เรื่องสั้นx[[#79 มะไฟ 05จบ]] p.58 x 07/07/59
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: เรื่องสั้นx[[#79 มะไฟ 05จบ]] p.58 x 07/07/59  (อ่าน 560016 ครั้ง)

ออฟไลน์ SuSaya

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2797
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +220/-9
กรรม เล่นเอาพูดไม่ออกเลย
หนูแชมป์มันไม่รู้ใช่มั้ยเนี่ย หรือรู้หว่า
แม็กซ์แมร่งร้าย

ออฟไลน์ shoi_toei

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4359
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +222/-26
อิแม๊กคุ้มสุดเรืองนี้ 55

ออฟไลน์ uknowvry

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4438
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +284/-6
แหม่... เป็นคุณพ่อ คุณลูก ที่.... เอ่อ คุ้ม...ใช่มั้ย?!...555+

ออฟไลน์ river

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2398
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +231/-3
นึกว่าเป็นมิค ที่แท้ก็เป็นแม๊กนี่เองที่เป็นพระยาเทครัว

ออฟไลน์ agava1313

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1060
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +43/-5
แีรงค่า......... :pighaun:

nightsza

  • บุคคลทั่วไป
กะรวบหมดทั้งบ้านเลยใช่มะ อิอิ

ออฟไลน์ yuyie

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2112
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +92/-5
สุดยอดอ่ะ คาดไม่ถึงนะเนี่ย

ออฟไลน์ skidK

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 317
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +230/-1
Re: เรื่องสั้นx[[#71 แก้แค้ง]] p.52 x 27/04/56
«ตอบ #1537 เมื่อ28-04-2013 00:02:07 »

^^ เรื่องย้อนไปย้อนมาอาจมีงงๆ บ้าง ขอโทษทีนะ ช่วงนี้คนแต่งมึน :monkeysad:

เรื่องมันเลยเถิดจนเกือบจะเกิดเรื่องใหญ่ก็เพราะรัศมิ คู่หมั้นที่แม่บังเกิดเกล้าบังคับยัดเยียดให้มาเมื่อสองเดือนก่อน  คนที่กิตกำลังจะต้องแต่งด้วย อย่างจำทนและขมขื่น  เกิดมีเพื่อนผู้หวังดีมาเป่าหูตลอดว่าให้ระวังเขามีคนอื่นแอบซุกซ่อนเอาไว้  ช่วงก่อนงานแต่งจะมีขึ้นในอีกสามเดือน  เธอเลยโทรตามจิกตลอด   แล้วคอยให้เพื่อนๆ เป็นหูเป็นตาให้ส่วนตัวเองก็ได้แต่ซุกตัวบ่มผิวอยู่กับบ้านเพราะการออกมาโดนแดดโดนลมจะทำให้ผิวเธอเสีย และที่สำคัญเธอมีความเชื่อว่าคนที่กำลังจะมีงานมงคล ไม่ว่าจะงานอะไรก็แล้วแต่มักมีเคราะห์  เกิดเธอออกจากบ้านแล้วเกิดอะไรขึ้นมันจะทำให้เสียฤกษ์ซะเปล่า ซึ่งมันก็ดีเพราะไม่งั้นเธอคงมาตามเกาะเป็นปลิงควายเผือก ให้ยิ่งอึดอัดไม่เป็นอันทำอะไร  แค่เดือนเดียวกิตก็อยากจะบ้าอยู่แล้ว........
.
.
 วันเสาร์อาทิตย์ รวมถึงวันธรรมดาบางวัน กิตจะมาค้างที่บ้านเรือนหอ โดยบอกว่าจะมาคุมการตกแต่งบ้าน เธอก็เกือบๆจะไม่เชื่อ แต่กิตให้เหตุผลว่าเพื่อจะได้นอนสบายๆ บ้างเพราะตั้งแต่มาอยู่ที่ห้องเขาคงนอนไม่ค่อยสบายนัก เธออาจจะสบาย แต่เขานี่สิ ทั้งหลบทั้งเลี่ยง ยอมนอนโซฟา นอนพื้นทุกวันที่มานอนห้องนี้
“บ้านยังไม่เสร็จก็จริง แต่พี่เป็นผู้ชายนอนที่ไหนก็ได้ รัศไม่ต้องห่วง ดีซะอีกจะได้ดูเขาทำบ้านไปด้วยเลย” กิตบอกเสียงอ่อน เธอเลยยอม  แล้วกิตก็ได้มาอยู่กับเอและบัสได้อย่างสบายใจ  กิตซื้อบ้านหลังนี้ไว้เกือบปีแล้วตั้งแต่มีเอกับบัส  เรื่องแต่งงานนี่ตอนแรก กิตกะจะหนีไม่แต่ง แต่เอเป็นคนห้ามเพราะกลัวเป็นเรื่อง และสงสารแม่ของกิต เอกับบัสตกลงใจให้กิตใช้บ้านเป็นเรือนหอด้วยความจำใจ แล้วทั้งสองคนจะย้ายไปอยู่หอเก่าที่อยู่ใกล้ๆกัน  แล้วทั้งสามคนก็จะยังได้อยู่ใกล้กันต่อไป  บ้านนี้ใกล้ทั้งโรงเรียนของบัสและมหาวิทยาลัยของเอ  เอกับบัสเลยต้องเตรียมตัวขนย้าย
“ย้ายไปแล้วพี่กิตอย่าลืมไปหาพี่เอกับบัสนะ” บัสออดอ้อน
“พี่จะไปทุกวันเลย ถ้าเป็นไปได้นะพี่อยากไปอยู่กับเอกับบัสเลยด้วยซ้ำ”
“จริงนะพี่กิต ดีจังไม่งั้นนะบัสคงคิดถึงพี่กิตจนนอนไม่หลับ ไม่มีสมาธิอ่านหนังสือสอบ ส่วนพี่เอนะ ขนาดบัสนอนกอดอยู่ทั้งคน  ก็ยังบ่นคิดถึงพี่กิตจนบัสหูแทบอื้อทั้งคืนเลย”  ดูมัน เจ้าหนูบัส เดี๋ยวอ้อนเดี๋ยวหยอดตลอด
“เอบ่นหรือครางจนบัสหูอื้อกันแน่ฮึ๊   เห็นเอฟ้องพี่ว่าไม่รู้เราจะคึกอะไรนักช่วงนี้ เอแทบไม่ค่อยได้นอนเลย” 
“โธ่ บัสก็ต้องหัดทำบ่อยๆ สิจะได้เก่งๆ เหมือนะพี่กิต    แหมบัสอุตส่าห์ทำแทนส่วนของพี่กิตด้วย พี่เอจะได้หายคิดถึง นอนหลับเป็นตาย” บัสเดินเข้ามากอดอย่างที่ชอบทำประจำ 
“ฝึกรุกเยอะแล้วงั้นวันนี้รับเยอะๆ ละกัน  แทนส่วนของเอด้วยดีมั้ย  ให้พี่เอพักมั่ง”
“เฮอะ พี่เอคงยอมหร๊อก  บัส รับพี่กิตทั้งคืนก็ยังไหว พี่กิตเถอะ ไหวเปล่า”  บัสยักคิ้วอย่างท้าทาย
“เก็บของไม่เสร็จ ไม่ต้องลุก ...เลยทั้งสองคน”  เอเน้นคำว่าลุกจนรุกทั้งสองรีบลงมือเก็บของอย่างเร็ว
กิตดีใจที่ทั้งสองคนเข้าใจ และไม่คิดจะเลิกรักกัน  กิตก็ตั้งใจรักษาสัญญาที่เคยบอกกับทั้งสองคนเอาไว้ .....
 เก็บของเสร็จก็เที่ยงพอดี    พอได้นั่งพัก   มองสองคนที่ช่วยกันอยู่ในครัว  ทำให้กิตนึกถึงตอนที่เขาเจอเอกับบัส.........
ตอนนั้น เอเป็นนิสิตปีสอง ไปเช่าแผงขายเสื้อผ้าตอนเย็นอยู่ในตลาดนัดที่แบ่งส่วนเช่าที่ในลานจอดรถบริษัทอาทิตย์ละสองวัน  เจอกันเย็นๆ เห็นเสื้อสวยดี แถมคนขายยังโดนใจ ก็เป็นเดือนหละกว่าเอกับบัสจะเริ่มสนิทด้วย เอตัวเล็ก ผิวขาว  ปากบางเฉียบ นิสัยออกแนวขี้บ่นนิดๆ แต่ก็ดูนิ่งๆ น่ารัก ติดขี้อายหน่อยๆ ส่วนบัสตอนแรก  กิตนึกว่าน้องชาย ตัวพอๆกับ ขาว แต่ดูแข็งแรงเป็นผู้ชายมากกว่า ออกแนวชอบปกป้อง  บัสเป็นคนเล่าถึงตัวเองให้ฟัง  บัส เพิ่งจะอยู่ม. 5 ที่บ้านมีเงิน แต่ที่มีบ้านก็เหมือนไม่มี พ่อมีเมียน้อย แม่มีชู้ บ้านมีไว้แค่ให้กลับไปอาบน้ำ
“บัสชอบมาอยู่กับพี่เอฮะ พี่เอใจดีชอบมีคนไม่ดีเข้ามาตีซี้  บัสเลยต้องคอยกัน แต่พี่เอชอบไล่บัสไปเรียนประจำแหละ” บัสเล่าไปก็ยิ้มไป ที่กิตผ่านด่านบัสมาได้คงเพราะกิตมาแนวพี่ชายใจดี ขี้เหงาหละมั้ง น้องๆ เขาเลยเห็นใจ
“บัสชอบโดดเรียน  เอไล่ก็ไม่ไป  โดดเรียนบ่อยเอกลัวบัสจะเรียนไม่จบ  เลยสัญญาว่าถ้าไม่เกเร  เอจะยอมให้บัสมาช่วยขายของถึงได้ฟังกันบ้างครับพี่กิต  แต่ก็ยังไม่วายมีต่อลองอีก”
“ต่อลองอะไรเพิ่มหรอบัส”   หวังว่าจะไม่ใช่ขอเป็นแฟน ถ้าใช่ล่ะเซ็งเลย
 “อ๋อ บัสขอมาอยู่ที่ห้องพี่เอด้วยครับ ก็บัสเป็นห่วงพี่เอ ยิ่งมึนๆ เอ๋อ กลัวใครมาดักฉุดเอา”
“ เอเลยต้องดูแลให้ที่อยู่ที่กิน จนคนเค้านึกว่าน้องแท้ๆ กันทั้งซอยแล้ว”   
“ก็บอกเค้าไปสิว่าน้อง จะต้องไปอะไร น้องจริงไม่จริงใครเค้าจะสนใจ  อีกอย่าง บัสได้ลาภปากจากพวกคนไม่ดีอยู่บ่อยๆ พวกนี้นะต้องหลอกกินซะให้เข็ด” แม้จะสงสัยอยู่หน่อยๆ ว่าจริงบัสคงคิดอะไรกับเอบ้างหละ แต่ในเมื่อเขายืนยันว่าน้องก็น้องสิ
“คนไม่ดีของบัสนี่เป็นยังไงหรอครับ พี่จะได้ช่วยกันด้วยอีกแรง” กิตได้ยินบัสเรียกคนที่เข้ามาจีบว่าคนไม่ดีบ่อยๆ เลยต้องถาม
“ก็ไอ้จำพวกเดียวกับพ่อบัสไงพี่กิต”   
 กิตค่อยๆ แทรกเข้าไปอยู่ระหว่างสองคนนี้อย่างเนียนๆ จนเป็นเราสามคนได้อย่างไม่ขัดเขิน  ส่วนใหญ่ก็แค่นั่งเล่นนั่งคุยกันจนเอเก็บร้าน เสาร์อาทิตย์กิตก็มักจะหาเวลาพาสองคนนี่ไปเที่ยวบ้าง  เอก็คงพอจะดูออกว่ากิตคิดยังไง และในเมื่อน้องไม่ได้ปฏิเสธ  บัสเองก็ไม่ได้ขวาง  กิตก็มัดมือชกเอาว่าน้องเขาโอเค  เอก็ชวนกิตไปฉลองวันเกิดบัสด้วยกันที่บ้านเช่า
“พี่กิตวันนี้เอจะเลี้ยงวันเกิดบัส พี่กิตไปกับเอมั้ย มีแค่เอ บัส รวมพี่กิตอีกคนก็เป็นสาม”
“ไปสิขอบใจที่ชวนพี่ แล้วจะกินอะไรกันล่ะ”
“เอเตรียมของไว้ที่ห้องแล้วครับแต่เป็นของพื้นๆ ธรรมดานะครับ พอดีบัสชอบกินพวกต้มยำ เอก็เลยว่าทำกินเองที่บ้านก็ได้ ทำแป๊บเดียวก็เสร็จ”
บ้านที่ว่าคือห้องแถวชั้นเดียว เป็นห้องโล่ง ฝั่งซ้ายมีสี มีสารพัดของใช้ในการเรียน อุปกรณ์ทำเสื้อ กองยาวตั้งแต่หน้าประตูไปจนชิดชั้นที่อยู่ติดกับผนังห้องน้ำ รกนะแต่ไม่สกปรก  บนชั้นใช้วางหนังสือเรียนและกระเป๋านักเรียนที่น่าจะเป็นของบัส  ที่นอนยางพาราแบนๆ สองอันปูด้วยผ้าปูสีน้ำเงินมืดๆ วางติดกันบนพื้นชิดฝั่งผนังทางด้านขวา มีโคมไปอ่านหนังสือดูแล้วน่าจะแพงใช่เล่นอยู่ข้างๆกองหนังสือการ์ตูน 
“โคมไฟนั้นบัสเอามาจากบ้านเอาไว่อ่านการ์ตูนก่อนนอนครับพี่กิต” เสียงของเอทำเอากิตรู้ตัวว่าคงมองไอ้เจ้าโคมนั้นนานไปหน่อย
เลยจากที่นอนไป  มีพื้นที่ว่างเล็กๆ ให้พอใช้นั่งเล่น นั่งกินข้าวกันได้สามสี่คนพอเบียดๆ มีโต๊ะเตี้ยวางทีวีที่ด้านล่างยัดที่คว่ำจานแบบมีฝากปิดเอาไว้    หน้าห้องน้ำมีราวแขวนเสื้อผ้าอยู่ติดกับตู้เย็น เลยออกไปเป็นลานซักล้างหลังห้อง มีเตาแก๊สที่มีผ้าพลาสติกคลุมกันฝน  เอลงทำต้มยำไก่ที่ใส่เห็ดเยอะๆ ของโปรดบัส กับลาบหมูที่บังเอิญเป็นของชอบของกิต มีหมูเค็มกับข้าวสวยร้อนๆ หอมกรุ่น อาหารง่ายๆ แต่กลับสุขใจที่ได้คนถูกใจมาทำให้กิน  ตามด้วยเค้กก้อนเล็กๆ ที่เอซื้อมาเพราะที่ห้องไม่มีอุปกรณ์จะทำเอง  แถมท้ายด้วยเบียร์เย็นๆ ชื่นใจ ....
.
.
“...พี่เอชอบทำอาหาร  ส่วนบัสชอบกิน พี่เอเลยยอมให้บัสมาอยู่ที่ห้องด้วยนะเนี่ย...” บัสคุยฟุ้ง  พอเบียร์หมดกระป๋องก็ฟุ๊บหลับไป
“ฮึ ฮึ เจ้าเด็กคออ่อน”  หลังจากลากบัสขึ้นที่นอน เอก็ออกไปล้างจานที่ด้านนอก
“เอ พี่ร้อนพี่ขออาบน้ำหน่อยนะ”
“ครับพี่ เดี๋ยวเอหยิบผ้าเช็ดตัวให้”
“อืมม ไม่ต้องรีบนะ เดี๋ยวพี่อาบรอ”  เอหน้าแดงหรือเปล่านั้น  เฮ้อ มีความสุข
.
“พี่กิตครับ” ก๊อกๆ
“เอเอาผ้าเช็ดตัวมาให้ครับ เอเอาวางไว้หน้าห้องให้นะพี่จะได้หยิบได้.”
“ไม่เป็นไรเอ เดี๋ยวพี่เปิดประตูรับจากเอดีกว่าวางไว้เดี๋ยวเปี้ยน” แกร๊ก ประตูห้องน้ำ เปิดกว้างออก
“เฮ้ย พี่....” เอถูกกิตดึงเข้าไปในห้องน้ำพร้อมกับผ้าเช็ดตัว ก่อนประตูจะปิดลงอีกครั้ง
“ชู่ เดี๋ยวบัสตื่น” ทั้งตัวผมมีแค่ความเปียกชื้นของน้ำเท่านั้นแหละที่อยู่บนผิว
“พี่กิต...” เอเรียกเสียงสั่นไม่กล้ามองสบตา
“เอเช็ดตัวให้พี่หน่อยสิ” กิตกระซิบที่ข้างหู ทั้งสองข้างยังกอดเอวเอเอาไว้หลวมๆ เอที่อยู่ให้อ้อมกอดของกิต ก้มหน้างุด แต่ค่อยๆ เอาผ้าในมือเช็ดเบาไปตามอกและไหล่ ก่อนผ้าจะหลุดไปกองกับพื้นอย่างไม่รู้ตัว
“พี่กิต อืมม  อย่าครับ อื้ออ...” เอเหมือนจะผลักก็ไม่ใช่ จะโอนอ่อนก็ไม่เชิง  กิตซุกไซร้ไปตามซอกคอ กกหู กระซิบเบาที่ทำเอาเอ สยิว
“เอ ไม่รังเกียจพี่ใช่มั้ย”
“ฮื้อ  อ๊ะ  ถ้า เอรังเกียจ อ๊ะ พี่กิต  เอจะชวนพี่มาบ้านทำไมละครับ อื้อ” กิตครอบครอบปากหวานๆ นั้นทันทีที่พูดจบ เอตอบสนองแบบกล้าๆ กลัวๆ  ดูแล้วก็น่ารักดี  มือที่จับอยู่ที่เอวก็ลูบเรื่อยเข้าไปในร่มผ้าค่อยๆ ปลดออกที่ละชิ้นอย่างช้าๆ จนตอนนี้น้องเอ เหลือแต่ตัวเปล่า เหมือนกันซักที กิตดันเอให้ถอยห่างออกไปนิด ใช้มือเชยคางขึ้นให้มองสบตากัน เอหน้าแดงมากหลบตาตลอด มืออีกข้างที่ว่าก็เอื้อมไปวางอยู่ที่คอเอ แล้วไล้แผ่วลงมากลางอก  หยอกเย้ายอดอกที่ตั้งขึ้นจนเห็นได้ชัด แค่เขี่ยเล่นเบา เจ้าของก็สยิวกายพร้อมครางเบาออกมาให้ชื่นใจ เอพยายามเบี่ยงหน้าหลบ แต่กิตก็ไม่ยอมปล่อย มือนึงก็รั้งหน้าเอให้หันมาสบตาด้วยตลอด มืออีกข้างก็หยอกเย้าอยู่กับตุ่มไตทั้งสองข้างอย่างมันมือ
“พี่กิต รังแกเอ” เอที่ต้องยอมสบตากับกิต เอ่ยตัดพ้อ
“ฮึ ฮึ รักหรอกจึงหยอกเล่น”  พูดจบก็ปล่อยมือที่คางแล้วรั้งเอว ดึงเอเข้ามากอด ปากก็จูบไปตามกกหู ข้างแก้มละเรื่อยไปทั่ว มือทั้งสองข้างเปลี่ยนไปกำขยำอยู่ที่ก้นกลมเนียนนิ่มทางด้านหลัง ดันให้ร่างกายทั้งสองเข้ามาแนบกันจนชิด กิตขยับถอยไปอิงที่ขอบอ่างพร้อมกับรั้งร่างเอให้ตามมาด้วย
“อ๊ะ  อือ  พี่กิต” สะโพกน้องเอขยับส่ายอย่างเชิญชวน แขนกอดแผ่นหลังของกิต มือทั้งสองข้างเกาะแน่นอยู่ที่บ่า กลางลำตัวด้านหน้าของทั้งสองเสียดสีกันจนอารมณ์กระเจิง  กิตส่งนิ้วเข้าสำรวจช่องทางด้านหลังของเอที่กำลังมัวเมา อย่างช้าๆ
“อ๊ะ พี่กิต ฮื้ออ ซี๊ดด” เอขยับสะโพกหนีการรุกราน ทางด้านหลัง ด้วยการแน่บด้านหน้าเข้าหาร่างกายกิตมากยิ่งขึ้น กิตรั้งร่างเอขึ้นจนกลาบป็นเกยทับอยู่บนร่างตัวเองกลายๆ ทำให้เอจะดิ้นหนีก็ไม่ถนัด ได้แต่เกาะกอดแผ่นหลังกิตอย่างจำยอม
“พี่กิต อือม อ๊ะ  ซี๊ดด เอ เอเสียว อ๊า  อ๊า  อื้ม”  เอขยับร่างกายเสียดสี เก้ๆ กังๆ สนองความพอใจของตัวเอง หาความสุขกับนิ้วกิตอย่างลืมตัวไม่นานเอก็ปลดปล่อยทลักทลายออกเต็มหน้าท้องกิต  เสียงหอบหายใจดังก้องห้องน้ำแคบ......
.
.
“เอเสร็จแล้วแต่พี่ยังเลยนะ เอช่วยพี่หน่อยสอครับ”  หลังลงเอ กลับมามีแรงยืนดีๆได้อีกครั้ง เอเลยยื่นมือไปที่กิตน้อยที่พร้อมรออยู่
“กิตน้อยของพี่มันอยากให้ปากน้องเอเอ็นดูมากกว่านะครับ” กิตไล้นิ้วไปบนริมฝีปากล่างของเออย่างช้าๆ
“เอ  เอไม่เคย..” เอเอ่ยเสียงเบาราวกระซิบ
“น่า เดี๋ยวพี่กิตสอนน้องเอเองครับ น้า น้องเอทำให้พี่กิตหน่อยนะ น้าครับ” เอพยักหน้าตกลง ก่อนจะค่อยๆคุกเข้าลง....
.
.
“ซี๊ด เอ เก่งครับ อื้อม อย่างนั้นแหละครับ อ๊า อ๊าววว สุดยอด โอ๊ววว”  กิตหลับตาร้องครางอย่างสุดเสียวกับสิ่งที่เอทำ ก่อนจะปลดปล่อยออกมาอย่างมากมายในปากของเอ  ทั้งคู่ช่วยกันอาบน้ำอีกรอบ 
“หัวไวอย่างงี้พี่รักตายเลยครับ” กิตดึงเอเข้าไปจูบ  ก่อนจะออกมาจากห้องน้ำ เอหากางเกงบอลให้กิตใส่นอน ส่วนตัวเองใส่กางเลตัวเดียว เอเป็นคนนอนกลาง  แสงจากด้านนอกสาดเข้ามาให้เห็นได้ลางๆ
“อ๊ะ พี่กิต” เอกระซิบปรามเบาๆ
“ชู่  เดี๋ยวบัสตื่น” กิตปลดกางเกงเลของเอแล้วเขี่ยมันหลุดไปทางปลายเท้า  แล้วรูดกางเกงบอลของตัวเองลงอย่างเร็ว  ดึงเอเข้ามาชิดในท่านอนตะแคง ยกขาเอขึ้นค่อยๆ ดันช้าๆ  เอจิกเม้มปากแน่น 
“เจ็บนิดนะครับคนเก่ง” กิตขยับตัวเอามือกอบกุมเอน้อย มันคงช่วยให้อพอเลือนความเจ็บด้านหลังลงได้บ้าง
“อ๊ะ  ซี๊ดด” เอถึงกับเผลอหลุดออกมาเบาๆ ทำไปทำมา  ตอนนี้กิตขึ้นไปคร่อมทับเอทางด้านหลัง    เอจิกทึ้งผ้าปูแน่นมากพยายามกลั้นเสียงอย่างที่สุด
“อา..อ๊ะ”  แม้นเสียงครางจะกลั้นไว้ได้บ้าง แต่เสียงเนื้อกระทบเนื้อก็ไม่ได้เบาเลย
“พี่กิต ..อุ  อือ เอไม่ อ๊ะ ไหวแล้ว อ๊า”  แล้วกิตก็ตามเอมาติดๆ  สองร่างได้แต่นอนหอบอย่างแรง  ค้างอยู่ในท่านั้น ไม่มีใครมีแรงจะขยับเขยื่อนตัวเอาจริงๆ
“ฮึก ฮึก ฮืออ ฮืออ” เสียงร้องไห้จากคนที่คิดว่าหลับดังออกมาอย่างสุดกลั้น 
“บัสชอบละเมอหรอเอ” กิตกระซิบถาม
“ไม่นะพี่กิต ตั้งแต่อยู่กันมาเอไม่เคยเห็นนะ” เอก็ตอบกลับมาเสียงเบา ก่อนจะเผยอตัวเอื้อมมือไปหาบัส  มือเอยังไม่ทันโดนตัวบัสเลยด้วยซ้ำ บัสก็หันกลับมาคว้ามือเอแล้วพลิกตัวเข้ามากอดซุกอยู่กับอกของเอ กลายเป็นว่าตอนนี้ด้านหน้าเอโดนบัสกอด  แถมมีกิตแนบสนิทอยู่ที่ด้านหลัง
“บัส บัสเป็นอะไรครับ บอกพี่เอสิ” เอลูบหัวบัส แล้วเปลี่ยนมาตบไหล่ตบหลังอย่างปลอบโยน
“บัสยังสะอึกสะอื้นอยู่กับอก กิตเอื้อมมือไป ดึงผ้าห่มมาคลุมส่วนล้างของตนกับเออย่างลวกๆ ถึงไม่เห็นแต่ก็รู้สึกได้นี่หน่า  แล้วยื่นมือลูบหัวบัสด้วยอีกคน สถานการณ์ล่อแหลม จะถอนออกตอนนี้ก็ไม่ได้ยังเสียดายความอบอุ่น  เลยได้แต่เนียนๆ นิ่งๆ ไปตามเรื่อง
“พี่เอจะทิ้งบัสไปอยู่กับพี่กิตกันสองคน ฮืออ ฮืออ” 
“เอครับ อย่าเกรงครับมันรัดพี่จะแย่แล้ว” กิตกระซิบเบาที่หูเอ เลยได้หยิกมาหนึ่งดอก
“ใครบอกครับ พี่เอไม่ทิ้งบัสหรอกนะ โอ๋ๆ  อย่างร้องนะ มาคุยกันก่อนครับ”เอพยายามไม่สนใจคนด้านหลัง แล้วหันไปปลอบบัส
“ก็  ฮืออ ฮืออ พี่เอ กับฮึ๊ก พี่กิต มีไรกัน แล้วก็จะทิ้งบัสไป ฮึ๊ก เหมือน พ่อแม่ ฮืออ ฮืออ ใครฮึก ใครก็ไม่เอาบัส ฮืออ” โธ่เอ้ย นี่มันเด็กป.5 หรือม. 5 กันเนี่ย มันน่ารักนัก ไอ้เด็กขาดความอบอุ่น  กิตที่นอนมอง ได้แต่คิดในใจ เฮ้อ ยิ่งคิดก็ยิ่งแข็ง.....
“อ๊ะ พี่เอไม่ทิ้งบัสแน่นอนครับ อือม พี่กิตด้วย ใช้มั้ยพี่” เอหันมาถาม ตาคว่ำ เพราะตอนที่เอปลอบบัสอยู่ กิตแอบขยับสะโพกให้มันแนบชิดเข้าไปอีกหน่อยสองหน่อยเอง
“ใช่แล้วบัสเป็นน้องพี่ กับพี่เอ เราไม่ทิ้งบัสหรอกครับ” เราสองคนพยายามปลอบบัสอยู่ครู่หนึ่งเด็กเจ้าปัญหาก็ยอมสงบลง เอก็ค่อยสะกิดให้กิตค่อยถอนตัวออกไป แหมเสียดายจริง เจ้ากิตน้อยกำลังได้ท่าเลย  อยากดึงเอมาต่ออีกซักรอบ แต่ถึงจะออกมาแล้วแต่ก็ไปไหนไม่ได้ไกลเพราะยังหากางเกงไม่เจอเลย  เจ้าบัสก็ยังนอนกอดเออย่างเหนียวแน่น 
“บัสว่า บัสไม่เป็นน้องพี่เอ พี่กิตดีกว่า” อยู่เจ้าเด็กบัสก็เอ่ยขึ้น
“เอ๊า ไม่เป็นน้องแล้วจะเป็นอะไร”  กิตได้แต่ถามอย่าสงสัยปนงุ่นง่านเต็มทน
“บัสไม่รู้....”
“อ้าว เฮ้ย...กวนกันป่ะเนี่ย บัส” กิตถามกลับอย่าง งงๆ ปนขำ
“เปล่านะพี่กิต บัสไม่รู้จริงๆ นะ งั้น...บัสเป็นเหมือนพี่เอก็ได้”
“ฮะ เป็นอะไรนะ....แล้วบัสรู้หรอว่าพี่เอเป็นอะไร” ตอนนี้เอได้แต่นอนนิ่งอยู่ตรงกลางกิตกับบัส
“เป็นเมีย..” บัสตอบเสียงเบาจนเกือบไม่ได้ยิน
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า...” กิตหัวเราะออกมาอย่างสุดกลั้น
“บัสพูดจริงนะพี่กิต บัสเป็นเมียได้จริงๆ นะ...ขอแค่ให้ได้อยู่กับพี่เอ” เสียงตอนท้ายสั้นเหมือนกับจะร้องไห้อีกรอบ
“เอ้า จริงก็จริง แต่พี่ว่าบัสไปถามเอเองแล้วกันว่าเอจะยอมให้พี่มีเมียสองคนเปล่า” กิตโป้ยไปหาเอ เพราะเรื่องแบบนี้เอคงคุยได้นุ่มนวลกว่าแน่  บัสหันไปหาเอ อย่างอ้นวอน
“นะพี่เอ ให้บัสอยู่ด้วยนะ ให้เป็นอะไรก็ได้ เป็นเมียพี่เอด้วยก็ได้ บัสยอมหมดเลย แค่พี่เออย่าทิ้งบัสนะ นะ” บัสลุกนั่งเข่ยาแขนเอ เหมือนเด็กเอาแต่ใจ เอดึงผ้าห่มมาพันปิดร่างกายเรียบร้อยก็เอื้อมมือไปเปิดโคมไฟอ่านหนังสือที่หัวที่นอน แสงสว่ากระจายเป็นวงรัศมีไม่กว้างจนเกินไปนักทำให้เราสามคนเห็นหน้ากันได้ถนัดขึ้น
“พี่ไม่ชอบเป็นผัวครับบัส...”
“งั้นบัสเป็นเองก็ได้” เอยังพูดไม่ทันจนเจ้าบัสก็สวนขึ้นทันที เอาละสิเฮ้ย กิตได้แต่เอ็ดอึงอยู่ในใจ
“แล้วทำเป็นหรือไง” เอสวนกลับ
“ให้พี่กิตสอนก็ได้ง่ายจะตาย ถึงไงโตไปบัสก็ต้องเป็นอยู่วันยังค่ำ เป็นซะตอนนี้จะเป็นไร” เจ้าเด็กบัสยังถียงต่อ หน้าตาจริงจังสุดสุด
“แล้วทำไมไม่เป็นซะตั้งนานแล้วล่ะบัส” กิตทะลุกลางปล้อง  ได้ที่แก้ข้อสงสัยของตัวเองซะเลย
“ก็บัสยังเด็ก เป็นที่พึงให้พี่เอก็ไม่ได้แถมบางทียังเป็นภาระอีกต่างหาก  สำหรับบัสถ้าจะเป็นผัวใคร  บัสตั้งใจว่า  จะเป็นหัวหน้าครอบครัว เป็นผู้นำที่ดี ดูแลคนที่เรารักได้  และต้อง  ไม่ใช่อย่างพ่อ...” ท้ายประโยคแผ่วเบาอย่างน่าสงสาร
“แล้วทำไมบัสคิดว่าถ้าเป็น  แล้วพี่จะไม่ทิ้งบัสล่ะ”  ฟังจบ  เอก็ถามบัส
“ก็พ่อยังทิ้งบัสแล้วไปอยู่กับเมียพ่อเลย  ส่วนแม่ก็ทิ้งบัสไปอยู่กับผัวเหมือนกัน งั้นถ้าบัสเป็นผัวหรือเมียพี่เอก็ต้องอยู่กับบัสสิ” กิตได้แต่ถอนใจ
“บัสฟังพี่กิตนะ ถ้าบัสคิดอย่างนั้น พ่อกับแม่ก็เป็นผัวเมียเค้ายังเลือกไปอยู่กับคนอื่นเลยแล้วบัสไม่คิดว่าพี่กับพี่เอ....”
“ก็เพราะอย่างนั้นนะสิบัสก็เลยเลือกจะเป็นเหมือนพี่เอ พี่กิตกับพี่เอจะได้ไม่ทิ้งบัส แล้วอีกอย่าง พี่เอเป็นคนดี ไม่เหมือนพ่อกับแม่ พี่เอไม่ทิ้งบัสหรอก แล้วคนที่พี่เอเลือกก็คงเป็นคนดี...พี่กิตก็คงไม่ทิ้งพี่เอกับบัส...ใช่มั้ย” ความไม่มั่นใจที่แสดงออกมาทางแววตาอย่างชัดเจน ส่วนเอก็หันมามองอย่าคาดหวังด้วยเช่นกัน
“เฮ้ออ  ไม่ทิ้งสิครับ ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น พี่จะไม่ทิ้งเอกับบัสแน่นอน.....เพราะพี่เป็นคนดี”  กิตเว้นช่วงนิดนึงก่อนจะพูดต่อ ทำเอาสองคนที่นั่งจ้องหลุดยิ้มออกมา ก่อนจะโถมตัวเข้ามากอด เจ้าหนูบัสพยายามเริ่งอย่างกลัวๆ กล้าๆ แต่ก็น่ารักดี คนไม่เคย ต้องต้องค่อยสอน ค่อยบอก  แต่หัวไวใช้ได้เลยทั้งคู่  ................
.
.
ยังมีต่อค่ะ

ออฟไลน์ skidK

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 317
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +230/-1
Re: เรื่องสั้นx[[#71 แก้แค้ง]] p.52 x 27/04/56
«ตอบ #1538 เมื่อ28-04-2013 00:03:50 »

กิตในชุดดำไว้ทุกข์ เดินอย่างช้าๆ เข้ามาเก็บของในห้องคอนโดที่เขาเคยใช้อยู่กับผู้หญิงที่เกือบต้องแต่งงานด้วย  ข้าวของส่วนใหญ่ถูกย้ายออกไปแล้วเหลือเพียงกระเป๋าใบเดียวเท่านั้น พรุ่งนี้คนเช่าจะย้ายเข้ามา  กิตมองรอบห้องพร้อมถอนหายใจอย่างโล่งอก   พอเขาซื้อบ้านอยู่กับเอและบัสก็แทบไม่ได้กลับมาเลย  เกือบเอาห้องให้คนเช่าอยู่แล้ว   ใครจะรู้   อยู่ดีๆ แม่ก็หลอกเขาไปหมั้นหมายกับผู้หญิงที่ไหนก็ไม่รู้ ด้วยเหตุผลที่ว่า ‘ลูกเพื่อนแม่เองลูก  เดี๋ยวอยู่กันไปก็รักกันเองแหละกิต’  เธอเป็นผู้หญิงผิวขาวเนียนตามเชื้อสายจีน  หน้ากลมแบ้น มีเนื้อมีหนังแต่ก็ไม่ได้ท้วมจนเกินงาม แต่ความใจกล้าหน้าทนนั้นเกินพอดี  หลังจากงานหมั้นแบบมึนๆ เพราะกิตไม่กล้าหักหน้าแม่  ผ่านไปสองวัน อยู่ๆ เธอก็ย้ายตัวเองเข้ามาอยู่ที่ห้องนี้ด้วยอย่างอาจหาญทั้งที่เป็นแค่คู่หมั้น
“อาคุงเม่ให้มาอยู่กับคุงกิตค่า  เลี้ยวที่ลี่มันใก้รัศขออยู่ล่วยนะคุงกิต อ้อ  อีกหล่างอาคุงเม่ว่า ราวสองคงจาล่ายรู้จักกังมากขึ้งไงค้า คุงกิต”   ฮึ งานที่ไหนล่ะ  งานบ้านหละสิ ตั้งแต่มาอยู่เห็นออกไปแต่ตลาดกับห้าง แต่พอได้ฤกษ์แต่งานตั้งแต่นั้นเธอไม่เคยเยื้องกายออกไปไหนอีกเลย ซึ่งก็ดีไป
แต่สงสัยว่าแค่งานบ้านมันคงว่างเกิน วันๆ เอาแต่จ้องจับผิด ยังดีที่กิตกลับดึกบ้างไม่กลับบ้างเป็นประจำ แต่แม่ละเอียดยิบเที่ยงโทรเช็คแล้วจะกลับบ้านกี่โมง  ไม่กลับก็ต้องโทรรายงาน   
“อย่าให้อั๊วลู้นะอาคุงกิตว่า อาคุงกิตนอกลู่นอกทาง  อั๊วจาฟ้องอาคุงเม่”   ทะเลาะกันที่ไรก็กลับไปบ้านตัวเอง อยากให้ไปแล้วไปเลยจริงๆ แต่ก็เป็นต้องเดือดร้อนแม่ของกิตกับคนที่บ้านของเธอเป็นคนโทรมาจิกให้เขาไปรับกลับซะทุกที  เอาเป็นว่าสถิติตอนนี้สามวันกลับบ้านทีทั้งที่ยังอยู่ด้วยกันไม่พ้นเดือนเลย   อีทีอย่างนี้ไม่ยักกะกลัวผิวเสียแถมยังไม่กลัวไอ้เหตุร้ายๆ อะไรที่ว่าซักนิด แต่อย่างไปสะกิดให้นึกได้เลยเดี๋ยวจะซวยเอา  กิตก็ได้แต่ทนไป........
พ้นหนึ่งเดือนที่รัศ เข้ามาอยู๋ในห้องของกิตมาได้แค่สามวัน กิตกำลังสั่งลาบ้านนี้กับเอและบัสอยู่ที่สวนด้านหลังบ้าน  ที่มีรั้วรอบขอบชิดและยังมิดชิด ซึ่งก็เป็นข้อดีให้กิตเลือกซื้อบ้านหลังนี้ทั้งที่มันแพงกว่าที่อื่นมากอยู่
“อ๊ะ พี่กิต อืออ  บัส ซี๊ดด อ๊ะ แรงๆ บัส อือม อ๊า อ๊ะ”........
“อ๊า พี่กิต บัสไม่ไหวแล้ว อ๊าวว พี่เอคนเก่ง อ๊า ดูดแรงๆครับ อ๊ะ ดี  ดีครับ” สามร่างเปล่าเปลือยโรมรันกันอยู่ในสวนหลังบ้าน กันอย่างถึงพริกถึงขิง
“อ๊ะบัสพี่จะไม่ไหวแล้วนะ”
น่า พี่เอ รอบเดียวนะ บัสจะทำเร็วๆ” บัสรีบขึ้นคร่อมเออย่างเร็วแบบไม่รอให้เอปฏิเสธ  โดยที่กิตได้แต่นั่งพักเหนื่อยอยู่ด้านข้าง  บัสเริ่มอย่างช้าๆ แต่หนักแน่น จนเอได้แต่ร้องครางไม่ขาดปาก
“ดีครับบัส อ๊า  แรงๆ อ๊าวว  อ๊ะ  ซี๊ด พี่กิต อ๊าว”เสียงเรียกของเอทำเอากิตที่นั่งมองอยู่ด้านข้างเริ่มทนไม่ไหวจนต้องเข้าร่วมวงด้วย
“อ๊ะ พี่กิต อ๊าวว เบาๆ” บัสร้องเสียงหลงเพราะแทนที่กิตจะเข้าหาคนเรียก ที่ไหนได้กลับมาเข้าหาบัสซะแทน
" เดี๋ยวบัสตามจังหวะพี่นะครับคนดี" แล้วกิตก็ดันเข้ามาอย่างแรงพรวดเดียวมิด
“อ๊ะ ซี๊ดด พี่กิ๊ต มันแน่นไปหมดเลยครับ โอ๊วว ฮื้ม”  บัสกัดฟัน พยายามให้เข้าจังหวะ  กิตก็ไม่บันยะบันยังเลยซักนิด
“อ๊า  อ๊า  ซี๊ดด พี่กิต อ๊าบัส  โอ๊ววว อ๊า”  เสียงร้องครางของเอกับบัสดังระงมแข่งกัน   แล้วก็เป็นกิตที่เสร็จก่อน แล้วลงมานั่งช่วยชักให้เอ ไปด้วย จนเสร็จกันไปอีกยกอย่างเหนื่อยอ่อน
“ติ๊ดดด ติ๊ดดดดด ติ๊ดดดดด” เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นขัดความสุขซะอย่างนั้น
 “...อยู่ที่บ้าน..กำลังดูเขาจัดสวน.อยู่”  เสียงหอบหายใจยังไม่เป็นปกตินัก เขาไม่ได้โกหกนะ  แล้วเธอก็เอาแต่โหวกเหวก โวยวายโน่นนี่นั้น หาว่าโกหกบ้างหละ  ด่าทอไปต่างๆนานา  จนสุดท้ายก็กลายเป็นร้องห่มร้องไห้ บอกว่ามีเพื่อนผู้หวังดีของเธอมาบอกว่าเห็นกิตเดินเข้าโรงแรมกับใครก็ไม่รู้ แถมมีรูปเป็นหลักฐานด้วย
“ส่งรูปเข้าโทรศัพท์สิ” เอาจริงๆ ตอนนั้น แม้เสียงจะมั่นใจ แต่ใจงี้สั่นระริกเลย
รูปที่ได้มาเป็นรูปที่เป็นหลักฐานได้อย่างดีเลยหละ เพราะวันนั้น กิตพาเอกับบัสไปกินบุพเพ่ติ่มซำที่โรงแรม  ถ้าคนถ่ายจะรู้สักนิดว่า เอที่เดินกับบัสอยู่เยื้องไปด้านหลังนั้นแหละตัวจริง ไม่ใช่สาวญี่ปุ่นที่เข้ามาถามทางแล้วเดินมาพร้อมกันกับพวกเรา  แต่ไม่ว่ากิตจะอธิบายอย่างไรเธอก็ไม่ยอมเชื่อ ยังโวยวายว่าเขาโกหก ตีโพยตีพาย ว่าเมื่อคืนอาม่าที่เสียไปแล้วมาเข้าฝันบอกว่าเขานอกใจ   แล้วรัศก็ร้องไห้ฟูมฟาย จนสุดท้ายเธอก็บอกว่า เธอจะฆ่าตัวตายถ้ายังไม่รีบมากลับมาคุยกันให้รู้เรื่องเธอให้เวลาครึ่งชั่วโมง แล้วเธอก็ยังบ่น บ่น บ่น ของเธอต่ออย่างไม่ฟังเหตุผลก่อนจะวางหูไป ในวันนั้น กิตไม่เชื่อว่าเธอจะทำจริงอย่างที่เธอพูด ก็เธอขู่แบบนี้มาหลายครั้งแล้ว เขาก็เลยได้แต่ขับรถอย่างเบื่อหน่ายเพื่อกลับไปคุย ที่บ้านของเธอเพราะทะเลาะกันเมื่อไหร่ รัศจะกลับไปบ้านเพื่อหาคนเป็นพวกซะทุกครั้ง  ครั้งนี้ก็เหมือนเดิมกิตโทรบอกคนในบ้านว่าเธอขู่อีกแล้ว   ที่บอกว่าอีกแล้วก็เพราะ แรกๆ ที่เธอขู่จะฆ่าตัวตายแบบนี้ทำเอาโกลาหลปั่นป่วนกันไปทั้งบ้าน  นานเข้าก็เป็นแค่ขู่แต่ไม่เคยทำจริงเลยซักครั้ง  จนหลังๆ ไม่มีใครสนใจ
“คุณป๊าครับ ผมฝากคุณป๊าดูๆ ให้ด้วย รัศเขาขู่อีกแล้วครับ  นี่ไม่รู้ไปเชื่อข่าวอะไรจากเพื่อนจะโกรธหนีกลับบ้านมาอีกแล้วครับ” ที่กิตเรียกป๊าคู่หมั้นพี่เพิ่งพบหน้ากันได้สนิทปากขนาดนี้ ก็ไม่ใช่อะไรหรอก มันเป็นเพราะรัศ หนีกลับบ้านบ่อยมากนั้นก็คือทั้งสองคนทะเลาะกันบ่อยตามไปด้วย และอีกอย่างป๊าท่านเป็นคนมีเหตุผล เป็นผู้ใหญ่ที่น่าเคารพ ซึ่งต่างจากลูกสาวมาก จึงคิดได้ว่ารัศคงลูกไม้หล่นจากต้นไม้บนภูเขาแล้วคงกลิ้งลงไปอยู่ตีนเขา
“ล่าย ล่าย นี่อีมาถึงบ้านพอลีเลยอาคุณกิต...”
‘อารัศ อาคุงกิตโทรมาแน่ะ’....... ‘อั๊วไม่คุย  ป๊าบอกให้อีรีบมาคุยกะอั๊วที่บ้านนี่ อย่าช้า’
“ได้ยินนะ อาคุงกิต  เอาล่ะ เอาล่ะ ลื้อก็รีบๆ มานะอาคุงกิต มารับๆ อีกลับไปก็แล้วกัง  ลิ้งกะฟังมันก็มีกาทบกังมั้งอั๊วม่ายถือนาอาคุงกิต”  กิตก็ได้แต่ถอนใจ  แต่เมื่อไปถึง ความโกลาหลก็เริ่มขึ้น เพราะเธอได้กินยาล้างห้องน้ำเข้าไปจริงๆ และไม่รู้ว่ากินเข้าไปนานเท่าไหร่แล้ว กว่าจะเห็นก็พอดีกับที่กิตไปถึงนั้นแหละ กว่าจะพาตัวส่งโรงพยาบาลทุกอย่างก็สายเกินไป เธอเสียชีวิต....
ตอนที่เธอดื่มยาล้างห้องน้ำเข้าไปเธอคงลืมนึกว่าจากที่กิตอยู่  กว่าจะฝ่ารถติดจากอีกมุมเมืองมาที่บ้านแถวย่านคนจีนที่รถติดยิ่งกว่าได้  มันใช้เวลามากว่าสามชั่วโมงซะอีก ถ้าครั้งนี้เธอกินที่ห้องคอนโด เธออาจมีสิทธิรอดเพราะผมสามารถขึ้นทางด่วนและมาถึงได้ในเวลาไม่เกินชั่วโมง
กิตคิดว่าเมื่อเรื่องเป็นอย่างนี้ พ่อแม่และญาติๆ ของเธอจะขี้นิ้วว่าเรื่องทั้งหมดเป็นความผิดเขาคนเดียว แต่ที่ไหนได้ 
“อารัศอีใจร้อน ขี้น้อยใจ อั๊วไม่ดีเอง ทั้งที่อาคุงกิตโทรมาบอกแล้วอั๊วก็ไม่ได้นึกจาไปดูอี”  อาจเป็นเพราะเธอกินยาทั้งที่อยู่ในบ้านตัวเองที่มีคนเดินไปมาเพ่นพ่านแต่ไม่มีคนรู้ก็เป็นได้  แล้วไม่รู้ด้วยเหตุผลกลใด ความผิดครั้งนี้กลับกระเด็นไปตกอยู่ที่เพื่อนผู้หวังดีของเธอที่เป็นคนเอารูปมาให้เธอดูจนเข้าหน้าใครไม่ติด เพื่อนคนอื่นแทบเลิกคบ   

กิตขับรถมาถึงบ้านที่ตั้งอยู่ในรั้วรอบขอบชิด ตัวบ้านหลบอยู่ในเงาไม้ให้ความร่มรื่น สวนได้รับการตกแต่งดูแลอย่างดี  ตอนที่กิตถูกเรียกกลับไปวันนั้น บ้านได้ถูกเก็บเรียบเตรียมขนย้ายกันแล้ว แต่ตอนนี้ทุกอย่างกลับมาอยู่ในสภาพเดิมเหมือนไม่ได้มีเรื่องอะไรเกิดขึ้น 
“เอครับ บัสครับ พี่กลับมาแล้วครับ”  กิตเดินยิ้มอย่างมีความสุขเข้ามา
“พี่กิตกลับมาแล้วหรอคร้าบ บัสนะคิดถึ้งคิดถึงพี่จะแย่” ชายร่างเล็กผมลองทรงสั้นวิ่งถลาออกมาก่อนโผเข้ากอดร่างของกิตเอาไว้แน่น กิตปล่อยของที่ถือมา แล้วกอดตอบเจ้าตัวเล็ก
“พี่ก็คิดถึงบัสนะครับ แต่พี่ว่าพี่ไปยังไม่กี่ชั่วโมงเองนะครับ”
“ไม่รู้หละ ก็บัสคิดถึงพี่นี่ พี่เอก็บ่นคิดถึงพี่เหมือนกันนะ นี่เห็นทำกับข้าวเอาไว้รอพี่เต็มโต๊ะเลย” คนโดนพาดพิงเดินเข้ามาร่วมวงด้วยอีกคน
“อะไรบัส พี่แค่บอกว่าพี่กิตกลับมาคงหิวแค่นั้นเองนะ แล้วนี่ก็เย็นแล้วหรือไอ้ที่พี่ทำไว้เราจะไม่กิน”
“เอาน่า เอาน่า พี่เอก็ บัสก็พูดไปตามที่เห็นเท่านั้นเอง หรือพี่เอไม่คิดถึงพี่กิตล่ะ”
“คิดถึงสิ” เอตอบเสียงเบา ทั้งที่ยังกอดบัสอยู่กิตก็ดึงเอเข้ามากอดเอาไว้ด้วยอีกคน
“พี่ก็คิดถึงเราสองคนจะตาย”
“พี่กิต...” เอมองสบตากิต
“ไม่มีอะไรแล้วเอ  จบเรื่องจบราวกันไปซะที่ ต่อไปนี้ จะไม่มีใครมายุ่งกับเราอีก กับแม่พี่ก็คุยเรียบร้อยแล้ว ว่าถ้ายังบังคับพี่อีกพี่จะหนีไปบวช ทางบ้านรัศเขาก็ไม่ได้อะไรกับทางเราเพราะคนก็ตายในบ้านเขา เรื่องที่ว่าพี่นอกใจก็ไม่ใช่เรื่องจริง ทางโน้นก็ได้แต่บอกว่าคนของเค้าหูเบาเองแถมยังขอโทษขอโพยพี่ซะอีกด้วยซ้ำ” กิตอธิบายด้วยเสียงเหนื่อยหน่ายก่อนจะพูดต่อ
“ส่วนตอนนี้....นะเอ..พี่ว่า พวกเรามา...ฉา..หลองงง กันดีกว่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า........
.....ปาร์ตี้ไทม์ วู้วว” จากเสียงเหนื่อยๆ เมื่อกี้ เปลี่ยนเป็นกระดีกระดาอย่างหน้าหมั่นไส้ แถมยังวิ่งไล่กอด ไล่ถอด  เอกับบัส ไปทั่วบ้าน เสียงหัวเราะ เสียงกรีดกร๊าดดังลั่นบ้านไปหมด.......
..
.
“ฮือออออ..อ๊ะ...ฮืออออ....อ๊า..... อ๊ะ พี่กิต อ๊า  อ๊า อืม บัส อ๊ะ อ๊ะ อ๊า ดี อืม ดีครับ อ๊าวว  ซี๊ดด เอ อ๊า เอจะไม่ไหวแล้ว อืมม อ๊า.....ฮืออออออ ” เสียงร้องไห้แผ่วเบา ดังแทรกเสียงร้องอย่างสุขสมของทั้งสามคนเป็นช่วงๆ.........................
.........
..
.
“ฮือออ  ฮืออออซี้เลี้ยว ซี้เลี้ยว ฮืออออ อาม่า ฮือออ” ร่างโปร่งใส นั่งคุดคู้ร้องห่มร้องไห้อยู่ที่มุมห้อง
“ฮือออ ซี้เลี้ยว ฮือออออ อีทำกะอั๊วอย่างงี้ได้ยางงาย ฮืออออ” ร่างโปรงใสในชุดกี่เพ้าสีแดงรวดลายสวยงามอีกร่าง ค่อยๆ ปรากฏตัวใกล้ๆ กับร่างที่มุมห้อง
“ก็ลื้อซี้เลียว ลื้อจาร้องหาซาหวังวิมางอารายฮะอารัศ  อั๊วก็บอกลื้อเลี้ยว ว่าผัวลื้อ อีมีคงอึ่ง” เสียงเย็นๆ เนิบๆ ถูกเปล่งออกมา
“ฮือ ฮืออ  ก็ม่าทำไมม่ายบอกอั๊วล่วยล่ะว่า  ฮือออ  คงอึ่งของอีมังเป็งผู้ชายย  ฮืออออ”
“อั๊วก็มีหมดแรงบ้างซี่  ลี่อั๊วก็ฝืนลิขิกซาหวัน  เตือนลื้อแล้วนา”
“ดูอี... ฮือออ  อั๊วแค่จาปราชดอี แล้วดูสิ อั๊วกักต้องมาตายฟรีๆ  งานแต่งก็ยางม่ายมี ฮืออออ ขาดทุนปงปี้จิงจิง ฮือออ” เสียงเย็นบ่นไปร้องไห้ ตีอกชกหัวตัวเองอย่างบ้าคลั่ง
“อาม่า ลูสิ ลู้  ม่าลูที่อีทำ พออั๊วตายอีก็มาสำเริงสำรางกับผัว.. ม่ายสิต้องเรียกว่าเมียอี   อาม่า  ฮือออ   ตอนอีอยู่กับอั๊วนะ อีสุภาพอ่อนโยน เป็นสุภาพบุรุก  ถ้าอั๊วม่ายปล้ำอี   อีก็ไม่เคยกาทบถูกอั๊วซักครั้ง ทั้งๆ ที่นอนเตียงเลียวกานเท้ๆ แถมอีก็ยังทำท่ายังกะจาตายซะให้ล่าย  ฮือออออ  อั๊วก็นึกว่าเพราะอั๊วลงมือเอง   ฮือออออ  จนอั๊วต้องลามือ ฮือออรอให้แต่งงางก่องก็ล่าย ฮือออ ที่หนายล่าย ฮือออ  ฮือออ” ร่างโปร่งใสมุมห้องก็ยังร้องไห้ตัวโยนต่อไป
 “พออั๊วถาม อีบอกว่าเรายังไม่ได้แต่งงานกัน มังไม่ดี อย่างโง้น  มังไม่ได้อย่างงี้ เกรงใจม๊าป๊าอย่างงั้ง  ฮือออ ฮืออ  ม่า ฮือออ แล้วทำไมกับมัง อีถึงเป็นได้ขนาดนี้ ฮืออออ อั๊วเจบจาย อั๊วช้ำจาย อาม่าเข้าจายอั๊วม้ายย  ฮือออออออ”
“บัดสีบัดทาเหลิงลื้อจาให้อั๊วลูทามมาย” ร่างโปร่งใสอีกร่างได้แต่ลูบหลังลูบไหล่อย่างปลอบขวัญ
“แล้วอั๊วจะทำยังไงล่ะม่า ฮืออออ”
“ลื้อจาถามทำไม ก็ทำใจไงเล่าอารัศ  ลื้อซี้เลี้ยว  ลื้อต้องทำใจ ถือซะว่ามังเป็นเวงเป็นกรรม”
“อือออ อือออ ก็คงต้องงั้งละม่า ชีซ้ำจนอั๊วซี้เลี้ยวนี่ จะทำอารายได้   ฮืออออ  อาม่า  ม่าคอยลูนะ คอยลูชาติหน้าอั๊วจะเกิดเป็นผู้ชาย” อาม่ายิ้มแก้มแทบปริ...ฝันหวานไปไกลถึงรุ่นหลานเหลนวิ่งกันเต็มบ้าน.......
..
.
“แล้วอั๊วจาเอาผู้ชายอย่างพวกอีเป็นเมียอั๊วมั่ง  มีมังสี่ห้าคงเลย คอยลูม่า  อั๊วสัญญา อั๊วจาแก้แค้ง ฮือออ ฮือออ ฮือออ”
“ไอ้หยา เฉาฉุ่ย ลื้อซี้ซั้วต่า เฮอะอั๊วตักลื้อ ออกจากวงตากูงอั๊วแล้ว ลื้อจาไปแก้แค้งที่ไหนก็เรื่องของลื้อ”   อาม่าสบัดหน้าจากไป....
..
.
“ไอ้หยา ไอ้หยา  ซี้เลี้ยว  เง็กเซียงฮ่องเต้ เจ้าเม่หวังมู่  โพธิสักกวงอิม ท่างกวงอู เฮ่งเจีย อย่าให้อีกักมาเกิกในตากูงอั๊วอีกน้า อีจาทามงามหน้าฉาวโฉ่  ตากูงอั๊วจามาด้วงกุดเอาที่อี   ซาหวังโปรดเมตตา   ขอซาหวังละเว้งอั๊วซักครั้ง ให้อีไปเกิกไกไกล่ายยิ่งลี เลี้ยวอั๊วจาปายเข้าฝังลูกหลางให้พวกอีซื้อหัวหมู ซื้อไก่  ซื้อทอง เอาอายฟง 6 รึจาเอากาเล็กซี่โน้ดล่วยก็ล่าย อั๊วจาให้มันเอามาเซ่นเยอะเย๊อะ”................
..
.
The end :bye2:
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 28-04-2013 00:19:16 โดย skidK »

ออฟไลน์ moredee

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1589
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +205/-8
Re: เรื่องสั้นx[[#71 แก้แค้น]] p.52 x 27/04/56
«ตอบ #1539 เมื่อ28-04-2013 00:17:27 »

โชคดีในความโชคร้ายนะคุณกิต

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Re: เรื่องสั้นx[[#71 แก้แค้น]] p.52 x 27/04/56
« ตอบ #1539 เมื่อ: 28-04-2013 00:17:27 »
ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ wi_OoO_wi

  • payaaa payaaa padazz taa
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 888
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +88/-1
Re: เรื่องสั้นx[[#71 แก้แค้ง]] p.52 x 27/04/56
«ตอบ #1540 เมื่อ28-04-2013 00:38:50 »

เเก้เเค้นจ้ะ สงสัยง่วง

ออฟไลน์ ชะรอยน้อย

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 973
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +61/-0
Re: เรื่องสั้นx[[#71 แก้แค้ง]] p.52 x 27/04/56
«ตอบ #1541 เมื่อ28-04-2013 00:52:43 »

ฮ่าๆๆ คำอาม่าตอนท้าย

ออฟไลน์ maru

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3553
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +162/-7
Re: เรื่องสั้นx[[#71 แก้แค้ง]] p.52 x 27/04/56
«ตอบ #1542 เมื่อ28-04-2013 04:34:06 »

บัสติดเองน่าดูเลยนะ กิตก็ไม่ค่อยเลยนะ

ออฟไลน์ MiSS-U

  • {^o^} {^3^}
  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4168
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2800/-11
Re: เรื่องสั้นx[[#71 แก้แค้ง]] p.52 x 27/04/56
«ตอบ #1543 เมื่อ28-04-2013 09:56:57 »

คิด "แก้แค้ง"  ได้เจ๋งเลยอาอารัศ  สุดยอดมักๆ  555

ตอนนี้ฮาไม่ตกจริงๆค่ะ  ชอบจัง   :hao7:

บวกเป็ด

ออฟไลน์ sanri

  • เวลาไม่ใช่ตัวพิสูจน์ทุกสิ่งเสมอไป
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1553
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +33/-9
Re: เรื่องสั้นx[[#71 แก้แค้ง]] p.52 x 27/04/56
«ตอบ #1544 เมื่อ28-04-2013 13:21:03 »

 :m20: ฮาจริงไรจริงตอนนี้อ่ะ

ออฟไลน์ SuSaya

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2797
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +220/-9
Re: เรื่องสั้นx[[#71 แก้แค้ง]] p.52 x 27/04/56
«ตอบ #1545 เมื่อ28-04-2013 14:07:52 »

เกิดเป็นกิตนี่กำไรจริงๆ

ออฟไลน์ zombi

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1385
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +63/-5
Re: เรื่องสั้นx[[#71 แก้แค้ง]] p.52 x 27/04/56
«ตอบ #1546 เมื่อ28-04-2013 15:03:19 »

กลับมาเกิดเร็วๆนะ   :laugh:

ออฟไลน์ entirom

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1010
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +85/-2
Re: เรื่องสั้นx[[#71 แก้แค้ง]] p.52 x 27/04/56
«ตอบ #1547 เมื่อ28-04-2013 17:09:02 »

กลับมาเกิดโดยด่วนเลย อารัศ
555555

ออฟไลน์ WilpeR

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1555
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +45/-2
Re: เรื่องสั้นx[[#71 แก้แค้ง]] p.52 x 27/04/56
«ตอบ #1548 เมื่อ28-04-2013 17:32:00 »

ฮามากอ่ะ ในตอนที่อาม่าพูดกับรัศ

ออฟไลน์ shoi_toei

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4359
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +222/-26
Re: เรื่องสั้นx[[#71 แก้แค้ง]] p.52 x 27/04/56
«ตอบ #1549 เมื่อ28-04-2013 18:37:12 »

อารัศ อี โชคร้ายนะ 5555

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Re: เรื่องสั้นx[[#71 แก้แค้ง]] p.52 x 27/04/56
« ตอบ #1549 เมื่อ: 28-04-2013 18:37:12 »





zhai

  • บุคคลทั่วไป
Re: เรื่องสั้นx[[#71 แก้แค้ง]] p.52 x 27/04/56
«ตอบ #1550 เมื่อ28-04-2013 20:12:09 »

 :mew4: :mew4: :mew4:
เข้าใจชื่อตอน "แก้แค้ง" แล้ว
นึกว่าเขียนผิด  น่าจะตั้งใจเขียนแบบนี้เนอะ

รัศมี รอชาติหน้าฟ้าใหม่ก่อนเน้อ
ค่อยเป็นผู้ชายมากินผู้ชายด้วยกัน
แก้แค้งงงงงง

ออฟไลน์ Whatever it is

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3959
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +380/-8
Re: เรื่องสั้นx[[#71 แก้แค้ง]] p.52 x 27/04/56
«ตอบ #1551 เมื่อ28-04-2013 20:21:29 »

555 ฮาตอนจบ

ออฟไลน์ j_world

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 398
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +57/-4
Re: เรื่องสั้นx[[#71 แก้แค้ง]] p.52 x 27/04/56
«ตอบ #1552 เมื่อ28-04-2013 20:34:49 »

ผีเค้าแค้น...ชาติหน้า.. กิต เอ บัส  ต้องเป็นเมียเค้านะจ๊ะ  :laugh3: :laugh3: :laugh3:

ออฟไลน์ tamako

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1198
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +65/-6
Re: เรื่องสั้นx[[#71 แก้แค้ง]] p.52 x 27/04/56
«ตอบ #1553 เมื่อ28-04-2013 21:13:05 »

ฮา  อาม่าอ่ะ

ออฟไลน์ gupalz

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4911
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +604/-20
Re: เรื่องสั้นx[[#71 แก้แค้ง]] p.52 x 27/04/56
«ตอบ #1554 เมื่อ28-04-2013 21:29:58 »

ฮาอาคัศจริงๆ
รีบมาเกิดเร๋วๆนะ

ออฟไลน์ koikoi

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3861
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +311/-13
Re: เรื่องสั้นx[[#71 แก้แค้ง]] p.52 x 27/04/56
«ตอบ #1555 เมื่อ29-04-2013 12:04:47 »

อย่างฮาดูหัวข้อนึกว่าเขียนผิดพอมาอ่านถึงได้เข้าใจ

ออฟไลน์ yuyie

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2112
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +92/-5
Re: เรื่องสั้นx[[#71 แก้แค้ง]] p.52 x 27/04/56
«ตอบ #1556 เมื่อ29-04-2013 14:55:04 »

ฮะๆๆ คิดไปได้นะคุณรัศ

ตัวเองทำนิสัยน่ารำคาญเองนี่ แถมตายก็เพราะตัวเอง เฮ้อ  :katai3:

ออฟไลน์ skidK

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 317
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +230/-1
ช่วงนี้นึกอะไรไม่ค่อยจะออก เลยกลับไปย้อนอ่านตอนเก่าๆ แล้วไปเจอตอนที่เคยขอความเห็นคนอ่านไว้ สะดุดๆ ตาตรง พวกหูแมว หูๆ อะไรนี่แหละ แต่งไปแต่งมาไหงออกมาเป็นเรื่องนี้ได้ก็ไม่รู้นะ  แหะๆ ^^

“โฮ่งๆ “ ริมแม่น้ำสายใหญ่ริมน้ำที่เต็มไปด้วยต้นและกอหญ้า  เสียงทุ้มของเจ้าหมาตัวใหญ่ดังสะท้อนในความเงียบ
“จ๋อม จ๋อม” เสียงน้ำดังตอบรับเสียงเห่ามาแต่ไกล  ปลาเกร็ดสีเงิน ว่ายอย่างเชื่องช้าเข้ามาหาเจ้าหมาขนนุ่มสีเหลือบน้ำตาล ที่ยืนรออยู่ที่ริมฝัง
“ไง น้ำตาล วันนี้ว่างมาหาเพื่อนของเจ้าได้แล้วหรอ” เสียงใส่ ร้องทักเมื่อว่ายมาถึง
“เงินก็ เราอยากมาหานายจริงๆ นะ แต่ไอ้สวาทมันก่อกวนเราเหลือเกิน นี่ก็วิ่งไล่งับมันก่อนจะมาที่นี่ไปอีกรอบ”
“เรื่องของนายเถอะ แล้ววันนี้มาทำไมล่ะ ทำไมไม่ไปวิ่งไล่กันให้สนุก   เหงาเมื่อไหร่ค่อยมาหาปลาอย่างเราก็ได้” ปลาสีเงินกลับตัวว่ายห่างออกไป  น้ำตาลร้อนใจนัก รีบกระโดดลงไปในน้ำ ว่ายตามออกไปทันที
“เงิน เราไม่เคยคิดแบบนั้นเลยนะ เราตั้งใจมาหานายทุกครั้งเพราะเราอยากมา เราคิดถึงนายนะ” ร่างทั้งสองที่กลางแม่น้ำอาบไล้ไปด้วยแสงจันทร์ แล้วร่างทั้งสองก็กลายเป็นมนุษย์หนุ่มรูปงามสองร่างว่ายน้ำตามกัน ร่างของเงินเป็นชายร่างบางอ้อนแอ้น ที่มีหูคล้ายครีบปลา  ผมยาวสีเงินสะยายบนผิวน้ำ  เกร็ดสีเงินกลายเป็นผิวขาวสะอาดที่เปล่งประกายภายใต้แสงจันทร์สีเงินยวง  น้ำตาลกลายร่างเป็นชายร่างบึกบึนผิวที่น้ำผึ้ง ผมสีดำยาวเคลียไหล่ ใบหูตั้งแหลม ที่มีขนสำดำดูนุ่มนิ่มโผล่ขึ้นมาบนหัว ร่างบางแง่งอน สะบัดตัวไม่ให้ร่างหนาคว้าจับได้อย่างใจ แต่น้ำตาลก็ไม่ย่อท้อคอยว่ายตามไปใกล้ๆ เอื้อมมือคว้าร่างของเงินเข้ามากอดรัดเอาไว้จนได้  ก่อนจะค่อยๆ พากันว่ายคลอเคลียเข้าหาฝั่งอย่างช้าๆ
“เหนื่อยมั้ย น้ำตาล” เมื่อมาถึงฝั่งที่ยืนถึง  แล้วขยับหาที่ยืนให้น้ำอยู่แต่ระดับเอวของทั้งสอง  เงินถามอย่างเป็นห่วง แม้จะอยู่ในร่างมนุษย์ แต่จะให้หมามาว่ายน้าแข่งกับปลายังไงก็ไม่มีทางเป็นไปได้
“นิดหน่อยเอง เงินก็ไม่ได้ว่ายหนีเราไปไกลซะหน่อย นี่ก็ถึงฝั่งแล้ว เรายืนถึงพักเดี๋ยวเดียวก็หายเหนื่อย แต่นายอย่าโกรธอย่างอนเราเลยนะ...” เงินสะบัดตัวออกจากอ้อมกอดหันหลังให้ น้ำตาลรีบรวบเอวอีกฝ่ายไว้ เอาคางเกยที่หัวไหล่ กระซิบเบาที่หู
“เราขอโทษ ต่อไปเราจะไม่สนใจไอ้แมวสารเลวนั้นอีกแล้ว เราจะมาหาเงินทุกวันไม่หายไปไหนอีกแล้วนะ”  ร่างบางไม่ได้ขัดขืน มือที่วางอยู่ที่เอวลูบไล่ขึ้นไปที่อกก่อนจะบีบเค้นเล่นอย่างได้ใจ อีกมือก็รัดเอวบางให้เข้ามาชิดตัวมากขึ้น มือที่อกเลื่อนมาจับที่คาง ให้หันหน้ามารับจูบดูดดื่ม เพียงลิ้นอุ่นส่งเข้าสู่ปากของอีกฝ่ายได้เพียงนิด ร่างบางก็เบี่ยงตัวออกเหมือนหลอกให้อยากแล้วจากไป ร่างสูงไม่ลดละคว้าข้อมือของเงินไว้แล้วตามเข้าประกบรั้งร่างเย็นของเงินเข้าสู่อ้อมอกอุ่น
“เจ้าแมวน้อยสารเลวนั้นไม่มีความหมายใดกับเราเท่านายนะเงิน อย่าเอาตัวเองไปเปรียบกับมันให้เสียค่า และยังทำให้เสียเวลาที่เราทั้งสองจะมีร่วมกันไปอย่างน่าเสียดาย” ร่างบางเลิกขัดขืน ยืนซบนิ่งกับอกอุ่น น้ำตาลเชยคางเงินขึ้นก่อนบดปากลงหา ครั้งนี้เงินยอมแต่โดยดี 
“อืออ น้ำตาล อ๊ะ”   น้ำตาลใช้มือมือลูบ ไปทั่วร่าง ของเงิน
 “อ๊ะ”  เสียงของเงินดังลอดออกมาตลอดตามอารมณ์กระเจิดกระเจิง  นิ้วมือของน้ำตาลบดบี้ที่หัวนมทั้งสองข้างของเงินจนเเข็งเป็นไต  ส่วนปาก นอกจากจูบแล้ว ก็ไล้เลีย ซุกไซร้ไปทั่วหน้า ใบหู รวมไปถึงคอก็ไม่มีเว้น 
"อาา ฮื้อ  น้ำ ตาล อ๊ะ " เงินข่มกลั้นเสียงไม่ให้ดังจนเกินไปนัก
"ครางออกมาดังๆ เลยเงิน นะที่นี้มีแค่เราสองเท่านั้น นายก็รู้ว่าเราชอบฟังเสียงนายแค่ไหน " น้ำตาลเอานิ้วไล้วนรอบหัวนมก่อนจะส่งปากตามลงไปอย่างไม่รอช้า
“อ๊ะ ฮื้ออ ตาล อ๊าา น้ำต้าล อ๊าวว ซี๊ดด”   น้ำตาลขบแรงๆ อย่างมันเขี้ยว จนเงินทุบที่ไหล่น้ำตาลอย่างแรง
“ไอ้หมาบ้านี่  เบาๆ สิ เจ็บนะ เดียวไม่ต้องทำเลย” 
“ฮ่า ฮ่า” น้ำตาลหอมแก้มเย็นๆของเงินไปอีกหลายฟอด
“ล้อเล่นหน่อยเดียวเอง แต่ถึงมันจะเจ็บ แต่เงินก็ชอบใช่มั้ยล่ะ อย่ามากลบเกลื่อนน่า”
“อย่ามารู้ดี ไอ้หมาบ้า เดี๋ยวปั๊ดจับกดน้ำเลยนี่ จะทำหรือไม่ทำต่อ” เงินผลักอกคนรู้ทันออก แต่น้ำตาลก็ไว้ใช้ได้ ยังคว้าคนแสนงอนเอาไว้ได้ทัน เงินตวัดค้อนส่งให้ น้ำตาลดึงคนงอนเข้าหาจับมือทั้งสองข้างคล้องรอบต้นคอตัวเอง
“จับไว้นะคนดี” ก่อนใช้มือนึงช้อนที่สะโพก อีกมือรั้งต้นขาของเงินให้เกี่ยวเข้าที่เอว  เงินรั้งคอน้ำตาลออกแรงยกตัวเอาขาอีกข้างเกี่ยวที่เอว น้ำตาลเอามือทั้งสองข้างรวบช้อนเข้าที่สะโพก อุ้มเงินเอาไว้ ทำให้หน้าของทั้งสองอยู่ในระดับเดียวกันแล้วตอนนี้ น้ำตาลยื่นหน้าเข้าไปจูบที่ปากของเงินอย่างเร็ว ถอนออกแล้วทำใหม่อีก แต่คราวนี้เงินเอามือกดหัวของน้ำตาลเอาไว้แล้วบดปากของตัวเองเข้าหา
“อือม”  น้ำตาลขยับร่างที่อุ้มอยู่ให้ เงินรับเอาส่วนกลางลำตัวที่พร้อมเต็มที่เข้าไปอย่างช้าๆ
“อ๊า น้ำ ตาล อื้ออ”
“อ๊ะ ซี๊ดด อ๊า”
“อ๊า ตาล น้ำ อ.. ตาล แรงอีก อ๊า อืออ อ๊าวว” แล้วน้ำตาลกลับหยุดเคลื่อนไหวแต่ไม่ได้ถอนออก
“เดี๋ยวนะเงิน” น้ำตาลพาร่างของเขากับเงินเดินไปที่ริมตลิ่ง  นั่งลงเอาหลังของเงินวางลงดินเลนปนทราย แต่ก่อนที่จะได้ต่อที่ค้างอยู่ คนที่อยู่ด้านล่างกลับพลิกกลับมาอยู่ด้านบนเสียเอง  เงินกดมือทั้งสองข้างของน้ำตาลไว้ข้างหัว ส่วนตัวเองก็ขยับเอว พลิ้วสะโพกอยู่เหนือร่างใหญ่อย่างเมามัน
“เงิน อ๊าวว  อู๊ยวว ดีจัง อย่างงั้นแหละ อ๊า” น้ำตาลครางไม่ขาดปาก ส่วนเงินเองก็ใช่ย่อย เสียงครางของทั้งคู่ดังระงม จนกลบเสียงเคลื่อนตัวอย่างแผ่วเบาของมฤตยูร่างดำมะเมื่อมที่คืบคลานมาอย่างเชื่องช้า   ร่างเปลือยเปล่าสองร่างนอนหอบหายใจอย่างหนักหน่วง เงินที่อยู่บนร่างน้ำตาลนอนซบอย่างนั้นอยู่เป็นนานกว่าที่ลมหายใจจะกลับมาเป็นปกติ เมื่อจะเลือนตัวออก น้ำตาลกลับไม่ยอมให้ขยับ
“อยู่อย่างนี้อีกสักพักเถอะเงิน”   ซึ่งเงินเองก็ไม่ได้ขัดขืน ผมยาวสยาย ถูกน้ำตาลรวบออกให้พ้นใบหน้าสว่างนวล ไปรวมไว้ที่ด้านข้าง สองมือของเงินก็ลูบเล่นที่ใบหูนิ่งบนหัวของน้ำตาล
“น้ำต๊าล” เสียงร้องท้วงของเงินดังลั่นขึ้น แต่ก็ช่วยอะไรไม่ได้อยู่ดี ร่างทั้งร่างชองเงินโดนน้ำตาลจับพลิกลงด้านล่างอย่างรวดเร็ว
“อีกรอบนะเงิน เดี๋ยวก็ต้องจากกันแล้ว  เราคิดถึงเงินใจจะขาดอยู่แล้วนะ นะ”  แม้ปากจะอ้อนวอนขอ แต่ร่างกายกลับขยับโยกไปก่อนแล้ว
“อ๊ะ  ฮื้ม กะ อือม  ก็เริ่มไปแล้ว  อ๊ะ จะมาขอ  อ๊าวว อะไรอีก อื้อม” ...........
.
.
ร่วมสมัครรักใคร่ดังใจหมาย     แม้นจากกายใจยังผูกด้วยอาวรณ์
รอประสบพบใหม่ยามศศิธร     แม้จากจรยังอาวรณ์ย้อนมาดูมา
.
.
น้ำตาลล่ำลากับเงินอยู่เป็นนานกว่าจะตัดใจวิ่งจากมาได้ แต่ใจก็ยังนึกถึงแต่เงิน  อย่างไรพิกล จึงได้วิ่งโกยอ้าวกลับมา  ภาพที่เห็นก็คือ
เงินที่ยังลอยตัวรออยู่ปริ่มๆ ผิวน้ำ
“โฮ่ง โฮ่ง” น้ำตาลแม้จะดีใจ  แต่ก็โบกขาหน้าไล่ให้เงินรีบกลับไปเสีย  แต่ยังไม่ทันที่เงินจะได้ขยับตัว ในตอนนั้นเอง ร่างยาวเป็นสายสีดำมะเมื่อมก็พุ่งพรวดมาจากทางไหนก็ไม่อนาจเห็นได้  รัดเอาร่างสีเงินของเงินดึงลงใต้น้ำ  เงินดิ้นรนอย่างสุดความสามารถ น้ำตาลที่ยืนตะลึงก็กระโดดลงไปเพือนะช่วย แต่น้ำที่ลึกจึงทำอะไรไม่ได้มากนัก งูร้ายพาร่างเงินว่ายหนีไปอย่างรวดเร็ว น้ำตาลว่ายน้ำตามไม่ทันจึงว่ายเข้าฝั่งแล้ววิ่งตามจากบนบกสายตากคอยมองคลื่นน้ำจากจากการเคลื่อนที่ของงูร้ายและเงิน น้ำตาลติดตามไปไม่ลดละ แต่พื้นที่แถบนั้นก็รกทึบ บางครั้งน้ำตาลก็ล้มกลิ้ง บางครั้งก็มองไม่เห็นทิศทางที่งูร้ายไป แต่น้ำตาลก็ยังวิ่ง วิ่ง และวิ่ง ต่อไป น้ำตาลสะดุดล้มลงอีกครั้งและครั้งนี้น้ำตาลก็เหนื่อยเกินกว่าจะลุกขึ้นได้อีก ขาทั้งสี่เจ็บไปหมดเพราะหนานแหลมที่ทิ่มแทงฝังติดอยู่ในอุ้งเท้า ร่างกายมีแต่รอยแผลจากหนามเกี่ยว  น้ำตาลได้แต่นอนร้องครางอย่างหมดสะภาพและไม่ไกลจากที่น้ำตาลนอนอยู่มากนัก
 งูร้ายเหวี่ยงเอาปลาเกร็ดสีเงินไว้บนปก เงินได้แต่ดิ้นกระแด่วเพื่อกลับลงน้ำ    แต่หนทางก็ไกลนัก  เงินดิ้นไปมาจนตัวแห้ง และอ่อนแรงลงเรื่อยๆ จนแทบสิ้นสติอยู่แล้วเจ้างูร้ายที่กลายร่างเป็นบุรุษรูปร่างสูงใหญ่ล่ำสันกล้ามเป็นมัดแน่นไปทั้งร่าง ช้อนจับร่างปลาน้อยมาโยนในแอ่งตื้นๆ ที่อยู่ติดกับแม่น้ำใหญ่ แอ่งนี้เหมือนเจ้างูจะเป็นคนทำขึ้นมา ปลาสีเงินที่อ่อนระโหยกลายร่างเป็นมนุษย์นอนนิ่งอยู่อย่างนั้น พอมีแรงก็พยายามจะหนีลงแม่น้ำแต่งูร้ายกลับเร็วกว่า
“ถ้าเจ้าไม่อยากให้เราเหวี่ยงเจ้าไปไว้บนบกอีกก็จงทำตัวดีๆ  ไม่อย่างนั้นอย่าหาว่าเราไม่เตือน
“จับเรามาทำไม อ๊ะ” งูออกแรงบีบปากคนปากดี เพื่อสั่งสอน  แล้วสะบัดปล่อยอย่างแรง
“สัตว์เลือดเย็นอย่างเราสิถึงจะเหมาะกันกับ  แต่เจ้ากลับไปสมสู่กับเจ้าสัตว์เลือดอุ่นเยื่องนั้น....”
“จะเลือดเย็นหรือเลือดอุ่นมันก็ไม่เกี่ยวกับเจ้า ปล่อยเราไปเดี๋ยวนี้นะ ไอ้จง อุ๊” พี่งูใช้ความเร็วเข้าประชิดตัวเงินอย่างรวดเร็ว แรงที่รัดรอบตัวทำเอาเงินแทบหมดสติ
“ในเมื่อเจ้าว่าเราไม่เกี่ยว เราก็จะทำให้เกี่ยวเสียเดี๋ยวนี้”
“ไม่ อย่านะ อย่า ฮื้ออ ไม่”.....
.
.
     รวบรัดร้อยพันเกี่ยวกระหวัดหาง      กระหวัดกลางร้อยรัดปัดทางหนี
     เลื้อยร้อยรัดเกี่ยวพันสู่ฉิมพลี            แน่นทวีคล้ายเชื่อกมัดรัดรึงกาย
.
.
“เมื่อเจ้าเป็นของข้า อย่าได้หวังว่าหมาหน้าไหนจะมาแย่งเจ้าไปจากข้าได้” งูใหญ่เลื่อนตัวลงด้านข้าง 
“ฮึ ถึงกายข้าจะเป็นของเจ้า แต่ใจข้ามอบให้น้ำตาลไปหมดแล้ว เจ้าอย่าได้หวังว่าข้าจะแลเจ้าให้เสียตา”
“อ๊ะ” งูใหญ่ขยับกายอย่างรวดเร็วขึ้นมาทาบทับยู่บนร่างของเงิน  เงินได้แต่จ้องกลับอย่างเคืองแค้น
“หึ แค่นี้เจ้าก็มองแต่ข้าแล้ว เจ้ายังว่าจะไม่แลข้าได้อย่างไรกัน” ตาคมกริบมีแววหยอกเย้า เยาะหยัน จนเงินต้องเบือนหน้าหนีอย่างเจ็บใจ
“ลงไปจากตัวข้านะ ไอ้งูป่าเถือน” เงินทั้งผลัก ทั้งดันแต่ก็เหมือนเอามือดันหิน งูใหญ่เพียงใช้สายตาคมกริบจ้องมองนิ่งๆ
“เจ้ารักมันมากนักหรือ”
“รักหรือไม่  ไม่ใช่เรื่องของเจ้า” เงินที่จำยอมนอนอยู่ใต้ร่างงูใหญ่   ไม่ยอมมองหน้าได้แต่นอนหลับตาแน่น   งูจับคางเงินให้หันกลับมา
“แต่ข้าจะให้มันเป็น เพราะเจ้าเป็นของข้า” ......
.
“ไม่ ปล่อยนะ อื้อ ปล่อย อ๊ะ”......
.
“พอ อื้อม หยุด พอซะที”
“ได้ข้าจะหยุด แต่เจ้าต้องสัญญากับข้าก่อนว่าเจ้าจะอยู่ที่นี่ไม่หนีไปไหน”
“ไม่  อ๊ะ ฮื้ออ”...................
..
.
“อุ๊  ฮึก พอ พอแล้ว ฮืออ ฮืออ  พอ  อ๊า  พอแล้ว ข้าไม่ไหวแล้ว ข้า อ๊ะ ข้ายอมสัญญาแล้ว” .........
.
.
แมวน้อยตัวอวบ แต่ปละเปรียว ยืนมองเจ้าหมาบ้าอยู่บนกิ่งไม้ หลังจากเห็นเหตุการณ์ทั้งหมดและวิ่งตามดูมาเรื่อยๆ เมื่อเห็นเจ้าหมาโง่ วิ่งจนเหนื่อยนอนสลบ ก็ได้แต่ถอนใจ
“แหมน่าเสียดายจัง  อีกนิดเดียวก็จะถึงรังงูอยู่แล้ว”  เจ้าแมวน้อยกระโดดจากกิ่งไม้ลงมายืนอยู่ข้างๆ น้ำตาล
น้ำตาลที่นอนสิ้นสติอยู่ในป่า ก็โดนมือน้อยๆ ค่อยลาก ดึงมาที่ในโพรงตื้นๆ ข้างต้นไม้ใหญ่
“ทำไมตัวหนักขนาดนี้นะ” เด็กหนุ่มร่างเล็กที่มีหนวดสามเส้นที่ข้างแก้มบนกระปอดกระแปด   เมื่อลากร่างสูกเข้ามาได้สำเร็จ  ร่างเล็กเลียทำความสะอาดมือตัวเองก่อนจะเอามือของตนไปถูกับหูมนตั้งชี้เพื่อทำความสะอาดจนพอใจ    หูบอบบางบนหัวขยับดุ๊กดิ๊กอยู่ตลอดเหมือนเรด้ารับเสียง แล้วนั่งลงมองเจ้าหมาที่ค่อยกลายร่างเป็นมนุษย์ 
“แหม แหม เจ้าหมานี่ก็หล่อดีเหมือนกันนะ เมี้ยว  แถมยั่วขึ้นซะด้วยสิ” ยั่วที่ว่าก็คือยั่วโมโหหละนะ  มันมักเดินนวยนาดปาดหน้าน้ำตาลอยู่บ่อยๆ และด้วยสัญชาติญาณหมา น้ำตาลก็วิ่งไล่แมวน้อยเสมอ  พอน้ำตาลจะถอดใจ เจ้าแมวชะลอเพื่อหลอกล่อ  น้ำตาลก็เลยเผลอวิ่งไล่ เป็นอย่างนี้ไปเรื่อย จนต่างฝ่ายต่างเหนื่อย  น้ำตาลเลยไม่ได้มาหาเงินซะสองวัน 
แมวน้อยไปที่ริมน้ำอย่างกล้ากลัวๆ เอาใบไม้ ช้อนตักน้ำ เอามาป้อนน้ำตาลช้าๆ แผลที่ร่างกาย เจ้าแมวน้อยก็เลียทำความสะอาดให้อย่างดี
หนามที่ตำอยู่ก็ค่อยดึงออกให้อย่างยากลำบาก  ร่างสูงมีไข้ตัวสั่นอย่างหนาวเหน็บแมวน้อยก็ใช้ตัวเองเป็นผ้าห่มให้ความอบอุ่น

ในความเลือนราง ของสติ น้ำตาลสัมผัสถูกร่างนุ่มนิ่มอบอุ่นของแมวน้อย
“เงิน เงิน”  น้ำตาลซุกไซร้ ฟอนเฟ้นอย่างที่เคย เจ้าแมวน้อยก็ไม่ได้ขัดขืน
.
.

โอ้สติเรื่อนเปื้อนพาลางเลือน    มันบิดเบือนแมวแปลกหน้าว่าเป็นรัก
จนรุ่งสางนั้นหนาได้สบพักตร์   จึงตระหนักแล้วหนาว่าคราซวย
.
.
น้ำตาลลืมตาตื่นอย่างสะลืมสะลือ แล้วก็ได้เห็น ว่าร่างที่ตนกกกอดอยู่นั้นไม่ใช่เงินอย่างในฝัน แต่เป็นร่างเล็กๆ ที่มาจากไหนก็ไม่รู้ น้ำตาลรีบลุกแล้วผลักร่างเล็กออกห่าง
“โอ๊ย เจ็บนะ” แมวน้อยโวยวาย
“นายเป็นใคร”
“ถามมาได้ หน้าไม่อาย เมี้ยว” หนุ่มน้อยลุกยืนเผยร่างเปลือยเปล่า  แล้วบิดขี้เกียจอย่างยั่วยวน
“ก็เป็นเมียนายไงเล่าหมาโง่”
“ไม่จริง” น้ำตาลปฏิเสธอย่างเร็ว
“จะไม่จริงได้ยังไง”แมวน้อยกระโดดเข้ามานั่งประชิด ก้มหน้า กล่าวเสียงกลั้นสะอื้น
 “ก็เมื่อคืนนายอย่างนั้น  ฮึก นายอย่างนี่  ฮึก ทำนั้น ฮึก ทำนี่ ฮึก ฮึก  นาย ฮึก  นายทำกับเราขนาดนั้น ทั้งๆ ที่เราก็ยังไม่เค้ย ไม่เคย เรานะเจ็บเนื้อ เจ็บตัว ตรงนั้นนะก็ระบม จนเจ็บไปหมดทั้งร่างแล้วเนี่ย” แมวน้อยทำอ่อนระทวยล้มตัวลงบนตัก น้ำตาล  น้ำตาลอยากจะผลักร่างเล็กนั้นออกไปซะเหลือเกินถ้าไม่ได้ยินสิ่งที่ตามมา
.
.
.
มีต่อค่ะ

ออฟไลน์ skidK

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 317
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +230/-1
“ไม่เชื่อดูตามเนื้อตัวก็ได้นะ เป็นจ้ำเปรอยไปหมดแล้ว” แมวน้อยที่ไม่ได้มีน้ำตาแม้ซักหยดแอ่นอก เอามือคล้องรอบคอน้ำตาลดึงให้ก้มลงดู
“ไม่เชื่อดูนี่ก็ได้นะ” เด็กหนุ่มปล่อยคอเหวี่ยงตัวลุกนั่งอย่างเร็ว  หันหน้าเข้าหาน้ำตาล แยกขาออกกว้างให้น้ำตาลดูร่องรอยที่ทำเอาไว้ที่ด้านในขาอ่อน  ช่างเป็นภาพที่ล่อแหลมซะเหลือเกิน จนน้ำตาลต้องเบือนหน้าหนี เอามือดันเข่าของแมวน้อยชิดแล้วดันให้กลายเป็นนั่งพับเพียบ
“เราเชื่อ คราวหลังอย่างทำอย่างนี้ มันไม่ได้ดูดีเลย” น้ำตาลสอนแมวน้อย
“ใช่สิก็เราเป็นแมวป่า แมวที่ไม่มีใครเอานี่ จะมีใครสั่งใครสอนเล่า ไม่เหมือนเพื่อนเจ้านี่ เป็นผู้ดีซะเหลือเกิน ป่านนี้ไม่รู้จะป่นจะปี้ไปถึงไหนๆ แล้ว เมี๊ยวว” น้ำตาลตบปากเจ้าแมวปากดี
“อย่าก้าวร้าวเงินนะ” น้ำตาลเตรียมลุกหนี เพื่อไปตามหา ปลาเกร็ดเงินที่รักของเขาต่อ แต่ร่างกายกลับไม่ฟังคำสั่งล้มลงนั่งแหมะอยู่ที่เดิม
“ขาของแมวน้อยร่างอวบ ตะปบเข้าที่หูของไอ้หมาบ้าก่อนจะออกแรงดึงอย่างแรง
“เอ๋ง” แล้วยังตวัดกรงเล็บแถมเข้าไปอีกหนึ่งตบ  รอยข่วนสามสี่เส้นมีเลือดออกซิบๆ
“นี่แน่ะไอ้หมาบ้า”  แมวน้อยลุกยืนชี้หน้า
“กล้าตบเราก่อน เราหรืออุตส่าห์ช่วย กว่าจะลากมาถึงนี่หนักยังกับอะไรดี ยังกล้าทำกับผู้มีพระคุณแบบนี้มันน่าปล่อยให้อะไรมาลากไปกินนักเชียว”  น้ำตาลก็รู้ตัวว่าตัวเองใจร้อนและร้อนใจ
“ข้าขอโทษ แต่นายอย่าว่ามาว่าเงินของเรา  ถ้านายรู้ นายก็ช่วยเราตามหาเงินหน่อยได้มั้ย เราขอร้อง จะให้เราทำอะไรก็ได้ เราอยากไปหาเงิน นายรู้มั้ยว่าเจ้างูนั้นพาเงินไปไว้ที่ไหน” น้ำตาลพูดเสียงอ่อน หูลู่ อย่างสำนึกผิด แล้วขอร้องให้แมวน้อยช่วยอย่างจนหนทาง
“พูดดีๆอย่างนี้ก็ค่อยยังช่วยหน่อย  ข้ารู้สิว่างูนั้นอยู่ที่ไหน ส่วนของตอบแทนก็ไม่ยาก เพราะยังไง ยังไง เราสองคนก็เปลี่ยนจากข้าวสารกลายเป็นข้าวสุกอยู่แล้ว เจ้าก็แค่ต้องรับผิดขอบข้าไปตลอดชีวิตก็พอ” แมวน้อยเลียมือทำความสะอาดไปพูดไปอย่างไม่เห็นเป็นเรื่องสำคัญ
“อย่าสัญญาพร่อยๆ นะ เพราะนายก็รู้ว่าถ้านายผิดสัญญา นายก็จะกลายเป็นแค่หมาธรรมดาตัวนึง”
“ได้เราสัญญา เราจะดูแลนายไปชั่วชีวิต”
“ดี งั้นตอนนี้นายก็พักให้หายก่อน  เราจะไปแอบสืบข่าวเพื่อนนายมาให้   นายหายเมื่อไหร่เราค่อยไปลุกรังงูกัน” แมวน้อยเผ่นแผล็วหายไป จนเย็นแมวน้อยก็เอาข่าวมาบอก
“เพื่อนนายยังสบายดี แต่ก็นะ อยู่กับงูเจ้าขี้เอาอย่างนั้นนายก็ต้องทำใจหละนะว่าเพื่อนนายก็คงสึกหรอไปบ้าง เอาเป็นว่าเราไม่โกหกละกัน  ก็นับว่าสึกหรอไปมากโขเชียวแหละ นี่แค่ช่วงที่ข้าไปแอบดู เอ้ย ไปสืบข่าวมาให้นะ ช่วงอื่นเจ้าก็เดาเอาเองละกัน” 
“ขอบใจสวาท นายมาเหนื่อยๆ ไปพักเถอะ เราอยากอยู่คนเดียว” น้ำตาลนอนเป็นหมาหงอยอยู่ริมผนังดินอย่างอ่อนล้า
แมวน้อยออกไปสืบข่าวทุกวัน  สามวันเข้านี่แล้ว น้ำตาลได้กินแต่นกหนูที่เจ้าแมวน้อยไปจับมาให้ แม้จะไม่ถูกใจนักแต่ก็ต้องฝืนใจกิน
น้ำตาลพักจนคิดว่าเกือบหายดีแล้ว เพียรถามเส้นทางจากแมวน้อย เจ้าแมวอิดออด จนเมื่อวานถึงได้ยอมบอก เพราะเห็นว่า น้ำตาลอาการดีขึ้นมาก แม้จะกำชับไว้ว่าอย่าไปเองโดยเด็ดขาด แต่น้ำตาลก็ร้อนใจจนทนอยู่ต่อไปไม่ไหว เพราะนี่ก็เย็นมากแล้วแมวน้อยก็ยังไม่กลับมา น้ำตาลจึงต้องออกตามหา และคิดว่าถ้าได้เจอเงินด้วยก็จะยิ่งดี
.
.
.
วันนี้แมวน้อยกะว่าจะเข้าไปคุยกับเจ้าปลาให้รู้ไว้ก่อนว่าน้ำตาลมาตามหา  และวันนี้ก็ทางสะดวก เมื่อมองซ้ายก็แล้ว มองขวาก็แล้ว ไม่เห็นแม้แต่เงาของพี่งูล่ำบึ้ก  แมวน้อยเดินเยื้องย่างไปทางบ่อปลาเกร็ดเงิน แค่ยืนอยู่ที่ขอบบ่อ  พี่งูหุ่นล่ำ ก็เลื้อยอย่างว่องไว เข้ารัดร่างแมวน้อยแล้วกดลงกับดินเปียกๆ  แมวน้อยดิ้นรนอย่างแรง  แต่แรงแมวหรือจะสู้ใครได้ เมื่อแมวน้อยอ่อนแรงลง ร่างก็กลายเป็นคนเพื่อจะหาทางหนีอย่างสุดชีวิต แต่ก็ไร้ประโยชน์  งูใหญ่ก็กลายร่างเป็นชายร่างสูงใหญ่กล้ามเป็นมัด แขนแข็งแรงรัดร่างแมวน้อยแน่น จนแทบกระดุกกระดิกไม่ได้ซะด้วยซ้ำ
“หึ หึ เจ้าปลาเงินนั้นบอกให้เราลองลิ้มพวกสัตว์เลือดอุ่นอย่างพวกเจ้าดูซักครั้ง จะได้ม่ต้องไปถามเซ้าซี้กับเอากับมัน  แต่ข้าไม่เคยสนใจจะลิ้มลองแต่ไหนๆ เจ้าก็มาเสนอตัวให้ข้าถึงที่  ข้าก็จะขอรับไว้แล้วกันนะเจ้าแมวน้อย”  งูแลบลิ้นเลียที่ข้างแก้มเจ้าแมวน้อยอย่างลิ้มรส จนแมวน้อยขนลุกซู่
“อย่านะ  ปล่อยข้านะ อ๊ะ แรงไปแล้ว  อืออ อ๊า ฮืออ  อู๊ยย เบาๆ สิ  ไอ้งูบ้า ปล่อย อ๊า”  แมวน้อยหนีไม่รอด ได้แต่ร้องครางอย่างพออก พอใจ  ร่างอุ่นของแมวน้อยโอนอ่อนผ่อนตามพี่งูล่ำแต่โดยดี
“อ๊า พี่อาง อ๊า อย่างนั้น ดี อือม แรงอีกสิพี่อาง อ๊า เมี้ยวว อ๊า”  แมวน้อยนอนบิดร่างส่ายอย่างพออกพอใจในความดุดันถึงใจของพี่งู
“อ๊า ดี เมี้ยว แรงๆ เลยจ้ะพี่อาง โอ๊วว  โอ๊วว เจ๋งกว่าไอ้หมาโง่นั้นอีก จ้ะพี่อาง แง้วว” จงอางรับฟังอย่างพึงพอใจ ปรนเปรอแมวน้อยอย่างเต็มที่ แมวน้อยแม้จะไม่ชอบใจที่ต้องมานอนกลางดินเปียกๆอย่างนี้ แต่ลีลารักของพี่งูก็ชนะเลิศเป็นไงเป็นกัน แมวน้อยสู้ถวายหัว
.
.
“พี่งูจ๋า น้องหวาด ไม่ชอบดินเปียกๆตรงนี้อะ พี่งูจ๋า เราเข้าไปข้างในกันเถอะนะจ๊ะ”  จงอางยังนอนซบอยู่บนร่างแมวน้อยอย่างสุขสม  แมวน้อยเอาหัวถูกไซร้พี่งู ออดอ้อนให้พี่งูพาเข้าไปเผด็จศึกต่อที่ด้านในรังที่น่าจะเฉอะแฉะน้อยกว่าที่ข้างบ่อปลานี่ 
“ก็ได้แต่ตอนเราพาเจ้าเข้าไป เจ้าต้องขย่มให้เราไปด้วยนะเจ้าแมวน้อย”
“เต็มที่เลยจ้ะพี่งู” 
“เอาขาเจ้าเกี่ยวเอวข้าไว้”  แมวน้อยทำตามอย่างว่องไว   พี่งูล่ำใช้มือช้อนหลังแมวน้อยแล้วยกขึ้นอุ้มอย่างสบาย
“อ๊าาา ซี๊ด พี่งู” แมวน้อยถึงกับครางไม่เป็นภาษา เอามือคล้องรอบคอพี่งู ขยับโยกอย่างเมามันไปตลอดทาง  เสียงครางยังดังลั่นถ้ำอยู่เป็นนาน
.
.
“อ๊า พี่งู๊ ไม่ ไม่ อ๊า ไหว อ๊าแล้วว” แมวน้อยหมดสติเพราะความเหนื่อยอ่อน  พี่งูนอนหลับพักเหนื่อยก่อนจะตื่นออกไปหาอาหาร
.
.
.
น้ำตาลเดินโซซัดโซเซ ตามกลิ่นแมวน้อยมาจนถึงรังงู ก็เจอเข้ากับงูที่กลับมาพอดี ทั้งสองจ้องตากันอย่างท้าทาย
“โฮ่ง”
“ฟ่อ” น้ำตาล เดินวนรอบร่างจงอางทั้งสองคุมเชิงกันอยู่อย่างนั้น เสียงเห่ากับเสียงขู่ดังระงม
“ถ้ายัง  โฮ่ง ฟ่อ โฮ่ง ฟ่อ อยู่อย่างงั้นก็ไปให้พ้นหน้าเลยทั้งสองคน  เงิน รำคาญ” เสียงเขียวของคนร่างเล็กที่เดินขึ้นจากบ่อริมน้ำ ทำเอาทั้งสองร่างต่างสายพันธุ์ กลายร่างเป็นคนขึ้นทันที ร่างหนามีหู ยืนแยกเขี้ยวตาขวาง ใส่ ร่างสูงกล้ามเป็นมัดที่ส่งสายตาคมกริบตอบโต้
“เอาเงินของเราคืนมา”
“น้องเงินเป็นของข้า เจ้าอย่ามายุ่งให้มากเรื่องจะดีกว่า”
“ไม่เงินเป็นของเรา เจ้างูหัวขโมย”
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า งั้นข้าจะบอกให้เอาบุญ ทั้งเงินทั้งเจ้าแมวน้อย ต่างก็เป็นของข้าทั้งนั้นแหละ ไอ้หมาโง่”   ทั้งสองเดินวนรอบกันอย่างระวังตัว  แล้วอยู่ดีๆ  ร่างของคนหูตั้งก็กระเด็นถลาเข้าหาพี่งูล่ำอย่างไม่ทันตั้งตัวด้วยแรงถีบทางด้านหลังของแมวมอมแมมที่โผล่มาจากไหนก็ไม่รู้

“ไอ้หมาบ้า ฮืออออ ฮืออออ ไหนบอกว่าจะดูแลข้า แล้วพอเจอเมียเก่าก็ลืมข้าเลยนะ”  แมวน้อยวิ่งหนีไปอย่างรวดเร็ว น้ำตาลละล้าละลัง
“ไอ้งุ่มง่ามอยู่นี่แหละ” พี่งูสั่งก่อนพุ่งตัวตามแมวน้อยไป  พอตามทันก็พุ่งเข้ารัดร่างแมวน้อยจนแทบสลบ แล้วคาบกลับเอากลับมา แมวน้อยนอนตัวสั่นร้องไห้กระซิก พองูวางลงก็กลายร่างนอนขดตัวกลมเป็นลูกบอลร้องไห้เงียบๆ อยู่บนพื้น
“เพี๊ยะ” พี่งูเอาหางตีที่ก้นแมวน้อยอย่างหมั่นไส้
“จะร้องไปถึงเมื่อไหร่ หยุดร่ำไรได้แล้ว”
“ซี๊ดด พี่งูซาดิส ทำอะไรเบาๆ ไม่เป็นหรือไง” 
“ก็เหมาะกับแมวอย่างเราดีออก แล้วจะต้องเบาอะไร เมื่อกี้ยังร้องไห้ขอแรงๆ ไม่ขาดปากทีงี้จะให้ทำเบาๆ เฮอะ”
“อี๋ พี่งูปากเปราะ”
“หึ หึ คำนั้นเอาไว้ให้ไอ้หมาไร้น้ำยานั้นดีกว่ามั้ง”
“รักมันมากหรือไง แมวน้อย” งูต้องถามคำถามนี้อีกครั้งแต่กับอีกคน
“เปล่า พี่งูเจ๋งกว่าตั้งเจ๋ง รักพี่งูดีกว่าอีก แต่หนูหวาดอยากให้เจ้าหมานั้นมันสำนึกซะบ้างว่ายังมีหนูอีกคน”
“หึหึ” ข้าชักชอบแมวน้อยอย่างเจ้าซะแล้วสิ
“แหม พี่งู ไอ้ที่ทำเมื่อกี้เค้าไม่เรียบว่าชอบเฉยๆแล้วมั้ง”
“เออ เออ โคตรชอบเลยก็ได้” พี่งูลูบหัวแมวน้อยอย่างหมั่นเขี้ยว
“ข้าออกไปดูเจ้าสองตัวนั้นหน่อยนะ เจ้าก็นอนพักเถอะเหนื่อยจะตายยังมีแรงวิ่งอีก”
“จ้ะ”
.
.
ที่บ่อเล็กๆริมน้ำ น้ำตาลลงไปยืนอยู่ในบ่อกับเงิน
“เงินไปจากนี่ไม่ได้ เงินได้ให้สัญญากับจงอางไปแล้ว ถ้าเงินผิดสัญญาก็ต้องกลายเป็นปลาไปตลอด น้ำตาลไม่ว่าเงินนะ” เงินเดินเอาหัวมาซบที่อกน้ำตาล น้ำตาลกอดเงินอย่างถนุถนอม
“งั้น เราจะมาหานายที่นี่ได้มั้ย” น้ำตาลทำหน้าหงอย หูลู่
“ได้สิ ถ้าเค้าไม่ให้มา เราจะไปหนีไปหานายเอง แต่ยังไงเราก็ต้องกลับมาอยู่ที่นี่  ให้น้ำตาลมาหาเงินที่นี่ได้ใช่มั้ยจงอาง” เงินเงยหน้ามองตากับจงอาจที่ยืนอยู่ขอบบ่อ
“เฮอะ ก็เจ้าเล่นขู่จะหนีไปหามันขนาดนั้น  ข้าจะห้ามได้มั้ยล่ะ ให้มันมาอยู่ในสายตาข้านี่แหละดีแล้ว”
.
.
เมื่อตกลงกันได้  น้ำตาลจะมาหาเงินตอนเกือบสว่างทุกสองวันครั้ง เมื่อมาถึงก็ต้องนั่งรอเงินที่ออกไปว่ายน้ำเล่นกับจงอางเสียทุกครั้ง
“เงิน”
“น้ำตาล มาแล้วหรอ  พี่อาง เข้าไปข้างในก่อน อย่าลืมทำความสะอาดเสียบ้าง วันก่อนเงินเข้าไปเดินเล่น มันสกปรกเหลือเกิน”
“เอาน่า เดี๋ยวก็มีคนมาทำให้ข้าเองแหละ” พูดยังไม่ทันจบดี เจ้าแมวน้อยก็วิ่งขนฟูหางชี้เข้ามาอย่างเร็ว ก่อนถึงตัวเจ้าแมวน้อยก็กลายร่างเป็นคนถลาเข้าอ้อมกอดของพี่งูได้อย่างพอเหมาะ
“หนีอะไรมา”
“ก็งูแปลกหน้า ข้างนอกนั้นหนะสิ มันล้อมหน้าล้อมหลังจะจับข้ากินซะให้ได้
“หึหึ เลยวิ่งมาให้ข้ากินแทนสินะ” งูใหญ่หิ้วร่างแมวน้อยเข้าเอวเดินกลับเข้าโพลงถ้ำ ปล่อยหมากับปลาพลอดรักกันไปตามรำพัง
มีบางครั้ง งูก็เคยคิดอยากจับกดเจ้าหมาโง่นั้นซะให้รู้แล้วรู้เรื่อง แต่ก็ยังปล่อยให้มันลอยหน้าลอยตาของมันต่อไป เพราะไม่นิยมชายบึกบึนเท่าใดนัก..........
..
.
 “พี่งู” แมวน้อยที่นอนระทวยซุกซบอยู่ในอ้อมอกเรียกขึ้นเบาๆ 
“อะไร”
“หวาดถามหน่อยสิ”
“ว่ามา”
“ทำไมพีงูไม่รวบหัวรวบหางไอ้หมาโง่นั้นซะด้วยเลยล่ะ”
“ฮึ ไอ้หมานั้นตัวยังกะตึก ดูไม่น่าอภิรมย์ด้วยเลย ข้าไม่อยากออกกำลังโดยไม่จำเป็น”
“แหมพี่งูก็ ยังไงมันก็สู้พี่งูไม่ได้อยู่แล้ว พี่งูของหวาดออกจะแข็งแกร่ง และรวดเร็วซะปานนี้” แมวน้อยพยายามกล่อม 
“แล้วพี่งู ไม่เคยได้ยินหรือจ๊ะ ชายเหนือชายก็คือยอดชายนะจ้ะ”
“นี่เจ้าจะยุอะไรข้า” พี่งูงับเบาที่หูของแมวน้อย  เจ้าแมวน้อยขนลุกซู่ เลยยิ่งเบียดตัวเข้าหาพี่งู
“อ๊ะ พี่งูอะ ไม่ได้ยุนะจ๊ะ หวาดแค่อยากให้พี่งูเป็นยอดชาย แค่นั้นเอง”  เจ้าแมวน้อยกางเล็บน้อยๆ ครูดเล่นที่แผงอกพี่งู อย่างเชิญชวน   แก้เขิน กลัวพี่งูจับพิรุธได้ ก็พี่งูฉลาดจะตาย  แมวน้อยคิดมาตั้งนานสองนานแล้วว่าอยากลองแซนวิชดูบ้าง แต่พี่งูก็ไม่มีทีท่าว่าจะสวิงกิ้งบ้างเลยแมวน้อยก็เลยคิดว่าจะนำเสนอแบบอ้อมๆ ดูซักหน่อย เผื่อจะมีหวังบ้างแม้จะไม่ใช่ตอนนี้แต่ก็คงซักวันไม่ไกลจากนี้นักหรอกน่า...
.

“อือ อือ ไว้ข้าจะคิดดู”  หรือจะทำอย่างแมวน้อยว่าซะดี  แต่เอาไว้สบโอกาสก่อนค่อยว่ากัน  พี่งูจับแมวน้อยพลิกขึ้นด้านบน
“แต่ตอนนี้ข้าอนุญาตให้เจ้าอยู่เหนือข้าก็แล้วกัน”
“อ๋า พี่งูอะ  อู้วววว” แมวน้อยยิ้มอย่างสมใจ  สายตาคมกริบของพี่งูมีประกายสนใจขึ้นมาแว๊บนึง แม้จะยังไม่ใช่ตอนนี้แต่คงอีกไม่นานแมวน้อยรอได้   งั้นตอนนี้เดี๋ยวนี้แมวน้อยขอสุดฝีมือเพื่อพี่งูก่อนละกัน
“อ๊าววว พี่งู อื้อออ แรงอีก อ๊า อย่างงั้น เมี้ยว” ..........
.
.
.
 :hao6:

The end  :bye2:
เข้ามาอ่านเม้น เป็นอย่างที่คิดจริงๆ
ว่าคงอยากอ่านพี่อางกะน้ำตาลแน่ๆ
เอาไว้ก่อนนะ หาโอกาสให้พี่อางได้เมื่อไหร่จะเอามาลงให้อ่าน^^
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 30-04-2013 22:23:10 โดย skidK »

ออฟไลน์ Dezzerr

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 547
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +37/-1
 o22 นึกว่าจะมาม่า ที่ไหนได้ โคตรฮา! ฮ่าๆๆๆๆ  :laugh:

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด