หัวข้อ: [SUPER SPECIAL โจนัท P.85]190713 -ใครว่าผมอ่อนก็ได้..(ต่อไปโจคงได้กลัวเมีย)!

[thanza1970]

เจ็บเกิน

[seaz]

เจ็บที่สุด!!!

[chae]

2 ตอนแล้วนะ
แม่ง! ฮือออออออออ ใจจะขาดแล้วนะ

[malula]

ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับเขาแต่เศร้าไปด้วยอย่างแรง
คู่รักที่เลิกกัน น้อยต่อน้อยที่กลับมาคบกันใหม่
แยกกันได้ไม่นาน ก็ต้องมีคนใหม่เข้ามา
บางคนก็สมหวังบางคนก็ผิดหวัง แต่ให้กลับไปหาคนเดิม ยากยิ่งกว่ายาก
คู่นี้พิสูจน์กันนานเลยเน้อ

[greensnake]

อารมณ์มันแบบว่าเหมือนดูหนังสักเรื่องนึงอ่ะ
ที่ตอนจบต่างคนต่างก็รอคอยที่จะกลับมาอยู่ด้วยกัน
แต่ก็ไม่รู้ว่าเมื่อไร บรรยากาศแบบเศร้าๆ
สงสารทั้งสองคนเลย แต่ก็เข้าใจนะที่ทำแบบนี้
เวลาแห่งการรอคอยนี่แหละจะพิสูจน์ว่าเรารักใคร
การที่ไม่สามารถมีใครได้ รักใครได้ มันเป็นเรื่องเจ็บปวด
แต่ก็จะทำให้เราเข้มแข็ง สู้ๆนะทั้งสองคน
จะมีอีกไหมคะ ตอนที่ทั้งสองคนได้กลับมาอยู่ด้วยกัน
ไม่ได้กดดันนะคะ แค่อยากรู้เฉยๆ 
ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษค่ะ

[หมวยลำเค็ญ]

เริ่มมีเค้าลางที่ดีแล้วสินะ ถึงตอนนี้มันจะเป็นฟ้าหม่นไปหน่อย
ขอบคุณโจ ที่ยังรักมั่นในนัท เค้าเลิกกันเพราะยังรัก ดีกว่าเลิกกันเพราะไม่เหลือรักแล้ว
ถึงสุดท้าย โจนัท ไม่กลับมาคบกันอีก แต่เค้าก็จะรัก และคิดถึงกันไปตลอด ( เราหวังว่านะ..)
สุดท้าย โจก็ยังเป็นไอดอล ของเราตลอดมาและตลอดไป โคตรเท่!!!

คุณหวานเย็นมาต่อแล้ว ป้าปุ๋ยว่ายังไงบ้างคะ น้องชดออกกลิ่นเปรี้ยวเค็มบ้างหรือยัง

[hembetaro]

So Sad Special
 

[หวานเย็น]

จะคริสต์มาสแล้ว ขอของขวัญแซนต้ากันรึยัง

เผื่อแซนต้าโล่ใจดี เพราะหวานเป็นเอลฟ์ หวานแค่เตรียมของขวัญ

อิอิ

 

คุณหวานเย็นมาต่อแล้ว ป้าปุ๋ยว่ายังไงบ้างคะ น้องชดออกกลิ่นเปรี้ยวเค็มบ้างหรือยัง

ตั้มชดอะ หวานบอกป้ามันแต่งอยู่นะ

มันอือออแหละ แต่ไม่รู้ว่าจะแต่งเมื่อไหร่

ถ้าป้าขยันตอนเดียว มันแต่งแป๊บเดียว ไม่ได้ใช้เวลาแต่งนานเหมือนหวาน

หวานเอาการ์ตูนไปเซ่นมันแล้วด้วย(ช่วงนี้ติดอ่านการ์ตูนเลยไม่มีนิยายไปเซ่น)

จริงๆแล้วถ้าคนอ่านเรียกร้องหรือโอดครวญอยากอ่านเยอะๆ เดี๋ยวป้าก็มีไฟเองนั่นแหละ


 

[AdLy]

 

[┗◎┗◎]

THE END OF SPECIAL JO-NAT


 


...ก็เรารักกัน...






 



กูมองแผ่นหลังเล็กๆนั่น

เหมือน…

เหมือนนัท เหมือนจริงๆ 

กูเร่งฝีเท้าเข้าไปใกล้เรื่อยๆตามเสียงเรียกของคุณบอส

จนไปหยุดยืนที่โต๊ะ แล้วคนคนนั้นเงยหน้าขึ้นมายิ้มสบตากู กูยิ้มบางๆตอบกลับ

เหมือนแต่…ไม่ใช่  และไม่ใช่ก็คือไม่ใช่

ผิดหวังซ้ำแล้ว ซ้ำเล่า เมื่อไหร่ทางเดินของเราจะมาบรรจบกันสักที

กูคาดหวัง หวังว่าจะเป็นมัน ใจที่ตื่นเต้นค่อยๆกลับมาเต้นตามปกติที่ควรจะเป็น

โต๊ะที่คุณบอสนั่งรอเป็นโต๊ะสี่เหลี่ยมเล็กๆ นั่งได้สี่คนคนละด้าน กูเลือกนั่งตรงข้ามกับคุณบอส หรือข้างๆของคนตัวเล็กอีกคนที่คุณบอสแนะนำว่าเป็นเลขา ชื่อ คุณโดม

พอกูได้มองคนคนนี้ชัดๆ ไม่เห็นจะเหมือน สงสัยกูคงตาลาย เห็นเป็นนัทได้ยังไงวะ

สงสัยตาฝาด คงเพราะความคิดถึงมันล้นใจละมั้ง?



เฮ้อ



บ้าไปแล้วกู!!!



ขำตัวเองจริงๆ กูไม่แน่ใจเหมือนกันว่าขำเพราะตลกหรือขำเพราะสมเพชตัวเอง



คุณบอสและคุณโดมผลัดกันอธิบายถึงส่วนที่กำลังสร้างว่ามีอะไรแปลกใหม่ น่าสนใจบ้าง เพื่อเป็นข้อมูลให้กูไปเขียนระหว่างรอวิศวะ เห็นว่าจะมาช้า








 





นั่งไปได้สักพัก คนที่เรารอก็มา

“ขอโทษนะครับที่ให้รอ”วิศวะที่กูต้องสัมภาษณ์คนที่พวกเรากำลังรอเอ่ยขึ้น เสียงเหมือนนัทมากราวกับเป็นคนๆเดียวกัน

สงสัยกูแม่งบ้าไปแล้ว เมื่อกี้ภาพหลอน คราวนี้หูเฝื่อน 

กูไม่ได้หันไปมองหน้าคนพูดหรอก เพราะกูมัวแต่อมยิ้มขำตัวเอง

วิศวะคนนั้นนั่งลงข้างๆกู กูถึงได้เงยหน้าขึ้นมอง











ตุบ ตุบ

ตุบ ตุบ

ตุบ ตุบ

ตุบ ตุบ


จังหวะการเต้นของหัวใจเร็วขึ้น เร็วขึ้น  จนแทบจะกระโจนออกมานอกอก



มัน!!



มันจริงๆ ใช่มันจริงๆ ?!!!

ความคิดแรกที่ผุดขึ้นมา ‘กูฝันรึเปล่า กูอาจจะตาฝาดอีกก็ได้’

‘นัท’ คนคนเดียวที่กูมักจะเรียกมันว่า ‘เมีย’ แม้มันจะไม่ชอบก็ตาม

กูเข้าใจแล้ว กูเข้าใจ ที่คนเขาพูดกันว่าเหมือนโลกหยุดหมุน มันเป็นยังไง

จำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าตัวเองกำลังหายใจรึป่าว ตามองเห็นแค่มัน หูได้ยินแต่เสียงเต้นตุ๊บๆของหัวใจตัวเอง

เมื่อไม่กี่นาทีที่แล้วกูยังผิดหวังอยู่เลย แต่วินาทีนี้ดีใจเหี้ยๆ โอกาสของกูมาแล้ว

เรามองตากันนิ่ง กูมองสำรวจคนที่อยู่ในหัวใจ จนกระทั่งไปสะดุดเข็มกลัดติดเนคไทของขวัญวันเกิดที่กูทำให้มัน มันยังเก็บไว้ กูยิ้มกว้างอย่างไม่รู้ตัว จนกระทั่งเสียงคุณบอสดังเข้ามาเรียกสติ



“คุณโจๆ”กูหันไปตามเสียงเรียกของคุณบอสที่ยังยิ้มแต่มองกูงงๆสลับกับนัท

“อะ!!.. หืม  อะแฮ่ม ....อา...ครับ”กูกระแอมเบาๆหุบยิ้มแล้วตอบไป ‘ใจกูจะเต้นแรงเกินไปแล้ว’

“นี่คุณนัท วิศวะที่คุมก่อสร้างที่ว่าจะให้สัมภาษณ์ไงครับ คุณนัทครับนี่คุณโจจากนิตยสารที่ผมเคยเล่าให้ฟังไงครับ”คุณบอสแนะนำเราทั้งคู่


กูโคตรตื่นเต้น ได้แต่บอกตัวเองในใจ ‘เนียนไว้เหี้ยโจ เนียนไว้มึง’


“สวัสดีครับ”นัทมันเอ่ยทักขึ้นพร้อมรอยยิ้ม ‘สัด ใจกูสั่น’ ปากกูขยับยิ้มเพ้อๆส่งออกไปให้มัน

‘มันแค่ยิ้มให้ไอ้เหี้ยโจ เป็นเอามากๆ’

เสียงนุ่มๆของมันที่กูไม่ได้ยินนานแล้ว ‘กู....คิดถึง’


“สวัสดีครับ”กูตอบไปแบบกลางๆคือไม่แน่ใจว่านัทมันอยากให้คุณบอสรู้รึป่าวว่าเรารู้จักกัน มือที่อยู่ใต้โต๊ะกำสายสะพายกระเป๋ากล้องไว้แน่นจนเส้นเลือดปูด เตือนสติของตัวเองไม่ให้ดึงมันเข้ามากอด กูพยายามตั้งใจฟังคุณบอสไม่หันไปสบตามัน

คุณบอสแนะนำอะไรเพิ่มอีกนิดหน่อยแล้วปล่อยให้กูสัมภาษณ์นัท ส่วนคุณบอสกับคุณโดมขอตัวไปประชุมงาน ทั้งๆที่ตอนแรกบอกจะพากูไปดูส่วนที่ก่อสร้าง แต่กลายเป็นว่าคุณบอสยกหน้าที่นั้นให้นัทโดยปริยาย





หลังจากที่คุณบอสกับเลขาส่วนตัวไปแล้ว เกิดความเงียบขึ้นระหว่างเราสองคน

แววตานัทมันแพรวพราวเหมือนมีดวงดาวอยู่ในนั้น มันไม่ได้ดูเศร้าเหมือนครั้งที่เราเลิกกัน

เวลาคงช่วยได้จริงๆ มันก็ผ่านมาตั้งหกปีแล้วนี่นะ หกปีที่เราสองคนไม่เคยแม้แต่เดินสวนกัน ไม่มีแม้แต่ความบังเอิญ แม้ในใจลึกๆกูหวังว่าเราจะเจอกันบ้าง แต่ก็นั่นแหละ เราไม่เคยเจอกันสักครั้งจนครั้งนี้

นัทดูสุขุมขึ้นแต่หน้าตายังน่ารัก อาจจะน่ารักมากกว่าเดิม 

ช่วงเวลาที่ห่างกันกูได้เรียนรู้อะไรมากขึ้น ใจเย็นมากขึ้น มีเหตุมีผลมากขึ้น และรักมันมากขึ้น



“มึง….สบายดีไหม” เป็นกูเองที่ทำลายความเงียบ กูแม่งจะทำเสียงหล่อไปไหน ไม่เข้าใจตัวเองว่ะ
 
“สบายดี” มันอมยิ้มกลั้วหัวเราะตอบกลับมา กูว่ามันคงขำที่เสียงกูเท่ห์ผิดปกติ
 
เออ! กูยอมรับกูประหม่า แล้วตอนนี้อายเว้ย สาดดดดดด


“คิดถึง” กูบอกมันเบาๆแบบไม่ได้มองหน้า กูดึงมือมันมาไว้บนตักตัวเองแล้วก้มหน้าก้มตาเล่นมือมันเบาๆ

“อือ” นัทมันตอบกลับมา แต่ไม่ได้ดึงมือออก แก้มมันแดงระเรื่อขึ้น น่าหอมว่ะ

“คิดถึงมากๆ” กูย้ำอีกทีแต่ทว่าเสียงหนักแน่นกว่าครั้งแรก

“เหมือนกัน” คำตอบของนัททำเอาหัวใจกูปลื้ม ‘มัน มันก็คิดถึงกู’

“มึงคบใครอยู่รึป่าว” กูตัดสินใจถาม

“ก็เปล่า”

“กูก็ไม่ได้มีใคร”

“รู้” มันตอบเบาๆหันมายิ้มๆมองกู เพราะกูเงยหน้าจากที่เล่นมือมันอยู่หันไปมองมันอย่างแปลกใจ กูยิ้มกว้าง

เราสบตากัน

มันรู้ รู้ว่ากูไม่มีใคร  กูเข้าข้างตัวเองได้มั้ยนะว่ามันสนใจกู มันยังมีใจให้


“กูไม่มีมานานแล้ว มึงรู้เหรอ” กูยังยิ้มค้างแล้วเลิกคิ้วขึ้นข้างหนึ่งอย่างสงสัย

“อืม” มันตอบเสียงในคอแล้วพยักหน้าน้อยๆ แก้มมันแดงๆ น่ารักมาก

“แล้วมึงรู้มั้ยว่าที่กูไม่มีใครเพราะอะไร” กูยังคงยิ้มกว้างมองมันตาเยิ้ม

“มะ ไม่รู้สิ” มันหลบตาหันไปก้มหน้ามองโต๊ะแทน หน้าแดงหูแดงหมด ไอ้นัทคนที่คุยเก่งไปไหนนะ หึหึหึ

“ความผิดมึงนั่นแหละ” มันเงยหน้าขึ้นมาสบตากูแล้วรีบเสกลับไปมองโต๊ะอีกครั้ง กูรู้ว่ามันเขิน แก้มแดงเม้มปากแน่น

“มึงทำให้กูรักมึง รักมากเกินไป” กูสารภาพออกไป ใจกูเต้นโครมๆ หน้ากูคงแดงมาก เขินว่ะ ส่วนนัทมันไม่ได้ตอบอะไร แต่ยิ้มกว้างให้โต๊ะ ไม่ได้มองกูหรอก ‘น่ารักว่ะแม่ง โคตรน่ารัก’

กูว่าตอนนี้เราสองคนคงหน้าแดงพอกัน เรานั่งเงียบอยู่นาน ไม่มีใครพูดอะไร

มือเรายังจับกันไว้ นัทมันบีบมือกูเบาๆ

มันเป็นสัญญาณที่ดี มันยังนั่งอยู่ตรงนี้ ไม่ได้ปฏิเสธกู แม้จะไม่ได้ตอบรับ แต่มันก็โอนอ่อนมาก


ดีจริงๆ

ดีเหี้ยๆ

เป็นเรื่องที่น่ายินดี

อยากตะโกนให้ก้องฟ้า 

‘อ้ากกกก.......ในที่สุด........กูก็เจอมึงแล้ว......กูเจอมึงแล้ว......เราเจอกันแล้ว........ ไอ้นัท’


 




           นัทมันพากูเดินไปดูส่วนที่กำลังก่อสร้างของทางรีสอร์ท มันบอกใกล้เสร็จแล้ว เหลือปูพื้นกระเบื้องตรงลานข้างหน้าอีกหน่อยไม่เกินสามวัน เก็บความเรียบร้อยรอบๆงานส่วนของนัทอีกสี่ห้าวันน่าจะเสร็จ ส่วนเรื่องตกแต่งภายในจะเป็นอีกบริษัทเข้ามาจัดการ


นัทมันเดินไปดูงานโดยมีกูเดินตามติดเป็นเหาฉลาม เข้าไปถ่ายรูป

สองสามวันมานี้กูตามติดมันทุกที่ มันไปไหนกูไปด้วย ตอนเช้ากูไปรับมันมาทำงานที่รีสอร์ท ตอนเย็นแวะหาอะไรกินแล้วไปส่งมันกลับที่พัก ส่วนกูกลับมานอนรีสอร์ท

เช้าวันแรกที่มันเห็นกูโผล่หัวไปรอมันที่หน้าบ้าน  ดูมันแปลกใจแต่ไม่ได้ถามอะไร แถมยังยอมขึ้นรถมาทำงานด้วย เป็นกูเองที่แปลกใจ กูคิดทั้งคืน หาข้ออ้างสารพัด แต่กลับไม่ต้องใช้สักข้อ พอกูบอกว่ามารับ มันเดินยิ้มๆเปิดประตูขึ้นไปนั่งเป็นตุ๊กตาหน้ารถอย่างง่ายดาย ส่วนกูเดินมึนๆตามไปขึ้นรถฝั่งคนขับแล้วพามันมาส่งที่รีสอร์ท


“โจ มึงไม่มีอย่างอื่นไปทำรึไง ตามติดกูเป็นแฝดไปได้”นัทมันหันมาถามอย่างขำๆไม่ได้จริงจังอะไร

“นี่แหละงานกู”

“มึงถ่ายรูปตึกนี้เป็นร้อยแล้วมั้ง ส่วนอื่นของรีสอร์ทมึงไม่ไปถ่ายบ้างรึไง” มันว่ากูให้  ‘ใครว่ารูปตึกเป็นร้อย มีแค่สิบกว่ารูปเอง นอกนั้นรูปมึงล้วนๆไอ้นัท’

“กูถ่ายเก็บมาหมดแล้วก่อนมาเจอมึงอะ มึงรำคาญหรอ ที่มีกูอยู่ข้างๆ” กูบอกมันแล้วเลิกคิ้วถามมันกลับ

“ก็เปล่า”มันอมยิ้มมุมปากตอบกลับ แม่งเดียวนี้มันมีเสน่ห์มากขึ้นว่ะ แต่ก่อนกูว่ากูหลงแล้วนะ แต่ตอนนี้กูหลงมันเพิ่มขึ้นอีกเท่าตัวเลยว่ะ 

จะมีใครเข้าใจกูมั้ย ยิ้มมุมปากน่ะ ถ้ากูทำมันจะเท่ห์ไง แต่พอไอ้นัทมันทำมันดูเจ้าเล่ห์แบบน่ารักๆ


















มุมมองหลายคนบอกว่าความสัมพันธ์แบบนี้ แบบที่เราเป็น มันเหมือนแก้วที่มันร้าว แม้ว่าเราจะเอากลับมาใช้ แต่รอยร้าวยังคงอยู่


แต่กูกลับมองว่า ความสัมพันธ์ที่ขาดหายห่างกันไป 6 ปีของเรา….
 

ถ้าให้กูเปรียบ  กูเปรียบเหมือนบ้าน


กูว่า บ้านหลังนั้นมันพังไปแล้ว พังเพราะพายุ พังเพราะลมแรงที่มันเข้ามากระทบเรื่อยๆ คงเป็นเพราะบ้านของเราอ่อนแอเกินไป อะไรมากระทบหน่อยก็เอนเอียง คอยแต่จะพังอยู่ร่ำๆ จนในที่สุดพังแบบไม่เหลือซากจนเราไม่สามารถอยู่ร่วมกันได้


เราสองคนถึงต้องแยกย้ายเพื่อไปหาบ้านที่เหมาะสมกับตัวเอง

และนั่น….

ทำให้กูได้รู้ว่า กูคิดถึงที่ที่เดิมที่กูเคยอยู่

ไม่ว่าบ้านหลังไหน ที่ที่ใหม่ ก็ไม่จำเป็นต้องหาอีกแล้ว

กูถึงได้หยุดและย้อนกลับมายัง…ที่ที่เดิม

ที่ดินตรงเดิมของบ้านที่เคยพังไม่เหลือซาก เหลือไว้แต่ความทรงจำ

มีแต่ที่ดินที่กูกำลังค่อยๆปรับปรุงเพื่อที่จะสร้างบ้างหลังใหม่

บ้าน…ที่กูคงสร้างคนเดียวไม่ได้ กูถึงได้รอ รอว่าสักวันมันจะย้อนกลับมาที่เดิมเหมือนที่กูทำ


‘รอ’ คำสั้นๆ แต่ทรมาน


‘รัก’ คำง่ายๆแต่ยากจะเข้าใจ











สำหรับกู…..




กู…..ก็แค่….รัก….ถึงได้…..รอ
























เรื่องโดย     หวานเย็น 
....................................................................


หวานเย็นบอกให้ลงรับวันคริสต์มาส เป็นของขวัญคริสต์มาสหวานๆให้กับคนอ่าน

Merry X' Mas 

[navysilver]

 
คมบาดจิต

[Donaldye]

โอ้ยโ้อ้ยยยยยยยยยยยยยยกรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!
ขอให้ตาโจสมหวัง!!!!!!

[lovely1714]

ดีใจด้วยนะค่ะ เจอกันแล้ว

[faratellll]

จี๊ด______ถึง ❤❤❤

P.S. ____รอ____ ตั้มกะนู๋ชดช้อย 

[NewYearzz]

คนเราคงต่างกัน ถ้าเป็นนิว นิวทำใจไม่ได้หรอกครับ 6 ปี นิวว่ามันคงทรมานน่าดู ห่างทั้งที่ยังรัก

โอ๋ๆ

 

ใครรังแกนุ้งนิว

เป็นกำลังใจให้นะ

 

ขอบคุณนะครับ 

[malula]

เย้ ๆๆ เจอกันและกลับมารักกันจนได้
อย่าเลิกกันอีกเชียวนะ กอดกันไว้แน่น ๆ

MERRY CHRISTMAS

[narunarutoboyz]

กรี๊ดดดดดดดดดดด
ยังอ่านไม่จบ แต่แวบมาอ่านตอนจบ ไม่รู้เรื่องเบยยยยว่าเลิกกันได้ไง(เดี๋ยวแวบกลับไปอ่าน)
แต่ขอดีใจโคตรๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ก่อนนะคะ
ดีใจอ่ะ เป็นที่น่ายินดีๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ 
อย่าเลิกกันอีกนะ ประคองความรักดีๆนะพี่โจ 
เพิ่งอ่านเรื่องนี้เมื่อวานเองค่ะ ตอนนี้ถึงตอนที่ 49 แล้วนะคะ ใกล้แล้ววววววว > <
โอยยยยย เดี๋ยวมาเม้นใหม่ ให้สติมันเข้าที่ อ่านจบสมบูรณ์แบบก่อนนะคะ

[หมวยลำเค็ญ]

คุณหวานเย็น    เค้าเขินอีคุณโจอ่ะ  หน้าโคตรโหด แต่มานั่งเขี่ยนิ้วบอกคิดถึงอยู่นั่น

น้องนัทค่าตัวแพงเน๊อะ บทน้อย พูดแค่ อือ ๆ ๆ แต่แค่นี้คนอ่านอย่างเราก็สุขใจแล้ว

ถึงจะคิดถึงคู่นี้ อยากสอดรู้สอดเห็นความเป็นไปอยู่  แต่ก็ไม่อยากเสียวเหมือน SP.1 อีก ทำลูกผัวเป็นห่วง

สุดท้ายขอบคุณ คุณหวานเย็น ที่ไม่ใจร้าย ยังให้เค้ามาเจอกันอีก (ให้เจอแค่นี้ ที่เหลือเชิญไปจิ้นเอากันเอง)

ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆ ไม่มียุงไข่ 

ปล.ฝากถามป้าปุ๋ยถึงตั้มชดด้วยนะคะ ไม่สะดวกพิมพ์ยังไง สแกนมาพิมพ์ให้ยังไงนะคะ 

[┗◎┗◎]

ปล.ฝากถามป้าปุ๋ยถึงตั้มชดด้วยนะคะ ไม่สะดวกพิมพ์ยังไง สแกนมาพิมพ์ให้ยังไงนะคะ 

ขำอะ กดไลค์ 

[why yyy]

ก็ดีแล้วนิ

[EUNHYUK_8_]

ชอบพี่โจจุงเบยยย

[EUNHYUK_8_]

ข้อแม้ไรวะพี่โจ??

[EUNHYUK_8_]

5555+ มีด้วยเหรอเอาเชื้อเกย์มาติด??

ของแบบนี้มันอยู่ที่ใจค้าบบบ

[EUNHYUK_8_]

กางเกงในย้วยๆของมึงเนี่ยนะนำโชค???

กร๊ากๆ แถมย้วยด้วย คงไร้สมรรถภาพเหมือนเจ้าของมันเอิ๊กๆ

[gupalz]

แค่นี้ก็ฟินแล้วจ้า

[AdLy]

 

[EARTHYSS :)]

อ่านไปยิ้มไป แปลกที่ตอนแรกไม่คิดอ่านเรื่องนี้เลย ตอนแรก
ไม่อ่านพอผ่านไปปีนึงกลับมานั่งอ่านจนตาแฉะ พอไปคุ้ยดูแม่งหนุกว่ะ 55555555555
><

บอกตามตรงคู่นี้ไม่มีอะไรมากเลยนะ แต่เราว่าสนุกดีอ่ะ เราว่าโจน่ารักอ่ะเจ้าชู้แต่สุดท้าย
ก็มาหยุดที่ใครสักคนได้จริงๆ นัทก็ทำให้เค้ารักได้ตอนแรกแค่จะแกล้งกันแต่ก็ลงเอยกันได้
รักกันตลอดชีวิตเลยนะ เราไม่รู้หรอกว่าผู้ชายเจ้าชู้จะทำยังไงกัน บนโลกความจริงมันคง
ยากน่าดูเลยอ่ะที่หากปกติเราเปลี่ยนคู่นอน แล้วจะมาหยุดกับใครสักคนนึง แต่เรากลับ
คิดว่าทั้งคู่น่ารักและลงตัวสุดๆ อยากให้เรื่องจริงเป็นแบบงี้บ้างเนาะ 5555555

รักคนแต่งนะค่ะ ไม่รู้ว่าจะผ่านมาเห็นรึปล่าว แต่ขอบอกว่าพวกคุณแต่งเก่งมากกกกกกกกก:)

[หวานเย็น]

ขอบคุณมิตรรักแฟนนิยายทั้งหลาย

หลายคนบอกมองข้ามเรื่องนี้ หวานไม่แปลกใจหรอก

เพราะชื่อเรื่องมันแปลกๆ ไม่รู้จะสื่อถึงอะไร

แต่พอจบตอนพิเศษคาดว่านัทมันคงทำให้โจกลัวพอดู

หากจะถามว่าส่วนตัวหวานไม่ได้แต่งเก่งอะไรหรอกนะ ป้าแต่งเก่งกว่า

ต้องยกความดีความชอบให้โลโล่ (แอบภูมิใจ ตอนพิเศษสามตอนโล่ชมว่าแต่งดีทุกตอนเลย ฮ่า นานๆที มีการบอกให้ไปแต่งนิยายเดี่ยวๆได้แล้วด้วยนะ)

เพราะหวานมีโลโล่(คนโพส)เป็น บ.ก. ส่วนตัวคอยสแกนให้

นิยายทุกตอนของหวาน(หวานแต่งโจ)ผ่านคมปากเจ็บๆของโล่วิจารณ์ก่อนจะมาถึงประชาชี

จำได้ว่าแต่งตอนแรกออกมา เช่น

 โล่มันว่า ทำไมนัทแรดจัง หวานต้องไปนั่งปรับคำพูดนัท

หรือ อย่าแต่งซ้อนความตอนเดิมของป้า ให้แต่งต่อไปเลย ไม่ต้องแต่งว่าเหตุการณ์เดียวกันแล้วตัวละครสองตัวคิดต่างกันยังไง อนุญาตให้แค่ตอนแรก เพราะมันน่าเบื่อ(เยี่ยมป๊ะล่ะ บ.ก.ส่วนตัวของหวานอะ)

เป็นต้น

ส่วนคาแรคเตอร์ของตัวละคร หวานกับปุ๋ยไม่ได้คุยกันชัดเจนว่าจะเป็นยังไง

หวานอยากให้โจเป็นแบบไหน หวานจะแต่งความคิดโจแบบนั้น หวานมองนัทยังไง โจจะมองนัทแบบนั้น

ส่วนปุ๋ยอยากให้นัทเป็นแบบไหนปุ๋ยจะบรรยายแบบนั้น นัทมองโจยังไง ปุ๋ยจะแต่งออกมาแบบนั้น

แค่แต่งให้มันล้อตามกัน

ตอนแรกแต่งกันเล่นๆ แต่มาช่วงหลังๆเราเริ่มจริงจังกันมากขึ้น

เชื่อมั้ยว่า มุมมอง คำว่า เมีย ที่โจเรียกนัทเราเคยเถียงกันมาแล้ว

ป้าแต่งนัท ป้าจะแต่งออกมาไม่อยากให้เรียกว่าเมีย ด้วยเหตุผลของมัน ซึ่งมันบอกไม่มีผู้ชายคนไหนอยากให้ผู้ชายอีกคนเรียกว่าเมียหรอก มันหมายถึงศักดิ์ศรี ฯลฯ เยอะอะ ป้ามันบอกเยอะพอดู

แต่ก็นั่นแหละ หวานแต่งโจ หวานอยากเรียกนี่หว่า หวานจะแต่งมุมมองของโจเรื่องเมียออกมาว่าอยากเรียก

ดังนั้น มุมของนัทจะไม่ชอบ แต่มุมของโจชอบและอยากจะเรียก

เรื่องของเรื่องคนแต่งมันกวนตีนกันเอง ฮ่า (เป็นหวานนี่แหละที่กวนตีนป้าปุ๋ย)

ก่อนหวานจะแต่งตอนพิเศษหวานยังไปถามปุ๋ยเลยว่า โจนัทเรียนคณะอะไรนะ

รู้มั้ยป้าบอกว่า มึงไปอ่านใหม่สิ กูไปอ่านใหม่เหมือนกัน ฮ่าๆ คนแต่งสันดานขี้ลืมพอกันจริงๆ

ป้าปุ๋ยมันนิสัยผู้หญิงมีขี้อิจฉาเล็กๆ ขี้น้อยใจ เรียกร้องความสนใจตามประสามันนั้นแหละ

อย่างมันจะชอบบ่นว่า ตอนของโจเรตติ้งดีกว่าของนัท

คิดได้ไง บ้าเนาะ เรื่องเดียวกันเรตติ้งจะต่างกันได้ไง บ้าบอ

มีงอน เคยจะให้หวานแต่งคนเดียวด้วย จะไม่แต่งต่อ แต่สุดท้ายหวานหายหัว มันใจอ่อนสงสารคนอ่าน

มันจะแต่งสองตอนควบหรือไม่ก็ตอนพิเศษตั้มชดมาแก้ขัด

สรุปงอนไปก็ไม่ช่วยอะไร เอาเถอะเห็นแบบนี้ป้ามันใจดีนะ

อ้อ แต่ตอนพิเศษโจนัทอย่าขออีกเลย มันจบด้วยดีแล้วล่ะ

ถ้ามีอีกน้ำตาได้ท่วมมากกว่าตอนพิเศษคราวนี้แน่ๆ



ขอบคุณโลโล่ เตอร์ เกต  ที่ช่วยกันโพสหรือพิสูจน์ตัวอักษร

ขอบคุณป้าที่ยอกเล่นแต่งนิยายเป็นเพื่อนแม้ว่าป้าจะมีนิยายตัวเองที่ต้องแต่ง

ขอบคุณคนที่อ่านแม้จะรีไพหรือไม่ก็ตาม หรือแม้กระทั่งคนที่เป็นแฟนคลับ

ขอบคุณที่รักโจนัท

ช่วงระยะเวลาที่แต่งนิยายเรื่องนี้สนุกมาก ฆ่าเวลาความน่าเบื่อไปได้มากโข


ปล.ใครอยากคุยกับหวานคุยได้ หวานไม่กัดหรอกแต่แค่กวนตีนเฉยๆ ฮ่า

 

[hembetaro]

NC ล่ะ NC อยู่หนายยยยย....
 

[MiSS-U]

เพิ่งได้เห็นว่าเรื่องนี้มีตอนพิเศษ ถลามาอ่านทันที

แต่พอรู้ว่าคู่นี้เลิกใจกันใจหายวาบเลย

อ่านไปก็จี๊ดใจ แต่สุดท้ายก็ปลื้มปริ่ม 

ด้วยรู้ว่ารักแท้มันก็ต้องมีบททดสอบกันบ้าง 

 

บวกเป็ด และรอตอนพิเศษของพิเศษ