเลยไป คือถ้ากูอนุญาตไอ้มิกมันจะไปกล้าบ่นอะไรมากไง ไอ้ไวมันเลยต้องเข้าทางกู
“ไม่ต้องมาอ่อยกู ตูดมึงไม่เร้าใจกูหรอกไอ้เหี้ย”กูเหล่ตามองมันนิดนึงแล้วหันไปสนใจดวงจันทร์ต่อ
“สัดคิดได้ไงไอ้เหี้ยโจ เอาเป็นว่ากูนอนนี่แล้วกันไปล่ะ ง่วง”มันตบบ่ากูสองที แล้วสะบัดตูดหน้าบานไปนอนเตียงที่ว่างอยู่ เตียงที่มันใช้นอนประจำนั่นแหละ กูได้ยินเสียงไอ้มิกโวยวายดังแว่วๆมาจากในห้อง มันคงจะบ่นที่ไอ้ไวเนียนมานอนอีกคืน
“โจ มึงให้มันนอนนี่ทำไม”ไอ้มิกเดินออกมาบ่นให้กูถึงที่ระเบียง
“เตียงก็ว่างมันอยากนอนก็ให้มันนอนเถอะวะ มันไม่ได้ไปเบียดเบียนเตียงมึงนี่หว่า มึงจะบ่นทำไมวะ”
“ฮึ่ย ถ้าแม่งมานอนทุกวันแบบนี้มึงไม่ให้มันขนข้างขนของเข้ามาอยู่เลยล่ะ”
“เออว่ะ ก็ดี เดี๋ยวกูจะบอกกมันแล้วกัน”
“ไอ้โจ ไอ้เหี้ย”มันด่ากูเสร็จมันก็สะบัดตูดหน้าหงิกเข้าห้องไปอีกคน
มีพวกมันสองคน ทำให้กูรู้สึกว่ากูกำลังมีลูกสองคน แล้วแม่งชอบทะเลาะกันด้วย ไอ้นัทน่าจะอยู่จะได้ช่วยกูเลี้ยงลูก เพราะมันคงจะทำตัวสาระแนเรื่องของไอ้มิกกับไอ้ไวแน่ๆ
เมียกูขี้เสือก คิคิ
เรื่องโดย หวานเย็น
....................................................................
โอ้โห มีคนไปแนะนำนิยายด้วย :mc4:
-
ยาวมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ตอนหน้ากูเครียดเลย
ขอเคาะวรรคเยอะๆได้มะ
- -*
-
เฮ่อ โล่ง โจคงไม่หวั่นไหวไปกับมิกล่ะ
ตอนแรก กลัวสุด ๆ กลัวมิกจะซั่มกับโจเวลาโจเมา
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
อินจัด
-
อ่านแล้วรู้สึกว่าโจมีดีในตัวมากๆ
แอบสงสารนัทเล็กน้อย
-
ยังดีมีไวมาคอยกันมิคออกจากโจ ไม่งั้นกลัวมิคแม่งหน้ามืดทำผัวเมียเค้าทะเลาะกัน
ถ้าเป็นแบบนี้ไปเรื่อยๆจนนัทกลับคงดี :เฮ้อ:
-
ของเค้าดีจริง มีคนเอาไปโปรโมทให้แล้วเนี่ย อิอิ o13
-
มาแล้ววววว นัทกลับมาส่ะที
-
เหลืออีกกี่วัน นัทจะกลับหนออ
-
o13 สำหรับนายโจเป็นพระเอกที่ความคิดลึกซึ้งมาก
แม้ภายนอกจะห่ามมากๆ
:pig4:
-
อ่านที่โจกะนัทคุยโทรศัพท์ ยิ้มไม่หุบเหมือนกัน น่ารักซะ
เห็นด้วยกะโจที่ว่า เราไม่ควรทำตัวไร้ค่า จะรักอะไรก็แล้วแต่
ขอให้รักตัวเองให้มาก ไม่ทำตัวเองด้อยค่า ยอมเป็นของเล่นใคร ๆ
-
เหอๆ เมียกูชอบเสือก o13
-
ชอบความคิดโจมากๆ
-
มาแล้วๆคิดถึงๆ อยากให้เมียโจกลับมาซะที :z2:
-
นัท ถึงมันจะชอบเอาแต่ใจไปหน่อย :m21:
แต่มันก็ไม่แรดเท่าแกนะมิกเอ๋ย :a14:
เพราะอย่างน้อย มันก็ไม่เคยคิดแย่งผัวใครเขาล่ะวะ o16
-
o18 o18 o18
-
รักโจจัง เป็นผู้ชายที่ดีเลิศ ณ ตอนนี้ อิอิ มั่นคงจริงใจใสซื่อ(ไปหมด) อิอิ :-[
-
ต้องอย่างนี้สิ หล่อที่สุดดดดดดด ><
นัทกลับมาได้แล้วนะๆๆ
-
:z2:
-
มิกกล้าเนอะ ถามแบบนั้น
แต่ตอนนี้ได้คำตอบไปแล้วนี่ แถมคำตอบยังแรงส์ได้ใจอีก
:call: :call: คำนับพี่โจ แด่คนรักเมีย
-
ต่างคนต่างมั่นคง ต่างเชื่อใจ
รักก็ไม่มีปัญหา
-
นัทกลับมาได้แล้วว
นานเกินแล้วววว :angry2:
มาช่วยโจเลี้ยงลูกหน่อยย เร้วๆๆๆ :laugh:
-
โจแมนมากกกกกกกกกก
-
โจนายเยี่ยม สุดยอด เลยอะ แค่อย่า
เผลอเมาไปซะก่อนนะ
นัททททททททททททททททท
กลับมาสักทีเถอะ คนอ่านคิดถึง
ฉากสวีตแล้วอะ
-
:กอด1:น่ารักง่ะโจ
-
โจ นาย...ที่สุดอ่ะ o13
-
โจโคตรแมน
น่ารักมากกก
ดีใจแทนนัท
-
นัทกลับมาได้แล้ววว
-
คุณมิกเอ๊ย น่ากลัวกับความคิดคุณจริงๆ :z3:
พูดแบบนี้เหมือนหลงมากกว่ารักโจเลย แต่รักตัวเองก่อนดีไหมคะ
แต่พี่โจวววว ปลื้มมากมาย ทำไมแกเป็นคนดีเว่อร์แบบนี้ :m3:
ดีใจแทนนัทที่มีสามีดีนะเนี่ย รู้สึกสามสี่ตอนที่ผ่านมาทำเอาปวดจิตไปด้วยตลอด ตอนนี้โอเคมาก หายห่วงเรื่องอิพี่โจ
รอแค่นัทกลับไทยมาซั่มกับโจ ก๊ากกก :haun4:
ปอลอจุด คุณหวานนนน เอามาประจานทำไมน้อ พิมพ์ผิด พิมพ์ตกตั้งเยอะ :try2:
-
กวนตีน แต่ก็มั่นคง ไม่วอกแว็ก ยกให้เป็นป๋าเลย o13
ว่าแต่ น้องนัท ชอบจริง ๆ เหรอเรื่องสาระแน เดี๋ยวจะไปบอกวิลลี่กับหอยให้จัดให้ :m20:
+1 ให้คนละแต้ม ก็เล่นมาให้เห็นพร้อมกันอ่ะ
ปล. ตอนหน้าจัดเต็มอย่าให้น้อยหน้านะ ป้า :z2:
-
ชอบประโยคสุดท้ายจัง รู้สึกว่า โจโครตรักนัทเลยอ่า
-
ได้ลูกก็ยังดีกว่าได้... นัทรีบๆ กลับมาเนอะ
-
มิกนี่ด้านกว่าที่คิดเยอะว่ะ เจอคนแบบนี้ต้องกระโดดถีบ พร้อมเอา teen เหยียบหน้า
ไอ้ที่ถาม ๆ ๆ ๆ นี่น่ะ จะพยายามบอกว่ากูรักมึงนะ และพร้อมพลีกายไม่หวังอะไรมากกว่านั้น
แล้วถ้ามีโอกาส กูจะแย่งมึงมา ตอนนี้มึงไม่รักก็ช่าง แมร่งงง ... เออ ลืมตัว มันอินว่ะ
-
คิดถึงบรรยากาศที่นัทกับโจอยู่ด้วยกัน อยากให้นัทกลับมาเร็วๆ
-
ดีแล้วที่มิกกับไวจะได้กัน :z2:
-
โห โจ เป็นคนดีกว่าที่คิดนะเนี่ย
เราว่าโจคงไม่หวั่นไหวกับมิกหรอก
กลัวก็แต่ความอ่อนไหวของนัทนี่แหละ
ยิ่งไกลๆกันอยู่ด้วย
-
555+ โจมีเมียขี้เสือก ส่วนตัวเองก็ขี้เหงา คิดถึงเมียอ่ะดิ
โจ นายเท่ห์มาก สุภาพบุรุษสุดๆๆ ครองตัวครองใจไว้ให้นัทคนเดียว
ถ้านัทกลับมาคงดีใจ ไปนอก 2 เดือน มีลูก 2 คน :laugh:
-
โจมันประกาศจุดยืนชัดเจนขนาดนี้ให้คนอ่านสบายใจแล้ว :กอด1:
ตอนนี้ก็เหลือแต่แกแล้วนะนัทเอ๊ย ช่วยทำให้คนอ่านสบายใจเหมือนโจหน่อยเถอะ :sad4:
-
:laugh: โจดูดีกว่าที่คิด ดีแล้วที่ทิ้งสันดานเก่าได้
ในโลกแห่งความเป็นจริง จะมีไหมผู้ชายที่เจ้าชู้มากๆแต่ยอมหยุดเมื่อเจอคนที่ใช่
-
ชอบโจอ่ะ พูดตรงดี กรี๊ดดดด
-
เมื่อไหร่นัทจากลับมาเนี่ย
แอบคิดถึงแทนโจหง่ะ คริคริ
-
โจ...นายเป็นผู้ชายที่แมนได้ใจมาก o13
นัท...นายรักสามีมาก..แต่ก้อชอบเอาแต่ใจเน๊อะ(สงสัยโจคงตามใจจนเคยตัว)
มิก...รักเขาข้างเดียว..พยายามแล้วพอเค้าปฏิเสธ..ก้อยอมเป็นแค่เพื่อนกัน..ถือว่าเป็นคนใช้ได้! :bye2:
-
เฮ่อ โล่ง โจคงไม่หวั่นไหวไปกับมิกล่ะ
ตอนแรก กลัวสุด ๆ กลัวมิกจะซั่มกับโจเวลาโจเมา
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
อินจัด
ช่ายๆๆ คิดเหมือนกันเลย
-
โจ นายเท่มากอ่ะ
-
ไวกะมิก คู่อย่ามาเป็นปัญหาให้โจเลย
-
:m20:9]ตลกจังคู่นี้แต่คิดถึงนัทแล้วละ
เหมือนไรจะกลับมาาาาาา :t3:
-
SPECIAL TUM-CHOT 1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24223.msg1487788#msg1487788)
SPECIAL TUM-CHOT 2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24223.msg1489176#msg1489176)
SPECIAL TUM-CHOT 3 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24223.msg1522993#msg1522993)
SPECIAL CC (CHANG - CHOT) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24223.msg1565062#msg1565062)
SPECIAL TUM-CHOT 4
ไอ้ชดเป็นมนุษย์ที่ไม่ทนต่อสภาวะอากาศร้อน ซึ่งผมว่ามันเกิดผิดที่ไปหน่อยนะ เพราะเมืองไทยทีแค่ฤดูร้อนและร้อนมาก ผิดกับผมที่ทนต่อทุกสภาพอากาศ ดังนั้นไม่แปลกที่ว่าผมจะทนกินผัดไทแถวบ้านได้อย่างสบายใจเพราะหน้าร้านผัดไทมีป้าเอี๋ยงนั่งก่อฟืนเตรียมทอดเผือกอยู่หน้าร้าน อย่างงกันเลยครับว่าบ้านผมอยู่ที่ไหน ผมอยู่กรุงเทพนี่แหละครับ เรียกว่าเขตเมืองด้วยซ้ำ แต่วิถีชีวิตแบบนี้ยังหาได้แถวบ้านผม
ผิดกับไอ้ชด บ้านมันนี่เรียกได้ว่าโคตรชานเมือง คือเดินอีกแค่ไม่กี่ก้าวแม่งก็ติดอีกจ.แล้ว แต่อย่างที่บอกมันไม่ทนต่ออากาศร้อน และแม่มันเป็นคนที่เรียกได้ว่าขี้เหนียวสุดๆ วันหยุดเสาร์อาทิตย์ ช่วงที่ไม่มีเรียนพิเศษ ไอ้ชดก็มักจะอาศัยห้างสรรพสินค้าต่างๆเป็นที่อยู่ วันดีคืนดีนึกอยู่คนเดียวไม่ได้ก็โทรเรียกผมไม่ก็ไอ้โจ หรือเพื่อนในกลุ่มคนอื่นออกไปหา แต่อย่าคิดนะครับว่าไอ้โจหรือคนอื่นๆจะว่างออกไปหามัน เพราะไอ้พวกนี้ชอบจะขลุกอยู่กับสาวมากกว่า ผลลัพธ์ก็คือเดือดร้อนมาถึงผม ที่มีสถานะโสดพ่วงมาด้วยจนไม่อาจจะหลบหนีได้
ผมเดินออกมาจากบ้านกะว่าจะออกมาซื้อผัดไทนี่แหละ แล้วก็เลือกเวลาช่วงที่ป้าเอี๋ยงไม่ออกมาก่อฟืนทอดเผือก แต่อย่างว่าล่ะครับ ออกมาช่วงเวลานี้คนจะเยอะเป็นพิเศษ เพราะมันช่วงเที่ยง ผมนั่งรอแล้วรออีก รอจนป้าเอี๋ยงลากเตาถ่านออกมาวางหน้าร้านผัดไท เตรียมตัวรอก่อไฟ ผมรู้สึกเสียววูบ เพราะอุส่าห์กะเวลาให้ไม่ต้องเจอควัน บอกตรงๆผมขี้เกียจอาบน้ำ แต่เหมือนจะโชคเข้าข้างผม เพราะผัดไทผมถึงมือก่อนที่ป้าเอี๋ยงจะวางถ่านบนเตา แต่ก็เหมือนแจ็คพ็อตอีกนั่นแหละ เมื่อมีสายโทรศัพท์เข้ามาพอดี
“ตั้ม มึงออกจากร้านผัดไทยัง” น้องสาวผมถาม ผมกับน้องสาวฮาร์ดคอกันเป็นนิสัย
“ยัง.. ทำไม” ผมภาวนาในใจ มึงอย่าสั่งกูซื้อผัดไทนะ
“สั่งให้กูห่อดิ ห่อไข่ให้พี่ชดด้วยห่อนึง” มันสั่ง แต่เหมือนเสียงฆ้องมาตีอยู่ข้างหูผม...แม่งมันชาวาบลงไปจากหูถึงตีน
“แล้วแม่งเพิ่งโทรมาตอนกูซื้อเสร็จ” ผมบ่น ตาก็เหลือบมองป้าเอี๋ยงไปด้วย
“เร็วๆ กูหิวแล้ว” น้องสาวผมบอกแล้วก็ตัดสายทิ้งไป...มารยาท มารยา สองอย่างที่น้องผมไม่มีและมี คงไม่ต้องบอกว่าอย่างไหน แค่ไม่กี่ประโยคจากด้านบน คงพอตัดสินได้
ผมสั่งผัดไทให้ไอ้ชดกับน้องสาว แล้วก็เปลี่ยนใจขอจานกับช้อนกินที่ร้านซะเลย เพราะกว่าจะถึงคิวผมอีกรอบ เส้นผัดไทในห่อผมคงจับเป็นก้อนแยกกันไม่ออก จะกินก็ต้องสับๆออกมาเป็นก้อน ผมนั่งกินไปนั่งรอผัดไทไปก็ได้แต่ลุ้นไปตลอดว่า’กูจะต้องอาบน้ำอีกรอบรึเปล่า’ และคงเป็นโชคช่วยอีกรอบมั้ง เพราะผมกินเสร็จก็เป็นจังหวะเดียวกับไอ้สองห่อนั่นเสร็จพอดี(ป้าเขาแอบกระซิบบอกว่าลัดคิวให้ผมก่อน) ผมขอบคุณ แต่ก็อดคิดในใจไม่ได้ว่าทำไมไม่ลัดให้ตั้งแต่แรกวะ
ผมนั่งวินเข้าบ้าน..เรียกว่าเงินก้นกระเป๋าสุดท้ายนี่มอบให้พี่วินเลย เพราะตังค์ที่เตรียมมาจะซื้อโค้ก ซื้อเลย์กิน ก็หมดเกลี้ยงไปกับไอ้พวกเวรสองตัว ผมเดินเข้าบ้านมาก็เจอไอ้ชดนั่งดูโทรทัศน์อยู่บนโซฟา โดยมีพัดลมเปิดจ่อ ส่วนน้องสาวผมหายไปในครัวตั้งแต่ผมเดินเข้ามาในบ้าน คาดว่าคงไปหยิบจานกับช้อนออกมาแน่ๆ
“ไม่ร้อนเหรอ” ผมถามไอ้ชด
“ร้อน” มันตอบแล้วหันไปรับจานกับช้อนที่น้องผมยื่นมาให้
“ร้อนก็ทนไป ไม่ให้เปิดแอร์” น้องผมขัด ไอ้ชดมองน้องสาวผมอย่างขัดใจเล็กๆ
“นิ” ไอ้ชดเรียกน้องสาวผม
“อะไร? จะเอามะนาวก็อยู่ในตู้เย็นนะไปหยิบดิ...อ้อ นิฝากหยิบแก้วอีกใบให้พี่ตั้มด้วยนะ” เหมือนน้องผมจะรู้ทัน เลยชิงจังหวะใช้ไอชดไปก่อนเสี้ยววินาที ไอ้ชดจิ้ปากอย่างขัดใจ แต่ก็ยอมลุกไปหยิบมะนาวกับแก้วให้ผมในครัว
หลังๆมานี่ไอ้ชดมาบ้านผมบ่อย จนจะกลายเป็นคนในครอบครัวอีกคนไปแล้ว เพราะมันมาเรียนพิเศษแถวๆบ้านผมนี่แหละ อีกอย่างประหยัดค่าข้าวของมันด้วย เพราะอาศัยกินฟรีตลอด แรกๆน้องสาวผมก็บริการมันดีนะ เพราะคงเห็นว่าเป็นเพื่อนของผม แต่หลังๆไอ้ชดมาบ่อยเกินจนโดนลดวรรณะลง เหมือนเป็นคนใช้กลายๆแล้วล่ะ
“ทำไมมึงไม่ซื้อโค้กมาด้วย ขวดที่แล้วกูซื้อมึงจำไม่ได้เหรอ” ไอ้นิมันรีบทวงเพราะน้ำอัดลมแม่ผมไม่มีทางซื้อเข้าบ้านให้ จะกินก็ต้องออกตังค์กันเอง และห้ามบ่อยด้วย
“กูเอาตังค์ไปพอดีนี่หว่า ใครจะรู้ว่าต้องมาจ่ายค่าผัดไทให้มึงเนี่ย เอาตังค์มาเลย” ได้ทีผมก็ทวงเลย มันก็เดินไปหยิบตังค์มาให้อย่างเซ็งๆ
“พี่ชด จ่ายค่าผัดไทให้ไอ้ตั้มด้วย” ไอ้นิหันไปบอกไอ้ชดที่เดินมาจากห้องครัว เหมือนคนพาล’กูจ่าย มึงต้องจ่ายด้วย’
“เหลือสี่สิบบาทอะ ลดให้หน่อยดิ เดี๋ยวไม่มีตังค์กลับบ้าน” มันบอกผมหน้านิ่ง...แม่งไอ้หน้าด้านนนนนนนนนนนน
“ตลอดดดดดดดด!!” ผมกับไอ้นิพูดออกมาพร้อมกัน
“พี่ชด นิถามจริงๆนะ แม่ให้เงินวันละเท่าไหร่อะ...มาบ้านนิทีไรเหลือสี่สิบบาททุกที เปลี่ยนเลขมั่งดิ นิหัวดีนะ นิจำได้หมดแหละ” น้องผมเริ่ม
“ลืมขอแม่มาจริงๆ นี่ตังค์ที่เหลือจากเมื่อวาน” ไอ้ชดบอก พร้อมกับควักแบงค์ยี่สิบสองใบในกระเป๋ากางเกงให้ดู
“แบงค์ยี่สิบสองใบจากสองสัปดาห์ที่แล้วที่มาบ้านกูป่าววะ” ผมแกล้งมัน เพราะครั้งก่อนที่มาบ้านผมมันก็บอกแบบนี้ พ่อผมได้ยินเข้าก็เอ็นดูมัน ประกอบกับพ่อจะออกไปแถวบางบัวทองพอดี ก็เลยอาสาไปส่งมันที่บ้าน มันเลยสบายไม่ต้องจ่ายตังค์แถมได้นั่งรถแอร์แบบที่มันชอบอีก
“สองใบจากสองสัปดาห์ที่แล้วยังอยู่ในกางเกงตัวที่ใส่มาครั้งก่อน” มันบอกแล้วค่อยๆเขี่ยถั่วงอกออก น้องผมขำจนน้ำแทบพุ่งออกจากปาก ส่วนผมก็ได้แต่นั่งขำเงียบๆ
“เพื่อนมึงนี่...เยอะเนอะ” น้องสาวผมบอก ตอนแรกนี่ชมไอ้ชดน่ารักงู้นงี้ หลังๆนี่แทบจะตบหัวไอ้ชดอีกคนแล้ว
“พี่บอกนิไปแล้วนี่ ว่าไม่เอาถั่วงอก” ไอ้ชดบ่น
“ไอ้ตั้ม กูบอกมึงแล้วนี่ว่าห่อของพี่ชดไม่เอาถั่วงอก” โยนมาให้กูอีก
“มึงยังไม่บอกไอ้นิ...แล้วมึง ...ไอ้ชด ปกติก็กินถั่วงอกได้ วันนี้เสือกเรื่องมาก” ผมโยนความผิดวนไปให้ไอ้ชด
“เมื่อเช้ากินผัดถั่วงอกแล้ว..ตอนเที่ยงไม่อยากกินแล้ว” มันบอก...เออนี่แหละไอ้ชด
ปกติผมกินเส้นเล็ก น้องสาวผมก็เหมือนกัน เพราะงั้นเวลาจะสั่งอะไรก็ง่ายมาก สั่งแบบเดิมที่เคยๆกิน แต่วิธีนี้ใช้กับไอ้ชดไม่ได้ วันนี้กินเส้นบะหมี่ไม่ใส่ผัก อีกวันกินเส้นเล็กใส่ทุกอย่าง อีกวันกินเส้นหมี่ขาวแต่ไม่ใส่ลูกชิ้น คือพูดง่ายๆ เอาแน่เอานอนกับมันไม่ได้....
“พี่ชด เดี๋ยวนิจะออกไปสยาม จะไปด้วยปะ” น้องผมถาม หลังจากที่กินเสร็จ ครั้งนี้ไอ้ชดทำหน้าที่เก็บจาน ส่วนคนล้างดันมาตกที่ผม เพราะมันงอแงไม่ยอมล้างจาน...แม่งชีวิตมึงเกิดมาสบายไม่ต้องคิดอะไรจริงๆไอ้ชดดดดดดดดดด
“อยากไป แต่ไม่มีตังค์” มันบอกแล้วมานั่งตรงพื้น กดพัดลมให้ต่ำแล้วนั่งจ่อพัดลมถือกรรมสิทธิ์ในพัดลมแต่เพียงผู้เดียว น้องสาวผมนั่งมองหน้าผมซักพักและคงทนไม่ไหว จึงลุกไปเปิดส่ายแล้วเงยพัดลมขึ้น ไอ้ชดคงเห็นท่าว่าไอ้นิอาจจะเอาจริงจึงยอมลุกมานั่งบนโซฟา (สาเหตุที่มันนั่งพื้น เพราะมันเคยบอกว่าพื้นมันเย็นกว่าโซฟา)
“งั้นอยู่กับไอ้ตั้มสองคนนะ อย่างอแงละ” ไอ้นิสั่งเหมือนเป็นแม่อีกคน
“อ่ะ?” มันส่งเสียงมาแค่นั้นก็เงียบไป จากนั้นก็เลื้อยตัวนอนบนโซฟาตัวยาว ขาก็พาดมาบนตักผม ไม่สนใจผมซักนิดว่าผมนั่งอยู่ทั้งคน
“ดูมันดิ” ผมชี้ขาของไอ้ชดที่วางพาดอยู่บนตักผม ไอ้นิก็พยักหน้าให้ขำๆ แล้วมันก็ขึ้นไปบนบ้าน คาดว่าคงขึ้นไปแต่งตัว ตามประสาวัยรุ่นผู้หญิง ที่กว่าจะได้ออกจากบ้านก็เป็นชั่วโมงๆ
“สบายเน๊อะ มึงเนี่ย” ผมบอกแล้วจะลุกออกไปหาขนมมากินหน้าทีวี แต่มันกดขาลงบนตักผม
“อะไร?” ผมถาม
“จะวางขา” มันนอนพลิกตัวมานอนหงายบอกนิ่งๆ
“กูเมื่อย กูจะออกไปหาอะไรทำมั่ง ไม่ว่างมานั่งตัวติดกับมึงทั้งวันนะ” ผมบอกขำๆ แต่มันทำหน้างอ แล้วชักขากลับ
“อย่าเยอะ... เดี๋ยวกูไปเอาหนมมาให้” ผมบอก มันพยักหน้าแล้วพาดขามาวางบนตักผมอีกรอบ
“ไอ้ชด กูจะลุกไปเอาหนม มึงอย่าเพิ่งกวนตีน เดี๋ยวกูตบคว่ำ” ผมง้างมือแกล้งมัน มันรีบหดขากลับแล้วหัวเราะคิกคัก
“ตั้ม” มันเรียกผม ตอนที่ผมกำลังจะลุก
“อะไรอีก?” ผมถามเริ่มอยากแกล้งมันคืนบ้างแล้ว
“ไปนอนห้องมึงนะ” มันบอกแล้วกระพริบตาปริบๆ แม่งอ่อยผมซะงั้น ไม่รู้รึไงกูเริ่มตุกติกกับมึงแล้ว...
“จะเปิดแอร์นอนล่ะสิ” ผมแกล้งถามแบบรู้ทัน
“อ้ะ!” มาอีกแล้วเสียงเดิม แต่โทนสูงกว่าเดิม แม่กูเป็นครูสอนภาษาไทย แต่ไม่เคยสอนคำนี้เลยว่าแปลว่าอะไร ผมเลยเดาไม่ถูกจริงๆว่าตอนนี้มันคิดอะไรอยู่
“เดี๋ยวรอไอ้นิออกไปก่อน จะเปิดแอร์ให้นอน” ผมบอกมัน ทำเนียนเดินมาลูบหัวมันก่อนจะเดินไปหาขนมมากิน
“อะ!” มันร้องอีกรอบทำหน้าตกใจแล้วก็ยิ้มออกมา ผมเขินไม่รู้จะทำอะไรดี เลยเดินเข้าครัวไปซะเฉยๆ
“ตั้ม!!” มันตะโกนเรียกผม
“อะไรอีกวะ” ผมตะโกนกลับไป
“อยากกินถั่วเขียวต้มน้ำตาลกับขนมเปียกปูน มีมั้ยอะะะะ” มันลากเสียงถาม...แม่งแต่ละอย่าง จนปัญญากูจริงๆ ผมไม่ตอบมันแต่เลือกที่จะหยิบทาโร่กับถั่วมันหลีหม่งเจดีย์คู่มาแทน
“มีแค่นี่แหละ” ผมวางขนมบนโต๊ะ นั่งลงที่เดิมแล้วจับขามันพาดไว้บนตักผม
“ตั้ม มึงไปนั่งตรงนู้นดิ้ กูจะยืดขา” มันบอกแล้วชี้นิ้วไปที่โซฟาเดี่ยวอีกตัว แล้วพยายามเอื้อมมือมาหยิบทาโร่บนโต๊ะ แต่เหมือนจะเอื้อมไม่ถึง ผมเลยขยับซองทาโร่ให้ใกล้มือมันขึ้นมาอีกนิด เพราะเห็นมันท่านี้แล้วฮาดี จะหยิบของบนโต๊ะ แต่ไม่ยอมลุกออกจากโซฟา
“ค่ำๆไปกินหมูกระทะกันมั้ย” มันถาม มันยกชันขาขึ้นจนผมเหลือบไปเห็นขาอ่อนขาวๆเล็กๆ เลยต้องเบี่ยงสายตาไปมองโทรทัศน์แทน
“ถามไม่ตอบ” มันทำเสียงฟึดฟัด
“นอนดีๆ” ผมจะหันไปตอบก็เห็นมันทำท่าปั่นจักรยานกลางอากาศ ยิ่งเห็นยิ่งเสียวแทน กางเกงแม่งก็สั้นแค่เข่า พาลให้น้องชายที่ไม่สั้นของกูสั่นยิกๆ
“ตอบก่อน” มันเร่ง
“มีสี่สิบบาท แดกได้แค่แคปหมูเถอะมึงน่ะ” ผมย้อน นั่งมองมันไม่ไหวจึงลุกไปรวบขามันไว้แล้วกดลงแนบกับเบาะโซฟาให้อยู่นิ่งๆ มันก็พยายามสะบัดขา แต่ไอ้ชดก็ยังเป็นไอ้ชด เพราะแม่งขี้เกียจไปซะทุกอย่าง แปบเดียวมันก็ยอมนอนนิ่งๆไปเอง
“นะ ตั้ม นะ นะ ไปกินหมูทะกัน” มันยังไม่เลิก ผมเลยพยักหน้าให้ เพราะคิดว่าไม่เกินชั่วโมง เดี๋ยวมันก็เปลี่ยนใจ อยากกินอย่างอื่นแทน
“ไม่อยากกินหมูกระทะแล้ว ตอนนี้อยากกินเผือกทอดป้าเอี๋ยง” ไม่ถึงชั่วโมงแม่ง
กูว่าแล้วมั้ยล่ะ!
เรื่องโดย SweetSacrifice (ป้าปุ๋ย)
....................................................................
ตั้ม ชด น่ารักกกก o13
-
สำหรับชดนอกจากน่ารักแล้ว
ยัง
น่าตื้บนิดหน่อยด้วย
-
อ่านชดทีไรคิดว่าถ้ามีเพื่อนแบบนี้ชั้นจะทนไหวมั้ยน้า :laugh:
ติสเกิน แต่ตั้มเค้าก็รักของเค้าอ่ะนะ
ปล.+1และเป็ดให้แล้วนะคะ
-
ชดช้อยคือสิ่งมีชีวิตที่น่ารัก :o8:
น่ารักอ่ะ น่ารักมากๆๆๆๆ โดยเฉพาะเวลาร้องอะ! :laugh:
นับถือพี่ตั้มที่ไม่กดตั้งแต่ตอนนี้ :haun4:
-
อย่างฮาอ่ะคู่นี้
-
555 ชดเหมือนเด็กเลย เหมือนตั้มมีน้องอีกคน
ดูกี่ทีก็ยังน่ารักเหมือนเดิม :-[
-
ชดน่ารัก แต่ตอนนี้อยากอ่านโจกะนัทมากกว่า :z3:
-
อืม..ชดเขาก็น่ารักในแบบฉบับของเขาแหละเนาะ
-
ชอน่ารักอ่ะ ชดแอบยั่วตั้มป่าวเนี่ย
-
:กอด1:
-
:กอด1:ชดน่ารัก
-
ตกลงตั้มหนีป้าแกไม่รอดแล้วล่ะ ฮ่าๆ :laugh: :laugh:
เทพชดบัญชาสั่ง มีรึตั้มมันจะกล้าแย้ง :m20:
-
ชดน่ารักอ่ะ!! อยากได้มาเลี้ยงดู หุหุ
น้องนิท่าทางจะเป็นสาวห้าวชิมิ ดูแก่นๆเซี้ยวๆ
-
แอบจิ้นไปเองคนเดียวว่านี่คือชดช้อย
ฮ่าๆ
(http://img14.imageshack.us/img14/2541/40741297.jpg)
แวะมาบวกให้คะ
-
ชดช้อยน่าเอ็นดูมาก :impress2:
-
ชดน่ารักอ่ะ
ตั้มน้อยที่ไม่น้อย อิอิ
-
คุณหนูชดช้อยกับหนุ่มรับใช้นายตั้ม
-
ถูกตั้มชดฮาน่ารักจริงๆ น้องนิรู้ยังเนี่ยว่าได้พี่สะใภ้
-
ชดมึนได้ใจมาก
ตั้มก็ใจดีมาก ๆ เลย
+1 จ้า
:L2: :L2:
-
ชดช้อยขี้อ้อนอ่ะ น่ารักกกก ><
-
โจนายสุดยอดมาก o13
นัท กลับมาหาโจได้แล้วครับ :กอด1:
ตั้ม กับ ชด ก็อ่ะนะ
:man1: :man1: :man1:
-
งุ้งงิ้งกันไป แล้วอย่างนี้ เพื่อนตั้ม จะทนได้อีกนานแค่ไหนน้า.....
+1 คนละแต้ม :z2:
-
ชดมันน่ารักไงตั้มมันก็เลยหลงรัก
และเพราะตั้มใจดีชดมันก็เลยรักเหมือนกัน
คู่นี้เค้าเรื่อยๆ ดีเนอะ
-
ชดน่ารักอ้ะะะะะะะะะ น่ารักมากกกก
-
รอเสมอนะจ๊ะ จุ๊บๆ
-
คิดถึงนัทมะไหร่จะกลับจากเมกาน๊าา อีกอย่าง โจอย่าเมานะ เด๋วจะแย่
-
มะดัน คุณค่าที่คุณคู่ควร
-
ตามอ่านทันแล้ว สนุกมากครับ ใช้คำง่าย ๆ อ่านง่าย ชอบครับ
-
ชดช้อยนี่มีอะไรมาให้ฮาตลอดๆ
-
ดันรอพี่โล่
ว่างเมื่อไหร่ค่อยมาลงนะ
:)
-
ชดน่ารัก :impress2:
-
46
-----------------------------------------------------------------------------------------
“นายต้องกลับไปจริงๆเหรอวะ?” เอียนถามผมอย่างเศร้าๆ มันถามคำถามนี้มาสามรอบแล้วในวันนี้ ยังไม่รวมวันที่ผ่านมาอีกหกวัน
“แกไปเอาไอพอดแกมา ฉันจะอัดเสียงฉันใส่ในไอพอดของแก ตอนที่แกฟังเพลงร็อคไม่ก็เพลงอิเล็กทรอนิคขณะที่แกสูบกัญชาไปด้วย แกจะได้ฟังเหตุผลที่ฉันต้องกลับพร้อมกันไปด้วย...แกจะได้จำซักที” ผมบอกมันอย่างหน่ายๆ เพราะตั้งแต่ผมมาอยู่ที่นี่ เมื่อไหร่ก็ตามที่ผมมีเวลาว่างจากงาน ผมกับเอียนก็จะไปไหนมาไหนด้วยกันเสมอ พี่ช้างเรียกเราว่าคู่ซี้ปาท๋องโก๋ เอียนมันก็ชอบใจใหญ่ ทั้งๆที่มันไม่รู้ว่าปาท๋องโก๋เป็นยังไง
“ตั้งแต่ช้างไปทำงานที่อลาสก้า ฉันก็มีแค่แกนี่แหละที่ไปไหนมาไหนด้วยกัน แกน่าจะอยู่ที่นี่ต่อนะ..” มันยังไม่หยุดชักจูง
“นัทมันต้องกลับไปเรียน มึงหยุดเซ้าซี้มันซักทีเหอะ” พี่ช้างคงทนไม่ได้จึงแทรกขึ้นมา
ผมอยากขอบคุณพี่ช้างทุกวัน วันละร้อยรอบจริงๆ เพราะเมื่อไหร่ก็ตามที่ผมมีปัญหาก็ได้พี่ช้างนี่แหละที่คอยช่วยเหลือตลอด ไม่ใช่ว่าเอียนไม่ช่วยนะ แต่มันมักจะช้ากว่าพี่ช้างเสมอ เนื่องจากมันมักจะเมาจนไม่รู้เรื่องรู้ราว มีครั้งนึงที่ผมไม่สบาย ก็ได้พี่ช้างนี่แหละติดต่อเรื่องต่างๆให้ แถมยังลางานมาดูแลผมอย่างดีอีก
ตอนที่ผมไม่สบายผมมักจะเอาแต่ใจมากๆ วันนั้นผมเกิดรู้สึกอยากกินผัดไทยกับมะม่วงมากๆ พี่ช้างก็หามาให้ผมจนได้ ส่วนเอียนเมื่อรู้ว่าผมอยากกิน หลังจากที่มันสร่างเมา มันก็เอาน้ำมะม่วงที่ขายตามซุปเปอร์มาเก็ตมาฝากผมกล่องนึง อย่านึกไปเลยครับว่ามันจะซื้อกล่องใหญ่มาให้ มันซื้อกล่องเล็กๆครับ ถ้านึกไม่ออกก็น้ำผลไม้ยูนิฟกล่องละ 20 น่ะครับ แต่ผมโคตรจะดีใจเลย เพราะไม่คิดเหมือนกันว่ามันจะสละเวลาในการใช้มือคีบบุหรี่หรือถือแก้วเหล้า ไปซื้อน้ำมะม่วงมาให้ผม (แม้ว่ารสชาดมันจะแปลกๆ แต่ผมก็กินจนหมด มันจะได้ไม่เสียกำลังใจ) มันดีใจใหญ่ที่ผมดูดจนหมด วันต่อมามันเข้าใจว่าผมชอบน้ำมะม่วง มันเลยซื้อกล่องใหญ่มาให้ ได้เรื่องเลยผม กว่าจะดื่มหมดนี่แทบอ้วกเลย
“แกรู้ไหมมันแย่แค่ไหนที่ขาดคนสำคัญในชีวิตไป” เอียนเริ่มดราม่า
“เดี๋ยวฉันจะกลับมาแล้วกันน่า” ผมตบไหล่มันเบาๆ
“แม่ฉันถูกฆ่าโดยคนค้ายา” เอียนบอก ผมสงสารมันจับใจ เลยดึงมือมันมากุมไว้
“แม่มึงไม่ได้ฆ่าตัวตายหรอกเหรอวะ” พี่ช้างถามขึ้นมา
“เออ! ก็แม่กูนี่แหละที่ค้ายา” เอียนสะบัดหน้าไปตอบ ...ผมแม่งไม่รู้จะขำหรือสงสารมันดี
“แต่แกก็เก่งนี่หว่า อยู่คนเดียวส่งเสียตัวเองจนเรียนจบมาได้” ผมบอก ชื่นชมมันจากใจ
“มันอยู่กับพี่ตลอด ตั้งแต่ตอนนั้น ค่าใช้จ่ายก็มีพ่อของมันออกให้หมด” พี่ช้างบอก ผมอยากลุกไปตีปากพี่ช้างจริงๆ แม่งทำเสียฟีลคนกำลังซึ้งๆทุกที ผมก็พอรู้นะว่าพ่อมันเป็นคนรวยแต่ไม่เคยรู้อีกมุมของมันมาก่อน
“งั้นก็ขอให้แก กลับไปอย่างมีความสุขที่นั่นแล้วกัน” เอียนบอก ผมคว้าตัวมันไปกอดเพราะ รู้สึกดีกับมันจริงๆ
“ฉันยังมีเวลาอยู่ที่นี่อีกสามวัน เราไปเที่ยวกันมั้ยล่ะ” ผมถาม เอียนพยักหน้าเบาๆ ผมหันไปหาพี่ช้าง ก็พบว่าพี่ช้างพยักหน้ารออยู่แล้ว
“แค่เราสามคน” เอียนบอกลอยๆ
“แต่จี...” ผมลังเล
“ไม่ ไม่มีจี....แค่เราสามคน” เอียนยังยืนยัน ผมก็เลยต้องตอบตกลงไป และคงไปเที่ยวกับจีทีหลัง
วันถัดมาเราสามคนเดินเที่ยวเล่นย่านโซโหกัน ตกเย็นพี่ช้างก็ขับรถพาไปทัวร์ย่านบรู๊คลิน แล้วก็หาอะไรอร่อยๆกินกัน และพาผมไปนิวเจอร์ซีอย่างที่ผมหวังไว้ เราตั้งแคมป์นอนดูดาวกัน สายๆก็ขับรถกลับมานิวยอร์ค เพื่อให้ผมได้มีเวลาซื้อของฝาก หลังจากนั้นผมก็ลากจี พี่ช้าง และเอียนไปเลี้ยงข้าว โดยมีพี่ช้างเป็นคนจ่ายค่าทิปให้กับเด็กเสิร์ฟ แล้วเราสี่คนก็มานอนแอ้งแม้งกันบนโซฟาที่คอนโดพี่ช้าง
“แกต้องไปจริงๆเหรอวะเนี่ย” เอียนยังพูดแบบเดิม
“แกก็มาเยี่ยมฉันที่ไทยสิ” ผมบอก
“มันขี้เกียจเกินกว่าจะย้ายก้นออกจากเก้าอี้ไปหานมกินในครัวด้วยซ้ำ” พี่ช้างแทรกขึ้นมา จีหันไปยิ้มตาหยีกับพี่ช้างและพยักหน้าเห็นด้วยจนหัวแทบหลุดออกจากบ่า
“ฉันต้องทำงานนี่หว่า” เอียนแก้ตัว เห็นอย่างนี้มันเป็นมือฉมังในการตัดต่อซาวน์เลยนะครับ รายได้และชื่อเสียงมันทางแวดวงนี่ไม่ใช่ขี้ๆเลยครับ ผมภูมิใจกับมันจริงๆ
“พรุ่งนี้ฉันจะไปส่งนายแน่นอน” เอียนบอกอย่างตั้งมั่น ผมเลยคว้าตัวมันมากอดแน่นๆ แม้ว่าในใจจะรู้อยู่แล้วว่ามันคงไม่มีเรี่ยวแรงตื่นมาส่งผมหรอก เพราะขณะที่กอดผมก็ได้กลิ่นเหล้าจางๆจากตัวมัน และคาดว่าหลังจากที่เราแยกไปนอน คงมีมันนี่แหละที่จะไปที่บาร์เพื่อไปดื่มย้อมใจ
เราสี่คนนั่นอยู่อย่างนั้นจนถึงเที่ยงคืน นั่นคุยกันเรื่อยเปื่อย ยิ่งคุยผมยิ่งรู้สึกเหงาหงอย และหว้าเหว่ ผมชอบสามคนนี้จริงๆนะ
พี่ช้างเหมือนพี่ชายที่แสนดี ดูแลผมทุกอย่าง แม้จะมีบางครั้งที่ดุผมบ้าง จนผมน้อยใจ แต่สุดท้ายแล้วเมื่อผมเข้าใจถึงเหตุผลที่พี่ช้างคอยเตือนและดุผม ผมก็จะหายโกรธและเป็นฝ่ายเข้าไปคุยกับพี่ช้างเอง เพราะความเป็นผู้ใหญ่และเป็นคนมีเหตุผลของพี่ช้างมั้งทำให้ผมมองพี่ช้างเป็นไอดอลของผม
เอียน แม้ว่าจะแก่กว่าผมแต่มันเหมือนรุ่นเดียวกันกับผม หรือบางทีก็ดูเด็กกว่าผมไปเลย เพราะมันเป็นประเภทที่เฮฮา ชีวิตมันไม่มีความรีบร้อน และเหมือนคนที่เรื่อยเปื่อยไม่คิดอะไร (และมันก็เป็นแบบที่คนมองจริงๆ) มันเป็นคนที่ดูมีความสุขตลอดเวลา จนทำให้คนรอบตัวมีความสุขไปด้วย (ไม่รู้ว่าเพราะกัญชาที่ทำให้มันเป็นแบบนี้หรือมันเป็นของมันแบบนี้อยู่แล้ว) และมันก็เป็นเพื่อนที่ดีของผมคนนึงด้วย
ส่วนจี แม้ว่าจะดูเฉยชา ไม่แสดงความรู้สึกอะไร แต่จีก็คอยดูแลมอย่างดี วันไหนที่จู่ๆผมขี้เกียจออกไปทำงาน ก็จะมีจีนี่แหละที่คอยเตือนผม ให้มีความรับผิดชอบ และตั้งใจในงานของผมเอง เมื่อไหร่ก็ตามที่จีรู้ว่าผมทะเลาะกับไอ้โจ จีก็จะมานอนเตียงเดียวกับผม แม้จีจะไม่พูดอะไรออกมา แต่ผมก็รู้สึกได้ว่าจีห่วงผม ผมเคยสังเกตได้ว่าเมื่อไห่ก็ตามที่จีแสดงความรู้สึกออกมาบ้าง ก็จะเป็นตอนที่มีพี่ช้างอยู่ด้วย คืนก่อนกลับซึ่งจีมานอนกับผม(แม้จีจะไม่ได้ดูอาลัยอาวรณ์กับการกลับไปของผม แต่ผมก็รู้ว่าจีกำลังเศร้า) ผมได้ถามจีออกไป
“จีว่าพี่ช้างเป็นไง” ผมนอนหงายถามจีออกมาในความมืด
“ก็ดี” จีตอบเรียบๆ
“แค่ก็ดีเหรอ” ผมถาม
“เป็นพี่ที่ดี ผมยกให้พี่ช้างเป็นไอดอลของผม” จีบอก ผมรู้ว่าจีชอบคนเก่งและมีความรับผิดชอบ
“เน๊อะ พี่ก็ยกให้พี่ช้างเป็นไอดอลพี่เลย” ผมบอกจี
“พี่นัทคิดว่าผมชอบพี่ช้างเหรอ” จีฉลาดจริงๆ
“พี่ก็เดามั่วๆไปน่ะ ขอโทษนะที่คิดไปเองแบบนั้น” ผมบอก
“ผมชื่นชมในตัวพี่ช้าง ไม่ได้คิดไปมากกว่านั้นหรอก....ผมชอบเอียน” ประโยคสุดท้ายจีบอกเสียงเบา แต่ผมนี่สะดุ้งดีดตัวขึ้นมาลุกนั่งบนเตียงเลย ผิดกับจีที่ยังนอนนิ่งอยู่เฉยๆ
“จี?” ผมเรียกชื่อจีอย่างงงๆ
“แต่มันไม่ได้ชอบผม” จีบอก
“หือ?” ผมเริ่มงง
“มันเคยปฎิเสธผมกลายๆน่ะ พี่นัทนอนเถอะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็ตื่นไม่ไหวหรอก” จีบอกแล้วพลิกตัวหันเข้าหาฝาผนัง เหมือนเป็นการบอกให้ผมรู้ว่าจีไม่อยากตอบเรื่องพวกนี้อีกแล้ว
รุ่งเช้าก็เป็นอย่างที่ผมคิดไว้จริงๆ มีแค่พี่ช้างและจีที่มาส่งผม เนื่องจากเอียนเมาเละเทะและนอนกองอยู่กับพื้นที่คอนโด
ผมแวะเปลี่ยนเครื่องที่ญี่ปุ่น ก็รีบหาซื้อโตเกียวบานาน่าไปฝากเพื่อนและพ่อแม่ไอ้โจ รวมถึงของคลาสสิกอย่างคิทแคทชาเขียวไปฝากไอ้โจด้วย ตลอดทางผมก็นั่งดูหนังไปเรื่อยเปื่อย ดูรู้เรื่องบ้างไม่รู้เรื่องบ้าง เพราะรู้สึกเขินๆตัวเองว่าจะทำหน้ายังไง ทำตัวยังไงตอนเจอไอ้โจ เพราะคืนนี้จะมีแค่ไอ้โจที่มารับผม เนื่องจากผมไม่อยากให้พ่อกับแม่ลำบากต้องมารับผมถึงสนามบิน ผมสัญญากับพ่อและแม่ว่าผมจะกลับไปเยี่ยมเองที่บ้าน
ผมเข็นรถไปโทรหาไอ้โจไปด้วย เมื่อเห็นมันผมก็ดีใจจนยิ้มแก้มแทบปริ
“อื้อหืออออออออออออออออออ” มันทำเสียงกวนตีน มองผมตั้งแต่หัวจรดเท้า
“อะไร!” ผมทำเสียงดุ
“คนหรือขนุนว่ะเนี่ย” มันถาม
“สุกยังวะ” มันถามขำๆแล้วเอานิ้วมาดีดแขมผม
“แม่ง!” ผมสบท จากอารมณ์อยากหวานๆหมดกัน ทำไงได้วะ...ว่างทีไรเอียนก็ลากไปหานู่นหานี่กินตลอด เลิกงานดึกผมก็คว้าทั้งเบอร์เกอร์ทั้งเฟรนไฟรน์มานั่งกินก่อนนอนทุกคืน
“มึงเงียบไปเลยไอ้โจ ไปเข็นรถให้กูเลยไป” ผมชี้นิ้วสั่ง
“เพราะงี้ใช่มั้ย หลังๆที่กูบอกให้เปิดกล้องถึงไม่ยอมเปิด” มันบอกแล้วหัวเราะ ผมเริ่มงอนแล้วแม่ง
“เออ! อ้วนขึ้นแล้วไมวะ” ผมถามเสียงแข็ง
“น่ารักดี อวบๆ...เน๊อะขนุนน้อย” มันยังกวนไม่เลิก
นั่งในรถไปเราก็คุยโน่นคุยนี่กันไปเรื่องเปื่อย แต่ไอ้โจก็ยังไม่เลิกเรียกผมว่าขนุนน้อย จากที่รู้สึกน้อยใจ ตอนนี้ผมก็รู้สึกฮาไปกับมันแล้ว
“เดี๋ยวกูจะลดน้ำหนัก จะเอาให้ผอมกว่าแต่ก่อน คอยดูนะ” ผมบอกมันอย่างจริงจัง
“อย่าๆ จะลดก็ลดนิดเดียวพอ” มันห้าม
“ก็มึงปากหมา ด่ากูอ้วนเองนี่” ผมบอก
“ขอโทษคร้าบพี่ ผมแซวเฉยๆ” มันชูนิ้วก้อยมาเขี่ยแก้มผม ผมปัดทิ้งอย่างเขินๆแล้วก็ยิ้มให้มัน
“กลับหอกันก่อนนะ” มันบอก เพราะทีแรกตั้งใจว่าจะไปบ้านมันเลย แต่ผมรู้ว่าทำไมมันจะแวะไปที่หอก่อน....แม่งไอ้หื่นเอ้ย!
------------------------------------------------------------------
แต่งเองลงเอง
แม่ม!
นิยายเรื่องนี้อาถรรพ์จริงๆ ต้องเปลี่ยนมือคนลงบ่อย!
:z3:
ใครเจอคำผิดก็บอกนะ จะขอบคุณมากๆ เพราะไม่ได้ทวน :t3:
-
:กอด1:
-
กลับหอเลย กะไม่ให้นัทพักเลยติโจ :z1:
-
เอียนดูง๊องแง๊งติ๊งต๊องเบลอๆดีอ่ะ :laugh:
แอบสงสารจี น่าจะชอบพี่ช้างแทนเนอะ :เฮ้อ:
ส่วนนังโจ ไม่ให้ขนุนนัทพักบ้างเลยรึไงยะ ได้ข่าวเพิ่งลงจากเครื่องนะแก
เดี๋ยวก็ได้งอมจริงๆหรอกงานนี้ :laugh: :laugh: :laugh:
-
กลับมาแล้ว น้องขนุนของไอ้พี่โจ :z2:
ไม่ค่อยเลยเนอะ กลับคอนโดเนี่ย :haun4:
+1 ให้ไปเลยคนเดียวเต็ม ๆ o13
-
โจ...เขาไม่รู้เรื่องอ่ะว่าโจพาน้องนัทกลับหอทำไม โจไม่บอกเขาหน่อยเหรอ :haun4:
ในที่สุดก็กลับมาเป็นสองคนผัวเมียเหมือนเดิมแล้ว วิ้วววว :m3:
แต่งเองลงเอง สุดยอดค่ะ o13 ว่าแต่โล่จังหายไปไหนหนอ
-
:m20: :m20: :m20:
-
กลับไทยซะที
แต่ช็อคว่ะไอ้น้องจีมันชอบเอียนซะงั๊น :a5:
นึกว่าพี่ช้างซะอีก
-
อ่ะน่ะ
55
สงสัยจะคิดถึงมาก ก ก
เนอะโจ เนอะ
คิคิ
-
ขนุนน้อย คริคริ ชื่อนี้น่ารักอ่ะ
ว่าแต่จีแอบชอบเอียนหรือนี่
o13
-
พ่อขนุน เอ๊ย โจ กลับมาแล้ว
:L2: :L2:
-
สงสัยน้องนัทจะโดนจัดหนักอ่ะ
-
อิ๊วววว ขนุนน้อยยยย เอ๊ย น้องนัทกลับมาแล้ว ดีใจเป็นที่ซู๊ดดดดดดดดดดด
-
นัทขนุนน้อยกลับเมืองไทยแล้วววววววววววววววววว >_<
รออ่านความคืบหน้าของตั้มชดด้วย หุหุ
-
อืมมม จีชอบเอียน ดูไม่ออกเลยนะเนี่ย แต่อยากให้น้องจีสมหวัง
ส่วนพี่โจ กะ ขนุนน้อย ได้อยู่ด้วยกันซะทีนะคิดถึงกันมานาน
ขอบคุณคนเขียนนะคะ :pig4:
-
ฮะฮะฮะ ขนุนน้อยน่ากอด ค่อยยังชั่วที่เอียนไม่ทำให้มีปัญหา แต่โจอาจยังมีปัญหาถ้าจีเกี่ยวข้องกับเอียน
-
รักกันรักกัน
ยิ่งห่างแต่รักแบบนี้จะได้แน่นแฟ้น
-
เย้วๆๆ กลับมาแล้ว ดีจัง จะได้หวีดหวานเหมือนเดิม ^^ :กอด1: :กอด1:
-
ถึงนัทจะเป็นขนุนน้อยแต่โจก็ร๊ากกกกกกก :laugh:
+1และเป็ดมห้แล้วนะคะ
ปล.ตอนหน้าขอncจัดหนักได้มั้ยอ่ะ :-[
-
:o8: ก็คนมันคิดถึงชะม่ะโจ
-
welcome home น้องขนุนน้อย แหม ๆ เวลานี้คงไม่มีใครปลื้มเท่าพี่โจอีกแล้ว
-
นัทกลับมาแล้ว :mc4: โจคงฟัดเต็มไม้เต็มมือนะขนุนน้อย
-
ในที่สุดก็กลับไทยแล้ววววววววววววว
-
ขนุน นี่คือ ป้าปุ๋ย (SweetSacrifice) ชิมิเคอะ :z2:
-
มาสั้นจัง TT
-
ให้พักก่อนก็ได้พี่ :z1:
-
โจได้กอดขนุนน้อยแล้ว
-
:-[ อิอิ
ขอตอนต่อไปด่วนนนนนน :pighaun:
-
กรี๊ดกร๊าด ดีใจที่ได้อ่านต่อ มีความสุขจัง
แต่นิยายเรื่องนี้ต้องมีสารเสพติดแน่ๆ ได้อ่านตอนใหม่ทีไร อยากอ่านตอนต่อไปทู้กกกกกที
-
บอกว่านัทเป็นขนุน แสดงว่าอ้วนกว่าเดิมแล้วน่ากินใช่ไหมล่ะ555
-
ขนุนน้อย :m20:
-
ขนุนน้อย เรียกซะน่ารักเชียว
-
นัทยังไม่ได้พักเลยนะนเนี่ย โจกะฟัดขนุนเต็มที่ :laugh:
-
ขนุนมาถึงไทย ก็สุก แกะกินได้พอดี
-
ในที่สุดขนุนน้อยก็กลับมาสักที :กอด1:
ท่าทางโจจะหิวมากนะเนี้ย กะจะลากขนุนเข้าไปกินซะหละ :m25:
งานเข้าน้องนัทแล้วไง ห่างกันตั้งกะสองเดือน โจจะจัดหนักเลยเหรอ :jul1:
-
เค้ากลับมาอยู่ด้วยกันแล้ว เย้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
SPACIAL TUM-CHOT 1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24223.msg1487788#msg1487788)
SPECIAL TUM-CHOT 2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24223.msg1489176#msg1489176)
SPACIAL TUM-CHOT 3 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24223.msg1522993#msg1522993)
SPACIAL CC (CHANG - CHOT) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24223.msg1565062#msg1565062)
SPACIAL TUM-CHOT 4 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24223.msg1634529#msg1634529)
SPACIAL TUM-CHOT 5
แม้ว่าภายนอกผมจะดูห่ามๆ ด้วยลุคกางเกงสีซีดๆ บางตัวก็ขาดๆบ้าง กับเสื้อยืดสีคุมโทนเทาและน้ำตาลกับรองเท้าผ้าใบคอนเวิสหนังสีดำที่เหมือนใช้มาตั้งแต่รุ่นพ่อ แต่ใครจะคิดละครับว่าอย่างผมเนี่ยจะเรียนดีติดหนึ่งในสิบของห้อง สาเหตุหลักๆไม่ใช่อะไรหรอกครับ อย่างที่บอกว่าแม่ผมเป็นครู เพราะงั้นผมจึงโดนปลูกฝังเรื่องนิสัยในการเรียนมาตั้งแต่เด็กๆ พ่อผมซึ่งก็เรียนวิศวะมาเหมือนกันก็เป็นอีกคนที่คอยสนับสนุนเรื่องนี้และยังคอยสอนเรื่องที่ผมไม่เข้าใจ แต่อย่างว่าครับชีวิตผมสมดุลครับ เพราะผมปรับของผมเอง ผมเรียนแต่ผมก็เที่ยวกับเพื่อนเหมือนกัน ไม่ใช่แค่เรียนอย่างเดียว ชีวิตแม่งไม่เอาห่าอะไรละ
“ตั้ม มึงติววิชานี้ดิ้ เดี๋ยวอีกวิชากูติวให้” ไอ้พลบอกผมหลังจบคาบเรียน ห้องผมเป็นที่รู้ๆกันว่าใครถนัดวิชาอะไร ทำคะแนนได้ดี ก็ต้องเปิดบอร์ดขาวติว
ช่วงใกล้ๆสอบพวกปีแก่หน่อยก็จองห้องภาคไป น้องๆก็ติวกันตรงชั้นลอย เพราะงั้นระเบียงชั้นลอยที่เคยเป็นที่ดุ้สนิโคตินของพวกขี้ยาก็จะถูกแปลเปลี่ยนเป็นเก้าอี้ชั่วคราวในการติวหนังสือ กระดานที่มีอยู่จำกัดทำให้ตกบ่ายต้องมีฝ่ายจองไว้เป็นเจ้าของ เย็นๆก็ลากออกมาใช้ในการติว
“อืมได้ แต่สองบทหลังกูยังอ่านไม่จบ ไว้เปิดอีกรอบ.... แต่มึงถามเพื่อนมาละกันว่าว่างตอนไหน กูว่างพรุ่งนี้ทั้งวัน” ผมบอก
“น่าจะว่างเหมือนกัน เดี๋ยวกูโทรบอก” ไอ้พลบอกผม
“ไอ้ป้องทิ้งข้อสอบเก่าไว้ที่ห้องภาค ถ้ามึงจะเอาก็ไปซีร็อกเอาละกัน” ไอ้พลบอกผมทิ้งท้าย
“เออ ขอบใจมาก” ผมบอกลามันกลับบ้าน ระหว่างทางก็เจอรุ่นพี่ที่ภาคพยายามลากไปกินเหล้าด้วย ผมก็พยายามปฏิเสธแต่ก็ทนต่อแรงยื้อไม่ไหว สุดท้ายก็ต้องตามๆไป
“ไอ้สัด มึงโทรตามพวกไอ้เอมาด้วยสิวะ” พี่ก้องบอกผม
“อะได้พี่ ผมโทรให้แต่พี่คุยนะ” ผมก็ทำตามอย่างว่าง่าย เพราะเริ่มกรึ่มๆแล้วเหมือนกัน ตอนนี้นั่งกันสี่คนเบียร์หมดไปทาวเวอร์นึงภายในเวลาไม่ถึงชั่วโมง
“เออๆ เอามา กูคุยเอง” พี่ก้องบอก ผมยื่นโทรศัพท์ให้ แกก็ขู่ว่าจะตัดรุ่นถ้าไม่มา(ตอนนั้นผมได้รุ่นมาเป็นปีๆแล้ว แม่งก็ยังเล่นมุกเก่าๆ)ไอ้เอก็ยึกยักเพราะมันก็ออกมากินเหล้าสามวันซ้อนแล้ว แต่ชวนไปชวนมา แม่งไอ้เอลากเพื่อนในกลุ่มมาอีกสองคน แล้วยังไม่ทันนั่ง ก็สั่งเบียร์มาอีกทาวเวอร์นึง เอ็นไก่ทอดที่เป็นหมันอยู่บนโต๊ะ ก็ยังเป็นหมันอยู่ เพราะแม่งไม่มีคนสนใจเลยซักคน
นิทานวงเหล้า ก็ยังเฮฮาเหมือนเดิม แซวคนโน้นคนนี้ไปเรื่อย สาวเชียร์เบียร์มาใกล้ๆ พี่ก้องก็หยอดทันที มีพวกตบมุกก็พวกเพื่อนๆแก ซักพักก็มีกลุ่มสาวๆกลุ่มใหญ่เข้ามานั่งโต๊ะข้างๆ ไอ้เอก็ทำหน้าที่นกต่อให้พวกพี่ๆอย่างรู้งานกัน
“พี่ก้อง เจอเรื่องฮาแล้วพี่” ไอ้เอสวมบทม้าเร็วกลับมาที่โต๊ะ
“ทำไมวะ” เป็นผมที่ถามออกมาเพราะดูท่าทางไอ้เอแล้ว น่าจะเรื่องฮาจริงๆ
“สาวคนนั้นบอก พี่ก้องเคยขอเบอร์ไปแล้วรอบนึง” ไอ้เอบอก ฮากันทั้งโต๊ะ
“ยังๆ มีอีกเว้ย แม่งบอก รอบที่แล้วก็บอกไปแล้วว่าไม่ให้ หักจำซะบ้างนะคะ!” ไอ้เอดัดเสียง
“สัด กูว่ากลับไปนอนเหอะ” พี่ก้องหน้าบางขึ้นมากะทันหัน
“ไม่ได้พี่ ลากพวกผมออกมาแล้วจะกลับง่ายๆได้ไง” เพื่อนผมคนนึงบอก
“กูอายไอ้เหี้ย แม่งจ้องกูมาทั้งโต๊ะเลย” พี่ก้องทำท่าปิดตา เพราะตอนนี้แก็งค์ใหญ่นั่นจ้องมาทางนี้จริงๆแล้วยังหัวเราะกันเสียงดังอีก
ครืด ครืด โทรศัพท์ผมสั่น พอเปิดออกมาดูก็เห็นเมจเสจสั้นๆแต่ก็ยิ้มออกมาได้
‘ตั้ม! มารับหน่อย’ สั้นอย่างที่ผมบอกมั้ยล่ะ ไม่ต้องเดาก็รู้ว่าใคร
ผมดื่มต่ออีกสองแก้วก็ขอตัวกลับก่อน ทั้งพี่และเพื่อนแม่งก็ขอชนทิ้งท้ายอีกแก้วก่อนกลับอีกรอบ ผมก็ต้องยอมชนๆไป ตอนนี้ไม่ต้องส่องกระจกก็รู้ว่าหน้าผมแดงแค่ไหน
‘ตั้มๆ! มารับหน่อย’ อีกข้อความเข้ามาพอดีหลังจากที่ผมขึ้นมาบนแท็กซี่ได้ซักพัก
“อยู่ไหน” ผมโทรไปถาม
“ใต้ตึก ที่เดิมอะ” มันบอก
ผมเลยบอกพี่แท็กซี่ให้เลี้ยวเข้ามอ.แล้วไปจอดหน้าตึก จากนั้นก็โทรไปบอกให้ไอ้ชดวิ่งมาหาที่รถ มันหอบของพะรุงพะรังมาเต็มสองมือ ผมจึงต้องลงไปช่วยแบกมาด้วย
“เรียกให้กูมารับทำไมวะ” ผมแกล้งถาม ทั้งๆที่รู้คำตอบอยู่แล้วแล้วว่ามันคงมานอนบ้านผมชัวร์ๆ
“ไปอ่านสือด้วย” มันบอก
“บ้านมึงก็มี ทำไมไม่อ่านที่บ้าน พรุ่งนี้กูต้องติวให้เพื่อนที่ภาคด้วย” ผมแกล้งมัน
“เอ้า!” มันเถียงไม่ออก แล้วเงียบไปซะเฉยๆ
“เอ้าแล้วไงต่อ ให้พี่เค้าจอดแถวนี้มั้ย จะได้ต่อรถกลับบ้าน” ผมยังไม่เลิกแกล้งมัน
“อะ..” ภาษาต่างด้าวมาอีกแล้วครับ
“อะ อะไร พูดให้มันรู้เรื่อง” ผมเขยิบไปนั่งชิดกับมัน ก้มหน้าไปใกล้ๆ...ปกติถ้ามีโอกาสผมก็พยายามฉวยโอกาสอยู่แล้ว แม้ว่าบางครั้งก็ไม่กล้า แต่ตอนนี้กรึ่มๆ(เอนเอียนไปทางเมามากกว่านิดนึง) ทำให้หน้าด้านเพิ่มขึ้น
“ว่าไง?” ผมถามย้ำ ในใจนี่นึกยิ้มกรุ้มกริ่มเพราะจมูกเฉียดแก้มมันไปนิดนึง
“เหม็นปาก” มันด่าไม่พอยังเอามือมาผลักหน้าผมจนหัวโขกกระจกดังโป้ก!...สร่างเลยกู!
“หัวโนเลย แม่งกลับไปนอนบ้านเลยไป” ผมแกล้งงอน แต่แม่งเจ็บจริง
“ไรอะ...นิดเดียวเอง” ไอ้ชดยังไม่สำนึก
“นิดเหี้ยไรแม่ง...เจ็บชิบหาย” ผมบ่น
“แม่บอกว่าถ้าอยู่บ้านแล้วไม่อ่านก็ให้มาอ่านบ้านมึง” มันโยนความผิดให้แม่มันอีก ผมล่ะปวดหัว แต่ก็น่าจะจริง เพราะก่อนมันจะเอนท์ติดที่เดียวกับผม ก็ได้ผมนี่แหละติวให้มัน ไอ้ชดไม่ใช่คนโง่หรอกครับ หัวมันไวนะ อธิบายอะไรไปก็เข้าใจ นั่งแก้สมการแปบเดียวมันก็ทำได้ แต่ปัญหามันอยู่ตรงที่...ทำยังไงให้มันนั่งอ่านได้ เพราะมันลีลาเหลือเกิน กว่าจะได้นั่งอ่านต้องเล่นเกมส์ก่อนอย่างต่ำชั่วโมงนึง พอมานั่งปุ้บเดี๋ยวก็ลุกไปหยิบโน่นหยิบนี่ ไปฉี่ ไปกินน้ำ นั่งเฉยๆนิ่งๆ(ทำใจ) จากที่ปกติไม่ค่อยพูด หรือจะพูดทีนึงก็ไม่รู้เรื่อง ไม่รู้ภาษาห่าอะไร แต่พอจะเริ่มอ่านหนังสือนี่โม้ได้เป็นฉากๆ ผมล่ะโคตรเหนื่อย...
“อ่านให้มันจริงนะ ไม่ใช่มาลากกูไปเล่นเกมส์ด้วย” ผมบอกเสียงดุ
“ตั้ม” มันเรียกผมเสียงอ่อย...ไม่รู้ตั้งใจหรือเปล่าแต่ผมหน้าร้อนผ่าวเลย ไม่รู้เบียร์มันซึมอีกรอบรึเปล่า
“อะไร” ผมทำเสียงเข้ม
“อย่าดุ กลัว” มันบอก ผมนี่ขำพรืดเลย...หมดกัน ฟอร์มที่กูสร้างมา
“มึงก็อ่านให้มันจริงสิ ไม่ใช่แบบครั้งก่อนๆที่แปบนึงก็ลุกไปทำนู่นทำนี่” ผมจับหัวมันมาเขย่า ในใจนี่อยากดึงมาสูดกลิ่นซักที แต่ยังป๊อดไม่กล้าเนียนพอ
“เอ้า!ก็...ปากกาสี... ปวดฉี่... หิวน้ำ... ร้อน... ปวดหัว... ง่วง... คัน” มันบอก เชื่อผมยังครับว่ามันพูดไม่รู้เรื่อง อยากให้มันเป็นคนปกติก็ต้องตอนที่มันนั่งลงเกือบพร้อมจะอ่านหนังสือ หาเรื่องชวนผมคุยด้วย
“ยังกับดูแลเด็กอนุบาลเลยกู” ผมบ่นกับตัวเอง
“ตั้มคืนนี้อาบน้ำเยอะๆนะ แปรงฟันสองรอบด้วย” มันสั่ง
“เออ!” ผมรับปาก
“คืนนี้เมา อ่านสือไม่ได้ใช่ปะวะ” มันถาม
“กูเมาคนเดียว มึงไม่เกี่ยว” ผมดักทาง
“ถ้าอ้วกทำไงอะ” มันยังหาเรื่อง
“ไม่อ้วก กินนิดเดียวแค่กรึ่มๆ” ผมบอก
“ถ้า ถ้า ย้ำว่าถ้า... อ้วก” ไอ้ชดยังไม่หยุด
“ก็ถ้าไงไม่ได้เป็นจริง แต่ตอนนี้แค่กรึ่มๆ ลุกไปอ้วกเองได้ มึงอะอ่านหนังสือไปเถอะ” ผมเริ่มหน่าย
“พี่เลี้ยวซอยนี้..” ไอ้ชดเปลี่ยนเรื่อง เพราะถึงไม่บอกพี่แกก็รู้ เนื่องจากผมบอกซอยบ้านผมไปแล้ว
“เดี๋ยวกูนั่งอ่านเป็นเพื่อน” ผมบอก
“เมาอ่านไม่ได้ ปวดหัวตายเลย...เดี๋ยวกูไปนอนเป็นเพื่อน” ไอ้ชดนับวันยิ่งเจ้าเล่ห์
“กูเมายังอ่านได้ มึงปกติดีก็ต้องอ่านได้!” ผมยื่นคำขาด
“อะ!!!...ถึงบ้านแล้ว อาบน้ำก่อนเดี๋ยวค่อยว่ากันนะ” มันบอกแล้วเดินนำลิ่งเปิดประตูรั้วบ้านผมเข้าบ้านไปเฉยๆ....แม่งเนียนไม่จ่ายตังค์ตลอด
กลับมาก็ไม่รู้จะตีหน้ายังไง เพพราะเจอแม่นั่งนิ่งอยู่บนโซฟา ผมเลยทำตัวเฉยๆนิ่งๆ เดินกลับไปล็อคประตูรั้ว ประตูบ้าน(อีกรอบ) เพราะตอนนั้นนึกอะไรไม่ออกจริงๆ ไม่คิดว่าแม่จะมานั่งรอ เพราะปกติก็เห็นเข้านอนก่อน
“จะสอบอยู่แล้วยังไปกินแหล้าอีกรึไง” แม่เริ่ม ไม่สนว่าไอ้ชดยืนตาแป๋วอยู่ข้างหลัง
“พ่ออะ” ผมเปลี่ยนเรื่อง
“ไม่ต้องเปลี่ยนเรื่องเลย เมาพอกันทั้งพ่อทั้งลูก...ฉันล่ะเหนื่อย” แม่ทำหน้าเซงๆ
“ผมไปอ่านหนังสือนะแม่” ผมบอกเพราะเห็นว่าแม่หันไปสนใจโทรทัศน์ไม่พูดอะไรต่อ คงรู้สึกตัวมั้งว่ามีไอ้เปี้ยกไม่ได้รับเชิญยืนเป็นแบ็คกราวน์อยู่ข้างหลัง เลยไม่กล้าพูดอะไรมากมาย
“เมามาขนาดนี้ อ่านให้จริงเถอะพ่อคู้ณ!” แม่ผมแขวะ คงอดไม่ได้จริงๆ
“สบายมาก ผมกินนิดเดียว...ผมขึ้นข้างบนล่ะ” ผมบอกแล้วรีบชิ่ง ก่อนแม่จะจัดอีกดอก ไอ้ชดที่ปกติไม่ค่อยรู้เรื่องรู้ราวอะไร แต่ตอนนี้มันฉลาดพอจะชิ่งเหมือนกัน เพราะทันทีที่ผมพูด แม่งวิ่งปรู้ดขึ้นบันไดไปเลย กระเป๋าเป้กับชีทแม่งก็ทิ้งให้ผมเก็บตามหลัง....ให้มันได้งี้สิวะ รักกูเหลือเกินไอ้หยอย!
ผมอาบน้ำเสร็จก็ชดก็เข้าไปอาบต่ออย่างเร็ว ผมเปิดแอร์ กางโต๊ะญี่ปุ่นให้มัน ส่วนผมก็อ่านบนโต๊ะทำงานของผม นั่งอ่านไปก็ไม่ได้สนใจว่ามันออกมาจากห้องน้ำตอนไหน หันไปอีกทีก็เห็นมันนอนมุดอยู่ใต้โต๊ะญี่ปุ่น จะขำก็ขำนะ แต่ตอนนี้ผมอยากให้มันลุกมาอ่านมากกว่า ผมเลยจับข้อเท้ามันทั้งสองข้างแล้วลากออกมา มันก็นอนยิ้มแฉ่งยักคิ้วกวนตีนให้ผม
“ทำโจทย์ให้ได้ห้าข้อ แล้วไปนอนได้!” ผมสั่ง แล้วกลับมานั่งอ่านของผมต่อ
“ทำไม่เป็นอะ ยังไม่ได้อ่านเลย” มันงอแง นั่งบนพื้นข้างๆขาผม ตั้งท่าจะมาเกาะขาผม ผมเลยยกขามาวางบนเก้าอี้
“ก็อ่านสิ จะได้ทำโจทย์เป็น” ผมดุมัน
“อะ!” มันทำหน้าไม่พอใจ
“กูจะไม่พูดอะไรมาก โตๆแล้วน่าจะรู้เอง ว่าตอนนี้ต้องทำหน้าที่อะไร” ผมบอกเสียงเข้ม ตามใจมันไม่ได้ เดี๋ยวมันเสียคนกันพอดี
“รักคืออะไร” มันนั่งตาแป๋วเงยหน้าถามผม...แม่งที่กูพูดๆมาเนี่ยฟังกูบ้างมั้ย
“คือสแตติกห้าข้อที่รอมึงอยู่” ผมบอก พร้อมกับกำหนดวิชาที่มันต้องอ่านไปเลย แม่งไม่งั้นลีลาอีก
“นอนไม่หลับ หลับตาก็เห็นแต่หน้าตลอด ฟังเพลงก็มีหน้าลอยมา คิดถึงตลอดด้วย” มันบอกเพ้อๆ ครั้งนี้มันหาเรื่องมาเบี่ยงความสนใจจากผมได้ร้อยเปอร์เซนต์ ผมได้แต่หวังว่าไอหน้าลอยๆนั่นจะเป็นผม
“หือ? เป็นมานานยัง” ผมถาม
“เป็นๆหายๆ” มันบอก....ไอ้เวร ทำยังกันเป็นร้อนใน เป็นๆหายๆ!
“ใคร” ผมอดใจไม่ไหว เลยถามไปตรงประเด็น แม่ง ยังไงคืนนี้ก็คงนอนไม่หลับอยู่แล้ว ไม่ว่าคำตอบนั่นจะเป็นผมหรือคนอื่น
“เขิน บอกไม่ได้” มันตอบแล้วก็เปลี่ยนไปนั่งอ่านหนังสือซะอย่างนั้น
ผมไม่ได้ถามต่อ หนังสือก็อ่านไม่รู้เรื่อง กระดาษที่เตรียมไว้ทดเลขก็ถูกเปลี่ยนมาใช้เป็นกระดาษลิสต์รายชื่อคนที่อยู่รอบตัวไอ้ชด แล้วก็ค่อยๆตัดออกไปทีละชื่อสองชื่อสำหรับคนที่ไม่น่าจะใช่ ส่วนไอ้ตัวการแม่งย้ายไปนั่งทำโจทย์สบายใจ จนกระทั่งราวๆตีสอง มันบอกผมว่ามันทำโจทย์ครบห้าข้อแล้ว มันจะเข้านอนแล้ว ปิดไฟให้มันด้วย เออดี!มาอาศัยห้องกู บทจะนอนก็ต้องนอนตามมันด้วย เวรจริงๆ
“ใครวะ” ผมนอนถามมัน เพราะคิดว่ายังซะคืนนี้ก็ต้องรู้ให้ได้
“มึงไม่รู้จักหรอก”มันบอก ผมนี่เจ็บแปล๊บในใจ
“เอ้อ! แต่มึงไม่รู้จัก กูบอกก็ได้...เค้าเป็นพี่ที่เคยอยู่ข้างบ้านกูน่ะ แต่ตอนนี้เค้าหายไปแล้ว” มันบอก แล้วนอนพลิกตัวไปกอดหมอนข้าง ผมปวดใจก็จริงแต่ก็ลดลงมานิดหน่อยกับคำว่า’เค้าหายไปแล้ว’...อย่างงี้ค่อยทำให้ผมมีหวังขึ้นมา ผมคิดเข้าข้างตัวเอง และหยุดความคิดชั่วๆที่จะให้เค้าหายไปตลอดกาลไม่ได้
--------------------------------------------------------------------------------
มาอย่างไว
เอาใจคนลงคนเก่า ที่ทวงเช้าทวงเย็น
:z2:
-
:L2: :L2: :L2:
-
ตั้มดีที่สุด
ยกป้ายไฟ
-
ห๊ะ งั้นก็ พี่ช้างอ่ะดิ เห้ย
-
ตั้มดีที่สุด
ยกป้ายไฟ
อิอิ
-,-
-
อิอิ
-,-
อีดอก
ชริ
-
ตั้มสู้ตาย :3123:
-
พูดงี้ก็เท่ากับไปเร่งปฏิกิริยาของตั้มอะดิ
หรือจริง ๆ แล้วชดหวังผลอยู่ อิอิ
-
ชดช้อยหมายถึงพี่ช้างงงงง
-
เฮ้ย งั้นก็ใจตรงกับพี่ช้างอ่ะดิเนี่ย :o
แต่ตั้มไม่ต้องวอรี่ไปหรอก o16
เพราะมาดอย่างพี่ช้าง แกเหมาะกะบทพระรองหรือเพื่อนพระเอกมากกว่าอ่ะนะ :laugh: :laugh: :laugh:
-
เง้อออออออออ ชดก็ชอบพี่ช้างเหรอเนี่ย
ถ้าพี่ช้างรู้ พี่ช้างต้องกลับมาทวงชดคืนแน่เลย (เหรอ~~)
ตั้มเอ้ยยยยยยยย รุกโดยด่วนเลย
-
ห๊ะ!!!!!! :a5:
-
เป็นงงๆ อยู่ๆชดก็มาบอกซะเชยๆ เพื่อ :a5:
-
เหมือนจะดีที่พี่ช้างหายไปตอนนั้น แต่อีกใจก็ชอบพี่ช้างเหมือนกันอ่ะ :z3:
แต่ไม่เป็นไรที่ตอนนี้ชดช้อยเขาเป็นของตั้มแล้ว ฮิ้ววว ถ้าพี่ช้างรู้ว่าใจเคยตรงกันจะเป็นไงนี่ สงสาร :monkeysad:
ใกล้แล้วสิ เหตุการณ์คืนนั้นชองตั้มกับชด :laugh:
-
ใจจริงก็น่าจะบอกไปเลยว่า ไอ้พี่ข้างบ้านเนี่ย ก็ไอ้คนนอนข้าง ๆ ไง o3
+1 เป็นกำลังใจให้ ทั้งแต่งทั้งลงเองเลย :z2:
-
:L2:
-
อะไรกันนี้
-
ไม่รู้จะสงสารช้างดีหรือเชียร์ตั้มดี
-
เง้อออ ชดคงไม่ได้หมายถึงพี่ช้างใช่ม้ายยย
แต่เราไม่กังวลหรอก ยังไงซะชดก็เป็นของตั้ม :z2:
จริงอย่างที่ตั้มพูด ยังกับเด็กอนุบาล :m20: น่ารักดี
-
ชดแอบชอบพี่ช้างอ่ะดิ แต่ก็นะตั้มมาแรงแซงโค้ง
จับกดไปแล้ว :laugh:
-
:serius2:ใครรรรรรรรรรรรรรร สงสารตั้มมมมมมมมมมมมม
-
น่ารักวุ้ย คู่นี้ ตั้มจะคิดสั้นปล้ำก่อนใ่ช่มะ
อยากอ่านๆ เร็วๆ ฮ่าๆๆๆๆๆๆ
-
:L2:
-
คู่นี้มันน่ารักดีเนอะ
ตั้มมันก็แสนดี
ชดแม่งก็ง๊องแง๊ง พูดไม่รู้เรื่อง :m20:
-
พระรองผู้แสนดี "พี่ช้าง"
-
อ่าว??หมดกันพี่ช้างตรู
-
พี่ช้าง พระรองตลอดกาล
จะมีคู่กับเขาไหมเนี่ย
-
อดีตแฟนฉัน คือ พี่ช้างน่ะเอง
แต่ตัวจริงเสียงจริงคือ ตั้ม ใช่ป่าว
-
ชดเคยแอบชอบพี่ช้างนี่เอง
แอบอยากเชียร์พี่ช้างนะเนี่ย
แต่ยังไงก็ตั้มชดดีที่สุดดด ><
-
เด็กๆโปรดพิจารณาเพราะเนื้อหาไม่ควรเอาเป็นแบบอย่าง
ตอนพิเศษโจ : ใครว่ากูดี
“โจ โจอยู่ไหน”เสียงหงุดหงิดดังมาจากปลายสาย
“อยู่สยามครับ”กูตอบความจริงออกไป
“ไปกับใคร ”น้ำเสียงเข้มขึ้นอีก
“เพื่อนครับ”คำตอบกลางๆ เรื่องอะไรกูจะบอกว่ามากับคนที่กูกำลังคั่วอยู่
“ใคร”
“ไอ้ชดครับ”
“ หึ ไม่ยักรู้ว่าชดผมตรง”
“….”เอาแล้วไงงานเข้ากู กูไม่ตอบแต่เริ่มหันมองรอบๆตัว แล้วก็เจอจินนี่!!! แฟนคนปัจจุบันของกูเอง
จินนี่เดินตาถลึงเข้ามาหากูที่โต๊ะไม่พอนั่งลงข้างกูกอดแขนมองน้องนิ่มอย่างจะกินตับ
“มาได้ไงค่ะ”กูยิ้มส่งให้จินนี่ถามออกไปประหนึ่งว่าดีใจสุดๆที่เห็นแฟนตัวเองมา กูตกใจแต่กลบเกลือนทัน
“ตามคนบางคนมา”จินนี่ตอบสายตาจิกมาที่กู
“อ้าวเหรอ ตามทำไมครับ ถ้ารู้ว่าจินนี่อยากมาด้วย โจจะไปรับที่คณะ”กูตอบอย่างเอาใจ
“แล้วนี่ใคร”จินนี่พยักเพยิดหน้าไปทางน้องนิ่มที่นั่งทำหน้างงๆอยู่
“อ้อ น้องนิ่มน้องที่คณะ พอดีน้องช่วยพิมพ์งานให้โจเลยพามาเลี้ยง นี่พี่จินนี่แฟนพี่เอง”กูแนะนำอย่างเสียไม่ได้
แม่งกูกำลังจะจีบติด กูตามอยู่ตั้งเป็นอาทิตย์กว่าจะยอมออกมากินข้าวกับกู
“สวัสดีค่ะ”น้องนิ่มยกมือไหว้ แล้วยิ้มให้ส่วนจินนี่เปรยตามองนิดหน่อย
“ไหนล่ะชด”
“รออยู่เหมือนกัน มันบอกให้มาก่อน แต่รอนานแล้วยังไม่มาเลยครับ ชดมันก็ติสอยู่มันจะไม่มา มันก็ไม่มาซะงั้น เดาใจมันไม่ถูก”
ไอ้ชดมันเป็นอย่างนั้นจริงๆ แต่ที่ไม่จริงคือ กูไม่ได้ชวนมันมา
“พี่ชดจะมาด้วยเหรอค่ะ ”น้องนิ่มถามแล้วกระตุกยิ้มก่อนจะทำเป็นใสซื่อ
“พี่ไม่ได้บอกน้องนิ่มเหรอครับว่าพี่ชดจะมาด้วย ขอโทษครับ นี่กำลังว่าจะโทรถามมันพอดี จินนี่โทรเข้ามาก่อน ”กูตอบเอาใจแฟน
ถ้าจะต้องเลือกกูเลือกแฟนกูไว้ก่อนแล้วกัน เพราะน้องนิ่มไม่รู้อีกนานรึป่าวที่กูจะจีบติด
ตัดใจไปสักคนก็ไม่เป็นไรหรอกว่ะ กูยังเหลือเด็กที่คั่วไว้ แล้วแฟนยังจับไม่ได้อีกหลายคน
วันนั้นกลายเป็นว่ากูต้องนั่งกินข้าวภายใต้สงครามย่อยๆของสองสาว
วันนี้เป็นอีกวันที่กูตื่นขึ้นมาแล้วไม่แน่ใจว่าอยู่ห้องใคร จนกว่ากูจะเห็นหน้าคู่นอนกูถึงรู้ว่ากูมากับใคร
หลายต่อหลายครั้งที่กูยอมรับอย่างจริงใจเลยว่า คนที่กูนอนด้วยนั้นมันเป็นใครวะ
อาจจะจำได้รางๆว่า แดกเหล้าอยู่ มันเดินมาอ่อยกู กูถูกใจ กูเลยไต่สะพาน แบบน้ำแตกแล้วแยกทาง
แต่แม่งคู่นอนกูทุกคนมันรู้จักกูหมดเลยวะ
“พี่โจจะกลับแล้วเหรอค่ะ”กูกำลังนอนมองเพดานเริ่มขยับตัวว่าจะลุก พอได้ยินเสียงคนข้างๆกูเลยหันไปมองแล้วพยักหน้า
ไม่อยากพูดมาก คือ กูจำไม่ได้ว่าใคร
“ไม่อยู่กับมายก่อนเหรอค่ะ เดี๋ยวเราออกไปกินข้าวเที่ยงด้วยกัน” คนข้างๆขยับตัวลุกขึ้นมากอดเบียนนมใส่กู แม่งยั่วฉิบหาย
แต่ตอนนี้กูรู้แล้วว่าเมื่อคืนนี้กูนอนกับใคร ชื่อ มายนี้เอง
คนที่เข้าหากู แต่ละคนนี้ดีอย่างพอจะคุยกับกูที่ พวกเขาเหล่านั้นจะแทนตัวเองด้วยชื่อ ฮ่าๆ สบายเลยกู ถึงจำไม่ได้กูก็เนียนแถไป
“ผมมีเรียนครับ”กูบอกเหตุผลออกไป เหมือนดูดี กูมีเรียนจริงแต่กูโดด
“เรื่องของเราจะเอายังไงดีค่ะ”มายยังพูดหวานออดอ้อนซบไหล่กู กูเงียบปล่อยให้พล่ามไป
“พี่โจเป็นคนแรกของมายเลยนะคะ ”นั้นไง สาวบริสุทธิ์ แย่ๆ กูชอบสาวที่มีประสบการณ์สูงเอาถึงใจดี พวกไร้เดียงสามักจะอ้างว่ากูเป็นคนแรกแล้วจับกูตลอด แม่งเซ็ง
“ผมมีแฟนแล้วครับ”กูตอบอย่างใจเย็น
“แล้วพี่มายุ่งกับมายทำไม”ผล่ะออกจากกูแล้วจ้องกู เสียงสั่นๆพร้อมน้ำตาคลอหน่อยๆ
อย่าคิดว่ากูจะสงสาร
กูไม่ตอกหน้ากลับไปว่าใครเป็นคนมายั่วกูเอง ลากกูมาเอง อ้าขาให้กูเอง นั้นก็บุญเท่าไหร่แล้ว
ปัง ปัง ปัง ปัง ปัง
เสียงทุบประตูดังสนั่นทำเอาเราทั้งคู่ที่นั่งจ้องหน้ากันอยู่สะดุ้ง จนกูลุกขึ้นใส่กางเกงแล้วไปเปิดประตู
เฮ้ย!!!!
จินนี่!!! มาได้ไงวะ พอประตูเปิดเท่านั้นแหละ จินนี่วิ่งเข้าห้องไปอย่างรวดเร็ว พุ่งไปหาคนบนเตียงที่นั่งมองงงๆอย่างไม่ทันตั้งตัว
ทุกอย่างมันเกิดขึ้นเร็วมาก กว่าจะได้สติมายโดนตบไปหลายฉาด สะบักสะบอมพอดู
“มึงยุ่งกับผัวกูเหรอ อีเลว”กูดึงจินนี่ออกมา แต่ดูท่าทางจะไม่ยอมง่ายๆ พยายามขืนดิ้นจะเข้าไปตบคนบนเตียงอีกรอบ
“พอๆจินนี่!!!”กูเริ่มรำคาญแม่งจะดิ้นไรหนักหนาเลยตะคอกเอา
“โจ!! กล้าตะคอกจินนี่ต่อหน้ามันเหรอ ”จินนี่หยุดอึ้ง ก่อนที่จะเริ่มดิ้นรนออกจากการยืดยุดฉุดกระชากของกู
“ปล่อยกูไอ้เหี้ยโจ กูจะตบมัน อีร่านนั้นมันแย่งผัวกู มึงไม่มีปัญญาหาผัวเองเหรออีดอก ”ปากจินนี่ยังพ่นคำด่าออกมาเรื่อยๆ
กูคาดไม่ถึงเลยว่า แฟนกูคนที่ปกติน่ารักๆจะวีนแตกขนาดนี้ หน้าตาแม่งเอาเรื่องมองมายอย่างอาฆาต
ส่วนมายได้แต่นั่งร้องไห้สะอึกสะอื้นอยู่ที่เดิม
กว่ากูจะลากจินนี่ออกมาได้ แม่งเหนื่อยสัดๆ ตัวเล็กนิดเดียวไปเอาแรงควายมาจากไหนวะ
หลังจากนั้นหลายครั้งที่จินนี่คอยตามหึงหวงกู จนในที่สุดทนสันดานกูไม่ได้เลยเลิกรากันไป
ที่จริงกูตามง้อทุกครั้ง แต่พอครั้งสุดท้ายกูเบื่อแล้ว กูอยากเลิกด้วยว่ะ ดังนั้นปล่อยให้มันเลยตามเลย
อิสรเสรีเหนืออื่นใด ดีซะอีก สาวๆหลายคนสงสารเห็นใจกูทั้งนั้น ว่า โดนทิ้ง
จินนี่คงเป็นคนที่คบกับกูนานที่สุดเท่าที่เคยคบมา เกือบสี่เดือน
เลิกกันไปกูไม่ได้เสียใจอะไรหรอกว่ะ แค่ขาดคู่นอนขาประจำไป แค่นั้น
ที่จริงมันทำให้กูคิดได้ กูว่ากูยังไม่ควรจะคบใครเป็นแฟน หรือมีเป็นตัวเป็นตน
การถูกผู้หญิงตามหึงหวงหรือตามวีน
มัน น่า รำ คาญ
เรียนแม่งทั้งวัน เหนื่อยสมองฉิบหาย เย็นนี้กูไปหาเรื่องเสียวคลายเครียดดีกว่า
ไปกับใครดีวะ ?
“โจ มึงจะกลับบ้านป่าววะ กูจะติดรถมึงกลับด้วย”ไอ้ชดถามกู ปกติมันอยู่หอ จะมีกลับบ้านบ้างแล้วแต่อารมณ์มัน
“กูไม่กลับว่ะ ว่าจะไปหาที่ระบายน้ำ อยากน้ำแตก”กูตอบยักคิ้วให้มันกวนๆก่อนจะก้มหน้ามองโทรศัพท์ไล่หาเบอร์สาวๆในสังกัด
“โจมึงไม่ออกมาอยู่หอนอกล่ะ ห้องมึงต้องสบายแน่ๆ กูจะได้ไปเล่นหอมึงบ่อยๆ ”ไอ้ชดมันออกความเห็นไม่รู้เพื่อตัวมันเองรึเพื่อตัวกู
เรื่องอะไรกูจะออกมาอยู่หอ ถ้ากูออกมาอยู่หอรถไฟได้ชนกันหลายขบวนแน่ๆ
เพราะอย่างน้อยคงไม่มีใครจะไปตามจิกกูถึงบ้าน หรือข้ออ้างว่าต้องกลับบ้านมันยังคงใช้ได้ผลเสมอ
ถ้ากูต้องเลือกไปกับสาวอีกคนโดยทิ้งอีกหลายคนไว้
“เออน่ะ เรื่องของกู มึงโทรถามไอ้ตั้มไป มันว่าจะกลับบ้านเหมือนกัน”กูเงยหน้ามองมันนิดนึงก่อนที่จะกดไล่หาเบอร์โทรคู่นอนผู้โชคดีคืนนี้
แล้วอีกอย่างกูไม่รู้หรอกว่าไอ้ตั้มมันจะกลับบ้านรึป่าว แต่ถ้าไอ้ชดว่าจะกลับไอ้ตั้มมันต้องกลับด้วยแน่ๆ
ช่วงหลังๆไอ้ตั้มทำตัวเป็นปาท่องโก๋ของไอ้ชดแทบจะตลอดเวลา ดีนะที่พวกมันเรียนคนละคณะ
“เหรอวะ ไอ้ตั้มมันจะกลับบ้าน งั้นกูไปหามันดีกว่า ”พูดจบมันก็วิ่งออกไปโดยไม่ได้สนใจที่จะล่ำลากู กูมองตามหลังมัน ไม่บอกกูก็รู้ว่ามันจะไปไหน ถ้าไม่ใช่ตึกคณะไอ้ตั้ม
ว่าแต่กูจะเลือกใครดีวะวันนี้
น้องส้มเด็กศิลป์สะโพกสะลาตัน
น้องจ๊ะอาชีวะอกภูเขาไฟ
น้องไหมสาวบัญชีลีลาเด็ด
กูลื่นเบอร์โทรลงมาเรื่อยๆ
น้องนุ๊กเฟรชชี่ดาวนิติ ไม่เอากูเพิ่งนอนด้วยวันก่อน
น้องแพมสาวเอ็กรีดคณะบริหาร ไม่ๆคนนี้กูเพิ่งไปด้วยเมื่อวาน ไปสองวันซ้อนเดี๋ยวจะเกิดกรณีอยากได้กูเป็นผัวอย่างถาวร
พี่พลอยเดือนปีสี่บัญชี สวยดี แต่เวลาเอากันนอนแข็งทื่อเป็นท่อนไม้ ไม่เร้าใจ
ฟ้า สาวพยาบาลมหาลัยข้างๆ น่ารักดี ทฤษฎีแน่น แต่ปฏิบัติยังไม่ผ่าน ดังนั้นข้ามไปๆ
ปุ๋ย เด็กวิดยา ห้าวดี แต่วันนี้กูยังไม่อยากเล่น SM นอนด้วยที่ไรพากูฮาร์ดคอตลอด
ติด ติ๊ด ตี่ ติ๊ด
กูยังตัดสินใจไม่ได้ก็มีเสียงเรียกเข้าของน้องนิกเด็กพาณิชโทรเข้ามาซะก่อน
ฮ่า บางทีผู้โชคดีอาจจะเป็นน้องนิก
“โจพูดครับ”กูพูดเรียบๆไม่ได้กระตือรือร้นอะไรมากมาย
“พี่โจ ทำไมที่โจหายหน้าไปนานจังเลยค่ะ นิกคิดถึง”เสียงออดอ้อนดังมาจากปลายสาย
“พี่ก็คิดถึงนิกครับ”
“วันนี้พี่ว่างมั้ยค่ะ พวกไอ้สักมันให้โทรมาชวนพี่ไปกินเหล้า”
“หน้าน้อยใจจัง ถ้าสักมันไม่บอกให้โทรชวนพี่ นิกคงไม่โทรหาพี่สินะครับ”
“พี่โจอะ ทำเป็นพูดดีทีตัวเองไม่โทรหาเค้า ”
“ เจอหน้ากันต้องลงโทษหนักๆซะแล้ว”กูพูดไปปากก็ยิ้มไป หึหึหึ กูว่าใครเห็นหน้ากูตอนนี้แม่งต้องหื่นมากแน่ๆว่ะ
“บ้า พี่โจจะมามั้ยอะ ไอ้สักมันนั่งจ้องจะเอาคำตอบแล้ว”
“ไปสิครับ ลูกชายพี่โมโหอยากลงโทษน้องนิกจะแย่แล้ว มันโมโหจนตุงไปหมด”
“ทะลึ่งอะ คุยกับไอ้สักมันปะ ”
“ฮัลโลเพ่”เสียงกวนๆของไอ้สัก
“เออว่าไงว่ะ คิดไงชวนกูแดกเหล้า หาคนเลี้ยงสิมึงน่ะ”กูถามมันไปงั้นแหละ บ้านมันก็รวยไอ้เหี้ยสักน่ะ
มันใฝ่ฝันอยากจะเป็นเด็กเทคนิคเทคโน มันเลยไม่เรียนสายสามัญ ทั้งๆที่พ่อแม่มันเป็นหมอ
“โหยพี่ผมไม่ใช่คนอย่างนั้น แค่สงสารเพื่อนเงี่ยนหาพี่มาหลายวัน ผมเบื่อเอาแทนแระ อีกอย่างผมได้ของดีมา”ได้ยินเสียงแว่วๆของน้องนิกโวยวายให้ไอ้สัก แต่ประโยคท้ายมันทำเสียงตื่นเต้น ยังกับได้ปี้นางสาวไทย
“อะไรของมึง ถ้ากูไปแล้วมันไม่ดีสมราคาคุยของมึง มึงจอดแน่”กูทำเสียงเข้มขู่มันเล็กน้อย
“โหยเฮีย ถ้าไม่ดีจริงไม่กล้ารบกวนเวลาเหี้ยของเฮียหรอกครับ”เวลามันคุยกับกูเหมือนมันหงอนะ แต่จริงๆแล้วไอ้เหี้ยสักแม่งนักเลง
ปกติมันไม่ยอมใคร นอกจากกูกับพ่อแม่มัน
“ไอ้เหี้ยสักหลอกด่ากู แล้วจะให้กูไปหาพวกมึงที่ไหน”
“มาที่ห้องผมแล้วกันเฮีย ผมนัดพวกไอ้จักรไว้ เฮียซื้อเหล้ามาฝากน้องด้วยนะคร้าบบบบ”
“เออๆ”
เอาเป็นว่ากูไม่ต้องเลือกคู่นอนให้ปวดหัว
ไอ้สักมันให้ความเคารพกูเหมือนกูเป็นลูกพี่ พอดีว่ากูเคยช่วยชีวิตมันจากคู่อริต่างสถาบัน
กลายเป็นว่าหลังจากเรื่องคราวนั้น มันเลยให้ความเคารพนับถือกู
ทั้งๆที่มันเองก็เป็นนักเลงใหญ่ในสถาบันของมันและคู่อริต่างสถาบัน ไม่มีใครที่ไม่รู้จักไอ้สัก
กูขับรถออกจากมหาลัยแวะซื้อบลูกับแบล็คอย่างละขวดไปฝากพวกมัน
กูไปถึงพวกมันตั้งวงรอ แดกกันตั้งแต่กี่โมงวะหน้าตาแม่งแต่ละตัวเมาปลิ้นซะ
“เฮียๆ มาๆนั่งก่อน กระโผ๊มจัดที่พิเศษ เอิ้ก ไว้ให้แล้วคร้าบ”เสียงไอ้เมษ ลูกน้องในกลุ่มไอ้สักมันนั่นแหละ เมาจนหัวจะทิ่มพื้น
ส่วนไอ้สักกำลังติดภารกิจสำคัญทั้งไซร้ทั้งขยำนมน้องนิกอยู่ กูคาดว่าสักพักมันคงปี้กันกลางวงเหล้า
มันยังไม่รู้ว่ากูมาแล้ว เอากันเสร็จโน้นแหละค่อยจะเห็นกู
ไอ้จักรพอกันหลับตาพริ้มหงายหน้าขึ้นเพดาน มีเสียงครางในคอเป็นระยะๆ เพราะน้องหน่อยกำลังโมกให้มันอยู่
เรื่องปกติ แดกเหล้า พี้ยา ปี้หญิง
ที่กูตกลงมาเพราะส่วนหนึ่งถ้ามาหาพวกมันตั้งวงแดกเหล้าก็ไม่ต่างอะไรกับปาร์ตี้เซ็กหมู่
ดังนั้น มันจะไม่ได้มีแค่น้องนิกคนเดียว เพราะแต่ละครั้งในวงเหล้าของพวกมันจะมีสาวไม่ต่ำกว่าสองคน แต่น้องนิกเป็นขาประจำเลยรู้จักกู
กูยื่นเหล้าให้ไอ้เล มันรับไปแล้วผสมอย่างเข้มกลับมาให้กู นี่มึงกลัวกูจะตามพวกมึงไม่ทันรึไงวะ แต่กูก็รับมากระดกรวดเดียวหมดแล้วยื่นให้มันชงมาอีกแก้ว
แดกเหล้าเคล้าเสียงคราง เงี่ยนจนKวยแข็ง กูนั่งกินเหล้าสักพักก็ลุกขึ้นไปแจมกับคู่ไอ้สักน้องนิก
พอน้องนิกหันมาเห็นกูยิ้มหวานให้เลยเว้ย ส่วนไอ้สักจัดท่าน้องนิกอ้าขาให้กูเข้าได้ถนัดๆ
แอบเห็นน้องหน่อยมองตาละห้อยอย่างเสียดาย ไม่ต้องกลัวๆได้ทุกคนครับ พี่โจจัดเต็มครับวันนี้ หึหึหึ
กูเอาจนน้ำแตกรอบหนึ่งก็กลับมานั่งแดกเหล้าต่อ ไอ้เมษคงเงี่ยนเข้าไปต่อแทนกู ส่วนไอ้สักเสร็จก่อนกู มันมานั่งแดกเหล้าต่อเหมือนกัน
ไอ้เลมันนั่งถอกKวย ถ้าน้ำว่าวหกใส่กับแกล้มนะ กูจะตบให้หัวทิ่มเลยสัด สักพักมันก็ลุกขึ้นไปร่วมวงกับคู่น้องหน่อย ที่กำลังขย่มตอไอ้จักรอย่างเมามัน
“ไหนของที่จัดมาให้กู”กูยกแก้วกระดกแล้วหันไปถามไอ้สัก
“สักครู่ คร้าบเพ่”มันจัดการดึงของที่อยู่ในกระเป๋ากางเกงมันออกมา กูมองดูกูมองดูบุหรี่รูปทรงแปลกๆในมือมัน คาดว่าน่าจะเป็นกัญชา
“เฮียอันนี้เจ๋งกว่าบุหรี่ ดูดแล้วเคลิ้ม ”ไอ้สักดูกระตือรือร้นเป็นพิเศษ
กูรับมามันจุดไฟให้กูดูดยังกับลูกกระจ๊อก ทั้งๆที่มันเป็นหัวหน้าใหญ่ กูดูดควันเข้าไปเต็มๆ กลิ่นแปลกๆ
“เหี้ยได้มาจากไหนวะ”กูมองของในมือดูดอีกปื๊ดแล้วหันไปถามมัน
“ดับเน่ แล้วเพ่ ก็เฮียโจว่าอยากลองน้องเลยจัดให้ไง ”
“กูพูดนานแล้วนี่หว่า”กูอึ้ง กูพูดในวงเหล้านานมากแล้ว หลายเดือน มันยังเสือกจำได้แล้วหามาให้กู
ใช่ว่ากูจะเล่นยา ยังไม่เคยลอง เห็นแต่คนอื่นเค้าพูดกัน ดูดแล้วมีความสุขงั้นงี้ กูเลยเปรยๆว่าอยากลองมั้ง จนกระทั่งวันนี้ไอ้สักมันหามาได้นั่นแหละ
ลูกน้องกู รักให้กูเลวจริงๆ ถูกใจฉิบหาย ฮ่าๆ
มันกระตุกยิ้มกวนๆให้กู เมื่อเห็นว่ากูยิ้มพอใจ ประมาณว่า ไงผมเจ๋งมั้ยพี่ แหมกูไม่ชมมึงหรอกไอ้ส้นตีน
ดูดๆไป มองอะไรก็ตลก หัวเราะแค่เรื่องเล็กๆที่ไม่น่าขำพวกกูก็พากันขำ มองไปทางไหนมันก็เหมือนภาพสโลว์ ดูมันช้าๆพิกล
ฮ่าๆ ขำว่ะ วงเหล้ารึวงตลกคาเฟ่ไม่รู้ว่ะ ทั้งเสียงครางทั้งเสียงหัวเราะผสมปนเปกันไปหมด
วันนั้นหลับไปตอนไหนไม่รู้ว่ะ แดกเหล้า เงี่ยนก็ลุกไปปี้ ทั้งหน่อยทั้งนิกรับศึกหนักอย่างไม่หวั่น แอ่นสู้ตลอด ได้ใจสุดๆ กูเล่นไปหลายยกสลับกับมานั่งแดกเหล้าพี้ยา
หลังจากนั้นกูกับกลุ่มไอ้สักแดกเหล้าเอาหญิงด้วยกันเป็นประจำ
นานๆครั้งจะมีกัญชามาให้สูบบ้าง พวกกูไม่ได้ติดหรอกว่ะ แต่มีมามันก็ครึ้มอกครึ้มใจดี
กูมีเพื่อนแดกเหล้าหลายกลุ่ม กูรู้จักคนมากพอดู มีทั้งเพื่อนที่ออกแนวโลโซ และไฮโซ
อย่างพวกไอ้ช้างจัดลำดับอยู่ในพวกไฮโซ จัดปาร์ตี้ที มีแม้กระทั่งดารามา กูชี้ได้เลยมาคนไหนกูเอาแล้วบ้าง
แต่ช่างเถอะ ไม่ใช่เรื่องที่กูจะเปิดเผยว่าใครบ้าง
พวกไอ้ช้างนี้จะแดกเหล้า พี้ยา เอาหญิงเหมือนกันกับไอ้สักนั่นแหละ
ติดที่ว่ามันยังไม่เถื่อนขนาดไอ้สัก เพราะใครอยากก็เข้าไปเอากันในห้อง แยกจากวงเหล้าชัดเจน
แต่พวกไอ้สักเอากันข้างวงเหล้านั้นแหละ ถึงมันจะคนละมุมห้องแต่มันก็มองเห็นกัน ใครเล็กใครใหญ่ ลีลาเด็ดแค่ไหนแม่งรู้กันหมด
ส่วนยาที่มาพี้กันในหมู่พวกไฮโซ ก็มีทั้งอี ไอซ์ โคเคน
ชีวิตกูก็เรื่อยๆ แดกเหล้ากับพวกไอ้สักบ้าง ถ้าไอ้ช้างหรือพี่อาร์ทกลับมากูก็ไปกับพวกมัน
นี่ยังไม่รวมเพื่อนที่มหาลัย ก๊กคณะกู ก๊กคณะไอ้ตั้ม รุ่นพี่รุ่นน้อง เด็กชมรมเดียวกัน เยอะว่ะ
เดือนๆนึงกูแทบจะไม่ได้กลับบ้าน จนไอ้ชดมันพูดให้กูอยู่หอนั่นแหละ พ่อแม่กูก็บ่นอยู่ แต่กูก็เลื้อยไปได้ตามประสากูนั่นแหละ
กูใช้ชีวิตอย่างสนุกสนาน สลับคู่นอนเป็นว่าเล่น แดกเหล้าเมาแฮงค์หอบสังขารไปเรียน
ตอน ม.ปลาย ก็มีบ้างแต่มาอิสระตอนเข้ามหาลัยนี่แหละว่ะ เต็มที่สุดๆ
มีแฟนก็คบไม่เคยเกินสามเดือน ส่วนใหญ่ผู้หญิงมักจะทนกูไม่ได้
กูยังเคยคิดเล่นๆว่าจะมีคนที่มาทำให้กูรักได้จริงๆเหรอว่ะ ในเมื่อสันดานกูเป็นแบบนี้
ช่างเป็นเรื่องน่าขำ หึหึหึ
(BY หวานเย็น)
**********
ช่วงนี้คนลงยุ่งๆ
พี่หวานเป็นกำลังใจให้นุ้งโก่(น้องโล่)
หวานน่าสงสารนะ แต่งนิยายที ก็โดนแต่ป้าปุ๋ยแก่ๆข่มขู่
อย่าให้เล่าว่ามันขู่ว่าไงบ้าง ร้ายกาจมั่กมาก
คิคิ
:z3:
-
อ่านตอนนี้ก่อนไปสอน สติหลุดลอยเลย :undecided:
เด็กน้อยคงงง ครูเป็นอะไร ทำไมอารมณ์รุนแรง อยากบอกว่าครูอยากตื้บไอ้พี่โจค่ะ :z6:
แต่มันก็เป็นเรื่องในอดีตนะ ถึงรู้ก็ไม่เกลียดโจ (ไปมากกว่านี้ :laugh:) เพราะตอนนี้โจกะนัทเลิฟกันสุดๆ
สงสารแต่ก็บรรดาแฟนเก่า กิ๊กเก่าเฮียแกนี่แหละ :เฮ้อ:
อะไรดลใจให้ลงตอนนี้คะคุณหวาน อยากรู้ :กอด1:
-
อิอิ
-
พี่โจนี่ใช่ย่อยเลยนะ แต่ไม่เป้นไรตอนนี้น้องนัทเอาอยู่ :laugh:
-
อย่าเอาเอดส์ไปติดนัทตี้ของฉัน ก็แล้วกันล่ะคะไอ้โจ o18
-
อิโจแรงมาก
-
เต็มที่กับชีวิตไปมั๊ย :m29:
-
ดีแล้วที่มาเจอนัทไม่งั้นคงเหลวแหลกกว่านี้อ่ะ โจ
-
อิโจ แรดดดดดดดดดดมากกกกกกกกกกกกกกก
-
โอ้โหพี่โจของเรา อะไรจะใช้ชีวิตได้พรุนขนาดนั้น
หวังว่าจะหยุดที่น้องนัทคนเดียวล่ะนะ
-
:เฮ้อ: อ่านตอนนี้แล้วหวั่นใจ
ถ้าเราเป็นนัทนะ คงหวั่นใจมากกกกกกกกก
หวังว่าพี่โจจะหยุดที่นัทจิงๆ
-
อีโจแรดไปวันๆเหมือนกัน
-
โจแม่งแรด
แต่ให้อภัยเพราะน้องนัทน่ารัก(เกี่ยวมั๊ย??)
-
นัทแน่มากทำให้โจหยุดได้(หรือเปล่า) :laugh: แต่มั่นใจในโจอ่ะ
-
โจ แกนี่โชกโชนจริง ๆ ฃ
:L2: :L2:
-
ถ้าน้องนัทไม่ถือเรื่องอดีตก็โชคดีไป เหอๆ
-
หึ หึ หึ ตอนนี้พูดได้คำเดียวว่า อมิตพุทธ :amen:
-
อยากจะให้นัทมาอ่านเจอแบบกรุบ้างจิงๆ หึหึหึหึ o18 o18 o18 o18
เอ๊ะ หรือจะให้นัทเจอกับตัวซักที กร๊ากก มึงเสร็จแน่ ไอพี่โจจจจจจ :z6: :z6: :z6: :z6:
-
ดีนะที่มีนัทแล้วกลับใจ :angry2: :angry2: :angry2:
ถ้ามีนัทแล้วมันไม่กลับใจนะ :beat: :beat:
-
โจเค้าใช้ชีวิตหนุ่มคุ้มจริงๆ :laugh:
-
โจแม่ง... ดียังควบคุมตัวเองไว้ได้ ที่เล่ามา กลัวติดโรคชะมัดเลย
-
นายโจนี่สุดยอดเลย :beat:
-
อดีตไม่สามารถกลับไปก้ไขได้
แต่ปัจจุบันห้ามทำนัทเสียใจ
-
โจ.. เต็มที่กับชีวิตจริงๆ o22
-
เอิ่มมมม อดีตพี่โจ o22
ดีนะที่มันเป็นอดีตไปแล้ว ใช้คุ้มจริงๆ
-
อะไรดลใจให้ลงตอนนี้คะคุณหวาน อยากรู้ :กอด1:
ก็อีป้าปุ๋ยหนังเหี่ยวไงรีเควสมา
และด้วยผลบุญที่ป้าแต่งตอนพิเศษทั้งหลายในช่วงที่หวานไม่ว่าง
หวานเลยต้องเอาใจป้านิดนุ้ง
ป้าให้เหตุผลในการขอตอนพิเศษ ใครว่ากูดี ว่า
การที่บอกว่าโจเลวงั้นงี้ แล้วมันเลวยังไง เลวยิ่งกว่าป้ารึป่าว แบบว่าป้าจิ้นไม่ออก
แต่หวานสรุปได้ว่าเรื่องเลวอะป้าไม่เท่าไหร่
แต่เรื่องแรดนี่ป้าเกินร้อย ฮ่าๆ
ปล.ด่าป้าในเล้านี่ดีอย่างเพราะป้าจะรักษาภาพ แต่ถ้าด่ามันในเอ็ม หวานด่าไม่ทันมันตลอดอะ
รักป้านะ คิคิ
ง่วงจินๆ ไปนอนดีก่า วันนี้เป็น ผญ กลางคืน
Zz z
-
นัทรู้คงบ้านแตก :laugh:
-
คิดถึงโจ-นัท
รอนะ จุ๊บๆ
-
ดีนะ ที่เป็นแค่อดีต ยังไงซะเราก้กลับไปแก้ไขอะไรมันไม่ได้แล้ว ทำปัจจุบันให้ดีๆละ โจ
-
อดีตอิโจร้ายอ่ะ
-
พี่โจแรงมากกกกกกกกกกกกกก
เหมือนจะมีอยู่ตอนนึงช่วงแรกๆ ที่พี่โจบอกว่าตัวเองคบใครคบทีละคน เอ แต่ที่อ่านอยู่ไม่ใช่นา เลิกกับแฟนเพราะความเจ้าชู้สุดๆของตัวเอง...
ง่ะ อย่าทำอย่างนั้นกับนัทนะT^T
-
อยากลงนิยาย o9
-
โชคโชนจริง ๆ ไอ้พี่โจเนีย :z1:
รอชีวิตของโจ ในตอนต่อไป
+1 ให้หนูหวาน ใครจะข่มใครจะขู่ หนูก็ เชิดเข้าไว้สิ :z2:
-
อยากลงนิยาย o9
อยากอ่านด้วย >w<
-
ตายแน่ ตาโจ โดนหัวแบะ ชัวร์เรย
-
รออยู่เน้อ
-
ต้องขอบคุณอย่างสุดซึ้งเลยค่ะที่ทำสารบัญไว้ ทำให้เราตามอ่านได้ไวขนาดนี้ ใช้เวลาเพียงวันเดียวเท่านั้นเอง ประหยัดเวลาหาไปได้เยอะมากๆ เลยล่ะ ^^
สนุกดีอ่ะ แต่ประวัติพี่โจเรานี้โชกเลือดจริงๆ ดีแล้วที่หนูนัทเราเป็นไฟแดง หยุดเฮียโจไว้ได้ เหอๆๆ
ว่าแต่สนใจเอียนกะจีอ่ะ อยากรู้ว่าคู่นี้จะมีซั่มๆ กันไหม เหอๆๆ
-
มาต่อได้แล้วมั้งครับ
:m31: :m31: :m31:
-
รีบมาต่อนะครับ คิดถึงโจนัท
-
ประสบการณ์ประสบกามนายโจโชกโชนมาก
ต้องขอบคุณน้องนัทนะเนี่ย ที่ทำให้โจหยุดได้ :pig4:
-
เค้าอยากอ่านฉากน้องนัทกลับถึงหอแล้วอ่ะ >.<
-
เพิ่งอ่านตอนที่ 30 กว่าๆ แต่ตามอ่านตั้ม-ชดจนจบละ
อ่านแล้วฮาชดช้อยจริงๆ นิสัยช่างเยอะเป็นพิเศษจริงๆ แต่ก็แอบน่ารักตลอด
ตามอ่านต่อไปค่า
-
:call: มาได้แระ
-
ยังไม่มาต่ออีกเหรอ คิดถึงนะจ๊ะ
-
(46) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24223.msg1640488#msg1640488)
(47)
พอกูบอกจะพามันกลับหอก่อนเท่านั้นแหละ ไอ้นัทแม่งทำหน้าประหนึ่งว่า รู้ทันกู
กูอยากจะถามว่า ‘ ในสายตามึงนี่ ผัวมึงหื่นขนาดนั้นเลย’
ที่กูพามันกลับหอก่อน เพราะถ้ามันกลับบ้านกูเลย มันจะเม้าส์แตกกับแม่กูแน่ๆกูรู้นิสัยมันดี ถ้ามีเรื่องโม้ล่ะก็ ง่วงแค่ไหนมันก็จะถ่างตาคุย
มาเหนื่อยๆ กูอยากให้มันพัก เย็นๆค่อยเข้าไปบ้านกู
มาถึงหอ กูขนของลงคนเดียว ให้มันขึ้นไปพัก มันจะช่วยนั่นแหละแต่กูไล่ให้มันไปอาบน้ำรอบนห้อง
กูแบกกระเป๋าใบสุดท้ายลงวางหน้าตู้เสื้อผ้า หันไปมองไอ้นัทที่ตอนแรกเปิดแอร์อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้านอนรอกูจ้องกูตาแป๋วจากบนเตียง แต่ตอนนี้หลับตาพริ้ม มีเสียงหายใจ ฟรี้ ฟรี้ ออกมานิดๆ
หลับไปแล้วเมียกู
กูยืนมองมันนิ่งๆ ไม่รู้ว่าปากกับตากูยิ้มมั้ย
ที่แน่ๆ กูดีใจ เมียกูกลับมาแล้ว
กูถอดเสื้อผ้าเหลือแต่กางเกงบ็อกเซอร์ แล้วล้มตัวลงนอนข้างๆมัน มันสะดุ้งเล็กๆ ปรือตาขึ้นมองกู ก่อนที่จะหลับตาลง กูดึงมันเข้ามากอด มันซุกหน้ายิ้มๆลงกับอกกูแล้วหลับไป
กูไม่ง่วงแต่กูอยากนอนกอดมัน
พอเห็นมันหลับ กูไม่อยากกวน แต่อดใจไม่ไหวแอบหอมแก้มกับจุ๊บปากเมียไปหลายที ฮ่า
เชื่อมั้ยวะ ว่าตั้งแต่ไอ้นัทมันไปเมกาจนมันกลับมา กูไม่เคยนอกใจหรือนอกกายมันแม้แต่ครั้งเดียว
ตัวกูเองยังไม่อยากจะเชื่อด้วยซ้ำว่า กูทำได้ !!!
แปลกใจตัวเองเหมือนกันว่ะ
กูบอกตรงๆว่ากูไม่ได้ตั้งใจจะไม่นอกใจไอ้นัท กูแค่ปล่อยให้มันเป็นไปเรื่อยๆ ไม่อยากตั้งกฎเกณฑ์ให้ตัวเองมากนัก
กูว่ากูเคยบอกแล้วว่า กูไม่ชอบบังคับใคร นั่นก็หมายความว่า กูไม่ชอบบังคับใจตัวเองด้วยเหมือนกัน
ยังจำที่กูเคยเล่าได้มั้ย ที่ตอนกูคบกับไอ้นัทใหม่ๆ มีแต่คนดูถูกว่า “คนอย่างกูจะดีไปได้สักกี่น้ำ สันดานเคยเป็นยังไง มันคงต้องเป็นแบบนั้น”
กูไม่โกรธนะ ที่ใครจะมองกูแบบนั้น เพราะพฤติกรรมก่อนหน้านั้นเป็นแบบนั้นจริงๆ
ตัวกูเอง กูยังไม่กล้ารับประกันตัวเองเลยว่ะ ฮ่า
จนถึงตอนนี้กูยังไม่มั่นใจด้วยซ้ำว่าตัวกูจะดีไปได้สักเท่าไหร่ กลัวใจตัวเองว่ะ
เฮ้อ คงต้องรอดูกันต่อไป
ว่าแล้วก็ทำให้นึกย้อนไปถึงครั้งล่าสุดที่เจอกับไอ้สัก ก็ก่อนไอ้นัทไปเมกาอาทิตย์กว่าๆเห็นจะได้
บังเอิญเจอมันมาสมัครเรียนต่อที่มหาลัยกู กูยังจำทุกคำพูดที่คุยกับมันวันนั้นได้
**********
“หวัดดีครับเฮีย”ไอ้สักเดินอมยิ้มหน้ากวนตีนเข้ามาไหว้ทักกู
“เออ ดี มาทำเหี้ยไรแถวนี้วะ”กูหันไปมองแล้วพยักหน้าให้มัน
“ไม่ได้มาทำเหี้ยเหมือนเฮียครับ มาสมัครเรียน”มันกระตุกยิ้มพูดเรียบๆ ไอ้เหี้ยสักมันชอบหลอกด่ากู สันดานจริงๆ ตกลงมึงนับถือกูจริงๆใช่มั้ยไอ้เหี้ย
“สัด ”กูเจริญพรมันไปเต็มหน้า
“เฮียไม่เจอกันนานเลี้ยงเหล้าน้องหน่อยดิ”
“วันนี้ไม่ได้ว่ะ วันหลังแล้วกัน วันนี้เดี๋ยวกูเลี้ยงข้าวแถวนี้แทน”
“โหยเฮีย ”
“อะไร”
“ขอเลี้ยงยอดข้าว ไม่ใช่เลี้ยงข้าวนะเฮีย”มันทำสะบัดสะบิ้งเห็นแล้วอุจาดลูกตา ปกติไอ้สักมันจะอ้อนๆกู เหมือนกูเป็นพี่ชายมันจริงๆ ทีกับพวกลูกน้องมันทำเป็นเข้ม ส้นตีนเอ้ย กูล่ะขำ
“จะแดกไม่แดก ถ้าจะแดกก็ตามกูมา ไม่แดกก็ใสหัวกับไป กูหิวแล้วสัด”กูไม่สนใจรอฟังคำตอบของมัน เดินนำออกมา กูรู้สันดานมันว่ายังไงแม่งตามมาแดกเงินกูแน่ๆ
ถึงแคนทีน กูให้เงินมันไปซื้อข้าวทั้งของมันและของกู ส่วนกูนั่งรอแดก
มันไปซื้อข้าวกลับมา เริ่มคุยจ้อ โม้เรื่องคู่อริบ้าง เรื่องเพื่อนบ้าง เรื่องผู้หญิงบ้าง
จริงๆแล้วไอ้สักมันเป็นคนค่อนข้างขรึม แต่มันมีอะไรมันมักจะเล่าให้กูฟัง มันว่ากูเป็นพี่ชายมัน เป็นคนในครอบครัว มันไว้ใจ
ถ้านานๆเจอทีมันจะมีเรื่องเล่าเยอะมาก เหมือนมันเล่าชดเชย ลูกคนเดียวก็งี้แหละว่ะ กูว่ากูเข้าใจ เรื่องบ้างเรื่องจะให้ปรึกษาพ่อแม่อย่างเดียวคงไม่ได้
“เฮีย เฮียเคยบอกว่ามีแฟนแล้วจริงดิ”มันวกเข้ามาถามเรื่องเมียกู กูเคยเล่าแต่มันยังไม่เคยเจอหน้าไอ้นัท
“กูจะโกหกมึงทำแป๊ะ”
“อ้าวไหนเฮียบอก มีแฟนแล้วรุงรัง ผู้หญิงตามหึงหวงน่ารำคาญ”
“ก็….เออ!!”กูเคยพูดแบบนั้นจริงๆนี่หว่า ไอ้เหี้ยกูพูดอะไรไว้เสือกจำได้หมด มึงหัวดีรึมึงคอยจับผิดกูว่ะ
“อ้าว แล้วมีทำไมล่ะคร้าบบบบบ ชีวิตโสดแสนสนุกของเฮียไปไหน”
“กูรักมันมั้ง”กูตอบแบบไม่ใส่ใจก้มหน้ากินข้างไปเรื่อยๆ เงยหน้าขึ้นมองไอ้สักมันอีกที แม่งอ้าปากข้างยังกับเห็นผี กุเลิกคิ้วมองหน้ามันว่ามึงมีปัญหาอะไร มันได้สติหุบปากกลืนน้ำลายลงหอก่อนที่จะเริ่มจ้ออีก
“อย่างเฮีย รักเป็นด้วยเหรอ”มันถามแต่กูไม่ตอบ รักไม่รัก กูว่าตอนนี้กูแม่งโคตรรักเลยมั้ง
“สาวคนไหน นิสัยยังไง สาวเหมือนนางงามรึไง เฮียโจถึงได้หลงซะ”
“มันไม่สวยว่ะ เพราะมันเป็นผู้ชาย”
“เหี้ย!!! เฮียข้ามเพศแต่เมื่อไหร่ น้องนุ้งไม่ยักรู้ หนูโตะจวยมั่กฮ้า”มันเอามือทาบอกเหมือนพวกคุณหญิงคุณนายในทีวีเวลาตกใจมากๆ กูมีคนมานับถือกูเป็นพี่ทั้งทีของที่แม่งสติดีๆกว่านี้ได้มั้ยวะ มึงจะเอาฮาไปไหน กูล่ะกลุ้ม
“สัด เหี้ยเต็มหน้ากูเลยแม่ง มึงสิข้ามเพศ กวนตีนกูมากๆเดี๋ยวได้แดกตีน”
“คนนี้จะคบกี่เดือนล่ะเฮีย หนึ่งรึสอง”
“กูคบมาเกือบปี”
“จริงดิ!!!!!”
“เออ มึงจะแหกปากเสียงดังทำไมว่ะ”
“เอาจริงเหรอเฮีย”
“คงงั้นมั้ง กูรักมัน”
“ผู้ชายนะเฮีย”
“แล้วไง ”
“แปลก”
“อะไรของมึง”
“อย่างเฮียนี่รักใครเป็นด้วย”
“ส้นตีน กูก็คน”
“ไม่ใช่ว่าเฮียหลงผิดไปชั่ววูบนะเฮีย ”
“ชั่ววูบของมึงนี่นานเกือบปีเนาะ”
“เออว่ะ ว่าแต่เฮียเคยบอกว่า ถ้าเกิดจะมีแฟนอีก เฮียจะคบทีล่ะคน อย่าบอกนะว่าตอนนี้เฮียคบอยู่กับอาซ้อแค่คนเดียว”
“มึงจำคำพูดกูแม่นจนน่ากลัวว่ะ กูคบแค่มันนั่นแหละ เด็กเก่าโละทิ้งหมด ”
“ชักอยากจะเห็นหน้าอาซ้อ ไม่เห็นพาอาซ้อมาแนะนำ”
“เดี๋ยวมันก็มา กูนัดเจอมันที่นี่ นั่นไงเดินมาโน่น ”มันหันไปตามทางที่กูพยักเพยิดหน้าไป มองเมียกูตั้งแต่เดินมาจนมาถึงที่โต๊ะ มองตาไม่กระพริบเลย จนไอ้นัทมันเอาศอกกระทุ้งที่ท้องกู แล้วกระซิบถามกูว่า “เพื่อนมึงเป็นเหี้ยอะไรมองกูอยู่ได้”
อะแฮ่มๆ กูกระแอมสองสามครั้งจนไอ้สักมันได้สติหันมาเลิกคิ้วมองหน้ากู กูแนะนำพวกมันให้รู้จักกัน
ไอ้นัทไปซื้อข้าว ไอ้สักได้โอกาสรีบกระซิบถามกู
“เฮีย ดูยังไงนั่นก็ผู้ชายนะเฮีย”กูเข้าใจความหมายมัน มันคงคิดว่าอย่างน้อยน่าจะเป็นกระเทยสวยๆ แต่ไอ้นัทมันไม่ออกสาวเลยสักนิด
“เออ”กูตอบมันขี้เกียจอธิบายยาว มันยังไม่ทันถามต่อไอ้นัทเดินถือถ้วยก๋วยเตี๋ยวเข้ามาก่อน ไอ้สักมันยิ้มแหย่ๆแล้วลงมือกินข้าวต่อ
“อย่ามาจ้องลูกชิ้นกู”ไอ้นัทหันมาขู่กูที่มองถ้วยก๋วยเตี๋ยวมันอยู่ กูมองเฉยๆเว้ย แค่ลูกชิ้นหวงจนหน้าหมั่นไส้จนกูอยากแกล้ง หึหึหึ
“มึงรักกูมั้ย”กูยิ้มหวานถามไอ้นัท มันขมวดคิ้วแล้วเงยหน้ามองกู
“สัด มึงไม่ต้องมามีพฤติกรรมเลียนแบบโฆษณาไอ้เหี้ยโจ”ไอ้นัทมันหวงลูกชิ้น มันจะกินอย่างอื่นก่อนแล้วค่อยกินลูกชิ้นทีหลัง แต่ลูกชิ้นมัน กูแดกตลอดเพราะเห็นมันเขี่ยแล้วเขี่ยอีกกูเลยนึกว่ามันไม่แดก ฮ่า
“นัท”กูทำเสียงอ้อน
“เงียบปากไปเลยไอ้สัด”มันด่ากูจบมันก็ตักลูกชิ้นสองลูกเข้าปากอมไว้ที่แก้มสองข้างจนแก้มตุ่ย ทั้งกูทั้งไอ้สักทนไม่ไหวขำพรืดออกมาพร้อมกัน เสียงดังลั่น ไอ้นัทมันไม่สนใจหรอกที่พวกกูหัวเราะมัน เพราะมันเคี้ยวไปเยาะเย้ยกูไป
“อาซ้อนี่ฮาดีว่ะเฮีย”ไอ้สักคุยกับกู พูดไปขำไป
“เออ แม่งฮาบ้าๆบอๆของมันอย่างนี้แหละว่ะ”
พอเรากินข้าวเที่ยงเสร็จไอ้สักมันขอตัวกลับบ้าน ส่วนกูกับไอ้นัทว่าจะไปดูหนังต่อเพราะพวกกูมีเรียนแค่ตอนเช้าตอนบ่ายว่าง
*********
นัทมันตื่นตั้งแต่เที่ยงใช้กูไปหาข้าวมาให้มันกินแล้วมันก็ลงไปนอนต่อ
กลิ้งไปกลิ้งมาโม้เล่าเรื่องนั้นเรื่องนี้ให้กูฟังอยู่บนเตียงนั่นแหละ
ด้วยความขี้เกียจของมันกว่าจะลุกได้ก็ปาไปบ่ายสี่โมงเย็น
กว่าจะเสด็จออกจากหอไปบ้านกูได้ก็ปาไปหกโมงเย็น
ไปถึงดี้ด้าเพราะแม่กูทำกับข้าวไว้รอ เข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ย
เย็นนั้นที่บ้านแม่ทำอาหารชุดใหญ่เต็มโต๊ะเลย ฉลองทั้งไอ้นัทกลับไทยและกูกลับบ้าน
ไอ้ฉลองที่กูกลับบ้านนี่ไม่รู้ว่าแม่กูพูดประชดกูรึป่าว
เรื่องโดย หวานเย็น
....................................................................
-
น่ารักอ่าา โจรกลับใจชัดๆๆ
มาต่อๆๆ อยากรู้อีกละๆ
-
อิ่มอกอิ่มใจเนาะเมียกลับมาแล้ว ได้นอนกอดก็มีความสุขแล้ว
-
:z2:
-
ช่วงนี้ ช่วงสอบนะ หวานก็มีสอบ
ต้องอ่านหนังสือ
คิคิ
ปล.มีสอบจินๆนะ สอบวัดระดับมาตรฐานการพยาบาลของโรงบาลหวานอะ
เลยต้องอ่านหนังสือนะ จะสอบท้ายเดือนตุลาน่ะ
ดังนั้น
อาจจะนานนิดนึง ถ้าถึงตอนหวานแต่ง
ด้วยเหตุนี้จึงแจ้งมาเพื่อทราบ
:กอด1:
-
เรื่อยๆแต่อบอุ่นแฮะ
-
:-[อยากมีแฟนเหมือนโจอ่ะ เลวสุดๆแต่ก็เป็นคนดีมาก
-
:กอด1:
-
:laugh:
บนโลกแห่งความเป็นจริงจะมีไหมผู้ชายที่เจ้าชู้มากๆแล้วยอมหยุดอยู่ที่คนๆเดียวเนี่ย
-
^
^
หึหึหึ นั่นสิ
-
นัทกลับมาแล้ว
โจคงมีความสุขขึ้นเยอะ
-
โจอ่าาาาาาา >__< รักนัทเยอะๆๆๆ
-
เย้ๆ นัทกลับมาแล้วๆ
-
ดีใจที่นัทกลับมาแล้ว
:L2:
-
ขอให้หวานอย่างนี้ไปเรื่อยๆเถ๊อะ :-[
-
:-[น่ารักดี :-[
-
ได้เจอเมียสักที่โจ้
-
เฮ้อ น่ารักน่าเลิฟ ได้อีกคู่นี้อ่ะ
:impress2:
-
ตอนนี้โจดูเป็นผู้ชายอบอุ่น น่ากอดที่สุด :กอด1:
-
ตอนนี้ดูน่ารักน่าถีบ เขี่ยสักให้ไปเจอหนุ่มน้อยน่ารักสักคนจะได้เข้าชมรมเดียวกับพี่
-
:laugh: :laugh: :laugh:
-
โจเป็นคนตรงจริงๆ o13
-
รักโจว่ะ
-
คู่นี้ รักกันได้หวานแบบเถื่อนๆ น่ารักดี o13
-
นึกภาพ นัทอมลูกชิ้นแก้มตุ่ย
น่าร๊ากกกกกก อ่ะ :m3: :m3: :m3:
-
เมื่อเจอคนที่ใช่ เราจะเปลี่ยนแปลงตัวเอง
ประโยคนี้คงใช้ได้ดีกับ โจ
-
จับนัทฟัดซักทีซิโจ
-
เห็นตอนแรกนึกว่าตาฝาด
ในที่สุด คนเขียนก็ come back :a2:
แทบจะจัดปาตี้ฉลองการกลับมาของโจ-นัทกันเลยทีเดียว :mc3:
พอได้อ่านแล้วก็ ยิ้มแก้มแทบปริ คู่นี้นี่น่ารักแบบบอกไม่ถูกเหมือนเดิม
ว่าแล้วก็เฝ้ารอตอนต่อไป
-
เมียกลับบ้านนี่ดีใจมากเลยล่ะสิโจ
-
นัทเข้ากันได้ดีกับที่บ้านโจก็โอเคแล้วเนอะ สบายใจ~~
-
น่ารักแบบเรียบๆตอนนี้.
-
เพิ่งได้อ่านค่ะ ตั้งแต่ตอนแรกจึงถึงตอนปัจจุบัน อ่านรวดเดียวเลย
สนุกมากค่ะ คู่นี้น่ารักมาก ชอบโจมากๆค่ะ นัทก็น่ารักดี
จะรออ่านตอนต่อไปนะค่ะ
-
อดีตอิโจอาจแย่ แต่ปัจจุบันน่ารักมากกก
อย่าดีแตกนะโจอี้
-
โจ-นัท forever
-
โอ๊ะ
กลิ่นมาม่าโชย
ฮึฮึ -,-
-
ไหน
ตั้มชดอะ
-,-
-
น่ารัก น่ารักไม่ไหวแล้วววว :-[ :-[
-
:call: ตั้มชดด้วยดิ :call:
-
ความหวานกลับสู่บ้านแล้ว นัทโจ คึคึ :z1:
-
สงสัยแม่จะประชด เพราะหลงเมีย คิดถึงเมียจนไม่ยอมกลับบ้าน
-
อืมมมม..น่ารักหว่ะ
โจเปลี่ยนได้ขนาดนี้เพราะนัทเลยนะเนี๊ย
-
น่ารักและอบอุ่นดี ชอบสไตล์เอียนเลยอะ ผู้ชายในฝันเบาๆเลย
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆค่า
-
โจ น่ารัก
นัท น่ารัก
น่ารัก + น่ารัก
= น่ารักโคตรๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
ขอให้รักกันดีๆอย่างนี้นานๆนะโจนัท
-
SPECIAL TUM-CHOT 1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24223.msg1487788#msg1487788)
SPECIAL TUM-CHOT 2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24223.msg1489176#msg1489176)
SPECIAL TUM-CHOT 3 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24223.msg1522993#msg1522993)
SPECIAL CC (CHANG - CHOT) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24223.msg1565062#msg1565062)
SPECIAL TUM-CHOT 4 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24223.msg1634529#msg1634529)
SPECIAL TUM-CHOT 5 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24223.msg1642862#msg1642862)
SPECIAL TUM-CHOT 6
คลาสสิค
ก่อนสอบพวกผมไปนั่งกินเหล้ากันที่หอไอ้ชดอีกวัน ที่บอกไปว่าอีกวันก็เพราะก่อนหน้านี้ก็ไปกินหอไอ้ชดกันมาแล้ว ผมค่อนข้างแน่ใจแล้วล่ะครับว่าไอ้ชดมันเช่าห้องไว้เพื่อเปิดวงเหล้าจริงๆ เพราะนานๆทีมันจะนอนที่หอมัน เรียกว่าเป็นพวกโฮมซิกตัวจริงเลยครับ เอะอะกลับบ้านตลอด (อย่าถามผมเลยครับว่าทำไมเด็กวิศวะกินเหล้าเหมือนน้ำเปล่า ผมก็ไม่ทราบครับ แต่ที่รู้ๆค่าหน่วยกิตไม่ถึงหมื่นแต่ค่าเครื่องดื่มเป็นแสนครับ)
“จารย์ตั้มได้ข่าวว่า อาจารย์เรียกไปพบเหรอวะ” ไอ้โจถาม มันแทนตัวผมว่าอาจารย์ไม่ใช่เพราะผมเก่งโคตรๆจนเหมือนอาจารย์หรอก แต่มันเรียกพวกที่ดูภายนอกเกรียนๆมากกว่า
“เออ เค้าจะให้กูต่อสายเค้า เชิญชวนยังกับขายประกันเลย” ผมบอกเสร็จสรรพ เพราะรู้อยู่แล้วว่าพวกนี้มีถามต่อแน่ๆ
“สัด! เทพ!” ไอ้ชดชูแก้วส่งเสียงดัง เนื่องจากว่าตอนนี้เมานำเพื่อนๆไปก่อนแล้ว
“มันเป็นเหี้ยไรวะ ไอ้โจ” ผมถามเพราะถ้าถามไอ้ชัยคงไม่ได้อะไรแน่ๆ เนื่องจากไอ้ชัยก็สภาพพอกัน
“ไม่รู้แม่ง เห็นลอยๆมาหลายวันละ” ไอ้โจบอก
“ชด มึงไปนอนไป” ผมหันไปบอกเรียบๆ เพราะตอนนี้ไอ้ชดเริ่มถอดเสื้อแล้ว
“ตั้ม...มึงไม่เข้าใจหรอก” มันโวยวาย ตอนนี้ไอ้ชัยที่เริ่มเมาๆ กับไอ้โจที่กรึ่มๆ สร่างเพื่อมาเสือกโดยเฉพาะ
“ทำไมวะ” ไอ้โจถาม
“ทิ้งกูไปเฉยๆก็ไม่ได้ ดันมาให้กูเห็นอีก” มันบอกเสียงแผ่ว
“ใคร” ผมถาม
“ไม่บอก....ไปนอนดีกว่า” ไอ้ตัวดีไปนอนอย่างที่มันบอกจริงๆ ใครตะโกนถามอะไรก็ส่ายหน้าอย่างเดียว ถ้ามันเป็นแบบนี้ สงสัยจะเป็นคิวของผมที่ต้องเมาแล้วล่ะ
ถ้าให้ผมเดา คงเป็นพี่ข้างบ้านที่มันเคยเปรยๆไว้ ผมก็ไม่ยักรู้เหมือนกันว่ามันชอบสาวมีอายุ ถ้าให้เดาผมก็เดาไม่ถูกว่าใครที่ทำให้ไอ้ชดเพ้อได้ขนาดนี้เพราะมันย้ายบ้านตั้งหลายรอบ ที่รู้ๆคือไม่ดีกับผมแน่ๆที่เค้าโผล่มาในจังหวะที่ผมรู้ตัวอย่างแน่นอนว่าชอบมันมากแค่ไหน แต่ถึงยังไงผมก็จะสู้ยิบตา ผมไม่สนหรอกว่าใครมาก่อนหรือมาทีหลัง อีกอย่างดูเหมือนมันไม่ได้คบกับเค้าซักหน่อย เหมือนมันจะแอบชอบเค้ามากกว่าเพราะงั้น ผมคงต้องเร่งรุกก่อนที่เค้าจะรู้ว่ามันชอบ
“มันไปชอบใครวะ?” ไอ้ชัยถามขึ้นมา
“ช่างแม่งเหอะ กินดีกว่า” ไอ้โจที่ไม่เคยสนใจเหี้ยอะไรกลับมาเป็นปกติแล้ว
“เดี๋ยวอีแป๋มกับเพื่อนมันอีกสองคนมาแจมด้วย เห็นแม่งบอกไปแก้บนมา เลยหิ้วเหล้าแก้บนมาให้” ไอ้ชัยบอก
แป๋มเป็นรุ่นน้องคนสนิทของไอ้ชัยตั้งแต่มัธยม เนื่องจากแป๋มมีไซส์ราวๆแม่ฮิปโป พอมันกับเพื่อนตุ้ดของมันและเพื่อนสาว(ดูเหมือนจะสวยซะด้วย)ของมันนั่งลง วงเหล้าก็แคบไปถนัดตา ตุ้ดที่อีแป๋มลากมาด้วยที่แทบจะนั่งเกยไอ้โจ ไอ้โจดูจะหวาดๆนิดหน่อยแต่เพราะเสียงกีต้าร์ที่ตีคอร์ดรออยู่แล้วของไอ้ชัย ทำให้คลายความรู้สึกแคบและถูกรุกรานลดลงไป พวกผมนั่งกินเหล้ากันไปร้องเพลงกันไป อย่างเฮฮา แรกๆเพื่อนแป๋มที่มาด้วยก็ดูจะเขินๆ แต่ซักพักพอเริ่มเมา ก็เริ่มออกลาย จากสไตล์สาวสวยเชิดๆ ก็เปลี่ยนมาเป็นสาวเฮฮาในบัดดล
“ส้มเอาน้ำแข็งเพิ่มมั้ย” ผมถามเพราะดูเหมือนส้มจะเริ่มกินเพียวแล้วครับ
“กลัวส้มเมาเหรอพี่ตั้ม ส้มคอแข็งไม่เมาง่ายๆหรอก” ส้มบอกผม ผมก็พยักหน้าเห็นด้วยนะ เพราะแม่งคอแข็งกว่าผมอีกมั้ง
“เปล่า มันเปลืองเหล้า” ผมบอกยิ้มๆ ส้มเขินทำอะไรไม่ถูกเลยตีไหล่ผมเบาๆไปทีนึง
“นั่นแน่ แอบมีรักในวงเหล้าเหรอวะ บ๊ะๆๆๆ” อีแป๋มแซว
“รักเหี้ยอะไร แฟนกูก็มีแล้ว... มึงอย่าอีแป๋ม เดี๋ยวแม่งแฟนกูรู้เป็นเรื่องขึ้นมา กูจะมาเก็บมึงคนแรก” ส้มบอก เชดเขร้!!หมดกันความสวยทั้งคืนที่กูมอง...
หลังจากที่ส้มเผยธาตุแท้ออกมา ห้องไอ้ชดก็แทบจะเป็นสวนสัตว์กลายๆ จะมีก็แต่น้องตุ้ดหน้าใสนี่แหละที่คอยดึงความฮาร์ดคอลงมา เพราะเหล้าแก้บนทำอะไรความแบ๊วของน้องตุ้ดไม่ได้
“พี่ตั้มมองหนูเหรอ” น้องตุ้ดถามผมอายๆ
“หา! เปล่าๆ” ผมรีบปฎิเสธพัลวัน
“แหมพี่ก็เห็นๆกันอยู่ที่มองหนู หนูไม่ใช่ของเล่น..แต่ถ้าพี่อยากเล่นก็บอกหนูได้”
ฮิ้วววววววววววววววววววววววววววววววววววววว
โห่วววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว
ไอ้พวกที่เหลือโห่เป็นสิงสาราสัตว์
“มึงไปไกลๆกูไป” ผมไล่ เพราะหันไปอีกทีแม่งคลานมานั่งใกล้ๆผมละ
“ตอนแรกหนูก็เล็งพี่โจไว้ แต่แม่งซดอย่างเดียวไม่สนใจใครเลย หนูประทับใจพี่นะ สุภาพบุรุษมากๆ คอยเติมโน่นเติมนี่ให้เพื่อนตลอด” น้องตุ้ดบอกทำหน้าชวนฝัน
“อีต้น มึงไปแกล้งพี่ตั้มเค้าทำไม เทพบุตรขนาดนี้เก็บไว้เชยชมเถอะ อย่าให้มาเกลือกกลั้วกับมึงเลย” ส้มบอก ซึ่งโดนใจผมมาก ผมเลยชูนิ้วโป้งให้มันเงียบๆ
“กูชอบของกูอะอีส้ม ผมสั้น มีเครา ตัวสูง หุ่นดี น่ากินอะ” มันยังแซวผมไม่หยุด ผมชักกลัวขึ้นมาจริงๆละ
“คิดดูสิ ถ้าพี่ซุกหน้าอกหนูจะเร้าใจขนาดไหน คงจั๊กกะจี้ดีเนอะ” มันเกาะแขนผม ผมรีบสะบัดออกแล้วเปลี่ยนให้ส้มมานั่งคั่นแทน
“กูจะอ้วกกกกกกกก มึงกลับไปเลยไป!” ไอ้โจตะโกนออกมาเสียงดัง เห็นนั่งเมาเงียบๆ ไม่คิดว่าจะเป็นมันที่ทนไม่ไหว
“ใจเย็นไอ้โจ ไอ้พ่อคนบริสุทธิ์ผุดผ่อง” ไอ้ชัยแซว
“กูสงสารไอ้ตั้ม แม่งเหี้ยตั้มก็ไม่เตะซักป้าบนะ ถ้าเป็นกู อีตุ้ดนี่กองกับพื้นละ” ไอ้โจบอก ทั้งวงเงียบกริบ
“ทำไมมึงจะปล้ำจนน้องเค้ากองกับพื้นเหรอวะ” ผมพยายามดึงสถานการณ์คุกกรุ่น
“รู้ทันอีก” ไอ้โจบอกผมขำๆ
“พี่โจอะ” น้องตุ้ดสะบัดหน้า ไอ้โจยิ้มหื่นๆอย่างไม่ปิดบัง
“ปะ ไปกับกู” ไอ้โจชวนน้องเค้าดื้อๆ
“พี่โจจจจจจจ” น้องเค้าเริ่มกลัวไอ้โจแล้วมั้ง ถ้าให้ผมเดา
“จะไปไม่ไป เร็วๆ” ไอ้โจจะชักบุหรี่ขึ้นมาสูบ แต่นึกขึ้นได้ว่าไอ้ชดนอนอยู่มั้ง มันเลยคาบไว้เฉยๆไม่ได้จุดสูบ
“อะไรกันพี่โจ จะไปไหน” น้องต้นถาม แต่ขึ้นไปนั่งอยู่บนตักไอ้โจแล้ว เหี้ยโจแม่งปากก็ด่าจะเตะๆ แต่แม่งก็เอามือไปโอบเอวไว้
“เดี๋ยวพาไปเลี้ยงไอติม” ไอโจมองหื่นๆ
“งะ” น้องตุ้ดทำหน้าเขินๆ
“นั่งอยู่ทำไมล่ะ ลุกสิวะ” ไอ้โจทำเสียงเข้มบอกน้องต้น น้องต้นก็ลุกขึ้นไปกับมันง่ายๆ พวกที่เหลือก็นั่งกันมองหน้ากันงงๆ บทแม่งจะยอมก็ยอมกันง่ายๆ
“ตั้ม” ไอ้ชัยเรียกแล้วพยักหน้ามาทางผม ผมหันไปมองข้างหลังก็เห็นไอ้ชดยืนเกาหัวอยู่เงียบๆ
“ชด มานั่งข้างๆส้มมา” ส้มลุกไปดึงไอ้ชดมาน่งข้างๆ ผมไม่แปลกใจเท่าไหร่ที่ไอ้สองคนนี้จะรู้จักกัน เพราะส้มก็เป็นเพื่อนอีแป๋ม
“โซดาน้ำหรือแป็บซี่” ส้มถาม
“ไม่เอา ขี้เกียจยกแก้ว” ไอ้ชดบอก
“งั้นกินหนมไปๆ” ส้มบอกแล้วส่งถุงคอร์นเน่ให้
“ไม่เอา จะกินเหล้า” ไอ้ชดเรื่องมาก
“มึงจะเอาไง ไอ้เหี้ย กูดีหน่อยนี่เรื่องมากเลยนะ” ไอ้ส้มคนเดิมครับ แต่รูปประโยคเปลี่ยนตามสถานการณ์
“ขี้เกียจนั่งกิน จะนอนกินอะ ชงใส่ขวดนมให้หน่อยดิ” มันบอกส้ม
“สัด! งั้นมึงไปนอนเถอะไป กูก็จะไปละ” ไอ้ส้มบอกเซ็งๆ
“เอ้า! อุตส่าห์ตื่น จะมากินอีกรอบ” ไอ้ชดบอกนอยด์ๆ
“พอเหอะไอ้เตี้ย พรุ่งนี้มีนัดติวไม่ใช่รึไง กูกับอีส้มนี่สบายอยู่แล้ว แต่มึงนี่สิจะไปหลับในห้องรึเปล่า” แม่ฮิปโปบอกไล่กลายๆ
เลิกวงก็ดีเหมือนกัน เพราะพรุ่งนี้สายๆ รุ่นพี่ที่ภาคผมนัดติวให้เหมือนกัน ซึ่งก็เป็นวิชาเดียวกันกับที่ผมติวให้เพื่อนนั่นแหละครับ แต่นี่เป็นการติวรอบแรกจากรุ่นพี่ และจะมีอีกรอบจากรุ่นพี่ปีที่โตกว่า เรียกว่าติวกันจนซึมเข้าสมองเลย
“เออ เลิกเลยก็ดี กูจะไปหาแฟนกูด้วย” ไอ้ชัยบอก
“มึงมีเหรอ” ผมถาม
“หาเอาข้างหน้า ป่ะๆ” ไอ้ชัยลุกคนแรก ถ้าให้ผมเดา ไอ้เหี้ยนี่ไปต่ออีกวงแน่ๆ เพราะดูเหมือนเพื่อนมันจะโทรมาชวนตั้งแต่ตอนที่ไอ้โจกับน้องต้นออกไปแล้ว
“มึงขับมอไซด์ไปส่งกูที่ป้ายรถเมลล์หน่อยดิ” ผมบอก
“ตั้ม นอนนี่ดิ” ไอ้ชดขัดขึ้นมา ผมเลยต้องบอกไอ้ชัยไปว่าไม่ต้องละ เดี๋ยวผมนอนกับไอ้ชด
ผมกับไอ้ชดช่วยกันเก็บกวาดห้อง ผมไม่เมาเท่าไหร่ ส่วนไอ้ชดสร่างแล้ว เลยพอมีแรงมาเก็บของกันเงียบๆ ไม่มีใครพูดอะไรออกมา หลังจากเก็บของเสร็จไอ้ชดก็เข้าห้องน้ำไปอาบน้ำ ส่วนผมก็ได้แต่นั่งเหม่อลอย เข้าสู่สภาพความเป็นจริงที่ต้องเจอ
“อาบน้ำปะ” มันถามผม ผมไม่ตอบแต่เดินเข้าห้องน้ำไปเฉยๆ ออกมาก็เห็นมันนั่งอ่านชีทอะไรซักอย่างตรงปลายเตียง
ผมมองมัน แล้วก็เกิดความรู้สึกอยากนอนกอดเอวบนตักมัน อยากหอมแก้มมันแรงๆ แต่ก็ทำไม่ได้ สิ่งที่ทำได้ตอนนี้ก็แค่นอนลงไปบนที่ว่างบนเตียง
“ลุกไปปิดไฟดิ้” มันนอนลงข้างๆผมแล้วไล่ผมที่เกือบจะหลับอยู่แล้วไปปิดไฟ
“มึงสิไปปิด แม่งมานอนทีหลังกูยังหน้าด้านมาใช้กูอีก” ผมบอกขำๆ
“ไม่เอา.. มืด ...เดินกลับมานอนลำบาก” มันบอกหน้าดื้อๆ
“เออเน๊อะ ฉลาดเน๊อะชดช้อย” ผมยิ้มให้มัน แล้วก็ลุกไปปิดไฟ
ผมรอ...
รอให้มันหลับสนิท....
รอให้แน่ใจว่ามันจะไม่รู้สึกตัวว่าตอนนี้ผมนอนกอดมันอย่างหลวมๆ....
เรื่องโดย SweetSacrifice (ป้าปุ๋ย)
....................................................................
-
เส้นทางรักของตั้มชดนี่ใช่ว่าจะโรยด้วยกลีบกุหลาบเนอะ เหอๆๆ ท่าทาจะโชกเลือดน่าดู
-
ตั้มอ่ะ ช้าอ่ะ รุกซิ รุกให้มันคืบหน้ากว่านี้ซิ!!!! ............... โอ๊ยยยยยยย พี่ลุ้นจนไขมันจะละลาย >_<
-
:o8:
-
ตั้มเอ๊ยไม่รีบ ชดอาจมึนไปอ้อนพี่ช้างเนอะ
-
ตั้มน่ารักอ่ะ ><
ปล.อิโจสมัยก่อนนี่ตัวพ่อเจรงๆ -_-
-
งือออ...ชดช้อยเคยชอบพี่ช้างจริงๆเหรอ แล้วมาเทใจให้พี่ตั้มเขาตอนไหนน้อ :z1:
ถ้าพี่ช้างไม่ย้ายกลับไปอเมริกา ท่าทางตั้มชดไม่เกิดแหงๆ :z3:
แต่อิพี่โจเลวแย่งซีนอีกแล้วครับท่าน :laugh:
-
คู่นี้ แป้ก
เลิกลงเหอะ
-,-
-
^
^
^
^
กด Like
รอ โจ กะ นัท
-
รุกเร็วๆเลย
-
(48)
“พี่ชด นี่มันไม่เหลือที่ให้ใส่นมเลยนะ” ผมบอกพี่ชดหลังจากที่พี่ชดค่อยๆประคองแก้วชาที่แทบจะล้นถ้วยมาให้ผมอย่างช้าๆ
“อะ....อืม....จริงด้วย” พี่ชดพยักหน้าเห็นด้วย แล้วก้มลงจิบชาในแก้วของผม ที่พี่แกนั่นแหละเอามาเสิร์ฟ
“เหลือที่ใส่นมแล้ว” พี่ชดบอกแล้วยิ้มให้ผม จากนั้นก็เดินไปทำงานของพี่แกต่อ
วันนี้ผม ไอ้โจ พี่ตั้ม และพี่ชัยมารวมตัวกันที่ร้านเบเกอรี่ที่พี่ชดทำงานอยู่ ร้านนี้ขึ้นชื่อเรื่องชาครับ ที่ร้านจะเสิร์ฟชาและนมแยกกันครับ ใครใคร่ใส่นมเท่าไหร่ก็ตามแต่ใจเลยครับ พี่ชดแกทำงานพิเศษอยู่ที่ร้านนี้เพราะต้องการเก็บเงินไปเที่ยวในเดือนหน้ากับพวกผมนี่แหละครับ
“มันเสิร์ฟชาให้ทุกคนแบบนี้เหรอวะ” ไอ้โจถามพี่ตั้มแบบจริงจัง
“เออ กูก็ไม่รู้ แต่กูก็โดนมาแบบที่ไอ้นัทโดนนี่แหละ มันบอกว่าคนรู้จักอยากจะให้พิเศษๆหน่อย” พี่ตั้มบอกเรียบๆ แล้วแกล้งสนใจหนังสือตรงหน้าต่อ
“ไอ้สัด แม่งมาเฝ้าแฟนแล้วอ้างลากพวกกูมาด้วย งวยจริงๆไอ้เหี้ย” พี่ชัยด่า
“เออแม่ง ลากกูมาทำเหี้ยไรเนี่ย ดูซักนิดได้มั้ย ว่ามันใช่ที่ของกูมั้ย” ไอ้โจบอก ผมมองรอบๆร้านแล้วหันมามองหน้ามัน ก็ได้แต่พยักหน้าให้ เลยโดนมันตบหัวไปทีนึง
“เออว่ะหน้าอย่างมึงเหมาะกับเมาแถวทองหล่อมากกว่า ส่วนมึง...ไอ้ชัย หน้าแบบมึงนี่....?” พี่ตั้มคิดหนัก
“หน้าแบบกูทำไม” พี่ชัยถาม
“เมาแถวร้านหมูกระทะ” ผมต่อให้ เลยโดนพี่ชัยตบหัวมาอีกป้าบ
“ไอ้โจ เมียมึงนี่นับวันยิ่งปากหมา แม่งจะแดกหัวกูละ สั่งสอนบ้างนะ” พี่ชัยหันไปบอกไอ้โจขำๆ
“ขอโทษคร้าบบบบ” ผมไหว้
“ขอโทษมันทำไม อย่างมัน เมาแถวซุ้มยาดองก็หรูแล้ว” ไอ้โจกวน
“ไอ้สัด...พอกันทั้งผัวทั้งเมีย ปากน่าแดกตีนทั้งคู่” พี่ชัยด่า
สรุปง่ายๆว่าโต๊ะผมทั้งโต๊ะไม่คู่ควรกันร้านสไตล์นี้จริงๆ ร้านเค้าออกจะตกแต่งโทนสีน้ำตาลอบอุ่น เปิดไฟสีส้มสลัวๆให้ดูน่านั่งยาวๆ ผิดกับพวกขี้เมาปากหมาที่ควรจะไปสถิตย์อยู่ตามร้านหมูกระทะซะมากกว่า แต่จะว่าไปพี่ชดแกก็กลืนๆกับร้านนี้เหมือนกันนะ ยิ่งใส่ผ้ากันเปื้อนสีน้ำตาลเข้มเรียบๆกับเสื้อยืดสีขาวก็ยิ่งน่ารัก
“ได้เท่าไหร่แล้วล่ะ” พี่ตั้มถามพี่ชด ตอนที่พี่ชดกำลังเดินไปแก้วเก็บโต๊ะข้างๆ
“ขาดอีกสามพันสอง” พี่ชดบอก
“เดี๋ยวนัทมาอุดหนุนบ่อยๆเองพี่ชด” ผมบอก
“ถ้ามาบ่อยๆงั้นขอทิปล่วงหน้าเลยได้มั้ยอ่ะ จะได้ไปเที่ยวตอนหยุดยาวเดือนหน้าเลย” พี่ชดบอกผมจริงจัง ผมได้แต่นั่งอึ้ง...คิดได้ไงวะ?
“เก็บของไปเถอะมึงน่ะ อีกครึ่งชั่วโมงเลิกงานจะได้ไปหาไรกินกันซักที” ไอ้โจไล่ตัดบท
พวกผมนั่งคุยกันไปเรื่อยๆ เรื่อยๆ และเรื่อยๆ ก็ไม่เห็นว่าพี่ชดจะกลับซักที พี่ตั้มเลยเรียกพี่ชดมาถามเลยได้ความว่าพี่ชดอยากได้โอทีเลยขอทำงานต่ออีกชั่วโมง เราเลยต้องนั่งรอกันหน่อย เรื่องไหนมีเท่าไหร่ ก็พยายามยกมาพูดกัน จนแทบไม่เหลือเรื่องจะพูดกันแล้ว
“เป็นไง ขาดอีกเท่าไหร่แล้วล่ะ” พี่ตั้มขึ้นหลังจากที่พี่ชดเลิกงานแล้ว
“สามพันสาม” พี่ชดบอก
“อ้าว ทำไมสามพันสามวะ เมื่อกี้ยังบอกสามพันสองอยู่เลยไอ้เหี้ย เจ้าของร้านมันโกงมึงเหรอวะ มาๆกูจัดการให้มั้ย” ไอ้โจโวยวาย
“กูทำจานแตก กาน้ำชาแตก แก้วแตก แจกันแตก หักลบกันค่าแรงที่จะได้วันนี้ก็ขาดอีกสามพันสาม” พี่ชดบอกนิ่งๆ แต่ทำไมผมแอบขำในใจไม่รู้...นิสัยไม่ดีเลยผมเนี่ย
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ ไอ้สัดดดดดดดดดดดดด” ไอ้โจกับพี่ชัยหัวเราะออกมาเสียงดัง ส่วนพี่ตั้มได้แค่ยิ้มให้กำลังใจ....ผมรู้แล้ว ใครนิสัยไม่ดีมากกว่าผม
เราลากกันออกมาจากร้าน แล้วตกลงกันไปกินผัดไทแถวราชวัตร ไม่ต้องบอกว่าความคิดใคร ของมันแน่อยู่แล้วครับว่าความคิดพี่ตั้ม เพราะหลังจากที่ต่างคนต่างบอกว่าอะไรก็ได้ พี่ตั้มเลยเป็นผู้นำเลือกร้านโปรดและอาหารโปรดของแกซะเลย แต่ผมว่าก็ดีเพราะผมก็อยากกินด้วย
“ตั้มเลี้ยงดิ้” พี่ชดบอกพี่ตั้ม
“อืม” พี่ตั้มพยักหน้าบอก
ผม ไอ้โจ แล้วก็พี่ชัยโห่ร้องกันเสียงลั่นรถ โดยเฉพาะพี่ชัยที่เสียงดังเป็นพิเศษเพราะรถฟรี(รถไอ้โจ) ค่าชาฟรี(ไอ้โจออก จริงๆแล้วมันจะจ่ายให้ผมคนเดียว แต่พี่ชัยแกเนียนไม่จ่ายด้วย) ค่าเบเกอรรี่(พี่ตั้มออก)
“พรุ่งนี้เตะบอลกัน ไอ้อวนจองสนามแล้วนะ จะได้หารกัน” พี่ตั้มชวน แต่เหมือนบังคับให้ไปหารด้วยมากกว่า
“สัด พรุ่งนี้กุไม่ว่าง” ไอ้โจบอก
“ผมว่าง ผมไปด้วยพี่” ผมบอก
“อะงั้นกูว่างแล้ว” ไอ้โจทำหน้าหงุดหงิด
“ไม่อยากไปก็ไม่ต้องไปสิวะ เดี๋ยวกูไปกับพี่ตั้มก็ได้ รับรองไม่งอนมึงหรอกที่ไม่ไปส่งกูน่ะ” ผมดักไว้ก่อน
“มันกลัวหมาอวนคาบไปแดก” พี่ชัยบอก คนอื่นๆที่นั่งข้างหลังฮากันครืน ส่วนผมก็ฮากับเค้าด้วย ไอ้โจที่ขับรถอยู่ก็ได้แค่เกาหัวเขินๆ
“มึงไม่ต้องห่วงหรอกว่ะไอ้โจ ไอ้อวนหล่อกว่ามึงเยอะ” พี่ตั้มให้กำลังใจพร้อมสร้างเรื่องให้เสร็จสรรพ มีหวังถึงหอแล้วคงมีเคลียยาว
“รวยกว่าด้วย” พี่ชดช่วย
“ไม่กินเหล้า ไม่สูบบุหรี่” พี่ตั้มจัดมาอีกดอก ส่วนพี่ชดนั่งเงียบ สงสัยกำลังนึกว่ามีอะไรอีก
“กูก็ไม่กินเหล้า ไม่สูบบุหรี่” ไอ้โจยิ้ม
“เหรอออออออออออออออออออออออ” ผมประชด
“จริงๆ ไอ้โจไม่สูบบุหรี่ แต่ดูดเนื้อแทน” พี่ชัยช่วยสร้างความร้าวฉาน
“อะ...ไหนบอกเลิกแล้วไง” ผมถามมันเสียงเรียบ
“หางานให้กูละไอ้ชัย ส้นตีน!” มันสบถ
“โจเลิกแล้วจ้ะนัท เดี๋ยวนี้โจดูดนัทแทน จ้วบๆ” มันเล่น ผมเลยเคาะหัวมันไปทีนึง มันเลยดึงมือผมไปงับเบาๆ ผมรีบชักมือกลับเพราะอายแก๊งค์สามช่าที่นั่งมาด้วย
“กูล่ะอิจฉาคนมีคู่” พี่ชัยทำเสียงประชด
“มึงมันเหี้ยเลยไม่มีใครเอา” ไอ้โจได้ทีก็เอาคืนเลย
“พี่ชัยไม่หล่อเลยไม่มีใครเอา” พี่ชดเป็นลูกคู่...พี่ชดนี่เสริมตลอด
“งานก็ยังหาไม่ได้ เลยไม่มีใครเอา” พี่ตั้มเอาด้วย...งานหนักที่ผมเลย หมดมุกคิดไม่ออกเลยผม แต่ไม่รู้โชคดีหรือร้ายเมื่อพี่ชดมาช่วยกระซิบบอกข้างหู
“จวยสั้นเลยไม่มีใครเอา” ผมลอกคำพูดพี่ชด เลยโดนพี่ชัยตบหัวอีกป้าบทั้งผมและพี่ชด
“เดี๋ยวกูถอดกางเกงให้ดูเลย ไอ้พวกเหี้ยนี่”
“กูเห็นแล้ว ไม่ต้อง” ไอ้โจบอกยิ้มๆมีเล่ห์นัย
“กูด้วย” พี่ตั้มยิ้มเจ้าเล่ห์(กว่าไอ้โจ)
“ด้วย หึหึหึ” พี่ชดเจ้าเล่ห์สุด
“อ้าว...ไปเห็นกันตอนไหน ผมยังไม่เห็นเลย” ผมโวยวาย
“มึงจะไปอยากเห็นของมันทำไม เห็นของกูคนเดียวพอ” ไอ้โจยักคิ้วให้ผมข้างเดียว แม่งกวนตีนเหี้ยๆๆๆ ไอ้แก๊งค์สามช่าก็โห่กันดังลั่น
“เห็นตอนไปจันเมื่อสามปีที่แล้วนู่นนนนนนนนนนน” พี่ชดบอก
พี่ชดเล่าให้ฟังว่าพวกพี่แก รวมถึงรุ่นน้องและรุ่นพี่ที่สนิทกันจะไปเที่ยวบ้านของคนในกลุ่มที่อยู่ต่างจังหวัด ทุกครั้งที่มีวันหยุดยาวๆ ช่วงนั้นพวกพี่แกไปบ้านพี่บอลที่จันทบุรี โดยยกแก๊งค์กันไปสิบกว่าคน เลยเกรงใจบ้านพี่บอลเพราะเล่นยกกันไปเป็นโขยง จึงตัดสินใจว่าจะเช่ารีสอรทๆพักกัน ซึ่งรีสอร์ทที่ไปพักมีแค่กลุ่มของพวกพี่แก เนื่องจากว่าเล่นไปกันช่วงหน้าฝน พี่ชัยซึ่งมีไอเดียแปลกๆ(มาตลอด)ก็เสนอขึ้นมาว่าจะแข่งดวลเบียร์กันสองทีม ทีมไหนแพ้ต้องแก้ผ้าเตะบอลริมหาด ผลคงไม่ต้องบอก ว่าทำไมใครๆก็เห็น’ของ’ของพี่ชัย
“ฮ่าๆ น่าหนุกอะพี่ เดือนหน้าไปไหนอะ นัทไปด้วยดิ” ผมถาม
“ไปแม่สะเรียงบ้านไอ้มหา” พี่ตั้มบอก
ผมพอรู้จักพี่มหานะ จริงๆพี่แกไม่ได้ชื่อมหาหรอกครับ แต่แกเป็นคนที่ธรรมะธัมโม แกเลยโดนเพื่อนๆเรียกว่ามหา ซึ่งผมก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าพี่มหาแกโคจรมาอยู่แก๊งค์นี้ได้ไง
“ปีนี้งดแก้ผ้า” ไอ้โจบอก
“ กูเห็นด้วย” พี่ตั้มยื่นมือมาแท็คกับไอ้โจ
“เห็นด้วย” ผมกับพี่ชดบอกพร้อมกัน
“เหี้ย เซงเลยปีนี้อลิซลากเพื่อนเก่ามันไปด้วย” พี่ตั้มบอกหื่นๆ
“ผู้หญิงเค้าคงแก้ผ้าให้มึงดูอยู่หรอก ไอ้ควาย กูไม่แปลกใจเลยทำไมมึงถึงไม่มีแฟน” ไอ้โจส่ายหน้า
“แต่นัทว่าพี่ชัยก็นิสัยดีอยู่นะ เอางี้มั้ยพี่ สัปดาห์หน้านัทนัดเจอกับเพื่อนเก่า พี่ไปกับนัทป่าวววว” ผมหันไปถาม
“เห้ยจริงดิ สวยปะวะ” พี่ชัยมาเกาะเบาะผมแล้วเขย่าอย่างดีใจ
“เพื่อนสนิทนัทคนนึง สวยสุดยอดเลยพี่ชัย” ผมบอก
“สวยสุดยอดแล้วทำไมไม่ตกถึงมึงวะไอ้นัท” พี่ชัยลังเล
“ก็สนิทมาตั้งแต่ประถมอะพี่ มันทำใจไม่ลงอะ ให้จีบคนที่ผมเคยเปิดกระโปรงดูกกน.ลายแมวเหมียวเหรอ” ผมบอกขำๆ
“ใช่ย่อยนะมึงเนี่ย” พี่ชัยตบหัวผมเบาๆ....เป็นอะไรกับหัวผมนักหนาเนี่ย ตบกันอยู่นั่นแหละ
“สงสัยจะไม่ชอบแมวเหมียว แต่ชอบบ็อกเซอร์มากกว่า” ไอ้โจยังมีหน้าสละเวลาจากการดูทาง มาสบตายียวนใส่ผม
“งวยมึงสิไอ้ห่า” ผมด่า
“ยกให้” มันบอก แก๊งค์สามช่าข้างหลังโห่กันเป็นแถว
เรื่องโดย SweetSacrifice (ป้าปุ๋ย)
....................................................................
(ลงซ้ำอีกรอบ)
-
เสียดายคอมเม้นจัง
ขอบคุณที่มาลงให้อีกรอบนะคะ :)
-
:laugh: :laugh: :laugh:
โดนตบหัวไปกี่ทีละนัท
-
ขอบคุณที่ลงซ้ำให้ค่ะ ไม่ว่างเป็นอาทิตย์กลับมาบอร์ดล่ม พลาดไปหลายเรื่องเลย :m15:
-
ดันทู้
-
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
:L2:
-
ขอบคุณที่มาลงอีกรอบนะคะ
สนุกเหมือนเดิม (ครั้งที่แล้วเม้นท์ว่าอะไร จำไม่ได้แล้ว) :L2:
-
555 เดี๋ยวนี้น้องนัทกว่าแต่ก่อนเยอะเลยนะนี่ ฮาอ่ะ!
-
ช่วงนี้อ่านแล้วสบายๆไม่เครียดเหมือนตอนนัทไปเมกา
กลัวอิโจจะไปหาเมียใหม่ 555++
-
จะน่ารักกันไปไหน อิอิ
-
มาเม้นท์อีกรอบ
ชดอึนได้โล่มากกกกก :m20:
-
ดันรอตอนใหม่
-
ฮ่าๆๆๆๆ..ฮากันครึกครื้รดีจิงๆๆกลุ่มนี้
ชด คือว่าชด จะเก็บตังค์หรือ เสียตังค์เพิ่มกันแน่อะ--!!
-
(49)
เนื่องจากว่าจะมีการจัดแข่งขันงานคอนกรีตพลังช้างขึ้น(คงไม่ต้องบอกนะครับว่าเป็นการจัดแข่งของแบรนด์ไหนเพราะชื่อก็บอกอยู่แล้ว) ผมและเพื่อนกลุ่มผมไอ้แม็คกับไอ้โอ็คอยู่ทีมเดียวกัน แล้วก็เพิ่มไอ้จ๋ามาอีกคน(ตัวเทพสายโครงสร้าง)
คืนก่อนงานก็มีพี่รหัสผมแล้วก็เพื่อนๆคอยส่งข้าวส่งน้ำมาให้ถึงห้องคอนกรีต เนื่องจากพี่ตั้มเป็นลุงรหัสไอ้จ๋า กลุ่มผมก็ได้พี่ตั้มนี่แหละที่มาช่วยบอกเทคนิคการหล่อคอนกรีตช่วงก่อนแข่งขัน (ไม่มีการเรียงหินแต่อย่างใด มันสมองล้วนๆใสสะอาดสุดๆครับ - เรียงหินคือการกลึงหินให้กลม โดยหินที่ใช้เป็นหินแกรนิตซึ่งทนต่อแรงอัดได้เยอะ แต่หน้างานจริงไม่มีใครมาเรียงหินหรอกครับ การแข่งขันนี้ไม่ได้ดูการทนต่อแรงอัดของหินแต่เป็นอัดคอนกรีต ดังนั้นจุดประสงค์อยู่ที่ทำไงให้คอนกรีตอัดได้ดี พวกผมมีพี่ตั้มคอยดูเรื่องเทคนิคการบ่มคอนกรีต)
ยอมรับเลยครับว่าพี่ตั้มนี่เทพจริงๆ ไอ้จ๋าก็ด้วย สายรหัสนี้เกิดมาเพื่อคอนกรีตและโครงสร้างจริงๆครับ(พี่ตั้มต่อโทสายโครงสร้าง รุ่นพี่ปีสี่ตอนนี้รวมถึงไอ้จ๋า ก็มีแววจะต่อสายนี้ด้วย) ผิดกับสายผมที่เน้นด้านบันเทิงมากกว่าทุกอย่างเอาแค่พอผ่าน
“มึงอย่าเครียดดิจ๋า คิดไรมากมายเอาเป็นว่าอย่างน้อยๆได้เสื้อปูนฟรีก็โอเคละ” ผมบอกมันขำๆ
“เออวะ” มันตอบแค่นั้นแต่หน้าแม่งก็ยังเครียดเหมือนเดิม สวยถึก และบึกบึนมากครับเพื่อนผมคนนี้
ผลคะแนนออกมากลุ่มผมอัดไฮส์สแตรงท์(กำลังอัดสูง)ทั้งสามก้อนได้พันสองกว่าๆ ได้ที่สามมาครับ หยาดเหงื่อขี้ไคลทั้งหมดที่เค็มๆก็เปลี่ยนเป็นหวานเจี๊ยบเลย ผมโคตรดีใจรีบโทรไปบอกแม่ทันที จากนั้นก็โทรไปบอกไอ้โจคนต่อไป เสร็จงานก็นัดไปเลี้ยงฉลองกันทันที จากที่เหนื่อยๆมาหลายวันก็หายไปขณะหนึ่ง
แต่หลังจากที่กลับมาจากฉลองก็สลบเป็นตายกว่าจะตื่นก็ตอนที่ไอ้โจกลับมาจากม.ช่วงเย็นๆเพื่อมาอาบน้ำและแบกสัมภาระพวกหนังสือต่างๆmของมันไปทำโปรเจ็คที่ห้องภาคมันนั่นแหละครับ
“คืนนี้นอนห้องภาคเหรอ” ผมถามมัน หน้าตามันดูอิดโรยมาก
“คงต้องนอน สัปดาห์หน้าสอบโปรเกรสละ” มันบอกเอื่อยๆ เพราะถึงแม้สอบครั้งหน้าจะดูแค่ความก้าวหน้าของงานแต่สำหรับพวกเครื่องกลนี่งานทุกอย่างต้องเนี้ยบจริงๆ รายละเอียดหยุมหยิมอาจารย์เค้าเก็บหมด
“งั้นเดี๋ยวไปกินข้าวกัน จะได้จ้องหน้ากันนานๆหน่อย รู้สึกจะจำหน้าแฟนตัวเองไม่ได้ละ” ผมบอกมันยิ้มๆ มันตบหัวผมเบาๆ
“เดี๋ยวเหอะมึง หลังสัปดาห์หน้าจะทำให้จำได้ทุกอย่างเลยแม่ง” มันยิ้ม
“เออๆ จะไปได้ยัง เดี๋ยวไปส่ง” ผมบอกเขินๆแล้วก็รีบเดินนำหน้ามันมา เพราะรู้ว่ามันหมายความว่าไง
ผมสั่งกับข้าวมาสองสามอย่าง กะว่าให้ไอ้โจอิ่มถึงพรุ่งนี้เช้าเลย หลังจากกินข้าวเสร็จผมก็เลือกซื้อขนมกับกาแฟให้มันเอาไปกินต่ออีกถุงใหญ่ ส่วนไอ้โจผมให้มันนั่งรอในรถ เพราะไม่อยากให้ไอ้โจมายืนรอผมรอเลือกของ เนื่องจากตอนนี้มันก็เหนื่อยมากพอละ
“อื้อหือ นี่ห่วงกูหรือกะไม่ให้กูกลับห้องเนี่ย” มันมองถุงขนมที่ผมยื่นให้มันแล้วก็ปล่อยหมาออกมาแก้เขิน(ผมรู้ทัน อิอิ)
“ทำหน้าที่แฟนที่ดีไม่ให้ขาดตกบกพร่องไง แบบกูนี่หาไม่ได้ง่ายๆนะ” ผมบอกมัน
“คร้าบบบบบ” มันกวน
“เอ้อ! เสาร์หน้ากุไปเตะบอลนะ” ผมบอกมัน
“อืม ให้ไปส่งปะ” มันถาม
“เหอะ! เดี๋ยวติดรถพี่อวนไป” ผมบอก เพราะผมกับพี่ตั้มนัดกันไว้แล้วว่าจะช่วยออกค่าน้ำมันรถพี่อวน เนื่องจากติดรถพี่แกบ่อยโคตร
“เซตเดิมเหรอ” ไอ้โจถามไม่ใส่ใจ
“อืม แต่รู้สึกพี่อวนจะพาเพื่อนมาแทนพี่ชดอะ” ผมบอก
“ไอ้ชดไปไหน”
“ช่วยแม่ขายของที่บ้านมั้ง” ผมไม่แน่ใจ
“เดี๋ยวสัปดาห์หน้าจะพาไปเที่ยว” มันเอนตัวนอนแล้วก็บอกลอยๆ
“เที่ยวที่ไหน” ผมถามแบบตื่นเต้นอย่างออกนอกหน้า ตอนนี้ฝันว่าตัวเองโดดลงทะเลแล้วครับ
“ขึ้นเขา” มันบอก ฝันที่โดดจากทะเลกลายเป็นผมที่โดดหน้าทิ่มโขดหิน เดินซมซานหัวแตกเลือดไหลย้อยขึ้นมาบนฝั่งแทน
“โหววว หน้านี้ใครเค้าขึ้นเขากัน ต้องไปทะเลสิวะ”
“ล้อเล่น ทะเลสิ พาเด็กเหนือไปขึ้นเขาก็ใช่เรื่อง”
“เย้ๆ ไปที่ไหนๆ” ผมยังไม่เลิกตื่นเต้น
“ไม่บอก” มันบอกแค่นั้นแล้วก็แกล้งหลับ ทั้งๆที่ใกล้จจะถึงหน้าตึกมันอยู่แล้ว แม่ม...กวนตีนจริงๆ
เย็นวันเสาร์พี่อวนก็มารับผมตามที่ตกลงกันไว้ โดยมีพี่ตั้มกับเพื่อนพี่อวนอีกคนติดรถมาด้วย เพื่อนพี่อวนดูเป็นพวกขี้เก็กๆ ดูน่าหมั่นไส้นิดๆ ผมกับพี่ตั้มยิงมุกกันกระจาย พี่อวนเข้ามาแจมบ้างแต่แจมทีไรกริบทุกมุก หลังๆพี่อวนเลยขำอย่างเดียว ส่วนพี่กอล์ฟเพื่อนพี่อวนก็มีขำออกมาบ้างนิดๆ แต่ไม่ได้ฮาบ้าคลั่งปากกว้างแบบพี่อวน พี่แกขำแบบหึหึตามสไตล์พวกขี้เก็กๆมากกว่า
“นัท มึงเอาเกลือแร่มาเผื่อพี่ปะวะ” พี่อวนถามผม ตอนที่กำลังผูกเชือกรองเท้ากำลังลงสนาม
“อ้าวเวร นัทลืม เดี๋ยวนัทไปซื้อให้ละกันพี่” ผมบอกแล้วยื่นมือขอกุญแจรถ พี่อวนก็ส่งให้อย่างรู้กัน
“ไอ้นัท พี่ฝากแอลเอมเขียวซองนึง” พี่อวนบอก ผมว่านี่แหละจุดประสงค์หลักจริงๆของพี่อวน จะหลอกให้ผมไปซื้อบุหรี่นี่เอง
ร้ายจริงๆ
“พี่ขับให้” พี่กอล์ฟที่มาจากไหนไม่รู้แย่งกุญแจไปเฉยเลย
ผมนั่งไปแบบเงียบๆ พยายามเจียมตัวที่สุด เพราะหน้าพี่กอล์ฟนี่บอกบุญไม่รับมากๆ ไม่รู้แกมีปัญหาอะไรมากมายในชีวิต แล้วผมก็ไม่รู้ด้วยว่าชีวิตนี้แกยิ้มแบบมีความสุขเหมือนคนอื่นๆเค้าเป็นบ้างมั้ย
“ร้านนี้ก็ได้ครับพี่” ผมชี้ไปยังร้านโชว์ห่วยเล็กๆข้างหน้า พี่แกไม่ตอบอะไรกลับมาแต่ก็เปิดไฟเลี้ยวแล้วก็จอดรถให้ผมลงไปซื้อของ
“พี่กอล์ฟเอาไรมั้ยครับ” ผมถามแกก่อนลงจากรถ
“ไม่ล่ะ” พี่แกบอกแล้วนั่งเอนหลังรอในรถ
ผมรีบลงไปซื้อของ คว้าอะไรมาได้ก็รวบมา ไม่ลืมบุหรี่ของพี่อวน แล้วก็หมากฝรั่งของผม หลังจากนั้นผมกับพี่กอล์ฟก็นั่งกันมาแบบกึ่งเงียบ ผมเริ่มชวนพี่แกคุย ถามแกว่าเรียนที่ไหน คณะอะไร แกก็ตอบผมสั้นๆ แบบถามคำตอบคำ ผมรู้สึกเกร็งๆเลยไม่ได้ถามอะไรต่อ เพราะยังไงคงไม่ได้เจอพี่แกบ่อยอยู่แล้วเพราะพี่แกไม่ได้เรียนมหาลัยเดียวกับผม
เราเตะบอลกันไปซักพัก พี่บางคนก็เริ่มถอดเสื้อเตะบ้างแล้ว ส่วนใหญ่โชว์พุงมากกว่าซิกแพคครับ แต่มีให้ตกใจเล่นก็ตอนพี่กอล์ฟถอดเสื้อออกนี่แหละ พี่กอล์ฟดูเป็นตี๋หน้าโหดๆนิ่งๆ ไม่ได้หล่อ แต่มีเสน่ห์ที่ดึงดูดมาก แล้วยิ่งดึงดูดไปอีกกับตัวปลาคาร์พที่ว่ายพาดอยู่ตรงแผ่นหลังพี่แก ผมว่าลายมันสวยมากๆ คิดแล้วก็อยากเห็นใกล้ๆ ตอนที่เตะบอลเสร็จผมเลยรวบรวมความหน้าด้านทั้งหมดที่มีพุ่งไปหาพี่กอล์ฟก่อนที่เฮียแกจะใส่เสื้อ
“พี่กอล์ฟ” ผมเรียกเบาๆ ตอนที่แกกำลังเอาน้ำราดหัว
“ว่าไง?” พี่กอล์ฟหันมามองผมนิ่งๆ ถ้าเป็นคนอื่นผมจะคิดว่ากำลังหาเรื่อง แต่นี่คือพี่กอล์ฟ มันเป็นสไตล์เฮียแก..
“ผมขอดูลายข้างหลังหน่อยได้มั้ยครับ” ผมบอก ผมชอบรอยสักสวยๆอยู่แล้ว และชอบปลาคาร์พมากด้วย
“อือ” พี่กอล์ฟหันหลังให้ผม ผมมองใกล้ๆก็ยิ่งรู้สึกว่าโคตรสวย ยิ่งตอนเหงื่อพี่แกเยิ้มๆแบบนี้ รู้สึกลายมันชัดและสวยมาก
“สวยอะพี่” ผมชมจากใจ
“ขอบใจ” พี่กอล์ฟหันมาบอกแล้วรีบสวมเสื้อ สงสัยจะไม่อยากให้ใครมารุ่มร่ามเหมือนผม
หลังจากเตะบอลเสร็จก็เหมือนเป็นธรรเนียมที่จะไปต่อกันที่ร้านไหนซักร้าน วันนี้ตกลงจะไปกินเนื้อย่างร้านใกล้ๆ ผมก็ตามไปกับเค้าด้วยแน่นอนอยู่แล้ว หลังจากถึงร้านซักพักผมก็โทรรายงานไอ้โจ เสียงมันตอนนี้ดูดีขึ้นมาหน่อย ไอ้โจบอกว่างานที่ดูเหมือนจะมีปัญหาในตอนแรกเหมือนจะแก้ไม่ได้ ตอนนี้ด้วยฝีมือเพื่อนในกลุ่มมันสามารถแก้ได้ไปมากกว่าเจ็ดสิบเปอร์เซนต์แล้ว และกำลังจะส่งอีกส่วนให้พี่ชดรับงานไปทำต่อ
“งี้ก็กลับมานอนห้องได้แล้วอะดิ” ผมถามมัน
“ยังหรอก” มันบอก
“ทำไมอะ”
“เดี๋ยวจะไปห้องเพื่อนหน่อย” มันบอกนิ่งๆ
“อืม อย่าเมานะ” ผมดักไว้ก่อนเพราะไปห้องเพื่อนของมันนี่มีความหมายเดียว
“มึงด้วย” มันสั่ง
“กูคงเมาได้อยู่แหละ ยังไม่ทันนั่งพี่ตั้มกับพี่อวนก็คว้าขวดเบียร์ละ พี่กอล์ฟเพื่อนพี่อวนก็ซดสี่คูณร้อยมาตั้งแต่ขอบสนาม” ผมบอก
“อดเลยล่ะสิมึง” ไอ้โจแซวผม
“เออดิ แม่ม มึงอ่ะมารับกูเลย กูจะเมาบ้าง” ผมบอก
“กวนตีน เดี๋ยวกูตามไปเขกกะบาลถึงนั่นเลยนิ” ไอ้โจกึ่งกวนกึ่งดุ ผมเลยต้องรีบชิ่งก่อน เดี๋ยวมันสวดยาว ไม่ก็ผมนี่แหละที่จะสวดมันยาว เพราะดูเหมือนคืนนี้มันก็ใช่ย่อย
ผมกลับมาที่โต๊ะก็ได้แค่นั่งจิบนิดๆหน่อยๆ กินกันไปก็แซวกันไป พี่อวนเริ่มหยอดผมแบบเนียนๆ(ถ้าผมไม่เข้าข้างตัวเองไม่หน่อย) แอบฮาบ้างนิดหน่อย ทำให้ผมไม่รู้สึกว่าถูกรุกล้ำมากเกินไป แต่ไม่ได้ทำให้ผมรู้สึกไขว้เขวไปด้วย ผมก็พยายามดักพี่อวนไว้ตลอด ว่าผมมีแฟนแล้วและเคารพเยี่ยงพ่อคนที่สอง พี่ตั้มที่กึ่มๆก็มาช่วยอีกแรง
“เสาร์หน้ามากับพี่อีกปะ” พี่อวนถาม
“คงไม่ได้ครับพี่ ผมมีทริป” ผมบอกพี่แก แล้วหันไปยักคิ้วอย่างรู้ๆกันกับพี่ตั้ม
“ไอ้โจแม่งร้ายจริงๆ เอาเด็กอยู่ทุกคน” พี่อวนเปรยออกมา
“ผมเด็กที่ไหนกันพี่ ผมนี่แหละตัวจริง” ผมบอกพี่แกกวนๆ พี่คนอื่นๆโห่กันทั้งโต๊ะ ส่วนพี่กอล์ฟหันมากระตุกยิ้มให้ผม ผมเลยยิ้มแฮ่ๆ ให้พี่แกกลับไป
เรานั่งคุยกันไปแซวกันไปแบบนี้ไปเรื่อยๆ หลังๆ พี่อวนแกไม่มาหยอดผมละ แกคงเห็นว่าผมไม่เล่นด้วย หยอดไปก็เสียเปล่า แถมมีพี่ตั้มช่วยเป็นไม้กันหมาอีกแรง ราวๆเที่ยงคืนก็แยกย้ายกันกลับ ขากลับเหลือแค่ผม พี่อวนและพี่ตั้ม ส่วนพี่กอล์ฟไปนวดอโรมาเธอราพีกับพวกพี่อีกกลุ่ม พี่อวนไปส่งผมก่อนจากนั้นก็ไปส่งพี่ตั้มที่หอพี่ชด
ผมกลับมาถึงห้องก็ไม่เห็นเงาของไอ้โจ ผมเลยลองโทรหามันอีกรอบ เพราะก่อนหน้าผมก็โทรหามันแล้วรอบนึง
ไม่ใช่โทรตามจิกมันหรอกครับ แต่ที่โทรเพราะห่วงมัน กลัวมันเมาแล้วจะกลับมาไม่ได้หรือเกิดอุบัติเหตุ
“ให้กุไปรับปะ” ผมถามอย่างร้อนรน
“ไม่ต้องๆ เดี๋ยวนอนห้องเพื่อน” มันตอบอย่างอารมณ์ดี
“เออแล้วแต่มึงละกัน” แม่งกูอุตส่าห์เป็นห่วง ไอ้งวยนี่ลัลล๊าไม่ได้รู้เรื่องอะไรเล้ย
เรื่องโดย SweetSacrifice (ป้าปุ๋ย)
....................................................................
-
พี่โจแอบเที่ยวปล่าวเนี่ย
:bye2:
-
พี่อวนอยากลองของด้วยแฮะ เดี๋ยวพี่โจรู้ว่าแอบคิดไม่ซื่อกะนัทระวังจะหนาวน้า :z1:
แต่ตอนนี้เริ่มหนาวๆ เพราะอิพี่โจมันแอบทำไรไม่ดีอ๊ะป่าว ทำไมมันดูลั้นลาจังเลย :z3:
รอยสักปลาคาร์ฟพี่กอล์ฟ ทำให้นึกถึงพี่ตูนเลยอ่า :o8:
-
พี่โจ อย่านอกลู่นอกทางนะ o18
เห็นท่าทางลั้ลลาแล้วนึกกลัวแทนนัท
ขอบคุณพี่ตั้มที่เป็นไม้กันหมาให้นัท ไม่งั้นคงยาว
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ กำลังคิดถึงพี่โจกับนัทอยู่เชียว :L2:
-
โจลัลล้ามากระวังคุณแฟนโดนจีบนะเออ
ปล. ซิกคล้ายแมงสาปมากตอนแรกเกือบตบหน้าจอแล้ว
-
โจนายระวังนัทโดนชิ่งตัวล่ะ มัวแต่เมาไม่ได้รู้เลยว่าปฟนโดนคนอื่นเล็งอ่ะ
ปล.ซิกเนเจอร์เห็นคิดว่ามดบี้ไปแล้ว อ้าว ไมมันยังไม่ตายวะ 555
-
โจแอบเที่ยวปะเนี่ยเสียงมันถึงได้ระรื่นแบบนี้
-
:z3:
ทำไมเรื่องนี้แต่ละตอน ต้องแฝงไปด้วยบรรยากาสอึมครึม หวั่นมาม่าตลอด
เราก็พยายามจะไม่คิดมาก แต่อดคิดไม่ได้จริงๆ
เรื่องนี้จริงๆแล้วดราม่าใช่ได้ยุน๊ะ
-
อิโจแอบไปนอกลู่นอกทางหรือปล่าว
-
โจนายนอกล๋นอกทางหรือเปล่า :z6:
เดี๋ยวให้นัท จัดหนัก (นัทมีคนใหม่แม่งเลย) :กอด1:
-
รู้สึกระแวงนิด ๆ
โจจะไปทำอะไรแปลก ๆ ป่ะเนี๊ยะ
:L2: :L2:
-
แหม โจดูหลั่นล้าจัง จะทำอะไรนอกลู่นอกทางป่ะเนี่ย
-
พี่กอล์ฟโผล่มาแบบนี้มีซัมติงหรือเปล่าเนี่ย
อยากรบกวนเอาแมงสาบออกไปได้ไหม คือเห็นแล้วนึกว่ามันมาโดนเล่นบนหน้าจอ เกือบหาอะไรมาตบบี้ไปแล้ว
-
มีแผนอะไรหรือเปล่าโจ
-
มองดีๆซิ น่ารักจะตาย -,-
-
คนที่ชื่อกอล์ฟนิแปลกๆ :pig4:
-
อึมครึม ไม่รู้อะไรจะเกิด และจะเกิดกับฝ่ายไหน
พี่โจก็น่าห่วง ไอ้พี่กอล์ฟ ไอ้พี่อวนอีกล่ะ
-
ต่อไปโจคงได้กลัวเมียแน่ ๆ เลย
-
อาจจะเล่นบอลหมู่กับชะนีในห้องเหมือนเมื่อก่อน อยู่ก็ได้นะ :z4:
หึหึ ลองทำสิ เดี๋ยวแม่จะแช่งให้ติดเอดส์ o18
-
โจดูแปลกๆอ่ะ คงไม่ได้ทำไรไม่ดีใช่มะ :m28:
-
คู่นี้มันรักกัน แต่ละตอนก็ชวนละทึกขวัญดีจริงๆ :z3: :z3:
ไม่ได้กลัวว่าจะนอกใจ แต่กลัวจะพลาด ลั๊นลากันจริ๊งงงงงงงงง
-
อยากให้เค้ากลับมานอนด้วยอะดิ :m12:
-
ทำไมตอนนี้ดูอิพี่โจ ชาเย็นแปลกๆหว่า
-
เราเชื่อใจโจนะ อย่าดีแตกล่ะ
-
แอบไปซั่มลับหลังน้องป่ะเนี่ย
-
เอ โจดูมีพิรุธแปลกๆน้า
จะเกิดอะไรขึ้นรึปล่าวเนี่ย
-
ว่ากันไป กว่าจะจบ เป็นโรคตับแข็งกันหมดกลุ่ม :m20:
+1 ให้ครบก้วนเลยครับ วันนี้
-
แวะมาดู แวะมาดัน
-
อิโจมีลับลาคมในอาไรรึป่าว
นัทไว้ใจโจได้จิงๆใช่มั้ยเนี่ย ระรื่นเชียวนะ เสียงน่ะ
นัทเองก้อมีแต่คนจ้องจะแทะนะ หุหุหุ
-
เข้ามาเป็นแฟนคลับเรื่องนี้ด้วยคนนะครับ
-
รอตอนต่อไป
-
อยากจะอ่านต่อแว้ววว มาดันรอค่า :z2:
ว่าแต่คุณป้าปุ๋ย กับคุณหวานเจอน้ำท่วมหรือเปล่าคะนี่ เป็นห่วงๆ :กอด1:
-
ย่องมาดู
แล้วก็ย่องออกไป
-
หนีเที่ยวนะคุณพี่โจ
ปล.ถึงคนแต่ง เขียน โพส ขอบคุณที่เอาเรื่องดีๆมาให้อ่านค่ะ
-
เข้ามารอด้วยคนครับผม เป็นกำลังใจนะครับ
-
โจนี่เนียนได้ตลอดอย่านอกใจนัทหรือทำไรลับหลังนัทละกัน หึหึ
-
ยังรออยู่นะจ๊ะ จ๊วบๆ
-
วันนี้อยู่ดีๆก็คิดถึงโจกับนัท
เลยเข้ามาอ่านใหม่อีกรอบ
อ่านอีกรอบก็ยังชอบเหมือนเดิม
มีความสุขจัง
ขอบคุณนะคะ
-
คุณครู บ้านหวานน้ำไม่ท่วมหรอก บ้านนอกอะ
คิคิ
แล้วคุณครูล่ะ น้ำท่วมป่าว
ยินดีต้อนรับนักอ่านใหม่ที่เข้ามาเป็นแฟนคลับโจนัท
ขอบคุณ drasil ช่วงหลังๆมานี่ต้องทวงโจนัทบ่อยๆ เหนื่อยมั้ย ดีใจนะที่มีคนเห็นว่ามันสนุกจนต้องอ่านอีกรอบ
ตอนแรกเรื่องนี้กะว่าจะแต่งกันหนุกๆกับป้า
เพราะตอนนั้นป้าบอกอยากอ่านนิยายที่หวานเขียนพระเอกคงจะแมนดี(อีป้ามึงหลอกด่ากูป่าววะ)
เคยเขียนให้ป้าอ่านไปแล้วเรื่องนึง ไม่ใช่จะแต่งดีด้วยนะ โล่ยังไม่อยากอ่านเลยแต่โดนยัดเยียด ฮ่าๆ
ที่จริงตอนแรกๆป้า มันบังคับให้แต่งเรื่องเก่าต่อ (ก็มันจบแล้วบังคับจินๆรุยคนแก่ๆเข้าจวยยาก ถ้านึกไรดีๆออกจะแต่งให้นะป้านะ ฮ่า)
เรื่องนี้ที่มาแต่งกับป้าเพราะคิดว่ามันน่าสนุกดี กำลังเบื่อๆมีของเล่นใหม่
ป้าน่ะเขียนนิยายอยู่แล้ว ป้าเขียนดีนะ
แต่หวานไม่ใช่ เขียนได้ไม่ดีเท่าไหร่ รู้ตัว ฮ่าๆ
ตอนใหม่เสร็จแล้ว รอโลโล่มาอัพนะ
ปล.ตอนนี้คนแต่งเริ่มถามกันแล้วว่า ทำไมโจนัทมันนานจังวะ เมื่อไหร่จะจบ ฮ่าๆ ไม่เคยคิดว่าจะพากันเขียนนานขนาดนี้
-
:z13: จิ้มๆคุณหวานเย็น
บ้านที่อยู่ตอนนี้ไม่ท่วม เพราะอยู่ที่ราบสูง :jul3:
แต่บ้านที่กทม.ไปแล้ว บางแคอ่ะบางแค มาวันเดียวเท่าหัวเข่าเลยอ๊า :monkeysad:
ส่วนนิยายจะยาวจนกลายเป็นมหากาพย์เราก็จะอ่าน ไม่อยากจะบอกว่าเซฟเก็บไว้ทุกตอนอ่ะ (แต่ที่บอกเพราะอยากให้รู้ว่าชอบมากกกกก :laugh:)
วิ่งเล่นรอโลโล่มาลงดีกว่า :oni1:
-
(50)
กูวางโทรศัพท์จากไอ้นัทแล้วหันมาแดกเหล้าต่อ ไอ้ถิ่นแม่งซดนำหน้ากูไปถึงไหนต่อไหน
พวกไอ้สิทธ์วันนี้มันเอากัญชามาสูบด้วย เห็นแล้วกูก็อยากอยู่เหมือนกันว่ะ แต่ไอ้นัทมันไม่อยากให้กูสูบ ควันแม่งอบห้อง ถึงกูไม่สูบกูก็เมาควันกัญชาได้
ตอนนี้อารมณ์กูเลยกึ่มๆ มองอะไรแม่งฮา ลั่ลล้ากันไป
แรกๆก่อนมากินกูตั้งใจจะกลับไปนอนห้องนั่นแหละว่ะ แต่สภาพกูกลับไปมีหวัง ไอ้นัทแม่งเอากูตายแน่ๆถ้ามันรู้เรื่องยา
กูไม่อยากทะเลาะกับมัน
.
.
.
.
.
~อาจจะเป็นรักโง่โง่ ในสายตาเธอก็ตาม แต่ฉันแค่ขอ ได้ทำตามหัวใจ
เป็นรักโง่โง่ งมงายแค่ไหน แต่ฉันไม่เสียดาย ไม่เสียใจ ที่ทำอะไรเพื่อเธอ~
เสียงเรียกเข้าโทรศัพท์ กูงัวเงียคว้ามากดรับทั้งๆที่ยังไม่ได้ลืมตา
“คร้าบ”กูกรอกเสียงลงไป
“โจ มึงลงมารอหน้าหอเลย กูจะถึงแล้ว ”เสียงเมียกูเอง เมื่อเช้ามันโทรหากูรอบนึงแระ กูเลยให้มันมารับ
“อือ”
“มึงตื่นยังหนิ ”
“คร้าบ ”
“ไอ้เหี้ยโจ มึงตื่นเลยนะ !!!”ไอ้นัทมันตวาดแว้ดผ่านโทรศัพท์ จนกูสะดุ้ง เมียแม่งรู้ทันสันดานกู มันคงรู้ว่าถ้ามันวางสายไปกูหลับต่อแน่ๆ
“เออๆ ตื่นแล้วแม่ง”
“ ลงมารอกูหน้าหอด้วย”
“เออ”กูกดวางสายแล้วลุกขึ้นไปเก็บข้าวของไม่ลืมบอกเจ้าของห้องว่ากูจะกลับก่อน แล้วกูลากสังขารอันเสื่อมโทรมของกูไปนั่งรอเมียหน้าหอตามที่มันสั่ง ‘เฮ้อ กูช่างเป็นผัวที่แสนดี เชื่อฟังเมียจริงๆ’
นั่งรอมันไม่นานหรอก ไอ้นัทมันก็ขับรถเข้ามาจอดตรงหน้ากู กูเปิดประตูขึ้นไปนั่งเป็นตุ๊กตาหน้ารถข้างคนขับ
.
.
.
.
.
เมื่อวานไอ้นัทมันไล่กูเก็บกระเป๋าตั้งแต่บ่าย ที่จริงมันเก็บให้กูมากกว่า แถมบังคับกูนอนตั้งแต่หัวค่ำ เพราะกูต้องขับรถไกลมันกลัวกูหลับใน
ก็ทริปที่นัดกันไว้กับพวกไอ้ชดนั่นแหละ
“โจ มึงขนของลงไปก่อนเดี๋ยวกูตามไป”นัทมันบอกกู กูพยักหน้าแล้วขนกระเป๋าเสื้อผ้าทั้งของมันและของกูลงไปใส่ในรถ กูไปยืมรถที่บ้านมาน่ะ ปาเจโร่ลูกรักของพ่อกู
สักพักไอ้นัทมันหิ้วกระติกน้ำแข็งใบย่อมๆ อีกทั้งตะกร้าที่ใส่ทั้งน้ำและขนมลงมา
“มึงปิดห้องดีรึยัง ถอดปลั๊กไฟออกหมดแล้วนะ”กูถามมัน มือก็ช่วยรับของในมือเมียไปจัดเข้ารถอย่างเป็นระเบียบ
“เรียบร้อย”มันว่าอย่างอวดๆ
“อืม ไอ้ชัยไอ้ถิ่นล่ะ”
“เดี๋ยวตามมา พี่ถิ่นขี้อยู่ นั่นไงมาแล้ว”ไอ้นัทพูดไปพยักเพยิดหน้าไปทางบันไดหอ กูหันไปมองตามเห็นพวกมันสะพายกระเป๋าเดินมาหาพวกกู ไอ้ชัยมันเอากีต้าร์ตัวเก่งของมันไปด้วย
“รอนานป่าวว่ะ ไอ้ถิ่นมันขี้แตก”ไอ้ชัยบอกกูแล้วเอากระเป๋าไปใส่ท้ายรถมีไอ้ถิ่นตามมาติดๆ
“ถิ่น กูว่ามึงไม่ต้องไป”กูหันไปบอกไอ้ถิ่นที่กำลังจะวางกระเป๋าใส่ท้ายรถต่อจากไอ้ชัย มันชะงักแล้วหันมาเลิกคิ้วมองกู
“ทำไม”มันถาม
“อยู่ขี้แม่งที่หอ จะได้ไม่ลำบากพวกกูกลางทาง”กูตอบแล้วกระตุกยิ้มกวนตีน ไอ้ถิ่นส่ายหน้าแล้วจัดกระเป๋าเป้มันให้เข้าที่ ปิดประตูท้ายรถ แล้วเดินชนไล่กูไปเปิดประตูรถ
“สัด ถอยๆ กูจะขึ้นรถ ถ้ากูปวดขี้มึงไม่ต้องลำบากจอดหรอกเว้ย กูจะขี้ใส่รถมึงนี้แหละ”
“เหี้ย!! พี่ถิ่นคร้าบ ถ้าพี่ปวดขี้กรุณาบอกกระผมเถอะคร้าบ อย่าขี้ใส่รถกูเลยไอ้สัด”กูบอกมันกลับอย่างขำๆ พูดจบแม่งฮากันทุกคน อันนี้กูจริงจังนะเว้ย รถคันนี้ลูกรักพ่อกูเลย กว่าจะอ้อนวอนขอมาได้
“…..”ไอ้ถิ่นมันไม่ตอบแต่มันยักคิ้วทำหน้าประหนึ่งว่า ข้านี่แหละเจ๋ง แหม กูหมั่นไส้ เลยตบหัวมันไปทีพร้อมกับไล่มันขึ้นรถ
กูขับรถออกจากหอไปแวะรับ ไอ้ตั้มไอ้ชดก่อน จากนั้นการเดินทางของเราก็เริ่มต้นขึ้น
กูขับรถขึ้นเหนือ มาทางนครสวรรค์
“โจ ภูเขาสวยว่ะ”นัทมันพูดโดยที่ตามันมองภูเขาข้างทาง
“อืม สงสัยภูเขาลูกนี้จะเป็นกลาก มีขาวๆด่างเป็นดวงๆ”กูตอบเรียบๆ ก็แม่งจริง ภูเขาทั้งลูก มองแล้วมันมีเป็นขาวๆแซมเป็นวงๆมาด้วย
“คิดได้เนาะมึง คิดซะกูหาควรโรแม้นต์ไม่เจอ”ไอ้นัทมันส่ายหัวแล้วหันไปสนใจธรรมชาติต่อ
“โจ มึงจอดรถทำไมวะ”เมียกูหันมาถามอย่างสงสัย ส่วนพวกข้างหลังเริ่มทยอยตื่น
“กูจะถ่ายรูป”
“แถวนี้ไม่เห็นมีอะไรน่าถ่าย”
“ตื่นได้แล้วพวกมึงน่ะ กินแรงกู”กูไม่ได้ตอบคำถามเมีย เพราะมันเหมือนบ่นเปรยๆมากกว่า
กูปลุกพวกมันแล้วลงไปตั้งกล้องรอบรรดาชายเหี้ยทั้งหลายลงจากรถมาเข้าเฟรม
“พวกมึงไปยืนหน้าป้ายดิ”พอกูบอกพวกมันดี้ด้าจัดที่จัดทางกันใหญ่
“เฮ้ยเหลือที่ข้างไอ้นัทไว้ให้กูด้วย กูตั้งเวลาแล้วนะเว้ย 1 2 3 ….10”กูรีบวิ่งไปยืนข้างๆไอ้นัท พอนับถึงสิบทุกคนก็ยิ้ม กล้องถ่ายรูปส่งเสียง แชะ!
อยากรู้มั้ยว่ากูพาพวกมันถ่ายรูปกับป้ายอะไร ป้ายหมู่บ้าน ชื่อ บ้านน้ำเมา ฮ่าๆ
พอถ่ายรูปรวมเสร็จ ต่างคนต่างถ่ายรูปกับป้าย ไอ้ชดมันกอดเสาป้ายทำหน้าเคลิ้ม แม่งคงชอบใจ ส่วนไอ้ตั้มผัวมันเอามือปิดปากแล้วชี้ไปที่ป้าย ไอ้ถิ่นยิกนิ้วโป้งยังกับเชลชวนชิมก็ไม่ปาน ไอ้ชัยไม่น้อยหน้าคุกเข้ามือประสานไว้ที่หน้าอกมองป้ายประหนึ่งเป็นพระเจ้า ไอ้นัทเมียกูทำท่าจะจูบเสาป้าย ส่วนกูทำท่าซุปเปอร์แมนอยู่หน้าป้าย
เราถ่ายรูปสนุกสนานกันพอสมควร ตอนนี้กูเปลี่ยนให้ไอ้ตั้มมันมาขับแทนแล้วให้ไอ้ชดไปนั่งเป็นตุ๊กตาหน้ารถคู่กับมัน ส่วนกูกับเมียย้ายไปนั่งแถวหลังสุด ค้นหาขนมที่ไอ้นัทมันเตรียมไว้แจกจ่ายพวกมัน เพราะแม่งลืมตาขึ้นมาได้ก็บ่นหิว
“ตั้มมึงหาปั๊มแวะเติมน้ำมันกับแดกข้าวด้วย”
“เออ แถวไหนดีว่ะ”
“ขับๆไป เห็นปั๊มไหนใหญ่มึงแวะปั๊มนั้นนั่นแหละ จะได้พักรถด้วย ”
ระหว่างทางเราแวะกันหลายที่ จอดตามจุดชมวิวต่างๆ สลับกันขับรถทั้งไอ้ตั้ม ไอ้ชัย ไอ้ถิ่น ส่วนไอ้ชดพวกกูไม่เสี่ยงชีวิตกับมันหรอก เพราะมันนึกอยากจะให้หอยทากกัดยางเล่นมันก็ทำ เห็นทางโค้งเหยียบซะมิดคิดว่ารถไฟเหาะมันก็ทำ พวกกูยังอยากอยู่ไปจนแก่ตาย ไอ้ชดเลยไม่ได้ขับ ส่วนเมียกูมันได้ขับนิดหน่อยสักสิบยี่สิบโล กูก็เปลี่ยนมาขับเองเพราะมันชอบชมวิวดูข้างทางมากกว่ามองถนน
ช่วงตากไปลำปางกูว่านานแล้ว ไปเจอช่วงอำเภอเถินแม่งนานกว่า จนกูสงสัยเมื่อไหร่จะถึงเชียงใหม่วะ ตอนแรกพวกเรากะจะไปให้ถึงเชียงรายเลย แต่มันคงดึกมากที่พักก็ไม่ได้จองไว้ เลยแวะพักบ้านไอ้นัทที่เชียงใหม่ก่อน คิดดูว่าพวกกูมาถึงเชียงใหม่ก็เที่ยงคืนแล้ว มันช่วยไม่ได้พวกกูแวะรายทางบ่อยไปมั้ง ทั้งวัดพระพุทธชินราชที่พิษณุโลก เมืองเก่าสุโขทัย นับดูก็ไม่เยอะนี่หว่า แต่ละที่เสียเวลาเที่ยวนานไปหน่อย
พ่อแม่ไอ้นัทดีใจยกใหญ่ตอนที่ไอ้นัทโทรเข้าบ้านบอกว่าคืนนี้จะพาเพื่อนไปพักที่บ้าน ดีนะกูเตรียมของฝากมากฝากพ่อแม่มันอยู่แล้ว ที่จริงกูกะแวะบ้านมันคืนหนึ่งก่อนกลับกรุงเทพฯ
กูแม่งฮาพวกไอ้เหี้ยชัย พอเลี้ยวเข้าทางหมู่บ้านไอ้นัทเท่านั้นแม่งพากันกริบ ปกติทางเข้าหมู่บ้านไอ้นัทช่วงกลางวันมันก็หน้ากลัวอยู่แล้ว แต่พวกมันแม่งมาเจอบรรยากาศตอนกลางคืน ไม่หลอนกูว่าแม่งเก่งเกิน
พอกูขับรถถึงเจดีย์หน้าหมู่บ้านไอ้นัทกูก็จอด พวกไอ้ตั้มทำหน้าเลิกลั่กแต่ไม่กล้าถามว่ากูจอดทำไม
“ไหว้สิ่งศักดิ์ประจำหมู่บ้านดิพวกมึง บอกว่าเพื่อนนัทฝากเนื้อฝากตัวว่ามาเที่ยวมาขออาศัย”กูบอกแล้วยกมือไหว้เจดีย์ พวกมันรีบทำตาม แม้กระทั่งไอ้ชดที่ปกติจะเป็นเจ้าหนูจำไม แต่วันนี้มันกลับไม่กวนตีนและไม่ถามอะไรเลย
พวกมันไหว้เสร็จกูใส่เกียร์ขับรถผ่านหน้าวัด ผ่านต้นโพธิ์เพื่อไปบ้านไอ้นัทซึ่งอยู่ไม่ไกลเท่าไหร่
กูขับรถไปจอดหน้าบ้านมีพ่อตาแม่ยายยืนรอรับอยู่ก่อนแล้ว เกรงใจว่ะ พวกกูมาก็ดึกพ่อแม่มันยังมาคอยเปิดประตูให้ เหมือนคอยทางพวกกูอยู่
“สวัสดีครับพ่อแม่ นี่เพื่อนรุ่นพี่ที่มหาลัยนัท มีพี่ชด พี่ตั้ม พี่ชัย พี่ถิ่น แล้วก๊พี่ ”พ่อแม่ไอ้นัทต่างรับไหว้เพื่อนกูด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม ไอ้นัทยังไม่ทันจะเอ่ยชื่อกู แม่มันก็พูดขึ้นมาก่อน
“อ้อ ลูกโจ แม่จำได้ สบายดีนะลูก มาๆเข้ากันก่อน กินข้าวกินปลากันมารึยัง”แม่นัทยิ้มมาให้กู กูยิ้มตอบ พ่อวันเดินเข้ามาตบบ่ากู แล้วเดินนำเข้าบ้าน
ที่จริงพวกกูกินข้าวกันมาแล้ว แต่แม่นัทเตรียมอาหารไว้ พวกกูเลยแดกกันอีก ไม่ให้แม่เสียน้ำใจ พอกินอิ่มเก็บจานล้าง ถึงได้ทยอยอาบน้ำกัน นัทพาพวกกูเอาที่นอนมาปูหน้าทีวี นอนรวมกันทั้งหมด ไอ้นัทนอนริมสุดถัดมาเป็นกู ตรงกลางเป็นไอ้ชัยกับไอ้ถิ่น ส่วนไอ้ชดนอนริมอีกฝากไอ้ตั้มนอนถัดจากนั้น ไอ้ตั้มมันคงคิดเหมือนกูนั่นแหละว่าไม่อยากให้เมียนอนใกล้ใคร ถึงแม้จะเป็นเพื่อนกูก็ตาม กูหวงของกู
เรื่องโดย หวานเย็น
....................................................................
-
มาบ้านนัทพ่อแม่นัทน่ารักกกก
แต่จะโดนผีเรียกหาอีกป่ะเนี่ย
ปล.+1และเป็ดให้ค่ะ
-
จะมีใครเจอดีอีกหรือเปล่า หึหึหึ
-
กูหวงของกู อื้มมม กูชอบว่ะ
-
นั่นสิ จะมีใครเจออะไรให้ตื่นเต้นหรือเปล่า
หายไปนาน คิดถึง โจ-นัท
:L2: :L2: :L2:
-
มาบ้านนัทครั้งนี้ จะมีหลอนอีกมั๊ยนี่
-
น่ารักเหมือนเดิม ไปเที่ยวบ้านนัทกัน คริคริ
-
จะเจอผีเมียเก่าชาติปางก่อนอีกป่าวเนี่ย 555
-
มาเที่ยวบ้านนัทเหรอ อ่า เริ่มหลอนอีกแล้ว
คราวก่อนแทบจับไข้หัวโกร๋น
-
ระวังเจอดีแบบคราวก่อน :pig4:
-
อิจฉาจิงๆอยากไปเที่ยววว แต่ตอนนี้น้ำรอบบ้านเลยอ่า
ได้แต่เล่นพายเรือกันต่อไป
พี่โจน่ารักอ่ะแบบไม่เหมือนพวงแสร้งทำ อยากทำไรก็ทำ ทำจิงยอมรับจิง แมนมากเลยพี่
-
อ่อ ไอ้พฤติกรรมแปลกๆที่แท้กลัวกลับไปแล้วโดนนัดด่านี่เอง :laugh:
ทริปเที่ยวไปแวะบ้านนัทด้วย หวังว่าคงไม่มีเรื่องมาให้คนอ่านหลอนอีกนะ เค้ากลัว~ o21
-
ไม่ใช่ไม่ชอบบ้านนัทนะ แต่เค้าว่าบรรยากาศมันก็น่ากลัวจริงๆแหละ o22
แต่พ่อตาแม่ยายพี่โจใจดีน่ารัก พี่ๆคงประทับใจเหมือนพี่โจเนอะ :-[
อยากไปเที่ยวบ้างอ๊า เค้าไม่มีปิดเทอม ฮืออออ :o12:
-
:n1:
-
เรื่องสยองอีกหรือเปล่านะ ว่าแต่ชดไม่โวยวายเร๊อะนอนริมอันตรายนะฮ๊า
-
อย่าลืมเตือนเพื่อนๆ พี่ๆ เรื่องไม่ตอบล่ะ เดี๋ยวจะมีเรื่อง...
-
มานอนบ้านนัทคราวนี้ จะมีใครโดนผีหลอกอีกเปล่า??หว่า
ถ้าจะหลอกอยากให้หลอกชดมากที่สุดอะ..อยากจะเห็นความฮาของชด
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกก
โจน่ารักหว่ะ..เชื่องกับเมียจิงอะไรจิง..ฮ่าๆๆๆ
-
มาบ้านนัทจะหลอนอีกป่ะเนี่ย o18
-
มาบ้านอีกครั้งแล้วนะพี่โจ คงไม่มีอะไรอีกนะ
พี่โจพ้นข้อครหาเรื่องนอกใจไปได้แล้ว ดีใจด้วย
อยากร่วมเดินทางไปกับกลุ่มนี้ด้วยจัง น่าสนุก
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :L2:
+เป็ดก๊าบๆให้หนึ่งตัวค่ะ โทษฐานพี่โจประพฤติตัวดี
-
แม้วางแผนมาพบพ่อตาแม่ยายไว้แล้วหรอโจ :mc4:
-
เค้ายังหลอนตอนโจมาบ้านนัทครั้งแรกไม่หายเลย
-
55+ ทางเข้าหมู่บ้านยังคงความหลอนไว้ได้เหมือนเดิมสินะ คิกๆ ว่าแต่มาบ้านนัทคราวนี้จะมีใครเจออะไรไหมเนี่ย พี่โจมาคราวก่อนก้เจอเจ้ากรรมนายเวรไปดอกหนึ่งแล้วนิ
-
ชอบอ่านมุมพี่โจจิงๆ
เพราะอ่านแล้วเคลียร์ไม่หวั่นมาม่า
-
ไปเที่ยวบ้านนัทกัน
-
มาบ้านนัททีไร แอ๊บหลอนนิดๆทุกที
-
แวะหาแม่ยายอีกแล้วนะโจ อิอิ
ส่วนนัท ก็หมั่นพาสามีมาไหว้พ่อแม่จังเลยนะ :m20:
-
ไปบ้านัทคราวนี้ใครจะโดนจัดหนักบ้างนี่
อ่า โจนี่กลัว เมียดีนะ
-
จะมีผีสาวมาอีกไหมเนี่ย
-
มาอ่านนะครับ
-
บ้านนัททีไร หลอนๆยังไงไม่รุ้
-
บ้านนัทหลอนอะ
แต่ก็มีหวงๆกันด้วยนะเนี่ย อิจฉา
-
บ้านนัทนี่มาทีไรก็หลอนเน้อ
ปล.แต่ถึงหลอนก็อยากไปนะ อยากไปมานานแล้วเชียงใหม่เนี่ย แต่เชียงใหม่ไกลอ่ะ คิดๆแล้วก็ขี้เกียจนั่งรถ แต่ก็อยากไป
-
ThankS
-
ตอนต่อไปมาแล้ว
รอนุ้งโล่มาอัพ
-
เขามารอแล้วนะะะะะะะะะ
รอจน(อิป้า) แก่แล้ว
-
ป่าวนัท ตอนนี้หวานแต่งอยู่ พอดีอีป้ามันต่อรองไว้
เหอๆ
-
(51)
แม้ว่าเมื่อคืนนี้จะมาถึงบ้านไอ้นัทก็ดึกมากแล้ว แต่พอตอนเช้าพวกกูกลับรีบพากันตื่น เพราะการเดินทางไปยังจุดหมายที่วางไว้แต่แรกยังไม่สำเร็จลุล่วง
กูว่าพวกกูตื่นเช้าแล้ว พ่อแม่ไอ้นัทตื่นเช้ากว่าพวกกูอีก เห็นว่าลุกมานึ่งข้าวเหนียวกับทอดเนื้อแดดเดียวห่อข้าวให้พวกกูไปกินกันกลางทาง
กูล่ะซึ้งใจพ่อตาแม่ยาย
จะว่าไปพวกไอ้ตั้ม ไอ้ชด ไอ้ชัย รวมถึงไอ้ถิ่น แม่งหน้าโทรมราวกับว่าพวกมันไม่ได้นอนกันทั้งคืนงั้นแหละ
พ่อกับแม่ไอ้นัทคงสงสัยพอกันกับกู เลยถามว่า “เมื่อคืนหลับสบายดีมั้ย” พวกมันแอบเหล่ตามองกัน แล้วยิ้มแหยๆ แล้วตอบว่าสบายดี
กูยังไม่ได้ซักไซ้อะไรพวกมันมาก พอทุกคนแต่งตัวกินข้าวเช้าเรียบร้อย เราทุกคนจึงลาพ่อแม่ไอ้นัท เพื่อเดินทางต่อโดยมีกูเป็นสารถี เพราะดูท่าทางพวกมันแต่ละคนคงจะไม่ไหวถ้าจะใหขับรถ
“พวกมึงโอเคป่าวว่ะ แต่ละตัวแม่งหน้าซีด”กูถาม
“กูไม่ได้นอน”ไอ้ตั้มบอกเสียงเพลียๆ
“กูด้วย!!!”ไอ้ชด ไอ้ถิ่น ไอ้ชัย พูดออกมาแทบจะพร้อมกัน
“กูได้ยินเสียงเหี้ยไรไม่รู้จากนอกบ้านแถวๆนอกรั้ว เสียงแม่งหลอน”ไอ้ถิ่นเอามือลูบหน้าบอกกูนิ่งๆ
“กูก็ได้ยิน!!”เออ ได้ยินกันหมดเลยเว้ย ยกเว้นกูกับเมีย
“กูลุกขึ้นไปดูด้วยเว้ย แต่ไม่เห็นเหี้ยไรเลย”ไอ้ชัยบอกพร้อมกับเอามือลูบแขนตัวเองอย่างกลัวๆ
“มึงลุกขึ้นดูเหรอวะ กูก็กะว่าจะลุก แต่ปลุกพวกมึงไม่ตื่นสักคน กูเลยนอนต่อ แต่เสียงแม่งหลอนอะ กูเลยหลับไม่ลง”ไอ้ชดถามอย่างตกใจ
“เฮ้ย มึงปลุกกูเหรอ กูไม่ได้หลับเลยนะเว้ย ถ้ามึงเรียกกูต้องรู้สิวะ”ไอ้ตั้มเถียงขึ้นเสียงเครียด
“เออ ถ้ามึงปลุกกูมั่นใจว่ากูจะต้องได้ยิน เพราะกูตื่นทั้งคืน”ไอ้ชัยเห็นด้วยกับไอ้ตั้มทันที
“ใช่ กูแม่งตาค้างเพราะเสียงมันหลอนในหู กูกล้าสาบานว่ากูไม่ได้หลับมีแต่พวกมึงนั่นแหละหลับ”ไอ้ถิ่นเถียงคอเป็นเอ็น
“พวกมึงได้ยินเสียงเมื่อไหร่”กูถาม
“ตีสองกว่าๆ ”ไอ้ตั้มบอก คนอื่นพยักหน้า
“เหี้ย!!! ”อยู่ๆไอ้ถิ่นก็ตะโกนขึ้นจนคนทั้งรถสะดุ้ง
“สัดถิ่น มึงแหกปากทำส้นตีน กูตกใจ”กูด่ามันทั้งๆที่ยังขับรถไปเรื่อยๆส่วนพวกข้างหลัง ตบหัวไอ้ถิ่นตามๆกัน
“พวกมึงลองคิดดูสิวะ ช่วงเวลาเดียวกันที่ทุกคนได้ยินเสียง ไอ้ตั้มว่ามันลุกไปดู ไอ้ชดว่ามันปลุกพวกเรา แต่กูลุกขึ้นมานั่งเอาตีนสะกิดไอ้ชัยรวมถึงคนอื่นๆ แต่ไม่มีใครตื่น ณ เวลานั้นสำหรับกู มีกูตื่นและได้ยินเสียงคนเดียว”ไอ้ถิ่นเริ่มพูดตามที่มันวิเคราะห์
“เออใช่ ตอนนั้นกูก็รู้สึกว่ามีแค่กูที่ตื่นมาเจอเสียงหลอนๆ น่ากลัวเหี้ยๆ”ไอ้ชัยพยักหน้าเห็นด้วยกับไอ้ถิ่น บรรยากาศในรถเริ่มวังเวง จากที่พวกมันหน้าซีดเพราะอดนอนอยู่แล้ว กลับยิ่งซีดเข้าไปใหญ่
“นัท บ้านมึงมีเหี้ยไรรึป่าววะ”ไอ้ชัยถาม
“บ้านนัทไม่มีหรอกพี่ แต่ที่ดินตรงที่ตั้งเป็นหมู่บ้านน่ะ คนเฒ่าคนแก่เค้าเล่าว่า ที่ดินตรงนี้เคยเป็นหมู่บ้านเก่าแก่ แล้วตอนเสียกรุงศรี คนในหมู่บ้านถูกฆ่าตายเกือบหมด แม้กระทั่งเด็ก ผู้หญิงก็โดนข่มขืน ถ้าไม่ตายก็ถูกจับเป็นเชลย ”ไอ้นัทกินขนมไปเล่าไป ดูเมียกูชิลๆมาก แต่เพื่อนกูแต่ละตัวนี่สิ ตั้งใจฟังจนขี้หดหมดแล้วมั้ง พวกมันพยักหน้าตามคำพูดไอ้นัท
“ก็อย่างที่นัทบอกพวกพี่ก่อนนอนให้ไหว้พระ แล้วถ้าตอนกลางคืนได้ยินเสียงเรียกอย่าขานรับ”นัทมันหันไปยิ้มยื่นถุงขนมชี้ชวนให้ฟอสซิลข้างหลัง(เพื่อนกูเองแม่งแข็งทื่อเป็นหินล้านปีแล้วแม่ง ฮ่าๆ)กินขนมด้วยกัน แต่กูว่าแม่งคงไม่มีใครกระเดือกลงแม้แต่ไอ้ชดก็เถอะ
“ถ้าเกิดขานรับล่ะ”ไอ้ชัยถาม
“ส่วนใหญ่ไหลตาย ไม่งั้นก็อีกสักพักจะตาย เหมือนว่าเค้าถือว่ารับปากว่าจะมาอยู่ด้วย ไม่ตายวันนี้เค้าก็จะตามไปเอา อย่าบอกนะว่าพวกพี่ขานรับน่ะ”ไอ้นัทรีบหันไปมองอย่างตกใจ ส่วนกูมองกระจกหลังเห็นพวกมันส่ายหน้า
“ดีแล้วพี่ นัทเห็นคนมาลองของหลายคนแล้ว ไม่รอดสักคน”
“ไอ้นัทไหนมึงว่าไม่มีไรหรอก นี่กูว่ามันมีชัดๆ”ไอ้ตั้มกระโกนด่ามาจากเบาะหลังสุด จนไอ้นัทมันหัวเราะขำพี่มัน
“เจออย่างนี้ทุกคนเลยเหรอวะ ไอ้เหี้ยโจทำไมมึงไม่เจอวะไอ้สัด”ไอ้ถิ่นทำท่าสยอง
“กูเทพ”กูตอบอวดๆ
“เหี้ย!!!”พร้อมใจกันตะโกนทั้งคันรถ เจริญพรกูแต่เช้า
“ใครว่าโจไม่เจอ ขี้โม้อะมัน มาคราวที่แล้วเกือบตาย”ไอ้นัทพูดลอยหน้าลอยตา
“ไอ้นัท ไม่ต้องเล่า ไว้คืนนี้ใครอยากรู้เดี๋ยวกูเล่าให้ฟังเอง เปลี่ยนเรื่องๆ พวกมึงนอนเอาแรงกันไปก่อน เดี๋ยวถึงกูจะปลุก”
“โหยไอ้เหี้ยโจ แม่งกั๊ก”ไอ้ชัยแม่งบ่นอิดออด
“กูไม่ได้กั๊ก เดี๋ยวเล่า แต่พวกมึงนอนพักก่อน หน้าแม่งซีดกันหมด กูส่องกระจกหลังเจอหน้าพวกมึงแล้วแม่งหลอน หุบตูดแล้วนอนไป”กูบอกแล้วเปิดเพลงซึ้งๆกล่อมพวกมัน
พวกมันต่อปากต่อคำกูไม่นานหรอก แม่งพากันหลับหมด แม้กระทั่งเมียกู
เยี่ยม!!! ทิ้งกูขับรถคนเดียว
นั่นแหละ กูเลยต้องขับรถหาทางมาจนถึงแม่สะเรียงเอง กูติดต่อที่พักในตัวอำเภอ พอจอดรถได้กูเดินเข้าไปติดต่อบ้านพัก แล้วถึงเดินกลับมาปลุกพวกมัน คืนนี้นอนรีสอร์ท
“เฮ้ยๆ ตื่นได้แล้ว ถึงแล้วๆ”กูปลุกพวกมัน
“ถึงแล้วเหรอวะ”
“เออ”
พวกมันงัวเงียลุกขึ้นมาแบกกระเป๋าตัวเองเดินตามกูเข้าที่พัก กูเลือกบ้านสามห้องนอน ขอไกลคนหน่อย แพงแต่สะดวกดี แดกเหล้าเสียงดังได้ ก็กูกะมาเฮฮากัน จะให้มานั่งตาปริบๆทำโรแมนติคนั่นมันไม่ใช่แนวกู
ตอนแรกกูนัดพวกมัน ถ้าเก็บของเสร็จแล้วไปขับรถชมเมืองกัน แต่ดูเหมือนว่าพวกมันจะไม่ไหว เลยกินข้าวที่แม่ไอ้นัทห่อให้ อิ่มแล้วพวกมันก็กลับไปนอนต่อ ‘คืนนี้แม่งนอนไม่หลับกูจะหัวเราะให้ แต่ที่จริงกูก็กะจะแดกเหล้าทั้งคืนเหมือนกันฮ่าๆ’
กูเลยควงเมียไปขับรถชมเมืองกับสองคน
“มึงอยากไปไหน”กูหันไปถามมัน
“ไม่รู้”มันส่ายหน้า
“อ้าว ซะงั้น แล้วกูทำไงวะ”
“นั่นๆ วัดพระธาตุจอมกิตติ เลี้ยวเลยมึงๆ”มันชี้ที่ป้ายแล้วกระตุกชายเสื้อกูยิกๆ
“สัด ทีหลังมึงบอกกูเร็วกว่านี้นะ แม่งรถคันอื่นได้ด่าพ่อกู”
“เออๆโทษที กูเพิ่งเห็นป้าย”
เฮ้อ เมียกู มาเหนือทีไร แม่งพากูเข้าวัดตลอด แต่ก็ดีทำบุญร่วมกัน
ออกจากวัดก็ขับรถดูเมือง ไม่ค่อยมีนักท่องเที่ยวเท่าไหร่ เมืองดูเงียบๆ แต่ชาวบ้านยิ้มแย้มแจ่มใสดี ดูเป็นมิตรและอัธยาศัยดี
ขากลับกูแวะตลาดซื้อน้ำ ซื้อขนม ไม่ลืมข้าวเย็นและกับแกล้ม น้ำแข็งพร้อม ส่วนเหล้าโซดากูแบกมาจากกรุงเทพฯ แหม กูก็รู้ว่าที่นี่มีขาย แต่เพื่อความชัวร์ กูเตรียมพร้อมไว้ก่อน ดีนะ แม่ไอ้นัทเตรียมถ้วยจาน แก้วพลาสติคให้พวกกูเอามาด้วย ตอนแรกไม่มีหรอก กะไปหาเอาข้างหน้า
เป็นไปตามคาด ตกเย็นพวกกูตั้งวงเหล้า มาเที่ยวคราวนี้กูแปลกใจมาก ไอ้ชดแม่งไม่เกรียน ดูเรียบร้อยผิดปกติ
กูแอบกระซิบถามไอ้ตั้มว่า “เมียมึงเป็นไร”
มันบอก “ชดมันกลัวผี พอมีเรื่องผีเข้ามาแม่งเรียบร้อยทุกที แต่ถ้าใครเล่านะ แม่งเสนอหน้าไปสาระแนฟังกับเค้า แล้วมาลำบากกูตลอด ตั้งแต่ ม.ปลาย มันเคยไม่กลับไปนอนบ้านตัวเองเป็นครึ่งเดือน นอนบ้านกูตลอด มันว่าถ้ากลับไปนอนบ้านตัวเองมันต้องนอนคนเดียว มันกลัว นอนบ้านกูยังมีกูนอนเป็นเพื่อน แล้วที่มันกลับไปนอนบ้านไม่ใช่ว่ามันหายกลัว แต่มันลากกูกลับไปนอนเป็นเพื่อนมันด้วย”
ไอ้ตั้มมันบ่นยาว แต่กูรู้ว่ามันชอบที่ไอ้ชดเป็นแบบนั้น เพราะแม่งตาเป็นประกายเล่าไปอมยิ้มไป
หมั่นไส้แม่ง ถุย
พอเริ่มค่ำอากาศเริ่มหนาว กูรีบไปอาบน้ำ โดยไม่ลืมไล่นัทไปอาบด้วย มีน้ำอุ่น แต่มันก็ยังหนาวอยู่ดีละวะ อาบน้ำเสร็จพวกกูตั้งวงกันตรงห้องโถงของบ้านนั่นแหละ ตอนแรกกะออกไปข้างนอกกัน แต่ยุงเยอะชิบหาย ยากันยุงก็ไม่มี ด้วยความกลัวไข้เลือดออกแดก เลยลงมติแดกข้างใน
เริ่มกรึ่มๆ ไอ้เหี้ยชัยเริ่มถามเรื่องที่กูเคยมานอนบ้านไอ้นัทแล้วเจออะไร กูนึกว่าลืมไปแล้ว เสือกจำได้อีก
“กูก็ได้ยินเสียงคนเรียกชื่อกู เรียกทุกวันทุกคืน เรียกซ้ำๆ จนกูฝันเห็นผู้หญิงคนนึงสวยมาก มาพูดเหมือนเค้ารอกูอยู่ กูเล่าให้นัทฟัง แล้วพ่อแม่นัทมันรู้เลยพากูไปหาหลวงลุงที่วัดหมู่บ้าน กูไปทำบุญถือศีลแปดให้วิญญาณดวงนั้น เห็นว่าถ้าไม่ทำ เค้ากะเอากูไปอยู่ด้วย ตอนแรกกูไม่ค่อยเท่าไหร่ แต่สงสารไอ้นัทมัน กลัวมันเป็นม่าย กูเลยยอมถือศีล ”กูเล่าแบบม้วนเดียวจบ
“ถุย เล่าซะดูดี สัด พ่อคนรักเมีย พ่อคนดีของสังคม ”ไอ้ถิ่นตบหัวกูอย่างหมั่นไส้
“โจ แม่งเล่าไม่หลอน ”ไอ้ชัยถอนหายใจส่ายหน้าไปมา
“ถ้ากูเล่าหลอนแล้วพวกมึงจะกลัวมากกว่านี้ ต้องให้ไอ้ข้าวโพดเด็กข้างบ้านไอ้นัทเล่า ไอ้นั้นแม่งมีแต่เรื่องหลอนๆ”กูอวดสรรพคุณเด็กข้างบ้านไอ้นัท ที่จริงกะชวนมันมาด้วยแต่มันติดทำรายงานกลุ่ม
ตึง!!!!
“เฮ้ย!!/อ้ากกกก!!!”พวกกูร้องออกมาพร้อมกัน ไอ้นัทสะดุ้งตกใจกอดกู ไอ้ชดแม่งเอาหัวมุดเสื้อไอ้ตั้ม ส่วนไอ้ถิ่นไอ้ชัยกอดกันกลมเงียบหน้ามองเพดานเลิกลั่ก
เสียงอะไรกระทบกับหลังคาไม่รู้แม่ง ทำเอาพวกกูสะดุ้งตกใจกอดกันกลม ตามมาด้วยเสียงหวีดหวิวของลมข้างนอก พวกกูนิ่งกันสักพัก มองหน้ากัน กูรู้สึกได้ว่าทุกคนเริ่มหน้าซีด แม้กระทั่งตัวกูเองใจยังสั่น เหงื่อเริ่มซึมแม้ว่าอากาศจะหนาวก็เถอะ
พอเห็นว่าไม่มีอะไรมากกว่านั้น ทุกคนเริ่มกินเหล้ากันต่อ ยังไม่มีใครทักว่าเสียงอะไร เพราะจากคำพูดแม่ไอ้นัทเมื่อเช้านี้ที่ว่า “ไปต่างที่ต่างทาง ได้ยินเสียงอะไรแปลกๆตอนกลางคืนอย่าไปทักนะลูก” ทำให้ไม่มีใครปริปากเอ่ยถึงเสียงที่เกิดขึ้น
เราเปลี่ยนเรื่องคุย เป็นเรื่องเฮฮาเรื่องอื่นแทนที่จะเป็นเรื่องผี จนเวลาล่วงเลยไปตีหนึ่งกว่า ในเมืองที่ความเป็นธรรมชาติยังมีอยู่มาก คิดดูว่ามันจะเงียบขนาดไหน แต่ละคนก็เริ่มเมาปลิ้น
“โจ มึงส่งกูไปเยี่ยวหน่อย”เมียกูสะกิดให้ได้ยินกันแค่สองคน
“ให้กูช่วยประคองKด้วยมั้ยจ๊ะเมียจ้า”กูหันไปทำหน้าทะเล้นใส่มัน มันผลักหัวกูเบาๆแล้วลุกขึ้นยืน ดึงมือกูจะให้กูไปส่งมัน
“สัดโจอย่ามากวนตีน เร็วๆลุกๆ ”
“คร้าบบบ”กูลุกขึ้นตามแรงดึงของมัน ตอนนี้พวกเพื่อนๆกูเริ่มเลื้อยไปตามพื้น
กูพาเมียกูไปเยี่ยว ตอนแรกมันกะจะออกมาแดกต่อ แต่กูบอกให้มันนอน กูง่วงด้วย พวกกูเลยเข้าห้องนอน ก่อนนอนไอ้นัทมันยังมีสติสั่งให้กูไหว้พระก่อนนอนอีก กูก็ไหว้ทั้งเมาๆนั่นแหละ
เพลีย หัวถึงหมอนได้กูก็หลับแทบจะทันที
ปัง! ๆๆ
ปัง! ๆๆ
ปัง! ๆๆ
ปัง! ๆๆ
เสียงเคาะประตูห้องกูดังรัวราวกับจะทุบมันแหลกคามือ จนกูกับไอ้นัทสะดุ้งตื่นมานั่งมองหน้ากัน
“สัดโจ เปิดประตูให้พวกกูหน่อย”เสียงสั่นๆของไอ้ชด ตามมาด้วยเสียงไอ้ชัย ไอ้ถิ่น แล้วไม่น่าเชื่อเสียงไอ้ตั้มด้วย!!!
กูลุกขึ้นไปเปิดประตู พวกมันถลาเข้ามาเต็มห้องกูกับเมีย
“อะไรของพวกมึง”กูถาม พวกมันเลิกลั่กมองหน้ากู
“พวกกูจะนอนนี่”ไอ้ชดบอก กูถอนหายใจ
“จะนอนไปได้ไงวะ หนาวก็หนาว เตียงก็มีแค่นี้ กลับไปนอนห้องใครห้องมันจะไม่ดีกว่าเหรอวะ ”กูบอก
“พวกกูจะนอนกับมึง”ไอ้ชดยังย้ำคำเดิม พวกที่เหลือพยักหน้าเห็นด้วย
“เออๆ ตามใจ ไปขนผ้าห่มมาปูนอนไป ”กูถอนหายใจส่ายหน้าไปมา เป็นเหี้ยไรกันหนักหนาวะ
“มะ ไม่เป็นไรพวกกูนอนได้ ”ไอ้ชัยบอกเสียงสั่นๆ ทำท่าจะล้มตัวลงนอน เป็นไรมากมั้ยพวกมึง เฮ้อ
“มึงไปเอามาให้กูดิ กูไม่ออกไปหรอก”ไอ้ชดมันยังสั่ง มือมันยังกอดไอ้ตั้มแน่น ไอ้ตั้มพอกันไม่พูดแต่หน้าซีดกอดไอ้ชดเหมือนกัน
“เออ แม่งรออยู่นี่เดี๋ยวกูไปขนมาให้ ”กูขี้เกียจต่อปากต่อคำมาก มันดึกมากแล้ว กูตกใจตื่นก็จริงแต่กูยังง่วงอยู่นะเว้ย
กูเดินออกมานอกห้อง ไอ้นัทมันเดินตามกูออกมา คงมาช่วยกูขนผ้าห่มกับหมอนไปให้เพื่อนกู เมียกูนี้รู้งาน ไม่ต้องบอก
กูไปห้องไอ้ชัยกับไอ้ถิ่นก่อน ให้นัทมันหอบเอาหมอน ส่วนกูเก็บผ้าห่ม พอมาที่ห้องไอ้ชดกับไอ้ตั้มกู เอาผ้าห่มไปให้ไอ้นัทหอบเข้าห้องไปก่อน แล้วกูเดินเข้าไปเก็บหมอนกับผ้าห่มไอ้ชดไอ้ตั้มแล้วเดินตามไอ้นัทเพื่อจะเข้าห้องตัวเอง
ปัง!!! แกร็กๆ
“อ้ากกกกกกกกกกกกกกกก”เสียงพวกในห้องกูแหกปากลั่น
เสียงประตูห้องทั้งห้องไอ้ชัยและห้องไอ้ชด ปิดเองพร้อมกัน ทำเอากูกำลังจะก้าวเข้าห้องตัวเองสะดุ้งขึ้น ส่วนพวกในห้องไม่ต้องพูดถึงแหกปากลั่น
‘ขวัญเอยขวัญมา ตกใจเหี้ยๆ’กูเรียกขวัญตัวเอง
“เงียบๆ เอ้าผ้าห่ม นอนได้แล้ว”กูโยนทั้งหมอนทั้งผ้าห่มใส่พวกมัน แล้วหันไปปิดประตู
“กูเปิดประตูรับแค่เพื่อนกู ใครไม่ใช่ออกไป ห้องนี้ที่ของกู กูไม่อนุญาตห้ามเข้า”กูทำหน้าจริงจังมองออกไปนอกห้องก่อนดึงประตูปิดเข้ามา
“จะ จะ โจ มึงพูดกับใครวะ”เสียงสั่นๆของไอ้ชดถามกูอย่างกลัวๆ มันกอดไอ้ตั้มจนจะรวมร่างกันได้อยู่แล้ว
“กูไม่ได้เจาะจง กูไม่รู้พวกมึงหนีอะไรกันมา แต่กูพูดกันไว้ก่อน หลวงลุงวัดหมู่บ้านไอ้นัทสอนกูไว้”พวกมันไม่ว่าอะไรแต่พยักหน้ารับรู้
“ละ แล้วมันจะยอมเหรอ ถ้ามันเป็นที่ของเค้ามาก่อน ”ไอ้ชัยถามขึ้น
“กูจ่ายเงิน ตอนนี้มันคือที่ของกู มันเป็นสิทธิ์ของกูโดยชอบธรรม ดังนั้น จะมาเถียงว่าเป็นที่ของมันไม่ได้ ถ้าจะเอาเรื่องไปเอาเรื่องกับเจ้าของรีสอร์ทโน้นไม่เกี่ยวกับกู”กูบอกมันหน้าตาย เดินไปล้มตัวนอนบนเตียงอย่างไม่สนใจ
พวกมันเงียบไปสักพัก แล้วเริ่มจัดที่นอนข้างๆเตียงกู ดีที่ในบรรดาห้องทั้งหมด ห้องกูใหญ่สุด พวกมันเลยไม่ต้องเบียดกันมาก
ก่อนนอนไอ้นัทบอกพวกมันไหว้พระก่อน พวกมันทำตามอย่างว่าง่าย
พวกมันล้มตัวนอนทีละคน จนไอ้ถิ่นไหว้พระเสร็จคนสุดท้าย
“ตกลงว่าพวกมึงเป็นเหี้ยไรกัน ถึงบุกมาห้องกูกลางดึก อยากดูหนังสดกูกับเมียรึไงวะ”กูถามพวกมัน กูพูดจบไอ้นัททุบอกก็ดังปึก สงสัยจะเขิน
“ถุย กูจะอ้วก”ไอ้ชัยด่ากู สัดหมา พอกูเอาเปิดจีวีให้ดูแม่งดูตาไม่กระพริบ
“แล้วตกลงว่ามีเหี้ยไรกัน”กูยังถามต่ออย่างใจเย็น
“พอมึงกับนัทเข้ามานอนได้สักพัก กูก็ปลุกพวกไอ้ชัยไอ้ถิ่นไอ้ชด ให้ไปนอน ”ไอ้ตั้มเริ่มเล่า
“เออ กูก็ไปนอน แล้วกำลังจะหลับ กูได้ยินเสียงผู้หญิงหัวเราะข้างๆหูกู ใกล้มากจนรู้สึกถึงลมหายใจที่เป่ารดแก้มกูเลยมึง”ไอ้ถิ่นเล่าต่อ
“เออ แล้วไงต่อวะ”กูถามทั้งๆที่หลับตาฟัง ก็กูง่วงนี่หว่า
“กูแม่งกลัว ในใจก็คิด เจอดีแล้วแม่ง กูไม่กล้าลืมตา จากนั้นไอ้ชัยแม่งแหกปาก กูตกใจ กูเลยลืมตาขึ้น หัวใจตกไปอยู่ตาตุ่ม มีผู้หญิงแต่งตัวนางรำหน้าขาวๆปากแดงๆ แสยะยิ้มนั่งอยู่ข้างๆตรงกลางระหว่างกูกับไอ้เหี้ยชัย”ไอ้ถิ่นเล่าเสียงสั่นๆ แล้วมันก็เงียบไป สงสัยมันจะขวัญเสียจริงๆ
“กูกลัวจนเยี่ยวเล็ด กูได้ยินเสียงผู้หญิงหัวเราะเหมือนไอ้เหี้ยถิ่นมัน แต่กูลืมตาดู เลยเจอดีเลยแม่ง พอได้สติกูวิ่งมาห้องไอ้ตั้มไอ้ชด มีเหี้ยถิ่นวิ่งตามมาติดๆ”ไอ้ชัยเล่าต่อเป็นฉากๆ
“อืม แล้วไปไงมาไงถึงมาต่อที่ห้องกูได้วะ”กูยังถามไปเรื่อยๆ
“มึงจะถามไมวะ รอฟังเดี๋ยวกูก็เล่าต่อแล้วไอ้เหี้ยโจ”ไอ้ชัยด่า
“แม่งเล่าช้านี่หว่า”กูเถียง
“ต่อๆ พอมาห้องไอ้ตั้มไอ้ชด ไอ้ตั้มเป็นคนมาเปิดประตูรับพวกกู พวกกูกำลังจะเข้าไป แต่ต้องหยุดชะงัก เพราะผู้หญิงคนนั้นมันลอยแสยะยิ้มตาแดงเถือกอยู่บนหัวไอ้ชด ”ไอ้ชัยเล่า แม่งทำเสียงเย็นๆอีกไอ้สัด กูแม่งหลอนเสียงมึงนี่แหละไอ้เหี้ย
“หลอนสัด ตอนแรกกูแม่งอึ้งยังไม่ทันถามว่ามาเคาะประตูห้องกูทำไม หันหลังกลับจะเดินไปนอนที่เตียง กูแม่งอึ้ง มองผู้หญิงที่กำลังแสยะยิ้มบนหัวไอ้ชดค้างไปเลยมึง”ไอ้ตั้มพูดขึ้นบ้าง
“แม่งอ้าปากค้างตาถลนกันหมด กูก็สงสัยเลยเงยหน้าขึ้นมองตามสายตาพวกมัน เท่านั้นแหละ พอสบตามันกูกระโจนลงจากเตียงพุ่งไปที่ประตูติดเกียร์หมาวิ่งมาห้องมึงอย่างที่มึงเห็น”ไอ้ชดเล่าต่อจนจบ กูรับรู้ว่าพวกมันเจออะไรมาบ้าง แต่กูไม่ถามต่อ พวกมันต่างพากันเงียบ ได้ยินเพียงแค่เสียงลมหายใจ
ยิ่งพวกมันเล่าเมียกูยิ่งเบียดเข้าหากู มันคงกลัว มันไม่ปริปากออกความเห็นอะไรเลย ผิดกับเมื่อตอนกลางวันที่เล่าประวัติหมูบ้านไปกินขนมไป
ดึกมากแล้ว เสียงลมข้างนอกยังหวีดหวิว มีเสียงหมาหอนลอยตามลมมา มันก็น่ากลัว แต่ความง่วงของกูมีมากกว่า เวลาง่วงก็จะรู้ๆกันอยู่ว่ากูไม่สนใจเหี้ยไรอยู่แล้ว
กูกำลังเคลิ้ม
แอดดดดดดดดดดดด
“โจ”เสียงสั่นๆของไอ้นัทเรียกกู มันซุกก็ตัวสั่น มันคงจะกลัวเสียงกูคาดว่าน่าจะเป็นเสียงไม้ลั่น กูดึงมันให้มาอยู่ในอ้อมกอดแล้วลูบหัวมันเบาๆ
แอดดดดดดดดดดดดด
“โจ”คราวนี้แม่งไม่ใช่เสียงเมียกู แต่เป็นบรรดาเพื่อนๆกูแทน แม่ง กูง่วง เรียกทำส้นตีน
“จูออน”ไอ้ชดแม่งปากดี มึงไม่พูดแม่งไม่มีใครว่าหรอกสัด แต่เสียงมันเหมือนจูออนจริงๆว่ะ เสียงผีจูออนเป็นยังไงตอนนี้เสียงที่พวกกูได้ยินเป็นประมาณนั้นล่ะว่ะ
“นอนเถอะพวกมึง ไม่มีอะไรหรอก บ้านไม้อากาศชื้น อากาศแห้ง ไม้มันต้องลั่นเป็นธรรมดา”กูบอกพวกมันทั้งๆที่กูยังหลับตาอยู่
กูไม่รู้หรอกว่าพวกมันคิดยังไง เพราะหลังจากกูบอกพวกมัน กูก็หลับไปตื่นมาอีกทีก็เช้าแล้ว
กูตื่นเจ็ดโมงเช้า ล้างหน้าแปรงฟัน แล้วออกไปสูดอากาศยามเช้าข้างนอก
สดชื่นจริงๆ
กูออกมาเดินสำรวจรอบๆที่พัก เขาจัดบรรยากาศสวยดีเหมือนกัน ดูเป็นล้านนา ข้างหลังเยื้องๆไปทางขาวสี่ห้าเมตรมีศาลปู่ตาอะไรสักอย่างตั้งอยู่ ไม่นานพวกที่เหลือเริ่มทยอยตื่น พวกมันจัดการตัวเองแล้วเริ่มขนของขึ้นรถ
“พวกมึงจะขนของไปไหนวะ”กูถาม
“ย้ายรีสอร์ท อย่าเสือกถามว่าทำไม ให้พวกกูนอนต่ออีกคืน พวกกูขอบายว่ะ”ไอ้ตั้มตอบนิ่งๆเสียงเครียดๆ
“กูไม่ได้ว่าอะไรนี่หว่า ย้ายก็ย้าย”กูบอกแล้วเดินเข้าไปในบ้านเพื่อเก็บข้าวของบ้าง
ไม่นานพวกมันเก็บของเสร็จขึ้นนั่งหน้าสลอนบนรถเรียบร้อย ไอ้ตั้มเอากุญแจไปเช็คเอาท์ แล้วพวกเราทั้งหมดเริ่มเดินทางกันอีกครั้ง
ก่อนหาที่พักใหม่ พวกกูไปเที่ยวไหว้พระหยกขาว ไปชมอุทยานหินฟอสซิล 400 ล้านปี ก่อนจะมาจบลงที่ศูนย์ศิลปาชีพแม่สะเรียงเพื่อหาซื้อของฝาก แล้วถึงเข้าที่พัก
ส่วนตอนเย็นพวกกูกับไอ้นัทเช่าจักยานขี่ชมเมืองยามเย็นได้บรรยากาศอีกแบบ เราผลัดกันถ่ายรูปอย่างสนุกสนานจนมาถึงตลาดเย็น กูเดินดู กูว่ามันก็ไม่ต่างอะไรกับตลาดสดทั่วไป
เราแวะกินข้าวกันก่อนเข้าที่พัก
“นัท นัทใช่มั้ย ”พวกกูกำลังรออาหารที่สั่งไป พร้อมมองดูทิวทัศน์รอบๆ ก็มีเสียงสาวน้อยทักเมียกู พวกกูหันไปตามเสียง เธอคนนั้นเดินยิ้มหวานหยดจนกูอยากจะอ้วกส่งมาให้ไอ้นัท
เมียกูน่ะเหรอยิ้มดีใจประหนึ่งญาติที่ตายแม่งฟื้นคืนชีพ
“เฮ้ย หญิงหยก ไปไงมาไง มาเที่ยวเหรอ มากับใครวะ”เมียกูทักทายอย่างเป็นกันเอง จากคำพูดกูเดาเอาว่าคงเป็นเพื่อนกัน
“หยกมากับเพื่อน โน้นนั่งกันอยู่ทางนั้น แล้วนัทล่ะ อ้าว สวัสดีพี่โจ”หยกยิ้มหวานให้นัทถามไถ่แล้วหันมามองหน้าพวกกูที่ละคนจนมาถึงกู หยกทักกูยังกับรู้จัก แต่กูบอกตรงๆกูจำไม่ได้ ใครวะ? ส่วนเมียกูนั้นมันหันมาเลิกคิ้วถามกูเป็นนัยๆว่ารู้จักกันด้วยเหรอ กูได้แห้งส่งยิ้มแห้งๆกลับไปแล้วส่ายหัวหน่อยๆว่ากูไม่รู้จัก
“สบายดีครับ”กูตอบออกไปยิ้มนิดหน่อยตามมารยาท
“รู้จักกันเหรอ”ไอ้นัทมองหน้ากูสลับกับหน้าหยก
“ก็นิดหน่อย แล้วนัทล่ะมารู้จักกับพวกพี่โจได้ไง”หยกดึงเก้าอี้มานั่งคั่นกลางระหว่างกูกับไอ้นัท
“ก็พี่ตั้ม รุ่นนัทเป็นเพื่อนพี่โจน่ะ เออ พี่ๆครับนี่เพื่อนนัท เรียนด้วยกันมาตั้งแต่ประถมจนมามัธยม มีมหาลัยนี่แหละที่เรียนคนละที่”นัทมันแนะนำเพื่อนมันกับพวกเพื่อนกู หยกยิ้มยกมือไหว้ทุกคนอย่างมีมารยาท
“สวัสดีค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ นัท นี่ถ้าหยกรู้ว่านัทจะมาแม่สะเรียงนะ หยกชวนนัทมาด้วยแล้ว แล้วไหนแฟนนัทที่เคยเล่าให้หยกฟังบ่อยๆอะ มาด้วยป่าว”หยกถามอย่างตื่นเต้น
“มา”
“ใครอะ พี่คนนี้เหรอ ”หยกชี้ไปที่ไอ้ชัย ไอ้ชัยทำหน้าเหรอหรา โบกไม้โบกมือเป็นพัลวัน
“ไม่ใช่พี่ครับน้อง ไม่ต้องทายๆ เดี๋ยวพี่บอกให้ แฟนไอ้นัทก็ไอ้โจที่นั่งข้างๆน้องน่ะครับ”ไอ้ชัยรีบเฉลย หยกหันมามองหน้ากูทันที ยิ้มหวานนะ แต่ไม่รู้ทำไมว่า มันไม่เป็นมิตรสงสัยกูคิดไปเอง
“อำปะเนี๊ยะ ”หยกหันไปถามนัท
“ไม่อำหรอก อย่างที่พี่ชัยบอกน่ะถูกแล้ว นัทกับโจคบกันอยู่”ไอ้นัทบอกหยกยิ้มๆ หยกพยักหน้ารับแล้วเปลี่ยนเรื่องคุยไปเรื่องอื่น ไอ้นัทชวนสาวๆกลุ่มหยกให้มานั่งกินข้าวด้วยกัน เพื่อนหยกทุกคนทักกูเหมือนรู้จักกูทุกคนเลยเว้ย แต่กูนึกไม่ออกว่ารู้จักได้ไง
ไม่รู้กูรู้สึกไปเองรึป่าว แต่เหมือนสาวน้อยน่ารักคนนี้กำลังสร้างโลกส่วนตัวกับเมียกู
“ว่าแต่ทำไมสาวๆรู้จักไอ้โจกันทุกคนเลยครับ ”ไอ้ตั้มถามขึ้น
“แหม ก็พี่โจวิดวะเครื่องกลคนดัง ทำไมจะไม่มีใครรู้จักล่ะคะ”เพื่อนหยกที่ชื่อจีนตอบกระตุกยิ้มนิดๆอย่างเจ้าเล่ห์ ก่อนจะหัวเราะแล้วยิ้มหวาน ทำไมกูรู้สึกว่าผู้หญิงกลุ่มนี้น่ากลัวไงไม่รู้ว่ะ ทั้งที่พวกเธอก็อัธยาศัยดีคุยสนุกเป็นกันเอง
ช่างเถอะ คงไม่มีเหี้ยอะไรหรอก
ดูๆไปเมียกูกับเพื่อนมัน ก็ดูสนิทตามประสาเพื่อนที่โตมาด้วยกันแค่นั้น กูคงหึงมากไปเอง
หลังจากกินข้าวเรียบร้อยพวกกูปั่นจักยานไปส่งสาวๆกันที่พักของพวกเธอ
“นัท แล้วเจอกันที่กรุงเทพนะ ไว้หยกจะโทรนัดกินข้าวกันวันหลัง เดี๋ยวชวนพวกสนกับนิดไปด้วย ”
“ได้ๆ แล้วโทรมาแล้วกันนะ”
“จ้า โทรหาหยกบ้างก็ได้นะ อย่าขี้เหนียวมากนักกับเพื่อนกับฝูงนะ”
“คร้าบบบโผมมมม”
เราส่งสาวๆล่ำลากันเรียบร้อยพวกกูก็กลับที่พักของตัวเอง อยู่ไม่ไกลจากรีสอร์ทของหยกเท่าไหร่หรอก
กลับไปไอ้นัทมันดูดีใจที่เจอเพื่อนมัน มันโม้เรื่องวีรกรรมมันกับหยกให้กูฟังเยอะแยะเลยว่ะ
ในใจกูมีหวงๆบ้างว่ะ แต่ไม่ได้มากมายอะไร กูรู้อยู่ว่ามันเป็นเพื่อนกัน
คืนนี้พวกกูไม่ได้ตั้งวงเหล้า ทุกคนดูเพลีย เลยแยกย้ายกันไปนอนแต่หัวค่ำ พรุ่งนี้เรากะออกเดินทางแต่เช้าเพื่อกลับกรุงเทพฯ
เรื่องโดย หวานเย็น
....................................................................
-
เย้มาแล้วติดตามรอทุกวินาทีสุดท้ายก้อัพ เย้ๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
เร็วจัง บวกให้ละ อิอิ
-
ตัดหน้านุ้งทำไม
:o12:
-
หลอนตลอดเลยนะ
หายไปนานเหมือนกัน ในที่สุดก็มาแล้ว
-
หลอนได้อีกนะตอนนี้
-
ทำไมอ่านกันเร็วจินๆ
จัดบวกไป ปลอบขวัยคนหลอน
อิอิ
-
มาดูว่าผี หรือคนจะน่ากลัวกว่ากัน
-
หลอนได้จัยจริงๆ 5555 :a5:
-
โอยยยยยย ขนแขนลุกซู่เลย
ที่บ้านนัทว่าหลอนแล้วนะ
มาเจอที่รีสอร์ทมันยิ่งกว่าคำว่าหลอนอีก
บรื๋อออออ กลัววววว
แต่ท่าทางแกงค์ชะนีเพื่อนนัทน่ากลัวพอๆกับผีเลยนะ
-
โฮ น่ากลัวอ่ะ
พี่โจแม่ง TT0TT (ไม่ใช่ความผิดพี่โจเลย)
หลอนเกินขนาดนะแบบนี้
-
โหยยยยยยย
หลอนอ่ะ
-
ขนลุก หลอนมาก o21
แค่มาเสียงกับกลิ่นเนี้ยะก็อาจช็อคตายแล้ว
ถึงขนาดเป็นเป็นรูปร่าง ยิ้มให้อีก :call: เฮี้ยนอะ
-
แอบสยองแทนชด o22
-
:pig4: เหมือนจะมีเคราะห์ยังไงไม่รุ
-
โอ๊ยยยยยยยยยยยยยย ไม่น่ามาอ่านตอนนี้เลย หลอนอ่ะ >_<
-
เปลี่ยนจาก นิยายรักเป็น นวนิยายสยองขวัญ แล้วเหรอ :serius2:
-
หลอนใช้ได้ และได้ข่าวว่าเราอ่านตอนกลางคืนงิ-8-
-
อ๊าก ขนหัวลุกอีกล่ะ หยกนี่จะมาเป็น
มารขัดขวางนัทกับโจหรือป่าว :m16:
-
หลอนว่ะ นี่มันนิยายสยองขวัญแล้วนะ
-
โอย แล้วทำไมเราต้องเปิดมาอ่านตอนกลางคืนด้วย ขนลุก
ไม่ใช่ว่าตามมาจากเชียงใหม่ จนแม่สะเรียงนะ
แล้วแม่หยกปริศนานี่ก็ด้วย
-
“กูเปิดประตูรับแค่เพื่อนกู ใครไม่ใช่ออกไป ห้องนี้ที่ของกู กูไม่อนุญาตห้ามเข้า” หลอนโครตๆๆๆๆ คิดได้ไงเนี้ย
-
:a5:
หลอนจังเลย +1และเป็ดให้จ้า
-
หลอนเกินไปแล้ว ผมว่าต่อไปควรมีป้ายคำเตือน ไว้ด้วย เผื่อคนขวัญอ่อน...
-
มาพร้อมกับเรื่องหลอนๆ :z2:
-
เจอดีกันยกกลุ่มเลย
:sad4: :sad4:
-
หลอนได้อีก
-
อ๊ากกกกกกก
-
คือว่าอ่านตั้งแต่มะคืน จะได้จิ้มจึกๆคุณหวานด้วย :z13:
แต่ทำยังไงก็โพสต์ไม่ติด คิดว่าเน็ตเ่น่าอีกแหง :เฮ้อ:
แต่พอไปเล่นเว็ปอื่น ก็เล่นได้เฉยอ่ะ o22 สงสัยเจออาถรรพ์โจนัทเข้าแล้ว :laugh:
คงไม่มีใครกล้าไปเที่ยวบ้านนัทอีกแน่ๆ เป็นเค้าก็ไม่ไปแล้วเหมือนกัน น่ากลัวเกิ๊น o22
เค้าว่าคุณหวานเปลี่ยนแนวมาเล่าเรื่องสยองขวัญท่าจะรุ่งนะนี่ :m20:
-
ทัวร์ครั้งนี้ มาพักผ่อน หรือมาหาประสบการณ์ไปคุยกับ ป๋อง กำพล กันแน่ :m20:
+1 จัดให้ ทั้งป้าปุ้ย หวานและก็ น้องโล่ :z2:
-
ถ้ามีโหวต เรื่องหลอนๆ แห่งปี หนูจะโหวตๆๆๆ
นึกสภาพถ้าเป็น ชดช้อยตอนเงยหน้าขึ้นไปมอง สาวนางรำบนหัว
คงช๊อคตาย ตรงนั้นแหละ เก็บศพได้เลยไม่ต้องส่ง รพ. o22
-
หลอนอ่ะหวานเย็น o22
-
บรื๋ออออออออ น่ากลัวอ่ะ
เรื่องนี้สนุกดีจัง มาบ่อย ๆ นะ
-
:sad4:
ไปบ้านนัททีไรหลอนทุกที
ไปเที่ยวก็ยังจะหลอนอีก
บรือออออ
-
น่ากลัวอ่ะ ถ้าเราเจอขนาดนั้นสติแตกแหงๆ
-
มาแล้ววว คิดถึงหนุ่มๆเค้าจัง
ชอบตอนนี้อ่ะ หลอนดี :a5:
เล่นเอาชดเกรียนไม่ออกเลย :jul3:
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ
บวกเป็ดให้ค่ะ
-
หญิงหยกมีซัมติงรองไรในใจกะนัทล่ะมั้ง
-
มติเป็นเอกฉันท์ พี่หวานควรไปแต่งแนวสยองขวัญรุ่งแน่
ตอนนี้ลงไปหลอนไป o22
แต่ขำชดช้อย จูออน จูออน :m20:
+1 ทุกท่าน
-
o13 o13 o13
-
ชอบมากอ่านแล้วหัวเราะตลอด คงเป็นเพราะอ่านตอนกลางวันมั้งนะ ชอบนัทโจที่สุด
-
หลอนอ่ะ นี่ถ้าอ่านตอนกลางคืน มีระแวง
-
คาดว่าตัวปัญหาโผล่แน่ๆ หลังกลับจากเที่ยว :m31:
-
เค้ากลัวนะ หลอนมากอ๊ะ แง้ๆๆ หยกนี่จะมาสร้างความร้าวฉานมั้ยเนี่ยะ
-
ยังไงๆ ซะแล้วนะน้องหยก
:m28:
-
หลอนจังงงงงงงงงงงงงงงง
อินังหยกนี่ยังไง เหมือนจะสนใจโจ
จะดราม่าอีกแล้วหรือ :o12:
-
หียยยย...อยู่บ้านคนเดียว อ่านแล้วหลอนๆอ้ะ
-
มาอล้ว แบบหลอนๆด้วย
นึกภาพว่าถ้าเป็นตัวเองนะ น่ากลัวอิ๊บอ๋าย
-
หลอนจริงอะไรจริง
-
บรึ๊ยยย น่ากลัวมาก หลอนที่ซุ๊ดดด
+1 ค่ะ
-
ตอนนี้หลอนได้อีกนะจ๊ะ จะนอนได้ไงระทีนี้ 5555 กลัวๆๆๆ o22 o22 o22
-
:m7: แล้วก็ :m22: แล้วก็ o22
-
:m7: แล้วก็ :m22: แล้วก็ o22
งานยุ่งๆ รอแปบนะตัววววว
:)
-
o22. สาวๆกลุ่มเนี่ยนี่โจทย์เก่าของโจ 100%. ฟันธง
นัทสู้ๆ :กอด1:
-
แวะมาเดินเล่น :z2:
ไม่ได้มาดูนานมากกกก... ก คิดถึงน้องนัทและพี่โจ :impress2:
-
แวะมาด้อมๆมองๆ
แล้วก็จากไป
-
มาทักทายค่ะ o15 o15 o15
-
มาด้อมๆมองๆ
-
มาส่องอีกวัน :m22:
-
ความคิดถึงมันสั่งให้แวะมาดู
-
หายไปเลยครับ
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
อยากอ่านต่อง่า~
-
สถานการณ์ตอนนี้
ป้าปุ้ยทำแอ๊บไม่รู้ว่าถึงตาตัวเองแต่ง ยังคงโบ้ยไปที่หวานเย็น - -
โล่ :ป้าไหนนิยาย
ป้าปุ้ย :อ้าวถึงตาหวานไม่ใช่หรอ -,-
โล่ :อ้าวหรอ เออๆ เดี๋ยวกูไปทวงกับหวาน
2 อาทิตย์ผ่านไป
โล่ :หวานไหนนิยาย
หวาน :ตาป้าแต่งนะ
ป้า :อ้าวนี่ตากูหรอ 5555555555555555 (มันขำกลบเกลื่อน)
เออๆ รอหน่อยละกัน งานกูเยอะมาก ช่วงนี้
1 วันผ่านไป
ป้า : โล่มึงเอานิยายมาให้กูอ่านซิ
โล่ : ไ่ม่มี ช่วงนี้ไม่ได้อ่านนิยายเลย
ป้า : มึงอย่ามากั๊ก
โล่ : - -
ป้า : เก็ตๆ เอานิยายมาให้พี่ซิ้ เร็วๆๆๆๆๆๆ (มันข่มขู่น้อง)
เก็ต : มีเรื่องนี้ๆๆๆ สี่เรื่อง
ป้า : เดวกูจะตะลุยอ่านนิยาย แล้วกูไม่บอกมึงด้วยอีโล่ ว่าเก็ตแนะนำนิยายอะไรกูมา
กูสังห้ามเก็ตไม่ให้บอกมึงด้วย (ได้ข่าวว่าอิป้าไม่ว่าง)
2 อาทิตย์ผ่านไป
หวาน :ไหนนิยาย
ป้า :อ้าวตามึงแต่งไม่ใช่หรอ -,- (ยังคงหน้ามึน แอ๊บต่อไป - -)
ปัจจุบัน ณ เฟชหวานเย็น
ป้าปุ้ย : ไหนนิยายอ่ะหวาน
........................
จึงประจานไปทั่วเล้าโดยพลัน - -;
:z6:
-
มีแต่คิดถึง มีแต่คิดถึง~~
อยากเอาเพลงพี่บอยลงมาก แต่ลงไม่เป็น
-
ส่งไปแล้ว
ทำไมไม่ลงๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
^
^
^
ลงเองเลยค่ะ
-
(52)
ผมนัดเจอกับหยกหลังจากเคลียร์งานทุกสิ่งทุกอย่างเสร็จ ตอนแรกก็นัดๆกันไว้สี่ห้าคน แต่ไปๆมาๆเพื่อนคนอื่นดันไม่ว่าง เลยเหลือแค่ผมกับหยกแค่สองคน ซึ่งผมว่าก็ดีนะ เพราะผมสนิทกับหยกมาก ผมมีหลายเรื่องที่อยากเล่าให้หยกฟัง แล้วดูเหมือนหยกก็มีเรื่องพูดมากมายด้วย
ผมก็ไม่ได้ใสซื่อหรือเอ๋อเกินไปจนประสาทสัมผัสพัง เพราะจากวันนั้นที่ได้ออกมาเจอกับหยกดูเหมือนหยกจะไม่เห็นด้วยเท่าไหร่ กับรสนิยมของผมที่เปลี่ยนไป เพราะหยกเคยถามผมขึ้นมาว่า ผมแน่ใจแล้วเหรอที่จะมีแฟนแบบนี้ตอนที่เรานั่งกินชาบูน้ำดำกัน ผมก็ได้แต่บอกหยกไปว่าผมก็ไม่รู้หรอก แต่ตอนนี้ผมมีความสุขมากๆ หยกไม่ได้ตอบอะไรกลับมา เราจึงเปลี่ยนไปคุยเรื่องสมัยเรียนมัธยมกัน
“นัท เดี๋ยวเราไปเข้าห้องน้ำแปบนะ แกจะเข้าด้วยป่ะ” หยกบอกผมหลังจากที่กัดไอติมคำสุดท้ายเข้าปาก
“ไม่อะ เดี๋ยวรอแถวนี้ละกัน”
ผมยืนเลียไอติมแข่งกับหยก(คิดไปเองว่าถ้าผมกินหมดก่อนที่หยกจะออกมาจากห้องน้ำ ผมจะชนะ) แล้วสายตาก็เหลือบไปเห็นพี่กอล์ฟที่เดินมากับเพื่อนอีกสองคนพอดี ผมเลยแกล้งทำเป็นหันไปอีกทาง เพราะวางตัวไม่ถูกเหมือนกันว่าจะทักดีหรือไม่ทักดีเพราะพี่แกมากับเพื่อนแล้วผมก็ไม่ได้สนิทอะไรมากด้วย ผมจึงคิดเอาแบบเด็กๆว่า มันคงสะดวกใจมากกว่าถ้าแกล้งทำเป็นไม่เห็นซะ ฮ่าๆ
“นัท” พี่กอล์ฟเดินเข้ามาเรียกผม แล้วโบกมือไล่เพื่อนพี่แกให้เข้าไปในร้านอาหารก่อน วันนี้พี่กอล์ฟดูไม่เหมือนพี่กอล์ฟเวอร์ชั่นปกติ อาจจะเพราะพี่แกสวมเสื้อเชิ้ตแขนยาวกับการเกงสแล็ค(ที่เข้ารูปทรงเดฟนิดๆ)ดูเรียบร้อยกว่าเดิม(ปกติดูเถื่อนๆ) แต่ยังไงซะหน้าพี่แกก็ยังเท่ห์บอกสัญชาติอยู่ดี
“อ้าวพี่กอล์ฟ มาได้ไง” ผมทำเสียงแปลกใจ แม่งจริงๆเห็นละว่าเดินมากับเพื่อนที่ท่าทางภูมิฐานยังกับสส.แถวปทุม
“ขับรถมา” ไม่รู้แกกวนตีนหรือแกซื่อ แต่ดูจากหน้าตาที่บอกสัญชาติแก ผมเลือกช้อยส์กวนตีนละกัน
“อ่อเหรอ” ผมหมดเรื่องจะพูดกับแกต่อ อีกอย่างแอบเซอร์ไพรส์เล็กๆเพราะไอ้ตัวดีของผมเดินมองหาผมอยู่ลิบๆ ตอนแรกมันบอกจะมารับผมเลทๆหน่อยเพราะทำโปรเจ็คค้างไว้ ไม่คิดว่าพี่แกจะเคลียงานเสร็จเร็ว(คิดเข้าข้างตัวเองอีกดอกว่าทำเพื่อผม แม้ว่าในใจจะรู้อยู่ลึกๆว่าถ้ามันไม่เสร็จแม่งก็ไม่จบ) แล้วยังมีสั่งให้ผมซื้อขนมไว้ให้ด้วย เพราะคงหิวจัด
“โจ!!” ผมตะโกนข้ามหัวพี่กอล์ฟไปเรียกไอ้โจอย่างเผลอตัว มันหันมาทางผมแล้วทำหน้ากวนๆ แต่ขณะที่เดินมาก็มีแม่จากพิ้งกี้เกิลจู่โจมเข้าหามัน พร้อมทั้งสารพัดสีเกิน ยังกับเซลเลอร์มูนกำลังลงทันต์ตัวร้ายอยู่เลย ผมได้แต่แอบขำในใจ คิดว่ามันจะหาทางออกมาได้มั้ย แล้วจะออกมายังไงวะ ฮ่าๆ
หยกกลับมาจากห้องน้ำแล้วก็เดินเข้ามาหาผมกับพี่กอล์ฟ มองไปทางพี่กอล์ฟ มองมาทางผม แล้วก็มองไปทางพี่กอล์ฟ แล้วก็มองมาทางผมอีกรอบ ผมเห็นแล้วก็อยากจับหน้าหยกให้อยู่นิ่งๆซะจริงๆ
“ไอ้น้าทททท ดีใจด้วยนะ ขาย(ไอ้)พี่โจไปกับตุ๊กตาแอ็บแบ๊วพวกนั้นได้แล้วเหรอ” หยกเกือบหลุดคำว่าไอ้ออกมา แต่ไม่หลุดความดีใจที่ชัดเจนซะเหลือเกิน..เพื่อนผม
“ไอ้นัทมันน่ารักนะคะ แล้วนี่ทำไงถึงได้มันมาอะ ฆ่าพี่โจเพื่อชิงมันมาหรือว่าแค่เอาเงินให้พี่โจไป” หยกยังไม่หยุดอารมณ์ดี สดใส ซาบซ่า
พี่กอล์ฟมองมาที่หยกอย่างงงๆ ผมเลยแนะนำให้พี่กอล์ฟรู้จักกับหยกในนามของเพื่อนเก่าแก่ และแนะนำให้หยกรู้จักกับพี่ปลาคาร์พให้รู้จักในนามเพื่อนที่เล่นบอลด้วยกันเฉยๆ ไม่ได้มีคำวิเศษณ์อะไรมาขยายให้มากกว่านั้น
“คิดไปได้เน๊อะ มึงเนี่ย ฮ่าๆ” ผมบอกหยก เราสนิทกันจนสามารถพูดหยาบได้ แต่จะหยาบเฉพาะตอนที่ฮาๆกันหรือมีเรื่องเครียดสุดๆกันมากกว่า ปกติต่อหน้าสาธารณะชนเราจะเล่นบทผู้ดี นัทผู้สุขุมและหยกผู้บอบบาง เว้นแต่ทนไม่ไหวแล้วจริงๆถึงจะหลุดสันดานดิบออกมา
“เปล่าๆๆ ไม่ได้คิดอะไรหรอก แต่เห็นว่าอยู่กันสองคนแล้วน่ารักดี...ว่าแต่พี่กอล์ฟเป็นใบ้ปะเนี่ย” หยกเริ่มปากหมาอย่างไม่รู้ตัว พี่กอล์ฟหน้าแดงแปร๊ด ยืนทื่อทำอะไรไม่ถูกเพราะคงอึ้งไม่น้อยที่จู่ๆเจอสาวน่ารักๆแซวใส่ซะขนาดนั้น
“พี่พูดได้ครับ” พี่กอล์ฟยอมอ้าปากออกมาได้ จังหวะเดียวกับที่ไอ้โจเดินเข้ามาร่วมวงแบบเนียนๆพอดิบพอดี
“หยกล้อเล่นนะพี่” ไอ้หยกแกล้งดัดเสียงเล็กๆ มันตอแหลได้ฮาจริงๆเพื่อนผมคนนี้ ผมว่าพี่กอล์ฟคงหลงเสน่ห์มันบ้างแล้วล่ะ เพราะก่อนพี่กอล์ฟจะขอตัวกลับพี่แกทิ้งท้ายไว้ว่า’ค่อยเจอกันใหม่’...แถมยิ้มอวดฟันขาวอีกด้วย
“ไง” ไอ้โจร้องบอก
“ไงหยก” ไอ้โจทักซ้ำ แต่หยกไม่มีท่าทีตอบสนองต่อคำทักทายแต่อย่างใด อาจจะเพราะมัวพล่ามเรื่องหน้าแตกกับผมอยู่ กว่ามันจะรู้สึกก็ตอนที่ผมสะกิดแขนมันแล้วชี้ไปที่ไอ้โจ ซึ่งยืนตาปริบๆอยู่ข้างหลัง
“อ้าวพี่โจ” หยกหันไปยิ้มให้ไอ้โจ แล้วก็หันมาฉอดๆใส่ผมต่อ
ไอ้โจก็ได้แต่ยืนรออย่างเงียบๆ ไม่กล้าจะเข้ามาร่วมสนทนากับผมแล้วก็หยกได้ กว่าหยกมันจะหยุดฝอยได้ก็ตอนที่ผมบอกว่าผมต้องกลับก่อน เพราะไอ้โจเล่นชูนาฬิกาแล้วชี้บอกใบ้ผมอยู่ข้างหลังหยกอย่างเงียบๆ แถมมีชูนิ้วโป้งคว่ำลงอีก...ไอ้โจ ไอ้แสบ!
“หยก กลับไง เดี๋ยวให้คนขับรถไปส่งให้เอามั้ย” ผมเอาคืนไอ้โจ
“เห้ย! เกรงใจว่ะ เดี๋ยวกลับเองก็ได้” หยกบอก แต่หน้านี่ออกมาชัดเจนเลยว่าเจ้าเล่ห์แค่ไหน
“ไม่เป็นไรหรอก เน๊อะโจเน๊อะ ขับรถไปส่งหยกได้ใช่ปะ” ผมหันไปถามไอ้โจ
“ได้ๆ เพื่อนนัททั้งที ไปส่งได้อยู่แล้ว” มันบอกเรียบๆ
“พี่โจนี่ดีจังเลยนะคะ ทั้งกับนัทและเพื่อนนัท” หยกแซว
“เห็นแบบนี้ไอ้โจมันใจดีจริงๆนะ” ได้ทีผมก็ยกหางแฟนตัวเองเลย ไอ้โจนี่ยืนเขินอยู่ข้างๆทำอะไรไม่ถูก
“ไม่ค่อยแสดงออกเลยนะไอ้นัท” หยกแซวผม
“ไปละ ไม่ต้องไปส่งหรอก เดี๋ยวกิ๊กมารับ” ไอ้หยกบอก ผมรู้ว่ามันน่ะกลับเอง แต่หาเรื่องนี้มาปฏิเสธเพราะไม่สามารถมาแย้งมันได้ ซึ่งผมว่าถ้ามันถึงขั้นทำแบบนี้ ผมก็จะไม่ขัดมัน เอาทางที่มันสบายใจที่สุดดีกว่า ผมบอกลามันแล้วก็ให้มันสัญญาว่าถึงหอมันปุ๊บก็โทรบอกผม หรือไม่ก็ส่งเมจเสจมาบอกก็ได้ถ้าหากกิ๊กอยู่ด้วย
“เดี๋ยวโทรบอกก็ได้ ว่าแต่แฟนแกเถอะจะหึงรึปล่าว หรือแกอาจจะต้องใช้เวลากับแฟนแกอยู่ก็ได้” ไอ้หยกยังไม่หยุดกัดผม
“ไอ้โจเหรอจะมาหึง ไม่มีทางซะหรอก แค่เอาสมองไปหาทางคิดหลบสาวให้ไปรอดไปแต่ละวันได้ก็แย่ละ...เน๊อะโจ” ผมหันไปแซวแฟนตัวเอง เล่นแซวกันเป็นห่วงโซ่อาหารเลยตอนนี้
“หึง” มันตอบเรียบๆหน้านิ่งๆ เล่นเอาผมอดดีใจจนหยุดยิ่งไม่ได้เลย ส่วนไอ้หยกยืนนิ่งไม่พูดไม่จาแล้วก็ขอตัวกลับไปก่อน แต่ว่าแว้บนึงผมเห็นนะว่ามันมองมาที่ไอ้โจแบบเหยียดๆ แต่ก็ช่างเถอะมันอาจจะมองผ่านไอ้โจไปยังผู้หญิงท่าทางสก๊อยที่อยู่ข้างหลังไอ้โจก็ได้
“หึงจริงดิ” ผมแซวมัน แต่มันไม่ยอมตอบผม ผมเลยก้มลงไปหอมหัวไหล่มันทีนึง ส่วนมันดันหันหน้าหลบผมไปอีกทาง ผมก็เลยอดรู้เลยว่ามันทำหน้ายังไงตอนนี้
“แวะกาโตว์ซื้อหนมปังลูกเกดหน่อยดิ เบรียดปาป้าด้วยจะซื้อครีมพัฟไว้ให้มึงกินตอนทำโปรเจ็คอะ” ผมยิ้ม กะจะให้รางวัลมันที่ทำตัวน่ารักซักหน่อย
“จะกินเองอะดิไอ้อ้วน” มันยอมหันมามองหน้าผมละ
“มึงดิอ้วน” ผมด่ามันกลับ เพราะตอนนี้มันอวบขึ้นกว่าเดิมจริงๆ คิดไปคิดมาเพราะผมซื้อของหวานให้กินบ่อยไปป่าววะ
“อ้วนที่ไหน” มันยังไม่ยอมรับ
“นี่ไง” ผมเอานิ้วจิ้มตรงพุงมัน
“เดี๋ยวตอนอาบน้ำก้มดูนะว่าเห็นจู๋ป่าว” ผมบอก
“ไม่เห็น”
“เออ งั้นก็แปลว่าอ้วน”
“ปล่าว ไม่เห็นจู๋แต่เห็นจวย” มันบอกแล้วยักคิ้ว แม่ง!!!กวนตีน
เรื่องโดย SweetSacrifice (ป้าปุ๋ย)
....................................................................
ถ้ารู้ว่าประจานแล้วจะได้เร็ว รู้งี้ทำตั้งแต่เดือนที่แล้วละ :z2:
-
ได้แบบเผาๆ เลยจินๆ
55555555555
-
หยกดูไม่น่าไว้ใจ ดูมีของ มีเงื่อนงำ
-
หยกเป็นแปลกๆอ่ะ เหมือนมีไรกับโจนี้หล่ะ :z2:
-
หยกน่าตบว่ะ
-
"จู๋" น่ะ เขาใช้เรียกของเด็กๆนะ
โจโตแล้ว....
-
หยกมีอะไรฝังหุ่นกะโจไมเนี้ย :pig4:
-
:3123:
-
หยกเป็นอะไรรึป่าว ไม่ชอบโจเหรอ รึว่าอะไรหว่า???
โจนี่แบบ ตอบมาได้กวนจริงๆ แต่ >//< เลย กร๊ากๆๆๆ
-
หยก.. เธอเป็นอะไรมากรึเปล่า o18
-
เราก็ร๊อรอ ที่แท้มันเป็นอย่างนี้นี่เอง :m20:
แต่เพื่อนหยกนี่แปลกๆแฮะ ไม่ชอบพี่โจเหรอ :m28:
ถ้านัทไม่บอกว่าเพื่อนเตะบอล นี่เค้านึกไม่ออกจริงๆว่าพี่กอล์ฟคือใคร :jul3:
คิดดูป้าหายไปนานขนาดไหน :z3:
-
อ่านถึงตอน 30 แล้ว
สนุกจริง ๆ ครับ
จากคนเกรียน ๆ กลายเป็นคนกลัวเมีย 5555
-
มาเป็นกำลังใจให้ทั้งคนแต่งและคนโพส อย่าเผิ่งตีกัน รักกันไว้เถอะ
ช้านิดช้าหน่อย ก็อย่าพึ่งประจานป้าเค้าเลย :m16:
+1 ให้คนละแต้ม อย่าตีกันนะ 555.....
-
เพื่อนหยกมีลับลมคมในชอบกล ไม่ชอบเล้ยยยย :serius2:
-
ดูเหมือนหยกมีอะไรกับโจเลยอ่ะ ไม่คอยสบายใจเลย
แต่นัทกับดจก็ยังรักกันดีเหมือนเดิมมม
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :L2:
-
การี๊ดดดดดดดด นึกว่าตาฝาดดดดดดดดดด
อิป้าตูดใหม้ เดียวยุให้อิโจกับนัททะเลาะกันเลยนิ
-
หยกคงคิดอะไรกับนัทแน่ๆ และที่โจบอกว่า "หึง"
เพราะรู้อยู่แก่ใจเลยกันท่าไว้ก่อนป่ะ
+1และเป็ด
-
นานๆ จะเขินที
ก็น่ารักดีเหมือนกันนะนายโจ :m12:
-
จำได้แต่นัทกับโจ นอกนั้นลืมไปแล้วว่าใครคือใคร :m20:
หายไปนานมว๊ากกกกก :laugh:
-
หยกเกลียดอะไรกับโจป่ะเนี๊ยะ
:เฮ้อ: :เฮ้อ:
ยังไงเค้าก็อยู่ข้างโจนะ :กอด1: :กอด1:
-
:pig4:
-
ว้าวววววตามทันแล้ว
สงสัยหยกจริง ๆ มีอะไรกับโจป่าวเนี่ย
คาใจจริง ๆ
-
ไม่เข้าใจว่าทำไมหยกเป็นคนแบบนี้
-
อ๊ายยยยย กลับมาแล้ว
คิดถึงงงงงงงงง มากกกกกกกกกกก
เนื้อเรื่องตอนนี้นี่หยกดูยังไงๆอยู่นะ
แต่แอบเสียดายพี่กอล์ฟอ่ะ แอบลุ้นพี่แกนะเนี่ย
พอดีว่าชอบผู้ชายมีรอยสักอ่ะ เซ็กซี่ดี
-
คิดถึง โจและนัทมาก นึกว่าจะไม่ได้อ่านซะแล้ว
-
พี่กอล์ฟคือใครฟระ ลืม หยกอีก สงสัยจะหายไปนาน
-
ThankS
-
(53)
ฮ่ะๆ ฮ่ะๆ ฮ่าๆ
เสียงหัวเราะดังมาจากระเบียงห้องกูเอง ไม่ใช่เสียงใครที่ไหนหรอกว่ะ เมียกูเอง
เดี๋ยวนี้เกือบทุกวันเลยก็ว่าได้ แต่จะว่าไปอาทิตย์นี้ทุกวันเลยมั้ง ที่หยกโทรมาคุยกับมันทุกคืน
วันหยุด จะต้องมีนัดกันออกไปเที่ยว นัดรวมตัวกับเพื่อนสมัยมัธยม
เพื่อนโทรหากัน กูไม่ได้ว่าอะไร กูไม่งี่เง่าขนาดนั้น แต่ทำไมพักหลังๆมัน….
ไม่รู้ว่ะ กูอธิบายความรู้สึกที่เกิดขึ้นไม่ถูก เข้าใจกูมั้ยวะ ไม่เข้าใจก็ช่างมันเถอะ
จะว่า หึง มันก็ไม่ใช่
กูยังคงทำทีเป็นนอนอ่านการ์ตูนบนเตียง ตาแอบลอบมองเมียตัวเองที่กำลังคุยโทรศัพท์อย่างสนุกสนาน
เป็นชั่วโมงแล้วที่ไอ้นัทมันคุยจ้อ
ไอ้นัทมันก็ยังคงเป็นไอ้นัท เดี๋ยวพอมันคุยเสร็จ มันก็จะทำหน้าระรื่นเข้ามาเล่าให้กูฟังว่าเกิดอะไรขึ้น
เฮ้อ
เข้าใจความรู้สึกกูมั้ย มันหน่วงๆ
เฮ้อ
หยกเล่าว่า….
หยกอย่างงั้น
หยกอย่างงี้
หยก
หยก
หยก
แล้วก็หยก
“โว้ยยยยยยยย”กูตะโกนขึ้นมาจนไอ้นัทมันสะดุ้งหยุดเล่า มองกูงงๆว่ากูเป็นอะไร
“โจ มึงเป็นไรวะ โอเคป่าวมึง”นัทมันถามอย่างเป็นห่วง
กูถอนหายใจแล้วส่ายหัว
“นอนเถอะ กูง่วงแล้ว”กูล้มตัวลงนอน ไอ้นัทมันมองกูอย่างสงสัยแต่ไม่กล้าถามอะไร มันพยักหน้าแล้วเดินไปปิดไฟ ก่อนจะมาล้มตัวลงนอนข้างๆกู พอมันนอนลงกูดึงมันเข้ามากอด มันไม่ได้ดิ้นหรือขัดขืน กลับปล่อยให้กูกอดแล้วกอดตอบกู เรานอนนิ่งๆจนเราทั้งคู่หลับไปในที่สุด
ใกล้สอบแล้ว กูเริ่มอ่านหนังสือบ้าง วันนี้เป็นอีกวันที่กูอยู่ห้องอ่านหนังสือ
ที่จริงกูเบื่อๆไม่มีอะไรทำมากกว่าว่ะ ใกล้จบแล้ว จะหยิบหนังสือมานั่งอ่านก็คงไม่เสียหายอะไร
จะว่าไปช่วงนี้กูอยู่ในช่วงอารมณ์สีเทา
แม้ว่ารอบกายกูจะสดใสและร่าเริงขนาดไหน มันไม่อาจทำให้กูรู้สึก กูจะอธิบายยังไงดีวะ
ประมาณว่ากูเฉยเมยต่อทุกอย่างรอบตัว ไม่ยินดียินร้าย
“โจ มึงเป็นอะไร”กูเงยหน้าจากหนังสือเรียนหันไปมองหน้าไอ้นัทอย่างงงๆ
“กูเหรอวะ ไม่เป็นไรนี่หว่า ครวยยังทำงานดีไม่มีอะไรหน้าห่วง มึงถามทำไม”กูอมยิ้มเลิกคิ้วตอบมัน มันหน้างอทำหน้าฮึดฮัด
“ไอ้เหี้ยโจ กูถามจริงจังสัด มึงดูเครียดๆ ไม่ค่อยกวนตีนเหมือนแต่ก่อน”มันว่า กูยิ้มขำส่ายหัวไปมา
“เมียกูท่าจะบ้า ผัวไม่กวนตีนแทนที่จะสบายใจ”กูตอบแต่ตาหันกลับมาที่หนังสือเรียนทำเหมือนกับว่าจะอ่านต่อ แต่จริงๆ ตอนนี้กูคงอ่านไม่รู้เรื่อง ที่ทำเพียงเพื่ออยากยุติบทสนทนา นัทมันคงรู้สึกได้กับความรู้สึกที่เกิดขึ้นมาของกู
อย่างที่บอกว่า กูอธิบายไม่ได้ว่า ตอนนี้กูรู้สึกยังไง
“โจ….”มันเรียกกูเสียงอ่อนแฝงไว้ด้วยความจริงจัง จนกูต้องผละออกจากหนังสือหันหน้าไปมองเมียผู้เป็นที่รักอีกครั้ง นัทมันคงเป็นห่วงกูจริงๆ สายตาของมัน กูรู้สึกได้
“ครับ”กูนั่งยิ้มหวานเอื้อมมือไปจับมือไอ้นัทที่ยังยืนอยู่ข้างๆโต๊ะอ่านหนังสือของกู
“กูเป็นห่วงมึงนะ มึงมีอะไรมึงต้องบอกกูนะ”นัทมันบอก กระชับมือมันที่กูจับไว้ให้รับรู้ว่ามันห่วง
“กูรักมึง”กูยิ้มแล้วบอกรักมัน มันหน้าเหวอ หน้าเริ่มแดง มันคงปรับอารมณ์ไม่ถูกที่อยู่ๆกูบอกรักมัน ปกติกูไม่ค่อยบอกรักมัน หรอก พูดทำไมบ่อยๆ แค่รู้ในใจว่าเรารู้กันก็พอแล้ว
“อารมณ์ไหนของมึง”มันเริ่มเขิน ถ้ากูทำมันเขินมากกว่านี้มีด่ากลบเกลือน เมียกูเป็นยังไงมันก็ยังคงเป็นแบบนั้น
“มึงแก้ผ้านอนรอที่เตียงเลย เดี๋ยวกูตามไป”กูบอกมันขำๆ
“ไอ้โจ ไอ้หื่น”มันด่ากูไม่พอยังเอามือตบหัวกูจนหน้าเกือบจูบกับโต๊ะ มีเหรอกูจะยอมให้มันทำฝ่ายเดียว
“อ้ากกกกกก เหี้ยโจปล่อยกู” ไอ้นัทมันร้องโวยวาย เพราะกูลุกขึ้นแล้วอุ้มมันไปที่เตียง เห็นตัวเล็กอย่างนั้นไอ้นัทมันแรงควายนะเว้ย
กูทุ่มมันลงเตียง แล้วกระโจนทับตัวมันไว้ ส่วนมันเองพยายามดิ้นหนี กูเริ่มจี้เอวมัน ไอ้นัทมันพยายามดิ้นทั้งหัวเราะ มันคว้าหมอนได้เริ่มเอาหมอนมาทุบกูคืน ตอนนี้มันเอาหมอนไล่ตีกูรอบห้อง กูก็เอาหมอนข้างกันไว้บ้างตีมันคืนบ้าง เราทั้งคู่ต่างหัวเราะ ไม่มีใครยอมใคร เล่นเอาหมอนไล่ตีกันเหมือนเด็กๆ
~อยากเก็บเวลาทุกวินาที ~
เสียงโทรศัพท์ของเมียกูดังขึ้น ทำให้เราทั้งคู่หยุดเล่นโดยอัตโนมัติ
นัทมันเดินมาหยิบโทรศัพท์ตัวเองที่อยู่บนหัวเตียง กูยืนอยู่ใกล้ๆ กูเห็นแล้วล่ะว่าใครโทรมา
- -หยก- -
นัทมันชูโทรศัพท์ขึ้น บอกกูเป็นนัยๆว่ามันจะรับสาย กูยิ้มๆพยักหน้าให้ แล้ววางหมอนข้างเดินกลับไปที่โต๊ะหนังสืออีกครั้ง ทำเหมือนกำลังจะเริ่มอ่านหนังสือเรียนอีกรอบ
กูพยายามเริ่มอ่านหนังสืออีกครั้ง เป็นการพยายามที่อยากลำบากอย่างมากเพราะใจกูมันสาระแนมัวไปจดจ่อกับเสียงหัวเราะคิกคักนอกระเบียงนั่น
กูล่ะสงสัย มีเรื่องเหี้ยอะไรให้โทรมาคุยได้ทุกวี่ทุกวันวะ
ผ่านไปเป็นชั่วโมงกูยังคงอ่านอยู่หน้าเดิมซ้ำๆ กูอ่านไม่รู้เรื่องมัวแต่สาระแน
พรุ่งนี้วันอาทิตย์ชวนไอ้นัทไปดูหนังดีกว่า
นานๆทีกูจะเป็นฝ่ายชวนมันออกไปดูหนังส่วนใหญ่จะเป็นมันชวนเพราะนัทมันชอบดูหนัง ส่วนกูไงก็ได้ไปก็ไป
กูอมยิ้มกับหนังสือหันไปมองคนที่คุยโทรศัพท์อยู่นอกระเบียงแล้วอดยิ้มกว้างไม่ไหว จนต้องรีบหันมาที่โต๊ะหนังสือ พยายามกลบเกลื่อนรอยยิ้มของตัวเองซ่อนไว้กลัวมันเห็น กลัวมันถามแล้วกูจะเขิน เดี๋ยวมันจะหาว่าบ้า
จะว่าไปกูนี่ถ้าจะบ้าจริงๆ ทำยังกับจีบกันใหม่ๆกับเมียแล้วชวนมันไปออกเดทครั้งแรกยังไงยังงั้น
วันนี้เป็นอีกวันที่นัทมันนัดไปเที่ยวกับเพื่อนๆสมัยมัธยมของมัน
กูปล่อยให้มันไปนั่นแหละ ใช่ว่าเป็นแฟนกันแล้วจะต้องตัวติดกันตลอด 24 ชั่วโมง
ที่กูกะว่าจะชวนมันมาดูหนัง สรุปกูยังไม่ทันได้ชวน ไอ้นัทมันคุยโทรศัพท์ก็ทำท่ากระดี้กระด้ามาบอกว่ามีนัดรวมพลเพื่อนๆมันก่อน
ความรู้สึกเหมือนถูกเอาแห้วทั้งสวนยัดปากเลยแม่ง กลืนไม่เข้าคายไม่ออก
เห็นมันหน้าบานขนาดนั้น กูไม่อยากขัดความสุขมัน กูเลยไม่ชวน
กูเดินดูของไปเรื่อยๆฆ่าเวลารอดูหนัง
กูมาดูหนังคนเดียว เมียไม่ว่างนี่หว่า
เหงา
กูกลับมานั่งรอเวลาหน้าโรงหนัง ซื้อป๊อบคอร์นกับโค้กมานั่งกินดูตัวอย่างหนังไปเรื่อยๆ
กูมองไปที่ตู้เกมส์ที่กูกับไอ้นัทมักจะมานั่งเล่นรอหนังฉายกันประจำ มันน่ะเล่นแพ้แล้วพาลกูตลอด นึกถึงมันแล้วกูอดยิ้มไม่ได้
ป่านนี้มันจะทำอะไรอยู่วะ คงกำลังโม้กับเพื่อนๆอยู่ละมั้ง เมียกูมันขี้โม้นี่หว่า
ว่าแล้วขากลับแวะไปซื้อเครปกล้วยไปฝากมันด้วยดีกว่า มาทีไรแม่งต้องแดกทุกที ขนาดบอกให้กูเตือนมันก่อนกลับ ถ้าวันไหนลืม แม่งบ่นยาวสามวันก็ไม่จบ
เสียงประกาศหนังที่กูซื้อตั๋วไว้กำลังจะฉาย ทำให้กูหยุดคิดแล้วเดินเข้าโรงหนังไป
หนังเรื่องนี้สนุกดีวะ ฉากสวย ฉากต่อสู้ออกแบบได้สวย สรุปรวมๆกูไม่ผิดหวังที่ดูหนังเรื่องนี้
ก่อนกลับกูไม่ลืมไปต่อแถวซื้อเครปร้านดังที่ไอ้นัทมันชอบกลับไปฝากมันด้วย
กลับไปรอเมียที่ห้องดีกว่า
กว่ากูจะกลับมาถึงห้องก็ปาไปสองทุ่ม เปิดประตูเข้าห้องมา ห้องมืดบ่งบอกว่าใครอีกคนยังไม่กลับมา กูเอาเครปและข้าวเย็นที่กูซื้อมาไปวางไว้บนโต๊ะ แล้วเดินไปเปิดทีวีทิ้งไว้ ก่อนจะไปอาบน้ำ
กูอาบน้ำเสร็จออกมานั่งดูทีวี ดูไปเรื่อยๆ จนจะห้าทุ่ม เมียกูมันยังไม่กลับอีก
มันเมาป่าววะ
กูยังไม่ทันคิดได้มากกว่านั้น โทรศัพท์กูก็ดังขึ้น เสียงเรียกนี้มีแค่ไอ้นัทคนเดียวเพราะกูตั้งไว้
“ฮัลโล”กูกรอกเสียงตามสายไป
“โจ”เสียงเมียกูดูร่าเริงจนกูเริ่มหมั่นไส้หน่อยๆ
“ว่าไง จะกลับเมื่อไหร่วะ ให้กูไปรับรึป่า”กูถามมัน
“ไม่ๆ กูจะโทรมาบอกว่า วันนี้กูไม่กลับนะ พอดีพวกกูจะแดกเหล้าโต้รุ่งกันว่ะ”
“ที่ไหนวะ ”
“ที่ห้องไอ้บอส แดกหลายคนรำลึกความหลังกันหน่อย”
“เออ ถ้าอยากจะกลับมานอนห้อง โทรบอกกู เดี๋ยวกูไปรับ”
“เฮ้ย ไม่เป็นไรๆ เดี๋ยวพรุ่งนี้กูโทรหา มึงนอนเลยไม่ต้องรอ”
“ใครรอมึง”ถึงกูรอ กูก็จะบอกว่าไม่รอ หมั่นไส้แม่ง
“สัด”มันด่าไม่จริงจังมีเสียงหัวเราะต่อท้ายแบบขำๆกูด้วย เบื่อเมียรู้ทันว่ะ มันคงรู้แหละว่ากูรอมันอยู่
“เดี๋ยวพรุ่งนี้กูไปรับ บอกที่อยู่เพื่อนมึงมา”
“ไม่ต้องๆ เดี๋ยวกูให้พวกมันไปส่ง”มันพยายามจะปฏิเสธ แต่กูเริ่มขมวดคิ้วไม่พอใจหน่อยๆ
“นัท กู จะ ไป รับ กูไม่ได้ถามว่าจะให้ไปรับมั้ย แต่กูบอกว่า พรุ่งนี้กูจะไปรับ ดังนั้น มึงบอกที่อยู่เพื่อนมึงมา”กูพยายามอย่างมากที่จะอธิบายอย่างใจเย็น ปกติแม่งเหวี่ยงไปแล้ว
“แต่”มันจะปฏิเสธอีกครั้งแต่กูไม่ยอม
“ทำไมมีเหี้ยอะไรปิดบังกู งั้นมึงกลับมาเดี๋ยวนี้ไม่ต้องแดกรำลึกความหลังแม่งแระ”อารมณ์กูเริ่มกรุ่นหน่อยๆ เสียงเริ่มนิ่งจนขรึม
“โหยมึง ไม่มีอะไร บอกแล้วแม่ง แค่นี้ต้องทำเสียงดุด้วยวะ หอเพลินจิต ข้างมหาลัย”นัทมันทำเสียงอ่อนอ้อนมาทางโทรศัพท์
“เออ กูรู้จัก เดี๋ยวพรุ่งนี้ไปรับ อย่าให้กูรู้ว่ามีเหี้ยไรแล้วไม่บอกกูล่ะ”กูยังไม่วายขู่มัน แม่งไม่กลับมานอนหอไม่พอยังทำตัวให้กูระแวงอีกสันดาน
“ไม่กล้ามีครับพ่อ”มันพูดทีเล่นทีจริง
“เออ ไปแดกเหล้าไป”กูตัดรำคาญ คุยกันนานกว่านี้เมียกูไม่ได้แดกเหล้าแน่ เพราะกูคงตามไปลากมันกลับหอชัวว์
“คร้าบ”นัทตอบรับขำๆ
กูกดวางสาย แล้วหันไปมองเครปกล้วย ช่างแม่งไม่มีใครแดกกูแดกเองก็ได้วะ
กูเดินไปหยิบเครปมาแดกเอง รสชาติก็งั้นๆ กูไม่เห็นจะรู้สึกว่ามันต่างจากอันละยี่สิบบาทตรงไหน
มีแต่ไอ้นัทแหละแดกแล้วทำหน้าภูมิใจประหนึ่งว่าอร่อยหนักหนา
แดกเสร็จแปรงฟัน แล้วเข้านอน
พรุ่งนี้ไปรับเมีย
เรื่องโดย หวานเย็น
....................................................................
-
หน่วงๆ นะ ไม่ชอบเลย!
-
อ่านตอนนี้แล้วมันหน่วงๆ ตามโจเลยอ่ะ
รู้สึกเหมือนจะมีอะไรเกิดขึ้นเลย :เฮ้อ:
หวังว่าจะไม่มีอะไรหรอกนะ กลัวใจอ่ะ
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :L2:
บวกเป็ดจ้า
-
มีเหี้ยไรแน่นอนอะ :bye2:
-
โจชักเหงาแล้วน้า นัทโดนดึงไปกลายๆ
-
นัททำไรจ๊ะ มีลับลมคมใน
พี่โจจะถึงขีดสุดแล้วเน้อ
-
อะไรกัน หน่วงจริงตามโจเล่า :pig4:
-
โจโหมดหมาหัวเน่าน่าสงสารว่ะ :laugh:
เอ่อ.. รู้สึกเหมือนจะมีเรื่องอะไรเกิดขึ้น
แล้วเรื่องนั้นมันต้องมีนังชะนีหยกมาเกี่ยวด้วยเต็มๆแน่ๆ :serius2:
-
:เฮ้อ:
เหงาแทนโจ
กดบวกกดเป็ด
-
มันรู้สึกหน่วงๆที่ใจ
ถ้าพรุ่งนี้พี่โจไปรับแล้วเจออะไรที่มันไม่ควรเจอจะทำยังไง
T^T เครียดแทน กลัวมีมาม่า
-
มีอะไรกันป่าวหว่า
-
มีไรในกอไผ่แน่ๆ
แอบไม่พอใจนัทอ่ะ ไปกินเหล้ากับเพื่อน นัทเมา :z6:
-
อิหยก เจ้าปัญหา แอบแปลกใจ นิยายทุกเรื่อง มีชะนีเจ้าปัญหามาก่อกวน พร้อมๆกัน = =
-
แอบมาม่ารึเปล่าอะ
-
:เฮ้อ:
-
ทำไมนัททำตัวแบบนี้
กำลังจะมาม่าใช่ไหม
เพลียอีกแล้ว
:เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
อย่าดราม่าเลยนะขอร้อง เราชอบคู่นี้มาก ผ่านอะไรมาตั้งเยอะแล้วนี่นะ
-
ทุกครั้งที่โจเป็นคนเล่า จะรู้สึกว่าความสัมพันธ์ของนัทกับหยกมีอะไรแปลกๆ
แต่พอนัทเล่า จะรู้สึกว่าหยกเป็นสาวกวายที่อยากหาคู่ที่คู่ควรให้เพื่อน
เหมือนกำลังพิสูจน์คุณสมบัติเพื่อนเขย จะว่าเสือกไม่เข้าเรื่องก็ไม่ผิด
แต่ถ้าใครมีเพื่อนสนิทกันมากๆ ก็ไม่แปลกที่จะทำตัวอย่างนั้น
-
อ่านตอนนี้แล้วหน่วงจริง :sad2:
-
นัท หลายรอบและ ที่ดูเหมือนทำตัวโลเลอ่ะ จิ๊ๆ :m16:
-
อาการน่าเป็นห่วง :z2:
+1 ให้ โล่คนเดียวครั้งนี้ :z1:
-
หน่วงจริงๆ
-
พี่โจ นัท ๆ
-
อารมณ์สีเทาไปกับโจด้วยเลย :z3:
เพื่อนกับแฟนมันก็ต้องแบ่งความสำคัญให้เท่าๆกัน เลือกอย่างใดอย่างหนึ่งไม่ได้หรอกเพราะมันคนละเรื่องกันเลย :เฮ้อ:
นัทไม่ได้เปลี่ยนไปก็เข้าใจ แต่มันมีอะไรบางอย่างเปลี่ยนแปลงอย่างที่โจรู้สึกนั่นแหละ
แอร๊ยย ผมร่วงเป็นกำ บริโภคมาม่าเยอะเกินไป :z3:
-
พระเอกเราน่าสงสารว่ะ
เมียทิ้งไปสังสรรค์กับเพื่อนตลอด
-
เริ่มอึมครึมไม่ชอบแบบนี้เรยอ๊ะๆๆๆ
-
นัทสนุกกับเพื่อน จนลืมโจแล้ว
เดี๋ยวโจงอน....ไปง้อด่วน
-
เข้าใจความรู้สึกโจนะ
-
มีเหี้ยไรแน่นอนอะ
หวังว่ามาม่าถ้วยนี้จะไม่ใหญ่โต
-
:เฮ้อ: เรื่องนี้มาอารมณ์นี้อีกแล้ว
-
สงสารโจจัง :o12:
-
โจ !!!!
นัทใจร้ายเกินแร้ว
อินังหยกออกไปเลยน่ะ
-
ตอนนี้ก็ยังไม่ได้รู้ว่าหยกมีปัญหาอะไรกับโจหรือเปล่า
ก็มีเรื่องใหม่เกิดขึ้นอีก แอบสงสารโจนิดๆ
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
รู้สึกเหมือนมีกลิ่นตุ ๆ
ขออย่าให้มีเรื่องอะไรร้ายแรงเลยนะ
แค่เป็นความห่างเหินของคนรักกันแค่นั้นก็พอ
-
เห็นใจโจจังอ่ะอย่างที่ว่ามันมีอ่ะไรแปลกๆหน่วงๆยากที่จะอธิบายแต่ก้เป็นกำลังใจให้ทั้ง นัท และ โจ นะ
-
เหมือนจะมีเรื่องอะไรสักอย่างเกิดขึ้น
-
เย้ จบแล้ว ตามทันแล้ว
+1 ให้กำลังใจคนแต่ง
ตั้งแต่อ่านมาบอกได้คำเดียวว่าสนุกมาก และหลอนมากด้วยเหอะๆ
ตอนนี้เข้าใจอารมณ์โจนะ แบบว่ามันหน่วงๆ อืม คงไม่มีอะไรให้เศร้าใช่ไหม
-
แวะมาดูจ้า จะมารึยังน้า~~
-
รอมาต่ออยู่น้า
-
เหมือนจะรอนานแล้วน่ะ :z3:
-
อ่านแล้วสงสารโจเหมือนกัน
-
สวัสดีปีใหม่
ขอให้มีความสุขกันทุกๆคนนะ
:mc4: :mc4: :mc4:
ปล.ป้า กูทวงนิยายข้ามปีแระนะ เมื่อไหร่จะมาต่อ
-
สวัสดีปีใหม่ค่า ขอให้เป็นปีที่ดี มีแต่ ฮ่าๆๆ เหมือนดังชื่อปีนะจ๊ะ
-
ร่วมด้วยช่วยกันดัน :a11:
แ้ล้วเราก็มาช่วยกันกดดันป้าปุ้ยให้มาลงนิยายกันเถอะ :laugh:
แอ้! ล้อเล่นค่ะ แต่รออยู่น้า :impress:
-
^
^
เค้าส่งไปตั้งแต่เมื่อวานแล้ว โลโล่ไม่ยอมมาลง
:'(
-
(54)
ผมออกไปกับหยกบ่อยขึ้น และรู้สึกได้ว่าทุกครั้งที่ไปหาหยก หยกมีเรื่องบางอย่างที่อยากจะบอกกับผม แต่หยกไม่สามารถพูดมันออกมาได้ นั่นยิ่งทำให้ผมสงสัยมากขึ้นเรื่อยๆ จนอดจะถามหยกขึ้นมาตรงๆไม่ได้
“มีอะไรก็พูดมาตรงๆเหอะ อย่าให้เรารู้จากปากคนอื่นเลย” ผมบอกหยกตรงๆ หยกมีสีหน้าลังเลเล็กน้อย แต่ก็ยอมเล่าทุกอย่างออกมา ตลอดเวลาที่หยกพูด ผมไม่เอ่ยปากอะไรออกมาเลยซักคำ
“เราก็ไม่อยากให้แกเครียดหรอกนะ แต่เราก็ไม่อยากให้แกเป็นพวกที่ไม่รู้อะไรเลย บางทีถ้าแกรู้เรื่องพวกนี้...ถ้าเอ่อ...เกิดอะไรขึ้น แกจะได้เตรียมตัวไว้ได้ก่อน”
“ขอบใจนะ” ผมพยายามฝืนยิ้มให้หยก
“นัท แกจำไว้นะ...ถ้าวันนึง มันทำให้แกต้องเสียศูนย์ เราจะไปจัดการมันเอง” หยกพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง
“ตัวแค่นี้แกคงทำอะไรได้หรอก” ผมแซว พยายามดึงสถานการณ์ไม่ให้เครียดไป ผมเครียด แต่ผมรู้ว่าหยกน่าจะเครียดกว่า เพราะหยกเก็บเรื่องเหล่านี้ไว้กับตัวนานพอควร และคงไม่ง่ายเลยที่จะเล่าทุกอย่างออกมา ผมเชื่อคำพูดของหยก แต่ผมก็เชื่อในตัวแฟนผมตอนนี้เหมือนกัน ผมเชื่อว่าเหตุการณ์ที่เพื่อนหยกเคยเจอ จะไม่เกิดขึ้นกับผม....
แต่บางอย่างทำให้ผมคิดผิด ใครจะรู้ว่าวันนึงมันจะเกิดขึ้น จริงๆ
ผมเฝ้ามองไอ้โจมากขึ้น มากขึ้น แต่สิ่งที่ผมเห็นคือไอ้โจกลับห่างผมออกไปมากขึ้น และมากขึ้น
“วันนี้จะไม่กินข้าวด้วยกันเหรอ” ผมถามอย่างเซงๆ
“โทษทีว่ะ แต่กูไม่ว่าง” มันบอก ซึ่งทุกครั้งผมจะได้รับคำตอบแบบนี้เสมอๆ
“ทำไมเหรอ” ผมยังไม่ลดละ
“งานเยอะน่ะ”
“เหรอ?”
“อืม ไปนะ อ้อ..วันนี้นอนที่ห้องโปรเจ็คนะ” มันบอกลาอย่างส่งๆ
ผมได้ยินเรื่องของไอ้โจเข้าหูผมมาหลายวันแล้ว หลายๆคนที่ผมรู้จักมักจะบอกกับผมกลายๆว่าโจสนิทกับเพื่อนผู้หญิงคนนึงในกลุ่มโปรเจ็คเดียวกับมัน
ผมเข้าใจนะว่าทำงานกลุ่มเดียวกัน มันก็ไม่แปลกที่จะสนิทกัน อีกทั้งหลายๆครั้งยังต้องค้างด้วยกัน แต่สิ่งที่ผมเห็นมาเองก็คือ มันมักจะออกไปกินข้าวกับเพื่อนคนนั้นอยู่บ่อยๆ มีบ้างที่ออกไปเดินห้างด้วยกัน ทั้งๆที่ทุกครั้งที่ผมถามมันกลับบอกว่าไม่มีเวลา? นี่นะเหรอสิ่งที่ผมได้รับ
ผมจำได้ดี เย็นวันนั้นวันที่ฝนตกอย่างหนัก เพื่อนที่ภาคของผมโทรมาบอกว่าเห็นไอ้โจกับสาวคนนึงเดินเข้าไปดูหนังด้วยกันสองคน ผมโทรหาไอ้โจก่อนเป็นอย่างแรก สิ่งที่มันบอกผมก็คือมันกำลังยุ่งปั่นงานโปรเจ็คของมัน จากนั้นมันก็ตัดสายผมไปดื้อๆ ผมรีบออกจากห้องเรียนโดยไม่บอกใคร ผมยืนรอหน้าทางออกผมรออยู่เฉยๆสองชั่วโมง ผมไม่ร้องไห้แต่คิดว่าคนที่เดินผ่านไปผ่านมาคงพูดเสียงเดียวกันได้ว่าหน้าผมตอนนี้มันบูดแค่ไหน
ผมมองลึกเข้าไปในแววตาของไอ้โจ และเหลือบมองไปยังผู้หญิงขาวๆหน้าตาน่ารักที่เดินมาด้วยกันข้างๆ ผมเหยียดยิ้มให้คนทั้งคู่ และเดินตรงเข้าไปหาไอ้โจ
“การโกหกไม่ใช่ว่าไม่ดี แต่สิ่งที่คุณโกหกผมวันนี้มันทำให้ผมรู้สึกไร้ค่าและโง่มากๆ คุณเป็นคนที่เลวที่สุดในโลกเท่าที่ผมเจอมาเพราะคุณไม่เห็นคุณค่าของความรักทั้งหมดที่ผมให้คุณ” ผมบอกมันทั้งน้ำตา จากนั้นก็เดินออกมาดื้อๆ มันดึงผมไว้แล้วพยายามจะลากผมไปคุยด้วย แต่ตอนนี้ผมไม่อยู่ในอารมณ์ที่จะคุยกับมัน
“นัท พี่ขอโทษ พี่ไม่ได้ตั้งใจจะโกหก” มันบอก
“ช่างเหอะ ตอนนี้ผมไม่อยากฟังอะไรทั้งนั้น คืนนี้ผมจะไปนอนห้องเพื่อน ระหว่างนั้นคุณช่วยขนข้าวของๆคุณออกไปให้หมด ถือว่าผมขอร้องคุณเป็นครั้งสุดท้ายแล้วกันนะ...ผมไม่อยากเจอหน้าคุณ”
“เลิกกันเหอะ...” ผมตัดใจบอก
“ไม่ กูไม่เลิก!” มันบีบข้อมือผมแรง
“ขอบคุณ แต่ปล่อยผมเถอะ” ผมจ้องหน้าบอกมันนิ่งๆ มันคงรับรู้ว่าเวลาผมนิ่งหมายถึงผมจะไม่รับฟังอะไรอีกต่อไปแล้ว มันถึงได้ยอมปล่อยมือผม
ผมขอไปค้างที่หอของพี่ชด ผมไม่ใช่คนประเภทที่อกหักแล้วต้องเมาเพื่อให้ลืม แต่ผมเป็นพวกที่ขออยู่นิ่งๆ และถ้าพร้อมผมจะเล่าออกมาเอง ซึ่งผมว่าพี่ชดนี่แหละเป็นคนแรกที่ผมนึกถึง เพราะพี่ชดจะไม่ถามจุกจิกผมแน่นอน
“หยกเล่าให้ผมฟังว่า แต่ก่อนไอ้โจเคยเป็นแฟนกันเพื่อนของหยก และเอาเพื่อนหยกไปพนันกับเพื่อนของมันอีกคนว่าถ้าคนๆนั้นจีบแฟนมันได้ มันจะยกให้ฟรีๆ มันโกหกเพื่อนของหยกสารพัด
แล้วยังจะมีเรื่องที่มันคบกับคนโน้นคนนี้มั่วไปหมด ตอนแรก..ผมก็คิดว่ามันเปลี่ยน แต่สิ่งที่ผมเห็นตอนนี้ มันก็ยังเป็นแบบเดินน่ะพี่ชด” ผมนอนเล่าให้พี่ชดฟังในความมืด
“ทำไมไม่ลองคุยกันอีกที” พี่ชดถาม
“ผมกลัวมั้ง” ผมบอกพี่ชดตรงๆ
“แต่ยอมเลิกเนี่ยนะ” พี่ชดถามผม ทำเอาผมจุกไปเหมือนกัน
“ผมก็ไม่รู้” ผมตอบตามตรง ตอนนี้ผมกลับคิดว่าผมอาจจะคิดผิด ที่ตัดสินมันไปแบบนั้น แต่ผมไม่รู้ว่าควรจะทำยังไงต่อ
“เอาเถอะ ไว้คิดออกเมื่อไหร่ค่อยว่ากัน”
“ขอบคุณครับ ที่ให้ผมมานอนด้วย...ชีวิตมันคงไม่เหมือนเทพนิยายที่แม่อ่านให้ฟังก่อนนอนมั้งพี่” ผมเปรยลอยๆ
“ไม่รู้เหมือนกัน”
“ทำไมเหรอพี่? หรือพี่ไม่เคยมีปัญหากับพี่ตั้มเลยเหรอ”
“ปล่าวหรอก...แม่ไม่เคยอ่านนิทานให้ฟังก่อนนอน แม่ชอบตัดข่าวจากไทยรัฐมาอ่านให้ฟังก่อนนอน” พี่ชดบอกเรียบๆ
ทำเอาผมขำทั้งน้ำตา
เรื่องโดย SweetSacrifice (ป้าปุ๋ย)
....................................................................
แฮปปี้นิวเยียย้อนหลังทุกคน :pig2:
-
มาแบบไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ยตัดอารมณ์กันสุดๆ
เซ็งจิต... งานนี้คงพูดอะไรมากไม่ได้ ไม่ขอเข้าข้างใครแล้วกัน
-
สงสารไคดีเนี่ยเริ่มสับสนตอนที่แล้วสงสารโจตอนนี้สงสารนัทจัง :sad4:
-
ฮืมมมม มาแบบงงๆ เล่นเอาอารมณ์พลิก ถ้าเรื่องจริงคือเลวนะโจ แต่ก็นะยังไม่เชื่อ100%ซะทีเดียวหรอก
-
ไหงมันขัดแย้งกะตอนที่แล้วจัง อ่านแล้วงง
-
เหมือนแต่งเรื่องบลัฟกันไปบลัฟกันมา
คนอ่านลุ้นแทบตาย เพราะฉะนั้นต้องวางตัวเป็นกลางไว้ก่อน :z3:
-
เอ้อออ ทำไมโจมันเปนแบบนี้ว่ะ
-
:z3:
โอ้ยยย เครียด อะไร ยังไง งง
-
สงสารโจมากกว่านัทมันพวกไม่ค่อยรู้ตัวเวลาทำอะไร หูเบา ทำอะไรไม่คิด :เฮ้อ:
แค่เห็นแบบนั้นก็คิดเองเออเองเป็นตุเป็นตะแล้ว ยิ่งบอกเลิกซะง่ายๆแบบนี้ยิ่งชัด คนรักกันไม่น่าพูดคำว่าเลิกออกมาง่ายๆ ถ้าไม่หมดรักกันจริงๆก็ไม่ควรพูดออกมา :z3:
ทำมาหลายเรื่องแล้วหนก่อนก็ไป เมกา โดยไม่ปรึกษา หนนี้เจอแบบนี้ ถามสักคำยังไม่ถามเลย มีแฟนแบบนี้นี่ซวยจริงๆ :angry2:
-
เกิดอะไรขึ้นกันแน่
เพราะตอนที่แล้ว พี่โจกำลังจะไปรับนัท
แล้วทำไมตอนนี้กลายเป็นว่า โจนอกใจนัท
-
เออเป็นงงๆ เป็นตัดตอนยังไงไม่รู้
แต่เราค่อนข้างเอนเอียงไปทางโจน่ะ มั่นใจในตัวผู้ชายคนเนี่ยอ่ะ :a5:
-
:เฮ้อ:ปัญหาครอบครัว
-
เ่อ่อ .. คือ เพิ่งได้ตามอ่านมาตั้งแต่ต้นจนถึงปัจจุบัน
แรกๆมันก็สนุกดีนะคะ น่าติดตามมากๆๆ
แต่หลังๆมารู้สึกว่ามันจะ สั้นๆ งงๆ มากขึ้นทุกที
มันสั้นจนอ่านไม่รู้เรื่อง ไม่ทราบว่าคนแต่งรีบไปหรือเปล่าคะ
แต่ก็คงไม่เพราะว่าดูจากวันที่มาอัพแต่ละครั้งก็ห่างกันพอสมควร
จากนิยายที่สนุกน่าติดตามกลายเป็นนิยายคิดว่าควรจะรอให้เขียนจนจบก่อน
ค่อยกลับมาอ่าน คงจะรู้สึกมีอารมณ์ร่วมมากกว่านี้ ยิ่งตอนหลังๆมานี่
มันเป็นช่วงอึมครึมของตัวเอกทั้งสอง แต่เขียนได้งงมาก หรือเราอ่านแล้วงงอยู่คนเดียว ??
ต้องขอโทษด้วยนะคะ ถ้าคอมเม้นท์ของเราทำให้คุณไม่พอใจ
เราแค่อยากแสดงความคิดเห็นที่มีต่อนิยายของคุณเท่านั้น ไม่ได้มีเจตนาอื่นจริงๆ ^^
-
งง และ ค้าง
-
งงเหมือนกันนะว่าจู่ ๆ มันเกิดอะไรขึ้น
-
อะไรง่าาาาา
-
เอ่อ แบบนี้มันหมายความว่าไงไอ้พี่โจ :angry2:
สิบปากว่าไม่เท่าตาเห็น แล้วที่บอกไม่ได้ตั้งใจนี่ไม่อยากจะเชื่ออ่ะ
สรุปที่เคยพูดมาว่าตัวเองหยุดที่นัทนี่ไม่ใช่เหรอ เอาจริงๆนะ ถึงจะเชื่อใจขนาดไหน แต่ถ้าได้เห็นกับตาแบบนี้ก็รับไม่ไหวเหมือนกันอ่ะ :sad4:
นัทน้อย สู้ๆนะ กอดๆ ฮือออ เสียใจแทนอ่ะ ทำไมโจทำแบบนี้วะ ไม่เข้าใจ :monkeysad:
ป้าปุ้ยใจร้ายมากอ่ะ โป้งแล้ว ทำร้ายจิตใจมว๊ากกกก ถ้าไม่มีพี่ชดหน้ามึนตอนท้ายนี่ร้องไห้เลยนะนี่ T^T
ตอนหน้าไอ้พี่โจอธิบายมาเลยนะ แต่อยากให้ห่างกันซักพักอ่ะ ทำใจมิได้เป็นเพื่อนนัท :o12:
-
อะไรกันเนี่ย :a5:
-
เชื่อว่ามันต้องมีเบื้องหลัง !!!!
:dont2:
-
ชดแม่มเบรกอารมณ์เศร้าเราซะงั้นเลย ฮ่าๆ :m20: :m20: :m20:
แต่คิดในแง่ดี อิโจมันอาจทำให้นัทรู้สึกมั่งว่า แฟนไปสนใจคนอื่นแล้วเป็นยังไง
-
อยากจะบอกว่าอยู่ข้างโจอ่ะ
-
อาไรเนี่ย โคดงงอ่ะ
ตอนที่แล้ว นัทเปลี่ยนไปนี่นา แล้วนี่มาโจเปลี่ยนอีก
คนอ่านเง็ง ตกลงมันเรื่องอะไรกันฟะเนี่ย :a5:
-
มาต่อไวๆๆเหอะ
-
โจมีสาวเพราะน้อยใจนัทหรือเปล่าเนี่ย
-
เอิ่มมมม มันเกิดอะไรขึ้น อะไร ยังไง :serius2:
ตอนที่แล้วนัทไม่มีเวลาให้โจใช่มั๊ย
แล้วมาตอนนี้อยู่ๆโจก็เปลี่ยนไป :เฮ้อ:
รอตอนต่อไปนะคะ ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :L2:
-
:monkeysad:จะเลิกกันจริงๆเหรอ
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :z3: :o12: :sad4:
-
หื้ม??
เว้นไม่ลงซะนาน เลยลงข้ามตอนไป หรือ ไม่ก็...แต่งผิดเรื่องรึป่าวครับ ?
?????????????????????????????????????????
-
อะไรกันเนี่ย อ่านแล้ว..อร๊ายยยยยยยยย :m31:
-
อะไรอ่ะ?? อยู่ๆโจก็นอกใจซะงั้น!!
เหมือนเรื่องมันโดดข้ามไป 3 ตอนเลย -*-
-
==
จะด่าจะว่าใครคนนึงก็ไม่ได้
ดูเหมือนว่าจะผิดทั้งคู่ :z3:
-
:เฮ้อ: ยังเชื่อใจโจบ้างนะ
แอบคิดว่าคนเขียนโยนขี้ใส่กันป่าว
ตอนที่แล้วนัทแปลก ตอนนี้โจนอกใจเลย :m16:
-
ทำไมมันงงเบลอๆๆๆอย่างนี้ละอ่านแล้วไม่เคลียร์และไม่ต่อเนื่องยังไงไม่รู้
-
มาม่าปีใหม่ :o12: :o12:
เหลือจากน้ำท่วมเยอะก็ไม่ต้องแจกคนในเล้าก็ได้
มันปวดใจ :m15:
-
ปวดตับ ปวดไต ปวดหัว
-
ยัยหยกเป็นสาเหตุของเรื่องแน่ ๆ
-
ปวดใจเลย ตอนนี้ เฮ้อออ
-
ว๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ค้างรีบมาต่อเร๊วววว! :o12:
-
อ้าวววววววววว ทำไมเป็นแบบนี้อะ งง???
ข้ามตอนรึป่าวค่ะ หรือว่าแต่งผิด คืองงอะ ไม่เข้าใจ
เหมือนมันเริ่มไปนู้นนนนน ไม่ใช่นี้แ้ล้วอะ งง
-
ตอนที่ป้าให้อ่านดูก่อนว่างงรึเปล่า คนโพสดันไม่งงซะงั้น - -
+1 ให้คนตาดี :o8:
V
-
แงงงงงงงงงงงงงงง นัทททททททฟังโจมันไวไวนะ :o12:
----------------
เย้ย ตอนเมื่อกี้หายไปไหนแล้ว55
-
เอ๊ะ ยังไงอ่า ยังมะมาหรือว่าจะลงใหม่คะ แต่ก็มารอนะ :impress2:
-
(55)
นัทหันหลังเดินออกไป กูมองตามแผ่นหลังเล็กๆของมัน นิ่มเดินเข้ามาตบบ่าให้กำลังใจกู
“เมื่อกี้กูทั้งตกใจทั้งงง ขอโทษนะมึงที่กูอึ้งจนปริปากบอกเมียมึงไม่ทัน เข้าใจผิดกันไปใหญ่เลยวะ”นิ่มมันบอกอย่างรู้สึกผิด
“ช่างมันเถอะ รอมันอารมณ์เย็นกูค่อยคุยกับมันอีกที เดี๋ยวกูตามไปดูเมียกูก่อน มึงกลับได้นะ”ที่จริงก็ไม่ใช่ความผิดไอ้นิ่มมัน ความผิดที่กูเอง
“ได้ๆ แค่นี้เองเดินไม่กี่ก้าวก็ถึงร้านผัวกูแล้ว มึงรีบไปเถอะ ไงบอกกูนะ กูช่วยอธิบายได้”มันบอกกูอย่างจริงใจ
“ขอบใจวะ กูไปนะ”กูบอกเสร็จรีบเดินตามไอ้นัทไป
กูนั่งแท็กซี่ตามไอ้นัทไป มันไปหาไอ้ชด อืม ยังดีที่เลือกไปหาเพื่อนกู กูสบายใจขึ้นเยอะ ถ้ามันเลือกไปหาเพื่อนมัน กูก็ไม่แน่ใจเหมือนกันว่า อีกนานเท่าไหร่กว่าเราจะได้เคลียร์กัน
กูโทรบอกไอ้ชดฝากดูเมียกู อย่าให้มันไปไหน ไอ้ชดมันก็ดีไม่ถามเหี้ยไรสักคำ
กูกลับไปเอารถที่ห้าง แล้วขับกลับมานอนที่ห้อง ใจกูอยากจะไปคุย อยากจะไปอธิบายให้มันเรียบร้อย ให้เคลียร์ ไม่อยากให้มันค้างคา แต่คงทำไม่ได้ กูกลัวว่า ถ้ากูไปนัทมันจะเตลิดหนีไปที่ที่กูตามไม่เจอ แล้วอีกอย่างถ้าคุยพรุ่งนี้อารมณ์กูน่าจะเย็นลงด้วย
ก่อนกลับหอกูแวะซื้อของกินที่เมียกูชอบ นัทมันคงยังไม่ได้กินอะไร กูห่วง จะเอาไปให้เองก็ไม่ได้ เลยฝากไอ้ตั้มเอาไปให้ แล้วกูยังสั่งห้ามมันบอกว่าของกู กูกลัวนัทมันไม่กิน
กูเลือกที่จะส่งข้อความหานัทมากกว่าที่จะโทรหามัน เพราะโทรไปยังไงมันคงไม่รับ กูจะพาลเสียความรู้สึกแทน ถ้าหากจะต้องคุยกัน กูอยากคุยแบบเผชิญหน้าเลยดีกว่า
นัทครับ อย่าร้องไห้จนหลับนะครับ อย่าคิดมาก อย่าเพิ่งตัดสนใจอะไร
คุยกันก่อน คืนนี้นอนพักให้ใจเย็นก่อนนะครับ เมียรักของไอ้ผัวเฮงซวย
กูส่งข้อความไปหามัน ข้อความเดียว ไม่รู้มันอ่านรึป่าว
กูตื่นก็ปาไปบ่ายโมง คงเพราะเมื่อคืนนอนค่อนรุ่ง กูรีบ ไปหาไอ้นัทที่ห้องของไอ้ชด ไม่ลืมนัดแนะกับไอ้ตั้มให้มันจัดการลากไอ้ชดออกจากห้องไปก่อน กูจะได้เคลียร์กับเมีย
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
“พี่ชดลืมของเหรอพี่”เสียงเมียกูเปิดประตูทักออกมา มันคงเข้าใจว่ากูเป็นไอ้ชดเจ้าของห้อง
พอประตูเปิดเท่านั้น กูรีบแทรกตัวเข้าไปในห้องและปิดประตูล็อคทันที โดยที่ไอ้นัทมันไม่ทันได้ตั้งตัว
“นัท มึงอารมณ์เย็นพอที่เราจะเคลียร์กันได้รึยัง”กูถาม
“ผมคิดว่า ผมเคลียร์เรื่องระหว่างเราไปตั้งแต่เมื่อวานแล้วนะครับ”มันตอบเรียบๆ
“นั่นเค้าไม่เรียกเคลียร์ เค้าเรียกว่ามึงเอออออยู่ฝ่ายเดียว กูยังไม่เคลียร์”
“นั่นมันก็เรื่องของคุณ”
“มึงไม่คิดที่จะฟังกูอธิบายบ้างรึไงวะ”กูถามอย่างน้อยใจ
“มีอะไรต้องอธิบายในเมื่อสิ่งที่ผมรับรู้ คือ คุณโกหกเพื่อไปกับคนอื่น ”มันหันหลังให้กู
“อืม กูยอมรับ”แน่นอนว่าคนอย่างกูทำไรผิดแล้วหน้าด้านยอมรับเว้ย
“ฮึ นั่นไง คุณยอมรับว่านอกใจผม”พอฟังคำตอบเสร็จมันหันตวัดสายตามามองกูโกรธๆ
“เปล่า กูยอมรับว่ากูโกหกและไปกับคนอื่นจริงแต่ไม่ได้นอกใจ”นี่กูก็ตอบตามจริงอีกนั่นแหละ
“เหอะ มันต่างกันตรงไหนกับคำว่านอกใจ รึจะอ้างเหตุผลว่าไม่ได้นอกใจแต่นอกกายล่ะ”นัทมันยังคงพูดประชดประชัน
“ต่างตรงที่กูมีเหตุผล”กูพยายามใจเย็น
“เหตุผลหรือข้อแก้ตัวกันแน่”หูย ทำไมเมียกูมันประชดเก่งจังวะ
“นัท ตั้งแต่เราคบกันมา กูสันดานแย่จนมึงเชื่อใจกูไม่ได้ขนาดนั้นเลยเหรอวะ”กูถามอย่างน้อยใจ
“แล้วคุณคิดว่าคุณสันดานดีนักรึไง”มันเลิกคิ้วถามกวนตีนกู
“เออ กูเลว แต่กูเคยเลวกับมึงมั้ย”น้อยใจแม่ง
“วันนี้เราคงคุยกันไม่รู้เรื่อง”กูพยายามสงบใจ แล้วบอกมันอย่างใจเย็น
“ทำไมผมจะไม่รู้เรื่อง ถ้าไม่รู้เรื่องผมคงโง่กลายเป็นควายให้คุณสวมเขา ผมเคยบอกแล้วใช่มั้ย ถ้าไม่รักกันให้บอก ผมยอมจากไปโดยดี ไม่ใช่ทำให้เป็นไอ้หน้าโง่แบบนี้!!”ประโยคสุดท้ายมันคงเหลืออดจริงๆ มันตะคอกเสียงดังคับห้องเลย
“นัทมันไม่ใช่อย่างมึงคิด”กูพยายามบอกมัน
“เออ!! ไอ้เหี้ย กูเห็นกับตามึงยังมีเรื่องอะไรมาแหลกูอีกฮะ กูยังโง่ไม่สมใจมึงรึไง สัด !!”มันโมโหเหลืออดชกปากกูจนกูเซไปข้างหลัง
กูเงยหน้าเลือดกบปากมองมันอย่างน้อยใจ เพลงอาจเคยเป็นคนไม่ดีในห้องไอ้ชดเสือกดังขึ้นมากระแทกใจกูอีก
http://www.youtube.com/v/8FLJPqjropM?
ฉันเคยกลัว คอยกลัวจะมีสักวัน
ความหลังของฉันจะหวนมาทำให้เธอเสียใจ
ความลับที่บอกกับใครก็รับความจริงไม่ได้
แต่สุดท้ายความหลังเลวร้ายมันก็ติดตามฉันทัน
นัทมันทรุดลงนั่งกับพื้นข้างหน้ากูก็แล้วเริ่มร้องให้ ปากก็พร่ำบ่น
“กูเชื่อใจมึงมาตลอด ฮึก ใครว่ามึงยังไง เล่าเรื่องเลวของมึงตั้งแต่สมัยก่อนกูก็มองข้ามเพราะกูรักมึง แต่สิ่งที่กูเห็น ฮึกๆ ”
มันพูดแค่นั้น แล้วมันก็หยุดพูด มันสะอึกสะอื้นร้องไห้เสียใจอย่างหน้าสงสาร
ถามว่าฉันเป็นเธอจะทำอย่างไร
ฉันก็คงทำใจยากเย็นอยู่เหมือนเหมือนกัน
ความลับที่เคยมีใครคือเรื่องวันวานของฉัน
แต่ว่าเธอเท่านั้นคือวันนี้ของฉันตลอดไป
พอมันทุรดลงร้องไห้ น้ำตากูไหลเสียใจไม่ต่างจากมัน เพียงแต่กูไม่ได้สะอึกสะอื้น
คำพูดทุกอย่างที่อยากจะอธิบาย กูพูดไม่ออก มันจุกอก
คนอย่างกูเสียน้ำตา หยดแล้วหยดเล่า
สายตาที่มองมัน ด้วยความรักและรู้สึกผิด แม้ว่าจะเห็นหน้ามันไม่ชัดเพราะน้ำตาก็ตามที
อยากวอนขอให้อยู่ อยากวอนให้เธออภัย
สบตาฉันสักหน่อย อย่างคนที่เคยมีใจ
อาจเคยเป็นคนไม่ดี แต่มีเธอฉันเป็นคนใหม่
มีเธอตรงนี้ มีความหมายเพียงไร
แค่อยากวอนขอให้อยู่ ให้ฉันได้ดูแลเธอ
ต่อไปนี้จะไม่ทำร้ายให้เธอเสียใจ
ฉันสัญญา จะขอสัญญาด้วยรักจากใจ
ฉันพร้อมจะเป็นคนใหม่ คนดีที่รักแค่เพียงเธอ
กูมองมันอย่างอ้อนวอน อยากเดินเข้าไปกอด แต่กูไม่กล้า
“นัท กูรักมึงนะ ”กูบอกมัน
“อย่ารักกูเลย ฮึกๆ ถ้ามึงจะทำตัวแบบนี้”มันบอกออกมา กูสะอึกอีกรอบ ความรักของกูทำมันเจ็บมากจนมันไม่อยากจะรับรักกูไว้เลยเหรอวะ
“ให้โอกาสกูสักครั้ง ฟังกูก่อนนะนัท”กูเสียงอ่อนขอโอกาสมัน
แล้วถ้าเธอเป็นฉันจะทำอย่างไร
เพราะถ้าเสียเธอไปฉันคงขาดใจถึงตาย
ความหลังที่อยากจะลืมอาจลบมันไปไม่ได้
แต่ว่าเธอเท่านั้นเธอคือรักสุดท้ายตลอดไป
“....”นัทมันเงียบ เงยหน้ามองกูแววตาตัดพ้อ
“กูรู้ว่าเมื่อก่อนกูเลวขนาดไหน แต่เรื่องนี้กู”กูยังพูดไม่ทันจบไอ้นัทก็แทรกขึ้น “พอเถอะโจ เราเลิกกันเถอะ”แววตามันจริงจังจนกูกลัว
ฟ้าผ่าลงตรงกลางใจ ยังไม่เจ็บเท่าคำนี้ กูเงยหน้ามองเพดานยิ้มทั้งน้ำตาสมเพชตัวเอง
อยากวอนขอให้อยู่ อยากวอนให้เธออภัย
สบตาฉันสักหน่อย อย่างคนที่เคยมีใจ
อาจเคยเป็นคนไม่ดี แต่มีเธอฉันเป็นคนใหม่
มีเธอตรงนี้ มีความหมายเพียงไร
“นัท คำว่าเลิกสำหรับมึง มันพูดง่ายขนาดนั้นเลย”กูถามมันพร้อมกับเข่าอ่อนลงนั่งตรงหน้าไอ้นัท เรานั่งร้องไห้มองหน้ากัน บ่อยครั้งที่มันบอกเลิกกู แม้กูไม่ชอบ กูก็มองผ่าน แต่ครั้งนี้ กูไม่สามารถมองผ่านมันได้ พูดคำว่าเลิกอย่างง่ายดายราวกับว่าไม่เคยรักกัน
“มึงคิดว่า กูพูดง่ายรึไง”นัทมันมองกูนิ่ง น้ำตาของมันยังไหลไม่หยุด
“มึงไม่รักกูเหรอ”กูค่อยๆเขยิบคลานเข้าไปหามัน เอื้อมมืออันสั่นเทาของกูไปจับมือมันอย่างทะนุถนอมส่งสายตาอ้อนวอนไปให้ กลัวเหลือเกิน กูกลัวมันจะสะบัดมือกูทิ้ง แต่ตรงกันข้าม มันกลับจับมือกูตอบมองกูอย่างจริงจัง แล้วพูดประโยคที่ทำให้กูใจชื้นขึ้นมาบ้าง จนกูยิ้มทั้งน้ำตา มันว่า“รักสิ กูรักมึงมากกว่าที่มึงคิด”
“กูก็รักมึง ให้อภัย ขอโอกาสกูสักครั้งเถอะนะ ”กูใจกล้ามากขึ้น ดึงมันเข้ามากอด หัวใจกูงี้เต้นโครมคราม นัทมันนิ่งให้กูกอด ไม่ได้ขัดขืน และไม่ได้กอดตอบ นิ่งจนกูเริ่มใจไม่ดีอีกครั้ง มันยังคงร้องไห้เบาๆ น้ำตาของมันไหลเปื้อนเสื้อกู ไม่ต่างจากน้ำตาของกูไหลเปื้อนเสื้อมัน
อยากวอนขอให้อยู่ได้ไหม
สบตาฉันสักหน่อย อย่างคนที่เคยมีใจ
เชื่อฉันจะได้ไหม มีเธอฉันเป็นคนใหม่
มีเธอตรงนี้ มีความหมายเพียงไร
แค่อยากวอนขอให้อยู่ให้ฉันได้กอดเธอเหมือนเคย
ฉันสัญญา จะขอสัญญาด้วยรักจากใจ
ฉันพร้อมจะเป็นคนใหม่ คนดีที่รักแค่เพียงเธอ
“โจ กูว่าเราห่างกันสักพักเถอะนะ”นัทมันพูดขึ้นในที่สุด
“เราไม่ได้เลิกกันใช่มั้ยวะ เราแค่ห่างกัน อย่านานมากนะมึง กูจะขาดใจ”กูละล่ำละลักถามมันออกไป
“กูไม่รู้”มันบอกเสียงเบา
“นัท ถ้ามึงพร้อมที่จะฟังกูอธิบายเมื่อไหร่ มึงบอกกูนะ”กูบอกมันเสียงสั่นๆ
“กูไม่รู้ กูกลัว กลัวว่ามึงจะโกหก กลัวเหตุผลของมึงมันห่วย แล้วกูจะยิ่งเสียใจ ในเมื่อสิ่งที่กูรับรู้มามันชัดเจนจนกูรับไม่ไหว หัวใจกูๆๆๆ ฮือออออออออ”มันผล่ะออกจากกู มองหน้ากูทั้งน้ำตา กำกำปั้นทุบอกมันเองตรงตำแหน่งหัวใจดังปั้กไปหลายทีจนกูต้องรีบคว้ามือมันไว้
“มึงอย่าทำร้ายตัวเอง มึงทำกูนี้ ต่อยกูให้พอ สัญญากับกูนะนัท สัญญาว่ามึงจะไม่ทำร้ายตัวเอง”
“มึงไม่ต้องกลัวว่ากูจะฆ่าตัวตายหรอก กูไม่โง่ขนาดนั้น เคยนี้กูก็ควายมากพอแล้ว”มันบอกทำให้กูโล่งอกขึ้นเยอะ ถ้ามันเป็นอะไรไป ก็ไม่ต่างอะไรกับใจกูสลาย เพราะนัท มันคือหัวใจของกู กูยกมือขึ้นลูบหัวมันเบาๆ
“มึงไม่ลองฟังเหตุผลดูก่อน”กูพยายามกล่อมมัน
“วันนี้พอก่อนเถอะโจ หัวใจกูรับไม่ไหวแล้ว กูเจ็บ มึงเข้าใจมั้ยกูเจ็บ ฮืออออออ พอก่อนเถอะว่ะ นะ”มันร้องไห้อ้อนวอนกูอย่างน่าสงสาร
“ได้ ทำไมกูจะทำให้มึงไม่ได้ล่ะ แต่กูขอ ขอว่าเมื่อมึงพร้อม มึงจะฟังคำอธิบายจากกูนะนัท ถ้ามึงฟังแล้วมึงยังจะเลิกกับกู กูคงห้ามมึงไม่ได้แล้วตอนนั้น”กูขอร้องมัน เสียงกูสองประโยคสุดท้ายเบาหวิว จนกูเองยังใจหาย
“อือ”มันพยักหน้ารับปากกู
“โอ๋ หยุดร้องก่อนนะครับคนดี”กูบอกมันเสียงสั่นๆปนเสียงสะอื้นหน่อยๆ ดีนะที่พวกกูอยู่ในห้องกันสองคน ถ้าคนอื่นผ่านมาเห็นคงฮา คนร้องไห้คนนึงกำลังกอดปลอบคนร้องไห้อีกคน
“เหนื่อยก็พักก่อนนะครับ อย่าเพิ่งคิดอะไร รอหัวใจนัทพร้อมเมื่อไหร่เราจะกลับมาเป็นเหมือนเดิม โจสัญญาว่าเราไม่ได้เลิกกันแน่ๆ นัทเชื่อใจโจนะครับ โอ๋ นิ่งซะนะคนดี”เสียงสั่นๆยังพร่ำออกจากปากกู น้ำตากูยังไหลไม่ขาดสาย ไม่รู้พูดอะไรออกไปบ้าง กอดโยกตัวไอ้นัทไปมาจนเสียงสะอื้นของมันเงียบไป
มันหลับไปแล้ว กูอุ้มมันไปนอนที่เตียง กูไปล้างคราบน้ำตาออกจากหน้า ก่อนจะออกไปเอายาไมเกรน รวมถึงยาพาราและเสื้อผ้าที่หอทั้งเสื้อผ้าของมันและของกู ขากลับแวะซื้อโจ๊กของกินอีกหลายอย่างเผื่อพรุ่งนี้ด้วย ไม่ลืมแวะร้านขายยาซื้อแผ่นเจลประคบเย็น กูจะเอาไว้ประคบตาเมีย จะได้ไม่บวมมาก ส่วนตากูช่างมันเถอะ
นัทมันร้องไห้เยอะขนาดนี้ กูกลัวมันตื่นมาไมเกรนมันจะขึ้น ถึงมันจะบอกให้เราห่างกัน กูทำให้มันได้ แต่ไม่ใช่ตอนที่มันแย่แบบนี้ ขอกูมั่นใจว่ามันดีขึ้นมากกว่านี้ก่อนแล้วกูจะขอไปดูแลมันห่างๆอย่างที่มันต้องการ จนกว่าหัวใจมันจะพร้อมรับฟัง
ยังไงกูก็ยังคงเป็นคนที่เอาแต่ใจตัวเองเหมือนเดิม ที่กูยอมห่างเพราะกูไม่อยากจะบีบบังคับใจของเมียมากนัก กูรักมันมาก กูถึงยอมแม้ใจกูจะเจ็บไม่ต่างจากมัน
กูให้ชดไปนอนหอไอ้ตั้มก่อน พวกมันก็เข้าใจไม่ว่าอะไรกูสักคำ
กูไขเปิดประตูห้องไอ้ชดเข้าไป เห็นไอ้นัทมันนั่งเหม่อมองออกไปนอกหน้าต่าง มันยังคงไม่รู้ตัวว่ากูกลับมา
กูเดาความคิดของมันไม่ออกเลยว่ามันกำลังคิดจะทำอะไร
เสียงกูวางถุงข้าวของรวมทั้งกระเป๋าเสื้อผ้า ทำให้นัทรู้สึกตัว มองมาทางกูนิ่งๆ สายตาที่ว่างเปล่าของมันทำให้กูกลัว แต่กูยังพยายามยิ้มสู้ กูอยากให้มันอาละวาดมากกว่าที่มันจะนิ่งแบบนี้
กูเข้าใจนัททุกอย่าง เข้าใจสิ่งที่มันเป็น
อดีตของกู มันกลับย้อนมาสั่นคลอนความเชื่อใจของคนที่กูรัก มันก็สมควรว่ะ นี่สินะกรรม หวังว่ากูจะให้รับการอภัยเมื่อกูสำนึกผิด โดยเฉพาะจากมัน ไอ้นัทเมียรักของกู
กูกล้าพูดได้ว่า ตั้งแต่กูเริ่มคบไอ้นัทเป็นแฟนจริงจัง กูไม่เหมือนเดิม กูไม่เปลี่ยนเพียงแต่พอกูจะทำอะไรกูคิดถึงใจไอ้นัทมากขึ้น กูกลัวมันเสียใจ เมียกูนะ กูก็รักของกู
“ตื่นนานแล้วเหรอวะ”กูถามมัน
“อืม”
“กูรู้ที่มึงบอกว่าให้ห่างกันสักพัก ขอเป็นเริ่มพรุ่งนี้นะ วันนี้กูขอดูแลมึงก่อน”กูบอกมันกลายๆ มันคงรู้แหละถึงมันไม่ยอม คืนนี้กูก็ไม่ไปไหนแน่ๆ
“อืม”
“นัท นี่ก็จะมืดแล้ว มึงลุกไปอาบน้ำแล้วมากกินข้าวจะได้กินยานะ”มันไม่ตอบแต่พยักหน้านิ่งๆ ลุกไปอาบน้ำตามที่กูบอกอย่างว่าง่าย กูมองตามหลังมันอย่างใจไม่ดี มันนิ่ง นิ่งเกินไป กูกลัว
กูรอจนมันเดินออกจากห้องน้ำแล้วเดินไปจูงมือมันมานั่งที่โต๊ะกินข้าวที่กูแกะโจ๊กเตรียมไว้ให้มัน
มันนั่งกินเงียบๆ กินไปได้แค่ครึ่งถ้วยมันก็วางช้อนบ่งบอกว่าอิ่ม กูยื่นยาไมเกรนให้มัน มันรับไปกิน กูรอจนมันกินเสร็จ ถึงพามันเดินไปนอนที่เตียง เอาแผ่นเจลประคบเย็นมาประคบที่ตากับที่หัวให้มัน
เราไม่ได้พูดกันสักคำ กูเลี่ยงไปอาบน้ำ กินข้าว แล้วไปนอนกอดมัน มันไม่ว่าอะไร นิ่งให้กูกอด กูรู้มันไม่ได้หลับ มันตกอยูในห้วงความคิดของตัวเองไม่ต่างจากกู
เฮ้อ กูไม่อยากให้ถึงพรุ่งนี้เลยวะ
นานแล้วนะที่กูไม่ได้นอนกอดเมีย เพราะเวลาไม่ตรงกัน แต่กูก็ไม่นึกว่ากูจะได้กอดมันด้วยความรู้สึกหวาดหวั่นแบบนี้
‘โจ มึงอย่าคิดมากสิวะ ทุกอย่างแก้ไขได้ ทุกอย่างอธิบายได้’
กูได้แต่ให้กำลังใจตัวเอง
นัทมันรักกู แล้วกูก็รักมัน นั่นมันก็น่าจะเป็นเหตุผลเพียงพอที่เราไม่ควรจะเลิกกัน
เรื่องโดย หวานเย็น
....................................................................
-
ฮือออออออ
ทำไม มันเป็นแบบนี้อ่ะ
มันจะเศร้าเกินไปแล้ว
-
ต้องรอนัทอารมณ์เย็นลงด้วย และก็ขอให้เพื่อนนัทมันไม่มาพูดเป่าหูอะไร
-
:เฮ้อ:
-
รำคาญนัทอ่ะบอกตรงๆ เพื่อนบอกฟังเป็นวรรคเป็นเวร
แฟนขอแค่อธิบาย ไม่ยอมฟัง เจริญละ คนแบบนี้
อย่างน้อยต้องฟังสองฝ่ายแล้วค่อยตัดสิน โจ แฟร์ๆ เรื่องแบบนี้มาแล้วนะ แต่นัทไม่เคยเห็น เคยเห็นแต่สร้างปัญหา
-
:กอด1:
-
เรื่องมันไปกันใหญ่แล้วนะเนี้ย
เฮ้อ ถ้านัทมันยอมฟังโจหน่อยก็ดีสิ
แต่ก็เข้าใจอ่ะนะ ว่าอดีตโจมันเลว
แต่ปัจจุบันมันก็ไม่ได้เป็นแบบนั้นแล้วหนิ
ทำไมต้องไปใส่ใจกับสิ่งที่กลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้ด้วย
ปัญหามันจะจบนะ ถ้านัทยอมเปิดใจฟังซักนิด
-
:monkeysad:โจสู้ๆนะ
-
:z6:อยากโดดทีบนัท ที่ผ่านมาโจยังไม่แสดงให้เห็นอีกหรอว่าโจเป็นคนยังไง คิดเองเออเองตลอดเวเลยฮึย
-
เลยไม่ได้รู้เลยว่าทำไมโจต้องทำแบบนั้น
นัทน่าจะฟังสักนิดเนอะ เอาใจช่วยทั้งสองคน
คืนดีกันเร็วๆหน่อย คนอ่านท้อแท้อ่ะ
บวกเป็ด
-
ถ้าไม่โกหกแต่แรกเรื่องมันก็ไม่เป็นแบบนี้หรอก
อดีตตัวเองยิ่งไม่ค่อยจะดี
ต่อให้เชื่อใจแต่ไหนก็อดระแวงไม่ได้
-
กลายเป็นว่าโจเป็นคนผิดเฉยเลย TT
โจก็น้อยใจเป็นนะ :z3:
-
รอให้ใจเย็นทั้งคู่แล้วมานั่งคุยกัน
คงมีคำถามที่รอคำตอบมากมายจากทั้งสองฝ่าย
-
เมียรักของไอ้ผัวเฮงซวย <<< อิโจ มันรู้ตัวด้วยว่ามันเฮงซวยยยยยยย
ต่อไป พาสอิป้าใช่ไหม ใข่เค็มใช้เวลา 15 วัน แต่ใข่อิป้าฟองใหญ่ต้องใช้เวลา 1 เดือน + แน่เลย :laugh:
-
จากตอนที่แล้วอยากจะด่าอิโจเต็มที่
แต่อ่านตอนนี้แล้วด่าแกไม่ออกว่ะโจ ชั้นสงสารแกจริงๆ :o12:
-
ต่อไป พาสอิป้าใช่ไหม ใข่เค็มใช้เวลา 15 วัน แต่ใข่อิป้าฟองใหญ่ต้องใช้เวลา 1 เดือน + แน่เลย :laugh:
ขำอ่ะ :laugh:
-
อ่า~ ทำไมมันเศร้าเยี่ยงเน้ :m15:
นัททำไมไม่ลองฟังโจเค้าพูดมั่งล่ะ
อยู่กันมาก็ตั้งนานละ อย่าให้เสียเปล่าสิ
ก็รู้ว่าอารมณ์ตอนนั้นเป็นใคร ใครก็โกรธ
ก็ได้แต่ขอให้นัทพร้อมฟังโจเร็วๆนะ
จะได้กลับมารักกันให้เราอิจฉาเหมือนเดิม
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :L2:
บวกเป็ดค่ะ
-
ทำไมไม่ฟังแฟนเหมือนฟังเพื่อนบ้างล่ะ
-
ตอนที่แล้วของป้าน่ะเหรอ
ที่บอกงงๆกัน เพราะเหมือนกระโดดไรนั่นน่ะ
แต่ถ้าอ่านแล้วเข้าใจว่ามันคนละพาสกับตอนก่อนหน้านั้นของโจ
ช่วงเวลาที่โจเหงาก่อนหน้านั้น เป็นช่วงเวลาเดียวกับที่นัทไปกับเพื่อนเหมือนกัน แล้วเพื่อนบอกเรื่องโจมา
ดังนั้นในช่วงแรกของพาสที่แล้ว ก่อนที่จะถึงตอนโจไปดูหนังกับผู้หญิง ถ้าเข้าใจว่าเป็นช่วงเวลาเดียวกับพาสที่โจเหงา ก็ไม่น่าจะงง
จริงๆแล้วนิยายเรื่องนี้แต่งขำๆกันกับป้านะ เหมือนเล่นเกมส์
ห้าสิบกว่าตอนแล้วนะ ถ้าคนที่อ่านมาแรกๆน่าจะรู้
ว่าถ้าป้าชงอย่างนึง หวานแต่งไปอีกอย่าง
ถ้าหวานชง ป้าจะแต่งไปอีกอย่าง
มันเป็นแบบนี้มานานแล้ว
คนแต่งยังต้องลุ้นเอา ตอนที่แล้วอ่านมายังอึ้ง คิดในใจ (อีปุ๋ย อีเหี้ยเล่นไรของมึง)
ในพาสของหวาน มีพาสไหนบ้างที่ด่าโจได้เต็มปาก น้อยนะ
จนป้าว่า เออ อีพระเอก ฮ่าๆ
:laugh:
ที่จริงไม่นึกว่าเรื่องนี้จะมีคนติดตามหลายคน
คนอ่านเก่าๆที่มาประจำ นักทวง หวานจำได้
หลังๆมามีคนใหม่ๆโผล่มาแบบแว้บๆบาง
ดีใจที่ติดตาม
ขอบคุณมาก
:L2:
-
ต้นเหตุมาจากโจที่เหมือนมีพฤติกรรมเปลี่ยนไป และโกหกนัท
เพื่อนเป็นเพียงตัวกระตุ้นชั้นดีที่ทำให้เรื่องเลยเถิดไปกันใหญ่
ถ้าได้แทนตัวเองเป็นนัท โจไม่ว่างตลอดเวลา แต่กลับไปกินข้าวกับผู้หญิงให้คนอื่นเห็นบ่อย ๆ
ไปดูหนังทั้งที่บอกนัทว่าทำ project เป็นใครก็ต้องรู้สึกแบบนัททั้งนั้น
เป็นเราก็คงทำแบบนัทเหมือนกัน ไม่กล้าที่จะเชื่อใจอีกต่อไปแล้วล่ะ
-
เศร้าจังเลยอ่ะตอนนี้
-
ทำไมโจที่ชอบปากดี อยู่ดีๆก็เจี๋ยมเจี้ยมเป่าสากซะงั้นอ่ะ
นิสัยเปลี่ยนไปนะโจ - -
คู่นี้ เริ่มงี่เง่ากันทั้งคู่ เลิกกันแต่เนิ่นๆก็ดี ดีกว่ามาทะเลาะให้ผิดใจกันแบบนี้อีก -*-
-
ขำอ่ะ :laugh:
ใช่ซี้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
ตกลงเรื่องจริงเป็นยังไง
-
ปวดหัว :z3: :z3: :z3:
ทำไมไม่เคลียร์กันซะ
นัทเชื่อคนอื่นมากกว่าโจ หรือไง
-
:z3: งงที่ทำไมไม่เคลียร์กัน
นัทผิดที่เอาแต่อารมณ์ ไม่ฟังอะไร
โจผิดที่เปลี่ยนไปและไม่คิดจะอธิบาย
ผิดทั้งคู่
ปล. เป็นครั้งแรกที่ฟังเพลงนี้แล้วซึ้ง
-
รำคาญนัทอ่ะ ก็ทำไมไม่ฟังให้มันจบๆไป
ถ้ามันฟังขึ้นก็ไม่ต้องเลิก
ถ้าเหตุผลมันห่วยแตกก็เลิกๆถีบมันออกไปไกลๆ จะได้เจ็บแค่ทีเดียวไปเลย
-
อะไรอ่ะ ดราม่าขนาดนี้คนอ่านใจเสียนะเนี่ย :sad4:
-
พออาการนัทเป็นแบบนี้ ยิ่งทำให้อยากรู้เหตุผลของแกเข้าไปใหญ่เลยอิพี่โจ :m16:
ถ้ามันเป็นเหตุผลที่สุดแสนจะงี่เง่า แกก็ดูเอาเองแล้วกันว่ามันทำให้นัทเจ็บขนาดไหน
อ๊ากก อินมากเลยเหตุการณ์นี้ มันทำให้เราลุ้นระทึกว่าจะเลิกไม่เลิก ถ้าเลิกนี่ได้ร้องไห้ตามอ่ะ :sad4:
ทั้งๆที่รัก แต่กลับกลายเป็นแบบนี้ แง้ เศร้าเด้ :monkeysad:
ฝากบอกป้าให้บอกนัทว่าอย่าคิดมากนะ อย่าโกรธนานด้วย อย่าใจแข็งไม่ฟังพี่โจล่ะ
แล้วที่สำคัญ อย่าแต่งนานนะคะ :laugh:
-
เฮ้อ! ความงี่เง่าบังเกิดขึ้นได้ในคู่รักทุกคู่
-
เมียรักของไอ้ผัวเฮงซวย <<< อิโจ มันรู้ตัวด้วยว่ามันเฮงซวยยยยยยย
ต่อไป พาสอิป้าใช่ไหม ใข่เค็มใช้เวลา 15 วัน แต่ใข่อิป้าฟองใหญ่ต้องใช้เวลา 1 เดือน + แน่เลย :laugh:
แต่งเสร็จแล้ว เมื่อกี้เลย
-,-
-
แต่งเสร็จแล้ว เมื่อกี้เลย
-,-
ลงเลยค่ะ !!!!
-
ลงเลยค่ะ !!!!
รอโลโล่ ก้อปมาลง
ถ้าช้า
ด่ามันเล้ยยยยยยยยยยย
-
(56)
ผมก็ไม่รู้นะว่าอารมณ์ของผมตอนนี้เป็นแบบไหนกันแน่ ผมเสียใจ ผมผิดหวัง ผมรู้สึกเหนื่อย เบื่อ โง่ และงี่เง่า ผมไม่พร้อมที่จะพูดกับโจ แม้ว่านี่ก็ผ่านมาห้าวันแล้ว มันส่งข้อความมาหาผม โทรหาผม แม้กระทั่งมายืนรอผมอยู่หน้าหออย่างที่เป็นอยู่ตอนนี้
“เราจะไม่คุยกันหน่อยเหรอ” มันเปิดประเด็น ส่วนผมตั้งถ้าจะถอยหลังแล้วเดินหนี แต่เมื่อนึกได้ว่าทำไมผมต้องหนีด้วยล่ะนี่มันห้องผมนี่หว่า
“ผมบอกไปแล้วไงว่าผมขอเวลา ถ้าแค่นี้คุณยังให้ผมไม่ได้ ผมก็ไม่มีอะไรจะพูดแล้ว” ผมพูดเรียบๆ แต่ในใจผมตอนนี้มันสั่นไปหมดจนรู้สึกว่าน้ำในตามันสั่นตามและเกือบเอ่อล้นไปด้วย เพราะแค่เห็นหน้ามันผมก็รู้สึกอยากร้องไห้ขึ้นมาดื้อๆ...
“นัท เรื่องแค่นี้ทำไมต้องเลิกกันด้วย แบบนี้ก็แค่แฟนทะเลาะกันน่า..”
“มันไม่ใช่น่ะสิ ผมเคยยืนกรานกับตัวเองว่าจะเชื่อใจคุณ ไม่เชื่อสิ่งที่คนอื่นๆพูด แต่สิ่งที่คุณทำตอนนี้กับเมื่อก่อน มันไม่ได้ต่างกันเลย คุณคิดว่ามีครั้งนี้แล้วครั้งต่อๆไปมันจะไม่เกิดเหรอ ผมอยากให้เวลาทำให้เราลองคิดกันใหม่ดูนะ ผมกับคุณก็แมนเหมือนๆกัน....คุณเข้าใจผมใช่มั้ย ว่าเราน่าจะคิดกันให้ดีก่อนที่จะเสียเวลาแบบหลายๆคู่ที่ต้องรักๆเลิกๆกัน” ผมบอก ประโยคสุดท้ายพาลคิดไปว่าถ้าต้องเป็นแบบนั้นจริงๆมันคงทั้งเจ็บและเสียเวลาไปมาก ทำให้ผมถึงกับน้ำตาไหลออกมาทันที ผมจึงต้องรีบให้หลังมือปาดหยดน้ำใสๆออก แล้วกลั้นน้ำตาเอาไว้
“เดี๋ยวนะ! ไปฟังอะไรคนอื่นมา จะไปฟังทุกอย่างที่คนอื่นพูดไม่ได้... นัทใช้สติบ้าง”
“แล้วคำพูดทุกคำพูดของคุณผมต้องเชื่อด้วยเหรอ?” ผมย้อน ไอ้โจเงียบไป ผมสบตามันให้รู้ว่าผมจะเข้าห้องแต่มันไม่ยอมหลบ และคว้าข้อมือของผมมาจับไว้
“คุณทำแบบนี้ก็ไม่มีอะไรดีขึ้นหรอก มันจะยิ่งทำให้ผมรู้สึกแย่กว่าเดิม ผมว่ามันจะเป็นยังไงต่อไป ดีหรือไม่ดี คุณจะเปลี่ยนตัวเองได้จริงๆหรือผมจะเลิกหายงี่เง่า ถึงเวลาเมื่อไหร่ เราคิดได้ว่าเหตุผลทุกอย่างมันลงตัว ผมกับคุณควรจะทำยังไงต่อ.....
แต่ตอนนี้ผมปล่อยให้คุณกลับไปหาตัวเองให้เจอจริงๆ คุณก็ควรปล่อยผมได้แล้ว” ผมบอกพยายามกลั้นเสียงให้ราบเรียบที่สุดไอ้โจเริ่มมีน้ำตาไหลออกมา ผมสูดหายใจแรงๆก่อนจะตัดสินใจพูดต่อ
“ตอนนี้ผมไม่ได้ต้องการความรักอะไรจากคุณเลย ผมเวทนาตัวเองด้วยซ้ำที่ตอนนี้ผมไม่ได้รู้สึกสงสารคุณเลยที่เห็นคุณร้องไห้” ผมกลืนน้ำลายบอก
“นัทอย่าใจแข็งกับพี่เลยนะ พี่ขอร้องเถอะ นัทจะขอเวลาพี่นานแค่ไหนพี่จะยอมให้นัทจริงๆ พี่จะไม่มากวนนัทอีกเลย แต่อย่าถึงกับไม่รับความรู้สึกของพี่เลยนะ...นัท” ไอ้โจคว้าตัวผมไปกอด ผมก็ยืนนิ่งให้มันกอด ผมรู้ว่าตอนนี้ไอ้โจตัวสั่นแค่ไหน น้ำตามันไหลออกมามากมายแค่ไหน ผมไม่เคยรู้สึกว่าไอ้โจจะบอบบางและอ่อนแอเท่ากับช่วงเวลาตอนนี้เลย มันเหมือนเด็กตัวเล็กๆที่ต้องการอ้อมแขนกอดตอบ ต้องการมือที่คอยลูบหลังเบาๆ ต้องการคำพูดที่จะบอกว่าไม่เป็นไร ผมจะอยู่ตรงนี้....
แต่ผมมันใจดำ และเป็นคนที่น่าสมเพชที่สุดที่ไม่สามารถทำสิ่งที่มันต้องการได้
“ปล่อยผมเถอะ ผมจะเข้าห้อง” ผมกัดฟันพูดคำนี้ออกไป
“อืม พี่ขอโทษ ทั้งๆที่บอกว่าจะให้เวลา แต่พี่ก็ยัง....”
“พอเถอะ คุณอย่ามัวแต่พูดเลย...ผมเข้าห้องล่ะ” ผมบอก ผมแล้งน้ำใจเกินกว่าจะกล่าวคำอื่นที่ดีกว่านี้ สิ่งที่ผมทำคือ ปิดประตูห้อง แล้วทรุดลงตรงนั้น ปล่อยตัวนั่งพิงประตู ปล่อยน้ำตาออกมาอย่างไม่รู้ว่ามันจะหยุดลงตอนไหน...
ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าที่ผ่านมาสิ่งที่โจทำให้ผมมันคือเรื่องจริงหรือโกหก สิ่งที่ผมทำไปมันทำร้ายตัวผมอย่างที่สุด และอาจจะรวมถึงโจด้วย โจอาจจะดีเกินไปสำหรับผมหรือไม่โจก็ไม่เคยเป็นของผมเลยด้วยซ้ำ...
ผมไปเรียนด้วยอารมณ์หม่นๆ ผมนั่งเหม่อลอย แทบไม่เข้าใจในสิ่งที่อาจารย์พูดด้วยซ้ำ
“เสาร์นี้ทำงานกลุ่มวิชาทรานสปอร์ตกัน” ไอ้แม็คบอก
“เออได้” ผมพยักหน้าบอกมัน
“แต่ดูจากสภาพมึงตอนนี้ ถ้าให้ไปยืนนับรถที่ผ่านไปมากับพวกกู มีหวังแม่งมึงคงเดินเหม่อออกไปให้รถซิวเล่นแน่” มันบอกขำๆแต่คิดว่าคงแฝงเรื่องจริงๆเอาไว้
“กูไม่ได้เบลอขนาดนั้น งานกลุ่มกับเรื่องส่วนตัวกูแยกออกน่า เอาเป็นว่าวันเสาร์แหละ พวกมึงจะไปกี่โมง” ผมถาม พยายามปรับอารมณ์และสีหน้า เพื่อไม่ให้พวกมันห่วงผมมากนัก
“ตีสี่” ไอ้โอ๊ตแทรก
“ไอ้เหี้ย มึงนับรถเหี้ยไรตีสี่วะ” มันดึงอารมณ์ผมได้จริงๆ ไม่ต้องแสร้งปั้นหน้าเลยตอนนี้
“ไม่ถึกแบบพี่ก็นอนเล่นหมากเก็บอยู่ที่ห้องเถอะน้อง” ไอ้โอ๊ตบอก
“กูไปได้น่า จะไปที่ไหนว่ามาเลย”
“บางพลี” ไอ้โอ๊ตบอก
“ไอ้เหี้ยยยยยยยยยยยยยยย ตีสี่ให้กูไปยังไงวะจากหอไปบางพลี” ผมเกาหัวแกร็กๆ
“กูบอกมึงแล้วให้มึงเล่นหมากเก็บที่ห้อง เดี๋ยวถึกๆแมนๆแบบกูกับไอ้แม็คจัดการเอง แถมไอ้ปิ๋วไม่สวยแต่ถึกจัดมาอีกคน มึงนอนพักไปนี่แหละดีแล้ว” มันบอก
“อะ งั้นเดี๋ยวกูช่วยทำรีพอร์ท” ผมบอก
“เออ มึงอยู่ช่วยไอ้ทรายทำรีพอร์ทที่มอไปเหอะ เดี๋ยวทางนี้พวกกูเคลียร์เอง” โอ๊ตบอกผม แล้วตบไหล่ผมแปะๆ ไม่แน่ใจว่าตบให้กำลังใจผมเรื่องอะไรกันแน่เหมือนกัน
“ตีสี่บางพลีจริงดิวะ?” ไอ้แม็คกระซิบถามไอ้โอ๊ต
“เออกูคิดถูกแล้วจริงๆที่ให้มึงมาใช้แรงงาน ไอ้ควาย!” มันเผลอด่าไอ้แม็คออกมาเสียงดัง เออ! สรุปว่าควายทั้งคู่ คิดจะหลอกกูเหรอไอ้โอ๊ต!!!
“ไอ้โอ๊ต!!” ผมเรียกชื่อมันเสียงดังแล้วจ้องหน้ามันนิ่ง
“มึงตกลงทำรีพอร์ทแล้ว เปลี่ยนไม่ได้แล้ว” ไอ้โอ๊ตตีหน้านิ่งบอกผม เล่นเอาผมไม่กล้าพูดอะไรต่อเลย เพราะหน้ามันตอนนี้น่ากลัวจริงๆ
“เออลืมไป.. เดี๋ยวคืนนี้กูให้ไอ้แม็คไปนอนกับมึง” ไอ้โอ๊ตสั่งเสร็จสรรพ เนื่องจากมันรู้แล้วว่าตอนนี้ผมเป็นยังไง สภาพผมตอนนี้มันคงเห็นว่าไม่ควรอยู่คนเดียว แต่ผมกลับรู้สึกอยากอยู่คนเดียว คิดอะไรเงียบๆคนเดียวมากกว่า
“ไม่เอาอะ กูอยากอยู่คนเดียว”
“มึงอยู่คนเดียวก็ร้องไห้จนวันรุ่งขึ้นตาเป็นนกกระปูดมาเรียนสิ นั่งเรียนแม่งก็เหม่อเพราะอดนอน คิดแต่เรื่องที่ผ่านไปแล้ววนไปเวียนมา เมื่อไหร่จะหลุดพ้นจริงๆ เอาไอ้เหี้ยแม็คไปนี่แหละดีแล้ว อย่างน้อยมึงก็คงมีเรื่องไอ้แม็คให้กวนจนคิดเรื่องนั้นไม่ออก” ไอ้โอ๊ตบอกผมตรงๆ ไอ้นี่แม่งน่ากลัวจริงๆ
“เออดีแม่ง! ส่งกูไป ส่วนมึงชิ่งไปกับแฟน มึงนี่จังไรจริงๆไอ้โอ๊ต” ไอ้แม็คโวย
“มึงไม่ต้องลำบากหรอกแม็ค กูอยู่คนเดียวได้น่า” ผมบอก
“มึงจะให้มันอยู่คนเดียวก็ได้ไอ้แม็ค กูก็ไม่ได้ว่าอะไรหรอก” ไอ้โอ๊ตแม่งไซโค
“เดี๋ยวกูอยู่เองๆ ไม่ต้องมากดดันกู ไอ้ห่า!” ไอ้แม็คบอก ผมรู้อยู่แล้วล่ะว่ายังไงถ้าไอ้แม็คมันปฎิเสธ ไอ้โอ๊ตคงมานอนกับผมแน่ๆ ซึ่งมันคงหาเรื่องมาให้ทำและเทศนาผมจนผมรำคาญแน่ๆ
“มึงอกหักแล้วไม่อยากกินเหล้าเหรอวะ” ไอ้แม็คเริ่มหาเรื่องให้ผม
“ไม่ว่ะ แต่กูอกหักแล้วชอบกินมังสวิรัติทุกที เย็นนี้กินเป็นเพื่อนกูหน่อยดิ” ผมแกล้ง ผมรู้ว่าไอ้แม็คมันพวกกินยากเพราะมันไม่กินผัก จะกินก็น้อยมาก แถมเรื่องมากอีก แต่มันบอกว่าตัวมันน่ะกินง่าย แค่มีหมูทอดไม่ก็ไข่เจียวมันก็อยู่ได้แล้ว...แต่ก็จริงของมัน เพราะหมูทอดเดี๋ยวนี้หาง่ายกว่าพวกผัดผักซะอีก
“เออได้ แต่แม่งมังสวิรัติอย่างเดียวที่กูกินได้ก็ข้าวเปล่านี่แหละ” มันบอกผมอย่างเศร้าๆ
“กูล้อเล่นน่า ป่ะ! เดี๋ยวเย็นนี้กูเลี้ยงข้าวหมูกรอบมึงเอง”
“ปากดี ไอ้เหี้ย เดี๋ยวแม่งพอสิ้นเดือนอย่าเสือกมายืมตังค์กูนะ”
“โอเค งั้นกูยืมตอนนี้เลย” ผมบอกมัน มันเลยทำท่าตบหัวผมป้าดใหญ่ แต่จริงๆมันตบลมอ่ะ
เรื่องโดย SweetSacrifice (ป้าปุ๋ย)
....................................................................
ได้ตั้งแต่เ้มื่อคืน OMG o13
-
อัพจากไข่เค็มเป็นแค่ไข่ต้มเฉยๆให้ด้วยนะ
ฮี่ๆ
-
ฟังคนอื่นพูด เชื่อที่คนอื่นพูด แต่ไม่เคยฟังแฟนตัวเองพูด
-
นัทก็เป็นอย่างเนี้ย! มัวแต่ฟังคนอื่น ทำไมไม่ฟังโจบ้าง
มันอาจจะทำให้เข้าใจผิดก็จริง แต่ก็ฟังมันหน่อย
เชื่อใจมันบ้างดิ ถ้ามันไม่รักมันจะมาอ้อนวอนทำไม:(
งอนนัทแล้ววววววววววววววววว
-
เริ่มเซ็งนัทบ้างไรบ้าง เมื่อไหร่จะฟังโจหนอ
ไอ้โจแกน่าสงสารจริงๆเมียไม่ยอมฟัง
กรรม = ผลของการกระทำ
บวกเป็ด
-
:เฮ้อ: รู้อยู่แล้วว่าทั้งหมดที่ทำไปมันทรมาน แต่ไม่เคยคุยกันให้จริงจัง นัททรมานตัวเอง
-
ก็ฟัง ๆ เขาหน่อยสิ เหตุผลไม่เข้าท่าก็ค่อยจากลาก็ยังไหว
ไม่งั้นเดี๋ยวจะมาเสียใจภายหลัง มาม่าซ้ำซ้อนอีก
-
o18 โจ หาแฟนใหม่ง่ายกว่าไหม 5555
-
เบื่อนัท
เชื่อทุกคน ยกเว้นแฟนตัวเอง :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
น้องนัทใจเย็นลงแล้วก็ฟังพี่โจบ้างนะ
ห่อเหี่ยวมาหลายตอนแล้ว
-
ก็ไม่รู้ว่าจะเห็นใจใครดี
ที่โจเป็นอย่างนี้ก็เพราะผลพวงมาจากแต่ก่อน
เคยสุดขั้วจนนัทเองก็ยังฝังใจกับอดีตของโจอยู่
แต่ในเมื่อเราตัดสินใจคบกับเค้ามาได้ตั้งนานแล้ว
ทำไมไม่ลองฟังเหตุผลเค้าหน่อยล่ะ ฟังดูหน่อย
ดีกว่าปล่อยเป็นอย่างนี้ มันเหมือนยื้อเวลาเจ็บ
หากฟังแล้วมันสมควรลงโทษ ก็เลิกกันซะ
รอนัทตัดสินใจอยู่นะ เอาใจช่วยทั้งสองคน
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :L2:
บวกเป็ดค่ะ
-
ก็รู้นะว่าเสียใจ
แต่น่าจะมาคุยกันให้รู้เรื่องไปเลย
ดีกว่าปล่อยให้มันค้างคาอยู่อยางนี้
-
นัทเยอะไปรึเปล่า สงสารโจ :z3:
-
บางที่เารก็เบื่อนายเอก :z6:
-
:เฮ้อ:
-
นัทโดนยัยเพื่อนสาวใส่ไฟแน่ๆถึงไม่ยอมเชื่อโจ สงสารโจจริงๆ
-
ไม่ได้คิดว่านัทงี่เง่า ไม่ยอมฟังโจอธิบายซักที อะไรทำนองนี้เลยนะ
แต่ว่าถ้าปล่อยให้นานไปกว่านี้ ก็คงเหมือนเลิกกันไปโดยปริยายแน่เลย :monkeysad:
ไม่เอาๆๆๆๆๆๆ ไม่ให้เลิกกัน จากแฟนคลับผู้รักโจนัทมากมาย :กอด1:
บวกๆให้ทั้งสามคนเลย อย่าเลิกกันนะ พลีสส :sad4:
-
นัท เฮ้อ ไม่อยากจะพูดไรและ
เพราะชักเซ็ง สงสารโจว่ะ
-
บางทีเรื่องบางเรื่องก็ไม่เป็นเรื่อง
บางทีเรื่องบางเรื่องก็เป็นเรื่อง
-
แต่งผิดเรื่องมา 3 ตอนติดๆกันเลยนะครับ !!!!!!!
-
:เฮ้อ: ปลงกับนัท
-
ถ้านัทจะทำแบบนี้นะ เลิกกันคงดีมั้ง
เชื่อทุกคนยกเว้นแฟนตัวเอง ถ้าเรื่องแค่นี้ผ่านมันไปด้วยกันไม่ได้ก็จบเหอะ
ในเมื่อมีสมองแต่นัทไม่เคยใช้ประโยชน์ ก็ให้คนอื่นจูงอะดีแล้ว
หงุดหงิดนัทสุดๆ เพื่อพวกงี่เง่าจริงๆ :m31:
(สงสัยอินมากไปหน่อย :impress2:)
-
นัทเอ็งท้องเหรอ เออเข้าใจว่าระแวงแถมเห็นคาตา เฮ้อ แถมระยะหลังยังห่างๆกันอีกตะหาก
-
สงสารโจ ชักหงุดหงิดนัทและ ไม่ฟังเหตุผลอะไรเลยเชื่อแต่คนอื่นแล้วบอกว่าเชื่อแต่สิ่งที่ตาเห็นดูยังไงก้เชื่อที่หยกพูดชัดๆ แฟนกันยังไงว๊ะ แบบนี้จะยืดมั้ยเนี่ย งี่เง่าได้โล่อ่ะ(อารมณ์ส่วนตัวป่าวเนี่ย555)
-
นัท งี่เง่าที่ไม่ฟัง
โจ ก็งี่เง่า ที่ไม่พูดๆไปเลย
จะฟังไม่ฟังก็ช่างมันดิวะ พูดๆออกไปเลย จะมัวมาอมแป๊ะไรอยู่ได้อ่ะโจ
ถ้ามันไม่ฟังอย่างงี้นะ เป็นตู ตูตะโกนใส่หน้ามันไปแล้วล่ะอิคุณโจ :beat:
-
หยกเล่าอะไรมากมายเหรอ แล้วโจเคยทำอะไรให้นัทเสียใจเหรอ
นัทถึงเชื่อหยกซะไม่ยอมฟังเลย
ทำไมกลายเป็นไม่มีสติอย่างที่โจท้วงไปเลยล่ะ
-
ตอนใหม่คลอดแล้ว
ถ้าโลโล่แก้คำผิดเสร็จคงจะเอามาลงมั้ง
ถ้ามันนานแสดงว่าหวานพิมพ์ผิดเยอะ
:z3:
-
รอค่ะ^^
-
:เฮ้อ:
-
ตอนใหม่คลอดแล้ว
ช่วงนี้คนเขียนทั้งสองฟิตจริงอะไรจริง คนอ่านเลยได้กำไร >///<
รออ่านแบบชิลๆ
-
ดูเหมือนจะเป็นการเข้าใจผิดกัน หวังว่าจะหันมาคุยกันดีๆ ได้
แต่ก็รู้ว่ามันยากที่จะเปิดหูเปิดใจฟัง คนมีชนักปักหลัง จะหวังให้
นัทเชื่อใจอีกครั้งคงยาก ใครไม่เคยยืนอยู่ ณ จุดๆ นั้นไม่เข้าใจ
หรอก ทั้งๆ ที่รัก แต่ก็ไม่กล้าเชื่อคำปากของอีกฝ่ายอีกแล้ว
อยากให้กลับไปเหมือนเดิม แต่ก็กลัวเจ็บอีก เฮ่อ... หวังว่าเวลา
จะทำให้หลายๆ อย่างดีขึ้นเป็นลำดับเนอะ
-
(The end of stage)
กูให้เวลาไอ้นัทมันตามที่มันต้องการ กูไม่รู้ว่ามันเป็นเพียงขออ้างให้กูเลิกตอแยมันหรือมันต้องการเวลาจริงๆ
ผ่านมาเป็นเดือนเรายังไม่ได้คุยกัน เรื่องยังคงคาราคาซังอยู่ นัทไม่มีวี่แววที่จะมาคุยกับกูให้รู้เรื่อง
ที่จริงกูยังตามดูมัน ไปรับไปส่งมันทุกวัน เพียงแต่มันไม่เห็น
กูเห็นความเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้น ช่วงแรกๆนัทมันดูแย่มาก เพื่อนต้องมาอยู่ด้วยทุกวัน แต่หลังๆมันดีขึ้นไม่ได้ตาบวมไปเรียน หัวเราะและยิ้มได้ ต่างจากกู นานวันกูยิ่งแย่ลงๆ โดยเฉพาะหัวใจกู
อีกไม่กี่วันจะถึงวันเกิดกู กูนั่งมองเข็มกลัดติดเน็คไทที่มาของความเข้าใจผิดของเมีย
นั่งนึกย้อนถึงเหตุการณ์ก่อนที่กูกับมันจะทะเลาะกัน
นัทเริ่มคุยโทรศัพท์และออกไปไหนมาไหนกับเพื่อนมากขึ้น กูไม่ได้ว่าอะไร เพราะช่วงหลังๆมา กูทำโปรเจคไม่ว่าง นัทมันคงเหงา
โปรเจคกูมีปัญหา อาจารย์ตีกลับมาให้แก้แล้วแก้อีก ไม่ใช่แก้ธรรมดา แต่แก้ชุดใหญ่เลยว่ะ
จนบางครั้งกูคิดแม่งกูจบปีหน้าก็ได้วะ แต่ก็ได้แค่คิดเพราะโปรเจคที่ทำมันทำเป็นกลุ่ม กูเลยต้องพยายามเพื่อเพื่อนคนอื่นด้วย
ระยะนี้กูว่า ช่องว่างระหว่างกูกับนัทมันเพิ่มมากขึ้น
ไม่รู้ทำไมถึงรู้สึกแบบนั้นทั้งๆที่ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันเหมือนเมื่อก่อน จะต่างก็ตรงที่เราทั้งคู่ไม่ค่อยมีเวลาคุยกัน
“นัท เย็นนี้ไปดูหนังกันดีมั้ยวะ”กูชวนมันเพราะกูเพิ่งส่งโปรเจคเมื่อเช้า กะว่าจะกลับไปหลับสักงีบแล้วเย็นๆจะพาเมียไปดินเนอร์
“เย็นนี้ไม่ได้ว่ะ พอดีหยกมันไม่สบาย กูว่าจะไปดูมันหน่อย พรุ่งนี้ละกัน ”นัทมันยิ้มแหยๆบอกกู กูพยักหน้านิ่งๆ เดินไปคว้าผ้าเช็ดตัวแล้วเข้าไปอาบน้ำ คือ เมื่อคืนกูทำโปรเจคทั้งคืน ยังไม่ได้นอน ส่งงานตอนแปดโมงแล้วถึงกลับหอ ยังดีที่วันนี้เมียกูมีเรียนสิบโมงกูถึงเจอมัน
“นัท มึงไปยังไง หอหยกน่ะ ให้กูไปส่งมั้ย”กูเดินออกจากห้องน้ำแล้วถามมัน ไอ้นัทกำลังเก็บกระเป๋าเตรียมไปเรียนหยุดมือแล้วเงยหน้ามองกู มันยิ้มแต่ส่ายหน้า
“ไม่ต้องๆเดี๋ยวกูไปเอง มึงนอนเถอะ เดี๋ยวกูเลิกเรียนบ่ายสอง กูไม่อยากปลุกมึง”มันปฏิเสธ ที่จริงมันคงไม่อยากให้กูไป หน้าตากูคงโทรม อีกอย่างหยกเพื่อนมันคงไม่ชอบกูเท่าไหร่ เพราะถ้ามีกูไปด้วยทีไรบรรยากาศมันจะดูอึดอัด นัทมันคงลำบากใจมั้ง
“ตามใจมึงแล้วกัน แล้วตอนกลับให้กูไปรับมั้ย ”กูยังถามไปเปลี่ยนชุดไป กูมองหน้ามันผ่านกระจกตู้เสื้อผ้า นัทมันกำลังทำหน้านิ่วเหมือนคิดหนัก กูเลยตัดปัญหา “เอางี้ ถ้ามึงจะให้กูไปรับ มึงโทรหากูแล้วกัน”
“อือ ได้ๆ”มันพยักหน้า
“นัท มึงมานี่ดิ”กูแต่งตัวเสร็จ ยิ้มหวานกวักมือเรียกมันเข้ามาใกล้ๆ
“อะไร”ไอ้นัทมันทำหน้าระแวง แต่ยอมเดินเข้ามาตามที่กูเรียก
“กอดหน่อย”กูยกแขนกอดมันจริงๆ ช่วงนี้แม่งอะไรไม่รู้ว่ะ ชีวิตกูแลดูวุ่นวาย กูไม่ค่อยว่างด้วย สรุป กูคิดถึงเมีย
“อื้อ ไอ้โจ ไหนว่ากอด มึงจูบทำไม” มันบ่นกูขำๆหลังจากที่กูถอนจูบ
“กูพอใจ”กูเลิกคิ้วตอนมันกวนๆแล้วเริ่มจูบอีกครั้ง มือล้วงเข้าไปทั้งในเสื้อและกางเกงเมีย
“โจ อื้อ ทำไรของมึง กูมีเรียนนะ”ปากมันก็บ่นกู แต่นัทน้อยแม่งตั้งเด่คล้อยตามกูแระ
“อีกตั้งชั่วโมงกว่าๆ มึงไปทันหน่า”กูปากกูพรมจูบไปหน้าอกมัน นัทมันไม่ได้ห้ามจริงจังอะไร
ไม่มีอะไรมาก กูก็แค่จัดไปให้มันดอกหนึ่งก่อนเมียไปเรียน ส่วนกูหลับเป็นตายสบายตัวกันไป
เสียงโทรเข้าทำเอากูตื่น กูคงหลับไปนานมาก เพราะตื่นมาอีกทีฟ้ามืดแล้วว่ะ เน้น ฟ้ามืดเว้ย ไม่ใช่ฟ้าเหลือง จัดไปดอกเดียวไม่เหลืองหรอกเว้ย
“ฮัลโล มึงอยู่ไหน จะกลับเมื่อไหร่วะ”กูรับสายทั้งๆที่เสียงยังคงงัวเงีย
“โจ มึงเอาเสื้อผ้ามาส่งกูที่ ร.พ. หน่อยดิ”นัทมันสั่งมาตามสาย ฟังแค่นั้น กูตกใจลุกขึ้นนั่งบนเตียงทันที
“มึงเป็นอะไร!!! ”
“กูไม่เป็นไร พอดีว่าหยกมันไม่สบาย กูมาเยี่ยมเลยพามันมาหาหมอ แล้วหมอให้มันนอน ร.พ. กูเลยจะเฝ้ามัน”
“อืม มึงไม่เป็นไรก็ดีแล้ว เดี๋ยวกูเอาเสื้อผ้าไปให้ มึงกินอะไรรึยัง”
“ยังเลยมึง”
“เดี๋ยวกูซื้อข้าวเข้าไปให้มึงด้วย”
กูอาบน้ำแต่งตัว ซื้อของกินและเอาเสื้อผ้าไปให้ไอ้นัทตามที่มันบอก กูไปถึงหยกหลับไปแล้ว หยกไม่ได้เป็นอะไรมากหรอก ทอลซิลอักเสบ มันเป็นหนอง หมอว่าแค่ยากินคงไม่พอ เลยอยากให้นอนโรงบาลเพื่อใช้ยาฉีดแทน น่าจะสักสองคืน แน่นอนว่าเมียกูเฝ้าทั้งสองคืน เอาเถอะเพื่อนกันนี่หว่าเพื่อนลำบาก กูจะให้เมียทิ้งเพื่อนได้ไง
ช่วงที่หยกนอน ร.พ. กูไปรับไปส่งมันทุกวัน แต่กูไม่ได้เฝ้าด้วย เพราะอะไรก็น่าจะรู้ๆกันอยู่
“โจ มึงว่าคนเรามันจะเปลี่ยนสันดานกันได้มั้ยวะ”อยู่ๆมันถามกูขึ้น
“มันขึ้นกับว่าเค้าตั้งใจจะปรับเปลี่ยนเพื่ออะไร กูหมายถึงแรงจูงใจน่ะมึง”กูอธิบาย
“เหรอวะ สันดานเลยนะมึง จะเปลี่ยนได้เหรอวะ”มันยังคงเซ้าซี้
“มึงเป็นไรมากป่าววะ มึงมีเรื่องไร บอกกูได้นะ”กูมองมันอย่างสงสัย
“ก็ไม่มีอะไร กูแค่สงสัย”มันส่ายหน้าแล้วยิ้มให้กู
หลังจากที่มันนอนเฝ้าหยก นัทมันแปลกไป เหมือนจะใส่ใจกูมากขึ้น แต่มันก็ไม่ใช่ มันเหม่อบ่อยๆ กูถามนะแต่มันบอกว่า ไม่มีอะไร ตลอด
อย่างที่กูบอกว่า ช่วงนี้ไม่รู้มีเหี้ยไรหนักหนา เวลาของกูกับเมียถึงไม่ค่อยว่างตรงกัน พอนัทมันว่าง กูก็ไม่ว่าง
พอกูว่าง แต่ไอ้นัทมันก็ไม่ว่าง
เฮ้อ เซ็งแม่ง โปรเจคกูถูกตีกลับคืนมาอีกรอบ กลุ่มกูมีอยู่สี่คน ชายสามหญิงหนึ่ง
มีกู
ไอ้พล
ไอ้กร
และไอ้นิ่ม
ไอ้นิ่มหญิงเดียวในกลุ่ม ภาพลักษณ์สวยหวาน น่ารักสุดๆ แต่อย่าให้มันอ้าปาก ห้าวซะ
“เดือนหน้าจะวันเกิดกู กูอยากให้ของขวัญเมียว่ะ”กูพูดขึ้นลอยๆ
“เหี้ยโจ อย่างมึงนี่นะ”นิ่มมันทำหน้าตกใจ เพราะปกติกูกับบรรดากิ๊กเก่าทั้งหลายหรือแฟนก่อนหน้านี้ กูไม่เคยจะอะไรมากมาย แต่กับนัท กูอยากทำให้มัน
“สัด วันเกิดต้องได้ของขวัญ ไม่ใช่ให้ของขวัญ ”ไอ้กรมันพูดขึ้นบ้าง
“กูก็ว่างั้นแหละ”ไอ้พลเห็นด้วย
“แล้วไง ทำไมต้องเหมือนคนอื่น กูพอใจนี่หว่า”กูบอกพวกมันไป
“เอางี้มั้ยวะ มึงทำแหวนคู่มั้ย กูรู้จักร้านมีส่วนลดๆ”ไอ้นิ่มมันออกความเห็น เออว่ะ ก็ดี แต่กูไม่อยากทำแหวน
“กูว่ากูทำเข็มกลัดติดเน็คไทดีกว่าวะ ของกูอัน ของเมียอัน ร้านที่มึงรู้จักทำได้มั้ยวะ”
“ได้ๆ เดี๋ยวกูโทรถามมันก่อน ”มันบอกกูแล้วกดเบอร์โทรออกอย่างชำนาญ
ไอ้ร้านที่มันว่ามันรู้จักน่ะ ร้านแฟนมันเอง แฟนมันมีร้านทองในห้างใกล้ๆมหาลัยกูนี่แหละ
กูตกลงใจทำเข็มกลัดติดเน็คไท ทำออกมาคู่กัน
กูเริ่มคิดแบบ และส่งให้แฟนนิ่ม กูอมยิ้มเสมอเมื่อนึกถึงหน้าเมีย เวลาที่มันเห็นของขวัญของกู มันจะทำหน้าแบบไหน จะชอบรึเปล่า แต่ถึงยังไงได้ของฟรียังดีว่าไม่ได้ละว่ะ
เคยเป็นมั้ยว่ะ เวลาอยากจะทำอะไรให้ใคร โดยเฉพาะคนที่อยู่ในหัวใจ มันรู้สึกมีความสุข
ความสุขเล็กๆของกู แต่ตอนนี้มันกลายเป็นความทุกข์อันใหญ่หลวงของกูเหมือนกัน เฮ้อ
หลังจากที่ต้องแก้โปรเจคอยู่หลายครั้งจนในที่สุด โปรเจคกลุ่มกูก็ผ่าน ตอนแรกไอ้นิ่มโทรมาบอกว่าอาจารย์เรียกทุกคนในกลุ่มเราไปพบ กูแม่งใจหาย กลัวมันไม่ผ่านอีก แต่สุดท้ายมันก็ผ่าน อาจารย์แค่เรียกไปถามนิดหน่อย
“เหี้ยโจ ของที่มึงสั่งเสร็จแล้ว พี่คิมโทรมาบอกกูเมื่อกี้ มึงจะไปเอาเลยมั้ย”ไอ้นิ่มมันถาม พี่คิมแฟนมันน่ะ
“เออ”กูตอบตกลงทันที
“ดีๆ กูจะได้โทรบอกพี่คิมว่าไม่ต้องมารับ เดี๋ยวเมียจะติดรถเพื่อนไป”มันพูดหน้าตาย
“ออกตัวแรงนะมึง ”กูแซวมัน
“อะ แน่นอนผัวกู กูหวง กูจบเมื่อไหร่ก็แต่งเลย มึงอย่าลืมไปเป็นเพื่อนเจ้าสาวนะ”มันลอยหน้าลอยตาตอบกู
“สัด มึงสงวนตำแหน่งผัวเจ้าบ่าวแทนเพื่อนเจ้าสาวให้กูดิ ”กูกวนตีนมัน
“อย่าแม้แต่จะคิดนะไอ้เหี้ย จัญไร”มันขึงตาและตบหัวกูอย่างแรง ก่อนกดโทรออกหาผัวมันเพื่อบอกว่าจะไปหาที่ร้านพร้อมกับกู เจ็บชิบหายมือรึตีนว่ะแม่ง
เข็มกลัดเน็คไทออกมาสวยเท่สมใจ กูยิ้มแก้มปริจนไอ้นิ่มมันแซว เมื่อกี้ไอ้นัทมันโทรมา กูกลัวมันรู้ความลับ เลยแหลไปว่าปั่นโปรเจคอยู่ รู้สึกผิดหน่อยๆ แต่เอาเถอะกูอยากเซอร์ไพร์
“เฮ้ยมึง ไปดูหนังเป็นเพื่อนกูหน่อย”ไอ้นิ่มมันชวนกู หลังจากที่กูเก็บเข็มกลัดเรียบร้อย
“มึงไปกับผัวมึงดิ”กูบอกอย่างไม่ใส่ใจเท่าไหร่
“มันไม่ชอบดูหนังแนวนี้ ถือซะว่าเลี้ยงหนังขอบคุณกูไง”ไอ้นิ่มมันยังต่อรอง สมแล้วกับที่มันมีผัวเป็นพ่อค้า
“แต่กู...........เออ ก็ได้วะ”กูทำหน้าคิดหนักในช่วงแรกแต่ก็ตอบตกลงในที่สุด จริงๆแล้วกูอยากกลับไปหาไอ้นัทมากกว่า พอได้ยินเสียงยิ่งคิดถึง เอาเถอะ เพื่อนมันก็ดี กูได้ส่วนลดตั้งเยอะก็เพราะมัน แค่เลี้ยงข้าวเลี้ยงหนังไม่น่าเป็นปัญหา ไหนๆกับเมียก็ไม่ค่อยได้เจอกัน จะเจอช้าไปอีกไม่กี่ชั่วโมงคงไม่เป็นไร
เฮ้อ เพราะกูคิดแบบนั้นแหละ ถึงได้ซวยแบบนี้ รู้งี้ไปหาเมียก่อนซะก็ดี แต่อย่างว่าแหละ ใครมันจะไปรู้วะ ไม่อย่างนั้นคงไม่มีคำว่า รู้เท่าไม่ถึงการณ์
มันพากูดูหนังฆาตกรโรคจิต กูว่าน่ากลัวกว่าหนังผีอีกแม่ง หน้าตามึงไม่ให้กับการดูหนังประเภทนี้เลยไอ้นิ่ม
แล้วเหตุการณ์หลังจากนี้ก็เป็นอย่างรู้ๆกัน เมียโผล่มาโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ จนตอนนี้เรายังไม่คืนดีกัน
กูว่าถ้าเมียกูรู้ว่าเราทะเลาะกันด้วยเรื่องอะไร คงจะฮา มันก็แค่เรื่องงี่เง่า
กูกะว่าวันเกิดกู กูจะคุยกับมันให้รู้เรื่อง กูตั้งใจจะเอาของขวัญที่กูเตรียมไว้ไปให้มันด้วย
วันนี้วันเกิดกู กูตื่นแต่เช้าใส่บาตร แล้วไปหาเมีย ใจกูมีความหวัง นัทมันสอบเสร็จตั้งแต่เมื่อวาน กูให้ไอ้ตั้มมันสืบให้ วันนี้มันน่าจะเตรียมตัวกลับบ้านเพราะเมื่อคืนมันฉลองกับเพื่อนๆมันดึก มหาลัยปิดเทอมแล้วนี่หว่า ส่วนกูก็เรียนจบแล้ว ทำเรื่องจบ กูสมัครงานไว้ที่บริษัทรถยนต์นำเข้าชั้นนำของประเทศไว้ อีกสองวันเขานัดสัมภาษณ์
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
กูยืนเคาะประตูหน้าห้องคุ้นเคย รอคนข้างในมาเปิดประตูให้ ใจเต้นโครมคราม
ประตูเปิดออกกูยิ้มกว้าง นัทมันทำหน้าตกใจที่เห็นกูยืนยิ้มกว้างส่งให้มัน สภาพเมียกูดูไม่ได้เลยว่ะ สงสัยเมื่อคืนมันจะหนัก
กูยื่นกล่องของขวัญที่เตรียมไว้ให้มัน มันไม่รับ แต่มองของที่กูยื่นให้
“อะไร”มันถามเสียงเย็น
“อยากรู้มึงเปิดดูดิ”กูยิ้มกว้าง
“เหอะ ผมไม่อยากได้ เอาของคุณกลับไปเถอะ”มันกระตุกยิ้ม สายตาที่มองเหมือนเหยียด
“กูตั้งใจทำให้มึงนะ ”จากหัวใจที่พองโตของกูเริ่มแฟ่บลง
“คุณคิดว่าของแค่นี้จะทำให้ผมมองข้ามความรู้สึกที่เสียไปได้ยังไง”มองบอกแล้วมองหน้ากูนิ่งๆ
“….”กูเม้มปากพยายามสะกดอารมณ์ที่ครุกรุ่น ยัดของขวัญกล่องเล็กลงในมือไอ้นัท นัทมันสะบัดมือทิ้งจนกล่องของขวัญกลิ้งตกไปที่พื้น กูไม่ได้พูดอะไร แต่มองหน้ามันนิ่งๆแววตาตัดพ้อ จนมันเริ่มทำหน้าไม่ถูก
“ผมบอกแล้วไง ว่าผมไม่อยากได้”
“กูว่า กูให้เวลามึงตามที่มึงขอมานานมากพอแล้ว มึงควรต้องฟังกูบ้าง”กูกระชากแขนมัน ยังไงซะวันนี้กูจะคุยให้รู้เรื่อง มันขัดขืน ทั้งดิ้น ทั้งเตะ ทั้งต่อยกู สารพัด
“ปล่อยกูไอ้เหี้ย”มันตะคอกเสียงดัง
“เฮ้ย!! มึงทำไรเพื่อนกู”เพื่อนนัท ไอ้แม็ค มันดึงไอ้นัทออกจากกู แล้วต่อยจนกูเซล้มกลิ้งไปกับพื้น นาทีนี้กูโมโห ลุกขึ้นได้กุกระโจนใส่มัน เราแลกหมัดกัน เสียงโวยวายรอบข้าง ไอ้นัทที่พยายามจะแยกเราทั้งคู่ ไอ้แม็คตัวมันเล็กกว่ากู มันเสียเปรียบ ไม่รู้ไอ้ชัยไอ้ตั้มมาจากไหน มันล็อคคอกระชากกูออก ส่วนไอ้แม็คมีเมียกูพยุงให้ลุกขึ้น
“ปล่อยกูไอ้เหี้ยชัย สัดตั้ม”กูดิ้นพยายามจะไปต่อยไอ้แม็คอีก
“ใจเย็นมึง”ไอ้ตั้มมันเกลี่ยกล่อมกู กูฮึดฮัดแต่ยอมนิ่งลงบ้าง
“มึงไปเลยนะไอ้เหี้ยโจ สันดานอันธพาล มึงออกไปจากชีวิตกูไอ้สัด”ไอ้นัทตะคอกด่ากู คำพูดมันทำเอากูนิ่ง
“แล้วมึงล่ะ ดีแต่เชื่อคนอื่น ฟังคนอื่น มึงเคยคิดที่จะมองจากที่กูเป็นกูบ้างมั้ย กูกล้าพูดได้ว่าที่มึงร่ำร้องจะเลิกๆกับกูคราวนี้ กูไม่ผิด ”กูพูดออกไปนิ่งๆ กูเสียใจ เสียใจจนไม่สามารถกลั่นออกมาเป็นน้ำตาได้ ใช่ กูไม่ได้ร้องไห้ กูไม่มีน้ำตา แต่ตอนนี้น้ำตามันล้นใจจนออกมาท่วมปอด มันอึดอัด เหมือนแค่หายใจ กูยังเหนื่อย
“ปล่อยกูไอ้ชัย ”ไอ้ชัยมันยอมปล่อย กูเดินไปก้มหยิบกล่องของขวัญบนพื้นแล้วเดินเข้าไปหาไอ้นัทที่น้ำตาไหลแต่ไม่ยอมมองหน้ากู จับมือมันเอาของขวัญยัดใส่มือมันอีกครั้ง คราวนี้มันไม่ได้สะบัดออก
“ของชิ้นนี้กูตั้งใจทำให้มึง ถ้ามึงไม่เอา ฝากมึงทิ้งให้กูด้วย หัวใจกูเหมือนกัน ถ้ามึงไม่เห็นค่ามันขนาดนั้น กูฝากมึงทิ้งให้กูด้วย กูรักมึงนะ ”กูโกรธมันมากแค่ไหน แต่กูก็ยังรักมันอยู่ดี กูยกมือปาดน้ำตาออกให้มัน โยกหัวมันเบาๆ แล้วหันหลังเดินออกมา
พอกันที !!!
กูรักมันนะ แต่กูก็รักตัวเองเหมือนกัน
กูไม่อยากเชื่อ นี่พวกกูเลิกกับด้วยเรื่องงี่เง่า!!
กูรู้ตัวว่าเมื่อก่อนกูมันเลวขนาดไหน ถ้านัทมันจะไม่ไว้ใจ กูเข้าใจ แต่ไม่รู้ว่ะ สิ่งที่เป็นอยู่ตอนนี้แม่งงี่เง่าชิบหาย
ตอนแรกกูคิดนะ ว่ายังไง กูจะดื้อ จะคุยกับมันให้รู้เรื่องตามสันดานที่เอาแต่ใจของกู
แต่พอเอาจริงๆ เจอหน้ามัน สายตาของมัน ความตั้งใจที่มีหายหวับไปกับตา
ไม่เป็นกู ไม่รู้หรอกว่า ตอนนั้นกูพูดไม่ออกจริงๆ ทั้งๆที่อยากจะพูด
สมัยก่อนกูยังเคยด่าเพื่อนว่า เรื่องแค่นี้แม่งไม่พูดออกไปจะได้รู้เรื่องกัน ตอนนี้กูเข้าใจพวกมันว่ะ ในบางครั้งเราก็พูดไม่ออก ทั้งๆที่รู้ว่าพูดไปแล้วทุกอย่างอาจจะดีขึ้น
บางทีในเมื่อไม่ฟังกู ตัดสินกูไปแล้ว กูจะเปลืองน้ำลายอธิบายทำไม
ในเมื่อไม่ให้โอกาส ไม่เชื่อใจกู ที่เราเลิกกันตอนนี้มันอาจจะดีแล้ว
กูน้อยใจ เสียใจ เสียความรู้สึก มันสับสนปนกันไปหมด
ทำไมกูต้องไปให้คนอีกคนทำร้ายหัวใจกูซ้ำไปซ้ำมาด้วยวะ แม่งเอ้ย!!!!
กูรู้มันเจ็บ กูเข้าใจมัน แล้วมันล่ะ มันไม่รู้รึไงว่ากูก็เจ็บ แล้วมันไม่คิดจะเข้าใจกูบ้างรึไง
กูเดินออกมา ขาแทบก้าวไม่ออกแต่กูกลั้นใจทำใจแข็งค่อยๆก้าวออกมาทีละก้าว
ทีละก้าว
จนลงมาถึงใต้ถุนหอ กูยืนนิ่งมองไปที่รถ ถ้ากูขับรถออกไป เราคงจะจบกันจริงๆ
ใจหาย
มันเหมือนโลกหยุดหมุน เหมือนหัวใจมันโหวงๆ
กูถอนหายใจตัดสินก้าวเดินแต่ต้องหยุดชะงัก เพราะมือของกูถูกจับโดยมือของใครอีกคน
กูก้มมองที่มือแล้วมองย้อนขึ้นไป เห็นไอ้นัทน้ำตาคลอจับมือกูไว้
กูไม่ได้ต่อว่าอะไรมัน มองมันอย่างไม่เข้าใจ เกิดคำถามขึ้นในใจ
ทำไม?
กูดึงมือกูออก ไม่รู้ว่ะ กูไม่อยากคุยส้นตีนอะไรอีกแล้ว อารมณ์แบบมีเหี้ยไรกับกูอีก
มันยืนก้มหน้าสะอื้นข้างๆกู
มึงไม่ต้องมาทำตัวหน้าสงสาร กูขมวดคิ้ว แอบเหล่ตามองมันนิดนึง ที่จริงกูว่าจะทำใจแข็งไม่มองหน้าแม่งแระ
เมียกูก้มหน้าร้องไห้มองพื้นมันไม่ยอมเงยหน้าขึ้นมองกูสักนิด มือของมันยกขึ้นมาพยายามเช็ดน้ำตาเรื่อยๆ แต่เหมือนมันเช็ดเท่าไหร่ก็ไม่หมด เช็ดจนแก้มแดงไปหมด กูอยากดึงมือของมันให้เลิกเช็ด แต่คิดอีกที ทำไมกูต้องทำ
เฮ้อ
กูถอนหายใจ แล้วเดินไปที่รถ กูเหล่มองมัน มันเดินตามกูต้อยๆ กูเปิดประตูขึ้นรถ มันก็เปิดประตูขึ้นรถกูเหมือนกัน
อะไรของมึง ไล่กูให้ออกไปจากชีวิต เสือกมาตามติดกูเป็นขี้ปลา
กูบอกตรงๆ หัวใจกูมันกลับมาฟูฟ่องตั้งแต่เห็นมันมายืนจับมือกูไว้แล้ว
คนๆนี้มีอิทธิพลต่อหัวใจกูจริงๆ ภายในเวลาไม่กี่นาทีทำให้กูทั้งใจสลาย แล้วมาเป่าลมให้มันพองโตจนคับอก
รถแล่นไปเรื่อยๆ กูไม่ได้พามันกลับบ้าน สภาพเมียกูไม่ต่างอะไรกับคนเพิ่งตื่น ไม่พอยังเกรอะกรังไปด้วยคราบน้ำตา กูจอดรถแวะปั๊มน้ำมัน ซื้อเสื้อผ้าใหม่ให้มันรวมถึงแปรงสีฟันให้มันไปล้างหน้าทำตัว
กูขับรถพามันจนมาถึงพัทยา ติดต่อห้องพักโรงแรมแถวจอมเทียน
ตั้งแต่ขึ้นรถมา เราสองคนยังไม่มีใครปริปากสักคน จริงๆแล้วกูอยากพูดกับมันนะ แต่กูงอนมันอยู่ นัทมันเดินตามกูต้อยๆขึ้นห้องพัก
“มึงจะไม่พูดกับกูหน่อยเหรอ”นัทมันถามกูเสียงอ่อยมองหน้ากู กูเลิกคิ้วมองหน้ามัน แล้วเดินไปนั่งที่เตียงโดยมีมันเดินตามมานั่งข้างๆ
“ไหนมึงให้อะไรกู”นัทมันพูดแล้วเริ่มแกะของขวัญที่กูให้ “อะไรน่ะ แต่สวยดี เท่ว่ะ กูชอบนะ”มันพูดแล้วหันมายิ้มเอาใจกู
“มึงตามกูมาทำไม”กูถามมันเสียงเย็น
“ก็ ก็ ไม่รู้อะ พอมึงหันหลังแล้วเดินออกไป ใจกูเหมือนจะทนไม่ได้ มันเหมือนว่ากูจะเสียมึงไป รู้ตัวอีกทีขามันก็วิ่งตามมึงมาแล้วอะ”มันก้มหน้าตอบกูมือยังจับเข็มกลัดพลิกไปมาแก้เก้อ คำตอบของมันเล่นเอากูอมยิ้ม ตอบได้น่ารักนะเมียกู
“มึงบอกกูออกไปจากชีวิตมึงเอง”กูย้อนความจำให้มัน
“กูขอโทษ”มันทำเสียงซะหน้าสงสาร
“มึงน่ะสันดานเสียชอบพูดอะไรไม่คิด ไม่พอยังหูเบา”กูด่าเสียงเรียบ
“ได้ทีแล้วด่ากูเป็นชุดเลยนะไอ้เหี้ย”มันบ่นทำปากยื่น
“รึมันไม่จริง หัดเชื่อใจกูบ้างนะ ”กูบอกอย่างน้อยใจ ถอนหายใจแล้วมองออกไปมองท้องฟ้านอกระเบียง
“กูเชื่อใจมึงมาตลอดจนวันนั้น”มันบอกกูเสียงอ่อย
“อย่ามาพูดดี กูว่ามึงไม่เคยเชื่อใจกูเลยตะหาก ลึกๆมึงระแวงกู ทั้งๆที่พอกูคบมึง กูไม่ได้ทำส้นตีนไรเลย”กูบอกมันตามที่กูคิด ถ้ามันเชื่อใจกูมากกว่านี้เรื่องงี่เง่าคงไม่เกิด
“อาจจะเป็นยังงั้นมั้ง กูไม่รู้ ก็สันดานมึงแต่ก่อนดีนักนี่ กูระแวงมันก็ไม่แปลก”มันทำปากยื่นเถียงกู
“เออ มันไม่แปลก แต่มันแปลกที่มึงตัดสินกูทั้งๆที่ไม่ยอมฟังกู นี่กูยังไม่ได้เคลียร์เรื่องงี่เง่าเหตุผลที่มึงบอกเลิกกูเลยนะ ”กูหันมาจ้องหน้ามัน ตาดุจนมันหลบตากู
“งี่เง่าอะไร มึงตอแหลกูไปกับผู้หญิงอื่นชัดๆ”มันเถียงเสียงอ่อนแต่ไม่ยอมเหมือนกัน
“พูดเรื่องนี้มาก็ดี กูจะได้เคลียร์สักที เงียบแล้วฟัง มึงจะเชื่อ ไม่เชื่อแล้วแต่มึง”
กูเริ่มเล่าเรื่องประวัติเข็มกลัด รวมถึงไอ้นิ่มให้ไอ้นัทมันฟัง กูไม่รู้หรอกว่ามันจะเชื่อกูรึป่าว แต่ถ้ามันเลือกจะเชื่อกู เหตุการณ์นี้จะเป็นเหตุการณ์ที่สอนมันได้ดี ความระแวงที่มันมีต่อกูจะลดน้อยลง เราจะหันหน้าคุยกันมากขึ้น กูเชื่อแบบนั้น
“โจ กูขอโทษ”นัทมันจับมือกู ขอโทษอย่างรู้สึกผิด
“เรื่องอะไร”กูถามยิ้มๆ
“ที่กูงี่เง่าอะ”มันค้อนให้กู
“มึงรู้ตัวด้วย”กูเลิกคิ้วถามมัน
“เออ ”
“ทีหลังมีเรื่องอะไร คุยกันก่อน ก่อนที่จะตัดสินกู”กูบอกมัน
“อือ”มันพยักหน้า
“หัดเชื่อใจผัวมึงบ้างนะ”กูยิ้มโยกหัวมันไปมา
“คร้าบบบบบบบบ”มันยิ้มกว้างรับปากกู จนกูดึงมันเข้ามากอด เราหัวเราะให้กับความงี่เง่าของเราทั้งคู่
คู่รักงี่เง่า
ก็นะ ความรักบางครั้งทำให้คนดีๆ กลายเป็นคนงี่เง่าได้ไม่ยาก
หลายคนคงสงสัยว่าทำไมกูคืนดีกับนัทมันง่ายๆ แล้วทำไมกูต้องทำให้เรื่องมันยุ่งยากด้วยวะ
ความรักนะเว้ย ไม่ใช่สิ่งที่กูจะต้องเอาคืน ไม่ใช่ว่ามันเคยทำอะไรกับกูไว้แล้วกูจะต้องแก้แค้น
กูว่าแค่กูกับมัน กลับมาเข้าใจกันเหมือนเดิม นั่นมันก็พอแล้ว
เราเจ็บกันมามากพอแล้ว
ถ้าถามกูว่ากูกลัวเมียมั้ย?
สำหรับกู กูไม่กลัวมันหรอกไอ้นัทน่ะ
กูแคร์มัน ไม่อยากให้มันมากังวลหรือไม่สบายใจ แต่ถึงอย่างนั้น กูยังทำให้มันเสียน้ำตาบ่อยๆ
กูกับมันยังคงคบกันต่อไปเรื่อยๆ ทะเลาะกันบ้าง แต่ไม่มีครั้งไหนใหญ่โตจนเลิกกันเท่าครั้งเข็มกลัด
นัทโตขึ้น มันไม่บอกเลิกกูง่ายๆเหมือนแต่ก่อน หลังจากครั้งนั้น กูยังไม่เคยได้ยินคำว่าเลิกจากปากมัน
เรามีงอนมีง้อกันตามประสาคู่รักทั่วไป แต่ส่วนใหญ่เราไม่ให้เรื่องมันคาราคาซัง พยายามเคลียร์ให้เข้าใจกันภายใน24 ชั่วโมง
ความรักไม่ใช่เรื่องที่สวยงามอย่างเดียว และไม่ใช่เรื่องที่ทรมานอะไร
บางครั้งความรักทำให้คนเราสามารถยิ้มได้ทั้งน้ำตา
THE END.
เรื่องโดย หวานเย็น
....................................................................
หมดเวลาสนุกแล้วซิ :z2:
ขอบคุณคนอ่านทุกคนที่เข้ามาให้กำลังจวยกัน ด้วบๆ :3123:
-,-
-
:o8:สุดยอด ขอตอนพิเศษหวานๆอีกสักตอนซิคะ คิดถึงโจนัทหนะ ไม่อยากให้จบไว
-
ขอบคุณครับ เเต่งถูกเรื่องซะที !!
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ:
ดีใจที่คืนดีกันได้
นัทแมร่งโคตรงี่เง่า เชื่อทุกคนยกเว้นโจ
แต่ก็ดีที่ปรับปรุงตัว
:L2: :L2:
+1
-
ขอตอนพิเศษจากหวานเลยคะๆ
-
ชอบตอนที่นัทวิ่งตามโจไปนะ คือนาทีนั้นถือว่านัทลดทิฐิและทำตามความรู้สึกจริงๆ
ถึงแม้ยังจะไม่รู้เหตุผลเรื่องโจกับนิ่ม แต่จะว่าไปมันมีสาเหตุมาจากเพื่อนเรา(หยก)เผาเรือน :เฮ้อ:
ถึงเวลานิยายลาจาก ขอบคุณคนเขียนทั้งสองท่านนะคะ :L2:
ทิ้งท้าย ชอบประโยคนี้มากค่ะ "ความรักนะเว้ย ไม่ใช่สิ่งที่กูจะต้องเอาคืน ไม่ใช่ว่ามันเคยทำอะไรกับกูไว้แล้วกูจะต้องแก้แค้น"
-
เค้าจะไม่พล่ามเรื่องน้ำตาล แต่เค้าจะเรียกร้องขอสิทธ์เรื่องตอนพิเศษ
อั๊ยยะ แล้วก็จะรวมเล่มไหมอ่า เค้าอยากด้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยย :z3:
-
ทำไมเหมือนยังไม่อยากให้จบเลยฟระ แหง่ว ๆ
-
:กอด1:
เฮ้ออออ ดีใจคืนดีกันได้ซะที
จบจริงเหรอเนี่ย คิดถึงโจนัทอ่ะ
ขอตอนพิเศษต่ออีกได้มั้ยคะ พลีสสสส
+1และเป็ด
-
ขอตอนพิเศษอีกซักตอนสองตอนนะ :oni2: :oni2: :oni2:
-
แต่จริงนะ
ถ้าเป็นผม นัท มันคงไม่ได้เคลียร์หรอก โคตรจะงี่เง่า อย่างนั้น
บอกตรงๆเคืองมากๆ คนอย่างนัทน่ะ
-
อ๊ากกกกกกกกกกจบแล้วอ่ะ :sad4:
-
:กอด1: :pig4:ปัญหาถ้าผ่านมันไปได้ก็จะทำให้รักกันมากขึ้น
-
ขอบคุณคนเขียนทั้งสองท่านนะคะ
สุดท้ายนัทก็ไม่ยอมเสียโจ ซึ้งค่ะ
คู่รักหลายคู่เลิกกันพราะความหวาดระแวง และการเติมเชื้อไฟของคนรอบข้าง
ไม่ใช่เพราะพวกเขาหมดรักกัน น่าเสียดาย
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
จบไปอีกเรื่องอย่างมีความสุข
ขอบคุณครับสำหรับนิยายดี ๆ และสนุกมาก ๆ หวังว่าจะมีตอนพิเศษมาให้อ่านบ้างนะครับ
-
ขอตอนพิเศษหวานๆสักตอนจิ :o8:
-
อยากได้ตอนจบอีกตอนจังค่ะ แต่เป็นมุมมองของนัทบ้าง ว่ารู้สึกยังไง ที่ความจริงมันออกมาเป็นแบบนี้อ่ะ
-
มันงี่เง่าทั้งคู่เลยจริงๆ :เฮ้อ:
-
:กอด1: :กอด1:ดีใจด้วยที่เข้าใจกัน
-
จบแบบเข้าใจกันก็ดีแล้ว แต่ตอนนัทงี่เง่า อยากให้โจเลิกๆไปเลย หมั่นไส้
-
ไมจบเร็วอย่างเง้
-
เฮ้อ ยินดีกับคู่รักคู่นี้ด้วยนะ
เข้าใจกันซักที
คนรอบข้างก็นะ หวังดีก็จริง
แต่บางทีก็ต้องหยุดพูดมั่ง
จริงๆ ก็สงสัยเพื่อนของหยกนะ
ไม่รู้ว่าเรื่องที่รู้มา เป็นความจริงแค่ไหน
เหมือนจะฟังความข้างเดียว
-
จบแล้วเหรอเนี่ย ใจหายนิดๆไม่อยากให้จบเลย
เข้าใจกันก็ดีใจด้วยค่ะ แต่กว่าจะเข้าใจกันได้
เล่นเอาคนอ่านปวดตับ ร้องไห้ไปหลายยก
นี่แหละความรัก ถ้ารักแล้วก็ต้องเชื่อใจกัน
และพร้อมที่จะอภัย อ้อ เหตุผลด้วยสำคัญ
ครั้งนี้ถือเป็นบทเรียนครั้งสำคัญในชีวิตคู่
ขอให้รักกันไปนานๆนะจ๊ะ
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :L2:
บวกเป็ดค่ะ
-
:เฮ้อ:ใจหายใจคว่ำหมด นึกว่าจะดราม่าต่อแต่เข้าใจกันก็ดีแล้ว
ยังดีที่ตอนทสุดท้ายนัทเลือกที่จะทำตามหัวใจตัวเองมากกว่าทิฐิ
ไม่อยากให้จบเลย ยังอยากเจอโจกะนัทบ่อยๆ :monkeysad:
-
สุดแสนจะแฮปปี้ ในที่สุดก็คืนดีกันจนได้ น้ำตาไหลพรากๆเป็นเพื่อนนัท :sad11:
เฮ้อ แต่ไม่แฮปปี้ตรงที่จบแล้วเนี่ยแหละ รู้สึกผูกพันกับโจนัทมากมาย ใจจริงก็ไม่อยากให้จบเลย
งั้นขอตอนพิเศษหวานมาปลอบใจหน่อยน้า พลีสสสส :impress:
-
เย้เข้าใจกันแล้ว ขอหวานๆ ด้วยค่ะ ขาดน้ำตาล อิอิ
-
ในที่สุดก็แฮปปี้เอ็นดิ้ง ลุ้นแทบแย่แน่ะ
ยังไงถ้าว่างๆก็มาต่อตอนพิเศษบ้างนะคะ^^
-
:impress3: จบได้ดีนะ
-
ขอตอนพิเศษจากหวานเลยคะๆ
แหม อีป้า มึงเล่นงี้เลยเหรอ
มึงไม่เห็นรึไงว่า กูเป็นคนแต่งตอนจบ
ดังนั้น ตอนพิเศษ มึงควรเป็นคนแต่ง
อย่ามาแอ๊บแต่งนิยายเรื่องใหม่แล้วไม่มีเวลา ตอนก่อนจบมึงยังแต่งสั้นกว่ารอยมดเยี่ยวอีก
มึงแต่งเลย เอา NC ด้วยนะ นุ้งโก่รีเควส
-
เชียร์ค่า รอตอนพิเศษ
-
รอตอนพิเศษที่มี NC แบบจัดเต็มจากป้าปุ้ย :pigha2:
-
ขอบคุณมากค่ะ แล้วก็คืนดีกัน
:กอด1:
-
คู่รักงี่เง่า จริงอย่างที่โจมันว่า สามตอนสุดท้าย อ่านไปปาดน้ำตาไป
-
รอตอนพิเศษๆๆ :impress2:
อ่านตอนจบด้วยความระทึกใจ จบได้ซึ้งดีครับ o13
-
จุดจบของเรื่องคือ ความเข้าใจให้ความรักของกันและกัน มันไม่มีเหตุผลที่จะอธิบายให้ยืดยาดออกไป
มีแต่คำว่า หยุด อภัย แคร์ เท่านั้นแหละ ที่จะพาให้คนสองคนเดินไปด้วยกันได้ตลอดไป
+1 ให้เป็นกำลังใจ พร้อมรอตอนพิเศษ :z2:
-
ขอตอนพิเศษสักตอนสองตอนซิค่าไม่อยากให้จบเลยน่าจะเล่าไปเรื่อยเลยค่า :m15:
-
แค่เชื่อใจเข้าใจคนที่ตัวเองรักนั้นแหละที่สำคัญ ดีแล้วที่พี่โจกับนัทกลับมาดีกันแล้ว
แต่คนอ่านอยากรู้ว่าอะไรที่ทำให้นัทไม่เชื่อใจโจขนาดบอกเลิกได้
-
จะมีตอนพิเศษไหมหนอ :m13:
-
โว้วววว นัทจ้า อย่าไปเชื่อคนอื่นมากนักน้า
คราวหลังถามโจก่อนจะดีกว่านะค้าบบบ
ชอบมากเลย
-
เย้ๆๆ ดีกันแล้ว จบได้น่ารักค่ะ
ขอตอนพิเศษหน่อยนะคร้า :-[
-
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า "ความรักทำให้คนงี่เง่า" สินะ o18
-
SPECIAL TUM-CHOT 1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24223.msg1487788#msg1487788)
SPECIAL TUM-CHOT 2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24223.msg1489176#msg1489176)
SPECIAL TUM-CHOT 3 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24223.msg1522993#msg1522993)
SPECIAL CC (CHANG - CHOT) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24223.msg1565062#msg1565062)
SPECIAL TUM-CHOT 4 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24223.msg1634529#msg1634529)
SPECIAL TUM-CHOT 5 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24223.msg1642862#msg1642862)
SPECIAL TUM-CHOT 6 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24223.msg1660550;topicseen#msg1660550)
SPECIAL TUM-CHOT 7
ผมเป็นพวกที่นอนดึกโคตรๆอยู่แล้ว แล้วก็เป็นที่รู้กันในหมู่เพื่อนด้วยว่าผมนอนดึกแค่ไหน และอีกคนที่นอนดึกพอๆกันกับผมคือเพื่อนผู้หญิงที่ภาคผม(แต่มันก็ไม่ดึกเท่าผม)แล้วยังตื่นเช้าอีก เพราะต้องตื่นมาช่วยที่บ้านมันทำงาน
ถ้าหากคืนไหนที่มันว่างๆหรือมีงานต้องติดต่อ ผมก็จะติดต่อหามันนี่แหละ เพราะรู้ว่าคงไม่เผลอไปปลุกมันขึ้นมา ทำให้หลายๆครั้งที่เพื่อนในภาครู้ว่าผมกับมันโทรคุยกัน เราก็เลยถูกแซวกันทั้งคู่ แต่ไม่นานเพื่อนผมก็เปิดตัวว่ามีแฟนแล้ว ไอ้คนนอนดึกแบบผมซึ่งดึกเป็นสันดานไม่มีอะไรทำก็ได้แต่นอนดูหนังจีนช่องสาม รอเวลานอนกันต่อไป
เขาโหมฝึกวิธีจนธาตุไฟเข้าแทรก
“นอนได้แล้วตั้ม” แม่ผมตะโกนบอก สงสัยคงจะลุกมาฉี่ตอนดึกๆ
“เดี๋ยวไปนอนแม่ ใกล้จบละ” ผมบอก ได้ยินเสียงแม่บ่นยาวเหยียด แต่ก็ไม่ได้ตั้งใจฟัง เพราะตาผมจ้องทีวีอยู่
ครืด ครืด...โทรศัพย์ผมสั่นๆ เลยอดแปลกใจไม่ได้ว่าใครมันโทรมา เพราะขาประจำตอนดึกก็มีแฟนไปเรียบร้อยแล้ว
“ว่าไง” ผมปั้นเสียงนิ่งๆถาม แต่ในใจนี่รู้สึกวูบวาบ
“ตั้มนอนยังอะ” เสียงงัวเงียถามผม ผมว่ามันดูน่ารักมากเลยนะ จนผมรู้สึกอยากเห็นหน้าตอนนี้ของมัน
“ถ้านอนจะรับโทรศัพย์ได้ไง”
“ใช่ๆ รับไม่ได้หรอก” มันเออออไปกับผมซะงั้น
"ไปตามหมอหลวงมาเร็ว"
“แล้วนี่ทำไมยังไม่นอนอีก”
“นอนไม่หลับเลยอ่ะตั้ม อะไรก็ไม่รู้เต็มหัวไปหมดเลย...” มันพูดแล้วก็เงียบไปซะดื้อๆ ผมก็เงียบเพราะใจนี่จดจ่ออยู่กับหนังจีนตอนนี้แล้ว
ใครฆ่าท่านพ่อ!
“ไม่รู้เหมือนกัน ว่าใครฆ่าท่านพ่อ” ไอ้ชดดัดเสียงหล่อเลียนแบบเสียงพวกพระเอกหนังจีนกำลังภายใน ตอบให้แทนเสร็จสรรพ
“จะให้ลดเสียงทีวีก็บอกมาตรงๆ” ผมขำ
“แล้วทำไมไม่ลดเองอะ ต้องให้บอก...โด่!” มันทำเสียงเหมือนผมผิดซะเต็มประดา
“กวนตีน ไปนอนไป๊” ผมไล่
“จะดูหนังต่อล่ะสิ”
“ปล๊าว เป็นห่วง กลัวพรุ่งนี้จะไปเรียนไม่รู้เรื่อง พรุ่งนี้เรียนเช้านี่ใช่มั้ย” ผมลดเสียงทีวีลง ตั้งใจว่าคงได้คุยกับมันอีกยาว เพราะดูท่ามันคงยังไม่วางสายแน่ๆ
“ไม่ใช่ พรุ่งนี้เรียนบ่าย...นะ ถ้าจำไม่ผิด” มันบอกแบบไม่แน่ใจ
“มึงอะเรียนเช้า กูจำตารางเรียนมึงได้ทุกวิชาแหละ” ผมเริ่มหยอดๆ
“จำได้ไงอ่ะ”
“จะจีบคนภาคนั้น เลยต้องจำรายละเอียดให้ได้” ผมบอกไปก็ยิ้มกับตัวเองไป
“จีบใคร เมื่อไหร่ ทำไม” มันถามสไตล์เจ้าหนูจำไม
“ไม่บอกหรอก ไปสืบเอาสิถ้าอยากรู้” ผมเริ่มเขิน
“ขี้เกียจอะ ตั้มอย่าเพิ่งชวนคุย เกือบลืมธุระสำคัญเลย” มันว่าผมอีก...เออสรุปกูผิด
“ธุระอะไร”
“ป้าทำขนมปุยฝ้ายเยอะแยะเลย เค้าบอกว่าให้เอาไปฝากเพื่อนด้วย” มันบอก แต่ผมว่าไม่น่าใช่ประเด็น เพราะไอ้ชดเล่นโทรมาซะดึกดื่น ไอ้หนูจอมอึนแบบมันน่าจะดูดนมเข้านอนไปตั้งแต่สามทุ่มแล้ว
“ฝากขอบคุณป้าด้วย ป้าชื่ออะไรนะ...แต่แม่ชื่อมะลิใช่มั้ย” ผมแซว
“โตแล้วนะตั้ม เค้าไม่เอาชื่อพ่อแม่มาล้อกันแล้ว” มันทำเสียงดุผม ผมล่ะอดหมั่นไส้มันขึ้นมาไม่ได้จริงๆ นึกแล้วตอนนี้อยากบิดจมูกมันซักที
“พรุ่งนี้มาเอาขนมตอนเช้านะ”
“เที่ยงๆได้มั้ย พรุ่งนี้เรียนบ่าย เดี๋ยวไปเอาตอนมึงเลิกเรียนก็ได้” ผมบอกเพราะกะว่าจะตื่นสายๆ
“ไม่ได้ๆ พรุ่งนี้ม๊าปิดร้าน ต้องออกไปหาข้าวเช้ากินเอง” มันบอก ผมก็ได้แต่ร้องอ๋อ นี่แหละประเด็น คือโทรมาให้ผมเข้านอนเร็วๆจะได้ตื่นเช้าๆไปกินข้าวเป็นเพื่อนมัน ส่วนขนมปุยฝ้ายคงต้องรอลุ้นพรุ่งนี้ว่าสภาพเป็นยังไง
“งั้นเดี๋ยวไปกินข้าวเป็นเพื่อนก็ได้” ผมยิ้ม
“ไม่เป็นไรหรอก” มันขำ
“งั้นมึงไปกินคนเดียวนะ”
“อ้ะ!”
“ล้อเล่นน่า”
“งั้นไปนอนล่ะ ตั้มรีบนอนนะ พรุ่งนี้จะได้ตื่นเช้าๆ” มันบอกผม ผมได้แต่นอนเหยียดเขินบนโซฟา จะเอาผมมาม้วนเล่นแบบผู้หญิงก็ไม่ได้เพราะแม่งสั้นไม่ถึงนิ้วนึงด้วยซ้ำ
“เออน่า มึงอะนอนไปเหอะ”
“โอเค ฝันดี” มันบอก
“เออๆ ฝันดี” ผมแกล้งบอกส่งๆ แต่ในใจนี่ร้อนวูบวาบ คืนนี้จะหลับรึเปล่ายังไม่รู้เลย...
ผมออกมากบ้านตั้งแต่เช้า มาถึงหน้ามหาลัยก็เจอไอ้ชดยืนหน้าตาง่วงๆรออยู่ ผมถามมันว่าอยากกินอะไร มันบอกข้าวมันไก่ ผมเลยพามันไปกินข้าวมันไก่แถวๆนั้น ข้อดีของไอ้ชดอย่างนึงคือถ้าถามว่าจะกินอะไร มันก็จะตอบสิ่งที่มันอยากกินจริงๆทันที แต่ถ้ามันรู้สึกเฉยๆ อะไรก็ได้ของมันก็แปลตรงตัว จะไม่มีอาการงอแงไม่อยากกินถ้าผมถามว่างั้นไปกินนี่กันมั้ย? มันก็จะเออออเดินตามหลังมาด้วย
“เอ้านี่ ขนมปุยฝ้าย” มันส่งกล่องขนมมาให้ผม
“แต่ตอนนั่งรถมามอมันหิวอะ เลยกินไปชิ้นนึง 5555” บอกเองขำเองอีก ไอ้ชดช้อย...
“กูว่าแล้วเชียว” ผมยิ้มบอก เหลือบมองปุยฝ้ายสีขาวๆกับสีชมพูแล้วอดคิดไม่ได้ ว่าถ้าเปรียบไอ้ชดเป็นขนมก็คงเป็นปุยฝ้ายมั้ง
“ตั้มชอบปุยฝ้ายมั้ย” มันถามผม ปากก็เคี้ยวข้าวมันไก่ไปด้วย
“ชอบ” ผมมองมันที่ก้มหน้าก้มตากินข้าวมันไก่แล้วบอกอย่างนึกเอ็นดูไม่ได้ ซึ่งจริงๆแล้วที่ผมบอกผมหมายถึงมันมากกว่าขนม..
เรานั่งคุยกันเรื่องสรรเพเหระ ทั้งเรื่องเรียน เรื่องการ์ตูน เรื่องเที่ยว เพราะแพลนๆกันไว้ว่าช่วงหยุดยาวสามสี่วันนี้จะออกไปเที่ยวกันกับเพื่อนในกลุ่ม
“อ้าวไอ้ตั้ม น้องชด มาแต่เช้าเชียว” เพื่อนผมเดินมาทัก
“มึงมีเรียนเหรอ” เพื่อนอีกคนที่ยืนข้างๆกันถามผม
“เปล่า กูออกมานั่งเล่นในมอเฉยๆ” ผมบอก
“น้องชดล่ะคะ มีเรียนเช้าเหรอ หน้าตายังดูง่วงๆอยู่เลย” เพื่อนผมแซว
“มีครับ แต่พาตั้มมากินเข้าก่อนไปเรียน” ไอ้ชดได้ทีอวดใหญ่ สรุปว่าพาผมมากินข้าว เอากับมันสิ!
“ดีแล้วๆ ไม่งั้นสมองไม่ทำงาน ตั้งใจเรียนดีจัง” ไอ้แจงชมไอ้ชดใหญ่
“ใช่ๆ ต้องตั้งใจเรียนเพราะค่าเทอมแพง” มันบอก ปกติไอ้ชดนี่แม่งเข้าเรียนสายตลอด แถมยังนอนหลับอีก
“อ้าว น้องชดเรียนอินเตอร์เหรอ” ไอ้แจงกับเพื่อนอีกคนทำหน้างงๆ
“เปล่าๆ แต่ตัวนี้เรียนสองรอบแล้ว ครั้งก่อนติดเอฟมาอะพี่แจง” มันยิ้มเขินๆ ผม ไอ้แจง เพื่อนอีกคนเลยขำกันน้ำตาไหล
เรื่องโดย SweetSacrifice (ป้าปุ๋ย)
....................................................................
-
:)
ขอบคุณที่ยังใจดีให้โอกาสลงคู่นี้คะ
-
อรั๊ย ชดน่ารักสุดๆ
-
ขอบคุณนะครับ จบแบบนี้ก็ดีแว้ว ชีวิตจะได้มีรสชาติ
-
ยังน่ารักเหมือนเดิมเลยชดอ่ะ เอาคู่นี้มาลงอีกบ่อยๆน่าชอบ :z2:
-
แวะมาบวกให้ ฮี่ๆ
-
ชดยังน่ารักเหมือนเดิม ชอบอ่ะ ขนมปุยฝ้าย :-[
รอให้ตั้มเปิดเผยความในใจอยู่นะจ๊ะ
ขอบคุณคนเขียนมากนะคะ สำหรับตอนพิเศษนี้
บวกเป็ดให้ตั้มและชดช้อย :L2: :L1:
-
ต๊าย น่ารักทั้งคู่
-
ชดน่ารักอ่ะแต่ตัดจบห้วนไปมั๊ยยยย ฮืออออ รอมานานนแสนนานน
-
ชดช้อยน่ารักมากกกกก :o8:
อยากให้ลงจนกว่าคู่นี้จะลงเอยกันเลยแหละ :impress2:
เอาอีกๆๆๆๆ :m4:
-
น่าร๊ากกกอ่ะ
-
:กอด1:
ดีใจจังได้อ่านชดช้อยเด็กมึนด้วย มึนๆน่ารักดี
อยากรู้ตอนตั้มบอกรักจะเป็นยังไงจะอายมั้ย
หรือมึนต่อไป 555
-
น้องชดน่ารักซะ
-
คู่ตั้ม - ชด ก็น่ารัก
:L2: :L2:
-
คู่ตั้ม - ชด น่ารัก >w< อ่านตอนใกล้จบเกือบนึกว่าดราม่า o22
จบได้น่ารักดีอะ^^ แต่อยากอ่านต่อแฮะ ไ่ม่อยากจบ 55555
-
น้องชดช้อยน่ารักแบบมึนมึนดีอ่ะ
-
เอ่อ...ต้องขออภัยนักเขียนทั้งสองรวมถึงคนโพสด้วย คือว่ามองไม่เห็นเรื่องนี้ เลยไม่ได้ตามอ่าน
เข้าห้องจบแล้วเจอ ยังงงๆ จบเมื่อไหร่กัน ต้องขอโทษด้วย และขอบคุณมากที่มาลงจนจบ
ตอนแรกก็คิดอยู่ว่า จะหักให้โจใจโลเลหรือเปล่า เพราะให้พูดตรงๆ พฤติกรรมส่อเค้าอยู่
แต่สุดท้ายก็ไม่หักมุม จบแบบเดิมๆ พระเอกไปเลือกของขวัญให้แฟน กับคนอื่น แล้วโกหกว่าทำธุระ
แฟนมาเจอจับได้ เลยทะเลาะเข้าใจผิด งวดนี้โทษให้ไม่ได้นอกจากทั้งสองฝ่าย โจก็ผิดที่โกหก
นัทผิดที่ไม่ฟังอะไรเลย แต่เอาเข้าจริง ไม่ว่าใครก็คงยากที่จะเปิดใจรับฟัง
ส่วนคู่ตั้มชดก็ยังน่ารักเหมือนเดิมเลย
-
มาให้พอหายคิดถึง
หรือยิ่งคิดถึงเข้าไปใหญ่
-
เหมือนจะแยกกันแต่งกลายๆ
SPACIAL ตั้มชด - ป้าแต่ง
SPACIAL นัทโจ - หวานแต่ง
ใครอยากอ่านคู่ไหนรีเควสกันเลย ช่วงนี้คนแต่งว่าง
รีเควสกันมาเดี๋ยวคงมีแรงฮึดแต่ง (มั้ง :m20: )
-
ไม่ค่อยโลภ งั้นเอาหมดทุกคู่ได้ป่ะคะ :laugh:
-
:เฮ้อ: อ่านหวานๆมาทั้งเรื่อง มาทำบ่อน้ำตาแตกเอาตอนใกล้จบซะงั้น
ต้องโทษตัวเองที่ชอบอินอ่านะ :beat:
เรื่องนี้น่ารักมากๆนะครับ :pig4: :L2: :3123:
แต่พระเอกเบื้องลึกนี่เลวเกินไป แต่กับนายเอกนี่คนละเรื่อง
ปกติชอบประเอกของเรื่องไหนจะบอกว่าอยากได้แบบนี้บ้าง
แต่เรื่องนี้ไม่กล้าจริงๆครับ กลัวเป็นทางผ่านก่อนจะไปถึงตัวจริงของเค้า :o12:
อีกเรื่องนึงขออนุญาตนะครับที่จะบอกว่า เรื่องยาต่างๆ
มันดูธรรมดาเกินไปจนแบบเหมือนมันมีอยู่เกลื่อนในสังคม
อ่านตอนที่เป็นแบบนั้นแล้วผทค่อนข้างกลัว
แต่ยังไงก็ยังชอบเรื่องนี้มากๆนะครับ
:pig4: อีกครั้ง และจะมาตามอ่านตอนที่่เหลือนะครับ :L2:
-
ขอบคุณมากคะสนุกมาก
ตอนท้ายเศร้าจนกลัวจะเป็นแซดเอนดิ้งแต่ก็จบได้แฮปปี้ดีคะ
จะรออ่านตอนพิเศษนะคะ
-
ขอตอนพิเศษหวาน ๆ ซัก 2-3-4-5 ตอนน่ะ 55555 5
-
:laugh:เข้ามาอ่านเป็นรอบที่สามเเล้วเรื่องก็ยังน่าอ่านเหมือน
ไม่มีเบื่อ....สนุกสวดยอด ดดด :m20:
-
ชดยังอึน อึน เออ เออเหมือนเดินเลยน่ารักดี
-
ตั้ม ชด มาต่ออีกสักทีเถอะครับ
-
แวะมาบอกว่าอ่านตั้งแต่เมื่อคืน เพิ่งจบเมื่อกี้่ครับ
สนุกมากๆ ครับ ผมชอบนะ ชอบมากเลยแหละ
ยกให้เป็นอีกหนึ่งเรื่องในใจ(เพียงไม่กี่เรื่อง)ที่ประทับใจเลยครับ
ตอนพีคๆ ที่ทะเลาะ ห่างๆ จะเลิกกันนี่ บีบหัวใจมาก
น้ำตาจะไหลอยู่ร่อมร่อ (แต่พี่ชวนไปกินข้าวซะก่อน เบรกอารมณ์เลยผม)
ตอนนั้นแอบเข้าข้างโจนะ คือ รู้แหละว่าปูทางว่าโจมันเลว(มาก)มาก่อน
แต่ไ้อ้เจ้านัทก็ไม่ฟังอะไรเลยเหมือนกัน หงุดหงิดมาก ว่าทำไมไม่ฟังวะ!!!
ถ้าฟังก็เรียบร้อยรู้เรื่องไปแล้ว เพราะเรื่องมันเล็กน้อยนะ จริงๆ อะ
แต่คิดอีกแง่ บางทีมันอาจจะไม่เล็กน้อยก็ได้
เพราะเป็นเรื่อง "การโกหก" ที่โจโกหกนัท ว่าทำงานแต่ไปดูกับ(เพื่อน)สา่วซะงั้น
แล้วสุดท้าย ตอนโจทิ้งนัทออกมาก็แป้วจริงๆ นะ แบบช็อก อึ้งๆ ไม่คิดว่าโจมันจะไปจริงๆ
อารมณ์ตอนนั้นผมว่า ก็คงเหมือนนัทเองแหละมั้ง เจ้าตัวก็ํคงช็อกเหมือนกัน
ตอนแรกพอเขาง้อก็ทำไม่เอาแล้ว ไ่ม่สนใจแล้ว แต่พอเค้าจะไปจริงๆ ก็ทนไม่ได้อยู่ดี
นี่แหละน้าาาาาา ความรัก...
คู่ตั้มกัชด ก็น่ารักดีครับ ชดนี่ก็อึนได้จริงๆ เล้ยยยย ฮาดีอะ
ช่วยทำให้คู่นี้ชัดๆ เลยครับ เอาอ่านตอนขอเป็นแฟน บอกรักไรงี้อะ
ส่วนคู่หลัก ขอตอนพิเศษด้วยครับ อิอิ
ขอบคุณมากนะครับพี่คนแต่งทั้งสองคน คนโพสต์ด้วยครับ
ปล. อ่านความเป็นมาของชื่อเรื่องแล้วฮามากอะ ผมขำก๊ากเลย ชอบครับ
-
ตามอ่านจนทันแล้ว(เพราะมันจบแล้วอ่ะ)
ตอนนี้ก็รอตอนสเปเชี่ยลต่อไป
-
หลอน ซึ้ง หวาน หื่น น่ารัก มีครบทุกอารมณ์เรื่องนี้ :กอด1: o13
-
จบแล้ว ?
แต่คู่ ตั้ม ชด มีแค่นั้นหรอ? :'(
เห้อออ เป้นคู่รักที่งี่เง่าจริงๆเลยนะ
นัทเนี่ย โจ ด้วย
แต่ก็นะ ก็เมื่อใด มี นี เข้ามาพัวพัน
เรื่อ
มันมักวุ่นวายและซับซ้อนแบบนี้แหละ
-
ThankS
-
คู่นี้มันน่ารักเรื่อยๆดีจัง
อ่านแล้วอมยิ้มได้ตลอด
-
จบได้น่ารักมากกกกกกกกกก
เป็นกำลังใจให้นนะค่ะ
ขอบคุณที่เเต่งเรื่องราวดีๆมาให้อ่านค่ะ
-
:z13:
-
ขอออกตัวก่อนเลยครับ อ่านรอบเดียวแบบไม่เม้น ฮ่า ๆ (เลวเบา ๆ ) สะดุดใจชื่อเรื่องมาก พออ่านที่นัทดำเนินเรื่องเออ ก็ยังไม่เท่าไร แต่พอโจมานี้ถึงรสชาติเยี่ยมเลย กูตั้งแต่ตั้นจนจบ(เออ กููก็กูวะครับ) อ่านไปอ่านมา ฉาก NC ไม่เกิด แอบเซงนิสนึง (แอบโรคจิต) เรื่องดำเนินไปเรื่อย ๆ ตามประสาชีวิตคู่(แลดูตัวเองเคยสัมผัสซะงั้น) มีง้อ มีงอน แต่เมื่อไรที่นัทงอนจะงอนได้น่ารักมาก อ้อนเก่งยังกะไรดี โจก็นะงอนเมื่อไรง้อได้ตลอดเว เออมันสมกันละ แอบเสียความรู้สึกเบา ๆ ตอนพระเอกตอบกลับไปใส่บรรดาเด็กเก่าแล้วหน้าหงาย ไม่ค่อยจะยุติธรรมกับนายเอกเลย นายเอกเราบริสุทธิ์ผุดผ่องพระเอกนี้มั่วได้โล่ แอบเซง(ทุกเรื่องก็เป็นเพื่อบอกความแมนของพระเอก) แต่ที่ประทับใจมากคือชอบเห็นนัทงอนมันน่ารักดี คนง้อก็อบอุ่นดี แต่ยังไงผมก็รักเมียผมที่สวดอันนี้ชอบมากอ่ะ แล้วคู่ตั้ม ชดก็อึนดี "อ่ะ" ชดไม่เคลียร์มาก แต่แอบงกไปไหน น่ารักอีกแบบ ตั้มยังไงผมจะเอาเป็นเมียให้ได้มันจะอึนขนาดไหนก็ตาม ฮ่า ๆ เรื่องนี้อ่านแล้วไม่เครียดแต่ตอนจะจบนี้ลุ้นเกิ๊นว่าจะเลิกกันจริงไหม ยังไงก็ขอบคุณผู้เขียนนะครับที่สละเวลาอันมีค่ามาให้ความบันเทิงกับชาวเล้า ติดตามผลงานชิ้นต่อไปอยู่นะครับ แอบเป็นบุคคลเงียบ ๆ เข้ามาอ่านแบบเม้นตอนจบรอบเดียว แต่ยอมรับว่าเรื่องนี้เขียนดีอีกเรื่องนะครับจากที่ผมอ่านมาเป็นเกือบร้อยละ
-
ขอบคุณสำหรับคอมเม้นคะ
:)
-
จิ้มๆรีบน อยากได้ตอนพิเศษ คิดถึงเรื่องนี้มากๆๆๆๆๆ :กอด1:
-
โอ๊ะโอ.....
เดี๋ยวจะปั่นตั้มชดมาให้นะจ้ะ รีบน ฮ่าๆ
-
โอ๊ะโอ.....
เดี๋ยวจะปั่นตั้มชดมาให้นะจ้ะ รีบน ฮ่าๆ
ป้า อย่าดีแต่พูด ทำซะด้วยนะ ตั้มชดน่ะเอาให้จบ เข้าใจมั้ย
กูก็รออ่าน ฮ่าๆ
-
SPECIAL TUM-CHOT 1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24223.msg1487788#msg1487788)
SPECIAL TUM-CHOT 2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24223.msg1489176#msg1489176)
SPECIAL TUM-CHOT 3 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24223.msg1522993#msg1522993)
SPECIAL CC (CHANG - CHOT) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24223.msg1565062#msg1565062)
SPECIAL TUM-CHOT 4 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24223.msg1634529#msg1634529)
SPECIAL TUM-CHOT 5 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24223.msg1642862#msg1642862)
SPECIAL TUM-CHOT 6 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24223.msg1660550;topicseen#msg1660550)
SPECIAL TUM-CHOT 7 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24223.msg1826138#msg1826138)
SPECIAL TUM-CHOT 8
เราออกไปเที่ยวตามที่วางแผนไว้สี่วัน (จำนวนวันเป็นสิ่งเดียวที่ตรงตามแผน แต่ที่เหลือไม่มีอะไรเป็นไปตามที่วางไว้ซักอย่าง) มีผม ไอ้ชด ไอ้ชัย และไอ้ถิ่น (ไอ้สองตัวหลังนี่เป็นตัวประกอบสำรองที่มาแทนไอ้โจกับน้องนัท) เริ่มแรกเดิมทีเราตกลงกันว่าจะไปปีนเขากัน (แต่ท้ายที่สุดมันมาลงที่ทะเลได้ยังไงผมก็ไม่รู้ครับ)
“ง่วงว่ะ” ผมเปรยๆ อันที่จริงง่วงน่ะไม่เท่าไหร่แต่เริ่มขี้เกียจขับรถแล้วมากกว่า
“ชด มึงนวดไหล่ไอ้คนขับรถหน่อยสิวะ กูกินสับปะรดอยู่ มือมันเหนียว” ไอ้ถิ่นที่นั่งเป็นตุ๊กตาหน้ารถตัวอ้วนๆดำๆตะโกนบอกไอ้ชดที่นั่งนิ่งอยู่ข้างหลังผม
“พี่ถิ่นนอกจากกินสับปะรดผมหมดแล้วยังกินแรงผมอีก” มันบ่นแต่ก็ขยับตัวขึ้นมาจากเบาะ เริ่มจับๆนวดๆไหล่ผม
“สับปะรดมึงที่ไหน นี่เงินเพื่อนกูทั้งนั้น!” มันบอก...ถูกแล้วครับ สับปะรดที่มันกินอยู่คนเดียวควรจะไว้แก้ง่วงให้ผมที่เป็นคนขับรถ แต่ไปๆมาๆไอ้ดำห่านั่นยึดไว้ตอนไหนผมก็ไม่รู้
“ของตั้มก็เหมือนของชดแหละพี่ถิ่น” ไอ้ชดบอกเรียบๆ ไอ้ถิ่นหันขวับมามองผมกับไอ้ชดสลับไปสลับมาอย่างงงๆ
“ตั้มบอกชดแบบนี้ตั้งนานแล้ว ใช่ไหมตั้ม” ไอ้ชดหาพวก
“อือ” ผมแสร้งทำเป็นมองทางไม่สนใจพวกมัน แต่จริงๆแล้วใจผมสั่นเป็นเจ้าเข้า มือที่มันนวดๆอยู่ก็หยุดลงซะเฉยๆ แต่ยังวางแหมะอยู่บนไหล่ผม หมิ่นแหม่จะไหลลงมาทาบตรงหน้าอกผมทั้งสองข้าง หัวมันที่วางอยู่บนพนักพิงหลังผมก็แทบจะติดกับหัวผม แต่ปากมันยังไม่หยุดเถียงอยู่กับไอ้ถิ่น...ตื่นเลยกู! ทั้งบนทั้งล่าง สงสัยต้องแวะปั้มอย่างด่วนที่สุด!
“ไอ้ตั้ม มึงว่าไง?” ไอ้ถิ่นถามผม
“หา? อะไร? ว่าไง? อะไร?” ผมงงๆ มึงหาแนวร่วมอะไร กูกำลังมีสมาธิกับการเกร็งและการหาปั้ม
“กูถามว่ามึงไปบอกมันแบบนั้นได้ยังไง” ไอ้ถิ่นเริ่มทำหน้าเจ้าเล่ห์
“ก็ไม่มีอะไร กูสั่งข้าวกะเพรา ไอ้ชดสั่งหมูทอด กูอยากกินหมูทอดของมันเลยบอกมันไปแบบนั้น...ของกูก็เหมือนของมัน ของมันก็เหมือนของกู ใช่ไหมชด” ผมหันไปถามมัน ซึ่งเป็นจังหวะเดียวกันกับที่มันหันมาหาผม ปากผมกับปากมันเลยเกือบเฉี่ยวกันไป ถ้ามันไม่หันไปตอบไอ้ถิ่นซะก่อน...เสียดายจริงๆแหะๆ
“ไม่ใช่ ใช่ และไม่รู้!” มันบอกอย่างมั่นใจ แต่กูงง?
“อะไรของมึงไอ้วอก” ไอ้ถิ่นเกาหัว ฉายานี้ไอ้ถิ่นมันตั้งให้ไอ้ชด
“ไม่ใช่! วันนั้นตั้มสั่งไข่เจียว ใช่! ของตั้มเหมือนของผมอยู่แล้วพี่ถิ่น ไม่รู้!ของชดอาจจะไม่ใช่ของตั้ม” มันบอก ผมอดน้อยใจนิดๆไม่ได้
“ไอ้งก! อันไหนของมึงที่ไม่ใช่ของไอ้ตั้ม” ไอ้ถิ่นเสียงดัง เสียงอย่างเดียวแม่งไม่พอมีเนื้อสับปะรดปลิวมาติดหน้าผมด้วย ไอ้เวร! แต่เอาวะกูไม่บ่น ไหนๆมึงก็ช่วยถามคำถามสำคัญให้กู กูนั่งขับรถเช็ดเนื้อสับปะรดไปเงียบๆก็ได้วะ
“จวย” มันบอกแล้วหัวเราะเอิ้กอ้าก.... ผมหน้าแดง
“งั้นจวยไอ้ตั้มก็ของมึงด้วยงั้นสิ” ไอ้ถิ่นย้อน...ผมหน้าแดง เหงื่อเริ่มซึม
“อ๊ะ!” ไอ้ชดผงะ ลนลานเถียงไอ้ถิ่นไม่ออก
“อ่อน!” ไอ้ถิ่นได้ทีก็เบ่งใหญ่
“อื้มมมมม จวยตั้มก็ของชด” มันยักคิ้วบอกไอ้ถิ่น แล้วหันมายิ้มแหยๆกับผม ผมหน้าแดง เหงื่อซึมทั้งตัว มืออยู่ไม่สุขจะลูบหนวดดีหรือจะลูบหัวดี
“กูยอม! ไอ้ชด...กูยอม มึงถอยไปนั่งไกลๆเลย นั่งให้ติดเบาะไปเลย อย่าโผล่หัวมาใกล้ๆกู” ไอ้ถิ่นทำหน้าหยาดๆ แต่หันมายิ้มกระตุกมุมปากใส่ผม
“หึ!” มันส่งเสียงแล้วมองผมด้วยหางตา
“แดกสับปะรดไปเลยมึงน่ะ กูจะแวะปั้ม” ผมเลิ่กลั่ก
“หึ!” มันยังไม่หยุด
“กูเยี่ยวเสร็จ มึงมาเปลี่ยนมือขับกับกูเลยไอ้สัด!”
“มึงจะขับต่อดีๆ หรือ..?” มันทำหน้าเจ้าเล่ห์
“เออๆ กูขับเองถิ่น กูขับเอง” ผมบอกมันยอมๆ แล้วนั่งขำกันสองคนปล่อยให้ไอ้ชดนั่งงงๆอยู่ข้างหลัง...ส่วนไอ้ชัย ไอ้ตัวประกอบ! แม่ง นอนน้ำลายไหลไม่รับรู้เหี้ยอะไร จนผมอดจะพาลเปิดเพลงเสียงดังๆแกล้งมันไม่ได้
“มึงขับตลอด แต่กูให้มึงนอนกับไอ้ชด ตกลงไหม?” มันถามผมก่อนผมจะเดินเข้าห้องน้ำปั้ม
“ไม่” ผมทำทีเป็นยักไหล่ไม่สนใจ เพราะผมรู้ยังไงไอ้ชดก็ไม่นอนกับไอ้ชัยอยู่แล้ว ยิ่งไอ้ถิ่น ไม่ต้องพูดต่อเลยครับ
“กูแถมสับปะรดขากลับด้วย” มันบอก
“กูขี้เกียจขับ กูเหนื่อยละไอ้สัด! มึงอย่ามาตุกติก” ผมบอกมัน
“ไอ้ช้างกำลังจะกลับมา มึงไม่อยากรู้อะไรดีๆจากกูเหรอ” มันยักคิ้ว
“ไอ้สัด! มึงเพื่อนกูไหม?” ผมเริ่มใจห่อเหี่ยวขึ้นมานิดๆ
“เพื่อนมึง แต่เป็นเพื่อนคนขับรถด้วย” มันยิ้ม แล้วหันไปโบกมือหยอยๆให้ไอ้ชดที่กำลังเดินมาทางเรา
“เออๆ” ผมตอบปัดๆ หันไปมองข้างหลังเห็นไอ้ชดยิ้มมาให้ผม
“ตั้มๆ เอาชาเขียวไหม” ไอ้ชดถามผม
“เอาๆ เอาหมากฝรั่งให้ด้วย” ผมบอกมันยิ้มๆ
“ขาดสิบบาทอะ” มันชูตังค์ให้ผมดู ผมได้แต่ส่ายหน้าแล้วยื่นแบงค์ยี่สิบให้มัน
“เอาตังค์ทอนป่าวหรือจะเอาทาโร่” มันยักคิ้วยิ้มๆให้ผม
“จะกินไรก็ซื้อมา” ผมบอกแล้วยื่นมือไปลูบหัวมัน ก็มันห้ามมือไม่อยู่จริงๆครับตอนนั้น
“ตั้มๆ ขาดสี่สิบค่าแอลเอมอะ” ไอ้ถิ่นดัดเสียงเลียนแบบไอ้ชด ผมละพยายามห้ามใจไม่ให้เอาตีนลูบหน้ามันจริงๆ
“พี่ถิ่นก็ไปหยิบกระเป๋าตังค์พี่ถิ่นในรถดิ” ไอ้ชดทำหน้าเซ็งๆ
“เสือก!” ไอ้ถิ่นบอกไอ้ชดแบบแกล้งขำๆ
“ต้องให้ย้ำนะพี่ถิ่น ตังค์ตั้มก็เหมือนตังค์ชด ชดไม่ให้ๆ” มันบอกแล้วดึงปลายเสื้อผม แบบหาแบ็คเสริม
“มึงเพื่อนกูป่าวไอ้ตั้ม” ไอ้ถิ่นยังไม่เลิกแกล้งไอ้ชด เหมือนจะเอาคืนผมด้วย
“ไอ้ถิ่น มึงหยุดเลยๆ” ผมปราม
“ใช่ซี้” มันแสร้งทำเป็นสะบัดหน้า ผมมองหน้าไอ้ชดแล้วมองไปถิ่นปลงๆ ทางเดียวที่คิดออกคือเดินหนีเข้าห้องน้ำ ปล่อยพวกมันสองตัวเถียงกันเอง...แล้วมันก็เป็นแบบนั้นจริงๆครับ ออกมามันยังยืนเถียงกันอยู่เลย ไอ้ชดเริ่มตาลอยๆส่วนไอ้ถิ่นยืนหัวเราะเป็นไอ้ยักษ์ตัวดำๆแบบที่ชอบแกล้งเด็กตัวเล็กๆที่อ่อนแอกว่า
“ไป! ขึ้นรถ” ผมเรียกพวกมันแล้วเดินก้าวยาวๆผ่านพวกมันไป
“ตั้มๆ มีสี่สิบป่าว ให้พี่ถิ่นไปหน่อยดิ” มันวิ่งมาบอกผม
“????” ผมหยุดเดินแล้วมองหน้ามันงงๆ
“คืนนี้ไม่อยากนอนกับพี่ถิ่นกับพี่ชัยอะ จะนอนกับตั้ม” มันบอกลนๆ
“ถ้าอยากเองก็เอาเงินตัวเองสิ” ผมแกล้งมัน ใจนึงก็กลัวว่าคนแบบมันจะปฎิเสธแต่อีกใจก็อยากลองใจมันดู
“งั้นรอแป๊บ” มันวิ่งไปหยิบเงินในกระเป๋าตังค์มันในรถมาให้ไอ้ถิ่น ปล่อยให้ผมยิ้มอย่างมีความสุขอยู่คนเดียว...
เรื่องโดย SweetSacrifice (ป้าปุ๋ย)
....................................................................
-
ชดมึนจริงๆเลย
-
นึกว่าตาฝาด
ชดน่ารักน่าแกล้งอย่างนี้นี่เอง
-
สนุกมากค่ะ :)
-
โอ๊ะ มาต่อแล้ว
-
นี่ถ้าชดไม่วิ่งไปหยิบเงิน มีหวังตั้มหน้าแหกหมอไม่รับ
-
คิดถึงมากกกกกกกก :กอด1:
ชดช้อยเอ๋อเหมือนเดิม น่ารักเหมือนเดิม :o8:
โจกับนัทมาแต่ชื่อที่อยู่ในวงเล็บอีกต่างหาก คู่ผัวเมียนั่นก็คิดถึงมากกกกก :man1:
คิดถึงคนเขียนทั้งสอง คนโพสต์ คิดถึงทุกคนในเรื่อง อยากอ่านอีก :impress2:
-
จวยตั้มก็ของชด? :-[
รอตอนต่อไปครับ :L2:
-
ชด น่ารักมากกกกกก
เมื่อไหร่จะลงเอยยยย
-
o13 o13
-
^^ อ่านสองวันจบเลยคะสนุกมากเลย ตอนแรกนี้อย่างฮ่าอะ ทั้งสองคนแบบขี้แกล้งทั้งคู่เลย โดยเฉพาะโจอะแกล้งแรงเลยแต่ก็น่ารักมากๆ นัดก็น่ารักเล่นตามเกมเค้าจนได้เป็นแฟนกันเลย คู่ชดก็ฮ่าคะ เป็นตัวละครที่ตลกมากอะ
ปล ตอนจบคิดว่าอะไรอะจบแล้วเหรอ แต่ก็รู้สึกว่าสมเป็นโจกับนัดดีอะ ^^
รักคนเขียนนะคะ อยากอ่านผลงานสนุกๆอีก
-
ThankS
-
สนุกมากเลยจ้า o13
ยิ่งตอนหลอนนี่เล่นซะอ่านตอนกลางคืนไประแวงไปเลย >..<"
-
อ่านแล้วสนุกสนาน มีความสุขมากมาย
โจพอมาคบกับนัทก็รักเดียวใจเดียวไม่วอกแวก
แต่แอบชอบคู่ตั้ม-ชดนะคะ ชดอึนดี ขำมากกกก
ขอบคุณมากนะคะ ^^
ป.ล. ตอนอ่านฉากผีที่รีสอร์ทแอบหลอน
ลุกไปเปิดไฟในห้อง ... ฮรื่ออว >.<
-
อ่านตั้งแต่ตี2ยันตี5 ไปนอน แล้วตื่นมาอ่านเมื่อกี้จนจบ..
ขอบอกว่าสนุกมากค่ะ ชอบมากๆๆๆๆๆ
o13
โจนัทน่ารักกกกก >___<
ไม่อยากให้จบเลยอ่าาา แง๊!
ปล.รอตั้มชด9 อิอุ
-
คิดถึงเรื่องนี้จัง ไม่คิดว่าจะได้อ่านอีกนะเนี่ย ดีใจมาก :กอด1:
ชดยังน่ารักแบบเอ๋อๆเหมือนเดิม ไม่สิ น่ารักกว่าเดิมอีก :-[
เหมือนเด็กน้อยที่พี่ๆเค้าเอ็นดูแล้วก็ชอบแกล้งอ่ะ
คนที่สุขใจที่สุดน่าจะเป็นพี่ตั้มนะคะ :o8:
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :L2:
-
ชดน่ารักจริงๆ
-
ส่งตอนใหม่ไปให้โลโล่แล้ว :)
รอนางว่างมาลงนะคะ
-
SPECIAL TUM-CHOT 1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24223.msg1487788#msg1487788)
SPECIAL TUM-CHOT 2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24223.msg1489176#msg1489176)
SPECIAL TUM-CHOT 3 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24223.msg1522993#msg1522993)
SPECIAL CC (CHANG - CHOT) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24223.msg1565062#msg1565062)
SPECIAL TUM-CHOT 4 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24223.msg1634529#msg1634529)
SPECIAL TUM-CHOT 5 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24223.msg1642862#msg1642862)
SPECIAL TUM-CHOT 6 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24223.msg1660550;topicseen#msg1660550)
SPECIAL TUM-CHOT 7 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24223.msg1826138#msg1826138)
SPECIAL TUM-CHOT 8 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24223.msg2091995#msg2091995)
SPECIAL TUM-CHOT 9
เราเปิดห้องพักกึ่งบังกะโลสำหรับสามคน แต่ด้วยความงกของทุกคนก็ตกลงว่าจะเปิดแค่ห้องเดียวนอนกันแม่งสี่คนเลยนี่แหละ พวกผมไม่ใช่ลูกคนรวยนี่ครับ จะได้เอาเงินพ่อแม่มาผลาญกันเล่นๆ
“เผาปอดเหรอวะ”ผมเดินออกมานอกห้องก็เจอไอ้ถิ่นนั่นดูดบุหรี่พลางส่องสาวๆห้องข้างๆที่ออกมานั่งเล่น ส่วนไอ้ชัยก็งัดกีต้าร์มาเกาเล่นและพยายามส่งสายตาให้สาวๆพวกนั้น ข้างๆพวกมันก็มีขวดเบียร์เปล่าสองขวดกับที่ยังไม่ได้เปิดอีกแพ็คครึ่ง
“เสื้อชมพู แม่งเอาใจกูไปเลย” ไอ้ชัยกระซิบกระซาบหื่นๆ
“มึงหยุดความคิดมึงเลย คนนั้นกูเล็งไว้ตั้งแต่กูเห็นครั้งแรกแล้ว” ไอ้ถิ่นบี้บุหรี่ใส่ถาดแก้วแล้วเอื้อมมือไปแย่งกีต้าร์ออกมาจากมือไอ้ชัย มันคงกะว่าจะโชว์สาวเต็มที่ อย่าว่าแต่สาวเลยเห็นอ้วนๆคล้ำๆแบบนี้ เจอเสียงกับฝีมือเกากีต้าร์ไอ้ถิ่นเข้าไปพวกผมยังเคลิ้มเลย นี่คงเป็นสิ่งเดียวในตัวมันมั้งที่ใช้ล่อใจสาวๆได้
“ไอ้ชดล่ะ” ไอ้ถิ่นแกล้งทำเป็นถาม ก่อนที่ไอ้ชัยจะโวยวาย
“อาบน้ำอยู่ข้างในโน่น” ผมบอก
“ชัย บุหรี่มาตัวดิ ไฟด้วย” ผมบอก จริงๆแล้วผมไม่ใช่แฟนพันธุ์แท้ด้านเผาปอดเท่าไหร่หรอก แต่บรรยากาศมันพาไปจริงๆ
“ไอ้สัด กูล่ะไม่อยากจะด่าเลย ไอ้พวกขอทั้งไฟทั้งบุหรี่เนี่ย” มันบ่นแต่ก็ควักบุหรี่ให้ผม ตบท้ายด้วยบริการจุดไฟให้เสร็จสรรพ
“กระแดะนะพวกมึง นอนรีสอร์ทหรูทำเป็นแดกไฮเนเก้น ปกติยกลีโอกันอั๊กๆ” ผมแซว แล้วก็เอนตัวนอนลงเก้าอี้ยาว พักสายตาเปิดหูฟังเสียงนุ่มๆของไอ้ถิ่นไปเงียบๆ
“เพี๊ยะ!” ไอ้ชดตบหน้าผมอย่างแรง ผมแยกเขี้ยวใส่มันแต่มันกลับยิ้มขำแล้วชูยุงตัวเล็กๆที่มันตบให้ผมดู
“ถ้ายุงตัวแค่นี้ มึงไม่ต้องตบกูก็ได้ ปล่อยให้มันกินเลือดกูไปเถอะ ไอ้ห่า!” ผมด่ามันขำๆ
“เดี๋ยวเป็นไข้เลือดออก” มันบอก
“ตั้ม สูบบุหรี่ทำไม!” ไอ้ชดยื่นจมูกมาดมฟุตฟิตๆ ยังกับพวกหมาดัลเมเชียนที่กำลังช่วยตำรวจหาระเบิด
“ไอ้ชัยส่งให้ ก็ต้องรับมาตามมารยาท” ผมโบ้ยให้ไอ้ชัย เพราะลืมตามามันก็หายจ๋อม มานั่งแจมกับสาวห้องข้างๆแล้ว ไอ้ถิ่นนี่ไม่ต้องพูดถึง ไปทั้งคนทั้งเบียร์อีกแพ็ค ทิ้งไว้ให้ผมแค่สองขวด
“เอาเบียร์เปล่า” ผมแกล้งถาม ทั้งๆที่รู้ว่าไอ้ชดแพ้เบียร์ คือกินแล้วเมาเป็นหมาแต่ถ้าเหล้ามันนั่งได้ทั้งคืน
“เอาดิ” มันตกลงซะงั้น ผมเลยเปิดขวดส่งให้มัน
“ไม่นั่งอะ” ผมถาม
“เก้าอี้มันสกปรก ไม่เห็นเหรอ แล้วตัวที่นั่งอยู่นี่ได้ดูก่อนนั่งรึเปล่า?” มันมาเป็นชุด ยังกับแม่เลยเว้ย สงสัยพอได้อาบน้ำ ได้เบียร์ไปอึกนึงมันจะมีสติสตังมากกว่าปกติแหะ
“ไม่ได้ดู แหะๆ” ผมยิ้มแหยะให้มัน ผมเหลือบไปมองก็เห็นพวกไอ้ถิ่น ไอ้ชัยแล้วก็สาวๆโบกมือมาให้ ผมก็ได้ยกขวดขึ้นตอบรับแล้วก็ยิ้มให้ไปทีนึง คิดว่าไม่เกินครึ่งคืน ใครซักคนต้องเสร็จหนึ่งในไอ้สองตัวนั้นแน่ๆ
“ตั้มกางเกงสะอาดเปล่า” มันถามผมตาเยิ้มๆ
“เออสิวะ” ยังไม่ทันตั้งตัวมันก็ทิ้งตัวลงมานั่งทับผมซะงั้น ผมดึงมันเอนตัวลงมานอนทับบนตัวผม เรานอนกันแบบนี้เงียบๆพักนึงก็มีเสียงโห่จากห้องข้างๆ ไอ้ถิ่นพูดอะไรซักอย่างกับสาวๆพวกนั้น พวกเธอก็ได้แต่ทำตาโตแล้วก็ชูไม้ชูมือมาให้ผม ยังกับกำลังเชียร์มวยคู่เอก ผมก็ได้แค่ยักคิ้วกลับไปให้
“ไม่ไปกินกับพวกนั้นเหรอ” มันเงยหน้าถามผม
“ขับรถทั้งวัน เหนื่อยจะตายห่า จะเอาแรงที่ไหนไปเมา....แต่พรุ่งนี้ก็ไม่แน่ว่ะ” ผมหัวเราะเบาๆ
“พรุ่งนี้ไปดำน้ำ กว่าจะเสร็จก็เหนื่อยอีกนั่นแหละ ไปไม่ได้อยู่ดี...ตั้มโง่จัง แค่นี้ก็คิดไม่ออก” มันเริ่มเมานิดๆละ เพราะมือมันสาละวนอยู่ตรงหนวดผม
“ไม่เอา มันจั๊กกะจี้” ผมบอกแล้วดึงมือมันออก
“เมาก็ไปนอนไป เดี๋ยวไปส่ง”ผมบอก
“ถ้านอนตอนนี้เดี๋ยวก็โดนทิ้งให้นอนคนเดียวดิ ไม่เอาอ้า....” มันบอก แล้วหันไปมองห้องข้างๆ ตอนนี้เสียงหัวเราะเฮฮาดังลั่น ดูท่าสาวๆกลุ่มนั้นจะชอบไอ้ถิ่นกับไอ้ชัยอยู่ไม่น้อย
“อยากไปนั่งกับพวกนั้นมั้ยล่ะ” ผมถาม
“ตั้มเหนื่อยไม่ใช่เหรอ” มันยิ้มเจ้าเล่ห์ให้ผม
“มึงก็ไปไง เดี๋ยวกุนอนเฝ้าห้องให้” ผมบอก
“อ้าว! ไม่เอาอ่ะ!”
“ไม่ต้องมาเกรงใจ กุไม่ใช่เด็กอนุบาลต้องมีคนมานอนเป็นเพื่อน” จริงๆผมก็ไม่ได้เหนื่อยอะไรมากมายหรอก แต่ไม่มีอารมณ์เป็นเหยื่อและไม่อยากล่าเหยื่อ
“อยากนอนมากกว่า ป่ะนอน!” มันลูกขึ้นยืนเต็มตัวแบบเซๆ แล้วดึงผมขึ้นมากับมันด้วย
“แต่เบียร์เหลืออีกขวด ขอนะ! ค่าเป็นพี่เลี้ยงนอนด้วยกันกับตั้ม” มันบอกตาใสเยิ้ม
“เอาจุกนมมั้ย จะได้นอนดูดสบายๆ” ผมประชด
“มีเหรอ ขี้เกียจถือพอดีเลย อยากนอนดูดมานานละ” มันถามผมอย่างตื่นเต้น
“ชด....กูพูดจริงๆนะมึงรีบยดซดให้หมด แล้วไปนอนๆซะเหอะไป” ผมผลักหัวมันเบาๆ แล้วเดินหนีเข้าห้องน้ำ ปล่อยให้มันยืนงงต่อไป
“ผมออกมาจากห้องน้ำก็เห็นมันนอนยืดตัวกึ่งหลับกึ่งตื่น มือก็กดเลื่อนช่องไปเรื่อยๆ”
“จะดูหรือจะนอน เอาซักอย่าง” ผมสอดตัวใต้ผ้าห่มไปนอนข้างๆมัน
“ตั้ม เครียดอะ!” มันไหลตัวลงมานอนเบียดข้างๆผม มันยกมือขาวๆเล็กๆมาก่ายหน้าผากของมัน แต่ดันใจดีพาดมาถึงหน้าผากผมด้วย
“เป็นไรหืม?” ผมแกล้งถามๆ แต่จริงๆแล้วอยากรู้ใจจะขาด
“ไม่รู้ว่าชอบจริงๆเปล่า มันตั้งนานแล้วอะ....เห้อ...เครียดจัง!” มันบ่นหงุงหงิงของมันไปคนเดียว ผมเอี้ยวตัวนอนตะแคงจ้องมัน มันหลับตา ปากมันก็พูดซ้ำไปซ้ำมาว่าเครียด
อะไรดลใจผมก็ไม่รู้ ผมถึงได้ผมลงไปจูบปากมันแผ่วเบา ผมลองเชิงแตะปากผมกับข้างๆปากไอ้ชดอีกรอบ มันลืมตาขึ้นมามองผมนิ่งๆด้วยแววตาสงสัยที่ปิดไว้ไม่มิด ผมจ้องตามัน ผมพยายามบอกทุกอย่างผ่านสายตาของผมว่า ผมรักมันมากแค่ไหน ผมอยากดูแลมัน ผมสนุกทุกครั้งที่อยู่กับมัน ผมไม่อยากให้มันไปคบกับใคร ผมไม่อยากให้มันไม่สบายใจ ผมอยากให้มันรู้ว่าผมหลงมันมากแค่ไหน แต่ถึงยังไงผมก็ไม่อยากเอาเปรียบมัน...ผมปัดความคิดเรื่องเห็นแก่ตัวที่อยากทำกับมันทิ้ง สิ่งเดียวที่ผมทำคือจูบมันเบาๆที่ปลายจมูกและลุกออกมาจากเตียง ผมหอบตัวเองมานอนบนโซฟาตัวใหญ่ พยายามข่มตาหลับและขอให้มันลืมว่าผมทำอะไรไป ขอให้พรุ่งนี้เช้าผมกับมันยังเป็นเหมือนเดิม.....ขอให้มันไว้ใจผมมากกว่าใครและผมยังเป็นคนแรกที่มันคิดถึงเมื่อมันเดือดร้อนต้องการความช่วยเหลือเหมือนเดิม
“ตั้ม” มันเรียกผมเสียงแผ่ว ผมลืมตาขึ้นมาก็เห็นว่ามันยืนอยู่ข้างๆโซฟา ไอ้ชดนั่งลงบนโซฟา แล้วทิ้งตัวลงมานอนเบียดกับผม มันหันหน้าเข้าหาผมจนเราแทบจะชนกัน
“ชด พี่...”ผมจ้องใบหน้าของมัน พลางคิดว่าถ้าไอ้ช้างมันจะเอาไอ้ชดไปจากผมจริงๆจะเกิดอะไรขึ้น ผมไม่ยอมให้เป็นแบบนั้นแน่ ชดจะต้องเป็นของผม!
ผมดึงมันมาจูบ ริมฝีปากเล็กๆพยายามเม้นเข้าหากัน แต่ไม่ทันที่ลิ้นของผมได้ดุนเข้าไปในโพรงปากนั้น ผมรับรู้ได้ถึงกลิ่นเบียร์อ่อนๆ ลิ้นของผมเล่นกับลิ้นเล็กๆของมัน ผมกวาดต้อนทุกอย่างในปากมัน จากการต่อต้าน เปลี่ยนเป็นอารมณ์ที่คล้อยตาม...มันทุบอกผมเบาๆ ให้รู้ว่ากำลังขาดอากาศหายใจ ผมจึงได้แต่อ้อยอิ่งค่อยๆผละออกจากช่องปากมัน แต่ไม่ลืมที่จะเลียแนวฟันสวยที่ผ่านการจัดมาแล้ว ผมจูบแก้ม ปลายตา แล้วหูของมันเบาๆ จากนั้นก็ขยับมาลองเชิงกับปากมันอีกครั้ง มือของผมก็สำรวจรูปร่างของมันไปด้วย ผมไม่เคยสัมผัสมันแบบนี้ ในอารมณ์นี้ ไม่แปลกเลยที่ของๆผมจะตื่นเอาง่ายๆ ผมดึงมือของมันขึ้นมาโอบรอบคอของผมไว้ พร้อมกับจังหวะที่เปลี่ยนตำแหน่งให้มันอยู่ข้างล่าง ผมเบียดตัวเข้ามาแทรกตรงระหว่างขาของมันให้แยกออกจากกัน จากนั้นก็ก้มลงไปฉกเล่นกับลิ้นเล็กๆนั่นต่อ
“อ้า...” มันครางออกมาเบาๆตอนที่มือของผมสาละวนอยู่ตรงเป้ากางเกงของมัน
“อ่ะ! ตั้ม” มันครางชื่อผมตอนที่ผมกอบกุมของๆมันไว้ ผมอดจะยิ้มให้ตัวเองไม่ได้
“ไอ้เหี้ย! แม่งมึงไม่น่าปากหมาเลย โดนไล่ออกมาเลยเห็นมั้ย ไอ้สัด!!!” เสียงไอ้ชัยโวยวายเสียงดัง ผมกระโดดโหยงผละออกจากตัวไอ้ชด ไอ้ชดมุดหน้าเข้าหาโซฟา จากนั้นก็ดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมโปงไว้ทั้งศีรษะ ผมได้แต่ยืนเกาหัวหมุนไปหมุนมาคิดไม่ตก เอาไงดีวะกู! พรุ่งนี้จะเป็นยังไงวะเนี่ย
แกร็ก!! ไปชัยเปิดประตูเข้ามา แล้วมองผมอย่างงงงๆ
“มึงมายืนทำห่าไรมืดๆวะไอ้ตั้ม” ไอ้ถิ่นถามผม ผมแสร้งทำเป็นส่งสัญญาณชูนิ้วบอกให้พวกมันเบาเสียง เพราะไอ้ชดหลับอยู่...ตอแหลตัวพ่อจริงๆกู!!
“อ้อ! แอบดูมันนอนหลับเหรอไอ้ห่า” ไอ้ถิ่นแซวผม
“ไอ้เหี้ย ปอดว่ะ!” ไอ้ชัยบอกแล้วเดินเข้าห้องน้ำไป...ถ้ามึงไม่เข้ามา กูก็ไม่ปอดหรอกไอ้เวร!
เรื่องโดย SweetSacrifice (ป้าปุ๋ย)
....................................................................
-
:z1: เกือบล่ะ
-
เอาไอ้เพื่อนๆทั้งหลายไปเก็บที :z3:
รอตอนต่อไปครับ :L2:
-
อารมณ์ แม่ง เหมือนไม่สุดอ่ะ จะแล้วเชียวววว :m25:
P.S. ชด โปรดรับรู้บ้าง อะไรบ้าง ช่างไอ้พี่ช้าง มันเทอะ
-
อีกนิดเดียวเองอ่ะ
-
้มาแบบเรื่อยๆ แล้วก็ก้าวกระโดด และดันค้างกลางอากาศซะงั้น
คู่นี้ทำผมลุ้นจนเกร็งกล้ามท้องเลยครับ
-
แล้วจะมาประหยัดเช่าแค่ห้องเดียวทำไมเนี่ย อดไปตั้ม
-
คืนนี้ก็กินแห้วไปก่อนละกันพี่ตั้ม เอิ๊ก...
-
ฮึ่บ!
-
อ๊า! เพิ่งรู้ว่ามาต่ออีก :z3:
มันตะหงิดๆเหมือนต้องเข้ามาดูห้องนี้ แล้วก็มีอะไรจริงๆด้วย :z1:
ชดช้อยชอบพี่ช้าง อย่างนี้พี่ตั้มทรมานใจแย่ :monkeysad:
จะมีถึงตอนเป็นผัวเมียกันไหมคะ อยากรู้ว่าชีวิตหลังจากนั้น ชดช้อยยังมึนๆอย่างนี้หรือเปล่า
แต่เค้าอยากอ่านนะ :impress2:
-
เพิ่งได้เข้ามาอ่านเรื่องนี้ ชอบมากกกกกกกกกก ชอบทุกคู่ๆเลย รอๆ ตอนต่อไปจ๊
-
SPECIAL TUM-CHOT 1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24223.msg1487788#msg1487788)
SPECIAL TUM-CHOT 2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24223.msg1489176#msg1489176)
SPECIAL TUM-CHOT 3 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24223.msg1522993#msg1522993)
SPECIAL CC (CHANG - CHOT) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24223.msg1565062#msg1565062)
SPECIAL TUM-CHOT 4 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24223.msg1634529#msg1634529)
SPECIAL TUM-CHOT 5 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24223.msg1642862#msg1642862)
SPECIAL TUM-CHOT 6 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24223.msg1660550;topicseen#msg1660550)
SPECIAL TUM-CHOT 7 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24223.msg1826138#msg1826138)
SPECIAL TUM-CHOT 8 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24223.msg2091995#msg2091995)
SPECIAL TUM-CHOT 9 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24223.msg2112808#msg2112808)
SPECIAL TUM-CHOT 10
ค่อนข้างที่เป็นเช้าที่กระอักกระอ่วนพอสมควร เพราะเมื่อคืนทั้งผมและไอ้ชดต่างทำให้สิ่งที่ไม่น่าเป็นไปได้ เอาเป็นว่าถ้าผมฝันว่าเจ้าแม่อะไรซักอย่างมาบอกหวยแล้วผมถูกหวยหลายล้านยังน่าจะเกิดขึ้นได้ซะมากกว่า วันนี้ตอนเรานั่งเรือไปตามเกาะต่างๆเลยได้แต่เงียบ จะพูดกันก็ต่อเมื่อมันจำเป็นจริงๆ
“มึงเมาเรือกันเหรอวะ วันนี้ถึงดูเงียบๆ” ไอ้ถิ่น ไอ้ขี้สงสัยเริ่มถาม แต่มันเพิ่งฉลาดจับความผิดปกติก็ตอนที่กำลังจะกลับกันอยู่แล้ว
“กูร้อน หิวก็หิว เงินที่มึงยืมกุไปห้าร้อยก็ยังไม่ได้คืน” งัดเรื่องเงินขึ้นมาผมว่ามันคงเงียบได้
“เอาน่าๆ เดี๋ยวขึ้นฝั่งปุ๊บค่อยหาไรกิน” ไอ้ถิ่นพูดแค่นั้นก็เงียบไป
“เรื่องเดียวที่ทำให้มันหุบปากเงียบได้ก็เรื่องเงินนี่แหละ” ผมก้มลงไปกระซิบกันไอ้ชดอย่างลืมตัว มันหัวเราะเอิ้กอ้าก(คิดว่ามันก็คงลืมตัวไปเหมือนกัน)
“พี่ถิ่น บอกจะซื้อปลาสามรสให้ชดด้วย จำได้ป่าว” ไอ้ชดแกล้งมันบ้าง
“ใครบอกมึง มึงอย่ามั่วๆ ไอ้ชัยโน่น”
“อ้าวไอ้สัด! มึงขุดขึ้นมาทำไม กุคิดว่าลืมกันหมดแล้วซะอีก” ไอ้ชัยบอกไอ้ถิ่นอย่างเซ็งๆ แต่หันไปบอกไอ้ชดว่าเดี๋ยวมันซื้อให้...เออ อะไรของมันกันวะ
“แต่อย่าลืมเอาแผ่นธอร์ บลูเรย์มาให้กูนะเว้ย กูอยากดูใจจะขาดละ” ไอ้ชัยบอกไอ้ชด
“ไอ้เหี้ย มึงดูเป็นล้านรอบแล้วไม่ใช่เหรอวะ มึงจะให้มันเอามาให้มึงอีกทำไม” ผมถาม
“กูดูในโรงไปสองครั้ง กับดีวีดีไปห้ารอบเอง แต่กูยังไม่เคยดูบลูเรย์เลย มึงจะทำไมไอ้ตั้ม หวงเหรอ? ” มันกวนตีน
“เดี๋ยวตอนแวะซื้อของฝากช่วยเตือนด้วยนะว่าต้องซื้อปลาหมึกกรอบ” ผมบอกไอ้ชด ไม่สนใจไอ้สองตัวที่แกล้งแซวผม
เราแวะฟาดอาหารทะเลซะเต็มคราบจากนั้นก็ซื้อของฝาก เรียกว่าชิมจนอิ่มก่อนจะซื้อ จากนั้นก็ขับรถตรงกลับบ้านอย่างเร็วเลย เพราะเพื่อนที่มหาลัยโทรมายิกๆให้ออกไปท่องราตรีกันต่อคืนนี้ ไอ้ถิ่นกับไอ้ชัยรีบจองที่ข้างหลังเพราะมันบอกจะนอนเอาแรง ไอ้ชดเลยต้องมานั่งเป็นตุ๊กตาหน้ารถ คอยส่งทาโร่บ้าง โค้กบ้างเข้าปากผมที่เป็นคนขับ
“คืนนี้ตั้มจะไปป่าว” มันถาม หลังๆรู้สึกว่าทาโร่จะเข้าปากมันซะเองมากกว่า
“ไม่แน่ใจว่ะ ถ้ายังมีแรงก็ไป” ผมบอกไปตามตรง
“ม้าบอกว่าซื้อห่านพะโล้กับขนมเปี๊ยะมา ม้าให้ชวนเพื่อนไปกินด้วย”
“แวะกินข้าวก่อน แล้วค่อยไปเป็นไง” ผมถาม
“ไม่ไปอะ ขี้เกียจ” มันส่ายหน้าแรงๆ บ่งบอกชัดเจนว่าไม่ว่ายังไงก็ไม่ไป
“เรื่องของมึงดิ” ผมแกล้งมัน
“อ้าวๆ....” มันพูดแค่นั้นแล้วก็ไม่ได้พูดอะไรต่อ ผมถามมันว่าอ้าวอะไรมันก็ส่ายหน้าไม่พูดอะไรต่อ ผมเค้นถามยังไงก็ไม่ตอบ เลยได้แต่ปล่อยๆมันไป....เพราะผมเป็นแบบนี้หรือเปล่าผมถึงไม่ได้ใจมันมาซักที หรือถึงเวลาแล้วที่ผมควรจะรุกบ้าง ก่อนที่ไอ้ช้างจะกลับมา แล้วตัดหน้าผมไป...
“งั้นเดี๋ยวคืนนี้ไปนอนที่บ้านนะ ขี้เกียจขับรถต่อแล้ว” ผมบอก
“อ้าว? แล้วพี่ถิ่นกับพี่ชัยอะ”
“ไอ้ถิ่นๆ” ผมปลุกมันเสียงดัง
“คืนนี้กุนอนบ้านไอ้ชด มึงสองคนหาทางกลับเองได้เปล่า” ผมถาม จากที่ตอนนี้มันงัวเงียกลายเป็นตื่นเต็มตาเลย
“พ่อง! ไอ้สัด สายสอง ให้กุกลับกันยังไง” มันด่าอีกยาว เอาเป็นว่าผมตัดมาแค่นี้แล้วกัน
“กุขับรถไม่ไหวแล้ว ไอ้เหี้ยเหนื่อยฉิบหาย เอางี้ไหมมึงเอารถไป เดี๋ยวตอนเช้ากุหาทางกลับเอง” พระเอกมากเลยผม
“ไม่ต้องๆ เดี๋ยวกุโทรเรียกไอ้โจมารับ” มันบอกแล้วก็ลงไปนอนต่อ
ลงจากรถปุ๊บ พอรู้ว่าแม่ไอ้ชดเตรียมข้าวกับห่านพะโล้ไว้ ไอ้พวกนี้ก็ระริกระรี้แทบจะก้มลงไปเลียขาแม่ไอ้ชดเลยทีเดียว จากที่ตอนแรกโทรตามไอ้โจยิกๆให้รีบมารับไปกินเหล้าต่อ ก็ลืมไอ้โจไปเลย ก่อนกลับก็ได้ขนมใส่กล่องกลับไปกินอีก ส่วนจามชามก็ผมนี่แหละเป็นคนเก็บไปล้าง
“ตั้ม ไปอาบน้ำก่อนไหม” แม่ไอ้ชดบอกผมหลังจากที่มาช่วยผมเก็บจานชามไปคว่ำเสร็จ
“ครับๆ” ผมรับคำ
บ้านไอ้ชดเป็นตึกแถวหนึ่งคูหา สามชั้น ชั้นที่เป็นที่อยู่คือชั้นสองและสาม พ่อกับแม่ไอ้ชดนอนชั้นสอง ส่วนพี่มันกับมันนอนชั้นสาม ข้างๆห้องนอนของพ่อกับแม่เป็นเหมือนห้องนั่งเล่นของครอบครัว หลังจากที่อาบน้ำอาบท่าเสร็จก็มานอนรวมกันดูทีวี
ผมเป็นคนสุดท้ายที่อาบน้ำเสร็จ หลังจากที่ลงมาก็เห็นพ่อกับแม่ไอ้ชดเอนตัวดูทีวีอยู่บนโซฟา ส่วนไอ้ชดนอนตาแป๋วอยู่บนถุงนอนสีน้ำเงินบนพื้นที่โคตรจะสะอาด คือบ้านหลังนี้ดูเหมือนจะเล็กก็จริง แต่บอกได้เลยว่าเรื่องสะอาดน่ะเป็นที่หนึ่งเลย ผมเลยคลานไปนั่งลงข้างๆไอ้ชด
“ม้า ป๊า ผมมีอะไรจะบอก” ไอ้ชดพูดขึ้นตอนที่มีโฆษณา พ่อกับแม่มันมองหน้ากันเลิ่กลั่ก
“ผมกับตั้ม..” มันหันมายิ้มให้ผม
“ในที่สุดมันก็พูด” พ่อมันตบเข่าฉาดใหญ่แล้วหันไปกระซิบกับแม่มัน
“ลื้อจะเปิดเผยตัวเองแล้วสินะ” พ่อมันยกมือขึ้นกุมขมับ
“ชด ม้ากับป๊าลื้อรักลื้อนะ อั้วสองคนยอมรับในสิ่งที่ลื้อเป็นอยู่แล้ว” แม่มันจับมือพ่อของมันเอาไว้
“อั้วะไปนอนล่ะ...ลื้อเก็บคำพูดไว้เถอะ อย่าบอกอั้วะตรงๆเลย” พ่อมันลุกเข้าห้องนอนไปเฉยๆ ทำเอาผมงงเป็นไก่ตาแตก ตอนนั้นผมอึ้งจนพูดอะไรไม่ออก ไอ้ชดก็ดูอึ้งไปเหมือนกัน รู้ตัวอีกทีก็ตอนที่แม่ของไอ้ชดรีบวิ่งตามพ่อไอ้ชดไปแล้ว
“ชด” ผมเรียกมันเอาไว้
“จะบอกป๊ากับม้าว่าซื้อปลาอินทรีของโปรดมาฝาก ที่หารตังค์ซื้อกันไง จำได้ป่าว?” ผมพยักหน้าหงึกๆ
“เวรล่ะไง ทำไมไม่รีบอธิบายอ่ะ” ผมบอก ตอนนี้ขำไม่ค่อยออก ใจนึงก็เป็นห่วงลุงกับป้า แต่อีกใจก็รู้สึกดีอยู่ลึกๆ เพราะดูเหมือนพ่อแม่มันคิดว่าผมกับมันเป็นแฟนกัน และไม่ได้รังเกียจอะไร
“เฮ้อออ” มันถอนหายใจ ผมกับมันก็ได้แต่นั่งดูทีวีกันเงียบๆต่อ ตาผมน่ะจ้องที่จอทีวี แต่ในหัวน่ะคิดว่าคงต้องอธิบายเรื่องนี้ให้พ่อกับแม่มันฟังตอนเช้า
“ไม่นอนกันอีกเหรอ” แม่ไอ้ชดเดินมานั่งลงบนโซฟาข้างๆผม
“ป๊าเป็นไงบ้างอ่ะม้า” มันดีดตัวขึ้นจากถุงนอนมาถาม
“น่าจะกินไรไม่ลงซักสองสามวัน แต่ลื้อไม่ต้องกลัวหรอกป๊าลื้อน่ะอดซักสิบวันก็ยังไม่ผอมจนถึงอันตรายหรอก” แม่มันบอกขำๆ ผมไม่รู้จะขำด้วยดีหรือสงสารดี
“ม้า เมื่อกี้ม้ากับป๊าเข้าใจผิด ชดจะบอกว่าชดกับตั้มซื้อปลาอินทรีย์มาฝาก แต่ลืมไว้ในรถอ่ะ” มันบอกนิ่งๆ
“ตั้มลงไปเอามาหน่อยดิ เดี๋ยวเหม็น” มันยังมีหน้ามาสั่งผมต่ออีก เอากับมันสิ!ช่างไม่รู้เรื่องอะไรเล้ยยย
“กุญแจอยู่ไหนอะ” ผมถาม มันรีบวิ่งขึ้นไปบนห้องไปหยิบกุญแจมาให้ ทิ้งไว้แค่ผมกับแม่มันให้นั่งจ้องตากันสองคน
“ม้าก็คิดว่าเรื่องที่ลื้อสองคนเป็นอะไรกันซะอีก เฮ้ออออออ ทำเอาตกใจหมด” แม่ไอ้ชดยังขำต่อ
“ยังไม่ได้เป็นครับป้า” ผมบอกก้ำกึ่ง
“เอ้า! เห็นไปรับไปส่งกัน ไอ้ชดบอกให้หันซ้ายลื้อก็หันซ้าย บอกให้หันขวาลื้อก็หันขวา มันจะเอาอะไรลื้อก็ประเคนมันถึงที่ยิ่งกว่าที่อั้วะให้มันอีก” แม่มันตบไหล่ผมเบาๆ
“อั้วะทำใจมาตั้งนานแล้วอาตั้มเอ้ย ตกลงมันยังไงกันแน่หา?” แม่มันถามยิ้มๆ ผมก็ไม่รู้จะตอบไงดี จะบอกตรงๆว่า ‘ไหนๆม้าก็ทำใจแล้ว งั้นผมจะไม่ให้เสียเปล่าละกัน’ มันก็ยังไงอยู่ เลยได้แต่ยิ้มไปเงียบๆ
“ลื้อชอบมันจริงๆหรือเปล่าอาตั้ม”
“อะเดี๋ยวๆ ไม่ต้องตอบๆ อั้วเดาได้” ป้ามะลิยิ้ม
“ชอบครับ!” ผมตอบเสียงหนักแน่น
“เออดี งั้นอั้วะไปนอนละ เดี๋ยวพรุ่งนี้ทอดปลาอินทรีย์ให้กิน” แม่มันบอกผม ก่อนจะทิ้งท้ายว่าไม่ต้องห่วงเรื่องลุงเพราะลุงทำใจไว้บ้างอยู่แล้ว อีกอย่างลุงเองก็ชอบผมด้วย ผมได้แต่ยิ้มปากไม่หุบ จนไอ้ชดที่เพิ่งลงมาถามว่ายิ้มอะไร
พ่อกับแม่มึงยอมรับกุเป็นลูกเขยแล้ว เหลือก็แค่มึงนี่แหละไอ้ชดเอ้ย.....
เรื่องโดย SweetSacrifice (ป้าปุ๋ย)
....................................................................
ไม่ต้องสงสัยว่าทำไมถึงมีแต่ตอนพิเศษตั้มชด(ฟ่ะ?)
เพราะคนแต่งเค้าแยกกันแต่งเป็นคู่ๆ แล้วแต่คนไหนจะขยัน :jul3:
-
ตั้มเดินหน้าเต็มกำลังเลย
-
:laugh: ตลกป๊าม้าอ่า
อยากอ่านตอนต่อไปแล้วอ่า :m5:
รอตอนต่อไปครับ :L2:
-
เกือบละ ชดนี่มึนดีจริงๆแต่ก็น่ารักไปอีกแบบ
ใครๆก็ดูออกว่าตั้มคิดยังไงกับชด รวมทั้งม๊ากับป๊าด้วย
จะมีก็แต่เจ้าตัวนั่นแหละที่ไม่ได้รู้เรื่องอะไรกับเค้าเลย
สิ่งที่แสดงออกเวลาอยู่ด้วยกันมันยิ่งกว่าแฟนซะอีก
แต่ดูเหมือนตั้มจะเป็นอยู่ฝ่ายเดียว ชดไม่เกียว :laugh:
รอให้เค้าสปาร์คกันสักที เผื่อชดจะหายมึนบ้าง
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :L2:
-
ไหน ๆ ก็ไหน ๆ สวมรอยเลยแล้วกัน
-
ถ้าอย่างนั้น รบกวนคุณป้าปุ๋ยขยันบ่อยๆ หน่อยนะคร้าบบบบบ
-
เชียร์ตั้ม ชดน่ารักจัง :o8:
-
อ๊ากกกก อาม้ามะลิ หนูรักอาม้าที่สุดเลย ดีใจแทนพี่ตั้มที่พ่อแม่ฝ่ายหญิง เอ๊ย พี่ชดเปิดทางสะดวกขนาดนี้ ลุยเต็มที่เลยนะ o13
กอดป้าปุ้ยหลายทีเลย :กอด1: ขยันมากๆนะคะ อยากอ่านจนกว่าจะได้(เป็นแฟน)กัน :laugh:
แต่คู่พี่โจกับน้องนัทนี่หายเข้ากลีบเมฆเลยเหรอ คู่นั้นก็อยากอ่านมากๆเลยนะ คิดถึงๆๆๆ :man1:
-
:z2: พี่นัทข้ามฝั่งน้ำปิงมาเที่ยวลำพูนบ้างน่ะ !!
-
:z13: :z13:
-
อ่านแล้วอมยิ้มได้ตลอดชอบๆ o13
-
:z2:
-
ชดน่ารักที่สุ๊ด^__^
-
เขียนตอนจบส่งไปให้คนลงละ
ช่วงนี้คนลงติดผู้ชาย รอแปบนึงนะคะ
-
SPECIAL TUM-CHOT 1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24223.msg1487788#msg1487788)
SPECIAL TUM-CHOT 2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24223.msg1489176#msg1489176)
SPECIAL TUM-CHOT 3 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24223.msg1522993#msg1522993)
SPECIAL CC (CHANG - CHOT) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24223.msg1565062#msg1565062)
SPECIAL TUM-CHOT 4 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24223.msg1634529#msg1634529)
SPECIAL TUM-CHOT 5 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24223.msg1642862#msg1642862)
SPECIAL TUM-CHOT 6 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24223.msg1660550;topicseen#msg1660550)
SPECIAL TUM-CHOT 7 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24223.msg1826138#msg1826138)
SPECIAL TUM-CHOT 8 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24223.msg2091995#msg2091995)
SPECIAL TUM-CHOT 9 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24223.msg2112808#msg2112808)
SPECIAL TUM-CHOT 10 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24223.msg2166154#msg2166154)
SPECIAL TUM-CHOT 11
ผมเรียนหนักขึ้นเรื่อยๆ เวลาที่จะเจอไอ้ชดก็มีน้อยลง อาทิตย์นึงอาจจะเจอครั้งหรือสองครั้ง หรืออาจจะไม่ได้เจอกัน
เลย ผมรู้สึกคิดถึงมันมากนะ บางครั้งก็ได้แค่ส่งเมสเสจหา ทั้งๆที่อยากจะเจอแทบขาด เพราะรู้ๆอยู่ว่าไอ้ชดไม่ชอบคุยโทรศัพท์
มันแทบไม่พกติดตัวด้วยซ้ำ
กริ๊ง กริ๊ง....
แต่ครั้งนี้ดูแปลกไป เพราะเป็นไอ้ชดที่โทรหาผมก่อน นี่เป็นสายที่สองของวันนี้แล้วล่ะ สายแรกผมไม่ได้รับเพราะติด
เรียน แต่คิดไว้แล้วว่าเลิกเรียนปุ๊บจะโทรหามันปั๊บ แต่ต้องแวะคุยงานกับเพื่อนในกลุ่มก่อน เลยไม่ว่างโทร...และสงสัยจะช้าไป
กลายเป็นมันที่โทรเข้ามาหาอีกรอบ
“ฮัลโหล” ผมเลือกทักแบบกลางๆที่สุด ทั้งๆที่อยากโผล่งออกไปตรงๆว่าคิดถึงมึงใจจะขาดแล้ว
“ต้ามมมม” เสียงแบบนี้ชวนไปไหนซักที่แน่นอน
“หืม?”
“ศุกร์นี้ว่างเปล่าอ่ะ” ชัวร์! วันศุกร์แบบนี้กินเหล้าแน่นอน
“ว่างหลังหกโมงมั้ง” ผมไม่แน่ใจว่าต้องเข้าห้องไปดึงเหล็กหรือเปล่าเลยต้องตอบกลางๆไว้ก่อน ผมไม่ชอบผิดสัญญาใคร
“โจชวนไปหาไรกินอ่ะ พี่ถิ่นด้วยมั้ง...ไปนะๆ อยากไปอ่ะ” มาแบบนี้สงสัยหาคนไปส่งแน่นอน
“ยังไม่แน่ใจ ตอบไม่ได้จริงๆว่ะ...เอ่อ...” ใจผมนี่อยากเจอจะตายอยู่แล้ว แต่พอพูดธุระของมันจบแม่งก็วางสายไปเลย ไม่ปล่อยให้ผมพูดอะไรต่อ ทำให้อดจะน้อยใจไม่ได้
“ตั้ม!!” เสียงมันโบกมือหยอยๆตะโกนมาแต่ไกล
“กินข้าวยัง” มันยังตะโกนถามไม่หยุด หน้าตาดูตื่นๆพิกลๆ
“ยังเลย กินมั้ย?” ผมค่อยๆเดินไปหามัน แล้วก็ส่งมือไปช่วยมันถือหนังสือ
“กะแล้ว! จะพาไปกินข้าวนี่แหละ เมื่อกี้เจออาจารย์เกษม เห็นบอกเย็นนี้มีแลปยาวเหรอ” ไอ้ชดถามผม จริงๆแล้วอ.เกษมน่ะอาจารย์ภาควิชาผม แต่เวลามีแลปกับอาจารย์เกษมทีไร มันเป็นจังหวะที่ไอ้ชดมารอผมทุกที ไปๆมาๆมันเลยสนิทกับอาจารย์ไปด้วยเลย
“น่าจะกลุ่มอื่นมั้ง เย็นนี้ว่าง จริงๆบ่ายนี้ก็ว่างยาว” ผมมองหน้ามันที่มีไรเหงื่อเล็กๆก็อดที่จะยกนิ้วมาปาดให้ไม่ได้ มันหันมายิ้มให้ผมแปบนึง จากนั้นก็กดสายต่อหาใครซักคน คาดว่าน่าจะเป็นสมาชิกวงเหล้าเพราะมันรายงานทันทีว่าผมว่างวันนี้ มันตกลงอะไรกับเมมเบอร์แปบนึงก็หันมาพยักหน้าให้ผมเดินตามมันไป
“อยากกินไร” มันถาม
“กุเลือกทีไรไม่เคยจะได้กินซักที มึงเลือกมาเลยดีกว่าประหยัดเวลา” ผมแซวมันขำๆ
“อยากกินไรเส้นๆอะ ได้ป่ะ?”
“เคยไม่ได้ด้วยเหรอ” ผมยิ้ม รู้สึกว่าช่วงนี้ผมมันจะยาวขึ้นนิดหน่อย
“เยอะ! สดๆร้อนๆเลย สัปดาห์ก่อนจะชวนไปกินข้าวมันไก่แต่ตั้มไม่ไป”
“อยู่แลป แล้วก็เพิ่งกินไป ชิ่งก็ไม่ได้ เห้อออออ” ผมถอนหายใจไปงั้นแหละ อยากรู้ว่ามันจะทำหน้ายังไง มันเอื้อมมือมาตบแขนผมเปาะๆไม่ได้พูดอะไรปลอบ แต่แค่นี้ก็พอทำให้ใจผมพองโตแล้วล่ะ
“หิวอ่ะ” มันบ่นแล้วก็เริ่มเล่าเรื่องแพลนวันศุกร์ ซึ่งคงเปลี่ยนเป็นวันนี้แทน
“ไม่เบื่อเหรอ ออกไปกินเนี่ย” ผมถาม เพราะผมเหนื่อยพาลให้ขี้เกียจที่จะออกไปด้วย
“เบื่อนะ แต่ไม่เจอนานแล้ว หาโอกาสว่างพร้อมกันยาก”
“ก็จริง” ผมตอบเรียบๆ หวังอยากให้คำตอบนั้นเป็นคนคนเดียว แต่กลับเป็นเพื่อนเที่ยกกลุ่มซะงั้น
กินข้าวเสร็จผมก็มานั่งรอไอ้ชดที่ห้องไอ้โจ เพราะไอ้ชดมีเรียนอีกตัว มันบอกแค่ชั่วโมงครึ่งแต่ที่จริงแล้วเรียนสามชั่วโมง มันบอกว่าจะเข้าไปเช็คชื่อแล้วก็ออกตอนเบรค ระหว่างรอผมไม่รู้จะทำอะไร ไอ้โจที่ดูจะว่างด้วยก็เลยออกไปหิ้วเบียร์กระป๋องมาสองแพ็คเล็ก ไม่นานไอ้ชัยก็ตามมาตอนที่ผมหมดกระป๋องแรกไป
“เอาแต่เช้าเลยนะ” ไอ้นัทที่มาจากไหนไม่รู้แขวะเข้าให้ มันคงตั้งใจแขวะไอ้โจคนเดียว เพราะไอ้โจเก็บไปสองกระป๋องละ แต่มันโดนพวกผมด้วยนี่สิ
“เช้าที่ไหน สี่โมงกว่าละมึงดูนาฬิกาเป็นเปล่าเนี่ย” ไอ้ชัยกัดคืน มันรู้ว่าไอ้โจไม่กล้าเลยอาสาออกรับให้ และรู้ด้วยว่าไอ้นัทไม่กล้าเถียงรุ่นพี่ต่ออยู่แล้ว
“ถ้านัดเจอห้องกูนะ...ป่านนี้ไอ้โจเกลือกกลิ้งไปละ ใครแม่งมันนัดมาเจอกันห้องไอ้โจวะ?” ไอ้ชัยยังไม่หยุด กะเอาไอ้นัทให้น็อคเลยทีเดียว
“เอาน่าๆ ห้องไหนก็เหมือนกันแหละ” ผมบอกปัดให้
“ผมไปวิ่งละพี่.. ไอ้โจพรุ่งนี้มึงมีเรียนนะ” มันไหว้ลาพวกผม แต่ไม่ลืมหันไปสั่งไอ้โจ ไอ้โจโบกมือให้มันหยอยๆไม่รู้ว่าไล่หรือบอกลา
“ไปลาดกระบัง เพื่อนกุชวนมา” ทันทีที่ไอ้นัทปิดประตูห้องไอ้เสือโจก็ระริกระรี้ทันที
“กุเรียนบ่าย ไงก็ได้” ผมบอก หันไปก็เจอไอ้ชัยก็นั่งพยักหน้าเห็นด้วย
“ไอ้หยอยไม่ว่างก็คงต้องว่าง ดูกูสิ ไม่ว่างแต่ยังโดดมาว่างได้” ไอ้โจทำตัวเป็นนาซิส และมันก็ทำจริงๆอย่างที่มันพูดคือท้ายที่สุดก็ดึงไอ้ชดมาจนได้
ไอ้ชดออกจากห้องเรียนมาได้ตอนเกือบหกโมงเย็น มันบอกอาจารย์โหดมากไม่ยอมให้ออกได้เลย มันเลยได้เบียร์ไปแค่ครึ่งกระป๋องจากที่เหลือของผม พวกผมเลยโยนหน้าที่ขับรถให้ไอ้ชดไปเพราะมันเมาน้อยสุด มันก็ดูดีใจเล็กๆ เพราะนานๆทีมันจะได้ขับ เนื่องจากไม่เคยมีใครไว้ใจมันเลย
“สบายใจได้เลยไม่หลงแน่นอน จีพีเอสไม่ต้อง ย่านนี้กล้วยๆ!” มันบอกเรียกขวัญกำลังใจ ไอ้โจกับไอ้ชัยนั่งเบาะหลังมีเบียร์อยู่ในมือไอ้สองตัวนี้ทั้งสองข้าง เพราะพวกมันแวะซื้อเพิ่มแบบขวดอีกแพ็ค
“ชด เดี๋ยวแยกหน้าเข้าในนะ” ผมบอกเพราะไม่เห็นมันชิดซักที
คุณว่ามันจะออกมาเป็นยังไงล่ะ เจอเจ้าถิ่นแบบไอ้ชด?
“อันไหนในอ่ะตั้ม?”
“ซ้ายๆ” ผมบอกมันให้กระจ่างขึ้น
“จำไม่ได้ ข้างไหนไหนซ้ายมือนะ? ฮ่าๆ ” มันชูมือถามผม...กูว่าแล้วไหมล่ะ ท้ายที่สุดเลี้ยวไม่ทัน ไปออกเส้นชลโน่นเลย
“ไม่เป็นไรๆ แยกหน้ายังทัน”
ผมทิ้งตัวลงพิงเบาะหลับตาแป๊บเดียว แม่ง! ไปออกชลบุรีซะแล้ว
“งั้นไปชลเลยยยยยยยยย” ไอ้โจที่ดูจะเมาไม่น้อยบอกเสียงยาน ไม่รู้มันไปเอาเบรนด์285มาจากไหนอีกเกือบๆครึ่งกลม ผมหันไปก็เห็นมันสลับกันซดอั่กๆกับไอ้ชัยซะแล้ว
“มึงอย่ามาตลกไอ้สัด!” ผมหันไปด่ามัน แต่พวกมันสองตัวหัวเราะเอิ้กอ้าก
“นอนบ้านเพื่อนกูได้ เดี๋ยวกุโทรไปเคลียร์แป๊บ” ไอ้โจทำหน้าอารมณ์ดี หัวมันโยกไปโยกมาดูไงก็แม่งเมา(แต่เจ้าตัวบอกยังชิวๆ) ไม่รู้เหมือนกันว่ากดโทรได้ยังไง แต่ท้ายที่สุดมันก็บอกคอนเฟิร์มว่าได้ จากนั้นก็ส่งโทรศัพท์ให้ผมคุยเพื่อให้เพื่อนมันบอกทาง แล้วก็ย้ำอีกรอบว่าจะสอดกุญแจไว้ให้ใต้กระถามต้นไม้ มาถึงเมื่อไหร่ก็เอาบ้านไปใช้ได้เลย เพราะมันต้องออกไปไหนซักที่อาจจะกลับมาไม่ทัน เชิญแกงค์กินดื่มนำไปก่อนเลย
“โทรไปเคลียร์เพื่อนมึงที่ลาดกระบังด้วยโจ” ผมบอก มันพยักหน้ารับส่งๆ ผมหันไปสั่งไอ้ชดต่อ ว่าอีกเดี๋ยวผมจะขับเอง เพราะดูน่าจะต้องเปลี่ยนเจ้าถิ่นมาเป็นผมแทน
“รอบหน้าขอแก้ตัวใหม่ได้เปล่าตั้ม” มันถามผม ผมรีบส่ายหน้าเลยทันที มันเลยได้แค่นั่งเงียบๆไป แต่ไม่ถึงห้าวิไอ้ชัยผู้หวังดีก็ส่งเบียร์มาให้ไปชดแก้เหงา กว่าจะไปถึงบ้านเพื่อนไอ้โจ ไอ้ชัยกับไอ้โจก็เข้าขั้นเมาไปแล้ว ส่วนไอ้ชดดูกรึ่มๆ ผิวสีขาวเหลืองที่ใบหน้าเริ่มเปลี่ยนสีเล็กน้อย
ผมไขประตูบ้านเพื่อนไอ้โจเดินนำไปก่อน พลันสายตาก็เหลือบไปเห็นลายมือหวัดๆบนกระดานบอร์ดเขียนไว้ว่า ‘กุเลี้ยงเบียร์ลังนึง ทดแทนที่ไม่ได้อยู่ต้อนรับ ส่วนเหล้ากุมีเหลืออยู่ครึ่งขวด มึงจะเอาไงก็แล้วแต่มึงเลย....นุ’ ไม่ต้องเดาก็บอกว่าเบียร์ลังที่ว่านั้นเย็นพร้อมพวกมันจัดการรออยู่ในตู้เย็นแล้ว พวกมันรีบวิ่งโร่ไปเปิดขวดยกดื่มกันทันที มีเผื่อแผ่มาให้ผมขวดนึง
“ตั้ม อยากกินเลย์อ่ะ” ไอ้ชดสะกิดบอกผม
“เออ เมื่อกี้ผ่านเซเว่นไม่บอกนะ”
“ก็เพิ่งอยากกินตอนนี้อ่ะ พาไปหน่อยดิ” มันบอกตาแป๋ว ไอ้ชดไม่ได้ตาหวานสองชั้นแบบกวางน้อยแบมบี้ แต่เป็นดวงตากลมสีน้ำตาลแบบที่ผมขอเรียกว่าชั้นครึ่ง(มันเป็นแบบสองชั้นหลบใน)
“อืมๆ ไปขึ้นรถ แต่ใส่เสื้อให้เรียบร้อยก่อนนะ” ผมบอก เพราะทันทีที่เข้าเขตบ้านพวกมันสามตัวก็แปลงกายเหลือแค่บ็อกเซอร์ตัวเดียวทันที เหลือไว้แค่ผมนี่แหละที่ยังไม่ได้ทำอะไร พอกำลังจะเริ่มเข้าวงก็ต้องหยุดชะงักเพราะไอ้โจเกิดอยากอ้วกขึ้นมา ผมก็ต้องแบกมันพาไปห้องน้ำ มันอ้วกจริงๆครับ ทุกที่เลยแม้กระทั่งในอ่างอาบน้ำเจ้าของบ้าน แต่ที่เดียวที่เสือกไม่อ้วกใส่คือที่ที่ควรจะอ้วกคือในชักโครก อ้วกเสร็จมันก็เดินไปเข้าวงหาเหล้ากินต่อทันที ผมเลยต้องรับหน้าที่เป็นแม่บ้านให้มันไป พอออกมาปุ๊บได้กินไปแค่สองแก้วนั่นแหละไอ้ชดก็เกิดอยากกินขนมขึ้นมา ลำบากจริงๆครับเป็นคนที่ไม่ได้เมาเนี่ย
ไอ้ชดเข้าไปเปิดประตูที่คนขับ ผมจึงไล่มันไปนั่งข้างๆแทน แม่งไม่เมาก็มึน ตอนนี้เสือกกรึ่มๆอีกไม่อยากคิดเลย ทันทีที่ผมนั่งมันก็หันหน้ามาทางผม ขยับตัวนอนพิงประตู วางขามาพาดอยู่บนตักผมทันที ผมเห็นขาขาวเรียวๆนั่นก็แย่พออยู่แล้ว เจอมันขยับไปขยับมาจนเกือบเฉี่ยวจุดยุทธศาสตร์อีก ยิ่งทำให้อารมณ์เกือบพลุกพล่าน
“จะพาดขาก็อยู่ให้มันนิ่งๆ ไม่มีสมาธิ แล้วจะดีมากๆถ้านั่งแบบคนธรรมดาๆเค้านั่งกัน” ผมบอก แต่ไม่เข้าหูมันหรอก จึงต้องจับขาให้มันอยู่นิ่งๆ แล้วมันก็สงบลงได้จริงๆ
ผมกับมันลงไปเลือกของแป็บนึง ระหว่างที่แคชเชียร์กำลังคิดราคาผมก็นึกขึ้นได้ว่าถั่วแดงมันทำให้สร่างเมาเร็วนี่หว่า ผมเหลือบเห็นโยเกิร์ตธัญพืชที่มีถั่วแดงพอดีเลยรีบเดินไปหยิบมาถ้วยนึงกะว่าจะให้ไอ้ชดกินซะตอนนี้นี่แหละ เพราะมันดูเมาน้อยที่ไหนละ เล่นลงมาจากรถ รองเท้าก็ไม่ใส่ ทั้งตัวมีแค่เสื้อห่านคู่กับบ็อกเซอร์ลายหมากรุก
“ทั้งหมดสองร้อยสิบห้าบาทคะ” แคชเชียร์บอกราคาผม ผมได้แค่คิดว่าสงสัยไอ้มือบอนนี่คว้าเอาช็อคโกแลตเฟอเรโร่ของโปรดยัดมาด้วยแน่ๆ แม่งเมาก็ยังแสบเหมือนเดิม
“ชดแกะโยเกิร์ตกินเลย เดี๋ยวจ่ายตังแปบ” ผมส่งโยเกิร์ตให้ไอ้ชด แต่คนเมาก็คือคนเมาแหละ ยิ่งเป็นไอ้ชดอีก ไม่ต้องบอกเลยว่ามันแกะท่าไหน เอาเป็นว่าหกกระจายเลอะมือมันเอง กับแผ่เป็นวงกว้างบนพื้น แคชเชียร์ดูจะทำท่าตื่นๆนิดๆแต่ก็ยังบอกว่าไม่เป็นไร เดี๋ยวหนูจัดการเอง ผมซึ่งรู้สึกผิดนิดๆ หลังจากที่ซื้อทิชชู่ให้ไอ้ชดกับคว้าเอาโยเกิตมาเพิ่มใหม่อีกสองถ้วยก็เลยให้ทิปเป็นเงินทอนกับน้องเค้าไป มันไม่เยอะหรอก แต่ถือว่าแสดงน้ำใจเล็กๆน้อยๆให้เค้า จากนั้นก็หันมาช่วยมันเช็ดมือเช็ดไม้
“เปิดฝายังไงเนี่ยมันถึงกระเด็นมาโดนผมได้ ห่ะ?” ผมถามแต่ก็ช่วยเช็ดๆออกไปให้
“ตั้ม” มันเรียกผมซึ่งกำลังขับรถเงียบๆ ผมไม่ได้หันมามองมันหรอก แค่ยักคิ้วขึ้นเฉยๆเพราะกำลังจะเลี้ยวเข้าซอย ผมเดาว่ามันคงมองผมอยู่ มันเลยพูดขึ้นต่อ
“ทำไมชอบใจดีไปทั่วอ่ะ” มันถาม
“ไม่ได้ชอบ” ผมบอก
“ก็....ที่ทำอยู่ใจดีกับทุกคนไม่ใช่เหรอ” มันยังสงสัยไม่เลิก
“ไม่รู้สิ คิดว่าไงอ่ะ”
“ไม่รู้” มันบอกแล้วหันไปสนใจของในถุงต่อ
“ตั้มๆ”
“ตั้ม” มันเรียกอีกหน
“หืม?”
“หยิบมาผิดกล่องอะ จะเอาหมากฝรั่ง” มันชูกล่องที่หยิบผิดโบกไปโบกมาผ่านหน้าผม
“ตั้มเอาไปใช้ม่ะ?” มันบอก ผมรีบเลี้ยวรถหลบไปจอดข้างทางเลย ไม่ได้เพราะอยากใช้ตอนนี้หรอก(ไม่สิ ถ้าใช้ได้เลยก็เอา)แต่ที่เลี้ยวเพราะตกใจมากกว่า
“จะให้ใช้กับใคร? ตลก!” ผมถามยิ้มกริ่ม มองมันที่นั่งคิ้วขมวดเป็นเกลียว ตอนนี้หน้าผมกับสายตาของผม คงไม่ต่างจากตอนที่แม่ของผมมองหมาตัวเล็กๆแน่ๆ
“ไม่รู้” มันบอกแล้วดึงมือผมไป จากนั้นก็วางกล่องที่หยิบผิดลงบนมือผม
“เดี๋ยวจะเก็บไว้ใช้กับคนแถวนี้แหละ” ผมบอกยิ้มๆคนเดียว ไม่กล้ามองหน้ามันเท่าไหร่...
“แกะโยเกิร์ตให้หน่อยดิ” มันถามแต่ส่งถ้วยโยเกิร์ตให้ผมละ คาดว่าก่อนหน้าที่ผมพูดคงไม่ได้ฟังผม แต่คงพยายามแกะถ้วยนี่อยู่แน่ๆ ผมดึงมาแกะให้มันเสร็จก็เห็นมันสาละวนกับการนั่งผูกเส้นทาโร่ไว้ด้วยกัน มันเป็นคนที่อยู่นิ่งไม่ได้จริงๆแหะ
“อ้าปากสิ” ผมสั่ง มันก็อ้าปากรับโยเกิร์ตเข้าปากมือก็ยังไม่หยุดผูกเส้นทาโร่
“เอาแค่ถั่วแดงอย่างเดียวได้ไหม ไม่เอาอย่างอื่นอะ” มันยังมีหน้ามาสั่งผมอีก คำที่กำลังจะยกขึ้นจ่อเลยต้องเข้าปากผมแทน ผมช้อนหาถั่วแดงป้อนให้มันจนหมดถ้วย สลับกับส่งเข้าปากตัวเองไปด้วย
“ตั้ม” มันเรียกผมไว้อีกรอบตอนที่ผมกำลังจะออกรถ
“คราวนี้อะไรอีก”
“หิวอ่ะ กลับไปซื้อมาม่าคัฟกันไหม เอาฟุตลองด้วยนะ” การบอกแบบนี้แปลได้ว่ายังไงก็ต้องกลับรถไปอีกรอบ และคนที่จะลงไปซื้อน่ะผม ส่วนมันคงจะนั่งรอในรถ
“นะตั้ม หิวจริงๆอ่ะ” มาแบบนี้มีเหรอผมจะปฏิเสธลง.....
ผมกับไอ้ชดกลับเข้ามาในบ้านด้วยความสุขใจทั้งคู่ ไอ้ชดสุขเพราะอิ่มท้อง ผมสุขเพราะได้ใช้เวลาอยู่ด้วยกัน จะหาว่าผมน้ำเน่าก็ยอมครับ แต่ผมรู้สึกแบบนั้นจริงๆ
“แม่งได้รถไปปุ๊บ หายหัวกันไปนานเลยนะ” ไอ้โจดูอารมณ์ไม่ค่อยดีเท่าไหร่
“มึงเป็นเหี้ยไรอีก” ผมถาม
“ไปๆ ต้องกลับด่วนเลย เอากุญแจรถมาเดี๋ยวกุขับเอง” มันยื่นมือมา ผมได้แต่ยืนคิด แม่งมึงขับกุคงไม่ได้กลับบ้าน คงไปสวรรค์แน่กุ
“มึงเมายังกับหมา กุขับเองๆ” ผมบอก
“มึงแม่งขับสไตล์ให้แม่นั่ง ไม่ก็ยายมึงนั่ง กว่ากุจะถึงไอ้นัทโกรธกูเป็นไฟแน่” มันเดินโยเยมาดึงกุญแจไปจากมือผม ส่วนไอ้ชัยยังนั่งมึนไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไร ผมจึงต้องเป็นคนลากมันขึ้นมาและจับมันยัดใส่เบาะหลัง ไอ้ชดที่สร่างเมานิดๆก็เดินตามผมมาต้อยๆ
“ตั้ม เอาเบียร์ไหม ตอนนั่งจะได้ไม่เกร็งมาก” ไอ้ชดทำหน้าจริงจัง ผมว่าเป็นความคิดที่ดีนะ แต่อย่าดีกว่า เกิดอะไรขึ้นผมขอรับรู้แบบมีสติและผมว่าผมอาจจะพอช่วยดึงสติมันได้บ้าง
“มึงให้กุขับเหอะ” ผมบอกมันอีกทีตอนมันสตาร์ทรถ
“เหอะน่า มึงนั่งๆไป เดี๋ยวก็ถึง” มันบอกอย่างรำคาญ ไอ้โจเป็นคนใจร้อนครับ ถ้ามันตัดสินใจอะไรแล้วขวางไปก็เท่านั้น ระหว่างที่นั่งไปผมก็พิมพ์ข้อความส่งหาไอ้นัทไป ออกจะดูเหมือนหักหลังเพื่อนนิดๆ แต่คนเดียวที่น่าจะห้ามมันได้คงมีแค่ไอ้นัท และไม่ถึงสิบนาทีไอ้นัทก็โทรกลับมาทันที
“อืม กำลังรีบกลับ” มันกรอกเสียงแต่หันหน้ามามองผมอย่างเอาเรื่อง ผมยกยิ้มให้มันอย่างกวนๆ และเพียงเสี้ยวนาทีผมสามารถอ่านปากมันได้ว่า ‘ไอ้สัดตั้ม!’
“จ้า”
“จ้ะๆ”
“จอดแล้วจ้ะ” มันเลี้ยวรถจอดข้างทาง
“คร้าบบบ แล้วเจอกับคร้าบบบบบบบ” มันตัดสาย หันหน้ามามองผมตาขวาง
“ไอ้เหี้ย มึงนี่จัญไรจริงๆ ถ้ากุทะเลาะกับไอ้นัทนะ..มึงอย่าได้คิดว่าจะสมหวัง ปากสว่างนักนะมึง เตรียมใจไว้เลยกูเอาคืนมึงแน่ไอ้สัด” ไอ้โจเค้นเสียง ผมหัวเราะเบาๆแล้วลงจากรถเพื่อประจำตำแหน่งคนขับแทน
“ให้กุตายตามที่หวังเถอะ อย่ามาตายเพราะมือมึงเลย” ผมบอก
“โรคไตกับหัวใจวายตอนอายุห้าสิบเพราะกินน้ำปลาพริกเยอะอ่ะเหรอตั้ม” ไอ้ชดโผล่หัวยื่นมาข้าง ผมเลยดีดหน้าผากมันไปทีนึง เอาเรื่องจริงมาล้อดีนัก!
“ใครบอกไอ้ควาย มันอยากตายคาอกมึง” ไอ้โจเล่นผมเข้าให้แล้ว แต่โชคดีไปที่มันพูดซะเบา ผมเดาว่าไอ้ชดคงไม่ได้ยินเพราะมันเถียงกับไอ้ถิ่นไปด้วย แต่ไงก็เถอะ ถือว่าโชคดีไม่น้อย ที่เรารอดปลอดภัยมาจากมือไอ้โจได้ เอาเป็นว่าตอนนี้อยู่ในมือผมแทน
“ไอ้เหี้ยชด มึงไรท์เพลงเหี้ยไรของมึงเนี่ย” ไอ้โจเปิดซีดีที่ไอ้ชดติดมือมาด้วย มันคงเอามาฟังแก้เบื่อในรถ เรื่องไร้สาระๆเนี่ยมันฉลาดเตรียมการนักแหละ
“Chod ’s favorite Christmas song , Chod’s favorite Songkran song, Chod ’s New year mix ….” มันอ่านไปบ่นไป ผมก็ได้แต่นั่งยิ้มๆ ขำกับลายมือหวัดๆที่เขียนบนแผ่นซีดี
“ไม่อยากฟังก็เปิดวิทยุดิ” มันบอก ถ้าเป็นคนอื่นเรียกกวนตีน แต่ไอ้ชดนี่เป็นความคิดเห็นซื่อๆ แต่ดูยังไงก็ออกจะกวนอยู่นิดๆโดยที่เจ้าตัวไม่รู้ตัวนั่นแหละ
“วิทยุแม่งหนักกว่าคอลเล็คชั่นมึงเยอะ มีแต่เพลงลูกทุ่ง” มันบ่นแต่ก็ยอมหยิบซีดีไอ้ชดมาเปิดฟัง
“’last Christmas’, ‘my business’ ลูดาคริส , ‘bump n’ grind’ อาร์ แคลลี่,.... ” ไอ้โจไล่นิ้วกดไปเรื่อย มันฟังแค่ต้นๆเพลงแล้วก็กดข้าม
“’good life’ วันรีพับลิค....มึงไรท์เหี้ยไรของมึงว่ะ? แวมฟ์ แล้วก็มาลูดาคริส แม่งแล้วอาร์แคลลี่ มึงเข้าใจอารมณ์มั้ยเนี่ยไอ้สัด” ไอ้โจหันไปถาม
“แม่งถ้ามีเลดี้ กาก้าโผล่มานี่กุให้ไอ้ตั้มจอดรถแล้วส่งมึงลงเลยนะ” มันเลื่อนไปอีกที ซึ่งนับว่าโชคดีที่ไม่ใช่เลดี้ กาก้า แต่เป็นเทเลอร์ สวิฟมาแทน ผมสารภาพตามตรงว่าไม่เคยเปิดฟังเพลงที่มันไรท์ไว้เหมือนกัน เห็นแค่อัลบั้มแต่ไม่คิดว่าจะถึงขั้นนี้
“ไอ้ถิ่น!” ไอ้โจเลียนแบบเสียงครูฝึกรด.ซะเหมือนจนผมขนลุก
“ครั๊บผ๊ม!” ไอ้ถิ่นแม่งก็เล่นด้วย
“ทิ้งตอปิโด!” ไอ้โจส่งแผ่นซีดีให้ไอ้ถิ่น ไอ้ห่านี่ก็เล่นด้วยแม่งเปิดกระจกปุ้บก็ทิ้งทันที ไอ้ชดที่ส่งเสียงปรามไว้ก็ไม่มีผลใดๆทั้งสิ้น
“พี่ถิ่นแม่ง! สันดาน!” ไอ้ชดสบท
“มึงด่ากุขนาดนี้ ไม่ต้องเรียกกูว่าพี่แล้วไอ้ชด อีกอย่างโทษกูไม่ได้นะว้อย จ่าโจสั่งกูว่ะ ถ้ามึงมีปัญหาก็ไปถามจ่านู่น” มันผิวปากกวนๆ
“โจแม่ง! ไม่มีอรรถรสในเสียงดนตรีเลยอ่ะ... เน๊อะตั้มเน๊อะ” มันลากผมเข้าไปด้วย
ผมยังไม่ทันตอบคำถามอะไรก็ต้องมาสะดุดหักรถเลี้ยวแทบไม่ทัน เพราะรถคันข้างๆบีบแตรบีบไล่บี้เข้ามา และยังเปิดไฟส่งสัญญาณให้พวกผมจอดอีก รถคันข้างๆเปิดกระจกออกมาก็เห็นว่าผู้หญิง เป็นคนขับ กับที่นั่งข้างๆเป็นผู้หญิงผิวดำท่าทางโกรธจัด อายุราวๆสามสิบกว่าๆ ลดกระจกลงมาด่าพวกเรา
“ทิ้งของลงมา ไม่ดูบ้างเหรอน้อง ขโมยรถพ่อแม่มาขับแล้วยังทำสันดานแบบนี้มันใช้ได้ที่ไหน!!” เจ๊แกด่า ตอนแรกผมก็ไม่ได้ยินหรอก แต่เห็นเจ้แกยังไม่หยุดด่า ผมเลยต้องลดกระจกแล้วรีบขอโทษ และรีบปิดกระจกเพราะไอ้ถิ่นที่กำลังจะกวนตีนกลับไป แต่ไอ้ถิ่นก็กวนตีนกดกระจกลงอีกรอบ
“แม่ง ต่อไปทำไรก็คิดบ้างนะ” เจ๊แกยังด่าไม่หยุด
“เพื่อนผมขอโทษแล้วจะเอาไรอีก” ไอ้ถิ่นที่ยังเมาๆตะโกนกลับ
“เสือก”
“เป็นผู้หญิงผมก็ด่านะเจ๊ ทำตัวให้น่าเคารพสมวัยหน่อย” คราวนี้เป็นไอ้โจ แม่งตะโกนซะหูผมแทบแตก
“ไอ้เด็กเปรต” เจ๊นั่นชูนิ้วกลางให้
“คำขอโทษเมื่อกี้ขอคืน คนแบบนี้ไม่สมควรได้รับ”
“จอดแล้วเคลียร์ไหม กูมีปืนนะ!” อิเจ๊นั่นข่ม จริงๆร่างไซส์นั้นไม่ต้องมีปืนผมก็กลัวแล้วครับ
“โจเงียบๆ เค้ามีปืน” ไอ้ชดเริ่มกลัวขึ้นมา
“มึงอย่าป๊อดไอ้ชด มันหลอก!”
“ปืนนะปืน กลัวไว้ก่อนไม่เห็นผิดตรงไหน” ไอ้ชดเถียง
“พอเหอะๆ เดี๋ยวกูขับหนีเอง” ผมเร่งความเร็วขึ้นมานิดนึง แต่รถผู้หญิงนั่นก็เร่งขึ้นมาอีก ผมเลยเร่งขึ้นเร็วสุดๆ ตอนนี้เลยเหมือนรถสองคันกำลังไล่บี้แข่งกันอย่างเอาตาย
“ตายเพราะปืนกับรถอันไหนหลับสบายกว่าอ่ะ” ไอ้ชดเริ่มปากหมา
“เราเริ่มทิ้งห่างละ เหมือนรถมันจะเลี้ยวไปอีกทางด้วย” ผมบอกไอ้ชด
“เกิดมาเห็นผู้หญิงโมโหไอ้โจก็เยอะนะ แต่เมื่อกี้เหมือนจะแรงที่สุดเลยตั้งแต่เคยเห็นมา” ไอ้ชดหันมาบอกผม ผมก็ได้แต่หัวเราะแห้งๆ เพราะไอ้โจเริ่มตาเขียวขึ้นมาละ
“มึงแม่ง น่าจะจอดให้รู้ๆไปเลย” มันยังไม่หยุด เกรียนไม่เลือกเพศจริงๆไอ้นี่ ผมเลยเลือกที่จะเงียบ ปล่อยให้มันฟังเพลงแผ่นที่เหลืออยู่เป็นเซ็ทชดซัมเมอร์มิกซ์ ซึ่งเปิดมาด้วยเพลงสเปซบอนด์ของเอมิเนม ตามมาด้วยเพลงเบาๆของวงซิงกูล่า โซว้อท ของฟาร์อีสมูฟเม้นท์ เฮ้ย! แล้วสุนทราภรณ์มาได้ไงวะ?...
เรื่องโดย SweetSacrifice (ป้าปุ๋ย)
....................................................................
-
ตั้มน่ารักมากๆ ชดรักตั้มเถอะ :กอด1:
รอตอนต่อไปครับ :L2:
-
o13 จะรอตอนต่อไปนะคะ
-
สนุกมากๆ o13 ตั้มชดน่ารัก
-
อยากอ่านNCคู่ ตั้มชดมั่งง่ะ หึหึ น่ารักทั้งคู่เลย ชอบบบบบ
-
แก๊งค์นี้เมาแล้วมั่วนี่หว่า ไหลไปเรื่อย แถมยังซิ่งไปทะเลาะกับชาวบ้านไปด้วย
พี่ตั้มกล้า ๆ หน่อย
-
:pig4:
-
อยากมีแฟนแบบโจบ้างงงง
:z3:
-
เลิฟตั้มแล้ว >_<
-
ชอบคู่นี้จัง พี่ตั้มผู้แสนดี น้องชดช้อยจอมเอ๋อ
นี่ถ้าตกลงปลงใจกันได้นี่ก็สบายจริง เพราะพ่อแม่น้องชดยอมรับหุหุ
ว่าแต่เรื่องคืนนั้นน้องชดไม่รู้สึกไรบ้างเหรอ
เอ อยากอ่านในมุมเด็กเอ๋อ แหะๆ
รอนะคะ
-
ชดช้อยไม่ชอบถ้าเกิดตั้มจะไปใจดีกับคนอื่นใช่ป่าว น่ารักจริงๆ :man1:
ทำไมรู้สึกน้องนัทมันขโมยซีนตอนท้ายๆก็ไม่รู้ โทรตามสามีกลับบ้านใช่ป่ะ โจก็กลัวเมียเหมือนเดิมนะ :m20:
รอตอนต่อไปจ้า อยากอ่านเร็วๆจัง คุณหวานหายไปเลยเนอะ มีแต่ป้ามาต่อ รักป้า :กอด1:
-
SPECIAL TUM-CHOT 1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24223.msg1487788#msg1487788)
SPECIAL TUM-CHOT 2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24223.msg1489176#msg1489176)
SPECIAL TUM-CHOT 3 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24223.msg1522993#msg1522993)
SPECIAL CC (CHANG - CHOT) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24223.msg1565062#msg1565062)
SPECIAL TUM-CHOT 4 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24223.msg1634529#msg1634529)
SPECIAL TUM-CHOT 5 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24223.msg1642862#msg1642862)
SPECIAL TUM-CHOT 6 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24223.msg1660550;topicseen#msg1660550)
SPECIAL TUM-CHOT 7 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24223.msg1826138#msg1826138)
SPECIAL TUM-CHOT 8 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24223.msg2091995#msg2091995)
SPECIAL TUM-CHOT 9 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24223.msg2112808#msg2112808)
SPECIAL TUM-CHOT 10 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24223.msg2166154#msg2166154)
SPECIAL TUM-CHOT 11 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24223.msg2190998#msg2190998)
THE END OF SPECIAL TUM-CHOT
แล้ววันนี้ก็มาถึง .......
ฝ่ามือผมเปียก เข่าผมอ่อนยวบ รู้สึกได้ว่าบ่าทั้งสองข้างหนัก จนทำให้มันห่อลง ผมรู้สึกกังวล แม้ว่าภายนอกจะดูปกติดี สิ่งที่ผมเตรียมไว้ว่าจะพูดออกไปทั้งคืนมันกลับหายไปหมด สมองผมว่างเปล่า ผมพยายามที่จะสื่อสารแต่กลับไม่มีเสียงใดๆลอดออกมา มีเพียงเสียงจากรอบข้างเท่านั้นที่อื้ออึงไปหมด...ใครก็ได้แม่ง! บอกให้แม่งเงียบๆกันหน่อย!
ผมเตรียมใจไว้อยู่แล้วล่ะว่ายังไงวันนี้มันก็ต้องมาถึง วันที่ไอ้ช้างกลับมา แต่ผมไม่คิดว่ามันจะเร็วมากขนาดนี้ ผมคิดว่ามันกลับมาเพื่อทำให้ทุกอย่างสมดุล ช่วงที่ผ่านมานี้ผมรู้สึกสุข สุขมากเกินไป สุขจนผมรู้สึกได้ว่าถ้าวันนึงมันหายไป ผมจะทำยังไง ผมจะรับมือกับสิ่งตรงหน้าได้เหรอ
เป็นครั้งแรกที่ผมกับไอ้นัทนั่งคุยกันอย่างจริงจัง และผมพบว่าไอ้นัทเป็นที่ปรึกษาที่ไม่เลวเลยทีเดียว ผมสามารถเล่าทุกอย่างได้ อย่างรู้สึกวางใจ
“พี่น่าจะให้เวลาสำหรับตัวเองบ้างนะ ตั้งศูนย์กลางแนวคิดใหม่ แบบ...เออไงล่ะ?ให้ตัวเองเป็นที่ตั้งบ้างน่ะพี่ มันอาจจะฟังดูน่ากลัวนะพี่ พี่คอยเทคแคร์อยู่ตลอด วันนึงคนที่พี่เทคแคร์คือตัวพี่เอง แต่มันก็ดีไม่ใช่เหรอพี่” มันจ้องตาผมอย่างจริงจัง ผมได้แต่ถอนหายใจ เหลือบมองนาฬิการอเวลาที่ต้องไปส่งไอ้ชดกลับบ้าน ซึ่งตอนนี้คงมีใครซักคนรอกินข้าวอยู่ มันชวนผมไปร่วมด้วย แต่ผมยังใจแข็งไม่พอที่จะรับรู้อะไรทั้งสิ้น ผมยังปอดแหก ขอเวลาซักนิดต่อวันก็ยังดี
“พี่จะพยายาม” ผมยิ้มขอบคุณพร้อมตบไหล่มันเบาๆ
“ผมไปล่ะพี่” มันเหลือบตามองผ่านไหล่ผม เมื่อผมหันไปตามสายตาก็เห็นว่าไอ้ชดกับไอ้โจเดินมาด้วยกัน ไอ้นัทลุกไปหาไอ้โจ ส่วนไอ้ชดวิ่งโร่มาหาผมที่นั่งรอมันอยู่
“ตั้ม ไม่ไปกินเลี้ยงด้วยกันจริงดิ ม๊าชวนตั้มด้วยนะ” มันยังไม่หยุดชวนผม
“ไม่ว่างจริงๆว่ะ ก็..นี่ไงเดี๋ยวไปส่ง วันนี้เอารถแม่มา” ผมบอก
“เป็นไร อารมณ์ไม่ดีเหรอ” มันถามขึ้นเพราะผมไม่ลุกตามมันไปซักที มันจึงเดินกลับมาดึงแขนเสื้อผมเบาๆให้ลุกตาม อารมณ์ตอนนี้ผมโคตรอยากคว้ามือมันมาจับไว้ แต่ผมก็ไม่ได้ทำ...
“วันเสาร์นี้ว่างป่าว” ผมถามขึ้นมา เพราะผมตั้งใจว่าอยากมีเวลาที่ผมจะได้อยู่กับมัน และอยากให้ไอ้ชดใช้เวลาให้น้อยที่สุดกับไอ้ช้างนั่น
“ม้าบอก จะไปตจว.กับบ้านพี่ช้างอะ แต่ไม่รู้ว่าเปลี่ยนแผนเปล่า เพราะวันเสาร์ของขายดี ป๊าไม่น่ายอมให้ปิดร้าน ฮ่าๆ” มันบอก
“แม่กูบอกจะทำขนมปุยฝ้าย เลยฝากมาชวน” ผมโกหกหน้าตาย กะว่าถ้ามันตกลงคงต้องรีบโทรไปเตี้ยมกับแม่
“จริงดิ! อยากกินอยู่พอดีเลยอะ แต่เดี๋ยวบอกอีกทีได้เปล่า ถ้าไงเก็บไว้ให้ด้วยดิต้ามมมมมม นะๆ” มันอ้อน
“เออน่า”
ผมขับรถไปก็รู้สึกว่าความเครียดมีแต่จะเพิ่มขึ้นๆ เป็นครั้งแรกที่ผมรู้สึกไม่อยากสบตากับไอ้ชด รู้สึกรำคาญเสียงเพลงในรถ เบื่อที่ตัวเองดูไร้น้ำยา ทำอะไรไม่ได้ซักอย่าง
“พี่ช้างเมสเสจมาบอกว่าไปเจอกันร้านเจิน เจินสายสองอะ ตั้มจอดแถวป้ายรถเมลล์ก็ได้ เดี๋ยวต่อรถไปเอง” มันบอก ผมรู้สึกโคตรเกลียดชื่อนี้ขึ้นมาดื้อๆ
“เดี๋ยวไปส่งถึงร้าน”
“ไม่เป็นไรๆ เดี๋ยวไปเอง” มันบอกอย่างเกรงใจ
“บอกจะไปส่งก็ไปส่งเองน่า” ผมหงุดหงิด
“ก็ได้...แค่เห็นว่าอารมณ์ไม่ดี ไม่อยากให้ขับรถไกลๆ” มันเสียงเบา ทำให้ผมเริ่มเย็นลง
“โทษที วันนี้ไม่ค่อยดีเท่าไหร่” ผมบอกแล้วเปิดเพลงดังขึ้น ทำให้ทั้งผมและไอ้ชดนั่งกันเงียบๆ จริงๆแล้วเพราะผมตั้งใจเองแหละ ผมรู้สึกว่าผมไม่อยากพูดอะไรเท่าไหร่ กลัวจะเผลอพูดอะไรไม่ดีออกไป เพราะงั้นต่างคนต่างไม่คุยน่าจะดีกว่า
มันมองหน้าผมนิ่งๆก่อนจะถอนหายใจอย่างเกร็งๆ ผมพยักหน้าให้มัน มันถึงจะเปิดประตูลงจากรถ ก่อนจะไปก็เคาะกระจกรถบอกให้ผมขับรถดีๆ ผมก็พยายามยิ้มให้มันก่อนจะขับรถออกมา ผมมองไปยังกระจกมองหลังก็เห็นว่ามันเดินกำลังเดินเข้าไปในร้าน ร้านนี้ผมรู้จักดีเลยล่ะ เพราะเป็นร้านโปรดไอ้ชดเลยก็ว่าได้ ผมกับไอ้ชดมากินหมูกรอบร้านนี้ด้วยกันนับไม่ถ้วน มันยิ่งทำให้ผมรู้สึกแพ้ไปอีกอย่างเหมือนกัน เพราะไม่ใช่แค่ผมที่รู้ว่าชอบอะไร แต่ไอ้ช้างก็รู้อย่างที่ผมรู้ด้วย
“นอนได้แล้วตั้ม” แม่ลงมาบอกผม เพราะได้ยินเสียงทีวีที่ผมเปิดทิ้งไว้ แต่จริงๆแล้วผมกำลังนั่งทำโจทย์เพื่อเพ่งจุดสนใจไปที่สิ่งอื่นแทน
“ครับ” ผมขานบอก ไม่ได้เงยหน้ามามองแม่ด้วยซ้ำ
“พรุ่งนี้เอารถแม่ไปใช้ก็ได้นะ เดี๋ยวแม่ไปกับคนที่ทำงาน” แม่บอกลอยๆแล้วก็เดินขึ้นกลับไปชั้นสอง ผมว่าก็ดีเหมือนกัน ผมจะได้ตื่นสายหน่อย อีกอย่างยังไงพรุ่งนี้ก็เรียนบ่ายอยู่แล้ว
ผมตื่นมาก็เห็นเมสเสจเกือบสิบ เป็นเมสเสจโฆษณาไปสาม ที่เหลือเหมือนจะเป็นเมสเสจกึ่งให้กำลังใจ กึ่งชวนไปกินเหล้าจากเพื่อน เมสเสจจากไอ้ชดที่บอกมาว่าเสาร์นี้ไม่ว่างแล้ว เพราะต้องไปกับที่บ้าน เพราะเมสเสจนี้แหละ ที่ทำให้ผมขยับนิ้วตอบรับทุกคำเชิญชวนจากเพื่อนทุกคน
‘ถ้ามันมีค่ามากเกินไป ก็ไม่สมควรได้รับมัน’ เมสเสจสั้นๆจากเบอร์แปลก มันทำให้ผมรู้สึกกระวนกระวายจนต้องรีบโทรกลับไปทันที
“ฮัลโหล” เสียงผู้ชายรับสาย
“ใครวะ?” ผมยิงคำถามที่อยากรู้มากที่สุด
“ช้าง” มันบอกไม่ยี่หระอะไร เสียงมันนิ่งจนทำให้ผมกลัวอย่างบอกไม่ถูก
“เล่นอะไรวะ?” ผมรู้สึกร้อน จนเหงื่อออก
“ไม่เคยเล่น” มันยังดูสบาย สบายจนเกินไป
“กวนมากไปแล้วว่ะ” ผมกดสายทิ้งทันทีที่พูดจบ
ผมขับรถออกจากบ้านดิ่งไปที่หอไอ้ชดทันที ผมไม่เข้าเรียน ผมรู้ว่าเวลานี้ไอ้ชดเรียนอยู่ แม้ว่าไปที่หอมันตอนนี้ก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้นหรอก แต่ผมรู้สึกอยากไป แม้จะไม่รู้ด้วยซ้ำว่าวันนี้มันจะกลับหอ หรือกลับบ้าน ผมไขกุญแจห้องมันลงไปนอนแผ่อยู่กลางเตียง ผมปิดมือถือไม่อยากได้ยินเสียงอะไร ใครจะว่ายังไงก็ช่างแต่เวลานี้ผมขอแค่นอนคิดเงียบๆ...คิดจนไม่รู้ว่าหลับไปตอนไหน
“ตั้ม”
“ตั้ม”
“ตั้ม” มันเริ่มเขย่าตัวผม
“หือ” ผมลืมตาขึ้นก็เห็นว่าไอ้ชดนั่งอยู่ข้างๆ
“ไอ้โจกับคนอื่นๆตามหาอยู่นะ มันบอกติดต่อไม่ได้” มันบอก แต่มือกดโทรศัพท์ยิกๆ ไม่ได้มองหน้าผมด้วยซ้ำ
“พี่ถิ่น มันอยู่ห้องผม” มันกรอกสายรายงาน
“อืมๆ เดี๋ยวบอกให้ ถ้าไงกินกันไปก่อนเลย”
“ครับๆ” ไอ้ชดกดตัดสาย
ผมรู้ว่าเรื่องอะไร เลยบอกมันไปว่าผมยังไม่อยากไปตอนนี้ จริงๆแล้วไม่อยากไปเลยมากกว่า
“นอนดิ” ผมถูผ้าปูที่นอนและตบเล็กน้อย แสดงออกว่าเชิญชวนและขอให้สนใจ กึ่งข่มขู่เล็กน้อย มันมองมาที่ผมนิ่งๆ แต่ก็ยอมนอนลงมาข้างๆ ผมรีบกอดรัดมันไว้กับตัว
“เป็นไร” มันถามเสียงอู้อี้
ผมไม่ได้ตอบอะไร ได้แต่ถอนหายใจออกมาเบาๆ จากนั้นก็ค่อยๆปล่อยมันออกจากอ้อมกอดผมหลวมๆ เรานอนตะแคงจ้องตากันอยู่อย่างนั้นไม่มีใครเอ่ยอะไรออกมา ผมขยับเข้าหามันจนหน้าผากชนกัน
“คิดถึง” ผมบอก แล้วกดจูบลงเบาๆบนริมฝีปากมัน ผมถอยหน้ากลับมาแล้วขึ้นไปคร่อมอยู่บนตัวมัน จากนั้นก็เริ่มจูบมันอย่างรุนแรง ผมใช้มือทั้งสองข้างล็อคหน้ามันเอาไว้ ไม่ปล่อยให้ปากมันเป็นอิสระซักวินาทีเดียว เบียดชิดจนแทบจะหลอมเป็นคนๆเดียวกัน แต่ก็ต้องละออกมาเมื่อมันทุบเบาๆที่หลังส่งสัญญาณว่ากำลังขาดอากาศหายใจ
“กู...” ผมรู้สึกผิด เมื่อนึกถึงสิ่งที่อยากจะทำ
“เป็นอะไรไป” ไอ้ชดยื่นมือทั้งสองข้างมาจับหน้าผมไว้ มันยิ้มให้ ยิ่งทำให้ผมรู้สึกว่าผมมันช่างเป็นคนที่ร้ายกาจและน่าเกลียดน่ากลัว ที่เกือบจะทำลายสิ่งที่มีคุณค่าตรงหน้าผม
“กุ...กลัว” ผมทิ้งตัวลงนอนทับมัน น้ำตาผมไหลออกมาดื้อๆและยิ่งไหลมากกว่าเดิมเมื่อมือเล็กๆของไอ้ชดลูบหลังผมไว้อย่างอ่อนโยน ผมในตอนนี้เหมือนเด็กตัวเล็กๆที่กำลังหลงทาง รู้ว่าสิ่งทางที่เดินต่อไปมันผิด แต่ก็หากถอยก็จะเสียทุกอย่างไป ความคิดเห็นแก่ตัวนี้ต้องพังทะลายลงเพราะความอ่อนโยนตรงหน้า
“ตั้ม ร้องไห้ทำไม” เหมือนเสียงสวรรค์ที่ทำให้น้ำตาผมเริ่มหยุดไหล ผมซุกหน้าเข้าที่ซอกคอมันและกอดรัดมันไว้แน่นอีกครั้ง ก่อนจะปล่อยมันออกมาและพลิกตัวลงมานอนข้างๆ
“ขอโทษ” ผมบอก
“ไม่ได้ผิด ไม่ต้องขอโทษ”
“กุเกือบ...” ผมกลืนคำพูดลงคอ
“จะปล้ำมึงนะ” สุดท้ายผมก็สารภาพออกมา เมื่อมันเอื้อมมือมาจับมือผมไว้
“อืม”
“อืม แค่นั้นอะนะที่จะพูดออกมา?” ผมพลิกตัวมานอนตะแคงมองหน้ามันอย่างรู้สึกโกรธแทนมัน
“แล้วทำไมไม่ปล้ำ” มันจ้องหน้าถามผม
“หึ! มึงมัน...แม่งไม่เคยรู้เหี้ยอะไร” ผมบอกแล้วถอนหายใจอย่างเซ็งๆ
“แล้วมึงรู้ป่าวว่ามึงมันเหี้ย” มันยิ้ม
“รู้” ผมบอก รู้สึกโดนมันด่าแต่กลับไม่รู้สึกเจ็บ
“บางทีกูก็หยุดเดิน บางทีก็เดินหน้าไปเรื่อยๆ บางทีก็นั่งเฉยๆ บางครั้งก็มีคนไล่กวด บางทีก็มีคนสั่งให้เดิน บางทีก็มีคนสั่งให้หยุด บางทีกูก็ย้อนกลับไปดูว่าพลาดอะไร บางครั้งก็วิ่ง บางครั้งก็ถามหาคน บางครั้งก็อยากเดินจูงมือใครซักคน บางครั้งก็ไม่พร้อมจะเดินไปเจอกับอดีต แต่บางทีก็กลัวจะเดินไปเจออนาคต แต่สุดท้ายก็ต้องเดินต่อไป แล้วก็รู้ว่ามันมาอยู่ที่เดิม...โลกมันกลมเน๊อะตั้มเน๊อะ” มันขยับตัวมาซบผม เงยหน้าขึ้นมาจูบคางผมเบาๆ แล้วค่อยๆถอยออกมา
“กูไม่อยากเสียมึงไปเลยชด” ผมเปรยออกมาอย่างลอยๆ
“ตั้ม?”
“แต่บางทีกูก็คงรั้งไว้ไม่ได้ ทั้งที่อยากรั้ง” ผมบีบมือมันเบาๆ
“อะไรของมึงเนี้ย? กูก็อยู่ตรงนี้ อยู่กับตั้มที่อ่อนไหว ใจดี ห่วยใย แล้วก็รักกุเป็นบ้า...ถ้ากุไม่คิดเข้าข้างตัวเองไปน่ะนะ” มันดึงมือผมไปทาบกับแก้มมันที่ขึ้นเป็นสีชมพู
“ชด!” ผมก็เพิ่งรู้นะเนี่ยว่ามันร้าย ฮ่าๆ
“คนที่ไม่รู้เหี้ยอะไรเลยน่ะมันมึง” มันเอามือมาผลักหัวผมเบาๆ
“กุรักมึง” ผมบอกอย่างไม่ลังเลและเชื่อมั่นในความรู้สึก
“มึงยังไม่ต้องบอกก็ได้” ผมยิ้มบอกมัน
“อ้าว? พอจะบอกก็ไม่ให้บอก ตั้มนี่ยังไง...เออๆไม่บอกก็ได้” มันหัวเราะ เสียงหัวเราะมันตอนนี้ทำให้ผมรู้สึกชุ่มปอดอย่างบอกไม่ถูก
เรื่องโดย SweetSacrifice (ป้าปุ๋ย)
....................................................................
-
น้ำตาไหลเลยอ่า T_T
-
เฮ้อ! โล่งอก
อย่างน้อยก็รับรู้ความรู้สึกของกันและกันแล้ว
-
หืม อะไรเอ่ย? แล้วที่มีตอนนึงที่ชดเหมือนจะโดนตั้มขืนใจมันยังไง? ตอนไหน? เมื่อไหร่อ่าครับ? งงอ่า :confuse:
ยังไงก็ขอบคุณมากๆที่มต่อนะครับ :pig4:
-
ฮ่าฮ่า สมหวังซะที
พี่ตั้มมัวแต่ป๊อด เลยช้าไปนิด ดีที่ชดรอนะ
-
หืม อะไรเอ่ย? แล้วที่มีตอนนึงที่ชดเหมือนจะโดนตั้มขืนใจมันยังไง? ตอนไหน? เมื่อไหร่อ่าครับ? งงอ่า :confuse:
ยังไงก็ขอบคุณมากๆที่มต่อนะครับ :pig4:
มีขยายนะ อยากอ่านต่อป่าว
แต่ต้องไปเรียกร้องกับคนลงนะ อิอิ
เพราะมีสนธิสัญญาลงกันถึงแค่ตอนจบจ้ะ :)
-
มีขยายนะ อยากอ่านต่อป่าว
แต่ต้องไปเรียกร้องกับคนลงนะ อิอิ
เพราะมีสนธิสัญญาลงกันถึงแค่ตอนจบจ้ะ :)
จะให้ไปออดอ้อนยังไง เรียกร้องยังไงหรอครับ ยังอยากอ่านอยู่นะ :oni2:
-
จบเถิด T T
กว่าจะหลอกล่อให้มันแต่งตอนพิเศษได้
ต้องหาของมาแลกให้แต่งแต่ละตอนๆ ไม่งั้นมันไม่ยอมแต่ง
แรงงานทาสมาก
-
:impress:
-
อยากอ่านอีกกกกกกกกกก :z3:
ตอนนี้ก็รู้แล้วว่าใจตรงกันแล้วนี่เนอะ ตอนแรกน้ำตาซึมเลย สงสารตั้ม :monkeysad:
เอาตอนขยายอีกน้า พลีสสสสส :impress2:
-
มาเถอะครับ เคยได้ยินมั้ยว่ามาต่อนิยายให้นักอ่านตาดำๆ ไดบุญกว่าสร้างเจดีย์เจ็ดชั้นอีกนะ :myeye:
-
สมหวัง และอยากอ่านต่อค่ะ
-
เกือบเศร้าแน่ะ มายิ้มได้ก็อีตอนท้ายนี่แหละ
ถ้าตั้มบอกไปตั้งแต่แรก ป่านนี้มีลูกไปแล้ว :o8:
ชดซื่อๆแต่ไม่ได้โง่อย่างที่คิดนะเนี่ย ออกจะร้ายลึก
จะมีต่อใช่ไหมคะ บรรยากาศกำลังดีเลย :-[
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :กอด1:
-
จบเถิด T T
กว่าจะหลอกล่อให้มันแต่งตอนพิเศษได้
ต้องหาของมาแลกให้แต่งแต่ละตอนๆ ไม่งั้นมันไม่ยอมแต่ง
แรงงานทาสมาก
อยากเขียน ไอเดียเต็มหัวเลย
อิอิ
-
^
^
^
^
^
เรื่องเยอะจริงนะมึง จะแต่งก็แต่งมา
มึงนี้ทำตัวสมวัยนะ
วัยทอง
ฮ่าๆๆๆ
อย่างน้อยกูดีใจที่มาถึงตอนจบที่พี่ตั้มกูไม่เป็นอะไร
กูดีใจที่มันปลอดภัยจากอีนักเขียนโรคจิตอย่างมึง บิ้วจนกูไม่ยอมอ่านไปพักนึง
กลัวมึงเอาตั้มตาย
อีดอกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
-
55 เราให้คนไปสืบหา พี่นัทด้วยน่ะ !
เผื่อจะมีตัวตนจริง บ้าน โรงวัว เด็กในสังกัดเราเยอะ :-[ :-[
-
55 เราให้คนไปสืบหา พี่นัทด้วยน่ะ !
เผื่อจะมีตัวตนจริง บ้าน โรงวัว เด็กในสังกัดเราเยอะ :-[ :-[
หนูนัท เป็นแค่ตัวละคร ขอบคุณนะที่อ่านแล้วอินคิดว่า อาจจะมีจริง
ส่วนหมู่บ้าน มีจริงเล่าตามความทรงจำที่เคยไปเที่ยว
แต่ไม่ใช่บ้านโรงวัว ถ้าอยากตามรอยนิยาย ก็….
ขึ้นรถเหลืองป้ายโรงวัว ที่ประตูเมืองเชียงใหม่ เลยตัวอำเภอสันป่าตอง ไปตำบลทุ้งเสี้ยว
จากนั้นรถจะพาเลี้ยวข้างป้อมตำรวจ(ถ้าจำไม่ผิด อะนะ) ตรงไปเรื่อยๆ
ถ้าเห็นเจดีย์องค์ใหญ่ๆ เก่าๆอยู่ทางซ้าย ตรงข้ามเจดีย์เยื้องๆกันจะมีศาลาริมทางรอรถอยู่
ถัดจากศาลาจะมีลานกว้างๆ ตอนเย็นจะมีคนมาเล่นกีฬา เลยลานกว้างจะมีถนนเข้าหมู่บ้าน ต่อจากถนนจะเป็นวัด
แล้วถ้าเดินเข้าหมู่บ้านผ่านหน้าวัด สุดกำแพงวัดจะมีต้นโพธิ์ผูกผ้าเจ็ดสีอยู่
อ้อ ถ้าไม่ได้ลงหมู่บ้านนี้เลยเจดีย์ไปนิดนึงจะมีป่าช้ามั้ง
ถ้าไปแล้วจะรู้แหละ ตามที่บรรยายไว้เลย ท้ายหมู่บ้านเหมือนจะขุดเจอเมืองเก่ารึซากกำแพงอะไรนี่แหละ
เรื่องนี้แค่ใช้สถานที่จริงนอกนั้นแต่งขึ้นมา ส่วนอารมณ์หลอนๆนั้น โดยส่วนตัวกลัวจริงๆ
โลโล่(คนโพส)กับป้าปุ๋ย(คนแต่งน้องนัท) ยังเคยแซวว่า ‘มึงน่าจะไปแต่งนิยายผีนะ รุ่งแน่’
:undecided:
ปล.วันนี้แอบเข้ามาแบบหลบโลโล่ เป็นคนโพสที่ทำหน้าที่แทนคนอ่านได้ดีมาก มันเจอเมื่อไหร่ทวงตอนพิเศษยิกๆ
:try2:
ตอนพิเศษของโจนัทนั้น หวานว่างเมื่อไหร่หวานก็แต่ง แต่แต่งๆลบๆ มันเลยไม่เสร็จสักที เหอๆ
:a6:
-
จะรอ...ยังงัยก็จะเข้ามารอเทอ~~~~
:t3: :t3: :t3:
-
อ่านจบแว้ว มันเป็นนิยายที่หวานแบบถ่อยๆมาก :D 5555+
o13 o13 o13 o13 o13
-
เป็นคนที่ตามนิยายได้ช้าสุด ไม่รู้มาก่อนว่านิยายห้องจบแล้วบางเรื่องเค้าก็มาต่อ ตอนพิเศษกัน
เคยอ่านจนจบแล้วหนึ่งรอบ เห็นตั้มชดมาต่อก็ดีใจ วนกลับเริ่มอ่านใหม่อีกครั้ง แอบอยากได้ตอนขยายด้วย
เพราะอ่านในตอนโจนัท เหมือนช้างจะไม่อะไรกับชด แล้วตอนนั้นชดก็เป็นแฟนกับตั้มแล้ว หรือเปล่า งง นิดๆ อ่ะจ๊ะ
ชอบสำนวนและ ความคิดของตัวละครของนักเขียนทั้งสองคนนะ ถ้าทำหนังสือก็อยากได้มาเก็บไว้
เคยเข้าไปอ่านเค้าด่ากัน ในไร้สาระคาเฟ่ ก็ฮาท้องแข็งกันไป เลิฟๆ คนเขียน คนโพส
-
หมวยลำเค็ญ
อยากได้ส่วนขยายของ ตั้มชดใช่มั้ย บอกป้าเลย
แต่ทำใจนะ เพราะหล่อนจะเล่นตัวนิดนึง ตามประสาคนโรคจิตอะ
ตอนพิเศษตั้มชดแต่ละตอนที่ผ่านมา คนที่น่าเห็นใจที่สุดน่าจะเป็นโลโล่ เพราะ ต้องไปสรรหาของกำนัลมาหลอกล่อ
ให้หญิงแก่วัยทองพอใจและยอมแต่ง
บ่นป้าในเล้ามีความสุขจริงๆ เพราะมันรักษาภาพไม่ด่ากลับ
กร๊ากกกกกก
:laugh:
ปล.
ลืมบอกไปตอนพิเศษแต่งเสร็จแล้ว 1 ตอน เลยมาเวิ่น เพราะส่งงานโลโล่ไปแล้ว
55555
-
SPECIAL JO-NAT 1
บางครั้งเรื่องราวต่างๆ ที่เรารู้
ยิ่งเป็นเรื่องของคนอื่นที่เรารู้นะ ลักษณะเหตุการณ์แบบนี้ถ้าเกิดขึ้นกับเรามันคงจะแย่
แม้ว่าบางเหตุการณ์เราจะมองว่ามันเป็นเพียงเรื่องเล็กน้อย แต่สำหรับอีกคนไม่ใช่
คนเรามีความอดทนต่อความทุกข์ได้ไม่เท่ากัน มันเป็นเครื่องวัดความเข้มแข็งของจิตใจได้อย่างดี
อย่างคนสูญเสียแขนขา หรือตาบอด ความสูญเสียนั้นยิ่งจะทวีคูณ หากว่าเราเคยมีมันมาก่อน
การที่เราไม่ใช่คนที่สูญเสีย เรามองอยู่ข้างนอก เรารู้ว่ามันคงจะเสียใจ คงจะเป็นทุกข์มากมาย
คำว่า ดีแล้วที่ยังมีชีวิตอยู่ เป็นคำปลอบใจที่ดี
แต่ความจริงที่ว่า กว่าที่ชีวิตจะอยู่ได้ มันต้องต่อสู้กับความรู้สึกทรมานมากแค่ไหน
เรารู้ แต่เราไม่เข้าใจ จนกระทั่งได้สูญเสียเอง
.
.
.
.
.
.
นี่กูกำลังพล่ามอะไรวะ
มันก็คงเป็นเพราะตอนนี้กูได้สูญเสีย ‘หัวใจ’ ไปแล้ว
การสูญเสีย ที่ทำให้กูเสียศูนย์
ไม่รู้ว่าคนอื่นจะเป็นเหมือนกูไหม กูเกลียดคำปลอบใจ
มันต่อต้าน มันคัดค้าน
ปล่อยกูเถอะ ปล่อยให้กูคิดได้เอง เมื่อถึงเวลากูจะลุกขึ้นเอง
ตอนนี้กูขอนั่งพัก........
‘เราเลิกกันแล้ว’
หกปีแล้วที่กูเลิกกับมัน
สามปีแรกกูคบคนนั้นคนนี้เพื่อที่จะลืมนัท แต่กูกลับพบความเป็นจริงที่ว่า…
หัวใจกูไม่ยอมรับใครนอกจากมัน
สามปีมานี้กูเลยตัดใจไม่คบใคร
การเป็นโสดแล้วแค่ได้รักมัน ได้คิดถึงมัน บางทีกลับรู้สึกสุขใจมากกว่าที่กูจะเอาคนอื่นมาแทนที่
กูได้ข่าวนัทบ้าง นัทมันคบๆเลิกๆกับผู้หญิงหลายคนเหมือนกัน
หลังจากเลิกกับกู มันไม่เคยคบกับผู้ชายเลย
อย่างน้อยตอนนี้ กูก็ภูมิใจที่ได้เป็นผู้ชายคนเดียวของมัน
ตอนนั้นที่เราเลิกกัน กูกับมันทะเลาะกันรุนแรงมาก กูเผลอตบหน้ามันด้วย
กูเสียใจนะ
เสียใจจริงๆ เสียใจที่ทำให้มันเสียใจ
เรื่องนี้ไม่มีใครผิด หรือว่าอาจจะผิดกันทั้งคู่
อาจจะเป็นเพราะเรารักกันไม่มากพอ
หวาดระแวงกันมากเกินไป
ไม่เชื่อใจกัน
หรือเราอยู่ห่างกัน เวลาไม่ตรงกัน กูทำงาน มันเรียน
สิ่งกระตุ้นภายนอกถึงทำให้ใจเราเขว คอยแต่ระแวง
ความรักของกูคงยังไม่มากพอที่จะทำให้มันเห็น เราระหองระแหงกันมาเป็นปีกว่าทุกอย่างมันจะระเบิด
นัทพูดออกมาหลายสิ่งหลายอย่างที่มันเก็บเอาไว้
‘กูมันเหี้ยขนาดนั้นเลยเหรอวะ’
บ้างทีกูคิดนะ ถ้านัทมันเปิดใจคุยกับกูมากกว่านี้ เราอาจจะไม่ต้องเลิกกัน
มันเหมือนเรายังรักกันอยู่ แต่เราอยู่ด้วยกันไม่ได้ เหมือนถ้ากูยังดึงรั้งไว้ นัทมันจะทรมาน
คนอย่างกูน่ะ คิดว่ายอมเลิกง่ายๆเหรอ กูดึง กูรั้ง จนเกือบมองหน้ากันไม่ติด
สุดท้าย…
เป็นกูเองที่ยอมปล่อยมือจากมันไป
.
.
.
.
เหี้ย!!! มือกูสั่น จนพิมพ์ลำบาก น้ำตามากมายไม่รู้มันมาจากไหน
.
.
.
กูกลั้นสะอื้นอย่างลำบากจนต้องหยุดพิมพ์แล้วแล้วนั่งร้องไห้มองหน้าจอคอม
คนอย่างกู ร้องไห้!!!
มันจะรู้บ้างไหม
กูจับหัวใจที่เต้นอย่างเจ็บปวดแล้วเงยหน้ามองเพดานทั้งน้ำตา ปากขยับพูดด้วยเสียงสั่นๆ เบาๆที่แม้กูจะพร่ำบอกมันเท่าไหร่เสียงก็คงดังไปไม่ถึงมัน
“นะ นัท กะ กะ กู ฮึก รักมึงมากนะ”
.
.
.
.
.
.
‘พอๆ เหี้ยแม่ง มึงจะร้องอะไรหนักหนา’ กูคิดได้ดังนั้นกูเลยลุกไปล้างหน้าล้างตา ปรับอารมณ์แล้วถึงกลับมานั่งหน้าจอคอมใหม่
นี่กูยังไม่ได้เล่าใช่ไหมว่า กูเขียนเรื่องมันกับกูลงเว็บนิยาย Boy’s love
ไม่มีใครรู้ว่ามันเป็นเรื่องจริง
กูมีความสุขนะ ที่ได้เล่าเรื่องต่างๆเกี่ยวกับมัน ได้เล่าถึงตอนที่เราอยู่ด้วยกัน ได้พรรณนาว่ากูรักมันมากแค่ไหน
ในเว็บกูไม่แน่ใจเหมือนกันว่ากูจะเล่าถึงตอนไหน
เพราะกูพิมพ์เก็บไว้เยอะมาก ทยอยเอาลง ตอนนี้ในสต็อคยังมีอีกเป็นสิบ
ไม่แน่ใจว่าตอนที่กูกำลังพิมพ์อยู่กูจะเอาลงไหม มันคือตอนที่เราเลิกกัน
บางทีกูอาจจะตัดจบก่อนจะถึง อยากให้มันจบแบบมีความสุข แม้มันจะแค่ในนิยายก็ตาม
ผลสุดท้ายวันนี้กูก็พิมพ์ต่อไม่ได้ เลยเซฟไว้แล้วปิดคอมนอน
กูทำงานด้านวิศวะที่เรียนมาแค่ 5 ปี แล้วก็ออกมาทำอย่างอื่น
กูเป็นช่างภาพอิสระ มีงานเขียนลงนิตยสารคอลัมน์ประจำ จริงๆแล้วกูมีหุ้นในบริษัทนี้ด้วย บริษัทไอ้จีน้องชายกูเอง กูให้มันบริหาร ส่วนกูแค่หุ้น
กูจับงานทางด้านนี้มาได้สามปี
ช่วงปีแรกกูยังทำงานประจำไปด้วย แล้วเขียนเล่นไม่ให้มันฟุ้งซ่านเรื่องไอ้นัทมากนัก พอเข้าปีที่สองกูลาออกจากงานด้านวิศวะมาเป็นช่างภาพประจำบริษัท แต่ทำตัวเหมือนช่างภาพอิสระมากกว่า
กูสนใจเรื่องถ่ายภาพมานานแล้ว ตั้งแต่ ม.ปลาย แต่ไม่เคยคิดเอาดีทางด้านนี้ กูเคยได้รางวัลประกวดภาพถ่ายด้วย
“พักบ้างดีไหม” จีมันพูดกับกู ตั้งแต่กูเลิกกับนัทมันมักจะทำหน้าเป็นห่วงกูเสมอ
“อะไรของมึง”
“ไปเที่ยวไหมละ มีรีสอร์ทอยากจะลงนิตยสารเรา ที่ระยองมีที่พักฟรีด้วยนะ”
“ตกลงมึงจะให้กูพัก รึจะให้กูทำงาน เอาให้แน่”
“ก็ให้พักไง แต่แค่เขียนแล้วถ่ายรูปเกี่ยวกับรีสอร์ทมาเป็นของแถมแค่นั้นเอง ไปเป็นเดือนก็ได้ แต่ขอส่งงานก่อนสิ้นเดือนนะ”
“เออๆ”
“รีสอร์ทกำลังขยาย เขียนเกี่ยวกับตรงนี้ด้วย สัมภาษณ์วิศวะที่คุมงานด้วยนะ”
“มึงนี่สั่งกูจังวะ ตกลงที่บอกให้กูพัก มึงหลอกกูใช่ไหม”กูเหล่ตาถามมัน
“ป่าว ทำงานเหมือนไปเที่ยวดีจะตาย ไปพรุ่งนี้เลยนะ โทรบอกทางนั้นแล้ว”
“เหี้ย!! มึงกะไม่ให้กูเตรียมตัวเลยรึไง”
“อย่าบ่นมากน่าโจ เรื่องแค่นี้สำออยไปได้ แฟ้มรายละเอียดเอาไปด้วย”มันบ่นทำหน้าไม่สนใจกูแล้วก้มลงอ่านเอกสารบนโต๊ะ ประมาณว่ามันหมดธุระแล้วกูควรออกไปจากห้องมัน สมกับที่มันเป็นผู้บริหารจริงๆ แม้แต่พี่มัน มันก็ยังขยันใช้ เฮ้อ
เช้าวันต่อมา กูออกจากบ้านสายๆ ขับรถมาถึงระยองช่วงบ่าย หาทางมาจนถึงรีสอร์ทก็ช่วงเย็น
ที่จริง...
กูหลงทาง
ไม่ได้ให้ทางรีสอร์ทมารับ แต่ถือว่าขับรถเล่นดูเมืองเปลืองน้ำมันกันไป
รีสอร์ทพบตะวัน อยู่ติดทะเล หาดแม่รำพึง เป็นรีสอร์ทที่ใหญ่พอสมควร ผู้จัดการออกมาตอนรับอย่างดี พาเข้าที่พัก บ้านพักสะอาดจัดได้สวย แต่ละหลังห่างกันพอสมควร ไม่ใกล้ไม่ไกลนักกูมองเห็นส่วนที่กำลังก่อสร้างที่จีมันพูดถึง แต่วันนี้เย็นมากแล้วพรุ่งนี้กูค่อยเริ่มงานแล้วกัน
กูเก็บของแล้วคว้ากล้องคู่ใจออกไปเดินเล่นริมหาดหน้ารีสอร์ท บรรยากาศกำลังสวยพระอาทิตย์ใกล้ตกดิน ทิวสนที่เรียงรายอยู่เต็มหาดมองไปตัดกับท้องฟ้าและน้ำทะเล
มาทะเลแล้วคิดถึง…. เมียหนึ่งเดียวในใจ
แม้จะไม่ใช่ทะเลที่นี่ แต่เราไปเที่ยวทะเลกันบ่อยมาก เพราะนัทมันชอบ คิดถึงตอนที่เราเดินหยอกล้อกันริมหาด
ตอนที่กูแกล้งอุ้มมันลงน้ำ
“อ้ากกกกกก เหี้ยโจ มึงปล่อยกูนะเว้ย”มันดิ้นๆพยายามจะลงแต่กูกอดมันไว้แน่นและวิ่งลงทะเล
ตู้มมมมมม
“แคกๆ ไอ้เหี้ย แคกๆ”มันไอหน้าดำหน้าแดงแต่ยังพ่นคำด่ากูผสมไปด้วยได้ สามารถจริงๆเมียกู
“ฮ่าๆ ฮ่าๆ ฮ่าๆ”กูได้แต่ยืนกุมท้องห้องเราะมันอย่างสะใจ
“คืนนี้มึงอดแน่!!!”มันหยุดไอแล้วตะโกนใส่หน้ากู ไม่พอกระโดดล็อคคอกูจากด้านหลังให้หงายลงน้ำไปด้วยกันทั้งคู่ กูยังไม่ทันตั้งตัวกินน้ำไปหลายอึก ตะเกียกตะกายขึ้นมาเหนือน้ำโดยมีมันเป็นปลิงเกาะอยู่ที่หลัง
นึกถึงแล้วยังขำจนกูเผลอยิ้มออกมาไม่รู้ตัว
กูถ่ายรูปมองบรรยากาศ สักพักแล้วจึงเดินกลับรีสอร์ท เดินดูนั่นดูนี่ไปเรื่อย จนหางตากูเห็น นัท!!
กูหันไปมองอีกครั้ง คราวนี้ไม่มีแล้ว
สงสัยก็จะคิดถึงมากเกินไปเลยตาฝาด
กูยืนนิ่ง ถอนหายใจ แล้วหันกลับไปมองทะเลที่ท้องฟ้าเริ่มมืด มันช่างอ้างว้าง
ถ้ามีโอกาสอีกครั้ง กูจะไม่ยอมปล่อยมือจากมันอีกแล้ว
นัท
กูคิดถึงมึง
เช้าวันใหม่ กูตื่นแต่เจ็ดโมงไปกินข้าวที่ห้องอาหารแล้วกลับมาอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าวันนี้คุณบอสเจ้าของรีสอร์ทนัดกูแปดโมงจะพาแนะนำรีสอร์ท ที่จริงจะให้ลูกน้องแนะนำกูก็ได้แต่พอดีกูต้องสัมภาษณ์คุณบอสด้วย
สัมภาษณ์และเดินดูรีสอร์ทเสร็จก็เที่ยงพอดี ช่วงบ่ายเขาจะพากูไปดูส่วนที่ก่อสร้าง และให้กูไปสัมภาษณ์หัวหน้าวิศวะที่คุมงานก่อสร้าง
คุณบอสดูเป็นหนุ่มน้อยไฟแรง และมีความเป็นกันเอง หน้าตาดีออกจะหวานดูน่ารัก ถ้าเทียบกับกูแล้วถือว่าตัวเล็กมากที่จริงเตี้ยกว่าไอ้นัทอีกมั้ง เหอะ ตลกตัวเองว่ะ เผลอไม่ได้คิดถึงมันอีกแล้ว
“ทานเยอะๆนะครับ อาหารขึ้นชื่อของทางรีสอร์ททั้งนั้น”คุณบอสแนะนำทีละอย่าง ก่อนกินกูว่าจะถ่ายรูป แต่คุณบอสบอกไว้ถ่ายวันหลัง เดี๋ยวจะให้ทางห้องอาหารจัดเมนูขึ้นชื่อให้ วันนี้หิวแล้วกินก่อน กูไงก็ได้ ไอ้จีมันบอกอยู่เป็นเดือนก็ได้ กูก็ไม่ได้รีบ
“ครับ ขอบคุณครับ”คุณบอสเทคแคร์กูดีมาก แต่กูว่ามันเกินไปหน่อย ไม่รู้ว่ะ อย่างตักอาหารให้กูตลอดชี้ชวนกิน ทำตาระยิบระยับใส่กูอย่างมีความหวังว่าอร่อยรึป่าว
ผ่านไปแล้วอาหารมื้อเที่ยง กูแยกกลับห้องพัก เพราะนัดกันอีกทีบ่ายโมงครึ่ง
เฮ้อ ไม่รู้ทำไมกูรู้สึกอึดอัดตอนที่อยู่กับคุณบอส กูว่าเค้าเอาใจกูแปลกๆ
อาหารอร่อยนะ กูอยากให้นัทมันมากินด้วย
เฮ้อ กูคิดถึงมันอีกแล้ว
มองนาฬิกาอีกทีเหลือเวลาอีกสิบนาทีจะถึงเวลานัด กูลุกไปล้างหน้าเตรียมตัวออกไปรอที่ล็อบบี้ก่อนเวลาสักเล็กน้อย จะได้ไม่ดูเสียมารยาท
“ทางนี้ครับคุณโจ”กูหันไปตามเสียงรียก เจอคุณบอสยิ้มกว้างโปกมือให้อยู่ โดยมีอีกคนที่นั่งหันหลังให้กู
เหมือนจริงๆ เหมือนมาก แค่ข้างหลังยังเหมือนขนาดนี้ คนที่อยู่ในหัวใจกูมาตลอด
แต่คงไม่ใช่หรอกมันจะมาทำอะไรแถวนี้
กูเดินยิ้มตายังคงมองแผ่นหลังเล็กที่มองยังไงก็เหมือนนัท จนมาหยุดยืนอยู่ที่โต๊ะแล้วอีกฝ่ายเงยหน้าขึ้นมามองเท่านั้นแหละ
!!!
เรื่องโดย หวานเย็น
....................................................................
-
โอ้ยยยยยยยยยยยยยยยยมันเป็นตอนพิเศษที่..........ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยย :serius2: :z3:
-
พิเศษสิ
พิเศษสุดๆอะ ยังไม่เห็นเรื่องอื่นทำเลยมั้ง
กร๊ากกกก
:z1:
-
เลิกกันมา 6 ปีละ!!!! :a5:
แล้วที่ฟินในหัวเรามาตลอดว่าเค้ารักกันหวานฉ่ำหล่ะ? :sad4:
-
เข้ามาเพื่อไรว่ะกุ
ไม่น่าเลย ไม่น่าเข้าเลย
ถ้าเข้ามาแล้วจะทำให้กุร้องไห้ แม่งง มันพิเศษจิงว่ะ
-
อ่านแล้ว บอกได้คำเดียว
"ทำไมถึงทำกับฉันได้ ม่ายยยย :serius2:"
-
โอยยย สะเทือนจิตใจ ตอนจบมันแฮปปี้เอนดิ้งช่ายมะ
และตอนพิเศษนี่ เลิกกันมา 6 ปีแล้ว จิตตกก่อนนอนจริงๆตรู
-
ง่ะ น้ำตาไหล T_T
-
ว่าแล้ว ตงิดใจแปลกๆ ว่าเข้ามาต้องเจอเรื่องชวนประหลาดใจ
แต่นี้ประหลาดใจไปป่าวว้า TT^TT
-
ได้โปรด!!!! รีไรท์ตอนนี้ด้วย :o12: :o12: :o12:
จะเลิกกันก็เลิกแค่ 2-3 ปีเหอะ 6ปี ปวดใจโครตๆ :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12:
-
:เฮ้อ: เพื่อ ?
-
แถวบ้านเราแบบนี้เค้าไม่เรียก Special ล่ะ !??
-
คืออยากอ่านนะ มากด้วย
แต่อ่านแล้ว รู้สึกเหมือนพลาด
คาดหวังตอนต่อไปได้มั้ย ว่าจะกลับมารักกันอีกครั้ง
-
ฆ่ากันเถอะ นานๆจะมาที แต่มาปุ๊บก็หน่วงปั๊บ โอยยยยยยยยยยยยยยยยยย
-
มีต่อไหม ค้างแบบสุดๆ เลิกกัน6xปี พระเจ้า
ไม่อยากเชื่อ
-
เลิศมาก o13
สุดๆ แล้วตอนพิเศษ ถ้าหันมาเป็นนัทจริง ก็ดราม่าให้สุด เอานัทเป็นผัวคุณบอสไปเลย
:z3: :z3: ขอบคุณที่มาต่อนะคะ สุขบ้าง ทุกข์บ้าง เป็นสัจธรรม :sad4:
-
ไม่คิดว่าจะต้องร้องไห้กับนิยายเรื่องนี้นะเนี่ย :monkeysad:
ยังลั้ลลากับ ตั้ม-ชด อยู่เลย พอมาเจอตอนนี้มันแบบ......
ก็อย่างนี้ล่ะนะ มีสุขมีเศร้า มีสมหวัง ผิดหวังกันบ้างเป็นธรรมดา
แต่ 6 ปี นานมากเลยนะ แต่โจก็ไม่เคยเลิกรักนัทได้เลย
พูดแล้วก็อยากร้องไห้อ่ะ จบดีกว่า :o12:
ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษค่ะ เซอร์ไพรซ์มากๆ :L2:
-
หนูนัท เป็นแค่ตัวละคร ขอบคุณนะที่อ่านแล้วอินคิดว่า อาจจะมีจริง
ส่วนหมู่บ้าน มีจริงเล่าตามความทรงจำที่เคยไปเที่ยว
แต่ไม่ใช่บ้านโรงวัว ถ้าอยากตามรอยนิยาย ก็….
ขึ้นรถเหลืองป้ายโรงวัว ที่ประตูเมืองเชียงใหม่ เลยตัวอำเภอสันป่าตอง ไปตำบลทุ้งเสี้ยว
จากนั้นรถจะพาเลี้ยวข้างป้อมตำรวจ(ถ้าจำไม่ผิด อะนะ) ตรงไปเรื่อยๆ
ถ้าเห็นเจดีย์องค์ใหญ่ๆ เก่าๆอยู่ทางซ้าย ตรงข้ามเจดีย์เยื้องๆกันจะมีศาลาริมทางรอรถอยู่
ถัดจากศาลาจะมีลานกว้างๆ ตอนเย็นจะมีคนมาเล่นกีฬา เลยลานกว้างจะมีถนนเข้าหมู่บ้าน ต่อจากถนนจะเป็นวัด
แล้วถ้าเดินเข้าหมู่บ้านผ่านหน้าวัด สุดกำแพงวัดจะมีต้นโพธิ์ผูกผ้าเจ็ดสีอยู่
อ้อ ถ้าไม่ได้ลงหมู่บ้านนี้เลยเจดีย์ไปนิดนึงจะมีป่าช้ามั้ง
ถ้าไปแล้วจะรู้แหละ ตามที่บรรยายไว้เลย ท้ายหมู่บ้านเหมือนจะขุดเจอเมืองเก่ารึซากกำแพงอะไรนี่แหละ
เรื่องนี้แค่ใช้สถานที่จริงนอกนั้นแต่งขึ้นมา ส่วนอารมณ์หลอนๆนั้น โดยส่วนตัวกลัวจริงๆ
โลโล่(คนโพส)กับป้าปุ๋ย(คนแต่งน้องนัท) ยังเคยแซวว่า ‘มึงน่าจะไปแต่งนิยายผีนะ รุ่งแน่’
:undecided:
ปล.วันนี้แอบเข้ามาแบบหลบโลโล่ เป็นคนโพสที่ทำหน้าที่แทนคนอ่านได้ดีมาก มันเจอเมื่อไหร่ทวงตอนพิเศษยิกๆ
:try2:
ตอนพิเศษของโจนัทนั้น หวานว่างเมื่อไหร่หวานก็แต่ง แต่แต่งๆลบๆ มันเลยไม่เสร็จสักที เหอๆ
:a6:
OMG คนแต่'จำสถานที่ได้แม่น มากก จนคนอ่านอย่างเรา (เที่ยวแถวนั้นบ่อย ) อายไปเลย 55 :impress2: :impress2:
-
ทำอาราย หายไปเลิกกันหรือนี่
ก็ยังดีที่กลับมาพร้อมลมพัดหวน
-
ต่ออีกหน่อยสิคะ :กอด1:
-
หะ!!!
เลิกกัน6ปี...
ตอนพิเศษจริงๆนะเนี่ยยยย TT'. ต่ออีกหน่อยนะคะ~
-
คุณหวาน ทำกับคนอ่านตาดำๆได้ลงคอ :monkeysad:
ไอ้เรื่องเลิกกันมาหกปี ยังไม่ตื่นเต้นเท่าคนนั้นจะเป็นนัทแล้วจะกลับมาคืนดีกันหรือเปล่า :z3:
ขอร้องเถอะ พลีสสสสส กลับมาเป็นแฟนกันเหมือนเดิมเถอะ :monkeysad:
-
เลิกกันมา 6 ปีละ!!!! :a5:
แล้วที่ฟินในหัวเรามาตลอดว่าเค้ารักกันหวานฉ่ำหล่ะ? :sad4:
นั่นสิ....ทาาาาาาามมมมมมมมมมาาาาาายยยยยย
เกิดไรอ่่าาาาาาา
:monkeysad: :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
-
เลิกกันแล้ว :sad4: :o12: :m15: :monkeysad: :sad11: :serius2: :m31: :m16: :a5:
-
https://www.youtube-nocookie.com/v/jqtwF4Z2i-0?version=3&hl=ja_JP
:m32:
-
หวาน..โรคจิตว่ะ
pm บอกให้มาอ่านทำไมนี่
เซ็งโคดดดดดดด
ถ้าคิดจะดราม่า..ทำให้ได้ตลอดนะ
ป้าปุ๋ย อยู่หนายยยยย
เข้ามาช่วยแก้ไขวิกฤตนี้ให้หน่อยยยย
เร็วๆนะ ปุ๋ยจ๋วย
อิอิ
-
โถๆๆๆๆ โบรคเอ๋ยโบรค
ยังไม่รู้ชะตากรรมตัวเอง SPECIAL ป้า-หวานแบ่งคู่กันลง
ป้าปุ๋ย ตั้ม-ชด
หวานเย็น โจ-นัท
-,-
-
ส่งตอนต่อไปให้โล่แล้ว
รอโล่แล้วกันนะ
ปล.หวานไม่อยากสปอยโครงเรื่องของตอนพิเศษนะ แต่มันมีมากกว่าสามตอนแน่ๆ ดังนั้นคงรอลุ้นว่าโจนัทจะเป็นยังไง เรามาเอาใจช่วยทั้งคู่ดีกว่าเนาะ เพราะมันเป็นตอนพิเศษที่พิเศษจริงๆ
ปล2. โบรค ทุกทีมึงก็อ่านอยู่แล้ว เพียงแต่ไม่ได้เม้นต์ ตอนนี้เห็นมันดราม่าอย่างมึงชอบ กูเลยบอกเฉยๆ กูรักเพื่อนนะ คิคิ
-
SPECIAL JO-NAT 2
...เพราะเรายังรักกัน...
กูยืนก้มมองมือตัวเองที่ยังสั่นแล้วเงยหน้าขึ้นมองนัท ความรู้สึกชายังคงอยู่ กูทำไปแล้ว ตบมันไปแล้ว นัทมันหยุดโวยวาย เราทั้งคู่ยืนนิ่ง มันไม่ได้ร้องไห้ มันนิ่งมาก มากเกินไปจนกูกลัว
กูไม่ได้กลัวมัน แต่กูกลัวใจของมัน
“นัท” กูเรียกมันเบาหวิว แม้ว่ากูจะโมโหขนาดไหน กูก็ไม่เคยคิดจะลงไม้ลงมือกับมันเลยสักครั้ง
“โจ กูไม่เป็นไร กูรู้มึงไม่ได้ตั้งใจ กูว่าวันนี้พอแค่นี้ก่อนดีกว่าไหม มึงกลับไปก่อน ขอกูอยู่คนเดียว ขอคิดอะไรเงียบๆ ถ้ากูพร้อมกูจะโทรหามึง” มันสูดลมหายใจเข้าเหมือนเรียกขวัญกำลังใจแล้วถึงเอ่ยคำพูดด้วยเสียงสั่นๆออกมา
“แต่กู……” กูไม่อยากทิ้งมันไว้คนเดียว กูพยายามจะพูดแต่ยังไม่ทันขาดคำนัทมันก็แทรกขึ้นมาก่อน
“โจ กูขอร้อง กลับไปก่อนนะ” ทั้งสีหน้าและแววตาของมันทำให้กูจำใจพยักหน้า
“นัท กูขอโทษ” กูเดินเข้าไปกอดมันแน่น มันกอดกูตอบก่อนที่จะผลักออกเบาๆ เรามองสบตากัน “กูรักมึงมากนะ มึงรู้ใช่ไหม”กูบอกมัน ย้ำให้มันรู้ว่ากูรักมันมาก มันยิ้มบางๆทั้งที่น้ำตาเริ่มคลอ มันพยักหน้าให้กู กูฝืนยิ้มให้มัน ทั้งที่แววตาตอนนี้ของกูก็เศร้าไม่ต่างจากกัน
กูเดินออกจากห้องมันเงียบๆ ความรู้สึกตอนนี้มันน่ากลัวเกินไป เราทะเลาะกันบ่อยก็จริงแต่ไม่มีครั้งไหนที่ทำให้รู้สึกทรมานเท่าครั้งนี้
เพราะนัทมันนิ่ง นิ่งเกินไป
กูกลัว
เราไม่ได้เจอกันเป็นเดือนเพราะเวลาไม่เคยตรงกัน แต่พอเจอหน้ากันกลับต้องมาทะเลาะกันแบบนี้
หลายสิ่งหลายอย่างมันสับสนจนกูฟิวส์ขาดเผลอตบหน้ามันไป
กูเสียใจ
ทำไมวะ ความรักของกูมันถึงมีคนอื่นเข้ามาแทรกตลอด
ทำไมเราถึงเชื่อใจกันไม่ได้
กูยอมรับว่ากูใจร้อน แต่ใครจะรู้ว่านัทมันฝึกงานมาสองเดือน กูต้องทนกับไอ้เหี้ยนั่นที่คอยส่งข้อความเยาะเย้ย ถากถางมาหากูแทบทุกครั้งที่มันมีโอกาส รวมถึงการที่มันโทรมาบอกว่านัทจะเลิกกับกูไปหามัน
กูไม่ได้บอกนัท เรื่องที่ไอ้ส้นตีนนั่นก่อกวนกู กูพยายามจะไม่ใส่ใจ แถมยังต้องมาคอยฟังเมียกูชมมันว่าเก่งอย่างนั้นอย่างนี้ นิสัยดี ถุย ถ้าแม่งสันดานดี ทำไมถึงคิดจะแย่งเมียกู
กูก็พยายามบอกนัทแล้วว่า ไอ้เหี้ยนั่นมันไม่ได้ดีอย่างที่มันคิด แต่นัทมันไม่เชื่อ มันว่ากูอิจฉาเค้า กูใส่ร้ายคนอื่น จนกูขี้เกียจพูด
กูเป็นคนตรงๆนะ มันไม่ดีกูก็บอกว่าไม่ดี ถึงกูไม่ได้บอกว่าไอ้เหี้ยนั่นมันก่อกวนอะไรกูบ้าง
เฮ้อ
ตอนแรกพอคิดว่าจะมาหาเมีย อารมณ์กูโคตรดี แต่พอมาถึงเปิดประตูเข้าไปในห้องนัทแล้วเจอไอ้เหี้ยนั่น สายตาที่มันมองกูแล้วกระตุกยิ้มมุมปากใส่ กูแม่งหลุด รู้ตัวอีกทีต่อยปากมันแล้วกระทืบซ้ำจนไอ้นัทมันกอดกูแล้วดันให้แยก ปากก็บอกให้ไอ้เหี้ยนั่นกลับไปก่อน
“โจ มึงทำอย่างนี้ได้ยังไง” หลังจากที่เหลือแค่เราสองคนอยู่ในห้อง นัทมันเริ่มเล่นงานกู
“ทำไมกูจะทำไมไม่ได้ ไอ้เหี้ยนั่นมันสำคัญกับมึงมากรึไง” ด้วยความที่อารมณ์กูยังร้อน กูรู้กูผิดแต่กูก็เถียง
“เออ พี่สินเค้าเป็นคนประเมินการฝึกงานของกู แล้วมึงไปอาละวาดใส่เค้า มึงไม่คิดถึงกูเลย ไม่ห่วงกูเลยใช่ไหม” มันว่ากู กูน้อยใจนะ แม้ว่ากูจะผิดที่ใจร้อนในครั้งนี้ แต่มันคงไม่รู้หรอกว่ากูพยายามหักห้ามใจไม่ให้ไปอาละวาดที่ฝึกงานมันมากขนาดไหน ถ้าไม่ห่วงมันกูคงอาละวาดไปนานแล้วแต่กูแม่งเสือกมาฟิวส์ขาดวันสุดท้าย
“มันกวนประสาทกู แม่ง มึงจะไปรู้อะไร”
“เออ!! กูไม่เคยรู้เหี้ยอะไร ไม่รู้แม้กระทั่งว่ามึงซุกคนอื่นไว้ที่ทำงานมึง เห็นกูควายเหรอ สัด” มันผลักอกกูอย่างโมโหจนกูเซไปชนเหลี่ยมโต๊ะ ข้อศอกแตกเลือดเริ่มซึมออกมา นัทดูตกใจแต่มันยังยืนนิ่ง
“ใคร กูไม่เคยมีใคร มึงอย่ามามั่ว ตั้งแต่มีมึง กูก็มีแค่มึง” กูบอกมันตามจริง กูเป็นแบบนั้นมาตลอด หลายครั้งแม้มันจะทำเหมือนเชื่อกู แต่ในใจลึกๆกูรู้ว่ามันระแวงเสมอ กูพยายามที่จะทำให้มันเชื่อใจ ก็ไม่รู้ทำไมกูถึงทำไม่สำเร็จสักที คงเป็นกรรมมั้งที่กูล้อเล่นกับความรู้สึกของคนอื่นมามาก พอถึงคนที่กูรักจริงๆเค้าถึงไม่เชื่อใจกู
“แล้วไอ้อีที่ไหน มันส่งแมสเซสหวานๆหามึงทุกครั้งที่มาหากู ไม่พอยังมีโทรมาหาอีก อย่าคิดว่ากูไม่รู้” นัทตะคอกกลับมา สายตาและแววตาที่มองมาที่กู มันบอกว่า ไม่ว่ากูพูดอะไรไปมันจะไม่เชื่อกู
“ถ้ามึงหมายถึงพี่นิว กูคุยงานทุกครั้งที่เค้าโทรมา ส่วนแมสแซสกูไม่เคยส่งกลับ” กูโมโหที่มันเหมือนจะไม่เชื่อใจกู กูตะคอกกลับ ที่จริงกับพี่นิวกูรู้ว่าเค้าคิดยังไงกับกู แต่กูเลี่ยงไม่ได้เพราะเค้าเป็นหัวหน้า พอกูเลี่ยงเค้าก็เอางานมาอ้าง
“กับพี่สิน กูไปกับเค้าก็เรื่องฝึกงานไอ้สัด แล้วอีกอย่างวันนี้เค้าแค่ตามมาเอางานที่กูเซฟไว้ในคอมเพราะอันที่ส่งไปพี่เค้าทำหาย” นัทมันตะโกนกลับเสียงดังพอกันกับกู
เราเริ่มตะเบ็งเสียงใส่กันดังขึ้นๆ ต่างคนต่างพูดถึงคนที่ทำงานของอีกคน นัทมันไม่เชื่อกู มันโวยวาย และเริ่มประชด
จนมันพูดคำว่า “เออกูมันง่าย ที่พี่สินเค้ามาวันนี้ กูนัดเค้ามาเอากัน กูอยากมีหลายผัว กูมันร่าน กูมันเงี่ยน มึงพอใจรึยัง ไอ้เหี้ย” มันจะโวยวายต่อ แต่กูก็อารมณ์พุ่งไม่ต่างกัน มือที่ไม่เคยคิดจะตบมันมาก่อน กลับตบลงบนแก้มที่กูมักจะหอมมันบ่อยครั้งที่กูนึกหมั่นไส้ในความน่ารักของมัน
กูตบไปแล้ว
ทำไปแล้ว
มันคงเจ็บ
แต่ใครรู้ ว่า กูก็เจ็บไม่ต่างจากมัน
กูรอ รอให้มันโทรมา เพราะกูรู้ดี ถ้ามันยังไม่พร้อมต่อให้กูโทรให้มือขาดมันจะไม่รับโทรศัพท์ของกูแน่ กูทำได้แค่เพียงส่งข้อความหามันวันละหลายครั้ง
นัทเงียบหายไปนาน ส่วนหนึ่งกูรู้ว่ามันกำลังทำเรื่องขอจบ จนกระทั่งเย็นวันศุกร์กูเลิกงานตรงกลับคอนโดตามปกติ ที่จริงพี่นิวพยายามชวนกูไปงานเลี้ยงของบริษัท แต่กูหาข้ออ้างจนกูรอดมาได้ กูไม่มีอารมณ์สังสรรค์ กูแค่อยากอยู่เงียบๆคนเดียว
กูเปิดประตูเข้าห้องไปต้องแปลกใจที่เจอนัท มันเดินยิ้มๆเข้ามาหากูแล้วถามว่า
“กลับมาแล้วเหรอ เหนื่อยรึป่าว งานเป็นไงบ้าง” กูยิ้มกว้าง ไม่คิดว่ามันจะมา คิดถูกจริงๆที่กูรีบให้กุญแจสำรองไว้ตั้งแต่ย้ายมาอยู่ที่นี่ นี่ถ้ากลับจากงานแล้วเจอมันทุกวัน คอยถามไถ่แบบนี้คงจะมีความสุขไม่น้อย
กูยืนอึ้ง นัทมันหัวเราะน้อยๆแล้วจูงมือกูเดินเข้าห้องไปนั่งโซฟาหน้าทีวี มันเดินไปเทน้ำเย็นมาให้กูกิน
“มึงหายโกรธกูแล้วเหรอ” กูถามมันหลังจากที่กินน้ำที่มันเทให้
“อือ มึงหิวรึยัง กูซื้อของกินมาหลายอย่าง”
“เริ่มหิวว่ะ หิวเมีย มึงล่ะ หิวกูไหม” กูแซวมัน มันส่ายหน้าหัวเราะกู
“ถ้ายังไม่หิวมาก มึงไปอาบน้ำก่อนไป เดี๋ยวกูจัดโต๊ะรอ” กูยอมทำตามที่มันบอกอย่างว่าง่าย
ที่จริงตอนแรกกูไม่หิวและคงไม่กินเหมือนที่ผ่านมา กูเครียดเรื่องที่มันเงียบหายไป กูเลยเบื่ออาหารด้วย กูโทรมไปเยอะ แค่เพียงเห็นมันยืนยิ้มอยู่ในห้อง แค่เพียงมันหายโกรธ และเราคืนดีกัน ความหิวมันก็ประเดประดังเข้ามา
คนคนนี้มีอิทธิพลกับหัวใจกูมากจริงๆ
นัทมันมาอยู่กับกูสองอาทิตย์ มันเป็นสองอาทิตย์ที่กูมีความสุขมาก เรากินข้าวด้วยกัน หยอกล้อกัน กูรู้สึกได้ว่าเซ็กซ์ของเรามันเป็นเซ็กซ์ที่สุขท่วมท้นไปทั้งใจ
วันสุดท้ายของอาทิตย์ที่สอง หลังจากที่เรากินข้าว นัทอาบเสร็จก่อน พอกูอาบเสร็จออกจากห้องน้ำไม่เห็นมัน กูถึงเดินออกจากห้องนอน ตามหาเมีย
นัทมันนั่งนิ่งอยู่ตรงโซฟาหน้าทีวี มันทำหน้าเหมือนมีเรื่องกลุ้มใจ ด้วยความเป็นห่วงทำให้กูเดินเข้าไปหามัน พอมันเห็นกูมันพูดขึ้น
“โจ กูอยากลดความสัมพันธ์” แววตามันนิ่ง ราวกับว่าเรื่องนี้มันตัดสินใจมาแล้ว ไม่ใช่แค่ว่าต้องการมาปรึกษากู
กูเงียบไปนาน กูเดินลงไปนั่งคุกเข่าตรงพื้นข้างหน้ามัน นัทมันนั่งก้มหน้านิ่ง
“มึงไม่รักกูแล้วเหรอวะ” กูถามมันเสียงเบาจนแทบไม่ได้ยิน กูใช้มือสั่นๆของตัวเองเอื้อมไปกุมมือมันไว้
“รัก” มันมองสบตากู แววตามันรักกูจริงๆ
“กูรักมึงมากนะ” กูบอก มันพยักหน้ารับ
“กูรู้”
“ในเมื่อเรารักกัน แล้วทำไมเราต้องเลิกกัน” กูถาม
“มึงรู้ไหมว่าเราทะเลาะกันด้วยปัญหาเดิมๆบ่อยแค่ไหน ช่วงหลังๆมา แทบทุกครั้งที่เราเจอเลยก็ว่าได้ แม้กระทั่งคุยโทรศัพท์ เรายังทะเลาะกัน” นัทค่อยๆบอกสิ่งที่มันคิดออกมา กูยังนิ่งฟัง มือกูที่กุมมือมันไว้ยังบีบมือมันเป็นระยะๆ
“ตอนนี้กูกลัวมึง แม้กระทั่งเบอร์โทรของมึง แค่เห็นเบอร์มึงความรู้สึกหน่วงมันเข้ามาแทนที่ทุกครั้ง ใจมันกังวล กลัวว่าวันนี้เราจะทะเลาะอะไรกันอีก เพราะทุกครั้งที่เราคุยกัน มันจบด้วยการที่กูเสียน้ำตา ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไปกูคงต้องแดกยาโรคประสาทเข้าสักวัน” นัทมันเล่าทั้งน้ำตา มันไม่ได้ร้องไห้สะอึกสะอื้น เสียงมันนิ่งมาก มีแค่น้ำตาที่ไหลลงมาไม่ขาดสาย
ก็จริงที่ช่วงหลังๆมา ไม่กูก็มันมักจะสลับกันเป็นคนเริ่มทะเลาะ จนแทบทุกครั้งที่เราคุยกันนัทมันร้องไห้ตลอด
“เราทั้งคู่ต่างไม่เชื่อใจกัน เรื่องมันถึงได้เป็นแบบนี้ กูคิดมานานมากแล้ว มึงไม่เหนื่อยเหรอที่เราเป็นแบบนี้”
“มึงเหนื่อย?” กูไม่ตอบแต่ถามกลับ
“โจ กูขอโทษ” พอมันพูดคำนี้ออกมา น้ำตากูไหลลงมาแข่งกับมัน เรายังคุยกันด้วยเสียงปกติ หน้าตานิ่งๆ มีเพียงสิ่งที่แปลกออกไปคือน้ำใสๆที่ออกมาจากตาของเราทั้งคู่
“กูสงสัยมาตลอดว่า พวกเราจะรักกันไปได้ถึงไหน กูรักมึงมากนะ กูต้องอยู่บนความหวาดระแวงตลอดเวลาว่า ถ้าวันนึงมึงเบื่อ วันนึงมึงหมดรักกู แล้วกูจะทำยังไง” นัทระบายสิ่งที่มันคิด สิ่งที่มันกลัว
“กูไม่มีวันหมดรักมึง” กูย้ำ เพราะกูไม่รู้จะทำยังไง
“แค่คำพูด มึงพูดมาตลอด กูพยายามแล้ว พยายามที่จะเชื่อมึง แต่ในใจลึกๆกูยังคงระแวงเหมือนเดิม กูไม่รู้ทำไมมันถึงเป็นแบบนั้น”
“แล้วมึงจะให้กูทำยังไง”
“พิสูจน์”
“ยังไง”
“ปล่อยกูไป” คำตอบของมันทำเอากูปล่อยโฮ กูดึงมันเข้ามากอด มันกอดกูตอบ เราทั้งคู่กอดกันร้องไห้ แบบไม่คิดจะอายกันเลย
ถ้ากูรักมึง กูต้องปล่อยมึงไปใช่ไหม?
“กู กู กู ฮึกๆ กู ฮือออออ” กูพูดไม่เป็นคำ มันไม่รู้จะพูดอะไรสมองมันตื้อไปหมด
“ระ เรา เราไม่ทำแบบนี้ไม่ได้เหรอวะ พิสูจน์อย่างอื่นไม่ได้รึไง กูจะตายแล้ว” กูบอกอย่างทรมาน
“ฮึกๆ กะ...กูขอโทษ แต่แบบนี้ดีที่สุดแล้วกูว่า ฮึก มันจะพิสูจน์ทั้งกูและมึง ว่าเรารักกันจริงรึป่าว”
“กูไม่เข้าใจ ทำไมมึงต้องทำแบบนี้ กูไม่เข้าใจ”
เรากอดกันร้องไห้ ห้องทั้งห้องมีแค่เสียงร้องไห้ของเราสองคน ร้องจนน้ำตาหมด เราเริ่มนิ่ง นัทมันลูบชัดน้ำตาให้กู ทำไมมันต้องทำแบบนี้ กูเจ็บ มันก็เจ็บ
“เราลองกลับไปใช้ชีวิตโดยที่ไม่มีกันและกัน มึงกลับไปเจ้าชู้ได้เหมือนเดิมไง กูจะลองไปหาคบผู้หญิง มึงก็รู้ว่ากูชอบผู้หญิงมาก่อน แม้ว่ากูรักมึงจะมองผู้ชายเท่ห์บ้าง แต่กูไม่เคยอยากมีอะไรกับใคร นอกจากมึง มึงรู้ใช่ไหม แม้ว่าจะมีคนเข้ามาก็ตาม” มันบอก กูดึงมันเข้ามากอดอีกครั้ง กูรู้แต่กูทำใจไม่ได้ที่มีคนเข้ามาชอบมัน กูหึง กูหวง
“นานเท่าไหร่”กูถามมัน
“กูไม่รู้ เราก็แค่ไปใช้ชีวิตให้มันรู้ไปเลยว่า คนที่มึงหรือกูต้องการจริงๆมันคือเรารึเปล่า แล้วถ้ามึงเกิดไปเจอคนที่มึงรักมากกว่ากู มึงก็ไม่ต้องแคร์ มึงรักเค้าไปเลย กูจะทำแบบนั้นเหมือนกัน กูจะถือซะว่าเราไม่ได้คู่กัน”
“แล้วถ้ามันไม่เป็นแบบนั้นล่ะวะ ถ้ากูยังรักมึงอยู่”
“ถ้าตอนนั้นเรายังรักมึงไม่เปลี่ยนแปลง ถึงตอนนั้น กูเชื่อว่า กูคงรักมึงได้แบบไม่ตะขิดตะขวงใจอีกแล้ว หลังจากนั้นไม่ว่าจะเจออะไร จะไม่ใช่กูแน่ที่จะเป็นฝ่ายบอกเลิก” มันบอก
“ไม่มีอะไรรับรองเลยว่าเราจะกลับมาคบกันอีก ไม่เอาแบบนี้ไม่ได้เหรอวะ กูเหมือนจะตายเอา” ที่มันกำลังทำ มันไม่ต่างอะไรกับการเลิกกันจริงๆเลย
“กูก็ไม่ต่างจากมึงหรอก” นัทตอบกลับ
“เราแค่รักกันเหมือนคู่อื่นๆไม่ได้รึไง มึงอย่าทิ้งกูเลยนะ” กูมองตาขอร้องมัน มันก้มหน้าไปอีกทางหลบตากู
“กูขอโทษ ทำให้กูนะ ปล่อยกูไป นะโจ” มันบอกเสี่ยงสั่นๆหวิวๆ แต่ถึงอย่างนั้น คนฟังใจจะขาด
“มึงขออะไรมา กูให้มึงได้กูก็ให้ แต่ที่มึงขอ ขอให้กูเฉือนหัวใจตัวเองให้มึง มึงไม่สงสารกูเลย มึงจะปล่อยให้กูตายทั้งเป็น ถ้ากูขอมึงบ้าง ขอให้มึงไม่ไป ขอให้เราไม่เลิกกัน มึงทำได้ให้กูได้ไหม”
“ขอโทษ แต่มันดีที่สุดแล้วสำหรับเรา กูคิดดีแล้ว การที่มึงเฉือนหัวใจมึงให้กู กูก็เฉือนหัวใจตัวเองเหมือนกัน แต่เราต้องเข้มแข็ง ถ้าเราผ่านไปได้ ความรักของเราจะแข็งแกร่ง กูยอมเสียมึงตอนนี้ ตอนที่ยังมีความทรงจำดีๆ เพื่อโอกาสแค่น้อยนิดที่วันหนึ่งเราอาจจะได้กลับมาคบกันอีก ถ้าเรายังรักกัน หากว่าเรายังปล่อยให้ปัญหาคาราคาซังแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆ ความระแวงมันจะกร่อนหัวใจเรา จนวันหนึ่งเราจะมองหน้ากันไม่ติด กูรอให้ถึงวันนั้นไม่ได้ กูทำใจไม่ได้ ” มันทำหน้าเศร้า เม้มปากแน่น น้ำตาที่แห้งไปแล้วของมันเริ่มคลอเบ้าขึ้นมาอีกครั้ง
ไม่ว่ากูจะพูดยังไง มันยังคงยืนยันที่จะเลิกกับกู คืนนั้นเรานอนกอดกันแน่นจนถึงเช้า
กูยอมเลิกให้มัน ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลแบบไหนก็ตาม
ถ้ากูดึงมันไว้ กูคงเห็นแก่ตัว และมันคงทรมาน
ตื่นเช้านัทเก็บข้าวของโดยมีกูนั่งมองเงียบๆ เราต่างหน้าเศร้าหมอง แต่ทุกครั้งที่สบตากันเรากลับพยายามยิ้มกว้างส่งให้กัน
ช่วงแรกๆกูทำใจไม่ได้ กูยังโทรหามันบ่อยๆแม้มันจะไม่รับ ส่งข้อความไปแม้ว่ามันจะไม่ส่งกลับ แอบไปตามดูมันที่หอกูก็ทำ มันคงรู้นั่นแหละ
หลังจากที่มันเรียนจบแล้ว มันได้งานบริษัทใหญ่แห่งหนึ่งมีไซส์งานอยู่จังหวัดทางใต้ กูไม่รู้ว่าที่ไหน มันห้ามเพื่อนมันบอกกู กูเลยรู้แค่คร่าวๆ มันเปลี่ยนเบอร์หนี กูคิดว่ามันไม่ได้หนีกูหรอก แต่มันคงหนีใจตัวเอง มันคงกลัวว่ามันจะใจอ่อน เลยตัดทาง แค่นั้น
นัทมันเป็นคนใจแข็ง แข็งกว่ากู ถ้ามันตัดสินใจว่าจะทำอะไร มันจะทำอย่างที่มันว่าจริงๆ
กูเชื่อนะ เรื่องที่มันรักกู
กูคงต้องรอโชคชะตาจริงๆสินะ ถ้าเราคู่กันสักวันเราคงกลับมาเจอกันอีก
ตอนนั้นกูจมกับความทุกข์ จนกูประชดในเมื่อมันอยากให้กูลองมีคนอื่น กูจะมีซะให้พอ
จนสุดท้ายคิดได้ แล้วกูถึงกลับมารอเหมือนเดิม ทำได้แค่รักและคิดถึงมันไปวันๆ
ทำไมกูไม่กระตือรือร้นไปหามัน นั่นเพราะถ้ากูทำแบบนั้น กูกลัวมันจะหนีไปอีก ตอนนี้กูยังพอได้ข่าวมันบ้าง
กูคงทำได้แค่รอ แม้ว่ามันอาจจะเป็นทั้งชีวิตกูเลยก็ตาม
กูเลือกแล้ว เลือกมัน เลือกที่จะหยุดอยู่ที่มัน
กูจะขอเชื่อว่าเรายังรักกันและรอมันต่อไป
ความทรงจำของเราเป็นสิ่งเดียวที่หล่อเลี้ยงให้กูใช้ชีวิตอยู่มาจนถึงทุกวันนี้
แม้ว่าตอนนี้กูจะไม่มีมันอยู่เคียงข้าง แต่การที่กูได้คิดถึงมัน กูก็มันความสุขแล้ว
นัท กูจะรอนะ
รอวันที่เราจะได้กลับมาอยู่ด้วยกันตลอดไป
เรื่องโดย หวานเย็น
....................................................................
-
:sad4: :sad4: :sad4: :o12: :o12: :o12:
-
โคตรสงสารพี่โจเลยอะ สงสารนัทด้วย :monkeysad:
-
อยากอ่านต่ออออ
-
นานไปมั๊ย 6 ปีกับการทรมานหัวใจกันและกัน?
เรื่องมันมีอยู่แค่ว่าต่างฝ่ายต่างไม่พูดมันออกมาทุกอย่าง
ดราม่าเรื่องตัวเองแล้วมาอ่านนิยายดราม่าจิตตกอย่างแรงอ่ะ
รอคู่นี้กลับมารักกัน ขอให้รักกันไวๆ คนอ่านเจ็บปวด :L2:
-
ดราม่าเรื่องตัวเองแล้วมาอ่านนิยายดราม่าจิตตกอย่างแรงอ่ะ
โอ๋ๆ
:กอด1:
ใครรังแกนุ้งนิว
เป็นกำลังใจให้นะ
:L1:
-
มึนๆอึนๆแบบนี้ นี่ยังเป็น special อยู่เหรอเนี่ย?
-
แจ่ม!!
-
ไม่ไม่ไม่ยอมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมฮืออออออออ
กลับมารักกันนะะะะะะะะะะะะะะๆ :m31:
อยากอ่านตอนต่อไปม่ายยยยยยยยยยยยยยยยย :z3: :o12:
-
สงสารโจ้จัง อยากให้ทั้งคู่กลับมารักกันเหมือนเดิม
-
เศร้าเกินไปแล้ว สงสารทั้งคู่เลย ดีกันเหอะ กลับมารักกันเหมือนเดิม^^
-
T ^ T
รอความสุขนะคะ
-
อยากได้ใจ ก็ให้ใจ ไปทั้งหมด
ไม่เคยคด กบฎใจ ให้ผิดหวัง
แต่รอยร้าว ที่เนิ่นนาน พาลผุพัง
อย่าเหนี่ยวรั้ง ยับยั้งเลย อย่างเคยชิน
ใครแต่งตอนนี้ว่ะ..ควักล้วงใจกูไปเลย
เตะๆๆๆๆๆๆๆๆ
กร๊ากกกกกกกกกกกกก
-
สงสารทั้งคู่เลย
-
เจ็บเกิน
-
เจ็บที่สุด!!!
-
2 ตอนแล้วนะ
แม่ง! ฮือออออออออ ใจจะขาดแล้วนะ
-
ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับเขาแต่เศร้าไปด้วยอย่างแรง
คู่รักที่เลิกกัน น้อยต่อน้อยที่กลับมาคบกันใหม่
แยกกันได้ไม่นาน ก็ต้องมีคนใหม่เข้ามา
บางคนก็สมหวังบางคนก็ผิดหวัง แต่ให้กลับไปหาคนเดิม ยากยิ่งกว่ายาก
คู่นี้พิสูจน์กันนานเลยเน้อ
-
อารมณ์มันแบบว่าเหมือนดูหนังสักเรื่องนึงอ่ะ
ที่ตอนจบต่างคนต่างก็รอคอยที่จะกลับมาอยู่ด้วยกัน
แต่ก็ไม่รู้ว่าเมื่อไร บรรยากาศแบบเศร้าๆ :impress3:
สงสารทั้งสองคนเลย แต่ก็เข้าใจนะที่ทำแบบนี้
เวลาแห่งการรอคอยนี่แหละจะพิสูจน์ว่าเรารักใคร
การที่ไม่สามารถมีใครได้ รักใครได้ มันเป็นเรื่องเจ็บปวด
แต่ก็จะทำให้เราเข้มแข็ง สู้ๆนะทั้งสองคน :กอด1:
จะมีอีกไหมคะ ตอนที่ทั้งสองคนได้กลับมาอยู่ด้วยกัน
ไม่ได้กดดันนะคะ แค่อยากรู้เฉยๆ :o12:
ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษค่ะ :กอด1:
-
เริ่มมีเค้าลางที่ดีแล้วสินะ ถึงตอนนี้มันจะเป็นฟ้าหม่นไปหน่อย
ขอบคุณโจ ที่ยังรักมั่นในนัท เค้าเลิกกันเพราะยังรัก ดีกว่าเลิกกันเพราะไม่เหลือรักแล้ว
ถึงสุดท้าย โจนัท ไม่กลับมาคบกันอีก แต่เค้าก็จะรัก และคิดถึงกันไปตลอด ( เราหวังว่านะ..)
สุดท้าย โจก็ยังเป็นไอดอล ของเราตลอดมาและตลอดไป โคตรเท่!!! :L2:
คุณหวานเย็นมาต่อแล้ว ป้าปุ๋ยว่ายังไงบ้างคะ น้องชดออกกลิ่นเปรี้ยวเค็มบ้างหรือยัง :z2: :z2:
-
So Sad Special
:z6: :z6:
-
จะคริสต์มาสแล้ว ขอของขวัญแซนต้ากันรึยัง
เผื่อแซนต้าโล่ใจดี เพราะหวานเป็นเอลฟ์ หวานแค่เตรียมของขวัญ
อิอิ
:mc4:
คุณหวานเย็นมาต่อแล้ว ป้าปุ๋ยว่ายังไงบ้างคะ น้องชดออกกลิ่นเปรี้ยวเค็มบ้างหรือยัง :z2: :z2:
ตั้มชดอะ หวานบอกป้ามันแต่งอยู่นะ
มันอือออแหละ แต่ไม่รู้ว่าจะแต่งเมื่อไหร่
ถ้าป้าขยันตอนเดียว มันแต่งแป๊บเดียว ไม่ได้ใช้เวลาแต่งนานเหมือนหวาน
หวานเอาการ์ตูนไปเซ่นมันแล้วด้วย(ช่วงนี้ติดอ่านการ์ตูนเลยไม่มีนิยายไปเซ่น)
จริงๆแล้วถ้าคนอ่านเรียกร้องหรือโอดครวญอยากอ่านเยอะๆ เดี๋ยวป้าก็มีไฟเองนั่นแหละ
:z3:
-
:z3: :z3: :z3:
-
THE END OF SPECIAL JO-NAT
...ก็เรารักกัน...
กูมองแผ่นหลังเล็กๆนั่น
เหมือน…
เหมือนนัท เหมือนจริงๆ
กูเร่งฝีเท้าเข้าไปใกล้เรื่อยๆตามเสียงเรียกของคุณบอส
จนไปหยุดยืนที่โต๊ะ แล้วคนคนนั้นเงยหน้าขึ้นมายิ้มสบตากู กูยิ้มบางๆตอบกลับ
เหมือนแต่…ไม่ใช่ และไม่ใช่ก็คือไม่ใช่
ผิดหวังซ้ำแล้ว ซ้ำเล่า เมื่อไหร่ทางเดินของเราจะมาบรรจบกันสักที
กูคาดหวัง หวังว่าจะเป็นมัน ใจที่ตื่นเต้นค่อยๆกลับมาเต้นตามปกติที่ควรจะเป็น
โต๊ะที่คุณบอสนั่งรอเป็นโต๊ะสี่เหลี่ยมเล็กๆ นั่งได้สี่คนคนละด้าน กูเลือกนั่งตรงข้ามกับคุณบอส หรือข้างๆของคนตัวเล็กอีกคนที่คุณบอสแนะนำว่าเป็นเลขา ชื่อ คุณโดม
พอกูได้มองคนคนนี้ชัดๆ ไม่เห็นจะเหมือน สงสัยกูคงตาลาย เห็นเป็นนัทได้ยังไงวะ
สงสัยตาฝาด คงเพราะความคิดถึงมันล้นใจละมั้ง?
เฮ้อ
บ้าไปแล้วกู!!!
ขำตัวเองจริงๆ กูไม่แน่ใจเหมือนกันว่าขำเพราะตลกหรือขำเพราะสมเพชตัวเอง
คุณบอสและคุณโดมผลัดกันอธิบายถึงส่วนที่กำลังสร้างว่ามีอะไรแปลกใหม่ น่าสนใจบ้าง เพื่อเป็นข้อมูลให้กูไปเขียนระหว่างรอวิศวะ เห็นว่าจะมาช้า
นั่งไปได้สักพัก คนที่เรารอก็มา
“ขอโทษนะครับที่ให้รอ”วิศวะที่กูต้องสัมภาษณ์คนที่พวกเรากำลังรอเอ่ยขึ้น เสียงเหมือนนัทมากราวกับเป็นคนๆเดียวกัน
สงสัยกูแม่งบ้าไปแล้ว เมื่อกี้ภาพหลอน คราวนี้หูเฝื่อน
กูไม่ได้หันไปมองหน้าคนพูดหรอก เพราะกูมัวแต่อมยิ้มขำตัวเอง
วิศวะคนนั้นนั่งลงข้างๆกู กูถึงได้เงยหน้าขึ้นมอง
ตุบ ตุบ
ตุบ ตุบ
ตุบ ตุบ
ตุบ ตุบ
จังหวะการเต้นของหัวใจเร็วขึ้น เร็วขึ้น จนแทบจะกระโจนออกมานอกอก
มัน!!
มันจริงๆ ใช่มันจริงๆ ?!!!
ความคิดแรกที่ผุดขึ้นมา ‘กูฝันรึเปล่า กูอาจจะตาฝาดอีกก็ได้’
‘นัท’ คนคนเดียวที่กูมักจะเรียกมันว่า ‘เมีย’ แม้มันจะไม่ชอบก็ตาม
กูเข้าใจแล้ว กูเข้าใจ ที่คนเขาพูดกันว่าเหมือนโลกหยุดหมุน มันเป็นยังไง
จำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าตัวเองกำลังหายใจรึป่าว ตามองเห็นแค่มัน หูได้ยินแต่เสียงเต้นตุ๊บๆของหัวใจตัวเอง
เมื่อไม่กี่นาทีที่แล้วกูยังผิดหวังอยู่เลย แต่วินาทีนี้ดีใจเหี้ยๆ โอกาสของกูมาแล้ว
เรามองตากันนิ่ง กูมองสำรวจคนที่อยู่ในหัวใจ จนกระทั่งไปสะดุดเข็มกลัดติดเนคไทของขวัญวันเกิดที่กูทำให้มัน มันยังเก็บไว้ กูยิ้มกว้างอย่างไม่รู้ตัว จนกระทั่งเสียงคุณบอสดังเข้ามาเรียกสติ
“คุณโจๆ”กูหันไปตามเสียงเรียกของคุณบอสที่ยังยิ้มแต่มองกูงงๆสลับกับนัท
“อะ!!.. หืม อะแฮ่ม ....อา...ครับ”กูกระแอมเบาๆหุบยิ้มแล้วตอบไป ‘ใจกูจะเต้นแรงเกินไปแล้ว’
“นี่คุณนัท วิศวะที่คุมก่อสร้างที่ว่าจะให้สัมภาษณ์ไงครับ คุณนัทครับนี่คุณโจจากนิตยสารที่ผมเคยเล่าให้ฟังไงครับ”คุณบอสแนะนำเราทั้งคู่
กูโคตรตื่นเต้น ได้แต่บอกตัวเองในใจ ‘เนียนไว้เหี้ยโจ เนียนไว้มึง’
“สวัสดีครับ”นัทมันเอ่ยทักขึ้นพร้อมรอยยิ้ม ‘สัด ใจกูสั่น’ ปากกูขยับยิ้มเพ้อๆส่งออกไปให้มัน
‘มันแค่ยิ้มให้ไอ้เหี้ยโจ เป็นเอามากๆ’
เสียงนุ่มๆของมันที่กูไม่ได้ยินนานแล้ว ‘กู....คิดถึง’
“สวัสดีครับ”กูตอบไปแบบกลางๆคือไม่แน่ใจว่านัทมันอยากให้คุณบอสรู้รึป่าวว่าเรารู้จักกัน มือที่อยู่ใต้โต๊ะกำสายสะพายกระเป๋ากล้องไว้แน่นจนเส้นเลือดปูด เตือนสติของตัวเองไม่ให้ดึงมันเข้ามากอด กูพยายามตั้งใจฟังคุณบอสไม่หันไปสบตามัน
คุณบอสแนะนำอะไรเพิ่มอีกนิดหน่อยแล้วปล่อยให้กูสัมภาษณ์นัท ส่วนคุณบอสกับคุณโดมขอตัวไปประชุมงาน ทั้งๆที่ตอนแรกบอกจะพากูไปดูส่วนที่ก่อสร้าง แต่กลายเป็นว่าคุณบอสยกหน้าที่นั้นให้นัทโดยปริยาย
หลังจากที่คุณบอสกับเลขาส่วนตัวไปแล้ว เกิดความเงียบขึ้นระหว่างเราสองคน
แววตานัทมันแพรวพราวเหมือนมีดวงดาวอยู่ในนั้น มันไม่ได้ดูเศร้าเหมือนครั้งที่เราเลิกกัน
เวลาคงช่วยได้จริงๆ มันก็ผ่านมาตั้งหกปีแล้วนี่นะ หกปีที่เราสองคนไม่เคยแม้แต่เดินสวนกัน ไม่มีแม้แต่ความบังเอิญ แม้ในใจลึกๆกูหวังว่าเราจะเจอกันบ้าง แต่ก็นั่นแหละ เราไม่เคยเจอกันสักครั้งจนครั้งนี้
นัทดูสุขุมขึ้นแต่หน้าตายังน่ารัก อาจจะน่ารักมากกว่าเดิม
ช่วงเวลาที่ห่างกันกูได้เรียนรู้อะไรมากขึ้น ใจเย็นมากขึ้น มีเหตุมีผลมากขึ้น และรักมันมากขึ้น
“มึง….สบายดีไหม” เป็นกูเองที่ทำลายความเงียบ กูแม่งจะทำเสียงหล่อไปไหน ไม่เข้าใจตัวเองว่ะ
“สบายดี” มันอมยิ้มกลั้วหัวเราะตอบกลับมา กูว่ามันคงขำที่เสียงกูเท่ห์ผิดปกติ
เออ! กูยอมรับกูประหม่า แล้วตอนนี้อายเว้ย สาดดดดดด
“คิดถึง” กูบอกมันเบาๆแบบไม่ได้มองหน้า กูดึงมือมันมาไว้บนตักตัวเองแล้วก้มหน้าก้มตาเล่นมือมันเบาๆ
“อือ” นัทมันตอบกลับมา แต่ไม่ได้ดึงมือออก แก้มมันแดงระเรื่อขึ้น น่าหอมว่ะ
“คิดถึงมากๆ” กูย้ำอีกทีแต่ทว่าเสียงหนักแน่นกว่าครั้งแรก
“เหมือนกัน” คำตอบของนัททำเอาหัวใจกูปลื้ม ‘มัน มันก็คิดถึงกู’
“มึงคบใครอยู่รึป่าว” กูตัดสินใจถาม
“ก็เปล่า”
“กูก็ไม่ได้มีใคร”
“รู้” มันตอบเบาๆหันมายิ้มๆมองกู เพราะกูเงยหน้าจากที่เล่นมือมันอยู่หันไปมองมันอย่างแปลกใจ กูยิ้มกว้าง
เราสบตากัน
มันรู้ รู้ว่ากูไม่มีใคร กูเข้าข้างตัวเองได้มั้ยนะว่ามันสนใจกู มันยังมีใจให้
“กูไม่มีมานานแล้ว มึงรู้เหรอ” กูยังยิ้มค้างแล้วเลิกคิ้วขึ้นข้างหนึ่งอย่างสงสัย
“อืม” มันตอบเสียงในคอแล้วพยักหน้าน้อยๆ แก้มมันแดงๆ น่ารักมาก
“แล้วมึงรู้มั้ยว่าที่กูไม่มีใครเพราะอะไร” กูยังคงยิ้มกว้างมองมันตาเยิ้ม
“มะ ไม่รู้สิ” มันหลบตาหันไปก้มหน้ามองโต๊ะแทน หน้าแดงหูแดงหมด ไอ้นัทคนที่คุยเก่งไปไหนนะ หึหึหึ
“ความผิดมึงนั่นแหละ” มันเงยหน้าขึ้นมาสบตากูแล้วรีบเสกลับไปมองโต๊ะอีกครั้ง กูรู้ว่ามันเขิน แก้มแดงเม้มปากแน่น
“มึงทำให้กูรักมึง รักมากเกินไป” กูสารภาพออกไป ใจกูเต้นโครมๆ หน้ากูคงแดงมาก เขินว่ะ ส่วนนัทมันไม่ได้ตอบอะไร แต่ยิ้มกว้างให้โต๊ะ ไม่ได้มองกูหรอก ‘น่ารักว่ะแม่ง โคตรน่ารัก’
กูว่าตอนนี้เราสองคนคงหน้าแดงพอกัน เรานั่งเงียบอยู่นาน ไม่มีใครพูดอะไร
มือเรายังจับกันไว้ นัทมันบีบมือกูเบาๆ
มันเป็นสัญญาณที่ดี มันยังนั่งอยู่ตรงนี้ ไม่ได้ปฏิเสธกู แม้จะไม่ได้ตอบรับ แต่มันก็โอนอ่อนมาก
ดีจริงๆ
ดีเหี้ยๆ
เป็นเรื่องที่น่ายินดี
อยากตะโกนให้ก้องฟ้า
‘อ้ากกกก.......ในที่สุด........กูก็เจอมึงแล้ว......กูเจอมึงแล้ว......เราเจอกันแล้ว........ ไอ้นัท’
นัทมันพากูเดินไปดูส่วนที่กำลังก่อสร้างของทางรีสอร์ท มันบอกใกล้เสร็จแล้ว เหลือปูพื้นกระเบื้องตรงลานข้างหน้าอีกหน่อยไม่เกินสามวัน เก็บความเรียบร้อยรอบๆงานส่วนของนัทอีกสี่ห้าวันน่าจะเสร็จ ส่วนเรื่องตกแต่งภายในจะเป็นอีกบริษัทเข้ามาจัดการ
นัทมันเดินไปดูงานโดยมีกูเดินตามติดเป็นเหาฉลาม เข้าไปถ่ายรูป
สองสามวันมานี้กูตามติดมันทุกที่ มันไปไหนกูไปด้วย ตอนเช้ากูไปรับมันมาทำงานที่รีสอร์ท ตอนเย็นแวะหาอะไรกินแล้วไปส่งมันกลับที่พัก ส่วนกูกลับมานอนรีสอร์ท
เช้าวันแรกที่มันเห็นกูโผล่หัวไปรอมันที่หน้าบ้าน ดูมันแปลกใจแต่ไม่ได้ถามอะไร แถมยังยอมขึ้นรถมาทำงานด้วย เป็นกูเองที่แปลกใจ กูคิดทั้งคืน หาข้ออ้างสารพัด แต่กลับไม่ต้องใช้สักข้อ พอกูบอกว่ามารับ มันเดินยิ้มๆเปิดประตูขึ้นไปนั่งเป็นตุ๊กตาหน้ารถอย่างง่ายดาย ส่วนกูเดินมึนๆตามไปขึ้นรถฝั่งคนขับแล้วพามันมาส่งที่รีสอร์ท
“โจ มึงไม่มีอย่างอื่นไปทำรึไง ตามติดกูเป็นแฝดไปได้”นัทมันหันมาถามอย่างขำๆไม่ได้จริงจังอะไร
“นี่แหละงานกู”
“มึงถ่ายรูปตึกนี้เป็นร้อยแล้วมั้ง ส่วนอื่นของรีสอร์ทมึงไม่ไปถ่ายบ้างรึไง” มันว่ากูให้ ‘ใครว่ารูปตึกเป็นร้อย มีแค่สิบกว่ารูปเอง นอกนั้นรูปมึงล้วนๆไอ้นัท’
“กูถ่ายเก็บมาหมดแล้วก่อนมาเจอมึงอะ มึงรำคาญหรอ ที่มีกูอยู่ข้างๆ” กูบอกมันแล้วเลิกคิ้วถามมันกลับ
“ก็เปล่า”มันอมยิ้มมุมปากตอบกลับ แม่งเดียวนี้มันมีเสน่ห์มากขึ้นว่ะ แต่ก่อนกูว่ากูหลงแล้วนะ แต่ตอนนี้กูหลงมันเพิ่มขึ้นอีกเท่าตัวเลยว่ะ
จะมีใครเข้าใจกูมั้ย ยิ้มมุมปากน่ะ ถ้ากูทำมันจะเท่ห์ไง แต่พอไอ้นัทมันทำมันดูเจ้าเล่ห์แบบน่ารักๆ
มุมมองหลายคนบอกว่าความสัมพันธ์แบบนี้ แบบที่เราเป็น มันเหมือนแก้วที่มันร้าว แม้ว่าเราจะเอากลับมาใช้ แต่รอยร้าวยังคงอยู่
แต่กูกลับมองว่า ความสัมพันธ์ที่ขาดหายห่างกันไป 6 ปีของเรา….
ถ้าให้กูเปรียบ กูเปรียบเหมือนบ้าน
กูว่า บ้านหลังนั้นมันพังไปแล้ว พังเพราะพายุ พังเพราะลมแรงที่มันเข้ามากระทบเรื่อยๆ คงเป็นเพราะบ้านของเราอ่อนแอเกินไป อะไรมากระทบหน่อยก็เอนเอียง คอยแต่จะพังอยู่ร่ำๆ จนในที่สุดพังแบบไม่เหลือซากจนเราไม่สามารถอยู่ร่วมกันได้
เราสองคนถึงต้องแยกย้ายเพื่อไปหาบ้านที่เหมาะสมกับตัวเอง
และนั่น….
ทำให้กูได้รู้ว่า กูคิดถึงที่ที่เดิมที่กูเคยอยู่
ไม่ว่าบ้านหลังไหน ที่ที่ใหม่ ก็ไม่จำเป็นต้องหาอีกแล้ว
กูถึงได้หยุดและย้อนกลับมายัง…ที่ที่เดิม
ที่ดินตรงเดิมของบ้านที่เคยพังไม่เหลือซาก เหลือไว้แต่ความทรงจำ
มีแต่ที่ดินที่กูกำลังค่อยๆปรับปรุงเพื่อที่จะสร้างบ้างหลังใหม่
บ้าน…ที่กูคงสร้างคนเดียวไม่ได้ กูถึงได้รอ รอว่าสักวันมันจะย้อนกลับมาที่เดิมเหมือนที่กูทำ
‘รอ’ คำสั้นๆ แต่ทรมาน
‘รัก’ คำง่ายๆแต่ยากจะเข้าใจ
สำหรับกู…..
กู…..ก็แค่….รัก….ถึงได้…..รอ
เรื่องโดย หวานเย็น
....................................................................
หวานเย็นบอกให้ลงรับวันคริสต์มาส เป็นของขวัญคริสต์มาสหวานๆให้กับคนอ่าน
Merry X' Mas :mc1:
-
o13 o13 o13
คมบาดจิต
-
โอ้ยโ้อ้ยยยยยยยยยยยยยยกรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!
ขอให้ตาโจสมหวัง!!!!!! :กอด1:
-
ดีใจด้วยนะค่ะ เจอกันแล้ว
-
จี๊ด______ถึง ❤❤❤
P.S. ____รอ____ ตั้มกะนู๋ชดช้อย :laugh:
-
คนเราคงต่างกัน ถ้าเป็นนิว นิวทำใจไม่ได้หรอกครับ 6 ปี นิวว่ามันคงทรมานน่าดู ห่างทั้งที่ยังรัก :sad4:
โอ๋ๆ
:กอด1:
ใครรังแกนุ้งนิว
เป็นกำลังใจให้นะ
:L1:
ขอบคุณนะครับ :pig4:
-
เย้ ๆๆ เจอกันและกลับมารักกันจนได้
อย่าเลิกกันอีกเชียวนะ กอดกันไว้แน่น ๆ
MERRY CHRISTMAS :mc2:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดด
ยังอ่านไม่จบ แต่แวบมาอ่านตอนจบ ไม่รู้เรื่องเบยยยยว่าเลิกกันได้ไง(เดี๋ยวแวบกลับไปอ่าน)
แต่ขอดีใจโคตรๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ก่อนนะคะ
ดีใจอ่ะ เป็นที่น่ายินดีๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :o8:
อย่าเลิกกันอีกนะ ประคองความรักดีๆนะพี่โจ :impress:
เพิ่งอ่านเรื่องนี้เมื่อวานเองค่ะ ตอนนี้ถึงตอนที่ 49 แล้วนะคะ ใกล้แล้ววววววว > <
โอยยยยย เดี๋ยวมาเม้นใหม่ ให้สติมันเข้าที่ อ่านจบสมบูรณ์แบบก่อนนะคะ
-
คุณหวานเย็น :กอด1: เค้าเขินอีคุณโจอ่ะ :o8: หน้าโคตรโหด แต่มานั่งเขี่ยนิ้วบอกคิดถึงอยู่นั่น :-[
น้องนัทค่าตัวแพงเน๊อะ บทน้อย พูดแค่ อือ ๆ ๆ แต่แค่นี้คนอ่านอย่างเราก็สุขใจแล้ว
ถึงจะคิดถึงคู่นี้ อยากสอดรู้สอดเห็นความเป็นไปอยู่ แต่ก็ไม่อยากเสียวเหมือน SP.1 อีก ทำลูกผัวเป็นห่วง :laugh:
สุดท้ายขอบคุณ คุณหวานเย็น ที่ไม่ใจร้าย ยังให้เค้ามาเจอกันอีก (ให้เจอแค่นี้ ที่เหลือเชิญไปจิ้นเอากันเอง)
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆ ไม่มียุงไข่ :L2: :L2:
ปล.ฝากถามป้าปุ๋ยถึงตั้มชดด้วยนะคะ ไม่สะดวกพิมพ์ยังไง สแกนมาพิมพ์ให้ยังไงนะคะ :laugh:
-
ปล.ฝากถามป้าปุ๋ยถึงตั้มชดด้วยนะคะ ไม่สะดวกพิมพ์ยังไง สแกนมาพิมพ์ให้ยังไงนะคะ :laugh:
ขำอะ กดไลค์ :fox2:
-
ก็ดีแล้วนิ
-
ชอบพี่โจจุงเบยยย :impress2:
-
ข้อแม้ไรวะพี่โจ??
-
5555+ มีด้วยเหรอเอาเชื้อเกย์มาติด??
ของแบบนี้มันอยู่ที่ใจค้าบบบ
-
กางเกงในย้วยๆของมึงเนี่ยนะนำโชค???
กร๊ากๆ แถมย้วยด้วย คงไร้สมรรถภาพเหมือนเจ้าของมันเอิ๊กๆ
-
แค่นี้ก็ฟินแล้วจ้า
-
o7 o7 o7
-
อ่านไปยิ้มไป แปลกที่ตอนแรกไม่คิดอ่านเรื่องนี้เลย ตอนแรก
ไม่อ่านพอผ่านไปปีนึงกลับมานั่งอ่านจนตาแฉะ พอไปคุ้ยดูแม่งหนุกว่ะ 55555555555
><
บอกตามตรงคู่นี้ไม่มีอะไรมากเลยนะ แต่เราว่าสนุกดีอ่ะ เราว่าโจน่ารักอ่ะเจ้าชู้แต่สุดท้าย
ก็มาหยุดที่ใครสักคนได้จริงๆ นัทก็ทำให้เค้ารักได้ตอนแรกแค่จะแกล้งกันแต่ก็ลงเอยกันได้
รักกันตลอดชีวิตเลยนะ เราไม่รู้หรอกว่าผู้ชายเจ้าชู้จะทำยังไงกัน บนโลกความจริงมันคง
ยากน่าดูเลยอ่ะที่หากปกติเราเปลี่ยนคู่นอน แล้วจะมาหยุดกับใครสักคนนึง แต่เรากลับ
คิดว่าทั้งคู่น่ารักและลงตัวสุดๆ อยากให้เรื่องจริงเป็นแบบงี้บ้างเนาะ 5555555
รักคนแต่งนะค่ะ ไม่รู้ว่าจะผ่านมาเห็นรึปล่าว แต่ขอบอกว่าพวกคุณแต่งเก่งมากกกกกกกกก:)
-
ขอบคุณมิตรรักแฟนนิยายทั้งหลาย
หลายคนบอกมองข้ามเรื่องนี้ หวานไม่แปลกใจหรอก
เพราะชื่อเรื่องมันแปลกๆ ไม่รู้จะสื่อถึงอะไร
แต่พอจบตอนพิเศษคาดว่านัทมันคงทำให้โจกลัวพอดู
หากจะถามว่าส่วนตัวหวานไม่ได้แต่งเก่งอะไรหรอกนะ ป้าแต่งเก่งกว่า
ต้องยกความดีความชอบให้โลโล่ (แอบภูมิใจ ตอนพิเศษสามตอนโล่ชมว่าแต่งดีทุกตอนเลย ฮ่า นานๆที มีการบอกให้ไปแต่งนิยายเดี่ยวๆได้แล้วด้วยนะ)
เพราะหวานมีโลโล่(คนโพส)เป็น บ.ก. ส่วนตัวคอยสแกนให้
นิยายทุกตอนของหวาน(หวานแต่งโจ)ผ่านคมปากเจ็บๆของโล่วิจารณ์ก่อนจะมาถึงประชาชี
จำได้ว่าแต่งตอนแรกออกมา เช่น
โล่มันว่า ทำไมนัทแรดจัง หวานต้องไปนั่งปรับคำพูดนัท
หรือ อย่าแต่งซ้อนความตอนเดิมของป้า ให้แต่งต่อไปเลย ไม่ต้องแต่งว่าเหตุการณ์เดียวกันแล้วตัวละครสองตัวคิดต่างกันยังไง อนุญาตให้แค่ตอนแรก เพราะมันน่าเบื่อ(เยี่ยมป๊ะล่ะ บ.ก.ส่วนตัวของหวานอะ)
เป็นต้น
ส่วนคาแรคเตอร์ของตัวละคร หวานกับปุ๋ยไม่ได้คุยกันชัดเจนว่าจะเป็นยังไง
หวานอยากให้โจเป็นแบบไหน หวานจะแต่งความคิดโจแบบนั้น หวานมองนัทยังไง โจจะมองนัทแบบนั้น
ส่วนปุ๋ยอยากให้นัทเป็นแบบไหนปุ๋ยจะบรรยายแบบนั้น นัทมองโจยังไง ปุ๋ยจะแต่งออกมาแบบนั้น
แค่แต่งให้มันล้อตามกัน
ตอนแรกแต่งกันเล่นๆ แต่มาช่วงหลังๆเราเริ่มจริงจังกันมากขึ้น
เชื่อมั้ยว่า มุมมอง คำว่า เมีย ที่โจเรียกนัทเราเคยเถียงกันมาแล้ว
ป้าแต่งนัท ป้าจะแต่งออกมาไม่อยากให้เรียกว่าเมีย ด้วยเหตุผลของมัน ซึ่งมันบอกไม่มีผู้ชายคนไหนอยากให้ผู้ชายอีกคนเรียกว่าเมียหรอก มันหมายถึงศักดิ์ศรี ฯลฯ เยอะอะ ป้ามันบอกเยอะพอดู
แต่ก็นั่นแหละ หวานแต่งโจ หวานอยากเรียกนี่หว่า หวานจะแต่งมุมมองของโจเรื่องเมียออกมาว่าอยากเรียก
ดังนั้น มุมของนัทจะไม่ชอบ แต่มุมของโจชอบและอยากจะเรียก
เรื่องของเรื่องคนแต่งมันกวนตีนกันเอง ฮ่า (เป็นหวานนี่แหละที่กวนตีนป้าปุ๋ย)
ก่อนหวานจะแต่งตอนพิเศษหวานยังไปถามปุ๋ยเลยว่า โจนัทเรียนคณะอะไรนะ
รู้มั้ยป้าบอกว่า มึงไปอ่านใหม่สิ กูไปอ่านใหม่เหมือนกัน ฮ่าๆ คนแต่งสันดานขี้ลืมพอกันจริงๆ
ป้าปุ๋ยมันนิสัยผู้หญิงมีขี้อิจฉาเล็กๆ ขี้น้อยใจ เรียกร้องความสนใจตามประสามันนั้นแหละ
อย่างมันจะชอบบ่นว่า ตอนของโจเรตติ้งดีกว่าของนัท
คิดได้ไง บ้าเนาะ เรื่องเดียวกันเรตติ้งจะต่างกันได้ไง บ้าบอ
มีงอน เคยจะให้หวานแต่งคนเดียวด้วย จะไม่แต่งต่อ แต่สุดท้ายหวานหายหัว มันใจอ่อนสงสารคนอ่าน
มันจะแต่งสองตอนควบหรือไม่ก็ตอนพิเศษตั้มชดมาแก้ขัด
สรุปงอนไปก็ไม่ช่วยอะไร เอาเถอะเห็นแบบนี้ป้ามันใจดีนะ
อ้อ แต่ตอนพิเศษโจนัทอย่าขออีกเลย มันจบด้วยดีแล้วล่ะ
ถ้ามีอีกน้ำตาได้ท่วมมากกว่าตอนพิเศษคราวนี้แน่ๆ
ขอบคุณโลโล่ เตอร์ เกต ที่ช่วยกันโพสหรือพิสูจน์ตัวอักษร
ขอบคุณป้าที่ยอกเล่นแต่งนิยายเป็นเพื่อนแม้ว่าป้าจะมีนิยายตัวเองที่ต้องแต่ง
ขอบคุณคนที่อ่านแม้จะรีไพหรือไม่ก็ตาม หรือแม้กระทั่งคนที่เป็นแฟนคลับ
ขอบคุณที่รักโจนัท
ช่วงระยะเวลาที่แต่งนิยายเรื่องนี้สนุกมาก ฆ่าเวลาความน่าเบื่อไปได้มากโข
ปล.ใครอยากคุยกับหวานคุยได้ หวานไม่กัดหรอกแต่แค่กวนตีนเฉยๆ ฮ่า
:bye2:
-
NC ล่ะ NC อยู่หนายยยยย....
:m31: :m31:
-
เพิ่งได้เห็นว่าเรื่องนี้มีตอนพิเศษ ถลามาอ่านทันที
แต่พอรู้ว่าคู่นี้เลิกใจกันใจหายวาบเลย
อ่านไปก็จี๊ดใจ แต่สุดท้ายก็ปลื้มปริ่ม
ด้วยรู้ว่ารักแท้มันก็ต้องมีบททดสอบกันบ้าง :กอด1:
o13
บวกเป็ด และรอตอนพิเศษของพิเศษ :z2:
-
เป็นของขวัญวันคริสต์มาสที่หวานถึงใจและถูกใจจริงๆ o13
ชอบตอนนั่งด้วยกันสองคนแล้วบอก่่าคิดถึงกัน อ่่านแล้วเขินตามเลย :-[
-
อ่านแล้วมันก็รู้สึกดีนะคะที่โจกับนัทจะเลิกกันไปหกปี แต่กลับมารักกันมากขึ้น มันปลื้มจนน้ำตาจะไหล (เว่อร์ :jul3:)
ขอบคุณสำหรับของขวัญวันคริตมาสค่ะ มารับช้าไปหน่อย มัวแต่ไปฉลองกับเพื่อนอยู่ :laugh:
ฝากกอดป้าปุ้ยด้วยนะคะ :กอด1: เพิ่งรู้ว่าป้ามีงอน ไปตามอ่านทิมมี่แล้วน้า ตอนต่อไปก็รออยู่ :impress2:
แล้วก็เชียร์คุณหวานลงนิยายของตัวเองคนเดียวเลย ต้องมีแฟนๆตามอ่านแน่นอนค่ะ :L2:
สุดท้ายขอบอกว่า...รักโจกับนัทเสมอ :กอด1:
-
รู้สึกดีใจมากที่ไ้ด้เข้ามาอ่าน
ขอบคุณป้ากับพี่หวานนะครับที่แต่งตอนพิเศษเหล่านี้
เข้ามาเลยได้อ่านตอนพิเศษ ตั้ม-ชดก่อน
ตอนจบที่ตั้มสารภาพเล่นเอาน้ำตาซึมเหมือนกัน
คือลุ้นมากกกก สรุปคนที่ไม่รู้เหี้ยอะไรเลย กลับกลายเป็นตั้มซะงั้น
ชดมันแอ๊บไม่รู้เรื่องหว่า ร้ายจริงๆ อิอิ
พอมาตอนพิเศษของโจ-นัท
เล่นเอาน้ำตาไหล น้ำตาไหลจริงๆ ต้องหยิบทิชชูมาเช็ดกันเลย!
แบบ...เห้ย จริงเหรอ หกปีเลยเหรอ
นานมากกกกก แต่ก็พิสูจน์ "ใจ" คนสองคนได้ว่ายัง "รัก" กันอยู่รึเปล่า
เ้ข้าใจความหมายของ "บ้าน" ที่โจบอก
เพราะโจบอกว่า บ้านหลังนั้น "พัง" ไปแล้ว
นั่นก็เท่ากับว่าทุกอย่างกลับกลายเป็น "ศูนย์"
กลับมาคราวนี้ เอาหัวใจดวงที่เข้มแข็ง(กว่าเดิม) มาสร้าง "บ้าน" หลังใหม่
แน่นอนว่า...ประสบการณ์ย่อมสอนให้ "บ้านหลังนี้" แข็งแรงกว่าเดิมแน่นอน
ขอบคุณคนแต่งทั้งสองอีกครั้ง
ยังยืนยันคำเดิม(จากตอนสุดท้าย)ว่าชอบเรื่องนี้มากๆ ครับ
-
เรารู้ว่าไม่ว่ายังไงเค้าสองคนก็ต้องสานต่ออยู่ดี
หกปีจะไม่สูญเปล่า อย่างน้อยก็รู้ว่าใจตรงกัน
ต่างคนต่างรอกันอยู่ คราวนี้คงไม่ปล่อยแน่ๆ
แค่นี้เราก็ยิ้มแล้วล่ะค่ะ เป็นของขวัญที่ถูกใจจริงๆ
ขอบคุณคนเขียนมากๆเลยค่ะ :กอด1:
-
ThankS
-
ดีใจที่ได้อ่านตอนพิเศษค่ะ
ถึงจะเป็นตอนพิเศษที่ทำให้ร้องไห้ก็ตาม
-
กรีดร้องงงงงงง คิดถึงน้องนัทกับพี่โจ
เรื่องนี้ไม่มีโอกาส รวมเล่ม บ้างเหรอคะ
อยากได้เก็บไว้จังเลยอ่าาาาาาาาาาา :impress:
-
สนุกมาก เลย
-
นัทงี่เง้าจัง โชคดีที่โจมีเหตุผลไม่งั้นได้เลิกสมใจ
-
บอกตรงๆว่าหลงรักพี่โจ อืมมหมายถึงนิสัยใจคอ และไม่ชอบนัทเลย ชิๆๆๆ เกลียดที่สุดในเรื่องคือหยก ชอบตอนผีๆนะ ขอบคุณค่ะ :heavenจ
-
คิดถึงเลยมาอ่านอีกรอบ(รอบที่ 4 เเล้วมั้ง?) อ่านเเล้วก็ให้รู้สึกว่า.....
จะมีรวมเล่มมั๊ยอ่ะคะ
บอกตรงๆอยากได้มากๆเลย :z13:
-
SPECIAL TUM-CHOT 1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24223.msg1487788#msg1487788)
SPECIAL TUM-CHOT 2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24223.msg1489176#msg1489176)
SPECIAL TUM-CHOT 3 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24223.msg1522993#msg1522993)
SPECIAL CC (CHANG - CHOT) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24223.msg1565062#msg1565062)
SPECIAL TUM-CHOT 4 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24223.msg1634529#msg1634529)
SPECIAL TUM-CHOT 5 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24223.msg1642862#msg1642862)
SPECIAL TUM-CHOT 6 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24223.msg1660550;topicseen#msg1660550)
SPECIAL TUM-CHOT 7 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24223.msg1826138#msg1826138)
SPECIAL TUM-CHOT 8 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24223.msg2091995#msg2091995)
SPECIAL TUM-CHOT 9 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24223.msg2112808#msg2112808)
SPECIAL TUM-CHOT 10 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24223.msg2166154#msg2166154)
SPECIAL TUM-CHOT 11 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24223.msg2190998#msg2190998)
SPECIAL TUM-CHOT 10 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24223.msg2166154#msg2166154)
THE END OF SPECIAL TUM-CHOT (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24223.msg2198890#msg2198890)
SUPER SPECIAL TUM-CHOT
เราไม่ได้พูดกันออกมาซะทีเดียวว่าเราคบกัน แต่ผมว่าเราต่างก็รู้กันดีว่าความสัมพันธ์มันเป็นยังไง(ถ้าผมไม่ได้เข้าข้างตัวเองเกินไปนะ) แต่เมื่อไหร่ก็ตามที่เราออกสู่สาธารณะชน เราก็ดูเหมือนพี่น้องที่สนิทสนมกันเหมือนเดิม ผมน่ะไม่ใช่ไม่อยากแสดงตัว แต่ผมรู้ว่าไอ้ชดยังไม่พร้อมเท่าไหร่หรอก
ไอ้โจโทรมาหาผม ชวนผมให้ออกไปกินข้าวตอนสามทุ่ม คือมันพูดในสายนะครับว่ามันหิวมาก ซึ่งผมพอจะรู้สันดานมันดี เลยต้องแปลงสาส์นกันนิดหน่อย
“ไอ้สัด กุหิวข้าวมากจริงๆนะ” แปล ณ เวลานั้นได้ว่า ‘คุณตั้มครับ กุอยากเมามากๆ’
“มึงก็ชวนไอ้นัทออกไปกินด้วยสิ” ผมเปิดสปีคเกอร์คุยกับมัน ขณะที่มือก็จัดหนังสือที่วางระเกะระกะในห้องไอ้ชด คิดเอาเองว่าหลังจากที่มันอาบน้ำเสร็จ เมื่อมันเห็นสิ่งที่ผมทำ มันจะให้รางวัลผมเป็นหอมแก้มผมแรงๆก็ยังดี (ทั้งที่จริงๆกล้าบอกได้เลยว่าหวังมากกว่านั้น)
“มันกินข้าวแล้ว... ไอ้สัด! มึงอย่าถามมากได้มั้ย มึงออกมาเถอะ ไอ้นัทมันเพิ่งสอบเสร็จ กุอยากให้มันพักผ่อนเยอะๆ” แปล ณ เวลานั้นได้ว่า ‘คุณตั้มครับ อย่าถามอะไรมากเลย แฟนผมกำลังจะเข้านอน มีโอกาสแค่ไม่มากที่ผมจะได้ออกไป รีบออกมาเถอะครับ’
ผมเลยบอกมันไปว่า “กุเหนื่อย กำลังจะนอน เกรงใจไอ้ชดมันด้วย มานอนห้องมัน ถ้ากุกลับดึกเดี๋ยวมันต้องลุกมาเปิดประตูให้กุอีก” อันนี้ไม่ต้องแปลอะไรครับ ผมหมายความว่าแบบนั้นจริงๆ อีกอย่าง นานละที่ผมไม่ได้เจอมัน เพราะต่างคนต่างยุ่ง ทำไมผมต้องอยากออกไปหาไอ้เหี้ยโจด้วยล่ะครับ มันน่าสนใจกว่าไอ้ชดตรงไหน?
“ไอ้เหี้ย! ทีงี้ล่ะลืมเพื่อนเลยนะ ถ้าแม่งไม่ออกกุจะเอาสติ๊กเกอร์ไปแปะที่รถมึงว่า ‘ถ้าไม่อยากเจ็บจิ๋ม อย่ายิ้มให้พี่ตั้ม 69’ ตัวใหญ่ๆเลยไอ้สัด” มันหัวเราะเอิ๊กอ๊าก แต่ผมนี่หน้าซีดเผือก เพราะแม่งไอ้ชดยืนมองผมตาเขียวปั๊ด ต่อให้มันใส่แค่ผ้าขมหนูผืนเล็กโชว์ผิวขาวๆดูละเอียดเหมือนเด็กทารกตอนนี้ แต่ผมก็ไม่มีอารมณ์อย่างว่าซักนิดเดียว
“ไอ้สัด มึงอย่าจัญไร กุไม่ได้เหมือนมึง” ผมเลิ่กลั่กปิดสปีคเกอร์โฟน ลืมคิดไปว่ามันยิ่งดูน่าสงสัย ทำไงได้ ณ ตอนนั้นสมองผมประมวลไม่ทันจริงๆ
“มึงนี่แม่งหาเรื่องให้กุละ” ผมบอกมันแล้วกดตัดสายมันไปทันที
ผมยืนมองไอ้ชด ไอ้ชดยืนมองผมนิ่งไม่ได้พูดอะไร จากนั้นก็เดินนิ่งๆไปแต่งตัวของมันต่อ
“ชด ไอ้โจมันล้อเล่น” ไม่รู้ว่ามันคิดอะไร ผมขอแก้ตัวไว้ก่อนดีกว่า
“รู้แล้ว ตั้มดีจะตาย จะไปทำตัวแบบนั้นได้ยังไง” มันบอกหน้านิ่งๆ
“ไหนลองพูดแล้วทำหน้าแบบอื่นดิ แบบนี้มันเสียวสันหลังไงไม่รู้” ผมเดินตั้งใจอ้าแขนเข้าไปกอดมันเต็มที่ แต่มันดันเอี้ยวตัวหลบผมซะนี่
“ทำหน้าไง ถ้ายิ้มแล้วจะเจ็บไรป่าว” มันถาม ผมว่ามันกวนตีนมากไปละ
“ลองดูสิ จะได้รู้” ผมคว้าเอวมันเข้ามาชิด แล้วจุ้บปากมันเร็วๆทีนึง ยอมรับว่านี่ครั้งแรกที่หน้าด้านทำแบบนี้ ปกติผมไม่กล้าทำอะไรแบบนี้กับไอ้ชดหรอก แต่สงสัยตั้งแต่สติผมหายไปกับเรื่องเมื่อกี้ สมองผมพาลหายวับไปด้วย
“ตั้ม!!” มันขมวดคิ้ว จ้องผมนิ่ง จากนั้นก็แกะมือผมออกทันที
“เฮ้ยๆ ขอโทษๆ” ผมเริ่มลนลาน มือไม้สะเปะสะปะ จนเข้าไปเกี่ยวผ้าขนหนูมันร่วงกองลงกับพื้น นี่ก็ว่าแย่แล้วแต่ที่แย่กว่าเมื่อผมก้มลงไปแย่งเก็บผ้าขน หนู พยายามจะห่อตัวมัน แต่มือผมมันดันปัดป่ายไปทั่ว เพราะไอ้ชดดันเอามือมาปิดตาผมไว้
“ตั้ม ทำไรอ่ะ!” มันเหวใส่
“จะ..ผูก ปะ..ปมให้..อะ..ขะ..ขอ..โทษ” ลิ้นผมพันกันไม่หมด เพราะมือผมดันไปโดนชดน้อยเข้า มันเลยปัดมือผมทิ้งอย่างแรงและดึงตัวมันออกห่างผมทันที
“ชด พี่ไม่ได้ตั้งใจ” ผมบอกจริงจัง
“ไปไกลๆเลย” มันคว้ากางเกงมาใส่อย่างรวดเร็ว และเดินเบี่ยงตัวไปคว้าเสื้อมาสวมอย่างลวกๆ
“รังเกียจเหรอ?” ผมถามอย่างน้อยใจ
“ไม่ใช่แบบนั้น แต่มันยังไม่ถึงเวลาแบบนี้” มันบอก
“งั้นมากอดให้ชื่นใจหน่อย” ผมเดินเข้าไปหามันอาดๆ ส่วนมันอ้าแขนรับอย่างกล้าๆกลัวๆ ผมกอดมันไว้แน่นจนเผลอสูดกลิ่นเดอมาพอนสีเหลืองที่มันใช้อาบซะเต็มปอด ยังไม่พอ! ผมดันเผลอสูดกลิ่นตรงซอกคอแล้วดูดเข้าแรงๆซะด้วยนี่สิ ไอ้ชดมันเลยผละออกแล้ววิ่งปรู้ดไปหาไอ้นัทที่ห้องไอ้โจ
มันบอกกับไอ้นัทไปว่าผมจะปล้ำมัน แม่งได้เรื่องเลยไอ้ตอนง้อมันน่ะไม่เท่าไหร่ แต่ตอนอธิบายให้ไอ้นัทฟังนี่สิ ลำบากฉิบหาย เพราะไอ้โจแม่งแกล้งผม มันแต่งนิยายให้ไอ้นัทฟังเป็นเรื่องเป็นราว ไอ้นั่นก็หลอกง่าย เชื่อไอ้โจซะสนิท กว่าจะเคลียร์กันจบผมแทบเหงื่อตก ลืมไปจบที่ว่าน่ะไอ้นัทก็ยังเข้าใจผิดๆแหละ เพราะพอบอกว่าไม่ได้ทำมันก็ไม่เชื่อผมเท่าไหร่ ผมเลยบอกมันไปว่าจะไม่ทำแบบนี้อีก มันถึงยอมให้ผมเจอไอ้ชด...ไอ้โจแม่ง จัญไรเสมอต้นเสมอปลายจริงๆ
เรื่องโดย SweetSacrifice (ป้าปุ๋ย)
....................................................................
เซอร์ไพร์ส!
ถามว่าทำไมถึงมีติ่งตอนพิเศษงอกออกมาได้อีก 55
เพราะไปดีลไว้กับป้าปุ้ยแลกกับติ่งตั้มชดหนึ่งตอน
ซึ่งอนาคตไม่ทราบว่าติ่งจะงอกออกมาอีกหรือไม่
แล้วแต่อารมณ์ของป้าแกและผลของการเป็นทาสดีล :hao5:
-
:z13: :z13:
-
ThankS
-
เซอร์ไพรส์มากกกกกก หวานนะพี่ตั้มกับน้องชดเนี่ย แต่ถ้าพี่โจไม่เกรียนใส่คงได้หวานกว่านี้ :m20:
-
โอววววววววว
ค้างนะ เซอร์ไพรซ์แล้วค้าง ไม่ได้นะะะะะ
T0T
คิดถึงโจนัท ตั้มชด
-
ชอบเรื่องนี้มากมายอย่างไม่มีเหตุผล....รู้แต่ว่าพอได้อ่านแล้วหยุดไม่อยู่ค่ะ...ยอมรับสารภาพว่าตั้งท่าจะอ่านหลายรอบแต่ก็ไม่เกิน 2 หน้าซะที แต่จู่พอมาลองอ่านจริงจังขอบอกว่าหลงรักทั้งโจ ทั้งนัทได้อย่างง่ายดายเลยค่ะ และตอนนี้ก็รักตั้มกะชดไปแล้วเรียบร้อย ขอบคุณค่าที่มาแต่งต่อ แต่ถ้าจะให้ดีก็อยากให้มีตอนพิเศษออกมาให้ชื่นใจอีกเรื่อยๆนะคะ......Special Thanks!! ค่าาาาาาาาา
-
อยากให้มีอารมณ์บ่อยๆจัง
-
คิดถึงเลยมาอ่านอีกรอบ(รอบที่ 4 เเล้วมั้ง?) อ่านเเล้วก็ให้รู้สึกว่า.....
จะมีรวมเล่มมั๊ยอ่ะคะ
บอกตรงๆอยากได้มากๆเลย :z13:
4 รอบ!!
ขอบคุณมากที่ให้การสนับสนุน
เรื่องรวมเล่มตอนนี้คาดว่า ไม่มี
แต่ถ้าเกิดมีจะพีเอ็มไปบอกนะคะ
ชอบเรื่องนี้มากมายอย่างไม่มีเหตุผล....รู้แต่ว่าพอได้อ่านแล้วหยุดไม่อยู่ค่ะ...ยอมรับสารภาพว่าตั้งท่าจะอ่านหลายรอบแต่ก็ไม่เกิน 2 หน้าซะที แต่จู่พอมาลองอ่านจริงจังขอบอกว่าหลงรักทั้งโจ ทั้งนัทได้อย่างง่ายดายเลยค่ะ และตอนนี้ก็รักตั้มกะชดไปแล้วเรียบร้อย ขอบคุณค่าที่มาแต่งต่อ แต่ถ้าจะให้ดีก็อยากให้มีตอนพิเศษออกมาให้ชื่นใจอีกเรื่อยๆนะคะ......Special Thanks!! ค่าาาาาาาาา
ดีใจที่ชอบ ขอบคุณมาก
ที่จริงเรื่องนี้มันไม่ค่อยมีอะไร เนื้อเรื่องออกแนวเรื่อยเปื่อย ฮ่า
ส่วนเรื่องตอนพิเศษของโจนัท ทีแรกกะจะไม่แต่งเพิ่มแล้ว
แต่พอมีคนเรียกร้องเข้ามา หวานก็มักจะใจอ่อน
ดังนั้น ของคู่โจนัท
หวานจะเก็บไปคิดอีกที
ส่วนตั้มชดนั้นต้องขึ้นกับความสามารถของน้องโล่คนโพสที่จะหาของมาหลอกล่อให้ป้าแต่งให้ได้รึป่าว
น่าสงสารนุ้งโล่จริงๆ บ้างครั้งต้องเอาตัวเข้าแลกเป็นของเล่นของหญิงเฒ่า
กร๊ากกกกก
:laugh:
[/quote]อยากให้มีอารมณ์บ่อยๆจัง
อารมณ์ของป้าน่ะเหรอ แบบผัวป้าชอบทำป้าค้าง ป้าเลยชอบมาแบบอารมณ์ค้างเติ่งตลอด
สังเกตได้จากหลายตอนที่ผ่านมา
กร๊ากกกกก
:m20:
โอววววววววว
ค้างนะ เซอร์ไพรซ์แล้วค้าง ไม่ได้นะะะะะ
T0T
คิดถึงโจนัท ตั้มชด
กอดนุ้งแห้ว เรื่องอารมมณ์ค้างนั้น โทษป้าไม่ได้นะ หวานปกป้องป้าสุดๆอะ
เรื่องค้างต้องโทษผัวป้าคนเดียวเลย ที่ทำให้ป้าอารมณ์ค้าง แล้วมาลงกับเรา
ฮ่าๆๆๆ
:jul3:
-
อ่านจนลืมไป แล้ว มิน่าช่วงนี้ฝนตกหนักทั่ว กทม หลายวัน อิป้ามีอารมณ์นี้เอง ก๊ากกกกกกกกกก
แล้วเรื่อง tim เมื่อไหร่จะต่อออออออออออออออออออออออออออออออ
-
สรุป พี่ตั้มยังไม่ได้ทำอะไรชดช้อย แค่พี่โจกุเรื่องหลอกนัท
งั้นก็เก็บน้องชดไว้ปักตะไคร้ต่อไป
-
:katai2-1: อ่านแล้วฮาดีอ่ะ
-
อ่านจบแล้ว..เย้ๆๆๆๆ
สนุกมากเลย แม้บามตอนจะมีร้ำตาบ้างก็เถอะนะ 555
จะติดตามผลงานต่อไปนะค่ะ
-
อย่างงี้นี้เอง สนุกมาก
-
คู่นี้ไม่ได้หนักหน่วงเหมือนคู่หลัก แต่เรารักเท่ากันนะเออ
อย่างชดอ่ะต้องค่อยๆตะล่อม บุ่มบ่ามได้ที่ไหนกัน
เห็นซื่อๆอย่างนั้นก็ใช่ว่าจะยอม แถมมีตัวช่วยอีกด้วย
ท่าทางคู่นี้จะไม่ค่อยสงบสุขตราบใดที่ยังมีพี่โจ :laugh:
ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษๆ คิดถึงทีไรก็เข้ามาอ่านพอให้หายคิดถึง
แต่ไอ้อารมณ์เราที่ค้างนี่สิจะสอยมันลงมายังไงดี :z2:
-
ป้าใจร้ายชิงๆ
เสียใจมาก
-
อ่าว ตกลงว่า...เข้าใจผิด..โถ :pigha2:
ขอบคุณที่มาต่อตอนพิเศษน่ารักๆนะครับ :pig4: :จุ๊บๆ: :จุ๊บๆ:
-
นั่นแหละ
พอเห็นมีคนอ่านโจนัทหลายรอบ เลยอยากแต่งตอนพิเศษให้ทั้งๆที่เคยบอกไว้ว่าอย่าขออีกเลยแท้ๆ
นี่แหละนะ ความไม่แน่นอน
ถ้าคนโพสว่างคงจะเอามาลง
:mew1:
-
นั่นแหละ
พอเห็นมีคนอ่านโจนัทหลายรอบ เลยอยากแต่งตอนพิเศษให้ทั้งๆที่เคยบอกไว้ว่าอย่าขออีกเลยแท้ๆ
นี่แหละนะ ความไม่แน่นอน
ถ้าคนโพสว่างคงจะเอามาลง
:mew1:
รีบเบยพี่หวานนนนนนนนนนนน
-
SUPER SPECIAL JO-NAT
http://www.youtube.com/v/3t2Ds-Ogs_I?version=3&hl=th_TH
เพลง ทุกเวลา
ศิลปิน อั๊ส ชนัญญา ตั้งบุญจิตร
บางเวลาที่ฉันขาด เธอจะเติมให้กัน
บางเวลาที่หนาวสั่น เธอจะเป็นอุ่นไอ
บางเวลาที่แพ้มา ก็ยังมีเธอเข้าใจ
บางเวลาเลวร้าย ฉันยังมีเธอ
บางเวลาฉันทำผิด เธอยังยอมอภัย
บางเวลาฉันร้องไห้ เธอยังให้ไหล่อิง
ไม่ใช่คนที่โชคดี ที่เกิดมามีทุกสิ่ง
แต่ฉันโชคดีจริงจริง ที่มีเธอ
ตั้งแต่วันนั้นจนวันนี้ ทุกอย่างยังเหมือนเดิม
เธอยังเหมือนเคย ยังแสนดี
อยากบอกว่าชึ้งใจ
ต่อจากวันนี้ คนคนนี้ จะทุ่มเททั้งใจ
ตอบแทนรักที่ยิ่งใหญ่
ตอบแทนในความหวังดี
ตอบแทนเวลาที่ให้ฉัน
ด้วยทุกเวลาของฉัน ฉันให้เธอ
บางเวลาฉันทำผิด เธอยังยอมอภัย
บางเวลาฉันร้องไห้ เธอยังให้ไหล่อิง
ไม่ใช่คนที่โชคดี ที่เกิดมามีทุกสิ่ง
แต่ฉันโชคดีจริงจริง ที่มีเธอ
ตั้งแต่วันนั้นจนวันนี้ ทุกอย่างยังเหมือนเดิม
เธอยังเหมือนเคย ยังแสนดี
อยากบอกว่าชึ้งใจ
ต่อจากวันนี้ คนคนนี้ จะทุ่มเททั้งใจ
ตอบแทนรักที่ยิ่งใหญ่
ตอบแทนในความหวังดี
ตอบแทนเวลาที่ให้ฉัน
ด้วยทุกเวลาของฉัน
ตั้งแต่วันนั้นจนวันนี้ ทุกอย่างยังเหมือนเดิม
เธอยังเหมือนเคย ยังแสนดี
อยากบอกว่าซึ้งใจ
ต่อจากวันนี้ คนคนนี้ จะทุ่มเททั้งใจ
ตอบแทนรักที่ยิ่งใหญ่
ตอบแทนในความหวังดี
ตอบแทนเวลาที่ให้ฉัน
ด้วยทุกเวลาของฉัน
ฉันให้เธอ ...
แปลกนะ เพลงนี้เล่นวนซ้ำไปซ้ำมา แต่กูกลับไม่รู้สึกเบื่อ
นึกถึงวันนั้น วันที่เราจัดเลี้ยงเล็กๆภายในครอบครัว และเพื่อนสนิทไม่กี่คน
เพื่อให้ทุกคนรับรู้ว่าเราสองคนจะใช้ชีวิตอย่างคู่ชีวิตอย่างคู่รักทั่วไป
ถ้าเป็นชายหญิง อาจจะเรียกว่างานฉลองแต่งงาน
วันนั้นนัทมันร้องเพลงนี้ ไอ้ตั้มดีดกีต้าร์
มันมอบเพลงนี้ให้กู
ไม่รู้ว่ากูควรจะซึ้งหรือควรจะทุเรศมันดี
กูกับนัทยืนบนเวทีเล็กๆในสวนหลังบ้าน บ้านที่เรามีชื่อเป็นเจ้าของร่วมกัน
เวทีเล็กๆที่ไอ้จีกับไอ้ชดช่วยกันทำตั้งแต่เมื่อวานตอนเย็น
นัทจับมือกูไว้แน่น มืออีกข้างถือไมค์ไว้
“เพลงนี้แทนความรู้สึกของผม ให้พี่โจครับ” มันพูดจบอินโทรเสียงกีต้าร์ฝีมือไอ้ตั้มก็ดังขึ้น มันนั่งเยื้องๆไปทางด้านหลังของนัท
“โจ นัทขอบคุณที่โจยอมทำตามคำขอที่นัทเคยขอจนเราสองคนต้องห่างกัน ขอบคุณที่ยอมทั้งๆที่เราต้องเจ็บ ยอมทั้งๆที่โจไม่รู้และไม่เข้าใจ ขอบคุณที่ยังมีหัวใจที่มั่นคง”
นัทพูดไปมองตากูไป ช่วงท้ายเสียงเริ่มสั่น มันหยุดพูดและเริ่มร้องเพลง
มันคงจะซ้อมมาเยอะ นัทร้องได้เพราะมาก กินใจกูสุดๆ
กูงี้ยิ้มกว้างหน้าบาน ปลื้มปริ่มที่เมียทำให้ นัทมันขี้อายนะ ใช่ว่าจะมาทำอะไรต่อหน้าคนเยอะๆได้แบบนี้
ถึงจะเป็นแค่เพื่อนกับคนในครอบครัวก็เถอะ
ส่วนคนร้องแม้เสียงจะไม่สั่นแล้ว แต่มันยิ้มกว้างร้องเพลงเคล้าน้ำตา
เรียกสายตาเอ็นดูได้จากทุกคน แต่มันคงไม่รู้เพราะสายตามันไปได้หนีไปจากหน้ากูเลย จนกระทั่งร้องจบ
มันร้องจบกูดึงมันเข้ามากอด มันซบหน้าแล้วพูดเบาๆบอกกูว่า “ขอบคุณ กูรักมึงนะ”
กูว่า ตอนที่เราเลิกกัน นัทคงจะเสียใจสุดๆ และมันคงจะกลัวมากๆ กลัวว่า เราอาจจะไม่ได้กลับมาคบกันอีกครั้ง
ตอนนั้นกูยอมเฉือนหัวใจตัวเอง นัทก็คงไม่ต่างกัน
อาทิตย์ที่แล้ว ก่อนที่เราจะจัดงาน กูพาพ่อแม่ไปคุยกับพ่อแม่นัท เรื่องของเรา
พ่อตาได้เล่าเรื่อง ข้อตกลงระหว่างนัทกับพ่อมัน ให้กูฟัง
พ่อตากูบอกว่า รู้เรื่องของนัทกับกูตั้งแต่ตอนที่กูไปบ้าน ที่กูได้ไปบวชให้เจ้ากรรมนายเวรน่ะ
เขาบอกว่า ไม่เชื่อว่ารักชายชายจะยั่งยืน ขนาดรักแบบหญิงชายยังไม่ค่อยจะรอด
พ่อตากูบอกว่า เขาแค่ห่วง เขาไม่เข้าใจความรักแบบนี้
“หลังจากนั้น สองเดือน พ่อเรียกนัทกลับบ้าน แล้วทำข้อตกลงกัน พ่อต้องการให้นัทพิสูจน์ว่ารักของโจกับนัทมันจริง ไม่ใช่แค่หลง แต่นัทมันขอให้โจเรียนจบก่อน มันห่วงกลัวโจเสียใจจนเรียนไม่จบ อีกอย่างพอโจจบก็คงห่างๆกันไปเอง”
“ผมไม่เคยรู้เรื่องนี้เลยครับ”
“หนึ่งในสัญญานั้น ห้ามบอกโจ โจต้องแสดงว่ารักลูกพ่อ โดยที่โจไม่รู้เงื่อนไขต่างๆที่พ่อตกลงกับนัท พ่อบอกให้นัทลองกลับมาเป็นนัทก่อนมีโจ ลองคบคนอื่น และเปิดโอกาสให้โจทำเหมือนกัน ลองเพื่อให้รู้ว่าสุดท้ายจริงๆคนที่ต้องการคือ คนๆนี้จริงๆรึเปล่า” พ่อเล่าไปไม่ได้มองหน้ากู ส่วนกูก็นั่งข้างๆ แต่ไม่ได้มองหน้าพ่อตาเหมือนกัน แค่นั่งฟังเงียบๆ
กูควรโกรธนะ แต่ไม่รู้ทำไมกูไม่โกรธว่ะ อาจจะเป็นเพราะว่ากูอายุมากขึ้น มองอะไรในมุมมองที่โตขึ้น
“ผมแย่เลยครับตอนนั้น จะตายเอา ผมลองแล้วครับ คบคนอื่นแต่มันก็ยังรักนัทอยู่” คำตอบกูทำให้พ่อตาหันมายิ้มบางๆและตบบ่ากูเบาๆก่อนที่จะเล่าต่อ
ตอนนี้กูสามารถตอบพ่อตาได้แบบนั้นเพราะทุกอย่างมันผ่านไปแล้ว ความทุกข์ในตอนนั้นดูเบาบางลงเมื่อทุกอย่างเข้าที่เข้าทางและกูกับมันกลับมาใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันอีกครั้ง
“พ่อรู้ นัทมันก็แย่พอกัน ที่จริงพ่อไม่บอกให้เลิก แต่นัทมันยืนยันที่จะเลิก มันว่าถ้ายังคบกันแต่ต้องคบคนอื่นด้วยหรือปล่อยให้โจไปกับคนอื่นมันคงทนไม่ไหว ถ้าทำแบบนั้นมันกลัวได้เลิกกันจริงๆ” พ่อนัทเล่าอย่างรู้ดีถึงเหตุการณ์ทุกอย่าง
“แต่เราก็เลิกกันจริงๆ” กูกระตุกยิ้มอย่างสมเพศตัวเองหน่อยๆ
“ใช่ นัทมันเลือกที่จะเลิกทั้งที่ยังรักกัน ดีกว่าเลิกเพราะหมดรักกันแล้ว มันบอกว่าความหวังที่จะกลับมารักกันอีกครั้งมันมากกว่า แล้วถ้าเกิดว่าโจกับนัทไม่ได้กลับมาคู่กัน มันก็อยากเก็บความสุขตอนที่มันรักกันกับลูกโจไว้เป็นความทรงจำดีๆที่มันนึกถึง”
“ถ้าเป็นผม ผมอาจจะเลือกทำเหมือนนัท”
“ถ้าจะกลับมารักกัน อย่าระแวงน้องเรื่องนี้เลยนะโจ ทุกอย่างนัทมันทำเพราะพ่อ เพราะรักโจ”
“ครับพ่อ แต่นัทไม่เคยล่าให้ผมฟังเลย”
“นัทถึงมันจะเป็นเมียโจ แต่ลูกชายพ่อ มันก็ยังเป็นผู้ชาย มันคงไม่อยากรื้อฟื้น อีกอย่างถึงยังไงพ่อก็เป็นพ่อ ถ้าจะให้นัทมันเล่ามันคงไม่ดีเท่าไหร่ พ่อก็คิดว่ามันคงไม่เล่า พ่อเลยเล่าเอง ลูกชายพ่อ พ่อรักมากนะโจ ดูแลนัทดีๆ”
“ครับพ่อ ผมจะดูแลนัทให้ดี”
พ่อตาหันมามองหน้ากู ตบบ่าแล้วลุกเข้าบ้านไปแล้ว ทิ้งให้กูจมอยู่กับความคิดของตัวเองเงียบๆ
พอกูได้ฟังเรื่องทั้งหมดแล้ว กูรู้สึกโล่งใจขึ้นเยอะ
แม้ว่ากูจะรักนัท….
แม้ว่าเราจะกลับมาคบกันแล้ว….
แต่ในใจลึกๆ กูยังคงกลัว…
กลัว…กลัวว่ามันจะทิ้งกูอีก
ก็มันเคยทิ้งกูมาแล้วครั้งหนึ่งนี่หว่า…กูก็กลัว
กูทบทวนเรื่องต่างๆเงียบๆ
ถ้ากูยอมเฉือนหัวใจตัวเอง…นัทมันไม่ต่าง
ถ้ากูร้องไห้จนไม่รู้จะเอาน้ำตาที่ไหนมาเสีย…นัทมันก็คงเป็นเหมือนกัน
นัททำอะไรไปทุกอย่าง ด้วยความหวังเพียงเล็กน้อยว่า สักวันเราอาจจะกลับมารักกันอีก
ถ้าเกิดว่า…กูเจอคนใหม่ที่ไปกันได้ดี แล้วกูรักเขา…กูไม่อยากจะคิดเลยว่านัทมันจะแย่แค่ไหน
กูว่าที่มันยอมพ่อมัน เพราะมันรักกูจริงๆ
ถึงมันจะยอมคบคนอื่นๆ แต่ไม่เคยมีใครได้เข้ามาแทนที่กู
ไม่เคยมีแฟนคนไหนของมันได้เห็นตัวตนที่แท้จริง ทุกคนจะเลิกกับมันเพราะเข้าไม่ถึงตัวตนของมัน
จนสุดท้ายมันเหนื่อยและเริ่มอยู่นิ่งๆ เหมือนที่กูเป็น
เห็นนัทมันหัวอ่อน แต่ใครจะไปรู้ว่าพอมีเรื่องแล้วมันกลับเป็นคนที่ใจแข็งและเด็ดเดี่ยวกว่าที่คิด
เมียกูใจเด็ดฉิบหาย ทำเอาผัวเกือบขาดใจตายเพราะขาดมัน
ตอนนี้กูไม่กลัวอะไรแล้ว ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เราจะต้องผ่านมันไปด้วยกัน
จากที่ฟังเรื่องที่พ่อตาเล่า กูจะต้องไปขอให้มันสัญญาว่ามีเรื่องอะไรคราวนี้มันต้องปรึกษากูก่อน
แม้ว่าใครหน้าไหนจะขอให้เป็นความลับ มันต้องบอกกู เพราะเราถือเป็นคนๆเดียวกันแล้ว
ผัวเมียสำหรับกู ไม่ใช่ช้างเท้าหน้าและเท้าหลัง แต่…
เป็นเท้าข้างซ้ายกับเท้าข้างขวามากกว่า ถ้าไม่ก้าวไปทางเดียวกันทุกอย่างมันจะลำบาก
ดังนั้น เรื่องในครอบครัวของเรา ต้องผ่านการไตร่ตรอง และความคิดเห็นของเราทั้งคู่
นัท ถ้ามันได้สัญญา มันจะรักษายิ่งชีพ เหมือนที่มันสัญญาจะไม่ให้กูรู้ มันก็ไม่เคยปริปากบอกใคร
ไม่ว่าจะสนิทแค่ไหน มันยอมให้ทุกคนประณามมัน ที่มันทิ้งกู
มันยอมรับความผิดทั้งหมด ไว้ที่มัน ยอมให้คนอื่นว่ามันงี่เง่า ใจร้าย ใจดำ
กูไม่รู้จะพูดยังไง …..กูโคตรรักมันเลยว่ะ
มันทำอะไรหลายอย่างอย่างลงไปเพียงเพราะความหวังอันน้อยนิด ว่าสักวันเราจะกลับมารักกัน
พอเรื่องนี้มันผ่านมาได้ มันทำให้เรารักและเข้าใจตัวเองมากขึ้น
รวมไปถึงเราเข้าใจกันและกัน คราวนี้ไม่ว่าเรื่องอะไรจะหนักแค่ไหน เราก็พร้อมจะให้อภัย
แม้ช่วงเวลาที่ผ่านมา ทุกอย่างมันจะสาหัส
แต่เมื่อมันผ่านไปแล้ว ผลผลิตของมันช่างคุ้มค่า
“โจนั่งทำอะไรมืดๆ ยุงจะหามเอา เข้าบ้านได้แล้ว”
นัทเดินมายืนตรงหน้าแล้วยิ้มให้กู มันยืนมือมาให้กูจับแล้วดึงให้เดินเข้าบ้าน
“นัท พี่รักนัทมากนะ”
กูบอกมัน มันหันมาสบตาแก้มแดงแต่ไม่ได้หลบตา
มันยิ้มนิดๆแล้วหัวเราะในคอ มันคงขำที่กูแทนตัวเองว่าพี่
ห่า หัวเราะขำกูซะกูเริ่มเขินตัวเอง
“นัทรักพี่โจมากเหมือนกัน”
มันบอก แล้วยิ้มกว้างเดินจูงมือกูเข้าบ้าน
กูก็ยิ้มกว้างแล้วเดินตามแรงฉุดของคนข้างหน้า
กูก้มมองมือที่เราจับกันไว้ แล้วกระฉับมือให้แน่นจนนัทหันมายิ้มขำว่า กูทำตัวแปลกๆ
บางครั้งความโรแมนติค มันไม่ขึ้นกับสภาพแวดล้อมหรอกนะกูว่า
ความโรแมนติคที่แท้จริง มันขึ้นอยู่กับว่า เราอยู่กับใคร
เชื่อไหมว่า แค่การเดินเงียบๆ ภายใต้ความมืดของสองข้างทาง ถ้าเงยหน้าขึ้นฟ้าแสงดาวหรือแสงจันทร์ไม่มีหรอก
เพราะวันนี้เมฆมาก ฟ้าเริ่มแลบ มีเสียงครืนๆ ฝนจะตกแหล่ ไม่ตกแหล่
แต่ถึงยังไง….
แค่นี้มันก็ดูโรแมนติคสุดๆสำหรับกูแล้ว
“โจ มึงเปิดเพลงอื่นบ้างก็ได้ กูสัญญาว่ากูจะไม่มีทางบ่นน้อยใจมึงแน่ๆ ถ้ามึงเปิดฟังเพลงอื่นบ้าง” น้ำเสียงเอือมระอาของเมียรัก ดังมาก่อนที่กูจะเห็นตัวคนพูด กูนั่งอยู่บนโซฟาหันไปมองที่มาของเสียงที่เดินหน้างอเข้ามาใกล้
“กูชอบ” กูบอกมันตามที่คิด
“มึงจะชอบเหี้ยไรนักหนาวะ ถึงจะชอบขนาดไหนมึงเปิดเทรคเดียววนซ้ำๆ จนกูหลอน ขนาดนอนกูยังละเมอร้องเพลงนี้ได้เลยแม่ง” มันทำหน้าหงิกบ่นยาว
กูยิ้มตาหยีสบตามันอย่างไม่สะทกสะท้าน
“มึงเป็นไรของมึง เข้าวัยทองรึไงเรื่องแค่นี้ก็บ่น เพลงนี้กูประทับใจมึงร้องให้กูตอนวันแต่งงานของเราแท้ๆ มึงเขินกูก็บอกมาตามตรง” กูยังยิ้มกว้างแหย่เมียตัวเอง
ไอ้นัทมองตาขวาง ถอนหายใจแล้วขึ้นมานั่งคร่อมบนตักกู ก่อนที่มันจะเอามือทั้งสองข้างตะปปเข้ากับหัวกูแล้วเริ่มเขย่า จนกูหัวสั่นหัวคลอน มันไม่ได้ทำแรงมาก เหมือนมันหมั่นไส้กู
“เขินส้นตีน ผ่านมาเป็นปีๆ มึงเล่นเปิดทุกวัน วนซ้ำๆวันละเป็นสิบรอบ มึงให้โอกาสหูกูได้ฟังเพลงอื่นบ้าง บอกให้ใส่หูฟังคนเดียวมึงเสือกไม่ยอม แล้วแม่งเปิดดังลั่นบ้านทุกวัน กูไม่ไหวนะโว้ย มึงเข้าใจไหมๆ”
กูเอามือกอดเอวมันไว้แน่น ปล่อยให้เมียเขย่าหัวกูต่อไป
“คร้าบผม ที่รักเบื่อ ผัวจะเปิดฟังแค่ก่อนนอนพอไหมครับ”
เหมือนคำพูดกูจะทำให้มันพอใจ เพราะมันหยุดเขย่าหัวกูแล้วพยักหน้ายิ้มหวานให้ มันน่ารักจนกูอดใจไม่ไหวก้มลงหอมแก้มมันทั้งสองข้าง แถมด้วยการจุ๊บปากมันอีกที
เป็นไงล่ะวิธีอ้อนของเมียกูน่ะ
อ้อนได้ฮาร์ดคอร์มาก แต่มันก็น่ารักกระชากใจกูทุกครั้งนั่นแหละ
มีความสุขจริงๆโว้ยยยยยยย
เรื่องโดย หวานเย็น
....................................................................
-
สมบูรณ์แบบด้วยตอนจบนี้อ่า อ่านแล้วมีความสุข :heaven
ขอบคุณมากๆครับ :pig4:
-
โอ้ย น่ารักเกินไปนะคู่นี้ กริ้ดค่ะกริ้ดดด
-
หวานจนหายคิดถึงเลย
นัทอ้อนน่ารักมากอ่า
-
หวานกันจังเลย
-
เอาอีก เอาอีก เอาอีกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :ling1:
รัก โจ+นัท มากมาย
ขอบคุณ คุณหวานเย็นมากๆๆๆๆนะคะ :hao5:
1 + ไปเลยค่าาาาาาาาาาาาาาาาาา จุ๊ฟ :L1: จุ๊ฟ
-
SUPER SPECIAL สุดยอดไปเลยค่า :m3: :m3:
เพิ่งมาเป็นสมาชิกไม่นานค่ะ แล้วได้อ่านเรื่องนี้ตอนที่ไปอยู่หน้าจบแล้ว
ชอบมากทั้งสองคู่เลย แต่บอกตามตรง ช็อคมากกับตอนพิเศษที่เปิดมาก็โจนัท เลิกกันแล้ว
ตอนนั้น นอยด์มากเลยอ่ะ ว่า อ้าว แล้วที่เราอ่านมาทั้งหมดนี่มันคืออะไรเนี่ย
แต่พอตอนพิเศษที่มีต่อมา เริ่มมีหวังกลับมาคู่กัน มันรู้สึกดีใจ และรู้สึกดีที่ทั้งคู่ยังยึดมั่นในความรักต่อกัน
แล้วตอนพิเศษตอนนี้ ทำให้ประทับใจจริง ๆ มันรู้สึกดีใจปลื้มใจไปด้วย เหมือนทั้งคู่มีตัวตนจริง ๆ เลย
ไม่รู้สึกโกรธพ่อของนัทเลยสักนิด เข้าใจหัวอกคนเป็นพ่อ ย่อมต้องการให้ลูกมีความสุขที่สุด
ในที่สุดความรักมั่นคงของทั้งคู่ ก็สามารถพิสูจน์ให้คุณพ่อและใคร ๆ ได้ยอมรับกันแล้ว ซึ้งใจจริง ๆ
ชอบประโยคนี้ของพี่โจที่สุดเลย
ผัวเมียสำหรับกู ไม่ใช่ช้างเท้าหน้าและเท้าหลัง แต่…
เป็นเท้าข้างซ้ายกับเท้าข้างขวามากกว่า ถ้าไม่ก้าวไปทางเดียวกันทุกอย่างมันจะลำบาก
มันถูกต้องที่สุดของที่สุด อา... โจนัท เลิฟ ๆๆๆ น้า
ขอบคุณมาก ๆ เลยค่ะ สำหรับตอนพิเศษที่พิเศษสุด ๆ :pig4: :L1: :L2:
ปล. จะดีใจมาก ๆ เลยถ้าจะมีมาเรื่อยๆนะคะ ทั้งสองคู่เลย ขอบคุณล่วงหน้านะจ้ะ :pig4: :L1:
-
4 รอบ!!
ขอบคุณมากที่ให้การสนับสนุน
เรื่องรวมเล่มตอนนี้คาดว่า ไม่มี
แต่ถ้าเกิดมีจะพีเอ็มไปบอกนะคะ
กรีดร้อง เพิ่งเห็นว่าคุณหวานเย็นมาตอบ :m3:
จะรอรับข่าวดีอย่างใจจดใจจ่อเลยนะคะ จะภาวนาทุกวันเลย :m4:
มาถึงตอนพิเศษนี้เป็นอะไรที่ดูสมบูรณ์มากเลยค่ะ เหมือนทุกอย่างมันเคลียร์เเล้ว
สบายใจจังเลยค่ะ ไม่น่าเชื่อว่าทั้งสองคนจะมาถึงวันนี้
เราเห็นพัฒนาการคามรักของทั้งคู่ได้ชัดเจนเลยนะคะ
ยังไงก็ขอให้รักกันนานๆเลยเน่อ ถ้าจะมีตอนพิเศษอีกคงเป็นชีวิตหลังเเต่งงานเนอะ
อิอิ เขิลอ่าาาาาาาาาาา :-[
ติดตามเเละเป็นำลังใจอย่างเต็มเปี่ยมค่าาาา :กอด1: :L2:
-
โจ - นัท :heaven
-
เนื้อเรื่องตอนพิเศษของโจนัทอ่ะ ไม่น่าเลยอ่ะ คือมันไม่น่าใช่เนื้อเรื่องพิเศษอ่ะ สิ่งที่ทะเลาะกันในเนื้อเรื่องหลักอ่ะ น่าจะมาเป็นเรื่องพิเศษ แล้วในตอนพิเศษอ่ะ ถึงมาเป็นเนื้อเรื่องหลัก พอมาอ่านตอนพิเศษแล้วมันเสียความรู้สึกนิดๆอ่ะ ยิ่งบอกว่าเป็นเรื่องที่พ่อบอกให้ทำ ยิ่งรู้สึกว่า ต้องขนาดนี้เลยหรอ คบกันมาตั้งนานแล้วนะ อะไรแบบนี้
เราชอบเนื้อเรื่องทั้งหมดเลย แต่พอมาอ่านตอนพิเศษแล้ว จากความรู้สึกที่ว่าฟินแล้วอ่ะ มากลายเป็นดรอปลงเลยอ่ะค่ะ
แต่ยังไงก็ต้องขอขอบคุณนะคะ ที่ทำให้เราได้อ่านเรื่องความรักที่มีคนกล้าเปลี่ยนเพื่อคนที่รักอะไร ขนาดนี้ แอบฟินกะ โจนิดๆ
:katai2-1:
-
เนื้อเรื่องตอนพิเศษของโจนัทอ่ะ ไม่น่าเลยอ่ะ คือมันไม่น่าใช่เนื้อเรื่องพิเศษอ่ะ สิ่งที่ทะเลาะกันในเนื้อเรื่องหลักอ่ะ น่าจะมาเป็นเรื่องพิเศษ แล้วในตอนพิเศษอ่ะ ถึงมาเป็นเนื้อเรื่องหลัก พอมาอ่านตอนพิเศษแล้วมันเสียความรู้สึกนิดๆอ่ะ ยิ่งบอกว่าเป็นเรื่องที่พ่อบอกให้ทำ ยิ่งรู้สึกว่า ต้องขนาดนี้เลยหรอ คบกันมาตั้งนานแล้วนะ อะไรแบบนี้
เราชอบเนื้อเรื่องทั้งหมดเลย แต่พอมาอ่านตอนพิเศษแล้ว จากความรู้สึกที่ว่าฟินแล้วอ่ะ มากลายเป็นดรอปลงเลยอ่ะค่ะ
แต่ยังไงก็ต้องขอขอบคุณนะคะ ที่ทำให้เราได้อ่านเรื่องความรักที่มีคนกล้าเปลี่ยนเพื่อคนที่รักอะไร ขนาดนี้ แอบฟินกะ โจนิดๆ
:katai2-1:
นี่ คือ ตอนพิเศษ ถูกต้องแล้ว
ตามระยะเวลาของตัวละคร
ในตอนจบของเรื่องหลัก คือ นัทพยายามทำตามที่สัญญากับพ่อโดยที่ไม่มีใครรู้
ทะเลาะกันทำเรื่องเล็กให้เป็นเรื่องใหญ่ การทะเลาะหึงหวงของคนเป็นแฟน นัทกลับทำให้งี่เง่ามากขึ้น
ทั้งๆที่รู้ว่าควรฟังโจ ทั้งๆที่ตัวเองก็เชื่อใจ ทำทุกอย่างเกือบสำเร็จ
แต่พอโจเดินหนีออกไปต่อหน้า พอโจจะไม่สู้ คนที่ทนไม่ได้กลับเป็นตัวนัทเอง ถึงได้คืนดีกัน
นัทยังเก็บความลับที่สัญญากับพ่อไว้
ถ้าเลิกกันแบบครั้งแรก มันเหมือนกับว่า ความหวังที่จะกลับมารักกัน มันริบรี่
นัทเริ่มคิดหาวิธีว่าเลิกแบบไหนที่ยังมีโอกาสกลับมารักกันอีกมากที่สุด
แล้วอีกทั้งโจมักจะหึงหวง และเวลาไม่ตรงกันบ่อยๆ
มันเหมือนนัทปล่อยให้มันสะสม แล้วพอถึงจุดๆนึง
นัทเอาทุกอย่างมานั่งคุยกันกับโจ แล้วขอเลิกกันดีๆ ทั้งที่ยังรักกันอยู่
มันเหมือนกับการที่คนสองคนเว้นระยะห่าง
คืนสถานภาพความเป็นอิสระในทั้งคู่ เพื่อพิจารณาหัวใจเอง
แต่ใครจะรู้ว่าระยะเวลาที่ว่างเว้นไปมันจะนานถึงหกปี
นัทรอจนทุกอย่างมันนิ่งจริงๆ ทั้งโจ ทั้งนัท ทั้งสองฝ่ายนิ่งไม่มีใครเข้ามาในชีวิต
นัทตามข่าวโจตลอดแม้ว่าจะทำเหมือนไม่สนใจ พอโจเริ่มไม่มีใคร นัทก็ทำเหมือนกัน
ทุกอย่างมันนิ่งมานานเป็นปีๆ
นัทถึงได้ตัดสินใจจะเอาตัวเองกลับไปพบกับโจอีกครั้ง ทั้งๆที่เลี่ยงได้มานานหลายปี
ประจวบเหมาะกับการที่บังเอิญเจอกันพอดีที่รีสอร์ท ทุกอย่างเลยเร็วขึ้น
นัทรู้ใจตัวเองแน่ๆ เหลือแค่ว่าโจจะกลับมารึป่าว
แต่เรื่องที่น่ายินดี คือ เมื่อนัทกับโจเจอกัน
โจที่รู้ใจตัวเองอยู่แล้ว แสดงออกชัดเจนว่ายังรักนัทอยู่ สองคนก็เลยได้ คืนดีกัน
พ่อนัทเขาเล่าแค่นั้น มันละเอียดพอที่จะให้โจเข้าใจ
แล้วถ้าจะให้นัทมันมาเล่าเอง นัทไม่มีทางเล่าแน่ๆเหมือนอย่างที่พ่อนัทบอก
อีกเรื่องที่พ่อบอกให้ทำ แล้วต้องทำเลยเหรอน่ะ มันไม่ใช่แค่พ่อบอก
ตัวนัทเองก็ยังสงสัยในความรักของตัวเอง ในสิ่งที่นัทรับรู้ คือ โจเจ้าชู้มาก่อน
อีกอย่างนัทเคยชอบผู้หญิงมาก่อน การที่จะมายอมเป็นเมียผู้ชาย มันก็มีจุดเล็กๆในใจ
นัทอยากเคลียร์เรื่องนี้ด้วยถึงยอมทำตามพ่อบอก แม้จะไม่มั่นใจในความรักของตัวเองครั้งนี้
นัทกลับทุ่มหัวใจเสี่ยงกับมัน มันไม่ใช่แค่การพิสูจน์หัวใจของโจ แต่มันรวมถึงการพิสูจน์หัวใจของตัวนัทเองด้วย
โจไม่ได้เปลี่ยนตัวเองหรอก จริงๆแล้วโดยพื้นฐานโจมาจากครอบครัวที่อบอุ่น
ที่ผ่านมาแค่คะนองไปตามวัยมากไปหน่อย แค่คิดว่าการทำตัวแบบนั้นมันเท่ห์
อยากลองอยากรู้ ทั้งเรื่องยา เรื่องหญิง โจไม่ใช่คนเจ้าชู้ แต่เป็นคนเฟรนลี่
มันก็ไม่ผิดเมื่อทุกคนเข้ามาเอง ใครเข้ามาโจก็คุย เอาได้ก็เอา
แต่กับนัทมันต่างกันตรงที่โจเป็นฝ่ายเข้าหานัทเอง
พอความสนใจของโจพุ่งตรงมาที่นัท เลยทำให้ไม่สนใจคนอื่นๆเหมือนเดิมแม้จะมีคนเข้ามามากก็ตามที
เรื่องครอบครัวของโจไม่มีปัญหาอะไร ครอบครัวนี้พ่อแม่หัวสมัยใหม่
เลี้ยงลูกเหมือนเป็นเพื่อน รับรู้ความเป็นไปของลูกตลอด โจสามารถปรึกษาพ่อแม่ได้ทุกเรื่อง
โจเคยบอกพ่อแม่เรื่องนัทแล้ว ที่จริงพ่อแม่ก็พอรู้อยู่บ้างเพราะโจพานัทมาบ้านบ่อยๆ
และพฤติกรรมต่างๆของลูกชายตัวเองก็ไม่ได้ปิดบัง
ตอนพิเศษคนแต่งสองคนแยกกัน หวานจะแต่งโจนัท และป้าจะแต่งตั้มชด
ดังนั้น พล็อตของตอนพิเศษโจนัท หวานวางไว้ให้เชื่อมกับเนื้อเรื่องหลักแบบนี้
เรื่องของโจนัท มันเป็นเรื่องของเด็กมหาลัย พอหวานต้องมาแต่งตอนพิเศษ มันทำให้ต้องนึกถึงวัยทำงาน
และอยากให้โจนัทรักแบบใช้ชีวิตด้วยกัน ถ้าไม่ทำอะไรให้เด็ดขาด โจนัทมันจะระหองระแหงกันไปเรื่อยๆ
หวานเลยเลือกให้ตัวละครห่างกันไปหาสิ่งที่ตัวเองต้องการจริงๆ
พอกลับมาคบกันอีกครั้งทุกอย่างมันมั่นคงมากขึ้น
อีกอย่างตอนพิเศษโจนัท มันเป็นความซับซ้อนของการเล่าโดยใช้ทัศนคติและมุมมองของตัวละครตัวเดียว
ทุกอย่างเล่าออกมา คือ สิ่งที่โจรู้
ทุกคนมักจะมองคนอื่นในมุมมองของตัวเอง น้อยมากที่จะมองจากที่คนๆนั้นเป็น
เพราะไม่มีใครรู้ถึงจิตใจของคนอื่นว่าจริงๆแล้วเขาคิดอะไรอยู่
บางครั้งแม้กระทั่งตัวเรา เรายังไม่เข้าใจตัวเองเลย ว่าทำไมถึงตัดสินใจทำอย่างนั้นไป
ทั้งๆที่รู้ว่าหากทำอีกแบบมันจะดีกว่า
:hao3:
ปล.น้องแห้ว พี่หวานแต่งเสร็จแล้วส่งให้คนโพสเรียบร้อยทุกครั้งก่อนเข้ามาแจ้งข่าวอะ รอแค่โล่มาโพสจ้า
:mew3:
-
หวานตอบยาวกว่าป้าแต่งตั้มชดอีกอ่ะ :hao7:
-
อ้อ กลัวไม่เข้าใจไง
พอได้อธิบาย เลยยาวไปนี๊ดส์
:hao3:
-
บอกให้กูตามมาอ่าน
แต่ไม่เห็นจะมี
:katai1:
มีแต่อาราย ม่ายรู้
หวาน..ย ย้อ ย
:ling1:
ไอ่เฮี่ย..เฮีย
ฮ่าฮ่า
-
ขอบคุณ!!
-
ได้รู้เบื้องหลังแล้วนับถือนัทมากๆ ดีใจที่ในที่สุดก็ได้อยู่ด้วยกัน :heaven
สมกับเป็นตอนพิเศษที่แสนพิเศษจริงๆ :mew1:
ขอบคุณคนเขียนมากๆค่ะ ที่มีมาให้หายคิดถึงอยู่เรื่อยๆ :กอด1:
-
:hao5: จบได้ซึ้งมาก อ่านไปน้ำตาไหลไป :hao5:
-
อบอุ่นจังเลย กว่าจะมีวันนี้ได้เนอะพี่โจกะน้องนัท ผ่านอะไรมาด้วยกันตั้งเยอะ :กอด1:
เป็นตอนพิเศษที่ทำให้ยิ้มได้กว้างจริงๆค่ะ :z1:
แต่ทุกตอนก็ยิ้มนะฮะ ชอบมากเรื่องนี้ อยากให้ต่อเรื่อยๆเลยอ่า :impress2:
-
ชอบโจกับนัทมากกกกก
-
นั่นแหละ
พอเห็นมีคนอ่านโจนัทหลายรอบ เลยอยากแต่งตอนพิเศษให้ทั้งๆที่เคยบอกไว้ว่าอย่าขออีกเลยแท้ๆ
นี่แหละนะ ความไม่แน่นอน
ถ้าคนโพสว่างคงจะเอามาลง
:mew1:
แต่งต่อเถอะค่ะ :call: คิดว่าสงสารนักอ่านที่ติดโจ-นัท , ตั้ม-ชด งอมแงม :z3:
ขอสนับสนุนอีกหนึ่งเสียงค่าาาาาาา :mc4: เค้ารออยู่น้าาาาาา :hao5:......
รักคนเขียนค่ะ :กอด1:
-
น้องมาอ่านแล้ว น้องขอโทษที่มาช้า แหะๆ
น้องชอบตอนพิเศษนะ มันทำให้เราเข้าใจนัทมากขึ้น
เพราะตอนนั้นก็แอบเคืองๆ นัท อยู่เหมือนกัน ว่าทำไมถึงขนาดต้องเิลิกกัน
สรุปว่า เหตุผลมาจากตรงนี้นี่เอง
ขอบคุณนะครับ
-
:L1:
น่ารักมากๆค่ะ
-
ว้าว ว้าววววว :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
คิดถึงโจนัท จริงๆ ดีใจที่ยังมีตอนพิเศษออกมาเรื่อยๆ ถึงจะนานมากมายก็ตาม
-
:pig4:
แอบตกใจนิดหน่อยกับตอนพิเศษ อิอิ
แต่ถ้าห่างกันแล้วทำให้ความรักมั่นคงขึ้นได้ ก็ถือเป็นเรื่องดีเนอะ. ^^
-
สนุกมากๆค่ะ
-
สนุกมากคะ ขอบคุณนักเขียนนะคะ
น่ารักมากทั้ง 2 คู่ :impress2:
-
ThankS
-
สนุกมากเลยค่ะ อ่านรวดเดียวจบ แต่อยากอ่านสเปสองคู่นี้ต่อนะ พี่ช้างอีก จีกับเอียนอีก
-
ในที่ก็ได้เม้นซะทีเหมียวขอจัดเต็มเลยแล้วกันอิอิ^^อ่านรวดเดียวจบสนุกมากๆๆเลยค่ะอ่านแล้วยิ้มได้เกือบทั้งเรื่องเลยอ่ะมีหน่วงนิดๆให้พอมีสีสันในชีวิตบ้าง
อ่านตอนจบความรู้สึกแรกเลยแหม่คู่นี้มันรักกันจิงๆน่ารักวุ้ยอิจฉาอ่ะอยากมีแบบนี้บ้างจังอร๊าย>///<
แต่พอเจอสเปเล่นซะเหมียวเงิบกันเลยทีเดียวน้ำตามาเป็นออพชั่นเสริมอีกนิดหน่อยT^Tนึกว่าจะจบแบบดราม่าซะแล้วดีนะที่ยังกลับมารักกันได้อีกไม่งั้นเหมียวคงนอยด์แน่ๆเลยพี่โจกะพี่นัทแต่งงานกันแล้วก็รักกันดีๆนะอย่าทะเลาะกันจนถึงขั้นเลิกกันอีกนะเดี๋ยวจะเหมียวเศร้าอีก
แอบฮาซุป'สเปของพี่ชดกะพี่ตั้มนะพี่โจแม่มร้ายเล่าได้เป็นฉากๆยังกะอยู่ในเหตุการณ์เลยเหมียวก็หลงเชื่ออยู่ตั้งนานรอว่าเมื่อไรจะถึงตอน...ซะทีที่แท้อิพี่โจก็แต่งเรื่องซะงั้นโดนหลอกเลยเรา
ยังไงก็ต้องขอบคุณคนแต่งนะค่ะที่แต่งนิยายดีๆมาให้อ่าน^^
-
ขอบคุณนะค๊าาาา สนุกมากเลย
ทำเราเสียน้ำตาไปหลายปี๊บเหมือนกัน
อยากบอกว่าเค้าเป็นแม่ยกพี่โจนะค๊าาาา ^^
-
สนุกมากค่ะ :L1:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
ขอขอบคุณที่แต่งนิยายดีๆให้อ่าน
-
:mew4:
-
นายเอกเป็นคนที่มีไม่ฟังอะไรเลย
อ่านแล้วแบบว่า
:katai1: :katai1: :katai1:
-
คิดถึง แวะมากอดโจนัท และคนเขียนทั้งสองเบาๆ :กอด1:
-
น่ารักมากๆเลยย โจนัท
ขอบคุณสำหรับเรื่องนี้ค่า
ในที่สุด คู่กันแล้วก็ไม่แคล้วกัน
-
รอตอนหน้า :z1:
ถ้ามาตัดไปที่โคมไฟนี่มีเคืองนะ :m16:
เห็นด้วยค่ะ55555 :hao7:
-
พี่ค่ะวันหลังหนูไม่เอามุกแบบนี้ได้ไหมอ่ะ หัวใจหนูนี่แทบจะลงไปกองที่ตาตุ่ม หวิดเอาหัวโหม่งโลกอยู่ลอมล่อ สุดยอดเลยค่ะแต่งได้เลิศมากหนูชอบ :heaven :3123:
-
มีอีกไหมผู้ชายอย่างโจ เนียะ
ตอนหลังๆแอบไม่ชอบใจ นายเอกอะ ทั้งๆที่ตัวเองเป็นคนทำให้เกิดช่องว่างขึ้นมาเอง แล้วพอเกิดเรื่องขึ้นก็ไม่คิดจะฟังคำอธิบายอะไรจากแฟนตัวเองเลย ระแวงโจ ตลอดไม่เคยเชื่อใจเลย ทั้งๆที่ถ้าจะนอกใจ อย่างโจนี้ทำได้ตลอด
แต่มันก็เป็นเรื่องของคู่รักอะเนอะ ที่ต้องเรียนรู้แลัปรับตัวเข้าหากัน :mew2:
-
อ่านรวดเดียวจบ สนุกดีครับ ตอนแรกๆโคตรน่ารัก
แต่ตอนท้ายๆนัทโคตรงี่เง่าเลย ไม่มีเหตุผลด้วย จะว่าไปถ้าเลิกกันไปก็ไม่เสียใจนะเพราะทำตัวแบบนั้น
เห้ออินจัด!
-
เฮ้ออ่านจบจนได้ แรกโคตรน่ารักเลย ทำไมหลัง ๆ นัทโคตรงี่เง่าเลย ผมไม่ชอบนิยายจบเศร้านะ แต่เรื่องนี้ผมอยากให้จบแบบเศร้าน่ะไม่รู้ทำไม ไม่อยากให้โจกลับมาคบกับนัท
ขอบคุณครับ
-
ผู้ชายอย่างโจคือดีมาก รักคือรัก น่าอิจฉานัทนะที่ได้ผู้ชายแบบนี้ อยากให้นัทเชื่อใจโจบ้าง ปัญหาที่เกิดขึ้นส่วนใหญ่เกิดมาจากนัททั้งนั้นที่ไม่เคยเชื่อใจโจตั้งแต่เรื่องของชะนีหยกแล้ว แล้วก็มามีเรื่องเลิกกันอีก เราอ่านด้วยความรู้สึกดีมาตลอดนะ แต่มาสะดุดเอาตรงที่เลิกกันตั้งห้าปี บอกตรงๆต่อให้สุดท้ายจะกลับมาดีกันแล้วก็ตาม แต่ใจเราที่มันแป่วไปแบบกู่ไม่กลับแล้ว มันรู้สึกนอยด์ๆ หน่วงๆยังไงก็ไม่รู้ มันไม่น่าจะเป็นแบบนี้เลย เราไม่ชอบวิธีการพิสูจน์รักแท้ด้วยการให้เลิกลากันเลยจริงๆ
:mew2: :mew2: :mew2:
-
อ่านตอนจบละอยากให้โจเดินหนีไปให้พ้นๆ คนที่ไม่เคยเชื่อใจเรานี่ควรจะรู้สึกไงดี นัทคือเชื่อทุกคนยกเว้นแฟนตัวเอง บอกเลิกง่ายๆเหมือนไม่รักเลยอะ ไม่ชอบคนแบบนี้จริงๆ ยังไม่เคลียร์เรื่องอีหยกนะ ทำคนรักกันเข้าใจผิด เลวไปป่าว เสี้ยมดีจริงๆ นัทก็หูเบา ปากพล่อยอย่างที่โจว่า อีหยกนี่น่าโดนอะไรสักอย่างให้หายเสี้ยมไปตลอดชีวิต สงสารโจมาหลายตอนละ นัทแคร์ครส.ผัวบ้างนะ ยิ่งเหนื่อยๆมาเจอไรงี้เราระเบิดละ โจรักนัทมากจริงๆ นัทคิดเอานะว่าคนที่ยอมแกทุกอย่างจนเขาเหนื่อยจนเขาไม่ทนแกอะ ถ้าเราเป็นเพื่อนนัทเราด่าจนกว่าจะขอโทษโจจริงๆ :angry2:
-
อ่านสเปจบเราร้องไห้เลยอะ คือเราร้องไห้เพราะเราสงสารโจ คนรักกว่าเจ็บกว่าใช่สินะ ในอรื่องแฮปปี้กันแล้วแต่เราไม่แฮปปี้ตามเลย นัทคิดได้ว่าอาจจะได้กลับมารักกัน แต่โจไม่รู้อะไรเลย แล้วเสียใจแบบไม่รู้อะไรเป็นอะไร คือเราสงสารที่เค้ามองนัทคนเดียวจนไม่สนอะไร โจแฮปปี้แต่เราเศร้ามากไม่รู้ทำไม
-
กลับมาอ่านอีกรอบ
ยังเสียน้ำตาให้โจเหมือนเดิมค่ะ
-
อ่านรอบสองแล้วว สนุกมากก
5555 :pig4: :mew3:
-
อ่านตอนพิเศษตอนแรกแล้ว ใจตกไปอยู่ตาตุ่ม นึกว่าจะจบแบบหักมุมซะแล้ว พี่โจนี่อยู่ทีมเกียร์มัวจริงๆ :hao3: :mew4:
-
อ่านตอนจบละอยากให้โจเดินหนีไปให้พ้นๆ คนที่ไม่เคยเชื่อใจเรานี่ควรจะรู้สึกไงดี นัทคือเชื่อทุกคนยกเว้นแฟนตัวเอง บอกเลิกง่ายๆเหมือนไม่รักเลยอะ ไม่ชอบคนแบบนี้จริงๆ ยังไม่เคลียร์เรื่องอีหยกนะ ทำคนรักกันเข้าใจผิด เลวไปป่าว เสี้ยมดีจริงๆ นัทก็หูเบา ปากพล่อยอย่างที่โจว่า อีหยกนี่น่าโดนอะไรสักอย่างให้หายเสี้ยมไปตลอดชีวิต สงสารโจมาหลายตอนละ นัทแคร์ครส.ผัวบ้างนะ ยิ่งเหนื่อยๆมาเจอไรงี้เราระเบิดละ โจรักนัทมากจริงๆ นัทคิดเอานะว่าคนที่ยอมแกทุกอย่างจนเขาเหนื่อยจนเขาไม่ทนแกอะ ถ้าเราเป็นเพื่อนนัทเราด่าจนกว่าจะขอโทษโจจริงๆ :angry2:
ช่ายเลย คิดเหมือน
นัท ไม่พูดถึงหยกเลย นางวุ่นวายอะไรปานนี้ทั้งที่เป็นแค่เพื่อน
มายุแยงตะแคงเสี้ยมนัท เอาความเลว ไม่ดีของโจมาเล่า
ไม่ใช่แค้นแทนเพื่อนๆที่โจไม่รักตอบ
หรือผิดหวัง ที่เพื่อนๆได้ฟันโจกันหมด ตัวเองไม่ได้ฟันคนเดียว
หรืออิจฉาที่โจไม่คบตัวเองด้วย แต่มาคบนัท ทั้งที่นัทเป็นผู้ชาย
นัท ก็คบโจมาตั้งนาน
โจเคยทำเรื่องไม่ดีกับนัทมั้ย ก็ไม่
ถ้ายังระแวงโจ ทำไมไม่ถามโจตรงๆ
นัท ผิดมาก หูเบา เอาแต่ลั้ลล้ากับเพื่อนเก่าตลอด จนไม่มีเวลาให้โจ
พอเจอโจกับนิ่ม ก็ไม่ฟังเหตุผล จะเลิกท่าเดียว
พอพ่อมาพูดก็เลิกกับโจอีก เลิกง่ายจริงๆ สำหรับนัท
เหมือนนัทรักโจไม่มากพอ
ถ้าเป็นคนอื่น ถึงมาเจอกันใหม่ ก็คงพอแล้ว เลิกไปแล้วสองครั้ง
ไม่คบอีกแล้ว เดี๋ยวก็ขอเลิกกับกูอีก เป็นหนที่สามแน่ๆ
นี่เป็นโจไง เลย ใครว่าผมอ่อนก็ได้..(ต่อไปโจคงได้กลัวเมีย)
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
ร้องไห้จนตาบวมหมดแล้ว ทำไมเราเพิ่งมาเจอเรื่องนี้นะ ฮ่าๆๆ เราก็อ่านไปเรื่อยๆ ถึงฉากที่ดราม่าหนักตอนเข็มกลัดก็น้ำตาแค่ปริ่มๆ แต่ก็จบด้วยดี อ่านถึงตอนพิเศษตอนที่พี่โจบอกว่าพี่โจแอบมาเขียนลงในเว็บ boy' love ก็แบบเฮ้ย นี่เรื่องจริงหรอวะ อึ้งมาก น้ำตาไหลร้องไห้เลย อ่านมาตั้งนานเรื่องจริงว่ะ ก็อ่านต่อไปทั้งน้ำตาไหลนั้นแหละเพราะถึงตอนที่พี่โจพี่นัทเลิกกัน และพอถึงตอนที่พี่โจพี่นัทเจอกัน ร้องแบบไอ้เชี่ยร้องน้ำตาไหลเยอะมาก ปาดเอาๆ เพราะมองหน้าจอไม่เห็น น้ำมูกก็ไหลเอาผ้ามาเช็ดน้ำมูกไปด้วย มืออีกข้างก็ถือโทรศัพท์อ่านต่อ จนถึงตอนที่มีงานที่พี่นัทร้องเพลงให้พี่โจฟัง เรานี่ปล่อยโทรศัพท์(ลงบนเตียง) เอามือปิดหน้าร้องไห้เลย มันบอกความรู้สึกไม่ถูก ดีใจมันซึ้งใจจริงๆ ความรักของพี่โจพี่นัทคือความรักของคนสองคนที่รักกันจริงๆ และเราก็เปิดเพลงทุกเวลาฟังไปอ่านไป มันมีความสุขจริงๆ เราขอบคุณนักเขียนมากๆที่ทำให้มีเรื่องนี้ รู้แล้วว่ามันไม่ใช่เรื่องจริง ฮ่าๆ ขอบคุณมากๆ รักนักเขียนเลย ตอนแรกเราก็เห็นแล้วว่ามีคนลงสองคนคือ พี่หวานเย็นกับชื่ออะไรแล้ว ฮ่าๆๆ ขอบคุณนะคะที่แต่งเรื่องนี้ได้ดีจนเรารู้สึกดีและมีความสุข เราจะไม่มีวันลืมเลย
พูดถึงพี่นัทดีกว่า คนน่ารักของเค้า พี่นัทน่ารักในสไตน์ของพี่นัท และพี่โจก็มองเห็นในตัวของพี่นัท เขิน ฮ่าๆ พูดถึงพี่โจ เราชอบพี่โจมาก ชอบความคิด ชอบหลายๆอย่าง ไม่แปลกใจที่พี่โจจะหลงตัวเองไปบ้าง เพราะคนชอบพี่โจเยอะ ใครๆอาจจะบอกว่าพี่โจไม่ดียังไงพี่โจก็ยอมรับ แต่พี่โจไม่ทำกับพี่นัท เราชอบที่พี่โจแคร์พี่นัท เชื่อใจพี่นัท ตอนห่างกันไป6ปี มันนานมากจริงๆ เคยได้ยินไหมว่า ถ้าเป็นคนที่ใช่ ถ้าเกิดมาคู่กันต่อให้จากกันไปเค้าก็จะกลับมาพบกัน เขินเลย ฮ่าๆๆ พี่โจคือพระเอกยอดเยี่ยมในใจเราเลย เรารักพี่โจกับพี่นัทนะ ขอบคุณที่ทำให้เรามีความสุข ขอบคุณที่เข้ามาทำให้เราจดจำไปตลอด เราจะไม่ลืมเลย ถึงเราจะอ่านในเวลาแค่สองวันแต่เราก็รู้สึกผูกพันจริงๆ รักนะครับ หัวใจ
ปล. อยากให้พี่โจร้องเพลง Perfect ของ Ed Sheeran ให้พี่นัทฟัง มันเพราะและความหมายดีมากๆ รักกกกก
-
ก่อนอื่นต้องขอบอกว่าอ่านเรื่องนี้มาเกือบสัปดาห์ ตอนนี้อ่านถึงตอน 39 แล้ว ขออนุญาติเลิกอ่านนะครับ เพราะรำคาญบุคคลิกของนัทมาก เวิ้นเว้อ...พยายามจะอ่านต่อหลายๆรอบจนมันไม่ไหว...ขออภัยจริงๆ
-
โคตรชอบเลยครับ