-
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0
ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป
12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
18.ใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ
เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................
วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
*****************************************************************************************
สารบัญ
ตอนที่ 1 เมื่อขอมาก็ให้ไป (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24221.0) ตอนที่ 2 ไม่จริ๊ง (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24221.msg1425371#msg1425371) ตอนที่ 3 ตามควายจนได้รัก (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24221.msg1432557#msg1432557) ตอนที่ 4 ศึกวันชิงกู (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24221.msg1435016#msg1435016) ตอนที่ 5 ไม่ได้เล่นตัว (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24221.msg1437236#msg1437236) ตอนที่ 6 กว่าจะเข้าใจ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24221.msg1438819#msg1438819) ตอนที่ 7 เสร็จโจร (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24221.msg1441549#msg1441549) ตอนที่ 8 ต่างที่เวลาเดียว (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24221.msg1446515#msg1446515) ตอนที่ 9 เมาแล้ว... (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24221.msg1448419#msg1448419) ตอนที่ 10 สามซิ,หนุก (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24221.msg1450481#msg1450481) ตอนที่ 11 รักพี่เสียดายฯ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24221.msg1454818#msg1454818) ตอนที่ 12 ก็เค้าเกลียด (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24221.msg1458189#msg1458189) ตอนที่ 13 เหตุเกิดฯ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24221.msg1459927#msg1459927) ตอนที่ 14 ก็ใช่แต่ไม่ใช่ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24221.msg1461971#msg1461971) ตอนที่ 15 ทำตัวเอง (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24221.msg1465395#msg1465395) ตอนที่16 เพื่อนกั๊นเพื่อนกัน ครึ่งแรก (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24221.msg1472220#msg1472220) ตอน 16 ครึ่งหลัง (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24221.msg1472481#msg1472481) ตอนที่ 17 ตอบยาก (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24221.msg1474710#msg1474710) ตอนที่ 18 เอายังไงฯ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24221.msg1477816#msg1477816) ตอนที่ 19 ก็ใจตรงกัน (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24221.msg1480430#msg1480430) ตอนที่ 20 โธ่เอ๊ย (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24221.msg1484312#msg1484312) ตอนที่ 21 เฮ้ย (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24221.msg1487399#msg1487399) ตอนที่ 22 แล้วคอยดู (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24221.msg1489245#msg1489245) ตอนที่ 23 รหัสนี้ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24221.msg1492081#msg1492081) ตอนที่ 24 ฝัน (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24221.msg1498064#msg1498064)
สารบัญ ตอน 25-79 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24221.msg3423984#msg3423984)
เมื่อขอมาก็ให้ไป
วันสุดท้ายของการสอบปลายภาคผมก็จะขึ้นปีสองละ
“ โอ้วกูจะมีน้องเป็นของตัวเองซะที่หลังจากที่เป็นน้องเค้ามาทั้งปี” สอบเสร็จแล้วอย่างงี้มันก็ต้องมีผ่อนคลายกันบ้าง แต่ใครจะรู้ก่อนที่ผมจะมีน้องเป็นของตัวเองผมจะได้มีสามีเป็นตัวเป็นตนซะก่อนแลย วันนี้ไอ้พวกเพื่อนทั้งหลายรวมถึงรุ่นพี่บางคนด้วยนัดกันไปดริ๊งที่บ้านไอ้นัท บ้านนี้เป็นบ้านเช่าที่อยู่ใกล้กับหอและห้องเช่าของเพื่อนหลายคนซึ่งรวมทั้งผมด้วยการที่เราไปกินให้เมากันที่นี่เป็นที่ๆปลอดภัยที่สุดเพราะเมาแล้วจะนอนที่นั้นหรือเดินกลับหอก็ยังได้ วันนี้ผมตั้งใจว่าจะเมาไม่มากและจะกลับมานอนที่หอเพราะจะนอนยาวหลังจากเหน็ดเหนื่อยมาหลายวัน อะอะใครที่คิดว่าสามีผมจะได้มาจากความเมาในวงเหล้าละก็ ขอบอก ผิดครับเพราะผมเป็นพวกกินเหล้าไม่ใช่เหล้ากินผมทุกครั้งที่ผมเมาผมจะยังมีสติพอที่จะพาตัวเองกลับไปจนถึงบ้านได้เสมอ กว่าที่ผมจะมาบ้านไอ้นัทและเมาจนเป็นที่พอใจตัวเองก็กินเวลาเข้าไปเกือบตีสอง
“เอ้ย นัท กูกลับก่อนนา” วันนี้ก็เช่นกันผมเมาพอตัวลอยๆแล้วถึงเดินกลับหอ ห้องผมเป็นห้องเช่าหนึ่งห้องนอนหนึ่งห้องน้ำอยู่บนชั้นสี่สูงสุดเป็นห้องมุมตรงข้ามห้องผมก็เป็นห้องรุ่นพี่คณะที่มีแต่คนกลัวเอ้ยเกรงใจ เพราะพี่แกเป็นประธานปีสี่ ก็ประธานคณะนั้นแหละ พี่เค้าเป็นคนไม่ค่อยพูด แค่มองคนก็แหยงแล้ว ทั้งหล่อ ทั้งเท่ แถมมีลุ้นเกียรตินิยมอีกต่างหาก ชมพี่เค้ามาก็มากจะถึงห้องผมอยู่ละแต่ไหง พี่สุดเท่มานั่งหลับหน้าห้องตัวเองได้ล่ะเนี่ย วันนี้พี่เค้าก็ไปกินกะพวกผมด้วย แต่กลับมาก่อนผมพักนึงได้ละหรือเค้าเมาหว่า ยังดีนะไม่มีใครหิ้วเข้าห้องไปซะก่อน
“พี่ธี พี่ธี ไมมานอนตรงนี้ล่ะพี่ ไม่เข้าไปนอนในห้อง” ด้วยความที่เป็นน้องที่ดีเราก็ต้องดูแลพี่ๆเป็นปกติ พี่เค้าเงยหน้าขึ้นมอง แล้วทำท่าเหมือนจะพยายามลุกแต่คงลุกไม่ขึ้น ผมเลยเข้าไปช่วยประคอง
“เมามากหรือพี่แหมปีสุดท้ายเลยกินทิ้งทวนหรือไงครับ” พอประคองพี่เค้าได้ก็ลองหมุ่นลูกปิดประตูห้องเค้าดูปรากฏว่ามันเปิดได้เลยพาพี่เค้าเข้าไปส่งในห้อง พอเข้าไปได้พี่เค้าก็หันมากอดผมไว้
“พี่มีเรื่องจะคุยกะเราขอเวลาพี่หน่อยได้เปล่า” เอ๊ะเสียงก็ไม่ได้เมานี่หว่าแล้วไหงเมื่อกี้ทำท่าจะไม่ไหววะ
“ได้ดิพี่มีไรว่ามาเด๋วจาได้ไปนอนซะที่เหนื่อยมาหลายวัน” ผมว่าผมก็สูงพอตัวนะไอ้พี่ธีนี่ยังสูงกว่าผมอีก นี่ผมสูงได้แค่ปลายจมูกเค้าเองนะเนี่ย “เอ่อพี่ผมว่านั่งคุยกันดีมะ” ผมเหลือบไปเห็นโซฟาดูหน้าสบายที่ตั้งอยู่ในห้องแม่งอยากได้แบบนี้ไปไว้ที่ห้องกรูซะตัว พูดจบผมก็เดินนำไปนั่งพ่เค้าเดินมามาแต่แทนที่จะนั่งอีกตัวเค้ากลับมานั่งเบียดผมซะงั้น ไรว้า
“ปอม พี่ชอบเราว่ะ” อ้ายเหี้ยยย แม่งไม่มีอารัมภบทเลยหรือไงว้า อ้าวสาดแระ แม่งกรูจาได้ลองมีผัวกะเค้าบ้างแล้วซิเนี่ย
“งะพี่ผมเป็นผู้ชายนะ พี่เมาป่ะ” ผมเลยถามเพื่อย้ำความแน่ชัดว่ามันชอบกรูจริงหรือมันเมาแล้วหลอน
“พี่ชอบเราจริงๆ อย่าได้เรามาทำเมียพอใจมะแล้วนี่พี่ก็ไม่ได้เมาด้วย” อ้าวแล้วที่ลุกไม่ขึ้นเมื่อกี้ละ สาดแม่งเฟคนี่หว่า หน้าผมคนออกอาการ
“พี่ไม่ได้หลอกเราแต่เมื่อกี้พี่นั่งรอเรานานไปหน่อยเหน็บกินเลยลุกไม่ขึ้น” เวงกุเข้าใจผิดเองซะงั้น มานั่งอ่อยกันก็ไม่บอกชิ
“แล้วปอมจะว่าไงพี่ขอคำตอบเลยได้มั้ยเพราะอีกไม่กี่วันพี่ก็ต้องขนของกลับไปบ้านละ”
“พี่ชอบผมจริงๆอะ ทำไมอยบู่มาตั้งปีเพิ่งมาบอกเอาวันนี้ละ”
“ก็เพราะพี่จะจบแล้วก็เลยกลัวว้าพอไม่มีพี่แล้วจะมีคนอื่นมาแย่งเราไป ตลอดมาพี่ก็กันท่าคนอื่นอยู่และรอดูด้วยว่าเราจะไปชอบผู้หญิงที่ไหนรึเปล่าจนวันนี้พี่แน่ใจแล้วว่าเราน่าจะรับได้ที่พี่จะบอกว่าชอบพี่ก็เลย...” แล้วพี่ธีก็เงียบไป
จะว่าไปตามจริงผมมันก็แรดพอครวเพราะสำหรับผมจะหญิงก็ได้ชายก็ดี แต่ตั้งแต่เข้าเรียนที่นี่ผมก็ตั้งใจเรียนจนไม่ได้ไปสนใจใครจริงจังก็ผมกลัวว่าถ้าไม่สนใจเรียนให้มากคะแนนปีหนึ่งมันจะร่อแร่เพราะกิจกรรมปีหนึ่งมะเยอะ
"เอ่อ พี่ธีคือผมเป็นพวกชอบเซ็กอะ แบบถ้าคนที่คบด้วยไม่เจ๋งผมก็เลิกเลยนะ” หน้าพี่แกเหวอเชียว
“อะ ไม่ใช่ว่าผมเน้นแต่อย่างงั้นนะ คือตอนนี้เราแบบไม่ได้รู้สึกอะไรกันมาก คือยังไม่รู้จักอะไรกันจริงจังอะ อย่างแรกที่ผมดูได้ก็เรื่องนี้อะแหละว่าถ้าเข้ากันได้มันก็มีพัฒนาแต่ถ้าแค่คบเรื่องนี้ก็ไปกันไม่ได้ก็อย่าดันทุรังดีกว่าอะ” แม่งพี่เค้าต้องคิดว่าเราเชี่ยวแหงมเลยว่ะ แต่ก็เคยคิดไว้งั้นจริงๆนะ
“งั้นก็หมายความว่าเราจะให้พี่มีไรกะเราได้ตั้งแต่ตอนนี้เลยดินะ” พี่เค้าทำหน้าจริงจังมากเลยพี่คร้าบนี่เราพูดเรื่องผ่อนคลายกันอยู่นะไม้ได้รายงานวิชาการไม่ต้องเข้มขนาดนั้ก็ได้ผมเฉียว
“งะคือ เอ่อ งั้นมั้งครับ แต่พี่ผมไม่ได้เชียวเหมือนที่ผมพูดนะกะผู้ชายนี่ก็เพิ่งมีพี่คนแรกนี่แหละที่มาขอคบ ไอ้ที่ผมพูดแบบนั้นก็เพราะคิดไงผมก็พูดงั้น ไม่ได้...เง้ย ช่างมันเหอะพี่ เอาตามนั้นแหละคิดว่าผมเป็นไงก็งั้น....” ผมยังพูดไม่ทันจบพี่เค้าก็จู่โจมเข้ามาจูบปากผมซะแล้ว แล้วเค้าก็ถอนปากออก
“พี่คิดว่าน้องตกลงที่จะคบกะพี่ แต่มีข้อแม้ว่าพี่ต้องทำครั้งแรกของเราให้ถึงใจน้องใช่มะไม่งั้นพี่มีสิทธิถูกทิ้ง” พี่เค้าพูดชิดกับปากผมพูดจบเค้าก็ประกบปากแลกลิ้นกะผมแบบร้อนแรงสุดๆ ตอนนี้เค้าไซร้เลื่อยลงไปที่ซอกคอแล้ว โอ้ว หัวนมผมมันให้ความรู้สึกดีขนาดนี้เลยเหรอเวลามีคนมาดูดมัน กัดมัน อ๊า มันเสียวดีจังเลย ผมปล่อยให้ตัวเองครางออกมาเต็มที่ เค้ากลับขึ้นมาจูบปากผมอีกแล้ว แต่ที่หัวนมพี่เค้าก็ไม่ได้ทิ้งขว้างเค้าเอามือข้างนึงมาบดบี้มันสลับกันทั้งซ้าย ขวาแบบไม่ต้องกลัวข้างไหนน้อยใจกันเลย ส่วนมืออีกข้างตอนนี้มันวางอยู่ที่ชายโครงและกำลังเลื่อนต่ำลง ต่ำลง ต่ำลง จนตอนนี้มะนเข้าจับกุมน้องชายผมที่มันกำลังแข็งขันเบิกบานซะเหลือเกิน
“อู้ยยย พี่ อ้า อื้ม อ้าผมเสียวอะ” พอผมส่ายหัวจนปากเราหลุดจากกัน ผมก็ปล่อยเสียงออกมาตามที่รู้สึกทันที
“เดี๋ยวจะเสียวกว่านี้ รับรอง” แล้วจานั้นพี่ธีก็ไม่ได้พูดอะไรออกมาอีกเลย แต่ทั้งมือทั้งปาก ของพี่เค้าทำเอาผมครางลั่น บิดส่ายตัวเหมือนเจ็บปวดตลอดเวลา
“พี่ครับผมเสียว อ้า พี่ธี โอ้ยย พี่ ผมไม่ไหวแล้ว อ๊า อู้ยย อ๊ะ อะอ้า” สะโพกผมพยายามยกตัวขึ้นเพื่อให้น้องชายของผมเข้าไป
สัมผัสในโพลงปากที่ร้อนระอุของพี่เค้าให้ได้มากที่สุด ตอนนี้ผมครางเหมือนละเมอไม่ได้หยุดปากเลยจนผมปลดปล่อยตัวเองในปากระดับเกียรตินิยมของพี่ธีแบบทะลักทะลาย ตอนนี้ผมนอนเอนพิงพนักโซฟาหายใจเหมือนวิ่งมาซักสิบกิโลได้พี่ธีลุกขึ้นยืนแล้วอุ้มผมไปนอนที่เตียงหนานุ่น โอ้วอยากมีเตียงแบบนี้ที่ห้องเราจังแล้วพี่เค้าก็ถอดทุกอย่างที่ยังเหลืออยู่บนตัวเราทั้งสองคนออกตอนนี้เราเสมอกันคือไม่มีอะไรติดตัวทั้งคู่ พี่เค้าเข้ามาจูบปากกับผมพร้อมกับทิ้งตัวลงมาทาบทับผมไว้ทั้งตัวเมื่อเนื้อต่อเนื้อเสียดสีกันมันให้ความรู้สึกซาบซ่านจนอย่าจะขยับตัวเพื่อเสียดสีกันให้มากกว่านี้ ตอนนี้พี่ธีเอานิ้วมือมาบดบี้ที่หัวนมผมอย่ามันมือ แล้วส่งนิ้วมือของอีกมือลงไปทดสอบความฟิตแน่นของช่องทางหฤหรรษ์ที่เบื้องล่างตอนนี้นิ้วนั้นมันจ่ออยู่ที่ปากทางเข้าแบบเนื้อเน้นไม่ต้องใช้สารหล่อลื่นกันเลยพี่เค้าเงยหยฃน้าขึ้นตอนนี้เราสบตากันอยู่
“พี่อยากเห็นสีหน้าเรา” ว่าจบแล้วพี่เค้าก็ดันนิ้วเข้าไป มันเข้าไปได้นิดเดียวจริงๆ เพราะผมเกร็งตัวไว้
“มันรู้สึกแปลกอะพี่ธี” อย่าเกร็งนะผ่อนคลาย ให้พี่ได้เข้าไปนะ” พี่เค้าพยายามดันนิ้วเข้าไปมากขึ้นจนตอนนี้มันเข้าไปได้หมดนิ้วแล้ว
“อื้อ อ๊ะ อย่าเพิ่งขยับดิ พี่เค้าดึงออกดันเข้าอยู่สามสี่ทีแล้วเค้าก็เพิ่มนิ้วเข้ามาอีกเป็นสองและจากสองก็เป็นสาม
“พี่ธี อื๊ อ้า อืม ดีจัง อ๊ะ อย่าเอาออกสิ” หึหึ เสียงพี่เค้าหัวเราะ
“ปอม เจ็บหน่อยนะ” หือ เจ็บหรอ
“อ๊ะ โอ้ย พี่ธี ไมมันใหญ่ขนาดนั้น อ้า อะ อะ อื้อ อือ อือ ปอมเจ็บ พี่ธีหยุดก่อน อือ อือ” พี่ธีส่งน้องชายตัวอวบอัดและแข็งโป้กเข้ามาแทนนิ้วทั้งสาม แต่ขนาดมันช่างต่างกันราวฟ้ากะนรกตอนแรกทำไมพี่ธีไม่ใส่เข้ามามันทั้งมือเลยวะแม่งเจ็บโว้ย
“โอ้ยเบาพี่เบา เจ็บจัง ปอมเจ็บ พี่ธีอยู่นิ่งๆก่อน” นี่ขนาดเข้ามาได้แค่หัวเท่านั้นนะ ฆ่าผมเลยดีมั้ย
“อย่าเกร็งปอมเดี๋ยวก็ไม่เจ็บแล้วนะ “มันเป็นไปเองอะ พี่ธี พี่อยู่นิ่งก่อนนะ ปอมเจ็บมากเลยแสบด้วย ถ้าได้แล้วปอมจะบอก” พี่ธีก็ดีใจหายนอนนิ่งตามสั่งจริงเหฟมือนกัน จนผมเริ่มขยับตัวเหมือนเป็นสัญญาณพี่ธีถึงเริ่มดันส่วนที่เหลือเข้ามา พี่เค้าโยกเข้าๆออกๆ อยู่พักนึงน้องบิ๊กของพี่ธีถึงเข้าไปสำเริงสำราญดำผุดดำว่ายในช่องทางของผมได้หมดลำแล้วจากนั้นพี่เค้าก็กระแทกเข้าใส่ผมจากช้าๆนุ่มนวลจนเป็นเร็วขึ้นแรงขึ้น
“โอ้ย อ๊า อา อา อื้ม ดี พี่ แรงอีก อ้า ชอบจัง อืออออ” แรงกระแทกที่พี่เต้าใส่เข้ามาทำเอาผมสะเทือนไปหมด ตัวผมเลื่อนขึ้นไป
จนแทบจะชนหัวเตียง ผมต้องเอามือจิกดึงผ้าปูที่นอนไว้แน่นเอาขาเกี่ยวรัดรอบเอวพี่เค้าไว้จนพี่เค้ากระหน่ำกระแทก กระแทก กระแทกเข้ามาจนสุดท้ายเค้ากระแทกเข้ามาแรงมากแล้วเค้าก็กระตุกอยู่สามสี่ที่แล้วก็ปล่อยน้ำอุ่นๆเข้ามาในช่องทางผมพี่เค้าเห็นว่าน้องของผมยังเหมือนไม่อิ่มหนำเลยเอามือมาชักให้พักเดียวผมก็แตกตามพี่เค้าไปพี่เค้าฟุบลงกับซอกคอผมเรานอนหอบหายใจด้วยกันจนหายเหนื่อย แล้วพี่เค้าก็เริ่มขยับสะโพกเพื่อให้ส่วนที่ยังอยู่ในตัวผมขยับเข้าออกอีกครั้ง และอีกครั้ง หลายท่า หลากหลายสถานที่ไม่ว่าจะบนเตียง บนโซฟา พื้นข้างเตียง หรือแม้แต่ในห้องน้ำที่พี่เค้าพาผมไปอาบน้ำล้างอะไรต่อมิอะไรนั้นแหละ
ผมสลบไปเพราะความเจ็บแต่ไม่ว่าผมจะสลบหรือตื่นขึ้นมาเมื่อไหร่ สิ่งที่ผมรู้สึกได้ก็คือแรงกระแทกที่มีเข้ามาอย่างต่อเนื่อง ครั้งนี้ผมนอนคว่ำอยู่พี่เค้าทับอยู่ข้างหลังแต่แรงกระทำก็ยังไม่ลดความรุนแรงลงเลยจนครั้งนี้ผมไม่ไหวแล้วจริงๆ ผมว่าผมเห็นแสงจาพระอาทิตย์จับที่ขอบฟ้าแล้วนะ นี่ผมคิดถูกใช่มั้ยที่ตอบรับเป็นแฟนพี่เค้า
ผมตื่นขึ้นมาอีกครั้งก็บ่ายสามได้ผมไม่อยากขยับตัวเลยจริงๆมันเปลี้ยไปหมด แต่ผมอยากอาบน้ำ และหิวอีกต่างหาก ผมพยายามนั่งหย่อนขาลงข้างเตียงก่อนแล้วยังตัวลุกขึ้นก้าวเดินผมว่าขาผมมันถ่างๆแล้วก็สั่นพับๆเลยก่อนที่ผมจะลงลงไปก็มีมือมาโอบรอบเอวผมไว้จากด้านหลัง
“จะลุกไปไหนปอม”
“จาไปอาบน้ำอะแต่มันสั่นเดินไม่ไหว” หึหึ
“ทำไมไม่เรียกพี่ล่ะครับ พี่มองอยู่ ปอมพี่จะบอกว่าไอ้ท่าเดินแบบนี้อะนะอย่าเอาไปเดินให้ใครเห็นเลยเชียวนะมันเร้าใจมาเลยเห็นแล้วพี่แทบอดใจไม่อยู่”
“เห้ยไอ้ท่าถ่างๆ สั่นๆ เนี่ยนะ จิตเปล่าพี่”
“อื่อ ไอ้ท่านั้นนะแหละเห็นแล้วรู้เลยว่าเมื่อคืนคงโดนเอาแบบมันมากใครเห็นใครก็รู้ครับ”
"เห้ย” หน้าผมคงแดงมากเพราะผมรู้สึกได้ถึงความร้อนที่หน้าได้อย่างดี
“ไปจะไปอาบน้ำใช่มั้ย พี่อุ้มไปดีกว่า เพราะเห็นท่าเดินเราแล้วทนไม่ไหว” แล้วอีกสามวันต่อมาผมก็ไม่ต้องเดินไปไหนเลยเพราะมีคนอุ้มไปตลอดแต่ที่ที่พี่ธีเค้าอุ้มผมไปก็มีแค่ห้องน้ำ โซฟา แล้วก็เตียง แต่เตียงกับโซฟานี่ดูจะบ่อยที่สุดเลย
The end :bye2:ว้าววว
-
:L1: :mc4:
-
อย่าลืมไปก็อบกฎมาลงนะคะ^^
-
ของเขาแรงจริงๆ
-
โอ้โหสามวันติดกันเลยทีเดียว
แรงได้ใจน้องปอมเลยป่าวเนี่ย
-
พี่ธีท่าจะติดใจน้ะเนี้ย
อ่านลำบากจัง
มันติดกันหมดเลยอ่ะ
-
o22ของเค้าดีจริง ๆ :laugh: :laugh:
-
เนื้อหาโอเคค่ะ
นายเอกเราช่างตรงไปตรงมา
จะแจ่มมากถ้าจัดหน้าให้อ่านง่ายอีกนิด
ตย.
“จะลุกไปไหนปอม”
“จาไปอาบน้ำอะแต่มันสั่นเดินไม่ไหว” หึหึ
“ทำไมไม่เรียกพี่ล่ะครับ พี่มองอยู่ ปอมพี่จะบอกว่าไอ้ท่าเดินแบบนี้อะนะอย่าเอาไปเดินให้ใครเห็นเลยเชียวนะมันเร้าใจมาเลยเห็นแล้วพี่แทบอดใจไม่อยู่”
“เห้ยไอ้ท่าถ่างๆสั่นๆเนี่ยนะ จิตเปล่าพี่”
“อื่อ ไอ้ท่านั้นนะแหละเห็นแล้วรู้เลยว่าเมื่อคืนคงโดนเอาแบบมันมากใครเห็นใครก็รู้ครับ”
"เห้ย” หน้าผมคงแดงมากเพราะผมรู้สึกได้ถึงความร้อนที่หน้าได้อย่างดี
“ไปจะไปอาบน้ำใช่มั้ย พี่อุ้มไปดีกว่า เพราะเห็นท่าเดินเราแล้วทนไม่ไหว” แล้วอีกสามวันต่อมาผมก็ไม่ต้องเดินไปไหนเลยเพราะมีคนอุ้มไปตลอดแต่ที่ที่พี่ธีเค้าอุ้มผมไปก็มีแค่ห้องน้ำ โซฟา แล้วก็เตียง แต่เตียงกับโซฟานี่ดูจะบ่อยที่สุดเลย
-
เนื้อหาดีค่ะ :mc4: :mc4:
ประเดิมเรื่องใหม่ แต่มันติดกันอ่านยากไปหน่อย
-
เราว่าหนุกดีนะคะ แต่แบบว่าอย่างที่หลายๆคนบอกมันอ่านยากเพราะติดกันหมดเลยอ่าจ้า ^^
-
ต่างคนต่าง...เข้ากันได้ดี :m25:
-
เหนี่อยแทนจริงๆ :m25:
-
หื่นมากพี่ธี
-
งั้นขอแก้ตัวด้วยเรื่องสั้นเรื่องใหม่แล้วกันนะคะ
-
เรื่องของเรื่องมีอยู่ว่า วันนี้มันน่าเบื่อเสียเหลือเกิน ให้ตายสิ
“เอกโว้ย ไปเมากัน” จากกห้อง n 403 เดินข้ามไปห้อง n 404 ที่อยู่ตรงข้ามนี่ง่ายนิดเดียว
“เออ ไอ้เหี้ยนี่ชวนแด้กแต่หัววันเชียวนะมรึง เข้ามานอนรอกูทำรายงานก่อนดิ เดี่ยวต้องส่งเมล์ให้ตี๋มันเอาไปรวมเล่มไม่งั้นแม่งด่าไม่เลิก” เอกพูดไปมือก็พิมงานไป
“เออเออ เสร็จแล้วปลุกกูนะกูนอนเอาแรงก่อน” และแล้วเราสองหนุ่มก็ได้ไปลั้นลาที่ผับประจำกินดื่มเหล่สาวกันจนกึ่ม โทรศัพท์ไอ้เอกก็ดัง
“โหล แม่งใครโทรวะ กะลังได้รมณ์.... คร้าบเอกจะกลับแล้วคร้าบ... ไม่ใช่ คร้าบ เอกมากะธี คร้าบที่รักไม่เชื่อมารับเอกที่...ได้เลยคร้าบ รักที่รักคนเดียวอยู่แล้ว นะมารับเอกกลับหน่อยเอกกลับเองมะไหว นะตะเอง คร้าบเอกจารอ รักนะจุ๊ฟจุ๊ฟ” แม่งรับโทรศัพท์ที่กูเกือบเมา
“ไง เหี้ย เมียโทรตามอะดิ แล้วนี่มึงจาทิ้งเพื่อนไปเอาเมียซะงั้น ไอ้เหี้ย แม่งไม่รักกันจริงนี่หว่า” เอกตบบ่าคืนมาเบา
“เหี้ยก็มีงแม่ง ชวนแต่เมา เอาไม่ได้เหมือนเค้า ก็ยอมรับเหอะ เค้าเอาได้เมาด้วยดีกว่ามึงหลายเท่านัก” งงแด๊ก
“ไอ้เอากูเข้าใจแต่ไอ้เมาเนี่ยกูงง มึงเอาไปแดกเหล้าไปหรือไงวะ”
“สาด ใช่ที่ไหน เมาที่ว่าก็เมามันไงเว้ยเอากะเค้าแม่งเมาทุกรอบเลยเหี้ย เมียกูเด็ดสุด” แม่งหลงเมียซะ
“เออ ไปเลยไปไอ้เหี้ยนี่ นู้นเมียมายืนรอแระ”
“กูไปก่อนแล้วมึงก็อย่าให้ใครเค้าหิ้วไปละคืนนี้ผู้หญิงกูมะกลัว แต่ถ้ามึงได้ผัวอย่ามาร้องให้ซบอกกูนะกูกลัว”
"กลัวเหี้ยไรวะ สาดด”
“เอ้าเก๊าะกลัวผัวมึงมาตึ้บกูดิ ฮา...” เวลามันช่างผ่านไปไวเหมือนเพิ่งตื่นแป๊ปๆ เค้าจะปิดไล่ลูกค้าซะแล้ว
############
“กาบดีก่า โว้ย ทามมายพื้นมานเอียงวะ โต๊ะใครวะแม่ขวางหน้ากู ไอ้เหี้ยอย่ามายิ้มเยาะกูนาโว้ย ไอ้โต๊ะเหี้ยกูม่ายมาวเดียวกูเต้นเปลือยให้ดูเลยแม้ะ แมแมแว้แว้ อู้ว อู้ว ล้านลาใครขวางกูจาเหยียบ นี่แนะไอ้พื้นกูจาเหยียบมึงกู้กู้ลาลา..... อะน่านสาวฟายกูต้องไปให้ความอบอุ่นกะมันหน่อย” เอิ๊ก
“อ้า ซาบายตัว เฮ้ย เป็นงายอ้ายสาวไฟ อุ่นดีมะวะนี่ โผมฉี่นานที่สุดเลยนาโว้ย มึงดูดิน่านมานหลายไปโน้นเลยฮ้าฮ้าฮ้า... ...อ้าวอ้ายเหียกรูเลยหอกูว่ะ มานต้งเลียวตรงน้านนี่หว่า " ว่าแล้วก็โซเซพาตัวเองกลับมาที่หอที่หมายตา
“บานไดไรวะแม่งหลายข้านจริง” เค้ามีลิฟท์มันก็ลืมก้คนมันเมา
“หือช้านนี่มานช้านสี่แล้วนี่หน่า ต้องขึ้นไปอีกช้านนก็จาถึงแล้วกูจาได้นอนซ้าที” เดิน เดิน
“เหี้ยเอ้ยครายทำบานดายวะวนอยู่น้าน” เดิน เดิน เดิน อ้าถึงแล้ว “อื้อ เลขนี่มาน อ้ายเวรสากเอ้ย มึงจาขึ้นมาทามมายว้า ช้านห้า ก็มรึงอยู่ช้านสี่ นี่มึงตกเลขช่ายม้ายเนี่ย มึงแหกตาดูดิ ไอ้ขาเหี้ยนี่มึงพากูขึ้นมาทามมาย กูเลยต้องพามึงลงปายอีก กูเมื่อยนาโว้ย.......” แล้วก็เดินลงอีกรอบ
“อ้าถืงแล้วห้องกรู นี่งาย ฉี่ ฉ.อู นอ ฉูน ฉี่ นี่แหละห้องกูไปโว้ยไปนอนกานเหอเหอเหอ” ว่าจบก็ลงมือไขกุญแจเข้าห้องไป
“เตียงนอนจ๋าพี่มาแล้วจ้า” ตุ้บ ครายว้า อุ่นจัง มึง.....อ้ายสาวฟายช่ายมะแม้งแค่กรูไปให้ความอบอุ่นหน่อยเดียวนี่มึงต้องมาตอบแทนกรูเลยหรอวะ มามามา กูจากกอดให้อุ่นเอง เฮ้ยนี่มันเลยกอดแล้วไอ้นี่ อ๊ะ จาลูบไปไหน อู้ยย ดีจัง อืมเสียวว่ะ อู้ยย” สาวไฟบ้านไหนเดินมาที่ห้องได้ก็ผีเสาไฟละ...................
“อ๊ะ อ้า อู้ววว โอ้ววว ฮื้มมมม เสียว .....อ๋า ......โอ้ย เจ็บ โอ้ยเสาไฟกรูเจ็บ โอ้ยเบาๆ..
........อ้าชอบ อื้อชอบคราบ
อ๊าแรงๆ เอาอีก อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ อ้า..ฮ..อ.....อ๊า”
แล้วเสียงแบบนี้ก็มีให้ได้ยิน อีกสองสามรอบก่อนที่เวลาเช้าจะมาเยือน
#########
“อื้อ ปวดตัวจังโว้ย แม่งเมื่อคืนกูไปให้รถทับมาหรือไงวะ แล้วแม่พระอาทิตย์เหี้ยไรวะมาขึ้นขางขวา แม่งทุกวันมึงส่องซ้าย วันนี้มึงเปลี่ยนเทรนหรือไง โอ้ยแยงเข้ากรูตื่นก็ได้วะแม่ง จะขึ้นทางตะวันตกมึงก็บอกกันล่วงหน้าหน่อยก็ได้กูจาได้เรียกสรยู้ทมาทำข่าว” ด้วยความเคยชินจึงยันตัวลุกขึ้นพร้อมกับพุ่งหัว ตวัดขาเพื่อก้าวออกจากเตียง
‘โป้กก’
“จ้ากก สัดเอ้ย กำแพงเหี้ยไรวะ หัวกูแตกแล้ว แม่งยิ่งปวดๆหัวอยู่” จากที่จะลุกกลับต้องลงมากุมหัวน้ำตาจาเล็ด
“มึงตื่นแล้วก็ไม่ต้องแหกปากปลุกชาวบ้านเค้าด้วยหรอกนะ” เสียงใครวะ แต่ที่แน่ๆ นี่ห้องกรูแล้วมันเป็นใคร แม่งขโมย
“ฉิบหายหละ” ด้วยความตกใจจนลืมเจ็บเลยกระเด้งตัวขึ้นอีกครั้ง
‘โป้ก’
“เจี้ยก เจ็บโว้ย” เอ้อ มีเสียงถอนใจนำมาก่อนที่จะมีมือเย็นๆเข้ามาจับที่หัวตรงที่ชนกำแพง
“มึงก็ลืมตาก่อนลุกซะหน่อยดิวะ” เออจริง อ้ายเหี้ยย แต่มะกี้กูลืมนะกูถึงได้เห็นฝาห้องอย่างใกล้ชิดเลย เออแต่พูดถึงลืมตาแล้วไอ้คนพูดมันใครวะ พอคิดได้ตาที่ปิดอยู่ก็เปิดพรึบจนทำเอาคนนั่งมองอยู่ถึงกับสะดุ้ง
“มึงเป็นใคร เข้ามาในห้องกูได้ไง มึงเป็นขโมยใช่มั้ย สัดเอ้ยมึงขนอะไรไปแล้วบ้าง นี่กูไม่มีของมีค่าหรอกนะ มึงอย่าเอาไปเลย..กูจน” โจรมันคงอึ้ง จนได้แต่นั่งทำตาปริบๆ
“มึงไปเถอะกูจะไม่แจ้งตำรวจ ไม่เอาเรื่องมึงทั้งนั้นแค่มึงไปก็พอแล้ว นะ ไปซิ ไป้” เอ้อโจรอ่อนใจ แม่งถอนหายใจซะผมกูกระดิกเลย
“นี่ห้องกู” มีถียงแหน้
“นี่ห้องกูนี่ห้อง 404 ครับห้องกูแน่นอน”
"ห้องกูและนี่ห้อง 404แต่เป็นห้องกู” อ้าวยังมันยังไม่เลิกไอ้นี่สงสัยต้องเรียกตำรวจซะมั้ง
“มึงไม่ต้องคิดจะเรียกตำรวจหรือใครที่ไหน มึงลองแหกตาดูก่อนว่านี่ใช่ห้องมึงแน่มั้ย ก่อนที่มึงจะอ้าปากหาเหี้ยที่ไหน” แม่งรู้ใจกรูอีกนะ
“อ้ายเหี้ย ยังไงนี่ก็ห้อง........” ก่อนที่จะพูดจบจากการกวาดมองรอบๆห้องเที่ยวที่หนึ่ง สองและก็ตามมาด้วยรอบที่สามปากที่เตรียมจะออกเสียงว่ากรู ก็ค้างอยู่ในถ้าจู๋ปาก OoO ตาโต
“อิบอาย นี่ห้องใครวะ” หันหน้าไปหาไอ้สิ่งมีชีวิตอีกคนในห้อง
“นี่ห้องมึง ชิมิ แล้ว.....” อือ มันทำหน้ากวนทีนกูด้วย
“อือนี่ห้องกรู m404” อ๋า
“ก๋อโทดก้าบ งะ ห้องกรูมัน404เหมียนกานแต่มัน n404 อ่ะแล้วไมกูไขกุญแจเข้ามาได้ล่ะ” พูดไปก็ยกมือขอโทษขอโพยมันไปด้วย
“เมื่อคืนเพื่อนกูมันไม่ได้ล็อกห้องให้ มึงเลยเปิดเข้ามาได้ไม่ใช่ไขเข้ามา” ฟังมันพูด อีกมือก็รีบเก็บกวาดเสื้อผ้าที่เกลื่อนกระจายเข้าหาตัวเพื่อจะได้แต่งตัวกันกันอุจาดจากภาพชีเปลือยที่เป็นอยู่อีกทั้งยังเปลือย อยู่กับคนไม่รู้จักซะอีกด้วย อ๊ะ เดียว กูเปลือย กูปวดตู๊ด แถมด้วยแสบๆและเหนอะหนะแปลกๆ อิบอ๋ายอีกรอบอย่าบอกนะว่า
“ล้าวมึงงเป็งครายย..” มันทำหน้าจริงจังมากก่อนจะพูดออกมาไม่ดังมากแต่หนักแน่นและคำคำนี้มันก็เหมือนเซอราวด์จากทุกทิศทางเข้าหูซ้ายขวาแล้วมารวมกันที่ก้านสมองก่อนที่จะกระแทกเข้าที่สติรับรู้......
“กูเป็นผัวมึง” กรี๊ดดดดดดดดดดด ม่ายจริงงิงงิงงิงงิงงิง.......
The end :bye2:
-
ผิด ห้องก็ ดี นะ
ได้ ผัว ซะ ด้วย
ฮ่า ๆ
ลอง ม้างง
-
ขำดีค่ะ
:m20:
-
ได้ผัวแบบสายฟ้าแลบ
-
เข้าผิดบ่อยๆนะ อิอิ
-
"กูเป็นผัวมึง" แรงงงงง
:laugh:
-
:laugh:
-
ผิดห้องบ้างดีกว่า..
-
แอบงงค่ะ...ธีกับธีทั้งสองเรื่อง เลยออกอาการโง่ของตัวเองนิดนึง... :z2:
-
แอบงงค่ะ...ธีกับธีทั้งสองเรื่อง เลยออกอาการโง่ของตัวเองนิดนึง... :z2:
ธีจริงด้วย ขอโทษทีคนแต่งสับสนเพราะสองเรื่องนี้น่าจะแต่พร้อมๆกันค่ะ รับรองเรื่องต่อไปไม่ธีแล้วค่ะ
-
ธี สองคน @_@ จิ้มๆ
รออ่านเรื่องต่อไป +1 ให้กำลังใจด้วยค่ะ
-
งานเทศกาลที่ต่างจังหวัดบ้านผม มักจะมีร้านลูกดอก ที่เค้าให้คนปาลูกดอกใส่ลูกโป่ง 7 ดอก 20 เข้าไปหมดเอาตุ๊กตาไปเลยหรือ ดอกเดียว 200 เข้าเป้าก็เอาไปเลยเหมือนกัน งานนี้ผมเดินเลือกร้านจนขาปวดจนได้มาเจอร้านที่มีตุ๊กตาที่ผมหลงรัก
“วัตกูหมดไป 60 ละยังไม่ได้มันเลยว่ะ แต่ไงกูก็ต้องได้มันมาไว้ในคอเล็คชั้นให้ได้ เออแต่หมดตัวแล้วว่ะ กูว่าจะซื้อดอกเดียวเลย มึงมีตังให้ยืมก่อนป่ะ”ส่งสายตาวิบวับไปออดอ้อนเพื่อนเลิฟที่หลวมตัวมาเดินขาลากด้วยกัน
"ไม่มีว่ะกูฝากเป๋าตังไว้กับน้ำ เพราะไอ้พวกนั้นมันเตือนก่อนกูออกมาว่ามึงต้องทำเรื่องให้กูเป๋าฉีกแน่ ถ้ากูเอาเปาตังติดมาด้วยเพราะมึงถ้าไม่ซุ่มซ่ามก็บ้าเสือกอยากได้อะไรซักอย่างจนหมดตัว ไม่งั้นแม่มึงคงไม่ให้เงินมึงติดตัวมาแค่ 60 แน่ๆ แล้วกูก็เชื่อพวกมันว่ะ” ไอ้เพื่อนเลวนี่มันพูดด้วยสีหน้าเศร้าๆที่ไม่มีความจริงใจเอาซะเลย
“สาดดกูไม่ได้เป็นอย่างงั้นซะหน่อย ที่กูได้มา 60 เพราะแม่ไม่มีแบ้งค์ย่อยต่างหากแล้ววันนี้แม่กะน้าต้องรีบไปงานศพผู้มีพระคุณที่ต่างจังหวัดอีกไปตั้งสามวันจะให้เอาบัตรไว้ให้กูกดก็ไม่ได้ เดี๋ยวกูกลับไปยืมไอ้พวกนั้นก่อน” ว่าแล้วก็เดินนำกลับไปที่เพื่อนคนอื่นที่กำลังนั่งกินกุ้งเผาเคล้าเบียร์และเมียกันอย่างเมามัน
“แสด เอ้ยไอ้แสด กูยืมตังสองร้อยดิกูจะเอาไปปาโป่งว่ะ” แสดเพื่อนเลิฟ ที่สุดก็หันมาพยักหน้าให้เข้าไปเอาเงิน
“ร้อยละสิบ พรุ่งนี้คืนกูคิดแค่ 220 เท่านั้นมึงเอาไม่เอา”
“แม่ง งกว่ะกะเพื่อนกะฝูงแม่งก็คิดดอกสาดเอ้ย”
“ไม่เอาก็เรื่องของมึง”
เอาดิ ไอ้งกกูยืนก่อนนะพรุ่งนี้ สองร้อยสิบจะอยู่ในมือมึงแน่นอน ไปหละ” คว้าเงินได้ก็รีบวิ่งลากไอ้วัตออกไปทันที
“แสด นี่มึงคิดดอกกะมันด้วยหรือวะ แม่งงกได้ใจว่ะ” เพื่อนในวงหันมากระเซ้า
“งกซะที่ไหนกับไอ้เหี้ยนัทนี่ต้องโหดไม่งั้นมันใช้งินไม่คิดว่ะ ให้มันเห็นค่าหน่อยมันจะได้ใช้ระวังระวัง...มึงอย่ามองกูอย่างงั้นกูไม่ใช่พ่อมันแต่กูรู้นิสัยมันต่างหาก” เพื่อนทั้งกลุ่มได้แต่ปลงกับนิสัยหมดตัวไม่ว่าขอให้ป๋าไว้ก่อนของคนที่ถูกกล่าวถึง
เมื่อนัทและวัตเดินกลับมาใกล้ถึงร้านลูกดอกด้วยความยากลำบากเพราะจำนวนคนเที่ยวงานที่ค่อนข้างมากแล้วสิ่งที่ทำให้นัทถึงกับอึ้งจนแทบลมจับก็คือตุ๊กตาที่เค้าต้องการมันอย่างมากมายกำลังถูกส่งเข้าสู่มือของชายคนหนึ่งและที่ยอมไม่ได้ไปกว่านั้นไอ้นั้นมันเป็นคู่อริที่นัทพยายามแข่งด้วยมาตลอดไม่ว่าจะเรื่องความหล่อ เรื่องเรียน เรื่องความรักหรือแม้กระทั่งเรื่องขี้ประดิ๋วอะไรก็แล้วแต่ที่นัทจะนำมาเทียบกับมันได้ แต่ทุกเรื่องที่ว่ามานัทแพ้หมด ถ้ามันที่หนึ่งนัทก็ที่สามหรือสี่เสมอ ตั้งแต่ป.4 นัทก็จะจัดตัวเองเข้าแข่งขันกับมันเสมอจนมาเห็นทางสว่างก็เมื่อขึ้น ม.4 นี่แหละที่พวกแสดบอกว่าไอ้ที่ทำมามันไร้ประโยชน์ เลิกบ้าแล้วมาเที่ยวกะพวกมันซะยังดีกว่า สิ่งที่มันบอกก็คือ ‘นัทเลิกแข่งเหอะว่ะเพราะไม่ว่าอะไรมึงก็แพ้มันหมดแหละ ดูปากพวกกูนะ เลิกซะไม่มีวันที่มึงจะชนะมัน’ จนตอนนี้ ม. 6 ก็เกือบสามปีละที่ผมเลิกแข่งกะมันแล้วทามม้ายมันยังตามมาหลอกหลอนกันอยู่ได้
“วัตดู ไอ้บ้านั้นมัน มัน มัน มันเสือกเลือกตุ๊กตาควายสีแดงตัวสุดท้ายที่ไปแล้วววว” ย้ากกก ยอมไม่ได้งานนี้ต้องมีเอาคืน ควายจ๋ารอป๋าก่อนนนน จะหน้าด้านไปขอซื้อคืนกันดื้อๆนี่แหละ
“วัต ไอ้แทนมันเอาน้องควายไปแล้ว นัทจะตามไปเอาคืนนะ ฝากบอกไอ้พวกนั้นด้วยว่าไม่ต้องรอถ้าได้ควายแล้วนัทจะกลับบ้านเลย” พูดจบก็โปกมือลาเพื่อนแล้วรีบวิ่งตามควายไป มันหายไปไหนนะ โว้ยคนทำไมมันเยอะมันแยะอย่างี้เนี่ย
“เออ ใช่ไงไงมันก็ต้องกลับบ้านมันดิ ไปรอน้องควายที่ทางกลับบ้านมันก็ได้นี่นา..ควายจ๋านัทมาแล้วจ้ะ เขยิบมาใกล้ๆ อิอิ...” คิดได้แล้วก็รีบเปลี่ยนทิศมุ่งไปทางที่เป็นทางไปบ้านแทนทันที ยืนรออยู่ห้านาทีได้แทนก็เดินตัวเปล่ากลับมา
“ไอ้แทน ควายอยู่ที่ไหน” ตะโกนถามออกไปทันทีที่ไม่เห็นตุ๊กตาสุดเลิฟอยู่ในมือมัน สาธุขออย่าให้มันให้สาวที่ไหนไปเลยเพราะนัทไม่อยากไปตบสาวแย่งควายเสียภาพพจน์หมด
“ก็ยืนอยู่ข้างหน้ากูไง” มันตอบได้กวนทีนมาก ไหนวะควายไอ้ทียืนหัวโด่อยู่หน้ามันก็กูนี่แหละ-.-....O.o เอ๋ อ้ายเหี้ยยย ...มันชมนี่หว่าเขินนะเว้ย ก็น้องควายออกจะน่ารักอะ
“ไม่ใช่กู ตุ๊กตาควายที่นายปาลูกดอกได้อะอยู่ที่ไหน” พูดจนก็ส่งสายตาอ้อนวอนไปให้
“ไอ้ตัวนั้นไม่ใช่ของกูว่ะ” นี่มันกวนประสาทผมป่ะเนี่ยอุตส่าห์พูดดีด้วยแล้วนะ
“อ้าวก็นายเป็นคนเลือกแล้วอุ้มมันมาจากร้านนี่เราเห็น อ๊ะแต่ถ้าไม่ได้เป็นของนายแล้วมันอยู่ที่ใครอะ” วิ้งๆ สายตาอยากได้คำตอบมาก
“อยู่ที่พี่ไทม์” พี่ชายของไอ้แทนที่ตอนนี้เรียนมหาลัยอยู่กรุงเทพฯ แง้ๆ
“ตอนนี้ก็ยังอยู่ในงานนั้นแหละ และวันนี้ก็จะขับรถกลับกรุงเทพฯพร้อมเพื่อนเค้า เลยไม่ได้ค้างบ้าน เฮ้ย....” เอ้ยแล้วจะทำไงดีวะเอาวะ พี่ไทม์ใจดีออก ถึงจะเคยเจอกันครั้งสองครั้งก็เถอะ ลองดูละกัน พอคิดได้ก็หันหลังวิ่งกลับไปที่งานอีกครั้งโดยไม่ได้สนใจไอ้แทนอีกเลย แล้วก็ยังดีนะที่แม่กับน้าไม่อยู่บ้านไม่งั้นดึกป่านนี้คงได้มาลากตัวกลับบ้านถึงในงานเป็นแน่ ถึงงานละแล้วพี่เค้าจะอยู่ตรงไหนของงานล่ะเนี่ย เอาวะไปดูที่ซุ้มอาหารกะเบียร์ก่อนดีกว่า...เฮ้ยโชคเข้าข้างแล้วนั้นไงพี่ไทม์
“พี่ไทม์ พี่ไทม์ครับ” เมื่อเห็นเป้าหมายก็รีบวิ่งเข้าใส่ทันที
“หือ อ้าวนัท แทนกลับไปแล้วนะ มีไรหรือเปล่า หอบเชียว จะรีบไปไหนเนี่ย” พี่ไทม์ทักขึ้นตอนนี้พี่ไทม์นั่งอยู่กับสาวสวยคนนึงไหนมันว่าเพื่อนๆไง ช่างมันเข้าเรื่องดีกว่า
“พี่ไทม์ครับตุ๊กตาควายสีแดงที่ได้จากปาลูกดอกอยู่ที่พี่ใช่มั้ยครับคือนัทอยากได้มันมากเลยอะนัทขอซื้อต่อได้มั้ยครับ” พอพูดจบก็เหมือนพี่ไทม์มองไปที่ใครซักคนที่อยู่ไม่ไกลจากตรงนั้นนักแค่แป๊บเดียวจริงๆ แล้วพี่ไทม์ก็ตอบกลับมา
“อ๋อควายตัวนั้นไม่ใช่ของพี่หรอกแต่เป็นของเพื่อนพี่นะเค้าเพิ่งเดินออกไปก่อนนัทมานี่เองเค้าว่าจะกลับกรุงเทพฯ แต่ถ้านัทอยากได้ลองวิ่งตามไปดูซิ” พูดจบพี่ไทม์ก็จับตัวเราให้หันหน้าไปทางเดี่ยวกันกับเค้าแล้วชี้ไปข้างหน้า
“นั้นเห็นคนตัวสูงๆ ใส่เสื้อสีเขียวนั้นมั้ย ควายอยู่ที่มันนั้นแหละ อ้อมันชื่อพล”
“เอ่อพี่ไทม์ พี่เค้าดุมั้ยอะ” ถ้าด้วยหน้าตาเจี๋ยมเจี้ยม
“ฮ่าฮ่าฮ่า..ไม่หรอก แต่หน้ามันโหดเห็นครั้งแรกอาจตกใจนึกว่ามันจะโหดตามหน้าแต่เปล่านะมันใจดีจะตาย เอ้ารีบไปสิเดี่ยวมันกลับไปซะก่อนหรอก”
“ไทม์อะ ส่งเนื้อเข้าปากเสือนี่รู้อยู่ว่าพลมันตามดูน้องเค้าไปทั่วงานแถมเมื่อกี้ยังแอบฟังแถมส่งซิกกันยิกๆ นี่ยังหรอกให้น้องเค้ารีบอีก ที่จ๋าเห็นนะพลมันแทบจะกระดึบอยู่แล้วถ้ามันหยุดรอได้มันคงทำ”
“จุ๊ๆ จ๋าอะเดียวน้องเค้าก็ได้ยินกันพอดี ไก่ตื่นหมด”
“ไก่เดินตามควายไปโน้นละตะเองดังกว่านี้ก็ไม่ได้ยิน”
“พี่พล เสื้อสีเขียวตัวสูงๆ เมื่อกี้ยังเห็นหลังอยู่เลยนี่” หายไปไหนว้า
“พี่พลโว้ยหายไปไหนแล้ว” ด้วยความหงุดหงิดเลยบ่นออกมาซะเสียงดัง แล้วก็รู้สึกในตอนนั้นเองว่ามีคนมายืนซ้อนอยู่ที่ด้านหลัง พร้อมกับกระซิบที่ข้างหู
“พี่อยู่นี่ครับ” เอ้ยด้วยความตกใจเลยหันกลับไปมองแต่กลายเป็นว่าเหมือนหันเข้าไปอยู่ในอ้อมแขนของพี่เค้าไงงั้นเลย เสื้อเขียว สูงชะมัด ตัวใหญ่ยังกะควาย อ้าชอบจังเอ้ยอิจฉาจังเราสูงแค่ไหล่พี่เค้าเอง หน้าโหดจริงด้วยนี่ต้องเงยหน้าเลย
“เอ้าตัวเล็ก เรียกพี่ไม่ใช่หรอมีอะไรล่ะ....ตัวเล็กตื่น” ใครว่าโหดกัน พอยิ้มแล้วหล่อออก สงสัยจะตกใจนานไปหน่อยตอนนี้พี่เค้าเอามือมาโปกอยู่ไหวๆ
“เฮ้ย ขอโทษครับพี่ พี่ใช่พี่พลที่เป็นเพื่อนพี่ไทม์ใช่มั้ยครับ เฮ้ย ควายหายไปไหนอะพี่”ด้วยความตกใจที่ไม่เห็นน้องควายสีแดงเลยยกมือขึ้นไปคว้าคอเสื้อพี่เค้าทันที
“ควาย อ๋อ ตุ๊กตาควายนะหรอ”
“ครับพี่ตุ๊กตาควายสีแดงอะครับ”
“อ๋อ ไม่อยู่ที่นี่อะครับ” แง อดครับ อด พี่เค้าต้องให้ใครไปแล้วแน่เลย อยากเศร้าจัง กลับบ้านไปเศร้าดีกว่า
หึหึแค่เห็นหน้าหงอยๆเหมือนหมาอดกินของน้องตัวเล็กก็ทำให้แทบจะเข้าไปปลอบละ เอ้อ แล้วถ้าได้มาเป็นของตัวเองจะไม่หลงจนโงหัวไม่ขึ้นหรือๆไงเนี่ย
“น้องครับพี่บอกว่าไม่ได้อยู่ที่นี่แต่ไม่ได้บอกว่าไม่มีซะหน่อยนะ” จากที่กำลังหงอยหูตกหางตกก็ดี้ด้าขึ้นมาทีเดียวเชียว
“แล้วมันอยู่ไหนอะครับพี่ คือผมอยากได้มันมากเลยอะครับให้ผมทำไรก็ยอม” ฮ้าเสร็จผมหละ
“อย่างแรกก็แนะนำตัวก่อนดีกว่ามั้ย”
“อ๊ะ ขอโทษครับ ผม นัทครับ พี่ชื่อพี่พลที่เป็นเพื่อนของพี่ไทม์ใช่มะครับ” หือแค่ยิ้มก็อยากจับกดซะเดี๋ยวนี้เลย
“ครับ พี่ชื่อพล แล้วคืนนี้พี่ก็ไม่มีที่พักซะด้วยซิ....ตอนแรกว่าจะกลังกรุงเทพแต่มันก็ไกล้ไกล....” อ่อยเหยื่อขนาดนี้น่าจะติดกัลป์ละนะ
“พี่ไปนอนบ้านผมก็ได้ พอดีแม่ไม่อยู่บ้านด้วยผมอยู่คนเดียว แล้วควายอยู่ไหนอะครับ” ใสซื่อจริงเลย ถ้าเป็นคนอื่นคงโดนฆ่าหมกบ้านไปละ ซื่อๆอย่างงี้พี่พลรับดูแลตัวตัวเลยอิอิ
“งั้นพี่ไม่เกรงใจหละนะพี่ขอไปนอนบ้านนัทนะ ควายอยู่ที่รถพี่เอง งั้นก็ไปที่รถแล้วกลับบ้านกันเลยดีกว่านะครับน้องนัท” น้องเค้าก็พยักหน้าเห็นด้วยแล้วเดินตามมา ในรถน้องเค้าบอกทางกลับบ้านซึ่งอยู่ห่างจากงานไม่มากมายอะไรจนตอนนี้เราเข้ามาอยู่ในบ้านด้วยกันสองคน น้องเค้าก็ยังไม่ได้ควายที่เค้าต้องการเพราะแผนชวนคุยแล้วก็พยายามใช้นั้นโน้นนี่จนน้องเค้าลืม
“น้องนัทพี่นอนกับน้องนะพี่ไม่ชอบนอนคนเดียวในที่ที่ไม่คุ้นเคยอะครับ”
“ได้ดิครับ พี่พลอาบน้ำที่ห้องข้างล่างนี่แหละนะเดี๋ยวผมไปเตรียมที่นอนให้แล้วพี่ขึ้นไปที่ห้องข้างบนขวามือห้องที่อยู่สุดทางเดินเลยนะ” พูดจบน้องเค้าก็เดินขึ้นไปข้างบน
ตอนนี้ผมเข้ามาอยู่ในห้องที่น้องเค้าบอกแล้ว ห้องนี้เต็มไปด้วยควาย ไม่ว่าจะเป็นตุ๊กตาเซรามิกส์ เป็นไม้ เป็นรูปวาด พลาสติกตัวเล็กใหญ่หลายขนาด นี่ชอบควายซะจริงเลย แล้วนี่หายไปไหน ได้ยินเสียงน้ำอยู่แว่วๆ คงอาบน้ำแน่ หันมาดูที่นอนที่จัดไว้มันวางอยู่ข้างเตียงนี่เอง ได้ไงเนี่ยมันต้องเตียงเดียวกันสิ
“อ้าวพี่อาบเสร็จแล้วหรือครับ พี่นอนเตียงเลยนะเดี๋ยวผมนอนที่ข้างล่างเอง” โอ้เจ้าบ้านที่ดีจริงๆ
“ไม่เป็นไรนอนบนเตียงด้วยกันนี่แหละ น่านะ พี่ขอบให้มีคนนอนข้างๆอะ” อุอุเสร็จตรูหละน้องนัทของพี่
หลังจากล้มตัวลงนอนไปได้พักนึงมือผมมันก็เริ่มไม่อยู่สุข
“เอ้ย พี่ทำไรอะ ปล่อยนัทนะ”ตอนนี้ผมดึงตัวน้องนัทที่นอนหันหลังให้เข้ามาในอ้อมกอดน้องเค้าดิ้นจะให้หลุดแต่แรงเท่ามดจะทำอะไรได้
“นัทอยากได้ควายอยู่ป่ะ ถ้าอยากก็อยู่นิ่งๆแล้วฟัง” ต้องเข้มหน่อยเพราะดูท่าน้องเค้าจะเกรงใจคนดุ และน้องเค้าก็นิ่งจริง
“นัท พี่ชอบนัทอะ เรามาเป็นแฟนพี่ได้มั้ย พี่ไม่ได้บังคับแต่ถ้านัทตอบตกลงพี่จะรักนัทคนเดียวและจะมีควายอีกหลายตัวเข้ามาในคอลเล็คชั่นของนัทเสมอเลย แล้วพี่ยังจะพานัทไปเที่ยวที่โรงเรียนสอนควายด้วย” งานนี้ต้องเอาควายเข้าล่อ
“งะ พี่ผมเป็นผู้ชายนะ แล้ว...”
“ผู้ชายก็รักกันได้ครับและพี่ยินดีแสดงตัวอย่างให้ดูครับ” พูดจบก็จับหน้าน้องเค้าให้หันมารับจูบดูดดื่มจากผมทันที ระหว่างผู้เชี่ยวชาญกะมือใหม่ยังไงซะมือใหม่ก็สู้ไม่ได้แน่นอนจากตอนแรกที่ดิ้นร้นจะให้หลุดจากเงื้อมือผมจนตอนนี้กลับนอนระทวยอยู่ในอ้อมแขนของผมนี่แหละ นี่แค่เบาะๆ
“พี่พล จูบเก่งจัง แล้วทุกครั้งเราจะรู้สึกอย่างงี้เสมอมั้ยอะ” ผมพยักหน้า
“แล้วพี่จะมีผมคนเดียวจริงๆนะ ห้ามมีคนอื่น จะเอาใจผมเหมือนที่พวกไอ้แสดอาใจแฟน แล้วก็เอาน้องควายมาให้ผมแล้วก็พาไปโรงเรียนสอนควายจริงๆนะ” นี่คงอิจฉาเพื่อนที่มีแฟนแน่ๆ เลยถึงได้ยอมกันง่ายๆ แต่ก็ดี ดูเหมือนจะพูดกันรู้เรื่องเข้าใจง่ายดีไม่โน่นนี่นั้นน่าเบื่อ
“เราเป็นแฟนกันแล้วนะนัท งั้นพี่ต่อเลยนะครับ” งะเฮ้ยนี่เราใจง่ายไปมั้ยเนี่ยไอ้นัทไรวะเจอกันแป๊บๆ ก็ยอมเค้าแล้วซะงั้น แต่ก็มันอยากลองมีแฟน กะทำอย่างงั้นบ้างนี่หน่า แล้วผู้หญิงก็น่ารำคาญต้องคอยเอาใจอย่างพวกสาวๆ ของไอ้พวกนั้น ถ้าเป็นพี่พลเค้าก็น่าจะมาเอาใจเราดิ แถมด้วยน้องควายอีกต่างหากแต่ยังไงก็ต้องถามหน่อยหละไงซะครั้งแรกมันก็น่ากลัวนะ
“แล้วครั้งแรกมันจะเจ็บเหมือนผู้หญิงมั้ยอะพี่พล”
“ก็อาจจะมีบ้างแต่พี่จะทำให้ดีที่สุด นะ นะนัทให้พี่เถอะนะที่รัก” พี่เค้าจูบเก่งชะมัดเลย แค่จูบยังเคลิ้มซะขนาดนี้ละ นี่เค้าเลื่อนจากปากไปถึงอกละ
“อ๊ะ พี่พลนัทเสียวอะ พี่อย่าดูดแรงดิ อื้อ... อ้า... อะ... อะ” จนตอนนี้เค้าเลือนลงไปถึงไหนแล้ว ไอ้เราก็ได้แค่ครางเสียงกระเส่า จิกมือกับผ้าปูอยู่นั้นแหละ แต่มันเสียวจริงๆนะก็พี่เค้าเล่นอมแล้วดูดรูดเข้าออก อยู่กับนัทน้อยอย่างเมามันซะขนาดนั้น
“โอ้วว อื้ม ดีจังเลย พี่พลแรงอีกนิด อือ อ๊ะนัทเสียว นัทจะออกแล้วอะพี่” จนตอนนี้มือข้างนึงจับอยู่ที่หัวพี่เค้าเพื่อให้รับเอามันเข้าไปให้เยอะที่สุดแล้วก็เกร็งตัวเพื่อปลดปล่อยออกมาในที่สุด ตอนนี้มันเหมือนล่องลอยอยู่ในอากาศเลยที่เดียว แล้วพี่พลก็กลับขึ้นมานอนทับอยู่ด้านบนแล้วเริ่มจูบที่แสนเก่งอีกครั้ง
“นัทครับ ช่วยพี่นะครับ” ช่วยเหรอ อื่มๆ ตอนนี้อะไรก็ได้ทั้งนั้นแหละ พี่ทำอะไรนัทก็สุขซะจนสำลักขนาดนี้ พี่อยากทำไรก็ทำไปเถอะแต่ก็ไม่ได้ตอบเป็นเสียงแต่ใช้การพยักหน้าตอบรับเอา พี่เค้าลุกขึ้นนั่งคุกเข่าแล้วเค้าก็เอานิ้วนิ้วนึงสอดเข้ามาทางประตูหลังด้วยความไม่คุ้นเคยทำให้ต้องเกร็งไว้ความรู้สึกตอนนี้มันน่ากลัว น่าลอง และรู้สึกแปลกๆที่บรรยายไม่ถูก หนึ่งนิ้วที่พี่เค้าค่อยสอดเข้ามาเค้าดึงมันออกแล้วสอดกลับอยู่อย่างงั้นจนตอนนี้เค้าดึงมันออกไปแล้วเค้าก็เข้ามาจูบปากแล้วเอานิ้วสองนิ้วสอดเข้ามาแต่ครั้งนี้เหมือนมันลื่นเข้ามาง่ายขึ้นแต่ผมก็ยังเกร็งตัวอยู่เหมือนเดิมเค้าทำอย่างเดิมอยู่พักนึ้งนิ้วที่สามก็สอดเพิ่มเข้ามาตอนนี้มันแน่นไปหมดตัวเกร็งมากขึ้นมือก็จิกผ้าปูแน่นขึ้น อายก็อายที่ต้องนอนเปลือยให้คนที่เพิ่งรู้จักทั้งจูบลูบคลำจนตอนนี้พี่เค้ามองอยู่อย่างไม่วางตาเลย แล้วพี่เค้าก็ดึงนิ้วมือออกแล้วก็ยกขาขึ้นไปพาดที่เอวเค้าไว้
“เจ็บหน่อยนะ แต่นัทอย่าเกร็งต้องปล่อยตัวสบายๆ ถ้าเจ็บมากก็ร้องออกมาหรือจะจิกจะขวนที่หลังพี่ก็ได้นะครับ” ก็แค่พยักหน้าตอบอีกเช่นเคย ไม่เกร็งอะไรแค่นี้ก็เกร็งจนตัวสั่นไปหมดแล้วแล้วพลพี่บิ๊กก็เข้ามาจ่อที่ปากทาง โอ้ย เสียวโว้ย แล้วความเจ็บแบบสาหัสก็ได้มาเยือน
“อือ พี่พลพอก่อน นัทเจ็บ ฮื้อ โอ้ยยย อือ เจ็บ”
“ชู่ นัทครับเจ้บแป๊บเดียวครับ อย่าเกรงนะคนดี” ตอนนี้พี่พลหยุดขยับแล้วก้มตัวมา เม้มแถวซอกคอ กัดเบาๆที่หัวนม ดูดเลียมันแรงๆจน พอลืมที่เจ็บอยู่ไปบ้างแล้วพี่เค้าก็ดันมันเข้ามาความเจ็บพุ่งปรี๊ดเจ็บจนอยากร้องก็ร้องไม่ออกมันจุกที่คอหอยสะโพกกระเด้งขึ้นเพื่อหนีแต่พี่เค้าก็ใช้ตัวที่โตกว่ากดทับไว้ ตอนนี้พี่เค้าหยุดทุกอย่างนอนนิ่งๆ จูบเบาๆ ไปทั่วอกและซอกคอ
“ ฮือ ฮือ พี่พล นัทเจ็บ ฮือ พี่พลเอาออกไปนะครับ”
“อย่าดิ้นนะครับนัทอยู่นิ่งๆ แล็วก็อย่าเกร็งครับอีกแป๊บก็ไม่เจ็บแล้วนะครับ” สิ่งที่ผมทำตอนนี้ก็คือพยายามจะออกไปให้พ้นจากความเจ็บนี้แต่เมื่อหนีไปไหนไม่ได้ ก็ต้องพยายามผ่อนคลายตามที่พี่เค้าบอกนั้นแหละ
“นัทไม่ได้ทำ มันเป็นไปเอง ฮือ เจ็บครับ นัทเจ็บมากเลย แต่พี่พลนัทไม่รู้อะ นัทอยากให้พี่ขยับ มันรู้สึกแปลกๆ ” พี่เค้าเริ่มขยับร่างกายเค้าให้ ช้าๆค่อยๆโยกเข้าออก จนตอนนี้เสียงร้องไห้เปลี่ยนเป็นเสียงร้องครางอย่างพึ่งพอใจถึงแม้มันจะยังจ็บอยู่บ้างแต่กลับมีความเสียวสะท้าน ความสุขสมเข้ามาแทนที่ตอนนี้พี่เค้ากระแทกเข้ามาเร็วและแรงมาก โอ้วว ดีจังเลย ชอบความรู้สึกนี้จัง อ๊า ดี อื้อและแล้วก็รู้สึกได้ว่าพี่เค้าได้ปลดปล่อยออกมาแล้วก็ล้มลงมาซบอยู่ที่ซอกคอพร้อมกับการหายใจที่หอบกระเส่า
“พี่พลครับ ...มันจะเป็นอย่างงี้...ทุกครั้งมั้ยอะ..”
“พี่ก็ไม่แน่ใจนะแต่ถ้าอยากรู้ ลองต่อรอบสองดู ถ้ายังไม่แน่ใน รอบสามรอบสี่พี่ก็ยังไหวนะครับ” โอ้วพี่ไหวแต่ผมคงตายซะก่อนหละครับ อิ้ว
-
เอาควายมาล่อ ก๊ากกกกกกกกกก :m20:
-
มุกบรรเจิด เลิศล้ำไม่เหมือนใครมากค่ะ เอาควายมาล่อ...เฮ้อ~ :impress2:
-
เออนะ เสียตัวเพราะควาย หึหึ
-
:laugh: :laugh:
เสียตัวเพราะควายจริง ๆ ด้วย
-
:laugh: :laugh:
:pig4: :pig4:
-
หนุกท้าง3เรื่อง
แม้เรื่องที่2จะงงๆก็ตาม
-
ขอถามนิดสิคะเราจะทำไงให้ topic มันเปปลี่ยนชื่อเวลาเราเอาตอนใหม่ลงอะคะ :pig4:
ขอบคุณล่วงหน้าสำหรับคำตอบและขอบคุณสำหรับทุกเม้นค่ะ :pig4:
-
ได้ทั้งควาย ได้ทั้งค-ย อิอิอิ
-
ว่าจะลงเรื่องใหม่ก็ลืมซะงั้นเลยต้องรีบมาลงซะก่อนจะอ่านเรื่องอื่นจนลืมอีก^^
ความหล่อไม่เข้าใครออกใคร เกิดมาเป็นคนหล่อมันก็ล่อตะเข้ให้เข้ามาพัวพัน แต่สำหรับผมด้วยความหล่อเกินพิกัดและความฉลาดแบบหาตัวจับยาก ก็สามารถทำให้สิ่งเหล่านั้นเกิดขึ้นและผ่านไปได้อย่างตลอดปลอดภัยเสมอ แต่ใครจะรู้ว่าจะมีวันที่นักปราชญ์ยังรู้พลั้ง เรื่องมันเกิดก็เพราะคนกันเองกะคนแปลกหน้ามาเจอกัน แล้วคนที่ซวยมันก็คนกลางอย่างนายอุสมันต์นี่เอง วันนี้งานเสร็จเร็วเลยกะจะไปดริ๊งให้ชุ่มปอดสมเป็นวันศุกร์ซะหน่อยแล้วก็ได้ทำอย่างที่ตั้งใจไว้ ดริ๊งกระจายส่ายกระจุย ต้องขอบอกว่าตอนตื่นนี่แหละ กูอยากตาย เช้าวันเสาร์ที่สงบสุขกับแสงแดดอ่อนที่ส่องเข้ามาทักทาย ยามเช้าอืมอยากนอนต่อเสียนี่กะไร ถ้าไม่เกิดเหตุการณ์ผิดปกติบางอย่างกับร่างกาย เจ็บ เจ็บที่ก้นเหมือนถูกกระแทกกระทั้นอย่างรุนแรง เหนียวเหนอะหนะเหมือนมีสิ่งแปลกปลอมเหลวไหลซึมออกมาตลอดเวลา จนต้องลุกขึ้นนั่งเพื่อพิสูจน์แล้วมันก็จริงทั้งเลือดทั้งน้ำไหลเยิ้มอยู่ที่หว่างขาเปรอะไปถึงที่นอน แถมไม่ต้องหาสาเหตูให้เมื่อยก็มันยังนอนอยู่ที่ข้างๆอย่างสุขสบายทั้งซ้ายขวา ข้างซ้ายไอ้เพื่อนเก่าตัวดีที่เมื่อคืนเจอกันที่หน้าผับ ส่วนขวา....ไอ้เหี้ยนี่มัน...ใครวะ แต่มึงอย่าตื่นมาตอบกูจะเป็นดี เพราะขนาดยังไม่ตื่นแม่งยังตั้งโด่ซะขนาดนี้ ถ้ามึงตื่นคนที่เหนื่อยน่าจะเป็นกูนี่แหละ ด้วยความเจ็บและการพยายามเคลื่อนตัวให้เบาทำให้สามารถที่จะลุกจากเตียงไปได้โดยไม่มีใครตื่นขึ้นมา ก่อนอื่นต้องอาบน้ำล้างสาระพัดสิ่งออกจากตัวก่อนเป็นดีที่สุด ว่าแล้วก็แทบจะคลานเข้าห้องน้ำไปหลังจากหาผ้าเช็ดตัวอยู่พักนึง เพราะไอ้ห้องนี้ไม่ใช่ห้องผมนี่สิ
หลังอาบน้ำเรียกความสดชื่นกลับมา ขณะกำลังเช็ดตัวอยู่ ประตูห้องน้ำที่ไม่มีล็อคก็เปิดเข้ามาด้วยมือปริศนา ถ้าสวยได้เท่าปริศนาท่านชายพจน์จะไม่ว่าเลย แต่นี่มันเป็นปริศนาที่ว่าไอ้นี่มันเป็นใครมาจากไหน แล้วทำไมผมถึงมานอนสนิทสนมกะมันอย่างถึงเนื้อถึงตัวและน่าจะถึงพริกถึงขิงได้ขนาดนี้
“เฮ้ยเข้ามาทำไมคุณ ผมยังใช้ห้องน้ำอยู่” (มีมารยาทบ้างดิวะ นี่แค่คิดแต่ไม่ได้พูด) ส่วนมันไม่พูดแต่ลงมือกระทำเลย กระทำในที่นี้คือกระทำชำเราผมอีกครั้ง มันผลักผมเข้าไปชิดผนังห้องน้ำแล้วจับขาข้างนึงขึ้นไปเกี่ยวไว้ที่เอวขยับตัวเข้ามาชิดมากขึ้นจูบไซร้ที่ซอกคอ ทั้งขบ ทั้งเม้มแล้วมันก็เอานิ้วของมันสอดเข้าไปที่ช่องทางด้านหลังที่ยังเจ็บระบมอยู่เหมือนเป็นการหยั่งเชิงว่ามันจะยังลื่นพอที่จะเข้าไปได้ง่ายมั้ย มันก็ปล่อยขาลงแล้วก็จับคนหล่อที่กำลังอึ้งหันหน้าหาผนังห้องน้ำแล้วมันก็ทิ่มพรวดเข้ามาที่เดี่ยวเลย
“เจ็บ โอ้ยย อื้ม อือออออ” มันไม่ได้สนใจเสียงร้องด้วยความเจ็บของคนที่มันกำลังตักตวงความสุขอยู่เลย มันขยับเข้าออกช้าๆ แต่หนักแน่นอยู่พักนึงแล้วก็เร่งจังหวะให้เร็วขึ้นแต่ก็ยังแรงจนสะเทือนจนแทบยืนไม่ไหว
“อื้อ ซี้ดดด อ๊ะ อ๊า อืออืออืออือ โอ้ยย... อู้ยย เบาๆ กูเจ็บ อ๊า” เสียงครางเริ่มดังขึ้นแข่งกับเสียงเนื้อกระทบกัน ก่อนที่มันจะก้มลงมากระซิบที่ข้างหู
“ถ้ามึงยังมาไม่อยากเป็นเราสามคนที่มึงโดนสองอันกูแนะนำว่าเบาเสียงครางมึงลงซะ” อ้ายเชี่ยยนี่ก็มันเจ็บกับเสียวซะขนาดนี้
“มึงก็ทำเบาๆดิ แม่ง โอ้วว อ้า อ๊า” แทนที่จะเบาลงมันกลับเร่งสปีดทั้งความเร็วและความแรงเข้าใส่แบบไม่มียั้ง แล้วเสียงที่พยายามที่จะให้เงีบยมันจะทำได้มั้ย แน่นอนมันก็ต้องยิ่งดังขึ้นเป็นเงาตามตัว แถมยังถี่ตามจังหวะการกระแทกของมันอีกด้วย แต่ก็ยังดีตรงที่ไอ้ยศเพื่อนเก่ายังไม่ได้เข้ามาร่วมแจม เพราะไม่งั้นมีแต่เหนื่อยกับเจ็บและเหนื่อยมากกับเจ็บมากแน่ แรงกระแทกยังส่งเข้ามาเรื่อยจนกระทั้งอารมณ์ของเราทั้งสองพุ่งสูดถึงขีดสุด ต่างคนต่างปลดปล่อยออกมาเกือบจะพร้อมกันเมื่อฝ่ายที่อยู่ด้านหลังถอนตัวออก ขาที่แทบจะไม่มีแรงอยู่แล้วจึงทรุดลงไปกองอยู่ที่พื้นห้องน้ำเย็นๆ ส่วนมันก็เดินไปยืนใต้ฝักบัว เปิดน้ำอาบอย่างสบายอารมณ์ ผมพยายามจะพยุงตัวขึ้นก็มีอีกมือมากดผมไว้แล้วค่อยๆพลิกให้ผมนอนหงายลงกับพื้นห้องน้ำ แล้วมันก็เข้ามาทำกิจกรรมเข้าจังหวะกะผมโดยที่ไอ้คนอาบน้ำอยู่ก็มองจ้องมาตลอดเวลา ความเจ็บและเสียวไม่ได้น้อยไปกว่ากันเลย ถึงแม้ว่าของๆ มันจะไม่ใหญ่เท่าไอ้คนแปลกหน้านั้นก็ตามที แต่สิ่งที่ผมทำได้ตอนนี้คือรองรับการกระหน่ำแท่งที่มีเข้ามาอย่างถี่ยิบ พร้อมกับครางเพื่อบรรเทาความซ่านเสียวที่ไอ้เพื่อนเลวมันกระทำ ตอนนี้น้ำฝักบัวหยุดไหลแล้วแต่ไอ้คนที่กระแทกผมอยู่ก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะเสร็จ จนคนแปลกหน้าเดินโด่เข้ามาหาผมแล้วนั่งลงที่ด้านข้างทางด้านหัวผมแล้วมันก็จับให้ผมหันหน้าเข้าไปหาน้องชายที่กำลังแข็งปั๋งของมัน ตอนนี้ลางความเหนื่อยมาเยือนถึงปาก กว่าที่เราสามคนจะออกมาจากห้องน้ำหรรษาได้ มันสองคนก็ต้องอาบน้ำให้ผมใหม่อีกรอบและต้องมีหนึ่งคนอุ้มผมจากห้องน้ำมาที่เตียง ที่ได้เปลี่ยนเอาผ้าปูที่เปื้อนเปรอะออกไปแล้ว ผมหมดสิ้นเรี่ยวแรงแล้วจริงๆ ได้แต่นอนระทดระทวยตอนที่ไอ้ยศกำลังทาแป้งให้กับผม ไอ้อีกคนก็กำลังค้นตู้เพื่อหาเสื้อผ้ามาให้ผมใส่อยู่นั้น ก็เป็นโอกาสอันดีที่ผมจะได้ถามมัน
“ไอ้เหี้ยยศ นี่มันเกิดอะไรกะกู ทำไมมึงถึงทำกะกูได้ขนาดนี้วะ” ขณะที่มันยังคิดหาคำตอบผมจึงถามต่อ
“แล้วไอ้เหี้ยนั้นมันเป็นใคร มึงตอบให้กูชื่นใจหน่อยดิ ว่าผัวที่กูได้มาตอนเมาสัดแล้วเนี่ย นอกจากมึงกะไอ้เหี้ยนั้นแล้วยังมีใครอีกมะ...
นี่มึงไม่สงสารกูเลยใช่มะ มาถึงก็เอาๆ ตื่นมาก็เอาอีก นี่กูเจ็บนะโว้ย กูเพื่อนมึงนะ มึงคิดจะพูดจะถามกู นอกจากจะเอากูกันบ้างมั้ยเนี่ย...” ผมก็อยากจะด่ามันต่อหรอกนะแต่มันยื่นมือของมันมาปิดปากผมไว้
“กูขอโทษที่กูเอามึงตอนที่มึงเมาแต่ กูไม่อยากใช้กำลังกับมึงตอนที่มึงมีสตินี่หว่า..”
“อ้าว ไอ้สัดนี่..”
“เอาน่า ก็กูชอบมึงมานานแล้ว แล้วพอดีก็สบโอกาสด้วยกูก็เลย หนะแหละน่าไหนไหนก็เป็นเมียกูแล้วมึงก็เป็นต่อไปเลยแล้วกันนะนะ..”
“เฮ้ย มันไม่ได้เป็นเมียมึงคนเดียวซักหน่อย มันเป็นเมียสุดที่รักของกูด้วย มึงอย่ามาเหมาเอาคนเดียวนะโว้ย” ไอ้คนที่หาเสื้อผ้าอยู่ที่ตู้เดินกลับมาร่วมวงด้วยทันทีแล้วยังทำท่าจะวางมวยกันอีกด้วย จนผมต้องขัดเอาไว้ก่อน
“เฮ้ยอย่าเพิ่งมีเรื่องกัน มึงฟังกูก่อน ถ้ามึงไม่หยุดกัดกันด้วยสายตาแล้วมองหน้ากูก็ออกจากห้องไปกัดกันที่อื่นเลย”นั้นแหละมันถึงได้หันมาสนใจผมซะที่
“นี่ไอ้ยศกูรู้จัก แล้วตกลงมึงเป็นใครเนี่ย" มันทำหน้าเซ็งๆตอบกลับมา
“นี่มึงอย่าบอกนะว่าเหล้าทำให้สมองมึงเสื่อม” ไม่มีคำตอบจากสวรรค์ ก็กูไม่ได้สมองเสื่อมแต่กูไม่รู้จักมึง สีหน้าผมคงบอกแบบนั้นมั้ง
“เอ้อ เซ็งคนเมาโว้ย ผมเป็นผู้อำนวยการฝ่ายการต่างประเทศบริษัท.....” อิบอ๋ายผู้บริหารบริษัทกูนี่หว่าแต่มั้ยกรูจำมะได้ล่ะ
“นี่อย่าบอกนะว่าคุณจำผมไม่ได้ จริงอยู่ที่เราทำงานคนละแผนกและถึงผมจะไม่ใช่หัวหน้าคุณโดยตรงแต่เราก็เคยดิวงานกันอยู่บ้างนะคุณหัวหน้าฝ่ายออกแบบ” อืออือ ฆ่าผมเลยดีกว่ามั้ยอะ พอฟังเค้าอธิบายมาขนาดนี้ก็พอจะนึกออกอยู่หรอกแต่จะยอมรับหรือจะยังทำเป็นจำไม่ได้ดีกว่าล่ะเนีย แต่กับเมียสุดที่รักอย่างที่เค้าบอกไม่ว่าอย่างไหนก็คงยกโทษให้ได้หละมั้ง ชิมิชิมิ
“อ๊ะ แต่ยังไงก็เถอะแล้วทำไมผมถึงมาอยู่กับคุณนิคในสภาพแบบนี้รวมทั้งไอ้ยศด้วยอีกคน แล้วเมื่อคืนมันเกิดอะไรขึ้น” อื่ม ฉลาดจริงๆ เปลี่ยนเรื่องมันซะเลยดีกว่าอิอิ แต่กับคำถามนี่กลับทำให้สองคนนั้นกลับมาจ้องตากันเป็นปลากัดอีกละ เฮ้อเหนื่อยใจหรือผมต้องเป็นคนมีสองบ้านกันหละเนี่ย ปล่อยให้มันจ้องตากันจนท้องไปข้างเลยดีกว่าง่วงโว้ย แต่ยังไม่ทันหลับ มันก็เริ่มเปิดปากเล่าเหตุกันขึ้นมา
“ก็ก่อนเข้าร้านมึงเจอกะกูก่อนใช่มั้ย แล้วพอดีกูนัดเพื่อนไว้กูเลยเสียเวลานิดหน่อยเพราะจะไปเลิกนัด เพื่อจะมากินกะมึงอะแต่กว่าไอ้พวกนั้นมันจะปล่อยกูกลับมาหามึงได้เนี่ย มึงก็เมาเละ แล้วยังไปสีอยู่กะไอ้หมอนี่อีก แต่ตอนที่มากูเห็นมึงมาคนเดียวกูก็เลยกลัวว่ามันจะทำมิดีมิร้ายมึง กูก็เลยไม่ยอมให้มันพามึงไป” ผมต้องยกมือห้ามให้มันหยุดเพื่อที่จะฟังเรื่องจากอีกฝ่ายที่นั่งหน้าตูมอยู่
“ส่วนผมตามคุณมาจากที่ทำงานนั้นแหละ ตอนมาถึงผมเห็นคุณทักกะเค้าอยู่แต่พอดีต้องหาที่จอดรถไกลหน่อยกว่าจะมาคุณก็เริ่มดื่มแล้ว อ้อคราวหลังผมไม่ให้คุณมาดื่มคนเดียวนะคออ่อนก็ยังริจะดื่มนะคุณ ยังดีที่ไม่ต้องขับรถ แล้วพอผมเข้าไปนั่งด้วยคุณก็ยังดื่มไม่เลิกแล้วจากนั้นคุณก็เริ่มเลื้อย พันผมทั้งยั่วทั้งเชิญชวน แล้วผมก็เลยชวนคุณกลับบ้านเพราะผมจะทนไม่ไหวจับคุณกดซะที่นั้นอยู่แล้ว แถมคุณก็ยอมมากะผมด้วยอีกต่างหาก แต่กำลังจะไปไอ้คุณยศนี่ก็มาโวยงวายจะแย่งคุณเอาไปคนเดียวได้ไง ผมรึอุตสาห์หาโอกาสกะคุณได้แล้วเรื่องอะไรจะยอม จนตกลงกันไม่ได้เกือบวางมวยกัน แต่คุณกลับมาตัดสินให้ทั้งที่แทบจะยืนไม่อยู่” งะ ไอ้พวกนี้มันเชื่อคนเมาวุ้ย เอ้าต่อๆ กะลังมัน
“คุณบอกว่าจะมากับผมแต่จะเอาไอ้คุณยศมาด้วย” เอาละสิตรูเกิดอยากเล่น3P ซะเองว่างั้น ไอ้ยศก็พลอยพยักหน้าสนับสนุนหงึกๆ
“แล้วคุณก็หลับไป เราเลยตกลงกันเองว่าจะเอายังไงต่อคุณยศเลยว่ากลับรถผม แต่ให้มาที่ห้องคุณยศ เพราะเค้าไม่ค่อยเชื่อใจผมว่าที่ห้องจะไม่แอบติดกล้องเอาไว้ถ่ายคลิปไปปล่อยขาย และเค้าเป็นเพื่อนกะคุณมาก่อนย่อมมีอภิสิทธิมากว่า เราก็เลยตกลงกันตามนั้นตอนนั่งมาเค้าก็ล่วงเกินคุณล้ำหน้าผมไปมากละ” พอฟังถึงตรงนี้เลยต้องส่งสายตาพิฆาตไปให้ไอ้ยศมันหนาวเนซะหน่อย แต่แทนที่มันจะรู้สึกผิดมันกลับยิ้มรับเข้าไปนั้น
“แต่พอเข้ามาในห้องได้คนแรกที่ได้มึงก็มันนะ แล้วแม่งก็กระแทกมึงไม่บันยะบันยังเล่นซะมึงร้องลั่นห้องกูเลยนะเว้ย” สายตาเลยตวัดกลับไปให้ไอ้อีกคน อ้อไอ้นี่เองสาเหตุการปวดตูดแบบนอนสต๊อปอยู่ขณะนี้
“อ๊ะอ๊ะ อย่ามองผมกินเลือดกินเนื้ออย่างงั้น คุณปวดหลังปวดเนื้อปวดตัวอยู่ใช่มั้ยล่ะ ก็ไอ้เพื่อนคุณนี่แหละมันสรรหาท่าพิศดารพันลึกมาไหนไม่รู้มาเล่นกะคุณอยู่ตั้งนาน จนผมที่อาบน้ำอยู่ยังได้ยินเสียงเนื้อกระทบกันเลยนะแถมคุณยังครางสนั่นกว่าตอนผมอีก”
“เฮ้ยอย่ามาว่าแต่กูนะเว้ย มึงก็ใช้ย่อยพอออกจากห้องน้ำมาก็กระหน่ำซัมเมอร์เซลมันเต็มที่เหมือนกันแหละมันร้องให้พอมึงก็ไม่หยุด...”
“อย่ามาแหล มึงก็ร่วมกะกูด้วยนะแหละ แหมขย่มซะมิดด้าม ..” เอ่อรู้สึกยิ่งสาดใส่กันเริ่มไม่มียั้งกะกู แถมมันยังดูจะหนิดหนมกันจนขึ้นกูมึงได้ไม่เขินปาก
“ไอ้สัดมึงก็พอกันหละวะ ให้มัน On top มึงก็เอาซะมันแทบนั่งไม่อยู่นั้นแหละ”
“อ๊ะ อ๊ะมึงนั้นแหละให้มันอมจนมันแทบสำลักตอนที่มันนั่งให้กูทั้งที่ยังเข้าไปได้ไม่มิดเลย” อ่าเริ่มสนิทกันมากขึ้นละครับผัวทั้งสอง ซักพักมันคงจูบปากกันได้หละ
“เออกูผิดเองหละที่ยอมให้มึงเข้ามาเป็นดุ่นที่สองตอนมันมานั่งเทียนให้กูอะนะแหมแค่เห็นมันครางให้กูดังหน่อยโด่ขึ้นทันใจเลยนะมึงไอ้คุณนิค ชิคุณก็เล่นซะถึงเลือด........” โอ้เลือด..หยึยหวาดเสียว เหนื่อยใจกะมันสองคนแฮะแล้วนี่เมื่อคืนผมโดนมันสองคนไปคนละกี่รอบกันนี่ โอ้สวรรค์ แต่ตอนนี้ผมขอหลับเอาแรงก่อนดีกว่าไม่ฟังมันต่อหละ.....
The End
-
:haun4: กี่รอบหว่า นับไม่ถูกเลยยยยย
:L2:
ส่วนเรื่อง topic ให้มันเปลี่ยนชื่อ
ต้องไปกด modify ที่ post แรก หน่ะค่ะ ไม่เคยตั้งเอง แต่เห็นๆ เค้าบอกกันงี้นะ
ลองดูนะคะ คนจะได้รู้ว่า ลงตอนใหม่
-
คงไม่ได้นับรอบหรอกกกก
แต่จะทำไงให้ออกจากห้องล่ะ
สามีแต่ล้ะคนเล่นหนักน้ะ 55
:z1:
-
:กอด1: :กอด1:
-
:jul1:โอ๊ย เลือดจะหมดตัวแล้วค่ะ
-
:haun4:หื่นเกิน
-
:haun4: :haun4: :haun4:
+1 ค๊า
-
ดีที่เปลี่ยนชื่อตอนแล้วนะคะ...ได้เข้ามาอ่านที่เหลือ
ชอบเรื่องสุดท้ายอ่ะ...ท่าทางศึกจะยังอีกยาววววว!!! :laugh:
-
:m25:
-
โหย เยอะอ่ะ แต่ละคน ไม่ค่อยเลยนะ :jul1:
-
อิอิช่วงนี้ว่างๆเลยเข้ามาลงเรื่องใหม่ให้อ่านกันนะคะ :impress2:
“ก็ผมรักพี่จะอะไรกันนักหนา” ไอ้เด็กม.ปลาย สมัยนี้มันช่างกล้า
“เอาไงพี่ผมก็บอกรักไปแล้วพี่ก็ตอบๆมาซะทีดิ อย่าเล่นตัวได้มั้ยเนี่ย” อ้าวไอ้นี่มึงมาขอความรักหรือจะมาขู่กรรโชกกันแน่วะ
“น้องครับพี่ขอเวลาคิดหน่อยได้มั้ย” ผมไม่ได้เล่นตัวนะครับ มันหล่อ สเป็กโดน แต่ที่น่ากลัวที่สุดเห็นจะเป็นผมกลัวติดคุกอะTT^TT มันยังอยู่ม. 4 อยู่เลยนะแต่คิดอีกทีผมอาจจะไม่ติดก็ได้ไอ้คุกนั้นหนะ เพราะดูท่าผมจะถูกมันกระทำซะมากกว่า
“เอางี้แล้วกันพี่ช่วงนี้เรามารู้จักกันให้มากขึ้นก่อน เดือนนึงจากวันนี้เลย ตอนเย็นทุกวันเราไปเดินเที่ยวด้วยกัน กินข้าวกัน เสาร์อาทิตย์ผมไปค้างหอพี่ พี่จะได้รู้จักผมมากขึ้นตัดสินใจง่ายขึ้น งั้นเย็นนี้ผมมารอพี่ที่หน้าหอนะ” มัดมือชกเอ้ยพูดจบก็ไปแล้วกูจะยืนบื้ออยู่ทำไมว้า
และแล้วเวลาเย็นที่รอคอยก็มาถึง น้องโด่ง ที่เฝ้ารอก็มาหาผมที่หอ นี่คงสืบมาอย่างดีสิ
“พี่เน รอโด่งนานมั้ยอะ นี่โด่งต้องไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนมาอะ งั้นเราไปกันเลยเถอะวันนี้ไปเดินตลาดนัดกันแล้วค่อยไปกินข้าวต้มที่ซอยข้างตลาดกันนะ” เออก็เตรียมโปรแกรมมาแล้วนี่ จะลากไปไหนก็ไปซิ
หลังจากที่ถูลากไปลากมาเข้าร้านนู้นออกร้านนี้จนแทบเดี้ยง มันก็ลากมาขึ้นซ้อน มอไซด์มากินข้าวต้มที่ซอยข้างตลาดมาถึงก็สั่งไม่ถามซักคำสั่งเสร็จหันมาถามว่าจะเพิ่มอะไรมั้ย โธ่เอ้ยไอ้ที่สั่งมาแด๊กให้หมดเถอะก็เลยต้องส่ายหัวอย่างเดี่ยวกินเสร็จก็เดินไปที่รถเพื่อจะกลับบ้านอยู่ๆไอ้ตัวดีก็วิ่งพรวดเข้าไปหากลุ่มคนที่กำลังมีเรื่องกันก็เลยต้องวิ่งตามไปดูเหตุการณ์เข้าไปก็เห็นโด่งกำลังหยิบขวดแถวนั้นชูขึ้น เลยเข้าไปคว้าแขนเอาไว้ทัน
“จะทำอะไรโด่ง “
“พี่อย่ายุ่งผมจะช่วยเพื่อนผม” พูดจนมันก็พยายามจะเอาขวดฟาดกับโต๊ะให้ได้
“โด่งทำแบบนั้นแน่ใจนะว่าพาดแล้วมันจะเป็นปากฉลามอะ ดูทีวีมากไปป่ะ ดีไม่ดีไม่แตก หรือแตกแบบกลมบ็อก เหลือแตส่วนที่เราจับหรือแตกแล้วสะเก็ดกระเด็นมาบาดแขนบาดขา ซวยจัดกระเด็นเข้าตาตาบอดอีก แล้วเอาไปแทงคนอื่นโดนตำรวจจับจะทำไงอนาคตเรานะ” สายตาเคืองสุดส่งกลับมา
“แล้วพี่จะให้ผมดูเพื่อนโดนยำหรือไง” หึ ดูถูกฝีมือตูไปหละไอ้น้องโด่ง
“ใครว่าพี่ว่ามันต้องทำอย่างงี้ถึงจะถูก ” พูดจบผมก็เดินเข้าไปในวงที่กำลังเมามันนัวเนีย “เออบอกด้วยใครเพื่อนเรา”
แล้วกระชากคอคนแรกมาทุ่ม สลบ ต่อด้วยคนที่สองฟันฉับที่เดียวจอด อีกคนก็เตะเสยปลายคางไม่ต้องดูผลเพราะผมทีนหนัก ก็ผมมันนักเทควันเก่านี่ครับ กับอีกคนที่กำลังจะลงไม้ลงมือก็มีเสียงมาขัดซะก่อน “นั้นเพื่อนผมพี่เน” จากนั้นเพื่อนน้องมันคงจัดการกันเองได้ผมเลยได้โอกาสลากโด่งกลับไปที่รถแล้วพากลับ มาจอดที่หอผมก่อนเพื่อน้องเค้าจะได้ขี่รถกลับบ้านเองลงจารถผมกะจะเดินขึ้นหอเลยแต่นึกขึ้นมาได้ซะก่อน
“โด่งตรงกลับบ้านเลยนะ อย่าให้รู้ว่าไปไถลที่ไหน” แล้วทำท่าปาดคอ น้องโด่งก็รับคำด้วยดีแต่ดูเจี๋ยมๆลงยังไงไม่รุ
“พรุ่งนี้เจอกันครับ ฝันดี” แล้วโด่งก็ขี่รถออกไป ดูจากทางที่ไปน่าจะกลับบ้านตามที่สั่ง
เราคบกันอย่างงี้มาเรื่อยรู้จักกันมากขึ้นน้องดูเกรงใจผมโขอยู่ จนวันนี้วันศุกร์แล้วคืนนี้โด่งจะมานอนที่ห้องผมเมื่อมาถึงก็หอบเอากระเป๋าใบใหญ่พอควรเข้ามาด้วย เปิดดูข้างใน...นี่มันกะไม่หลับไม่นอนใช่มั้ยนี่ การ์ตูนเพียบ เรื่องเป็นอย่างงี้อยู่หนึ่งเดือนจนผมตกลงว่าเราจะคบกันแบบแฟนนี่ก็ล่วงเลยมีเป็นปีละน้องเค้าขึ้นม. 5 ตอนแรกกะเอาไว้ว่าจะไม่ยอมมีอะไรด้วยนอกจากกอดจูบกันธรรมดาไปก่อนจนกว่าจะม.6 แต่ก็ลดลงเรื่อยๆเพราะแต่ละครั้งที่น้องเค้ามาค้างห้องผมมันช่างทำให้ความตั้งใจอันดีของผมสั่นคลอนเสียวนี่กระไร จนตอนนี่กะว่าปิดเทอมขึ้นม.6 เมื่อไหร่จะฟัดไม่เลี้ยงเลย นี่ก็อีกไม่กีอาทิตย์เองกรูจาทนจนถึงวันนั้นได้มั้ยนะ และก็ถึงเย็นวันศุกร์นรกปนๆกะสวรรค์ของของผม วันนี้โด่งจะมาค้างที่ห้อง สงสัยงานนี้ต้องสวดมนต์นั่งมาธิกันยาวซะแล้ว หลังจากอาบน้ำ โด่งเอาการบ้านมาทำพอเสร็จก็มานอนหนุนพุ่งผมเพื่ออ่านหนังสือ เดี๋ยวนี้เป็นเด็กดีอ่านหนังสือเรียน แต่แล้วเหตุการณ์ ที่ผมกลัวก็เกิดขึ้น อยู่ๆโด่งก็ลุกขึ้นมานั่งครอมตัวผมเอาไว้เค้านั่งทับที่ท้องของผมและลงมือถอดเสื้อตัวเองออก
“พี่เน จูบผมหน่อยดิ” แล้วเค้าก็ก้มตัวลงเพื่อที่จะประกบปากกับผมเราจูบกันอย่างดูดดื่มนานหลายนาที มือน้องเค้าก็เริ่มลูบไล้เข้ามาในเสื้อนอน นิ้วเค้าลวนลามที่หัวนม ค่อยๆวนไล้ช้าๆเบาๆ
“เสื้อพี่เน เกะกะครับถอดออกนะ” แล้วเค้าก็ถอดเสื้อของผมออกไป โด่งเลื่อนปากลงมาตาซอกคอจนตอนนี้ปากเค้าเข้าทำหน้าที่แทนมือและนิ้ว เค้าเลียเบากับหัวนมทั้งสองข้าง แล้วก็เริ่มดูดบ้าง กัดให้พอเสียวทำอย่างงี้กับทั้งสองข้างจนมันแข็งเป็นไตแล้วเค้าก็เลื่อยปากลงไปเลียเล่นอยู่ที่สะดือน้อยของผม ตอนนี้เค้าลงต่ำลงไปจนถึงขอบกางเกงนอนแล้ว เค้าใช้ฟันงับขอบยางยืดแล้วค่อยๆดึงมันลงจนเริ่มเห็นน้องชายที่เริ่มแข็งขันอยู่รำไรแล้วเค้าก็เอามือมาช่วยดึงกางเกงลงไปอยู่ที่หัวเข่า
“พี่เน ของพี่เนแข็งแล้วอะให้โด่งช่วยนะครับ” อู้ยยเสียงน้องเค้าเร้าใจซะขนาด ปฏิเสธก็ควายสิครับ ผมเลยอุทิศตัวเป็นตุ๊กตาให้น้องเค้าจัดการเล่นตามแต่ใจ เค้าใช้มือทั้งสองของเค้าประคองมันไว้แล้วก็ค่อยๆรูดขึ้นลงช้าๆ จากนั้นก็ปล่อยมือข้างนึงออกเลื่อนมือข้างนั้นมาบีบเค้นที่หัวนมผมกับสลับกันไปม่อีกมือก็ยังให้ความสำราญกับน้องชายตัวอวบๆของผมอย่างเมามันแล้วน้องเค้าก็คงคิดว่ายังมันไม่พอเค้าเลยส่งปากที่แสนอบอุ่นของเค้าเข้าครอบคลุมคลุกเคล้าผสมโรงไปด้วยตอนนี้น้องเค้าคุกเข่าก้นโด่งอยู่หว่างขาผมโดยที่หัวเค้าก็ขยับขึ้นลงเป็นจังหวะที่เรืลิ่มเร็วขึ้นเค้าละมือทั้งสองข้างจากตัวผมไปถอดกางเกงของตัวเองโดยใช้ขาช่วยถีบๆเกี่ยวมันจนออกไปพ้นตัว ส่วนกางเกงของผมนั้นหลุดหายไปจากตัวตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่ได้สนใจตอนนี้เราสองคนต่างเปล่าเปลือยด้วยกันทั้งคู่ น้องเค้าสกลับมาใช้มือรูดให้น้องชายจอมอึดของผม แล้วก่อนที่มันจะได้เกิดเหตุทะลักทลายน้องเค้าก็ลุกลงไปจากเตียงแล้วไปหยิบตลับบางอย่างมาป้ายแล้วทาลงที่น้องชายที่แข็งโด่ของผมจนรู้สีกลื่นแล้วเค้าก็ขึ้นมานั่งอยู่บนตังของผมอีกครั้ง คราวนี้เค้าไม่ได้นั่งทับลงมาบนตัวแต่เค้าคุกเข่าให้ก้นเค้าเข้ามาอยู่ในระยะปฏิบัติการของน้องชายผมแล้วเค้าก็ค่อยๆนั่งทับลงมาช้าให้ให้น้องชายของผมค่อยแทรกตัวเข้าไปในช่องทางของเค้าด้วยตัวเอง
“อ๊ะ อืม โด่งเจ็บจังครับพี่เน”
“อืมพี่ก็เสียวมากเลยครับโด่ง ของโด่งแน่นมาก โด่งรัดพี่ซะจนแทบเข้าไปต่อไม่ได้เลยครับ” แต่ดูท่าทางคงจะเจ็บมากเลยที่เดียวเพราะโด่งกัดฟันแน่นและเมื่อมันเข้ายากเค้าก็จะยกก้นตัวเองเพื่อถอดท่อนลำของผมออกแล้วพยายามนั่งลงมาใหม่
“อ๊า อืม ช้าครับโด่ง โงจะได้ไม่เจ็บมาก”
“อืออ โอ้ยย อื้อ อ๊ะ ซึด อ๊า อ๊า อู้ยย ของพี่เนใหญ่จัง ซี้ด อืม เข้าไปหมดแล้วครับพี่เน...” โด่งทำอย่างงี้อยู่นานจนสามารถรับเอาของผมเข้าไปได้จนหมดลำแล้วเค้าก็ค่อยโยกขยับตัวเองเพื่อควบขับผมจากช้าๆแล้วก็ค่อยๆเร่งจังหวะเป็นเร็วขึ้นถี่ขึ้น จนผมต้องขยับสะโพกรับตามจังหวะที่โด่งทิ้งตัวลงมา “อื้อ อ๊า โด่งครับแรงอีกครับ นั้นแหละ อืมเร็วอีกนิดนะครับคนดี พี่เกือบถึงแล้วครับ” ผมพยายามกดสะโพกโด่งให้กดเดข้ามาแรงๆและลึกๆอย่างที่ผมปรารถนา หน้าโด่งแหงนหงายไปด้านหลังตัวน้องเค้ากระเด้งกระดอนอยู่บนตัวผมอย่าเมามัน
“อ๊าออออ๊า พี่เนครับ โด่งจะถึงแล้วครับ”
“อือ โด่งครับ พี่ก็จะถึงแล้วครับ อีกนิดนะครับ” แต่ไม่ทันซะแล้ว โด่งถึงจุดสูงสุดของอารมณ์ก่อนผมและปลดปล่อยตัวเองออกมาจนเลอะไปทั่วหน้าท้องของผมแล้วเค้าก็ซบลงกับอกผมแล้วแน่นิ่งไป
“อ้าว โด่งครับ โด่ง ช่วยพี่ก่อนดิครับ โด่ง เอ้ย โด่ง” แล้วผมก็สะดุ้งตื่นขึ้นมาทั้งที่ปากยังเรียกชื่อโด่งติดมาให้ได้ยินอยู่เลย เวรนี่กรูเงี่ยนจัดจนเก็บไปฝันเลยเชี่ยวนะนี่ผมลุกขึ้นนั่งและก็เห็นสาเหตุแห่งฝันลามกของผม ไอ้น้องโด่งตัวดีมันนอนเอาเท้ามันมาทับอยู่ที่น้องชายของผมอยู่นี่เองถ้าทับเฉยๆกึงไม่เท่าไหร่นี่มันคงฝันอะไรซักอย่างแน่เท้ามันถึงได้ขยุกขยิกเขี่ยเอาน้องชายของผมลุกจนตั้งเด่เลย
ผมต้องยกขามันออกแล้วเข้าไปปลดปล่อยลูกนับแสนของผมลงท่อระบายน้ำไปอีกหนึ่งคืนแต่ผมตัดสินใจได้หละว่า
“ตื่นเมื่อไหร่มึงเป็นของกูแน่ไอ้โด่ง ไม่นงไม่นอนมันหละจะถ่างตารอบรรเลงให้หนำเลย วันจันทร์เดินขาถ่างไปเรียนเถอะมึง” และเมื่อผมเดินกลับมาที่เตียงอีกครั้ง
“พี่เนไปไหนมาอะปล่อยให้โด่งนอนอยู่คนเดียวตั้งนาน”
The end
อ้อเรื่องหน้าเตรียมทิชชู่ไว้ใกล้มือนิ้สนะคะอิอิ :bye2:
-
อ๊ากกกกกกกกกกก !
ไม่ต้องเรื่องหน้าหรอกค่ะ เรื่องนี้ทิชชู่แทบจะหมดบ้าน
ชอบจริง ๆ on top >////<
-
:haun4:
-
แอร๊ยยยยยย ชอบ นึกว่าไม่มีต่อแล้วนะนี่
-
:กอด1:
-
:L2: :L2:
:pig4: :pig4:
-
เรื่องนี้ก็หมดทิชชูไปอีกม้วนแล้วจ้า ไม่ต้องถึงเรื่องหน้าหรอก
o13
-
นึกว่าพี่เนจะโดนน้องโด่งจับกินซะอีก...ที่ไหนได้ :z1:
-
อ๊ากกกก เลือดสำรองด่วน :jul1: :jul1:
-
“ไฟโว้ย เป็นไงบ้างวะเพื่อนกรู เดี๋ยวนี้ไม่ค่อยเห็นหางเห็นหัวกันเลยนะมึง มีแฟนแล้วลืมเพื่อนนี่หว่า” คำทักทายจากไอ้สองเพื่อนตั้งแต่มันเปิดห้องเข้ามาเจอผมอยู่ในห้องของพวกมัน เราสามคนแบ่งห้องกันเช่าแต่ตอนนี้เหมือนย้ายตัวเองไปเฝ้าเจ้าชายถึงที่ห้อง ทำให้ผมมีกุญแจไขเข้ามาหาที่พักใจได้
“ไอ้ฟายมิ่ง อย่ามาหาเรื่องก็เจอกันอยู่ทุกวันแค่ไม่ค่อยได้มากินอะไรยามเย็นด้วยเท่านั้น ทำเป็น” นานแล้วเหมือนกันที่ได้มากินอะไรด้วยกันกับเพื่อนทั้งสอง ก็ทำตัวเหมือนที่มันบอกอยู่เหมือนกันได้เมียแล้วลืมเพื่อน ก็หลงผิดไปชอบเอาเจ้าชายน้ำแข็งเข้ากว่าจะเจาะด่านเข้าไปได้แต่ละด่านมันก็สาหัส พอเอาตัวแทรกน้ำแข็งเข้าไปได้เลยต้องคอยเซาะช่องไว้เดี๋ยวต้องหาทางเข้ากันใหม่อีกขี้เกียจเหนื่อย
“วันนี้เหนื่อยว่ะเลยมาให้พวกมึงปลอบ เฮ้ออ” ทำหน้าหมาหงอยเข้าใส่เพื่อน ไอ้พวกนี้ใจอ่อนกะคนอกหักรักคุดเสมอ
“หือ มีไรวะ ก็ดูจะไปกันได้ดีไม่ใช่หรือไงเค้าก็ไม่ได้อะไรกะเอ็ง ดูเค้าจะยอมๆซะด้วยซ้ำนี่ ยังจะมากเรื่องอะไรอีกล่ะ” เตเพื่อนอีกคนเป็นคนไม่เรื่องมากพูดไม่เยอะแต่เวลาสอนยาวจนลิงเกือบหลับทุกที เครื่องหมายคำถามคงโผล่ขึ้นข้างบนหัวมันตัวเขื่องเลยเชี่ยว
“ก็กูรักเค้ามันแน่อยู่แล้ว แต่เค้าล่ะ แม่งรักกับก้อนน้ำแข็งอะมึง มีแต่แข็งกะแข็งว่ะ ไม่รู้รักมันจะเติบจะโตไปกว่านี้มั้ยหรือมีแต่ของกูที่มากขึ้นแต่ของเค้า...เอ้อ กูไม่รุว่ะ” พูดจบก็ล้มตัวลงนอนไปบนเตียงที่นั่งอยู่
“เค้ารอมึงไปละลายเค้ามั้งวะไฟ แม่งไรวะเดี๋ยวนี้เปลี่ยนสัญชาติเป็นฟันแล้วทิ้งหรือไงมึง ” ไอ้มิ่งถามไปก็ถอดเสื้อเตรียมตัวอาบน้ำไปไอ้นี่มันรักการอาบน้ำมากๆที่ทุกเดือนจ่ายค่าน้ำแพงก็เพราะมัน
“เฮ้อกูเปล่ายังรักจริงจังเว้ยแต่กู....เฮ้อกูก็พยายามแล้วนะแต่ยิ่งพยายามก็ยิ่งท้อว่ะมันเหมือนไม่มีอะไรดีขึ้นมาเลยอยู่ด้วยกันกูจะหวานด้วยก็เฉยจนกรูหนาวแทนหวานแระ จะจูบจะจับก็เฉย มีไรกันทีกูก็นึกว่ากรูนอนกะท่อนไม้ว่ะ” ตอนนี้มิ่งเข้าไปอาบน้ำแล้วเหลือแต่เตที่ลากเก้าอี้มานั่งมองหน้าผมอยู่ข้างเตียง
“นายยังทำไม่มากพอหรือเปล่า”
“แค่นี้ว่าไม่พอแล้วมันต้องอีกแค่ไหนล่ะเต”
“อืมนะ คนเราอะมันมีจุดเดือดไม่เท่ากันหรอกไฟ ขนาดน้ำจุดเดือดเท่ากันแต่ยังใช้เวลาทำให้เดือดไม่เท่ากันเลย นายเอาน้ำอุ่นไปต้มแป๊บเดียวก็ได้ละแต่นี่นายเล่นต้มน้ำแข็งนะกว่ามันจะละลายเป็นน้ำให้นาย กว่ามันจะร้อนกว่าจะเดือดมันก็ย่อมนานเป็นธรรมดาแล้วอีกอย่าง ที่เค้าไม่แสดงอารมณ์เพราะเค้ากลัวอะไรอยู่หรือเปล่า คนเราน่ะนะไม่รู้หรอกว่ามีเค้าภาพอะไรอยู่เบื้องหลัง อันนั้นนายเองที่บอกอยู่ปาวปาวว่ารักต้องคอยสังเกตเค้าดิ แต่เราว่า พอเค้าเป็นอย่างที่นายว่านายหลับหูหลับตาเอาๆให้เสร็จแล้วก็จบใช่มั้ยล่ะ” อื้อหือไอ้เตมึงนั่งอยู่ข้างเตียงตอนกูเอาเปล่าวะเนียพูดซะเห็นภาพเลย
“ไม่ต้องตอบเราก็ได้เพราะหน้านายมันบอกเราหมดแหละ คราวนี้นายลองนะกลับไปนะ แล้วทำเหมือนเดิมเลย แต่คอยสังเกตดูว่าเค้ามีปฏิกริยาอะไรกับสิ่งที่นายทำมั้ยแม้จะน้อยนิดแค่ไหน เราว่าเค้าต้องมีแต่นายไม่เคยดูเอง เราว่าที่เค้านิ่งอย่างงั้นเค้าอาจอายก็ได้เลยไม่รู้ว่าต้องทำต้องวางตัวกับนายยังไงดูเค้าเป็นพวกนิ่งๆ ปากหนักอะไรก็เฉยลูกเดียว แล้วอีกอย่างถ้าเค้าไม่มีใจให้นายนะเค้าไม่น่าให้นายเข้าไปอยู่ห้องเค้าตั้งแต่แรกแล้ว” จากสิ่งที่เตพูดทำให้ผมได้คิดผมอาจจะมัดมือเค้าชกอยู่ฝ่ายเดียวโดยที่ไม่เคยรับรู้สิ่งที่เค้าส่งผ่านมาถึงผมเลยก็ได้แล้วก็มัวแต่คิดเองเออเองจนเกือบจะสายเกินไป ความรักทำให้คนตาบอกดหูหนวกคิดแค่ว่าได้มีเค้าอยู่กับเค้าเท่านั้นเป็นพอแต่มันไม่ใช่เลยพอได้เท่านี้ก็ยากได้เพิ่มแล้วพอไม่ได้ก็เริ่มไม่พอ สาธุขอให้ผมตาบอดความรู้สึกช้าไปเองอย่างที่ไอ้เตว่าด้วยเถอะ พอคิดได้ผมก็เตรียมตัวที่จะกลับไปหาสุดที่รักของผมเพื่อชดเชยในสิ่งที่ผมผิดพลาดมาตลอด
“อ้าว วันนี้ก็ต้องกินข้าวกะไอ้เตสองคนอีกแล้วดิวะ” มิ่งอาบน้ำเสร็จออกมาพอดีกับตอนที่ผมจะออกจากห้องไปพอดี
“ขอบใจว่ะเต ไอ้มิ่งแค่ข้าวมึงก็กินกะมันไปก่อนละกันเดี๋ยวถ้าเรื่องนี้จบแบบแฮ็บปี้เอ็นดิ้งกูจะพาเพื่อนสะใภ้มาแด๊กข้าวพร้อมหน้าพร้อมตาเลยหรือถ้าจบแบบหักมุมกูก็จะหอบสังขารมาให้พวกมึงช่วยรักษาแผลใจ”
เมื่อผมกลับมาถึงหอเจ้าชาย กลิ่นกับหุงสุกใหม่กำลังตลบฟุ้งไปทั่วห้อง เจ้าชายขอบหุงข้าวกินเองมันเลยทำให้ผมไม่ค่อยได้อออกไปกินข้างนอกนัก ทุกครั้งที่ผมกลับมาถึงห้องมักจะเจอเจ้าชายเตรียมอาหารเป็นประจำจนผมนึกว่าเค้าก็คงทำอย่างงี้อยู่เป็นประจำแล้วถ้าผมจะคิดเข้าข้างตัวเองว่าเค้าเตรียมมันไว้เพื่อต้อนรับผมกลับบ้านล่ะ พอเดินข้าไปถึงโต๊ะข้าวทั้งสองจานจะวางลงที่โต๊ะอย่างพอดิบพอดี
พอกินข้าวเสร็จผมจะไปนั่งดูทีวีรอเค้าเก็บล้างของต่างๆแล้วเค้าก็จะมานั่งอีกมุมหนึ่งของโซฟาปล่อยเวลาผ่านไปอย่างช้าแล้วผมก็จะเอนตัวลงนอนหนุนตักเค้าแล้วดูทีวีต่อไปเรื่อยจนถึงเวลาอาบน้ำ ผมจะลุกมาปิดทีวีแล้วแดลากเค้าเข้าไปในห้องนอนบางครั้งก็จะแกล้งเค้าด้วยการถอดเสื้อผ้าเราสองคนออกแล้วลากเค้าเข้าไปอาบน้ำด้วยกันหรือไม่ก็แก้ผ้าตรงหน้าเค้าแล้วก็เดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวเข้าไปอาบน้ำแต่ทุกครั้งพอออกมาเสื้อผ้าที่กระจัดกระจายอยู่จะเข้าไปกองกันอยู่ในตะกร้าเป็นที่เรียบร้อยแล้วเมื่อถึงเวลานอนเค้ามักจะนอนตะแคงหันหลังให้ผมแล้วผมก็จะเข้าไปกอดเค้าจากด้านหลังแล้วหลับไปด้วยกัน หรืออเมื่อผมต้องการมากกว่าการนอนเฉยๆเค้าก็ไม่เคยขัดผมเลยซักครั้ง แต่วันนี้มีสิ่งที่ต่างออกไปคือผมยังไม่ปิดไฟในห้องแต่ผมกลับเข้าไปนอนกอดเค้าจากทางด้านหลังเลยแล้วก็เริ่มจูบจากซอกหูเลื่อนไปที่ริมฝีปากมือนึงก็กดให้เค้านอนหงายลงกับเตียงพร้อมกับส่งตัวเองขึ้นไปทาบทับเค้าอยู่ที่ด้านบน
“ไฟ ยังไม่ได้ปิด...” ผมจู่โจมปิดปากของเค้าก่อนที่จะทำให้มันเร่าร้อนดูดดื่มมากขึ้นเรื่อย ตอนนี้ผมรู้แล้วว่าเวลาที่ผมจูบเค้าเค้าจะหน้าแดงจัดมากๆ ผมจูบไปทั่วหน้าของเค้าแล้วลากเลื่อนลงมาที่ลำคอขาวผ่องของเค้ามือของเค้ากำเข้ากับผ้าปูที่นอน ตาเค้าจ้องไปที่เพดานห้อง กัดฟันเข้าหากันแน่นเพื่อไม่ให้เสียงหลุดออกมา ทุกครั้งผมจะตั้งหน้าตั้งตาปลดปล่อยอย่างเดียวโดยที่ไม่เคยเห็นความเป็นไปของเค้าในห้องมืดๆนั้นเลยแต่วันนี้ผมจะมองเค้าตั้งแต่เริ่มท่ามกลางแสงไฟ จะทำให้เค้ายอมเปล่งเสียงออกมาให้ได้ ผมเลื่อนปากกลับขึ้นไปหาปากของเค้าอีกครั้งพยายามแทรกลิ้นของผมเข้าไปหยอกล้อกับลิ้นร้อนๆของเค้า มือข้างนึงกำลังบีบเค้นหน้าอกแบนราบของเค้าอย่าเมามันอีก มือกำลังลงไปยุ่งยามอยู่ที่ท้องน้อย แล้วลากเลยไปที่ต้นขาของเค้ายกให้มันตั้งขึ้นแล้วเลื่อนมือเข้าไปกอบกำแก้มก้นนิ่มๆ ของเค้าไว้ สะโพกผมก็บดแนบเข้ากับด้านหน้าของเค้าที่กำลังมีอาการตอบสนองขาทั้งสองข้างแทรกเข้าไปอยู่ระหว่างสองขาของเค้าทำให้เค้าอยู่ในท่าที่แยกขาออกกว้างผมเอามืออีกข้างลงมาบีบเค้นแก้มก้นอีกข้างของเค้าตอนนีเหมือนผมกำลังยกก้นเค้าให้ลอยขึ้นมาสัมผัสกับด้านหน้าของผมอย่างแนบสนิทขึ้น ขาทั้งสองข้างของเค้าอยู่ในท่าชันเข่าข้างนึงเกาะเกี่ยวอยู่ที่ด้าหลังขาผมอีกข้างอยู่ที่เตียง เรายังแลกลิ้นกันอยู่อย่างไม่เลิกรา ผมละมือที่กำลังเค้นคลึงก้นนิ่มของเค้าไปจับเอามือที่กำผ้าปูแน่นให้เปลี่ยนมาโอบหลังผม แล้วก็เอามือกลับไปขยำก้นนุ่มนิ่มของเค้าอีก ผมขยับสะโพกบดเบียดกับเจ้าน้องน้อยของเค้า ตัวเค้าเองก็ไม่น้อยหน้าตอนนี้ก็กำลังขยับสะโพกเสียดสีกับผมอย่างลืมตัว
“อื้อ ..” เสียงเบาๆ ที่ผมอยากได้ยิน ผมเลื่อนปากมาซุกไซร้ที่ซอกคอของเค้าแล้วลากเรื่อยลงมาที่หัวนมที่เป็นเม็ดแข็งทั้งสองข้างของเค้า
“ไฟ ปิดไฟได้มั้ย” เค้าเอามือทั้งสองข้างยกหัวผมขึ้นแล้วบอกให้ผมปิดไฟก็เรื่องอะไรผมจะปิดก็ผมอยากเห็นเค้าเป็นแบบนี้แทบคลั่งตายอยู่แล้ว
“ไม่ปิด ไฟอยากเห็นเจ้าชายเร่าร้อนอยู่ใต้ร่างกายของไฟ อยากเห็นเจ้าชายตอบสนองกับสิ่งที่ไฟมอบให้ อยากได้ยินเสียงเจ้าชายครางใจจะขาดอยู่แล้วถ้าปิดไฟ ไฟก็ไม่เห็นหนะซิว่าเจ้าชายชอบสิ่งที่ไฟทำมั้ย ถ้าปิดไฟก็ไม่เห็นซิว่าเจ้าชายดิ้นทุรนทุลายขนาดไหนตอนไฟจูบไปตามที่ต่างๆ บนร่างกาย ไฟอยากเห็นหน้าเจ้าชายตอนที่ไฟเข้าไฟอยู่ในตัวเจ้าชายและที่สุดเลยนะคือไฟอยากเห็นตอนเจ้าชายระเบิดความสุขออกมามากๆ นะเจ้าชายนะให้ไฟได้ยิน ให้ไฟได้เห็นอย่างที่ไฟอยากได้มั้ยนะครับ..นะ” เค้ากลับหลับตาลง ไม่มีเสียงตอบรับหรือปฏิเสธ แต่แค่หน้าที่แดงอยู่แล้วยิ่งแดงมากขึ้นผมก็รู้คำตอบแล้ว จากนั้นผมจึงเริ่มต้นจากบทแรกใหม่ เริ่มจากจูบที่เรียกร้อง ไล่เรื่อยลงมาที่ซอกคอ ต่อด้วยการขบย้ำเบาๆที่หัวนมทั้งสองข้าง มือทั้งสองข้างก็ยังบีบคลึงอยู่กับก้นนุ่มๆของเค้าตอนนี้เจ้าชายยกสะโพกขึ้นเบียดเข้าหาร่างกายผมอย่างเร่าร้อนแม้จะกล้ากลัวๆแต่กลับเร้าใจผมเสียเหลือเกิน
“อือ อ๊ะ อออ้า ...ฮื่ม” เสียงครางที่แม้จะเบาแต่ก็ยังยอมปล่อยออกมาให้ได้ยินบ้าง ผมเลื่อนตัวเองลงต่ำเพื่อครอบครองเจ้าชายน้อยและปรนเปรอความสุขเข้าใส่เค้าอย่างไม่ยั้งจนเค้าต้องปลดปล่อยออกมาในปากผมตอนนี้ผมอยากที่จะเห็นเค้าตอนที่ผมค่อยแทรกตัวเองเข้าเป็นหนึ่งเดี่ยวกับเค้าแล้วผมนั่งอยู่ที่หว่างขาของเค้าจับขาทั้งสองแยกออกกว้างขึ้นยกก้นเค้าแล้วเอาต้นขาของผมสอดเข้าไปรองไว้เพื่อที่จะได้มองเห็นช่องทางเข้าได้ชัดเจนผมก้มลงไปจูบเบาที่ปากทางแล้วก็ขยับท่าทางเอาน้องชายที่พร้อมเต็มที่เข้าจ่อประชิดตอนี้มือทั้งสองข้างของเค้าจิกเข้ากับที่นอนทั้งสองมือผมค่อยแทรกส่วนปลายเข้าไปที่ละนิดขณะที่ตาก็จ้องสีมองหน้าเค้าอยู่ตลอดตอนแรกเค้ากัดฟันแน่น แต่พอผมแทรกตัวเข้าไปได้เกือบครึ่งแล้วนิ่งค้างไว้เค้าก็เริ่มผ่อนคลายลงหายใจยังหอบกระเส่าอยู่แล้วผมก็ทิ่มเข้าไปพรวดเดียวโดยไม่มีการเตือนเค้าอ้าปากค้างท่าทางของเค้ามันทำให้ผมต้องรีบเลื่อนตัวขึ้นไปกระซิบที่หูของเค้าทันที
“ร้องออกมาเลยเจ้าชาย ปล่อยเสียงออกมานะ...ฮื้ม อย่ากลั้นมัน อ๊ะ .”
“อ๊ะ อื่ม อือออออ” พอเค้าร้องออกมาผมก็จูบที่ข้างหูของเค้าแล้วก็ค่อยขยับสะโพกดันให้น้องชายของผมขยับเข้าไปแนบแน่มากยิ่งขึ้น
“อื้ม อือ อ๊ะ ....อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ” ยิ่งผมขยับเสียงครางก็ยิ่งออกมาถี่ ขึ้นยิ่งแรงก็ยิ่งดังขึ้น จนตอนนี้เราทั้งคู่เกือบถึงจะหมายปลายทางแล้วคนใต้ร่างผมเกร็งตัวแอนหยัดสองมือจิกทึ้งผ้าปูแน่นจนแทบขาดสองเท้าเกร็งรัดเอวผมเพื่อให้สอดใส่เข้าไปให้ลึกที่สุดที่จะทำได้ช่องทางบีบรัดผมจนแทบจะทนต่อไปไม่ไหวอีกแล้วและวินาทีต่อมาเราทั้งคู่ก็ปลดปล่อยตัวตนของเราออกมาพร้อมเสียงร้องลั่นสุดท้ายก่อนจะซบทับกันอย่างอ่อนเปลี้ยไม่มีแรงจะขยับออกจากกันด้วยซ้ำ เวรกรรมนี่ถ้าผมบอกสิ่งที่ผมต้องการกับเค้าซะแต่แรกผมก็ไม่ต้องมาตกนรกอยู่ตั้งนมตั้งนานแล้วใช่มั้ย
The end
ตัดสินใจว่าจะเอาเรื่องไหนลงก่อนดี ใกล้วันหยุดสุดสัปดาห์อย่างงี้เอาซอฟๆ หน่อยดีก่าอิอิ
-
:L2: :pig4:
-
เผ็ดร้อนจริงๆ
-
:L2:
แรงเกิ๊นนนนน
-
:กอด1: :L2:
:pig4: :pig4:
-
กรี๊ดดดดดดดดดด ตายดีกว่า ตายคาอก
:กอด1: :กอด1: คนเขียน
-
เรื่องนี้เคยเอาไปลงที่เว็บอื่นแล้วเอามาปรับนิดปรับหน่อยก็ลองอ่านกันดูนะคะ^^
ผมชื่อทาม ผมอายุ 18 ครับสูงแต่ไม่ขาวผิวสีแทน หุ่นเกือบล่ำเพราะผมเล่นกีฬาแต่ไม่ถึงขั้นเอาจริงเอาจัง และผมยังต้องช่วยพ่อกับแม่ดูแลสวนผลไม้อีกต่างหาก ตอนนี้เป็นช่วงปิดเทอม ก่อนที่มหาลัยจะเปิด วันนั้น ผมนัดเจอเพื่อนที่ในตัวเมืองฉลองสอบเสร็จ สอบติดและรวมเลี้ยงส่งกันไปในตัวเพราะมีเพื่อนจะไปเรียนต่างประเทศและมีอีก หลายคนที่แยกย้ายไปเรียนต่างที่กัน เพื่อนขับรถผ่านทางบ้านผมเป็นคนแวะมารับเราไปรวมตัวกันที่บ้านไอ้โด่งไอ้คน ไปต่างประเทศนะแหละครับเพราะบ้านมันเป็นร้านวัสดุก่อสร้าง อิฐ หินดิน ทรายพื้นที่มันกว้างมีบ้านส่วนตัวให้พวกเราไปแหกปากและกลิ้งเกลือก แด๊กเหล้ากันได้สบายวันนั้นเพื่อนมาหลายคนจากหลายห้องรวมถึงเพื่อนต่าง โรงเรียนแต่สนิทกันก็มารวมๆแล้วก็ยี่สิบกว่าคนได้เพราะไอ้โด่งมันคนเพื่อน เยอะแต่ผมรู้จักบ้างไม่รู้จักบ้าง มีอยู่คนผมหละสงสัยไม่รู้ไปเคยแย่งเมียมันมาหรือไงมันมองผมแปลกตลอดเลยมัน ตัวขาวๆดูบางๆบอกไม่ถูกเอาเป็นว่า ถ้าผมเป็นเกย์ผมคงอยากกกมันอยู่หรอกครับถึงมันจะสูงไปหน่อยก็เหอะ แต่ผมไม่รู้จักมันนะครับถามไอ้เพื่อน(มันชื่อเพื่อนครับ)ก็ได้ความว่าชื่อ ปอ เป็นเพื่อนต่างโรงเรียนย้ายมาจากที่อื่นตอนม. 6 เคยฉะปากกะไอ้โด่งอีท่าไหนไม่รู้มันเลยมาสนิทกันซะงั้น แล้วตอน ม .6 พวกผมก็ไม่ได้ไปหาแรดขวิดที่ไหน เลยไม่เคยเจอกะมัน.. กินกันจนดึกแต่ไม่เมานะครับแค่มึนๆ พอเพื่อนถีบลงจากรถได้มันก็ไปแนบเลย ผมก็ต้องเดินตัดสวนมืดๆไปบ้าน ก็ได้อาศัยไฟจากถนนให้พอเห็น มึนก็มึนเลยค่อยๆเกาะต้นกระท้อนไปเลื่อยๆเดินไปได้ไม่ไกลได้ยินเสียงเดินตาม มาข้างหลังเลยหันกลับไปดูนึกในใจโจรห่าที่ไหนมันจะเข้ามาขโมยกระท้อนตอนยัง ไม่แก่วะไอ้เหี้ยนี่วอนตายนัก พอหันไปก็เห็นเงาดำๆเพราะมันหันหลังให้แสงรู้แน่ว่าเป็นผู้ชายตัวสูงแต่ไม่อ้วนในความสลัวก็บอกได้เท่านั้นแหละครับ
“เอ้ย มึงเข้ามาในสวนบ้านกูไมวะ” กะว่าถ้าโจรเจอเจ้าของบ้านแถมเป็นผู้ชายมันคงจะ เปลี่ยนใจหนีไปซะ แต่มันไม่ตอบครับแถมไอ้โจรมันยังกระโจนเข้าใส่ผม อ้าวนี่มันกะเล่นผมเลยนี่ครับฉิบหายละซิเมาแบบนี้แล้วกูจะรอดมั้ยเนี่ย แค่เผลอไปแป๊บมันก็กดผมลงกับพื้น มันดูผอมๆแต่ทำไมมันกลับแข็งแรงขนาดนี้ผมก็ไม่รู้นะครับ มันจับมือผมล็อคไว้ด้านหลัง แล้วเอาเข่ากดไว้ ผมพยายามดิ้น
“ไอ้เหี้ยเอ้ย มึงปล่อยกูนะ ไอ้สัด..แล้วผมก็ถูกมันเอาผ้ายัดปากแถมผูกทับด้วยผ้าอีกที ฉิบหายละ
“อื้อ อื้อ อื้อ” เสียงผมครับก็มันอุดปากผมไว้เสียงเลยมีแค่นี้ มันเอากุญแจมือล็อคมือไว้ คราวนี้ก็เหลือขาแล้ว มันนั่งทับหลังผม ผมสะบัดตัวให้มันหล่น
“อืออืออือ..” ผมดิ้นกระเสือกกระสนไถไปบนใบกระท้อนแห้งที่ส่งเสียงดังกรอบ แกรบ มันจับผมพลิกหงายแล้วแกะกระดุมกางเกงผมออก
“ฮึง ฮา ฮำ ไฮ ฮู” ผมเหวี่ยงขาพยายามจะแตะหรือถีบมัน มันเอาขามันกดขาผมไว้ มันดึงกางเกงผมออกจากขาได้แล้ว และมันก็เผลอผมเลยถีบมันเข้าที่ยอดอกมันล้มหงายหลังผมลุกขึ้นได้ก็ออกตัว วิ่งแต่ไปได้ไม่ไกลมันโดดคว้าเอวผมจนผมล้มลงจุก เจ็บไปหมดเลยครับตอนนี้มันจับผม นอนหงายโดยมันทับอยู่ข้างบนมันดึงเสื้อผมขึ้นแล้วมันก็เลียไปที่หัวนมผม ผมยกไหล่สะบัดจะให้มันพ้นออกไปจากตัวแต่ก็ทำได้ไม่ถนัด มันกัดที่หัวนมแรงๆ...อือ...จนผมสะดุ้งแล้วร้องออกมา มันค่อยๆเลียหัวนม จากซ้ายย้ายไปขวาสลับไปมาแล้วย้ายมาดูดเม้มที่ลำคอ พร้อมกับเอาขาของมันแทรกขาของผมจนมันนอนอยู่หว่างขาผมได้ มันเม้มคอ แล้วค่อยๆดูด เลียไปทั่วจนกลับมาที่หัวนมอีกครั้งมันค่อยๆเลียวนรอบหัวนมมันฉกลิ้นระรัว เร็วจนผมครางออกมา ตอนนี้มันเอามือมาช่วยบดหัวนมที่ว่างอีกข้างจนผมแอ่นอกสู้มือของมันมัน หัวเราะหึหึเบาๆ แล้วมันก็เลื่อนมืออีกข้างต่ำลงไปเรื่อยๆจนถึงขอบกางเกงในของผมผมยกสะโพก เกร็งตัวพยายามจะหนีมือของมัน มันเลยขบหัวนมเป็นการตักเตือนจนผมหยุดดิ้น แล้วมันก็จับขอบเอวกางเกงดึงลงจนเจ้าน้องน้อยของผมออกมาชมโลกมันจับมับเข้า อย่างแรงจนผมสะดุ้งแล้วรูดขึ้นลงจนมันแข็งตัวขึ้น ผมไม่รู้ว่าที่ผมอารมณ์ขึ้นเร็วขนาดนี้ได้เป็นเพราะเหล้าที่กินมาหรือเพราะ ผมว่างเว้นมานานกันแน่แล้ว
มันก็เลื่อนปากจากหัวนมไล่ตามหน้าท้องลงมาจนถึงไอติมแท่งอวบๆของผมแล้วมันก็เริ่มเลียไปรอบๆ แล้วก็ค่อยๆรับเอาเข้าไปในปากมากขึ้นจนมิดลำมันทั้งแทะ ทั้งเลีย ทั้งดูดแรงมาก จนผมเสียวสะท้านจนตัวเกร็งไปหมด สักพักผมก็ต้องปลดปล่อยตัวเองออกมา มันถอดกางเกงในผมออกแล้วก็รูดซิบกางเกงของมันควักเอาท่อนลำที่ ใหญ่โตออกมา แล้วยกขาของผมขึ้นพาดบ่าผมพยายามดิ้นแต่มันเปลี้ยหมดแรงไปดื้อ แล้วจ่อ ปลายเข้าที่ปากทางเข้าแล้วค่อยๆดันเข้ามาผมร้องดังลั่นแต่เสียงที่ออกมาก็ หายไปกับผ้าที่อุดปากผมอยู่ ผมทั้งด่า ทั้งร้อง ทั้งดิ้น จะให้มันหยุด จนเจ็บคอไปหมด แม้มันจะเข้ามาได้หน่อยเดียวแต่ผมเจ็บมากมันแสบร้อนปากช่องทางขมิบเต้นตุ้บๆ เพื่อขับไล่ผู้บุกลุก เกร็งตัวหงายหน้าจนคอตั้ง ปากที่ถูกปิดอยู่อ้าค้าง ไม่ใช่ไม่ร้องแต่มันกลับเป็นร้องไม่ออกเหมือนเสียงมันจุกอยู่ที่คอ มันค่อยๆ ดันเข้ามาจนส่วนหัวเข้ามาได้ แล้วมันก็ค้างไว้เท่านั้น ตอนนี้น้ำตาก็ไหลทะลักออกมาแข่งกับเหงื่อที่ออกจนชื้นจากการเกร็งตัวเพื่อ รับความเจ็บปวดมันเจ็บเหมือนร่างกายถูกฉีกออกผสมอาการปวดเหมือนปวดถ่าย แสบร้อน และรู้สึกถึงแรงตอดตุ้บๆตลอดเวลา มันนิ่งค้างอยู่อย่างนั้นพักนึง จนผมเริ่มผ่อนคลายอาการเกร็ง ดูเหมือนส่วนที่ยากที่สุดผ่านไปแล้ว มันก็เริ่มขยับดันเข้าไปลึกขึ้น
...อื้ออื้อ อื้อ..เสียงครางกระชั้นที่รอดออกมาจาผ้าอุดปากปนกับเสียงซี้ดปากของมันเป็น ระยะ มันดันเข้าไปได้หน่อยก็ดึงออกแล้วดันกลับเข้าไปใหม่ทำอย่างงี้อยู่สาม สี่ทีมันก็ดันแรงๆเข้าไปจนสุดลำ มันเริ่มดันเข้าชักออกใหม่จากเนิบช้าจนแรง ขึ้นเร็วจนเอวผมลอยจากพื้นเสียงกระทบกันของเนื้อดัง ป้าบๆเป็นจังหวะถี่ยิบตามการกระแทกกระทั้นเข้ามาของมันความเจ็บปวดเปลี่ยน เป็นความเสียวซ่านเกินระงับผมน้ำแตกอีกรอบเกร็งตูดบีบรัดลำใหญ่ของมัน จนมันกระตุกตัวสองสามทีก็ฉีดน้ำอุ่นๆเข้ามาในตัวเยอะมากจนมันไหลล้นออกมาข้างนอก ด้วยทั้งที่มันยังคาท่อนของมันอยู่ในตูดผม มันนอนหอบหายใจอยู่บนอกผมยังไม่ขยับและยังไม่ถอนของมันออกไปด้วย
จนลมหายใจเริ่มเป็นปกติผมก็นึกได้ว่ามันไม่ได้ใช้ถุงยางแล้วถ้ามันเป็นโรคล่ะอนาคตผม คงดับวูบแล้วผมก็ปล่อยให้น้ำตาไหลออกมาจากความเจ็บปวดและเจ็บใจที่ช่วยเหลือ ตัวเองไม่ได้เลยมันลุกขึ้นจากตัวผมแต่ผมหมดแรงหมดกำลังแล้วจริงๆ เลยนอนนิ่ง มันอยากทำอะไรก็ทำไปมันจะฆ่าผมหรือปล่อยผมไว้อย่างงี้ให้คนมาเจอ ก็ช่างมันผมหลับตาไม่อยากรับรู้อะไรอีกแล้ว แต่มันกลับจับตัวผมพลิกตะแคงแล้วไขเอากุญแจมือออก แล้วแกะผ้าที่ผูกปากผมออกแล้วจับผมนอนหงายลงตามเดิมตอนนี้มันหันหน้าหาแสง ถึงจะสลัวผมก็ได้เห็นหน้าไอ้คนที่ข่มขืนผม
“..ไอ้ปอ..” ผมเรียกชื่อมันออกมาเบาเพราะผมแสบคอเจ็บปากไปหมด มันรูดซิบกางเกงมันขึ้นแล้วลุกขึ้นมันพยุงผมขึ้นให้ผมออกเดินแต่ขาผมสั่นมาก เจ็บก้นมาด้วย จริงคือเจ็บไปทั้งตัวเหมือนเพิ่งไปถูกรถชนมาเลย มันเลยอุ้มผมขึ้นแล้วไปเก็บกางเกงที่มันถอดของผมทิ้งไว้แล้วพาผมออกมานอกสวน ขึ้นรถมันที่จอดอยู่
“มึงจะพากูไปไหน” เสียงแหบเบาๆของผมถามมัน
“บ้านกูหรือมึงอยากไปบ้านมึงล่ะ” ผมเลยต้องเงียบ ถึงบ้านมันมันก็อุ้มผมขึ้นห้องมัน มันปล่อยผมที่ห้องน้ำจัดการถอดเสื้อผ้าที่เหลือแล้วเปิดน้ำ ลงมืออาบน้ำเช็ดตัวให้ผมแล้วก็ให้ผมนั่งอยู่ที่ชักโครก มันถอดเสื้อผ้าของมันผมเพิ่งรู้ว่าอย่ามองคนที่ภายนอก เวลามันใส่เสื้อเหมือนคนผอมแต่จริงๆ แล้วมันมีกล้ามอกกล้ามท้องที่แขนก็ด้วย แต่ไม่มากเหมือนพวกนักกล้ามแต่มันดูเฟริมดูกำลังดีถ้าเทียบกับตัวผมมันน่าจะ พอกันมารู้ที่หลังว่ามันเป็นนักกีฬารักบี้ของโรงเรียน(มันบอก) อาบน้ำเสร็จมันก็พาผมมานอนที่เตียงทั้งตัวเปล่าๆ นั้นแหละมันเดินไปหยิบยา หลอดๆ มาแล้วจับขาผมชันเข่าขึ้นแล้วอายามาทามันเจ็บมากที่เดียว แล้วมันก็ขึ้นมานอนกอดผมผมทำท่าจะดิ้นมันเลยบอกว่าถ้าดิ้นมันจะเอาอีกยก เลยต้องยอมมันไม่นานก็หลับไปทั้งคู่ มารู้สึกตัวอีกที่น่าจะเป็นตอนสายๆแล้วแดดจ้าเชียวมันรู้สึกร้อนวาบๆเสียวๆ ที่ดินน้อยรู้สึกสะโพกผมกำลังขยับส่ายเอง ก็จะใครซะอีกล่ะไอ้ปอกำลังดูดทามน้อยที่แข็งโด่อย่างเมามันเสียวได้ที่ผมก็ ตอบสนองด้วยการยกสะโพกเด้าดินน้อยเข้าปากมันเสียวอยู่ไม่นานผมก็แตก แต่ยังไม่อิ่ม นอนระทวยให้มันขึ้นคร่อม
“เอ้ย กูเจ็บอยู่นะ”
“ มึงก็อย่าเกร็งดิ” ว่าแล้วมันก็เอาเจลเย็นๆทาที่ประตูหลังของผมแถมยังเอานิ้วที่ป้ายเจลไว้ควานเข้าไป ทาถึงข้างในด้วย แค่นี่ผมก็เกร็งตูดแล้ว
“กูบอกว่าอย่าเกร็งแล้วมึงจะไม่ เจ็บไง“
“ก็มันเป็นไปเองนี่ไอ้สัด..อื้อ” มันเอาเจลทาที่ลำมันก่อนจะเอามาจ่อรอเข้าไปสำราญในตัวผมมันจูบปากดูดลิ้น มือก็เค้นคลึงหัวนมจนผมหายเกร็งมันก็ค่อยๆ ดันท่อนลำเข้ามาอาจจะเป็นเพราะผมไม่ค่อยเกร็ง แถมยังมีเจลลื่นที่มันชโลมไว้ช่วย คราวนี้มันแทบจะแทงพราวดเดียว เข้าไปจนมิดด้ามเลยก็ว่าได้ แต่ก็ยังเจ็บอยู่ดี
“ โอ้ยย.ไอ้สัดนี่กูเจ็บบ” มันค้าง ไว้สักพักก็เริ่มขยับ เจลที่ทาไว้ก็มากโข มันเลยลื่นไถลเข้าสุดออกสุดแถมยังแรงสุดอีกด้วย เสียงเนื้อกระทบกันเป็นจังหวะคราวนี้ความเสียวมีมากจนผมเริ่มเกร็งตูดบีบรัด มัน
“อู้ยแน่นชิบ “ แล้วไม่นานจากนั้นทั้งผมและมันก็แตกพร้อมกัน มันซบทับบนผม ของมันคาตัวผมอยู่ ผมก็ถามมัน
“ทำไมทำกับกูอย่างงี้” พร้อมทั้งพยายามจะดันมันลงจากตัวแต่มันไม่ ยอม มันก็บอกว่าแอบเหล่ผมมาตั้งแต่ย้ายมาเรียนไม่นานแต่ช่วงนั้นยุ่งเตรียมสอบจน เมื่อคืนมันกลัวผมโดนใครชิงตัดหน้าเลยจัดการซะ
“แม่งเห็นกูเป็นผู้หญิงหรือไงใครเค้าจะมาเอากู”
“ชิมึงไม่รู้ตัวเองนะซิ ไอ้โด่งก็คนนึงหละแต่มันกลัว เสียเพื่อน”
“ไอ้เหี้ยมึงอย่ามาอำกู ไอ้โด่งมันเพื่อนกู”
“ก็เพราะเพื่อนไงมันเลยไม่ฟันมึงแต่กูไม่ใช่เพราะกู เป็นผัวมึงกูเลยเอามึงได้”
“ไอ้สัดนี่กูไม่ใช่ อ๊ะ..” มันดันท่อนลำที่ค้างอยู่ในตัวผมกระแทกเข้ามา
“ถ้ามึงไม่ใช่แล้วเหี้ยที่ ไหนวะครางเสียงหลงเนี่ย” ตอนนี้ผมก็มีแรงแถมไม่เมาอีกด้วยแต่ทำไมผมไม่ซัดมันหรือทำอะไรก็ได้ให้พ้นไป จากสถานการณ์ประหลาดนี่หรือผมติดใจกับความเสียวที่มันทำให้เลยเบี่ยงเบน ตอนนี้ผมยังตอบตัวเองไม่ได้เพราะไอ้คนที่อยู่ข้างบนมันซอยกระแทกถี่ยิบจนผมต้องครางออกมาด้วยความเสียวระทึก เช้าๆ อย่างงี้เรี่ยวแรงมันดีจนผมลืมนับไปแล้วว่ามันควบผมจนถึงไปกี่ครั้งเปลี่ยนไปกี่ท่าแต่ที่จำได้คือมันทำเอาผมสลบคาของมันไปเลย
เย็นแล้วที่ผมตื่นมาอีกทีมันพาผมไปส่งบ้าน ปิดเทอมนั้นกลางวันผมช่วยที่บ้านทำงานตกเย็นก็ไปทำพาร์ตไทม์เป็นเมียไอ้ปอ สองสามวันครั้งเพราะมันคงรู้ว่าผมเหนื่อยจนเปิดเทอมผมก็คิดว่าอีกนานกว่าที่ ผมจะกลับบ้านไปเจอกับมันแต่เปล่าเลยมันมาดักรอผมที่หน้าบ้านวันที่ผมขนของจะ ไปมหาลัยแล้วมันก็พาผมไปคอนโดมันที่อยู่ไม่ไกลที่เรียนตั้งแต่นั้นผมก็เลย เรียนไปด้วยทำงานเป็นเมียเต็มเวลาให้มันไปด้วย มันมีอะไรกับผมบ่อยมากยิ่ง เสาร์อาทิตย์ด้วยแล้วถ้าไม่ต้องกลับบ้านแทบไม่ต้องออกไปไหนกัน
สามปีแล้วที่ผมอยู่กับมันอย่างงี้ผมรู้ว่าผมไม่ได้รักผู้ชายแต่กับมันผมกลับ รู้สึกว่าขาดไม่ได้หวงมันทุกครั้งที่มันคุยกับคนอื่น ถ้ามันไม่สนใจผมจะงอน ผมเคยลองคิดว่าผมทำกับคนอื่นแต่แค่คิดผมก็แหยงแล้วผมทำกับมันได้คนเดียวนี้ แหละ นี่ผมคงรักมันเข้าแล้วใช่มั้ย? :เฮ้อ:
The end :bye2:
-
นุ้งทาม รักไปแล้วจ๊ะ เต็มๆเลยหล่ะ
-
ร้อนแรงมาก> <
-
ไม่พูดอะไร :oo1: เลย
:pighaun: :pighaun:
:pig4: :pig4:
-
:กอด1:
:haun4:
-
เสร็จโจรจริงๆ
เสร็จทั้งภายนอก เสร็จทั้งภายใน
เสร็จทั้งหัวใจ ไปเป็นเมียโจร
-
ทามไม่ต้องสงสัยหรอก อย่างนี้เค้าเรียกรักไปเต็มๆแล้ว :haun4:
-
+1 เป็นกำลังใจ หลังจากอ่านรวดเดียวครบทุกเรื่อง เลือดหมดตัว :pighaun: :pighaun:
-
เสร็จโจรจริงๆด้วยค่ะ
อ่านรวดเดียวจบเลย 55+
-
ขำตรงเป็นเมียพาร์ทไทม์ ฟูลไทม์เนี่ยล่ะ
-
ถูกต้องคร๊าบผม สั้นๆแต่ได้ใจความน่ะ
-
แหม ชัดเจนค่ะ รักชัดๆ
-
:L2:
-
อุ๊ยเสียวว :z1:
เรื่องสุดท้ายนี่หฤโหดปนน่ารัก อร๊างงงง :กอด1:
รอเรื่องต่อไป หุๆ :m25:
-
สนุกดีค่ะ จะตามอ่านเรื่อย ๆ นะคะ
-
:jul1: เสียเลือดทุกตอน
สั้นได้ใจได้
เอาอีก เอาอีก
-
ร้อนแรงทุกตอนเลย
-
เสร็จโจรจริงๆด้วย....
-
ขอบคุณนะคะ อ่านสามเรื่องเเรก กับเรื่องสุดท้าย สนุกดีนะคะ เเต่เรื่องดูห้วนๆ น่าจะมีย่อหน้านะคะจะได้อ่านง่ายขึ้นเเล้วก็ คำผิดกับเว้นวรรคสู้ๆๆนะคะ
-
:haun4: :jul1: สุดยอดดดดดดดดดด ชอบทุกเรื่องเลย อ๊ากกกกก
หื่นสลบ เลือดหมดตัว อ๊ากกกกก อยากบอกว่าชอบตอน 3pที่สุดดดดดด :z13:
เอาอีกๆๆ มาต่ออีกนะ o13
-
เหอๆ :haun4: :pighaun:
:o8:
-
:oo1: :oo1: ก่อน
คุยทีหลัง
-
:m25:
เสร็จโจร :z1:
-
วันนี้มีเวลาว่างเลยเอามาลงให้อ่านกันนะคะ มิรู้จะมีเขียนผิดเยอะมั้ยไงก็ทนอ่านกันหน่อยนะ :pig4:
คนเราเวลาอกหักทำไมต้องเมา เข้าวัดทำบุญซะดีกว่าเผื่อกุศลผลบุญจะส่งให้ได้เจอกะคนดีๆที่ผ่านเข้ามาแต่ไหงคนดีๆที่อยากให้เข้ามาก็ไม่มี ไอ้ที่เข้ามากลับเป็นแค่ผี ถึงจะหน้าตาดีจนอยากกรี๊ดเป็นภาษาตุรกีก็เหอะ แต่ไงไงก็แค่ผีไม่มีตัวตนจับต้องไม่ได้ แถมยังติดเป็นตังเมอีกต่างหาก
“ไรวะไอ้คุณผีเมื่อไหร่จะไปผุดไปเกิดซะทีเนี่ยเอาแต่ลอยตามไปตามมาสามวันเข้านี่แล้วนะ” น้านยังมาทำหน้าโง่อีก
“เอ็งนะแหละ เฮ้ยนี่ช้านพูดกะนายนะโว้ย ยอมรับซะทีดิว่าตัวเองเป็นผีอะ” นั้นยังจะส่ายหน้าอีกเดี๋ยวไปให้พระรดน้ำมนต์ซะเลยนี่ จะว่าไปตอนแรกที่รับรู้ว่ามีสิ่งไม่มีชีวิตตามติดมาจากวัดก็กลัวจนแทบจับไข้ไปเหมือนกันแต่พอลองสังเกตดูดีๆ แล้วก็เห็นแต่มันลอยไปลอยมา ทำหน้าเอ๋อไม่เคยทำตัวหน้าเกลียดน่ากลัว จะมีก็แค่ตกใจตอนที่อยากจะโผล่ก็โผล่เท่านั้นเองแต่ตอนนี้ยังคุยกันไม่รู้เรื่องเพราะผีงอนไม่ยอมพูดด้วยที่ไปด่าเค้าว่าเป็นผีแล้วเค้ารับไม่ได้ แต่ไหงมันไม่หนีไปอยู่กะคนอื่นให้แล้วเรื่องไปนะ
“อ า ร์ ม ค ร า บ ท า น อ ย า ก ก ลั บ บ้ า น ”เสียงเย็นๆลอยตามลม เออ เฮ้ยมันพูดกะกูละเว้ย
“แล้วบ้านนายอยู่ไหนล่ะ เราจะได้พากลับถูก” อยากกลับก็ต้องรีบพาเพราะมันจะด้พ้นไปจากเราซะกะทีอิอิ
“ร า ว ม่ า ย แ น่ จ า ย ม่ า ย ด้ า ย ก ล า บ ม า น า น ม า ก” ขนาดเศร้ายังหล่อวุ้ย
“แ ต่ ร า ว จำ ด้ า ย ว่ า มี พี่ อ ยู่ ที่ ค อ น โ ด นี้ แ ห ล ะ” อ้าวนั้นมันก็ที่นี่นะสิ โธ่เว้ยถึงว่าตามติดเลยวุ้ยคงได้กลิ่นคอนโดจากตัวเราแน่
“จริงดิ อยู่ห้องไหนล่ะเราจะพาไป” สาธุอย่าให้บอกว่าห้องนี้เลยนะสยอง
“ห้ อ ง 1 3 1 3” อื้ม เลขสวยซะดูซวยๆ ไงไม่รู้ แต่ไอ้ห้องนี้มันก็อยู่ชั้นนี้นี่หว่าแต่อยู่โซนไฮโซ ฝั่งนู้นน แล้วถ้าอยู่ดีๆเดินไปบอกเค้าว่าผีน้องคุณเกาะติดผมอยู่คงได้ระเห็ดจากที่นี่ไปนอนคุกซะก็ไม่รู้ เอาไงดีว้า
“ไ ป เ ถ อ ะ อ า ร์ ม อ า ร์ ม ก็ รู้ จ า ก พี่ ธ า ม ม่ า ย ต้ อ ง ก ลั ว” ทามไหนวะ แต่ที่แน่ๆ ผีชื่อทานมีพี่ชื่อทาม เอาไปก็ไป
#########
ตอนนี่หนึ่งคนหนึ่งผีมายืนอยู่หน้าห้อง 1313 แล้ว ติ๊งต่อง เมื่อคนข้างในเปิดประตูออกมา
“เฮ้ย!!! มีผีสองตัวอะ” เกือบจะกรีดร้องแล้ววิ่งหนีกลับห้องไปละถ้าไม่หันกลับไปเจอผีอีกตัวยืนขวางอยู่ เลยได้แต่หันกลับมาทางผีในห้องแทน
“งะ พี่ทามช่ายม้าย” เสียงยานๆที่เอ่ยออกไป ทำให้คิ้วสวยๆขมวดมุน
“อาร์มเมาหรือเปล่า” จ๊าก เค้ารู้จักตรูด้วยแงน้องเป็นผีพี่เป็นคนทรงรึเปล่าเนี่ยน่ากลั๊ว
“อาร์ม ทำไมหน้าซีดจัง ...อาร์ม..อาร์ม”นั้นเป็นเสียงสุดท้ายก่อนที่ผมจะหมดสติไป ฮื่ม... เย็นดีจัง.. หอมด้วย.. ขอนอนต่ออีกนิดนะ
“พี ท า ม ท า ม ม า ย ไ ม่ เ ค ย ไ ป ห า อ า ร์ ม เ ล ย นี่ ท า น ต้ อ ง เ สี ยพ ลั ง ง า น ไ ป พ า เ ค้ า ม า ห า” ตื่นมาอีกครั้งก็ได้ยินเสียงผีกะพี่คุยกันเบาๆ แต่ก็ยังหูหมาซะงั้น
“ทัน พี่ธัมบอกแล้วไงว่าเราควรเฝ้าดูเค้าห่างๆ ให้เค้าได้ใช้ชิวิตในแบบของเค้า” อ๊ะชื่อทันกะธัมนี่หน่า คุ้นๆแฮะพอเริ่มคุ้นก็เลยหาตัวช่วยไม่ฟังมันละ นั้นรูปหลังตู้เตี้ยๆ ไม่ไกลเตียงนักมีกรอบรูปวางอยู่เลยเดินไปหยิบดู ธัมกับทัน ใช่แล้วแฝดนรกที่แต่ก่อนเคยอยู่ข้างบ้านนี่หน่า พี่ธัมใจดีแต่ขี้บ่น ส่วนพี่ทันน้องชายขี้แกล้งแกล้งทุกเรื่องตั้งแต่ตื่นยังนอน ไหงตายง่ายดายจังล่ะ ..แก๊ก..
“อ้าว ดีขึ้นหรือยังอาร์ม” ทำไมเป็นลมง่ายจังอดนอนหรือเปล่าทำไมไม่ดูแลตัวเองเลย” งะ พ่อครูเริ่มละ
“ก็น้องพี่ธัมแหละมากวนอาร์มจนแทบไม่ได้หลับได้นอน” ฟ้องซะเลยจะได้ไปจัดการกันเอาเองอิอิ
“ก็ อ า ร์ ม ไ ม่ ย อ ม เ รี ย ก ท า น นี่ เ รี ย ก แ ต่ ผี ผี ท า น ก็ ก ลั ว เ ป็ น น ะ เ ป็ น ผี ก็ ห ล อ น แ ล้ ว ยั งจ ะ ม า ย้ำ อ ยู่ ด้ า ย” ผีงอนอีกละ
“อื่อ แล้วพี่ธัมอยู่คอนฯนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่อะอาร์มไม่เห็นเคยเห็นเลย” หันไปคุยกะพี่ธัมน่าจะงอนน้อยกว่า
“ไม่เคยเห็นหรือเราไม่เคยสนใจจะมองมาทางฝั่งนี่กันแน่พี่ยังเคยเห็นอาร์มเลยไม่ทันจะได้ทักเราก็แว๊บหายไปละ” เออวุ้ยเลยงอนทั้งคนทั้งผีเลย
“อ า ร์ ม ย้ า ย ม า อ ยู่ ที่ ห้ อ ง นี้ เ ถ อ ะ น ะ ท า น อ ย า ก อ ยู่ กั บ พี่ ท า ม ท า น รู้ ว่ า เ ว ล า ข อ ง ท า น เ ห ลื อ น้ อ ย เ ต็ ม ที แ ล้ ว ด้ า ย ม้ า ย ท า น ข อ ร้ อ ง น ะ อ า ร์ ม” โหผีลงทุนขอร้องทั้งทีจะใจร้ายปฏิเสธได้ไงก็ห้องฝั่งนี้เฟอร์หรู น่าอยู่น่านอนซะขนาดบอกว่าไม่ก็ฟายหละครับ
“เอิ่ม แต่จะรบกวนพี่ธัมหรือเปล่า...” เล่นตัวไว้หน่อยย่อมดูดี
“กวนอะไรอาร์มอย่าไร้สาระเราก็รู้จักกันมาตั้งนานพี่ว่าถ้าเจอเราจะชวนให้มาอยู่ห้องนี้ซะด้วยกันด้วยซ้ำไปจะไปเช่าอยู่คนเดียวทำไมให้เปลืองเงิน” มาเป็นชุดครับ และแล้วมหกรรมการขนย้ายก็เริ่มขึ้น
###########
ย้ายมาอยู่กับพี่ธัมได้สามวันแล้ว วันนี้พี่ธัมชวนให้ออกมาหาซื้อของไปใส่ตู้เย็นด้วยกัน เราเดินเลือกซื้อของกันอย่างสนุกเพราะถ้าตัดเรื่องขี้บ่นไปได้พี่ธัมทั้งน่ารักใจดี แต่ความสุขก็ต้องมีมารผจญ
“ไง อาร์ม เลิกกันได้ไม่เท่าไหร่มีใหม่เร็วทันใจจริงนะ แหมผัวใหม่หน้าตาดีนี่ไปคว้ามาจากไหนล่ะ” ไอ้มารนี่คือแฟนเก่าของผมเอง แล้วดูมันทัก ไม่รู้พี่ธัมจะคิดยังไง ถ้าเพี่เค้ารังเกียจล่ะก็ในเมื่อไอ้พูดมันเป็นผู้ชายเห็นๆ แถมเรียกพี่เค้าว่าผัวใหม่อีกต่างหาก
“อาร์ม กลับกันเถอะ” แล้วพี่ธัมก็ลากผมออกมาจากตรงนั้นโดยที่ยังไม่ได้พูดอะไรซักคำ ส่วนพี่เค้าหน้าบึ้งมาก โกรธแหงเลย
จากห้างมาถึงบ้านจนช่วยกันขนของเข้าบ้านจนจัดเรียงเสร็จ พี่ธัมไม่พูดอะไรซักคำ
“พี่ธัมอาร์มไปอาบน้ำก่อนนะ” พูดจบก็วิ่งอ้าวเข้าห้องก่อนที่จะได้มีโชว์ร้องไห้กันต่อหน้า แค่นี้ก็อายจนไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนละ พี่เค้าต้องรังเกียจแน่เลย พอเข้าห้องได้ก็ทุ่มตัวลงเตียงร้องไห้อย่างกับจะขาดใจ ร้องจนหลับไปตื่นมาอีกทีน่าค่ำแล้วเพราะห้องมันสลัวจนเกือบมองอะไรไม่เห็นเลยลุกไปอาบน้ำ ออกมาก็เก็บของใส่กระเป๋า วันนี้ไปขอนอนห้องเพื่อนดีกว่าไม่อยากเจอหน้ากับพี่ธัมเลย พอเปิดประตูห้องก็ได้ยินเสียง
“พี่ธัมทำไมอาร์มร้องไห้” ผีเสียงห้วนได้ด้วย แต่บรรยากาศมันเย็นยะเยือกแปลกๆ
“เค้าไปเจอแฟนเก่าก็คงเสียใจเรื่องนั้นหละมั้ง” พี่ธัมตอบแบบบึ้งตึง ผมเลยเดินออกไปเพื่อบอกลา
“พี่ธัมอาร์มขอโทษที่ทำให้พี่ธัมขายหน้า วันนี้อาร์มจะไปนอนบ้านเพื่อนแล้วพอหาห้องได้อาร์มจะมาขนของออกไป พี่ทันอาร์มขอโทษถ้าพี่ทันต้องตัวติดกับอาร์มไปอยู่ที่อื่นแต่อาร์มไม่อยากอยู่ให้คนเค้ารังเกียจ.....”
“ทันไม่ยอม” เสียงที่ได้ยินมันดังกระหึ่มมากๆ แล้วไฟก็เกิดดับพรึบมืดไปทั้งห้อง อยากจะกรี๊ดดให้คอแตกแล้ววิ่งเข้าไปซบอกพี่ธัมแต่ก็ทำไม่ได้ แล้วอยู่ดีๆ ข้อมือก็ถูกจับแล้วดึงไปทางห้องนอน พี่ธัมนั้นเองแต่ทำไมหน้าโกรธขนาดนั้นล่ะ
“ทันไม่ยอม ทันไม่ให้อาร์มไป อาร์มต้องอยู่ที่นี่ถ้าพี่ธัมไม่ทำอะไรซักอย่างทันจะทำเอง” เสียงที่พูดออกจากปากพี่ธัมกลายเป็นเสียงพี่ทันที่เหมือนกับกำลังเถียงกับพี่ธัมอยู่ พอเข้ามาในห้องนอนร่างพี่ธัมก็เหวี่ยง ผมลงกับที่นอนแล้วพี่เค้าก็กระโจนตามลงมา ในห้องนอนพอที่จะมีแสงสลัวที่สว่างมาจากต้านนอกอาคารให้พอมองเห็นได้ ผมพยายามที่จะดันเค้าออกไปแต่เค้าก็เอามือมาจับข้อมือทั้งสองข้างแล้วกดลงกับที่นอนตอนนี้พี่ธัมแรงเยอะมาก ไม่ว่าจะดิ้นอย่างไรก็ไม่หลุดแล้วพี่เค้าก็จูบบดลงมาที่ริมฝีปากอย่างแรงจนรู้สึกได้ถึงรสเลือด ‘น่าจะปากแตกแน่เรา เจ็บจัง’ เค้าส่งลิ้นร้อนๆเข้ามากวัดรัดพันกับลิ้นผม จากตอนแรกที่มันเป็นจูบที่รุนแรงตอนนี้ค่อยๆเปลี่ยนเป็นเร่าร้อนและเรียกร้องให้สนองตอบ จากตอนแรกที่พยายามขัดขืนเรี่ยวแรงก็เริ่มอ่อนลงเป็นโอนอ่อนและเริ่มตอบสนองปตามที่อีกฝ่ายนำพาไป จากปากละเรื่อยลงมาที่ซอกคอพี่เค้าทั้งดูดเม้ม กัดเบาๆ จนแทบจะครางออกมาอยู่แล้ว แล้วมือที่ถูกจับอยู่ก็ได้รับการปลดปล่อยตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้แต่ตอนนี้มันกับมาอบอยู่รอบคอของพี่ธัมพร้อมทั้งออกแรงกดให้เค้าเข้ามาแนบชิดมากขึ้นอีกด้วย มือพี่ธัมล้วงเข้ามาในเลื้อแล้วดึงชายเสื้อขึ้นแต่มันติดที่ผมยังนอนทับเสื้ออยู่จึงทำให้ถอดไม่ได้พี่ธัม เลื่อนลงต่ำเอาหัวมุดเข้ามาในเสื้อเพื่อที่จะด้ดูดดึงหัวนมทั้งสองข้างได้อย่าเต็มที่จนผมต้องเป็นคนลงมือถอดเสื้อของตัวเองออกไป
“อ๊ะพี่ธัม อย่ากัดแรง อ้า อาอ๊า..” พี่ธัมยังใช้ฟันขบที่หัวนมข้างนึงอยู่ แล้วเงยหน้าขึ้นสบตาแล้วเค้าก็ปล่อยหัวนมข้างนั้นออกแล้วเปลี่ยนเป็นเลียมันเบาๆ ต่อหน้าต่อตา มันเสียวเล็กจนต้องห่อไหล่
“ทันต่างหาก นี่ทันเองนะอาร์ม ทันรักอาร์ม พี่ธัมก็ด้วยแต่พี่ธัมไม่ทำอะไรเลย ทันเลยต้องทำเอง เป็นของพวกเราเถอะนะอาร์ม อย่าไปจากพี่ธัมเลยนะ” เค้าพูดขณะที่ยังมองสบตากันอยู่แล้วเค้าก็ค่อยเลื่อนตัวขึ้นมาจนมาจบประโยคอยู่ชิดริมฝีปากแล้วก็มอบจูบที่ร้อนแรงจนผมแทบลืมหายใจ
ลีลาของพี่ทันทั้งเร่าร้อนและรุนแรง จนผมทั้งครางทั้งร้องเสียงดังลั่นห้องไปหมด ไม่ว่าจะรอบแรกรอบสองหรือแม้กระทั้งรอบที่สามความแรงและความสุขสมก็ยังเต็มเปี่ยมเสมอจนครั้งสุดท้ายนี้จบลง
“ขอบใจนะ ลาก่อน” แล้วสติผมก็ดับตามไปติดๆ
############
ผมตื่นขึ้นมาอีกครั้งในตอนตีสามได้ เพราะรู้สึกคันขยุกขยิกที่ด้านหลัง ตอนนี้ผมนอนคว่ำหน้าอยู่ไฟในห้องสว่างโร่เลย พี่ทันกำลังจูบและขบเม้มไปตามแนวสันหลัง
“อื้อ พี่ทันอาร์มไม่มีแรงแล้ว” กำลังจะหลับต่อ
“พี่ธัมเองครับ ทันเค้าไปแล้ว ตอนนี้จะมีแต่พี่ธัมเท่านั้น ผมหันควับเพื่อที่จะมองหน้าพี่ธัมแต่สายตากับถูกตรึงให้สบกันในกระจกเงาบานใหญ่ที่ตั้งอยู่ข้างเตียง แล้วสิ่งที่ผมเห็นต่อมาก็คือพี่ธัมค่อยจูบเบาที่แผ่นหลังผมแล้วก็เคลื่อนตัวขึ้นมาทาบทับอยู่ด้านบนล้วงมือมาด้านหน้าเพื่อบดครึงหน้าอกจากเบาก็เป็นแรงขึ้นทั้งขยำทั้งบีบเค้น
“อ๊ะ อื้อ เจ็บ พี่ธัม อ๊าอ้าอออ” แล้วพี่เค้าก็แยกขาของผมออกจากกันก่อนที่จะส่งส่วนที่แข็งขึงแต่ตฃร้นผ่าวเข้าสู่ร่างกายผม ในกระจกผมเห็นสะโพกพี่ธัมขยับเกร็งอย่างแรงจนทำให้สะโพกผมถึงกับยกรับตามความแรงนั้น
“อ๊ะ อ๊ะ อ้า ดี ฮื้อ อ้า แรงอีก อ้า พี่ธัม อ้า อาร์มจะถึงแล้วครับ อ้า....” จนตอนนี้ผมต้องก้มหน้าซบลงที่หมอน กำมือพี่เค้าไว้แน่นมากรับรู้ถึงความรู้สึกที่มีพี่เค้าขยับโยกอยู่ด้านในด้วยความเสียวซ่านเท่านั้นจนความสุขสุดยอดทะลักทลายออกมา พี่ธัมดึงผมมานั้งบนตักเค้าที่ขอบเตียงหันหน้าเข้าหากระจกแล้วเค้าก็ให้ผมรับเอาตัวตนของเค้าเข้าไปอย่าช้าๆให้ผมมองดูตัวเองในกระจกมองทุกท่วงท่าทุกความรู้สึกที่แสดงออกทางสีหน้าค่อยดูตัวผมกลืนกินแท่งลำของเค้าเข้าไปในตัวอย่างช้าแต่เสียดเสียวพอเข้าไปได้หมดพี่เค้าก็ค่อยให้ผมขยับโยกตามที่ผมปรารถนาโดยมีเค้าคอยช่วยส่งแรงกระแทกขึ้นรับการกดตัวลงของผมอย่างเมามัน
ขณะที่พี่ธัมกำลังเมามันกับร่างกายของผม ผมมองเข้าไปในกระจกบานนั้นแล้วรู้สึกเหมือนว่าเงาสะท้อนที่ผมมองอยู่นั้นมันเป็นผมกับพี่ทันกำลังเริงรักกันอยู่อีกฟากของกระจก เหมือนผมและพี่ทันในกระจกส่งยิ้มอย่างสุขสมมาให้ผมกับพี่ธัมที่ฟากนี้
“ เมื่ออยู่ที่นี่เราสามคนจะอยู่ด้วยกันเสมอ” ลมเบาพัดผ่านหูผมไปในตอนที่ความสุขพุ่งถึงขีดสุดก่อนที่ผมจะหลับพับลงไปอีกครั้ง
The end :bye2:
ใครถามหา 3P ขอโทษทียังเขียนไม่เสร็จอะแต่มี 4P แทนได้มั้ยคร้าู^^ :bye2:
-
:jul1: :jul1: :jul1:
ถึงเป็นผีแต่ก็มีหัวใจนะ
-
งานนี้ผีมีส่วนร่วม
:L1: :L1:
-
คราวนี้มีต่างภพภูมิกันด้วย
จิ้นได้เก่งมากเลยคนแต่ง o13
-
:m25:
จะ3Pหรือ4P ก็ได้ค่ะเค้าไม่เกี่ยง จัดมาเลย เค้ารออ่านอยู่:z1:
-
ออกแนวหลอน ๆ แฮะ...แต่จิ้นระเบิด :m25:
-
1P ไม่เอา ขอ 2P เป็นต้นไป
-
จะกี่P ก็ไม่เกี่ยงจัดมาเลย หึหึ
-
:pighaun: ถึงเป็นผีแต่ก็ทำเอาเลือดหมดตัว 55+
กด + ให้คนเขียน คิดได้ไงเนี่ย
รอเรื่องใหม่อยู่นะ o13
-
ผีก็หื่นนะเนี่ย :m25: :m25:
-
กี่Pก็จัดมาเรารออ่าน คิคิ
-
อ้าว ตกลงทันไปสู่สุขคติหรือเปล่าเนี่ย
-
จะกี่Pก็ไม่เกี่ยง
55555555
-
เราว่าผีก็หื่นได้เหมือนกัน กระจาย เลือดอาบเรยอ่า :jul1: :jul1:
-
เมื่ออาทิตย์ที่แล้วผมไปเมากับพวกรุ่นพี่ที่เคารพ เพราะเพื่อนๆมันหนีไปเที่ยว แล้วไม่บอกกันซักคำ ตอนแรกเรานัดกันว่าจะมารวมตัวกันที่หอก่อนแล้วค่อยเดินทางไปด้วยกัน แต่ใครซักคนมันว่าไปเจอกันที่เที่ยวเลยดีกว่านัดวันเวลาแล้วเดินทาง แต่มีผมคนเดียวที่ไม่รู้เลยมาที่หอเก้อโทร.หาพวกมันก็บอกว่าถึงจุดหมายกันหมดแล้ว ‘แล้วจะให้กูทำๆไงวะ’ ผมเลยงอนพวกมันแล้วก็ว่าจะกลับไปบ้านเลย หน้าร้อนปีนี้ห่วยที่สุดในชีวิต ผมออกไปรอรถเพื่อกลับแต่ก่อนที่จะได้ขึ้นรถก็ได้เจอกับกลุ่มพี่เข้าก่อน เค้าเลยชวนผมไปกินเหล้า ด้วยความเซ็งก็เลยตามเค้าไป ปกติในหมู่เพื่อนพวกผมจะกินกันพอได้กินเล็กๆ น้อยๆ แต่การกินครั้งนี้ผมเมาหนักจนจำอะไรไม่ได้ รู้แต่ว่าทรมาน เป็นไข้จนพี่ๆ เค้าต้องคอยดูแลอยู่สองวันกว่าจะหายแล้วลากสังขารกลับบ้านได้ จนสัญญากับตัวเองว่าจะไม่กินเหล้ามากมายขนาดนั้นอีกแล้ว
หนึ่งอาทิตย์ก่อนเปิดเรียนผมกลับมาที่หอก่อนไอ้เพื่อนเลวทั้งหลายมันจะมา ผมก็ได้เจอพี่พวกนั้นอีกพี่เค้าชวนผมไปที่บ้านเพราะจะได้ไม่ต้องอยู่คนเดียว ผมก็เลยไปกับเค้าแต่บอกว่าผมจะไม่กินเหล้าอีกแล้วนะเพราะทำเอาผมเดี้ยงไปหลายวันเลย พี่เค้าก็ได้แต่หัวเราะเย็นๆเราก็ทำกับข้าวกินกันที่บ้านดึกหน่อยพี่เด้าบอกว่าจะเปิดหนังดูกันเป็นหนังที่พี่เค้าทำเองกะมือ
หนังเรื่องที่พี่เค้าเปิดให้ผมดูทำเอาผมตะลึง เพราะมันเป็นเรื่องของผู้ชายคนหนึ่งที่ดูท่าทางทรมานจากการถูกผู้ชายด้วยกันอีกสองคนทำร้ายความไว้เนื้อเชื่อใจอย่างสาหัส ด้านที่กำลังเห็นอยู่นี่เป็นรูปที่ถ่ายมุมกว้างให้ ขาที่ถูกจับยกอ้ากว้างไว้ด้วยมือชายคนหนึ่งที่ยืนเปลือยทั้งตัวหันด้านหลังให้กล้องอยู่บนที่นอน กล้องค่อยๆซูมผ่านขาที่แยกกว้างของทั้นคนยืนและคนนอน ให้เห็นส่วนที่เป็นส่วนตัวมากๆ ของชายที่นอนอยู่เจ้าส่วนที่ว่านั้นกำลังเข้าไปอยู่ในปากผู้ชายอีกคนหนึ่ง และยังมีเสียงของคนที่ถือกล้องกำลังสั่งอะไรสักอย่างแต่มันไม่ได้เข้าไปในหูผมเลย เพราะผมไม่ได้ฟังหมดสิ้นการรับรู้ทางการได้ยินไปในตอนนั้นเอง หนังที่ว่าน่าจะไม่ได้สั้นนัก แต่ที่ทำให้ผมถึงกับร้องไม่ออกพูดไม่เป็นภาษาและไม่ได้สนใจว่าคนในนั้นจะทำอะไรพูดอะไรกันบ้างก็เพราะไอ้คนที่นอนครางหน้าตาทรมานอยู่บนที่นอนนั้น มันหน้าเหมือนผมมาก จนผมก็ไม่รู้ว่าตัวเองเดินเข้ามายืนติดอยู่กับทีวี ตั้งแต่เมื่อไหร่และตอนนี้ผมแน่ใจแล้วว่า คนๆ นั้นเป็นผมทั้งหน้าตา เสียงร้องที่ได้ยินนั้นมันคือผมแน่ๆ ผมถึงได้หันมามองหน้าพวกพี่ที่นั่งมองผมอยู่ที่โซฟา แต่บอกตรงๆ ว่าตอนนั้นพูดไม่ออกบอกไม่ถูกจริงนะ มันสั่นไปหมด เสียงร้องเสียงครางที่ดังออกมาจากทีวีเครื่องนั้น ก็ยังตามมาหลอกหลอนอยู่ตลอดเวลา แล้วด้วยความที่ไม่รู้จะทำยังไงดีผมก็เลยทำได้แค่ปล่อยให้น้ำตามันไหลออกมามันทั้งเจ็บใจ เสียใจ รู้สึกเหมือนโดนทรยศ มันจุกแน่นที่ลำคอเหมือนหายใจไม่ออก
“พี่ พี่ทำกับผมอย่างงี้ได้ไง พี่....” ตอนนี้มันตื้อไปหมด แล้วพี่เล็กหนึ่งในพี่สามคนก็เดินเข้ามาลากผมให้ไปนั่งลงที่โซฟา ผมอยากสะบัดแต่มันหมดแรงที่จะขัดขื่น
“เราก็มีความสุขด้วยกันนี้...” ไอ้พี่ขุ่ย ก็พูดขึ้น ผมอยากจะถียงนักว่าสุขตรงไหนเพราะไอ้เสียงที่ได้ยินหน้าตาที่ได้เห็นมันไม่ได้แสดงออกซึ่งความสุขซักกระพีก มันมีแต่ทรมานทุรนทุราย
“พี่ๆ ทุกคนยินดีรับผิดชอบน้องโอม ด้วยความเต็มใจนะ แค่น้องยอมรับให้ได้ว่าน้องจะมีพวกพี่ทั้งสามคนเป็น...” พี่อาร์ตพูดยังไม่ทันจบก็โดนสายตาพิฆาตจากผมจนหยุดพูดไปก่อน ผมอยากแจ้งความจับไปพี่เลวๆพวกนี้เข้าคุก แต่ถ้าผมแจ้งความข้อหาที่พวกเค้าจะโดนก็คืออนาจารเท่านั้น แต่เรื่องที่พวกเค้าทำกับผมมันจะถูกตีแผ่คนมากมายก็จะได้รู้เรื่องพวกนี้ด้วย แล้วคนที่จะอับอายที่สุดก็คือผมใช่มั้ย ผมทำได้อย่างเดียวตอนนี้คือร้องไห้ ร้องให้กับความโง่ของตัวเอง ไอ้หนังบ้าๆนั้นถูกปิดไปตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้เพราะผมปิดหูปิดตาที่จะดูหรือฟังมันผมไม่รับรู้อะไรทั้งนั้น จนเวลาผ่านไปซักพักพี่เล็กก็พูดขึ้นว่า
“โอม พี่รู้ว่าพูดอะไรไปตอนนี้โอมก็คงไม่ฟังไม่รับรู้ แต่พี่ของบอกเราไว้เลยนะว่าถ้าโอมไปบอกใครคนที่อายก็คือโอม จะว่าพี่บังคับก็ได้ว่าไงซะโอมก็เป็นของพวกพี่ อย่าคิดที่จะหนีไปไหนเลยคืนนี้นอนที่นี่หละแล้วพรุ่งนี้ไปคืนหอซะ ย้ายของมาอยู่ที่นี่ถ้าโอมไม่ทำอย่าว่าพี่ร้ายก็แล้วกัน” นี่มึงยังไม่ร้ายใช่มั้ย เออใช่นี่ไม่ได้เรียกร้ายแต่เรียกเลวต่างหากไอ้พวกเลวเอ้ย แล้วพวกมันก็ลากผมเข้าไปในห้องแล้วช่วงเวลาเลวร้ายก็วนมาในแบบที่ผมยังมีสติครบถ้วนเมื่อจิตใจต่อต้านความทรมานก็ยิ่งมีมากจนแทบเกินจะรับไหว หลังจากนั้นผมก็ไปย้ายหอตามที่พวกเค้าสั่งจนเปิดเทอมพวกเพื่อนๆ ก็กลับมา
#############
“โอมมึงงอนพวกกูจนย้ายหอเลยหรือวะ” ไอ้นัจเป็นหน่วยกล้าตายเข้ามาถามผม แต่ผมก็ไม่ได้ตอบอะไรมันไป ตอนนี้ผมแทบไม่มีกระจิตกระใจเรียนด้วยซ้ำ ยังดีที่เพิ่งเป็นช่วงเปิดเรียนใหม่เลยยังไม่มีวิชาที่เรียนหนักนัก ผมได้แต่หลบหน้าพวกมัน พยายามไม่พูดกับพวกมันมากนัก เพราะถ้าผมคุยกับพวกมันมากเข้าผมต้องเล่าเรื่องที่ผมผจญอยู่ตอนนี้ให้พวกมันฟังแน่แล้วเรื่องก็ต้องบานปลายเป็นแน่ แต่ผมจะทนให้ไอ้พวกเลวนั้นมากระทำย่ำยีผมแทบทุกคืนได้อีกนานเท่าไหร่กัน
วันนี้ผมทนต่อไปไม่ไหวอีกแล้ว ไอ้พวกเพื่อนผมมันก็คงทนไม่ไหวกับการทำตัวของผม พวกมันเลยลากผมไปที่หอพวกมัน ในตอนเย็นวันศุกร์
“เอ้าไอ้สัดโอมมึงกลุ้มอะไรก็บอกพวกกูมา อย่าทำอย่างงี้ได้มั้ย พวกกูทนไม่ไหวแล้วนะ ถ้ามึงไม่กล้าบอกตอนนี้ก็นี่เลยเหล้า กินย้อมใจซะแล้วมีอะไรมึงก็ระบายออกมาให้หมด อะไรที่พวกกูช่วยมึงได้พวกกูจะทำ มึงอย่าทุกข์อยู่คนเดียวได้มั้ย มึงเห็นพวกกูเป็นเพื่อนมึงหน่อย กูขอร้อง” ไอ้นัจเป็นคนเริ่ม ส่วนคนอื่นมันนั่งเศร้าพยักหน้าเห็นด้วยกันเป็นแถว แล้วจะให้ผมพูดให้ผมเล่าได้ยังไงเพราะเรื่องมันไม่ใช่เล็กๆ
“โอมหรือพวกพี่เล็กทำอะไรหรือขู่อะไรมึง บอกพวกกูมาพวกกูจะไปจัดการให้เอง..” ไอ้หยก มันเก่งเรื่องจับแพะชนแกะซะผมสะดุ้ง แล้วถ้าผมเล่าเรื่องให้พวกมันฟังก็จะได้รู้กันไปเลยว่าจะอยู่หรือจะไป ถ้าพวกมันรับไม่ได้ก็มีคนรู้เพิ่มขึ้นและผมก็คงจะอยู่ที่นี่ต่อไปอีกไม่ได้ เพื่อเป็นตัวช่วยในการตัดสินใจไปของผมเอง
“เออกูจะเล่าให้พวกมึงฟัง ว่ากูโง่แค่ไหน กู...” แต่ถ้าให้เล่ากันจะจะผมก็อายเกินกว่าจะทำได้คงต้องอาศัย เหล้าย้อมใจกันซักหน่อยแล้วผมก็เริ่มดื่ม แก้วแล้วแก้วเล่า
หลังจากแก้วที่สี่อัตราการดื่มก็เริ่มช้าลงแต่ละอึกที่ดื่มเข้าไปมันเหมือนกับน้ำเรียกความทรงจำ แต่ละภาพที่ผ่านแว๊บเข้ามาในหัวมันทำให้ผมพูดไม่ออก ไม่ว่าจะเป็นภาพผมเต้นระบำเปลื้องผ้า โยกย้ายสะโพกยั่วยวนพี่อาร์ต แต่ละตอนมันยิ่งทำให้ผมถึงกลับกลัวตัวเอง อย่างตอนที่ผมออดอ้อนเคล้าเคลียถ้าเป็นงูได้ผมคงพันอยู่รอบตัวพี่เล็กไปแล้ว ตอนที่ผมขอร้องให้พี่ขุ่ยเอาผมอย่างรุนแรง ‘นี่..นี่กูเมาแล้วหงี่หรอวะเนี่ย’
“อ๊ากกกก อิบอ๋ายแร้วว” แล้วอยู่ผมก็ลุกขึ้นยืนหน้าผมตอนนั้นคงทั้งซีดและตื่นสุดๆ เล่นเอาเพื่อนทั้งวงสะดุ้งกันเป็นแถว
“เฮ้ย!!! ไอ้เหี้ยโอม มึงเป็นไรวะ”
“กะ..กะ..กูไม่เป็นไร นัจ กูกลับก่อนนะ” ว่าแล้วผมก็แทบจะถลาออกจากห้องแต่นึกได้ก่อนว่าถ้าไม่อธิบายอะไรไอ้พวกนี้คงขี่รถตามไปถึงบ้านพี่เล็กแน่
“เดี๋ยวกูไปหาความจริงบางอย่างก่อนแล้วพรุ่งนี้(วันเสาร์) เอ่อไม่เป็นวันมะรืน(วันอาทิตย์)..เอ่อ...วันจันทร์แล้วกัน กูจะมาเล่าให้พวกมึงฟัง แล้วไม่ต้องเสือกตามกูมานะ ไปหละ” ผมบึ่งรถจากหอเดิมกลับไปบ้านพี่เล็กด้วยความเร็วพอมาใกล้ถึงผมดับเครื่องให้รถไหลมาเรื่อยจนเข้ามาจอดหน้าบ้านย่างเงียบเชียบ ผมไม่ได้มีลับลมคมในอะไรหรอกตอนแรกมันก็อยากได้ความจริงอยู่แต่พอใกล้ถึงเข้าจริงๆก็เกิดกลัวไม่รู้จะเริ่มยังไงขึ้นมา แล้วผมก็ค่อยๆเดินเข้าไปในบ้าน
##########
“เล็กมึงว่าเราโหดกะน้องโอมไปเปล่าวะ” เสียงพี่ขุ่ยดังมาให้ผมได้ยิน ตอนนี้ผมหยุดเดินแล้วยืนฟังสิ่งที่พวกผัวๆ ของผมคุยถึงผมอย่างใจจดจ่อ
“กูสงสารน้องว่ะ ตอนนี้น้องมันไม่มีความสุขเลย มันดูเครียดจนกูกลัวว่ามันจะไมเกรนรับประทานไปซะก่อนดิ เมียน่ารักแบบนี้หายากซะด้วยกูเสียดาย” แม่งไอ้พี่อาร์ตเล่นพูดซะผมอายเลย
“เอ้อ มึงสองคนก็เห็น ถ้าเราไม่บังคับอย่างงี้น้องมันก็คงเตลิดไปไหนต่อไหนแล้ว จะอธิบายอะไรมันก็ปิดหูปิดตาซะ แล้วอีกอย่าง คนมันอคติไปแล้วก็มีแต่รอให้เย็นลงเท่านั้นแหละแล้วค่อยว่ากัน”
“หึหึ แต่กูอยากกรอกเหล้ามันอีกว่ะ เวลาเมามันยั่วดี กูช้อบชอบ เฮ้อแล้ววันนี้มืดแล้วเมียกูไปไหนวะเนี่ยไม่กลับมาซะที”
“ไอ้หื่นขุ่ย มึงนี่แหละทำให้น้องเค้าไม่ยอมฟังพวกเราซะที่ เพราะความหื่นของมึงนี่แหละ กูหละกลัวน้องเค้าจะทนไม่ไหวแล้วเอาเรื่องของพวกเราไปบอกเพื่อน แล้วถ้ามันมาหาหลักฐาน แล้วได้ไอ้แผ่นนั้นไปนะกูไม่อยากคิดเลยว่าน้องเค้าจะอายแค่ไหน”
“ไอ้อาร์ต ก็มึงถ่ายเองกะมือแม่งตอนถ่ายแม่งก็งานศิลป์ๆ ภาพต้องสวยมุมต้องดี เหี้ยดูที่ไร กูอดไม่ได้ทุกที แล้วว่ากูหื่นคนเดียวได้ไงพอกูเอามึงก็มาแจมกะกูทู้กที” น่าจะถึงเวลาที่ผมต้องเข้าไปขัดจังหวะซักทีเพราะไม่งั้นผมคงจิ้นตามที่เค้าพูดจนเลือดสาดตายอยู่ตรงนี้นี่แหละ
“พี่เล็ก โอมอยากดูไอ้แผ่นนั้นอะ” ผัวทั้งสามหันควับมามองผมยังกะเห็นผี
“คราวนี้โอมรับรอง ว่าโอมจะดูอย่างตั้งใจตั้งแต่ต้นจนจบเลย โอมพร้อมแล้ว” แล้วผมก็เดินหน้าตายแต่แดงแจ๋เข้าไปนั่งที่โซฟาตรงกลางระหว่างพี่เล็กกับพี่อาร์ต
“โอม เอ่อ..ได้.. ได้...เอ่อโอม แต่พี่ว่าเราดูไม่จบแน่ว่ะ” พี่เล็กพูดเบา แต่เราทั้งหมดก็ยังได้ยินพี่อาร์ตกะพี่ขุ่ยอมยิ้มกันแก้มตุ่ย แล้วพี่เล็กก็เดินไปหยิบเอาไอ้แผ่นเจ้าปัญหาออกมาใส่เครื่องเล่นแล้วไปหรี่ไฟให้สลัวลง
“ไรพี่เล็กดูหนังโป๊ต้องสร้างบรรยากาศหรือไง” ผมที่พอรู้ว่าตัวเองทำอะไรไว้บ้างก็พอจะสบายใจขึ้นมาหน่อย แม้จะอับอายอยู่แต่ก็นะ อยู่ด้วยกันมาหลายวัน ถึงผมจะทำตัวเหมือนศพหูหนวกตาบอด แต่ก็พอรู้ว่าพวกพี่เค้าเอาใจใส่ผมดูแลผมกันจะตาย เลยอดแซวเล็กๆ ไม่ได้ แล้วพี่เล็กก็กลับมานั่งที่เดิมแต่เข้ามาเบียดผมมากขึ้นส่วนพี่อาร์ตก็เขยิบเข้ามากอดไหล่ให้ผมเอาหัวพิงอกเค้าไว้
“ระลึกชาติได้หรือไงวันนี้ถึงดูอารมณ์ดีได้อะเรา” พี่อาร์ตกระซิบถามข้างๆหู
“กินเหล้ามาใช่มั้ยโอม” พี่เล็กถามขึ้น ผมไม่ได้ตอบทั้งสองตนเป็นคำพูดได้แต่พยักหน้ารับ พี่ขุ่ยก็ไม่อยากน้อยหน้า เข้ามานั่งที่พื้นแยกขาผมออกเอาตัวพิงโซฟาหัวหนุนเป้าผมไว้ผมก็ไม่ได้ว่าอะไร
#############
หนังเริ่มขึ้นเหมือนที่ผมเห็นวันนั้นด้านหลังที่เห็นก็คือพี่เล็ก คนที่กำลังอมแล้วดูดของผมอยู่ก็คือพี่ขุ่ย พี่อาร์ตเป็นคนถือกล้อง
“ เฮ้ยไอ้เล็ก มึงลงไปช่วยไอ้ขุ่ยดิน้องเค้าเรียกมึงจนมือจะหงิกละ แต่ไปทางขวานะเดี๋ยวบังแสง” เสียงพี่อาร์ตสั่งให้พี่เล็กให้ไปสนุกกับตัวผมโดยไม่ให้บังมุมกล้อง
“ไอ้เหี้ยอาร์ต กูไม่ได้มาเป็นพระเอกหนัง AV ให้มึงถ่ายนะโว้ย นี้เราถ่ายไว้ให้น้องโอมดูว่าเราไม่ได้ข่มขืนเค้า” มีเสียงพี่เล็กด่ากลับ พี่อาร์ตก็เถียง
”แหมไอ้เล็กก็กูเรียนศิลป์นะโว้ย ให้กูใช้วิชาที่เรียนมาหน่อยเถอะ จะถ่ายทั้งทีมันก็ต้องศิลปะดิวะ มึงอย่าเอางานกูไปเหมารวมกะอนาจารย์” จากภาพที่เห็นพอพี่เล็กปล่อยขาผมวางกับที่นอน ผมก็ยกมือขึ้นเหมือนอ้อนให้พี่เล็กมากอดผม สีหน้าท่าทางของผมที่แสดงออกมามันมีแต่ความทรมานที่เกิดจากปากของพี่ขุ่ย พอพี่เล็กมากอดผมก็ดึงหัวพี่เค้าเข้าไปประกบปากด้วยอย่างดูดดื่ม โดยที่เอวผมก็ยกขึ้นรับกับปากพี่ขุ่ยอย่างเสียวได้ใจ พอผมได้ปลดปล่อยแล้วพี่ขุ่ยก็เข้าไปนั่งที่หว่างขาผมแล้วยกขาผมให้ชันเข่าขึ้นแล้วเอาหลอดเจลมาบีบทาเข้าที่แท่งอวบๆ ของตัวเองและน่าจะละเลงไว้ที่ก้นผมด้วยแล้วก็ค่อยๆ สอดแท่งอวบนั้นเข้ามาที่ละน้อย ตอนนี้พี่เล็กกำลังเมามันกันหัวนมของผม มือก็กำรูดอยู่ที่แก่นกายของผมจนมันแข็งขันขึ้นอีกครั้ง
“ฮือ อ๊ะ อ๊า พี่ขุ่ย ช้าหน่อยครับโอมเจ็บ อืม พี่เล็กแรงอีก อ๊าเสียวดีจังเลย อ๊า พี่อาร์ต มาเล่นกับโอมดีกว่าพี่ อ๊ะ ดีจัง อ๊ะเจ็บครับ อะ อ๊า อออออ”
แล้วจากนั้นพี่เล็กก็น่าจะตั้งกล้องไว้ที่ขาแล้วเข้ามามะรุมมะตุ้มผมตามคำชวนอีกคน
ตอนนี้ผมในทีวีถูกจับนอนคว่ำปากผมจ่ออยู่ที่แท่งไอติมยาวๆ ของพี่อาร์ตที่นั่งพิงหัวเตียงอยู่ ผมใช้ปากให้พี่เค้าอย่างสุดมัน เพราะพี่อาร์ตอ้าปากค้างแหงนหน้าไปด้านหลังมือก็จับอยู่ที่หัวของผมสะโพกก็ยกร่อนเป็นจังหวะ แทบไม่เปล่งเสียงออกมาเลย ส่วนด้านหลังก็มีพี่เล็กกำลังที่ยกสะโพกผมให้ลอยรับการกระแทกเข้าใส่อยู่อย่างเมามัน เมื่อพี่เล็กกระแทกเข้ามาสะโพกผมก็กดลงส่งเจ้าน้อยน้องที่แข็งขันของผมเข้าสู่ปากพี่ขุ่ยที่รอรับอยู่ด้านล่าง เสียงคราง เสียงกระทบกันเนื้อต่อเนื้อ เสียงแฉะๆ มีดังมาให้ได้ยินอยู่ตลอดเวลา
“อ๊ะ โอมครับ โอมสุดยอดเลยครับ อ๊าพี่จะถึงแล้วครับ อ๊า/ พี่ก็จะถึงแล้วครับ” พี่อาร์ตกับพี่เล็กพูออกมาพร้อมกันก่อนที่จะหลั่งออกมาข้างในทั้งคู่
พอพี่เล็กกับถอนตัวออกไป พี่ขุ่ยก็เข้ามาประกบด้านหลัง แต่ตอนนี้พี่เค้าดึงผมมากลางเตียงให้ผมทำท่าเหมือนคลานแล้วเค้าก็กระแทกเข้ามาอย่าแรง
“อ๊ะ อื้อ ดีครับพี่ขุ่ย แรงๆ ครับ โอมชอบอ๊ะ” พี่เค้ากระแทกเข้ามาแรงมากๆ อย่างที่ผมขอ ผมกระเด้งไปข้างหน้า จนแขนผมรับแรงไม่ไหวเลยงอพับลงกับที่นอนแต่พี่เค้าก็ยังกระแทกเข้ามาไม่ได้หยุดจนเสร็จ แล้วพี่อาร์ตก็เข้ามาด้านหลังจับผมนอนตะแคง เอาขาของผมไปวางบนต้นขาเค้าแล้วก็แทรกน้องชายที่กำลังแข็งขึงเข้ามา โดยที่มีพี่เล็กเข้ามาด้านหน้าพี่เค้าเอาท่อนของเค้าให้ผมอม แล้วพี่เค้าก็อมให้ผมไปด้วยเหมือเรา 69 กันในท่านอนตะแคงแล้วมีพี่อาร์ตขนาบอยู่ด้านหลัง...... “อ๊ะ อ๊า ดี อ๊า อาอ อา อ อือ......” นั้นเป็นช่วงสุดท้ายที่ผมได้เห็นและได้ยินจากทีวีที่ดูกันอยู่ เพราะความสนใจของผมถูกดึงกลับมาที่พี่ขุ่ยที่นั่งอยู่ด้านหน้าผม พี่เค้าหันกลับมาจัดการเป้ากางเกงที่ตุงจนแทบปริของผม เค้าค่อยรูดซิบเอามันออกมาเพื่อช่วยบรรเทาความต้องที่ล้นเอ่อของผม พี่อาร์ตก็จูบกับผมอยู่อย่างร้อนแรง พี่เล็กก้มลงขบเม้มที่ซอกคอ มือก็ล้วงเข้าไปในเสื้อเค้นคลึงที่หัวนมแล้วจากนั้นเหตุการณ์ที่สนุกสุดเสียวอย่างที่เราดูและยิ่งกว่าที่เราดูก็ดำเนินต่อไปอย่างไม่มีเหน็ดเหนื่อย ‘แต่ไอ้พี่ขุ่ยนี่หื่นจริงแฮะ’
เฮ้ย แล้ววันจันทร์ผมจะไปบอกอะไรกะไอ้พวกนั้นล่ะ เวงกำของน้องโอม :z3:
เรื่อง 1P มิต้องห่วงคร้าเพราะคนแต่งจิ้นมิออกอิอิ :bye2:
-
แอบหลอนนะเนี่ยตอนนี้...
-
นั่นสิ แล้วโอมจะเล่าให้เพื่อนฟังยังไงดีเนี่ย ฮ่าๆ
-
โห่ นึกว่าจะมีอีกยก :-[ :-[
-
น้องโอมคงไม่มีแรงที่จะบอกเพื่อนๆๆๆหรอกงานนี้
55555555555
-
ดูเอง ถ่ายเอง หื่นเอง เง้อ:เฮ้อ:
-
แล้วโอมนะบอกเพพื่อนยังไงละเนี่ย :m20:
-
มารีเควสได้ป่ะ?
อยากได้ 2 เคะ 1 เมะบ้างอ่ะ
ก๊ากๆๆๆๆๆๆ
-
:m25: 4P จริงๆด้วย
+1ค่ะ
-
ไม่ต้องอายแล้วน้อง :impress2:
เพราะน้องเมาแล้วเงี่ยนเอง คนอื่นๆเขาก็เลยช่วยให้สมหวังด้วยความเต็มใจ :oo1: :oo1:
-
:pighaun: :jul1: ตอนแรกนึกว่าจมาม่าแล้วนะเนี่ย แต่สุดท้ายโอมก็พบเรื่องจิง 5555555 :z13:
เอาอีกๆๆ รอตอนต่อไปง๊าบบบบบบบบบ
-
ทำตัวเองสินะ...ทั้งตอนเมาแล้วไปยั่ว
กับนอยท์เพราะไม่ยอมรับความจริงแต่แรก
-
แล้วโอมจะบอกเพื่อนยังไงล่ะนี่ :m20:
-
ไม่มีไรต้องบอกเพื่อนแล้วละมั้งนี่ ดูท่าจะเต็มใจซะแล้ว หมดทุกข์หมดโศก ทีนี้มีแต่สุขแล้ว :haun4:
-
น้องเมาแล้วแบบนี้นี่เอง
-
ต๊ายตาย เพิ่งรู้ว่าเมาแล้ว โอม จะหื่นสุดๆๆ ไม่แพ้พี่ขุ่ย เลย
5555+
น่ารักคร๊
-
ฮาๆ ยั่วเขาเองหรอกเรอะ :jul3:
-
:jul1:
-
น้องโอม
ไม่ต้องไปนั่งเศร้าให้เพื่อนเห็นแล้วนะจ๊ะ
ต่อไปเพื่อน ๆ คงเห็นแต่รอยยิ้มแทน :o8:
-
:haun4: :haun4:
เพื่อนกันยังไงก็รับได้อยู่แล้ว
-
หลังจากรอบนี้ คงต้องพักอีกยาววววววววววว เลยหล่ะนุ้งโอม :oo1:
-
เอสวิ่งตามความรักมามากมายแต่ไม่เคยได้รักอย่างที่หวังเลยซักครั้งส่วนใหญ่ที่เข้ามามันก็รักจริงหวังฟันกันแทบทั้งนั้นแต่ เอสก็ไม่ได้ง่ายขนาดนั้นอาจจะมีอะไรกะคนที่คิดว่าใช่มาสองสามคน แล้วก็เลิกราให้ต้องมาวิ่งหารักครั้งใหม่ แต่ใครจะนึกว่าเมื่อวันที่เราวิ่งหาอยู่นั้นเราจะเจอรักพุ่งเข้าชนที่ทางสามแพร่งรูปตัวYเข้าอย่างจัง
เรื่องมันเริ่มขึ้นจากความใจง่ายครั้งเดียวในชีวิตเอส สองเดือนที่แล้วได้ไปงานวันเกิดอยากจะแด๊กของเพื่อนที่จัดกันที่บ้านพักส่วนตัวริมทะเลปาร์ตี้กันสุดเหวี่ยง ทั้งร้องทั้งดื่มทั้งดิ้นเวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว ความง่วงถามหาก็กลับเข้าไปนอน ห้องนอนมีอยู่สองสามห้องใครง่วงก็เสือกหัวเข้าไปนอน แต่ห้องที่เอสเลือกจะอยู่ไกลสุดเพราะกะนอนเต็มที่จะได้ไม่มีใครเข้ามาลากออกไปกินต่ออีกตอนนี้ในห้องยังไม่มีใครมาใช้ เลยอาบน้ำแล้วก็มาล้มตัวนอนยึดทที่บนเตียงหนานุ่มไว้คนเดียวก่อนที่จะหลับไป น่าจะหลับไปได้ไม่นานมากนักก็เริ่มรู้สึกว่ามีคนเข้ามานอนเบียดอยู่ที่ด้านหลังก็เลยขยับตัวออกให้ห่างแต่มันก็ยังขยับตามมาก่อนที่จะได้ขยับหนีอีกรอบมันก็เอามือเข้ามากอดที่เอวแล้วดึงเข้าไปให้ชิดกับตัวของมันมากขึ้นทำให้ต้องลืมตาตื่นขึ้น
“ใครวะ ปล่อยเดี๋ยวนี้เลยนะ” พูดไปก็พยายามที่จะแกะมือของมันออกแต่เมื่อไม่ออกจริงๆก็เลยหันกลับไปมองหน้ามันที่อยู่ข้างหลัง
“ไอ้กฎ” กฎคือเพื่อนกลุ่มเดียวกัน
“ทำบ้าไรวะ ปล่อย เราจะลุก” พยามดิ้นเพื่อให้หลุดออกจากมือมัน
“ไม่ปล่อย เรารักนายว่ะเอส รักมานานแล้วด้วย เราไม่อยากให้นายไปไหนกับใครอีกแล้วว่ะเราไม่ทนแล้ว” พูดจบมันก็จูบที่หลังหูละเรื่อยลงไปที่ซอกคอดูดเม้นจนน่าจะเป็นรอยแดงไว้เป็นหลักฐานในตอนเช้าแน่ๆ มือที่รวบเอวไว้ก็ล้วงเข้ามาในเสื้อลูบคลำไปทั่วแผ่นอก แล้วเปลี่ยนเป็นขยำแรงขึ้นแล้วก็บีบบี้เข้าที่หัวนมทั้งสองข้างจนเริ่มเจ็บแล้วมันก็เลื่อนมืออีกข้างมาสอดเข้าไปในกางเกงโดยที่ปากของกฎซุกไซ้ซอกคอสลับกับประกบปากแรกลิ้นอยู่ตลอดเวลา จากตอนแรกที่ดิ้นและพยายามแกะมือมันออกก็กลายมาเป็นกำมือมันแน่นโอนอ่อนตามมัน มือที่ล้วงเข้าในกางเกงกำลังทำหน้าที่ปลุกเร้าให้น้องชายที่นอนสงบนิ่งให้ตื่นตัวได้ในเวลาเพียงไม่นาน แล้วมันก็ดันกางเกงนอนของลงให้ไปค้างอยู่ที่ต้นขาก่อนที่กฎจะดันแท่งเนื้อขนาดไม่เล็กเลยเข้ามาทางด้านหลังมันเจ็บมากๆ เอสต้องจิกเล็บเข้าที่มือของกฎ มันไม่ได้สนใจความเจ็บที่มือได้แต่พยายามดันเพื่อให้ท่อนของมันเข้ามาให้ลึกที่สุด แต่มันเจ็บ คับแน่นรู้สึกถึงอาการตอดตุ้บๆอยู่ตลอดเวลา
“กฎ พอก่อนเราเจ็บ พอ.... เจ็บ..... พอแล้ว อือ........ อือ เราเจ็บ...” แต่มันก็ไม่ยอมหยุดมันเอามือข้างนึงมาจับที่คางแล้วดันให้หันกลับไปประกบปากกับมันอีกครั้งครั้งนี้มันเป็นจูบที่ดูดดื่มยาวนาน พอมันถอนปากออกมันก็กระซิบเบาที่ข้างหู
“ทนนิดนะเอส” แล้วมันก็ดันน้องชายของมันที่ยังคาอยู่เข้ามาอย่างแรงคราวนี้เข้ามาได้ถึงครึ่ง
“อือออออ เจะ เจ็บบ โอ้ย อือ กฎเราเจ็บ อือ อ" ตอนนี้น้ำตาไหลออกมามากมาย มันหยุดการกระทำทุกอย่างค้างไว้แค่นั้นเพื่อให้เวลาปรับตัว แต่แล้วเราทั้งสองคนกลับต้องสะดุ้ง ทำอะไรไม่ถูกกันเลยที่เดียว เพราะอยู่ๆ ก็มีอีกคนเดินเข้ามาหยุดยืนอยู่ด้านหน้าของเราทั้งคู่ แล้วเอื้อมมือมาเช็ดน้ำตาให้อย่างเบามือ
“เจ็บมากมั้ยเอส” พูดจบก็ก้มลงมาจูบที่ปาก ไม่มีเสียงตอบ เพราะตอนนี้เอสและกฎเหมือนมีถูกหุ้มด้วยน้ำแข็ง
“พี่เทียน” เราทั้งสองคนที่ยังตัวติดกันอยู่ถึงกับอุทานออกมาพร้อมกันเลยที่เดียว พี่เทียนเป็นพี่ของทันที่เป็นเจ้าของบ้าน แต่อยู่ๆ พี่แกก็ชูตลับวาสลีนขึ้นมา
“กฎต้องใช้นี่ช่วยเพื่อที่เอสจะได้ไม่ต้องเจ็บตัวอย่างงี้นะ” แล้วพี่เทียนก็เอานิ้วป้ายสารลื่นๆ นี้แล้วเอาไปทาในส่วนที่ยังเข้ามาไม่หมดของกฎและยังทาเลยมาที่ปากทางที่ยังมีกฎคาอยู่ด้วยแล้วพี่เทียนก็ค่อยๆกดนิ้วที่ลื่นของตัวเองแทรกเข้ามาในช่องทางนั้นอีกด้วย
“อื้อ อ๊ะ พี่เทียน อ๊ะ อ้า อ้า “ พี่เทียนควานนิ้วที่อยู่ด้านในอย่างช้าๆ ถึงตอนนี้ กฎก็ถึงกับครางออกมาแทบจะพร้อมกันกับผมเลยที่เดียว
แล้วพี่เทียนก็ถอนนิ้วออกไป แต่กฎกลับดันส่วนที่เหลือสวนเข้ามาจนมิดด้าม แล้วกิจกรรมเข้าจังหวะครั้งแรกของเราก็มีพี่เทียนเป็นผู้ชมอยู่ด้านข้างกฎถอนตัวออกไปแล้ว เอสรีบที่จะดึงกางเกงขึ้นสวมและหาทางที่จะออกไปให้พ้นจากสถานการณ์อันกระอักกระอ่วนนี้ให้เร็วที่สุด แต่เมื่อมีกฎนอนดักทางอยู่ด้านหลัง พี่เทียนยืนอยู่ด้านหน้ามันก็เป็นอะไรที่ลำบากที่จะหนี สิ่งที่ทำได้อย่างเดียวในตอนนี้คือการพูดกันให้รู้เรื่องนี่แหละแต่ก่อนที่จะได้อ้าปากถามพี่เทียนก็นอนลงด้านหน้าทำให้เอสกลายเป็นไส้แซนวิชในทันที
“พี่เทียนเข้ามาทำไม” กฎเป็นคนถามขึ้น
“เอส พี่รักเอสนะ แต่พี่รู้ว่ากฎรักเอส รักมากและรักมานานแล้ว วันนี้พี่รู้มาว่ากฎจะสารภาพกับเอสพี่ก็เลยตัดสินใจที่จะทำเพื่อความรักของพี่ด้วย พี่จะไม่แย่งชิงแต่พี่คิดว่าเราอยู่ร่วมกันได้ ได้มั้ยกฎ ได้มั้ยเอส เราจะอยู่กันแบบนี้มีแค่เราสามคน" พี่เทียนอ้อนวอนเสียงสั่น
“แล้วจะไม่มีใครถามเอสเลยใช่มั้ยว่าเอสจะว่ายังไง”
“ไม่กฎรักเอส กฎไม่ถามเอสหรอกว่าได้มั้ยเพราะได้ไม่ได้ก็ต้องได้” อ้าวเฮ้ย ไอ้นี่เห็นแกตัวว่ะ
“ใช่เอสพี่รู้ว่าเอสตามหารักที่เป็นของเอสแต่พี่รับรองได้ว่ากฎกับพี่นี่แหละที่รักเอสจริงๆ รักมากด้วยและพี่กับกฎก็จะไม่ทำให้เอสเสียใจ” งะ เผด็จการสองตัว นี่เข้าข้างกันเห็นๆ เลยนี่นะ
“แต่เอสไม่ได้ชอบกฎแบบนั้น ไม่เคยมองกฎเป็นแบบอื่นนอกจากเพื่อนเลยนะ ส่วนพี่เทียนเอสก็เคารพแบบพี่เท่านั้นนี่” ไม่รู้ว่าจอธิบายอย่างไรดีจริงอยู่ที่เคยคิดว่ากฎ เป็นแบบทีชอบแต่ก็ตอนเจอกันใหม่ๆ แต่ตอนนั้นกฎก็ไม่เคยมีท่าทีทีจะสนใจเพศเดียวกันซะหน่อย แล้วนี่มันอะไรผ่านมาสามปีมันกลับบอกว่ารักมานานแล้ว แล้วมันรักตั้งแต่ตอนไหน ส่วนพี่เทียนก็เห็นเป็นพี่ใจดีคอยดูแลเหมือนน้องมาตลอดแล้วไหงเปลี่ยนใจอยากเป็นพี่น้องท้องติดกันซะได้หว่า
“ไม่เป็นไรพี่ว่าเราค่อยเป็นค่อยไปกันได้ ถึงตอนนี้พวกเราจะสลับขั้นตอนไปบ้างแต่พี่ว่าไม่เป็นไรเพราะรักของเราก็ไม่เหมือนใครอยู่ละ”
“แล้วกฎยอมได้หรอ เราว่ามันแปลกนะ” กฎเงียบไปพักนึง
“กฎรู้มานานแล้วว่าพี่เทียนชอบเอส กฎก็เหมือนกัน เราเคยคิดจะแข่งกันแต่ถ้าแข่งก็ต้องมีใครซักคนเจ็บเราเลยปล่อยให้มันผ่านมาจนป่านนี้แต่ตอนนี้กฎม่อยากให้เอสไปกะคนอื่นอีกกฎเลยต้องได้เอสมาแต่ถ้าเป็นพี่เทียน กฎรับได้ถ้าเราจะคบกันแบบสามคน” กฎพูดด้วยสีหน้าจริงจังมาก
“แต่มันก็ยังแปลกอยู่ดีอะ”
“เรื่องนี้แก้ไม่ยากก็ต่อจากนี้เราก็เป็นครอบครัวเดียวกันซะก็สิ้นเรื่อง ค่อยๆคบ ค่อยเรียนรู้กันไป แต่พี่รับรองเอสจะมีแต่สุขกับสุขเลยหละ ส่วนเอสจะรักจะชอบพวกเรามั้ยพี่ว่าให้เวลาเป็นตัวตัดสิน อย่างนี้ดีกว่าถ้าเอสลองคบกับพวกเราสองคนแล้วเอสไม่ชอบหรือเราสองคนทำให้เอสรักไม่ได้เอสก็บอกเลิกพวกเราได้เลยดีกว่ามั้ย” พี่เทียนเสนอทางแก้ปัญหาที่ดูจะเข้าข้างฝ่ายตัวเองอย่างที่สุดแต่ก็ดูจะดีเหมือนกันเพราะไม่ต้องไปวิ่งหาให้เหนื่อยมีเข้ามาทีเดียวสอง หน้าตาก็ดีทั้งคู่เลย ก็ดีเหมือนกันนิแต่แววเหนื่อยนี่มันดูจะเข้าตรูยังไงมะรู้
“ก็ได้เอสรับพิจารณาทั้งคู่แต่ พี่เทียนกะกฎห้ามเลยนะห้ามทะเลาะกันเด็ดขาดถ้ามีแม้แต่นิดเดียวเลิกเลยจริงๆ” ต้องยื่นคำขาดกันไว้ก่อน อี๋ใครรู้ว่าสองคนนี้วางมวยกันชิงผู้ชายหละก็อายเค้าตาย
“ดีว่าง่ายอย่างงี้ต้องฉลองกันหน่อย” กฎพูดจบก็เข้ามากอดจากทางด้านหลังแล้วก็ลงมือซุกไซ้ซอกคอ พี่เทียนที่อยู่ด้านหน้าก็ถอดเสื้อนอนของคนที่อยู่ตรงกลางออกโดยได้รับความร่วมมืออย่างดีจากคนด้านหลังเสร็จแล้วก็ดึงกางเกงออกเป็นอันดับต่อไปแล้วก็ไปช่วยดึงกางเกงของกฎ
ออกอีกด้วยก่อนที่จะถอดของตัวเองออกตามแล้วลงมานอนด้านหน้าเริ่มจูบปาก จูบไปทั่วหน้าแล้วก็วกลงมาที่ซอกคอ
“อ๊ะ อื้อออ” ก่อนที่จะต่ำลงไปที่แผ่นอก ดูดดึงหัวนมทั้งสองข้างอย่างเมามันทั้งดูดทั้งกัดจนคนโดนแทบอยากดิ้นพล่านแต่ก็ทำไม่ได้ ส่วนด้านหลังก็จูบไปตามแผ่นหลังทั้งขบเม้ม ดูดบ้างเป็นบางครั้ง ส่วนมือก็ล้วงไปกอบกุมน้องชายของทั้งเอสและพี่เทียนให้มันเสียดสีกันในอุ้งมือเมื่อทั้งสองคนขยับตัว
“อื้อออ กฎ อ๊า อาอา” แล้วก็ค่อยๆรูดขึ้นลงเร็วเป็นการส่งอารมณ์ให้พุ่งขึ้นสูงได้อย่ารวดเร็วส่วนพี่เทียนก็ไม่ได้น้อยหน้า สอดนิ้วเข้าไปในช่องทางด้านหลังค่อยๆขยับสอดเข้าออกช้าๆ จากหนึ่งนิ้วเพิ่มเป็นสองเป็นสาม แล้วก็ใช้อีกมือรูดขึ้นลงที่น้องชายของกฎพอมันแข็งขันได้ที่ก็นำมันมาจ่อเข้ากับช่องทางเข้าของเอสทั้งที่นิ้วของตัวเองยังคาอยู่แล้วกฏก็ดันตัวเองเข้ามาสำเริงสำราญพร้อมกันกันนิ้วของพี่เทียน
“โอ้ยย เบาๆ กฎ เอสเจ็บ อาพี่เทียนเอสเสียว อ๊ะอ๊ะ เอสไม่ไหวแล้ว อ๊าออออ” พอเราทั้งสามคนปลดปล่อยออกมาพร้อมกันกฎกับพี่เทียนก็เปลี่ยนหน้าที่กันคราวนี้พี่เทียนอยู่ด้านหลังบ้าง
“ตาพี่บ้านะเอส” แล้วก็ปรนเปลอเข้าใส่จนเอสร้องครางบิดตัวเร่าๆ เสียงครางดังลั่นห้องโดยที่มีกฏคอยช่วยเพิ่มอารมณ์ด้วยการขยำขยี่ไปตามร่ากายขบเม้นตามจุดกระสันต่างๆ อย่างรู้ใจจนพี่เทียนกับเอสถึงจุดหมายปลายทางด้วยความเหนื่อยหอบ กฎได้โอกาสตอนที่เอสกำลังอ่อนแรงจับให้นอนหงายลงกับที่นอนแล้วแยกขาเอสออกให้กว้างขึ้นแล้วแทรกตัวตนที่แข็งขึงได้ที่จากการดูพี่เทียนกับเอสเมื่อกี้นี้แล้วโหมแรงเข้าใส่จนเอสกระเทือนไปทั้งตัวเสียงกระทบกันของเนื้อดังแรงมาก พี่เทียนก็กลับมาเต็มที่อีกครั้งแต่แทนที่จะเข้าหาเอส พี่เทียนกลับมาอยู่ที่ข้างหลังกฎแล้วค่อยสอดแท่งลำอวบเข้าในประตูหลังของกฎ
“พี่เทียน ทำไรอะ กฎเจ็บ โอ๊ยย พี่” กฎหยุดสิ่งที่กำลังทำกับเอสแต่ก็ไปไหนไม่ได้เพราะมีพี่เทียนประชิดด้านหลังอยู่พี่เทียนค่อยๆสอดเข้าใปจนมิดแม้กฎจะห้ามจะร้องก็ไม่หยุดแล้วมหกรรมความสนุกก็เริ่มขึ้นเพราะเมื่อพี่เทียนขยับตัวกระแทกเข้าใส่กฎ ก็ทำให้กฎกระเด้งเข้าใส่เอสด้วย
“อ๊ะ พี่เทียน โอ้ย ฮื้ม อ๊าอออ โอ้ยยย อ้า”
“กฎ เบาๆ อ๊า อือ อ๊า อ๊ะ อือ ดีจัง อ๊า อู้ยย”
“อ๊าดี ชอบมั้ยกฎ อ้า พี่ขอแรงๆ นะ อื้อออ” คราวนี้เสียงทั้งสามคนครางกันดังลั่นฟังไมได้ศัพท์กันเลยที่เดียว เราสามคนตัดสินใจอยู่ฉลองกันต่อแบบไม่ออกจากห้องไปไหนนอกจากหาของกินกันสองวันกับหนึ่งคืนเล่นเอาวันกลับขาสั่นพั่บแทบขับรถกลับไม่ถึงหอ
ผ่านจากวันนั้นนี่ก็สองเดือนเข้าไปแล้ว หลังจากพวกเราก็ย้ายมาอยู่คอนโดพี่เทียนด้วยกันสามคน วันนี้พี่เทียนกับกฎบอกว่าจะกลับมาช้าหน่อยเพราะต้องไปช่วยงานหรือไปงานเพื่อนจากโรงเรียนเก่าอะไรนี่แหละ ก็เพิ่งรู้ว่ากฎกับพี่เทียนเคยเรียนโรงเรียนเดียวกันมา ‘ คิ๊ด.. ติ๊ด... ติ๊ด’
“อ๊ะ ใครโทรมา อ้าวกฎนี่ ว่าไงกฎ เมื่อไหร่จะกลับกันซะทีเนี่ย” ก่อนที่กฎจะตอบก็มีเสียงรื่นเริงของพี่เทียนดังเข้ามาให้ได้ยิน
“กฎโว้ย มากินต่อกันเร็ว”
“ที่ร้ากกกคร้าบ คืนนี้กฎกะพี่เทียนไม่กลับนะที่รัก..จุ๊ป จุ๊ป ที่รักอยู่คนเดียวได้นะครับ”
“ไม่ได้ เอสอยู่ไม่ได้ เรื่องอะไรกฎกะพี่เทียนจะไปสนุกกันสองคนแล้วทิ้งเอสไว้ล่ะ เอสไม่ยอมด้วย ถ้ากฎกะพี่เทียนไม่กลับมาเดี๋ยวนี้เอสจะขนของออกไปอยู่ที่อื่นด้วย เลิกกันเลยนะ....”ก่อนที่จะได้โวยต่อก็มีเสียงฮาครืนดังเข้ามาพร้อมกับเสียงพี่เทียนที่ดังอย่างร้อนรน
“ไปโว้ย กฎ กลับบ้านเมียงอนเว้ย ต้องรีบไปงอเดี๋ยวโดนทิ้ง” เสียงหัวเราะหลายเสียงที่ดังเข้ามาตามสายทำให้รู้ว่าอีกฝ่ายเปิดสปีกเกอร์โฟนคุยอยู่
“ไอ้บ้ากฎ เล่นไรวะ..”
“โทษทีว่ะเอสก็เรากะพี่เทียนชวนนายมาด้วยก็ไม่ยอมมาบอกไม่รู้จักใคร แต่ไอ้พวกนี้มันอยากรูจักเมียเรากะพี่เทียนว่ะก็เลยว่ารู้จักกันซะก็ดี เผื่อมีงานอีกจะได้มาด้วยกันเผื่อมีนอกสถานที่บ้างอิอิ เอ้าไอ้พวกนี้แนะนำตัวดิวะ อ๊ะเริ่มจากเพื่อนพี่เทียนก่อนดีกว่า รุ่นพี่คร้าบนี่น้องเอสผู้น่ารักนะคร้าบ” แล้วการแนะนำตัวยาวเป็นขบวนรถไฟก็เริ่มขึ้น
ตีสามกว่าแล้วกฎกับพี่เทียนมาถึงคอนโด ทั้งกฎทั้งพี่เทียนพอเข้ามาในห้องได้ก็ตรงเข้ามากอดรัด ฟัดกันทันที พี่เทียนกระซิบเบาที่ข้างหู
“พี่ไม่หนีเอสไปสนุกกะกฎกันแค่สองคนหรอกจริงมั้ยกฎ”
“คร้าบพี่ สามคนหนุกว่าเป็นไหนๆ ใช่มั้ยเอส” รักนะ จุ๊ฟ จุ๊ฟ
The end :bye2:
นิยายเรื่องสุดท้ายในสต็อกซะแล้ว ต้องขอเวลาไปแต่งเก็บถ้าเสร็จเร็วก็มาเร็วถ้าช้าก็รอหน่อยนะคะ :pig4:
อ้อ ที่รีเควสมา จะลองแต่งดูไงก็อ่านเรื่องนี้แทนไปก่อนนะ
-
ใครอ่านรวดเดียว 10 ตอน คงได้เป็นเลือดจางกันบ้าง
แต่ละตอน ช่างคิดได้
-
:L1: :L1:
-
แหมๆ เปิดตัวเมียอิอิ
:L2:
-
สุดยวดดดดดด คนเขียนมาไว้มากกกก พึ่งอ่านเรื่องที่ก่อนหน้านี้ไปตอนเย็น นี่ตอนดึกได้อ่านอีกแว้ววว กดบวกให้กับความขยันของคนเขียน รอตอนต่อไปง๊าบบบบ
-
:jul1: แหมนะ อิจฉาเอสจัง อิอิ :z1:
-
เสียเลือดรายวัน หึหึ ดีจัง :jul1:
-
:haun4:บริหารโพรงจมูกวันละนิดจิตแจ่มใส
-
แอบชอบตอนที่พี่เทียนเสียบกฎอ่ะ :z1:
-
:jul1: :jul1: :jul1:
เข้ามาเสียเลือด หลังข้าวเที่ยง
-
เอิ๊ก สามคนดีกว่าเป็นไหนๆ เอิ๊กๆ :m25:
ปล.ชอบตอนพี่เทียนเสียบกฎเหมือนกัน เอิ๊กๆ อะไรเล่าจะสนุกเท่า รุกเสียบรุก กร๊ากกกกกกกกกก
-
3p ของแท้ :m25:
-
โว๊ววว สุโค่ย :m25:
-
โอ๊ยยยยยยยยย
ขอเลือดด่วนนนนนนน
5555555+
-
โอ๊ยโหย๋ :pighaun: :pighaun: กระฉูดเรยเรา :m25:
-
:jul1: :jul1:
-
อ่านรวดเดียวสิบตอนครับ
จนจะเป็นเลือดจางละจริง ๆ ด้วย
:-[
ฮ่า ๆ
ขอบคุณมาก ๆ นะครับ
:L2:
-
“ส้มวันนี้มีเรียนธรพีหรือเปล่าอะ” น้องชายที่น่ารักแป๊บๆ เรียนปีสองละเหมือนเพิ่งสอบติดเมื่อไม่นานมานี่เอง
“อ้าวพี่ครามหาเรื่องให้ส้มโดนตัดออกจากกองมรดกดิเนี่ย จะธรณีหรือปฐพีก็เอาสักชื่อ อย่าเหมารวมอย่างง้าน ดีนะที่บ้านนี้อยู่กันแค่สองคน ถ้าพ่อกะแม่ได้ยินส้มก็ซวย แล้วก็ไม่มีเรียนมีไรจะฝากไปให้เพื่อนสุดรักก็ว่ามาจะไปหาให้”
“ไม่มีหรอกถามไปงั้นแหละ” ส้มรีบกินอาหารเช้าอย่างเร่งรีบ
“เออพี่คราม วันนี้ส้มจะพาเพื่อนมาทำรายงานที่บ้านนะพี่ครามว่างป่ะงานแยะมั้ย” หลังกินไปได้ครึ่งก็เงยหน้ามาพักหายใจเอ้ยถาม
“อือ วันนี้พี่อยู่บ้านทั้งวันว่ะจะให้ทำไรไว้ให้กระแทกปากป่ะ” นี่แหละพี่ชายตัวอย่าง น่ารักซะอย่างงี้ถึงมีคนแย่งกันจอง
“ร้ากพี่ครามที่ซู้ดดเลยอะ” แค่ทำท่าจะวิ่งเข้าไปพันแข้งพันขามันก็ยกขารอจะถีบกันเลยที่เดียว
“จะเป็นพระคุณอย่ามหาศาลเลยพี่คราม ทำไรก็ได้ กินได้หมดแหละไอ้สองตัวนั้นก็ไม่เรื่องมากอยู่แล้ว”
“อ้อเพื่อนมาสองคน ชายทั้งสอง”
“ชายล้วนพี่ครามแต่แท้ไม่แท้พิสูจน์เอาเองก็ไอ้น็อตคนนึงกะอีกคนพี่ครามไม่เคยเจอชื่อวาย มันสองคนกินเรียบทุกอย่างโดยเฉพาะถ้าพี่ครามทำรับรอง ส้มขี้เกียจทำงานกลุ่มกะพวกนกหวีดอะ หูจะหนวกแถมแต่ละแม่ที่คณะมีแต่จิกหัวผู้ชายใช้ทั้งนั้น แถมพี่ครามไม่ปลื้ม ส้มไปเรียนก่อนนะ บายครับ”
“วันนี้จะทำอะไรให้ไอ้ส้มกะเพื่อนกินดีว้า เอาง่ายๆละกัน เฮ้อ มีน้องเหมือนมีลูกดีนะที่งานทำอยู่กับบ้านได้ไม่งั้นเหนื่อยตายชัก” ‘ปิ้งป่อง ปิ้งป่อง’
“ใครมาหว่า ครับ รอเดียวคร้าบ” น้องน็อตหน้าหวานที่อยู่หอสุดซอยนี่หว่า
“น็อต ไอ้ส้มมันออกไปเรียนเมื่อกี้เอง มีไรหรือเปล่า แล้วหอบอะไรมาด้วยอะ” น็อตยกมือไหว้ตามปกติเด็กนิสัยดี
“สวัสดีพี่คราม ไอ้ส้มให้น็อตไปตลาดซื้อของมาให้พี่ครามไว้ทำอะไรกินเย็นนี้อะครับวันนี้น็อตจะมาทำรายงานที่นี่คงต้องรบกวนฝากท้องไว้กะพี่ครามนี่หละครับ” น็อตยกของเข้ามาวางในบ้านไปอธิบายไป
“อ้าวแล้วน็อตไม่ต้องรีบไปเรียนหรอเห็นไอ้ส้มมันวิ่งหางจุกตูดซะขนาดนั้นนึกว่าเรียนเช้าซะอีก” พูดไปมือก็หยิบของสดที่น็อตซื้อเอามาดู
“อ๋อ เรียนบ่ายครับแต่ไอ้ส้ม แม่ทูนหัวมันเรียนเช้าอะครับต้องรีบไปเอาใจ งั้นน็อตไปเรียนก่อนนะครับ” ‘ งือจะไปแล้วอะ เห็นทีไรอยากโดดกอดทู้กที’
“ให้พี่ไปส่งมั้ย” แบบให้อยากอยู่อีกแป๊บก็ยังดี หน้าใสดีจัง
“ไม่เป็นไรครับพี่คราม เย็นนี้เจอกันครับ น็อตจะรีบมาเลย แถมพรุ่งนี้วันหยุดอีกต่างหากน็อตรับรองจะอยู่รบกวนจนพี่ครามไล่กลับเลยครับ” น็อตโปกมือลาแล้วก็จากไป ‘รีบมานะน้องน็อตพี่คิดถึงอิอิ’
###########
“ส้ม ดึกแล้วงานยังไม่เสร็จกันอีกหรอ”
“เสร็จพอดีเลยพี่คราม เดี๋ยวอาบน้ำนอนเลยนี่ก็ให้ไอ้สองตัวนั้นไปอาบน้ำอยู่ พี่ครามเอาไรหรือเปล่าอะ” พูดไปก็ลงมือเก็บของไป
“เปล่าจะมาดูว่านอนกันได้มั้ย ถ้านอนไม่ได้ก็ไปนอนห้องพี่ก็ได้นะ” น้องน็อตจ๋ามานอนห้องพี่ก็ได้แต่น้องวายก็น่ารักนิหน้าเข้มตาคม กระซิกกระซิกอยากมีคนมาให้นอนกอดจัง เอ้อ ไปนอนดีกว่าเราคิดไปก็เท่านั้นใครจะมา แล้วสิ่งไม่คาดฝันก็เกิดขึ้นเมื่อล้มตัวลงนอนไปพอเคลิ้มๆ
“พี่ครามครับ นอนยัง” เสียงเรียกเบาอยู่หน้าห้อง เลยลุกชึ้นไปดู
“อ้าว น็อต ยังไม่นอนล่ะ หรือที่นอนไม่พอหรืออยากนอนกับพี่”
“ครับ น็อตก็เลยว่าจะมาขอรบกวนพี่ครามอะว่าจะแบ่งที่ให้น็อตนอนด้วยได้มั้ยอะครับ” หือ ครับนี่ตอบอันไหนหว่า หน้าน้องน็อตแดงมากเลยนี่คิดไรกะกูเปล่าวะเนี่ย งานนี้ต้องลอง ถ้าได้ก็แจ่ม จะได้มีคนน่ากอดมาให้นอนกอดเป็นของตัวเองซะที่
“เข้ามาสิน็อต” น็อตเดินกอดหมอนไปนอนที่เตียงอย่างเขินๆ” ตอนนี้ทั้งห้องสลัวจากไฟที่หัวเตียงเมื่อล้มตัวลงนอนข้างกันก็เลยขยับเบียดเข้าไปที่ละนิด น็อตก็ไม่ได้ว่าอะไรจากแค่เบียดก็เลยกลายเป็นกอด น็อตก็ยังเฉย เอาละเว้ย
“น็อต”
“ครับ”
“ถ้าพี่ทำมากกว่านี้น็อตจะว่าไง” น็อตพลิกตัวหันหน้าเข้ามาหา
“ไม่ว่าครับ แต่ถ้าไม่ทำก็อาจจะ...” เลยไม่ต้องรอให้พูดจบก็รับจูบแรกไปเลยโทษฐานตอบได้โดนใจ แล้วจากจูบแรกมันก็เลยเถิด จนเสบายตัวกันไปสองรอบกว่าจะได้นอนกันจริงๆ หลับไปได้ไม่นาน ‘ก๊อก ก๊อก’
“ฮื้ม ใครว้า เพิ่งได้นอนไปเอง คงไม่ใช่ไอ้ส้มมาตามหาเพื่อนนะ” ค่อยๆย่องจากเตียงไปหยิบกางเกงใส่แล้วไปเปิดประตู
“วาย มีอะไรหรือเปล่าครับ” น้องวายมาทำไรหว่าหรือจะตามหาเพื่อน
“พี่ครามครับ น็อตมานอนอยู่นี่หรือเปล่าครับ” วายถามเสียงเบาๆ
“อืม น็อตอยู่นี่ ไม่ต้องห่วงหรอก กลับไปนอนเถอะ ไปพี่พาไปนะ” ให้เข้ามาเห็นน็อตตอนนี้คงไม่ดีแน่ รีบหลอกให้กลับไปนอนดีกว่า
“พี่ครามมีไรกะน็อตแล้วใช่มั้ยอะครับ” กรี๊ดด รู้ได้ไงวะ หรือมันมาแอบฟังหน้าห้อง ไม่น่าใช่เพราะถ้างั้นก็น่าจะมาเคาะห้องตั้งแต่นานแล้วดิ แล้วกรูจะตอบไงดีหว่า
“พี่ครามไม่ต้องโกหกเลยครับ วายรู้ หนอยไอ้น็อตบอกอยู่ว่าจะแข่งกันอย่างยุติธรรมแต่พอคนอื่นหลับตัวเองกลับดอดมางาบพี่ครามไปซะงั้นได้ไง วายไม่ยอมนะพี่คราม” อ้าวเฮ้ย แล้ววายก็ดึงมือลากให้เดินตามไปที่ห้องนั่งเล่น
“พี่ครามทำไรกับน็อตบ้างพี่ครามก็ต้องทำกับวายเหมือนกันไม่งั้นนายจะบอกส้ม” เอ้ย ไหงงั้นล่ะ เด็กสมัยนี้มันเล่นไรกันเนี่ย
“วายหมายความว่าไงครับ คือพี่ยังไม่เคลียอะเอาแบบชัดๆไม่ต้องแปลไทยเป็นไทยกันเลยนะ” โอ้วนี่ตรูจะได้เมียที่เดียวสองเลยรึนี่ กรู้
“ก็อย่างที่พี่เข้าใจแหละ ก็น็อตกับวายมีใจให้พี่ครามเหมือนกันเราเลยตกลงกันว่าจะแข่งกันจีบแบบแฟร์ๆ แต่ไอ้น็อตมันดันตัดหน้าวายแบบนี่แฟร์ตรงไหน วายยอมรับไม่ได้ งั้นพี่ครามทำไรกะน็อตก็ต้องทำกับวายด้วยจะได้แฟร์ ไม่งั้นวายจะฟ้องส้มจริงๆด้วย” อู้ยรักคนตรงจริงจริ้งตรู
“กับน็อตพี่เคยเจอมาก่อนแล้วพี่ก็เห็นท่าทางเค้าว่าพอมีใจให้พี่ แต่กับวาย เราเพิ่งเจอกันครั้งนี้ครั้งแรก แล้ววายกะน็อตจะตกลงกันได้ไง” ยังมีงงเพิ่งเจอกันครั้งแรกแล้วไหงไปตกลงแบ่งปันเรากันได้ซะงั้น
“วายไม่เคยเจอพี่ครามหรอกแต่ ส้มกับน็อตชอบพูดถึงแต่ พี่คราม พี่คราม จนเหมือนวายรู้จักพี่ตั้งแต่ยังไม่เคยเห็นตัวเลย แล้วพอฟังบ่อยเข้าก็เริ่มชอบมากขึ้น มากขึ้นเรื่อยๆ จนวันนี้ได้มาเจอก็ยิ่งชอบเข้าไปใหญ่ แล้วได้มั้ยอะพี่ครามทำกับวายเหมือนที่ทำกับน็อตได้มั้ย”
“แต่ถ้าวายจะให้พี่ทำอย่างงั้นตรงนี้พี่ก็ทำไม่ได้หรอกนะเพราะเกิดส้มมันตื่นมาเห็นพี่อายมัน แล้วถ้าไปที่ห้องพี่ได้มั้ย วายอายน็อตหรือเปล่าถ้าเค้าตื่นมาเห็นอะ” ชวนเข้าห้องน่าจะมิดชิดกว่า สบายใจกว่ากันเยอะ วายตอบรับที่จะมาที่ห้องด้วยกันเมื่อมาถึงห้องวายก็ดึงไปที่โซฟา
“พี่ครามที่โซฟาดีกว่าเดี๋ยวน็อตตื่น” เราเลยยึดโซฟาเป็นที่ทำกิจกรรมเข้าจังหวะของเราสองคน
#########
แค่กลางรอบสองเท่านั้นกิจกรรมของเราก็ได้ผู้ชมที่ตื่นมานั่งมองตาแป๋ว แต่จะให้จบแบบครึ่งๆกลางๆ ก็เป็นไปไม่ได้ ฉะนั้นรอบสองจึงจบลงอย่างเมามันต่อหน้าต่อตาผู้ชมที่เริ่มจะมีอารมณ์ร่วมไปด้วย
“วาย เราได้พี่ครามก่อนนะพี่ครามต้องเป็นของเราดิ” เมื่อเห็นกิจกรรมจบลง เพื่อนกำลังนอนหอบอยู่ ก็เริ่มมีการทวงสิทธิกันซึ่งๆหน้า
“เรื่องดิ น็อตโกงเรา” ขนาดหอบอยู่ยังเถียง
“งั้นให้พี่ครามเลือกเลยว่าจะเอาใคร” อ้าวมาลงที่กรูซะงั้น แต่คิด คิดแล้วก็เลือกยาก น่ารักกันไปคนละแบบ น็อตขาวตี๋อวบนิดๆ นุ่มนิ่ม น่ากอดส่วนวายผิวแทนหน้าคมตัวเล็กน่าฟัด แต่ที่แน่ๆ ลีลาเด็ดทั้งคู่ เลือกยาก รักพี่เสียดายน้องจริงๆ
“ถ้าพี่ไม่เลือกเราสองคนจะหาว่าพี่หลายใจมั้ย เพราะพี่เลือกไม่ได้หรอกก็เมียพี่ทั้งคู่อะ” พูดไปก็ดึงวายให้เดินไปหาน็อตที่เตียงแล้วให้ทั้งสองคนนั่งคู่กันที่ขอบเตียงแล้วจับมือทั้งสองคนมารวบไว้ด้วยมือเดียวก่อนจะนั่งยองๆที่ด้านหน้าทั้งคู่
“น็อตกับวายรับได้มั้ยที่จะมีเราสามคนกันแบบนี้ พี่จะเป็นของเราทั้งคู่แล้วเราทั้งคู่ก็เป็นของพี่คนเดียวได้มั้ยครับ” ส่งสายตาอ้อนสุดชีวิตเลยนะ
น็อตกับวายมองหน้ากับพักนึงวายกลับเป็นคนพูดก่อน
“วายรับได้” ‘ก็แน่ดิน้องวายรับอยู่แล้วครับอิอิ’
“ก็ได้ แต่พี่ครามต้องมีแค่พวกเราสองคนเท่านั้นนะ”
“โธ่เอ้ย แค่สองคนพี่ก็จะเดี้ยงแล้วถ้ากว่านี้ก็ตายกันพอดีอะ” พูดจบก็ดึงทั้งสองคนเข้ามากอดแล้วเริ่มจูบน็อตก่อนแล้วเปลี่ยนมาที่วาย
“รักทั้งคู่นะครับ” แล้วรอบสามกับน็อตแต่เป็นรอบแรกของเราสามคนก็เริ่มขึ้นมือนึงก็ผลักให้น็อตนอนเอนพิงหัวเตียงส่วนอีกมือก็ยังกำข้อมือของวายไว้ไม่ปล่ย ค่อยๆดูดเม้มไปตาลำคอของน็อตจนน็อตต้องปล่อยเสียงครางด้วยความเสียวออกมาให้ได้ยิน จนเมื่อน็อตพร้อมเต็มที่ก็แทรกตัวไปที่หว่างขาแล้วขยับก้นน็อตขึ้นวางบนหน้าขาให้เอาขาเกี่ยวที่เอวไว้แล้วค่อยๆ แทรกตัวตนที่แข็งขันเข้าใส่จนมิด
“อื้อ พี่คราม อ้า” แล้วดึงวายให้มายืนคร่อมตัวน็อตเมื่อสะโพกเข้าหาน็อตก็ใช้ปากทำให้วายที่ยืนอยู่ด้านหน้าไปด้วย กันเพื่อหลีกเลี่ยงอาการน้อยใจ ทั้งสองคนครางอย่างสุดกลั้น
“อ๊า อา พี่คราม อืม แรง ครับ อ๊า ...แรงอีกครับ” ตอนี้มือน็อตจับอยู่ที่น่องของวายแน่น ส่วนมือวายก็จับหัวโยกให้รับเอาของเค้าเข้าไปให้มากที่สุดพร้อมสูดปากอย่างแรงจนได้ยินเสียงซี๊ดๆ ไม่ขาดปาก
“อ๊า พี่คราม วาย อ๊า ดีครับ อา” วายแทบยืนไม่อยู่ต้องเอาหลังพิงกับผนังไว้ จนเราเสร็จเกือบจะพร้อมกันเลยที่เดียว เมื่อน็อตเรียบร้อยแล้วก็ถึงตาวายบ้างแต่ก็เหนื่อยเกินกว่าที่จะทำเองเลยไปนั่งพิงหัวเตียงแล้วชันเข่าขึ้นข้างนึงแล้วให้วายมานั่งบนตัวแบบคร่อมเข่าไว้เอาขาข้างนึงเหยียดขนานไประหว่างขาทั้งสองข้างขาอีกข้างก็โอบรอบขาที่ชันเข่าขึ้นเอามือข้างนึงยันผนังหัวเตียงส่วนอีกข้างเท้าไปด้านหลังแล้วให้วายเป็นฝ่ายคุมเกมด้วยตัวเองอย่าเมามันปากก็ครางไม่ได้ศัพท์ตลอด น็อตเข้ามาจูบปากอย่างดูดดื่มแล้วค่อยเลื่อยลงไปที่หัวนมทั้งสองข้างแล้ววกกลับมาที่ปากอีกจนน็อตตื่นตัวขึ้นมาอีกครั้ง เลยให้น็อต นอนหงายลงกับที่นอนจับวายนอนคว่ำทับน็อต
“พี่ครามทำไร อ๊ะ อืม ...” แล้วยกสะโพกวายให้ลอยขึ้นเล็กน้อยก่อนที่จะดันตัวเองเข้าไปจนมิดแล้วส่งมือเข้าไประหว่างน็อตกับวายแล้วกำรวบตัวตนของทั้งสองคนเข้าด้วยกันแล้วเริ่มขยับสะโพกเข้าใส่วายและขยับมือเพื่อปรนเปรอเมียที่รักทั้งสองคนในคราวเดียว
“อืม พี่คราม อ้า อา วายไม่ไหวแล้ว อือ”
“น็อตก็ไม่ไหวแล้วครับ อ๊า พี่คราม จะถึงแล้ว อา” กว่าจะได้นอนก็เกือบเช้าแล้ว มีน้องวายกับน้องน็อตนอนขนาบอยู่คนละข้างยึดแขนซ้ายขวาต่างหมอนอย่าอิ่มเอม แต่คนที่เหนื่อยแทบขาดใจคือคนตรงกลางที่กว่าจะสนองเมียทั้งสองจนเป็นที่พอใจและไม่น้อยหน้ากันได้ก็เกือบสลบ
################
“พี่คราม” โครมๆ
“พี่ครามโว้ยตื่นยัง พี่คราม”
“เออ เออ ตื่นแล้วส้ม อะไรนักหนา” ลุกนั่งบนที่นนอนคนน่ารักที่นอนอยู่สองข้างก็ตื่นมายิ้มให้อย่างงัวเงียเต็มทีเลยปล่อยให้นอนกันต่อ แล้วรีบหากางเกงมาใส่ก่อนจะลุกไปเปิดประตูให้ไอ้น้องเวงแบขาสั่นพั่บแทบยืนไม่ไหวเลยที่เดียว
“มีไรส้มมาเรียกแต่เช้าเลย” พูดไปก็ขยี้ขี้ตาไปด้วยส่วนมือก็ต้องกรอบประตูไว้แน่นกลัวล้มลงไปกองให้ขายหน้า
“เช้าไรพี่คราม นี่เทียงจนจะบ่ายแล้ว ไรเมื่อคืนกี่รอบกันหนะเล่นเอาขาสั่นเชียว”หน้าพี่มันคงเหวออย่าเห็นได้ชัด
“คิคิ พี่ครามไม่ต้องเหวอขนาดนั้นก็ได้ก็ตื่นมาไม่เจอพวกมันสองตัวเลยซักคน แถมเมื่อคืนก็เสียงเบากันนักนี่ ฝาห้องงี้สะเทือนลั่นเลย..” พูดไปก็มองลอดแขนเข้าไปที่เตียง
“ยังดีนะที่เตียงยังอยู่ในสภาพดีไม่หักไปซะก่อนใช้งานหักโหมเหลือเกินนิพี่เรา ฮ่าๆๆ” พอดูจนพอใจก็หันหลังเดินกลับไปแต่ยังมิวายสั่ง
“ส้มหิวข้าวอะ พี่ครามทำไรให้กินหน่อยดิ” พอน้องตัวดีจากไป ก็ปิดประตูเดินเดี้ยงกลับมาที่เตียงสองคนบนเตียงส่งยิ้มหวานมาให้
“พี่คราม วาย/น็อต หิวข้าว” เออดีวุ้ยเมียคนอื่นเค้าดูแลหาข้าวปลาเลี้ยงผัวนี่มีตั้งสองแต่มันกลับนอนร้องหิวซะงั้น อะไรว้า มีเมียเหมือนมีไอ้ส้มเพิ่มขึ้นอีกสองคนเวงจริงๆครามเอ้ย
The end :bye2:
วันนี้นอไม้หลับเลยเอานิยายมาให้คนนอนไม่หลับด้วยกันอ่านซะเลย ลองเขียนอย่างที่มีรีเควสดูก็ลองอ่านกันดูนะคะ
-
ฮี่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆริจะมีเมียก็เลี้ยงเมียดิ แถมสองคนต่างหาก
งก เอาทีเดียวสองคน กร๊ากๆๆๆๆๆๆๆๆๆฟ้าเเหลือง
:haun4: :haun4:
-
ควบเมียสอง :m25:
-
เหมือนพี่ครามเลี้ยงลูกแมวเลย พอหิวแล้วก็ร้องเมี๊ยวๆกันใหญ่
-
แหม่....ถ้าสองเคะโดนยาปลุก
:jul1: :jul1: :jul1:
-
:m25:
พี่ครามขอสอง :z1:
-
มีเมียเหมือนมีลูก นี่เมียสองแถมน้องหนึ่ง
-
:z1: :z1: พี่ครามงานเข้า
-
เหอๆ ได้กำไรจังพี่คราม ไม่ต้องไปหาเองน้องๆเค้าจัดมาเสิร์ฟถึงที่เลย
-
:m20: :m20: :m20:
-
แปะโป้งไว้ก่อนนะ...
-
ไม่อยากจะคิดสงสารอิพี่ครามเลย
ทุกอย่างก็ทำตัวเองทั้งนั้น แต่อิๆ
มีเมีย 2 มันต้องห้ามมิใช่ เหรอ?
ตอนนี้ปัญหายังมิเกิด แต่อนาคต
อันใกล้ ระวังตัวไว้เหอะ เหอๆ :bye2:
-
หรือมีลูกเพิ่ม?
-
เรื่องอื่นเขาต้องง้อเมีย เรื่องนี้
มีเมียมาเสนอว่ะเห้ย ดีๆๆๆ อิอิ
-
พี่ครามควบสอง :jul1: :jul1:
-
อ๊ายยยยยยยยยยย เ้รื่องที่เค้าขอไว้ 2 เคะ 1 เมะ คิคิ
แอบสารภาพอ่านที่แรก คิดว่า 2 เคะ พี่ครามกะน้องส้มนะเนี่ย ฮาาาา
+1 ให้นะ ..... เดี๋ยวไปคิดก่อนว่าจะขออะไรอีกดี หุหุ
-
:m25: :m25: :m25:
-
:jul1: :jul1: เลือดหมดตัวเลย ตอนแรกนึกว่าพี่ครามจะเคะซะอีก อิอิ
อยากได้เคะแบบ แมน ๆ ค่า
-
เสียทั้งขึ้นทั้งล่องนะพี่คราม :z1:
-
ตายแน่แกเอ๋ย
เป็นคนทำอีกต่างหาก
-
วันนี้เป็นเช้าวันศุกร์ที่แสนรักของผมเพราะเมื่อหมดสิ้นวันนี้ก็จะเป็นวันหยุดสุดสัปดาห์ที่แสนพิเศษเพราะเป็นวันครบรอบการคบกันครบร้อยวันของผมกับพี่โต้งและผมจะไปค้างที่ห้องพี่โต้งด้วยหละ ‘เอกับพี่โต้งเลิฟเลิฟ’ นั้นรั้วโรงเรียนของผม รีบเข้าเรียนดีกว่าจะได้หมดวันไปซะเร็วๆ
“เฮ้ นพ เพื่อนเลิฟ มาทำไรแถวนี้ ไม่รีบขึ้นไปเรียนว้า ไปไปกุว่าจะไปตามจารย์มาสอนแล้วจะได้กลับบ้านกันซะที”
“อ้าวเหี้ยเอ แรดตะเช้าเลยนะมึง จานบ้านมึงดิมาสอนตอนนี้ แล้วหุบบ้างก็ได้ยิ้มมึงหนะยิ้มจนหน้ามึงบานไปบังทางคนเค้าจะขึ้นตึกหมดแระ” นพพูดไปก็เอามือดึงแก้มไป ‘แม่งกูเจ็บว้อยอีนี่’
“อีนพ ปล่อยแก้มกูเลย นี่ของพี่โต้งคนเดียวเว้ย” กัดฟันกระซิบกับมันเบาๆ ปัดมือมันออกจากแก้มได้ก็หันไปเปิดล็อกเกอร์
“กรี๊ดดด” อันนี้ไม่ใช่เสียงผมนะครับถึงผมจะสาวแตกในการคิดแต่ภาพลักษณ์ผมแมนเต็มร้อย
“พี่เอ คร้า ในตู้พี่เอมีจดหมายรักด้วยคร่า” หือ จะฆ่าใครวะอีชะนีนี่ ‘อะเดียวจดหมาย ชะนีพูดว่าจดหมายชิมิ’
“อ้าวน้องเจี้ยบ มาแต่เช้าเลยนะครับ” ทักทายเสร็จก็หันไปดูในตู้ ‘ไหนคร้าจดหมายร้าก อ๊ะเจอแล้ว ซองสีชมพู อะไรเนี่ย อีนี่ไม่ลงทุนเลยเว้ย เดี๋ยวนี้เค้ามีร้านขายซองน่ารักออกเต็มบ้านเต็มเมือง ไรงะซองมาตรฐานสีชมพูไม่คริเอทเล้ย’
“พี่เอ คร้า คือพอจะบอกได้มั้ยคร้าว่าใคร ใครส่งอะค่ะคือแบบอยากรู้นิสสนึง” คนถามทำเขินปิดตัวไปมา ‘เรื่องส่วนตัวก็ไม่เว้นนะยะนังชะนี’
“น้องเจี้ยบครับ ไม่เป็นไรหรอกครับยังไงพี่ก็ปฏิเสธอยู่แล้ว ให้คนส่งเค้าได้เศร้าเป็นการส่วนตัวดีกว่านะครับ” แล้วก็หมุนตัวอย่างเท่ห์ขึ้นบันไดไปยังห้องเรียน จดหมายฉบับนั้นก็ยังไม่ได้อ่านเพราะพอไปถึงห้องก็เจอไอ้พวกเพื่อนเวรทั้งหลายดักรอลอกการบ้าน กับพวกรอให้ช่วยสอนในวิชาที่ไม่เข้าใจ ‘อู้ยชิวิตคนหล่อนี่แสนวุ่นวาย’ จนเกือบเย็นนั้นแหละผมถึงนึกถึงจดหมายฉบับนั้นได้ ก่อนเลิกเรียนเลยเอามันมาอ่านซะหน่อย ‘ก็อยากรู้เหมือนกันนี่ คริคริ’ เจี้ยกจดหมายรักบ้านชะนีสิ นี่มันสารท้าตบเอ้ยท้ารบชัดๆ งึม งึม งึม
“นัดที่สวนสาธารณะใกล้ๆนี่เองนี่หว่าแม่งท้ามาซะขนาดนี้ไม่สนองจะหาว่ากูกลัว” พอโรงเรียนเลิกปุ๊บก็ดิ่งไปที่นัดหมายอย่างด่วนจี๋เมื่อไปถึงคนที่เจอกลับเป็น
“ไอ้นพ มาอยู่นี่ได้ไง อย่าบอกนะว่าได้จดหมายนี่เหมือนกัน”
“เปล่า กูไม่ได้ได้จดหมาย” นพปฏิเสธ
“อ้าวแล้ว มาทำไรที่นี่”
“คนที่ให้กูส่งจดหมายเค้าบอกว่าให้กูมารอที่นี่ด้วยถ้ามึงไม่มามันจะจัดการกูกะพี่เต้ยอะ มันเอาพี่เต้ยมาขู่กูนะเอ กูไม่ได้เต็มใจ มึงอย่าโกรธกูนะ”
นี่มันเรื่องอะไรกัน...
“ทำดีมากมึงไปได้แล้วนพผัวมึงรอมึงอยู่ที่ห้อง ทางนี้กูจัดการเองแล้วมึงอย่าปากสว่างไปบอกใคร ไม่งั้นมึงกะไอ้เต้ยได้อยู่ไม่เป็นสุขแน่” มันทำท่าปาดคอประกอบไปด้วย ‘แค่หน้ามันก็เลวพอแระยังมาทำตัวเลวๆอีก’
“มึงมีธุระอะไรกะกู ถึงกับต้องขู่เพื่อนกูด้วย”
“ก็มีนิดหน่อย แค่อยากให้มึงตามไปกะกูดีๆ เท่านั้นจะได้ไม่ต้องใช้กำลังกัน” มันผายมือเหมือนเชิญให้เดินไปทางที่มันต้องการ ‘ชินึกว่ากลัวดิ กูไม่กลัวว้อย’ แต่แค่เดินเข้าไปใกล้มันเท่านั้น มันกลับเล่นสกปรก มันสับมือเข้าที่ก้านคอแล้วจากนั้น..... ‘ก็กูสลบกูจะไปรู้จากนั้นได้ไงว้อย’
###########
มันผ่านไปนานเท่าไหร่แล้วที่ผมมานอนอยู่บนเตียงหลังนี้ ข้างนอกนั้นจะเป็นยังไงบ้าง ที่ต้องถามคำถามนี่เป็นเพราะตาทั้งสองข้างถูกผูกเอาไว้ด้วยผ้ามองอะไรก็ไม่เห็น มือทั้งสองข้างก็ถูกมัดรวบไว้ด้านหลังอย่างแน่นหนา พี่โต้งจะตามหาเอมั้ย จะมาช่วยเอมั้ย แล้ว...แล้ว...แล้วนี่มันเกิดอะไรขึ้นและแล้วอีกสารพัดแล้ว อีกหลายคำถามที่มีตามมาเป็นหางว่าว แล้วจากคำถามก็มาถึง การคร่ำครวญ พี่โต้งมาช่วยเอด้วยนะเอกลัว กลัวมากด้วย... แก๊ก น่าจะเป็นเสียงประตู
“ไง พื้นแล้วหรือวะ” เสียงใครวะไม่ใช่ไอ้คนที่เจอนี่หน่า
“เออพวกมึง มันพื้นแล้ว เอาไงต่อ” มีเสียงหัวเราะดังมาให้ได้ยิน พวกมันมีกันหลายคนยังไงตอนนี้ก็ทำอะไรไม่ได้ อยู่เงียบแล้วหาทางกล่อมให้พวกมันแก้มัดก่อนดีที่สุด
“นายจับเรามาทำไม” พูดดีๆ เข้าไว้เอ ดีเข้าไว้ เย็นเข้าไว้ แล้วมันอยู่ทางไหนล่ะนี่ แล้วอยู่ดีๆก็มีมือยื่นมาลูบที่แผ่วที่แก้ม ด้วยความตกใจเลยผงะหนีมือนั้น
“เฮ้ยอะไร รังเกียจพวกกูหรือไงวะ หนอยทำหวงตัวแม่ง เฮ้ยพวกมึงมันเล่นตัวว่ะจับนิดจับหน่อยทำสะดิ้ง สั่งสอนมันหน่อยดีมั้ยวะ” แล้วเหมือนมีคนเข้ามาในห้องอีกมีมือนึงเข้ามากดตัวผมให้นอนลงผมอยากจะดิ้นให้หลุดแต่ก็กลัวว่าจะไปกระตุ้นต่อมหื่นพวกมันเข้าแล้วคนที่ซวยก็คือผมจากนั้นก็มีมือมากมายเข้ามาลูบครำไปตามเนื้อตัว ผมกลัว ขยะแขยง อยากอ้วก แต่ก็ต้องกัดฟันทน ‘กรี๊ดด หยะแหยง เอามือพวกมึงออกไปจากตัวกูนะ’
“พี่โต้ง ช่วยเอด้วย เอกลัว ” เสียงที่ไม่ดังไปกว่ากระซิบดังออกมาเหมือนกำลังสวดมนต์
“เอ้ยพวกมึงอย่าให้มากนักเดี๋ยวก็ซวยกันเป็นแถบ” แล้วมือพวกนั้นก็หายไปจากร่างกายผมแต่ยังมีมืออีกข้างที่ยังคงลูบแก้มผมอยู่อย่างอ่อนโยน
“ทำตัวดีๆ นะมึงอย่าสะดิ้งมากไม่งั้นกูจะให้มึงจำไม่ลืมเลย” แล้วมือนั้นก็หายไป ตอนนี้ผมทำได้เพียงแต่นอนร้องไห้ให้ความซวยของตัวเอง ผมไม่รู้ว่ามันผ่านไปนานเท่าไหร่แล้วแต่ในความรู้สึกผมมันเหมือนนานเป็นวันได้ แล้วอยู่ๆก็มีมือมาเขย่าตัวผมเบาๆ
“เอ เอ เป็นไงบ้าง เอ มึงตอบกูดิ”
“นพ ไอ้นพ มึงช่วยกูด้วย กูกลัว” ผมผวาลุกเข้าไปในอ้อมแขนมัน จริงๆแล้วผมลุกขึ้นแล้วพุ่งหัวไปชนอกมันเพราะมองไม่เห็นนั้นแหละถ้าพุ่งผิดผมคงโหม่งพื้นเป็นแน่
“กูขอโทษ กูช่วย....”
“เอ้ยมึงเข้ามาทำอะไรในนี้วะ อีนี่เดี๋ยวปั้ด เฮีย มาดูเมียเฮียหน่อยดิ เร็วๆ เลย” แล้วก็มีเสียงคนเดินเข้ามาในห้องพร้อมกับปิดประตูและน่าจะกดล็อกด้วย
“มึงเข้ามาทำไม อยากมีเรื่องใช่มั้ยบอกกันดีๆก็ฟังกันหน่อย มานี่เลย” เสียงที่ได้ยินเหมือนจะคุ้นแต่ก็ไม่คุ้น หรือมันจะเป็นเสียงไอ้คนแรกที่จับเรามา แล้วนพก็ถูกกระชากออกไป
“นพ” ทั้งที่มองไม่เห็นก็พยายามตะเกียกตะกายไปช่วยเพื่อน
“มึงก็อยู่นิ่งๆเลยถ้าไม่อยากให้เพื่อนมึงโดนหนักไปกว่านี้” มันคว้าตัวไว้ก่อนที่ผมจะลงไปกองกับพื้นได้อย่างเฉียดฉิวแล้วจับกดลงกับที่นอน จากสิ่งที่มันพูดแสดงว่านพต้องโดนพวกมันทำร้ายแน่นอนแล้ว ถ้าเรายังดื้อ นพอาจจะถูกทำร้ายไปมากกว่านี้ได้ มันน่าเจ็บใจตัวเองจริงๆตอนนี้เรากลับเป็นตัวถ่วงเพื่อน ทำอะไรไม่ได้ซักอย่าง ได้แต่นอนร้องไห้รอให้มีคนมาช่วย
“อย่านะ อย่าทำอย่างงี้ในนี้นะอ๊ะ อืม อย่า เอ” มีเสียงดิ้นรน เสียงเหมือนคนวิ่งแต่ไปได้ไม่ไกลแล้วก็มีเสียงล้มลง เพี๊ยะ เพี๊ยะ
“อ๊ะ เจ็บ อย่าทำอย่างงั้นนะ อ้า ปล่อยนะ ไอ้บ้านี่” เพี๊ยะ
“เจ็บ นพเจ็บ พอแล้ว อือ” เสียงนพร้อง และมันกำลังหัวเราะ
“ดิ้นอีก พี่ชอบ นั้นแหละ อย่างงั้น อือ ใช้ปากให้หน่อยดิ” เพี๊ยะ ดูเหมือนนพจะไม่ยอมทำ มันเลยตีนพอีกพร้อมกับขู่ว่าถ้าไม่ทำมันจะลากผมไปทำให้มัน
“อือ ดี นั้นแหละ โอ้ว อ้าเก่งมา ดี อ๊า” นพคงทำให้มันแล้วเพื่อปกป้องผม เสียงต่ำๆ นั้นสั่งให้นพทำนั้นนี่ ตามแต่ที่มันอยาก นพก็คงต้องทำตามที่มันสั่งส่วนผมก็ได้แต่นอนน้ำตาไหลฟังเพื่อนถูกปู้ยี่ปู้ยำต่อไป
“เจ็บ เบาๆ อ๊า ช้าๆหน่อยครับ อื้ม อือ อย่าจับตรงนั้นนพเจ็บครับ อ๊า” จากนั้นก็มีเสียงเนื้อกระทบกันดังป้าบๆ ๆเป็นจังหวะช้าบ้างเร็วบ้างสลับกับเสียงครวญครางอย่างสุขสมของมัน ดังมาให้ได้ยินอยู่เป็นระยะจากรอบแรกก็ว่าเสียงครางมันดังแล้วนะ รอบสองนี่เสียงครางมันดังยินกว่าครั้งแรกอีกแถมซี๊ดปากอย่างได้ใจมากเลย ผมนอนร้องไห้ กลัวก็กลัว พร้อมกับต้องทนฟังเสียงมันที่กำลังทำเรื่องอัปยศกับเพื่อนผมจนหลับไปกับเสียงร้องครางของเพื่อนที่ดังอยู่เป็นระยะ
“เอ เอครับ เอตื่นครับ”
“พี่โต้ง” ผมโผเข้ากอดรัดพี่โต้งไว้
“พี่โต้งช่วยเอด้วยเอกลัว ใครก็ไม่รู้จับเอมาแล้วมันก็มัดเอไว้ แล้...ว....” ผมดันตัวออกจากอ้อมกอดของพี่โต้งก้มมองมือตัวเอง เอามือจับที่หน้าว่าไอ้ผ้าบ้าที่ปิดตาผมอยู่มันหายไปแล้วจริงๆ แล้วโผเข้าไปกอดพี่โต้งใหม่ผมอยากรัดพี่โต้งแน่นแล้วเริ่มร้องไห้กับอกพี่เค้า พี่โต้งอุ้มผมขึ้นพาเดินจะออกไปจากห้องโดยที่ผมก็ยังซุกหน้าร้องไห้ต่อไป
“พี่โต้งนพล่ะ” ผมถามเสียอู้อี้ ผมเกิดนึกถึงเพื่อนได้เมื่อแน่ใจว่าตัวเองปลอดภัยแน่นอนในอ้อมกอดของพี่โต้ง
“มันรออยู่ข้างนอก” แล้วพี่โต้งก็อุ้มผมออกจากห้อง พอเปิดประตูออก
“เซอร์ไพรส์” เสียงตะโกนดังลั่น มาจาก ความมืดเบี้ยงหน้าแล้วไฟก็สว่างพรึบตอนนี้ผมเห็นคนมากมายยืนเบียดกันอยู่ที่มุมนึงของห้องในห้องมีลูกโป่งมีดอกไม้ประดับไว้ อีกมุมห้องมีโต๊ะที่วางเรียงไปด้วยจานอาหารมีเค้กน่ากินวางเด่นอยู่บนโต๊ะด้วย หน้าผมคงเอ๋อมากแล้วเลยร้องไห้ออกมาอีกรอบจนทุกคนตกใจรีบเข้ามาปลอบเป็นการใหญ่ ‘ ได้ไงวะ เสียลุกคนหล่อหมด แง’ เมื่อทุกคนกลับกันไปแล้ว เราได้มานอนคุยกันบนเตียงที่ผมโดนมัดไว้เมื่อเย็น เวลาที่ผมถูกมัดก็สี่ห้าชั่วโมงแค่นั้นแต่สำหรับผมมันเหมือนผ่านไปเป็นวันเลยที่เดียวและเรื่องนี่ผมต้องคุยกะพี่โต้งหน่อยแล้ว
“พี่โต้งไอ้เรื่องทั้งหมดวันนี้ฝีมือพี่โต้งใช้มั้ย” พี่โต้งยิ้มหวานเป็นคำตออบก่อนที่จะก้มลงมาปิดปากที่กำลังเตรียมต่อว่าด้วยปากพี่โต้งเอง
“ทุกอย่างพี่วางแผนไว้ไอ้คนที่ไปจับเรามาก็เพื่อนๆกัน พี่อยากจัดงานวันเกิดเซอร์ไพรส์ให้เอแล้วแถมพรุ่งนี้ก็เป็นวันครบร้อยวันที่เราคบกันด้วย แต่เรื่องไอ้นพกะไอ้เต้ยเข้าไปแสดงหนังสดในห้องพี่ไม่เกี่ยวนะไอ้พวกนั้น มันจิตชอบโชว์ เอต้องไปจัดการเพื่อนเอเอาเองหละ” พี่โต้งจูบเบาที่หน้าผากแล้วถาม
“แล้วเป็นไงเซอไพรส์มั้ย” ผมยิ้มหวานก่อนตอบ
“เซอร์ไพรส์มากเลยพี่ แต่ผมมีเซอร์ไพรส์กว่าให้พี่ด้วยหละ” มีเครื่องหมายคำถามตัวเป้งขึ้นที่หน้าพี่โต้ง
“พี่โต้ง..คือ....วันนี้ไม่ใช่วันเกิดเอครับ และเอเกลียดการเซอร์ไพรส์...” ‘แต่เค้ารักพี่โต้งนะ’ พี่โต้งหน้าเหวอมาก
“ พะ พี่ขอโทษครับเอ ก็นพ...เอครับพี่ไม่รู้จริงๆ พี่ขอโทษนะครับน้านะ และพี่ขออย่างเดียว พี่ขออย่าให้เซอร์ไพรส์ที่เอว่า เป็นเอจะไม่ยกโทษให้พี่เป็นพอนะครับ รักเอนะคร้าบ จุ๊บจุ๊บ” ไม่ต้องมาอ้อนเค้านะ เอาคืนซะหน่อยดีมั้ยเนี่ยปล่อยให้เค้ากลัวตั้งนาน ชิ
“ก็ได้ เอ ยกโทษให้ก็ได้แต่ แต่นะพี่โต้ง อย่าให้มีอย่างงี้อีกนะครับ รักพี่โต้งเหมือนกันจุบุ จุบุ” ดูดิเลยเสียเวลาเลิฟเลิฟของเราไปตั้งเท่าไหร่เฮ้อ แต่ไอ้นพวันจันทร์แกตาย...
The end
:bye2: :bye2: :bye2:
-
:เฮ้อ:เล่นอะไรกันนี่ใจหายหมด
ชริๆ
-
เล่นอย่างนี้ถ้าเป็นเรา เราก็กลัว
-
มาแบบงงๆ นี่ถ้าเป็นแฟนเราเซอร์ไพรซ์แบบนี้นะ ตายยยยยยยย :beat: :beat:
-
เล่นกันหนักจัง ยังดีที่แค่ล้อเล่น
-
พี่โต้งและเพื่อนๆคะ เล่นอะไรพิเรนทร์นะคะ เดี๋ยวปั๊ดเหนี่ยวเลย!!!! :m16:
-
อ่านช่วงแรก ๆ เครียดเลยนะ :angry2: :angry2:
อย่าทำแบบนี้อีกน๊า :impress3: :impress3:
-
ล้อเล่นแบบนี้มีแบบเครียดนะเนี่ย ฮ่าๆ
แต่ตอนท้ายมี จุบุจุบุ ด้วย. น่ารักดีครับ
-
ล้อเล่นแบบนี้ก็เกินไป๊ :เฮ้อ:
-
เล่นอะไรแบบนี้เค้าใจหายหมดเลย เซอร์ไพรส์ไปไหม :o12:
-
o22 ช่างกล้า
-
มึนๆ.....แต่เค้าอยากได้แบบเรียกเลือดดดดดดดด 555 :laugh:
-
เซอร์ไพร์ส์แบบนี้มีเลิก :angry2:
-
เซอร์ไพรส์แบบนี้ แร๊งงงงงงง :angry2:
-
ถ้ามาเซอร์ไพร์เราแบบนี้ มีงอนยาว :sad4:
-
แหม แหม เซอร์ไพรส์นิ้ดเดียวจะเลิกกะเค้าซะแล้ว
งั้นเรามาเรียกเลือดชดเชยให้ก็ได้ (แต่ไม่รู้นะแรงไปมั้ย)
คนเราก็มีบางครั้งที่อยากทำอะไรสุดโต่ง อยากทำตัวเลว ทำตัวบัดซบ อย่างผมวันนี้เป็นต้น ‘เหี้ยเอ้ยวันนี้มันว่างมันเหมือนหายใจทิ้งไปเปล่าๆ อยากให้ใครซักคนมาอัดตูดทั้งๆที่ไม่เคยนี่แหละ แต่แบบอารมณ์มันพาไป’ นอนนึกอยู่พักนึง ก็นึกได้ถึงเพื่อนข้างห้องที่เป็นเกย์แถมรุกด้วย มันก็ดูแมนๆนี่แหละ ถึงติดจะแมนหน้าหวานไปหน่อย ชอบมีผู้ชายมาค้างห้องมันบ่อยๆ อ๊ะนี่คงนึกว่าแค่นี้ก็จิ้นเองแล้วหละซิ ไม่ใช่แน่นอนเพราะทุกครั้งที่มันเอาใครมานอนด้วยเสียงในฟิล์มจากห้องมันจะตรงเข้ามาในห้องให้ได้ยินจนไม่ต้องจินตนาการกันเลยที่เดียวว่าตอนนี้มันใส่เข้าหรือยัง ลึกแค่ไหนเจ็บแค่ไหนเสียวยังไง ก็นั้นแหละชัดแจ่มแจ๋ว ดีไม่ดีอยู่ๆมันก็จับกันมาฟาดฟันที่ริมระเบียง อย่างว่าละห้องมันติดกันแถมเป็นห้องมุมที่ทำองศาหันเข้าหากัน ประตูห้องหนะมันห่างแต่หน้าต่างละดันใกล้ ไม่อยากเห็นไม่อยากได้ยินก็คงยาก ให้อยากจะหนีออกจากห้องก็เสียดายวิว
บอกตรงๆ ตอนนี้เบื่อผู้หญิงชิบนี่ก็เพิ่งเลิกกันไปเมื่อเดือนก่อน พอได้กันก็ตามติดเป็นเหาฉลาม จิกเช้าจิกเย็นจนน่ารำคาญ ไอ้ผมมันชายโฉดยังอยากสนุกกับชีวิตกับใครก็ได้ที่ความต้องการตรงกัน แต่ที่แน่ๆ วันนี้
“อยากโดนฟัน โว้ยยย” อันนี้ผมจะหน้าด้านไปบอกมันไงดี ‘เอากูหน่อยดิ กูเงี่ยน’ มันต้องว่าผมบ้า ไม่ก็กวนตีนมันแน่
“โว้ย เซ็ง ใครก็ได้มาเอากูที่” นอนดิ้นฮึดฮัด วัดซ้ายวัดขวาอยู่แป๊บก็มีเสียงเคาะประตูเลยลุกไปเปิดแม่งใครวะกูกำลังเงี่ยนแม่งก็มาขัดจังหวะกูจริง อ้าว ไอ้ข้างห้องผมนี่หว่า มันต้องได้ยินเสียงผมแน่เลย ได้ยินก็ดีจะได้ไม่ต้องรอนาน
“ไม มีไร” มันไม่ตอบแต่ผลักอกผมให้ถอยจากกรอบประตูแล้วเดินเข้ามาในห้อง
“คุณอยากนักก็ถอดเสื้อผ้าซะผมจะช่วยสงเคราะห์เอาให้หาย คุณส่งเสียงดังหนวกหูมากๆ ผมว่าผมจะนอนซะหน่อยคุณก็ตะโกนกรอกอยู่นั้นแหละ คนอื่นเค้ากลับบ้านกลับช่องกันหมด แล้วคุณเสือกอยู่ทำเหี้ยไรเนี่ย คุณจะมายืนโด่อีกนานมะ ถอดแล้วมาที่เตียงนี่ผมจะได้เอาๆซะให้เสร็จ” ไอ้เหี้ย มันได้ยินจริงด้วย ดีโว้ยวันนี้ได้เสียตูดสมใจอยาก เราทั้งคู่ลงมือถอยเสื้อผ้าออกจนตอนนี้เหลือแค่ตัวเปล่า
“คุณผมไม่เคยเอากะผู้ชายแล้วก็ไม่เคยให้ใครเอาด้วย” มันถอนใจเฮือก
“ช่างหัวคุณเถอะครับ แต่เดินหน้าแล้วห้ามถอยแล้วกัน ไงผมก็ไม่หยุด ต่อให้คุณแหกเลือดสาดผมก็จะทำจนกว่าผมจะพอใจ” พูดจบมันก็เดินเข้ามาประกบปากดุนลิ้นส่งเข้ามาภายใน มือมันก็ไล้ไปตามหน้าอก บีบแรงๆที่หัวนม โอบไปรอบคอ กดท้ายทอยให้ปากแนบกันยิ่งขึ้นอีกมือเริ่มเลื่อนต่ำลงไปกำรอบท่อนเนื้อที่เริ่มจะแข็งขันขึ้นมันกำเบาเหมือนทดสอบขนาดแล้วมันก็เริ่มขยับมือรูดขึ้นลงช้าๆ แต่สยิว รูดไปเรื่อยแล้วก็พากันไปล้มลงบนเตียงนอนโดยมันทับอยู่ด้านบน มันรูด เร็วขึ้นท่อนเนื้อก็แข็งขึ้นจนเต็มที่ โดยที่ปากมันก็ยังทั้งบดเบียด ดูดดุนส่งลิ้นเข้ามานัวเนียไม่เลิก
“คุณผมจะถึงแล้ว ซี้ด ดด”
“หึ อดมานานหรือไงคุณไวชิบ”
“เออ นาน” ไอ้เหี้ยนี่แม่งพูดเหมือนเย้ยกันซะ
“ซี้ด เจ็บคุณอย่ากำแน่นนักดิ” เท่านั้นแหละมันกลับกำน้องชายผมที่อยู่ในมือมันแน่นขึ้นแล้วใช้นิ้วโป้งกดปิดทางออกไว้ ความทรมานก็บังเกิดในบัดดล ทรมานแบบมันมัน คนจะถึงก็ไม่ให้ถึง กูเกร็งจนปวดตูดไปหมดแล้ว
“อู้ยย คุณ ปล่อย..ผม. ปล่อยซะที .ป.. ฮืม ม” แล้วมันก้มลงหาหัวนมทั้งสองข้าง มันค่อยๆเลียซ้ายที่ขวาที ขบเบาให้พอดิ้น สลับกับดูดแรงๆ แต่มือมันไม่ยอมให้ได้ปลดปล่อย มันวนนิ้วที่ปิดทางออกไว้ทำเหมือนจะเปิดแต่ก็ไม่
“อู้ย..” คุณผมบิดจนตัวจะเป็นเกรียวอยู่แล้ว “. อ้า..เสียว โว้ยไอ้เหี้ยนี่ ...อ้า”
“พูดไม่เพราะนะคุณ อย่างงี้ต้องสั่งสอนกันหน่อย”
“จะทำไรก็ทำครับคุณ เสียวโว้ยย...” ซักพักมันก็ยอมให้ปลดปล่อย แบบพุ่งกระฉูดเป็นสาย จนรู้สึกได้ว่าตัวเองกำลังกระตุกเหมือนต้องการเอาออกมาให้หมด แรงก็เลยหมดตามไปด้วย นอนแผ่หลากับที่นอน มันยกขาขึ้นพาดกับเอวแล้วก็น่องชายของมันมาจ่อที่ปากทางเข้าแล้วดันเข้าถึงแม้จะช้าๆ ก็ตามทีแต่มันก็เจ็บจนแทบดิ้น
“ ....ซี้ดดดด เจ็บกูเจ็บบ มึงเบาๆ กูเจ็บ..โอ้ยย” แต่มันไม่สนใจ มันจับมือที่กำลังผลักมันออกไปกดไว้กับที่นอนทั้งสองข้าง
“ก็คุณอยากผมก็จัดให้ลอง สดๆแบบนี้ถึงใจดีนะคุณ” ผมร้องโอดโอยทุกครั้งที่มันดันเข้ามา เข้ามาได้นิดเดียวเพราะแน่นมากฝืดด้วย หยุดและมองหาบางอย่างแป๊บนึง และเมื่อมันเริ่มดันอีกครั้งก็รู้สึกไม่ฝืดมากเท่าครั้งแรกแล้วคงเป็นน้ำที่ผมปล่อยออกไปเมื่อกี้มันคงไปป้ายมาจากไหนสักแห่ง แต่ก็ยังทั้งเจ็บทั้งแสบมากอยู่ดีแต่ด้วยความดันทุรังของมัน มันก็ดันเข้ามาจนสุด
“เจ็บโว้ย โอ้ย.ย. ซี้ดดดด กูเจ็บวะไอ้สัด” เมื่อเข้ามาได้แล้วมันก็นิ่งค้างไว้อย่างนั้น
“ก็คุณซิงเองนี่ ผมก็แสบครับ นี่คุณรัดผมซะขยับแทบไม่ได้เลยนะนี่” แล้วมันก็เริ่มขยับเข้าออกช้าๆ
“ซี๊ดดดดด เจ็บ อ๊ะ เสียวว่ะ อื้อ ทำไปเลยแรงๆก็ได้ เจ็บก็ช่างมัน กูอยากเสียว อ๊ะ อ๊ะ อ้า” ตอนนี้ความเสียวนำหน้าความเจ็บ
“อ๊า กูชอบว่ะ แรงอีก แรงๆเลย” ป้าบๆ ป้าบ เป็นเสียงเนื้อกระทบกันดังลั่นห้องเคล้าเสียงลั่นเอี๊ยดๆถี่ยิบของเตียงและเสียงครางด้วยความสุขและสะใจ พอใจกันทั้งสองฝ่ายเตียงหักเพราะรับน้ำหนักไม่ไหวอีกต่อไปแต่คนบนเตียงยังใส่กันไม่หยุด พักใหญ่ๆกามกิจนี้ก็จบลง
‘เหี้ยเอ้ย ถ้ากูรู้ว่ามึงเอามันขนาดนี้กูให้มึงเอาซะนานแล้ว’ เราย้ายจากเตียงที่หักมานอนที่พื้น เอาผ้าห่มเหวี่ยงๆลงมาลองนอน
“ผมง่วง ขอนอนก่อนนะเดี๋ยวค่อยกลับห้อง” .แล้วก็ต่างคนต่างหลับไป ชั่วโมงต่อมา
“เฮ้ยคุณ ผมกลับห้องก่อนนะ แล้วอยากอีกก็บอกใจถึงอย่างงี้ผมยินดีสนอง”
“ตอนนี้เลยดีกว่าคุณ ผมยังอยากอยู่เลย แต่เจ็บชิบเลย เออเฮ้ย คุณผมอยากลองแบบหลายๆคนบ้างอะ ได้มั้ย”
“ นี่คุณจิตเปล่าวะ”
“ สัดดิ นานๆก็อยากที มันเซ็งๆเบื่อไปหมด นี่ผมยังอยากอยู่เลยนะ คุณอย่าเพิ่งกลับเลยขออีกรอบดิ ชอบว่ะ”
“รอไปก่อนเถอะคุณ เดี๋ยวห้านาทีผมกลับมามาพร้อมตัวช่วยด้วย รอสะใจได้เลย จิตๆอย่างคุณนี่เพื่อนผมชอบชัวร์แต่เพิ่งเปิดซิงอย่างคุณแค่อีกคนก็พอ เดี๋ยวจะไม่ไหว” มันหายไปแป๊บเดียวจริงๆ
“เอานี่ผมเอาที่นอนปิกนิกมา มานอนนี่มา ผมไม่ล็อคห้องนะเดี๋ยวเพื่อนผมมาจะได้เข้ามาเลย”
“แม้บวมกะลังดีเลยนะเนี่ย ถึงเลือดด้วยว่ะ ” เค้าเอาสารนลื่นๆมาทาให้แล้วก็เริ่มต่อรอบสอง ยังไม่ทันถึงไหนก็มีคนเปิดประตูเข้ามา
“โหถึงเลือดกันเลยหรือวะ แล้วมันจะไหวแน่นะ”
“ไหวน่าก็คนมันอยาก” แล้วเค้าก็กระแทกเข้ามาแรงๆ
“เอ้ย หยุดดิ” คนที่เข้ามาใหม่พูดซึ่งตอนนี้ก็ถอดเสื้อผ้าออกหมดแล้ว เค้าให้ผมใช้ปากให้เค้า ไปพร้อมกับที่ผมโดนเย่ออยู่ข้างหลัง
“ซี๊ดดดด เสียวว่ะ เก่งอย่างงี้พี่ชอบ” เดี๋ยวพี่จะทำให้ถึงใจเลย อยากได้อย่างไหงบอก จัดให้ โอ้วววว อ้า อ้า นั้นแหละ อู้ยย” เอาเป็นว่าคนข้างห้องคือหนึ่ง คนมาใหม่คือสอง หนึ่งนอนหงายให้ผมขึ้นไปนั่งขย่มบนตัวเค้า ทำปพักสองก็มาร่วมด้วยช่วยกัน สองใช้ปากเก่งมากจนผมเกร็งไปหมดแล้วเค้ากลับถอนปากออก ‘อ้าว หลอกให้อยากแล้วจากไปซะงั้น’
“เจ็บบบ โอ้ยยย ซี้ดด” เค้ากลับมาอีกรอบโดยการทำในสิ่งที่ผมไม่คาดฝัน ผมต้องคว้าแขนเค้าไว้ทำให้เค้าก็ค่อยๆทำอย่างเบามือ เค้าสองคนเข้าขากันอย่างดี จากที่เจ็บเจียนตายเมื่อกี้ก็เริ่มเสียวได้ใจ เค้าให้ผมได้นอนพักไม่นานนักแล้วเค้าสองคนก็ผลัดเปลี่ยนกันเข้ามา ทุกครั้งผมจะทั้งร้องทั้งครางเต็มเสียงอย่างปลดปล่อยเต็มที่ จนตอนนี้แทบไม่มีเสียงแล้ว ก่อนที่ผมจะหลับไปผมรู้สึกได้ว่าสองมาขึ้นคร่อมผมอีกรอบ
เช้าวันใหม่แล้วเพราะผมได้ยินเสียงนาฬิกาปลุกที่ผมตั้งไว้ในโทรศัพท์กำลังดังอยู่ แต่ผมขยับตัวไม่ได้มันไม่มีแรงมันเหมือนทุกส่วนในร่างกายมันหยุดทำงานซะพร้อมกัน
“ไง ฟื้นแล้วหรอผมนึกว่าคุณจะไม่รอดซะแล้วนะเนี่ย เอามากินโจ๊กก่อน คุณนอนไข้ขึ้นมาสองวันละ” หนึ่งเป็นคนพูดกับผม
“ผมไม่มีแรง” เสียงแหบๆของผมตอบออกไป
“หึหึ....มีก็แปลกหละ” แล้วเป็นสองที่มาดึงผมลุกขึ้นแล้วมันก็เข้ามานั่งซ้อนหลังให้ผมอยู่ที่หว่างขามันแล้วดึงผมให้นั่งพิงอกมัน หนึ่งเป็นคนเอาโจ๊กมาป้อน “คุณผมรู้สึกเหมือนเป็นง่อยเลยว่ะ” พวกมันก็ขำแล้วก็ป้อนต่อจนเสร็จ
“เดี๋ยวผมสองคนจะดูแลคุณอย่างดี ต่อไปนี้ไม่ต้องห่วงว่าจะเหงาไม่มีใครเอาแล้วนะคุณ ก็คุณอยากมาทำให้ผมติดใจเอง แต่ถ้าช่วงนี้คุณทำตัวน่ารักเกินผมก็ไม่รับรองนะว่าจะอดใจไหว ทำใจไว้ได้เลย” สองพูดขึ้นหลังจากลากผมไปอาบน้ำกลับมา
“ผมง่อยขนาดนี้แล้วเนี่ยนะ”
“เออตัวง่อยแต่อย่างอื่นไม่ได้ง่อยด้วยนี่หว่า” พูดจบสองก็คว้าหมับเข้าที่น้องชายของผม และคงไม่ต้องบรรยายต่อว่าอะไรมันจะเกิดต่อนะจิ้นกันเอาเองตามสบายละกันเพราะอะไรที่คุณคิดมันต้องเกิดกับผมอยู่แล้วไม่ครั้งนี้....
ก็ครั้งต่อไปนั้นแหละ.........
........................
..................
.........
...
The end :bye2:
-
:m25: :m25: :m25:
โลหิตจางแล้วท่าน
-
อ่านแล้วกลัวอ่ะ
เลือดเยอะขึ้นๆๆๆ :jul1:
-
:o8:หมู่นี้เสียเลือดมาก...โลหิตจางจริงๆ!!!
-
ขอคารวะในความหื่นของท่าน
และชื่นชมให้ความหื่นของตัวเอง
กร๊ากกกกกกกกกก :haun4:
-
:pighaun: :haun4: :jul1: หื่นอ่า กรี๊ดดดดดดดดด สุดยอดดดดด
อยู่ดีๆ อยากโดนซะงั้น สวรรค์ของคนอ่าน 55+ o13
-
แร๊งงงงง เพราะความอยากแท้ ๆ :jul1: :jul1:
-
โอยยยย เลือดสาดดดดด กัดผ้าเช็ดหน้า งืดดดด :jul1: :jul1:
-
:jul3: :jul3:หายอยากเลยมั้ย
เล่นซะเลือดสาด :oo1: :jul1: :jul1:
-
:jul1: หนึ่ง สอง กรี๊ดดดดดดด
ความหื่นเอ้ยความอยากไม่เคยปราณีใครจริงๆ
-
เกิดจากความอยากจริงๆ o13
-
อื้ออออ เลือดหมดตัว
-
:jul1: :jul1: :jul1: :jul1:
เข้ามาจมกองเลือดตอนดึก
-
:haun4: :jul1:
:กอด1: :pig4:
-
:m25:
-
อ่า ไม่ไหวแล้ว หื่นจริงอะไรจริง :haun4:
เกิดจากความอยาก(เขียน) ของไรเตอร์ หรือความอยากของนายเอกกันแน่เนี่ย :laugh:
-
เหอะๆ ความหื่นไม่เคยปราณีใคร :laugh:
-
ฮ่าๆ อยู่ดีไม่ว่าดีก็อยากรับ 555
แต่สรุปเรื่องนี้ตัวละครเนี่ย ชือไรกันบ้างอ่า ==;
-
โอ๊ะ สนองนีท ซะ :m25: :m25:
-
เพิ่งแต่งเสร็จเมื่อกี้เอง เรามาลดดีกรีความแรงกันลงมาซะหน่อย :เฮ้อ:
เฮ้อเช้าๆอย่างงี้ไม่อยากตื่นเลยจริงๆ เมื่อคืนยิ่งฝันดีว่าเห็นไอ้เข้ (รูมเมท) มายืนแก้ผ้าโชว์อยู่ด้วยอยากนอนต่อจริงๆ เลย อิจฉาไอ้เหี้ยเข้ เรียนสายเรียนบ่ายทุกวันเลย ดูมั้นยังนอนเกา...ยั่วกูอีก ผมเช่าหออยู่กับเพื่อนสนิทจากโรงเรียนเก่าที่ถึงแม้จะเรียนกันคนละคณะมันก็ยังแบ่งห้องเช่าอยู่กับผม ขนาดว่ามันก็รู้ว่าผมเป็นเกย์มันก็เฉย นี่ผมว่ามันต้องรู้แน่เลยว่าผมแอบดูมันแก้ผ้าอาบน้ำ ตอนดึกๆ บางวันผมยังลุกมานั่งดูมันนอนแผ่อ้าซ่าเกา..ไอ้นั้นของมัน เลย จนบางครั้งผมคิดว่ามันแก้ผ้าเดินยั่วผมอยู่ในห้อง สงสัยซักวันผมจะจับมันกดทำเมียให้รู้แล้วรู้เรื่องไป แต่ก็คงได้แต่คิดหละครับเพราะมัน(หล่อ..หุ่น)ดีเกินกว่าที่ผมจะเสียมันไป
ยามเย็นแล้วเป็นเวลาที่ควรกลับหอไปกลิ้งเล่นรอไอ้เข้กลับมาให้ผมแทะโลมทางสายตา นั้นมันกลับมาแล้วครับ วันนี้กลับแต่หัววันเลย(ดีจังมีอาหารตามาเสริฟแต่เย็น) เข้าห้องได้มันก็ปลดกระดุมส่งแผงอกล่อตาล่อใจมาให้ดูเรียกน้ำย่อยก่อนเลย ตามมาด้วยกางเกงในลีลาทรมานจิต
“ไอ้เข้ มึงไปถอดไกลกูหน่อยไม่ได้หรือไงวะเดี๋ยวกูก็ปล้ำซะหรอก” ยิ่งว่าก็เหมือนยิ่งยุจากที่ถอดแค่ข้างนอกมันกับค่อยๆถอดกางเกงในด้วยลีลายั่วกันสุดๆ
“ไรวะให้ดูดีๆ ไม่ชอบชอบแอบดูหรือไงมึง” แล้วมันก็สะบัดตูดเดินเข้าห้องน้ำไป
“อ้าวไอ้นี่จะโชว์ก็ไม่บอกกูจะได้ดูให้หนำ ไม่ต้องไปหลบไปแอบดู” น่านมันไม่ปิดประตูห้องน้ำอีกซะงั้นอ้ายเหี้ยยนี่
พอมันอาบเสร็จก็เดินโทงๆ เอาผ้าเช็ดตามตัวอยู่หน้าตู้
“เข้มึงก็รู้ว่ากูแอบดูมึงแล้วทำไมมึงไม่ด่าไม่ว่าอะไรกูวะ” หรือมัน...จะชอบ
“ก็กูรู้อะดิว่ามึงชอบดู กูก็เลยสนองให้ อยากดูก็ดูอยากจับก็จับตามใจมึง” พูดไปเช็ดตัวไปเช็ดเสร็จก็โยนผ้าไปไว้ที่ปลายเตียงแล้วเอาเสื้อยืดย้วยๆสุดเลิฟออกมาใส่นอน
“มึงอย่าพูดให้กูคิดลึก” ไอ้เข้เดินมาที่ๆ ผมนั่งอยู่ดึงผมไปนั่งที่ปลายเตียงตรงหว่างขามัน แล้วโอบผมจากด้านหลัง เสียงพูดที่ดังเหมือนกระซิบอยู่ที่ข้างหูทำเอาผมสยิวเหลือเกิน
“ก็มึงมัวแต่คิดตื้นอยู่อย่างงี้ กูเบื่อจะช่วยตัวเองละว่ะ ช่างแม่งแระกูไม่รอให้มึงคิดหละกูล่อมึงเองเลยดีกว่าไอ้ก่อ” ไอ้เข้สุดเลิฟ...อย่าช้าดิ อ๋า...
###########
หุ่นทรมานใจลูบตรงไหนก็แน่นไปหมดอย่างงี้จะช้าอยู่ใย ทั้งซุกทั้งไซร้ กอด ดูด ลูบครำ อย่างเมามันแล้วอยู่ๆมันก็ถามขึ้น
“มึงจะอยู่บนหรือล่างก่อน” เอาละซิ ก็ผมอยากเอามันไม่ได้จะให้มันเอามันถามอย่างงี้ก็เข้าทาง แต่ยังไม่ทันตอบมันก็จับผมกดลงล่างไปซะก่อนแล้ว
“เฮ้ย มึงเพิ่งถาม กูยังไม่ได้ตอบเลย”
“ก็มึงช้า หมดเวลาตอบแล้วอยู่ล่างไปก่อนละกันเดี๋ยวค่อยอยู่บน” แล้วมันก็ดันน้องขายตัวอวบเข้ามา
“เจ็บนะโว้ย เบาดิ” แต่มันก็ยังดันเข้ามาไม่หยุด
“โอ้ยย..เบา เบ๊า อืออออ”
“ทนหน่อย กูทาเจลให้ตั้งเยอะแล้ว มึงก็อย่าเกร็งดิ... อืม ...
อ๊ะ อือ อ้า อาเข้าได้...
อูว... ได้แล้วเห็นมั้ย”
ผมพูดไม่ออกเพราะมันดันเข้ามาแรงมากแล้วก็เข้าไปจนมิดแต่ผมเจ็บจนจุกแล้วมันก็โหมแรงกระหน่ำเข้ามาไม่ยั้ง เอออย่าให้ตากูบ้างนะโว้ยแม่งกูจะเอาให้เดี้ยงเลยมึง ผมอาฆาตเอาไว้ในใจ แต่เสียงที่ออกจากปากผมตอนนี้ จะมีอาไร้ถ้าไม่ใช่ เสียงคราง โอดโอยไม่เป็นภาษาแต่มันเต็มไปด้วยความสุขสม มีเร่งเร้าบ้างแล้วแต่โอกาสเพราะมันแกล้งถ่วงเวลา เพื่อให้ผมพูดคำหน้าอายออกมาอย่างที่มันอยากได้ยิน เสียงร้องครางของเราสองคนดังลั่นห้องเมื่อตอนที่ใกล้ถึงฝั่งฝัน เคล้าเสียงลั่นเอี๊ยดของเตียงตามแรงกระแทกถี่ยิบของมัน ทุกอย่างสงบลงเมื่อเราซบนิ่งเข้าหากันอย่างหมดเรี่ยวแรง นอนหอบหายใจเหมือนวิ่งร้อยเมตรเสร็จใหม่ๆ เมื่อลมหายใจเข้าสู่ภาวะปกติ เข้ก็ถามขึ้น
“พร้อมจะอยู่ข้างบนหรือยัง กูอยากอยู่ข้างล่างเต็มทนละ” ผมพยักหน้าให้มัน เพื่อที่ว่าผมจะได้แก้แค้นที่มันทำผมซะแรงเมื่อรอบที่ผ่านมา ‘ถึงตากูบ้างหละไอ้เข้’ แล้วมันก็พลิกตัวเราทั้งคู่จนผมขึ้นไปนอนทับอยู่บนตัวของมันแต่ ผมรู้สึกได้ว่า
“ไอ้เหี้ยเข้ มึงยังไม่เอาน้องมึงออกไปจากของกูเลยนะ” มันยิ้มตอบผม ตอนนี้น้องชายมันแข็งตัวพร้อมที่จะต่อรอบสองกับผมได้ทุกเมื่อ ก่อนที่ผมจะได้ทำอย่างที่ ตั้งใจ มันก็ดันน้องชายของมันเข้ามาจนสุดอีกครั้ง พร้อมกับที่มันดันตัวผมให้ลุกขึ้นนั่งคร่อมและรับเอาน้องมันเข้ามาในตัวผมอย่างเต็มที่แล้วมันก็จับยกก้นผมให้ขยับขึ้นลงเป็นจังหวะ โยกครึงอย่างช้าๆ จนผมทนความยั่วยวนไม่ไหวเริ่มขยับสะโพกรับมันเข้ามาให้เร็วขึ้น แรงขึ้น และลึกขึ้นด้วยตัวของผมเอง
“อืม นั้นแหละ ก่อ แรงๆ ครับ / อือ อ๊ะ
อ๊า ..ดี ครับ อือ / เข้ เสียวอะ อืม เข้
อ้าดีก่อ ดี...อออ / แรงอีกเข้ ..อ๊า .ให้ลึกกว่านี้ อีก...
อย่างงั้นแหละครับ อือ ชอบมั้ยครับก่อ / อื้อ ชอ บ ก่ออยากได้แรงๆ อีก อ๊า อือออ
มีความสุขมั้ย ...นั้น อย่างงั้น / อืม อ๊ะ อย่างงั้น อ้าอออ เข๊ อ้า...
ขยับเองเลยเข้...ตามใจก่อ อ๊า อาอาอออ” จนผมหมดแรงซบลงไปนอนหอบอยู่ที่อกของเข้ รอบนี้เข้ให้ผมเป็นคนคุมเกมแต่มันไม่ใช่อย่างที่ผมต้องการ
“ไอ้เข้ ไหนว่าจะให้เราอยู่บนไง”
อ้าวก็อยู่บนไง นี่ก่อยังอยู่บนตัวเราอยู่เลยนะ”
“ไม่ใช่ก็เราจะเป็นคนทำอะ เราจะอยู่บนและเป็นคนทำ”
“อืม ก่อคิดดีๆ นะ เมื่อกี้ on top ก็คืออยู่บน และนายก็เป็นคนทำทำเองตั้งแต่ต้น ไม่ว่าจะโยก จะยก จะกด จะเร็วจะแรงแค่ไหน นายทำเองสั่งเองเราแค่ทำตามที่นายสั่งการทั้งนั้น นายทั้งบีบ ทั้งรัด นายรีดจนเราหมดตัวหมดแรง ทั้งหมดนั้นนายทำเองทั้งนั้นเลยนะ” ใช่อยู่ข้างบนและเป็นคนทำเอง อย่างที่มันบอก แต่ แต่ แต่ไม่ใช่อย่างงั้นซะหน่อยอะ
“ไอ้เข้..” ไม่รู้จะด่ามันยังไงดี จำไว้เลยต่อไปนี้มันพูดอะไรต้องคิดให้ลึกเข้าไว้ ‘เอออย่าให้ถึงทีกูบ้างนะ’
The end :bye2:
-
กรี๊ดให้คนเขียนค่ะ...
ชอบทุกเรื่องเลยอ่ะ อยากบอกกก
:haun4: :haun4:
-
555+ ไม่ว่าจะอยู่บน หรือ ล่าง แต่สถาณะเดิมคือ "รับ" จ้าาาา :haun4:
-
ของเค้าหื่นจริงๆ
:haun4: :haun4: :haun4:
ไม่เป็นไรหื่นๆนี่แหละเราช๊อบบบบบบ
:z1: :z1: :z1:
-
สงสารก่อได้อยู่บนหรืออยู่ล่างก็มีค่าเท่ากัน :z1:
-
ได้อยูข้างบนสมใจแล้วยังจะบ่นอีก :oo1:
:m20: :m20:
-
ใช่แล้วก่อ อยู่บนทำเองหมดทุกอย่าง :haun4: :haun4:
-
o18อยู่บนหรืออยู่ล่าง...ก้อมันส์เหมือนกัน!!!
-
ก่อมันคิดตื่นไป...หรือเข้มันคิดลึกไปกันล่ะนี่ :z1:
-
:pighaun: :pighaun:
จากที่จะจับเข้กด ดันโดนกดซะเอง
+1 จ้า
-
ก๊ากกกกกก น้องก่อจะอยู่บนหรือล่างก็โดนเสียบทั้งน๊านนนน โอ๋ๆ 555
-
เมีย ก้ยังเป็น เมีย 555555555 ห้ามเปลี่ยน
-
555
-
มาแบบสั้นๆแต่เรียกเลือด :m10:
-
:haun4:ก็ใช่แต่ก็ไม่ใช่อยู่ดีนั่นแหละ 555 :m20:
-
ว่าแล้วเชียว
ไอ้ข้างบนที่ว่าน่ะ... :z1:
-
ชื่นชมทุกพล็อท ทุกตอน
หื่นใสๆ
-
มัวแต่คิดช้า อะไรช้าอ่ะนะนายก่อ เสร็จนายเข้ไปเรียบร้อยเลยเป็นไง
หุๆ แล้วจะมาเรียกร้องอะไรคะ? นี่ก็ได้อยู่บนแล้วไง คุมเกมส์อีกต่างหาก
แม้จะไม่ใช่แบบที่ตัวเองต้องการก็ตามเหอๆ เอิ๊กๆ :laugh:
-
อยู่บน หรือล่าง ก็หื่นเหมือนกัน :laugh:
-
ปล่อยให้เข้ล่อ...เป้า
อยู่นานนม..ยังไม่รู้ตัว
โดนเค้าจับกดเลย...เป็นไงล่ะ
เป็นอย่างงี้ไง>>> :jul1:
-
โห อ่าน14ตอนรวด
:z3: เลือดหนูหมดตัวแล้วค่ะ
:m25: :m25: :m25:
-
นี่เป็นครั้งแรกที่ผมมีแฟน เค้าตัวสูง ผิวขาว หน้าออกหวานๆแต่ไม่หญิง มีกล้ามหน่อยๆ ผมเค้ายาวสวยและนุ่ม ผิดกับผมราวฟ้ากะเหว หัวก็เกรียน ตัวดำแบบก็ไม่ได้ดำมากขนาดนั้นแบบแทนๆ สูงก็เอาเป็นเตี้ยกว่าเค้าหน่อยละกันแต่ล่ำกว่ากันเยอะ เค้าน่ารักมากช่างเอาใจ คบกันมาก็เข้าสามเดือนนี่แล้วผมเด็กม.6 ส่วนพี่เค้าเรียนปีสามแล้ว วันหยุดผมมักจะไปนอนดูหนังอยู่ที่ห้องพี่เค้าเป็นส่วนใหญ่เพราะขี้เกียจออกไปไหนให้คนมาเหล่แฟนที่น่ารักของผม เรายังไม่เคยมีไรกันเลย แค่จูบบ้าง กอดบ้าง เรารู้จักกันเพราะเพื่อนๆ พี่เค้ามาจีบหญิงโรงเรียนผมตอนแรกก็มาเป็นหมู่คณะแต่พอจีบติดก็ตัวใครตัวมัน คือจริงๆ พวกผู้หญิงเค้าขอให้ผมกับเพื่อนอีกคนมาเป็นบอร์ดี้การ์ดให้แต่ทำไปทำมาเพื่อนมันก็ดันจีบเพื่อนกันเองเลยเหลือผม จนสุดท้ายก็เหลือแค่เราสองคนนี่แหละ แล้วไม่รู้มองตากันอีกท่าไหนก็เลยตกลงคบกันมาจนวันนี้ ปิดเทอมใหญ่หลังผมสอบเข้ามหาวิทยาลัยเสร็จเราจะไปเที่ยวค้างคืนกันตัวตัว แค่คิดก็หวิวละ อิอิ ผมจะไม่ปล่อยมันผ่านไปเปล่าๆ แน่นอน และวันนั้นก็มาถึงเร็วกว่าที่คิดไว้เพราะมหาวิทยาลัยเค้าหน้ามืดรับผมแล้ว เที่ยวครั้งนี้เลยเป็นการฉลองสอบเสร็จและฉลองสอบติดไปด้วยในตัว ก่อนวันเดินทางผมเลยเก็บเสื้อผ้าไปค้างที่ห้องพี่แท็บมันซะเลย แต่ไอ้ที่หวังไว้ก็พังไม่เป็นท่าเพราะพี่แท็บป่วยในเช้าวันที่จะเดินทางผมตื่นมาอาบน้ำแต่ไก่โห่ อาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็ปลุกพี่แท็บแต่ปรากฏว่า พี่เค้าเป็นไข้ตัวร้อนมากเลย เลยต้องงดโปรแกรมทั้งหมดแล้วอยู่ที่หอดูแลพี่เค้า สามวันกว่าพี่เค้าจะดีขึ้นจนหายแต่อารมณ์เที่ยวก็หมดละเลยซื้อของเข้ามาทำกินฉลองกันในห้อง งานนี้มันก็ต้องมีของมึนเมากันบ้างแต่ด้วยความที่ผมไม่เคยก็เลยลองเป็นเบียร์คนละกระป๋อง งั้นๆครับ ไม่เมาและไม่หร่อยแต่ก็พอจะเพิ่มความกล้าหน้าด้านให้คนไม่เคยอย่างผมได้เป็นอย่างดี เลยลงมือชวน
“พี่แท็บ นน...นนอยากมีไรกะพี่อะได้มะ” ขนาดหน้าแดงเพราะเบียร์อยู่แล้วยังรู้สึกร้อนขึ้นได้อีกเลย พี่แท็บยิ้มดิครับ คงหวังอยู่
“ได้ครับ นนรับนะ พี่อยากกดนนมากเลย” ได้ไงผมออกแมนซะขนาด
“ไม่เอาอะ พี่แท็บแหละรับ ขาวๆ หวานๆ อย่างพี่ รับอะดีแล้ว” แต่พี่เค้าก็ไม่ยอมง่ายๆ เหมือนกันเราเลยตัดสินกันด้วย
“เป่า...ยิ้ง...ฉุบ...” แล้วนรกก็เข้าข้างผมในครั้งสุดท้ายของการตัดสิน ผมส่งกำปั้นตันๆ ของผมออกสู้ด้วยความมั่นใจเต็มเปี่ยม แต่มือของฝ่ายตรงข้ามกลับกางออกทั้งห้านิ้ว ผมแพ้ ในครั้งนี้น้ำตาลูกผู้ชายหลั่งรินอยู่ในอก แง กรูต้องรับอะ
#############
พี่แท็บให้ผมนอนลงที่เตียง บรรยากาศมันหยิวๆ ไงไม่รู้ เค้าถอดเสื้อผ้าผมออกทั้งหมดแล้วนั่งที่ขอบเตียง เอามือลูบช้าไปตามตัวผมทุกครั้งที่เค้าลูบ ทุกที่ที่มือเค้าลากผ่านมันทิ้งความรู้สึกแปลกเอาไว้เสมอพี่เค้าลูบไปทั่วพร้อมกับมองตามมือของเค้าไปเรื่อย
“พี่แท็บ อย่าเงียบดิ นนหยองนะ” พี่แท็บหัวเราะออกมา เค้าลูบจนทั่วตัวแล้วก็มาหยุดลูบเล่นอยู่ที่หัวนมทั้งสองข้างตอนนี้ลมหายใจของผมสะดุดค้าง เค้าเขี่ยเล่นเบาๆจนมันแข็ง
“อ๊ะ” เสียงครางหลุดออกมาจาปากเป็นครั้งแรก แต่พี่เค้าแค่ยิ้มแล้วก็ลูบต่ำลงไปที่หน้าท้องมันให้ความรู้สึกเสียวจี๊ดๆ จนต้องแขม่วท้องหนีมือเค้า บรรยากาศเงียบแปลกๆ จนดูน่าอึดอัด ก่อนที่มือนั้นจะเลื่อนตำลงไปกว่านั้น
“พี่ เลิกได้มั้ยอะ นนกลัว” พี่แท็บยิ้มกลับมาแล้วเค้าก็จับแยกขาทั้งสองข้างออกจากกัน ผมตกใจจนลุกขึ้นมานั่ง พร้อมกันกับที่พี่เค้าเข้ามานั่งแทรกอยู่ที่หว่างขาของผม ตอนนี้เราเหมือนจ้องตากันอยู่ในระยะประชิดเค้าค่อยโน้มตัวมาจูบปากกับผม ตอนแรกเป็นจูบแผ่ว เบาๆ แล้วปากนั้นก็แนบลงมาอีกครั้งคราวนี้มันเร่าร้อนเรียกร้องให้ผมตอบสนองรสจูบนั้นเราจูบกับอยู่พัก จนผมรู้สึกว่าผมกลั่นหายใจไว้เลยผลักพี่เค้าออก พี่เค้าเลยผลักผมลงนอนแล้วเค้าก็ค่อยจูบไปทั่วหน้า ลากเลื่อยลงซอกคอค่อยๆ ดูดเม้มหนักบ้างเบาบ้าง แล้วก็ลากไล้ลงมาที่หัวนมทั้งสองข้างเค้ากัดลงไปเบา ขบเม้นมัน จนเจ็บไปหมด ผมนุ่มๆของเค้าเคล้าเคลียไปตามทางที่เค้าผ่านมันให้ความรู้สึกจั๊กจี้น้อยแต่รู้สึกดีมากๆ แล้วเค้าก็เลื่อนต่ำลง ต่ำลง จนตอนนี้ปากของเค้าครอบครองน้องชายของผมที่มันตื่นตัวไปตามอารมณ์ผู้เป็นเจ้าของอย่างที่สุด พี่เค้าช่วยบรรเทาความต้องการจนแทบจะมากล้นด้วยปากของเค้าอย่างนุ่มนวล ผมยกหัวขึ้นเพื่อมองการกระทำของเค้าแต่สิ่งที่ดึงสายตาของผมไว้กลับเป็นเส้นผมที่ทิ้งตัวลงมาละตามร่ายกายผมอย่างอ่อนโยนมันขยับไหวไปตามแรงที่พี่เค้ากระทำมันดูนุ่มนิ่มน่าสัมผัสผมต้องนอนลงแล้วเอามือทั้งสองข้างยื่นไปจับเส้นผมสีดำสนิทนั้นเต็มกำมือออกแรงกดโยกหัวพี่เค้าตามแรงอารมณ์จนปลดปล่อยตัวเองออกมาในปากพี่เค้าอย่างเต็มที่มันมากมายจนไหลเปรอะไปทั่ว พี่แท็บลุกขึ้นนั่งเอามือป้ายส่วนที่เลอะออกจากปากแล้วก้มลงมาจูบปากแลกลิ้นกันอีกครั้งอย่างเมามัน พี่เค้ากางขาผมออกกว้างมากขึ้นพร้อมกับลุกขึ้นนั่งอยู่ที่หว่างขาแล้วก็ค่อยขยับส่วนที่ตื่นตัวเต็มที่ของเค้ามาจ่ออยู่ที่ปากทาง แล้วก็ค่อยดันส่วนที่แข็งขึงแต่ใหญ่โตเข้ามา
#################
“อ๊ากกกกกกกกก...”
“ โอ้ย เจ็บโว้ยยยยย ไอ้พี่บ้ากูเจ็บ มึงเอามันออกไปเลยนะ โอ้ยยยยย อืออออ” นอกจากร้องดังลั่นแล้วยังทั้งผลักทั้งถีบอีกต่างหาก ก็มันเจ็บสัดสัดเลยนี่หว่าใครมันจะไปทนได้ ผมดิ้นจนไอ้ที่พี่เค้าพยายามจะเอาใส่เข้ามาหลุดออกไปแล้ว ผมพลิกตัวคว่ำเพื่อพยายามจะหนีซึ้งมันผิดมหันต์เพราะพี่เค้าคว้าเอวไว้แล้วกดผมลงกับที่นอนแล้วเค้าก็เริ่มจูบผมที่ไหล่ด้านหลัง มือเค้าก็บีบคลึงหัวนมผมอย่างแรง
“พี่พอเถอะนะ นนเจ็บนะ” พี่เค้าหยุดการต่อลองของผมด้วยจูบ เค้าจูบปากผมด้วยความร้อนแรงจนผมเริ่มเคลิ้มไปกับเค้าอีกครั้ง
“นิดเดียวนะนน ทนนิดเพื่อพี่ได้มั้ยครับ” แล้วเค้าก็ดึงมือผมไปจับที่เจ้าดุ้นหยุ่นๆแข็งๆที่มันพยายามจะมุดเข้ามาในตัวผมมาครั้งนึงแล้วและตอนนี้มันก็ยังพร้อมจะทำหน้าที่อย่างเต็มแก่ เค้ามองผมด้วยสายตาเว้าวอนออดอ้อนเหลือแสน
“ก็ได้ แต่เบาๆ นะ ถ้านนเจ็บพี่ต้องหยุดนะ มันเจ็บจริงนะพี่แท็บ” พี่เค้าจูบที่ต้นคอเบาๆ ก่อนที่จะเอามันไปจ่อที่ทางเข้าอีกครั้งทั้งที่ผมนอนคว่ำอยู่ พี่เค้าค่อยๆดันมันเข้าไป มันเข้าไปได้นิดเดียวเท่านั้น
“จ๊...ากกกกกกกก”
“เจ็บ พี่แท็บ พอเถอะ นนเจ็บ อือ” ตอนนี้มือผมทั้งสองข้างจิกทึ้งผ้าปูที่นอนจนแทบขาด แต่พี่เค้าไม่สนใจฟังเลยยังดันมันเข้ามาอีก
“โอ้ยยยย ไอ้พี่แท็บก็บอกว่าเจ็บไง กูเจ็บบบ” เมื่อพูดไม่ฟังผมเลยดิ้นเพื่อให้มันหลุดออกไปแบบที่แรกแต่ยิ่งดิ้นมันก็ยิ่งเจ็บ
“นน อย่าเกร็งครับ อ๊า อย่าดิ้น นน อู้ยย อยู่เฉยครับ พี่จะไม่ไหวแล้วนะ อู้ว.. อย่าดิ้น อา” พี่แท็บพยายามปลอบให้ผมหยุดดิ้นแต่มันเจ็บจนผมไม่ฟังอะไรแล้วพยายามดันตัวขึ้นแล้วดันสะโพกไปข้างหลังเพื่อให้พี่เค้าพ้นออกไปจากตัวผมให้ได้ โยกซ้ายบ้างขาวบ้างป่ายบัดไปทั่ว ไม่ว่าจะดันไปหลังหรือโยกมาข้างหน้าพี่แท็บก็ยังตามติดมาด้วย ยิ่งสบัดซ้ายขวาพี่เค้าก็ยิ่งแนบเข้ามา
“นนครับ พี่ อ๊า จะไม่ ไหว อ๊ะ อย่าดิ้นครับ อยู่นิ่งๆ อ๊า นน”
“ม่ายกูจาดิ้น เอาออกไป เอามันออกไป นนเจ็บ โอ้ยยย พี่..นนเจ็บ” ยิ่งดิ้นมันก็ยิ่งเจ็บมากขึ้น ผมก็ยิ่งขมิบมากขึ้นเพื่อให้เจ้าสิ่งนั้นออกไปให้พ้น
“นนหยุดดิ้น อ๊ะ อย่ารัด อ้าาาาาเบาๆ นน อ๊า อืม” ผมยิ่งดิ้นแรงขึ้น พี่แท็บก็ยิ่งครางดังขึ้น จะครางทำไม กูเจ็บนะโว้ย
“นน...ครับ หยุด..อ๊า นน อู้ว ยิ่ง ..ออ..ดิ้น..อื้อ อออ..มันก็ยิ่ง เข้าไปลึก..ขะ ขึ้นนะ..อ้า”
“.....” อ๊ากแล้วทำไมเพิ่งบอกกู
“เข้า ..หมด อา..แล้ว อืม นน เลิก ..อ๊า ดิ้นเถอะ” เมื่อได้ฟังผมเลยหยุดดิ้นแล้วก็รู้ว่ามันไม่ได้เจ็บมากมายอะไรแล้วแถมมันยังรู้สึกคับแน่นพร้อมกันอาการเต้นตุ๊บตลอดเวลาพี่แท็บนอนหายใจหอบ ทาบทับอยู่ด้านบนแบบสนิทแนบ
“ ยอมดีๆ ซะแต่แรก ก็ไม่ต้องดิ้นให้เหนื่อยนะครับ หรือที่พี่ทำมันเบา ไม่ถึงใจครับ.นน”
“....” TT^TT รู้ละนี่กูทำตัวเองใช่ม้ายยยยยย แต่พี่แท็บก็ไม่ได้ให้ผมเจ็บไปเปล่าๆ พี่เค้าปรนเปรอความสุขเข้าใส่ผมแบบไม่ยั้งอยู่หลายครั้งในคืนนั้น และจากนั้นเราเลยไม่ต้องเป่ายิ้งฉุบกันอีกเพราะผมยังติดใจอยู่
The end :bye2:
-
ไม่มีอะไรนอกจากขำอ่ะ ทำตัวเองจริงๆด้วย
-
อ่านะ สรุปว่าจะดิ้นหนี หรือ ดิ้นร่วมมือละนี่ แต่รวมๆแล้วติดใจไปแล้วซะงั้น
-
นนเอ๊ยก็บอกแล้วว่าให้ยอมดีๆตั้งแต่แรก :m20: ดูสิดิ้นจนติดใจเอ้ยเหนื่อยเลย :laugh:
-
:jul3: :jul3:ชอบอ่ะดิน้องนน
-
5555 ยิ่งดิ้นยิ่งลึก ก๊ากกกก ทำตัวเองจิงๆ เยี่ยม!!
-
เป้ายิ้งฉุบ เพื่อตัดสินว่าใครเป็น รับ เป็น รุก
อืมม์... เป็นวิธีที่ดี ลดการขัดแย้งในครัวเรือน
ว่าแต่ว่า อ่านแล้วขำก๊าก ตรงที่รับ มันหัวเกรียน
ตัวดำปึ๊ด อ่ะ แต่ฝ่ายรุก วาดภาพซะหวานเชียว :pig4:
-
กริ๊ดกร๊าด เอิ๊กๆ น่าร้ากกกกกกก :-[
-
อือ...ชื่อตอนช่างเข้ากับสถานการณ์ :m20:
-
:oo1: :oo1: ติดใจซะแล้ว
-
:oo1: :oo1: กรี๊ดด ชอบๆๆๆ
-
:haun4: แต่ละตอนคงเส้นคงวา จริงจริีงงงง :laugh:
-
:z1: ฮ่า ๆ
ให้มันได้ยังงี้
ขอบคุณมากครับ
:L2:
-
ติดใจเป็นรับซะแล้วนน :laugh:
-
ประสบการณ์ยังน้องก่ต้องรับไปก่อนล่ะกัน
55555555
-
ครึ่งแรกค่ะ
อยากรักคนเก่งมันคงต้องเจ๋ง แล้วคนธรรมดาอย่างผมมันจะหาญกล้าไปรักเค้าได้ไง แต่ก็เป็นไปแล้วเลยได้แต่มานั่งกลุ้มใจ กลุ๊มกลุ้ม กินไม่ได้นอนไม่หลับจนอยากไปลักหลับตอนเค้านอน ก็เพราะไอ้คนที่ผมอยากงาบมันอยู่ห้องเดียวกันกันผมซะด้วยนี่สิ ไม่ได้อยู่กันแค่สองแต่อยู่สามเลยต้องทำใจ ผมไม่ได้ชอบผู้ชายไปทั่วแต่ผมชอบเค้าแค่คนเดียว แต่เค้าไม่ได้มีทีท่าที่จะชอบผู้ชายเอาซะเลย แถมเสือกเป็นเพื่อนสนิทกันอีกต่างหาก แล้วผู้ชายเลวๆ อย่างผมก็คิดไม่ซื่อกะเพื่อนซะงั้น
วันหยุดยาวอย่างงี้ใครก็กลับบ้านกันหมดแต่ผมขี้เกียจกลับเลยกะว่าจะอยู่หอทำรายงานที่ได้มาซะให้เสร็จเพราะมันเบื่อ เบื่อคน เบื่อรถติด เบื่อเดินทาง วันนี้ทุกคนกลับกันไปหมดแล้วผมทำรายงานเสร็จไปวิชา ต้มมาม่ากินไปสองห่อกะว่านอนพักซักเดียวจะตื่นมาทำของวิชาอื่นต่อกำลังนอนอยู่ดีๆประตูห้องก็ถูกเปิดเข้ามา
“อ้าว ไอ้ต่อ กลับมาไมวะ” ผมงัวเงียขึ้นมาทัก แม้จะเกือบมืดแล้วแต่ก็ยังพอเห็นได้ ต่อเพื่อนรูมเมทอีกคนของผม ห้องนี้อยู่กันสามคนมีผม ต่อ และที่รักของผม พีท ต่อดูสะดุ้งที่เห็นผมยังอยู่ ที่เราไม่รู้ว่าใครจะกลับจะอยู่ ยกเว้นพีทที่กลับบ้านแน่นอน ก็เพราะเกือบเดือนมานี่ต่อไม่ได้กลับมานอนหอเลย
“เหี้ยดุ่ย กูตกใจหมด วันหยุดเสือกอยู่ทำไมวะไม่กลับบ้านกลับช่อง อยู่ก็เสือกไม่เปิดไฟ นึกว่าโดนซะแล้วกู”
“มึงอย่าพูดงั้นดิกูกลัว เหี้ยนี่ดูดิกูจิ้นไปไหนละ ดีนะที่มึงอยู่ไม่งั้นคืนนี้กูนอนไม่หลับแน่เลยว่ะ” ผมเผ่นจากเตียงตัวเองไปยืนอยู่ใกล้ๆมันถ้ากอดมัน ได้คงทำไปละ แล้วมันก็เดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวเตรียมเข้าไปอาบน้ำ
“เฮ้ย มึงอย่าทิ้งกูดิ”
“ไอ้เหี้ยกูจะอาบน้ำ เป็นเหี้ยไรของมึงเนี่ย”
“ก็มึงเสือกพูดถึงผีก่อนนีหว่า”
“ผีเนี่ยนะ ไอ้อ่อน ทุกวันไม่เห็นมึงจะเป็นไร...”
“ก็ทุกวันไม่มีใครเล่าอะไรนี่กูก็อยู่ได้ แต่นี่มาถึงมึงก็นำเสนอมาก่อนเลย กูเกรงใจว่ะ”
“เกรงใจกู?”
“เปล่า เกรงใจ..ไอ้ที่มึงพูดถึงอะกลัวเค้าต้องเหนื่อยมา”
ไอ้เหี้ยนี่ไปเลยมึง กูจะอาบน้ำ ตัวเป็นควายเสือกกลัวผี” แล้วมันก็เดินเข้าห้องน้ำไป
“มึงจะพูดอีกทำไม...มึงอย่าล็อกนะ”
“มึงก็อย่าเสือกเข้ามาละกัน”
“เออ” ผมตัดสินใจนั่งพิงผนังห้องน้ำอยู่อย่างงั้นจนมันอาบเสร็จ
“เฮ้ย ไอ้สัดนี่ มานั่งทำเหี้ยไรตรงนี้ กูตกใจหมด”
“มะ ว่าแต่กู มึงก็ขวัญอ่อนเหมือนกันแหละว้า” มันเดินไปแต่งตัวหน้าตู้เสื้อผ้าที่มีผนังปูนสูงแค่ไหล่กั้นเป็นซอกผมก็เดินตามมันไปด้วยแต่ไปยืนข้างๆตู้เพื่อให้มันมีความเป็นส่วนตัว
“คืนนี้ มึงนอนนี่หรือเปล่า”
“นอนแต่กูขอเอาเพื่อนมานอนด้วยนะ หอเพื่อนกูน้ำจะไม่ไหลสองวันว่ะ แม่งขุดท่ออะไรกันไม่รู้ จะเข้าจะออกที่ลำบากว่ะ”
“ตามบาย ดีกูจะได้มีเพื่อนอยู่ แต่กูจะทำรายงานที่ค้างอยู่ให้เสร็จ พวกมึงอย่ารำคาญกูก็แล้วกัน”
“เดี๋ยวกูไปรับเพื่อนก่อนเดี๋ยวมา เอาอะไรเปล่ากูจะได้แวะซื้อเข้ามาเลย” มันถามก่อนจะเดินนำออกจากห้อง
“ไม่อะ กูลงไปรอมึงที่ชั้นล่างละกัน รีบกลับมาก็พอ”
“ไอ้เหี้ยนี่ แล้วมึงจะเป็นอย่างี้อีกนานมั้ยวะ”
“ไม่นานพอมีเรื่องอื่นให้กูคิดกูก็จะลืม แค่มึงอย่ารื้อฟื้นเป็นพอ” แล้วมันก็ไปทิ้งผมไว้ที่ชั้นล่างของหอ
###########
“เปิดไฟอยู่มึงนอนกันได้ใช่มั้ย” ที่ที่พวกผมใช้ทำงานด้านหลังจะมีผนังปูนกั้นเป็นคอกยาวออกมาจนเกือบถึงประตูเข้าห้องเมื่อเปิดไฟแม้จะสว่างไม่ทั่วแต่ก็ยังสว่างอยู่ดี
“ได้ มึงทำงานไปเถอะตามบาย” แล้วมันก็นอนไป แต่ทำไมมันต้องไปนอนเบียดกันบนที่นอนไอ้ต่อให้ผมอิจฉาด้วยนะทั้งๆ ที่ที่นอนไอ้พีทก็ว่าง
รายงานชิ้นสุดท้ายก็เสร็จลงเมื่อตีสามกว่าได้ ก่อนที่ผมจะปิดไฟนอนพอหันไปมองไอ้สองตัวนี่มันนอนกอดกันอย่างเดียวไม่พอตอนนี้มือไอ้ต่อเข้าไปอยู่ในกางเกงของไอ้บิวเป็นที่เรียบร้อยจากที่เมื่อตอนก่อนนี้พวกมันแค่นอนกอดกันเฉยๆ ไม่อายกูเลยนะมึงแต่ไม่อยากไปยุ่งกะมันก็คนเค้าแฟนกันนี่ เลยเดินไปปิดไฟ เออเฮ้ย ปิดหรือเปิดก็สว่างเกือบจะพอกันเลย ล้มตัวลงนอนไปได้ไม่นานนักยังไม่ทันหลับเลยก็ได้ยินเสียงไอ้สองคนนั้นมันกระซิบกระซาบกัน
“ต่อ เพื่อนต่อก็อยู่นะ เกรงใจเค้า”
“ไอ้ดุ่ยมันไม่ว่าหรอก มันเข้าใจน่า” เออกูเข้าใจแต่มึงไม่เห็นใจกูเลยไอ้ต่อ
“แต่...”
“น่านะบิว ต่ออยากมากเลย เสียงเบาๆ ก็ได้นะ ไอ้ดุ่ยเพิ่งนอนมันไม่ตื่นมาทำซากอะไรหรอกนะ นะครับ” หูย พออยากละมีอ้อนนะมึง แต่กูยังไม่หลับกูเลยไม่ต้องตื่น นะไอ้เหี้ยต่อ แต่บิวก็ไม่ได้ตอบอะไรเพราะไอ้ต่อมันเล่นปิดปากด้วยปากมันไปซะแล้ว ถึงเตียงผมจะอยู่ห่างจากเตียงมันก็เถอะแต่สิ่งที่มันทำผมก็ยังมองเห็นอยู่ดีเพราะห้องก็ไม่ได้ใหญ่โตหรือมืดสนิทอะไรมากแถมผมยังนอนหันหน้าไปทางเตียงของมันอีกซะด้วย เอาวะนอนดูพวกมันเงียบๆ ไว้เป็นกรณีศึกษาดีกว่า เผื่อจะได้เอาไปใช้กับไอ้พีทบ้าง ‘โหนี่กูยังหวังอีกหรือนี่’ มันจูบปากกันอย่างเมามัน ส่วนมือที่อยู่ในกางเกงก็ขยับขึ้นลงจนทำให้ขอบกางเกงนอนของบิวล่นลงเผยให้เห็นส่วนที่ถูกมือของไอ้ต่อกำอยู่กันจะจะ ต่อทำการชักให้อย่างเร็วสะโพกบิวก็ขยับรับมือของต่ออย่าคุ้นเคยแต่มันร้องไม่ได้เพราะไอ้ต่อยังบดจูบอยู่ไม่เลิก มืออีกข้างก็สอดเข้าไปในเสื้อแล้วก็ขยุกขยิบจนบิวทนไม่ไหวต้องละปากเพื่อร้องครางเบาๆ ส่วนต่อก็เลยจูบระเรื่อยไปที่หูแล้วก็ลงไปที่ซอกคอขาวๆ นั้น มือบิวเกร็งจิกที่มือข้างที่กำลังชักเข้าออกอย่างถี่ๆ บิวคงเสียวมากจนต้องกัดปากตัวเองไว้เพื่อกั้นเสียง ถ้าสองคนนี้อยู่ในห้องกันสองคนเสียงครางคงดังลั่นที่เดียวแต่บิวก็ทนได้ไม่นานนัก
“ อ๊ะ ... อา.ต่อ... อือ..
อ๊า อาออาอา.......
อ้า....ต่อ..บิว... บิวจะถึงแล้วต่อ อืออออ” เสียงครางหลุดออกมาจนได้ แล้วตามด้วยการปลดปล่อยอย่าสุขสม ส่วนผมก็แทบจะทนไม่ไหวแล้วเหมือนกัน การดูคนอื่นทำนี่มันเรียกให้อารมณ์ขึ้นได้ดีจริงๆ นี่ผมยังไม่ได้แตะต้องตัวเองเลยนะแต่มันก็ปึ๋งปั๋งจนชี้โด่เลยที่เดียว พอบิวสุดแล้ว ต่อก็จับบิวให้นอนคว่ำลงแล้วยกก้นให้ลอยขึ้นก่อนที่จะดึงกางเกงของตัวเองลงไปค้างที่ต้นขาปล่อยน้องชายที่พร้อมปฏิบัติงานออกมาเริงร่าแล้วนำมันไปจ่อเข้าที่ก้นงามของบิวแล้วก็ค่อยๆ ดันมันให้หายเข้าไปที่ละนิด ทีละนิด แล้วอยู่ก็ดึงออกมาใหม่ แล้วกดลงไปอย่างเร็วจนบิวหลุดเสียงร้องออกมาดังๆ ก่อนที่จะกลั้นไว้ได้ ไอ้ต่อทำอย่างงี้อยู่หลายที่ เหมือนจะแกล้งให้บิวส่งเสียงออกมาแล้วจากนั่นมันก็โยกย้ายสะโพกมันด้วยลีลาสุดยอดจนบิวลืมอายปล่อยเสียงครางไม่เป็นภาษาแต่เร้าอารมณ์คนฟังอย่างผมมากมายแถมเคล้าด้วยเสียงเนื้อกระทบเนื้อเสียงเตียงลั่นเอี๊ยดอ๊าดทำเอาผมปลดปล่อยของตัวเองออกมาอย่าสุดกลั้น พวกมันยังไม่เลิกกันซะที จากที่เห็นไอ้ต่อเปลี่ยนท่าไปสามสี่ท่าเสร็จไปสองรอบแล้วเป็นอย่างน้อย บิวก็ครางเสียงลั่นทุกครั้งที่ไอ้ต่อกระหน่ำเข้าใส่แต่ก็ยังไม่หนำใจมีต่อรอบและรอบสุดท้ายก็เกิดขึ้นตอนสว่างมากแล้วโดยที่บิวเป็นคนควบอยู่ด้านบนด้วยลีลาสุดมันแถมไอ้ต่อที่ด้านล่างก็กระเด้งส่งเสริมความเมามันจนด้านบนก็กระดอนขึ้นลงจนแทบนั่งไม่อยู่ เมื่อยกนี้จบลงบิวต้องขอร้องให้พอก่อนนั้นแหละมันถึงได้หยุด ส่วนผมตาค้างไม่ได้หลับเลยซักงีบเพราะลีลาของทั้งคู่ดุเด็ดเผ็ดมันจนละสายตาไม่ได้เลยจริงๆ ผมนอนถึงแล้วถึงอีกจนเหนอะไปหมดเมื่อผมเห็นพวกมันนอนแล้วผมเลยได้โอกาสย่องไปห้องน้ำเพื่อทำความสะอาดตัวเองซะทีแต่ยังเดินไปไม่ถึงเลยไอ้ต่อก็ลุกขึ้นนั่งที่ที่นอนของมัน
“ไอ้ดุ่ย อยากให้กูช่วยมั้ย ทำนอนเงียบกูรู้นะเว้ยว่ามึงยังไม่หลับ” ไหนๆ ก็รู้อยู่แล้วจะไปโกหกมันก็คงไม่ดีเพราะหลักฐานก็เปรอะเปื้อนกันเห็นๆ
“ไอ้ต่อมึงชอบโชว์หรือไงวะ ก็รู้ว่ากูมองอยู่”
“เปล่าแต่อยากลองดูว่ามันจะได้อารมณ์ขนาดไหนเวลาทำให้คนอื่นดู พอดีกูเคยอ่านเจอว่ามีพวกที่ชอบทำกลางแจ้งแล้วจะยิ่งมีอารมณ์ตอนที่มีคนมาแอบดูหรือบางที่จ้างคนมานั่งดูตอนทำกันในห้องยังมี กูก็เลย..”
“แล้วเป็นไงวะ ถึงใจอย่างคิดมั้ยล่ะ”
“อือ แม่งได้อารมณ์ดีว่ะ มึงไม่โกรธกูนะ” คิดได้นะมึงทำแล้วค่อยถาม
“ไม่อะ ลีลาแม่งสุดยอด มึงอยากทำอีกก็บอกกูกูจะเป็นคนดูให้เองจะได้ไม่ต้องไปเสี่ยงกะคนอื่น” ที่ผมไม่รังเกียจไม่ใช่เพราะผมชอบผู้ชายเหมือนมันแต่เราเป็นเพื่อนกัน ผมรู้อยู่แล้วว่ามันมีแฟนเป็นผู้ชายแต่แค่มันไม่เคยเอามาแนะนำกันเท่านั้นและจากที่ดู มันเกรงใจพีทมากกว่าเพราะพีทไม่ค่อยพูดแค่รับรู้เฉยและเฉยลูกเดียว จนเหมือนมีพื้นที่ส่วนตัวมากกว่าใครในห้อง
“ขอบใจว่ะ ขอบใจที่มึงยังเป็นเพื่อนกู” ไอ้เหี้ยนี่พูดซะกูเขิน
“สัดนี่ ให้กูไปล้างตัวก่อนไม่ได้หรือไงแล้วค่อยมาซึ้ง ดูดิกูเหนอะจนมันจะแห้งละ ถ้าล้างไม่ออกกูจะออกมาตื้บมึง” แล้วผมก็หนีเข้าห้องน้ำไป ออกมาอีกทีบิวก็ตื่นมานั่งตาใสกะไอ้ต่อ บรรยากาศตอนสายๆ ที่เข้าสู้ความเงียบและเงีบบเกินไปละ
“ไอ้เหี้ย มึงสองตัวจะมานั่งจ้องหน้ากูทำไม่วะ เดี๋ยวกูก็ท้องไม่มีพ่อกันพอดี”
“บิวขอบใจดุ่ยนะที่ไม่รังเกียจในสิ่งที่เราทำ และขอบใจที่เป็นห่วงเรา แต่บิวอยากบอกดุ่ยไว้ก่อนว่า ....” บิวทำหน้าเครียดมาก จนผมต้องเดินไปนั่งบนเตียงพีทที่อยู่ใกล้กับที่นอนของต่อ เหมือนพร้อมที่จะรับฟังทุกเรื่องที่เพื่อนจะพูด
“มีไรก็ว่ามาเลยบิวเรายินดีรับฟัง ไม่ว่ามันจะร้ายแรงแค่ไหน เพราะเราเป็นเพื่อนกับไอ้ต่อมานาน นานมากพอที่จะยังไม่เลิกคบกับมันตอนนี้แน่ถึงแม้บิวจะบอกกับเราว่า ไอ้ต่อมันหวังประตูหลังเราก็ตาม”
“ไอ้เหี้ยดุ่ย เดี๋ยวกูถีบ...” ไอ้ต่อแทบจะลุกมาถีบผมตามพูดจริงๆ แต่บรรยากาศเครียดๆ ที่มีอยู่ก็หายไปในทันที เพราะบิวกำลังหัวเราะจนแทบตกเตียงอยู่ข้างไอ้ต่อ เมื่อบิวหยุดหัวเราะได้ก็เข้าโมดจริงจังทันที
“บิวแค่จะบอกดุ่ยว่า บิวต่างหากที่หวังฟันดุ่ยไม่ใช่ต่อ”
ตอนต่อไป รอนิดนะคะอาจจะคืนนี้ไม่ก็พรุ่งนี้แน่นอนค่ะ :bye2:
-
เข้ามาแปะป้ายรอต่อตอนหน้าครับ ^ ^
-
ซะงั้นนะบิว :laugh: :laugh:
ล้อเล่นใช่มั้ยนี่ ดุ่ยจะเหลือไปพีทมั้ยเนี่ย :haun4:
-
ก๊ากกกกกกกกกกกก 2P บ้างอะไรบ้างก็ได้ จะชวน 3P ตลอด~~
-
อ่าแล้วพีทอ่ะยังงงอยู่
-
อ้าวบิวซะงั้น รอพีทครึ่งหลัง
:L2:
-
ครึ่งหลังมาแล้วคร้า อิอิ
“บิวแค่จะบอกดุ่ยว่า บิวต่างหากที่หวังฟันดุ่ยไม่ใช่ต่อ”
พอบิวพูดจบ ความเงียบก็บังเกิด ผมอ้าปากค้าง ไอ้ต่อหันขวับไปมองหน้าบิวอย่างตกใจถ้ามันหัวใจวายไปตอนนี้ได้มันคงทำใจไม่ได้ บิวหันไปยิ้มให้ต่อแล้วหันกลับมายิ้มหวานจ๋อยให้ผมตอนนี้ผมเห็นบิวกำลังขยับปากช้าๆ เพื่อที่จะพูด ส่วนไอ้ต่อก็กำลังเอื้อมมือไปจับแขนบิวทั้งสองข้างแล้วเขย่าบิว ทุกภาพเหมือนภาพสโลว์ ทุกอย่างเกิดในเวลาชั่วไม่กี่วิแต่ผมเห็นมันค่อยเคลื่อนผ่านไปต่อหน้าเหมือนใช้เวลาหลายนาที ก่อนที่วิญญาณจะถูกกระชากกลับแบบหัวทิ่มกันเลยเมื่อ...
“บิวล้อเล่น” พร้อมกับหัวเราะลั่นอยู่คนเดียวเพราะคนอื่นเหวอแด๊ก
“บิว บิวล้อเล่นจริงนะ” ต่อหายอึ้งก็เขย่าบิวอย่างเอาเป็นเอาตาย จนบิวต้องหยุดหัวเราะแล้วซุกหน้าลงกับอกของต่อ
“บิวล้อเล่นจริงๆ ก็ดุ่ยเล่นพูดซะซึ้ง ตอนนั้นนะบิวพูดต่อไม่ออกหรอก บิวก็เลยหาไรพูดแก้เขินอะ”
“โธ่เอ้ย/โห้ว หัวใจเกือบวาย” ทั้งผมและไอ้ต่อร้องออกมาพร้อมกัน แล้วเราสามคนก็เลยหัวเราะกันสนั่นห้อง
“แล้วบิวจะบอกอะไรหรอ” เมื่อหยุดหัวเราะได้ผมก็เลยถามถึงสิ่งที่บิวยังพูดค้างไว้
“คือบิว บิว..” บิวที่หน้าแดงจากการหัวเราะอยู่แล้วก็ยิ่งแดงมากขึ้น แล้วบิวก็ถอนหายใจหนักๆ ก่อนที่จะรวบรวมความกล้าแล้วพูดออกมา
“ไอ้ต่อมันหื่นมากเลยนะดุ่ย ถ้าจะให้มันมาขอดุ่ยไปนั่งดูเราสองคนมีไรกัน บิวว่าบิวย้ายมาอยู่ห้องนี้ด้วยเลยดีกว่านะ เพราะต่อมันมีไรกะบิวแทบทุกคืนแถมคืนละหลายรอบอีกต่างหาก ดุ่ยจะว่าไง” บิวหน้าแดงจัดมากเลย
“เราไงก็ได้ แต่พีท....” ผมยังพูดไม่จบประโยคก็มีเสียงจากสวรรค์ตอบมาซะงั้น
“เราก็ไม่ว่า แต่ถ้าเราอยากแล้วไปร่วมแจมด้วยนายอย่ามาว่าเรานะต่อ” ไอ้พีทมันมาตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย แต่คำตอบของมันทำเอาเราสามคนถึงกับอ้าปากค้าง
“หมายความว่าไงวะพีท” ไอ้ต่อเป็นคนเริ่มถามก่อน
“ไม่มีไรมากก็แค่ขี้เกียจรอคนป๊อด เลยว่าจะเริ่มเองดีกว่า รอให้มันกล้าคิดกูคงตะกายฝาจนเป็นรูนั้นแหละ แต่เรื่องแจมที่ว่าคงไม่ใช่เดี๋ยวนี้หรือเร็วๆนี้หรอกนะ เพราะกูคงต้องมันกะไอ้ดุ่ยแค่สองคนไปอีกนาน ถึงจะมีพวกนายเป็นคนดูแต่ก็ห้ามมายุ่งกะไอ้ดุ่ยของเราเป็นอันขาด” มันเข้ามาผลักไหล่ผมอย่างแรงจนผมหงายลงไปนอนแล้วมันก็ขึ้นมาคร่อมผมไว้
“คู่มึงแสดงกันมาตั้งแต่ยังไม่สว่าง ครางกันดังลั่นกูเข้ามานั่งรอให้พวกมึงเสร็จรอบเช้าอยู่ที่โต๊ะคอมตั้งแต่เจ็ดโมง งั้นตอนนี้ตากูแสดงมั้งละ” ผมไม่รู้ว่าไอ้ต่อกะบิวเป็นไงแต่ผมใบ้กิน ก่อนที่อาการใบ้ของผมจะหายพีทก็จัดการกางเกงของผมให้หลุดออกจากตัวไปเรียบร้อยอย่างง่ายดาย
“เฮ้ย” แล้วปากก็ถูกปิดลงมาอย่างรวดเร็วด้วยปากของมัน มันจูบเก่งจนผมเคลิ้มตามมันไปอย่างดิบดี เมื่อมันเลื่อนปากลงไปที่ยอดอกผมก็ปล่อยเสียงครางออกมาเบาๆ มือมันข้างนึงจับกำอยู่ที่น้องชายตัวผอมแต่ยาวใช่เล่นของผมมันรูดขึ้นลงจนผมครางดังขึ้นเพราะความเสียว ผมปล่อยตัวเองให้ร้อง คราง ดิ้น บิดส่าย ไปตามแต่มันจะนำพาผมไป มารู้ตัวอีกครั้งเมื่อมันกำลังดันเจ้าท่อนอวบใหญ่ของมันเข้ามาในช่องทางคับแคบ ความเจ็บที่เกิดขึ้นมันช่างมากมายจนผมเผลอร้องออกมาดังลั่น
“โอ้ยยยย...
เจ็บ ไอ้พีท....ฮือ. ...
โอ้ย.... อือออ....
กูเจ็บ” แต่มันก็ไม่ได้หยุด
“อย่าเกร็งดุ่ย... ฮืม...
อา จะเข้าแล้ว....
อือ อีกนิดเดียว../กูเจ็บ ไอ้พีท
... อย่าเกร็ง.. อือ.. /โอ้ยยย เจ็บ... ซี้ดด
...อย่างงั้น / อือออ
ดี.. ฮืม...ดีมาก ..../ อือออ
นั้นหละ..อืม ..อย่างงั้น เข้าหมดแล้ว ” พอเข้าไปได้หมดมันก็หยุดค้างไว้แป๊บนึง
“ไม่เจ็บแล้วใช่มั้ยดุ่ย” แต่ก่อนที่มันจะได้ขยับก็มีเสียงขัดจังหวะทำให้ผมกับไอ้พีทต้องหันไปมอง
“อ๊า ต่อ แรงอีก อ้า อาอออออ” ผสมกับเสียงลั่นเอี๊ยดของเตียงไอ้ต่อ พอไอ้พีทเห็นอย่างงั้น ศึกประชันความแรงและความอึดก็เกิดขึ้นในทันทีคนสุขที่สุดคือไอ้บิวแต่คนเจ็บไปด้วยสุขไปด้วยก็คือผมเพราะไอ้พีทแรงใส่แบบไม่ยั้ง กว่าจะจบศึกก็ได้กินข้าวเย็นกันพอดี แต่ผมลุกไปไหนไม่รอดเพราะระบมตูดจนลุกไม่ขึ้น ผิดหวังนิดๆ เพราะได้เพื่อนเป็นผัวแทนที่จะได้เป็นผัวเพื่อน ไอ้ที่ดูไอ้ต่อไว้ศึกษาเลยไม่ได้ใช้ต้องมาใช้ลีลาไอ้บิวซะแทนเฮ้อ.....
The end :bye2: :bye2:
-
:a5: :a5: :a5:
รุกไม่ได้...ได้แต่ลุกไม่ขึ้น 555
-
:m20:
ฮาอ่ะ "บิวต่างหากที่หวังฟันดุ่ย" เอ้าแล้วแบบนี้จะเป็นไงต่อ 3P หรือ 4P
แบบมีพีทมาอีกคนอ่ะ
ปล.มาต่อๆๆๆๆนะคะ :call:
-
ออกฮามากกว่าหื่นนะ เราว่าคุณคนเขียนเขียนได้กระชับได้ใจความ เป็นเรื่องสั้นที่สื่อได้ครบเลยล่ะ
-
ไรเนี้ย พีท นั่งรอทำม๊ายยย ไม่เข้ามาหาดุ่ยตั้งนาน :laugh:
:L2:
-
กร๊ากกกกกกกกกกกกกก เอางั้นเลยเหรอบิว :m20: :m20:
สุดท้ายก็ได้เพื่อนพีทเป็นสามีแทนจนได้นะดุ่ย :laugh:
-
รักนะแต่ไม่แสดงออก
แต่พอแสดงขึ้นมาเล่นเอาดุ่ยหมดสภาพ
-
ฮาาาาา...
จะตกเตียงเพราะประโยคหลังนี่แหละ
-
จะหื่นหรือจะฮา เอาซักอย่างนะบิว ต่อ ดุ่ย และพีท
ขำจนหื่นไม่สุดแล้วอ่ะ
-
:jul1: :laugh:
ชอบอ่ะครบคู่
ปล.รอเรื่องต่อไปค่ะ
-
อุตส่าตาค้างศึกษาวิชาจากต่อตั้งนาน สุกท้ายก็ไม่ได้ใช้ โถน่าสงสารT^T
-
นี่ดุ่ยมันคิดจะได้อยู่บนจริง ๆ หรอ :laugh:
-
:m25:โอ๊ย เพื่อนกันจริงๆด้วย :laugh:
-
พึ่งอ่านไป3เรื่องเองค่ะ
สนุกดีค่ะ
เสียตัวเพราะควายจิงๆ นะ o18
-
ลงตัวดีแหะ จบแบบสุขขีทั้งสองคุ่อิอิ
-
อุ๊ย โหมโรงกันเชียว ห้องข้างๆจะหลับได้ป่ะคะ
-
:jul1: ก๊ากกกกกกกกกก ฮาอ่า สรุปก็โดนเสียซะนะดุ่ย ส่วนคู่ต่อ แม่งชอบให้คนดู แร๊งงงงง o13
-
โอ๊ะ!! ตอนจบหักมุมนิดนึง แต่ก็โอเคนะ เราชอบค่ะ ^^
-
มุขของบิว ทำเอาต่อเครียดเลย :laugh: :laugh:
ดุ่ยอ่ะชักช้า จนพีทต้องออกโรงเอง :m25: :m25: :m25:
-
ฮาาา ขำประโยคสุดท้าย
-
ผมกับพี่รุ่งคบกันมาได้หนึ่งอาทิตย์แล้ว วันนี้พี่รุ่งไปธุระข้างนอก ปล่อยให้ผมเหงาอยู่คอนโดคนเดียว แล้วตอนบ่ายๆก็มี แมจเสดเข้ามาในเครื่องมือถือ ข้อความมีว่า ‘เห็นพี่รุ่งเดินอี๋อ๋อกะสาว’ และมีแนบรูปมาด้วย ผมเลยโทรหามัน
“กูเห็นพี่เค้าที่ห้าง...กูเอาโทรศัพท์แอบถ่ายรูปมาให้เป็นหลักฐาน เดี๋ยวมึงจะหาว่ากูใส่ร้ายพี่เค้า” แต่รูปที่มันถ่ายได้มันเห็นหน้าด้านข้างเลยไม่ชัดนักเพราะมันแอบถ่ายมาแต่ผมที่คบกับพี่เค้าอยู่ดูก็รู้ว่าใช่ แน่นอน แต่ผมอยากให้โอกาสตัวเองเชื่อใจพี่เค้าดูเค้าอาจเป็นแค่เพื่อนกันก็ได้
“โอครับ พี่กลับมาแล้วมีขนมมาฝากโอด้วยนะ” ขนมถุงที่พี่เค้าส่งให้มันเป็นตราของห้างที่เพื่อนผมมันพูดถึงจริงๆด้วย
“พี่รุ่งวันนี้ไปทำไรมาบ้างอะเล่ามาเลยปล่อยให้โอเหงาอยู่คนเดียวตั้งแต่เช้า” ผมเข้าไปกอดพี่เค้าไว้ ฟังพี่เค้าเล่าสิ่งที่ไปทำมาวันนี้ให้ฟังแต่ก็ไม่มีเรื่องที่เค้าไปเดินกะผู้หญิงคนนั้นหลุดออกมาเลย ผมยังไม่มีหลักฐานแน่ชัดพอผมจึงยังคงเชื่อใจพี่เค้าต่อไปจนเราก็ยังอยู่ด้วยกันมาด้วยดีเรื่อย ถ้าตัดเรื่องหงุดหงิดที่พี่เค้าไม่บอกผมเรื่องผู้หญิงคนนั้นทิ้งทุกอย่างก็มีแต่คำว่าดีถึงดีมาก เราก็อยู่อย่างงี้กันมาเรื่อยจนวันนี้พี่เค้าจะกลับบ้านอีกครั้งโดยที่ไม่ยอมชวนผมไปด้วยทั้งที่ผมบอกว่าจะไปรอที่ห้างนั้นก็ได้แต่พี่เค้าก็ไม่ยอมแล้วพี่เค้าก็ไป พอสายๆผมก็นั่งรถไปดักรอพี่เค้าที่ห้างนั้นเพราะที่ห้างแห่งนั้นประตูทุกบานจะพาคนข้ามาผ่านตรงที่แอบมองอยู่ ผมรอจนบ่ายถึงได้เห็นพี่รุ่งเดินเข้าห้างมากับผู้หญิงคนนั้น ผมเดินตามพี่เค้าไปห่างๆ ด้วยใจที่แหลกยับเยิน แล้วพี่เค้าก็เดินเข้าไปในร้านอาหารหรูร้านนึงในห้างและที่นั้น ผมต้องตกตะลึงตาแทบจะทะลักออกจากเป้าก็เพราะ พี่รุ่งที่รักของผม ทำไมมีกันตั้งสองคนได้ล่ะ ผมยืนขยี่ตาจนแทบจะบอดอยู่ตรงนั้นแล้วผมก็ต้องสะดุ้งตัวลอยเมื่อพี่รุ่งของผมอีกคนนอกจากสองคนที่ในร้านเข้ามาคว้าไหล่ผมจากด้านหลัง พี่รุ่งคนนี้แต่งตัวด้วยชุดที่เค้าจากผมมาเมื่อเช้านี้เปี้ยบ แล้วนี่มันอะไรกัน ก่อนที่ผมจะได้โวยวายอะไร พี่เค้าก็ลากผมออกไปจากตรงนั้นซะก่อน
“โอ โอมานี่ได้ไงครับ”
“....”
“โอ” พี่รุ่งเอามือมาโบกอยู่ตรงหน้า
“พี่รุ่ง พี่มีแฝดด้วยหรอ”
“โอครับ โอไปรอพี่ที่ร้าน...ก่อนนะ เอางี้กลับคอนโดไปก่อนเลยนะเดี๋ยวพี่ไปเล่าให้ฟัง” พี่รุ่งรุนหลังให้รีบไปจากตรงนี้โดยเร็ว ด้วยความงง ก็เลยพยักหน้าตอบรับแล้วเบลอๆ กลับไปรอพี่รุ่งที่คอนโด จนพี่รุ่งกลับมา
“พี่รุ่ง นี่มันเรื่องอะไรกันแล้วทำไมต้องให้โอกลับมาก่อนด้วย หรืออายที่เราคบกันจนไม่อยากให้ใครรู้” นี่นั่งคิดมาตั้งแต่กลับบมาถึงหอเลยเชียวนะไอ้ข้อนี้หนะ
“ใช้ที่ไหนละโอ พี่รักโอนะแล้วพี่ก็ไม่ได้อายด้วยที่เราคบกันแต่พี่ต้องแน่ใจก่อนว่าไอ้แดดมันมีแฟนเป็นของตัวเองเหมือนอย่างไอ้รุณฝาแฝดของพี่อีกคนที่โอเห็นที่ร้านนั้นแหละ ไอ้แดดมันเหมือนพี่มากจนรียกว่ามากเกินไปจนพี่ไม่ไว้ใจมันเลยที่เดียวว่ามันจะไม่มาหลงรักโอเหมือนที่พี่หลงรักนะครับ พี่รักโอนะอย่าโกรธพี่นะครับ” พี่รุ่งอธิบายยืดยาวก่นจะทิ้งหัวลงหนุนตักแล้วดึงให้ก้มลงไปจูบปากด้วยอย่างนุ่มนวล แล้วเรื่องราวของเราก็ดำเนินต่อจากจูบเล็กจนกลายเป็นรักที่อิ่มเอมเหมือนทุกครั้งที่เราอยู่ด้วยกันเสมอ ความสุขของเราไม่เคยจนลงในรอบเดียว มันมักจะมีต่อสองต่อสามเป็นปกติและเมื่อรอบสามจบลงได้ไม่นานเสียงกริ่งประตูก็ดังขึ้นขัดจังหวะการนอนกอดกันของเรา พี่รุ่งลุกจากห้องไปเปิดประตูทั้งที่ทั้งตัวมีแค่ผ้าเช็ดตัวผืนเดียวเท่านั้น แล้วเสียงโวยก็ดังเข้ามาถึงในห้องนอน
“ไอ้รุ่งมีน้องน่ารักก็เก็บไว้งาบคนเดียวเลยนะโว้ยทำงี้ได้ไงเราไม่ยอมนะโว้ย ไหน ไหนน้องน่ารักอยู่ไหน อ๊ะเจอแล้วน้องน่ารักคราบนี่พี่แดดนะคราบ” พี่แดดที่หน้าเหมือนกับพี่รุ่งเปี้ยบเดินแรดเข้ามาที่เตียงอย่างเป็นกันเองจนเกินเหตุแต่ต่อให้อยากหนีก็หนีไปไหนไม่ได้เพราะทั้งตัวก็มีแค่ผ้าห่มก็ไอ้ผืนที่คลุมตัวอยู่นี่แหละผืนเดียวเท่านั้น แล้วไอ้พี่แดดไม่พูดเปล่ายังขึ้นมานั่งบนเตียงด้วยอีกคน
“น้องน่ารักชื่อไรอะครับบอกพี่แดดให้ชื่นใจจั๊กน้อยนะครับ” พี่ แดดไม่ว่าเปล่าพยายามจะเข้ามาหาที่เตียงเลยที่เดียวเชียว
“ไอ้แดดมันจะมากไปละนี่เตียงข้าโว้ยเอ็งหัดหาของตัวเองดิเรื่องไรจะมาคอยแต่แจมของกู สำหรับคนอื่นข้ายอมได้แต่คนนี้ไม่ได้เด็ดๆ” พี่รุ่งโวยวายพยายามกันพี่แดดให้ออกไปให้พ้นจากห้องนอน
“ไรวะ นิดนิดหน่อยหน่อยก็ทำหวงถามน้องเค้าก่อนดิว่าสนใจหนุกหนานกะกูด้วยมั้ยไงไงกูก็หน้าเหมือนมึงเด๊ะขนาดนี้ก็เหมือนมีสามีคนเดียวแต่หลายลีลาละวะ น้องน่ารักว่าไงสนป่ะ” โอ้วช่างกล้าคิดได้นะอีพี่แดด
แล้วจากวันนั้นมาเกือบสองอาทิตย์เข้าไปแล้วที่ไม่ว่าจะทำอะไรไปที่ไหนยกเว้นตอนที่ต้องออกไปเรียนก็จะมีพี่แดดตามติดเป็นเงาตามตัวแต่ก็ไม่ได้ทำอะไรมากไปกว่าเป็นแค่ก้างชิ้นโตเวลาเราจะจู๋จี๋กันเท่านั้นจนบางครั้งพี่รุ่งต้องเอาเพี่แดดไปขังไว้ที่ระเบียงเพราะไม่ยอมออกจากห้องตอนเรามีอะไรกัน
“ไอ้รุ่งใจร้ายว่ะแม่งมันอยู่คนเดียวให้กูทรมานฟังแต่เสียงครางน้องน่ารักจนเสร็จไปสองสามรอบอยู่ข้างนอกนู้น”พอเข้ามาได้พี่แดดก็บนเป็นหมีหน้าด้านกินผึ้ง แล้ววันที่พี่รุ่งกะแฝดจะนัดเจอกันก็มาถึง เราสามคนมาถึงที่ห้างก่อน พี่รุณได้แป็บเดี่ยว แต่วันนี้พี่รุณไม่ได้พาแฟนมาด้วย
“อ้าวรุณ จิ๋งไม่มาด้วยหรอวันนี้” พี่แดดทัก
“เลิกกันแล้วว่ะ” เสียงตอบไม่ได้มีแววเศร้าเลยซักกะติ้ด แถมยังมีหันไปยิ้มแบบมีเลศนัยกับพี่แดดอีกต่างหาก
“เฮ้ยงั้นวันนี้ต้องฉลอง”
“ไอ้แดดฉลองบ้าไรพี่มึงเลิกแฟนมันน่าฉลองตรงไหน” พี่รุ่งด่าพี่แดด แต่วันนี้พี่รุ่งดูเครียดๆ และยิ่งมากขึ้นเมื่อพี่รุณบอกว่าเลิกแฟนสงสัยห่วงน้อง ดีจังครอบครัวนี้พี่น้องเค้ารักกันดี้ดี
“อ้าวรุ่งหาเรื่อง แดดให้ฉลองความโสดที่เวียนมาอีกครั้งของรุณแล้วมันผิดตรงไหน
“เอางี้รุ่ง แดด เราว่าวันนี้ซื้อของกลับไปทำไรกินที่คอนโดกันดีกว่าหลังจากปล่อยให้รุ่งครองคนเดียวมานานเกินไปละ” ถึงว่าคอนโดตั้งกว้างพี่รุ่งใช้อยู่ห้องเดียวแล้วบอกว่าห้องอื่นเป็นห้องเก็บของมันอย่างงี้นี่เอง
เราทำอาหารกินกันมีทั้งเหล้ายาปลาปิ้งพร้อมกินกันไปได้ซักสามสี่ทุ่มพี่รุ่งก็หลับไปคาวงเหล้าทั้งที่ไม่เคยเมาเร็วขนาดนี้มาก่อน
“พี่ครับโอมึนมากเลยงั้นโอพาพี่รุ่งไปนอนก่อนนะครับ เชิญพวกพี่ตามสบายครับ แต่จะลุกขึ้นเท่านั้นร่างกายมันเหมือนกับไม่มีแรงเอาซะเลยพื้นก็ดูเอียงห้องก็หมุน พอลุกขึ้นมาได้ก็เซจนเกือบล้มลงดีที่พวกพี่แดดมารับเอาไว้ทันแล้วอุ้มเอาไปส่งที่เตียงในห้องส่วนพี่รุ่งพี่แดดก็ลากเอามานอนที่เตียงด้วยเหมือนกัน
“ขอบคุณครับพี่ ราตรีสวัสดิ์ครับ” กำลังจะหลับอยู่ดีๆ พี่แดดก็ลงมือช่วยถอดเสื้อออกให้ ส่วนพี่รุณก็ดึงกางเกงลงให้
“ไม่เป็นไรเดี๋ยวโอทำเอง” แต่ไม่ว่าจะปัดป้องอย่างไรมือยุบยับพวกนั้นก็ไม่ได้พ้นออกไปจากตัวเลยแต่มันกลับเข้ามายุ่งย่ามมากขึ้นไปอีกจนตอนนี้เสื้อผ้าหลุดออกจากตัวไปหมดแล้วแต่มือนั้นก็เข้ามาลูบไล้ที่ร่างกายหน้าอก หน้าท้อง ไม่รู้มือใครเป็นมือใคร
“พี่ปล่อยโอนะ จะทำอะไร ฮื้อ ...อ๊ะ ปล่อย ....พี่รุ่ง ..อ้า” ตอนนี้ใครซักคนกำลังอมเอาเจ้าน้องน้อยที่ตื่นตัวเข้สาไว้ในอุ้งปากร้อนๆ แล้วลงมือดูดเลียอย่างเมามัน มือทั้งสองข้างจะหุบขาหนีก็ไม่ได้เพราะคนๆนั้นเข้ามานอนแทรกอยู่ที่ขาทั้งสองข้างมือของเค้าจับอยู่ที่แก้มก้นแล้วขยำขยี้เล่นอย่างมันมือ แล้วพี่แดดก็เข้ามาคร่อมอยู่ที่ช่วงอกทำให้รู้ว่าคนที่เมามันอยู่ด้านล่างคือพี่รุณ แต่ก่อนที่จะได้ถามอะไรพี่แดดก็จับมือทั้งสองข้างขึ้นไปตรึงไว้เหนือหัวด้วยมือข้างเดียวของเค้าแล้วอีกมือก็จับเอาท่อนลำที่แข็งโด่มาจ่อที่ปาก
“โอครับอมให้พี่หน่อยนะ” แล้วก็ดันมันเข้ามาแต่ผมกัดปากไว้แน่นพี่เค้าเลยเอามือมาบีบให้อ้าปากออกแล้วก็ใส่มันเข้ามาแล้วเค้าก็ขยับสะโพกเด้งเข้าออกมันเข้าไปลึกมากจนผมแทบอ้วกออกมาหลายครั้งจนเค้าปลดปล่อยออกมาในปากแล้วเค้าก็เข้ามาจูบที่ปากอย่างดุเดือดจนผมต้องกลืนน้ำของเค้าเข้าไปบางส่วนเพราะคายทิ้งไม่ทัน ส่วนพี่รุณที่ด้านล่างก็กำลังเลียเก็บส่วนของผมที่ปลดปล่อยออกมาจนสะอาด
พี่รุณมานั่งอยู่ด้านบนให้ผมนอนหนุนอยู่ที่ท้องของพี่เค้าแล้วจับแขนทั้งสองข้างของผมไว้ พี่แดดเลื่อนลงไปแทนที่พี่รุณเค้ายกขาผมแล้วแยกมันออกกว้างแล้วแทรกท่อนลำของเค้าเข้ามาที่ช่องทางด้านหลัง
“โอ้ยย พี่ อืม หยุด อา พี่รุ่ง อา พี่ อ๊า อ้า อ้าาา” พี่แดดกระแทกเข้ามาแรงมากจนผมร้องครางไม่เป็นภาษาเมื่อพี่รุณเห็นผมไม่ได้ขัดขืนอะไรนอกจากร้องครางอย่างสุดเหวี่ยงเค้าก็ปล่อยผมนอนลงกับเตียงแล้วก็เข้าไปหาพี่รุ่งที่ดูเหมือนกำลังจะตื่นเพราะพี่เค้าขยับตัวแล้ว ที่ผมเห็นเพราะตลอดเวลาที่พี่เค้าทำอะไรต่อมิอะไรกับตัวผมผมก็มองไปที่พี่รุ่งที่นอนหลับอยู่ข้างๆตลอด
“พี่อ๊า...รุ่ง อ๊า อืม อือ อ๊ะ” ยินพี่แดดแรงเท่าไหร่เสียงเรียกพี่รุ่งและเสียงครางของผมก็ยิ่งดังขึ้นเท่านั้น จนพี่รุ่งเริ่มลุกขึ้นนั่งแล้วแต่พี่แดดก็กระแทกเข้ามาลึกและแรงเป็นครั้งสุดท้ายก่อนที่จะกระตุกสามสี่ที่แล้วก็พ่นของเหลวอุ่นๆเข้ามาในตัวผมก่อนที่ถอนตัวออกไป ผมรู้สึกถึงน้ำที่ไหลย้อนออกมาเประที่ง่ามขาให้เหนอะหนะไปหมด พี่แดดที่ถอนตัวออกไปก็เดินเข้าไปหาพี่รุ่งที่เริ่มจะหายมึนแล้วจับพี่เค้าให้มานั่งพิงตัวพี่แดดที่นั่งพิงหัวเตียงไว้แล้วล็อคแขนไว้ทั้งสองข้างแล้วกางขาพี่รุ่งออกด้วยขาของเค้าออก ส่วนพี่รุณก็จับให้ผมนอนคว่ำลงแล้วดึงผมให้เอาปากไปจ่อที่ท่อนเนื้อที่กำลังตื่นตัวของพี่รุ่งแล้วให้ผมอมมันเข้าไว้ในปาก แล้วเค้าก็จับขาผมกางออกแล้วยกสะโพกผมขึ้นแล้วเค้าก็ดันเจ้าแท่งลำอวบใหญ่เข้ามาทางด้านหลังมันใหญ่มากทำให้เข้าได้ยากและเจ็บมากเหมือนกัน
“โอ้ยยย อือ” แต่ผมร้องมากไม่ได้เพราะมีแท่งของพี่รุ่งอุดปากอยู่เมื่อพี่รุณขยับเข้าใส่ผมก็ขยับรับพี่รุ่งเข้ามามากขึ้นจนตอนนี้พี่รุ่งเริ่มครางออกมาให้ได้ยินแล้ว เมื่อพี่รุณกระแทกเข้ามาหนักขึ้นแรงขึ้นพี่รุ่งก็ยิ่งครางดังขึ้นจนรวมไปถึงพี่แดดด้วยอีกคนเพราะพี่รุ่งขยับสะโพกขึ้นลงแรงขึ้นแรงขึ้นแล้วเค้าทั้งสามคนก็ยิ่งครางดังขึ้น และลงท้ายด้วยเสียงร้องของทั้งสามคนที่ดังลั่นขึ้นพร้อมกันเมื่อถึงที่สุดไปพร้อมๆกัน
เราทั้งสี่คนต่างนอนหอบหลังกิจกรรมหมู่ของเราเสร็จสินลง เมื่อหายเหนื่อยกันเป็นที่เรียบร้อย
“แล้วเราจะเอายังไงกัน” พี่รุ่งเป็นคนถามขึ้น
“แล้วแต่นายกับน้องโอนั้นแหละว่าจะยอมอยู่กันแบบนี้หรือเปล่า” พี่แดดเป็นคนตอบ
“เราก็ว่าไงว่าตามกัน” พี่รุณว่าง่ายที่สุด
“แต่โอ ตอบไม่ถูกอะ โอรักพี่รุ่งคนเดียว ตะอย่างมะกี้ก็เร้าใจดีอะ” เขินวุ้ย :-[
“งั้นพี่ว่าเราก็อยู่กันอย่างนี้ไปก่อนเถอะ” พี่ทั้งสามคนพูดขึ้นมาพร้อมกัน สมกับเป็นแฝดจริงๆเล้ย....
The end :bye2:
เรื่องที่แล้วที่มันมีครึ่งแรกครึ่งหลังไม่ใช่เพราะยาวแต่เพราะอยากลองเขียนให้เรื่องมันเป็นสักสองสามตอนดูแต่พอทำไปทำไป "เอาสั้นเหมือนเดิมอะดีละ :เฮ้อ:"
-
กรี๊ดดด 4พีชอบมากค่ะ!!! ตอนแรกนึกว่าโอรุ่งแค่นั้น ที่ไหนได้รวบหมดเลย
-
อะจ๊าก....แฝดสาม
-
สงสารโอ รุมกันขนาดนั้น
แบบว่าน้องจะรับศึกไหวไหมหนอ...
-
:jul1:
-
เอ่อ.....เริ่มสงสารตัวละครฝ่ายเคะแต่ละเรื่องของคุณ skidK
รับบทหนักทุกเรื่องเลย เหอๆ o22
-
โห แต่ละคนหน้าเหมือนกันโม๊ด แยกกันที่ลีลาสินะ555
-
4P. แถมเป็นแฝด 3 อีก :pighaun:
-
ปฎิเสธก็ไม่ได้แล้วนี่นาน้องโอ โดนไปครบหมดแล้วนี่เนอะ :jul1:
+1
-
น้องเค้าตอบยาก ส่วนเราก็พูดยากเลย จะบอกไม่ชอบยังไงดี
-
เรื่องสั้นยังคงคุณภาพความหื่นเช่นเดิม o13 555
แต่นิดนึงค่ะปกติแฝด3เนี่ยเกิดขึ้นได้ แต่จะเหมือนกันทั้งรูปร่างหน้าตาแค่2ที่เป็นแฝดแท้
แบบเกิดจากไข่เดียวกันแยกเป็น2 ส่วนอีกคนจะไม่เหมือนกันแต่อาจคล้ายได้เหมือนเป็นพี่น้องกัน
ที่หน้าตาคล้ายกันอ่ะค่ะ เพราะเป็นเด็กที่เกิดจากไข่อีกฟอง แต่เดือนนั้นที่เกิดพอดีแม่ไข่ตกพร้อมกัน2ฟอง
ปล.ไม่ซีเรียสนะคะแบบว่าเป็นความรู้ แต่ขออภัยถ้ามีคนไม่ถูกใจข้อความที่พิมพ์ค่ะอาจจะว่า"เอ้ไรกันแกนิยายมาเวิ้นเว้ออะไร"
ปล.2ชอบสั้นๆแบบนี้ค่ะ เป็นกำลังนะคะ ต่อๆตลอดๆเลยนะคะ o13
-
ชอบจังแฝด 3 คนที่คุ้มที่สุดเห็นจะเป็นโอนะคะ
ปล.แฝด3เกิดขึ้นได้จริงค่ะ หน้าตาเหมือนกันหมดได้ จะธรรมชาติหรือด้วยแพทย์(ทำกิ๊ฟ)
ถ้าเพียงแค่ตอนที่ตัวอ่อนกำลังแบ่งเซลล์ แพทย์ก็แยกออกมาเป็น 3 เซลล์ แล้วฉีดกลับไปในมดลูก เริ่ดจริงค่ะ ทันสมัยมาก
-
แฝดแท้สามคนแบบธรรมชาติก็มีค่ะ แต่เกิดได้น้อยเท่านั้นเอง
-
:jul1:แฝดสาม
-
:L2: :haun4: :oo1:
สุดๆ
-
แฝดสาม....!!
-
แฝดสามสยามไทย :-[
-
:m25: :m25:
น็อกคาที่!
-
ไหนๆ ก็เสียตัวให้ 3 พี่น้องแล้ว
โอมก็เหมารวบเก็บเป็นนายพระยาเทครัวไปเลย
หุๆ คุ้ม มีสามีหล่อ หน้าตาเหมือนกัน แต่บางอย่างไม่เหมือน
ไว้เปลี่ยนรสชาติไปได้เรื่อย ไม่จำเจดี เอิ๊กๆ :pig4:
-
งานนี้เป็นแฝด ช่างคิดจริง
ต้องการเลือดด่วน
-
เอ่อ ~!!!
แฝดนี่มันน่ากลัวอย่างนี้นี่เอง
-
วันเปิดเรียนใหม่อะไรใหม่ๆ เพื่อนใหม่ๆ ตอนที่ผมมาถึงห้องเรียนของปีหนึ่งน้องใหม่เฟรชชี่ ผมรู้จักเพื่อนอัธยาศัยดีไปสามสี่คนแล้ว เพราะยังเช้าอยู่คนเลยยังมากันไม่มาก นั้นมาเพิ่มอีกคนละ หือ เอาน้องติดมาด้วยหรือเนี่ยเด็กสาธิตซะด้วย หน้าใสกิ้งมาแต่ไกล สเป็กชัดๆ ม.ต้นนี่หว่า
“เฮ้ย!!!” แค่มันเห็นหน้าผมมันก็เป็นลมไปซะงั้นมันจะอะไรกันนักหนานี่ผมยังไม่ได้ทำไรมันเลยนะ หรือผมส่งสายตาหื่นเกินที่น้องจะรับได้กัน
“ว่าที่เมียกูมึงจะอารมณ์อ่อนไหวอะไรขนาดนี้วะ” ผมพึมพำกับตัวเองเบา พอน้องรู้สึกตัวก็เอาแต่หน้าแดงแล้วหลบตาผมตลอด ‘เอหรือจะเหมือนการ์ตูนที่เคยอ่านฟะ ที่นายเอกมีฝันบอกเหตุว่าตัวเองจะต้องมีเซ็กกะคนนี้เลยตกใจรับไม่ได้อะไรเทือกนั้น’
“เอกน้องมึงเป็นไรวะ” คบ เพื่อนที่ผมรู้จักเป็นคนแรกถามคนมาใหม่เหมือนมันรู้จักกันมาก่อน
“ดวงคนจะมีผัวว่ะวันนี้ กูดูดวงให้มันว่าจะเจอเนื้อคู่ แม่งมาก็เจอเลยมหาลัยออกกว้าง ผู้หญิงมีเป็นพันแม่งเสือกมาเจอเนื้อคู่เป็นผู้ชาย กูอยากบ้า”
“อ้าวแล้วตอนดูมึงไม่รู้หรือไงว่าผู้ชายผู้หญิง” นุเพื่อนหนึ่งในสามสี่คนที่ผมรู้จักถามมาบ้าง ไอ้นี่ก็น่าจะรู้จักกะพ่อหมอมาก่อนเหมือนกัน
“กูก็พอรู้แต่ก็พยายามแก้เคล็ดให้มันก่อนมาแต่ดวงเนื้อคู่มันคงแรงว่ะ” มันพูดจบก็หันมาเหล่ที่ผม
“ฮ่าฮ่าฮ่า ก็น่าจะแรงหรอกวะ มาถึงน้องมึงก็ลงโครมเลยนี่หว่า ไอ้พ่อหมอ” เตอร์เป็นคนพูดขึ้น เป็นอันว่าทั้งวงนี่มีแต่ผมเท่านั้นที่แปลกหน้า เราทั้งหมดพากันไปส่งวี่เมียผมที่ประตูโรงเรียน
################
ตั้งแต่นั้น เอก คบ นุ เตอร์และผมดีหรือไอ้ดีของเพื่อนๆ ก็ไปไหนมาไหนด้วยกันเสมอ พ่วงไปด้วยน้องโท ว่าที่ภรรยาของผมเอง น้องเค้าพยายามเข้ามาคุยกะผมเรื่อยจนตอนนี้ เป็นลมเพราะความหล่อของผมน้อยลงละ เคยถามน้องเค้าว่าเป็นเพราะอะไรถึงได้เป็นลมทุกทีที่เจอผมน้องเค้าบอกว่า พอเจอผมที่ไร หัวใจจะเต้นแรง เลือดสูบฉีดจนร้อนไปหมด อึดอัดหายใจไม่ออก รู้สึกหวิวๆ แล้วก็หมดสติตลอด น้องเค้าว่ามันเหมือนเป็นอาการแพ้ขั้นรุนแรง ก็นานเหมือนกันกว่าที่น้องเค้าจะเข้าใกล้ผมได้ ขนาดอาการดีขึ้นแล้ว พอน้องเค้าเข้ามาใกล้ในระยะมองเห็นหน้าผมชัดเจนน้องเค้าจะหน้าแดงตัวแดง มือไม้สั่น ใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวตลอดเลย ดูไปแล้วก็น่าสงสารผมเลยพยายามไม่เข้าใกล้เกินไปนักเพื่อความปลอดภัยของที่รัก เรารู้กันในหมู่พวกเราเองว่าผมกับน้องเป็นเนื้อคู่กันทั้งผมทั้งน้องตกลงคบกันโดยผ่านตัวกลางทั้งสี่ก็ไอ้เอกว่าที่พี่เมีย ไอ้นุ ไอ้เตอร์ ไอ้คบเป็นคนสื่อสาร จนเราเข้าใจกันได้แต่เรื่องก็ยังไม่ไปถึงไหนเพราะผมเข้าใกล้น้องไม่ได้ ตอนนั้นก็เหนื่อยใจอยู่เหมือนกันแต่น้องเค้าก็พยายาม พยายามมากที่เดียว พวกผมย้ายออกมาเช่าบ้านอยู่ด้วยกัน ไอ้เอกยัดเยียดเอาน้องมานอนห้องผม ก็พวกมันสี่ตัวแบ่งกันสองห้อง เหลือผมคนเดียวและเราคบหากันอยู่ น้องโทเลยยิ่งได้มาป้วนเปี้ยนอยู่ข้างที่ไม่ใกล้เกินไปนักเป็นประจำ ที่มันไม่หวงไม่ห่วงน้องก็เพราะถึงเดี๋ยวนี้เรานั่งใกล้กันคุยกันได้แล้วแต่ถ้าผมทำหวานใส่เมื่อไหร่น้องเค้าเป็นสลบคาอ้อมแขนทุกที ในห้องนอนที่นอนยังห่างกันเป็นวา
“พี่ดีครับวันนี้จะทำอะไรกินกันดีครับ” เสียงเบาอายๆดังมาจากโทที่นั่งมองผมทำอาหารอยู่ในครัว ไอ้สี่ตัวที่เหลือไม่มีใครทำเป็นซักคนหน้าที่ทำอาหารเลยเป็นของผมคนเดียวส่วนพวกมันก็เก็บล้างและทำความสะอาดบ้าน
“พี่ว่าจะทำสปาเกตตี้ดีกว่า วันนี้อยากกินเส้น โทกินได้มั้ย” โทพยักหน้ารับวุ้ยมีว่าที่เมียขี้อายนี่เล่นเอาผมติดนิสัยขี้เขินไปด้วยเลย แล้วพยายามเข้ามาใกล้เพื่อช่วยหยิบจับอะไรนิดๆ หน่อยๆ รักของเราค่อยเติบโต ค่อยรัก ไม่รีบร้อนหวือหวาแค่เราได้ช่วยกันทำอาหาร คุยกันกระจุ๋งกระจิ๋งก็มีความสุขละ หนึ่งปีผ่านไปไวเหมือนโกหกสมรภูมินรกแห่งการสอบเริ่มขึ้นเราทุกคนแทบจะเป็นผีดิบเดินได้กันอยู่แล้ว ไอ้ที่ดูเรื่อยกะการสอบที่สุดก็คงจะเป็นโทที่สอบจบม.สามเตรียมขึ้นม.สี่เพราะเรียนโรงเรียนเดิมอยู่แล้วเลยไม่ต้องไปแก่งแย่งที่เรียนกะใครเค้า เมื่อวันสุดท้ายของการสอบมาถึงการสอบเสร็จสิ้นในช่วงก่อนเที่ยงพอกลับถึงบ้านได้ก็หลับกันเป็นตาย
########################
เย็นนั้นพอตื่นขึ้นมาเราเลยชวนกันทำอะไรกินฉลองสอบเสร็จ ไอ้สี่ตัวออกไปเหมาตลาดหาซื้อกุ้งหอยปลาหมึกมาปิ้งย่างกินกันให้ผมกะโทอยู่ทำน้ำจิ้มกะจัดสถานที่ เรากินกันจนดึกทั้งมึนทั้งเมากันพออารมณ์ดีนั่งยิ้มเหมือนคนบ้าไปตามกันก่อนจะแยกย้ายไปนอน ก่อนเข้าห้องผมเห็นไอ้สี่ตัวนั้นหอบหมอนหอบผ้าห่มไปนอนอัดกับห้องนุกับเตอร์ที่อยู่ไกลจากห้องผมมันคงไปตั้งวงกันมั้ง แต่ก็อยากนอนมากเกินกว่าที่จะย้ายสังขารไปถ่างตากะพวกมันแล้ว ผมกับโทเลยแยกย้ายกันไปนอน นอนไปได้ไม่นานนักผมก็รู้สึกว่ามีร่างอุ่นของใครเข้ามาเบียดขยุกขยิกอยู่ด้านหน้าเลยลืมตาขึ้นมองกลายเป็นโทนั้นเองที่เข้ามานอนให้ผมกอดอยู่แถมตอนนี้ยังส่งยิ้มหวาน ตาเยิ้มอยู่ชิดหน้าผมอีกต่างหาก เหมือนยั่วกันไงไม่รู้จากที่อ่านมาอย่านึกว่าโทจะตัวเล็กนะครับเค้าสูงเกือบเท่าผมเพียงแต่ตัวบางกว่าเท่านั้นเอง แล้วโทก็ยื่นหน้าเข้ามาชิดประกบปากกับผมจากเบาหยอกๆ ผมเลยคว้าต้นคอเค้ากดให้ปากเราแนบกันมากขึ้นแล้วส่งลิ้นเข้าไปพัวพันกับน้องเค้าเราจูบกับนานมากน้องเค้าสอดมือเข้ามาลูบที่สีข้างผมเลยมาที่หน้าอกแล้วก็บีบเล่นอยู่อย่างงั้นผมละจากปากเค้ามาที่ซอกคอ
“อ๊ะ ..” โทส่งเสียงตอนที่ผม”ซ้ซอกคอเค้าจุดอ่อนเค้าคงอยู่ที่คอ ผมพลิกตัวขึ้นไปทาบทับอยู่ด้านบนแล้วยันตัวลุกขึ้นนั่งคุกเข่าถอดเส้อออกส่วนโทก็ถอดเสื้อของเค้าออกเองด้วยผมลุกยืนข้างเตียงแล้วถอดกางเกงออกไปจากตัวโทก็ลุกนั่งแล้วถอดเหมือนกัน ผมนั่งลงที่ของเตียงข้างโทแล้วก้มไปจูบน้องเค้าที่นอนหงายอยู่บนที่นอนอย่างเชิญชวนแถมมีกระดิกนิ้วยิ้มร่าเรียกให้ผมเข้าไปหาอีกต่างหาก แล้วใครมันจะอดใจไหว เรานัวเนียกันอย่างเมามันทั้งเสนอและสนอง
“คิก..”ผมกัดเบาที่ท้องของโทน้องเค้าแขม่วท้องหนีแล้วหัวเราะเบาๆ ก่อนที่ผมจะจูบไล่ต่ำลงไปจนเจอกับแก่นกายที่กลางลำตัวของโทผมเลยลงมือบำรุงบำเรอปรนเปรอความสุขให้จนทะลักทลายเสียงครางดังด้วยความสุขสมดังลั่นห้อง แล้วผมก็ขึ้นไปประกบปากอย่าร้อนแรงกันเค้าอีกครังแต่คราวนี้โทดันให้ผมนอนหงายซึ่งผมก็ยอมดีๆ แล้วเค้าก็ทำเหมือนที่ผมทำให้เค้าคือค่อยซุก”ซร้ ฟอนเฟ้น ไปตามส่วนต่างๆของร่างกาย หยอกเล่นที่หัวนมทั้งสองข้าง ลากไล้ลงมาที่หน้าท้องขบบ้างกัดเบาๆบ้างจนเกร็งเสียวไปหมดแล้วก็ลากต่ำลงไปที่กลางลำตัวแล้วก็ทำเหมือนที่ผมทำให้เค้าจนผมปลดปล่อยออกมาข้างในปากเค้าอย่างมากมายมันคงเข้าคอไปเพราะเค้าสำลักไออยู่พักนึงแล้วเค้าก็กลับขึ้นมาจูบดูดดื่มกับผมอีกคราวนี้ผมพลิกตัวโทให้นอนลงยกขาเค้าขึ้นพาดต้นขาผมแล้วแทรกตังเข้าไปกลางหว่าขาเค้าแล้วอยู่ดีดีเค้าก็ลุกขึ้นนั่งแล้วขึ้นมานั่งที่หน้าขาผมเอามือโอบรอบคอแล้วดึงผมเข้าไปจูบอย่างน่ารักก่อนที่เค้าจะใช้ที่เผลอผลักให้ผมล้มหงายจนเค้าขึ้นมานั่งทับอยู่ที่ท้องของผม แล้วเค้าก็ถอยตัวแทรกลงไปอยู่หว่างขาผมแทนเค้ายกขาผมพาดบ่าแล้วดันตัวมาข้างหน้าเพื่อจูบผมทำให้ผมดิ้นหนีไม่ได้
“โท ปล่อยพี่นะ อ๊ะ”แล้วเค้าก็เอาอะไรลื่นเย็นๆ มาทาที่ช่องทางของผม
“อะไรหนะ อ้า ..อืออ” เค้าทาจนทั่วแล้วก็กดนิ้วเข้าไปแล้ววนนิ้วเพื่อให้ไอ้สารลื่นๆนั้นเข้าไปหล่อลื่นเปิดแล้วเค้าก็เอานิ้วที่สองสอดเข้ามาคราวนี้เค้าควานนิ้วไปรอบๆ ขยับงอบ้างเหมือนจะหาอะไรซักอย่าง
“อ๊ะ โท อ๊า... อย่าครับ อื้อ” ยิ่งเค้าขยับนิ้วสะโพกผมก็ยิ่งสนองตอบ แล้วนิ้วที่สามก็ถูกส่งเข้ามา จากที่ผลักไสตอนนี้ผมกลับกอดโทแน่นเหมือนกลัวว่าเค้าจะหายไปเค้าขยับนิ้วเข้าออกช้าๆ
“อ๊า อือ โท อย่า ....อย่าเอาออก อื้ม” มือที่เกาะกอดเค้าไว้ละไปเพื่อจับคว้ามือของเค้าไม่ให้ผละหนีไป เค้าคว้ามือผมแล้วเอาไปสัมผัสที่ท่อนลำที่แข็งตัวเต็มที่แล้วให้ผมกำมันไว้ส่วนมือเค้าก็กำทับมือผมอีกที่แล้วให้ช่วยนำทางมันไปที่ช่องทางที่นิ้วเค้าเพิ่งจากมาเมื่อไปถึงเค้าก็ค่อยกดมันเข้ากับช่องที่รออยู่ เค้าค่อยๆดันมันเข้าไปข้างในช้าๆจากมือที่กำรอบอยู่ทำให้ผมรู้สึกได้ว่ามันกำลังผ่านเข้าไปที่ละนิด ส่วนผมรู้สึกเจ็บดึงและคับแน่นที่ช่องทางนั้นมากเพราะนิ้วสามนิ้วของเค้าเทียบไม่ได้เลยกับแท่งลำอันอวบใหญ่ของเค้า ตลอดเวลาที่เค้าพยายามดันมันเข้าไปในตัวผมเค้าปล่อยเสียงครางในคออยู่ข้างหูผมตลอดเวลา
“โท พี่เจ็บ ...อ้า อือ..” แล้วเค้าก็ส่งมันเข้ามาได้จนหมดแล้วก็ค่อยๆขยับโยกจากช้าๆ เป็นเร็วขึ้นเร็วขึ้น แรงขึ้น จนเค้าต้องนั่งคุกเข่าส่ายเอวร่อนเข้าใส่ผมที่สองขาถูกเค้าจับยกไว้ด้วยมือสองข้าง
“อือ อือ อะ จะถึง อ๊า จะถึงแล้ว อีกนิดนะพี่ดี อ๊า อือ ดี อา..” นี่เป็นเสียงของเค้าที่ร้องออกมาตลอดวลาท่เค้ากำลังใฃส่ายสะโพกใส่ผมไม่ยั้ง เค้าปล่อยมือจากขาผมแล้วเอามือเท้าที่ข้างที่นอนข้างเอวผมที่กำลังนอนครางลั่นกับลีลารักที่ไม่บันยะบันยังของเค้า ยิ่งผมร้องดังเท่าไหร่เค้าก็ยิ่งสว่งแรงเข้ามาเพิ่มขึ้นตามระดับเสียงของผมาสะโพกผมลอยทุกครั้งที่เค้ากระแทกเข้ามาร่างกายเรากระทบกันจนสะเทือนไปหมดทั้งตัว เสียงเนื้อกระทบกันดังระรัวตามจังหวะที่เจ้าขยับเข้าหาผม
“อ๊า ..ถึง โอ้ยยจะถึงแล้ว ครับ อ๊าออออ” แล้วเราก็ถึงฝั่งกันด้วยความเหนื่อยหอบ เรานอนหอบหายใจซบกันอยู่อย่างนั้นไม่อยากขยับเขยื้อนออกจากกันแล้วเราก็หลับลงไปทั้งอย่างงั้น
##################
เป็นเช้าที่ตื่นขึ้นมาด้วยความเมื่อยล้าซะเหลือเกิน แล้วผมก็รุ้สึกได้ถึงคนที่ผมนอนกอดอยู่ทั้งคืนที่เริ่มขยับตัวเหมือนกำลังจะตื่นแล้วเหมือนกันตอนนี้เรานอนหันหน้าหากันถ้าเค้าลืมตาเค้าก็จะมองมาที่ตาผมพอดีแล้วตาที่ปิดอยู่นั้นก็เปิดขึ้นเราจ้องตากันอยู่อย่างนั้นแล้วสีแดงก็ทยอยวิ่งขึ้นสู่ผิวหน้าของเค้าจนตอนนี้มันลามไปที่ลำคอแล้วแล้วเค้าก็ลุกพรวดขึ้นนั่งทำเอาผมต้องลุกตามด้วย
“โท!!!!” ก่อนที่เค้าจะเป็นลมพับไปต่อหน้าต่อตาผมจนเกือบคว้าเอาไว้ไม่ทัน เวรกรรมอะไรของผมนี่เมื่อคืนก็เร่าร้อนจนเป็นคนละคนพอตื่นมาแทนที่เราจะได้เอาคืนกลับเป็นลมใส่กันซะงั้น ผมอยากจะอุ้มมันไปโยนให้พี่มันนักเชี่ยว ติดที่เจ็บระบมไปหมดจนไม่อยากขยับไปไหนเลย แต่ผมหมั่นไส้ไม่อยากนอนมองมันอยู่อย่างงี้ เลยลุกไปอาบน้ำแต่งตัวพอออกมามันก็พื้นพอดี ตอนที่ลุกจากเตียงผมเจอหลอดเจล น่าจะเป็นอันที่เอามาใช้กันผมเมื่อคืนนี้ มันทำให้ผมสงสัยเหลือเกินว่ามันอายบ้าซะขนาดนี้ทำไมมันถึงได้เชี่ยวจนรู้ว่า ต้องทำอะไร ใช้อะไรได้ไง
“โท พี่ถามหน่อยนะ ทำไมถึงได้มีไอ้เจลหลอดนั้นได้ แล้วทำไมถึงเก่งจนพี่งง” พอได้ยินคำถามโทก็ก้มหน้างุด คงอายมากดูได้จากความแดงของคอที่เริ่มจะแดงมากขึ้นเรื่อยๆ
“ก็โทอ่านจากหนังสือกับดูdvd แล้วเพื่อนก็เล่าให้ฟังงะ..ส่วนไอ้..เจล ..หลอดนั้น” โทตอบเสียงเบามาก
“งะ เพื่อนให้มาอะครับ โทไม่ได้มีคนอื่นนะมีพี่คนเดียวจริงๆ ” โทร้อนรนที่จะบอก
“ตอนนี้โทอายจนไม่กล้ามองหน้าพี่แต่ทำไมเมื่อคืนโทถึงกล้าขนาดนั้นได้ล่ะ” นี่ยังเป็นอีกข้อที่ผมสงสัย
“พี่เอกเคยบอกว่าโทพอกินเหล้าแล้วจะกล้ามาก เมื่อคืนก็น่าจะเป็นงั้นด้วยเหมือนกันแต่เรื่องแบบนี้..มีกะพี่ดี..คนเดียว..ครับ แล้วพอหายก็เป็นเหมือนเดิมอะครับ” ยิ่งพูดเสียงก็ยิ่งเบา ผมเลยไม่ได้ถามอะไรต่อ
“ไปกินข้าวกันดีกว่าโท” แล้วผมกับโทก็ออกจากห้องไปเจอกับไอ้สี่ตัวนั้นนั่งรอมาม่าในชามสุกอยู่พอดีเพราะคนทำอย่างผมตื่นสาย
“ไงวะดี น้องมันแรงอะดิท่าเดินแปลกๆนะ” แล้วมันก็หัวเราะกันอย่าครื้นเครง
“มึงไม่ต้องงงว่าพวกกูรู้ได้ไง ก็แค่ท่าเดินก็รู้ละ แต่ที่แม่นกว่านั้นก็ไอ้พ่อหมอมันทำนายไว้ว่าเมื่อคืนมึงดวงเสียตัวไงไงก็หนีไอ้โทไม่พ้นแล้วเป็นไงแม่นจริงเห็นม้าพวกกูเลยต้องอพยพหนีภัยเสียงครางกันไปอยู่ห้องไอ้เตอร์กก่อนล่วงหน้าอย่างที่เห็น”
“อ๋อ แบบนี้นี่เองนะพวกมึงดูได้แล้วทำไมมึงไม่เตื่อนกู”
“ก็กูรู้ว่าน้องกูเป็นไงนี่กูให้โอกาสมึงได้โดนน้องกูฟันนาเว้ยน่าจะขอบใจกูมากกว่านะเพราะไม่งั้นมึงไม่มีทางได้แอ้มน้องกูแน่นอน....”
“....” TT^TT แล้วผมจะทำไงดีถ้ามอมเหล้าผมก็เสร็จมันแต่ถ้าไม่เมาผมก็อด
The end :bye2:
ขอบคุณสำหรับทุก ความเห็นและคำติชมนะคะ และขอบคุณทุกคนที่ติดตามอ่านด้วย คนแต่งอาจหื่นขึ้นๆลงๆตามแต่ใจ ก็ทำใจอ่านกันหน่อยละกัน รักนะจุ๊ปจุ๊ป
-
พลิกล๊อคซะงั้น อิอิ
-
:m20: น่าสงสารเนาะ
-
ว่าแล้วคดีต้องพลิก
วะฮ่าฮ่า!!! :laugh3:
-
ทำใจเหอะพี่ดี...ยังไงนั่นก็เนื้อคู่ :m20:
-
น้องโท o13 o13 o13
-
โทยอดมาก พลิกกลับทันเวลา :laugh:
-
คดีพลิกซะงั้นอ่ะค่ะ :laugh:
-
เออ นั่นดิ เอาไงดี...ไอ้ดี
-
สงสารจริงๆ อยู่ๆก็เสร็จน้อง
-
นึกว่าจะกินน้องซะอีก
:m20: :m20:
-
555
-
คดีพลิก 555555
-
:laugh: :laugh:
โห ผิดคาดมากๆ
เป็นกำลังใจแต่งเรื่องสั้นอื่นๆอีกค่ะ
-
พลิกล๊อก :laugh:
-
ไหงเป็นงี้ซะได้
แล้วพี่ดีจะได้กดโทมั๊ยนี่
-
555 พลิกเว้ย ขนาดของลำตัวไม่เป็นอุปสรรคว่าใครจะรุกจะรับเจ้าค่ะ มันอยู่ที่นี่!!...ใจนี่ไง!!(จิ้มหน้าอกตัวเอง) 5555 :laugh:
-
นานๆจะเจอ ดูขี้อายน่าจะรับ ดันรุกซะนี่
-
ในวันที่ผมเมามักเป็นวันที่ผมมีความสุขเพราะเมื่อตื่นขึ้นมาผมจะเจอคนที่ผมรักนอนอยู่ข้างๆเสมอและวันนี้ก็เหมือนกันไอ้ผู้ชายผิวขาวหุ่นบึกที่นอนหล่ออยู่ด้านข้างนี่ก็คือเพื่อนเดย์ที่รักของวันเอง ผมกับมันคบ(เป็นเพื่อน)กันมาตั้งแต่ปีหนึ่งผมก็แอบมองมันเรื่อยมา ทุกทีถ้าไม่เมามันไม่มานอนหรอกที่เตียงผม จนจะสี่ปีแล้วแต่ผมว่าจะตัดใจซะทีก็ดีมั้ง
“ไอ้วัน ไอ้เดย์ มึงตื่นกันยังวะ” เสียงไอ้ปอเรียกมาจากหน้าห้อง
“เออ ตื่นแล้ว มีไรวะ”
“ไปกินข้าวกันกูหิวว่ะ”
“ไอ้นี่ท้องมึงติดกับกูหรือไงวะ หิวก็ไปกินก่อนดิ” ผมเปิดประตูให้มันเข้ามาโอดครวญในห้องก่อนเพราะผมต้องอาบน้ำ
“ไม่เอาอะกูเหงา กินคนเดียวไม่อร่อย อยากกินมึงเอ้ยกินกะมึงนี่ ออกไปกินกะกูเหอะ”
“เออ เบาหน่อยเดี๋ยวไอ้เดย์มันตื่น ไปกูพร้อมละไปกินไหนล่ะ เอาใกล้ๆนี่ละกัน จะได้ซื้อมาฝากไอ้เดย์มันด้วย” พูดเสร็จก็ลากคอมันออกจากห้องไป
“อ้าวเดย์ตื่นแล้วหรอวะ เอานี่กูซื้อข้าวมาฝากกินเลยมั้ย” พอกลับมาก็เจอไอ้เดย์มันนั่งหน้าตูมรออยู่
“ไปไหนมาวะ กูตื่นมารอมึงตั้งนาน”
“กูออกไปกินข้าวกะไอ้ปอมันมางอแงหน้าห้องตั้งกะเช้าละ เอาน่ากินข้าวดีกว่า” ผมเดินไปหยิบจานมาเทใส่แล้วเอามาให้มันถึงโต๊ะที่มันนั่งรออยู่(นี่ผมเลี้ยงดูปูเสื่อมันอย่างดีมาตลอดเลยนะ)
###############
วันนี้เรามีฤกษ์เมากันอีกครั้งก่อนแยกย้ายกันไปเข้าสู่ชีวิตวัยทำงาน ผมกะว่าจะไม่เมาเพื่อที่จะได้นอนมองมันให้เต็มอิ่มก่อนที่จะไม่ได้มองมันใกล้ๆ อย่างงี้อีก แล้วเวลาที่รอคอยก็มาถึง วันนี้ผมพยุงมันกลับห้องพอมาถึงห้องได้ก็เอามันโยนลงเตียงแล้วไปอาบน้ำกลับมานอนเตียงตัวเองรอมันเข้าหา แล้วไม่นานมันก็มา มันเข้ามาแล้วมันไม่ใช่เดินมานอนดีๆ นะ มันมาถึงก็โดดขึ้นมาอย่างรื่นเริงจนน่าหมั่นไส้ แล้วมันก็เข้ามาดึงผมไปกอดยังกะหมอนข้างส่วนตัว มันน่าจะหลับแล้ว ผมเลยนอนมองหน้ามันแล้วก็กอดมันแน่นอยู่อย่างงั้น จนเกือบหลับแล้วอยู่ๆ มันก็ลืมตาขึ้นมาจนผมเกือบหลับตาลงแทบไม่ทัน ตอนนี้ผมมองไม่เห็นได้แต่รู้สึกเอาว่ามันทำอะไร มันเริ่มจูบเบาจากที่หน้าผาก ตาสองข้าง จมูก ไล้ลงมาที่ปากมันจุ๊บเบาที่ปากอยู่สามสี่ทีก่อนที่จะแนบแน่นขึ้นจนผมทนไม่ไหวอีกแล้ว ผมลืมตาขึ้นก็เจอกับมันที่กำลังมองตอบมา ก่อนที่มันจะค่อยเลื่อนหน้าเข้ามาใกล้ขึ้นๆ อย่างช้าๆ จนปากของเราสองคนอยู่ติดชิดกันแล้วมันก็เริ่มกดริมฝีปากเข้ามาบดคลึงแยกริมฝีปากของผมออกแล้วส่งลิ้นร้อนเข้ามาพัวพันกับลิ้นของผมจากช้าๆ นุ่มนวลเปลี่ยนเป็นร้อนแรงขึ้นเรียกร้องขึ้นและเร่าร้อนขึ้นเรื่อยๆ
“อือ ..” แล้วผมก็หลุดเสียงครางออกมาเมื่อมันสอดมือเข้ามาใต้เสื้อ ลูบไล้ช้าๆ บีบคลึงไปทั่วหน้าอกแล้วมันก็ถอดเสื้อของผมออกแล้วก็ดันตัวขึ้นมาทับอยู่บนตัวของผมส่วนขาของมันก็แทรกเข้ามาระหว่างขาทั้งสองข้างเอาเข่าดันแยกขาผมให้ออกกว้างขึ้น มันเลื่อนตัวลงซุกไซร้ที่ซอกคอทั้งขบทั้งเม้มจนเจ็บไปหมด แล้วมันก็เลื่อนลงมาที่หน้าอกค่อยเลียช้าๆ เน้นๆ เสียวจนต้องแอ่นอกเข้าหาปากของมันส่วนมือก็จิกทึ้งผ้าปู ลมหายใจเริ่มแรงขึ้น
“อ๊ะ อือ..” เสียงที่กลั้นไว้ไม่ไหวจนต้องปล่อยออกมา จากหน้าอกมันเลื่อนมาที่ท้อง เลียหยอกล้อที่สะดือ มันลงมือแกะกระดุม และรูดซิบกางเกงมันค่อยดึงขอบกางเกงลงจนผมต้องช่วยยกสะโพกช่วยให้มันถอดออกได้ง่ายขึ้น กางเกงเลื่อนลงไปกองอยู่แค่เข่ามันก็เอาขาของมันช่วยดันให้มันออกไปพ้นตัวด้วยความร่วมมือของผมส่วนตัวมันก้เลื่อนตามกางเกงลงมาด้วยแล้วเลียเบาๆ ที่น้องชายที่ตื่นตัวเต็มที่ของผมก่อนที่จะอมเข้าไว้ในปากจนเกือบหมดลำเมื่อมองจากมุมของผมสีผิวของเราเหมือนจะตัดกันเพราะมันขาว ขาวมากส่วนผมก็ผิวแทนแบบสปอร์ตแมน ขนาดตัวของเราก็หนาพอๆ กันสูงเท่ากัน แต่ตอนนี้กลับต้องมานอนให้มันทำ แต่ก็ยอมเพราะผมรักมันนี่แหละ
“อืม อ้า ...อึก ..อา” อือมันเก่งชะมัดเลย โอ้ยผมจะออกแล้ว
“เดย์ อือ เราจะ อือ จะออกแล้ววว” พูดไม่ทันขาดคำ...
โอ้ยทั้งที่ผมตัวเปล่าเปลือยไปถึงไหนๆ แต่มันยังทรงเครื่องครบทุกชิ้นอยู่เลย แล้วก็มีโชว์เปลื่องผ้าที่แสนเร้าใจผมก็เริ่มขึ้น เดย์ค่อยปลดกระดุมเสื้อที่ละเม็ด ที่ละเม็ด ค่อยๆถอดเสื้อออกจากตัวตามมาด้วยกางเกงอย่างอ้อยอิ่ง นี่มันยั่วกันชัดๆ แล้วมันก็โดดขึ้นเตียงอย่างรวดเร็วมัน เข้ามาฟัดผมต่อเพื่อเรียกอารมณ์หื่นให้โหมกระพือเพิ่มขึ้นก่อนที่มันจะแยกขาของผมออกกว้างก่อนที่จะแทรกตัวเข้ามาที่หว่างขา มันยกเอาขาของผมไปเกี่ยวไว้ที่เอวมันแล้วนำน้องชายที่พองตัวพร้อมใช้เข้ามาจ่อที่ปากทาง ลงมือเอาเจลลื่นๆ ที่มันหยิบออกมาจากโต๊ะข้างเตียงมันมาทาที่ท่อนลำของมันและก้นผม ก่อนที่จะดันเข้ามาช้าๆ
“อือ อ๊ะ ... เจ็...บ...เจ็บ เดย์ ช้า..ช้า.. อือ” ความรู้สึกตอนนี้มันเจ็บและอึดอัดแค่ก็ไม่มากมายนักคงเพราะมันไม่ได้ดึงดันที่จะใส่เข้ามา
“เจ็บมั้ยวัน เราจะพยายามช้านะ ทนหน่อย...อะ..อย่างเกร็งนะ”
“เจ็บ..แต่ไม่ ..อ๊ะ ..ไม่มาก อะ” ตอนนี้มันเข้ามาหมดเดย์ นิ่งค้างอย่างงั้นอยู่แป๊ปเพื่อให้ผมได้ปรับตัว
“พร้อมนะ” แล้วมันก็เริ่มโยกเข้าออกช้าๆ ก่อนที่จะแรงขึ้นจนเป็นกระแทกเข้าใส่ไม่ยั้ง
“อ้า..อา ..อื๊อ ...” เสียงครางของเราสองคนก็ดังไม่ยั้งตามไปด้วยเหมือนกัน เสียงลั่นเอี๊ยดอ๊าดของเตียง เสียงเนื้อกระทบเนื้อ มันยิ่งช่วยส่งให้อารมณ์ยิ่งเร่าร้อน ยิ่งอารมณ์ขึ้นสูงเท่าไหร่เสียงก็ยิ่งดัง แรงกระแทกก็ยิ่งแรง จนเราถึงสวรรค์ไปพร้อมๆ กัน
“เดย์ ทำไมนายทำกับเรา แล้วทำไมต้องเป็นตอนนี้ด้วยวะ” เมื่อลมหายใจกลับมาเป็นปกติ เดย์ยังนอนทับผมอยู่ด้านบนอะไรที่ยังค้างคาก็ยังอยู่อย่างงั้น
“ก็เรารักนาย ที่ต้องเป็นตอนนี้ก็อยากจบปุ๊บแต่งปั๊บอะไม่มีไรมาก และเราก็รู้ว่านายก็รักเรา ใช่มั้ย” เดย์ มองสบตาผมตลอดเวลา
“อื่อ เราก็รักนาย เราถึงยอมนายนี่ไง” ไอ้เวรเดย์ปล่อยให้จิตตกอยู่ได้เป็นนาน และคำตอบคงถูกใจมัน มันเลยให้รางวัลด้วยจูบที่เร่าร้อน จนรอบสองตามมาติดๆ อิอิ แต่ในเมื่อมันเอาผมไปสองรอบแล้ว แมนๆอย่างผมเรื่องอะไรจะยอมเสียเปรียบ พอมันกะเริ่มรอบสามผมก็เลยใช้ที่เผลอพลิกเอาตัวเองขึ้นไปทับอยู่บนตัวมัน
“เฮ้ย” มันคงกำลังงง เฮอะเรื่องไรจะยอมมันฝ่ายเดียว ครอบครัวเดียวกันต้องแบ่งเบาภาระอย่างเท่าเทียมกัน
“เรายอมนายมาสองรอบแล้วถึงตาเราบ้างดิ รับรองทริปเปิลทีกำลังดี (3TD) แน่นอน” ใช้ช่วงเวลาเอ๋อของมันจัดการฟัดมันคืนก่อนเลย
จนรอบที่สามอย่างที่บอกมันไว้ แหมมาถึงตอนนี้มันก็เหนื่อยนิดหน่อยอะนะ ตอนมันทำก็ว่าเด็ดละแต่ตอนรับมันก็ใช่ย่อย น่าจะลองให้มันรับแต่ทำเองน่าจะดี อู้วแค่คิดก็เสียวละ...
###############
“เดย์ นายทำให้เราหน่อยดิ เราเมื่อยอะ” นี่ผมพูดตอนที่ผมอยู่ล่างนะเนี่ย แต่แหมที่รักผมก็ถึงใจจริงๆ เลยมันไม่เห็นปฏิเสธสักนิดแค่ผมพูดมันก็ขยับตูดมาจ่อรอที่เจ้าน้องน้อยจอมอึดของผมซะแล้ว มันเอามือมาประสานกับมือผมแล้วกดลงกับที่นอน ตาเราก็มองสบกันอยู่ ผมมองเห็นสีหน้าทุกแบบที่มันทำขณะที่มันกดตัวเองลงรับเอาท่อนเนื้อของผมเข้าไปในตัว เมื่อส่วนหัวเข้าไปได้มันก็กดตัวลงอย่างเร็ว ก่อนที่จะค่อยๆ ถอดออกแล้วกดลงมาใหม่อย่างแรง
“อ้าวว.. แกล้งกันหรอเดย์”
“หึหึ” มันทำหน้ากวนทีนมาก คราวนี้พอมัน กดตัวลงผมก็เลยยกสะโพกขึ้นรับ
“อ๊า หาเรื่องใช่มั้ย วันเดี๋ยวรู้”
“อยากรู้มากเลย เร็วๆ นะเดย์เรารออยู่ อ๊ะ..อู้ยย ชอบจัง..เดย์..” แล้วสงครามเอาคืนก็เริ่มขึ้น
“อย่างงั้น วัน อา ..แรงๆ อือ ดี..อ๊ะ..ดีมั้ยวัน ..แบบนี้..ชอบมั้ย”
“อือส.สุด ยอดด.. นั้นแหละ อือ เดย์ยยย อาาาา” กว่าจะจบศึกลงได้ก็เหนื่อยสายตัวแทบขาด
......จนวันนี้เราสองคนต่างคนต่างมีงานของตัว เราหาบ้านอยู่ด้วยกันเหมือนคู่สามีภรรยาทั่วไปและยังรักกันดีสนุกกันไม่มีเบื่อแต่เหนื่อยกันวันละหลายรอบเพราะไม่มีใครยอมใครทั้งรุกทั้งรับ.....
The end :bye2:
ขอบ่นหน่อยเหอะ อารมณ์แต่งหายไปเยอะเลยเจอคนแถวบ้านปัญญาอ่อนเห็นแก่ตัว อบตปัญญานิ่ม ทำถนนไม่มีทางขึ้นลง แถมฝนตกน้ำท่วมบ้านอีก
ตอนที่ีลงกำลังเซ็งจริงๆ เพราะเหตุเพิ่งเกิด แต่ตอนนี้หายแล้วเพราะทุกปัญหามีทางแก้
-
คู่แท้นะเนี่ย เดย์กะวัน
-
:m25:
ผลัดกัน!! :z2:
ไม่ค่อยได้เจอเท่าไร โฮะๆ มีแต่แบ่งหน้าที่กันลงตัวแบบถาวร 555
-
:m25:
งานนี้เลยต้องเหนื่อยกันทั้งคู่เลย เพราะไม่มีใครยอมใคร ผลัดกันรุกผลัดกันรับ :z1:
-
อ่านตอน18แล้วฮากร๊ากกกก
ตอน19ก็สนุกดี
ปล.เคาะบรรทัดบ้างก็ดีจ้า ช่วงบรรยายบางอันติดกันเป็นพรืดเชียว^^
ปล.อย่าเอาปัญหาภายนอก (รถติด น้ำท่วม ถนนขาด บลาๆๆ)มาทำให้ใจเราทุกข์เลยจ้า ถ้าใจยิ้ม อยู่ที่ไหนก็ยิ้มได้ เป็นกำลังใจให้เด้อออออออออ
-
คนแต่งก็ลำบากนะคะ
เวลาหงุดหงิดเนี่ย กว่าจะบิวต์อารมณ์ในการแต่งได้อ่ะเนาะ :z3:
-
เอื่ม ม ... ตุบ !!
กระฉูด !!! :m25: :m25:
-
เพื่อนกัน รักกัน ชอบๆ
-
เสมอภาคนะเนี่ย o13
-
:jul1: ดีจังผลัดกันรุกผลัดกับรับ แบ่งเบากันชอบค่ะ
-
:L2:
-
ใจตรงกันอ่า หวานนนนน หื่นๆ ก๊ากกกก สรุปได้รับได้รุกกันสมใจ
-
ใจตรงกันหลายเรื่องนะเนี้ย :laugh:
:L2:
-
เท่าเทียมกัน ไม่มีใครเสียเปรียบ
:L2: :L2:
-
เหนือ่ยไม๊อ่ะ ผลัดกันรุก ผลัดกันรัก รักกันๆ
:-[
-
ร้อนอ่ะ...ฝนจะตกก็ไม่ตก ยิ่งมาเจอเดย์กับวันยิ่งไปกันใหญ่
-
เรื่องแฝดสา่มนี้แปลกๆนิดนึง แบบว่ารุ่งไม่หวงแฟนเลยแฺฮะ เหมือนกะตั้งใจจะแชร์แฟนอยู่แล้ว แปลกแต่จริง งืมๆ เรื่องแบบนี้ก็เหมือนจะให้เดาว่าปกติแฟนของแฝดสามคนนี้จะมีสามีสามคนเสมอรึไงหว่า
เราอาจจะคิดมากไป แต่เรื่องอื่นเหมือนเริ่มต้นก็หลายคนมาเลย แต่เรื่องนี้่ สองคนเริ่มมาแบบคนเป็นแฟนกันปกติ เลยไม่ค่อยชินที่จะคิดว่าคนที่เคยเป็นแฟนกันมา แบบมีแค่สองคนมาตลอดๆ อยู่ๆให้แฟนไปมีอะไรกับคนอื่น แล้วมันเฉยๆ เออๆ โอเค เรามาหมู่กันเหอะ กันได้ง่ายๆเลยเหรอ แปลกๆอะค่ะ
แต่ถ้าไม่คิดรายมาก อ่านเพลินๆก็ อ่านะ o22
-
รู้งี้ รุกกันตั้งนานแล้วเนอะ วัน เดย์
-
เอิ่ม!! เรียกเลือดขนาดนี้ขอตายอย่างสงบเถอะนะ :jul1:
-
ผมเป็นแค่คนธรรมดาคนนึงแต่ใครก็อย่ามาแหยมกะผมสุ่มสี่สุ่มห้านะครับ ผมไม่รับรองความปลอดภัย แต่ตั้งแต่เข้ามาเรียนที่มหาวิทยาลัยนี้ผมกลับต้องให้ใครคนนึงคอยดูแลเมื่อมีคนมาหาเรื่อง ก็คณะผมกะคณะโน้นมันก็ไม้เบื่อไม้เมากันตลอดนี่หว่า แต่ผมไม่เคยหาเรื่องใครก่อนนะครับ ก็ทำไมต้องไปเหนื่อยกับเรื่องไร้สาระแบบนั้นด้วย แต่ใครก็รู้ถึงเราไม่ไปหา แต่เรื่องมันก็วิ่งมาหาเราเองได้ ก็อาจจะเพราะหน้าตาที่ใครเห็นก็มักว่า ‘หน้ามึงกวนตีน’ ก็คนเราเลือกได้ที่ไหน แต่ผมไม่เคยกลัวใครอยู่แล้ว แต่วันนั้นคงเป็นดวงซวยของผมเองที่เผลอไปโดนรุมตีนเข้าและก็พอดีที่ไอ้พี่ภพมันดันมาเห็น
“เฮ้ย พวกมึงทำไรน้องกู” แล้วรายการเอาคืนเรียงตัวก็เริ่มขึ้นส่วนผมก็ได้แต่นั่งมองเอ๋อๆ อย่างชื่นชม ‘แม่งเท่ว่ะ’ ไม่ได้ไปช่วยมันแต่อย่างใด พอมันเสร็จเรื่องกะไอ้พวกนั้นแล้วมันก็กลับมาหิ้วผมกลับคณะ
หลังจากวันนั้นผมก็มักจะออกไปหาเรื่องให้มีคนมาช่วยอยู่เป็นนิจ แต่ก็ไม่ได้โง่ออกไปหาคนเดียวให้เจ็บเปล่า แค่ใครไปไหนผมก็ไปด้วยและทุกครั้งที่ผมออกไปก็จะมีไอ้พี่ภพนี่แหละตามไปหิ้วผมกลับมาไม่ว่าไอ้พวกที่ผมออกไปด้วยจะชนะหรือแพ้ แต่ผมไม่เคยมีแม้กระทั่งรอยเท่าขนแมว
“ดล พี่ว่าเราอย่าไปไหนมาไหนคนเดียวเลย” แล้วจากนั้นไม่ว่าจะไปที่ไหนก็จะมีพี่ภพเป็นเงาตามตัวทุกครั้งไป จนผมย้ายจากหอในมาหอนอกพี่ภพก็ลากเอาผมไปอยู่ที่หอของเค้าอีกนั้นแหละ
“พี่ว่าเราอย่านอนคนเดียวเลย พี่เป็นห่วง” งะอันนี้ไม่รู้ว่าเป็นห่วงกลัวผมจะไปทำหน้ากวนทีนผีสางที่ไหนหรือไงแต่ผมมันคนไม่มีปากมีเสียงนี่ พี่เค้าว่าไงผมก็ว่าตามเค้า นอนกับพี่เค้าก็ดี อบอุ่นดีผมชอบ เราอยู่ด้วยกันมาสามวันแล้ว เช้าพี่ภพไปส่งเรียน เย็นก็กลับด้วยกัน นอนก็นอนด้วยกันแต่มันก็ยังไม่มีอะไรกระดึ้บไปมากกว่านั้นซักที
งานนี้คนไม่มีปากมีเสียงคงต้องลงมือยั่วซะหละมั้ง ก็การยั่วมันไม่ต้องใช้เสียงนี่มันใช้แต่ร่างกาย แถมช่วงนี้พลังงานเหลือเฟือ หากิจกรรมในร่มทำบ้างน่าจะดี แล้วปฏิบัติการยั่วแบบซึ่งๆ หน้าก็เริ่มขึ้น ตั้งแต่ใส่กางเกงนอนขาสั้นกับเสื้อเชิ้ตไม่ติดกระดุมเดินร่อนทั่วห้อง ถ้าถอดได้คงทำไปละแต่ก็นะเค้าว่าวับๆ แวมๆ มันเร้าใจกว่าเปิดกันจะจะและน่าจะจริง น่านต้องอย่างงั้นพี่ภพแอบเหล่จนตาจะกลับอยู่ละอุอุ ตอนนอนก็พยายามเบียดๆเข้าไป ก่ายบ้าง กอดบ้าง อ๋าย ลุกแล้ววุ้ย อะไรลุกหรือครับ ก็นั้นแหละ ไอ้นั้นหนะแหละครับ ไรอะพี่ภพยังมาทำเป็นหลับ ก็ได้วะเริ่มเองก็ได้ เดี๋ยวคอยดูถ้ายังนอนเป็นสากอยู่อีก จะย้ายออกจากหอเลยไอ้บ้านี่
####################
ก็ในเมื่อนอนนิ่งดีนักผมเลยลงมือจับซะเอง ก็จะอะไรล่ะครับที่ควรจับก็ไอ้ที่ลุกตั้งจนแข็งอยู่กลางตัวพี่เค้าอะสิ นี่ผมทั้งจับ ทั้งลูป ทั้งคลำ จนตอนนี้ล้วงเข้าไปจับด้วยมือเปล่าแล้วนะไอ้พี่ภพยังนอนเฉย หรือจริงๆแล้วพี่เค้าไม่ได้คิดอะไรกับผมเลย ทุกอย่างที่ผมเห็นที่ผมรู้สึกนั้น ผมคิดไปเอง พอคิดได้แบบนั้นผมก็เลยหยุดทุกอย่างที่ผมทำถึงมันจะขายหน้าและน่าอับอายไปบ้างแต่ในเมื่อผมชอบพี่เค้าและผมได้ทำจนถึงที่สุดแล้วแต่ไม่มีการสนองตอบมาก็แค่นั้นไม่ต้องยื้อกันอีกต่อไป พรุ่งนี้ผมจะย้ายออก ไม่จำเป็นต้องอยู่ให้ตัวเองเจ็บ การตื้อมันคือการหนีปัญหาทำให้เกิดการเจ็บผ่อนส่งแถมยังต้องเจ็บหนักตอนสุดท้ายอีกต่างหากแล้วเรื่องอะไรผมถึงต้องไปทำแบบนั้นด้วย พอคิดได้อย่างงั้นผมเลยลุกออกจากที่นอน หยิบหมอนผ้าห่มของผมเดินออกนอกห้องไปนอนที่ห้องรับแขกผมตั้งนาฬิกาปลุกไว้ตีห้า เพื่อที่จะได้มีเวลาเก็บของแล้วย้ายตัวเองออกไปแล้วผมก็นอนหลับๆตื่นๆ ไปจนตีสี่เลยตัดสินใจลุกไปเก็บของบางส่วนก่อนแล้วถึงได้เข้าไปอาบน้ำ แต่พอออกมาจากห้องน้ำข้าวของเสื้อผ้าที่ผมเก็บไว้ก็กลับเข้าไปอยู่ในตู้อีกเหมือนเดิม พอหันไปมองไอ้พี่ภพก็เห็นทำเป็นหลับอยู่
“พี่ภพ พี่จะเอาไงกับผมแน่ ถ้าพี่ไม่ลุกมาพูดกันให้รู้เรื่องก็ไม่ต้องพูดกันอีกเลยนะ” พอผมพูดจบพี่เค้าก็ลุกมาบิดขี้เกียจ ใต้ตางี้คล้ำเชียว
“ก็ไม่เอาไง พี่ไม่ให้ดลย้ายออกไปไหนก็แค่นั้น” ไรวะสั้นๆ ง่ายๆ แค่เนี้ย
“แล้วพี่จะให้ผมอยู่ทำไม โว้ย ไม่พูดด้วยแล้ว ผมจะย้ายแค่นั้นเหมือนกัน จบ”
“ไม่ พี่ไม่ให้ดลไป ดลต้องอยู่ที่นี่ นะครับ” ไม่พูดเปล่าพี่ภพเข้ามาคว้าเอวผมไว้แล้วลากผมไปกดที่เตียง หนอยทีเมื่อคืนกูอ่อยซะขนาดนั้นมันกลับเฉย ดีเล่นตัวเอาโล่ซะหน่อยดีกว่า
“ไม่ ดลจะย้ายออก พี่ภพก็ไม่ได้เป็นอะไรกับผมอยู่แล้วจะ ให้ผมมาอยู่ที่นี่ทำไม สู้ออกไปอยู่คนเดียวทำตัวโสดหาคนมารักยังดีกว่ามาตัวติดกับคนอื่นอยู่อย่างงี้” น้านมีสะบัดหน้าค้อนซะคอเกือบเคล็ดนะกู
“ไม่พี่ไม่ให้ดลไป พี่รักดลนะดลต้องอยู่กับพี่นะ”
“เฮอะ รักแล้วเมื่อคืนอะรักบ้ารักบออะไร...” ผมยังพูดไม่จบพี่เค้าก็ขัดขึ้นมาซะก่อน
“ก็พี่รักดลไงถึงได้ยอมให้ดลทำอะ พี่ไม่ได้ขัดขืน ดลอยากทำอะไรก็ให้ทำ แล้วอยู่ๆ ดลก็หยุด พี่ก็นึกว่าดลไม่พร้อม พี่ก็ไม่ได้ว่าอะไร พี่รอได้ ไม่อยากไปเซ้าซี้ แต่นี่อะไร พอตื่นมาดลเก็บของ บอกว่าจะไปเฉยเลย เมื่อคืนพี่ทำอะไรผิด ดลถึงจะทิ้งพี่ไป ถ้าดลบอกแต่ว่าพี่ไม่ได้เป็นอะไรกับดลพี่เป็นก็ได้”
อ้าวเฮ้ยนี่ตรูอุตสาห์เริ่มให้เค้าสานต่อ แต่เค้าดันคิดว่าตรูจะทำเลยยอมซะงั้นนี่นะเวรก้ำเวรกรรม แหมแต่รู้อย่างงี้แล้วหยวนๆ ยอมตอนนี้ก็ยังไม่สายซิมิซิมิ แล้วพอบทจะทำก็ไวจนงง ไรวะผ้าเช็ดตัวตรูหลุดไปโน้น
######################
“อ๊า..” โหยมิใช่เท่อย่างเดียวนะเนี่ย เก่งอีกต่างหาก พี่ภพจูบไล่จากกลางหน้าอกไปที่ท้องแล้วค่อยๆเลื่อนลงไปที่ท้องน้อยโดยที่มือพี่เค้ากำเข้าที่รอบน้องชายของผม แล้วค่อยๆรูดขึ้นลงช้าๆจนมันตื่นตัวแล้วเค้าก็เอาปากลงไปเล่นกับมัน
“อู้ววว อือ พี่ภพ อ๊า..” พี่เค้าเลียที่ส่วนหัวแล้วลากลิ้นผ่านไปตามความยาวขึ้นลงอยู้อย่างนั้นสองสามที่แล้วก็อมมันเข้าไว้ในปาก
“อ๊า หืมม อ พี่ภพ ดลเสียว อ๊ะ” ผมทนรับความเสียวซ่านอยู่เฉยๆ ไม่ไหวอีกต่อไปเลยขยับสะโพกขึ้นลงเพื่อช่วยส่งมันเข้าไปในปากพี่ภพให้ลึกยิ่งขึ้น พี่เค้าเอามือทั้งสองข้างมาขยำที่แก้มก้นทั้งสองข้างแล้ว เปลี่ยนเป็นนั่งคุกเข่าเอาเข่าเข้ามารองที่ก้นผมโดยที่ปากเค้ายังทำหน้าที่เร่งเร้าอารมณ์ไปสู่จุดสุดยอดอย่างเมามัน ร่างกายแอ่นหยังสะโพกลอยเพราะการโก่งดันตัวขึ้นร่างกายเกร็งแข็งการปลดปล่อยใกล้มาถึงเต็มที
“พี่ภพ อ๊า ดลไม่ไหวแล้ว จะออกแล้ว อา อืออออ” ตอนนี้ได้แต่นอนหอบหายใจตัวอ่อนระทวย พี่ภพเลื่อนตัวขึ้นมาจูบปากอย่างดูดดื่ม มือก็เริ่มลูบคลำไปตามส่วนต่างๆ จากปากลงมาที่ซอกคอ หัวนมเป็นที่ที่พี่ภพดูจะชอบมันนักหนาเพราะเลียเล่นอยู่อย่างนั้นเป็นนานทั้งสองข้างจนมันแข็งเป็นไตก่อนที่จะกัดย้ำมันลงไป เบาๆ มันเจ็บนิดๆแต่เสียวมาก พี่เค้าเงยหน้าขึ้นมองสบตาผมที่ก้มมองเค้าอยู่ เค้าส่งมือข้างนึงลงไปด้านล่างลูบเรื่อยจากหน้าท้องไปที่ท้องน้อยผ่านขาอ่อนด้านในไล้ช้าๆแผ่วๆลงสู่ปากทางที่ปิดสนิทแล้วค่อยๆสอดนิ้วล่วงผ่านเข้าไปด้านใน
“อ๊ะ อื้ม...” พี่เค้าค่อยดันนิ้วเข้าออกช้าๆ มันรู้สึกฝืดๆ แปลกๆ อย่างไรพิกล ผมเผลอจิกนิ้วเข้าที่แขนของพี่เค้าแน่น
“เจ็บมั้ย ดล” ตลอดเวลาพี่เค้ายังมองผมอยู่ ความรู้สึกแปลกนี่ทำให้ผมพูดไม่ออก ร่างกายมันคอยแต่จะขับให้สิ่งแปลกปลอมนั้นออกไปจากตัว มันเลยเหมือนผมขมิบรัดนิ้วพี่เค้าอยู่ตลอดเวลา พี่เค้าถอนนิ้วออกไปแล้วเอื้อมไปหยิบตลับอะไรบางอย่างจาข้างเตียงขึ้นมา แล้วเอานิ้วป้ายมันก่อนที่จะส่งนิ้วเข้าไปทักทายด้านในตัวผมอีกครั้งแต่คราวนี้มันเจข้าไปได้ลื่นขึ้นเค้าดันเข้าออกอยู่พักนึงก็เพิ่มนิ้วขึ้นเป็นสองนิ้วและเพิ่มเป็นสามนิ้วค่อยดันเข้าออกจนผมเริ่มชินกับนิ้วเค้า แล้วก็ถอนมันออกมาพี่ภพลุกขึ้นนั่งคุกเข่าแล้วจับขาผมแยกออกกว้างยิ่งขึ้น เค้าก้มจูบเบาๆ ที่ท้อง แล้วเอานิ้วป้ายเจลลื่นๆนั้นมาทาที่ก้นอีกครั้งก่อนที่จะเอาเจ้าน้องชายที่แข็งขันเข้ามาจ่อแล้วค่อยดันเข้าไปอย่างช้าๆ เค้ายังมองสบตาผมอยู่ตลอดเค้าเห็นเมื่อผมกัดฟันแน่นเค้าก็จะหยุดดันรอให้ผมผ่อนคลายแล้วก็จะค่อยดันเข้ามาใหม่ที่ละน้อย มันเจ็บ เจ็บมาก แต่ก็ยังทนได้ จนเข้ามาได้สุด แล้วเค้าก็ค่อยๆ โยกตัวอย่างช้าๆ จนผมเริ่มชินเค้าก็เพิ่มความเร็วและกระแทกเข้ามาแรงมากขึ้นเรื่อย
“อืม พี่ภพ อ๊า ดี ออ๊า อีก อือ”
“ดล อ๊า พี่แรงอีกได้มั้ย เจ็บมั้ยครับ ดล อ๊ะ อือม อย่ารัดแน่นนัก ที่รัก อ๊า พี่จะ อ๊า ไม่ ไหวอ๊ะ แล้ว”
“อือมเจ็บ อ๊ะ แต่ อืมไม่เป็นไร อ๊ะ ดลก็ไม่ไหวแล้วพี่ภพ อ๊า อ๊า อ๊ะ...”
“เราไปพร้อมกันนะครับ อ๊า อ อย่างงั้นครับ อ๊า....อ๊า” เราปลดปล่อยออกมาพร้อมกันพร้อมดกันเสียงร้องที่ดังพอควร พี่ภพถอดถอนตัวออกไปเลื่อนตัวลงนอนด้านข้าแล้วกอดผมไว้ ส่วนผมมันเปลี้ยไปหมดทำได้แค่จับแขนที่กอดผมเอาไว้แล้วบีบเบาๆ ก่อนที่จะหลับลงไปในอ้อมกอดที่อบอุ่นนั้น
เช้าวันใหม่ยังดีนะที่ผมมีเรียนสายเราเลยมีเวลาอ้อยอิ่งอยู่ในอ้อมกอดของกันและกันแต่ไม่มีอะไรมากกว่ากอดกันเฉยๆเพราะผมเจ็บมากๆ เลยขอยกยอดรอบสองไว้ก่อน วันนี้พี่ภพก็มาส่งอีกเช่นเคย จนเรียนวิชาสุดท้ายเสร็จก็เย็นนั้นแหละ ออกจากห้องมาก็ค่อยเดินไปรอสามีสุดที่รักที่หลังตึกตอนที่เดินไปถึงก็เห็นสามีที่รักกำลังซัดกับเด็กเกษตรอยู่นี่ถ้าตัวจะไม่ห่วงแต่นี่มันกะหมาหมู่เห็นๆ ด้วยห่วงสุดที่รักทำให้ลืมเจ็บวิ่งเข้าไปโดดเตะไอ้คนที่กะจะซ้ำที่รักเข้าไปเต็มๆ ตีน พอมันหันมาเห็นเท่านั้นมันก็เลยไม่สนสามีผมซะแล้วเลยมาเล่นผมแทน ชิเล่นกะใครไม่เล่นมาเล่นกะกูแชมป์สารพัดวิชาป้องกันตัวโว้ย ผมซัดมันกับเพื่อนที่เหลือหมอบในเวลาไม่นาน
“ดล เป็นไรมากมั้ย” พี่ภพรีบวิ่งเข้ามาประคองอย่างรวดเร็ว หลังจากจัดการไอ้อีกคนเรียบร้อย
“ไม่เป็นไร อย่าดูถูกกันนะ พี่ภพ ดลไม่ได้นุ่มนิ่มขนาดนั้นซะหน่อย”
“พี่รู้ แต่ที่พี่ห่วงหนะ ก็เพราะเมื่อเช้ายังระบม จนเดินท่าแปลกๆอยู่เลย แล้วมาออกแรงซัดกับไอ้พวกนี้ไม่เจ็บบ้างหรือไง”
“....เจ็บ...” เท่านั้นแหละความเจ็บจี๊ดขึ้นมาทันควัน แทบจะทรุดลงไปกอง
“ก็เมื่อกี้ห่วงที่รักเลยลืมเจ็บอะ ที่รักอุ้มเค้ากลับหอด้วยนะ” อ้อนหาคนอุ้มกลับบ้านดีกว่าเพราะมันเจ็บจริงๆ นะ
“อ๊ะแล้วพี่ภพไม่แปลกใจหรือไงว่าทำไมดลถึงซัดกะไอ้พวกนั้นได้ทั้งที่แต่ก่อนดลคอยแต่ให้พี่มาช่วยตลอดเลย” พี่ภพอุ้มผมเดินไปที่รถเพื่อจะได้กลับหอกันซะที
“พี่รู้ตั้งนานละว่าดลเจ๋ง แต่ที่พี่ไปช่วยดลทุกครั้งเพราะพี่ไม่อยากให้ดลต้องเจ็บมือแม้จะเล็กน้อยก็ตามที ก็พี่รักดลจะตายไปนี่ครับ” ไอ้ท้ายประโยคนี่พ่เค้าแอบกระซิบเบาๆที่ข้างหู
‘พี่ภพบ้า เค้าเขินนะตัวเองอิอิ’
The end :bye2:
ตอนที่ 20 แล้วหรือนี่
-
พี่ภพกะน้องดลเป็นคู่ที่น่ารักมากๆ :กอด1:
อยากให้รวมเล่มจัง..ม่ายค่อยจาหื่นเลยนะเรา 555
-
กรี๊ดดดดด :haun4:
เลือดลมไหลเวียน พลุ่งพล่านทีเดียว แต่ละตอน อิอิ
ตอนล่าสุด พี่ภพน่าร๊ากกกกกก :กอด1: น้องดลหน้าตาเป็นอาวุธ
-
:กอด1:
-
น่าเอ็นดูแต้ๆ
-
เจ้าเล่ห์ทั้งคู่เลย
-
o13 o13
:L2: :L2:
-
หวานนะเนี้ยยยย :haun4:
-
น่ารักอ่ะ 2 คนนี้ คิกๆ
-
555 เขินแทนดลเลยยย ก๊ากกกก พี่ภพน่ารักจังเลย คู่นี้หว๊านหวานนนน
-
โอ๊ย!คู่นี้มันน่าร๊ากกก :o8:
-
โธ่เอ๊ย ให้รอตั้งนาน ใช่มะ
-
ช่ายๆ ยี่สิบตอนแล้วล่ะ
แต่ละตอนก็ช่างลากลเือดเสียจริงเชียว หุหุหุ :haun4:
แทบจะล้นห้องอยู่แล้วเนี่ย :jul1:
-
ชื่อก็สั้นเรื่องก็สั๊นสั้น^^
ทุกวันเมื่อเรียนเสร็จผมจะรีบกลับหออย่างเร็ว เพื่อที่จะได้ไปแอบดูพี่ตู่ที่อยู่ข้างห้อง ที่เค้าแบ่งห้องเช่ากับอีกเพื่อนสามคน พี่ตู่ขาวๆมีกล้ามหน่อยๆ เท่ดีโดนใจ พี่เค้าเป็นเพื่อนกับพี่นาทพี่ชายผมอีกที บ่อยครั้งก็มาที่ห้องพวกผม ผมกับพี่อยู่ที่หอด้วยกันมีฝาไม้อัดกันเป็นสัดส่วนห้องใครห้องมัน มีที่รับแขกเล็กๆไว้นั่งก้งเหล้าได้สำหรับเพื่อนพี่ชายสี่ห้าคนที่ชอบหนีที่บ้านมาเมากันเป็นประจำ วันนี้ก็เหมือนกันพอกลับมาถึงก็เจอเลย ยังดีที่เพิ่งเริ่มตั้งวงคนยังมากันไม่ครบ ถ้าครบเมื่อไหร่เป็นต้องตั้งแก็งค์แซวกันจนผมแทบจะเดินขาขวิดเลยเชียว โดยเฉพาะไอ้พี่ชัยตัวดำล่ำบึก เค้ารู้ว่าผมชอบแอบมองพี่ตู่บ่อยๆ ผมเลยหลบไปอาบน้ำแล้วแอบมองสุดที่รักของผมจากในห้อง
“อือ เท่กว่าเมื่อวานอีกอะ พี่ครับรับเด็กแก่แดดอย่างผมไปดูแลซักคนได้มั้ยเนี่ย” ก็ได้เท่านี้หละครับละเมอเพ้ออยู่คนเดียวในห้อง วันนี้ดูเหมือนจะกินกันดึกพอควร แต่ผมก็ไม่ได้รอดูต่อว่าจะดึกแค่ไหน เพราะง่วงมากเลยนอนหลับไป มารู้สึกตัวอีกครั้งในความมืดของห้อง มีมือใครซักคนมายุ่งย่ามที่หน้าอกผม หูผมได้ยินเสียงพี่ตู่
“อือ ชอบมั้ย อื้อ” ผมเลยรู้ว่าคนที่เข้ามาเป็นพี่ตู่นี่เอง ผมเลยไม่ขัดขืนปล่อยเลยตามเลย เค้าถอดเสื้อผมออกเอาปากมาดูดที่หัวนมผมจนมันแข็งเป็นไต เค้าถอดกางเกงผมออกแล้วเค้าก็ครอบปากลงมาที่น้องชายผมพี่เค้าเก่งมากจนผมครางออกมาไม่เป็นภาษามือก็จิกกับผ้าปูที่นอนแน่น ต้องแอ่นสะโพกเข้าหาปากเค้าอย่างลืมตัว จนผมปลดปล่อยออกมานอนระทดระทวยอยู่กับที่นอน เค้าแยกขาของผมออกกว้าง เอาเจลลื่นๆมาทาที่ก้นผม แล้วค่อยๆสอดนิ้วเข้ามาที่ละน้อยผมครางเบาอยู่ตลอดเวลา เค้าเอามันออกไปก่อนที่จะเอาขาผมขึ้นพาดที่บ่า แล้วเอาน้องชายที่อวบใหญ่ของเค้าดันแทรกเข้ามามันเจ็บมาก แต่ผมก็ดิ้นหนีไปไหนไม่ได้ เพราะเค้าเอาตัวเค้ากดผมไว้และยังกดมือผมไว้กับที่นอนพี่เค้าแรงเยอะมาก
“เจ็บ น่าน เจ็บ โอ้ยย อือออ อ๊า” ผมแหกปากร้องแบบไม่แคร์สือ แต่เค้าไม่ฟังผมเลยเค้าดันมันเข้ามาจนๆได้ ตอนนี้มันเจ็บ จุก แสบไปหมด ได้แผลแน่ๆตรู เค้าหยุดนิ่งให้ผมปรับตัวรับขนาดที่ใหญ่โตของเค้าแป๊บนึงแล้วเค้าก็ขยับเข้าออกช้าๆ แล้วก็แรงขึ้นแรงขึ้น กระแทกเข้ามาไม่ยั้ง พี่เค้ากระแทกแต่ละครั้งทำเอาผมครางลั่น เสียวมากๆ แล้วผมก็ปลดปล่อยอีกครั้งทั้งๆ ที่ไม่ต้องไปทำอะไรกับมันเลยพอผมปลดปล่อยพี่เค้าก็กระแทกแรงๆอีกหลายครั้งแล้วก็กระแทกครั้งสุดท้ายก่อนนิ่งค้างแล้วก็กระตุกอยู่สามสี่ที ก่อนที่เค้าจะพลิกตัวลงนอนข้างผมโดยที่ดึงผมเข้าไปกอดไว้ แต่ เอ้ย ทำไมพี่ตู่ล่ำจังวะ ผมยังไม่ทันไดถามผมก็ได้ยินเสียงครางดังลั่นมาจากห้องข้างๆ
“อ๊า นาท แรงอีก อือ อย่างงั้น ดีครับ อ๊า อา โอ้วว อู้ว” เสียงเตียงกระแทกฝาดังเป็นจังหวะ เสียงครางกระเส่าช่างปรุกอารมณ์คนฟังได้เป็นอย่างดี
“เฮ้ย” คนที่นอนอยู่กับผมเอามือปิดปากผมไว้
“ยังมีแรงใช่มั้ย งั้นมาต่ออีกรอบกันเลยดีกว่า น่าน” ชิบแล้วนี่มันไอ้พี่ชัยนี่หว่า นี่ผมหลวมตัวเสร็จพี่ชัยไปได้ไงวะ แต่ต่อให้ผมดิ้นแรงแค่ไหนก็หนีไปไม่พ้นมือพี่ชัยไปได้เพราะพี่เค้าแข็งแรงมากพอผมจะหลุดไปได้เค้าก็คว้าผมกลับมาได้ทุกที แล้วครั้งที่สองก็เริ่มขึ้นด้วยความไม่เต็มใจแต่ก็เสร็จไปอย่างสุขสมอีกจนได้ ก่อนที่ผมจะพยศอะไรอีกพี่ชัยก็พลิกตัวจนผมขึ้นมานั่งทับอยู่บนตัวพี่เค้า ไอ้ที่มันยังคาอยู่ก็ดันเข้ามาลึกขึ้นไปอีก
“อ๊ะ” ทำเอาผมมองหน้าพี่ชัยแต่มันมืดนี่เลยมองไม่เห็นหน้า
“ขยับสิ ทำให้พี่หน่อย แล้วเค้าก็เอามือมายกก้นผมขึ้นลงอยู่สองสามที่
“อ๊ะ อือม” จนผมเริ่มขยับเอง เสียงพี่ชัยครางกระหึ่มตลอดเวลา จนเค้าเริ่มยกสะโพกสวนรับการกดลงของผม
“น่าน อย่างงั้น อือ แรงอีก อืม ฮือออ อ๊ะ” แต่มันคงยังไม่ถึงใจพี่เค้าพอผมเสร็จไปอีกรอบ พี่เค้าก็พลิกตัวผมลงนอนแล้วกระแทกเข้าหาผมอย่างแรงอยู่อีกพักก่อนที่จะถึงสวรรค์ตามผมมาพอจบรอบนี้ผมก็หลับไปทันที
####################
สายๆของวันใหม่ผมก็ตื่นขึ้นมาพร้อมความเจ็บระบม ปวดเมื่อยตัวไปหมด ไอ้พี่ชัยยังนอนอยู่ข้างๆผมอยู่เลย พอผมขยับตัวมันก็กระเด้งลุกขึ้นมาเชียว
“ตื่นแล้วหรอ ดีกินข้าวก่อนจะได้กินยา” มันลุกขึ้นดึงผมให้นั่งพิงหัวเตียง ยกถาดที่ใส่ข้าวต้มมาเสิร์ฟถึงที่นอนเลย นี่มันคงเช็ดตัวให้ผมด้วยไม่รู้ทำตั้งแต่เมื่อไหร่น่าจะดังแต่ผมยังหลับอยู่แน่เลย เช้านั้นผมกินข้าวเสร็จก็นอนต่อทันที เพราะมีไข้หน่อยๆ แถมยังไม่อยากโผล่ออกไปเจอใคร เขินพี่นาทอีกด้วยก็ในเมื่อผมยังได้ยินเสียงพี่นาทกับพี่ตู่ดังเหมือนนอนอยู่ข้างกันขนาดนั้นแล้วมีหรอที่พี่นาทจะไม่ได้ยินเสียงผมกับไอ้พี่ชัย เหอเหอเหอ ยังอายเป็นเว้ย แต่ต่อให้หลบยังไงไอ้พี่ชายตัวดีมันก็ยังเข้ามาทำเป็นหวงน้องถึงในห้อง ทั้งที่มันช้าไปไหม ไอ้พี่บ้า
จากวันนั้นให้ผมไล่พี่ชัยยังไง ไอ้พี่ชัยบ้าก็ยังมาวนเวียนอยู่ข้างผมเสมอ ไปรับไปส่งดูแลอย่างดีไม่เคยปากหมาใส่ผมอีก ชอบแอบมาลักหลับผมทุกทีที่มีโอกาส จนผมว่าผมจะให้โอกาสมันดูซักที แต่ไม่บอกให้เหลิงน่าจะดีกว่า อิอิ อยากแกล้งคน
The end :bye2:
ใครอยากให้รวมเล่ม ขอบอกว่าทำไม่เป็นค่ะ แหะๆ
-
:L2:
-
คือพี่ตู่เป็นรับเหรอ
-
:m25: :m25:
ชอบ ๆ
-
กรี๊ดดดด ตอนแรกนึกว่าน่านเสร็จพี่ตู่ 555 ที่ไหนได้พี่ชัยนี่เอง แหม แซวน่านเพราะชอบอ่าดิ อิอิ
-
มาแบบสั้นๆจริงๆด้วย แต่คุณภาพยังเต็มที่ในเรื่องความหื่น
ชอบจัง สั้นแต่หื่น :haun4:
-
กำ...ผิดตัวซะงั้น (แต่จบแฮปปี้ก็โอ) :laugh:
-
เกมส์...เลือดท่วมจอ เกมส์ ออนไลน์เสมือนจริง ที่จะให้คุณได้สัมผัสถึงความแตกต่าง เกมส์ที่ให้คุณทำได้ทุกสิ่งที่ปรารถนา เมื่อคุณเข้าไปในเกมส์นั้นคือโลกที่คุณจะสรรสร้างมันได้ด้วยตัวคุณเอง มากับเราสิ แล้วคุณจะได้หลุดพ้นจากกฎเกณฑ์ ทั้งปวง ก้าวเข้ามาสิ มาแสดงตัวตนที่แท้จริงของคุณ......
ด้วยเครื่องเล่นรุ่นใหม่ที่คุณสามารถออนไลน์ติดต่อกันได้ถึงสิบวันโลกจริงหรือเท่ากับหนึ่งเดือนโลกออนไลน์เลยที่เดียว
“ ฮะฮะฮะ ข้าจะครองโลกในโลกเกมส์ออนไลน์แห่งนี้ แล้วคอยดูนะเว้ย โอ้น็อต ไอ้ธง ไอ้ชัด อยากหนีมาเล่นไม่ชวนกูแล้วพวกแกจะหรู้ซึก” ในเกมส์หลายๆเกมส์ที่อ่านมาจากในเน็ต พวกคนที่เข้ามาใหม่ๆ มักจะฟลุ๊กได้อะไรดีๆ เสมอเลย อย่างเราก็พวกเข้าใหม่นี่หน่ามันน่าจะมีอะไรดีๆ ตกมาบ้างเอาวะ
“ คนที่จะได้เค้าไม่เดินตามทางคนอื่น มักหลงหรือมั่วไปในทางที่มือใหม่คนอื่นไม่ไป เอาหละเขาว่าซ้ายเราก็ขวาดิวะ”
“เอ้า หน้าเดิน” นายธนบัตร หรือไอ้บัตร ของเพื่อน ได้แอบเพื่อนๆ เข้ามาเล่นเกมส์ออนไลน์ หลังจากที่แอบได้ยินว่าเพื่อนคุยเรื่องเกมส์กัน แล้วไม่ชวนด้วยเหตุผลที่ว่า
“ไอ้บัตร เพื่อนเลิฟ เกมส์ที่พวกกูเล่นหนะนะ มันมีแต่ฆ่ากัน ไม่ฆ่ามัน มันก็ฆ่าเรา แม้แต่สัตว์เล็กอย่างกระต่ายมันก็ยังพร้อมที่จะเรียงคิวเข้ามาฆ่าเราเลยนะเว้ย แกคิดว่าหน้าอย่างแกจะไหวหรือวะ มีดบาดยังร้องซะนึกว่านิ้วขาด ตบยุงตายมึงยังร้องให้จนพวกกูคิดว่าญาติเสียซะขนาดนั้น เกมส์นี้นะเว้ย เลือดท่วมจอ นี่แค่คำโฆษณานะ ข้าว่าแกเห็นกล่องเกมส์คงหน้าซีดเป็นลมไปก่อนจะได้ซื้อนั้นแหละวะ” ไอ้น็อตไซโคซะเห็นภาพ
“ไรวะไอ้บัตร แค่ฟังมึงยังทำหน้าผะอืดผะอมแล้ว มึงยังคิดจะรอดหรือวะ” ไอ้ธงตบซ้ำ
“อ่อนๆ อย่างมึง กูว่าไปเล่นเกมส์แต่งตัวตุ๊กตาดีกว่าว่ะ น่าจะเหมาะกะมึงมากกว่า แล้วอีกอย่างแค่เห็นหน้าขาวๆ ปากแดงอย่างมึง ในเกมส์ใครที่ไหนมันจะกลัววะ ดีไม่ดีเค้าจะเอามึงไปเป็นฝ่ายเสบียงซะเท่านั้น หรือไม่ก็เอาไว้คอยรับใช้เจ้าใหญ่นายโตซะมากกว่าเปลืองตัวเปล่าว่ะ”ส่วน ไอ้ชัดมันเหยียบซะจนดินเลย เมื่อเพื่อนว่าอย่างนั้นทำให้แรงอึดที่จะลุยเดี่ยวสร้างชื่อ ในเกมส์ เลือดท่วมจอ เพื่อลบคำสบประมาท เลยตัดสินในเอาเงินที่เก็บออมไว้ไปซื้อเครื่องเล่นเกมรุ่นใหม่และเกมส์ทันที
“ไหนมันว่าแค่กล่องก็สยองแล้ววะไม่เห็นมันจะน่ากลัวตรงไหนเลยก็แค่รูปนักรบถือดาบกำลังยืนจ่องตากันแค่น๊ะ”
################################
“เอ้า เดินมาตั้งนานยังมาเจอตัวอะไรซักตัว เหนื่อยก็เหนื่อย หิวก็หิว มีดก็ไม่มี กระติกน้ำก็ไม่มี จะมืดแล้วด้วยทำไงดีวะเนี่ย” บนจนหมดแรงจะเดินต้องทรุดลงนั่งที่โคนต้นไม้ใกล้ๆ แต่ด้วยความหิวและเหนื่อยทำให้ความง่วงมาเยือนอย่างรวดเร็ว เมื่อลืมตาตื่นอีกครั้งก็มืดมากแล้วกดดูที่นาฬิกาผู้เล่นที่ข้อมือก็เป็นเวลาเที่ยงคืนแล้ว
“หิว หิว หิว หิว หิวโว้ย” และแล้วสิ่งไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น เมื่อมีแสงสีนวลส่องสว่างออกมาจากต้นไม้
“เจ้าเป็นคนแรกที่เป็นมือใหม่และเข้ามาในเขตป่าปริศนาและพูดคำว่าหิวครบเจ็ดครั้งภายในเวลาเจ็ดชั่วโมง” ผู้ฉิงชุดขาวที่ปรากฏออกมาเมื่อแสงหายไปพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงดัดจริต
“เจ้าพร้องจะรับภารกิจจากข้าหรือไม่ moon” npc นี่หน่า เอาเว้ยอย่างงี้ต้องเป็นของดีแน่
“รับครับ”
“ดีนี่คือของที่เจ้าจะต้องนำไปส่งให้ถึงมือราชามังกรไฟที่หมู่บ้าน หื่นหวล เมืองหลวงของอาณาจักร เจ้าสำราญ ภารกิจนี้เป็นภารกิจต่อเนื่องเมื่อเจ้าสำเร็จภารกิจแรกแล้วราชามังกรไฟจะบอกภารกิจต่อไปกับเจ้าเอง” นางทำท่าว่าพอพูดจบก็จะหายไปทันที
“เดี๋ยวครับ แล้วจะไปหมู่บ้านนั้นต้องไปทางไหนครับ” หมู่บ้านไรวะชื่อน่าสยิวกิ้วจริงๆ
“เฮ้ยข้าก็ลืมไปว่าเจ้ามันมือใหม่ แต่ไม่คิดว่าเจ้าจะไม่อ่านคู่มือเกมส์ด้วยอีกต่างหาก ที่นาฬิกาผู้เล่นมีปุ่มมากมายเจ้าก็ลองไปกดหาดูละกันว่าอันไหนเป็นปุ่มแผนที่ โชคดี” พอพูดจบนางก็หายตัวไปทันที สิ่งที่นางต้องการให้นำส่งเป็นแค่แผ่นป้ายสีทองที่มสีตัวอักษรยึกยืออ่านไม่ออกอยู่ เอาวะไงก็ยังมืดอยู่ใช้เวลานี้กดหาปุ่มอะไรเล่นดูก่อนดีกว่า
นะห้องผู้คบคุมเกมส์
“นังลิลลี่ แกไม่โหดไปหรือยะแทนที่จะแนะนำเส้นทางเค้าหน่อยจะได้ไม่ลำบากนักแกก็เล่นโยนภารกิจให้แล้วชิ่งมาเลยของกินซักติ้ดก็ไม่ให้นังงก”
“นังเยลลี่ แกอย่ามาว่าชั้นนะยะ ก็ชั้นหมั่นไส้นังหน้าสวยนั้นนี่ ไรเป็นมือใหม่แท้ๆ มีสิทธิอะไรได้เข้าพบคุณชายเจ้าสำราญของชั้น ชิแค่ชั้นบอกให้ลองกดปุ่มที่นาฬิกาก็บุญโขแล้วนะเดี๋ยวของกินมันก็เด้งออกมาเองนะแหละ”
“นั้นสินะพอจบภารกิจนี้ยังจะได้เข้าพบคุณชายหน้าหยกของชั้นอีกต่างหากนี่หน่าอี๋อย่างงี้มันต้องแกล้ง” โฮ่ โฮ่ โฮ่
###########################
เช้าแล้ว ส่วนผมก็อิ่มหนำเป็นที่เรียบร้อย เมื่อได้ทดลองกดปุ่มมั่วไปให้โดนด่าบ้าง และแล้วก็มีของกินเด้งออกมาพอสวาปามเข้าไปจนติดคอก็กดปุ่มต่างๆมั่วๆ จนมีน้ำเด้งออกมา ตอนนี้รู้ละว่าปุ่มเขียวคืออาหาร สีฟ้าคือน้ำ สีส้มคือช่องสือสาร สือดำคือแผนที่ สีเหลือง เอ่อ ช่างมันเถอะ
“เอาหละได้เวลาออกเดินทาง” จากแผนที่บอกว่าให้เดินไปทางซ้ายจนเจอบึงน้ำขนาดมหึมา หือ เสียงอะไรหว่า ดังครึกๆมาจากทางด้านหลัง
“เฮ้ย ฝูงกระทิง ชิบหายแล้ว” แล้วก็ออกโกยหน้าตั้งไปทันทีวิ่งไปนานเท่าไหร่ไม่รู้ รู้แต่กูเหนื่อย
“ไอ้กระทิงบ้าเมื่อไหร่จะเลิกตามกูซักที้” โหแต่เผลอหน่อยเดียวรากไม้มันมาจากไหนวะมาขวางหน้ากรู แล้วไง ก็ล้มซิครับ
“แอ๊ก ตายแน่กรู” เวลาผ่านไปแต่ทำไมฝ่าเท้าฝูงกระทิงยังไม่มาสัมผัสร่างกรูวะ เลยค่อยลืมตาขึ้นดู
“หือ มันหายไปไหนหมดเลยเนี่ย” ก้มสำรวจร่างกายตัวเอง
“เฮ้อ ครบท่วนไม่บุบสลาย”
“สุดสวยไม่คิดจะหันมาขอบคุณพี่บ้างเลยหรือไงจ๊ะ” ไอ้ลิเกมึงเรียกใครวะ
“นายเรียกใครว่าสุดสวย”
“ก็ที่นี่มีสุดสวยอยู่คนเดียวก็ต้องเรียกสุดสวยสิ” ไอ้เวร อย่าให้กูมีมีดนะไม่งั้นจะจับมาเจี๋ยนซะให้
“ขอบใจ เราไปได้แล้วใช่มั้ย” พูดจบก็สะบัดกหน้าจะจากไป แต่ไอ้ปลาหมึกนี่กลับ จับแขนเอาไว้
“นายต้องการอะไร ปล่อย..” ไอ้ปลาหมึกนี่บอกให้ปล่อยมึงเสือกรัดกูทำไมเนี่ย เฮ้ยนี่มันกลางป่ากลางเขาแถมกลาวแจ้งอีกต่างหากมึงมากอดมาถอดกูทำม้าย
“ไอ้เหี้ยนี่ ปล่อยกูนะ” ผมใช้ที่เผลอถึบมันออกจากตัวแล้วรีบวิ่งหนี่อย่างสุดชีวิต
“โอ้ย” ตุ้บ(เสียงก้นกระทบพื้น) ชนอะไรอีกวะเนี่ย
“เป็นอะไรมากมั้ย” ไม่มากแค่กูเจ็บ
“ไม่”
“สุดสว..” เมื่อได้ยินเสียงสยองก็เลยรีบเข้าไปหลบที่หลังของคนตัวโต(โตกว่าผม) ทันที
“ท่านชายเจ้าสำราญ ชิ ถือว่าวันนี้ข้าดวงซวย” แล้วมันก็กระโดดหายไปอย่างรวดเร็ว ไรวะเก่งขนาดนี้อย่างงี้มันก็ล้อเราเล่นมาตลอดดิ
“เจ้ามาทำอะไรในป่าแห่งนี้” อย่าให้กูเกิดมาหล่อแบบนี้บ้างนะ อื่ม
“เราได้รับภารกิจไปพบราชามังกรไฟ เฮ้ย.ย” ยังพูดไม่ทันจบมันกลับดึงเอาผมเข้าไปกอดซะงั้น ไรวะเกมส์เหี้ยนี่มีแต่คนหื่นๆ หรือไงวะเนีย
“ปล่อย” แต่ไม่ว่าจะดัน จะผลักจะเตะถีบมันแค่ไหนมันก็ไม่ปล่อย เลิกก็ได้วะกูเหนื่อย พอผมเลิกดิ้นมันก็หิ้วผมเข้าเอวแล้วกระโดดสามสี่ที่ทัศนียภาพจากป่าก็กลายเป็นปราสาทราชวังไปในพริบตา
“นายรอที่ห้องนี้ก่อนนะเดี๋ยวนายจะได้พบราชามังกรไฟ” แล้วมันก็เดินออกไป
“หา ง่ายๆ แค่เนี้ย” อ๋อ ลูกฟลุ๊กของมือใหม่ไงกูลืมได้ไงวะ มันบอกให้รอ ได้ นอนรอมันดีกว่า ที่นอนหนานุ่มเชิญชวนชะมัด ผมไม่รู้ว่าผมหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่แต่พอลืมตาขึ้นมาห้องที่เห็นมันไม่ใช่ห้องที่นอนในตอนแรกแล้ว และผมก็ไม่ได้อยู่บนเตียงแต่เพียงลำพัง มีผู้ชายเปลือยสามคนอยู่บนเตียง ใช่สามคนเพราะหนึ่งในนั้นคือผมส่วนอีกสองคนคือ คุณชายเจ้าสำราญกับอีกคนเป็นใครก็ไม่รู้ มันสองคนกำลังนัวเนียกับร่างกายผมอย่างเมามัน
“อ๊ะ อืม ปล่อยกูน้า ..อ๋า อ๊ะ ไอ้เหี้ยนี่ ปล่อยกู อ๊า” ไอ้คนที่มุดหัวอยู่ที่ช่วงล่างมันใช้ลิ้นเลียที่น้องชายของผมที่โด่อยู่ตรงหน้ามัน ทั้งเลีย ทั้งดูด
“อ๊ะ อือม อ๊า” สะโพกผมไปแล้วครับ มันยกขึ้นไปตอบสนองปากที่กำลังจะทำให้ผมเสร็จกิจอยู่ลอมล่อนั้นแล้ว
ที่ผมทำได้ตอนนี้ก็แค่อ้าปากให้กว้างแล้วเอาแต่ครางด้วยความเสียวสยิวสุดยอดเท่านั้น แต่ไอ้คุณชายมันไม่ยอมให้ผมอ้าปากไว้เปล่าๆมันดันเอาของมันมายัดเข้าปากผมแล้วให้ผมช่วยมันบ้าง ผมก็ทำสิครับ ก็อารมณ์พาไปซะขนาดนั้นแล้วจะช้าอยู่ใย จนผมเสร็จแล้วไอ้คุณชายยังไม่ถึงซักทีส่วนไอ้คนที่อยู่ด้านล่างมันคงทนไม่ไหวเลยยกขาผมขึ้นแล้วอ้าออกกว้างๆ ก่อนที่จะยัดเอาน้องชายตัวแข็งเป็กเข้ามาที่ประตูหลังผมจนผมต้องคายของไอ้คุณชายออกจากปากแล้วมาด่ามันแทน
“ โอ้ยยยย..ไอ้เหี้ยนี่ กูเจ็บ ทำเบาไม่ได้หรือไงวะ กูไม่เคยนะโว้ย ซี๊ด ..อู้วว” มันฟังซะที่ไหน้ มันยิ่งดันเข้ามามากขึ้นแรงขึ้น ไอ้ซาดิสเอ้ย แต่ปากผมไม่ว่างไปด่ามันต่อเลยได้แต่ด่าทางสายตาแทน แต่มันกลับยิ้มแล้วก็กระแทกเข้ามาซ้ำๆ เน้นๆ จนมันเสร็จนั้นแหละมันถึงได้ถอนตัวออกไป ให้ไอ้คุณชายจอมอึดเข้ามาแทนที่ ไอ้คุณชายก็ใส่ไม่ยั้ง เหมือนกันจนผมได้แต่นอนครางไม่เป็นภาษา แค่นั้นมันยังไม่หนำใจจับผมพลิกให้คว่ำหน้ากับที่นอนแล้วมันก็กระหน่ำเข้ามาไม่ปันยะปันยัง
“โอ้ยย อือม ....อ๋า เบาๆ ฮื้อ โอ้ย โอ้ยยย” พอคนนี้เสร็จคนนั้นก็ต่อ ทั้งบนทั้งล่างจนระบมไปหมดแล้ว ไม่รู้กี่รอบกี่เที่ยว ที่พวกมันหมุนเวียนกันมาวุ่นวายกับร่างกายผม กว่าพวกมันหนำใจกันผมก็หมดสภาพ หลับสนิทไปยันเที่ยงอีกวัน ตื่นขึ้นมาก็หาทางหนีจากไอ้หื่นสองตัวนี่แต่มันเปลี้ยไปหมด นี่ขนาดในเกมส์นะยังทำซะเหมือนจริง จนผมหมดหนทางจะหนีได้ในวันนี้
“อ้าวตื่นแล้วหรอดีเลย เรามาแนะนำตัวกันหน่อยดีกว่านะเมียจ๋า” กรี๊ด ไอ้เหี้ย ใครเมียมึ้ง
“ไม่ต้องด่าทางสายตา ก็น้องหนูนั้นแหละเมียที่น่ารักของพี่พี”
“ส่วนพี่ ศิลานะครับ น้องชื่ออะไรอะ”
“บัตร ธนบัตร อุ๊บ” ไม่ทันแล้วปิดปากตัวเองตอนนี้ก็ไม่ทันแล้ว ชิบหายเอ้ย ไปบอกเค้าทำไม๊ นี่มึงอยู่ในเกมส์นะไอ้เหี้ยบัตร มันน่าตบปากตัวเองจริงๆ
“มูน ผมชื่อ M o o n มูนแล้วนายสองคนเป็นใคร อ๊ะ อย่าเสือกตอบว่าผัวกูนะ ไม่งั้นกูถีบจริงๆ ด้วย” อย่ามาเสือกหัวเราะนะเว้ย
“เอาน่า เอาน่า พี่พีก็คุณชายเจ้าสำราญเป็นคนรับภารกิจจากน้องมูนคนแรก และเป็นคนพาน้องไปหาราชามังกรเมื่อตอนที่น้องมูนหลับพริ้มน่าลักหลับไงครับ” แหมหน้าตาน่าโดดถีบจริงๆ
“ส่วนพี่ก็เป็นคนรับภารกิจที่เป็นภารกิจต่อเนื่องของน้องมูนนั้นแหละพี่มีฉายาในเกมส์ว่าคุณชายหน้าหยกและภารกิจที่สองก็คือน้องมูนต้องอยู่กับพี่ทั้งสองคนที่ห้องนี้เป็นเวลาอย่างน้อยห้าวันในเกมส์ และอยู่ด้วยกันห้ามห่างกันเกินสามสิมเมตรอีกสิบวันในเกมส์ครับ”
“แล้วหลังจากห้าวันล่ะ ผมจะทำอะไรได้มั่งแล้วผมจะได้เพิ่มเลเวลกับเค้าบ้างมั้ยเนี่ยผมต้องเป็นผู้เล่นแนวหน้าของเกมส์นี้ให้ได้ในสิบวับวันโลกจริงซะด้วยแถมถ้าต้องไปฆ่าใครหรือตัวอะไรนะผมคงสู้เค้าไม่ได้แน่เลย” หน้าผมคงดูยุ่งยากใจมากๆ พวกเค้าเลยช่วยกันกอดผมเพื่อปลอบใจเป็นการใหญ่
“เรื่องเลเวลไม่มีปัญหาพวกเราช่วยได้ให้ขึ้นพรวดเดียวหลายสิบก็ได้ เพราะเมื่อคลีคลายภารกิจได้แล้วพวกเราจะเป็นเหมือนผู้เล่นในตำนานไม่มีใครกล้ามายุ่งกะเราหรอก เพราะภารกิจแต่ละอันเป็นภารกิจเฉพาะบุคคลทำได้ครั้งเดียว” คุณชายเจ้าสำราญพูดจบคุณชายหน้าหยกก็เสริมมาว่า
“ตอนที่เข้าเล่นเกมส์ที่อาคารเริ่มต้นไม่ได้สมัครเพื่อเลือกภารกิจส่วนตัวใช่มั้ย หรือไปอ่านในเน็ตแล้วอยากทำภารกิจของเราเลยเลือที่จะรับภารกิจนี้อะ แต่น้องมูนแน่มากเลยนะมีคนเป็นพันนะที่เข้ามาทำแต่ไม่มีใครผ่านการคัดเลือกของไอ้คุณชายเจ้าสำราญได้ซักคน”
“เปล่า เราไม่ได้ให้น้องเค้าทำไรเลยเพราะเราบังเอิญเก็บน้องเค้าได้ที่ชายป่าเลยพาเข้าเมืองมา แอบมองเค้าตอนนอนแล้วเกิดอารมณ์ว่ะเราเลยให้ผ่าน” อ้าวไอ้คุณชายหื่น แต่ช่างแม่ง ไงก็แค่สามสิบวันในเกมส์แค่นั้นออกไปได้เมื่อไหร่กูจะลบไอดีทิ้งแม่งเลยคอยดู และตลอดเวลาที่ผมยังอยู่ในเกมส์ผมก็ไม่เคยได้ห่างไปจากไอ้หื่นสองตัวนี่จริงๆจนวันที่สิบในโลกภายนอกผมโดนบังคับออฟไลน์ กรี๊ดสวรรค์มีตาจริงๆ ถ้าต้องอยูกับพวกมันนานกว่านี้นะผมคงต้องเดินขาถ่างติดมาในโลกจริงด้วยเป็นแน่ เพราะมันสองคนผลัดกันหื่นไม่เป็นเวล่ำเวลาแต่สม่ำเสมอทุกวันไม่มีขาด เมื่อออกมาในโลกความเป็นจริงผมลองเช็คเรทติ้งด้วยชื่อมูนดูปรากฏว่าระดับชื่อเสียงทะลุเป้าเพราะคนคลิกเข้าไปดูหลายแสนคลิก ด้วยความอยากรู้ว่าเค้าเข้าไปดูอะไรกันเลยคลิกชื่อตัวเองบ้างก็คนมันไม่เคยเล่นเกมส์นี่ครับ พอเข้าไปเห็นเท่านั้นแหละน้ำลายแทบหก ไม่ใช่ว่ามันเอ็กมากนะจนน้ำลายไหลแต่ใช่มันเอ็กมากจนอ้าปากค้างไปเลยต่างหากก็มันคือทุกฉากทุกตอนที่ผมกับไอ้สองตัวนั้นมีไรกันคลิกเลือกวันเลือกเวลาจะดูซ้ำกี่รอบใกล้ไกลแค่ไหนก็ได้เพียงแต่รูปที่ได้ดูมันจะเป็นเหมือแอนิเมชั่นของเกมส์เท่านั้น ตอนนี้มูนเป็นตัวละครในเกมส์ที่มีคนอยากแย่งชิงไปไว้ในคอลเล็คชั่นเป็นอันดับหนึ่ง สาเหตุเพราะได้หักหน้าสองคุณชายหนึ่งละอีกหนึ่งคือจากอนิเมชั้นที่ดูทุกคนลงความเห็นว่า ....เด็ด กูอยากตายยยยย
#########################
วันนี้ผมได้ก้าวมาเป็นชนชั้นแนวหน้าในโลกเกมส์ในเวลาสิบวันโลกนอกเกมตามที่ปรารถนา (แค่ต้องทนให้ไอ้หื่นสองตัวนั้นมันปู้ยี่ปู้ยำเอาตามใจตั้งเกือบเดือน) เกมส์ที่ไอ้พวกนั้นมันเล่นจนผมต้องเล่นตามก็ดันเป็นเกมส์ชายเหนือชายซะงั้น แล้วไอ้สามตัวนั้นมันอยู่ตรงไหนในเกมส์
หนอยหลอกกันได้ว่าเกมส์ซาดิสฆ่ากันเป็นว่าเล่น เลือดสาดท่วมจอ ซาดิสหนะใช่ก็ไอ้สองตัวนั้นมันซาดิสจะตาย เลือดท่วมจอก็ใช่ดูทีไรเลือดกำเดากระฉูดทุกที อ้าวนั้นไงไอ้เพื่อนทั้งสามมาสุมหัวกันอยู่นี่ นี่เอง
“ไงไอ้สามตัว ปิดเทอมไม่โทรหากูเลยนะหมกมุ่นกะเกมส์ดิ” ผมเดินเข้าไปร่วมวงกันพวกมัน
“อ้าวบัตร นายไม่โกรธเราสามคนนะที่ไม่ให้นายเล่นเกมส์ด้วยอะ พวกเราแค่เป็นห่วงนายเท่านั้นเอง ก็ตอนนั้นเราเพิ่งเริ่มเล่นเรามันก็แค่ลิ่วล้อเค้าถ้านายเข้าไป พวกเราก็จะปกป้องนายไม่ได้ แต่ตอนนี้พวกเราเพิ่มระดับจนได้เป็นถึงเจ้าเมืองแล้ว เราเลยเอาเกมส์มาให้นาย เย็นนี้ลองเข้ามาเล่นนะพวกเราจะไปคอยรับนายที่จุดกำเนิด” ธงเป็นคนอธิบาย ชัดส่งกล่องเกมส์มาให้
“งั้นรีบกลับบ้านกันเถอะ พวกเราก็จะรีบออนไลน์ไปรอนาย” แล้วมันก็รีบแยกย้ายกันไปทันที แค่กล่องก็เลือดสาด หัวหลุดจนน่าแขยงแล้วแต่ที่ทำให้ผมถึงกับพูดไม่ออกกลับเป็นชื่อเกมส์นั้นต่างหาก ‘เกมส์ฆาตกรชิงเมือง’ ไอ้เลือดท่วมจอที่ว่ามันอยู่ตรงไหน แล้วเกมส์ที่กูเล่นอยู่นี่มันอะไรวะ กูอยากเป็นลมแต่ก่อนที่ผมจะได้ลงไปกองที่พื้น ก็มีมือเข้ามารัดที่รอบเอวไว้แล้วดึงผมเข้าไปกอด
“และแล้วพวกเราก็หานายจนเจอ พระจันทร์ดวงน้อยของเรา” จ๊ากกกกกกก เจ้าป่าเจ้าเขาช่วยลูกช้างด้วย.....
The end :bye2:
-
เจิดมากกกกกก
-
โฮ่ๆๆ
อ่านนิยายเกี่ยวกับเกมส์ออนไลน์มานาน
ไม่ยักรู้ว่ามีแนวนี้นะเนี่ย
กร๊ากกกกกกกกก :laugh3:
-
ฮาาาาา :m20:
-
555+ ตามมาเจอในโลกจริงๆเลยเหรอนี่ ทำไปได้
-
o13 o13
-
ตัวจริงตามมาจนเจอ o13เก่งมาก
-
เหอะๆ รอตอนต่อไปดีกว่า
-
เรื่องนี้ไอเดียบรรเจิดมาก o18
เกมส์เหมือนจริงเลย :impress2:
-
555 ขำตอนล่าสุดอะ หื่นทะลุเกม :laugh:
-
...ถ้ามีเกมส์แบบนี้จริงๆ ปัญหาสังคมอาจลดลงนะ คงนั่งเล่นกันแต่เกมส์
-
เราสองคนเจอกันในคอนเสิร์ต ‘โยกหัวแทบหลุด’ หนุ่มหน้าใสผมยาวเหยียดตรง ที่โยกอย่างเมามันในคอนเสิร์ตมันยังติดตาผมอยู่เลย เรามักเจอกันในคอนเสิร์ตเพลงแนวนี้บ่อยๆ มองกันไปกันมาจนเราเริ่มสานสัมพันธ์จากคนคอเดียวกัน รสนิยมเดียวกัน จนล่วงเลยมาเป็นคนคนเดียวกันก่อนที่จะลงตัวเรื่องใครรุกใครรับได้ก็เหนื่อยเอาการแต่ด้วยความรักผมจึงยอมที่จะรับแม้มันจะเจ็บทั้งตัวและศักดิ์ศรีแต่เพราะคำว่ารักคำเดียวนี่แหละที่สามารถ
เรารักกันดีมาเกือบปีที่ผ่านมาทะเลาะกันบ้างตีกันบ้างแต่ก็ไม่เคยโกรธกันนาน สามีหน้าหวานที่ชอบขู่ฟ่อๆ เวลาไม่ได้อย่างใจแต่ผมกลับเห็นมันน่ารักซะเหลือเกิน และทุกครั้งที่มีไรกันก็ถึงใจจนแทบสลบคาอกกันทุกที แต่ช่วงนี้สามีเปลี่ยนไป ทุกวันศุกร์จะมาที่หอผมดึกขึ้น ไม่ค่อยมีเวลาให้ผมเหมือนแต่ก่อนชอบหมกตัวกับเครื่องคอมบางทีแชทกับใครก็ไม่รู้ครั้งละนานๆ แถมบางครั้งยังนั่งถอนหายใจวันละสามสี่ตลบ
“มอส กินข้าวกันเถอะ อาร์หิวแล้ว” นี่ก็เย็นมากแล้วมันยังไม่ห่างจากหน้าจอคอมซักที่
“อือ อาร์ไปกินก่อนเลยฝากซื้อเผื่อเราด้วย โทษทียังติดพันอยู่” นั้นไงครับแล้วผมก็ต้องไปกินข้าวคนเดียวอีกแล้วทั้งที่แค่เสาร์อาทิตย์เท่านั้นที่เราจะได้อยู่ด้วยกันมันเป็นแบบนี้มาเกือบเดือนแล้วช่วงแรกๆยังไม่เท่าไหร่แต่ตอนนี้มันมากขึ้นทุกทีละ แล้วนี่ผมจะทำยังไงดี
################
‘ … --- …’ จาก ‘ เพื่อ .-. ’ มาอีกแล้วไอ้ข้อความประหลาดที่จะมีส่งเข้ามาในเครื่องก่อนที่ มอสจะแว๊บออกไปโทรศัพท์หาใครคนนั้นบางที่ก็นานเป็นครึ่งๆ ชั่วโมงกว่าที่จะวางสาย วันพรุ่งนี้เป็นวันที่เราคบกันครบหนึ่งปี แต่มอสก็ยังวุ่นวายอยู่แต่กับคอมและโทรศัพท์ตลอดเวลาจนตอนนี้ก็ปาเข้าไปห้าทุ่มเข้าไปแล้ว นี่ถ้าผมเดินออกจากห้องนี้ไป ผมว่ามอสก็คงไม่ได้รู้มั้งว่าผมไม่อยู่ แต่ก่อนที่ความน้อยใจจะทำให้ผมตัดสินใจเดินออกไปจริงๆ มอสก็เลิกคุยโทรศัพท์
“อาร์วันนี้เราออกไปข้างนอกกัน เถอะ”
“จะไปไหนนี่มันห้าทุ่มแล้วนะเราขี้เกียจออก”
“น่านะ เรามีอะไรให้อาร์ช่วยหน่อย เราไม่รู้จะทำไงดี พอดีเพื่อนเรามันมีเรื่องเดือดร้อนมากๆ เลย อาร์ไปเป็นเพื่อนเราหน่อยได้มั้ย นะนะช่วยเราหน่อย” สายตาอ้อนๆ ที่ไม่ได้เห็นมาหลายอาทิตย์ มันก็ทำให้ผมใจอ่อนออกไปกับมันจนได้
เราไปถึงคอนโดแห่งหนึ่งในเวลาเที่ยงคืน เราสองคนขึ้นลิฟท์ไปที่ชั้นห้าแล้วมอสก็พาผมไปที่ห้อง ที่เปิดประตูไว้พอเราเข้าไปด้านใน
“ปั๊ง ปุ้ง ปัง” เสียงระเบิดของสายรุ้งงานปาร์ตี้ ก็ดังขึ้น มันทำเอาผมสะดุ้ง พอมองไปรอบๆ ตัวก็เห็นเพื่อนสองสามคนของมอสยืนยิ้มอยู่ “ยินดีด้วย มีความสุขมากๆนะ” เพื่อนคนนึงเดินเข้ามาส่งกุญแจให้แล้วตบไหล่มอส และอวยพรให้เราสองคน แล้วทุกคนก็พากันออกไป ผมเอาแต่มองมอสด้วยความงง พอประตู้ห้องปิดตามหลังเพื่อนคนสุดท้าย มอสก็ดึงตัวผมเข้าไปกอดเอาไว้
“เราขอโทษที่ทำให้อาร์กังวล เราแค่อยากให้วันครบรอบหนึ่งปีของเราสองคนมันประทับใจอาร์ที่สุด” มอสผายมือให้ผมมองห้องนั้น
“ อะแฮ่มๆ นี่คือคอนโดที่เราเอาเงินเก็บบวกกับเงินเดือนและเงินทำงานพิเศษที่เราทำมาตลอดหนึ่งปีตั้งแต่เราคบกันมาซื้อไว้ เพื่ออาร์ที่รักเราและอาร์ที่เรารัก เพื่ออาร์ที่ยอมเป็นรับเพื่อเราทั้งที่ก็คงอยากรุกเหมือนกัน” น่านสายตาออดอ้อนวิ้งวั้ง พร้อมกับเดินเข้ามากอดผมไว้ แต่ผมพูดอะไรไม่ออกเลย ได้ก้มหหน้าซบอยู่กับอกแล้วซึมซับเอาคำพูดของมอสเข้าสู่สมอง
“ เราก็เลยคิดว่าเมื่ออาร์ยอมเรามามากขนาดนี่ แล้วเราล่ะเราจะเป็นฝ่ายที่เอาเปรียบความรักที่อาร์มีให้กับเราอยู่ฝ่ายเดียวได้ไง เราเข้าใจว่ามีหลายสิ่งที่เรามองข้ามทั้งความรู้สึกของอาร์ทั้งอะไรหลายๆอย่าง เราคิดแค่ว่าแค่เรารักอาร์แล้วอาร์รักเราก็พอ แต่เราก็คิดได้ว่าว่าแค่นั้นมันไม่น่าจะพอ วันนี้วันที่เราคบกันมาครบหนึ่งปีเราจะเป็นฝ่ายรับเพื่ออาร์บ้าง” ประโยคนี้ทำเอาผมต้องเงยหน้าขึ้นมองหน้ามอสทันควัน
เราไม่เคยนอกใจหรือมีคนอื่น เรารักอาร์คนที่รักเรามากมายคนนี้คนเดียวเท่านั้น” มอสอุ้มผมจากหน้าประตูเข้าไปในห้องนอน
“ทุกครั้งที่เราเจอกันมันก็เหมือนกับเราเริ่มมีอะไรกันครั้งแรกทุกที เรารู้ว่าอาร์เจ็บถึงมันจะไม่มากเท่าครั้งแรกจริงๆ แต่ก็เจ็บ” เสียงนุ่มกระซิบอยู่ข้างหู
“อาทิตย์นึงเราจะเจอกันก็แค่เสาร์อาทิตย์เท่านั้นเราอยากหาที่ที่เราสองคนไม่ต้องลำบากเวลาเดินทางเพื่อให้เราสองคนได้อยู่ด้วยกันทุกวัน จนวันนี้เราก็ทำได้แล้ว อาร์อย่าโกรธเราเลยนะ มอสรักอาร์นะรักมาก มากที่สุดครับ” มอสวางผมลงบนเตียงหนานุ่ม แล้วตามมาทาบทับผมไว้ด้านบน
“มอสไหนว่าจะยอมให้อาร์ทำไง” ไหนว่าจะรับแค่เริ่มก็คร่อมผมซะละ แล้วผมก็เลยถือโอกาสผลักมอสให้เป็นฝ่ายนอนลงกับที่นอนบ้าง ผมยาวๆ ของมอสสยายอยู่บนหมอน
จริงๆก็มีอะไรมากมายที่อยากถามแต่ก็เสียดายช่วงเวลาแห่งมนต์ขลังหวานๆที่นานจะมีที จนปล่อยเลยตามเลยไปก่อนดีกว่า
ผมเริ่มจูบเบาๆ ที่ริมฝีปากจูบไปทั่วหน้าไล่ตามลงมาที่ลำคอ แล้วกลับมาจูบทีปากอีกครั้งครั้งนี้เป็นจูบที่ดูดดื่มและเรียกร้องการตอบสนอง
“อือ อ๊ะ ” เมื่อผมเลื่อนริมฝีปากลงไปที่หน้าอกทั้งสองข้าง
“ฮ้า อ” เสียงครางยิ่งเพิ่มมากขึ้น เมื่อผมทั้งขบทั้งเม้มเพิ่มความเสียวด้วยการเลียเบาบ้างแรงบ้างไปเรื่อยๆ มือสองข้างของมอส จิกอยู่ที่ผ้าปูที่นอน
“ อ้า อืม ม อ๊า” เมื่อผมเลื่อนตัวตัวต่ำลงจนครอบครองน้องชายที่ตื่นตัวเต็มที่ของมอสไว้ในปากของผม ผมค่อยละเลียดชิมแท่งไอติมอวบๆนั้นอย่างช้าๆ ตวัดลิ้นเลียไปรอบๆ ดูดเบาเรียกเสียงครางสนั่นในลำคอจากมอสได้เป็นอย่างดี มอสเกร็งตัวต้านรับความเสียวสยิวที่ผมกำลังทำจนร่างกายทุกส่วนเกร็งเขม็งแต่ก่อนที่เค้าจะปลดปล่อยออกมาผมกลับหยุดทุกการกระทำแล้วเคลื่อนตัวขึ้นไปจูบปากกับเค้าอีกครั้ง ผมนั่งคร่อมมอสที่ช่วงเอว
“พร้อมแน่นะ” เค้าไม่ได้ตอบเป็นคำพูดเค้าแค่พยักหน้าเหมือนทำๆ ไปเหอะ ผมเลยเลื่อนตัวลงแล้วยกก้นขึ้นเพื่อรับเค้าเข้ามาในตัวผมจนหมดก่อนที่จะขยับตัวให้เร็วขึ้นแรงขึ้น
“ทำไม...”
“ชู่..” ผมเอื้อมมือไปปิดปากเค้าไว้
“ขยับสิ ทำให้เรามีความสุขเหมือนทุกครั้งนะ” มอสเลยไม่ถามอะไรต่อ เมื่อผมกดตัวลงเค้าก็ยกสะโพกขึ้นรับ เค้าปล่อยให้ผมเป็นผู้นำ ผมขย่มอยู่บนตัวเค้าจากช้าๆเป็น แรงขึ้นเร็วขึ้นตามแรงอารมณ์ เค้าทำตามที่ผมร้องขอตลอด จนเราทั้งสองคนปลอดปล่อยออกมาพร้อมกัน เมื่อผมซบทับลงไปนอนหอบที่อก เค้ากอดผมแน่นมาก เวลาผ่านไปจนลมหายใจเรากลับมาเป็นปกติ
“ทำไมไม่ทำล่ะ”
“ไม่ต้องหรอกแค่นายรักเรา ทำเพื่อเราแค่นี้ก็พอแล้ว จะรับหรือรุกก็ไม่สำคัญ” มอสกอดผมแรงๆ ทีนึง ผมเงยหน้ามองและพูดต่อ
“แต่เรายังสงสัยไอ้ข้อความจุดๆขีดบ้าบอในโทรศัพท์นายอยู่นะอธิบายมา”
“หึหึ กลัวเรามีคนอื่นหรือไง” จนผมต้องส่งสายตาเขียวๆไปเตือนนั้นแหละ
“ข้อความที่ส่งมาคือsos จาก เพื่อ r ความหมายคือ จุดและขีดชุดแรกคือ sos จุดและขีดหลังคำว่าเพื่อก็คือ R ครับ ปฏิบัติการเซอร์ไพรส์ครั้งนี้ชื่อว่า ‘มอส sos เพื่อ R (...---... เพื่อ .-.)’ ไอ้จุดๆ ขีดๆ นั้นเป็นรหัสมอสครับ เป็นรหัสที่มอสกับไอ้พวกนั้นใช้ติดต่อกัน มอสเปลี่ยนชื่อเพื่อนพวกนั้นเป็นเพื่อ r หมดเลยแล้วให้มันยิงมาหรือข้อความ ...---... มาแล้วมอสจะโทรกลับไป เท่านั้นจริงๆนะ” เค้ามองหน้าผมดูว่าผมจะว่าอย่างไรต่อ
“เชื่อก็ได้” เค้าถอนหายใจออกมาดังๆที่นึงแล้วกอดผมแน่นอีกที
“นอนกันนะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ต้องเหนื่อยไปย้ายของกันอีก”
“ฮือ” สงสัยต้องไปพึ่ง Google หา รหัสมอสมาเก็บไว้ซะแล้วเผื่อมีอีกจะได้แกะรหัสออก
The end :bye2: :bye2:
-
ตอนนี้ดูหวานๆนะเนี่ย
-
เรื่องน่ารักดีครับ อ่านแล้วอบอุ่นใจ =_=
.
แต่....หื่นน้อยลงน๊าค้าบ 555+ :oo1:
-
:-[ :o8: น่ารักจริงๆๆ อิจฉาๆๆ
-
:m25: อ่านตั้งแต่เรื่องแรกยันเรื่องสุดท้าย ร้องหาเลือดสำรองแทบไม่ทัน :laugh:
ชอบเรื่องสุดท้ายนะคะ อ่านแล้วอบอุ่นมากๆ :-[
-
มาสั้นๆแต่น่ารักดี :กอด1:
-
แนนมาตามอ่านค่ะพี่ ทิวลิปสีส้ม :-[ :-[
ชอบมาก o13ชอบทุกเรื่อง o13
จารอเรื่องต่อๆไปค่ะ :bye2:
-
โอ๊ะ เรื่องนี้มาแนวหวาน น่าัีรักเชียว :กอด1:
-
เงอะ o22
ขอโทษค่ะแนนทักผิด :m5: :m5: :m17:
(อ๊ายอาย :-[)เรื่องของพี่สนุกจิงค่ะแต่แนนเบอๆไปหน่อย :o12: :o12:
ขอโทษค่ะ :m5: :m5: :m5: :m5:
จะติมตามผลงานน่ะค่ะ :bye2: :bye2:
-
แหมๆ ยอมไม่รุกก็เพราะรัก อิ๊งอ๊างนะ
-
ถ้ามีแฟนแบบนี้
รักตายเลย
:-[ :-[ :-[
-
:-[
-
ไม่ทันดูว่ามีตอนใหม่ หลากหลายอารมณ์ดีจริงๆ
-
:L1:
-
เก๋มากอ่ะค่ะตอนนี้มีรหัสมอสด้วย
อาร์ดีมากเลยยอมมอสด้วย รุกรับชัดเจนอ่ะ
จริงๆรุกหรือรับก็ได้แค่รักก็พอ
-
กรื๊ดดดดดดดดด ออนท็อป!! :m25:
-
น่ารักจังตอนนี้!! คนเขียนหื่นน้อยลง!! ก๊ากกก ชอบทุกเรื่องเลย อิอิ
-
เขาตั้งรหัสเฉพาะนะ อาร์ยังจะไปหาในน้ากูอีกเหรอ
-
ผมเปิดประตูสีขาวสะอาดตาเข้าไปในห้องนอนที่มีผนังทาสีแดงคล้ำๆ สีเหมือนเลือดที่แห้งๆ ด้านซ้ายเป็นประตูอีกบานที่อยู่ติดประตูตู้แบบบิวด์อินมีฉากกระจกกั้นเป็นสัดส่วน มุมด้านขวาของห้องมีเตียงไม้หนาหนักคลุมด้วยผ้าปูเตียงและผ้าห่มสีดำสนิทแต่มันกลับไปกันได้อย่างน่าประหลาดกับสีผนังและของตกแต่งอื่นๆ ผมยืนสำรวจห้องนั้นอยู่ที่ปากประตู อยู่ๆ ก็มีมือเอื้อมมารัดเอวผมจากด้านหลัง
เค้าพูดอะไรบางอย่างเบาที่ผมจำมันไม่ได้ ผมตอบรับด้วยการพยักหน้า เค้าพาผมไปที่เตียงที่นอนโดยที่ผมไม่ได้ขัดขืน จากความรู้สึกผมน่าจะรู้จักกับคนที่ด้านหลังและไม่น่าจะแค่รู้จักกันธรรมดาด้วย เราทั้งคู่ยืนอยู่ที่ขอบเตียงเค้าเริ่มลงมือแกะกระดุมเสื้อผมออกที่ละเม็ดอย่างช้าๆจนหมดแถว ก่อนที่จะเอามือเข้าไปลูบไล้ไปทั่ว มือข้างนึงยังรัดเอวผมอยู่ส่วนอีกข้างมันอ้อมมาด้านหน้าใต้แขนเหมือนดึงตัวผมให้เอนไปพิงตัวเค้าไว้ แล้วเอามือดันให้ผมหันหน้าไปรับจูบที่ร้อนแรงจากเค้าที่อยู่ด้านหลัง
“อือ” จูบที่เค้าบดลงมามันแทบจะทำให้ผมยืนไม่อยู่ มือที่รัดเอวผมมันเลื่อนลงไปปลดกางเกงจนมันลงไปกองอยู่ที่ข้อเท้า ผมเขี่ยมันให้พ้นออกไปอย่างง่ายดาย และก่อนที่มือของเค้าจะเข้าไปยุ่งย่ามกันความเป็นส่วนตัวของผม ผมก็หันหน้ากลับไปหาเค้าแล้วนั่งลงบนที่นอนนุ่มนั้นแล้วยิ้มแบบยั่วยวนส่งให้ เค้าคุกเข่าระหว่างขาทั้งสองข้างของผม จูบเบาๆ ที่ซอกคอหน้าอกทั้งสองข้าง แล้วเค้าก็เอาขาของผมข้างนึงพาดบนบ่าของเค้าผมเกือบหงายหลังลงกับที่นอนดีที่เอาแขนยันไว้
“อ๊ะ อือม ฮือออ” เค้าจูบที่น้องชายของผมแล้วใช้มือรูดขึ้นลงจนมันตื่นตัวแล้วก็เปลี่ยนจากมือเป็นปากและลิ้นของเค้าแทนเค้าค่อยๆ ไล้เลียไปตามความยาวสลับกับอมมันเข้าไว้ในปากร้อนๆ ของเค้าใช้ปากรูดขึ้นลงขบเม้มบ้าง
“ซี๊ดดด อา ...อืออ อู้ยย จะถึง อ๊ะ จะ ..แล้ว อ๊า อ๊าา” ทั้งดูดทั้งดุนจนผมต้องนอนหงายลงกับที่นอนแล้วเอามือกุมที่หัวของเค้าแน่น เสียงดังจ๊วบๆทีฟังดูแฉะๆ เปียกๆ ผสมเสียงครางกระหึ่มในคอ กับเสียงกระเส่าของผมมันฟังให้อารมณ์มากๆ เค้าทำแรงมาก และเสียวมาก
“อ๊ะ พอ อ๊า จะอ๊าาาา..แล้ว ..ถึง อ๊ะ แล้..ว” ผมยกสะโพกตัวเองส่งน้องชายเข้าสู่ปากเค้าอย่างห้ามไม่อยู่ จนในที่สุดผมก็เกร็งตัวแอ่นเอวลอย ผมรู้สึกถึงแรงกระตุก จนปลดปล่อยทะลักทลายออกมาในที่สุด ผมได้แต่นอนหายใจหอบเหนื่อยอยู่ริมเตียง
#######################
เค้าดันตัวขึ้นมาคร่อมทับตัวผมไว้ทั้งที่ขาข้างนั้นของผมยังอยู่บนบ่าของเค้าอยู่ เค้าสอดนิ้วเข้ามาในช่องทางด้านหลังของผมอย่างรวดเร็ว
“อ๊ะ อือม” เค้าค่อยๆขยับเข้าออกช้าๆ
“อ๊า.. อือ... อื้ม” ก่อนที่จะเพิ่มจำนวนนิ้วเข้ามามากขึ้นมันรู้สึกดีมากๆ
“อย่าเอา... อ๊ะ ออก ..อืม” เค้าออกนิ้วออก มันรู้สึกโล่งๆ ก่อนที่เค้าจะเอา ท่อนเนื้ออวบใหญ่เข้ามาแทนที่
“อ๊ะ เ...จ็บ..อืม ..อ๊า เบาๆ ซี๊ดด อืออ” เสียงร้องครางของผมดังลั่น มีเสียงทั้งปลอบทั้งครางของเค้าดังอยู่ข้างหู มันเจ็บ เป็นความรู้สึกแปลก ที่ทำให้อยากผลักเค้าออกไปแต่ก็ไม่อยากให้เค้าหยุดไปพร้อมๆกัน พอเข้ามาได้หมดเค้าเร่งจังหวะจากช้าเนิบนาบเป็นเร็วขึ้นแรงขึ้นเค้ากระแทกเข้ามาไม่ยั้ง เค้าให้ผมเปลี่ยนเป็นนอนคว่ำตัวพาดอยู่บนเตียงแล้วก็กระหนุ่เข้าใส่ไม่บันยะบันยัง
“เจ็บ อือ อ๊า ฮึก อ๊า” ผมร้องว่าเจ็บอยู่ตลอดแต่เค้าก็ยังไม่หยุด ยังกระแทกไม่นับถี่ยิบ
“ เจ็บ โอ้ยยย อืออออซซซ เบาๆ หน่อย เจ็.. อ๊า อืออ อ๊ะ เสียว อ๊า อือม” เสียงครางของเราสองคนที่มีออกมาไม่ขาดปากดังลั่นห้องไปหมด ในคืนนั้นผมฝันว่ามีอะไรกับเค้าคนนั้นไปทั้งหมดสามรอบทั้งเจ็บทั้งเสียวซ่านไม่ยั้งกันทุกรอบก่อนจะเช้าถ้าเป็นเรื่องจริงผมคงระบมตูดน่าดู อาจถึงขั้นเดินไม่ไหวแน่นอน เมื่อผมตื่นขึ้นมา ผมต้องซักทั้งชุดนอน ผ้าปู ผ้าห่มยกชุด
ในคืนต่อๆ มาก็เช่นกัน ผมฝันแบบนี้สามวันติดต่อกันเข้านี่แล้ว ผมไม่รู้ว่าเวลามันติดต่อกับมั้ยเพราะที่ผมฝันเห็นมันไม่ได้มีรายละเอียดในเรื่ออื่น มันเหมือนผมย้ายไปอยู่ที่นั้นด้วยกันกับเค้า วันนี้ผมฝันว่าผมถูกมัดมือติดกับหัวเตียง โดยมีเค้าค่อยๆ ไล้ลิ้นไปทั่วตัว ขบเม้มไปบนผิวเนื้อจนเป็นรอยแดงเต็มไปหมด ผมได้แต่นอนบิดตัวเร่า ครวญคราง ร้องขอให้เค้าปลดปล่อยผมจากความปรารถนาที่มันอัดแน่นจนทุรนทุราย เค้าเล่นกับร่างกายผมอย่างเมามัน ก่อนที่เค้าจะยอมเข้ามาสร้างความหฤหรรษ์ อย่างที่สุด วันนี้เสียงที่เปล่งออกมามันดังซะจนผมกลัวว่าจะมีคนเข้าใจผิด ว่ามีเหตุฆาตกรรมกันในห้องเปิดโล่งซะจริงๆ วันต่อๆ มาผมกลับฝันว่าผมเป็นคนผูกเค้าไว้กับเตียงทั้งมือทั้งขาแล้วผมก็เป็นฝ่ายยั่วยวนเค้าจนเค้าตื่นตัวเต็มที่ วันนี้ผมดูเค้าทุรนทุรายบ้าง ให้เค้าเป็นฝ่ายร้องขอบ้าง มองดูน้องชายที่พองตัวด้วยความต้องการจนเริ่มล้นเอ่อ
“ดิวอย่าแกล้งพี่..เลยนะครับ..อ้า เห็นใจพี่เถอะ อือ อ๊า ..ดี อือมซซี๊ดดด” ผมดูดเลียหัวนมพร้อมกับใช้ปากดึงทึ้งอย่างแรง เค้าถึงกับซี้ดปากด้วยความเสียว พร้อมกับที่สะโพกเค้าส่ายร่อนลอยขึ้นจากที่นอนรอให้ผมไปช่วยเค้า ผมนั่งคร่อมอยู่บนตัวแล้วเอาเล็บครูดเบาไปตามส่วนต่างๆบนตัวให้สยิวเล่น เล่นตัวยั่วเค้าอยู่ครู่นึง แล้วผมก็ขยับตัวลงไปนั่งบนส่วนนั้นของเค้าที่แข็งโด่รอผมไปเอ็นดูด้วยตัวของผมเอง พอผมรับเอาเข้ามาได้หมด ผมขยับโยกอยู่เหนือร่างเค้าอย่างช้าๆ แต่มันคงไม่พอ
“อ๊า แรงอีกครับ แรงๆเลย อือมม อ๊า” เค้าเริ่มขยับสะโพกขึ้นรับกับจังหวะขย่มของผมมันเร็วและแรงจนผมแทบทรงตัวไม่อยู่ เมื่อมันยังไม่เป็นที่พอใจ ผมก็จัดการแก้ผ้าที่ผูกมือและขาของเค้าออกปล่อยให้เค้าเป็นฝ่ายทำผมบ้าง เค้าพลิกตัวให้ผมนอนลงกับเตียงโดยที่ยังคาส่วนนั้นไว้ เค้าขยับสะโพกเข้าใส่อย่างเมามันมาก ตัวเค้าล่ำหนากว่าผมมากเค้ากระแทกแต่ละทีทำเอาผมร้องครางลั่นไม่ยั้งเสียงกันเลยและมันก็จบลงด้วยความอิ่มเอมของเราสองคนทุกที
ผมฝันเห็นมันทุกวัน เซ็กของเรามันทั้งอ่อนหวาน ทั้งรุนแรงจนบางครั้งผมยังนึกกลัว บางวันเราทำมันจนเช้าวันใหม่ บางวันมันก็ไม่ได้เกิดบนที่นอนเลยแม้แต่ครั้งเดียว เราทำเหมือนเล่นไล่จับ ฝ่ายนึงหนีอีกฝ่ายจะคอยไล่กันไปทั่วบ้าน และไม่ว่าจะสัมผัสกันได้ที่ตรงไหนเราก็ทำกันที่นั้น เสียงหัวเราะสนุกสนานดังทั่วไปบ้านก่อนที่จะเปลี่ยนเป็นเสียงครวญครางไม่ได้ศัพท์ดังกระเส่าเคล้าเสียงป้าบๆ ของเนื้อกระทบเนื้อที่สุดแสนเร้าใจแทน ไม่ว่าจะเป็นหน้าประตูห้อง โซฟารับแขก ในห้องน้ำ ข้างเตียง หรือแม้กระทั่งระเบียงห้องเราก็ทำ บางครั้งผมแอบมาล้างหน้าที่อ่างล้างหน้านอกบ้าน เค้าก็เข้ามากดผมไว้แล้วทำทั้งที่ผมยืนหันหลังให้เค้าอยู่อย่างงั้นแล้วอัดกระแทกเข้ามาแรงมาก ไม่ว่าจะท่านั่ง ท่านอน ท่ายืน หรือเดิน จากที่ผมไม่เคยรู้เกี่ยวกับเรื่องพวกนี้เลยจนมาวันนี้ผมว่าผมแทบจะทำมันทุกท่าแล้วด้วยซ้ำ
###########################
ตอนกลางคืนที่ผมเข้านอน แต่เมื่อฝันเวลามันจะเป็นได้ทั้งเป็นกลางวัน กลางคืน บางครั้งฝันก็เป็นตอนที่กำลังเข้าด้ายเข้าเข็ม ตอนเริ่มต้น หรือตอนที่นอนหอบกอดกันแล้วหลับไปก็มี แต่ต้องฝันทุกวัน ตอนแรกๆ ที่ฝันผม ผมไม่ได้ตกใจอะไรเพราะผมก็รู้ว่าผมชอบผู้ชายแต่ผมไม่ค่อยแสดงออก ผมไม่เคยมีแฟนเพราะผมยังรู้สึกว่าเรายังเด็กเกินและไม่กล้าพอ พอฝันแบบนี้ ผมก็นึกว่าเพราะจิตใต้สำนึกเราคงฟุ้งซ่าน เราอาจหมกมุ่นไปเอง ผมพยายามช่วยตัวเองก่อนนอนก็แล้ว บางที่ก็เอานิทานเด็กน้อยมาอ่านก่อนนอนก็ยังเคย แต่มันก็ยังฝันอยู่ทุกวัน ฝันได้ฝันดี แต่ไม่ว่าในฝันจะเห็นหน้ากันจะจะปานไหนพอตื่นมาผมก็จะลืมหน้าของคนที่ผมมีอะไรด้วยทุกครั้งไป สิ่งที่จำได้แม่นยำที่สุดก็คือทางเดินทอดไปที่ประตูสีขาวที่เปิดเข้าไปจะเป็นผนังสีแดงคล้ำๆนั่นแหละ แต่วันนี้ไม่อีกแล้ว ตั้งแต่เปิดเรียนมามันก็หายไป
“ดิวเป็นไรวะหน้าตาเหมือนคนอดหลับอดนอน” เพื่อนจากโรงเรียนเก่าที่สอบติดคณะเดียวกันถามขึ้นในวันเปิดเรียนวันแรก
“ไม่มาก แค่นอนไม่หลับ” เมื่อคืนผมไม่ได้ฝันเห็นเค้า ไม่ฝันมาสามวันแล้ว การที่เราฝันมาเกือบเดือนมันทำให้เหมือนเป็นนิสัย ที่จะเฝ้ารอเหมือนรอที่จะเจอกับคนรัก ถึงแม้มันจะแค่ในฝันก็ตาม เพราะทุกครั้งที่ฝัน ผมสัมผัสได้ถึงความรักที่มีอยู่ในนั้นเสมอ แต่นี่มันหายไปดื้อๆ อยู่ๆ ก็ไม่มา แม้เราจะเฝ้ารอคอยซักแค่ไหน ในวันแรกมันเศร้าเหมือนจะไม่ได้เจอกันอีก พอวันที่สองก็มันหงุดหงิด ไม่ได้อย่างใจ ยังรอคอยอยู่ เมื่อคืนเป็นวันที่สามก็ยังนอนไม่ค่อยหลับแต่ก็เริ่มทำใจได้แล้วว่าเราคงจะไม่ฝันอย่างนั้นอีก
หลายวันเข้าบวกกับกิจกรรมต่างๆ มันทำให้ผมเริ่มลืมๆ ฝันนั้นไปได้ ผมเริ่มหมกมุ่นกับการเรียน การสอบและที่ทำให้ผมลืมนึกถึงมันไปในที่สุด ก็คือผมมีคนรักแล้ว เค้าเป็นรุ่นพี่ปีสามแล้วช่างเอาใจ คอยดูแลเอาใจใส่ผมดี ทันทีที่การรับน้องจบลงพี่เค้าก็เข้ามาสารภาพรักกับผมเราคบกันมาได้สามเกือบสี่เดือนแล้วเราค่อยๆ เรียนรู้กันและกันไป รักกันบ้าง งอนกันบ้าง เราเข้ากันได้ในหลายเรื่อง บางอย่างเราชอบเหมือนกัน บางอย่างเราต่าง แต่มันกลับเหมือนส่วนเติมเต็มซึ่งกันและกัน วันนี้พี่ต้น ชวนผมไปค้างบ้านเค้าหลังสอบปลายภาคเสร็จและผมก็ตอบรับเค้าไปแล้วว่าจะไป ตอนเย็นพี่เค้ามารับผมที่หอ แล้วพาไปที่บ้านน่ารักๆ หลังนึง ที่มีต้นไม่นานาพันธุ์เขียวครึ้มไปหมดจนมองไม่เห็นบ้านที่อยู่ถัดไป
#########################
“พี่อยู่บ้านนี้คนเดียวเพราะแม่แต่งงานใหม่กับฝรั่งเลยไปอยู่ที่ต่างประเทศ ส่วนพี่สาวก็ย้ายตามสามีไปอยู่ต่างจังหวัดนานๆจะมาเยี่ยมมาค้างด้วยที” พี่ต้นบอกเมื่อเราเดินเข้ามาในบ้านกันแล้ว
“ไปนั่งเล่นที่ห้องพี่ดีกว่า ดิวขึ้นไปก่อนเลยนะห้องพี่อยู่สุดทางเดินชั้นสองประตูขวามือ เดี๋ยวพี่ตามขึ้นไป” ผมพยักหน้าให้แล้วเดินนำขึ้นไปก่อนพอขึ้นมาถึงชั้นสอง ทุกย่างก้าวที่ผมเดินเข้าใกล้ประตูสีขาวที่อยู่ข้างหน้านั้น ความรู้สึกเหมือนผมกำลังเดินอยู่ในฝัน ผมหยุดอยู่หน้าประตูสีขาวบานนั้น ผมเปิดประตูสีขาวสะอาดตาเข้าไปในห้องนอนที่มีผนังทาสีแดงคล้ำๆ สีเหมือนเลือดที่แห้งๆ ด้านซ้ายเป็นประตูอีกบานที่อยู่ติดประตูตู้แบบบิวด์อินมีฉากกระจกกั้นเป็นสัดส่วน มุมด้านขวาของห้องมีเตียงไม้หนาหนักคลุมด้วยผ้าปูเตียงและผ้าห่มสีดำสนิทแต่มันกลับไปกันได้อย่างน่าประหลาดกับสีผนัง ผมยืนสำรวจห้องนั้นอยู่ที่ปากประตู อยู่ๆ ก็มีมือเอื้อมมารัดเอวผมจากด้านหลัง
“ดิวเคยฝันเห็นห้องนี้ใช่มั้ย”
.......................
..............
.....
The end :bye2:
อิอิ
-
หึหึหึหึหึ :haun4: :haun4: :haun4:
-
ตามมาเจอในโลกของความจริง แต่ไม่รู้ว่า จะเหมือนปาติหารย์หรือหลอนดี คือแบบว่าเรากลัวผ้าคลุมเตียงสีดำอะ นอนๆไปแล้วรู้สึกเหมือนจะหลุดไปอีกมิตินึงเลย
-
ก๊ากกกกก ฝันได้หื่นมากค่า!! แล้วอยากจะรุจังว่าถ้าไม่ฝัน จะหื่นขนาดไหน!!!
-
เหมือนจะโรแมนติค...แต่ทำไมเราหลอน ๆ ฟะ :m29:
-
ดิวจะกลัวไหมเนี่ย ดูหลอกๆหลอนๆไงไม่รู้
-
:o8: :o8: :o8: :o8:
ชอบเรื่องนี้จัง
+1 ค่ะ
-
อ่านตอนนี้แล้วทั้งสยิวและสยอง o22
-
ต่างคนต่างฝัน แต่ดูเหมือนดิวจะจำหน้าพี่เขา แต่พี่ที่ไม่รู้ชื่อ จำดิวได้ ถึงได้จีบ
ทีนี้ความฝันก็คงเป็นจริงแล้วสินะ
-
เดจาวูมากกกกกกกกกกกกกกก
-
ฝันบอกเหตุกันสุดๆ อ่านแล้วแอบขนลุกตรงสีผนังห้อง
แต่คิดภาพตามแล้วออกแนวโกธิค ร้อนแรงสุดๆเลยอ่ะ
-
กลายเป็น endless story ย้อนกลับไปฝันแรกใหม่ o3
-
โอววแล้วอย่างงี้ต้องตามเก็บทุกท่วงท่าแบบในฝันป่าวน๊อ
-
อ้าว! งั้นก้ฝันเหมือนกันอ่ะเดะ~
-
:L1:
-
:m25:ออกแนวหลอนๆนิดๆ อย่างน้อยดิวก็จำได้ว่าในฝันเหมือนเป็นคนรักกัน
จะได้ไม่หลอนมากไปกว่านี้ ดีแล้วที่รักกันในฝัน ในความเป็นจริงก็รักกัน
-
น่ากลัวนิดๆ(แต่หื่นไม่นิดนะ 55)
-
:oo1: สยองนิดๆ นะเนี้ย
-
อ่านตอบจบขนลุกแปลกๆ :a5:
แต่ความหื่นยัง5ดาว :-[
-
ชอบเรื่องนี้จังแฮะ
ดูลึกลับซับซ้อนดี
เหมือนฝันเห็นอนาคตได้
แต่ก็เหมือนฝันที่ถูกกำหนดไว้แล้ว
-
ผมสามารถอ่านใจคนได้ แต่ไม่ใช่ว่าจะอ่านได้ทุกคนทุกเรื่องนะครับ แค่อ่านได้เฉพาะพวกคิดลามกมากๆ กับคนที่คิดมิดีมิร้ายกับตัวผมเท่านั้น
แล้วคุณคิดดูนะวันทั้งวันผมแทบจะต้องวิ่งเข้าห้องน้ำเพื่อช่วยตัวเองกี่รอบกัน เพราะไอ้บางคนแค่เห็นผู้หญิงเดินผ่านมันก็คิดไปไกลจนถึงไหนๆละ
บางคน แมนเหลือเกินแต่พอผู้ชายเดินผ่านเท่านั้นแหละ ‘แหมพี่คะคืนนี้มาให้หนูกกซักสี่ซ้าห้าคืน....หลงหนูจนโงหัวขึ้นเลย’ ไอ้ที่จุดไว้หนะคือกรรมวิธีที่มันจะฟัดเค้ามันคิดเป็นรูปผมก็เห็นเป็นรูป มันคิดเป็นคำผมก็ได้ยินเป็นคำที่มันคิด
ก็ชีวิตที่ผ่านมานี่ผมไม่ต้องไปหาหนังเอ็กไม่ว่าจะชายหญิง หญิงหญิง ชายชายที่ไหนดูเลย แต่ผมชอบชายชายนะ มีคนมากมายที่พยายามบอกว่าตัวเป็นแมน แต่ในความคิด ทุกวันของมันกลับจิ้นแต่โดนผู้ชายตัวดำล่ำบึ้กข่มขืนตั้งแต่เช้ายันเย็นก็มี ผมก็แมนครับแต่ผมชอบผู้ชาย และที่ผมชอบไปนั่งดูความคิดเค้าก็จะเป็นพวกที่อยากมีอะไรกับผู้ชายที่ละหลายคน นั่งดูความคิดเค้าเพลินจนบางครั้งลืมไปเรียนยังมีก็แต่ละหนุ่มมันระดับดาราทั้งนั้น แถมแต่ละท่าแต่ละลีลามันสะเด่าใจดีจริงๆ แต่มีคนบางคนที่ผมไม่สามารถที่จะเห็นมันคิดได้ ไม่ใช่ว่ามันไม่คิดลามกนะ เพียงแต่ผมกลับไม่เห็น ไม่ได้ยิน บางครั้งเหมือนเห็นแว็บๆ ได้ยินแว่วๆ แล้วก็เหมือนมีหมอกมาบัง แต่ทุกครั้งที่เข้าใกล้มันผมจะเสียวสันหลังตลอด แถมมันยังชื่อแอ้มอีกต่างหาก และมันก็ดันเป็นเพื่อนซะด้วยจะหนีมันก็ไม่ได้ต้องเจอกันอยู่เป็นประจำ ไอ้เพื่อนพวกนี้คบมาตั้งแต่รับน้อง ไอ้แอ้มนี่ตอนแรกที่รู้จักก็คิดว่า ไอ้(หล่อ)นี่คนดีว่ะ แม่งในหัวไม่มีคิดลามกเลย (หุ่นก็ดีอยากได้มาทำสามีซักคนจัง) แต่ยิ่งนานไปร่างกายผมก็ยิ่งแสดงอาการเมื่อเจอหน้้าไอ้แอ้มจากขนลุกเล็กน้อยจนเป็นเจอกันที่ไรเสียวสันหลังวาบทุกที และแล้ววันปิดเทอมก็เวียนมาถึงปีนี้พวกเรานัดไปเที่ยวทะเลกันก็จะมีที่ไหน ที่ไหนที่เป็นเกาะ ไม่ไกลกรุงเทพฯ และไปมาสะดวกได้เท่ากับ เกาะเสม็ดอีก พวกผมทั้งหกเดินทางด้วยรถตู้ไปลงที่ท่าเรือ ก่อนขึ้นเรือก็ตุนเสบียงเอาไว้พอควรเพื่อจะได้ไม่ต้องไปหาอะไรกินสำหรับพวกตื่นเช้า เมื่อถึงเกาะเราหาห้องเช่าที่เป็นบังกะโลที่มีสองห้องนอนเพื่อไม่เป็นการแออัดกันเกินไปนัก แถมไอ้ตุ่มมันยังพกเอาเต้นท์มาด้วยต่างหาก มันอยากได้บรรยากาศ แล้วก็เป็นอย่างที่คิดวันแรกมีแต่คนไปแย่งที่นอนในเต้นท์กับมันแต่สำหรับผมเต้นท์มันเป็นเรื่องเด็กๆ เพราะพอไปเที่ยวบ้านญาติที่ต่างจังหวัดทีไรผมจะเอาไปกางนอนทุกทีจนเบื่อแล้ว วันนี้ผมเลยได้ครองเตียงคนเดียวแต่ก็ไม่ล็อคห้องเผื่อคนเปลี่ยนใจ แล้วก็มีจริงๆ
###########################################
ผมหลับไปนานมากแล้วแต่ผมต้องตื่นขึ้นมาด้วยความรู้สึกเสียวสันหลังวาบๆ ตอนแรกก็นึกว่าโดนผีหลอก แต่ที่ไหนได้ พอลืมตาเท่านั้นแหละ ไอ้แอ้มมันมานอนมองหน้าผมอยู่ เปิดไฟในห้องซะสว่าง ‘หงะไอ้ผีแอ้มมันคงอยากอำผมมากกว่าหลอกแน่ๆ เลย’ เอาวะ มีผัวซักที่ก็ดีเหมือนกัน แต่ขอร้องอย่างเอากูทำผัวเป็นพอ แต่มันจะซวยก็ตรงไม่รู้ทำไปเสียวสันหลังวาบๆ ไปหรือเปล่านี่สิ
“มึงจะเอายังไงกะกู ก็ว่ามา กูมันพวกพูดง่าย ใจง่าย และว่าง่าย” ผมเริ่มใส่ก่อนเลย ดีกว่าเสียเวลานอนมองกันไปกันมาเสียเวลา
“มึงไม่เห็นความคิดกูหรือไง”
“ไม่ มีมึงนี่แหละที่กูไม่เห็น มึงว่ามาเลยดีกว่า ผัวหรือเมียที่มึงต้องการ” เพื่อนทั้งหกจะรู้ว่าผมอ่านความคิด(ลามก)ได้แต่พวกมันไม่สนใจ เพราะความคิดแบบนี้ไม่เป็นพิษเป็นภัยอะไรกับพวกมัน บางครั้งมันยังเอาไปใช้ให้เกิดประโยชน์ต่อตัวเองกันอีกด้วย
“เมีย” ดีมากไอ้นี่ก็พวกพูดง่ายเหมือนผมเลย
“งั้นมึงจะรออะไรวะหรือจะให้ไอ้พวกนั้นตื่นมาเป็นพยานสัดนี่” ผมพูดไปก็ลุกขึ้นถอดเสื้อออก
“หยุด” มันหน้าแดงด้วย
“เดี๋ยวกูถอดให้มึงเอง” อิ้ว มีเซอวิสเว้ย
“แล้วแต่มึง แต่เห็นกูง่ายขนาดนี้ บอกไว้ก่อนนะ ว่ามึงเป็นคนแรกของกู” มันก็ถอดเสื้อกับกางเกงนอน ทั้งของผมและของมันออกไป
“อืม และกูจะดีใจมากถ้าได้เป็นทั้งคนแรกและคนสุดท้ายของมึงด้วย ไอ้กิว” อ๋าย ว่าที่ปั๋วเค้าน่ารักที่ฉุดเยย
“ก็ถ้ามึงดีจริงกูก็จะอยู่กะมึง แต่ถ้าไม่ กูจะเจี๋ยนมึงก่อนค่อยไปมีคนอื่น”
“มึงสัญญาแล้วนะว่าจะมีแค่กูคนเดียว” มันไม่รอคำตอบ เพราะมันจู่โจมเข้ามาจูบผมอย่างหิวกระหายแล้วผลักผมลงนอนหงาย อู้ยเสียวสันหลังแว็บ มันต้องคิดอะไรเกี่ยวกับผมซักอย่างแน่
“อืออ” มันจูบที่ปากเลื่อนมาไซร้ที่คอแล้วจูบปากใหม่แล้วเลื่อนมาดูดที่หัวนม มันทั้งดูด ทั้งขบจนเจ็บไปหมด มันเอาลิ้นเลียวนๆ ที่หัวนมสลับกับขบเบา
“อือ กูเสียว อ๊า” มันทั้งขบทั้งดเม้มไม่เลิกจนแดงไปหมดแล้ว
“อือ อ๊า พอ อือ” มันลากฟันผ่านจากกลางอกไปที่หน้าท้อง จนลงไปถึงเจ้าแท่งเนื้อที่มีความรู้สึกที่กำลังชูตัวชี้โด่ขยับหงึกหงักอยู่ แล้วอมเข้าไว้ในปาก ทั้งดูดทั้งรูดแบบเสียวสุดๆ
“อ๊า อะ อาาาาา” มันเอาหัวซุกอยู่ที่กลางตัวผมแล้วปฏิบัติการดูดและเลียอย่างเมามัน แล้วเอามือยกขาผมไปพาดไว้บนบ่าแล้วค่อยๆยกตัวขึ้นนั่งคุกเข่าทั้งที่ปากยังอมของผมอยู่ แล้วก็ยกสะโพกผมขึ้นหาปากมันด้วยมือทั้งสองข้าง มือของผมได้แต่กำขยุ่มเข้าที่ผ้าปูเพื่อคลายความเสียวซ่านที่ปากของมันก่อขึ้น ตัวเกร็งจนแม้แต่ปากก็อ้าค้างแต่ไม่มีเสียงออกมา แล้วสะโพกก็กระตุกถี่ๆ จนปลดปล่อยความรู้สึกอัดแน่นทั้งหลายออกมาในปากของไอ้แอ้มอย่างเต็มที่จนมีบางส่วนไหลเยิ้มออกมาที่คางมันเอามือป้ายออกแล้วเลียจนสะอาด ผมได้แต่นอนหอบก้นยังทับอยู่บนหน้าขาของมันอยู่เลย มันก้มลงจูบที่ท้องน้อยแล้วกัดเบา
“อ๊ะ” สยิวมาก อาการเสียวสันหลังวาบยังมีอยู่แต่ไม่รู้ว่าเพราะความคิดหรือการกระทำของมันกันแน่ แล้วมันก็แยกขาผมออกกว้างขึ้นทำให้มันสามารถที่จะมองเห็นทุกส่วนของผมได้อย่างถนัดถนี่ แล้วมันก็เอานิ้วกลางสอดเข้ามาอย่างช้าๆ
“อ๊ะ” มันรู้สึกแปลกๆ ผมเลยขมิบไว้ไม่ให้มันเข้ามาได้
“อย่าเกรงนะกิว ไม่งั้นนายจะเจ็บมากเชื่อเรานะ” ผมพยายามผ่อนคลายด้วยการสูดหายใจเข้าช้าๆ ตอนนั้นมันก็แทงนิ้วเข้ามาจนสุด
“อุ๊ โอ้ย ไอ้แอ้ม มึง.. อือ” แล้วมันก็ขยับนิ้วเข้าออกช้าๆ จากที่จะด่ามันกลับเป็นแอ่นสะโพกรับนิ้วมันซะงั้น มันถอนนิ้วออกแล้วหยิบหลอดยาจากไหนไม่รู้แล้วเอาเจลลื่นเย็นมาทาทีประตูหลังผมกับนิ้วของมันแล้วสอดนิ้วเข้ามาอีกครั้งก่อนที่จะดึงเข้าๆออกอีกครั้ง คราวนี้มือนึงผมจิกที่ข้อมือมันแน่นเลย ส่วนอีกมือจิกผ้าปูดึงซะแทบขาด อยากครางออกมาดังๆเหมือนกันแต่ร่างกายกลับกลั้นเสียงไว้อย่างไม่รู้ตัว จากหนึ่งนิ้วเป็นสองเป็นสามเป็นสี่มันขยับเข้าออกจนคร่องแล้วมันก็ถอนนิ้วออกไปแล้วยกขาผมชี้ฟ้าเอามือจับที่ใต้ข้อพับแล้วดันให้แยกกว้างคราวนี้ผมโชว์ปากประตูหลังให้มันเห็นเต็มตากว่าเก่าอีก
“โอ้ยยยย”
“เฮ้ย กูยังไม่ได้ทำ”
“เออ แต่มึงก็อย่าทำอย่างที่คิดก็ละกันไม่งั้นกูถีบมึงจริงๆ ด้วย” จะไม่ให้ร้องได้ไงก็ไอ้ภาพที่เห็นหนะ มันเอาน้องชายของมันมาจ่อแล้วทิ่มพรวดเลยแถมกระหน่ำไม่ยั้ง คนนะไม่ใช่ตุ๊กตายางจะได้ไม่เจ็บ
“แหมก็กูแค่คิด” แล้วมันก็เอาน้องชายที่แข็งขันเต็มที่ของมันมาจ่อ ผมได้แต่นอนมองทุกการกระทำของมันตั้งแต่มันค่อยกดน้องชายอวบๆ ยาวของมันเข้าไปทีละนิดอย่างช้าๆ มันเจ็บเหมือนกันแต่ก็ไม่มากนัก
“อ๊ะ โอ้ยแอ้ม อืออ โอ้ยย แอ้มกูเจ็บ อือออ พอก่อน อ๊าาา” จนส่วนหัวของมันเข้าไปได้แล้วส่วนที่เหลือก็ง่ายมากเพราะมันดันพรวดมิดอัน
“อ๊า อือม” แอ้มหยุด แล้วมองหน้าผมเพื่อดูว่าผมเจ็บมากมั้ยพอเห็นว่าไม่เจ็บมากนัก มันก็เริ่มขยับจากถอนออกช้าๆ แล้วขยับเข้ามาช้าๆ ก่อนที่จะถอนออกไปจนเกือบสุด
“อือ อ๊ะ โอ้ยย” แล้วทิ่มพรวดเข้ามาอย่างแรงแล้วจากนั้นมันก็ยังทำอย่างงั้นอยู่อีกหลายที่
“ไอ้แอ้ม กูเจ็บ โอ้ยย สัดนี่ โอ้ยย อืออออ” ก่อนที่มันจะเปลี่ยนเป็นซอยสั้นๆ แต่ถี่ยิบจน ผมครางอืออยู่ในคอตลอดเวลาเลย ผมได้ยินเสียงป้าบๆ ดังอยู่ตลอดเวลาที่มันกระแทกเข้าใส่ผม พร้อมเสียงผมครางอือเหมือนสียงร้องไห้ คละเค้ากับเสียงครางอย่างเสียวซ่านของไอ้แอ้มและเสียงเตียงลั่นเอี๊ยดอยู่ตลอด ช่วงสุดท้ายเสียงเตียงลั่นเอียดถี่ยิบตามการกระแทกเข้ามาของมันก่อนที่มันจะกระหน่ำไม่ยั้งแล้วกระตุกสี่ห้าครั้งผมรู้สึกถึงความอุ่นวาบที่ฉีดพุ่งเข้ามาในช่องท้อง แล้วมันก็ล้มพับลงมาซบอยู่กับซอกคอผม เรากอดกันแน่น ก่อนที่มันจะทิ้งตัวลงนอนข้างๆ แล้วดึงผมไปกอดเอาไว้เรานอนหอบหายใจอย่างหนักหน่วง
“ไอ้เหี้ย แอ้ม นี่ มึงกะกู ยังนอน หอบ อยู่ มึง คิดถึง ครั้งต่อไป แล้วเนี่ยนะ” ผมพูดไปหอบหายใจไปด้วย
“เอาน่า ก็กู อยากกด มึงจะตายห่า กูก็ต้องมีท่า ที่อยากลอง กะมึงหลายท่ากันหน่อยดิ” มันยังหายใจทางปากอยู่เลย
“แต่ที่แน่ๆ คืนนี้สามเป็นอย่างต่ำ กูรับรอง” ไอ้หื่นนี่
“โอ้วว” มันยังไม่ได้ทำอะไรผมครับ แต่ไอ้ที่ผมเห็นในความคิดมันนี่สิ นั้นมันจับผมนอนคว่ำกับที่นอนแล้ว มันยกก้นผมให้ลอยโด่งขึ้นแล้วมีมันยืนด้วยเข่าอยู่ด้านหลังมือทั้งสองข้างจับอยู่ที่สะโพก อ๋า มันดึงเข้าหาตัวตอนที่มันกระแทกใส่อย่างเมามัน
“หยุด ไอ้แอ้ม” มันดันยิ้มกวนตอบมา
“หยุด มึงหยุดคิดซะที โอ้ยย” ร่างกายผมตอบสนองความคิดมันอย่างกระตือรือร้น จนผมต้องยอมตามใจ มันทำจริงๆด้วย
“โอ้ย อ๊ะ อ๊ะ อือม อ๊า” กระแทกเข้ามาแรงมากจนผมรับแรงนั้นไม่ไหวทำให้ผมต้องฟุบตัวลงนอนราบกับที่นอน
“อ๊ะ อือออม” มันยังตามผมอย่างถี่ยิบจนตัวผมเลื่อนไปแทบตกที่นอนแต่มันก็ยังไม่ยังแรงเข้าใส่จนเราทั้งสองคนปลดปล่อยออกมาครั้งที่สองแทบจะพร้อมกันเลย
######################################
“เล่นซะเกือบสว่าง กี่รอบล่ะพวกมึง”
“เฮ้ย มึงรู้ได้ไง”
“ไม่รู้ก็สากละครับไอ้กิว ไอ้เหี้ยอ่างมันต้องหนีจากอีกห้องไปนอนกะพวกกูในเต้นท์ พอกูถาม มันก็บอกกูว่าแผ่นดินไหว นอนบนบ้านไม่ได้ ยังไม่ทันได้ด่ามัน เสียงพวกมึงซี๊ดซาดกันดังลั่นไปถึงเต้นท์ จนพวกกูต้องย้ายเต้นท์เป็นการด่วนถ้ายังดังได้อีก พวกกูคงไปลอยอยู่ในทะเลว่ะ” แหมมีประชดนะไอ้เพื่อนตุ่ม
“ แล้วคืนนี้กูยกเต้นท์ให้พวกมึงเลยเอาไปกางแถวชายหาดนะ อยากร้องดังแค่ไหนก็เรื่องของพวกมึงเลย”
“ไอ้เหี้ยตุ่ม กูเขินนะเว้ย” หน้าเน่อหูเหอคงแดงมาก เพราะผมรู้สึกร้อนไปหมด
“โทษไอ้แอ้มโน่นกูไม่ผิด” ผมเลยโยนให้ไอ้แอ้มไป
“เออๆ กูขอโทษ กูผิดเองที่กูดันเก่งจนทำให้ไอ้กิวมันครางซะสุดเสียงขนาดนั้น แต่แม่งกูว่าตอนกูเอามันยังไม่ค่อยดังมากเท่าไหร่นะ แต่ตอนแม่งนั่งให้กูนะทั้งขย่มทั้งโยกเตียงแทบหัก แถมแม่งร้องซะอุ๊บ..” ผมต้องเอามือปิดปากมันก่อนที่มันจะสาธยายอะไรไปถึงพริกถึงขิงกว่านี้
“ไรวะเพื่อนกันเขินเหี้ยไร” มันแกะมือผมออกจากปากตัวเอง
“แค่ที่มันได้ยินก็ทำให้มันคิดไปได้ไหนๆ ละ แล้วคราวหลังจะปิดปากกูช่วยใช้ปากมึงปิดดีกว่าว่ะกูชอบ” มันดึงผมเข้าไปประกบปากด้วยจนผมต้องดันมันออก ตอนนี้ผมเห็นความคิดมันชัดเจนไม่มีอะไรมาบดบังแล้ว
“ไอ้เหี้ยแอ้ม” เฮ้อ ทำไมมันหื่นเปิดเผยได้ขนาดนี่นะ ตอนนี้เหลือเรายืนทะเลาะกันอยู่สองคนเพราะคนอื่นมันหนีไปเล่นน้ำกันหมดละ
“ไอ้สัดแอ้มหื่นไม่เกรงในเพื่อนฝูงนะมึง”
“เอาน่าไหนๆ มึงก็รู้ละว่ากูหื่น งั้นไปต่อกันสักสองสามรอบดีกว่าว่ะ” ดู ดูมันชวนหน้าตาเฉย
“ไอ้แอ้ม..” แต่ก็ตามมันเข้าห้องไปจนได้ ....
The end :bye2:
-
โห อ่านเรื่องฝันแล้วสุดๆมาก โดนใจมากมาย
เรอื่งอ่านใจสงสัยจัง พระเอกน่าจะชอบนายเอกมาสักพักแล้ว แต่ที่ผ่านมาไม่เคยคิดอะไรลามกเลยเหรอ นายเอกถึงไม่เคยอ่านใจเขาออก เพิ่งมาอ่านออกตอนกำลัง... กันอยู่เอง
-
ขอคารวะในพล็อทเรื่องค่ะ
-
ตัดประเด็นเรื่องที่ไม่สามารถเห็นความคิดของแอ้มทิ้งไปเพราะเป็นเรื่องสั้น สำหรับเรา ช่างมัน(จริงๆก้อยากรธ้ แต่ไม่รู้ก็ไม่เป็นไร. แต่ถ้าเป็นเร่ืองยาว เราถามแน่)
เราว่านะ ตอนทำๆอยู่นี่ กิวคงมีสับสนอ่ะ ว่าอันไหนจริง อันไหนความคิดเฉยๆ มึนอารมณ์กันไปนะ
ปล. เพิ่งมาสังเกตตอนจะเม้นต์ว่า ชื่อนายเอกโผล่มา3ครั้งเอง แบบว่าจะเม้นต์แล้วนึกชื่อไม่ออก. หาๆไปเห็นอยู่นิดเดียวเอง
-
โอวว อ่านความคิดได้แต่เรื่องลามก เจ๋งแหะ o13
-
โอ๊ะ!!! พลอตเรื่องนี้คิดได้ไงอ่ะ ฮาาาาา
-
กรี๊ด ชอบมากอ่ะ โดยเฉพาะเรื่อง ฝัน
-
ไม่รู้เพื่อนๆจะสงสารหรืออิจฉาดีที่อ่านความคิดได้แต่เรื่องลามกน่ะ
-
ไปเสม็ดเสร็จทุกราย
-
ขอกรี๊ดให้กับเรื่องนี้ค่ะ
:z1: :z1: :z1: :z1:
-
ชอบเรื่องนี้!!! :m25:
กด +!! (ก็มันไม่มีไลท์...55) o13
-
:jul1:
-
อ๊ากกกกกกก หื่นอีกแล้ว ชอบตอนนี้จังเลย!!! 555 น่าจะมีต่ออีกซักรอบสองรอบ เอิ๊กกกกก
-
ตอนฝันก็น่าร้ากกกกกกกกกก กริ๊สๆ ><
-
:m25:ชอบเรื่องนี้อ่ะค่ะ
+1 ไปเลย :z1:
-
ที่ตอนแรกอ่านไม่ได้เป็นเพราะหื่นเกินพิกัดรึเปล่า :z1:
-
เป็นความสามารถพิเศษที่หื่นจริงๆ
-
5555 หื่นมาก
-
อ่านเรื่องฝันแล้วชอบใจจริง หลอนๆ และโรแมนติค 555 :-[
ส่วนเรื่อง อ่านใจ นี่ :laugh: อ่านไปก็ขำไป ไม่รู้จะสงสารกิวดีหรือว่าอิจฉาดี 55
-
o13 o13 o13
-
:z1: เรื่องอื่นอ่านไม่ได้ อ่านได้เฉพาะเรื่องอย่างงี้ 5555 :laugh:
-
ทำไมเราว่าเรื่อง ฝัน มันหลอนๆ o22
-
โห หื่นแนวพารานอร์มอล :laugh:
-
หื่นทั้งคู่ :m25:
-
แล้วทำไมทีแรกมองไม่เห็นความคิดแอ้มอ่ะ
ต่อไปนี้กิวก็ไม่ต้องชิ่งไปเข้าห้องน้ำอีกแล้วสิ...หาทางคลานออกมาจากห้องให้ได้ดีกว่า
-
ตะเอง เค้าอยากอ่านแนวถูกเด็กกดอ่ะ >///< มีวี่แววบ้างป่ะ
-
วันนี้ตื่นมาด้วยอาการปวดเนื้อปวดตัวไปหมด รู้สึกเหมือนมีไข้ด้วยแต่ก็ไม่มากมายอะไรนัก ยังมีแ รงจะลุกไปทำอะไรต่ออะไรได้เกือบเหมือนปกติเลยอาบน้ำเพื่อเตรียมไปเรียน วันนนี้โชคดีหน่อยที่มีเรียนบ่ายเลยได้นอนซะเต็มที่
“เอ็ม เป็นไรวะหน้าตาไม่เสบย” นะ เพื่อนผู้แสนดีผู้เป็นเหมือเทวดาของผองเพื่อนเพราะไม่ว่างานอะไรมันจะช่วยเพื่อนเสมอ
“ไหนดูดิเหมือนมีไข้ว่ะ แล้วมัยไม่พักวะ” อิส เป็นคนถามพร้อมเอามือมาอังที่หน้าผาก
“ไรว้า ที่รักของกูป่วยหรือนี่มามะน้องเอ็มเดี๋ยวพี่โยจะกล่อมนอน”
“ไอ้เหี้ยโย ไม่ต้องเว่อเลยมึง กูแค่มีไข้นิดหน่อยเท่านั้น ยังมีแรงเรียนไหว” โยเพื่อนปากหมาที่มักคอยแทะโลมพอหอมปากหอมคอแต่ไม่เคยเกินเลย ส่วน อาร์ต มักจะนั่งมองความเป็นไปเฉยๆ ไม่ค่อยออกความเห็นเพื่อว่าไงก็ว่าตามแต่ไม่ชอบกูไม่ทำ เรียนเสร็จตอนเย็นเพื่อนต้องช่วยกันพามาส่งที่ห้องเพราะไข้ดูจะสูงขึ้นจนแทบไม่มีแรง แต่ไม่ใช่เรื่องยากเย็นสำหรับพวกมันเพราะถึงผมตัวสูงพอกับพวกมันแต่ผอมกว่าอยู่หลายขุม
“เฮ้ย อย่างงี้ต้องแด๊กเหล้าเว้ย แอลกอฮอมันฆ่าเชื้อโรคนะ ในเมื่อเชื้อมันอยู่ในตัวมึงก็ต้องกินเข้าไปมันจะได้ตาย”
“หือ ไอ้โยมึงจะให้เชื้อโรคตายหรืออยากให้เพื่อนมึงตายกันแน่วะ กูเพิ่งให้มันกินพาราไป มึงเสือกจะให้มันแดกเหล้าเดี๋ยวแม่งก็น็อคกันพอดี”
“ไอ้นะ ไอ้โย กูว่าให้มันนอนพักไปดีกว่าว่ะกูว่าถ้าพวกมึงยังเถียงกันอยู่อย่างงี้แม่งคนไม่ได้นอนกันพอดี เอ็มมึงอาบน้ำกินข้าวกินยาเรียบร้อยแล้วนอนเลยเสือกลุกมาร่วมวงอะไรกะพวกกู” อิสเริ่มด่าเรียงตัวไม่เว้นแม้คนป่วย” ก็พวกมึงอยู่กัน จะให้กูนอนเหงาอยู่คนเดียวได้ไง มึงก็รู้กูขี้เหงา
“ขี้เหงาพ่อมึงซิ อยากอ้อนตอนไม่สบายก็ว่ามาไอ้ลูกหมา พอไม่สบายที่ไรมึงอ้อนเค้าไปทั่วแหละวะกูรู้”
“อ้าว แล้วกูผิดหรือวะไอ้โย ก็กูไม่สบายกูก็ต้องพลิกวิกฤตให้เป็นโอกาสดิ เพราะตอนนี้กูอ่อนแอ ช่วยตัวเองไม่ได้ กูเป็นง่อย ใครจะทำไม มึงอยากอ้อนบ้างมึงก็ป่วยเองดิไอ้โย อย่ามาอิจฉากู” ด่ามันทั้งที่เริ่มจะแสบๆคอดูเหมือนเสียงจะแหบๆแล้วด้วย
“โว้ย เราว่านะพวกเรากลับกันทั้งหมดนี่แหละไม่งั้น ไอ้เอ็มมันไม่ยอมนอนแน่ๆ” อิสเป็นคนพูดส่วนไอ้นะก็เห็นดีเห็นงามรีบเก็บข้าวของเตรียมตัวกลับกัน
“เฮ้ยเดี๋ยวดิวะแล้วถ้ากูป่วยหนักกลางคืนใครจะดูแลกูล่ะ พวกมึงจะทิ้งกูเลยหรือวะ นะ อิส มึงด้วยไอ้โย อาร์ตอยู่เป็นเพื่อนเราก่อนนะ เรากลัวเหงา” ไม่เอาเว้ยใครๆ ก็จะทิ้ง กูไม่อยากอยู่คนเดียว
“งั้นเอางี้อาร์ตมึงอยู่ดูมันที่ มีมึงคนเดียวนี่แหละที่จะไม่ชวนมันคุย มันทะเลาะงั้นเอางี้พวกเราอยู่ก่อนอาร์ตไปเอาของใช้ที่หอแล้วมาอยู่เป็นเพื่อนไอ้เอ็มแล้วพวกเราคค่อยกลับ ว่าไงอาร์ตดูมันได้มั้ย” อาร์ตไม่ได้ตอบแค่พยักหน้าแล้วออกจากห้องไป
“ไอ้เอ็มนอน เลยเดี๋ยวพวกกูจะอยู่เป็นเพื่อนในห้องนี่ก่อน นอนให้หลับนะห้ามพูดห้ามคุยด้วย” ผมนอนฟังเสียงพวกมันคุยเบากันไปเรื่อยๆ จริงๆ ก็ง่วงมากเหมือนกันเพราะยาที่กินเข้าไป แต่พอเพื่อนมันเฮฮาก็ฝืนไม่อยากหลับอยากเล่นซะมากกว่า พอต้องมานอนเฉยบนเตียงก็หลับไปได้ในเวลาไม่นาน มารู้สึกตัวอีกที่ก็ตอนที่มีมือเย็นๆมาลูบไปทั่ว
“ฮือ” เอามือปัดมือเย็นๆนั้นให้ออกไป แต่มันก็ยังกลับมานัวเนียอยู่อีก ผมพลิกตัวหนีมือนั้น มันนอนลงเบียดจากทางด้านหลัง แล้วเอามือลูบที่หน้าอกเลยเรื่อยลงไปที่ด้านล่าง เฮ้ยไอ้น้องชายทรยศของผมมันดันตอนสนองมือไอ้หื่นนี้ด้วย เอาละซินี่มันครั้งแรกนะที่มีคนอื่นมาจับของผมขยำแบบนี้ มันเอามือสอดเข้าในกางเกงที่ผมใส่อยู่ค่อยๆรูดขึ้นลงช้าๆ
“ฮือ อ๊ะ” ผมเอามือไปจับอยู่ที่มือของมันอย่างไม่รู้ว่าจะอยากให้มันหยุดหรือให้ทำต่อจากช้าๆมันก็ทำเร็วขึ้นแรงขึ้น
“อ๊า อ๊า” จนผมปล่อยออกมาเปรอะกางเกงตัวเองเต็มไปหมด มันเอามือออกจากในกางเกงแล้วจับให้ผมนอนหงายแล้วมันก็กดปากลงมาจูบกับผมตอนนี้ผมเห็นหละว่ามันคือไอ้อาร์ต แต่มันจูบเก่งเป็นบ้าเล่นเอาผมเคลิ้มไปกับมันด้วยเลย จนมันถอนปากออก เรามองตากันอยู่
“เค้าว่าถ้าไม่สบายให้ออกกำลังกายจะได้หายเร็วๆ หรือไม่ก็เอาไปติดคนอื่นซะแล้วเราจะหาย เราก็เลยว่าทำมันทั้งสองอย่างเลยจะได้หายเร็วๆไง”
คิดได้ไงวะอาร์ต แต่ผมกำลังมึนมันก็ใช้โอกาสนี้ก้มลงมาจูบกับผมอีกครั้ง ก็เคลิ้มตามมันอีกนะสิ พอมันจูบจนพอใจมันก็เลื่อนลงมาที่คอ กระดูกไหลปลาล้า
“อู้ยย อือ อย่า อ๊า” มันค่อยขบเมนเบาๆ เล่นเอาขนลุกซู่เลย มันเลื่อนต่ำลงมาที่หน้าอกแล้วก็ขบเบาๆ ที่ทำเอาผมดิ้นพราด
“อ๊า อืออออ พอ อ๊ะ” มันขบย้ำอยู่อย่างนั้นทั้งสองข้าง ไม่รู้ว่าเพราะไข้หรือเพราะมันเก่งกันแน่ที่ทำเอาผมหมดแรงต่อต้านมัน มันเอานิ้วแหย่เข้าไปที่ประตูหลังผมหนึ่งนิ้ว ทำเอาผมดิ้นอีกครั้ง
อ๊ะ อือ อย่า อ๊ะ อาร์ต อือเอาออก อือเอาออกไป อ๊า”
“ชู่ อย่าดิ้นนะ ขอเรานะเอ็ม” แล้วมันก็ละเลงลิ้นที่หัวนมผมอีกจนผมเสียวจนลืมดิ้นเลย ผมรู้สึกว่าที่นิ้วมันมีอะไรลื่นๆทำให้มันเข้าไปได้ง่ายๆ แต่ถึงอย่างั้นมันก็ยังเจ็บนิดๆ อยู่ดี จากหนึ่งก็เป็นสองนิ้ว เข้าๆ ออกๆ ผมครางออกมาอย่างลืมตัว มือกุมหัวอาร์ตกดไว้กันหน้าอกอย่างเสียวสยิว
“อาร์ต อือม เจ็บ อ๊าอือ โอ้ยย อือ เอาออกไป อาร์ต อืออออ” อาร์ตเอาท่อนเนื้อของเค้าดันเข้ามาแทนที่นิ้วที่ถอนออกไป แต่มันใหญ่กว่านิ้วตั้งไม่รู้เท่าไหร่มันเจ็บมากๆ จนผมต้องร้องออกมาดังๆ แล้วเอามือดันไหล่เอาไว้ไม่ให้เค้าขยับแต่แทนที่จะหยุด
“อ๊ะอืออ โอ้ย อุ๊ก ” มันกลับดันพรวดเดียวเข้ามามิดเลย มันเจ็บจนจุกร้องก็ร้องไม่ออกแต่น้ำตาไหลอาบหน้าเลย มันนอนนิ่งอยู่แป๊บแล้วลุกขึ้นนั่งจับขาผมแยกออกกว้างยกให้ก้นผมลอยตามทั้งที่มันยังคาอยู่อย่างงั้นก่อนที่มันจะขยับเข้าออกช้าๆ
“อือ อ๊าข้างในนาย ร้อนมากเลยเอ็ม อ๊า อือ อ๊า” มันกระแทกเข้าใส่ไม่ยั้ง
“เจ็บ อาร์ต เจ็บ พอ อ๊า อย่า อืออออ อย่าขยับ โอ้ยยย โอ้ยย” ทุกครั้งที่มันขยับมันเจ็บมากจนแทบทนไม่ไหวมันค่อยๆ โยกช้าๆ เอาหลอดเจลมาบีบเพิ่มเข้าไปแต่มันยิ่งแสบจนผมเผลอขมิบเกร็งมากขึ้น ขางี้สั่นไปหมด
“อ๊า เอ็ม อ๊า ผ่อน อ๊า อย่าเกร็ง เอ็ม อาร์ตจะไม่ไหวแล้วอย่าเกร็ง อ๊า” มันพูดไปก็ขยับเข้าออกไปด้วยทั้งเร็วขึ้น แรงขึ้น
“อาร์ต พอ เอ็มเจ็บ โอ้ยย เจ็บ อ๊า ไม่ไหวแล้วพอ” แล้วผมก็รู้สึกว่ามันปลดปล่อยเข้ามาในตัวผมก่อนที่มันจะฟุบตามลงมา
“โอ้ยย อือออ” ขนาดมันถอนตัวออกผมยังเจ็บเลยแถมยังรู้สึกเหนอะๆอีกต่างหาก มันมองแล้วทำหน้าตกใจ ก่อนที่จะอุ้มผมไปที่ห้องน้ำแล้วเปิดฝักบัวเอามาล้างทั้งน้ำทั้งเลือดออกไปแล้วเอาผ้าเช็ดตัว มันอุ้มผมกลับมาวางที่ข้างเตียงแล้วหันไปเปลี่ยนผ้าปูใหม่แล้วให้ผมขึ้นไปนอนมันเอายาแก้ไข้แก้ปวดให้ผมกินแล้วขึ้นมานอนกอดผมไว้ พอยาออกฤทธิ์ผมก็หลับ ตื่นมาอีกทีก็สายมากแล้ว รู้เลยว่าอาการหนักกว่าเดิมมากนัก ทั้งเจ็บระบม ทั้งไข้ขึ้น เลยนอนซมไปอีกสองวัน โดยที่มีมันนั้นแหละคอยดูแล แถมหวงไม่ให้คนอื่นมายุ่งด้วยอีกต่างหาก
“ไรวะอาร์ต มึงดูกันยังไง ไมไอ้เอ็มมันเป็นหนักขึ้นวะ” ไอ้เพื่อนที่มาเยี่ยม มันแซวทันทีที่เห็นสภาพ จะเข้ามาจับตัว อาร์ตเข้ามากันไว้แล้วลากพวกมันออกนอกห้อง
“เฮ้ย หวงซะยังกะหวงเมียนะมึง เอ๊ะ หรือว่าใช่” ไอ้โย เรื่องงี้ละเร็วนักนะไอ้โย แต่ปล่อยให้มันสงสัยกันไปก่อนเถอะ กูไม่สบาย พอพวกเพื่อนกลับกันไปหมดอาร์ตก็เข้ามานอนกอดผมไว้
“อาร์ต ไหนว่าออกกำลังกายจะหายไง แล้วนาย ยังไม่เห็นรับเอาไข้ไปจากเราเลย มีแต่เราที่เป็นหนักขึ้นเนี่ย”
“คงเพราะเราอยู่บนมั้งเชื้อมันเลยขึ้นไม่ถึงตกกลับไปหานายใหม่ นายลองอยู่บนบ้างมั้ยเผื่อมันจะยอมลงมาหาเราบ้าง” มันพูดหน้าตายแต่ตาส่อแววเจ้าเล่ห์พิกล
“............” จะลองดูดีมั้ยเนี่ย กลัวแต่จะหนักขึ้นมากกว่าหายนี่สิ
The end :bye2:
แนวถูกเด็กกด ไว้หายป่วยก่อนนะแล้วจะลองเขียนดู
-
ฮาฮาฮา
รอบนี้ก็มาแบบฮาๆ หื่นๆ อีกแล้ว ขอบคุณครับ :pig4:
-
อาร์ตคิดได้ไง เชื้อโรคมันอยู่ล่าง ไม่ขึ้นไปข้างบน :a5:
-
สงสารคนป่วย
แต่เค้าว่ากันว่า คนป่วยจะตอบสนองดีกว่าปกติ
สงสัยจะจริง กร๊ากกกกกกกกกกกก
-
:laugh:
:laugh:
-
555 อาร์ตเจ้าเล่ห์โคดดดดดด o18 o18
-
กร๊ากกกกกกก น่ารักกกกอ่า หื่นจิงๆ ชอบบบบ เอาอีกๆ ตอนหน้าเด็กกดหรอ เอาๆ ชอบบบบบ 555
-
:m20: :m20:
คิดได้ไงอ่ะอาร์ต
-
:m20:แหม อาร์ต คิดไปได้นะ :m20: :jul3:
-
เหมือนเพื่อนๆฝากปลาย่างไว้กะแมวเลย
-
ไม่สบายก็พักเยอะๆนะ การพักผ่อนเป็นยาที่ดีที่สุดเลยล่ะ
อาร์ตนี่หื่นเงียบเชียว ถ้าทำต่อเดี๋ยวก็ได้หายไปจากโลกหรอก
-
:haun4:
-
:z1: :z1: :z1:
-
ฝากปลาย่างป่วยๆไว้กับแมวก็งี้แหละ มันงาบบบ ซะงั้น :haun4:
-
อาร์ตอำเอ็มซะงั้น เห็นเอ็มอ่อนแอล่ะซิเลยจัดหนักให้ซะเลย คึคึ
-
แล้ว "บน" ของอาร์ตน่ะ
หมายถึง "รุก" หรือ "on top" คะ :z1:
-
เจ้าเล่ห์จริงๆพ่อพระเอก 55555
-
เชื้อโรคมันเลือกบนเลือกล่างด้วยเหรอ :laugh:
-
เจ้าเล่ห์หน้าตายมากนายอาร์ต
แต่เอ็มลองทำแบบที่อาร์ตว่าดูดิ เผื่อไข้จะหาย :haun4:
-
ชอบเรื่องฝันอ่ะ น่ารักดี :pighaun:
ไม่สบายเนี่ย ขี้อ้อนมากๆ :oo1:
-
จะว่าไป ก็น่าลองดีนะ :z1: :m25: :laugh:
-
กร๊าสสสสส มันช่างคิดได้เนอะ!
'สงสัยเพราะอยู่บน มันเลยขึ้นมาไม่ได้'
แล้วนายเอ็มยังจะสู้ไหลไปกับเค้าอีกแหนะ โถๆ
แต่ตอนอยู่บนเนี่ย จะรุกหรือรับ นี่แหละปัญหา 555 :laugh:(แต่ถึงไม่บอก ก็พอจะเดาได้ อิๆ)
-
ข้ออ้าง อยากจับกดหล่ะซี่ อาร์ท ฮ่าๆๆ
-
:m20:ให้ลองอยู่บนเผื่อเชื้อจะตกมา คิดได้ไงอ่ะ
-
“ไอ้บลู นี่กูพัธนะ คือกูมีเรื่องรบกวน หน่อยว่ะ” นี่คือเสียงเพื่อนสนิทของผมที่แม้เราจะไม่ค่อยได้เจอกันแต่ก็ยังเป็นเพื่อนกันเสมอแค่ครั้งนี้มันกลับนำเอาความเปลี่ยนแปลงครั้งมโหฬารมาให้ผมอย่างไม่รู้เนื้อรู้ตัว
“ลุง ผมถาม ไรหน่อยสิ”
“อือ ว่ามา”
“ลุง ลุงเป็นเกย์หรอ” นี่แหละเรื่องรบกวนของมัน หนุ่มอายุสิบแปด ที่ไอ้พัธ มันฝากให้มาอยู่ด้วยสามวันเพราะมันต้องมาสอบเข้าเรียนใกล้กับแถวที่พักผม มันชื่อมิกซ์ ตัวสูง หุ่นนักกีฬา ผิวขาว หน้าใสกิ้งจนผมอิจฉา แล้วเรื่องก็เริ่มจากคำถามของมันนี่แหละ
ผมไม่รู้ ผมแค่ชอบผู้ชายและผมซิงครับ ซิงจริงๆ อายุก็มีเลขสามเป็นของตัวเองถึงสองตัว แต่ผมยังไม่เคยมีไรกะใครซักที่ ก็ไม่เคยมีใครเข้ามาจีบผม ทุกคนที่เข้ามาก็มีแต่เพื่อนกันทั้งนั้นไม่เห็นแตกต่าง ส่วนจะให้ผมไปจีบใครเค้าผมไม่กล้าหรอกอายเค้า วันๆ ทำงานแล้วก็กลับบ้าน ไปอ่านหนังสือดูทีวีก็มีความสุขดี จะมีเหงาบ้างก็ไม่เห็นตาย
“ผมเห็นหนังสือเกย์เต็มใต้เตียงเลย” ตาหาเรื่องจริง หนังสือพวกนี้ผมก็สั่งซื้อมาจากในเนททั้งนั้นพออ่านแล้วจะเอาไปแอบทิ้งก็เสียดายแถมน่าอายชะมัด เลยเก็บยัดเข้าใต้เตียงเอาหนังสืออื่นบังๆไว้ ก็ด้วยความเป็นเจ้าบ้านที่ดี ผมให้มิกซ์นอนที่พื้นข้างเตียงในห้องนอนนี่แหละเพราะถ้าให้ผมนอนพื้นผมก็ปวดหลังแย่สิ แล้วไอ้เด็กนี่ก็ดันตาดีไปเห็นซะได้
“แล้วไง ถึงรังเกียจก็แค่นั้น พรุ่งนี้นายก็กลับแล้วนี่ ไม่เห็นจะเป็นไรหรือจะกลับซะแต่คืนนี้ก็ได้แค่โทรให้น้านายมารับก็สิ้นเรื่อง” ผมไม่รู้จะปฏิเสธไปเพื่ออะไรเพราะยังไงก็เจอกันแค่วันนี้พรุ่งนี้เท่านั้น
“ก็ไม่ไงหรอกครับ ผมก็จะบอกว่าเป็นเหมือนกันและผมเป็นรุกด้วย” พูดจบมันก็ดันผมกดลงบนที่นอน ซวยหละกู มันเป็นเกย์ แถมรู้ด้วยว่าตัวเองเป็นรุก ส่วนผมยังไม่เคยเลยทั้งรับทั้งรุก ก็คนมันไม่เคยนี่ ผมคิดถูกเรื่องอยู่มั้ยนี่
“นายจะทำอะไร ปล่อยนะ มิกซ์ อย่ามาล้อเล่นแบบนี้ ปล่อย” แต่เค้าไม่ปล่อย
“ผมทำจริงไม่ได้เล่น” แล้วไซร้ซอกคอทำเอาผมสยิว
“เฮ้ย น้านายรบกวนแค่ให้นายมาค้างนะ”
“ก็อันนั้นน้าเค้ารบกวน แต่นี่ผมรบกวนเองนี่ลุง”
“ฮือม” แล้วเค้าก็ก้มมาจูบปากกับผมเค้าบดปากเข้ามาอย่างแรงมันเจ็บมากเหมือนปากแตกด้วย เค้าเอาลิ้นเข้ามาควานในปาก เอาลิ้นมาพัวพันกับลิ้นผม ผมพยายามจะดิ้นหนีแต่ก็หนีไปไม่พ้นพอจะหลุดเค้าก็จับผมไว้ได้ ผมทั้งเตะทั้งถีบโดนบ้างไม่โดนบ้าง
“แรงเท่ามดน่าลุง เก็บแรงไว้มันส์กะผมดีกว่า” เค้าคงรำคาญ เลยจับผมคว่ำลงกับเตียง เอาหมอนมาลองใต้ท้องน้อยทำให้สะโพกผมยกลอยขึ้น เค้าเอาตัวทับผมไว้ แยกขาผมออกแล้วเอาอะไรเย็นๆ มาทาก้นผม แล้วก็แหย่นิ้วเข้าไป ผมร้องลั่นด้วยความเจ็บ พยายามบิดตัวหนีแต่ก็ทำไม่ได้ แล้วเค้าก็เอาเจ้าท่อนแข็งๆ ที่ตื่นตัวแล้วของเค้าดันเข้ามาแทนนิ้วที่เค้าถอนออก แต่มันก็เข้าไม่ได้
" อ๊ะไอ้มิกซ์ เจ็บ โอ้ยย เจ็บ อย่าทำเลย อ อ๊ะ อือ หยุด โอ้ยย" ผมร้องลั่นเลย แต่ห้ามเท่าไหร่เค้าก็ไม่หยุด
“อย่างเกร็ง ครับลุง อือม” แล้วเมื่อทำยังไงก็เข้าไม่ได้ เค้าก็ไม่ดึงดัน แต่เปลี่ยนเป็นเอานิ้วที่ทาเจลลื่นๆ เย็นๆ แหย่เข้ามาแทนอีก ผมร้องจนไม่มีเรี่ยวแรงจะร้อง แสบคอไปหมด น้ำตาไหลด้วยความเจ็บ แล้วเค้าก็ใช้เป็นสองนิ้ว ค่อยๆ ขยับเข้าๆ ออกๆ ผมยิ่งเจ็บมากขึ้นไปอีก เพราะผมเกร็งขมิบช่องทางไว้ เค้าแยงเข้าไปจนสุดแล้วควานไปมา มันทั้งเจ็บทั้งเสียวไปพร้อมกัน พอเห็นว่าผมเริ่มเคลิ้ม เค้าก็เอานิ้วออกแล้วกระซิบที่หูผมเบาๆ
“อย่าเกร็งนะ” ด้วยความมึนผมเลยเผลอคล้อยตามแล้วเค้าก็เอาเจ้าน้องชายที่แข็งขันเต็มที่เข้ามาจ่อ
“รบกวนเป็นเมียผมนะลุง” พูดจบเค้าก็ดันมันเข้ามาในตัวผมด้วยความรวดเร็ว
“อุ๊ก” ทั้งจุกทั้งเจ็บบอกไม่ถูก แล้วเค้าก็ค่อยๆ ถอนออกก่อนที่จะดันเข้ามาใหม่ช้าๆ เน้นๆ
“อ๊ะ อือ เจ็บ โอ้ยย อือ อ๊ะอย่า อือ อ๊า อ๊า” เค้าเร่งจังหวะเร็วขึ้น เร็วและหนักหน่วง
“อืออ โอ้ย อือม ซี๊ดดด อ๊า”
“โอ้ยย อืออ อู้วว” ผมเจ็บจนไม่รู้จะเจ็บยังไงแล้ว แต่มันก็เป็นเจ็บปนเสียวซ่าน จนผมเผลอตอบสนองการกระแทกกระทั้นของเค้า
“อ๊า ลุง อืออ ลุงรัดแน่นดีจัง อือ เสียว อือ อย่างงั้น โอ้วว อือ แรงอีกได้มั้ย อ๊า” แล้วเค้าก็เร็วขึ้นและแรงขึ้น เสียงครางกระเส่าของเราดังลั่นไปหมด มือผมจิกอยู่ที่ที่นอน เกร็งตัวรับความสุขสุดยอดที่กำลังมาถึงในไม่ข้าผมปลดปล่อยออกมาก่อนเค้า ไม่นานเค้าก็เกร็งตัวกระตุกอยู่ในตัวผมสามสี่ทีแล้วก็ปล่อยน้ำอุ่นเข้ามาอัดอยู่ในตัวผม เค้าค่อยๆถอนตัวออก เค้าจับผมพลิกตัวนอนหงาย มันแยกขาผมออก แล้วเริ่มอีกรอบ ขอให้เค้าหยุดเค้าก็ไม่สนใจ ผมยังเจ็บอยู่เลย น้ำตาไหลไม่หยุด จบรอบสองด้วยความแสบ ระบม ปากไม่แตกแต่น่าจะเจ่อๆ เค้ากอดผม เอามือถือมาถ่ายรูปเอาไว้ แล้วพอผมจะแย่งเอามาลบทิ้งเค้าก็กอดผมแน่นเข้า
“อยากต่อรอบสามก็ได้นะลุงผมยังมีแรงสนอง” แต่ผมไม่มีแรงแล้ว เจ็บระบมแถมยังรู้สึกเหมือมันเต้นตุ๊บๆ อยู่ตลอดเลย
“ลุง ลุงเป็นเมียผมแล้วนะ ลุงต้องรับผิดชอบและห้ามทิ้งผมด้วย ไม่งั้นผมจะบอกใครต่อใครว่า ลุงหลอกฟันผมแล้วทิ้ง”
“หา ทำไมชั้นต้องรับผิดชอบ นายต่างหากที่..ที่..” ผมพูดไม่ออกได้แต่ทำหน้าแดง ทั้งโกรธทั้งอาย แต่ไอ้คนหน้าด้านหน้าทนมันดันยิ้มอย่างชอบใจ
“ ไรลุง ลุงจะบอกว่าผมใช่มั้ยที่ฟันลุงอะ แล้วไง ก็ผมชอบลุง ผมอยากกอด อยากมีอะไรอะไรกะคนที่ผมรักมันผิดตรงไหน แล้วที่ผมบอกว่าให้ลุงรับผิดชอบก็เพราะลุงอยากน่ารักให้ผมหลงรักเองทำไม นี่ลุง รู้มั้ยตั้งแต่เห็นหน้าลุงครั้งแรกผมก็อยากกดลุงใจจะขาด วันสอบก็แทบไม่มีสมาธิเลย ยังไงซะก่อนกลับต้องทำให้ลุงต้องเป็นของผมให้ได้” หน้าผมคงเหวอ จนน่าหัวเราะเพราะเค้า หัวเราะพรืดออกมาอย่างสุดกลั้น พอหยุดหัวเราะได้เค้าก็ดึงผมเข้าไปจูบ มันดูดดื่มเรียกร้องแต่ผมรู้ว่าถ้ามีรอบสามผมตายแน่ๆ ผมต้องหยุดเอาไว้ก่อน ผมเลยผลักเค้าออก
“อะไรลุงต่อต้านหรอ” เค้าทำหน้าเข้มถามด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ
“ปะ เปล่า แต่ยังไม่พร้อมจะมีรอบต่อไปเลยเบรกไว้ก่อน” ผมตอบอู้อี้เพราะอายจนต้องเอาหน้าซุกลงกับอกของเค้าไม่งั้นคงพูดไม่ออก เค้าหัวเราะแล้วกอดผมแน่น ผมว่าอย่างอื่นไว้คุยกันพรุ่งนี้ก็ได้เพราะตอนนี้สถานการณ์มันล่อแหลมเกินจะเสี่ยง แล้วจะพานเจ็บตัวเอาเปล่าๆ แล้วเราจะหลับไปด้วยกัน
######################
วันรุ่งขึ้นก่อนที่มิกซ์จะกลับ เราตกลงคบหากันอย่างจริงจังเพราะเค้าเล่นทั้งบอกรักและข่มขู่ไปพร้อมๆ กัน จนผมไม่รู้ว่าจะปฏิเสธไปทำไม เพราะมันก็ล่วงเลยมาจนป่านนี้แล้ว ผมเองก็ยังไม่ได้มีใคร จะมีก็เค้าคนเดียวนี่แหละ ส่วนเค้าก็สัญญาว่าจะมีผมแค่คนเดียวตั้งแต่นี่ และผมก็เชื่อเค้า ไม่รู้เหมือนกันว่าผมจะง่ายไปหรือเปล่า แต่ผมไม่อย่างคิดให้มากเรื่อง เพราะตั้งนานกว่าจะมีคนหลงมาบอกว่ารักซักที เค้าบอกว่าถ้าสอบติดที่นี่เค้าจะมารบกวนผมใหม่ และเค้าก็ได้มารบกวนผมจริงๆ เพราะเค้าสอบติดอย่างที่ว่า เค้าขนของเข้ามาอยู่ กับผมตั้งแต่ยังไม่เปิดเรียน
“มิกซ์บอกแม่แล้วนะลุงว่ามิกซ์กะลุงเป็นแฟนกัน”
“แล้วแม่ไม่ว่าหรือไงที่แฟนเป็นผู้ชาย”
“ก็ไม่นี่ แม่รู้นานแล้ว ว่ามิกซ์ชอบผู้ชายอะ แม่บอกว่าทำใจพอจะได้ละ”
“เป็นคุณแม่ทันสมัยจัง”
“อืม นั้นแหละแม่มิกซ์ แต่แม่เค้าห่วงอยู่ว่ามิกซ์จะโดนลุงหลอกหรือเปล่า เค้าว่ามิกซ์ยังเด็ก รู้จักกะลุงแค่แป๊บเดียวก็ย้ายมาอยู่กะลุงแล้ว เค้ากลัวมิกซ์เสียใจ” ไอ้ที่น่าจะกลัวน่าจะเป็นผมซะมากกว่ามั้ง
“ลุง แต่ไงคืนนี้รบกวนลุงอีกนะซักรอบก็ยังดี” ไอ้เด็กหื่นเอ้ย
เดี๋ยวนี้ทำงานเสร็จผมยิ่งชอบการกลับบ้านมากเป็นพิเศษ ก็ที่บ้านมีคนรอผมอยู่ พอเปิดบ้านเข้าไปก็ได้กลิ่นหอมของข้าวที่หุงสุกใหม่ มันหอมชื่นใจซะจริง
“กลับมาแล้วหรอ เหนื่อยมั้ย” มีคนคอยพูดคุยถามนั้นนี่
“คิดถึงมิกซ์อะดิ รีบกลับมาแต่วัน ไปอาบน้ำกันดีกว่าเดี๋ยวค่อยมากินข้าว” เคล้าเคลียนัวเนียกับเราไม่ห่างมันก็มีความสุขไปอีกแบบ....
“ลุง” แต่ผมอยากฆ่ามันทิ้งก็ตรงที่ชอบเรียกผมว่าลุงนี่หละ
“อืม” ผมนอนตะแคง มิกซ์กอดซ้อนอยู่ด้านหลัง
“พรุ่งนี้วันหยุดใช่มะ”
“อืม”
“งั้นคืนนี้ก็โต้รุ่งได้สิ”
“....” เค้าก็กดผมนอนหงาย จูบที่ปากของผมแทรกลิ้นเข้ามาเกียวกวัดกับลิ้นผมอย่างเมามัน เค้าถอดเสื้อผมออก จูบไซร้ไปตามซอกคอหลังหู เลื่อนลงมาที่หัวนมทั้งสองข้าง เลียวนทั้งดูดทั้งเม้น เสียวจนต้องครางออกมาเบาๆ อย่างสุดจะทน เค้ารู้ว่าตรงไหนที่จะทำให้ผมร้องครางได้ ตรงไหนที่ผมจะเสียวจนสะดุ้งทุกทีที่แตะต้อง เค้าจะค่อยๆ ทำอย่างเอาอกเอาใจ ทำให้ผมมีความสุขก่อนที่เค้าจะทำตามใจตัวเองจนผมได้แต่ร้องครางบิดเร้าอยู่ใต้ร่างเค้าอย่างช่วยตัวเองไม่ได้
“อ๊ะ มิกซ์ อือ แรงๆ อีก อ๊า อย่างงั้น ซี๊ดด เสียวครับ อู้ยย อือ” มิกซ์กระแทกเข้ามาไม่ยั้ง
“อือ แรงอีกได้มั้ย อา เจ็บมั้ยลุง อืออออ ซี๊ดด อู้วว ชอบมั้ย ออ้าวว อู้ยย” ผมไม่มีแรงจะตอบแล้วเพราะมิกซ์เร่งกระแทกเข้ามาเร็วขึ้น แรงขึ้น แล้วทั้งผมทั้งมิกซ์ก็ได้แต่ครางกันดังลั่นห้อง พอรอบแรกจบลงเค้าก็ต่อรอบสองทันทีไม่ให้โอกาสได้พักกันเลย กว่าจะได้นอนก็เข้าไปตีสามกว่าๆ ได้ เสร็จไปไม่รู้กี่ครั้งจนผมต้องบอกให้พอก่อนเพราะผมไม่ไหวแล้วจริงๆ แล้วหลับไปทันทีที่พูดจบ
ที่ตื่นขึ้นมานี่เพราะได้ยินเสียงเคาะเรียกอยู่ที่ประตู ผมเลยต้องพาตัวเองออกจากอ้อมกอดของมิกซ์ใส่กางเกงตัวเดียว เดินกระย่องกระแย่งไปเปิดพอเห็นว่าเป็นใครเท่านั้นแหละ
“ผลัวะ” เห็นดาวเลย
“ไอ้สัดบลูมึงทำไรหลานกู” แค่หมัดแรกเข้าโหนกแก้มสอยผมลงไปกองกับพื้น เจ็บตูดจนน้ำตาเล็ด แค่เดินยังแทบไม่ไหวแล้วนี่กระแทกพื้นเต็มๆ มันยังตามมาคร่อมตัวผมไว้ง้างหมัดเตรียมชกอีกต่างหาก ‘แค่นี้กูก็จะตายอยู่แล้ว ไอ้เหี้ยพัธ’ ได้แค่คิดเพราะยังเจ็บจนพูดไม่ออก
“ทำไมวะไอ้ที่เข้ามาจีบมึงมันยังไม่พอหรือไง ทำไมต้องเป็นหลานกูด้วย กูรบกวนมึงแค่สามวัน มึงเงี่ยนจนทนไม่ไหวหรือไงวะ” มันเตรียมปล่อยหมัดแล้วแต่ผมจะทำอะไรได้ อย่างดีก็แค่หลับตารอรับความเจ็บที่ยังน้อยกว่าที่ผมเจ็บอยู่ตอนนี้
“ น้า น้าจะทำอะไรเมียผม” ไม่จะแล้วมิกซ์มันชกไปแล้ว นอกจากจะไม่เจ็บเพิ่มแล้วมิกซ์ยังผลักพัธที่นั่งคร่อมผมออกไปอีกด้วยแล้วเค้าก็ดึงผมเข้าไปกอดเอาไว้อย่างปกป้อง
“อะไรนะมิกซ์นายว่า เมียเหรอ”
“ใช่น้า นี่เมียผม น้าไม่มีสิทธิมาทำร้ายเมียผมนะ”
“ไอ้บลูมึงเป็นเมีย เมียไอ้มิกซ์เนี่ยนะ” แล้วจะให้ผมพูดอะไรล่ะ กูโดนเด็กข่มขืนหรอ มันอาจจะเป็นอย่างงั้นตอนแรกๆ แต่หลังจากนั้นมันใช่ซะที่ไหนร่วมแรงร่วมใจกันเตียงแทบหัก จะบอกว่าโดนเด็กหลอกก็ไม่ใช่ เพราะเค้าไม่ได้หลอกอะไรผม และผมออกจะชอบที่มีเค้ามาคอยก่อกวนเอาใจอยู่ข้างๆ
“เฮ้อ กูไม่น่าลืมเล้ย ไอ้บลู ว่ามึงมันปวกเปียกขนาดไหน แล้วคนตั้งมากตั้งมายที่เข้ามาจีบมึง แค่กูเจอมึงไม่กี่ครั้งกูยังรู้แล้วนี่อะไร บื้อไม่สร่างจนเสร็จเด็กซะงั้นนะ เจริญหละชีวิตมึง” อ้าวไอ้เวรนี่เมื่อกี้ยังซัดกู หาว่าหลอกฟันเด็กอยู่เลย ไอ้หลานก็ปากไวแย่งผมพูดหมด
“แล้วน้าจะทำไม ผมเด็กแล้วไงจริงอยู่ตอนนี้ผมยังต้องเรียน แต่พอผมเรียนจบผมจะหาเลี้ยงเมียผมเอง น้าไม่ต้องมายุ่งเลยนะ แล้วน้าก็รู้ แม่ก็รู้ว่าผมชอบผู้ชาย ทีแม่ไม่เห็นว่าอะไร”
“เออแม่แกรู้ แม่แกไม่ว่า แค่แม่แกห่วงกลัวแกโดนหลอกก็แค่นั้น เลยให้น้ามาดูว่าไอ้เพื่อนเลวนี่มันหลอกฟันแกหรือข่มขู่อะไรแกหรือเปล่า แต่เท่าที่เห็น น่าจะเป็นแกมากกว่าว่ะไอ้บลูที่น่าเป็นห่วง โตเป็นควายขนาดนี้แล้วยังให้เด็กหลอก”
“ใครว่าผมหลอกผมจริงใจ จริงจังด้วยน้าอย่ามั่ว ทำครอบครัวเค้าแตกแยก เห็นแล้วนี่ ว่าผมกะลุงรักกันดีที่นี้กลับได้ซะทีนะ”
“ลุง ไอ้บลู๊ นี่แกให้มันเรียกลุงเลยหรือวะ เออตามสบายเหอะ ชั้นไม่ยุ่งกะพวกแกแล้ว เดี๋ยวชั้นไปรายงานแม่แกก่อนว่าหายห่วง ไม่มีใครหลอกแก มีแต่แกนี่แหละที่หลอกงาบเพื่อนชั้นซะอยู่หมัด เฮ้อ เพื่อนหนอเพื่อน” แล้วมันก็จากไปพร้อมเสียงทอดถอนใจอย่าปลงๆ ไอ้สองน้าหลานมันคุยเออออกันสองคนไม่ได้สนใจผมที่นั่งอ้าปากค้างไม่ได้พูดอะไรซักคำเลย
“ ไหนที่รักเอาหน้ามาดูดิ โห เขียวเลย” เค้าเอาปากมาจุ๊บตรงที่ผมโดนชก
“เพี้ยงหาย เป็นไงหายเจ็บเลยใช่มั้ย” ดูมันทำไปได้
“ไปครับ ทายาดีกว่า” เค้าอุ้มผมไปวางที่เตียง
“ไหนว่าหายเลยไงทำไมต้องทา” ตั้งแต่ไอ้พัธมาจนมันไปนี่เป็นประโยคแรกที่ผมได้พูด
“ โห เชื่อคนง่ายจริงด้วยแฮะ อย่างงี้ต้องดูแลใกล้ชิดไม่ให้คลาดสายตาซะแล้ว” เค้าทายาให้อย่างอ่อนโยน
“ทายาเสร็จแล้วก็มาต่อที่ค้างไว้แต่เมื่อคืนกันดีกว่าลุง แหมมีเรื่องตื่นเต้นอดีนาลีนมันพรุ่งพร่านน่าจะคึกได้ถึงเย็น มามะคนดี” แล้วเค้าก็ดึงผมลงนอน
“มิกซ์ เมื่อคืนก็รบกวนกันตั้งแต่ค่ำยันเช้า แล้วนี่จะเริ่มตั้งแต่สายยันเย็นอีกเนี่ยนะ” ผมเอามือยันอกเค้าไว้
“แหมลุง ก็มิกซ์ยังไหวนี่” เค้าเข้ามานัวเนียจนผมเกือบเคลิ้ม
“แต่ลุงรบกวนมิกซ์ เห็นใจตูดลุงหน่อยก็ดีนะ มันยังเจ็บอยู่เลย” ผมเผลอแทนตัวว่าลุงกะมันไปตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้
“น่าลุง เดี๋ยวมิกซ์ เพี้ยงให้ทีเดียวหาย เชื่อมิกซ์นะคราบ”
“......”
The end :bye2:
-
:haun4: :haun4: :haun4:
-
โดนกดแล้วยังต้องเจ็บตัวอีกตะหาก โถๆลุง :กอด1:
-
พอเวลานายเอกแทนตัวเองว่าลุงแล้ว หมดมู้ดทันที :a5:
แต่ชอบนะถูกเด็กกินเนี่ย น้องเค้าจะอิ่มไหมเนี่ย
-
:z1: :z1: :z1:
-
อายุเลขสามแต่ไม่ทันเด็ก โดนกดจนได้ :haun4:
-
พอเวลานายเอกแทนตัวเองว่าลุงแล้ว หมดมู้ดทันที :a5:
ก๊ากกกกกก คิดเหมือนกันเลยค่ะ
ปล. อ่านแล้ว แอบคิดถึงคุณไพทูรย์กะนพ หุหุ
-
จะเรียกว่าโชคดีได้ปะวะ
ได้เด็กหื่นเข้าไปน่าสงสาร :laugh:
:call:
-
:oo1: :oo1: :oo1:
สงสาร+ฮา ลุงแกจริง ๆ
-
แหมโดนเด็กกินเลยนะลุง :haun4:
แต่ก็หยวนๆไปอ่ะเพราะมันน่ากระชุ่มกระชวยโนะ
-
โถลุง โดนเด็กหลอก ฮาๆๆๆ ว่าแต่ต่อไปเลิกเรียกลุง ถาวรเปลี่ยนเรียก เมียจ๋าแทนได้ก่อ
-
กรรม...โดนเด็กรบกวนบ่อย ๆ ระวังเอวเคล็ดนะลุง :z1:
-
หุหุหุ โดนเด็กกดจริงๆด้วย ได้อย่างที่หวังเลย...ซะเมื่อไหร่ ความจริงเค้าอยากได้แบบโชตะน่ารักๆอ่ะ แต่แบบเรื่องนี้อ่านแล้วภาพงานของอฒนาโอโนะ โบระลอยมาเลยซึ่ง...เค้าก็ชอบอีกน่ะแหละ (แล้วจะบ่นทำไม) ก็มันหื่นดีนี่นา ยิ้ม
สรุปแล้วแม้จะไม่ใช่อย่างที่หวังไว้เป๊ะๆเค้าก็ชอบจ้า ขอบคุณค่ะ
-
ลงสองเรื่องต่อกันคงไม่เป็นไร แต่อันนี้มันสั้นมากไม่รู้จะนับเป็นเรื่องดีมั้ยอะนะ^^
“หูย ขาวว่ะ ขนาดเดินในที่มืดยังโอโม่ขนาดนี้”
“นั้นดิโคตรน่าอิจฉาเลยว่ะ ทำไมกูไม่ขาวได้อย่างเค้าบ้างวะ กูเคยไปแอบดูเค้าที่ห้องเว้ย ขาวไปทั้งตัวเลยแถมหวานด้วยนะโว้ย”
“มึงอยากเป็นพวกผิวเผือกหรือไง แล้วมึงรู้ได้ไงว่าหวาน เคยเจ๊าะเค้าหรือไง”
“เปล่า นังที่แอบอยู่ในห้องเค้ามันบอก
“เอ้ย ดูนั้นใครวะฉุดหมอเข้าไปโน้นแล้ว”
“ตาม ไอ้วิ้ง ตามเลย ตามไปดูกัน”
“โน่นมันลากเข้าไปที่เพิงโน่นแล้ว”
“วิ้ง ใครวะนั้น แกเคยเห็นมั้ย แต่ข้าว่าคุ้นๆนะ เหมือนเคยเห็นมาด้อมๆ อยู่แถวนี้มาหลายวันละ”
“ไม่รู้หรอกแต่เคยเห็นพร้อมกะแกนั้นแหละ มันทำไรหมอวะนั้น หูย ขาวจริงอย่างมึงว่าเลยว่ะ ขาวไปทั้งตัวเลย เฮ้ยมันมาสองเหมือนเราเลยว่ะ”
“เออกูเห็นแล้ว แม่งดำทั้งคู่เลย หมอของกูส่องประกายที่สุดเลยว่ะ”
“มันเล่นไรกันวะ ดูหมอดิดิ้นพราดเลยว่ะ เฮ้ยมันทำไรวะ ดูดใหญ่เลย แดงไปทั้งตัวแล้ววะ”
“เฮ้ยไอ้นั้นมันเอาเข็มทิ่มหมอด้วย อู้ย คงเจ็บหน้าดูเลยว่ะ ขนาดเราเล็กๆ บางคนยังสะดุ้งแล้วนี่ ใหญ่กว่าเราตั้งเยอะ อื้อหือ”
“วิ้ง แกได้กลิ่นมั้ยวะ”
ได้ดิ แหมหอมซะขนาดนั้น”
“เราเข้าไปใกล้ๆกันมั้ยวะ แต่สงสารหมอวะ ไอ้ดำนั้นก็เอาเข็มมันแทงหมอกูอยู่ได้ มันไม่อยู่นิ่งบ้างเลย ไม่รู้มันจะขยับอะไรแรงนัก หมอกูเลยกระเด้งไปกระแทกไอ้ดำข้างบนตลอดเลย ถ้าเป็นนังพวกนั้นนะเจาะที่เดียวก็สำเร็จแล้วไม่มีเลือดหกมาให้เสียของอย่างไอ้พวกนี้หรอกว้า สงสัยไม่มีฝีมือว่ะ”
“ดูดิไอ้ที่อยู่บนหัวนั้นมักก็เอาเข็มยักษ์ของมันกระแทกปากหมอใหญ่เลยวะคงเจ็บหน้าดู”
“แต่กูว่าไอ้เจ้าของเข็มแม่งเจ็บกว่าหมอว่ะมึงดูหน้ามันดิ ทำท่าเหมือนจะตายให้ได้เลย”
“กูว่ามันก็ด้วยกันนั้นแหละมั้งวะ ทำหน้าจะเป็นจะตายเหมือนกันหมดเลย เข้าไปดูใกล้ๆ กันดีกว่าว่ะ จะได้เห็นชัดๆ”
“วิ้ง วิ้ง วิ้ง”
“ดีดีดิวะเดี๋ยวเค้ารำคาญ”
“มึงก็อย่าไปอยู่แถวหูเค้าสิ ไอ้วิ้ง”
เพลี๊ยะ
“รำคาญฉิบหายไอ้ยุงเวร ดีสม ตายซะ ทั้งสองตัวเลยฝีมือว่ะกู ตบที่เดียวได้สองเลย เรามาสนุกกันต่อดีกว่าน้องหมอ แหมๆ น้องชายยังแข็งรอพี่อยู่เลยนะที่รัก ผู้ชายห่าไรวะขาวถูกใจกูจริ๊ง ไอ้ดำเสร็จแล้วมึงก็ออกๆไปซะทีกูจะต่ออีกรอบยังมันส์ไม่หายเลย”
The end :bye2:
-
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกก
มุกไม่หื่นแต่หักมุมนะเนี่ย
-
ตอนแรกนึกว่าสองตัวนั้นเป็นจิ้งจก ผิดคาดดันเป็นยุงซะนี้
-
:laugh: :laugh:
คิดได้
-
โถ ไอ้ยุงชะตาขาด 5555+
-
:laugh: ตงิดๆตั้งแต่ "วิ้ง วิ้ง" แล้วว่าไอ้2ตัวนี้เป็นยุง
พล็อตเจ๋งอ่ะตอนนี้ o13
-
อ๊า สงสารลุงโดนต่อยปลิวเลย แง่มๆ ไอ้หลานรับผิดชอบฉีดยาลุงเลย ก๊ากกก
อ่านเรื่องขาวแล้วขำ คิดได้ไงเนี่ย ยุง 5555
-
เรื่องแรก เจอเด็กน้อยหื่นมากมาย..ระวังสุขภาพเอวด้วยนะลุง :z1:
เรื่องสอง ตอนแรกก็คิดไว้ว่าไอ้สองตัวที่คุยกันมันไม่ใช่คนแน่เลย
ยิ่งมาเจอ วิ้ง วิ้ง นี่คิดเลยว่ายุงแน่ๆ
เฉลยตอนท้ายเป็นอย่างที่คิดจริงๆด้วย
แต่ไม่น่าโดนฆ่าซะก่อนเลย
น่าจะให้ดูจนจบถึงไคลแมกซ์ :oo1: :haun4:
-
:t2:คิดได้งัย...ยุงจริงด้วย+++5555
-
เด็กกิน หรือ กินเด็ก?? 555 :laugh:
แต่เรื่องยุงนี่ความคิดสร้างสรรค์เสียจริงเจ้าค่ะ
โถๆๆๆ ยุงชะตาขาด~
น่าจะชื่อเรื่อง 'เรื่องของยุง' 55555 :laugh:
-
:กอด1:
-
อ่ะนะ เข้าใจแต่งจัง
-
ยุงสอดรู้สอดเห็น ตายเยย ฮ่าๆๆๆ
ส่วนลุงคะ เสร็จเด็กจนได้นะ อิอิ
-
กรี๊ดดดดดดดดด ตอนแรกเราเข้าใจว่าเป็นแมงสาป ฮาาาาาาาาา
-
โห ไอเดียบรรเจิดมาก คิดได้นะเธอ
แต่สงสารหมออ่ะ
-
โถๆ ลุง 5555 :oo1: :oo1:
-
:impress2:แต่ละพลอตสุดยอด
-
โห หักมุมซะ อยากรู้อยากเห็นดีนักก็ตายซะเจ้ายุง...
ว่าแต่ยุงที่ดื่มเลือดเนี่ยมันเป็นตัวเมียนะ ....
-
:laugh: ไม่เข้าใจอ่ะเรื่องสุดท้ายยย
-
หักมุมซะงั้น :m20:
-
ทีแรกนึกว่าหมา...ยุงซะนี่ :laugh:
-
เลยไม่ได้ดูถึงตอนจบเลย
:oo1: :oo1: :oo1:
-
:pandalaugh: :pandalaugh: :pandalaugh:
-
คุณเพื่อนก็ชกมาได้ น่าสงสารโดนทั้งหมัดเพื่อน ทั้งคืนกับหลานเพื่อนอีก
คิดได้ว่าหลานจะโดนหลอก อย่างหนูมิกซ์ไปหลอกคนอื่นอยู่แล้ว กลัวก็แต่
โตขึ้นแล้วหนูมิกซ์จะทำให้บลูเถอะ
ส่วนคุณยุงทั้งสอง โทษฐานมาแอบดูแล้วยังนินทาว่าไม่มีฝีมืออีก
เลยโดนเจ้าของเข็มตบให้เลย
-
อ่านจบแล้วงง
แต่พอมาอ่านคอมเม้น อ๋อ~เลย
-
โอ้ววว แซ่บทุกเรื่องเลย
อ่านแล้วเพลินดี สนุกมากๆ้ค่ะ
-
:laugh: :haun4:
-
หมียักษ์สีน้ำตาลนุ่มนิ่มน่ากอดนั้นมันช่างเร้าใจผมมากเหลือเกิน โอ้ย ผมไม่น่าหาไอ้ชุดหมีนี่มาใช้ในงานนี้ด้วยเลย ไม่ไหวแล้ว ผมอดใจไม่ไหวผมฉุดหมีขนนุ่มฟูนั้นใส่รถเอากลับไปบ้าน โดยขนาดตัวมันก็ใหญ่กว่าผมเป็นเท่า แต่พอเห็นขนนุ่มๆที่ไรชอบคิดว่ามันตัวเล็กน่ารัก ผมลากมันเข้าบ้านพามันไปนอนที่เตียงแล้วล้มตัวลงนอนกอดมัน และให้มันกอดผมไว้ มันช่างอบอุ่นนุ่มนิ่ม
“เฮ้อ ชอบจัง” แต่บังเอิญว่า ไอ้หมีน้อยน่ารักนี่มันเป็นคนนี่สิครับ มันเป็นพนักงานที่ผมให้มาแจกใบปลิว แล้วผมก็เผลอตัวลากมันมานอนกอดแล้วอะไรมันจะเกิดขึ้นกัน ชายหนุ่มผิวขาว หุ่นนักกีฬาเป็นเจ้าของบริษัท เพราะความเก่งและรวย กับชายอีกคนอายุมากกว่าเล็กน้อย อาชีพลูกจ้างในสังกัด พนักงานออกแบบที่ตัวเหมือนหมีอวบๆ น่านอนกอด แล้วยังโดนบังคับมาใส่ชุดหมีขนฟูแจกใบปลิวกลางแดดเปรี้ยง แถมยังถูกลากถูลู่ถูกังยัดเข้ารถเอากลับบ้านไปอย่างงั้น ก็แค่จากหมีน้อยน่ารักก็กลายร่างเป็นหมีขี้โมโห ส่งเสียงแฮ่ๆ จะขบหัวเจ้านายอยู่นะสิ
“คุณไอซ์ ผมต้องไปทำงาน” หมียักษ์กำลังจะเอาหัวหมีออกแต่เรื่องอะไรผมจะยอมเป็นหมีอย่างงี้น่ารักกว่าตั้งเยอะ หมียักษ์ดิ้น เอ่อ ต้องเป็นคนในหมีสิที่ดิ้นรนให้หลุดจากอ้อมกอดที่รัดเค้าอย่างแน่นหนา แต่มันก็ไม่ใช่ง่ายขนาดนั้นเพราะผมก็ไม่ใช่ตัวเล็กๆ เค้าดิ้นจนหัวหมีหลุดออกไปแต่ก็ยังเหมือนอยู่ดี แม้จะเป็นหมีหน้ายักษ์ก็เถอะ ผมเลยกดเค้ากับที่นอนให้เค้านอนหงายโดยมีผมอยู่ด้านบน ‘นุ่มจัง’ แต่เจ้าหมีนั้นก็ไม่ยอมอยู่เฉยกลับพลิกจนผมลงไปอยู่ด้านล่างได้สำเร็จ
“อยากมีเรื่องมากใช่มั้ย นายจะเอายังไงกับชั้นแน่” ไรวะ อ่อยขนาดนี้ยังจะถามไอ้หมีโง่
“ได้อยากนักก็จะสนองให้” โอ้ หมีฉลาด เจ้าหมีไม่รอช้าบดจูบลงมาอย่างรุนแรง
“อือ” มือเจ้าหมีมันเลื่อนไปดึงชายเสื้อออกจากกางเกงแล้วเอามือสอดเข้าไปโลมไล้เนื้อตัวอย่างย่ามใจ มันเลื่อนปากไปที่ติ่งหู เรียกความเสียวซ่านจนต้องครางออกมา
“อือ อ๊า อู้ย เสียว อย่า อือ” ปากก็ห้ามแต่มือกลับกอดเค้าเอาไว้แน่
“เสียวสิ ชอบใช่มั้ย” เจ้าหมีกระซิบที่ข้างหูแล้วก้มไปเลียไล้ใหม่ มันเสียวจนทั้งอยากครางอยากดิ้นแต่ก็อยากให้มันทำอยู่อย่างนั้น
“อือ ชอบ อ๊ะ ซี๊ดด อ๊า” เค้าเลื่อนลงมาที่คอค่อยๆ เม้ม เบาๆ แล้วเค้าก็ลุกขึ้นนั่ง จนผมนึกว่าเค้าจะหยุดแค่นั้นซะแล้ว
“นายลุกขึ้น” ผมก็ลุกตามที่เค้าสั่ง
“ไปยืนข้างเตียง แล้ว ถอดเสื้อผ้าออก” พอผมลงไปยืนข้างเตียง เค้าก็เลื่อนไปนั่งพิงหัวเตียงในชุดหมี
“ถอดช้าๆ ให้ผมได้ดู ยั่วผมหน่อยสิคุณเจ้านาย” ผมค่อยๆถอดจนชิ้นสุดท้ายเจ้าหมีนั้นเปลี่ยนมานั่งที่ริมเตียงมองผมอย่างจดจ่อแล้ว ผมเลยเดินเข้าไปหาเค้า ยืนแยกขาคร่อมขาเค้าไว้ แต่ยังไม่ได้นั่งตักเพราะเค้าจับผมให้ยืนอยู่ตรงหน้าเค้าแล้วใช้ปากกับน้องชายที่กำลังมีอารมณ์เต็มที่ของผม เค้าอมมันเข้าไปในปากแล้วทั้งเลียทั้งดูดจนผมแทบยืนไม่อยู่
“อือ อ๊ะ อ๊าอือออ” จนเค้าค่อยผ่อนให้ผมนั่งไปบนเข่าของเค้าที่มีขนนิ่มๆของเจ้าหมีคอยเสียดสีให้อารมณ์กระเจิงมากยิ่งขึ้น โดยที่ปากเค้าก็ยังสร้างความเสียวซ่านให้ผมไม่ได้หยุด จนผมต้องยกสะโพกตอบสนองเค้าอย่างเต็มกำลัง แขนที่มีขนนุ่มนิ่มดันรับอยู้ที่หลังผม
“ฮืม อ๊า อ๊ะ” สองมือกุมอยู่ที่หัวเค้าแน่นมากจนผมปลดปล่อยออกมาอย่าทะลักทลาย เค้าเงยหน้าขึ้นมาเราจ้องตากันอยู่
“จะเอา..” ผมกลัวเค้าจะหยุด เลยเป็นฝ่ายเข้าไปจูบเค้าแล้วดันเค้าลงนอนหงาย พอจูบจนพอใจแล้วก็ดันตัวขึ้นนั่งคร่อมทับเค้าเอาไว้มือเค้าโอบอยู่ด้านหลังทำให้แขนที่มีแต่ขนของเค้าเสียดสีอยู่ที่ข้างเอว ‘อืม มันนุ่มมาก’ ผมเอามือเลื่อนลงไป จับเจ้าหมีน้อยที่ตื่นตัวแข็งเป็นลำอยู่ด้านในเจ้าชุดขนนุ่มนิ่มนั้น ผมลุกขึ้นจากตัวเค้า ให้เค้าถอดชุดขนนิ่มๆนั้นออกอย่างเสียดาย พอเค้าถอดชุดออกเสร็จเค้าก็กดผมลงนอนคว่ำกับที่นอนทันที
“หมี เบาหน่อย”
“ไม่ได้ชื่อหมี” แล้วเค้าก็ดันเจ้าท่อนแข็งๆนั้นเข้ามาอยากเร็ว มันฝืด เลยทำให้เจ็บและเข้ามาได้ยาก
“โอ้ยย เจ็บ หมีวัตรอือ”
“ไม่ได้เป็นหมี” แล้วเค้าก็ดันเข้ามาอีก
“ โอ้ยย วัตรครับ อู้ยย อืออออ วัตรอย่าแรงครับ ไอซ์เจ็บ” มันเข้ามาได้นิดเดียวเท่านั้นแต่เหมือนจะได้แผล เจ้าหมีวัตรเลยถอนตัวออก
“มีอะไรไว้ช่วยมั้ยไอซ์”
“อือในลิ้นชัก” ผมชี้มือไปที่โต๊ะข้างเตียง เค้าเอื้อมไปหยิบหลอดเจลออกมาทาก่อนที่จะดันมันเข้ามาใหม่แต่ก็ยังยาก
“อ๊ะ อือโอ้ยย อืออออเจ็บ อือออ อ๊า” คราวนี้มันเข้ามาได้แต่ก็ยังเจ็บอยู่ดี เค้าค่อยๆถอนออกช้าๆ แล้วดันกลับเข้ามาใหม่อย่าเร็ว ทำอย่างงี้ไปเรื่อยๆ แล้วเปลี่ยนเป็นซอยเข้ามาเร็วถี่ๆ ร่างกายสะเทือนตามแรงที่เค้าใส่เข้ามาไม่ยั้ง
“อือ อ๊า โอ้ยย อือออ” มือผมได้แต่จิกทึ้งผ้าปู เพราะความเสียวซ่าน สะโพกถูกยกลอยขึ้น รับแรงเมื่อเค้ากระแทกเข้าใส่ เค้าเอื้อมมือมาชักให้ผมที่ด้านหน้าด้วย จนผมปลดปล่อยออกมาเป็นครั้งที่สอง เค้าถอนตัวออกแล้วนอนลงบนที่นอน
“ทำให้หน่อย” ของเค้ายังแข็งอยู่เลย ผมขึ้นไปนั่งคร่อมที่บนตัวเค้า ‘ไม่มีขนนุ่มๆแล้วเสียดายจัง’ ผมค่อยๆหย่อนก้นลงกลืนกินแท่งลำของเค้าเข้ามา มันเข้ายากอยู่เหมือนกัน ผมค่อยๆ กดลงจนรับมันได้ครึ่งนึง มันเจ็บและแสบอยู่บ้าง ที่เค้าทำ ผมคงได้แผลเพราะเค้ากระแทกผมไม่ยั้งเลยนี่ มันเสียวมากเลย
“อือ เจ็บจัง อู้ยยย อ๊ะอือออ” จนต้องเอามือมากดท้องน้อยเจ้าหมีเอาไว้ ‘อ๊ะตรงนี้มีขนนี่ แต่ไม่นิ่มแฮะ’ ยังคงค้างไว้อย่างนั้นซักพักแล้วผมก็ค่อยๆขย่ม ขยับ ทิ้งน้ำหนักตัวมันลงมา คราวนี้มิดเลยครับ เค้าเอามือโอบอยู่ที่เอวผม ผมขยับอย่างช้าๆ และเร่งจังหวะขึ้น จนเค้าคงทนไม่ไหวมือที่โอบเอวผมอยู่เลื่อนไปจับอยู่ที่สะโพก พอผมกดตัวลงเค้าก็ยกสะโพกสวนแถมมือก็กดสะโพกผมลงให้รับเอาเค้าเข้ามาลึกขึ้น
“ฮืออ อย่างงั้น อ๊ะ ไอซ์ แรงอีก อือ” เร็วขึ้นแรงขึ้นเป็นหนักหน่วง ผมรู้สึกว่ามันแน่นไปหมด มันตอดตุ๊บอยู่ตลอดเลย
“รัดดีเหลือเกินไอซ์ อ๊า อย่างงั้น แรงอีก อืออ” เค้าก็บอกให้ผมพลิกตัวจากอยู่บนลงมาอยู่ล่างทั้งที่ไม่ได้ถอนออก ตอนนี้ผมนอนหงาย มีเค้าคร่อมผมอยู่
“ไอซ์ไหวมั้ย เราขอแรงๆ เลยนะ” ผมพยักน้าตอบรับ แล้วเค้าก็เริ่มซอยช้าๆ มันรู้สึกดีจริงๆ แล้วก็เริ่มแรงขึ้น หนักหน่วงและเร็วขึ้น เร็วขึ้น เราร้องครางอย่างสุดกลั้น เสียงฟังไม่ได้ศัพท์ ทั้งเสียงคราง เสียงเนื้อกระทบกัน เสียงเตียงลั่นปนเปกันไปหมด กว่าจะเสร็จสิ้นก็ทำเอาผมสิ้นเรี่ยวแรงไม่อยากขยับตัวไปไหนเลย เรานอนกอดกันจนลมหายใจเริ่มกลับเป็นปกติแล้ว
“ชอบคนตัวใหญ่หรอ”
“ฮือ”
“อยากโดนมานานแล้วซิ เป็นไงชอบมั้ย” วัตรถามผม
“ชอบ เราชอบให้คนกอด แถมตัวใหญ่กอดแล้วอบอุ่นดี แล้วนายรู้ได้ไง”
“ก็เห็นชอบแอบมองอยู่ตามมุมตึกบ้าง อะไรบ้าง ตางี้เยิ้มยังกะโรคจิตแน่ะ”
“แล้วไม่รังเกียจหรอ”
“ไม่อะ เราชอบ อย่างนายสเป็กเลย แต่ยังหาโอกาสไม่ได้ซักที แล้วงี้จะยังไงต่อล่ะ”
“ที่ทำงานก็เหมือนเดิมงานใครงานมัน”
.
.
.
.
“ไอซ์ ไหนว่างานใครงานมันไง” ผมเรียกเค้าขึ้นมาหาที่ห้องทำงานอย่างอดไม่อยู่ ก็วันหยุดที่ถึงจะได้อยู่ด้วยกัน วันธรรมดาอย่างงี้ผมก็แค่นั่งทำงานไปก็คิดถึงแต่ที่เค้าใส่ชุดหมีขนฟูนุ่มนิ่มแล้วมานั่งให้ผมกอดมันจะดีแค่ไหนจนผมทนไม่ไหว เลยเรียกเค้ามาที่ห้อง แล้วยั่วเค้าจนเค้าลืมตัวกดผมลงกับโต๊ะทำงาน ไม่เห็นจะยากก็เค้าแพ้ความขาวของผมนี่ แล้วเราก็มันกันจนแทบลืมเวลา ผมทำอย่างงี้อยู่บ่อยๆ จนเค้าขู่ว่าจะลาออกผมเลยต้องหยุด แต่แลกกันว่าเค้าต้องไปอยู่กับผมที่บ้าน
.
.
ตอนนี้ที่ท้ายรถผมมีชุดกระต่ายน่ารักขนฟูนอนนิ่งอยู่.....ผมตัดสินใจอยู่ตั้งนานระหว่างชุดบันนี่เกิร์ลหางฟูกับเจ้ากระต่ายขนฟูนี่....
.........................
........
... ผมไม่ได้โรคจิตนะ ผมแค่ชอบเอง
The end :bye2:
-
หุหุ
:haun4: :z1: :m25:
-
ชอบขนนุ่มๆ ซินะ แล้วชุดกระต่ายนี่คงเอามาใส่เอง ไม่ใช่ให้หมีวัตรใส่หรอกเนอะ
ไม่งั้นคงฮาน่าดูเลย
-
"ตอนนี้ที่ท้ายรถผมมีชุดกระต่ายน่ารักขนฟูนอนนิ่งอยู่.....ผมตัดสินใจอยู่ตั้งนานระหว่างชุดบันนี่เกิร์ลหางฟูกับเจ้ากระต่ายขนฟูนี่....
.........................
........
... ผมไม่ได้โรคจิตนะ ผมแค่ชอบเอง"
อย่างนี้เขาไม่ได้เรียกว่าแค่ชอบแล้วละคะ อาการน่าเป็นห่วงงงง ห่วงวัตรอ่ะ จะโดนใส่ชุดอะไรบ้างเนี่ย :laugh:
-
มาตาย อ๊อก :m25: :m25:
หนูไอซ์ขอร้องใส่เองเถอะนะ ไอ้ชุดกระต่ายน่ะ ไอ้วัตรใส่แล้ว... :laugh:
ชอบคู่นี้ๆๆๆๆ ไม่รู้สิ คนชื่อไอซ์ฟังแล้วเซ็กซี่ดี อิๆ
ช่างยั่วอีกต่างหากน้า~อร๊ายยยยยยยยย :กอด1:
รอตอนต่อไปค่ะ!!!
-
เอ่อ ชุดกระต่ายไอซ์จะใส่เองใช่ไหม
ช่างยั่วเหลือเกิน
-
หื่นแบบน่ารักอ่ะค่ะ
ชอบน้องหมีซะงั้น :-[
-
:กอด1: :กอด1:
:-[ :-[
อยากกอดหมีหรือกระต่ายนุ่ม ๆ บ้างจัง
-
แอบมาฮากร๊ากกกก นึกถึงว่าถ้าวัตรใส่ชุดบันนี่เกิล์ลจริงๆคงฮา^^
-
รุนแรงค่ะ มาเป็นคอสเพลย์ได้เลย
-
จ้ะ ไม่ได้โรคจิตเลยซักนิ้ดดดดด :laugh:
-
:L1:
-
ตรงฉุดหมีว่าฮาแล้วนะ
ไอ้ชุดใหม่นี่ฮากว่าเดิมอีก
แต่จริงๆแล้ว ไม่เอามาทั้ง2ชุดเลยล่ะ ไอซ์
-
ชอบคอสเพลย์เหรอไอซ์ แบบชุดคุณหมี ชุดน้องกระต่าย 555
หลายเรื่องหลายรสจริงๆ
-
โอเคเข้าใจแล้วว่าแค่ชอบเองงงง....
ฮาาาา
-
อุอุ น้องหมีก็มีขนเป็นของตัวเองนะ แต่มันไม่นิ่มเท่านั้นเอง 5555 คิดได้ไงเนี่ย
-
ไม่จิตจริง ๆ ...แค่ชอบอ่ะนะ :laugh:
-
ก๊ากกกกก ทั้งฮาทั้งหื่นอีกแล้ว สุดยอด กดไลท์ให้ไรท์เตอร์หลายๆครั้งเลย ว่าแต่ชุดบันนี่เกิลนี่ใครจะใส่ล่ะเนี่ย อย่าบอกนะว่าเจ้าหมีอ่า ฮากระจายแน่
-
:z1: :jul1: แค่ชอบเอง :impress2:
-
“เพลย์บอย เนเวอร์ดาย แต่มึงจะตายเพราะกูนี่แหละ อยากกลับไปเป็นนักใช่มั้ยไอ้ชู” ‘โครม ตู้ม ปั้ก ปึ้ก เพล้ง’ ผู้ชายตัวเล็ก ผิวขาว หน้าตาน่ารักน่าฟัดกำลังยืนเท้าเอวโกรธหน้าดำหน้าแดง แต่มันก็ยังหน้าฟัดอยู่ดี มันหอบเหนื่อยเพราะออกแรงข้างปาข้าวของจนเกลื่อนไปทั่ว
“ไม่ใช่จ้า น้องรักเข้าใจพี่ชูผิด” ผมต้องคอยหลบของที่มันข้างมา ทั้งๆที่อยากเข้าไปกกกอดน้องเค้าจะตาย
“ได้ อยากเป็นนักก็ไปเลยมึงออกไปจากชีวิตกูเลย ไอ้ชู” มันชี้นิ้วไล่ให้ผัวที่รักของมันอย่างผมออกไปจากห้อง ออกไปจากชีวิตของมัน
“เปล่าครับน้องรัก พี่ชู ไม่เป็นแล้ว” เรื่องอะไรผมจะยอมทิ้งเมียที่เคารพรักของผมไปทั้งที่ผมไม่ได้ทำอะไรผิดแม้แต่นิด
“แล้วที่ติดอยู่หลังรถมึงนี่มันเหี้ยอะไร” มันโกรธจนสั่น น้ำตาคลอเบ้า มันกลับยิ่งทำให้ผมอยากกระโจนเข้าไปฟัดมันมากยิ่งขึ้นไปอีก
“ม่ายช่าย เพื่อนพี่มันซื้อมาแล้วมันไม่มีที่ติดมันเลยขอเอามาติดที่รถพี่ พี่ไม่ได้ทำอย่างงั้นเลยนะครับ” ไอ้เวรธง หาเรื่องให้กูได้นะมึง
“อ๋อเพื่อน ก็เพื่อนมึงรู้นะสิว่ามึงเป็นมันเลยซื้อมาติดที่รถมึงใช่มั้ย” ซะที่ไหนล่ะ น้องรักตอนนี้พี่ชูหื่นได้กับน้องรักของพี่คนเดียวเท่านั้น
“ไม่ พี่ชูรักรักคนเดียวครับ พี่ไม่มีตาไปมองใครอื่นแน่นอน” มองแค่น้องพี่ก็หื่นทะลุเป้าแล้ว
“พี่ชู อย่าโกหกรักนะ ถ้าพี่ชูทำ รักจะเสียใจมากเลยรู้มั้ย” ผมดึงน้องเข้ามากอดเอาไว้ เพราะน้องพูดไปก็ร้องไห้ไปด้วย แหมแต่น้องชายในกางเกงพี่ชูมันก็อยากเข้าไปร้องไห้ในตัวน้องใจจะขาดแล้วเหมือนกันนะเนี่ย
“โธ่ รักครับ รักก็รู้ว่าพี่ชูรักรักมากแค่ไหน แค่รักคนเดียวพี่ก็หมดแรงจะไปเจ๊าะแจ๊ะกะใครแล้ว” จูบแรกเป็นจูบปลอบขวัญ หลังจากนั้นมันจูบกล่อมอารมณ์หื่น แกได้เข้าไปร้องแน่ไอ้น้องชาย
“ไร รักรักแค่วันละรอบสองรอบแค่เนี้ย หาว่ารักเซ็กจัดหรือไง แต่รักว่าพี่ชู จัดกว่ารักอีกเห็นสะกิดรักได้ทุกวันไม่เว้นวันหยุดราชการเลย” วกเข้าเรื่องบนเตียงละแสดงว่ามีหายโกรธแน่นอน
“แหม แหม ก็มีเมียน่ารัก น่าฟัดนี่หน่า แค่เห็นหน้าก็เกิดรมณ์ละ ใครจะไปทนไหวละครับ” คราวนี้ซุกซอกคอเลยครับ มือน้องก็ใช่ย่อยวางแหมะที่หัวเข็มขัด ลงมือปลดอย่างรู้งาน
“เวอร์ละหน้ารักไม่ได้เชิญชวนขนาดนั้นซะหน่อย ไอ้พี่ชูบ้า” ครับหน้าไม่ได้เชิญชวนเล้ย เพราะเรามองแค่ตาก็รู้ใจ รู้เลยไปถึงไหนไหนละ
“น่าน่า ไหนไหนก็ไหนไหนละทะเลาะกะรักที่ไรพี่อยากทุกทีเลย” ถ้าพื้นสะอาดพี่ว่าเราสนุกกันตรงนี้ก็ยังได้ แต่เพราะน้องรักเพิ่งส่งทอนนาโดมาลงไปเมื่อกี้เอง มันเลอะและมีสิ่งกีดขวางมากไปหน่อย ผมเลยดึงน้องไปทางห้องนอน
“พี่ชู..” ครับพี่รู้ว่าพี่ชู ก็แหมของพี่มันชูตั้งแต่เราเริ่มทะเลาะกันแล้วครับน้องรัก
“ไปครับไปที่เตียงกันดีกว่า” รีบเลยครับ รอแทบไม่ไหวละ
“เพิ่งเที่ยงเองนะพี่ชู” แต่นี่น้องรักเดินนำพี่เลยนะครับที่รัก แต่พูดไม่ได้ เดี๋ยวโดนบ้องหู
“อ๊า อือออ พี่ชู อ๊า อย่า ตรงนั้น อ๊าพี่ชู อู้ววว อ๊าววว” ROUND ONE
“อ๊า อ๊า รักครับ อ๊า แรงๆ อือม อ๊า นั้นแหละครับ อ๊า อย่างงั้น เต็มที่เลยครับ อ๊า ชอบครับ อา พี่ชูช๊อบ ชอบ อ๊า” ROUND TWO
“โอ้ยยย พี่ชู เบาๆ อ๊า อ๊า อู้ยยยย อย่า อ๊า อีกครับ อือออ” ROUND ….ราวไหนแล้วไม่รู้ นับไม่ถ้วน
“อ๊าาาาาาาาาาา รักพี่ชูจัง” แต่ที่แน่ๆ มันร้าวไปทั้งเอว เฮ้อ ห้าโมงเย็นพอดีนอนซักชั่วโมงค่อยออกไปหาข้าวกิน
######################################
ในวันเดียวกัน เวลาเที่ยง ณ. โรงอาหาร
“ไอ้ธง มึงเอาสติ๊กเกอร์ที่ให้หาไปติดรถไอ้ห่าชูหรือยังวะ”
“เรียบร้อย”
“ดี พวกกูหละหมั่นไส้มันนัก หล่อ รวย มีเมียน่ารักออยู่ทั้งคน แม่งยังมีแต่หญิงไปหลงมัน ติดไว้อย่างงั้นแหละให้คนอื่นเค้ารู้ว่าแม่งเหี้ยจะได้ไม่มีใครไปยุ่ง จะได้มีตาหันมามองพวกเราบ้าง” สี่หนุ่มผู้เปล่าเปลี่ยวยกแก้วน้ำแดงเข้าชนกันอย่างมาดหมาย
“ หึหึ ถ้าน้องรักเลิกกะมันด้วยจะยิ่งดี” ธงยกน้ำแดงกระดกที่เดียวหมดแก้ว อีกสามคนหันมามองหน้าไอ้ธงทันที
“มึงเมาน้ำแดงหรือวะธง”
......................
..............
.....
The end :bye2:
ช่วงนี้หัวไม่ค่อยแล่นเลยใครมีอะไรนำเสนอบ้างมั้ยคะ
-
:L1:
-
นี่ขนาดหัวไม่แล่น คนเขียนยังส่งเรื่องน่ารักแบบนี้มาได้เลย ช๊อบชอบบบบ หื่นสุดๆ เอิ๊กกกก
-
อ่าว สรุปพี่ชูเพลบอยป่ะเนี่ย 555
-
สรุปโดนแกล้งสินะ น่าสงสารจริงๆเลยอ่ะ
คนแต่งคะ อยากได้แนวๆ outdoor บ้างอ๊ะ อ๊าย พูดอะไรออกไป >.< :o8:
-
:m1:อยากได้แนวครอบครัวเดียวกัน...ประมาณพี่ชายกะน้องสุดรักอะไรทำนองเนี่ย...
-
แผนคุณเพื่อนตกลงหวังร้าย หรือประสงค์ดีกันแน่
แต่ที่แน่ๆ กลับทำให้สองคนแนบแน่นยิ่งกว่าเก่า
-
เพื่อนๆผู้ไม่รู้อะไรเลย 5555
-
อ่า.... สู้ๆค่ะ ขนาดคิดอะไรไม่ออก แต่ละรเอื่งออกมา ทั้งหื่นทั้งน่ารัก อิอิ
-
ช่วงนี้หัวไม่ค่อยแล่นเลยใครมีอะไรนำเสนอบ้างมั้ยคะ
นี่ขนาดหัวไม่ค่อยแล่น ยังให้น้องรักกะพี่ชู ออกกำลังได้หลายยกซะขนาดนั้น
-
เรื่องนี้ชูรัก ชูรสจริงๆ555
-
:haun4:
เสนอไรดีอ่ะ อ่านได้หมดอ่ะค่ะ
:L2:
-
แล้วสติกเกอร์ มันแปะว่าอะไรอ่ะ
-
:เฮ้อ:เพื่อนน๊อเพื่อน....
-
เหมือนว่าเพื่อนธงจะรอเสียบถ้าเขาเลิกกันนะ...แต่นั่นล่ะ เมาน้ำแดงหรอนายธง :laugh:
-
มาสั้นๆแบบขายพล็อตเลยนะนี่
เค้าอยากอ่านแบบ
มัดเชือกๆ
ผีดูดเลือดหูแมว. ชอบ2อย่างเอาบวกกันมาเลย
ร้านขายอุปกรณ์....ซื้อของแถมสาธิตวิธี บวกรับปรึกษาและติดตามผล
เข้าครัวทำขนม
พักกลางวันของโรงเรียนอนุบาล ระหว่างเด็กน้อยๆนอน
....ง่วงแล้วหัวตื้อๆคิดไม่ค่อยออก. คิดออกแค่นี้ เอาไปเลือกๆดูนะ
:m17:
-
เอาแบบ เรื่องเชฟทำอาหารบ้างคะ
-
เห็นด้วยกะรีบน
เค้าอยากเห็นผ้ากันเปื้อนผืนเดียว คิคิ
-
:laugh: กดไลค์ให้ผ้ากันเปื้อนค่ะ อยากเห็นแนวพ่อครัวทำอาหารอ่ะ กุกกิ๊กในห้องครัว :-[
แต่ว่าเรื่อง แค่ชอบเอง เนี่ย ชอบจริงๆ :laugh:
-
:pighaun:
-
:laugh: :laugh:
น่าสงสารคุณเพื่อนทั้งหลายที่ไม่มีใครแล
-
มีคนเสนอพล็อตเรื่องมามากมาย
สนับสนุนทุกอันค่ะ
แบบน้ำตาเทียน แส้ฟาด
หรือแบบผิดฝาผิดตัว ก็ได้ค่ะ
-
หื่นๆๆๆๆ :m25:
รอตอนต่อไปนะคะ
ปล.คิดไม่ออกเหมือนกันค่ะ เซ็กทอยมะ? :laugh:
แต่แอบเหล่ไปเห็นด้วยกับรีอื่นๆว่า 'ผ้ากันเปื้อนตัวเดียว' o13
-
เพื่อนที่ดี และมีความคิดที่ดี ก๊ากกกกกกกก :laugh: :laugh:
-
ผมเคยมีคนรักเมื่อสมัยเป็นเด็กม.ปลาย รักครั้งนั้นไม่ใช่รักหวือหวาอะไรจนผมต้องจดจำมัน แต่เป็นเพราะพอเราคบกันไม่นานนักแต่เราก็รักกันมาก น้องเค้ากลับย้ายไปต่างประเทศแบบไม่บอกอะไรผมเลยซักนิด ไม่แม้แต่เอ่ยคำลา มันเลยรู้สึกค้างคายังไงไม่รู้ เค้าทำให้ผมเฝ้ารอคอย พอเหงาผมก็ต้องนึกถึงเรื่องนี้ทุกที ผมยังไม่ได้มีใครใหม่เป็นเรื่องเป็นราวเพราะรู้สึกว่าตัวเองยังไม่เต็มร้อยที่จะคบก็อย่าไปฝืนคบกันจะดีกว่า ยิ่งพอทำงานด้วยแล้ว ผมยิ่งเอาเวลาไปทุ่มกับงานจนลืมนึกถึงเรื่องความรักไปเลย วันนี้มีงานเร่งเข้ามาในช่วงเย็นผมจึงต้องรีบทำให้เสร็จ กว่าจะได้กลับบ้านก็ปาเข้าไปสามทุ่ม ผมรีบเก็บของปิดไฟเรียบร้อย ลงมาที่ลานจอดรถที่มืดและเปลี่ยว ยังมีรถจอดอยู่สองสามคัน ผมเดินจะผ่านรถสีเทาคันนึงแต่ด้วยความรีบผมทำกุญแจหลุดมือเลยก้มลงเก็บที่ข้างรถคันนั้น พอเงยขึ้นมากก็มีเสียงเรียกชื่อใครก็ไม่รู้
“ไอ้เดช” ด้วยความที่เสียงเรียกนั้นดังมากทำให้ผมต้องหันไปมอง แต่เท่านั้นแหละมันซัดเปรี้ยงเข้าปลายคาง ผมน็อคกลางอากาศไปเลย
.
.
.
“ฮือ อ๊ะ อ๊า” นั้นเสียงผม ผมอยู่ที่ไหน ที่แน่ๆผมนอนอยู่บนเตียงในห้องมืดๆ ที่มองอะไรแทบไม่เห็นและมีคนอื่นอยู่กับผมด้วย เพราะมันกำลังทำให้เจ้าท่อนเนื้อไม่รักดีของผมแข็งตัวสนองปากมัน
“อ้าวฟื้นแล้วหรือเดช” มันเรียกใครว่าเดช ผมรู้ว่ามันอยู่ตรงไหน แต่ผมไม่รู้ว่ามันเป็นใคร
“กูชื่อคมไม่ใช่ เดช อ๊ะ” ปากของมันครอบเอาน้องชายไม่รักดีของผมเข้าไว้ มันดูดเลียจนผมมีอารมณ์ร่วมไปกับมัน มันรูดเจ้าท่อนเนื้อนั้นเข้าออกจนผมต้องเอามือไปกดหัวมันแล้วยกสะโพกสวนแท่งเข้าปากมันให้ลึกที่สุดตามความอยากปลดปล่อยเต็มแก่ของผมและก็สมใจอยากเพราะมันทะลักในปากของมันอย่างเต็มที่
“ กูรู้ว่ามึงชื่อคมเดชา แต่กูจะเรียกเดช จะทำไม คราวนี้ตากูบ้างนะ” แล้วมันก็ยกขาผมให้อ้ากว้างขึ้นแล้วเอาท่อนของมันมาจ่อก่อนที่จะดันเข้ามาอย่างไม่มีการเตือนล่วงหน้า ผมดิ้นหนีแต่เค้ากดตัวผมไว้ ผมเอามือผลักแต่ก็ไม่เป็นผล
“โอ้ยย เจ็บ โอ้ย อือ เอาออกไป โอ้ย” ผมทั้งร้องทั้งดิ้น แต่เค้าไม่หยุดพยายามดันเข้ามาช้าๆ ก่อนที่มันจะเข้าไปได้ ผมได้แต่ร้องครางเพราะความเจ็บอย่างเหลือแสน
“อือ หยุดด อ๊า เจ็บ โอ้ยยย อืออ” ผมครางกระเส่าเสียงสั่นทั้งเจ็บทั้งแสบ เสียว พอเข้าได้เค้าก็ดันพรวดเดียวเข้าจนมิดแล้วก็ขยับโยกอย่างช้าๆ แล้วก็ดันเข้ามาแรงขึ้นเร็วขึ้น ผมได้แต่นอนร้องครางเพราะเจ็บจนสั่นไปหมด
“อืออออ อ๊าาาา” เค้าโยกเข้าออกอยู่นานมาก ผมได้แต่นอนน้ำตาไหลอยู่อย่างงั้น ก่อนที่มันจะกระตุกเกร็งปล่อยน้ำอุ่นเข้ามาในตัวผมแล้วทิ้งตัวลงนอนด้านข้าง
“โอ้ยย” พอเค้าถอนตัวออกไป แม้มันจะเจ็บจนแทบหน้ามืดแต่ผมจะไม่ยอมนอนรอให้มันมาทำอะไรผมอีก ผมรีบลุกขึ้นหยิบเสื้อกับกางเกงที่กองอยู่ที่พื้นมากอดๆ ไว้แล้วรีบออกไปจากห้องนั้นให้เร็วที่สุดพอเปิดประตูออกได้ แสงสว่างจ้าจากห้องด้านนอกทำเอาผมมองแทบไม่เห็นแล้วผมก็พุ่งเข้าไปชนกับคนที่อยู่ด้านนอกนั้น
“ช่วยด้วย” ผมไม่รู้ว่าเค้าเป็นพวกเดียวกันหรือเปล่า เค้าจับผมไว้แล้วดึงผมเข้าไปกอด
“ปล่อย” ผมดิ้นเพื่อให้หลุดออกแต่เค้าก็ไม่ยอมปล่อย เค้าอุ้มผม พาผมเข้าไปอีกห้อง ผมยิ่งดิ้นแรงขึ้น แต่ยิ่งดิ้นมันก็ยิ่งเจ็บ
“เฉยก่อน เลือดออกเต็มเลย” เค้าวางผมลงในอ่างอาบน้ำแล้วเอาเปิดฝักบัว ไม่แรงนักเค้าค่อยล้างที่ซอกขาล้างน้ำเมือกปนเลือดออกไปมันทั้งเจ็บทั้งแสบทั้งอายแต่ไม่มีแรงจะดิ้นหนีอีกแล้ว พอเสร็จก็เอาผ้ามาเช็ดตัวให้ แล้วอุ้มผมไปนอนที่เตียงเอาผ้าห่มมาคลุมตัวผมไว้ เค้าเอื้อมมือไปเปิดไฟ ห้องสว่างจนผมเห็นว่าใครที่เป็นคนช่วยผมจากไอ้ผู้ร้ายข่มขืนคนนั้น เค้าตัวสูงใหญ่ผิวขาว หน้าเค้าคุ้นมากแต่ผมก็ยังนึกไม่ออกว่าเคยเห็นเค้าที่ไหน
“พี่เดช” เท่านั้นแหละเหมือนอดีตมันย้อนกลับมา มีคนเดียวนี่หละครับที่เรียกผมว่าพี่เดช แต่ตอนนี้น้องเค้าตัวใหญ่กว่าผมอีก
“ทัด” รุ่นน้องที่โรงเรียนเก่าตั้งแต่ผมอยู่ม. 5 ส่วนน้องเค้าอยู่ม.2 ตอนนั้นเค้าตัวเล็กนิดเดียวเอง น้องที่ผมเคยคบ น้องที่ทำให้ผมคิดถึง น้องที่ย้ายไปเมืองนอกและไม่เคยได้ติดต่อกันอีกเลยถึงตอนนี้ก็เป็นสิบปีได้แล้ว น้องคนที่ผมเฝ้ารอ
“ครับพี่ เจ็บมากมั้ยเดี๋ยวผมทายาให้ก่อนดีกว่า” เค้าหยิบหลอดยาออกมาจากโต๊ะข้างเตียงจะทาให้ ประตูห้องก็เปิดผลัวะเข้ามา
“ไงวะเดชไม่อยากอยู่ห้องโน้นก็ไม่บอกเสือกวิ่งออกมาให้เจ็บตัวเล่นซะอย่างงั้น” ผมเห็นละหน้ามันหละครับ
“ไอ้ สัน” ไอ้นี่เป็นลูกพี่ลูกน้องกับทัด มันเรียนชั้นเดียวกันกับผมแต่ก่อนไม่ค่อยถูกกันนัก มันยังเหมือนเดิมตัวไม่เล็กไม่ใหญ่เกือบจะเล็กกว่าผมซะด้วยซ้ำแต่แข็งแรงกว่าผมเยอะ มันเดินตัวเปล่ามานั่งที่เตียง ผมพยายามจะขยับหนีมันแต่มันดึงแขนผมไว้
“พี่สัน พี่เดชเจ็บอย่าแรงนัก” แต่ไอ้สันไม่สนใจฟังมันดึงผมเข้าไปกอดไว้แล้วซุกไซร้ไปทั่วอีกครั้ง
“ไอ้ทัด ถ้ามึงไม่เอามึงก็ออกไปไกลกูเลย”
“โอ้ยย” มันกัดที่หัวนมไม่แรงนักแต่ก็ยังเจ็บอยู่ดี มันกัดขบเม้นจนผมครางออกมาด้วยความเสียว
“อ๊ะ อือออ ทัดช่วยพี่ด้วย อ๊า ฮืออ๊า” มันจูบปากผมอย่าดุเดือด รุนแรง จนผมต้องเอามือดันมันออกเพราะหายใจไม่ทัน ผมหันหน้าหนี ส่งสายตาวิงวอนให้ทัดช่วยผมด้วย แต่แทนที่เค้าจะช่วยให้ผมพ้นไปจากไอ้สัน เค้ากลับถอดเสื้อผ้าตัวเองแล้วเข้าร่วมวงด้วย ไอ้สันพลิกให้ผมนอนหงายพิงกับอก
“กูเสร็จไปรอบละคราวนี้ตามึงทัด” ทัดขึ้นมานั่งคร่อมตัวผมไว้ผมอยากผลักเค้าออกไปแต่สันก็จับแขนผมไว้แน่น ทัดเอามือมากำรอบน้องชายที่ยังคอพับคออ่อนอยู่ก่อนที่จะเอ็นดูมันช้าๆ ปลุกมันจนมันเริ่มตื่น เค้ารูดขึ้นลงช้าๆ จนเป็นเร็วและแรงขึ้น
“อือ อ๊า พอ อือ อ๊า อ๊ะ” ไอ้สันกอดผมไว้ จับหน้าผมหันไปจูบปากอย่างเมามัน มันเอาลิ้นเข้ามานัวเนียพัวพันกับลิ้นผมมันดูด มันกระแทกจนปากผมเจ็บระบมไปหมดแต่ผมไม่มีแรงจะขัดขึนพวกมันสองคนได้
“ทัด อย่า อือ อุ๊ก อือ อ๊า อา อือ” ทัดค่อยๆเอาเจ้าท่อนเนื้อที่ตื่นแล้วของผมไปจ่อที่ทางเข้าทางด้านหลังของตัวเองค่อยกดสะโพกลงรับเอาของผมเข้าไปในตัวเค้าอย่างช้าๆ พอเข้าไปได้หมดเค้าก็ขยับให้มันเข้าๆ ออกๆ จนเข้าที่เข้าทาง ก่อนที่จะขย่มอย่างเมามันจนผมเผลอยกสะโพกสนองเค้าตามไปด้วย
“อือ พี่ เดช อ๊า แรงอีกครับ อ๊า อ๊า อืออออ” แต่ก่อนที่จะจบสันที่นั่งอยู่ด้านหลังก็หยุดกิจกรรมครั้งนี้ซะก่อน
“ไม่ไหวว่ะ ให้กูร่วมวงด้วยคนละกัน” เค้าจับให้ผมกับทัดพลิกให้ทัดนอนหงายโดยมีผมคร่อมอยู่ด้านบนทั้งที่ผมยังคาอยู่อย่างงั้นแล้วเค้าก็เข้ามาด้านหลังเอาเจลมาทาที่ก้นผมแล้วจัดการสอดของเค้าเข้ามา มันเจ็บมาก
“อย่าเกร็งเดช อืออ” พอเข้าไปได้หมดเค้าก็ขยับเข้าออกแรงๆหลายทีจนผมต้องขยับตามเพราะไม่งั้นตัวผมนี่แหละที่จะเจ็บมาก
“อือโอ้ยย เจ็บ โอ้ย อ๊า พอ โอ้ย อือออ เอาออกไป เจ็บ อืออ พอ ไม่ไหวแล้ว อ๊า” พอสันกระแทกเข้ามาผมก็กระแทกเข้าใส่ทัดที่อยู่ด้านล่างแต่ตัวผมเองกลับไม่ได้รับรู้ความรู้สึกอื่นเลยเพราะมันเจ็บมากจนผมแทบทนไม่ไหว
“อือออ” สันดึงผมให้ถอนออกแล้วให้คว่ำทับลงไปบนตัวทัดแล้วอ้อมมือมาด้านหน้าจับเอาน้องชายของผมกับทัดรวบไว้ด้วยกันก่อนจะค่อยรูดขึ้นลงมันเสียวมากด้านหลังเค้าก็กระแทกเข้ามาไม่ยั้ง ทั้งเสียว ทั้งเจ็บมากๆ จนเสร็จไปอีกครั้ง เสียงครางดังลั่นของเราสามคนดังไม่หยุดหย่อนผมเหนื่อย ผมเจ็บระบมไปหมด ไม่อยากกระดิกตัวด้วยซ้ำ ได้แต่ปล่อยให้เค้าจับพลิกไปมาตามแต่ใจ
“พอ เถอะนะ เราไม่ไหวแล้ว อา พอ อ๊าโอ้ยย พอ โอ้ยย อือออ” ผมไม่รู้แล้วว่ากี่ครั้งกี่หนกันที่เค้าเข้ามาในตัวผมและครั้งสุดท้ายที่ผมเสร็จในปากใครซักคนก่อนที่ผมจะสลบไป เมื่อผมรู้สึกตัว ผมนอนอยู่ในอ้อมกอดของทั้งสองคน เมื่อผมตื่นคนที่อยู่ด้านหน้าผมก็ตื่นด้วย เค้าก้มลงจูบผม
“เราเจ็บ เราไม่ไหวแล้ว...” เสียงที่แหบแห้ง คอเจ็บกับปากเจ่อๆ ทำให้ผมพูดได้เบามากๆ สันจูบปิดปากผม เป็นจูบเบาๆ
“นอนเถอะ นายมีไข้ด้วย หรืออยากอาบน้ำก่อนเราจะพาไป” เค้าลุกขึ้นแล้วอุ้มผมไปวางในอ่างอาบน้ำ แค่ขยับนิดเดียวมันก็เจ็บร้าวไปทั้งตัวจนไม่อยากกระดิก เปิดน้ำอุ่นๆ น้ำไหลผ่านตัวผมเพื่อล้างคราบต่างออกไปมันเจ็บระบมไปหมด เค้าฟอกสบู่ไปทั่วตัวแล้วล้างออกให้
“นายเกลียดเรา แล้วทำไมนายถึงทำกับเราแบบนี้” ผมถามออกมาเบาๆ กับสันที่กำลังล้างฟองให้ผมอยู่ แล้วทัดก็เดินเข้ามาช่วยด้วยอีกคน
“เราไม่ได้เกลียดนายแต่นายต่างหากไม่เคยมาองเราเลย นายชอบแต่คนตัวเล็กน่ารัก ตอนนั้นนายก็มองแต่ทัด ทั้งที่เราอยู่ข้างนายตลอดนายยังไม่เคยมอง จนเราต้องทำทุกวิธีให้นายมองเราบ้าง แล้วนายก็มองแต่ดันมองเป็นคู่ศัตรูไปซะอีก เราเจ็บนะ เรากับทัดทะเลาะกันเพราะนาย ที่บ้านเลยรู้ว่าเรากับทัดชกกันแย่งผู้ชายเลยบังคับให้ไปเรียนต่อเมืองนอก เราต้องย้ายไปพร้อมทัดแต่เราก็เฝ้ารอว่าเมื่อไหร่จะได้กลับมาเจอนายอีก แล้วเวลานั้นก็มาถึง เราแอบตามดูว่านายยังไม่มีใครจริงๆ แต่เราก็กลัว กลัวว่านายจะมองข้ามเราเหมือนเมื่อก่อนอีก”
“ทัดก็ด้วยครับ ตอนนี้ทัดสูงกว่าพี่เดชตั้งเยอะ ทัดกลัวพี่จะไม่รักทัดเหมือนเดิมอีก” ทัดรีบเสริมด้วยเสียงเศร้าๆ
“เราต้องทำแบบนี้ นายอย่าโกรธ อย่าเกลียดเราเลยนะ ถ้านายรังเกียจเราคงอยู่ไม่ได้” สันพูดเสียงเหมือนจะร้องไห้ หืออีทีอย่างงี้หละเสือกจะร้องที่ตอนทำ ก็ทำเอาทำเอาไม่มียั้งเลยนะ อย่างงี้มันต้องเล่นตัวซะให้เข็ด
“ทัดรักพี่เดชนะ เมื่อก่อนรักยังไงก็ยังรักอย่างงั้นไม่เคยเปลี่ยน ถ้าพี่เดชจะรับพี่สันเข้ามาอีกคนเราก็อยู่กันแบบสามคนก็ได้ ตอนนั้นเราทะเลาะกันเลยทำให้เราต้องเสียพี่เดชไป ต่อไปนี้เราจะรักกันไม่ทะเลาะไม่แย่งกันอีกแล้ว ทัดรู้ว่าพี่สันก็รักพี่เดชมาก อาจจะมากกว่าทัดด้วยซ้ำ”
“แล้วนี่นะรักเรา เอาซะแทบเดี้ยง รักกันมากโน๊ะมาถึงก็ใส่เอาใส่เอา คนนะโว้ย” แม้จะเจ็บคอเจ็บปากแต่ก็ยังอยากโวยอยู่ดี
“ไอ้สัน มึงมันบ้า หมาบ้าชัดๆ เราควรทำไงกับพวกนายดี” พวกมันก็หงอยลงอย่างเห็นได้ชัด
“เราจะทำโทษพวกนายทั้งคู่ห้ามทำไรเราเดือนนึง แล้วเรื่องทั้งหมดจะยกโทษให้” หน้าบานกันเชียวนะ
“ก็ในเมื่อพวกนายรอเรามาเจ็ดแปดปีได้ เราให้โอกาสกับนายสองคนก็ได้ แต่อย่าให้รู้นะว่าทะเลาะกันอีก” ทั้งสันทั้งทัดเข้ามากอดผมไว้ จนผมต้องดันพวกมันออกก่อน ก็มันกระเทือนไปทั้งตัวเลยนี่
“อู้ย เราเจ็บไปทั้งตัวเลย” น้ำตาไหลเป็นทางเลย
“และที่สำคัญ สัน นายห้ามใช้ความรุนแรงอีกอย่างเด็ดขาด” อาจจะดูเหมือนผมง่ายนะครับ แต่สำหรับคนที่รอเราได้ขนาดนี้ ผมอยากให้โอกาสพวกเค้านะ และจะว่าไปผมก็อาจจะรอให้เค้ากลับมาหาผมด้วยเหมือนกัน แม้จะรอแค่คน แต่ตอนกลับมาจะกลายเป็นสองก็เถอะ ผมไม่สบายไข้ขึ้นต้องให้ผัวกะเมียคอยดูแลซะหลายวันจนที่ทำงานเกือบไล่ออก ตอนนี้ทั้งสองคนทำตัวน่ารักมาก คอยดูแลเอาใจใส่ อีกเกือบอาทิตย์นั้นแหละกว่าจะครบเดือนที่ผมลงโทษพวกเค้าไว้ อดแค่เดือนพวกเค้าคงไม่ลงมือหนักหนาเหมือนห่างกันไปเจ็ดแปดปีหรอกมั้งนะ
The end :bye2:
เรื่องที่บอกๆ มามีบางเรื่องที่เขียนค้างไว้แต่ยังไม่จบ(เช่นผ้ากันเปื้อน)แล้วจะพยายามเขียนเอามาให้อ่านกันนะคะ
ส่วนบางอย่างอย่างเทียน แส้และอื่นๆ ขอบอกว่าเราเข้าไม่ถึงอารมณ์พวกนั้นจริงๆ เลยคิดว่าคงไม่สามารถอะ :monkeysad:
-
ถ้าเป็นคนที่เรารักนานแค่ไหนก็รอได้สินะ
ปล.เปลี่ยนเป็นหน้า18ด้วยนะคนเขียน
-
:impress2: :impress2:
-
3Pหรรษา แถมแอบsmด้วยอ่ะ
รอตอนต่อไปค่ะ
-
:m25: เอิ๊กกกก จัดเต็มอีกแล้ว แต่ว่า!!! ความหื่นน้อยลง ก๊ากกกกกกก
ชอบๆๆ รอตอนต่อไปจ้า
-
ต่างคนต่างรอ จนในที่สุดก็ได้เจอกัน ดีใจด้วยที่ตกลงกันได้
-
เราชอบเรื่องนี้ตอนซีนที่แอบหนีออกมาแล้วโดนลากไปอีกห้อง จิ้นต่อได้เยอะเลย
-
:angry2:
-
รอๆๆๆๆๆ :m15:
-
รุนแรงจังนะสัน...ทีแรกนึกว่าทัดก็จะรุกซะอีก
พี่เดชก็เลยได้ทั้งรุก and รับทีเีดียวเลย 3p :z1:
-
ก็ไม่แน่นะพี่เดช...
หมาป่าสองตัวอาจจะกำลังทำตัวเชื่องๆอยู่ก็ได้นะ
ฮาาาา
-
ชอบตอนนี้จัง
-
ตอนใหม่ค่ะมาเร็วไปมั้ยเนี่ย
เช้าวันเสาร์อันสดใส ที่บ้านเช่าแสนสุขมีแค่เราสองคน
“จั๊ก จั๊กครับตื่นเถอะที่รัก” ผมรีบปลุกที่รักแต่เช้า เราตกลงกันว่าวันนี้เราจะเข้าครัวทำขนมกัน เช้านี้เราเลยต้องไปซื้ออุปกรณ์
“อือ ที่รัก จั๊กเหนื่อยอะขอนอนอีกนิดนะครับ” ไม่พูดเปล่ามันดึงเอาผมเข้าไปกอดเป็นหมอนข้างอีกด้วย ด้วยความหมั่นไส้ผมเลยบีบจมูกมันคืนอย่างมันเขี้ยว
“จั๊กจะตื่นดีๆมั้ย”
“วินอะ เมื่อคืนวินก็ปลุกจั๊กแทบทั้งคืน เช้านี้วินยังจะปลุกจั๊กอีกหรอ ไม่สงสารจั๊กน้อยเลยนะครับ” เพี้ยะ ผมพาดมือเข้าที่แขนจั๊กไม่เบานัก
“อู้ยย” ด้วยฝ่ามือพิฆาต จั๊กเลยตื่นได้ซักที
“จั๊กบ้าเมื่อคืนจั๊กตื่นของจั๊กเองอย่ามาโทษวินนะ แล้วจะลุกมั้ยวันนี้จั๊กจะสอนวินทำขนมไม่ใช่หรอ”
“ตื่นแล้วครับที่รัก ตื่นแล้ว” จั๊กดึงผมเข้าไปจูบปาก
“นี่แน่ะ ทำโทษพวกมือไว” แล้วจั๊กก็ลุกจากที่นอนไปอาบน้ำ
เราสองคนไปช่วยกันเลือกซื้อวัตถุดิบสำหรับทำขนมอย่างสนุกสนาน พอกลับมาถึงบ้านจั๊กก็เข้าไปเตรียมอุปกรณ์ในครัวส่วนผมก็เข้าไปเปลี่ยนชุดเพื่อมาเรียนทำขนมพอเข้ามาที่ในครัว
“จั๊กนายแต่งตัวบ้าไรเนี่ย” ทั้งเนื้อทั้งตัวจั๊กมีแค่ผ้ากันเปื้อนผืนเดียวเท่านั้น ที่ผมเห็นว่าเค้าไม่ได้ใส่อะไรเลยก็เพราะเค้ากำลังหันหลังหยิบจับโน้นนี้อยู่
“วินมานี่เลย” จั๊กหันกลับมาเรียกให้ผมเข้าไปใกล้ๆ ผ้ากันเปื้อนที่เค้าสวมอยู่เป็นผ้าสีฟ้ามีเส้นสีเหลืองขีดเป็นลายตาราง เค้าส่งผ้ากันเปื้อนอีกผืนมาให้
“วินก็ต้องแต่งเหมือนจั๊กด้วยซิครับ” ผมได้แต่ยืนหน้าแดงด้วยความเขิน เค้าดันหลังให้ผมกลับไปเปลี่ยนเสื้อผ้าออก
“ไปครับวินรีบเข้าจะได้ลงมือกันซักที”
“เอาจริงหรอจั๊ก” เมื่อคลี่ออกดู มันเป็นผ้ากันเปื้อนสีชมพูหวานลายสตอเบอรี่สีแดง มีสตอเบอรี่สองลูกใหญ่อยู่บนหน้าอก
“เอาน่าวันนี้ที่บ้านก็มีแค่เราสองคน จะอายอะไรล่ะครับวิน จั๊กยังไม่เห็นอายเลย นะครับใส่เถอะวินเนี่ยความฝันของผู้ชายทุกคนเลยนะ”
“ไรกัน วินไม่เห็นเคยฝันแบบนี้เลย” พูดไปก็ก้มมองผ้าสลับกับมองหน้าจั๊กไป
“นะวินเพื่อจั๊กนะครับ พรีสๆ” เค้าคะยั้นคะยอจนผมใจอ่อนยอมไปเปลี่ยนชุดตามที่เค้าจนได้ มันโหวงๆ ไงก็ไม่รู้
“วินน่ารักจังเลย”
มามะมาให้จั๊กชื่นใจหน่อย” เค้าดึงผมเช้าไปหอมแก้มซ้ายขวา
“เอาหละลงมือกันเลย” วันนี้เค้าจะสอนทำเค้กสตอเบอรี่ เราเอาสตอเบอรี่มาตัดขั้วออกเตรียมไว้ใช้
“วินชิมดิหวานดีนะ” เค้าเอาสตอเบอรี่มาป้อนให้ชิมด้วยปาก
“ตอนแรกก็ว่าหวานแล้วนะ ยิ่งแบ่งกับวินชิมยิ่งหวานกว่าอีก”
“อย่าเว่อจั๊ก มันเลี่ยนว่ะ”
“แหมวินก็” จั๊กทำการตวงส่วนผสมต่างๆ พอเตรียมทุกอย่างจนครบเรียบร้อย ก็ถึงขันตอนการร่อนแป้ง ด้วยความไม่เคยผมทำให้แป้งปลิวว่อนไปทั่วโต๊ะอย่างช่วยไม่ได้
“นายจงใจทำให้แป้งหกเลอะเทอะใช่มั้ยวิน” เค้าป้ายแป้งจากบนโต๊ะมาป้ายที่หน้าผม ผมเลยแก้แค้นด้วยการขยุ้มแป้งขึ้นมาแล้วปาใส่เค้าบ้าง
“นี่แหน่” คราวนี้แป้งฟุ้งไปทั่วห้องครัวเลย
“วินแกล้งจั๊กใช้มั้ย อย่างงี้ต้องทำโทษ” เค้าดึงผมเข้าไปจูบอยู่นานจนผมต้องดันเค้าออก
“พอเถอะจั๊ก วินจะยืนไม่ไหวแล้ว” ผมต้องยืนพิงโต๊ะไว้
ก็วินน่ารักนี่ครับ” เค้ายื่นหน้ามากระซิบที่ข้างหูแล้วก็ขโมยจูบไปอีกที แล้วเราก็เริ่มตวงแป้งใหม่ พอถึงตอนร่อนแป้ง เค้าเอากระดาษปูไว้ ให้ผมถือตะแกรงร่อน เค้าก็เข้ามายืนซ้อนที่ด้านหลัง
“ทำอย่างงี้นะวิน ค่อยๆ เคาะ เบาๆ” เอื้อมมือมาจับมือผมจากด้านหลังให้ผมค่อยๆ เอาตะแกรงไปเคาะกับฝ่ามืออีกข้างเบาๆ จนได้แป้งดูฟูนุ่มเหมือนภูเขาหิมะหนึ่งกอง
“เก่งมากครับ” เค้าจูบที่ต้นคอกับที่บ่า ทำเอาผมขนลุก
“คราวนี้เอาที่ผสมมา” จั๊กยังยืนสอนผมอยู่ที่ด้านหลัง จับมือผมหยิบถ้วยโน้นผสมถ้วยนี้ เทถ้วยนั้น เค้าค่อยๆ ให้ผมผสมแป้งกับส่วนผสมอื่นๆ จับมือผมคนส่วนผสมให้ต่างเข้าด้วยกัน มือทำไปปากก็จูบซุกอยู่ที่ข้างหูจะให้ทำอะไรก็กระซิบเบาๆ ทำเอาผมขนลุกไปหมด แต่ถ้าผมทำผิดเค้าจะตีที่ก้นเปลือยๆ ผม หนึ่งที
เพี๊ยะ
“คนแบบนั้นได้ที่ไหนล่ะครับ มันต้องอย่างงี้ต่างหาก” เค้าตีที่ก้นไม่แรงนัก มันไม่ได้เจ็บอะไรเลย แล้วไอ้ที่สอนให้นั้นก็ไม่เห็นจะต่างเลย
“เจ็บมั้ยวิน หูยแดงเลยเดี๋ยวจั๊กปลอบใจให้นะครับ” แล้วก็ตามไปจุ๊บเบาตรงที่เค้าตี
“จั้ก มาสอนดีๆ เลยเล่นอยู่นั้นแหละ”
“วินก็ นิดๆ หน่อยๆ น่า”
เราเอาแป้งเข้าอบแล้ว เค้าก็หันมาสอนทำครีมที่จะใช้แต่งหน้า เค้าค่อยๆ สอนผมไปที่ละขั้นจนส่วนผสมได้ที่เค้าเอานิ้วป้ายครีมมาป้ายที่ปากผมแล้วเค้าก็ชิมมันด้วยปากของเค้า แล้วเผื่อแผ่มาให้ผมชิมรสที่อยู่ที่ลิ้นของเค้าด้วย เราชิมครีมกันจนน้องชายของเราเริ่มจะตื่น เค้ากวาดของบนโต๊ะให้พอมีที่ว่างแล้วดันผมให้เอนตัวลงบนโต๊ะที่มีแป้งเลอะอยู่ทั่วไปหมด แล้วรวบผ้ากันเปื้อนมาไว้กลางหน้าอก เอาครีมป้ายที่หัวนม แล้วเค้าก็ตามมาทำความสะอาดให้ ด้วยการเลียเอาครีมนั้นออก ทั้งเลียทั้งดูด
“อ๊ะ จั๊ก วินเสียว อืออ อย่า อ๊ะ” เค้าขบเม้มที่หัวนมบาๆ จนมันแข็งเป็นไตขึ้นมา เค้าขบย้ำจนมันเจ็บไปหมด จั๊กค่อยเลื่อนปากลงไปด้านล่าง ผ้ากันเปื้อนยังคลุมปกปิดส่วนที่มีอารมณ์อยู่ น้องชายอวบๆ ที่ตอนนี้บานเบ่งจนแข็งปั๋งดันผ้ากันเปื้อนสีชมพูหวานขึ้นมาจนเห็นเป็นลำเค้าครอบปากลงบนมันทั้งที่มีผ้าขวางกั้นอยู่
“จั๊ก วินเสียว อ๊ะ อือม” เค้าถอนปากออกแล้วดันผ้าออกไปให้พ้นทางแล้วครอบปากลงไปอีกครั้ง
“อ๊ะ อือออ” คราวนี้ไม่มีอะไรขวางกั้นอีก จั๊กค่อยๆ รูดขึ้นลง เลียมันจากโคนจรดปลาย แล้วลงมือดูดอย่างเอาเป็นเอาตาย
“ฮือม จั๊ก อ๊า เบาครับ อือม” ผมเสียวจนร้องครางออกเสียงดังลั่น เอามือกุมที่หัวเค้าไว้แล้วกดเค้าไว้อย่างงั้น
“อือม จั๊ก โอ้วว อู้ววินไม่ไหวแล้ว อ๊า อือ อ๊าว..อ๊าว” แล้วผมก็ปลดปล่อยเข้าไปในปากของเค้าอย่างเต็มที่ ผมนั่งหอบหายใจเหมือนไปวิ่งมาราธอนกลับมา
จั๊กให้ผมกำมือรอบน้องชายของเค้าบ้าง พอกำมันไว้ในมือได้ผมก็ค่อยรูดขึ้นลง
“วินครับพอก่อน” เค้าเอามือผมออกแล้วให้ผมนอนหงายไปกับโต๊ะ เอาขาผมเกี่ยวกับเอวเค้า แล้วเอาเจ้าน้องชายของเค้าดันใส่เข้ามาที่ช่องทางด้านหลัง
“อืออ จั๊กโอ้ยย อ๊าาาา” จั๊กก้มมาดูดเลียที่หัวนมทั้งสองข้างอย่างเมามัน
“จั๊ก อู้ยย ซี้ดด อ้า” จั๊กขยับสะโพกเข้าๆ ออกๆ จากช้าๆ
“วิน อ๊า วิน อือม รัดแน่จัง อ๊า ซี๊ดด” เค้ากระแทกเข้ามาเร็วขึ้น เร็วขึ้น จนปลดปล่อยออกมาอย่างมากมาย แต่ก่อนที่จั๊กจะได้ต่อรอบต่อไป กลิ่นไหม้จากเตาอบทำให้เราต้องหยุดกิจกรรมกันไว้เท่านั้น
“จั๊ก เค้กไหม้” จั๊กปิดเตาอบ เปิดให้ควันระเหยออก แล้วเอาเค้กไหม้ๆ ออกมาวางรอให้เย็นเพื่อจะได้เอาไปทิ้ง
“โห นี่เพราะวินเลยนะ”
“อ้าว จั๊ก วินไม่ได้ทำไรเลย จั๊กนั้นแหละทำ” งอนเว้ย มาว่าเค้า
“วินทำครับ วินทำตัวน่ารักจนจั๊กทนไม่ไหวอะ จั๊กเลยต้องเป็นฝ่ายลงมือทำ ไงซะสาเหตุมันเริ่มจากวินเลย”
“อ้าวจั๊ก ไอ้บ้านี่ แล้วจะทำไงกับครีม” จั๊กยิ้มเจ้าเล่ห์จนไม่น่าไว้ใจ
“เดี๋ยวเราก็เล่นมวยปล้ำครีมกันไง แต่ตอนนี้ มาชิมครีมกันดีกว่า” ก่อนจะจับผมให้ไปนั่งบนโต๊ะอีกครั้งเค้ากดผมให้นอนหงายแล้วเอาครีมมาทาที่หน้าอกแล้วเอาสตอเบอรี่มาวาง
“วินชิมหน่อยซิ” จั๊กเอาสตอเบอรี่จุ่มครีมแล้วเอามาใส่ปาก ปิดตามด้วยปากของเค้า
“อ๊ะ วิน อือออ อ๊า” เค้าถอนปากออก
“อร่อยมั้ยวิน”
“ฮือ” จั๊กเอาลิ้นเลียที่มุมปากแล้วค่อยลงมาที่คอจนถึงหน้าอกที่เค้าเอาครีมทาไว้ค่อยๆเลียวนจากด้านนอกเข้าหายอดอกพอเจอสตอเบอรี่เค้าจะเอาปากคาบมันไว้แล้วเอามาป้อนที่ปากผม บางลูกติดครีมมาน้อยเค้าก็จะเลียเอาครีมมาป้อนเพิ่ม จนเข้ามาถึงยอดอกที่มีครีมป้ายอยู่เยอะสุดเค้าค่อยเลียเบาๆ
“อ๊า จั๊ก อือม” เลียเอาครีมออกไปที่ละน้อยทีละน้อยจนเริ่มมองเห็นยอดอกที่แข็งเป็นไต
“ซี๊ด อู้ว อ๊า” เค้าก็ก้มลงดูดเลียอย่างเมามัน พอเค้าถอนปากออก มันก็เจ็บและแดงอย่างเห็นได้ชัดเลย จั๊กให้ผมลงมายืนแล้วจับผมนอนคว่ำหน้าลงกับโต๊ะแยกขาผมออกก่อนที่จะดันเจ้าท่อนลำอวบอ้วนของเค้าเข้ามาด้านหลัง
“อืม จั๊ก อ๊า วิน อุ๊ อูยย อืออ” เค้าดันมันเข้ามาจนสุดแล้วลงมือโยกเข้าออกอย่าเร็วและแรงจนโต๊ะงี้สั่นไปหมด
“”อืออ อ๊ะ โอ้ยย อ๊า จั๊ก เบาๆ ซี้ดด อือ อ๊ะ อ๊า” เสียงครางดังออกมาไม่ขาดปาก เค้าถอนตัวออกไปจนเกือบสุดแล้วกระแทกกลับมากระแทกแรงมากจนโต๊ะสะเทือน
“โอ้ยย อ๊า จั๊ก อ๊า ฮู้วว อ๊าว อือม อย่างงั้นครับ อู๊ยยแรงอีก อือมม” ผมครางออกมาไม่ขาดปากและดูเหมือนเสียงครางจะดังขึ้นตามความเร็วและความแรงที่จั๊กกระหน่ำเข้ามา ทั้งมันทั้งเสียวเกินจะทน จนผมถึงไปอีกรอบ
“วินครับช่วยจั๊กหน่อย” จั๊กนั่งลงที่พื้นครัวเอาเอนหลังพิงกับตู้ปล่อยให้น้องชายที่ยังไม่สงบชี้โอยู่แล้วเรียกให้ผมไปช่วย ผมเดินเข้าไปแล้วนั่งลงรับเอาเจ้าหนอนอวบนั้นเข้าไว้ในตัวอย่างช้าๆ พอเข้าได้มิดผมก็ยกก้นขึ้นแล้วปล่อยจนเข้าไปมิดลำ
“อ๊า อย่างงั้นแหละวิน โอ้วว ขย่มให้มิดเลยครับ อ๊าาาาาา” ผมเร่งมือตามที่เค้าปรารถนา ผมขย่มขึ้นลงจนสุดทั้งเร็วทั้งแรงเสียงครางซี๊ดดังลั่น
“อ๊า วิน สุดยอด อู้วว เก่งมากเลย ซี๊ดด อ๊า แบบนั้นครับ อู้ยยดี อือม อา” จั๊กครางตลอด พรางยกสะโพกกระแทกรับการขย่มของผมด้วย
“โอ้วว จั๊ก อ๊า สุดยอด อ๊าวว เสียว อือมม” ยิ่งเสียวผมก็ยิ่งคราง จั๊กจับผมลงนอนหงายกับพื้น
“อ๊ะ” ยกขาผมพาดบ่า แล้วกระหน่ำเข้ามาในท่าวิดพื้นกระแทกเข้ามาถี่ยิบ
“อ๊า เสียว จั๊ก อ๊า อ๊า ไม่ไหวแล้ว อือม วิน อ๊า จะถึงแล้ว อ๊าววว” เสียงครางเสียงเนื้อหกระทบกันดังระงม ก่อนที่จั๊กจะกระแทกเข้ามาอย่างแรงก่อนที่เค้าจะถึงสวรรค์ตามมาติดๆ เรานอนกองสิ้นเรี่ยวแรงกอดกันอยู่ที่พื้นห้องครัว
“ยังไม่ได้เล่นมวยปล้ำครีมกันเลย” จั๊กบ่นอย่างเสียดาย
.
“ไอ้จั๊ก ไอ้วิน ระเบิดลงครัวหรือไง ทำไมมันเละขนาดนี้” เสียงเพื่อนร่วมบ้านอีกคนดังอยู่หน้าประตูครัว เล่นเอาสะดุ้งโหยง ยังดีที่พวกเรานอนเปลือยกันอยู่อีกด้านของโต๊ะที่มีเก้าอี้หลายตัวช่วยบังให้ จั๊กลุกขึ้นโผล่หัวให้เลยโต๊ะไป
“ไอ้เต๋ มึงกลับมาไมวะ” พอผมลุกขึ้นนั่งได้ก็ควานมือหาผ้ามาปกปิดร่างกายที่เปล่าเปลือยในทันๆ ใด แล้วไอ้ที่หาได้ก็คือผ้ากันเปื้อนสีชมพูลายสตอเบอรี่ที่ตกอยู่ใกล้ๆ เท่านั้น ส่วนอีกผืนไม่รู้ปลิวไปตกอยู่ที่ตรงไหน
“จั๊กอย่าแย่งวินซิ เอามานี่” จั๊กกำลังดึงแย่งผ้ากันเปื้อนสีชมพูลายสตอเบอรี่ที่ผมเอามาคลุมร่างอยู่
“ ไม่ครับวิน ถึงจะเพื่อนกันจั๊กก็อยากให้วินเห็นจั๊กน้อยแค่คนเดียว”
“ วินก็อยากโชว์วินน้อยกับจั๊กแค่คนเดียวเหมือนกันนี่”
“ ที่รัก วินไม่รักจั๊กแล้วหรอเอามาให้จั๊กซะดีๆ นะ เดี๋ยวจั๊กใส่แล้วจั๊กจะอุ้มวินเข้าห้องเอง”
“ วินรักจั๊กนะ แต่วินมียางอายว่ะ เอามานี่” มือทั้งสองข้างยังดึงทึ้งผ้ากันอย่างเหนียวแน่น
“ ไม่ครับ”
“จั๊กวินหยิบก่อนนะ”
“ วิ้น ขอจั๊กเถอะนะ” สายตาออดอ้อน ดูแล้วน่าใจอ่อน
“ไม่ให้”
“กูว่าพวกมึงแบ่งๆ กันปิดไปเหอะ แล้วรีบไปแต่งตัวดีกว่าว่ะ รีบเลยนะครับคุณจั๊กคุณวิน รีบมาทำความสะอาดครัวด้วยเลย แล้วต่อจากนี้กูจะกินข้าวที่ห้องนี้ลงมั้ยวะเนี่ย” พูดเสร็จไอ้เต๋ก็เดินไปนั่งที่ห้องรับแขก
“เหี้ยเต๋ ไมมึงไม่เข้าห้องไปเลยวะจะมานั่งทำสากอะไรอยู่” จั๊กที่ยังแย่งผ้ากันเปื้อนกับวินอย่างเอาเป็นเอาตายตะโกนถามออกไป
“กูไม่เข้า กูจะคอยดูจั๊กน้อยกะวินน้อยที่พวกมึงหวงนักหวงหนา ฮ่า ฮ่า ฮ่า” แล้วมันก็หัวเราะเย้ยเสียงดังลั่น แถมนั่งจ้องอยู่ตรงนั้นไม่ยอมไปไหนอีกต่างหาก
“ไอ้โรคจิต” สองเสียงประสานกันในทันใด
The end :bye2:
-
หื่นนนนนน
ผ้ากันเปื้อนที่รอคอย อร่อยเหาะ55
สรุปแล้วใครจะได้โชวจูจู้น้อยเนี่ย หุหุ
-
:a5:
เคยใฝันใฝ่อยู่เหมือนกันนะเนี่ยยยย ว่าอยากดูหนังแบบเนี่ยยย :z2:
-
ใครว๊า โรคจิต
ผ้ากันเปื้อน :-[
ชอบตอนร่วมมือกันทำเค้กค่า
-
ตกลง เพื่อนเต๋ นี่โรคจิตใช่ป่ะ 5555 :m20:
-
เราอยากเป็นเต๋ เป็นไอ้โรคจิต :laugh:
-
ชอบเพื่อนเต๋ :laugh:
:call:
-
ทำเค้กหรือทำ :haun4:
-
ชอบจัง 555 ^^
-
เค้าทำเค้กหรือทำไร :z1:
-
:pighaun: เรื่องยังคงความหื่น ก๊ากกกกกกกกกก
-
แว่บไปแอบดูอยู่หลังเพื่อนเต๋ด้วยได้ป่าว :z1:
-
เพื่อนเต้ มาได้จังหวะจริงๆ
:-[ :-[
-
:o8: :-[ ฮามาก ๆ :pighaun:
-
:m25:
-
ผ้ากันเปื้อนที่รอคอย :m25:
-
:m25: :z1: :pighaun: :haun4: :jul1:
-
พอกันทั้งคู่แหละปั๊ว เมียคู่นี้
-
ตอนท้ายอ่านแล้วขำมาก
ยิ่งตอนเกี่ยงกันเรื่องผ้ากันเปื้อนแล้วตลกมากค่ะ
ส่วนเรื่องเทียน แส้ ไม่ได้ไม่เป็นไรค่ะ
แค่นี้ก้อเลือดไม่พอเลี้ยงร่างกายแล้ว :haun4:
-
เว้นช่วงไว้ให้เลือดสำรองของคนอ่านกลับมาเต็มบ้าง^^
ในตรอกมืดๆ ย่านแหล่งท่องราตรี นนทรี เดินก้มๆ เงยๆ เหมือนหาอะไรซักอย่างอยู่
“หายไปไหนว้า ก็เมื่อเย็นก็เดินผ่านที่นี่เท่านั้นนี่หน่า อ๊ะเจอแล้ว” เฮ้ยโชคดีที่เป็นแค่กุญแจดอกเดียวเลยไม่มีใครสังเกต
“รีบกลับบ้านดีกว่าเดี๋ยวใครเห็นจะนึกว่าเด็กใจแตกหนีเที่ยว”
“หือ รถสวยจัง ถ้าคนขับหล่อด้วยก็ดีซิ เดี๋ยวนี้ยิ่งเห็นรถสวยๆ เจ้าของมองยังไงก็เหมือนนายชดคนขับรถทั้งนั้น ว้าวมันแว็บเลย” กึก
“เฮ้ย เวรแล้ว หูย คนสวยเป็นรอยแหว่งเลย แต่นิดเดียวน่า ลอยเท่าขี้เล็บ”
“นายทำอะไรรถชั้น” เฮ้ย เจ้าของรถ หล่อดีนี่หว่า เออ หนีดิต้องหนี แต่จะไปทางไหนล่ะ แง มันโผล่มาอยู่ใกล้ขนาดนี้เมื่อไหร่เนี่ย
“ไม่ได้ทำไรซะหน่อย” ปากแข็งนะไอ้หนู หือ ประกายออร่า ทำไมมันถึงได้ น่ารักวิ้งวั้งเข้าตาแบบนี้นะ
“ทำ ชั้นเห็นนายจ้องๆ ลูบๆ มีพิรุธ ไหน อืม นั้นไง มีรอยด้วย นายต้องชดใช้” เฮอะรอยเท่านี้ไปให้เค้าขัดเคลือบก็หายหมดละ แต่คนมันอยากได้หมอนข้างดิ้นได้นี่หว่า เด็กมหาลัยสมัยนี้ทำมั้ยมันหน้าอ่อนกันจริงๆ อิจฉาโว้ย
“ชดใช้ไรกล่าวหากันนี่หว่า ไม่มีหลักฐานซะหน่อย” ยังปากแข็งนะไอ้หนู แต่เท่าที่ดู ปากแดงดูนุ้มนุ่มน่าจูจุ๊บจริงๆเล้ย ซู้ด น้ำลายจะหก
“ก็นายทำสีรถชั้นถลอก นายก็ต้องชดใช้”
“ไอ้แก่โรคจิต ไรวะแค่หัวเข็มขัดขูดหน่อยเดียวจะให้ทำสีทั้งคันเลยหรือไง ประกันไม่มีหรอ รถแม่งก็แพงประกันชั้นหนึ่งเสือกไม่ทำ โด่ไม่รวยจริงดิเงี้ย” ไอ้เด็กวอก ขาวอมชมพูน่าฟัด แต่ปากไวเป็นอะไรเลย
“ปากดีนักนะ งั้นก็ดีไหนๆ ก็ยอมรับผิดแล้ว งั้นก็ชดใช้มาเลย เอามาเลยห้าหมื่นค่าทำสีรถ”
“ทำสีหรือซื้อใหม่วะแพงโครตพ่อโครตแม่เลย” ไอ้ตัวเล็กทำฮึดฮัด ตาสอดส่ายหาทางหนี
“บีเอ็มนะ ไม่ใช่ฟีโน่จะได้ซื้อใหม่ ไงจะจ่ายหรือไม่จ่าย”
“ไม่มีโว้ย แล้วทำไมไม่ขี่ฟีโน่แทนวะ กูจะได้ไม่ต้องมาจอดดู” พอพูดเสร็จเตรียมจะเผ่น แต่ก็ยังช้ากว่าผู้ใหญ่ที่ทันเล่ห์ รีบรวบตัวไอ้วอกปากดีมารัดเอาไว้
“เมื่อเงินไม่มีก็ต้องทำงานชดใช้”
“ไม่ทำ ปล่อยกู ไอ้บ้านี่” เมื่อดิ้นมากเข้าคนจับก็รำคาญเลยดันเข้าไปติดกับรถแล้วกดไว้
“ถ้ายังดิ้นจะข่มขื่นมันซะตรงนี้นี่แหละแถมจะถ่ายคลิปไว้ลงเนทด้วย ขาวๆหน้าหวานๆอย่างงี้ คนคลิ๊กดูน่าจะเยอะ”
“ไอ้เลว ปล่อยกูนะ ไอ้เหี้ยเอ้ย สัดนี่ปล่อย กูบอกให้ปล่อย” แต่ดิ้นไปก็ไม่มีทีท่าว่าจะหลุด
“จุ๊ จุ๊ อย่าดิ้นแรงนักเดี๋ยวเข็มขัดเรามันจะยิ่งไปเพิ่มรอยที่รถให้เยอะขื้นนะ แล้วจะหาว่าไม่เตือน”เค้ากลับรวบมือทั้งสองข้างไปจับไว้ด้วยมือเดียว ก่อนที่จะสอดมืออีกข้างเข้าไปในขอบกางเกง
“ไม่ ปล่อย อืออ ปล่อย โอ้ยย ปล่อย อ๊ะ พอ อืออ อย่า อ๊า อืออ” แค่ล้วงนิดล้วงหน่อยน้ำตาเป็นเผาเต่า งี้ถ้ามากกว่านี้ไม่ท่วมบ้านเลยหรือวะเนี่ย
“ไง จะใช้หนี้ชั้นยังไง” ดู ดูมันยังจะหนี
“ฮึก ไหนว่าจะ ฮึก จะให้ทำงานใช้ไง” แม้มันน่ารักจริงสะอึกสะอื้นได้ยั่วมาก น่าจูบจริงเลย แต่ต้องอดใจไว้ เดี๋ยวไก่ตื่นซะเปล่า หึหึ
“ได้ ทำงานใช้หนี้ งั้นขึ้นรถ อย่าตุกติกนะ ไม่งั้น..” ดูมันหงอยได้น่าเลี้ยงมากเลย จะอดใจจนถึงบ้านไหวมั้ยเนี่ย
“ คืนนี้กับเสาร์อาทิตย์ ฮื่มสองวันทำงานใช้หนี้ ต้องโทรบอกที่ใครก่อนมั้ย เค้าจะได้ไม่เป็นห่วง” พูดพร้อมส่งโทรศัพท์ให้อีกต่างหาก
“งานบ้าอะไรทำคืนนี้ มั่วหรือเปล่า หรือคิดทำชั่วอะไรไว้ นี่คิดมิดีมิร้ายอะไรกับผมหรือเปล่าเนี่ย” อู้ย กว่าจะคิดได้นะไอ้หนูวอก ไม่รอให้ขึ้นเตียงก่อนเลยว้า
“บอกว่างานก็งานซิน่า คาดเบลล์ด้วยเดี๋ยวตำรวจจับ” มือนึงก็จับสายเบลล์อีกมือก็กดโทรศัพท์
“น้า วันนี้นนไม่กลับบ้านนะ ฮื่อ นอนบ้านไอ้วาย ครับเสาร์อาทิตย์เลย ครับ ครับ สวัสดีครับ” พูดจบก็ยังไม่ได้ส่งโทรศัพท์คืนแต่กดหาต่อออกหาอีกคน
“วาย นี่นนนะ นอนยัง (กำลังเล่นมวยปล้ำกะผัวมีไร) เออเออโทษที (ว่ามา รีบด้วย) คร้าบคร้าบ นนรบกวนหน่อยนะ นนโดนจับตัวให้ไปทำงานใช้หนี้ (หือใครวะ แหมเพื่อนกูจะเสียซิงซะแว้วหรือนี่) วายฟังนนก่อน เดี๋ยวครับ ยังไม่ต้องแจ้งตำรวจ แต่ถ้านนไม่โทรหาวายพรุ่งนี้ ตอนเที่ยง (เออกูจะพยายามอยู่ห่างๆ ผัวตอนเที่ยงรอโทรศัพท์มึง) กับวันอาทิตย์อีกสองครั้งด้วยเบอร์นี้และเบอร์บ้านอีกครั้งตอนกลางคืน (คร้าบ กูจะไล่ผัวกลับเพื่อรอมึงโทรมาเม้าคืนวันอาทิตย์อย่างใจจดใจจ่อเลย) วายแจ้งตำรวจได้เลย ว่านนถูกไอ้โรคจิตขับบีเอ็ม เลขทะเบียน ศพ 5555 กรุงเทพฯ จับตัวเรียกค่าไถ่ หรืออาจร้ายแรงกว่านั้นได้เลย อย่าลืมนะ แล้วบอกน้าแมวด้วย อ้อแล้วนนบอกน้าแมวว่าจะไปนอนค้างที่บ้านวายนะ (บีเอ็มเลยหรอวะ คนขับหล่อป่ะวะ ไอ้นน ..โอ้ยย พี่โข่ง..) ฮืม (เค้ารู้มั้ยว่ามึงแค่ม.6..อ๊า.. ) ไม่ครับ (ถ้าเค้าเอาก็จะยอมเค้าด้วยใช่มั้ย) อื่อ (แต่ถ้าเค้าไม่เอามึงก็จะเอาเค้าซะเองซิเนี่ย..อ้าวว.. ครั้งแรกนะมึงหนะ) เออ (ดูแลตัวเองดีๆนะเว้ย ระวังโรดด้วย) เออน่า (ครั้งแรกมันเจ็บนะโว้ย แล้วนี่ตั้งสามคืนสองวันระวังลุกไม่ขึ้นนะเว้ยเฮ้ย ...อู้ยย...กูเป็น..อ๊า.ห่วง) ดูวาย...นนก็รู้แล้วครับ เออ เออ แค่นี้นะ ขอโทษที่รบกวนครับ สวัสดีครับ” หือขนาดพูดกับเพื่อนยังเรียบร้อยขนาดนี้ อู้ยน่ารักจริงๆ เลย ถ้าได้มาอยู่บ้านแล้วมาคอยคลอเคลียนัวเนีย พี่ธันครับ นนอย่างโง้น พี่ธันอย่างงี้ อู้ยคงมีความสุข
.
.
.
.
“ไอ้นน คุณธันนั้นผัวแกใช่ป่ะ”
“ น้า”
“แหมอุ้มมาส่งถึงบนห้อง ประคบประหงมซะยังกะแกเป็นง่อย ทำไมไม่ชวนเค้าค้างที่นี่ด้วยเลยล่ะ”
“น้าา”
“ อะไรอย่ามาขึ้นเสียงกับชั้นนะ ตอบมา ใช่ไม่ใช่ แล้วไอ้ที่นัดว่าอาทิตย์หน้าจะมารับไปค้างอีกนี่มันอะไร แต่ก็ยังดีนะที่มีสัมมาคารวะหน่อยหันมาขออนุญาตกับชั้นก่อนเนี่ย”
“น้า” น้ำตามันคลอเต็มตาเตรียมจะหยดแหล่มิแหล่แล้ว
“เฮ้อ ดีจังกร่างอย่างแกก็ต้องมีคนดีมาปราบนี่แหละ”
“น้า”
“อะไรแกจะตะโกนหาสวรรค์วิมานอะไร” อันนี้รีบมานั่งประชิดข้างตัวเลย
“ แล้วเป็นไง แกรุกหรือรับวะ แต่ชั้นว่าอย่างคุณเค้าหนะรุกชัวร์ แกเป็นเมียซิเนี่ย เห็นห้าวๆนึกว่าจะมีเมียที่ไหนได้มีผัวซะละ เป็นไงล่ะลีลาคุณเค้าเด็ดมะ”
“น้า”
“ไอ้นน แกจะเรียกหาแม่แกบนสวรรค์หรือไง ตะโกนอยู่ได้แสบแก้วหู ไมถามแค่เนี้ยทำเขิน เล่าให้ฟังบ้างดิ นะนน ชั้นอยากรู้ว่ะ เคยอ่านแต่ในนิยาย อะ อยากรู้แบบเรียลลิตี้บ้างอะ เอาแบบช็อตต่อช็อตเลยนะเว้ย”
“น้า”
“เออชั้นเป็นน้าแก เรียกดีนักชั้นสั่งให้แกเล่าเดี๋ยวนี้ อย่าคิดว่ามีผัวแล้วจะหือกับชั้นได้นะ เล่า”
“ไม่เล่า น้าแมว นนเจ็บจนยืนไม่ไหว นั่งก็ไม่ได้ นี่น้ายังดูไม่ออกหรือไงว่านนเป็นผัวหรือเป็นเมีย แล้วน้าจะให้นนเล่าอะไรตอนนี่เล่า พักก่อนซิ ปวดไปทั้งตัว ตูดก็ระบมไปหมด ยังปวดหนุ่บๆอยู่เลย แถม ง่วงนอนจะตายชัก ตาจะปิดอยู่แล้วเนี่ย อู้ยย เจ็บ น้ำตาจะเล็ด”
“อ้าว ชั้นก็ลืมไป โถๆ ดูซินอนคว่ำได้อย่างเดียวเลยน่าสงสาร กี่รอบล่ะแก”
คิดเอาเองดิ สองวันสามคืน นอนแค่เช้าถึงเที่ยง กับสลบคาอกคุณธันตอนเหนื่อยจัดๆ เท่านั้นเอง เหนื่อยจะตายอยู่แล้ว” ดูน้าแมวทำนั่งนับนิ้วจนคิ้วจะผูกโบว์แล้ว ชิ ยังไงก็นับไม่ถ้วนหรอก
“เอาเถอะ นอนซะ ยังดีนะที่ยังรอดกลับมา ผัวแกนี่มันหื่นเรียกพี่เลยนี่หว่า” ก็เกือบไม่รอดแหละ คนอะไรทั้งถึกทั้งหื่น แค่คืนแรกก็สว่างคาตา ระบมจนขยับงี้น้ำตาเล็ดเลย พอตื่นอีกทีก็อุ้มพาไปอาบน้ำหนอยยังกระหน่ำซ้ำเติมกันอีกจนได้ไม่เห็นใจกันบ้างเลย ไข้แทบขึ้น ยังดีนะที่เอายามาให้กินกันไว้ก่อนไม่งั้นนอนซมสลบไม่ฟื้นเป็นแน่
“เออ น้าแมวครับ ช่วยโทรหาวายให้นนด้วยครับ นนนัดกับวายว่าจะโทรหาตอนกลับมาถึงบ้าน แต่นนไม่ไหวแล้วอะ ง่วงมากเลย”
“ได้จ้า ดีเลยน้าจะได้นัดวายมาฟังนนเล่าซะพร้อมๆ กันเลยดีมีผู้มีประสบการณ์มาแลกเปลี่ยนความรู้น้าจะได้รู้ลึกรู้จริงกะเค้าบ้าง เอาเป็นพรุ่งนี้เลยนะนน” อ้าวหลับไปซะแล้วหลานชั้น ‘ เคี้ยก เคี้ยก ต้องแอบเจาะรูที่ประตูห้องไอ้นนซะแล้ว เผื่อวันไหนคุณธันมาค้าง ง้างง้างง้าง’
The end :bye2:
-
:m20: :m20: :m20:
ไม่ไหวจะเคลียร์ค่ะคุณน้า ฮาได้ใจมาาาาาาาาาาาาาก
-
:m20:
-
คุณน้าสาววายตัวจริงเลยใช่มั๊ยเนี่ย 555
-
เจาะรูเลยคุณน้า ถ้าคุณธันมานอนบ้านนี้เมื่อไหร่บอกด้วยนะ จะไปนั่งดูเป็นเพื่อน :z1:
-
:z1: ตอนนี้ไร้หื่นนนนนนนน
-
ทำไปได้น๊อคนเรา อิอิ :haun4:
-
คุณน้าเป็นสาววายซะงั้น คราวหน้าขอแบบแอบดูไม่ต้องจิ้นเองเพื่อคุณน้า (และคนอ่าน) :z1:
-
ไม่หื่นแต่ก็สนุกดี ไปจิ้นต่อเองก็ได้ ^^
-
คือ แต่งเอาฮาเลยนะเนี่ย
ว่าแต่ น้านี่ึสายงาน หรือกระเทยอ่ะ ดูงง
-
จากที่ฟังคุยโทรศัพท์กับเพื่อนก็ยินยอมพร้อมใจนี่หว่าหนูนน :m20:
น้าฮากระจาย...แต่เล่าเมื่อไหร่อย่าลืมเรียกนะคะ :-[
-
เล่าเมื่อไหร่อย่าลืมเรียกกันด้วยนะคุณน้า
อยากจะเข้าไปเกาะติดสถานการณ์กับสองผู้มีประสบการณ์ด้วยจริงๆ :z1:
คุณน้าสาววายฮามาก :m20:
-
ฉากนั้นไปจิ้นกันเอาเอง อิอิ
-
5555 เรื่องนี้ไม่หื่นออกแนวขำขันอ่ะ
คนเขียนเป็นน้าในเรื่องป่ะ ถ้าใช่เจาะรูเผื่อด้วยเดี๋ยวไปแอบดูเป็นเพื่อน
-
:laugh: :laugh:
คุณน้าห่วงหลานบ้างอะไรบ้างก็ดีนะคะ
:z1: :z1:
-
ฮากมากอะไรมาก 55+
แบบว่าหวงบ้างไรบ้างก็ได้นะครับคุณน้า
-
คุณน้าฮามากกกกกกกกกก ไม่มีหล่ะที่จะห่วงหลาน :laugh:
-
เอิ่ม....คุณน้าคะ เจาะให้หนูรูนึง :z1:
เลขทะเบียนรถสวยมว๊ากกกก
-
อ่านะ ตอนนี้ออกแนวฮา 55
-
ฮา ...
ไม่มีหื่น อิอิ
-
ใสๆ
ไร้เลือด
-
น้าแมว สาวYตัวแม่เลย 555
-
แฮ่ ไรเลือด ว้า~~~
แต่น้าแมวนี่สาววาย...พวกเดียวกันค่า~
พี่ธันมาค้าง(ง้าง ง้าง ง้าง)เมื่อไรชวนกันไปส่องด้วยนะคะ จะรอ หุๆ
-
น้าาา
น้าาา
น้าาา
:laugh:
-
อยากเห็นตอนชดใช้จังเลย :haun4: :haun4:
คุณน้า ฮามากกก สาววายตัวจริง :m20:
-
:z1:
แต่ละตอน.... :haun4:
ขอบคุณค้าบบบบบ
-
:laugh: คุณน้าได้ใจมาก เอาใจไป
-
หื่น
:L2:
-
เค้าย้ายไปอยู่ด้วยได้มั๊ยคุณน้า ฮี่ๆๆๆๆๆ
-
“เฮ้ย” ชายร่างบึ้ก ผิวแทน ยื่นหน้าเข้าไปชิดกระจก แล้วดึงตัวออกมายหันซ้ายหันขวาส่องดูตังเองอยู่ที่กระจก มองไปด้านหลัง ก็เห็นว่าอยู่ในห้องนี้แค่คนเดียว แล้วยกมือขวาของตัวเองขึ้น
จับที่หน้า นี่ก็มือก็มือไอ้จั๊ด หน้าก็หน้าไอ้จั๊ด
จับที่ตา นี่ก็ใช่
จับที่... นี่ ใหญ่ว่ะ ถึงว่าตอนที่จั๊ดใส่เข้ามามันถึงได้เจ็บนัก แล้วในเมื่อผมอยู่ในร่างไอ้จั๊ดนี้แล้ว จั๊ด ล่ะไปอยู่ไหน แล้วตัวผมล่ะ
จำไม่ได้ว่าเมื่อวานทำอะไรหรือเกิดอะไรขึ้น แล้วนี่ตื่นมาอีกทีผมก็มาอยู่ในร่างจั๊ดแล้ว เมื่อนึกถึงร่างตัวเองได้ เลยเปิดประตูห้องจั๊ดแล้วเดินไปเปิดประตูห้องตัวเองออก เห็นตัวเองยังนอนนิ่งอยู่บนที่นอน เลยเดินเข้าไปเขย่าปลุก
“อือ” ร่างผมรู้สึกตัวแล้ว
“อือ อู้ย ปวดหัวจังเลย” ผู้ชายผิวขาวๆ หน้าตาเนียน มีเคราหน่อยๆ เราสูงเท่าๆกัน แต่ตัวจั๊ดจะหนากว่าผม มันยังไม่ได้รู้ตัวเลยว่ามีสิ่งผิดปกติเกิดขึ้นกับตัวเอง
“อ้อครับ จั๊ดปวดหัวจังเลย” น่าจะปวดมากนะนั้น เพราะเห็นนอนหลับตา คิ้วงี้ขมวดแทบจะชนกันแล้ว ผมเลยออกไปเอายากับน้ำมาป้อน แล้วเค้าก็หลับต่อไปอีก
บ่ายกว่าแล้วที่เค้าตื่นมาอีกที พอเค้าลืมตาขึ้นมาก็เห็นผมที่นั่งอยู่ข้างเค้า จั๊ดมองหน้าผม หลับตา แล้วลืมใหม่แล้วเค้าก็เกือบแหกปากร้องแต่พอดีผมรู้อยู่แล้วเพราะเมื่อเช้าผมทำไปก่อนเค้าอีก ผมเลยเอามืออุดปากเค้าไป
“อย่าแหกปากได้มั้ย จั๊ด” แต่มันก็พยายามจะแกะมือผมออกแล้วผมเลยเอามือออก
“เฮ้...” ผมเลยใช้ปากปิดแทน เฮ้อเหมือนจูบกระจกเลยแฮะ แต่เป็นกระจกที่ตอบโต้ได้
“อืออือ” จั๊ดดันผมออก
“อ้อ ทำไมมัน... สัดเอ้ย เหี้ยไรวะเนี่ย..” ผมเอากระจกส่งให้จั๊ดส่องเมื่อเค้าเห็นตัวเองในกระจกเค้าก็เอาหน้าเข้าไปชนกระจกเพื่อให้แน่ใจในสิ่งที่เค้าเห็น
“เออ ไม่ต้องส่องจนแทบจะมุดแบบนั้นก็ได้ เราก็ทำไปแล้วและมันก็ไม่ได้ช่วยให้อะไรเปลี่ยน” ผมดึงกระจกคืนจากจั๊ด
“แล้วไงต่อดีวะ” มันทำหน้าย่น จนผมต้องรีบเอานิ้วรีดหน้ามันเพราะงั้นหน้าผมอาจจะมีริ้วรอยได้
“ไม่รู้ ก็แค่ใช้ชีวิต” ผมยักไหล่ตอบมัน
#############################################
ผ่านไปหนึ่งอาทิตย์โดยไม่มีวี่แววว่าเราจะได้กลับไปเป็นเราคนเดิม เราพยายามทำตัวเหมือนเดิม ผมในร่างจั๊ดก็นอนห้องจั๊ด จั๊ดในร่างผมก็ต้องไปนอนที่ห้องผม เพราะอิ๊กยังไม่รู้เรื่องที่เราสองคนมีไรกันแล้วถึงมันรู้มันก็คงไม่ได้ว่าอะไรแต่ยังขี้เกียจบอก วันนี้อิ๊กเพื่อนร่วมบ้านและเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่ประถมไม่อยู่ไปต่างจังหวัดเกือบเดือน
“อ้อ วันนี้จั๊ดนอนห้องอ้อนะ” จั้ดในร่างผมโผล่หน้าเข้ามาบอกที่ห้อง
“อื่อ” จั๊ดหายออกไปจากห้องก่อนที่จะกลับมาอีกครั้ง ใส่แต่เกงเล พอเข้ามาจั๊ดก็เข้ามากอดผม ดึงผมเข้าไปจูบปาก อย่างเร่าร้อนก่อนที่ผมจะดันจั๊ดออก
“จั๊ด มันสยิวว่ะ แม่งจูบกับตัวเองอะ”
“เออ เหมือนกัน แต่ปากกูนุ้มนุ่ม มันก็แปลกดีว่ะ วันนี้อาบน้ำอยู่ดีๆ ดันเกิดอารมณ์กับตัวเอง ก็เกิดอารมณ์กะร่างกายอ้อนั้นแหละ แต่จะช่วยตัวเองก็ไม่มัน เลยมาหานี่แหละ อยากลองเอาตัวเองดูซักที” ผมก็อยากลอง ผมก็เลยตามเลยไปกับมันเพราะก็แปลกดีจะมีใครบ้างที่ได้ทำกับตัวเองอย่างที่ผมจะได้ลอง แค่คิดก็ขนลุก จั๊ดเริ่มจูบปากผมอีกครั้ง แล้วดันผมไปที่เตียงแล้วผลักให้ผมในร่างของเค้านอนหงายลง จัดการกับกางเกงที่ผมและเค้าใส่อยู่ออกไป เค้านั่งแทรกลงที่ระหว่างขาทั้งสองข้างแล้วเอามือมาชักรูดที่น้องชายของผมหรือก็คือร่างกายจั๊ดเองนั้นแหละ
“อ้อดูดิ มือนายกะตัวเราผิวงี้ตัดกันดี เหมือนดูคนอื่นทำให้เลย เสียวดีว่ะ อ้อก็ทำบ้างดิ” ผมเลยเอื้อมมือไปชักให้เค้าบ้างสัมผัสแรกคือความคุ้นเคยเพราะผมจับต้องสัมผัสและอยู่กับมันมาเท่าอายุผมแต่ตอนนี้ผมต้องมาทำกับร่างกายตัวเอง พอผมกำรอบและเริ่มชักมันอย่างช้าๆ จั๊ดก็เริ่มต้นครางออกมาเบาๆ
“อือม” ยิ่งผมเร่งมือเร็วขึ้นเสียงครางก็ยิ่งมากขึ้นดังขึ้น
“ซี๊ดด..ด อ๊า อือออ” ยิ่งจั๊ดครางดังขึ้น มือเค้าก็ยิ่งเร่งเร็วและแรงขึ้นจนผมต้องยกสะโพกสวนตามมือเค้ามากขึ้นเท่านั้น ผมมองเห็นหน้าตัวเองกำลังบิดเบี้ยวอย่างเต็มอารมณ์ด้วยมือผมที่อยู่ในร่างจั๊ด ร่างกายผมกำลังส่ายเอวร่อนสู้มือที่กำลังชักขึ้นลงอย่าเร็ว จั๊ดก็คงกำลังมองร่างกายตัวเองเกร็งรับการกระทำของตัวเองอยู่เช่นกัน
“อู้ย อืออ จั๊ด อ้อไม่ไหวแล้ว อ๊า” ผมทนไม่ไหวปล่อยออกมาก่อน จั๊ดให้ผมหยุดมือก่อนที่เค้าจะปลดปล่อยแล้วเค้าก็ขึ้นมาทับผมอยู่ด้านบน เค้าเริ่มไซ้ที่ซอกหูละเรื่อยไปทั่วเหมือนที่เค้าเคยชอบทำ จั๊ดแยกขาผมแล้วเตรียมดันใส่เข้ามาแต่ก็ต้องหยุด
“จั๊ดเคยเอาแต่อ้อ แต่ตอนนี้มันเหมือนอ้อกำลังจะเอาจั๊ดเลยว่ะ”
“แล้วจะเอาหรือไม่เอา”
“เอาแต่ขอทำใจหน่อย”
“ไม่ต้องทำก็ได้ ให้อ้อเอาจั๊ดก่อน อ้อก็อยากลองเหมือนกัน” พูดไปผมก็ดันให้จั๊ดลงไปนอน ตอนนี้จั๊ดในร่างอ้อก็นอนหงายลงที่เตียง เหมือนทุกครั้งที่มีไรกัน
“เอางั้นก็ได้ ยังไงก็เห็นตัวเองเป็นฝ่ายทำนั้นแหละนะ และเราก็อยากเห็นตัวเองตอนทำจากมุมที่อ้อมองว่ะ” พอจั๊ดบอกอย่างนั้นมีหรือที่ผมจะรอช้า ผมขึ้นคร่อม เอ่อตัวผมเอง เฮ้องง ก็ร่างผมที่จั๊ดเข้าไปสิงอยู่นั้นแหละ แล้วเราก็จูบกันผมลากลิ้นเรื่อยลงมาที่หัวนมจั๊กดิ้นหนีเพราะคงเสียว
“ทำใจยังจั๊ด แต่เราว่าไม่น่าจะเจ็บหรอกก็คุ้นๆ กันแล้ว นายอย่าเกร็งก็แล้วกัน” จั๊ดพยักหน้า แต่ก่อนที่ผมจะได้ทำอะไรจั๊ดก็ขยับตัวขึ้นนั่งเอนๆ พิงกับหัวเตียง
“เราอยากเห็นแล้วก็รู้สึกไปพร้อมๆ กันว่ะ” ผมเลยนั่งคุกเข่าอยู่ที่หว่างขา แล้วยกเอาขาจั๊ดหรือก็คือขาผมนั้นแหละพาดที่บ่าแล้วเอาเจ้าท่อนเนื้อของผมหรือก็คือร่างของจั๊ดเองนั้นแหละ จ่อไว้ที่ช่องของร่างผม แล้วค่อยดันเข้าไป แม้ว่าร่างกายผมจะคุ้นเคยกันร่างกายของจั๊ดแต่ด้วยความไม่เคยเป็นรับ จั๊ดเกร็งตัวขืนเอาไว้ ทำให้เข้าไปได้ยากยิ่งขึ้น
“เจ็บ ซี๊ดดด อ้อ จั๊ดเจ็บ ฮืออ โอ้ยยย อ้อ” จั๊ดครางซี๊ด ปากคอสั่น
“จั๊ด ผ่อนคลาย อย่าเกร็งนะ จะได้ไม่เจ็บ”
“มันเป็นไปเองอ้อ อืออ ทำไมกูใหญ่ขนาดนี้วะ อ๊าววว” ผมอยากจะขำแต่อารมณ์นี้มันขำไม่ออก ผมพยายามดันมันเข้าไปช้าๆ สลับกับก้มลงไปดูดเม้นที่หน้าอกเพื่อให้จั๊ดได้คลายการเกร็ง พอเข้าได้หน่อยก็ดึงออกแล้วดันเข้าไปใหม่ ทำซ้ำๆ ช้าๆ อยู่อย่างงี้หลายรอบจนมันเข้าไปได้มิด
“อ้อ จั๊ด เจ็บ อู้วว อ้อ อือม อ๊าาา” จั๊ดหลับหูหลับตาหงายหน้าครางเสียงดังตลอดเวลา มือทั้งสองข้างจิกทึ้งผ้าปูจนเกร็งไปหมด พอเข้าไปได้มิดผมก็เริ่มขยัยโยก จากช้าๆ
“จั๊ดอย่าเกร็งนะ นั้น อืออ ซี๊ดด อย่างงั้น อ๊า”
“โอ้ยย เสียวครับ อ้อ จั๊ดเสียว อ๊าวว อู้วว อู้ยย อูยยย ซี๊ดด” จั๊ดครางเสียงสั่นกระเส่า จากที่ขยับช้าๆ ก็เปลี่ยนเป็นเร็วขึ้นและแรงขึ้น เสียงครางก็ยิ่งดังขึ้นยาวขึ้นจนฟังไม่ได้ศัพท์
“อู้วว จั๊ด อ้อ ไม่ไหวแล้ว อ๊าวว อ๊าาาา” ผมฟุบตัวลงไปซุกอยู่ที่ซอกคอขาวๆ จั๊ดดันผมออกให้ผมนอนหงายลงกับที่นอน แล้วจั๊ดขึ้นมาอยู่ด้านบน
“อู้ย เจ็บหน่อยๆ ว่ะ จะเป็นแผลมั้ยเนี่ย แต่คราวนี้ตาจั๊ดทำบ้างหละ อ้อคอยดูลีลาจั๊ดในร่างอ้อบ้างนะ ว่าจะทำให้อ้อร้องครางได้เหมือนตอนจั๊ดในร่างจั๊ดทำได้มั้ย” จั๊ดแยกขาผมให้กว้างเอาเจลมาละเลงอย่างเยอะคงกลัวตัวเองเจ็บทั้งที่คนเจ็บจริงมันต้องเป็นผมซิ เค้าเอาท่อนเนื้อผอมยาว เข้ามาจ่อก่อนจะดันเข้าไป มันเข้าไปได้นิดเดียวแล้วอยู่ๆ เราทั้งคู่ก็เหมือนวูบไปแว็บนึง
จิตเรากลับไปอยู่ในร่างจริงของเรา โดยที่น้องชายของผมยังคาอยู่ที่ช่องทางด้านหลังของจั๊ด แล้วเรื่องอะไรที่ผมจะยอมเสียโอกาส ผมเลยรีบดันมันเข้าไปอย่างเร็ว
“โอ้ย.. อ้อ จั๊ด อู้ว เบาๆ อ้อ ... อู้ยย.. อ้อ” พอเข้าไปได้ผมก็ค่อยๆ ดันเข้าไปทีละนิด จั๊ดจะดิ้นเหมือนกันแต่ผมกดเค้าเอาไว้ จนเข้าได้หมด ผมค่อยโยกช้าๆ
“เจ็บมั้ยจั๊ด ..อ๊า..อือม” ประสบการณ์ที่ผ่านมาเมื่อกี้สอนให้จั๊ดรู้ว่าต้องทำไง ครั้งนี้ จั๊ดเลยไม่เกร็งไม่ขืน
“ไม่เจ็บ แต่จุก เบาๆหน่อยก็ดี ถึงจะเคยโดน แต่ร่างนี้ยังซิงนะโว้ย อือม...อ๊ะ...ซี๊ดด ..อือม” คงยังติดใจอยู่รอบนี้เลยยอมง่ายๆ
" อ้า....เสียวโคตร...มันฟิตจังเลยจั๊ด ....ซี๊ด..." ผมครางเลยเพราะมันแน่มาก
" อ้า...อูย...ของอ้อก็ยาวดีจังว่ะ อ้อ จั๊ดเสียว โอ้ว อู้ยย"
"ซี๊ดดด....จั๊ด อ้อขอ...เข้าสุดออกสุดนะ....โอ้วว อือม....อ๊า...ซี๊ดดด " จั๊ดปากอ้าค้าง ปล่อยเสียงครางออกมาตลอด บางครั้งมันหลุดออกต้องยัดใส่เข้าไปใหม่จั๊ดคงยิ่งเสียว ครางเสียงดังลั่นเลย
" โอ๊ย....อ้อครับ...เสียวสัดๆเลย...เอาอีก...อื้อ...อีก...จั๊ดชอบ...แรงๆเลยครับ โอ้ยย"
" โอ้ยย....อ้อ...เสียว...อูย...มันส์ชะมัดเลย....ซี๊ดดด "
" แรงๆ....ซี๊ด...ลึกๆ...อูย...อูย...อูย...นั่นแหละอ้อ...ดีอือม...ดีครับ...อ๊า"
“จั๊ด อู้ย เราจะถึงแล้ว อู้ยย อู้ย อ๊าาาาาา” คราวนี้พอผมเสร็จ ยังไม่ทันได้พัก จั๊ดก็พลิกตัว จนผมลงไปนอนอยู่ด้านล่างบ้าง
“ถ้ารู้ว่าอ้อทำเก่งขนาดนี้นะเรายอมอ้อทำบ้างก็ได้ แต่ไงซะเราก็ยังชอบเป็นคนทำมากกว่าอยู่ดีแหละ และหวังว่าคราวนี้คงไม่สลับร่างสลับตัวกันอีกนะ” เค้าลุกขึ้นให้ของผมถอนออกจากตัว
“จั๊ดคนเดิมเองครับ เตรียมตัวเสียวได้เลยอ้อ” แล้วเค้าก็จับผมนอนคว่ำ ยกสะโพกให้ลอยขึ้น แล้วสอดท่อนเนื้อที่ยังแข็งตัวอยู่ของเค้าเข้ามาอย่างรวดเร็ว
“อ๊า” จากนั้นก็ขยับโยกอย่างเมามัน
“โอ้ยย อือม อ๊ะ อ้าวว” แต่ก็ยังไม่หนำใจ
“ขยับหน่อยอ้อ” เค้าจับให้ผมพลิกเป็นนอนตะแคงยกขาข้างนึงแยกออกกว้าง
“อย่าเกร็งนะ ฮืออ อ๊า อ้อ” แล้วกระหน่ำเข้าใสอย่างไม่บันยะบันยัง
“อ๊า อือ จั๊ด โอ้วว อ๊าววอย่างงั้น แรงอีก อือ อ๊ะ อู้ยย” สร้างความเสียวซ่านจะเกินบรรยาย แล้วเค้าก็จับผมเปลี่ยนท่าอีกครั้งคราวนี้เป็นนอนหงายเอาแขนรองใต้เข่า
“กระเถิบหน่อยอ้อ อีกนิด อู้ยย ซี๊ด ช่วยๆ กันหน่อยอ้อ จั๊ดยังเจ็บๆ อยู่นะ ” แล้วลากผมไปอยู่ที่ขอบเตียงเค้าลงไปอยู่ที่พื้น เปลี่ยนเอาขาผมขึ้นพาดที่บ่าแล้วกดตัวเข้าหาผม
“อือออ อ๊า จั๊ด อืออออ อ๊ะ โอ้วว อ้อเสียว อู้ยย จั๊ด อู๊ยย” มันเข้าได้ลึกมาก เค้าซอยถี่ยิบจนผมครางไม่เป็นภาษาด้วยความเสียวอย่างที่สุด
“อ๊าาาาา จั๊ด อ๊าาาาา” จนเราขึ้นสวรรค์ไปตามกัน เรานอนหอบอย่างเหนื่อยอ่อน
“อ้อ ชอบมั้ย มีความสุขมั้ย” มันยังหอบอยู่เลย
“ฮือ มันดี เสียวด้วย แต่เหนื่อย แทบขาดใจ”
“คราวหน้าเรามาสลับกันทำบ้างก็ได้จั๊ดก็ขอบที่อ้อทำเหมือนกัน” มันพูดเสียงอายๆ หือ ขนาดนี้แล้วเพิ่งทำมาเขินนะไอ้จั๊ด ติดใจซิมึง
ไอ้เรื่องที่เกิดขึ้นนี่ มันต้องเป็นเพราะคำอธิษฐานที่ผมขอกับดาวตกตอนที่จั๊ดพาผมไปดูฝนดาวตกเมื่อตอนนั้นแน่เลย...สาธุ
....
..
.
วันหนึ่งในอตีดที่ผ่านมา
“อ้อ วันนี้จั๊ดจะพาไปดูฝนดาวตกที่ big mountain นะ”
“หูยจั๊ดดาวเพียบเลย” มันช่างตระการตาจริง ผมนอนหนุนแขนจั๊ดบนผ้าพลาสติก นอนดูดาวที่หน้าเต้นท์เหมือนเต้นท์อื่นที่ตั้งกระจายห่างกันออกไปในบริเวรนั้น
“เค้าว่าถ้าเรามีความปรารถนาอะไรให้อธิษฐานกับดาวตกแล้วจะเป็นจริงตามนั้นนะอ้อ”
“จริงหรอจั๊ด”
“ไม่รู้หรอต้องลองดูเอง” พอสิ้นคำผมก็หลับตาลง อธิษฐาน แต่ทันทีที่ลืมตากลับมองไม่เห็นดาวซักดวงเพราะไอ้จั๊ดชวนเขวจากดูดาวไปไต่สวรรค์กันแทนจนได้....
The end :bye2:
-เสียงจากน้าแมว#33: เจาะรูไว้รอเรียบร้อย รอคุณเค้าหลวมตัวมาค้างเมื่อไหร่จะรีบมาชวนทุกคนไปแอบค่ะ เคี้ยกเคี้ยก
-
แปลว่าตอนขอพรดาวตก อ้อขอเป็นฝ่ายรุกอ่ะจิ
-
สลับร่างสร้างเสียว หื่นนนนนนนนนนนนนนนน :haun4:
-
:laugh:
สลับขั้วกันบ้างก็ดี แถมจัสติดใจซะนี่
ปล.อย่าลืมมาเรียกไปดูนะน้าแมว555
-
:a5:
-
:oo1: :oo1:
ไม่ว่าจะร่างไหน ก็เสียวได้
-
ไอเดียนี้คิดได้เนอะ สุดยอด o13
-
5555 สับกันๆ ติดใจล่ะสินายจั๊ด!
สงสัยอ้อจะหลุดว่า...ให้กูรุกมึงบ้างเหอะ คงเป็นคำอุทานมากกว่ามั้ง~ 5555
รอตอนต่อไป
-
แอบฮา555
-
สลับกันแบบนี้ ก็แจ่มเลย อิอิ ^^
-
:pighaun: :haun4: สลับกันเสียว นี่ซิัรักกันจิง ก๊ากกกกกกก
-
ได้ลองรับแล้วติดใจ 555
-
สลับแบบนี้ซิเยี่ยมเลย อุอุ
-
จัดเต็มกันทีเดียว...อ้อก็ระวังจั๊ดมันจะติดใจจนไม่ยอมรุกอีกนะ
-
o18
เยี่ยมครับ!!
เหอะๆๆๆ
-
ตบมือ คิดพลอตเรื่องได้ไงอ่ะ เจ๋งดีค่า
(http://www.oknation.net/blog/home/blog_data/303/303/blog_entry1/blog/2007-06-11/comment/52700_images/28.gif)
-
:impress2:
-
มาแบบสั้นๆอีกแล้ว^^
“กูมีมึง มึงมีกู แล้วไอ้ควายถึกนั้นมันใคร” ชายด้านบนจิ๊กผมชายหุ่นลำที่นอนเมามันอยู่ด้านล่างขึ้นมาถาม
“ไม่รู้ว่ะ ไม่ใช่กิ๊กกูแน่ เพราะนี่มันห้องมึง”
“ไม่ใช่กิ๊กกูเหมือนกัน หรือว่า...” ชายทั้งบนล่างต่างหันไปมองอย่างพร้อมเพรียง
“เออ ขอโทษนะ เราหลงทางหนะ เชิญพวกนายตามสบาย” แล้วไหงมันมาหลงที่ห้องตรูฟระ มันทำหน้าบ้องแบ๊ว เดินดูโน้นนี่ในห้องอีกต่างหาก
“ต่อได้เลยครับ ไม่ต้องสนใจผม เชิญ เชิญ”
“คงสบายได้หรอกนะ มีมึงมานั่งหัวโด่ดูพวกกูโจ๊ะกันเนี่ย” พวกผมเลยต้องหยุดกิจกรรมเข้าจังหวะยกที่สี่แบบเข้าด้ายเข้าเข็มลง
“ต้องขอโทษด้วยครับ คุณโจ๋”
“แล้วนายหลงมาจากตรงไหนไหงมา โผล่ที่ห้องเราได้” ไอ้หน้าซื่อแอ็บแบ๊ว และแถมมันยังมีบรรยากาศแปลกจนไม่สามารถที่จะพูดหยาบคายกับมันได้อย่างที่ใจนึก
“เราก็ไม่รู้เพราะปกติเดินผ่านไปได้ทุกที่แต่พอวันนี้ผ่านมาที่ห้องนายมันกลับติดอยู่นี่ไปไหนไม่ได้เลย อ้าวหยุดกันทำไมล่ะต่อซิ ต่อเลยไม่ต้องเกรงใจ เราผ่านมาที่ไรก็เห็นนายสองคนออกบ่อย” อ้ายเหี้ยยยย พูดงี้ก็ พวกถ้ำมองอะดิ เอ๋ ชิบอ๋าย ก็หมายความว่ามันมาดูกูบ่อยอะดิเนี่ย อ๋ายหวังว่ามันมันคงไม่แอบถ่ายคลิปไปขายหรอกนะ
“แล้วนายไปไหนมาล่ะ ถึงได้ผ่านบ่อยๆ อะ” ต้องหลอกถามเผื่อเป็นมิจฉาชีพ
“โจ๋ ไงถามแบบนั้น ไปยุ่งเรื่องของส่วนตัวเค้า” ไอ้แหล่มเอ้ย ดีแต่หุ่นกับถึก โง่ได้อีกนะเนี่ย กูไม่ได้ดูคนผิดเล้ยจริงๆ
“เราไปรับดวงวิญญาณ ที่ดวงถึงฆาตนะ เราเลยได้ผ่านมาบ่อยๆ วันนี้ก็เหมือนกัน แต่ปกติพวกนายจะไม่เห็นเราหรอก นายคงไม่ชิน เอางี้มั้ยเดี๋ยวเราไปอยู่ที่ห้องนั้น นายจะได้ไม่เขิน ถ้าเราไปได้เมื่อไหร่เราจะได้ไปเลย ตามสบายนะไม่ต้องเกรงใจ”
“ไอ้แหล่ม มะ มัน มัน บะ บะ บอก บอก ว่าไป ปะ ปะ ไปรับดวงวิญญาณว่ะ”
“นั้นสิ โจ๋ แต่ช่างเหอะ เพราะเค้าบอกให้เราต่อกันได้นะ” ไอ้หื่นนี่ มันจะคิดอะไรให้มันมากกว่านี้ไม่ได้หรือไงนะ
“นะ นะ โจ๋ แหล่มยังไม่อิ่มลย อะ นะนะ” จึ๊ก จึ๊ก ไอ้แหล่มกูไม่ใช่ขี้นะโว้ย มาจิ้มจึ๊ก จึ๊กๆ อะไรวะเนี่ย
“เอ้ย ไอ้แหล่ม อ๊า อืออ อ๊ะ” ไอ้นี่มันเจ๋งเฉพาะเรื่องอย่างว่าจริงๆเลย
“อู้ย อือม ดีแหล่ม อ๊า อีกครับ ที่รัก แรงๆ เลย อ๊า” มันทั้งอมทั้งดูดซะจนแทบจะทนต่อไปไม่ไหวแล้ว
“อ๊า แหล่ม อ๊า ไม่ไหวแล้ว” พอปลดปล่อยออกไป ยังไม่ได้พักหายใจเลย แหล่มก็จับขาแยกออกกว้าง ก่อนที่จะดันเอาเจ้าน้องชายที่มันภูมิใจนักหนาเข้ามา
“อ๊า ฮือม แหล่ม อู้วว อ๊าวว เสียวดีครับ อ๊าาาา” แล้วมันก็ดันเข้ามาจนหมดก่อนที่จะขยับโยกเข้าออกอย่างเมามัน
“อ๊า โจ๋ อู้ยย รัดแน่นจังครับ อู้วว ตอดจนเสียวไปหมดแล้ว” พูดไปมันก็ยิ่งโยกเร็วขึ้นแรงขึ้น ก่อนที่จะดันเข้ามาอย่างแรง แล้วกระตุกฉีดน้ำอุ่นๆ ออกมาจนรู้สึกได้ ก่อนที่มันจะจัดการพลิกตัวอีกครั้ง
“โจ๋ ทำให้แหล่มบ้างนะครับ ขย่มแรงๆ เลย แหล่มชอบ” ไม่ว่าผมจะเร็วหรือแรงแค่ไหนแหล่มก็สามารถที่จะตอบสนองได้เสมอ
“อ๊า แหล่ม โอ้วว อือม โจ๋จะถึงแล้ว ครับที่รัก อ๊า โอ้วว อ๊าววว” แล้วผมก็ฟุบลงไปกับอกล่ำๆ ของแหล่ม
“ไปกันเถอะครับ”
“เฮ้ย” ไหงไอ้บ้องแบ๊วนี่มายืนอยู่ข้างเตียงได้วะ
“แล้วไปไหนล่ะ”
“ เอ้ย” แล้วทำไมผมมายืนเปลือยอยู่กันมันล่ะ พอหันไปมองที่เตียง ก็ยังเห็นตัวผมยังนอนทับอยู่ด้านบนไอ้แหล่ม ที่ตอนนี้มันเริ่มเขย่าผมอย่างเอาเป็นเอาตาย แต่ภาพที่เห็นก็ค่อย ไกลออกไปจนทุกอย่างรอบด้านมันมืดไปหมดไม่เห็น ไม่ได้ยิน..............
..........
....
..
“โจ๋ ไอ้โจ๋ เอ้ย มึงอย่าล้อกูเล่นนะ โจ๋ สลบเลยหรอวะเฮ้ย” ไอ้แหล่มมันกำลังตบที่หน้าผมอยู่
“อืม”
“เฮ้ย ตื่นแล้ว โจ๋ มึงตื่นแล้ว ไอ้เวรนี่ทำเอากูตกใจหมด” มันดึงเอาผมเข้าไปกอดเอาไว้
“แหล่มนี่กูเป็นไรไปวะ”
“ ก็มึงรอบสี่อะ มึงออนท็อปให้กูอยู่ดีดี อยู่ๆ มึงก็สลบเงียบไปจนกูใจหาย นึกว่าจะไม่ฟื้นซะแล้ว”
“เออๆ กูคงสลบไปจริงๆ ตอนนั้นนะโครตน่ากลัวเลยว่ะแหล่ม” มันนอนกอดผมไว้หลวมๆ
“น่าๆ ต่อไปนี้กูสัญญา ว่าจะไม่หักโหมอีก แล้วมึงเห็นไรวะโจ๋” ไอ้แหล่มดูจะกลัวผมตายมาก
“เห็นว่ากูตายคาอกมึง ตอนที่กูทำให้มึงนั้นแหละ และกูก็สัญญากะตัวเองไว้นะเว้ยว่าจากนี้ไปกูจะไม่มีไรกะมึงเกินวันละสองรอบและจะไม่มีออนท็อปอีกเด็ดขาด” ไอ้แหล่มทำหน้าเหวอ
“โจ๋ อย่างงี้โครตน่ากลัวกว่าเลยนะเว้ย มึงฆ่ากูซะเลยดีกว่ามั้ย” ไอ้แหล่มส่งเสียงโหยหวนเหมือนจะขาดใจตาย
The end :bye2:
-
สั้นๆงงๆจริงๆด้วย 5555+ ดีนะที่ไม่ตายคาอก เกือบไปแล้วๆ ^^
-
กร๊ากกกกกกกกกกกก ฮามาก ตอนนี้พล็อตเจ๋วจริง ชอบๆ
-
สั้นเชียว แล้วก็นะนึกว่าตายคาอกไปซะจริงๆ
-
55555 :laugh:
น่ากลัวโคตรๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
ซูฮกในความคิดสร้างสรรค์ของคนแต่งมากๆ
-
กร๊ากกกกก น่ากลัวจริงๆด้วยค่ะ น่าสงสารนายแหล่มนะเนี่ย
วันละไม่เกิน 2 รอบว่าน่ากลัวแล้ว ไม่มีออนท็อปนี่โคตรของโคตรน่ากลัวเลยว่ะค่ะ 55555
-
:m20: ก๊าก เกือบไปแล้วโจ๋
-
:pighaun:
-
โถ รักกันแต่พอดีนะลูก หักโหมซะ
-
สามารถอ่ะ แต่งได้ไงเนี่ยยยยยย
:z3:
-
:เฮ้อ:ล่อกันเกือบตายเลยเร๊อะ
-
:laugh:เกือบได้ขึ้นหน้า1แล้วไหมล่ะ ตายคาอก
-
สนุกมากกก กกกก ชอบหลายๆรื่องที่ได้นั้งอ่านเลย
สู้ๆนะ
-
:jul1:
สนุกทุกเรื่องเลยครับ
แม้ว่าบางเรื่องจะมึนๆอึนๆไปบ้าง
-
ใจหายแว๊บ นึกว่าจะจบแบบตายคาอก
:เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
5555 ขำอ่ะเค้จะตายยังยังไม่น่ากลัวเท่าอด....
-
อยากจะบูชาคนแต่ง
แต่ละตอนนี่...คิดได้ยังไง :110011: :z7:
-
555 ถึงคราวซวยของนายแหล่มไป
สงสัยต้อง ออนท๊อป เองซะละมั้ง
กอดๆๆ :กอด1: คนแต่ง ชอบพล๊อตหลายๆ เรื่อง แปลกดีค่ะ
-
แล้วตกลงมันยังไงกันล่ะเนี่ย...ตายไม่ตาย?
แต่นายแหล่มนี่หื่นไม่ห่วงสุขภาพโจ๋เลยจริง ๆ ให้ตายสิ
-
:laugh: :laugh: :laugh:
-
กรี๊ดดดดด น่ากลัวกว่าจริง จริ๊งงงงงงง :laugh:
-
เกือบไปแล้้ว 555ตายคาอก
อิอิ หักโหมกันจริงๆ
-
:m20: รึจะมาเตือนว่าอย่าหนักเกินไปซะล่ะมั้งนี่
-
ติดใจซะงั้น หุๆ
-
โอ้ววววววว พลอตเรื่องมาแปลกอีกแล้ว รอบนี้ตบมือx2 เลย
(http://www.oknation.net/blog/home/blog_data/303/303/blog_entry1/blog/2007-06-11/comment/52700_images/28.gif) (http://www.oknation.net/blog/home/blog_data/303/303/blog_entry1/blog/2007-06-11/comment/52700_images/28.gif)
-
ถ้าตายนี่ข่าวใหญ่เลยนะเนี่ย
-
=O= โอ้!!! น่ากลัวจริงๆ นะ ไม่ใช่น่ากลัวที่ห้ามทำเกินสองนะ น่ากลัวตรงไอ้ตอนที่จะตายคาอกเนี่ยแหละ -*- เพลาๆ บ้างก็ดีนะแหล่ม!
-
เกือบตายคาอกซะแล้ว o22
-
ลงเรื่องใหม่เพื่อแทนคำขอบคุณสำหรับทุกเม้นค่ะู^^
คณะเซอเวย์ เพื่อดูสถานที่รับน้องคราวนี้ไอ้รุ่นพี่อยากเที่ยวแถวชายฝั่งทะเลทำให้ต้องมาพักค้างคืนกันที่โรงแรม เพื่อสะดวกและไม่เหนื่อยเกินไปที่จะตระเวนหาสถานที่อื่นนอกเหนือจากที่ดูมา ทั้งที่ผ่านมาจะใช้สถานที่ใกล้ๆ เดินทางไปกลับสะดวกหรือไม่ก็แถวบ้านคนเซอเวย์เอง แต่คราวนี้ไอ้พี่ซ้งอยากทิ้งทวนก่อนจบเลยลาก เจ็ดรวมตัวพี่ซ้งก็เป็นแปดชีวิตมากันไกลลิบ แต่เท่าที่ดูคิดว่าน่าจะจบลงที่นี่ซะมากกว่า ดูบรรยากาศแล้วก็ถือว่าคุ้ม ทั้งสวย สะดวก ใกล้สถานีอนามัยและที่สำคัญเป็นส่วนตัวมาก พรุ่งนี้ก็คงเป็นขั้นตอนสำรวจโดยรอบซะมากกว่า
“พี่ซ้งทำไมมีแต่ห้องเตาอ่ะที่ได้นอนสองคน แล้วทำไมต้องเป็นเตากะไอ้สมช า ยด้วย”
“เออ ดีแล้วน่าไอ้เตา ห้องอื่นเค้านอนกันสาม ให้พวกแกนอนสองยังไม่ดีอีกหรือไงวะเอากินข้าวกันเสร็จแล้วก็ห้องใครห้องมันเหนื่อยกันมาทั้งวันละ” พี่ซ้งรีบยกกระเป๋าขึ้นบ่าเพื่อไปพัก
“มันก็ดีอะพี่ แต่ไมต้องให้อยู่กะ..” ก็ดูมันทำหน้าเข้าสิกวนส้นอย่างงี้ใครอยากจะอยู่กัมันกัน
“เอาน่าเตา ที่พี่ให้เราอยู่ด้วยกันก็เป็นการทำโทษเตาที่วันนี้หาเรื่องชายมันตลอดเลย ดูดิตั้งแต่ออกเดินทางจนถึงมีเตานั้นแหละที่แวดๆ ใส่มันตลอด กวนตีนมันก็เท่านั้นยังดีนะที่ชายมันยอมนอนด้วยไม่งั้นพี่จะให้เรานอนนอกห้อง” ไรวะ ทำโทษ ไหงกรูเป็นคนผิดล่ะ ก็มันอะมองหน้าหาเรื่อง กวนตรีนตลอดเลย กูกลายเป็นตัวร้ายวะ
“พี่ซ้ง”
“ไม่ต้องมาร้องดูดิ คนอื่นเค้าไม่เห็นเรื่องมาก นอนรวมกันเค้าก็ไม่บ่น แล้วคืนนี้ปรับความเข้าใจกันให้เรียบร้อยพรุ่งนี้อย่าให้พี่เห็นเตาหาเรื่องเพื่อนอีกเด็ดขาด ถึงจะไม่ได้อยู่เอกเดียวกันแต่ก็รับน้องมาด้วยกัน เข้าใจ๋” เข้าใจก็ได้ ดูดิมันยิ้มเยาะอีกละ โว้ย มึงตายไอ้!@#$*&%)*^^$#!~@&*
โว้ย ไม่รู้จะด่ามันว่าอะไรให้สมแค้น ทำได้อย่างเดียว หยิบของแล้วเดินตามมันเข้าห้อง
“เฮ้ย” เตียงคู่ ไมห้องนี้มันแปลกๆ มันน่าจะเป็นเตียงเดี่ยวสองเตียงดิ แล้วไหง
“เป็นไรลันเตา กลัวจะนอนเตียงเดียวกะเราหรอ ไม่เป็นไรนะถ้านายกลัว ก็เอาหมอนลงไปนอนพื้นก็ได้นะ”
“ใครว่าเรากลัวนอนก็นอนไม่เห็นมันจะอะไรตรงไหน แต่ไหนๆก็ไหนละ เราถามหน่อยเหอะ ทำไมนายชอบมองหน้ากวนตีนเราเรื่อยเลย มีไรก็พูดมาเลย ตัวๆก็ได้”
“เฮ้ย ไอ้สมชาย” มันเดินพาดผ้าเช็ดตัวเข้าห้องน้ำไปแบบไม่ได้สนใจคนอื่นเลย มันหาเรื่องกันชัดๆ รอจนมันออกจากห้องน้ำมาพร้อมผ้าเช็ดตัวผืนเดียว
“อาบน้ำก่อนซิลันเตา จะได้ใจร่มๆ แล้วค่อยคุยกัน” กูไม่อยากคุยกะมึงแล้วไอ้เวร กูจะงับหัวมึงแทน แง่ง แง่ง แต่จากรูปร่างที่เห็น กูยอมคุยกะมึงก็ได้ แม่งซ่อนรูปวะ มีทั้งกล้ามแขน กล้ามอก ซิกแพ็คอีกต่างหาก ถึงจะไม่มากแต่ก็เห็นว่ามันมีหละวะ ถ้ามีเรื่องกะมันรางแพ้เห็นๆ
“เออ อาบน้ำก่อนค่อยว่ากัน” พอออกจากห้องน้ำมาไหงห้องมันสลัวๆ ซะแล้วล่ะ ไอ้สมช้าย ไอ้เวรนั้นมันปิดไฟเปิดแต่ไฟหัวเตียง ส่วนตัวมัน ก็ นอนห่มผ้าหลับปุ๋ยอย่างสุขสบาย กูควรเอามึงทำปุ๋ยซะดีมั้ย โอ้ย อยากจะบ้า พอแต่งตัวเสร็จก็เลยนอนบ้าง นอนไปได้ไม่นานยังไม่ทันหลับเลย แขนขาไอ้คุณสมชายก็ล้ำเขตขึ้นมาก่ายเกยบนตัวผมซะอย่างงั้น แล้วพอผมดิ้นทั้งผลักทั้งดันให้มันปล่อยมันกลับยิ่งรัดแน่นเข้าไปอีก
“ไอ้เชี่ย ปล่อยกู” แต่มันก็ไม่ยอมปล่อย
“ลันเตา บอกว่าอยากคุยไม่ใช่หรอ อยากรู้อะไรก็ถามดิ”
“ก็อยากถามหรอก แต่ปล่อยก่อนไม่ได้หรือไง”
“เอาน่า กำลังสบาย เอ้าถามมา” ดิ้นจนเหนื่อยมันก็ไม่ปล่อย ก็ปล่อยมันแทนละกัน
“ทำไมนายชอบมองแบบหาเรื่องเรานักอะ”
“เฮ้ย ไอ้ถั่วเอ้ย ชื่อถั่ว ตายังถั่วอีกหรอน่าสงสารว่ะ” อย่ากอดกูแน่นนัก จะหายใจไม่ออกแล้ว
“อ้าว เฮ้ย กูอยู่ของกูดีๆ มายุ่งอะไรกะชื่อกูเนี่ย” เอ่อไม่ใช่ประเด็นนี่หว่า
“อย่าทำให้เขว ตอบมาดีๆ”
“เรามองนายจริง แต่ไม่เคยมองหาเรื่องเลยนะ เรามองด้วยความรักต่างหาก”
“หา นายเนียนะรักเรา สมองมีปัญหาหรือเปล่าวะ”
“นายสิสมองมีปัญหา ไม่นึกนะว่าชื่อถั่ว ตาถั่วแล้วยังสมองถั่วอีกต่างหาก ไอ้เราอุตส่าห์อ่อยมาตั้งกะเจอกัน ไม่มีหละที่จะรู้สึก ทำไปสารพัดไม่มีอะจะเห็น นี่บอกตรงเผงจนเข้าแสกหน้ายังสมองช้าคิดไม่เป็นอีกนะลันเตา” โห นี่ไม่ได้ดิ้นนะ มันปล่อยเอง แต่มันบอกว่ารักนี่หว่า อ้าย มีคนหลวมตัวมารักเค้าด้วยหละตัวเอง แต่เดี๋ยวก่อน ถ้ายอมตกลงปลงใจกะมันตอนนี้ มีสิทธิได้โปรโมชั่นพิเศษ ก็บรรยากาศเป็นใจซะขนาด
“สมชาย นายรักเราจริงๆ หรือหลอกเราเล่นแน่เนี่ย” ไงซะก็ผู้ชายด้วยกัน เกิดตกปากรับคำมันบอก กูล้อเล่น ไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ไหนเลย แต่มันดันเงียบ นอนหลับตานิ่งเชียว เอ หรือว่ามันงอนวะ
“ สมซาย ถ้าไม่ตอบเราจะถือว่านายพูดเล่นนะ” มันลืมตาขึ้นมอง ยังดีที่มีปฏิกิริยาบ้าง ไม่งั้นต้องนึกว่าฝันแน่เลยกู
“จริง เรารักนายจริงๆ” จริงจังซะเล่นเอากรูเครียดเลยมึง
“งั้นเราถือว่าจะรับไว้พิจารณา ส่วนคำตอบรอกลับก่อนแล้วค่อยมาฟัง โอเค้” ไม่อยากว่าตัวเองว่าปัญญาอ่อนเลยว้า ทำไปได้ไอ้หน้าตาบ้องแบ๊วเนี่ย แต่มันคงชอบเห็นยิ้มใหญ่เลย
“งั้นนอนได้แล้ว ลันเตา แล้วไม่ต้องลุกขึ้นมายิ้มแบบนี้อีกนะไม่งั้นไม่รับรองความปลอดภัย” อ้าวไอ้นี่พูดอย่างงี้แล้วกรูจะกล้านอนข้างมึงมั้ยเนี่ย เลยต้องกระเถิบตัวออกให้ห่างที่สุดเท่าที่จะทำได้จน...อั๊ก...โป้ก...และเงียบ
“ลันเตา เป็นไรหรือเปล่า เจ็บมั้ย ไหนมาดูดิ หัวแตกมัยเนี่ย ....” ไม่มีสัญญาณตอบรับจากหมายเลขที่ท่านเรียก ขณะนี้กำลังโอนเข้าสู่ระบบฝากข้อความ....
“เฮ้ย ลัน ลัน ตอบเราหน่อย เป็นไรมากหรือเปล่า ...ไอ้บ้าลันเตานี่แกล้งกันใช่มั้ย บอกแล้วไงว่าอย่ายิ้มแบบนี้ไม่งั้นเราไม่รับรองนะว่าจะทำไรนายบ้าง” มันยังไม่หยุดยิ้ม นี่มันตั้งใจยั่วกันใช่มั้ยเนี่ย
“นายว่าไม่รับรองควมปลอดภัยใช่มะ อิอิ เราก็จะบอกว่าไม่รับรองความปลอดภัยของนายเหมือนกัน” ลันเตายิ้มแปลกๆ จังหวะการพูดก็แปลกไปกว่าเดิม
“ลันเตา เป็นไรมากหรือเปล่า แต่ตกเตียงแค่นี้ไม่น่าเป็นอะไรมากนี่ หัวก็ไม่แตก โนแค่นิดเดียวเองนะ”
“เฮ้ย ลัน นายจะทำอะไร” ผมแค่กำลังตรวจหัวที่ดูเหมือนจะโดนกระแทกของลันเตาอยู่ดีๆ เค้าก็ผลักผมลงกับที่นอนแล้วขึ้นมาคร่อมทับตัวผมไว้ เค้านั่งทับอยู่ที่ท้องแล้วกำลังถอดเสื้อของตัวเองออก ตามด้วยเสื้อผม แล้วเค้าก็คุกเข่า ดึงกางเกงนอนที่เป็นเอวยางยืดลงมาที่ต้นขาแล้วค่อยๆถอดมันออกไปจากตัว แต่ก่อนที่เค้าจะจัดการกับกางเกงของผมได้ผมก็ผลักเค้าออกแล้วหนีไปตั้งหลักที่ผนังห้องอีกด้าน ลันเตาไม่ได้ตามผมมา เค้าลุกขึ้นนั่งแล้วเอานิ้วโป้งปาดที่มุมปาก แม้จะดูเซ็กซี่แต่ก็ดูไม่ใช่ลันเตาเลย
“แหม พลาดไปนิด ไม่งั้นป่านนี้กูได้รุกแล้วเชียว” หาลันเตาจะรุกผมเนี่ยนะ แถมยังดูเชี่ยวชาญช่ำชองจนน่าตกใจ แค่เผลอคิดไปแว็บเดียวเท่านั้น จากที่นั่งอยู่ลันเตากลับกระโจนเข้าหาผมได้อย่างรวดเร็ว .....ปั๊ก....โป๊ก....
“ไง ไอ้หื่นชัด หนอย กะว่าจะเป็นรุกให้ได้จะได้ไปเกิดก่อนกูใช่มัย ฝันไปเถอะมึง ยังไงก็ต้องเป็นรับให้กูเท่านั้น”
“ไอ้ตง มึงทำงี้ได้ไงวะ กูกำลังจะได้ไปผุดไปเกิด มึงเข้ามาสอดกะกูทำไมวะเนี่ย”
“เฮ้ย เวรกรรมอะไรของกูนัก แค่กูอยากเป็นรุกแค่เนี้ยทำไมมึงต้องมายุ่งกะกูทุกทีเลย แค่มึงทำให้กูตายยังไม่พอใจใช่มั้ย อ๊ะ”
“ก็กูรักมึงนี่ ทำไมมึงชอบ จะไปมีไรกะคนอื่นที่ไม่ใช่กูเรื่อยเลย แล้วพอมึงตายกูก็ตายตามมึงแค่นี้ยังไม่พอใจอีกหรอวะ
“ แต่กูอยากเป็นรุกนี่ เมื่อไหร่มึงจะใจอ่อนยอมให้กูรุกซะที่วะ หรือมึงไม่รักกู”
“รักสิ กูรักมึงมาก แต่กูไม่เคยรับนี่หว่า กูกลัวเจ็บ”
“นะตง ให้กูรุกมึงเหอะนะ กูสัญญาว่าพอไปเกิดใหม่ถ้ากูเป็นหญิงก็จะผู้หญิงของมึง แต่ถ้าเป็นผู้ชายกูจะยอมเป็นรับให้มึงคนเดียวเลย(แต่กูจะเป็นรุกกะคนอื่น) นะตง เราจะได้ไปผุดไปเกิดกันซะที่ ไม่ใช่วนเวียนเหมือนดูวีดีโอซ้ำกันอยู่อย่างงี้”
“ก็ได้ แต่สัญญานะว่าเราจะรักกันทุกชาติไป และเรายอม แค่รอบเดียวนะ”
“สัญญา เรารักตงที่สุดเลย”
“เออตงได้ยินอย่างงี้นี้แล้วใจอ่อนเลยนะชัด ครั้งดียวจริงๆ นะ” ตงเลยไปหยิบวาสลีนมาให้
“หือรู้ได้ไงว่ามี”
“ก็แอบดูบ้างดิไม่ได้โง่เหมือนมึงนี่” เดี๋ยวกูก็ไม่ทาซะเลยนี่ไอ้ตง พอได้ตัวช่วยเรียบร้อยมันก็เริ่มลงมือสร้างอารมณ์ อย่างเมามัน มันยกขาพาดบ่า
แล้วเอาน้องชายมาจ่ออยู่ที่ปากทาง มันเสียวบอกไม่ถูก แล้วค่อยๆดันเข้าไป
“อย่าเกร็ง ครับตง อาร์ อย่างงั้น เด็กดี อืออ” แล้วก็ดันเข้ามาอีก ได้ซักส่วนหัว
”โอ้วว ซื้ดด เจ็บครับ” จนต้องครางออกมาเพราะความเจ็บ
“ค่อยๆ นะชัด ตงเจ็บ”
”ครับ ชัดจะทำให้เบาที่สุด”
“โอ้ย ชัด เจะ อือม ซื้ดสสส โอ้ยเสียวอ่ะ”
“ครับ ซื้ดด โอ้วววว อ๊า เสียวมากเลยคับ” ซอยถี่ขึ้น...............
................
..........
....
..
.
“กี่โมงแล้วเนีย เพิ่งตีสองเองตื่นมาทำไมว้า ฮ้าว โอ้ย ทำไมมันเมื่อยตัวจังเลย ” อะ หรือว่า กูโดนสมชายมันลักหลับ ไม่น่าจะใช่ แค่เมือยเอว เมื่อยแขน แต่ตูดยังอยู่ปกติ นี่หว่า เฮ้ย แล้วไหงเสื้อผ้ามันหายไปวะ คิดไปมือก็ยกผ้าห่มขึ้นสำรวจความเสียหาย
“เฮ้ย สมชาย ไอ้สม ตื่น นี่มันเกิดอะไรขึ้นอะ” มันงัวเงียตื่นขึ้นมาจนได้
“อืออ ลันเตา นายทำจริงใช่มั้ยเนี่ย อืมเจ็บเหมือนกันนะเนี่ยแต่ไม่มากเท่าไหร่”
“อย่าใส่ร้ายกันดิสม เราไปทำไรนาย แล้วทำไมนายมีสภาพแบบนี้ได้” ลันเตานายทำหน้าเหวอได้เนียนมาก
“ ก็นายนั้นแหละ หลังจากตกเตียงนายก็ นายก็วิ่งไล่เรารอบห้องเลย แล้ว แล้วก็จับเรากดลงกับที่นอนอย่างโหดร้าย” มันเอามือป้องหน้าร้องไห้กระซิกกระซิกเหมือนเหยื่อโดนทำร้าย
“สมชาย เอาแต่เนื้อๆ น้ำไม่ต้อง”
“นายข่ม เอ่อ ไม่ใช่ข่มขืน แต่เราก็บอกไม่ถูก เราจำได้แค่ตอนสุดท้ายที่นายกระโจนเข้ามาหาเรา แล้วจากนั้น ก็ไม่รู้อะไรแล้ว”
“หา”
“ไม่ต้องหาลันเตา นายอย่าบอกนะว่านายได้เราแล้วนายจะไม่รับผิดชอบ” ไอ้บ้านี่กูไม่รู้ไม่เห็นโว้ย
“สมชายนายจะเชื่อเรามั้ยถ้าเราจะบอกนายว่าเราจำได้แค่เราตกเตียง นอกนั้นไม่รู้แล้วอะ” ดูมันทำหน้าคิดหนัก มันต้องคิดว่ากูเป็นพวกฟันแล้วทิ้งแน่เลยว่ะ
“เชื่อ เราเชื่อลันเพราะเราก็รู้สึกแปลกๆ แต่เรื่องนั้นเราว่าช่างมันเถอะ”
“ฮื่อ เราก็ว่างั้น ฉะนั้น นอนกันดีกว่านะ อีกตั้งหลายชั่วโมงกว่าจะเช้า” พูดจบก็ยัดตัวเองเข้าในผ้าห่ม แต่ดูเหมือนไอ้คนข้างๆ มันจะคิดต่าง
“เราว่าเพื่อความปลอดภัยนะลันเตา อย่าหลับเลยดีกว่าเผื่อมีอะไรไม่ชอบมาพากลอีกจะได้รู้ตัว
“หา งั้นไปนอนห้องอื่นกันไม่ดีกว่าหรือวะ”
“ไม่เป็นไรหรอก ถ้าลันให้เรากอด”
“กอดอย่างเดียว?”
“จูบด้วย”
“แค่กอดกับจูบ?” คราวนี้มันไม่ตอบแค่สั่นหัวไปมา ก่อนที่จะเริ่มสาธิตว่าจะทำอะไร
สมชาย ทั้งจูบ ทั้งดูดทั้งปากอย่างเมามัน แล้วก็เริ่มรัวลิ้นไปที่หัวนม
“ ซิ๊ด..สม เราเสียว” สมมันเลยรัวลิ้นไปทั่วๆ แต่เน้นที่หัวนมสองข้างเป็นพิเศษ ลันเตาปิดตัวไปมาเพราะความเสียว ปากก็ร้องครางออกมาเสียงดัง
“อือม อ๊า สม อู้ยย เราเสียวอะ อ๊ะ อย่า อือ อย่าแรง อ๊า “ ตอนนี้ไล่ลิ้นลงมาจนถึงสะดือ แล้วก็ลากเลยไปที่น้องชายที่ขยายตัวอย่างเริงร่า
“โอ้ว อ๊า เสียว อู้วว โอ้วว” เสียงครางดังลั่นอย่างหมดอาย เสียงยิ่งดังก็ยิ่งกระตุ้นให้สมชายเร่งความเร็วขึ้นจนผมทนไม่ไหวแล้ว พอผมปลดปล่อยสมชายก็กลับมาจูบปากกับผมอีกครั้ง ก่อนที่จะเลื่อนลงไปที่ซอกคอ หน้าอกทั้งกัด ทั้งดูด
“สมชาย เตาจะตายแล้ว” สมชายจับขาผมแยกออกแล้วค่อยๆ ดันเจ้าท่อนเนื้อที่ขยายตัวเต็มที่ของเค้าเข้ามา
“อ๊ะ อืออ เตาเจ็บ อ๊า โอ้ยย อืออออ” ยิ่งดันเสียงร้องเสียงครางก็ยิ่งดัง มาไม่ขาดระยะ พอเข้าได้หมดก็เริ่มขยับอย่างข้าๆ พอรู้สึกว่าลันเตาปรับตัวได้ก็เร่ง ให้เร็วขึ้น แรงขึ้น ซอยเข้ามาไม่ยั้ง
“สมชาย อ๊า เอาแค่หั่นก็พอ อืออออ ลันเจ็บอ๊าาาาาา”
“ ฮือ อ๊ะ หั่น อะไรหรอลัน อืออ”
“ก็แค่ ช้าลงหน่อย ซอย ยิกขนาดนั้น ลันเจ็บ” ไม่รู้เพราะไอ้ซอยกะหั่นนี่มันไปกระตุ้นต่อมหื่นอะไรเข้า สมชายค่อยหั่นอย่างช้าแต่หนักแน่นจนแทบอยากให้กลับมาซอยให้เสร็จไปเพราะอยากนอนเต็มแก่ คืนนั้นกว่าจะได้นอนก็ระบมจนเดินขาถ่างๆ แทบลุกไม่ขึ้นทั้งสองคน
“เฮ้ย เตาเมื่อคืนหลับสบายมั้ยอะ”
“ก็ดีพี่”
“จริงหรอวะ นี่พี่เพิ่งรู้มาว่ะ” พี่แกกระซิบกระซาบอย่างมีลับลมคมในน่าดู
“อะไรพี่ ไปรู้อะไรมา” เอ๊ะกูจะร้อนตัวไปเปล่าวะ
“ก็ห้องที่แกนอนอะดิ เค้าลือกันให้แซดว่ามีผี แล้วเรากับสมชายไม่เจออะไรแปลกกันใช่มั้ย”
“ไม่รู้ดิพี่ เมื่อคืนหลับสนิทเลย ใช่มั้ยสมชาย” หันหาแนวร่วม
“ครับ” มันก็ยังนิ่งของมันต่อไป แถมพี่ตงยังสงสัยอีกว่าเมื่อคืนปรับความเข้าใจกันอีท่าไหนจนเข้าใจกันได้ แต่ก็มีสงสัยไอ้ท่าเดินจะแปลกๆ ของเราสองคนอยู่บ้าง แต่ในเมื่อเตาไม่พูด สมชายไม่พูดแล้วใครจะมารู้เรื่องของเรา
The end :bye2:
เรื่องชวนสยองอีกแล้วสงสัยช่วงนี้ดูหนังแนวนี้มากไปหน่อยต้องกลับไปดูซีรี่เกาหลีบ้างซะแล้ว
-
เข้าใจคิด...แค่หั่นไม่ต้องซอย
-
:laugh: หื่นปนหยอง
-
:haun4:
-
:laugh: :laugh: :laugh:
-
ก๊ากกกก หื่นอีกแล้วววว ชอบบบบบ
ซอย กะ หั่น เด็ดมากๆ 555
-
หั่นแล้ว ซอยแล้ว ขาดสับอ่ะ 555+
-
คิดได่ไง ซอยกับหั่น o13
-
เราล่ะงงกับเวลาผีสิงทุกทีเชียว คือมันสับกับแล้วเหรอ เราต้องอ่านซ้ำๆกันน่ะ
จริงๆไม่งั้นเอาเป็นพี่แอบคุยๆกันว่าห้องนั้นมีผีสิง แต่ไม่ยอมบอกเตากับชายก็ได้นะ เกริ่นนิดนึงจะได้ไม่งง
-
'ทีแรกอ่านแล้วงง ว่าอยู่ดีๆ ทำไมเปลี่ยนชื่อกันไปได้ มาเข้าใจตอนเฉลย หักทุทดีค่ะ ชอบๆ อิอิ
-
เห็นชื่อตอนก็งง
อ่านไปมีผีอีกต่างหาก พอเจอเฉลย ทำเอาฮา
-
:laugh: :laugh:
มีผีมาร่วมแจมด้วย :oo1: :oo1:
-
ตอบแรกอ่านก็งงนะ อ้าวไหงชื่อมันเปลี่ยนไปล่ะ เห้อออ ต้องกลับไปอ่านอีกที แล้วก็
อ๋อออ เข้าใจล่ะ :a5: ผีนี่หว่า
หื่นกำลังงาม :m25:
-
สมชายไม่พูดเตาไม่พูด แต่เรารู้ว่าเกิดไรขึ้นมั่ง555
:z1:
-
อ่านแล้วตบตัก ว่าแล้วววว่าผีสิง555+
-
อ่านตอนแรกแอบงง อะไรของมันวะ?? วนอ่านซ้ำอยู่หลายๆรอบเลย 5555
แต่พอลองอ่านลงมาก็อ้อ~ แหมช่างคิดนะ เหอะๆ - -
รอตอนต่อไปค่า~
-
โถ แล้วสรุปว่าผีคู่นั้นไปเกิดหรือยัง
-
อุอุ หั่นอย่างเดียว
-
หื่นแบบหยองๆ หุๆ
-
จะดีใจแทนดีมั้ยเนี่ย
ได้รุกแบบไม่รู้ตัว :m20:
-
:oo1:
-
:m25:
:z1:
-
^^
“จิ เรารู้แล้วว่าทำไมเรื่องที่เราแต่งมันถึงมึนๆ อึนๆ” นักเขียนผู้มากความสามารถ เขียนสิบเรื่องได้เรื่องได้ราว(ที่ไม่ได้หมายความว่าจะขายได้)ซักสามเรื่องจนเพื่อนๆต้องคอยส่ง มาม่า ยำยำ ไวไว มาเป็นของกำนันเสมอตามแต่ใครจะมียี่ห้อไหนเหลือมากกว่ากัน นักเขียนผู้เลี้ยงง่าย กินได้ทุกอย่างที่เป็นของฟรี นักเขียนผู้เสียสละ ไม่ว่าเพื่อจะขอให้ช่วยทำงานอะไรเค้ายินดีที่จะทำเสมอขอเพียงมีของกินติดไม้ติดมือกลับบ้านเท่านั้น จริงบ้านมันก็มีเงิน แต่มันดื้อ ที่บ้านอยากให้เรียนหมอมันดันมาเลือกวิศวะ(ที่แอบฝันอยากเป็นนักเขียน) ที่บ้านเลยตัดเงิน แบบเรียนหมอเอาไปเดือนละหมื่นอย่างอื่นอีกต่างหาก เรียนอย่างอื่นเหลือห้าพันรวมหมด มันก็เลยเป็นอย่างนี้นั้นแหละ
“ก็แล้วมันอะไรล่ะวะ ไอ้ขิม” จิ อดีตเด็กศิลป์ข้างห้อง ชายผู้แสนดี และเสียสละซะยิ่งกว่าไอ้นักเขียนไส้แห้งนั้นเป็นพันเท่า เพราะตอนนี้โต้งคือคนที่เก็บไอ้นักเขียนซื่อบื้อนี่มาดูแล หลังจากเจอมันแทบจะเป็นศพเพราะความหิว(มันคลานมาขอของกิน)อยู่ที่ประตูหน้าห้อง ตอนนี้จิขุน เอ้ยเลี้ยงจนมันอวบอ้วนแก้มใสปิ้งและให้ย้ายมาอยู่ห้องเดียวกัน
“มันขาดความรัก”
“ขาดยังไงก็ให้อยู่ทุกคืนยังไม่พออีกหรือไง”
“ไม่ใช่อย่างงั้น”
“แล้วมันอย่างไหนอีกล่ะ”
“ก็เหมือนเรื่องแรกเราที่เราลงมือเขียน เรามีความรัก รักที่จะเขียน มีความสนุก สนุกที่จะจินตนาการ ความรู้สึกตอนเขียนมันรื่นเริงเหมือนตัวเองเป็นส่วนหนึ่งของเรื่องที่แต่ พอเขียนเรื่องที่สองความรู้สึกเรื่องแรกมันก็ยังอวลอยู่ พอเรื่องที่สามก็ดูดเอาความรัก ความรื่นเริงที่บินวนอยู่รอบตัวมาใช้ เรื่องที่สี่ก็ยิ่งดูดมาใช้มากขึ้น พอถึงเรื่องที่ห้าพลังงานความรักที่บินวนอยู่ก็เริ่มขาดๆหายๆ อ่อนแรงความรื่นเริงมันหดหาย ก็ยังเขียนได้เหมือนกันแต่มันขาด ขาดความรัก ขาดความสนุก เราเลยว่าคงต้องพักซักหน่อย ถอยออกมาซักนิด ให้ตัวเองได้เก็บสะสมพลังงานความรักจนมันเต็มพร้อมใช้อีกครั้ง”
“สรุปง่ายๆ มีคนหลายคนกำลังจะไปเที่ยว พอดีพวกเค้าเอ่ยปากชวน แล้วขิมก็อยากจะไปกับเค้าด้วยว่างั้น” ไอ้นี่รู้ทันทุกทีเลย
“ก็ใช่ เราไม่ได้ไปมา เอ่อ เมื่ออาทิตย์ที่แล้วไม่ได้ไปอะ แล้วกับไอ้พวกนั้นก็ไม่ได้ไปด้วยมานานแล้วนะ เลย อยาก ไปกะพวกมันนะนะ ให้เราไปนะ ไปทะเลด้วย อยากไป” มันคงอยากไปมากเพราะมันทำหน้าเหมือนหมาขาดความรัก
“ไปเมื่อไหร่”
“อย่าทำเสียงหงุดหงิดงั้นซิ ไปเย็นวันศุกร์กลับวันอาทิตย์ นะจินะ”
“ก็ไม่บอกเลยซะเลยล่ะว่าจะไปเย็นนี้” จิทำเสียงหงุดหงิด จนขิมต้องแปลงร่างเป็นลิงกระโดดเกาะคอเอาขาเกี่ยวเอวแล้วหอมแก้มซ้ายทีขวาที
“ไอ้ลูกลิงเอ้ย ตัวไม่ใช่เบาๆนะ จูบปากด้วยถึงจะให้ไป” จุ๊ป ขิมเอาปากชนที่ปากจิอย่างเร็ว
“ถ้าไอ้นั้นเค้าเรียกว่าจูบก็ไม่ต้องไปหรอกขิม”
“แหมอันนั้นแค่เรียกน้ำย่อยของจริงต้องต่อจากนี้ต่างหาก” ว่าแล้วก็เอาปากไปประกบกับปากของจิ เอาลิ้นอุ่นๆ มาแตะที่ริมฝีปากก่อนที่ละส่งมันเข้าไปเจอกับลิ้นอุ่นนุ่มของอีกฝ่าย อือ แต่มันให้ผมเป็นคนจูบไม่ใช่หรอ แล้วทำไมมันกลับเป็นฝ่ายลุกไล่ซะจน
“อืออ” กูจะหายใจไม่ทันแล้วจนผมตัองดันมันออก แต่ เอ เรามานอนอยูบนที่นอนกันตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย
“ไอ้จิ ปล่อยก่อน” เฮ้ย อย่าเพิ่งถอด
“ไม่”
“ไอ้บ้า เราต้องเก็บของอีกนะโว้ย” ขอดิ้นซะหน่อยเถอะ แหมพอยกแขนมันก็ถอดเสื้อ พอยกสะโพกมันก็ถอดกางเกง ว่องไวจริงนะ
“ไม่เห็นต้องเอาไรไปมากมาย เก็บแป๊บเดียวก็เสร็จ แล้วไอ้ที่จะทำเนี่ยร่วมมือดีดี แป๊บเดียวก็เสร็จ” แป๊บเดียวบ้านแกสิไอ้จิ
“อ๊ะ จิ ฮืออ” มันไซ้เข้าที่ซอกคอดูดเม้นอย่างเมามัน ก่อนจะเลื่อนลงมาที่หน้าอกทั้งสองข้าง ค่อยเลียรอบๆ อย่างเบาๆ จนมาถึงยอดอกมันครอบปากลงประกบก่อนที่จะดูดดึงขบเม้น จนมันแข็งเป็นไต
“อ๊ะ อือม จิ อ๊ะ อ๊า” จิลากลิ้นผ่านกลางอกลงมาที่สะดือ มันเอาลิ้นเลียรอบๆ ก่อนที่จะลากต่ำลงสู่น้องชายที่กำลังแข็งแรงชูช่อ ส่ายหัวดิ๊กๆ รอท่าอยู่ก็ด้วยความคุ้นเคยกันดีไม่ต้องพูดพร่ำทำเพลงกันละเจอกันปุ๊บก็ขบหัวกันปั๊บ
“อ๊า จิ อืออ” ทั้งดูดทั้งเลีย มือทั้งสองข้างของผมขยุ้มลงที่ผมของจิมันทั้งอยากกระชากออกและอยากกดลงในคราวเดียวกัน
“อืออ จิ ขิมเสียว อ๊า โอ้ววว อ๊าาาา” จิบรรจงทำอย่างสุดฝีปาก ผมทำได้ก็เพียงร้องควรคราง บิดตัวรับความซ่านเสียว
“อ๊า จิ ขิม ไม่ ไหวอ๊า อือออแล้ว อ๊าาาา” แล้วผมก็ปลดปล่อยออกมา จิไล้เลียทำจนสะอาดหมดจด ก่อนที่จะลุกขึ้นนั่งแล้วจับที่ข้อเท้าทั้งสองข้างของผมแล้วยกมันให้ลอยแยกกว้างอยู่เหนือตัววผม เค้าเอาน้องชายของตัวเองมาจ่อเข้าที่ช่องทางด้านหลังแล้วดันมันเข้ามาในคราวเดียว มันไม่เจ็บแต่มันเสียวใช่เล่น
“ฮื้ออ” พอมันเข้ามาหมดเค้าก็ปล่อยขาผมลงดดยพลิกเปลี่ยนท่าให้ผมนอนตะแคงข้างเอามือข้างนึงสอดเข้ามาใต้เข่าที่อยู่ด้านบนแล้วก็ขยับโยกเข้าออกอย่างช้าๆ ก่อนที่จะเร็วขึ้น แรงขึ้น ผมบิดตัวให้หันหน้าไปเผชิญหน้ากับจิ เอามือข้างนึงเหนี่ยวที่คอเค้าให้ก้มลงมาจูบปากกัน ยิ่งเค้ากระแทกเข้ามาแรงมากเท่าไหร่มือผมที่อยู่บนคอเค้าก็ยิ่งเกร็งจิกลงที่เนื้อคอเค้ามากยิ่งขึ้น เสียงครางก็ยิ่งดังขึ้น ถี่กระชั้นมากขึ้น
“อ๊ะ จิ โอ้ววว อืออ อีก อืออ แรงอีก อ๊า อย่างงั้นครับ อ๊าวว อ้าวว” ยิ่งครางดังเท่าไหร่จิก็ยิ่งกระแทกเข้ามาแรงขึ้น แรงขึ้น
“อ๊า ขิม อืออ อ๊า”
“จิ อืออม จิ อู้วว อ๊าไม่ไหวแล้ว อ๊า ไม่ไหวแล้ว” เค้ากระแทกเข้ามาแรงมากก่อนที่จะกระตุกสามสี่ที่แล้วฟุ๊บตัวลงมานอนหอบหายใจอยู่ด้านบนแล้วค่อยๆ เลื่อนตัวลงไปนอนอยู่ด้านข้างแล้วดึงตัวผมเข้าไปกอดเอาไว้
“รีบกลับมานะขิม จิคิดถึงนะรู้มั้ย” ผมเอาเอามือกอดแขนของจิที่กอดตัวผมอยู่แล้วยกขึ้นจูบเบาๆ
“รู้ ขิมรู้ แล้วจะรีบกลับมา” ช่วงเวลาของเราถูกทำลายลงด้วยเสียงดนตรีไทยที่คุ้นหู
“ใครมันขยันโทรมาขัดจังหวะกูวะ” อ้าวไอ้ไผ่
“ว่ามา” เสียงตอบรับโทรศัพท์ขณะหงุดหงิด
“ไม่ต้องมาหงุดหงิดเลยไอ้ขิมมึงจะไปหรือจะอยู่กะผัวมึงว่ามา” เสียงคนอื่นโวยดังเข้ามาในโทรศัพท์ให้ได้ยินทำเอาผมเหลือบตาไปมองนาฬิกา
“เฮ้ย กูสาย มึงรอกูก๊อน ตอนนี่พวกมึงอยู่ไหน”
“อยู่ที่ตึก”
“เออมึงออกรถมาที่หอกูเลยมึงมาถึงหน้าหอกูรับรองกูอยู่ตีนบันไดหอยืนรอพวกมึงแน่” วางโทรศัพท์เสร็จ ก็เห็นไอ้จิกำลังเอาของเข้ากระเป๋าให้ เลยวิ่งเข้าห้องน้ำผ่านน้ำสักรอบก็ยังดีวะ
แต่งตัวออกมาจากห้องน้ำคว้ากระเป๋าได้ก็โดนคว้าตัวเข้าไปจูบอีกรอบจนต้องดันมันออก
“แล้วกูจะรีบกลับ” ผมโปกมือลามันแล้วรีบวิ่งโกยอ้าวออกจากห้องลงไปถึงบันไดขั้นสุดท้ายรถของไอ้พวกนั้นก็มาจอดเทียบแบบพอดิบพอดี
########################
กว่าจะเดินทางถึงจุดหมายก็ปาเข้าไปสามทุ่ม พอลงจากรถได้ก็หยิบโทรศัพท์โทรรายงานพ่อทูนหัวก่อนใครไม่งั้นมันอาจงอนได้ยิ่งทิ้งมันมาเที่ยวอย่างงี้ด้วยแล้ว
“ไอ้ขิมคิดถึงกันขนาดนี่ทำไมมึงไม่ชวนมันมาด้วยเลยวะ พวกกูได้อยู่แล้ว” เพื่อนยังไงก็เพื่อน
“ไม่เป็นไรคราวนี้กูอยากมาเที่ยวกับพวกมึงว่ะ ไม่อยากมีผัวแล้วทิ้งเพื่อนให้พวกมึงมากะแนะกะแหน” ว่าแล้วก็ช่วยกันยกของขึ้นบ้าน มาครั้งนี้ไอ้พวกนี้มนพักแบบบ้านเป็นหลังไม่ได้หรูหราแต่สะอาดน่าอยู่แถม วิ่งไม่กี่ก้าวก็ถึงน้ำ มีเพื่อนบ้านอยู่หลายหลังเพราะๆได้ยินเสียงคุยเสียงหัวเราะเฮฮาดังมาเป็นระยะ แต่ไอ้กลิ่นหอมของอาหารทะเลปิ้งนี่มันช่างชวนน้ำลายสอซะเหลือเกิน คืนนี่เราแยกย้ายกันตั้งแต่ยังไม่ดึกเพราะพรุ่งนี้ต้องไปซื้ออาหารทะเลที่หาดใกล้ๆ แต่เช้า แต่นอนยังไงก็นอนไม่ค่อยจะหลับ
“เฮ้อ” ........ได้แต่นอนพลิกไป
“เฮ้อ” .........ได้แต่นอนพลิกมา
“เฮ้อ”........พลิกไปพลิกมา สูดหายใจเข้าอย่างแรง แต่ก่อนที่จะได้ปล่อยออกมา
“ไอ้ขิมถ้ามีเฮ้อที่สี่กูจะลุกมาตืบให้สลบ” แค้ก แค้ก แค้ก
“ไอ้โอ มึงทำกูสำลักเลย”
“เออกูแค่ทำให้มึงสำลักแต่มึงกำลังทำพวกกูนอนไม่หลับ เป็นเหี้ยไรของมึงนัก” โอ เกมส์ กอล์ฟ มันลุกขึ้นมานั่งกันแล้ว ส่วนไอ้ม้งพลขับยังหลับต่อไป
“กูนอนไม่หลับ”
“เออกูรู้ พวกกูก็ไม่ได้ละเมอมาคุยกะมึง” โอลุกออกจากที่นอนแล้วกวักมือเรียกทุกคนให้ออกไปคุยกันที่ระเบียงด้านนอก พวกมันทั้งสามลุกไปแล้วไอ้ต้นเหตุอย่างผมก็ย่อมต้องลุกตาม แต่ก็ยังมีกะใจลากเอาผ้าห่มติดมือไปด้วย
“เอ้า ว่ามาไอ้ขิม มึงเป็นไร บอกให้ชวนมันมาด้วยมึงก็ไม่เอา พอไม่มีมันมึงก็คิดถึง” โอเปิดประเด็นทันที
“กูว่า กูคงรักมันมั้งวะ” หาที่นั่งลงตัวก็เอาผ้าห่มมาคลุมกันยุงกัด พอไอ้พวกนั้นเห็นก็รีบลุกกลับไปลากผ้าห่มออกมากันบ้าง
“ไอ้เหี้ย เป็นเมียมันมาตั้งนานสองนานมึงยังไม่รู้ตัวหรือไงวะ” ไอ้เกมส์ได้ทีจิกกัดด้วยลมปากหมาๆของมัน
“ตอนแรกกูก็ไม่รู้วะ อยู่กันไปอย่างงั้น อยู่นานมาหน่อยก็เป็นความเคยชิน เดี๋ยวนี้กูพอจะว่างเลยได้มีเวลาไต่ตรอง กูอยากหาคำตอบให้ตัวเองก่อนเรียนจบว่ะ” ถอนหายใจครั้งที่สี่ได้ทำซะที่
“แล้วบื้อๆ อย่างมึงคิดอะไรออกมาได้มั้งวะ” ไอ้กอล์ฟ ตบตีด้วยคารมซ้ำเข้ามา อีก
“จากที่กูวิเคราะห์มาจนถึงวันนี้ กูได้ตำตอบละ”
“ว่า” นี่ กูจริงจังนะโว้ย พวกมึงจะอมยิ้มกันทำไม
“กูรักมันว่ะ”
“เฮ้อ” ไอ้สามตัวนั้นมันถอนใจออกมาพร้อมกันที่เดียว
“กูเพิ่งแน่ใจว่ะ ว่าความรักทำให้คนตาบอด” ไอ้โอส่งคารมลิเกมาชวนเลี่ยนก่อนใคร
“เออ กูก็ด้วยเค้าถึงว่าคนใกล้มักมองไม่เห็น” “ไอ้เกมส์ ชงต่อ
“คนไกลอย่างพวกกูเห็นมาเป็นชาติแล้วว่ามึงรักมัน แล้วมันก็รักมึงยังกับอะไรดี” แหมไอ้พวกนี้เข้ากันเป็นปี่เป็นซอ ยังดีนะที่กูเป็นขิมยังอยู่วงเดียวกับพวกมึงได้
“แต่กูยังไม่เคยบอกมันเลยว่ะ”
“แล้วมึงจะอมอยู่ทำไมวะไอ้ขิม”
“พรุ่งนี้พวกมึงไปส่งกูที่ท่ารถหน่อยสิ กูจะกลับไปบอกมัน” ไอ้สามตัวทำท่าเหนื่อยใจ
“ไอ้เหี้ยนี่ แล้วมึงจะมาทำเหี้ยอะไรเนี่ย” กูก็มาเป็นเหี้ยให้พวกมึงโขกสับไง พวกมันยังจิกกัดแทะโลมกันไปเรื่อยจนเสียงค่อยเงียบลงที่ละคนสองคน
“เฮ้ย ไอ้เหี้ยพวกนี้นี่ทิ้งกูนอนอยู่ข้างในคนเดียวทั้งคืนเลยนะมึง” เสียงฟ้าฝ่าจองไอ้ม้งดังมากระแทกแก้วหูจนไอ้เหี้ยทั้งหลายต้องตื่นมารับอรุณด้วยเสียงด่าตอนพระอาทิตย์ขึ้น
“ขิมเล่นทะเลกัน” ไอ้เกมส์ตื่นมายังไม่ได้แปรงฟันเพราะถือว่าแปรงด้วยเดนทิเต้ไว้ตั้งแต่เมื่อคืน ก็ลากเพื่อนๆลงน้ำแบบไม่ให้ตั้งตัว
“เฮ้ยไหนว่าจะไปซื้อปู” ยังมีคนห่วงกินเว้ย
“เออเดี๋ยวไปส่งไอ้ขิมแล้วซื้อที่ตลาดที่เดียวเลย” จากนั้นก็เล่นน้ำกันแทบลืมเวลา
กว่าจะมาถึงท่ารถก็เกือบเที่ยง ซื้อของกินไปฝากไอ้จินิดหน่อยก็พวกกะปิน้ำปลากุ้งแห้งเพราะมันชอบทำอาหาร กับของกินเล่นอีกเล็กน้อยกลับถึงหอก็เกือบหกโมงเย็นแบบสะปักสะปอมเล็กน้อย ถึงห้องไอ้จิไม่อยู่แต่มีของกิน มีขนม อาหารวางสองสามอย่างอยู่ในครัว ไรวะ กูไม่อยู่นี่มึงจัดปาร์ตี้เลยหรอวะ เอาของงที่ซื้อมาเข้าเก็บเลยไปอาบน้ำเพื่อเรียกความสดชื่น ได้ยินเสียงประตูเปิด ไอ้จิคงกลับมาแล้ว ยังไม่ทันได้แต่งตัวไอ้จิก็โผล่พรวดเข้าสมาในห้อง
“เฮ้ย” มันตรงเข้ามากอดเหมือนจากกันไปซักเดือนได้
“ขิมกลับมาเมื่อไหร่ ไหนว่าจะกลับวันอาทิตย์” ผมเลยกอดตอบมันบ้างเอา หน้าซุกอกมัน สูดกลิ่นมันให้หายคิดถึง
“กลับมาเมื่อกี้ ก็บอกแล้วว่าจะรีบกลับ แล้วจิล่ะแค่ขิมไม่อยู่นี่จะจัดปาร์ตี้เลยหรือไง” มีงอนนะเว้ย เรื่องกินยอมไม่ได้ยิ่งเป็นฝีมือจิอร่อยทุกอย่าง
“จิสังหรณ์ ว่าขิมจะมามั้งเลยเตรียมทำไว้รอ” จิพาผมเดินตามออกไปนอกห้อง ทั้งที่ทั้งตัวผมมีผ้าเช็ดตัวพันอยู่ผืนเดียว พอออกมาสิ่งที่ผมเห็นมีเพิ่มจากของที่มีวางอยู่บนโต๊ะกลับมีเค้กก้อนสีดำเพิ่มขึ้นมา มันสะดุดใจจนผมต้องเดินไปมอง ที่หน้ามันเขียนว่าวันเกิดจิแต่เค้กนี่เพื่อขิม พออ่านจบมันทำให้ผมต้องเดินเข้าไปกอดมันอีกครั้ง
“ขิมไปนั่งก่อนมาเหนื่อยๆ เดี๋ยวจิไปเอาอาหารจาในครัวอีกอย่างก่อนนะ” นี่ผมลืมวันเกิดมันเท่านั้นยังไม่พอผมยังหนีไปเที่ยวอีกต่างหาก ยังดีนะที่ผมยังมีของขวัญมาให้มันไม่งั้นผมคงอยากเอาหัวพุ่งชนกำแพงให้รู้แล้วรู้แรดไปซะเดี๋ยวนั้นและดีนะที่ผมกลับมาวันนี้
ผมดึงผ้าเข็ดตัวออกเอาแล้วเอาโบว์จากที่กล่องเค้กมาผูกที่คอตัวเองแบบไม่แน่นมากหรอกครับแค่กระตุกที่เดียวก็หลุดแล้ว แล้วยืนรอจิออกมาจากห้องครัวเอามือประสานกันบังเจ้าน้องชายที่นอนสงบอยู่เอาไว้ จิเดินยิ้มออกมาจากในครัวพร้อมจานไก่ผัดเม็ดมะม่วงของโปรดผม อู้ย น้ำลายสอ แต่ไม่ได้ผมกำลังซึ้ง พอจิวางจานนั้นลงที่โต๊ะ ผมก็กางมือออกทำท่าเหมือนเด็กที่รอให้แม่อุ้มนั้นแหละ จิเดินเข้ามากอดผมไว้แล้วผมก็กอดตอบเค้า
“ขิมให้ตัวเองเป็นของขวัญจิหรอ แต่จิว่า จิเป็นเจ้าของขิมมานานแล้วนะ” เค้าพูดไปก็ระดมจูบไปตามส่วนต่างบนหน้าแล้วมาจบลงที่ปาก เราจูบกันอยู่นานมากจนผมกลัวว่ามันจะเลยเถิดไปกว่านั้นก่อนที่ผมจะได้ให้ของขวัญวันเกิดที่แท้จริงกับเค้า เลยดันหน้าเค้าออก เจ้าเด็กงอแงยังไม่ยอมพยายามจะเข้ามาจูบอีกจนผมต้องเอามือปิดที่ปากมันไว้
“พอก่อนจิ ตัวขิมยังไม่ใช่ของขวัญจริงๆ ที่ขิมจะให้กับจิซะหน่อย” จิทำหน้างงนิดๆ ได้น่ารักมากจนผมต้องยื่นหน้าเข้าไปจูบที่ปากเค้าเบาๆ แล้วถอยออกมาก่อนที่มันจะตั้งตัวได้แล้วเกาะติดมาไม่ยอมปล่อยจนผมได้พูดในสิ่งที่ตั้งใจ
“เพราะได้แต่ตัวไปให้ดูแลดียังไงมันก็ไม่มีความหมาย เพราะงั้นรับเอาหัวใจของขิมไปดูแลด้วยนะ” ผมเดินกลับเข้าไปกอดจิอีกครั้งโน้มคอมันลงมาซุกอยู่ที่คอผม ปากผมก็จะอยู่ที่หูของจิพอดี
“ขิมรักจินะ” ผมกระซิบบอกจิเบาๆ ที่ข้างหู จิกอดผมแน่นมากพร้อมกับพยักหน้าเป็นบ้าเป็นหลังอยู่กับบ่าผม ...................
........................
.......
..
.
The end :bye2:
^^
-
ตอนนี้หวานจัง
-
หวานซึ้งจับใจ
ดีนะที่รู้ใจตัวเองว่ารัก ดีกว่าบางคนที่อยู่ด้วยกัน แต่ไม่รู้หรอกว่าที่อยู่ด้วยกันเพราะว่ารักหรือว่าใคร่
-
หวาน ซึ้ง ทำเอาเกือบร้องไห้อ่า
ถ้าเกิดขิมไม่กลับมา ก็ไม่ทันวันเกิดอ่าดิ
ดีแล้วๆ ชอบๆ
-
อ่านแล้วตาร้อนผ่าว อิจฉามากมาย
-
ตอนนี้หวานมากๆค่ะ น่ารักจังจิกะขิม
-
น่ารักจังเลย หวานมากกก :impress2:
-
หวานนนน อ่านแล้วเขินอ่ะ
-
เอาตัวเองให้เป็นของขวัญ
ทำไมน่ารักแบบนี้เนี้ย :-[
-
น่ารักดีค่ะตอนนี้ ชอบๆ อิๆ
-
:-[หวานๆ
-
ตอนนี้น่ารักจัง
-
:L2: :L2:
:-[ :-[
น้ำตาลเพียบเลย
-
จะแซวว่าแต่งหวานๆก็ได้นะตัว คริคริ
แต่ตอนนี้ก็หวาน น่ารักมากจริงๆๆแหละ. ชอบจัง
-
น่ารักทุกเรื่องเลยอิอิ
:jul1: :jul1: เลือดหมดตัวกร๊ากกกก
-
:haun4:
-
เรื่องนี้ออกแนวโรแมนติก หวานปนซึ้ง ชอบค่ะ น่ารักดี :-[
-
น่ารักดีเนาะ
-
เรื่องนี้หวานซึ่งน่ารักจังเลยยยยย
ชอบบบบบบบบบบบ :L2:
:call:
-
หวาน!!!!!
แต่
"แบบเรียนหมอเอาไปเดือนละหมื่นอย่างอื่นอีกต่างหาก เรียนอย่างอื่นเหลือห้าพันรวมหมด"
ค่าหอก้หมดไปเกินครึ่งแล้วค่ะพ่อ!! (เสียงโหยหวยจากคนอยุ่หอ)
-
หวานมาก หวานเกิ๊น :impress2:
-
น่ารักจัง :-[
-
ตอนล่าสุด น่ารักอ่ะ
-
หวานจัง
น่ารักด้วย
-
ตอนนี้หวานกำลังดีล่ะ :กอด1:
-
แนวหวานๆ น่ารักดีจัง :-[
-
มาแบบสั้นๆ(มาก)และหงอยๆ ^^
วันนี้ผมไปชื้อสเปรย์หอมที่เค้าว่าใช้แล้วนางฟ้ายังตอม มาใช้เผื่อจะมีเทวดาตกจากสวรรค์มาให้ผมเก็บไปเลี้ยงบ้าง ทันทีที่ผมฉีด ฟูดแรก
‘ตึงตัง ตุ้บ โครม’ เสียงตกกระแทกดังมากเกิดขึ้นที่ระเบียงห้องผมทำให้ผมต้องวิ่งไปแอบดู
“เทวดาจริงๆด้วย หล่อโคตร” เทวดาที่โผล่มากำลังนั่งมึนอยู่ที่ระเบียงหลังห้อง มีรองเท้ากับประเป๋าหล่นอยู่ข้างๆ ผมรีบเปิดประตูระเบียงออกเพื่อรับเค้าเข้ามาในห้องแต่ด้วยความที่ระเบียงผมมันแคบและประตูมันก็ฝืด ทำให้ผมต้องใช้แรงที่จะดันให้เปิดออก พอมันหลุด
‘โป๊ก’ เสียงมันดังมาก ประตูกระแทกเข้าเข้ากลางแสกหน้าเทวดา ทำเอาเทวดาสลบเหมือดคาที่
“โจ๊ก ขอโทษนะเทวดา โจ๊กไม่ได้ตั้งใจ” แล้วผมก็แทรกขาออกไปเอาเท้าเขี่ยๆ ตัวเทวดาให้พอเปิดประตูแล้วแทรกตัวออกไปได้ ออกไปดึงๆ ลากๆ คุณเทวดาเข้ามาไว้ในห้องอย่างทุลักทุเล
“ขนาดหัวปูดนะยังหล่อลากขนาดนี้ โจ๊กอดใจไม่ไหวแล้ว ขอเถอะนะเทวดา” ผมเลยค่อยๆ ปลอกเปลือกเทวดาออก
“เทวดาบ้านไหนวะใส่แบรนด์เมนทั้งตัวไม่เว้นแม้แต่เกงลิง” แต่ตอนนี้ความหื่นมันกลบตา ความขาวยิ่งกระตุ้นความอยากลิ้มลองในตัวเทวดาหน้าคมตรงหน้าอย่างอดไม่ไหว ผมกำลังดูดเลียเจ้าเทวดาน้อยตัวอวบสะอาดสะอ้านของคุณเทวดาอย่างเมามัน ดูท่าคุณเทวดากำลังจะตื่น แล้ว เค้าส่ายหัวไปมา ครางรับการดูดเสียงกระเส่า ก่อนที่คุณเทวดาจะคืนสติเต็มที่ ผมเลยตัดสินใจ เลื่อนตัวของผมขึ้นไปนั่งอยู่เหนือเทวดาน้อยที่ตอนนี้ตื่นเต็มที่ก่อนตัวเจ้าของซะอีก แล้วค่อยๆหย่อนก้นลงเพื่อครอบครองเทวดาน้อยที่ตัวอวบจนแทบกำไม่รอบเข้ามาในร่างกายของผมมันค่อยๆ แทรกเข้ามาที่ละนิด ทีละนิด
“อู้ย คุณเทวดา อะไรจะใหญ่ขนาดนี้ อ๊า อือออ เจ็บจัง อู้วว โจ๊กเสียว อ๊าววแน่นจังเลย” มันทั้งเจ็บ คับแน่นและเสียวซ่าน จนต้องครางออกมาตลอดเวลา ผมรับมันเข้าไปจนหมดและก่อนที่ผมจะได้ขยับ
“อ๊ะ” เจ้าของเทวดาน้อยก็จับตัวผมพลิกลงด้านล่างและเป็นคนบรรเลงเพลงพิศวาสด้วยตัวเค้าเอง
“อ๊ะ เจ็บครับ อู้ยย อือออ โอ้ยย โจ๊กจะไม่ไหวแล้ว อู้วว” มันหนักแน่น ร้อนแรง และรุนแรงไม่บันยะบันยังจนผมแทบรับมาหวาดไหวพอจบศึกแรกเค้าก็ต่อศึกสองทันควัน
“อ๊า อ๊าวว คุณเทวดา อู้ยย เสียว อ๊า อย่างนั้นครับ อู้ว แรงๆ เลย ดีจัง ดี อ๊าาาาาา” แล้วศึกสามก็ตามมาติดๆ จนผมแทบหมดสติ แต่ด้วยความที่กลัวเค้าจะบินหนีผมไปทำให้ผมไม่สามารถที่จะข่มตาให้หลับลงได้ เค้าลุกไปอาบน้ำเหมือนไม่ได้ผ่านศึกอันโชกโชนใดมาพอออกจากห้องน้ำได้
”นายชื่อโจ๊ก?”
“ครับ”
“ นายเป็นเจ้าของห้องนี้ใช่มั้ย” ผมพยักหน้า
“เราชื่อเรย์ เรย์จะย้ายมาอยู่ห้องโจ๊กนะไหนๆ โจ๊กก็เป็นเมียเรย์อยู่แล้วนี่ เดี๋ยวเรย์ไปเก็บของก่อน” แล้วเค้าก็แต่งตัว ก่อนที่จะออกไปเค้าเอากุญแจห้องผมไปด้วย
“โจ๊กนายเก็บข้าวของหาที่วางของไว้ให้เรย์ด้วยพอกลับมาจะได้มีที่วาง” แล้วเค้าก็หายไปพักนึง
“เรย์นายตกมาจากฟ้าได้ยังไง” เค้าหัวเราะผมใหญ่
“ เรย์ไม่ได้ตกมาจากฟ้าแต่มาจากระเบียงห้องชั้นบน เพราะรูมเมทเรย์ เค้าจะเอาเรย์ทำเมียเลยต้องหนี แล้วมาเจอโจ๊กที่จะเอาเรย์ทำผัวไหนๆ ก็หนีผู้ชายไปไม่พ้นยอมเป็นผัวโจ๊กยังดีกว่าเป็นเมียเพื่อน” แล้วเค้าก็เข้ามาอยู่ที่ห้องผมเหมือนเป็นห้องตัวเอง ไม่เคยจ่ายค่าเช่า ไม่จ่ายค่าอาหาร ค่าน้ำค่าไฟ ผมต้องทำอาหาร เก็บล้าง เก็บกวาด ซักเสื้อผ้า ล้างห้องน้ำ ที่เค้าทำอย่างเดียวคือทำให้ผมเป็นเมียเค้าอยู่แทบทุกคืน แต่ก็มีบางคืนที่เค้าให้ผมเป็นคนทำเองก็มีบ้างเหมือนกัน ผมยอมเรย์เสมอ ก็เค้าเป็น(ผัว)เทวดาที่ผมขอมาเองนี่ครับ
วันนี้ผมกำลังคิดว่าจะฉีดไอ้สเปรย์นั้นอีกซักฟูด เผื่อจะมีเทวดาดีๆ ตกจากสวรรค์ลงมาที่ระเบียงผมอีกครั้ง แต่ผมก็ยังชั่งใจกลัวเทวดาจะเหมือนกันหมดถ้าเป็นอย่างงั้นผมว่า.....อยู่กับเทวดาตัวเดิมตัวเดียวนี่น่าจะดีกว่า แต่ซักวัน โจ๊กจะยึดสารพัดบัตรพลาสติกของเทวดา
The end :bye2:
เรื่องต่อไปเกือบเสร็จแล้วติดฉากอันนั้นอยู่นิดหน่อย อ่านสั้นๆ อันนี้แทนไปก่อนนะคะ
-
:z1:
-
555+ นึกถึงโฆษณาเลยอ่ะ :pigha2:
-
นี่มัน ผัวเทวดา!!!
สายพันธ์เทวดาที่น่ากลัวที่สุด เอิ๊กๆ
-
ผัวเทวดาตัวจริง
ไม่ช่วยออกค่าอะไรสักอย่าง
โจ๊กยึดบัตรพลาสติกไอ้เทวดาเลย 55
-
o13เจ๋งอ่ะ สุดๆกับแต่ละตอนจริงๆ
-
ฉีดสเปรย์เลยให้มีเทวดาตกลงมาอีก
เทวดาหลายคนก็หลายพีนะจ๊ะ :z1:
ทำเป็นฮาเร็มเทวดาเลย
แล้วสถาปนาตัวเองขึ้นเป็น"บร๊ะเจ้าโจ๊ก" :laugh:
-
อีแบบนี้เรียกเทวดาเฉยๆไม่ได้ ต้องเรียก 'ผัวเทวดา' 55555+
-
ไม่ต้องยึดบัตรหรอกน้องโจ๊ก
ยึดไอ้นั่นอันเดียวก็พอแล้ว :m20: :m20:
-
ต้องทำใจ
มีสามีเทวดา
-
มี สามีเทวดา ต้องทำใจ อิอิ:m20:
-
โจ๊กน่ารักใช่ย่อยนะ
-
ซื้อมาใช้บ้างดีป่ะเนี่ย
-
:laugh:
-
เทวดาเห็นแก่ตัวไปนิดนะ
-
555
-
5555 เหมือนจะฮา+หื่น แต่ก็แอบเศร้านิดๆแฮะ
ทำไมเจ้าเรย์มันนิสัยยังงี้ล่ะเนี่ย ชิ
-
:m20:
-
มีเทวดาเป็น "ผัว" ลำบากจริงๆ :m20:
-
:laugh: :laugh:
ชอบ ๆ น่ารักไปอีกแบบ
-
ผัวเทวดาชัดๆ 555 ฮาได้อีก
-
ชอบพล็อตเรื่องนี้อ่ะ มาเกลียดอย่างเดียวคือนิสัยเรย์นี่สิ. เกลียดเข้าไส้
-
ผัวเทวดา!! ตอนแรกนึกไม่ออกว่าจะมามุกนี้ ฮ่าๆๆ
-
มีสามีเทวดาแบบนี้มันน่าถีบมากกว่าน่ารักนะ
-
555+
ออกแนว ผัวเทวดา มากๆเลยอ่ะ ไม่ทำอะไรทั้งนั้น
555+
-
ผัวเทวดาจริงๆ แต่คงสมใจโจ๊กอ่ะนะ
:pigha2:
-
โจ๊กยังมีความหวังใหม่อีกเหรอเนี่ย
-
:m20: น่าซื้อมาใช้บ้างเนาะ ถ้าเทวดาตกลงมาขอ เทวดาหล่อๆนะ แต่เทวดานิสัยแบบที่โจ๊กได้ไม่เอาอ่ะ :jul3:
-
ูู ^^
ผมมันพวกขี้อาย ใจไม่กล้า หน้าไม่ด้าน รอให้มีคนหลงเข้ามาจีบแต่ที่เห็นก็มี แต่ไอ้เชนนี่แหละ เพื่อนผมคนอื่นๆ มันใจกล้าหน้าด้านรักใครชอบใครก็บอกค้า มันก็เลยมีแฟนเป็นตัวเป็นกันไปหมด มันบอกว่าชอบใครก็หน้าด้านบอกๆ เค้าไป จะมั่วมาเหนียมอะไรนักหนาเค้าไม่รักก็หาเอาใหม่ แต่ผมก็ไม่กล้า ผมไม่ชอบไอ้เชน ผมชอบคนที่ตรงข้ามกะไอ้เชน แต่ผมก็ไม่กล้าไล่มัน ปฏิเสธมัน กลัวมันเสียใจ เชนชอบเข้ามาพัวพันกับผมอยู่บ่อยๆ พัวพันอย่าเดียวไม่ว่าแต่มันชอบนัวเนียด้วยนี่สิ เชนเป็นคนผอม จะว่าหล่อก็ไม่ถึงจะว่าขี้เหล่ก็ไม่ใช่ ตัวยาวๆ เหมือนจิ้งจก ผมชอบคนล่ำๆ ดูแข็งแกร่ง อยากถูกปกป้องอะ ส่วนสูงผม ได้มาตรฐานนะถึงมันจะเป็นมาตรฐานหญิงไทยก็เถอะ แถมตัวอวบๆ ขาวอยู่ แต่ไม่จั๊ว ไอ้เชนมันชอบแอบมากอดมันบอกว่านุ่มดีน่าฟัด มีคนเตือนผมอยู่บ้างว่าไอ้เชนมันเสือพอตัว ไม่น่าไว้ใจนัก ผมคิดว่าถ้ามีแฟนเป็นเรื่องเป็นราวมันคงไม่เข้ามายุ่งกะผมอีก
“เอาวะอยู่เฉยๆ ก็เห็นจะมีแต่ไอ้เชน คงได้เสร็จมันเข้าซักวัน” ลงมือจีบก่อนก็ได้
“อืมมม พี่ชาติไง พี่ชาติข้างบ้านนี่แหละ ซูโค่ย สุดๆ ดูดี ล่ำบึก กล้ามก็เห็นทีไร น้ำลายจะหก ถ้าไอ้เชนมันไม่เลิก พี่ชาติคงขู่มันได้” พี่ชาติชอบมาออกกำลัง ยกเวท วิดพื้นอยู่ฝั่งริมรั้วบ้านผม ให้แอบเหล่มานานแล้วเหมือนกัน เค้าไม่ได้คิดจะอ่อยผมหรอก แต่คงเพราะที่เก็บอุปกรณ์มันอยู่ตรงนั้น
“เอาวะต่อไปนี้กูจะหน้าด้าน ร่าน แรด จะหาผั..เอ่อสามีเป็นตัวเป็นตนให้จงได้ คอยดู อึ้ส” ชูกำปั้นแบบมุ่งมั่นเต็มที่
วันนี้เป็นโอกาสอันดีเพราะไม่มีใครอยู่บ้าน เริ่มแรก ไปหาพี่เค้าที่ข้างรั้ว เค้าบอกว่าให้ส่งสัญญาณทางสายตา ปิ้ง ๆๆ ปิ้งๆๆๆ ปิ้งๆๆๆๆๆ โอ้ย กูขยิบจนตาจะเป็นตะคริวแล้วนะโว้ย มองกูหน่อยเถอะ
“โอมจงมอง จงมอง พี่ชาติจงมองที่น้ำเดี๋ยวนี้” เค้ามองแล้ว เค้ามองไปที่ขวดน้ำข้างๆตัวเค้า คาถาผมคงผิด พี่เค้าไม่มองผมเลย
แผนสองเมื่อเค้าไม่รับสัญญาณทางสายตา ก็ให้ใช้ภาษากายเป็นสื่อ แล้วต้องทำไงวะ กวักมือเรียกเลยดีมะ ทุเรศตัวเองเกิน
แผนสาม ในเมื่อใช้ทุกอย่างแล้วไม่ได้ผล ก็เดินเข้าไปบอกเอาดื้อเลย แต่พี่เค้าเล่นกล้าม ล่ำบึ้ก ถ้าเข้าไปสุ่มสี่สุ่มห้าแล้วเค้าไม่พอใจ แค่เอานิ้วทีนสะกิดผมก็อาจไปอยู่ ICU ได้ แล้วมันดูไม่คุ้มเสี่ยงยังๆไงไม่รู้ อ๊ะ นี้ไง หาตัวช่วย แล้วมันจะใครล่ะ ที่จะช่วยให้ผมก้าวผ่านรั้วบ้านที่กันเราอยู่เข้าไปหาพี่ชาติได้ คำตอบคือ...ไม่มี ก็บอกแล้วว่าโอกาสอันดีไม่มีใครอยู่ ตอนนี้มีแค่ผมกับพี่ชาติสองต่อสองกับกำแพงยาวเป็นวา งานนี้ทำได้อย่างเดียวช่วยตัวเอง ‘ก็ช่วยอยู่ทุกคืนนะ’ ถ้ายังเป็นอย่างงี้มีหวังหนีไม่พ้นมือไอ้เชนแน่
“เอาไงดี เอาไงดี เดินวนอยู่ข้างรั้วจนพื้นจะสึกอยู่แล้ว” ผมได้แต่เดินไปบ่นพึมพำกับตัวเองไป
”โอ้ย คิดไม่ออก เอ แล้วพื้นที่บ้าน มันบวชตั้งกะเมื่อไหร่ มันถึงจะสึก งึมงำ งึมงำ” เปลี่ยนเป็นนั่งคิดแล้วก็ยังคิดไม่ออก
“อารายเนี่ย อานิสง ที่นั่งคิดเพื่อพื้นจะได้ไม่ต้องสึก นี่มันไม่ช่วยอะไรตรูเลยหรือนี่” เอามือกุมหัว ขยำขยี้หัวก็แล้ว ยังไม่ออก อีกเดี๋ยวลองตีอกชกหัวตังเองดีกว่าเผื่อจะได้เรื่อง
“น้ำ”
“อือ”
“น้ำ”
“เออ กูกำลังคิด”
“น้องน้ำ”
“ครับ ได้ยินแล้วครับ เรียกจริงงง” พอผมเงยหน้าขึ้นมอง ไอ๊หยา ‘ พี่ช้าด (เสียงกรีดร้องเรียกชื่อพี่ชาติในใจ)’ ตัวผมตอนนี้ก็แค่มองพี่เค้าค้างแข็ง อ้าปากหวอ
“หึหึ น้องน้ำ น้าสาย(สายธาร แม่ผมเอง) บอกพี่ไว้ว่าจะไม่อยู่สามสี่วันเลยฝากให้ช่วยดูๆ ด้วย น้องน้ำมีอะไรหรือเปล่าพี่เห็นเดินวนไปวนมา”
“ปละ เปล่า เอ่อ มีดีกว่าครับ” ไปไม่ถูกเลยกรู
“หือ สรุปว่ามีนะ เอ้าว่ามามีไร”
“คือ เอ่อ คือ คือ เอ่อ”
“มีอะไรก็บอกครับไม่ต้องเกรงใจ”
“เอ่อ คือ น้ำ น้ำหิวข้าว” ไอ้ท้ายประโยคเร็วเป็นจรวด ไอ้น้ำเน่าแกทำไรลงป๊าย(น้ำตาไหลพราก) เอาหัวโขกกำแพงตายซะดีมั้ยเนี่ย
“หือ 555 โอ้ยเรื่องแค่เนี้ยะ เอางี้หิวมากมั้ย ถ้าไหวก็ปีนข้ามมาที่บ้านพี่นี่ แต่ถ้าปีนไม่ไหว ก็นั่งอยู่ตรงนั้นแหละเดี๋ยวพี่ไปเอาข้าวมาให้” เออเว้ยเชื่อด้วย โอ้ โอกาสหล่นปุ้กมาถึงมือ จะนั่งอยู่ตรงนี้ให้เสียของทำไม๊ รีบปีนตามพี่เค้าเข้าบ้านอย่างรวดเร็ว
“น้องน้ำกินข้าวผัดได้นะ” พี่ชาติเอาจานข้าวผัดมาวางลงตรงหน้า พร้อมแก้วน้ำ
“ขอบคุณครับพี่ชาติ” เอาไงดีว้า เอาวะก็บอกตัวเองอยู่ว่าจะหน้าด้าน ก็พูดมันตรงๆนี่แหละ ตายเป็นตาย รถพยาบาลเบอร์ 1669 ไอ้น้ำท่องไว้
“พี่ชาติ ถ้าน้ำพูดอะไรที่ทำให้พี่ไม่พอใจพี่อย่าโกรธน้ำนะ”
“พี่ไม่โกรธน้องน้ำหรอก มีอะไรก็ว่ามาได้เลย หรือน้องน้ำจะบอกพี่ว่า ข้าวผัดฝีมือพี่มันไม่อร่อย ใช่มั้ยครับ” พี่ชาติก็ ใช่ซะที่ไหนล่ะ น้ำยังไม่ได้กินซักคำ
“คือน้ำชอบผู้ชายครับ” พี่ชาติสำลักน้ำที่กำลังยกดื่ม
“แล้วน้ำบอกพี่เพื่อ”
“น้ำชอบพี่ชาติครับ” หน้าร้อนจะแทบไหม้ ไม่กล้ามองหน้าพี่ชาติจนต้องก้มหน้างุด รู้สึกแค่ว่าพี่ชาติลุกจากเก้าอี้ที่นั่งอยู่มาหยุดยืนอยู่ข้างหน้าแล้วช้อนอุ้มผมขึ้นจากเก้าอี้
“พี่ชาติ”
“ชู่” พี่ชาติอุ้มพาผมไปที่ห้องนอน วางผมลงที่เตียงที่มีสี่เสาทำจากไม้เนื้อแข็งอย่างดี ตอนนี้พี่เค้ายืนอยู่ที่ข้างเตียง ผมแอบมองไปรอบๆ ห้อง ก็เป็นห้องธรรมดา ผนังทาสีฟ้า ลายก้อนเมฆ ผนังด้านนึงมีลายเถาดอกพวงชมพูชูช่อ ห้องคุมโทนให้เป็นฟ้ากับน้ำตาลจากเฟอนิเจอร์ไม้ ม่านสองชั้นเป็นผ้าโปร่งสีขาวกับผ้าหนาสีท้องฟ้าเข้มๆ พี่ชาติเว้นระยะให้ได้สำรวจห้องจนพอใจ
“คุยกันที่นี่ดีกว่าที่โต๊ะกินข้าวละนะ พี่ก็ชอบน้องน้ำครับ พี่แอบมองน้องน้ำมาตั้งนานเพียงแต่พี่คิดว่าควรปล่อยให้น้องน่ารักคนนี้ได้ไปเจอคนที่ดีกว่าพี่น่าจะดีกว่า” ผมหันมานั่งฟังที่พี่ชาติกำลังพูดอย่างสนใจ
“พี่ชาติเป็นแบบที่ผมชอบ พี่ชาติใจดี ทำไมพี่ชาติว่าตัวเองไม่ดีล่ะครับ” พี่ชาตินั่งลงที่ขอบเตียง เอามือลูบที่หัวผมเบาๆ อย่างเอ็นดู
“คือพี่ไม่ เอ่อจะบอกยังไงดีนะ เอาเป็นว่าพี่ชอบแบบไม่ธรรมดาหนะครับ” พี่ชาติหน้าแดง น่ารักจังเลย ไอ้ที่ไม่ธรรมดาก็น่าจะเป็นท่าพิสดารซะหละมั้งนะ หรือว่าพี่ชาติซาดิสวะ ยังไอ้เตียงสี่เสานี่อีก ซวยแล้วกรู
“พี่ชาติซาดิสหรือครับ” สาธุ อย่าให้ตอบว่าใช่เล้ย
“ไม่ใช่ครับน้องน้ำ คือพี่...”
“ถ้าไม่ใช่เรื่องเจ็บๆ แบบนั้น น้ำก็รับได้ครับ” โอ้นี่กรูใจกล้าเกินไปไปมั้ย
“ได้ยินแบบนี้พี่ก็ดีใจครับน้ำ งั้นน้ำเป็นแฟนพี่นะครับ”
“ด้วยความยินดีอย่างยิ่งเลยครับพี่ชาติ” ใจเร็ว ใจง่ายไปมั้ยเนี่ยตรู
“น้องน้ำ”
“ครับ” ไม่กล้ามองหน้าพี่ชาติเลยเว้ย ตอนนี้ผมได้แต่ก้มหน้าเอามือไชผ้าปูที่นอนสีท้องฟ้าจนมันแทบขาดแล้ว
“เขินเหรอ” ผมพยักหน้าตอบ
“น้องน้ำ มาบ้านพี่ได้ล็อกบ้านหรือยังครับ” ขวับ
“เออ น้ำลืม” พูดจบผมก็กระโจนพรวด เข้าไปในอ้อมแขนที่ชาติพอดีเลย โหแข็ง เนื้อแน่นเชียว ซู้ดด นำลายจะหก อยากกัดอะ
“รีบมากเดียวก็หกล้มหรอกน้ำ ค่อยๆ ไปนะ ล็อคแล้วรีบกลับมานี่นะ พี่คิดถึง” อึ้ยย เขินเว้ยกรู
“ครับเดี๋ยวน้ำมา” พอพี่ชาติปล่อย ผมก็รีบวิ่งปรู๊ดไปทันที กลับมาอีกครั้ง พี่ชาติก็ชวนขึ้นบนห้องนอนอีกครั้ง พี่เค้าถอดเสื้อออกเหลือแต่กางเกงขาสั้น อกหน้าซบมากเลย แล้วพี่เค้าก็ค่อยๆ เดินเข้ามาหาผม
“น้ำก็ถอดด้วยกันซิ” พี่ชาติเข้ามาช่วยผมถอดเสื้อผ้าออกจนหมดแล้วเค้าก็อุ้มผมขึ้น
“ตัวนิ้มนิ่ม เหมือนตุ๊กตานุ่มๆเลย” พี่ชาติจูบบ้างกัดเบาบ้างไปตามคอแขนและตามตัวอย่างมันเขี้ยว มันทั้งเสียวทั้งจั๊กจี้ จนต้องดิ้นไปดิ้นมา
“พี่ชาติ น้ำจั๊กจี้ คิคิ โอ้ย พอก่อนครับพี่ชาติ น้ำจะหายใจไม่ทันแล้ว” พี่ชาติหยุดขบเม้นตามตัวแล้วกลับมาจูบปาก แต่ยังเอามือขยำไปตามตัวโดยเฉพาะที่หน้าอกพี่ชาติทั้งขยำทั้งปีบเค้นยิ่งที่ยอดอกพี่ชาติเอานิ้วมาบีบบี้มันอย่างมัมมือจนมันแข็งและเจ็บไปหมดก่อนที่จะใช้ปากเข้ามาแทนที่มือ พี่เค้าเลียมันไปรอบๆช้าๆ บางครั้งก็ดูดเบา ใช้ลิ้นหยอกล้อมัน แล้วเปลี่ยนเป็นขบเม้มจนยิ่งเจ็บมากขึ้น มันเจ็บนะผมรู้แต่ทำไมผมกลับเอามือกดหัวพี่เค้าไม่ให้หยุดทำก็ไม่รู้ ซักพักพี่ชาติก็เอามือทั้งสองข้างของเค้าจับที่ข้อมือแต่ละข้างของผมแล้วกางกดมันไว้กับที่นอนใช้เข่าแยกขาผมออกแล้วสอดเข่าเข้ามาดันอยู่ที่ต้นขาทำให้ขาผมยกลอยขึ้น แล้วใช้ลิ้นเลียตั้งแต่หน้าไล่ไปตามลำคอ จนถึงท้อง
“อ๊า อืออออ” ผมได้แต่หลับตาปี๋ ครางออกมาด้วยความเสียวซ่าน
“น้ำ” พี่ชาติพยายามเอาเจ้าน้องชายตัวอวบๆของเค้าสอดเข้ามาในช่องทางด้านหลัง
“โอ้ยย ซี๊ดดด อืออ โอ้ยย น้ำเจ็บ อือออพี่ เจ็บ” มันก็แน่นมากเพราะพี่ชาติไม่ใช้ด้วยช่วยอะไรเลยไม่มีการเปิดทางก่อนอีกด้วย มันตึง และเจ็บมากจนผมถึงกับร้องไห้ออกมา และเมื่อมันเข้าไม่ได้จริงพี่ชาติ ถึงเอื้อมมือไปหยิบเจลมาทาทั้งที่พี่ชาติเองและที่ช่องทางของผมหมดไปเกือบครึ่งหลอดได้จากที่เห็นซากหลอดที่พี่ชาติโยนไว้ แล้วพี่ชาติก็เอามือจับที่ข้อพับเข่าแล้วดันจนก้นผมลอยขึ้นมาแล้วขยับเข้ามาดันเจ้าน้องอวบนั้นเข้ามาใหม่คราวนี้มันพอจะแทรกตัวเข้ามาได้แต่ก็ทั้งเจ็บทั้งตึง ใครบอกว่าคนตัวใหญ่มักจะมีอาวุธที่เล็ก ผมพิสูจน์แล้ว เล็กบ้านพ่อบ้านแม่มึ..เออ คุณสิ พอเข้าได้หมดพี่ชาติก็ไม่มียั้งเลย
“จ๊าก อู้ยย เจ็บบ โอ้ยย โอ้ย อืออออ โอ้ย เบาเบ้า ซี๊ด อู้ย แค่ขยับก็เหมือนจะตายแล้ว พี่ชาติ ยอยอ อู้ยย” กระแทกที งี้ลอยเลย ทั้งใหญ่ทั้งแรง โอ้ยเจ็บโว้ย ทั้งเจ็บทั้งเสียวจนตีกันมั่ว ถึงใจ โอ้ยจะตายอยู่แล้ว
“อู้ย อ๊า พี่ชาติ อ๊า อือม” พี่ชาติขยับอย่างเมามัน ก่อนที่จะเปลี่ยนท่าอีกครั้งคราวนี้พี่เค้าให้ผมขึ้นมาอยู่ด้านบนบ้าง
“ขยับเลยน้ำ ตามแต่ใจน้ำเลยครับ” พี่เค้าเอามือวางที่หน่าขาพอผมขยับ พี่ชาติก็เลื่อนมือไปขยำที่อกบีบเค้นอย่างหนักมือ
“อ๊ะ อือมพี่ชาติ อ๊า น้ำเจ็บ อ๊า อู๊ววว เสียวจัง อ๊า” พี่ชาติขยับสวนรับการขย่มของผมอย่างแรง แล้วอยู่ดีๆ พี่ชาติก็หยุดขยับ แล้วมองเลยไปทางด้านหลังผม
“เชนมาแล้วหรอ” เสียงทักทำให้ผมต้องหันกลับไปมอง
“ไอ้เชน พี่ชาติ นี่มันอะไรกันครับ” เมื่อเห็นผู้บุกรุกอีกคน โดยลืมไปว่าตัวเองยังอยู่ในท่าที่ เอิ่ม ออกจะส่วนตั๊วส่วนตัวกะผัวหนุ่มล่ำ
“พี่เรียกเชนมาเองแหละน้ำ เชนเป็นญาติห่างพี่เอง พี่รู้ว่าเชนชอบน้ำมากมันชอบมาบ่นให้พี่ฟังบ่อยๆ” คำตอบของพี่เชนทำเอาผมเหวอ
“น้ำ ทำไมน้ำถึงไม่เลือกเรา ทำไมต้องเป็นพี่ชาติ ด้วย ตอนพี่ชาติโทรบอกนะเชนไม่อยากจะเชื่อจนต้องมาดูให้เห็นกับตานี่แหละ” ไอ้เชนมาถึงก็ตัดพ้อทันที
“ก็น้ำเกลียดจิ้งจก”ตอบพร้อมสะบัดหน้าหนีมัน นี่ผมยังลืมอะไรอยู่ใช่หรือเปล่า
“แล้วเชนเกี่ยวอะไรกะจิ้งจกอะ” มันเดินเข้ามายืนอยู่ข้างเตียง แล้วดึงหน้าผมให้หันกลับมา
“ก็เชนผอม ยาว ซีดเหมือนจิ้งจก แค่เห็นก็อยากวิ่งหนี น้ำชอบคนแข็งแรง บึ๊กๆอย่างพี่ชาติ อย่างเชนหนะ ดูอ่อนแอจะตาย จะให้ไปชอบได้ไง” ตัวผอม สูงโงนเงน และผิวขาวจัด มันดูอ่อนแอ
“โธ่ ชอบใหญ่ๆ ก็ไม่บอก” มันพูดเสร็จก็ถอดกางเกงของมันออก
“เฮ้ย เชนจะทำไร” เฮ้ย นึกออกแล้ว ผมเปลือยพี่ชาติเปลือย ผมอยู่บน พี่ชาติอยู่ล่าง ที่แน่ๆ พี่ชาติยังคาอยู่ในตัวผมอยู่เลย แถมจับผมซะแน่นไม่ให้ผมดิ้นหนีไปไหนอีกด้วย ‘เอาวะหน้าด้าน ร่าน แรด สู้ๆ’ ไอ้เชนจะได้ตัดใจ
“ดูครับน้ำแค่นี้ใหญ่พอมั้ย ใหญ่กว่าจิ้งจกแบบไม่เห็นฝุ่นขนาดนี้ เห็นมั้ยน้ำง่ายจะตาย พอนึกถึงเชนก็นึกถึงตรงนี้แทน แค่เนี้ย” อืม คิดภาพตามเลยไอ้เชน เห็นไอ้เชน ไม่ต้องไปมองหน้า จากที่เห็นจิ้งจกเดินสองขา ก็เปลี่ยนมันให้เป็นดุ้น..เดินได้
“โอ้ว” ลามกสิ้นดี แต่มันใหญ่กว่าตุ๊กแกหลายขุมนัก กว่าของพี่ชาติอีกมั้ง จิ้งจกไม่ต้องไปพูดถึง แต่กูชอบคนตัวใหญ่ไม่ใช่ แค่อันนั้นใหญ่
“แต่น้ำเพิ่งตกลงเป็นแฟนกับพี่ชาติ”
“ไม่เป็นไรน้ำ น้ำเป็นเมียพี่ ส่วนเชนก็ผัวพี่ พี่เป็นคนกลาง พี่ชอบเป็นหมู่คณะมันถึงใจดี แต่เชนเถอะได้น้ำสมใจแล้วอย่าลืมพี่ก็แล้วกัน”
“หา”นี่แฟนหมาดๆ ของผมเพิ่งพูดอะไรออกไป ไหนว่าแค่ญาติกัน นี่หรือเปล่าวะไอ้ไม่ธรรมดาของพี่ชาติ แล้วไอ้ที่จะให้ไอ้เชนเลิกยุ่งดูท่ามันจะยิ่งยุ่งกันเข้าไปใหญ่ซะมั้ง
“โธ่พี่ ไงเชนก็ไม่ทิ้งเมียคนแรกแถมใจกว้างเป็นทะเลของเชนหรอกน่า แต่พี่ก็ต้องสัญญากับเชนเหมือนกัน ว่ากับน้ำ พี่ชาติสามคนกับผมได้เท่านั้นห้ามเอาเมียผมไปแบ่งคนอื่น”
“เอาน่า เมียเชนก็เมียพี่เหมือนกัน พี่..”
ไว้ใจได้ที่ไหนล่ะพี่ชาติหนะ ยังเอาผัวอย่างผมไปแบ่งคนอื่นได้เลย”
“หา” ซวยแล้วไงกรู
“งั้นพี่สัญญา เอา สาบานเลยว่าต่อไปนี้ จะมีแค่เราสามคน มีพี่ มีเชนผัวที่พี่รักที่สุด มีน้องน้ำเท่านั้น ตลอดไปเลย ส่วนเชนอย่ามัวแต่ชวนน้ำหนีไปสนุกกันสองคนจนลืมเมียคนนี้ก็แล้วกัน”
“เชนสัญญา” ไอ้เชนมันถอดเสื้อทิ้งไปเมื่อไหร่ไม่รู้ มันก้าวขึ้นเตียงนั่งซ้อนอยู่ด้านหลังผมแล้ว
“เฮ้ยย”
“งั้นเราก็มาสนุกกันต่อดีกว่าน้องน้ำ” ทั้งพี่ชาติที่ยังคาอยู่ในตัวผมก็เริ่มขยับอีกครั้ง ส่วนไอ้เชนที่ดี้ด้าเข้ามาร่วมวงด้วย ก็ไม่รอช้า มันกัดที่หลังผมเหมือนกำลังแทะ สลับกับดูดบ้าง เอาฟันครูดบ้างไปทั่วหลัง
“นิ่มจังเลยน้ำ เชนช้อบชอบ” ไอ้เชนเอาปากงับไปทั่ว เอามือมาบีบที่หน้าอก ครางเบาอย่างมีความสุข แล้วยกขาพี่ชาติขึ้นทำให้ผมเอนลงไปคร่อมอยู่เหนือตัวพี่ชาติ
“งั้นเชนรักพี่ชาติก่อนแล้วกัน ส่วนน้ำมีกี่ท่าเชนเหมาหมด ทุ่มสุดตัวสุดแรงเลยจ้ะที่รักจ๋า”
“พี่ชาติด้วยจ้ะน้องน้ำ รับรอง...อ๊า..ไม่สลบ... อือม.. ไม่เลิกรา อ๊าเชนจ๋า” ...........
....................
...........
.....
..
‘ใครก็ได้เรียกรถพยาบาลให้น้ำที พลีสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสส’
The end :bye2:
-
ฮาอ่ะ
สงสารน้ำ
ว่าอยู๋แล้วเชียว ไอ้ไม่ธรรมดาต้องมี 3p
-
555 ฟิตๆหรอท่่าน
สงสารน้องน้ำดีมั้ยเนี่ย :laugh:
-
:m25: :m25:
คนที่ได้กำไรที่สุดคือพี่ชาติ
:laugh: :laugh:
-
ถึงกับเรียกรถพยาบาลเลยหรอน้ำ :laugh:
พี่ชาติอย่างฮา :m20:
-
:m20:
-
กริ๊ดดดดดดดดดด สุ่โค่ยค่ะ! นึกไม่ถึงว่าคุณพี่ชาติจะเป็น 'รับ' O.O!
บรรเจิดเกิ๊นนนนนนนนน >w<)o
รอตอนต่อไปค่ะ!
-
น้องน้ำจะรอดไหมเนี่ย ทั้งเชนทั้งพี่ชาติเลย
เอิ้กๆ ฮาได้อีก นึกภาพหนุ่มล่ำแบบพี่ชาติเป็นคนรับ >///<
-
:L2:
-
น่าสงสารน้ำจริงๆ
หนึ่งว่าจะได้หนึ่ง เจอสอง
คงไม่เห็นแสงเดือนแสงตะวันเลยงานนี้
-
ไม่ต้องมีคำบรรยายใดๆ ซักคำให้ลึกซึ้ง :laugh:
-
คือ นำ้เจออย่างงี้ ผูกคอใต้ต้นผักชีดีป่ะ
-
ไม่ธรรมดาจริง ๆ ด้วยพี่ชาติ :m25:
-
อ๊ากกกก o18
ไม่ไหวกะ3คนนี้อ่ะ5555
-
อย่างฮาส :laugh: :laugh: :laugh:
-
:m20: :m25:
-
พี่ชาติ สาวแตกว่ะ :m20:
-
เป็นไงน้องน้ำ สมใจป่ะ :m20:
-
3พีจงเจริญ 555
-
เหอเหอเหอ
-
555+ :m20: น้ำน่าสงสารจัง :impress2:
-
จะแปลกไหมถ้าอยากบอกว่าอิจฉาพี่ชาติว่ะ
-
:m20:น่าสงสารน้ำอ่ะ โดนทั้งขึ้นทั้งล่องเลย :z1:
-
555 น่าสางสาร
-
ชื่อเรื่องเข้ากระแสการเมือง555
แอบฮากร๊ากกก น้องน้ำน่าสงสาร เอิ๊กๆ
-
จะสงสารหรือดีใจแทนน้ำดีหนอ
-
เง้อออออ....สงสารน้ำอะ อุตส่าห์จะหาตัวช่วย ดันเจอแบบนี้ จุกแน่น้ำเอ๊ยยยย :z10: :z10:
-
เรื่องนี้ถ้าทำเล่ม คิดชื่อไม่ออกนอกจาก หื่นโคตร กับ โคตรหื่น แต่ชอบบบบ
-
น้ำเอ้ยยยยยย
:oo1:
-
จะสงสารดีไหมเนี๊ย
น้องน้ำ คงจาช็อกไปแล้ว 555
-
พยายามไม่นึกภาพพี่ชาติตาม...
ฮาาาาา
-
ชอบมากกกกกกกกกกกกก
พึ่งอ่านได้ 4 หน้า ขอเก็บเป็น favorite อิอิ
-
ตามอ่านทุกเรื่องแล้ว ถ้ารวมเล่มจริง คิดถึงชื่อนี้ขึ้นมาเลย "108-1009 ลีลารัก" <----- หื่นไปมั้ยเนี่ย :m25: :haun4: :m25:
-
^^
“อ๊ะ อ๊า อือม อ๊า ซี้ด”
“ไม่ไหว อืออ อืออ อืออ อ๊า” เสียงจากหลังประตู ที่ปิดอยู่
วันนี้เป็นวันที่ผมควรกลับบ้านแต่ผมไม่ค่อยสบายเลยกินยาแล้วนอน ตื่นมาอีกทีก็เกือบบ่ายสองแล้ว ด้วยความหิว ผมลุกออกจากห้องเดินเข้าครัวเพื่อหาของประทังชีวิต บ้านเงียบมาก อาจเพราะทุกคนน่าจะกลับบ้านในวันสุดสัปดาห์ เพื่อนร่วมบ้านอีกสองคนของผมก็เช่นกันแต่พอผมเริ่มลงมือหาของกินจากในตู้เย็น ผมกลับได้ยินเสียงประหลาดดังออกมาจากประตูของในสุดของบ้าน ประตูบานนี้จะเปิดสู่ชานชั้นลอยหลังบ้าน ที่เราเอาไว้ตากผ้า ออกกำลังกาย บางครั้งก็นั่งเล่นตอนเย็นๆ เพราะมันเป็นส่วนตัวแต่เปิดโล่งมันมีแค่ก่ออิฐสูงแค่สะโพกกั้นกันตก มีหลังคากันแดดครึ่งนึงของชานเท่านั้น ที่ว่ามันเป็นส่วนตัวเพราะด้านหลังมันเป็นทุ่งหญ้าน้ำรกๆ ด้านข้างก็ไม่มีบ้านไหนอุตริทำชั้นลอยขึ้นไปแบบบ้านนี้ซักหลัง มองไปก็เห็นแต่หลังคาเพื่อนบ้าน ไอ้ชั้นลอยนี่มันเป็นเหมือนหลังคาของห้องครัว บันไดขึ้นเป็นบันไดวนแคบๆอยู่ที่หน้าห้องครัว พอขึ้นไปสุดจะมีประตูเปิดออกไปได้
เสียงที่ได้ยิน พอฟังดีๆ มันก็ไม่ได้ประหลาดอะไร เป็นเสียงของเพื่อนอีกสองคนของผม คงกำลังออกกำลังกายกันนั้นเอง แต่แหมมันออกกันตั้งแต่บ่าย แถมเสียงชวนเข้าใจผิดมากเลย ถึงว่าอย่าเชื่อในสิ่งที่ได้ยินจนกว่าจะได้เห็น แต่ผมไม่อยากออกไปตากลมข้างหลังบ้านเพราะกลัวไข้จะกลับเอาซะเปล่า เลยปล่อยให้เสียงชวนเข้าใจผิดดำเนินต่อไปไม่ได้ขัดขวางอะไร ค่อยละเลียดกินของที่หาได้ไปอย่างช้าๆ
ด้านหลังประตูบานนั้น
“อ๊า ต๋องแรงอีกหน่อยซิ นั้นแหละ อ๊า อย่างงั้นครับ” เอกชายผิวขาว ร่างสูง แต่ไม่หนา นั่งพิงผนังด้านข้างประตู ขาคุกเข่า มีต๋อง ชายร่างบางนั่งขย่มอยู่ด้านบน
“อย่าโกงซิ เอก ต๋องเมื่อยแล้วนะ”
“อีกนิดนะต๋อง จวนแล้ว อ๊า อย่างงั้นครับ ดีจัง อืออ ครับ อ๊า” เอกกดต๋องที่กำลังขยับอยู่ด้านบนให้กดตัวลงมาแรงพร้อมกับยกสะโพกขึ้นสวนการกดลงทำเอาต๋องครางเสียงหลง แต่ก่อนที่จะปลดปล่อยเอกกลับเอนตัวมาด้านหน้าให้ต๋องกลับลงไปนอนหงายกับพื้นแล้วกระแทกเข้าใส่ต๋องไม่ยั้ง
“อ๊ะ เอก เบากว่านี้หน่อย ต๋องเจ็บ โอ้ยย อือม “
“น่านิดเดียวต๋อง ทนหน่อย”
“อ๊า อย่างงั้น อืออ ดี อือออ อ๊าาาาา”
“อ๊า ดีขะมัด” พอปลดปล่อยแล้วก็ล้มตัวลงนอนด้านข้างแล้วดึงต๋องเข้ามากอดไว้
“ต่อไปวิดพื้นมั้ยต๋อง”
“เอกยังไหวอีกเหรอ”
“ไหวน่า” พูดจบพลิกตัวไปคร่อมต๋องแล้วเอาขาทั้งสองข้างของต๋องยกขึ้นพาดบ่าวางมือลงที่ข้างเอวต๋องแล้วกดสะโพกค่อยสอดตัวเข้าไปในร่าง ต๋องอย่างอย่างช้าๆ พอเข้าไปจนหมดก็ยกตัวขึ้นแล้วกดลงไปใหม่คราวนี้เป็นไปอย่างเร็วและแรงจนต๋องปล่อยเสียงออกมาดังลั่น
“อ๊าว อ๊า โอ้ยย ฮืม เสียววะ อู้วว”
“ต๋องเอกอย่ายกน้ำหนักดูบ้าง” แล้วเปลี่ยนน้ำเสียงเป็นกระซิบที่ข้างหู
“เกาะดีๆ นะ” แล้วจัดการอุ้มต๋องขึ้นจากพื้นพาเดินไปที่แผงกั้นอิฐ เอาหลังต๋องพาดบนแผงกั้นเตี้ยๆ นั้น จนต๋องต้องเอาศอกเท้าเพื่อช่วยพยุงตัว เอาขาเกี่ยวเข้าที่เอวของเอกอีกที เอกเอามือเท้าลงที่แผงกั้น ปล่อยให้ต๋องอกแรงพยังตังเองไม่ให้หลุดร่วงแล้วทำการกระแทกเข้าใส่ไม่มียั้งทั้งเร็วทั้งแรง แต่ไม่มีเสียงหลุดออกมาจากปากต๋องแม้แต่น้อย ได้แต่เกร็งตัวเกาะเอาไว้เป็นตุ๊กแกกลัวตก มีแต่เสียงหอบหายใจและเสียงเนื้อกระทบกันดังถี่ยิบพอถึงจุดสูงสุดต๋องค่อยรูดลงกองกับพื้นตามมาด้วยเอกที่ทรุดลงมากองอยู่ด้วยกัน
“โอ้ย เหนื่อย”
“ขาสั่นดิกเลยเอก แล้ว ต๋องจะกลับลงไปได้มั้ยเนี่ย”
“ไม่เป็นไรน่าก็มีแค่เราสองคนแค่เนี่ย ค่อยๆไต่ลงไปเดี๋ยวเดียวก็ถึง” ทั้งสองคนนอนพักจนหายเหนื่อยก็ลุกมาใส่แต่กางเกง แล้วค่อยๆพากันกระย่องกระแย่งไต่บันไดเพื่อลงกลับเข้าบ้าน แต่พยุงกันลงมาได้แค่ครึ่งทางก็มองเข้าไปในห้องครัว
“เอ้ย ไอ้ฉิว” สองคนบนบันไดสะดุ้งสุดตัวแทบตกลงมากองกับพื้น
“ เมื่อกี้พวกนายทำอะไรกัน เสียงดังชะมัดเลย” เสียงแหบเห้ง ถามกลับมา
“ซิทอัพ” เอกตอบอย่างรวดเร็ว
“แค่นั้นจริงอะ โห ดูขาสั่นเชียว ฮ่ะฮ่ะฮ่ะ” ไอ้ฉิวแซวขำๆ ด้วยเสียงแหบๆ
“มีวิดพื้น กับยกน้ำหนักด้วย” ต๋องรีบตอบบ้าง
“69 ด็อกกี้ ยกล้อ อุ้มแตง แล้วก็อีกหลายท่าเลย” อันนี้เอกกระซิบตอบเบาๆ เลยได้มะเหงกจากต๋องที่อยู่สูงกว่าเป็นการตอบแทน
“ เรากินข้าวอยู่ในครัว ฟังเสียงพวกนายสองคนจากตรงนี้นะ โคตร ชวนให้เข้าใจผิดมากเลย” มึงเข้าใจถูกแล้วไอ้ฉิวแต่ให้เข้าใจอย่างงั้นแหละดี ทั้งเอกและต๋องต่างถอนหายใจดังเฮือก
“เออ ฉิวไม่สบายหรอ ไม ไม่กลับบ้านล่ะ” ต๋องพยายามชวนเปลี่ยนเรื่อง
“อือ ไม่สบายนอนเพิ่งตื่นเมื่อตอนบ่ายสองนี่เอง” อู่ ต๋องถึงกับเป่าปาก เพราะยกแรกเริ่มกันในห้องตั้งแต่ก่อนเที่ยง
“แล้วกินยาหรือยัง”
“กินแล้ว นี่ยังมึนๆยาอยู่เลย กินข้าวไปหลับไป แล้วคราวหลังอย่าหักโหมนะ เกิดตกบันไดมามันไม่คุ้ม” คนป่วยตาปรอยเหมือนจะหลับ
“รู้แล้ว ไปนอนเถอะฉิว” เอกรีบไล่ให้ไปนอนโดยไว
“ แล้วไม่ต้องล็อคห้องนะ กลางคืนจะได้เข้าไปดูได้” ต๋องสั่งทันที
“อือได้ เราไปนอนก่อนนะ เออ เอกบ้านเรามีที่ยกน้ำหนักตั้งกะเมื่อไหร่วะ” พูดจบก็เดินเข้าห้องปิดประตูเงียบ
“เดี๋ยวจะมีเย็นนี้แหละฉิว” ยังเสือกตอบนะไอ้เอก
“โอ้ยย ต๋องตบหัวเอกทำไมละครับ”
“บอกให้ไปดูแล้วว่ามันกลับหรือยัง ก็เสือกไม่ไปดู ยังดีนะที่มันไม่บ้าขึ้นไปขอออกกำลังกายด้วยคนไม่งั้นละไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนเลย”
“โธ่ ไม่เห็นเป็นไรเลยต๋อง มันขึ้นไปเห็นก็บอกมันไปดิว่าเล่นมวยปล้ำกัน เชื่อเอกเหอะ ไอ้ฉิวมันเชื่อชัวร์” หน้าไอ้คนตอบมั่นใจมาก
“เฮ้ยย” โครม
“โอ้ยยย” เอกลงไปกองอยู่บนพื้นเพราะถูกต๋องถีบลงมาด้วยสีหน้าหมั่นไส้มากเหมือนกัน
“เข้าห้อง ไปนวดขาให้ต๋องด้วย เดี๋ยวต้องขึ้นไปเก็บทำความสะอาดหลักฐานให้หมดก่อนไอ้ฉิวมันจะตื่นอีกที” ต๋องสั่งทันทีที่ลงมาถึงพื้น อย่างทุลักทเลพอควร
“คราบ”
.................
...
The end :bye2:
ขอบคุณสำหรับทุกเม้นและขอบคุณสำหรับชื่อหนังสือ ทั้งสองชื่อ(ทั้ง108 1009 ลีลารักของคุณเฉาก๊วย และ หื่นโคนรกับโคตรหื่นของคุณ pdolphin) ทั้งที่ยังไม่ได้ทำหนังสือนี่หละ เราชอบทั้งสองชื่อขำๆ ดี แต่หื่นโคตรกับโคตรหื่น นี่แทนทั้งคนเขียนและคนอ่านได้ตรงกะความจริงมากเลย^^
-
เหมือนๆดับว่า เอกกับต๋องเคยอยู่ในตอนอื่น แต่คงไม่ใช่ อ่านไๆแล้วตัวละครมันใช้แล้วท้ิงๆนี่เนอะ
ชอบเรื่องนี้นะ ฮาดี
-
:haun4:หื่นทุกเรื่องเลย
-
เหอะๆ ออกกำลังกาย ลดไขมัน คงจะเสียเหงื่อเยอะมาก :m20:
-
:m25: :L2:
-
:pighaun: 555555555+ ฮาอ่า
-
555+ เรื่องนี้คนเขียนมาผิดแนวนะเนี่ย "3 คน แต่ไม่ 3 P"
เป็นไปได้ยังไงกันคร้าบบบบบบ :laugh:
-
ออกกำลังกายวันละนิด จิตแจ่มใส555
-
ทำไมไม่ชวนมาออกกำลังกายด้วยกันล่ะ...ป่วย ๆ อยู่อาจหายก็ได้นะ :z1:
-
ไม่คิดจะชวนฉิวไปออกกำลังด้วยเหรอ ฮี่ๆๆๆๆ :haun4: :haun4:
-
น่าจะเรียกเราไปดูด้วย ๕๕
-
ฉิวน่าจะขึ้นไปเนาะ
จะได้เป็น 3P :z1:
-
คนออกกำลังกายร่างกายแข็งแรงแต่ตอนนี้คนอ่านแทบหมดแรงเพราะเสียเลือดมากเกิน>//<
-
:impress2: :impress2:
ฉิวดูเป็นหนุ่มซื่อ ๆ
หาแฟนให้ฉิวสักคนซิจ๊ะ
-
หื่นและฮา ทุกตอนจ๊ะ อิอิ
-
:laugh:
ฉิวนี่ก็เชื่อไปได้น้า
-
อ่านะ หุๆ
-
คู่นี้เขาฟิตกันดีนะ
-
กร๊าสสสสส ฉิวน่าจะเข้าไปแจมนะเนี่ย!! 3Pๆ อิๆ >.<
-
ตกลงว่าฉิวมันเข้าใจถูกหรือผิดอ่ะ
-
ออกกำลังกายแบบใหม่นิ เอิ๊กๆ ออกทุกวัน ร่างกายจะได้แข็งแรงงง
-
ออกกำลังกายมันดีแบบนี้นี่เอง เอิ้กๆ
-
แหมๆ คนอ่านแต่ละคนชวน 3p ตลอดเลย
“พูพี่ให้กลับบ้านกี่โมง”
“ไม่เกินห้าทุ่มครับพี่ลิ้ง”
“แล้วนี่มันกี่โมงกันแล้ว”
“เพิ่งสี่ทุ่มห้าสิบเก้าครับ”
“ไอ้พีแกไม่เคยตายใช่มั้ย นี่มันตีหนึ่งแล้ว แหกตาดูซิ นี่จะหาเรื่องขัดคำสั่งพี่ใช่มั้ย”
“เปล่านะพี่ลิ้ง พีกลับมาก่อนห้าทุ่มจริงๆนะ ไม่เชื่อดูเลย” ว่าแล้วก็ยกนาฬิกาที่ข้อมือให้ดูเป็นการยืนยัน
“โอ้ย พี่ลิ้ง” คนยืนยันเลยโดนยันเข้าให้
“ยังดีที่นาฬิกามันตายแทนแกไปแล้วนะไอ้พี ไม่งั้นชั้นนี่แหละจะฆ่าแก” ไอ้คนโดนยันลงไปนั่งจุ้มปุ๊กอยู่ที่พื้น
“คราบๆ พี่ลิ้ง พาพีไปนอนหน่อยสิ พีขี้เกียจเดิน นะนะ”
“พี่ลิ้ง อุ้ม อุ้ม” มันชูมือทำท่าเหมือนเด็กห้าขวบ แต่พอเห็นพี่ไม่สนองตอบ ก็คลานเข้าไปคลอเคลียเอาหัวถูๆ เอามือกอดเข่าพี่ชายอีกด้วย
“ไอ้พีเอ้ย เมาทีไรแกก็อ้อนอย่างงี้ทุกที” พี่ชายผู้ไม่เคยขัดน้องขี้อ้อน ก็อุ้มเอาเจ้าแมวยักษ์ไปนอนที่ห้องอีกตามเคย
“ไหนดูซิวันนี้มีใครลวนลามมาหรือเปล่า” พี่ลิ้งลงมือถอดเสื้อผ้าของพีออกสำรวจไปตามหน้า ปาก คอ หน้าอก ไล่ลงมาจนถึงหน้าท้อง มาหยุดอยู่ที่ขอบบ็อกเซอร์ แล้วลุกเดินเข้าไปหยิบผ้าชุบน้ำเอามาเช็ดเนื้อเช็ดตัวให้ไอ้แมวพี
“พี่ลิ้งวันนี้พี เป็นเด็กดี ไม่ให้ใครเข้ามาใกล้ซักคน พวกไอ้โอมมันยังไม่ได้ถูกตัวพีเล้ย” พี่ลิ้งกำลังเช็ดที่ขาหน้าซ้ายเอ้ย แขนซ้ายอยู่
“ดี รู้จักระวังตัวเองก็ดีแล้ว เอาขาขวามา” พีส่งมือขวาไปให้พร้อมกันยกตัวขึ้นไปนอนพาดอยู่บนต้นขาของพี่ชายพอเช็ดแขนชวาเสร็จพีก็เอามันไปโอบด้านหลังพี่แล้วกอดนิ่งอยู่อย่างงั้น
“พี่ลิ้ง พีรักพี่ลิ้งนะ”
“พี่ก็รักพี” พี่ลิ้งลูบหัวที่ซุกอยู่ที่ตักอย่างเบามือ
“พี่ลิ้ง พรุ่งนี้สอนการบ้านพีหน่อยนะ”
“ได้ซิ การบ้านอะไรล่ะแล้วโตจนป่านนี้ยังมีการบ้านอีกหรอเนี่ย” เงียบ ไม่มีเสียงตอบดูเหมือนจะหลับไปแล้ว เจ้าของตักค่อยๆ ยกหัวน้องให้ไปนอนดีๆ แล้วก้มลงหอมแก้ม ก่อนที่จะออกจากห้องไป
“พรุ่งนี้วันเสาร์ ไอ้ตัวดีจะทำอะไรให้กินน้า” พีเป็นน้องชายคนละพ่อละแม่ที่บังเอิญได้มาอยู่ด้วยกันเพราะพ่อผมกับแม่พีแต่งงานกัน แต่เมื่อปีที่แล้วท่านทั้งสองประสบอุบัติเหตุเสียชีวิตทั้งคู่ เหลือแค่เราสองคน โชคดีที่ผมทำงานมาได้หลายปีแล้ว ส่วนพีก็อายุยี่สิบสองแล้วเราทั้งคู่เลยไม่ต้องเป็นภาระให้ใคร น้องคนเดียวผมเลี้ยงได้อยู่แล้ว แม้มันจะทำตัวเป็นเด็กไม่ยอมโต ขี้อ้อนแต่ผมก็รักที่มันเป็นอย่างงี้
ก๊อก ก๊อก ก๊อก...... ปัง ปัง.................... โครม โครม โครม เสียงทุบประตูดังสนั่น
“พี่ลิ้ง พี่ลิ้ง ตื่นซักที พีจะให้พี่สอนการบ้านนะเร็วๆ ดิ” โวยวายแต่เช้าเลย
“ตื่นแล้วพี รอเดี๋ยว พี่อาบน้ำก่อนเดี๋ยวลงไป”
“อื้อ เหมือนเพิ่งนอนไปเอง ยังไม่หายง่วงเลย อ้าว” แต่งตัวเสร็จออกจาห้องมาก็ได้กลิ่นหอมของอาหารที่เจ้าแมวพีทำรอไว้ วันเสาร์อาทิตย์ที่ไรพีจะเป็นคนลงมือทำอาหารทุกครั้ง
“พี ไหนการบ้านที่จะให้พี่สอน เอามาให้พี่ดูก่อนก็ได้ จะได้ดูไปรอพีทำอาหารไปด้วยไง” พีกำลังผัดอะไรซักอย่างอยู่ในกระทะ
“ไม่เป็นไรพี่ลิ้ง แค่นี้ก็เสร็จพร้อมกิน วันนี้กินข้าวต้มกันนะ อยากกินผัดผักบุ้ง”
“อื่อ จัดโต๊ะหรือยัง มาให้พี่ช่วย” เมื่อพีเป็นคนทำผมก็จะเป็นคนเก็บล้างเสมอ
“พี่ลิ้งพีไปรอที่ห้องนะ การบ้านพีมันยากอะ พีไม่อยากให้ใครมากวนจนกว่าพีจะเข้าใจ พี่ลิ้งปิดโทรศัพท์ด้วยนะ” การบ้านท่าจะยากมากพีถึงจริงจังซะขนาดนี้
“ได้ พีไปรอที่ห้องเดี๋ยวพี่ตามไป” ผมเลยไปปิดประตูบ้านไว้ด้วย แล้วตามขึ้นไปที่ห้องของพี พีนั่งรออยู่ที่เตียง พอผมไปถึงเค้าก็กวักมือเรียก
“พี่ลิ้ง มานั่งนี่ก่อน” พอผมไปนั่งข้างๆ เค้ากลับลงมานั่งแทรกที่หว่างขาแล้วกอดผมเอาหัวซุกที่อก
“จะอ้อนอะไรพี่อีกล่ะพี”
“พี่ลิ้ง พีรักพี่ลิ้งนะ” มาอีกแล้วไอ้อารมณ์อ้อนของน้องชาย
“พี่ก็รักพีครับ เจ้าพีน้อย” แล้วกอดพีไว้แน่น พีชอบกอดและชอบให้กอด ยิ่งกอดแน่นยิ่งชอบ แล้วอยู่ดีๆ ผมกลับรู้สึกว่าตัวผมถูกดันให้หงายลงไปบนที่นอนตามด้วยตัวพีที่เข้ามาทับผมอยู่ที่ด้านบน แล้วคลานมานั่งทับอยู่บนท้อง
“พีจะทำอะไร พี่ไม่เล่นนะ” ผมพยายามดันพีให้ออกไปแต่มันกลับกดมือผมลงกับที่นอน
“พี”
“พี่ลิ้ง นะ สอนพีหน่อยนะ” ไอ้ท่านี้มันจะให้สอนอะไรของมันแน่เนี่ย
“พีจะให้พี่สอนอะไรก็มานั่งดีๆ ก่อนแล้วค่อยว่ากัน” ดิ้นยังไงก็ไม่หลุด
“นี่ไง การบ้านที่พีจะให้พี่ลิ้งสอน พีเอากระดาษเอสี่ปึกย่อมๆ ที่แม็คติดกันไว้ขึ้นมา ที่มองแว็บๆ มันเป็นรูปภาพนิ่งของผู้ชายสองคนที่กำลังทำกิจกรรมเข้าจังหวะร่วมกันในหลายท่าทาง ไอ้รูปที่เจ้าพีมันชี้เป็นรูปผู้ชายสองคนคนนึงนอนหงายโดนผู้ชายอีกคนคร่อมอยู่ด้านบนมีขาไอ้คนนอนหงายเกี่ยวอยู่ที่เอว แค่เห็นตัวโมโหก็ตีกระหน่ำ
“พีไปเอารูปพวกนี้มาจากไหน ใครให้มา” นี่ผมโกรธจริงนะเนี่ย เจ้าแมวน้อยน่ารักที่แสนบริสุทธิของผมต้องมารู้เรื่องพวกนี้ก่อนจะถึงเวลาอันควร
“เพื่อนให้พีมา”
“แล้วคนให้มันสอนอย่างในรูปให้พีด้วยหรือเปล่า” แค่คิดก็อยากตามไปฆาตกรรมมันซะให้สิ้นซาก
“ไม่ พี่ลิ้ง พีไม่เคยลอง ถ้าไม่ใช่พี่ลิ้ง พีไม่เอาหรอก ไอ้พวกนั้นมันแค่เล่าโน้นนี่ให้พีฟัง แล้วก็ให้ไอ้แผ่นนี้มาเท่านั้นเอง พีบอกกะพวกมันว่าพีจะเอาไว้ให้พี่ลิ้งสอน พวกมันยังหัวเราะกันเลย แถมยังเล่าอะไรให้ฟังอีกตั้งหลายอย่างแต่พีไม่ค่อยเข้าใจ พวกมันเลยบอกว่าเอาไปเป็นการบ้านไว้ให้พี่ลิ้งสอนพี" พี หน้าแดง ก้มหน้างุด
“พี่ลิ้ง สอนพีนะ”
“พี แล้วพีรู้มั้ยว่าการทำแบบนี้เค้าไว้ทำกับคนที่เรารักเท่านั้น ไม่ใช่ใครก็ได้นะ”
“พีรู้ ก็พีรักพี่ลิ้งนี่ พีก็ต้องทำกับพี่ลิ้งซิ” โอ้ยอยากจะบ้า มันรู้อีท่าไหนของมัน
“พี มันไม่ใช่รักแบบน้องรักพี่ หรือรักแบบคนในครอบครัวนะ มันต้องเป็นรักแบบคนรัก แบบผู้ชายรักผู้หญิง”
“ไม่จริง ในรูปยังเป็นผู้ชายกะผู้ชายเลย ไอ้โอมยังมีเมียเป็นผู้ชายได้เลย แล้วทำไมพีจะรักพี่ลิ้งแบบนั้นไม่ได้ เอาละซิ เฮ้ย มันเริ่มเอามือสอดเข้ามาในเสื้อผม
“ไอ้พีอยากตายก็ลองดู” ผมหยุดมือมันไว้แล้วพยายามดิ้น
“เฮ้ย พี่ลิ้ง ไหงงั้นล่ะ” พีทำหน้าหงอยๆ
“แกจะเอาชั้นทำเมีย แกก็ลองตายดูซักครั้งก่อนแล้วกัน” อะไรเป็นน้องเป็นนุ่ง เดี๋ยวป้ะซัดด้วยหลังมือ
“ไม่ใช่อย่างงั้น ก็ไอ้พวกนั้นมันบอกให้เอามือเข้าไปในเสื้อนี่ แล้วพีเป็นเมียเองก็ได้ แค่ขอให้เป็นพี่ลิ้งแค่นั้นพอ นะพี่ลิ้ง” ผมก็รักมัน ในเมื่อมันรักผมตอบในแบบที่เข้าใจตรงกัน ก็ควรจะเลยตามเลยนะ
“เอาเถอะก็ไหนๆ ก็รู้มาขนาดนี้แล้ว ลองแสดงฝีมือให้ดูซิ” เพื่อนมันให้เอามือเข้ามาในเสื้อแล้วทำไงต่อะวะ ผมเลิกดิ้นแล้วรอ พีเอามือเข้ามาในเสื้ออีกครั้งแล้วก็วางเอาไว้อย่างงั้นเฉยๆ แล้วเอาปากมาชนกับปากผมแล้วถอนออก แค่นั้นก็หน้าแดงมากแล้ว
“พีไม่รู้ว่าต้องทำยังไง ไอ้พวกนั้นมันเอารู้พวกนี้มาให้แล้วก็บอกอะไรตั้งหลายอย่างแต่พีไม่เข้าใจ ไม่รู้ว่าต้องทำไงให้มาเป็นเหมือนในรูปอะ พี่ลิ้งสอนพีทีสิ” เฮ้อ เจ้าเด็กน้อย
“ใครมันสอนให้เรียกไอ้อย่างงี้ว่าการบ้านวะพี แล้วมันสอนพีว่าไง”
“ไอ้โอม มันชอบบอกว่าต้องรีบกลับไปทำการบ้านไม่งั้นเมียงอน แล้วก็ไอ้โอมอีกอะแหละมันบอกว่าแล้วธรรมชาติจะบอกมึงเองไอ้พี แต่พีไม่เห็นเข้าใจเลย พีว่าให้พี่ลิ้งสอนซะยังง่ายกว่าอีก”
“นั้นแหละถูกต้องที่สุดแล้ว เอาหละ งั้นเริ่มจาก พีลงไปจากตัวพี่ก่อนเลย อยู่แบบนี้พี่ทำอะไรไม่ถนัด” พีเลื่อนตัวลงไปนั่งคุกเข่าอยู่ด้านข้าง
“ไอ้โอมมันให้อะไรมาอีกนอกจากไอ้กระดาษพวกนั้นเอาออกมา” พีค่อยกระดืบไปหยิบหลอดเจลสองสามหลอด และกล่องถุงยางออกมาจากกระเป๋า
“แล้วรู้มั้ยใช้ยังไง ใช้เมื่อไหร่” พีส่ายหัว นั่งรอฟังตาแป๋ว
“ยังไม่ต้องรู้หรอก เดี๋ยวสาธิตให้ดูเลยดีกว่า” มันทำปากยื่นแบบขัดใจเล็กน้อย
“เอาหละ พี ยืนขึ้นแล้วถอดเสื้อผ้าออกซะพอถอดออกแล้วก็มาถอดให้พี่ด้วย” อันนี้เร็วเพราะแต่ก่อนเคยอาบน้ำด้วยกันอยู่บ้าง จนต้องเลิกไปเมื่อผมเริ่มคิดไม่ซื่อกับน้องตัวเอง
“นอนลง” พีนอนหงายลงบนที่นอน ผมตามไปนั่งลงที่ด้านข้าง
“ที่เพื่อนให้พีเอามือเข้าไปในเสื้อเพื่อให้พีทำอย่างงี้” แล้วผมก็สาธิตให้พีดูด้วยการเอาเล็บครูดจากท้องขึ้นเบาๆ พอถึงที่หัวนมก็ค่อยลากวนรอบๆ ช้าๆ จากเล็บก็เปลี่ยนเป็นปลายนิ้วแล้วบดบี้ที่ยอดอกจนมันแข็งเป็นไต สลับไปทั้งซ้ายขวา พีเองก็คงสยิวเพราะมือทั้งสองกำผ้าปูที่นอนแน่น แต่ตาก็ยังจับจ้องอยู่ที่มือของผมเขม็ง จากหน้าอกขึ้นไปที่ลำคอ กระเดือกพีขยับจากการกลืนน้ำลาย ผ่านคางขึ้นมาหยุดที่ริมฝีปาก แล้วเปลี่ยนจากนิ้วเป็นปากแทน ค่อยสอนด้วยวิธีปฏิบัติให้พีทำตามอย่างช้าๆ จนพีเริ่มจูบตอบมาบ้าง แล้ว เลื่อนมือกลับลงไปที่หน้าอกอีกครั้ง ขยับขาคร่อมทับพีไว้ ทั้งมือทั้งปากทำงานร่วมกันอย่างเต็มที่ เมื่อจูบจนพอใจผมก็เลื่อนปากกลับลงมาที่หน้าอก ขบย้ำลงไปเบาๆ ที่ยอดอก
“ซี๊ดด พี่ลิ้ง” พีปล่อยมือจากผ้าปูมาจับแน่นอยู่ที่ต้นแขนผม เมื่อเสียวมากๆ ก็ออกแรงผลักเบาๆ พีหน้าแดงมากดูแล้วน่ารักจนแทบอดใจไม่ไหว แต่ก็ต้องค่อยทำไปทีละขั้น พอเล่นที่หน้าอกจนเป็นที่พอใจ ผมก็ค่อยจูบไปตามตัวเลื่อนต่ำลงเรื่อยๆ เอามือดันขาของพีให้ยกแยกออก และเลื่อนตัวลงจนมาเจอเข้ากับเจ้าช้างน้อยที่โตขึ้นตามกาลเวลา จูบเบาๆไปทั่วเจ้าช้างน้อยที่ตื่นตัวเต็มที มันขยับส่ายตามการขยับตัวของพีดูแล้วเหมือนมันกำลังเรียกให้ผมเข้าไปหามัน ผมเลยรวบตัวมันไว้ในมือก่อนที่จะเอาเข้าไปไว้ในปากแล้วดูดเลียอย่างเมามัน
“อ๊ะ อืออ พี่ลิ้ง อย่า อืออ อ๊า อย่า อ๊าวว หยุดเถอะ อ๊า อ๊า” ทั้นที่ปากบอกให้หยุด แต่มือกลับกุมแน่นอยู่ที่หัวผม ออกแรงกดไว้ไม่ให้ผมเอาปากออก ก้นของลอยไม่ติดพื้น พร้อมกับส่ายไปมา เสียงลมหายใจกระเส่า เสียงครางยิ่งดังขึ้นๆ จนพีทนไม่ไหวแล้วปลดปล่อยออกมาในปากผมอย่างมากมาย ผมถอนปากออก พีได้แต่นอนหอบหายใจอย่างสิ้นเรี่ยวแรง ผมหยิบหลอดเจลขึ้นมาหนึ่งหลอด บีบมันใส่นิ้วแล้วจับขาข้างนึงของพียกขึ้น
ผมค่อยๆสอดนิ้วเข้าไปที่ช่องทางด้านหลังของพี มันคับแน่น ผมค่อยควานนิ้วไปมาเป็นวงกลมข้างไหน พีคงเสียวมาก
“อ๊ะ อ๊า พี่ลิ้ง อืออ พี อ๊ะ พีสะ เสียว อ๊าวว” พีจิกที่ที่นอนแน่น ตัวเกร็งไปหมด
“ทนหน่อย พี พี่จะค่อยเพิ่มนิ้วเข้าไปแล้วนะ พี่ครับอย่างเกร็งนะ” ผมค่อยสอดนิ้วเพิ่มเข้าไปอีก จากสองก็เพิ่มเป็นสาม อย่างช้าๆ ช่องทางด้านหลังของพีค่อยปรับตัวผู้รุกรานอย่างผมเข้าไป พอเห็นว่าพีหายเกร็งผมก็ถอนนิ้วออก เอาหลอดเจลให้พี
“พีทาเจลให้พี่ที่สิครับ” พีรับหลอดเจลไปแบบงง เค้าบีบเจลใส่ที่นิ้วเหมือนที่ผมทำ ผมเลยดึงมือพีมาที่เจ้าช้างน้อยของผม พีทำท่าเหมือนจะชักมือกลับ แต่ผมขืนไว้พีมองหน้าผมแล้วมองที่มือก่อนที่จะค่อยแตะเบาๆ ด้วยนิ้วที่มีเจลแล้วเปลี่ยนเป็นกำมันทั้งแท่งค่อยรูดขึ้นลง จนมันลื่นไปทั้งตัว
ผมจับขาพีให้แยกออกกว้างขึ้นเอาเจ้าแท่งลื่นนั้นไปจ่อเข้าที่ช่องทางด้านหลัง
“อ๊ะ พี่ลิ้ง พีรู้แล้ว เค้าทำอย่างที่พี่ลิ้งทำหนะเองก่อนที่จะมาเป็นท่าที่พีดูในรูป โธ่เอ้ย ฟังไอ้โอมนะงงไปหมดเลย พี่ลิ้งทำแป๊บเดียวพี่เข้าใจเลย อ๊ะ” ผมไม่รอช้า ค่อยๆ ดันช้างน้อยของผมเข้าไปในตัวพี เบาๆ แต่หนักแน่น ลมหายใจของพี ขาดเป็นช่วงๆ พร้อมกับกัดฟันแน่น “เจ็บมั้ยพี” ผมค่อยดันเข้าช้าๆ พอเข้าไปได้หน่อยก็ดึงออกแล้วขยับเข้าไปใหม่ มันเข้าไปได้แค่บางส่วน พอผมหยุดดันพีก็ถึงกับถอนหายใจออกมาดังๆ
“เจ็บ พี่ลิ้ง แต่พีทนได้” ถึงจะพูดอย่างงั้นแตน้ำตากลับคลอตา ผมค่อยดันอีกครั้งคราวนี้มันเข้าไปได้มิดเลย
“โอ๊ย! ซี๊ดดด” พถึงกับหลุดเสียงร้องออกมา ผมร็สึกว่ามันตอดตุ้บๆ ถี่ยิบ มือเกร็งจิกเข้าที่หลังผมแน่น ตัวสั่นน้อย ครางเบาๆ ตลอดเวลา ผมนอนนิ่งๆไม่ขยับเขยื้อน จนพีเริ่มคลายมือที่จิกหลังผมออก
“พี่ลิ้งเจ็บมั้ย” แล้วลูบตรงที่จิกผมเบาๆ
“พี พี่ขยับนะ” พีพยักหน้าตอบรับ ผมเริ่มขยับเข้าออกอย่างช้าๆ ซักพักค่อยเร่งเร็วขึ้น แรงขึ้น
“อ๊า พี่ลิ้ง อ๊ะโอ้ยย ฮือออ อู้ววว โอ้ยย อ๊าววววว” พีขยับสะโพกรับอย่างลืมเจ็บกันเลยทีเดียวจนเราทั้งคู่ถึงฝั่งฝันไปพร้อมๆกัน ผมจะถอนตัวออกแต่พีกอดผมไว้แน่นมาก
“พี่ลิ้ง อยู่ กับพี อย่างงี้ ก่อนนะ” พีนอนหลับตา บอกเสียงหอบๆ ผมจูบที่ข้างหูพี พียิ้มแต่ไม่ยอมลืมตา จนเราหายเหนื่อยพี่จึงปล่อยให้ผมลงมานอนด้านข้าง พีพลิกตัวเข้ามากอด เอาหน้าถูไปมาที่อกผม โอ้ย อยากหาหูแมวมือแมวมาให้พีใส่จริงๆเลยคงน่ารักน่ากอดจนไม่แค่กอดเฉยๆ แน่เลย
“พี่ลิ้ง พี่ลิ้ง” ผมคงเหม่อไปนิด เจ้าพีมันเงยหน้ามองผมอยู่
“ฮึ พี ว่าไง”
“พีมีความสุขจัลเลย พีรักพี่ลิ้ง พี่ลิ้งได้พีแล้วอย่าทิ้งพีนะ”
“พี่รักพีครับ พีก็อย่าทิ้งพี่ อยู่กับพี่ตลอดไปนะ”
“ได้เลยพี่จะอยู่กับพี่ลิ้งชั่วชีวิตเลย งั้นพี่ลิ้งสอนการบ้านพีบ่อยๆ นะ เนียพีมีอีกตั้งหลายท่าที่อยากลอง” ว่าแล้วพีก็เอากระดาษเอสี่ขึ้นมาอีกแล้วชี้ไปที่รูปต่อมา
“พี่ลิ้งมาลองทำอันนี้กันมั้ย” แล้วพีก็พลิกตัวขึ้นมานั่งทับอยู่ด้านบนตัวผม
“แล้วพีไม่เจ็บหรอ”
“เจ็บดิ แต่พีทนได้”
“แล้วพี่ลิ้งไม่ชอบ ให้พีทำหรอ” พีค่อยเอาเล็บลากจากท้องขึ้นมาด้านบน พีทำเหมือนที่ผมทำอย่างช้าๆ ไปทีละขั้น
“อือ อ๊ะ”แค่นี้ก็ ชอบจะตายอยู่แล้วไอ้พี
“พี่ลิ้ง เสร็จท่านี้แล้วเรามาลองแบบอื่นกันบ้างนะ”
.
.
.
“พี่ลิ้ง ลองท่านี้กัน”
.
.
.
.
.
“เอาท่านี้ พี่ลิ้งสอนพีวันนี้เลยนะ” มันคึกซะขนาดนี้ เสาร์อาทิตย์นี้ผมคงสอนการบ้านให้พีได้เกือบครึ่งปึกนั้นหละมั้ง
.
.
.
“พี่ลิ้ง”
“ครับ พี ท่าไหนพี่ก็ไม่ไหวแล้ว ขอพีพักหน่อยนะ” ......................................
..............................
........
..
The end :bye2:^^
-
:กอด1:
-
ไรอ่ะ ลิ้ง สู้น้องก็ไม่ได้ :laugh:
:L2:
-
อ๊ะ..พี่น้องคู่นี้ดีจริง
-
ลุ้นว่าสอนๆอยู่พีจะลุกขึ้นมากดเองไม๊ น่ารักตามประสาพี่น้องนะนี่
-
อ่านแล้วเพลง เมียเด็ก ลอยเข้ามาในหัว
มีเมียเด็ก ต้องหมั่นตรวจเช็คร่างกาย
-
เป็นเด็กขยันแถมอยากรู้อยากเห็นอีกต่างหาก คนสอนจะรับ (รุก) มือไหวมั้ยเนี่ยยย :oo1: :m20:
(ไม่แปลกใจที่หลงรักน้องตัวเอง ขี้อ้อนซะขนาดนี้อะนะ :m1: )
-
เฮ้ยๆ ปกติรับมันต้องอึดน้อยกว่ารุกสิ
นี่รุกไม่สู้เลย ชริ คราวหน้าพีกดลิ้งค์ซ่ะเลยนอนเฉยๆ พอ 55+
-
น่าภูมิใจนะเนี่ย น้องชาย กระตือรือร้น และชอบเรียนรู้ ฮาๆ
-
น้องพีผู้เร่าร้อน
:m25: :m25: :m25:
-
:laugh: ในที่สุดก็ไม่ไหว น้องเค้าอึดกว่าแฮะ :jul3:
รู้สึกคนแต่งจะเเต่งติดตลกหมดทุกอันเลยอ่ะฮาดี
:man1:
-
สอนกันขนาดนี้ความรู้คงแน่ปึ๊กสินะ
-
อย่างนี้พี่ลิ้งคงต้องโด๊ปซะหน่อยแล้วจะได้สอนการบ้านน้องพีให้เข้าใจอะไรๆมากกว่านี้ >q<
-
กระตือรือล้นมันก็ดีอยู่หรอก...แต่อย่าอยากรู้กระทั่งสลับตำแหน่งแล้วจะเป็นไงละกัน ไม่งั้นพี่ลิ้งงานเข้าแน่ ๆ :m20:
-
ไรอ่ะ หมดแรง สอนการบ้านน้องแล้วเหรอ
-
น้องพีขยันเรียนแบบนี้ อุอุ
-
น้องพีร้องแรงมาก พี่ลิงค์ได้กำไรเลย
แต่น้องหนูคึกมากไปเปล่าพี่เค้าแก่แล้วหมดแรงเลย
:jul1:
-
น้องพีสู้ตายจริงๆงานนี้ 555
-
การบ้านแบบนี้น้องพีสู้ตาย :m25:
แต่เห็นใจคนสอนด้วยนะจ๊ะ พี่ลิงค์แกแก่แล้ว :m20:
-
พีอายุ 22 จริงๆเหรอ
-
สั้นอีกแล้วค่ะ อ่านเล่นๆ เย็นใจนะคะ^^
ผมเป็นแฟนกับไอ้คนที่นอนเสียวอยู่ด้านล่างนี่มาได้สามวันแล้วคุณอาจคิดว่าผมแรดแค่สามวันก็มานอนกะมันได้แล้ว แต่จริงๆ นะคุณผมแรดกว่านั้นอีก ก็ไม่อะไรมากแค่ตอบรับเป็นแฟนมันก็สอยกันเลย ก็ง่ายๆแค่เนชแค่ชวนผมมาเที่ยวบ้าน ชวนไปดูหนังด้วยกันในห้องสองต่อสองบนเตียง ในวันที่บ้านไม่มีคนอยู่ แล้วมันก็ขอเป็นแฟนด้วย ผมก็แค่พยักหน้ารับ ดูหนังอยู่ด้วยกันมันเลื้อยผมก็เฉย พอมันถอดผมก็ถอดด้วย พอมันกดผมก็แค่สมยอม แหมคนหล่อหน้าตาดีน้อยๆ อย่างผมเล่นตัวนักก็ชวดดิครับ
วันแรกก็โดนไปหลายรอบเจ็บระบมจนแทบไม่อยากกระดิกตัวนัก แต่ด้วยความอยากรู้ว่ามันมีแผลหรือเปล่าแต่จะบอกให้คุณสามีดูให้ก็กะไรอยู่เลยค่อยไปเลื่อนโต๊ะอ่านหนังสือจากข้างเตียงไปหน้ากระจกเอาตัวพาดไว้หันก้นส่องกระจกค่อยๆแหวกออกดูเห็นแต่มันแดงบวม ถึงว่าระบมเชียว
แต่มันเจ็บเลยต้องปล่อยมันไปก่อนแต่ที่ไหนได้กะว่าจะเอาโต๊ะกลับไปเก็บที่เดิมซะหน่อยไอ้คุณสามีก็มาอุ้มผมขึ้นวางบนโต๊ะให้ผมเอนพิงตัวเค้าไว้ หันหน้าหากระจกจับขาผมยกแยกออก
“มองซิโอ้ อยากเห็นไม่ใช่หรอ ท่านี้เห็นชัดกว่าอีกนะดูซิของนายทั้งแดงทั้งบวมเลย”แล้วเนชก็เอานิ้วมาลูบเบาๆ แต่ทำเอาผมสะดุ้งมือกำที่ต้นแขนเค้าแน่นผมรู้สึกได้ว่ามีอะไรแข็งๆมาทิ่มอยู่ที่หลังผม เค้าเอาขาผมแยกคร่อมโต๊ะไว้แล้วดันให้ผมนอนคว่ำหน้าราบลงไป
“ไม่ว่าจะในกระจกหรือตัวจริง นายนี่มันช่างยั่วจริงๆ แล้วเค้าก็ดันเจ้าน้องชายที่ตื่นตัวจนทิ่มหลังผมเข้ามาช้าๆ
“เจ็บ อืออ เบาๆ ครับ เนช อึ๊ก อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ” พอเข้ามาได้หมดเค้าก็เอื้อมมือมาจับให้ผมเงยหน้าขึ้นมองไปที่กระจก แล้วเค้าก็ขยับกระแทกเข้ามาพอเค้ากระแทกเข้าตัวผมก็ขยับตามไปด้วย ยิ่งแรงยิ่งเร็วหน้าตาเค้าก็ยิ่งแสดงอารมณ์มากยิ่งขึ้นตอนนี้สายตาผมกลับมองอยู่แต่ที่หน้าของเค้าในกระจก แล้วอยู่ๆ เนชก็หยุดแล้วถอนตัวออก ก่อนที่จะจับผมพลิกเป็นนอนหงายแต่คราวนี้เค้าให้ผมหันข้างหากับกระจกแล้วยกขาผมขึ้นจนเกือบเป็นตั้งฉาก
“ อ๊ะ ฮืมม” จากในกระจกผมเห็นเค้าค่อยๆ เอาน้องชายเค้ามาจ่อแล้วผมก็เห็นมันค่อยมุดหายเข้ามาในตัวผมที่ละนิดผมทั้งเห็นและรู้สึกไปพร้อมกัน มันเป็นความรู้สึกที่บอกไม่ถูกจริงๆ จนมันเข้าไปหมดแล้วเค้าก็ค่อยดึงมันกลับออกมาใหม่ก่อนที่จะกระแทกเข้ามาอย่างแรงจนตัวผมกระเทือนวันนั้นเราทำอยู่หน้ากระจกบานนั้นกันจนหมดแรงจะเดินเลยด้วยซ้ำ ตั้งแต่วันนั้นเราก็ย้ายกระจกบานนั้นมาอยู่ใกล้เตียงมากขึ้น
เราคบกันมาได้เดือนนึงแล้ว เราเจอกันที่เรียนเกือบทุกวันกินข้าวด้วยกัน ไปเดินห้าง ดูหนังบ้าง ทุกวันศุกร์เนชจะพาผมมาค้างที่บ้าน และมาส่งผมกลับบ้านตอนค่ำๆ วันอาทิตย์ ตอนค่ำที่เค้ามาส่งผมที่บ้านเนชแค่บอกผมว่าวันศุกร์ให้เตรียมของไปค้างที่บ้านเหมือนเดิม แล้วก็หายไปเลย ไม่มาเรียน ไม่โทรหา วันนี้วันศุกร์ เย็นมากแล้วด้วยผมยังไม่เห็นเนชเลย ผมค่อยๆ เดินจากตึกลงมา แล้วผมก็เจอคนที่ผมอยากเจอ คนที่ผมเฝ้าคิดถึงกำลังนั่งรอผมอยู่ พอเห็นผมเท่านั้น เนชก็ลากผมไปที่รถอย่างรีบร้อน แล้วขับพาผมไปบ้าน ที่บ้านยังเงียบเหมือนเดิม เนชลากผมต่อไปที่ห้องอย่างเร็ว พอเปิดเข้าไปห้องมันแคบมากไม่เหมือนเดิมเลย แต่มันกลับมีห้องอีกห้องซ้อนอยู่ เนชดันผมไปที่ห้องเล็กนั้น เนชให้ผมเปิดประตูแล้วดันผมเข้าไปแล้วปิดประตูตาม
“ว้าววว เจ๋งว่ะ เจ๋งโคตรโคตรเลยเนช” ผมมองไปรอบห้องเล็กที่กว้างกว่าเตียงคู่ที่ตั้งอยู่เพียงแค่พอคนยืนได้เท่านั้น
“ใช่มะ ถูกใจมั้ย”
“มากเลย มากถึงมากที่สุด เนชรู้ได้ไงว่าเราอยากได้ห้องแบบนี้อะ”
“ก็เราเป็นคนคนเดียวกัน ใจเดียวกัน ก็ต้องคิดเหมือนกันซิโอ้” ผมหันไปกอดมันอย่างดีใจมากๆ ถ้าคุณเดาถูกว่าห้องใหม่เป็นยังไงคุณก็มีใจเดียวกันกับผมสองคนแน่เลย.....................
...........
....
..
.
ห้องใหม่ที่ผมมองอยู่ในตอนที่ผมนั่งขยับอยู่เหนือร่างเนชทำให้ผมสามารถที่จะมองเห็นตัวผมได้จากทุกด้านไม่ว่าจะด้านซ้าย ด้านขวา ด้านหน้า แม้มันจะกลับซ้ายเป็นขวา ขวาเป็นซ้าย แต่มันก็ทำให้ผมมองเห็นตัวเองได้ แม้แต่ด้านหลังที่ผมกำลังมองอยู่ในขณะนี้ เมื่อผมยกตัวเองขึ้นเจ้าไอติมแท่งที่ผมใช้ร่างกายกลืนกินมันอยู่ก็จะเผยโฉมออกมา
“อ๊า” ยกตัวน้อยๆ ก็หลุดออกมาน้อย
“โอ้วว” ยกสูงๆ ก็ออกมามากแล้วผมก็จะกดตัวลงไปเพื่อรับมันเข้าไปใหม่
“อ๊ะ อ๊า อู้วว โอ้วว อ๊าาาาาา” ช้าบ้าง เร็วบ้าง แรงบ้าง ตามแต่ที่ผมปรารถนา
“อ๊า ผมมีความสุขจัง ..........................
...................แล้วคุณล่ะ........................
The end :bye2:
-
อุ้ยยยยยย เสียววววอ่ะ
-
มันอาจจะหลอนก็ได้นะ ว้าวววว
-
ทีนี้ก็จะได้เห็นทุกท่วงท่าลีลาสมใจหล่ะซิ :z1:
-
ที่เนชหายไปเนี่ย เพราะแอบไปทำห้องกระจกรึ? ฮาาาาา
-
อิอิ ชอบกระจกสินะ
-
แหม่..เห็นแฟนชอบกระจกก็จัดให้เลยเชียวนะ :z1:
-
หืม สุดๆเลยนะเธอ ยังกะม่านรูดในการ์ตูนแน่ะ
แต่ถ้าเจอของจริงท่าจะหลอน เพราะห้องมันจะน่ากลัวสุดๆเลย
-
เอาใจกันแบบนี้เลยทีเดียว อิอิ ชอบๆ
-
ถ่ายวีดีโอไว้ดีกว่ามั้ยขายได้ด้วย
:jul3: :m20:
-
ว้าวๆๆๆๆ กระจกรอบด้านเลย เห็นโมะเลย
:laugh:
-
ถ้าไม่รักคงไม่ทำให้ขนาดนี้หรอกเนาะ
:กอด1:
-
ถ้าตื่นมาตอนกลางคืนคงหลอนไม่น้อย
-
เอาใจกันขนาดนี้อยู่ในช่วงโปรโมชั่นรึป่าวเนี่ย
:jul1:
-
ชอบตอนนี้อ่ะ...จิตๆนิดนุง 55 o3
-
WoW..ตามชื่อเรื่องจริงๆ >q<
-
ห้องกระจก!! O.O~♥
กริ๊ดๆ ออนท็อปสุโค่ยค่า!!
-
ห้องกระจก -. .-
-
โอ้ววววววววววว แต่ละเรื่องเด็ดมาก
เลือดกระฉูดแล้วกระฉูดอีก
แต่งได้เก่งมากเลยค่ะ พล็อตเรื่องก็หลากหลายไม่ซ้ำกันเลย
มาเป็นแฟนเรื่องสั้นด้วยคนนะคะ ^^
-
หน้ากระจก... มันดีอย่างนี้นี่เอง ฮาๆ
-
เปิดไฟสลัว ๆ พอเห็นแค่เงาลาง ๆ ก็ไม่เลวนะ
ตื่นมากลางดึกได้อารมณ์(สยอง)ไปอีกแบบ :z1:
-
ว้าววววววววว(ด้วยคน)
-
:pighaun: :haun4: :z1:
-
เลือดกระฉูดเกือบทุกตอนอ่า
-
อืมม์............เขาเกิดมาคู่กันจริง ๆ
-
เนซ กับโอ้ นายสร้างสรรคได้บรรเจิดมากกกก
แต่ เหนื่อกว่านั้นต้องคาราวะจินตนาการคนเขียน
มากกว่า คุณสุดยอดดดดดดดดด
-
เช้าวันแรกของการอยู่บ้านเดี่ยวที่เช่ารวมกับเพื่อน จากที่เคยอยู่แต่หอทีคับแคบ
อั๊ก โครม
“โอ๊ย ไอ้บ้าลม มึงมาแอบทำอะไรอยู่หน้าห้องกู” ตัวก็ไม่เล็ก แล้วเสือกมานั่งจุ้มปุ๊กขวางหน้าประตู ทำเอาคนสะดุดมันอย่างผมเป็นฝ่ายล้มไปนอนพื้นแทน
“เปล่ากูแค่ก้มเก็บของแล้วมึงบังเอิญโผล่ออกมาพอดี กูไปหละ” แล้วมันก็เดินไปแบบไม่เห็นมีของอะไรซักอย่างในมือ
.
.
วันนี้ทำไมมันร้อนบ้าเลือดได้ขนาดนี้น้า อบอ้าวเหนียวหนุบหนับไปหมดแล้วอาบน้ำดีกว่า
“จ๊าก ไอ้ลมมึงอีกแล้ว มายืนทำเหี้ยไรหน้าห้องน้ำวะเนี่ยกูตกใจหมด ดูดิผ้าเช็ดตัวเกือบหลุด มึงจะเข้าปะ โทษทีมันร้อนเลยอาบนานไปหน่อยแล้ว ไม ไม่ไปขอเข้าที่ห้องไอ้ธัทก่อนวะ” ผมมีแค่ผ้าเช็ดตัวพันช่วงล่างมาแค่ผืนเดียว ส่วนมันก็ใส่แค่กางเกงขาสั้นตัวเดียวเหมือนกัน เทียบกันใกล้ๆ แบบนี้ผมบางกว่ามันนักแต่มันขาวชะมัดเลย
“ไม่เป็นไรกูเพิ่งเดินมาถึงมึงก็โผล่ออกมาพอดี” แล้วมันก็รีบเดินผลุบเข้าห้องน้ำไป ก่อนที่ผมจะนึกได้ว่าไม่ได้เอาเสื้อผ้าใช้แล้วออกมาจากห้องน้ำ
“มันคงปวดมาก เดี๋ยวค่อยออกมาเก็บก็ได้” พอนึกได้อย่างงั้นผมก็เข้าไปแต่งตัวใหม่ ออกมานั่งรอมันซักพักก็ยังไม่เห็นทีท่าว่าจะออกมาซักที เลยกลับเข้าห้องไปอ่านหนังสือเพลินจนเย็น ออกจากห้องมาก็เห็นกองเสื้อผ้าใช้แล้วถูกพับอย่างเรียบร้อยวางไว้หน้าห้อง
.
.
คืนนี้ฟ้ามืดเชียว ไม่รู้ฝนจะตกมั้ยน้า
“เฮ้ย นี่มันชั้นสองนะโว้ย มึงมานั่งทำอะไรอยู่ใต้หน้าต่างห้องกูไอ้ลม”
“เปล่า กูออกมานอนดูดาว แต่ฟ้ามันมืดกูกำลังจะกลับเข้าห้องพอดี มึงก็โผล่ออกมา กูไปหละ” แล้วมันก็คลานกลับไปปีนเข้าหน้าต่างห้องตัวเอง
.
.
เย็นหลังเลิกเรียก วันนี้หาข้าวกินก่อนเข้าบ้านเลยกลับมาเอาเกือบมืด
“จ๊าก ตู้ ตู้เสื้อผ้ากู ไอ้ลม มึงเข้ามาทำมั้ยในตู้ ออกมาเลย มึงเข้ามาได้ยังไง”
“เปล่า กูแค่เก็บผ้าเอามาพับให้แล้วเห็นว่ามึงลืมปิดหน้าต่าง กูกลัวฝนตกแล้วสาดก็เลยปีนมาปิดให้ แล้วนึกได้ว่ามีผ้ามึงอยู่ด้วยกูก็เลยเอามาเก็บในตู้ให้ด้วยเลย ไม่ต้องขอบใจกูนะ ไม่เป็นไร กูไปหละ” มันเปิดประตูห้องเดินออกไปเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
ก๊อก ก๊อก ผมเดินไปเคาะประตูห้องเพื่อนอีกสองคนที่แชร์ห้องด้วยกัน
“ไอ้ธัท ไอ้ก้อน”
“เออ เข้ามาเลย ประตูไม่ได้ล็อก”
“อ้าวไอ้โอ่ง มีไรวะ แล้วเมื่อกี้มีไรร้องซะดังเชียว” ไอ้ธัท ที่นอนอ่านหนังสืออยู่บนเตียงถามขึ้น
“โอ่ง เจอแมลงสาปหรอ ร้องซะลั่นเลย” ไอ้ก้อนเดินเช็ดหัวออกมาจากห้องน้ำถามตามมา บ้านนี่มีห้องสามห้องผมกับลมอยู่คนละห้อง ธัทกับก้อนอยู่ด้วยกัน มีห้องมันนี่แหละที่มีห้องน้ำในตัว
“แมลงสาปบ้านมึงซิตัวเท่าควาย ไอ้ธัท กูถามหน่อย ไอ้ลมเพื่อนมึงมีไรผิดปกติหรือเปล่าวะ มันดูชอบทำไรลับๆ ล่อๆ ไม่น่าไว้ใจว่ะ” ผมเดินไปนั่งที่โต๊ะหนังสือด้านข้างเตียง ส่วนไอ้ก้อนเดินเข้ามานั่งที่เตียงกับไอ้ธัท
“มันทำอะไรวะ คิดมากไปเปล่า” แล้วผมก็เล่าเรื่องที่เจอมาให้พวกมันฟัง นี่แค่สองสามวันที่มาอยู่ด้วยกันนะ
“ไอ้ธัท มึงไม่เจออย่างกูมึงไม่รู้หรอก กูกลัวนะโว้ย มันชอบมาให้กูตกใจอยู่เรื่อย”
“ไอ้ลมมันอยากเป็นนินจามั้ง”
“นินจา” ทั้งผมทั้งไอ้ธัทร้องออกมาพร้อมกัน
“คิดได้ไงวะก้อน กูละเชื่อมึงเลย” ไอ้ธัทส่ายหัวไม่ได้ว่าอะไร
“อ้าวถ้าไม่งั้นจะให้คิดว่ามันมาแอบดูมึงหรือไง งั้นมันก็คงหวังเผด็จศึกไอ้โอ่งอยู่อะดิ..” ไอ้ก้อนพูดยังไม่ทันจบ
“เฮ้ย โอ่ง งั้นมึงต้องระวังตัวนะโว้ย ความบริสุทธิ์ของมึงกำลังโดนหมายปอง โถโถ เพื่อนกูจะมีสามีซะแล้ว” ผัวะ ผมเอาพจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตฯ เล่มล่าสุดขว้างใส่มัน มันเอามือกันไว้ได้ทัน ไม่งั้นอาจมีสลบ
“เฮ้ย แซวแค่เนี้ยเล่นเอาถึงตายเลยหรือวะ เอาน่าอะไรมันจะเกิดมันก็ต้องเกิด แต่กูว่าเป็นไปได้ว่ะ เพราะตอนชวนมาแชร์บ้านมันก็อิดออดแต่พอกูบอกมันว่ามีมึงด้วยมันก็รีบตกลงกะกูทันทีเลย” ไอ้ธัททำท่านึก
“หา” ผมได้แต่อ้าปากค้าง
“ไม่ต้องหาหรอก ไอ้โอ่ง เดี๋ยวมันก็มาเอง ชัวร์ น้องธัทแสนซนคนสวย คอนเฟริมค่ะ” มันทำท่าคอนเฟริมซะกระแดะจนหน้าถีบ
“เฮ้อ นี่กูต้องไปหาคนมาแชร์บ้านเพิ่มอีกคนดิเนี่ย” หลังกระแดะได้โล่แล้ว ไอ้ธัทก็รำพึงขึ้นมา
“ทำไมวะ” ทั้งผมทั้งก้อนถามกลับด้วยความงง
“อ้าว ก็ถ้ามึงเสร็จมันนะไอ้โอ่ง มันก็ต้องเอามึงไปอยู่ห้องมัน แล้วจะปล่อยห้องมึงไว้เปล่าๆทำไมวะ โง่จริงพวกมึงนี่”
“กูไม่ได้โง่แต่กูไม่ได้คิดว่าจะเสร็จมันเร็วๆ นี้ โว้ย” หลังถีบไอ้ธัทตกเตียงก็หนีกลับเข้าห้องตัวเอง
##################################
กลางดึกในคืนนั้นเอง อยู่ก็เกิดตื่นขึ้นมาทั้งทีไม่เคยตื่นมาก่อน ในความมืดที่มองเห็นได้เพียงสีดำและดำกว่านั้น ที่เพดานห้องที่มีฝ้าสำเร็จแบบแขวนเป็นช่องๆนั้น มีอยู่ช่องนึงที่มันหายไปจนมองเห็นได้เพียงความมืดมิดอันน่าสะพรึงกลัว ด้วยความตกใจก็ได้พลิกตัวก้าวขาลงจากเตียงเพื่อจะเปิดไฟดูให้ชัดนั้น กลับได้ยินเสียงความเคลื่อนไหวบางอย่างที่พื้นห้อง
“เฮ้ยยย” อาการตกใจจนหัวใจหล่นไปอยู่ที่ตาตุ่ม ทำให้เสียงที่อยากจะร้องออกมากลับไม่ออกซะอย่างงั้นสิ่งที่เห็นคือ เงาดำๆ กำลังคลานช้าๆ เข้ามาใกล้เตียงที่ผมนั่งแข็งเป็นหินอยู่ ผี ต้องเป็นผีแน่เลย ชิบแล้ว กูขยับไม่ได้ หายใจไม่ออก ความกลัวทำให้ร่างกายเหมือนสัมผัสความเย็นยะเยือกในอากาศหลังฝนตกได้ ทันทีที่เงาดำนั้นคืบคลานเข้ามาใกล้ มันก็จับเข้าที่ข้อเท้าของผมแล้วก็ค่อยๆ เลื่อนขึ้นมาตามขาจนถึงหัวเข่าเลื่อนขึ้นมาที่ต้นขาสอดมือเข้ามาในกางเกงนอนขาสั้นแล้วหยุดอยู่ที่น้องชายที่นอนสงบนิ่งอยู่ด้านใน มันดึงเอวกางเกงให้ต่ำลงมาแล้วก้มหัวลงเพื่อใช้ปากสัมผัสเจ้าส่วนนั้น แต่ก่อนที่มันจะได้ทำอย่างที่ใจปรารถนา มนตร์สะกดของความกลัวก็หายวับไป ผมยกขาอีกข้างขึ้นแล้วถีบเข้าที่ยอดอกไอ้ผีลามกนั้นทันที ก่อนที่จะวิ่งไปเปิดไฟจนสว่างไปทั้งห้อง แล้วก็ได้เห็นไอ้ผีนั้นมันนอนเจ็บอยู่เต็มตา
“ไอ้ลม!!” เมื่อเห็นมันนอนเจ็บอยู่เลยเดินเข้าไปหามันก่อนที่จะ เหยียบซ้ำลงไปที่ท้องแล้วค้างเอาไว้อย่างงั้น
“โอ้ยย โอ่ง อย่าเยียบแรง ลมเจ็บนะ” มันเอามือจับที่ข้อเท้าผมไว้
“มึงเข้ามาทางไหน แล้วเข้ามาทำอะไร” มันยังไม่ยอมตอบผมเตรียมจะกดเท้าเพิ่มน้ำหนักขึ้น แต่ตอนนั้นเองมันดันดึงขาผมอย่างแรงจนผมเสียหลักล้มลงแล้วมันก็รีบพลิกตัวมาคร่อมทับผมไว้
“ทางหน้าต่าง กูเข้ามาทำอย่างว่า”
“อย่างว่าเหี้ยไรของมึง แล้วฝ้าเพดานห้องกูหายไปไหน”
“อ๋อ อย่างว่าก็” มันทำหน้าเจ้าเลห์
“ก็อย่างงี้ไง” แล้วมันก็ซุกไซร้ไปทั่ว
“ปล่อย มึงปล่อยกูเดี๋ยวนี้นะไอ้ลม” มือมันจับมับเข้าน้องชายที่อยู่ในกางเกงรูดขึ้นลงจนมันตื่น ปากมันก็จัดการดูดเลียที่ยอดอก จนผมเสียวสยิว อีกมือก็ดันเสื้อกล้ามที่ผมใส่นอนออก ส่วนตัวมันใส่อยู่แต่กางเกงเลยง่ายที่จะถอดทิ้ง จนเราเปลือยเปล่าด้วยกันทั้งคู่
“ไม่ปล่อยว่ะ ส่วน ฝ้าห้องมึงกูเอาออกเองแหละ” มันระดมจูบไปไปตามตัว เน้นที่หน้าอกและหัวนมทั้งสองข้างอย่างเมามัน
“อย่า อืออ มึงเอาออกทำไม” ผมพยายามเอามือผลักมันออก เบี่ยงเบนเพื่อถ่วงเวลา
“ก็ ตอนแรกกะว่าจะปีนมาทางฝ้า” มันเลื่อนตัวไปจูบเม้นอยู่ที่หน้าท้อง
“อืออ”
“แต่มันลำบากไปหน่อย ก็เลยมาทางหน้าต่างดีกว่า ง่ายดี”
“หยุด อย่างทำอย่างงี้นะ อือ อ๊า” ลมเลื่อนตัวลงใช้ปากทำหน้าที่แทนมือที่กำลังให้ความสุขกับน้องชายของผมที่ตอนนี้ถูกปลุกจนตื่นเต็มที่ ลมใช้ปากเก่งมากทั้งอมทั้งดูดจนผมแทบทนไม่ไหว เกร็งตัวจนสะโพกลอยแต่ก่อนที่ผมจะปลดปล่อยลมกลับหยุดแล้วหันตัวเอาน้องชายเค้ามาจ่อที่ปากผม
“ทำให้กูด้วยดิ” มันแกล้งหยุดรอจนผมต้องยอมร่วมมือ
ณ. ห้องด้านตรงข้าม
“ธัท ธัท”
‘โอ้ย เบา อือ อย่าดันแรงนัก ครับ เจ็บ โอ้ยย อ๊า อ๊า อ๊า เจ็บ อู้ยย อืออ อ๊า’
“อืออ อะไรก้อน”
‘อ๊า ลม เราจะไม่ไหวแล้ว อือออ’ เสียงครางกระเส่า จากอีกห้องดังเข้ามาให้ได้ยินเป็นระยะ
“ธัทว่าคืนนี้เราจะได้นอนกันมั้ยเนี่ย ไอ้สองคนนั้นเสียงดังมากเลย”
‘พลิกตัวหน่อย อีกยกนะ อืออ ขยับสะโพกหน่อย นั้น อืออ อย่างนั้น ซี๊ดด อืออ รัดแน่นมากเลย อืออ’
“เอาเหอะ เอานี่อุดหูไว้ดิ” แล้วธัทก็ยื่นสำลีก้อนให้มา
“แล้วก็หลับตาไป สวดมนต์ไป เดี๋ยวก็คงหลับเองแหละ พรุ่งนี้เรียนเช้าด้วยดิ เวรจริงๆ”
กลับมาที่ห้องต้นเสียง
“อ๊าสส โอ่ง ซี๊ดดดอย่า นัก อือม เสียว ซี๊ด เสียว อืออ เจ็บ เจ็บบ อู้ยย อ๊า”
“ต่ออีกรอบนะครับ อืออ ยกขาขึ้นหน่อย อ๊า อย่างงั้น เด็กดี อืออ ว่าง่ายอย่างงี้ คืนนี้อย่านอนเลย อ๊า”
“อืออ แรงอีกครับ อืออ ลมชอบ อย่างงั้น อ๊า โอ้ยย โอ้ยยซี๊ดด ดี ครับ โอ่งอ๊า สุดยอด อ๊าววว”
“อ๊า นั้น อย่างงั้น ขยับเข้า”
“อืออ แรงๆเลย อ๊า อือออ อ๊า ไม่ไหว ฮ๊า โอ่ง โอ่งครับ อือ ลม ไม่ไหวแล้ว อือออ” เมื่อจบลงไปยกก็เริ่มยกใหม่ทันควันแบบไม่มีพัก
“อู้ยย โอ้ยย เบา พอ อืออ โอ้ยย พอ ไม่ไหวแล้วครับ อ๊า”
“ฮืม อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ ถึงแล้ว โอ้ววว อู้ยยยย ลมแรงอีก อืออ แรงอีกนะ อื้อ ดี อ๊า” เสียงเตียงลั่นเอี๊ยดเคล้าเสียงเนื้อกระทบกันดังถี่ยิบลั่นห้อง
“อูววว ซี๊ดดด หยุดเถอะ อ๊า พอ อ๊าวว อ๊า อ๊า” คนด้านล่างทำท่าว่าจะไม่ไหวแล้วจริงๆ
“ฮืมม อ๊ะ อย่างงั้นครับ โอ้ยยย น่า ก็อ๊า ออกจะชอบ ซี๊ดด โอ้ยย ถึงแล้ว อ๊า ถึง อ๊า อ๊า แล้ววว อืออ”
“น่านะ เรายังไหวอยู่เลย นะ อีกครั้งนะ”
“อืออ อีกรอบนะ อือออ อ๊า ครั้งนี่แล้วจะให้นอนนะลม นะนะ”
“อืออ ไม่ไหวแล้ว พอ อือ พอเถอะ อืม อ๊า อ๊า อ๊าวว “ คืนนั้นเสียงครางของเราสองคนดังอยู่นานจนเกือบสว่างกว่าที่จะสงบลงพร้อมความเหนื่อย
######################################
เช้าวันใหม่ ผมออกจากห้องเพื่อไปกินข้าวก่อนออกไปเรียนตามปกติ
“อ้าว โอ่ง ตื่นแล้วหรอ มากินข้าวกัน”
“หวัดดีตอนเช้า ก้อน วันนี้มีเรียนเช้าเหมือนกันหรอ”
“อือ”
“อ๊ะ อ๊ะ เมื่อคืนดึกหรอ หน้าง่วงเชียว”
“อือ ดึก ดึกมากก แล้วทำไมโอ่ง หน้าใสปิ้งขนาดนั้นล่ะ” ผมยังไม่ทันตอบไอ้ธัทก็เดินเข้ามาร่วมวง
“ไฮ ไอ้โอ่ง มีเรียนเช้าหรือวะ แหม แหม เมื่อคืนครางลั่นกันทั้งคืน กูนึกว่าเช้านี้จะไปเรียนไม่ไหว กูเตรียมวิ่งไปลาให้มึงอยู่เชียวนะเนี่ย
เพี้ยะ
“อู้ย ธัทเจ็บนะก้อน ตีธัททำไมเนีย เออแล้วไอ้ลมล่ะ”
“นอนสลบอยู่ในห้องโน่น ไงก็ ฝากมึงเช็คชื่อให้เมียกูด้วยละกันนะวันนี้ มันลุกไปเรียนไม่ไหวเมื่อคืนกูหนักไปหน่อย” เมื่อคืนพอผมยอมมันทุกอย่าง แล้วให้มันพาขึ้นสวรรค์ลงนรกที่ไหนก็ตามแต่ใจ แต่มันกลับ นอนคว่ำยกก้นลอย
‘โอ่ง อ๊า โอ่งขาทำให้เมียนะ ผัวขานะนะ’
“หาา” เมื่อคืนผมก็ร้องคำเดียวกันกับไอ้สองตัวนี้เลย แต่ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้วก็เลยตามเลยต่อไปนั้นแหละ
The end :bye2:
คุณ roseen ถ่ายไว้ขาย ไอ คุก คุกนะคะูู^^
-
ฮ่าๆๆ ไมมันพลิกล่ะ
-
ผิดคาดเลย ฮ่าๆๆ
-
โอ่งกลายเป็นรุกซะงั้น
นึกว่าลมจะรุกซะอีก :laugh: :laugh:
-
โอ้ว.!!จ๊อดมันอ๊อดมาก O_O'!?!
-
:laugh: :laugh: ผิดคาดแหะ
-
เหอ เหอ เหอ หุ หุ หุ :m20:
-
พลิก!! โอ้มายก็อด มันโรบิ้นมาก! ปกติเค้าจะหวังฟันคนอื่น แต่นี่หวังให้คนอื่นฟันซะงั้น = ='
แต่มิเปนไร~เตรียมพร้อม(อ่าน)ทุกรูปแบบอยูแล้ว เพราะยังไงๆก็เรียกเลือดอยู่ดีนี่เนอะ! 555
รอตอนต่อไปค่า!
-
เอิ้กกกก ผิดคาดสุดๆไปเลย
-
ขอ หา ด้วยคน
พลิกล็อคตลอด แจ๋วจริง
-
อ้าวว. พลิกโผอ่ะ
-
หัวเราะไม่หยุดเลยตู
ผิดคาด เลย
ลมหนอลม ที่แท้ก็ย่องเบาเข้าหาสามีเฉยเลย อิอิ
-
มาร้องคำว่า"หาา"ด้วยคน 555
แต่ละเรื่องเด็ดจริงๆ
-
" หาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา "
ด้วยคน
-
ก๊ากกกกกกกกกกก หักมุมซะงั้น
-
หวาย ๆ ๆ อ่านตอนแรกใจก็จิ้นเป็นไอ้ลม กะหนูโอ่ง
พอจบตอนไหงเป็นไอ้โอ่งกะหนูลม อิ อิ
มิน่าล่ะถึงชื่อตอนว่า "หาา"
-
คิดว่าอ่านผิด ก๊ากกกก :laugh:
:oo1:
-
สลับกันซะกัน ลมมาให้กดถึงที่เลย555
-
สมชื่อเร่ืองจริงๆ หาาาาา
-
:laugh: พลิกโผ
-
คนที่รู้เรื่องลมร้อง "หาาา" เป็นเสียงเดียวกันเลย
ขนาดคนอ่านก็ยังไม่เว้น :a5:
-
หา!!!!! เค้านึกว่าโอ่ง โดน :z13: ซะอีก :m20:
-
กร๊ากกกกกกกก หักมุมซะงั้น :m20:
-
เอิ่ม...เคะรุกประชิดตัว หุ่นไม่ให้แต่สถานการณ์บังคับให้โอ่งต้องรุกซะงั้น :m20:
-
:laugh:คดีพลิกซะงั้น
-
อ่านจบแล้วร้อง หาา เหมือนชื่อเรื่องเป๊ะเลย
-
:laugh: ไม่ยอมเสียความเป็นชายคนเดียว o13
:call:
-
ตึงงงงงงงงงงโป๊ะ!!!!!!!!
-
กว่าจะตามทัน เสียเลือดไปมากมาย(ด้วยความเต็มใจ อิอิ)
อยากอ่านแบบย้อนเวลาบ้าง มีคุณหลวง เจ้าพระยา อะไรประมาณนี้
-
ร้อนแรงจริงๆคู่ลม -..-
-
ูู^^
“วันนี้เป็นวันที่ผมมีความสุขที่สุดเลยในชีวิต” เพราะอะไรหนะหรอผมไม่รู้หรอกแต่ทุกวันที่ตื่นขึ้นมาผมจะบอกตัวเองอย่างงั้นเสมอวันนี้ก็เหมือนกัน เมื่อให้กำลังใจตัวเอเงเสร็จถึงจะอาบน้ำแต่งตัวออกไปทำงาน เย็นนี้นัดเพื่อนกินข้าวเย็นไว้
วันเกิดครบยี่สิบห้าที่แสนเปล่าเปลี่ยว พ่อแม่ก็ไม่มี แฟนก็ไม่มี ยังดีมีเพื่อน เพื่อนที่มันเพิ่งโทรมายกเลิกนัดเอาเมื่อกี้ ไอ้เมื่อกี้ที่ว่ามันเลยเวลานัดมาได้ห้านาที
“ไอ้เพื่อนเวรเอ้ย แล้วกูจะทำอะไรดีวะเนี่ย” ว่าแล้วก็เลยตัดสินใจเดินเข้าเซเว้นแทน ซื้อทั้งเหล้า และมิกซ์เซ่อกลับไปกินที่ห้องพอถึงห้อง ก็กินเอากินเอาจนหมดไปค่อนขวด เพิ่งนึกได้
“กูลืม ซื้อกับแกล้มนี่หว่า” แล้วก็เดินเป๋ไปเซเว้นใหม่อีกรอบ
“น้อง เอากับแกล้ม” พูดจบก็ตบแบ็งค์พันสองลงวาง น้องพนักงานก็ดีเหลือเชื่อรีบจัดการหยิบขนมกุบกรอบ ไส้กรอก ข้าวกล่องมากมายมากองไว้ที่จ่ายเงิน
“เอ่อพี่คะรับซาลาเปาทานเพิ่มด้วยมั้ยคะ”
“เอา จัดมา” คิดเงิน จ่ายเงินเสร็จ กำลังจะเดินออก
“พี่คะ พี่ได้สิทธิแลกซื้อสิบห้าสิทธิจะใช้เลยมั้ยคะ”
“เอ้า เอามาเล้ย” จ่ายเงินไปอีกรอบกว่าจะได้ออกมา
“เอิ๊ก อุ๊ก อ๊อก อยากอ้วกว่ะ” เลยเดินเป๋ไปเป๋มาพร้อมถุงของอ้วนพีห้าหกถุงที่ถูกเพิ่มน้ำหนักด้วยชาขวดผสมเก๊กฮวย ไปหาที่เหมาะๆ แถวพงหญ้าข้างทาง
“หนักว่ะ กูถืออะไรมานักวะเนี่ย” ว่าแล้วก็โยนของทิ้งไปไว้ เดินเข้าใกล้พงหญ้ามากขึ้น เมื่อทำธุระกับพงหญ้าแถวนั้นเสร็จ อาการมึนๆ ดูจะดีขึ้นบ้าง ก็เดินตัวปลิวจะกลับห้องแต่มีใครไม่รู้มันช่างกล้ามาขุดหลุมเอาไว้จากที่จะเดินตัวปลิวเลยกลายเป็นลอยเคว้ง ยังกะตกเหวก็ไม่ปาน
“อ๊ากกก อุ๊ก” ตุ้บ...เพล้ง
“โอ้ย” จุก แต่นอกเหนือความจุก จำได้ว่าตกมาโดนคนอีกคน เพราะไอ้เสียงโอ้ยสุดท้ายนั้น เลยรีบลุกขึ้นดู โห น่ารักมั่กมั่ก ขาวนวลเนียน หน้าแดงกล่ำ กลิ่นเหล้าคลุ้ง นั่งโงนเงน อยู่บนเตียง ส่วนตัวผมนั่งอยู่บนพื้นข้างเตียงที่มีขวดเหล้าวางเกลื่อนอยู่ แล้วอยู่ดีดี
“อึ๊ก ฮึ๊ก อือ อือออ สวรรค์แกล้งข้า แค่เสียคุณพ่อคุณแม่ไปยังไม่พอ ยังจะส่งคนมาทำร้ายข้าได้ลงคอ อือออ ข้าเจ็บ อือออ” คนตัวนวลเบะหน้าร้องไห้เป็นวรรคเป็นเวร ทำเอาคนมองทำอะไรแทบไม่ถูก ต้องกระโดดขึ้นไปบนเตียงกว้าง
“โอ๋ อย่าร้องนะ อย่าร้อง โอ๋ โอ๋เจ็บตรงไหนบอกเราเลยเราจะทำให้หายเจ็บเลย” เมื่อเห็นคนตรงหน้าร้องไห้อย่างน่าสงสาร มันกี่ขวบแล้ววะเนี่ย เลยเข้าไปกอดรัดเอาไว้
“ข้าเจ็บแขน ฮึก” ผมเลยคว้าแขนขาวๆ นั้นมาดู แล้วจูบลงไปเบา แล้วหันไปมองหน้า มันยิ้ม โอ้ยย น่าร้ากก
“หายแล้วหละ ท่านไม่ได้มาแกล้งข้าใช่มั้ย ไม่งั้นท่านคงไม่รักษาให้ข้าเป็นแน่” พูดพรางยื่นแขนอีกข้างมาให้
“ยังเจ็บตรงไหนอีกมั้ย” เค้าพยักหน้า
“ทั้งตัวเลย ข้าเจ็บไปทั้งตัวเลย” โอ้วว สวรรค์บันดาล ผมค่อยๆ จัดการถอดเสื้อเค้าออก ตัวเค้าเล็กแต่ไม่ใช่นุ่มนิ่ม เค้าน่าจะสูงแค่บ่าผมเองมั้ง เสื้อที่เค้าใส่เป็นเสื้อผ้าป่านบางๆ กับกางเกงแพรเหมือนที่คนแก่ชอบใส่กันนั้นแหละ ขาว ขาวมาก ผมจับเค้านอนหงายลงที่เตียง เค้าก็นอน ว่าง่ายดีชะมัด ขาวไปทั้งตัวเลย ขาวจั๊วะน่าเจี๊ยะซะเหลือเกิน
“อิทาดะกิมัส” ผมลงมือเล็มที่ลำคอขาวๆ ก่อนอื่นแล้วรื่อยลงมาที่หน้าอก
“อืออ จั๊กจี้นะ” เค้าพยายามดันผมออก แต่เรื่องอะไรจะยอม ผมเลียที่ยอดอก เน้นจนมันแข็ง ดูดแรงๆจนมันเป็นสีแดงสวย
“ฮืม อ๊ะ” จากที่ผลักเค้ากลับแอ่นออกสู้ปากอย่างลืมตัว ปากดูดดึง มือก็ช่วยบดบี้อีกข้างแบบไม่ให้น้อยหน้ากันจนพอใจ ก็เลื่อนตัวต่ำลงเพื่อเข้าหาเจ้าน้องน้อยตัวเรียวที่กำลังขยับหงึกๆ เรียกอยู่ที่ด้านล่าง พอมาถึงก็เอามือกำรอบแล้วรูดขึ้นลงอย่างช้าๆ
“อ๊ะ อืออ อย่า อ๊า ซี๊ดด ฮืม หยุด อ๊า” ร่างเล็กปากก็พร่ำบอกให้หยุดแต่สะโพกกลับยกร่อนตามแรงมือ
“อ๊ะ อืออ อย่า อ๊า หยุดนะ อย่า อ๊ะ ทำอย่างงั้น อ๊ะ อืออ” เมื่อเห็นได้ที่ก็ขยับปากเข้าแทนทีมือทั้งดูดทั้งเลีย
“อ๊า ซี๊ดด เสียว อ๊า อ๊าวว” จนร่างเล็กตัวเกร็งสะโพกลอยกระตุก ก่อนที่จะปลดปล่อย แล้วนอนสิ้นเรี่ยวแรงจะขัดขืน ผมเลยจับขาของเค้าแยกออกกว้างแล้วเอาแขนคล้องใต้เข่าเค้าแล้วขยับเข้าใกล้กันมายิ่งขึ้นยกให้สะโพกเค้าขึ้นมาทับอยู่ที่หน้าขาแล้วดันต้นขาเค้าให้แยกกว้างค่อยๆ กด
ความแข็งขึงของตัวเองเข้าไปในร่างคนตัวเล็กอย่างช้าๆ
“โอ้ยย อือออเจ็บ เจ็บ พอ อ๊ะ อ้า ซี๊ดด หยุด หยุดเถอะเจ็บ ข้าเจ็บ อือออออ” ร่างเล็กพยายามดิ้น แต่ผมกดเค้าไว้กับที่นอนและคงเจ็บมากจริงๆ เลยไม่มีแรงจะดิ้นได้มากนัก มือทั้งสองข้างเลยต้องจิกเข้าที่ที่นอนแทนตัวผม มันคับแน่นมากๆ จนต้องค่อยขยับเข้าออกช้าๆ ที่ละนิด อย่างอดทน เพื่อให้เค้าได้ปรับตัว
“อย่าเกร็ง อือม” ผมต้องก้มไปดูดเลียที่ยอดอกอยู่บ่อยๆ ให้เค้าได้ลืมๆ จะได้ไม้เกร็งมากนัก จนส่วนหัวเข้าไปได้ ร่างเล็กอ้าปากค้างไม่มีเสียงร้องดังออกมาคงเจ็บแทบขาดใจ น้ำตาไหลเป็นสาย ผมเลยดันเข้าไปสุดแรงจนมันเข้าได้หมดแล้วนิ่งค้างไว้ ก่อนจะก้มตัวลงไปดูดปากแลกลิ้นอย่างเมามัน ด้านล่างก็กำลังตอดรัดของผมจนแทบทนไม่ไหว แล้วก็เริ่มขยับเข้าออกช้าๆ ไปด้วย
“อืออ” เลยต้องยกตัวขึ้นนั่งเมื่อขยับเร็วขึ้นแรงขึ้น
“อ๊า หยุด ข้า อ๊ะเจ้า อ๊า” ผมแกล้งขยับเร็วและแรงมากขึ้น
“เรียกพี่ซิ”
“ไม่ อ๊า ไอ้คนเล..อ๊าวว” เมื่อผมเห็นว่าเค้าใกล้ถึงฝั่งเต็มทน ผมกลับหยุดตัวเองไว้
“อย่า อึก หยุดสิ” เสียงเรียกร้องอย่างหงุดหงิดดังออกมาเบาๆ
“นายชื่ออะไร” เค้าสะบัดหน้าไม่ตอบผมเลยแกล้งด้วยการกระแทกเข้าใส่อย่างแรง
“อ๊า” เมื่อยังไม่ตอบก็ทำอีกครั้ง
“อืออ บอกแล้ว อืออ ข้าชื่อศร อืออ อ๊า”
“ศร หรือ งั้นเรียกเราว่าพี่พัฒ” แต่ดูเหมือนคนด้านล่างจะดื้ออีกแล้วก็เลยต้องใช้วิธิเดิม
“อ๊า อืออ พอ อืออ โอ้ยย อืออ เรียกแล้วอืออ พี่พัด อืออข้าเจ็บ”
“เรียกตัวเองว่าศรด้วย” แล้วก็ส่งแรงกระแทกเข้าใส่อย่างแรงอีกครั้ง
“อือออ พี่พัด โอ้ยย ศรเจ็บ อืออ” ศรร้องไห้ออกมาจริงๆ ผมเลยต้องหยุดกระแทกแล้วเปลี่ยนเป็นขยับช้าๆ ค่อยควานๆ วนๆ จากเสียงร้องไห้ก็กลายเป็นเสียงครวญครางไปเท่านั้นเอง เมื่อจบศึกเราทั้งคู่ก็หมดแรงจะสานต่อเลยได้แต่กอดกันหลับไป
.
.
เช้าวันใหม่แสงแดดแยงตาเลยทำให้ต้องตื่นแต่มันเมื่อยขบจนไม่อยากลุก
“แหมเมื่อคืนฝันดีชะมัดเลย” แต่ก็ต้องตื่นไปไปซักผ้า
“ท่าน” หือท่านไหนวะ เลยต้องหยีตาสู้แดดขึ้นมอง
“ดาบ!!” ไม่ใช่ท่านดาบปราบศัตรูพืชแน่ แค่ตื่นมายังไม่ทันลืมตาดีเลย ดาบในมือเมียก็ทิ่มพรวดเข้ามาเกือบถึงคอหอย ทำเอาตื่นตระหนก ถอยกรูดติดหัวเตียง โอ้เซ็กซี่จริง ร่างเล็กเอาผ้าห่มแพรพันเอวไว้มือนึงถือดาบอีกมือจับรวบผ้ากันหลุด เมื่อผมถอยเค้าก็ตามเข้ามาแต่ เมื่อคืนคงหนักไปหน่อยเมียรักทรุดลงไปกองกับพื้น งี้ก็หมายความว่าก่อนผมตื่นเค้าคงค่อยๆ กระดืบไปหยิบไอ้ดาบนั้นแล้วคงกะเอามาฟันหัวผมแต่บังเอิญผมดันตื่นซะก่อนซิเนี่ย
“ศร เป็นไรมั้ย” ผมรีบเข้าไปอุ้มเค้าขึ้นโดยไม่ลืมเอาไอ้ดาบเล่มนั้นโยนไปทางอื่นด้วย” สิ้นฤทธิ์ คนถูกอุ้มมีน้ำตากลบตาจะหยดแล่มิหยดแล่ เลยต้องวางที่เตียงอย่างระวัง
“เจ้าทำอะไรกับข้า เจ้าคนชั่ว ข้าเป็นชายเจ้ายังไม่เว้น ไอ้โจรสวาท ข้าจะจัดการเจ้า” ฮื่อ สอนไม่จำ
“เมื่อคืนพี่พัฒให้ศรแทนตัวเองว่าศร ทำไมไม่จำ หรือต้องให้สอนกันใหม่” เมื่อผมทำท่าจะเข้าไปหาเค้าก็ถอดหนี
“โอ้ยยย อือออ”คราวนี้น้ำตาริน จนผมต้องเข้าไปกอดเค้าเอาไว้ มีแรงดิ้นนิดหน่อยแล้วก็หยุดให้กอดแต่โดยดี เค้าร้องไห้จนหลับไปผมเลยแต่งตัวด้วยกางเกงสแล็กสีดำกับเสื้อเชิ้ตยับๆ แล้วออกจากเปิดประตูออกจากห้องเพื่อไปหายาและอาหารประทังหิว แต่แค่เปิดประตูออกเท่านั้นก็ต้องรีบงับกลับอย่างแทบจะทันที
“จิบอ๋าย นี่มันที่ไหนวะเนี่ย กูบ้าหรือฝันยังไม่ตื่นวะ” เลยเอามือตบตัวเองแรงๆ
“อู้ย ก็เจ็บนี่หว่า” งั้นกูก็ไม่ได้ฝัน เลยหลบไปแอบดูอยู่ตรงหน้าต่าง ทุกคนแต่งตัวเหมือกันหมดโจงกระเบน ผ้าแถบ เอาหละซิ ไม่น่าจะละครด้วยเพราะไม่เห็นมีคนกองเพ่นพ่านให้เห็นบ้าง แอบค้นของในห้องนี้ดูก็เหมือนกันมีแต่แบบโบร้าณโบราณ เอาไงดีวะ งั้นต้องรอให้ศรตื่นนี่แหละ
ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นก็เกาะเมียไว้ให้มั่น ใครมันจะทำอะไรได้ ตัวแค่นี้หือนักก็จับกด เอาเป็นว่าถ้าเค้าตื่นผมจะไม่ถามาอะไรเค้าไม่ว่าจะเรื่องจริงหรือล้อเล่น ผมจะตามน้ำไปกับเค้าไปก่อน และจะให้เค้าบอกทุกคนว่าเป็นพี่มาจากเมืองอื่น อันนี้จำจากละครแค่พูดทุกคนก็เชื่อ ดูจากการแต่งตัว สมัยนี้น่าจะหลอกกันได้ง่ายๆ เรื่องอื่นค่อยว่ากัน เวรจริงๆเรื่องอื่นเค้ามีแต่ผู้หญิงย้อนมาหาสามี แล้วจะให้ตรูย้อนมาทำแป๊ะอะไรวะเนี่ย เกือบบ่ายศรจึงตื่นขึ้นมา
“ศร” สีหน้าเค้ายังหวาดที่อยู่ๆ ผมกระโจนพรวดเข้าถึงตัว
“ไอ้โจรชั่วเจ้ายังไม่ไปอีกหรือ”
“ก็เมียอยู่นี่ทั้งคนจะให้ไปไหนล่ะ” เค้าทำท่าฮึดฮัดแต่คงขยับลำบากเลยทำอะไรไม่ได้มาก
“เอาหละต่อไปนี้พี่จะดูแลศรอย่างใกล้ชิด แล้วถ้าไม่อยากให้ใครรู้ว่าเราเป็นอะไรกันก็บอกคนอื่นไปว่าเราเป็นพี่น้องกันเข้าใจมั้ย” งานนี้ให้กลัวแทบฉี่ราดก็ต้องเข้ม ข่มได้ต้องข่มไว้ก่อนเพื่อความอยู่รอด
“ไม่ เราจะ...”
“จุ๊ จุ๊ ถ้าไม่อยากขายขี้หน้าว่าเป็นเมียโจรก็เชื่อฟังกันดีๆ ดีกว่านะศร พี่ไม่มีอะไรจะเสีย แต่เมียนี่สิบ้านใหญ่โต หน้าที่การงานก็ดูจะไม่ธรรมดา” ผมแกล้งกรอกตามองไปทั่วๆ คนร่างเล็กถึงกับสั่นเทิ้ม
“ไอ้ ไอ้...” แต่ก่อนที่จะได้ด่าอะไรมากก็มีคนมาเคาะห้องขัดจังหวะซะก่อน ผมเลยเดินไปเปิดประตูให้คนด้านนอกเข้ามาพร้อมกับทำท่าปาดคอให้ศรเห็นอย่างขู่ๆ คนที่เข้ามาใหม่มีทีท่างงๆ ว่าไอ้คนเปิดประตูนี่มันใคร
“นี่พี่พัด พี่ข้าเพิ่งมาถึงเมื่อคืน แล้วที่ห้างมีอะไรรึ ถึงต้องมาหาข้าถึงนี่” ศรลุกขึ้นนั่งพิงหัวเตียงคุยกับคนมาใหม่
“กระผมเอาบัญชีที่ห้างกับที่ร้านอื่นๆมาให้ตรวจขอรับ แล้วก็จะมีการสั่งของครั้งใหม่จะต้องทำ.....” ศรโบกมือเหมือนไม่สนใจจะฟัง
“ข้าไม่ใคร่รู้เรื่องพวกนี้ จัดการกันไปตามเดิมเถอะ” แต่ก่อนที่คนเข้ามาใหม่จะได้ออกไปพร้องกองเอกสารที่แบกเข้ามา
“เอามาให้ข้าดูซิ” ผมเห็นลู่ทางที่จะอยู่ที่นี่ให้ได้อย่างตลอดรอดฝั่งแล้ว ก็ในเมื่อมีงานตรงตามความสามารถผ่านเข้ามาให้คว้าเรื่องอะไรจะปล่อยผ่าน ในเมื่อคนอื่นพูดข้าพูดเอ็งก็จะพูดด้วย เมื่อรับมามองผ่านตาถึงกับคิ้วขมวดยุ่ง
“นี่มันกองด้ายหรืออะไรกันนี่” แล้วมองไปที่คนหิ้วงานมา แล้วเลยมองไปที่คนบนเตียง
“ศรนอนพักไปก่อน แล้วเรื่องอื่นค่อยว่ากันเย็นนี้ ตอนนี้พี่คงต้องไปจัดการเรื่องในมือนี่ให้เรียบร้อยก่อน อ้อให้คนเอาอาหารมาให้กินเสียหน่อยจะดีมั้ย” แล้วหันไปทางด้านนอกประตู คนมาใหม่รู้ตัวจึงขยับไปเรียกคนบนเรือนเข้ามา บ่าวที่เข้ามาก็สงสัยว่าผมเป็นใคร
“ชบา นี่พี่ชายข้าเพิ่งมาถึงเมื่อคืนวาน ไปบอกคนอื่นในบ้านให้รู้กันไว้ด้วยแล้วไปจัดห้องไว้ให้พี่ข้าด้วย” ชบาเตรียมคลานออกไป
“เดี๋ยว ชบา หาอาหา.. เอ่อ หาสำรับมาให้น้องข้าด้วย ดูจะไม่ค่อยสบายนัก” ชบารับคำแล้วรีบคลานออกไปทันที คงอยากไปรีบเม้าส์กะบ่าวคนอื่นเป็นแน่ เมื่อหมดเรื่องแล้วผมเลยเรียกเอาคนถือบัญชีไปนั่งที่โต๊ะที่ตั้งอยู่ที่ยกพื้นกลางบ้าน แล้วเลยต้องออกไปที่ห้างและร้านรวงต่างในความดูแลทั้งหมด แค่ไปห้างวันนั้นก็หมดไปวัน กว่าจะได้กลับก็ค่ำมากแล้วเมียยังล็อกห้องไม่ให้เข้าอีกต่างหากเช้าต่อมาก็โดนลากไปที่ร้านรวงอื่นๆ จัดการงานการพวกนี้อยู่เกือบอาทิตย์ กว่าจะสางทุกอย่างให้เข้ารูปเข้ารอยได้ แต่ก็ได้รู้ว่ามีเมียเป็นถึงท่านหมื่นแม้จะอายุเพียงสิบหกสิบเจ็ด ถึงจะไม่มีงานให้หยิบจับเพราะเป็นเด็กเส้นเด็กฝากแต่ด้วยแรงเงินก็มีคนเกรงใจอยู่ เอ้อ นี่คงต้องหาเงินวิ่งให้เมียได้อยู่อย่างสบายๆ ไปเรื่อยสิเนีย วันนี้คงต้องไปคุยกันให้รู้เรื่องกันซักที
“ว่าไงที่รัก ไม่ได้เจอกันเป็นอาทิตย์ คิดถึงพี่มั้ยจ๊ะ” ศรหน้าเหวอยังกะเห็นผี ทันทีที่เข้าห้องมาก็เจอผมนอนรออยู่
“อย่าหนีนะไม่งั้นจับได้ตรงไหนจะปล้ำซะตรงนั้นเลย ไม่อายคนก็ไปซิ” ศรเลยลั่นดานประตูแล้วเข้ามาในห้อง
“ต้องการอะไร” แหมถามตร้งตรง
“ก็ไม่ได้เจอเมียมาตั้งนานก็คิดถึงบ้างซิมานี่มา
“ไม่นะ ข้ายังเจ็บอยู่เลยนะ” หน้าคนพูดแหยจนน่าสงสาร
“น่าวันนี้จะทำเบาๆ ไม่เจ็บหรอกรับรอง” แล้วก็คว้าตัวศรเข้ามากอด ผมทำอย่าอ่อนโยน ค่อยๆ เบิกทางด้วยนิ้วก่อน ที่จะสอดตัวเข้าไป ครั้งนี้เสียงครางของศรมีแต่เสียงเร่งเร้า โอดโอยด้วยความสุขสม และจบลงด้วยการกอดผมแน่นมากๆ เราอยู่ด้วยกันอย่างนี้ทุกคืนพอสว่างผมก็กลับมาแต่งตัวที่ห้องไม่มีใครรู้เรื่องของเราเพราะบนเรือนมีแค่เราสองคนเท่านั้น กิจการก็เจริญรุ่งเรืองดี เงินทองงอกเงย ความรักของผมก็งอกเงยตามกาลเวลาแต่ผมก็ยังไม่รู้เลยว่า เค้าจะรักผมบ้างหรือเปล่า เพราะที่ผ่านมาก็มีแต่ผมที่บังคับเอาแต่ใจ อาจมีซักวันที่ผมต้องปล่อยเค้าไป.......
‘ท่านพรหมเจ้าคะ เกิดเรื่องแล้วเจ้าค่ะ’
‘หือ เรื่ออะไร รึเสมียนนางฟ้า’ ท่านพรหมผู้กำลังสอดส่องลงมาที่โลกมนุษย์เพื่อดูความเป็นไปถามนางฟ้าที่กระหือกระหอบเข้ามา
‘ก็เราส่งคนย้อนเวลาไปผิดคนนะสิเจ้าคะ’
‘ไหน คนไหน อือ อ๋อ’ หลังจากดูเอกสารที่นางฟ้าส่งให้
‘ไม่ผิดหรอ นี่ข้าตั้งใจส่งไปเลยนะเนี่ย’
‘หา ท่านเจ้าคะนั้นผู้ชายนะเจ้าคะ’
‘ฮือ ก็ใช้นะซิหรือว่าไม่ใช่’
‘ไม่ใช่เจ้าค่ะ เอ่อใช่ผู้ชายเจ้าค่ะ แต่คนที่ท่านส่งไปให้ก็เป็นชายนะเจ้าคะ’
‘อ๋อ ก็ถูกแล้วนี่ ก็มันชอบว่าสวรรค์กลั่นแกล้งมันอย่างงั้นงี้ นี่ข้าอุตส่าห์ส่งคนไปดูแลมัน ก็ถูกแล้วนี่ ข้าไม่ได้แกล้งมันนะ ไปไป้ ข้าจะได้ทำงาน’
.....
..
.
“พี่พัด ศรจะต้องแต่งงาน ...” ศรบอกกับผมในวันที่ผมอยู่ที่นี่มาได้ปีกว่า มันเหมือนถูกฟ้าผ่ากลางวันแสกๆ ผมไม่รู้จะพูดอะไร มันตื้อไปหมดสิ่งที่ทำได้คือการหนีเข้าไปสงบสติอารมณ์ในห้องซะก่อนที่จะลงไม้ลงมือกับศร มันคงถึงเวลาหาทางกลับอย่างจริงๆ จังซะทีละมั้ง หรือไม่ก็แยกตัวออกไปทำมาหากินด้วยตัวเองดีกว่าที่จะมาเกาะคนอื่นกินอยู่อย่างงี้ เพราะถึงยังไงผมก็มีเงินทองที่ก็บออมจากการทำงาน ไว้ส่วนหนึ่ง เย็นนั้นเมื่อผมไปที่ห้องศร
“ศร เมื่อศรจะแต่งงาน พี่ก็จะไปจากที่นี่ งานทุกอย่างพี่วางระเบียบไว้หมดแล้วศรก็เข้าไปจัดการกดูแลเองได้...” ผมไม่รู้จะพูดอะไรต่อเลยกลับออกมาจากห้องนั้นเพื่อคิดวางแผนให้กับอนาคตของตัวเองบ้าง แค่ก้าวขาจากห้องศรได้ก้าวเดียว ศรก็วิ่งเข้ามากอดผมไว้จากด้านหลัง
“พี่พัด อือออ พี่พัดอย่าทิ้งศรไปเลยนะ อยู่ด้วยกันที่นี่นะ”
“พี่อยู่ไม่ได้หรอกศร พี่รักศร พี่ทนเห็นศรเป็นของคนอื่นไม่ได้ เมื่อศรจะแต่งงานพี่ก็ต้องไป” ผมพยายามแกะมือที่กอดผมออก
“ไม่ศร ฮึกไม่แต่งก็ได้ ศรจะให้พี่พัดอยู่กับศรที่นี่อย่าไปเลยนะ ฮึก” เจ้าตัวดีร้องไหลน้ำตาท่วมอีกแล้ว
“จะเอายังไงกันแน่ศร เมื่อเย็นยังบอกว่าจะแต่งานอยู่เลยตอนนี้มาไม่แต่งอีกแล้ว” ผมเลยอดรนทนไม่ได้ต้องพาศรเข้ามานั่งคุยกันในห้องให้รู้เรื่อง
“ข้าไม่ได้บอกว่าจะแต่ง แต่ข้าบอกว่าต้องแต่ง ก็ท่านเจ้าคุณคลัง เอ่ยปากยกลูกสาวให้ข้า ข้าก็ไม่รู้ว่าจะปฏิเสธได้อย่างไร” คนพูดพยายามกลั้นสะอื้นอย่างเต็มที่
“ก็พี่พัดบอกว่าข้าเป็นมีย” ถึงตรงนี้เสียงเบาหวิว หน้าแดงกล่ำ ก้มหน้างุด
“ ข้าก็เลยมาบอกพี่พัดเผื่อจะมีทางทำอะไรได้บ้าง แต่พี่พัดกลับพื้นเสียใส่ข้าอีก ข้า..ข้า..อืออออ” เอาร้องไห้หนักเข้าไปอีก เลยต้องดึงตัวเข้ามากอดไว้ คนตัวเล็กก็กอดตอบอย่างขวัญเสีย พอร้องจนพอใจถึงได้หยุด
“คือศรไม่ได้อยากแต่งแต่ท่านเจ้าคุณออกปากยกคนให้เอง” ศรได้แต่พยักหน้ารับ
“ได้ ได้ ถ้าอยากให้แต่งเมียนักก็ได้ ไปเรียนท่านเจ้าคุณว่าลำพังเงินเบี้ยวัตของหลวงนั้นเจ้ายังใช้ไม่พอเลย แล้วถ้าแต่งงานเมื่อไหร่ต้องออกจากเรือนนี้ไปร่วมเรือนท่านเจ้าคุณโดยไม่มีทรัพย์สมบัติใดติดตัวไปด้วยเลยนอกจากเบี้ยประจำตำแหน่งเท่านั้น เพราะรายได้จากห้างและร้านรวงต่างๆรวมทั้งเรือนหลังนี้ตกเป็นของข้าตั้งแต่ที่พ่อแม่ของศรเสียไป ดูซิท่านเจ้าคุณจะว่าอย่างไร”
“แล้วถ้าท่านยอมล่ะ”
“ก็บอกท่านไปว่าให้หาอัฐมาคืนข้าด้วยเพราะเจ้ายังมีหนี้สินจากการหยิบยืมไปใช้วิ่งเต้นเรื่อตำแหน่งอีกอักโข แค่นี้ขี้คร้านหญิงทั้งเมืองคงพากันหนีเจ้า กันหมดเป็นแน่” ศรค่อยยิ้มออกมาได้แล้วอยู่ๆ ก็หุบยิ้มลง
“ไม่ใช่หนีจากข้ามาหาท่านแทนนะ”
“เอาน่าข้ามีวิธีของข้าแล้วกัน”
“พี่พัด ท่านรักข้าจริงๆ นะ อย่าหลอกข้านะ” ท่านหมื่นศร ทำหน้าอ้อนได้น่ารักนัก
“จริงซิ แล้วศรรักพี่พัฒด้วยหรือไม่ พูดให้พี่ชื่นใจซักนิดเถิด” คอขาวๆของคนหน้าแดงน่าจูบเหลือกำลัง จนผมอดใจไม่ไหว
“รัก ศรรักพี่พัดจ้ะ อ๊า อืออ พี่พัด อย่า อื้อ”
“คืนนี้พี่พัฒอยากฟังหมื่นศรบอกรักพี่พัฒทั้งคืนได้หรือไม่” ...........................
....................
.....
..
The end :bye2:
-
ชอบตอนนี้อ่ะ น่ารักและเนื้อเรื่อง ที่ไปที่มาสมบูรณ์เลย
-
สั้นๆ แต่น่ารัก สวรรค์ดึงพัฒน์มาอยู่กับศร แล้วก็สร้างรังรักกันในอดีต
-
555+ อ่านช่วงแรกๆ ยังนึกเลยว่ามันจะจบยังงัยวะเนี่ย เพราะเนื้อเรื่องน่าจะลากไปได้อีกยาว :really2:
แต่คนเขียนก็เอาจนจบได้แฮะ เก่งจังงงงงงงงง o13
ขอบคุณนะคะ :pig4:
-
เรื่องนี้น่ารัก ชอบๆ :m1:
แต่แอบเสียดายน่าจะมีต่อ
อยากเห็นหมื่นศรหึงสาวที่หนีมาหาพี่พัฒ :z1:
-
o13 o13
น่ารักจริง ๆ เลย
-
ชอบตอนนี้เหมือนกันจ้ะ
-
สรุปว่าในที่สุด เทวดาสวรรค์ก็กลั่นแกล้งศร
-
แอบหวานนะเรื่องนี้
-
ตอนนี้น่ารักมากๆ ^^ อ่านแล้วเหมือนกำลังดูละครเลย
ชอบหมื่นศรจัง ขอบคุณคนแต่งค่ะ
-
เข้ามาอ่านสองตอนที่ยังไม่ได้อ่าน ก๊ากกกกกกกกกก
เรื่อง หาาา นี่ร้องตามเหมือนกัน สลับกันหรอเนี่ย อิอิ
ส่วนเรื่องที่สอง น่ารักมากๆๆ อิอิ o13
-
ตอนนี้มาแนวย้อนยุคแหะ แต่ก็ยังหื่นเหมือนเดิม เจอหน้าก็ปล้ำเลย
-
โอ้ว...ข้ามผ่านเวลา เพื่อมานั่งแท่นเป็นผู้บริหารห้าง
อิๆ ท่านหมื่นน่ารักอ่าค่ะ
-
:a5:
-
อิอิ อยากให้ศรบอกรักทั้งคืนหรือว่าอยากให้ศรทำอะไรกันแน่ 55555+
หวานจริงๆเรื่องนี้
-
เหอะๆ ย้อนเวลาไปหื่นกันเลยทีเดียว :laugh:
-
ย้อนยุคด้วยตอนนี้ คำพูดคำจาก็นะ ชอบค่ะ
พี่พัฒน์กับหมื่นศร
:L1:
-
แอบหื่นหน่อยๆๆ ชอบนะไม่ใช่ไม่ชอบ หุหุ
-
น่ารักค่ะชอบ
-
พรหมลิขิตบันดาลชักพาให้เรามาพบกันทันใดก่อนนี้อยู่กันแสนไกลพรหมลิขิตดลจิตใจ หวานได้อีก
-
ไปบ่นว่าสวรรค์กลั่นแกล้งบ้างดีฝ่า555
-
แหมที่จิงข้าใคร่รู้ว่าท่านพัดจะทำเช่นไร
ถ้าชะนีทั้งเมืิงมาติดอะนะ อิอิ
-
ศรน่ารักอะ เรียกพี่พัดทั้งคืนเลย
-
เหอะๆ วันเกิดของพี่พัดนี่ถึงกับได้เมีย
น่าอิจฉา~ เค้าก็อยากเจอเนื้อคู่บ้างแล้วจิ T^T (บ่นไรของมัน 55)
-
ชอบเรื่องล่าสุดมากค่ะ ย้อนยุค ^^~
-
ูู^^
“กูชอบผู้หญิง” เสียงแห่งความมั่นใจ ของชายคนนึง
“ไอ้ถั่ว กูรู้ว่ามึงชื่อถั่ว แต่ไอ้ที่มึงชี้ว่าหญิงงะ มันผู้ชายทั้งแท่งวะ” เพื่อนที่แสนดีแก้ความเข้าใจผิด
“ไม่จริงกูไม่เชื่อคนนี้ต้องผู้หญิงแน่นอน” ไอ้ถั่วของเพื่อนก็ยังจะยืนยันตามนั้น
“ไอ้เวรเอ้ย ก็กูบอกว่าผู้ชายก็ผู้ชายดิ อย่างเถียง” เพื่อนก็ยังไม่ยอม
“กูไม่รู้กูไม่สนก็คนเนี้ย ผู้หญิงของกู”
“ก็มึงบอกเองว่าชอบผู้หญิง แต่ไอ้นั้นมันผู้ชายนะโว้ย” สิงห์ก็ไม่ยอมลดละ
“อ๋อชอบถั่วดำนะมึง”
“ไม่รุ กูจะเอา” ไอ้ถั่วก็ยังเถียงต่อไป
“งั้นเอางี้ไอ้ถั่ว ถ้ามึงเอาเค้า มึงจะไม่ได้เป็นคนเอา แต่มึงจะโดนเอา มึงยังจะเอาอีกมั้ย” ไอ้ถั่วทำท่าคิด
“ไม่รู้ กูยังไงก็ได้”
“งั้นเรื่องของมึง”
“ไรว้า ห้ามกูต่ออีกหน่อยดิ กูเกือบยอมมึงแล้วนะ อีกนิดดิ” ไอ้ถั่วอ้อน
“ไม่ มึงจะเอามึงก็รีบไปเลย กูงอน”
“แหม แหมกูล้อเล่นหน่อยเดียะ ทำงอนนะ”
“น้องล้อเล่นแต่พี่เอาจริง”
“เฮ้ย” ผู้ชายในหัวข้อสนทนาเมื่อกี้กลับมายืนอยู่ที่ด้านหลัง ตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้
“น้องถั่ว พี่ชื่อกรนะครับ พี่ได้ยินน้องแสดงจุดยืนได้ตรงใจพี่มากเลย คือพี่แอบมองน้องมานานมากแล้วแต่คิดว่าน้องกับเพื่อนเป็นแฟนกันพี่เลยไม่กล้าเข้ามาแทรก แต่ในเมื่อไม่ได้เป็นอย่างนั้น พี่ก็มีสิทธิ์ แล้วในเมื่อน้องสารภาพรักได้โดนใจพี่” พี่กรยิ้มปากจะฉีกไปถึงหู มองแทบไม่เห็นตา
“โอเคครับน้องถั่ว”
“หือ โอเค อะไรครับพี่กร”
“ก็โอเคที่จะได้เอาน้องถั่วไงครับ”
“เฮ้ย” ทั้งสิงห์ทั้งถั่ว สะดุ้งโหยงกับคำตอบ แต่ก่อนที่จะได้ปฏิเสธหรือทำอะไรไปกว่านั้น พี่กรก็ลากเอาถั่วเข้าไปกอดแล้วจะพาเดินจากไป สิงห์ก็คว้าแขนถั่วไว้
“พี่กร นี่..”
“เสือ สิงห์เค้ากินแต่เนื้อกันครับไม่กินเจ” แล้วพี่กรก็ดึงแขนถั่วออกจากมือสิงห์ แล้วพาเดินจากไป ถั่วไม่ได้ขัดขืนเพราะยังงงอยู่ ...
.
.
พี่กรพาถั่วมาที่รถแล้วยัด ถั่วเข้าไปก่อนจะขึ้นไปนั่งด้านคนขับแล้วปิดกุญแจติดเครื่องแต่ไม่ได้เคลื่อนรถไปไหน
“ถั่ว”
“ครับ พี่กร”
“ถั่วชอบสิงห์ใช่มั้ย”
“ครับ ถั่วชอบสิงห์แต่สิงห์...” ถั่วมองออกไปนอกหน้าต่างรถ
“พี่เห็นเราสองคนมานานแล้วแต่ดูเหมือนไม่มีอะไรคืบหน้ากันซักที มันน่ารำคาญ มากเลย” พี่กร ทำท่าหงุดหงิด
“แล้วทำไมพี่กรต้องช่วยถั่วด้วยละครับ” พี่กรถอนหายใจเฮือกใหญ่ แล้วถามกลับ
“แล้วทำไมถั่วถึงตามพี่มา”
“ถั่วเห็นว่าพี่กรเศร้าครับ มันบอกไม่ถูกเหมือนกัน ไม่ใช่เข้ามาจีบหรือหาเรื่องหรือทำอะไรไม่ดีแต่มันดูเศร้าๆ” พี่กรทำหน้าเหมือนจะร้องไห้
“พี่เสียคนที่พี่รักไปเพราะความปากแข็งของตัวพี่เอง พี่เข้าใจสิงห์นะ แต่พี่คิดว่าชีวิตคนมันสั้น ถ้าใจตรงกันก็ควรจะรักษาช่วงเวลาแห่งความสุขนั้นไว้ให้ดี เพราะความสุขมันมักอยู่กับเราไม่นาน แล้วคนแบบพี่แบบสิงห์จะรู้ค่าของของก็ต่อเมื่อเรากำลังจะเสียมันไป” พี่กรดูเจ็บปวด
“ก็จริงครับพี่ แต่ถั่วก็ยังคิดว่าไม่ว่าเราจะได้อยู่ด้วยกันแบบไหนก็คือได้อยู่ด้วยกัน แม้มันจะเป็นการอยู่กันแบบเพื่อนอย่างที่ผ่านมา มันก็คืออยู่ด้วยกันนะครับ” แล้วอยู่ๆ พี่กรก็ร้องไห้ออกมา เฮ้ย!! พี่จะมาดราม่าอะไรตรงนี้วะ ถั่วได้แต่หันรีหันขวาง
“พี่ อือ อ พี่เพิ่งเสียเค้าไป เมื่อ วาน ฮึก เมื่อก่อน พี่มองเรา สองคน ฮึกก เหมือนพี่มองเห็นเค้ากับตัวพี่ ฮึก แต่ ตอนนี้ไม่มีเค้าอีกแล้ว อืออออ”
พี่กรร้องไห้ออกมาอย่างเต็มที่ ร้องออกมาเหมือนต้องการปลดปล่อย สิ่งที่อีกคนทำได้ในตอนนี้ก็คือนั่งเงียบปล่อยให้เค้าร้องไห้ไปจนพอใจ
“ดีขึ้นมั้ย” เมื่อพี่กรที่ยังสะอื้น หันมาพยักหน้าเป็นคำตอบ แล้วอยู่ดีๆสิงห์ก็เดินมาเปิดประตูรถแล้วยื่นน้ำส่งมาให้
“เอา ร้องไห้นานๆ คงคอแห้งหน้าดู” สิงห์ยื่นขวดน้ำส่งให้
“รู้ ฮึก ได้ไงฮึก”
“ก็เดินตามมาแล้วก็เห็นพี่ร้องไห้เป็นวักเป็นเวร ไอ้ถั่วมันทำท่าเหมือนให้อยากได้น้ำ ก็เลยไปซื้อมานี่แหละ” สิงห์เข้ามานั่งในรถด้วยอีกคน
“รู้ใจกันขนาดนี้ทำไมยังเล่นตัวกันอยู่อีกล่ะ”
“สิงห์รู้ว่าไอ้ถั่วมันชอบสิงห์ ส่วนสิงห์ก็ชอบมันแต่คนเราอยู่ในสังคม ก่อนที่จะตัดสินใจทำอะไรเราต้องคิดให้รอบคอบ ไม่ใช่รักกันแล้วไปตายเอาดาบหน้าได้ซะเมื่อไหร่” สิงห์ตอบเสียงสะบัด
“แค่รักก็แค่นั้นต้องคิดนั้นคิดนี่ เค้าเรียกเล่นตัวนั้นแหละไอ้สิงห์” ถั่วได้ทีหันมากัดเพื่อน
“ทำอะไรมันก็ต้องคิดสิไอ้ถั่วไม่ใช่จะทำตาถั่วไม่มองไม่คิดอะไรได้ไง แกลองนึกนะว่าถ้าชั้นเออออกับแก แล้วมีปัญหากันแม้แต่เพื่อนก็เป็นไม่ได้ชั้นไม่อยากเสียแกไปว่ะ แค่เราได้อยู่ด้วยกันมีแกมานัวเนียอยู่ข้างๆ แค่นั้นก็มีความสุขแล้ว” สิงห์หน้าแดงอย่างเห็นได้ชัด แต่ไอ้ถั่วยังกัดไม่ปล่อย
“แล้วจะเอาไงจะอยู่อย่างงี้ต่อหรือเป็นแค่เพื่อนกันหรือจะเริ่มมีอะไรคืบหน้าไปกว่านี้บ้างก็ว่ามา ปล่อยให้กูหง่าวอยู่คนเดียวนานละ เอาให้เคลีย”
“ก็ไม่เอาไง ตอนนี้รู้แล้วว่าให้ตายยังไงไอ้ถั่วอย่างแกก็ไม่หนีไปไหน แถมยอมเป็นรับก็ได้เรื่องอะไรจะไม่เอา” สิงห์ยักไหร่ตอบ
“เฮ้ย ข้าบอกเมื่อไหร่ว่าจะเป็นรับ อย่ามามั่วไอ้สิงห์” ถั่วรีบเถียง
“ไม่เป็นก็ได้แล้วแต่แก งั้นก็เป็นเพื่อนกันไปเหมือนเดิม”
“อ้าวไอ้นี่ ขู่กันนี่หว่า”
“เปล้า ไม่ได้ขู่แต่ทำจริงโว้ย เลือกเอา”
“งั้นขอเวลาคิดก่อน”
“ตามบาย เออแล้วพี่กรมาทำอะไรล่ะวันนี้” สิงห์หันไปถามพี่กรแทน
“พี่มาจะลาออก เพราะพี่คงอยู่ในสภาพแวดล้อมนี้ต่อไปไม่ได้ พี่เลยจะย้ายไปอยู่ที่อื่น เพื่อพี่จะได้ไมฟุ้งซ่าน แต่มันคงยากมากสำหรับพี่ ตอนนี้ก็มีแต่ต้องทำใจเท่านั้น” พี่กรตอบเสียงเศร้า
“อื่อ ทำใจ พี่ต้องทำให้ได้ แต่ถั่วว่าไม่ว่าจะไปอยู่ที่ไหนก็ลืมได้ยากอยู่ดีเพราะไม่ว่าจะอยู่ที่ไหนเค้าก็จะยังคงอยู่ในใจเสมอ แล้วถ้าพี่อยู่ที่นี่พี่ยังมีเพื่อน มีคนอื่นอยู่กับพี่นะ พี่กร สำหรับเค้ากับเรามันอาจจะมีแต่ตอนนั้น มันจะไม่มีตอนต่อไป แต่สำหรับเราตอนต่อไปมันจะมีมาเสมอ ถ้าเรายังยึดติด เราก็จะจมอยู่กับความสุขจอมปลอมที่คอยจะดึงให้เราจมอยู่กับความเจ็บปวดแต่ถ้าเราก้าวต่อไปความสุขครั้งใหม่ก็จะเข้ามาหาเรา ส่วนความสุขที่เคยมีก็ยังอยู่กับเราไปเสมอ” เมื่อถั่วพูดจบ ก็มองไปที่หน้าสิงห์ที่กำลังทำหน้าแบบ ‘ไอ้ถั่วมึงพูดแบบนี้เป็นด้วยหรือวะ’
“อดีตมีไว้เพื่อนึกถึงครับพี่” สิงห์เสริม
“สู้ สู้ พี่กร” ถั่วบอกพร้อมรอยยิ้มกว้างแถมทำหน้าทะเล้นเข้าใส่จนพี่กรต้องยิ้มรับออกมาน้อย
“สู้ สู้ เหมือนกันนะถั่ว” ถั่วถึงกับทำหน้างง
“ก็พี่ว่าคืนนี้ถั่วไม่รอดมือสิงห์มันแน่” พี่กรเอ่ยพร้อมรอยยิ้มที่กว้างขึ้น ตบหัวถั่วเบาๆ สองสามที
“สิงห์ไม่กลัวถั่วจะหันไปหาคนอื่นบ้างหรือไง” พี่กรกระซิบถามสิงห์
“ไม่ครับ สิงห์รู้ เอาเป็นว่ารู้ก็แล้วกันว่ามันรักสิงห์คนเดียว” พี่กรโบกมือลา แล้วขึ้นรถขับจากไป
“ไอ้สิงห์ มึงไม่คิดใช่มั้ย” ถั่วหันมาถามเพื่อน
“ไม่คิดอะไรวะถั่ว” สิงห์ทำหน้าซื่อ
“ก็ไม่คิดจะทำอย่างที่พี่กรว่าอะ”
“อือ ไม่คิดหรอก” พูดจบก็ดึงถั่วเข้ามากอดแล้วกระซิบข้างหูเบาๆ
“ไม่คิดว่าจะทำแค่ทีเดียว แต่คิดไว้หลาย คืนนี้ก็เหนื่อยหน่อยนะถั่ว” แล้วสิงห์ก็ดึงถั่วกลับห้องอย่างรวดเร็ว
เมื่อถึงห้อง สิงห์กดถั่วลงกับที่นอน
“ไอ้สิงห์ไหนว่าจะให้เวลาคิดไง ไม่ต้องมาทำหน้าหื่นเลยนะมึง กูหยิว” ถั่วพยายามดันหน้าสิงห์ออกห่าง
“รังเกียจกูแล้วจะมารักกูทำไม งั้นก็เป็นเพื่อนกันเหมือนเดิมต่อไปเถอะ” พูดจบก็ลุกเดินหนี ถั่วหน้าเสียรีบลุกขึ้นกระโดดเกาะคนที่กำลังจะเดินหนี
“ไม่เอา ยอมก็ได้ จะเอาไงก็ได้ ยอมทุกอย่างเลย” ถั่วกอดสิงห์จากด้านหลังรีบพูดเสียงสั่น
“ดีมากที่ยอมง่ายๆ” สิงห์ดึงถั่วกลับไปที่เตียง แล้วลงมือถอดเสื้อผ้าถั่วออกช้าๆ จนเผยร่างเปลือยเปล่าแล้วกดให้นอนลงกับที่นอน ถั่วรีบดึงหมอมากอดเอาไว้ แต่พอไอ้สิงห์หื่นมันเห็นก็รีบแย่งเอาไปโยนทิ้ง มันนั่งลงที่ด้านข้างใช้สายตาโลมเลียไปทั่วๆ ทำเอาเจ้าถั่วน้อยเริ่มมีปฏิกิริยา เมื่อเจ้าถั่วน้อยชูคอไอ้สิงห์หื่นก็ไม่รอช้าเจ้าโรมรันกับเจ้าถั่วน้อยด้วยมือและปาก
“อ๊ะ อือออ สิงห์ พอ อ๊า อู๊ววว พอ หยุด สิงห์ อ๊า ไม่ไหวแล้ว อ๊า” ไอ้ถั่วใหญ่ทนไม่ไหวทั้งร้องทั้งครางอย่างเสียวซ่าน ปากก็ๆบอกให้พอแต่มือกลับกดหัวสิงห์ไม่ยอมให้จากไป จนสุดท้ายก็ปลดปล่อยออกมา
“เร็วชะมัดเลยไอ้ถั่ว” สิงห์ถอดเสื้อผ้าของตัวเองไปก็มองคนนอนหอบระทวยบนเตียงไป
“ก็กูเก็บไว้ให้มึงไงไอ้สิงห์” พอสิงห์ก้มลงหาอีกครั้งคราวนี้ถั่วโอบแขนไปรั้งคอสิงห์ลงมาจูบปากด้วยอย่างเชิญชวน
“ตอนนี้มึงพร้อมให้คนเค้ารู้แล้วหรอวะว่าเป็นแฟนกะกู” ถั่วถามหลังจากที่สิงห์ถอนจูบออก
“กูพร้อมตั้งนานแล้วแต่แค่อยากเล่นตัวแกล้งมึงไปงั้นแหละ” สิงห์จูบเม้มลงที่ซอกคอ
“อ้าว อ๊ะ ไอ้นี่ แกล้งกูทำไม” ถั่วจิกนิ้วลงกับไหล่สิงห์เพื่อคลายความสียวซ่าน
“ก็กูชอบดูตอนที่มึงอ้อนกูนี่น่ารักดี”หัวนมทั้งสองข้างกำลังอยู่ในความสนใจ สิงห์ค่อยเลียไล้ไปรอบๆ ก่อนที่จะครอบปากลงไปดูดดึงขบกัดเบาๆ
“อ๊ะ อืออ เจ็บนะ อ๊าา” แต่สิงห์ก็ไม่ได้ปล่อยแต่ยิ่งดูดเลียให้หนักขึ้นแรงขึ้นไปอีก มือทั้งสองข้างเลื่อนลงไปที่ต้นขาทั้งสองข้างค่อยยกแยกออกจากกันแล้วเอาตัวเองลงไปนั่งคุกเข่าอยู่หว่างกลางแล้วดึงรั้งสะโพกถั่วให้ยกรอยขึ้นก่อนที่จะค่อยๆ เอานิ้วสอดเข้าไปในช่องทางด้านหลังที่คับแน่น
“อ๊ะ สิงห์ อืออ”
“อย่าเกร็งนะ แค่นิ้วเท่านั้น” แล้วเพิ่มนิ้วเข้าไปอีกนิ้ว แล้วค่อยขยับเข้าออกช้าๆ ก่อนที่จะเพิ่มเป็นสาม แล้วถอนนิ้วออก เอาเจ้าสิงห์น้อยที่รอท่าอยู่ไปจ่อรอ
“ถั่ว อย่าเกร็งนะ” ถั่วไม่ได้ตอบแค่พยักหน้ารับรู้ แล้วสิงห์ก็ค่อยดันเจ้าสิงห์น้อยเจ้าไปอย่างช้าๆ ถั่วพยายามไม่เกร็งอย่างที่รับปากแต่มือกลับจิกทึ้งผ้าปูที่นอนจนแทบขาด สิงห์ค่อยดันเข้าไปจนหมดก่อนที่จะแช่ค้างไว้
“เก่งมากถั่ว” แล้วก้มลงจูบที่แก้มถั่วไปที
“เจ็บมั้ยถั่ว” ถั่วสั่นหน้า
“นิดหน่อย ไม่เป็นไร ยังไหว” พอจบคำตอบสิงห์ก็เริ่มขยับสะโพกอย่างช้าๆ แล้วเร่งให้เร็วขึ้นแรงขึ้น
“อ๊า สิงห์ อือม อ๊า ดี อ๊า โอ๊วว ฮืม อ๊าวว อือออ๊า”
“อือม ถั่ว เจ็บมั้ย อ๊า”
“ไม่ อ๊า แรงอีก อาจะไม่ไหวแล้ว อ๊าาา”
“อ๊า อีกนิด ทนอีกนิดอ๊าว จะถึงแล้ว อ๊า” สิงห์ส่งแรงกระแทกเข้าใส่อย่างไม่ยั้ง เสียงเนื้อกระทบกันดังสนั่น เคล้าเสียงเตียงลั่นเป็นจังหวะก่อนที่จะปลดปล่อยตามถั่วไปติดๆ แล้วฟุบทับนิ่งอยู่บนตัวของถั่วที่ยังกอดรัดแน่นไม่ยอมปล่อย
“พักเหนื่อยก่อน เดี๋ยวค่อยต่อกันอีกรอบ”เมื่อลมหายใจเริ่มเข้าที่เข้าทาง สิงห์พลิกตัวลงนอนหงายด้านข้างตัวถั่ว
“ตามใจเถอะ แต่ถามหน่อยดิสิงห์ ทำไมต้องรอจนถึงนี่ถึงได้มามีอะไรกับกูได้วะ ทั้งที่กูก็อ่อยมึงออกจะทุกวันขนาดนั้น” ถั่วพลิกนอนตะแคงเอามือกอดสิงห์เอาไว้
“ก็บอกแล้วว่าชอบให้แกตามตื้อ ชอบตอนแกอ้อนมันน่ารักดี แล้วอย่างสุดท้ายคือ ชั้นอยากให้แกพูดออกมาว่าจะยอมเป็นรับอย่างเต็มใจ” สิงห์หันมายิ้มก่อนที่จะยื่นหน้าเข้ามาจูบ
“ไม่เห็นต้องรอเลยแค่แกบอกมาคำเดียวยังไง กูก็ยอมมึงอยู่แล้ว ไอ้สิงห์บ้า เสียเวลาชิบ แล้วถ้ายังไม่พูดล่ะ” ถั่วบนออกมาหลังจากดันหน้าสิงห์ออกห่าง
“ ยังไงก็ต้องพูดน่า แล้วก็อย่างที่บอกไงว่าชอบให้อ้อน ก็ตอนอ้อนๆ มึงน่ารักจะตาย เอาน่าไม่ต้องกลัวเสียเวลาเดี๋ยวคืนนี้ all night ต่อด้วยพรุ่งนี้ เที่ยงวันยันเที่ยงคืนเลย งั้นอย่าช้าเริ่มยกสองเลยละกัน”
“ไอ้บ้าสิงห์ ฮื้อ..” ได้ ชอบให้อ้อน เดี๋ยวจะอ้อนให้ไปไหนไม่รอดเลยไอ้สิงห์
....
..
.
The end :bye2: :bye2:
-
พี่กรมาจากไหนเนี่ยยยยยยยยย
โผล่มาแล้วหายปายยยยยยยยยยย
-
ชอบให้อ้อนนี่เอง :haun4:
-
พี่กรอุตส่าห์มามีบทบาทกับเขาด้วย
-
อิอิ แล้วถั่วจะอ้อนยังไงล่ะเนี่ย ก๊ากกก
-
อ่ะนะ ต้องมีคนมาเร่งปฎิกริยา 555 :laugh:
-
อ้อนน่าร้ากกกกกกก ><'
พี่กรน่าจะต่อให้ตอนหน้า 5555
-
ขี้อ้อนเหมือนเราเลยยย
-
อ้อนให้เอา :m20:
-
อ้อนกันเยอะๆนะ น่ารักดีจังเลย
-
เค้าเรียกว่าอ้อนจนได้เรื่อง :z1:
:call:
-
เสียเวลาจริงๆ แหละ ไม่งั้นก็...ตั้งนานแล้วววว :oo1: :m20:
-
งานนี้ต้องขอบคุณพี่กรนะเนี่ย ไม่งั้นสิงห์คงให้ถั่วอ้อนอีกนาน
-
พี่กร เป็นผู้ช่วยนายเอก (ให้ :oo1:เสียตัวเร็วขึ้น) :laugh: :laugh: :laugh:
-
อ่านรวดเดียวจบ :haun4: :haun4: :haun4:
-
:L2: :L2: ให้พี่กร
-
สิงห์หันมากินถั่ว กินเจแทนเนื้อ ทำแถวนี้เขินไปด้วยเลย อยากอ่านพี่กรต่ออะ อยากให้พี่เขามีใครเข้ามาสักคน
-
เรื่องต่อไปขอพี่กร แต่แหมตอนแรกแอบอยากให้ได้กับพี่กรนะ ฮาดี แต่บ๊ะ ดันมาม่าม่าตอนท้ายซะนี่
-
สงสัยต้องให้ถั่วอ้อนสิงห์ทุกวันละ ฮ่าๆๆ
-
โอ้ มาราธอน -..-
อ้อนให้ไปไหนไม่ได้หรอ คึหึหึ น่ารักจริงๆ ><
-
สงสารกรอ่ะ
-
นึกว่าจะมี 3P ซะแล้ว
แหม เสียดาย(พี่กร)จัง
-
ถั่วน้อยน่ารักกก
-
ชอบให้เค้าอ้อนนี่เอง :haun4:
-
ต่อไปน้องสิงห์คงจะไปไหนไม่รอด
ก็เล่นเปิดเผยจุดอ่อนตัวเองแบบนี้
-
ว่าแต่ถั่วที่กินเข้าไปนะ อร่อยถึงใจป่ะ :z1:
-
ถั่ว !!!!!!!! อ้อนสิงห์สิ ว่าอย่าหยุดนะ กีสสสสสสสสสสสสสสสสส
ชอบมากกกกกกกกกกกกก :haun4:
-
ูู^^ แอบเอากรมาต่อให้อ่าน
กรที่โบกมือลาถั่วและสิงห์ ก้าวขึ้นรถของตัวเองแล้วขับไป ออกจากอดีตที่ทั้งน่าจดจำแต่ก็อยากจะลืม มุ่งสู่ถนนใหญ่ที่มีรถพลุกพล่านตรงไปห้างเพื่อซื้อของบางอย่าง ทั้งที่เหม่อบ้างใจลอยบ้างก็ยังสามารถพาตัวเองมาถึงจุดหมายได้อย่างปลอดภัย เมื่อหาที่จอดรถได้แม้จะไกลประตูไปซักหน่อย กรก็ไม่ได้สนใจอะไรเร่งรีบก้าวเดินไปยังประตูแต่ก่อนที่จะถึงประตูเพียงนิดเดียวเท่านั้นก็ไม่รู้ว่ามีรถปัญญาอ่อนที่ไหนเลี้ยวมาไม่ดูตาม้าตาเรือชนกรเข้าอย่างจัง กรกระแทกเข้ากับกระโปรงรถแล้วกลิ้งตกไปนอนนิ่งอยู่ที่พื้น
‘กร’
‘กร’ หือ เสียงใครหนะ
‘กร ตื่นเถอะ’ สียงรบนี่
‘รบ กรไม่ได้ฝันไปใช่มั้ย อ๊ะ กรถูกรถชน งั้นกรก็ตายแล้วสิ กรถึงได้เจอรบ กรอยากบอกอะไรกับรบตั้งเยอะแยะแนะ กรรักรบนะ กรขอโทษที่แต่ก่อนกรทำตัวแบบนั้น กรบ้า กรแคร์แต่คนอื่นไม่เคยแคร์รบเลย กรขอโทษนะ’ กรกอดรบไว้แน่น
‘ไม่เป็นไรหรอกกร รบรักกร ไม่ว่าอะไรรบให้อภัยกรได้เสมอ แล้วกร กรฟังรบนะ กรก็ยังไม่ตายตอนนี้กรแค่กรสลบอยู่แค่นั้นเอง’ รบลูบหัวกรอย่างเอ็นดู
‘ไม่รบ กรจะอยู่กับรบ กรจะตายกรจะได้อยู่กับรบนะ’ กรยิ่งเอาหน้าซุกเข้ากับอกของกร
‘ถ้ากรตาย กรก็ไม่ได้เจอรบซิ ’ ทำเอากรต้องเงยหน้าขึ้นมองสบตารบ
‘รบหมายความว่าไง’
‘ก็เพราะผลบุญที่กรช่วย ถั่วกับสิงห์ พระเจ้าของชาวชายรักชาย เลยให้โอกาสรบ กลับมาเกิดในร่างของหมอคนที่ชนกรนี่เหละ เพราะตอนที่ชนกรหมอเค้าช็อคจนหัวใจวายตาย รบเลยได้ร่างนี้มา แต่ต้องแลกกับความทรงจำ’
‘หมายความว่า’
‘ใช่แล้วกร รบในร่างใหม่จะจำกรไม่ได้ ทางเดียวที่เราจะได้กลับมาอยู่ด้วยกันก็คือ กรต้องทำให้รบรักกรให้ได้’
‘แล้วถ้ากรทำได้รบจะจำกรได้หรือเปล่า’
‘ไม่ รบก็ยังจำกรไม่ได้ แต่เราจะได้อยู่ด้วยกัน กรทำได้มั้ย กรอาจจะเจ็บ อาจจะเสียใจเพราะรบ...’
‘ไม่เป็นไรรบ กรทำได้ เพื่อให้เรากลับมาอยู่ด้วยกัน กรทำให้รบเจ็บ ทำให้รบเสียใจมามากแล้วคราวนี้กรจะเป็นฝ่ายอดทนเพื่อเราทั้งสองคนนะรบ’
แล้วอยู่ดีดี รบที่กำลังคุยกับกรก็ค่อยจางหายไปจาอ้อมแขนซะดื้อๆ
“รบ”
“รบ”
“รบ อย่าหายไป รบ”
“พื้นแล้ว คุณ เป็นอะไรหรือเปล่า จำได้มั้ยว่าเกิดอะไรขึ้น” คนที่นั่งอยู่ข้างหัว ก้มลงมองคนที่ยังนอนอยู่บนพื้น
“มองตามนิ้วหมอนะ”
“ดี ดีมาก” เค้าเอานิ้วชี้เลื่อนไปมาให้มองตาม แล้วก็สั่งให้ทำอะไรอีกหลายอย่าง
“จำได้มั้ยว่าเกิดอะไรขึ้นก่อนหน้านี้ แล้วเจ็บตรงไหนบ้าง”
“ผมกำลังข้ามตรงนี้ไปเข้าประตูแล้วก็มีรถมาชนผม เจ็บไปทั้งตัวเลย”
“โอเค เอาหละ ยังไงก็ยังต้องไปตรวจที่โรงพยาบาลอยู่ดีเพื่อความแน่ใจ คุณนอนนิ่งก่อนนะเดี๋ยวรถพยาบาลก็จะมาแล้ว” และแล้วมหกรรมการเช็คร่างกายตรวจสุขภาพมาราธอนก็เริ่มขึ้น สาเหตุที่ตรวจกันระเอียดยิบขนาดนั้นเป็นเพราะคนชนเป็นคุณหมอเจ้าของโรงพยาบาลแห่งนี้นี่เองคนไข้ซุปเปอร์วีไอพีอย่างผมถึงได้รับการดูแลเป็นพิเศษ ผลปรากฏว่าผมไม่เป็นอะไรเลย แม้แค่รอยฟกช้ำ หมอบอกว่าตอนที่ชนรถไม่เร็วเพราะเพิ่งออกจากที่ซองที่จอดรถ แต่อาจจะด้วยความตกใจผมเลยเป็นลมไป แต่หมอสั่งให้คืนนี้ผมต้องนอนที่โรงพยาบาลหนึ่งคืนเพื่อดูอาการ เลยกลายเป็นดี เพราะทำให้ผมมีเวลาคิดวางแผน เพื่อทำทุกวิถีทางให้ได้กลับมาอยู่กับรบอีกครั้ง
“รบ กรต้องทำให้เราได้อยู่ด้วยกันอีกครั้งให้จงได้ รอกรก่อนนะ อ๊ะไม่ได้ซิ เรียกรบไม่ได้เดี๋ยวจากที่จะได้อยู่ด้วยกันจะกลายเป็นเข้าไปอยู่โรงพยาบาลโรคจิตซะเปล่า”
“อือม หมอชื่อ หมอหาญนี่หน่า ใช่จำได้จากป้ายชื่อที่เสื้อหมอ แล้วในฝันที่รบบอกก็ชื่อหาญนี่”
“รบ กรสัญญา ไม่ว่ากรจะต้องสูญเสียอะไรเพื่อแลกกับการได้อยู่ด้วยกันอีกครั้งกรก็จะทำ เอาหละกร สู้สู้ ”
เช้าวันต่อมาที่ห้องคนไข้ซุปเปอร์วีไอพีก็มีเหตุให้ทั้งหมอทั้งพยาบาลต่างวิ่งกันโกลาหล เมื่อญาติคนไข้ยื่นความจำนงว่าจะพาคนไข้กลับบ้าน แต่คนไข้เกิดโวยวายว่าไม่รู้จักกับญาติซะงั้น
“ไม่กรไม่กลับ กรไม่ไปไหนทั้งนั้น กรจะอยู่กับหมอหาญ” คนไข้แปลงร่างกลายเป็นเด็กสิบขวบในบัดดลแต่แทนที่จะร้องหาพ่อแม่กลับร้องจะอยู่กับหมอ ร้อนถึงหมอเจ้าของไข้ต้องรีบมาไกล่เกลี่ย
“กร กรครับฟังหมอนะ กรควรกลับบ้านกับพ่อแม่ก่อน..” หมอยังพูดไม่ทันจบเจ้าหนูกรก็แผดเสียงสวนกลับมา
“ม่ายย กรไม่กลับ กรไม่กลับ กรจาอยู่กับหมอ อือออ หมอไม่มีความรับผิดชอบ คนใจร้าย จับโน้นจับนี่ ลวนลามเค้าไปทั้งตัว ได้เค้าแล้วจะทิ้ง อย่างงี้มันต้องเรียกว่า ไอ้ฆาตกรโรคจิต”
“เฮ้ย คุณกร หมอยังไม่ได้ฆ่าคุณซะหน่อย แล้วที่จับนั้นจับนี่ก็เพราะต้องตรวจว่ามีส่วนไหนได้รับบาดเจ็บบ้างมั้ยเท่านั้นเองนะ เค้าไม่เรียกว่าลวนลาม” หมอหาญพยายามอธิบาย เพราะจากสีหน้าญาติๆ คนไข้หมอมีสิทธิขึ้นศาลเอาง่ายๆ
“ไม่รู้ ไม่สนยังไงกรก็จะอยู่กับหมอ” เถียงกันไปยังไงวันนี้ก็คงไม่จบ
.
.
‘คุณรบ นั้นคุณกรแน่หรือนั้น’
‘นั้นแหละตัวจริงของกร’
‘แล้วไอ้ที่ผ่านๆ มานั้นมัน’
‘เฟค นะซิคุณ ไอ้นี่มันลูกชายคนเล็ก มีน้องสาวอีกแค่คนเดียว นอกนั้นมีแต่พี่ อยากได้อะไรมันก็อ้อนเอา ไอ้ที่เห็นเก๊กนั้น ก็ทำไปอย่างนั้นแหละ ตัวจริงขี้อ้อน เอาแต่ใจเหมือนเด็กๆ แต่อันนี้ออกจะเวอร์เกินไปหน่อย’
‘เหรอออ ตอแหลเอาเรื่องนะคุณกรนี่ เอาหละคุณรบ ไปกันเถอะ ได้เวลาของคุณแล้ว’ แต่ผู้ถูกเรียกก็ยังมองนิ่งอยู่
‘คุณรบ คุณรบ ถ้าคุณอาลัยเค้าขนาดนั้น ทำไมคุณถึงได้หลอกไปเค้าอย่างนั้น’
‘เพราะรักไงครับ และนั้นก็จะเป็นสิ่งสุดท้ายที่ผมจะทำให้คนที่ผมรักได้ กรจะได้ไม่เศร้า ไม่รู้สึกผิด แล้วเอาแต่โทษตัวเองกับการจากไปของผม’
‘แหมพูดซะหรู แต่ผมว่าคุณอยากแก้แค้นเค้าซะมากกว่า’
‘ก็นิสนุง แต่แหมเป็นผีอย่างงี้นี่มันทำให้เราได้รู้ในสิ่งที่เราอยากรู้แทบทุกอย่างดีนะ แล้วผมก็รู้หรอกน่าว่านั้นหนะเค้าทำบุญร่วมกันมา แต่ผมก็อยากให้กรเป็นฝ่ายวิ่งเข้าชนดูบ้าง แล้วถ้าผมไม่บอกกรไปแบบนั้นเชื่อเถอะอีกนานเลยแหละกว่าที่กรจะยอมเปิดใจ’
‘ก็คงจะจริงครับ งั้นเราก็ไปกันเถอะครับ ผมว่าอีกไม่นานคุณหมอที่ทำเหมือนจะเล่นตัวอยู่นั้นคงได้วางแผนเอาคุณกรไปดูแลต่อที่บ้านเป็นแน่’
‘ก็นั้นนะซิ ทั้งทีจริงผมหวังเอาไว้ว่าไอ้หมอนั้นคงเล่นตัวให้กรต้องออกแรงตามตื้อซะบ้าง แต่ที่ไหนได้ เฮอะ กรก็วางแผนให้ได้อยู่กับไอ้หมอส่วนไอ้หมอนั้นก็ดันวางแผนให้ได้กรมาไว้ใกล้ตัว เฮ้อ คู่นี้เค้าก็เหมาะกันดีเนาะ’ สำเนียงที่พูดฟังออกเยาะหน่อยๆ น้อยใจนิดๆ
‘เอาหละเมื่อกรมีคนดูแลอย่างงี้ผมก็สบายใจ ไป เราก็ไปของเรากันบ้างเถอะ ก่อนที่ผมจะร้องไห้’ แม้ปลายประโยคจะเบาแสนเบาแต่ชายอีกคนก็ยังได้ยิน แล้วรบกับชายอีกคนก็หายวับไปจากที่ตรงนั้น
.
.
“เอาเป็นว่า ยังไงซะคนไข้ก็บรรลุนิติภาวะแล้วเราก็คงต้องปล่อยให้คนไข้ตัดสินใจเองน่าจะดีกว่านะครับ” หมอทำการตัดบท เอาคนไข้ไปเก็บไว้กับตัวได้อย่างหน้าตาเฉย
“เอ่อ แต่ป๊าว่า ให้ไอ้กอนมันกับบ้านกับพวกเลาจะดีกั่วนา”
“นั้นซิคะคุณหมอ ถ้ากรยืนยันจะอยู่กับหมอแบบนั้น มันจะเป็นการรบกวนคุณหมอเอาซะเปล่าๆ ให้แม่พากรกลับไปดูแลเองน่าจะดีกว่านะคะ”
“ไม่เป็นไรหรอกครับคุณป๊า คุณแม่ ผมเองก็ผิดที่ชนกร ยังไงซะจนกว่ากรจะอยากกลับบ้านก็ให้ถือซะว่าผมเป็นผู้ดูแลกรเค้าไปก่อนก็ได้ ไม่เป็นการรบกวนอะไรเลย ดีซะอีกนะครับถ้ากรมาอยู่กับผมถ้ามีอาการผิดปกติอะไรปัจจุบันทันด่วนผมจะได้ดูแลได้อย่างใกล้ชิด ถือซะว่าผมได้ทำคุณไถ่โทษเถอะนะครับ”
“แต่แม่เกรงใจ เท่าที่คุณเอากรมารักษาอย่างดีไม่ชนแล้วหนีแม่ก็ว่าพอแล้ว แล้วนี่กรจะไปรบกวนถึงบ้านอีก...”
“กรจะไป” เท่านั้นแหละ
“เลื่องของแกไอ้กอน ตามใจ อยากไปอยู่ที่ไหนก็ตามใจ พี่ลื้อน้องลื้อยังมีให้อั้วสนใจอีกเยอะ แล้วอย่าซมซานกับมาบ้านให้อั้วเห็นหน้าอีกนะ ไปรำเพยกับ” คุณป๊างอน ลากแม่กลับไปอย่างไม่ใยดี ‘ ฮู้ววยังดีนะที่ยังไม่ได้ทำเรื่องลาออก ไม่งั้นเคว้งน่าดูเลยกรู เพราะไม่งั้นต้องไปเรียนที่ใหม่ก็ต้องห่างจากรบ เอ้ย หมอหาญ นะซิ’
“กร กรครับ กร”
“หา เอ่อครับหมอ”
“งั้น กร นอนรอหมออยู่ที่ห้องนี้ไปก่อนแล้วกันนะไว้หมอทำงานเสร็จหมอจะมารับกลับบ้าน” หมอลูบหัวด้วยความเอ็นดู
“ไม่ กรกลัวหมอทิ้งกร หมอไปไหนกรไปด้วย”
“ได้ไงล่ะครับ คนป่วยก็ต้องพักผ่อน วันนี้หมอมีประชุมทั้งวันเลยนะ เออ งั้นเอาอย่างงี้แล้วกันเดี๋ยวหมอให้รถพยาบาลไปส่งกรที่บ้านแล้วเย็นนี้หมอกลับไปเราค่อยคุยกันดีกว่ามั้ยครับ”
“งั้นกรรอหมออยู่ที่ห้องนี้ดีกว่าครับ กรไม่อยากอยู่คนเดียว กรเหงา หมออย่าทิ้งกรนะ ไม่งั้นกรไม่รับรองความปลอดภัยของโรงพยาบาลด้วย”
หมอปล่อยให้กร นั่งรอนอนรออยู่ที่ห้องจนเย็นมากถึงได้มารับ พากลับบ้านด้วยกัน
“กรนอนห้องนี้นะ ตามสบายเลยเดี๋ยวหมอขอตัวไปอาบน้ำก่อน” แม้จะได้เข้ามาอยู่บ้านเดียวกันแต่ก็ไม่ได้อยู่ห้องเดียวกันอยู่ดี ‘จาทำไงดีว้าไอ้กร’
ตกดึกคืนนั้นกรหนีบหมอนกอดผ้าห่มเดินมาที่ห้องนอนหมอหาญ ประตูไม่ได้ล็อค กรจึงเปิดเข้าไปได้อย่างสบาย จากความสลัวของห้อง หมอนอนหลับอยู่บนเตียง กรค่อยเดินเข้าไปแล้วล้มตัวลงนอนที่ด้านข้าง
“หือ กร นอนไม่หลับหรือไง”
“กรนอนไม่หลับครับ อยากมีคนกอดนอน หมอนอนกอดกรได้มั้ยครับ” อ่อยสุดตัวขนาดนี้ถ้ายังไม่เอาก็จะปล้ำหมอละวะวันนี้
“ถ้าให้หมอกอดหมอไม่แค่กอดเท่านั้นนะ” เสียถามเพื่อให้คนขอนอนด้วยได้ตัดสินใจ
“ถ้าหมอรับดูแลกรชั่วชีวิต กรก็โอเคครับหมอ” หมอหาญไม่ได้ถามอะไรต่อแต่กลับกอดรั้งเอาคนด้านข้างเข้าไปแนบตัวปากก็ระดมจูบไปตามหน้าแล้วมาหยุดที่ปากแลกจูบกันอยู่นานกว่าที่จะปล่อยให้กรได้มีโอกาสหายใจหายคอได้
“หมอยินดีดูแลกรชั่วชีวิตอยู่แล้ว ว่าแต่กรเถอะพร้อมจะอยู่กับหมอไปชั่วชีวิตจริงหรือเปล่า”
“ชัวร์” แล้วคืนสวีทหวานสำหรับคู่รักคู่ใหม่ก็เริ่มขึ้น
“อ๊ะ หมอ อือม กร อ๊า อย่า อย่าทำอย่างนั้น โอ้วว ซี๊ดด เจ็บ อ๊า กรเจ็บ โอ้ยยย”
“อ๊ากร ดีครับ อย่างนั้นที่รัก ขยับแรงๆเลยครับ ฮือ อ๊า “
“หมอ อ๊าวว กรไม่ไหวแล้วนะครับ อู๊วว อ๊ะ อ๊า อ๊าววว ซี๊ดด อู้ยยไม่ไหวแล้ว อู้ยย กรไม่ไหวแล้วครับ” เสียงเหนื่อยหอบเหมือนคนเพิ่งวิ่งแข็งเสร็จร้องขอความเห็นใจ แต่ดูเหมือน หมอหาญจะไม่เห็นใจตามไปด้วยเลยซักนิด คืนนั้นกว่าที่หมอหาญจะให้กรได้พัก ก็โดนไปหลายยก เล่นเอาเหนื่อยแทบสลบเลยที่เดียว.........
.....
..
.
The end :bye2:
-
ช่างเป็นผีที่ดีจริงๆ
-
คุณหมอก็เหมาะกับกรดี
แต่ก็สงสารรบนิดนึง :o12:
-
:กอด1:
-
สงสารรบ เป็นผีดีมากเลย
-
ผีหลอกได้เรียกเลือดมาก :pighaun:
-
เป็นพีที่ดีจริงๆ :z1:
-
ผีหลอกได้ถูกใจมากมาย><!
แต่ทำไมผีไม่ร่วมวง (แอบเศร้า)
หมอแผนเยอะนะ เนียนด้วย เล่นซะดูไม่ออกเลย
ถ้าผีไม่บอกก็ไม่รู้นะนั้น..... กรน่าสงสาร ต้องรับศึกหนักทุกคืนแน่ -..-
-
เหมือนรบจะมีแฟนใหม่นะ เอารบมา
ต่อเลยดิจ๊ะ
-
รักกันๆ แต่แอบสงสารรบจังเลย เฮ้อ
หาคู่ให้รบหน่อยค๊าบบบบ
-
หมอนี่เนียนได้ตลอด :haun4:
-
พี่รบเป็นผีที่ดีจริงๆ ห่วงแฟนด้วย o13
-
โดนผีหลอกจริงๆด้วย. แต่ว่า กรเพิ่งหายเจ็บแล้วเล่นกันหนักอย่างนี้ จะไม่เป็นไรเหรอ แต่ก็มีคุณหมออยู่ใกล้ๆนี่เนอะ
-
ถ้ากรรู้ว่าหมอไม่ใช่รบความรู้สึกจะเปลี่ยนมั้ยอ่ะ...งานนี้น่าสงสารหมอนะ
-
สงสารผี...
-
โฮะๆๆๆ โดนผีหลอกจริงๆด้วย
-
สงสารรบ
แต่คนที่คุยกับรบ ก็คงจะรักรบใช่ไหม
:L2: :L2:
-
ตอนนี้เป็นผีหลอกคนจริงๆ
ยังไงก็เป็นความหวังดีให้กรมีความสุขอ่ะนะ happy อ่ะ
:L1:
-
หักมุมตล๊อดดดดดดดด ฮาๆ
รบมันเป็นผีที่หลอกเพราะความรักและหวังดีมากๆ เยย
-
ผีดี = ='
ตอนนี้แอบดูฝืดๆนะคะ รอตอนต่อไปดีกว่า 555~~
ปล.แอบอยากอ่านแนวแบบ...อ๊ะ ท่านฮะ (ไม่ใช่ จ้าวฮะ นะ 555)
-
ดีใจไปกับหมอหาญและกร แต่สงสารรบอะ ผีหลอกจับคู่แบบนี้ ชาติหน้าคงได้เจอคนรักที่กล้าก้าวไปพร้อมกันสักทีมั้ง
ผิดไหมถ้าจะขอคู่ให้รบสักคน บนสวรรค์หรือจะเกิดชาติใหม่ก็ได้ ขอเถอะ
-
โอ้ววววววววววววววววววว ทีแรกคิดว่ากรจะรุกหมอ ฮาาาาาาาาาาาาาาา
หมอหื่นนะคะ :haun4: :haun4: :haun4:
-
ูู^^ คนแต่งไม่ชอบเรื่องเศร้า แต่อยากลอง
คืนเดือนมืดที่เงียบสงัดที่ไร้แม้เสียงหรีดหริ่งเรไรร้อง ชายชุดดำกำลังลัดเลาะไปตามริมกำแพง ผ่านห้องต่างๆ อย่างชำนาญ แล้วผลุบหายเข้าหน้าต่างบานที่เปิดอยู่ของห้องๆ หนึ่งเข้าไป
“ศิษย์น้องเฟย” เมื่อเข้ามาในห้องได้ก็ตรงไปที่เตียงที่มีม่านบางกางกั้นแล้วสอดตัวเข้าหาคนที่นอนอยู่
“หือ ศิษย์พี่เกา ท่านมาแล้ว” คนตัวเล็กบนที่นอนพลิกตัวเข้ากอดคนมาใหม่
“ข้ามาช้า เป็นข้าผิดเอง” คนตัวเล็กเอามือปิดปากคนพูดพร้อมส่ายหัว
“ท่านมาแล้ว จะช้าเร็วท่านก็มา...” ศิษย์พี่เอามือที่ปิดปากออกก่อนที่จะก้มลงจูบที่ปากที่กล่าววาจาหวานหู แล้วเลื่อนไปที่ข้างแก้มจรดใบหู
“ข้ารักเจ้าเสี่ยวเฟย” ขบเม้มติ่งหูนุ่มนิ้มอย่างรู้ใจ
“อ๊ะ ท่านพี่ ฮืออ” แล้วเลื่อนลงมาตามลำคออย่างช้าๆ จนมาหยุดที่อกแบนราบแล้วส่งเรียวลิ้นเข้าทักทายยอดสีสวยจนมันตอบสนองด้วยการรัดตัวจนแข็งเป็นไต เกาจิ้งหยอกเย้ายอดอกอยู่นานก่อนที่จะเลื่อนตัวลงสู่เบื้องล่างที่ตื่นตัวรอเค้าอยู่ เมื่อเลื่อนลงไปถึงก็จัดการครอบครองมันเข้าไว้ในปากอย่างช่ำชอง ทั้งดูดเลีย แทะเล็มจนเจ้าของถึงกับบิดส่ายอย่างซ่านเสียว
“อืออ ศิษย์พี่ อ๊า อ๊าวว ท่านพี่ ซี๊ดดด พอ อึก พอแล้ว โอ๊วว ข้าทนไม่ไหวแล้ว ท่านพี่ อ๊า” เพียงไม่นานเสี่ยวเฟยก็ปลดปล่อยออกมาเพราะความเก่งกาจของศิษย์พี่เกา
“เสี่ยวเฟย” เกาจิ้ง เรียกคนที่นอนระทวยด้วยเสียงกระเส่า ก่อนจะลุกขึ้นนั่งคุกเข่าอยู่ที่หว่างขาเรียวสวย แล้วจับยกขึ้นพาดบ่าแล้วชำแรกแทรกกายอันใหญ่โตของตนเข้าสู่ช่องทางด้านหลังอย่างคุ้นเคย
“อ๊า ท่านพี่ อ้ายย” มือทั้งสองข้างไขว่คว้าเอาหัวไหล่เปลือยทั้งสองข้างของเกาจิ้งแล้วจิกนิ้วลงไปเพื่อบรรเทาอาการซ่านเสียวที่เกิดอย่างกะทันหัน
“อู๊วว อือม ท่านพี่ อือม ช้าๆ ข้าเสียวเหลือเกิน โอ้วว” เสี่ยวเฟยได้แต่บิดเร่า ร้องครวญ รับแรงกระแทกไม่ยั้งจากเกาจิ้งที่อยู่ด้านบน อยู่เป็นนานกว่าที่เพลงรักที่กระหน่ำเข้ามาจะหยุดลง ทั้งสองนอนมองตา หอบหายใจด้วยใบหน้าที่ห่างกันไม่ถึงคืบ ยังไม่ทันหายเหนื่อยดีเกาจิ้งก็พลิกกายนอนหงายพร้อมทั้งดึงเอาเฟยหลงขึ้นไปอยู่ด้านบนอีกด้วย
“ท่านพี่” เฟยหลงร้องท้วงเมื่อถูกดันให้ลุกขึ้นนั่ง
“ชู่ เสี่ยวเฟย เวลาของเราทั้งสองมันช่างน้อยนิดนักในแต่ละคืน เจ้าจะตามใจข้าบ้างไม่ได้เชียวหรือ” เกาจิ้งชิงตัดพ้อก่อน
“ฮึ ข้าไม่ตามใจท่านตรงไหนกัน เมื่อสองคืนก่อนท่านก็ว่าอย่างงี้แล้วเป็นยังไง ตอนนี้ใครก็นินทาว่าข้าปวกเปียก ร่างกายอ่อนแอไม่สมเป็นลูกชายเจ้าสำนัก ส่วนท่านก็สดชื่นรื่นเริงไปฝึกวิชาล้ำหน้าข้าไปหลายขุมเนี่ยนะข้าไม่ตามใจท่าน” เฟยหลงที่นั่งอยู่บนท้องศิษย์พี่สะบัดหน้าตอบจนคนด้านล่างอดหัวเราะออกมาไม่ได้
เพียะ มือเล็กฟาดลงบนอก
“ท่านจะหัวเราะทำไม มีอะไรน่าขำ” คนด้านบนยิ่งงอนหนัก
“เอาน่าใครจะว่าเจ้าอ่อนแออ้อนแอ้นอย่างไรข้าคนนึงหละที่รู้ว่าเจ้าไม่ได้เป็นเช่นนั้น”
“ก็แน่หละซิ ท่านสอนข้ามากับมือข้าจะปวกเปียกได้เช่นไร” คนตัวเล็กหันมายิ้มอ่อนหวานอีกครั้ง
“นั้นสิข้าสอนเจ้ามากับมือ ตั้งแต่เจ้ายังไม่ประสาจนตอนนี้เก่งจนข้าไปไหนไม่รอด” คนพูดแกล้งลากเสียงให้ยาวรอดูคนตัวเล็กว่าจะเข้าใจในสิ่งที่จะสื่อหรือไม่ ก่อนที่จะพูดต่อ
“เช่นนั้นครั้งนี้ข้าให้เจ้าแสดงฝีมือเต็มที่ถ้าเป็นที่พอใจอาจารย์คนนี้ ข้ามีรางวัลให้” เฟยหลงหน้าแดงแต่ก็ไม่ปฏิเสธคำท้าทายนั้น
“ถ้ารางวัลไม่ถูกใจข้า ข้าสั่งท่านงดมายังห้องข้าสามวันนะศิษย์พี่เกา” ศิษย์น้องแสดงฝีมือปรนเปรอศิษย์พี่อย่างเต็มที่ ส่วนรางวัลที่ได้ก็คือรอบที่สามที่ตามมาติดๆ
“ไหนรางวัลของข้าเล่าท่านพี่” แม้จะยังเหนื่อยหอบแต่คนตัวเล็กก็ยังเรียกร้องรางวัลที่ตนควรจะได้
“ข้าให้เจ้าแล้วไง แล้วเจ้าก็ชอบมันมากเสียด้วยเพราะเจ้าออกจะ ครวญครางอย่างพออกพอใจ หรือเจ้าจะเถียง” คนฟังเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟันเพราะเถียงไม่ออก
“ท่านก็อย่างนี้ทุกครั้งเลยข้าไม่สนใจท่านดีกว่า” พูดจบก็พลิกกายหันหลังให้แต่กลับกลายเป็นให้โอกาส เกาจิ้งรีบเข้าประกบทางด้านหลังแล้วเริ่มรักครั้งใหม่อย่างเอาอกเอาใจให้คนด้านหน้าหายงอน เพลิงพิศวาสในหอน้อยดำเนินต่อไปอีกชั่วระยะจนคนในห้องต่างอ่อนเปลี้ยแล้วหลับไหลไปด้วยกัน
“ท่านพี่เราจะทำอย่างไรกับลูกเฟยกันดี” สองคนที่อยู่ในห้องที่อยู่ถัดออกไปพอควรต่างหันหน้าเข้าปรึกษากัน
“สิ่งที่เจ้าสามบอกล้วนเป็นความจริง เราคงต้องให้เค้าทั้งสองแยกห่างออกจากกัน ตอนนี้เราคงทำได้เพียงเท่านี้ นอนพักเสียเถอะน้องหญิง” แล้วต่างคนก็ต่างเงียบอยู่ในภวังค์ของตน
#################################
“ศิษย์พี่ใหญ่ ท่านอาจารย์เรียกหาท่าน”
“ขอบใจเจ้ามากศิษย์น้องรอง เจ้ารู้หรือไม่ว่ามีเรื่องใด”
“ข้าก็ไม่รู้หรอกศิษย์พี่แต่ดูท่าจะไม่ใช่เรื่องดีนัก เพราะทั้งอาจารย์และอาจารย์ต่างมีสีหน้าเป็นกังวล แต่ส่วนศิษย์น้องสามดูกระหยิ่มยิ้มย่องแปลกๆ ข้าว่า ศิษย์พี่ระวังตัวไว้บ้างก็น่าจะดี”
“ช่างเถอะน้องรองอะไรจะเกิดก็คงต้องเกิด” .
.
.
.
“อาจารย์ อาจารย์หญิงท่านเรียกหาข้า” เมื่อพบท่านอาจารย์ทั้งสองเกาจิ้งก็ทำความเคารพอย่างนอบน้อม
“ข้ากับอาจารย์หญิงของเจ้ามีความเห็นว่า เจ้าควรจะแยกตัวออกไปท่องยุทธภพด้วยตัวคนเดียวดูบ้าง” อาจารย์พูดด้วยเสียงเนิบช้า
“ท่านอาจารย์ ศิษย์ทำสิ่งใดผิดท่าจึงออกปากไล่ศิษย์เยี่ยงนี้”
“ศิษย์พี่ยังไม่รู้ตัวอีกหรือว่าท่านทำสิ่งใดไว้ แค่ท่านอาจารย์ไม่ประกาศขับท่านออกจากสำนักก็ดีเท่าไหร่แล้ว” ศิษย์น้องสามเป็นผู้ตอบแทนท่านอาจารย์
“เรื่องนี้รู้กันแค่พวกเราเพราะมันเป็นเรื่องอื้อฉาว ข้าไม่อยากให้ลูกเฟยเสียชื่อเสียงฉะนั้นเจ้าจงออกไปจากสำนักอย่างเงียบๆ” อาจารย์หญิงกล่าวเสียงเศร้า
“อาจารย์ ข้ากับศิษย์น้องไม่ได้ทำผิดคิดร้ายใครแค่เรารักกัน..” เกาจิ้งพยายามจะอธิบาย
“เจ้าผิด ผิดต่อฟ้าดิน ผิดต่อข้าละอาจารย์หญิง เจ้าชักจูงให้เฟยหลงเดินทางผิด ฉะนั้นข้าจะพูดเป็นครั้งสุดท้าย เจ้าไปซะ” พูดจบอาจารย์ก็หันหลังให้ไม่ต้องการฟังสิ่งใดอีก ศิษย์น้องสามยืนยิ้มอย่างสาสมใจที่ขับไล่ศิษย์พี่ที่มันไม่เคยเคารพไปให้พ้นทางซะได้
“ได้ท่านอาจารย์ข้าจะไป ในวันพรุ่งนี้ข้าจะไปจากสำนักแห่งนี้อย่างถาวร” เมื่อพูดจบเกาจิ้งก็โค้งคำนับ
“ศิษย์ขอลาท่านอาจารย์ทั้งสอง ขอท่านทั้งสองถนอมสุขภาพและโปรดให้ภัยศิษย์อกตัญญูคนนี้ด้วย” เมื่อโค้งคำนับเสร็จเรียบร้อยก็ก้าวจากมา แต่สิ่งที่เกาจิ้งคิดอยู่ในใจตอนนี้ไม่มีใครรู้ได้ เกาจิ้งกลับไปที่ห้องเพื่อรวบรวมข้าวของที่มีใส่ห่อผ้าเพื่อออกเดินทาง
“ศิษย์พี่ ท่านจะไปไหน” ศิษย์น้องรองกระหืดกระหอบเข้ามาในห้องอย่างรีบร้อน
“น้องสามไปเป่าประกาศไปทั่วว่าศิษย์พี่จะออกท่องยุทธภพแล้วจะไม่กลับมาที่นี่อีก นี่มันอะไรกันศิษย์พี่” เกาจิ้งหันไปยิ้มอย่างจริงใจให้กับน้องรอง
“ถึงเวลาที่ข้าต้องไปแล้ว สำนักนี้คงต้องฝากไว้ในมือของเจ้า วาสนาที่จะทดแทนบุญคุณอาจารย์ทั้งสองของข้าคงมีแค่นี้ ดูแลอาจารย์กับอาจารย์ หญิงแทนข้าด้วย”
“ศิษย์พี่” เมื่อออกจากห้องได้ เกาจิ้งแอบไปหาศิษย์น้องเฟย
“ศิษย์น้อง” เกาจิ้งเรียกปลุกศิษย์น้องจากการหลับใหล
“หือ ท่านพี่”
“เสี่ยวเฟย ฟังข้าให้ดีนะ ข้าถูกขับออกจากสำนัก..” เฟยหลงหายง่วงเป็นปริดทิ้ง
“เกิดอะไรขึ้น..” เกาจิ้งเอามือปิดปากศิษย์น้องเอาไว้
“เจ้าฟังข้า ห้ามถามเข้าใจมั้ย” เฟยหลงพยักหน้ารับ
“ข้าต้องออกจากสำนักในวันพรุ่งนี้ เจ้าจำลำธารที่ข้าเคยพาเจ้าไปฝึกวิชา อยู่ทางตีนเขาด้านหลังสำนัก ข้ามีบ้านเพิ่งสร้างเสร็จไม่มีใครรู้จักที่นั้น เมื่อเราเจอกันที่สำนักไม่ได้เจ้าคงต้องเป็นฝ่ายไปหาข้าเองได้หรือไม่” เฟยหลงพยักหน้าอีกครั้ง
“ศิษย์พี่..”
“ชู่ ต่อไปนี้เจ้าเรียกข้าว่าท่านพี่ได้ทุกเวลาเพราะเราไม่ใช่ศิษย์พี่ศิษย์น้องกันอีกต่อไป คืนพรุ่งนี้ข้าจะรอเจ้าที่ห้องหอของเรา เจ้าอย่ามาช้านะ” เฟยหลงพยักหน้ารับอีกครั้ง
.
.
.
เวลาล่วงเลย คืนเดือนมืดมาเยือนอีกหน เฟยหลงกำลังหลบออกจากสำนักเพื่อมายังเรือนน้อยหลังเขา แต่อยู่ก็โดนพลังฝ่ามือพาดเอาถึงกับสลบลง ร่างยังไม่ทันล้มลงกับพื้นก็ถูกคนชุดดำอุ้มพาไปนอนสงบบนที่นอนในห้องหอที่เค้าทั้งสองได้กราบไหว้ฟ้าดิน แล้วคนชุดดำก็ออกจากเรือนน้อยไปยังสำนักที่ตนจากมา ลงมือเข่นฆ่าผู้คนนับร้อยชีวิตในสำนักให้ตายตกอย่างอนาถ จนมาถึงสามคนสุดท้ายที่รวมตัวกันอยู่ในห้องของเจ้าสำนัก
“อาจารย์ อาจารย์หญิง ศิษย์น้องสาม เรามีวาสนาต่อกันอีกแล้ว” ชายชุดดำดึงผ้าปิดหน้าลง
“เกาจิ้ง เจ้า..” พูดได้เพียงเท่านั้นอาจารย์ก็กระอักเลือดออกมาคำโต
“อย่าออกแรงให้มากจะดีกว่าท่านอาจารย์ เพราะพิษที่ท่านได้รับมันจะไม่เป็นอันตรายอันใดกับคนที่ไม่ใช้ลมปราณ แต่ทันทีที่ท่านใช้มันจะส่งผลให้ลมปราณแม้เพียงนิดสะท้อนกลับไปกระแทกอวัยวะภายในของท่านจนแหลกเหลวตายอย่างอนาถ เป็นอย่างนั้นใช่หรือไม่ศิษย์น้องสาม เจ้าใช้พิษชนิดนี้ทำร้ายน้องรองมาเป็นเวลานานจนน้องรองลมปราณแตกซ่าน แล้วเจ้าก็โยนความผิดว่าเป็นเพราะน้องรองขโมยฝึกวิชา น้องรองกลับต้องตายอย่างมีมลทิน” น้องสามหน้าซีดเผือดไม่มีคำโต้เถียง
“แค่นั้นยังไม่พอเจ้ายังผสมมันให้ศิษย์น้องเฟยกินเข้าไปด้วย เจ้า ถ้าเจ้าไม่ละโมบ ไม่ยุ่งกับน้องเฟยป่านนี้เจ้าคงได้ขึ้นเป็นเจ้าสำนักสมใจ แต่ แต่เจ้ามันระแวงเกินไป เจ้าต้องการกำจัดทุกคนที่ขวางทางให้สิ้นซาก ฮึ ฮึ ข้าก็เลยช่วยให้เจ้าได้สมปรารถนา ด้วยการส่งทุกคนไปรอเจ้าสำนักอย่างเจ้าอยู่ที่ปรโลก ส่วนอาจารย์กับอาจารย์หญิง ข้าคงได้แสดงกตัญญูต่อพวกท่านซักครั้ง ศิษย์รู้ว่าท่านรักสำนักนี้มากถ้าสำนักนี้ย่อยยับลงพวกท่านคงเสียใจเป็นที่สุด ข้าเลยจะส่งท่านไปดูแลสำนักของท่านที่ปรโลกพร้อมกับเจ้าสำนักคนใหม่ ในคราวเดียว ส่วนศิษย์น้องเฟยข้าจะดูแลให้อย่างดีท่านไม่ต้องเป็นห่วง หญิงที่พวกท่านหาไว้ให้ตบแต่งกับน้องเฟย ข้าก็ส่งไปรอปรนนิบัติท่านอยู่ที่นั้นแล้วเช่นกัน”
“เกาจิ้งเจ้าช่างโหดเหี้ยมผิดมนุษย์ ข้าจะฆ่า...จะ...เจ้..า..” อาจารย์หญิงเกรงลมปราณ แล้วสิ้นใจไปก่อนที่จะได้ขยับตัวด้วยซ้ำ
“น้องหญิง” อาจารย์กระอักเลือดอีกคำ
“ข้าไม่ได้โหดเหี้ยมแต่ถ้าใครมายุ่งกับข้ากับคนรักของข้าก่อน ข้าก็แค่ตอบแทนมันผู้นั้นอย่างสาสม” แต่แล้วอยู่น้องสามที่อยู่นิ่งๆกลับแทงกระบี่ใส่ เกาจิ้งต้านรับกระบวนท่าได้ทัน ก่อนที่จะปัดกระบี่เบี่ยงออก คงเพราะชะตาฟ้าลิขิตกระบี่ในมือน้องสามกลับแทงทะลุเข้าทรวงอกของอาจารย์อย่างพอดิบพอดี เกาจิ้งเห็นเป็นโอกาสจึงใช้ฝ่ามือกระแทกเข้าที่กลางหลังน้องสามจนตาย แล้วเอากระบี่ของตนเองสร้างรอยแผลเหมือนตนได้เข้าต่อสู้จนได้รับบาดเจ็บ แล้วรีบกลับไปที่เรือนน้อยหลังเขา
“ท่านพี่ เกิดอะไรขึ้น” น้องเฟยที่ฟื้นมาแต่ยังไม่มีแรงขยับตัวแม้ลงจากเตียงถามขึ้น
“เจ้าฟื้นแล้ว น้องเฟยข้า ข้าช้าไป ข้าอกตัญญู” เกาจิ้งที่มีเลือดไหลโทรมกาย ซวนเซแทบล้มลงทำเอาเฟยหลงแทบถลาเข้ามารับทั้งที่ตนเองก็ไม่มีเรียวแรงไปกว่ากันเลย
“ท่านพี่..”
“ข้าเห็นว่าเจ้ามาช้าจึงไปดักรอเจ้าที่เชิงเขาแต่ข้าเห็นเจ้าโดนทำร้ายข้าจึงเข้าช่วยแล้วพาเจ้ากลับมาที่นี่ จากนั้นข้าก็ย้อนกลับไปที่สำนักเพื่อดูเหตุการณ์ แต่ แต่ข้าช้าเกินไป ศิษย์น้องสามวางยาแล้วฆ่าทุกคนในสำนัก ทำร้ายท่านอาจารย์กับอาจารย์หญิง ตอนที่ข้าไปถึงน้องสามแทงกระบี่เข้าที่ทรวงอกท่านอาจารย์ข้ากำจัดศิษย์น้องสาม แต่ท่านอาจารย์ก็สิ้นใจเสียแล้ว ข้าขอโทษ ข้า...” เกาจิ้งนั่งอยู่ที่พื้นข้างเตียงเล่าเรื่องด้วยเสียงสั่น ทั้งยังร้องไห้อย่างสะเทือนใจ น้องเฟยค่อยเขยิบตัวลงจากเตียงเข้ามากอดเกาจิ้งแล้วร้องไห้ไปพร้อมกัน
“ท่านพี่ ท่านไม่ผิด เป็นศิษย์พี่สามสารเลวนั้นต่างหากที่ผิด แล้วข้าจะทำอย่างไรต่อไปดีท่านพี่” น้องเฟยร้องไห้อย่างหนักอีกครั้ง
“เสี่ยวเฟย ตอนนี้เราต้องเข้มแข็ง เราต้องไปจัดการเรื่อศพก่อน แล้วถ้าเจ้าอยากตั้งสำนักขึ้นใหม่ข้าก็จะช่วยเจ้า” เกาจิ้งพยายามปลอบเฟยหลง
“ข้าไปไม่ไหว ท่านพี่ ข้าไม่อยากเห็นภาพพวกนั้น ข้าไม่อยากเป็นเจ้าสำนักอะไรทั้งนั้น ท่านพี่ ท่านจัดการแทนข้าทีได้หรือไม่ ท่านพ่อท่านแม่รักสำนักนั้นมากข้า ข้า..” น้ำตาไหลรินเป็นสายจากดวงตาที่แดงช้ำ
“เสี่ยวเฟย” เกาจิ้งถอนใจหนักหนึ่งครั้ง ดึงคนตัวเล็กเข้ามากอดไว้
“งั้นข้าจะเผาสำนักพร้อมร่างพวกเขาทั้งหมด เพื่อให้พวกเค้าได้ไปอยู่ร่วมกัน” เฟยหลงพยักหน้ารับ พร้อมจะทำตามที่เกาจิ้งเสนอทุกอย่าง
“ท่านพี่ต่อไปนี้ข้าไม่เหลือใครอีกแล้ว มีแต่ท่านเท่านั้นท่านอย่าทิ้งข้าให้ต้องอยู่อย่างเดียวดายนะ ถ้าอยู่เราก็อยู่ด้วยกัน ถ้าตายเราจะตายด้วยกัน ท่านพี่สัญญากับข้านะ” เฟยหลงกอดรัดเกาจิ้งไว้แน่นเหมือนคนจมน้ำที่เห็นขอนไม้ลอยน้ำมา
“ข้าสัญญา ข้ารักเจ้า ข้าทำทุกอย่างก็เพื่อเจ้า ชีวิตนี้จะมีแค่เจ้ากับข้าเท่านั้น ข้าสัญญา”
แล้วคืนนั้นไฟโชติช่วงก็ได้กลืนกินสำนักอันยิ่งใหญ่ให้มอดไหม้หายไปจากยุทธภพและความทรงจำของทุกผู้คน ไม่มีใครกล้าขึ้นมาที่แห่งนี้อีกเพราะข่าวลือต่างๆ นานา จึงไม่มีผู้ใดรู้ว่าด้านหลังเข้ายังมีอีกสองชีวิตเร้นกายอยู่
The end :bye2:
-
*0*
ซ่ะงั้นดื้อๆ โยนความผิดให้น้องสามซ่ะงั้นเลยนะ
จะเรียกว่าบุญหนุนนำหรืออะไรดีเนี่ย ><
ปอลิง อย่าลืมเผาบ้าน เผารถไปให้พ่อตาแม่ยายด้วยนะ ไหนๆ ก็ส่งลูกหลาน ลูกศิทษ์ ส่งไปทั้งตระกูลทั้งสำนักแล้วอ่ะ
เผื่อพ่อตาจะแว๊นมาหา >M<
-
:z13:
...เป็นพล็อตเรื่องยาวได้เลยนะนี่ จะว่าเศร้าก็ไม่เชิง แต่เหี้ยมในตัว :L2:
-
พระเอกโหดจัง :a5:
-
โหหหห เรื่องของตอนนี้เลือดท่วมจริงไรจริง
-
อ๊ากกกก เรื่องนี้ไม่เศร้าเลยคร้าบบบ แต่โหดมากกกกกกกกกกก :z3:
ต่อมหื่นฝ่อกันเลยทีเดียว :z3:
-
โหดร้ายจริงๆ
-
อ่านเรื่องนี้แล้วอดจะอุทานไม่ได้ "โอ้ววววว" ฮ่าๆๆ ทั้งขำทั้งทึ่งเลยอ่ะ
-
เป็นการได้รักมาที่เห็นแก่ตัวจัง
รักแต่ตัวเองอ่ะ เศร้า
-
เรื่องเศร้า+แอบโหด
ขอให้ลองแต่งเพียงเรื่องเดียวได้ไหม
อยากอ่านเรื่องรัก หวานๆ โก๊ะๆ บ้าง
-
พระเอกโหดจริงๆ แต่ก็นะมันมีสาเหตุทำให้ต้องโหด
-
:sad4: เพราะรัก จึงทำได้ทุกอย่างจริง ๆ ขอให้เป็นความลับตลอดไปแล้วกันนะ :o12:
-
คนเราทำได้ทุกอย่างเพราะรักจริงๆ
-
ไม่รู้ว่าพูดยังไงกับตัวพระเอกดี
จะว่าดีก็ดีนะ แต่จะว่าเลวมันก็ใช่อีกนั่นหล่ะ
อือ..อธิบายไม่ถูก :z2:
-
อื้อหือ นิยายกำลังภายในเร้นรัก~♥ (ชื่ออะไรของมัน 555)
แต่เราว่ามันไม่เศร้าเงอะ แล้วพล็อตมันก็เออ...ทำให้คนอ่านคนดูรู้สึก..สมน้ำหน้าหรือฮามากกว่า 5555
แต่ก็....ชื่นชมในความสร้างสรรค์ของพี่นักเขียนอยู่ดีค่ะ รู้จักคิดเอามาเขียน 555 ><'
รอตอนต่อไปนะคะ
-
มันไม่ เศร้า แต่ กังฉินอ่ะ
-
อ่า เรื่องนี้มะรู้จะเมนท์รายเลย เหอะๆ
-
โหดแบบนี้ได้ใจมาก!!!
-
เพื่อรักแล้วทำได้ทุกสิ่ง
แอบหน้ากลัว :m29:
-
:L2:
-
ร้ายกาจ .. :z2:
-
ทำไมฆ่าไม่เลือกอย่างนี้ล่ะ...พาหนีแล้วจัดการเฉพาะคนที่เป็นภัยร้ายแรงอย่างศิษย์น้องสามก็ได้
อันนี้โหดไปอ่ะ
-
เพราะรัก...เหรอออ
-
โหดมากเลยอ่ะ
:L2: :L2:
-
เล่ห์เหลี่ยมมากๆ
-
... จากเรื่องที่แล้ว
คนแต่ง : อยากลองแต่งเรื่องเศร้า แต่เกลียดเรื่องเศร้าอะ ยิ่งแบบมีมารร้ายโน้นนี่นั้น นายเอกงอลไม่เพระเอกปัญญานิ่ม
เก่งมันทุกเรื่องแต่เรื่องแค่เนี้ยเสือกโง่ ยิ่งไม่ชอบ แต่ก็ยังอยากลองอะ ปิ้งง เอานี่แหละ...
วิญญาณคนแต่ง : แล้วเป็นไงเรื่องเศร้าของแก
คนแต่ง : ไม่รู้จะดีใจหรือเศร้าใจดี คุณคนอ่านเค้าว่ามันไม่เศร้า แถมกลายเป็นโหด+ฮาอะ นี่ว่าเว้นฮาแต่ไม่เว้นหื่นแล้ว
เชียวนะ เลยกลายเป็นคุณคนอ่านหื่นหดกันเลยน่าฉงฉาน
วิญญาณคนแต่ง : -_- ชั้นว่าแกควรเลือกเศร้าว่ะ
คนแต่ง : ทำไมอะ
วิญญาณคนแต่ง :ก็แกอยากได้เรื่องเศร้าไง
คนแต่ง : - -“
คนแต่งมันบ้าค่ะ เราไปอ่านเรื่องต่อไปกันเลยดีกว่า แต่แบบว่าสั๊นสั้นอีกแล้วอะ^^
...
“มาแล้วหรือจ๊ะน้องเฟรมคนสวย” เสียงแปลกๆของใครก็ไม่รู้ดังขึ้น ทำเอาหัวใจเต้นแรง
“ใคร พวกนายเป็นใคร พี่ชล ปล่อยเฟรมก่อน”
“อย่าดิ้นให้เหนื่อยเลยจ้ะน้องเฟรม”
“พี่ชลปล่อยเฟรม เอ๊ะ ไอ้พี่ชลจะไปสามัคคีกับคนอื่นทำไม”
“สามัคคีคือพลังไงจ๊ะน้องเฟรม แล้วถ้าพี่ทั้งสามสามัคคีใช้กำลังล่ะก็ พวกพี่ๆ จะดูซิว่านกน้อยอย่างน้องเฟรมจะหนีมือพี่ๆ ไปไหนพ้น น้องเฟรมจ๊ะ น้องเฟรมจ๋า น้องก็รู้ว่าอย่าเชื่อคนง่ายๆ แล้วดูซิเลยได้มาเจอกับคนดีๆ อย่างเราสองคน ส่วนไอ้เลวชล มันหลอกเอาน้องมาเป็นเหยื่อสังเวยพวกเราถึงที่ มามะน้องเฟรมพวกพี่ๆจะเอ็นดูให้ร้องครวญครางไม่ขาดปากเลยจ๊ะ
‘เอาหละซิหนียังไงก็หนีไม่พ้น เพราะโดนปิดตาอยู่ แถมมือก็ยังโดนจับยึดไว้ทั้งสองข้าง แล้วสามคนนี่ต้องรวมพี่ชลด้วยแน่ หูย ใจเต้นตูมตาม’ พอตอนแรกที่พี่ชลมาเปิดประตูให้ เค้าก็เอาผ้ามาผูกตาไว้ เพราะบอกว่ามีเฮ ไอ้เราก็นึกว่า เอาวะขำขำ ยังว่าอยู่พี่ชลจะเล่นอะไร แต่ก็เลยตามเลย แล้วค่อยพาเดินมาเรื่อยๆ ในความเงียบที่น่าอึดอัด เพราะมองอะไรก็ไม่เห็นแล้วยังจะเงียบอีก มือของชลข้างนึงโอบไปจับที่หัวไหล่ซ้าย ส่วนอีกข้างจับอยู่ที่ขวา ก็หมายความว่าเค้าเดินเคียงอยู่ทางด้านขวาของผม แล้วไอ้มือที่สามก็ฉกเข้ามายึดแขนข้างซ้ายเอาไว้
“ไม่นะ เฟรมมาหาพี่ชลคนเดียว พวกนายต้องเข้าใจคำว่าเอ็นดูผิดแน่เลย เพราะงั้นปล่อยเราก่อนนะ หรือไม่เราคงเข้าห้องผิดแน่เลย” ตามน้ำไปเรื่อยดีกว่าดูซิพี่ชลจะเล่นอะไร
“ก็นี่แหละห้องพี่ชล” เสียงแปล่งๆ ของพวกมันทำเอาขนลุก
“พวกนายทำแบบนี้บ่อยหรอ” เสียงแปลก พวกนี้ต้องดัดเสียงแน่เลย
“เปล่า ครั้งนี้ครั้งแรก ไอ้ชลมันโม้เรื่องน้องเฟรม ว่าเจ๋งสุดยอด แล้วอยู่ๆ มันก็บอกว่าจะนัดนายมาให้พวกเราเอ็นดู
“ไม่จริง พี่ชลไม่ทำอย่างนั้นแน่”
“โห งั้นนี่น้องเฟรมคงฝันอยู่มั้งครับ” แล้วพวกมันก็หัวเราะกันอย่างสนุก
“ใช่เฟรมฝัน อย่างงั้นนี่มันฝันของเฟรม ฉะนั้นเฟรมสั่งไอ้พวกผู้บุกรุกฝัน ให้แก้ผ้า...” ยังไม่ทันพูดจนมันก็ใช้เสียงที่ดังกว่าแทรกขึ้นมา
“โว้ น่ารักมั่ก ใจร้อนกว่าพวกพี่ๆ อีกนะเนี่ย ได้เลยจ้า เอาไอ้บื้อทั้งหลายลงมือเลยน้องเค้าสั่งแล้วโว้ย” แล้วไม่รู้กี่มือต่อกี่มือต่างก็เข้ามามะลุมมะตุ้ม เสื้อผ้าคงปลิวว้อน เพราะดูท่ามันจะหลุดออกจากตัวคนใส่อย่างผมอย่างง่ายดายซะเหลือเกิน ตอนนี้รู้สึกเลยว่าเหลือแต่ตัวเปล่าๆให้พวกมันฟอนเฟ้น
“เฮ้ย อย่า หยุด...อืออ”
“จ้ะพวกพี่จะไม่หยุดจ้า” อ๊ะ...ฮึ้ย
“พี่ชล พี่ชล ช่วยเฟรม อุ๊ก” พวกเค้าอุ้มผมไปโยนลงที่เตียง น่าจะเป็นเตียงเพราะความรู้สึกมันบอกอย่างนั้น แล้วดึงเอามือทั้งสองข้างไปผูกกับผ้าที่คงเตรียมกันเอาไว้ และมันก็น่าจะโยงกับอะไรบางอย่างแม้จะไม่ถึงกับดึงแต่ก็ขยับได้แบบจำกัด ที่ทำได้ตอนนี้ก็แค่ดิ้นพลิกไปพลิกมา ตาก็มองไม่เห็น มือยังถูกมัดยึดไว้อีกต่างหาก พอจะอ้าปากร้องมัน ก็ปิดซะ ด้วยปากนะ จนเริ่มเคลิ้ม
“พี่ ชล” ปากก็ได้แต่ครางชื่อพี่ชลออกมาเบาๆ
“ตอนนี้พี่ชลปากไม่ว่าง น้องเฟรมก็ให้เพื่อนพี่เอ็นดูไปก่อนนะ” เสียงใครซักคนร้องบอกมาเสียงงกระเส่า
“นั้นแหละไอ้ชล เออ อู้ยย ฝีมือดีไม่ตกเลยนะมึง” ตอนนี้คนที่เอ็นดูผมอยู่ ก็กำลังทำให้ผมทั้งร้องทั้งดิ้น ด้วยความชำชอง ในการใช้ปากของเค้า เค้าทั้งอมทั้งดูดแทะเล็มส่วนกลางลำตัวผมอย่างเมามัน
“พี่ชล เฟรม ด้วย ช่วยด้วย อ๊า พี่ธาร ช่วยเฟรม อ๊า เฟรมจะไม่ไหวแล้ว อ๊า” โธ่แล้วก็เผลอตัวเรียกชื่อออกมาจนได้ซิน่า
“โธ่น้องเฟรม เล่นละครกับพวกพี่ให้นานกว่านี้หน่อยก็ไม่ได้ เอางี้ เมื่อกี้ถือว่าไม่ได้ยินละกัน” พี่ธารละปากออกมาบ่น
“เป็นไงล่ะครับ เดี๋ยวพี่จะทำให้ลืมไอ้ชลไปเลยเชียวครับ” แล้วพี่ธารก็ก้มลงไปปฎิบัติการดูดเลียอย่างเมามันต่อ
“พี่ธาร โอ้วว เฟรมจะ ไม่ไหวแล้ว อ๊า อึ๊ก อ๊า อู้ยย ดีครับ พี่ธารแรงแร้ง อ๊า” ร่างกายคนด้านล่างโก่งโค้งเป็นคันศรตามแรงอารมณ์ มือทั้งสองข้างที่โดนมัดเกร็งแน่นจนตึงเขม็ง ก่อนที่จะปลดปล่อยตัวเองออกมาทะลักทลาย
“อ๊า พี่ธาร พี่ธารเจ๋ง เสมอเลย ฮ้า ฮ้า ฮ้า” แม้ยังต้องนอนหอบหายใจทางปากแต่ก็ยังอดชมไม่ได้
“แน่นอนหละครับ เฟรม พี่เจ๋งกว่าไอ้ชลเป็นไหนๆ เป็นไงอยากตื่นเต้น สนุกมั้ยครับ เค้าว่าปิดตานี่จะรับรู้ความรู้สึกทางการสัมผัสได้ดีขึ้น สงสัยจะจริงแฮะ ครางลั่นขนาดนี้ เอาหละ รอบต่อไป เดี๋ยวมาทายกันว่าคนต่อไปจะเป็นใคร”
“ไม่เอาหละครับ มาทั้งพี่ที พี่ชลเลย เฟรมรับไหว แล้วเรื่องอะไรเฟรมจะปล่อยให้สองคนนั้นไปแอบสนุกกันเอง”
“คร้าบๆ แล้วแต่จะบัญชาคร้าบ” เสียงพี่ทีและพี่ชลตอบรับมา
“พี่ธาร เอาผ้าผูกตาออกเถอะ อ๊ะ” ทั้งพี่ชล พี่ที ต่างร่วมมือกันสร้างความสุขสันต์ให้กับร่างกายผมอย่างไม่รอช้า
“ผูกเอาไว้นั้นแหละ รู้สึกอย่างเดียวครับน้องเฟรม แต่แหมพวกพี่รึกะว่าจะหลอกน้องเฟรมซะหน่อยเชียว แล้วทำไมจำพวกพี่ได้ละครับ”
“แหม แค่ได้กลิ่นก็จำได้ละครับ อ๊า แต่แบบนี้ก็หนุกดีนะ โอ้วว พี่ชล ฮือมพี่ที อ๊า พี่ธารจ๋า” เสียงหวานออดอ้อนร้องเรียกอีกคนให้เข้ามาร่วมวงหรรษาซะด้วยกัน
“จ๋าเฟรม พี่ธารอยู่นี่จ้ะ” แล้วพี่ธารเข้ามาพัวพัน จนตอนนี้ไม่รู้ใครเป็นใครเพราะมันมั่วไปหมด แต่ก็เสียวถึงใจ
“วันนี้เฟรมขอแบบไม่มียั้งนะครับ ฉลองคบกันครบร้อยวัน ที่เฟรมเหมาพี่ทั้งสาม มาเป็นของเฟรมทั้งทีมาสนุกสุดเหวี่ยงกันดีกว่า”
“ได้เลยน้องเฟรม พวกพี่พร้องสนองเต็มที่ครับ” แล้วมหกรรมแย่งกันสร้างสุขก็เริ่มบรรเลง
“อ๋า พี่ชล อู้วว ซี๊ด พี่ที อ๊าวว โอ๊ววว พี่ธารร อ๊าาาา เฟรมเสียวครับ อ๊า ดี อือมดีโคตรๆ อ๊ายยย.....”
The end :bye2:
เซริฟ ๆ เล็กเพื่อเรียกต่อมหื่น+ฮาของคนเขียนกลับมาก่อนนะคะ
-
หื่นๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ อิอิ
4Pอุแม่เจ้า
-
ถ้าพี่ทีชื่อย่อมาจาก "นที"
น้องเฟรมเหมา 3 น้ำ เลยนะ
-
>< เป็นกิจกรรมเปลี่ยนบรรยากาศเหรอ -0-
โอ๊ว กล้วยทอด
-
โอ้ยยยยย แม่เจ้าาาาาาาา ทำไรกันอ่ะ ไม่เหนรุเรื่องเลยยย
-
แหม เข้าใจเล่นนะตัวเอง :haun4:
-
:pighaun: ชอบมากกร๊ะ
-
:o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :เฮ้อ:
-
:jul1:เลือดท่วมห้อง
-
:m20:
-
น้องน่ารัก แถมสู้ไม่ถอยแบบนี้ ต้องจัดหนักเท่านั้น
-
หึหึหึ
หลายพี -..- ได้ใจมากมาย ตื่นมาอีกทีลุกไม่ไหวแน่
-
โอเคเรื่องนี้เก็ทค่ะ ต้องอ่าน ตอนแรกๆแอบ งง เอ๊ะไรวะ?? 555
แต่...กริ๊ดดดดดดดดดดดดดดด มันไม่ช่ายยยยยยยยยย ><
ยังหื่นได้อีกคร่า~~~ 5555
-
หักมุมมัดยิ้มตลอดเล้ยยยย
-
รสนิยมใครรสนิยมมัน ตอนแรกนึกว่าจะมาม่า555
-
อ่ะนะเพื่อความตื่นเต้น :laugh:
:jul1:
-
4P สร้างแรงบันดาลใจใหม่เหรอ
-
เห็นว่าจะเศร้า เลยชะแว๊บไปมาไม่ได้อ่านสักที พึ่งจะอ่านเสร็จแล้ว ก็เอ่อ... ไม่เศร้าแฮะ แถม หื่นฮาเหมือนเดิมจริงๆ
-
:haun4:ฉลองร้อยวัน หุหุ หื่นได้ใจ :mc4:
-
เล่นเอาคนอ่าน "ขึ้น" ไปด้วยเลย :haun4:
-
:jul1:
-
^^
“อ๊ากก พี่เมท พี่สาน โอ้ ม่ายยย อือออออ แตมม์ ไม่ยอม อะ แตมม์ไม่ยอมนะ ปล่อยแตมม์ อือออออ อ๊ากกก ปล่อย”
“ไอ้แตมม์ ไอ้บ้านี่ แกจะดิ้นทำเตี่ยอะไรวะ ใส่ๆไปเถอะน่า ร้องโวยวายอยู่ได้นี่” ไอ้คนร้องโหยหวนมันลงไปชักดิ้นชักงออยู่กับพื้น
“ไม่ ไอ้พี่บ้า อือออ เป็นรุ่นพี่ประสาอะไร ไม่รู้หรือไง ว่าแตมม์ อยาก อยากมาก อยากมากถึงมากที่สุด อืออออออ ไอ้พี่ ใ จ ร้ า ย” มันยังร้องไม่เลิก
“เออ พวกกูรู้ว่ามึงอยาก แต่กูให้ไม่ได้ เพราะมันเป็นข้อตกลง ไม่งั้นงานนี้ก็จะมีไม่ได้ แกก็เข้าใจพวกเราหน่อยเถอะนะ แตมม์” พี่เมทพยายามปลอบ
“ใช่ไอ้แตมม์ ไม่ใช่พวกพี่อยากสกัดดาวรุ่งนะโว้ยแต่มันไม่ได้จริงๆ....”
“ม่ า ย พวกพี่ใจร้าย อืออออ แตมม์อยากแต่งชุด snow queen แค่นี่ก็ให้แตมม์ไม่ได้ อืออออแตมม์จาแต่ง แตมม์ไม่แต่งไอ้ชุดแมวบ้าบอนี่” เมื่อเห็นว่าร้องไห้โวยวายยังไม่ได้ผล คนที่จะได้แต่งเป็นแมวรีบคลานเข้าไปกอดเข่าของรุ่นพี่ที่เคารพอย่างรวดเร็ว แถมเอาหน้าถูไถ จนน้ำตา น้ำมูกเปรอะขากางเกง
“อี๋ ไอ้แตมม์ ปล่อยขากู” รุ่นพี่ที่เคารพ สะบัดแรงๆแต่ไม่คนเกาะก็เหนียวหนึบไม่ยอมหลุด
“อือออ พี่สาน พี่เมท ให้แตมม์แต่งเถอะนะ แล้วชีวิตนี้แตมม์จะไม่ขออะไรพวกพี่อีกแล้วนะ นะ นะ”
“พี่ขอโทษว่ะแตมม์ ไม่ได้คือไม่ได้” พูดจบพี่ทั้งสองคนรีบสะบัดขาแล้วเดินออกจากห้องไปอย่างรวดเร็วทิ้งให้คนอ้อนยังฟุ๊ปร้องไห้อยู่กับพื้นปริ่มว่าจะขาดใจไปตามลำพัง
ณ. ลานแสดงกลางห้างใหญ่บิ้กเบิ้ม วันเปิดตัวและโปรโมทละครเวทีเล็กๆ ที่ได้โอกาสใหญ่ๆ บรรยากาศแสนวุ่นวายต่างคนต่างแต่งตัวบ้างก็ช่วยกันดูความเรียบร้อย ในประดานั้นก็ยังมีแมวหงอยๆ อยู่ตัว เอ้ยคน แม้จะแต่งตัวเสร็จก่อนใครๆ แต่ก็ไม่มีทีท่าว่าจะกระตือรือร้นที่จะขยับไปไหนหรือวุ่นวายช่วยเหลือใครต่อใคร
“แตมม์ เสร็จหรือยังมาหาพี่หน่อยซิ” เมทตะโกนเรียกมาจากประตูห้องแต่งตัว
“คร้าบ” แมวหงอยตัวนั้นก็ลุกเดินเซื่องซึมไปหาคนเรียก
“พี่เมท มีไรหรอ”
“”พี่สานให้มาถามว่ายังอยากใส่ชุดนั้นอยู่หรือเปล่า ...” เมทยังพูดไม่ทันจบเจ้าแมวหงอยก็สวนคำทันที
“อยาก แตมม์อยาก” จากแมวหงอยก็เปลี่ยนเป็นแมวกระดี้กระด้าทันควันแถมยังกระโดดเข้ามากอดนัวเนียยังกับแมวซะจริงๆ
“ไม่ต้องกอดแล้วโว้ยรีบไปหาพี่สานเดี๋ยวนี้เลยเพราะต้องรีบ งานใกล้จะเริ่มแล้ว” แมวเหมียวกระโดดลงยืนแล้วรีบวิ่งไปห้องแต่งตัวอีกห้องอย่างรวดเร็ว
“พี่สานแตมม์มาแล้วคร้าบ” เปิดประตูพรวดเข้ามาได้ก็รีบดิ่งไปหาชุดที่ตนอยากใส่เป็นนักหนา
“มาแล้วหรอแตมม์ งั้นไปเปลี่ยนชุดไป” คนพูดมีสีหน้าไม่ค่อยสบายใจนัก เมื่อแต่งตัวเสร็จก็เป็นขั้นตอนทำผมแต่งหน้า รุ่นพี่ที่มีสีหน้ากังวลทั้งสองคนมายืนมองอยู่ด้วย
“พี่เมท พี่สาน ทำไมถึงยอมให้แตมม์ใส่ชุดนี้ได้ แล้วน้องกุ๊งกิ้งหายหัวไปไหนล่ะ” แม้หัวจะกระตุกจากแรงดึงของช่างทำผมเป็นพักๆ มือที่ว่างก็จิ้มนมตู้มๆ ที่มีคนช่วยยัดทั้งถุงเท้าทั้งทิชชู่ ทั้งฟองน้ำเอาไว้ เล่นอย่างขำๆ แต่ปากมันว่างเลยได้ถามข้อข้องใจ
“หนีไปแล้ว” พี่สานตอบแบบฉุนๆ
“หือ หนีหรอพี่ ไมง่ะ”
“”ช่างมันเหอะน่า อีกเดี๋ยวแกก็รู้เองหละเร็วๆ เข้า” แล้วพี่ทั้งสองก็เดินหนีไป กันการถามมากเรื่อง
เมื่อการโปรโมทจบสิ้นลงทุกคนต่างกุรีกุจอเปลี่ยนเครื่องแต่งกาย มีแต่ตัวเอกของงานอย่าง snow queenเท่านั้นที่โดนรุ่นพี่ทั้งสองลากออกจากลานแสดงพร้อมชุดเต็มยศ
“พี่เมท พี่สาน จะลากแตมม์ไปไหน” ยังไม่ได้คำตอบก็โดนยัดเข้ารถไปซะแล้ว พี่ทั้งสองคนนึงขึ้นนั่งประกบข้างอีกคนเข้าประจำที่คนขับแล้วออกรถอย่างรวดเร็ว
“พี่เมท พวกพี่จะพาแตมม์ไปไหน” เจ้าหญิงหมาดๆ รีบหันถามคนข้างตัว รุ่นพี่ถอนหายใจเฮือกก่อนตอบ
“แตมม์ แตมม์ต้องช่วยพวกพี่นะ” พีเมททำหน้าเหมือนจะร้องไห้
“พี่ มีอะไรกัน อะ บอกแตมป์มาเลยนะพี่”
“คือ แบบ แบบว่า พวกพี่ คือ เฮ้ออ คือพวกพี่ไปขอสปอนเซอร์ มาแล้วบังเอิญได้เจอกับท่านคนนึง ท่านใจดีมากๆ เลยนะ ให้พวกเราได้มาโปรโมทที่นี่นั้นแหละ แต่มีข้อแลกเปลี่ยนคือต้องให้ snow queen ไปนั่งดริ้งเป็นเพื่อนท่านคืนนี้ คือแบบว่า ท่านเห็นรูปตอนที่เราซ้อมแต่งตัวกันอะนะ แต่พี่ว่าท่านจำไม่ได้หรอกว่าใครเป็นใคร”
“เฮ้ยย พี่เดี๋ยวนี้ริอ่านเป็นพ่อเล้าหรือไงวะ”
ม่ายช่าย ท่านสัญญาว่าแค่คุยเฉยๆ ไม่ได้บังคับโว้ย แล้วพวกพี่ก็คุยกะน้องกุ้งกิ้ง ถ้าน้องเค้าไม่เออออพวกเราก็ไม่เอาเหมือนกัน แต่นี่น้องเค้าดันระริกระรี้ เออออนี่หว่าพี่ก็เลยตามเลยแล้วแต่น้องเค้า” พี่สานรีบอธิบาย
“ตานี้มันเกิดปัญหาตรงที่น้องกุ๊งกิ้ง หนีงานแล้วเราเอาแกมาแทน ถึงนังกุ๊งมันจะโทรมาบอกว่าท้องเสียมาไม่ได้ แต่ไงไงมันก็หนีนั้นแหละ แต่แกดันเป็นผู้ชายนี่ซิ ฉะนั้นทำยังไงก็ได้ให้ท่านไม่รู้ว่ากำลังคุยกะผู้ชายเข้าใจมั้ย” พี่เมทรีบเสริม
“แค่คุยแน่นะพี่”
“ฮือ แค่คุยเฉยๆ” พี่เมทกับพี่สานตอบอย่างมั่นใจ
“แต่คอยหาทางเลี่ยงมาให้เร็วที่สุดเลยนะ แล้วโทรหาพวกพี่ พวกพี่จะรออยู่แถวนั้น แกฉลาดเป็นกรดเอาตัวรอดเก่งพี่เชื่อว่าแกทำได้ พี่เลยต้องใช้แกนี่แหละแตมม์” พี่เมทรีบบอก
“เฮอะ ใช่ซี่ถ้าไม่มีปัญหาหละก็ไม่ตกมาถึงมือแตมม์หร้อก แต่แตมม์ว่าพวกพี่กลับไปเลยแล้วกัน นั่งแท็กซี่กลับนะ เอารถทิ้งไว้ แตมม์จะได้ไม่ต้องลากไอ้ชุดนี่ขึ้นแท็กซี่กลับ เมื่อตกลงกันเป็นที่เรียบร้อย พี่เมทกับพี่สานก็มาส่งที่สถานที่นัดพบแล้วทั้งสองก็แยกกลับไปก่อน เมื่อมาถึงห้องที่นัดหมายหน้าห้องมีชายชุดดำยืนเฝ้าอยู่ ประตูถูกเคาะห้องสามก็อก ก็เปิดออก คนเปิดเป็นชายมีอายุแต่ดูดี จนนำลายแตมม์แทบหก แถมตอนนี้ทั้งเนื้อทั้งตัวมีแค่ชุดคลุมอาบน้ำสีขาวตัวเดียวเท่านั้นมั้ง ไหนว่าแค่คุย อีแบบนี้มันนอนคุยกันซะหละม้าง
“ชายนายไปพักได้” พอชายบชุดดิเดินห่างออกไปพอควร เสียงมีอำนาจน่าหลงไหลก็ดังขึ้น
“ ไงจ๊ะหนูกุ๊งกิ้ง ไม่เจอกันตั้งนาน ลืมป๋าชาติหรือยังจ๊ะ” อ้าวชิปอ๋ายแร้ว เสือกเป็นคู่ขาเดิมกันซะอีก เอ้ยแล้วจะมากอดกูทามมาย
“แหมท่านคะอย่าใจร้อนซิคะ คุยกันก่อน” แตมม์พยายามรักษาระยะห่างออกมาบ้างด้วยการดันอกคนกอดเอาไว้
“หนูกุ๊งกิ้งก็ ป๋าร้อนฉ่าไปทั้งตัวไม่ใช่แค่ที่ใจนะจ๊ะ” โห ร้อนซ้า เสียงก็อ้อน ตาก็เยิ้มเชียว โอ้ย แตมม์จะละลาย แง้วว
“แหม แหม แหม หนูไม่ใช่กุ้งกิ้งหรอกนะคะท่าน” เอาวะบอกความจริงซักเรื่อง ก็ยังดีเพราะไม่งั้นอาจซวยได้
“อ้าวแล้วหนูกุ้งกิ้งไปไหนซะล่ะ” มีทางรอดแล้วโว้ยกู ถึงจะไม่อยากทิ้งป๋าเค้าก็เถอะ
“ฮึ อยากเจอกุ้งกิ้ง ก็รอวันหลังแล้วกัน นะคะท่าน วันนี้ขอตัว” นึกว่าจะรอดแต่ที่ไหนได้ไอ้ท่านเวรนี้มือยังกับหนวดปลาหมึก คว้ามับได้อย่างทันท่วงที
“โถ โถ โถ อย่าโกรธป๋าเลยนะหนู ไม่ใช่กุ๊งกิ้งก็ช่างปะไร แล้วหนูชื่ออะไรล่ะป๋าจะได้เรียกถูก” แถมไม่ได้จับเอาไว้อย่างเดียวยังดึงกระตุกจนเจ้าของมือเซถลาเข้าสู่อ้อมกอดอีกต่างหาก
“อ๊ะ ท่านคะ ปล่อยก่อน แตมป์เจ็บนะคะ”
“อ๋อ ชื่อแตมม์ น่ารักจังมามะขอป๋าชื่นใจซักที” ชื่นใจบ้าอะไรมือมันถึงได้ไปยุ่งอยู่ที่คอเสื้อตูวะ ‘ซวยหละกู กลับตัวก็ไม่ได้ ให้เดินต่อไปก็ไปไม่ถึง...’
แตมป์พยายามดิ้นหนีเพื่อรักษาความลับเอาไว้อย่างสุดความสามารถแต่อนิจจา ด้วยแรงกระทำมันตรงกันข้าม(แตมม์ขืนตัวไปซ้าย ท่านดึงเสื้อไปขวา) ตัวเสื้อหรือจะทนแรง มันก็ฉีกออกจากกัน เมื่อชุดที่ใส่อยู่มันขาดไปบางส่วน ไอ้ส่วนที่เสริมให้ตู้มก็กลิ้งหลุนๆ ออกมากองรวมกันอยู่กับพื้น
“เฮ้ยผู้ชายนี่” ท่านเตรียมเรียกคนเข้ามาช่วย แต่แตมม์เร็วกว่าเป็นไหนๆ
‘ไม่ได้เราจะทำให้ท่านไม่พอใจไม่ได้ ไม่งั้นเป็นเรื่อง’ เมื่อคิดได้ดังนั้น จึงกระโจนเข้าใส่ท่าน ที่เดียวท่านถึงกับลงไปนอนหงายกับเตียงแล้วลงมือจัดการเสื้อคลุมอาบน้ำที่ท่านใส่อยู่ตัวเดียวออกไป แล้วลงมือปรนเปรอให้ท่านอย่างเชี่ยวชาญ จนท่านหนีไปไหนไม่พ้น
“จะไปไหนล่ะท่านอยู่สนุกกันก่อนน่า แล้วจะรู้ว่าได้หลังลืมหน้าหนะมันมีจริง” จากตอนแรกที่เข้าห้องมาแตมม์จะพูดด้วยโทนเสียงสาวแตมม์แต่ประโยคนี้แตมม์เปลี่ยนเสียงตัวเองเป็นไอ้แตมม์เต็มขั้น
“อ๊ะ ปล่อย เฮ้ยย ซี๊ดด” ไอ้หนูของท่านไม่ยักกะอยากให้ปล่อย กลับชูชันสู้มือและปากแตมม์อย่างเริงร่า ตอนแรกแตมม์กะจะพาท่านไปทัวร์สวรรค์ด้วยปากซะหน่อยแต่ในเมื่อท่านพยศไม่เลิกได้สติเมื่อไหร่เป็นดิ้นหนีตลอด จนตอนนี้ท่านคลานหนีไปรอบเตียงโชว์บั้นท้าย น่าหม่ำจนแตมม์อดใจไม่ไหว เปลี่ยนใจเป็นฝ่ายเสียบซะเองเลย
“อ๊า อู้วว ไหนไหนเราก็หนิดหนมกันขั้นนี้แล้ว อ จะเรียกท่าน ท่าน อยู่ก็จั๊กจี้ อ้า แตมม์ขอเรียกพี่ชาติแล้วกันนะ อ อ๊า”
“อ๊า โอ้ยย พอ หยุดด โอ้ยย”
“อ๊ะ พี่ชาติ อย่าดิ้นเลยพี่ อืออ เจ็บนิดเดียวน่า อืมม ยอมแตมม์ก่อน เดี๋ยวแตมม์ให้เอาคืนนะคร้าบ อู้วว นั้นแหละ อือม อย่างเกร็งนะครับ อ๊า”
“โอ้ยย แตมม์ พี่เจ็บ ฮืออ อู้ยย เสียวโว้ยย อ๊าวว แรงอีกก อ๊าอาาา” พี่ชาติเสร็จก่อนแตมไปนานโข
“อ๊ะ พี่ชาติ อู้ย เสียวดีจัง โอ้วว ซี๊ดด นั้นแหละ อ้า อ๊า แตมม์จะไปแล้ว อู้วว” ตกเป็นของแตมป์อย่างกล้ำกลืนแต่สุขจนล้นทะลักอย่างปฏิเสธไม่ได้
แตมม์จับพี่ชาติพลิกตัวนอนหงาย แล้วเข้านัวเนียกับไอ้หนูของพี่ชาติ จนมันพรักพร้อมอีกรอบก่อนที่จะเอาตัวเองขึ้นไปคร่อมทับพี่ชาติไว้แล้วจัดการพาเจ้าสิ่งนั้นของพี่ชาติเข้ามาในร่างของตัวเอง
“อ๊ะ แตมม์ อืออ พี่เสียว อ๊าา า” พีชาติร้องครางเสียงดัง ส่วนแตมม์ก็ขึ้นไปนั่งโยกอย่างเมามันอยู่ด้านบน
“อืออ พี่ชาติ แตมม์ ก็เสียว พี่ อ๊า ขยับอีก อ๊าอย่างนั้น อ๊ะ” ไม่นานพี่ชาติก็เสร็จสมไปก่อนอีกครั้ง แต่ด้วยความช่างยั่วของแตมม์ก็สามารถที่จะบิลอารมณ์ให้มีร่วมกันได้อีกครั้ง
“อ๊า แตมม์ ดีจัง อ๊า”
“พี่ชาติ ชอบมะ อู้วว”
“ชอบจ๊ะ อ๊าวว”คราวนี้พี่ชาติเป็นฝ่ายพลิกแตมม์ลงจัดการเองจนทั้งสองไต่ไปถึงสวรรค์ ได้เกือบพร้อมกัน ทั้งรับทั้งรุกแตมป์สามารถ แถมก่อนจากแตมป์ปีนขึ้นไปนั่งคร่อมพี่ชาติอีกครั้งแล้วเอามือถือมาถ่ายรูปไว้เป็นที่ระลึก แล้วเอามือถือพี่ชาติมากดเบอร์เข้าเครื่องตัวเอง แล้วปล่อยพี่ชาติที่นอนสิ้นเรี่ยวแรงแทบสลบเอาไว้บนเตียง
“ไปก่อนนะที่รัก วันหลังแตมป์มาเล่นด้วยใหม่ โทรมาก็รับด้วยเข้าใจ๋ รักนะจุ๊ฟ จุ๊ฟ” แล้วแตมป์ก็เดินจากไป พร้อมรูปในมือที่ถึงกับทำให้ท่านเหงื่อตก แถมยังตกอยู่ใต้อำนาจมืดของแตมป์อย่างถอนตัวไม่ขึ้น
The end :bye2: :bye2:
-
จิ้มแรงๆ :z13:
จ๊ากกกกกกกก
สรุปว่าคนที่น่ากลัวที่สุดคือน้องแตมป์นี่เอง555
-
โหน้องแตมป์ อึ้งเลยทีเดียว
ดูแอ๊บๆ แบ๊วๆ นึกว่าจะไม่รอที่ไหนได้ น่ากลัวจริง
-
น้องแตมป์ สุดยอดดดด 555
-
เสร็จแตมป์ กรี๊ซซซซซซ
-
=[]= โอ้ววววว สุโค่ยยย
แตมป์เอ๊ย!! เราก็นึกว่าจะหนี ฮ่าๆๆๆๆ
-
:laugh: แตมต์เหนือความคาดหมายอ่ะ ทั้งรุกทั้งรับพร้อมในคนเดียว555
ป๋าชาติไปไหนไม่รอดตกหลุมดำของแตมต์แล้ว
-
อืมมม...ป๋าชาติเสร็จน้องแตมป์ซะแล้ว :really2:
-
:pighaun: :haun4: ฮาาาาาาาาา เรื่องนี้พลิกโค่ดดด ก๊ากกกกก
-
แตมม์ร้าย ที่ไหนได้คนซวยกลายเป็นพี่ชาติไปซะนี่
-
น้องแตมป์
:m25: :m25: :m25:
-
ป๋าชาติสิ้นลายนะเนี่ย :m20:
-
พี่ไม่ต้อง น้องทำเอง :-[
-
กร๊ากกกกกกกกกก ฮาได้ใจ
-
คนที่ซวยนี่คือพี่ชาติเนอะ :laugh:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด
-
ขึ้นต้นมาทำตัวแบ๊วซะน่ารัก
ลงท้ายเป็นตัวอันตรายเฉยเลย แตมป์น่ากลัว :m20:
-
น่านนนน คุณป๋าซวยเลย :jul3:
-
o13มากน้อง
-
สแตมป์ดวงนี้ไม่ธรรมดาจริงๆ o13 o13 o13
-
ไม่ได้จะฮา โอ๊ยยยยยยยยย
พลิกโผ จริ๊ง........
-
แล้วมันซวยยังไงอ่ะ
-
555 พลิกล็อกกันน่าดูถล่มทลาย หนูแตมป์ร้ายจริงๆ
:pig4: คิดมุขแต่ละเรื่องหื่นและฮาจริงๆ(เขาชมนะ)
-
น้องแตมป์ชนะเลิศ
-
พี่ชาติจ๋อยยย
น้องแตมป์เจ๋ง
-
แตมป์ร้ายกาจที่สุดดดดดดดด
-
:a5:พี่ชาติซวย.............................................. :laugh:
-
5555555555555555
เรื่องมันพลิก ขำมาก
-
ไม่ได้มาอ่านซะนาน
เล่นเอาเลือดท่วมเลยนะเนี่ย
ขอบคุณครับ
-
เหอะๆ หนูแตมป์แรงมั่ก :laugh:
-
หุหุหุ
ท่านเสร็จแตมป์ซะงั้น -..-
-
อ๊ะจ๊ากก น้องแตมป์แรงจริงๆเลย ทีแรกนึกว่าจะหนีซะแล้ว
-
เรื่องนี้ฮาได้ใจ
ตอนแรกอุตส่าห์ลุ้นจนตัวโก่ง กลัวน้องแตมป์จะไม่รอด
ที่ไหนได้...พี่ชาติไม่รอดเสียเอง อิอิ
-
เออว่ะไอ้แก่แกซวยเองอ่ะนะ 5555
หนูแตมก็แรงซร้า~~ได้ทั้งรับและรุกเลยน้า~(ไม่ใช่ประเด็น 555)
แต่ไม่น่าเรียกป๋าเลย มันทำให้ถึงไอ้อ้วยพุงพลุ้ย ฮะๆ - -;
-
ฮาตรงน้องแตมม์ขึ้นควบก่อนนี่แหละ
-
น้องแตมป์ ตอนแรกออกมาน่ารัก แต่ที่ใหน ปีศาจน้องเลย เหอเหอ มีภาคต่อมะเนี่ย
-
น้อมแตมป์แรงมากกกกกกกกก o13
-
กลับมาแล้ว ตอนที่ 50 แล้วด้วยยย :mc4:
“กรี๊ดดดดด” เสียงหวีดร้องอย่างตื่นตกใจ
โครมคราม ตุ๊บตั้บ เอ๋งๆ เสียงหนีเอาตัวรอดของหมู่คนกล้า กล้ามาทดสอบกับภูตผี วิญญาณ แต่พอเอาเข้าจริงก็วิ่งหนีกันป่าราบแต่จะมีอยู่คนที่กลับไม่หนีดังเช่นคนอื่น เค้ายืนเด่นเป็นสง่า ขวางทางของเจ้าวิญญาณร้ายที่พุ่งตัวเข้ามาอย่างกล้าหาญ
“อะไรวะ ชวนมาพิสูจน์ผีแต่พอมีก็หนี โอ้ย” เจ้าผีร้ายที่ควรจะทะลุผ่านร่างเค้าไปแต่ที่ไหนได้มันกลับชนเค้าอย่างจัง
“ผู้หญิงสวยอย่างเจ้าช่างกล้านักที่ไม่กลัวผีดูดเลือดอย่างข้า”
“หือ ผีดูดเลือด ผิดเรื่องหรือเปล่าวะ บ้านร้างอย่างงี้มันต้องผีหวงบ้านหรือไม่ก็พวกที่มาตายที่นี่ซิทำไมกลายพันธ์วะ” คนถูกหาว่าสวยบ่นงึม แต่เจ้าผีดูดเลือดก็ไม่ได้ฟังกลับตรงเข้ามาโอบรัดหมายจะดูดเลือดที่ซอกคอขาวผ่อง
“เฮ้ยเจ้าเป็นชาย” อือหือไอ้ลามกเอ้ย จะงับคอเค้าแต่มือมันกลับวางแหมะที่หน้าอกซะงั้น
“เออ เป็นผู้ชายแล้วไง ไอ้ผีลามก”
“โอ้ยย” ไม่พูดเปล่ายังตบเข้าบ้องหูไอ้ค้างคาวเวรนั้นเข้าอีกด้วย แต่แทนที่มันจะปล่อยมือมันกลับยิ่งรัดแน่นเข้าไปอีก
“เจ็บนะ ข้าก็ไม่ได้ว่าอะไร เพียงแต่ถ้าเป็นผู้หญิงก็เคลิ้มไปกับหน้าหล่อๆของข้าง่ายหน่อย แถมเมื่อกี้ยังเป็นลูกหลานของตระกูลที่ทำให้บ้านข้าต้องอยู่อย่างหลบซ่อนอีกด้วย แต่ได้เจ้ามาก็ดีเพราะเท่าที่ข้าได้ยินเจ้าดูจะมีความสำคัญในการสืบสกุลมากกว่านังผู้นั้น ข้าจะทำให้เจ้ามาเป็นสาวกของข้า จะอยู่ก็เหมือนตาย ฮ่ะฮ่ะ..โอ้ย” เสียงร้องที่น่าจะมาจากความตกใจมากกว่าเจ็บ ดังจากปากแวมไพร์หลงตัวเอง
“เฮอะไอ้อ่อนหัด มาเข้ามา” เหยื่อเมื่อกี้ หลุดออกมาเต้นฟุตเวิร์ก กำหมัดรอ หลังจากซัดกะโหลกแวมไพร์ไปอีกที
“ข้าไปตามหาน้องเจ้าก็ได้” แวมไพร์เตรียมแปลงร่างหนีแต่ชายในห้องรู้ตัวก่อนจึงเตะสกัดเข้าที่ข้อพับ คนจะหนีล้มลง ก่อนตัวคนเตะจะขึ้นไปนั่งทับอยู่บนหลัง
“นายลองแปลงเป็นค้างคาวซิ พ่อจะนั่งทับให้บี้เชียว เรามาตกลงกัน ถ้านายสัญญาว่าจะไม่ยุ่งกับน้องสาวหรือคนที่บ้านอีกนายจะเอายังไงก็ว่ามา”
“แอ็ก เจ้าลงจากหลังข้าก่อนได้มั้ย ข้าหนัก” ก่อนลงยังซัดกะโหลกแวมไพร์ไปอีกรอบ ข้อหาว่าคนอื่นอ้วน
“เจ้าชื่ออะไร ข้าซื่อเซบาส..” แวมไพร์หนุ่มพยายามผูกมิตรอย่าติดจะเกรงๆ แต่ถูกขัดซะก่อน
“แหวะ โหล เชยแหลก เซบาสเตียน ละซิ อี๋ งั้นเรียกนายว่า บาสก็แล้วกัน เราชื่อเบล”
“ง่ะตามใจเจ้าเถอะ แล้วเจ้าทำไมอยู่ๆถึงได้ เปลี่ยนใจ มาตกลงกับข้า”
“เฮ้อ เบลไม่อยากเหนื่อยป้องกัน เพราะถ้าเผลอ บาสก็คงแว็บเข้ามาได้ซักวัน แล้วอีกอย่างเบลเบื่อชีวิตที่เป็นอยู่นี่มาก ถึงมากที่สุด อีกอาทิตย์ก็จะถึงงานแต่งงานของเบลแล้ว ที่บ้านบังคับให้เบลแต่งงานกับผู้หญิงที่เบลไม่ได้รัก เบลรักผู้หญิงไม่ได้ เบลไม่อยากตกนรกทั้งเป็นไปตลอดชีวิต สู้ให้เบลตายจากไปจริงๆ จะดีซะกว่า” เสียงขมขื่น บนสะอิดสะเอียนออกจากปากคนหน้าสวย
“บาสบอกว่าจะทำให้เบลเป็นสาวก ก็หมายความว่าเบลต้องไปอยู่กับบาสตลอดไปใช่มั้ย”
“อื่อ”
“บาสจะหาเลี้ยงเบลไปชั่วชีวิต”
“อื่อ”
“บาสจะไม่ทิ้งเบล”
“อื่อ”
“บาส แบบนี้แถวบ้านเค้าเรียกว่าขอแต่งงานว่ะ และเบลตกลง”
“หา” แวมไพร์ที่หน้าซีดอยู่แล้วกลับดูเหมือนซีดลงไปอีก
“ เบลสัญญาว่านอกบ้านบาสจะเป็นใหญ่เป็นเจ้านายของเบล แต่ในบ้านคนที่ใหญ่ที่สุดต้องเป็นเบลนะ” เซบาสเตียนเผลอพยักหน้ารับเพราะมันคือกฎการครองเรือนที่ใครก็รู้
“เร็วๆ เลย จะให้ทำอะไรก็ว่ามา ต้องกัดคอดื่มเลือด หรือเบลต้องดื่มเลือดบาส หรือว่าเลือดเบล บาสกินไม่ได้ กินได้เฉพาะเลือดสาวเท่านั้น” แวมไพร์หล่อเอ๋อ ได้แต่ส่ายหน้าลูกเดียว เมื่อเจอคำถามเร็วปรื๋อ แถมเปลี่ยนอารมณ์ไม่ทันอีกคน
“เฮ้ย เอาไงก็เอาซักอย่างซิสั่นอยู่ได้หน้าหนะ เดี๋ยวปั้ด” แวมไพร์หนุ่มมือสั่นพั่บแทบทำอะไรไม่ถูก
“ข้าต้องง ดึ่ ดื่ม เลือดจากคอจะเจ้า..” แวมไพร์หนุ่มตอบอย่างหวาด แถมในใจยังนึกเกรงเจ้าคนตัวเล็กตรงหน้าอย่างประหลาด
“อ้อ งั้นก็มา เข้ามา” แถมเอียงคอรออีกต่างหาก แต่แวมไพร์หนุ่มกลับยังนิ่งอึ้ง
“ เฮ้ย ชักช้าเสียเวล่ำ มาซักที” แวมไพร์โดนตวาดก็รีบกุรีกุจอ ง้างเขียวเข้ามาหมายกัดที่คอ
“อย่าให้เจ็บนะไม่งั้น สวย” เขี้ยวหด ได้แต่พยักหน้ารับหงึกๆ ก่อนจะแยกเขี้ยวอีกครั้งอย่างเกร็งๆ
เมื่อพิธีการผ่านไป เบลพื้นจากการสลบขึ้นมา อย่างเบลอๆ ในอ้อมแขนแข็งแรง ที่ค่อยวางคนตัวเล็กลงยืนบนพื้น
“เสร็จแล้วหรอ” เบลขยับแขนขาเช็คดูความเปลี่ยนแปลงแต่ดูแล้วก็ยังเหมือนเดิม เพียงแต่สถานที่จากบ้านร้างที่เข้าไปลองของกลับกลายเป็นห้องหรูหราอลังการ พร้อมเตียงสี่เสาหลังใหญ่ ขณะที่เบลกำลังเดินสำรวจไปรอบ แวมไพร์หนุ่มก็กำลังนึกเสียใจว่า เมื่อกี้ตอนที่ยังมีโอกาสทำไมตัวเองกลับไม่ดูดเลือดของเบลให้หมดตัวไปเลย จะได้ไม่ต้องมายืนหวั่นคนตัวเล็กอย่างที่เป็นอยู่
“บาส คิดเสียดายโอกาสฆ่าเบลอยู่ใช่มั้ย” เสียงที่ถามมาทำเอาแวมไพร์หนุ่มถึงกับสะดุ้งโหยง เมื่อหันไปมองคนถามก็เห็นขึ้นไปนอนเลื้อยอยู่บนเตียงอย่างยั่วยวน แวมไพร์ผู้หวาดกลัว กลับความคิดอีกครั้ง ดีแล้วที่ตอนนั้นเราเกรงเจ้าตัวเล็กนี่ เพราะดูท่าว่าชีวิตที่เหลือแม้จะต้องอยู่ในกำมือของเบลแต่ก็คงมีเรื่องสนุกสนานรออยู่เป็นแน่
“หือ ฮันนีมูนกันตั้งแต่คืนนี้เลยหรอ บาส ว้าว แจ๋ว เตียงอย่างที่ฝันเลย เบลช้อบชอบ” เบลที่นอนกลิ้งอยู่บนเตียงกระดิกนิ้วเรียกบาสให้เดินเข้าไปหาราวต้องมนต์ บาสสะบัดมือเพียงเบาๆ เทียนที่จุดให้ความสว่างอยู่ทั่วห้องก็ดับมืดลง เหลือเพียงเสียงความเคลื่อนไหวของคนสองคน
.
.
“อ๊ะ อืออ โอ้ยย อือม บะ บาส อ๊า อ๊าว ซี๊ดด อืม”
“อ๊าวว ซี๊ดด อือม อ๊า”และเสียงลมหายใจ เสียงครางอย่างเจ็บปวดปนสุขสมของคนทั้งสองให้ได้ยิน ไปจนเช้าวันใหม่
.
.
“บาส พอก่อน เบลอยากนอนแล้ว อ๊า บาสส” แม้จะเป็นยามเช้าแต่ภายในห้องก็ยังมืดสนิทเพราะเทคโนโลยีสมัยใหม่ที่ทำให้ม่านในห้องสามารถกันแสงและรังสียูวีได้ร้อยเปอเซ็น แวมไพร์หนุ่มสามารถหาความสำราญกับเจ้าสาวหมาดๆได้อย่างไม่ต้องหนีลงไปนอนในโลงให้เสียเวลา
เพี๊ยะ!!
“บาส พอก่อนไง เบลเหนื่อยนะ หิวด้วย” เซบาสเตียนจำต้องหยุดเมื่อเบลขึ้นเสียงอย่างเอาจริง ก็ให้รู้บ้างว่าในบ้านใครใหญ่
“งั้นเดียวข้าเอาเลือดให้เจ้ากินก่อนแล้วเราค่อยมาต่อกันนะ” แวมไพร์หนุ่มกระดี้กระด้าไปที่ตู้เก็บเลือดแล้วหยิบเอามาสองถุง
“หือ บาส ในเมื่อนายมีตู้เก็บเลือดอยู่แบบนี้แล้วทำไมเมื่อคืนถึงได้ออกไปหากินอีกล่ะ” เบลค่อยๆ ละเลียดจิบเลือดไปที่ละน้อยอย่างไม่คุ้นเคย
“อ๋อ เมื่อคืน ไม่ได้ไปออกหากินหรอแต่ข้าชอบหาดูว่าที่ไหนที่เค้าว่าเฮี้ยนข้าก็จะไปลองของดูเพื่อความตื่นเต้นหนะ แต่ส่วนใหญ่มันจะกลายเป็นข้าที่มักจะทำให้บ้านร้างตามที่ต่างๆ ดังระเบิดระเบ้อ เพราะข้าชอบตกใจตอนเจอคนแล้วมักจะแปลงกายหนี คนเหล่านั้นก็จะร่ำลือกันไปต่างๆ นานา แต่ก็สนุกดี ฆ่าเวลาที่ยาวนานได้เป็นอย่างดี และแถมยังทำให้ข้าได้เจอกับเจ้าอีกต่างหาก การฮันนีมูนของคู่รักคู่ใหม่กินเวลายาวนานไปเกือบอาทิตย์ แต่หลังหมดโปรโมทชั่น
แวมไพร์หนุ่มกลับรู้สึกอยากตายไปให้รู้แล้วรู้รอด เพราะนอกจากจะได้ออกไปจากบ้านน้อยครั้งมากและครั้งละไม่นานนอกนั้นทั้งสองคนก็ใช้ชีวิตอยู่แต่กับบ้านตลอด
“รวยหรอ เชอะคิดว่ารวยแล้วไม่ต้องทำงานหรือไง หายใจทิ้งไปเปล่าๆ ไร้สาระ เบลจะหางานให้ทำ ไม่ต้องออกไปไหนก็ทำได้ ดูนี่งานในเครื่องคอมมีให้เลือกตั้งเยอะแยะ ทำงานเสร็จ ก็เอาชีวิตที่เคยผ่านๆมา เขียนเป็นนิยายเข้า ส่งให้สำนักพิมพ์ขี้คร้านจะได้เงินเป็นกอบ อย่า มานอนอืดเป็นหมูขี้เกียจนะ” เผด็จการในบ้านช่างขยันหางานการมาโยนให้ทำจนไม่มีเวลาแม้แต่จะโอดครวญ แต่เมื่อถึงเวลาพักเจ้าเผด็จการน้อยก็กลายร่างเป็นแมวยั่วสวาทจนแวมไพร์หนุ่มหนีไปไหนไม่รอด ได้แต่ร้องครางอย่างสุขสมอยู่กับร่างเล็กไม่รู้เบื่อ.....
The end :bye2: :bye2:
คิดถึงคนอ่านและคิดถึงนิยายที่อ่านทุกเรื่องมากๆ เลย :sad4:
-
หายไปนาน
แต่กลับมากับเรื่องใหม่ ไฉไลกว่าเดิม
-
ยังคงคอนเซ็ปต์ ฮาไว้ก่อน
-
โอวววววว กลับมาแล้ว คนเขียนหายไปนานเลยนะเนี่ย 555 เรื่องนี้จะสงสารใครดีล่ะเนี่ย
-
:กอด1:
-
วู้ววววว คิดถึงอยู่พอดีเลย!!
เซ...เซบาสเตียน~!!! นอกใจนายน้อยเรอะ!! (เอ้ย มาผิดเรื่อง 555)
แต่แอบสงสารแฮะ โดนกดขี่ซร้า~
แล้วมาต่อไวๆนะคะ ^^)/~♥
-
ตอนนี้ฮาไปสะใจไปแฮะ
แอบเสียดายถ้าบรรยายให้ช้าอีกหน่อยจะดีกว่า
อ่านแล้วเหมือนเป็นฉบับร่าง รีบเล่ารีบจบ
อยากอ่านต่ออ่ะ
-
เหอะๆ ออกแนวฮานะเรื่องนี้ คุณคนเขียนหายไปนานเ้ล้ยยย
-
คิดถึงอยู่ค้าาาาาา :impress2:
:กอด1:
-
น่ารักดีอ่ะ
:try2:
-
เบล... ขยัน(ใช้ให้คนอื่น)ทำมาหากินจริงๆ :pigwrite:
-
คิดผิดหรือคิดถูกอ่ะบาส 555
เมียใหญ่ที่สุด กร๊ากกก
รอตอนต่อไปนะคะ
-
กร๊ากก น่ารัก~ ><!!
คนเขียนมาช้านะ - -
แต่ไม่เป็นไรให้อภัย (หันไปกรี๊ดกับบาสเบลต่อ)
-
เซบาสเตี๊ยนนนนน พ่อบ้านปีศาจหรือเปล่าาาาา 555
คนเขียนก็เหอะ หายไปนาน กลับมาคราวนี้ ก็ยังหาพล็อตฮาๆมาจนได้นะ
ฮ่าๆๆๆ ติดตามต่อไป บวกเป็ดไปเลยยยย
-
ยังคงประทับใจทุกมุขจริงๆ o13
-
คิดถึงเหมือนกัน มากๆด้วย
-
ฉลองตอนที่50จ้า ดีใจๆ
ยังสนุกอยู่เหมือนเดิมเลยนะ
-
ฮาทุกตอน
ยินดีต้อนรับการกลับมาค่ะ จ๊วบๆ
-
นั่นใช่แวมไพร์เหรอ :laugh:
ขอบคุณคนเขียนมากๆ ค่า มาแบบฮาๆ หื่นๆ เหมือนเคย :L2:
-
สนุกทุกเรื่องเรยครับ
-
จะสงสารเซบาสดีมั้ยเนี่ย :m20:
-
อิอิ เบลแรงได้อีกค่ะลูก ชอบๆๆเคะราชินี หึหึ :haun4:
-
ได้เมียดีก็ดีอย่างนี้ล่ะนะพี่บาส....ฮิฮิฮิ
-
หายไปนาน แค่กลับมาก็ดีมากแล้วค่ะ :L2:
-
ตกลงว่าดีหรือไม่ดีนะ...ทำเอาบาสคิดหนัก(อย่าให้คุณภรรเมียรู้เข้าล่ะว่าคิดอะไรอยู่ เดี๋ยวได้ซวยโดนย่างสดกลางเปลวแดด)
-
คิดถึงคนแต่งเหมือนกันจ๊ะ
เรื่องนี้ หวิว หวีด หยอง แต่น่ารัก
-
ฮามากอ่ะ
กร๊าก เบลชื่อเดียวกันเลย 555+
เป็นภรรเมียตัวอย่างจริงๆ
-
ก็ยังสนุกเหมือนเดิม
:m20: :m20:
-
แวมไพร์มีเมียโหดจึงต้องยอม แต่ก็นะเมียรอนแรงขนาดยอมซะ
ปล.คิดถึงคนเขียนเหมือนกันหายไปนานเลย :3123:
-
:m20: ฮาท้องเเข็ง :laugh:
เเวะมาทักทายคนเเต่ง :z1:
-
สมชื่อตอนจริงๆ ว่าแต่บาสดีใจหรือเสียใจล่ะเนี่ย
ขอบคุณจ้า
-
แมวเองค่ะ ทุกๆ คน เอ้าของเสียงหน่อย แหม ทำยังกะศิลปินมาเอง
ไม่รู้ว่าไอ้นนมันดวงดีหรือมันรู้ทันก็ไม่รู้นะคะ ตั้งแต่เจาะรูเอาไว้ไอ้นนไม่เค้ยไม่เคยเอาคุณธันมาค้างอ้างแรมที่บ้าน ถามมัน มันก็บอกแต่ว่าเสียงมันดัง เกรงใจน้า อ๊ะแหม ยิ่งดังซิน้ายิ่งชอบ ซู้ดด แค่คิดก็น้ำลายไหล แต่ไงซะวันนี้ก็มีเหยื่อมาติดเบ็ดซะที คนนี้เป็นเพื่อน เพิ่งมีสามีเป็นตัวเป็นตนเมื่อไม่นานมานี่ พอถามมันมันก็บอกแต่ กูไม่รู้กูเมา ‘ป้าดโธ้ ก็กูอยากรู้นี่โว้ย’ เอ่อ คิดอะไรออกไป วันนี้มันลี้ภัยสามีบังเอิญของมันมาค้างที่บ้านแมว มันให้สาเหตุว่าเพราะไอ้สามีที่น่ารักนี่มันช่างกวนได้กวนดี แถมพอมันขอทำบ้างพี่เค้ากลับไม่ยอมลงให้มัน เอ่อแมวไม่รู้ แมวไม่เข้าใจ แมวมันคนไร้เดียงสาาา
ตกกลางคืนคืนนั้นแมวเข้านอนก่อนแต่ก็ยังไม่หลับเพราะมัวแต่อ่านนิยายboy love ที่สั่งซื้อเพิ่งได้มาสดๆ ร้อนๆ ได้ยินเสียงว่ามีคนมา ไอ้วัตเปิดประตูให้สามีหรือที่แมวได้ยินมันเรียก ว่าพี่อั้ม เข้ามาในบ้าน ‘อ้าวอินี่ เปิดรับคนสุ่มสี่สุ่มห้าไม่เกรงในเจ้าของบ้านกันเลย’ แต่ด้วยความติดพันฉากเลิฟซีนพระเอกและนายเอกร้อนฉ่าในห้องน้ำเลยปล่อยเพื่อนไปก่อนเดี๋ยวค่อยว่ากัน
จากนั้น มันก็พาพี่เค้าเข้าไปคุยกันต่อในห้องซึ่งแมวจัดให้มันนอน ก็ห้องของนนท์นั้นแหละ จะห้องไหนได้ก็ที่มีมีอยู่แค่สองห้อง จะให้นอนห้องแมวก็น่าเกลียด ยังไงแมวก็ผู้หญิง จะพาผู้ชายที่ไม่ใช่สามีมาค้างร่วมห้องได้ไง วันนี้ไอ้หลานตัวดีทิ้งน้าไปอยู่กะคนอื่น เลยใช้ห้องมันซะเลย แล้วจากนั้นแมวก็นอนอ่านหนังสือต่ออย่างจดจ่อ จนจบบทอัศจรรย์ในห้องน้ำที่ทำเอาเลือดแทบหมดตัวกันเลย ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปเท่าไหร่ แต่ตอนนั้นเองแมวกลับได้ยินเสียงแปลกๆ เลย เงี่ยหูฟังเสียงจากห้องตรงข้ามอย่างตั้งใจ อ๊ะ ไม่ใช่อะไรนะคะ ที่ทำเนี่ยเพราะห่วงเพื่อนต่างหาก แต่เสียงที่ได้ยินกลับทำเอาหวาดเสียวซะไม่มีดี จนแมวต้องถึงกับถลาออกจากห้อง เอาตาไปแนบกับรูที่ประตูห้องนนท์ที่แมวแอบเจาะเอาไว้อย่างรวดเร็ว อะแฮ่ม อะแฮ่ม ไม่ได้ลามก แต่เพราะห่วงเพื่อนคร้า ก็ไอ้เสียงที่ได้ยินมันเหมือนเสียงคนตบตีกันจะเป็นจะตาย กลัวเพื่อนถูกทำร้ายนะค้า
แล้วพอมองรอดดช่องเข้าไป โอ้วว แม่เจ้า ทำร้ายร่างกายกันจริงด้วย อู๊ยย โรมรันกันนัวเนีย อุ๊ย นั้นขา เฮ้ยหัวไอ้วัต ไปโผล่ตรงนั้น อ๊า พี่อั้มตีก้นไอ้วัตแดงเถือกเลย อ๋อไอ้เสียงเพี๊ยะๆ ที่ได้ยินนี่เอง โอ้วว 69 อู้วน้ำยายไหย พี่อั้มหุ่นเอ็กมาก ขาว ล่ำน่าหม่ำจริงๆ ถึงว่าอิวัตมันถึงไม่ปล่อยให้หลุดมือ อ๊าวว ไอ้วัตมันซ่อนรูปหรือนี่ อู้ววพกข้าวหลามมาก็ไม่บอก อ้ำ พี่อั้มโซ้ยข้าวหลามเข้าไปเต็มปากเต็มคำ อู้ยย เฉียวโว้ย ถึงว่าทำไมพี่อั้มเค้าถึงไม่ยอมอิวัต
ตาเยิ้ม น้ำลายยืด เลือดสดๆ กำลังหลังรินจากรูจมูกทั้งสองของคนแอบดู
โอ้ยโอ้ย อะไรนั้นไอ้วัตขึ้นบนแล้ว กรี๊ดด..ด ผ้าพันคอช้านผืนตั้งหลายบาทแกเอามาผูกมือพี่อั้ม ทำม้ายย อ๋ายย แสนสุขนะยะจับพี่เค้ามัดกับเตียงแล้วขึ้นขย่มเอง โอ๋ยทนดูไม่ไหว แต่จะไม่ดูก็เสียดาย อะ อั๋ย อู้ยย พี่อั้มมันหยดครางไม่เป็นภาษา ถึงว่าติดไอ้วัตเป็นปลิงเลย
อู้ยยคิดว่าจะหมดแล้ว ที่ไหนได้ยังมีต่อ โอ้ววยกล้อ อ๋ายหันมาทางนี้พอดี ไอ้ที่อ่านเมื่อกี้ชิดซ้าย สดๆ แบบนี้ โอ๊ย เลือดสาดติดประตู อีกระลอก
โอ้วว พี่อั้มสวยมาก ก้นเป็นก้น ขยับแต่ละทีหนักแน่นได้ใจ อู๊ยย เพื่อนช้านพรุ่งนี้จะเดินไหวมั้ยนั้น น่าฉงฉาน อ๋า ด็อกกี้หฤหรรษ์ โอ้ววซู้ดย่อดพี่อั้ม แต่แมวไม่ไหวแล้วเลือดจะหมดตัว หน้ามืดจวนจะลมใส่เพราะเสียเลือดมากไป แต่ไม่ได้ ยอมตายดีกว่าอดดู แต่เอ๋ จบแล้ว แค่เนี้ย ไรวะ โห นอนสิ้นฤทธิหอบยังวิ่งมาราธอนกันเชียว อ๊ะ เอาแล้วไง อิวัต ขึ้นคร่อมพี่อั้มแล้ว โอ๊วว พี่อั้มปฏิเสธท่าเดียว วุ้ยอิวัตงอนจริยมารยาทสะดิ้งเชียว อ๋า พี่ อั้ ม ยอมมันจนได้.....
โอ๊ยย อู้ยย อ๊า เจ็บแทนพี่อั้มที่นอนครางไม่ขาดปากจนตอนนี้เสียงครางเงียบไปแล้วแต่เห็นกัดฟันแน่นเชียว เสียวหรือเจ็บน้า โอ้วเข้าไปหมดแล้ว หรือนั้น โอ้วว นังวัต เจ๋งจ้า พี่อั้มครางลั่น บิดตัวไปมา แหมเสียวอะดิ อู้ยมีเปลี่ยนท่าเปลี่ยนมุม อู้ยหนังสด เสียงสด โอ๊วว เลือดกระฉูดอีกรอบหน้ามืดตาลายคล้ายจะเป็นลม ไปพร้อมๆกับคนในห้องก็เสร็จกิจกรรมเข้าจังหวะกันพอดี เลยต้องลากสังขารที่แทบเป็นซากกลับห้องตัวเองทันที.....
.
.
“น้าแมว โครม โครม น้าแมว ปั้ง ปั้ง ปั้ง เลือดอะไรเต็มประตูห้องนนเลย น้าแมว น้าแม้ว ตายยัง” เสียงไอ้นนกลับมาแล้ว มันกำลังทลายประตูห้องเข้ามา
“นน รอเดียว น้าตื่นแล้ว ขอเวลาแป๊บ” เสียงเรียกเสียงตะโกน เงียบลง วิ่งผ่านน้ำด้วยความอ่อนเพลีย ก่อนจะออกมาเจอหน้าไอ้หลานรัก
“น้าแมวเลือด หน้าห้องนนนั้นมันอะไร” งะ จะให้บอกว่าเลือดกำเดาน้าหรือไง แต่นนไม่ได้รอคำตอบส่งคำถามตามมา
“แล้วห้องนนมันเกิดพายุสวาทกระหน่ำหรือไงน้าแมว มันถึงได้เละแบบนั้น” ยังไม่ได้ตอบ คำพูดเบาๆ ที่หลุดมาจากปากนนท์แต่ทำเอาจุก
“น้าแมว วันหลังบอกนนก็ได้นะว่าจะพาผู้ชายมาค้างอ้างแรมอะ นนจะได้กลับมาช้าๆหน่อย น้าจะได้มีเวลาทำลายหลักฐาน” ไอ้น้น
“น้าแมว เมื่อคืนร้อนแรงน่าดูเลยซิ ไป ไป ไปนอนต่อเถอะ” ลมสว้านตีกลับ ชั้นจะเป็นลม นนเข้ามาดันหลังให้กลับไปนอนต่อ ปากมันก็พูดต่อไป ไม่ได้สนใจน้าที่อ้าปากผะงาบผะงาบแต่ไร้เสียงของมันเลย
“คราวหลังอย่าหักโหมนักนะ นนเป็นห่วง...เฮ้ย..น้าแม้ว... โธ่เป็นลมไปซะแล้ว จุ๊จุ๊จุ๊ เพิ่งรู้นี่หละว่าน้าเรา...อื๋อ..หยิวกิ้ว ไม่อยากจะนึกภาพ” บ่นไปนนท์ก็ทำท่าสยิวไป พร้อมกับพาร่างไร้สติของน้ากลับไปนอนพักที่เตียงก่อนออกจากห้องมา ปล่อยน้าแมวนอนน้ำตาริน ‘ช้านนน ถูกใส่ร้ายยยยย’
“เฮ้อ ไปนอนห้องคุณธันอีกคืนดีกว่า อู้ย ขนลุก”.............................
............
....
..
.
The end :bye2:
-
:m20:
-
:กอด1:
-
ฮามากกว่าหื่นค่ะ
อ่านจบขำน่าดู หลานก็ช่างคิดเนอะ ฮ่าๆๆๆ
-
อยากดูเหมือนกันหนังสด
-
น้าแมวยังน่าอิจฉาเหมือนเคยเลยนะคะ :laugh:
คราวหลังชวนเค้าไปนอนค้างที่บ้านบ้างนะ เค้าอยากดูหนังสดบ้างไรบ้าง ก๊ากกกก หื่นๆๆๆ :haun4:
-
:jul3: ขอยกให้น้าแมวเป็นสาววายที่อึดแห่งปี
-
เหอะๆๆๆ อิจฉาพี่แมว~-..-
กริ๊สๆๆๆๆ 555
:m25:
-
ฮาๆๆๆๆ ถ้าน้าแมวเป็นผู้ชายจะเชียร์ให้เข้าไปสามพีแล้วแต่พอดีเป็นผู้หญิง เลยไม่แนะนำอย่างนั้น
ขอร้องให้น้า รีบไปโรงพยาบาล ให้หมอเพิ่มเลือกแทนที่เสียไปหน้าห้องนนนะ
ฮาๆๆ โดนเข้าใจผิดอย่างแรงเลย เอิ๊กๆๆ
-
อิจฉาคนได้ดูหนังสด
:haun4: :haun4:
-
อุ้ย สาววายตัวแม่ยอมแพ้ค่าาาา
-
:haun4: :jul1:
-
:laugh:ชอบน้าแมวจัง มีหนังสดมาให้ดูผ่านรูด้วยอ่ะ
วันหลังมาเรียกด้วยเดี๋ยวไปเจาะรูเพิ่มอีกรูรอน้า
-
เหอะๆ อ่านะ
-
:m20: :laugh:
-
โถ น้าแมวผู้น่าสงสาร(เหรอออ) :laugh:
-
:m20:
-
น้าแมวสวดยวด เปนเรา
เสียเลือดขนาดนี้ตายตั้งแต้
เหนแล่ว
-
เจ๊แมวช่างน่าอิจฉา :z3:
-
ในที่สุดน้าแมวก็ได้ดูหนังสดสมความตั้งใจ
ถึงจะผิดคน แถมโดนหลานชายเข้าใจผิดก็เถอะ :laugh:
-
ช่างคิดจริง
อ่านแล้วทั้งขำทั้งน้ำลายไหล :z1:
-
อยากเป็นแมวววว ><!!! ~
-
น้าแมวถูกใส่ร้าย แต่พวกเราไม่สงสารเลยสักนิด ใข่ม่ะๆ กร๊าก
-
อยากดูมั่งงงงงงง
-
นนท์เข้าใจคิด :m20:
-
^^
“น้องครับ จอดชิดขอบถนนทางนั้นเลยครับ เมื่อกี้ขับเร็วเกินกำหนดนะครับ ขอใบขับขี่ด้วยครับ” อยู่ก็โดนโบก แถมสั่งจอดอีกต่างหาก พี่ตำรวจมาดเข้ม หน้าก็เข้มเสียงก็เข้ม หน้าเข้มนี่หมายถึงดำนะดำแล้วจากนั้นไม่ใช่แค่หน้าดำอย่างเดียว ใจยังดำด้วย เมื่อใบสั่งก็ส่งตรงถึงมือคนขับอย่างมึนๆ เมื่อต้องไปจ่ายค่าปรับที่โรงพักให้ยุ่งยากแล้วอารมณ์อยากไปไหนต่อก็หมดลง
“ไปจ่ายให้เสร็จๆ แล้วกลับบ้านเลยดีกว่า” เสียงเล็กพึมพำกับตนเองแต่หาได้พ้นหูตำรวจจอมหาเรื่องไปได้
เมื่อเดินทางมาที่สถานีเตรียมจ่ายเงินกลับกลายเป็น
“ไม่ต้องจ่ายค่าปรับนี่ครับ เพราะช่องนี้ติ๊กว่าตักเตือน” คนเสียเวลามาอ้าปากหวอ
“ก็ไอ้ เอ้อคุณตำรวจที่เขียนบอกว่าต้องมาจ่ายค่าประ เอ่อช่างมันเถอะ งั้น ไม่ต้องจ่ายนะครับ ลาเลย” หมุนตัวเดินลงจากโรงพักยังไม่พ้นกะไดขั้นสุดท้าย ไอ้ตำรวจเวรก็เข้ามาดักทางเอาไว้เสียก่อน
“เป็นตำรวจรังแกประชาชน หน้าไม่อาย” คนตัวเล็กกระซิบรอดไรฟัน เพราะอยู่ในถิ่นเค้า แต่เจ้าพนักงานกลับเห็นเป็นเรื่องตลก
“ไม่ได้แกล้ง แต่อยากให้มาเพราะจะขอติดรถกลับบ้านด้วยแค่นั้นเอง” คุณตำรวจสวนกลับมาหน้าทะเล้น
“ตลกตายหละ ที่บ้านสอนว่าอย่าไว้ใจคนแปลกหน้าโดยเฉพาะตำรวจ” คนตัวเล็กเดินหนีเอาซึ่งๆหน้า แต่ตำรวจตัวดำก็ยังตามมาไม่ห่าง
“งั้นเรามาทำความรู้จักกันเลยดีกว่า น้องแจ่ม” น้องแจ่มทำหน้างง จนต้องควักใบขับขี่ของตนขึ้นมาส่องดูว่ามีชื่อเล่นพิมพ์แอบอยู่ส่วนไหนของบัตรหรือเปล่า
“หึ หึ ไม่ต้องหาให้ตาเหล่หรอกครับ พี่เก่งรู้จักน้องมานานแล้ว ก็บ้านพี่อยู่ไม่ห่างจากห้องที่เราเช่าอยู่ บางวันยังได้กินข้าวร่วมโต๊ะกันเลย” แจ่มถึงกับเหวอ กินข้าวร่วมโต๊ะแต่ไหงกรูจำมันไม่ได้วะ คนตกใจคงแสดงออกทางสีหน้ามากไปนิ๊ส
“ก็เวลากินข้าวก็เลิกกดบีบีกะคาบช้อนบ้างก็ดีนะครับ” แหมก็กำลังเพลินนี่หว่า
“แล้วจะเอาไง ทำไมต้องแกล้งแจ่มด้วยละครับ” สุภาพเข้าไว้ปลอดภัยกว่า
“ไม่ได้แกล้งครับพอดีว่าจะหารถกลับบ้านไหนๆเราก็บ้านใกล้เรือนเคียงเห็นน้องขับรถผ่านที่นี่ทุกวัน เลยอยากขอติดรถไปกลับด้วย แค่นั้นเอง”
ไม่ว่าจะเถียงเอาโล่แค่ไหนคุณตำรวจเวรก็ยังแถกไปได้ จนสุดท้ายก็ได้ขึ้นมานั่งปั้นจิ้มปั้นเจ๋ออยู่ในรถคันเดียวกันอยู่ดี
“ส่งตรงไหนบอกละกันครับ” แจ่มบอกอย่างเซ็งๆ
“ที่หัวใจน้องแจ่มน่าจะดีครับ” รถที่กำลังเคลื่อนตัวถึงกับหยุด ด้วยเท้าคนขับกระทืบเบรกแทนหน้าไอ้คนพูด
“เอ่อพี่ครับอย่าออกเสี่ยวแถมนี้ไม่งั้นมีอ้วก” แจ่มว่ากลับหน้าเครียด
“โห แค่นี้ท้องซะแล้วเพิ่งมองตา..” แจ่มมองตอบตาขวาง
“อะแหมล้อเล่น งั้นเอาจริงนะ พี่สนใจแจ่ม แบบอยากจีบ แจ่มจะตอบพี่ว่ายังไงครับ” รถเคลื่อนตัวไปเรื่อยๆ จนใกล้ถึงที่หมายแต่ก็ยังไม่มีคำตอบสำหรับคำถามสุดท้ายนั้น
“ขอเวลาคิดหน่อยละกันครับพี่เก่ง” คนตอบทำหน้าคิดหนัก
“ได้ครับแต่ช่วงที่คิดพี่ขอไปรับไปส่ง เทคแคร์ ดูแลป้อนน้ำป้อนข้าวน้องแจ่มเองนะครับ อ๊ะเดียวจอดตรงประตูรั่วนั้นเลยครับ เดียวพรุ่งนี้พี่หา” ไม่ได้รอคำปฏิเสธแต่กลับรีบลงรถหนีเข้าบ้านไปอย่างรวดเร็ว
.
.
.
“เฮ้ยไอ้เก่งกูแค่ให้มึงหาที่อยู่เค้าไม่ได้ไปจับเค้าแบบนั้น” เมื่อเข้ามาถึงตัวบ้านก็มีเสียงถามอย่างเอาเรื่องจากคนเป็นเพื่อนร่วมบ้านที่เพิ่งมาอยู่ได้สองวัน ไอ้เพื่อนคนนี้อยู่ที่ต่างจังหวัด ไม่มีเหตุไม่เข้ากรุง เพราะความเบื่อรถติด
“เออก็กูหาที่อยู่น้องเค้าให้ไอ้นักสืบต่างจังหวัดไร้น้ำยาอย่างมึงไง แต่กูก็อยากเห็นหน้านี่หว่าว่าคนที่ทำให้มึงหวั่นไหวจะหน้าตาซักแค่ไหนกันแค่นั้นเอ้ง”
“แค่นั้นจริงอะ แล้วรู้หรือยังว่าน้องเค้าอยู่ไหน”
“รู้แล้วน่าเพื่อนคม แต่ไม่ได้เอามาให้”
“ไหงงั้นวะ มึงก็รู้ว่ากูจะกลับวันนี้”
“ก็กูรีบ” รอไปก่อนนะเพื่อนคม อาทิตย์หน้ามาใหม่ค่อยเอาก็แล้วกัน หึหึ ห้าวันพี่เก่งจะทำคะแนนไม่ให้น้องคมเห็นฝุ่นเลย
“เอาน่าเดียวเอามาให้ แล้วกูจะไปดูๆ ให้ด้วยว่าอยู่จริงหรือเปล่า” ผ่านไปอีกหลายรอบ กว่าที่คมจะได้ที่อยู่ของแจ่มอย่างที่ต้องการ เพราะไอ้เพื่อนเก่งลืมตลอด
.
.
.
“เฮ้ยไอ้เก่งกูแค่ให้มึงไปดูลาดเลา กับคอยดูๆ แลๆ ไหงมึงไปนั่งแป้นแร้นบนรถน้องเค้าได้วะ” คมถามคาดคั้นเก่งในเย็นวันศุกร์อีกสองอาทิตย์ต่อมา หลังจากที่แอบเห็นเก่งลงจากรถของแจ่ม
“ก็นี่ไง กูไปดูไปแลอย่าที่สั่งเปี้ยบเลย แล้วกูก็แค่อยากรู้ว่าน้องเค้า นิสัยดีเหมือนหน้าหรือเปล่าแค่นั้นเอ้ง” เก่งตอบเสร็จก็รีบหนีเข้าบ้าน
.
.
.
“เฮ้ยกูรู้ว่าบ้านน้องค้าอยู่ไม่ไกลบ้านมึงแต่ไหงมึงถึงไปยึดรถน้องเค้ามาขับเองอย่างงี้วะไอ้เก่ง” ในเย็นวันศุกร์ที่คมมาค้างที่บ้านเก่ง
“อ๋อ กูรวมรถกับน้องเค้าช่วยชาติ รวมพลังหารสองแค่นั้นเอ้ง” พูดจบก็รีบหนีเข้าบ้านเหมือนทุกครั้งที่คมมาค้างที่บ้าน
.
.
.
“อ๊ะ อ๊า พี่เก่ง โอ้วว อืออ แ..ม อ๊าวว เบา ครับ อือมมมมม” เสียงนี้ ไม่ใช่มั้ง
“ โอ๊วว อ๊า ดีครับ อ๊า อย่างงั้น โอ๊ยย ซี๊ดพี่เก่งจะตายอยู่แล้ว อู๊ยย ซี๊ดด คนดี อ๊า ซี๊ดด อู้วว” เช้าอย่างงี้ มันทำอะไรกันนักหนา
“เอาวะนั่งรอมันก่อนก็ได้ มันคงกำลังนวดกันอยู่มั้ง” คมนั่งรออยู่หน้าห้องอย่างอดทน
“อื้อ ซี๊ดด อื่ม ฮื่ม พี่เก่ง อ๊า แจ่มไม่ อ๊า ไม่ไหวแล้ว” หือ ไอ้เสียงแบบนี้ ชื่อนี้
“อุ๊ก อือม ตั้งแต่เมื่อคืนแจ่ม อ๊า ยังไม่ได้นอนเลยนะ อ๊า โอ๊วว” ตั้งแต่เมื่อคืน ไอ้เลวเอ้ย คมลุกพรวดเปิดประตูเข้าห้องเพื่อนอย่างเร็ว
“ไอ้เก่ง ทำไมน้องแจ่มถึ...” ชายสองคนเปลือยเปล่าอยู่ด้วยกันบนเตียง คนนึงนอนหมอบยกก้นลอยอยู่ด้านหน้า อีกคนกำลังกระหน่ำสะโพกเข้าใส่ถี่ยิบ คนพรวดพราดเข้ามาถึงกับอ้าปากค้าง ตาแทบถลนจากเบ้ากับภาพที่เห็น
“...” สองคนบนเตียง นิ่งค้างอยู่อย่างนั้น
“อ๊ากก ไอ้เก่ง น้องกู เมียกู” คมเต้นผาง คนบนเตียงแยกออกจากกันอย่างเสียดาย
“แจ่ม... ไอ้เก่ง .. โธ่โว้ย” ด้วยความหงุดหงิดเหลือบรรยาย คมเดินไปกระแทกตัวนั่งที่เก้าอี้ มองอีกสองคนค่อยๆหาผ้าผ่อนมาใส่
“ไอ้เก่งทำไมแจ่มถึงมาอยู่ที่บ้านมึง” คมเค้นเสียงถามออกมา
“อ๋ออันนี้มึงต้องถามน้องเค้าเอาเองว่ะ กูแค่ชวนเฉยๆ เอง” ไอ้เก่งตอบหน้าตากวนทีน ไม่ได้หนีเข้าบ้านอีก เพราะมันอยู่ในบ้านอยู่แล้ว
“แจ่ม ทำไมมาอยู่ที่บ้านไอ้เก่ง” เก่งได้ฟังคำถามกลับเป็นคนงงซะเองทำไมเพื่อนเค้าที่ไม่เคยเจอกับแจ่ม กลับพูดจาเหมือนรู้จักกันมาก่อนแล้ว
“อ๋อแจ่มช่วยชาติหนะครับพี่คม หารสอง หารสอง” แจ่มก็ตอบเหมือนคนกันเองซะเหลือเกิน
“ดีงั้นพี่ช่วยด้วยอีกแรงมันจะได้หารสามกันไปเลยดีกว่า” คมบอกกับแจ่มแต่ตวัดตามาเหล่หน้าเพื่อน
“หมายควายเอ้ยหมายความว่าไงวะไอ้คม” เก่งอดรนทนไม่ได้เลยต้องถามให้เคลีย
“ก็มึงกะน้องแจ่มช่วยชาติกูก็จะช่วยด้วยโดยกูจะย้ายมาอยู่กะมึงที่นี่ไง นอนห้องเดียวกัน กินด้วยกันไปด้วยกัน ประหยัด”
“หา ได้ไง ไม่เอา แล้วมึงรู้จักกะน้องแจ่มด้วยหรือวะ ดูสนิทกันพิกล ไอ้คม บอกกูมา” เก่งปฏิเสธ แต่ยังไม่ลืมข้อสงสัย แต่ลืมเฉลียวกับคำตอบของเพื่อนว่ามันจะนำไปสู่ความเปลี่ยนแปลงครั้งยิ่งใหญ่
“ก็ไอ้แจ่มมันน้องกู มันหนีออกจากบ้านมาเกือบปี ที่บ้านเค้าให้กูตามสืบหากว่าจะรู้ว่าอยู่แถวนี้ กูกลัวมันจะเตลิดไปอีกเลยให้มึงคอยสอดส่องแต่ที่ไหนได้หนอย ตีท้ายครัวกูซะงั้นนะไอ้เก่ง” คมมองเพื่อนตาเขียว
“อะไรนะ นามสกุลไม่เหมือน หน้าก็คนละบ้านซะขนาดนี้ เป็นพี่น้องกันได้ไงวะ” ไอ้เพื่อนตัวดีไม่มีสลด
“ก็พี่คมเค้าเป็นลูกของป้าแจ่มนี่ครับพี่เก่ง เราเลยใช้กันคนละนามสกุล” แจ่มช่วยคมตอบ
“หาจริงอะ แล้วแจ่มหนีออกจากบ้านทำไมครับ” เก่งคว้าตัวแจ่มมากอด ลูบหลังลูบไหล่ถาม อย่างไม่เกรงสายตาเพื่อนเลย
“ก็เพราะแจ่มชอบผู้ชาย แล้ววันนั้นแม่มาเห็นตอนแจ่มนอนกอดกับผู้ชาย” แจ่มตอบอ้อมแอ้ม
“เลยทะเลาะกับแม่แล้วหอบผ้าหนีมา” คมเป็นคนตอบ แถมมือยังดึงเอาน้องออกจากไอ้เพื่อนหน้าด้านอีกต่างหาก แต่ก็ไม่หลุดจากมือตุ๊กแกซักที
“อะไรวะ แค่เนี้ย ทำเป็นเรื่องใหญ่เรื่องโต...”
แล้วพอดีว่า ตอนที่เค้ามาเจอเนี่ยไอ้คนนั้นกับแจ่ม เพิ่งเสยกันเสร็จ” เก่งทำท่าเหมือนถามว่า ‘แล้วไง’
“แล้วบังเอิญไอ้คนนั้นก็คือกู” คมบอกเสียงเรียบ เก่งถึงกับแข็งค้างอีกรอบ
ตั้งแต่ลงมือคุยหาข้อสรุปหลังจากเถียงกันจนจะตายไปข้าง และตกลงกันด้วยความไม่สงบนัก ตั้งแต่เช้าจนดึกดื่น ก็ได้ข้อสรุปแค่ว่า แจ่มจะอยู่กับเก่งต่อไป คมเป็นแค่ชู้รักที่จะมาหาแจ่มได้ตามแต่สะดวกเพราะยังไงก็ นานๆ ที ไม่ใช่ทุกวัน คมเองก็คงเอาแจ่มกลับไปบ้านไม่ได้อยู่แล้ว ข้อนี้เก่งเป็นคนสรุป ซึ่งคมเองก็เถียงไม่ออก
ตกกลางคืนเก่งจะเข้านอนในห้องกับแจ่ม แต่ยังไงคมก็ไม่ยอม เพราะนี่คือช่วงเวลาที่ควรจะเป็นของคม แม้เก่งจะเถียงว่าควรให้เวลาคู่ข้าวใหม่ปลามันอย่างเก่งกับแจ่มบ้าง แต่ถ่านไฟเก่าอย่างคมมีหรือจะยอม คมตามติดเข้ามานอนร่วมห้องด้วยอีกคนจนได้ ไม่ว่าเก่งจะโวยแค่ไหน
“เอาน่าพี่เก่ง ไงซะคืนนี้ แจ่มก็ไม่ไหวแล้วนะ ง่วงจะตาย” แจ่มส่งตาแป๋วเว๋วจนเก่งต้องยอม แต่ก็ยังถีบเพื่อนลงมานอนที่พื้น ส่วนตัวเองกับแจ่มก็นอนสุขโขบนเตียงกันสองคน ดึกสงัด ที่เก่งคิดเอาว่าเพื่อนส่วนเกินนอนหลับสนิทจากความเหนื่อยไปแล้ว เก่งเอามือสะกิดแจ่มกะจะให้หนีไปนอนด้วยกันอีกห้อง แต่แจ่มไม่ยอมตื่น เอาแต่บิดตัวไปมาอย่างน่ารักจนเก่งถึงกับอดใจไม่ไหว ด้วยความลุ่มหลงกับร่างน่ารักตรงหน้าทำเอาลืมอีกคนที่อยู่ร่วมห้องไป
“ไอ้คมมึงอ๊า อย่านะมึง อุ๊ก อือ”
“เอาน่าเก่งเป็นเมียกูอีกคนจะเป็นไร” เก่งพยายามดิ้นรนแต่ก็หนีไปไหนไม่ได้
“น่า เก่งคนดี อย่าดิ้นนะ อือม ทนนิดนะ ชู่ว นั้น อย่างงั้น ซี๊ดด อือม”
“คม อึ๊ก อ๊า ปล่อย อืออ ปล่อยกู”
“น่าเก่ง กูจะได้เสียน้ำมันรถมาหาน้อง หาเพื่อน แถมเมียอีกสองในคราวเดียวเลยไง ประหยัด คุ้ม”
“อ๊าก....... โอ้ย.........อ๊า”
The end :bye2:
-
ไม่ให้เอาเมียเอาผัวมันซะเลยสุดคุ้ม
แถมได้เมียสองคนคุ้มสุดๆ
-
:m20: :m20: :m20:
สุดยอดอ่ะเพ่
:oo1: :oo1: :oo1:
+1 ไปเลย แถมเป็ดด้วย
-
คุ้มจริงๆ คนที่คุ้มสุดนี่คือเพื่อนคมที่เป็นสามีทั้งเก่งและแจ่ม
:laugh:
-
รวมพลังหารสามช่วยชาติ แบบนี้ รัฐบาลน่าจะมอบโล่ห์รางวัลบุคคลดีเด่นแห่งปีนะคะ 555
-
ประหยัดน้ำมันจริงๆ ขับรถมารอบเดียว เหมาหมด :m20:
-
เฮ่ยยยยยย ตกลงกินเพื่อน
เป็นสามคนที่นัวได้ใจมากไปนะ
-
เค้าอยากกินแซนวิชอ่า :z1:
-
:m20:
-
บ๊ะ คุ้ม
-
คมมาแรงแซงโค้งไปเลย 555
-
กร๊าก งั้นก็วนๆผัวๆเมียๆให้ครบให้คุ้มมันเลยละกันนะ เก่งอย่าลืมเอาคืนบ้างล่ะ จะได้คุ้มกับเขาบ้าง
เอ หรือจริงๆคนคุ้มสุดคือเก่งที่ได้ทั้งผัวทั้งเมียว๊า~
+1ที่113(เลขรถเมล์มหาภัยเลยนะนั่น). +เป็ดกันไปเลยนะ
-
:laugh:คุ้มจริงๆ
-
ตอนแรกคิดว่าน้องแจ่มคุ้ม แต่ที่ไหนได้พี่คมคุ้มนี่เอง :haun4:
-
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
คุ้มไม่รู้จะคุ้มยังไงแล้วววว
-
มุขปิดท้ายอย่างฮา
-
คมนี่มาแรงเอาซะคุ้มตามชื่อเรื่องดีจริงๆ :z1:
-
คมนี่หัวการค้าจริงๆ ทำอะไรต้องให้คุ้ม
ส่วนเก่งแอบตีท้ายครัวเพื่อนไปแล้ว ก็ยอมให้เพื่อนตีท้ายตัวเองบ้างสิเนอะ
-
:pighaun: ชะ...ชื่อเรื่อง..เป๊ะมากกกก คุ้มจริงอะไรจริง :man1:
-
ฮาได้อีก
คุ้มจริงๆ
-
คุ้มจริงๆๆๆๆ
นับถือ
-
คมคิดได้ คุ้มซะไม่มี
-
คม - คุ้มได้เมีย 2 คน
แจ่ม - คุ้มได้ผัว 2 คน
เก่ง - คุ้มได้ทั้งผัวได้ทั้งเมีย
คนอ่านคุ้มเสียยิ่งกว่าคุ้มเลยนะเนี่ย o13
-
คุ้มจริงๆ :m20:
-
คุ้มค่าน้ำมันจริงๆ...ฮาาาาาา
-
สรุปว่าคม คุ้มที่สุด 5555 o13
-
คุ้มจริงๆด้วย!
-
โปรสุดคุ้ม ซื้อ 1 ได้ ถึง 2 สวดยอด
-
คุ้มเห็นๆ :laugh:
-
คุ้มของแท้เลยพี่คม...น้องแจ่มตื่นมาจะงงมั้ยเนี่ย ผัวกลายเป็นเมียชู้ :m20:
-
คุ้มสุดๆเลย เหอๆๆๆ :haun4:
-
คบซ้อน....บู่วๆๆๆๆ -3-
ปล.ความรัก(ของพวกมัน)นี่ช่างซับซ้อนเสียนี่กระไร~(กร๊ากกกกก)
-
คุ้มจริงๆ
-
เหอะๆ ซะงั้น
-
555
โอ๊ย คุ้มยิ่งกว่าคุ้ม
ไม่ต้องหารแล้ว คูณสองไปเลย อิอิ ^0^
-
^^
“เฮ้ย ไอ้นอง เพื่อนก็ไม่เว้นหรือวะ” เจ้าของผับดังแอบกระซิบแซวเพื่อนเลิฟที่พ่วงตำแหน่งขาประจำระดับvip ก่อนจะหันไปทักเพื่อนอีกคนที่เดินตามมา
“ไฉ่ หลงลมไอ้นองอีท่าไหนวะถึงมาด้วยกันได้เนี่ย”
“หวัดดี ไนน์ มันไปเซ้าซี้ รำคาญก็เลยมา” ดูดูช่างตอบมาได้ ไอ้เรารึอุตส่าห์เฝ้าเทียวไร้เทียวขื่อมาแสนนานฟังแล้วช่างแสลงหูคะนองเสียนี่กระไร
“ไฉ่ตอบงี้มันจี๊ดนะ นองเสียใจ แถมใจเสียอีกต่างหาก” คะนองตัดพ้อ แต่ไฉ่ก็ไม่ได้สนใจ จนคะนองต้องหันไปขอความเห็นใจเจ้าของผับแทน
“เรื่องของแกซิ ไปไปหาที่นั่งกัน ชวนมาดื่มหรือชวนมายืนคุย” ทุกครั้งที่คะนองคุยกับใครนานเกินไฉ่จะตัดบทแล้วจับแยกออกทุกครั้ง
ราตรีนี้ยังอีกยาว ไฉ่ นั่งดื่มอยู่อย่างสบายอารมณ์ เพราะรถก็ไม่ได้เอามา เมาก็ได้มีคนรับส่งดูแล
“ไฉ่ นองไปห้องน้ำแป๊บนะ” แล้วก็รีบดอดออกไปกระซิบกระซาบกันไนน์ในซอกเล็กๆหน้าห้องน้ำ
“ไอ้นอง มึงเอาจริงหรือวะ”
“จริงซิ กูรอมันมานานแล้วนะโว้ย”
“เพื่อนกันนะมึง”
“เออ ก็เพื่อนนี่แหละทำเอากูต้องรอมันมาจนวันนี้ กี่ปีแล้วที่กูได้แต่ลูบๆ คลำๆ แอบจับแอบอะไรมันมา มึงก็รู้คนนี้กูรักจริง”
“เรื่องของมึงเหอะ ระวังมันโกรธ เสียเพื่อนเลยนะโว้ย”
“ขอกูเสี่ยงเถอะ”
ไฉ่ที่น่าจะซดน้ำเข้าร่างกายมากไปหน่อยจนต้องหาทางปล่อยออกซะบ้างก็ให้บังเอิญเดินมาได้ยินช็อตเด็ดเข้าพอดี
“เอานี่ยา อย่าให้มันกินมากเกิน” ไนน์ ส่งห่อเล็กให้คะนอง
“เออขอบใจ ถ้ากูได้เป็นผัวมันเมื่อไหร่กูจะปิดร้านเลี้ยงขอบคุณมึงเลย”
“เฮ๊อะ เอาแค่มันไม่เลิกคบกูไปด้วยอีกคนก็พอว่ะ ไป๊ มึงรีบไปซะเลยก่อนที่ไอ้ไฉ่มันจะสงสัย”
“เอาน่ากูรักมันปานนี้ มันคงเห็นใจความรักกูบ้างหรอก ไหนๆ มันก็จะได้เป็นเมียที่เคารพ มันคงไม่ฆ่าผัวที่น่ารักอย่างกูได้ลงคอ”
“ไอ้ผัวมดแดงแผงมะม่วงพันปีอย่างมึงอะนะ ชิ” แล้วทั้งสองคนก็แยกย้ายกันไป คะนองก็แยกไปเข้าห้องน้ำตามที่ตั้งใจ แต่ในใจกำลังคิดวางแผนเอาคืนเพื่อนอย่างสาสม พอกลับมาถึงโต๊ะคะนองก็รีบคะยั้นคะยอให้ดื่ม
“ไฉ่ รีบดื่มเหอะวันนี้เราว่าจะรีบกลับซะหน่อยนายคงไม่ว่าเรานะ” คะนองตีหน้าซื่อ
“ได้ไม่เป็นไรแต่พอดีเราอยากดื่มอีกแก้วนายไปเอาให้เราหน่อยซิ” พอคะนองผละจากโต๊ะไป ไฉ่ก็เทน่ำที่เหลือในแก้วคะนองทิ้งแล้วเอาน้ำต้องสงสัยในแก้วตัวเองใส่ลงไปแทน พอคะนองกลับมา ไฉ่ก็ยื่นมือไปรับแก้วใหม่มาดื่มไปครึ่งแก้ว
“อ้าวของนองยังไม่หมดเลย เอาซะให้หมดพร้อมกัน มะ” ไฉ่ยื่นแก้วให้นองแล้วเอาแก้วใหม่ของตัวเองชนเบาก่อนทำท่าชวน คะนองรีบดื่มน้ำในแก้วตัวเองจนหมด เพื่อจะได้พากันกลับก่อนที่ยาจะออกฤทธิ์
“วันนี้นองค้างห้องไฉ่นะ ขี้เกียจขับรถ”
‘หึมันน่าทิ้งให้ดิ้นตายคนเดียวซะให้เข็ด’ แต่ไฉ่ก็พยักหน้าตอบรับไป
หลังอาบน้ำอาบท่าคะนองก็มานั่งรอผลอย่าใจจดจ่อแต่ผ่านไปเท่าไหร่ไฉ่ที่นอนอยู่ด้านข้างก็ไม่เห็นจะเป็นอะไรซักทีมีแต่ตัวเองเท่านั้นที่สะบัดร้อนสะบัดหนาวแปลก
‘อะไรวะหรือยาไอ้ไนน์มันไม่เจ๋ง’ คิดเสร็จก็ทิ้งตัวลงนอนอย่างตัดใจ แต่อาการแปลกๆ ก็เริ่มโจมตีหนักขึ้น ความปรารถนาที่จะปลดปล่อยมีมากมายแต่ตัวเองกลับไม่มีเรี่ยวแรงแม้แต่จะยกมือ ยิ่งความต้องการทางกายมาขึ้นแรงก็ยิ่งลดลง แต่ความทุรนทุรายก็ทำให้ต้องหลุดเสียงแปลกออกมา จนคนที่นอนข้างๆ ต้องตื่นมามอง
“ไงยาออกฤทธิ์แล้วซิ” คนนอนดิ้นถึงกับตาโต แต่ความประหลาดใจก็ไม่ได้ช่วยบรรเทาความอยากลงไปแม้แต่น้อย
“ไฉ่ อืออ ช่วยนองด้วย อ๊า ไม่ไหวแล้วอ๊า” คนพูดได้แต่ดิ้นรน จนคนมองสงสารปนสมน้ำหน้า
“นายวางยาเราแล้วยังจะให้เราช่วยอีกหรอ” แต่ดูท่าคนทรมานจะไม่รับรู้อะไรอีกแล้ว ไม่ฟัง ไม่สนอะไรทั้งนั้น มีอย่างเดียวที่สนคือทำไงก็ได้ให้ความต้องการนี้มันได้รับการสนอง
“อ๊ะ ไฉ่ อือ ช่วย อ๊า อืออ...” ได้แต่ร้องครางบิดเร่าให้คนช่วย จนคนมองเองก็สงสารจนทนเฉยไม่ไหว
“ฮึ นี่ถ้าไม่ได้ยินว่ารักนะกูจะปล่อยให้มึงอั้นตายซะให้เข็ด”
“อ๊าไฉ่ ซี๊ดดด”
“โอ๊ว ไฉ่ อ๊า ดี อ๊า”
“อีกครับ อ๊าว อ๊ะ อือม”
..............................
.....
..
.
สายวันใหม่มาถึงอย่างอิดโรย สำหรับใครบางคนมือไม้สั่น แข็งขาไม่มีแรง แถมบางส่วนยังระบมจนแค่ขยับก็ถึงกลับครางซี๊ด น้ำตาเล็ด
“ไฉ่ ไฉ่ หายไปไหนวะ” ทั้งห้องมีแต่ความเงียบกับเสียงซี๊ดปากของคนเจ็บ
“กี่โมงแล้ววะเนี่ย” เมื่อเหลือบไปมองที่นาฬิกาข้างเตียงที่หน้าปัดดันมีกระดาษติดสก็อตเทปบังอยู่ ต้องกระดืบตัวเข้าไปหา ต้องออกแรงดึง จนกระเทือนถึงก้นที่ระบม กว่ามันจะหลุดมาอยู่ในมือ ตัวอักษรที่เห็นเป็นลายมือเขียนหวัดของเจ้าของห้องใจความว่า
.
.
.
ใดใดในโลกล้วน อนิจจัง
เกิดเป็นชายก็ยัง ซวยได้
โดนล่อโดนลวง หวังหลอก ฟันนา
ในเมื่อมึงล่อกูได้ ดาบนั้น คืนสนอง
ปล. กูไปข้างนอก ออกไปล็อกบ้านให้กูด้วย
.
.
.
สามชั่วโมงหลังจากคนบนเตียงได้อ่านสารจากเจ้าของบ้านก็มีข้อความ sms ส่งเข้ามาที่มือถือของไฉ่ที่นั่งไขว่ห้างบนเก้าอี้ในผับดังที่เพิ่งมาเมื่อคืนมีเจ้าของผับนั่งบีบนวดให้อย่างเอาอกเอาใจ
“พอเลยไนน์” ไฉ่สะบัดแขนออกด้วยหน้าบูดๆ
“ครับเพื่อนไฉ่ มึงหายโกรธกูนะ ไอ้นองมันรักมึงจริงๆนะ รักมาตั้งกะม.ต้น ไม่งั้นกูไม่ช่วยมันหรอก นะพรีส” เจ้าของผับส่งสายตาปิ้งปั้งอย่างอ้อนวอนสุดฤทธิ์
“ก็ได้ ถือว่ามึงแค่ช่วยเพื่อน แต่อย่าให้มีอีกนะไม่งั้น..” ไฉ่ทำท่าปาดคอ ก่อนหยิบโทรศัพท์ที่ร้องเตือนข้อความเข้าขึ้นมาดู
“ไม่มีอีกแน่นอน แล้วเพื่อนไฉ่ยกโทษให้ไอ้นองมันมั้ยอะ ไงๆ มันก็ได้ชื่อว่า ‘ซะมี’นะเพื่อนไฉ่”
“เราต่างหาก ไม่ใช่มัน” คำตอบทำเอาไนน์ตาโต
“โอ๊วว” ไนน์เอามือทาบอกอย่างมีจริต
“อย่าเว่อไนน์ เดียวไฉ่คงต้องไปดูมันหน่อยหละ” ไฉ่ตอบหลังจากก้มอ่านข้อความจบ
.
.
.
ในเมื่อรู้ทั้งรู้ ว่ากูหลอก
แล้วยังเสือกตามมา ว่าไฉน
แถมแก้คืนด้วย การฟัน (ไอ้)จัญไร .... ‘เออมันรู้ตัวดีนะว่ามันเป็นยังไง’ ไฉ่อ่านข้อความถึงกับอมยิ้มนิดๆ
เดินไม่ไหวแล้วหนา อยากหา คนแล
พรีส ได้กูแล้วก็อย่าทิ้งกูนะ
ปล. คะนองยอมไฉ่ทู้กอย่างเลยจ๊ะ รีบกลับมาเถอะ พลีสสสสสสส....................
.................
.....
..
.
The end :bye2:
-
:jul3: :m20: :laugh: :pigha2:
-
ชอบกลอนมากเลย
-
เรื่องมันหื่นไม่ใช่เหรอ
แต่อ่านแล้วฮามากๆ :m20:
อิตรงข้อความทั้งของไฉ่และของนอง :laugh:
อ่านตอนนี้ขำอย่างมีความสุขมาก :m20:
ขอบคุณคะคนแต่ง+1+น้องเป็ด :กอด1:
-
มันเจ๋งจริงตรงกลอนนี่แหละค่ะ
โด๊นนนนน :a3:
-
ฮามากๆหวังฟันเขาโดนฟันซะเอง :z1:
-
กลอนโดนใตมากๆ
+1 นะคะ
-
ทั้งหื่น ทั้งฮา ทั้งน่ารักเลยนะนี่ :laugh:
ชอบกลอนมากเลยกดบวกอย่างว่องไว :o8:
-
เราว่า เรื่องนี้มันน่ารักนะ
-
ดาบนั้นคืนสนองนะนอง :laugh:
-
:m20: :m20: :m20:
คะนองเอ๊ย พี่ละจะสมน้ำหน้าเอ็งก็จะกะไรอยู่
:laugh: :laugh: :laugh:
-
กลอนฮามว๊ากกก :laugh:
-
ฮ่าๆๆ โดนฟันซะเอง นองเอ้ย แต่ก็ยอมอ่ะนะ o13
-
555555555555 ไม่รุต้องอีกกี่ตัวจะพอ
ฮาจริงๆ พลิกล็อคที่ซู้ดดดดด
-
:laugh: ขำดีอ่ะ
-
:z1: :laugh:
:pig4:
-
ฮามากกกกกอะตอนนี้ :laugh:
-
:laugh: ให้เป็ดเพราะโคลงเลยค่ะ
ที่จริงคะนองก็ได้ไฉ่สมใจนะ เพียงแต่ได้เป็นสามีแทนแค่นี้เอง 555
-
ถูกใจให้เป็ดเลยจ้ะ
-
เรียกเอกภาษาไทยใช่ไหมยะ?
-
ฮาตรงกลอนเนี่ยล่ะค่า
-
o13 น่ารักมากค่ะ
-
ฮาาาาา มีแต่งกลอนด้วย...
-
ดาบนั้นคืนสนอง :jul3:
-
+1 เพราะกลอนโดนใจค่ะ :z1:
-
น่าฮักแต๊... อิอิ
ไฉ่ อย่าทิ้งนองเด้อ
-
นอง น่ารักจริ้งๆ ถึงว่าไฉ่เลยจะกลับไปเอ็นดู
-
ดาบนั้นคืนสนอง :m20:
-
555 นั่งกดไลค์กลอนพันครั้ง ><!!! :z2: :z2:
-
ยิ้มกับกลอน น่ารักมาก :m20:
-
5555
-
กลอนเจิดมาก :laugh:
-
กลอน o13
:laugh:
-
555+ หวังฟันแต่โดนฟันซะเอง
-
55555
เรื่องน่ารักดี ฮาโคดอ่ะ
-
ฮาทุกมุก ฮาทุกตอน จะหื่นก็กล้ิงขำจนปวดท้องแทนตลอด
-
ไฉ่รู้ทันซะนี่ ฮ่าๆๆ
-
น่ารัก คะนองกรรมตามสนองแล้วล่ะ
เร็วยิ่งกว่าอินเตอร์เน็ตสามจีอีก
-
กลอนฮีแรงได้อีก
-
ขอหายไปอีกแป๊บนะ เก็บบ้านหลังน้ำท่วมก่อนค่ะ
:bye2: :bye2:
-
แปะไว้ก่อนเดียวมาอ่านต่อ
-
สิบสี่หน้าล่ะ
ไว้มาต่ออีกที
-
:m20: :laugh: :jul3:
ฮาจริงอะไรจริง หลอกฟันเขาแต่ดันโดนฟันซะเอง
ชอบตรงกลอนอ่ะ :jul3:
-
ได้ใจก็เจ้ากลอนตอนจบนี่ละนะ
-
แต่ละมุก แต่ละเรื่องนี้ไม่ธรรมดาจริงๆๆ
ยี่สี่หน้าล่ะ
เดียวมาต่อ
-
ช่างคิดชะจิง
-
^^
ดึกสงัดในคืนที่อากาศหนาวเย็น เบญ นอนซุกตัวอยู่บนเตียงภายใต้ผ้าห่มนวมที่แสนอบอุ่น แม้สิ่งที่ตาเห็นจะมีแต่ควมเงีบยสงบแต่ในความฝันของเบญกลับมีแต่เสียง เสียง และเสียงที่ดังกึกก้องจนคนนอนต้องกัดฟันกรอดคิ้วเรียวขมวดจนแทบจะชนกันเพราะในฝันเสียงที่ได้ยินกำลังสั่งให้เบญจดจำข้อความตัวอักษรสีชมพูที่ลอยเรียงกันเป็นพรืดอยู่ตรงหน้าของเขา
“โปรโมชั่นพิเศษ สำหรับคนพิเศษเลขที่ 1669 xxxx ท่านสะสมความดีเป็นเวลามากกว่าสิบปี ทางสวรรค์จึงมอบสิทธิพิเศษ ‘โทรสั่งรัก’ เพียงท่านตื่นนอนในตอนเช้า สิ่งที่ท่านต้องทำก็คือ หยิบโทรศัพท์ของท่านขึ้นมา กด * 1234 * ตามด้วยชื่อ นามสกุลของคนที่คุณรัก # โทรออก
เพียงเท่านี้ความรักของคุณก็จะสมหวังดังใจจจ....
*กรุณาตรวจสอบให้แน่ชัดว่าคุณกดชื่อ นามสกุลที่ต้องการอย่างถูกต้อง เพื่อป้องกันความผิดพลาดที่อาจจะเกิดขึ้นและทางเราจะไม่รับผิดชอบใดๆ ทั้งสิ้นท่านมีสิทธิเปลี่ยนชื่อคนรักได้ภายในสิบสองชั่วโมงนับแต่การกดส่ง
**โปรโมทชั่นนี้ใช้ได้เพียงผู้ที่ถูกเลือกเท่านั้น บุคคลอื่นห้ามทดลองกดเพราะอาจไปติดที่หน่วยงานอื่นที่อาจทำให้ท่านถึงแก่ความตายได้ ย้ำห้ามบุคคลอื่นทดลองกดอย่างเด็ดขาด...
ขอบคุณที่ท่านสละเวลาทำความดีกับเรา และขอความกรุณาว่าหากมีการสอบถามเพื่อให้คะแนนกรุณาให้คะแนนเต็มกับเราด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ”
เบญสะดุ้งตื่นเมื่อเสียงขอบคุณสุดท้ายเงียบหายไป
“ฝันบ้าอะไรวะเนี่ยกู หรือเราหมกมุ่นเรื่องพี่แดนมากเกินไปวะ นอนดีกว่า” เมื่อบ่นกับตัวเองจบก็ล้มตัวลงนอนต่อ ผ่านไปสามวิ เปลือกตาที่ปิดสนิทก็เปิดพรึบขึ้นพร้อมมือที่คว้าเอาโทรศัพท์มือถือที่ตู้ข้างเตียงมาระดมกดอย่างที่จำได้ในฝัน เมื่อกดโทรออกเสร็จก็ไม่เห็นมีอะไรเกิดขึ้น
“บ้าไปแล้วกรู มันจะเป็นจริงได้ไงว้า” แล้วล้มตัวลงนอนใหม่คราวนี้หลับยาวจนถึงเช้าวันใหม่
กิ้งก่อง กิ้งกอ่ง กิ้งก่อง เสียงกริ่งหน้าห้องดังกังวานขึ้นในเวลาเจ็ดโมงเช้า
“โว้ย คนจะนอน ใครวะมาตั้งแต่ไก่โห่” เสียงโวยดังลั่นห้อง แต่เจ้าของเสียงโวยก็ยังหลับหูหลับตาไปเปิดประตูห้องอยู่ดี
“มีไร...ครับ” โว้ หล่อลาก ถ้ากูลากเข้าห้องเค้าจะยอมกูดีๆมั้ยเนีย
“สวัสดีครับ พี่ชื่อแดน ครับพี่ก็ไม่แน่ใจนักว่ามีอะไรน้อง....”
“เบญครับ เบญจ พี่แดนเรียกเบญเฉยก็ได้”
“ครับเบญ เอาเป็นว่าวันนี้พี่มาทำความรู้จักกับเบญก่อนแล้วกลางวันนี้เราไปหาอะไรกินด้วยกันนะครับส่วนตอนเย็นเบญไปกินข้าวที่ห้องพี่แดนนะครับ” เฮ้ย เร็วเป็นติดจรวด
“เอ่อ พี่ชื่อแดนหรือครับ เพื่อความไม่ประมาทเอาบัตรประชาชนมาดูก่อนครับ” แม่งซ่อนกล้องล้อกันเล่นหรือเปล่าวะเนี่ย บัตรประชาชนที่ต้องการถูกยืนส่งมาตรงหน้า อื่อชื่อ นายแดนไท จันทร์เจือจุน เอ๊ะชื่อเดียวกันนามสกุล อิ๊บอ๋าย พี่แดน นามสกุลจันทรไม่มีการันต์นี่หว่า
“เอาเป็นว่าเบญตอบตกลงแค่กลางวันก่อนละกันครับ” ควงคนหล่อไปกินกลางวันซักมื้อเป็นกำไรชีวิตวะ
“ได้ครับสิบเอ็ดโมงพี่แดนรอที่หน้าห้องเบญนะครับ”
“ครับ” เมื่อกลับเข้าห้องเบญ พยายามระลึกให้ได้ว่าสิ่งที่อ่านในฝันมันบอกอะไรไว้บ้าง
“อ๊ะ งั้นก็หมายความว่าไอ้ที่เราฝันเมื่อคืนเป็นจริงสิวะ วู้ จะมีผัวแล้วโว้ย” ยังไม่ทันจะนึกรายละเอียดอื่นๆ ออก ก็มัวแต่ดีใจว่าที่ฝันเป็นความจริงอยู่หลายนาที
“เฮ้ยเดียว ผัวอย่างที่อยากแต่มันผิดตัวนี่หว่า ฮื่อ ต้อง....อ๋าย ต้องส่งชื่อใหม่ในสิบสองชั่วโมง ....แล้วเมื่อคืน อือ อือ ตีสามครึ่งตอนกดส่ง เฮ้อดีนะที่ยังจำเวลาได้....อืม นับไปสิบสองชั่วโมง โอ๊ววว กินข้าวเที่ยงยังทันโว้ย ไปอาบน้ำรอพี่แดนดีกว่า” เบญเดินยิ้มระรื่นคว้าผ้าเช็ดตัวเข้าห้องน้ำครั้งนี้ทำสถิติอาบน้ำนานร่วมสองชั่วโมงได้
ข้าวกลางวันที่แสนหวานชื่นจบลงด้วยความชื่นมื่นทั้งสองฝ่าย
“เบญครับ เย็นนี้ไปห้องพี่แดนนะครับ” พี่แดนมาส่งเบญที่หน้าห้องในเวลาบ่ายสองสิบห้านาที พร้อมกับออดอ้อนเสียงสยิวก่อนกลับไปแต่โดยดีเมื่อเบญตกปากรับคำว่าจะไปดินเนอใต้แสงเทียนที่ห้องของแดน
บ่ายสองยี่สิบเก้านาทีเบญกดส่งชื่อพี่แดนที่ต้องการออกไปอีกครั้งแต่รอแล้วรอเล่าก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น จนดึกดื่นเบญหลับไปที่โซฟาชุดรับแขก
ตีสามที่เงียบสงัด กิ้งก่อง กิ้งก่อง กิ้งก่อง เสียงระรัวของกริ่งประตูก็ดังขึ้นอีกครัง แต่ยังไม่ทันที่เบญจะตะโกนด่าคนกดกริ่ง เสียงกริ่งก็กลายเป็นเสียงทุบประตูโครมๆแทน จนเบญต้องรีบผวาไปเปิดประตู ก่อนข้างห้องจะออกมาด่าเปิง
“ทุบทำบ้าอะ เฮ้ย อืออ” ยังพูดไม่จบก็ถูกชายตรงหน้าคว้าคอเข้าไปประกบปากอย่างไม่ทันตั้งตัว และไม่ว่าจะดิ้นรนขัดขืนแค่ไหนก็ไม่อาจหลุดรอดวงแขนมัดกล้ามนั้นได้ จนกว่าคนจูบจะพอใจก็เล่นเอาเบญทรุดลงไปกองกับพื้นหน้าห้องทันที ไม่ใช่ นี่ไม่ใช่พี่แดนของเบญก่อนที่จะโอดครวญไปกว่านั้นเบญก็รีบขอบัตรประชาชนคนตรงหน้าทันที แดนไท จันทรเจือจุน ก็ถูกนี่หว่า เบญหนีเข้าห้องปิดประตูคว้าโทรศัพท์มากดค้นหาชื่อนามสกุลที่ถูกต้องของพี่แดนอย่างบ้าคลั่ง เพราะถ้านับตามเวลาเบญมีเวลาที่จะเปลี่ยนชื่อให้ได้ในเวลาอีกแค่ห้านาทีเท่านั้นไม่อย่างนั้นเบญจะต้องอยู่กับพี่แดนแรงช้างที่กำลังทุบประตูโครมๆ อยู่หน้าห้องคนนั้นตลอดไป กว่าจะได้ชื่อและกดส่งก็เกือบเป็นวินาทีสุดท้ายเลยที่เดียว เสียงโครมครามหน้าห้องเงียบหายไป เบญได้แต่นั่งถอนหายใจอยู่บนพื้นหน้าโซฟาอย่างอกสั่นขวัญหาย
“ไอ้พี่แดนคนนี้ถึงจะจูบเก่งเป็นบ้าแต่แค่เจอหน้าก็ไม่พูดพร่ำ แต่คว้าคอข้าไปจูบเลยนี่มันก็น่ากลัวอยู่เหมือนกันแฮะ” เมื่อหายตกใจก็มานั่งนึกเปรียบเทียบพี่แดนทั้งสองคน แม้จะน่าสนใจทั้งคู่เพราะถ้าเปรียบคนนึงก็หล่อ ใจดี น้ำตาลเรียกพี่ ก็เป็นพี่แดนสวรรค์ ส่วนอีกคนแค่เจอหน้าก็แทบลากขึ้นเตียงแค่คิดก็หวิวแล้วใช้กำลังบังคับเอาเป็นพี่แดนนรก งั้นถ้าพี่แดนตัวเป็นมาก็เป็นพี่แดนมนุษย์สิอู้ยเขิล
“โอ๊ยย อยากตาย อิ้ว คนมันเสน่แรงก็งี้ คิคิ นอนดีกว่า พรุ่งนี้พี่แดนตัวจริงเสียงจริงมาจะได้ไม่โทรม เอิ๊ก เอิ๊ก” เบญเดินหน้าบานเข้าห้องนอนอย่างมีความสุข
บ่ายสองบครึ่งตรงเป้ง เสียงกริ่งหน้าประตูก็ดังขึ้น เบญนั่งรออยู่แล้วรีบถลาไปเปิดตั้งแต่เสียงกริ่งยังไม่จบดีด้วยซ้ำ
“พี่แดน.....” แล้วความอึ้งก็บังเกิด เพราะพี่แดนที่รออยู่หน้าห้องมีด้วยกันถึงสามคน มี่พี่แดน สวรรค์ พี่แดน นรก และพี่แดนตัวเป็นๆ อีกหนึ่ง พี่แดนนรกไม่พูดพร่ำอีกครั้ง คราวนี้ถึงกลับลากเอาเบญกลับเข้าห้องโดยมีอีกสองแดนเดินตามเข้ามาด้วย
“ไม่ ปล่อยเบญ นะ ไม่ พี่แดน พี่แดนช่วยเบญด้วย อืออ”
“พี่ก็ช่วยอยู่นี่ไง” พี่แดนนรกตอบมา
“พี่แดน ให้ไอ้นี่มันปล่อยเบญ โอ๊วว อ๊าวว พี่แด้น ฮืออ พี่ อ๊า อืมม อ๊า”
“ให้พี่ช่วยเบญแบบนี้เถอะนะ” แล้วพี่แดนสวรรค์ ก็เข้ามานัวเนียด้วยอีกคน
“อ๊าาาา....พะ พี่แด แดน อ๊า อือ” พี่แดนตัวเป็นๆก็ไม่ได้รอช้าต่างเข้ามาช่วยเพื่อความเสียวซ่านให้เบญกันอย่างไม่ยังมือ ช่วงเวลาอันเร่าร้อนกับสามีที่เบญอยากได้คืบคลานผ่านไปอย่างช้าๆ กับความสุขล้ำปานจะขาดใจของเบญ และจะเป็นอย่างนี้ไปอีกนาน......
......
..
.
***ห้ามส่งเกินสองชื่อ มิฉะนั้นจะเกิดอาการข้างเคียงร้ายแรงต่อทั้งตัวผู้รับสิทธิและเจ้าของชื่อที่ผู้รับสิทธิส่งมาทั้งหมด และอาการที่เกิดขึ้นจะมีผลทันทีในวันแรกและจะมีผลในช่วงเวลาหลังพระอาทิตย์ตกดินจนถึงพระอาทิตย์ขึ้นของทุกวันและมีผลอย่างถาวรไม่มีทางแก้ได้จนกว่าผู้รับสิทธิจะตายลง
ข้อเสนอแนะแนวทางแก้ปัญหาเบื้องต้น : ฉะนั้นเมื่อมีผลข้างเคียงเกิดขึ้นขอให้ผู้รับสิทธิรีบพักผ่อนในช่วงกลางวันเพื่อรับศึกหนักในช่วงกลางคืนนะคะ
:bye2: :bye2:
-
ฮาขี้แตกขี้แตน เลยค่ะ
คิดได้ไงอ่ะ คนแต่งไอเดียบรรเจิดมาก o13
-
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ฮาอ่ะ คิดได้ไง้
เขาถึงว่าให้รอบคอบก่อนทำสิ่งใดสินะ เอิ๊กๆ
-
น้องพลับขอแค่2
แต่น้องเบญเก่งกว่าควบ3เลย 555
-
ฮาอีกแล้วเรื่องนี้ :) สนุกดีค่ะ
-
:laugh: :laugh:
ท่าทางจะอีกนานกว่าจะ
ได้พักนะครับนั่น
-
ตอนนี้สอนให้รู้ว่าต้องอ่าน คำเตือนให้จบ ถึงแม้ว่ามันจะตัวเล็กเพียงใดก็ตาม :laugh:
-
+1 จ้า
สุดยอดเลย o13 o13
-
เอิ๊กๆ เรียกว่าอะไรดี?? โชคดี หรือซวยเนี่ย?? 55555 :laugh:
ฮื้ออออ คิดภาพชีวิตต่อจากนี้ของหนูเบญไม่ออกเลย กร๊ากๆ o18
-
ฮาจะตกเก้าอี้ ชอบอ๊ะ ฮ่าๆๆๆๆ :laugh:
-
เอาไปเถอะจะ4หรือ5ถ้ามีความสุข :oo1: :oo1:
-
ฮามากกกกกกกกกกกกก
เจอหมดแบบนี้ไม่ต้องเลือกเลยนะเบญ :m20:
-
พิเศษสุดๆฮ่าๆๆๆๆ
-
ฮาคำแนะนำ :z1:
-
โอ้ยฮาตกเก้าอีก
เรื่องนี้สอนให้รู้ว่าอย่าลืมดู*ให้ดีๆ ไม่งั้นชีวิตจะวุ่นวายได้
-
ฮาจริง ได้ทุกแดนเลยทีเดียว :haun4:
-
55555 คิดได้ไงเนี่ย
-
อ่าฮะ หาซะมีหรือสั่งพิซซ่าเนี่ย ของเขาฮาจริง
-
เลือกนัก
สุดท้ายก้อเลือกไม่ได้เลย
แต่ได้หมดที่เลือก
-
ฮ่าฮ่าฮ่า ฮาอ่ะ
กลายเป็นได้สิทธิพิเศษแบบควบสามเลย
อะไรเนี่ย บริการไม่มีเปลี่ยนไม่รับคืน มีแต่ให้อย่างเดียว
3แดน 5555+
-
เค้าคิดถึงคนเขียนจัง
เรื่องนี้ก็ฮาได้อีก เปลี่ยนไปเปลี่ยนมาระบบเลยรวนสินะ
-
บอกได้คำเดียวว่า ฮาจริงๆค่ะ
-
ชอบหมายเหตุบรรทัดสุดท้าย ที่สุด :-[
-
:m20: :m20: :m20: :m20: :m20:
ดีๆๆๆ ช่างเปนสิทธิที่่ดีจิงๆ
-
ได้ 1 แถม 2 แบบนี้ คุ้มยิ่งกว่าคุ้มนะเบญ :laugh:
กดบวกๆ :กอด1:
-
ไม่รู้มันเรียกว่าโชคร้าย หรือว่าโคตรจะโชคดีดีเนี่ยะ :haun4: :oo1:
-
ฮาอ่ะ o18 o18 o18 o18 o18
-
ตลก ประล่ำประเหลือ..
+1
-
o13 ชอบมากค่ะ คิดได้ฉีกแนวมากสุดยอดดดด
ปล.+1และเป็ดให้นะคะ :z2:
-
เฮ้ยยย ชอบอ่ะะะะะะ
-
เจอพี่แดนเข้าไปเต็มๆเรยยย อิอิ
-
ข้อคิดที่ได้ :
ความประมาทก่อให้เกิดสามีมากกว่าหนึ่ง :laugh:
-
กลายเป็น ผู้ครองสามภพเลย น้องเบญ
-
ูู^^
หกโมงเช้าวันพุธ ...
“อิ๋นจ๋า พี่ด้วงไปทำงานก่อนนะแล้วคืนนี้พี่ด้วงไม่ได้มานะครับที่รัก อิ๋นอยู่คนเดียวไปก่อนนะ แล้ววันจันทร์พี่จะมาหาใหม่ครับ” พี่ด้วงก้มลงหอมแก้มร่างเปลือยเปล่าที่มีผ้าห่มคลุมอย่างหมิ่นเหม่บนเตียงหนึ่งฟอด
“อื่อๆ ไปเหอะ” คนขี้เซาตอบรับงัวเงีย
คืนวันอาทิตย์ คืนวันจันทร์ คืนวันอังคารดวงทองหรือพี่ด้วงเป็นของน้องอิ๋น
ส่วนคืนวันพุธ และคืนวันพฤหัส พี่ด้วงจะกลายเป็นไอ้ด้วงในห้องของฉิว เมียที่ได้มาด้วยความบังเอิญเมาของไอ้ด้วงตั้งแต่วันเรียนจบ ฉิวเป็นเมียที่ไอ้ด้วงทิ้งไม่ได้เพราะไปปล้ำมันมากับมือ ทิ้งไม่ลงเพราะมันพ่วงตำแหน่งเพื่อนรักมาด้วย อยู่ด้วยกันมานานเป็นปีก็รักความดีของมัน ไปหาอาทิตย์ละสองสามวันเป็นปกติ จนมีน้องอิ๋นเข้ามาเพิ่มในห้องหัวใจ จะว่าเลวก็ยอมเพราะคนนั้นก็รักคนนี้ก็รักเลยจัดการแบ่งวันเป็นสัดส่วนทั้งที่ทั้งสองคนก็อยู่คอนโดเดียวกัน ทั้งผัวหลวงผัวน้อยเจอหน้ากันเป็นไม่ได้ กระโดดเข้าใส่แบบไม่มีใครยอมใครกันทุกที เรื่องมันแดงเอาเมื่อแอบคบน้องอิ๋นมาได้เดือนกว่าๆ เพราะมาป๊ะหน้ากันในลิฟ วันนั้นเล่นเอาลิฟแทบแตก ยังดีที่ทั้งคู่ไม่ใช่คนชอบหาเรื่อง เลยต่างคนต่างอยู่ แต่อย่าให้ได้บังเอิญเจอกันเชียว ยิ่งมีด้วงอยู่กึ่งกลางความแรงในการลงมือประทุษร้ายยิ่งหนักส่วนคนที่รับความเจ็บมีหรือจะพ้นคนกลางไปได้ ก็เมียรักทั้งสองนี่จะให้เจ็บได้ยังไง กว่าจะแยกกันได้เล่นเอาน่วมเลย ส่วนวันศุกร์ เสาร์ เป็นเวลาของก้วนเพื่อนรักนักบอลที่ฉิวยื่นไปลาออกอย่างไม่ให้เหตุผลไปเมื่อสามสี่เดือนก่อน ถามเท่าไหร่ก็ว่างานยุ่ง วันอาทิตย์ก็เป็นวันพักยาวอยู่บ้านของนายด้วง..............
เก้าโมงเช้าวันพุธ ห้องเดียวกันกันที่ด้วงเพิ่งออกไป ร่างสูงสมส่วนกำลังกดรหัส แล้วเปิดประตูเข้ามาด้านในห้อง
“อิ๋น อิ๋นครับ ตื่นยัง พี่ฉิวเอาของกินมาเผื่อด้วยฉิวเดินเข้าไปในส่วนครัวอย่างคุ้นเคย เดินไปมาเตรียมเอาอาหารจัดใส่จาน วางบนโต๊ะ เสียงประตูห้องนอนทางด้านหลังเปิดออกพร้อมร่างอิ๋นในชุดเสื้อคลุมอาบน้ำเดินเข้ามาสวมกอดฉิวจากด้านหลัง ฉิวหันกลับมากอดตอบ
“หือ เมียพี่หอมจัง” ฉิวบอกหลังหอมแก้มเนียนจนพอใจ .....................
เรื่องมันเกิดเพราะความเห็นอกเห็นใจกัน จากที่รู้ความจริงว่าใครเป็นใครก็ต่างจิกกัดกันทางสายตาและฝีปากอยู่เนืองๆ แต่ก็ไม่ใช่คนชอบหาเรื่องอยู่เป็นทุนเลยเลือกที่จะต่างคนต่างอยู่กันซะมากกว่า จนเมื่อสี่เดือนก่อน ฉิวไปเจออิ๋นเกือบถูกทำร้ายจากแฟนเก่า ด้วยอะไรดลใจก็ไม่รู้แน่เลยเข้าไปช่วย แล้วพามาทำแผลที่ห้องได้คุยกันปรับทุกข์กัน จนเลยเถิดเป็นนอนด้วยกัน จนกลายเป็นผัวเผลอเมื่อไหร่เป็นดอดไปหากันเป็นประจำ
“พี่ฉิว วันนี้อิ๋นเมื้อยเมื่อยหละ” อิ๋นอ้อนพร้อมส่งสายตาวิ้งๆ มาให้เมื่อย้ายจากโต๊ะกินข้าวมานั่งเล่นกันบนโซฟา
“พี่ฉิวนวดให้อิ๋นนะ พี่ฉิวนวดเก่งที่สุดเลยนะ นะ” ตอนนี้เอาหัวมาถูไถที่ต้นแขนฉิวอย่างน่ารัก
“เฮอะ เดี๋ยวคืนนี้พี่ฉิวก็เมื้อยเมื่อยน้องอิ๋นจะมานวดให้พี่ฉิวหรือเปล่าล่ะ” ฉิวแกล้งเอานิ้วจิ้มหัวอิ๋นให้ออกไปห่างๆ
“โธ่พี่ฉิวจริงๆ อิ๋นอยากไปช่วยนวดตอนพี่ด้วงอยู่ด้วยซะเลยจะได้รู้ดำรู้แดงกันไปเลย แต่พี่ฉิวนั้นแหละห้ามอิ๋นเอง”
“ก็พี่กลัวมันช็อคนี่ ตอนเราทะเลาะกันแย่งมันดูหน้ามันก็รู้ ว่ามันภูมิอกภูมิใจ ความเก่งกาจของมันเป็นบ้าเป็นหลังอยู่ แล้วถ้ามันรู้ว่าเราแกล้งทุบมันคนลสามะตุ้บสี่ตุ้บนั้นมันจะงอนเรามั้ยนะ”
“พี่ฉิวก็ห่วงแต่พี่ด้วงหนะแหละ” น้ำเสียงคนพูดติดจะงอนละ
“แหมอิ๋นจ๋า อย่างอนพี่เลยนะ พี่ออกจะอยากให้มันรู้จะตายเผื่อมันจะมาร่วมสังสรรค์กันเราสองคนไงล่ะ” อิ๋นหัวมามองตาโต
“เออ จริงด้วยพี่ฉิวงั้นเราจะทำไงดีให้พี่ด้วงมาร่วมวงไพบูลกับเราเร็วๆล่ะจะได้ไม่ต้อง รอตอนพี่ด้วงเผลออะ” อิ๋นรีบขบคิดอย่างบจริงจังทันที
“เอางี้มั้ยพี่ฉิว เราแกล้งปลอมเป็นผู้หวังดีแล้วโทรไปบอกดีมะว่าเราแอบมีกิ๊ก”
“เอาไว้ก่อนละกัน อิ๋นวันนี้นอนพักซะเอาเป็นวันศุกร์ค่อยมาช่วยกันคิดจริงจังดีกว่านะ” อิ๋นหันมายิ้มหวาน
“จะได้คิดแน่หรอพี่ฉิว วันศุกร์ที่ไร สุขกระจายทุกที เก็บกดจากที่โดนพี่ด้วงกดแล้วมาลงกะอิ๋นตลอด” อิ๋นค้อนน้อยๆส่งมาให้
“น่าๆ วันนี้นอนได้แล้ว ไม่ต้องมาทำหน้าน่ารักเลยเดี๋ยวพี่ก็อดใจไม่ไหวหรอก”
“ไอ้ด้วง โอ๊ยย เบา อือ ด้วงอ๊ะ ซี๊ดด อือ ด้วง ด้วง ฮืม อ๊า อู้ววว” ร่างสูงสมส่วนนอนคว่ำยกสะโพกสูงเพื่อรับแรงกระแทกจากคนด้านหลังมือจิกทึ้งผ้าปูที่อยู่ด้านล่างแน่น ส่งเสียงครางไม่ขาดปาก
“อ๊ะ อือ ฉิวครับ อ๊า อือ ที่รัก อ๊าวว อือม อ๊าาา” คนด้านบนครางยาวเป็นครั้งสุดท้ายก่อนฟุ๊บตัวลงทาบทับคนด้านร่างอย่างสิ้นเรี่ยวแรง มอบจูบอ่อนหวานเป็นอันดับสุดท้ายก่อนพลิกตัวลงด้านข้างแล้วหลับไป
“ไอ้ด้วง ตื่นไปทำงานทำการได้แล้ว ด้วง ไอ้ด้วง ไอ้ด้วงโว้ย” ฉิวปลุกคนขี้เซาให้ลืมตาไปทำงาน
“ฮื่ม ตื่นแล้ว แต่ขอนอนบิดอีกห้านาทีนะฉิว”
“ไอ้บ้าด้วง ไม่ต้องเลย นอนบิดต่อแกก็หลับหนะซิ ไม่เอาลุกเลย ลุก” ฉิวไม่ยอมเชื่อ ลากเอาจอมขี้เกียจลุกไปอาบน้ำจนได้
“ไม่เอา อะ ฉิวอาบให้ด้วงน้า น้า”
“อาบเองไปนั้นแหละคราวที่แล้วก็สายไปที ยังไม่เลิกนะ”
“น่ารับรองคราวนี้อาบอย่างเดียว จริงจริ้ง” ด้วงไม่ฟังเสียงลากฉิวเข้าห้องน้ำไปด้วยกันแล้ววันนั้นด้วงก็ไปทำงานสายอีกครั้ง
ค่ำนั้นด้วงกลับมาอย่าเหนื่อยอ่อนเลยได้แต่นอนคุยกัน
“ฉิว วันอาทิตย์ไปด้วยกันพวกไอ้รบมันนัดรวมตัว ที่ร้านเดิมตอนทุ่มตรง”
“ไม่ได้ว่ะมีงานเร่งวันจันทร์ต้องเอาแบบบ้านไปส่งเค้าสามแบบเป็นอย่างต่ำ นี่ยังไม่เสร็จซักแบบ นายไปคนเดียวเถอะ ฝากขอโทษไอ้พวกนั้นด้วยละกัน”
“เอางั้นหรอ แหมโผล่ไปนิดก็ยังดี นายหายหัวจนพวกมันถามหากันระงม นี่ถ้าไม่ใช่เมียคงคิดว่ามีแฟนแล้วลืมเพื่อนชัวร์”
“เพ้อเจ้อ นอนเลยนอน”
“คร๊าบ นอนคร๊าบ”
“พี่ฉิวกินข้าวก่อนค่อยทำงานต่อ” อิ๋นเรียกฉิวกินข้าวเย็นหลังจากที่ฉิวเร่งงานให้เสร็จจะได้มีเวลาอยู่กับอิ๋นอย่างสบายใจ
“กินก่อนก็ได้ แต่พี่ปวดมืออะ อิ๋นป้อนพี่นะ” อิ๋นค้อนให้แต่ก็จับช้อนตักยื่นให้อย่างไม่อิดออด
“ใกล้เสร็จแล้วหรอ เห็นเร่งปั่นยิกเลย”
“เกือบแล้ว โต้รุ่งคืนนี้ก็เรียบร้อย” ฉิวตอบไปคี้ยวข้าวไป
“ไม่นอนก่อนแล้วพรุ่งนี้ค่อยทำ”
“ไฟมันติดแล้วรีบทำให้เสร็จซะดีกว่าพรุ่งนี้กับวันอาทิตย์จะได้มีเวลาอยู่กับอิ๋นเต็มที่ไง”
“เฮอะ ก็ไม่ได้หนีไปไหนอยู่แล้ว ไม่รู้จะรีบทำไม”
บ่ายวันอาทิตย์ที่สงบสุขมีร่างเปล่าเปลือยของชายสองคนนอนกอดก่ายกัน ด้วงมาหาฉิวโดยที่ฉิวกับอิ๋นไม่ต้องหาแผนใดๆ มาใช้ และกำลังอึ้งกับภาพที่เห็น ตอนนี้ด้วงยืนอยู่ข้างเตียงสมองจินตนาการภาพทั้งสองคนบิดเร่า ครางลั่นเอย่างเสียวซ่านเหมือนตอนที่อยู่ด้านบน
“อือม จะร้อนแรงกันแค่ไหนนะ” ก่อนจะนึกได้ว่าทั้งสองคนนี่เป็นเมียที่รักของเค้าที่ปกติกัดกันจะเป็นจะตาย
“ฉิว อิ๋น เอหรือว่าตีกันจนเสื้อผ้าหลุดลุ่ยวะเนี่ย” ด้วงเรียกคนนอนหลับเสียงเบา
“ฉิว” ดังขึ้นมาหน่อย
“อิ๋น อิ๋น” อันนี้มีเขย่าเสริม
“อือม พี่ฉิว อิ๋นขอนอนก่อนนะ” อิ่นบ่นแต่ไม่ได้ลืมตา
“อันนี้คงไม่ได้ตีกันจนสลบแน่” ด้วงพึมพำเบาๆ และด้วยความเกรงใจเป็นทุน ด้วงเลยเดินออกไปรอนอกห้อง จนเย็น ประตูห้องนอนก็เปิดออก คนทั้งคู่เดินนัวเนียกันออกมา เจอเข้ากับบุคคลที่สามนั่งรออยู่
“ไง เหนื่อยกันหนักเลยเนอะ” ด้วงทัก เรียบๆ หลังจากมีเวลานั่งถามตัวเองอยู่นานว่าจะโกระหรือจะทำไงดี ก่อนที่จะได้คำตอบให้กับตัวเอง
“อ้าวด้วง”
“พี่ด้วง”
“เออ เราเอง ฉิว อิ๋น มันเป็นอย่างงี้มานานยัง” แกล้งด้วงถามเสียงเย็น ทั้งที่ใจกลัวว่าเมียทั้งสองจะตีจาก
“สามสี่เดือน” ฉิวตอบหน้าตาย
“เฮ้ย อย่างงี้ได้ไง นายเป็นเมียเรานะฉิว พวกนายจะเขี่ยเราทิ้งหรือไง” ด้วงท้วง และในใจก็ร้องว่านายต้องเป็นเมียเราต่อไป
“เฮ้อ ฉิวก็บอกด้วงแล้วไงว่าฉิวเป็นเมียด้วงแค่คนเดียว แต่ฉิวก็เป็นผัวอิ๋น ไงพอใจยัง” แม้จะยังมึนๆ กับคำตอบแต่ความสงสัยมันมากกว่า
“แต่นายสองคนไม่เคยพูดดีกันแล้วมันจะเป็นอย่างงี้ได้ไง เชื่อไม่ลงว่ะ”
“แหมม พี่ด้วง ไม่เคยได้ยินหรือไงว่าผัวเมียยิ่งทะเลาะยิ่งแนบแน่น นี่ถ้าอิ๋นเป็นแมลงหวีคงคลอดลูกวันละหลายรอบ” หืองี้ลูกพี่มิเต็มเมืองหรือไง
“อิ๋นแมลงหวีมันท้องวันเดียวหรอ” ฉิวถามอย่างสงสัย
“ไม่รู้หรอที่รัก แต่เค้าว่ายิ่งตัวใหญ่ก็ยิ่งนานเลยนึกว่าแมลงหวีมันคงอึ๊บปุ๊บคลอดปั๊บหนะ” ฉิวคิดตามก่อนจะพึมพำออกมา
“อะจึ๋กปุ๊บคลอดปั๊บ ฮื่ม.. งั้นแค่วันเดียวลูกเรามิยั้วเยี้ยหรือนี่” ฉิวพึมพำเบาก่อนส่งสายตาลามกให้อิ๋น
“พี่ฉิวบ้า” ฉิวกับอิ๋นสร้างโลกส่วนตัว กระจุ๋งกระจิ๋งกันสองคนแล้วเดินกลับไปนอนลงอ้าซ่าบนเตียงเตรียมสร้างลูกแมลงหวีต่อ ก่อนที่ฉิวจะอิ๋นไปยังหันไปหาด้วงบอกอย่างยั่วเย้า
“ด้วงไม่รีบไปเดี๋ยวไอ้พวกนั้นก็โทรมาตามหรอก รีบไปเหอะ เราแค่สองคนก็สนุกกันเองได้” ฉิวพูดพาต่อมจิ้นด้วงพุ่งกระฉูด ก่อนจะตามอิ๋น ไปที่เตียง นีวเนียกันแบบไม่สนใจคนยืนมอง
“อย่างงี้มันยั่วกันนี่หว่า” ด้วงยิ้มหน้าบานว่าไม่โดนเมียทิ้งแถมยังมีเรื่องสนุกมากกว่าก่อนรออยู่ แล้วเรื่องอะไรจะทิ้งเมียไปหาเพื่อนให้เสียของกัน ว่าแล้วก็หยิบปิดโทรศัพท์มากดส่งข้อความ แล้วตามรีบกระโจนตามเมียรักทั้งสองไปในทันที
“ที่รักจ๋าผัวมาแล้วจ้ะ .....”
...................
........
...
..
.
:bye2: :by e2:
ช่วงก่อนก็หายไปนานอยู่ คิดถึงคนอ่านเหมือนกัน แต่เครื่อคอมต่อเนทไม่ได้เลย ตั้งนานกว่าจะรู้ว่าเพราะแอนตี้ไวรัสที่ลงไปใหม่มันบล็อกทุกเว็บเลย พอหายก็ติดฝน แถมต่อด้วยความสนุกสนานจากการวิดน้ำออกจากบ้านเลยกว่าจะได้มีเวลาแต่ง
ต่อไปก็หวังว่าจะมีงานเข้ามาอย่างต่อเนื่องทำไม่หวาดไหวแต่ยังหัวแล่นมาแต่งเรื่องต่อไปให้ทุกคนได้อ่านแบบไม่หายศีรษะไปนานๆ อีกค่ะ:pig4:
-
มาแล้วววว!! เป็นเรื่องสั้นที่มีสไตล์มาดๆเลยอ่ะะะะ 555
ชอบบบบ ขอบคุณมากฮะะะะ
-
3P จงเจริญ 555+
ถ้าด้วงเป็นเมียอิ๋นด้วยอีกเนี่ย จะฮามากกกกกกกกก :laugh:
-
สามคนผัวเมีย โอ้ย สุขี
555+
-
สนุกมากครับ 555
อ่านแล้วมีความสุขไปด้วย เีขียนได้น่ารักมาก
-
3P >///<
-
เออ พล็อตนี้ นี่มัน ครอบครัวสุขสันต์นะ
-
อยากบอกว่าคนอ่าน จิ้นไปก่อนด้วงตั้งแต่ชื่อตอนแล้วค่ะ 555+ >_< สนุก&ฮามาก ตอนนี้
-
555 XD
-
สามคนผัวเมีย แบบไม่คาดคิด :laugh:
-
:pig4:
-
งานนี้ใครโชคดีที่สุดเนี่ย 555
พี่ด้วงได้เมียสอง ฉิวได้ผัวหนึ่งเมียหนึ่ง หรือน้องอิ๋นได้ผัวสอง
-
o13 ชอบเรื่องนี้อ่ะค่ะ
ดีใจที่มีเรื่องสั้นหื่นๆมาให้อ่านต่อเนื่องจากนี้
-
ครอบครัวหรรษา :impress2:
-
เออดี...ครอบครัวสุขสันต์
-
ซูฮกให้กับพล็อตแต่ละพล็อตของคนเขียนเลยจริงๆ
5555
+1 ให้ เมพขิงๆ
-
3p หรรษา ฮ่าๆๆ
-
3P ฮิ้วววว -3-
ชีวิตรักช่างยุ่งเหยิง 55555
-
เข้าใจคิดอ่ะ
แมงหวี่แมงวัน
-
รักกันดีจังงง :กอด1:
-
อิจฉาด้วงจริง ๆ
:laugh:
-
3p ดีๆๆๆๆๆๆๆๆ
:haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4:
-
ไม่ต้องวางแผนไรเลย
ดีนะที่ด้วงรับได้ ไม่งั้นละแย่เลย
-
รวมตัวกันได้แบบนี้ก็ไม่ต้องแบ่งวันกันแล้วล่ะสิ ^^
-
555+ สรุปว่า 3p จงเจริญ อิอิ
-
อ้า ตงลงกันได้ก็ดีนะ
-
ครอบครัวนี้สนุกจริงๆ เงินทองก็ไม่รั่วไหล :z2:
-
^^
วันๆผ่านไปด้วยการหลบหลีกจดหมายและการทอดสะพานทั้งจากสาวและหนุ่มที่เดย์เพื่อนสนิทของแดมเป็นศูนย์กลางความวุ่นวายไม่ว่าใครหน้าไหน น่าสนใจแค่ไหนเดย์ก็เล่นด้วยไม่เคยยืด แล้วก็กลับมาอยู่กับแดมเสมอ แต่ใครต่อใครกลับเข้าใจผิดคิดว่าแดมคอยกีดกัน เพราะโดยส่วนใหญ่เดย์มักให้แดมช่วยเป็นทัพหน้าคอยรับจดหมายและกันคนที่เดย์ไม่ชอบ แล้ววันนึงก็มีจดหมายสีชมพูหวานแหวว จากมือคนตัวเล็กน่ารักก้มหน้าก้มตายืนขวางหน้าเดย์กับแดม แล้วส่งจดหมายมาให้ระหว่างคนสองคนด้วยความที่แดมเคยช่วยเดย์แบบนี้อยู่บ่อยๆ แดมจึงยื่นมือออกไปรับจดหมายฉบับนั้นไว้เอง เมื่อจดหมายถูกดึงไปจากมือเจ้าของจดหมายก็ก้มหน้าวิ่งหนีหัวซุกหัวซุนจากไป เดย์มองจากแว็บๆ ก็รู้ว่าคนที่เอาจดหมายมาให้ชื่อไนซ์ที่ตอนนี้ผู้ชายหลายคนกำลังกล่าวขวัญถึงในความน่ารัก ส่วนแดมก็เก็บจดหมายเข้ากระเป๋า แล้วลืมมันไป จนกลับไปถึงบ้าน แดมถึงได้เอาจดหมายฉบับนั้นออกมา ก่อนที่จะขยำทิ้งอย่างทุกครั้งแดมกลับดึงกระดาษที่อยู่ด้านในออกมาจากซอง
............
‘ไนซ์ รัก ทุกสิ่งที่รวบเข้าเป็นตัวแดม
ไนซ์ รัก หน้าที่อวบอูมของแดม
ไนซ์ รัก พุงที่อวบอิ่มของแดม
ไนซ์ รัก ตาขีดๆ อันเร้นลับของแดม
ไนซ์ รัก แขนนุ่มๆ น่าหนุนนอนของแดม
ไนซ์ รัก แดม
ไนซ์ รัก ที่จะได้ยินคำตอบรับของแดม
รักของเราจะมั่นคงเพราะรวมกัน เรา คือ ไนซ์ แดม
รักของเราจะถูกเก็บกักไว้อย่างดีเพราะเราคือ ไนซ์ แดม
รักของเราจะไม่รั่วไหลเพราะเราคือ ไนซ์ แดม
เขื่อนรักของเราจะไม่มีทางแตกเพราะเราคือ ไนซ์ แดม ........... โทรหาไนซ์ที่ 08xxxxxxxx’ ในซองจดหมายยังมีรูปของเจ้าของใส่แอบมาด้วย เมื่อแดมเอารูปออกมา แดมก็ตกอยู่ใต้มนต์สะกดของดวงตาใสปิ้งคู่นั้นทันที มือก็ควานหาโทรศัพท์กดเบอร์ทันที
.............
“ไนซ์ครับ” เสียงใสตอบกลับมา
“เราแดม...” แดมยังเพิ่งแค่แนะนำตัว ปลายสายก็เกิดเสียงแปลกๆ เหมือนของตก ตามด้วยเสียงกรี้ด เสียงตึงตัง ผ่านไปชั่วครู่ไนซ์ที่สงบสติอารมย์ตัวเองได้ก็กลับมาที่โทรศัพท์อีกครั้ง
“เอ่อ แดม แดมยังอยู่หรือเปล่า” เสียงไนซ์ดังมาอย่าไม่ค่อยแน่ใจ
“ คะ ครับ ครับ ยัง ยังอยู่ คะ ครับ”
“แดม แดมจริงๆนะ อย่าแกล้งไนซ์นะ ไม่งั้นไนซ์จะไปคุกเข่าร้องไห้หน้าเสาร์ธง ให้ใครต่อใครรู้ไปเลยว่าแดมฟันแล้วทิ้ง”
“เฮ้ย แดมยังไม่เจอไนซ์จะฟ้นได้ไง” แดมเผลอลืมอาการเขินเถียงไนซ์กลับไปก่อนจะได้ยินเสียงใสหัวเราะตอบกลับมา
“หายติดอ่างแล้วนี่ ไนซ์ดีใจจังที่แดมโทรมา ใจแป้วเลยหละเพราะรอแล้วรออีกแดมก็เงียบ”
“คือแดมนึกว่าไนซ์ส่งจดหมายให้เดย์หนะ แต่พอดีเห็นชื่อหน้าซองว่าเป็นชื่อแดมเลยได้เปิดอ่าน ขอโทษที่ให้รอ” แดมตอบอย่างเกรงใจ
“ไม่เป็นไรแค่โทรมาก็ดีใจจะตายแล้ว เอางี้มั้ยออกมาเจอกันดีกว่านะแดมโทรคุยมันเปลืองตัง เนี่ยไนซ์อยู่ไม่ไกลจากแดมหรอก แต่เจอกันที่สวน...แถวบ้านแดมละกัน พบกันครึ่งทาง”
“อื่ม ได้” แล้วสายก็ถูกตัดไป
“เดย์ จำจดหมายที่มีคนส่งให้เมื่อสายๆ ได้มั้ยอะ” ก่อนออกจากบ้านแดมโทรหาเดย์
“ได้ ทำไมแดมทิ้งไปได้เลยเหมือนทุกทีนั้นแหละ” เดย์ตอบกลับมา
“ไม่ใช่ แบบนั้น คือจดหมายอันนั้นเค้าส่งให้แดมหนะ เนี่ยเค้านัดแดมออกไปเจอกันแถวบ้าน คือแดมไม่รู้จะทำตัวยังไงเลยว่าจะโทรมาถามคนมีประสบการณ์....”
“เฮ้ย ไม่นะ อย่าออกไปหามัน ไม่ อย่าออกอย่างเด็ดขาด” เดย์โวยกลับมา
“แต่แดมนัดเค้าไว้แล้วหละเดย์”
“โทรยกเลิกสิ ไม่เห็นยาก แค่แดมอย่าออกไปเจอมันเป็นพอ”
“ไม่เป็นไรหรอกเดย์ แดมว่าไม่มีอะไรน่าห่วงหรอก”
“ไม่เอายกเลิกเดี๋ยวนี้โทรเลย โทรไปเลยเดย์จะรอฟัง” แล้วแดมก็ทำการประชุมสามสายแต่เบอร์ของไนซ์ไม่มีสัญญาณ
“เดย์ แดมโทรไม่ติดหละ แต่ไม่มีไรน่า แดมไปหาเค้าเอง”
“ไม่เอา แดมอย่าไป ปล่อยให้มันรอไปสิ เดี๋ยวมันก็กลับไปเองหรือไม่เดี๋ยวมันก็โทรมา...แดม แดม” ตู้ดๆๆๆ เสียงสัญญาณโดนตัดไปแล้ว
“โธ่ โว้ย” เดย์สถบ อย่างโมโห ก่อนรีบออกจากบ้านอย่างเร่งด่วน
แดมเดินออกจากบ้านไปตามที่นัดหมายพอไปถึงก็เจอคนตัวเล็กนั่งหอบเหงื่อซก รออยู่
“ไนซ์วิ่งมาหรอ” แดมถามเมื่อเข้ามาใกล้
“อื่ม กลัวแดมมาถึงก่อนหนะ ไนซ์เป็นคนนัดก็ควรมาถึงก่อน แล้วอีกอย่างไนซ์อยากเห็นตอนแดมกำลังเดินมาหา ไนซ์ชอบมองแดมเดิน” คำตอบของไนซ์ ทำเอาแดมเขินไปเหมือนกันทั้งคู่นั่งคุยกันเรื่อยๆ ทำความรู้จักกันที่ละนิดจนเป็นที่ถูกใจกันและกัน ในระหว่างนั้นเดย์ก็วิ่งวุ่นเพื่อตามหาแดม แต่หาเท่าไหร่ก็หาไม่เจอ มารอที่ห้องแดมก็ยังไม่กลับ เดย์นั่งรอแดมที่หน้าบ้าน จนเวลาผ่านไปไม่รู้ว่านานเท่าไหร่ แดมเดินกลับมาโดยมีเจ้าหนุ่มตัวเล็กน่ารักคลอเคลียมาไม่ห่างดูมีความสุขจนเดย์ต้องเข้าไปแทรก
“แดมเป็นของเดย์ นายมาทีหลังไปไกลๆ” เดย์พยายามแย่งแดมมาอยู่ด้านหลัง ได้ไงเฝ้ามาตั้งนานจะให้ใครไม่รู้มาคว้าไป แต่ไนซ์ก็ไม่ยอมง่ายๆ แม้จะตัวเล็กกว่าแต่ก็ยื้อแดมไว้สุดฤทธิ์ ดูไปก็น่าหัวเราะ หนุ่มหล่อตัวสูง กำลังยื้อยุดหนุ่มอวบขาวตี๋กับหนุ่มร่างเล็กหน้าตาน่ารักอย่างเอาเป็นเอาตาย
“ไม่ แดมเป็นของไนซ์ เราเป็นของกันและกันแล้ว” ไนซ์ตะโกนออกมาอย่างเหลืออด
“ไม่จริง แดมไม่ใช้คนใจง่ายแบบนั้น อย่ามาโมเมโว้ย แดมต้องเป็นของเดย์”
“เฮอะ รู้ไว้เลยว่าแดมเป็นของไนซ์ เมื่อกี้เรายังรักกันเร่าร้อน แดมยอมให้ไนซ์เป็นผู้นำ แดมยอมทำตามที่ไนซ์ขอทุกอย่าง” ไนซ์เน้นคำว่าทุกอย่าง ได้เสียดใจเดย์จนอยากลงไปดิ้นกับพื้น
“ไม่จริง อย่าพูด ไม่เชื่อ”
“ต้องให้บอกมั้ยว่าแดมน่ารัก นุ่มนิ่ม และอบอุ่นแค่ไหน”
“ไม่” เดย์เอามืออุดหู
“เสียงครางของแดม เสียงกัดฟัน เสียงห้ามที่สั่นพร่า” ไนซ์ยิ่งพูดดังขึ้นไปอีก
“พอ ไม่ฟัง ไม่เชื่อ แดม” เดย์หันไมมองแดม ที่เอาแต่ยืนหน้าแดงยิ้มเขินส่งมาให้
“เสียงร้องอย่างเจ็บปวด เสียงเร่ง โอ้ยย” เดย์ลุกขึ้นแล้วผลักไนซ์ ออกไป แล้วตัวเองก็เข้าไปกอดแดมเอาไว้
“หึ รับไม่ได้หรอ งั้นฟังนี่นะ สีหน้าของแดมเวลาสุขสุดๆหนะ เซ็กซี่จนไนซ์อดใจไม่ไหว ร่างกายที่บิดเร้าเพราะความเสียวซ่านของแดมหนะ น่ารักซะจน ต้องขอมีรอบที่สามที่สี่อย่างไม่เบื่อ เลยหละ แล้วรู้มั้ยว่าเราสนุกกันกี่รอบกว่าที่เราจะกลับมาที่นี่” ไนซ์บอกเดย์ด้วยหน้าตาเย้ยหยัน เดย์ได้แต่อึ้ง อ้าปากค้างคิดตามที่ไนซ์พูดภาพต่างๆ ผุดขึ้นมาเป็นฉากๆ จนได้แต่ยืนตัวสั่นกอดแดมที่หน้าแดงกล่ำก้มหน้างุดเอาไว้อย่าหวงแหน จนไนซ์เข้ามาแย่งแดมไปพร้อมบอกเดย์อย่างรำคาญ
“อย่ามาแทรกเค้านะอย่ามายุ่งกะไนซ์แดม อยากหวานอย่างเค้าตัวเองก็ไปหาคนชื่อกู๊ดมาเป็นคู่นู่น จะได้ชื่อ กู๊ดเดย์ไง อย่ามายุ่งกับแดมของไนซ์” ไนซ์พยายามไล่และกีดกันเดย์ให้ออกห่างจากแดม เดย์ก็ไม่ยอมง่ายๆ หมายจะเข้าไปแย่งแต่ก็พลาดอยู่ร่ำไป และแดมก็ดูเหมือนจะเข้าข้างไนซ์อย่างเห็นได้ชัด
“แล้วทำไมไม่เป็นไนซ์เดย์ล่ะง่ายดี ไม่ต้องไปหาไกล แถมยังได้อยู่กับแดมด้วย อยู่ด้วยกันสามคนเลย” เดย์รีบเสนอแนะทันที ขอแค่กันไนซ์ออกจากแดมได้ก่อนอย่างอื่นค่อยว่ากัน
“แหวะไม่เอาหรอก ไนซ์เดย์ ไนซ์ไม่เป็นผ้าอนามัย และที่สำคัญไนซ์ไม่ชอบคนผอม” ไนซ์รีบปฏิเสธทันควัน
“ไม่เอา แดมชอบไนซ์ ไนซ์น่ารัก และที่สำคัญแดมก็ไม่ชอบคนตัวสูง” แดมช่วยเสริม ให้เดย์ชีช้ำมากเข้าไปอีก
“งั้นเดย์ก็จะอยู่อย่างงี้แหละ ไล่ก็ไม่ไป” เดย์ตอบแล้วเดินเข้าไปแทรกระหว่างแดมกับไนซ์หน้าตาเฉย ศึกไล่คนหล่อยังคงดุเดือดเดย์ได้แต่บอก...ไม่ ไม่...ลูกเดียวไม่ว่าไนซ์กับแดมจะไล่และกีดกันอย่างไร ..........ไม่
.... แต่ก็เป็นสีสันขำๆ ในชีวิตรักของไนซ์กับแดม มากกว่าที่จะเป็นอุปสรรค์.............ไม่.......ไม่...
...................
............
...
.
“ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยย” เดย์สะดุ้งตื่นกลางดึก เสียงร้องไม่ยังดังติดปากอยู่แม้จะตื่นลืมตาขึ้นมาแล้ว เมื่อหันไปมองนาฬิกา มันเพิ่งเที่ยงคืนเท่านั้น
“นอนแต่หัวค่ำนี่ทำให้ฝันร้ายด้วยหรอเนี่ย” เดย์บ่นกับตัวเองก่อนหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากด หน้าจอมีสายที่ไม่ได้รับอยู่สามสาย พอกดดูปรากฏว่าเป็นสายจากแดม เรื่องในฝันทำเอาเดย์อยู่ไม่สุข ลุกขึ้นแต่งตัวพร้อมโทรกลับหาแดมทันที แต่ไม่ว่าจะกดไปกี่รอบแดมก็ไม่ยอมรับสาย เดย์รีบไปหาแดมที่บ้านอย่างร้อนรน พอไปถึงแดมกลับไม่อยู่ที่ห้อง ทำเอาเดย์ยิ่งกังวล ได้แต่วิ่งหาไปรอบๆ ทั้งสวน และที่ต่างๆ อย่างในฝัน จนหอบแฮกต้องกลับมานั่งรอที่หน้าบ้านอย่างหมดอาลัยตายอยาก
“ต่อไปนี้จะไม่วางฟอร์มให้เสียเวลาอีกแล้ว แดมรีบกลับมาหาเดย์เถอะนะ มาเป็นแดมเดย์ดีกว่าไนซ์แดมตั้งเยอะฮึ” เดย์นั่งรอไปก็ภาวนาพึมพำไป จนเวลาผ่านไป เดย์ก็เห็นแดมเดินมาแต่ไกลและสิ่งที่ทำให้เดย์ใจกระตุกก็เพราะคนที่เดินมากับแดมคือไนซ์ที่เดินยิ้มระรื่นมาด้วยนั้นเอง ทำเอาเดย์รีบวิ่งเข้าไปหาทั้งสองคนก่อนดึงแดมมาไว้กับตัว
“แดมเป็นเมียกู นายไปไกลๆเลยอย่ามาเกาะแกะ” เดย์ไล่ไนซ์เสียงเข้ม แต่ข้อความที่พูดถึงกับทำเอาแดมหน้าเหวอ
“เฮ้ยเดย์...”
“นายไม่ต้องพูดนายเป็นของเราเป็นคนที่เรารัก เราไม่ยอมยกนายให้ใครเด็ดขาด” เดย์ลากเอาแดมเข้าบ้านอย่างไม่สนใจไนซ์ที่ยืนค้าง เดย์ลากแดมถูลู่ถูกังเข้ามาที่ห้องนอน ก่อนผลักแดมลงบนที่นอนก่อนโถมตัวตามลงไปซุกไซร้ ปากก็พร่ำพูดไปเรื่อย
“เราไม่ยอมยกแดมให้ใคร เรารักแดมมากนะ แดมอย่าไปหลงลมใครเค้าง่ายๆนะ หลงเราคนเดียวก็พอ” ปากพูดไปก็มือก็ลูบคลำ ไปทั่วตัวแดมอย่างหลงใหล
“นุ่มอย่างที่คิดเลย อือม ดีจัง เดย์ชอบอย่างงี้จัง แดมไม่รู้หรอกว่าเดย์อดใจขนาดไหนตอนที่อยู่ใกล้แดม อื่ม นุ้มนุ่ม” มือของเดย์ไม่อยู่สุขจนตอนนี้เสื้อของแดมหลุดออกจากตัวไปแล้ว ปากเดย์กป็ไล่งับขบย้ำเล่นไปตามผิวกายที่เปิดเปลือยออกของแดมโดยที่เจ้าของร่างก็มีขัดขืนบ้างแต่พองาม จนกระทั่งมือซนๆของเดย์เลื่อนลงไปที่กางเกง แดมถึงกับสะดุ้งรีบหยุดมือนั้นอย่างรีบด่วน
“เดย์พอก่อน” แต่เดย์กลับไม่ฟัง ยังระรานรุดหน้าต่อไป
“เดย์ แดมบอกให้หยุด” ตอนนี้แดมไม่พูดเฉยๆ แต่ลงมือผลักเดย์ออกด้วย จนเดย์หยุดมือและมองแดมอย่างไม่พอใจ
“แดมเกลียดเดย์ใช่มั้ย เกลียดที่เดย์ตัวสูง แดมชอบคนตัวเล็กๆ แดมมีคนอื่น”
“บ้าหรอเดย์”
“ใช่เดย์บ้า บ้ารักแดม รักจนจะคลั่งตาย แต่แดมไม่รักเดย์ ไปรักคนอื่นแล้ว” วันนี้เดย์มาแปลกจนแดมนึกขำ
“เมาเปล่าเดย์ แดมจะไปรักใคร แดมก็อยู่แต่กับเดย์ทุกวัน”
“ไนซ์ไง เห็นเดินหัวเราะคิดคักกันซะหวานจ๋อย” เดย์มันคงไม่เมาหรือมันป่วย ทุกวันเก็กเข้มจนระเหี่ยใจ วันนี้ทั้งหื่น ทั้งอ้อน ทั้งงอนจนตามไม่ทัน
“เฮ้ย ใช่ที่ไหน แค่ไปเจอกันที่เซเวนแล้วเดินกลับมาด้วยกัน”
“แล้วทำไมเดย์โทรมาแดมไม่รับ” ความเข้มเริ่มกลับมาเข้าร่างละ
“ก็ตอนแดมโทรเดย์ยังไม่รับเลย เอาคืนบ้างซิ”
“โธ่แดมอะ เดย์หลับต่างหากเลยไม่ได้รับ แล้วพอเดย์โทรกลับแดมก็ไม่รับรู้มั้ยเดย์ห่วงมากเลย”
“แค่เห็นหน้าก็รู้ แต่ทำไมเดย์ต้องห่วงขนาดนั้นล่ะ แต่ก่อนไม่เห็นเป็นขนาดนี้นี่”
“ช่างมันเหอะน่า แล้วแดมโทรหาเดย์ทำไมหรอ”
“ช่างก็ได้ งั้นที่เดย์บอกรักแดมก็ช่างด้วยใช่มั้ย”
“อันนั้น แดมอะ” เดย์ไถตัวลงกับที่นอนเอาหน้าซุกหมอน
“เดย์ ขึ้นมาพูดกันให้รู้เรื่อง ทำไมอยู่ก็เกิดบ้ามาบอกรักแดมได้ล่ะ ทั้งทีเห็นนิ่ง เฉยๆ ตั้งนานแล้ว ถ้าไม่บอกให้เคลียแดมจะไม่รักเดย์อีกต่อไปแล้วนะ” แดมแกล้งทำเนียนบอกรักและรับรักเดย์ไปเลยทีเดียวก็ในเมื่อเดย์หลวมตัวแสดงความรู้สึกออกมาก่อน
“แดมบอกเดย์ก่อนว่าจดหมายที่รับมาเมื่อกลางวันแดมทิ้งไปยัง” เดย์เงยหน้าจากหมอนมามองหน้าแดม
“ทิ้งแล้วทิ้งไปตั้งแต่บ่ายโน่นล่ะมั้ง ทำไมหรอเดย์มีไรกะจดหมาย...” แดมทำหน้าสงสัย
“เปล่า แดมทิ้งไหนะดีแล้ว ลืมๆมันไปเลยยิ่งดี” เดยเอาหน้ากลับไปซุกหมอนต่อ
“อ้าว งั้นแล้วเดย์เป็นอะไร อยู่ก็ทำตัวแปลกๆ ทำเอาคนอื่นตกอกตกใจ แถมป่านนี้ไนซ์คงงงหน้าดู”
“ช่างหัวมันซิ”
“เอ๋าแล้วเดกย์เป็นอะไร ไหนบอกแดมดิ” แดมพยายามขุดเดย์ออกจากหมอน
“เดย์ฝันร้าย” เดย์ตอบเสียงอู้อี้จากหมอน จะให้เล่าได้ไงไอ้ฝันบ้าบอแบบนั้น ชิ
“ฝันร้ายเนี่ยนะ” ฝันว่าอะไรเนี่ยถึงตื่นมาบ้าได้ขนาดนี้ คงไม่ใช่ฝันเห็นเราไล่ปล้ำเอานะ เลยมาปล้ำเราคืน เฮ้อ ไอ้บ้าเดย์
“อือ แต่อย่าให้เล่านะ ขอร้อง เออ แล้วแดมโทรหาเดย์ทำไมอะ หรือคิดถึงเดย์จนนอนไม่หลับ”อยู่ๆ เดย์ก็ลุกพรวดขึ้นมามองหน้าแดม ยิ้มหน้าบาน พยักหน้าอย่างเข้าอกเข้าใจ แม้จะดูเขินๆ แต่ก็พยายามเนียนๆ ไป
“บ้าซิ เดี๋ยวถีบตกเตียงเลย” มัปากจะบอกถีบ แต่แดมกลับยิ้มหวานเข้าใส่ จนเดย์ยั้งใจไม่อยู่ค่อยๆ ก้มลงหาจนปากเกือบชนกันอยู่แล้ว
“เดย์รักแดม” อาศัยช่วงชุลมุน เคลื่อนปากใกล้เข้าไปอีกนิด
“แดมก็รักเดย์เหมือนกัน แต่ตอนนี้ต้องหยุดแค่นี้ก่อนนะเดย์ แดมเอามือปิดปากเดย์ไว้แล้วดันออก เพราะรายงานที่เราทำด้วยกันกำหนดส่งมันพรุ่งนี้แล้ว......”
“เวร เอ้ย กูลืม” แดมหัวเราะจนตัวกระเพื่อมก่อนจะลุกจากท่าหมิ่นเหม่ กุรีกุจอช่วยกันปั่นรายงานให้เสร็จทันกำหนดส่ง
“เดย์อย่าลืมเล่าความฝันให้แดมฟังมั่งนะ แดมอยากรู้” แดมแอบกระซิบตอนที่เดย์หัวปั่นอยู่กับรายงาน
“ฮื่อๆ” .............................
..
.
หลังจากนั้นเจอหน้าไนซ์เมื่อไหร่เดย์มักจะเขม่นเข่นเขี้ยวใส่ซะทุกทีซิน่า ส่วนไนซ์ก็มักจะยิ้มแปลกๆ ส่งกลับมากวนประสาทเดย์เสมอ
:bye2: :bye2:
-
ยังไง๊ยังไงกันคะ
-
:confuse:
แบบงงๆๆ
-
อยากรู้ว่าในจดหมายมันว่าไรเหรอ
ปล.+1และเป็ดให้ค่ะ
-
ประมาณนี้เหรอ :z3:
-
นึกว่าจะเป้นไนซ์แดมตามชื่อตอนซะแล้ว :z1:
-
:กอด1:
-
แดมเดย์ แปลว่า...
รวมกันแล้วชื่อไม่ค่อยเป้นมงคลแฮะ555
-
คนอ่านโดนคนเขียนสับขาหลอกชื่อเรื่องซะงั้น :serius2:
-
ีดีนะที่เป็นแค่ความฝัน
-
:กอด1:
-
เหมือนจะไม่เข้าใจ.. แต่ก็เข้าใจ :o10:
-
เอ้า งง =*=
หรือไม่เข้าใจ
-
อยากรู้ข้อความในจดหมายอ่ะ
น่าจะมีอีกซักตอนน่ะค่ะ
๕๕๕
:z3: :z3:
:pig4: :pig4: :pig4:
-
เออ เหมือนมันยังไม่จบอ่ะ ต่อนะๆ เค้ายังงงอยู่เลย
-
แล้วไนซ์ล่ะ สงสารหนูไนซ์
-
ฝันร้ายบอกเหตุ(เหตุผลสารภาพรัก)
-
เรื่องสั้นในวันที่ 31 ขอเป็นแนวฮาโลวีนได้ใหมคะ ถึงงานเทศกาลแล้วแต่เศ้ราใจ เพราะน้ำท่วมไปใหนไม่ได้ เซ็งจิต ขออ่านวายแนวภูตผี ปีศาจ(และเรท) ให้ชุ่มปอด ชุ่มใจหน่อยเถอะ
-
^^
“ยุทธ” เสียงคุ้นหูที่ดังมาทำเอาเจ้าของชื่อต้องหยุดเล่นกับเพื่อนคนอื่นแล้วถลามาหาอย่างยินดี
“นาว มาถึงแล้วหรอ มาซะเย็นเลย ยุทธมารอนาวอยู่ตั้งแต่เที่ยงแน่ะ คิดถึงม้ากมากนะเนี่ยไม่ได้เจอกันตั้งนาน” ยุทธวิ่งเข้าไปกอดนาวอย่างไม่อายสายตาใคร
“ยุทธปล่อยนาวก่อน คิดถึงอะไร เมื่อวานก็ยังเจอกันอยู่ วันเดียวเองจะอะไรนักหนา” นาวดันยุทธให้ออกห่าง
“แหมก็คิดถึงแฟน ใครเค้าก็ทำกันทั้งนั้นแหละ”
“ไอ้ยุทธ เมียมาหละลืมเพื่อนนะมึง” เพื่อนที่ยุทธผละมาหานาวเอ่ยแซว
“ก็สุดที่รักจะมาอยู่ด้วยวันแรกโว้ย มันก็ต้องดีใจเป็นธรรมดา พวกเอ็งอย่าอิจฉาข้าเลยว้า คนกำลังมีความสุข” ยุทธหันไปตอบเพื่อน
“ยุทธ พูดอะไร” นาวท้วง ยุทธที่โมเมเอาทั้งที่เพิ่งตกลงคบกันมาได้สองอาทิย์ก่อนนี่เอง แล้ววันนี้นาวก็ตกลงว่าจะย้ายหอมาอยู่กับยุทธ ที่เคยทำร่วมกันก็มีแค่ ไปกินข้าว ไปซื้อของ เดินจับมือกันบ้าง จนเมื่อวันหยุดนี้เองที่นาวให้ยุทธไปเที่ยวที่ห้อง แต่ก็แค่นอนดูหนังกันเงียบๆ ตอนนอนค้างก็นอนห่างกันเป็นวา วันก่อนยุทธชวนให้นาวย้ายมาอยู่ด้วยกัน นาวก็เลยตัดสินใจประหยัดค่าใช้จ่ายด้วยการตอบตกลง
“ น่า น่า มา มาเอากระเป๋ามา เดี๋ยวยุทธช่วยถือนะคราบ” ยุทธรีบเปี่ยงประเดน ไม่สนใจเสียงนกเสียงกาที่เป่าปากกันวิ้วว้าว
“นาวเพิ่งมาถึงเหนื่อยๆ ไปที่ห้องกันดีกว่า จะได้พักแล้วก็ดูห้องด้วย นี่ยุทธดีใจแทบบ้าเลยนะที่นาวยอมมาอยู่กับยุทธซักที” ยุทธคว้าของได้ก็รีบดันหลังนาวให้ออกเดิน แต่ยิ่งคนรอบข้างน้อยลงยุทธก็พูดน้อยลง ยิ่งเข้าใกล้ห้องมากเท่าไหร่ความทะลึ่งทะเล้นที่แสดงออกก็ยิ่งหดหาย
“ยุทธอึดอัดหรือเปล่าที่นาวจะมาอยู่ด้วย” นาวถามเสียงเบา
“ไม่ใช่หรอกนาว เราดีใจจนอยากจะเต้นเลยต่างหากที่นาวจะมาอยู่ด้วย” ยุทธพูดเสียงเบา ไม่ยอมสบตา หน้ากับหูแดงอย่างเห็นได้ชัด รีบเดินขึ้นนำอยู่ด้านหน้า
“แล้วทำไมพอยุทธอยู่กับนาวสองคนยุทธดูแปลกๆ ทั้งที่มีพอคนอื่นอยู่ด้วยยุทธร่าเริง สนุกสนานแต่พออยู่กับนาวสองคนยุทธเฉยๆ พูดน้อยจนแทบนับคำได้ เราเลยนึกว่า.... อ๊ะ หรือว่า.....” นาวแกล้งพูดค้างไว้จนยุทธหันหน้ามามอง
“หรือว่า....” นาว ข่มความอายพูดเล่นเพื่อทำลายบรรยากาศอึดอัดไปบ้าง
“หรือว่าอะไรหรอนาว” ยุทธหยุดเดินจนนาวต้องหยุดตาม
“ก็หรือว่ายุทธเขินนาว” นาวพูดเสียงเบาลงอย่างเขินๆ แต่ยุทธกลับยิ่งกว่า เพราะหน้าที่แดงอยู่แล้วยิ่งแดงมากขึ้น ก้มหน้างุดไม่ตอบคำ รีบออกเดินต่อ แม้จะเขินแต่นาวก็พอจับสังเกตได้
“ยุทธเขินนาว จริงหรอ” เสียงถามของนาวยิ่งเบาลง มือที่ว่างยื่นไปจับชายเสื้อยุทธดึงไว้ จนยุทธต้องหยุดเดิน
“ฮื่ม” ยุทธรับออกมาเบาๆ ทั้งที่ไม่ได้หันกลับมามองหน้าที่แดงกล่ำของคนถาม ยุทธเอามือมาจับมือที่ดึงชายเสื้อของตนอยู่แล้วพาออกเดินต่อไป
“นาวก็เขิน” นาวบอกเบา แล้วทั้งคู่เดินเงียบจนถึงห้องที่อยู่สุดทางเดินของชั้นบนสุดของตึกหอพัก ห้องที่เปิดประตูเข้ามาเจอ เป็นห้องโล่ง ผนังด้านที่มีหน้าต่าง โต๊ะญี่ปุ่นเตี้ยๆบนพรมกลางห้อง เตียงขนาดไม่เล็กไม่ใหญ่ตั้งอยู่ชิดผนังที่ต่อกับผนังที่มีหน้าต่าง ชั้นหนังสือที่มีหนังสืออัดอยู่เต็ม ตู้เสื้อผ้า ห้องน้ำ และประตูออหกไปสู่ระเบียงหลังห้อง
“นาวอยู่ได้นะ”
“อืม นาวอยู่ได้ ยุทธอย่ากังวลเลย แค่มียุทธอยู่ด้วยก็พอแล้ว” เสียงเบาหวิวของนาวตอบกลับมา
“นาวไม่กลัวผีใช่มั้ย” อยู่ๆ ยุทธก็กระชากอารมณ์เขินๆ หวานๆ ด้วยคำถามชวนขนลุกสำหรับนาวขึ้นมา
“ไม่มากเท่าไหร่ ยุทธถามทำไม”
“อ๋อ ถามเผื่อไว้แค่นั้น เอาหละ นาวอาบน้ำก่อนมั้ย เดี๋ยวยุทธ ทำอาหารรอ ออกมาเราจะได้ฉลองกัน” พูดจนก็ดันหลังนาวทีกำลังหวาดระแวงเล็กเข้าห้องน้ำพร้อมส่งผ้าเช็ดตัวใกล้มือให้ไปอีกผืน นาวเดินออกจากห้องน้ำแบบมีผ้าเช็ดตั้วผืนเดียวพันไว้ที่เอว ตรงไปที่กระเป๋าของตนหาเอาเสื้อกางเกงออกมาใส่
“นาวขาวจัง” ยุทธนั่งรอนาวกินข้าวที่โต๊ะญี่ปุ่น
“ขาวซีดๆ นาวไม่เห็นชอบ นาวอยากคล้ำๆอย่างยุทธมากกว่าดูแมนดี” ความกระอักกระอวนระหว่างกันเริ่มคลายตัวลงบ้าง แม้จะยังขัดขัดเขินเขินกันอยู่บ้าง กินกันไป เย้าแหย่กันบ้างเขินกันบ้างไปตามเรื่องกว่าจะเก็บล้างเสร็จก็สามสี่ทุ่มเข้าไปแล้ว
“ยุทธ นาวนอนตรงนี้ดีกว่านะ นาวยังไม่ชินอะ” นาวบอกยุทธที่เพื่องอาบน้ำเสร็จออกมา
“กะ ก็ได้ ยุทธตามใจนาว” ที่ที่นาวจะนอนคือด้านผนังว่างๆ ใต้หน้าต่าง ใกล้กับเตียง ตรงข้ามประตูระเบียง ยุทธแต่ตัวเสร็จก็ไปนอนบนเตียงปิดไฟแสงไฟจากทางเดินส่องเข้ามาทำให้พอมองเห็นลางๆ
“นาวไม่กลัวใช่มั้ยอะ”
“ก็ไม่นี่ ยุทธมีอะไรจะบอกหรือแปล่า”
“ก็มีบ้างแต่ไม่อยากให้นาวกลัวอะ”
“มีอะไรก็รีบบอกเถอะ ถ้ายุทธยังขยักขย่อนอย่างงี้นาวว่ามันน่ากลัวกว่าอีกนะ”
“อะ ก็ได้ คือคนอื่นเค้าเล่ามาอีกทีอะนะ คนที่อยู่ห้องอื่นอะชอบมาเล่าให้ฟัง ว่าดึกๆชอบได้ยินเสียงแปลกๆ ที่นอกระเบียง พอออกไปดูก็ไม่เห็นอะไร บางทีก็เห็นเงาแว็บๆ แต่พอไปดูก็ไม่เห็นอะไรอีกแต่พอจะกลับเข้าห้อง มันก็ต้องหันไปทางหน้าต่างใช่มั้ยล่ะ” นาวเริ่มขยับเป็นลุกขึ้นนั่งกอดผ้าห่มแน่
“มันบอกว่าเห็นเป็นผีผู้หญิงยืนอยู่ที่นอกหน้าต่างหน้าตาโกรธแค้นเลยด้วย แล้วก็ค่อยๆลอยใกล้หน้าต่างเข้ามาเรื่อยๆ” นาวขยับจากท่านั่งโดดที่เดียวขึ้นมานั่งอยู่บนเตียงด้วย
“พร้อมกับยกมือชี้มาทางคนที่เห็น แต่พอมาถึงหน้าต่างก็หายไป ไอ้คนที่เห็นรีบวิ่งหนีกระเจิงออกจากห้องเป็นไข้ไม่ได้มาเรียน ....” นาวนั่งเบียดชิดหันรีหันขวางอย่าตื่นๆ
“เป็นไรนาว กลัวหรอ” นาวไม่ตอบแต่พยักหน้ารับ
“ไม่แห็นน่ากลัวเลยมาเดี๋ยวยุทธกอดนาวนอนเองนาวจะได้ไม่ต้องกลัว” ยุทธจับให้นาวนอนลง เอาผ้าห่มคลุมแล้วกอดนาวเอาไว้ แต่เมื่อเห็นนาวทำท่ากลัวมากจนน่าจะนอนไม่หลับเลยเล่าเรื่องต่อ
“เรื่องนี้มีต่อนะ ไหนๆก็มียุทธกอดอยู่ทั้งคนงั้นมาฟังให้จบดีกว่า น่ากลัวหน่อยก็ไม่เป็นไรยุทธจะกอดนาวแน่นๆ เอง ไอ้คนที่เห็นนั้นพอหายไข้ได้ก็จะไปบอกคืนห้องแต่ที่ไหนได้พอออกจากห้องมันก็เจอเข้ากับผีสาวที่มันเห็นในคืนนั้น แต่ตัวนี้ดันออกมากลางวันแสกๆ แถมขาเข้าเฝือกอีกต่างหาก มันเลยถึงรู้ว่าที่เห็นหนะไม่ใช่ผีแต่เป็นสาวข้างห้องนี่เอง พอดีคืนนั้นเพื่อนมันเล่าเรื่องผีหลอกมันไว้เยอะ พอมันได้ยินเสียงแปลกๆ ที่ระเบียงกว่าจะข่มความกลัวผีได้ก็นานโขพอออกไปดูแล้วไม่มีอะไรมันหันกลับมาเจอที่หน้าต่างด้วยความกลัวอยู่แล้วเลยเผ่นแน่บ หารู้ไม่ว่าที่แท้เป็นคนข้างห้องมันนั้นเอง” นาวดิ้นนิดๆ แต่ยุทธก็ไม่คลายอ้อมกอดออก
“ยุทธบ้าหลอกนาว แล้วทำไมคนนั้นเค้าเห็นผู้หญิงที่หน้าต่างได้ล่ะ” แม้จะยังกลัวแต่ม่ใช่เรื่องผีอย่างที่กลัวก็เลยอยากรู้
“ก็มันลืมไปว่าห้องมันอยู่ชั้นหนึ่ง เค้าเคาะระเบียงแล้วมันไม่ตอบเค้าเลยไปชะโงกที่หน้าต่างหนะซิ” ยุทธเล่าไปก็กอดนาวแน่นเข้าไม่ให้นาวดิ้น
“แล้วทำไมผู้หญิงคนนั้นหายไปได้ล่ะ”
“ก็เค้าเห็นมันอยู่ที่ระเบียงไงเค้าเลยยกมือชี้หน้ามันเหมือนจะให้มันหยุดอยู่ตรงนั้นอย่าริอ่านหนีไปไหนแล้วรีบจะไปทางระเบียงแต่บังเอิญหกล้มขาหักซะก่อน ไอ้นั้นก็ด้วยความกลัวก็บิลด์ตัวเองซะเชื่อสนิทเลยว่าผีเลยกระเจิงไม่ได้ดูตาม้าตาเรือกว่าจะรู้ก็กลายมาเป็นเรื่องโจ๊กให้คนหอนี้เอามาหลอกแฟนมานอนกอดได้ไปหลายแล้วหละ โอ้ยย” นาวที่โดนกอดเลยทุบคนหลอกเข้าให้
“นาวอะ ยุทธก็แค่อยากนอนกอดนาวเฉยๆ นะ ไม่ได้คิดอย่าอื่นเลยนะ”
“ทีงี้ไม่เขินแล้วหรอทีเมื่อเย็นหละหน้าแดงเอาแดงเอา ถามคำตอบคำ ไหงตกดึกปีศาจหื่นเข้าสิงหรือไง” นาวประชดเข้าให้
“ก็ตอนนั้นมันเขินจริงๆนะ แต่ตอนนี้นาวน่ารักจนลืมเขิน น่านะนาวขอนอนกอดเฉยจนถึงเช้าเองนะ น้า”
“กอดเฉยๆ ...”
“อื่ม กอดเฉยสัญญา”
“ตามใจ” แล้วทั้งคู่ก็นอนกอดกัน คุยกัน ไปจนหลับ นาวก็ตื่นขึ้นมาอีกครั้ง ยุทธก็หลับสนิทไปแล้ว นาวค่อยๆลุกออกจากอ้อมกอดที่แสนอบอุ่น
“นาวรักยุทธนะ นาวดีใจที่ได้มาอยู่กับยุทธ” นาวนั่งจ้องหน้าตาตอนนอนของยุทธอย่าหลงใหล ค่อยเอานิ้วแตะเบาๆ ไปตามคิ้ว เปลือกตา จมูก ริมฝีปาก ก่อนจะยื่นหน้าเข้าไปประทับริมฝีปากเย็นชื่ดของตนเข้ากับปากของยุทธก่อนจะถอนออกอย่างช้าๆ
“ยุทธ ยุทธ ยุทธ” นาวเรียกยุทธพร้อมเขย่าเบาๆ แต่ยุทธกลับไม่มีทีท่าว่าจะตื่น
“ยุทธ ยุทธ ถ้านายมาตื่นนาวจะเป็นคนทำเองนะแล้วอย่ามาว่านาวทีหลังนะ” นาวเริ่มซุกไซร้ไปตมใบหน้า ลำคอ มือก็ค่อยๆ ปลดเสื้อผ้าของยุทธออกจนหมดก่อนที่จะลุกขึ้นถอดของตัวเองออกบ้างแล้วนอนลงข้างๆ ยุทธ เริ่มจูบเบาก่อนที่จะสอดลิ้นเข้าไปตอนแรกไม่มีการตอบสนองแต่พอผ่านไปซักพักยุทธก็เริ่มคล้อยตามดูท่าว่ายุทธคงนึกว่าฝันอยู่ เสียงครางที่ดังรอดจากปากยุทธเพิ่มความต้องการให้มีมากยิ่งขึ้น
“อือม อ๊า อ๊า”
“อื่อม ยุทธ ยุทธ” เมื่อละจากปากก็ไล่ลงมาตามคอละลงมาถึงยอดอกที่แข็งเป็นไต ค่อยหยอกเย้าเล่นอย่างช้าๆ เรียกเสียงครางกระเส่าจากเจ้าของได้เป็นอย่าดี
“อืออ นาว อ๊า อือออ” มือที่ตอนแรกวางนิ่งอยู่กับที่นอนกลับยกมารัดแน่นอยู่ที่แผ่นหลังคนด้านบน
“อืออ อ๊า นะ นาว อือ อ๊าาาา” มือป่ายเปะปะไปทั่วๆอย่างคนละเมอ เสียงครางยิ่งมากขึ้นตามแรงกระทำจนสุดท้ายนาวก็ทนต่อไปไม่ไหวแยกขาแกร่งออกกว้าง ค่อยยัดเยียดตังเองเข้าไปที่ละน้อย เสียงครางแปลเปลี่ยนเป็นเสียงร้องอย่างเจ็บปวด จากที่หลับฝันหวานกลับต้องตื่นมารับความเจ็บปวด
“นาว โอ๊ยยย อือออ นาววว อืมม เจ็บ อ๊าวววว ซี๊ดด โอ๊ยย”
“ยุทธ อื่มม อ๊า ยุทธ นาว อ๊า นาวรักยุทธนะ อ๊าวว อย่างงั้น อืออม ดี อืออ”
“นาว โอ๊ยย ซี๊ดด อือม อ๊ะ เจ็บ อึ๊กก อืออ”
“ยุทธ เมียจ๋า ดี อือ ดีจัง อ๊า โอ้ววว อ๊า อ๊า อ๊าวววว” นาวครางยาวก่อนที่จะฟุ๊ปลงแน่นิ่งกับอกยุทธปลดปล่อยความสุขสมอย่างเต็มปรีไปพร้อมๆกัน
“นาว ...”
“ซุ่ซซ หลับนะ ยุทธ กอดนาวหน่อย กอดแน่นๆ นะนาวอยากหลับ”
“อือ” ยุทธไม่ได้ทักท้วงอะไรได้แต่กอดแน่ๆอย่างที่นาวต้องการ แล้วค่อยหลับลงอย่างเหนื่อยอ่อนไปด้วยกัน.................
...........
..
.
“อู้ยยเจ็บจัง นาว นาว อ้าวหายไปไหนน้า เอหรือว่าไปเรียนหว่า” เมื่อมองทั่วห้องแล้วไม่เห็นแม้แต่เงาของนาว
“เฮ้ยไม่อยากขยับเลย นาวใจร้ายไม่มาดูแลเมียบังเกิดเกล้าหนีไปเรียนเฉยเลย” ยุทธบ่นดังเพราะไหนๆก็อยู่คนเดียวอยู่แล้ว ก่อนที่จะกระย่องกระแย่งลากสังขารนไปอาบน้ำแต่ตัวไปเรียนด้วยความทุลักทุเล
“เฮ้ยไอ้ยุทธ กูนึกว่าจะโดดเสือกมาเรียนทำไมวะ” ไอ้เวรนี่มึงก็รู้ว่ากูรักเรียน หรือมันรู้วะว่ากูเจ็บตู๊ด
“อ้าว ไอ้ยุทธกูนึกว่ามึงจะไปเฝ้าเมียซะอีก” ยังไม่ทันได้ตอบคนแรกคนที่สองก็ทักมาให้เอะใจ
“นาว นาวเป็นไร” หายออกมาแต่เช้า ก็ยังว่าเงียบหาย
“อ้าวไอ้ยุทธ มึงไม่รู้หรอนาวเมียมึงโดนรถชนอาการสาหัสตั้งแต่เมื่อวานเย็น”
“เมื่อวานเย็น” หน้าที่ซีดอยู่แล้วยิ่งซีดหนักเข้าไปอีก
“เออ เมื่อวาน พวกกูนึกว่ามึงคงไปเฝ้าข้างเตียงไม่มาแล้ววันนี้ นี่คงไม่หนักหนาซิ มึงถึงได้มาเรียนได้”
“เมื่อวานเนี่ยนะ มะไม่จริง เมื่อวาน.... เมื่อวาน...นะ นาวอยู่โรงพยาบาลอะไร” เมื่อได้ชื่อสถานมาก็รีบตามสังขารจะอำนวยไปโบกแท็กซี่ทันที
“สวัสดีครับ ผมเป็นเพื่อนนาวครับ” มีผู้ชายที่ดูน่าจะอดหลับอดนอนและอายุเยอะกว่าอยู่ในห้องคนไข้หนึ่งคน
“ยุทธใช่มั้ย เข้ามาซิ พี่เป็นพี่ของนาว ชื่อโน เรียกพี่โนเหมือนนาวก็ได้ นี่รีบมาจากที่เรียนเลยซิ เมื่อวานคงรอนาวอดยู่หละซิ โทรมได้ใจ เหมือนกันเลยเรา” พี่โนทักทายอย่างเป็นกันเองจนยุทธออกจะงงๆ
“ไม่ต้องงงหรอ นาวเล่าทุกเรื่องให้พี่ฟังเสมอถึงจะไม่ได้อยู่ด้วยกัน เรื่องที่เค้าจะย้ายไปอยู่กับยุทธเค้าก็บอกพี่”
“อ้อครับ แล้วนาวป็นไงบ้างครับ เห็นเพื่อนบอกว่าสาหัส”
“เมื่อวานหนักมาก หมอยื้อเต็มที่ จนอาการคงที่ แต่ก็ยังไม่ฟื้น หมอต้องใส่เครื่องช่วยหายใจไว้รอดูอาการ นาวช็อกไปตอนตีสาม ต้องปั้มหัวใจช่วย บอกอาการห้าสิบห้าสิบ จนตอนเช้าซักหกโมงเช้า จู่ๆ เค้ารู้สึกตัว หายใจเองได้หมอเลยถอดเครื่องออก เมื่อแปดโมงหมอมาดูอีกครั้ง เค้าลืมตา เรียกหาแต่ยุทธ กับบ่นว่าเจ็บไปทั้งตัว หมอดูอาการแล้วยังแทบไม่เชื่อ ปาฏิหาริย์ชัดๆ เก้าโมงหมอมาดูอีกครั้งสั่งให้ย้ายมาห้องพิเศษได้ อาการก็มีแค่กระดูกร้าว ซีโครงหัก หัวกระแทก แต่ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงแล้ว ตอนนี้หลับเพราะฤทธิ์ยา ก่อนหลับก็เรียกหาแต่ยุทธ บอกยุทธเจ็บ เป็นห่วง อะไรก็ไม่รู้สับสนไปหมด ไหนๆ ยุทธก็มาแล้วพี่ขอนอนหน่อยนะฝากดูนาวด้วยละกัน” พูดจบก็หลับยังกะปิดสวิช ยุทธเดินเข้าไปหานาวที่นอนหลับอยู่บนเตียงคนไข้
“ปาฏิหาริย์จริงๆ นั้นแหละ รีบตื่น รีบหาย อย่าเป็นพวกฟันแล้วทิ้งนะไม่งั้น......ไอ้บ้านาวเอ้ย” ยุทธพูดไม่ออกได้แต่นั่งลงที่ข้างเตียงมองหน้าคนเจ็บรอเวลาให้นาวตื่นขึ้นมาเท่านั้น.......................
...........
..
.
:bye2: :bye2:
-
แอร๊ยยย สยิวปนสยองปนซึ้งเลยเนี่ย :z3:
แต่ปาฏิหารย์แบบนี้มัน :haun4:
-
ซะงั้นอ่ะ...ตื่นมายังอุตส่าห์เป็นห่วงว่ายุทธเจ็บอีกนะ
ยุทธก็ดันยอมซะด้วย
-
สลับขั้วซะงั้น 555
แต่ปาฏิหารย์ปนเสียว :laugh:
ปล.+1และเป็ดให้ค่ะ
-
หื่นปนสยอง :z1:
-
มันมหัศจรรย์มากค่ะ
ดีแล้วที่นาวไม่เป็นไรนะ
-
นาวพอได้ฟันยุทธแล้วอาการดีขึ้นเลยนะ
:oo1: :oo1:
-
นึกว่านาวจะเป็นรับซะอีก :laugh:
-
แอบน่ากัวเน๊ะะะะ
-
พลิกอีกแร้ว ^^
-
:sad3:
นึกว่าจะหลับไม่ตื่นซะอีก
:เฮ้อ:
-
เหอะๆ แอบกลัว สิเนี่ย~
ฟื้นเร็วๆน้า~♥
-
เค้าชอบจัง. ขอบคุณค่ะ
-
โรแมนติก อีโรติค ทริลเลอร์
จ๊อดมากกกกกกก :a9:
-
^^
“แนมมม กรี๊ดด คนนั้นหล่อโครตเลยอะ ขวัญช้อบชอบ” สาวหน้าใสเขย่าแขนเพื่อนอย่างเอาเป็นเอาตาย
“ไหนคนไหน แนมว่าก็หล่อมันทุกคนนั้นแหละขวัญ” แนมหันซ้ายหันขวาจนตาลาย
“ก็คนนั้นไง คนที่นั่งอยู่บนบันไดขั้นล่างสุดนั้นหนะ”
“หือ อ๋ออ นั้นพี่ วาย เพื่อนพี่เราเอง หนิดหนมๆ ปะเดี๋ยวแนะนำให้”
“กรี๊ด จริงหรอแนม แต่เค้าอายอะ พี่วาย หล่อมากก ขวัญต้องไม่กล้าคุยกะพี่เค้าแน่เลยแหนม” ขวัญเอาแต่บิดตัวไปมาอย่างเขินๆ จนแนมออกจะรำคาญ
“เอ้ย” แนมอุทานอย่างงงๆ เพราะเพื่อนที่ยืนบิดไปมาเผลอแป๊บเดียวเดินนำไปโน่นแล้ว
“พี่วาย”
“อ้าวแนม ไม่ได้มาพร้อมหมูหรอ” วายหันหาเพื่อน
“เปล่าค่ะ นี่แนมมาก่อน พี่วายมานั่งรอไอ้พี่หมูหรอ อีกเดี๋ยวก็น่าจะมาแล้วหละ”
“ไอ้แนม วันนี้หนีมาก่อนนะ” พูดยังไม่ทันขาดคำเสียงหมูก็ดังมาแต่ไกล
“สวัสดีค่ะพี่หมู” ขวัญทักทายพี่ชายเพื่อน ที่เดินเข้ามาร่วมกลุ่มด้วยอย่างเขินๆ วายค้อนตาคว่ำแต่ไม่ได้พูดอะไร ขวัญเบียดตัวเข้าไปยืนข้างพี่ชายเพื่อนแบบเนียนๆ แต่คนที่เนียนกว่ากลับเป็นวายที่เบียดเบี่ยงอีท่าไหนไม่รู้เข้าแทรกคนทั้งสองได้อย่างเฉียดฉิว
“ดีจ้ะขวัญ” และเมื่อเห็นเพื่อนยังคุยติดลมกับน้องและโดยเฉพาะเพื่อน้องที่ไม่รู้สรรหาเรื่องอะไรมาฉอเลาะได้ไม่จบไม่สิ้นทั้งที่มีอีกคนยืนคั่นกลางก็ไม่หวั่นยังมีหน้ามาพี่วายคะพี่หมูขาอยู่นั้น
“เฮ้ยไอ้วาย จะไปไหน” หลังจากที่ทนจนเหนื่อยให้เพื่อนน้องแนมแทะโลมทางสายตามาได้พักใหญ่ วายก็เตรียมเดินหนี
“จะไปห้องเรียนหรือนายไม่ไป” เฮอะ คุยอยู่นั้น ไม่มองเลยว่าคนอื่นเค้าเบียดเค้าดันกันจนเหงื่อซก อีนังน้องขวัญก็ไวนักหาหลืบคอยแต่จะเสียบกลางอยู่นั้น
“เฮ้ย รอกูด้วย” หมูโบกมือลาน้องรีบตามเพื่อนไปติดๆ
“อื้อ พี่วายก็หล่อ พี่หมูก็หล่อ โอ้ยแนม ขวัญเลือกไม่ถูกอะ” แนมทำหน้าเมื่อยกับความเพ้อเจ้อของเพื่อน
“เออ เลือกไม่ถูกก็ไม่ต้องเลือก”
“ไหงงั้น เชียร์ให้เพื่อนหลายใจ แต่ก็ดีนะ” ขวัญทำตาเยิ้ม
“นังบ้า ที่ชั้นบอกว่าไม่ต้องเลือกก็เพราะแกอดทั้งสองคนนั้นแหละ”
“อ๊ะ อย่าบอกนะว่าแกจะเก็บไว้เองทั้งสองคน นังแนม”
“อี๋ นังขวัญ นังนี่ อึ้ย” แนมทำท่าสะบัดแบบแขยงเพื่อนก่อนจะดึงเพื่อนเข้ามากระซิบที่หู
“ขวัญชั้นจะบอกความลับระดับชาติให้แกฟัง ฟังแล้วเหยียบไว้เลยนะห้ามให้ใครรู้” ขวัญพยักหน้ารับทราบอย่างอยากรู้เต็มแก่
“พี่หมูกะพี่วายเค้ากิ๊กกัน” ขวัญหันมองหน้าแนม
“เนี่ยนะความลับของแก”
“อ้าวแล้วแกรู้หรือไงนังขวัญ”
“ก็พี่เค้าเป็นเพื่อนสนิทกัน close friend อะ แค่นี้ทำไมจะไม่รู้” ขวัญตอบหน้าซื่อ
“หือนังนี่ พี่เค้า.โอ้ยย” แนมกระโดดเหยง
“นังขวัญแกเหยียบทีนชั้นทำไม”
“นังปากสว่าง แกไม่เห็นหรือไงคนเป็นสิบเงี่ยหูฟังแกอยู่เนี่ย จะพูดจะจาก็ให้ระมัดระวังไว้บ้างซิ” ขวัญดึงหูเพื่อนเข้ามากระซิบ
“เฮ้ย งั้นก็หมายควายว่าแก..” แนมทำตาโต
“เออซิ สาวยุคนี้ใครเค้าก็รู้กันทั้งนั้นแหละ อะไรเป็นอะไร อยู่ที่จะพูดหรือไม่พูด อะคึอะคึ” ขวัญรีบดึงเพื่อนออกเดินไปจากตรงนั้นเพื่อหาที่เงียบๆ ตกลงธุรกิจที่เพิ่งคิดได้สดๆร้อนๆ
“เอาหละแนม” หลังจากดูซ้ายดูขวาเห็นว่าปลอดคนแล้ว
“เรามาเริ่มกิจกรรมและเริ่มกิจการกันดีกว่า”
“อะไรของแกวะขวัญ”
“ก็กิจกรรมปั่นจิ้งหรีดรีดให้ดังกับกิจการขาย รูปและเรื่องราวไง ในเมื่อแนมมีทรัพยากรและคอยให้คำติชม ขวัญเป็นคนลงแรงและสมองเอง”
“อะไรของแกวะขวัญ”
“ฮึ่ย โง่จริง ก็แนมมีพี่หมู กับพี่วาย ที่หล่อเริด เราก็แค่ปั้นให้พี่เค้าดัง แต่งนิยายขายเรื่อง ขายรูป..”
“เรื่อง รูป แบบไหนนังขวัญ” แนมแทรกเสียงเย็น
“ก้อออออออ เรื่องหวาม รูปหวิว ไง แก” ขวัญทำหน้าแหย
“แกอยากตายใช่มั้ยนังขวัญ อย่าให้ไอ้พี่หมูจับได้และเรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับชั้น เข้าใจ๋” แนมพูดไม่มองหน้า
“ได้เลยจ้า” ขวัญบอกเสียงใส
....หมูที่ตอนนี้หน้าตาเคร่งเครียดกระชากร่างบางให้เดินตามมาอย่างไม่อายก่อนที่จะผลักให้เข้าไปนั่งในรถแล้ว ขับออกไปด้วยความเร็ว
‘หมู วาย..’
‘ไม่ต้องพูด หมูไม่ฟัง’ หมูตวาดเสียงดัง
‘ไม่อยากฟังคำโกหก ของวายอีกต่อไปแล้ว ต่อไปนี้ เป็นเวลาของการกระทำไม้ใช่คำพูดอีกต่อไป’
‘ไม่หมู หมูต้องฟัง วายแค่บังเอิญเจอกับมากเท่านั้น’
‘หุบปาก’
‘หมู’ วายครางแผ่ว มีแต่ความเงียบและความเร็วของรถที่เพิ่มขึ้นเท่านั้นที่ตอบกลับมา ไม่ว่าวายจะโวยวายอย่างไรหมูก็ไม่หันมาให้ความสนใจได้แต่ตั้งใจขับรถต่อไปด้วยความเงียบที่อึมครึม จนวายได้แต่ยอมแพ้ เมื่อรถจอดสนิทที่บ้านหลังน้อยกลางป่าที่เงียบสงัดและเป็นส่วนตัว ประตูด้านข้างก็โดนกระชากเปิดออกโดยแรง ร่างบางโดนดึงลากไปอีกครั้ง ไม่ว่าจะดิ้นรนขัดขืนแค่ไหนไม่ไม่อาจหลุดพ้นจากมือแกร่งที่บีบกระชับอยู่ได้ ร่างบางโดนเหวี่ยงลงบนที่นอนร่างสูงโถมตัวตามลงไป
‘หมูหยุดก่อน อืออ หมู ฮื้อ ฟัง อ๊า วาย อ๊าาาา อืออ อย่า อือม’ หมูขบเม้มอย่างแรงไปตามร่างกายที่บิดเร้าเพราะความซ่านเสียว .................
‘หมู วายยอมแล้วอย่า อือ อย่าทำวาย อ๊า อย่า แรง อ๊า พอ เบาๆ อือ อือ’
‘ไม่อย่ามาอ้อนทีออกไปกับไอ้มากทำระริกระรี้แล้วทีกับพี่วายกลับทำเย็นชา พี่จะดูซิว่าวายจะเย็นชากับพี่ไปได้ถึงไหนกัน’ พูดจบก็กระแทกตัวเข้าหาคนด้านหน้าอย่างหนักหน่วง
‘อ๊า อือม เบา อือ หมูเบาๆ พอ อ๊า’ เสียงเนื้อกระทบเนื้อดัง ป้าบ ป้าบ เป็นระยะกระชั้น ตามแรงที่หมูโหมเข้าใส่วายอย่างไรความปราณี เคล้าเสียงครวญครางอย่างเจ็บปวดระคนสุขสมที่ดังออกมาไม่ขาดปากของวาย สิ่งสุดท้ายที่วายรู้สึกถึงคือซ่านเสียวที่พุ่งสูงเกินรับไหวก่อนที่จะนิ่งไป
เมื่อวายตื่นขึ้นมาอีกครั้งก็ก็รู้สึกได้ว่าร่างกายกำลังโดนจู่โจมด้วยความรู้สึกเดิมๆ ก่อนที่ตัวเองจะสลบไป แต่ครั้งนี้วายกลับถูกพัธนาการทั้งมือเท้าขยับไปไหนไม่ได้ ได้แต่ปล่อยให้คนอื่นกระทำเอาตามใจ จนร่างกายของตัวเองก็ดูเหมือนไม่ใช่ของตนอีกแล้ว เมื่อเสร็จสมวายก็นึกว่ามันจะจบสิ้นกันเสียที่แต่เปล่าเลย หมูกลับเริ่มต่ออีกด้วยความรุนแรงที่ไม่ได้ลดลงเลย ครั้งแล้วครั้งเล่าที่วายได้แต่นอนกรีดร้องอยู่ใต้ร่างหนาที่โหมกระหน่ำเข้าใส่อย่างไม่มีเวลาให้พักหายใจ ความเหนื่อย ความเจ็บ ความเสียวซ่านเข้าโจมตีร่างกายครั้งแล้วครั้งเล่าจนวายทนต่อไปไม่ไหวได้อีกต่อไป....’.
แล้วเรื่องหวามด้วยฝีมือแต่อันยอดเยี่ยมโดยนักเขียนนักแต่งภายใต้ชื่อ ของขวัญ ก็ออกสู่โลกไซเบอ เพียงบทที่ 1 ก็มีคนติดกันงอมแงมแค่สองเดือนขวัญและแนมก็ทำรายได้เป็นกอบเป็นกำทั้งจากรูปหวิวแอบถ่าย คลิปหวามๆ เรื่องสั้นแนวอีโรที่รุ่นเพื่อน รุ่นพี่ รุ่นน้องทั้งหนุ่มสาวในและนอกโรงเรียนต่างตบตีแย่งชิงกันยังกับของหายาก จนมีเพื่อนมาถามซื้อของกับแนมให้หมูได้ยินเลยตามสืบจนระแคะระคายว่าน้องแอบขาบรูปโป๊
“ขวัญพี่ได้ยินว่าเรามีกิจการขายรูปขายนิยายโป๊ใช่มั้ย แนมร่วมด้วยหรือเปล่า ตอบพี่มาตามตรงซิ”
“ก็นิดหน่อยอะค่ะไม่มากมายแค่พอเป็นค่าขนมเอง พี่หมูไม่ต้องห่วงนะคะไม่เสียหายอะไรส่วนแนมเค้าพอรู้ค่ะแต่ไม่ได้ร่วมด้วย”
“อื่ม แต่ขวัญอยากได้เงินร้อนเงินหรือจำเป็นต้องใช้อะไรหรือเปล่าถึงต้องทำแบบนี้ บอกพี่ได้นะ”
“เปล่าค่ะพี่หมูขวัญสนุกๆเท่านั้นเองค่ะ”
“หมู ขวัญ”
“อ๊ะพี่วาย งั้นขวัญขอตัวก่อนนะคะพี่หมู” แล้วขวัญก็รีบร้อนจากไปอย่ารวดเร็ว
“หมูมีอะไรทำไมต้องทำลับๆล่อๆด้วย”
“ไม่มีอะไรหรอวายแค่เตือนอะไรน้องเค้านิดหน่อยแค่นั้นเอง น่า”
“อย่าให้รู้นะว่าไม่นิดนะหมู”.........................
.........................
...
จนเรื่องราวข้ามมาที่บทที่เจ็ด ที่นายเอกวายยังโดนกักขังให้รองรับอารมณ์หื่นของพระเอกอยู่ในกระท่อมกลางป่าเปลี่ยว ที่มีการแนบรูปส่วนตั้วส่วนตัวของพระเอกและนายเอกในมุมลับตาของสวนหลังบ้านไปเป็นเซอวิส ด้วยรูปที่โจ๋งครึ่มไปนิดเลยทำให้ความลับของสองสาวรู้ไปถึงหูพระเอกของเรื่องเข้าเพราะคราวนี้หมูได้เห็นรูปของจริงแม้จะเป็นแค่รูปกอดจูบธรรมดาแค่เมื่อเจ้าตัวเห็นก็รู้ได้ทันทีว่ามันเป็นรูปของเค้ากับวาย จนต้องรีบไปหาตัวการและลากมาคุยกันในห้องเก็บของที่มิดชิดและปรอดคนทันที..............
..................
.....
..
.
“เอาน่า ไงๆ พี่หมูก็รู้แล้วว่าขวัญเป็นคนปล่อยรูปพวกนี้เอง นี่ขวัญแอบถ่ายให้เห็นหน้าแบบให้เดาเอาแล้นะขายมาตั้งนานยังไม่มีใครรู้เลยว่าเป็พี่หมูกับพี่วายจริงๆ พี่ก็หยวนๆ ลงทุนธุรกิจร่วมกับขวัญเลยแล้วกันนะคะ เปลืองตัวนิดๆหน่อยแค่นั้นเองความลับไม่รั่วไหลรับรอง ไม่งั้นอย่าหาว่าขวัญใจร้ายละกัน” ไม่พูดเปล่าขวัญยังเอาตัวเข้าประชิดออดอ้อนเหมือนน้องสาวที่สนิทกันมาตั้งแต่เกิด แต่ทำเอาหมูถึงกับอึ้งกับอีกรูปที่อยู่ในมือของสาวรุ่นน้อง แต่กับอีกคนที่เดินมาเจอเข้าพอดีถึงกับทนไม่ได้กับภาพความสนิทสนมเกิดกว่าเหตุ ความหึงบังตาวายจนมิด กราดเข้ามาดึงขวัญออกห่างจากคนของตน
“หมู นังขวัญ นี่มันอะไรกัน” วายที่เตรียมวีนแต่น้ำตาคลอเต็มตา ทำเอาหมูต้องรีบปลอบ ส่วนขวัญก็มือไวเหลือเชื่อแอบเก็บรูปต้องห้ามได้อย่างแนบเนียนโดยที่วายไม่ทันเห็น
“วายไม่มีอะไรจริงๆ นะ น้องเค้าแค่อ้อนขอความร่วมมือบางอย่างแค่นั้น..”
“อ๊ะ พี่หมูพี่วายคะขวัญขอตัวก่อนนะคะ ตามสบาย ค่อยๆ เคลียกันดีๆ นะคะและขวัญรับรองความเป็นส่วนตั้วส่วนตัวจะอยู่อย่างมิดชี้ดที่ซู้ดคร้า” ขวัญจากไปโดยไม่ลืมล็อกห้องให้อีกด้วย สองหนุ่มในห้องต่างงอนง้อกันอย่างถึงพริกถึงขิงคนนึงลุกอีกคนรับ ไม่ได้รับรู้เลยว่าสิ่งที่พวกเค้าทำอยู่ตอนนี้มันได้ถูกเก็บภาพเอาไว้ด้วยกล้องของนักขายมือทองอย่างขวัญเป็นที่เรียบร้อย เมื่อสองหนุ่มจากห้องไปด้วยความเข้าใจกันอย่างเร่าร้อนเป็นที่เรียบร้อย สาวนักขายก็เข้ามาเก็บเกี่ยวผลประโยชน์ที่ตกมาถึงมืออย่างฟลุ๊กๆ ไปขยายผลหากำไรต่อ
“หึ หึ หึ กำไรเหนาะๆ ฮ่า ฮ่า ฮ่า รวยขเละครับ ฮ่า ฮ่า ฮ่าฮ.... ฮ....แค๊ก แค๊ก” โอ้ยนำลายติดคอ
“ขอขวัญเก็บหอมรอมริบต่อไปจนกว่าพวกพี่จะเรียนจบนะคะ สาวกวายจงเจริ้ญ” ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า โฮ่ะ โฮ่ะ โฮ่ะ......................
..............
.....
..
.
:bye2: :bye2:
ร้ายไปนี๊ดมั้ยเนี่ย
-
โอ้ ขวัญเธอช่างสุดยอด *-*
เอ๊ะ แล้วหมูไม่คิดจะเตือนวายหน่อยเร๊อะ !
แต่ก็ดีละ ขวัญจะได้มีรายไ้ด้ -..-
รออ่านต่อจ้า
-
อ่ะโหวววววเป็นพลังที่น่ากลัวยิ่งนัก..ฮ่าๆ
-
2 สาวน่ากลัวมาก
:L2: :L2:
-
อ๊ายยยยยยยยยเราอยากได้รูปที่เธอถ่ายอ่ะขวัญ :z1:
-
เอ่อ. คือ. ที่ร่วมตบตีแย่งกันซื้อน่ะ. สาวๆในทู้นี้ใช่ป่ะ. คริ
-
อ๊ากกกกก ร้ายไป ร้ายไป ไม่ชื่นชมพฤติกรรมเยี่ยงนี้ :z6:
-
ช่างกล้า
-
เอิ่ม สาววายแบบนี้น่ากลัวเกิ๊น o22
-
น่าจะโดนกับตัวเองบ้างนะขวัญ
-
อย่าให้รั่วละกัน ว่ในรูปเป็หมูกับวายน่ะ
-
ขวัญ เป็นชะนีที่น่ากลัวมากอ่าค่ะ o22 = ="
ถึงแม้จะเป็นสาววายก็เหอะ แต่นี่ เอ่อ
ทำเป็นธุรกิจจริงจังเลยนะเนี่ยะ o18
-
สาวขวัญเป็นสาววายที่แรงงงงมาก ฮุๆๆ
ปล.+1และเป็ดให้นะคะ
-
พลังสาววายแบบนี้ เอิ่ม น่ากลัวไปหน่อยมั้ย :a5:
-
น่ากลัวขนาดนี้ก็ไม่ไหวนะขวัญ~~
THANK YOU :D
-
สาววายน่ากลัว ขนาดนี้เชียวเหร๋อ !!!
-
เธอน่ากลัวจริง
-
:laugh: แต่ก็น่ากลัวนะน้องขวัญขา
-
อยากเห็นภาพน่ารักๆ แบบนั้นบ้างจัง
-
แรงงงงงงงงงงงอ่ะ555
-
ผู้ชาย 50% เป็นเกย์(และแอ๊บเกย์) 30%เป็นตุ๊ด 15%เป็นแฟนตุ๊ด 5%เป็นพระ
ผู้หญิง 50% เป็นสาววาย 30% เป็นดี้ 15%เป็นทอม 5%จัดอยู่ในทุกกลุ่ม(เป็นลูกผสม)
จึงมิน่าแปลกใจที่ ประชากรชายส่วนใหญ่จะมีพฤติกรรมเช่นนี้ อี้ อี๊ ฮี ฮิ o18
-
สาวกวายร้ายที่สุด...
-
ูู^^
“อ๊าว อ๊า เจ็บ อ๊า อย่า เนป อือ ซี๊ดด อ๊าเนป แรงอีกครับ อือม” เอกกับเนปเพื่อนที่จั้มรักมากถึงมากที่สุดกำลังทั้งสองคนกลับหักหลังเนปได้อย่างสาหัส
“เอก เอกครับ อือม เนปจะไม่ไหวแล้วที่รัก อ๊า .....” จั้มยืนแข็งทื่อ มองภาพความสุขสมของเพื่อนรัก ที่อยู่ในโลกส่วนตัวกันเพียงสองคนตาไม่กระพริบจนความสุขระรอกแรกผ่านพ้นไป คนทั้งสองก็ยังไม่ได้ขยับห่างจากกัน ความสุขรอบสองก็เริ่มขึ้น จนคนที่มองอยู่เป็นฝ่ายทนไม่ได้ต้องเลี่ยงออกจากห้องที่ร้อนระอุนั้นออกมาเอง จั้มยืนคว้างอยู่กลางห้องก่อนที่จะทรุดลงนั่งกองอยู่กับพื้นแล้วร้องไห้ออกมาอย่างสุดกลั้น
“เราจั้ม นายชื่ออะไร” เด็กชายหน้าใสวัยสิบสามเอ่ยทักเพื่อนแปลกหน้าที่นั่งอยู่คนเดียวในห้อง
“เอก นายอยู่ห้องนี้หรอ”
“ฮื่อ” ภาพวันแรกที่ได้รู้จักกันเมื่อนานมาแว็บเข้ามาในหัว และเรื่องราวอีกสามปีที่มีกันสองคนจนขึ้นม.ปลาย
“เอก/จั้ม” วันเปิดเรียนวันแรกทั้งเอกและจั้มต่างวิ่งเข้าใส่กันด้วยสีหน้าแปลกๆ
“คนนั้นโคตรหล่อเลยอะ เอก/จั้ม ชอบ” พอพูดจบทั้งสองก็มองหน้ากันสามวิก่อนที่จะหัวเราะออกมาอย่างตลกเพราะพวกเขาชอบคนๆเดียวกันในเวลาเดียวกันและพูดมันออกมาพร้อมกัน ขณะที่ทั้งคู่แอบเหล่เพื่อนร่วมห้องและแอบหัวเราะกันคิกคักอยู่เพื่อนคนนั้นก็เดินมาที่เค้าทั้งสองคน
“หวัดดี เราชื่อเนป” เพื่อนร่วมห้องร่างสูงผิวขาวและหล่อมากในสายตาพวกเขากำลังยืนอยู่ต่อหน้าพวกเขา
“เอก/จั้ม” ทั้งสองคนพูดพร้อมกันอีกครั้ง แล้วจากวันนั้นจากสองก็เพิ่มเป็นสาม ไม่ว่าจะทำอะไรไปที่ไหน
“เอกเรามาตกลงกันดีกว่า” อยู่วันนึงจั้มก็พูดขึ้น
“ว่ามา” เอกตอบทั้งที่ยังสนใจหนังสือในมืออยู่
“เรามาสัญญากันว่าวันที่เราสามคนสอบเข้ามหาวิทยาลัยได้ เราสองคน เอกกะจั้ม จะสารภาพรักกับเนปพร้อมกันและไม่ว่าเนปจะเลือกใครหรือไม่เลือกใครเลยเราสามคนก็จะเป็นเพื่อนกันตลอดไปนะ” ตอนนี้เอกลุกขึ้นมาฟังจั้มอย่างสนใจแล้ว
“งั้นเรานัดวันกันไว้ล่วงหน้าเลยดีกว่าจะได้ว่างกัน...”
“จะหนีไปเที่ยวไหนสองคนแล้วไม่ชวนเนป.....” ทั้งสองคนช่วยกันแก้ตัวอย่างเร่งร้อน พูดผิดๆ ถูกๆ
“เข้าใจแล้ว เอก จั้ม โอ๋ๆ ไม่ต้องตื่นเต้นขนาดนั้น เราไม่ได้ว่าอะไรมากซะหน่อย แค่จะขอตามไปเที่ยวด้วยแค่นั้นเอง งั้นเอาเป็นว่าไว้รู้ผลสอบเมื่อไหร่เราสามคนจะไปฉลองกัน” ...................................
.................
..
.
จั้มยังนั่งร้องไห้อยู่ที่ด้านนอกของห้อง หูยังได้ยินเสียความเร่าร้อนด้านในอย่างชัดเจนพอกับภาพความหลังที่ผ่านเข้ามาเป็นฉากๆ ภาพและเสียงครางอย่างสุขสม เมื่อครู่ตอนเค้าสองคนกำลังทำกิจกรรมเข้าจังหวะกัน ต้องเอามือสองข้างอุดหู หลับตาให้ทั้งภาพทั้งเสียงเหล่านั้นหายไป
“ไม่ เราฝัน เราฝัน” ปากก็พร่ำบนไป แต่ไม่ว่าจะทำยังไงมันก็ไม่ได้หายไปอย่างที่ตั้งใจ แถมเสียงกลับยิ่งดังขึ้นเหมือนมีอะไรซักอย่างดึงดูดให้ร่างทั้งร่างลอยกลับเข้าไปในห้อง ตอนนี้เนปกับเอกไม่ได้อยู่บนเตียงแล้ว ร่างของจั้มกลับไปยืนอยู่ที่เดิมอีกครั้ง มองภาพเอกที่กำลังเลื่อนลงนั่งคุกเข่ากับพื้น มีเนปนั่งบนโซฟาแยกขาออก เอกค่อยๆ ก้มลงใช้ปากกับลิ้น สร้างความหฤหรรษ์ให้กับเนป ภาพที่มองอยู่เข้ามาใกล้มายิ่งขึ้นโดยที่จั้มเองกลับขัดขืนไม่ได้ จั้มมองเหตุการณ์ต่างดำเนินไป เอกตวัดลิ้นไปมาหลายครั้ง มือเนปค่อยๆลูบมาที่ศีรษะของผมอย่างทะนุถนอมอย่างเอ็นดู
“อือ เอก อ๊า เนปเสียวจัง อ๊า” เสียงของเนปเหมือนดังอยู่ใกล้ๆ รู้สึกได้ถึงมือของเนปที่ตอนนี้กำขยำที่เส้นผมตามแรงอารมณ์ สิ้นคำของเนป จั้มกลับรู้สึกว่าเป็นตัวเองที่ค่อยๆ ครอบปากของเอกลงไปบนร่างกายของเนป จั้มอมจนสุดลำและค่อยๆ รูดดออกมา มันเต็มปากเต็มคำจนจั้มแทบสำลัก เพราะอยู่ๆ จากที่เป็นเพียงคนดูกลับมาเป็นคนทำอย่างกะทันหัน จั้มบังคับร่างกายของเอกให้ ทำอย่างไปเรื่อยๆ
“ซี๊ดด อ๊าวว” เนป เงยหน้าขึ้นสูดปากร้องครางอย่างได้อารมณ์ มืออีกข้างก็จิกที่ผมเอกแน่น
“อื้มมม...เสียวเหลือเกินเอก...เนปมีความสุขมากครับ” เนปครางอย่างชอบใจ
“อือม” จั้มเริ่มทำเร็วขึ้น ร้องครางอยู่ในคอ ส่วนเนปไม่ต้องพูดถึงครับ เงยหน้าหลับตาพริ้ม ปากก็ร้องครวญครางไม่เป็นภาษา มือข้างหนึ่งยันพื้นไว้ อีกข้างก็ลูบไล้ที่หน้าอกและหัวนมของตัวเอง
“โอ้ ววว...โอ๊ะ..เอกครับเนปมีความสุขเหลือเกิน ....อืออม อื้มมมแอม...อมม..อย่างนั้นๆ เก่งจังครับ ...อูยยยยยส์สสส” เนปครางไปพูดพร่ำไป ทั้งที่อยากบอกเหลือเกินว่านี่จั้มไม่ใช่เอก แต่ก็ทำไม่ได้เพราะไม่อยากหยุดในสิ่งที่ทำอยู่และคงมีหมดอารมณ์กันได้ เนปเอามือมาจับที่คางส่งสัญญาณว่าพอก่อน จั้มจึงต้องผละปากออกอย่างน่าเสียดาย เนปดึงหน้าเอกขึ้นมาและบรรจงจูบปาก สองคนแลกลิ้นกันอย่างดูดดื่ม ทำจั้มเคลิ้มไปกับลีลาการจูบ เนปกอดร่างเอกไว้ จั้มก็ถือโอกาสลูบไล้ไปตามแผ่นหลังของเนป มันสุขเหลือเกิน
“ขอเนปให้รางวัลคนเก่งนะครับที่รัก” จั้มรู้สึกว่าเนปอุ้มร่างเอกลอยขึ้นแล้วพาไปที่เตียงอีกครั้ง
“โอ๊ยย.เจ็บบบ อืออ เนป อืออเจ็บบ” จั้มร้องออกมา
“อืออ เอก อย่างเกร็งซิ แกล้งเนปหรอ” เนปก็โน้มตัวลงมา ใช้มือลูบที่หัวผมเบาๆ จากนั้นก็หอมแก้มและจูบปากแต่ก็ไม่ได้หยุดรุกรานทางด้านล่างแม้แต่น้อย จั้มรู้สึกเจ็บและเกร็งเพราะความไม่เคย
‘เฮ้ย จั้ม อย่าเกร็งอย่างงั้นสิ’ อยู่ก็มีเสียงเอกดังขึ้น เสียงมันเหมือนก้องอยู่ในหัว ทำเอาผวาแต่จะหนีก็ไม่ได้เพราะเนปยังทำต่อไปอย่างเมามัน
‘จั้ม’
‘หือ’
‘ปล่อยตัวตามสบาย อย่างงั้น นั้นแหละ แค่รู้สึก อือม’ เสียงเอกค่อยบอก ค่อยสอน จากเกร็งๆ และตื่นกลัว ก็เริ่มผ่อนคลาย รับรู้และรู้สึกร่วมไปกับเนปจนสุดทาง
ก่อนจะผล็อยหลับไป..............
.............
...
.
“จั้มๆ ตื่น” รู้สึกตัวตื่นขึ้นในห้องสี่เหลี่ยมสีขาวโล่งๆ เพราะได้ยินเสียงเรียกของเอก
“ตื่นมาคุยกันก่อนจั้ม”
“อือ ตื่นแล้ว” จั้มงัวเงียลุกขึ้นนั่ง
“จั้ม นายมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง”
“เราก็มาดูคนทรยศนะสิเอก นายทรยศเราทั้งที่เราสัญญากันแล้วว่าจะสารภาพรักกับเนปพร้อมๆ กันแต่นายกลับ....”
“จั้ม นายไม่รู้ตัวใช่มั้ย”
“รู้อะไร เราจะต้องรู้อะไร นายต่างหากที่ทำได้ยังไงเอก นายทำแบบนี้ได้ยังไง” จั้มต่อว่า น้ำตาไหลพรากอย่างเจ็บที่หัวใจเหลือเกิน
“เราไม่เคยผิดสัญญา นายตายแล้วนะจั้ม”
“อย่ามาโกหก เราไม่เชื่อนายผิดสัญ.......หาาาา อะไรนะ” จั้มหยุดร้องไห้เหมือนปิดสวิช อ้าปากหวอ
“นายตายวันที่รู้ผลสอบ รู้สึกว่าเรากับเนปรู้ผลก่อนเหลือนายคนเดียวที่ยังไม่รู้ผล นายเครียด มาก พอผลประกาศออกมาว่านายติดที่เดียวกันกับเรากับเนป นายช็อคสลบนิ่งไป ที่บ้านรีบพาส่งโรงพยาบาลแต่ไม่ทัน หมอบอกว่านายเป็นโรคหัวใจเฉียบพลัน นายตาย เข้าใจมั้ยนายตายแล้ว อ่านปากเรานะ น า ย ต า ย แ ล้ ว” จั้มอึ้ง
“ไม่จริงน่าเอก นายโม้เราไม่เชื่อนายหรอก แล้วถ้าเราตายเราจะมาอยู่ที่นี่กับนายได้ไง ...เอ้ยย” เอกเอามือตบหัวจั้มอย่างแรง
“ร้องทำพ่อหรือไง เป็นไงเจ็บมั้ยที่กูตบมึงอะไอ้จั้ม” จั้มทำหน้างง เอกเริ่มมีโมโหจนเปลี่ยนเป็นภาษาสมัยพ่อขุน
“ไม่เจ็บว่ะ”
“แล้วเสือกร้องทำไม”
“กูแค่ตกใจ งั้นถ้ากูตายแล้วทำไมกูยังมาอะจึ้ยกะเนปได้เสียวซ่านไปถึงไหนๆได้อะ”
“ก็มึงมาอยู่ในร่างกูไงไอ้กาฝาก”
“อ๊ะเดี่ยว ก่อนจะไปถึงเรื่องนั้น เอาแค่ กูตายนะโว้ยแล้วมึงยังมางาบเนปไว้คนเดียวได้ไง เพื่อนรักมึงตายมึงก็ควรจะเสียอกเสียใจปล่อยเนปไปตามทางเผื่อกูจะกลับชาติมาเกิดแล้วค่อยมาแย่งกันซิถึงจะถูก”
“เหย ปล่อยนกปล่อยปลากูยอมได้แต่จะให้กูปล่อยคนหล่อที่กูเฝ้าฟันมานานนับปีไปเปล่าๆ ให้เสียของกูกลัวบาปว่ะ กูก็เลยใช้เรื่องมึงมาเรียกร้องความเห็นใจจนเนปยอมตกล่องปล่องชิ้นก๊ะกูจนเป็นคู่ผัวตัวเมียกันมาสามสี่เดือนนี่แล้ว แล้วกูถามหน่อยว่ามึงจะกลับเข้ามาอยู่ในร่างกูทำ...อะไรวะไอ้จั้ม ไม่ไปผุดไปเกิดซะให้รู้แล้วรู้รอดด” เอกพูดจบก็สะบัดหน้าค้อนควับ
“เอ่อตอบตามจริงนะเอก กูก็ไม่รู้ว่ะ อยู่ๆ กูก็วูบ แล้วตื่นมาอีกที่ก็เห็นมึงกะเนปกะลังจ้ำจี้กันอยู่บนเตียงกูก็นอย ด่าว่ามึงทรยศ เดินออกไปนั่งร้องไห้จนน้ำตาแทบเป็นสายเลือดอยู่ที่ห้องข้างนอก พวกมึงก็ยังจ้ำจี้กับไม่มาสนใจกูซะที แล้วอยู่ดีๆ ก็ถูกดูดกลับเข้ามาเป็นถ้ำมองดูมึงกะเนปเอ้ากันอีกรอบ....”
“แล้วอยู่ดีๆวิญญาณมึงก็กระโดดถีบกูกระเดนเข้ามาอยู่ในห้องเหี้ยๆ นี่แล้วมายึดร่าง ยึดผัวกูงั้นซิ” เอกแทรกเสียงแหว
“กูเนี่ยนะถีบมึง กูเป็นแค่วิญญาณนะโว้ย”
“ไม่รู้ ก็กูกะลังเขมือบไอติมเนปอยู่ดีๆ ก็เหมือนโดนถีบแล้วก็เข้ามาอยู่ที่นี่ แต่ยังได้ยิน เห็นแล้วก็รู้สึกเหมือนเดิมทุกอย่างนั้นแหละแต่ก็เหมือนเป็นคนอื่น”
“แล้วรู้ได้ไงว่าเป็นจั้ม”
“ก็ลองเรียกดูก็เห็นตอบกูนี่”
“อ้อ” แล้วทั้งสองคนก็มองหน้ากัน แล้วหัวเราะออกมาพร้อมกันก่อนจะโผเข้ากอดกันอย่างคิดถึง
“กูคิดถึงมึงนะจั้ม”
“กูก็คิดถึงมึงว่ะเอก”
“แล้วเมื่อไหร่มึงจะออกไปจากร่างกูเนี่ย” อารมณ์กำลังซึ้งแต่เอกก็ต้องถาม
“ไม่รู้ว่ะกูกะว่าถ้าอยู่ที่นี่ได้ยาวกูก็จะอยู่ตลอด” จั้มตอบเอกจากใจจริงแต่ถึงกับทำเอาเอกสะบัดตัวให้หลุดจากการกอด แต่จั้มก็ไม่ยอมง่ายๆ คนนึงกอดคนนึงดิ้นจนล้มลงไปกลิ้งกับพื้นกันทั้งคู่...........................
..............
...
.
“เอก เอก เอกครับ เอก” เสียงเรียกของเนปดังปลุกเอก
“อืออ เนป มีไร” เอกงัวเงียขึ้นมาอย่างเหนื่อยอ่อน
“เอกเป็นอะไรเห็นนอนดิ้นไปดิ้นมา ฝันร้ายหรอครับ”
“อือ ร้าย ร้ายมาก เนปกอดเอกหน่อย เอกกลัว” เนปหัวเราะแต่ก็ยอมกอดอย่างที่เอกขอ
‘เนป อย่าไปเชื่อมัน ไอ้จั้ม มึงตอแหลเกินไปละนะ ออกมา ออกมาตัวๆกันเลย’
‘เรื่องไร เอกเผลอเอง น่าไงเอกก็กอดเนปมาสามสี่เดือนแล้วให้จั้มกอดมั่งน่า’
‘ได้ยอมให้คราวนี้นะ คราวหน้าต้องหาวิธีตัดสินกันให้เด็ดขาดว่าใครจะได้ออกไปเสนอหน้าหรือใครจะแค่นอนรู้สึกอยู่ในนี้นะโว้ย’
‘ได้เลย" จั้มตอบก่อนที่ทั้งคู่จะหลับไปอีกรอบ
ตั้งแต่นั้นเอกเหมือนคนมีสองบุคลิกแต่ก็น่ารักทั้งคู่ ซึ่งเนปก็มีความสุขกับทั้งสองบุคลิกที่ออกจะคล้ายๆกันของเอกซึ่งบางครั้งก็ทำให้นึกถึงจั้ม แต่เนปก็ไม่ได้ติดใจอะไร เอกมักชอบทะเลาะกับตัวเองเป็นกิจวัตรที่เนปจะได้เห็นอยู่บ่อยๆจนเคยชิน และชอบมากเพราะเอกทะเลาะกับตัวเอง ในเรื่องที่ตัวเองรักเนปมากแค่ไหน
‘เรารักเนปเท่าฟ้า’
‘เชอะเรารักเท่าจักวารเลย’ ฯลฯ
แต่จะเหนื่อยหน่อยก็ตอนที่มีอะไรกันแล้วอยู่ แล้ว เอกกับจั้มในร่างก็ดันแข่งกันเองว่าใครเจ๋งกว่ากันในเรื่องอย่างว่าทำเอาร้อนถึงเนปที่ต้องเป็นคนเหนื่อยและคอยตัดสินอย่างเป็นธรรม.................
............
..
.
:bye2: :bye2:
-
:mc4: :mc4: :mc4:
จิ้มก่อนได้ปะ
-
o22
มันไม่หลอน
แต่ฮ่าๆๆๆ
:m20: :m20: :m20:
-
สงสารเนปจริง ถ้าจะเหนื่อย
-
:m20: :m20: :m20:
-
สุดยอด แหมนึกว่าหนึ่งตัวจะเป็นตัวอะไร
ที่ไหนได้.... เป็นอีกเรื่องที่น่ารักนะ
-
:pigha2: ชอบอ่ะ ฮาดี
ปล.+1และเป็ดให้จ้า
-
อุ๊ย....>_< สามคนชู้ชื่นสินะ อยากเห็นแนวโอจิค่อนมั่งจัง :กอด1:
-
เนปตัดสินอย่างยุติธรรม
แล้วถ้าเกิดรู้สึกไม่เป็นธรรมล่ะ :haun4:
-
สองคนหนึ่งตัว นึกว่าหนึ่งที่ว่าเป็นสัตว์เห็นใช้คำว่าตัว555
-
ชื่อเรื่องน่าสนใจเลยรีบเข้ามาอ่าน หนึ่งตัวแบบนี้ก็แอบน่ากลัวนะ
-
คารวะกับพลอตเรื่องที่ช่างสร้างสรรค์เอามาเขียน :call:
-
ฮาดีคะ
-
ง่า. มาแนวนี้เลยอ่ะ
คิดด้ายยยยยย
-
ฮ่า ๆ ๆ ช่างคิดได้นะ น่ารักดีอ่ะ
-
ก็งงที่แรกว่า สองคนหนึ่งตัว
พออ่านแล้วก็เก็ทเลย
-
เหอะๆ เพื่อนรัก??? แต่สุดท้ายก็เสียววววววว :haun4:
-
ฮ่าๆๆ สองคนหนึ่งตัว น่าจะใช้คำว่าร่างมากกว่านะ
เราคิดไปไกลเลย นึกว่ามีสัตว์เลี้ยงในบ้านร่วมด้วย ((อ๊ายยยยยยยยย คิดอะไรออกไป 5555+))
-
แค่ชื่อเรื่องเราก็คิดไปไกลละ..
-
เอ้าเนปได้กำไร :laugh:
-
เหมือนได้แฟนสองคน กำไร :impress2:
อยากอ่านแนวหญ้าแก่กินโคอ่อนบ้าง :กอด1:
-
ู^^
“ลูกซ่า ซ่าเอ้ย ซ่า แล้วจะตามมาด้วย” เสียงจากบ้านข้างๆ ที่ดังได้ตรงเวลาเป๊ะ
“มาแล้วแม่ มาแล้ว” เสียงน่ารักจากคนน่ารักดังตอบ ให้คนแอบฟังได้กระชุ่มกระชวยทุกเช้าก่อนโก้จะปิดประตูรถแล้วขับออกไปจากบ้าน
“ไม่รู้จะเรียกอะไรนักหนาซิน่าแม่ก็ โตจนเป็นควายละถ้าหลงทางก็เลิกเลี้ยงเหอะ” เด็กหนุ่มบ่นพึมพำ เดินอุ้มหมาตัวจ้อยมาหาคนเป็นแม่
เหมือนทุกครั้งที่มีเสียงเรียก
“แสบ แสบเอ้ย ไอ้แสบ” เจ้าหมาตัวน้อยก็จะระริกระรี้เดินมาเสนอหน้าให้คนเรียกเห็นทุกทีไป คนข้างบ้านที่มักชอบแอบดูแอบฟังเป็นกิจวัตรจะรู้ทันที่ว่าเมื่อเสียงแม่เรียกซ่า จะต้องรีบมองไปที่ตัวคนเรียกเพราะอีกเดี๋ยว ซ่าก็จะโผล่หน้ามาให้ได้ยนโฉมนอกเหนือจากที่ไปแอบวิ่งตามดูที่สวนสาธารณะหมู่บ้าน
เช้าวันหยุดวันนี้โก้เตรียมตัวออกไปวิ่งเพื่อแอบเหล่เด็กข้างบ้านอีกแล้ววันนี้โก้ได้ตัดสินใจครั้งยิ่งใหญ่ที่จะสารภาพรักเพราะถ้าขื่นชักช้าอาจถูกพวกหัวงูแถวสวนงาบไปซะก่อนเพราะเท่าที่คอยสังเกตก็มีไม่ต่ำกว่าสาม ทำเอาโก้ร้อนอกร้อนใจจนอดรนทนไม่ไหว เมื่อเห็นเหยื่อ เอ้ยเป้าหมายออกจากบ้านพร้อมน้องหมาเหมือนเช่นทุกวัน โก้ก็ออกวิ่งเหยาะๆ ตามไปห่างๆ จนถึงริมสระน้ำที่ทั้งคนทั้งหมาชอบมานั่งพัก โก้ก็เดินเข้าหาทันที
“พี่โก้ สวัสดีครับ”
“ครับสวัสดี คือว่า ซ่าน่ารักนะครับ แบบพี่โก้รักซ่าครับ” พูดจบก็ยืนบิดนิ้วม้วนไปมาอย่างเขินๆ
“ครับรักก็รัก ขอบคุณครับ” พูดจบหนุ่มน้อยก็อุ้มหมาวิ่งหนีหัวซุกหัวซุน
“สงสัยจะเขินวุ้ย น่ารักกก” โก้ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่กับความใจกล้าของตัวเอง
ผ่านไปสามวันกว่าที่จะได้มีโอกาสเจอหน้ากันอีกวันนี้สุดที่รักของโก้ออกมาเดินเล่นยามเย็นที่สระน้ำอีกครั้งหลังจากที่ปล่อยให้โก้รอเก้อมาสองวัน
โก้เดินเข้าไปนั่งข้างๆ ตาก็มองน้องหมาวิ่งไล่งับนู้นนี้ไปเรื่อย
“วันนี้ซ่าน่ารักจนพี่โก้อยากอุ้มกลับไปบ้านด้วยจังครับ”
“พี่โก้จะเป็นขโมยหรือครับ” เสียงแข็งๆ ของน้องตอบกลับมา
“แหมพี่โก้ล้อเล่น แต่พี่โก้รักซ่าจริงๆนะครับ ซ่ายังไม่ให้คำตอบพี่โก้เลยนะ เนี่ยพี่โก้มารอเจอซ่าเก้อมาสองวันแล้วนะ” โก้พูดไปตาก็มองเจ้าหมาน้อยวิ่งเริงร่า เห่าบ็อกแบ็กไปตามเรื่อง
“ผมตอบไม่ได้หรอกครับ อยากรู้ก็ไปถามไอ้ซ่าเอาแล้วกัน” น้องตวาดตอบมาเสียงเขียวก่อนจะลุกไปอุ้มเจ้าตัวน้อยเข้าเอวจ้ำอ้าวกลับบ้านอีกตามเคย แต่คราวนี้โก้ไม่อยากมานั่งรอเก้อเพราะไม่รู้ว่าเมื่อไหร่น้องจะออกมาให้เจอเพราะดูท่าจะโกรธสุดๆ ด้วยเรื่องอะไรนั้นโก้ก็ยังมึนตึ้บอยู่ โก้สับขาออกวิ่งตามน้องไปใกล้พอที่จะได้ยินเสียงบ่นอย่างหัวเสียของสุดที่รักที่ทำเอาแทบทรุด
“เออ ซอยนี้แม่งทั้งซอย รักกันแต่ไอ้ซ่า แม่งเอ้ยไม่มีใครรักกูซักคน โว้ย... เชี่ย กูอิจฉาหมาหรือวะเนี่ย” พอบ่นถึงตรงนี้ น้องก็หยุดเดินยกเจ้าหมาน้อยขึ้นมาจ้องตากัน
“ไอ้ซ่าเอ็งทำไงวะ มีแต่คนรักคนหลง ช่วยบอกลูกน้องอย่างกูให้หายโง่หน่อยเถอะวะ...โอ้ยย” น้องเค้าหยุดเดินกะทันหันทำเอาคนรีบจ้ำตามอย่างโก้หยุดตามไม่ทัน แถมสิ่งที่ได้ยินถึงกับทำเอาสมองหยุดทำงานไปชั่วขณะ เลยปรี่เข้ามาชนเอาน้องสุดที่รักและเจ้าหมาน้อยเข้าอย่างจัง แต่ด้วยความมือไวโก้ก็คว้าเอวสุดที่รักเอาไว้ได้ก่อนที่จะล้มลง ส่วนเจ้าหมาน้อยน้องเค้าคว้าเอาไว้ได้เหมือนกันไม่งั้นได้ลงไปร้องเอ๋งเป็นแน่
“พี่โก้ปล่อย” เมื่อหายตื่นตกใจกับอุบัติเหตุแล้ววิญญาณแมวก็เข้าสิงห์น้องทันที่ เสียงขู่ฟ่อให้ปล่อยเอว ส่วนโก้ก็กลัวว่าถ้าปล่อยน้องก็คงหนีเข้าบ้านไม่เหลี่ยวหลังเป็นแน่เลยไม่ยอมปล่อยอย่างเด็ดขาด น้องก็เลยใช้กรงเล็บพิฆาตรจิกข่วนจนแสบมือไปหมด
“โอ้ย อู้ย เจ็บครับ อ๊ะ อ๊าวว ซี๊ดด”
“เจ็บก็ปล่อยซิ”
“ไม่ อ๊าว”
“ปล่อย” น้องเอาเล็บจิกที่มือเอาไว้แน่ เจ็บเป็นบ้าเลย
“ไม่ปล่อยจนกว่าเราจะได้คุยกันให้รู้เรื่องนะครับน้องซ่า” โก้ตัดสินใจเรียกชื่อน้องออกไปทั้งที่รู้ว่าผิดนั้นแหละ เพราะถ้าเกิดเรียกถูกเดี๋ยวกว่าจะอธิบายว่าเข้าใจผิดคงได้ตัวลาย
“ผมจิกพี่ แล้วไปเรียกไอ้ซ่ามันคง ช่วยพี่หรอนะ”
“ใครว่าพี่เรียกน้องหมาล่ะครับ พี่เรียกน้องคนที่อยู่ในอ้อมอกพี่ต่างหาก น้องซ่าครับ อย่าโกรธพี่เลยนะ พี่ไม่รู้ว่าน้องซ่าโกรธอะไรพี่อะ แต่พี่รักน้องซ่าจริงๆนะ” โก้ส่งสายตามอ้อนตามคำพูดไปติดๆ ทำเอาคนในอ้อมแขนลดแรงดิ้นลงนิดนึง
“ใครชื่อซ่า” แรงดิ้นลดลงแต่สายสาที่ส่งมาเหมือนมีไฟแล็บแปล็บๆ
“ก็น้อง ซ่ า า า า ที่ พี่โก้กอดอยู่ไงครับ” รู้ทั้งรู้ว่าผิดแต่ก็ยังต้องตื้อตอบแม้เสียงจะอ่อยลงเรื่อยๆ
“อื่ม แล้วพี่ยังกล้ามาบอกว่ารักเค้า ทั้งที่ยังไม่รู้แม้แต่ชื่อของเค้าเนี่ยนะ”
“แหะๆๆ คือพี่แอบมองกะแอบฟังเอาตอนที่แม่แสบเรียกตอนเช้าๆ จริงๆนะ ก็พี่เห็นพอแม่เรียกซ่าน้องก็เดินไปหา แต่เมื่อไหร่ที่แม่เรียกแสบ คือพี่ก็เห็นเจ้าตัวเล็กนี่เดินไปหาแม่ทู้กกทีเลยนี่หน่า” โก้ยิ้มเรี่ยราดส่งให้แถมกระชับอ้อมกอดแน่นเข้าหน่อยนึง น้องแสบหันหน้าเข้าหาอกโดยมีเจ้าซ่าอยู่ตรงกลาง โก้เลยได้ใจอ้อนให้หนักขึ้นโดยการเขย่าตัวให้แขนที่มีทั้งคนทั้งหมาเหวี่ยงไปมาน้อยๆ ทำปากยื่นๆ อย่างที่คิดว่าน่ารัก
“ก็เค้าไม่รู้นี่ นะ นะ ยกโทษให้เค้าน้า น้า น้าตัวเอง เป็นแฟนเค้าน้าาาา” มั่วส่ง น้องแสบเหมือนชั่งใจนิดนึง
“ก็ได้นี่ยังดีนะที่แสบหายโกรธเร็วไม่งั้นพี่โก้ได้บอกรักไอ้ซ่าไปอีกนานเลย” สองคนยืนจู๋จี๋กันอยู่ห่างรั้วบ้านน้องแสบไปแค่สามก้าว เมื่อคุณนายแม่ร้องเรียกลูกสุดที่รัก
“ซ่า ซ่าเอ้ย ซ่า มีนี่เร็วลูก ซ่า”
“ครับแม่ อยู่นี่ครับ” ด้วยความเคยชินแสบก็ขานรับออกไป
“อ้าวไอ้แสบ ไปทำไรอยู่หน้าบ้านล่ะ ไม่พาซ่าเข้ามาบ้านซะที แม่รึก็หาอยู่นั้นแล้ว” แสบค้อนลมค้อนแล้งเมื่อโก้ หลุดเสียงหัวเราะคิกออกมา
“โก้ว่าแสบเปลี่ยนชื่อดีมั้ย”
“เปลี่ยนชื่อกับหมาเนี่ยนะพี่โก้สร้างสรรคม้ากมากเปลี่ยนแฟนซะดีมั้ย เปลี่ยนไปเป็นแฟนไอ้ซ่าซะเลย”
“เป็นแฟนคลับหนะได้ครับ แต่แสบเป็นแฟนกับพี่โก้หนะดีสุดแล้ว อยู่กับพี่โก้ต่อไปรับรองขนาดเสียงครางยังเป็นชื่อตัวเองเลย” แสบหันมามองงงๆ
“ก็ ‘ อ๊ะ แสบ อ๊า แสบจัง ซี๊ดด อ๊าวว’...อู๊ยย แสบอะ” โก้ทำเสียงเล็กเสียงน้อย ล้อเลียนก็เลยโดนแสบหยิกเข้าให้
“ไอ้แสบ เอาลูกซ่าเข้าบ้านได้แล้ว”
“คร้าบบบ แม่”
“งั้นเจอกัน พรุ่งนี้และทุกๆ วันต่อจากนี้ไป นะครับ” แสบพยักหน้าอย่างเขินๆ ก่อนจะเดินกลับเข้าบ้านไปพร้อมเจ้าหมาน้อย.....................
..................
......
..
.
The end :bye2: :bye2:
กำลังแต่ง แต่ง แต่งค้างง้างง้างอยู่ค่ะ ยังไม่แน่ใจว่าจะโคอ่อนหรือโคแก่ใครจะกินหญ้าหรือหญ้าจะงาบใคร แต่สมองมันว่างเปล่าเกิดอาการคิดไม่ออกอะค่ะ^^
-
ทะเลาะกับหมา
ฮาได้อีกอ่ะ
แม่ก็นะ เรียกหมาเพราะกว่าเรียกลูกอีก
ฮ่าๆ
-
สั้นๆ แต่ :m3:น่ารักจัง
-
:laugh: :laugh: :laugh:
-
ทะเลาะกับหมา
ฮาได้อีกอ่ะ
แม่ก็นะ เรียกหมาเพราะกว่าเรียกลูกอีก
ฮ่าๆ
เห็นด้วย100%เลยค่า
น้องซ่านี่เป็นลูกรักเลยเนอะ
-
แสบซ่า คนกะหมา :impress2:
มาแปลกดีค่ะ ฮุๆๆ
+1และเป็ดให้ค่ะ
-
ฮาค่ะ แม่รักหมามากกว่าลูก
-
ไอ้แสบ ลูกซ่า :laugh:
-
พี่โก้เกือบสารภาพรักผิดตัว เอ๊ย ผิดคนแล้ว :laugh:
น่ารักๆๆๆๆ คนรักหมากรี๊ดเลยงานนี้ :o8:
-
ฮ่า ๆ เราก็เข้าใจผิดชื่อหมาเป็นชื่อคน
คุณแม่ก็รักลูก(หมา)เหลือเกิน
ยกเจ้าซ่าให้พี่โก้ไปเลย ไปหาใหม่ดีกว่าแสบ
-
มันก็สมควรเข้าใจผิดอ่ะ...แต่จีบทั้ง ๆ ที่ยอมสืบให้ละเอียดก่อนเนี่ย
น่าจะโดนงอนก่อนค่อยตกลงเป็นแฟนนะ :laugh:
-
เราก็เข้าใจผิดเหมือนกันอ๊ะ
-
เหมือนแม่จะห่วงหมามากกว่าลูกนะเนี่ย
-
ลููกที่เป็นคนกับลูกที่เป็นหมา ระดับมันต่างกันจริงๆ :jul3:
-
กร๊ากกกกกกกกกกก เกือบได้รักกับหมาซะแล้วพี่โก้ :m20:
-
น่างงแทนโก้เหมือนกัน
แม่เรียกหมาได้น่ารักน่าเอ็นดูกว่าเรียกลูกซะอีก
-
ชื่อน้องสลับกับน้องหมารึเนี่ย สารภาพผิดชื่อไปแล้วยังทำเนียนได้อีกนะพี่โก้
-
ขนาดเสียงครางยังเป็นชื่อแสบ
:pig4: :pig4:
-
ฟังแล้วเหมือนรักหมามากกว่าลูกนะนั่น55+
-
ออกแนวฮาๆไม่มี NC มั่งก็สนุกไปอีกแบบนะคะ :L2:
-
พี่โก้เกือบได้เป็นแฟนกับน้องซ่าซะแล้ว
ว่าแต่ที่เค้ารักกันทั้งซอยน่ะ ตกลงเป็นซ่าหรือแสบกันแน่
-
สงสัยต้องไปเปลี่ยนชื่อซะแล้วละ อิอิ
-
o22
เข้าใจผิดกันหมดเลย
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
-
เปลร่ยนชื่อกะหมา,,คุณพี่โก้แกก็คิดได้นะ *-*
ขอบคุณคนเขียนมากก๊าบบบบบ
-
มีแอบอิจฉาหมาด้วยอ่ะ ^^
-
ูู^^
หนุ่มสิบหกหน้าใสอย่างศิลป์ ใครจะรู้ว่ามีอะไรที่ซุกซ่อนอยู่ในจิตใน ศิลป์ขาด ขาดความรักเค้าอยากได้ความรักจากคนเป็นพ่อที่เค้าโหยหาแต่ไม่เคยได้ สิ่งที่ทำได้คือแอบมองเพื่อนๆ กับพ่อของพวกเขา
“ศิลป์” เสียงเล็กเรียก
“อ้าวหยวน ไปไหนมา” ...ใช่โดยเฉพาะ พ่อของเจ้าคนตรงหน้านี่...
“หนีพ่อ เบื่อว่ะ พ่อไม่เข้าใจเราเลย วันวันเอาแต่ดุแต่ด่า” หยวนบอกอย่างเซ็งๆ
“บ่นนิดบ่นหน่อยน่า จะเป็นไร” ...เราจะเอามาเป็นของเราให้จงได้....
“เฮอะ นายลองมาเป็นเราสิ แล้วจะรู้ บ่นยิ่งกว่าป้าวัยทองซะอีก เออ คืนนี้ไปค้างบ้านเรานะ นายไปด้วยพ่อจะได้สนใจแต่นายไม่มายุ่งกะเรา”
“หือ ได้ซิ ไปได้ อยู่คนเดียวเหงาจะตาย แล้วมีเรื่องอยากปรึกษาลุงเมฆอยู่พอดีเลย”
“ดีดี คืนนี้เรากะว่าจะหนีเที่ยวซะหน่อย พวกไอ้ฉุยมันชวน มีนายไปดึงความสนใจจะได้หลบง่ายๆ” หยวนหมายมาด
“เฮ้ยจะดีเหรอ” ศิลป์แอบดีใจที่จะไม่มีก้างชิ้นใหญ่มาขวางทาง
“ดีซิ พ่อนะพอนายมาทีไรลืมเราทุกทีแหละ ไม่ต้องห่วงน่าเรากลับเช้าเลย เดี๋ยวจะหิ้วโจ๊กเจ้าอร่อยมาฝากน่า พ่อถามก็บอกไปซื้อโจ๊กตั้งกะเช้า จับไม่ได้อยู่แล้ว”
“ตามใจนาย” ศิลป์ตามหยวนกลับไปบ้าน ลุงเมฆกำลังทำกับข้าวอยู่ในครัว ยิ่งมองก็ยิ่งหลง ผู้ชายที่อายุเกือบขึ้นเลขสี่ ร่างสูงใหญ่กล้ามเป็นมัด ไม่มีไขมันส่วนเกิน ผิวแทน จากการทำงานกลางแจ้งและการออกกำลัง ใส่กางเกงยีนสีซีด ไม่ใส่เสื้อคาบบุหรี่ สวมผ้ากันเปื้อน ทำกับข้าวอย่างคล่องแคล้ว เพราะที่บ้านเหลือกันแค่พ่อกับลูกชายมานานกว่าสี่ปี
“พ่อวันนี้หยวนไม่กินนะ กินข้างนอกมาแล้ว จะนอนเลย ศิลป์มันมีเรื่องจะคุยด้วยแน่ะ” หยวนบอกพ่อเสร็จก็แยกเข้าห้องปิดประตูดังลั่น
“เออไอ้ลูกบังเกิดเกล้า” เมฆงึมงำ
”ศิลป์มีอะไร รีบหรือเปล่า” เมฆหันมายิ้มแล้วพูดกับศิลป์อย่างใจดี
“ไม่รีบหรอกครับลุงเมฆ กินข้าวก่อนก็ได้วันนี้หยวนชวนมาค้างด้วยคงไม่กวนลุงนะครับ”
“โอ้ยไม่เลย ดีซะอีกลุงจะได้มีเพื่อนคุย ไอ้หยวนวันวัน มันเอาแต่หมกอยู่ในห้องไม่ออกมาคุยกับลุงหรอก มันว่าคนละรุ่นคุยกันไม่รู้เรื่อง”
“แต่ศิลป์ว่าคุยกับลุงสนุกออก คุยกับไอ้พวกนั้นไร้สาระ” ลุงเมฆยิ้มตอบ งั้นวันนี้ก็กินข้าวด้วยกันแล้วค่อยคุยหรือจะคุยไปทำไปดี”
“คุยไปทำไปก็ได้ครับ ลุงเมฆ ก็ไม่มีอะไรมากหรอกครับ แค่ศิลป์อยากลองดื่มเหล้า อะครับ”
“หือ” เมฆหันไปมองหน้าเด็กหนุ่ม
“คือเห็นเพื่อนมันลองกัน แต่ศิลป์ไม่อยากไปลองกับพวกมันครับมันดูไม่น่าไว้ใจ อยากลองแบบมีผู้ใหญ่คอยให้คำแนะนำหนะครับ ก็เลยว่ามาขอลองที่บ้านลุงดีกว่าดูปลอดภัยดี แต่ถ้าไม่ได้ก็...”
“อ๋อ ได้ ได้สิ เป็นผู้ชายรู้ไว้ก็ดี กินได้แต่ให้มีสติ อย่าไปมัวเมากับมันเพราะลุงเองยังไม่ค่อยจะชอบเลย แค่ติดบุหรี่อย่างเดียวก็ว่าแย่แล้วแต่มันก็เลิกไม่ได้ซักที” เมฆบ่นตัวเองอย่างเซ็งๆ มือก็ง่วนกับการหยิบจับทำโน่นนี่ไม่ได้หันหน้ามาคุยด้วย ทางด้านหลังศิลป์เหลือบเห็นแว็บๆ ว่าหยวนกำลังหิ้วรองเท้าไว้แล้วย่องเงียบๆ เพื่อแอบหนีออกไปจากบ้าน หยวนหันมาบ้ายบายศิลป์ก่อนรีบวิ่งจู้ดออกไป
“เอ้าชน ลุงว่านาศิลป์ ลุงว่า ลุงก็ออกจะเข้าใจคนรุ่นลูกอย่างไอ้หยวนมันซะขนาดนี้ แล้วดูมันซิ ทามม้ายไม่เคยข้าวใจลุงเลย” เมฆเอามือตบอกเปลือยของตัวเอง
“เตือนอะไรมันนิดก็หนีออกจากบ้าน ว่าอะไรมันหน่อยก็หนีออกจากบ้าน ทำไม ทำม้าย มันเข้าใจว่าพ่อคนนี้รักมัน เป็นห่วงมานแค่หนายกาน” เมฆบ่นไปก็น้ำตาไหล เอื้อมมือมาโอบไหล่แล้วเอาหัวซบไหล่ของศิลป์
“นี่พ่อมันนะ พ่อนะ พ่อ ศิลป์เข้าใจใช่มั้ยลูก” เมฆมองสบตากับศิลป์สายตาหยาดเยิ้ม ก่อนจะยกมือที่ถือแก้วขึ้น
“เอ้าชน” มือนึงโอบไหล่ อีกมือก็ถือแก้วไล่ชนแก้วในมือศิลป์ครั้งแล้วครั้งเล่า
“ลุงเมฆ...”
“โน โน ไม่อาว ไม่อาว เรียกพ่อซิ พ่อเมฆงาย”
“ผมว่าพ่อเมฆไม่ได้ผิดหรอกครับแต่หยวนมันดื้อเองมากกว่า”
“ใช่มั้ย ใช่มั้ย พ่องี้ดีแสนดี ไอ้หยวนมันดื้อ พ่อ ดี้ซะขนาดนี้มันยัง กระดีดกระดิ้น น่าหมั่นไส้” เมฆเอามือที่ถือแก้วโอบกอดศิลป์แล้วดึงให้หันหน้าเข้าหาหน้าตน
“หยั่งงี้นา ให้ศิลป์มาเป็นลูกพ่อซะดีกว่าโน้ะ ลูกศิลป์ ไอ้ลูกรัก” เมฆตบหลังศิลป์ ป้าบๆ แล้วเลื้อยลงไปนอนแผ่กับพื้น
“ครับพ่อ”
“หึหึ คอยดูนะ เดี๋ยวปั้ดหาแม่ใหม่มันซะเลยนี่” เมฆพึมพำเสียงเบาก่อนหลับไป ศิลป์มองเมฆที่ลงไปนอนหมดสภาพอยู่กับพื้น จัดการเก็บล้างของทุกอย่างจนเรียบร้อย แล้วกลับมาเขย่าปลุกเมฆให้ไปนอนที่ห้อง
“พ่อ พ่อครับ ไปนอนที่ห้องดีกว่าครับ”
“อืออ ไป ไป เอิ๊ก ไป” เมฆพยายามลุกแต่ก็ไม่ได้ขยับไปไหน
“เค้าลุกม่ายหวาย อะ” เมฆเอามือปัดป่ายไปมา
“งั้นเดี๋ยวศิลป์พยุงนะครับ ค่อยๆ ลุกนะ” ศิลป์พยุงเมฆให้ลุกขึ้นจนได้
“เค้าเก๊าะยางเดินม่ายหวายอะ” เมฆก็ไร้เรี่ยวแรงหันเข้ามากอดศิลป์ไว้ทั้งตัว
“อ้า อุ่นจัง” แล้วเมฆจุ๊ปข้างแก้มศิลป์
“อื้ม ห้อมหอม” มือที่โอบแผ่นหลังก็เลื่อนลงไปที่บั้นท้ายงอน ทำเอาศิลป์ถึงกับอึ้ง
“อ๊า นุ้มนุ่ม” เมฆลืมตัวขยำก้นศิลป์อย่างมันมือ
“อ๊ะ” เมฆดันให้สะโพกด้านหน้าของศิลป์กดแนบเข้ากับส่วนที่กำลังมีความรู้สึกของตัวเองอย่างลืมตัว ศิลป์ถึงกับเคลิ้ม
“อ๊ะ” ศิลป์ครางเบาๆ เสื้อที่ใส่อยู่ถูกถอดออกจากตัวไป
“พ่อเมฆ ไหนๆ ก็เปลี่ยน อ๊ะ จากลุงเป็นพ่อแล้ว อ๊า ก็เปลี่ยนซะอีกที เถอะนะ อ๊า อือม”
“อือม อ๊า ได้เลย อยากได้อะไรให้โหมดเลยจ้า” เมฆบอกขณะที่ปากก็ยังเมามันอยู่กับยอดอกของศิลป์ ศิลป์ค่อยถอยหนีล่อให้เมฆตามจนเข้าไปในห้องนอนได้สำเร็จ
“จับได้แล้ว” เมฆคว้าตัวศิลป์เอาไว้ ก่อนจะพากันล้มไปบนที่นอน ในสภาพที่เกือบเปลือยด้วยกันทั้งคู่ ก่อนที่ศิลป์จะดันให้เมฆเป็นฝ่ายนอนหงายลงกับที่นอนแล้วเป็นฝ่ายคร่อมทับอยู่ด้านบน เมฆยิ้มน้อยๆ ยกสะโพกอย่างยั่วๆ
โอ้วว คุณพ่อหมาดๆ คนนี้จะยั่วกิเลสไปถึงไหนกัน.... ศิลป์รีบขจัดกางเกงในตัวจิ๋วออกไปอย่างไม่ใยดี เจ้าส่วนนั้นก็ เผยโฉมให้เห็นอย่าเต็มตัว อวดความอลังการ ศิลป์ความอยากลิ้มลองเจ้าไอติมแท่งอวบนั้นอย่างเหลือเกิน ได้แต่อดใจไว้ก่อน ศิลป์ซุกไซ้ที่ซอกคอ กัดที่ติ่งหู
“อ๊า อือม” เมฆครางเสียงกระเส่า ศิลป์เลื่อนตัวลงจัดการจู่โจมหัวนมที่แข็งเป็นไต ขบกัดเล็กน้อย จนเมฆได้แต่นอนกระสับกระส่ายอย่างเสียวสยิว ศิลป์ลากลิ้นไปอีกข้าง ขบกัดและระรัวลิ้นตามมา จากนั้น ละเรื่อยลงมาทั่วหน้าท้อง จนมาถึงสะดือและต่ำลงเรื่อยๆ จนพบกับจุดหมายที่อยากนักหนาเข้าจนได้..............
........
.
“อ๊า อือม อ็วว อ๊า พอ พอก่อน ซี๊ดด อือม” เมฆถึงกับเกร็งตัวสยิว ครางเสียงดังทีเดียว พ่อเมฆดันหัวศิลป์ออก
“พะ พอก่อน ซี๊ดด อ๊า ที่รัก” เมฆดึงตัวศิลป์ขึ้นมาประกบปากจูบทันที คราวนี้เปลี่ยนกันเป็นพ่อเมฆเริ่มซุกไซร้ที่ซอกคอของศิลป์บ้าง
“อ๊ะ ซี๊ดด อ๊า อือม” ศิลป์ถึงกับเอียงคอหนี พ่อเมฆจัดการอย่างชำนาญ ทำให้ศิลป์แทบคลั่ง
“อ๊ะ” เมฆพลิกตัวให้ศิลป์เป็นฝ่ายไปอยู่ด้านล่างบ้าง ก่อนจะปฏิบัติการชวนเคลิ้มจนศิลป์ล่องลอยอยู่บนปุยเมฆอย่างลืมตัว จนกระทั้งความเจ็บ จุก ปวดแสบ ประดังเข้ามา
“อึ๊ก อือ ซี๊ดด เจ็บครับ พ่อเมฆ อือม อือ”
“คนดี ที่รัก ทนหน่อยนะ อือม ดี อย่าเกร็ง อือม ซี๊ดด อ๊า นั้น...” พ่อเมฆพยายามพูดปลอบใจไปเรื่อย
“ซี๊ดด อ๊า นั้น อือออย่างนั้นครับ”
“โอ๊ยย อืออ” มันเจ็บจนแทบทนไม่ไหวแต่เมฆก็ไม่ได้หยุดที่จะรุกรานต่อ
“ผม เจ็บ ฮือ” น้ำตาไหลพราก มือก็พยายามผลักไสไปเรื่อย มันเจ็บปวดทรมาน อย่างแสนสาหัส
“อ๊ะ อดทนหน่อยนะครับ คนดี ที่รัก” พ่อเมฆหยุดแช่เอาไว้อย่างนั้น ไม่รู้ว่านานแค่ไหน ความอึดอัดทรมานก็ค่อยๆ เลือนหายไป กลายเป็นความรู้สึกสุขอย่างประหลาดที่ไม่สามารถอธิบายได้ พ่อเมฆจึงเริ่มขยับสะโพกเบาๆ อีกครั้ง
“โอ๊ย..อ๊า อือ” คราวนี้เป็นเสียวของความซ่านเสียว จากที่เริ่มเบาๆ เริ่มเปลี่ยนเป็นแรงขึ้น แรงขึ้น ...................
..................
......
..
.
เช้าวันใหม่มาเยือนอย่างไม่ให้สุ่มให้เสียง คนบนเตียงยังนอนก่ายกอดกันอย่างหมดเรี่ยวแรง แต่คนอดนอนอย่างหยวนกลับเป็นฝ่ายต้องสมองตีบตันอ้าปากผะงาบๆ
“ พะ พะ พ่อ” พอหาเสียงตัวเองเจอหยวนก็ตะโกนออกมาลั่นบ้าน ทำเอาคนนอนถึงกับสะดุ้งตื่น
“ไอ้หยวน เป็นบ้าอะ....วะ...เฮ้ยยย” ............................
สองพ่อลูกนั่งกุมขมับอยู่กันคนละมุมเก้าอี้รับแขก
“พ่อ ฆ่าปิดปากมันดีมั้ย...”
“ไอ้....”
“แล้วจะเอาไงล่ะ หรือพ่อจะให้มันมาเป็นแม่ใหม่หยวน”
“ก็คง.... งั้น...มั้ง”
“พ่ออออออ”
“เออ จะตะโกนหาแม่แกหรือไงไอ้หยวน” เมฆปรามลูกเสียงเหี่ยว
“ก็.....อืออออ หยวนไม่ยอม ไม่เอา ไม่เอา” หยวนลงไปดิ้นอยู่กับพื้น
“เป็นไรหยวน” คนที่ทุกคนรอคอยอาบน้ำแต่งตัวเรียบร้อยออกมาจากห้องแม้ท่าเดินจะแปลกๆ หน้าซี้ดๆ แต่ละก้าวดูก็รู้ว่าต้องกัดฟันทนมากอยู่ แต่ก็ยังทำหน้าเฉย
“ไหนโจ๊ก ที่สัญญา” เรื่องโจ๊กทำเอาหยวนหยุด สติกลับคืน ก่อนหันไปมองหน้า ศิลป์ที่กำลังยิ้มน้อยๆ ราวพ่อพระ ประมาณว่า ‘ถ้าแกเรื่องมาก เรื่องราวที่แกได้ทำมาในอดีตจนปัจจุบันได้ผุดออกจากปากข้าแน่ เหอ เหอ’
“โจ๊กใส่ไข่สองฟองตามสั่งครับแม่”
“เฮ้ยย ไอ้หยวน” เมฆร้องเสียงหลง
“น่าพ่อ ลูกผู้ชาย กล้าทำก็กล้ารับ” หยวนกุลีกุจอเอาโจ๊กใส่ชามอย่างขะมักเขม้น
“ที่รักมากินโจ๊ก” ศิลป์หันไปเรียกเมฆ เสียงอ่อน อย่างอายๆ
“มะ มะ ไม่ดีมั้งศิลป์ เรียกลุงเหมือนเดินดีกว่า”
“ก็เมื่อวานนน.....” ศิลป์ลากเสียงยาว
“พ่อเมฆให้ศิลป์เปลี่ยนจากลุงไปเรียกพ่อ แล้วตอนที่พ่อเมฆอยู่ในตัวศิลป์ พ่อเมฆก็ให้ศิลป์เปลี่ยนเป็นเรียกที่รัก แล้วพอเค้าไม่เรียกก็ทำโทษ เค้าร้องให้หยุดก็ไม่ฟัง ตอนอาบน้ำมีเลือดออกด้วย....” ศิลป์ก้มหลบอย่างอายๆ หยวนได้แต่อ้าปากค้าง เมฆแทบลมใส่ มีเสียงก้องในหัวดังคุก คุก คุกอยู่ตลอดเวลา
...................
......
.
“ตะ ตามใจศิลป์เถอะ ยะ อยากเรียกอะไรก็...” ....ในเมื่อไอ้หยวนมันไม่เห็นมีปัญหา....
“งั้นศิลป์ย้ายมาอยู่บ้านนี้ด้วยนะ”
“ตะ ตามใจครับ” ....งั้นเรา....
“นอนห้องที่รักนะ”
“ตะ ตะ ตามใจครับ” ....จะมีปัญหาทำไม...
“เรียกเค้าที่รักเหมือนเมื่อคืนด้วยซิ” .....
“ตะ ตะ ตะ ตามใจคะ ครับ ทะ ทะ ที่รัก” ศิลป์ได้แต่ก้มหน้าลงปิดซ่อนรอยยิ้มอย่างสมใจ กลั่นหัวเราะจนตัวสั่น
The end :bye2: :bye2:
-
เอร๊ยยยย เลื่อนขั้นเร็วดีแท้ จากเพื่อนเป็นแม่ใหม่เพื่อน กร๊ากกกกกกก
-
ง่า นึกว่าเปลี่ยนจากพ่อเป็น ภรรยา. กร๊ากๆๆๆ
อ่านเรื่องสั้นทีไร. อารมณ์ดีกับพล็อตเรื่อยบรรเจิดทุกทีสิน่า
-
ศิลป์ร้ายกาจมากอ่ะ 555
ชอบมากฮา หื่น ฮุๆๆ
+1และเป็ดน้อย
-
คุณพ่อเมฆเสียรู้เด็กซะแล้ว
:laugh: :laugh:
-
เปลี่ยนหลายขั้นเลยนะเนี่ยศิลป์ :laugh:
สงสารแต่หยวนนี่แหละ จากเพื่อนกลายเป็นแม่ใหม่ภายในข้ามคืน สงสัยทำใจไม่ทัน :m20:
-
:L2:
-
ตำแหน่งเปลี่ยนไวมากๆๆๆ คืนเดียวควบหลายอันเลย
-
555+ ไม่รู้ทันแมวเจ้าเล่ห์ซะแล้ว :laugh:
-
:laugh:
-
งานเข้าพ่อเมฆกับลูกหยวนเต็ม ๆ
-
:pig4:
-
ลุงเมฆ --> ที่รัก :-[
เพียงข้ามคืนเพราะน้ำเปลี่ยนนิสัย 555
-
ศิลป์ได้ตำแหน่งใหม่อย่างรวดเร็ว
-
:m20: :laugh: :pigha2:
:m20: :laugh: :pigha2:
:m20: :laugh: :pigha2:
:m20: :laugh: :pigha2:
เสียรู้เด็ก
-
เปลี่ยนจากพ่อเป็นผัว เอ้ย สามีเฉยเลย ฮ่าๆๆ
-
เลื่อนขั้นในวันเดียว :pighaun:
-
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
เปลี่ยนจริงไรจริง
-
:m20:
-
:laugh: :laugh: :laugh:
อ่านกี่ทีก็ขำ ช่างคิดนะคะ
-
คิดว่าจากจะข้ามขั้นมากกว่านี้ซะอีก ประมาณว่าจากพ่อเพื่อนเป็นเมียตัวอะไรเถือกนั้น
-
:laugh: 555 เปลี่ยนจริงๆ เปลี่ยนเร็วด้วย
-
^^
นิราศ สาวสวย ผู้นุ่มนิ่มเรียบร้อยเป็นผ้าพับไว้ สมัยมัธยมประกวดมารยาทเมื่อไหร่ไม่เคยมีใครแซงหน้าเธอได้ ผู้มีดีกรีเป็นถึงดาวคณะสองปีซ้อนเพราะรุ่นน้องที่เข้ามาไม่มีใครสวยหวาน น่ารัก แอ๊บแบ๊วได้เกินหน้า
“นังนิ แกอย่าแอ๊บให่มันมากนักคนเค้าจะหมั่นไส้เอา” ทรัพย์สินหรือ สินเพื่อนสนิทตั้งแต่เด็ก เอ่ยเตือนอย่างหวังดี
“เชอะ ชั้นไม่ได้แอ๊บแต่มันเป็นชั้นจริงยะ” นิกัดฟันพูดเบาๆ ปากก็ฉีกยิ้มให้กับคนที่ผ่านไปมา
“ไม่ได้แอ๊บ ตอแหล อยู่กะชั้นแก พูดแต่ละทีบรรพบุรุษเจ็ดชั่วโคตรนอนตายตาไม่หลับ”
“ชิ พูดเรื่องแอ๊บแกต่างหายอิสิน ไม่ต้องมาแอ๊บแมน หนอยมีผัวเข้าหน่อยทิ้งเพื่อนทิ้งฝูง”
“ใช่ที่ไหน นังนี่ มีซะที่ไหนชั้นหนะมันผู้ชายทั้งแท่งโว้ย มีได้แต่เมีย อย่ามาหาความ” นิเดินเหน็บแนมกับสินไปเรื่อยมือก็โปกทักคนนั้นปากก็ยิ้มหวานกับคนนี้ไปเรื่อยจนลืมดูว่าเดินมาจนสุดทางแล้ว ด้านหน้าของทั้งสองคนคือบันไดที่ทอดยาวลงไปที่โถงที่ตอนนี้มีผู้คนเดินไปมากันขวักไขว่ ร่างของดาวคณะและเพื่อนที่ยืนยันว่าตนเป็นชายทั้งแท่งกลิ้งหลุนๆ อย่างไม่มีเบรกลงสู่พื้นราบ
“กรี๊ดดดดดดดด” เสียงร้องของทั้งสองประสานเป็นหนึ่งเดียว...........................
...............
..
.
“สิน สินเป็นไงบ้าง ทิตย์ห่วงสินแทบบ้าแน่ะ หมอว่าไงบ้าง”คนที่โดนเรียกว่าสินนั่งเอ๋อ มองหน้าคนที่ยืนหอบจากกการวิ่ง ก่อนตอบอย่างงง
“ไม่เป็นไร มันสบายดี” ก็หมอบอกว่าไอ้สินไม่เป็นไร มันแค่ตกใจสาวแตก ทั้งตัวไม่มีแม้รอยขีดข่วน แต่ทำไมใครๆพอพูดกับสินต้องหันมามองกรูด้วยวะ
“ไม่เป็นไรก็ดีแล้วงั้นกลับบ้านกันก่อนดีมั้ย เดี๋ยวพรุ่งนี้ค่อยมาเยี่ยมเพื่อนสินกัน” หือ ใครเป็นไรนะ หรือว่า.....ตอนตกมาเราล่วงมาทับใครเข้าวะ ไอ้นิเอ้ย ไม่อยากมองหน้าคนเล้ยกรู
“บาย” นิตอบแถมโบกมือลาพี่ทิตย์ที่เข้ามาหาสินโดยที่ไม่ได้ทักหรือสนใจนิที่นั่งหัวโด่อยู่เลยแม้แต่น้อย
“บายอะไรล่ะสิน ไปได้แล้วไม่ต้องมามุก” พูดจบพี่ทิตย์ก็ความมือนิที่ยกขึ้นโบกแล้วดึงเบาเข้าหาตัวทำเอาคนไม่ได้ตั้งตัวเซถลาเข้าไปซบอกอุ่น
“เอ้ย” พี่ทิตย์กอดอยู่พัก ก่อนดันออกแล้วพาเดินไปขึ้นแท็กซี่ ทั้งมึน ทั้งงง ก็ตามพี่ทิตย์กลับมาถึงห้องจนได้
“ไปสินปาบน้ำก่อนนะ” พี่ทิตย์ดันหลังให้เจ้าไปในห้องน้ำ สิ่งแรกที่นิทำหลังประตูห้องน้ำปิดลงคือ วิ่งรี่เข้าหากระจก
‘นี่มันไอ้สินนี่หน่า เราเข้ามาอยู่ในร่างมันแล้วสินล่ะ อย่าบอกนะว่ามันเข้าไปในร่างชั้น แน่เลย ชิ โวยวายตอนนี้ก็ไม่มีอะไรดีขึ้น เอาเป็นว่าพรุ่งนี้ค่อยว่ากัน เอาวะไอ้ที่อยากรู้ก็จะได้รู้ อุอุอ’
“แต่แดแดแด้ หึหึนังสินวันนี้แกเต้นระบำเปลื้องผ้าให้ชั้นดูเถอะ ” นิอัมเพลงไป ก็ลงมือเปลื้องผ้าสินไปด้วย จนตอนนี้เหลือเพียงปราการด่านสุดท้าย นิหยุดมือ ก้มลงมองร่างกายสิน
“หือ ขาวนะยะ ไหนดูซิ น้องชายแกมันจะซักแค่ไหน” นิเอามือมาจับที่ขอบกางเกงในแล้วดึงออกจากตัว
“โอ้ว มิใช่น้อยนะเนี่ย เพื่อนกรู” นิหน้าแดงกล่ำ แม้จะเคยดูรูป ดูคลิปมาบ้าง แต่ของจริงยิ่งกว่านิยายจนบรรยายไม่หวาดไม่ไหว
นิกำลังพาร่างสินเต้นระบำฮูล่าไปรอบห้องน้ำ อยู่ๆ พี่ทิตย์ก็โดดมากอดจากด้านหลัง
“เฮ้ย” นิโวยลั่น แต่พี่ทิตย์กลับซุกไซร้ไปตามส่วนต่างๆ อย่าคนคุ้นเคย
“อ้ายยย มันร่างไอ้สินก็จริงแต่กรูนะโว้ยที่เป็นคนรู้สึกอะ” นิพยายามดันพี่ทิตย์ออกให้พ้นตัว
“สิน อะ น่านะ ที่รัก” พี่ทิตย์อ้อนเสียงสยิว
ไม่ ม่ายน้า อย่าน้า กรูยังไม่ได้เตรียมใจ้ ปล้อย ปล่อยกกรู๊ ก๊อน
นิในร่างสินดิ้นจนหลุดจากเงื้อมือพี่ทิตย์ ก็เผ่นพรวดเดียวออกมาจาห้องน้ำ
“เวร” โอ้แม่เจ้า ออกจากห้องน้ำมาเจอเตียง สินยืนอึ้งอยู่ดีดี พี่ทิตย์ที่ตามมาก็ผลักสินให้ล้มคว่ำลงกับเตียงอย่างไม่ทันตั้งตัว พอตะกายพลิกตัวหันกลับมา ก็ป๊ะหน้ากับน้องชายพี่ทิตย์ ที่ดูท่าจะพร้อมทำงานเต็มกำลัง
โอ้วว ประเจ้าพ่อพี่ทิตย์นี่เค้าให้อะไรกันมาอลังการซะเหลือเกิน นิถึงกับตาเหลือก เอาไงดีวะ ไอ้นิ เรื่องมากอาจได้ลิ้มไอ้น้องอวบๆของพี่ทิตย์ให้แหยงปาก
อยากรู้ .......อยาก แต่...แง...แม่จ๋า ตอนนี้ได้รู้แถมลองด้วย ไอ้สาด พ่อมึงให้อะไรมาเยอะนักวะ ปล่อย ปล่อยกรู๊ มัน มันใกล้เข้ามาแล้ว น่ากลัวเจ็บ จะมั้ยเนี่ย
“อ๊ากกก”
“สิน ร้องทำไม โอ๋ โอ๋ ที่รัก ระลึกความหลังเหมือนครั้งแรกหรอจ๊ะ มามะคนดี เดี๋ยวพี่ทิตย์จะช่วยให้ร้องครางเองจ้า ” กูไม่ได้เล่น แม่จ๋า ใหญ่โคด อืออ อึ๊ก ขอทำใจก่อนซิวะ
“อ๊า” พี่ทิตย์จับนั้น
“อ๊า” พี่ทิตย์ลูบนี่
“โอ้วว พี่ทิตย์” อย่างดูด
“อะ อ๊า อืออ พี่ทิตย์” ขบเค้าทำไม
“อู้ววว พี่ทิตย์” ให้เค้านอนคว่ำทำมาย งี้ก็ไม่เห็นดิโด่
“อู้ย เจี๋ยวโว้ย” ใกล้แล้ว ใกล้ เข้ามา อู้วลุ้นระทึก ใกล้มาอีกนิด เกือบแล้ว อ๊า มาแล้ว เอาวะเป็นไงเป็นกันตายเป็นตาย
“อ๊า ที่รัก เข้ามาเลย” แตะแล้ว อย่างงั้น....”
ดวงตาที่ปิดสนิทของใบหน้าซีดเผือดของคนไข้ที่นอนนิ่งอยู่บนเตียงมาเกือบห้าชั่วโมงลืมพรึบ ขึ้นอย่างกับหนังสยองขวัญทำเอาหมอและเพื่อนที่มาช่วยเฝ้าไข้สะดุ้งกันเป็นทิว คนไข้สาวกรอกตาไปมา มองไปรอบๆ เพื่อลำรึกว่าตนเองนั้นอยู่ ณ.ที่แห่งใด แล้วทันใดนั้นร่างบอบบางก็ลุกพรึบจากท่านอนเป็นนั่งอย่างรวดเร็ว หมอและคนเฝ้าไข้ถอยกรูด
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด” เสียงแผดร้องดังลั่นห้อง ลากยาว ทำเอาพยาบาล หมอและพื่อนต่างสะดุ้งกันท่วนทั่ว
“ นิ/ นิ/ ไอ้นิเป็นไร” เสียงเพื่อนที่ยืนห่างๆ ร้องเรียกดังลั่นแข่งเสียงกรีดร้อง นิหยุดเสียงกรีดร้อง ทิ้งตัวลงนอนอย่างหมดอาลัยตายอยาก น้ำตาจากสองตาไหลเป็นสาย ไม่ยอมพูดยอมจา ไม่หือไม่อือ คุณหมอเจ้าของไข้เข้ามาตรวจอาการดู ไม่พบสิ่งผิดปกติใด เลยสรุปว่าเป็นอาการช็อคหลังอุบัติเหตุ อาจจะช้าไปนิดแต่เพราะคนไข้เพิ่งรู้สึกตัวการตอบสนองเลยเพิ่งเกิดขึ้น
“ คาดว่าอีกวันสองวันก็เป็นปกติครับ” ............................
...................
...........
..
.
‘อืออ ทำม้ายย ทำมาย ทำมาย อีกนิดเดียวแค่นั้น อืออ สวรรค์ใจร้าย โหดเหี้ยม ใจดำ อำมหิต อีกนิดเดียว อีกนิดเดียวแค่นั้นก็จะได้รู้แล้วว่า ไอ้สินกะพี่ทิตย์..อะ ฮือออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออ’ คนเพิ่งฟื้นร้องไห้จนน้ำตาแทบเป็นสายเลือด
ฮือออออออออออออออ แง้ๆๆๆ...................................
..............
.......
.
“สิน สินครับ”
“ อือออ พี่ทิตย์ ช่วยสินด้วย” สินผวาเข้าไปซบอกอุ่นของทิตย์ที่นอนอยู่ด้านข่าง
“โอ๋ ที่รัก เป็นอะไรครับ”
“สินฝันอะ ฝันว่าตกบันไดแล้ว ตื่นมาในห้องขาวๆ ที่ไหนก็ไม่รู้ ไม่มีใครอยู่เลย มีสินคนเดียว สินกลัว” สินยิ่งกอดทิย์แน่นเข้า
“ซู่ แค่ฝันร้ายครับ พี่ทิตย์อยู่นี่นะ นอนนะ เมื่อกี้สินเหนื่อยจนสลบไปนะไม่มีไรหรอกนะ มามะ พี่ทิตย์จะกอดสินไว้เองนะครับ”...................
.........
..
.
:bye2: :bye2:
-
5555555555555................ไม่รู้ว่าจะสมน้ำหน้าดีไหม แต่ขอนิดนึงแล้วกันนะน้องนิแอ๊บแบ๊ว
-
เอ่อ ไอ้เสียดายน่ะเข้าใจ แต่เราน่ะควรจะสมน้ำหน้าหรือสงสารดีเนี่ย ตัดสินใจไม่ถูกกันเลนที่เดียว
-
นิควรดีใจหรือเสียใจดีเนี้ย
-
ฮ่าๆ นิอย่าสงสัยอยากลองมาก จนเก็บไปทำจริงล่ะ
-
โถๆๆ นิเอ้ยยย 5555
-
:laugh:
-
อีกนิดเดียวก็จะได้รู้แล้วนิเอ๊ย :jul3:
-
เพิ่งเข้ามาอ่านครั้งแรกค่ะ ^ ^
ปอมแปลกมากง่ะ - -
ลองมีอะไรก่อนค่อยตอบตกลงว่าคบหรือไม่คบ o22
-
:กอด1:
-
เกือบได้รู้แล้วเชียว :m20:
-
นิน่าสงสารอ่ะ อีกนิ๊ดเดียวเอง :laugh:
-
เข้ามาฮา 555555
-
นิ..... กรรมดันชื่อเดียวกับตูอีก ......
สงสารนิด้วยคน ปนฮาด้วยเหอๆๆ
-
:laugh: สงสารหนูนิที่สุดอยากรู้มากถึงขั้นยอมพี่ทิตย์
แต่สุดท้ายก็แห้วซะงั้น ฮุๆๆๆ
กดบวกและเป็ดน้อยให้ค่ะ
-
จะบอกว่าเรื่องนี้มันวายอ่ะค่ะ
มันต้องวายทั้งจิตวิณญาน ๕๕๕๕
-
น่าสงสารจริงๆเล้ยนะเนี่ย
-
โอยยย ฮาปวดท้องเลย :m20: :m20:
สวรรค์ อยู่รำไร แต่ไปไม่ถึง ５５５５５５５５５５５５５
-
:m31: :m31: :m31:
อีกนิดเดียว
:m20: :laugh: :pigha2: :jul3:
:m20: :laugh: :pigha2: :jul3:
-
เกือบไปและ อีกนิดเดียวเอง
-
แบบนี้เรียกว่าคนเขียนใจร้าย 555
-
เพิ่งเข้ามาอ่านค่ะ อ่านแล้ว หื่นปนฮาทุกเรื่องเลย
สนุกทุกเรื่องเลย ชอบแบบจบแบบคาดไม่ถึง ^ ^
ห้าๆๆ สงสารน้องนิ อดรุ้เลย เอิ๊กๆๆๆๆๆๆๆๆๆ o13 :pig4:
-
:m20: :laugh:
-
โกรธสวรรค์ที่แกล้งไม่ให้นิรู้แบบลึกๆ รู้จริงๆ
-
สงสารนิจริง ๆ เลยอดรู้เลย
:laugh: :laugh:
-
ให้มันเป็นความลับของสวรรคืต่อไปเหอะนิ :jul3:
-
:z13:
-
555 ฮาดีค่ะ
-
^^
โพล้ง เพล้ง................. โครมคราม ..............................โอ๊ยย...................... อ๊าก ....................อุ๊กก.........................แก๊ก....
“พี่แมน หนีไป” เสียงเด็กหนุ่มอายุไม่เกินยี่สิบที่ตอนนี้พันตู อยู่กับชายร่างใหญ่สองสามคน ร้องบอกสาวผมยาวสลวยร่างบาง ในชุดชมพูที่เพิ่งเปิดประตูห้องยังไม่ทันจะได้ก้าวขาเข้ามาด้านในซะด้วยซ้ำ คนสวยก็ไว้ได้ใจ เพียงเห็นสภาพในห้องก็เผ่นแนบแบบไม่เหลียวหลัง ปล่อยให้น้องชายเผชิญชะตากรรมเพียงลำพัง...........................
.....
...
.
“แค่งานง่ายๆ นายยังพลาด นายคิดว่าน้าควรจะไว้ใจนายดีมั้ยเพชร”
“น้าคราม.. อะ ก็เพชรไม่รู้นี่ว่า ไอ้เด็กนี่มันจะฤทธิมากขนาดนี้นี่.....” คนเป็นน้าโปกมือยุติข้อแก้ตัว
“สน รู้หรือยังว่าแนนหนีไปอยู่ที่ไหน” สงครามหันไปถามเอากับคนข้างตัวแทน
“ครับนาย”
“ดี ไปเอาตัวมาให้ได้ เพชร ส่วนนาย ...เฮ้อ ...ไปให้พ้นหน้าไป” เพชรหน้าบูดก่อนจะเดินออกไปตามคำสั่ง ปล่อยเชลยหนึ่งเดียวเอาไว้กับผู้ชายหน้าหวานร่างสูงโปร่งที่ใครต่อใครต่างเกรงกลัว.................
...
.
“คุณสงคราม” ฝ่ายเชลยกลับทนต่อความเงียบที่น่าอึดอัดต่อไปไม่ไหว
“คุณจะ...” ชายหน้าหวานยกนิ้วเป็นเชิงให้หุบปาก
“นายชื่ออะไร”
“หือ”
“ชื่อ” เสียงเข้มที่ไม่ค่อยเข้ากับหน้าสั่งเสียงห้วน
“มายด์”
“อื่ม มายด์ นายรู้ใช่มั้ยว่า แนนควรที่จะเป็นคนที่มายืนอยู่ตรงนี้ตามสัญญาที่พี่นายได้ทำไว้ จุ๊ๆ” คนพูดจุ๊ปากขัดเมื่อเห็นอีกฝ่ายทำท่าจะพูดอะไรที่ดูจะไม่ตรงกับความจริงนัก
“เป็นเด็กเป็นเล็กอย่าหัดโกหก นายก็รู้ว่าพี่สาวนายกู้เงินกับชั้นเพื่อส่งนายเรียนจนจบ ม.6 แล้วทำไมเมื่อถึงเวลาชดใช้พวกนายถึงต้องทำให้เรื่องมันใหญ่โตกันด้วย นายว่าชั้นเป็นคนใจดี จนพวกนายจะมาล้อเล่นกันได้ง่ายๆ อย่างนั้นหรือ”
“ปะ เปล่า ครับ” สายตาเลือดเย็นของคนพูดกลับข่มอีกฝ่ายจนถึงกับปากคอสั่น
“ไม่เป็นไร ไม่ต้องกลัว ชั้นไม่ทำอะไรนายตอนนี้หรอกน่า เดี๋ยวแนนมาเราก็เป็นครอบครัวเดียวกันแล้ว เอาเป็นว่าตอนนี้นายก็ไปทำงานใช้หนี ฆ่าเวลาไปพลางๆ ก่อนแล้วกัน”
“นี่มันข่มขู่กันชัดๆนี่หว่า สาธุ ขอให้พี่ผมเค้าหนีนายไปได้นานๆ เหอะ” มายด์พึมพำออกมาเบาๆ แววตาเย็นชา ยิ้มกวนๆ ช่างไม่เข้ากันกับหน้าสวยๆ ของเจ้าหนีโหด ตัวขาวหน้าหวานข้างหน้านี่เลยจริงๆซิน่า
“ใครอยู่ด้านนอก เรียกเพชรมาทีซิ” เพียงไม่นานคนที่ถูกเรียกหาก็เปิดประตูเข้ามา
“ครับ น้าคราม”
“อือ หางานให้เจ้าหนูนี่เค้าหน่อย ตอนที่ยังไม่ได้ตัวแนนมาก็ให้เค้าทำงานใช้หนีไปก่อน ดูแลด้วยแล้วกันถือว่าเค้าอยู่ใต้ปกครองนาย” เสียงเฉียบขาดสั่งแบบห้ามโต้แย้ง ก่อนจะหันมาพูดเสียงอ่อนลงกับอีกคนจนแทบตั้งตัวไม่ติด
“มายด์ นายก็ถือซะว่าทำงานพาร์ทไทม์ช่วงปิดเทอมไปก่อนนะ เดี๋ยวพี่แนนมานายก็กลับบ้านได้” หน้ายิ้มๆ แบบใจดีแต่ไม่น่าไว้ใจยังไงไม่รู้สำหรับมายด์
“ฝากด้วย” เสียงเข้มสั่งหลาน ก่อนโปกมือไล่สองคนให้ออกจากห้องไป
“ไป” เพชรลากคนตัวเล็กออกมาด้วยกัน
“ไอ้บ้า ปล่อยกู” เพชรไม่ได้สนใจ สำเนียงการพูดหรือแรงดิ้นรนของคนตัวเล็ก กลับทำเพียงลากคนขัดขืนตามไปอย่างไม่ปราณีปราศรัย....................
...........
...
.
สองเดือนผ่านไปไวเหมือนโกหก
“อ๊ะ”
“ฮืออ”
“โอ๊ยยย อืออออ”
“อ๊าวว ซี๊ดด อ๊าาา”
“อ๊า เจ็บ อือม อ๊ะ อ๊ะ”
“อ๊ะ มายด์ อือม อ๊า”
“มายด์ อืออ อ๊า น้าคราม ได้ตัว ฮือม พี่นาย มาแล้วนะ อ๊า” เพชรพูดกับ มายด์ที่นอนคว่ำหายใจหอบอยู่ใต้ร่างหนาที่ยังไม่มีที่ท่าว่าจะหยุดกิจกรรมเข้าจังหวะที่ดำเนินมาจนรอบที่เท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้ของวันนี้ ร่างเล็กชะงักไปนิด แต่คนด้านบนกลับไม่ปล่อยได้คิดแม้ซักนิดกลับเร่งจังหวะกระแทกกระทั้นเข้าใส่อย่าไม่บันยะบันยัง ร่างเล็กเกรงมือจิกผ้าปูที่นอนแน่น ร้องครางไม่เป็นภาษา จนร่างหนาของเพชรเกร็งกระตุกปลดปล่อยความสุขล้นออกมาอย่างเต็มที่ แต่ถึงอย่านั้นเพชรก็ไม่ได้ถอดถอนตัวเองออกไป กลับนอนหอบอยู่ในท่านั้นต่อ
“แล้วพี่แมน อือม” เพชรจับหน้ามายด์ให้หันมารับจูบ
“น้าครามได้ตัวพี่แนนมาตั้งแต่เมื่อสามวันก่อน ตอนนี้ยังไม่รู้เหมือนกันเพราะ ทั้งน้าครามแล้วก็พี่ของนายยังไม่มีใครได้ออกจากห้องมาให้ได้ถามเลยซักคน” เพชรยังไม่เลิกรุกรานร่างเล็กด้วยปากไปตามที่ต่างไปทั่วหลัง ไหล่
“คุณเพชร อือม พอ อ๊ะ พอก่อนอือม” มายด์พยายามห้ามคนที่นอนทับอยู่บนหลังแต่ก็ไม่เป็นผล
“อย่า ดิ้นน่ามายด์ นอนเฉยๆ แล้วพี่จะเล่าให้ฟัง ไม่งั้นพี่จะไม่เล่าแต่จะทำอย่างเดียว” ร่างเล็กหยุดขัดขืนทันควัน
“อ๊ะ อือ”
“ครางอีกซิมายด์ เสียงมายด์น่ารักดี พี่ชอบ” มายด์ส่งค้อนให้
“อ๊ะ อะ อ๊าาคุณ เพชร อือ เล่าต่อซิ อือม อ๊ะคุณเพชร อือ”
“ก็ อือ ไม่มีอะไร มาก อ๊า ก็แค่ อ๊ะ พี่ไปแอบ อา ฟังที่ห้อง อู๊ว น้าคราม อ๊า”
“อืออ คุณ เพชร”
“อือม ดี มายด์ อ๊า ก็ได้ยินแต่เสียง....” เพชรแนบปากข้างๆหูมายด์ ครางเสียงกระเส่าใส่หูมายด์
“อ๊า อ๊า” ......จนจบไปอีกรอบตอนสายๆ ก่อนทั้งสองร่างจะนอนกอดก่ายหลับใหลไปพร้อมกัน...............
...........
..
.
ปั้ง ปั้ง โครม โครม เสียงทุบประตูดังลั่นทำเอา เพชรสะดุ้งตื่นทันที
“คุณเพช้ร คุณเพชร”
“เออ เออ ตื่นแล้ว” เพชรเดินไปเปิดประตู
“สน มีอะไร”
“นายให้คุณมายด์ไปพบที่ห้องครับ”
“ห้องไหน” สนถึงกับกระแอม แสดงว่าไปแอบฟังมาเหมือนกันซิเนี่ย
“ห้องทำงานครับ”
มายด์เปิดประตูเข้าไปในห้องที่ครั้งนึงเคยยืนรอคำตัดสินของคนหน้าหวาน วันนี้ คนหน้าหวานนั่งหน้าซีดๆ หงิกๆ อยู่บนเก้าอี้ตัวเดิม โดยมีพี่ของเค้ายืนหน้าระรื่นอยู่เคียงข้าง พอน้องชายเข้ามาในห้องได้เจ้าพี่บ้าในชุดกางเกงขาวเสื้อสีขาวกรุยกรายเทรนเกาหลีก็ถลาเข้ามากอดด้วยความคิดถึง
“มายด์” ผมยาวๆโอบล้อมทั้งสองคนไว้อย่างนิ่มนวล
“พี่แมน พี่.....” น้องชายถึงกับพูดอะไรไม่ออก
“น่า น่า มายด์ พี่อยู่นี่แล้วนะ ไม่มีใครทำอะไรมายด์ของพี่อีกแล้วนะ” พี่แมนลูบหัวน้องอย่างปลุกปลอบ
“ไป วันนี้มายด์เก็บของกลับไปอยู่บ้านของเราได้เลยนะ แต่พี่คงต้องอยู่นี่ใช้หนีรักให้คุณครามไปตลอดชีวิต ตามที่สัญญาไว้” พี่แมนพูดกับมายด์แต่ตากลับมองไปสบกับคนหน้าหวานที่นั่งนิ่งทำหน้าเจ็บปวดแปลกๆ เวลาขยับตัว อยู่ที่โต๊ะทำงาน
“ใช่มั้ย คุณคราม น้องมายด์กลับไปบ้านได้เลยใช่มั้ย”
“อือ...”
“ปั้ง”เสียงประตูห้องทำงานถูกกระแทกเปิดอย่างแรง แต่คนกระแทกกลับเดินลิ่วไปอีกทาง ทำเอาคนในห้องมองตากันงงๆ
“คุณเพชร” มายด์พึมพำเบาๆ ก่อนขืนตัวออกจากอ้อมแขนของพี่
“มายด์ อย่าบอกนะว่า มายด์กับ...”
“ฮื่อ” มายด์พยักหน้ารับ
“ตั้งแต่เมื่อไหร่ เค้าขืน...” มายด์รีบเอามือปิดปากพี่
“เปล่า มายด์ มายด์ มายด์ก็ไม่รู้เหมือนกันพี่แมน แต่คุณเพชรถึงจะปากร้ายแต่ก็ใจดี ใจดีกับมายด์ ดูแลมายด์ ตอนแรกมายด์ก็ฤทธิเยอะอยู่ สั่งให้ทำอะไรก็ดื้อ ประชดบ้าง แกล้งบ้าง แต่คุณเพชรก็ยังใจเย็น ซัดกันบ้าง ดีกันบ้างจนไม่รู้ซัดกันนัวอีท่าไหนไปจบกันบนเตียงซะงั้นอะ” มายด์เล่าไปหน้าแดงไป
“โธ่..ตระกูลชั้น หมดคนสืบทอดซะงั้น” พี่แมนทอดถอนใจอย่างปลงๆ
“เอาเหอะ ถ้าเค้าไม่ได้ขืนใจมายด์ พี่ก็เบาใจ เอาเป็นว่ามายด์คงต้องไปตกลงกับเค้าเอาแล้วหละว่าจะยังไง โชคดีนะน้องรัก”
“อือม เออ พี่แมน แล้ว คุณครามเค้ารู้แล้วว่าไงอะ” มายด์ดึงหูพี่ชายมากระซิบถามเสียงเบา
“หือออ รู้อะไร”แมนถามกลับเสียงเบากว่าอย่างหยอกเย้า
“ก็รู้ว่าพี่แมนเป็นแมนและไม่ได้ชื่อนแนนอย่างที่เค้าเข้าใจไง”
“อ๋ออออ หึ หึ หึ ก็เป็นอย่างที่มายด์เห็นนั้นแหละ” พี่แมนตอบกลับอย่างกวนๆ
“เป็นไงฮะ พี่แมน มายด์ก็เห็นคุณครามนั่งนิ่งเป็นหุ่นหน้าหงิกอย่างเดียว” น้องชายทำหน้างง ส่วนพี่ชายกลับทำหน้าระรื่น
“ก็ครั้งแรกของมายด์ มายด์เป็นไง คุณครามก็เป็นงั้นแหละ”
“อ๊ะ งั้น...อู๊วว แล้วคุณครามไหวหรอ หน้าหวานๆ อย่างงั้นเจอบิ๊กแมนเข้าไป...อึ๋ย แค่คิดก็ โอ๊ยย เจ็บแทน ยึ๋ยยย..แค่ของคุณเพชรยังไม่เท่าพี่แมน มายด์ยังจะอยากดิ้นตายเลย บรึ๋ยย”
“เอาน่า ไอ้มายด์ ไงซะคุณครามก็ยังมานั่งเก็กอยู่ได้หละน่า...”
“คิคิ น่าสงสารคุณครามนิ กว่าจะรู้ว่าหลงกล พี่แมน ก็ต้องตกเป็นของผู้ชายตัวเป็นๆ ไปแล้วซะงั้น”
“ไอ้มายด์ แกรีบตามสามีแกไปเลยไป พี่จะได้ไปสวีทกะหวานใจพี่บ้าง ซักสี่ซ้าห้าวันค่อยเจอกันใหม่นะน้องรัก” พี่แมนโปกมือบ้ายบายอย่างแหลๆ พอๆ กับรูปลักษณ์ภายนอกได้อย่างน่าหมั้นไส้
“คราบบ บายคราบ” มายด์รีบจากมาเพื่อจะกลับไปหาคุณเพชร
“อ๊ะ” แค่ปิดประตู ยังก้าวไปได้ไม่ถึงไหนข้อมือก็โดนกระชากเต็มแรง หัวเกือบทิ่ม
“คุณเพชร” คุณเพชรหน้าตาถมึงทึงฉุดลากร่างบางตามหลังไปอย่างไม่ปราณี ก่อนเหวี่ยวโครมลงกับเตียงในห้องแล้วโถมตัวตามทันที
“พี่ไม่ให้มายด์ไปไหน ทั้งนั้น” ปากว่ามือก็พยายามปลดเปลื้องเสื้อผ้าออกจากตัวคนร่างเล็ก
“อ๊ะ อืออ มายด์ก็ อ๊า คุณเพชร”
“มายด์” เพชรพรมจูบไปตามซอกคอและแผ่นอก
“อืออ คุณเพชร อ๊ะ อ๊า” มายด์ได้แต่โอนอ่อนไปตามกระแสอารมณ์ของเพชรอย่างรู้ใจ
“อ๊ะ คุณเพชร”
“อ๊า มายด์” เพชรกระแทกกระทั้นเข้าหาอย่างไม่รอช้า
“อือ”
“อยู่กับพี่นะ มายด์”
“อ๊าาา คุณ เพชร”
“ตอบซิมายด์”
“อ๊ะ”
“มายด์ อยู่นะ”
“อ๊า ซี๊ดด อือม”
“มายด์”
“อือม คุณเพชร อ๊ะ อยู่ อ๊ะ อยู่ครับอ๊าาา อยู่ อ๊า มายด์จะอยู่กับคุณเพชร อ๊าาา” เมื่อสิ้นเสียงตอบการกระแทกกระทั้นอย่างกับจะลงโทษก็สิ้นสุดลงเกือบๆจะพร้อมกัน สองร่างที่เหนื่อยอ่อน นอนกอดกันไว้แนบแน่น
“มายด์” เพชรจูบเบาอย่างขอโทษที่ทำรุนแรงไปทั่วหน้าอก
“คุณเพชรอะ ไม่ยอมฟังมายด์เลย อู๊ยย เจ็บไปหมดเลย”
“ก็พี่กลัวมายด์จะไปจากพี่อย่างที่พี่แนนบอกนี่หน่า”
“พี่แมนบอกเฉยๆ ไม่ใช่ว่าสั่งให้มายด์ไปซะหน่อย แล้วอีกอย่าง ถ้ามายด์ไปก็แค่ไปเก็บของจากห้องนั้น มาอยู่กับคุณเพชรไง หรือคุณเพชรไม่อยากให้มายด์มาอยู่ด้วย”
“ใครว่า พี่ดีใจตายเลยถ้ามายด์ยอมมาอยู่กับพี่จริงๆ ซะที เอ่อ แต่พี่สังเกตมาหลายทีละ ว่ามายด์เรียกพี่แนนที่ไร ทำไมมายด์เรียกว่าพี่แมนทุกทีเลยล่ะ”
“อ๋อ ก็พี่แมนชื่อพี่แมนไง แต่ทำไมใครๆที่นี่เรียกพี่แมนว่าแนนกันทั้งนั้นเลย”
“พี่แมน?”
“อื่อ พี่แมน พี่แมนเป็นผู้ชาย ถึงจะเหมือนผู้หญิงไปบ้าง แต่ชอบแต่งตัวสวย ชอบดูแลตัวเอง ชอบไว้ผมยาว แต่เป็นผู้ชายนะถึงจะชอบผู้ชายหน้าสวยก็เถอะ”
“หาชอบผู้ชายหน้าสวย”
“อื่อ ชอบผู้ชายหน้าสวย ก็สวยอย่างคุณครามไง สเป็กพี่แมนเลย”
“งั้นน้าครามก็....”
“ฮื่อ ถูกพี่แมนเจี๊ยะไปเรียบร้อยแล้ว”
“งั้น ไอ้ที่หนีล่ะ...”
“อือ เป็นแผ่น หลอกให้อยากแล้วฉากหนี ของพี่แมนนั้นแหละ พอคุณครามหน้ามืดตามั่ว พี่แมนก็แค่ทำเป็นโดนจับแล้วก็พลิกวิกฤตเป็นโอกาส รวบหัวรวบหางกินกลางตลอดตัวคุณคราม ซะเลยไง”
“งั้น..”
“อื่อ”
“งั้น...”
“อือ”
“งั้นนน...อีกรอบนะ” เพชรพูดเสียงรัวเร็ว ก่อนจู่โจมอย่างไม่ให้ตั้งตัว
“อื่อ... อ๊ะ เฮ้ย เดี๋ยว อ๊ะ คุณเพชร อ๊า มายด์เหนื่อยนะ อ๊าวว ตั้งแต่เมื่อคืนยังไม่ อ๊ะ ไม่พออีกหรอ อู้วว อ๊าวว ซี๊ดด อือม คุณเพชร....”
“ไม่พอ.... อะ ... มายด์..”
...................
........
..
.
The end :bye2: :bye2:
หายศีรษะไปนานซะเหลือเกิน.....คิดถึงจังเล้ย
-
ไม่รู้จะสงสารมายด์รึครามดี
-
สมหวังทุกคู่ :o8:
คิดถึงคือกันค่า :L2:
-
มันดู งงๆ :a5:
สั้นๆ :a5:
(เหมือนรีบ)จบๆ :a5:
เลยเหอะ :o12:
-
สงสารสงครามที่สุด
-
:laugh:
:pig4:
-
สงสารคุณครามอ่ะ แต่ขอขยายคู่ครามกับแมนหน่อยจิ
อยากรู้ว่าครามโดนกดยังไง 555
+1และเป็ด
-
สงสารหรือสมน้ำหน้าครามดีล่ะ ฮ่า ๆ ๆ
-
ชอบแนวนี้จัง :-[
แอบหักมุมตรงพี่แมนเนี้ยแหละ :a5:
-
โถ ... นั่งหน้าปู้เลี่ยนเจ็บก้นอยู่นี่เอง
-
เลือดสาด
-
พลิกล็อคสุด ๆ
:laugh: :laugh:
-
หึๆๆๆๆๆๆๆๆๆเอาเข้าไป
-
เค้าขอบเรื่องนี้. เค้าขอบคู่แมนอ่ะ สมน้ำหน้าคุณสงคราม
-
(กอดคนเขียน) มิส ยู ><!!
-
คิดถึงคนเขียนที่สุดดดด
-
ณ ที่นี้สงสารคุณครามมาก โดนหลอกและยังโดน :oo1: :oo1: :oo1:
-
555 ขำตรงพี่แมน กับ พี่แนน เนี่ยล่ะ
-
ตอนแรกก็สงสัยเหมือนพี่เพชรเลย ว่าทำไมมายด์เรียกพี่แนนว่าแมน
ที่แท้มันก็เป็นแบบนี้นี่เอง :jul3:
-
เรื่องของสาววายนี่เอง
-
ตงินๆๆ ตั้งกะพี่แมน พี่แนนแล้ว
แถมสงครามหน้าสวย
อืมมมมมมมมมมมม
ไอ้ที่ไม่คิดก้อ
เพรชนี้แหละ
-
ตอนแรกนึกว่าพิมพ์ชื่อผิด :m20:
แผนแบบนี้คิดได้ไง o13
-
:pighaun:
-
อยากบอกว่า คิดได้ไงเนี่ย
อืม คิดถึงเหมือนกัน
-
แอบฮา ตอนแรกนึกว่าพิมพ์ผิด เล่นเอางง ไปๆมาๆ สาวดุ้นนี่เอง
กะเทยนี่น่ากลัวแฮะ สงสารปนสะใจฮาๆๆ
-
นึกว่าคนเขียนพิมพ์ผิด 555
-
ฟู่ กว่าจะตามทัน :z3:
:laugh: แต่ละคน เล่นกันแบบเน้เลยนะ
-
^^
“ตาย ตาย ไอ้วินตายแน่” ชายหนุ่มร่างบอบบางผิวขาว กำลังวิ่งขาขวิดพร้อมแฟ้มเอกสารเต็มอ้อมแขน
เมื่อคืนก็เร่งงานจนลืมกินลืมนอนอยู่ที่ห้องสำนักงาน กว่าจะเสร็จก็เป็นเวลาเกือบแปดโมงเช้าเข้าไปแล้วยังต้องห้อหน้าตั้งเอางานไปส่งหัวหน้าที่ประชุมใหญ่ที่อยู่อีกชั้นของอีกฟากตึก ซึ่งลิฟท์ ก็ช่างเป็นใจไม่มีตัวไหนมีไฟติดเลยซักตัว ตอนนี้ ‘ทีนแลเป็นที่พึ่งแห่งตน’ ขุนวิ่งหน้าตั้งจนส่งงานเข้าสู่อ้อมแขนอันมั่นคงของคนจ่ายเงินเดือน จนเป็นที่เรียบร้อย ก่อนจะกระปลกกระเปลี้ยลากสังขารโทรมๆ กลับมาเก็บของที่กระจายเกลื่อนอยู่บนพื้น บนโต๊ะ และโต๊ะเพื่อนร่วมงาน วันเสาร์อย่างนี้ไม่มีใครเข้ามาทำงานซักคน ยกเว้น วินที่ยังไม่ได้กลับและเจ้านายที่ต้องใช้งานในส่วนรับผิดชอบของวินอย่างเร่งด่วน อย่างไม่รู้เหนือรู้ใต้แต่จะเพราะอะไรก็ช่างเมื่อเจ้านายสั่งว่าวันนี้ก็ต้องวันนี้เพราะ เจ้านายก็คือเจ้านาย
มือขาวๆ ค่อยเก็บของต่างมารวบรวมเข้าด้วยกันจนทำให้มองเห็นปฏิทินตั้งโต๊ะที่โดนกองกระดาษทับอยู่ สติ๊กเกอร์รูปหัวใจสีแดงแปร๊ดดวงโต ที่แปะทับวันที่เมื่อวานเอาไว้สะดุดตาและสะดุดใจวินเข้าอย่างแรง
“ตาย ตาย กุตาย” เมื่อวานวันวาเลนไทน์ วินเอามือกุมหัวตัวเอง
“ลืมได้ไงวะ” วินเอามือเขกหัวตัวเอง
“กุ ลืมวันวาเลนไทน์” วินเอามือกุมคอตัวเอง
“ตายหยังเขียดแน่กุ ของไม่ได้ซื้อไม่เป็นไร แต่ถึงขั้นไม่กลับบ้าน ไม่รับ ไม่โทรหา สุดที่รักนี่....
ตาย ตาย ตาย วินอยากตาย” เมื่อคร่ำครวญจนพอใจ วินก็โกยอ้าวกลับบ้านอย่างรีบด่วน ลิฟท์ก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะใช้ได้ วินจึงต้องพึ่ง ทีนตนอีกรอบ จากชั้น สิบห้า วินก็เลยลงมานั่งหอบเป็นสุนัขหอบแดดอยู่ที่หน้าลิฟท์ ที่ชั้นหนึ่งเพื่อดูคำตอบที่แปะหลาด้วยกระดาษ A4 ‘ปิดปรับปรุงวันที่ 15-16 ก.พ.’
“อ้อ กุลืม” เมื่อได้คำตอบและหายเหนื่อยเป็นที่เรียบร้อยแล้ว วินก็รีบโกยอ้าวกลับบ้านอย่างรีบด่วน ระหว่างทางกลับ ก็เจอเอาร้านช็อกโกแล็ตที่เอาช็อกโกแล็ตวาเลนไทน์มาเลหลังขาย วินเลยแวะซื้อเอา ช็อกโกแล็ตรูปหัวใจอันใหญ่กว่าหน้าติดมือไปหนึ่งก้อน ก่อนจะหาแท็กซี่ ซิ่ง
ด่วนกลับบ้าน จากตลอดทางทุกอย่างต้องเร่งต้องรีบ แต่พอยิ่งใกล้ประตูบ้านมาขึ้นเท่าไหร่ ความเร่งรีบกลับค่อยลดระดับลง กลายเป็นคืบคลานอย่างช้าๆ แม้ใจของวินจะโลดแล่นเข้าไปถึงในห้องแล้วก็ตาม เท้าแต่ละข้างกลับค่อย ช้าลง ช้าลง ด้วยความรู้สึกผิด ราวกับมีหินหนักมาคอยถ่วงแต่จนแล้วจนรอด วินก็กลับมาถึงจนได้ วินที่มือข้างนึงหนีบช็อกโกแล็ตรูปหัวใจดวงยักไว้ มืออีกข้างก็หยิบคีย์การ์ด ออกมาเสียบลงไปในช่อง เมื่อจอLCD แสดงตัวเลขเก้าตัว วินก็กดรหัสลงไป ประตูเปิดออก วินค่อยเอาหัวสอดเข้าประตูไปก่อน สิ่งที่เห็นด้านในทำให้วินแทบอย่างเอาหัวตัวเองโขกข้างฝาแต่ก็กลัวว่าจะทำให้คนในห้องตื่น เลยได้แต่ย่องกริบเข้าไปด้านใน สายรุ้งสีสันต่าง พาดไขว้กันไปมาอย่างสวยงาม บางสายก็ห้อยย้อย เป็นเส้นเหมือนเถาวัลย์ ลูกโป่งลูกกลมๆ กลิ้งเกลื่อนตามพื้นห้อง มีบางส่วนที่ลอยได้ก็ลอยอยู่ตามมุมบ้าง ตรงโน้นนี้บ้างทิ้งหางยาวเอาไว้ให้ดึงลงมาเล่นได้ ตรงกลางห้องมาโต๊ะกินข้าวที่มีเก้าอี้สองตัว กลางโต๊ะตอนนี้ว่างเปล่า ที่โต๊ะเตี้ยหน้าโซฟามีแก้วแชมเปญสองใบ กับขวดแชมเปญเปล่าที่ล้มอยู่
วินค่อยก้าวไปที่ห้องนอน แง้มประตูอย่างเบามือ มองเข้าไปเห็นสุดที่รักยังนอนหลับอยู่ภายใต้ผ้าห่มอันอบอุ่น จึงงับประตูปิดอีกครั้ง
“วินขอโทษ” วินพูดกับประตูเบา ก่อนเดินไปเดินมาหาวิธีขอโทษที่จะทำให้ จั๊กใจอ่อน
ปิ๊งง... วินลงมือปลดกระดุมเสื้อ แล้วถอดออกจากตัวอย่างไม่ใยดี ตามด้วยกางเกง และชั้นใน เอื้อมมือไปดึงเอาริบบิ้น ที่ระโยงรยางค์อยู่มา สองสามเส้น ก่อนเอามาผูกหลวมๆ เป็นโบว์ที่รอบลำคอ ก่อนกลับไปยืนสูดหายใจเข้าลึกๆ ที่หน้าประตูห้องนอนอีกครั้ง
ร่างเปลือยเปล่าเปิดประตูอย่างแผ่วเบาก่อนเดินเข้ามาในห้อง ความเย็นทำเอาคนเดินเข้ามาถึงกับขนลุก ก่อนจะมาหยุดยืนมองหน้าคนหลับอยู่ที่ข้างเตียง คนยืนจดจ้องอยู่ข้างเตียงพักนึงก่อนตัดสินใจเดินไปทางปลายเท้า แล้วจึงมุดเข้าไปในผ้าห่ม จัดการถอดกางเกงคนนอนออกโยนทิ้งออกมา แล้วจากนั้นก็เริ่มมาตรการปลุกปั่น ทำอะไรยุกยิกๆ จนคนนอนถึงกับซู๊ด ปากอย่างลืมตัว
“อ๊ะ อื่อม” คนในผ้าห่มก็ยัง ขยับยุกยิกๆ อยู่แถวกลางตัวคนนอน
“อ๊ะ”
“อือม”
คนนอนถึงกับตื่น มือทั้งสองข้างกำผ้าห่มแน่น กัดฟัน กลั้นเสียงครางเป็นพักๆ
“อ๊า ซี๊ดดด อ๊า” เมื่อคนบุกรุก ยุกยิกจนเป็นที่พอใจจึงโผล่หัวออกมาจากผ้าห่มแล้วขึ้นไปนั่งคร่อมอยู่ด้านบนของคนนอนที่ตอนนี้ตื่นเต็มที่แล้ว
“อือม วิน อ๊ะ” วินปฏิบัติการอยู่บนเพื่อขอโทษอย่างไม่ยั่งมือ
“จั๊ก อ๊ะ วินขอโทษ อึก นะ อ๊า”
“อือม อ๊า”
จากความที่วินไม่ค่อยได้เป็นฝ่ายลงมือทำเองบ่อยนัก แต่ความพยายามเต็มร้อย ทำเอาจั๊กถึงกับพูดไม่ออก กับวิธีขอโทษของวินเลยที่เดียว
“อ๊ะ จั๊ก อือม” จั๊กได้แต่ปล่อยให้วินทำไปตามแต่ใจ
“อ๊า อู๊วว วินไม่ไหวแล้ว อ๊า”
“อือม ที่รัก ดี”
“อะ อย่างงั้น”
“แรงอีกวิน อ๊ะ”
“จั๊ก อ๊ะอือม” เมื่อจั๊กจับตัววินกดลงเป็นครั้งสุดท้ายก่อนที่ทั้งคู่จะจบปฏิบัติการขอโทษลงพร้อมๆ กันก็เล่นเอาวินถึงกับหมดเรี่ยวหมดแรงกันเลยเชี่ยว กว่าวินจะมีแรงจนอ้าปากพูดกับจั๊กได้ก็ต้องนอนซบอกจั๊กอยู่เป็นนาน ปล่อยเวลาผ่านไปอย่างเงียบๆ กับเสียงหอบหายใจ จั๊กเอามือดึงเบาที่หางโบว์ที่รอบคอวิน แต่ไม่ได้พูดอะไรออกมา
“จั๊ก..” พอวินอ้าปากคำแรกก็โดนเบรกด้วยจูบจนแทบละลายไปหนึ่งจูบ
“วินให้ตัวเองเป็นของขวัญกับจั๊กหรอ”
“อื่ม” วินเอาหน้าซุกอกจั๊กเพราะยังไม่อยากมองหน้ากลัวเขิน
“แล้ว ไอ้ที่ทำไปเมื่อกี้เพราะอยากขอโทษจั๊กหรอ”
“อื่ม” วินที่เอาหน้าซุกอยู่ก็พยักหน้ากับอกแต่ก็ยังไม่เงยขึ้นมาอยู่ดี
“แต่จั๊กไม่ได้โกรธวินนี่หน่า งั้นวินก็ขอโทษฟรีซิเนี่ย” วินถึงกับเงยหน้าขึ้นมองคนพูดทันควัน มองตาคนพูดเพื่อจับพิรุธ แต่ก็ไม่มีความโกรธอยู่ในนั้นเลย
“จั๊กไม่โกรธวินหรอที่วินลืมวันวาเลนไทน์อะ”
“จั๊กไม่โกรธวินหรอก จั๊กแค่เป็นห่วง”
“หือ ไมอะ เป็นวิน วินก็โกรธนะ ลืมวันแห่งความรักได้ไง”
“อื่ม จั๊กจะจำไว้นะ”
“แล้วไม่โกรธจริงอะ”
“ไม่นี่ ทำไมต้องโกรธด้วยหละ มันก็แค่วันนึ่งที่คนเราหาข้ออ้างจะหวีดกันเท่านั้นเอง ส่วนจั๊กกับวินมันไม่จำเป็นมั้ง เพราะเราวิ้ดวิ้วกันแทบทุกวันอยู่แล้ว ยิ่งวันที่ไอ้เต๋ไม่อยู่ยิ่งหยิวกี้อะ..โอ้ย” วินหยิบเบาที่อกจั๊กที่ชอบล้อเล่นอยู่เรื่อย
“งั้นแล้วสายรุ้ง กับลูกโป่งข้างนอกนั้นล่ะ”
“อ๋อ ก็เห็นเค้าขายกันให้เกลื่อน ก็เลยซื้อมาไปงั้นแหละ จั๊กรู้นะว่าวินอะชอบ ใช่มั้ยล่ะ ไอ้ลูกโป่งกลมๆ อ้วนๆ นั้นหนะ จั๊กเคยเห็นวินชอบมองเด็กที่ถือลูกโป่งตาละห้อยอยู่บ่อยๆ ....อ๊ะ อย่าบอกนะว่ามองแต่เด็ก” วินซัดจั๊กด้วยกำปั้นไปตุ๊บนึง
“บ้าซิ แล้วดอกกุหลาบอีกล่ะ” วินโพล่งออกมาอย่างจับผิด
“วันแห่งความรักไง เดินไปไหนก็เจอ เห็นมันสวยดี แล้ววินก็ช๊อบชอบนี่หน่า เห็นชอบเอามาปักแจกันในห้องน้ำประจำเลย”
เอิ่มอันนั้นกุซื้อมาเสียงทาย อะ จั๊ก...แต่หยวนๆ
“ก็จริง อ๊ะ แล้วแชมเปญ ล่ะ จั๊กไม่ได้เตรียมอาหารอื่นไว้ด้วยหรอ ไงซะวินก็ทำให้จั๊กเตรียมของเก้ออยู่ดีนั้นแหละ”
“หึ หึ ไม่ได้เตรียมอะไรเลย ข้าวที่ทำเมื่อเย็นก็แค่ผัดกระเพราไข่ดาวของโปรดวิน ส่วนไอ้ขวดนั้น ก็ใครล่ะบอกว่าอยากลองดื่มแชมเปญ พอดีเมื่อวานเดินผ่านร้านขายก็เลยซื้อมา แล้วเมื่อวานมันว่างวินก็ไม่กลับมาซักที ห่วงก็ห่วงเลยลองเปิดชิมแก้ห่วง ชิมไปชิมมาเลยหมดขวดอย่างที่เห็นนั้นแหละ อ้อ แต่มีเค้กด้วยนะยังไม่ได้กิน....”
“เห็นมั้ย จั๊กก็เตรียมนั้นแหละ ซื้อเค้กมาด้วย”คนพูดน้ำตาคลอ ซุกหน้ากับอกอุ่นๆ อย่าออดอ้อน
“ เอิ่ม วิน” จั๊กเอามือลูบหัวปลอบใจวินเป็นการใหญ่
“น่าๆ ไม่เป็นไรน่า เค้กที่ว่า พอดีน้องจ๋า ที่ทำร้านเบเกอรี่ใต้ถุนคอนโดเค้าขอให้ช่วยซื้อเท่านั้นเอง น้องเค้าจะรีบปิดร้านไปหาแฟน จั๊กก็เลยช่วยเค้าซื้อมา ก็จั๊กรู้ว่าวินขอบกินเค้กร้านน้องจ๋าอยู่แล้วถึงจะน้อยกว่าเค้กที่จั๊กทำก็เถอะ” จั๊กยิ้มปลอบใจคนในอ้อมกอดที่ตอนนี้เริ่มงงว่าควรจะรู้สึกยังไงดีกันแน่ หลังจากได้ฟังมาทั้งหมดจากที่สำนึกผิดอยู่ก็เริ่มกรุ่น ไรวะแล้ววาเลนไทน์มันเตรียมไรให้กุบางวะเนี่ย
แต่เดี๋ยวก่อนจากที่ฟังมาทั้งหมด
‘สายรุ้งกะลูกโป่ง ซื้อมาเพราะรู้ว่าเราชอบ อื่ม เพื่อเรา
กุหลาบ ซื้อมาเพราะนึกว่าเราชอบ อื่ม เพื่อเรา
แชมเปญ ซื้อมาเพราะเราบอกอยากลอง อื่ม เพื่อเรา
กระเพราไข่ดาว ทำไว้เพราะเราชอบ อื่ม ก็เพื่อเรา
เค้ก ซื้อมาเพราะเราชอบ อื้ม ก็เพื่อเราอีก’
‘ฮิ้วว ปั๋วใครวะ น่ารักโครต เอิ่มปั๋วกุเองนี่หว่า วิ้วๆ’ หลังจากสมองความไวระดับเต่า(ถึงจะช้าแต่มั่นคงเว้ย) ประมวลผลเสร็จ วินก็ส่งสายตาวิ้บวับไปออดอ้อนจั๊ก อย่าสำนึกผิดแต่คราวนี้หวานเชื่อมหยดย้อยมากกว่าที่เคยทำมา
“ทำหน้าอย่างงั้นระวังจะไม่ให้ลงจากเตียงสองวันสองคืนเลยนะวิน”
‘อะ จัดมาเลยปั๋วจ๋า’
“เค้าเพิ่มให้อีกวันเลยจั๊ก” วินบอกเสียงเบาอย่างเขินๆ งานการช่างมัน ก็กุ ลาหยุดไว้แล้วนี่หน่า วินคิดอย่างกระหยิ่มยิ้มย่อง
แล้วจั๊กหรือจะปฏิเสธวินลง อุอุ.............................
........................
.........
..
.
“เออ สามวันสามคืน ก็เรื่องของพวกมึงแต่วันที่สี่มึงอย่าลืมมาเก็บห้องให้เรียบร้อยด้วยนะโว้ย ไอ้จั๊ก ไอ้วิน เพราะกูจะกลับจากบ้านแฟนกูวันนั้นพอดีเลย กูไปหละ” เต๋ยืนพูดอยู่ที่หน้าประตูห้องนอนที่วินไม่ได้ปิดเพราะมัวแต่จดจ่อจะรีบเข้ามาปฏิบัติการขอโทษวิน
“ไอ้เอี้ยเต๋......” สองคนบนเตียงต่างรีบดึงผ้าห่มมาปิดร่างกายกันจ้าระหวั่น
“กุไปหละ กุเห็นพวกมึงจนเบื่อละ” ............
.....
..
.
The end :bye2:
ลืมค่ะ ลืม สามคนนี้มาจาก(ตอนที่ 32 เรื่องไอ้โรคจิต) อะค่ะ
-
:laugh: :laugh: :laugh:
-
:L2:
-
ฮาอ่ะ :laugh:
-
จะเบื่อยังไงก็ต้องทนเห็นต่อไปนี่แหละเต๋ :m20:
-
:laugh:
วินคิดบวกดีค่ะ แต่เต๋นี่ใครงงอ่ะมาไงตอนแรกนึกว่าจะ 3P แล้ว 555
บวกเป็ด
-
อุ๊ต๊ายยย ! น่ารักอ่ะ
เป็นกำลังใจให้คนเขียนค่ะ
-
ฮ่าๆๆ ไม่มาต่อนานเลย แต่มาทีก็ยังฮาปนหื่นเหมือนเดิมนะคะ
-
:laugh:
-
วินขอโทษอย่างนี้บ่อยๆเลย จั๊กชอบ อิอิ
-
555 ขอโทษแบบนี้เราชอบบบบ
-
:L2:
-
ได้แฟนแบบนี้รักเลย
:กอด1: :กอด1:
-
แรง!!!!!!
-
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกเต๋ดูหนังสดจนเบื่อเลยเหรอ :m20:
-
ชอบไอเดียคุณเธอจริงจริ๊ง ช่างสรรหามุขนะ
ชอบที่ทำสิ่งต่างๆเพื่อคนที่ชอบคนรักกัน มันก็รักกันทุกวัน ไม่ใช้ฉพาะวาเลนไทน์ซะหน่อยเนอะ
ขอสารภาพว่าจำตอนเก่าไม่ได้ ย้อนกลับไปอ่านใหม่ อ๋อ ผ้ากันเปื้อนนเอง ชอบตอนนั้นด้วยเหมือนกัน
-
แอบลืมเหมือนกัน
แต่สองคนนี้มันหวีทหวานกันมานานแล้วจริงๆ เนอะ อิอิ
จั๊กน่ารักจังเลย ทั้งๆที่ควรจะโกรธแต่กลับยกโทษให้วินไม่งอนเลยสักนิดเดียวอ่ะ
เต๋ก็โรคจิตคงเดิม ฮ่าๆๆ
-
5555+ ฮาตอนจบ :jul3:
-
ยังฮาได้อย่างต่อเนื่องเนอะ
-
ฮ่าๆ
เหมือนจั๊กจะบังเอิญได้ตรงกับเทศกาลจริงๆ
วินเสียตัวฟรีซะงั้น 5555
-
บังเอิญเกินไปมัง
-
น่ารักดีเรื่องนี้
จั๊กน่ารักสุดๆ วินก็น่ารัก ลืมแต่ก็คิดหาของขวัญขอโทษได้บรรเจิดมากๆเลยนะ
จัดไป สามวัน ก๊ากกกก
-
เป็นคนรักที่น่ารักที่สุดเลย
-
แง่มๆ จำตัวเอกไม่ได้เลย แหะๆ
-
:m20:
-
กลัวลืมกันเลยพยายามหาเวลาว่างแต่งบ้างแม้จะสั้นแสนสั้น (ขำๆ นะ)
คืนวันศุกร์....................เมาครับ เมา ผมอยากไปต่อ
“ไอ้แอ๊ด พี่แหวงนะ พี่เมาอยากไปต่อว่ะ ร้านที่เราไปกัน มันอยู่ไหนว่ะ พี่ลืม”
“ไรพี่เมาก็ไปนอนเหอะ”
“ไอ้แอ๊ดดด”
“เออ เออ พี่อยู่ไหนล่ะ”
“ตอนนี้อยู่บนรถ ....
สตาร์ดเครื่องละ.....
เข้าเกียร์.....
พร้อม...ว่ามา”
“ไอ้ขี้เมาเอ๊ย ที่ผมถามว่าอยู่ไหน หนะคือพี่อยู่ตรงไหนของโลกพี่”
“อ๋อ ไอ้นี่แล้วก็ไม่พูดให้เคลีย อึ๊ก
อืม พี่อยู่หน้าไอ้ป้ายใหญ่ๆ
ที่มีผู้หญิงสวยๆ ยืนกอดกันหกเจ็ดคนอะ”
“....ผมอยากบ้า ไอ้พี่แหวง ไอ้พวกพี่ชิดมันชวนพี่ไปกินที่ไหนกัน”
“อ๋อ ที่xxx ป้าด แค่นี้ทำจำไม่ได้ กูไม่ได้เมานะโว้ย”
“เออ เออ ไม่เมาก็ไม่เมา ขับตรงไป..”
“อั๊ก โอ๊ย...”
“เฮ้ย เป็นไรพี่”
“ไอ้แอ๊ดดด ข้างหน้ามันต้นไม้”
“เออ เห็นละ พี่...ถอยหลังก่อนช้าๆ นะ” แอ๊ด เดินจากคอนโดตัวเองลงมาที่ลานจอดรถของสถานบันเทิงที่ไม่รู้ว่ามันมาตั้งอยู่แถวนี้ได้ยังไง ลานจอดว่างแสนว่างเพราะเหลือรถคนเมาได้ที่อยู่คันเดียว ครึก ครึก ครึก
“ถอยย อึ๊กกช้า ช้า อึ๊ก” เสียงงึมงำดังมาทางโทรศัพท์
“พอแล้วพี่จอด จอด” เอี๊ยดด
“ไมวะแอ๊ด”
“ถึงแล้วพี่”
“ห๊า”
“ดับเครื่อง ลงจากรถ ยืนรอสามวิ”
“ไรวะ ถึงแระ ไอ้นี่ อย่าช้า....”
“พี่แหวง...ไปกัน”
“อ้าวไอ้นี่มาเที่ยวไม่บอกกูเลย”
“เฮ้ยทางนี้พี่ เข้าไปนั่งเลย” หลังจากยัดคนเมาเข้ารถได้ คนไม่เมาก็ออกรถ ออกจากสถานบันเทิงแห่งนั้นโดยเลี้ยวซ้ายเมื่อจะออกถนนแล้วเลี้ยวซ้ายอีกที่เข้าไปที่จอดรถคอนโดที่พักอาศัย
“ไอ้แอ๊ด ป๋าจาปายต่อ ฮึ๊ก”
“ก็ไปต่อไงพี่ ต่อที่ห้องแอ๊ด เดี๋ยวมีเฮ”
“เฮ เอาเฮ้ อึ๊ก” พาคนเมาเข้าลิฟมาจนถึงห้องอย่างไม่ยากลำบากนัก
“เฮ้ยไอ้แอ๊ดด ตั้งวง ไม่ชวนนะไอ้นี่..”
“ก็อยากชวนแต่กลัวพี่ไม่มา นี่เห็นเมานะเลยพามา”
“ไอ้นี่บอกไม่เมา ไม่เมา เดี๋ยวปั๊ด”
“เอ้าชน เอิ๊ก เอาอีก อึ๊ก” .........
.
.
.
.
“อืออ อู๊ยย เจ็บไปหมด โอ๊ยย เหมือนโดนช้างเหยียบ” เสียงครางเบา ก่อนที่พี่แหวงจะค่อยๆ ลืมตาปริบๆ มองเพดานห้องที่กรุด้วยกระจกเงา ภาพที่เห็นทำเอาหัวใจคนเพิ่งตื่น เต้นผิดจังหวะ เห็นผู้ชายสามคนนอนเปลือยขนาบทั้งซ้ายขวาทั้งมือและขายังป่ายเปะปะอยู่ตามเนื้อตัว
พี่แหวงค่อยๆ ยกมือซ้ายขึ้นเหมือนเวลาครูเรียกเช็คชื่อ เงาในกระจกที่นอนเปลือยเปล่าอยู่ตรงกลางกลุ่มยกมือแสดงตนเหมือนจะบอกว่า ‘แหวงมาครับ’.
.
.
.
.
.
หลังจากนอนนิ่งๆ ค่อยๆ คิด ลำดับเรื่องราว
“ไอ้แอ๊ดดดด กูจะฆ่ามึง”
“ฆ่าผัวได้ลงคอหรอพี่ หลายคนนะ” แอ๊ดเดินตัวเปลือย ออกจากประตูห้องน้ำทั้งร่างมีหยดน้ำเกาะพราว พี่แหวงยักแย่ยักยันลุกขึ้นนั่งอย่างลำบาก
“โอ้ยย ไอ้ อู๊ยย ไอ้แอ๊ดด” แค่ลุกมานั่งเจ็บจนหลุดรอดเสียงครางออกมา
“มาให้กูฆ่าซ...” คนเรียกยังพูดไม่ทันจบ คนโดนเรียกก็เดินมานั่งคร่อมอยู่ที่หน้าตักด้วยท่าทางอันหน้าหวาดเสียว คนเรียกได้แต่นั่งอึ้ง กลืนน้ำลายเอื๊อกลงคอ
“ก็พี่บอกจะไปต่อเองนี่ แอ๊ดก็เลยพามาต่อที่ห้อง” แอ๊ดพูดเสียงนิ่ง
“เมื่อคืนตอนเค้าชวนก็เต็มอกเต็มใจจะตาย” พูดจบมีสบัดค้อนซะหนึ่งที
“หา..”
“ไอ้พวกนั้นชวนสวิงกิ้งเห็นรีบโผเข้าหา ที่นี้หละมาเสียงเขียว ใส่เค้านะ” ไอ้แอ๊ดลูกน้องที่สำนักงาน ผู้เป็นเสมือน้องชายที่น่ารัก
..............................มันหายไปไหน.........................
“อ้าว ตื่นแล้วหรอพี่ เจ็บมากมะ โทษทีนะเมื่อคืนแรงไปหน่อย” ไอ้คนด้านขวาพูดพร้อมมอนิ่งคิสเบาที่แก้มก่อนเดินหายเข้าห้องน้ำไป
“ ไหนๆ
ตื่นละหรอ มามะมาต่อกันดีกว่า เมื่อคืนสัญญาเอาไว้ว่าตอนเช้าจะทำเบาให้” ชายคนนอนด้านซ้ายเอื้อมมือมาลั้งไหล่พี่แหวงให้กลับลงไปนอนอีกครั้ง ไอ้แอ๊ดยังนั่งคร่อมอยู่ด้านบน มันโยนผ้าเช็ดตัวที่ถืออยู่ทิ้งไป สีหน้าแสดงความหื่นอย่างน่าเกรงขาม
ไอ้ที่ทำเป็นหลับก็ลุกมานั่งยิ้มแย้ม รอเวลาร่วมวง................................
............
...
..
.
“ไอ้แอ๊ดดด พี่เมา พี่จากลับบ้านนนนนน”
The end
:bye2:
-
:laugh:
-
:laugh:
ตอนนี้ฮามากกว่าหื่น
ไอ้แอ๊ดดดด
-
พี่แหวงไม่ต้องกลับหรอกงานนี้ต่ออีกยาว เอิ้กๆ :haun4:
ได้ทั้งเมียทั้งผัวในคืนเดียวกันป่ะเนี่ย :m20:
-
555 ตายๆ พี่แหวง ระบบแน่ๆ!
-
หายไปนานเลยค่ะ
สงสารพี่แหวงจริงๆ สรุปแล้วพี่แหวงมีสามีกี่คนกันแน่
-
55555 โอ๊ยฮา มาเพื่อเสียตัวแท้ๆ
-
เหอะๆ ซะงั้นอะพี่แหวง
-
อย่างนี้เรียกว่าถูกล่อลวงได้หรือเปล่าเนี่ย :pigha2:
-
:m20: :m20: :m20: :m20: :m20:
นึกถึงโฆษณาอ่ะ
:laugh: :laugh: :laugh:
-
ตอนนี้หื่นไม่ออก ฮาพี่แหวงอย่างเดียว :m20:
-
ทั้งขำทั้งสงสาร ไม่รู้จะรู้สึกยังไงดีเลย เฮ้อ สงสัยจะเข็ดเหล้าไปอีกนาน
-
หายไปนานจริงๆ แต่ก็กลับพร้อมความฮา
-
พี่แหวงงงงงง. เข็ดแล้วอ่ะดิ. แต่เค้าสงสารพี่ไม่ลงอ่ะ มัวแต่ฮา
ไม่ได้อ่านของคนเขียนนาน คิดถึงจ้า
-
5555 อ่านแล้วแบบฮามากอะ เเอ๊ดทำกับพี่แหวงได้ลงคอนะ
รออ่านต่อจ้า
-
' กุไปหละ กุเห็นพวกมึงจนเบื่อละ '
มันฮาตรงนี่ล่ะ :jul3:
-
555
-
ฮาพี่แหวงอะ จิ้นต่อจากโฆษณาเลยนะเนี่ย ฮ่าๆๆ
-
:m20: เมาแบบนี้ น่ารัก น่าชวนร่วมวงอีกรอบ
-
55555555
สุรานี่น่ากลัวจริงๆ
ขำทุกเรื่อง55555555
-
o13 o13 o13 o13 o13
-
สวัสดีค่ะ คนอ่าน ห่างหายไปนานอีกละ ไปอ่านกันเลยดีกว่าค่ะ
“สัน วันนี้ไม่ไปไหนหรอ” เพื่อนรวมงานถามมาจากโต๊ะตรงข้ามหลังกลับจากกินข้าวเที่ยงก็ยังเห็นสันนั่งหลังขดหลังแข็งทำงานอย่างเร่งรีบไปกินข้าวกล่องไป
“ไม่ครับ วันนี้ต้องรีบเคลียงาน พรุ่งนี้ที่บ้านเค้าจะไปทำบุญกันค้างสามวันสี่คืน”
“ที่ไหนครับ”
“ที่เกาะในทะเล อ๊ะ เราจำชื่อไม่ได้”
“สันครับบ เอ้อ ตอบเหมือนไม่ตอบคราวหลังบอกแค่จำไม่ได้ก็พอนะ” สันแค่ส่งยิ้มแหยๆตอบกลับมาเพราะข้าวเต็มปาก
.
.
ตีสี่เกือบๆตีห้า
“แม่ครับใครไปกับเราบ้างครับ สันไม่ชอบคนเยอะๆ เลย” สันกอดแขนแม่อย่ารักใคร่พร้อมพูดเสียงออดอ้อน
“อ๋อ ก็มีแค่บ้านน้าศร กับบ้านเพื่อนเค้ารวมแล้วก็ เจ็ดแปดคนแค่นั้นแหละลูก พอดีน้าศรเค้าจะไปแก้บนส่วนเพื่อนเค้าจะพาลูกไปบน เพราะเห็นน้าศรเค้าว่าศักดิสิทธิมาก โดยเฉพาะเรื่องคู่นะ สันก็บนขอไว้มั่งสิลูกแม่จะได้หายห่วงเราซะที”
“ไรอะครับแม่ เบื่อสันแล้วหรอ” สันแกล้งงอน
“ไม่ใช่อย่างงั้นลูก แม่อยากให้ลูกมีเพื่อนเผื่อแม่เป็นอะไรไป” สันเอียงตัวเอาหัวซบลงที่ไหลบอบบางของแม่
“โหแม่ครับ แม่ยังสาวยังสวย แม่ยังอยู่กับสันไปอีกนานนครับ มาสันว่าเรายกของไปรอน้าศรกันดีกว่าครับ” สันช่วยแม่ยกตระกล้าใส่ของทำบุญและของกินไปรอขึ้นรถที่หน้าบ้านเพราะใกล้ถึงเวลานัดเต็มที่ รถตู้คันหรูคลานมาจอดแทบเท้าสองแม่ลูกน้าศรเปิดประตูลงมารับ
“สวัสดีค่ะพี่ศรี”
“สวัสดีครับน้าศร”
“สันลูก ไม่ได้เจอนานเลย นี่มาแค่ส่งหรือไปด้วยล่ะเราไม่รู้รถเต็มหรือเปล่านะ” สันทำหน้างง อ้าวไหนแม่ว่าบอกน้าศรแล้วไงหว่า
“แหมน้าล้อเล่น เราขึ้นไปนั่งเบาะหลังเลยจ้ะ สาวๆเค้าจะคุยกัน” คนขับรถที่ดูท่าทางไม่น่าจะเป็นคนขับรถลงมารับของ ก่อนจะได้ผละเอาของไปเก็บ น้าศรก็ชิงแนะนำขึ้นก่อน
“โอ๊ตจ๊ะนี่ป้าศรี กับสันนะ เป็นผู้โดยสารชุดสุดท้ายของทริปนี้จ้ะ” โอ๊ตยกมือไหว้อย่างงาม ก่อนหันมาพยักหน้าทักทายสัน ซึ่งสันก็พยักหน้าตอบ ก่อนจะโดนต้อนขึ้นรถ
“ ใครจ้ะศรหน้าคุ้นแต่พี่นึกไม่ออก” เสียง แม่ถามน้าศรเบาๆ
“อ๋อ ตาโอ๊ตหลานพี่สมพงษ์ไงพี่ศรี ศรไปขอให้มาช่วยขับรถให้”
“เสี่ยสมพงษ์หนะ หรอ ลูกของพลใช่มั้ยศร ฮื้อ พูดแล้วคิดถึงไม่น่าอายุสั้น ดูซิลูกโตจนจำไม่ได้ โอ๊ตนี่คนลองใช่มั้ย แก่เดือนกว่าสันไม่กี่มากน้อย.....” แล้วเสียงคุยสัพเพเหระของสาวเหลือน้อยจากเบาะด้านหน้าก็ยังดังกันต่อไป ช่างผิดกับเบาะแถวหลังสุดเสียนี่กระไร เบาะด้านหลังสุดอันประกอบไปด้วย สันที่เลือกนั่งริมหน้าต่างด้านซ้าย กับอีกคนที่ใส่เสื้อมีฮูดครุมทับหมวกแก๊ปอีกที่จนมองไม่เห็นหน้านอกจากปากอิ่มแดงสด จับจองฝั่งด้านขวาชิดหน้าต่างอีกด้าน ต่างคนต่างมีเฮดโฟนปิดหูแยกย้ายกันนอนที่ใครที่มันไปตามเรื่อง
.
.
และแล้วก็ผลาญเวลาไปสามชั่วโมงด้วยการนอนก่อนจะมาถึงท่าเรือ
วัดที่น้าศรพามาเลี้ยงเพลพระ ก่อนจะข้ามไปเกาะอยู่ด้านตรงข้ามกับท่าเรือพอดี เป็นวัดที่อยู่ติดกับเขา ต้องเดินขึ้นเขาไปไม่ไกลมากขึ้นถึงวัดได้เหยียดแข้งเหยียดขาพักผ่อนก่อนมาช่วยแม่เตรียมของถวายพระทำบุญกันเสร็จน้าศรก็ต้อนคณะลูกทัวร์ให้เดินออกจากวัดแยกไปด้านขวาขึ้นเขาไปอีกหน่อยก็เป็นที่ตั้งของศาลขาดใหญ่มีพวงมาลัยเต็มจนล้น กลิ่นธูปควันเทียนคลุ้งไปทั่ว
“เอ้า นะคะคณะลูกทัวร์ทั้งหลาย ที่นี่ศักดิสิทธิมากค่ะ ใครจะขอจะบนอะไรก็ตั้งจิตกันให้ดีๆ นะ อ้อโดยเฉพาะคนโสดต้องรีบเลยนะคะการันตรีเพราะสำเร็จมาหลายรายแล้วค่ะ อ้อ อ้อ ของแก้บนที่ได้รับความนิยมนะคะ หัวหมูหัว ไก่หนึ่งตัว เหล้าหนึ่งขวดค่ะ เอาหละค่ะ เราเข้าไปไหว้ข้างในกันเลยนะคะ” น้าศรบอกกับทุกคนที่มาก่อนจะพาเข้าไปศักการะกันด้านใน
‘หือ หัวหมู แค่คิดก็สงสารละ ลองแปลกๆ บ้างดีกว่าเผื่อเจ้าท่านจะชอบ อื่ม เอาอะไรดีน้า จากหัวหมูก็เป็น หมูกรอบ ไก่ตัวก็เอาเป็น ..เป็นเป็ดย่าง ส่วนเหล้าใครต่อใครเค้าคงบนเหล้าพื้นๆ ฟลอๆ งั้นเอาเป็น อันนั้นเลยละกัน’
“เจ้าประคู้ณ ขอให้ลูกช้างมีคู่กับเค้าซักที่เถิ้ดด ขอคนดีๆ ที่พร้อมจะรักผมและเข้ากับแม่ผมได้ ให้มีผ่านเข้ามาในชิวิตซักที่ ถ้าได้อย่างที่ขอลูกช้างจะถวาย หมูกรอบ เป็ดย่างเอ็มเอ็มจานใหญ่พร้อมแอบโซลุทขวดใหญ่ เลยครับเจ้าประคู้ณ สาธุ” อิอิ ถ้าท่านอยากรู้ว่าไอ้แอบที่ว่านี่เป็นไงก็ขอให้ลูกช้างสมหวังแล้วจะเอามาถวายให้ได้ลอง
เมี่อขอพรกับถ้วนทั่วก็ได้เวลาเดินทางข้ามน้ำไปยังเกาะกึ่งๆส่วนตัวที่เป็นที่พัก เรือที่มารับเป็นของรีสอร์ท ใช้เวลาเดินทางเกือบๆสามชั่วโมง ขึ้นเรือตอนเที่ยง กินอาหารบนเรือเกือบบ่ายสามกว่าจะถึง ช่วงเวลาตอนนี้เลยเป็นช่วงการแนะนำตัวผู้ร่วมชะตากรรมเอ้ยร่วมทริปบุญกุศลครั้งนี้
“เด็กที่สุดในการเดินทางนี้มีกันสามคนเป็นชายล้วน ที่มาช่วยให้สาวอย่างพวกเรากระชุ่มกระชวย ก็มีโอ๊ต นะคะ หลานเสี่ยสมพงษ์เจ้าของรถที่ให้เรายืมมาใช้ในการเดินทางครั้งนี้ พอได้รถศรเลยขอคนขับซะด้วย” โอ๊ตเป็นคนสูง ตัวหนาแต่แข็งแรงดูสมส่วน ผิวสีแทนเนียนๆ เป็นหุ่นที่ผมหลงใหลอยากจะมีแต่ขี้เกียจเกินกว่าจะทำ ยกมือไหว้สาวเหลือน้อยทั้งหลายไปรอบๆ
“คุณลุงฝากให้มาดูแลคุณน้าๆทุกท่านหนะครับ” เสียงนุ่มทุ้มแค่ได้ยินก็แทบละลายวุ้ย กล่าวอย่างสบาย สาวเหลือน้อยยิ้มน้อยยิ้มใหญ่กันทั่วหน้า
“ ส่วนนี่สันลูกชายพี่ศรีค่ะ” ผมยกมือชูให้ทุกคนเห็นก่อนลดมือลงไหว้กราดรอบวงเหมือนโอ๊ต ผมตัวสูงร้อยเจ็ดสิบแต่ติดจะผอมหน่อยเพราะชอบทำงานจนลืมกินแถมไม่ชอบไปฟิตเนสกะใครเค้า
“แล้วก็น้องปอค่ะ” ปอลุกขึ้นไหว้กราด รวมถึงผมกับโอ๊ตด้วย ปอสูงพอร้อยเจ็ดสิบกว่าสูงกว่าผมหน่อย ตัวขาวจั๊ว ไม่รู้มันไม่เคยโดนแดดหรือไงกัน ขนาดผมที่ทำงานอยู่แต่ในห้องแอร์วันๆแทบไม่เจอแดดยังขาวสู้มันไม่ได้เลย ปากแดงจนน่าอิจฉาแถมน่าจูบ เห็นโอ๊ตชอบแอบมองอยู่บ่อยๆ
“น้องปอมากับคุณป้อมแล้วก็คุณปลาย เป็นน้องสุดท้องลูกหลงของบ้านเพิ่งเรียนจบป. ตรีมาหมาดๆ เอ๊าะสุดในสามคนเอ่อหรือจะเรียกว่าเอ๊าะสุดในทริปครั้งนี้ก็ว่าได้ค่ะ สาวน้อยสาวมากคนไหนอยากจะจับจองไว้ให้ลูกหลานสาวๆ หรืออยากให้หลานๆช่วยเหลืออะไรก็เรียกใช้กันได้นะคะศรไม่หวงแต่ต้องถามคุณแม่คุณพี่ที่มาคุมกันเอาเองว่าหวงมั้ย” คำหยอดส่งท้ายเรียกเสียงเฮฮาได้พอสมควร
เมื่อทำความรู้จักกันเป็นที่เรียบร้อย พวกสาวก็เริ่มจับกลุ่มเม้าส์กันอย่างออกรส ปล่อยสามหนุ่มทำความรู้จักกันพอหอมปากหอมคอก่อนไปปลีกวิเวกทางใครทางมันแต่อาจจะเป็นผมคนเดียวมั้งที่ปลีกวิเวกเพราะดูเหมือนโอ๊ตกับปอคุ้นเคยกันได้เร็ว เห็นเดินหายไปด้วยกันจนเรือเทียบท่า วันนี้ต่างคนต่างเหนื่อยจากการเดินทางเมื่อถึงที่พักก็ต่างคนต่างแยกย้าย
.
.
“ลูกสัน ลูกสัน แม่จะมาถามว่าเราจะข้ามไปเกาะฝั่งโน้นกับปอกับโอ๊ตเค้าด้วยมั้ยลูกแม่เห็นเค้าเตรียมตัวกันแล้วนะจ๊ะ”
“ไปครับแม่ ปอกับโอ๊ตชวนสันไว้แล้ว ต้องเตรียมอะไรหรือครับ แค่ข้ามเกาะไปเย็นก็กลับ”
อ้าวก็มันต้องไปค้างคืนฝั่งโน้นไม่ใช่หรือลูก น้าศรบอกว่าทางมันไกลต้องข้ามเขาไป เดินไปเดินกลับไม่ไหวหรอกลูก เหนื่อยตาย แล้วถ้ากลับมาค่ำๆ จะเดินกันยังไง ไป ไป ไปเตรียมของเดี๋ยวแม่ไปบอกเค้าให้รอ”
“ไม่ต้องหรอกมั้งแม่ ไปมันอย่างงี้แหละเอาผ้าเช็ดตัวไปผืนก็พอแล้ว ของกินก็เตรียมไปแล้ว พรุ่งนี้กลับมาค่อยอาบน้ำ สันไปนะแม่พรุ่งนี้เจอกันครับ อ้อ คืนนี้อย่าเกะกันจนไม่มีเสียงนะครับ รักแม่ครับ” สันหอมแก้มซ้าย ขวาแม่ก่อนเดินไปหาปอกะโอ๊ตที่ยืนรออยู่...
.
.
.
“แฮ็ก แฮ็ก..ก...ก” เสียงหอบหายใจของผมคงดังไปไม่ถึงสองคนที่เดินนำไปด้านหน้า ‘เอี้ยครับ ขึ้นเขามาก็แล้ว ลงเขาก็แล้ว เดินจนจะคลานอยู่แล้วยังไม่ถึงซักทีครับ นี่มันเขากี่ลูกกัน คนที่รีสอร์ทก็บอกข้ามเขาลูกเดียวก็ถึง ทำม้ายทำไมมันยังไม่ถึงอีกครับเนี่ย’ อันนี้คิดในใจนะครับไม่มีแรงบ่นหรอกเพราะแค่หายใจยังจะไม่ทันเอาแล้ว ขณะที่ผมกำลังจะหมดแรงนั่งพับลงกับพื้นก็มีมือมาฉุดแขนผมไว้
“เหนื่อยมากเลยหรอ” โอ๊ตถาม
“อือ...มา..ก” เสียงกระท่อนกระแท่น ของผมตอบบออกไป
“ทนหน่อยนะ ข้างหน้านั้นมีที่ให้นั่งพัก วิวสวย จะได้นั่งสบายๆ” ผมได้แต่พยักหน้าให้โอ๊ตพยุงกึ่งลากไปพออยู่ใกล้ๆ แบบนี้ผมสูแค่ติ่งหูโอ๊ตเองหรือนี่
.
.
“โอ้ววว สวย จริงซะด้วย” ด้านหน้าที่มองเห็นเป็นทะเลสีครามกว้างใหญ่ ระยิบระยับไปหมด มันสวยจนอยากจะวิ่งเข้าใส่ แต่ติดที่ผมยังยืนมองมันจากบนเขาอยู่ ที่พักที่โอ๊ตบอกเป็นเฉลียงไม้เนื้อแข็งที่ทำไว้เป็นจุดชมวิว เหมือนถ้าเราผ่านนรกมาได้เราก็จะได้เห็นสวรรค์อยู่ตรงหน้า แต่สำหรับคนอื่นที่เป็นอย่างผมคงถอดใจหันหลังกลับตั้งแต่ช่วงปีนเชือกไต่ขึ้นเขาแล้วหละครับ เมื่อมาถึงเฉลียงไม้ได้ผมก็นอนแผ่อย่างหมดแรงเอาจริงๆ
.
.
“...นะมึง” ขณะเคลิ้มเกือบหลับ เสียงปอที่เดินกลับมาจากทางไหนไม่รู้พูด
“หือ ปอว่าไงนะ” ประโยคนี้ทำเอาผมต้องลืมตามามองว่าปอพูดกับผมหรือเปล่า
“ไม่มีอะไรครับ จะไหวมั้ยครับ จะได้ไปต่อกัน ลงไปข้างล่างทะเลน่าเล่นมากเลยนะครับพี่สัน”
“อื่อ ไปกันเลยก็ได้ อยากเล่นทะเลเต็มทีละเหมือนกัน” เมื่อผมลุกขึ้นโอ๊ตก็ลุกตาม ปอเดินนำเพราะคงเดินไปสำรวจไว้ก่อนแล้ว หาดส่วนตัวเวิ้งว้าง ร้างผู้คน หาดทรายสีขาวทอดยาวเป็นรูปครึ่งวงกลม กับน้ำทะเลสีคราม เมื่อลงมาถึงได้ผมก็ถอดเสื้อผ้าเหลือแต่บ็อกเซอขาสั้นวิ่งตัวปลิวลงทะเลเป็นคนแรก ดำผุดดำว่ายได้ซักพักไม่เห็นมีใครตามลงมา พอมองกลับไปก็เห็น โอ๊ตหอบหิ้วเอากระเป๋ากับกองเสื้อผ้าผมเดินดิ่งไปที่ศาลา เอ่อ จะเรียกศาลาได้มั้ยนะเพราะ มันเหมือนศาลาสี่เหลี่ยมมีฝากั้นสูงแค่เอวสามด้านยกสูงจากพื้นพอให้นั่งห้อยขาได้ ด้านที่หันออกทะเลเปิดโล่ง ทำจากไม้เนื้อแข็งแบบเดียวกันกับเฉลียงชมวิว งั้นเรียกว่าบ้านดีกว่าจะได้ไม่งง เห็นปอกับโอ๊ตเอาอาหารออกมาใส่จาน เตรียมกันมาเพียบ รู้สึกระอายใจนิดๆ เลยต้องขึ้นจากน้ำไปช่วยซะหน่อยดีกว่า
“อ้าวขึ้นแล้วหรอ ว่าจะตามไปซักหน่อย”โอ๊ตหันมาเห็นพอดี
“ก็เห็นจัดของกันเลยว่าจะมาช่วย” ตอบไปก็หยิบผ้าเช็ดตัวในกระเป๋าไปด้วย พอได้ก็เอามาพันช่วงล่างไว้หมิ่นๆ
“ไม่เป็นไรหรอกครับพี่สัน ไปเล่นต่อก็ได้นี่ก็เสร็จแล้วเดี๋ยวเปลี่ยนชุดแล้วจะตามไปเล่นด้วยเหมือนกัน อ๊ะ หิวหรือเปล่าครับพี่สันกินก่อนก็ได้นะ เดี๋ยวลงไปเล่นน้ำกัน” ปอจัดแจงเอาจานเอาช้อนมานำเสนอ หิวขนาดนี้ใครล่ะจะปฏิเสธ
“ขอบใจครับปอ พี่หิวพอดีเลย” หนังท้องตึงหนังตามันก็หย่อน เป็นธรรมดา เลยเลื้อยไปนอนย่อยตรงมุมฝาด้านนึงไม่ให้เกะกะคนอื่น
.
.
ตื่นมาอีกทีก็เย็นแล้ว มีผ้าบาติกผืนบางของใครก็ไม่รู้คลุมตัวอยู่
“อ้าวตื่นแล้วหรอ ว่าจะมาปลุกซะหน่อย ไป ไปเล่นน้ำกัน” โอ๊ตเดินมาจากดด้านข้างบ้านฝั่งที่ผมนอนอยู่ ชะโงกไปดูเห็นมีเปลผูกไว้ที่ต้นไม้ มองไปอีกด้านปอนั่งอ่านหนังสืออยู่ใต้ต้นไม้ กำลังหันมามองทางผมกับโอ๊ตอยู่พอดี
“ไปสิ” ผมลุกยืนเอาผ้าบาติกพับวางไว้ด้านข้าง ปลดผ้าเช็ดตัวออก
“เฮ้ยย” จะไม่ให้ร้องได้ไงก็ข้างในมันโล่งโจ้งเลยนี่ มือที่กางผ้าเช็ดตัวอยู่หุบฉับ พร้อมได้ยินเสียงหัวเราะมาตามลม เลยหันไปมองทั้งสองคนเลิกลัก
“มันเปียก ปอเลยถอดออกให้เดี๋ยวจะเป็นปอดปวมไปซะก่อน” ปอรีบอธิบาย
“อะ ขะ ขอบใจ ...” ผมคงทำหน้าเหลอหลาเกินไปปอเลยชี้ไปที่ฝากั้นด้านหลังผมถึงได้เห็นว่าเจ้ากางเกงตัวน้อยของผมมันไปห้อยโตงเตงอยู่ตรงนั้นนั้นเอง
.
.
หลังจากเล่นน้ำจนเหนื่อย ก็กลับขึ้นมากินของที่เตรียมมากันอีกรอบ แต่ฟ้าเริ่มมืดแล้วเราะพระอาทิตย์ตกลงน้ำไปได้เกือบทั้งดวงแล้ว มันทำเอาผมนึกขึ้นได้ว่าไม่ได้เตรียมไฟมาเผื่อด้วย แต่แหม เค้าสองคนช่างรอบครบซะจริง เตรียมมาครบเลยครับ ตอนนี้ฟ้ามืดสนิท แต่บ้านน้อยของเราสามคนมีแสงสว่างตามแรงเทียนที่มีอยู่สองเล่มอ้วน ที่จุดอยู่คนละมุมบ้าน ลมพัดแรงตลอด ทำเอาเทียนวูบไหวตลอดเวลาแม้จะเอากระเป๋าของเราไปกองสุมกันลมให้แล้วก็ตาม ผมนุ่งผ้าบาติกเปลือยอกผอม นั่งเอนๆ มองเงาวูบวาบมันได้บรรยากาศงามๆ ไปอีกแบบ
“ทำไมเอาเทียนหอมมาล่ะ” ผมตั้งคำถามทำลายความเงียบ
“ที่รีสอร์ทมีแต่เทียนแบบนี้หนะ” โอ๊ตเป็นคนตอบ แล้วบ้านก็ตกอยู่ในความเงียบอีกครั้ง ตอนนี้ได้ยินสียงลมและคลื่น อยู่ตลอดเวลา ผมสังเกตปอกับโอ๊ตชอบแอบมองกันแปลกๆ ซวยหละ หรือผมมาเป็นก้างขวางคอใครหรือเปล่าเนี่ย
“เดี๋ยวผมขอไปนอนเปลเล่นนะ” ผมคว้าโทรศัพท์กับเฮดไฟนรีบลุกโดดลงจากบ้านไปอย่างรวดเร็ว นอนลงที่เปล บรรยากาศน่าหลับแต่ก็ไม่เพราะเมื่อบ่ายนอนไปนานเหมือนกัน ได้ยินแต่เสียงลมเสียงคลื่น คนบนบ้านจะเป็นไงบ้างนะ ช่างเถอะผมเอาหูฟังปิดหูเปิดเพลงฟังไป แกล้งหลับตาไปเรื่อยเผื่อจะหลับ จนมาตื่นอีกครั้งเพราะยุงมันรุมเหลือเกิน มองไปในบ้านก็เห็นแต่แสงสลัวๆ
“ก็นานแล้วนะครับ คงนอนกันหมดแล้วหละ” เมื่อปลุกปลอบตัวเองเรียบร้อยก็ย่องไปด้านข้างบ้านแอบไปเหล่เห็นปอกับโอ๊ตนอนหลับไปแล้วในมุ้งหลับใหญ่ที่นอนได้สี่ซ้าห้าคนได้เทียนที่จุดอยู่ก็ถูกดับไปเล่มนึง ผมเลยค่อยๆๆย่องมุดเข้ามุ้งไปนอน โอ๊ตกับปอ เหลือที่ตรงกลางไว้ให้ผมได้ล้มตัวลง
“แหงะ แล้วจะหลับหรือเรา” กราบพระก่อนนอนแบบที่ทำเป็นกิจวัต นอนพลิกไปพลิกมาได้พักนึงกำลังเคลิ้ม อยู่ก็มีมือมาขยุกขยิกอยู่แถวกลางตัว
“อะ..” ก่อนที่ผมจะได้ร้องอะไรไปมากกว่านั้นมืออีกข้างของโอ๊ตก็ปิดปากผมซะสนิท
“ชู่ว” โอ๊ตกระซิบที่ข้างหูทำเอาผมขนลุกเลย
โอ๊ตขยับมาชิดจากทางด้านหลัง มือข้างนึงปิดอยู่ที่ปากผมอีกมือก็เลื่อนลงไปปลดผ้าที่พันตัวผมอยู่ออก
“ให้รอตั้งนาน นึกว่าจะเสียเที่ยวซะแล้ว” เสียงเบากระซิบที่ข้างหูกับลมเบาที่เป่ารดทำเอาเสียวสะท้านแรงอยากจะดิ้นหายวับ แถมมือช่ำชองของโอ๊ตยังชักพาให้ผมเคลิ้มไปอย่างกู่ไม่กลับเสียงครางของผมไม่ได้ดังไปกว่าเสียงอือ อือ เพราะมืออีกข้างที่ปิดปากผมไว้ หลังจากช่วยให้ผมปลดปล่อยไปเรียบร้อย
“ตาโอ๊ตบ้างนะ” เสียงทุ้มๆ กระซิบที่ข้างหูให้สยิวอีกครั้ง หือ ตาโอ๊ต เค้าคงหมายความว่าให้ผมช่วยเค้าหละมั้ง ผมกำลังจะยื่นมือไปช่วยเค้า ตอนนั้นเค้าก็จับหน้าผมให้หันกลับไปรับจูบที่ดูดดื่มจนเกินรับไหวของคนที่เพิ่มจะมีจูบแรกกับใครเค้า โอ๊ตจูบจนพอใจก่อนที่จะปล่อยให้ผมได้มีโอกาสหายใจหายคอ มือที่เพิ่งช่วยให้ผมเสร็จสมไปเริ่มมาป้วนเปี้ยนอยู่ที่ก้นผม “อ๊ะ”แค่เสียงหลุดรอดออกมาเบาโอ๊ตก็เอามือมาปิดปากผมทันที
“ชู่วว เบาครับเดียวปอตื่น” อ๊าวว พูดอย่างเดียวก็ได้อย่าเป่าลมเข้าหูกันสิแค่นี้ก็เสียวจนแทบทะลักแล้ว มือที่ส่งมาสำรวจประตูหลังผมมันทำหน้าที่ของมันอย่างชำนานทาง เล่นเอาผมได้แต่ครางอือ อา น้ำลายเยิ้มอยู่กับมือที่ปิดปากผมเอาไว้แน่น มันนำร่องเบิกทางให้ท่อนขนาดไม่ใช่เล็กอย่างชำนาน แต่เจ้าของช่องทางไม่ได้ชำนานด้วยนี่สิกว่าจะผ่านมาได้ผมก็แทบตายหละครับ ในท่านอนตะแคงที่มีโอ๊ตนอนซ้อนหลังอยู่ โอ๊ตเอามือยกขาผมขึ้นเอามือข้างนั้นมากอบกุมเจ้าน้องชายผมอีกครั้งค่อยรูดปลุกอารมย์ช้าๆ เบาๆ พร้องทั้งสะโพกก็ค่อยกดดันเจ้าท่อนเนื้อที่จ่อทางด้านหลังเข้ามาอย่างช้าๆ แต่มันยากเหลือเกินกว่ามันจะแทรกผ่านเข้ามาได้ที่ละนิด
“อื้ออ อื๊ออ อู๊ออ อือออ อะ อุ อื้อ อื้อ อืออฮืออ” ผมทั้งขู่ทั้งคำรามอยู่กับมือของโอ๊ตอย่างอดกลั้นต่อความเจ็บแสนเจ็บจนขาสั่นระริก น้ำตาไหลเป็นทาง แต่หลังความเจ็บแสนสาหัส กลับเป็นความเสียวสะท้าน มัวเมาจนหลงระเริงไปกับมันได้อย่างง่ายดาย โอ๊ตเร่งเครื่องจากช้าๆ เน้นๆ ก่อนจะเร็วขึ้นจนผมต้องจิกมือเข้ากับแขนที่รัดอยู่กับตัวผมอย่างเผลอไผล
“โอ๊ต อืออ โอ๊อออ อ๊ะ อา ออ อ “เสียงที่ดังรอดมือหนาออกมาแม้ฟังไม่ได้ศัพท์ แต่มันกลับไปกระตุ้นจุดกระสันของคนฟังเข้าอย่างจัง แล้วคนที่รับเคราะห์ก็คือเจ้าของเสียงไปอย่างช่วยไม่ได้ หลังกระแทกกระทั้นกันอย่างลืมตัว เราก็เหลือบไปเห็นว่า คนที่ควรจะนอนหลับอยู่อีกด้านกลับ เลื่อนขยับมานอนมองจ้องตาไม่กระพริบอยู่ไม่เกินมือเอื้อม ทำเอาเราทั้งคู่ต้องหยุดกิจกรรมที่กำลังจะเสร็จสิ้นอย่างฉับพลัน
.
.
ปอที่นอนมองอยู่เงียบๆ เอื้อมมาตรงมาที่หน้าผมที่มีมือของโอ๊ตปิดปากเอาไว้หลวมๆ ปอแตะมือลงที่หลังมือโอ๊ต แล้วเขี่ยเบาให้โอ๊ตเอามือออกจากปากผม
“จะปิดหาสวรรค์อะไรวะ ผมตื่นตั้งนานละครับ อย่างหวังจะเก็บพี่สันเอาไว้คนเดียวเชียวพี่โอ๊ต ยังไงปอก็ไม่ยอมเด็ดๆ
.......................
.....
..
จะจบ
.
.
หรือยังไม่จบดี
.
.
ยังไม่จบดีกว่า :z1: เดี๋ยวพรุ่งนี้เอาตอนจบมาลงให้นะคะ เอามาให้คนอ่าน....ค้าง แก้คิดถึง :bye2:
-
ติดตามพรุ่งนี้ครับ
-
3P :pighaun:
-
:serius2: :serius2: :serius2: :serius2:
-
รอติดตามนะจ้าาา ไม่ยอมให้จบหรอกกก
-
ที่แอบมองตากันบ่อยๆนี่คือตกลงว่าใครจะกินสันก่อนใช่ไหมเนี่ย โอ๊ตกับปออะ :haun4:
บ้านน้อยหลังนี้สุขีเสียจริง รอพรุ่งนี้ด้วยใจจดจ่อ :impress2:
-
กลับที่พักก็ไปซื้อของมาแก้บนได้เลยสัน
-
อย่าเพิ่งจบเลยนะ
-
นึกแล้วเชียว หาเรื่องมาเกาะ :z1:
อย่าเพิ่งจบน่ะดีแล้วค่ะ
ต่ออีกนะคะ :haun4:
-
ขอทีได้มาเป็นแพคคู่
-
รออออ :oo1: :oo1: :oo1: :jul1:
-
อย่ายอมนะปอ สู้ๆ พรุ่งนี้มาต่อนะคะ
-
ว่าแล้วต้องเป็น3P 555+ รอตอนต่อไปนะคะ
-
ว่าแล้วว่าต้อง 3P รอตอนจบนะคะ
บวกเป็ด
-
:a5: ง่ะ คอ อา งอ คาง ไม้โท ค้างงงงงงงงงงงงง!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! :z3:
อิอิ สันเสร็จสองเลย สงสัยเป็นอานุภาพแอบโซลุท5555... ที่เซเว่นมีขายนะถ้าจะเเก้บน o18
-
ตงิดตั้งแต่สองหนุ่มจ้องตาเหมือนรู้ใจแล้ว
-
หายไปนานเลย พอกลับมาก็แกล้งให้ค้างเลยนะจ๊ะ o18
สงสัยเจ้าอยากกินอะไรแปลกๆบ้างเลยจัดให้ทันใจ แถมให้มาตั้งสองคน o13
รอตอนต่อไปจ้า
-
สงสัยจะบนของถูกใจจัด
เลยได้จัดหนัก 555
-
2 หนุ่มต้องนัดแนะกันแต่แรกแล้วสินะ 555
-
ต่อตอนจบนะคะ
เอ่อ โอ๊ตก็ยังไม่จบ.... ปอก็ไม่ยอม..... แต่ไม่มีใครถามสันซักคนนะคร้าบ กระซิกกระซิก
“ต่อซิพี่โอ๊ต ปอรออยู่” ปอเร่งยิกยิกให้โอ๊ตต่อๆ ให้จบ แล้วปอรอ อะไร??
“เซ็งเลยไอ้ปอ เสือกตื่นมาไมวะ” แม้ปากจะพูดแบบนั้นแต่ ก็เริ่มขยับ เร็วขึ้น แรงขึ้น ส่วนปอก็ไม่ได้นอนมองเราสองคนเฉยๆ เพราะกำลังเร่งมือพั่บ พั่บตามจังหวะของโอ๊ต ปากก็ครางซี๊ดดซ๊าดไปด้วย ไหนว่ารอไงน้องป้อ
“ฮืออ อ๊ะ ซี๊ดด อะ โอ๊ต อ๊ะ เจ็บ ครับ อือม อ๊ะ” อยู่โอ๊ตก็ดันให้ผมนอนคว่ำลง เปลี่ยนท่า เท่านั้นแหละครับ น้องปอก็รี่เข้ามาเลย
“พี่สันช่วยปอหน่อยนะครับ” จะให้พี่ช่วยเชี่ยอะไรครับ แค่อีข้างหลังพี่ก็จะแดดิ้นแล้ว แต่เขาคงอ่านกระแสจิตของผมไม่ออกครับปอจับหน้าผมไว้แล้วเอาไอ้หนูของเขายัดเข้าปากผมไปเต็มๆ
“อ๊อก อ๊ะ” น้องปอสนุกกับปากผมอย่างคล่องแคล่ว ความเร็วเพิ่มขึ้นเรื่อยอารมณ์ก็พุ่งสูงตามคราวนี้น้องเค้าจับหัวผมกระแทกรับทั้งแรงทั้งเร็ว
“ซี๊ด พี่สัน อ๊า ปอไม่ ไหวแล้วว อ๊า” เออ พี่ก็ไม่ไหวแล้ว ทั้งหน้าทั้งหลัง แรงควายกันทั้งคู่ แล้วเราทั้งสามก็คำรามเสียงสุขสมออกมาเกือบจะพร้อมๆกัน โอ๊ตอัดกระแทกเข้ามาลึกสุดๆ พร้อมทั้งปอก็ดึงหัวผมเข้าไปรับเขาให้มากที่สุด ในสภาพอ่อนแรงนั้น ผมเลยซบลงไปทับอยู่บนตัวปอโดยมีโอ๊ตทับอยู่บนตัวผมอีกที เสียงหอบหายใจของโอ๊ตดังอยู่ข้างหูมันชวนสยิวจริงๆ นอนนิ่งๆ กันอยู่ได้ซักพัก น้องปอก็เข้ามาแทนพี่โอ๊ต แต่เค้าจับผมพลิกนอนหงายแล้วขึ้นมาทาบทับ
“ปอคลั่งไคล้พี่สันจนจะบ้าอยู่แล้ว” หาหน้าอย่างผมเนี่ยนะ
“หลงใหลทั้งหน้าตารูปร่าง โคตรสเป็กอย่างแรง” ปอประกบปากลงมาจูบอย่างเร่าร้อน ก่อนที่จะละออกมาซุกไซร้กับซอกคอ ลากเลยไปที่ติ่งหู ไม่ครางก็หุ่นยนต์หละครับ
“อ๊า ปอ อู้วว” ปอละเลงลิ้นลงมาที่หน้าอก จัดการจนแข็งเป็นไต ขบกัดเล็กน้อย
“ปอ พะ พี่ อ๊ะ เสียว” ผมได้แต่แอ่นอกสู้ เอ้ย เอ่อช่างมันเถอะสู้ก็สู้ ความเสียว สะท้านทำเอาเคลิ้ม เผลอหลับตาพริ้ม ปอจัดการยกขาผมขึ้นพาดบ่า ค่อยๆส่งน้องปอน้อยเข้ามาช้าๆ
“โอ๊วว ซี๊ด ปอพี่เจ็บ อ๊า”
“ชู่วว อีกนิดครับพี่สัน ทนนิดนะครับ” ปอหยุดนิ่งก่อนจะค่อยๆ ดันเข้ามาอีกครั้ง
“เจะ อ๊ะ เจ็บครับ อืออ” ปอเอามือมากอบกุมน้องชายของผมก่อนจะชักรูดให้ จนผมคลายเกร็ง แล้วอยู่ๆ มือที่กำลังทำให้ผมเคลิ้มก็โดยแกะออก ผมลืมตาขึ้นมอง โอ๊ตเอามือปอออก ก่อนจะใช้ปากตัวเองเข้าทำหน้าที่แทน
“อ๊าวว อุ อู้ยย” เสียงครางกระเส่าหลุดออกมาอย่างห้ามไม่อยู่ ยิ่งได้ยินเสียงซาวน์จ๊วบจ๊วบประกอบไปด้วยยิ่งเร่งเร้าอารมณ์กันเข้าไปใหญ่ ส่วนปอก็ไม่รอช้า เมื่อผมคลายการเกร็งก็กระแทกเข้ามาอย่างไม่บันยะบันยังซะงั้น
“อ๊าส์ ซี๊ดด อือมม เสียวครับ โอ๊ย ปอ อือมม โอ๊ตต อ๊าาา” ปากก็ร้องสะโพกก็ยกลอยเกร็ง อย่างไม่รู้ตัว เหมือนอยากหนีแต่ก็ไม่ใช่ อยากดิ้นก็ไม่เชิง ร่างกายมันเหมือนคุมไม่อยู่จนต้องปล่อยมันไปตามแต่ทั้งสองคนจะพาไป กระแสอารมณ์ พัดพาเราไปจนไกลสุดกู่ ก่อนจะปลดปล่อยออกมาเหมือนลูกโป่งเป่งๆ โดนปล่อยลม ผมได้แต่นอนแผ่หมดสภาพ ปอกับโอ๊ต ลงมานอนอยู่ด้านข้างผมทั้งสองคน วันนี้คงได้พักซักที แต่ที่ไหนได้ ทั้งสองคนกลับเข้ามาจูบผมทั้งตัว ทั้งปอทั้งโอ๊ตต่างช่วยกันจูบไซร้ ทั้งซ้ายขวาแทบทุกตารางนิ้วของร่างกายผมที่ตอนนี้คงเป็นของพวกเขาไปเรียบร้อยแล้ว
“อ๊ะ เสียวครับ พอเถอะ สันไม่ไหวแล้วนะ ปอ อ๊าร์ ซี๊ดด โอ๊ตต พอ อ๊า” เขาฟังผมกันซะที่ไหนล่ะครับ ทั้งสองคนก็ช่วยกันใช้ปากกับน้องชายถึกๆ ของผมที่มันดันตื่นขึ้นด้วยน้ำมือของพวกเขาจนผมเสร็จสมอารมณ์หมายไปอีกรอบ นี่ผมหื่นหรืออัดอั้นมานานเกินไปก็ไม่รู้นะแตะนิดแตะหน่อย เป็นซู่ (ซ่า) เป็นสู้ (ปากสู้มือ) เอ ตอนที่ผมสู้อยู่ ผมก็ลืมสังเกตไปครับว่าเค้าสองคน ซู่ สู้ เหมือนผมด้วยหรือเปล่านะ
ปอเข้ามานอนซุกซบ ลมหายใจอุ่นๆ เป่ารดอยู่ที่ซอกคอ ก็แค่กอดผมเป็นหมอนข้าง แต่กับอีกคนทำเอาเสียวแว๊บ อยู่ๆ โอ๊ตก็เอาตัวเข้ามาแทรกอยู่หว่างขาก่อนที่ผมจะได้โวย เขาก็ดันขาผมตั้งขึ้นจนช่วงล่างที่เปลือยเปล่ายกลอยอวดโฉมต่อหน้าเขา
“อะ โอ๊ต พอเถอะครับ สันเจ็บ สันไม่ไหวแล้วนะ “ ผมยื่นมือไปปิดๆ บังๆ แต่มันไม่ได้ช่วยอะไรเลย โอ๊ตยิ้ม เจื่อนๆ ก้มลงจูบเบาที่ขาอ่อนด้านในทั้งสองข้าง ‘หยิวเว้ยครับ’ ก่อนจะค่อยๆ วางขาผมกลับลงพื้นแล้วเข้ามากอดผม ลูบหัวผมเบาๆ เหมือนผมเป็นเด็กซะงั้น
“สันครับ โอ๊ตขอโทษที่ทำให้สันเจ็บขนาดนี้นะ แต่โอ๊ตอดใจไม่ไหวจริงๆ นะครับ ยกโทษให้โอ๊ตนะ ที่รัก” หงะที่ฟังมาก็พอฟังได้อยู่หรอกแต่ไอ้ ที่รัก ส่งท้ายนี่สิ เสียงทุ้มนุ่มชวนใจอ่อน ทำเอารู้สึกว่าหน้าตัวเองเห่อร้อนขึ้นมายังไงไม่รู้
“ให้โอ๊ตดูแลสันไปตลอดชีวิตเลยนะครับคนดี” หานี่มันขอแต่งงานเลยหรอวะครับ ข้ามขั้นไปเปล่าครับ อ๊ะ แต่ไอ้ที่ผ่านมามันก็ข้ามไปหมดทุกขั้นแล้วนี่ช่างมันเหอะครับ
“ปอด้วย ปอจะดูแลพี่สันของปอ อย่างดี เหมือนกันครับ” ไอ้น้องปอ พี่ก็นึกว่าหลับครับ ตกใจหมด
“งะ เอ่อ ไม่รู้แล้วครับมึน ง่วง นอนเหอะ”
“ แต่กลับไปนี่ สงสัยสันต้องไปแก้บนซะแล้วซิ” ผมพำพึมเบาๆ เองครับ ไม่ได้พูดอะไรไปกว่านั้นด้วยนะครับ ไหงพวกเขาทำท่าดีอกดีใจกอดรัดผมอย่างมีความสุขอย่างงั้นล่ะ ‘สันเจ็บนะ อย่างกอดแร้งงงง’ แล้วเราสามคนก็นอนกอดกันจนหลับไป
.
.
คืนนั้นผมฝันว่า มีเสือขาวเดินมาหาผม มันยืนจ้องผมนิ่ง อยู่ๆ ลายสีดำบนตัวของมันก็กลายร่างเป็นงูสีดำมันเลื่อมตัวใหญ่ และสีขาวที่ตัวมันก็กลายเป็นงูสีขาวสวยราวไข่มุก แล้วอยู่ดีๆเจ้างูสองตัวนั้นก็กระโดดเข้าใส่ผมอย่างไม่ทันได้ตั้งตัว มันทั้งสองรัดผมแน่น จนผมกระดิกกระเดี้ยไปไหนไม่ได้ แต่ก็ไม่ทำให้เจ็บปวดหรืออึดอัดอะไร แล้วเจ้าเสือขาวนั่นก็พูดขึ้นว่า เจ้าได้สิ่งที่เจ้าขอแล้วอย่าลืมที่เจ้ารับปากข้าไว้แล้วกัน
“อะ...”
ผมยังไม่ทันได้พูดในสิ่งที่ผมคิด เจ้าเสือนั้นก็ชิงตอบตัดหน้า
“เจ้าขอคนดี ต่อไปนี้สองคนนี่จะเป็นคนดีของเจ้า พวกเขารักในตัวเจ้า และคงเข้ากับแม่ของเจ้าได้ไม่ยาก ส่วนที่เค้าสองคนเป็นผู้ชาย ก็ที่เจ้ายังให้ข้าลองของแปลกเลยนี่” เสียงติดประชดเยาะๆ ยังไงไม่รู้
“เจ้าก็ควรจะลองด้วย ของแปลกที่ข้าให้มาก็ไม่พื้นไม่ ฟลอ นะเว้ย” ครับ คนนึง หล่อ รวย อีกคนก็รวย หล่อ จะพื้น จะฟลอ ก็คงเป็น สัน เองแหละครับ
“ข้าไปหละ สุขี สุขี” แล้วเจ้าเสือขาวตัวนั้นก็กระโดดหายไป ปล่อยให้ผมโดนเจ้างูบ้าสองตัว มันรัดมันไซร้อยู่บนพื้นไป
.
.
“โอ๊ยย พอแล้ว รำคาญครับ” ผมตะโกนด่าเจ้างูสองตัวนั้นก่อนที่จะตื่นขึ้นมาทั้งที่คำว่า “คาญ” ยังไม่ทันสุดคำ อ้าวสว่างแล้วนี่ มุ้งถูกเก็บไปแล้วของใช้ต่างๆถูกเก็บเรียบ ด้วยความมึน ปวดเมื่อยและเจ็บระบมทำเอาไม่อยากกระดิกกระเดี้ยตัวไปไหนเลย แต่รู้สึกว่าตัวจะสะอาดสะอ้านไม่เหนอะหนะ แถมใส่เสื้อผ้าครบชุดแล้วอีกต่างหาก
“ตื่นแล้วหรอที่รัก” เสียงโอ๊ต เรียกให้ผมต้องหันไปหาเขานั่งห้อยขาอยู่ด้านขวามือ
“เรากลับที่พักกันเถอะ ที่รักจะได้กินยาแล้วนอนพัก” เอ่อ ผมก็อยากกลับอย่างที่คุณว่านะครับแต่ผมไม่มีแร้ง
“พี่สันคราบ ตื่นแล้วหรอครับ” ปอไม่รู้โผล่มาจากรูไหนอยู่เขาก็ขึ้นมานอนอยู่ด้านข้าง หอมแก้มซ้ายแก้มขวาข้างละที่สองที่อย่างมันเขี้ยว
“ไปครับเรากลับกันดีกว่า”
“ผมไม่ไหวแล้วครับ มันเปลี้ยไปหมด ไม่มีแรงจะปีนเขากลับไปหรอกครับ” ผมบอกเสียงอ่อย ทั้งสองคนนั้นส่งยิ้มมาให้
“เราไม่ต้องปีนเขากลับหรอกครับ เดี๋ยวเราจะลอยคอกลับไป ใกล้ๆแค่นี้เองครับ” คำตอบของปอเล่นเอาผมงง
“สันเห็นแหลมที่ยื่นออกมาตรงนั้นมั้ยครับ แค่เราอ้อมตรงนั้นเราก็ถึงรีสอร์ทที่เราพักแล้วครับ ไม่เกินห้านาทโอ๊ตรับรอง สันได้กลับไปอาบน้ำนอนที่ห้องของโอ๊ตอย่างมีความสุขแน่นอนครับ
.
.
ณ.ปัจจุบัน ผมได้กลับมานอน สุขีมีคนปรนนิบัตรอยู่ในรีสอร์ทแสนสบายอย่างที่โอ๊ตบอก แต่ก่อนหน้านั้นไม่มีใครรู้หรอกครับว่าผมได้ผ่านนรกขุมไหนมา ........ตอนนั้นผมในใจผมครวญแต่
กลับตัวก็ไม่ได้ ให้เดินต่อไปก็ไปไม่ถึง ..................
......
...
.
เรื่องมันมีอยู่ว่า
หลังจากรู้ว่าสามารถที่จะว่ายน้ำกลับได้ ซึ่งผมก็ลืมคิดไปว่าในเมื่อมันใกล้แค่นี้ขามาจะหาเรื่องเดินไปทำไมให้ไอ้สันเหนื่อยจนลิ้นห้อย แต่ผมก็มีอันต้องห่วงของที่มีติดตัวมาด้วยจนลืมนึกเอะใจ และ กลายเป็นว่าเขาสองคนเตรียมตัวมาอย่างดี เขาเอาถุงใส่ของที่มันกันน้ำได้ร้อยเปอร์เซนต์มาด้วยเลยหมดปัญหา แล้วจากนั้นปัญหาต่อไปก็ยังแทรกเข้ามาให้ผมลืมเรื่องเอะใจไปอีกจนได้ นั้นก็คือ ผมไม่มีแรงและไม่แข็งแรงพอจะว่ายน้ำได้ เขาสองคนก็แก้ปัญหาได้อย่างง่ายดายเพราะไอ้เจ้าถุงใส่ของที่ว่านั้นมันเป็นเหมือนชูชีพที่คอยพยุงให้ผมลอยน้ำโดยมีพวกเขาเป็นคนลากเอาผมกลับมาได้อย่างสบายไม่ต้องออกแรง เมื่อทุกอย่างพร้อม การออกเดินทางก็เริ่มขึ้น นั้นแหละนรกกำลังรอผมอยู่ข้างหน้า ชึ่งทำเอาผมลืมสิ้นทุกสิ่งอย่างขอแค่ รอดจากตรงนี้ไปได้ก็ไม่ขออะไรแล้ว ผมขอไม่บรรยายดีกว่า แต่ให้คุณๆ ไปคิดกันเอาเองแล้วกันนะครับว่า....
................
......
..
.
เมื่อ น้ำทะเลแสนสวยแต่เค็ม..........มาเจอเข้ากับ
.....
..
.
แผลสด......คุณว่าอะไรจะเกิดขึ้น...................(อ้อ คิดคำตอบได้แล้วอย่าลืมร้องเพลงคลอไปด้วยนะครับ)
..............
.....
..
.
The End :bye2:
-
สันคงแสบน่าดู แต่ก็จะหายเร็ว(มั้ง) :laugh:
-
55555+
ขอ1ได้ตั้ง2แหนะ
-
น่า....ฆ่าเชื้อโรค
/ตบไหล่แปะๆ
-
วัดอยู่ที่ไหน จะไปขอบ้างงงงงง
แอร๊ยยยย อิจฉาน้องสัน :-[ :-[
-
อ่านะ มันคงแสบสันน่าดู 555
-
แสบทะลุไส้สสสส :m31: :m31: :m31: :m20: :m20:
-
สันคงแสบแล้วแผลก็คงจะหายเร็วแน่ๆ
-
ยาฆ่าเชื้อโรคอย่างดีเลยนะเนี่ย จะได้หายเร็วไง เดี๋ยวก็ต้องไปแก้บนด้วยนะ ศักดิ์สิทธิ์จริงๆที่นี้ ^^
-
น้ำทะเลที่แสนสวยเป็นยาสมานแผลชั้นเยี่ยมเลยนะสัน :laugh:
-
หุหุ ขอ 3p อีกเยอะๆๆ นะ :haun4: :haun4: :pighaun:
-
บนได้ผลเกินคาดมากๆนะ
ได้มาตั้ง 2 คนเลยอ่ะ
-
ถือว่าฆ่าเชื้อนะสันนะ :laugh:
บวกเป็ด
-
นั่นว่าแล้ว ดันบนแบบ " ไม่พื้น ไม่ฟลอ "
ท่านเลยจัดเต็ม full option ให้ซะ
ไม่ใช่แค่หนึ่งแต่มาแพคคู่ แถมทันใจอีกด้วยอ๊ะ
อิจฉาอ๊ะ หล่อรวย กะ รวยหล่อ
-
:-[ น้ำทะเลเค็ม เจอกับเเผลสด... ก็... แสบๆ คันๆ(มันๆปนกันปายยยยยยยยยยยยยย) อิอิ
ทำใจเถอะจะ เดี๋ยวก็มีคนมาอาสาทายาให้5555 :laugh:
-
ซี้ดแทนสันอ่ะ แสบน่าดู 555
-
ถือซะว่าฆ่าเชื้อนะสันนะ
-
ระวังจะแสบอย่างอื่นมากกว่านะ อิอิ
-
นึกว่าหนุ่มๆ อีกสองคนบนอะไรที่ไม่ฟลอร์กว่าสันซะอีก
-
เป็นที่มาของคำว่า แสบสัน(ต์) นั่นเอง 55555 :jul3:
-
ไปขอพรจากที่ไหน จะไปขอบ้าง
-
อูยยย หนุกหนาน... :haun4:
อ่านมาราธอนจนจบรวดเดียวบันเทิงมากๆ มีแต่พลอทแปลกๆ
ขอชื่นชมนักเขียนมากเลยจ้า o13
-
:laugh:สัน แก้บนรึยัง?
-
ซี๊ดดดดดดดด
-
ฝันว่างูรัด จะเจอเนื้อคู่ เลยได้เนื้อทั้งคู่มาเลยนะ คุคุคุ
หายไปนาย เค้าคิดถึง กอด
-
แผลสดกับน้ำเกลือ ก๊ากกๆ :m20:
แหม พรแม่นจริงๆ หึหึ
-
555ชอบๆเรื่องสั้นชุดนี้จัง มันเหมือนจะเต็มอิ่ม แต่ก็รู้สึกไม่พอ เอิ้กๆรอเรื่องสั้นเรื่องต่อไปเสมอค่ะ/
-
สันแสบ จนแสบสัน :laugh:
เจ้าพ่อเสือขาวศักดิ์สิทธิ์จริงๆ แต่ถ้าจะแก้บนนี่คงต้องเลือกอะไรดีๆแล้ว เดี๋ยวเจ้าพ่อจแกล้งเอาได้
แต่ได้แบบสองหนุ่มโอ๊ต ปอนี่ก็ดีเหมือนกันนะ :haun4:
-
เลือดสาดทุกเรื่องเลยนะ :pighaun:
-
ขอ "คู่"เองนี่นะ55555555
-
อย่าลืมแก้บนสองชุดนะ 555
-
อย่าลืมแก้บนนะเท๊ออออ
-
อูยยยยย แสบบบบบบแทนสันเลย :laugh: อย่าลืมไปแก้บนนะจ๊ะสัน :-[
-
สนุกมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ครับผม โคตรชอบเรื่องสั้นทุกเรื่องของคุณ สนุกมากๆ ไม่มีคำว่าเบื่อเลย ตามอ่านจนตาแฉะ ฮ๋าๆๆๆๆๆๆๆๆ
มาต่ออีกนะครับผม รอคร้าบบบ
-
เรื่องสั้นมากก เอามาลงแก้คิดถึงค่ะ
“พี ไป countdown ที่ห้องตี๋นะ”
“ไรอะ ปีใหม่ทั้งทีทำไมไม่ไปที่คนเยอะๆ จะอยู่แต่ห้องทำไมล่ะตี๋ “
“ก็ตี๋อยากให้เราสองคนข้ามผ่านเวลาไปพร้อมกัน ในอ้อมกอดกันและกัน ในช่วงเวลาที่เหมือนโลกนี้มีแค่เราเพียงสองคน....งะ มะด้ะหรอ พี” เสียงลงท้ายออดอ้อน สายตาเว้าวอน โธ่เอ้ยไอ้ตี๋ล่ำ แค่ประโยค ใจพีน้อยก็ลอยตามไปถึงห้องมรึงละ
“กะด้ะ เตรียมของกินไว้ด้วยนะ ดีที่ห้องตี๋ มองเห็นพลุนะ ไม่งั้น พีไม่ไปด้วยหรอก”
“รักพีที่สุดเลย ตี๋รับรอง ตี๋จะทำ คืนข้ามปีของเราให้ดีที่สุด”.....
.
.
.
.
สวัสดีค่ะท่านผูชมทางบ้านและทุกคนที่อยู่กับเราที่นี่ นี่คือบรรยากาศในบริเวณลาน countdown ที่ทางสถานี....ของเราจัดงานยิ่งใหญ่อลังการ นับจากนี้ไปอีกหกชั่วโมง ตอนนี้ผู้คน เริ่มทยอยมา.....
“ฮูวว ของชอบพีทั้งนั้นเลย ตี๋น่ารักที่สุด” .....ห้าชั่วโมง... "ทำอะไรกันดีอะอีกตั้งนาน” ...... “นอนรอมะ เดี๋ยวตี๋กล่อมพีเอง”........................
“ไอ้ตี๋ เอ้ย เดี๋ยว อ๊ะ อืออ” ...... อีกสามชั่วโมงผู้คนหนาตามากเลยค่ะ เอ้า สนุกกันมั้ยคะ .................. “อืออ ตี๋ แรงอีก อ๊า ซี๊ดด ชอบครับ อืออม ” ...สองชั่วโมง...... “อ๊า พี แรงอีกที่รัก อย่างงั้น ซี๊ดด อ๊า” ....................อีกสามสิบนาทีแล้ว....... "พอแล้ว อ๊า ตี๋ อ๊า พอ พี อา พีจะไม่ อ๊า” ............
อีกสิบนาที......... "ตี๋ พอ อ๊าวว” ...... “พี อู้ววว” ........ "พอเถอะตี๋ พีไม่ ...ไหวแล้ว อ๊า หลายยกแล้วนะตี๋ อ๊าส ซี๊ด” ....อีกสามนาที.....
“อ๊ะ อ๊ะ” นะคะท่านผู้ชม
“ ฮื้อม” เอี๊ยดดด อีกสิบ
“ซี๊ดด ตี๋ อ๊าาาา” สามสิบวินาที่เท่านั้น
“อ๊ะ อือม ตี๋ อ๊า จะ ซี๊ด นับ..อืม ถอยหลัง อ๊าา แล้ว อื้อม”
ที่เราจะมาร่วมกันนับถอยหลัง เข้าสู่ปีใหม่ไปพร้อมกัน.... “พี ซี๊ดด พีก็ อ๊า นับ อือม สิ”
10............................9.............
“นับบ้าอะไร อ๊า พี อ๊ะ จะ ..ขาด ฮือม ใจ... อ๊าวว ตาย อู๊ววอยู่แล้ว อ๊า อ๊า”…………..5………….4……… "อ๊า” ……3…… “ตี๋” ………2… “ พี” …..1….แฮ็บ. ปุ้ง ... "อ๊าาาาตี๋ พีออกแล้วว” ...ปุ้ง ปุ้ง พลุ สีสวย ..ถูกจุดขึ้นสู่ท้องฟ้า... "พี อ๊า พี อืม พี อ๊าาาาาา” ตี๋ทิ้งตัวนอนหอบแข่งกับพีอย่างเอาเป็นเอาตาย......................
..............
...
..
.
“อะ ไอ้ บ้าตี๋ ปี...แฮ๊กๆ... ปี นี้ พี เลย..แฮ๊กๆ..พีไม่ได้ เคานดาวน์ เลย”
“แฮ็กๆๆ น่า พี นี่เป็น ...แฮ๊ก.. เป็นคืนข้ามปี ของ ของเราสองคนนะ....Happy new year ครับ.... ระ ...รักพีครับ” ตี๋กระซิบเบาๆ ข้างหู ตามด้วยจูบแผ่วๆ ชวนสยิว อีกหนึ่งที
“Happy new year ....รัก ..เหมือนกัน ..ไอ้ตี๋หื่น”
“หือ หื่นเหรอ หื่น งั้นเอาอีกรอบ..”
“เฮ้ย พอแล้ว อ๊ะ พีไม่ไหวแล๊วว”
“หึ หึ พีไม่ไหว แต่ ..” ตี๋จูบเบาๆ บนริมฝีปาก ที่อ้าค้าง
“ตี๋ ล้อเล่น ตี๋ ก็ไม่ไหวแล้วเหมือนกัน มานอนกอดกันยันเช้าดีกว่า” ตี๋ดึง พีเข้ามากอดเอาไว้
“รักนะ”
“อือ รักครับ” .......................... ....... ..
....
..
.
The end :bye2:
Happy new year>>>>ปีใหม่นี้ ขอให้คนอ่าน ...มีแต่ความสุขค่ะ ขอให้คนอ่าน...มีนิยายดีๆ สนุกๆ ( หื่นๆ ) อ่านกันไม่ขาดนะคะ
-
เป็นการทำคืนข้ามปีให้ดีที่สุดจริงๆ
ฮาา
-
ฉลองแบบนี้ทั้งปียังไหวเลยใช่ป่ะ :haun4:
สั้นๆแต่หื่นเล็กๆส่งท้ายปี o13
-
ทำกันมาราทอนเลย เหอเหอ
-
:haun4: :haun4:
-
โอ้โห ทำกันข้ามปีเลยทีเดียว
-
เหอะๆ ต้องเปลี่ยนชื่อเป็น หื่นข้ามปี
-
ฉลองกันข้ามปีเลยแฮะ
-
ฉลองล่วงหน้าตั้งหกชั่วโมงเชียว
-
ฮา กระจายยย
เคาท์ดาวน์ได้ใจมาก
-
นอนรอกันอึดจังนะ
-
หาอะไรทำเพื่อรอเค้าท์ดาวน์สินะ :z1:
-
เคาท์ดาวน์กันเหนี่อยนะเนี่ย 555
-
เพิ่งมาอ่านตอนล่าสุด เพิ่งเห็นว่ามีตอนรับปีใหม่ด้วย 555+
ย้อนหลังสักนิดดดด
-
คืนข้ามปีที่ไม่ต้องเค้าดาวน์ อิอิ
-
สวัสดี คนอ่านที่คิดถึงทุกคนนะคะ (กลัวไม่หนุกอะ :sad4: นานๆๆ เขียนที :เฮ้อ:)
วันนี้ผมรู้ว่าต่อจากนี้ผมจะเจอกับอะไร ผมเตรียมตัวเตรียมใจ ที่จะมีครั้งแรกกะที่รักของผม.....แต่ผมไม่นึกว่า มันจะ.......
ผมเตรียมตัว โดยทำตามที่เพื่อนผมบอกคือพอมาถึงบ้านพี่ศุกร์สุดที่รักของผมผมก็ขอเลย
“พี่ศุกร์ นุ ไม่เคยนะ .. นุ... คือ นุกลัวอะ” พี่ศุกร์กอดผมไว้
“นุ พี่รักนุนะ พี่จะทำแต่เรื่องดีๆ กับนุ ไม่ต้องกลัวนะ คนดี”
“ฮื่อ นุรู้ แต่ก็ยังกลัวอยู่ดีอะ พี่ศุกร์ มีอันนั้นมั้ยอะ”
“ฮะ อะไรนะนุ”
“อันนั้นอะพี่”
“มีสิ ไม่งั้นพี่จะอย่างว่ากะนุได้ไง” พี่ศุกร์บอกขำๆ แต่ผมสิเขิน
“ม่ายช่ายย พี่ นุหมายถึงของมึนเมาอะ นุอยากขอย้อมใจซัก สองสามอึกอะไม่งั้นนะคงกลัวจนวิ่งหนีออกไปแน่เลย” แล้วผมก็ไม่นึกว่าเพราะเป็นเด็กดีไม่ดื่มมาเกือบสามปีจะทำเอาสามสี่อึกที่ซดเข้าไปกลับทำเอาผมน็อค
....
...ดี...พี่... ..ผมก็เหนื่อยนะ.....
กับมัน...เอ็ดยอม..........
“อืออ พูดไร”
..เมานี่แหละดีพี่....รอมันตื่น...
.อ๊า พี่ อู๊ยย อ๊า.....พี่เส.... อ๊าววว พี่ศุ...อือมม
ซี๊ดดด อ๊า...............
......
..
ใค้รมัน ครางอยู่แถวนี้วะ
“อ๊า อ๊า” อ้าวเสียงเราเองนี่หน่า ซู้ดด น้ำลายยึดอีกต่างหากตู พอเริ่มรู้สึกตัวก็เอามือปาดปากเข็ดน้ำลายที่ไหลย้อยออก ก่อนลืมตาอย่างสลืมสลือ
เจี้ยก ใครเอาดินสอมาตั้งตรงเน้ เคยเห็นมะ ดินสอที่ทำจากกิ่งไม้งะ ดุ้นเอ้ยแท่งอวบๆ สีคล้ำ ยาวเป็นแขน แหะ มันยาวไม่ถึงแขนหรอก เว่อไปงั้น จากความงั้วเงีย ที่นี่ตาเกือบสว่างเลยตู
“พี่ศุกร์..” เฮ้ย ไอ้เอ็ด มันกำลังนอนหลับตาพริ้ม ครางได้ใจอยู่ด้านข้าง มีพี่เสกกำลังเย่อสะโพกเข้าใส่อย่างเมามัน จากภาพที่เห็นอารมณ์สยิวบังเกิด เลยกลับมาสนใจแท่งดินสอตรงหน้าอีกครั้ง เอิ่ม พี่ศุกร์...ที่รัก...ที่ยังไม่ใช่สามีผม
“สิ นุ ทำให้พี่หน่อย น่า พี่ยังทำให้นุได้เลย” อ้อ ไอ้เสียววาบๆ ก่อนหน้าที่ผมจะรู้สึกตัวนี่มันพี่ศุกร์เองหรอกหรอ อืออ แต่ผมไม่เคยนะ จะให้ทำไงล่ะ
“ผมทำไม่เป็นครับพี่” โอ้ยยย อย่ายิ้มอย่างนั้น มันเสียวสันหลังพิก๊ล
“ไม่เป็นไร เดี๋ยวพี่สอน” พี่ศุกร์เอามือไล้ที่หน้าผมช้า มันสยิวหน่อยๆ ก่อนจับที่คางผมค่อยดึงหน้าผมเข้าไปใกล้เจ้าเจ้าแท่งดินสอนสีคล้ำหัวแหลมนั้นอย่างช้า
“อ้าปากสิ นุ อืออ ค่อย อมเข้าไป น้าน อย่างงั้น อืออ พี่รักตายเลย นุเอ้ย โอ๊ยย” ฟันผมคงไปโดนของพี่เค้าแรงไปหน่อย แหะๆ โทษที่พี่ ผมได้แต่คิดขอโทษในใจเพราะปากไม่ว่าง ...จ๊วบ จ๊วบ
“เบาๆ นุ ไม่ต้องรีบร้อน อืออ พี่ยังอยู่ อ๊า ให้เราดูดได้อีกนาน ซี๊ดด อู๊ยย ครั้งแรกจริงหรอนุ ดูดเก่งจริงเรา อ๊า” พี่ศุกร์คงเสียวมากพี่แกเกร็งสะโพกลอยเลย มือพี่ศุกร์คอยลูปหัวผมเบาๆ ปากก็ครางระบายเสียว มีทั้งซู๊ด ทั้งซี๊ดด ไม่ขาดปาก ครางดังมาก ผมยิ่งได้อารมณ์ ไอ้ไม่เคย ไม่เคยนี่แหละ เร่งปากเต็มที่เลยคราวนี้ พี่แกก็ยิ่งเสียว ยิ่งเกร็ง แต่แกไม่ยอมปล่อยออกมา อยู่ดีแกก็จับหัวผมให้หยุด
“พอก่อนครับคนดี เดี๋ยวแตกซะก่อน” แล้วพี่ศุกร์ก็ผลักให้ผมนอนลงกับที่นอน ก่อนจะตามมาคร่อมทับตัวผมอีกที เสียงเนื้อกระทบเนื้อของไอ้เอ็ดกะพี่เสกดังเป็นจังหวะถี่ยิบ ไอ้เอ็ดครางดังลั่น ทำเอาผมอารมณ์ กระเจิง พี่ศุกร์เอาขาผมมาเกี่ยวที่เอวของเค้าไว้
“อืออ พี่ศุกร์ ทำไร” พี่เค้ายิ้มให้ผมก่อนกระซิบที่ข้างหูเบา
“ทำเสียวไงนุ” พี่เค้าเอาดินสอแท่งเดิมที่ยังแข็งเป้ก ดันเข้ามาช้าๆ
“อ๊า พี่ อืออ มันเจ็บ อ๊ะ อือ” พี่ศุกร์ บรรจงจูบที่ปากผม เค้าแหย่ลิ้นเข้ามาพัวพัน ลิ้นร้อน ของพี่ศุกร์ทำเอาผมลืมโลกไปในบัดดล ก่อนแกจะจิ้มพรวดเข้ามาอย่างไม่ให้สุ้มให้เสียง
“อ๊าอาอาส” น้ำตาตกเลยครับ มันเจ็บจริงๆนะ มันคับแน่น จนเผลอจิกเล็บลงกับไหล่พี่เค้าอย่างไม่ปราณี ขาเกร็งแน่น สั่นระริก สูดหายใจเข้าออกอย่างกับกลั้นหายใจมาซักสามนาที พี่ศุกร์หยุดค้างไว้ในท่านั้นจนร่างกายผมผ่อนคลายลงเองอย่างเผลอไผล ก่อนที่พี่เค้าจะดึงแท่งที่อัดแน่นนั้นออกอย่างช้า ผมจ้องตากับพี่ศุกร์เป๋งเลย เหมือนจะดูว่าพี่แกจะทำอะไร แล้วอยู่ๆ แกก็ดันมันกลับเข้ามาอย่างแรง
“ซี๊ดด” ผมกดเล็บลงที่บ่าของเค้าอีกครั้ง ปากก็ร้องระบายความเสียวซ่านอย่างเผลอไผล แล้วจากนั้น จากนั้น.....ผมไม่รู้อะไรแล้ว ได้แต่ปล่อยตัวปล่อยใจไปตามแต่ที่พี่ศุกร์จะชักนำ รู้แค่ว่า มันซ่านเสียวสุขสม ซะจนไม่รู้จะบรรยายยังไงไหว อ๊า...และแล้วครั้งแรกของผมก็มอบให้กับพี่ศุกร์ที่รักไปซะที่.....
.......
...
เอ....นี่ผมลืมอะไรไปหรือเปล่านะ
เมื่อครั้งแรกของเราทั้งสองสิ้นสุด พี่ศุกร์ก็ยังปรนเปรอร่างกายผมต่อไป ตอนนี้พี่เค้าปฏิบัติการเลียๆ ดูด ไปตามเนื้อตามตัวอย่างเมามัน ส่วนผมมันเปลี้ยไปหมดจนได้แต่นอนนิ่งปล่อยตามแต่ใจพี่เค้าอีกครั้ง ......แต่...เอ่อ...ผมว่า...เหมือนผมลืมอะไรไปจริงนะ...................
....................
............
...
.
เออ ใช่ ชิบอ๋ายหละ ไอ้เอ็ดกะพี่เสก เอออ ไอ้เอ็ดกะพี่เสก...งะ ..พี่เสกน้องสามีหมาดๆ กะไอ้เอ็ดน้องสะใภ้บวกเพื่อนเลิฟ...เค้า... มัน....เค้าอยู่ในห้องด้วยนี่....ผมเหลียวหาสองคนส่วนเกินที่ไม่น่าจะมาร่วมเป็นพยานการเสียตัวครั้งแรกของผมได้... เฮ้ยย.ย..ย.ย.. พี่เสก...เค้า ตอนนี้พี่เสกเค้า.. เค้า...มัน..เค้ากำลังง่วนอยู่ที่ต้นขาของผมทั้งที่มันควรจะเป็นพี่ศุกร์สุดที่รัก..เฮ้ยยย แล้วผัวผมไปไหนล่ะ.. ผมเด้งตัวขึ้นนั่งอย่างกะติดสะปริง กรี๊ดด พี่ศุกร์ไปนัวอยู่กะไอ้เอ็ดที่นอนหลับหูหลับตาครางซี๊ดๆ ไม่สนใจใคร...ผมกำลังจะผวาเข้าไปจิกหัวตบซักทีสองที แต่ทันทีที่ผมจะลุกขึ้นนั่ง พี่เสกก็เสกตัวเองมาอยู่หน้าผมได้ราวกับเวชมนต์
“ช่วยพี่นะ นุ” พี่เสกยืนด้วยเข่า ทำเอาสากส้มตำ ตำกับปากผมพอดิบพอดี แล้วพอผมอ้าปาก พี่แกก็แทงพรวดเข้ามา อร๊ายย เค้าจะพูดว่าไม่ ว้อย ไม่ใช่ จะทำให้ซะหน่อย พี่เสกไม่ได้สนใจเสียงสำลักค้อกแค้กของผม พี่แกเดินหน้าอย่างเดียวเลย สองมือก็จับกุมหัวผมโยกเข้าออกอย่างเมามัน หือขนาดนี้นี่เอง ไอ้เอ็ดถึงครางลั่น มันหละสิมึ้ง.............
พี่เสกเป็นน้องชายพี่ศุกร์ พี่ทั้งสองคนเค้าอยู่ที่คอนโดห้องนี้ด้วยกันแต่มีห้องแยกกันคนละห้อง ต่างคนต่างอยู่ พี่ศุกร์กะผมเจอกันเพราะผมไปเข้าทำงานเป็นลูกน้องพี่เค้าเมื่อปีก่อน รักของเราค่อยสาน ค่อยสร้างกว่าจะสุขงอมมาจนป่านนี้ แหมเหมือนนานเน๊าะ ก็เจอกันเมื่อธันวาปีก่อน กุมภาปีนี้ก็โฉ๊ะๆ กันก็แค่นั้น ส่วนไอ้เอ็ดเพื่อนเลิฟมันเป็นเพื่อนจากมหาลัยด้วยกัน เคยทำงานที่เดียวกันก่อนผมจะลาออกแล้วย้ายมาเป็นลูกน้องพี่ศุกร์ รู้แค่ว่าหลังจากผมย้ายงานไม่กี่วัน พี่เสกมาออกแบบห้องให้หัวหน้าไอ้เอ็ดแล้วก็ไป โฉ๊ะๆ กันตั้งกะวันปีใหม่นั้นหละ แล้วก็คบกันเรื่อยมา เมื่อสองวันก่อนเราบังเอิญไปดินเนอร์ที่เดียวกันเลยได้รู้ว่านอกจากมันจะเป็นเพื่อนเลิฟแล้วมันยังจะเข้ามาเป็นน้องสะใภ้ผมอีกต่างหาก เพียงแต่ตอนนี่มันล้ำหน้าเป็นศิษย์พี่ในเรื่องอย่างว่าไปก่อนเท่านั้นเอง แล้วก็มันนั้นแหละ แนะนำผมตอนผมโทรไปปรึกษามัน ว่าผมกะจะให้ครั้งแรกกะพี่ศุกร์วันหยุดยาวสี่วันติดนี้ แต่ผมกลัว มันก็เลยบอกผมว่า ให้ซดเหล้าย้อมใจไปก่อนซัก สองสามอึกแล้วดีเอง เพราะวันที่มันโดนมันก็กึ่มๆเหมือนกัน มันเน้นชัดเลย ว่า โค-ตะ-ระมันส์ ขณะที่ผมเผลอคิดอะไรรื่อยเปื่อยอยู่นี่พี่เสกที่เสกของเข้าปากผมก็เปลี่ยนท่าเอาของใหญ่ออกจากปากไปจ่ออยู่ปากประตูหลังผมซะแล้ว
“อ๊า พี่ เสก ซี๊ดด เบาๆ นุเจ็บบ อือม พี่ศุกร์ นุเจ็บบ” เสียงไอ้เอ็ดเงียบไปเมื่อไหร่ไม่รู้ แต่ตอนนี้พี่ศุกร์ก็มาหาผมตามคำเรียกร้อง พี่เสกยกตัวขึ้นเป็นนั่งกระแทกสะโพกอยู่ที่หว่างขาแรงจนกระเทือนไปทั้งตัว พี่ศุกร์เข้ามาก็ดูดปากก่อนเลย จากปาก ก็ละเรื่อยไปที่หัวนมทั้งสองข้าง พี่ศุกร์ช่วยจริงๆ นะ ช่วยทำเอาเสียวสยิวจนลืมเจ็บเลย แล้วอยู่ๆพี่ศุกร์ก็ผละออก แต่ก่อนที่จะได้ประท้วง พี่เสกก็จัดการเสกท่าใหม่ให้ผมกลับมานั่งอยู่ด้านบน พี่เสกดึงผมให้ก้มลงไปจูบกับแก ส่วนพี่ศุกร์ก็กลับเข้ามานัวเนียอยู่ด้านหลัง มันเสียวสยิวไปหมด พี่ศุกร์เอานิ้วสอดเขจ้ามาเบียดกับของพี่เสกที่ยังอยู่ในตัวผม
“พี่.. ซี๊ดด พี่ศุกร์ อ๊ะ อือม ทำอะไร อ๊าวว นุ อื้ออ นุเจ็บ” ผมลุกนึ้นนั่งแต่ดิ้นหนีไปไหนไม่ได้ เพราะพี่เสกจับแขนผมเอาไว้ แล้วยังมีพี่ศุกร์ดักอยู่ข้างหลัง
"ทำเรื่อสนุกกันน่า นุ” พี่ศุกร์กระซิบที่ข้างหู ก่อนจะดึงหน้าผมให้หันไปบดปากกับเค้า ขณะเดียวกันก็ดันนิ้ว เข้าๆ ออกๆ จนพอขยับได้พี่ศุกร์เอานิ้วออก แล้วเอาแท่งดินสอของตัวเองมาจ่อ แล้วค่อยๆดันเข้ามาแทน
“อื้ออ เจ็บ พี่ศุกร์ นุเจ็บ โอ้ย อื้ออ” พี่ศุกร์ดันหลังให้ผมก้มลงหาพี่เสก พี่เสกก็ไม่ได้ปล่อยผมว่างพี่แกดึงผมไปบดปากแทน พี่ศุกร์ก็พยายามเอาเข้าจนสำร็จ แล้วความมันก็ระเบิดขึ้น จนผมได้แต่ปล่อยตัวปล่อยร่างกายไปตามกระแสความเมามันของสองพี่น้องที่จะพัดพาเอาผมไปได้ถึงไหนก็ตามแต่ใจเขา ไม่ว่าจะท่าโน้น ท่านี้ ตะแคง ลุกนั่ง คว่ำหงาย ปลายเตียง หัวเตียง นั่งบ้างยืนบ้าง .....จนมึนไปหมดแล้วผมก็ไม่รู้อะไรอีกแล้วหละครับ........
..
.
“โอ้ยย” หัวก็ปวด ร่างกายก็รวดร้าว แค่ขยับก็ร้าวไปทั้งร่างแล้ว ไม่อยากกระดิกกระเดี้ยเล้ยให้ตายสิ ลืมตาขึ้นก็เห็นพี่ศุกร์ที่รัก อุทิศแขนขวาให้ผมหนุนนอนแทนหมอนมือซ้ายโอบกอดผมเอาไว้ จากสภาพร่างกายและความเปล่าเปลือยของเราสองที่ผมรู้สึกได้ ทำให้ผมนึกรู้ว่าเมื่อคืน พี่ศุกร์คงจัดหนักจัดเต็มให้ผมเป็นแน่
“เฮ้ยย” พอนึกถึงเรื่องเมื่อคืน ไอ้เอ็ด กะพี่เสก..... ผมค่อยลุกขึ้นนั่ง มองไปรอบๆห้อง ก็ไม่เห็นมีอะไรผิดปกติ ไม่มีคนทั้งสองคนที่ผมนึกว่าได้เข้ามาเป็นส่วนหนึ่งและรับรู้รับทราบในครั้งแรกของผม.....หรือผมฝันไป
“เป็นอะไรหรือนุ” พี่ศุกร์ลืมตาขึ้นมามองผม
“ไม่มีอะไรครับ สงสัยนุคงฝันไปอะ” ผมซุกตัวกลับเข้าไปในอ้อมกอดที่แสนอบอุ่นของพี่นุอีกครั้ง พร้อมปิดตาลง.....
.
“ไว้อยากมันโคตรๆ ค่อยเมาใหม่ดีกว่าเรา”... Z...z...z...z.
......
..
.
เสียงงึมงำเบาของคนในอ้อมกอดทำเอาคนกอดแอบยิ้มตาวาว ก่อนจะจุ๊ป เบาๆที่ขมับคนหลับ
“ไม่ต้องเมาก็มันได้ครับที่รัก เดี๋ยวพี่จัดให้” .......................
The end :bye2:
-
:laugh:
ฮากระจายมากกว่าเลือดพุ่งนะเนี่ย
แต่ชอบอ่ะ แต่ละตอนไม่เหมือนใคร
บวกเป็ด
-
พี่แกจัดหนักมากกกกก
-
:haun4: :haun4: :haun4:
-
เฮ๊ย ติดใจซะงั้น 555
-
ฮ่าๆๆๆ ชอบครับ มาต่ออีกนะครับ ชอบทุกตอนเลย
-
:z1: สุดๆอ่ะ ควบสองไม่รู้ตัว
-
สองพี่น้องนี้เสื้อร้ายนี้หว่า
สงสัยชอบสวิ้งฯ
-
ฮามากไปนะ เมื่อไรนุจะรู้ความจริงเนี่ย 5555+
-
มันไม่น่าจะใช้ความฝันนะนุ :z1:
-
โถ ยังคิดว่าตัวเองฝันไปอีกนะ
-
2 พี่น้อง กับ 2 เพื่อน
แหมๆ ช่างแบ่งปันกันดีเหลือกันนะ 555
-
:laugh3: สามัคคีกันแบ่งปันดีจริงๆ
-
โอ้ววว
-
คราวหน้าจัดหนักเลยนะ อย่าให้คอยนาน ^^
-
ท่าทางครั้งหน้าคงจัดหนักกว่าเดิมแน่ๆ :laugh:
-
555555 ฮามากกก
-
หลายPจริงๆ ฮุฮุ
-
กลายเป็น 4 คน สนุกสนานซะงั้น
ซับเลือดไป ฮาไป นุ แม่งเอ๋อดี 555
-
^^ :z1:
“ข้างบ้านมีคนย้ายมาอยู่แล้วนี่” ชายร่างสูงที่ยืนรดน้ำต้นไม้อยู่ริมรั่วพึมพำเบากับตัวเองก่อนจะสะดุ้งโหยง
“สวัสดีค่ะ คุณหมอยุทธใช้มั้ยคะ นิเพิ่งย่ายมาค่ะพอดีพี่จิตที่อยู่บ้านนั้นช่วยแนะนำเพื่อนระแวกบ้านให้รู้จักหนะค่ะ มีบ้านคุณหมอคนเดียวที่ยังไม่ได้เจอกัน” เสียงเรียกดังมาจากอีกฟากของรั่ว นิรมลไม่ได้เว้นจังหวะให้หมอร่างสูงได้ออกปาก ก็หันไปเรียกลูกชายให้เข้ามาร่วงวงด้วยอีกคน
“นพ ๆ มาสวัสดีคุณหมอยุทธสิลูก นพค่ะปีนี้จะเข้าเรียนที่...ค่ะ”
“สวัสดีครับ ช่วงนี้ปิดเทอม หมอคงหนวกหูแม่ผมหน่อยนะครับ” นพบอกเซ็งๆ
....วันอาทิตย์ แสนสบาย....
“หมอยุทธ ครับ นพมีแผ่น น่าดูมาก มาดูด้วยกันนะครับ โฮมเทียเตอร์ของหมอเจ๋งสุด....” สองแม่ลูกนี่พอกันด้านมนุษย์สัมพันธ์ เพียงไม่นาน นพก็ทำตัวสนิทสนมเข้านอกออกในบ้านข้างๆ ได้เหมือนบ้านตัวเอง โดยที่หมอเจ้าของบ้านก็ไม่ได้รู้สึกไม่พอใจ กลับรู้สึกดีซะด้วยซ้ำที่มีเด็กหนุ่มน่ารักมาเดินป้วนเปี้ยนอยู่รอบตัวในวันหยุด หนำซ้ำวันไหนที่เจ้าตัวดีไม่มากวน กลับต้องไปเรียกมาเล่นด้วยเป็นประจำ
“ นพ...นพ ว่างมาเล่นบาสออกกำลังเป็นเพื่อนกันหน่อยสิ”
“ไหวหรอหมอ อายุขนาดนี้ระวังลมจับ”
“ไม่เล่นใช่มั้ย งั้นบาย”
“เง้ย รอเดี๋ยวครับอย่าร้อนใจ เอ้ยใจร้อน ใครแพ้เลี่ยงข้าวเย็นนะคร้าบ”
จนเปิดเทอมจากเพื่อนบ้านก็กลายเป็นศิษย์อาจารย์
“อาจารย์ครับ วันนี้กลับบ้านด้วยคนสิครับ มันปวดเมื่อยไปทั้งตัวเลย”
“เอาสิ” นพขึ้นรถได้ก็คุยเรื่องโน้นนี้ไปเรื่อย ผ่านไปสองไฟแดง คนช่างพูดก็เงียบไปซะเฉย
“หลับ” เจ้าของรถมองคนหลับคอพับคออ่อนอย่างขำๆ ......พอมองนานเข้าจิตก็ฟุ้งซ่าน .....หน้าตอนหลับ น่ารักดี ปากแดงๆ นั้นจะนุ่มมั้ยนะ แก้มงี้ก็เนียนเชี่ยว.....
“เฮ้ย คิดอะไรไปเนี่ยเรา” มือที่ยืนไปเกือบถึงแก้มคนหลับก็หยุดชะงัก.....
“นพ ถึงบ้านแล้ว” เสียงห้วนเชี่ยว
“ครับอาจารย์หมอ.. เฮ้ย .. ไรว้า ยังไม่ได้ขอบคุณเลยจะรีบไปไหน” ก้าวลงรถ ปิดประตู รถเคลื่อนตัวออกไปแบบไม่บอกกล่าวทำเอาคนยืนเตรียมขอบคุณเหวอค้าง....
...
.
“.....น้องนพครับให้พี่ช่วยมั่ย...” รุ่นพี่ร่วมคณะ ที่ใครก็รู้ว่าขี้หลี จีบดะไม่ว่าหญิงว่าชาย
“อื่อม นิพนธ์งานตัวเสร็จแล้วหรอ ....” เมื่อเจอกันในที่เรียนหมอยุทธกลับเป็นฝ่ายป้วนเปี้ยนวนเวียนอยู่รอบตัวนพ โดยที่เจ้าตัวดีก็ไม่ได้ติดใจอะไรให้มากเรื่อง ก็คนบ้านใกล้กันจะดูแลกันก็ไม่เห็นจะแปลก มีอาจารย์หมอยุทธมาอยู่ใกล้ๆ สิดี อบอุ่นดี..นพชอบ... เจ้าตัวได้แต่บอกตัวเองอย่างนั้น
“แหะๆ ขอโทษครับอาจารย์ผมนึกว่าน้องเค้าอยู่คนเดียว......”
“เฮยเอ็งไปยุ่งกะน้องนพมากๆ ระวังอาจารย์ยุทธขบหัวเอาหรอก ....” เสียงลือเสียวเล่าอ้างความหวงของอาจารย์ยุทธระบือไกล ...เมื่อออกรูปนี้บ่อยเข้า ก็ไม่มีใครเข้ามายุ่งกะนพอีก
‘เหมือนจะใกล้แต่ก็เหมือนไกล เฮ้อ...’นพได้แต่รำพึงกับตัวเอง เพราะตัวอาจารย์ยุทธเองแม้จะห่วงหวงแต่ก็ไม่เคยเกินเลย คอยทั้งดูทั้งแล ทั้งกีดทั้งกัน แต่ตัวเองก็ไม่เคยมาท่าทีมากกว่านั้น บางครั้งออกจะผลักไสซะด้วยซ้ำ ก็ทำเอานพวางตัวไม่ถูกอยู่บ้างเหมือนกัน บางครั้งจีจ๋าอยู่ดีก็ไล่กลับบ้านซะงั้น
‘สงสัยวัยทอง’ ......
“ลูกอาจารย์หยุทธเค้า” ทั้งรุ่นพี่ทั้งอาจารย์ลงความเห็นเสร็จสรรพ
‘.......ไม่เอานะ นพไม่ได้อยากเป็นลูกซะหน่อย.....’
.
.
สองปีที่ผ่านมา นพยายามทำใจให้คิดกับอาจารย์ให้อยู่ในกรอบแค่ความเคารพ คิดให้เหมือนคิดกับพ่อกับพี่ที่ไม่เคยมี พยายามให้เหมือนแค่คนข้างบ้านธรรมดา แม้มันจะยาก แต่ก็คงต้องทำ คนเราจะยื้อความเจ็บไว้กับตัวทำไมให้นาน จนขึ้นปีสามรุ่นน้องน่ารักหลายคนต่างให้ความสนใจนพ แต่จะมีก็แต่น้องรหัสเท่านั้นที่นพให้ความสนิทสนมด้วย
ศาลาอเนกประสงค์ ที่มีพื้นสะอาด ลมพัดเย็นน่านอน มีคนมานั่งเล่นนอนเล่นกันปะปราย ในช่วงหลังสอบเสร็จ
“...ง่วงจังเลยขอนอนตักนะไก” น้องไก เป็นผู้ชายผอม ตัวเล็กกว่านพ หน้าใส ใส่แว่นสายตา ตรงข้ามกับอาจารย์หมอยุทธเป็นไหนๆ นั่งเหยียดขา อยู่บนพื้น ในมือถือหนังสือการ์ตูนอ่านอยู่ พอนพเอนหัวลงก็รีบยกหนังสือหลบให้ทันทีอย่างคุ้นเคย
“ไอ้นพประเจิดปะเจ่อไปละ” เพื่อนที่เดินมาด้วยกันใช้สายตาจิก ด้วยความอิจฉา
“อะไรของนายแค่นอนแค่เนียนะ ก็ทำออกบ่อยไป” นพไม่สนใจเพื่อนยังนอนหลับตาต่อไป
“งั้นเรานอนด้วยสิ” สิ้นเสียง หัวหนักๆ ก็วางลงที่ท้องนพ ก่อนที่จะได้ปฏิเสธ ทั้งหมดนั้นอยู่ในสายตาคมๆ ของ อาจารย์หมอยุทธที่เดินตามมาห่างๆ
“เออวันนี้สอบเสร็จไปฉลองกันดีกว่า ผ่อนคลายกันซะบ้าง นพไปด้วยกันนะ” นพที่นอนหลับตาอยู่ไม่ได้มองเห็นสายตาฆ่าฟันที่สองหนุ่มที่อยู่รายรอบส่งให้กันอย่างเอาเป็นเอาตาย
“อือใครไปบ้างล่ะ อย่าหลายคนนะ รำคาญ”
“ไปแค่เราสองคนยังได้เลยนพ”
“ได้ไงล่ะ พี่ ไกไม่ยอมให้พี่นพไปกะพี่สองคนเด็ดขาด...” น้องไกเสียงแข็ง
“หา...” นพลืมตามองน้องไก
“ผู้ชายไปกันแค่สองคน เหงาตายเลย” น้องไกได้แต่ส่งยิ้มเขินๆ ตอบเสียงอายๆ
“อือ ก็จริงนะ นายไปจะไปที่ไหนล่ะ”
“ที่... แถวหอเราเดินกลับยังได้เลยจะได้ไม่อันตราย”
“ก็ ได้นะแต่ไกลจากบ้านเราอะ คงกลับบ้านไม่ไหวแน่เลย”
“ค้างที่ห้องเรา / ห้องไก....” ทั้งเพื่อนทั้งน้องพูดขึ้นมาพร้อมกัน
“อ้าวไกก็อยู่แถวนั้นด้วยหรอ”
“ก็แค่นั่งแท็กซี่ไปไม่ไกลเองครับ ยิ่งดึกๆรถไม่ติดแป๊บเดียวก็ถึง นะพี่นพไปค้างห้องไกดีกว่านะ เผื่อเพื่อนพี่เค้าจะหาสาวไปนอนด้วยเราจะได้ไม่เกะกะเค้าไง เพื่อนพี่ยิ่งเสน่ห์แรงอยู่”
“เฮ้ย น้องครับ พี่เนี่ยรักเดียวใจเดียวครับ ไม่ชอบมั่ว”
“เอาเถอะๆ ไว้ค่อยว่ากันจะนอนห้องใคร เอาเป็นถ้าสองคนอยากจะมีเพื่อนนอน เรากลับบ้านเราก็ได้ไม่ว่ากัน” นพลุกขึ้นมานั่ง หยิบของมากองไว้ข้างตัว
“แต่ตอนนี้เรากลับบ้านเอาของไปเก็บก่อน พวกนายอยู่แถวนั้นไปกันก่อนเลยก็ได้ ถึงแล้วโทรหา”
“ให้เราไปส่งมั้ยจะได้ไปพร้อมกันเลย ไปนอนเล่นห้องเราก่อนก็ได้”
“ไม่เป็นไรไปรถไฟฟ้าเร็วกว่า รถไม่ติดด้วย เจอกัน” นพบอกลาเพื่อนเดินลิ่วออกไปสาวตาชายสามคนสามวัยสองคนแรกจากในศาลามองอย่างอาวรณ์ เพื่อนนพ/พี่นพ มึง/พี่ เป็นเพื่อนนอนให้ กู/ ผม คืนนี้เถอะ และสายตาอ่อนโยนที่มองตามมาของคนร่างสูงที่นั่งหลบมุมอยู่ด้านนอกศาลา.....
“เฮ้ย ไอ้ไกมันจะมากไปแล้วนะ กูชอบมันก่อน มึงมาที่หลังให้รู้จักเด็กรู้จักผู้ใหญ่กันบ้าง”
“ฮึ ก่อนหลังไม่สำคัญครับพี่ เรื่องความรักเราเสมอกัน อยู่ที่ใครดีใครได้ต่างหากและคืนนี้ ไกต้องได้” เสียงผู้ชายสองคนในศาลา ทำเอาร่างสูงที่เตรียมเดินหลบออกไปถึงกับชะงัก
“ไอ้ไก นพเป็นของกู”
“เฮอะ พี่มันก็แค่มดแดง แฝงมาเป็นปีก็ไม่กล้าทำอะไรซักที อ้างโน่นอ้างนี่ อ้างอาจารย์หมอยุทธบ้างหละ อ้างเพื่อนกันบ้างหละ ผมเห็นอ้างมาจนจะแก่ตายอยู่ลอมล่อ” ....จึ๊ก.. (จึ๊ก)...
“ก็อ้างต่อไปสิ แต่ผมไม่รอให้เหนียงยานอย่างพี่หรอกนะ” อีกหนึ่งแผล จากน้ำคำคนตัวเล็ก
“ ผมชอบผมก็จะเอามาเป็นของผม ผมไม่สนด้วยว่าใครจะว่ายังไง” น้องไกเดินสะบัดบ๊อบ จากไปหลังจ้วงแทงด้วยคำพูด แล้วปล่อยให้ชายสูงวัยกว่าถึงสองคนนอนกระอักเลือดตายตาไม่หลับดับอนาถ อย่างไรคนเห็นใจ.....................
“แม่ครับวันนี้นพไปเที่ยวกับเพื่อนไม่กลับนะครับร้านทีไปก็ไกลอยู่ ว่าจะค้างที่หอใครซัดคน ไม่ต้องห่วงนะครับ”
“ไปเถอะลูกสอบมาก็เคลียดแล้วแต่อย่าไปมีเรื่องกะใครเค้านะ เห็นท่าไม่ดีก็หลบๆ ออกมาซะ”
“แม่ ผมแค่ไปเที่ยวไม่ได้ไปหาเรื่องคน”
“อ้าวก็ว่าได้หรอลูก คนเดี๋ยวนี่เราไม่ไปหา เค้ามาเองก็ได้นี่หน่า แม่เป็นห่วงนี่”
“ครับๆ นพจะระวัง แม่ก็อย่านอนดึกนะถ้ากลับได้นพจะรีบกลับมาเลย แม่จะได้สบายใจ” นพหอมแก้มแม่แล้วก็เดินออกจากบ้าน
“คงต้องรีบหน่อย ถนนซอยนี้ยิ่งเปลียวๆ อยู่ พอมืดเข้าหน่อยก็ปิดบ้านกันเงียบดีแท้ ไม่สนใจคนเกรงใจที่เงียบๆ อย่างเราบ้างเล้ยย”
“...ค่ำมืดแล้ว จะไปไหนนพ”
“เฮ้ยย อาจารย์ ตกใจหมด มายืนทำไมตรงนี้เนี่ย”
“ถามว่าจะไปไหน” โอ้วว โหมดคุณพ่อเข้าสิง
“ไปดริ้งกะเพื่อน ครับ”
“ไว้ใจเค้าหรือไงถึงไปกับเค้าง่ายๆ”
“อ้าวก็เพื่อน กะน้องรหัส คบกันมาก็ตั้งนาน ไม่ไว้ใจสิแปลก” นพลอยหน้าเถียง
“ไม่ให้ไป” ร่างสูง ฉุดลากคนตัวเล็กกว่าเข้าบ้าน
“เฮ้ยหมอยุทธจะทำอะไร ปล่อย”........
“อ๊ะ ไม่ อืออ จะทำ อ๊ะ อาจะ อยะ อ๊ะ ..อย่า มัน อ๊า อือม อย่าครับ....” ร่างเล็กพยายามผลักผู้รุกรานออกห่างจากตัว เมื่อไม่ได้ผลก็เปลี่ยนเป็นทั้งทุบทั้งหยิก
“ซี๊ดด อ๊า ปล่อย อย่าครับ หยุ หยุดเถอะ อืออ อ๊า อ๊า.”
“อุ๊กก อื้ออ อ๊า อือออ เจ็บ อ๊า อ๊ากส อ๊า อ๊า..” มือที่ผลักไสกลับกลายเป็นโอบ นิ้วทั้งห้าจิกแน่น
“อย่าเกร็ง ครับ นพ อืออ “ เสียงกระซิบเบาข้างหู ก่อนจะบดปากลงที่ปากบางที่กำลังเม้นแน่นอย่างข่มกลั้น ค่อยๆ ไล้เลีย แยกริมฝีปากที่ปิดแน่นออก ก่อนสอดลิ้นเข้าไป สร้างความซ่านสยิว มัวเมาให้คนร่างเล็กเลือนความเจ็บลงบ้าง
“ซี๊ดด อืออ นพ อ๊ะ เจะ อ๊ะ โอ๊ยย ..อืออ อู๊ว ส...” แขนเรียวรัดแผ่นหลังกว้างเอาไว้แน่น เสียงลั่นเอี๊ยดของเตียงดังเป็นจังหวะตามแรงโหมขยับของร่างสูงใหญ่ด้านบน
.
“พอเถอะครับ อ๊า อ๊าวว อือม พอ แล้วครั บ อือม ไม่ไหวแล้ว อ๊า ยะย อ๊ะพอ อื๊ออ...” เสียงงัวเงียเกียจคร้าน ท้วงอย่างอ่อนแรง
.
.
เช้ามืดที่พระอาทิตย์ยังไม่โผล่มาแตะขอบฟ้า นพเดินโซเซด้วยสภาพร่ายการไม่เป็นปกติ ความเจ็บมากมายตั้งแต่ผ่านกิจกรรมบางอย่างมาครึ่งค่อนคืน ความระบมทำเอาไข้เริ่มแสดงอาการ นพกลับมาบ้านด้วยร่างกายที่อยากจะพักเต็มที ลำขายาวสั่นระริกค่อยก้าวย่างพาตัวเองเข้าไปอย่างเงียบกริบ เมื่อเข้าห้องได้ก็ตรงดิ่งไปที่ห้องน้ำส่วนตัวเป็นอันดับแรก เสียงน้ำ ปนเสียงซี๊ดดังแว่วออกมาให้ได้ยินเป็นระยะ เมื่อเสร็จสิ้นกระบวนการ นพที่ทั้งตัวมีเพียงผ้าขนหนูพันรอบเอวอย่างหมิ่นเหม่ แผ่นอกแผ่นหลังที่เคยขาวเนียนปรากฏรอยจ้ำแดงอยู่เต็มไปหมด ปากแดงเจ่อบวมอย่างเห็นได้ชัด ทิ้งตัวลงนอนบนเตียงหลับไปราวปิดสวิช มารู้สึกตัวอย่างสะลืมสะลือเอาตอนที่ร่างกายโดนมือเย็นๆ ของใครซักคนลูบไล้
“อืออ แม่ หรอ นพปวดหัวอะ” นพคว้ามือเย็นๆ นั้นมากอด
“นพ..” เสียงทุ้มนุ่นที่มากระทบหูทำเอานพ รีบลืมตาขึ้นมอง
“คุณ..”
“คุณมีไข้ ผมดูแผลให้แล้วนะ เจ็บมากมั้ย...” หมอยุทธ ไล้มือที่แก้มเบาๆ
“คุณจะมาทำไม ออกไปจากห้องผม ออกไปจากบ้านผมเดี๋ยวนี้” นพหันหน้าหนี กล่าวไล่เสียงห้วน ‘มาทำไมว้า เขิน นะเว้ย’
ก๊อกๆ แม่เปิดประตูเข้ามา
“นพ ตื่นแล้วหรอลูก” คนเป็นแม่เข้ามาลูบหน้าลูบตาอย่างห่วงใย
“เมื่อเช้า แม่เข้ามาเรียกนพ..” แม่มีน้ำตาคลอตาด้วยความสงสารลูก
“นพตัวร้อนมาก นอนไม่ได้สติ แล้วแม่เห็น เอ่อ แม่ห่วงแม่เลยไปขอให้หมอยุทธมาดูลูก”
“นพ บอกแม่ได้มั้ยลูก ใครทำลูก แล้วลูก..ลูก.. เต็มใจหรือเปล่า” แม่เข้ามานั่งที่ข้างเตียงดึงลูกชายเข้ามากอดไว้ราวกับเด็กเล็กๆ
“แม๊...” ‘มาถามอะไรต่อหน้ากันเล่า’
“ไม่เป็นไรลูก ไม่เป็นไร นพมีอะไรบอกแม่ได้ทุกเรื่องนะลูกนะ แต่บอกแม่ก่อน เค้าบังคับ เอ่อ นพหรือเปล่าลูก” ‘ โอ้ว แม่ครับ นพสมยอมจนจะทำเองอยู่แระครับ’
“หมอยุทธแนะให้แจ้งความ แต่แม่อยากถามลูกก่อน” แม่มองสบตากับลูกชายด้วยสายตาอ่อนโยน อย่างพยายามที่จะเข้าใจลูกให้มากที่สุด
“ไม่ ไม่มีอะไรหรอกครับแม่ นพไม่เป็นอะไรนะครับ” นพปฏิเสธเสียงสั่น
“เออ แม่ครับ นพหิวข้าวแล้ว..”
“นพกินข้าวต้มนะลูกแม่ทำข้าวต้มหมูของโปรดลูกไว้ เดี๋ยวแม่ลงไปเอามาให้นะ” คนเป็นแม่ ได้แต่แข็งใจ แล้วออกจากห้องไป
“คุณจะแจ้งความก็ได้นะ” หมอยุทธถาม
“ฮึ ....” ‘แจ้งก็บ้าหนะสิ’
“นพ คุณจะไม่แจ้งความ...” นพเพียงพยักหน้า เป็นการตอบรับ ล้มตัวลงนอนปิดเปลือกตาลง ไม่อยากพูดอะไรอีก ‘ฮึ เซ็งคน ช่างไม่รู้อะไรบ้างเล้ยสิน่า’
“นพ..”
“ข้าวต้มมาแล้วจ้ะ” เสียงดังมาก่อนตัว แม่เข้ามาในห้องอีกครั้ง
“คุณไม่สบาย คุณพักก่อนเถอะนะ กินยาให้ครบด้วย อย่าทำให้แม่เป็นห่วง” คนพูดเหมือนอยากจะพูดอะไรบางอย่างแต่มีคนเข้ามาขัดจังหวะซะก่อนเลยเปลี่ยนเรื่องไป ‘ไม่ต้องมาเปลี่ยนเรื่อง เบื่อคนแก่จริงวุ้ย’
“นพกินข้าวต้มก่อนนะ แล้วจะได้กินยา หมอยุทธก็รับประทานซะด้วยกันเลยนะคะ”
“แม่ครับ อาจารย์จะกลับแล้วเห็นว่าจะไปธุระต่อ ขอบคุณที่มาดู” นพไล่ซึ่งๆ หน้า ‘แม่ ไม่ต้องไปเอาใจลูกเขยแม่นักเลย ชิ’
“ตามสบายเถอะครับ ผมขอตัวกลับเลยแล้วกันครับ”
“ต้องขอบคุณ หมอยุทธมากจริงๆนะคะ ตั้งแต่ที่นิกับเจ้านพย้ายมาเป็นเพื่อนบ้านหมอยุทธนี่ รบกวนหมอตลอดเลย” นิเดินตามมาส่งหมอยุทธ
“หมอยุทธคะ นพ...”
“ปล่อยเค้าเถอะครับ ผมว่านพเป็นผู้ใหญ่พอครับ ถ้าเค้าอยากพูดเค้าก็บอกออกมาเองแหละครับ”........
“คุณนิไม่เสียใจ ไม่ตกใจเลยหรือครับ ถ้านพ....”
“จะว่าไม่ก็คงไม่ใช่แต่คงต้องบอกว่าทำใจเอาไว้ตั้งแต่รู้ว่าเป็นลูกชายแหละค่ะ สมัยนี้แล้ว จะหาว่าหวาดระแวงก็ได้อยู่ แต่คนเป็นแม่หนะค่ะ ถึงจะอยากให้เค้าเป็นคนธรรมดา แต่ก็ขอเผื่อใจไว้หน่อยจะดีกว่า กลัวผิดหวังค่ะ แต่ก็คิดไว้ว่า ต่อไปเค้าจะเป็นอะไรก็ต้องแล้วแต่ตัวเค้าเราเลี้ยงเค้าได้แต่ตัว เมื่อเค้าเลือกจะเป็นก็แค่ขอให้เค้ามีความสุขในสิ่งที่เลือกก็พอ แล้วโลกเราเดี๋ยวนี้มีอะไรแปลกเยอะค่ะ ก็คิดซะว่าลูกเราเป็นส่วนหนึ่งของวิวัฒนาการของโลก ลูกเรากำลังกู้โลก ก็สบายใจนะคะ”
“หือ เกี่ยวกับโลก??? เอ่อ กะ กู้โลกยังไงหรือครับ” คำตอบของคนเป็นแม่เล่นเอาคนเป็นหมอถึงกับงง
“ก็เป็นส่วนหนึ่งของกลุ่มผู้ไม่ประสงค์จะเพิ่มประชากรณ์โลกไงคะ”
“.....”
..
.
เรื่องคราวนั้นผ่านมาเป็นเดือน ซึ่งก็ไม่ใช่ว่าเรื่องจะจบลงแค่นั้น นพยังต้องไปที่บ้านนั้นแทบจะทุกสุดสัปดาห์ ยังดีที่เป็นช่วงปิดเทอม ที่แม่มักไล่ให้ออกไปเที่ยวอย่างคนอื่นเขาบ้างเพื่อไม่ให้ลูกอุดอู้อยู่แต่กับบ้านให้ต้องเป็นห่วง เพราะกลัวลูกสุดที่รักจะซึมเศร้า และทางหมอยุทธเอง ก็ทำทุกวิถีทาง ไม่ว่าจะหลอกล่อ หรือบังคับขู่เข็น เพื่อเอาตัวนพไปที่บ้าน รวมไปถึงครั้งนี้ก็ด้วยเช่นกัน
เปิดเทอม มาได้ เกือบเดือน ที่นพไม่ได้ไปที่บ้านหมอยุทธเลย อาจเพราะงาน(หมอ)ยุ่งหรืออย่างไรไม่ทราบ
ชายร่างสูงใหญ่ผิวขาวเดินลิ่วมาจากทางไหนไม่มีใครเห็น ตรงเข้าคว้าแขนนพที่เตรียมตัวกลับบ้าน หลังโบกมือลาส่งเพื่อน ที่ไม่โกรธจนตัดเพื่อนตัดพี่ไปซะก่อน ที่ไม่ไปตามนัดในครั้งนั้น และก็ยังโชคดีที่ยังมีช่วงพักยก ให้ได้โทรศัพท์ไปโกหก ว่าแม่ไม่ค่อยสบายได้ทันก่อนที่ทั้งเพื่อนทั้งน้องรหัสจะโทรไปตามที่บ้านจนเป็นเรื่องใหญ่
“อาจารย์..จะทำอะไร ปล่อยนะ ปล่อย” ร่างเล็กก้าวจนแทบจะเป็นวิ่งตามแรงจูงของคนหน้าบึ้ง ทั้งที่ปากก็บอกแต่ให้ปล่อย จนมาถึงรถที่จอดอยู่
“เข้าไป” ร่างสูงสั่ง
“ไม่ อ๊ะ” ร่างสูงเปิดประตูรถจับร่างเล็กยัดเข้ารถ
“ถ้านายออกจากรถ ระวังรูปนี้มันจะหล่นอยู่ตามทางเดินนะ” รูปที่หล่นลงบนตักทำเอาคนตัวเล็กชะงักค้างกัดฟันกรอด
“ไอ้...” ปึ้ง ประตูรถปิดสนิทลง ‘ไอ้บ้านี่เบากับเค้าหน่อยก็ไม่ได้’
รูปผู้ชายที่ทั้งตัวมีเพียงผ้าห่มผืนบางปิดอยู่ที่ช่วงกลางลำตัว กำลังนอนหลับอยู่ท่ามกลางเตียงยับย่น ตามแผ่นอกมีรอยจ้ำสีแดงกระจายไปทั่ว จากที่ดูใครก็รู้ว่าชายคนนั้นเพิ่งผ่านศึกรักมาอย่างเหน็ดเหนื่อย
‘เฮ้ย เซ็กซี่เหมือนกันนี่เรา คิคิ อย่างงี้หมอหลงไม่เงิบไม่เงยก็ช่วยไม่ได้’
“นี่มันวันพุธเองนะหมอ” นพถามเสียงห้วน
“ช่างสิ โทรบอกแม่คุณซะว่าวันนี้ไม่กลับ” หมอยุทธออกคำสั่ง
“ไม่ ผมจะกลับบ้าน ผมไม่ไปบ้านหมอ”
“ชู่ อย่าแน่ใจนัก ผมว่าคุณไปกับผมดีๆ ดีกว่าน่า”
“ไม่ไป”
“ก็ ตามใจ งั้นวันนี้ผมกลับไปดูหนังที่คุณแสดงคนเดียวก็ได้” คนนั่งข้างถึงกับอ้าปากค้าง
“หมะ หมายความว่ายังไง ... โรคจิต ...อย่าบอกนะว่า..” นพถึงกับพูดไม่ออก ได้แต่ทำปากพะงาบๆ
‘เฮ้ย หมอเค้าเก็บกดจนต้องแอบถ่ายไว้ดูเลยหรอเนี่ย’
.....
..
.
“อ๊ะ อืออ ซี๊ดด อ๊า จะ ไปแล้ว หมอ อ๊ะ ยะ อู๊ยย อือม อ๊ะ อ๊า อ๊าาว..”
“อย่าสุขอยู่คนเดียวสิ นพ ทำให้ผมด้วย.....อ๊ะ อือม อย่างนั้นครับ โอ๊วว เก่งครับคนดี อ๊า..” มือหนากุมหัวคนตัวเล็กที่กำลังทำหน้าที่อย่างดีอยู่กับส่วนกลางลำตัว ร่างใหญ่เกร็งกระตุกไปตามแรงอารมณ์
“พอก่อนครับ นพ” ร่างสูงพลิกร่างเล็กให้หงายลงกับเตียงก่อนตามเข้ามาในร่างอย่างไม่ให้ได้เตรียมตัว
“อ๊ะ หมอ ซี๊ดด โอ๊ะ เจ็บนะ อึ๊” นพทุบคนด้านบน ไปที
“อย่างเกร็งสิ นพ อือม อย่างนั้นครับ อ๊า เด็กดี อู๊วว..” ‘ไม่ได้เกร็งเฟ้ย แต่หมอแหละใหญ่ อร๊าย’ ร่างเล็กปรับท่าทางให้พร้อมรับการกระแทกกระทั้นจากร่างใหญ่ พร้องกันนั้นก็ตอบสนองอย่างเต็มที่” .....
..
.
"อือม เปลี่ยนท่าหน่อยครับนพ อือม เด็กดี" หมอยุทธถอดถอนออกอย่างเร็ว แล้วจับนพพลิกนอนคว่ำหน้า คุกเข่า แล้วเข้าประกบด้านหลังอย่างเร็ว
“อ๊ะ หมอ อ๊า อ๊ะ ฮื้ม” ทั้งเสียงกระทบกันของเนื้อ เสียงคราง เสียงลั่นของเตียง ดังผสานกันลั่นไปหมด
“อือม พอผมเมื่อยไปหมดแล้วนะ” เปลี่ยนท่าอีกแล้วคราวนี้เป็นนอนหงาย เอาขาพาดอยู่ที่ช่วงแขน อยู่ตอนนี้ หน้าอกกว้างชุ่มไปด้วยเหงื่อ เซ็กซี่เป็นบ้าเลย
“พอก่อนครับ อ๊า นพ อ๊ะ ไม่ไหว ฮ๊า อ๊า ไม่อ๊ะ ไหว แล้ว อุ” หมอยุทธโน้มตัวลงมาบดปากอย่างดูดดื่ม เร่าร้อน ก่อนจะเสร็จสิ้นกระบวนความ ....
“หมอยุทธ วันนี้เป็นอะไร เก็บกดหรอ ดูซิมาถึงก็..นั้นอะ..อย่างเดียวเลย” ไม่มีคำตอบจากร่างสูงที่ได้แต่นอนมองนิ่งๆ เมื่อถามแล้วไม่ตอบ นพลุกจากเตียงไป...............
...
.
“เฮ้ย หมอ นี่มันห้องน้ำนะจะตามเข้ามาทำไม”
“ก็นอนคนเดียวมันเหงานี่ เข้าด้วยกันนี่แหละดี น่านะ”
“อย่างมาทำเป็นตาแก่โรคจิตดิ ออกไป เฮ้ย หมอ พอ เฮ้ย อ๊ะ อย่า อื้ออ โอ๊ะ อือม หมอ..อ๊าอาาา...”
..............
...
.
“หมอยุทธ นพจะลาออก” หมอที่กำลังแต่งตัวถึงกับชะงัก
“นพจะไปจากที่นี่ นพไม่อยู่ให้คุณมาเอาเปรียบอีกแล้ว” นพในสภาพกางเกงแสลคสีดำกับเชิตขาวที่ยังไม่ได้ติดกระดุม ยืนหลังพิงกรอบประตูห้องน้ำ พูดออกมาอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย
“ก็เอาสินพ ถ้าเธอคิดว่าหนีจากชั้นได้พ้น กับแค่เด็กเรียนไม่จบอย่างเธอ ชั้นจะทำให้เธอรู้ว่าการต่อต้านชั้นมันจะทำให้ชีวิตเธอกับแม่ของเธอเป็นยิ่งกว่าตกนรกมันง่ายยิ่งกว่าพลิกฝ่ามือ”
“คุณ..” นพส่ายหน้าอย่างระอา ‘เฮ้ออ เบื่อคนแก่จริ้งเว้ย จะมามาเฟียตบจูบอะไรกันตอนนี้ แค่บอกว่ารักนี่มันยากเนาะ สงสัยต้องดราม่าซะหน่อยละ’
“ทำไม ทำไม ทำไมอาจารย์ต้องทำอย่างงี้กับผม ทำไมต้องเป็นผม ผมไปทำอะไรให้อาจารย์เจ็บแค้น ต้องให้ผมทำยังไงอาจารย์ถึงจะเลิกยุ่งกับผมกับครอบครัวผม ต้องให้ผมกราบ หรือแค่กราบมันไม่พอ” นพถลาเข้าไปกระชากสาบเสื้อเชิ้ต ราคาแพง ที่คนสวมใส่ก็ยังไม่ได้กลัดกระดุมสักเม็ดเช่นกัน ใช้แรงที่มีอยู่น้อยนิด เขย่าคอคนตรงหน้า
“ บอกผมสิ บอกผมมา อืออ อ บอกสิ” นพทุบไปที่อกแกร่ง แต่อีกฝ่ายก็ได้แต่นิ่งเฉย
“อือออ หรือต้องให้ผมตายไปต่อหน้ามันถึงจะสาแก่ใจคุณ” มือทั้งสองข้างของนพตกห้อยข้างตัวอย่างสิ้นเรี่ยวแรง ‘เอ่อ ผิดเรื่องหรือเปล่าวะกรู’
“อือออ...” วงแขนแกร่งรัดเอวบาง ออกแรงดึงรั้งทั้งร่างนพเข้าประชิดตัว ใช้มืออีกข้างกดศีรษะ เอาหน้าที่เปรอะเปื้อนไปด้วยน้ำตาซบแนบลงกับอก ค่อยๆโยกตัวเหมือนกล่อมเด็กอย่างช้าๆ
“ไม่ต้องทำอะไรเลยนพ ไม่ต้อง แต่แค่คุณอยู่กับผม อย่าไปจากผมก็พอ” ‘ฮิ้วว อยากย้ายมาอยู่นี่ใจแทบขาดละครับหมอ’
“คุณไม่ได้ทำอะไรให้ผมแค้น หรือเกลียดคุณเลย แต่คุณทำให้ผมรักต่างหากนพ คุณทำให้ผมตกหลุมรักจนผมไม่รู้ว่าจะหาทางออกไปจากหลุมนี้ได้ยังไง” ‘โอ้วว ได้ใจครับ’
“ผมแก่กว่าคุณตั้งมาก แต่ผมไม่รู้ว่าผมจะจัดการกับความรักที่มีให้กับเด็กคนนึงยังไงดี ผมจะสามสิบแปดแล้วนะแต่คุณสิยังไม่ยี่สิบเลย ผมอยากเกลียดคุณอยากเลี่ยงคุณแต่ผมทำไม่ได้ ผมอยากออกห่างจากคุณ แต่ผมก็ทำไม่ได้ ผมอยากรักคุณให้เหมือนพ่อที่รักลูก แล้วผมก็ได้รักแต่เป็นในแบบที่ผู้ชายคนนึงจะรักคนอีกคนได้ ผมอยากรักคุณเหมือนน้อง แต่ผมกลับอยากพาคุณขึ้นเตียง หนึ่งปีก็แล้ว สองปีก็แล้ว ผมได้แต่มองดูคุณเติบโตด้วยความรู้สึกที่ทั้งอยากรักและอยากผลักไส แต่ผมกลับทำอะไรไม่ได้สักอย่าง ผมทำให้คุณรักได้อย่างศิษย์รักอาจารย์ แต่ผมกลับรักคุณอย่างโงหัวไม่ขึ้น” ‘แอร๊ย เขิลจุง’ นพได้แต่ยืนเอาขาเขี่ยพื้นแก้เขิน
“ผมช่วยเหลือคุณอย่างอาจารย์ที่ห่วงศิษย์ แต่ใจผมกลับหึงหวงคนที่เข้ามาใกล้ชิดกับคุณทุกคน ผมพยายามแล้วนะนพ ผมพยายามรักษาระยะห่างของเราเอาไว้ จนวันนั้น แหละนพ วันที่คุณจะไปเป็นของคนอื่น” ‘เอ่อวันไหนงะ นพงงครับ’
“เค้าคิดไม่ซื่อกับคุณ แต่คุณก็ยังเชื่อใจพวกเค้า ผมก็ทนต่อไปไม่ไหวอีกแล้ว คนที่มองคุณอย่างรักใคร่ ไม่ได้มีเพียงแค่ผมอีกต่อไปแล้ว คนที่อยากแตะต้องคุณไม่ได้มีแค่ผมอีกต่อไปแล้ว” ‘หา อย่าบอกนะว่า ไอ้พวกนั้น....’
“ผมไม่ขอทนอีกต่อไปแล้ว แต่ผมไม่รู้ว่าคนแก่อย่างผมจะแสดงความรักในแบบที่ต่างออกไปได้ยังไง.....” ‘ซึ้งครับ ซึ้ง’ นพร้องไห้ออกมาจากใจจริง
“อืออ อือออ ไอ้บ้า คนบ้า อือออ หมอโง่ เป็นอาจารย์ยังไงกัน สอนเป็นแต่วิชาความรู้ใช่มั้ยเนี่ย ไม่รู้หรือไงว่าผมรักอาจารย์จนจะเป็นบ้าเป็นหลัง อืออออ” ‘โอ๊ยย เจ็บตาแล้วนะ จะพูดอะไรซึ้งอีกมั้ยเนี่ยหมอ’
“ผมเฝ้ารอ เฝ้ามองคนที่สูงเกินเอื้อม อย่างอาจารย์มาตั้งแต่เห็น บ้านรั้วติดกันผมก็ได้แต่แอบมองอยู่ทุกวัน คุณก็ไม่เห็นมีท่าทีอะไรเลย ดูท่ายังจะชอบแม่ผมซะมากกว่าอีก จนผมคิดว่าถึงเวลาที่ควรจะตัดใจจากอาจารย์ที่ผมรักและเอาใจใส่ผมเหมือนพ่อ เหมือนพี่คนนี้ได้ซักที แล้ว แล้วคุณกลับ ฮึ คุณทำให้ผมสับสน” ‘ ฮึย หยุดร้องดีกว่าเดี๋ยวตาบวม’
“คุณจะรักผมหรือคุณจะเกลียดผม คุณต้องการร่างกายผมหรือคุณแค่ต้องการลองของแปลก คุณจะเอายังไงกับผมกันแน่” ‘แกล้งงอนเอาก็ได้ฟะ’
“ผมขอโทษนพ ผมขอโทษ มันขี้ขลาด ผมกลัวจะทำตัวเองเสื่อมเสีย ผมกลัวจะทำคุณแปดเปื้อน ผมกลัวจะสูญเสียทั้งเกียติยศหน้าตา แล้วถ้าผมเสียสิ่งเหล่านั้นไปผมจะไม่ได้อยู่ใกล้ๆ คุณอีก ผม ผมกลัว...” ‘อย่างซึ้งเกินครับเดี๋ยวนพร้องไห้อีก กลัวตาบวม’ นพเอื้อมมือมาปิดปาก ก่อนจะเอาปากเข้ามาทำหน้าที่แทน มันเป็นจูบเบาๆ อย่างอ่อนโยนเหมือนการปลอบโยนจิตใจที่บอบช้ำ จูบที่ไม่เร่าร้อนและเจือรสน้ำตาของเราทั้งสองคน นพถอนปากออก แต่ไม่ได้ถอยห่างออกเพราะยังแนบหน้าผากชิดกัน ตาของเราทั้งสองมองสบ สื่อสารความอัดอั้น ปวดร้าว การปลดปล่อย และการให้อภัย
“พูดสิ” นพกระซิบเบาๆ
“ผม เอ่อ ผะ ผะ ผม ระ ระ....” ผมหยุดแล้วสูดหายใจเข้าเต็มปอด ไม่มีอะไรให้เสียไปกว่านี้แล้วถ้านี่เป็นเรื่องโกหก หรือมันจะเป็นแค่ฝัน ก็ขอแค่ให้ได้พูดมันออกไป ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นผมก็ได้พูดมันแล้ว แต่ครั้งแรกไม่เคยง่าย
“ผะ ผะ ผม ผม รักครับ ผมรักคุณครับ” เข่าอ่อนแทบจะทรุดลงนั่ง ดีที่ผมกอดยึด พิงตัวนพเอาไว้เป็นหลักหน้าผมตอนนี้เหมือนมีไฟมารนอยู่ใกล้ๆ มันเห่อร้อนไปทั่วหน้าจนรู้สึกได้
“ก็แค่เนี้ย” นพกอดผม เรากอดกันแนบแน่นขึ้น
“ผมก็รักหมอครับ” น้ำตามากมายไหลจากตาทั้งสองข้างของร่างสูง นพตบหลังเบาๆ โยกตัวไปมาช้าๆ
“ก็บอกแล้วว่าหมอ อะโง่” นพกระซิบเบาๆ เรียกความสนใจ
“ไม่ได้สังเกตเลยสิว่าทุกครั้งที่หมอคิดว่าข่มขืนผม ผมไม่เคยขัดขืนหมอจริงๆ จังๆ เลยนะ” นพยิ้มกับคำพูดที่เค้าเพิ่งพูดออกมา
“....”
‘มาคิดๆ ดู ก็บอกตรงๆ เลยว่าจำไม่ได้หรอก ก็ตอนนั้นมันหน้ามืดตามัวจะเอาท่าเดียว เอ่อ หรือหลายท่า เอ๊ หรือท่าเดียวแต่หลายที เอ๊ะหรือหลายท่าแล้วก็หลายทีด้วยหว่า’ จารย์หมอเลยยืนกอดไปก็คิดเป็นภาพไปจนส่วนล่างเริ่มจะร้อนรุ่มขึ้นมาตะหงิดๆ
“เอ่อ ตอนนั้นหนะ ช่างมันเถอะนะนพ เอาเป็นว่ามันหน้ามืดไม่ได้ใส่ใจรายละเอียดปลีกย่อยละกัน.....แต่ต่อจากนี้ไปจะทั้งสอดทั้งใส่”
“เอ้ย จะใส่ทั้งตัวใส่ทั้งแรง เอ๊ะ เอ่อ ใส่ทั้งตัวใส่ทั้งแรงเล่นท่าพลิกแพลงบ่อยๆ”
“หา”
“เอ๋ น่าจะใช่งั้นหละมั้ง เอาน่า เอาเป็นว่าต่อจากนี้จะใส่ใจทุกรายละเอียดไม่ตกไม่หล่น.. โอเค้”
“หมอ.....ดูตลก มากไปใช่มั้ยช่วงเนี้ย”
“...”
:bye2: :bye2:
-
ใส่ทั้งตัวใส่ทั้งแรงเล่นท่าพลิกแพลงบ่อยๆ”
5555 ชอบวรรคนี้มาก กรี๊ด กร๊าด
นานๆ เม้นที
-
แซ่บซะคุณอาเนี่ย
-
ยังฮาเหมือนเดิม :m20:
-
เกือบซึ้งแระ...ถ้าไม่มีปิดท้าย5555
-
แรกๆงงๆนิดๆว่าไงหว่า
แต่ตอนจบเคลียร์ว่าเค้ารอคำรัก
และเกือบซึ้ง ถ้าไม่มีประโยคจบ 555
บวกเป็ด
-
:m25:
น่ารักจังเรื่องนี้ ิอิอ
-
:jul1: ตายเกลื่อน 5555555
"ก็ตอนนั้นมันหน้ามืดตามัวจะเอาท่าเดียว เอ่อ หรือหลายท่า เอ๊ หรือท่าเดียวแต่หลายที เอ๊ะหรือหลายท่าแล้วก็หลายทีด้วยหว่า"
^
^
อันนี้ลองถามนพดู แล้วจะรู้นะจ๊ะ ฮ่าๆๆๆๆๆ :haun4:
-
ชอบสุดๆ คะ
-
ตกลงหมอนี่ขี้อายจิงปะเนี่ย 555
-
ตอนจบเกือบจะซึ้งแล้ว ท่าไม่มีประโยคนั้นอ่ะ 555+
-
นพน่ารักจิงๆ 55555555555
-
:m20:
-
อ่านมากำลังคิดว่าเรื่องนี้ซึ้งจังอยู่ดีๆ เจอปิดท้ายเข้าไปเงิบเลยค่ะ o22 :m20:
เพิ่งมาตามอ่าน หื่นสะใจสุดๆไปเลยค่ะ :-[
ขอหลายPอีกเยอะๆนะคะ ชอบมาก :z1:
แล้วมาลงอีกไวๆนะคะ :pig4:
-
นึกว่าตอนนี้จะมาแปลกแหวกแนวเป็นตอนซึ้งๆซะอีก :laugh:
-
คุณหมอแอบฮา
แอบขำนพด้วย มีการวางแผนดราม่าด้วย ฮาาาา
-
คุณหมอฮามากค่ะ :laugh:
-
อยากมีเด็กข่างบ้าน น่ารักแบบนี้บ้างจัง
ตอนนี้หว๊านหวาน ขอแนวนี้บ่อยๆนะ อ่านแล้วคนแก่กระชุ่มกระชวยดี
-
หมอ.... ดูตลกมากเกินไป ฮ่าๆๆๆ
-
ตอนนี้จะเอารดชาติ ละครแบบไหน
ได้มาครบเลย
:really2:
-
และแล้วทั้งเพื่อนทั้งน้องรหัสก็ได้กันเอง(แอบจิ้นเอง)
-
ยุทธไม่ค่อยเลยนะเนี่ย
-
ฟินประโยคสุดท้ายยย
-
เคยอ่านมาตั้งนานมากแล้วแต่ไม่ได้เม้น
ปิดเทอมเลยมาตามอ่านอีกรอบ หื่นเลือดสา่ด :pighaun: 555.
แต่บางเรื่องก็ฮามากกว่าหื่นนะ >///< นพน่าจะเสร็จหมอยุทธมาตั้งนานและนะ อิอิ
รออ่านเี่รื่องใหม่อีก อย่าหายไปนานนะคนเขียน TT'
-
ูู ช่วงนี้พอมีเวลา^^
มีคนบุกลุกบ้านผม ไม่รู้มันเข้ามาทางไหน แต่ผมกลับมาเจอมันเข้อย่างไม่ได้เตรียมตัว ไอ้คนแรกที่ผมเจอมันตัวใหญ่ สูงน่าจะพอกันแต่หนากว่าพี่โชติแฟนผมหน่อย แต่ไว้หนวดกะหลอมกะแหลม อายุน่าจะซักสามสิบ ผมชายไทยวัยยี่สิบห้า รูปร่างไม่ใหญ่ติดจะบอบบางซะด้วยซ้ำ ผมยาวเหยียดตรงที่แฟนผมชอมมาก แต่ผมว่าหน้าไอ้หนวดนี่มันคุ้นๆ นะ เหมือนผมเคยเห็นมันที่อู่ซ่อมรถใหญ่หน้าปากซอย มันจิกผมยาวแสนรักของผม กระตุก
“โอ๊ยย” เจ็บชะมัดเลย แฟนผมออกจะทะนุถนอมผมของผม แต่นี่มันจิกไม่ปราณกันเล้ย มันจับผมกดกับพื้น จับมือผมไปมัดข้างหลัง แล้วใครจะยอมให้มันง่ายๆ ผมขัดขืน เสียงดิ้นดังตึงตัง ไอ้หัวเกรียนอีกคนก็โผล่เข้ามามันมาช่วยอุดปากไม่ให้ผมร้องโวยวาย มันดูหน้าเด็ก น่าจะเด็กกว่าไอ้หนวดมากเหมือนยังไม่จบ ม.หก ซะด้วยซ้ำ ตัวมันพอๆ กับผม แต่ขาวจ๊วกเลย มันอุดปากผมด้วยเทปกาว ส่วนไอ้หนวดก็มัดมือผมไว้ด้านหลังเสร็จ แล้วก็ทิ้งให้ผมนอนกลิ้งอยู่บนพื้น มันไม่ได้มัดขาผมหรอก ก็อยากจะลุกหนีเหมือนกันแต่ก็กลัว มันมีกันตั้งสองคน พวกมันเดินเข้าห้องโน้นออกห้องนี้กันสบายใจเฉิบ ไม่เร่งไม่รีบ ไอ้หัวเกรียนกลับหันมามองผมด้วยสายตาแปลกๆ ผมนอนมองมันเดินไปเดินมา อยู่อย่างนั้นซักพัก กะว่าพอมันไปจะหาทางโทรฟ้องแฟนที่เป็นตำรวจ ‘ให้เอาลิ้นกดโทรศัพท์กูก็จะทำ’ แล้วพวกมันก็ไปกันได้ซักที่ ผมไม่รู้ว่ามันเอาอะไรไปบ้าง แต่ที่แน่ๆ มัน ไม่มายุ่งกะผมนั้นแหละดีที่สุดแล้ว
“เฮ้ย ไปกันได้แล้ว” ไอ้หนวด เรียกไอ้เกรียนให้ตามออกไป ผมแทบจะถอนหายใจออกมาเสียเดี๋ยวนั้นเมื่อมันออกพ้นไปจากห้องที่ผมนอนทำตาปริบๆ ‘เฮ้ออ มันไปกันแล้ว’ ผมพยายามเอาหน้าถูกเพื่อให้เทปที่ปิดปากอยู่หลุด.....
.
.
“โครม” ประตูห้องผมแทบพัง ทำเอาผมสะดุ้ง ไอ้หัวเกรียนเดินอาจๆ กลับเข้ามาอีกครั้ง ฉิบหายหละ............เฮ้ย.....ไม่จริงใช่ไหมเนี่ย....
“เซอร์ไพร้สส” ไอ้เกรียน ออกเอ็กเซนชัดแจ๋ว ผมพยายามจะลุกขึ้นวิ่งหนี
“คิดว่าพวกกูไปแล้วละซิ” มันลากผมไปโยนขึ้นบนเตียง กระชากเทปที่อุดปากออก
“ซี๊ดด ไอ้.. เฮ้ย..” ผมแค่ขึ้นไอ้เองนะ มันฉีกเสื้อผมออก ‘แสร็ดด เสื้อกูตัวตั้งสามร้อย’
“แม่ง...ก็ขาวดีนะมึง”มันจิกผมยาวด้านหลังดึงให้ผมเงยหน้า .....’มึงไม่ต้องบอกกูก็ได้ กูรู้ กูไม่ขาวเท่ามึงหรอก’
“อย่า...” ผมร้องห้ามได้นิดเดียว มันเอาปากมาบดกับปากผม
“กูเจ็บ..ปล่อยกู” ผมอยากผลักมันออก แต่มือโดนมัดเลยเอาเท้าพยายามถีบๆ มัน
“ดีดดิ้นนักนะมึง...มีผัวเพิ่มที่เดียวสองเลยละกัน”
“ไม่..” ผมพยายามถีบมันแต่มันกระตุกผมของผมจนหน้าหงาย
“เฮียแม็ก มาช่วยหนูกดอีนี่หน่อยสิ” มันเรียกไอ้หนวดเข้ามาด้วย ไอ้เชี่ย ไหนว่าไปกันแล้วไง๊...
“ไม่ เฮ้ยย ปล่อยกู ฮื้อ” ไอ้เกรียนมันลุกขึ้นนั่งอยู่ที่กลางหว่างขา เอามือจับขาสองข้างของผมกางออกแล้วกดไว้
“แม่งมันดิ้น” เกรียนบอกกับไอ้หนวดที่เข้ามาร่วมวงด้วย
“สัดเอ้ย....อุ๊” ไอ้หนวดหรือก็คือเฮียแม็ก มันเข้ามาจับหน้าผมไว้แน่นไม่ยอมให้เบือนหนีไปไหน มันบดบี้บังคับให้เปิดปากแล้วมันก็สอดลิ้นเข้ามา ... มัน.... มัน....เก่งว่ะ ทำเอาเคลิ้ม
เมื่อผมหมดท่าจะดิ้นหนี จะดิ้นไงล่ะ ไอ้หนวดตัวใหญ่หนาแค่มันทับร่างลงมาผมก็ถูกกดติดกับที่นอนแล้ว ไอ้เกรียน... มันถอดกางเกงผมออกไปเมื่อไหร่ไม่รู้
“อื้ออ.......อู๊ยยว...” แล้วเปลี่ยนมา บีบหน้าอกผม
“เจ็บ อ๊ะ อืออ......” เค้นจนผมเจ็บระบม แล้วเล็มเลียดูดดึงจนแสบแดงไปหมด ผมดิ้นแต่ก็แค่เพิ่มความสนุกให้พวกมัน มันก็ต่างคนต่างก้มหน้าก้มตา ต่างคนต่างเขมือบ ขย่ำ ขบ ดูด เสียง จุ๊ป จั๊บ จ๊วบ จ๊าบ ดังเข้าหูตลอด
“อึ๊ ...ปล่อย อ๊ะ ฮื้อ..” ผมพยายามบิดตัวหนี
“อืมม....น่ากินจริงๆ อีหนู เดี๋ยวจะเสียว ลืมพี่ไม่ลง” มือหยาบตะโปมลูบไล้ไปทั่วตัว มันบีบขยำอย่างเมามันที่ก้น
“อ๊ะ ปล่อย อือ ปล่อยกู ไอ้สะ..” มันเอาปากมาปิดปากผมอีกแล้ว แต่คราวนี้เป็นไอ้เกรียน ผมพยายามกัดปากมัน มันเลยถอนปากออก
“หน้าเด็กเรียน อย่าพูดไม่เพราะสิ” ไอ้หนวดมันดุ มันจะชื่อแม็ก ชื่ออ่าอะไรก็ช่างหัวผมจะเรียกมันไอ้หนวดนี่แหละ
“เรื่องของกู อ๊า” มันทั้งดูดทั้งขบที่หัวนมผม ส่วนไอ้เกรียน พอเห็นไอ้หนวดทำโทษผมแล้ว มันก็บดปากจูบผมอีก คราวนี้มันไม่บดเฉยๆ มันยังเอาลิ้นมาควานเล่นในปาก เกี่ยวกวัดเอาลิ้นผมเข้าพัวพัน ดูดบ้างกัดบ้าง ไม่เก่งเท่าไอ้หนวดหรอกไม่เท่าแฟนผมด้วย คิดถึงแฟน ‘ฮือฮือ พี่โชติช่วยมิคด้วย’
“อือออ....อืมมมมม” พอไอ้เกรียนปล่อยปากเป็นอิสระ ผมต้องรีบสูดเอาอากาศเข้าปอดอย่างเอาเป็นเอาตาย เพราะไอ้หนวดมันทำเอาผมเสียวจนลืมหายใจ
ไอ้หนวด มันจูบไซ้หนวดหยาบๆ ที่ซอกคอผม รู้สึกเสียวสยิว ขนลุกไปหมด ผมเริ่มควบคุมตัวเองไม่อยู่ มันเอาหน้าที่มีหนวดมาถูไถหน้าอกผม แล้วดูดดุน ขบกัด รัวลิ้นตรงส่วนหัว จนแฉะไปหมด ไอ้นี่ก็ไม่เลิกยุ่งกะนมผมซักที เจ็บ.. สยิว... ‘แสบไปหมดแล้ว’...
.
.
“อย่า....พอ.....พอแล้ว” ผมร้องห้ามเสียงกระเส่า บางอย่างข้างในผมกำลังเดือดพล่าน ร่างกายสั่นสะท้านโดยเฉพาะตรงกลางหว่างขา มันแข็งพองจนรู้สึกได้
“อ่าาาาา...”
“ซี้ดแล้วใช่ไหม”
“ไม่..ปล่อยนะ ...ปล่อย....อ๊า....” มือหยาบๆ ยังลูบเปะปะไปทั่ว จนไปปะกับน้องชายที่แข็งจนระริกระรี้ของผมเข้าอย่างจงใจ
“ชอบละสิ ครางเสียงหวานเชียว” มันรั้งรูด อย่างเชื่องช้า แต่ทำเอาผมแทบดิ้นพราด
“ไม่... อ๊ะ อย่านะ. อ๊า ..ปล่อย..อ๊ะ..ป... อ๊า ฮือม” ไม่ว่าปากจะปฏิเสธยังไง แต่สะโพกกลับขยับสู้ สองคนหัวเราะเย้ย ไอ้เกรียนเลียปากอย่างหื่นๆ เขาแหกขาผมออกกว้างแล้วซุกหน้าลงไปคลุกเคล้า ไอ้หนวดก็คลุกบน มือก็ขยับไม่หยุด ไอ้เกรียนก็เคล้าล่าง
“อ๊าว...อ๊ะ .อ๊ะ อ๊าสสส ...” บรรยายไม่ถูกเลย ทั้งอยากให้มันปล่อย ทั้งไม่อยาก แต่ที่แน่ ตอนนี้ผมไม่อยากให้มันหยุด มันคละเคล้ากันจน ต้องส่งเสียงครางยาวอย่างห้ามไม่อยู่ เสียงจ๊วบจ๊าบแฉะๆ ดังอยู่ตลอด ลมหายใจพรืดพราดเสียงครางหื่นๆ ชัดเจน ส่วนผมนี่สิ ใจจะขาดซะให้ได้เลย ร่างทั้งร่างเกร็งแล้วเกร็งอีกจนตะคริวจะจับอยู่รอมร่อ
“อ่า...” อยู่ๆ เค้าสองคนกลับหยุดซะอย่างนั้น
“อย่า..อืออ...อย่าหยุด....” เป็นผมเสียนี่ร้องห้าม นี่เป็นครั้งแรกในชีวิตเลยที่ผมได้สัมผัสรสชาติหื่นกระหายเถื่อนถึงใจอย่างนี้ เพราะแฟนผมเค้าอ่อนโยนทะนุถนอม ตอนนี้ผมไม่คิดอะไรแล้ว นอกจาก.....ความเสียวสะท้านจากน้ำมือของคนทั้งคู่ มันถอดเสื้อผ้าออก สองตาผมสะดุดเข้ากับแท่งเนื้อสีจัดลำยาวท้าทายสายตาของไอ้หนวด
ไอ้เกรียนก้มลงหาแท่งเนื้อที่ตื่นตัวจนแทบระเบิดของผม
“โอ้วว.......” มันใช้ปากเก่งมาก มันรู้สึกดี ดีจนได้แต่หงายหน้าหลับตา เปร่งเสียงครางกระเส่า กลางลำตัวแอ่นขึ้นสู้ปากที่กำลังปรนเปรอ
ลิ้นเปียกๆ ปากอุ่นๆ การดูดดื่มแบบเนิบๆ พร้อมการขยับอย่างช่ำชอง ก้นผมลอยขึ้นตามจังหวะปากเพื่อมันจะได้ดูดดื่มให้หนำใจ
“อ่า....อ้า....โอ้ววววว” ร่างผมไหวระริกตามระดับความซ่านเสียว ไอ้หนวดก็ซุกซอกคอกับหน้าอกประเคนเพิ่มความซ่านเกษมให้ผมอย่างต่อเนื่อง
สมองคิดอะไรไม่ออกแล้ว สองคนนี้กำลังทำให้ผมเป็นบ้าด้วยความอัดอั้น ผมร้อนผ่าวแทบลุกเป็นไฟเลยทีเดียว มันแก้มัดมือให้ผมเมื่อไหร่ไม่รู้
“อีหนูจ๋า..ช่วยพี่แม็กหน่อยนะจ๊ะ” เสียงเรียกออดอ้อน ทำให้ผมลืมตา สายตาปะทะเข้ากับท่อนลำขนาดเขื่องจ่อที่หน้า ตอนนี้ไม่ว่ามันจะเรียกผมว่า อ่าเหวอะไร ผมพร้อมสนองทุกอย่างที่พวกเค้าเสนอ ผมหน้ามืดตามัว สองมือที่เป็นอิสระคว้าเอาเจ้านั้นส่งเข้าปาก ให้มันเข้ามาเริงร่าสมใจ ผมเริ่มแบบช้าๆ เลียนแบบไอ้เกรียน เค้าใช้ลิ้นผมก็ลิ้น เมื่อผมสุขไอ้หนวดก็สุขด้วย ผมทำตามได้พักเดียว อารมณ์มันก็พาไป ผมทำอย่างที่ผมอยาก และมันคงภถูกใจไอ้หนวด
“อู้ว........อ่า.....ดี..อ๊าวว เสียวชะมัด” มันแอ่นสะโพกดันตัวเองเข้ามาในปากผมไม่หยุดแล้วครางเสียงดังตลอดเวลา ผมดูด เล่นตามแต่ใจ แล้วอยู่ๆ
“อ๊ะ..” ไอ้เกรียนเปลี่ยนไปวุ่นวายที่ประตูหลัง ผมมองไม่เห็นว่ามันอยู่ท่าไหน แต่รู้ได้ว่ามือมันดันข้อพับเข่าจนสะโพกลอย ช่วงล่างเปิดเผยให้เค้าได้ลิ้มลองอย่างเต็มที่
“อืมมมมม.....อืออ..” ผมได้แต่ครางถอนปากออกจากท่อนเนื้อ ใช้มือสองข้างคว้าจับแล้วชักรูดแทนปากที่เอามาใช้หายใจ มันใช้ลิ้นแล้วใส่นิ้วเข้าไปแทน จากหนึ่งเป็นสอง จนเพิ่มเป็นสาม สะโพกผมร่อนส่ายอย่างเชิญชวน
“โอ๊วว อื่อ อ๊า อย่า อะ อย่ะ อ๊าสส อย่าเอาออกครับ อือม ซี๊ดด” หลับตาร้องคราง มือสองข้างก็ชักให้คนที่คร่อมอยู่อย่างเอาเป็นเอาตาย ร่างกายบิดเร่าสนองอารมณ์คนข้างล่าง มันกำลังจะ...... รู้ทั้งรู้ว่าจะโดนอะไร แต่ผมกลับ....
ไอ้หนวดที่มือผมยังกำของมันอยู่ก็ถอยออกไป ปล่อยให้ไอ้เกรียนได้บรรเลงเต็มที่ ผมผงกหัวขึ้นมอง ร่างกายเปลือยเปล่า นอนถ่างขาเข่าข้างนึงชันขึ้น อีกข้างวางแบราบกับเตียง มีชายหัวเกรียนอยู่กลางหว่างขา มันเอามือช้อนที่ใต้เข่า ยกขาผมขึ้นให้ไปเกี่ยวอยู่ที่ช่วงเอว ผมได้แต่มอง
“อ๊ากก สราดเอ้ย ซี๊ดด ” มันแข็งขืนดันใส่เข้ามาพรวดเดียว
“ไอ้..” ดีนะที่ของมันไม่ได้ใหญ่โตอะไร แต่มันก็ยังคับแน่นอยู่ดี
“อ๊ะ..อ๊า.” เสียงไอ้เกรียนมัน มันกระแทกเข้ามาแรงๆ ไม่กีทีมันก็เสร็จ ลงไปนอนแผ่หราอยู่ด้านข้าง....... ‘เซ็ง’ แล้ว ไอ้หนวดก็เข้ามารับช่วงต่อ
“มา...เรามาสนุกกันดีกว่า”
ของไอ้หนวดไม่ใช่เด็กๆ อย่างไอ้เกรียน ยังดีที่มีไอ้เกรียนมันนำทางไว้ก่อนแล้ว พอเปลี่ยนเป็นไอ้หนวด มันก็เลยไม่ยากเย็นมากนัก ไม่งั้นผมคงได้ตายคาเตียงเป็นแน่ มันคับจนแน่นไปหมด ไอ้หนวดไม่ได้ตระกรุมตระกรามเอาแต่ได้ บอกได้เลย มันเชี่ยว มันค่อยๆ โยก เข้าออกให้ผมชิน ช้าๆ ไม่มีเร่งร้อน
“อ๊า อื้อม อ๊ะ อ๊า อ๊า อ๊า”
“โอ้อออ...โอ้...ฟิตโคตรๆ อ๋า..... สุดยอด.... โอ๊ยย รัดแน่นชิบ อ๊า อ๊า อา” ครางชม ให้ชื่นใจไปตามเรื่องตามราว พอผมชิน มันก็กระหน่ำลีลาเด็ดจน เป็นผมที่ครางไม่เป็นภาษาแทน มันเสียวจนเกร็งไปทั้งตัว สะโพกก็โยกลอยตามแรงกระแทกของไอ้หนวด
“อ๊า อือมม ซี๊ดด” มันกระแทกกระทั้น อย่างเมามัน ผมได้แต่จิกทึ้งผ้าปูจนแทบขาด ร่างกายได้แต่ปล่อยไปตาแต่ไอ้หนวดจะให้ไป ผมเกร็งกระตุกอยู่รอบแล้วรอบเล่า ไอ้หนวดก็ยังไม่ถึงจุดหมาย กายผมบิดเกร็งสะโพกยกลอยจากเตียง
“โอ้ย....จะไปแล้ว” ไอ้หนวดครางกระเส่า เร่งสะโพก ก่อนจะเกร็งกระตุก ผมแทบจะสลบ ร่างอ่อนปวกเปียก ผมได้พักไม่นาน ไอ้เกรียนก็เข้ามาอีกรอบ คราวนี้จับผมพลิกขึ้นมานั่งทับมันด้านบน แล้วบอกให้ผมโยก ผมจะไม่ทำตามที่มันสั่ง แต่ท่านี้คงไปกระตุ้นต่อมหื่นไอ้หนวด มันเข้ามาด้านหลังดันให้ผมก้มลงไปหาไอ้เกรียน พอกดหน้าผมลง ช่องทางที่มีไอ้เกรียนอยู่ก็ถูกรุกราน
“อ๊ะ เจ็บ อืออ ซี๊ดด เจ็บ อ๊ะ” ไอ้หนวดค่อยแทรกเข้ามา มันไม่สนเสียงครางด้วยความเจ็บของผม
“ซี๊ดด น่า อ๊าอย่าเกร็งจ้ะเมียจ๋า รับรองมัน” แทรกตัวเข้ามาช้าๆ มันยัดเยียดตัวเองเข้ามาจนได้ มันเร่งจังหวะเข้าออกกระตุ้นความเสียวให้ผมอีกครั้ง ร่างอ่อนปวกเปียกของผม ได้ไอ้หนวดประคับประคองอยู่ข้างหลัง มีไอ้เกรียนรองรับอยู่ด้านหน้ามันสองคน เริ่มลีลากระหน่ำแทงกันคนละจึ้กสองจึ้ก ผลัดกันเข้าออก ผมก็ได้แต่ซี๊ดเสียว ซี๊ดเจ็บไม่ได้ขาดปาก
“โอ้วว...โอ๊ยย อู้วว อา อ๊า อ๊าววว” ผมได้แต่ครางหงิง จนเจ็บคอ จบเกมสวาทไปอีกยก
เสร็จศึกครั้งนี้ ทั้งสองคน ปล่อยให้ผมได้นอนพักจริงๆ ซักที หูแว่วๆ ได้ยินเสียงไอ้เกรียน แต่ผมไม่ไหวแล้ว เลยหลับไม่ได้ไปสนใจเสียงไอ้เกรียนมันคราง
มารู้สึกตัวอีกครั้งก็เพราะไอ้เกรียนจะลุกมาคร่อมผมอีกรอบคราวนี้มันให้ผมนอนคว่ำ มันยกสะโพกผมขึ้นแล้วกระหน่ำเข้าใส่ แล้วเสียงครางของมันคงไปกระแทกโสตไอ้หนวดเข้า พอไอ้เกรียนเสร็จเดินสบายตัวเข้าห้องน้ำ ไอ้หนวดเข้าเข้ามาต่อ เสร็จกันไปอีกมันยกผมสองยก.....
.
.
ตื่นมาอีกครั้งน่าจะสายๆอีกวัน ผมเดินกระย่องกระแย่งหัวกระเซิง ขาสั่นคว้าเอาโทรศัพท์เข้าไปแอบโทรในห้องน้ำ
ตรู๊ด ๆ ๆ เสียงเรียกสายดังได้สามตรู๊ด
“ครับที่รัก....”
“พี่โชติ ช่วยผมด้วย...” โทรศัพท์โดนคว้าไปจากมือกดตัดสาย ไอ้หนวดไม่รู้มาจากไหน มันกดตัดสายเสร็จก็ถอดเอาแบ็ตออก โยนแบ็ตไปทางโทรศัพท์ไปทาง ก่อนจะหันหน้าหื่นๆของมันมาทางผม
“พอแล้วครับ พอ เถอะ มิคเจ็บ” ผมได้แต่ร้องขอความเห็นใจจากมัน แต่มีหรือมันจะปราณี
สายตาหื่นๆ กับท่าทางเดินเข้าหาของมันบอกผมว่าผมไม่รอดแน่
“อ๊า อืออ เจ็บ โอ๊ย พอ อืออ ซี๊ดด .....อืออ...................โอ๊ยย” แล้วก็เสร็จมัน.....ผมรู้แค่ว่าเดี๋ยวพี่โชติต้องมาช่วยผม............
.
.
ตอนที่ไอ้หนวดหิ้วผมออกมาจากห้องน้ำ พี่โชติก็โผล่เข้ามาในห้องพอดี
“พ่อ” เสียงไอ้เกรียน เรียกพี่โชติ ก่อนหันมองหน้าไอ้หนวด
“น้องมิค แอบไปโทรเลือกพ่อหนูแชมป์มาจ้ะ” ไอ้หนวดมันเน้นตรงคำว่าพ่อหนักๆ
“แชมป์...” พี่โชติทำท่าเหมือนจะพูดแต่ก็พูดไม่ออก
“ไงล่ะ พ่อ เมียพ่อมันร่าน มันเป็นเมียผม เมียพี่แม็ก พ่อยังจะเอามันอีกหรอ ผมไม่ยอมให้มันมาเป็นแม่ผมหรอกนะ” แชมป์เสียงห้วน
“แชมป์พ่อไม่... มิคก็ไม่เคยไปยุ่งอะไรกะแชมป์ ลูกก็ส่วนลูก มิคก็ส่วนมิค....”
“แต่พ่อหลงมัน..”
“แชมป์ พ่อ ... แชมป์...เฮ้ออ”
“พี่ก็ติดใจมิคนะแชมป์” ไอ้หนวดทะลุกลางปล้องไม่ได้สนใจหน้าสิ่วหน้าขวาน
“พี่แม๊กก” ไอ้เกรียนกรี๊ดดลั่น วิ่งมาคว้าไอ้หนวดลากไปยืนข้างตัว ‘มึงไม่สนกู กูไม่ว่านะไอ้เกรียน แต่มึงเล่นดึงคนที่พยุงกูอยู่ออก ไม่ให้สุ่มให้เสียงนี่ กูเจ็บ’
“โอ๊ยย ซี๊ดด” ผมทรุดลงไปนั่งแหมะบนขอบเตียง ดีที่ไม่ล่วงลงไปที่พื้น
มันดีดดิ้น ทุบถองไอ้หนวดเป็นพัลวัน ไอ้หนวดก็ได้แต่กอดรัดมัน ไม่ให้มันทุบแรง เหมือนมันหยอกๆ กันเล่น
“เอาน่า หนูแชมป์ พี่แม็กไม่ติดใจก็ได้ แต่หนูแชมป์ก็ปล่อยๆ พ่อหนูแชมป์ไปเถอะนะ หนูแชมป์คิดดูนะ หนูแชมป์ชอบอ้างว่าห่วงพ่อ ทีนี้นะหนูแชมป์ ถ้าพ่อหนูแชมป์มี น้องมิคคอยดูแล หนูแชมป์ก็มาอยู่กับพี่แม็กได้บ่อยๆ นานๆ อย่างงี้ไม่ดีหรอหนูแชมป์” ไอ้หนวดกล่อมไอ้เกรียน ดูเหมือนไอ้เกรียนจะเพิ่งคิดได้
“ก็ได้ เดี๋ยวแชมป์ก็ต้องไปเรียน แชมป์จะได้ไม่ต้องคอยห่วงทั้งเรียนห่วงทั้งพ่อห่วงทั้งพี่” ไอ้เกรียนมันฉอเลาะไอ้หนวด
“แชมป์ ขอโทษครับพ่อ แชมป์ไปนะ ฝากพ่อดูมะ...ดูมิคแทนแชมป์ด้วย เมื่อคืนหนักหน่อย โทษทีนะมิค โหสิว่ะ” แล้วมันก็ลากเอาไอ้หนวดออกไป ‘แค่เนี้ย แค่นี้เนี่ยนะ‘ ผมขยับไปกอดซบอกพี่โชติที่เดินมานั่งหงอยอยู่ขอบเตียง พี่โชติก็กอดตอบ
“พี่โชติ มันขอโทษมิคแค่นี้เนี่ยนะ มัน มัน....” ผมกำลังจะอ้อนฟ้องกับพ่อมัน กำลังจะด่ามัน แต่ผมยังพูดไม่ทันจบ ไอ้หนวด ที่มันเหมือนจะไปแล้วเมื่อกี้ เดินยิ้มกริ่ม กลับเข้ามาในห้องอีกครั้ง มันเดินเข้ามาเฉียด พี่โชติ ไปหยิบอะไรซักอย่างที่หัวเตียง ก่อนมันจะจากไป มันก้มลงกระซิบที่ข้างหูพี่โชติ ไม่เบานัก เหมือนกะให้ผมได้ยินด้วย
“พี่ไปกล่อมหนูแชมป์ก่อนนะ เมียทั้งสอง แล้วว่างๆ พี่จะมาหาใหม่” มันหอมแก้มพี่โชติไปที เอามือลูบแก้มผม แล้วตบเบาสองสามที่อย่างเอ็นดู แล้วมันก็เดินออกจากห้องไป.........................
......
..
.
The end :bye2: :bye2:
-
:a5: :a5: o22
แม็กนี่มันร้ายจริงๆ :laugh: o18
-
กรี๊ด แรงงงงงงงงง!
ร้ายมาากกกกก 5555
-
กร๊ากกกกกกกกก เมียทั้งสอง!! :pigha2: :pigha2: :pigha2:
เทครัวของแท้!! :m20:
-
เช็ดครัวด่วน :m25:
-
:call: นับถือ นับถือ
-
แม็คทั้งพ่อ ทั้งลูก ทั้งแฟนพ่อเลยเนี่ยนะ แต่แชมป์ไม่รู้ใช่ไหมนะนั่น แต่มิคก็ทั้งพ่อ ทั้งลูก และก็ทั้งแฟนลูกเหมือนกันนี่นะ แม็คกับโชตินี่ยังไงเนี่ย
-
ถึงว่าทำไมแม็คเก่งจัง เทครัวคงน้อยไปซะล่ะมั้ง :laugh:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดด อิแม๊ก เริ่ดด :m25: :laugh: :laugh: :laugh:
-
ฮ่าาาาาาาาาาาาาาา
-
หมดครัวเพราะอ้ายแม็ก :serius2:
ฮากระจาย สงสารก็แต่มิค
บวกเป็ด
-
พี่โชติ คงเป็นเมียด้วยอีกคน นั้นก็มีเมีย 3 คนเลยซิ :oo1: :oo1: :oo1:
-
โหด!! นายแน่มาก!! o13
-
ไอ้หนวดเก็บเรียบ พระยาเทครัวของแท้ ฮ่าๆๆ
ได้คนพ่อได้คนลูกเป็นเมียแถมได้เมียของคนพ่อเป็นเมียอีก
-
แม๊ก....นายแน่มาก
-
55555555555
-
มิกกะแม๊ก ได้เต็มๆ
-
ร้อนแรงมากหนูมิค :m25:
ง่ะ อ่ะ เฮ้ย (เสียงจริงๆที่ออกจากปากเมื่ออ่านจบประโยคสุดท้าย) :a5:
อืม พระยาเทครัวทั่วไปจะคว้าทั้งพี่ทั้งน้อง
แต่พี่แม๊กเราเด็ดกว่า คว้าทั้งพี่โชติ เมียพี่โชติ ลูกพี่โชติมาเป็นเมียตัวเองหมด
เด็ดจริงอะไรจริง o13
-
แม็กเก็บเรียบ สุดยอดไปเลย พระยาเทครัวจริงๆอ่ะ
-
กรรม เล่นเอาพูดไม่ออกเลย
หนูแชมป์มันไม่รู้ใช่มั้ยเนี่ย หรือรู้หว่า
แม็กซ์แมร่งร้าย
-
อิแม๊กคุ้มสุดเรืองนี้ 55
-
แหม่... เป็นคุณพ่อ คุณลูก ที่.... เอ่อ คุ้ม...ใช่มั้ย?!...555+
-
นึกว่าเป็นมิค ที่แท้ก็เป็นแม๊กนี่เองที่เป็นพระยาเทครัว
-
แีรงค่า......... :pighaun:
-
กะรวบหมดทั้งบ้านเลยใช่มะ อิอิ
-
สุดยอดอ่ะ คาดไม่ถึงนะเนี่ย
-
^^ เรื่องย้อนไปย้อนมาอาจมีงงๆ บ้าง ขอโทษทีนะ ช่วงนี้คนแต่งมึน :monkeysad:
เรื่องมันเลยเถิดจนเกือบจะเกิดเรื่องใหญ่ก็เพราะรัศมิ คู่หมั้นที่แม่บังเกิดเกล้าบังคับยัดเยียดให้มาเมื่อสองเดือนก่อน คนที่กิตกำลังจะต้องแต่งด้วย อย่างจำทนและขมขื่น เกิดมีเพื่อนผู้หวังดีมาเป่าหูตลอดว่าให้ระวังเขามีคนอื่นแอบซุกซ่อนเอาไว้ ช่วงก่อนงานแต่งจะมีขึ้นในอีกสามเดือน เธอเลยโทรตามจิกตลอด แล้วคอยให้เพื่อนๆ เป็นหูเป็นตาให้ส่วนตัวเองก็ได้แต่ซุกตัวบ่มผิวอยู่กับบ้านเพราะการออกมาโดนแดดโดนลมจะทำให้ผิวเธอเสีย และที่สำคัญเธอมีความเชื่อว่าคนที่กำลังจะมีงานมงคล ไม่ว่าจะงานอะไรก็แล้วแต่มักมีเคราะห์ เกิดเธอออกจากบ้านแล้วเกิดอะไรขึ้นมันจะทำให้เสียฤกษ์ซะเปล่า ซึ่งมันก็ดีเพราะไม่งั้นเธอคงมาตามเกาะเป็นปลิงควายเผือก ให้ยิ่งอึดอัดไม่เป็นอันทำอะไร แค่เดือนเดียวกิตก็อยากจะบ้าอยู่แล้ว........
.
.
วันเสาร์อาทิตย์ รวมถึงวันธรรมดาบางวัน กิตจะมาค้างที่บ้านเรือนหอ โดยบอกว่าจะมาคุมการตกแต่งบ้าน เธอก็เกือบๆจะไม่เชื่อ แต่กิตให้เหตุผลว่าเพื่อจะได้นอนสบายๆ บ้างเพราะตั้งแต่มาอยู่ที่ห้องเขาคงนอนไม่ค่อยสบายนัก เธออาจจะสบาย แต่เขานี่สิ ทั้งหลบทั้งเลี่ยง ยอมนอนโซฟา นอนพื้นทุกวันที่มานอนห้องนี้
“บ้านยังไม่เสร็จก็จริง แต่พี่เป็นผู้ชายนอนที่ไหนก็ได้ รัศไม่ต้องห่วง ดีซะอีกจะได้ดูเขาทำบ้านไปด้วยเลย” กิตบอกเสียงอ่อน เธอเลยยอม แล้วกิตก็ได้มาอยู่กับเอและบัสได้อย่างสบายใจ กิตซื้อบ้านหลังนี้ไว้เกือบปีแล้วตั้งแต่มีเอกับบัส เรื่องแต่งงานนี่ตอนแรก กิตกะจะหนีไม่แต่ง แต่เอเป็นคนห้ามเพราะกลัวเป็นเรื่อง และสงสารแม่ของกิต เอกับบัสตกลงใจให้กิตใช้บ้านเป็นเรือนหอด้วยความจำใจ แล้วทั้งสองคนจะย้ายไปอยู่หอเก่าที่อยู่ใกล้ๆกัน แล้วทั้งสามคนก็จะยังได้อยู่ใกล้กันต่อไป บ้านนี้ใกล้ทั้งโรงเรียนของบัสและมหาวิทยาลัยของเอ เอกับบัสเลยต้องเตรียมตัวขนย้าย
“ย้ายไปแล้วพี่กิตอย่าลืมไปหาพี่เอกับบัสนะ” บัสออดอ้อน
“พี่จะไปทุกวันเลย ถ้าเป็นไปได้นะพี่อยากไปอยู่กับเอกับบัสเลยด้วยซ้ำ”
“จริงนะพี่กิต ดีจังไม่งั้นนะบัสคงคิดถึงพี่กิตจนนอนไม่หลับ ไม่มีสมาธิอ่านหนังสือสอบ ส่วนพี่เอนะ ขนาดบัสนอนกอดอยู่ทั้งคน ก็ยังบ่นคิดถึงพี่กิตจนบัสหูแทบอื้อทั้งคืนเลย” ดูมัน เจ้าหนูบัส เดี๋ยวอ้อนเดี๋ยวหยอดตลอด
“เอบ่นหรือครางจนบัสหูอื้อกันแน่ฮึ๊ เห็นเอฟ้องพี่ว่าไม่รู้เราจะคึกอะไรนักช่วงนี้ เอแทบไม่ค่อยได้นอนเลย”
“โธ่ บัสก็ต้องหัดทำบ่อยๆ สิจะได้เก่งๆ เหมือนะพี่กิต แหมบัสอุตส่าห์ทำแทนส่วนของพี่กิตด้วย พี่เอจะได้หายคิดถึง นอนหลับเป็นตาย” บัสเดินเข้ามากอดอย่างที่ชอบทำประจำ
“ฝึกรุกเยอะแล้วงั้นวันนี้รับเยอะๆ ละกัน แทนส่วนของเอด้วยดีมั้ย ให้พี่เอพักมั่ง”
“เฮอะ พี่เอคงยอมหร๊อก บัส รับพี่กิตทั้งคืนก็ยังไหว พี่กิตเถอะ ไหวเปล่า” บัสยักคิ้วอย่างท้าทาย
“เก็บของไม่เสร็จ ไม่ต้องลุก ...เลยทั้งสองคน” เอเน้นคำว่าลุกจนรุกทั้งสองรีบลงมือเก็บของอย่างเร็ว
กิตดีใจที่ทั้งสองคนเข้าใจ และไม่คิดจะเลิกรักกัน กิตก็ตั้งใจรักษาสัญญาที่เคยบอกกับทั้งสองคนเอาไว้ .....
เก็บของเสร็จก็เที่ยงพอดี พอได้นั่งพัก มองสองคนที่ช่วยกันอยู่ในครัว ทำให้กิตนึกถึงตอนที่เขาเจอเอกับบัส.........
ตอนนั้น เอเป็นนิสิตปีสอง ไปเช่าแผงขายเสื้อผ้าตอนเย็นอยู่ในตลาดนัดที่แบ่งส่วนเช่าที่ในลานจอดรถบริษัทอาทิตย์ละสองวัน เจอกันเย็นๆ เห็นเสื้อสวยดี แถมคนขายยังโดนใจ ก็เป็นเดือนหละกว่าเอกับบัสจะเริ่มสนิทด้วย เอตัวเล็ก ผิวขาว ปากบางเฉียบ นิสัยออกแนวขี้บ่นนิดๆ แต่ก็ดูนิ่งๆ น่ารัก ติดขี้อายหน่อยๆ ส่วนบัสตอนแรก กิตนึกว่าน้องชาย ตัวพอๆกับ ขาว แต่ดูแข็งแรงเป็นผู้ชายมากกว่า ออกแนวชอบปกป้อง บัสเป็นคนเล่าถึงตัวเองให้ฟัง บัส เพิ่งจะอยู่ม. 5 ที่บ้านมีเงิน แต่ที่มีบ้านก็เหมือนไม่มี พ่อมีเมียน้อย แม่มีชู้ บ้านมีไว้แค่ให้กลับไปอาบน้ำ
“บัสชอบมาอยู่กับพี่เอฮะ พี่เอใจดีชอบมีคนไม่ดีเข้ามาตีซี้ บัสเลยต้องคอยกัน แต่พี่เอชอบไล่บัสไปเรียนประจำแหละ” บัสเล่าไปก็ยิ้มไป ที่กิตผ่านด่านบัสมาได้คงเพราะกิตมาแนวพี่ชายใจดี ขี้เหงาหละมั้ง น้องๆ เขาเลยเห็นใจ
“บัสชอบโดดเรียน เอไล่ก็ไม่ไป โดดเรียนบ่อยเอกลัวบัสจะเรียนไม่จบ เลยสัญญาว่าถ้าไม่เกเร เอจะยอมให้บัสมาช่วยขายของถึงได้ฟังกันบ้างครับพี่กิต แต่ก็ยังไม่วายมีต่อลองอีก”
“ต่อลองอะไรเพิ่มหรอบัส” หวังว่าจะไม่ใช่ขอเป็นแฟน ถ้าใช่ล่ะเซ็งเลย
“อ๋อ บัสขอมาอยู่ที่ห้องพี่เอด้วยครับ ก็บัสเป็นห่วงพี่เอ ยิ่งมึนๆ เอ๋อ กลัวใครมาดักฉุดเอา”
“ เอเลยต้องดูแลให้ที่อยู่ที่กิน จนคนเค้านึกว่าน้องแท้ๆ กันทั้งซอยแล้ว”
“ก็บอกเค้าไปสิว่าน้อง จะต้องไปอะไร น้องจริงไม่จริงใครเค้าจะสนใจ อีกอย่าง บัสได้ลาภปากจากพวกคนไม่ดีอยู่บ่อยๆ พวกนี้นะต้องหลอกกินซะให้เข็ด” แม้จะสงสัยอยู่หน่อยๆ ว่าจริงบัสคงคิดอะไรกับเอบ้างหละ แต่ในเมื่อเขายืนยันว่าน้องก็น้องสิ
“คนไม่ดีของบัสนี่เป็นยังไงหรอครับ พี่จะได้ช่วยกันด้วยอีกแรง” กิตได้ยินบัสเรียกคนที่เข้ามาจีบว่าคนไม่ดีบ่อยๆ เลยต้องถาม
“ก็ไอ้จำพวกเดียวกับพ่อบัสไงพี่กิต”
กิตค่อยๆ แทรกเข้าไปอยู่ระหว่างสองคนนี้อย่างเนียนๆ จนเป็นเราสามคนได้อย่างไม่ขัดเขิน ส่วนใหญ่ก็แค่นั่งเล่นนั่งคุยกันจนเอเก็บร้าน เสาร์อาทิตย์กิตก็มักจะหาเวลาพาสองคนนี่ไปเที่ยวบ้าง เอก็คงพอจะดูออกว่ากิตคิดยังไง และในเมื่อน้องไม่ได้ปฏิเสธ บัสเองก็ไม่ได้ขวาง กิตก็มัดมือชกเอาว่าน้องเขาโอเค เอก็ชวนกิตไปฉลองวันเกิดบัสด้วยกันที่บ้านเช่า
“พี่กิตวันนี้เอจะเลี้ยงวันเกิดบัส พี่กิตไปกับเอมั้ย มีแค่เอ บัส รวมพี่กิตอีกคนก็เป็นสาม”
“ไปสิขอบใจที่ชวนพี่ แล้วจะกินอะไรกันล่ะ”
“เอเตรียมของไว้ที่ห้องแล้วครับแต่เป็นของพื้นๆ ธรรมดานะครับ พอดีบัสชอบกินพวกต้มยำ เอก็เลยว่าทำกินเองที่บ้านก็ได้ ทำแป๊บเดียวก็เสร็จ”
บ้านที่ว่าคือห้องแถวชั้นเดียว เป็นห้องโล่ง ฝั่งซ้ายมีสี มีสารพัดของใช้ในการเรียน อุปกรณ์ทำเสื้อ กองยาวตั้งแต่หน้าประตูไปจนชิดชั้นที่อยู่ติดกับผนังห้องน้ำ รกนะแต่ไม่สกปรก บนชั้นใช้วางหนังสือเรียนและกระเป๋านักเรียนที่น่าจะเป็นของบัส ที่นอนยางพาราแบนๆ สองอันปูด้วยผ้าปูสีน้ำเงินมืดๆ วางติดกันบนพื้นชิดฝั่งผนังทางด้านขวา มีโคมไปอ่านหนังสือดูแล้วน่าจะแพงใช่เล่นอยู่ข้างๆกองหนังสือการ์ตูน
“โคมไฟนั้นบัสเอามาจากบ้านเอาไว่อ่านการ์ตูนก่อนนอนครับพี่กิต” เสียงของเอทำเอากิตรู้ตัวว่าคงมองไอ้เจ้าโคมนั้นนานไปหน่อย
เลยจากที่นอนไป มีพื้นที่ว่างเล็กๆ ให้พอใช้นั่งเล่น นั่งกินข้าวกันได้สามสี่คนพอเบียดๆ มีโต๊ะเตี้ยวางทีวีที่ด้านล่างยัดที่คว่ำจานแบบมีฝากปิดเอาไว้ หน้าห้องน้ำมีราวแขวนเสื้อผ้าอยู่ติดกับตู้เย็น เลยออกไปเป็นลานซักล้างหลังห้อง มีเตาแก๊สที่มีผ้าพลาสติกคลุมกันฝน เอลงทำต้มยำไก่ที่ใส่เห็ดเยอะๆ ของโปรดบัส กับลาบหมูที่บังเอิญเป็นของชอบของกิต มีหมูเค็มกับข้าวสวยร้อนๆ หอมกรุ่น อาหารง่ายๆ แต่กลับสุขใจที่ได้คนถูกใจมาทำให้กิน ตามด้วยเค้กก้อนเล็กๆ ที่เอซื้อมาเพราะที่ห้องไม่มีอุปกรณ์จะทำเอง แถมท้ายด้วยเบียร์เย็นๆ ชื่นใจ ....
.
.
“...พี่เอชอบทำอาหาร ส่วนบัสชอบกิน พี่เอเลยยอมให้บัสมาอยู่ที่ห้องด้วยนะเนี่ย...” บัสคุยฟุ้ง พอเบียร์หมดกระป๋องก็ฟุ๊บหลับไป
“ฮึ ฮึ เจ้าเด็กคออ่อน” หลังจากลากบัสขึ้นที่นอน เอก็ออกไปล้างจานที่ด้านนอก
“เอ พี่ร้อนพี่ขออาบน้ำหน่อยนะ”
“ครับพี่ เดี๋ยวเอหยิบผ้าเช็ดตัวให้”
“อืมม ไม่ต้องรีบนะ เดี๋ยวพี่อาบรอ” เอหน้าแดงหรือเปล่านั้น เฮ้อ มีความสุข
.
“พี่กิตครับ” ก๊อกๆ
“เอเอาผ้าเช็ดตัวมาให้ครับ เอเอาวางไว้หน้าห้องให้นะพี่จะได้หยิบได้.”
“ไม่เป็นไรเอ เดี๋ยวพี่เปิดประตูรับจากเอดีกว่าวางไว้เดี๋ยวเปี้ยน” แกร๊ก ประตูห้องน้ำ เปิดกว้างออก
“เฮ้ย พี่....” เอถูกกิตดึงเข้าไปในห้องน้ำพร้อมกับผ้าเช็ดตัว ก่อนประตูจะปิดลงอีกครั้ง
“ชู่ เดี๋ยวบัสตื่น” ทั้งตัวผมมีแค่ความเปียกชื้นของน้ำเท่านั้นแหละที่อยู่บนผิว
“พี่กิต...” เอเรียกเสียงสั่นไม่กล้ามองสบตา
“เอเช็ดตัวให้พี่หน่อยสิ” กิตกระซิบที่ข้างหู ทั้งสองข้างยังกอดเอวเอเอาไว้หลวมๆ เอที่อยู่ให้อ้อมกอดของกิต ก้มหน้างุด แต่ค่อยๆ เอาผ้าในมือเช็ดเบาไปตามอกและไหล่ ก่อนผ้าจะหลุดไปกองกับพื้นอย่างไม่รู้ตัว
“พี่กิต อืมม อย่าครับ อื้ออ...” เอเหมือนจะผลักก็ไม่ใช่ จะโอนอ่อนก็ไม่เชิง กิตซุกไซร้ไปตามซอกคอ กกหู กระซิบเบาที่ทำเอาเอ สยิว
“เอ ไม่รังเกียจพี่ใช่มั้ย”
“ฮื้อ อ๊ะ ถ้า เอรังเกียจ อ๊ะ พี่กิต เอจะชวนพี่มาบ้านทำไมละครับ อื้อ” กิตครอบครอบปากหวานๆ นั้นทันทีที่พูดจบ เอตอบสนองแบบกล้าๆ กลัวๆ ดูแล้วก็น่ารักดี มือที่จับอยู่ที่เอวก็ลูบเรื่อยเข้าไปในร่มผ้าค่อยๆ ปลดออกที่ละชิ้นอย่างช้าๆ จนตอนนี้น้องเอ เหลือแต่ตัวเปล่า เหมือนกันซักที กิตดันเอให้ถอยห่างออกไปนิด ใช้มือเชยคางขึ้นให้มองสบตากัน เอหน้าแดงมากหลบตาตลอด มืออีกข้างที่ว่าก็เอื้อมไปวางอยู่ที่คอเอ แล้วไล้แผ่วลงมากลางอก หยอกเย้ายอดอกที่ตั้งขึ้นจนเห็นได้ชัด แค่เขี่ยเล่นเบา เจ้าของก็สยิวกายพร้อมครางเบาออกมาให้ชื่นใจ เอพยายามเบี่ยงหน้าหลบ แต่กิตก็ไม่ยอมปล่อย มือนึงก็รั้งหน้าเอให้หันมาสบตาด้วยตลอด มืออีกข้างก็หยอกเย้าอยู่กับตุ่มไตทั้งสองข้างอย่างมันมือ
“พี่กิต รังแกเอ” เอที่ต้องยอมสบตากับกิต เอ่ยตัดพ้อ
“ฮึ ฮึ รักหรอกจึงหยอกเล่น” พูดจบก็ปล่อยมือที่คางแล้วรั้งเอว ดึงเอเข้ามากอด ปากก็จูบไปตามกกหู ข้างแก้มละเรื่อยไปทั่ว มือทั้งสองข้างเปลี่ยนไปกำขยำอยู่ที่ก้นกลมเนียนนิ่มทางด้านหลัง ดันให้ร่างกายทั้งสองเข้ามาแนบกันจนชิด กิตขยับถอยไปอิงที่ขอบอ่างพร้อมกับรั้งร่างเอให้ตามมาด้วย
“อ๊ะ อือ พี่กิต” สะโพกน้องเอขยับส่ายอย่างเชิญชวน แขนกอดแผ่นหลังของกิต มือทั้งสองข้างเกาะแน่นอยู่ที่บ่า กลางลำตัวด้านหน้าของทั้งสองเสียดสีกันจนอารมณ์กระเจิง กิตส่งนิ้วเข้าสำรวจช่องทางด้านหลังของเอที่กำลังมัวเมา อย่างช้าๆ
“อ๊ะ พี่กิต ฮื้ออ ซี๊ดด” เอขยับสะโพกหนีการรุกราน ทางด้านหลัง ด้วยการแน่บด้านหน้าเข้าหาร่างกายกิตมากยิ่งขึ้น กิตรั้งร่างเอขึ้นจนกลาบป็นเกยทับอยู่บนร่างตัวเองกลายๆ ทำให้เอจะดิ้นหนีก็ไม่ถนัด ได้แต่เกาะกอดแผ่นหลังกิตอย่างจำยอม
“พี่กิต อือม อ๊ะ ซี๊ดด เอ เอเสียว อ๊า อ๊า อื้ม” เอขยับร่างกายเสียดสี เก้ๆ กังๆ สนองความพอใจของตัวเอง หาความสุขกับนิ้วกิตอย่างลืมตัวไม่นานเอก็ปลดปล่อยทลักทลายออกเต็มหน้าท้องกิต เสียงหอบหายใจดังก้องห้องน้ำแคบ......
.
.
“เอเสร็จแล้วแต่พี่ยังเลยนะ เอช่วยพี่หน่อยสอครับ” หลังลงเอ กลับมามีแรงยืนดีๆได้อีกครั้ง เอเลยยื่นมือไปที่กิตน้อยที่พร้อมรออยู่
“กิตน้อยของพี่มันอยากให้ปากน้องเอเอ็นดูมากกว่านะครับ” กิตไล้นิ้วไปบนริมฝีปากล่างของเออย่างช้าๆ
“เอ เอไม่เคย..” เอเอ่ยเสียงเบาราวกระซิบ
“น่า เดี๋ยวพี่กิตสอนน้องเอเองครับ น้า น้องเอทำให้พี่กิตหน่อยนะ น้าครับ” เอพยักหน้าตกลง ก่อนจะค่อยๆคุกเข้าลง....
.
.
“ซี๊ด เอ เก่งครับ อื้อม อย่างนั้นแหละครับ อ๊า อ๊าววว สุดยอด โอ๊ววว” กิตหลับตาร้องครางอย่างสุดเสียวกับสิ่งที่เอทำ ก่อนจะปลดปล่อยออกมาอย่างมากมายในปากของเอ ทั้งคู่ช่วยกันอาบน้ำอีกรอบ
“หัวไวอย่างงี้พี่รักตายเลยครับ” กิตดึงเอเข้าไปจูบ ก่อนจะออกมาจากห้องน้ำ เอหากางเกงบอลให้กิตใส่นอน ส่วนตัวเองใส่กางเลตัวเดียว เอเป็นคนนอนกลาง แสงจากด้านนอกสาดเข้ามาให้เห็นได้ลางๆ
“อ๊ะ พี่กิต” เอกระซิบปรามเบาๆ
“ชู่ เดี๋ยวบัสตื่น” กิตปลดกางเกงเลของเอแล้วเขี่ยมันหลุดไปทางปลายเท้า แล้วรูดกางเกงบอลของตัวเองลงอย่างเร็ว ดึงเอเข้ามาชิดในท่านอนตะแคง ยกขาเอขึ้นค่อยๆ ดันช้าๆ เอจิกเม้มปากแน่น
“เจ็บนิดนะครับคนเก่ง” กิตขยับตัวเอามือกอบกุมเอน้อย มันคงช่วยให้อพอเลือนความเจ็บด้านหลังลงได้บ้าง
“อ๊ะ ซี๊ดด” เอถึงกับเผลอหลุดออกมาเบาๆ ทำไปทำมา ตอนนี้กิตขึ้นไปคร่อมทับเอทางด้านหลัง เอจิกทึ้งผ้าปูแน่นมากพยายามกลั้นเสียงอย่างที่สุด
“อา..อ๊ะ” แม้นเสียงครางจะกลั้นไว้ได้บ้าง แต่เสียงเนื้อกระทบเนื้อก็ไม่ได้เบาเลย
“พี่กิต ..อุ อือ เอไม่ อ๊ะ ไหวแล้ว อ๊า” แล้วกิตก็ตามเอมาติดๆ สองร่างได้แต่นอนหอบอย่างแรง ค้างอยู่ในท่านั้น ไม่มีใครมีแรงจะขยับเขยื่อนตัวเอาจริงๆ
“ฮึก ฮึก ฮืออ ฮืออ” เสียงร้องไห้จากคนที่คิดว่าหลับดังออกมาอย่างสุดกลั้น
“บัสชอบละเมอหรอเอ” กิตกระซิบถาม
“ไม่นะพี่กิต ตั้งแต่อยู่กันมาเอไม่เคยเห็นนะ” เอก็ตอบกลับมาเสียงเบา ก่อนจะเผยอตัวเอื้อมมือไปหาบัส มือเอยังไม่ทันโดนตัวบัสเลยด้วยซ้ำ บัสก็หันกลับมาคว้ามือเอแล้วพลิกตัวเข้ามากอดซุกอยู่กับอกของเอ กลายเป็นว่าตอนนี้ด้านหน้าเอโดนบัสกอด แถมมีกิตแนบสนิทอยู่ที่ด้านหลัง
“บัส บัสเป็นอะไรครับ บอกพี่เอสิ” เอลูบหัวบัส แล้วเปลี่ยนมาตบไหล่ตบหลังอย่างปลอบโยน
“บัสยังสะอึกสะอื้นอยู่กับอก กิตเอื้อมมือไป ดึงผ้าห่มมาคลุมส่วนล้างของตนกับเออย่างลวกๆ ถึงไม่เห็นแต่ก็รู้สึกได้นี่หน่า แล้วยื่นมือลูบหัวบัสด้วยอีกคน สถานการณ์ล่อแหลม จะถอนออกตอนนี้ก็ไม่ได้ยังเสียดายความอบอุ่น เลยได้แต่เนียนๆ นิ่งๆ ไปตามเรื่อง
“พี่เอจะทิ้งบัสไปอยู่กับพี่กิตกันสองคน ฮืออ ฮืออ”
“เอครับ อย่าเกรงครับมันรัดพี่จะแย่แล้ว” กิตกระซิบเบาที่หูเอ เลยได้หยิกมาหนึ่งดอก
“ใครบอกครับ พี่เอไม่ทิ้งบัสหรอกนะ โอ๋ๆ อย่างร้องนะ มาคุยกันก่อนครับ”เอพยายามไม่สนใจคนด้านหลัง แล้วหันไปปลอบบัส
“ก็ ฮืออ ฮืออ พี่เอ กับฮึ๊ก พี่กิต มีไรกัน แล้วก็จะทิ้งบัสไป ฮึ๊ก เหมือน พ่อแม่ ฮืออ ฮืออ ใครฮึก ใครก็ไม่เอาบัส ฮืออ” โธ่เอ้ย นี่มันเด็กป.5 หรือม. 5 กันเนี่ย มันน่ารักนัก ไอ้เด็กขาดความอบอุ่น กิตที่นอนมอง ได้แต่คิดในใจ เฮ้อ ยิ่งคิดก็ยิ่งแข็ง.....
“อ๊ะ พี่เอไม่ทิ้งบัสแน่นอนครับ อือม พี่กิตด้วย ใช้มั้ยพี่” เอหันมาถาม ตาคว่ำ เพราะตอนที่เอปลอบบัสอยู่ กิตแอบขยับสะโพกให้มันแนบชิดเข้าไปอีกหน่อยสองหน่อยเอง
“ใช่แล้วบัสเป็นน้องพี่ กับพี่เอ เราไม่ทิ้งบัสหรอกครับ” เราสองคนพยายามปลอบบัสอยู่ครู่หนึ่งเด็กเจ้าปัญหาก็ยอมสงบลง เอก็ค่อยสะกิดให้กิตค่อยถอนตัวออกไป แหมเสียดายจริง เจ้ากิตน้อยกำลังได้ท่าเลย อยากดึงเอมาต่ออีกซักรอบ แต่ถึงจะออกมาแล้วแต่ก็ไปไหนไม่ได้ไกลเพราะยังหากางเกงไม่เจอเลย เจ้าบัสก็ยังนอนกอดเออย่างเหนียวแน่น
“บัสว่า บัสไม่เป็นน้องพี่เอ พี่กิตดีกว่า” อยู่เจ้าเด็กบัสก็เอ่ยขึ้น
“เอ๊า ไม่เป็นน้องแล้วจะเป็นอะไร” กิตได้แต่ถามอย่าสงสัยปนงุ่นง่านเต็มทน
“บัสไม่รู้....”
“อ้าว เฮ้ย...กวนกันป่ะเนี่ย บัส” กิตถามกลับอย่าง งงๆ ปนขำ
“เปล่านะพี่กิต บัสไม่รู้จริงๆ นะ งั้น...บัสเป็นเหมือนพี่เอก็ได้”
“ฮะ เป็นอะไรนะ....แล้วบัสรู้หรอว่าพี่เอเป็นอะไร” ตอนนี้เอได้แต่นอนนิ่งอยู่ตรงกลางกิตกับบัส
“เป็นเมีย..” บัสตอบเสียงเบาจนเกือบไม่ได้ยิน
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า...” กิตหัวเราะออกมาอย่างสุดกลั้น
“บัสพูดจริงนะพี่กิต บัสเป็นเมียได้จริงๆ นะ...ขอแค่ให้ได้อยู่กับพี่เอ” เสียงตอนท้ายสั้นเหมือนกับจะร้องไห้อีกรอบ
“เอ้า จริงก็จริง แต่พี่ว่าบัสไปถามเอเองแล้วกันว่าเอจะยอมให้พี่มีเมียสองคนเปล่า” กิตโป้ยไปหาเอ เพราะเรื่องแบบนี้เอคงคุยได้นุ่มนวลกว่าแน่ บัสหันไปหาเอ อย่างอ้นวอน
“นะพี่เอ ให้บัสอยู่ด้วยนะ ให้เป็นอะไรก็ได้ เป็นเมียพี่เอด้วยก็ได้ บัสยอมหมดเลย แค่พี่เออย่าทิ้งบัสนะ นะ” บัสลุกนั่งเข่ยาแขนเอ เหมือนเด็กเอาแต่ใจ เอดึงผ้าห่มมาพันปิดร่างกายเรียบร้อยก็เอื้อมมือไปเปิดโคมไฟอ่านหนังสือที่หัวที่นอน แสงสว่ากระจายเป็นวงรัศมีไม่กว้างจนเกินไปนักทำให้เราสามคนเห็นหน้ากันได้ถนัดขึ้น
“พี่ไม่ชอบเป็นผัวครับบัส...”
“งั้นบัสเป็นเองก็ได้” เอยังพูดไม่ทันจนเจ้าบัสก็สวนขึ้นทันที เอาละสิเฮ้ย กิตได้แต่เอ็ดอึงอยู่ในใจ
“แล้วทำเป็นหรือไง” เอสวนกลับ
“ให้พี่กิตสอนก็ได้ง่ายจะตาย ถึงไงโตไปบัสก็ต้องเป็นอยู่วันยังค่ำ เป็นซะตอนนี้จะเป็นไร” เจ้าเด็กบัสยังถียงต่อ หน้าตาจริงจังสุดสุด
“แล้วทำไมไม่เป็นซะตั้งนานแล้วล่ะบัส” กิตทะลุกลางปล้อง ได้ที่แก้ข้อสงสัยของตัวเองซะเลย
“ก็บัสยังเด็ก เป็นที่พึงให้พี่เอก็ไม่ได้แถมบางทียังเป็นภาระอีกต่างหาก สำหรับบัสถ้าจะเป็นผัวใคร บัสตั้งใจว่า จะเป็นหัวหน้าครอบครัว เป็นผู้นำที่ดี ดูแลคนที่เรารักได้ และต้อง ไม่ใช่อย่างพ่อ...” ท้ายประโยคแผ่วเบาอย่างน่าสงสาร
“แล้วทำไมบัสคิดว่าถ้าเป็น แล้วพี่จะไม่ทิ้งบัสล่ะ” ฟังจบ เอก็ถามบัส
“ก็พ่อยังทิ้งบัสแล้วไปอยู่กับเมียพ่อเลย ส่วนแม่ก็ทิ้งบัสไปอยู่กับผัวเหมือนกัน งั้นถ้าบัสเป็นผัวหรือเมียพี่เอก็ต้องอยู่กับบัสสิ” กิตได้แต่ถอนใจ
“บัสฟังพี่กิตนะ ถ้าบัสคิดอย่างนั้น พ่อกับแม่ก็เป็นผัวเมียเค้ายังเลือกไปอยู่กับคนอื่นเลยแล้วบัสไม่คิดว่าพี่กับพี่เอ....”
“ก็เพราะอย่างนั้นนะสิบัสก็เลยเลือกจะเป็นเหมือนพี่เอ พี่กิตกับพี่เอจะได้ไม่ทิ้งบัส แล้วอีกอย่าง พี่เอเป็นคนดี ไม่เหมือนพ่อกับแม่ พี่เอไม่ทิ้งบัสหรอก แล้วคนที่พี่เอเลือกก็คงเป็นคนดี...พี่กิตก็คงไม่ทิ้งพี่เอกับบัส...ใช่มั้ย” ความไม่มั่นใจที่แสดงออกมาทางแววตาอย่างชัดเจน ส่วนเอก็หันมามองอย่าคาดหวังด้วยเช่นกัน
“เฮ้ออ ไม่ทิ้งสิครับ ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น พี่จะไม่ทิ้งเอกับบัสแน่นอน.....เพราะพี่เป็นคนดี” กิตเว้นช่วงนิดนึงก่อนจะพูดต่อ ทำเอาสองคนที่นั่งจ้องหลุดยิ้มออกมา ก่อนจะโถมตัวเข้ามากอด เจ้าหนูบัสพยายามเริ่งอย่างกลัวๆ กล้าๆ แต่ก็น่ารักดี คนไม่เคย ต้องต้องค่อยสอน ค่อยบอก แต่หัวไวใช้ได้เลยทั้งคู่ ................
.
.
ยังมีต่อค่ะ
-
กิตในชุดดำไว้ทุกข์ เดินอย่างช้าๆ เข้ามาเก็บของในห้องคอนโดที่เขาเคยใช้อยู่กับผู้หญิงที่เกือบต้องแต่งงานด้วย ข้าวของส่วนใหญ่ถูกย้ายออกไปแล้วเหลือเพียงกระเป๋าใบเดียวเท่านั้น พรุ่งนี้คนเช่าจะย้ายเข้ามา กิตมองรอบห้องพร้อมถอนหายใจอย่างโล่งอก พอเขาซื้อบ้านอยู่กับเอและบัสก็แทบไม่ได้กลับมาเลย เกือบเอาห้องให้คนเช่าอยู่แล้ว ใครจะรู้ อยู่ดีๆ แม่ก็หลอกเขาไปหมั้นหมายกับผู้หญิงที่ไหนก็ไม่รู้ ด้วยเหตุผลที่ว่า ‘ลูกเพื่อนแม่เองลูก เดี๋ยวอยู่กันไปก็รักกันเองแหละกิต’ เธอเป็นผู้หญิงผิวขาวเนียนตามเชื้อสายจีน หน้ากลมแบ้น มีเนื้อมีหนังแต่ก็ไม่ได้ท้วมจนเกินงาม แต่ความใจกล้าหน้าทนนั้นเกินพอดี หลังจากงานหมั้นแบบมึนๆ เพราะกิตไม่กล้าหักหน้าแม่ ผ่านไปสองวัน อยู่ๆ เธอก็ย้ายตัวเองเข้ามาอยู่ที่ห้องนี้ด้วยอย่างอาจหาญทั้งที่เป็นแค่คู่หมั้น
“อาคุงเม่ให้มาอยู่กับคุงกิตค่า เลี้ยวที่ลี่มันใก้รัศขออยู่ล่วยนะคุงกิต อ้อ อีกหล่างอาคุงเม่ว่า ราวสองคงจาล่ายรู้จักกังมากขึ้งไงค้า คุงกิต” ฮึ งานที่ไหนล่ะ งานบ้านหละสิ ตั้งแต่มาอยู่เห็นออกไปแต่ตลาดกับห้าง แต่พอได้ฤกษ์แต่งานตั้งแต่นั้นเธอไม่เคยเยื้องกายออกไปไหนอีกเลย ซึ่งก็ดีไป
แต่สงสัยว่าแค่งานบ้านมันคงว่างเกิน วันๆ เอาแต่จ้องจับผิด ยังดีที่กิตกลับดึกบ้างไม่กลับบ้างเป็นประจำ แต่แม่ละเอียดยิบเที่ยงโทรเช็คแล้วจะกลับบ้านกี่โมง ไม่กลับก็ต้องโทรรายงาน
“อย่าให้อั๊วลู้นะอาคุงกิตว่า อาคุงกิตนอกลู่นอกทาง อั๊วจาฟ้องอาคุงเม่” ทะเลาะกันที่ไรก็กลับไปบ้านตัวเอง อยากให้ไปแล้วไปเลยจริงๆ แต่ก็เป็นต้องเดือดร้อนแม่ของกิตกับคนที่บ้านของเธอเป็นคนโทรมาจิกให้เขาไปรับกลับซะทุกที เอาเป็นว่าสถิติตอนนี้สามวันกลับบ้านทีทั้งที่ยังอยู่ด้วยกันไม่พ้นเดือนเลย อีทีอย่างนี้ไม่ยักกะกลัวผิวเสียแถมยังไม่กลัวไอ้เหตุร้ายๆ อะไรที่ว่าซักนิด แต่อย่างไปสะกิดให้นึกได้เลยเดี๋ยวจะซวยเอา กิตก็ได้แต่ทนไป........
พ้นหนึ่งเดือนที่รัศ เข้ามาอยู๋ในห้องของกิตมาได้แค่สามวัน กิตกำลังสั่งลาบ้านนี้กับเอและบัสอยู่ที่สวนด้านหลังบ้าน ที่มีรั้วรอบขอบชิดและยังมิดชิด ซึ่งก็เป็นข้อดีให้กิตเลือกซื้อบ้านหลังนี้ทั้งที่มันแพงกว่าที่อื่นมากอยู่
“อ๊ะ พี่กิต อืออ บัส ซี๊ดด อ๊ะ แรงๆ บัส อือม อ๊า อ๊ะ”........
“อ๊า พี่กิต บัสไม่ไหวแล้ว อ๊าวว พี่เอคนเก่ง อ๊า ดูดแรงๆครับ อ๊ะ ดี ดีครับ” สามร่างเปล่าเปลือยโรมรันกันอยู่ในสวนหลังบ้าน กันอย่างถึงพริกถึงขิง
“อ๊ะบัสพี่จะไม่ไหวแล้วนะ”
น่า พี่เอ รอบเดียวนะ บัสจะทำเร็วๆ” บัสรีบขึ้นคร่อมเออย่างเร็วแบบไม่รอให้เอปฏิเสธ โดยที่กิตได้แต่นั่งพักเหนื่อยอยู่ด้านข้าง บัสเริ่มอย่างช้าๆ แต่หนักแน่น จนเอได้แต่ร้องครางไม่ขาดปาก
“ดีครับบัส อ๊า แรงๆ อ๊าวว อ๊ะ ซี๊ด พี่กิต อ๊าว”เสียงเรียกของเอทำเอากิตที่นั่งมองอยู่ด้านข้างเริ่มทนไม่ไหวจนต้องเข้าร่วมวงด้วย
“อ๊ะ พี่กิต อ๊าวว เบาๆ” บัสร้องเสียงหลงเพราะแทนที่กิตจะเข้าหาคนเรียก ที่ไหนได้กลับมาเข้าหาบัสซะแทน
" เดี๋ยวบัสตามจังหวะพี่นะครับคนดี" แล้วกิตก็ดันเข้ามาอย่างแรงพรวดเดียวมิด
“อ๊ะ ซี๊ดด พี่กิ๊ต มันแน่นไปหมดเลยครับ โอ๊วว ฮื้ม” บัสกัดฟัน พยายามให้เข้าจังหวะ กิตก็ไม่บันยะบันยังเลยซักนิด
“อ๊า อ๊า ซี๊ดด พี่กิต อ๊าบัส โอ๊ววว อ๊า” เสียงร้องครางของเอกับบัสดังระงมแข่งกัน แล้วก็เป็นกิตที่เสร็จก่อน แล้วลงมานั่งช่วยชักให้เอ ไปด้วย จนเสร็จกันไปอีกยกอย่างเหนื่อยอ่อน
“ติ๊ดดด ติ๊ดดดดด ติ๊ดดดดด” เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นขัดความสุขซะอย่างนั้น
“...อยู่ที่บ้าน..กำลังดูเขาจัดสวน.อยู่” เสียงหอบหายใจยังไม่เป็นปกตินัก เขาไม่ได้โกหกนะ แล้วเธอก็เอาแต่โหวกเหวก โวยวายโน่นนี่นั้น หาว่าโกหกบ้างหละ ด่าทอไปต่างๆนานา จนสุดท้ายก็กลายเป็นร้องห่มร้องไห้ บอกว่ามีเพื่อนผู้หวังดีของเธอมาบอกว่าเห็นกิตเดินเข้าโรงแรมกับใครก็ไม่รู้ แถมมีรูปเป็นหลักฐานด้วย
“ส่งรูปเข้าโทรศัพท์สิ” เอาจริงๆ ตอนนั้น แม้เสียงจะมั่นใจ แต่ใจงี้สั่นระริกเลย
รูปที่ได้มาเป็นรูปที่เป็นหลักฐานได้อย่างดีเลยหละ เพราะวันนั้น กิตพาเอกับบัสไปกินบุพเพ่ติ่มซำที่โรงแรม ถ้าคนถ่ายจะรู้สักนิดว่า เอที่เดินกับบัสอยู่เยื้องไปด้านหลังนั้นแหละตัวจริง ไม่ใช่สาวญี่ปุ่นที่เข้ามาถามทางแล้วเดินมาพร้อมกันกับพวกเรา แต่ไม่ว่ากิตจะอธิบายอย่างไรเธอก็ไม่ยอมเชื่อ ยังโวยวายว่าเขาโกหก ตีโพยตีพาย ว่าเมื่อคืนอาม่าที่เสียไปแล้วมาเข้าฝันบอกว่าเขานอกใจ แล้วรัศก็ร้องไห้ฟูมฟาย จนสุดท้ายเธอก็บอกว่า เธอจะฆ่าตัวตายถ้ายังไม่รีบมากลับมาคุยกันให้รู้เรื่องเธอให้เวลาครึ่งชั่วโมง แล้วเธอก็ยังบ่น บ่น บ่น ของเธอต่ออย่างไม่ฟังเหตุผลก่อนจะวางหูไป ในวันนั้น กิตไม่เชื่อว่าเธอจะทำจริงอย่างที่เธอพูด ก็เธอขู่แบบนี้มาหลายครั้งแล้ว เขาก็เลยได้แต่ขับรถอย่างเบื่อหน่ายเพื่อกลับไปคุย ที่บ้านของเธอเพราะทะเลาะกันเมื่อไหร่ รัศจะกลับไปบ้านเพื่อหาคนเป็นพวกซะทุกครั้ง ครั้งนี้ก็เหมือนเดิมกิตโทรบอกคนในบ้านว่าเธอขู่อีกแล้ว ที่บอกว่าอีกแล้วก็เพราะ แรกๆ ที่เธอขู่จะฆ่าตัวตายแบบนี้ทำเอาโกลาหลปั่นป่วนกันไปทั้งบ้าน นานเข้าก็เป็นแค่ขู่แต่ไม่เคยทำจริงเลยซักครั้ง จนหลังๆ ไม่มีใครสนใจ
“คุณป๊าครับ ผมฝากคุณป๊าดูๆ ให้ด้วย รัศเขาขู่อีกแล้วครับ นี่ไม่รู้ไปเชื่อข่าวอะไรจากเพื่อนจะโกรธหนีกลับบ้านมาอีกแล้วครับ” ที่กิตเรียกป๊าคู่หมั้นพี่เพิ่งพบหน้ากันได้สนิทปากขนาดนี้ ก็ไม่ใช่อะไรหรอก มันเป็นเพราะรัศ หนีกลับบ้านบ่อยมากนั้นก็คือทั้งสองคนทะเลาะกันบ่อยตามไปด้วย และอีกอย่างป๊าท่านเป็นคนมีเหตุผล เป็นผู้ใหญ่ที่น่าเคารพ ซึ่งต่างจากลูกสาวมาก จึงคิดได้ว่ารัศคงลูกไม้หล่นจากต้นไม้บนภูเขาแล้วคงกลิ้งลงไปอยู่ตีนเขา
“ล่าย ล่าย นี่อีมาถึงบ้านพอลีเลยอาคุณกิต...”
‘อารัศ อาคุงกิตโทรมาแน่ะ’....... ‘อั๊วไม่คุย ป๊าบอกให้อีรีบมาคุยกะอั๊วที่บ้านนี่ อย่าช้า’
“ได้ยินนะ อาคุงกิต เอาล่ะ เอาล่ะ ลื้อก็รีบๆ มานะอาคุงกิต มารับๆ อีกลับไปก็แล้วกัง ลิ้งกะฟังมันก็มีกาทบกังมั้งอั๊วม่ายถือนาอาคุงกิต” กิตก็ได้แต่ถอนใจ แต่เมื่อไปถึง ความโกลาหลก็เริ่มขึ้น เพราะเธอได้กินยาล้างห้องน้ำเข้าไปจริงๆ และไม่รู้ว่ากินเข้าไปนานเท่าไหร่แล้ว กว่าจะเห็นก็พอดีกับที่กิตไปถึงนั้นแหละ กว่าจะพาตัวส่งโรงพยาบาลทุกอย่างก็สายเกินไป เธอเสียชีวิต....
ตอนที่เธอดื่มยาล้างห้องน้ำเข้าไปเธอคงลืมนึกว่าจากที่กิตอยู่ กว่าจะฝ่ารถติดจากอีกมุมเมืองมาที่บ้านแถวย่านคนจีนที่รถติดยิ่งกว่าได้ มันใช้เวลามากว่าสามชั่วโมงซะอีก ถ้าครั้งนี้เธอกินที่ห้องคอนโด เธออาจมีสิทธิรอดเพราะผมสามารถขึ้นทางด่วนและมาถึงได้ในเวลาไม่เกินชั่วโมง
กิตคิดว่าเมื่อเรื่องเป็นอย่างนี้ พ่อแม่และญาติๆ ของเธอจะขี้นิ้วว่าเรื่องทั้งหมดเป็นความผิดเขาคนเดียว แต่ที่ไหนได้
“อารัศอีใจร้อน ขี้น้อยใจ อั๊วไม่ดีเอง ทั้งที่อาคุงกิตโทรมาบอกแล้วอั๊วก็ไม่ได้นึกจาไปดูอี” อาจเป็นเพราะเธอกินยาทั้งที่อยู่ในบ้านตัวเองที่มีคนเดินไปมาเพ่นพ่านแต่ไม่มีคนรู้ก็เป็นได้ แล้วไม่รู้ด้วยเหตุผลกลใด ความผิดครั้งนี้กลับกระเด็นไปตกอยู่ที่เพื่อนผู้หวังดีของเธอที่เป็นคนเอารูปมาให้เธอดูจนเข้าหน้าใครไม่ติด เพื่อนคนอื่นแทบเลิกคบ
กิตขับรถมาถึงบ้านที่ตั้งอยู่ในรั้วรอบขอบชิด ตัวบ้านหลบอยู่ในเงาไม้ให้ความร่มรื่น สวนได้รับการตกแต่งดูแลอย่างดี ตอนที่กิตถูกเรียกกลับไปวันนั้น บ้านได้ถูกเก็บเรียบเตรียมขนย้ายกันแล้ว แต่ตอนนี้ทุกอย่างกลับมาอยู่ในสภาพเดิมเหมือนไม่ได้มีเรื่องอะไรเกิดขึ้น
“เอครับ บัสครับ พี่กลับมาแล้วครับ” กิตเดินยิ้มอย่างมีความสุขเข้ามา
“พี่กิตกลับมาแล้วหรอคร้าบ บัสนะคิดถึ้งคิดถึงพี่จะแย่” ชายร่างเล็กผมลองทรงสั้นวิ่งถลาออกมาก่อนโผเข้ากอดร่างของกิตเอาไว้แน่น กิตปล่อยของที่ถือมา แล้วกอดตอบเจ้าตัวเล็ก
“พี่ก็คิดถึงบัสนะครับ แต่พี่ว่าพี่ไปยังไม่กี่ชั่วโมงเองนะครับ”
“ไม่รู้หละ ก็บัสคิดถึงพี่นี่ พี่เอก็บ่นคิดถึงพี่เหมือนกันนะ นี่เห็นทำกับข้าวเอาไว้รอพี่เต็มโต๊ะเลย” คนโดนพาดพิงเดินเข้ามาร่วมวงด้วยอีกคน
“อะไรบัส พี่แค่บอกว่าพี่กิตกลับมาคงหิวแค่นั้นเองนะ แล้วนี่ก็เย็นแล้วหรือไอ้ที่พี่ทำไว้เราจะไม่กิน”
“เอาน่า เอาน่า พี่เอก็ บัสก็พูดไปตามที่เห็นเท่านั้นเอง หรือพี่เอไม่คิดถึงพี่กิตล่ะ”
“คิดถึงสิ” เอตอบเสียงเบา ทั้งที่ยังกอดบัสอยู่กิตก็ดึงเอเข้ามากอดเอาไว้ด้วยอีกคน
“พี่ก็คิดถึงเราสองคนจะตาย”
“พี่กิต...” เอมองสบตากิต
“ไม่มีอะไรแล้วเอ จบเรื่องจบราวกันไปซะที่ ต่อไปนี้ จะไม่มีใครมายุ่งกับเราอีก กับแม่พี่ก็คุยเรียบร้อยแล้ว ว่าถ้ายังบังคับพี่อีกพี่จะหนีไปบวช ทางบ้านรัศเขาก็ไม่ได้อะไรกับทางเราเพราะคนก็ตายในบ้านเขา เรื่องที่ว่าพี่นอกใจก็ไม่ใช่เรื่องจริง ทางโน้นก็ได้แต่บอกว่าคนของเค้าหูเบาเองแถมยังขอโทษขอโพยพี่ซะอีกด้วยซ้ำ” กิตอธิบายด้วยเสียงเหนื่อยหน่ายก่อนจะพูดต่อ
“ส่วนตอนนี้....นะเอ..พี่ว่า พวกเรามา...ฉา..หลองงง กันดีกว่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า........
.....ปาร์ตี้ไทม์ วู้วว” จากเสียงเหนื่อยๆ เมื่อกี้ เปลี่ยนเป็นกระดีกระดาอย่างหน้าหมั่นไส้ แถมยังวิ่งไล่กอด ไล่ถอด เอกับบัส ไปทั่วบ้าน เสียงหัวเราะ เสียงกรีดกร๊าดดังลั่นบ้านไปหมด.......
..
.
“ฮือออออ..อ๊ะ...ฮืออออ....อ๊า..... อ๊ะ พี่กิต อ๊า อ๊า อืม บัส อ๊ะ อ๊ะ อ๊า ดี อืม ดีครับ อ๊าวว ซี๊ดด เอ อ๊า เอจะไม่ไหวแล้ว อืมม อ๊า.....ฮืออออออ ” เสียงร้องไห้แผ่วเบา ดังแทรกเสียงร้องอย่างสุขสมของทั้งสามคนเป็นช่วงๆ.........................
.........
..
.
“ฮือออ ฮืออออซี้เลี้ยว ซี้เลี้ยว ฮืออออ อาม่า ฮือออ” ร่างโปร่งใส นั่งคุดคู้ร้องห่มร้องไห้อยู่ที่มุมห้อง
“ฮือออ ซี้เลี้ยว ฮือออออ อีทำกะอั๊วอย่างงี้ได้ยางงาย ฮืออออ” ร่างโปรงใสในชุดกี่เพ้าสีแดงรวดลายสวยงามอีกร่าง ค่อยๆ ปรากฏตัวใกล้ๆ กับร่างที่มุมห้อง
“ก็ลื้อซี้เลียว ลื้อจาร้องหาซาหวังวิมางอารายฮะอารัศ อั๊วก็บอกลื้อเลี้ยว ว่าผัวลื้อ อีมีคงอึ่ง” เสียงเย็นๆ เนิบๆ ถูกเปล่งออกมา
“ฮือ ฮืออ ก็ม่าทำไมม่ายบอกอั๊วล่วยล่ะว่า ฮือออ คงอึ่งของอีมังเป็งผู้ชายย ฮืออออ”
“อั๊วก็มีหมดแรงบ้างซี่ ลี่อั๊วก็ฝืนลิขิกซาหวัน เตือนลื้อแล้วนา”
“ดูอี... ฮือออ อั๊วแค่จาปราชดอี แล้วดูสิ อั๊วกักต้องมาตายฟรีๆ งานแต่งก็ยางม่ายมี ฮืออออ ขาดทุนปงปี้จิงจิง ฮือออ” เสียงเย็นบ่นไปร้องไห้ ตีอกชกหัวตัวเองอย่างบ้าคลั่ง
“อาม่า ลูสิ ลู้ ม่าลูที่อีทำ พออั๊วตายอีก็มาสำเริงสำรางกับผัว.. ม่ายสิต้องเรียกว่าเมียอี อาม่า ฮือออ ตอนอีอยู่กับอั๊วนะ อีสุภาพอ่อนโยน เป็นสุภาพบุรุก ถ้าอั๊วม่ายปล้ำอี อีก็ไม่เคยกาทบถูกอั๊วซักครั้ง ทั้งๆ ที่นอนเตียงเลียวกานเท้ๆ แถมอีก็ยังทำท่ายังกะจาตายซะให้ล่าย ฮือออออ อั๊วก็นึกว่าเพราะอั๊วลงมือเอง ฮือออออ จนอั๊วต้องลามือ ฮือออรอให้แต่งงางก่องก็ล่าย ฮือออ ที่หนายล่าย ฮือออ ฮือออ” ร่างโปร่งใสมุมห้องก็ยังร้องไห้ตัวโยนต่อไป
“พออั๊วถาม อีบอกว่าเรายังไม่ได้แต่งงานกัน มังไม่ดี อย่างโง้น มังไม่ได้อย่างงี้ เกรงใจม๊าป๊าอย่างงั้ง ฮือออ ฮืออ ม่า ฮือออ แล้วทำไมกับมัง อีถึงเป็นได้ขนาดนี้ ฮืออออ อั๊วเจบจาย อั๊วช้ำจาย อาม่าเข้าจายอั๊วม้ายย ฮือออออออ”
“บัดสีบัดทาเหลิงลื้อจาให้อั๊วลูทามมาย” ร่างโปร่งใสอีกร่างได้แต่ลูบหลังลูบไหล่อย่างปลอบขวัญ
“แล้วอั๊วจะทำยังไงล่ะม่า ฮืออออ”
“ลื้อจาถามทำไม ก็ทำใจไงเล่าอารัศ ลื้อซี้เลี้ยว ลื้อต้องทำใจ ถือซะว่ามังเป็นเวงเป็นกรรม”
“อือออ อือออ ก็คงต้องงั้งละม่า ชีซ้ำจนอั๊วซี้เลี้ยวนี่ จะทำอารายได้ ฮืออออ อาม่า ม่าคอยลูนะ คอยลูชาติหน้าอั๊วจะเกิดเป็นผู้ชาย” อาม่ายิ้มแก้มแทบปริ...ฝันหวานไปไกลถึงรุ่นหลานเหลนวิ่งกันเต็มบ้าน.......
..
.
“แล้วอั๊วจาเอาผู้ชายอย่างพวกอีเป็นเมียอั๊วมั่ง มีมังสี่ห้าคงเลย คอยลูม่า อั๊วสัญญา อั๊วจาแก้แค้ง ฮือออ ฮือออ ฮือออ”
“ไอ้หยา เฉาฉุ่ย ลื้อซี้ซั้วต่า เฮอะอั๊วตักลื้อ ออกจากวงตากูงอั๊วแล้ว ลื้อจาไปแก้แค้งที่ไหนก็เรื่องของลื้อ” อาม่าสบัดหน้าจากไป....
..
.
“ไอ้หยา ไอ้หยา ซี้เลี้ยว เง็กเซียงฮ่องเต้ เจ้าเม่หวังมู่ โพธิสักกวงอิม ท่างกวงอู เฮ่งเจีย อย่าให้อีกักมาเกิกในตากูงอั๊วอีกน้า อีจาทามงามหน้าฉาวโฉ่ ตากูงอั๊วจามาด้วงกุดเอาที่อี ซาหวังโปรดเมตตา ขอซาหวังละเว้งอั๊วซักครั้ง ให้อีไปเกิกไกไกล่ายยิ่งลี เลี้ยวอั๊วจาปายเข้าฝังลูกหลางให้พวกอีซื้อหัวหมู ซื้อไก่ ซื้อทอง เอาอายฟง 6 รึจาเอากาเล็กซี่โน้ดล่วยก็ล่าย อั๊วจาให้มันเอามาเซ่นเยอะเย๊อะ”................
..
.
The end :bye2:
-
โชคดีในความโชคร้ายนะคุณกิต
-
เเก้เเค้นจ้ะ สงสัยง่วง
-
ฮ่าๆๆ คำอาม่าตอนท้าย
-
บัสติดเองน่าดูเลยนะ กิตก็ไม่ค่อยเลยนะ
-
คิด "แก้แค้ง" ได้เจ๋งเลยอาอารัศ สุดยอดมักๆ 555
ตอนนี้ฮาไม่ตกจริงๆค่ะ ชอบจัง :hao7:
บวกเป็ด
-
:m20: ฮาจริงไรจริงตอนนี้อ่ะ
-
เกิดเป็นกิตนี่กำไรจริงๆ
-
กลับมาเกิดเร็วๆนะ :laugh:
-
กลับมาเกิดโดยด่วนเลย อารัศ
555555
-
ฮามากอ่ะ ในตอนที่อาม่าพูดกับรัศ
-
อารัศ อี โชคร้ายนะ 5555
-
:mew4: :mew4: :mew4:
เข้าใจชื่อตอน "แก้แค้ง" แล้ว
นึกว่าเขียนผิด น่าจะตั้งใจเขียนแบบนี้เนอะ
รัศมี รอชาติหน้าฟ้าใหม่ก่อนเน้อ
ค่อยเป็นผู้ชายมากินผู้ชายด้วยกัน
แก้แค้งงงงงง
-
555 ฮาตอนจบ
-
ผีเค้าแค้น...ชาติหน้า.. กิต เอ บัส ต้องเป็นเมียเค้านะจ๊ะ :laugh3: :laugh3: :laugh3:
-
ฮา อาม่าอ่ะ
-
ฮาอาคัศจริงๆ
รีบมาเกิดเร๋วๆนะ
-
อย่างฮาดูหัวข้อนึกว่าเขียนผิดพอมาอ่านถึงได้เข้าใจ
-
ฮะๆๆ คิดไปได้นะคุณรัศ
ตัวเองทำนิสัยน่ารำคาญเองนี่ แถมตายก็เพราะตัวเอง เฮ้อ :katai3:
-
ช่วงนี้นึกอะไรไม่ค่อยจะออก เลยกลับไปย้อนอ่านตอนเก่าๆ แล้วไปเจอตอนที่เคยขอความเห็นคนอ่านไว้ สะดุดๆ ตาตรง พวกหูแมว หูๆ อะไรนี่แหละ แต่งไปแต่งมาไหงออกมาเป็นเรื่องนี้ได้ก็ไม่รู้นะ แหะๆ ^^
“โฮ่งๆ “ ริมแม่น้ำสายใหญ่ริมน้ำที่เต็มไปด้วยต้นและกอหญ้า เสียงทุ้มของเจ้าหมาตัวใหญ่ดังสะท้อนในความเงียบ
“จ๋อม จ๋อม” เสียงน้ำดังตอบรับเสียงเห่ามาแต่ไกล ปลาเกร็ดสีเงิน ว่ายอย่างเชื่องช้าเข้ามาหาเจ้าหมาขนนุ่มสีเหลือบน้ำตาล ที่ยืนรออยู่ที่ริมฝัง
“ไง น้ำตาล วันนี้ว่างมาหาเพื่อนของเจ้าได้แล้วหรอ” เสียงใส่ ร้องทักเมื่อว่ายมาถึง
“เงินก็ เราอยากมาหานายจริงๆ นะ แต่ไอ้สวาทมันก่อกวนเราเหลือเกิน นี่ก็วิ่งไล่งับมันก่อนจะมาที่นี่ไปอีกรอบ”
“เรื่องของนายเถอะ แล้ววันนี้มาทำไมล่ะ ทำไมไม่ไปวิ่งไล่กันให้สนุก เหงาเมื่อไหร่ค่อยมาหาปลาอย่างเราก็ได้” ปลาสีเงินกลับตัวว่ายห่างออกไป น้ำตาลร้อนใจนัก รีบกระโดดลงไปในน้ำ ว่ายตามออกไปทันที
“เงิน เราไม่เคยคิดแบบนั้นเลยนะ เราตั้งใจมาหานายทุกครั้งเพราะเราอยากมา เราคิดถึงนายนะ” ร่างทั้งสองที่กลางแม่น้ำอาบไล้ไปด้วยแสงจันทร์ แล้วร่างทั้งสองก็กลายเป็นมนุษย์หนุ่มรูปงามสองร่างว่ายน้ำตามกัน ร่างของเงินเป็นชายร่างบางอ้อนแอ้น ที่มีหูคล้ายครีบปลา ผมยาวสีเงินสะยายบนผิวน้ำ เกร็ดสีเงินกลายเป็นผิวขาวสะอาดที่เปล่งประกายภายใต้แสงจันทร์สีเงินยวง น้ำตาลกลายร่างเป็นชายร่างบึกบึนผิวที่น้ำผึ้ง ผมสีดำยาวเคลียไหล่ ใบหูตั้งแหลม ที่มีขนสำดำดูนุ่มนิ่มโผล่ขึ้นมาบนหัว ร่างบางแง่งอน สะบัดตัวไม่ให้ร่างหนาคว้าจับได้อย่างใจ แต่น้ำตาลก็ไม่ย่อท้อคอยว่ายตามไปใกล้ๆ เอื้อมมือคว้าร่างของเงินเข้ามากอดรัดเอาไว้จนได้ ก่อนจะค่อยๆ พากันว่ายคลอเคลียเข้าหาฝั่งอย่างช้าๆ
“เหนื่อยมั้ย น้ำตาล” เมื่อมาถึงฝั่งที่ยืนถึง แล้วขยับหาที่ยืนให้น้ำอยู่แต่ระดับเอวของทั้งสอง เงินถามอย่างเป็นห่วง แม้จะอยู่ในร่างมนุษย์ แต่จะให้หมามาว่ายน้าแข่งกับปลายังไงก็ไม่มีทางเป็นไปได้
“นิดหน่อยเอง เงินก็ไม่ได้ว่ายหนีเราไปไกลซะหน่อย นี่ก็ถึงฝั่งแล้ว เรายืนถึงพักเดี๋ยวเดียวก็หายเหนื่อย แต่นายอย่าโกรธอย่างอนเราเลยนะ...” เงินสะบัดตัวออกจากอ้อมกอดหันหลังให้ น้ำตาลรีบรวบเอวอีกฝ่ายไว้ เอาคางเกยที่หัวไหล่ กระซิบเบาที่หู
“เราขอโทษ ต่อไปเราจะไม่สนใจไอ้แมวสารเลวนั้นอีกแล้ว เราจะมาหาเงินทุกวันไม่หายไปไหนอีกแล้วนะ” ร่างบางไม่ได้ขัดขืน มือที่วางอยู่ที่เอวลูบไล่ขึ้นไปที่อกก่อนจะบีบเค้นเล่นอย่างได้ใจ อีกมือก็รัดเอวบางให้เข้ามาชิดตัวมากขึ้น มือที่อกเลื่อนมาจับที่คาง ให้หันหน้ามารับจูบดูดดื่ม เพียงลิ้นอุ่นส่งเข้าสู่ปากของอีกฝ่ายได้เพียงนิด ร่างบางก็เบี่ยงตัวออกเหมือนหลอกให้อยากแล้วจากไป ร่างสูงไม่ลดละคว้าข้อมือของเงินไว้แล้วตามเข้าประกบรั้งร่างเย็นของเงินเข้าสู่อ้อมอกอุ่น
“เจ้าแมวน้อยสารเลวนั้นไม่มีความหมายใดกับเราเท่านายนะเงิน อย่าเอาตัวเองไปเปรียบกับมันให้เสียค่า และยังทำให้เสียเวลาที่เราทั้งสองจะมีร่วมกันไปอย่างน่าเสียดาย” ร่างบางเลิกขัดขืน ยืนซบนิ่งกับอกอุ่น น้ำตาลเชยคางเงินขึ้นก่อนบดปากลงหา ครั้งนี้เงินยอมแต่โดยดี
“อืออ น้ำตาล อ๊ะ” น้ำตาลใช้มือมือลูบ ไปทั่วร่าง ของเงิน
“อ๊ะ” เสียงของเงินดังลอดออกมาตลอดตามอารมณ์กระเจิดกระเจิง นิ้วมือของน้ำตาลบดบี้ที่หัวนมทั้งสองข้างของเงินจนเเข็งเป็นไต ส่วนปาก นอกจากจูบแล้ว ก็ไล้เลีย ซุกไซร้ไปทั่วหน้า ใบหู รวมไปถึงคอก็ไม่มีเว้น
"อาา ฮื้อ น้ำ ตาล อ๊ะ " เงินข่มกลั้นเสียงไม่ให้ดังจนเกินไปนัก
"ครางออกมาดังๆ เลยเงิน นะที่นี้มีแค่เราสองเท่านั้น นายก็รู้ว่าเราชอบฟังเสียงนายแค่ไหน " น้ำตาลเอานิ้วไล้วนรอบหัวนมก่อนจะส่งปากตามลงไปอย่างไม่รอช้า
“อ๊ะ ฮื้ออ ตาล อ๊าา น้ำต้าล อ๊าวว ซี๊ดด” น้ำตาลขบแรงๆ อย่างมันเขี้ยว จนเงินทุบที่ไหล่น้ำตาลอย่างแรง
“ไอ้หมาบ้านี่ เบาๆ สิ เจ็บนะ เดียวไม่ต้องทำเลย”
“ฮ่า ฮ่า” น้ำตาลหอมแก้มเย็นๆของเงินไปอีกหลายฟอด
“ล้อเล่นหน่อยเดียวเอง แต่ถึงมันจะเจ็บ แต่เงินก็ชอบใช่มั้ยล่ะ อย่ามากลบเกลื่อนน่า”
“อย่ามารู้ดี ไอ้หมาบ้า เดี๋ยวปั๊ดจับกดน้ำเลยนี่ จะทำหรือไม่ทำต่อ” เงินผลักอกคนรู้ทันออก แต่น้ำตาลก็ไว้ใช้ได้ ยังคว้าคนแสนงอนเอาไว้ได้ทัน เงินตวัดค้อนส่งให้ น้ำตาลดึงคนงอนเข้าหาจับมือทั้งสองข้างคล้องรอบต้นคอตัวเอง
“จับไว้นะคนดี” ก่อนใช้มือนึงช้อนที่สะโพก อีกมือรั้งต้นขาของเงินให้เกี่ยวเข้าที่เอว เงินรั้งคอน้ำตาลออกแรงยกตัวเอาขาอีกข้างเกี่ยวที่เอว น้ำตาลเอามือทั้งสองข้างรวบช้อนเข้าที่สะโพก อุ้มเงินเอาไว้ ทำให้หน้าของทั้งสองอยู่ในระดับเดียวกันแล้วตอนนี้ น้ำตาลยื่นหน้าเข้าไปจูบที่ปากของเงินอย่างเร็ว ถอนออกแล้วทำใหม่อีก แต่คราวนี้เงินเอามือกดหัวของน้ำตาลเอาไว้แล้วบดปากของตัวเองเข้าหา
“อือม” น้ำตาลขยับร่างที่อุ้มอยู่ให้ เงินรับเอาส่วนกลางลำตัวที่พร้อมเต็มที่เข้าไปอย่างช้าๆ
“อ๊า น้ำ ตาล อื้ออ”
“อ๊ะ ซี๊ดด อ๊า”
“อ๊า ตาล น้ำ อ.. ตาล แรงอีก อ๊า อืออ อ๊าวว” แล้วน้ำตาลกลับหยุดเคลื่อนไหวแต่ไม่ได้ถอนออก
“เดี๋ยวนะเงิน” น้ำตาลพาร่างของเขากับเงินเดินไปที่ริมตลิ่ง นั่งลงเอาหลังของเงินวางลงดินเลนปนทราย แต่ก่อนที่จะได้ต่อที่ค้างอยู่ คนที่อยู่ด้านล่างกลับพลิกกลับมาอยู่ด้านบนเสียเอง เงินกดมือทั้งสองข้างของน้ำตาลไว้ข้างหัว ส่วนตัวเองก็ขยับเอว พลิ้วสะโพกอยู่เหนือร่างใหญ่อย่างเมามัน
“เงิน อ๊าวว อู๊ยวว ดีจัง อย่างงั้นแหละ อ๊า” น้ำตาลครางไม่ขาดปาก ส่วนเงินเองก็ใช่ย่อย เสียงครางของทั้งคู่ดังระงม จนกลบเสียงเคลื่อนตัวอย่างแผ่วเบาของมฤตยูร่างดำมะเมื่อมที่คืบคลานมาอย่างเชื่องช้า ร่างเปลือยเปล่าสองร่างนอนหอบหายใจอย่างหนักหน่วง เงินที่อยู่บนร่างน้ำตาลนอนซบอย่างนั้นอยู่เป็นนานกว่าที่ลมหายใจจะกลับมาเป็นปกติ เมื่อจะเลือนตัวออก น้ำตาลกลับไม่ยอมให้ขยับ
“อยู่อย่างนี้อีกสักพักเถอะเงิน” ซึ่งเงินเองก็ไม่ได้ขัดขืน ผมยาวสยาย ถูกน้ำตาลรวบออกให้พ้นใบหน้าสว่างนวล ไปรวมไว้ที่ด้านข้าง สองมือของเงินก็ลูบเล่นที่ใบหูนิ่งบนหัวของน้ำตาล
“น้ำต๊าล” เสียงร้องท้วงของเงินดังลั่นขึ้น แต่ก็ช่วยอะไรไม่ได้อยู่ดี ร่างทั้งร่างชองเงินโดนน้ำตาลจับพลิกลงด้านล่างอย่างรวดเร็ว
“อีกรอบนะเงิน เดี๋ยวก็ต้องจากกันแล้ว เราคิดถึงเงินใจจะขาดอยู่แล้วนะ นะ” แม้ปากจะอ้อนวอนขอ แต่ร่างกายกลับขยับโยกไปก่อนแล้ว
“อ๊ะ ฮื้ม กะ อือม ก็เริ่มไปแล้ว อ๊ะ จะมาขอ อ๊าวว อะไรอีก อื้อม” ...........
.
.
ร่วมสมัครรักใคร่ดังใจหมาย แม้นจากกายใจยังผูกด้วยอาวรณ์
รอประสบพบใหม่ยามศศิธร แม้จากจรยังอาวรณ์ย้อนมาดูมา
.
.
น้ำตาลล่ำลากับเงินอยู่เป็นนานกว่าจะตัดใจวิ่งจากมาได้ แต่ใจก็ยังนึกถึงแต่เงิน อย่างไรพิกล จึงได้วิ่งโกยอ้าวกลับมา ภาพที่เห็นก็คือ
เงินที่ยังลอยตัวรออยู่ปริ่มๆ ผิวน้ำ
“โฮ่ง โฮ่ง” น้ำตาลแม้จะดีใจ แต่ก็โบกขาหน้าไล่ให้เงินรีบกลับไปเสีย แต่ยังไม่ทันที่เงินจะได้ขยับตัว ในตอนนั้นเอง ร่างยาวเป็นสายสีดำมะเมื่อมก็พุ่งพรวดมาจากทางไหนก็ไม่อนาจเห็นได้ รัดเอาร่างสีเงินของเงินดึงลงใต้น้ำ เงินดิ้นรนอย่างสุดความสามารถ น้ำตาลที่ยืนตะลึงก็กระโดดลงไปเพือนะช่วย แต่น้ำที่ลึกจึงทำอะไรไม่ได้มากนัก งูร้ายพาร่างเงินว่ายหนีไปอย่างรวดเร็ว น้ำตาลว่ายน้ำตามไม่ทันจึงว่ายเข้าฝั่งแล้ววิ่งตามจากบนบกสายตากคอยมองคลื่นน้ำจากจากการเคลื่อนที่ของงูร้ายและเงิน น้ำตาลติดตามไปไม่ลดละ แต่พื้นที่แถบนั้นก็รกทึบ บางครั้งน้ำตาลก็ล้มกลิ้ง บางครั้งก็มองไม่เห็นทิศทางที่งูร้ายไป แต่น้ำตาลก็ยังวิ่ง วิ่ง และวิ่ง ต่อไป น้ำตาลสะดุดล้มลงอีกครั้งและครั้งนี้น้ำตาลก็เหนื่อยเกินกว่าจะลุกขึ้นได้อีก ขาทั้งสี่เจ็บไปหมดเพราะหนานแหลมที่ทิ่มแทงฝังติดอยู่ในอุ้งเท้า ร่างกายมีแต่รอยแผลจากหนามเกี่ยว น้ำตาลได้แต่นอนร้องครางอย่างหมดสะภาพและไม่ไกลจากที่น้ำตาลนอนอยู่มากนัก
งูร้ายเหวี่ยงเอาปลาเกร็ดสีเงินไว้บนปก เงินได้แต่ดิ้นกระแด่วเพื่อกลับลงน้ำ แต่หนทางก็ไกลนัก เงินดิ้นไปมาจนตัวแห้ง และอ่อนแรงลงเรื่อยๆ จนแทบสิ้นสติอยู่แล้วเจ้างูร้ายที่กลายร่างเป็นบุรุษรูปร่างสูงใหญ่ล่ำสันกล้ามเป็นมัดแน่นไปทั้งร่าง ช้อนจับร่างปลาน้อยมาโยนในแอ่งตื้นๆ ที่อยู่ติดกับแม่น้ำใหญ่ แอ่งนี้เหมือนเจ้างูจะเป็นคนทำขึ้นมา ปลาสีเงินที่อ่อนระโหยกลายร่างเป็นมนุษย์นอนนิ่งอยู่อย่างนั้น พอมีแรงก็พยายามจะหนีลงแม่น้ำแต่งูร้ายกลับเร็วกว่า
“ถ้าเจ้าไม่อยากให้เราเหวี่ยงเจ้าไปไว้บนบกอีกก็จงทำตัวดีๆ ไม่อย่างนั้นอย่าหาว่าเราไม่เตือน
“จับเรามาทำไม อ๊ะ” งูออกแรงบีบปากคนปากดี เพื่อสั่งสอน แล้วสะบัดปล่อยอย่างแรง
“สัตว์เลือดเย็นอย่างเราสิถึงจะเหมาะกันกับ แต่เจ้ากลับไปสมสู่กับเจ้าสัตว์เลือดอุ่นเยื่องนั้น....”
“จะเลือดเย็นหรือเลือดอุ่นมันก็ไม่เกี่ยวกับเจ้า ปล่อยเราไปเดี๋ยวนี้นะ ไอ้จง อุ๊” พี่งูใช้ความเร็วเข้าประชิดตัวเงินอย่างรวดเร็ว แรงที่รัดรอบตัวทำเอาเงินแทบหมดสติ
“ในเมื่อเจ้าว่าเราไม่เกี่ยว เราก็จะทำให้เกี่ยวเสียเดี๋ยวนี้”
“ไม่ อย่านะ อย่า ฮื้ออ ไม่”.....
.
.
รวบรัดร้อยพันเกี่ยวกระหวัดหาง กระหวัดกลางร้อยรัดปัดทางหนี
เลื้อยร้อยรัดเกี่ยวพันสู่ฉิมพลี แน่นทวีคล้ายเชื่อกมัดรัดรึงกาย
.
.
“เมื่อเจ้าเป็นของข้า อย่าได้หวังว่าหมาหน้าไหนจะมาแย่งเจ้าไปจากข้าได้” งูใหญ่เลื่อนตัวลงด้านข้าง
“ฮึ ถึงกายข้าจะเป็นของเจ้า แต่ใจข้ามอบให้น้ำตาลไปหมดแล้ว เจ้าอย่าได้หวังว่าข้าจะแลเจ้าให้เสียตา”
“อ๊ะ” งูใหญ่ขยับกายอย่างรวดเร็วขึ้นมาทาบทับยู่บนร่างของเงิน เงินได้แต่จ้องกลับอย่างเคืองแค้น
“หึ แค่นี้เจ้าก็มองแต่ข้าแล้ว เจ้ายังว่าจะไม่แลข้าได้อย่างไรกัน” ตาคมกริบมีแววหยอกเย้า เยาะหยัน จนเงินต้องเบือนหน้าหนีอย่างเจ็บใจ
“ลงไปจากตัวข้านะ ไอ้งูป่าเถือน” เงินทั้งผลัก ทั้งดันแต่ก็เหมือนเอามือดันหิน งูใหญ่เพียงใช้สายตาคมกริบจ้องมองนิ่งๆ
“เจ้ารักมันมากนักหรือ”
“รักหรือไม่ ไม่ใช่เรื่องของเจ้า” เงินที่จำยอมนอนอยู่ใต้ร่างงูใหญ่ ไม่ยอมมองหน้าได้แต่นอนหลับตาแน่น งูจับคางเงินให้หันกลับมา
“แต่ข้าจะให้มันเป็น เพราะเจ้าเป็นของข้า” ......
.
“ไม่ ปล่อยนะ อื้อ ปล่อย อ๊ะ”......
.
“พอ อื้อม หยุด พอซะที”
“ได้ข้าจะหยุด แต่เจ้าต้องสัญญากับข้าก่อนว่าเจ้าจะอยู่ที่นี่ไม่หนีไปไหน”
“ไม่ อ๊ะ ฮื้ออ”...................
..
.
“อุ๊ ฮึก พอ พอแล้ว ฮืออ ฮืออ พอ อ๊า พอแล้ว ข้าไม่ไหวแล้ว ข้า อ๊ะ ข้ายอมสัญญาแล้ว” .........
.
.
แมวน้อยตัวอวบ แต่ปละเปรียว ยืนมองเจ้าหมาบ้าอยู่บนกิ่งไม้ หลังจากเห็นเหตุการณ์ทั้งหมดและวิ่งตามดูมาเรื่อยๆ เมื่อเห็นเจ้าหมาโง่ วิ่งจนเหนื่อยนอนสลบ ก็ได้แต่ถอนใจ
“แหมน่าเสียดายจัง อีกนิดเดียวก็จะถึงรังงูอยู่แล้ว” เจ้าแมวน้อยกระโดดจากกิ่งไม้ลงมายืนอยู่ข้างๆ น้ำตาล
น้ำตาลที่นอนสิ้นสติอยู่ในป่า ก็โดนมือน้อยๆ ค่อยลาก ดึงมาที่ในโพรงตื้นๆ ข้างต้นไม้ใหญ่
“ทำไมตัวหนักขนาดนี้นะ” เด็กหนุ่มร่างเล็กที่มีหนวดสามเส้นที่ข้างแก้มบนกระปอดกระแปด เมื่อลากร่างสูกเข้ามาได้สำเร็จ ร่างเล็กเลียทำความสะอาดมือตัวเองก่อนจะเอามือของตนไปถูกับหูมนตั้งชี้เพื่อทำความสะอาดจนพอใจ หูบอบบางบนหัวขยับดุ๊กดิ๊กอยู่ตลอดเหมือนเรด้ารับเสียง แล้วนั่งลงมองเจ้าหมาที่ค่อยกลายร่างเป็นมนุษย์
“แหม แหม เจ้าหมานี่ก็หล่อดีเหมือนกันนะ เมี้ยว แถมยั่วขึ้นซะด้วยสิ” ยั่วที่ว่าก็คือยั่วโมโหหละนะ มันมักเดินนวยนาดปาดหน้าน้ำตาลอยู่บ่อยๆ และด้วยสัญชาติญาณหมา น้ำตาลก็วิ่งไล่แมวน้อยเสมอ พอน้ำตาลจะถอดใจ เจ้าแมวชะลอเพื่อหลอกล่อ น้ำตาลก็เลยเผลอวิ่งไล่ เป็นอย่างนี้ไปเรื่อย จนต่างฝ่ายต่างเหนื่อย น้ำตาลเลยไม่ได้มาหาเงินซะสองวัน
แมวน้อยไปที่ริมน้ำอย่างกล้ากลัวๆ เอาใบไม้ ช้อนตักน้ำ เอามาป้อนน้ำตาลช้าๆ แผลที่ร่างกาย เจ้าแมวน้อยก็เลียทำความสะอาดให้อย่างดี
หนามที่ตำอยู่ก็ค่อยดึงออกให้อย่างยากลำบาก ร่างสูงมีไข้ตัวสั่นอย่างหนาวเหน็บแมวน้อยก็ใช้ตัวเองเป็นผ้าห่มให้ความอบอุ่น
ในความเลือนราง ของสติ น้ำตาลสัมผัสถูกร่างนุ่มนิ่มอบอุ่นของแมวน้อย
“เงิน เงิน” น้ำตาลซุกไซร้ ฟอนเฟ้นอย่างที่เคย เจ้าแมวน้อยก็ไม่ได้ขัดขืน
.
.
โอ้สติเรื่อนเปื้อนพาลางเลือน มันบิดเบือนแมวแปลกหน้าว่าเป็นรัก
จนรุ่งสางนั้นหนาได้สบพักตร์ จึงตระหนักแล้วหนาว่าคราซวย
.
.
น้ำตาลลืมตาตื่นอย่างสะลืมสะลือ แล้วก็ได้เห็น ว่าร่างที่ตนกกกอดอยู่นั้นไม่ใช่เงินอย่างในฝัน แต่เป็นร่างเล็กๆ ที่มาจากไหนก็ไม่รู้ น้ำตาลรีบลุกแล้วผลักร่างเล็กออกห่าง
“โอ๊ย เจ็บนะ” แมวน้อยโวยวาย
“นายเป็นใคร”
“ถามมาได้ หน้าไม่อาย เมี้ยว” หนุ่มน้อยลุกยืนเผยร่างเปลือยเปล่า แล้วบิดขี้เกียจอย่างยั่วยวน
“ก็เป็นเมียนายไงเล่าหมาโง่”
“ไม่จริง” น้ำตาลปฏิเสธอย่างเร็ว
“จะไม่จริงได้ยังไง”แมวน้อยกระโดดเข้ามานั่งประชิด ก้มหน้า กล่าวเสียงกลั้นสะอื้น
“ก็เมื่อคืนนายอย่างนั้น ฮึก นายอย่างนี่ ฮึก ทำนั้น ฮึก ทำนี่ ฮึก ฮึก นาย ฮึก นายทำกับเราขนาดนั้น ทั้งๆ ที่เราก็ยังไม่เค้ย ไม่เคย เรานะเจ็บเนื้อ เจ็บตัว ตรงนั้นนะก็ระบม จนเจ็บไปหมดทั้งร่างแล้วเนี่ย” แมวน้อยทำอ่อนระทวยล้มตัวลงบนตัก น้ำตาล น้ำตาลอยากจะผลักร่างเล็กนั้นออกไปซะเหลือเกินถ้าไม่ได้ยินสิ่งที่ตามมา
.
.
.
มีต่อค่ะ
-
“ไม่เชื่อดูตามเนื้อตัวก็ได้นะ เป็นจ้ำเปรอยไปหมดแล้ว” แมวน้อยที่ไม่ได้มีน้ำตาแม้ซักหยดแอ่นอก เอามือคล้องรอบคอน้ำตาลดึงให้ก้มลงดู
“ไม่เชื่อดูนี่ก็ได้นะ” เด็กหนุ่มปล่อยคอเหวี่ยงตัวลุกนั่งอย่างเร็ว หันหน้าเข้าหาน้ำตาล แยกขาออกกว้างให้น้ำตาลดูร่องรอยที่ทำเอาไว้ที่ด้านในขาอ่อน ช่างเป็นภาพที่ล่อแหลมซะเหลือเกิน จนน้ำตาลต้องเบือนหน้าหนี เอามือดันเข่าของแมวน้อยชิดแล้วดันให้กลายเป็นนั่งพับเพียบ
“เราเชื่อ คราวหลังอย่างทำอย่างนี้ มันไม่ได้ดูดีเลย” น้ำตาลสอนแมวน้อย
“ใช่สิก็เราเป็นแมวป่า แมวที่ไม่มีใครเอานี่ จะมีใครสั่งใครสอนเล่า ไม่เหมือนเพื่อนเจ้านี่ เป็นผู้ดีซะเหลือเกิน ป่านนี้ไม่รู้จะป่นจะปี้ไปถึงไหนๆ แล้ว เมี๊ยวว” น้ำตาลตบปากเจ้าแมวปากดี
“อย่าก้าวร้าวเงินนะ” น้ำตาลเตรียมลุกหนี เพื่อไปตามหา ปลาเกร็ดเงินที่รักของเขาต่อ แต่ร่างกายกลับไม่ฟังคำสั่งล้มลงนั่งแหมะอยู่ที่เดิม
“ขาของแมวน้อยร่างอวบ ตะปบเข้าที่หูของไอ้หมาบ้าก่อนจะออกแรงดึงอย่างแรง
“เอ๋ง” แล้วยังตวัดกรงเล็บแถมเข้าไปอีกหนึ่งตบ รอยข่วนสามสี่เส้นมีเลือดออกซิบๆ
“นี่แน่ะไอ้หมาบ้า” แมวน้อยลุกยืนชี้หน้า
“กล้าตบเราก่อน เราหรืออุตส่าห์ช่วย กว่าจะลากมาถึงนี่หนักยังกับอะไรดี ยังกล้าทำกับผู้มีพระคุณแบบนี้มันน่าปล่อยให้อะไรมาลากไปกินนักเชียว” น้ำตาลก็รู้ตัวว่าตัวเองใจร้อนและร้อนใจ
“ข้าขอโทษ แต่นายอย่าว่ามาว่าเงินของเรา ถ้านายรู้ นายก็ช่วยเราตามหาเงินหน่อยได้มั้ย เราขอร้อง จะให้เราทำอะไรก็ได้ เราอยากไปหาเงิน นายรู้มั้ยว่าเจ้างูนั้นพาเงินไปไว้ที่ไหน” น้ำตาลพูดเสียงอ่อน หูลู่ อย่างสำนึกผิด แล้วขอร้องให้แมวน้อยช่วยอย่างจนหนทาง
“พูดดีๆอย่างนี้ก็ค่อยยังช่วยหน่อย ข้ารู้สิว่างูนั้นอยู่ที่ไหน ส่วนของตอบแทนก็ไม่ยาก เพราะยังไง ยังไง เราสองคนก็เปลี่ยนจากข้าวสารกลายเป็นข้าวสุกอยู่แล้ว เจ้าก็แค่ต้องรับผิดขอบข้าไปตลอดชีวิตก็พอ” แมวน้อยเลียมือทำความสะอาดไปพูดไปอย่างไม่เห็นเป็นเรื่องสำคัญ
“อย่าสัญญาพร่อยๆ นะ เพราะนายก็รู้ว่าถ้านายผิดสัญญา นายก็จะกลายเป็นแค่หมาธรรมดาตัวนึง”
“ได้เราสัญญา เราจะดูแลนายไปชั่วชีวิต”
“ดี งั้นตอนนี้นายก็พักให้หายก่อน เราจะไปแอบสืบข่าวเพื่อนนายมาให้ นายหายเมื่อไหร่เราค่อยไปลุกรังงูกัน” แมวน้อยเผ่นแผล็วหายไป จนเย็นแมวน้อยก็เอาข่าวมาบอก
“เพื่อนนายยังสบายดี แต่ก็นะ อยู่กับงูเจ้าขี้เอาอย่างนั้นนายก็ต้องทำใจหละนะว่าเพื่อนนายก็คงสึกหรอไปบ้าง เอาเป็นว่าเราไม่โกหกละกัน ก็นับว่าสึกหรอไปมากโขเชียวแหละ นี่แค่ช่วงที่ข้าไปแอบดู เอ้ย ไปสืบข่าวมาให้นะ ช่วงอื่นเจ้าก็เดาเอาเองละกัน”
“ขอบใจสวาท นายมาเหนื่อยๆ ไปพักเถอะ เราอยากอยู่คนเดียว” น้ำตาลนอนเป็นหมาหงอยอยู่ริมผนังดินอย่างอ่อนล้า
แมวน้อยออกไปสืบข่าวทุกวัน สามวันเข้านี่แล้ว น้ำตาลได้กินแต่นกหนูที่เจ้าแมวน้อยไปจับมาให้ แม้จะไม่ถูกใจนักแต่ก็ต้องฝืนใจกิน
น้ำตาลพักจนคิดว่าเกือบหายดีแล้ว เพียรถามเส้นทางจากแมวน้อย เจ้าแมวอิดออด จนเมื่อวานถึงได้ยอมบอก เพราะเห็นว่า น้ำตาลอาการดีขึ้นมาก แม้จะกำชับไว้ว่าอย่าไปเองโดยเด็ดขาด แต่น้ำตาลก็ร้อนใจจนทนอยู่ต่อไปไม่ไหว เพราะนี่ก็เย็นมากแล้วแมวน้อยก็ยังไม่กลับมา น้ำตาลจึงต้องออกตามหา และคิดว่าถ้าได้เจอเงินด้วยก็จะยิ่งดี
.
.
.
วันนี้แมวน้อยกะว่าจะเข้าไปคุยกับเจ้าปลาให้รู้ไว้ก่อนว่าน้ำตาลมาตามหา และวันนี้ก็ทางสะดวก เมื่อมองซ้ายก็แล้ว มองขวาก็แล้ว ไม่เห็นแม้แต่เงาของพี่งูล่ำบึ้ก แมวน้อยเดินเยื้องย่างไปทางบ่อปลาเกร็ดเงิน แค่ยืนอยู่ที่ขอบบ่อ พี่งูหุ่นล่ำ ก็เลื้อยอย่างว่องไว เข้ารัดร่างแมวน้อยแล้วกดลงกับดินเปียกๆ แมวน้อยดิ้นรนอย่างแรง แต่แรงแมวหรือจะสู้ใครได้ เมื่อแมวน้อยอ่อนแรงลง ร่างก็กลายเป็นคนเพื่อจะหาทางหนีอย่างสุดชีวิต แต่ก็ไร้ประโยชน์ งูใหญ่ก็กลายร่างเป็นชายร่างสูงใหญ่กล้ามเป็นมัด แขนแข็งแรงรัดร่างแมวน้อยแน่น จนแทบกระดุกกระดิกไม่ได้ซะด้วยซ้ำ
“หึ หึ เจ้าปลาเงินนั้นบอกให้เราลองลิ้มพวกสัตว์เลือดอุ่นอย่างพวกเจ้าดูซักครั้ง จะได้ม่ต้องไปถามเซ้าซี้กับเอากับมัน แต่ข้าไม่เคยสนใจจะลิ้มลองแต่ไหนๆ เจ้าก็มาเสนอตัวให้ข้าถึงที่ ข้าก็จะขอรับไว้แล้วกันนะเจ้าแมวน้อย” งูแลบลิ้นเลียที่ข้างแก้มเจ้าแมวน้อยอย่างลิ้มรส จนแมวน้อยขนลุกซู่
“อย่านะ ปล่อยข้านะ อ๊ะ แรงไปแล้ว อืออ อ๊า ฮืออ อู๊ยย เบาๆ สิ ไอ้งูบ้า ปล่อย อ๊า” แมวน้อยหนีไม่รอด ได้แต่ร้องครางอย่างพออก พอใจ ร่างอุ่นของแมวน้อยโอนอ่อนผ่อนตามพี่งูล่ำแต่โดยดี
“อ๊า พี่อาง อ๊า อย่างนั้น ดี อือม แรงอีกสิพี่อาง อ๊า เมี้ยวว อ๊า” แมวน้อยนอนบิดร่างส่ายอย่างพออกพอใจในความดุดันถึงใจของพี่งู
“อ๊า ดี เมี้ยว แรงๆ เลยจ้ะพี่อาง โอ๊วว โอ๊วว เจ๋งกว่าไอ้หมาโง่นั้นอีก จ้ะพี่อาง แง้วว” จงอางรับฟังอย่างพึงพอใจ ปรนเปรอแมวน้อยอย่างเต็มที่ แมวน้อยแม้จะไม่ชอบใจที่ต้องมานอนกลางดินเปียกๆอย่างนี้ แต่ลีลารักของพี่งูก็ชนะเลิศเป็นไงเป็นกัน แมวน้อยสู้ถวายหัว
.
.
“พี่งูจ๋า น้องหวาด ไม่ชอบดินเปียกๆตรงนี้อะ พี่งูจ๋า เราเข้าไปข้างในกันเถอะนะจ๊ะ” จงอางยังนอนซบอยู่บนร่างแมวน้อยอย่างสุขสม แมวน้อยเอาหัวถูกไซร้พี่งู ออดอ้อนให้พี่งูพาเข้าไปเผด็จศึกต่อที่ด้านในรังที่น่าจะเฉอะแฉะน้อยกว่าที่ข้างบ่อปลานี่
“ก็ได้แต่ตอนเราพาเจ้าเข้าไป เจ้าต้องขย่มให้เราไปด้วยนะเจ้าแมวน้อย”
“เต็มที่เลยจ้ะพี่งู”
“เอาขาเจ้าเกี่ยวเอวข้าไว้” แมวน้อยทำตามอย่างว่องไว พี่งูล่ำใช้มือช้อนหลังแมวน้อยแล้วยกขึ้นอุ้มอย่างสบาย
“อ๊าาา ซี๊ด พี่งู” แมวน้อยถึงกับครางไม่เป็นภาษา เอามือคล้องรอบคอพี่งู ขยับโยกอย่างเมามันไปตลอดทาง เสียงครางยังดังลั่นถ้ำอยู่เป็นนาน
.
.
“อ๊า พี่งู๊ ไม่ ไม่ อ๊า ไหว อ๊าแล้วว” แมวน้อยหมดสติเพราะความเหนื่อยอ่อน พี่งูนอนหลับพักเหนื่อยก่อนจะตื่นออกไปหาอาหาร
.
.
.
น้ำตาลเดินโซซัดโซเซ ตามกลิ่นแมวน้อยมาจนถึงรังงู ก็เจอเข้ากับงูที่กลับมาพอดี ทั้งสองจ้องตากันอย่างท้าทาย
“โฮ่ง”
“ฟ่อ” น้ำตาล เดินวนรอบร่างจงอางทั้งสองคุมเชิงกันอยู่อย่างนั้น เสียงเห่ากับเสียงขู่ดังระงม
“ถ้ายัง โฮ่ง ฟ่อ โฮ่ง ฟ่อ อยู่อย่างงั้นก็ไปให้พ้นหน้าเลยทั้งสองคน เงิน รำคาญ” เสียงเขียวของคนร่างเล็กที่เดินขึ้นจากบ่อริมน้ำ ทำเอาทั้งสองร่างต่างสายพันธุ์ กลายร่างเป็นคนขึ้นทันที ร่างหนามีหู ยืนแยกเขี้ยวตาขวาง ใส่ ร่างสูงกล้ามเป็นมัดที่ส่งสายตาคมกริบตอบโต้
“เอาเงินของเราคืนมา”
“น้องเงินเป็นของข้า เจ้าอย่ามายุ่งให้มากเรื่องจะดีกว่า”
“ไม่เงินเป็นของเรา เจ้างูหัวขโมย”
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า งั้นข้าจะบอกให้เอาบุญ ทั้งเงินทั้งเจ้าแมวน้อย ต่างก็เป็นของข้าทั้งนั้นแหละ ไอ้หมาโง่” ทั้งสองเดินวนรอบกันอย่างระวังตัว แล้วอยู่ดีๆ ร่างของคนหูตั้งก็กระเด็นถลาเข้าหาพี่งูล่ำอย่างไม่ทันตั้งตัวด้วยแรงถีบทางด้านหลังของแมวมอมแมมที่โผล่มาจากไหนก็ไม่รู้
“ไอ้หมาบ้า ฮืออออ ฮืออออ ไหนบอกว่าจะดูแลข้า แล้วพอเจอเมียเก่าก็ลืมข้าเลยนะ” แมวน้อยวิ่งหนีไปอย่างรวดเร็ว น้ำตาลละล้าละลัง
“ไอ้งุ่มง่ามอยู่นี่แหละ” พี่งูสั่งก่อนพุ่งตัวตามแมวน้อยไป พอตามทันก็พุ่งเข้ารัดร่างแมวน้อยจนแทบสลบ แล้วคาบกลับเอากลับมา แมวน้อยนอนตัวสั่นร้องไห้กระซิก พองูวางลงก็กลายร่างนอนขดตัวกลมเป็นลูกบอลร้องไห้เงียบๆ อยู่บนพื้น
“เพี๊ยะ” พี่งูเอาหางตีที่ก้นแมวน้อยอย่างหมั่นไส้
“จะร้องไปถึงเมื่อไหร่ หยุดร่ำไรได้แล้ว”
“ซี๊ดด พี่งูซาดิส ทำอะไรเบาๆ ไม่เป็นหรือไง”
“ก็เหมาะกับแมวอย่างเราดีออก แล้วจะต้องเบาอะไร เมื่อกี้ยังร้องไห้ขอแรงๆ ไม่ขาดปากทีงี้จะให้ทำเบาๆ เฮอะ”
“อี๋ พี่งูปากเปราะ”
“หึ หึ คำนั้นเอาไว้ให้ไอ้หมาไร้น้ำยานั้นดีกว่ามั้ง”
“รักมันมากหรือไง แมวน้อย” งูต้องถามคำถามนี้อีกครั้งแต่กับอีกคน
“เปล่า พี่งูเจ๋งกว่าตั้งเจ๋ง รักพี่งูดีกว่าอีก แต่หนูหวาดอยากให้เจ้าหมานั้นมันสำนึกซะบ้างว่ายังมีหนูอีกคน”
“หึหึ” ข้าชักชอบแมวน้อยอย่างเจ้าซะแล้วสิ
“แหม พี่งู ไอ้ที่ทำเมื่อกี้เค้าไม่เรียบว่าชอบเฉยๆแล้วมั้ง”
“เออ เออ โคตรชอบเลยก็ได้” พี่งูลูบหัวแมวน้อยอย่างหมั่นเขี้ยว
“ข้าออกไปดูเจ้าสองตัวนั้นหน่อยนะ เจ้าก็นอนพักเถอะเหนื่อยจะตายยังมีแรงวิ่งอีก”
“จ้ะ”
.
.
ที่บ่อเล็กๆริมน้ำ น้ำตาลลงไปยืนอยู่ในบ่อกับเงิน
“เงินไปจากนี่ไม่ได้ เงินได้ให้สัญญากับจงอางไปแล้ว ถ้าเงินผิดสัญญาก็ต้องกลายเป็นปลาไปตลอด น้ำตาลไม่ว่าเงินนะ” เงินเดินเอาหัวมาซบที่อกน้ำตาล น้ำตาลกอดเงินอย่างถนุถนอม
“งั้น เราจะมาหานายที่นี่ได้มั้ย” น้ำตาลทำหน้าหงอย หูลู่
“ได้สิ ถ้าเค้าไม่ให้มา เราจะไปหนีไปหานายเอง แต่ยังไงเราก็ต้องกลับมาอยู่ที่นี่ ให้น้ำตาลมาหาเงินที่นี่ได้ใช่มั้ยจงอาง” เงินเงยหน้ามองตากับจงอาจที่ยืนอยู่ขอบบ่อ
“เฮอะ ก็เจ้าเล่นขู่จะหนีไปหามันขนาดนั้น ข้าจะห้ามได้มั้ยล่ะ ให้มันมาอยู่ในสายตาข้านี่แหละดีแล้ว”
.
.
เมื่อตกลงกันได้ น้ำตาลจะมาหาเงินตอนเกือบสว่างทุกสองวันครั้ง เมื่อมาถึงก็ต้องนั่งรอเงินที่ออกไปว่ายน้ำเล่นกับจงอางเสียทุกครั้ง
“เงิน”
“น้ำตาล มาแล้วหรอ พี่อาง เข้าไปข้างในก่อน อย่าลืมทำความสะอาดเสียบ้าง วันก่อนเงินเข้าไปเดินเล่น มันสกปรกเหลือเกิน”
“เอาน่า เดี๋ยวก็มีคนมาทำให้ข้าเองแหละ” พูดยังไม่ทันจบดี เจ้าแมวน้อยก็วิ่งขนฟูหางชี้เข้ามาอย่างเร็ว ก่อนถึงตัวเจ้าแมวน้อยก็กลายร่างเป็นคนถลาเข้าอ้อมกอดของพี่งูได้อย่างพอเหมาะ
“หนีอะไรมา”
“ก็งูแปลกหน้า ข้างนอกนั้นหนะสิ มันล้อมหน้าล้อมหลังจะจับข้ากินซะให้ได้
“หึหึ เลยวิ่งมาให้ข้ากินแทนสินะ” งูใหญ่หิ้วร่างแมวน้อยเข้าเอวเดินกลับเข้าโพลงถ้ำ ปล่อยหมากับปลาพลอดรักกันไปตามรำพัง
มีบางครั้ง งูก็เคยคิดอยากจับกดเจ้าหมาโง่นั้นซะให้รู้แล้วรู้เรื่อง แต่ก็ยังปล่อยให้มันลอยหน้าลอยตาของมันต่อไป เพราะไม่นิยมชายบึกบึนเท่าใดนัก..........
..
.
“พี่งู” แมวน้อยที่นอนระทวยซุกซบอยู่ในอ้อมอกเรียกขึ้นเบาๆ
“อะไร”
“หวาดถามหน่อยสิ”
“ว่ามา”
“ทำไมพีงูไม่รวบหัวรวบหางไอ้หมาโง่นั้นซะด้วยเลยล่ะ”
“ฮึ ไอ้หมานั้นตัวยังกะตึก ดูไม่น่าอภิรมย์ด้วยเลย ข้าไม่อยากออกกำลังโดยไม่จำเป็น”
“แหมพี่งูก็ ยังไงมันก็สู้พี่งูไม่ได้อยู่แล้ว พี่งูของหวาดออกจะแข็งแกร่ง และรวดเร็วซะปานนี้” แมวน้อยพยายามกล่อม
“แล้วพี่งู ไม่เคยได้ยินหรือจ๊ะ ชายเหนือชายก็คือยอดชายนะจ้ะ”
“นี่เจ้าจะยุอะไรข้า” พี่งูงับเบาที่หูของแมวน้อย เจ้าแมวน้อยขนลุกซู่ เลยยิ่งเบียดตัวเข้าหาพี่งู
“อ๊ะ พี่งูอะ ไม่ได้ยุนะจ๊ะ หวาดแค่อยากให้พี่งูเป็นยอดชาย แค่นั้นเอง” เจ้าแมวน้อยกางเล็บน้อยๆ ครูดเล่นที่แผงอกพี่งู อย่างเชิญชวน แก้เขิน กลัวพี่งูจับพิรุธได้ ก็พี่งูฉลาดจะตาย แมวน้อยคิดมาตั้งนานสองนานแล้วว่าอยากลองแซนวิชดูบ้าง แต่พี่งูก็ไม่มีทีท่าว่าจะสวิงกิ้งบ้างเลยแมวน้อยก็เลยคิดว่าจะนำเสนอแบบอ้อมๆ ดูซักหน่อย เผื่อจะมีหวังบ้างแม้จะไม่ใช่ตอนนี้แต่ก็คงซักวันไม่ไกลจากนี้นักหรอกน่า...
.
“อือ อือ ไว้ข้าจะคิดดู” หรือจะทำอย่างแมวน้อยว่าซะดี แต่เอาไว้สบโอกาสก่อนค่อยว่ากัน พี่งูจับแมวน้อยพลิกขึ้นด้านบน
“แต่ตอนนี้ข้าอนุญาตให้เจ้าอยู่เหนือข้าก็แล้วกัน”
“อ๋า พี่งูอะ อู้วววว” แมวน้อยยิ้มอย่างสมใจ สายตาคมกริบของพี่งูมีประกายสนใจขึ้นมาแว๊บนึง แม้จะยังไม่ใช่ตอนนี้แต่คงอีกไม่นานแมวน้อยรอได้ งั้นตอนนี้เดี๋ยวนี้แมวน้อยขอสุดฝีมือเพื่อพี่งูก่อนละกัน
“อ๊าววว พี่งู อื้อออ แรงอีก อ๊า อย่างงั้น เมี้ยว” ..........
.
.
.
:hao6:
The end :bye2:
เข้ามาอ่านเม้น เป็นอย่างที่คิดจริงๆ
ว่าคงอยากอ่านพี่อางกะน้ำตาลแน่ๆ
เอาไว้ก่อนนะ หาโอกาสให้พี่อางได้เมื่อไหร่จะเอามาลงให้อ่าน^^
-
o22 นึกว่าจะมาม่า ที่ไหนได้ โคตรฮา! ฮ่าๆๆๆๆ :laugh:
-
ฮามากกกกกกกกก ฮ่าๆๆ น้องแมวนี่สุดยอดจริงๆ o13
-
เจ้าสวาทนี่ก็นะ แรดจริงๆ
สงสารก็แต่น้ำตาล ไม่มีเมียเป็นตัวเป็นตน โดนพี่อางแย่งไปหมด
-
ต่อไปก็สี่คนผัวเมียเลยสิจ๊ะ
-
สงสารน้ำตาลจริง
ส่วนเจ้าแมวน้อยเนี่ยแรดใช้ได้ :mew5:
-
น่าจะมีฉากพี่อางกะน้องหมาบ้างงงง
:mew2: :mew2:
:hao6: :hao6:
-
:hao3: :hao3: :hao3:
-
:hao7: :hao7: :hao7: :hao7:
กร๊ากกกกกกกกกกกกกก อยากอ่านตอนชายยอดชายจุง :mew2:
-
5555 สรุปพี่อางเจ๋งสุด
-
ตอนนี้สุโค่ยมาก o13
ทั้งจินตนาการและภาษา ชอบมากค่ะ
ถ่ายทอดบุคลิกของสัตว์แต่ละชนิดออกมาได้โดนมากๆ
โดยเฉพาะเจ้าหวาด แมวน้อยแสนยั่วและเจ้าเล่ห์ เด่นกว่าใคร
น่าจะมีต่ออีกนิดนะ ว่าหวาดจะสมหวังได้กินแซนวิสรึเปล่า อิๆ
บวกเป็ด
-
ฮ่าๆๆ...ชอบอ่ะ หนุกดี
แต่ว่าอยากอ่านพี่จงอางกับหมาโง่ด้วยอ่ะ :hao6:
-
จินตนาการบรรเจิดสุดๆ 555
-
เจ้าแมวแสบจิงๆ
แต่ก้อยากอ่านนะ 4P
-
เรื่องนี้เนี่ย สัตว์ที่ฉลาดที่สุดน่าจะเป็นแมวนะ ส่วนแข็งแรงก็งู 555+ :m20: :m20: :m20:
-
สงสารน้ำตาลหน่อย ๆ สวาทไม่ค่อยเลยนะ เงินจะเอายังไงเนี่ย แล้วอางจะทำกับน้ำตาลอย่างนั้นจริง ๆ ใช่ไหม
-
จะฮาเกินไปแล้ว ขำได้ซะทุกเรื่องทุกแนวจริงๆ
-
ไม่ใช่สีสวาทแล้วแหละ เปลี่ยนเป็นยั่วสวามเหอะน้องแมว
ฮา
-
โอย........
พี่งูเหมา.....
-
อ๊ายยยย อยากอ่านต่ออ่ะๆ :hao5:
พี่อางจะจับหมาสำเร้จไหมหนอ :hao6:
-
อยากให้มีต่อ หุหุ 4p
-
5555555
แต่ละเรื่อง ขำได้อีกกกกกกก
-
ตอนต่อจากเรื่องที่แล้ว :hao4: แบบว่าหาโอกาสให้พี่งูได้แล้วค่ะ ^^ (ไม่รู้จะชอบกันมั้ยนะ)
หลังศึกย่อยๆ ในคืนพระจันทร์เต็มดวง น้ำตาลนอนหมอบอยู่ที่ขอบบ่อปลาเกร็ดเงิน ค่อยลืมตาตื่น เหลือบมองปลาเกร็ดเงินในบ่อไม่เห็น
“เงินคงออกไปว่ายน้ำเล่นหละมั้ง” น้ำตาลลุกขึ้นบิดขี้เกียจจนก้นโด่ง แล้วเดินช้ามาที่ริมแม่น้ำ จันทร์เต็มดวงลอยเด่นเกือบตรงหัวอยู่บนฟากฟ้า
“พระจันทร์วันนี้เห็นแล้วน่าหอนเสียจริง” น้ำตาลที่เปลี่ยนเป็นชายหนุ่มร่างสูง ผิวสีน้ำผึ้ง ผมสีดำยาวเคลียไหล่ ใบหูตั้งแหลม ที่มีขนสีดำดูนุ่มนิ่มโผล่ขึ้นมาบนหัว ก้าวเดินลงไปในแม่น้ำ จนระดับน้ำอยู่ที่เอว น้ำตาลวักน้ำสาดเข้าหาตัว ระลอกน้ำสะท้อนแสงจันทร์ระยิบระยับ น้ำตาลย่อตัวดำลงใต้น้ำ ผมสีดำแผ่กระจายอยู่กับผิวน้ำ ชั่วอึดใจ น้ำตาลก็ยืดตัวพ้นน้ำ หยดน้ำไหลลงจากศีรษะไหลผ่านไหลสู่แผ่นอกแผ่นหลัง กลับลงสู่ผิวน้ำ น้ำตาลเอามือเสยผมที่บังหน้าอยู่ออก แล้วดำลงไปใหม่ คราวนี้พอโผล่พ้นน้ำก็สะบัดหัวไล่น้ำจนผมกระจาย สะเก็ดน้ำกระจายไปทุกทิศทาง เสียงหัวเราะดังเบาๆ อย่างสนุกสนาน
งูจงอางตัวใหญ่นอนนิ่งรัดอยู่บนกิ่งไม้ใหญ่ ริมแม่น้ำ
“เจ้าหมานั้น มันดูน่าเขมือบขนาดนั้นตั้งแต่เมื่อไหร่กันนะ” สายตาคมกริบจ้องนิ่งไปที่ร่างเปลือยที่กำลังสนุกกับการเล่นสะบัดน้ำ ท่ามกลางแสงจันทร์ อย่างเพลิดเพลิน เจริญตา ก็มีอันต้องสะดุ้งโหยงจนเกือบตกต้นไม้
“ฟ่อ แมวน้อย จะสะกิดทำไม” พี่งูรีบกลบเกลื่อนด้วยเสียงดุ เบาๆ เจ้าแมวน้อยที่นอนตวัดหางอย่างเริงร่าอยู่บนคาคบไม้ไม่ห่างออกไป เก็บกรงเล็บคมที่ใช้สะกิดหางพี่งู แล้วเดินนวดนาด เข้าคลอเคลีย
“พี่งูจ๋า จ้องตาไม่กระพริบขนานนั้น ทำไมไม่ลงไปเล่นน้ำกับเจ้าหมานั้นซักยกล่ะ เมี้ยวว” งูที่โดนแมวรู้ทัน นอนแลบลิ้นแผล็บๆ ปลายตามองเจ้าหมาที่ยังเล่นน้ำลอยห่างออกไปเรื่อย แล้วกลายร่างเป็นงูใหญ่สีดำ ขยับตัวเลื้อยผ่านแมวน้อย ลงจากต้นไม้หายไปอย่างแช่มช้า แมวน้อยปลายตามองร่างเจ้าหมาที่ตอนนี้ปลี่ยนจากท่าหมาว่ายน้ำมาหัดกระทุ่มน้ำตูมๆ อย่างระอาใจ
“ซื่อบื้อไม่เว้นวันจริงๆ เจ้าหมาโง่ อยากมาเล่นน้ำยั่วกิเลศพี่งูเองนะ” แมวน้อยลุกยืนสี่ขา กางกรงเล็บตะปบขวนลำต้นของต้นไม้อย่างมันมือ ก่อนจะกระโดดหายไปในความมืดด้วยอีกตัว
น้ำตาล ยังดำผุดดำว่ายในสายน้ำเย็นฉ่ำอย่างร่าเริงปล่อยตัวไปตามกระแสน้ำ จนมองเห็นขอบบ่อของเงินอยู่ริบๆ เลยตั้งใจจะกลับ แต่ยังไม่ทันได้ขยับพี่งูในร่างคนก็ก้าวเดินออกมาจากเงามืดของต้นไม้
“เล่นคนเดียวจะสนุกอะไรน้ำตาล มาเล่นกับข้าดีกว่า สนุกกว่ากันเยอะ” เพียงพูดจบประโยค งูก็เข้าประชิดถึงตัวอย่างรวดเร็ว
“เราจะขึ้นแล้ว นายเล่นไปคนเดียวแล้วกัน”
“เจ้าจะเล่นไล่จับกับข้าหรือ” น้ำตาลที่ตั้งท่าจะเดินหนี แต่พี่งูก็ไวซะ คว้าเอวน้ำตาลจากด้านหลังดึงเข้าหาตัว
“เฮ้ย ไอ้...” น้ำตาลดิ้น แต่งูก็ไม่ยอมปล่อย
“คืนนี้พระจันทร์สวยนะ” แล้วล้มตัวหงายหลังลงน้ำ พร้อมกับดึงเอาน้ำตาลลงไปด้วย น้ำตาลตกใจดิ้นรนให้หลุดออกจากอ้อมแขนแข็งแรง ผุดลุกขึ้นสำลักกะอักกระไอจนหน้าแดง
“เล่นบ้าอะไรวะ” น้ำตาลหันมาต่อว่างู
“ก็เล่นไล่จับไง เจ้าแพ้แล้ว” งูตอบกวนๆ
“ไม่เล่นอะไรทั้งนั้น เราจะขึ้น หลีก”
“งั้น เอาจริงก็ได้” งูดักหน้าน้ำตาลไว้เอามือรัดแล้วดึงร่างน้ำตาลเข้าหาตัวอย่างเร็ว
“อุ๊” งูฉกปากลงปิดปากหมาอย่างเร็ว แม้รูปร่างจะต่างกันไม่มาก แต่ระยะประชิดพี่งูได้เปรียบเห็นๆ พี่งูใช้แขนรัดร่างน้ำตาล กดส่วนกลางรำตัวให้แนบชิดเสียดสีกัน น้ำตาลยิ่งดิ้นก็ยิ่งสี
“อ๊ะ” ดิ้นรนหนีริมฝีปากงู แต่ก็ไปไหนไม่รอด จงอางละมือข้างนึงจากสะโพกแน่นๆ มากดที่ท้ายทอย ตรึงน้ำตาลไว้กับการจูบที่เร่าร้อนดื่มด่ำจนแทบหมดแรงยืน จงอางส่งลิ้นอุ่นเข้าพัวพันหยอกล้อ ล่อหลอกอย่างชำนาญ น้ำตาลได้แต่ครางครึมอยู่ในลำคอ มือที่ผลักไสจับแน่นอยู่ที่ช่วงไหล่อุดมไปด้วยกล้ามเนื้อแน่นของจงอางอย่างลืมตัว ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจงอางพาร่างทอดลงริมตลิ่งเสียแต่เมื่อไหร่ จงอางฟอนเฟ้นไปทั่วร่างตึงแน่นของน้ำตาลอย่างเมามัน
“อ๊ะ อ๊า ฮือม อ๊า” ไม่ว่าจะแตะ จะจับ จะลูบจะคลำไปที่ใด ก็สร้างเสียงครางอย่าพึงใจจากปากเจ้าหมาไปซะทุกที่
‘เดือนสิบสองนี่เป็นเดือนเสียตัวของเจ้าพวกนี้จริงๆ สินะ’ จงอางลูบไล้ ซุกไซร้ราวกับเลื้อยไหลไปทั่วร่าง ก่อนจะมาหยุดอยู่กลางลำตัวที่ผงาดขึ้นท้าทายสายตาและเชิญชวนเกินห้ามใจ
“อ๊า อ๊า” พี่งูฉกริมฝีปากเข้าหาปรนเปรอ ให้อย่างเอาอกเอาใจ ร่างแน่นของน้ำตาลบิดส่าย เหยียดเกร็งตามแรงกระสันที่จงอางจะพาไปถึง สองมือจับแน่นกับผมทรงทหารเกณฑ์ของจงอาง ทรงที่บางคนไม่ได้เหมาะเลยที่จะทำ แต่กับจงอางสมันกลับเข้ากับรูปร่างหน้าตาอย่างเหมาะเจาะ
.
“อ๊าาา” เสียงร้องครางยาวของน้ำตาลมาพร้อมการปลดปล่อยทะลักทลาย น้ำตาลนอนนิ่งอ่อนแรง จงอางขยับแยกต้นขาน้ำตาลออกกว้าง ยกขามาเกี่ยวที่ข้างเอว ค่อยดันส่วนกลางลำตัวที่พร้อมรออยู่เข้าสู่ร่างน้ำตาลอย่างช้าๆ
“โอ้วว มันวิเศษมาก อ๊า แน่นมาก น้ำตาล อ๊าวว ” งูครางเสียงกระเส่า
“อ๊ะ อือ เจะ อ๊า เจ็บ ไอ้ ฮืออ ไอ้งู อ๊ะ ซี๊ดด เจ็บ” น้ำตาลครางงี๊ดไม่หยุดปาก
“ไอ้งู ปล่อย เจ็บ ฮือม อ๊ะ อือม” ร่างกายสั่งให้ดิ้นหนี มาถึงขั้นนี้จงอางหรือจะปล่อยให้หลุดมือ
“นิดเดียวน่า คนดี อ๊า เชื่อพี่ อู๊ยย ซี๊ดดท สุดยอด อ๊า” จงอางครางซี๊ดไม่หยุด ปล่อยมือที่จับยึดสะโพกแน่น ไปวางศอกขนานข้างหัว มือสองข้างลูบเล่นที่หูนุ่มๆ ทั้งสองข้างบนหัวน้ำตาลอย่างหลงใหล ส่วนร่างขยับเข้าออกช้าๆ พอได้ที่คราวนี้พี่งูก็กระแทกไม่ยั้งเลย กำลังจะขึ้นสวรรค์ พี่งูกลับหยุด
“เปลี่ยนท่าหน่อยนะ น้ำตาล” งูพลิกเอาน้ำตาลขึ้นมานั่งคร่อมอยู่ด้านบน
“ขย่มให้พี่งูหน่อยนะ พี่อางเมื่อย” ตาคมกริบ หรี่มองคนนั่งนิ่งหน้าแดงกล่ำด้านบน อกที่มีกล้ามน้อยสะท้อนขึ้นลงตามแรงหายใจ เมื่อน้ำตาลยังไม่ยอมขยับ จงอางเลยใช้มือจับให้น้ำตาลเริ่มขยับ จนเป็น ขย่ม ทิ้งน้ำหนักตัวมันลงมา พี่งูช่วยกระเด้งสวนด้วยอีกแรง มันคงเสียวมาก ปากอ้าค้าแต่เสียงมันไม่ออกมา
“อ๊ะ” จงอางจับน้ำตาล พลิกตัวอีกครั้งเปลี่ยนเป็นตะแคงอย่างไม่บอกกล่าว มันแยกขาผมออก แล้วเริ่มอีกอย่างเมามัน
.
“อ๊ะ อือม งู อือ ไอ้งู อ๊า พอ อ๊าาาา”
.
“อ๊า น้ำตาล รัดพี่อางแน่นมากเลย อ๊าวว พี่จะไม่ไหวแล้ว อ๊า จะไป อ๊ะ แล้ว อ๊า”... ทั้งพี่งูทั้งน้ำตาลนอนหอบแฮ็ก
.
แต่ก็ยังไม่หนำใจงู เปิดศึกยกต่อไปทันที
“เฮ้ย พอ อ๊า อือ ไอ้งู”
“จุ๊ จุ๊ เรียกพี่สิ น้ำตาล” งูดุ น้ำตาลเบา ถาโถมไม่ได้เบาลงด้วยเลย
“ อ๊า อ๊าวว ซี๊ดด พอแล้ว อ๊ะ พี่ พี่อา.. พี่งู อ๊า” น้ำตาลผลักอกงูให้ออก แต่ก็ไม่เป็นผล จงอางยังจู่โจม เข้ามาอย่างต่อเนื่อง จากที่ผลักก็กลายเป็นจิกข่วน จนแผ่นอกเป็นรอยแดง เต็มไปหมด สองร่างที่ขยับโยกอย่างไม่มีทีท่าว่าจะยุติลงง่ายๆ สองร่างอาบไล้ด้วยแสงจันทร์นวล โยกย้ายสอดประสานกันแนบแน่น เสียงเดินแผ่วเบาย่องกริบเข้ามา
แมวน้อยนวยนาดออกมาจากชายป่า มายืนพิงต้นไม้ใหญ่แถวนั้น ก้มหน้าเลียทำความสะอาดมืออย่างไม่นำพาเสียงร้อง เสียงครางลั่นขชองใคร
“แมวน้อย อ๊า เจ้า อา มาสนุกกับข้ามั้ย” จงอางเอ่ยชวนกันหน้าด้านๆ
“น้องหวาดไม่ค่อยชอบริมน้ำเท่าไหร่นะจ้ะพี่งู น้องหวาดกลัวเปียก กลัวเปื้อน แต่....” แมวน้อยลากเสียง ‘แต่’ ยาวเป็นพิเศษ
“ถ้าพี่งูสัญญา ว่า หลังจากนี้พี่งูจะเป็นคนอาบน้ำให้น้องหวาดเองกับมือ น้องหวาดก็จะไปเล่นด้วยนะจ๊ะ เมี้ยว”
.
.
เงินดำผุดดำว่ายหยอกล้อเงาพระจันทร์ดวงโตที่ส่องสะท้อนผิวแม่น้ำอย่างมีความสุข
“ถ้าน้ำตาลกับจงอางมาเล่นด้วยกันได้คงสนุก” เงินรำพึง เพราะในความจริงพี่งูกับน้ำตาลมักจะเขม่นกันอยู่ในที่เสมอ แม้จะไม่ออกนอกหน้าจนเห็นได้ชัด แต่ถ้าทั้งสองปรองดองกันได้ มันก็ดีไม่ใช่หรือ เงินถอนหายใจน้อยๆ ก่อนว่ายน้ำกลับไปที่บ่อ คลื่นเสียงใต้น้ำบอกให้เงินรู้ว่ามีการต่อสู้ดิ้นรนอยู่ไกลๆ แต่ไม่ใช่จากทิศทางที่เงินกำลังจะไป เงินเลยไม่ได้สนใจอะไรกับมัน ค่อยแหวกว่ายฝ่ากระแสน้ำกลับไปอย่างช้าๆ
เงินที่กลับมาที่บ่อมองหาน้ำตาลไม่เจอ ก็นึกสังหรณ์ถึงคลื่นเสียงแปลกๆ เมื่อสักครู่ จึงกระโจนลงแม่น้ำอีกครั้ง แหวกว่ายไปตามทิศทางที่ยังรับความรู้สึกได้แผ่วๆ สิ่งที่มองเห็นรางๆ จากใต้น้ำ ไม่ได้ช่วยตอบอะไรมากนัก เงินกลายร่างเป็นคน เมื่อโผล่ขึ้นพ้นน้ำ สิ่งที่เงินมองเห็นภายใต้แสงจันทร์นวลกระจ่างที่สาดส่อง ก็คือน้ำตาลที่นอนระทดระทวยอยู่ริมตลิ่ง ขาสองข้างแช่อยู่ในน้ำ มีสวาทแมวหนุ่มร่างเล็กอวบอัด กำลังขยับโยก บดส่ายอยู่ด้านบนอย่างเมามัน น้ำตาลที่แม้จะไม่ให้ความร่วมมือสักเท่าไหร่แต่มีหรือจะรอดกรงเล็บเจ้าแมวช่ำชองอย่างสวาทได้ แมวน้อยขยับโยก บดส่ายอย่างเอาแต่ใจ ลีลาหนูแมว เรียกเสียงครางให้ดังออกมาจากปากหมาได้ไม่มีขาด แม้นจะตัวเล็กแต่ก็อวบอัด จับตรงไหนก็นุ่มนิ่ม ลูบตรงไหนก็ลื่นมือ น้ำตาลคว้าจับก้อนกลมนุ่มมือด้านหลังขยำบีบอย่างแรงตามอารมณ์ที่กำลังประทุขึ้น สองร่างที่กำลังมัวเมาเริงร่า ในแสงจันทร์กระจ่าง ทั้งภาพ ทั้งเสียง มันพาให้คนมองอารมณ์เตลิดเอาง่ายๆ
“อ๊ะ!!” พี่งูโผล่พรวดมาจากไหนไม่รู้รัดเอวเงินที่กำลังตะลึงอยู่แล้วดึงเข้าหาตัว ตวัดลิ้นลามเลียหน้าและลำคอเงินอย่างช้าๆ
“น้องเงินที่รัก เจ้ามากพอดีเลย พี่งูมีเรื่องให้น้องเงินช่วยอยู่พอดี” พี่งูดันหลังให้เงินเดินเข้าไปร่วมวงกับทั้งสองคน เงินเดินตามแรงดันของพี่งูอย่างไม่เต็มใจ เข้ามาเกือบจะถึงก็พอดีกับที่เจ้าแมวน้อยเสร็จสิ้นความบันเทิงเลื่อนตัวลงนอนแผ่ที่ด้านข้างหน้าตาอิ่มเอมแต่ยังไม่อิ่มหนำ พอเห็นพี่งูเข้ามาก็กระดิกนิ้วเรียก
“พี่งูจ๋า หนูหวาดยังไม่อิ่มพี่งูเลยนะจ๊ะ” ถ้ามันอยู่ในร่างแมวหางมันคงกวัดแกว่งอย่างอารมณ์ดีเชียวหละ น้ำตาลที่เห็นเงินเดินเข้ามาก็เลื่อนตัวลงในน้ำซะครึ่งตัว แม้จะทั้งเจ็บ ทั้งแสบ แต่น้ำตาลก็ทำลืมๆ แล้วดึงเงินเข้ามากอดเอาไว้
“น้ำตาล” เงินเรียกน้ำตาลอย่าง งงๆ
“ชู่ ถือซะว่าน้ำตาลเมา” น้ำตาลที่มองเงินตาเยิ้ม
“เมาเนี่ยนะ” เงินกระซิบถามเบาๆ
“อือ เมา เมาพระจันทร์แล้วกันนะเงิน” น้ำตาลกระซิบเสียงกระเส่าข้างหูเงิน แล้วขบลงไปเบาๆ เงินสยิวกายน้อยโอนอ่อนตามใจน้ำตาล
จงอางที่เห็นเงินไม่ได้ขัดขืนหรือมีทีท่าว่าจะหนี ก็เลยปล่อยไป ส่วนตัวเองก็ลงไปคลุกเคล้ากับแมวน้อยอย่างเมามันจนแมวน้อยสิ้นฤทธิ์ จึงได้มีเวลาหันไปสนใจน้ำตาลกับเงินอีกครั้ง
น้ำตาลที่คร่อมร่างอยู่ด้านบนกำลังขยับโยกอย่างเมามัน เงินเองก็นอนหลับตาอ้าปากครางอย่างเสียวกระสัน จงอางเข้าไปที่ด้านหลัง น้ำตาลอย่างเงียบเชียบและรวดเร็ว จะชายเหนือชายหรือยอดชายมันก็ได้เห็นกันตอนนี้นี่แหละ แล้วทั้งสองก็ได้แต่ร้องครางแข่งกันตามจังหวะที่พี่จงอางเป็นคนควบ เจ้าแมวน้อยที่นอนระทวยอยู่ก็สอดมือเข้ามาร่วงวงด้วยอีกตัว น้ำตาลและเงินต่างก็ต้องรับศึกหนักกันทั่วหน้า.....
.
.
น้ำตาลตื่นมาในวันรุ่งขึ้น แม้จะเหนื่อยจะเปลี้ยไปทั้งตัว แต่ความหงุดหงิดและเสียหน้ามีมากกว่า จึงพาร่างหลบออกจากกลุ่มที่นอนเบียดกันอยู่ริมน้ำ แต่พี่งูก็ไวทายาด เลื้อยเข้ารัดแมวน้อยทันที
“ไอ้หมาหน้าโง่ ถ้าแกไปข้าจะฆ่าเจ้าแมวนี่ซะ” น้ำตาลชะงัก แต่ยังไม่หันมามอง เพราะไม่เชื่อว่างูจะทำจริง จนได้ยินเสียงร้องเบาๆ อย่างเจ็บปวดของแมวน้อยทำให้น้ำตาลต้องหันกลับมา
“เจ้าสัญญาจะดูแลเจ้าแมวนี้ไปตลอดชีวิต แล้วนี่จะทิ้งให้มันตายไปต่อหน้าหรือไงกัน”พี่งูแดกดันเสียงเยาะ
“ไอ้งูโรคจิต ปล่อยไอ้แมวนั้นแล้วบอกมา แกจะเอายังไง” น้ำตาลตะโกนตอบอย่างหัวเสีย พี่งูคลายแรงลงแต่ยังไม่ปล่อย
“ก็ไม่เอาไง ก็แค่เจ้าต้องสัญญาว่าจะอยู่ที่นี่...”
“อยู่เฮอะ อยู่ในฐานะอะไร พอเราอยู่เดี๋ยวนายก็มา...” น้ำตาลออกอาการกระสับกระส่ายไม่อยากจะพูดมันออกมา
“สัญญาสิน้ำตาลว่าจะอยู่ แล้วยังจะต้องให้ข้าบอกอีกหรือว่าฐานะอะไร ก็ได้ถ้าเจ้าไม่รู้ข้าก็จะบอกให้ ฐานะเมียของข้านะสิ”
“ไอ้งูบ้า ใครเป็นเมียแก” น้ำตาลหันรีหันขวางไม่รู้จะทำอย่างไรดี อยากหาอะไรแพ่นกบาลไอ้งูนี่ซักที แต่ถ้าเข้าไปใกล้ก็อาจโดนดี“
ก็เจ้า เจ้า แล้วก็เจ้าทั้งสามตัวนั้นแหละ น้ำตาล เรียกข้าว่าพี่งู หรือพี่อางดีกว่าน่า เจ้าจะตะบึงตะบอนอะไรให้มากความกัน” พี่งูแลบลิ้นแผล็บ ตาคมกริบหรี่ลงอย่างเจ้าเล่ห์
“เจ้าจะสัญญาหรือไม่ ถ้าไม่อย่างนั้น...”
“อ๊ะ” เงินที่ยืนอยู่ในน้ำด้านหลัง โดนงูดึงขึ้นมาบนบกอย่างเร็ว
“เงิน....”
“ว่าไง ข้าให้เวลาเจ้าคิดนานเท่าที่เจ้าพอใจ แต่ระหว่างนั้น เงินสุดรักของเจ้าก็ต้องนอนรอเจ้าคิดอยู่บนบกนี่แหละ” จงอางกดเงินให้นอนนิ่งบนพื้นดิน น้ำตาลละล้าละลัง ‘เจ็บใจไอ้งูมักมากนี่นัก ห่วงเงินก็ห่วง ไหนๆ ก็เลยเถิดมาป่านนี้แค่สัญญาไม่เสียศักดิ์ศรีสักกี่มากน้อยหรอก ยังไงซะก็อ้างว่าโดนบังคับก็ได้วะ’
“ก็ได้ นายจะให้เราสัญญาอะไรก็ว่ามา”
“หึ หึ ว่าง่ายๆ อย่างนี้ค่อยสมเป็นเมียพี่หน่อยนะน้องน้ำตาล” น้ำตาลได้แต่ข่มใจ ไม่กระโดดกัดคอไอ้งูให้สมอยาก
“สัญญาว่าเจ้าจะเป็นเมียข้าอยู่ที่นี่ไปตลอดชีวิตของเจ้า”
“ก่อนที่เราจะสัญญา เราอยากให้นายสัญญากับเราก่อน” งูทำหน้าระอา แต่กระดิกนิ้วแบบ ‘ว่ามา’
“นายสัญญากับเราทั้งสามได้มั้ยล่ะ ว่าตลอดชีวิตของเรา หมา แมว และปลา นายจะมีแค่พวกเราสามคนนี่เท่านั้น ห้ามตุกติก นอกลู่นอกทาง ไม่ว่าจะด้วยเล่ห์กล พลิกลิ้นใดใดทั้งนั้น อ้อรวมทั้งห้ามฆ่าพวกเราเพื่อเอาเมียใหม่เด็ดขาด” ‘หึ ใครว่าไอ้หมานี่มันโง่วะ โง่ที่ไหนเล่นปิดทางหนีได้อย่าหน้าซื่อๆเลย แต่แหมกว่าจะตายจากก็คงแก่กันจนไม่อยากไปซนที่ไหนแล้วหละ ไอ้ตัวอายุยืนที่สุดในสามตัวก็น่าจะเจ้าหมานี่แหละนะ
“ก็ได้ ข้าสัญญา”
“งั้น เราก็สัญญา” น้ำตาลรีบวิ่งกลับมาดูเงินอย่างเป็นห่วง งูคลายหางที่รัดแมวน้อยออก มันลุกขึ้นมามองน้ำตาลตาขวาง
“ไอ้หมาโง่ นี่เจ้าไม่ห่วงข้าบ้างเลยหรือไงกัน” แมวน้อยแหวเสียงลั่น น้ำตาลเงยหน้ามองแว๊บนึง
“บ้าง แต่เราว่าไอ้.. แฮ่มๆ พี่งู แค็ก แค็ก ” น้ำตาลทำท่าสยิวตัวสั่นกับคำเรียกขานไอ้งูเจ้าเล่ห์ แกล้งไอเหมือนมีอะไรติดคอ ก่อนจะพูดต่อ
“พี่งู มันคงไม่รัดนายแรงมากหรอก อย่ามาทำสำออยไปนักเลย เงินน่าห่วงกว่านายตั้งเยอะ โอ๊ยย” แมวน้อยกระโดดถีบน้ำตาลจากด้านหลัง กลับตัวลงยืนที่พื้นอย่างสวยงาม แล้วสะบัดหน้าเมิน น้ำตาลที่ก้มลงดูเงินอย่างเป็นห่วง แมวน้อยวิ่งแล่นไปหาพี่งูที่อยู่ด้านข้าง
“พี่งู ไปอาบน้ำให้หนูหน่อยเถอะจ้ะ รำคาญตัวจะแย่แล้ว” น้องหวาดกระโดดขี่หลังพี่งูอย่างออดอ้อน
“พี่งูจ๋า น้องหวาดอยากลอง ทีเดียวสองอันแบบเมื่อคืนอีกจังจ้ะ พี่งูชวนไอ้หมานั้นมันกลับไปอาบน้ำกับเราด้วยสิจ๊ะ” แมวน้อยที่เกาะอยู่ที่หลังกระซิบเสียงแผ่วที่ข้างหูพี่งู เพราะกลัวหูหมาจะได้ยิน เดี๋ยวจะหาว่าติดใจ เชอะ ก็ติดใจหนะสิ แต่ติดใจรสชาติพี่งูนะ ดุเด็ด เผ็ด แซ่บถึงใจซะเหลือเกิน เมี้ยวว
“ปะ กลับกัน เดี๋ยวพี่งูจะอาบน้องหวาด เอาให้สะอาดไปถึงข้างในเลยจ๊ะ” พี่งูพูดกับแมวน้อย แต่ตากลับมองสบกับน้ำตาลอย่างเชิญชวน เพราะรู้ดีว่าต่อให้แมวน้อยแอบกระซิบ มีหรือหูหมาจะไม่ได้ยิน ดูสิหูงี้กระดิกยิกเชียว
“น้องน้ำตาลถ้าอยากให้พี่งูอาบน้ำให้ก็รีบตามมานะจ๊ะ พี่งูยังไหว” น้ำตาลคันปากยิบๆ ไอ้งูหน้าไม่อายนี่ แต่ไม่อยากต่อความด้วยเลยเมินเสีย จนงูพาแมวน้อยจากไป
“เงินนายเป็นไงบ้าง” น้ำตาลอุ้มเงินลงวางในน้ำอย่างถนอม
“ไม่เป็นไรหรอกมันก็แค่แป๊บเดียวเอง แต่เงินดีใจนะที่น้ำตาลจะอยู่กับเงินที่นี่ตลอดไป”
“ใช่ เราอยู่กับเงินที่นี่ตลอดไป” เงินว่ายน้ำ ส่วนน้ำตาลก็เดินลุยน้ำตื้นๆ พากันกลับไปที่รังงูอย่างช้าๆ ...................
.
.
‘หึ ไปเร็วนัก เดี๋ยวไอ้งูมันจะได้ใจ’.........
.
.
The End :bye2:
-
:hao6: :hao6:
อร๊ายยยสุดยอด พี่งูเมียสี่
-
งู แกมัน.... :ling1:
กินเกลี้ยงเลยนี่หวา :katai1:
-
พี่งูแซ่บเว่อร์ คร๊าาาาา :hao6: :hao6: :hao6:
-
:laugh:
สุโค่ยชอบเรื่องนี้มากๆเลย ทุกตัวละครแซ่บเว่อร์
แต่หมั่นไส้ไอ้พี่งูที่สุด กวาดเรียบ :katai3:
บวกเป็ด และรอเรื่องต่อไปนะคะ
-
น้ำตาลน่ารัก น้ำตาลรักเงินมากเลยนะนั่น อางไม่ค่อยเลยนะ มีการขู่บังคับไม่ให้น้ำตาลไปไหนอีกต่างหาก สวาทแรงน่าดูนะเนี่ย
-
สุดยอดดดดดด มากพี่จงอางกินรวบหมด 555
-
:hao6: พี่อางสุโค่ย จัดเรียบเยยอ๊า
อยากอ่านต่ออีกนิสอ่า :hao5:
-
ถาม: พ่องู(จงอาง)เอ๋ย กินแมว หรือกินปลา :haun4:
ตอบ: กินทั้งแมว กินทั้งปลา ทั้งกินหมาด้วยทั้งตัว :laugh:
-
สุดยอด สรุปว่าเหมาหมด :haun4:
-
พี่งูกวาดเรียบเลย. เหมาหมดทั้งปลา แมว หมา
-
สรุปก็ติดใจอ่ะนะ แต่ขอเล่นตัวหน่อยกลัวหาว่าใจง่าย ฮ่าๆๆๆ
-
พี่งูสุดยอดตัวจริงกินเรียบทั้งสามตัวเลย 555+
-
แซ่บจริง ครอบครัวนี้อยู่กันอย่างสุขสันต์หรรษาซักที ฮ่าๆๆ ชอบพี่งูกับน้องน้ำตาล อยากอ่านอีก อิอิอิ
-
เอ ไม่ใช่งู อายุยืนที่สุดหรือ
หรือแมวหว่าาาา(มันมี 9 ชีวิตนิ)
สรุปแล้ว
แมวน้อย เจ้าเล่ห์ที่สุดแหะ
ยุนั้น แยงนี้
จนกลายเป็นครอบครัวใหญ่
อิอิ
:hao3:
-
พี่งู.....เมะทุกสถาบัน5555
-
พี่งูเหมาหมดเลยนะ แม้แต่สายพลังk ด้วยกันยังไม่เว้น
-
พี่งูกดน้ำตาลแล้วอ้ะ
สรุปพี่งู คือยอดชายใช่ป่ะ
:m20: :m20: :m20:
-
งูกับหมาอายุยืนพอๆกันค่ะ แต่จากที่มาอ่านทวน แมวมีสิทธิ์ชิ่งไปหาคนอื่นได้ถ้าเบื่อพี่งู เพราะไม่มีสัญญาผูกพันกับใครเลยนอกจากจะมีน้ำตาลที่ต้องดูแลแมวไปตลอดเท่านั้นเอง :mew1:
-
อ๋อ นีเองที่มาของคำว่า"เมียงู" :z2:
-
อ่านแล้ว สุดยอดจริงพี่งู อยากกดไลด์ ให้คอมเม้นท์จริงๆ
-
พี่งูช่างล้ำเลิศยิ่งนัก :hao7:
:กอด1: :L2:
-
พี่งูกวาดเรียบทั้ง หมา แมว ปลา :katai2-1:
แบบนี้น่าจะเปลี่ยนชื่อเรื่องเป็นเมียงู ฮ่าๆ
-
พี่งูสุดยอด มีฮาเร็มเป็นของตัวเอง
ระวังนะถ้าดูแลไม่ทั่วถึง(ใจ) บรรดาคุณเมียจะกินกันเอง
-
:katai2-1:เยี่ยมจริงๆเลยพี่งู
-
อยากอ่านต่อ
-
(^^หายไปนาน คิดถึงคนอ่าน เรื่องนี่เขียนแล้วลบลบแล้วเขียนอยู่หลายรอบว่าจะแต่งให้ยาวหน่อยแต่ก็นะ)
ความรักของผมมันเริ่มขึ้น เมื่อสมัยผมเรียนจบมาใหม่ๆ และได้บรรจุทำงานในอำเภอเล็กๆ แห่งนี้ เมื่อกว่า 2 ปีมาแล้ว
ผมรู้ว่าตัวเองชอบผู้ชายมาตั้งนานแล้วหละ แต่ก็ไม่กล้าแสดงออก กลัว กลัวไปหมด เจอคนที่ชอบก็ได้แต่เก็บไว้ในใจคนเดียว พี่คนนั้นหล่อ น้องคนนั้นสเป็ก แต่ก็ได้แค่แอบมองแอบดู นั่นแหละผม ที่ทำงานผมอยู่ในอำเภอกันดาร พี่น้องก็ห่างๆ ไปกัน ยิ่งเมื่อพ่อกับแม่เสีย ก่อนผมได้บรรจุมาอยู่ไกลขนาดนี้ ก็ยิ่งขาดการติดต่อกันไปเลย มีเพื่อนร่วมงานแค่ไม่กี่คน เพื่อนเก่าก็แยกย้ายกันไป ชีวิตผม ก็ได้แต่หมกตัวอยู่ในโรงเรียนประถมเล็กๆ แห่งนี้ อย่างเงียบสงบ แต่เปลี่ยวแหงาว้าเหว่ลึกๆ ทีนี้ก็รู้แล้วว่าผมมีอาชีพอะไร
“นี่ครูตั้ม มีข่าวดีจะบอก” ผมเพิ่งข้ามธรณีประตูห้องพักครูเองนะ
“ดวงครูตั้มปีนี้เค้าว่าความรักรุ่ง งานพุ่ง นะเนี่ย” เสียงครู พี่แตน ครูสอนคณิตศาตร์ ดังมาจากโต๊ะอีกฝากของห้องพักครู ตอนเย็นหลังโรงเรียนเลิก
“ จะมีเนื้อคู่ผุดขึ้นกลางบ้าน” เอิ่มม พี่ครับ นั่นเนื้อคู่หรือนางตะเคียนกันแน่ครับ
บรรจุ มาทำงานอยู่ที่นี้มาสี่เดือน แต่ด้วยโรงเรียนเล็กๆ เลยทำให้ครูแต่ละคนสนิทกันเร็ว เสียงล้งเล้ง แย่งกันถามดวงชะตาของตัวเอง กันยังกับเด็กๆ แม้กระทั่ง ผ.อ. ของโรงเรียนยังมาร่วมวงด้วยเลย
แม้คำทำนายจะฟังดูน่าขำสักแค่ไหนแต่ก็แอบหวังนะ รอ ร้อ รอก็ยังไม่เห็นจะมีใครสักคน ที่โรงเรียนก็มีแต่ครูสาวกับครูสาวแก่ รวมกันได้ 6 ชีวิต กับพวกครูสาวที่มีครอบครัว ลูกชายก็ยังไม่พ้นสิบขวบ มองยังไง้ยังไงก็ไม่น่าจะใช่ ชะเง้อคอรอจะเป็นยีราฟอยู่แล้วก็ยังไม่มีมา ครูที่โรงเรียนต่างกลั้นขำกันจนปวดแก้มไปหมดแล้ว
“ครูตั้ม จะชุกตัวกินข้าวในบ้านจนหมดปีเลยหรือไง” ครูแอน ที่เพิ่งจะได้ลูกชายตะโกนแซวจากชั้นสองอาคารเรียนตอนพักกลางวัน
“หรือเพราะครูตั้มชอบแอบไปบ้านก็ไม่รู้เนื้อคู่เลยไม่ยอมปรากฏกายให้ครูตั้มเห็นสักที” เสียง ครูสมสมร เป็นลูกคู่มาจากหน้าต่างห้องพักครูชั้นหนึ่ง ครูสาวที่โรงเรียนต่างทราบดีว่า ครูตั้มไม่มัก(ไม่ชอบ)สาว แต่มัก(ชอบ)หนุ่ม
“ปีนี้โรงเรียนมีคนอาสาจะมาซ่อมบ้านพักครูให้” ผ.อ.มล ประกาศในการประชุมครูในเย็นวันหนึ่ง ดวงความรักคงกำลังทำงานอย่างเต็มกำลังได้ซะที
“ก็ไม่ใช่ใครที่ไหน หรอก พอดีเจ้าของร้านวัสดุก่อสร้างในเมืองนั้นแหละ คุณคมหัวหน้าคนงานเค้าเคยเป็นลูกศิษย์เก่าที่โรงเรียนเรา เค้าเห็นบ้านพักครูมันน่าเวทนานัก ก็เลยไปขอกับทางเจ้านายเค้าให้มาช่วยซ่อมแซม ก็ทำบุญกับโรงเรียน คุณประกิตเจ้านายคุณคมก็เลยอนุเคราะห์ทางโรงเรียนด้วยการส่งช่างพร้อมวัสดุมาช่วย กว่าจะเสร็จก็คงเป็นเดือนนั้นแหละ ต้องใช้เวลาในช่วงปิดเทอมใหญ่” ผ.อ.มล เว้นช่วงไปนิดก่อนจะพูดต่อ
“คราวนี้คงต้องขอแรงครูตั้มอยู่โยงโรงเรียนช่วงปิดเทอมได้มั้ย เพราะจะให้ครูสาวๆ มาก็ดูไม่ค่อยงาม ช่างก็ผู้ชายทั้งนั้น แต่ถ้าครูตั้มไม่ว่างวันไหนก็บอกกัน จะได้เปลี่ยนๆ กันมาครูผู้หญิงก็ให้มากันทีละสองสามคน ก็ถือซะว่ามาโรงเรียนกันหละนะ ช่วยๆ กัน ไม่มีใครอยู่ ครูผู้ชายคนเดียวอย่างผมจึงต้องอยู่โยงเฝ้า ก็ช่วยๆ กันไป เราเป็นแค่โรงเรียนเล็กๆ ทุกวันนี้ก็อยู่โรงเรียนทุกวันอยู่แล้ว
“ครูตั้ม ปิดเทอมนี้ครูตั้ม อยู่ตลอดเลยหรือคะ” ครูนิด ครูพละ บวกสอนสังคมด้วยอีกวิชา เอ่ยถาม
“ครับครูนิด ชายโสดอย่างผมยอมพลีกายรับใช้โรงเรียนแทนครูสาวๆ ได้อยู่แล้วครับ” เสแสร้งทำเศร้า จนครูรวมไปถึงผ.อ. ได้แต่พากันขำ
“สามเดือนเลยนะครูตั้ม จะให้ใครมาเปลี่ยนวันไหนบ้าง เผื่อครูจะไปไหน” ครูมด ครูภาษาไทย บวก นาฏศิลป์ และศิลปะ ยังไม่วายห่วง
“ไม่แป็นไรครับ ครูมด ผ.อ.มลครับ ยังไงผมก็ต้องมาดูคนงานอยู่ดี แล้วผมมันคนตัวคนเดียว ไม่มีใครให้กลับไปหาอยู่แล้ว แถมปีนี้ก็ไม่มีโปรแกรมจะไปเที่ยวอีกต่างหากครับ ไม่ต้องห่วงหรอกครับ แต่ไงก็ สองขั้นปีนี้ ยกให้ผมซะเถอะนะครับ” ส่งสายตาเว้าวอนไปพิฆาตครูสาวคนอื่น
“เอาไปเลยครูตั้ม เดี๋ยวเปิดเทอมจะแถมของฝากให้ด้วย พอดีปีนี้สามีพี่เค้าได้ ที่พักฟรีมาพี่เลยต้องไปช่วยใช้ซะหน่อย ไม่งั้นกลัวจะแชแหมพาคนอื่นไปแทน”
“แหมครูตั้ม ขอเร็วไปป่ะคะ ยังไม่พ้นครูผู้ช่วยสองขั้นได้หร๊อ” ยังมีเสียงแซวกันอย่างสนุกจนเลิกการประชุม
ช่างมากันตั้งแต่ช่วงแรกของการปิดเทอม ที่ครู ครูยังไม่ได้ปิด ช่วงแรกๆ มีรถมาส่งเช้ารับกลับเย็น พี่คมเป็นคนผิวคล้ำ ตัวเล็ก แต่แกร่ง พี่คมให้คนงานสำรวจ ดูความแข็งแรงของตัวบ้าน ดูว่าอะไรต้องซ่อมอะไรใช้ของเดิม ได้ เริ่มลงมือกันจริงๆ ก็เมื่อครูสาวๆ ปิดเทอมกันแล้วนั้นแหละ งานเริ่มที่บ้านครูมดกับครูนิดก่อน เพราะไม่มีคน ส่วนบ้านผมจะเป็นท้ายๆ หรือก็คือรอบ้านแรกเสร็จ ก็ขนย้ายข้าวของและตัวไปอยู่บ้านที่เสร็จแล้วก่อนนั้นเอง ช่าง เข้ามาสร้างเรือนพักชั่วคราวที่ด้านหลังบ้านหลังแรก เป็นเพิงสังกะสี ต่างคนต่างอยู่ พี่คมมาอยู่บ้างไม่มาบ้าง เมื่อบ้านแรกเสร็จ ก็ถึงเวลาขนย้ายของผมซะที ช่วงสายๆ ผมต้องออกไป ตลาด พอดีวันนี้พี่คมมาผมเลยเดินไปบอกไว้ว่าผมจะไม่อยู่ บ่ายกว่าๆ ผมถึงได้กลับเข้าโรงเรียนมา ด้วยความเคยชิน ก็เดินขนของขึ้นบ้านตัวเอง บนบ้านโล่งๆ มีชายร่างหนา ผิวแทน เปลือยท่อนบน น่าจะกำลังสำรวจ สภาพบ้านอยู่ พอผมเดินขึ้นไป เค้าก็หันมามอง ด้วยความงง
“อ๊ะ..” ผมเผลออุทานออกไป ก่อนจะหมุนตัวลงจากบ้าน เดินกลับไปบ้านหลังแรกทันทีพร้อมด้วยใจหวิวๆ ชอบกล
“ตาตี่ หน้าจีนๆ แต่ผิวเข้มคร้ามแดด ชื่อเฮียเล้ง หึ หึ เฮียเล้งที่แปลว่ามังกรนี่เอง เรื่องชื่อนี่ไปแอบถามกับพี่คมมา ตั้งแต่วันนั้นเฮียเล้งก็มาอยู่อีกคน แม้จะไปไปมามา ช่วงกลางวันบางวันก็จะหายไปแต่กลางคืนจะกลับมาอาบน้ำนอนที่เพิงทุกวัน เพิงที่พักมีพี่ส่งอยู่ห้องนึง พี่นนกับพี่ฟ้าสองสามีภรรยา ห้องติดกันเป็นของพี่คมที่ตอนนี้พี่คมไม่ได้มาค้างเฮียเล้งเลยจับจองเป็นเจ้าของไป ผมยังเคยนึกขำ ‘มักรอยู่เพิงหมาแหงน’ เวลาอาบน้ำจะมีโอ่งอยู่หลังเพิง กั้นฝาไว้สามด้านเป็นที่อาบน้ำ เปิดหลังคาโล่ง ซึ่งมองจากหน้าต่างบ้านแรกจะมองเห็นสบาย ผมเอาเก้าอีกตัวเดียวในบ้านมาตั้งตรงหน้าต่าง ทำเป็นมองฟ้ามองดาวไปเรื่อย แต่ผมจะมานั่งมองฟ้าก็อีตอนเฮียมังกรของผมมาอาบน้ำเท่านั้นแหละ ผมชอบแอบดูเอียเล้งล้างมังกร ทุกวันเฮียเล้งจะมาอาบน้ำตอนมืดๆ มีแสงสลัว ให้มองเห็น ยิ่งช่วยเพิ่มบรรยากาศเข้าไปใหญ่ เฮียเล้งนุ่งผ้าขนหนูผืนเดียว พอมาถึงก็ปลดผ้าพาดไม้ไว้ เหลือแต่กางเกงในตัวจิ๋วยังกับกางเกงว่ายน้ำ รูปร่างเฮียเล้งสูงใหญ่ มีกล้ามเนื้อ ดูแน่นมาก เห็นแล้ว ‘..อร๊ายย..เซ็กซี่เป็นบ้ายังกับนายแบบกางเกงใน’ เวลาเฮียเล้งฟอกสบู่ แกจะค่อยๆ ถูไปตามแผ่นอก ตามตัวช้าๆ แล้วจะล้วงมือเข้าไปฟอกมังกรในกางเกงด้วย ‘..โอ๊ยย..โอ๊ยย อยากลงไปช่วยอาบ’ ไม่รู้ฟอกอีท่าไหน มังกรผงาดดันกางเกงเห็นเป็นลำเลย ผมจินตนาการเตลิด เคลิ้มตามตลอด นึกเห็นเหมือนเฮียแกกำลังช่วยตัวเอง หน้าทั้งหื่น ทั้งเซ็กซี่ ทั้งที่เฮียเล้งแกก็แค่ฟอกสบู่แล้วก็อาบน้ำของแกไปจนเสร็จ จากที่แอบคะเนคร่าวๆ มังกรเฮียแก ตัวเขื่องแน่ๆ
ผมแอบดูเฮียเล้งอาบน้ำมาได้สองเดือนกว่าแล้ว ทั้งเข้าไปตีสนิท ทั้งทอดสะพาน แต่แกก็เฉยๆ งานก็ใกล้จะเสร็จอยู่อีกไม่นาน จริงๆจะเรียกว่าเสร็จแล้วก็น่าจะได้เพราะเหลือเก็บงานเล็กๆ น้อยๆ เท่านั้น ช่วงนี้ฝนหลงฤดูตกติดต่อกัน คนงานต้องหยุดงานกลับบ้าน แต่เฮียเล้งก็ยังมาอาบน้ำมานอนที่เพิงอยู่ทุกคืนไม่เคยขาด ผมเลยคิดเอาว่าเฮียแกคงมาอยู่เฝ้าของ วันนี้ฝนก็ยังตกอย่างไม่ลืมหูลืมตา ผมไม่ได้แอบดูเฮียอาบน้ำมาสองสามวันแล้ว เพราะมัวแต่เก็บของกลับฟ้าฝนก็ไม่ค่อยเป็นใจ ซัก 3 ทุ่มผมได้ยินคนเรียก
“ครู ครูตั้ม อยู่หรือเปล่า”
“ครับ อยู่ครับ”
“ฝนตกหนักเพิงมันรั่ว ที่นอนเปียก นอนไม่ได้ ผมขอนอนชั้นล่าง นี้หน่อยนะ” เฮียเล้งตัวเปียกซกเป็นมังกรตกน้ำอยู่ที่ตีนบันได
“ได้ครับ” ผมหยุดเว้นจังหวะคิดไปนิดนึง
“...แต่มานอนข้างบนนี้ดีกว่านะครับ ข้างล่างยังไงก็โดนละอองฝน มันคงหนาวเอาการครับ” ใต้ถุนบ้านไม่มีฝากั้น มีแค่เปลเก่าๆ ผูกกับเสาบ้าน
“ผมจะได้มีเพื่อนดูทีวีด้วย” ผมรีบๆ พูดก่อนความกล้าจะหมด แล้วรีบหันหลังเข้าบ้าน ให้เฮียเล้งตัดสินใจว่าจะขึ้นมาหรือไม่ ผม เคยชวนเค้ามาดูทีวีนะ เพราะเห็นนอนดึก กลางคืนชอบออกมานั่งมืดไม่รู้ดูดาวหรือเปล่า เฮียแกก็แค่พยักหน้าเฉยๆ ไม่เคยมาเลย ผมเลยได้แต่ทำใจ สงสัยว่าสะพานที่ผมทอดให้คงไม่เชิญชวนให้เค้าเดินข้ามมาหา วันนี้ก็คงเป็นแค่เหตุจำเป็น เลยต้องมา
แล้วเค้าก็ตามขึ้นมาจนได้ ผมเตรียมหยิบผ้าขนหนูเอาไว้ออยู่แล้ว พอเห็นเฮียมายืนลังเลอยู่ที่ประตูก็เดินเอาผ้าขนหนูไปส่งให้ แล้วรับเอากระเป๋าใบน้อยเข้ามาวาง
“ไปอาบน้ำก่อนเถอะครับเปียกขนาดนี้เดี๋ยวเป็นไข้” ห้องน้ำบ้านพักจะอยู่ที่ใต้ถุน
“ไม่มีเสือผ้ามาเปลี่ยนด้วย จะถือมากลัวเปียกฝน” เฮียเล้งบอก ผมเลยเดิน ไปหยิบกางเกงเล กับเสื้อยืดเอามาให้ เฮียเล้งไม่ได้ว่าอะไรรับเสื้อผ้าแล้วหายลงไปพักใหญ่ๆ เมื่อเฮียกลับมาผมก็ปิดประตูบ้านลงกลอนอย่างดี หึหึ เหมือนต้อนเสือเข้าบ้านยังไงไม่รู้ บ้านพักครูแบบเก่าเป็นแบบห้องเดียว คือขึ้นบันได้มาก็เจอประตู เข้ามาก็เป็นห้องหนึ่งห้องเป็นทั้งห้องทำงานห้องนอน ด้านหลังจะแบ่งเป็นครัวกับที่ซักล้างหน่อยนึง มีโต๊ะญี่ปุ่นไว้ใช้วางคอมโน๊ตบุค กับทำงานวางแอบไว้ฝาด้านนึง เรื่องที่นอนผมไม่ได้ซื้อเตียงเพราะกลัวเตียงหนังเกิน บ้านจะพัง เลยใช้เป็นแบบ ที่นอนปิคนิกปูกับพื้นเอาหมอนพิงฝานั่งดูทีวีได้ด้วย เอ่อ นี่ผมเหมือนให้ท่ามากไปมั้ยเนี่ย ตอนชวนผมก็ลืมคิดไป ผมเห็นท่ารังเรของเฮียเล้งผมก็เลยต้องเป็นเจ้าบ้านที่ดีแก้เขินให้แขกซะหน่อย
“เฮียเล้ง นอนที่นอนนั้นได้เลยครับเดียวผมเอาที่นอนปิกนิกอีกอันมาปูตรงนี้เอง” เฮียเล้งเดินขึ้นไปนั่งบนที่นอน ของใหม่เพิ่งเก็บจากราวตากผ้าวันนี้เอง พอผมยกที่นอนปิกนิกอีกอันมาปู ขวางทางปลายเท้า
“เอ่อ มาปูตรงนี้ดีกว่าครู ไม่งั้นครูดูโทรทัศน์ลำบากแย่” เฮียเล้งชี้ที่ว่างข้างที่นอน ให้ผมเอาไปปูเคียงกัน
จะดูทีวีก็ไม่ค่อยได้ยินเสียงเพราะเสียงฝนกระทบหลังคามันดังมาก
“มีงานต้องทำมั้ยครู” อยู่เฮียเล้งก็ถามขึ้น หลังจากเห็นท่าทางกระสับกระส่ายไม่รู้จะไปทางไหนของผม ผมได้แต่สั่นหน้า
“งั้นก็ปิดโทรทัศน์ แล้วนอนกันเลยเถอะ” เฮียเล้งเลยชวนนอน !!! ก็มันไม่มีอะไรดีไปกว่านั้นแล้ว พอลงนอนก็นอนไม่หลับอีก ก็คนมันไม่เคยนอนหัวค่ำนี่หน่า พลิกไปพลิกมา ก็พลิกไปทางเฮียเล้ง เห็นเค้านอนลืมตานิ่งๆ
“ให้ผมลงไปนอนข้างล่างมั้ยครู” อยู่ เฮียแกก็ถามขึ้น
“หา เอ่อ ไม่.. ทำไมหรือครับ..คือ” ผมกำลังงงที่โดนถาม
“ก็เห็นครูดูอึดอัดหนะไม่มีไรหรอก”
“อ๋อ ไม่ครับ ไม่เป็นไร คือพอดีไม่คุ้น ไม่เป็นไรจริงๆนะ” เฮียเล้งเงียบไป
“ครูอายุเท่าไหร่แล้ว”
“หา เอ่อ 23 ครับ เพิ่งได้บรรจุมาอยู่นี่แค่สีเดือนเองครับ” ผมเอาผ้าห่มผิดไว้ครึ่งหน้า นอนขยุกขยิก ก่อนจะตอบแบบเขินๆ
“เป็นคนที่ไหนหรอ” ผมตอบจังหวัดไม่ไกลจากนี้ไป เฮียเล้งก็ถามเรื่องญาติพี่น้อง ถามอะไรไปเรื่อย....
“แล้วไม่เหงาหรอ มาอยู่ตั้งไกล กันดารออก แฟนไม่มาอยู่เป็นเพื่อนหรือไงช่วงปิดเทอม ผมไม่ห็นครูจะไปไหนเลย” เฮียเล้งนอนตะแคงหันหน้ามาทางผม ตาคมมองมาที่ผมนิ่งๆ
“ก็มีบ้างเหงาแหละครับ เรื่องกันดารก็ต้องทำใจครับ แต่ก็สนุกดี ครูที่นี่ก็เป็นกันเอง ส่วนเพื่อนคนอื่นก็แยกย้ายกันไป ไม่ค่อยได้ติดต่อกันหรอกครับ” ผมเว้นระยะคิดนิดนึง ว่าจะตอบเรื่องแฟนดีหรือเปล่า คนถามเค้าหวังอะไรมั้ย แต่ถ้าไม่ตอบก็กลัวเค้าจะนึกว่ามีแฟนแล้วไปซะอีก
“ส่วนแฟนผมไม่เคยมีหรอกครับ” เฮียเล้งก็ไม่ได้ว่าอะไรต่อ เมื่อเค้านิ่งก็เป็นผมบ้างที่เริ่มถาม หลังจากนั้นก็คุยอะไรกันไปเรื่อยๆ
เฮียเล้งอายุ 39 แล้ว มีแต่พ่อ ส่วนแม่เสียไปนานแล้ว มีน้องอีกสองคน เรียนจบแค่ ม.3 ไม่ได้เรียนต่อ
“ตอนแรกก็ว่าจะเรียนนะครู แต่ตอนนั้นที่บ้านมีปัญหาเลยต้องออกมาทำงานหาเงินส่งน้อง...” แกพูดเรื่อยๆ เรียกผมว่าครูตลอด
“ทำมันหมด งานโน่นนั้นนี่ จนมาหยุดที่งานก่อสร้างนี่แหละดูมันถูกกับนิสัย สงสัยเพราะพ่อทำร้านวัสดุก่อสร้างมั้งก็เลยคุ้นเร็ว” เสียงนุ่มน่านอนจัง
“ทำจนทำมันได้ทุกอย่างแหละครู” อืออ
“ถึงได้กลับมาช่วยพ่อเพราะเห็นว่าทำที่อื่นมันเสียประโยชน์สู้ดีมาทำกับที่บ้านยังได้แบ่งเบาภาระพ่อบ้าง” ผมนอนฟังที่เฮียเล้งแกพูดเรื่อยๆ เสียงแกน่าฟัง ฟังแล้วสบายดี เหมือนเพลงกล่อมนอนยังไงไม่รู้ผมว่าผมเคลิ้มเสียงเฮียแก
เผลอหลับไปจนได้ ตั้งแต่ ที่เฮียแกพูเรื่องทำงานก่อสร้างนั่นแหละ ประโยคหลังๆ ก็ฟังไปหลับไป ไม่ได้ใจความอะไร ผมมารู้สึกตัวอีกที่ รู้สึกตัวหนักๆ แต่อุ่นสบาย พอมองดีๆ เฮ้ยย ผมโดนกอด ผมนอนหนุนแขน เอาหลังเบียดอกเฮียเล้งอยู่ แขนล่ำๆ กอดผมไว้ ผมเลยขยับตัวเบียดเข้าไปอีก เฮียเล้งขยับกอดแน่นเข้า ก้นผมก็เบียดแนบกับกลางตัวแก ผมรู้สึกดีมากเลย ซักพัก ผมค่อยๆ หันไปหา เห็นเฮียแกยังหลับตานิ่งอยู่ ผมมีโอกาสใกล้ชิดกับคนที่แอบชอบ ผมลูบมือไปตามแขนแกร่ง ผ่านไหล่และคอ ลูบแก้มแกเบาๆ เสื่อนขึ้นไปที่หน้าผาก เอานิ้วไล้เบาๆ ที่คิ้ว แล้วเขี่ยขนตาเฮียแกเล่น ไล่ลงมาตามสันจมูก แล้วหยุดที่ริมฝีปาก แล้วตอนนั้น ไม่รู้อะไรดลใจ ผมตัดสินใจจูบปากเฮียแกเบาๆ แล้วถอนหน้าออกมา กะจะหันกลับมานอนต่อ เฮียเล้งไม่ได้หลับครับ ตอนนี้แกลืมตามองผมอยู่ ผมนิ่งค้างไปเลย พอรู้ตัวเฮียเล้งแกก็ดันผมนอนหงายตรึงติดกับที่นอนแล้ว เฮียแกขึ้นนอนทับผมอีกที
“เฮีย..” เฮียเล้งจูบครับ จูบที่ปากนี่แหละ จูบเก่งมาก ผมงี้เคลิ้มเลย เผลอเคลิ้มไปแป๊บเดี่ยว ลงไปที่อกตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ เสื้อนอนถลกเปิดเห็นหัวนมสองข้าง ลิ้นแกตวัดแผล็บๆ ฟันขบ กัดหัวนม ไอ้ผมก็ไม่เคย อกก็แอ่น ปากก็คราง
“..โอ้ย.ไม่..ไม่.อ๊ะ เฮีย อ๊า” มันปนไปหมดทั้งอยากทั้งกลัว เค้าถอดเสื้อผมออกแล้วถอดตัวเองตาม ผมได้แต่มอง หุ่นเซ็กซี่ จนอดใจไม่ไหว ผมไล้มือไปตามแผ่นอก อกอุ่นๆ แล้วลองใจกล้าจูบไปที่หัวนมเค้าบ้าง จากนั้นก็ลองงับมันเข้าปาก ขบเบาๆ เสียงครางดังออกมาให้ได้ยินเป็นพักๆ
“ ดี.. อ๊า ดี..” เฮียเล้ง ใช้มือดึงกางเกงผมลงปากแกไซร้ไล่ไปตามขอบกางเกงไปด้วย เล่นเอาผมสยิวขนลุกเกลียวเลย แล้วเค้าก็จัดการเจ้าน้องชายของผมเข้าปากไป
“อ๊า เฮียครับ อึ๊ก อ๊า ซี๊ดด อือม” คราวนี้ไม่ใช่สยิวขนลุกอย่างเดียวแล้ว อย่างอื่นก็ลุกตามไปหมด ทั้งตาลุกเพราะเพิ่งจะเคยเห็นกันจะจะก็คราวนี้ ไอ้นั่นก็ลุก ไม่ลุกได้ไง เฮียเค้าปลุกปั่นซะขนาดนั้น เค้าเล้าโลมจนผมหวิดแตกอยู่ลอมล่อ ก่อนจะถอนปากออก แล้วให้ผมทำให้บ้าง ไอ้ผมก็ไม่เคยกะเค้าสักที ฟันคงไปโดนเข้าให้ “อ๊ะ..เบาๆ ครู ช้าๆ ไม่ต้องรีบ นั้น อย่างงั้นแหละ อืออ ทำอย่างที่ผมทำให้ อ๊ะ ครู อือม ..อ๊า .. นั้น อือม อ๊า ดี ซี๊ดด ดี อือม ดี ครูอือม” เค้าค่อยๆ สอน เฮียเล้งคงชอบสอนไปก็ครางไป ดีจัง ผมอยากทำให้เค้าพอใจ แล้วอยู่ๆ เค้าเอานิ้วไปจ่อที่ช่องทางด้านหลังของผม เค้าให้ผมหยุด ผลักผมนอนลง แล้วส่งชิ้นส่วนใหญ่โตของเค้าเข้ามา มันเจ็บ คับแน่นไปหมด ผมกัดฟันทน แต่ยังไงมันก็เข้ามาไม่ได้ เฮียเล้งเลยต้องหยุด เค้าลุกจากตัวผมไป ผมลืมตาขึ้นมอง ร่างกายสมส่วน น่าหลงใหล แผ่นหลังกว้าง บึกบึน เอวสอบสีแทน ก้นเป็นปั้นแต่ขาวจั๊วลงมาถึงช่วงขา เฮียคว้ากระเป๋าเก่าๆ ที่ถือมาด้วย เดินกลับมานั่งลงข้างตัวผม แล้วควานเอาขวดออยย์จากในกระเป๋าออก โยนกระเป๋าส่งๆ ไป เทน้ำลื่นๆ ออกมาละเลง ที่มือ ลูบไปที่เจ้าน้องชายตัวใหญ่จนเป็นมันเยิ้ม แล้วเอามือลื่นๆ นั้นป้ายที่ช่องทางด้านหลังของผมก่อนจะดันนิ้วเข้าไป สองตาเรามองสบกัน
“อ๊ะ..” มันรู้สึกแปลกๆ แต่ก็ไม่ได้รังเกียจ ผมครางแผ่ว สองมือจับแน่นที่ท่อนแขนแกร่ง เฮียเล้งก็ยิ้มอย่างพอใจ ก่อนจะเร่งความเร็วนิ้ว เข้าๆ ออกๆ อยู่สักพัก ถอนนิ้วออกพลิกตัวคร่อมทับผมไว้ เปลี่ยนจากนิ้วเป็นสิ่งที่ใหญ่กว่า ค่อยๆ ดัน มันเข้าไปได้อย่างยากเย็น อาจจะเป็นเพราะผมไม่เคย คงเผลอต่อต้านไปโดยไม่รู้ตัว เฮียเล้งใช้จูบพิฆาตมาทำให้ผมหลงเคลิ้มอีกครั้ง แล้วจัดการจนผ่านเข้ามาจนได้
“โอ้ยย..ซี๊ดด เฮีย อ๊ะ อืออ” ผมส่งเสียงร้องอย่างกับคนร้องไห้ ผมไม่แน่ใจว่าเผลอร้องไห้ออกมาจริงๆ หรือเปล่า เฮียเล้งใช้ลิ้นเลียเดบาๆ ที่หางตาแล้วเริ่มขยับ
“หยุดครับ อื๊ออ อ้ะ เฮีย เฮียเล้ง อ๊ะ ผมเจ็บครับ” มือผมจิกแน่นอยู่ที่ไหล่หนา
“เรียกตัวเองว่าตั้มสิ แล้วเฮียยอมเชื่อฟัง” เฮียเล้งกระซิบแผ่วที่ข้างหู
“เฮียเล้ง อ๊ะ อ๊า ครับ อืออ อ๊า ตั้ม อ๊ะ เจ็บครับ อ๊ะ หยุด อ๊ะ” เค้าหยุดให้จริงๆ แต่ก็ชักครู่ ให้ผมได้ผ่อนคลายแล้วเค้าก็เล่นทีเผลอดันพรวดมิดเลยครับ
“โอ๊ยย ...ซี๊ดด” ผมเขยิบหนีด้วยความเจ็บ เฮียแกไม่รอช้าขยับตามเลยครับ
“โอ้ยย เฮียย อ๊า ..โอ้ย.ป้าบ..ป้าบ ฮือ..อ่า.” ผมร้องไม่เป็นภาษา ร่างกายขยับโยกตามแรงกระแทกกระทั้น ได้แต่จิกมือเข้ากับหัวไหล่หนา
“ซี๊ดด อ๊า ครู อืมม อ๊า ครู อูยย ฟิต ดีครับ ครู อ๊า อ๊า...” ปากแกก็คราง เอวก็ขยับส้วบๆ ไม่ยั้งเลย ผมก็ได้แต่ปล่อยตัวไปตามแต่เฮียเล้งจะนำพาไป เจ็บก็เจ็บ เสียวก็เสียว หน้าแกตอนนั้นก็เอ็กซ์ สุดๆ ครับ พอเริ่มชินบอกตรงๆ เลยว่ามันมาก ชอบมาก หลงเลยก็ว่าได้ ทั้งเร็วทั้งแรง พักใหญ่แกร้องสุดเสียง ก่อนเกร็งกระตุก ช่องทางของผมมันเจ็บมันร้อนแปลกๆ และตอนนี้มันเกร็งรัดเจ้ามังกรที่กำลังพ่นพิษเอาไว้แน่น ส่วนตัวผมเองก็เผลอคายพิษไปตั้งสองหนตั้งแต่เฮียเล้งยังไม่สุดเลยด้วยซ้ำ เราเสียงดังกันมาก ดีนะที่เป็นวันฝนตก ผมไม่อยากขยับและไม่อยากให้เฮียเล้งขยับด้วย ผมเลยกอดรัดเฮียเล้งเอาไว้แน่น
“ครู..”
“ชู่..อยู่กับตั้มแบบนี้ก่อนนะครับ” ผมซุกหน้าเข้ากับแผ่นอกที่ยังสะท้อนแรงตามการหายใจ ซักพักเฮียเล้งคงกลัวผมหนักเลยขยับขึ้นนั่งแล้วจับหมุนให้ผมนอนตะแคง
“ซี๊ดด ..” ผมครางประท้วง เฮียเล้งลงนอนกอดผมจากทางด้านหลัง โดยที่ยังไม่ได้ถอดถอนออกจากร่างกายผมไป แขนสีแทนหนาช่างตัดกับร่างบอบบางขาวซีดของผมอย่างเห็นได้ชัด ผมนอนนิ่งๆ ให้กอดแค่นี้ก็สุขแล้ว มือซุกซนของเฮียเริ่มอยู่ไม่สุขไล้เล่นอยู่ที่หัวนมของผม ลูบไล้ บีบเค้น จนมันแข็งเป็นไต ทั้งสองข้าง ตอนนี้ผมรู้สึกได้ว่าเฮียเล้งแปลงร่ายเป็นพญามังกรอีกครั้งแล้ว มืออีกข้างก็เลื้อยลงส่งด้านล่างอย่างช่ำชอง ขาสอดเข้ามาระหว่างขา ผมได้แต่เกี่ยวขารัดเข้ากับขาแกร่ง มือทั้งสองข้างกำแน่นที่ท่อนแขนแข็งแรง
“อ๊ะ อื้ออ ...” ปากก็ไซ้ที่ซอกหูพร้อมกระซิบเรียกแผ่วกระเส่า
“ครู..” สะโพกขยับโยกอย่างดุดัน จากนอนตะแคงจนกลายเป็นนอนคว่ำ มีร่างหนาทาบทับอยู่ด้านบน แรงกระแทกกระทั้นเข้ามา ส่งให้สะโพกเพรียวลอยขึ้นรับอย่างเป็นจังหวะ
“ป้าบ ป้าบ..อ๊า..อ๊า อื้มม อึ้ อืออ” เสียงเนื้อกระทบเนื้อสลับเสียงครางกระเส่าดังฟังถนัด เสียงจูบดุเดือดหยุดเสียงครางกระหึมเมามันเป็นระยะ ร่างแบบบางด้านล่างเขยื้อนไถลไปข้างหน้า แต่เฮียเล้งก็ไม่ได้ลดความหนักแน่นลงยังตามบุกเข้าใส่อย่างต่อเนื่อง จนเสียงคำรามลั่นในลำคอพญามังกรเกร็งกระตุก ก่อนจะฟุบนิ่งทาบทับ เสียงหอบหายใจดังสนั่นข้างหู เฮียเล้งจูบเบาๆ ที่กกหู แล้วพลิกร่างถอดถอนออก ลงนอนหงาย ผม หนุนแขนที่วางรอไว้ แผ่นหลังยังสะท้อนตามแรงหายใจ เฮียเล้งวาดแขนรั้งให้ขึ้นนอนซบบนแผ่นอก แล้วกอดกระชับเอาไว้แน่นอย่างหวงแหน
“ครู ครูเป็นของผมแล้วนะ” เสียงหอบๆ พูดรดอยู่กลางศีรษะ ผมได้แต่พยักหน้าครางอือๆ ตอบรับ แล้วหลับไป รูสึกตัวอีกที ตอนฝนซาเม็ดลงมากแล้ว แต่อิทธิฤทธิ์พญามังกรยังไม่สิ้น ก็เพิ่งเคยโดนลักหลับครั้งนี้ครั้งแรกนี่แหละ
“ครู อ๊า ครู..” เสียงครางดังอยู่ข้างหู สติเลือนรางครึ่งหลับครึ่งตื่น อีกฝ่ายกำลังโหมกระหน่ำเข้ามาอย่างแรง เสียงเนื้อกระทบกัน ได้ยินชัดเจน แต่ตอนนี้แล้วก็ได้แต่โอนอ่อนตามไป กว่ามังกรจะสิ้นฤทธิ์ ก็เกือบสาง
ฝนยังตกปรอยๆ อยู่นอกหน้าต่าง ไม่มีเรียวแรงจะขยับตัวเลยจริงๆ มันปวดเมื่อย ร้าวระบม กระปลกประเปลี้ย ต่างกับคนแช่มชื่นกระปรี้กระเปร่าราวฟ้ากับเหว
“ครูวันนี้ไปข้างนอกกันนะ” เฮียเล้งไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าใหม่มาแล้ว เดินเข้ามานั่งข้าง ผมที่ยังนอนเลื้อยไปมาอยู่ให้ผ้าห่ม แล้วช้อนอุ้มทั้งผมทั้งผ้าห่มขึ้น
“เฮ้ยย เฮีย ทำไร”
“จะพาไปอาบน้ำไงครู คิดไรมาก” ไม่ได้คิดมากครับแค่คิดลึก
“ไม่ต้องอุ้มก็ได้มั้ง”
“แล้วเดินไหวหรือครู อุ้มไปนี่แหละเร็วดี หรือจะให้อาบให้ด้วย”
“ม้าย ไม่ต้อง” หน้าร้อนผ่าวจนรู้สึกได้เลย
“อายไรล่ะครูป่านนี้แล้ว” ถึงหน้าห้องน้ำด้านล่างแล้ว แต่เฮียเล้งก็ยังไม่ได้วางผมลง
“แล้วไปข้างนอกไปไหนครับ” ขอเปลี่ยนเรื่องดีกว่า
“เดี๋ยวรู้น่า” เฮียเล้งยื่นหน้าเข้ามาหอมแก้มผมเอาดื้อๆ แต่ก่อนที่จะได้ท้วง
“เฮียเล้ง เฮียงเล้ง” เสียงร้องเรียกดังมาจากทางเพิงคนงาน เฮียเล้งหันไปดู ก่อนจะขมวดคิ้วจนผมสงสัย เลยชะโงกไปมองบ้าง ผู้ชายหน้าตาดี โปกมืออกมาจาหน้าต่างรถหรู กวักมือเรียกเฮียเล้งให้ไปหา
“ครูอาบน้ำนะ เดี๋ยวเฮียมา” แล้วเฮียเล้งวางผมลงยืน แล้วเดินลงบ้านไปหาคนคนนั้นอย่างรีบร้อน ผมก็รีบหลบเข้าห้องน้ำไปก่อนที่จะได้ร้องไห้โชว์คน พอเข้ามาในห้องน้ำได้ก็ทรุดตัวลงนั่งพิงประตู ร้องไห้จนสาใจ ที่ร้องก็ไม่ใช่อะไร แค่สับสน จริงๆ ถ้าคนในรถไม่มาปรากฏตัว ก็คงไม่ได้นึก ส่วนตอนนี้ทั้งโกรธ ทั้งกลัว โกรธที่ตัวเองใจง่าย เค้ามาขออาศัยแค่คืนเดียวก็ปล่อยตัวปล่อยใจไปกับเขาเอาง่ายทั้งที่ก่อนนั้นก็ไม่ได้มีท่าที แถมยังกลัว กลัวว่าถ้าคนเมื่อกี้เป็นแฟนเค้าล่ะจะทำยังไง เค้าเป็นใครจากไหน เค้าเป็นแค่คนงานก่อสร้าง ที่เราเราโมเมเอาว่าเค้าต้องเป็นคนในคำทำนาย แล้วจะทำยังไงดีล่ะทีนี้
ต่อ
-
จากฝั่งเฮีย
ความรักของผมเริ่มต้นขึ้นเมื่อ อายุย่างเข้า 39 เข้าไปแล้ว น้องๆก็มีครอบครัวกันไปหมดแล้ว ทั้งที่ทุกวันจะมีทั้งน้องตัวน้องสะใภ้ ทั้งหลานเข้ามาเจี๊ยวจ้าวกันครื้นเครง แต่มันก็ยังรู้สึกขาดๆ อยู่ดี วันนี้ ก็เป็นอีกวันที่เงียบมาก วันพักผ่อนของคนในบ้านคือวันอาทิตย์ ที่ร้านจะหยุดหนึ่ง และมีกฎห้ามเอางานกลับมาทำที่บ้านอีกด้วย วันนี้มีแต่คนนอนตื่นสาย ซึ่งก็ไม่รู้ว่าผมจะตื่นขึ้นมาทำ ’อ่า’ อะไรสิน่า กำลังนั่งเบื่อๆ อยู่นั้นเองก็เหลือบไปเห็นคมเดินเข้ามาคุยกับป๊าที่เรือนกลัวยไม้ พอป๊าหันมาเห็นก็กวักมือเรียก
“เล้ง คนมันมาบอกบุญ ป๊าก็เลยว่าจะให้เล้งตัดสินใจ ส่วนป๊า ป๊าว่าก็ดี ทำบุญกับโรงเรียนมันไม่ไปไหนเสีย” ป๊าที่ปีนี้แก่ลงไปมาก ผลจากการตรากตรำมาหลายสิบปี พูดเสียเบากับลูกชายที่เดินเข้ามายืนใกล้ๆ
“บุญอะไรหรือครับป๊า” ป๊าพยักเพยิดให้คมเป็นคนอธิบาย
“คืออย่างงี้ครับเฮีย เมื่อวานผมกลับไปเยี่ยมแม่แล้วเลยเข้าไปที่โรงเรียนเก่ามา เป็นโรงเรียนประถมเล็กๆ ที่ผมเคยเรียนก่อนที่จะมาทำงานกับป๊าที่นี่ครับ พอเข้าไป ก็เห็นอาคารเรียนเอยโรงอาหารเอย ได้รับการดูแลทาสีสวยงาม แต่ที่น่าสังเวชก็เป็นเรือนพักครูนี่แหละครับ มันง่อนแง่นจะพังแหล่มิพังแหล่อยู่แล้ว จากที่ดูก็คงซ่อมแซมกันตามมีตามเกิด ครูที่โรงเรียนมีกันแต่ผู้หญิง ปีนี้เพิ่งได้ครูผู้ชายเข้ามาบรรจุใหม่แต่ก็คงทำอะไรไม่ได้มาก ตอนเข้าไปก็เห็นนั่งตอกบันได โป๊ก โป๊กอยู่แต่ก็ไม่ได้เป็นตา ผมเลยมาปรึกษาป๊า ว่าอยากให้ช่วยซ่อมแซมให้พอดูได้ขึ้นมาบ้างไม่ต้องถึงกับสร้างให้ใหม่เอาแค่ซ่อมแซมส่วนไหนใช้ได้ก็ใช้เอาแค่ให้อยู่ได้ไม่ต้องเดินนับบันไดข้ามขั้นขึ้นบ้านกันก็เป็นพอหละครับถือว่าทำบุญ” คม คนงานเก่าแก่ที่อายุทำงานน่าจะเท่าอายุของเขาเลยก็ว่าได้ เรียกว่าผ่านร้อนผ่านหนาวมาด้วยกันตลอด แม้อายุจะมากกว่าเล้งหลายปีแต่ก็ยังเรียกเขาว่าเฮียเล้งได้ไม่กระดากปากจากตอนแรกที่เค้าเป็นคนกระดากใจซะเอง แต่เรียกไปบ่นมาจนกลายเป็นชินไปซะฉิบ
“ถ้าป๊าว่าดี ก็ทำไป ช่วงนี้มีคนงานใหม่รับเข้ามามากนี่ให้ไปฝึกฝีมือ ดูการทำงานด้วยคนไหนดีก็เก็บไว้ถ้าไม่จะได้โละทิ้งไป” เฮียเล้งตอบนิ่งๆ ทั้งคมทั้งป๊าต่างส่ายหน้าระอาใจ เอาการเอางานจนเป็นนิสัย
“ฮื่อ ทำบุญทำกุศลซ่อมเรือนซ่อมที่พัก เผื่อกุศลผลบุญจะดลให้ตี๋ใหญ่ของป๊าได้พบเนื้อคู่กับเค้าบ้าง” ป๊าหันไปพยักหน้าส่งซิกกับคม
“ดีครับป๊า เฮียเล้งจะได้เลิกบ้างานกะเค้ามั่ง”
“ป๊ายังไม่เบื่อช่วยตี๋เล็กกับหมิงเลี้ยงหลานอีกหรือป๊า ผมเห็นป๊าบ่นปวดหลังทุกทีที่เจ้าพวกนั้นกลับบ้าน” ตี๋ใหญ่รีบสวนทันที
“ป๊าไม่ได้ให้ลื้อมีหลานให้นี่ แค่อยากให้ลื้อมีมีคนดูแลปรนนิบัติบ้าง ลื้อเหนื่อยเพื่ออั๊ว เพื่อน้องๆ มามากแล้ว” ป๊าพูดเสียงอ่อนด้วยความสงสาร
“เหนื่อยกายแค่นี้อั๊วทนได้น่าป๊า แต่อั๊วไม่อยากเหนื่อยใจ ป๊าก็น่าจะรู้แล้วว่าอั๊วไม่ได้ชอบ.. อย่าให้อั๊วพูดเลย” เล้งตัดบท หันหลังจะเดินเข้าบ้าน
“ป๊ารู้ และป๊าก็เข้าใจด้วยอาเล้ง ป๊าไม่ได้โง่ตาบอดใจบอดขนาดจะไม่เข้าใจคนอย่างลื้อ ฉะนั้นไม่ว่าลื้อจะรักใครชอบใคร จะหาใครมาเป็นสะใภ้ ขอแค่ให้เค้ารักลื้อในแบบที่ลื้อเป็น ป๊ารับได้ทั้งนั้นแหละ” ป๊าหันหลังไปตัดใบถอนนั้นนี่ ปากก็พูดไป ไม่ได้ดูว่าลูกชายจะทันฟังหรือเปล่า
“ป๊า” เฮียเล้ง กอดเอวผู้เป็นพ่อซบหัวลงที่ไหล่ อย่างที่อยากทำแต่ไม่เคยได้ทำ ลูกชายคนโตที่ยอมเสียสละในช่วงภาวะวิกฤตเพื่อทุกคนในบ้าน ต้องอยู่ให้ได้ หลังจากเสียแม่ ธุรกิจยังโดนโกง จนแทบสิ้นเนื้อประดาตัว ลูกชายคนโตของบ้านเพิ่งจบม.3 ต้องออกหางานทำส่งเงินมาจุ่นเจือครอบครัว ทำงานตัวเป็นเกรียว จนไปทำงานก่อสร้างโยกย้ายไปเรื่อยจนสุดท้ายประสบการณ์ในไซด์ก่อสร้างที่ได้มาเต็มที่จึงกลับมาทำงานที่บ้าน ร้านประกิตวัสดุก่อสร้างที่เกือบเจ๊ง ได้ช่างที่ไม่มีวุฒิมีแต่ประสบการณ์ ทำได้ตั้งแต่งานฉาบ งานก่อ เดินท่อต่อไฟ ปูพื้นกระเบื้อง เรียกได้ว่าบ้านทั้งหลังช่างเล้งทำคนเดียวก็ยังได้ ได้คนคุมงานที่ใครๆก็ต่างเกรงกลัว ได้คนทำบัญชีที่ละเอียดรอบครอบไม่มีใครหน้าไหนกล้าโกง จากหนุ่มตี๋เมืองกรุงมาเป็นช่างเล้งจนมาเป็นเฮียเล้งในทุกวันนี้ ร้านประกิตวัสดุและรับเหมาก่อสร้างอยู่ยงคงกระพัน เติบใหญ่จนเป็นร้านวัสดุใหญ่ในจังหวัด ไปจนระดับภาคก็ว่าได้ เสียอย่างเดียว เมื่อลืมตาอ้างปากได้เฮียเล้งกลับขลุกตัวอยู่แต่ที่ร้านไม่ยอมกลับไปเรียนอีก แต่น้องๆ ที่เฮียส่งเรียนต่างเลยวุฒิขั้นต่ำปริญญาโทที่เฮียเล้งตั้งไว้กันทุกคน น้องชายคนที่สองนายช่างหมิง ร่างบึกเกือบจะเท่าพี่ชายแต่ไม่แกร่งเท่า เรียนวิศวะ ที่มีประสบการณ์อย่างโชคโชนตั้งแต่ก่อนเรียนจบซะด้วยซ้ำ เพราะงานที่บ้านมีจนล้นมือ จนตอนนี้ก็ยังมาช่วยบ้าง แต่ยุ่งกับงานสอนซะเป็นส่วนใหญ่ ภรรยาเป็นคุณหมอใจดีที่จะตามสามีมาตรวจคนงานเสมอ อาตี๋เล็ก คุณอี้ ตัวเล็กขาวๆ สะโอดสะองท่าทางเหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่อ ตอนเด็กๆ ร้องไห้แหกปากอยากเปลี่ยนชื่อวันละหลายสิบรอบเพราะโดนเพื่อนล้อ เป็นขี้ จนเลิกร้องและเพื่อนเลิกล้อเพราะร้องเมื่อไหร่พี่ชายทั้งสองจับฝึกศิลปะป้องกันตัวกับคมอยู่เป็นประจำ เพื่อนที่กล้าอ้าปากล้อเป็นโดนสวนปากแตกทุกราย และสุดท้ายไม่มีใครกล้าเพราะคุณอี้สอบได้ที่หนึ่งของจังหวัดมันทุกเทอม ใครล้อก็เท่ากับหาเรื่องบันดาครูที่ทั้งรักทั้งหลงคุณอี้อย่างกับอะไรดี แถมจะอดลอกการบ้านอีกด้วย จากไอ้ขี้ ก็กลายเป็นคุณอี้ที่วันนี้เรียนจบถาปัตย์ ควบกฎหมายอีกปริญญาส่วนภรรยาเป็นนักออกแบบตกแต่งภายใน มีผลงาน รวมทั้งงานเขียนเป็นที่นับหน้าถือตา น้องๆ ที่เฮียเล้งเลี้ยงมากับมือไม่เคยทำให้ผิดหวัง อาจจะเพราะรู้สภาพครอบครัวหรือกลัวเฮียเล้งก็ไม่แน่ใจ ต่างคนต่างมีหน้าที่การงาน มีครอบครัวที่ดี ปลูกบ้านเป็นเอกเทศของตัวเองแต่ยังอยู่ในรั้วเดียวกัน มักพาหลานๆ มาเดินเล่นกินข้าวร่วมกันสม่ำเสมอ และก็มักจะพูดทำนองห่วงเฮียที่ไม่มีใครมาดูแลซักทีจนเฮียเบื่อหน่ายไล่น้องกลับบ้านใครบ้านมันอยู่บ่อยครั้ง เป็นที่ครื้นเครงตลอด น้องๆ รู้จักรสนิยมพี่ชายตัวเองดี จนบางครั้งก็ชักนำนักศึกษาหนุ่มๆ หรือเด็กฝึกงานเอามาให้พี่ชายดูตัวด้วยวิธีการต่างๆ ไม่ว่าจะเป็น ส่งมาดูงานบ้าง ส่งมาฝึกงานกับพี่ชายเอาดื้อๆ ก็มี จนโดนไล่ตะเพิดอยู่เป็นนิจ
“อย่าหาเหามาใส่กบาลกูนักเลย ไอ้หมิง ไอ้อี้ ปล่อยกูไปซักคนเถอะ” เมื่อรำคาญมากเข้าก็ต้องมีเจริญพรกันบ้างพอหอมปากหอมคอ แล้วต่างก็เงียบไปเมื่อเจอประโยคเด็ด “หรือพี่คนเดียวพวกมึงเลี้ยงไม่ไหว” แล้วต่างก็ถอดใจว่า พี่ชายคงแต่งกับงานไปเรียบร้อยแล้วเลยไม่มายุ่งวุ่นวายกันอีก
ต่อ
-
มหกรรมขนคนไปทดลองงานก็เริ่มขึ้น แรกคมเป็นคนพาคนงานเปลี่ยนหน้าไปเดินสำรวจแล้วกลับมารายงาน บ้านแต่ละหลังมีอะไรชำรุดที่ต้องซ่อมแซม มีอะไรยังใช้ได้ และเคลียพื้นที่ให้พร้อมเริ่มงานไปด้วย
“เฮียเล้ง ไอ้นิมันขาหัก ไม่มีคนขับรถ” คมมาบอกเพราะจะบอกว่าตนจะเป็นคนขับไปเองและคงไม่ได้เอารถกลับมาจากว่าจะเย็น
“เหรอ วันนี้ว่างงั้นเดี๋ยวขับไปให้ กำลังเบื่อเลย ตอนเย็นให้จุ้ยไปรับแล้วกัน” เฮียเล้งเดินไปหยิบกุญแจรถเดินนำออกไป เมื่อส่งคนงานเสร็จ ขณะจะกลับเฮียเล้งก็เหลือบไปเห็น ชายหนุ่มน่าจะเป็นครูบรรจุใหม่ที่คมบอก เดินลงจากบ้านหลังที่สาม ผู้ชายตัวเล็กๆ ผิวขาว แต่มีรอยยิ้มที่ทำให้หายใจสะดุด
“รูปร่างสะดุดตา รอยยิ้มสะดุดใจ” เฮียเล้งถึงกับพึมพำกับตังเอง แล้วตั้งแต่วันนั้นรถขนคนงานก็ได้สารถีกิตติมศักดิ์ขับรับส่งทุกวัน จนถึงวันปิดเทอมคนงานต่างช่วยกันขนย้ายเข้าของเข้ามาพักอยู่ในโรงเรียน เฮียเล้งจัดการเคลียงานส่วนของตัวเองจนมืดค่ำ ไม่ได้เข้ามาแอบมองครูตั้มมาหลายวันแล้ว จนเริ่มจะทนคิดถึงไม่ไหว วันนี้เลยเข้ามาที่โรงเรียนดูงาน งานเดินหน้าไปได้มาก ครูตั้มย้ายไปอยู่บ้านที่ซ่อมแซมเสร็จแล้วตอนนี้บ้านหลังที่สามไม่มีคนอยู่ และตัวคนที่อยากเจอก็ไม่อยู่ซะด้วย เฮียเล้งเลยแก้เซ็งด้วยการเดินสำรวจบ้านหนังที่สามทันที เดินอยู่พักก็ร้อนเลยถอยเสื้อออกแขวงไว้ กำลังก้มๆ เงยๆ อยู่ก็ได้ยินเสียงคนเดินขึ้นบันไดมา
“อ๊ะ” ร่างเล็กอุทานไม่รู้ว่าตกใจหรือนึกได้ว่าตัวเองขึ้นบ้านผิด แล้วหันหลังโกยแนบยังกับผีหลอกกลับไปบ้านอีกหลังทันที
“หึหึ” เฮียเล้งหัวเราะในลำคอเดินมามองตามร่างเล็กจนเข้าบ้านไป
“เย็นนี้มานอนนี่ดีกว่า” เฮียเล้งคว้าเสื้อขึ้นใส่เดินลงจากบ้านไปหาคม
“คม คม เย็นนี้จะมานอนที่นี่นะ นายกลับไปนอนบ้านเลย ถ้าวันไหนไม่ได้มา ค่อยแทนละกัน” ว่าเสร็จก็เดินตัวปลิวขึ้นรถขับออกไป ค่ำๆ ก็ขับกระบะเก่าๆ เข้ามานอนค้างที่เพิงพักคนงาน ถ้าวันไหนมีงานก็ออกไปถ้าวันไหนไม่มีก็อยู่ซ่อมบ้านหลังที่สามเองกับมือ
“ส่ง ส่ง เอาน้ำมาให้หน่อย” เฮียเล้งเรียกส่งจากหน้าต่างบ้าน
“ครับ เฮียเล้ง” รอสักพัก กระติกน้ำก็ขึ้นมาพร้อมหนุ่มน้อยที่คอยป้วนเปี้ยนอยู่ไม่ไกลนัก
“น้ำครับ” เจ้าของเสียงยื่นส่งกระติกให้
“ขอบใจ ว่างไว้นั้นก่อนเดียวกินเอง” ร่างบางหน้าม่อยรีบว่างกระติกแล้วลงจากบ้านไป
“อ้าว หนีไปเลย สงสัยกูดุเกินมั้งนี่” ร่างสูงเดินไปหยิบกระติกน้ำขึ้นดื่ม อย่างเสียดาย ก็แค่ไม่นึกว่าจะเป็นคนเอาขึ้นมาให้ ก็เห็นเข้าไปป้วนเปี้ยนกับไอ้ส่งก็เลยอยากแยกออกมาเท่านั้นเอง ทำงานกันจาเย็นก็กลับไปพัก ต่างคนต่างอยู่สองทุ่มก็นอนหลับกันหมด เฮียเล้งเดินออกจากมาอาบน้ำเป็นปกติ เหลือบมองขึ้นไปที่หน้าต่างบ้านแรก ก็ได้เห็นหน้าขาวนวลนั่งทำทีเป็นมองฟ้ามอง ต้นไม่เหมือนไม่ได้สนใจอะไรแล้วอยากจะหัวเราะออกมาดังๆ ทำไมจะไม่รู้
“แอบดูได้ทุกคืนนะครูนะ แต่ถ้าแอบดูคนอื่นหละน่าดู” เฮียเล้งพึมพำเบากับตัวเอง เดินมาถึงที่อาบน้ำ ก็ถอดผ้า พาดเอาไว้ แล้วลงมืออาบยั่วสวาทครูหนุ่มเหมือนที่ทำอยู่ประจำ แล้วก็ไม่ผิดหวังหน้าตาเคลิ้มได้ใจนั้นทำเอาเฮียเล้งก็แทบทนไม่ไหวไปเหมือนกัน เสร็จภารกิจยั่วแมวน้อยก็กลับไปแต่งตัวออกมาเฝ้ายามให้คนน่ารักต่อ แล้วคนที่เฝ้ามองก็ลงจากบ้านมาอาบน้ำ ที่ห้องน้ำที่อยู่ใต้ถุนบ้าน พอเห็นเขานั่งอยู่ก็รีบหลบเข้าห้องน้ำไป ออกจากห้องน้ำมาทั้งที่หัวยังเปียก แต่หอมฟุ้งมาแต่ไกล พอเห็นเขายังนั่งอยู่ ก็เดินมาหา
“เฮียเล้งยังไม่นอหรอครับ”
“ยังครู มีอะไรหรือเปล่า”
“อ๋อ ไม่มีครับ พอดีเห็นยังไม่นอนก็เลยเดินมาถามเฉยๆ” แล้วทำท่าจะหันหลังกลับไป เอาอีกแล้วไง สงสัยเสียงจะน่ากลัวเกิน
“ขอบคุณครู ผมแค่ออกมานั่งตากลมดูดาวแค่นั้นแหละ เดี๋ยวก็ไปนอนละ” ร่างบางหันกลับมายิ้มให้ ผงกหัวว่าเข้าใจ แล้วทำท่าจะเดินต่อ
“ถ้าอยากดูทีวี ไปดูที่บนบ้านก็ได้นะครับ ผมนอนดึก” ครูตั้มบอกแล้วรีบจ้ำอ้าวขึ้นบ้านไป ก็นี่ไงมีอย่างที่ไหนลงจากบ้านมาค่ำๆ มืดๆ แถมยังกล้าชวนผู้ชายขึ้นบ้านไม่ได้ระวังตัวเอาซะเลย พอเงยหน้ามองที่หน้าต่างเห็นครูตั้มเดินมาตากผ้าที่ราวนอกหน้าต่างแล้วเลยลุกเดินกลับเข้าไปทำงานต่อที่ในห้อง วันไหนอยู่ทำงานที่โรงเรียนก็จะมีครูตั้มแวะเวียนมาแอบๆ ขายขนมจีบอยู่ไม่ขาด แต่คนก็เยอะ งานก็ยุ่งเลยยังไม่ได้ช่วยซื้อกับแกซักที จนดูท่าคนขายจะเริ่มท้อให้เห็นบางจนสองเดือนกว่างานก็จะเสร็จอยู่แล้ว ฝนก็ดันมาตกซะได้ แต่ก็ดีงานก็เหลืออีกไม่มาก ว่าจะให้คนงานกลับไปก่อนไม่ต้องมาแกร่วกันอยู่ที่นี่ ส่วนเพิงเดี๋ยวค่อยมาลื้อเอาวันหลัง พอดีคมโทรมาตามบอกว่าป๊าอยากพบเลยได้ที ออกไปส่งคนงานแล้วไปพบป๊าด้วยเลย
“ป๊า มีอะไรหรือเปล้าเห็นให้คมโทรไปเรียก”
“ป๊าถามเล้ง เห็นคมบอกว่าที่เล้งไปติดครูที่โรงเรียน ป๊าก็เลยว่าจะเรียกมาถาม” ป๊านั่งรออยู่ที่ชุดรับแขกของบ้าน
“คม นายบอกอะไรป๊าฮ๊ะ”
“ป๊าบ่นๆ ว่าเฮียเล้งหายไปไม่กลับมานอนบ้าน งานมีปัญหาหรือเปล่า มีอะไรก็ให้บอกกันจะได้ช่วยกันทำช่วยกันคิด ผมก็แค่บอกไปตามความจริง ไม่งั้นป๊าจะเป็นกังวล” คมนั่งพื้นข้างๆเก้าอี้ป๊า ไหวไหล่ แบบช่วยไม่ได้แล้วแก้ตัวออกมาเป็นชุด
“เออ แล้วนายบอกอะไรป๊า” เสียงคนคาดคั้นเริ่มเข้มขึ้น
“ก็แค่บอกว่าเฮียเล้งติดหนุ่มที่โรงเรียนไม่กลับมานอนบ้านก็แค่นั้นเอง” คมรีบพูดแล้ววิ่งจู๊ดหนีออกไปนอกบ้าน เล้งขยับจะตาม
“เล้ง” ป๊าเรียกขัดเอาไว้ก่อนเพราะรู้ว่าลูกชายคงตามไปเอาเรื่องคนปากมากแน่
“ครับป๊า”
“แล้วจริงอย่างที่ คมบอกหรือเปล่า”
“ก็ ก็จริงมั้ง” เฮียเล้งหน้าบูดตอบกลับมา
“แล้วไปถึงไหนกันแล้ว”
“ถึงไหนอะไรป๊า ก็แค่คมอง มองแค่นั้นยังไม่ได้อะไรเลย”
“แค่มอง ทำไมมันถึงได้อืดเป็นเรือเกลืออย่างงั้นเล่า”
“แล้วจะเร็วสายฟ้าแล็ปเหมือนไอ้อี๊หรือไงเล่าป๊า”
“แล้วเค้าสนใจเราแน่หรือตี๋ใหญ่ แล้วเค้ารู้มั้ยว่าเราเป็นใครที่ไหน”
“ไอ้สนมั้ยก็คงสนแหละป๊า ก็เห็นแวะมาขายขนมจีบอยู่เรื่อยๆ แต่ไอ้ที่ว่ารู้มั้ยว่าเป็นใครที่ไหนนี่ เค้าคงคิดแค่ว่าเป็นหัวหน้าคนงานนั้นแหละป๊า”
“แล้วทำไมไม่บอกเค้าล่ะ”
“เอาไว้ก่อนได้น่าป๊า เราเป็นใครเค้ารู้เมื่อไหร่ก็เหมือนกันแหละ เค้ารักเราทั้งที่เราเป็นแค่หหัวหน้าคนงานก็ดีจะได้รู้ว่าเค้ารักเราที่ตัวเราไม่ใช่รักที่เงินเราไงป๊า มันอาจเหมือนหลอกนะ แต่เราก็ไม่เคยพูดว่าเราเป็นใครเพราะถึงยังไง ก็แค่พวกใช้แรงงานเรียนจบแค่ม .3 อยู่ดีแหละป๊า” น้ำเสียงที่พูดไม่ได้แสดงความน้อยเนื้อต่ำใจแต่อย่างใด คนฟังเลยปล่อยผ่านไป
“งั้นก็รีบบอก จะได้พามาให้ป๊าดูตัวซะเร็วๆ ดีไม่ดีถ้าสองคนนั้นรู้เรื่องจะแล่นเข้าไปหาเราที่โรงเรียนซะก็ไม่รู้”
“งั้นป๊าก็ย่าเพิ่งบอกสิ ให้เวลาครูเค้าปรับตัวบ้าง ไอ้พวกนั้นเข้าไปจะทำเอาครูเค้าเขินทำตัวไม่ถูกเข้าไปใหญ่” เฮียเล้งส่ายหน้าระอาใจ หลังจากพูดคุยก็เลยอยู่กินข้าวเป็นเพื่อนป๊าซะด้วยเลยวันนี้ สองครอบครัวนั้นไม่อยู่ กว่าจะกลับเข้าโรงเรียนก็สามทุ่มกว่าๆ แล้ว วันนี้โรงเรียนเงียบมาก ถ้าจะนับกันจริงก็คงเหลือกันอยู่แค่ตัวเขาเองกับครูที่วันนี้เก็บตังเงียบอยู่บนบ้านไม่ออกมาให้เห็นหน้าเลยตั้งแต่กลับมาถึง
“คงมีงานมั้งวันนี้” เฮียเล้งบ่นกับตัวเองก่อนจะกลับเข้ามาห้องตัวเอง ฝนที่ลงเม็ดตั้งแต่มาถึงโรงเรียนเริ่มหนักขึ้น ฝนตกยาวจนถึงเย็นอีกวันก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะหยุด คนที่อยากเห็นหน้าก็ยังไม่ออกมาให้เห็น ทำงานเพลิน แต่เห็นแว๊บว่าคนบนบ้านลงมาอาบน้ำแต่เย็นฝนตกยังกับฟ้ารั่วรอจนสองทุ่มจึงออกไปเอาน้ำราดตัวบ้างแต่มองไปที่หน้าต่างก็ไม่เห็น
“หรือจะถอดใจไปแล้วน้า” เล้งยักไหล่
“ไม่เป็นไรเค้าถอดเราก็ไปช่วยใส่ได้นี่ ขายขนมขนมจีบคุณครูดีกว่า ปล่อยให้แกเทของแกทิ้งซะหลายรอบแล้ว” ว่าแล้วก็รีบแต่งตัวหนีบกระเป๋าย่อมๆ ติดตัวไปใบ พาตัวเองเดินฝ่าฝนที่ตกกระหน่ำไปยืนเรียกที่หัวบันได
“ครู ครูตั้ม อยู่หรือเปล่า” ยืนตัวเปียกนี่แหละจะใจร้ายก็ให้มันรู้ไป เรียกไม่นานก็ได้ยินเสียงตอบกลับมาให้ชื่นใจ
“ครับ อยู่ครับ”
“ฝนตกหนักเพิงมันรั่ว ที่นอนเปียก นอนไม่ได้ ผมขอนอนชั้นล่าง นี้หน่อยนะ” หึหึ น่าสงสารขนาดนี้ก็ช่วยเก็บพี่ไปดูแลหน่อยเถอะนะ
“ได้ครับ” ครูตั้มตอบ แต่ยังทำท่าลังเล
“...แต่มานอนข้างบนนี้ดีกว่านะครับ ข้างล่างยังไงก็โดนละอองฝน มันคงหนาวเอาการครับ” นั้นแหละที่พี่ต้องการ
“ผมจะได้มีเพื่อนดูทีวีด้วย” ร่างเล็กหันหลังกลับเข้าบ้านไปแล้วแต่ยังเปิดประตูรอไว้ เฮียเล้งก้าวขึ้นบันได้ตามไป แต่หยุดอยู่แค่ที่ประตู เจ้าของบ้านเดินหกลับมาในมือมีผ้าขนหนูมาส่งให้ แล้วรับกระเป๋าไปวางไว้บนชั้นหนังเตี้ยๆ
“ไปอาบน้ำก่อนเถอะครับเปียกขนาดนี้เดี๋ยวเป็นไข้” น้ำเสียงเจือความห่วงใยบอกเบาๆ
“ไม่มีเสือผ้ามาเปลี่ยนด้วย จะถือมากลัวเปียกฝน” ร่างเล็กเดินกลับไปหยิบเสื้อยืดกับกางเกงเลที่คงคิดแล้วว่าตัวใหญ่สุดเอามาให้
ผมกลับมาจากอาบน้ำเดินเข้ามายืนในบ้านปล่อยครูตั้มปิดบ้านลงกลอนไป ในห้องมีตู้หนังสือกลับกล่องที่น่าจะเป็นกล่องหนังสือวางไว้ข้างฝาบ้านอย่างเป็นระเบียบ โต๊ะญี่ปุ่นไว้ใช้วางคอมโน๊ตบุ๊ค ที่นอนปิคนิกปูกับพื้น ผมทำท่าลังเลว่าจะไปนั่งตรงไหนดี
“เฮียเล้ง นอนที่นอนนั้นได้เลยครับเดียวผมเอาที่นอนปิกนิกอีกอันมาปูตรงนี้เอง” เมื่อเจ้าของอนุญาต ผมก็ไปจับจองบนที่นอนหอมกรุ่นทันที ครูตั้มยกที่นอนปิกนิกอีกอันมาปู ขวางทางปลายเท้า
“เอ่อ มาปูตรงนี้ดีกว่าครู ไม่งั้นครูดูโทรทัศน์ลำบากแย่” ผมเลยบอกให้เอาไปปูเคียงกันเรื่องอะไรจะให้นอนแยกไปล่ะ พอปูเสร็จ ครูตั้มก็ทำท่าทางเกร็งๆ กลัวๆ ไม่รู้จะอยู่ทางไหน
“มีงานต้องทำมั้ยครู” ผมเลยถามคลายบรรยากาศอึดอัดไปบ้าง
“งั้นก็ปิดโทรทัศน์ แล้วนอนกันเลยเถอะ” ผมเลยชวนนอนซะเลย ครูตั้มก็ทำตามอย่างว่าง่าย แต่พอนอนก็กระสับกระส่าย คนเขิน ผมเลยแกล้งหลับตานิ่งเผื่อครูแกจะหายเกร็งบ้าง แต่จนแล้วจนรอดก็ยังเขินไม่เลิก
“ให้ผมลงไปนอนข้างล่างมั้ยครู” ผมเลยลองถามดู
“หา เอ่อ ไม่.. ทำไมหรือครับ..คือ” เลยกลายเป็นตื่นตะหนกซะแทน
“ก็เห็นครูดูอึดอัดหนะไม่มีไรหรอก”
“อ๋อ ไม่ครับ ไม่เป็นไร คือพอดีไม่คุ้น ไม่เป็นไรจริงๆนะ” ครูตั้มแทบจะมุดเข้าไปในผ้าห่มแล้ว
“ครูอายุเท่าไหร่แล้ว”
“หา เอ่อ 23 ครับ เพิ่งได้บรรจุมาอยู่นี่แค่ 4 เดือนเองครับ”
“เป็นคนที่ไหนหรอ” ผมเห็นครูเริ่มผ่อนคลายลงบ้างเลยถามอะไรไปเรื่อยๆ....
“แล้วไม่เหงาหรอ มาอยู่ตั้งไกล กันดารออก แฟนไม่มาอยู่เป็นเพื่อนหรือไงช่วงปิดเทอม ผมไม่ห็นครูจะไปไหนเลย” คำถามที่ต้องการคำตอบอย่างมาก ผมเลยนอนตะแคงหันไปทางครูแล้วนอนมองหน้าครูนิ่งๆ
“ก็มีบ้างเหงาแหละครับ เรื่องกันดารก็ต้องทำใจครับ แต่ก็สนุกดี ครูที่นี่ก็เป็นกันเอง ส่วนเพื่อนคนอื่นก็แยกย้ายกันไป ไม่ค่อยได้ติดต่อกันหรอกครับ” ครูตั้มเว้นช่วงไปนิด คงคิดว่ามันจะอยากรู้อะไรนักวะ เป็นแน่ แต่สักพักก็ตัดสินใจได้
“ส่วนแฟนผมไม่เคยมีหรอกครับ” แหม๊ ผมเกือบจะกลั่นใจรอแล้วนะเนี่ย หมดคำถามที่อยากรู้ผมเลยนอนเงียบๆ แต่ครูตั้มคงเริ่มคุ้นเมื่อผมไม่ถามต่อ เขาเลยเป็นคนถามบ้าง คำถามก็แค่เรื่องอายุ เรื่องครอบครัว อายุก็ 39 ย่างสี่สิบ ครอบครัวก็มีพ่อ แม่เสียนานแล้ว มีน้องสองคน เรียนจบแค่ ม.3 แล้วผมก็เล่าเรื่องราวชีวิตผมไปเรื่อยๆ ครูตั้มก็ตาปรือลงเรื่อยๆ เหมือนกัน จนไม่นานครูตั้มก็หลับ ครูตั้มนอนตะแคงหันหลังให้ ผมเลยค่อยๆ ขยับตัวไปนอนชิดมากขึ้น ความร้อนจากร่างกายผมคงดึงดูดให้คนหลับขยับเข้าหาอย่างไม่รู้ตัว นอนกอดคนตัวอุ่นๆ หอมๆ ไปได้ไม่นาน คนนอนก็รู้สึกตัวตื่น คงด้วยความไม่คุ้นที่มีคนนอนกอดผมเลยต้องแกล้งหลับ ร่างเล็กขยับตัวเบียดเข้าหาอกผมมากขึ้นผมเลยรัดอ้อมแขนให้แน่นเข้าไปอีก ก้นนุ่มเบียดสีเข้ากับกลางลำตัวอย่างเชิญชวน สักครู่คนในอ้อมแขนก็หันตัวมามอง มือนุ่มลูบสำรวจไปตามแขน ผ่านไหล่ไปที่ช่วงคอ ลูบขึ้นมาที่แก้ม ตอนนี้มาที่หน้าผาก เอานิ้วไล้เบาๆ ที่คิ้วทั้งสองข้าง เขี่ยขนตาผมเล่น ผมอยากลืมตาซะจริง ไล้นิ้วไปตามสันจมูก แล้วมาหยุดที่ริมฝีปาก แล้วอยู่ครูตั้มก็ยกนิ้วออกแทนที่ด้วยริมฝีปากนุ่มแทน ผมลืมตาทันได้เห็นคนใจกล้า หลับหูหลับตาแตะริมฝีปากตัวเองเข้ากับปากผม ก่อนจะถอดห่างออก แล้วช้อนตามองมา พอเห็นว่าผมลืมตาอยู่ร่างเล็กใจกล้าก็นิ่งค้างไปเลย หน้าตอนตกใจนี่น่ารักอย่าบอกใคร ผมเลยลืมตัวกดร่างบางให้นอนหงายแนบลงกับที่นอนแล้วจู่โจมทันที
“เฮีย..” คนตัวเล็กด้านล่างเริ่มรู้สึกตัว ผมเลยประกบจูบแล้วก็ได้ผลร่างเล็กหลงเคลิ้มไปหับรสจูบที่ผมปรนเปรอให้อย่างเต็มที่กว่าจะรู้ตัวอีกที ผมก็กำลังหยอกล้อกับหัวนมทั้งสองข้างที่กำลังแข็งตัวรอรับการเอาใจจากลิ้นของผมแล้ว
“..โอ้ย.ไม่..ไม่.อ๊ะ เฮีย อ๊า” เสียงครางน่ารัก ดังรอดออกมา มือก็พยายามจะรังเสื้อที่โดนเลิกขึ้นของตัวเองลงแค่ก็ไม่เป็นผล จนผมถอดมันออกไปจนได้พอผมถอดเสื้อของผมออกบ้าง ร่างเล็กกลับมองตาเยิ้มแทน เขาลูบที่แผ่นอก แล้วจูบไปที่หัวนมทั้งสองข้าง จากนั้นก็งับมันเข้าปากแล้วขบเบาๆ
“ ดี.. อ๊า ดี..” ครูที่รักการเรียนรู้นี่ผมชอบชะมัด เลยปล่อยให้ทำตามใจอยู่พักนึง ก่อนจะเดินหน้าสอนอย่างอื่นให้ต่อ ตอนนี้กางเกงนอนของครูตั้มก็หลุดตอดมือผมออกมาอย่างไม่มีการขัดขืน น้องชายครูตั้มช่างชวนให้ผมช่วยเอ็นดูพอกัน
“อ๊า เฮียครับ อึ๊ก อ๊า ซี๊ดด อือม” ร่างเล็กร้องเสียงหลง พยายามผลักผมออกแต่ ไม่มีทางหรอก แค่ปลุกปั่นนิดเดียวก็ติดไฟให้ร่างเล็กได้อย่างง่ายดาย ผมค่อยๆทำ ให้เค้ารู้สึก เรียนรู้ด้วยร่างกายของเค้าอย่างช้าๆ เน้นๆ ก่อนจะถอนปากออก แล้วเปลี่ยนให้เขาได้ลองทำดูบ้าง
“อ๊ะ..เบาๆ ครู ช้าๆ ไม่ต้องรีบ นั้น อย่างงั้นแหละ อืออ ทำอย่างที่ผมทำให้ อ๊ะ ครู อือม ..อ๊า .. นั้น อือม อ๊า ดี ซี๊ดด ดี อือม ดี ครูอือม” ครูหัวไวนี้ผมยิ่งรักเลย ท่าทางกล้าๆ กลัวๆ ของเขาทำเอาผมแทบคลั่งเลย ผมลองใส่นิ้วเข้าไปทางช่องทางด้านหลัง มันคับแน่นมาก แต่ผมก็หยุดตัวเองไม่ได้แล้ว ผมอยากได้มากกว่านี้จนทนต่อไปไม่ไหว เลยหยุดเขาไว้แล้วให้เขานอนลง แล้วพยายามจะเข้าไปในร่างกายเล็กที่แสนเร่าร้อนนั้นให้ได้
แต่เค้าคงเจ็บมาก ผมเห็นเขาขบกรามแน่น ผมเลยต้องหยุดแล้วลุกไปหยิบขวดออยย์จากในกระเป๋าออกมา พอเดินกลับมาก็เห็นว่าเขาเองก็มองผมไม่วางตาทีเดียว ร่างขาวที่นอนรอผมอยู่แทบจะทำให้ผมกระโจนเข้าไปหาในทันที แต่ผมก็ไม่อยากให้เขาตกใจและเจ็บตัวไปมากกว่านี้ เลยได้แต่อดกลั่นเดินไปนั่งข้างตัวเขา แล้วค่อยๆเทแล้วทาน้ำลื่นนั้นไปตามสส่วนที่สำคัญในร่างกาย ร่างเล็กมองทุกการกระทำของผมไม่วางตา ผมเลยค่อยลูบไล้ไปช้าๆ แล้วเอามือลื่นๆ นั้นป้ายที่ช่องทางด้านหลังของเขา ก่อนจะดันนิ้วเข้าไป สองตาเรามองสบกัน ร่างเล็กเบิ่งตากว้างอย่างตกใจ
“อ๊ะ..” ปล่อยเสียงครางหลุดออกมา สองมือจิกแน่นที่ท่อนแขนผม สะโพกขยับยก โยกย้ายตามความเร็วนิ้วที่ขยับเข้าออก ร่างเล็กบางไม่รู้หรอกว่าท่าทางของเขาช่างยั่วยวนคนมองให้อารมณ์เตลิดจนทนต่อไปไม่ไหว
“โอ้ยย..ซี๊ดด เฮีย อ๊ะ อืออ” เสียงร้องครางปนเสียงสะอื้น ของร่างบางที่ต้องรับมือกับความใหญ่โตที่ไม่คุ้นเคย น้ำตาไหลออกทางหางตาเป็นสายจนน่าสงสาร
“หยุดครับ อื๊ออ อ้ะ เฮีย เฮียเล้ง อ๊ะ ผมเจ็บครับ” มือบางสั่นระริกจิกแน่นอยู่ที่หัว ปากก็ร้องห้าม ไม่ให้ผมขยับตัว
“เรียกตัวเองว่าตั้มสิ แล้วเฮียยอมเชื่อฟัง” ผมกระซิบแผ่วอย่างอดกลั้นที่สุดแล้ว
“เฮียเล้ง อ๊ะ อ๊า ครับ อืออ อ๊า ตั้ม อ๊ะ เจ็บครับ อ๊ะ หยุด อ๊ะ” เมื่อเขาร้องขอผมก็ให้ตามนั้น แต่เสียงกระเส่าที่ร้องครางแผ่ว อยู่ที่ข้างหูก็กระตุ้นให้หยุดเฉยได้ไม่นาน
“โอ๊ยย ...ซี๊ดด”
“โอ้ยย เฮียย อ๊า ..โอ้ย.ป้าบ..ป้าบ ฮือ..อ่า.” เสียงร้องสลับเสียงเนื้อกระทบกัน ตามแรงขยับโยกตามแรงกระแทกกระทั้นเอาแต่ใจดังระงมอยู่ไม่ขาด
“ซี๊ดด อ๊า ครู อืมม อ๊า ครู อูยย ฟิต ดีครับ ครู อ๊า อ๊า...” ร่างเล็กกกกอดผมแน่น ในช่วงสุดท้ายก่อนที่ผมจะซบทับลงไปหา
“ครู..” คนข้างล่างกอดผมเอาไว้แน่น สีหน้าบงยอกว่าคงเจ็บระบมเอามากมาย แต่พอขยับจะลงจากร่างที่ทับอยู่ ก็โดนขัดไว้
“ชู่..อยู่กับตั้มแบบนี้ก่อนนะครับ” ผมได้แต่นอนซบอยู่บนร่างที่นอนหอบหายใจอย่างเหนื่อยอ่อน แต่ก็กอดได้ไม่ถนัด เลยลุกจัดท่าให้เขานอนตะแคง
“ซี๊ดด ..” เสียงครางประท้วง คงเจ็บแหละ เพราะผมขยับแบที่เรียกว่าเราทั้งสองคนยังเป็นหนึ่งเดียวกันอยู่เลยก็ครูเขาไม่อยู่เลย พอได้ท่าที่ถนัดถนี่ ผมก็ลงไปนอนกอดซ้อนทางด้านหลัง มือวางอยู่ที่ช่วงอก ลูบไล้ บีบเค้น จนมันแข็งเป็นไต ทั้งสองข้างอีกครั้ง ตอนนี้ความคึกคักได้กลับมาอีกครั้ง
“อ๊ะ อื้ออ ...” ร่างขาวร้องท้วง แต่ก็ยังให้ความร่วมมืออย่างดี
“ครู..” นอนตะแคงจนกลายเป็นนอนคว่ำ แรงกระแทกกระทั้นส่งให้สะโพกเพรียวลอยขึ้นรับอย่างเป็นจังหวะสองมือจิกกับที่นอนแน่น
“ป้าบ ป้าบ..อ๊า..อ๊า อื้มม อึ้ อืออ” เสียงเนื้อกระทบเนื้อสลับเสียงครางกระเส่าดังฟังถนัด เสียงจูบดุเดือดหยุดเสียงครางกระหึมเมามันเป็นระยะ
แม้ร่างบางจะหลับไปแล้วแต่ความต้องการที่เก็บมานานก็ยังไม่ได้หมดตาม มันยังต้องการอยู่ไม่เลิกรา กว่ามันจะยอมสงบก็เล่นเอาเกือบสว่าง
ฝนยังตกปรอยๆ อยู่นอกหน้าต่าง ด้วยเคยชินตื่นเช้าจนเป็นิสัยทำให้ถึงเวลาก็ต้องตื่น ร่างบางนอนหลับสนิทอยู่ด้านข้าง ร่องรอยความคึกเมื่อคืนที่ผ่านมายังเด่นชัด ด้วยไม่อยากกวนคนนอน จำต้องลุกไปอาบน้ำเย็นดับร้อนที่กำลังก่อตัวขึ้นเป็นริ้ว กลับมาอีกครั้ง ร่างเล็กก็ตื่นแล้ว
“ครูวันนี้ไปข้างนอกกันนะ” บอกคนเพิ่งตื่นแล้วเดินเข้ามาอุ้มทั้งคนทั้งผ้าห่มขึ้น
“เฮ้ยย เฮีย ทำไร” ร่างเล็กจะดิ้นลง
“จะพาไปอาบน้ำ ครูคิดไรมาก” คนในอ้อมแขนเลยหยุดดิ้น แล้วบ่นอุบอิบแทน
“ไม่ต้องอุ้มก็ได้มั้ง”
“แล้วเดินไหวหรือครู อุ้มไปนี่แหละเร็วดี หรือจะให้อาบให้ด้วย” คราวนี้เลยซ่อนหน้าแดงๆ กับอกซะเลย
“ม้าย ไม่ต้อง” หน้าแดงแต่พยายามทำตาเขียว น่ามันเขี้ยวจริง
“อายไรล่ะครูป่านนี้แล้ว” ถึงหน้าห้องน้ำ เลยต้องวางคนในผ้าห่มลง
“แล้วไปข้างนอกไปไหนหรือครับ” คนร่างเล็กเลยเปลี่ยนเรื่องกลบเขิน
“เดี๋ยวรู้น่า” หน้าแดงแก้มบ่อง น่าฟัด จนต้องหอมซักที ทั้งที่อยากจะทำมากกว่านั้น แต่ก็มีมารมาขัดจนได้สิน่า
“เฮียเล้ง เฮียงเล้ง” เสียงร้องเรียกดังมาจากทางเพิงคนงาน พอหันไปมอง ใช่เลย ไอ้อี้ต้องรู้จากป๊าแล้วแน่นอ เลยชะโงกไปมองบ้าง คนในอ้อมกอดเกหร็งร่ายขึ้นนิดนึง
“ครูอาบน้ำนะ เดี๋ยวเฮียมา” แต่ขอคุยกับไอ้ตัวมารให้จบก่อนจะกลับมาปลอบคนตัวเล็กอีกทีไม่งั้นไอ้อี้คงได้มาขวางกลางจนน่ารำคาญแน่
“มาทำไมแต่เช้า”
“เฮียนั้นหรอเด็กเฮีย เห็นไกลๆ ยังว่าน่ารักเลยนะ”
“อย่ายุ่งน่า”
“ไม่ยุ่งก็ได้ ได้กันแล้วยังอะเฮีย แต่จากที่โคงเสร็จเฮียเรียนร้อยโรงเรียนจีนแน่นอน”
“ไอ้อี้..” แค่ขึ้นเสียงกับชี้หน้าคนในรถก็ยกมือยอมแพ้
“เอาน่า เอาน่าเฮีย พอดีรู้จากป๊า เลยแค่อยากเห็น แต่เฮียคงยังอยาสวิทกันส่วนตัวอีกสักเดี๋ยวสองเดี๋ยวงั้นเย็นๆ พาไปบ้านด้วยนะอยากกทำความรู้จักอาซ้อใจจะขาดแล้ว”
“เดี๋ยวเที่ยงๆจะเข้าไปอยู่แล้ว ไหนๆแกมาก็ดีแล้ว งั้นรออยู่ก่อน ไปนอนในเพิ่งเล่นก่อนก็ได้ วันนี้เป็นสารถีให้เฮียนั่งสวิทกับครูทีละกันขี้เกียจขับรถเองว่ะ”
“หา เอางั้นเลยหรอเฮียงั้นตอนมาส่งให้เฮียหมิงนะ กลัวทนความหวานไม่ไหวเดี๋ยวน้ำตาลในเลือดขึ้น”
“เออ เอาไงก็ได้ แล้วจะไปเรียกละกัน” พูดจบก็เดินกลับไปที่บ้านพักครูทันที
ต่อ
-
เรื่องของเรา
เสียงสะอื้นดังมาจากในห้องน้ำแล้วก็เงียบไปก่อนจะได้ยินเสียงน้ำ
“เลินเล่อได้โล่สิน่า” ประตูห้องน้ำไม่ได้ล็อก คงเพราะพอเข้ามาได้ห็คงมัวแต่ร้องไห้อยู่ เฮียเล้งผลักประตูเข้าไป คนด้านในสะดุ้งสุดตัว
“เฮ้ยย ..”
“ร้องไห้ทำไม” เฮียเล้งเดินเข้าประชิดดึงร่างเปลือยเข้ามากอด
“ไม่ได้..”
“ยังจะโกหก ตาก็บวม จมูกก็แดง แล้วเมื่อกี้ก่อนเข้ามาเฮียได้ยินเสียง” คนจะโกหกเลยได้แต่หลบตา
“เสียใจหรอ” คำตอบคือการส่ายหน้า
“งั้นรู้สึกยังไงล่ะ ถ้าไม่บอก เฮียก็ไม่รู้หรอกนะ”
“แค่โกรธตัวเอง” เฮียเล้งใช้สองมือประครองวงหน้าที่ก้มหลบให้เงยขึ้น
“โกรธทำไม ครูออกจะน่ารักขนาดนี้”
“บ้า” เลยถูกคนตัวโตหอมแก้มไปฟอดใหญ่
“ผมใจง่ายไปมั้ย” ร่างเล็กถามเสียงอ่อย
“ง่ายสิดี เฮียชอบ” ตอบซะแบบนี้เลยได้ค้อนตอบแทน
“ใจง่ายที่ไหนเฮียว่าครูเป็นคนตรงๆ จริงใจต่างหาก ชอบก็แสดงออก เฮียซะอีกยังคิดว่าครูจะมารักคนงานก่อสร้างอย่างเฮียได้ยังไง”
“ไม่รู้หรอกนะอย่ามาหลอกถามเลย ชอบก็คือชอบ ไม่มีเหตุผล” เฮียเล้งกอดคนในอ้อมแขนแน่นเข้า
“งั้นเป็นแฟนเฮียนะ รับรองจะดูแลอย่างดี เฮียจบแค่ม.3 คงไม่สมหน้าตากับข้าราชการอย่างครู ซักวันครูอาจจะเจอกับคนที่สมกัน...” ร่างเล็กเอามือปิดปากคนพูด
“รักก็คือรัก ผมก็ตอบไม่ได้หรอกนะว่าอนาคตจะเป็นยังไง แต่ตอนนี้แค่เฮียไม่มองว่าผมง่าย ใจเร็วก็ดีถมไปแล้ว เหมาสมไม่เหมาะสมมันไม่ใช่อะไรสะคัญกับความรักของคนอย่างเราหรอกเฮียก็น่าจะรู้”
“รักแล้วรักเลยหรือแค่เล่นๆ ครูช่วยบอกให้คนต้อยต่ำคนนี้ให้ชื่นใจหน่อยจะได้มั้ย”
“แล้วเฮียล่ะ แค่รักปากหวานหรือแค่เหงา หรือรักผมจริง เฮียยังไม่บอกเลย ฮื้อ..” เฮียเล้งทำโทษคนขี้งอนด้วยจูบหวานๆไปหนึ่งที
“ถึงเฮียไม่ใช่คนพูดหวานแต่เฮียปากหวานนะอันนี้ครูคงพิสูจน์ไปแล้วเมื่อกี้ ถ้าไม่รักเฮียไม่แลหรอกจะบอกให้” ครูที่เขินจนหน้าแดงหยิกมับเข้าที่ข้างเอว
“โอ๊ย มือหนักนะครู แล้วว่าไงครู ตอบเฮียได้ยังว่ายอมเป็นแฟนเฮียได้ยัง”
“เป็นก็เป็น ป่านนี้แล้วนี่จะเล่นตัวอะไรได้”
“รักเฮียคนเดียวนะครู”
“ถ้าเฮียสัญญาว่าจะรักผมคนเดียว ผมก็จะรักเฮียคนเดียวเหมือนกัน” เฮียเล้งมอบจูบหวานๆ แทนคำสัญญา เนิ่นนาน คนที่แอบอยู่หน้าประตูยิ้มออกมาอย่างยินดีกับความสุขของคนเป็นพี่ กำลังจะหยิบโทรศัพท์รายงานให้คนที่บ้ายฟังด้วยความอิ่มใจซะหน่อย เป็นอันต้องสะดุ้ง
“เฮีย เดี๋ยวอ๊ะ อือม” เสียงของตกโครมคราม
“อ๊า เฮีย มันไม่มีที อ๊า”
“อ๊า อืออ อ๊ะ ซี๊ดด อือม........” ทำไงได้ไม่อยากอยู่ฟังพี่ชายตัวเองมีไรกับแฟน ก็ได้แต่รีบเผ่นกลับไปที่เพิ่งอย่างรวดเร็ว
“โว๊ยเสียงดีเป็นบ้า อยู่ถึงนี่ยังได้ยินอยู่เลย เฮียบ้ากาม จะโทรไปฟ้องป๊า ฟ้องเฮียหมิง ดูสินี่ กู น้องหญิงจ๋าช่วยพี่อี้ด้วย หูฟังกูอยู่หน่ายยยย” เพราะห้องที่พี่ชายให้เข้ามานอนรออยู่ใกล้บ้านพักที่สุดในทั้งสามห้องแล้ว .....กว่าคุณอี้จะได้โทรไปฟ้องก็อีกพักหละนะ
เที่ยงกว่าๆ ค่อนไปเกือบบ่าย กว่าคนเสียงดีสองคนจะลงมาจาบ้านได้ คุณอีนั่งหน้าตูมรออยู่ในรถสตาร์ทเครื่องเปิดแอร์เย็นฉ่ำ
“ครูนี่น้องชายเฮีย ชื่ออี้” ครูตั้มยกมือไหว้
“สวัสดีครับ เอ๊ะ..” น้องหรอ
“เข้ารถก่อนน่าครูเดี๋ยวจะเล่าให้ฟัง” เฮียเล้งรู้ทันคนตัวเล็กรีบดันคนเอะใจเข้าไปนั่งที่เบาะด้านหลังรถแล้วรีบตามเข้าไปนั่งเบียดทันที น้องชายทำหน้าทีสารถีก็เป็นงานรีบออกรถทันที
“วันนี้เฮียจะพาครูไปไหว้ป๊าที่บ้าน ที่บ้านยังมีน้องชายอีกคนชื่อหมิง คุยสนุกยิ้มเก่งกว่าเฮียทั้งสองคน” นี้ขนาดยิ้มเก่งนะหน้ายังตูมได้ขนาดนี้ เฮียยังน่าเข้าใกล้มากกว่าเป็นไหนๆ ครูตั้มคิดเอาเองในใจ
“ส่วนป๊าเฮียหน้าดุแต่จริงๆแล้วใจดีนะ” แต่เดี๋ยวนะ ทำไมน้องยังขับรถหรูซะป่านนี้ แต่เฮียกลับทำตัวมอซอขับรถกระบะเก่าล่ะ เอ๊ะมันชักจะยังไงๆละ
“ ไม่เอาน่า อย่าทำหน้างออย่างนั้น ไม่สิ หมดหล่อกันพอดี” คนหน้างอค้อนคอแทบหัก เฮียเล้งเลยรีบรวบตัวเข้ามากอดเอาไว้
“เฮียเล่าให้ครูฟังแล้วไง”
“ช่วงงงงไหนล่ะ” เสียจิกๆ ติดประชด
“เมื่อคืนไงครู แต่ครูคงหลับไปก่อนหละสิ ก็งี้แหละนะครูคงไม่ได้อยากจะสนใจเรื่องเฮียนักหรอกมั้ง เฮียน้อยใจนะ ครูรักนอนมากว่าเฮียนะเนี่ย” เฮียเล้งคลายแขนที่รัดแน่นออก หันหน้าหนีไปมองนอกรถ
“ไม่ใช่นะ ไม่ใช่อย่างนั้น” คนร่างเล็กลืมตัว กลัวโดนโกรธ เพราะเมื่อคืนหลับไปก่อนจริง รีบลนลานแก้ตัว สองมือเกาะแขนแข็งแรงเขย่าให้หันกลับมามอง
“เฮียเล้งแหละผิด อยากเสียงนุ่มยังกลับกล่อมนอนเองทำไมล่ะ ฟังไปฟังมามันก็เลยง่วงสิ” สายตาออดอ้อน กับมือนุ่มที่จับแขนเขย่าอยู่ทำเอาเฮียเล้งเสียศูนย์ อดใจไม่ไหวต้องก้มลงไปจูบอย่างหมั่นเขียว
“ปากหวานอย่างงี้เฮียโกรธไม่ลงหรอก”
“เฮียเล้งบ้ากาม” คนตัวเล็กซุกหน้าบ่นงุ้งงิ้งอยู่กับอกด้วยความเขิน
ส่วนคนขับรถทำหน้ายังกับอยากจะอ้วกออกมาซะให้ได้ กว่าจะถึงบ้าน กูจะทนเลี่ยนจะขนลุกไปได้อีกนานแค่ไหนวะเนี่ย
“เฮียเล้ง อย่าหวานมาก อี้ขนลุกว่ะ” พูดจบก็ได้สายตาพิฆาตจากพี่ชายกลับมาแทน
“ที่บ้านเฮียทำรับเหมาก่อนสร้าง แต่ก่อนมีปัญหา เฮียก็เลยไม่ได้เรียนต่อ ต้องออกมาช่วยป๊าทำงานส่งน้องจนตอนนี้ก็มีร้านวัสดุก่อสร้างกับงานรับเหมาเป็นหลัง ร้านก็ไม่ได้ใหญ่โตอะไรนักหรอก..”
“อย่ามุสาเฮีย ร้านเราเป็นร้านรับที่ใหญ่สุดในจังหวัดแล้วหละครู เพราะมีเฮียของเราเป็นหัวเรียวหัวแรง จนลืมตาอ้าปากได้จนทุกวันนี้แหละครับครู”
“เรียกตั้มก็ได้ครับ”
“ใช่ครูเอาไว้ให้เฮียเรียกพอ โอ๊ย..”
“ครูทุบเฮียทำไม”
“ก็แค่อยากทุบ มีไรมั้ย” คนโดนทุบเลยหอมแก้มคืน
“ก็แค่อยากหอม” เฮียเล้งยักไหล่พร้อมพูด ...แค่มองหน้าก็รู้ว่าคนเป็นครูจะพูดอะไร
“ถึงบ้านแล้วครับ”นั่งเงียบมาได้ซักพักสารถีกิตติมศักดิ์ก็ร้องบอก รถเลี้ยวผ่านประตูอัตโนมัติเข้ามา บ้านที่ว่าเป็นบ้านปูนสองชั้นแบบธรรมดา ที่มีต้นไม้เขียวครึ้มดูเย็นสบาย เลยไปอีกหน่อยทางซ้ายของบ้านมีตึกสามชั้นทันสมัยสวยงาน มีชายหญิงสองคนนั่งชะเง้อมองมาทางรถ ส่วนทางขวา ก็มีบ้านสองชั้นเล่นระดับอย่างสวยอีกหลังมีหญิงสาวอุ้มเด็กตัวกระเปี๊ยกที่น่าจะยังพูดไม่เป็นคำเดินมาทางบ้านหลังตรงกลาง
“ลงเถอะครูไม่มีอะไรน่ากลัวหรอก ถ้ากลัวก็กอดเฮียไว้แน่นก็ได้ เฮียจะดูแลเอง” เสียงกระซิบชิดริมหูอย่างหยอกเย้าทำเอาความตื่นเต้นปลิวหายไปได้มากโข
“ครูตั้ม นี่ภรรยาเฮียเอง” สารถีกิตติมศักดิ์ที่คุยกันเรื่อยมาในรถจนสรุปให้ครูตั้มเรียกตัวเองว่าเฮียไปด้วย แนะนำหญิงสาวอุ้มเด็กที่เดินมาถึงคนทั้งสามก่อนใคร
“เรียกพี่หญิงก็ได้ค่ะ ครูตั้ม” หญิงสาวแนะนำตัวเองอย่างเป็นกันเอง
“ส่วนสองคนนั้น คนผู้ชายชื่อหมิง เรียกเฮียหมิงเหมือนที่เรียกอี้ได้เลย” เฮียเล้งเอ่ยแนะนำคนที่กำลังเดินเข้ามาสมทบ ตั้มยกมือขึ้นไหว้เมื่อทั้งสองเดินเข้ามาถึง
“สวัสดีครับครูตั้ม เรียกเฮียหมิงก็แล้วกันนะ”
“ส่วนพี่สุ่ยนะคะน้องตั้ม เจ็บป่วยไม่สบายมาหาพี่ได้เสมอค่ะ” ใครต่อใครก็ทักตั้มอย่างสนิทสนมทำเอาตั้มเขินแปลกๆ
“ตั้มครับ สวัสดีพี่ๆ ทุกคนครับ แล้วตัวเล็กนั้นชื่ออะไรครับ” ตั้มหันไปถามชื่อเด็กชายที่มองคนโน้นคนนี้ตาแป๋ว ที่ตอนนี้เปลี่ยนคนอุ้มเป็นอี้แทนแล้ว
“หนูชื่อเวนิสค่ะคุณครูตั้ม” อี้จับแขนหนูน้อยโปกหยอยๆ พร้อมทำเสียงเล็กเสียงน้อยตอบแทน
“น่ารักจัง”
“ลูกพี่เองแหละ นี่คนที่สาม อีกสองคนผู้ชายแซนกับเทม ไปเรียนว่ายน้ำเดี๋ยวก็กลับ”
“ของพี่ชายล้วน แทน ทาม ไท ไปว่ายน้ำเหมือนกัน” หมิงรีบอวดบ้าง
“จะยืนคุยให้ขาแข็งกันข้างนอกนี่แล้วกลับหรือจะให้เข้าไปไหว้ป๊าแล้วค่อยคุยกันข้างในดีวะ” เฮียเล้งที่ฟังอยู๋นานเริ่มบ่น
“เข้าข้างในสิเฮียป่านนี้ป๊ารอเงกละ”
“ไปครู เข้าบ้าน” เฮียเล้งรีบจูงครูตั้มเข้าบ้าน
“ขี้หวงว่ะเฮีย คุยด้วยหน่อยก็หึง ชิ” เสียงน้องชายบ่นตามหลังมา
เมื่อเข้าไปข้างใน บ้านแม้จะเป็นแบบเก่าแต่ข้างในตกแต่งอย่างสวยงามลงตัว ไม่โล่งและไม่เยอะจนรก ทำให้บ้านดูอบอุ่นน่าอยู่ ชายสูงวัยนั่งอ่านหนังสืออยู่ที่ชุดรับแขกกรุกระจกให้แสงสว่างเข้ามาได้เต็มที่ เมื่อทั้งขบวนเดินเข้ามานั่ง ชายสูงวัยก็เงยหน้าขึ้นมองนิ่ง
“ครูตั้ม นี่ป๊าเฮีย” ครูตั้มรีบยกมือไหว้อย่างนอบน้อมแทบอยากจะเลื่อนตัวลงไปนั่งที่พื้นด้วยความเกร็ง
“กินอะไรกันมาหรือยัง อี้โทรมาบอกว่าจะมาช้าเลยไม่ได้รอ” เสียงมีอำนาจพูดเนิบๆ ไรแววตำหนิ
“เดี๋ยวบ่ายสองค่อยกินของว่างกับป๊าก็ได้ กินรองท้องมาบ้างแล้ว” เฮียเล้งตอบแทนคนนั่งตัวเกร็ง
“เห็นคมบอกว่า ครูตั้มเพิ่งมาบรรจุที่โรงเรียนหรือ เป็นยังไงมายังไงล่ะถึงได้เลือกโรงเรียนไกลปืนเที่ยงขนาดนั้น” ชายสูงวัยวางหนังสือที่กำลังอ่านอยู่หันมาซักถามคนที่จะเข้ามาเป็นสมาชิกครอบครัวคนใหม่
“พอดีทางจังหวัดเปิดสมัครสอบครับได้อันดับหนึ่งเขาเรียกบรรจุที่โรงเรียนนี้เลยก็เลยมาครับ” คนตอบแอบบีบมือคนตัวโตที่นั่งด้านข้างแน่นอย่างขอกำลังใจ เรื่องราวการซักประวัติตามมาอีกเป็นระลอก ลูกแซวพ่อ พ่อสุมไฟลูก คุยกันไปหัวเราะกันไป จนมาจบที่การระลึกความหลังของคนแก่ ที่ลูกนั่งฟังไม่เคยเบื่อ จนผ่านของว่างจนเลยไปถึงมื้อเย็นก่อนเฮียเล้งจะขอพาครูตั้มขวัญใจเด็กกลับก่อนที่จะค่ำมาก
“ผมกลับก่อนนะครับ” ครูตั้มคลานเข้าเข้าไปกราบลาป๊าที่ตัก
“ถ้าเล้งเสร็จงานทางโน้นกลับมาอยู่บ้าน ถ้าตั้มไม่เบื่อที่จะอยู่กับคนแก่ก็ย้ายมาอยู่ที่บ้านนี้ซะด้วยกันกับเล้งนะลูก ป๊าจะได้มีเพื่อนคุย เรื่องหนังสือบ้าง เจ้าพวกนั้นก็แก่วิชาการ เล้งก็เอาแต่งาน ถ้าตั้มมาอยู่ป๊าจะได้ไม่เหงา”
“แหมป๊าช่างรู้ใจเฮียนะเนี่ย” อี้รีบกระซิบกับพี่ชายที่ยืนยิ้มกริมรอ
“นั้นสิเล่นดักซะครูตั้มไปไหนไม่รอดเลยอย่างงี้นะยังไงเฮียย้ายมาก็ต้องมาด้วยแน่นอนเลย” หมิงก็กระซิบแซวมาอีกคน
“คงต้องแล้วแต่เฮียเล้งแหละครับว่าจะให้มาหรือเปล่า” เสียงตอบแบบแบ่งรับแบ่งสู้จากคนตัวเล็กคงเข้าทางเฮียที่ยืนยิ้มอย่างสมใจเป็นที่สุด
สารถีกิตติมศักด์ขากลับเปลี่ยนจากอี้เป็นเฮียหมิง
“เฮียเล้ง ไปนั่งข้างหน้ากับเฮียหมิงสิครับ” ขากลับเฮียเล้งก็ยังมายอมเลิกทำตัวติดกัน ครูตั้มต้องลเป็นคนไล่
“ไม่เอาหรอก หมิงไม่ว่าเฮียมั้ยวะ ปล่อยเฮียสวิทกับที่รักบ้างนะหลังจากที่ปล่อยให้เฮียได้แต่มองพวกแกหวานกับเมียๆ แกมาจะเบื่อแล้ว”
“ตามบายเฮีย” หมิงตอบแบบไม่คิดมากอะไร ตั้มได้แต่มองหน้าเฮียเล้งตาเขียว แต่คนโดนมองกลับไม่สน แล้วก้มลงมากระซิบที่ข้างหู
“งานที่โรงเรียนเสร็จครูตั้มย้ายมาอยู่บ้านนี้ด้วยกันนะครับ” ครูตั้มได้แต่เขินหน้าแดง ก้มหน้างุด หมิงหัวเราะ หึหึ ก่อนจะได้ออกรถ อี้เคาะกระจกด้านคนขับ
“มีไรวะอี้” หมิงกดกระจกลงถาม
“จะคุยกับเฮียเล้งหน่อย”
“เอ๊าแล้วไม่ไปเคาะกระจกตรงเฮียล่ะวะ” หมิงจะกดกระจกข้างเฮียเล้งให้
“ไม่ต้องหรอกเฮียหมิง คุยตรงนี้แหละดีแล้ว ไกลตีนดี” หมิงได้แต่ขมวดคิ้ว
“ครู เฮียเล้ง กลับไปถึง ก็รีบย้ายของมาอยู่บ้านนี้เลยนะ”
“รีบอะไรขนาดนั้นวะอี้” เฮยเล้งถามด้วยความสงสัย
“ก็ถ้าช้าเดี๋ยวกลัวครูเค้าจะอายสิเฮีย แล้วอีกอย่างยิ่งเป็นโรงเรียนด้วยมันไม่ค่อยเหมาะนะเฮีย” ยิ่งพูดคนฟังก็ยิ่งงง
“อะไรของแกวะไอ้อี้”
“ก็แบบ” อี้ เริ่มอั้มอึ้ง
“มีอะไรก็พูดๆ มา ไม่งั้นจะลงไปเค้นคอเอ็งซะเดี๋ยวนี้” อี้สูดหายใจเข้าลึกๆ
“ก็เสียเฮียกับครูตอนอันนั้นอะ มันดังมากเลย อี้ไม่ได้แอบฟังนะ มันได้ยินเอง” คนพูดวิ่งหนีกลับไปทางบ้านตัวเองเรียบร้อยแล้ว ทิ้งให้คนในรถได้แต่นั่งนิ่ง อยู่ในความเงียบกริบ หมิงเริ่มได้สติก่อน จึงปิดกระจก ออกรถเพื่อไปส่งพี่ชายกับแฟน ครูตั้มนั่งหน้าแดง จนความแดงรามลงไปที่คอก็เริ่มหันไปประทุษร้ายคนตัวโตข้างตัว
“นี่แน่ะ เฮียบอกแล้วว่าอย่าก็ไม่ยอมฟังกัน นี่แน่ะ นี่แน่ะ...” เฮียเล้งได้แต่หลบหมับหลบมือคนตัวเล็กพร้อมคิดว่ากลับไปถึงจะให้รีบเก็บเสื้อผ้าลงกระเป๋าย้ายมันคืนนี้เลย....................
..................
...........
.....
..
.
:bye2: :bye2:
-
ตรงคำทำนายทุกอย่างเลย
-
อาโฮะๆ อายมั้ยคะครูตั้ม :haun4:
-
5555 น่ารักดีอะ
-
:haun4: like
-
o13สนุกค่ะ
-
ครูตั้มนี่โชคดีนะคะ บรรจุแค่ไม่กี่เดือนมีสามีเป็นตัวเป็นตน :laugh:
-
เรื่องนี้น่ารักแฮะ :mew1:
-
ป๊าช่างรู้ใจเฮียเล้งเป็นที่สุด ชวนสะใภ้ใหญ่เข้าบ้านเร็วม๊ากกกก
-
ดวงดีจริงๆครูตั้ม :mew1:
:กอด1: :L2: :pig4:
-
เล้งไม่ค่อยเลยนะ
-
คำทำนายแม่นเวอร์
-
:ling1: แหนะเฮียเล้งงง
-
คิดถึงมากมาย :กอด1:
ตอนใหม่มาได้ยาวและหื่นสะใจ :laugh:
แต่งมาให้อ่านอีกนะคะ
รอเสมอ
:pig4: :L1:
บวกเป็ด
-
เรื่องนี้น่ารักมากอ่า ใจตรงกันอิอิ
อิจฉาครู ตกถังข้าวสารเลย อัยยะ!
-
น่ารักมากค่ะ
-
อ่านรวดเดียวจบแล้วประทับใจมากค่ะ ตอนแรกเราอ่านก็ว่าจะไม่อ่านต่อและ เพราะภาษาและสำนวนมันไม่ลงตัวขัดมากๆ แต่พอเหลือบดูจำนวนตอนก็คิดว่าถึงคนจะเมนต์น้อยอ่านไม่มากเท่าเรื่องอื่นแต่ก็ขยันแต่ง ไม่ทิ้งคนอ่านเราจึงมั่นใจว่าต้องเป็นนักเขียนที่ดีแน่ๆ
แล้วพอได้อ่านต่อก็ไม่ผิดหวังเลยค่ะ สำนวนภาษาดีขึ้นเยอะมากๆ นอกจากฉากncที่ดีขึ้นแล้ว เนื้อหายังทำให้รู้สึกอินได้มากค่ะ เราประทับใจมากๆๆๆๆๆๆๆ แต่งต่อไปนะคะ เราจะติดตามผลงานค่ะ
ป.ล.ส่วนตัวไม่อิงด้านบน รักคนแต่งมากๆ :mew1:
-
สนุกมาก เป็นคนแต่งเรื่องสั้นได้สนุกมาก คือไม่ค่อยค้างคา
มีคำผิดหลายคำ(น่าจะพิมพ์ผิด) ลองตรวจทานดูอีกรอบนะจ้ะ
ขอบคุณมากค่ะ
ุ
-
:hao6:
-
อร้ายยยยยย ><
เขิน~~~~
-
โอย...น่าร๊ากกกกก
รักติดจรวด กิกิ
-
หายไปนานเลยนะคะ :กอด1:
คำทำนายแม่นมาก :hao7:
-
:o8:
-
เรืองนี้น่ารัก อยากอ่านยาวๆ
ขอพิเศษอีกตอนนะคะ
-
5555 ต้องรีบย้ายแล้วล่ะ
-
เฮีย อ่อย ครูตั้ม แบบสุด ๆ 55555
-
อิอิ น่ารักมุ้งมิ้งสุดๆ
ที่แท้เฮียก็มีใจมิน่าถึงได้อาบน้ำให้ดูทุกวัน :mew3:
-
ถ้ามีข่าวกาชาดเลือดหมดคลังไม่ต้องแปลกใจนะ 55555
-
:z1: :m25:
-
:katai2-1: ชอบ ชอบ
มาต่อไวๆ นะ
-
ตอนนี้น่ารักมากอ่า (หื่นด้วย อิอิอิ ^.,^)
แร้วก้อยาวมากกก ชอบอ่ะ
-
สนุกทุกเรื่อง :m10: สุดๆ
:L2:
-
(http://widget.sanook.com/static_content/full/graphic/169433ad0e49a4fa7fe7b5f8af035149_1203348121.gif)
-
ห่างหายไปซะนาน เรื่องนี้ใช้เวลาแต่งนานมากออกอ่าวออกทะเลไปบ้างคราวนี้ลองงานแบบไม่ฮาดูบ้างไม่รู้จะเป็นยังไง ยังไงก็เอาไว้มาฮากันใหม่ในเรื่องต่อๆไปละกันนะ^^
เวลาใกล้ค่ำร่างเล็กเสื้อผ้าขาดวิ่นขะมุกขะมอมวิ่งกระหืดกระหอบซอกซ่อนไปตามแนวรั้วไม้มุดผ่านช่องเล็กๆ ของรั้วที่เก่าผุผ่านสุมทุมพุ่มไม้น้อยใหญ่อย่างชำนาญเท่าที่เท้าเล็กจะพาไปได้ ในความมืดสลัวที่เงียบสงัด ร่างเล็กยังวิ่งไปข้างหน้าได้ราวกับมองเห็น เสียงเอะอะของคนที่วิ่งตามมา ไม่ได้ทำให้เด็กน้อยหันไปให้ความใส่ใจแม้แต่น้อย ร่างเล็กมุ่งหน้าไปที่ต้นไม้ใหญ่แทรกตัวเข้าไปในรอยแยกของต้นไม้ ซุกตัวอย่างเงียบเชียบ เสียงเอะอะของคนที่ไล่ตามหลังมา ความมืด ความเงียบแบบแปลกๆ ไม่มีแม้แต่เสียงหรีดหริ่งเรไร ร่างเล็กซุกตัวแอบอยู่ที่โคนต้นไม้ อากาศเย็นทำให้ร่างเล็กยิ่งห่อตัวจนแทบจะม้วนกลมสั่นเทาด้วยความหวาดกลัว............
..
.
ชายผิวขาวจัด สะดุ้งตื่น หอบหายใจเหมือนคนเพิ่งวิ่งมาอย่างยาวนาน ร่างสูงผุดนั่ง ฝันร้ายที่คอยตามหลอกหลอนเขามานานเป็นสิบปี ทุกครั้งที่ฝันแบบนี้มักเป็นลางบอกเหตุให้เขาระมัดระวังตัวให้มากเข้าไว้
ต้นเงินลุกจากที่นอน คว้าเสื้อคลุมมาสวมทับร่างเกือบเปลือย แล้วเดินลงจากบ้านทรงไทยประยุกต์ ที่ครั้งหนึ่งเคยมีคนอาศัยอยู่คึกคัก มาวันนี้ เหลือเพียงเขาคนเดียว ร่างสูงเดินช้าๆ ไปตามทางปูอิฐตัวหนอน ผ่านต้นไม่ใหญ่น้อยไปหยุดที่ริมบ่อน้ำใต้ต้นไทรใหญ่
“คุณจันทร์” ร่างเลือนราง ใต้แสงจันทร์ หันกลับมาตามเสียงเรียก ร่างซีดจางนั้นส่งยิ้มน้อยๆ กลับมาให้
“ฝันอีกแล้ว ฤ ต้นเงิน” เสียงเย็นดังแผ่วๆ
“ครับ คุณจันทร์ คราวนี้ไม่รู้จะร้ายแรงแค่ไหน” ต้นเงินเอ่ยอย่างกลัดกลุ้ม
.....วิตกทุกข์ร้อนมิใช่ทางออกดอก สติ ต่างหากเป็นหนทางแก้ สิ่งใดจะเกิด เราคงไปห้ามมันมิได้ เตรียมตัวเตรียมใจรับมือกับมันให้ดีเถิด..... ร่างโปร่งใสพูดจบก็หันหน้ากลับไป ต้นเงินได้แต่ถอนใจแล้วนั่งลงที่ม้านั่ง ปล่อยใจไปกับความสงบเงียบท่ามกลางธรรมชาติรอบตัว..................
......
..
.
ถนนสายเปลี่ยวที่มืดมิด เสียงห้ามล้อแหลมเสียดอากาศมา ก่อนเสียงโครมจะดังสนั่น รถขับเคลื่อนสี่ล้อที่วิ่งมาด้วยความเร็วต้องรีบผ่อนคันเร่ง ขับอย่างระมัดระวังในแทบจะทันที
“พี่ภู อุบัติเหตุหรือเปล่าอะ” ร่างเล็กบางผุดขึ้นนั่ง เขม้นมองฝ่าความมืดด้านหน้าออกไป
“คงใช่แหละเสียงดังขนาดนี้”
“จะมีใครเป็นไรหรือเปล่าก็ไม่รู้นะ ปลายกลัว” สาวร่างเล็กที่เรียกตัวเองว่าปลาย ทำท่าสยิวกายอย่างหวาดๆ
“เอาน่า ไม่ขนาดนั้นหรอกมั้ง” พูดจบรถก็เคลื่อนมาถึงจุดเกิดเหตุ ชายหนุ่มจอดรถแบบที่เรียกว่าเบรกเอาหัวทิ่ม
“พี่ภู ปลายว่ามีตายชัวร์” แต่คนเป็นน้องไม่ได้สนใจ พูดต่ออย่างมั่นใจทันที
“ปลายโทรเรียกกู้ภัย อยู่ในรถนะ พอพี่ลงไปแล้วล็อครถเลย”
“เดี๋ยวสิ”
“อย่าเถียงถึงจะอุบัติเหตุจริง แต่เราก็ไม่รู้ว่ามันจะมีอะไรแอบแฝงหรือเปล่า กันไว้ดีกว่า” พี่ชายเอ่ยเสียงดุ พร้อมก้มลงไปควานหยิบอะไรบางอย่างออกมาจากใต้เบาะแล้วส่งให้น้องสาว
“ไว้ป้องกันตัว” น้องสาวได้แต่พยักหน้ารับอย่างจำนน
ภูผาถือไฟฉายกำลังสูง ส่องมองโดยรอบ แม้ทางจะเปลี่ยวและมืด แต่ยังดีที่เป็นทางตรง ทำให้มองเห็นได้ไกล รถเก๋งที่อดีตเคยงามตอนนี้ลงไปเค้เก้ตะแคงข้างอยู่ในคูข้างทาง ด้วยไหล่ทางที่สูงเอาเรื่อง ต้นไม้ราบลู่เป็นทาง เมื่อไปถึงรถส่องไฟเข้าไปมองไม่เห็นคนอยู่ด้านใน มองเลยไปอีกฝั่งของรถ คนเจ็บที่ขาวเข้าขั้นโอโม่ ออกมานั่งคอพับคออ่อนเลือดโทรมอยู่
“เป็นไงบ้างคุณ” แสงไฟที่ส่องไปคงไปกวนสายตา คนเจ็บยกมือขึ้นป้อง ร่างโชกเลือดตั้งตรงอย่างระแวง
“ผมเรียกรถพยาบาลแล้วเดียวก็มา...ทนหน่อยนะคุณ” เสียงพูดตอนท้ายของภูผาสะดุดเอาดือไป แต่เจ้าตัวทำเหมือนไม่มีอะไรแล้วพูดต่อ มือที่ถือไฟฉายยังส่องไปมองกวาดในตัวรถให้แน่ใจว่าไม่มีใครติดอยู่
“ยังมีใครในรถอีกหรือเปล่าคุณ” เมื่อคนเจ็บส่ายหน้า หันไปมองตัวรถอีกครั้งก่อนจะชะงัก แล้วหันมากล่าวกับคนเจ็บ
“ผมว่ารถอุบัติเหตุเราถอยห่างจากรถสักหน่อยน่าจะดีกว่านะ” ว่าแล้วก็เดินเข้ามาพยุงคนเจ็บที่ไม่ได้อยากให้คนมาช่วยแตะต้องมากนัก ทั้งคนเจ็บและคนช่วยขยับไปนั่งอิงต้นไม้ใหญ่ห่างจากตัวรถไปไกลพอควร แล้วไม่นานรถก็เกิดไฟลุกก่อนจะเกิดระเบิดดังสนั่น
“พี่ภู” เสียงตะโกนอย่างตกใจของน้องสาวดังระงมก่อนจะหยุดแล้ววิ่งเข้ามาหาคนเป็นพี่ชนิดที่เรียกถลาเข้าใส่จะดีกว่า
“ปลาย” หน้าซีดๆ ของน้องสาวทำเอาคนเป็นพี่อดห่วงไม่ได้
“พี่เป็นอะไรหรือเปล่า ไม่บาดเจ็บนะ เมื่อกี้ระเบิดรถลอยเลยดีนะที่ปลายอยู่ในรถ ขนาดรถยังสั้นเลย”
“แล้วปลายออกจากรถมาทำไม..”
“ก็ปลายเป็นห่วงนี่” น้องสาวหน้างอ ก่อนจะกระโดดเกาะแขนพี่ชาย
“ปลายว่าแถวนี้มันต้องมี อันนั้นแน่เลย”
“อะไรขอปลาย ไอ้อันนั้น....” คนเป็นพี่หยุดซักอย่างระลึกได้
“อ้อ เออ งั้นยืนอยู่ด้วยกันนี่แหละ .... ปลายลงมานี่แล้วรถล่ะ” น้องสาวทำหน้าเมื่อย
“อยู่นี่ ปลายไม่ลืมนังขาวอวบสุดรักของพี่ภูหรอกน่า ล็อคให้อย่างดี ก่อนจะวิ่งลงนี่แหละ” น้องสาวบอกแล้วยื่นส่งทั้งกุญแจรถและปืนพกสั้นกึ่งออโตคืนให้พี่ชาย
“รถกู้ภัยคงมาแล้ว” เสียงหวอดังมาแต่ไกล ก่อนจะมีหน่วยกู้ภัยวิ่งไถลลงมาตามทาง
การกู้ภัยเป็นไปอย่างรวดเร็ว คนเจ็บถูกกขนย้ายไปโรงพยาบาล แต่กว่าจะเสร็จเรื่องราวก็ทำเอาสองพี่น้องแทบหมดสภาพ ทั้งเหนื่อยทั้งง่วง กลับถึงบ้านได้ก็แยกย้ายกันไปนอน
ปลายน้ำหลับเป็นตายหลังอาบน้ำชำระร่างกายที่อ่อนระโหย ภายในห้องอากาศลงอุณหภูมิลงอย่างฉับพลัน ร่างโปร่งใส ยืนมองคนนอนอยู่ทางปลายเตียง มองนิ่งนานก่อนจะเลือนหายไป ประตูห้องนอนเปิดออกภูผามองเข้ามาในห้องเห็นน้องสาวนอนหลับอุตุจึงจากไป ...........
..
“หิวจังพี่ภู มีไรกินมั่ง” เกือบเที่ยงน้องสาวเพิ่งออกจากห้องนอน
“ไปดูเอา กินเสร็จเดี๋ยวเราไปโรงพยาบาลกัน ไปดูคนเจ็บกันหน่อย ไม่รู้มีญาติพี่น้องบ้างหรือเปล่า ตั้งแต่เกิดเรื่องจนพวกเรากลับมาไม่เห็นมีใครมาดู”
“เอาจริงหรอ ปลายไม่อยากไปโรงพยาบาลเลย ถึงไม่เห็นด้วยตาแต่มันก็รู้สึกนะ เดี๋ยววูบเดี๋ยววูบ หนาวๆ ร้อน ปรึ๋ย พาลจะไข้เอา” พี่ชายได้แต่ส่ายหัวอย่างระอา
บ่ายแก่ๆ สองพี่น้องจึงไปถึงโรงพยาบาล ร่างสูงโปร่งขาวเปล่งประกายของคนเจ็บดูบอบบางกว่าที่เห็นเมื่อคืน ยิ่งตอนนี้มีผ้าก็อชพันรอบศีรษะ ข้อมือเข้าเฝือกอ่อนทำให้ดูอ่อนแอจนน่าใจหาย คนเจ็บนั่งพิงหมอนบนเตียงคนไข้ คุยกับตำรวจท้องที่ที่ดูแลเรื่องนี้ตั้งแต่เมื่อคืน
“คุณต้นครับ นี่คุณภูผากับคุณปลายน้ำคนที่ช่วยคุณต้นไว้” นายตำรวจที่นั่งคุยลุกยืนต้อนรับก่อนจะหันไปบอกกับคนเจ็บ
“ผมพอจำได้ว่าเขาเข้ามาช่วยผมเมื่อคืนนี้ แต่เมื่อคืนมันสับสนวุ่นวายซะจนไม่ได้ขอบคุณ ผมขอบคุณ คุณภูผามากนะครับที่มีน้ำใจลงไปดูผมทั้งที่มันอันตราย” พูดจบก็เงียบไป ไม่ได้พูดอะไรต่อ แล้วหลับตาลงหัวเอนพิงเข้ากับหมอน
“ไม่เป็นไรครับ เล็กน้อย แล้วหมอว่าอย่างไรบ้างครับ” ภูผาหันไปคุยกับนายตำรวจที่ยืนอยู่ข้างเตียงแทน
“ไม่เป็นอะไรมากครับ แค่หัวแตก ข้อมือซ้น พักไม่นานก็หาย” คุณตำรวจก็ตอบอย่างเมใจ แม้จะสงสัยแต่ภูผาก็เลือกที่จะเงียบ
“เชิญนั่งก่อนครับ” ยังเป็นคุณตำรวจที่ยังเจ้ากี้เจ้าการยังกับเป็นญาติคนเจ็บ ต้นเงินลืมตามองสองพี่น้องอีกครั้ง พี่ชายเป็นคนตัวสูงใหญ่ ส่วนน้องสาวร่างบางที่ตอนนี้เกาะพี่ชายจนแทบจะเข้าไปซุกอยู่ที่ด้านหลัง หน้าสวยคมแต่ตอนนี้ติดจะซีดไปบ้าง
“คุณปลายน้ำไม่สบายหรือเปล่าครับ” คุณตำรวจทักขึ้น
“ ไม่เป็นไรค่ะ ปลายแค่เหนื่อย คงนอนไม่พอค่ะ”
“งั้น นั่งก่อนครับ”นายตำรวจรีบกุรีจุจอถอยตัวเองจากโซฟายาว แล้วย้ายไปนั่งที่เก้าอี้ข้างเตียงคนป่วยทันที
“ขอบคุณครับ” แล้วการสนทนาก็เริ่มอีกครั้ง ในห้องนี้ก็คงมีแต่ต้นเงินที่เห็นว่าทำไม ปลายน้ำถึงได้ยิ่งเบียดซุกกับข้างกายพี่ชายจนแทบจะขึ้นไปนั่งตักอยู่รอมร่อ ร่างโปร่งใสของคุณจันทร์ ยืนมองปลายน้ำเขม็งอยู่ไม่ห่างจากตัวเธอนัก
........คุณจันทร์ครับ ปลายน้ำเค้าคงรู้สึกได้ ผมว่าตอนนี้คุณจันทร์กำลังทำให้ปลายน้ำกลัวนะครับ..............คุณจันทร์หันไปมองต้นเงินก่อนจะเลือนหายไป
ธนานายตำรวจที่เป็นญาติเพียงคนเดียวที่เหลืออยู่และรู้ว่าต้นเงินมีคุณจันทร์คอยคุ้มครอง ตอนแรกธนาก็นึกว่าต้นเงินมีปัญหาทางจิต แต่ต้นเงินพยายามพิสูจน์และหาทางให้ธนาเชื่อ แม้จะเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง แต่ธนาก็บอกให้ต้นเงินเก็บเรื่องนี้เป็นความลับและก็เป็นธนาอีกนั่นแหละที่บอกให้ต้นเงินหัดสื่อสารกับคุณจันทร์ทางความคิดเพราะไม่อย่างนั้นจะได้มีคนหาว่าต้นเงินบ้า
ปลายน้ำรู้สึกได้ว่าแรงกดดันแปลกๆ ที่มีตั้งแต่เดินเข้ามาในห้องนี้ จู่ก็หายไปดื้อๆ พอความกดดันที่น่าหวาดหวั่นหายไป ก็กลับมาเป็นตัวของตัวเองอีกครั้ง
“...อ้อ ผมว่าคุณภูต้องสงสัยแน่เลยว่าทำไมไอ้ตำรวจนี่มันทำยังกับเป็นญาติคนเจ็บปานนี้ จริงๆ ผมกับคุณต้น จะเรียกยังไงดีล่ะ คุณต้นเป็นผู้มีพระคุณของครอบครัวผม”
“พี่ธนา” ต้นเงินเรียกคนเป็นพี่
“ครับ คุณต้นจะเอาอะไรครับ”
“บอกกี่ครั้งแล้วว่าพี่เป็นญาติ”
“ครับญาติก็ญาติ คุณภูทำรีสอร์ทใช่มั้ยครับ ช่วงนี้มีว่างมั้ยครับ ผมอยากให้คุณต้น ไปพัก ผมไม่อยากให้คุณต้นกลับไปอยู่บ้านคนเดียว ไกลตา ผมเลยว่าหาที่พักที่นี่ผมยังเทียวไปดูแลได้”
“มีครับ พอดีหลังใหม่เพิ่งเสร็จ ยังไม่ได้เปิดจอง ถ้าคุณต้นสนใจก็ไปพักได้ครับ หลังนี้เป็นส่วนตัวมี ห้องครัวกับสระว่ายน้ำส่วนตัว เป็นสัดส่วนห่างจากหลังอื่น เพราะทำไว้สำหรับแขกที่อยากอยู่เงียบๆ กับธรรมชาติ ไม่วุ่นวายครับ....
..
.
ต้นเงินทนเสียงบ่นปนโอดครวญของธนาไม่ไหวเลยต้องมาอยู่ที่รีสอร์ทผาน้ำ ของภูผาจนได้ แล้วไม่รู้ธนากับภูผาไปถูกใจกันอีท่าไหน ภูผาถึงได้รู้ความเป็นมาเป็นไปของทั้งธนาและต้นเงินจนหมด เรียกได้ว่าตำรวจอย่างธนาโดนซักประวัติ สอบปากคำจนขาวสะอาด
ธนา เป็นลูกของญาติห่างๆ ที่เข้ามาอยู่ในบ้านแม้จะเป็นญาติแต่ก็เข้ามาอยู่ในฐานะกึ่งๆ คนรับใช้ ธนาอายุมากกว่าต้นเงิน ธนารักน้อง ต้นเงินก็ติด ธนาเข้ามาอยู่ในบ้านก่อนเกิดเหตุร่วมปี ต้นเงินตอนอายุหกขวบเป็นคนน่ารัก ยิ้มง่าย ก่อนเกิดเหตุ แม่ขวัญแม่ของธนาพาธนาไปหาหมอที่ปากซอย กลับมาก็เป็นตอนที่นายสนคนขับรถยิงตัวตายพอดี คนออแน่นกันที่หน้าบ้าน ตำรวจ กู้ภัยมากันเต็มบ้าน แม่ขวัญตกใจจนแทบสิ้นสติ ดีที่ธนาร้องโหวกเหวก จะไปหาคุณต้น พอตำรวจรู้ว่าเป็นคนในบ้าน เลยยอมให้เข้าไปชี้ตัวผู้ตาย เพราะคนที่รอดชีวิตกลัวจนสติแตก เมื่อเข้าไปดูจึงพบว่า คุณต้นเงินหายไป ตำรวจจึงไปสอบถามจากแม่ครัวที่รอด แม่ขวัญก็โดนสอบปากคำ เพราะอาจมีส่วนรู้เห็น แต่แม่ขวัญบอกว่าพาธนาไปหาหมอ เมื่อเช้าธนามีไข้สูงจนแทบชัก แม่ครัวก็ช่วยเป็นพยาน หมอที่ปากซอยก็ช่วยยืนยัน ตำรวจจึงสอบถามจากแม่ครัวอีกที ได้ความว่านายสนลักพาตัวคุณต้นไป แล้วกลับมาขู่เอาเงินจากคุณกิ่งและคุณเพชร คุณเพชรไม่ให้และจะแจ้งตำรวจ นายสนโกรธเลยยิงคุณเพชร คุณเพชรผลักคุณกิ่งให้หนีคุณกิ่งหนีเข้าไปหลบในห้องพร้อมกับโทรแจ้งตำรวจ นายสนไล่ยิงคนในบ้านจนหมด สิบชีวิต แต่แม่ครัวกลัวจนเป็นลมนายสนนึกว่ายิงไปแล้วเลยไม่ได้สนใจ ตำรวจจึงสันนิษฐานต่อว่านายสนตามคุณกิ่งเข้าไปให้ห้องหมายจะข่มขืนแต่ไม่รู้เกิดอะไรขึ้นเลยไม่ได้ทำ นายสนยิงคุณกิ่งเป็นคนสุดท้ายแล้วยิงตัวตาย ทางตำรวจช่วยกันตามหาคุณต้น จากเบาะแสที่มีจนไปถึงบ้านที่นายสนเช่าไว้ แต่ก็หาคุณต้นไม่พบ จนเข้าวันที่สาม ธนาเป็นคนไปเจอคุณต้นนอนซุกอยู่ที่ต้นไทรริมบ่อน้ำ คุณต้นเนื้อตัวมอมแมมเสื้อผ้าขาดวิ่น ตามตัวมีแต่รอยฟกช้ำ มือเท้าเป็นแผล ไข้ขึ้นสูงรักษาตัวอยู่เกือบเดือน คุณต้นจำอะไรไม่ได้เลย ทุกอย่างเหมือนเริ่มใหม่ จากเด็กร่าเริงกลายเป็นเด็กเงียบ หวาดระแวง ขี้กลัว คุณต้นมีญาติก็เหมือนไม่มี แต่ละคนหวังแต่จะกอบโกย จากเงินมรดก แต่ก็มากอบโกยได้ไม่นานบางคนก็มีอันเป็นไป คนที่ยังอยู่ก็คกลายเป็นบ้า บอกแต่มีผีมารังควาน จนไม่มีใครเข้ามายุ่งกับคุณต้นอีก ก็มีแต่แม่ขวัญแม่ของธนาที่เป็นเพียงญาติห่างๆ เป็นคนดูแล จนธนาอายุยี่สิบสองกำลังเรียนนายร้อยตำรวจปีสุดท้าย แม่ขวัญก็ป่วยแล้วเสียชีวิต ตอนนั้นคุณต้นก็เป็นนิสิตปีหนึ่งแล้ว นิสัยขี้กลัว หวาดระแวงยังมีอยู่แต่จะเก็บซ่อนกลบด้วยความนิ่ง เงียบ ไม่พูด ธนารับเป็นผู้ปกครอง แต่ไม่ได้ดูแลใกล้ชิดเพราะก็โตกันแล้ว เดือนนึงก็กลับไปเจอกันที แต่จะโทรหาแทบจะทุกวัน จนเพื่อนล้อว่ามีลูกชื่อต้นไม่ใช่น้อง ตัวคุณต้นเองก็รำคาญ ต้องบอกว่าเว้นๆบ้างก็ได้ จนทำงานนี้แหละถึงได้ห่างๆ ไปไม่ค่อยต้องห่วง
ต้นเงินมาอยู่ที่รีสอร์ทได้เกือบอาทิตย์นึงแล้ว ตอนเช้าอากาศสดชื่นจึงตัดสินใจออกมาเดินเล่นที่เนินหญ้าหน้าบ้านเจอเข้ากับสองพี่น้องเจ้าของรีสอร์ท
“สวัสดีครับคุณภู คุณปลาย อ๊ะ” ต้นเงินกำลังจะเดินเข้าไปหา แต่อยู่ๆ ก็เหมือนโดนผลักจากทางด้านหลังเซถลาไปทางปลายน้ำ ต้นเงินหลับตาคิดในใจว่าเจ็บตัวแน่ แต่ในความเป็นจริงกลับไม่เจ็บอย่างที่คิดไว้ พอลืมตามองก็พบว่าตนเองล้มลงไปบนตัวของภูผาที่ไม่รู้มาได้อย่างไร แถมต้นเงินยังซบอยู่บนอกแกร่งอย่างสบายอีกต่างหาก
“อ๊ะ ขอโทษครับคุณภู” ต้นเงินรีบลุกขึ้นนั่ง ภูผาก็ลุกตาม
“ไม่เป็นไรคราวหลังก็ระวังหน่อยล่ะ ดีไม่ดีเกิดกลิ้งลงเนินไปจะเจ็บเอาซะเปล่า”
“ขอโทษครับ มันเหมือนโดนผลักแต่ผมคงสะดุดอะไรเองมากกว่า” ต้นเงินหน้าจ๋อยเสียงอ่อย ได้แต่ต่อว่าคุณจันทร์อยู่ในใจ
“ที่โล่งขนาดนี้มองไปก็มีแต่เราสามคน ถ้าใครจะผลักก็มีแต่ผีแล้วหละคุณ” ภูผามองตาขวางไปทางด้านหลังแล้วไม่พูดอะไรอีก ช่วยฉุดมือให้ต้นเงินลุกขึ้นยืน ดูว่าไม่บาดเจ็บแล้วก็แยกย้ายกันไป
“ดุชะมัด” ต้นเงินเดินกลับเข้าบ้านหมดอารมณ์เดินเล่น
.....คุณจันทร์ เมื่อกี้ผลักผมทำไม....
.....บุพเพคือพานพบ โอกาสจักทำให้ลงเอย.....เสียงเย็นๆของคุณจันทร์ตอบกลับแล้วก็หายตัวไป
“ลงเอย ลงเอยกับคุณภูหรือไงคุณจันทร์” ต้นเงินได้แต่ทำหน้านิ่วเอ่ยเบาๆ กับตัวเอง.....
..
.
เป็นอีกวันที่ต้นเงินออกมาเดินเล่นอยู่ที่เนินหญ้า สายตาเหลือบไปเห็นปลายน้ำเดินมาแล้วอยู่ๆ ก็..อีกครั้ง ร่างของต้นเงินกำลังกลิ้งไปทางที่ปลายน้ำอยู่ กลิ้งไปได้ไม่ไกลก็เหมือนมีคนมาช่วยหยุดเอาไว้ แต่ก็ทำเอามึนไปเหมือนกัน
“เป็นอะไรหรือเปล่าคุณต้น ผมว่าคุณอย่ามาเดินเล่นบนเนินเลยไปเดินเล่นที่พื้นราบๆ จะปลอดภัยกว่า” คนที่มาช่วยต้นเงินกลับกลายเป็นภูผาไปได้อย่างไรก็ไม่รู้ เพราะเมื่อกี้ต้นเงินไม่เห็นภูผาจะอยู่แถวๆ นี้เลย
“ขอบคุณครับ ผมไม่ได้ตั้งใจตก อยู่ มันก็....” ต้นเงินตอบพร้อมมองไปที่ภูผา แต่ภูผากลับมองไปที่ยอดเนิน ที่ต้นเงินกลิ้งลงมาแทน แล้วอยู่ก็เดินจ้ำอ้าวกลับขึ้นเนินไปอย่างรีบร้อน ต้นเงินได้แต่เดินตาม ก่อนจะเดินตามมาอย่างงงๆ เมื่อขึ้นมายืนบนเนินก็เห็นคุณภูเข้าไปแทรกกลางพี่ธนากับปลายน้ำ
“พี่ภู๊ ใจเย็น เมื่อกี้ปลายล้ม ลงไปทับคุณธนา ปลายกำลังดูว่าคุณธนาเป็นอะไรหรือเปล่าแค่นั้นเองค่ะ” ปลายน้ำรีบบอกเมื่อเห็นหน้าบอกบุญไม่รับของภูผา ต้นเงินได้แต่ตาโตกับสัญชาติญาณความหวงน้องสาว ..ขนาดไม่เห็นยังรู้สึกได้...ของภูผา
“คุณต้น พอดีเลยมาคุยกับพี่ดีกว่า” ธนาพยายามเลี่ยงคนหวงน้องแบบหน้ามืดตามัว ต้นเงินพาธนาเดินกลับเข้าบ้านแต่หูก็ยังได้ยินคนเป็นพี่สั่งน้องสาวเสียงเขียว
“ปลาย ต่อไปไม่ต้องมาเดินเล่นแถวนี้อีกนะ”
“พี่ภู๊” .....
“ต้น ทางตำรวจได้ผลสรุปมาแล้วนะ สายเบรคถูกตัด ก่อนจะมาหาพี่คุณต้นไปที่ไหนมาบ้าง.....
..
.
-
จากวันนั้นจนถึงวันนี้ก็เดือนกว่าเข้าไปแล้ว การสอบสวนหลักฐานทุกอย่างกลับพุ่งเป้ามาที่ธนา แต่ทั้งต้นเงินและธนารู้ดีว่าเป็นไปไม่ได้เพราะถ้าต้นเงินเป็นอะไรไป สิ่งที่ธนาจะได้มีแค่หุ้นจำนวนไม่มากจากบริษัทที่ต้นเงินดูแลอยู่เพียงเท่านั้นและถ้าต้นเงินเป็นอะไรไปก็จะมีผลกระทบกับเสถียรภาพของบริษัทอีกต่างหากกลายเป็นว่าถ้าธนาอยากอยู่สบายก็ต้องดูแลต้นเงินให้ดีเหมือนกัน ทั้งนี้ธนาเป็นคนเสนอให้ทำแบบนี้เอง เพื่อต้นเงินจะได้ไม่ต้องหวาดระแวงคนข้างตัวอีกและเรื่องนี้มีรู้กันอยู่แค่สามคนเท่านั้นคือต้นเงิน ธนา และทนายความเก่าแก่
เมื่อเกิดเหตุการณ์เช่นนี้ขึ้น ธนาเสนอให้ตามน้ำไปก่อน เพื่อซ้อนแผนของคนร้ายอีกที ธนาไปขอปรึกษากับผู้บังคับบัญชา
“เรื่องนี้เกิดในท้องที่ของเรา เรามีหน้าที่รับผิดชอบเต็มที่ ผมจะสั่งพักงานคุณ แล้วให้วินัยเป็นคนรับผิดชอบคดีนี้” คนเป็นนายติดต่อออกไปนอกห้อง วินัยเป็นเพื่อนสนิทที่เรียนร่วมรุ่นตำรวจมาด้วยกัน เป็นคนตรง คนไว้ใจได้
“ให้วินัยเข้ามาพบผมด้วย” ไม่นานร้อยเอกวินัยมา ธนาเล่าแผนที่วางไว้ให้อีกฝ่ายฟัง
“ผมให้คุณเป็นคนรับผิดชอบคดีนี้ และคอยประสานงานกับธนา มีความคืบหน้าอะไรรายงานผมโดยตรง”
“ครับ” ทั้งสองคนรับคำและทำความเคารพก่อนออกจากห้องไป
เรื่องร้ายก็เกิดตามมาอีกหลายหน ไม่ได้ทำให้ภูผาหนักใจอะไรเลยเพราะหลายๆครั้งแสดงให้เห็นว่าเป็นฝีมือพวกสมัครเล่นไม่ได้เปลืองแรงคนของเราเท่าไหร่เลยดีซะอีกว่าเป็นการสร้างความตื่นตัวให้คนของเขได้เป็นอย่างดี จะว่าไปคนที่มาหาเรื่องเขายังร้ายซะกว่าหลายเท่านัก
แต่เรื่องของเรื่องที่ทำให้ภูผากลุ้มอยู่ตอนนี้ กลับเป็นเรื่องที่อยู่ๆ น้องสาวของเขาก็เกิดอาการนอนละเมอเข้าห้องผู้ชายซะอย่างงั้น ครั้งแรกเขาเห็นตั้งแต่ปลายเดินออกจากห้องมากลางดึกก็นึกว่าไม่มีอะไรเพราะพอทักน้องก็เหมือนสะดุ้งและรู้สึกตัว แต่หลังๆ ชักหนักขึ้น เพราะเขาไม่ได้มีเวลามานั่งเฝ้านอนเฝ้าน้องได้ทุกคืน ยิ่งตอนนี้มีธนาเข้ามาอยู่ร่วมบ้านกับต้นเงินยิ่งแล้วใหญ่ เพราะตัวต้นเงินเองดูเหมือนไม่ได้มีใจให้ปลายน้ำเหมือนกับธนาที่แสดงออกอย่างโจ่งแจ้งว่าชอบปลายน้ำ แต่ที่ไว้ใจไม่ได้คือ ตัวปลายน้ำเอง ตอนตื่นๆก็ไม่ได้มีทีท่าว่าจะสนใจต้นเงินติดจะเอียงไปทางธนาซะด้วยซ้ำ แต่ทำไมตอนละเมอกลับเดินเข้าห้องต้นเงินมันซะอย่างนั้นนี่สิ
จากเหตุการณ์หลายครั้งที่ต้นเงินต้องกระเจิงออกจากห้อง เพราะปลายน้ำเดินละเมอเข้าไปนอนที่เตียง ทำให้ภูผาไม่สบายใจ ไม่ได้กลัวต้นเงินจะทำอะไรปลายน้ำ แต่กลัวจะเป็นปลายน้ำเองนั้นแหละที่จะทำอะไรต้นเงิน และเกิดอะไรที่ดูไม่งามขึ้นใต้จมูกของเขา
“คุณปลายเป็นแบบนี้บ่อยหรือครับ” ต้นเงินที่วันนี้กระเจิงออกจากห้องมาอีกครั้งถามขึ้นทันทีที่ภูผามาถึงบ้านที่เขาพักอยู่
“น้องผมไม่เคยละเมอ” ภูผาตอบเสียงเขียว แล้วเข้าไปปลุกน้องสาวให้ออกมาจากห้องนอนของคนอื่น
“ก็เห็นอยู่” ต้นเงินเดินตามไป ปากก็ยังเหน็บต่อ
“ยังไม่เลิก ..ได้.. คุณ” ภูผาขี้หน้าต้นเงิน
“เก็บของ” ภูผาสั่ง ต้นเงินขี้ที่ตัวเอง ใจก็คิด ..เก็บไปไหน
“ปลาย น้องไปเก็บของๆตัวเองแล้วย้ายมาอยู่ที่นี่ ส่วนคุณเก็บของใช้แล้วย้ายไปนอนที่บ้านกับผม” คำสั่งสายฟ้าแลบทำเอาสองคนที่ต้องย้ายหน้าเหวอ โดยที่ภูผาลืมไปเสียสนิทว่าที่บ้านหลังนี้ยังมีธนาอยู่อีกคน
คนนอนหลับกระสับกระส่ายจนคนร่วมเตียงต้องลุกเปิดไฟหัวเตียง เมื่อภูผาสั่งให้ต้นเงินมานอนที่บ้านกับเขา ครั้งแรกกะว่าจะให้นอนในห้องของปลายน้ำ แต่เพื่อกันความเสี่ยงภูผาเปลี่ยนใจ ให้ต้นเงินเข้ามานอนร่วมห้องกับเขา มีอยู่หลายคืนที่ภูผาต้องสะดุ้งตื่นกลางดึกเพื่อมาปลุกและปลอบคนนอนข้างๆ
ต้นเงิน นอนกระสับกระส่าย บางครั้งฝันร้ายจนสะดุ้งตื่นกลางดึก บางครั้งก็ละเมอร้องไห้อย่างน่าสงสาร
หลายๆ ครั้งที่ต้นเงินละเมอ ภูผาแค่เอามือไปแตะที่ตัวหรือแขนต้นเงินก็จะหยุด แต่ครั้งนี้กลับไม่ใช่
“ต้น คุณต้น” ภูผาเอามือแตะ และเรียกเบา คนฝันร้ายตอนนี้เหงื่อท่วม มือป่ายเปะปะ น้ำตาไหลเป็นสาย หายใจหอบ ร้องครางอย่างเจ็บปวด จนภูผาต้องเขย่าปลุก คนนอนละเมอลืมตาแต่เหมือนยังไม่หลุดจากฝันที่ร้ายกาจนั้น
“.คุณภู..” คนเพิ่งตื่น กระซิบเสียงแผ่ว สีหน้าแววตาตื่นตระหนกแสดงถึงความหวาดกลัว ราวกับเด็กหลงทาง
“นายฝันร้าย แค่ฝันร้าย ไม่เป็นไร” ภูผาทาบมือที่ข้างแก้มอย่างอ่อนโยน น้ำตามากมายไหลทะลักจากคนโดนปลอบ มือสั่นระริกเย็นเฉียบตวานคว้าจับมือที่ข้างแก้มอย่างเสียขวัญ การร้องไห้แบบไม่มีเสียงดูจะบาดลึกในใจของภูผาเป็นอันมาก ภูผาดึงมือออกจากการเกาะกุมเปลี่ยนเป็น โอบรั้งให้คนร้องไห้ซุกแนบเข้ากับแผ่นอก มือหนาลูบปลอบที่หัว แล้วย้ายไปตบเบาๆ ที่แผ่นหลังเปลือยอย่างช้าๆ จากครั้งแรกที่เห็นอาการนอนฝันร้ายกระสับกระส่ายของต้นเงิน ภูผาก็ไปเค้นความจริงจากธนา จนได้รับรู้เรื่องราวในอดีตของต้นเงินอย่างระเอียด ภูผาที่เคยแต่หวงห่วงน้องสาวคนเดียว แต่ตอนนี้กลับห่วงอาทรร่างบางในอ้อมกอดขึ้นมาตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่อาจรู้ สายใยบางๆ ได้ถักทอร้อยรัดหัวใจสองดวงที่ไม่น่าจะเป็นไปได้ให้ขยับแนบชิดกันอย่างหลงลืมตนของคนสองคน มือบางกอดรัดร่างหนาเข้ามาแนบชิดอย่างต้องการที่พึ่งพิง มือหนาก็โอบรักร่างบางอย่างปกป้อง
ร่างสั่นเทาในอ้อมกอดเริ่มสงบลงบ้างแล้ว พยายามดันตัวออกจากอ้อมกอดอบอุ่นที่ได้รับเพื่อป้องกันตัวจากความเคยชินที่อยากจะซุกเข้าหากเกราะกำบังที่อบอุ่น เจ้าของอ้อมกอดที่โอบรัดอยู่กลับไม่ยินยอมให้ร่างเล็กหลบหนีออกไปได้ วงแขนที่รัดแน่นเข้าจนคนในอ้อมกอดต้องเงยขึ้นมอง เมื่อตาสบตา ช่วงเวลานั้นราวกับโลกหยุดหมุนไปชั่วขณะ
“คุณภู ..” เสียงแผ่วเบายังไม่ทันได้เอ่ยไปมากว่าการเรียกชื่อ ริมฝีปากอุ่นก็แนบลงปิดอย่างแม่นยำ ก่อนจะเริ่มรุกรานเรียกร้องมากขึ้นจนร่างเล็กถึงกับสั่นสะท้าน มือหนาป่ายเปะปะไปตามแผ่นหลังเปลือย ลูปไล้ไปตรงไหนก็ทิ้งล่องรอยอบอุ่นไว้ให้
ร่างหนารุกรานหนักขึ้น จนตอนนี้ร่างของทั้งสองเปลือยเปล่าแนบชิดเป็นเนื้อเดียว คนร่างเล็กเสียอีกที่ยังหลงเหลือสติยั้งคิด
“คุณภู...อ๊ะ” เสียงเรียกหอบกระเส่า เรียกรั้งร่างหนาไว้ก่อนที่จะเลยเถิดจาไม่อาจหวนกลับ
“อือ” ร่างหนาครางรับเสียงเรียกแต่ไม่ได้หยุดการกระทำที่กำลังติดพันอยู่
“อ๊ะ.. คุณอือม ภู..อาเดียว..คะ..ครับ อ๊า ..จะซี๊ด .อือม.ทำอย่างนี้..อ๊า..จริงๆ หรอครับ” เมื่อร่างบางพูดจบประโยคอย่างที่ตั้งใจ ร่างหนาก็ยกตัวขึ้นเลือนตัวกลับมาคร่อมทับด้านบนอย่างยั่วยวน หน้าของทั้งสองอยู่ชิดกัน ตามองตา ปากแนบปากแต่ภูผาไม่ได้รุกรานอะไรไปมากกว่านั้น แต่กลับกระตุ้นอารมณ์ได้อย่างแปลกประหลาด ร่างบางกลับเป็นฝ่ายหลบตาอย่างเขินอาย
“นายอยากให้หยุดหรือเปล่า” ร่างหนาด้านบนกระซิบถามอยู่ชิดริมฝีปากบางอย่างยั่วยวน พอปากบางขยับห่าง คนด้านบนก็ไล้ลิ้นลงหยอกล้อ เสียงหายใจเข้าลึกๆ อย่างจำนน ก่อนร่างบางจะปล่อยให้ลิ้นร้อนลุกรานจนหนำใจ มือบางเกาะกอดแผ่นหลังหนาเอาไว้แน่น
“ไม่ ผม ไม่อยาก ให้คุณภู หยุด” เมื่อร่างหนาหยุดรุกราน ต้นเงินก็ตอบแผ่วๆ กระท่อนกระแท่นตามแรงอารมณ์ที่พุ่งสูง
“แต่..” ภูผาไม่รอให้ต้นเงินพูดต่อ คราวนี้เขาบดจูบลงมาอย่างรุนแรงราวกับจะทำโทษ
“ไม่ต้องมีแต่” ภูผากระซิบเบาชิดริมหู ทำเอาต้นเงินถึงกับสั่นสะท้าน
“ไม่ได้ อ๊ะครับ” ร่างบางพยายามรวบรวมสติให้มาที่สุดก่อนที่จะสายเกินไป แต่ภูผาก็ไม่ยอมอ่อนข้อให้แม้แต่น้อย เมื่อต้นเงินยังดื้อ ภูผากัดเบาที่ลำคอขาว แต่ต้นเงินก็ยังไม่ยอมจำนน
“ผมรักคุณภู แต่ อ๊ะ..” ภูผาได้ยินคำว่ารัก ก็เลยสมนาคุณด้วยจูบแสนหวานที่แทบกระชากวิญญาณและสติต้นเงินให้หลุดจากร่าง
“ผม..” หลังจูบที่ทำเอาสติกระเจิง ต้นเงินก็เริ่มพูดสิ่งที่คิดไว้อีกครั้ง
“แทนตัวว่าต้นสิ” ภูผาสั่งสียงดุ
“ต้น..” ต้นเงินแทนตัวเองว่าต้นอย่างอายๆ
“ต้นรักคุณภู..”
“เรียกพี่ภูครับ” ร่างหนาสั่งอีกครั้ง
“ต้น ต้นรัก พะ ..พี่ภู” ต้นเงินหน้าแดงกล่ำ อายเสียยิ่งกว่าสิ่งที่ทำมาจนถึงตอนนี้เสียอีก
“เด็กดี” ภูผายิ้มรับคำเรียก ก่อนจะซุกไซร้ ที่ข้างหูต้นเงินอย่างเมามัน
“แต่..”ภูผาเอานิ้วชี้มาปิดที่ปากต้นเงินก่อนที่ต้นเงินจะได้พูดจนจบ
“เรารักกัน ต้นรักพี่ พี่ก็รักต้น ระหว่างเราจะไม่มีคำว่าแต่อะไรอีก อะไรจะเกิดก็ให้มันเกิด และต้นจะมีพี่ภูเป็นเกราะคุ้มภัย เป็นที่พักพิงตลอดไป พี่สัญญา” ต้นเงินซุกหน้าเข้าที่ซอกคอภูผา สองมือกอดรัดร่างของภูผาเอาไว้แน่นเหมือนกลัวว่าที่ผ่านมาจะเป็นแค่ฝัน
“พี่ภู” ต้นเงินร้องไห้ออกมาอย่างสุดกลั้นจากคนที่ขาด ขาดความรัก ขาดไปเสียทุกอย่าง เหมือนเด็กหลงทางที่เดินมาเจอบ้านที่โหยหา ภูผาพลิกตัวลงนอนตะแคง โอบกอดร่างบางที่ยังร้องไห้สะอึกสะอื้นเอาไว้แน่น ก่อนจะหลับไปเมื่อไหร่ก็ไม่รู้ มารู้สึกตัวอีกครั้ง ด้านนอกแสงสีทองเริ่มมองเห็นรำไร ร่างบางในอ้อมแขนดิ้นขยุกขยิก ให้หลุดออกจากวงแขน ภูผาลูบไล้แผ่วไปตามแผ่นหลังเปลือย ร่างบางถึงกับสะท้านเฮือก ภูผาพลิกตัวอย่างเร็ว กดร่างบางลงแนบกับที่นอนนุ่ม
“อ๊ะ พี่ภู..” ภูผาบดจูบที่ริมฝีปากบางอย่างอดไม่อยู่ ร่างเล็กไม่ได้ต่อต้าน ภูผาจูบไซร้ไปตามข้างแกม ไล้เรื่อยลงไปที่ซอกคอขาว
“อื้อ …อ๊ะ ..อ๊า อ๊า” เสียงครางจากร่างบางช่วยเร่งให้ร่างหนาหนักมือยิ่งขึ้น
“อ้ะพี่ภู …อึ้...อ๊ะ” ปากไล้ไปซอกคอ แล้วขบเม้มตรงติ่งหู ลากไล้ลงมาที่หัวนมแข็งชูชัน ร่างขาวผวาแอ่นอกเข้าหา
“อ้า .. อื้อออ” ภูผาปรนเปรอ ยอดอกทั้งสองข้างอย่างเมามัน ต้นเงินได้แต่กกกอดจิกทึ้งหัวไหล่หนาอย่างลืมตัว ร่างบางบิดเร่า ภูผาเลื่อนตัวต่ำลงไปอีกคราวนี้ เรียกเสียงครางดังลั่นห้องได้อย่างง่ายดาย ร่างขาวแอ่นเกร็ง ตามการเรียกร้องปรนเปรอทั้งมือและปากของภูผา ก่อนจะนอนระทวยเป็นดินเหลวอยู่กลางเตียง ภูผามารอช้า จับยกขาที่อ่อนเปียกทั้งสองของต้นเงินชันขึ้น แทรกตัวเข้ากลางหว่างขา ต้นเงินนอนหลับตาแน่น ตัวสั่นด้วยความหวาดกลัวจนภูผายังรู้สึกได้
“ต้น ต้นครับ อย่ากลัวนะ” ภูผากระซิบปลอบอย่างนุ่มนวล ต้นเงินได้แต่พยักหน้าตอบแบบส่งๆ เมื่อภูผาเดินหน้าต่อไป เสียงร้องครางที่ถูกข่มกลั้นอยู่ในลำคอของต้นเงิน เป็นเสียงของความหวาดกลัวและเจ็บปวด จนภูผาต้องโน้มตัวลงไปกอดร่างบางที่ตัวสั่นเทาเอาไว้
“พี่ภู อืออ พี่ภู ช่วยต้นด้วย”นี่เป็นเสียงกระซิบที่ภูผาจับในความได้จากต้นเงินที่ตอนนี้เหมือนลืมตัว
“ต้น ต้นครับ พี่ภูอยู่นี่นะ นี่พี่ภูเองครับ ไม่ต้องกลัวนะคนดี” ภูผาลูบหลังไหล่คลายการเกร็งลง กัดฟันค่อยขยับสะโพกสอดใส่เข้าไปอย่างช้าๆ ต้นเงินลืมตาขึ้นมอง ก่อนกางมือออกโอบรัดคนด้านบนว่าคนที่ขยับโยกอยู่ด้านบนคนภูผา การตอบสนองเริ่มดีขึ้นจนกลายเป็นความหฤหรร เสียงร้องอย่างสุขสมดังระงมลั่นห้อง จวบจน ตะวันไต่ขึ้นไปเกือบตรงหัว การเคลื่อนไหวในห้องจึงสงบลง
เวลาผ่าน อีกเดือนกว่า คนที่ทำร้ายต้นเงินโดนจับเรื่องต่างๆ คลี่คลายไป ต้นเงินไม่ฝันร้ายอีก แต่เรื่องที่คาใจภูผาก็ยังไม่คลี่คลาย เพราะทุกครั้งที่กำลังเข้าด้ายเข้าเข็ม ต้นเงินจะแสดงอาการหวาดกลัวให้เห็นอยู่ทุกครั้ง แต่ไม่ว่าจะเค้นถาม ธนาแค่ไหน ธนาก็ตอบได้แค่ว่าไม่รู้ครับ ไม่รู้จริงๆ จนภูผาตัดใจที่จะถามต่อ....
..
.
วันนี้ภูผาไม่อยู่ บ้านเงียบจนผิดสังเกต ต้นเงินนอนอยู่คนเดียวบนเตียงใหญ่ ร่างบางนอนกระสับกระส่าย เหงื่อออกท่วมตัว ลมหายใจหอบกระชั้น
“ช่วยด้วย” เสียงร้องขอความช่วยเหลือดังลั่น ร่างบางกระเด้งตัวขึ้นนั่งอย่างตื่นตระหนก อากาศในห้องเย็นเฉียบเกินอุณหภูมิความเย็นของเครื่องปรับอากาศ ต้นเงินหันหน้ามองที่ประตูห้อง คุณจันทร์ที่มีร่างเลือนรางยืนมีสีหน้ากังวล อยู่ข้างประตู ต้นเงินรู้สึกถึงเสียงผิดปกติได้ในทันทีแต่มันก็สายไป ประตูถูกคนร้ายกระแทกเปิดเข้ามาได้ก่อน คนร้ายสามคนตรงเข้ามาถึงตัวอย่างรวดเร็ว แล้วสติก็ดับวูบไป
ภูผากลับมาถึงก็เห็นบ้านเปิดไฟสว่างโร่ ธนากำลังสั่งงานให้คนออกค้นหาอะไรสักอย่างอย่างเร่งด่วน รางสังหรณ์ประหลาด ทำให้ ภูผาแทบจะกระโดดลงจากรถที่ขับอยู่ทันที
“พี่ภู คุณต้นหายไป” ธนารีบบอกข่าวร้ายทันทีที่เห็นหน้า ภูผากวาดตาหาปลายน้ำทันที จึงเห็นปลายน้ำนั่งตัวสั่นเทาอยู่ที่โซฟาในห้องรับแขก ภูผาได้แต่ถอนใจด้วยความโล่งอก
“ผมให้คน ออกค้นหาแล้ว คุณต้นหายไปไม่นานเราน่าจะตามทัน” ธนายังรายงานต่อ
“ทำไมนายรู้ว่าต้นเพิ่งหายไปไม่นาน”
“คุณน้ำผมบอกว่าเป็นห่วงบ้านห่วงคุณต้นยังไงไม่รู้ ให้ผมรีบมาดูที่บ้านเพราะวันนี้พี่ภูกลับดึก ผมเลยมาด้วยกันกับคุณน้ำ พอมาถึง ประตูบ้านที่ควรจะปิดกลับเปิดอยู่ผมเลยเข้าไปดูมีร่องรอยงัดแงะ ผมหาคุณต้นไม่พบ คลำดูที่เตียงยังอุ่นๆอยู่ ผมเลยสันนิษฐานว่าพวกมันน่าจะเพิ่งพาคุณต้นไป” ธนาพูดไปเรื่อยแม้จะเห็นแล้วว่าภูผาไม่ได้ฟังเขาเลย ตอนนี้ภูผาก้าวยาวมาหยุดอยู่หน้าปลายน้ำ
“พาผมไปหาต้นเงินเดี๋ยวนี้” เสียงห้าวสั่งอย่างกระชากกระชั้น ปลายน้ำที่นั่งหน้าซีดอยู่ยิ่งซีดลงกว่าเดิมอีกหลายเท่า
ธนาที่เดินตามภูผามาทางด้านหลังกลับนึกว่าทั้งหมดเป็นฝีมือของปลายน้ำที่หึงหวงพี่ชายตัวเอง แต่ก่อนที่จะได้อ้าปากต่อว่าปลายน้ำ
“คุณรู้ใช่มั้ยว่าพวกมันพาต้นน้ำไปที่ไหน” ภูผายังกระชากเสียงถามกับความว่างเปล่าด้านหลังปลายน้ำต่อไป ธนาเริ่มนึกอะไรได้ลางๆ ถึงกลับครางแผ่วออกมา
“คุณจันทร์” ปลายน้ำและภูผาหันมามองธนาเป็นตาเดียว
“เค้าชื่อคุณจันทร์หรือ” ภูผาหันมาถามธนา และได้รับการพยักหน้าตอบ
“ธนา เรียกทุกคนกลับมา แล้วให้รีบตามชั้นมา ปลายอยู่ที่เฝ้าบ้าน ล็อกบ้านให้ดี เอาปืนในลิ้นชักมาถือไว้ ไม่ไว้ใจยิงก่อนค่อยถาม” พูดจบก็เดินริวออกไป ธนาที่ไปตามคนงานกลับมาเดินตามหลังภูผาที่นำหน้าไปไกลอย่าไม่ให้คลาดสายตาทางที่ภูผานำไปเป็นทางไปหน้าผาที่อยู่ด้านหลังรีสอร์ท ยิ่งเดินใกล้หน้าผามากเท่าไหร่ เสียงร้องขอความช่วยเหลือของต้นเงินก็ยิ่งชัดขึ้น ภูผากระโจนไปตามเสียง ภาพที่เห็นทำเอาเขาเลือดขึ้นหน้า คนร้ายสองคนยืนมองอีกคนคร่อมร่างของต้นเงินที่ตอนนี้แน่นิ่งไปแล้ว ภูผากระโดดถีบเข้าใสร่างคนที่คร่อมอยู่เหนือร่างต้นเงินในทันที ด้วยความไม่ทันระวังคนร้ายรายนั้นกระเดนกลิ้งไปหยุดอยู่ริมผา หมิ่นเหม่จะตกมิตกแหล่ อีกสองคนแตกฮือ ก่อนจะตั้งตัวได้ คนที่ตามภูผามาก็มาถึงซะก่อนทั้งสามคนเลยโดนจับได้อย่างมายากเย็น
“ต้น ต้น” ภูผารีบเข้าไปหาต้นเงินทันที แต่ตอนนี้ต้นเงินได้แต่นอนตัวสั่น ปากพึมพำอะไรไม่ได้ศัพท์ ภูผากอดร่างสั่นเทาของต้นเงินแน่น ปากก็กระซิบเรียกสติต้นเงินอยู่ข้างหู ไม่นานต้นเงินก็สงบลง ไม่ร้องไห้ ไม่สั่น เลยร้องพึมพำ ภูผาจึงอุ้มต้นเงินกลับมาที่บ้าน ธนาออกไปจัดการเรื่องตำรวจ พร้อมกับปลายน้ำ ในฐานะเจ้าของบ้าน
.....ในฝันที่ไม่ชัดของต้นเงิน เด็กชายกำลังปีนต้นไม้ข้างบ้านเพื่อเก็บดอกไว้อะไรซักอย่างจะเอาไปให้คนเป็นแม่ ความฝันจากเรื่องอดีตและปัจจุบันตีกันยุ่งเหยิง ตัดสลับกันไปมาทั้งทุกข์ทั้งสุข ที่เลวร้ายที่สุดก็เป็นตอนที่มีคนร้ายมาจับตัวเขาไป ต้นเงินร้องตะโกนให้คนช่วย ทั้งดิ้น ทั้งร้องจนแสบไปทั้งลำคอเล็กๆ แต่กลับไม่มีใครสักคนสนใจ เขาถูกพามาที่ห้องเล็กๆ ซอมซ่อ นายสนจับเขาโยนเข้ามาในห้องอย่างไม่ใยดี แล้วก็มีผู้ชายอีกคนตามเข้ามา ความเลวร้ายยังตามหลอนจนแม้แต่เสียร้องก็ไม่ได้ช่วยบรรเทาลงได้ เด็กเล็กคนนึงต้องมารองรับความวิปริตของอมนุษย์ แต่แล้อยู่ๆ ก็มีร่างเลือนรางร่างหนึ่งมาขี้ทางหนีให้กับเขา ร่างเล็กวิ่งหนีไม่คิดชีวิตตามกำลังที่ร่างกายบอบช้ำจะพาไปไหว แต่เขาก็หนีรอด ตอนที่เขาคิดซุกตัวอยู่ในโพลงไม้ กลไกของร่างกายก็สั่งให้สมองลบลืมวันที่หน้าหวาดกลัวนั้นออกไป ชีวิตใหม่เริ่มขึ้นหลังจากนั้อีกหนึ่งเดือน พี่ธนา กับแม่ขวัญต่างดูแลถนุถนอมเด็กชายราวกับไข่ในหิน แม้ทุกอย่างจะดูเทาๆ แต่ความรักความเอาใจใส่อย่างจริงใจก็เป็นยารักษาให้โลกหม่นๆเริ่มมีสีสันขึ้นมาบ้าง แต่แล้ววันนึง พี่ภูก็เข้ามาทำให้โลกที่น่าหวาดกลัวเป็นที่ที่มีแต่ความอบอุ่นอีกครั้งและครั้งนี้ต้นเงินตัดสินใจจะไม่ยอมเสียมันไปไม่ว่ามันจะเลวร้ายปานได้ก็ตาม เข้าจะไม่ยอมลืมมันเป็นอันขาด....
“พี่ภู” เสียงเรียกยังไม่ขาดปาก ต้นเงินก็กระเด้งตัวขึ้นนั่ง ภูผาลุกตามขึ้นมาอย่างทันที พอต้นเงินหันมาเห็นภูผา ก็ผวาเข้ามาในอ้อมกอดพร้อมกับร้องไห้ราวกับจะขาดใจ
“ไม่ต้องกลัวนะ พี่ภูอยู่กับต้นแล้ว ไม่มีใครทำอะไรต้นได้นะ พี่ช่วยต้นทัน ไม่มีใครทำอะไรต้นนะ” ภูผากอดคนในอ้อมแขนแน่นมาก
พี่ภู พี่จะรังเกียจต้นมั้ย ถ้าต้นจะเล่าอะไรให้ฟัง”
“ไม่ ไม่ว่าเรื่องอะไรพี่ภูจะอยู่ข้างต้นเสมอ” ต้นเริ่มเล่าเรื่องราวตอนเด็กที่โดนจับตัวไป เรื่องที่โดนทำร้ายและเรื่องที่ต้นทำให้ตัวเองลืม
“ร้องเพราะเสียใจก็ร้องให้พอนะต้นร้องให้พอกับที่เมื่อตอนเด็กต้นไม่ได้ร้อง แต่ถ้าจะร้องเพราะกลัวไม่ต้องร้องอีกแล้วนะ พี่ภูจะดูแล ปกป้องต้นอยู่ตรงนี้เอง”
“ต้นเกลียดมัน ต้นกลัว ขยะแขยงมันต้นไม่อยากจะนึกถึงมัน แต่กับพ่อแม่ ต้นเสียใจ ที่ต้นลืมพวกเค้า ต้นคิดแต่ว่าไม่มีใครใส่ใจ ไม่มีใครรัก ไม่มีใครมาช่วยต้น ต้นไม่รูว่าเกิดอะไรขึ้นกับพวกเค้า ต้นเลยเลือกที่จะลืม...”เสียงเจ็บปวดที่รำพันขาดเป็นห้วงๆ คนฟังได้แต่กอดคนร้องไห้ให้แน่นขึ้นปล่อยให้เวลาเป็นผู้เยียวยาความเจ็บปวดนี้ของต้นเงิน ภูผาจัดท่าเปลี่ยนจากนั่งเป็นนอนเพื่อความสะดวกและไม่ต้องมานั่งเมื่อยกันอยู่ เวลาผ่านไปสักพัก อาการสั้นสะท้านจากการร้องไห้เริ่มซาลง
“นอนไปเถอะน่า” คนในอ้อมกอดเริ่มขยับยุกยิก
“แต่..”
“เฮ้อ” เสียงถอนใจหนักๆ ดังมา คนกอดที่ตอนนี้เปลี่ยนมาเป็นคนโดนกอด หยุดเสียงประท้วงในทันใด ภูผาก้มมองคนโดนกอด ผิวที่ขาวจัดทำให้เห็นอาการบวมแดงที่ตาได้ชัดเจน ตาก็บวม จมูกก็แดง ภูผาขำสภาพน่าสงสารของต้นเงินแต่ไม่ได้พูดอะไร แล้วกระชับอ้อมกอดแน่นขึ้นอีกนิด
“พี่ภูไม่เมื่อยหรือไง กอดมาตั้งนานแล้วนะ..” คนโดนกอดท้วงเบาๆ ก่อนจะวาดแขนโอบแผ่นหลังหนาแล้วซุกหน้ากับแผ่นอกอย่างออดอ้อน ร่างหนาที่ต้นเงินโอบกอดสร้างความรู้สึกมั่นคง อ้อมกอดอบอุ่นทำให้ต้นเงินรู้สึกเหมือนโดนปกป้อง ในวงแขนนี้คือที่ๆ ปลอดภัยกว่าที่ใดๆ ในโลก
ภูผารู้สึกถึงความอุ่นนุ่มที่ประทับลงที่อกข้างซ้ายได้เป็นอย่างดี อ้อมแขนแกร่งคลายออก ภูผาก้มลงมอง คนที่เพิ่มเปลี่ยนเป็นแมวขี้อ้อน หลับตาพริ้มบดปากเข้ากับอกข้างซ้ายตรงกับบริเวณที่ควรจะเป็นหัวใจ ครั้งที่หนึ่งแผ่วเบารวดเร็ว ครั้งที่สองก็นานยิ่งขึ้น ครั้งที่สามทั้งเนินนานและหนักแน่น ก่อนจะเงยหน้ามาส่งยิ้มหวานให้อีกต่างหาก
...,.ต้นน้ำกำลังยั่วเขาใช่มั้ยนี่...
“นอนเถอะเจอมาขนาดนี้ยังมีกระใจมายั่วกันอีกนะ”
....
..
.
วันนี้ภูผาพาต้นเงินกลับมาค้างที่บ้านเก่า เพราะต้นเงินบ่นถึงคุณจันทร์ที่อยู่ก็หายไป กลางดึกคืนนั้น ต้นเงินขยับตัวออกจากอ้อมแขนอุ่น ลุกจากที่นอน คว้าเสื้อคลุมมาสวมทับร่างเปลือย แล้วเดินลงจากบ้านทรงไทยประยุกต์ ร่างสูงเดินช้าๆ ไปตามทางปูอิฐตัวหนอน ผ่านต้นไม่ใหญ่น้อยไปหยุดที่ริมบ่อน้ำใต้ต้นไทรใหญ่
“คุณจันทร์” ร่างเลือนราง ใต้แสงจันทร์ หันกลับมาตามเสียงเรียก ร่างซีดจางนั้นส่งยิ้มน้อยๆ กลับมาให้ ต้นเงินคุกเข่าลงหน้าร่างเลือนรางนั้น
“แม่” ร่างจาง สั่นสะท้าน ทำท่าเหมือนคนร้องไห้
“แม่ ต้นขอโทษ ขอโทษที่จำแม่ไม่ได้ ขอโทษที่แม่อยู่กับต้นมาตลอดแต่ต้นกลับนึกว่าไม่มีใครรักต้น” ร่างเลือนรางยิ้มให้อย่างอบอุ่น มือซีดจางลูบลงตรงหัวของต้นเงินอย่างช้าๆ
...ไม่เป็นไรลูก แม่เข้าใจ แม่ก็ขอโทษที่ช่วยต้นไม่ได้... เสียงเรียบเย็นตอบกลับมาอย่างช้าๆ
“ไม่เป็นไรครับ ต้นคิดว่ามันคงเป็นกรรมของต้นเอง แม่ไม่ต้องห่วงต้นนะ ต่อไปนี้แม่อย่าอยู่ทรมานที่นี่อีกเลย ต้นอยู่ได้”
...พอมีคนรักก็ไล่แม่เชียวนะ เจ้าตัวดี....
“ต้นไม่ได้ไล่สักหน่อย แม่อยากอยู่กับต้นก็ได้ แต่ต้นไม่อยากเห็นแก่ตัวทำให้แม่ทุกข์ทรมานต่างหาก แต่แม่ แม่โกรธต้นมั้ย ที่ต้นรักกับพี่ภู ต้นจะไม่มีทายาทให้แม่ไว้สืบสกุลอย่างนี้”
...แม่ยังอยู่กับต้นได้อีกไม่นานแล้วลูก และไม่ลูกรัก แม่ไม่โกรธลูกของแม่แม้แต่นิดเดียว อะไรที่เป็นความสุขของลูกก็เป็นความสุขของแม่ด้วย จะมีก็แต่พ่อของลูกเท่านั้นแหละที่คงต้องรับทัณฑ์ทรมานจากการบ่นของบันดาบรรพบุรุษไปอีกสักพัก แต่ก็ใช่ว่าตานั้นจะยอมพวกวิญญาณแก่พวกนั้นซะเมื่อไหร่ เห็นอ้างตลอดว่าตัวเองอายุสั้นยังไม้ได้สอนให้ต้นเป็นชายชาตรีก็มาด่วนจากไป มันเป็นความผิดของเค้าคนเดียวซะเมื่อไหร่ แต่ตอนนี้แม่ก็เห็นว่าซาบ่นกันไปเยอะแล้ว ตั้งแต่รู้ว่าทายาทได้มาเกิดแล้ว....
“ทายาท ทายาทหรือครับ” ต้นเงินเหมือนนึกอะไรออก
“ที่คุณพูดนี่หมายความว่ายังไงกันครับคุณจันทร์” เสียงดุๆ จากคนที่ควรจะนอนอยู่ที่ห้องดังมาก่อนตัว
“หลานที่ว่านี่คงเป็นลูกของนายธนา แต่ไอ้อีกสักพักนี่มันหมายความว่าอย่างไรครับ ตอนนี้ผู้หญิงที่นายธนาใกล้ชิดที่สุดก็เห็นจะเป็นน้องสาวผม แต่ผมบอกไว้ก่อนเลยนะครับ ถ้าเรื่องจะแต่งงานแต่งการ คงต้องรอไปอีกหลาย หลายปีนั้นและครับ แล้วไอ้ที่ว่ามาเกิดแล้วนี่มันหมายความว่ายังไงหรือนายธนาแอบไปไข่ทิ้งไว้ที่ไหนผมจะได้บอกให้น้องสาวผมตัดใจซะแต่เนินๆ”
“แม่อย่าบอกนะว่าปลายน้ำท้อง” ต้นเงินรู้ว่าตัวเองหลุดปากอะไรออกไปแต่ก็สายไปเสียแล้ว ภูผาลากต้นน้ำจากไปอย่างรวดเร็ว ดูท่าคืนนี้คงไม่ต้องหลับต้องนอน ถางตาขับรถกลับไปซักฟอกสองคนนั้นถึงรีสอร์ทเป็นแน่..........
..
.
The end :bye2: :bye2:
-
สนุกครับ
จริงๆ plot ขนาดนี้ เป็นเรื่องยาวได้เลย
พอเป็นเรื่องสั้น เลยดูเป็นเดินเรื่องรวดเร็วมาก
-
ตอนนี้มีหลายอารมณ์เชียวค่ะ แต่ไม่ค่อยเรียกเลือด มันอบอุ่นอ่อนโยนมั่กมาก o13
-
พล็อตสุดยอดมากรอบนี้ ตื่นเต้นไปกับต้นเงินอะ แต่สงสารต้นนะ โดนจับบ่อยมากกกกก ดีนะไม่เป็นประสาทไปซะก่อน :laugh:
-
ตอนนี้สนุกมากกกกกกกกกกกก
ฮาด้วย ภูผานี่หวงน้องจริงๆ555
-
ด้วยงานและอะไรหลายอย่างที่ทำให้แต่งเรื่องยาวๆ ไม่เคยสำเร็จ เลยเลือกที่จะเขียนเรื่องสั้นๆแทนค่ะ แต่พยายามที่จะแต่งให้ยาวขึ้นมีอะไรมากขึ้น แต่บางครั้งก็ยังต้องตัดจบบ้าง อย่างเรื่องนี้ จริงๆ อยากให้ภูผาค่อยๆใช้ความรักความอบอุ่นรักษาใจให้ต้นเงินนะ แต่สุดท้ายเลยเลือกหักดิบให้โดนจับไปอีกรอบให้จบเลย เพราะไม่งั่นอาจเป็นปีหน้าที่จะได้เอามาลงTT^TT ขอบคุณทุกคำติชม คนแต่งเอาไปใช้บ้าง ลืมใช้บ้างแต่ก็จะพยายามแต่งต่อไปถ้าเวลาเอื้ออำนวยนะคะ :mew1:
-
มีเวลาก็แต่งมาลงอีกนะคะคุณคนเขียน
-
รีบย้ายด่วน ไม่งั้น เดี๋ยวพอเปิดเทอมแล้ว เด็กยันภารโรงคงได้ใจแตกกันหมด
-
อ่านรวดเดียวจบเลยสนุกมากๆ :pig4: :pig4: :pig4:
-
:กอด1:
-
นี่ที่ปลายน้ำละเมอเพราะคุณจันทร์เปล่าเนี่ย เป็นแผนให้ไปอยู่บ้านเดียวกับธนา แล้วท้อง
-
:mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
ฉลองล่วงหน้ากะทายาทคนไหม่
:katai3: :katai3:
-
แนวนี้ก็สนุกดีนะคะ :katai2-1:
แล้วมาต่ออีกนะคะ :call:
-
o13
สนุกไม่เปลี่ยน เรื่องนี้แตกต่าง เนื้อหน้าแน่น พล็อตมาดี
ทั้งลึกลับ ชวนติดตาม หวาน และยังคงร้อนแรง(แม้จะลดลงกว่าเรื่องก่อนๆ :laugh:)
ติดตามตลอดนะคะ มีเวลาอัพลงอีกน้า
บวกเป็ด
:pig4:
-
เป็นตอนที่มีหลายอารมณ์มาก ๆ ชอบบบบ
-
อื้อหือ นี่ขนาดแค่เรื่องสั้นนะเนี่ย แต่ยาวใช้ได้เบย ใน 1 ตอน หุหุ :m4:
ขอให้มาต่อเรื่อยๆนะเจ้าคร๊า อย่าหายไปนานๆอีกเยย :กอด1:
-
:L2:
-
ฮี่ ฮี่ ตั้งใจจะแต่ให้จบก่อนจะยุ่งจนหัวฟูเพื่อเป็นของขวัญส่งท้ายปีเก่าต้อนรับปีใหม่กับคนอ่านค่ะ :man1: (เอาใจคนอ่าน)แต่งไปแต่งมา จบแบบ 3P ซะงั้น
เปรี้ยง เปรี้ยง เปรี้ยง........
เสียงปืน 9ม.ม. กึ่งอัตโนมัติ ดังเป็นระยะ ก่อนหยุดลงเพราะกระสุนหมด เป้ากระดาษ ถูกเลื่อนกลับมา รอยกระสุนกระจุกกันหนาแน่นจะกระดาษช่วงกลางเข้าเป็นรูกลวง แหว่งวิ่น
“วันนั้นของเดือนหรือไง ทิฆัมพร” เจ้าของชื่อถึงกับมุมปากกระตุก แต่ด้วยแถบบนบ่าที่บ่งบอกถึงยศที่สูงกว่า อีกทั้งวัยวุฒิของคนพูดที่ทำให้ ฟ้าครามต้องยืดตัวตรงพร้อมกับทำความเคารพในทันที
“ตามสบาย เดี๋ยวไปพบผมที่ห้องด้วยนะ”
“ครับผม” ฟ้าครามเตรียมเดินตามเจ้านายในทันที
“ไม่เป็นไร ทำความสะอาดปืนก่อนก็ได้ คนรักปืนอย่างคุณ ถ้าทิ้งไว้อย่างนี้ผมว่าคุณจะหงุดหงิด จนไม่มีสมาธิกับเรื่องงานเสียเปล่า เรื่องที่เราจะต้องคุยกันคงจะยาวสักหน่อย” นายตบบ่าลูกน้องผู้แข็งขันอย่างรู้นิสัยดี แล้วเดินจากไป
ท่านอนันต์ ผู้เป็นทั้งผู้บังคับและยังเป็นอาของเพื่อนสนิท ทำให้บางครั้งการพูดจาจึงเป็นการหยอกเล่นเหมือนผู้ใหญ่เอ็นดูเด็ก
หลังล้างและประกอบปืนจนเป็นที่เรียบร้อยสมใจ จึงเดินไปพบนายตามคำสั่ง
“น้องฟ้า มาแล้วหรือจ๊ะ” เสียงยียวนกวนปากแตก มาจากชายร่างใหญ่ที่นั่งรออยู่หน้าห้องมาครู่ใหญ่ เพราะคำสั่งจากคนในห้องให้รอเข้ามาพบพร้อม ทิฆัมพร
‘สัตว์นี่’ เสียงด่าที่ไม่ได้เหมาะกับหน้าตาดังระงมอยู่ในใจฟ้าคราม
วาเลนท์ เพื่อนนักเรียนตำรวจรุ่นเดียวกัน คนนึงสงบเยือกเย็น อีกคนเลือดร้อน มุทะลุ ส่วนผสมที่ไม่น่าจะไปด้วยกันได้ แต่ทั้งคู่กลับเป็นเพื่อนสนิท ที่ไว้ใจ พึ่งพากันและกัน
“ไงวา มากับเขาได้เหมือนกันหรอ” ฟ้าครามถามเพื่อนกลับแบบนิ่งๆ
“ก็ใจมันเรียกร้องให้มาหาน้องฟ้านี่จ๊ะ วันนี้เลยต้องรีบปึ่งรถมา ตามใจเรียกร้อง”
“ไม่ได้จุดธูปเชิญนะ แล้วนี่พระภูมิหน้าสถานีท่านให้เข้ามาได้หรือไง”
“แหม ปากอย่างงี้มันน่าจูบจริงๆ เลยนะน้องฟ้า”
“ไอ้..นี่” ฟ้าครามพยายามข่มอารมณ์อยากด่าคนหน้าเป็นลงจนได้ หลังหยอกกันพอหอมปากหอมคอ คือจนคนนิ่งแทบหลุดมาดนั้นแหละ ถึงจะเป็นที่พอใจคนรอ จึงเคาะประตูก่อนได้ยินเสียงตอบรับจึงพากันเข้าไป
ตอนนี้ผู้ต้องสงสัยคือเจ้าของรถหมายเลขทะเบียน ........ ตรวจสอบแล้วจดทะเบียนในนามของนาย ธิววิช ครับ”
“ธิววิช...”
“ครับ ธิววิช เป็นไฮโซนักธุรกิจที่ตอนนี้เป็นที่จำตามมองมากที่สุด หนังสือแทบจะทุกฉบับ รายการโทรทัศน์ก็อยากดึงตัวมาสัมภาษณ์ แต่ไม่เคยมีใครทำสำเร็จ และโดยส่วนใหญ่จะมีคนขับรถส่วนตัวที่ควบตำแหน่งบอดี้การ์ด นั่งรถไปไหนมาไหนด้วยอย่างน้อยสองคนครับ”
“โห สุ่มสี่สุ่มห้าไปจับ ได้หน้าหงายกันเป็นแถบ ดีไม่ดีโดนสั่งย้ายกันทั้งกรมหละมั้งนั่น” วาเลนท์บ่นอย่างหัวเสีย
“ไอ้ฟ้า มึงไปดักยิงกะบาลมันง่ายกว่าว่ะ ยิ่งผิดตัวดีกว่าปล่อยคนชั่วลอยนวล”
“ไอ้...” ฟ้าครามยั้งปากตัวเองได้ทันเลยใช้สายตามองเพื่อนอย่างเหยียดหยาม
“ไอ้วา กล้าสั่งฆ่าพี่ตัวเองต่อหน้าอาเชียวหรือ” ผู้สูงกว่าทั้งยศและอายุ รีบปราม
“พี่” ฟ้าครามทำหน้างงๆ ‘สัตว์นี่ บ้านรวย นี่ปิดเงียบนะ ไถคนธรรมดาอย่างกูกินได้กินดี’
“อือ ธิววิชอะพี่กูเอง”
“คุณจะความลับเยอะไปป่ะ เดี๋ยวอีกหน่อยคงไม่มาบอกผมว่าเป็นร้อยตำรวจเอกปลอมตัวมาหรอกนะ” ฟ้าครามย้อนเพื่อนเสียงเขียว
“อะแต่ๆ ฟ้าก็กูเป็นร้อยตำรวจเอกอยู่แล้วมึงนี่ก็รั่วจริง” หลังปลอบก็ยังเผลอด่าเพื่อนอีกจนได้
“ไอ้..วา.” ฟ้าครามพยายามกัดฟันให้แน่นเข้า ก่อนจะเผลอด่าเพื่อนต่อผู้บังคับบัญชาที่เป็นทั้งนายและญาติของไอ้เพื่อนหน้าเป็นนั่น
“ทิฆัมพร วาเลนท์” ฟ้าครามยังไม่ทันด่ากลับก็โดนขัดเสียก่อน
“ขอโทษครับ”
“อามั่นใจว่าธิว โดนใส่ร้าย......” ฟ้าครามทำหน้าเหมือนจะเถียง
“รถคันนั้นที่จริงพี่ธิวกะจะซื้อให้กูเอง แต่กูบอกว่าถ้าให้กูขับคันนี้ไปทำงานกูได้โดนสอบปะไร ตอนนี้ทะเบียนนั้นก็เลยเป็นชื่อพี่กูอยู่ มึงไม่ต้องทำหน้าอย่างนั้นเลย ตลอดเวลารถคันนั้นอยู่ที่กู พี่กูยืมไปใช้เป็นครั้งคราวและทุกครั้งจะเอากลับมาคืนให้กูตลอดและไม่เคยยืมข้ามคืนหรือแม้แต่ตอนกลางคืน จากที่ตรวจสอบรถหรูมีรถแบบนี้แค่ไม่กี่สิบคัน รถที่สีตรงกันมีไม่กี่คัน”
“ทะเบียนปลอมสินะ”
“ก็น่าจะเป็นงั้น”
“ทำไมตอนงาน..พ่อกับแม่ตอนนั้นกูไม่เห็น เห็นนายธิววิชอะไรนี่”
‘เชี่ย ถามอะไรออกไป ใช่เรื่องมั๊ยเสือกเรื่องครอบครัวคนอื่นอีกกู’ ฟ้าครามอยากเอามือทึ้งหัวตัวเอง แต่ก็ยังทำนิ่งเหมือนอยากรู้จริงๆ นะ
“อาห้ามธิวไม่ให้กลับมาเอง เพราะตอนนั้นเรายังไม่รู้ว่าใครเป็นใคร ธิวเพิ่งเรียนจบ กำลังเลือดร้อนอากลับจะเป็นเรื่อง เลยห้ามไว้ เรื่องบริษัทอาเป็นคนออกหน้า แต่คนบริหารจริงๆ คือธิว จนเรื่องซา ธิวถึงเข้ามารับบริหารเต็มตัว”
“แล้วถ้างั้น นายจะให้ผมทำยังไง ในเมื่อหลักฐานที่มีมันชี้ไปทางนั้น จะให้ผมหลับหูหลับตา คงไม่ได้”
“ไม่ต้องทำอย่างนั้นหรอก เพียงแต่ว่าผมอยากให้คุณช่วยไปสืบให้แน่ชัด สาวถึงตัวคนอยู่เบื้องหลัง เพราะเราเป็นญาติพูดไปก็เหมือนเข้าข้าง ถึงอำนาจหน้าที่ที่ผมมีมันจะช่วยได้แต่ผมไม่อยากให้ทำแบบนั้น เรารู้ เรามั่นใจเลยหละว่าคนของเราไม่ผิด ผมเลยอยากให้คุณดึงเรื่องไว้แล้วสืบให้ละเอียดกว่านี้อีกหน่อย”
‘ใคร ใครจะไปนึกว่าไอ้อีกหน่อยของนายในวันนั้นมันจะทำให้ต้องมายืนอยู่นะจุดนี้ในวันนี้กัน’ ฟ้าครามถอนหายใจเฮือก
ชายในชุดสูทสีดำ สามสี่คนยืนระแวดระวัง ดูแลความปลอดภัยอยู่ด้านข้างรถคันหรูอย่าขะมักเขม้น ชายร่างสูงผิวขาวจัด เดินจากตัวอาคาร ตรงมาขึ้นรถที่มีคนหน้าหวานในชุดสูทเปิดประตูรอรับอยู่
“คราม ขึ้นมานั่งด้วยกัน” เสียงเข้มเรียกคนเปิดประตูไว้
“ครับ”
‘เซ็งโว้ย ทำไมเราหุ่นไม่ดีแบบนี้บ้างน้า เห็นไอ้วาก็ว่าเท่แล้วนะ พี่มันนี่สิดูดีกว่าเป็นกอง คนอะไรมัน หล่อ สมาร์ท น่าอิจฉาได้ขนาดนี้ จะเรียกมานั่งเทียบรัศมีทำไมนักหนาฟระ’ ฟ้าครามเหวี่ยงเจ้านายปัจจุบันอยู่ในใจ แต่ภายนอกนิ่งเฉยไม่ได้แสดงกริยาอะไรออกมา
เมื่อเลี่ยงไม่ได้ก็ต้องยอม ฟ้าครามในคราบบอดี้การ์ดขึ้นนั่งบนรถไปกับเจ้านายอย่างเซ็งๆ
แปดเดือนมาแล้ว หลังจากได้รับคำขอร้องจากผู้บังคับบัญชา ฟ้าครามก็ได้พยายามอย่างเต็มที่ ทั้งเริ่มสืบสวนในส่วนของคดี และยังร่วมมืออย่างลับๆ กับวาเลนท์ในการสืบหาผู้ที่อยู่เบื้องหลัง ทำงานหามรุ่งหามค่ำกันอย่างหนัก จนในที่สุดก็ได้เบาะแสตัวผู้บงการ แต่เมื่อสองเดือนที่แล้ว เรื่องร้ายก็เกิดขึ้นจนได้ เมื่อผู้บังคับบัญชาโดยตรงโดนฆาตกรรม แล้วหลังฐานที่ปรากฏยังชี้ไปยังบุคคลผู้เป็นผู้ต้องสงสัยในคดีก่อนหน้านั้นอีกสามคดี คดีฆาตกรรมตำรวจยศพันเอก กลายเป็นคดีดังคดีใหญ่ที่คนต่าง ให้ความสนใจ จากหลักฐานและพยานทั้งหมดที่มียังไม่สามารถที่จะเอาผิดคนทำตัวจริงได้ เท่าเอาทั้งทิฆัมพรและวาเลนท์เสียศูนย์ไปเหมือนกัน โดยเฉพาะวาเลนท์ที่สูญเสียผู้เป็นอา ทำให้ต้องพักงานไว้ชั่วคราว และด้วยผู้ที่มารับตำแหน่งแทนเป็นเพื่อนที่รู้เรื่องราวคดีจาก พันตำรวจเอก อนันต์ อยู่ก่อนแล้วจึงมีคำสั่งให้ทิฆัมพรดำเนินการสืบสวนต่อ แต่ด้วยเรื่องราวที่เกินขึ้นได้เป็นข่าวดังจึงทำให้เบื้องหน้าต้องเชิญตัว ธิววิชมาสอบสวน และดำเนินการซ้อนแผนเพื่อไม่ให้คนบงการไหวตัว
“วันนี้เป็นอะไร หน้าหงิกตลอด” เสียงเข้มจากคนนั่งด้านข้าง หยุดฟ้าครามจากการนั่งคิด
“ไม่เป็นอะไรครับ” ฟ้าครามไหวไหล่ เหมือนจะบอกว่าไม่มีจริงๆ
“นึกว่าเหนื่อย” เสียงนิ่งพูดเบา เหมือนบ่นกับตัวเอง ก่อนหันไปมองนอกหน้าต่างรถ เป็นการปิดการสนทนาเพียงแค่นั้น
‘ใช่เดะ ไม่ต้องนึกหรอก กูเหนื่อยจริง ทั้งเหนื่อยทั้งง่วงเลยว๊อย ก็เพราะใครล่ะ’
หลังส่งเจ้านายกลับที่พักอย่างปลอดภัย ตำรวจที่ต้องปลอมตัวเป็นบอดี้การ์ดจึงเปิดปาก
“คุณธิวครับ วันนี้ผมขออนุญาตกลับบ้านไปเอาของหน่อยครับ ไม่ได้กลับไปนานแล้ว” ฟ้าครามเอ่ยขอก่อนที่จะมีการแยกย้ายกัน ที่บ้านหลังนี้มีห้องให้สำหรับบอดี้การ์ดใช้พักอาศัยเพื่อความสะดวก และความสะดวกที่ว่าก็เป็นความสะดวกของเจ้านาย บางวันตีสองตีสามก็ยังโทรศัพท์มาเรียกตัวไปคุยแก้เหงาซะอย่างนั้น ฟ้าครามอยากจะกลับไปพักสงบๆ ที่บ้านของตัวเองหลังจากที่ไม่ได้กลับไปเกือบเดือน
หลังได้รับอนุญาตฟ้าคราม ก็กลับห้องตัวเองถอดสูท เหลือเพียงเชิตขาวกับกางเกงแสล็คดำ หยิบข้าวของแล้วตรงกลับบ้าน บ้านที่ว่าก็ไม่ใช่บ้านใหญ่บ้านโตอะไรหรอกแต่เป็นห้องในอพาทต์เม้นย่านชานเมืองเงียบสงบอย่างที่ฟ้าครามชอบ เป็นเวลาสองเดือนมาแล้วที่ผู้บังคับบัญชาคนใหม่มีคำสั่ง
“ทิฆัมพร เราต้องการคนแฝงตัวเข้าไปเพื่ออยู่ใกล้ชิดกับธิววิชให้มากที่สุด หนึ่ง เพื่อรักษาความปลอดภัยและสอง เราต้องการคนที่จะสอดส่องคนใกล้ตัวธิววิช รวมถึงคอยเป็นหูเป็นตาเพราะจริงอยู่ว่าเราได้หลักฐานที่บงชี้ว่าธิววิชไม่ผิดแต่เราเองก็ยังนิ่งนอนใจไม่ได้ ผมอยากให้คนที่รู้เรื่องนี้น้อยที่สุด ดังนั้นคนที่ไปจึงต้องเป็นคุณ” หลังจากวันนี้ไม่รู้ด้วยวิธีไหน ทิฆัมพรก็ถูกส่งมาเป็น ฟ้าครามบอดี้การ์ดข้างกายธิววิช มีแค่ไม่กี่วันเท่านั้นที่เขาจะมีเวลาได้กลับมาที่ห้องของตัวเอง
‘อยากนอน ง่วงจะตายอยู่แล้ว อยากนอน โว๊ย กูอยากนอน’ ฟ้าครามตะโกนร่ำร้องอยู่ในใจ
“ฟ้า”
เฮือก! ทางเดินที่มีแสงไฟสลัวภายในอพาทต์เม้น เสียงเรียกจาก ร่างตะคุ่มที่นั่งรอเจ้าของห้องมาตั้งแต่เย็น เสียงร่ายนั้นขยับตัว ทำให้กระป๋องเบียร์ที่เกลื่อนอยู่หน้าประตูบานในสุดทางเดิน เกิดเสียงดังเคร้งคลั้ง
‘เชียร์ ตกใจนะเนี่ย มันมานั่งอะไรมืดๆ นึกว่าเจอดีซะแล้ว’ ฟ้าครามอยากเอามือลูบอก แต่ภายนอกไม่ได้แสดงท่าทางตกอกตกใจมากไปกว่าขมวดคิ้วใส่เพื่อน
“มาเมาอะไรหน้าห้องคนอื่นอย่างงี้คุณ แล้วถ้าวันนี้ ผมไม่กลับคุณไม่ต้องนั่งหลับอยู่หน้าห้องหรือไง” ปากก็บ่นไปมือก็ไขกุณแจเปิดเข้าห้อง เมื่อประตูเปิดเจ้าของห้องเดินเข้าไปก่อน วาเลนท์เก็บกระป๋องเบียร์เปล่าโยนทิ้งถังขยะก่อนเดินโซเซตามมา
“เอาน้ำเย็นสักแก้วไหม” ฟ้าครามเดินตรงไปที่ตู้เย็น ร่างโซเซก็ตามเข้าไปกอดจากทางด้านหลัง ซบหน้ากับบ่า
“มีอะไรหรือคุณ” ฟ้าครามพยายามขมความตกใจ ออกแรงดิ้นหน่อยๆ ให้หลุดจากอ้อมกอด วาเลนท์ดันให้ฟ้าครามหันกลับมาเผชิญหน้าก่อนจะเท้ามือเข้ากับประตูตู้เย็นกักคนร่างเล็กไว้
“คุณ” ฟ้าครามอุทาน พยายามจะเลี่ยงออก แต่วาเลนท์ก็ยื่นหน้าเข้ามาจนเกือบชิด
“เมามากก็ไปนอนไป” เมื่อเลี่ยงไม่ได้เลยใช้สองมือดันอกให้วาเลนท์ถอยออกไป แต่ก็ไม่เป็นผล
“กูไม่ได้เมา แค่...”
“แค่อะไร เฮ้ย” ฟ้าครามถามเสียงฉงน สองมือก็ยังผลักคนร่างสูงอยู่ แล้วอยู่ๆ แขนข้างหนึ่งก็เลื่อนจากประตูลงมารัดรอบเอวแล้วดึงให้เข้าไปแนบชิดมากขึ้น
“อย่ามาล้อเล่นกันแบบนี้นะคุณเล่น” ฟ้าครามบังคับเสียงตัวเองให้โหดและนิ่งที่สุด
‘อย่าถือคนบ้าอย่าว่าคนเมา ท่องไว้ฟ้าคราม ท่องไว้’ ฟ้าครามถึงกับต้องข่มสติที่อยากจะซัดเพื่อนสักหมัดสองหมัด
“ก็ไม่ได้เล่น” ลมหายใจอุ่นๆ ผสมกลิ่นแอลกอฮอล์ ปะทะหน้าจนทำให้ ฟ้าครามผงะถอย แต่มืออีกข้างจับหมับเข้าที่ท้ายทอยก่อนริมฝีปากร้อนจะเข้าประกบแน่น
“รัก วารักฟ้า” เสียงกระซิบที่ข้างหู ฟ้าครามสะท้านไปทั้งร่าง
‘หูฝาด คงหูฝาดไปเอง เฮ้ยยยยย ไอ้ฟ้า ตั้งสติก่อน อย่าไปเคลิ้มตามมัน
ริมฝีปากอุ่นร้อนจูบลงที่ใบหูแล้วลากไล้มาตามแก้ม กลับมาจูบหนักๆ อีกครั้งที่ริมฝีปาก แรงบดเริ่มแรงขึ้น ลิ้นร้อนสอดเข้ามา พร้อมๆ กับสติที่รางเลือนไปเรื่อยๆ
“....เอ๊ะหรือกำลังฝัน แน่เลย ฮึๆ แต่ถึงฝันก็อย่าหวังจะได้แอ้มกันง่ายๆ’
“ ไม่ คุณต้องปล่อยผมเดียวนี้ครับ” ฟ้าครามฮึดสู้
“ม่าย ม่าย ปล่อย” สำเนียงเหมือนล้อเล่น แต่การกระทำกลับขัดกัน แขนของวาเลนท์ยิ่งรัดเอวฟ้าครามแน่นเข้า
“คุ๊ณ..” ทั้งปากทั้งมือจนไม่รู้จะกันยังไงแล้ว.....ไอ้วาเลนท์ปลาหมึกสายพันธุ์ตุ๊กแกนี่เอง
“ไม่ อ๊ะ คุณ เฮ้ย คุยกันก่อน วะ อ๊ะ อื้อ” ปากประกบปากอีกครั้ง กลิ่นแอลกอฮอล์จากลมหายใจ ปลุกอารมณ์ให้ต้องเผยอปากตอบรับ จูบกันไม่รู้นานเท่าไหร่ มารู้ตัวอีกครั้งเมื่อแผ่นหลังเปลือยของตัวแองกระทบกับความอุ่นนุ่มของที่นอน
“เฮ้ยย ปล่อย อ๊ะพอก่อน อ๊ะ อา อือม” แต่คนหูทวนลมจนน่าจับตบก็ไม่ยอมหยุด ซ้ำร้ายยังไล่ซุกไซร้ไปตามซอกคอเรื่อยลงไปจนถึงอกเปลือย มือก็เลื่อนต่ำลงไปที่เข็มขัด พอจะห้ามมือ ก็โดนปากรุกราน ทั้งกด ทั้งดูดที่หัวนมทั้งสองข้างจนทั้งเจ็บทั้งเสียว พอมาห้ามบน ด้านล่างก็เสียพื้นที่ตอนนี้กางเกงร่นลงไปเกาะอยู่กับสะโพก มือข้างหนึ่งเข้าไปป้วนเปี้ยนอยู่กับน้องชายที่เกือบออกมาโชว์ความปึ่งปั๋งอยู่รอมร่อ อาย อายมากรู้สึกเลยว่าหน้าร้อนเห่อไปหมด จนไม่รู้จะทำตัวยังไง แล้วอยู่ๆ หัวนมที่ได้รับการปรนเปรอก็โดนทอดทิ้ง ปากช่ำชองนั้นวกกลับมาที่ปากอีกครั้ง ปากประกบปาก ทำเอาหายใจไม่ทัน อ้าวเฮ้ยกางเกงหายไปไหนแล้ว ทั้งชั้นนอกชั้นในมันหายไปตอนไหน
"อาาาวาาาา"
‘เกินไปแล้ว เกินไปแล้วนะ เก่งเกินไปแล้ว’
“อ๊าาาาาาาา” อย่าทำอย่างงั้น โอ๊ย จะไม่ไหวแล้ว น้อยชายที่หว่างขาได้รับการปรนเปรอจนตัวพี่ชายถึงกับจิกที่นอน เกร็งจนสั่นระริกไปทั้งตัว อย่า ไอ้วาอย่าเก่งไปกว่านี่
“จะไม่ไหว ละ แล้ว คุ คุณ อือ” ฟ้าครามหายใจหอบ
“เรียกชื่อสิ ฟ้า เรียกวา เร็ว”
“ไม่ อืออ”
“เร็วฟ้า เรียกวาสิคนดี”
“วะ วา อือม” เสียงแผ่วดังไม่เกินกระซิบ หลุดจากปากฟ้าคราม
“วา อือ อ๊ะ พะ พอ อึ๊” เสียงครางราวกับเสียงกระซิบที่สั่นระริกตามแรงอารมณ์ ทำให้มือที่กำลังขยับนั้นหยุดแต่กลับเป็นเหมือนการยั่วยุให้ยิ่งเร่งร้อนมากขึ้นไปอีก
“วา ไอ้วา อ๊า พอ อือพอแล้ว ไม่ไหวแล้ว” ฟ้าครามเผลอตัว ร้องเสียงหลง
“อ๊าาาาา” เสียงร้องพร้อมการปลดปล่อยที่ส่วนล่าง ดังจากปากที่อ้าค้างก่อนจะเงียบลงเปลี่ยนเป็นเสียงหายใจอย่างเหนื่อยหอบร่างกายอ่อนระทวย ขาทั้งสองข้างโดนยกตั้งขึ้น วาเลนท์ที่แทรกตังอยู่ตรงกลางขาทั้งสองข้างขยับเข้ามาแนบชิด
“โอ้ยย วา” นิ้วเย็น โดนสอดเข้ามาอย่างช้าๆ แต่คนไม่เคยยังไงมันก็ฝืนเป็นธรรมดา จะดิ้นหนีขาก็โดนล็อกไว้
“ฮื๊อ ไอ้วา ปล่อยกู วา อืออ กูเจ็บ อืออ อ๊ะ ไอ้เชี่ย วา ซี๊ดดดด วา ” จากที่เรียกแค่ชื่อแต่ตอนนี้ฟ้าครามเผลอหลุดอย่างเต็มรูปแบบ ตอนแรกก็นิ้วหรอกนะแต่ตอนนี้มันใหญ่กว่านั้นหลายเท่า หลังจากเจ็บจนแทบขาดใจ ก็เปลี่ยนเป็นเสียวสะท้านจนแทบทนไม่ได้
.
.
"อ๊ะ .....วา วา.. อ๊า เสียว ....อ่ะ ซี๊ดดด วา"
"อ๊ะ เเรงๆ กว่านี้ วา อือ อาาา เร็ว อ๊ะ ซี๊ดด " เสียงครางเร่งเร้าดังลั่น วาเลนท์ปล่อยตัวไปตามแรงปรารถนา
“วา มะ ไม่ อ๊า ไม่ไหว อ๊ะ เเล้วอ๊า วาาาา”
"อ๊าาาาาาาา"เสียง ครางครั้งสุดท้ายก่อนฟ้าครามก่อนศึกรักยาวนานจะจบลง ร่างเปลือยเปล่าสองร่างนอนก่ายกอดหลับไปด้วยกันอย่างเหนื่อยอ่อน
ตอนเช้า
‘เมื่อคืนฝันสยิวกิวจริง จริ๊งงไอ้ฟ้าเอ๊ย’
ฟ้าครามสลึมสลือตื่นขึ้นในตอนเช้าหลังนาฬิกาที่ตั้งไว้ปลุกเสียงดังในรอบแรก เหมือนคนละเมอตื่น ฟ้าครามสะบัดผ้าห่มออกจากตัว ตอนจะลุก จะเดินมันเหมือนจะไม่มีแรง แถมยังเจ็บแปลก แต่ฟ้าครามก็เลือกที่จะไม่ใส่ใจ ...ช่างมันเถอะเดี๋ยวนอนเอาแรงอีกหน่อย ฟ้าครามบอกตัวเองแล้วเดินตัวเปล่าไปหยิบน้ำที่ตู้เย็นเหมือนที่ทำทุกครั้งที่ตื่นนอน
‘สงสัยเมื่อวานง่วงมากจริง ลอกคราบเอาไว้เกลื่อนเลยกู’ ฟ้าครามเดินผ่านเสื้อกางเกงที่เกลื่อนอยู่ตามพื้นห้อง ไปจนเสื้อเชิตขาวที่ใส่เมื่อวาน ถูกถอดกองอยู่หน้าตู้เย็น เมื่อได้น้ำกินสมใจ ก็จะกลับมานอนต่ออีกรอเวลานาฬิกาปลุกรอบสอง
ที่เตียงวาเลนท์นอนเปลือยอดมีผ้าห่มคลุมอยู่แค่ท่อนล่าง ฟ้าครามเห็นจนชินตาแล้วเพราะวาเลนท์ชอบมาขอนอนด้วยอยู่บ่อยๆ พอถึงเตียงก็ล้มตัวนอนต่อทันที นอนหงาย แล้วพลิกนอนตะแคงหันหลังให้วาเลนท์
‘ไอ้วามา แล้วทำไมเราไม่ใส่อะไรนอนวะ’ เกือบจะเคลิ้มอยู่แล๊ววว
“ฟ้า” เสียงคนทางด้านหลังเรียกเบาๆ
“เชี่ย” ฟ้าครามสถบออกมาเต็มๆ กำลังจะลุก แต่แขนแข็งแรงรวบเข้าที่เอวเสียก่อน เท่านั้นยังไม่พอ มันยังดึงเข้าไปกอดอีกต่างหาก
“ฟ้า”
“คุณ”
“บอกให้เรียกว่า วา ไง ไม่รู้จักจำ หรือต้องให้กูทวนความจำให้ครับ”วาเลนท์กล่าวเสียงปนขำ ฟ้าครามดิ้นขยุกขยิก แต่คนด้านหลังก็ไม่ยอมปล่อยง่ายๆ ก่อนสอดมือเข้ามาจับคางฟ้าครามให้หันหน้าไปรับจูบรับอรุณจนเป็นที่พอใจ แล้วกระซิบข้างหูคนที่นอนระทวยเพราะรสจูบ
“ฟ้าควรรีบลุกอาบน้ำแต่งตัวได้แล้ว ไม่งั้นวันนี้วาจะปลุก....” วาเลนท์เว้นวรรคไปแป๊บก่อนพูดต่อ
“อารมณ์ ฟ้าอีกหลายรอบ จนฟ้าไม่มีแรงลุกจากเตียงแน่ครับ” ไม่ได้พูดแต่ปากมือวาเลนท์ ลูบไล้ไปตามสีข้างและเหมือนจะเลยไปไหนต่อไหน..
“เชี่ย” ฟ้าครามรีบลงจากเตียง แต่ไม่ค่อยมีแรงจะยืนจนต้องอาศัยกำแพงช่วยพยุงตัว
“วิ้ว” เสียงผิวปากทำเอา ฟ้าครามรีบดึงผ้าห่มเอามาพันรอบเอว เอามือขยุ้มไว้กันหลุด แล้วก้มหยิบเสื้อที่กองอยู่แถวนั้นโยนใส่คนหน้าทนที่ยังนอนโป๊ไม่รู้ร้อนรู้หนาวอยู่บนเตียง
“เดี๋ยวเราต้องคุยกัน” ฟ้าครามชี้หน้า ก่อนหลบเข้าไปอาบน้ำ
“ไม่ต้องคุยหรอกฟ้า รู้แค่ วารักฟ้าก็พอแล้ว” วาเลนท์ตะโกนไล่หลังไป
แล้วก็ไม่ได้มีเวลาคุยกันจริงๆ เพราะจะสายไปกว่านี้ไม่ได้แล้ว ก่อนออกจากบ้านวาเลนท์ดึงคนเดินนำหน้าเข้ามากอด กดจมูกโด่งๆ เข้ากับแก้ม เจ้าของแก้มเอียงหลบ ก่อนกระซิบเบาๆ
“ถามจริง เมื่อคืนเมาหรือเปล่า” คนฟังยิ้มตาพราว
“เบียร์กระป๋องสองกระป๋องจะไปเมาอาไร๊”
“บ้าเอ้ย”
‘ขาสั่นแบบนี้ต้องโด๊บอะไรดีวะเนี่ย’ ฟ้าครามคร่ำครวญอยู่ในใจ
หลังจากวันนั้นผมก็ไม่ได้กลับมาที่ห้องอีก อาจจะว่าหลบหน้าก็ได้มั้ง แต่ก็นะ มันอายนี่หว่า
‘นอนเร็วดีกว่า’ งานวันนี้เลิกเร็วกว่าวันอื่น ที่กว่าจะกลับถึงบ้านก็หลังสี่ทุ่มไปแล้ว
.
.
.
.
มีต่อนะ
-
“ฟ้า”
‘เฮ้ยย’ เกือบจะวิ่งละ ถึงมันจะเพิ่งทุ่มแต่มันก็มืดแล้วนะ พอตั้งสติดูดีๆ ไอ้วานี่หว่า แม้จะยังอยากวิ่งหนีแต่ก็ทำได้แค่
“อ้าวมาไง วา” มือก็ใช้ลูกกุญแจไขประตูห้อง พยายามทำนิ่งๆ ไม่ให้ใครคนนั้นเห็นว่ามือมันสั่น พอเข้าห้องได้ก็อยากจะปิดประตูใส่หน้ามัน แต่ก็ทำไม่ได้
‘ทำก็กลัวสิ’ แต่กูกลัวจริงนะ
วาเดินตามเข้ามาในห้องราวกับเป็นห้องของตัวเอง พอปิดห้องเท่านั้นแหละ มันก็เข้ามานัวเนีย จนแทบระทวย
“อ๊ะ คุณ เดียว อื้อ คุยกันก่อน” ฟ้าครามเอามือดันหน้าคนรุกรานให้ออกห่าง แต่ทันทีที่มองสบตากับร่างสูงฟ้าครามก็รีบเปลี่ยนคำเรียกในทันที
“วา คะ คือ ใจเย็น คุยกันก่อนนะ” ฟ้าครามรีบเอาน้ำเย็นเข้าลูบทันที
“คุยไร มึงหลบหน้ากูมากี่วัน ทีงี้หละจะคุย” มันยอมซะที่ไหน
‘เชี่ย ในเมื่อยังไงมึงก็จเอาแล้วจะให้กูเรียกชื่อทำไม๊’
“ไม่คงไม่คุยแล้วฟ้า กูรักมึงกูก็บอกไปแล้ว...” เสื้อ เสื้อหลุดไปแล้ว
“อ๊า แล้วจะไม่ถามผมบ้างหรอ อืออ” มันไซ้ซอกคอแล้ว
“ปากแข็งอย่างมึง รู้แค่ว่ากูรักมึง และมึงเคลิ้มไปกับกูก็พอแล้ว”
“เชี่ย เฮ้ยยย ไอ้ว๊า” มันพามาที่เตียงตั้งแต่เมื่อไหร่วะเนี่ย เมื่อไหร่ยังไงไม่รู้ แต่ตอนนี้
‘ไอ้ปลาหมึก ปล่อยกู๊.....’ มันปล่อยตอนเช้าอีกจนได้ ก่อนปล่อยยังมีอิดออดไปอีกหนึ่งดอก
เมื่อคืนก็อีก มันทำมึนเข้ามานอนในห้องด้วย แล้วได้หลับได้นอนซะเมื่อไหร่ มันเอาแต่ใจ อ้างโน่นอ้างนี้ ขี้เอากว่าจะได้นอน ก็เลยเที่ยงคืนไปโข ทั้งที่ตัวเองก็มีห้องบนบ้านใหญ่กับพี่ของมัน ผมชอบเวลามันอยู่กับพี่ชายนะ เวลาไอ้สองพี่น้องนี่อยู่ด้วยกัน ฮาแตกจริงๆ
วันแรกที่มันมา พอเช้าต่างคนก็ต่างเดินขึ้นตึกใหญ่ ของผมก็ไปตามหน้าที่บอดี้การ์ด ส่วนมันก็คงไปอาบน้ำนอนต่อนั้นแหละ แต่ดันเจอกับพี่มันที่ตื่นลงมาซะก่อน
“ไอ้ดื้อ บ้านเค้าไม่ได้มีไว้ให้กลับเช้านะ”
“เฮียยยยยธิ๊ว เลิกเรียกแบบนี้ซะทีเดะ โตจนมีเมียแล้ว” คำตอบมันทำเอาวัวหลังหวะแถวนั้นถึงกับสะดุ้ง
“คำแรกหนะ ลากให้มันยาวๆ เข้าไว้นะ ไอ้ดื้อ ไม่งั้นเฮียจะลากมาตบปาก” ไอ้ดื้อค้อนตาคว่ำ
“ไหนมาให้เฮียกอดก่อน ไม่ได้เจอมาเป็นเดือนแล้ว” ให้มันบ่นแค่ไหน แต่มันก็เดินไปให้เฮียมันกอดอย่างว่าง่าย
“ไปซนที่ไหนมา...กลับเอาป่านนี้” ไหงพอกอดน้องแล้วต้องมองมาที่ผมแปลกๆ ล่ะเหีย เอ้ย เฮีย
ไอ้วาแพ้ทางพี่ชายมัน บ่นกระปอดกระแปดแต่ก็เดินเข้าไปให้กอด มันน่ารัก ผู้ชายตัวโตๆ คนนึงผิวขาวจั๊ว ยิ้มแย้ม คุยกระซิบกระซาบกับน้องที่ตัวเตี้ยกว่าคนพี่แค่หน่อยเดียว ผิวเข้มเพราะออกแดด
‘เห็นนะ ไอ้ที่ไม่โดนแดดงี้ข๊าวขาว’
แม้จะหน้าหงิก หน้างอ แต่ปากก็เฮียอย่างงู้น เฮียอย่างงี้ กอดกันหอมกันยังกับเด็ก
‘แล้วทีอยู่ด้วยกัน มันทำเอาผมเหนื่อยกาย (กับไอ้คนน้อง) เหนื่อยใจ(กับไอ้คนพี่) เอาแต่ใจกันจริงๆ’ ฟ้าครามแอบหันหลบไปหาว
‘วิฮิ้ววว วันนี้ไอ้วาเข้าเวร สบายหละ’ อาบน้ำอาบท่ากำลังกลิ้งตัวบนที่นอนนุ่มกะว่าจะได้นอนสบาย แต่ที่ไหนได้
“ตริ้งง ตริ๊งงง” เสียงเรียกเข้าถี่กระชั้นแบบนี้ ตั้งไว้ให้ไอ้คนพี่คนเดียวเลยนะ
“ฟ้าครามครับ”
“ยังไม่นอนใช่มั้ย ขึ้นมาที่ห้องผมหน่อย”
“ครับ” นั้นประไร คิดแล้วไม่ผิด
ก๊อก ก๊อก
“เข้ามา”
หือ วันนี้พี่ท่านหล่อเนี้ยบในชุดกางเกงผ้าไหมเลียบลื่นสีน้ำเงินเข้ม คลุมด้วยเสื้อคลุมเดียวกัน ในมือถือแก้ววิสกี้
‘โอ๊ยยย เท่โคตร’
“คุณธิว เรียกผมมามีอะไรหรือครับ
“นอนเป็นเพื่อนหน่อย”
“ฮ๊ะ วะ ว่าไงนะครับ”
“บอกให้นอน”
“มะ ไม่ดีกว่าครับ ผมขอตัว”
‘ท่าจะเมาซะหละมั้งเนี่ย หวังว่าพรุ่งนี้คงลืมนะว่าเราขัดคำสั่ง’
ฟ้าครามหันหลังเตรียมออกจากห้อง แต่มือใหญ่ที่ไม่รู้เข้ามาใกล้ตัวขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ คว้าเข้าที่ต้นแขนก่อนกระชากให้หันกลับไป แล้วรวบร่างที่เล็กกว่าเข้ามาในอ้อมแขน
“คุณ!!!” ฟ้าครามใช้มือทั้งสองข้างดันอกคนร่างใหญ่เอาไว้เต็มที่
‘ไอ้สองคนพี่น้องนี่ มันจะเหมือนกันเกินไปไหม’
ธิววิชจู่โจมอย่างเร็วไม่ปล่อยให้ฟ้าครามตั้งตัว มือหนาจับคางตรึงไว้ ประกบปากที่ร้อนรุ่มเข้าหา
“อ๊ะ” ฟ้าครามร้องอย่างตกใจ เป็นโอกาสให้ธิววิชส่งเรียวลิ้นผ่านเข้าสำรวจอย่างเร็ว ฟ้าครามดิ้นรนอยู่ในอ้อมกอดอันแข็งแกร่ง ไม่นานก็ต้องเลิกดิ้นเพราะดูเหมือนยิ่งดีร่างกายก็ยิ่งเสียดสีกับอีกฝ่ายมาขึ้นเท่านั้น ตาพราวระยับของคนตัวโตแสดงถึงความพอใจในความเหนือกว่าอย่างเห็นได้ชัด
“ไม่ดิ้นอีกสักหน่อยล่ะ” ร่างสูงถอนปากออก
“ไม่ และช่วยปล่อยผมด้วย” ฟ้าครามสั่งเสียงแข็ง
“เรามาสนุกกันดีกว่าน่า”
“ไม่ ปล่อยผมนะคุณธิว” ฟ้าครามพยายามดิ้นรนอีกหน
“ไม่ปล่อย อย่าเล่นตัวจะดีกว่า” เสียงไม่สบอารมณ์ และดวงตาที่แข็งกราว ทำเอาฟ้าครามต้องเปลี่ยนกลยุทธ
“เอ่อ คุณธิว คุณธิว ปล่อยผมก่อนนะครับ ขอเวลาให้ผมทำใจสักหน่อยได้ไหมครับ” ฟ้าครามพยายามถ่วงเวลาเพื่อหาทางออก
“ผมว่า ผมให้เวลาคุณมามากแล้วฟ้าคราม หลายคืนที่ผมให้เวลาคุณทำความคุ้นเคยกับการนอนในห้องเดียวกัน”
‘หา ไอ้ที่เรียกมานั่งหลับในห้องนี่เค้าเรียกว่าให้เวลาคุ้นเคยหรอวะเนี่ย’ ครามถึงกับเหวอ
ร่างบางถูกดึงให้หมุนไปตามแรงฉุด ก่อนโดนเหวี่ยงโครมลงบนที่นอนหนานุ่ม ฟ้าครามกลืนน้ำลายเอื้อก สมองรีบคิดหาทางหนีทีไล่อย่างปั่นป่วน
ร่างสูงโถมกายลงมาทาบทับ ดักทางหนีที่ดูท่าว่าหนียังไงก็คงไม่รอด กักร่างบางเอาไว้ใต้ร่างจนแทบไม่มีที่ให้ขยับตัว มือหนาสอดเข้ามาในเสื้อยืดสำหรับใส่นอน
“อ๊ะ คุณธิว คือ เดี๋ยว” อย่าพยายามหาข้ออ้างเลย ยังไงชั้นก็ไม่ปล่อยนายไปแน่
“ไม่ ครับ ไม่ได้อ้าง แต่ ผะ ผะ ผม อ๊ะ อืออ” มือหนาจู่โจมอย่างต่อเนื่อง ทำเอาฟ้าครามถึงกับติดอ่าง
“อืออ พะ พอเถอะครับคุณธิว อย่าทำแบบนี้” สองมือพยายามปัดป้อง คนด้านบนหาได้ใส่ใจ
“ผมเป็นของวา ผมมีอะไรกับวาแล้ว ฉะนั้น กรุณาปล่อยครับ” ร่างหนาหยุดมือที่กำลังรุกรานยอดอกทั้งสองข้างด้านในเสื้อ
“อ๊ะ ไม่นะครับ” ฟ้าครามร้องเสียงหลง เมื่อมือหนาถอดเสื้อที่สวมอยู่ออกอย่างรวดเร็ว ร่างท่อนบนเปลือยเปล่าท่ามกลางแสงสว่างจ้าของดวงไฟ สายตาที่จ้องเขม็งกับอกขาวที่กำลังหายใจหอบ ก่อนมือหนาจะไล้มือไปตามร่องรอยแดงที่มีให้เห็นอยู่ทั่ว
“นี่หนะหรอที่น้องผมทำไว้” ธิววิชชี้ไปที่รอยแดงตามหน้าอกผ่อง ฟ้าครามพยักหน้ายอมรับ ก่อนที่จะเหวอหนักขึ้นไปอีกเมื่อ ธิววิชประกบปากลงขบเม้น ดูดกัด ไปตามรอยแดงแต่ละรอยจนทั่ว
‘แทนที่จะปล่อย นี่กูไปกระตุ้นต่อมหื่นมันเข้าหรือไงนะ’ ฟ้าครามคิดอย่างงงงวย
“ไม่นะครับ อ๊า พอ คุณธิว หยุด อ๊ะ ได้โปรด คุณธิว” เสียงห้ามมันดูสั่นๆ
“ต่อไปนี้มันเป็นรอยที่ชั้นทำ” บ้าเอ้ยย ฟ้าครามได้แต่กรีดร้องอยู่ในใจ ร่างกายยังต่อด้านด้วยการดิ้นรนให้หลุดออกจากอ้อมกอดของธิววิชให้จงได้
‘ไอ้สองพี่น้องนี่มันจะแข็งแรงไปไหนวะ’ ดิ้นเท่าไหร่ก็ไม่มีทีท่าว่าจะหลุดรอดเงื้อมือธิววิชไปได้ จนฟ้าครามเริ่มจะเหนื่อยซะเองแล้ว
ริมฝีปากอุ่นของธิววิช เข้าครอบครองยอดอกชูชัน อีกครั้งอย่างแผ่วเบา ก่อนจะเปลี่ยนเป็นขบเม้มย่างดูดดื่มในนาทีต่อมา ฟ้าครามถึงกับเผลอกลั้นใจหายใจ
“ปล่อยตัวตามสบาย ฟ้า อย่าฝืน” ธิววิชถือโอกาสเรียกชื่อฟ้าครามแค่ฟ้าคำเดียว ก่อนจะขบเม้นปรนเปรอยอดอกที่แข็งเป็นไตทั้งสองข้างด้วยมือและปากต่อ
“คุณธิว” มือบางจิกลงที่ไหล่ของธิววิชปากก็เรียกชื่อชายหนุ่มอยู่ตลอด
ร่างสูงหยุดมือและปากของตัวเองชันตัวขึ้นเพื่อปลอดเสื้อคลุมและกางเกงออกจากตัว ร่างแข็งแกร่งเปิดเปลือยต่อสายตา ทำเอาสติที่กระเจิงหายพากันกลับมา ฟ้าครามพลิกตัวกระดืบหนีแต่ยังไม่ทันได้ไปถึงไหนร่างสูงก็ทาบทับลงมาอีกครั้ง ปากร้อนลากไล้ไปตามแผ่นหลัง เน้นย้ำ ทิ้งร่องรอยเอาไว้อย่างจงใจ ปลายนิ้วลูบไล้สัมผัสไปตามแนวกระดูกสันหลัง เลื่อนต่ำลงจนถึงก้นงอน
“อ๊ะ คุณธิว อย่าครับ” นิ้วเรียวสอดแทรกเข้าหาช่องทางด้านหลังก่อนจะสอดลึกลงไป
“อ๊า อย่าครับ อย่า หยุดเถอะครับ” แม้ปากจะร้องห้าม แต่ร่างกายกลับเกร็งแน่นรับการสำรวจ มือบางกำแน่นกับผ้าปูที่นอน ซุกหน้ากับหมอนนุ่ม หายใจหอบแรง เมื่อร่างสูงเร่งความเร็วของนิ้วที่สอดใส่ จากหนึ่งเพิ่มเป็นสอง ก่อนจะถอดถอนแล้วเติมเต็มด้วยตัวตนที่แข็งชัน
“อ๊ะ อ๊าาาาา” ร่างบางส่งเสียงร้องอู้อี้อยู่กับหมอน แม้ครั้งนี้จะไม่เจ็บเท่าครั้งแรกที่เกิดขึ้นกับวาเลนท์ แต่ความแข็งขึนใหญ่โตกว่าที่เคยก็สร้างความเจ็บปวดเอาเรื่องอยู่ดี คนด้านหลังไม่ได้เอาแต่ใจจนไม่สนใจความเจ็บที่ร่างบางได้รับ เมื่อเข้ามาได้ก็หยุดนิ่งให้ร่างบางได้ปรับตัว มืออุ่นเลื่อนมาด้านหน้ากอบกุ่มส่วนอ่อนไหวของฟ้าคราม ปฏิบัติหน้าที่อย่างชำนาญ เสียงหายใจหอบ และร่างกายที่ผ่อนการเกร็งลงอย่างเห็นได้ชัดของฟ้าคราม เป็นสัญญารบอกให้ร่างสูงเริ่มขยับตัวย่างช้าๆ และเร็วขึ้นเมื่อฟ้าครามตอบรับจังหวะการขยับของเขาได้
“อย่างงั้น คนดี” เสียงแหบพร่า กระซิบชิดใบหู แรงโหมกระหน่ำที่เร็งแรง ทำเอาร่างบางได้แต่ขยับโยนไปตามแรงของผู้กระทำอย่างไม่อาจช่วยตัวเองได้
.
.
“อ๊า อืออ” เสียงร้องครางดังกระหึ่มภายในห้อง สองร่างที่ยังขยับโยกเป็นจังหวะ ขยับเปลี่ยนท่าอีกครั้ง ร่างบางนั่งคร่อมทับร่างสูงใหญ่ก่อนจะถูกกระตุ้นให้เป็นฝ่ายขยับโยก
“อ๊า คุณธิว พอ อ๊า พอแล้ว ฟ้าไม่ไหวแล้ว” เสียงอ้อนวอนแหบโหย ร่างที่แทบจะนั่งทรงตัวต่อไปไม่ไหวอีกแล้ว ฟุบซบลงกับออกกว้าง ฟ้าครามถูกจับพลิกคว่ำลงกับที่นอนอีกครั้ง ร่างบางปล่อยทำสิ่งไปตามแต่ที่คนนำจะพาไป ไม่รู้ว่าไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้งที่ร่างนี้ได้ปลดปล่อยความสุขสมออกไป สติรางเลือนเต็มที่ ทั้งเหนื่อยทั้งเพลีย ทั้งเปลี้ยไปหมดทั้งร่างกายแล้ว สติสุดท้ายรับรู้เพียงแค่ประตูห้องถูกเปิดออกร่างคุ้นตาของวาเลนท์ยืนเด่นอยู่ที่กรอบประตู อารมณ์พุ่งขึ้นสูงพัดเอาสติรับรู้จากไปพร้อมกับเสียงร้องของการปลดปล่อยครั้งสุดท้าย
.
.
.
กว่าที่ฟ้าครามจะตื่นอีกครั้งก็เป็นเวลาบ่ายกว่าเข้าไปแล้ว ในบ้านเงียบเชียบ กินอาหารเสร็จฟ้าครามก็ออกมานั่งเล่นที่เก้าอี้สนามที่ตั้งอยู่ด้านข้างตัวบ้าน
‘ป่านนี้น่าจะอยู่ที่ทำงานกันหมดแหละ’ ฟ้าครามนั่งนิ่งมองไกลออกไปที่ท้องฟ้า สีฟ้าสดใส ลมอุ่นๆ พัดอ่อนๆ มาเป็นระยะ
‘ผมจะบอกคุณว่ายังไงดีล่ะ วา แล้วคุณจะว่ายังไงบ้างนะ แล้วทำไม คุณธิวถึงได้....โอ้ยย’ หน้าที่ผ่อนคลายเมื่อครู่เริ่มขมวดมุน ด้วยความสับสน สุดท้ายก็สลัดศีรษะเอามือกุมขยุ้มผมเอาไว้ ร่ำร้องอยู่ใจใจอย่างสับสน และในตอนนั้นเอง แรงพาดจากทางด้านหลังที่มาแบบไม่ให้รู้เนื้อรู้ตัว ส่งผลให้ฟ้าครามถึงกับสลบไป
.
.
.
โครงบ้านที่ยังสร้างไม่เสร็จถูกทิ้งร้างมานานในที่เปลี่ยวห่างไกล ทั้ง หญ้าทั้งต้นไม้ขึ้นรก ร่างบางของฟ้าครามโดนลากเข้ามาโยนลงกับพื้นปูนชื้นๆ สกปรก ฟ้าครามที่พอจะรู้สึกตัวบ้างแล้ว แต่พยายามนิ่งเพื่อให้คนร้ายไม่รู้
‘เชีย ใครตีหัวกูวะ ปวดหัวชะมัด แรงขนาดนี้แม่งกะเอาตายเลยนี่หว่า ’ ฟ้าคราม ข่มความปวดตุ๊บๆ ที่ท้ายทอย หันไปมองรอบตัวเพื่อหาทางหนี ความเจ็บไม่ได้มีแค่ที่หัวแต่ที่แขนสูงกว่าข้อมือทั้งสองข้างก็เจ็บไม่แพ้กัน แต่ฟ้าครามแสร้งทำเป็นลืมๆ มันไป
‘โล่งขนาดนี้ เผลอเมื่อไหร่กูวิ่งแน่’
ฟ้าครามพยายามนอนนิ่งๆ เงียบ เพื่อรอโอกาส แต่จู่ๆ ร่างกายก็แสดงอาการแปลก กระสับกระส่าย เหงื่อออก ร้อนวูบวาบไปทั้งตัว เวลาเคลื่อนไป ความร้อนรุ่มก็ยิ่งทวีขึ้นเป็นระยะ ร่างกายแขนขาอ่อนสิ้นเรี่ยวแรง แต่ส่วนกลางลำตัวกลับแข็งชัน เสียงหายใจหอบจากความกระสันที่เพิ่มมากขึ้น ร่างบางสั่นอย่างเห็นได้ชัดจากการต่อต้านอารมณ์ความปรารถนา มือใครสักคนจิกเข้าที่กลุ่มผมกลางศีรษะกระชากให้เงยหน้าขึ้นมองสบตากัน
“อะไรที่เป็นของกูก็ต้องเป็นของกู อีร่าน วันนี้กูจะให้มึงมีผัวเก้าคนสิบคนแล้วจากนั้นกูจะค่อยๆ เฉือนมึงออกทีละชิ้นที่ละชิ้น” คนพูเอามีดกดจ่อที่ข้างแก้มก่อนไล้มีดลงมาที่ลำคอ
“แล้วดูซิว่า พอมึงเป็นศพที่ผ่านผู้ชายมานับไม่ท่วน ไอ้ธิวจะยังรักมึงอยู่ไหม” คนร้ายสะบัดมือปล่อยผมที่กำไว้ ทำเอาฟ้าครามเกือบลงไปจูบพื้นคนร้ายเก็บมีด แล้วเดินไปนั่งที่โต๊ะเก่าๆ ที่วางอยู่ไม่ห่าง ชายหน้าเหี้ยมเดินเข้ามาแก้มัดฟ้าครามก่อนลากมาโยนลงที่กองผ้าเก่า อยากจะสู้อยากขัดขืนแต่ก็ไม่มีแรงจะทำได้ มันเอามีดพับออกมาจากางเกง สอดเข้ามาตัดกระดุมออกทีละเม็ด ทีละเม็ด หน้าตาบ่งบอกถึงความสุข ความสนุกที่ได้ค่อยๆเล่นกับเหยื่อ สาบเสื้อถูกเปิดออกกว้าง ให้เห็นเนื้อขาวๆ ที่รอยจ้ำแดงยังแสดงตัวเด่นหราตามเนื้อตัว มันเอามีดมาจ่อไว้ที่คอ มือสกปรกอีกข้างของมันลูบไล้ไปจนทั่ว เสียงหายใจแรงฟืดฟาดน่ารังเกียจ ฟ้าครามได้แต่ ภาวนาให้มีคนมาช่วย
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า เมื่อคืน ร้อนแรงสิท่า” มันหัวเราะหยัน มือหยาบขยำขยี้ไปตามหน้าอก หน้าท้อง กดนิ้วจิ้มไปตามจุดต่างๆ ก่อนจะมาหยุดที่หัวนมทั้งสองข้าง มันก้มตัวลง เอาฟันมาขบอย่างแรง คนร้ายที่นั่งอยู่ที่เก้าอี้เดินเข้ามาใกล้ มองไปตามตัวที่มีรอย ก่อนจะตบมือเข้าที่แก้ม ฟ้าคราม อย่างไม่ยั้ง มันตบ ตบ ตบ จากเจ็บจนกลายเป็นชา ก่อนจะเดินกลับไปนั่งที่เดิน
“อ๊ะ หยุด อ๊าา ฮืออ ออกไป โอ๊ยย” ฟ้าครามอ้อนวอนเสียงแผ่ว มันกัดแรงๆ จนเจ็บไปหมดทั้งสองข้าง มือมันล้วงเข้าไปในกางเกง สอดนิ้วเข้าไปเข้าไปทางช่องทางด้านหลัง
ยังไม่ทันที่มันจะทำอะไรไปมากกว่านั้น เสียงโครมครามดังมาขัดจังหวะ จนมันผละไป ร่างบางได้แต่นอนขดตัวคราง ฮือ อยู่บนผ้าเหม็น
เสียงกรีดร้องอย่างไม่พอใจดังแว๊ดๆ ใกล้เข้ามา เสียงรองเท้าประทบพื้นเข้ามาหยุดอยู่ด้านข้าง ฟ้าครามมองไล่จากลองเท้าขึ้นไปจนเห็นหน้าคนที่เข้ามาช่วย น้ำตาของความโล่งใจไหลอาบแก้ม
“ฟ้าคราม” เสียงธิววิช เรียก ก่อนร่างกายจะโดนอุ้มลอยขึ้น
“ไม่เป็นไรนะคนดี ไม่ร้องนะ” เสียงกระซิบแผ่วปลอบประโลมอยู่ที่ข้างหู
“พี่ธิว” วางมันลงเดี๋ยวนี้ อย่าให้นิวต้องยิงพี่” ก่อนที่ธิววิชจะได้ออกจากตัวบ้านที่ โล่งจนไม่มีที่กำบัง คนที่เรียกตัวเองว่านิวก็สะบัดหลุดจากบอดี้การ์ดคนอื่นคว้าปืนตกจากมือใครซักคนยิ่งมั่วซั่วเข้าใส่กลุ่มบอดี้การ์ดจนต้องกระโดดหลบ หนีกันกระเจิงไปคนละทิศละทาง ก่อนจะวิ่งเข้ามาแผดเสียงใส่ธิววิช แต่ก็ละล้าระลังไม่กล้ายิง บอดี้การ์ดที่มีสติเกือบตามเข้ามา แต่ธิววิชสงสัญญาณให้หาที่กำบัง ก่อนตัวเขาจะกระโดดออกจากตัวบ้านแล้วพาตัวเองและฟ้าครามเข้าไปหลบในพงหญ้าที่สูงท่วมหัวแล้วเข้าไปหลบที่หลังต้นไม้หรือซากต้นไม่ที่หมายตาไว้แล้วอย่างรวดเร็ว
ต้องยอมรับว่าสิ่งที่ทำมันเสี่ยงแต่ธิววิชประเมินนิวได้อย่างถูกต้อง เขาไม่อยากให้คนของเขาต้องมาเสี่ยงกับคนบ้า และไอ้คนบ้าที่ว่านี่ก็เกลียดความสกปรกยิงกว่าอะไรดี แค่ต้องมายืนอยู่ที่นี่ก็คงแทบอ้วก แต่ด้วยทิฐิอยากเอาชนะทำให้ยังไม่หนีกลับบ้านไปอาบแอลกอฮอล์ เหมือนตอนที่เป็นบอดี้การ์ดแล้วต้องไปแตะต้องของที่เจ้าตัวคิดว่าสกปรกจนต้องเอาแอลกอฮอลที่พกติดตัวออกมาเทลาดมือด้วยความขยะแขยง
“ไอ้พวกนั้นมันอยู่ไหน กูบอกให้มาที่นี่ทำไมมันยังไม่มา” นิวกระชากหัวลูกน้องที่วิ่งตามมาสมทบหลังหลุดจากกลุ่มบดีการ์ดมาได้
ธิววิชกวาดสายตาหาบอดี้การ์ดที่มากับเขา เห็นว่าแต่ละคนหาที่หลบอยู่รอบๆบ้าน แต่ก็มีบางคนที่บาดเจ็บบ้าง ดีที่นิวไม่ได้คิดจะตามไปฆ่าใครเพราะมัวมุ่งความสนใจมาที่ตัวของเขากับฟ้าคราม
“ไม่รู้ครับนาย ตอนที่มามันก็ขับรถตามมาดีๆ แต่ทำไมยังมาไม่ถึงก็ไม่รู้ครับนาย
“ม่ายยย” เสียงนิวกรี๊ดร้องอย่างขัดใจ ก่อนจะยิงกราดอีกครั้ง คนแรกที่โดนเข้าไปเต็มๆ ก็คือลูกน้องที่ยืนอยู่ข้างตัว พอลูกน้องล้มลง นิวก็ตรงเข้าไปกระทืบซ้ำ อย่างบ้าคลั่ง ก่อนจะหันกลับมาทางที่ธิววิชวิ่งหลบไป แล้วกระหน่ำยิงตามมาอีกชุด
ธิววิชกอดร่างบางที่ตอนนี้นอนตัวสั่นอย่างน่าสงสารเอาไว้แน่น
‘ถ้าปืนอยู่ในมือนะ ให้มือสั่นอย่างงี้ด้วยเอา ระยะนี้ไม่พราด’ ฟ้าครามที่กำลังสั่นด้วยความโกรธและเพราะฤทธิ์ยาคิดอยู่ในใจ
“ทนหน่อยนะฟ้าคราม อดทนนะครับ วามาแล้วนะอีกเดี๋ยวก็จบแล้วนะครับ ฟ้า” เสียงธิววิชกระซิบที่ข้างหู ฟ้าครามพยักเหมือนหน้ารับรู้ พยายามข่มกลั้นอาการตัวเองอย่างเต็มที่
เสียงปืนที่หมดลูก ดัง แชะ แชะ ตามจังหวะการกดไกปืน จู่ธิววิชก็ตะโกนออกไป
“นิว ฆ่าผู้ชายพวกนั้นทำไม”
‘เฮ้ย ไอ้เหียธิ๊ว อยู่เงียบๆ ดีกว่ามั้ย ปล่อยไอ้วามันจัดการไป มันมาแล้วไม่ใช่หรอ ไปยั่วให้มันอีกทำไม๊’
“พี่ธิวจะสนไปทำไม ว่านิวฆ่าพวกมันทำไม พี่ธิวไม่สนใจนิว ไม่เคยรับรู้ว่านิวรู้สึกยังไง แค่นั้นยังไม่พอพี่ธิวยังไล่นิว เกลียดนิว ยกเลิกสัญญากับบริษัทนิว ทำไมพี่ธิว ทำไมพี่ธิวจะรักนิวบ้างไม่ได้ ถ้าไม่รักทำไมพี่ธิวต้องไล่นิวด้วย ทำไม๊ ทำไม ทำไม ในเมื่อพี่ธิวไม่รักนิว พี่ธิวไม่ต้องการนิว พี่ธิวก็ต้องตาย ต้องทรมานอย่างที่นิวเป็น นิวจะทำลายพี่ นิวเกลียดพี่ธิว” คนสติคุ้มคลั่งกรีดร้องอย่างขัดใจ แล้วเปลี่ยนสรรพนาม
“ในเมื่อมึงไม่รักกู มึงก็ต้องตาย แต่ให้มึงตายเร็วมันก็ง่ายเกินไป มันไม่สาแก่ใจกู มึงต้องโดนทรมาน โดนทำร้าย มึงทำกับกู” หน้าที่บิดเบี้ยวไปด้วยความโกรธช่างน่าเกลียดน่ากลัว ไม่เหลือความน่าดูเลยจริงๆ
“แล้วทำไมต้องเป็นอาอนันท์ อาพี่ไปทำอะไรให้นิว” ธิววิชยังพยายามถามต่อไปอีก เพื่อวาเลนท์ที่นำกำลังตำรวจเคลื่อนเข้าในตำแหน่งและพร้อมจะลงมือแล้ว
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า ไอ้แก่นั้นหนะหรอ มันเสือกเรื่องของกูไง มันให้คนมาสืบ มันเสือก มันเสือก มันเสือก กูไม่ยอม กูไม่ยอมตายในคุกหรอ กูไม่ยอม มันต้องตาย ตาย ตาย ตาย ฮ่า ฮ่า ฮ่า กูยิงมันกับมือกูเอง ยิ่งมันเหมือนยิงหมา ฮ่า ฮ่า ฮ่า แล้วทีนี้กูก็จะยิงมึง แล้วก็เป็นไอ้หน้าสวยนั้น พอมันมาพี่ธิวก็รัก หลงมัน นิวต้องทน ต้องทรมานใจ เห็นภาพที่พี่รักพี่ทะนุถนอมมันเป็นเดือนๆ”
‘ทะ - นุ – ถะ - นอม ตอนไหนวะ’ ถ้ามีปืนนะพ่อจะยิงแสกหน้าแม่มเลย ข้อหาตาถั่ว
“พี่ไม่รักนิว นิวไม่ว่า แต่ทำไม่พี่ต้องไปรัก ไปหลงมัน นิวไม่ผอมไม่สวย ไม่ขาวเหมือนมัน พี่ธิวเลยไม่รัก ทำไมมึงไม่รักกู กูเกลียด เกลียด กูเกลียดมึง กูจะทรมานมัน จนมันร้องขอให้กูฆ่าก่อนที่กูจะส่งมันไปหามึงในนรกไง ไอ้ธิว ฮือ ฮือ ฮือ ทำไมมึงไม่รักกู ทำไมพี่ธิว ไม่รักนิว ฮือ ฮือ ฮือ ตาย มึงต้องตาย” นิวยกปืนขึ้นชี้ปลายกระบอกปืนมาทางที่คิดว่าธิวและฟ้าอยู่ แต่คงลืมไปว่ากระสุนหมดไปแล้ว พอนิวกดนิ้วเข้าโกร่งไก ก็มีแต่เสียงแช๊ะ แช๊ะออกมาอีกเหมือนเดิม ก่อนจะล้มลงไปนอนกับพื้นตามแรงโถมเข้าใส่ของตำรวจที่ตามมาเพื่อจับกุม นิวดิ้นรนอย่างบ้าคลั่ง แต่ครั้งนี้ไม่สามารถที่จะสลัดให้หุดได้
แม้สติจะเลือนๆไปบ้างเพราะทั้งเจ็บทั้งยา แต่ฟ้าครามก็ยังพอมีเวลาคิด คิด คิด
‘เดี๋ยวสิ นี่นายเค้าให้กรูเป็นเหยื่อล่อหรือเปล่าเนี่ย ไม่นะ ใจร้ายกะ ฟ้าครามเกินไปแล้วนะ’..............................
...
.
.
“ฟ้า” วาเลนท์เรียก คนนั่งเหม่อเสียงดัง จนฟ้าครามถึงกับสะดุ้ง เกือบครบอาทิตย์แล้วที่ฟ้าครามออกจากโรงพยาบาลกลับมาพักที่บ้าน ใช่บ้าน บ้านของไอ้สองพี่น้องจอมหื่น จอมบงการที่ไม่ยอมให้ฟ้าครามกลับไปอยู่ที่ห้องของตัวเอง ไม่ว่าฟ้าครามจะขู่ว่าจะแจ้งความข้อหาหน่วงเหนี่ยวกักขังหรือจะขอร้องดีๆ ทั้งสองคนก็ไม่ยอมให้ฟ้าครามไป ฟ้าครามได้แต่นิ่ง หลบเลี่ยงที่จะคุย เพราะตัวเองก็ยังไม่รู้เหมือนกันว่าจะเอายังไง
“ระหว่างเรากับพี่ธิว ฟ้าจะเลือกใคร เราสองคนตกลงกันว่า จะให้ฟ้าเป็นคนตัดสินใจ” วาเลนท์ บอกกับฟ้าครามในห้องนั่งเล่นในเช้าวันหนึ่งหลังจากที่ฟ้าครามพักรักษาตัวจนหายดีแล้ว ก่อนที่จะหมดวันลาพักในอีกสี่วัน ฟ้าครามหันมองหน้าคนพูด แต่ไม่อยากตอบ จึงเลือกที่จะเงียบและหลบสายตา จนธิววิชพูดต่อ
“พี่กับวาพร้อมจะยอมรับการตัดสินใจของฟ้า ไม่ว่าฟ้าจะเลือกใคร ไม่ว่าจะเป็นพี่ หรือวา อีกคนที่ไม่ถูกเลือกพร้อมจะยินดีกับความสุขของคนที่เรารักเสมอ”
“วา ถ้าผมเลือกคุณธิว คุณจะตัดใจใช่มั้ย ความรักคุณนี่มันตัดได้ง่ายเหลือเกินนะ ส่วนคุณธิว ผมไม่รู้ว่า... ผมไม่รู้ว่าจะพูดถึงความสัมพันธ์ของเราว่าอะไร แต่ในเมื่อคุณให้ผมตัดสินใจ” ฟ้าครามนิ่งเงียบไปสักครู่
“คุณธิว วา จะยอมรับการตัดสินใจของผมใช่ไหม จะยอมรับและไม่คัดค้านการตัดสินใจของผมไม่ว่าผมจะเลือกอะไรใช่ไหม”
“ใช่” สองพี่น้องตอบมาพร้อมกัน
“งั้นผมขอบอกว่า ผมไม่เลือกใครเลย ปล่อยผมไป ให้ผมไปตามทางของผม เราสาม คนใดคนหนึ่งอย่าต้องมาเสียสละเพื่อใครจะดีกว่า” พูดจบฟ้าครามหมุนตัว ก้าวยาวๆ ไปเก็บของที่ห้องนอนจะได้ไปจากที่นี่เสียทีที ประตูห้องยังไม่ทันได้ล็อกก็โดนดันเข้ามาด้วยแรงคนอารมณ์ร้อน
“กูไม่ยอมให้ทิ้งไปง่ายๆ หรอกนะ ฟ้าจะเลือกใครก็เลือกมาสักคน ไม่ว่ายังไงฟ้าก็ต้องอยู่ที่นี่ ไม่ว่าจะอยู่กับกู หรืออยู่กับพี่ธิว แต่ฟ้าจะทิ้งเราทั้งสองคน กูไม่ยอมว่ะ”
“วา” เสียงคนพี่เรียกน้องอย่างปรามๆ ก่อนที่ประโยคถัดมาจะทำเอาฟ้าครามแทบล้มทั้งยืน
“ในเมื่อฟ้าเลือกไม่ได้ พี่จะถือว่าฟ้าเลือกเราทั้งสองคนก็แล้วกัน” พี่ธิวใช้มือข้างนึงยึดข้อมือฟ้าครามเอาไว้แน่นส่วนอีกมือก็คว้าเอวน้องชายกระชากเข้าหาตัวแล้วก้มหน้าเข้าหาจนปลายจมูกแนบติดกัน
“พี่ธิว” เสียงแผ่วอย่างตกใจหลุดจากปากของวาเลนท์ ก่อนที่จะโดนปิดด้วยปากของคนเป็นพี่ชาย ยิ่งมายืนเทียบกันแบบใกล้ชิดแบบนี้ยิ่งเห็นว่าพี่ธิวทั้งสูงทั้งใหญ่กว่าไอ้วาอย่างเห็นได้ชัด
‘เฮ้ย นี่กูคิดอะไรอยู่’
พอเรียกสติตัวเองกลับมาได้ ฟ้าครามก็เริ่มดิ้นสะบัดแขนให้หลุดจากมือแข็งแรง ไม่นะ ข้อมือยังไม่ทันหลุด วาเลนท์ที่หลุดจากจูบร้อนแรงของพี่ชายก็คว้าเอวฟ้าครามดึงเข้าหาตัว
แม้จะยังดูงงๆ กับสิ่งที่พี่ชายตัวเองทำ แต่ไม่รู้อะไรดลใจ วาเลนท์เลือกที่จะปล่อยเลยตามเลย เพราะเป็นแบบนี้ก็ดี จะได้ไม่ต้องเสียฟ้าครามและไม่ต้องมีใครเสียใจกับรักครั้งนี้อีกด้วย
คนผิวเข้มดันเพื่อนตัวเองไปที่เตียงกว้าง ผลักเบาๆ ให้เพื่อนนอนลงกับที่นอนนุ่มก่อนโถมตัวตามลงไปปากและมือปรนเปรอจนฟ้าครามได้แต่ร้องคราง ก่อนจะเลื่อนตัวลงสู่ด้านล่าง พี่ธิวเดินเข้ามารับหน้าที่ให้ความสุขกับปากและแผงอกขาวผ่องต่อ ฟ้าครามได้แต่นอนเกร็งตัวรับความสุข ไม่รู้ผ่านไปอีกกี่สุข จนผล็อยหลับไปพร้อมการกระแทกกระทั้นของธิววิช ไม่รู้เผลอหลับนานเท่าไหร่มารู้ตัวอีกที่ เพื่อนผิวเข้มก็คร่อมตัวอยู่ด้านบน ส่วนเอวและต้นขาพาดอยู่บนขาของเวาเลนท์ เข่าถูกมือใครบางคนจับยกอยู่
“อ๊า เฮียธิว อืออ โอ๊ย โอ๊ยย” รู้สึกตัวเต็มที่ก็ตอนได้ยินเสียงร้องครางอย่างเสียวซ่าน ของเพื่อนที่มองดีๆจะเห็นมันอยู่ในท่าคลานสี่ขา มองเลยไปด้านหลังพี่ธิวยืนด้วยเข่า กำลังขยับโยกเข้าใส่วาเลนท์อย่าแรง เมื่อพี่ธิวกระแทก วาเลนท์ก็กระดอนมาด้านหน้ากระแทกกับร่างกายฟ้าครามที่รอรับอยู่ด้านหน้า
“โอ๊ยย เฮีย อ๊า อือมดี วา เฮีย วา อ๊า เฮีย วา ฟ้า อ๊า ซี๊ดดด” เสียงร้องเสียงครางปนกันยุ่งฟังไม่ได้สรรพ ไม่รู้เสียงใครเป็นใคร กว่าเกมจะจบก็เล่นเอาแทบพับ เราสามคนนอนเรียงกันมีวานอนกลางหนุนแขนเฮียธิวหลับไปก่อน มองดีๆ มือเฮียธิวยกลูบเล่นกับผมนุ่มของน้อยชาย มืออีกข้างโอบกอดลูบไล้เบาไปตามตัววาเลนท์
‘เอ้ย มันใช่มั้ย ได้ใหม่ลืมเก่าอย่างฟ้าครามป่ะวะ’ ฟ้าครามนอนมองอย่างเพลียๆๆ อยากจะหลับก็อยาก แต่มันขัดใจ เลยพลิกตัวข้ามวาเลนท์เข้าไปแทรกนอนตรงกลางสองพี่น้องมันซะอย่างงั้น วาเลนท์ขยับตัววาดแขนกอดฟ้าครามไว้ ส่วนเฮียธิว เขกเบาที่หัว ก่อนจะกอดฟ้าครามบ้าง แต่มือที่กอดก็ยังกอดเลยไปถึงวาเลนท์อยู่ดี ฟ้าครามมองมือแล้วหันไปเชิดหน้ามองเฮียธิวด้วยหางตา ก่อนจะหันไปกอดวาเลนท์แล้วนอนหลับบ้าง
.
.
.
The End
:bye2: :bye2:
-
:laugh: เป็นคู่พี่น้องที่ร๊ากกันดี๊ดดีเนอะ
-
:z1: สุดๆอ่ะ
-
พี่น้องกินกันเองด้วย
-
:mew1: ได้อ่านต่อแล้วฟินผุดผุด :hao7:
-
:haun4: :jul1:
-
พี่น้องได้กันเองซะงั้น
-
พี่ธิวนี่ฟาดเรียบ
รักกันกลมเกลียวดีเนอะ 555
-
สุดติ่ง กระดิ่งแมว :z1:
เรื่องนี้ฟินสุด สามพีน่ารัก
พี่ธิวนี่โครตกำหร เอ๊ะ หรือ วา กำไรกว่า
อ๊ายยยย ไม่รู้ไม่รู้ ชั้นปลื้มมมมมมมมากกกกกก
-
ฟ้ามีแอบอิจฉานิดๆด้วย
-
อ่านแล้วเลือดลมสูบฉีดดีเจรงๆ 555 :z1:
ตามอ่านได้เกือบครึ่งแล้วค่ะ สนุกมว๊ากกกกกก
บางเรื่องอยากให้มีสัก 2-3 ตอนมากอะ... ไม่อ่ะ อยากให้มี 2-3ตอนทุกเรื่องเบย ^3^
ป.ล.อยากเห็นผลงานเป็นเรื่องยาวจังค่ะ ถ้ามีเค้าจะตามอ่านน้าา
-
76ตอน3วันทำให้เหมียวสูญเสียพลังงานชีวิตไปมากเลยนะค่ะหื่นจิงจังมีหลายเรื่องเลยอ่ะที่เหมียวแอบอยากให้เป็นเรื่องยาวแบบว่ามันโดนมากอ่ะจนไม่อยากให้เป็นแค่เรื่องสั้น
เหมียวอยากรู้อะค่ะว่าคุณskidKไปเอาความหื่นมาจากไหนมากมายขนาดนี้ค่ะแต่ละเรื่องทำให้เหมียวเป็นอันตรายถึงกับชีวิตได้เลยนะค่ะเลือดนี่จางจะเป็นน้ำอยู่แล้วค่ะบอกเลย!!แต่สนุกทุกเรื่องค่ะบางเรื่องก็หักมุมไปนะทำเอาเหมียวไม่กล้ามโนไปก่อนเลยอะ
ถึงยังไงก็ตามขอบคุณนะค่ะที่แต่งมาให้อ่าน
-
.
-
ไม่มีมาต่อแล้วหรอ? เค้าช้อบชอบ อยากอ่านอีกเรื่อยๆเลย
-
สนุกมากครับ ใช้เวลา ๓ วันอ่านตั้งแต่ตอนแรกจนจบ อืม ของเค้าดีจริง ๆ แรงและหื่นได้ใจเกือบทุกเรื่อง
ขอบคุณครับ
-
รอกันต่ออีกสักหน่อยนะคะ พอดีคอมมีปัญหาที่พิมพ์ๆไว้หายเกลี้ยงจะพิมพ์ด้วยโทรศัพท์ก็ไม่ไหว รอซ่อมคอมและปิ้วอารมณ์แต่งใหม่ก่อนแล้วจะมาลงให้ได้อ่านกันค่ะ :mew6:
-
รอได้เสมอจ้า
-
:katai2-1:
-
มันส์มากกกกก สามคนก็ดีนะ
-
กลับมาอ่านใหม่~~~~~
ชอบๆ :impress2:
-
กลับมาแล้วค่ะ ช้าหน่อยเพราะเก็บเงินซื้อคอมใหม่ แอบเศร้านิดตอนแรกที่พิมพ์ไว้ที่คอมเก่าเรื่องนี้อารมณ์พาไปเป็น 3p หละ แต่ต้องมานั่งแต่งใหม่ พิมพ์ใหม่อารมณ์มันไม่เข้าสิงเลยได้แค่ 2p นะคะ ไม่ได้แต่งนานผิดพลาดอะไรไปก็ขอโต๊ดนะ :hao3:
ร่างเล็กกระจ้อยร่อยที่อยู่กลางวง นั่งกระสับกระส่าย อย่างไม่รู้ว่าจะหนีไปทางไหน ก็แค่คนมันหิว ถึงได้ขโมย กะอีแค่หมั่นโถลูกเดียว คนพวกนี้ถึงกับจะฆ่าเขาเลยเชียวหรือ
ดวงหน้าซีดๆ ที่นั่งน้ำตาคลอ ที่นั่งลุกลี้ลุกลน ดูน่าสงสารนั่น กระทบใจคนบางคนจะทนดูเฉยๆ ต่อไปไม่ไหว ต้องยื่นมือเข้าช่วยอย่างลืมตัว
“นี่เงิน เอาไปแล้วก็ปล่อยเด็กไปซะ” เจ้าของร้านและพวกทำท่าว่าจะไม่ยอมแต่ไม่รู้ว่าเพราะหน้าโหดๆนั่นหรือเพราะเงินที่โยนมาจำนวนไม่น้อยจนไม่กล้าเมินก็ไม่รู้ได้
“จำไว้นะ แล้วอย่ามาให้ข้าเห็นหน้าอีก” เจ้าของร้านรีบเก็บเงิน กล่าวอาฆาตกับหัวขโมยตัวน้อย ก่อนจากไป คนมุงทั้งหลายเห็นว่าหมดเรื่องนองเลือดแล้วจึงแยกย้ายกันจากไป รวมถึงผู้มีพระคุณร่างสูงใหญ่ในชุดขาวสะอาดผู้เป็นเจ้าของเงินนั้นด้วย
ขาเรียวเล็ก ที่ตอนนี้ยังสั่นๆ ก้าวตาม ร่างสูงของผู้มีพระคุณไปอย่างไม่ลดละ จากเดินเร็วๆ เป็นจ้ำอ้าว จนสุดท้ายเปลี่ยนเป็นวิ่งตามหัวซุกหัวซุน ก็ยังตามร่างสูงในชุดขาวสะอาดนั่นไม่ทันเสียทีแถมยังทิ้งระยะห่างมากขึ้น มากขึ้นอีกด้วยซ้ำ
บนเนินโล่งๆ นอกเมือง ที่ร้างผู้คนสัญจร ร่างเล็ก ยืนเหลียวซ้ายแลขวา อย่างหมดอาลัยตายอยากมองไปทางไหนก็ ก็โล่ง ซ้ายขวาหน้าหลังก็ไม่มีแม้แต่เงาหมาสักตัว
“แม่งหายไปทางไหนวะ” เสียงพึมพำเป็นภาษาไทยชัดถ่อยชัดคำ คำที่ไม่น่าจะหลุดจากปากเด็กอายุน้อยขนาดนี้ได้ หลุดออกมาจากร่างเล็กที่ยืนเกาหัว เหนื่อยหอบ หน้าแดงปลั่ง ปากเล็กสีแดงสดนั่นเม้มแน่นอย่างขัดใจ ขาเรียวเล็กเตะก้อนหินบนทางเดินอย่างแรง ก่อนจะทิ้งตัวลงนั่งยองๆ
“เชี่ยเอ้ย!!!” แล้วสบถออกมาเต็มเสียง “แล้วกรูจะกลับไปทางไหนล่ะวะเนี่ย” ซ้ายก็ป่า ขวาก็ป่า แล้วไอ้เมืองที่เขาจากมามันอยู่ทางทิศไหนกัน ตอนวิ่งตามก็มัวมองแต่หลังคน ไม่ได้มองทิศมองทางซะด้วย “นี่มันที่ไหนกันวะเนี่ย” มือน้อยๆ ยกขึ้นทึ้งหัวตัวเองอย่างอับจน เผลอตัวร้องไห้ อย่างเหลืออด เวรกรรมอะไรของเขาวะ
เมื่อสามวันก่อนนั้น อยู่ดีๆ ก็มาโผล่ในร่างเล็กยังกับเด็กสิบขวบนี่ได้อย่างไรก็ไม่รู้ จะเรียกว่าวิญญาณออกจากร่างก็น่าจะได้ แต่มันออกมาได้ยังไงเขาก็ไม่รู้ จำไม่ได้ รู้แต่ว่าลืมตาขึ้นมาก็มาอยู่ในร่างเล็กๆนี่แล้ว แถมที่ๆ อยู่ก็ไม่รู้จัก ไม่เคยเห็น การแต่งตัวก็เคยเห็นอยู่แต่ในหนังในละคร แถมใช้ภาษาจีนอีกต่างหากบางคำก็ฟังออก บางทีก็ไม่รู้เรื่องเลย
ไอ้ที่ฟังออกก็เพราะอาที่ส่งเสียเลี้ยงดูเขามาหลังจากที่พ่อแม่ตายจากไปเป็นคนจีน อาหมิงเทียนตามพ่อที่มาลงทุนมาเที่ยวที่เมืองไทยตั้งแต่อายุสิบกว่าขวบ มารู้จักสนิทสนมกับพ่อแม่ของเขาได้ยังไงไม่รู้ แถมสนิทกันมายาวนาน ตอนเขาเกิดอาหมิงเทียนก็อยู่ที่นั่นด้วย จะเรียกเป็นพ่อทูนหัวก็คงได้มั้ง ตั้งแต่เกิดก็เจออาหมิงเทียน ‘อันนี้ไม่รู้หรอกเห็นแต่ในรูปที่พ่อแม่ถ่ายไว้’ ตั้งแต่จำความได้ก็มีอาหมิงเทียนอยู่ในความทรงจำนั้นมาตลอด อาหมิงเทียนไม่เคยพูดไทยกับเขาสักครั้ง ทำให้เขาต้องคุ้นเคยกับภาษาที่สองมาตั้งแต่เด็ก ถ้านับเอาจริงๆ ตอนนี้เขาก็จะอายุ ยี่สิบห้าอยู่แล้วอาหมิงเทียนก็จะเกือบสี่สิบอยู่รอมร่อ อาก็ไม่เคยมีแฟน ‘อันนี้อากง คุณป๊าของอาหมิงเทียนเคยโทรมาด่าอาให้เขาฟัง ด่าตั้งแต่อากงยังดีๆ จนหัวใจวายตายไปเมื่อสองปีก่อน’ อาก็ไม่เคยทอดทิ้งให้เขาโดดเดียว อาอยู่กับเขาเสมอ คิดถึงตรงนี้ ร่างเล็กสะดุ้งในใจ ‘พอเป็นแบบนี้อาหมิงเทียนจะเป็นอย่างไรบ้างแล้วร่างเขาที่อยู่ในปัจจุบันล่ะจะเป็นอย่างไร อาจะทุกข์ใจกับเขาแค่ไหน’
“ไอ้รักเอ้ย ไอ้รัก” มือที่ทึ้งหัวตัวเองเปลี่ยนมาปาดน้ำตามากมายไหลออกมาจนปาดไม่ไหวก็เลยใช้ปิดหน้าแทน เสียงร้องไห้โฮดังขึ้นเป็นสองเท่า..
...
...
. .......เสียงร้องไห้ดังอยู่สักพักใหญ่ ก็ซาลง สองมือน้อยๆคอยป่ายปาดน้ำตาจากหน้าเป็นระยะ จนเสียงร้องเงียบหายยังเหลืออาการสะอื้นอยู่
ท่าทางน่าสงสารเหมือนเด็กหลงทางของร่างเล็ก ทำเอาร่างสูงที่แอบมองอยู่ห่างๆ หัวใจแกว่ง เสียงร้องไห้โฮ ทำเอาแทบอย่างจะถลาเข้าไปกอดร่างเล็กเพื่อปลอบขวัญ แต่ยังยั้งตัวเองเอาไว้ จนเสียงร้องสงบลง แต่ท่าทางอ้างว้างนั้นทำเอาร่างสูงถอนหายใจอย่างอับจน แล้วเข้าไปปรากฏตัวใกล้ๆร่างเล็กอย่างยอมจำนน
“เจ้าตามข้ามาทำไม” ร่างเล็กสะดุ้งเฮือก ที่อยู่ๆ คนที่ไม่มีอยู่ก็ปรากฏตัวอยู่ใกล้ๆ หลังจากหายตกใจ เจ้าตัวเล็กก็ทำหน้าเบะแล้วแหกปากร้องไห้อีกครั้ง แถมยังโถมตัวเข้ากอดร่างสูงใหญ่อย่างเอาเป็นเอาตาย น้ำมูกน้ำตาไม่รู้มาจากไหนมากมาย เปียกชุ่มเสื้อขาวสะอาดเป็นด่างดวง แต่เจ้าของเสื้อกลับนิ่งเฉยปล่อยให้ไอ้ตัวดีทั้งร้องทั้งเช็ดจะเห็นที่พอใจแล้วนั่นแหละ จึงได้เอ่ยถามขึ้นอีกครั้ง
“ตามข้ามาทำไม”
“ข้า ข้า...” เกิดอาการติดอ่างชนิดเฉียบพลัน ขึ้นมากะทันหัน ไม่รู้เหมือนกันว่าตามมาทำไม รู้แต่ว่าต้องตาม ก็ใจมันสั่งให้ตามก็เลยตามเท่านั้นเองไม่มีเหตุผล
“กลับบ้านของเจ้าไปซะ แล้วต่อไปอย่าริอ่านเป็นขโมยอีก” ร่างสูงกำลังจะผละไป ไอ้ตัวเล็กเลยกระโดดกอดเอวอาไว้ซุกหน้ากับแผ่นหลังกว้าง แล้วร้องบอกเสียงอู้อี้
“ข้าไม่มีบ้าน ไม่มีใครเลย ขอข้าตามท่านไปด้วยคนเถอะนะท่านผู้มีพระคุณ”
“เจ้าเรียกข้าว่าผู้มีพระคุณ แล้วเจ้ายังกล้าเอาตัวของเจ้ามาเป็นภาระให้ผู้มีพระคุณอย่างข้ามันถูกต้องและอย่างนั้นหรือ” เขาไม่เข้าใจตัวเองเลยว่าทำไมถึงได้ใจเย็นเปลืองน้ำลายพูดดีอะไรกับเจ้าเด็กไม่รู้หัวนอนปลายเท้า ที่เขาหน้ามืดไปช่วยเอาไว้ก็ไม่รู้ นี่ไม่ใช่วิสัยของคนอย่างข้า ซินเทียนผู้นี้สักนิด หรือเป็นเพราะชุดอุบาทนี่มันมีคำสาปกันนะ เจ้ามู่เหยามันใส่พิษอะไรมากับชุดนี้หรือเปล่านะ ให้ข้าเปลี่ยนชุดก่อนเถอะน่า จะกลับไปคิดบัญชีให้หายแค้นเลยเชียว ไม่รู้ยืนคิดพิจารณานานเกินไปหรือย่างไร เจ้าเด็กตรงหน้า ถึงได้ยืนมองเขาตาแป๋วอย่างน่ารัก หน้ามอมแมมนั่นเล็กนิดเดียว แก้มสกปรกนั่นถ้าได้ล้างเช็ดให้ดีน่าจะเนียนใสนุ่มนวล ปากอวบอิ่มสีแดงระเรื่อนั่นอีก คิดถึงตรงนี้หัวใจที่เคยแข็งกระด้างกลับอ่อนยวบ อย่างไรทางต่อต้าน
“ข้าสามารถติดตามเป็นเด็กรับใช้ท่านก็ได้นะ ท่านไม่ต้องดูแลอะไรข้าก็ได้ แล้วข้านี่แหละจะเป็นคนดูแลปรนนิบัติท่านเอง” ปรนนิบัติ!!! เจ้าเด็กนี่มันพูดว่าปรนนิบัติอย่างนั้นหรือ ..แค้ก แค้ก ร่างสูงถึงกับสำลักน้ำลาย เมื่อเผลอจินตนาการณ์ไปถึงการปรนนิบัติของเจ้าตัวเล็ก เสียงไอ้จากร่างสูงทำให้เจ้าตัวเล็กรีบเข้าไปทุบหลังไหลให้อย่างประจบประแจง
ในเมื่อใจอ่อนรับมันร่วมเดินทางเดินทางสิ่งที่ต้องทำก่อนอื่นเลยก็คือ พาเจ้าเด็กนี่ไปหาเสื้อผ้าใหม่แล้วไปอาบน้ำ
“นายท่าน นายท่านมีนามว่าอะไรหรือขอรับ ส่วนข้า ‘ ซินอ้าย จงซินอ้าย’ ขอรับ” ลมหายใจสะดุดอีกละลอก ข้าต้องเรียกเจ้าเด็กนี่ว่า ‘ที่รัก’ ตลอดเช่นนั้นหรือ แต่คิดอีกทีก็น่ารักดีออกนะ หน้าขรึมๆ นั้น ไม่ได้แสดงออกถึงความรู้สึกชอบอย่างที่ในใจกำลังกระหยิมยิ้มย่องด้วยเลย สิ่งที่ซินอ้ายเห็นก็เพียงหน้าที่เคร่งขรึม เฉยชา ตาคมที่ตวัดกวาดมอง ทำเอาร้อนๆ หนาวๆ เป็นความรู้สึกที่แปลกประหลาด จะบอกว่าน่ากลัวก็ไม่ถึงขั้นนั้นแต่ก็ไม่ได้แสดงความเมตตาเด็กน้อยตาดำๆ สักกระผีก เวลาที่ตาคมนั้นกวาดผ่านทำเอาขนลุกเลยทีเดียว
“หลงซินเทียน” พูดแล้วร่างสูงก็ออกเดินอย่ารวดเร็วทำเอา ซินอ้ายแทบจะต้องวิ่งตาม เมื่อเห็นร่างน้อยเร่งฝีเท้าตามมาอย่างไม่ย่อท้อ ขาเล็กๆ นั่นก้าวเร็วราวกับวิ่ง ซินเทียนจึงผ่อนฝีเท้าลง ให้คนขาสั้นไม่ต้องถึงกับวิ่งหัวซุกหัวซุน เกือบเป็นเวลาเย็นแล้วที่ทั้งสองมาถึงเขตเมือง ถนนมีผู้คนคึกคักขวักไขว่ ร่างสูงในชุดขาวเดินนำขึ้นโรงเตี๊ยมหรูหรา เสี่ยวเอ้อ ออกมาต้อนรับขับสู้อย่างกุรีกุจอ
“เจ้าเด็กโสโครก ใครให้เจ้าเหยียบเข้ามาที่นี่ ไป ไป ออกไปเดียวนี้” เสี่ยวเอ้อหน้าประตูจับแขนเล็กๆ ของซินอ้ายแน่น ทำท่าจะโยนคนออกไปกลางถนน
“เขามากับข้า” ซินเทียนส่งเสียงเย็นๆ บอกเสี่ยวเอ้อ เมื่อแขนที่ถูกบีบเป็นอิสระ ซินอ้ายก็รีบวิ่งเข้าไปหลบอยู่ด้านหลังร่างสูงอย่างรวดเร็ว
“ข้าต้องการห้องพักที่ดีที่สุดหนึ่งห้อง” ซินเทียน พูดพรางโยนเงินก้อนใหญ่ไปให้เจ้าของโรงเตี๊ยม
“เอาอาหารกับเหล้าชั้นดีขึ้นไปที่ห้องด้วย” เสี่ยวเอ้อรับคำ ก่อนรีบพาแขกไปห้องพัก
“อ้อ หาเสื้อผ้าให้ เด็กนั่นสักสองชุดสอง แล้วก็เตรียมน้ำอาบด้วยเลย” เถ้าแก่รีบรับคำแล้วหันไปสั่งงานเสี่ยวเอ้อให้รีบไปจัดเรียมของให้พร้อม
ห้องที่พวกเขาพักเป็นห้องใหญ่สุดทางเดิน สงบเงียบ หน้าต่างมีแสงส่องเข้ามาสลัวๆ เนื่องจากพระอาทิตย์ใกล้ลับขอบฟ้าเต็มที เสี่ยวเอ้อที่นำมารีบจุดไฟ แล้วเข้าไปที่มุมห้องหลังฉากกั้น ดึงลากถังอาบน้ำออกมาเตรียมให้พร้อม ไม่นาน ขบวนขนน้ำก็เดินเข้ามาเทน้ำร้อนผสมน้ำเย็นจนได้อุณภูมิที่พอใจ ส่วนด้านนอก ก็ลำเลียงจานอาหารเขามาวางลงบนโต๊ะจนเต็ม และสุดท้าย เสี่ยวเอ้อคนสุดท้ายก็เดินเข้ามาวางเสื้อผ้าฝ้ายที่ดูก็รู้ว่าใหม่เอี่ยมพร้อมด้วยรองเท้าคู่เล็ก ดูน่าใส่สบายอีกคู่ลงบนเก้าอี้ที่ว่างอยู่
“นายท่าน เสื้อผ้าที่ให้จัดหา ส่วนรองเท้าเถ้าแก่สั่งข้าน้อยให้จัดหามาพร้อมกันด้วยเลยขอรับ เชิญนายท่านพักผ่อน ข้าน้อยขอตัวขอรับ ถ้ามีสิ่งใดต้องการเรียกใช้ ให้สั่นกระดิ่ง” เสี่ยวเอ้อผายมือไปที่กระดิ่งที่วางแอบอยู่ในดงจานกับข้าวบนโต๊ะ
แล้วล่าถอยออกจากห้องไปอย่างมีมารยาท
“ไปอาบน้ำ” เสียงเรียบสั่งพร้อมเสื้อผ้าชุดนึงลอยหวือมากระทบที่หน้า ร่างเล็กคว้ากอดไว้กับอกก่อนผลุบหายเข้าไปหลังฉาก เสียงจ๋อมแจ๋ม ดังอยู่ครู่ใหญ่ ก่อนเปลี่ยนเป็นเสียงเสื้อผ้าดังสวบสาบอย่างแผ่วเบา ก่อหน้าใสๆ จะโผล่ออกมาจากหลังฉากกั้น
“มากินข้าวซะอย่าช้าของจะเย็นหมดแล้ว” ซินเทียนกวักมือเรียก อีกมือก็เอื้อมหยิบกระดิ่งมาเขย่า เสี่ยวเอ้อรับใช้รีบเดินเข้ามาในห้องอย่างนอบน้อม
“มีสิ่งใดให้รับใช้หรือขอรับนายท่าน” เสี่ยวเอ้อเข้ามาค้อมตัวรอรับคำสั่ง สายตามองพื้นเบื้องล่างแน่วนิ่งไม่เหลือบแลซอกแซก
“เปลี่ยนน้ำ” เสียงสั้นห้วนสั่งเพียงแค่นั้น
“ขอรับ” เสี่ยวเอ้อชะงักรอเล็กน้อย เมื่อไม่เห็นมีคำสั่งเพิ่มเติม จึงเงยหน้าขึ้นรบคำกำลังจะจากไป สายตาไปปะทะเข้ากับใบหน้าหวาน สะอาดสะอ้าน ที่นั่งร่วมโต๊ะอย่างสงบนิ่ง
“อ้า ข้าน้อยขออภัยนายท่านและคุณหนู ข้าน้อยจะรีบไปจัดหาเสื้อผ้าที่เหมาะสมกว่านี้มาให้ ขอรับ” ผ้าฝ้ายเนื้อหยาบนั่นจะสาก ระคาย บาดทำร้ายผิวเนื้อเนียนใสนั่นเพียงไหนนะ ดูสิแม้เสื้อผ้าจะหยาบกระด้าง ตัดเย็บเพื่อคนธรรมดาสวมใส่ กลับไม่อาจกลบลบความนุ่มนวลงดงามไปได้
“ไม่ต้อง”
“ขอรับ” เสี่ยวเอ้อรับคำแล้วออกจากห้องไป ไม่นานก็กลับมาพร้อมขบวนขนนำ ที่เข้ามาจัดการงานอย่างมีประสิทธิภาพ เพียงชั่วครู่ คนมากมายก็สลายหายไปเหลือเพียงอ่างน้ำควันกรุ่น ดูน่าลงไปแช่
ซินอ้ายตักกับข้าวราดโปะบนข้าวแล้วมานั่งแอบกินอยู่ทีปากทางเข้าที่อาบน้ำ กินไปก็เหลือบมองอีกคนที่กำลังแช่น้ำอย่างสุขสบายไป
‘มองดีๆ ก็คล้ายอาหมิงเทียนอยู่เหมือนกันนะ ถึงแม้จะเป็นภาคโหด ดุ เถื่อนไปหน่อยก็เหอะ’ คิดเสร็จตะเกียบที่มือก็พุ้ยข้าวเข้าปากไปคำนึง
‘เอ หรือจะเป็นต้นตระกูลอาหมิงเทียนซะก็ไม่รู้’ ปากน้อยๆ เคียวข้าวไปก็ส่งรอยยิ้มแปลกไป จนคนที่กำลังแช่น้ำอย่างสบาย ชักหงุดหงิด
“เจ้าจะไปนั่งกินตรงไหนก็ไปให้พ้นๆ หน้าข้า แต่ถ้าจะให้ดีกลับไปนั่งกินบนโต๊ะให้เป็นที่ทางจะดีกว่า ก่อนที่ข้าจะลุกออกไปจับเจ้าโยนออกนอกห้องแทน” ร่างเล็กรีบลุกขึ้นวิ่งไปนั่กินข้าวที่โต๊ะย่างสงบเสงี่ยมในทันใด
“ข้ากลัวว่าท่านจะเรียกใช้เลยไปนั่งกินใกล้ๆ นี่ขอรับนายท่าน” เรียกข้าว่านายท่านแต่ดูมันยังไม่วายเถียง...........................
...
..
.
ห้าปีแล้วที่ซินอ้ายมาอยู่ที่หุบเขาซ่อนเมฆา ซินเทียนสอนการฝึกร่างกายขั้นพื้นฐานให้เพื่อเป็นการปรับสภาพร่างกายให้แข็งแรงเตรียมพร้อมที่จะฝึกในขั้นต่อๆไป ร่างกายของซินอ้ายมีเปลี่ยนแปลงไม่มากนัก ส่วนสูง จะว่าสูงขึ้นกว่าเดิมก็พอว่าอย่างนั้นได้ จากที่ตอนก่อนสูงแค่เอวซินเทียน ตอนนี้สูงขึ้นมาแค่อกเขา รูปร่างบึกบึนสมชายยังนับว่าห่างไกลอีกหลายหมื่นลี้ กล่าวว่าอ้อนแอ้นอรชรยังจะตรงยิ่งกว่า มีสิ่งเดียวที่เปลี่ยนแปลงอย่างโดดเด่นล้ำหน้าก็คือ ‘ความงาม’ บนใบหน้าเล็กๆ นั้นประกอบกันเป็นความหวานซึ้งที่ชวนคนหลงใหล ปากอวบอิ่มแดงระเรื่อยิ่งมายิ่งแดงเปล่งปลั่ง ผิวขาวนวลนุ่มนิ่มยิ่งเสริมให้ดูน่าทะนุถนอม ศิษย์พี่ศิษย์น้องแย่งกันแจกขนมจีบกันจนรับแทบไม่ทันทั้งผู้หญิงผู้ชาย งานการไม่ต้องหยิบจับ แค่ได้รับมอบหมายงานเหล่านั้นก็จะเสร็จลงด้วยน้ำมือคนอื่นอย่างรวดเร็ว มิใยจะมีเสียงนุ่มชวนฟังบ่นกระปอดกระแปด แต่ก็ไม่มีใครใยดีต่างกุลีกุจอคนละไม้คนละมือ ในเวลานั้นร่างเล็กจะโดนทั้งฉุดทั้งดึงให้ไปนั่งพักจิบน้ำชาโบกพัด อย่างสุขสบายในเก๋งพักร้อน งานที่ได้ลงมือทำจริงๆ ก็เห็นจะมีก็แต่งานที่อยู่ในห้องเจ้าหุบเขาเท่านั้นที่อยู่ในความรับผิดชอบ ตั้งแต่ตื่นเช้าเตรียมน้ำล้างหน้า ออกมาฝึกตอนเช้าพร้อมศิษย์คนอื่น กลับเข้าห้องช่วยจัดการเรื่องน้ำอาบ ตลอดจนช่วยอาบ จัดเตรียมเสื้อผ้าให้ท่านเจ้าหุบเขา หวีผม แต่งตัว จัดเก็บที่หลับที่นอน ดูแลเรื่องอาหารการกิน เช้ากลางวันเย็น เมื่อเจ้าหุบเขากลับจากข้างนอก ก็ช่วยผลัดเปลี่ยนเสื้อผ้า จนกระทั่งเวลานอนก็ยังช่วยนวดคลายเมื่อยล้า ก่อนที่จะนอนลงที่ด้านข้างอย่างที่ทำมาประจำตลอดห้าปีและนี่แหละเป็นสิ่งที่ยากขึ้นเรื่อยๆ สำหรับเจ้าหุบเขาอย่างเขา
หึ หึ จากที่อ่านมา ฟังดูดีใช่หรือไม่ ไอ้เด็กนี่มันบอกว่าจะปรนนิบัติเขามันก็ปรนนิบัติตามนั้นนี่ แต่ใครจะรู้ แต่ตั้งแต่วันแรกที่ร่วมเดินทาง มีแต่เขานี่แหละที่ต้องปรนนิบัติมัน เด็กอะไร ตื่นก็สาย นอนขี้เซา เซ่อซ่าซุ่มซ่ามเป็นที่หนึ่ง ไอ้ที่มันตื่นมาทำทุกอย่างที่ว่าได้ ก็เขานี่แหละที่ต้องคอยถีบมันลงจากเตียงในตอนเช้า คนอะไรนอนดิ้นเป็นปลาว่ายน้ำ แขนขาไม่อยู่สุข ทั้งกอด ทั้งก่าย ซุกไซร้ เสื้อถลกขึ้นมาคลุมอยู่ที่หัว ขากางเกงล่นมากองที่ขาอ่อน จนเขาต้องให้มันออกแรงมากๆ ก่อนนอนเผื่อว่ามันจะดิ้นให้น้อยลง ยั่วยวนให้น้อยลง ในช่วงเช้าการฝึกร่างกายช่วยได้มาก ส่วนกลางคืน เขาเลยให้มันนวดให้ ซึ่งมันกลับทำได้ดีจนกลายเป็นกิจกรรมก่อนนอนมาตลอด แรกๆ ก็เป็นเรื่องดี อยู่หรอก แต่เดี๋ยวนี้นับวันยิ่งเป็นเรื่องยากสำหรับเขาอีกเรื่องที่จะต้องนอนนิ่งๆ ให้มือนุ่มนิ่มนั่นนวดเฟ้นไปตามร่างกาย แม้แต่เรื่องช่วยอาบน้ำข้ายังต้องสั่งยกเลิกเพื่อความผ่อนคลายของตัวข้าเองมาแล้ว ทั้งที่จริงข้าอยากให้เจ้ามาอาบน้ำพร้อมข้าให้รู้แล้วรู้รอดไป ซินอ้ายเอ๋ย ข้าอยากห่างเจ้าไปหาที่พักใจข้าเองสักพัก ก่อนที่ความอดทนของข้าจะสิ้นสุด นี่ก็ครบกำหนดเดินทาง เป็นข้ออ้างที่ดีที่จะได้หากเจ้าตัวได้ไปซะบ้าง ห้าปีแล้วที่เขาต้องทนใส่เสื้อผ้าสีขาวที่น่าเบื่อ ได้เวลาไปเอาคืนเจ้ามู่เหยานั่นสักที....
..
.
“ข้าจะไปกับนายท่าน ข้าเป็นคนรับใช้ เป็นคนปรนนิบัตินายท่านนะ”
“ก็ใช่แล้วเจ้าจะไปทำไมกันเล่า อยู่ที่นี่คอยข้ากลับมาสิ”
“ก็ถ้านายท่านไม่อยู่แล้วข้าจะไปรับใช้ ไปปรนนิบัติหมาที่ไหนล่ะ ข้าก็บอกอยู่ว่าข้าเป็นคนรับใช้และคอยปรนนิบัตินายท่าน ไม่รู้นายท่านไปไหนข้าไปด้วย”
ตั้งแต่เข้าวันแรกที่โรงเตี๊ยม เจ้าตัวเล็กก็เริ่มเรียกเขาว่านายทานมาตลอด นายท่าน นายท่าน นายท่าน เอะอะอะไรก็นายท่าน นายท่าน ปากอิ่มสีแดงสดนั่นขยับขึ้นลง น้อยๆ มันช่างยวนใจเสียนี่กระไร ... เฮ้ยย นี่มันด่าเขาอยู่หรือเปล่า แต่มันหน้าตาเฉยมากนะ หรือมันแค่พูดไปตามเรื่องตามราวของมัน การแต่งตัวตอนเช้ากลายเป็นสงครามย่อยๆ เพราะเจ้าตัวเล็กดื้อที่จะตามเขาออกเดินทาง โดยไม่ยอมฟังคำสั่ง
“โอ๊ย คอข้า”
“เอวข้า แน่น แน่นเกินไปแล้ว เฮ้ย”
“โอ๊ยย หัว ผม ผม เบาๆ เจ้าจะถลกหนังหัวข้าหรือไรซินอ้าย พอ พอแล้ว ออกไปรอข้างนอกไป”
สงครามเย็นจึงเกิดขึ้น เจ้าตัวเล็กเดินหนีไปก่อนทีจะช่วยแต่งตัวจนเสร็จ พอเขาแต่งตัวเรียบร้อย ก็เดินมาเจอมันนั่งหน้าตูมอยู่ที่โต๊ะ เลยเดินออกจากห้องมา ทั้งที่ไม่ได้พูดกันต่อ สงครามความเงียบนี้ดำเนินต่อมาอีกสองวัน พรุ่งนี้เป็นวันที่เขาจะต้องเดินทาง เจ้าตัวเล็กยังนอนหันหลังให้อยู่ เขาไม่อยากจะสนใจ เลยนอนหันหลังให้บ้าง เกือบจะหลับอยู่แล้ว แต่หูกลับได้ยินเสียสะอื้นของคนที่นอนหันหลังใส่เขาก่อน เสียงร้องไห้แผ่วๆ แต่มันกลับสะเทือนเขาไปถึงใจ จนต้องรีบหันกลับมา จับไหล่เล็กที่กำลังสั่นให้หันกลับมาหา น้ำตาไหลเป็นสายจากตาที่บวมช้ำ ปากเล็กสั่นระริกเม้มแน่นกลั้นเสียง
“ซินอ้าย” นึกคำพูดที่ควรจะพูดไม่ออก ทำได้แค่ดึงเจ้าตัวเล็กที่ยิ่งร้องไห้หนักขึ้น เข้ามากอดแน่นกับอก มือเล็กๆ ยกขึ้นกำเสื้อด้านหลังของเขาแน่น
“นายท่านอย่าโกรธข้า อย่าทิ้งข้านะ” เสียงร้องไห้ บนเสียงพูดดังอู้อี้จากหน้าที่แนบกับอก
“ข้าไม่ได้จะทิ้งเจ้า ข้า...เฮ้ออ”
.....
...
..
.
“เทียนคราวนี้เจ้ามาถึงช้ามากนะ....แล้ว ...นี่คือ..” จะเรียกว่าเด็ก ก็ไม่เด็กแล้ว จะเป็นหญิงก็ไม่น่าจะใช่
“ข้าเก็บได้ระหว่างทางที่กลับจากที่นี่เมื่อห้าปีก่อน” เสียงสั้นห้วนเหมือนไม่พอใจของที่เก็บได้มา ทำเอามู่เหยาอยากจะหัวเราะนัก ก็เคยมีไหมเล่าที่เจ้าเพื่อนปากแข็งของเขามันจะพกของที่มันไม่ชอบใจเอาไว้แนบชิดติดตัวมาตลอดห้าปี อย่าว่าแต่คนเลย แค่ของชิ้นเท่าขี้เล็บถ้าเทียนไม่ชอบใจแม้เพียงนิด อย่าหมายให้เพื่อนเขาคนนี้เสียเวลาหยุดอยู่แม้เพียงชั่วกระพริบตา หญิงที่ว่างามหยาดฟ้าปานเทพธิดามาจุติ มายืนเปลือยอยู่ต่อหน้า เทียนยังสะบัดหน้าจากไปไม่แม้แต่จะชายตาแลมาแล้ว ..แล้วนี่อะไร..ถ้าเก็บได้เมื่อห้าปีก่อน ตอนนั้นเจ้านี่ก็แค่... เด็ก เด็กเล็กๆ คนหนึ่ง แถมเป็นเด็กผู้ชายเสียด้วย เฝ้าฟูมฟักเลี้ยงดูใกล้ชิดมาจนตอนนี้ ถึงเวลานี้เจ้าเพื่อนตัวดียังพาเดินทางรอนแรมข้ามวันข้ามคืนจากหุบเขาซ่อนเมฆามาจนถึงหมู่ตึกสกุลหลินของเขาได้โดยไม่ได้ฆ่ามันหมกไว้ข้างทางเสียงตั้งแต่ที่เก็บได้เมื่อหลายปีก่อน ช่างนับว่าเป็นเรื่องแปลกอย่างหาได้ยากยิ่งแล้ว แล้วเรื่องอะไรที่เขาจะเชื่อแค่น้ำเสียงที่เอ่ยเหมือนเจ้าเด็กนี่เป็นตัวน่ารำคาญเสียเต็มประดาด้วยเล่า เรื่องสนุกกำลังจะเกิด แล้วเรื่องอะไรที่เขาจะไม่หาทางให้มันเริ่มเร็วขึ้นและถ้าจะให้ดีเขานี่แหละจะเป็นคนช่วยเริ่มมันเองกับมือเลยเชียวล่ะ
“น่ารัก น่ารักจริงๆ นะเทียน ถ้าเจ้ารำคาญนักก็ยกให้ข้าเถอะ ข้าจะรับดูแลให้อย่างดี” พูดอย่างเดียวคงไม่พอ
“ดูสิ ผิวนี้ใสจนแทบจะมองทะลุได้ แขนขาเนื้อตัวก็ดูราวกับหิมะแรก ทั้งดูนุ่มนวลน่าจับต้องลูบไล้เสียเหลือเกิน” เสียวซินขยับตัวแอบหลังซินเทียนอย่างหวาดผวาทันที เมื่อมู่เหยายื่นมือมาหมายจะลูบไล้ดังปากพูด
ฮ่า ฮ่า ฮ่า ข้าละอย่างจะหัวเราะ ดูหน้าถมึงทึงของเพื่อนรักเขาสิ นี่น่ะหรือสีหน้าของคนที่เห็นของที่เก็บได้โดนรังแก นี่มันหน้าของสามีเวลาที่ฮูหยินโดนลวนลามซะมากกว่านะ
“น่า น่า เทียน ข้าแค่ล้อเล่น ไม่เคยเห็นเจ้าพาใครมาเยี่ยมเยียนข้าด้วยสักที พอเจ้าพามาข้าก็เลยอยากจะหยอกเล่นเท่านั้นเอง” แต่ในใจที่จะหาเมียให้เพื่อนนี่ข้าเอาจริงนะเทียน ข้าจะดูสิว่าเจ้าจะดิ้นพล่านเป็นตะพาบในไหสักแค่ไหนกันเทียน ฮ่า ฮ่า ฮ่า...
“อะไรกันเทียน คราวนี้เจ้ามาช้าแล้วยังจะรีบกลับอีกหรือ” วิธีช่วยเพื่อนหาเมียนั้นง่ายแสนง่าย ในเมื่อสหายของเราเก่งเป็นระดับยอดฝีมือ ที่ต่อให้วางยาก็สามารถสลายพิษออกไปได้ ก็เรื่องอะไรที่จะเสียเวลาวางให้เปลือง
“งั้นคืนนี้เจ้าต้องมาดวนกับข้า ไม่เมาไม่เลิก”
“ได้ ไม่เมาไม่เลิก” ซินเทียนในชุดสีดำ ที่ยิ่งเสริมบุคลิกให้ดูโดดเด่น สูงสง่า ดูดีจนเกินไปในสายตาซินอ้าย รับปากมู่เหยา ด้วยท่างทางคึกคะนอง ทำให้ซินอ้ายได้แต่มองตาปริบๆ พรุ่งนี้จะเดินทาง แต่กลับรับปากเมากันง่ายๆ แล้วจะได้ไป เที่ยวหรือเปล่านะ ชักไม่ค่อยน่าไว้ใจ
กลางดึก ในศาลาชมจันทร์ ที่วันนี้พระจันทร์สุกสกาว ส่องแสงนวลตาน่ามอง ซินอ้ายเดินตามทางน้อยไปสู่ศาลา ที่สองเพื่อนกำลังร่ำสุรากันอย่างเอาเป็นเอาตาย
“นายท่าน”
“อ้า ซินอ้าย” มู่เหยาในชุดขาวสะอาดตา กวักมือเรียกให้ผู้มาถึงใหม่เข้ามาร่วมวง
“เจ้าเรียกเสี่ยวซินก็พอ เหยา” ซินเทียนรู้สึกคันที่หัวใจ เมื่อมีใครเรียกเจ้าตัวเล็กว่าซินอ้าย ทั้งหุบเขาต่างก็ต้องเรียกซินอ้ายว่าเสี่ยวซิน มีเขาเพียงคนเดียวที่จะเรียกซินอ้ายได้
“ซินอ้าย มีอะไรทำไมยังไม่หลับไม่นอน” ซินเทียน ในชุดดำไม่คุ้นตา หันกลับมาจาการชมจันทร์ ก่อนดุเจ้าตัวเล็กที่ยังไม่ยอมเข้านอน
“ข้าน้อยจะมาบอก นายท่านว่าข้าจะนอนก่อนนะขอรับ” ซินอ้ายบอกพลางกลั้นหาว
“เดี๋ยวสิ เจ้ามาก็ดีแล้ว เจ้ามาชิมเหล้าสองกานี้ที ว่ากาไหน ฤทธิ์แรงกว่ากัน” ขณะกำลังจะหมุนตัวจากไป มู่เหยาก็เรียกตัวไว้เสียก่อน
“ข้าดื่มเหล้าไม่เป็น จะเสียของเสียเปล่าๆ นะขอรับ” ซินอ้ายรีบปฏิเสธ
“ไม่เป็นไร แค่จอกน้อยๆ ไม่เปลืองสักกี่มากน้อย แค่ชิม ไม่ทำให้เมาหรอกข้ารับรอง” มู่เหยาไม่ฟังเสียงค้าน หยิบจอกเหล้าเล็ก ที่น่าจะพอใส่เหล้าได้ไม่กี่หยด ขึ้นมาวาง แล้วหยอดเหล้าใส่ลงไป เมื่อเห็นขนาดของจอก ว่าไม่มากไม่มาย ซินอ้ายจึงเดินกลับเข้าร่วมวง
“จอกนี้กานี้ ส่วนจอกนี้ก็กานี้” มู่เหยาชี้มือไปตามที่พูด ซินอ้ายยกจอกขึ้นจิบ เหล้าแม้จะน้อยแสนน้อย แต่ฤทธิ์กลับแรงจนแทบจะสำลัก
จอกแรกว่างแรงจอกที่สองกลับแรงยิ่งกว่า งน้อยถึงกับไอออกมาอย่างกลั้นไม่อยู่
“กาที่สองฤทธิแรงนักขอรับ” ซินอ้าย ร้องบอกหลังจากที่ไอจนแสบคอ แล้วทำท่าถอดเตรียมจากไป เมื่อไม่มีใครเรียกขวางไว้อีก ร่างน้อยจึงหมุนตัวก้าวลงจากศาลาเพื่อกลับไปยังหอห้องของตนเองและซินเทียน แม้เหล้าจะน้อยแต่กลับทำให้ซินอ้ายมึนจนเดินแทบไม่ตรงทาง กว่าจะประคองตัวเองกลับมาถึงห้องก็ถึงกับเดินเซไปหลายรอบ เมื่อมาถึงที่นอนก็โถมตัวลงนอนหลับไปทันที
ในศาลา เสียงหัวเราะของมู่เหยายังดังเป็นระยะ
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า เหล้าของข้าชนะเจ้าอีกแล้วนะเทียน ดียิ่ง ดียิ่ง แม้คราวนี้จะไม่ได้พนัน แต่ก็ยังถือว่าข้าชนะเจ้าแล้วกัน” แม้ปากจะพูดอย่าสนุกสนาน แต่ดวงตากลับหลุกหลิก มือที่แอบซ่อน อยู่ใต้โต๊ะ ปรากฏผิวหนังบางๆ ที่โดนเขี่ยจนหลุดลอกออกจากปลายนิ้ว ทีละนิด จนหลุดออกหมดแล้วปั้นเป็นก้อนกลมก่อนจะถูกดีดออกไปในความมืดสลัวนอกศาลา
“เหล้าหมดแล้ว ข้าคงต้องกลับไปนอนเสียที” ซินเทียนบอกกับมู่เหยา ก่อนวางจอกในมือลง แล้วเดินหายไปตามทางสายน้อยที่มองเห็นได้อย่างสลัวในแสงจันทร์
“หึ หึ ยาปลุกกำหนัดที่เจ้าได้กิน เป็นแค่ตัวล่อเท่านั้น แหละเทียน ของจริงน่ะอยู่ในร่างสุดที่รักที่นอนรอจ้าอยู่ในห้องแล้วต่างหาก เจ้ากลับไปตอนนี้ก็สายไปแล้วไม่มีทางที่เจ้าจะขับพิษออกจากร่างน้อยนั้นได้ นอกเสียจากเจ้าจะต้องสละตัวของเจ้าช่วยบรรเทาให้ทั้งคืนเท่านั้น เสี่ยวซินเอ๋ย ลำบากเจ้าแล้วนะ ฮ่า ฮ่า ฮ่า” มือขาวคลึงจอกน้อยในมือเล่น
“ถือว่าฟ้าส่งเสริมเจ้าก็แล้วกันนะเทียน ข้านึกว่าจะไม่มีโอกาสเสียแล้วด้วยซ้ำ ไม่นึกว่าสวรรค์จะเป็นใจ ส่งสมันน้อยเข้ามาติดบ่วงด้วยตัวเอง” จอกน้อยในมือ แหลกเป็นผงปลิวหายไปกับสายลม
“นี่เรียกว่าทำลายหลักฐาน” เสียงลอยตามลมก่อนที่ศาลาจะว่างเปล่าในพริบตา เหลือเพียงกาเหล้าสองกาบนโต๊ะ....
..
.
มีต่อ
-
ต่อ
เทียนกลับมาถึงห้อง เมื่อเดินผ่านห้องโถงหน้าก็ดับเทียนที่ยังจุดสว่างให้ดับ แล้วเดินเลยเข้าสู่ห้องนอน โปกมือเบาๆ เทียนชนโต๊ะกลางห้องก็ดับลง แสงสลัวของแสงจันทร์ส่องให้เห็นบนเตียงร่างน้อยนอนพาดอยู่กึ่งกลางยึดเตียงทั้งหลังเป็นของตน ร่างสูงเดินเข้าใกล้ จับร่างน้อยให้ขยับเข้าด้านใน ก่อนจะล้มตัวลงนอน อาการผิดปกติ เล็กน้อย ทำให้รู้ได้ว่าเหล้าในคืนนี้มีบางอย่างผิดปกติ แต่ก็น้อยนิดมาก เพียงแค่เดินพลังภายในเพียงไม่นานก็สามารถขับพิษออกไปจากร่างกายได้โดยง่าย
“เหยา เอ้ยเหยา” ร่างสูงหลับตาโคจรพลังจนขับพิษปลุกกำหนัดในร่างกายออกไปได้จนเกือบหมด ที่ว่าเกือบหมดก็เพราะพิษนิดจำนวนน้อยๆ ก็ช่วยกระตุ้นความคึกคักให้ร่างกายกระชุ่มกระชวย กำลังจะหลับตาเพื่อพักผ่อน
“ฮือ” ร่างน้อยข้างกายครางและสั่นแปลกๆ
“หนาวหรือซินอ้าย” มือจับร่างน้อยของซินอ้ายให้หันกลับเข้ามาสู่อ้อมอก แต่ร่างน้อยไม่ได้หนาว อย่างที่คาด มือน้อยๆ กลับป่ายเปะปะ ลูบไปทั่วตั้งแต่หน้า ไหล่ และแผ่นอก ก่อนจับมือใหญ่ให้กกกอดตัวเอง แล้วซุกตัวเข้าหา เหมือนต้องการความอบอุ่น
...ยัง นี่ยังไม่พอ.....
“อืออ” ซินอ้ายคราง และซุกร่างเข้าหาเหมือนคนหนาว มือน้อยแหวคอเสื้อออก แนบหน้าเข้ากับอกกว้าง
“อ๊า เย็นดีจัง” แต่กลับร้องอย่างถูกอกถูกใจกับผิวที่ให้ความรู้เย็นขับความรุ่มร้อนของตัวเอง
....แต่ ก็ยังไม่พอ......
เมื่อผิวเนื้อของซินเทียนให้ความรู้สึกเย็นสบาย มือน้อยถอดเสื้อผ้าตัวเองออก ซินอ้ายมีอาการเหมือนสะลืมสะลือ แต่ดวงตาวสดใส ลุกขึ้นนั่งโงนเงน ถอดเสื้อผ้าออกอย่างเร่งร้อน เหมือนเสื้อผ้าพวกนี้เป็นสิ่งกีดขวาง ถอดได้หนึ่งชิ้นก็โยนให้พ้นๆ ไป ในแสงจันทร์สลัวที่ส่องลงมากระทบร่างขาวพร่าง ดูยั่วยวน จน ซินเทียนถึงกับลืมหายใจไปชั่วขณะ เมื่อ ถอดเสื้อผ้าออกจากตัวจนหมด ก็โถมตัวเข้าหาลงมือถอดเสื้อผ้าที่ขวางกันผิวเย็นออกไปพ้นทาง สมาธิจดจ่อกับการลงมือเปลื้องผ้าจด ทั้งต้วเองและซินเทียนต่างไม่เหลือเสื้อผ้าติดกาย ไม่ได้สนใจร่างสูงที่แม้จะเฝ้ามองการกระทำอย่างฉงนแต่กลับให้ความร่วมมืออย่าดิบดีทุกท่วงท่า
เบียดร่างเปลือยของตัวเองเข้าหาร่างสูงที่ยังนอนนิ่ง แต่แค่นี้
........“ไม่ ไม่ ยัง มันยังไม่พอ” ......
ร่างกายและหัวใจเรียกร้องต้องการมากกว่านั้น แต่ก็ตอบตัวเองไม่ได้ว่าต้องการสิ่งใด ร่างเล็กนิ่งคิดอยู่สักพัก แล้วยืดตัวขึ้น บดปากของตนกับปากของร่างสูงที่ได้แต่นิ่งคราวนี้เหมือนโดนจี้สกัดจุด ปากร้อนๆ นุ่มๆ สัมผัสกัน
.........ยัง นี่ก็ยังไม่พอ..............
ลิ้นเล็กๆ สอดเข้าไปในปากของอีกฝ่าย พยายามกวาดไล้ไปรอบๆ
.........นี่ก็ยังไม่พอ ...........
อ้ายซินเก็บลิ้นตัวเองกลับจากการลุกรานผู้อื่น ก่อนที่อีกฝ่ายจะได้สนอง แล้ว เปลี่ยนเป็นซุกไซร้ไปตามข้างแก้ม ปลายคาง ลงไปที่ซอกคอ
.......... “ไม่ นี่ยังไม่พอ”..........
เท่าไหร่ก็ยังไม่พอสนองความต้องการที่กำลังปะทุ มากขึ้น แรงขึ้น ร่างเล็กจึงเคลื่อนร่างเปลือยเปล่าขึ้นนั่งคร่อมทับบนช่วงเอวของซินเทียน สะโพกช่วงกลางลำตัวแนบกับผิวเนื้อเปลือยเปล่าเรียบลื่น ความรู้สึกสบายเหมือนเป็นคำตอบของความต้องการที่กำลังแสวงหา สะโพกมนขยับส่ายอย่างพอใจ
.............แต่ก็ “ ยังไม่พอ”..............
ในเมื่อยังไม่พอ แล้วมันอะไรล่ะ ซินอ้าย ก้มหน้าหาหน้าซินเทียน ริมฝีปากแทบสัมผัสกัน ดวงตาใสแจ๋ว มองสบกับดวงตาที่ลืมกว้างอย่างเชื่อไม่ลงกับสิ่งที่เจ้าตัวเล็กทำ
“ช่วยข้าด้วย นายท่าน ช่วยข้าด้วย มันร้อน ช่วยข้าที ข้าต้องการเหลือเกิน...” เสียงสูดหายใจเข้าอย่างแรง ของซินเทียนบอกให้รู้ว่าเจ้าตัวเผลอกลั้นหายใจไว้ตั้งแต่เมื่อไรไม่รู้ได้
ก่อนที่ซินเทียนจะได้เตือนสติทั้งกับตนเองและซินอ้าย ภาพเรียวลิ้นสีแดงเล็กๆ ไล้ เลียที่ริมฝีปากอย่างเชิญชวน ทำเอา มือใหญ่ยื่นไปรั้งที่ท้ายทอยคนอยู่ด้านบนโน้มลงหาอย่างลืมตัวในทันที สนองการเสนอด้วยการกดริมฝีปากให้แนบชิดกัน รสเหล้าจากปากของร่างสูงที่เมื่อกี้ลืมสังเกตช่วยกระตุ้นความวาบหวามอย่างบอกไม่ถูก
“ทำอย่างทีเจ้าทำอีกครั้ง ซินอ้าย” เสียงกระซิบแผ่วๆดังจากปากที่ยังแนบชิดกัน
ลิ้นเล็กๆ ถูกส่งเข้าไปสำรวจในปากอย่างกล้าๆ กลัวอีกครั้ง ยิ่งกระตุ้นความตื่นเต้นให้ซินเทียนอย่างที่ไม่เคยได้ลิ้มลอง ซินอ้ายลองกวาดลิ้นไปรอบๆ
“อา” เสียงคราง หลุดจากร่างสูง ทำเอาซินอ้ายได้ใจ ส่งปลายลิ้นเข้าเกียวกระหวัด กับลิ้นของอีกฝ่าย แม้จะไม่ชำนาญแต่ก็พอจะรู้ว่าต้องทำอย่างไร
‘หึหึ เมื่อก่อน ตอนที่ยังเป็น นาย ที่รัก ถึงพรี่จะซิง แต่ก็ศึกษาจากหนังสือหนังหามาเยอะนะ.......... งะ แต่ จูบประกบปากแล้วสอดลิ้นเข้าไปพัวพันแล้ว ต้องทำไงต่อแว้ อ่านอย่างเดียวไม่เคยทำพรี่จำม่ายด้ายยย.....’
“อ๊ะ”กำลังคิดว่าจะต้องทำอย่างไรต่อเพลินๆ อยู่ดีๆ ร่างสูงที่ทำท่าว่าจะเคลิ้มกลับ พลิกฟ้าคว่ำดิน กลับเป็นฝ่ายขึ้นมาทาบทับอยู่ด้านบนเสียเอง
“อื้อ อืออ” เสียงอู้อี้ อยู่แต่เพียงในลำคอของซินอ้าย ทำให้รู้ว่าซินเทียนไม่ได้พลิกกลับมาอยู่ด้านบนแต่เพียงเฉยๆเสียเมื่อไหร่
‘ทำไม ...ข้าก็ทำอย่างที่ซินเทียนทำ.... แต่ทำไมความรู้สึกมันช่างต่างกันขนาดนี้’
“อ๊า ข้าจะละลายแล้ว”
“อืม...อื้อ ท่านจะเก่งเกินไปแล้ว อ๊า ” เสียงครางเบาๆในลำคอกลายเป็นร้องออกมาอย่างลืมตัว มือน้อยจิกต้นแขนแน่น เมื่อคนด้านบนผละริมฝีปากร้อนผะผ่าวลงสู่ช่วงลำคอขาวผ่อง ละเรื่อยต่ำลง แล้วใช้ลิ้นถูไถและดูดดื่มที่ยอดอก มือที่ว่างอยู่...ข้างนึงก็หยอกเย้ายอดอกอีกข้างอย่างสนุก ส่วนอีกข้างก็เอือมควานลงต่ำเพื่อเอื้อเอ็นดูส่วนกลางลำตัวของซินอ้ายอย่างรู้ใจ
“อื้อ...ซี๊ดดดด...อ...า...ดี ดี อ๊ะ นะนายท่าน”
“แค่นี้พอหรือไม่ ซินอ้าย” เมื่อเจ้าตัวเล็กเผลอครางอย่างพึงใจ ซินเทียนจึงต้องออกปากถาม
“มะไม่ ยังไม่พอ นายท่าน อย่าหยุด อ๊า”
“ซี๊ดด...อย่า” ซินเทียนเผลอคราง เมื่อมืออุ่นๆ ละจากต้นแขน ลากช้าๆ ผ่านแผ่นอก ลูบไล้ที่หน้าท้องก่อนตรงดิ่งสู่ ...
จนต้องจับมือน้อยซุกซนไว้มั่น เพราะไม่อยากให้สวรรค์ล่มตอนนี้ แต่มือนั้นก็ยังซนไม่เลิก
“ก็มันยังไม่พอนี่นายท่าน” เสียงเล็กซ่อนความขี้เล่น ร้องบอกเบาๆ แถมคราวนี้ยังใช้ทั้งสองมือช่วยกันบรรเลงอีกต่างหาก
“อ๊า ซินอ้าย เด็กเกเร อึก ใคร สอนเจ้าทำอย่างนี้ อึ๊”
“ม่ายบอก” เจ้าตัวเล็กลอยหน้าลอยตาตอบ ซินเทียนเลยจับมือทีกำลังปรนนิบัติเขาออก แล้วจับคนรนหาเรื่องคว่ำหน้าลงกับเตียง เจ้าตัวเล็กดิ้นขัดขืนแต่มีหรือจะสู้แรงอีกฝ่ายได้
“บอกข้ามาว่าใครสอนเจ้า” เจ้าตัวดีเม้มปากแน่น
“ถ้าไม่บอกข้าจะพาดก้นเจ้าเดี๋ยวนี้นะ” แต่ก็ยังไร้เสียงตอบ
“หึ ไม่ตอบ เจ้าจะดื้อกับข้าใช่มั้ย”
“อือออ..อะ อ๊า..ดี ” แทนที่จะพาดให้คนดือต้องเจ็บตัว ซินเทียนเปลี่ยนเป็นลูบไล้ตั้งแต่หัวไหล่ กลางหลัง ลงมาจนถึงก้นงอนกลมกลึงที่น่าหลงใหล มือไปที่ไหน ปากก็ประทับรอยตามไปถึงนั่น ทั้งขบ ทั้งเม้น ดูดดึงจนเป็นรอยจ้ำแดงๆ ไปทั่ว
“จะยอมบอกหรือไม่” แม้จะสั่นจากความสยิวแต่ก็ยังทำปากแข็ง ซินเทียนลองสอดนิ้วเข้าไปหยั่งเชิงที่ช่องทางด้านหลังอย่างช้าๆ
ซินอ้ายถึงกับสะดุ้ง แล้วร้องครางอู้อี้กับหมอน
ข้างในนั้นมันทั้งนุ่มทั้งอุ่นมากแถมยังตอดรัดแน่นสุดๆ ซินเทียนแทบจะรั้งตัวเองไว้ไม่อยู่ ความรู้สึกที่อยากฝากฝังตัวตนเข้าเป็นหนี่งเดียวกับร่างน้อยเอ่อล้นจนเจ็บปวด แต่ยัง ยังไม่ถึงเวลา
“ใครสอน” ซินเทียนกระซิบถามที่ข้างหูอีกครั้ง ก่อนขยับนิ้วของตนช้าๆ เมื่อซินอ้ายยังไม่ยอมตอบ
“อ๊ะ อ๊าเจ็บ” เมื่อร่างเล็กยังดื้อดึง นิ้วที่สองก็ถูกใส่เพิ่มเข้าไป
“ตอบ” เสียงสั่นพร่าที่ยังมีกังวานความไม่พอใจกระซิบถามอีกครั้ง ช่องทางเล็กแคบยิ่งหดเกร็งรัดนิ้วทั้งสองแน่น
“อ๊ะ นะ นาย นายท่าน อ๊า ข้าตอบ อ๊า” ซินอ้ายเกร็งไปทั้งร่าง เมื่อซินเทียน ขยับนิ้วเข้าออกช้าๆ แล้วเปลี่ยนเป็นคว้านวนเป็นวง
“ขะ ข้า ข้าจะตอบ อย่า ขยับ อ๊า อย่างนั้น” แม้ปากจะร้องห้ามแต่สะโพกมนกลับส่ายไหวตอบรับการขยับของนิ้มืออย่างเผลอไผล
“มันผู้ใดสอนเจ้า”
“มะ อ๊า ไม่มี ใครสอนข้า อ๊ะ” นิ้วมือขยับรุกรานอย่าไม่พอใจในคำตอบ
“ไม่มีใครสอน อ๊า จริงๆ อ๊ะ นายท่านอ๊าว” ร่างเล็กทนรับการขยับอย่างเอาแต่ใจของซินเทียนต่อไปไม่ไหว ช่องทางด้านหลังรัดแน่น ร่างเกร็งกระตุก ปลดปล่อยน้ำเหนียวข้นออกมา ร่างอ่อนระทวยลงทาบกับที่นอน แต่ซินเทียนก็ยังไม่ปล่อยปละละเว้น
“ตอบข้า” มือข้างนึงช้อนหน้าซินอ้ายให้หันกลับมารับการรุกรานด้วยริมฝีปาก
“ขะ ข้า อ่าน และ ดูอ๊ะ มะ มา จาก หนะ หนังสือ ขอรับ นายท่าน” เสียงกระท่อนกระแท่น รีบละล่ำละลักบอกเมื่อซินเทียนให้โอกาสได้พูด
ซินเทียนว่างร่างบางลงกับเตียง ก่อนจะถอนนิ้วออก ซินอ้ายนึกว่าจะได้นอนพักเสียที แต่ไม่ใช่เลย กลับกลายเป็นส่วนอื่นของร่างกายใหญ่โตต่างหากที่เข้ามาทำหน้าที่แทนนิ้วทั้งสองที่ถูกถอดถอน
“อ๊า เจ็บ นายท่าน ข้าเจ็บ” ส่วนที่เข้ามาแทนช่าง ....สมควรเรียกว่าใหญ่โต ไม่ต่างจากร่างกายของคนที่ทาบทับอยู่ด้านบนเสียจริง มือของซินอ้ายถูกมือของซินเทียนทาบทับไม่ต่างจากร่างกาย นิ้วที่สลับสับหว่าง ทำให้ซินอ้ายทำได้แต่เพียง กำกระหวัดนิ้วทั้งสิบของซินเทียนไว้แน่น
“ผ่อนคลาย ซินอ้าย อย่างเกร็ง” ซินเทียนที่ยังพยายามใจเย็น ค่อยๆ สอด ความใหญ่โตของตัวเองเข้าสู่ช่องทางเล็กแคบ ที่เจ้าของไม่ยอมให้ความร่วมมือเท่าใดนัก
“ตะ แต่ เจ็บ อ๊ะ ข้า เจ็บ ฮื้อ อ๊าาาา” ซินเทียน หยุดนิ่งเพื่อให้ซินอ้ายค่อยๆ มีเวลาปรับตัวรับกับความคับแน่นที่ไม่คุ้นเคย
“เจ็บ ฮึก” เสียงสั่นๆ กับร่างที่สั่นเทาเพราะความเจ็บทำเอาซินเทียนถึงกับพูดไม่ออก
“ข้าขอโทษ” ซินเทียนก้มลงกระซิบชิดใบหู
“อ๊า อย่าขยับ” ร่างด้านใต้ถึงกับผงกหัวขึ้นร้องห้ามทันควัน
“นายท่าน อย่าเพิ่งขยับนะขอรับ ข้ายังเจ็บอยู่ อ๊ะ “
“ผ่อนคลายสิ ซินอ้าย อย่าเกร็ง” ซินเทียนเริ่มทนนิ่งต่อไปไม่ค่อยจะไหว เสียงแหบเครือของซินอ้ายมันช่างกระตุ้นได้อย่าเหลือเชื่อ
“ข้ากำลังพยายามอยู่ขอรับ อือ นายท่าน” ซินอ้ายหันมามองค้อนคนด้านบนที่ไม่ยอมนิ่งอย่างที่ขอ
“เทียน ข้าเจ็บ ท่านช่วยอยู่นิ่งๆ สักประเดี๋ยวจะได้หรือไม่ อ๊า” ซินอ้ายเลิกใช้การค้อนเปลี่ยนเป็นออดอ้อนแทนแต่ผลที่ได้กลับทำให้ซินเทียนทนต่อไปไม่ไหวเสียอย่างนั้น
“อ๊า เทียน อ๊า อ๊าส ซี๊ด อ๊า” ร่างใหญ่ถาโถมเข้าหาร่างเล็กอย่าหมดสิ้นความอดกลั้น
“เรียกชื่อข้าอีก อะ เรียกอีกสิ เรียกข้า ซินอ้าย” สะโพกหนาเร่งจังหวะจนร่างเล็กแทบทนรับไม่ไหว
“ทะ อะ เทียน อ๊า อ๊า” เสียงครวญครางดังระงมเคล้าเสียงเนื้อกระทบเนื้อดังต่อเนื่องอยู่นาน.........
.....
.
.
ซินอ๊ายนอนหอบหายใจ โดยมีซินเทียนนอนทาบทับอยู่ด้านบน ร่างทั้งร่างแทบกลายเป็นดินเหลว ร่างสูงค่อยๆ ขยับตัวลงนอนตะแคงโดยรั้งร่างเล็กเข้ามากกกอด ซินอ้ายได้แต่ซุกหน้าลงกับอ้อมอกอุ่น อ่อนล้า อ่อนเปลี้ยยิ่งกว่าครั้งใดในชีวิต กี่รอบ กี่ยกกันแล้ว ร่างท่อนล่างร้อนผ่าว เจ็บระบมจนไม่อยากขยับเขยื้อน แต่เพียงไม่นาน ความต้องการในรางกายก็ปะทุขึ้นมาใหม่อีกครั้ง น้ำตาแห่งความอดสูล้นทะลัก
“ร้องไห้ทำไม ที่รัก”
“ข้ามันไร้ยางอาย ข้า....” ซินเทียนจูบแผ่วเบาเพื่อยุติคำว่าร้ายตัวเองของซินอ้าย
“อย่าว่าตัวเองเลย เก็บเสียงของเจ้าไว้บอกว่าเจ้าชอบสิ่งที่ข้าทำ หรือเก็บไว้ร้องครวญครางเวลาเจ้าสุขจนเจ้าบอกออกมาไม่ไหวเสียดีกว่า อย่าร้องไห้โดยไร้ความหมายแบบนี้เลย” ซินเทียนใช้นิ้วปาดน้ำตาออกให้อย่างแผ่วเบา
“ ถ้าเจ้าจะเสียน้ำตาก็ให้เป็นเพราะเจ้าชอบที่ข้าทำจนทนไม่ไหว ข้าจะพอใจแบบนั้นมากกว่า เจ้าคือที่รัก คือยอดปรารถนาของข้า ต่อให้เจ้าเรียกร้องต้องการทั้งคืน ข้าก็ยินดีจะสนองเจ้าทั้งคืน จนรุ่งเช้า”..........................................
...............................
.................
........
....
...
เมื่อตอนสาย ซินอ้ายลืมตาตื่นมาพร้อมความรวดราวระบมไปทั่วร่าง ขยับเพียงนิด ทำเอาถึงกับต้องร้องครางราวกับตัวจะปริแตก แต่จำต้องฝืนลุกเพราะจะต้องไปเตรียมน้ำอาบให้ซินเทียน แต่กลับต้องมาพบกับความยุ่งเหยิงของเตียงที่นอนที่ราวกับมีการทำศึกกันอย่างดุเดือด แค่นั้นยังไม่พอ ร่างทั้งร่างของตัวเองยังไร้อาภรณ์ติดกายแม้แต่สักชิ้น ส่วนด้านข้าง นายท่านซินเทียนก็มีสภาพไม่ต่างกันนัก ร่างสูงสง่าเปลือยเปล่า ตามร่างกายมีรอยเล็บข่วน รอย ฟัน รอยจ้ำแดงๆ กระจายอยู่ทั่วแผ่นอกเลยลงไปถึงหน้าท้องและอาจเลยลงต่อไปถ้าไม่มีผ้าแพร่ผืนบางปิดบังอย่างหมิ่นเหม่ชวนหวาดเสียว
“น่ะ นี่มันเกิดอะไรกันขึ้นล่ะเนี่ย เมื่อคืนข้า ทำอะไรไป” ซินอ้าย คล้ายจะรู้แต่ก็ไม่รู้ ร่างเล็กก้าวลงจากเตียงอย่างเร่งร้อน แต่เป็นว่าร่างทั้งร่างแทบทรุดลงไปกองกับพื้น ถ้าไม่มีอ้อมแขนของซินเทียนมาโอบรับไว้
“เจ้าจะไปไหนแต่เช้ากัน”
“เช้าที่ไหน นี่มันสายจนแดดส่องเข้ามาด้านในแล้วต่างหาก” ซินอ้ายพยายามแกะมือที่โอบรั้งออกอย่างเขินอาย ไม่รู้เหมือกันว่าอายอะไร แต่วันนี้ บรรยากาศมันไม่คล้ายเดิม ความรู้สึกมันต่างไปจนรู้สึกหน้าร้อนเห่อไปหมด
“ปล่อยเถอะ ข้าจะไปเตรียมอาบน้ำ” เสียงนี่ฟังดูแหบแห้งเหมือนไม่ใช่เสียงของเขาเอาซะเลย
“ไม่ต้อง วันนี้ข้าสั่งคนเตรียมไว้ให้แล้ว ” ซินเทียนก้มมองสบตาที่วันนี้บวมแดงอย่างเห็นได้ชัด ปากน้อยๆ นั่นก็บวมเจ่ออย่างน่าสงสาร แต่ทั้งหมดกลับกระตุ้นความต้องการของเขาขึ้นมาอีกครั้งอย่าช่วยไม่ได้ ฉะนั้นรีบพาซินอ้ายไปทำอย่างอื่นก่อนที่เขาจะทำตัวเป็นคนใจร้ายลงมือกับคนไร้เรียวแรงอีกสักหนสองหน
ในห้องอาบน้ำ ถังอาบน้ำใบใหญ่บรรจุ น้ำอุ่นอยู่เต็ม แต่ซิเทียนกลับนั่งลงที่ม้านั่งด้านข้างวางร่างซินอ้ายลงบนตักของตนเองแทน
“นายท่าน....” ซินเทียนไม่สนใจซินอ้ายที่ดิ้นรนขัดขืนแม้แต่น้อย ตักน้ำอุ่นมารดร่างที่นังดิ้นขลุกขลักอยู่บนตักอย่างช้าๆ
“วันนี้ข้าจะปรนนิบัติเจ้าอาบน้ำ และถ้าเจ้ายังดิ้นอีกข้าไม่รับรองนะว่าข้าจะทนนิ่งเฉยต่อไปได้” ซินอ้ายหยุดดิ้นทันควัน แม้จะไม่มั่นใจนักแต่ก็เหมือนจะเดาได้ว่าเมื่อคืนศึกรักระหว่างตนกับซินอ้ายน่าจะดุเดือดจนยังไม่อยากรื้อพื้นมันในตอนนี้
ซินเทียนค่อยๆอาบน้ำ ทำความสะอาดร่างน้อยๆ ที่อยู่บนตักอย่าทะนุถนอม
...
“อะ นะ นายท่าน”
“อยู่นิ่งๆ”
...
“อึ๊ นะ นายท่าน อกข้า วานท่าน อย่าแรงสิ”
“ก็ข้าชอบ”
...
“อุ๊ นายท่าน ตรงนี้ขะ.ข้าทำ ..อะ..เอ..ง.....”
“หุบปาก ข้าอาบน้ำให้เจ้าข้าก็ต้องขัด ต้องถูทุกทีนั้นแหละ”
..........
..
“อ๊ะ นะ นายท่าน ตรงนั้นข้า ...เจ็บ ....อ๊า”
“ทนหน่อยนะ ข้าเป็นคนเอาเข้า ก็เป็นหน้าทีข้าเป็นคนเอาออกให้สิ”
...............
...
.
แสงยามเที่ยงสาดส่องให้ความสว่างจนแสบตา ความร้อนแรงของแสงอาทิตย์กลับไม่อาจหยุดรั้งความรุ่มร้อนของคนในหอห้องได้
“นะ นายท่าน อ๊ะ” ร่างเล็กบิดเร้า ร่างกายสั่นสะท้านตามมือที่บีบเค้น ไปตามส่วนต่างๆ ยิ่งตรงยอดอกทั้งสองข้าง ได้รับการเค้นคลึง ยิ่งทำเอาซินอ้ายไม่รู้จะวางมือตัวเองไว้ที่ไหนเลย ได้แต่จิกเข้ากับเตียงแข็งๆ อย่างลืมตัว
“เทียน เรียกข้าว่าเทียนแบบที่เจ้าเรียกเมื่อคืนสิ ซินอ้าย ในเมื่อเจ้าบอกว่าเจ้าจำไม่ได้ว่าเมื่อคืนมีอะไรเกิดขึ้น อ๊า นี่ไง ข้ากำลังทบทวนความจำให้เจ้าใหม่ อ๊ะ ซินอ้าย อือม ข้าจะทำให้เจ้าจดจำจนไม่กล้าที่จะลืมมันอีก อ๊า ซินอ้าย”
‘ ไม่ ข้าจะไม่เรียกเหมือนเพื่อนท่าน ฉะนั้นข้าจะเรียนท่านว่า...’
“เทียนเทียน” เสียงแหบแต่กลับฟังแล้วหวานหูสำหรับซินเทียน ยิ่งกระตุ้นแรงกำหนัดให้พุ่งทะลักจนไม่อาจอดกลั้น......
..
.
จนเวลาบ่ายคล้อยสองร่างเปลือยเปล่ายังนอนกกกอดกันอยู่บนตั่งเตียง ซินอ้ายลืมตามองมือที่เริ่มซุกซนของคนทางด้านหลัง
“ท่านไม่หิวหรือ” ซินอ้ายถามเสียงแผ่วเบา พยายามกลั้นเสียงครางสยิวเอาไว้อย่างที่สุด
“หิวสิ ข้าหิวเจ้า จนจะทนไม่ไหวแล้ว ซินอ้าย”
“อ๊ะไม่ใช่ อ๊า......เบาๆ เทียนเทียน อ๊า .ข้าเจ็บ ...อ๊าวว อึ๊ ...อ๊า”
.................
...
.
“เทียน ข้าให้คนเอาอาหารมาเตรียมไว้ให้เจ้าแล้วนะ ออกมากินเสียก่อนที่อาหารจะเย็นหมดนะ” ยามสายของวันใหม่ มู่เหย่าตะโกนบอกอยู่ที่หน้าห้อง สองร่างที่เพิ่งเสร็จศึกรักไปอีกรอบค่อยขยับออกจากกัน
“ไปกินอะไรเสียหน่อยเถอะ” เทียนกระซิบบอกซินอ้าย
“ไม่ ข้าขยับไม่ไหวแล้ว นายท่านไปกินก่อนเลยเถอะสายมากแล้ว ท่านคงจะหิวแล้ว”
“เรียกเทียนเทียนสิ แล้วข้าบอกแล้วว่าหิวเจ้ามากกว่าข้าวข้างนอกนั่น”
“บ้า ท่านออกไปก่อนเลยนะเดี๋ยวข้าตามออกไป ....นะเทียนเทียน” ถ้ายังนอนกระบิดกระบวนต่อมีหวังวันนี้อดข้าวแน่ ชิ เจ้าจิ้งจอกเฒ่าเมื่อวานข้าก็อดข้าวไปวันนึงแล้ว ยังดีที่มีหมั่นโถวเย็นชือกับช้าอุ่นๆ ให้พอได้กินประทัง วันนี้ข้าไม่หลงกลเจ้าอีกหรอก แต่อ๊ะ มันเปลี้ยไปหมด ข้าอยากนอนต่อจัง.....
“อา ข้าชอบที่เจ้าเรียกข้านัก แต่...ไม่ ข้าให้เจ้ากินข้าวก่อนเถอะ เดี๋ยวเจ้าจะเอาแต่บ่นไม่ไหว ไม่ไหวแล้วจนข้าสงสาร” ร่างสูงที่ตอนนี้สวมเสื้อคลุมไว้ลวกๆ ก้มลงอุ้มคนนอนซุกอยู่บนเตียงขึ้น ร่างน้อยได้ฟังคำร้ายกาจนั่น เสียแต่ไม่มีแรงจะทำร้ายร่างสูงให้หนำใจ จึงใช้ฟันกัดเข้าที่หัวไหล่หนา
“อะ ข้ารู้แล้วว่าเจ้าก็หิวแต่ข้า แต่ตอนนี้ข้าอย่าให้เจ้ากินข้าวก่อน มาเถอะ” คนอุ้มไม่ได้มีทีท่าว่าจะหนักจากการอุ้มคนทั้งคนไว้ หรือจะเจ็บจากที่โดนกัด กลับทอดสายตาอ่อนโยนมองมา ซินอ้ายพอเห็นว่าไม่อาจทำอะไรได้จงคลายฟันออก หันกลับมานอนนิ่งให้คนอุ้มไป
“เฮ้ย...” พอซินเทียนเห็นซินอ้ายนิ่งจึงได้ใจกลับยื่นหน้าเข้ามาปล้นจูบเอาดื้อๆ
“ค่าเหนื่อย”
“งั้น ปล่อยข้าลงนะ ข้าเดินเองได้” ซินเทียน อุ้มร่างเล็กที่ตอนนี้เปล่าเปลือย เดินออกไปห้องด้านหน้าไม่สนใจเสียงประท้วงกระเง้ากระงอดของคนในอ้อมแขนเลย เมื่อถึงโต๊ะที่มีอาหารวางเรียงรายส่งกลิ่นหอมฉุย ก็นั่งลงที่เก้าอี้แล้ววางคนในอ้อมแขนลงบนตักของตนเอง
“ทำอะไรน่ะ ข้าจะไปนั่งตรงนั้น” ร่างเล็กดิ้นทุบถอง แต่ไม่มีผลกับร่างหนาทียังกอดเอวแน่น
“นั่งนี่แหละ เจ้ายังเจ็บจะไปนั่งม้านั่งแข็งๆ ทำไม นั่งบนตักข้า เจ้าจะได้ป้อนข้าได้สะดวก”
“ใครว่าข้าจะป้อนท่าน” พูดเรื่องเจ็บแล้วเขิน ร่างเล็กก้มหน้าซุกเข้ากับอกกว้าง แล้วรับรู้ได้ว่าถึงแม้ซินเทียนจะใส่เสื้อคลุม แต่ด้านหน้าไม่ได้ผูกรัดไว้ ยังไงซะตอนนี้ร่างเปลือยขอตนกำลังเสียดสีกับผิวเนื้อเปลือยเปล่าของซินเทียนอย่างเต็มที่ ถ้ายังฝืนขยับอย่าไม่ระวัง คงได้ไปกระตุ้นเจ้าคนมักมากเข้าได้ง่ายๆ ช้อนที่มีน้ำแกงหอมกลุ่นยื่นเข้ามาใกล้ปากสีแดงระเรื่อ คนที่เพิ่งคิดได้รีบอ้าปากรับไว้อย่างไม่เกรงใจทันที
“งั้นข้าจะปรนนิบัติเจ้าเอง ดื่มนี่สักหน่อยจะช่วยให้ชุมคอ” ปากเล็กเผยอน้อยๆ รับน้ำแกงเข้าไปอีก ก่อนที่มือน้อยๆ จะขยับตะเกียบใกล้มือ คีบเนื้อไก่ส่งเข้าปากคนตัวโตอย่างเอาใจ
“ท่านก็กินด้วยสิ สายขนาดนี้ท่านคงหิวแล้ว” ต่างคนต่างป้อนเอาอกเอาใจกัน ซินอ้ายเริ่มอิ่ม
“ซินอ้าย ข้าหิว”
“หิวอะไร ข้าก็ป้อนท่านอยู่นี่ จะกินจานไหนข้าจะตักให้” ร่างเล็กเงยหน้ามอง กลับสบเข้ากับสายตาหื่นกระหายอย่างไม่ปิดบัง
“ข้า หิว เจ้า”
“ไม่นะ อ๊ะ .....อ๊า” ม่ายน้าาาาา ข้าไม่ไหวแล้ว..............
...................
.....
..
มีต่อ
-
ต่อ
วันเวลาแห่งความสุขสำหรับเขามันช่างสั้นนัก สามปี เพียงแค่สามปี มันผ่านไปเร็วเหลือเกินอยู่ๆ ซินอ้ายก็อาเจียนเป็นเลือดหน้าที่ขาวอยู่แล้ววันนี้เปลี่ยนเป็นซีด หมอมากมายได้แต่ส่ายหัว
“เทียนเทียน ข้ากลัว”
“ไม่ต้องกลัวนะ ซินอ้าย ข้าจะไม่ให้เจ้าต้องไปรอข้านานหรอก เดี๋ยวเดียวข้าก็จะตามเจ้าไป”
“สัญญานะ”
“อือ ..ขอข้าจัดการอะไรให้เรียบร้อยข้ารับรองจะรีบตามเจ้าไป ไม่ว่าเจ้าจะไปที่ไหนข้าจะไปรอเจ้าทุกที อย่ากลัวนะ ซินอ้าย ที่รักของข้า เด็กน้อยของข้า”
หุบเขาซ่อนเมฆาที่เคยคึกคัก บัดนี้ไม่ต่างอะไรกลับเมืองร้าง ทั้งทรุดโทรม ระเกะระกะไปด้วยซากปรักหักพัง รกไปด้วยต้นไม้ใบหญ้า เพียงสองปีเท่านั้น มู่เหยาเดินทางมาที่นี่ก่อนเวลานัดหมาย และ เพราะข่าวลือที่แพร่สะพัด จนต้องเดินทางอย่างรีบด่วน
“ท่านมู่เหยา” ศิษย์ที่ยังหลงเหลือและเป็นห่วงเจ้าหุบเขา ยังไม่อาจตัดใจจากไป ได้แต่สร้างเพิงพักไว้หน้าทางเข้าหุบเขาตั้งแต่เมื่อสองปีก่อน
“เรื่องราวเป็นอย่างไรกัน”
“ศิษย์น้องเล็ก หลินปิง วางยาซินอ้าย นางใช้ความสนิทสนมส่วนตัวกับซินอ้ายค่อยๆ ใส่พิษในอาหารให้ซินอ้ายกิน ทุกวัน เป็นเวลาสามปีแล้ว แต่เพราะความริษยา นางไม่อาจทนให้ซินอ้ายได้เสพสุขกับท่านเจ้าหุบเขา เป็นหนามตำใจได้อีก เมื่อสองปีก่อน นางจึงใส่พิษจำนวนมากลงในน้ำแกง ซินอ้ายกินน้ำแกงนั้นเข้าไป กลางคืนก็กระอักเลือดออกมา หมอมากมายถูกเชิญมาเพื่อรักษาแต่มันก็สายไปแล้วเพราะร่างการซินอ้ายได้รับพิษมานานเกินแล้วยังรับพิษในปริมาณมากในคราวเดียวซ้ำเข้าไปอีก ท่านเจ้าหุบเขาได้แต่ยื้อชีวิตซินอ้ายเอาไว้ แล้วพยายามหาว่าใครเป็นคนร้าย แล้วยังขับไล่ศิษย์ทั้งหมดลงจากเขา ศิษย์น้องเล็กโมโหเลยบอกว่านางเป็นคนทำเองทั้งหมด สาเหตุที่นางทำก็เพราะริษยาซินอ้าย เกลียด อยากให้ซินอ้ายตายๆ ไปซะ แต่จริงๆแล้วนางโดนท่านพ่อบ้านหลอกใช้ ท่านพ่อบ้านเป็นถึงน้องชายแท้ๆของท่านเจ้าแต่กลับเป็นได้เพียงพ่อบ้าน หลังจากนั้นท่านเจ้าหุบเขาก็ทำลายวิทยายุทธของศิษย์น้องเล็กแล้วขับลงจากเขา ส่วนท่านพ่อบ้านไหวตัวหนีออกจากหุบเขาไปก่อนแล้ว ท่านเจ้าหุบเขาเก็บตัวเงียบ เฝ้ายื้อชีวิตซินอ้ายต่อและยังเสาะหาที่สำหรับ .....” ศิษย์ที่เล่าเรื่องเงียบเสียงไป ก่อนจะเอ่ยต่ออย่าเศร้าสร้อย
“ แต่เมื่อห้าวันก่อนก็ยื้อต่อไปไม่ไหวอีกซินอ้ายสิ้นลมแล้ว ข้าไม่กล้าขึ้นหุบเขา ข้าฝากท่านเจ้าหุบเขากับท่านด้วย”
เมื่อทราบเรื่องราวจากศิษย์ที่ยังหลงเหลืออยู่ในหมู่บ้าน จึงรีบเดินทางเข้าหุบเขา
“เทียน”
“เหยา เจ้ามาแล้วหรือ”
“เทียน เจ้าต้องหักใจบ้าง อย่าปล่อยปละตัวเองแบบนี้ เจ้าก็รู้ซินอ้ายย่อมไม่ชอบที่เจ้าจะไม่ดูแลตัวเอง”
“เรื่องซินอ้ายข้าแค่เจ็บแต่ข้าทนได้ อีกไม่นานข้าจะตามไปหา แต่ที่ข้าทนไม่ได้และที่เจ็บยิ่งกว่า คือข้าไม่นึกว่าคนกันเอง คนที่ข้าไว้ใจจะทำอย่างนี้กับข้าได้ลงต่างหาก สำหรับนางศิษย์ชั่ว ข้าไม่ได้ขอให้เข้าใจ ไม่ได้ขอให้ยอมรับ แค่ต่างคนต่างอยู่ ทำไมต้องทำกับข้า กับซินอ้ายถึงขนาดนี้ ฮึก..” เลือดสดๆ กระอักออกมาทางปาก
“เทียน..” มืออ่อนแรงโปกเบาๆ คล้ายจะบอกว่าไม่เป็นไร
“ส่วนเจ้าน้องเลวนั่น ในเมื่อเขาอยากได้หุบเขานี้มากนัก ข้าก็จะให้เขา เจ้าไม่ต้องกังวลแทนข้าหรอกเหยา อีกไม่นานข้าจะได้ไปตามหาซินอ้ายตามที่ข้าสัญญาไว้แล้ว ข้าอยู่จนวันนี้เพื่อเจอเจ้า กับคำขอสุดท้ายของข้า “
“ได้ เจ้าจะขออะไรเจ้าบอกข้าได้ข้าจะทำให้ทุกอย่าง ถ้าจะให้ข้าไปฆ่ามันให้กับเจ้าข้าก็จะทำ”
“หึ หึ ข้าไม่ขออะไรแบบนั้นหรอก ชีวิตน้องชายสุนัขข้านั้นมันไม่มีค่า พอที่เจ้าจะต้องไปเปลืองเวลา ใส่ใจ ยังไงมันก็จะต้องชดใช้กรรมที่มันก่อด้วยน้ำมือตัวเอง มันคิดว่าพิษที่มันใช้ จะฆ่าแค่ซินอ้าย กับข้าได้เท่านั้นหรือ คนโง่แบบขนาดเป็นถึงพ่อบ้านยังไม่เคยรู้กฎ ในห้องเก็บยาพิษที่หุบเขา ใครที่เข้าไป เมื่อออกมาจะต้องกินยแก้าที่มีอยู่กับข้าเท่านั้นทันที แต่ตัวมันเอง ในเมื่อแอบเข้าไปไหนเลยจะได้กินยา ป่านนี้มันคงได้ตายอย่างทรมานยิ่งกว่าข้าและซินอ้ายไปแล้ว เรื่องที่ข้าจะขอกับเจ้าก็คือ ให้เจ้าพาข้าไปอยู่กับซินอ้าย ก่อนที่ข้าจะตายและไม่สามารถนำทางให้เจ้าได้”
“ได้ มาข้าจะพาเจ้าไป...”
“ตรงจุดนี้ของหน้าผา ถ้าเจ้ากระโดลงไปจะพอดีกับฉะง่อนหินที่ยื่นออกมา ในเวลานี้ไม่มีใครที่จะพาข้าลงไปแล้วกลับขึ้นมาได้อย่างปลอดภัย มีแต่เจ้าเท่านั้นที่ทำได้ ข้าจึงรอคอยวันที่เจ้ามา” มู่เหยาประครอง ร่างที่ลมหายใจเริ่มติดขัดของซินเทียนกระโดดลงไปที่ชะง่อนหินที่ว่านั่น แล้วประคองซินเทียนที่แทบจะหมดแรงเดินลึกเข้าไปข้างในจนไปเจอแท่นหยกขาวที่วางร่างของซินอ้ายก่อนจะค่อยวางเพื่อนลงนอนเคียง
“เหยา ขอบใจเจ้ามาก เมื่อเจ้าออกไปแล้ว ให้ปิดปากถ้ำแล้วอย่ากลับมาที่นี่อีก อย่าให้ใครรู้ว่ามีที่นี่อยู่ ขอให้ข้าและซินอ้ายได้ฝากร่างสังขารอยู่ด้วยกันอย่างสงบ ลาก่อน ขอบใจสำหรับทุกอย่างและทุกการช่วยเหลือของเจ้า” เทียนกระอักเลือดออกมาอีกครั้ง แล้วหลับตาลง พลิกตัวกอดซินอ้ายไว้ในอ้อมแขน ก่อนที่ลมหายใจจะหยุดไปตลอดกาล
“ลาก่อนเทียน” มู่เหยาเดินจากมาด้วยความเศร้าที่ต้องเสียเพื่อนไป แต่ไม่อาจทำอะไรได้ดีไปกว่าทำในสิ่งที่เพื่อนสั่งเสียไว้ให้ดีที่สุด
“ตูมม”.........................
.........................
..............
...
..
.
“ตูมม” เสียงระเบิดและแรงสั่นสะเทือนที่แม้จะเป็นเพียงภาพฝัน แต่ก็ทำเอาหมิงเทียนสะดุ้งตื่น
เมื่อก่อนนั้นในฝัน เขาจะฝันเห็นเด็กผู้ชายมอมแมมคนหนึ่ง ความฝันจะค่อยๆ ยาวขึ้นเรื่อยๆ แต่เขาก็ไม่รู้ว่าเด็กคนนั้นคือใคร ต่อมา ความฝันของเขาก็เพิ่มความยาว เพิ่มรายละเอียดมากขึ้นและจบลงที่ซินอ้ายตายจากไป กับคำสัญญาที่เขาให้ไว้ว่าจะเป็นผู้มารอซินอ้าย แล้วซินอ้ายนี่มันใคร จนวันที่เขาได้พบกับ เด็กชายที่รัก เขาจึงได้รู้ว่าคนที่เขาเฝ้ารอ คือคนคนนี้ และในวันนี้มันกลับเป็นฝันที่ยาวจนถึงช่วงที่ซินเทียนหรือก็คือตัวเขานั่นเอง ได้มานอนเคียงข้างซินอ้ายหรือก็คือที่รัก แล้วเรื่องราวก็หมดลงพร้องเสียงระเบิด
“ หรือว่า ...วันนี้ ที่รัก จะกลับมาอยู่กับเขาเหมือน ที่เขาเฝ้ารอ เฝ้าภาวนา” หมิงเทียนกระโดลงจากเก้าอี้ยาวที่ใช้นอนตรงไปที่เตียงคนป่วยในทันที สัญญาณชีพ ที่เต้นสม่ำเสมอมานานวันนี้กลับมีความผิดปกติ หนังตาของคนที่นอนนิ่งมาสามเดือน วันนี้กลับเต้นยุกยิกจน หมิงเทียนต้องกดกริ่งเรียกพยาบาลให้เข้ามาดู เมื่อพยาบาลเข้ามาดูอาการก็รีบโฟนเรียกหมอที่รับผิดชอบเข้ามาก่อนที่หมิงเทียนจะโดนกันออกไปอยู่วงนอก และได้แต่เฝ้ารออย่ากระวนกระวาย
เมื่อหมอเดินออกจากห้องมา
“คนไข้พื้นแล้ว ไม่มีอาการผิดปกติ แต่ยังมีอาการมึนงง ให้รอดูอาการไปก่อน และคนไข้ยังอ่อนเพลียมาก อาจจะหลับไปอีกครั้งเป็นเรื่องปกติ ถ้ามีอาการผิดปกติอะไรให้เรียกพยาบาลนะครับ แล้วพรุ่งนี้หมอจะเข้ามาดูอาการอีกครั้ง”
หมอกลับไปแล้ว ที่รัก นอนหลับตาอยู่บนเตียง พอหมิงเทียนเดินเข้ามาใกล้
“เทีย เทียน” เสียงแหบแห้งแผ่วเบาไม่ต่างจากเสียงกระซิบ ดังมาเข้าหู
“ที่รัก เทียนรอที่รักมานานมากแล้ว เทียนดีใจที่ที่รักกลับมาหาเทียนสักที อย่าทิ้งเทียนไปไหนอีกนะ” ร่างเล็กบนเตียงคนป่วย ปล่อยน้ำตาให้หลั่นรินเป็นสาย หมิงเทียนรั้งร่างน้อยเข้าสู่อ้อมอก ลูบหัวปลอบโยนอย่างแผ่วเบา อยู่เป็นนานกว่าที่ร่างเล็กจะคลายแรงสะอื้น ไม่นานที่รักก็ตาปลือ พร้อมที่จะหลับอีกครั้งเพราะความเหนื่อย
“เทียนเทียน ผมอยากเห็นหน้าเทียนเทียนเป็นคนแรกตอนที่ตื่นมาอีกครั้ง”
“เทียนจะอยู่ที่นี่รอที่รักตื่นและจะเป็นคนแรก ที่ที่รักจะเห็นด้วย” เทียนประทับริมฝีปากที่เปลือกตาทั้งสองข้างของที่รัก ในความสะลืมสะลือ ที่รักกระซิบแผ่ว ก่อนที่จะหลับไปว่า.....
..
.
“แล้วเทียนเทียนยังหื่นเหมือเมื่อก่อนอีกหรือเปล่านะ ที่รัก จะ ได้ เตรียม ใจ” ลมหายใจสม่ำเสมอแสดงว่าที่รักหลับไปแล้ว หมิงเทียนได้แต่ทำหน้ายุ่งยกมือเกาหัวอย่าไม่รู้จะทำอย่างไรดี
“เตรียมทั้งตัวทั้งใจไว้เถอะซินอ้าย ยังไงเทียนก็ไม่น้อยไปกว่าเดิมแน่” หมิงเทียนกระซิบที่ข้างหูคนนอนหลับ ทำเอาคนนอนถึงกับขมวดคิ้วฉับ.....
...
.
“อือม .....”
The End :bye2:
แปลผิด ใช้ผิดที่ผิดทาง ผิดความหมาย โทษพรี่ Goo โล้ดค่ะ
[亲爱 Qīn'ài ที่รัก
亲 Qīn Dear ที่รัก
爱 ai รัก
心 Xīn หัวใจ
天 Tiān วัน ....(.google translate) คำนี้แปลว่า ท้องฟ้าก็ได้ใช่มั้ย???]
-
:pighaun: โอยหัวใจจิวายเพราะเลือดสูบฉีดไม่ทัน
:pig4:
-
เป็นคู่กันมาแต่ปางก่อน
-
555 แอบขำหมิงเทียนได้ไหมเนี่ย?
เตรียมตัวเตรียมใจไว้ได้เลยที่รัก หึหึหึ
-
คือ อ่านเรื่องสั้นหลายตอนของคุณมานานมากแล้วอะ จำไม่ได้ว่าเริ่มเมื่อไหร่
แต่รู้สึกถึงพัฒนาการ ของคนแต่งอะ ว่าเริ่มดีขึ้นเรื่อยๆ ชอบๆ
แต่งต่อไปนะ
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
น่ารักกกกก ทำไมเราเจอช้าแบบเน้ 55555
มีการอยากเตรียมตัวเตรียมใจล่วงหน้าด้วย คิคิ
ปล.เทียนแปลว่า ท้องฟ้าก็ได้จ้า
-
สวัสดีคนอ่านที่น่ารักทู๊กคนค่ะ เอาเรื่องใหม่มาลงให้อ่านกันนะคะ ไม่ได้ทิ้ง ไม่ได้หาย แค่ไม่ว่างจะแต่งได้ถี่เท่าเมื่อก่อน แต่พยายามจะแต่งให้ยาวขึ้น หวังว่าจะรออ่านกันไหว อย่าเพิ่งทิ้งกันเน้อ :กอด1:
น้องหนึ่ง กันต์กวี น้องน้อยผู้น่ารักน่าแกล้งของพี่ๆ หนึ่งน่าจะเป็นชื่อของเป็นพี่แต่กลับกลายมาเป็นชื่อของน้องคนเล็กของบ้านซะอย่างนั้น น้องหนึ่งเป็นลูกคนเดียวของพ่อแม่ แม่เลยเรียกว่าหนึ่งเดียวมาตั้งแต่เด็ก ลูกผู้พี่ที่เป็นลูกของคุณลุง คุณป้า บอกว่าหนึ่งเดียวเรียกยาก เลยรวมหัวกันเรียก น้องตัวเล็กว่า น้องหนึ่ง ด้วยความน่ารักน่าหยิก แก้มยุ้ย ขาวนวล ปากเล็กแดงระเรื่อคล้ายเด็กผู้หญิง
ปากนิดจมูกหน่อยของน้องหนึ่งคงไปตรงกระตุ้นต่อมขี้แกล้งของพี่ให้ทำงาน ทำเอาพี่ทั้งสองคนชอบมาหยอกน้อง จูบบ้าง หอมบ้างจากเบาๆ ก็กลายเป็นแรงเกินด้วยความหมั่นเขี้ยว
ตั้งแต่เด็กน้องหนึ่งคิดว่าพี่ๆ ไม่รัก ชอบหาเรื่องแกล้ง จึงพยายามเก็บเนื้อเก็บตัว แต่ไม่ว่าจะเก็บมิดแค่ไหน ไอ้พี่บ้าก็หาเจอซะทุกครั้ง แล้วก็ไม่พ้นน้องหนึ่งมีอันต้องเสียน้ำตาทุกที
“ทำไมต้องแกล้งเค้าด้วย” น้องหนึ่งสี่ขวบ ถามพี่ๆ ที่ชอบมาเล่นด้วยหลังกลับจากโรงเรียน การบ้านไม่ยอมทำ ต้องมาแกล้งให้น้องร้องไห้ก่อนถึงได้เริ่มลงมือทำ
“เค้าไม่ได้แกล้ง แต่น้องหนึ่งน่ารัก แก้มยุ้ยเองนี่เค้าเลยอยากหยิก” พี่ทิ พี่กะทิ พี่คนโตที่อายุห่างจากน้องหนึ่งห้าปี รีบบอก
“พี่ตุลก็ยุ้ย ทำไมพี่ทิไม่ไปหยิกบ้างล่ะ” ปากแดงระเรื่อน้อยๆ ยังเถียงต่อ
“ไอ้ตุลมันอ้วน ไม่ได้ยุ้ย” น้องหนึ่งได้แต่ค้อนพี่ทิ ส่วนไอ้ตุล หรือตุลสิ ของพี่ทิ หน้างอจนแทบหัก
“แล้วทำไมพี่ตุลชอบมากอดเค้าแรงๆ แล้วยังชอบกัดแขนเค้า”
“ก็น้องหนึ่งตัวนุ้มนุ่มแล้วก็ขาวเหมือนซาลาเปาจนพี่อยากกินนี่นา” พี่ตุลอายุเจ็ดขวบรีบตอบ
“พี่ทิก็ขาวทำไมไม่ไปกัดพี่ทิ”
“ไปกัดพี่ทิเดี๋ยวมันก็ได้ไล่เตะพี่สิ โหดจะตาย ดุยังกับหมา”
“ไอ้ตุล ว่าใครเป็นหมา” พี่ทิเสียงเข็ยว
“ที่พี่ทิยังมาว่าเค้าอ้วนเลย”
........
..
.
สองพี่น้องยังเถียงกันเอาเป็นเอาตาย จนสุดท้ายทีตุลก็โดนพี่ทิไล่เตะจนได้ น้องหนึ่งได้แต่ยืนหัวเราะ จนพี่สองคนวิ่งไล่กันจนเหนื่อยกลับมานั่งหอบอยู่ข้างๆ
“พี่ทิ กับพี่ตุลไม่ได้เกลียดเค้าใช่มั้ย”
“ใคร ใครเกลียดน้องหนึ่ง ใครบอก บอกพี่มาเดี๋ยวนี้เลย” สองพี่รีบ โวยเสียงแข็ง น้องหนึ่งได้แต่ส่ายหน้า ก่อนจะบอกเสียงอุบอิบ
“คุณแม่ก็บอกน้องหนึ่งว่าพี่ๆ ไม่ได้เกลียดน้องหนึ่งแต่น้องหนึ่งไม่เชื่อคุณแม่เองแหละ ก็พี่ทิกับพี่ตุลชอบแกล้งเค้า เค้าก็เลย..”
“พี่ๆ ไม่ได้เกลียดน้องหนึ่งซะหน่อย รักจะตาย แต่น้องหนึ่งน่ารักเกินไปพี่เลยอดใจไม่ไหว จริงไหมวะไอ้ตุล”
“ช่าย น้องหนึ่งจำไว้นะน้องหนึ่งน่ารัก จนใครเห็นก็ต้องอยากแกล้ง ถ้าใครมาแกล้งน้องหนึ่ง รีบมาบอกพี่ตุลเลยนะเดี๋ยวพี่ตุลจะไปจัดการมันเอง”...
..
.
หลังจากวันนั้นน้องหนึ่งก็ได้รู้อย่างหนึ่งว่าพี่ๆ รักน้องหนึ่งมาก แต่น้องหนึ่งน่ารักเลยต้องโดนแกล้ง อย่างนั้นน้องหนึ่งต้องไม่น่ารัก ใครชมว่าน่ารักต้องรีบหนีให้ห่างไม่อย่างนั้นจะโดนแกล้ง น้องหนึ่งไม่ชอบ และอีกอย่างที่น้องหนึ่งไม่ทันรู้ก็คือไอ้นิสัยเก็บเนื้อเก็บตัวมันได้กลายเป็นสันดานไปอย่างถาวร และนิสัยเสียข้อนี้ยิ่งได้รับการส่งเสริมจากพี่ชายทั้งสองเป็นอย่างดี เพื่อให้น้องหนึ่งเป็นน้องติดพี่ ใครหน้าไหนก็ห้ามมายุ่ง รู้ไว้ซะพี่ชายหวง
ตั้งแต่อนุบาลจนจบม.ต้น น้องหนึ่งจะอยู่ในความดูแลของพี่ชายทั้งสองมาตลอด จนพี่ทิเรียนจบ ม.หก สอบเข้าหมอได้ เรียนหมอหนักจะตาย แต่พี่ทิก็ยังมีเวลาวนเวียนมาเยี่ยมเยียนที่โรงเรียนอยู่เรื่อย พี่ทิ ตอนก่อนก็ว่าพี่แกหล่อแล้วนะ ยิ่งเดี๋ยวนี้ยิ่งดูดี บวกกับผิวขาวจ๊วกของพี่ทิด้วยแล้ว มาโรงเรียนที รุ่นน้องงี้กรี๊ดจนโรงเรียนแทบแตก แต่ดีนะ น้องหนึ่งชอบ หลังจากพี่ทิมาโรงเรียน จะมีสาวๆ เอาขนมมาฝากให้พี่ทิเต็มเลย ขนมอร่อยๆ ทั้งนั้น มีตั้งแต่ทำเองจนของซื้อมาแพงๆ ที่น้องหนึ่งยังไม่กล้าซื้อกินเองเลย น้องหนึ่งแค่ช่วยหิ้วเอากลับไปให้แล้วของทั้งหมดนั้นก็จะได้ลงไปอยู่ในกระเพาะน้องหนึ่งแบบไม่ต้องเสียเงินซื้อไปเป็นเดือน ดีจะตาย พี่ทิมาโรงเรียนจนแน่ใจว่าพี่ตุลดูแลน้องหนึ่งได้พี่ทิเลยปล่อยให้เป็นหน้าที่พี่ตุลย์เต็มตัว และตั้งแต่นั้นน้องหนึ่งก็มีเมนูผัดกะเพรา เป็นเมนูในดวงใจ เพราะพอหมั่นไส้พี่ชายตัวดีแต่ทำอะไรไม่ได้ก็สั่งผัดกะเพรามากินแก้แค้น ก็ตุลสิ ชื่อของพีตุลมันแปลว่ากะเพรานี่
พอน้องหนึ่งขึ้นม.สี่ พี่ตุล ก็เข้ามหาวิทาลัยแล้ว พี่ตุลย์เลือกคณะวิศวะที่เดียวกับพี่ทิทั้งที่หัวอย่างพี่ตุลถ้าเลือกหมอหรือเรียนอะไรก็ได้แต่กลับเลือกเรียนวิศวะ
“พี่ตุลไม่เลือกหมอล่ะ”
“ไม่เอาหรอก ให้พี่ทิเรียนไปคนเดียวเถอะพี่ไม่ของสายวิชาการ”
“อ๋อ น้องหนึ่งรู้แล้วพี่ตุล ชอบใช้แรงงานนี่เอง” อยู่กับเพื่อนยังแทนตัวเองว่าเราบ้าง ผมบ้างหรือจะหนึ่งเฉยๆ ก็ได้ แต่ อยู่กับพวกพี่ทิ พีตุลที่ไร ต้องแทนตัวว่าน้องหนึ่งตลอดสิน่า
“มานี่เลยน้องหนึ่ง ปากอย่างงี้มาให้พี่ฟัดซะดีดี”......
....
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า พอ พอแล้วพี่ตุล”
.
ไม่รู้ตั้งแต่เมื่อไหร่ที่พี่ตุลเป็นพวกบ้าออกกำลัง ถามก็บอก พี่จะได้แข็งแรงปกป้องน้องหนึ่งได้ไง พี่ตุลเรียนวิศวะก็น่าจะเหมาะแล้วล่ะ บ้าพลัง ถึก เถื่อนซะขนาดนั้น เคยบอกไปแบบนั้นเลยโดนแกล้ง ด้วยการกอดรัดฟัดเหวี่ยงซะจนตัวช้ำ แก้มช้ำไปหมด แถมยังบอกว่าถึงพี่จะถึก จะเถื่อน แต่พี่หล่อ...อิ๊ หน้าไม่อายชะมัดเลยพี่ชายน้องหนึ่งคนนี้
ทั้งที่คิดว่าขึ้น ม.สี่เมื่อไหร่ก็จะไม่มีพี่ๆคอยคุ้มหัว น้องหนึ่งจะยืนด้วยลำแข็งของตัวเอง จนจบม.หก ก็ยังอยู่ใต้อิทธิพลของพี่ตุลได้อย่างเหลือเชื่อ จะว่าไปพี่ตุลมันเป็นมาเฟียในโรงเรียนหรือยังไง ขนาดเรียนจบไปแล้วแต่พี่แกยังมีรุ่นน้องทั้งผู้ชายผู้หญิง ส่วนใหญ่จะหนักไปทางผู้หญิงซะมาก คอยเป็นหูเป็นตาให้ตลอด แต่ก็ดีน้องหนึ่งขี้เกียจยุ่งกับใครต่อใครน้องหนึ่งชอบวาดรูปเงียบๆ คนเดียว คนเยอะวุ่นวาย สมาธิหายหมด ผลพลอยได้จากการพยายามแอบพวกพี่ๆ น้องหนึ่งเลยได้เรียนวาดรูประบายสีมาจากในยูทูป น้องหนึ่งหัดมาตั้งแต่เด็กๆ คุณแม่เห็นน้องหนึ่งชอบ เลยหาอุปกรณ์มาไว้ให้เต็มเลยไม่ว่าน้องหนึ่งจะหัดว่าสีเทียน สีดินสอ สีน้ำ สีน้ำมัน สีอคิลิก กระดาษ กระดาน เฟรมผ้าใบ มีครบ
จบม.หกแล้ว ถ้าน้องหนึ่งไม่เดินไปตามทางที่พี่ทิกับพี่ตุลวางไว้ให้น้องหนึ่งจะเป็นน้องนอกคอกไหม พี่ทิกับพี่ตุลจะไม่รักน้องหนึ่งหรือเปล่า น้องหนึ่งไม่อยากเรียนหมอ น้องหนึ่งไม่อยากเป็นวิศวกร วันนี้พี่ๆ กลับมาพร้อมหน้า ทั้งๆ ที่พี่ทิต้องเรียนหนักแต่ก็ยังปลีกเวลามาให้คำปรึกษากับน้องหนึ่ง
“น้องหนึ่งเรียนหมอเถอะพี่จะได้ดูแลเราได้ ถึงจะไม่ค่อยมีเวลาแต่ก็ได้อยู่ใกล้ตาพี่จะได้ไม่ต้องห่วง หัวเราเข้าได้อยู่แล้ว” พี่ทิ พ่อ เอ้ยพี่ที่แสนดีเสนอเป็นคนแรก
“ไม่ชอบก็มาเรียนกับพี่นี่ สนุกจะตาย สาวตรึม” สาวคณะอื่นน่ะสิ หลอกฟันมาไม่รู้ครบทุกคณะในม.หรือยังอย่านึกว่าน้องหนึ่งรู้ไม่ทันนะนะ ไปเรียนกับพี่ตุลเหมือนเอาชีวิตไปเสี่ยงภัยจากสาวๆที่โดนเขี่ยทิ้งยังไงไม่รู้ น้องหนึ่งกลัว
“น้องหนึ่งไม่เรียนหมอ ไม่เรียนวิศวะ พี่ทิกับพี่ตุลจะเกลียดน้องหนึ่งไหม” น้องหนึ่งรู้อยู่อย่างว่าถ้าอยากให้พี่ๆ ตามใจ แค่ทำเสียงเศร้า เคล้าน้ำตาเข้าไปหน่อย พี่ๆ จะแล่นมาเอาใจจนแทบจะทูนหัวให้ทุกอย่าง แถมวันนี้เพิ่มดีกรีความอ้อนด้วยการเข้าไปกอดเอวพี่ทิเพิ่มอีกหน่อย จะสูงไปไหนเนี่ยพี่ทิ หัวน้องหนึ่งอยู่แค่คางพี่เองนะ น้องหนึ่งสูงนะ สูงตั้งร้อยเจ็ดสิบเซนติแน่ะ
“ไม่อยากแล้วน้องหนึ่งอยากเรียนอะไรบอกพี่ทิซิ” นั่นไง เสียงอ่อนแบบนี้ค่อยน่าคุยด้วยหน่อย
“น้องหนึ่งอยากเรียนศิลปะ ถ้าเรียนคณะนี้น้องหนึ่งไม่ได้ไปยุ่งสุงสิงกับใครมาก น้องหนึ่งอยู่แต่กับตัวเอง คนคณะนี้มีความเป็นส่วนตัวสูง”
“โลกส่วนตัวสูงแถมไปกันเป็นฝูงอะสิไม่ว่า อยู่แต่ในจิตนาการ ขาดความมั่นใจ แปลกแยก” พี่ตุลพูดเสียไม่พอใจนิดหน่อย
“เฮ้ย จีบสาวศิลปะไม่ติดก็อย่าพานน้อง”
“ที่ไหน หล่อขนาดนี้มีแต่สาววิ่งเข้าใส่ครับ อย่าให้คุย” พี่ตุลทำหน้าหยิ่งใส่ แบบนี้ชัวร์เลย กินแห้วคณะศิลปะมาอิ่มแน่
“พี่รู้ว่าน้องหนึ่งชอบศิลปะ แต่พี่ก็อยากให้น้องหนึ่งอยู่ใกล้ๆ มองไปก็เห็น ไม่เรียนคณะพี่เรียนคณะพี่ตุลก็ยังดี” พี่ทิถอนใจ
“แต่ในเมื่อน้องหนึ่งไม่อยากเรียน พี่ก็ตามใจ เพราะยังไงก็ยังไงที่มหาวิทยาลัยก็มีคณะนี้ แต่พี่ขออย่างนะน้องหนึ่ง พี่ไม่อยากให้น้องหนึ่งเรียนจิตกรรม ไม่อยากให้น้องหนึ่ง ต้องนั่งดมกลิ่นสี กลิ่นน้ำมันตลอด มันเสียสุขภาพ น้องหนึ่งเลือกเอกอื่นให้พี่ได้ไหม พี่มีน้องที่ตั้งแต่หัวจรดเท้าเหม็นตลบไปด้วยกลิ่นน้ำมันจนนึกว่าเครื่องจักรเดินได้คนแล้ว พี่ไม่อยากกอดกระป๋องสีเดินได้แม้กระป๋องสีนั้นมันจะน่ารักแค่ไหนก็ตาม นะ นะ พี่ขอแค่นี้ได้ไหมครับ” อื้อหือ ขอแบบนี้ให้น้องหนึ่งเลือกคณะอื่นเลยเหอะพี่ทิ ยังดีนะที่รู้อยู่ก่อนแล้วว่าพี่ชายอนามัยจัด ต้องมีข้อแม้แน่นอน เลยไม่ได้คิดที่จะเรียนเอกนี้มาตั้งแต่ต้น
“ได้ครับน้องหนึ่งจะเลือกเอกอื่น พี่ทิอนุญาตให้น้องหนึ่งเรียนศิลปะแล้วนะครับ ห้ามกลับคำนะ”
“แน่นอนสิ ในเมื่อน้องหนึ่งชอบพี่ก็ไม่ขัดครับ”
“เย้ น้องหนึ่งรักพี่ทิที่สุดเลย”
“อ้าว เฮ้ย น้องหนึ่งแล้วพี่ตุลล่ะ พี่ก็ไม่ได้ขัดเหมือนกันนะ” พี่ตุลเดินเข้ามาดึงแขนที่เกาะเอวพี่ทิออกแล้วเอาตัวเองแทรกเข้ามานี่ก็อีกคนจะสูงไปไหน สูงกว่าพี่ทิอีกมั้งเนี่ย
“หนึ่ง” เสียงเรียกอย่าตื่นเต้นดังมาจากทางด้านหลัง
“อ้าวตี๋ นายก็เรียนที่นี่หรอ เรานึกว่าจะเรียนที่นี่คนเดี๋ยวซะอีก” หนึ่งหันกลับไปมองคนเรียกจึงเห็นว่าเป็นเพื่อนจากโรงเรียนเดียวกัน
“ตลกล่ะครับคุณ เพื่อนจากโรงเรียนเราสมัครที่นี่กันเยอะนะครับ”
“อ้าวหรอ ตอนรายงานตัวไม่เห็นใครก็นึกว่าเลือกที่อื่นกัน เราก็เลยตกใจที่เห็นตี๋นี่แหละครับ”
“ทำไมมาอยู่ที่นี่ได้ล่ะครับ ไม่ได้เลือกที่เดียวกับที่พี่ตุลเรียนหรอ พี่นายอนุญาตให้นายมาไกลบ้านได้ด้วย แปลกแฮะ”
“คือเราเลิก นะคะ นะครับ กันเถอะไหมตี๋”
“ก็ดีนะครับ เอ้ย ดีๆ แต่เราอาจเผลอตัวครับอีกก็ได้เพราะพูดแบบนี้มานานเหมือนกัน แล้วเรื่องพี่ทิกับเฮียตุลล่ะ” ตี๋เกาหัวแบบเขินๆ
“พี่ทิกับพี่ตุลยังไม่รู้หรอกว่าเราติดที่นี่ แต่เราว่าวันนี้คงรู้แล้วแหละ กลัวระเบิดลงเหมือนกัน”
“ตี๋อยู่คณะไหน เราอยู่ศิลปกรรม”
“โห ไม่ใกล้ไม่ไกล เราอยู่วิศวะ”
“อ้าวตึกคณะอยู่ใกล้กันเลย”
“เอาเบอร์เราไป ถ้ามีไรโทรหาเราได้นะ ไปก่อนล่ะเพื่อนรอละ” ตี๋บอกเบอร์โทรให้อย่างเต็มใจ
“ขอบใจนะ” ....
..
.
หลังจากนั้นก็ระเบิดลงเต็มๆ พี่ทิ พี่ตุลมาหาถึงม. ต้องดราม่ากันแทบตายกว่าที่ทั้งสองคนจะยอมใจอ่อนกลับไป เบอร์เพื่อนทุกคนที่วันนั้นได้มา ไม่ว่าจะเบอร์เพื่อนศึกษา เพื่อนมนุษย์ รวมไปถึงเบอร์ตี๋จากวิศวะเป็นอันระเห็ดไปปรากฏหลาบนโทรศัพท์ท่านพี่ทั้งสองอย่างช่วยไม่ได้ คอนโดใกล้ม.ที่แม่หาซื้อให้ ตอนปีหนึ่งเทอมหนึ่งไม่ค่อยได้ใช้เพราะปีหนึ่งทุกคนต้องอยู่หอใน มันเป็นกฎ มั้งนะ หรือไม่น้องหนึ่งก็คงโดนรุ่นพี่หลอก
ห้องที่ซื้อไว้กลายเป็นที่สิงสถิตของพี่ตุลที่หนีมาเที่ยว เอ้ย มาคุมความประพฤติน้องเสียมากกว่า มาถี่จนนึกว่าซิวมาเรียนที่นี่ไปแล้ว ที่ไหนได้ เป็นคำสั่งจากมาเฟียขาใหญ่อย่างพี่ทิที่ตัวเองมาไม่ได้ก็สั่งน้องมาเสียอย่างนั้น พี่ตุลมักมาแบบไม่บอกไม่กล่าว จนตอนนี้ขึ้นปีสองแล้วพี่ตุลก็ยังไปไปมามาอยู่บ่อยๆ
“น้องหนึ่ง ใครทำอะไร หรืออุบัติเหตุทำไมเลอะเทอะแบบนั้น เป็นอะไรมากไหม ให้พี่ตามพี่ทิมาดูหรือเปล่า”
“พี่ตุ๊ล น้องหนึ่งเรียนเซรามิกนะ เซรามิก รู้จักมั้ย ที่เขาปั้นหม้อปั้นไหกันน่ะ มันอยู่กับดินกับทรายนะ มันก็ต้องเลอะเป็นเรื่องธรรมดา แล้วนี่ วันนี้เรียน Throwing นะ แป้นหมุน น่ะครับรู้จักไหม มันถึงได้เลอะขนาดนี้ พี่จะตื่นตูมทำอาร้าย”
ระอาพี่ชายจอมแตกตื่นเหลือเกิน แล้วไม่รู้จักจำซะบ้างเลย เจอกันที่ไรชอบนึกว่าน้องโดนใครแกล้งหรือไม่ก็เกิดอุบัติเหตุทุกรอบ
มีอยู่ครั้งพี่ทิแทบจะรีบบึ่งรถมาจากกรุงเทพฯ ตอนดึกตอนดื่นด้วยซ้ำไป ดีที่ยังโทรสกัดได้ทัน
“แล้วนี่มาทำไรล่ะ น้องหนึ่งไม่ค่อยว่างมากินข้าวเย็นเป็นเพื่อนนะ น้องหนึ่งต้องเริ่มเฝ้าเตาแล้ว แถมมีเรียนถ่ายรูปอีก”
“พี่ก็จะมาบอกเราเหมือนกันว่าต่อไปนี้คงไม่ได้มาหาอีกนานเพราะต้องเร่งจบแล้ว ถ้ามีไรหรือแค่คิดถึงก็โทรหาได้ 24 ชั่วโมง แต่ถ้าเรื่อด่วน จำเป็นโทรหาตี๋ก็ได้ มันแสตนด์บายตลอด” เอ่อพี่ครับ พี่เอาเพื่อนผมมาเป็นผู้ปกครองผมด้วยอีกคนหรือไง ให้มันได้อย่างงี้สิ
“ครับ พี่ตุลสบายใจได้ ตั้งแต่อยู่มาไม่เห็นมีใครมายุ่งไรกะน้องหนึ่งเลยสักคน”
................มันจะไปมีได้ไงล่ะครับน้องหนึ่งที่น่ารักของพี่ตุล ก็พี่เตะสกัดแม่มตัวเป็นเกลียว ทุกทางขนาดเน้ น้องนึกว่าพี่มาเล่นๆ หรือครับที่ม.นี้เนี่ย
ไม่ครับพี่มาขายขนมจีบ เฮ้ยไม่ใช่ พี่มันคนกว้างขวางครับ เพื่อนพี่เยอะ อย่านึกว่าเหลือบ ริ้นไร ตัวไหนมันจะผ่านเข้ามาได้เลย.................
“เอากันขนาดนี้เลยหรอพี่ตุล” ไอ้ตี๋มันเคยถามเมื่อนานมาแล้ว
“เออสิวะ น้องพี่ พี่หวง”
“เอา เอาตามใจพี่เถอะครับ ผมช่วยพี่ได้เท่านี้แหละนะ ถ้าหนึ่งมันไปจีบสาวที่ไหนผมไม่ห้ามมันให้พี่นะครับ”
“เออ ถ้ามันจีบสาวเป็นพี่ก็ไม่ห้าม แต่ถ้ามีไอ้ตัวไหนมาจีบน้องหนึ่ง พี่ฝากมึงตืบมันให้ด้วย” หึ จีบสาว ไอ้นี่ก็คิดได้ สาวที่ไหนมันจะชอบผู้ชายหน้าหวานกว่าตัวเองวะ พวกกูทำใจมานานละ ว่าต้องได้น้องเขยมากกว่าสะใภ้ล่ะวะ แต่ถ้าไม่มีซะเลยจะดีกว่า น้องพี่ พี่หวง
หลังจากวันนั้น น้องหนึ่งก็เจอกับตี๋อีกบ้างตามร้านอาหารแถวม. กับแคนทีน
เย็นๆ แถวสนามหญ้าที่ถูกใช้เป็นสนานบอล ของผู้ชายสารพัดคณะ เป็นที่ที่ลมเย็นน่านั่งเล่นแต่น้องหนึ่งไม่มีเวลามานั่งเอ้อระเหยเหมือนสาวๆ หลายคนหรอก เพราะต้องรีบไปกินข้าวให้เสร็จแล้วรีบกลับมาเฝ้าเตาเผาที่ยังไม่ถึงอุณหภูมิที่ต้องการ ตอนนี้มีเพื่อนที่ยังไม่กลับดูให้อยู่ วันนี้น้องหนึ่งขี่มอเตอร์ไซด์มาเรียนเพราะที่จอดมันมีน้อยต้องใช้สอยอย่างประหยัด ออกจากช้อปเซฯ อ้อมออกมาทางวงเวียนวิศวะ ตัดมาออกข้างสนามบอลไปอีกไม่ไกลก็จะถึงแคนทีน
“ หนึ่ง วู้ วู้” เสียงคนคุ้นเคยเรียกมาจากกลางสนาม ตี๋เห็นหนึ่งจอดรถก็วิ่งตรงมาหา
“จะไปไหน”
“จะไปแคนทีน เดี๋ยวต้องกลับมาเฝ้าเตาต่อ ตี๋มีไรหรอ”
“ไปส่งที่ห้องหน่อย ไม่มีรถ ต้องรีบเอางานไปให้เพื่อน” หนึ่งพยักหน้าอย่างเต็มใจ
“มา เราขี่เองนายไม่ถนัดตอนมีคนซ้อน”
“ตี๋ ติดไปแคนทีนคน” ชายร่างสูงผิวแทนคมเข้มก้าวยาวๆ เบียดซ้อนท้ายมาด้วยอีกคน ทำเอาหนึ่งต้องกระเถิบชิดตี๋มากยิ่งขึ้น
“งั้นแวะส่งพี่แดนก่อน แล้วหนึ่งเลยไปหอส่งเราแล้วค่อยมาแคนทีน” รถออกตัวทันที ทำเอาหนึ่งที่ไม่ทันตั้งตัวผงะ แผ่นหลังกระแทกเข้ากับแผ่นอกแน่น หัวโขกเข้ากับปลายคางของคนด้านหลัง พี่ที่ชื่อแดนตามที่ตี๋เรียก แค่ยิ้มให้ไม่ได้ว่าอะไรไม่แสดงว่าเจ็บสักนิด
ส่งตี๋ที่หอเรียบร้อย หนึ่งขี่รถกลับมาที่แคนทีน จอดรถในที่จอด ข้อมือขวาก็โดนคว้ามับ
“ไปกินข้าวด้วยกัน วันนี้เลี้ยง ขอบใจที่ให้ติดรถมา” พี่แดนไม่รู้โผล่มาจากไหน คว้าแขนได้ก็ลากออกเดินทันที
“มะ ไม่ต้องก็ได้ครับแค่นี้เอง” หนึ่งได้แต่ปฏิเสธแต่ขัดขืนไม่ได้
“นั่งนี่ กินไรเดี๋ยวไปซื้อให้”
“ข้าวกะเพราหมูไข่ดาวครับ เอ่อ พี่กินน้ำอะไรเดี๋ยวหนึ่งไปซื้อน้ำให้พี่แล้วกัน”
“เลี้ยงง่ายดีนะเรา น้ำมะพร้าวปั่น”
ได้อาหารกับน้ำเราสองคนก็ต่างคนต่างกิน ข้าวกระเพราหมูสองจานกับน้ำมะพร้าวปั่นสองแก้ว ไม่รู้ว่าบังเอิญหรือเพราะชอบเหมือนกันก็ไม่รู้
“ชอบเตี๋ยวเรือไหมเรา” หลังจากถามชื่อ คณะ ชั้นปีกันเป็นที่เรียบร้อย ก็ต่างคนต่างกิน แล้วอยู่ๆ พี่แดน หรือชื่อจริงว่า ‘ชนแดน’ รุ่นพี่ วิศวะ ปี 3 ก็ถามคำถามทำลายความเงียบ
“ก็กินได้ครับ แต่ไม่ค่อยชอบ มันเผ็ด”
“แล้วในพวกก๋วยเตี๋ยวชอบกินอะไร”
“เส้นใหญ่น้ำหมู”
“ที่เป็นน้ำใสๆ มีเส้นใหญ่ ถั่วงอก หมูแดงแล้วก็ใส่หมูสับหน่อยนึงอะนะ”
“ครับ ประมาณนั้น” พี่แดนไม่ได้ว่าอะไรต่อ ได้แต่มองหน้าแล้วยิ้มแปลกๆ และเพราะยิ้มแปลกๆ นี่แหละน้องหนึ่งก็เลยต้องถาม
“พี่แดนชอบกินเตี๋ยวเรือหรือครับ”
“ไม่ พี่ไม่ชอบของดำ”
“ฮะ???”
“พี่ตัวดำ พี่เลยไม่ชอบกินชอบใช้ ของดำ”
“เกี่ยวกันตรงไหนอะครับ อ๊ะงั้นก็ไม่ชอบเฉาก๊วยสิครับ แต่หนึ่งชอบกินนะ”
“ไม่รู้เหมือนกัน แต่กันไว้ก่อนก็ดี เฉาก๊วยพี่ไม่ชอบ แต่ถ้าหนึ่งอยากกินหนึ่งก็ซื้อมาเลี้ยงพี่ถ้าหนึ่งให้พี่กินได้หมดแหละ”
“งั้นที่กินน้ำมะพร้าว ไม่ชอบเตี๋ยวเรื่อ...”
“ใช่ ยิ่งสบู่ถ่านนะอย่าหวังได้กินเงินพี่”
“พี่ไม่ได้ดำซะหน่อย อย่างงี้เรียก แทน ต่างหากครับ ผิวสีสวยออกจะตาย หนึ่งอยากมีผิวสีแบบนี้บ้าง”
“ชอบหรอ มาอยู่ใกล้พี่บ่อยเผื่อผิวพี่มันจะตกใส่สิ”
“งั้นหนึ่งไปนอนข้างถ่านดีกว่าดำเร็วดี”
“ไม่ดีหลอกถ่านเลอะเทอะ นอนข้างพี่ดีกว่าอีก” ฉึก ....ส่งกามเทพไปยิ่งศร เผื่อจะหลงคารมกันบ้าง..... เบา พอหอมปากหอมคอ....... ; ) พี่แดนเองครับ
“....”
เย็นนั้นหนึ่งไปส่งพี่แดนที่สนามบอลแล้วกลับไปนั่งเฝ้าเตาต่อ โดยไม่รู้เลยว่าหลังจากเย็นวันนั้น จะได้เพื่อนกินข้าวเย็นแบบถาวร
แรกๆ พี่แดนจะแวะมาดักอยู่ที่หน้าช็อปเซฯ แล้วแค่ชวนแบบบังคับ คือคว้ามือลากขึ้นรถ รถทอเตอไซด์บ้าง รถเก๋งบ้าง ให้ไปกินข้าวด้วยกัน
แม้แต่เบอร์โทรก็บังคับเอาไป บอกว่าจะเอาไว้โทรมาชวนกินข้าว จากนั้นก็จะโทรมาทุกเย็น
โทรชวนแค่กินข้าวมาเป็นเดือน ถึงได้เปลี่ยนมาเป็นไลน์หา แต่เรื่องกินข้าวก็ยังใช้วิธีโทรตามอยู่ดีเคยถามเหมือนกันว่าทำไมไม่ไลน์มา
“กินข้าวเป็นเรื่องสำคัญ โทรหาเอาแน่นอนดี เรื่องคุยเล่นไลน์ทิ้งไว้ หนึ่งว่างเมื่อไหร่ก็มาอ่านจะได้ไม่เหงาเหมือนมีพี่อยู่ด้วยตลอด” ฉึก....นาน นานส่งไปซ้ำสักดอก ตอกย้ำความรักให้หนักแน่น หุหุ ..... ; ) พี่แดนอีกรอบ
คุยเรื่องสัพเพเหระกันมาได้สักระยะ เวลาอื่น ก็จะมีข้อความมาทางไลน์ บ่นนู่นนี่นั่นบ้าง คุยเรื่องตลกบ้าง หลังจากคุยไลน์กันไปอีกเดือนเศษ
จนกลายเป็นนิสัย ต้องนอนรอเสียงเตือน ไลน์ ....มาชวนเข้านอน ไม่งั้นน้องหนึ่งนอนไม่หลับ ไม่ว่าจะเป็น
....ดึกแล้ว เข้านอนกันเถอะ....
....ฝันดีนะ....
....จะปิดไฟละนะหลับตาหรือยัง....
....นอนด้านในนะเดี๋ยวพี่นอนด้านนอกกันหนึ่งดิ้นตกเตียง....
....ถ้าคืนนี้หนาวก็เบียดมาซบอกพี่ได้นะครับ อกพี่อุ่น....
....หนุนแขนพี่แทนหมอนไหมคืนนี้.... และอีกสารพัดความเลี่ยนแบบซ่อนยิ้มที่ทำให้น้องหนึ่งนอนหลับฝันดีแทบทุกคืน ที่บอกว่าแทบก็เพราะวันไหนที่พี่ตุลว่างมาคืนนั้นน้องหนึ่งจะโดนซักฟอกจนแทบหมดอารมณ์นอน ยังดีที่พี่ตุลไม่เคยแอบเช็คโทรศัพท์เหมือนเมียขี้ระแวง ไม่งั้นคงเป็นเรื่อง
หลังสามเดือนที่ได้กินข้าวด้วยกัน ได้คุยกัน พี่แดนก็ได้โอกาสมาส่งน้องหนึ่งถึงหน้าคอนโด หลังจากนั้นพี่แดนก็มารอรับไปเรียน ไปรับไปส่งจนกลายเป็นประจำ แต่พี่แดนไม่เคยขอขึ้นไปยุ่งย่ามบนห้องเลยสักครั้ง แค่มาจอดรถรอที่ด้านหน้า ส่งเสร็จก็ไป
ต้องเทียวรับเทียวส่งอยู่นานกว่าที่หนึ่งจะไว้ใจ จนเห็นเรื่อง กินข้าวด้วยกัน ไปรับมาเรียน รอส่งกลับห้อง เป็นเรื่องปกติ ถ้าทำอะไรแปลกๆ หรือทำให้เจ้าตัวเล็กนี่ไม่ไว้ใจขึ้นมา เจ้าหนึ่งน้อยก็พร้อมจะแล่นหนีเข้าไปซุกอยู่ในกระดองทันที
“น้องหนึ่งมีเรื่องกลุ้มอะไรบอกพี่แดนได้นะ” ไม่รู้ตั้งแต่เมื่อไหร่ที่คนตัวเล็กข้างๆ เผลอเรียกตัวเองว่าน้องหนึ่ง ...... ; ) พี่แดนแสนขยันก็ตีเนียนเรียก น้องหนึ่ง มาตลอด
“ฮะ อะไรนะครับ” ชนแดนมองอย่างเห็นห่วง
“พี่ถามว่ากลุ้มอะไรครับ”
“ไม่มีอะไรหรอกครับ น้องหนึ่งไม่ได้กลุ้มใจอะไร....มั้ง” แล้วไอ้มั้งเบาแสนเบาที่หลุดตามหลังมานั่นอะไรเล่า
“ไม่ได้กลุ้มแล้วทำไมคิ้วมันถึงขมวดจนจะชนกันอยู่แล้วล่ะ” พี่แดนยื่นนิ้วมาคลึงหว่างคิ้วให้อย่างเบามือ นี่นั่งคุยกันอยู่ในรถหน้าคอนโดนะครับไม่งั้นจะลากมาจูบซะให้หายกลุ้มเลย ........... ; ) พี่แดนผู้เริ่มหื่น
“คือ... น้องหนึ่งถามอะไรพี่แดนหน่อยได้ไหมครับ”
“อือ เอาสิ”
“พี่แดนว่าน้องหนึ่งน่ารักไหมครับ”
“น้องหนึ่งหน้าตลกครับ” พี่แดนเอื้อมมือมาแตะเบาๆ ที่แก้ม
“เฮ้ออออ”
“อ้าว ทำไมถอนใจซะยาวเลย”
“ก็น้องหนึ่งไม่แน่ใจว่าพี่แดน มาอยู่กับน้องหนึ่งทุกวันอย่างนี้ เพราะจะมาแกล้งน้องหนึ่งหรือเปล่า คนที่บอกน้องหนึ่งน่ารัก ก็ชอบแกล้งน้องหนึ่งบ่อยๆ น้องหนึ่งไม่ชอบ แต่น้องหนึ่งก็ไม่กล้าถาม แล้วพี่แดนก็ยังไม่ได้แกล้งอะไรน้องหนึ่งด้วย”
“คนที่บอกน้องหนึ่งน่ารักแกล้งน้องหนึ่งยังไงบ้างเล่าให้พี่ฟังสิ”
“บางคนก็ชอบดึงแก้ม บางคนก็ชอบมาหอมแก้มน้องหนึ่งแรๆ บางคนกัดน้องหนึ่งด้วย”
“กัด กัดยังไงน้องหนึ่ง”
“กะ กัดปากน้องหนึ่งครับ เจ็บ” ไอ้เวรพวกนั้นมันน่าตามไปฆ่าให้หมด ชนแดนได้แต่เข่นเขี้ยวเคี้ยวฟัน
“แต่ไม่เป็นไรหรอกนะครับ มันเป็นเรื่องตั้งนานมาแล้ว และอีกอย่าง คนพวกนั้นโดนพี่ตุลกับพี่ทิจัดการเรียบ” น้องหนึ่งทำหน้าภูมิใจในตัวพี่ชายเสียเหลือเกิน
หึ หึ ด่านพี่ชายสองคนที่ทำตัวยังกับพ่อ มันไม่มีทางจะผ่านด่านนี้ไปได้ง่ายๆแน่ ไอ้ตี๋อีกคน ช่วงนี้ชอบมองเขม่นอยู่บ่อยๆ ดีที่มันยังไม่มีโอกาส เอาวะก็คนมันรักไปแล้วยังไงก็ต้องยอม แต่ใครยอมใครนี่อีกเรื่องนะ
“ตอนหลังเลยไม่มีใครกล้ามารังแกน้องหนึ่งอีกเลยครับ แต่ตอนนี้น้องหนึ่งโตแล้ว น้องหนึ่งรู้ ไอ้แบบนั้นเรียกแต๊ะอั๋ง แล้วน้องหนึ้งก็ไม่ชอบให้คนที่ไม่ได้รักมาทำแบบนั้นด้วย น้องหนึ่งจะไม่ให้ใครมารังแกน้องหนึ่งง่ายๆ หรอกครับ”
“ดีแล้วถ้าใครกล้ามาแกล้งบอกพี่เลยนะเดี๋ยวพี่ไปจัดการให้เอง แล้วก็ไม่ต้องกลัวว่าพี่จะแกล้งน้องหนึ่งนะ พี่รักน้องหนึ่ง แต่พี่ยังจะไม่ แต๊ะอั๋ง จนกว่าน้องหนึ่งจะรักพี่เหมือนกัน”
“รักหรอครับ รักเหมือนพี่ตุล พี่ทิหรอครับ”
“ไม่ใช่สิ รักเหมือนคนรัก น้องหนึ่งรู้ไหม เข้าใจไหม” น้องหนึ่งทำหน้าแบบไม่เชื่อ
“เฮ้ออ น้องหนึ่งไม่หล่อนะ”
เกี่ยวกับไม่หล่อตรงไหนเนี่ย แค่นี้ก็น่ารัก อุ๊ป ใช้น่ารักไม่ได้ เรียกว่า น่าหลงจนอยากปล้ำวันละไม่รู้กี่รอบแล้วแทนก็แล้วกัน .... ;) พี่แดน รักจริงนะครับ
“ก็บอกแล้วว่าน้องหนึ่งหน้าตลก แบบนี้พี่รั๊ก รักเลย พี่ไม่ได้บอกรักคนหล่อสักหน่อย”
“เออจริง น้องหนึ่งลืม”
“งั้นเป็นแฟนกันนะ คนหน้าตลก” ขอกันง่ายๆ นี่แหละวะ .....; ) พี่แดนผู้ไหวพริบดี ไม่ขอตอนนี้ แล้วจะไปขอตอนไหน เดี๋ยวพี่กับเพื่อนมันไหวตัวทัน
“ขอเวลาน้องหนึ่งคิดก่อนนะครับ”
“ให้ห้านาที โตป่านนี้แล้ว ต้องรู้สิว่าชอบไม่ชอบ รักไม่รัก” ชนแดนรีบกำหนดเวลาทันที แบบไม่ปล่อยให้คิดนาน
“ก็รู้แหละครับ ชอบก็ชอบอยู่นะ อยู่กันพี่แดนก็สนุกดี แต่เรื่องว่ารักไม่รักนี่ยังไม่ได้คิดไปถึงขั้นนั้นนี่ครับ” หนึ่งหน้ายุ่ง ตอบอุบอิบ
“รักพี่เถอะนะ พี่ออกจะน่ารัก พี่น่ารักแล้วพี่ยอมให้น้องหนึ่งแกล้ง อยากจับแก้ม อยากจุ๊บ อยากกัด พี่แดนยอมน้องหนึ่งทู๊กอย่างเลยครับ” ชนแดนแกล้งยิ้มกว้างซะจนตาหยี
“ให้แกล้งได้จริงนะ ไม่โกรธนะ”
“จริง ไม่โกรธ มีแต่จะรักมากขึ้นครับ สัญญา”
“งั้นเป็นก็ได้ครับ”
“เป็นอะไรนะครับ” ชนแดนมองสบตาตรงๆ แล้วแกล้งถามซ้ำ
“เป็นแฟน” น้องหนึ่ง หลบตา ก้มหน้างุด แก้มแดงจนลามลงมาที่คออย่างเห็นได้ชัด ตอบเสียงเบาแบบเขินสุดขีด
“อย่างนั้นวันนี้ก็ขึ้นไปเที่ยวห้องแฟนได้แล้วสิ” ชนแดนยื่นหน้าเข้ามาใกล้ ยิ้มกริ่ม ถามเสียงแผ่ว
“ไม่ต้องเลย วันนี้น้องหนึ่งไม่ได้เตรียมตัว ห้องก็ลก รอให้ห้องน้องหนึ่ง พร้อมต้อนรับแขกเมื่อไหร่จะชวนไปเที่ยวครับ” น้องหนึ่งดันไหล่ชนแดนให้กลับไปนั่งดีๆ พร้อมตอบเสียงสั่น
ก่อนเปิดประตูรถแล้วหนีลงจากรถทันที ก่อนประตูจะปิดสนิทยังได้ยินเสียงคนใจรถหัวเราะ จนต้องส่งค้อนกลับไปให้ก่อนวิ่งขึ้นห้องไป
มีต่อค่ะ
-
วันนี้ตี๋พาหนึ่งไปเที่ยวตามที่เคยสัญญากัน ร้านเหล้าโปร่งโล่งชายทุ่ง ลมพัดเย็นสบายเป็นอีกสถานที่ที่นักศึกษาจะมานั่งจิบอะไรเบาแบบผ่อนคลายสบายๆ
“หนึ่งนายจะลองจริงหรอ ไม่รอมาพร้อมเฮียตุลหรือไม่ก็พี่ทิก็ยังดีนะเราว่า”
“ไม่อะ มากับพี่ทิ หรือพี่ตุลก็ได้แต่ดูสองคนนั่นกินกันน่ะสิ อยากหวังจะได้แตะเลยของพวกนี้” หนึ่งพูดอย่างเซ็งๆ
“เอาก็เอา เอาไงเอากัน งั้นวันนี้เราปล่อยนายเต็มที่เราจะไม่แตะเลยของพวกนี้”
“เฮ้ย ได้ไง กินคนเดียวมันก็แปลกสิ กินด้วยกันนี่แหละ นายก็กินน้อยๆหน่อยเดี๋ยวที่เหลือเราเหมาเอง” มองเบียร์เหยือกเย็นเจี๊ยบตรงหน้า
จนป่านนี้ยังไม่ได้บอกตี๋เรื่องพี่แดนเลย ไม่กล้า กลัวจะรู้ไปถึงหูพ่อ เอ้ยพี่สองคน
เมื่ออาทิตย์ที่แล้วเพิ่งพาพี่แดนขึ้นไปเที่ยวที่ห้อง หลังจากเป็นแฟนกันมาได้ครบเดือน ก็แค่ขึ้นไปนั่งเล่น นอนเล่น ไม่ได้มีอะไรทะลึ่งตึงตัง เหมือนที่ต่อมจิ้นกำลังพาหลายๆ คนล่องลอยไปไกล
ก็แค่จับมือ โอบบ้าง หอมแก้มบ้าง เอ่อ ก็มีจูบบ้างล่ะนะ ก็พี่แดนบอกว่าถ้าเห็นพี่แดนน่ารัก ก็ให้น้องหนึ่งรังแกพี่แดนบ่อยๆ พี่แดนหล่อ แต่นิสัยน่ารัก น้องหนึ่งก็เลย จุ๊บกับพี่แดนบ่อยๆ แต่ไม่รู้ทำไม มันชอบเลยไปเป็นจูบจนปากเจ่อซะทุกครั้งเลย ต่อว่าไปพี่แดนก็ได้แต่หัวเราะ อึ้ยย ขัดใจ แต่ก็แอบชอบนะ เคลิ้ม....
“หนึ่ง หนึ่ง นั่งยิ้มอะไรตาเยิ้ม แค่เห็นก็เมาได้แล้วหรือไง”
“บ้า ใช่ที่ไหนเล่า เอ๊า ชน” อึกแรก ขมงะ... แหวะ... ไม่อร่อยเลย แต่ บอกตี๋ไปแล้วว่าจะเป็นคนกินเยอะ เป็นไงเป็นกันสิ เลยซดเข้าไปอีกอึกใหญ่อย่าง
“เป็นไง หน้าเหยเก ไม่อร่อยอะสิ”
“อือ” พยักหน้าอย่าจำยอม หน้ารู้สึกร้อนๆ เห่อๆ
“กินได้เท่าไหร่ก็เท่านั้น ไม่ต้องฝืนหรอก ไม่หมดเดี๋ยวเราเอาไปให้เพื่อนโต๊ะนู้นช่วยกินก็ได้” ตี๋พูดปนหัวเราะ
“อ้าว หรอ แล้วตี๋ ม่าย ต้องไปหาเพื่อนหรอ” ทำไมเสียงมันยานๆ หว่า
“ไม่ต้องหรอ มันมากับรุ่นพี่สงสัยเลี้ยงสายกันมั้ง พี่แดนอะ หนึ่งคงจำไม่ได้มั้ง ที่เคยติดรถไปแคนทีน ก็นานแล้ว” ตี๋พูดพรางมองหนึ่งพี่กำลังยกแก้วขึ้นซด
“ฮึก...” หนึ่งถึงกับสำลัก
“เฮ้ย ใจเย็น ไม่ต้องรีบ” ตี๋รีบยกมือลูบหลัง ลูบไหล่ให้
น้องหนึ่งรีบอาศัยโอกาสนี้หันมองหาโต๊ะเพื่อนของตี๋ทันที ทั้งที่มึนๆ ยังเห็น ชัดเลย นั่นไง พี่แดน หน้าบึ้งเชียว ตายแน่ ทำไงดี ทำไงดี น้องหนึ่งโดนพี่แดนโกรธแน่เลย ลุกแล้ว พี่แดนลุกไปแล้ว ไม่มาหาน้องหนึ่งด้วย น้องหนึ่งลุกพรวด ทำเอาตี๋มองอย่าง งง งง แล้ววิ่งโซเซ ตามร่างสูงที่เพิ่งก้าวจากไป
“พี่แดน พี่แดน” ร่างบางวิ่งไล่หลังมาจนถึงลานจอดรถ
“พี่แดน รอน้องหนึ่งด้วย รอน้องหนึ่งก่อน” เมื่อเรียกไม่หยุด หนึ่งต้องวิ่งไปรั้งชายเสื้ออีกฝ่ายไว้
“น้องหนึ่งขอโทษ” เมื่อคนร่างสูงยังไม่ยอมพูด น้องหนึ่งก็ร้อนรนจนทำอะไรไม่ถูก น้ำตาร้อน ไหลลงเป็นสาย
“ฮึก..ฮึก..อือ....” เมื่อไม่รู้จะทำยังไงเลยร้องไห้มันซะเลย
ชนแดนหันมามองอย่างตกใจ ไม่นึกว่าคนตัวเล็กจะถึงกับร้องห่มร้องไห้ เลยได้แต่ดึงเอาเข้ามากอดปลอบ
“ไม่ร้องสิ ร้องทำไมพี่ยังไม่ได้ว่าอะไรเลย” มือก็ลูบหัวทุยๆ ที่กำลังพยายามเช็ดน้ำตากับอกเสื้อ
“ก็เพราะม่ายพูดสิ น้องหนึ่งสิ ถึงกลัว” ร่างบางเงยหน้าขึ้นตอบ รู้สึกหัวหมุนอยู่บ้าง ทำเอายืนไม่ค่อยจะตรง ยังดียังที่มีอ้อมแขนแข็งแรงคอยพยุงไว้
“อย่าโกรธนะ นะครับ นะ” เสียงที่พูดก็ว่าอ้อนแล้ว กริยาเอาหัวถูๆ กับไหล่กว้างยิ่งออดอ้อนเข้าไปอีก บวกกับตาเยิ้ม ปากแดงๆ ชนแดนก้มจูบอย่างอดใจไม่อยู่ แล้วยิ่งเจ้าของปากแดงตอบรับจูบอย่างเต็มอกเต็มใจ ทำเอาทั้งสองคนลืมตัว ยืนกอดรัดกันกลางลานอยู่เป็นนาน ก่อนจะผละออกจากกันอย่างช้าๆ
เข่าน้องหนึ่งอ่อนยวบ ชนแดนโอบประคอง กำลังจะรั้งให้เดินไปด้วยกัน ถ้าไม่มีเสียงเข้มเขียวเรียกขัดจังหวะ
“หนึ่ง”
น้องหนึ่งเพิ่งจะระลึกได้ในความมึน ว่าลืมอะไรบางอย่างไปเสียสนิท เมื่อได้เห็นหน้าบูดๆ ของตี๋ที่กำลังยืนกอดอกมองอย่างเอาเรื่อง
“หวังว่าจะมีคำอธิบายที่ดีนะหนึ่ง”
“เอ่อ คือ เรา คือ” น้องหนึ่งเหมือนคนติดอ่าง ไม่รู้จะต้องพูดอะไร มือไม้ดูเก้งก้าง จนไม่รู้จะว่างไว้ที่ไหน ซวยแล้ว ลืมเลย วันนี้มากับอวตารพี่ตุล
“อย่าดุน้องหนึ่งเลยตี๋” ชนแดนกอดคนที่กำลังอึกอักแน่นขึ้นอย่างปกป้อง
“ผมถามเพื่อน พี่ไม่เกี่ยว”
“พี่เป็นแฟนน้องหนึ่ง ให้มองมุมไหนพี่ก็เกี่ยวว่ะตี๋”
“ห๊ะ พี่เป็นอะไรนะ”
“พี่เป็นแฟนน้องหนึ่ง”
“หนึ่ง” ตี๋หันมาตะโกนใส่เพื่อนที่ยืนเกาะคนร่างสูงแน่น
“ปะ เป็นมาเกือบเดือนแล้ว” เสียงเบาหวิวตอบกลับมาทำเอา ตี๋หัวใจหวิวไปเดี๋ยวนั้น เชี่ยแล้วกู จะโดนอะไรบ้างวะเนี่ย
“เดี๋ยวพี่ไปส่งน้องหนึ่งเอง ตี่กลับไปกินต่อได้นะหรือจะกลับเลยก็ตามใจ แต่ตี๋ขับรถมากลับเลยจะดีกว่าพี่เห็นดื่มด้วยนี่” พูดจบไม่รอคำตอบ ชนแดนรีบประคองพาน้องหนึ่งเดินไปขึ้นรถของตัวทันที
ตี๋กำลังจะตามไปคว้าตัวเพื่อนกลับมาแต่กลับโดนคว้าไว้จากเด็กในร้านซะก่อน
“พี่ พี่ยังไม่ได้จ่ายตังเลย” กว่าจะจัดการกันเสร็จเรื่องเสร็จราวรถพี่แดนก็หายลับไปแล้ว
“พี่แดนมันคงไม่พาไอ้หนึ่งไปกินตับหรอกนะ เชี่ยเอ้ย ตัวใครตัวมันละกัน” ตี๋เดินกลับไปยกเบียร์ที่ยังเหลือทั้งเหยือกไปร่วมวงกับเพื่อน ซดคลาบกลุ้มดีกว่า พรุ่งนี้ค่อยโทรบอกเฮีย
ความจริงจะโทรคืนนี้ก็ได้แต่ยังมิอยากโดนทีนเร็วนัก ขอเลื่อนเป็นพรุ่งนี้จะได้มีเวลาทำใจ
เช้านี้น้องหนึ่งตื่นมาในห้องที่ไม่คุ้น หมอนข้างแข็งๆ ที่กระเพื่อมขึ้นลงเป็นจังหวะ ทำให้ต้องหันไปมอง อกเปลือยของคน คนจริงๆ ไม่ใช่หมอนข้างสกรีนลายคน พอเงยหน้ามอง
“เฮ้ย...” พี่แดนนอนลืมตามองตอบกลับมา
“ตื่นแล้วหรือครับ” ชนแดนทักก่อนจะก้มลงจูบหน้าผาก ของคนตะลึงตาค้าง
“พะ พี่แดน หนะ หนึ่ง หนึ่ง คือ”
“อ้าวยังติดอ่างไม่หายอีกหรอ หนึ่ง” พี่แดน พูดกลั้วหัวเราะ ทำเอา น้องหนึ่งถึงกับทะลึ่งพรวด ลุกขึ้นนั่งอย่ารวดเร็ว ก่อนมองสำรวจไปทั่วตัว ทั้งตัวเองและอีกคน
“เฮ้อออ” กางเกงยังอยู่ มีแต่เสื้อเท่านั้นที่หายไป ก่อนจะค่อยนึกให้ออกว่าเมื่อคืนเป็นมายังไง
.
.
.
‘จะกลับห้องหรือจะไปเที่ยวห้องพี่’ พี่แดนถามเมื่อรถเคลื่อนออกจากลานจอดรถ
‘ไปเที่ยวครับ ไอเอี้ยวอ้องอี้แดน’ ตอบพร้อม หาวออกมา
‘ง่วงก็นอนไปก่อนเดี๋ยวถึงแล้วพี่ปลุก’ แล้วไหงตื่นมามันถึงเป็นแบบนี้ล่ะ
“พี่ไหนว่าจะปลุกไง”
“ก็น้องหนึ่งนอนน่าตลกนี่พี่ เลยไม่อยากปลุก ตอนอุ้มก็ไม่ยักกะตื่น พอพี่วางลงที่นอน ก็ลุกมาถอดเสื้อออก แล้วนอนหลับปุ๋ยต่อ พี่ก็เลยปล่อยเลยตามเลย ” น้องหนึ่ได้แต่นั่งหน้าแดงด้วยความอาย
“พี่กลัวน้องหนึ่งนอนไม่สบายกำลังว่าจะเอาผ้ามาเช็ดเนื้อเช็ดตัวให้สักหน่อย อยู่เราก็ดึงพี่ลงไปนอนกอด” คนฟังอ้าปากค้าง
“หนึ่งดึงพี่หรอ” กว่าจะหาเสียงตัวเองเจอ
“ใช่ กอดแน่นเชียว แล้วเอาหน้าถู ถูอยู่ที่อกเสื้อ พี่ห่วงจะระคายเลยถอดเสื้อออก ที่นี้เรายิ่งชอบใจ เกลือกใหญ่เลย เกลือกจนปีนขึ้นมานอนอยู่บนตัวพี่ทั้งตัวเลย ที่นี้พี่ก็หนีไปไหนไม่ได้ เลยปล่อยน้องหนึ่งปูยี่ปูยำพี่จนเช้านี่แหละ”
“ปูยี่ปูยำ ที่ไหนแค่นอนกอดเอง ใช้คำซะคิดไปไกลเลย” น้องหนึ่งเถียง
“ไม่ใช่ก็ใกล้เคียงละน่า น้องหนึ่งทิ้งพี่ไม่ได้แล้วนะ น้องหนึ่งเอาเปรียบพี่ พี่สึกหรอไปตั้งเยอะ” ชนแดนพูดไปหัวเราะไป เอื้อมมือมาโยกหัวน้องหนึ่งที่นั่งหน้าบูด
“ถามจริงสิครับ พี่แดนไม่ได้คิดจะลักหลับน้องหนึ่งสักนิดเลยใช่ไหม”
“ใครว่า พี่อยากทำใจจะขาด แล้วพี่ก็ไม่อยาก ทำแบบนั้น พี่อยากให้รั้งแรกของเราเป็นการยินยอมร่วมกัน อยากให้เราทั้งคู่มีสติรับรู้เต็มร้อย รู้ว่าอะไรจะเกิด และมีความสุขด้วยกันไม่ใช่การข่มขื่น หรือขืนใจแล้วจะต้องมานั่งเสียใจในตอนเช้า”
“แค่นั้น...” น้องหนึ่งหลิ่วตามองอย่างไม่เชื่อว่าจะจบแค่เหตุผลนั้น
“แล้วอีกอย่าง ที่สำคัญ ไม่แพ้กัน พี่ว่าวันนี้เราทั้งคู่ต้องเจอศึกหนัก พี่อยากให้น้องหนึ่งแข็งแรงพอจะปกป้องพี่ จากพ่อทูนหัวทั้งสองหรืออาจจะสามถ้านับรวมไอ้ตี๋เข้าไปด้วย นะ ตะเองต้องปกป้องเค๊านะ” พี่แดนส่งเสียงอ้อนอย่างหน้าหมั่นไส้มากกว่าจะน่ารัก ทำเอา น้องหนึ่งหัวเราะจนตัวโยน
มีต่อค่ะ
-
กว่าพี่แดนจะพาน้องหนึ่งกลับมาส่งที่ห้องก็เกือบบ่ายกลับมาก็เจอทั้งพี่ทิ พี่ตุลและตี๋ที่นั่งหน้าบูด แต่สภาพยังดูเรียบร้อยไม่มีรอยบุบสลาย แสดงว่าพี่ตุลทำโทษตี๋ที่บกพร่อง แต่จะไปโทษตี๋ก็ไม่ได้หรอกนะ ก็ตัวไม่ได้ติดกันสักหน่อย พอน้องหนึ่งกับพี่แดนเข้าห้องมาตี๋ก็ขอตัวกลับไป น้องหนึ่งโดนไล่เข้าไปอยู่ในห้องห้ามออกมาจนกว่าจะจบเรื่อง
เย็นแล้ว พี่ทิกลับพี่ตุลกลับไปแล้ว พี่แดนนอนสลบอยู่ที่พื้น น้องหนึ่งไม่รู้ว่าสามคนเขาตกลงกันยังไง แต่พี่แดนยังสามารถนอนสลบอยู่ตรงนี้ได้แสดงว่า ผ่านด่าน
น้องหนึ่งไม่อยากนึกว่าวันพรุ่งนี้พี่แดนจะบวมปูด เขียวช้ำ ม่วงปี๊ดขนาดไหน แค่ที่เห็นวันนี้น้องหนึ่งก็อยากจะร้องไห้แทนแล้ว ร่างเล็กค่อยๆลุกไปหยิบชามมาใส่น้ำเย็นเอาผ้าผืนเล็กมาจุ่มน้ำแล้วบิด ประคบเบาๆ ไปทั่วหน้า
“ฮื้ออ..อย่าร้องไห้สิ น้องหนึ่งพี่ไม่เป็นไรมากหรอก” พี่แดนยื่นมือมาเช็ดน้ำตาบนหน้าให้
“อู้ยยย ซี๊ดดด”
“แค่ขยับก็ ซี๊ดแล้วอย่ามาทำเป็นพูดว่าไม่เป็นไร”
“ไม่เป็นจริงๆ ที่ซี๊ด นี่พี่เจ็บเพราะน้องหนึ่งเผลอกดผ้าแรงต่างหาก”
“อุ๊ย น้องหนึ่งขอโทษ”
“พี่บอกไว้เลยนะ ว่าตอนนี้น้อหนึ่งเป็นของพี่อย่างเป็นทางการแล้ว ต่อไปนี้พี่จะไม่อดกลั้นอีกแล้วนะ”
“อู้ยยย เบาๆสิ คนดี”
“สมหน้า ไม่อดกลั้นอะไรถามน้องหนึ่งก่อนเหอะ” ถึงจะพูดแบบนั้นแต่น้องหนึ่งกลับกลั้นยิ้มแทบไม่อยู่
“ลุกไหวไหม ไปนอนบนเตียงเถอะ บนพื้นมันแข็ง”
ดึกแล้ว น้องหนึ่งนอนหลับอยู่ด้านข้าง แต่ไม่มีแรงแม้แต่จะดึงคนตัวเล็กมากอด มันเจ็บไปหมด ปวด ไปทั้งตัว หมัดก็หนัก ทีนก็หนักทั้งพี่ทั้งน้อง อย่านึกว่าเป็นพี่เมียแล้วไอ้แดนจะยอม แต่สองรุมหนึ่งยังไงหนึ่งก็แพ้สิครับ ไม่งั้นไม่ต้องมานอนอ้อนเมียหยอดน้ำข้าวต้มอยู่แบบนี้ นึกไปถึงตอนนั้นก็ขำดีเหมือนกัน
‘ไอ้เชี่ยชนแดน ทำไมเป็นมึง’
‘รู้จักมันด้วยหรอ ตุล’
‘น้องชายเพื่อนที่คณะอะพี่ทิ เคยเห็นมันเดินตามพี่มันต้อยๆ’
‘หนอย ตอนกูมาเก็บเห็บหมัดตัวอื่น มึงทำเป็นเหลือบแอบตามซอกหลืบ พอกูเผลอก็มาเกาะแกะน้องกู ความอดทนดีนักนะมึง’ ตุลสิ ขบฟัน ชี้หน้าด่า ส่วนพี่ทิกลับยืนมองนิ่งๆ
‘คนเรามันก็ต้องคิดก่อนสิพี่ เรื่องอะไรผมจะต้องไปเหนื่อย สู้รอให้พี่เก็บพวกกุ้งฝอยไปให้หมด แล้วผมค่อยออกมาหาน้องอย่างราบรื่น มันเป็นวิธีที่ดีที่สุด ทำไม ผมต้องเสนอหน้าไปเหนื่อยด้วยล่ะ’ ชนแดนพูดอย่าไม่ยี่หระ
‘ผมรักน้องหนึ่ง และตอนนี้น้องก็รักผม เราตกลงเป็นแฟนกันแล้ว ผมไม่ยอมเลิกกับน้องด้วยสาเหตุที่ไม่ได้มาจากการตัดสินใจของเราสองคนหรอกนะพี่’
‘ก็รอดู...’ ตุลยังพูดไม่ทันจบ
‘พลั๊ก’ หมัดหนัก ก็ลอยมาจากทางคนไม่พูด เล่นเอามึนไปเหมือนกัน แต่ยังไงก็ไม่ยอมฟรีๆ ฝ่ายเดียว พอตั้งหลักได้ การตะลุมบอนก็เกิดขึ้น ห้องกว้าง ที่น่าจะเป็นพี่ทิ และตุลจัดการย้ายเฟอนิเจอร์ไปแอบไว้ กลายเป็นสนามมวยไปในพริบตา
ให้เก่ง ให้แกร่งยังไงก็สู้สองคนไม่ได้อยู่แล้ว หลังจากนั้นก็โดนถลุงอยู่ฝ่ายเดียว จนหนำใจ
‘ก็เก่งใช้ได้เหมือนกันนี่’ ทิที่นั่งอยู่บนเก้าอี้พูดขึ้น แต่มันเจ็บจนไม่อยากขยับ
‘ขอให้เก่งพอจะปกป้องน้องกูได้ก็แล้วกัน’ พี่ทิพูดต่อ
‘พี่ยอมรับเรื่องของผมกับน้องแล้วหรอ’ แม้จะเจ็บจนปากสั่นแต่ก็จำเป็นต้องถามให้เคลีย
‘ฮึ ที่พวกกูยอมก็เพราะน้องรักมึง ก่อนจะเข้าห้องกูเห็นสายตามัน กูก็รู้’ พี่ทิตอบเสียงหยัน
‘แล้วอีกข้อ มึงกล้าดี ไอ้คนอื่น แม่ง แค่กูไปหา แม่งก็หนีหัวซุน ไม่มีใครกล้าเผชิญหน้ากับกูสักคน ส่วนมึง มึงก็รู้ว่าถ้ามาไม่ใช่แค่เจอกับกู ยังมีพี่ทิ หรือไม่อาจเพิ่มไอ้ตี๋เข้าไปอีกคนแต่มึงก็ยังมา’ ตุล ที่นอนอยู่อีกด้านตอบ
‘แต่ขอให้จำใส่กะโหลกไว้เลยนะ ถ้าวันไหนนายทำให้น้องหนึ่งเจ็บ วันนั้น มึงตาย’ พี่ทิขู่นิ่มๆ ก่อนจะไปเรียกน้องหนึ่งออกมาจากห้อง แล้วพาพี่ตุลจากไป
สองคืนแล้วที่ปล่อยให้น้องกล่อมนอน มีความสุขมาก จนนอนไม่หลับเลยครับ คืนนี้คงถึงคราวกล่อมน้องนอนสักที ต้องสอนกันหน่อยว่าวิธีกล่อมให้นอนคนโตๆ เขาทำกันยังไง มันต้องไม่ใช่ไม่ใช่จุ๊บปากแล้วแยกย้ายแน่ๆ หึ
คนตัวหอมออกมาจากห้องน้ำแล้วครับ วันนี้ก็ยังใส่ครบชุดทั้งเสื้อทั้งกางเงนอน
“ใส่แล้วมันหลับไม่สบายก็ถอดซะเถอะเสื้อน่ะ”
“ไม่เป็นไรครับ พี่แดนอยู่มันดูไม่ค่อยดีที่จะนอนถอดเสื้อ”
“เดี๋ยวพี่ถอดเป็นเพื่อน” จะชวนถอดทั้งตัวเลยด้วยซ้ำ ; ) พี่แดนผู้หื่นจัด.....
“ไม่เป็นไรครับ” น้องหนึ่งยังดึงดัน
“ถอดซะ แล้วขึ้นมานอน พอมีเสื้อแล้วเราก็นอนกระสับกระส่าย พี่จะพานนอนไม่หลับไปด้วย” น้องหนึ่งชั่งใจ ก่อนถอดเสื้อออกแล้วก้าวขึ้นเตียง นอนตะแคงหันหลังชิดริมเตียงอีกด้าน ผมเดินไปปิดไฟ แล้วกลับมาล้มตัวนอนขยับไปกลางเตียง ก่อนจะคว้าเอวบางแล้วลากเข้าหาตัว
“อ๊ะ ปล่อยครับ”
“วันนี้ยังไม่จุ๊บก่อนนอนเลยนะ” เสียงแผ่วกระซิบที่ข้างหู ทำเอาน้องหนึ่งขนลุก
“วันนี้ไม่จุ๊บได้ไหม ง่วงแล้ว”
“ไม่ได้สิ พี่ยังเจ็บอยู่นิดๆ อยู่เลย จุ๊บของน้องหนึ่งเป็นยาของพี่นะ” เสียงกระซิบที่ข้างหูทำให้น้องหนึ่งไม่อยากขยับตัวไปทำตามคำขอ เพราะรู้สึกหวั่นๆ ว่ามันจะไม่จบแค่จุ๊บ ซะแล้วในวันนี้
“ถ้าน้องหนึ่งไม่จุ๊บงั้นพี่จุ๊บเองก็ได้นะ” ชนแดนไม่พูดเปล่า ใช้มือช้อนหน้าคนในอ้อมแขนให้หันหน้ามาก่อนประกบจูบลงไปอย่างแผ่วเบา แล้วใช้ลิ้นค่อยๆ แยกริมฝีปากบางที่ปิดสนิทให้แยกออก
ลิ้นร้อนๆ แทรกผ่านริมฝีปากที่เผยอออกอย่างลืมตัวกวาดกวัดทักทายกับเรียวลิ้นที่ไม่ประสีประสาด้านใน แล้วค่อยสอนให้อีกฝ่ายตอนสนองอย่างเงอะงะ จูบเร่าร้อนกินเวลาไปแสนนานตามความรู้สึกของน้องหนึ่ง ไม่รู้ด้วยซ้ำเปลี่ยนท่ามาเป็นนอนหงายมีร่างหนาคร่อมทับอยู่ด้านบนตอนไหน มือสองข้างเกาะเกี่ยวแผ่นหลังกว้างอย่างเผลอไผล
ชนแดนถอนปากออกก่อนจะไล้เล็มลงมาตามซอกคออุ่น
“อื้อ..พะ พี่แดน”
“ฮื้อ”
“หนะ ไหนว่าแค่จุ๊บไง” น้องหนึ่งท้วงด้วยเสียงสั่นพร่า
“ก็น้องหนึ่งไม่ยอมจุ๊บนี่ นี่เป็นจุ๊บในแบบของพี่” ชนแดนพูดเสียงกระเส่า ริมฝีปากอยู่ชิดยอดอก สีแดงระเรื่อ ลมหายใจร้อนผ่าวที่เป่ารด ทำเอาตุ่มเล็กๆ บีบรัดตัวเป็นไตแข็ง ชนแดนครอบปากลงประกบ แล้วดูดดึงเบา
“อ๊ะ พี่แดน” สองมือบางที่เกาะอยู่ที่ไหล่หนา เลื่อนมาขยุ้มเข้ากับผมหนานุ่มของคนด้านบน
“อ๊ะ..อื้ออ”
ชนแดน เลือนมือสัมผัสร่ายกายน้องหนึ่งไปทั่วทุกส่วน เขาไล้เลีย แระเล็ม ไปตามส่วนต่างๆ ก่อนจะไปหยุด ยั่วเย้า หยอกล้ออยู่ที่ส่วนกลางลำตัว น้องหนึ่งจำอะไรต่อจากนั้นไม่ได้อีก สมองเบลอ ว่างเปล่า จดจำแค่ ได้ส่งเสียงร้องดังลั่น จากความสุขสุดสุดในช่วงสุดท้าย หลังจากนั้นได้แต่นอนไร้เรียวแรง หายใจหอบอย่างกับไปวิ่งมาราธอนมาหมาดๆ
ชนแดน เลื่อนตัวขึ้นมาประกบปากอีกครั้ง ก่อนจะถอนออกแล้วนั่งคุกเข่าอยู่หว่างขา ก่อนจะยกขาขึ้นพาดกับแขน แล้วยกลอยขึ้นก่อนแนบปากประกบลงไปที่ช่องทางด้านหลัง
“อ๊ะไม่ อย่า ครับ อื้อออ” น้องหนึ่งได้แต่ร้องห้าม ไม่สามารถดิ้นหนีได้
สักพักชนแดนก็หย่อนสะโพกบางลงบนหน้าขา น้องหนึ่งได้แต่นอนหอบหายใจเอามือปิดหน้าหน้าหนี ไม่กล้าสบตา ด้วยความอายอย่างที่สุด ชนแดนดึงมือที่ปิดหน้าออกกดไว้กับเตียง มองจ้อง จนร่างเล็กต้องหันมาสบตาด้วย อายก็อาย แต่แรงกดดันจากสายตาของคนด้านบน ทำให้ไม่อาจหลบเลี่ยงไปได้
ปากหนาได้รูป ประกบลงมา ตาที่มองสบกัน ก็ไม่ได้หลับหรือหลบเลี่ยง
“น้องหนึ่ง พี่ของนะ เป็นของพี่นะครับ”
“หนึ่ง น้องหนึ่งกลัวครับ”
“พี่จะทำเบาๆ แต่ยังไงก็คนยังมีเจ็บ แต่พี่จะพยายามทำให้ดีให้เจ็บน้อยที่สุด น้องหนึ่งอดทนเพื่อพี่ได้ไหมครับ” น้องหนึ่งมองสบตานิ่ง ไม่ยอมตอบ ริมฝีปากบางขบเม้มแน่น ผ่านไปสักเดี๋ยวหน้าน้อยๆ ที่แดงระเรื่อไปทั้งหน้าถึงลำคอก็พยัก อย่างยินยอม
ชนแดนรั้งใบหน้าน้องหนึ่งเข้ามาจูบ ลิ้นอุ่นที่สอดเข้ามารุกล้ำภายในปาก ทำเอาน้องหนึ่งรู้สึกล่องลอยแปลกๆ อีกครั้ง
“อย่าครับ...” มือหนาเลื่อนสมผัสลงด้านร่าง น้องหนึ่งร้องห้ามอย่างเผลอตัว
แผงอกเปลือยสั่นสะท้าน เมื่อชนแดนเลื่อนริมฝีปากสัมผัสทีปลายยอดของตุ่มไตแข็งทั้งสองข้าง
“อ๊ะ อา” น้องหนึ่งไม่สามารถนอนนิ่งได้ เพราะความสะท้านเสียวแล่นมาให้รู้สึกเป็นระยะ ภาพน้องหนึ่งนอนหลับตา ครวญครางเสียงกระเส่า ประกอบกับทรวงอกสะท้อนขึ้นลงตามแรงหายใจ และด้วยอารมณ์ที่กระเจิดกระเจิงทำให้ชนแดนทนต่อไปไม่ไหว เลื่อนมือลงสู่ด้านล่างเพื่อเปิดช่องทางครับแคบ แล้วค่อยๆ สอดใส่ร่างกายตนเข้าไป
“โอ๊ยย” น้องหนึ่งสะดุ้งเฮือก เมื่อรับรู้ถึงความเจ็บแปลบจากการถูกรุกราน
“อื้อออ ...เจ็บ ..พี่แดน อ๊า” ชนแดนส่งตัวตนของตัวเองเข้าไปทั้งหมด แล้วหยุดนิ่ง เพื่อให้เวลาคนใต้ร่างได้ปรับตัว
“อย่าเกร็งครับ หายใจเข้าลึกๆ คนดี” ชนแดนพูดพร้อมประกบปากจูบอย่างดูดดื่มอีกครั้ง เพื่อให้น้องหนึ่งคลายอาการเกร็งลง
หลังจากเวลาผ่านไปสักพัก น้องหนึ่งหายอาการเกร็งและสั่นแล้ว ชนแดนก็เริ่มขยับอย่างช้าๆ
“อา..” น้องหนึ่งเผลอครางออกมาอย่างอดไม่ได้ ชนแดนยิ้มอย่างพอใจก่อนจะเร่งจังหวะให้เร็วขึ้น
“อ๊ะ พะ อา พี่แดน อ๊า”
“อ๊า อ๊ะ อา อ๊าาาาา....” แรงขึ้น จนน้องหนึ่งไม่อาจข่มกลั้นอารมณ์ได้อีก ได้แต่ปลดปล่อยตัวเองออกมาในที่สุด ชนแดนยังเร่งจังหวะและความแรงเพิ่มขึ้นอีกพักใหญ่ก่อนที่จะปลดปล่อยตามร่างบางไป สองร่างกอดก่ายหลับใหลไปด้วยกัน
รุ่งเช้าของวันใหม่ ชนแดนได้แต่ปลุกคนข้างกายมาทำกิจกรรมเข้าจังหวะกันไปอีกสองรอบก่อนจะยอมปล่อยให้น้องหนึ่งได้พักยาวไปจนเที่ยงแล้วออกไปซื้อข้าวกลับมากินกันสองคนที่ห้อง
แล้วขอต่ออีกยกเอาตอนบ่ายแก่ๆ ของวันนั้น จนคนตัวเล็กทนไม่ไหวไล่พี่แดนแสนขยันกลับห้องตัวเอง กว่าจะได้พักจริงจังสักที ไม่อย่างนั้นอาจมีมาราธอนรอบดึกอีกแน่ น้องหนึ่งไม่ไหวแล้ว
.
.
.
.
.
หนึ่งปีแล้วที่คบหาเป็นแฟนกับพี่แดนมา ตอนนี้พี่แดนอยู่ปีสี่ เรียนก็เยอะ โปรเจ็คก็แยะ เห็นพี่แดนเหนื่อยแล้วน้องหนึ่งเลยไม่อยากรบกวนด้วยเรื่องเล็กน้อย น้องหนึ่งอยากถ่ายรูปพระอาทิตย์ จากที่เฝ้าดูมาหลายวัน ก็หมายตาดาดฟ้าตึกวิศวะนี่แหละไว้ มุมนี้น่าจะสวยสุดแล้ว
วันนี้จะต้องมารอถ่ายรูปพระอาทิตย์ตก เลยโทรหาตี๋ ให้ช่วยพาขึ้นดาดฟ้า วันนี้พี่แดนมีเรียนเต็มวัน ยาวไปถึงช่วงเดียวกับที่ต้องขึ้นไปเซตกล้องหามุม ก่อนจะนั่งรอพระอาทิตย์
แต่ไหงดันมาเจอพี่แดนก่อนขึ้นตึกไปเสียได้ พี่แดนดุเสียงลั่น น้องหนึ่งกลัวจนอยากร้องไห้ พี่แดนอารมณ์เสียเดินหนีขึ้นตึกเรียนไม่หันกลับมามองเลย แต่งานก็ต้องเป็นงาน ไม่มาวันนี้พรุ่งนี้ก็ต้องมาหรือไม่ก็ต้องเปลี่ยนที่ถ่ายเสียเวลา เลยกระตุกเสื้อตี๋ให้พาขึ้นดาดฟ้า เซตกล้องไป ร้องไห้ไป ตี๋ก็ดีเหลือแสนไม่พูดไม่ว่าอะไรเลย บอกให้กลับก็กลับ
นั่งรอไปร้องไห้ไปจนแสงพระอาทิตย์เป็นสีส้มสวยไปทั้งท้องฟ้า ถ่ายไปได้หลายรูปจนพอใจ แทนที่จะเก็บกล้องเลยนั่งมองฟ้ามันซะอย่างนั้น พระอาทิตย์จมไปได้ครึ่งดวงแล้ว กะว่าจะเริ่มลงมือเก็บของ จู่ๆ หัวไหล่ก็ถูกโอบ ข้างหูก็ได้ยินเสียงกระซิบ
“ขอโทษ” ก่อนหน้าจะโดนบังคับให้หันกลับไปสบตากับคนที่เข้ามานั่งชิดอยู่ด้านข้างตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้
ริมฝีปากร้อนๆ ของพี่แดน แนบลงมาเบาๆ ก่อนที่จะถอยออกเล็กน้อย แล้วแนบกลับลงมาใหม่ น้องหนึ่งทำได้แต่มองตาคนด้านข้างนิ่ง อย่างลืมตัว หน้าของเราสองคนอยู่ใกล้กันจนเห็นเงาตัวเองสะท้อนตัวเองอยู่ในดวงตาฝ่ายตรงข้าม ปากอุ่นยังแนบลงมาเบาๆ ครั้งแล้วครั้งเล่า
พอเริ่มรู้สึกตัว สติที่กระเจิดกระเจิงกลับมาเข้าร่าง น้องหนึ่งเลยยกมือขึ้นวางที่อกของอีกฝ่ายเตรียมจะผลักอีกฝ่ายออก แต่พี่แดนไวกว่า จับยึดท้ายทอยเอาไว้แน่น ทำให้จะผลักก็ไม่ได้ ขยับหนีก็ไม่ได้ ริมฝีปากร้อนๆ แนบลงมาอีกครั้ง ครั้งนี้ ลึกซึ้ง รุนแรง เรียกร้องกว่า ลิ้นร้อนชื้นสอดเข้ามาเกี่ยวกวัด ทำเอาน้องหนึ่งเผลอตัว มือที่เตรียมดันออกเปลี่ยนจับยึดอกเสื้อเอาไว้หลวมๆ ปล่อยให้อีกฝ่ายตักตวงความหวานไปจนพอใจ พี่แดนกลับเป็นฝ่ายผละออกก่อนเสียอย่างนั้น เสียงหายใจหอบ ดังอยู่สักพักว่าที่จะปรับให้กลับเป็นปกติ ต่างหลบสายตาจากกันทำเป็นเหมือนมองบรรยากาศ ทั้งที่มือข้างหนึ่งยังลูบไปทั่วแผ่นหลัง ก่อนจะกลับมาเกาะกุมอยู่ที่หัวไหล่แล้วดึงคนด้านข้างให้ซบลงกับไหล่ของตัว
“พอก่อนเนอะ เดี๋ยวค่อยไปต่อที่ห้อง พี่ไม่อยากเล่นหนังสดบนดาดฟ้า” ชนแดนมองตรงไปยังพระอาทิตย์ที่เหลืออีกเซี่ยวเท่าขี้เล็บก็จะจมลงมิดทั้งดวง
“พี่แดน....ลามกครับ”เสียงกระซิบเบาหวิว เขินนะ เลยได้แต่ชกระบายความเขินไปที่อกกว้าง
“ขอโทษที่ขี้หึง พี่รักน้องหนึ่งนะครับ เชื่อใจ ไว้ใจ แต่มันก็อดหึงไม่ได้จริงๆ แล้วก็ไม่ชอบนะ มีอะไรทำไมไม่บอกพี่”
“น้องหนึ่งขอโทษครับ ก็วันนี้พี่แดนมีเรียน..เรื่องเล็กน้อยไม่อยากกวน” น้องหนึ่งแก้ตัวอุบอิบ
“งั้นหายกัน ยกโทษให้พี่แดนนะครับ” พี่แดนก็ยังมองตรงไปข้างหน้าทั้งที่ตอนนี้มีแต่ความมืดของท้องฟ้ายามค่ำ
“น้องหนึ่งอยู่นี่ พี่แดนจะมองไปไหน คือมองอย่างนั้นน่ากลัว เหมือนพี่กำลังพูดอยู่กับคนอื่นที่น้องหนึ่งมองไม่เห็น” พี่แดนก้มลงกัดจมูกโด่งๆ อย่างมันเขียวไปหนึ่งที
“ฮื้อ....” น้องหนึ่งหันหลบ เปลี่ยนจากเอนซบไหล่ร่างสูง เป็นนั่งมองเสี้ยวหน้าด้านข้างที่ยังมองตรงไปยังท้องฟ้ามืดมิด
“อยากกินกะเพราไข่ดาว พี่แดนต้องเลี้ยงน้องหนึ่งด้วย” พี่แดนหันมามองกันจนได้แสงจากหลอดไฟบนดาดฟ้าที่เพิ่งถูกเปิด ทำให้มองเห็นหน้าและสายตาออดอ้อนของพี่แดนได้ชัด
“ยกโทษให้พี่หรือยัง น้องหนึ่งยังไม่ตอบเลย พี่ขอโทษนะครับ ที่ทำให้ต้องร้องไห้” พี่แดนไล้นิ้วโป้งเบาๆ ที่ขอบตาบวมๆ
“ก็ให้เลี้ยงข้าวไถ่โทษอยู่นี่ไง”
“แค่นั้นพอที่ไหน น้องหนึ่งร้องไห้นะ”
“งั้น ไปส่งที่ห้อง แล้วช่วยประคบตาให้น้องหนึ่งด้วย” ขอโทษนะครับ คบกันมาเป็นปี แต่เราสองคนก็ไม่ได้ยายมาอยู่ด้วยกันหรอกนะ ยังเกรงใจพี่ทิ กับพี่ตุลอยู่ แถมวันดีคืนดียังย่องมาหาแบบไม่บอกไม่กล่าว บางครั้งก็มา จ๊ะเอ๋ ตอนอันนั้นพอดี น้องหนึ่งเขินนะ ก็เลยขอพี่แดนว่ารอให้พี่แดนเรียนจบก่อนแล้วพี่แดนค่อยย้ายมาอยู่ที่ห้องกับน้องหนึ่ง ซึ่งพี่แดนก็เข้าใจ มีมาค้างบ้าง แต่ส่วนใหญ่จะกลับไปนอนหอตัวเอง
“อือม พี่ว่าแค่นั้นก็ยังไม่พอ”
“แล้วแค่ไหนพี่แดนถึงจะว่าพอล่ะ”
“อือม...กะเพราไข่ดาว ใส่กะเพราเยอะๆ แถมไข่ดาวสองฟองเลย หลังจากนั้นต่อด้วยไอติมกะทิอีกถ้วยใหญ่...” พี่แดนทำท่าคิด
น้องหนึ่งล่ะอยากจะหัวเราะ เมนูผัดกะเพรา กับไอศกรีมกะทิเป็นเมนูสุดโปรดของพี่แดนมาตั้งแต่ฟื้นหลังเจอพี่ตุล (ตุลสิ=กะเพรา) กับพี่ทิ (พี่ทิ=กะทิ) เมื่อครั้งนั้น
ดิดเร็วหน่อยก็ดีนะครับพี่แดน ยุงเริ่มกัดน้องหนึ่งละ ไอ้ยุงบ้านี่ก็ไม่รู้มันบินขึ้นมาถึงดาดฟ้าได้ไง
“อือม แล้วหลังจากนั้นพี่จะไปช่วยน้องหนึ่งอาบน้ำ...” ห๊ะ อันนี้ไม่ต้องมั๊ง
“...แล้วพี่จะช่วยประคบตาบวมๆ ของน้องหนึ่งให้...” มันแน่อยู่แล้ว
“แล้ว......จากนั้นพี่จะกล่อมน้องหนึ่งนอน.... คืนนี้กล่อมสักสามรอบเป็นไง” ฮึ้ยย..ทะลึ่งละครับ
แต่ยังไม่ทันได้ท้วง พี่แดนก็ช่วยเก็บอุปกรณ์กล้องอย่างรวดเร็วแล้วลาก น้องหนึ่งลงจากดาดฟ้าด้วยความไวแสง..............
...........
....
..
.
นี่น้องหนึ่งสมองเสื่อมชั่วคราวหรือน้องหนึ่งสลบไปกันแน่ ทำไมน้องหนึ่งมานอน....เปลือยอ้าซ่า เจ็บตรู๊ด ปวดเอว เหงื่อท่วม นอนหอบอยู่บนเตียงแล้วล่ะ
.....ไหน ไหนข้าวกระเพรา ไหนไอติมกะทิ ตาก็ยังไม่ได้ประคบ แล้วยังเจ็บคอเพิ่มเข้าไปอีก.....
....
..
ไม่นะ พี่แดนบอก...สาม...ชิมิ
....
แล้วนี่มันเพิ่งรอบแรก....ใช่ม้ายยยย.....
..
.
ไม่น๊า น้องหนึ่งไม่ไหวแล้ว
.....อ๊ะ.....
“เบา เบา ....พี่แดน.... อื้อ ...อ๊ะ ....อ๊า”
...อ๊า........สะ สองแล้ว
ทำไมน้องหนึ่งถึงไม่เคยขัดขืนพี่แดนได้เลยนะ แค่จับ แค่แตะ แค่จูบเอ่อ รวมลูบๆ คลำๆ ไปด้วยน้องหนึ่งก็อ่อนระทวยปล่อยให้พี่แดนพาขึ้นสวรรค์ทุกทีเลย
...นี่ไง เห็นไหม พักยังไม่ทันหายเหนื่อยเลย...........อ๊ะ.........หิวข้าว.......
“อ๊ะ...” หิวจัง
“อืออม......อ๊า...” น้องหนึ่ง หิว
“อ๊า ....อ๊ะ.....”
“ข้าว...”
“ข้าว ใคร ข้าวนี่ใครน้องหนึ่ง ทำอยู่กับพี่ แล้วละเมอเรียกใคร”
“...อ๊ะ.” ใช่ที่ไหนเล่า น้องหนึ่งหิวข้าว
“......อ๊ะ.....”
พอไม่ตอบพี่แดนก็ยิ่งกระแทกกระทั้นเข้ามาแรงขึ้น ...อื้อ....มันเสียวนะ จะให้ตอบยังไง๊ เสียงที่ออกจากปากมีแต่ ครางกับคราง
“อื้ออ.....ขะ อ๊ะ ข้าว
อะ....อ๊า ....กะ......อ๊ะ.....
อืออออ ซี๊ดดดด
อ๊า
กะเพรา” คำว่าเพรา มันออกมาพร้อมกับการกระแทกที่ทั้งแรงทั้งลึกเป็นครั้งสุดท้าย
ร่างบางขาวนวลที่ตอนนี้มีแต่จุดแต่จ้ำแดงลายพร้อย ทรุดลงนอนคว่ำอย่างสิ้นเรี่ยวแรงกับเตียง โดยมีร่างสูงผิวแทนคร่อมประกบอยู่ด้านบน เป็นนานกว่าคนด้านบนจะยอมผละออก โดยพลิกตัวลงนอนตะแคงที่ด้านข้าง
“หิวข้าวก็ไม่บอก พี่ก็นึกว่ามีใครชื่อข้าว ทำเอาพี่หึงไม่เข้าท่าเลย”
“ฮึ ...เฮ้ย พอแล้ว ไม่ไหวแล้วนะ”เสียงท้วงจากร่างบางที่ยังหายใจหอบ เมื่อชนแดนจับร่างบางพลิกตะแคงแล้วลากเอวเข้ามากอดเอาไว้
“แค่กอดเฉยๆ”
“หิวอะ” หนึ่งบ่น ชนแดนยิ้มขำ ก่อนผละลุกขึ้นแต่งตัว
“นอนไปเดี๋ยวพี่ไปซื้อข้าวให้ กระเพราไข่ดาวไม่สุกสองฟองนะ”
“เอาสุก”
“ไม่สุกแหละ หรือจะเอาไข่ลวกแทน”
“ไม่..” พี่แดนยื่นหน้ามาจูบก่อนเดินเอ้อระเหยออกประตูห้องไป คนนอนหมดแรงบนเตียงได้แต่มองค้อนตามหลัง
.....
..
.
“กินข้าวเสร็จ ค่อยต่อใหม่ พรุ่งนี้วันหยุดด้วย พี่ยังไหว” คนที่ออกไปแล้วโผล่แต่หัวกลับเข้ามาบอก..................
............
......
..
.
“สาธุ อย่าให้พี่ตุล กับพี่ทิ โผล่มาละกัน” น้องหนึ่งบ่นงึมงำ
The End
ไว้เจอกันใหม่เรื่องต่อไปนะคะ :bye2: :bye2:
-
น้องหนึ่งช่างน่าสงสาร :haun4:
ขอบคุณค่ะ
:L2:
-
555 ขำประโยคปิดเนี่ยสิ
-
จีสตริงมีไหม :hao6:
-
ขอเรื่องของพี่ตุล พี่ทิ แล้วก็ตี๋ ต่อเลยได้ม้ายยยย
โผล่มาแต่ต้นเรื่องเด๊นเด่น แต่สุดท้ายเป็นแค่ตัวปลากรอบ น่าฉงฉาน o17
-
ฮาตัวเองค่ะ 555+ตกใจเรื่องสั้นไหงมีตั้ง50กว่าหน้า แต่พอได้อ่านหลงรักเลย ชอบมากๆสั้นจริงๆอ่านจบได้ใน1ตอน แล้วสนุกมากมาย น่ารัก หื่นเลือดสาด ได้ทุกตอน รออ่านตอนต่อไปอยู่นะคะ ขอบคุณมากๆค่ะ :pig4:
-
ปลาบปลื้มมากเพิ่งหากระทู้เจอ
เราจำได้ว่าเคยอ่านนานมาก
ดีใจสุดๆๆที่คนแต่งยังลงให้หายคิดถึง
-
:haun4: เหอ เหอ เหอ หื่นทุกตอนจริง ๆ พี่แดนหื่นมาก น้องหนึ่งน่ารัก ...... เทียนเทียน-ซินอ้านก็น่ารัก
-
:L2: :pig4:
-
เรื่องใหม่ค่ะ ยังนึกชื่อเรื่องไม่ออก(ตอนนี้ได้ชื่อเรื่องแล้วค่ะ 29 06 59) แถมยังแต่งไม่จบ ( ลงตอนแรกเพื่อกระตุ้นตัวเองให้รีบแต่งให้จบ) :mew5:
เอาบทแรกมาลงแปะไว้ก่อน คิดไว้เริ่มต้นว่าจะมีสัก 3 ตอนหรือไม่ก็ 5 ตอน จบ ถ้ารอแต่งจบแล้วเอามาลงกลัวจะอีกนาน ถ้าไม่เอามาลงกระตุ้นตัวเองให้รีบแต่งเดี่ยวคนแต่งคงได้ก็เอื่อยเชื่อยไปเรื่อย
00
มะไฟวัยแปดขวบ เดินเล่นอยู่แถวบ่อน้ำด้านหลังโรงแรมหรู ที่พี่สาวทำงานอยู่ เด็กน้อยมาเดินเล่นที่นี่เป็นประจำ ตั้งแต่สามปีก่อนหลังจากที่พ่อแม่เสียอย่างกะทันหัน
หนึ่งพี่หนึ่งน้องต้องเติบโตอย่างฉับพลัน พี่สาวเพิ่งเรียนปีหนึ่งต้องลาออกมาทำงาน เพื่อส่งเสียให้น้องได้เรียน ใช้ชีวิตเหมือนคุณแม่ลูกติดนับแต่บัดนั้น
งานไม่ใช่ว่าจะหากันได้ง่ายๆ สำหรับคนมีภาระ ยังโชคดีที่ไม่ไกลจากบ้านมากนักตรงทีดินที่ว่างร้างมานาน เป็นที่ติดริมแม่น้ำ เจ้าของเดินตั้งราคาขายไว้แพงหูดับ กำลังมีการก่อสร้างโรงแรมหรู จนถึงตอนนี้ก็ใกล้เสร็จสมบูรณ์แล้วกำลังประกาศรับสมัครคนงาน มากมายหลายอัตรา
ทำให้พี่สาวได้เข้าทำงานตั้งแต่โรงแรมเปิดบริการ ช่วงวันหยุด หรือช่วงปิดเทอมของน้องก็พามาอยู่ที่โรงแรมด้วยกันโดยปล่อยน้องให้นั่งเล่อยู่ที่สวนด้านหลังที่ไม่ค่อยมีคนเข้ามาเดินเล่นมากนักเพราะส่วนใหญ่จะไปนั่งชมวิวกันที่สวนติดแม่น้ำซะเป็นส่วนใหญ่ ส่วนน้องมะไฟ ก็เป็นเด็กที่รู้เรื่อง ไม่ดื้อ ไม่ซน ติดจะเป็นคนขี้อาย ขี้กลัว แต่ไม่เคยทำให้พี่สาวต้องปวดหัว สั่งให้นั่งวาดรู้อ่านหนังสืออยู่ตรงไหนก็รออยู่ตรงนั้นจนกว่าพี่จะมารับ ถ้าเบื่อก็ทำแค่ลุกมาเล่นดินเล่นทรายอยู่รอบโต๊ะ ไม่เคยออกไปไกล เป็นแบบนี้มาสามปีแล้ว
วันนี้เป็นวันปิดเทอมวันแรก พี่สาวพามานั่งอ่านหนังสือที่เก้าอี้สนามตัวเดิม ใต้ต้นไม้ต้นเดิม ที่มองไปเห็นบ่อน้ำขนาดไม่กว้างมากนัก มีบัวสีชมพูเล็กๆสองสามดอกบานอยู่กลางบ่อ แต่วันนี้ไม่รู้มีอะไรดลใจ ให้ร่างเล็กบอบบาง ลุกจากเก้าอี้ออกไปเดินอยู่ข้างบ่อน้ำ
เดินเล่นอยู่ได้ไม่นาน เท้าเล็กๆ กลับสะดุด ส่งให้ร่างเล็กบอบบางเสียหลัก ล้มตกลงในบ่อน้ำ
“ตู้มมม” น้ำสาดกระจายเป็นวงกว้าง ร่างเล็กดิ้นรนอย่างสิ้นหนทาง น้ำมากมายไหลทะลักเข้าสู่ปากและจมูก ดวงตาทั้งสองมองเห็นแต่ฟองน้ำมากมายจากการตีมือเพื่อจะพาตังเองขึ้นสู่ผิวน้ำ แต่ไม่ว่าจะทำอย่างไร พยายามมากแค่ไหน ร่างเล็กกลับยิ่งดำดิ่งลงสู่เบื้องล่าง ดำดิ่งลงสู่ความมืดมิด
แสงแดดยามเช้าช่างสดใส ร่างสูงใหญ่ ในชุดออกกำลัง เดินออกจากฟิตเนต ในคอนโดหรูเพื่อกลับห้องพัก
ในห้องน้ำกว้าง มีกระจกบานใหญ่ ที่คิมหันต์ หรือคนที่บ้านเรียกสั้นๆ ว่าไฟ หรือไอ้เสาไฟ ของเพื่อนๆ ใช้ส่องมองตัวเองอย่างชื่นชม ทุกเช้าสายบ่ายเย็นค่ำดึก ทุกเวลาที่ต้องการ ร่างสูงเปลือยเปล่า ยืนมองร่างกายที่สวยงาม ด้วยสายตาชื่นชม กล้ามอกเป็นก้อน กล้ามท้องเป็นลอน ตูดกลมแข็งเป็นลูก เวลาอยู่ในฟิตเนต ใช่ว่าจะไม่รู้ว่าใครต่อใครต่างพากันมอง พากันชมชอบ แต่ถึงจะชอบผู้ชาย แต่ก็เลือกนะเฟ้ย
.......ร่างกายที่สวยงามขนาดนี้......
ถ้าไม่ได้คนที่คู่ควรอย่างหวังว่าจะได้แอ้มกันเล้ย ก็เพราะเลือกมากน่ะสิจนป่านนี้ยังไม่มีเป็นตัวเป็นตนอย่างใครเขาสักที จริงๆ คือยังซิงทั้งแท่ง ไอ้รู้ตัวมันก็รู้อยู่หรอกนะ เพื่อนก็ชอบด่าหาว่าเล่นตัว หลงตัวเอง แต่คนส่วนใหญ่ชอบคิดว่าหยิ่ง
“ไอ้ที่ยังซิงอยู่นี่มึงเลือกไม่ถูกสิว่าจะเป็นลุกหรือรับสิ”
“ไม่ใช่โว้ย แค่...ยังไม่ถูกใจใครเท่านั้นเอง ทำไมมันไม่มีใครที่หุ่นดีๆ แบบกูเข้ามาบ้างวะ เวลาทำมันคงมีความสุขว่ะที่ได้เห็นกล้ามเนื้อสวย กำลังขยับโยกอยู่เหนือร่างกายที่สวยงามแบบนี้หรือ ไม่ก็กล้ามสวยๆ นอนระทวยอยู่ใต้ร่าง แค่คิดกูก็.....” ตางี้เคลิ้ม น้ำลายสอ แผนก มโนในสมองกำลังทำงานกันอย่าขมักเขม้น
“มึงลืมป่ะ ถ้าคนที่หุ่นอย่างมึงเขาก็คงอยากเลือกไปฟัน ไอ้พวกสวยๆ บอบบางแหละว่ะ ไม่ได้หลงรูปร่างตัวเองจนหูหนวกตาบอดอย่างที่มึงเป็น ใครที่ไหนวะ mujตอนทำแล้วอยากลูบกล้ามเป็นมัดเหมือนลูบตัวเองแบบมึง ไม่มีหรอกว่ะ” มึงไม่เข้าใจกู จริงๆ แบบนั้นกูก็ชอบ แนวน่ารักใสๆ ตัวบางๆ น่ะ แต่ ป๊อดอะ ป๊อด ไม่กล้าไปจีบ กลัวแห้ว
“ดับฝันกูจริงนะมึง ช่างแม่ง แบบว่านะ หล่อเลือกได้โว้ย” ก็หลอกตัวเองต่อไป
... เชอะ....
ร่างสูงกว้างลงไปแช่ตัวในอ่างอาบน้ำ นอนแช่อย่างสุขสบาย ก็ไม่เห็นต้องรีบร้อน แค่ออกจากคอนโดเดินขึ้นรถไฟฟ้า ห้านาทีก็ถึงที่ทำงานจะต้องรีบไปทำไม นอนหลับอีกสักรอบยังตื่นมาทันเลย
ร่างสูงนอนแช่น้ำอุ่นอย่างสุขโข กลับเผลอหลับไปจนได้ ร่างอ่อนปวกเปียก ค่อยๆ เลื่อนจมลงไปในน้ำอย่างช้าๆ
ในความดำมืด ไฟได้ยินเสียงเล็กๆ ร้องไห้สะอึกสะอื้น เขาเดินตามเสียงเล็กๆ นั้นไป จนเจอกับร่างเล็กที่มีผิวขาวโอโม่ เหมือนกับเรืองแสงได้ในความมืด นั่งขดเป็นก้อนกลมอยู่บนพื้น ร่างเล็กสั่นสะท้านด้วยแรงสะอื้น
ก็ไม่ใช่นางงามหรอกนะ ติดจะเอนไปทางเกลียดเด็กซะด้วยซ้ำ แต่ยังไงที่นี่ก็มีกันแค่สอง จะสองคนหรือสองตนหรือหนึ่งคนหนึ่งตนก็เอาเถอะ ยังไงตอนนี้ก็เห็นกันโต้งๆ ว่าเป็นแค่เด็ก แถมเจ้าเด็กตรงหน้า เอิ่ม ดูน่ารักน่าหยิกหยอกมื่อไหร่ ดูดีมีชาติตระกูล แบบเป็ก อะเป็ก แม่งก็เด็กเหลือเกิน กูเกลียดเด็ก แต่ถ้าไม่ดูไม่แลก็ดูจะแล้งน้ำใจเกิ๊น
“เป็นไร ทำไมต้องมานั่งร้องไห้ในที่มืดๆ อย่างงี้ด้วย” จริงๆ กลัวผีด้วยอีกต่างหากนะครับ แต่ก็ทำนิ่งไว้ก่อนรักษาหน้า
“ฮืออ มะ มะไฟซนครับ มะไฟ ไม่เชื่อฟังพี่มะปราง มะไฟลุกจากที่นั่ง จนตกลงไปในน้ำ มะไฟกลับไปหาพี่มะปรางไม่ได้อีกแล้ว ฮือออ” ยังดีดูเป็นเด็กพูดรู้เรื่อง ไม่งั้นจะทิ้งให้ร้องต่อจนเลิกไปเองนั่นหละ
“ทำไมจะกลับไม่ได้ มาทางไหนก็กลับไปทางนั้นสิ มาจะพากลับ มานั่งร้องไห้กระยืดกระยาดอยู่อย่างงี้ก็ไม่มีอะไรดีขึ้น เอ้าลุก” ร่างสูงยืนมือ ให้ร่างเล็กจับ แล้วฉุดให้ลุกขึ้นยืน ร่างน้อยสูงเพียงแค่ต้นขา กว่าจะพากันเดินไปถึงสงสัยจะอีกนาน ไฟเลยจัดการด้วยการรวบร่างน้อยขึ้นอุ้ม
“มาจากทางไหน จำได้มั้ย ชี้บอกสิจะได้พากลับไป” ไอ้ที่มืดๆ แบบนี้ยังดีที่ไม่ได้เดินอยู่คนเดียว ไม่งั้นกูได้หลอนจนสติแตกแน่
เด็กน้อยชี้ไปข้างหน้า แม้จะไม่เห็นความแตกต่างจากตรงอื่น เพราะมองทางไหนก็มีแต่มืดกับมืด แต่ไฟก็ยังเดินตรงไปตามที่แขนน้อยๆ ชี้ เหมือนโดนสะกดจิต
“ถึงแล้วครับ มะไฟมาส่งพี่ได้แค่นี้แหละครับ”
“หือ มาส่ง พี่ต่างหากมาส่งเรา อย่ามั่ว” ไฟวางเด็กน้อยลงยืนบนพื้น
“มะไฟมาส่งพี่ครับ พี่ชายคงไม่รู้ว่าตอนนี้พี่ชายจนน้ำอยู่ครับ พี่ชายต้องรีบกลับไปแล้วไม่อย่างนั้นพี่ชายอาจจะต้องไปยังที่เดียวกับมะไฟก็ได้” อ้าวฉิบ ไอ้เด็กนี่เป็นผีจริงสินะ ร่างเล็กรีบดันให้เขาเดินต่อไป แต่ไม่ต้องดันกูก็แทบวิ่งอยู่แล้ว ก็เด็กนี่มันบอกว่าร่างอันสวยงามของกูกำลังจนน้ำ เรื่องอะไรจะยอมตายเอาง่ายๆ แบบนั้นกัน ร่างสูงวิ่งอย่างเร็ว ฝ่าความมืดไปข้างหน้า เสียงเล็กๆ ดังมาแผ่วๆ
“มะไฟฝากพี่ชายช่วยดูแลพี่มะปรางด้วยนะครับ ฝากบอกพี่มะปรางว่าไม่ต้อห่วง มะไฟไปอยู่กับพ่อแม่แล้วครับ” ร่างเล็กนั้นหายกลืนไปกับความมืด เสียงเล็กๆนั้นก็จางหายไปเช่นกัน
“เชี่ย แม่งผีจริงๆด้วย” ไฟจะหยุดวิ่ง ยืนตัวสั่น ขาสั่น ถึงจะกลัวผีมาก แต่ไอ้ที่หยุดวิ่งนี่ไม่ใช่เพราะกลัวจนก้าวขาไม่ออกหรอกนะ แต่เพราะไม่รู้ว่าจะต้องไปทางไหนต่อ มองไปทางไหนก็มืด ซ้ายก็มืด ขวาก็มืด จะให้วิ่งกลับไปก็ไม่อยากจะไปเจอะเจอกับเด็กที่เพิ่งมาส่ง
“อะฮึก แค่คิดก็อยากกรีดร้อง” สติพร้อมจะแตกได้ทันทีในนาทีใดนาทีหนึ่งนี้แล้ว แต่อยู่ๆ เท้าที่ยืนอยู่บนพื้นแข็งๆ กลับรู้สึกเหมือนยืนบนอากาศ ร่างทั้งร่างล่วงลงอย่างรวดเร็ว ความมืดยังรายรอบอยู่อย่างน่าตกใจ ยังไม่ทันได้กรีดร้อง ทั้งร่างสัมผัสได้ถึงความเย็นของน้ำ....
.
.
สัญชาติญาณการเอาตัวรอดของคนเรา เมื่อจนน้ำ ร่างการก็จะสั่งให้เราตะเกียกตะกายขึ้นด้านบน ไฟรีบขยับมือและเท้าพาร่างตัวเองขึ้นสู่ผิวน้ำ แต่ก็รู้สึกถึงความหนักอึ้ง อ่อนแรงของร่างกาย เป็นไปไม่ได้น่าเข้าฟิตเนตทุกวันร่างกายมันทำได้เท่าเนี้ยะเนี่ยนะ จะช่วยตัวเองจากความตายยังทำไม่ได้ ไรประโยชน์ไปนะ ขณะที่จะใจไม่ยอมแพ้ แต่ร่างกายไม่เอื้ออำนวย ก็ได้มีวงแขนอบอุ่นมาคว้าดึงเขาขึ้นสู่ผิวน้ำอย่างรวดเร็ว
.......แต่เดี๋ยวนะ ใครมันจะมาคว้าวะ ในเมื่อที่ห้องนั้นกูอยู่คนเดียว....
นั้นเป็นสิ่งที่ไฟได้แต่คิดก่อนที่สติทั้งมวลจะดับวูบไป
-
รอน้าาาาา
อยากรุ้ตอนต่อไปแล้ววว
-
กลายเป็นมาอยู่ในร่างเด็กน้อยมะไฟสินะ รอตอนต่อไปค่ะ
-
อ่าว ใครมาช่วยเนี่ย
แล้วมะไฟจมน้ำไปแล้วจริงๆหรือเนี่ย?
-
มาต่อแล้วนะคะ :mew1:)
01
...............เมื่อลืมตาอีกครั้ง......................
....ไฟได้แต่นอนมองเพดานห้องในโรงพยาบาลอย่างทำใจไม่ได้.......
...
.
แรกทีเดียวตอนที่ขึ้นจากน้ำได้ ทั้งที่วูบไปพักนึ่ง แต่ก็แค่ไม่นาน ก็รู้สึกตัวว่าถูกพาขึ้นมานอนราบอยู่บนหญ้านุ่มๆ แต่ยังไม่อยากลืมตาเพราะแสงมันจ้าไปหมด โดนตบเบาๆที่แก้ม พอปรับสายตากับแสงสว่างได้ ก็โดนช่วยผ่ายปอดแบบเม้าทูเม้า จากผู้ชายหน้าหล่อจนลืมหายใจ แต่มันจะเม้าทำไม ก็ไม่ได้สลบซะหน่อย รู้สึกตัวนะ รู้สึกตัว ไม่ดูซะบ้างเลย
...แค่มึนเฟ้ย มึนว่าที่นี่มันกลางป่าที่ไหน ไม่ใช่ห้องน้ำแสนรักในห้องคอนโด ยังจำได้อยู่นะว่า เมื่อเช้าเพิ่งเข้าไปนอนแช่น้ำอุ่นๆ คลายเมื่อย แต่ทำไมพาลืมตาอีกครั้งมันกลายเป็นที่ไหนไปก็ไม่รู้
มองรอบแล้ว....ไม่รู้จักใครเลย ไม่รู้ด้วยว่าอยู่ที่ไหน ขอสลบอีกรอบจะดีกว่า
เผื่อเจอไอ้เด็กผีนั่น จะได้ถามมันหน่อยว่ามันส่งมาลงที่ไหนกั๊น
ไม่ ต้องเผลอหลับชัวร์ นี่คือความฝัน ใช่ต้องเป็นความฝันแน่นอน....
งั้นตื่น ’เพลี๊ยะ’
ตื่น ‘เพลี๊ยะ’
ตื่นสิโว้ยยยยยยย.......เพลี๊ยะ........เพลี๊ยะ...............
..
.
เจ็บแก้มไปหมดแล้ว ส่องกระจกดู หน้าแสนน่ารักนี่บวมช้ำจนดูแทบไม่ได้
แต่จะตื่นอีกกี่ที ตบอีกกี่ครั้งก็ยังเหมือนเดิม
....................เกลียดเด็ก ไอ้เด็กเปรต................อย่าให้เจอนะมึง พ่อจะจรเข้ฟาดหางให้คอหลุดเลย ไอ้ผีเด็กนั่นมันหายหัวจ้อย ไม่ว่าจะสลบ จะหลับ จะตื่นก็ไม่เคยเห็นหัวมัน มีอีกทาง คือ ทางตาย ซึ่งอาจจะ..ได้เจอ.. หรืออาจจะ..ไม่ได้เจอ.. ก็เลยไม่เสี่ยง
แต่จะว่ามันหายจ้อยไม่เห็นหัวก็ไม่ใช่หรอ มันหายไปแต่วิญญาณ ทิ้งร่างเอาไว้ให้เห็นทั้งหัวทั้งตัวเต็มๆ จอเลย ก็ในเมื่อร่างที่พี่ไฟใช้อยู่ในขณะนี้ ก็คือร่างของไอ้เด็กผีนั้น เชี่ยเอ้ย...คบเด็กสร้างบ้านก็เป็นไปได้แค่บ้านถล่ม แต่ทำไม แค่พี่ไฟใช้เด็กบอกทางมันกลายเป็นโลกทั้งใบถล่มลงมาทับพี่ไฟไปได้ล่ะนี่
...................พี่แค่เผลอหลับคาอ่าง พี่ถึงกับต้องตาย อันนี้หาอ่านข่าวในอินเตอร์เนทจากโทรศัพท์ที่ยืมคุณพยาบาลมา ข่าวการตายของนายคิมหันต์ ที่ตายคาอ่าง ฮึ.. อ่านข่าวแล้วชีช้ำ ตายทั้งทีทำไมมัน.....ฮือออออ รันทดแท้น๊อ
ยัง.....................แค่นั้นยังไม่พอ วิญญาณพี่ยัง.....ยัง.............ยังมาถูกหลอกให้อยู่ในร่างเด็ก.................ฮือออออออออออออออ....ร้องไห้ให้ตายก็ยังไม่สาแก่ใจ..................พี่อยากจิกรีดร้องเป็นภาษาฮิบรู
ช่างอนาถใจจนไม่อยากจะตื่นมารับรู้ อีหอยหลอด จากชายชาตรีหุ่นกำยำ กล้ามสวย ฉะไหน เคราะห์ซ้ำกรรมซัดให้เข้ามาอยู่ในร่างเด็ก 8 ขวบไปได้ จากเท่าที่ดูเห็นพี่สาวมัน พันธุกรรมคงไม่พ้น สายรับชัวร์ ต่อไปนี้ไม่ต้องคิดจะลุกขึ้นมาอีกเลย สวยหวาน ขาวออร่า ปากงี้สีเชอรีชัดๆ ไม่น่าเชื่อว่าไอ้พี่น้องคู่นี้จะรอดปากเหยี่ยวปากกามาได้จนป่านนี้ คนพี่ยังไม่เท่าไหร่ สวยใสก็จริงแต่รู้จักแต่งเนื้อแต่ตัวปกปิดความสวยเอาไว้จนกลายเป็นใยหน้าจืด แว่นหนาหาคิ้วไม่เจอ แต่ไอ้คนน้องนี่สิ แค่แปดขวบยังออร่าความหวานขนาดนี้ต่อไปมิต้องเอาโคลนพอกกันหรือไง ...พี่ไฟรับไม่ได้... อย่างพี่ไฟมันควรจะหล่อสะท้านทรวงสิ ไม่ใช่สวยสะท้านวิญญาณ
แต่จะทำอะไรได้ ร่างจริงๆก็ ฌาปนกิจไปเป็นที่เรียบร้อย สิ่งที่ทำได้ดีที่สุดในตอนนี้ก็คือ....ทำใจ....
ทำใจ...ยอมรับว่านายคิมหันต์ไอ้รวยหล่อลากคนเดิมมันตายไปแล้ว ..ที่เป็นได้ในตอนนี้ก็แค่น้องมะไฟไอ้สวยแปดขวบจนกรอบ ที่ยังไม่รู้กระทั่งชื่อจริงของไอ้ร่างนี้ รวมไปถึงไม่รู้จริงๆ ว่าอนาคตต่อไปจะเป็นยังไง
วันนี้จะได้ออกจากโรงพยาบาลสักที ไม่รู้เป็นยังไง เบื่อไอ้หน้าหล่อที่มันตามพี่มะปรางมาเยี่ยมได้ทุกวี่วัน เมื่อวานก็มา วันก่อนนั้นก็มา วันก่อนนู้นก็มา ไม่ทำการทำงานหรือยังไง มาอยู่ได้ กะอีแค่เป็นเจ้านายพี่มะปราง เป็นคนช่วยน้องมะไฟวันที่จมน้ำ แค่เนี้ย ไม่รู้จะมาเยี่ยมอะไรทุกวัน ดีหน่อยที่ของเยี่ยมติดไม้ติดมือมันอร่อยทุกอย่าง ตั้งแต่สตอเบอรี่ลูกโตๆ เชอรี่หวานเจี๊ยบ ไปจนป๊อบคอนถุงลายๆ สีฟ้าๆ ที่ทำให้ยังพอมีใจจะยิ้มต้อนรับไอ้คุณเจ้านายได้หน่อย ไม่งั้นล่ะก็พ่อจะอาละวาดซะให้
แทนที่พี่น้องเขาจะได้คุยทำความรู้จักกัน ไอ้หล่อนี่ก็มาเป็นส่วนเกินอยู่ได้ ก็ยอมรับว่าหล่อล่ะนะ เป็นหล่อแบบดูดี ขาวสะอาดสะอ้าน แต่ยังไงก็หล่อน้อยกว่านายคิมหันต์เมื่อก่อนอยู่หลายขุม ส่วนความสูงนี่พอๆ กันเลย สูงสักร้อยแปดสิบหาได้มั้ง ไหล่กว้าง ส่วนอย่างอื่นอธิบายไม่ถูกเพราะเห็นทีไรก็ใส่สูททุกที เป็นผู้ชายที่ใส่สูทแล้วเท่จนน้ำลายหกคนนึงเลยแหละ
วันนี้พี่มะปรางมารับกลับบ้านตอนเย็นหลังเลิกงาน โดยมีสารถีหน้าเดิม ตามมาด้วย พอออกจากโรงพยาบาลได้มันก็พาเลี้ยวเข้าโรงแรม อ่าวเฮ้ย มีเยาวชนมาด้วยนะเฮ้ย เลี้ยวเข้ามาหน้าตาเฉย
“คุณเจ้านายคะ...” เออลืมบอกไป ไอ้หล่อนี่ เป็นเจ้านายแล้วยังชื่อเจ้านายซะอีก ใครมันเป็นคนตั้งชื่อวะ พระก็มีทำไมไม่ให้ท่านช่วยยืมชื่อคนตายสักคนมาตั้งให้ก็ไม่รู้
“กินข้าวกันก่อน เย็นมากแล้วนะครับ คุณอังสุมาลิน” อ้า คิดอกุศลสินะไอ้ไฟ เออแล้วยัยมะปรางนี่อีกคน สงสัยแม่จะบ้านิยายตั้งชื่อลูกตามนางเอก อ้าวซวย แล้วตรูละวะ คงไม่ได้ชื่อโกโบรินะเว้ยเฮ้ย
“อีกอย่างน้องมะไฟจะได้กินยาซะด้วยเลย ถ้าช้ากว่านี้เดี๋ยวยาที่กินตอนเย็นจะไปซ้ำซ้อนกันยาก่อนนอนเอานะครับ” พี่มะปรางเลยได้แต่ยิ้ม แต่ไอ้คนพูดมันได้ดูมั้ยเนี่ยว่าการแต่งตัวของสองพี่น้องนี่มันน่าจะไปแวะกินก๋วยเตี๋ยวโต้รุ่ง มากกว่าจะมานั่งปั้นจิ้มปั้นเจ๋อกินอาหารโรงแรมมั้ย ปัญญาอ่อนเอ้ย
เดินตามท่านเจ้านายเข้าไปในร้านอาหาร พี่มะปรางได้แต่เดินตัวลีบ เฮ้ออ มีมาดหน่อยก็ไม่ได้นะพี่ตรู บีบเข้าไป หนีบเข้าไป มันไม่ได้ช่วยให้หายไปจากตรงนี้ได้หรอก
มะไฟ เดินเร็วขึ้นเพื่อไปจับมือพี่มะปราง กระชับมือนั้นอย่างให้กำลังใจ
“ไหนๆ ก็เข้ามาแล้วนี่พี่ ยังไงคุณเจ้านายก็เป็นคนพามาเลี้ยง พนักงานเขาไม่ไล่เราออกจากร้านหรอกน่า” พูดจบก็เดินนำหน้าไปยังโต๊ะที่คนตัวสูงหน้าหล่อยืนรออยู่ กินอาหารไปก็คุยสัพเพเหระกันไป
“ขอโทษนะครับ ขอถามสักนิด คุณอังสุมาลิน นี่ชื่อมาจากตัวละครในนวนิยายอย่างนั้นหรือครับ” แมะ ไอ้หล่อนี่ถามเข้าท่า
“ไม่ใช่หรอกค่ะ แต่คนส่วนใหญ่ได้ฟังชื่อ มักคิดว่ามาจะชื่อนางเอกนิยายกันทุกที จริงๆ แล้วคุณพ่อท่านใช้ชื่อนี้เพราะความหมายค่ะ อังสุมาลิน แปลว่าพระอาทิตย์ ดิฉัน เกิดช่วงหน้าร้อนค่ะ คุณแม่บอกว่าวันที่คลอดเป็นวันที่พระอาทิตย์เข้าใกล้โลกมากที่สุดในรอบปี ก็เลยอยากตั้งชื่อที่เกี่ยวกับดวงอาทิตย์ เถียงกันหลายชื่อแต่มาลงตัวที่ชื่อนี้ค่ะ” พี่มะปราง เล่าอย่างมีความสุขที่ที่ได้พูดถึงพ่อกับแม่
“แล้วน้องมะไฟล่ะครับชื่อจริงมีความเป็นมาน่ารักแบบคุณอังสุมาลินหรือเปล่า” อ้าวจีบพี่ตรูหรือวะ แต่หยวนๆ มันรวย ถ้าพี่มะปรางเป็นแพนมันก็เหมือนตกถังข้าวสาร ผู้หญิงจน ผู้ชายรวย ไม่น่าเกลียดเท่าไหร่
“เรียกมะปรางเถอะค่ะ ดูคุณเจ้านายจะเรียกชื่อจริงลำบาก น้องมะไฟ ก็เกิดช่วงฤดูร้อนเหมือนกัน คุณแม่กับคุณพ่อท่านช่วยกันหาชื่อแล้วก็เจอชื่อ กลินท์นี่แหละค่ะ กลินท์แปลว่าพระอาทิตย์เหมือนกัน แถมมีคำว่าลินที่เหมือนกับชื่อดิฉันอีกด้วยเลยตัดสินใจใช้ชื่อนี้คะ” พี่มะปรางเล่าไปก็ลูบหัวมะไฟอย่างเอ็นดูไปด้วย ก็อยากบัดออกอยู่หรอกนะ อายุก็ตั้งเกือบสามสิบแล้ว แต่คิดได้ว่าไอ้สามสิบที่ว่ามันอดีต ตอนนี้ก็แค่เด็กแปดขวบ อยากลูบอยากจับยังไงก็เชิญตามสบาย
มื้อนี้จบลงด้วยความอิ่มอย่างสาหัส อะไร อะไรก็อร่อยไปหมด คุณเจ้านายคอยตักโน่น ตักนี่มาปรนเปรอ จะจีบพี่ก็ต้องเอาใจน้องสินะ น้องไฟไม่ขัดศรัทธาอยู่แล้ว
“ขอบคุณคุณเจ้านายมากนะคะที่กรุณาพาดิฉันกับน้องไปเลี้ยงอาหารแล้วยังเป็นธุระพามาส่งถึงบ้านอีก”
“เรียกพี่ว่าพี่นายเถอะครับ เราสนิทกันแล้วนี่” เฮอะ ตีเนียม
“ไม่ได้หรอกค่ะ ยังไงคุณเจ้านายก็เป็นเจ้านาย จะไปเรียกแบบนั้น คนอื่นได้ยินคงจะไม่งามค่ะ”
“อย่างนั้นหรือครับ งั้นยกเว้นให้คุณมะปรางก็ได้ แต่เจ้าตัวเล็กนี่...” ยืนสะลืมสะลืออยู่ดีๆ ก็โดนอุ้ม
“เฮ้ย..”
“ไหนเรีบกพี่นายสิ” อะไรว้า อยู่ๆ ก็ให้เรียกพี่ เฮ้ยหน้าอย่างเอ็ง เป็นลุงเถอะ
“ลุงนาย” ไม่เรียก คุณนาย ก็บุญหัวละนะ
“บอกให้เรียกพี่ นี่เรียกลุงเลยหรอ” แล้วปากแดงๆ นั่นก็แนบลงกับแก้มอย่างไม่ให้ตั้งตัว จั๊กจี้นะเว้ยเฮ้ย อย่าคลุก แน่ะ ดูมัน เอาปากมาคลึงอยู่ที่แก้มไม่ปล่อยเลิกสักที
“ปล่อย มันจั๊กจี้” แอบเอามือลูบที่แผงอก เฮ้ยย มีเหมือนกันนี่กล้ามอกเนี่ย
“เรียกพี่ก่อน” เสียงนุ่มๆ พูดชิดอยู่ที่ริมหู ปากอุ่นๆ ลากไล้อยู่ที่แก้มเนียน ไม่ว่าจะเป็นแก้มซ้าย แก้มขวา หน้าผาก บางครั้งปัดผ่านริมฝีปากเอาดื้อๆ เฮ้ย ไอ้นี่มันยังไงยังไงวะ จะบอกว่าเหมือนเอ็นดูเด็ก มันก็ได้อยู่หรอกนะ แต่จะดูว่าลวนลามมันก็ได้อีกเหมือนกัน นัวเนีย นัวเนีย จนแก้มนี้เจ็บไปหมด
เฮ้ยยซุกซอกคอเลยหรอ จั๊กจี้ เสียงเล็กๆ หวานๆ ได้แต่หัวเราะคิดคัก บิดตัวหนี แอบจับไปที่ต้นแขน โอ๊วว แน่นใช้ได้ มีแต่พองามสินะ แต่พอเถอะเลิกซุกซะที กูแกล้งหัวเราะจนเหนื่อยแระ
“พี่นาย” สุดท้ายก็ต้องยอมเรียกเพราะไม่งั้นดูท่ามันจะจูบไม่เลิก สึกหรอหมดไอ้หล่อนี่ ขนาดยอมเรียก มันยังเนียมหอมเหม่งไปอีกที ฮึ้ย
หลังจากวันนั้น ทุกครั้งที่ไปนั่งรอพี่มะปราง ก็อยากเรียกยัยมะปรางอยู่หรอกนะ แต่ก็ต้องยอมรับตัวเองว่าตอนนี้เป็นเด็กมะไฟ ไม่ใช่นายไฟอีกแล้ว เลยต้องฝึกให้ชิน กับการเรียกใครต่อใครว่าพี่ พูดจากสุภาพ ไม่มึงมาพาโวย เดี๋ยวเสียภาพพจน์เด้กใสหมด
ทุกวันคุณพี่นายจะมีขนมติดไม้ติดมือมาฝาก บางวันก็ชวนไปนั่งตากแอร์ที่ห้องทำงานดีจะตาย ที่ห้องทำงานจะแบ่งห้องพักผ่อน กับห้องทำงานเป็นสัดส่วน นั่งๆนอนๆ ง่วงก็หลับ จนพี่มะปรางมารับกลับบ้าน ตอนขึ้นมาที่ห้องนี้แรกๆ ก็งงอยู่ ที่ห้องคุณพี่นายมีทั้งขนม ทั้งหนังสือเยอะแยะ เด็กดี อยากรู้อะไรให้ถาม
“ทำไมมีหนังสือกับขนมเยอะจังครับ”
“พี่เตรียมไว้ให้มะไฟครับ มานั่งเล่นที่นี่ดีกว่า จะได้ไม่ไปเผลอตกน้ำอีก” อ้าวไม่ได้พิศวาสกรูหรอกหรอ แค่กลัวกรูก่อเรื่องสินะ เชอะ ไหนก็เตรียมไว้แล้วเรื่องอะไรจะขัดศรัทธาให้โง่ ตั้งแต่นั้นที่นอนกลางวันของน้องมะไฟที่ใหม่ก็ถือกำเนิด
พี่มะปรางค์ทำงานที่โรงแรมนี้มาครบห้าปี ก็ได้ทุนเรียนต่อ เป็นทุนเรียนระดับปริญญาตรี เรียนจบก็มาทำงานให้กับโรงแรม พี่มะปรางเป็นคนหัวดีเรียนเก่งมาตั้งแต่ก่อนแล้ว เรียนจบด้วยเวลาสามปีครึ่ง จากผลการเรียนที่ดีมากพี่มะปรางเลยได้ทุนเรียนปริญญาโทต่ออีกใบ ช่วงนั้นก็นึกว่าปิดเทอมจะอดนอนห้องแอร์ซะแล้ว แต่คุณพี่นายก็มารับน้องมะไฟที่บ้านพาไปเล่นที่ห้องทุกวัน เวลาผ่านไปไวเหมือนโกหก เปลี่ยนคำนำหน้า จากเด็กชายเป็นนาย ไปเมื่ออาทิตย์ที่แล้ว แล้วแต่ไอ้คุณพี่นายก็ยังดื้อด้าน จะให้น้องมะไฟไปนั่งเล่นนอนเล่นที่ห้องนั้นอยู่ดี
“ไม่เป็นไรหรอกครับ มะไฟดูแลตัวเองได้ ทำกับข้าว หุงข้าวเองยังได้เลย ไปนั่งๆ นอนๆ รบกวนพี่นายทำงานซะเปล่า”
“ไม่รบกวนครับ พี่ชินแล้ว ถ้าเห็นน้องมะไฟ พี่คงกังวลจากไม่เป็นอันทำงาน” ดู ดูมันอ้อน นี่มันคนอายุสามสิบต้นๆ แน่หรอ นึกว่าเพื่อนอนุบาลหมีน้อย
คุณเจ้านายปีนี้ก็อายุสามสิบสองเข้าไปแล้ว เคยอยากถามมันมาตั้งแต่สิบขวบแล้วว่าไอ้ที่ทำอยู่นี่ มันจะจีบพี่มะปรางหรือจีบน้องมะไฟกันแน่ แต่ไม่อยากดูแก่แดด เลยได้แต่ดูมันนิ่งๆ มาเรื่อย
จนมาถึงตอนนี้เริ่มจะแน่ใจแล้วว่า ไอ้คุณพี่นายนี่มันกะเลี้ยงต้อย ไอ้เด็กมะไฟเป็นแน่แท้
เพราะถ้ามันจะจีบยัยมะปราง ป่านนี้ลูกสองลูกสามไปแล้วมั้ง เปิดโอกาสให้ก็แล้ว สร้างสถานการณ์ให้ก็แล้ว ตอนวันเกิดครบสิบขวบ ขนาดพี่มะปรางยังรู้เลย โดนพี่มะปรางหยิกแก้มด้วยเจ็บเลย
“มะไฟ พี่รู้นะว่ามะไฟ กำลังทำอะไร”
“ทำอะไรครับ มะไฟไม่ได้ทำอะไรสักหน่อย มะไฟแค่อยากได้พี่เขยรวยๆแค่นั้นเอง”
“พูดอะไรอย่างนั้นมะไฟ ใครมาได้ยิน มันไม่ดีรู้ไหม” แก้มขวาโดนบิด
“โอ๊ย โอ๊ย เจ็บ” พี่มะปรางถึงยอมปล่อย
“ก็แหม พี่นายเขาออกจะไปมาหาสู่บ้านเราเป็นประจำ ถ้าไม่ได้คิดอะไรกับพี่มะปรางแล้วพี่นาย...”
“หยุดเลยนะ มะไฟ แก่แดดนักนะเดี๋ยวนี้” แก้มซ้ายโดนเข้าไปอีกที
โอ๊ยยย เจ็บครับเจ็บ พอแล้ว”
“ถ้าคุณเจ้านายคิดอะไรกับพี่จริง ป่านนี้เขาคงพูดกับพี่เองแล้ว ไม่ต้องรอให้เด็กอย่างเรามาช่วยหรอ พี่คิดว่าเขาอาจจะถูกชะตากับมะไฟก็ได้ เขาถึงได้มาคอยดูแล พี่คิดว่าแบบนั้นนะ”
“แล้วพี่มะปรางไม่คิดว่ามันแปลกหรอ”
“ไม่นะ พี่ว่ามีคนรักดีกว่าคนเกลียด เขาชอบน้องพี่ ก็เพราะน้องพี่น่ารัก น้องพี่เป็นเด็กดี พี่ภูมิใจมากกว่าอีก จะไปรังเกียจทำไม”
“ตามใจ ถ้าพี่มะปรางว่าอย่างนั้นก็แล้วแต่ครับ”
ทำไปทำมา กลายเป็นคุณเลขาคุณพี่นายซะอีกที่มาก เทียวไล้เทียวขื่อพี่มะปราง อาสามารับน้องมะไฟไปหาคุณพี่นายบ้าง อ้างนู่นนี่นั่นจนสุดท้ายพี่มะปรางก็ใจอ่อน ตกลงเป็นแฟนกันไปเรียบร้อย แต่พี่มะปรางขอไว้ว่าให้เรียนจบก่อนถึงจะคุณเรื่องอนาคตกันอีกที
พี่มะปรางเรียนใกล้จบเต็มทีแล้ว ตาย ตาย พี่เขยรวยๆ หลุดมือไปแล้ว แล้วต่อไปจะทำยังไงดีละหว่า นั่นคือความคิดตอนมะไฟสิบขวบ คิดไปคิดมา
ไหน ไหน พี่นายชอบไอ้เด็กมะไฟนี่ ไฟนั่งคิดแล้วคิดอีกจากสิบขวบ จนตอนนี้สิบห้าแล้ว คำตอบที่ได้ก็ยังมีแค่ทางเดียว
คือ เอาตัวเด็กมะไฟ หรือก็คือเอาตัวเองเข้าแลก นั่นแหละถึงจะยังอยู่สุขสบายแบบนี้ต่อไปได้
เอาก็เอา คุณพี่นายก็ไม่ได้น่าเกลียด ห่างไกลจากคำนั้นเลยด้วยซ้ำ คุณพี่นายหล่อ ร่างกายสมส่วน กล้ามอก กล้ามแขน ซิกแพค คุณพี่นายก็พอมีอยู่หรอกนะ ถึงจะไม่ได้มีกล้ามเป็นมัดๆ สวยงาม หน้าท้องเป็นลอนแข็งแกร่งอย่างที่ นายไฟเคยมีและเฝ้าฝันจะให้คนอื่นมี แต่ถึงตอนนี ก็หยวนๆ เถอะ ในแวดวงชีวิตไม่มีใครดีไปกว่าคุณพี่นายแล้ว
แต่จะทำยังไงให้ไม่เป็นการจงใจจนเกินงามดีล่ะ แล้วจะต้องหาทางทำให้คุณพี่นายรักหลงเด็กมะไฟนี่จนโงหัวไม่ขึ้น
นายกลินท์ นั่งทำหน้าเคร่ง อยู่บนโซฟาตัวใหญ่ ในห้องแอร์ ข้างห้องทำงานคุณพี่นาย ไม่รู้นั่งเงียบอยู่นานไปหรือเปล่า คุณพี่นายถึงได้เดินเข้ามาดู
“เป็นอะไรไปน่าเครียดเชียว” มือใหญ่ขยี้เบาๆ ลงบนผมนุ่มของมะไฟ
“มะไฟ... คือมะไฟแค่ กลัวพี่นายเบื่อมะไฟ”
“หือ”
“คือแบบว่า มะไฟเด็ก มะไฟเป็นภาระ ถ้าวันนึงพี่นายจะมีใครสักคน พี่นายก็คงทิ้งมะไฟ ลืมมะไฟ”
“ไม่ ชิวิตนี้พี่จะมีแค่มะไฟ พี่จะไม่มีวันทิ้งมะไฟ” เจ้านายรั้งร่างมะไฟเข้าไปกอด หัวน้อยๆ ซบอยู่แนบอก
เสร็จโก๋ วะฮ่า ฮ่า ไอ้คุณพี่นายมันไม่รู้สินะว่าพูดอย่างนี้มันสารภาพรักชัดๆ
เดี๋ยวนี้คุณพี่นาย ไม่กอดไม่หอมน้องมะไฟเหมือนเก่า พยายามเก็บมือเก็บไม่ไว้อย่างดี ดูก็รู้ว่าพยายามเต็มที่ แต่แค่คำพูดตอนเผลอๆ น้องมะไฟไม่เชื่อหรอ น้องมะไฟต้องหาหลักประกัน
“คืนนี้มะไฟไปนอนคอนโดพี่นายนะ มะไฟขี้เกียจกลับบ้าน พี่มะปรางไปงานเลี้ยงมะไฟขี้เกียจอยู่คนเดียว”
“ไม่ได้ พี่ เอ่อ พี่ก็ต้องไปงานเลี้ยงพี่ไม่อยากให้มะไฟไปอยู่คนเดียวที่ดอนโดเหมือนกัน” คุณพี่นายทำหน้าแปลกๆ
หึหึ นึกว่าไม่รู้สินะ ตอนเจ้าเด็กมะไฟเป็นเด็กน้อย คุณพี่นายก็ยังพอจะอดทนอดกลั้นอยู่ได้หรอ แค่หาเศษหาเลย หอมแก้มบ้างกอดบ้าง ดูไม่น่าเกลียด แต่นี่น้องมะไฟ โตแล้วจะลากไปจูบไปหอมมันก็คงดูไม่ดี คุณพี่นายเลยพยายามอยู่ห่างๆ อย่างห่วงๆ กร๊ากกกก แต่คุณพี่นายจะทนไปได้สักกี่น้ำ ในเมื่อน้องมะไฟคนนี้จะจับคุณพี่เจ้านายให้อยู่มือ
“นะ นะ นะครับ ให้มะไฟไปรอพี่นายที่คอนโดเถอะนะ” สายตาออดอ้อนที่ใช้ได้ผลทุกครั้ง แล้วครั้งนี้ก็ยังเป็นไปตามนั้น
ตามไปยั่ว วันละนิดวันละหน่อย มีโอกาสก็จะตะครุบเอาไว้ในอุ้งมือน้อยๆ ของน้องมะไฟ อย่าเผลอพลาดเปิดโอกาสแล้วกันนะครับคุณพี่นาย
ที่คอนโดคุณพี่เจ้านาย หรูซะไม่มีหละ ห้องก็กว้าง ทั้งชั้นมีกันอยู่แค่ไม่กี่ห้อง การตกแต่งก็ดูน่าจะแพงหูดับ ก็เหมาะสมกับความรวยของคุณพี่นายเขาหละ
หลังจากโทรบอกพี่มะปรางแล้วเพื่อจะได้ไม่ต้องเป็นห่วง คุณพี่นายก็แต่ตัวหล่อออกมาจากห้อง พร้อมที่จะออกไป
“อยู่ได้แน่นะมะไฟ พี่คงกลับดึก”
“ไม่เป็นไรครับถ้าง่วงมะไฟจะนอนก่อน” มะไฟที่ตอนนี้สูงแต่บ่าคุณพี่นาย เขย็งตัวขึ้นไปจับปกเสื้อนอกให้เข้าที่เข้าทาง
“เดินทางปลอดภัยครับ” คุณพี่นายเขินจนแดงไปทั้งหน้า รีบหนีออกจากห้องไปอย่างไว
มะไฟลืมตาขึ้นมองนาฬิกาที่หัวเตียง เที่ยงคืนกว่าจนจะตีหนึ่งแล้วคุณพี่นายยังไม่กลับมาสักที ร่างเล็กที่ตอนนี้มีเพียงกางเกงนอนขาสั้นบางๆ กับเสื้อกล้าม ลุกจากเตียงเดินออกจากห้อง ไปที่ตู้เย็นในส่วนครัวเพื่อหาน้ำกิน เพิ่งล้างแก้วคว่ำเสร็จ หน้าประตูก็ได้ยินเสียง ปลดล็อก
คุณเลขาหน้านิ่ง ว่าที่พี่เขย ประครองร่างที่เมาจนแทบจะยืนไม่อยู่เข้ามา แล้วพาตรงไปยังห้องนอนทันที
“ทำไม่เมาเละแบบนี้ล่ะครับ พี่ทัก” มะไฟเดินตามเข้ามาติดๆ ถามคุณเอากับคุณเลขา
“ไม่ทราบหรอครับ เพื่อนๆ คุณเจ้านายโทรตามให้พี่ไปพากลับมาถึงได้รู้
“อ้อ งั้นเดี๋ยวมะไฟไปห่น้ำมาเช็ดตัวให้ดีกว่าจะได้นอนสบายๆ พี่ทักช่วยมะไฟถอดเสื้อกางเกงเลยครับ มะไฟทำเองไม่ไหวแน่” กลับมาอีกครับร้างสูงก็เหลือแค่บอกเซอร์
“พี่ทักกลับเลยก็ได้นะ เดี๋ยวมะไฟเช็ดตัวเสร็จก็จะไปนอนเหมือนกัน” พี่ทักพยักหน้าให้แล้วเดินออกไป แต่เพื่อความชัวร์ เลยเดินตามออกไปส่ง
“หุหุ พี่นาย ตอนนี้ก็เหลือแค่เรานะครับ” ไฟกลางห้องถูกปิดลง เหลือไว้เพียงไฟหัวเตียงที่ให้แสงสลัวๆ ร่างเล็กลงมือถอดเสี้อผ้าออกจากตัวก่อนจะก้าวขึ้นไปนอนเคียงบนที่นอนใหญ่ มือเล็ก เลื่อนเข้าไปในขอบบอกเซอร์ ลูบไล้ส่วนที่หลับใหลนิ่งสงบไปมาเบาๆ
“อือ” ร่างที่หลับใหลครางออกมาเบาๆ แล้วอยู่ดีๆ ก็ดึงมือออกอย่างเร็ว เหมือนนึกอะไรได้
“ไม่ได้สิ เสือกล้าม กับกางเกงจะถอดทิ้งเฉยๆ เดี๋ยวพี่นายไม่เชื่อว่าตัวเองใช้กำลัง
ร่างเล็กรีบลุกขึ้นไปหยิบเสื้อกล้ามขึ้นมาทึ้งจนเสียสภาพแล้วโยนออกไปมั่วๆ ส่วนกางเกง หยิบขึ้นมาแล้ว ก็ปล่อยลงไปกองอยู่ข้างเตียงตามเดิม
“กางเกงตัวโปรดอะ ไม่กล้าทำ” ว่าแล้วก็กลับขึ้นไปนัวเนียกับคนเมาต่อ
“อือม อื้อ” เสียงครางครึ้มจากลำคอจากร่างสูง สะโพกหนาขยับไหวตามจังหวะมือ
ผ่านไปสักพัก เมื่อความแข็งขึงดันตัวจนนูนโป่งในบ็อกเซอร์ร่างเล็กจึงลุกขึ้นนั่งข้างลำตัว แล้วก้าวขาข้ามขึ้นคร่อม มือทั้งสองข้างจับที่ขอบเอว
“เซ่อไพร้ด คริ คริ” ออกแรงดึงบ็อกเซอร์ลงอย่างเร็วจนมันลงมาอยู่ที่ช่วงเข่า แล้วดึงถอดจนหลุดพ้นขายาวๆ ไป โดยที่สายตาไม่ได้ละจากท่อนเนื้อที่ดีดตัวขึ้นตั้งอยู่ตรงหน้า ปากแดงเผยอออกน้อยๆ ลิ้นสีชมพูเลียไล้ที่ริมฝีปากอย่างมาดหมาย
“ใหญ่ชะมัด ไอ้ไฟ เอ้ย ท่องไว้ ท่องไว้ ข่มขืน ใช้ตัวช่วยไม่ได้ ท่องไว้” มะไฟที่เห็นมังกรยักษ์เบื้องหน้า ก็เริ่มขยาดกับขนาด
ร่างเล็กลุกไปคุกเข่าคร่อมด้านบน นำเจ้ามังกรยักษ์นั่นจ่อเข้ากับช่องทางด้านหลังจดจดจ้องจ้องเล็กน้อย แล้วค่อยๆ กดตัวลงเพื่อรับเจ้าสิ่งนั้นเข้าสู่ภายใน มือเล็กๆ คอยลูบไล้เอาใจเจ้ามังกรอยู่ตอลอด
เจ้านายส่งเสียงครางเบาในลำคอ ดวงตาทั้งสองข้างยังหลับสนิท มือหนาไล้ไปมาที่หัวเข่าสองข้างของมะไฟอย่างชอบใจ
“อ๊ะ อื้อ เจ็บอะ อืออ เจ็บโว้ย ฮึ๊ย” เมื่อร่างกายตัวเองไม่ยอมรับเจ้าสิ่งนั้นเข้าไปดีๆ มะไฟจึงละความพยายามที่จะทำร้ายร่างกายตัวเองแล้วเดินไปหาตัวช่วย
“ใช้นิดหน่อยคงไม่เป็นไรมั้ง” วาสลินขวดน้อยที่มะไฟมีติดตัวไว้ในกระเป๋า เพื่อใช้ทามือทาเท้า เป็นตัวช่วยที่เจ้าตัวเลือกเป็นอันดับแรก ใช้นิ้วป้ายออกมาพอสมควร แล้วเอานิ้วป้ายวนที่ช่องทางด้านหลังก่อนจะสอดนิ้วเข้าไปเบาๆ เมื่อรู้สึกว่าลื่นๆ ดีแล้วจึงกลับมานั่งลงที่เดิม ค่อยๆ ทิ้งตัวลงอย่างช้าๆ
“อ๊ะ อ๊า อือออ เจ็บจังเลย จะใหญ่อะไรนักวะ หมั่นไส้ นี่แน่ะ” ร่างเล็กทุบอึ๊กลงที่อกของคนนอนไปหนึ่งที เพื่อระบายความเจ็บ ขนาดใช้ตัวช่วยแล้ว ยังไงมันก็ไม่ยอมเข้า
“เอาวะ กลั้นใจแป๊บเดียว เจ็บเป็นเจ็บ” ก่อนที่จะถอดใจ ร่างเล็กตัดสินที่จะลองครั้งสุดท้าย กัดฟันกดตัวนั่งทับลงไปโดยแรง
“อ๊ากกก เชี่ยเอ้ย ฮือออ” มันเข้าไปได้แล้ว แต่ทั้งร่างก็สั่นระริกจากความเจ็บที่เหมือนร่างกายโดนฉีกกระชาก ตัวงอ น้ำตามากมายไหลทะลัก
“เจ็บสัดเลย อือออ” นี่ยังเป็นแค่ส่วนหัวเท่านั้นที่เข้าไปได้ แต่ร่างเล็กก็ไม่สามารถที่จะทนทำต่อไปได้ อีกแล้ว ขณะที่กำลังจะยอมแพ้แล้วถอนตัวออก เอวเล็กกลับถูกรวบด้วยมือหนา ก่อนจะกดน้ำหนักให้ร่างเล็กรองรับส่วนที่เหลือเข้าไปในทันที ร่างเล็กเงยหน้าสบตากับร่างสูงที่ไม่รู้เหมือนกันว่าลืมตาตื่นขึ้นมาตั้งแต่เมื่อไหร่
“โอ๊ยยย ซี๊ดด อ๊ะ เฮ๊ย” น้ำตาที่เกือบจะแห้งกลับมาทันที ก่อนจะได้แต่อ้าปากค้าง เมื่อร่างสูงพลิกกลับเป็นฝ่ายคร่อมอยู่ด้านบนแทน
“น้อง มะไฟ” ร่างสูงกำลังสบตาที่ฉ่ำน้ำ ด้วยใบหน้าอมยิ้มเมาๆ มือข้างนึงยังจับอยู่ที่ช่วงเอวเล็ก
“รัก จัง น่ารักจัง หึหึ” ร่างสูงก้มลงมาจูบเบาๆ ที่ริมฝีปากที่ยังอ้าค้าง ส่งเรียวลิ้นเข้าไปหยอกเย้ากับลิ้นเล็กด้านใน แล้วกวาดกวาดลิ้นอุ่นไปทั่วโพรงปาก มือไม้ป่ายเปะปะไปทั่วร่าง หยอกเย้ายอดอกบดบี้ตุ่มไตเล็กๆ จนแข็งสู้มือ ร่างเล็กเรียกสติกลับมา ก่อนจะเอามือทั้งสองข้างดันที่อกแกร่ง
“ปล่อยนะ ออกไปเดี๋ยวนี้ ออกไป อ๊ะ อย่าขยับ เจ็บ ฮื๊อ เจ็บ” มะไฟลืมสนิทถึงสิ่งที่ตนเองได้เริ่มไว้ มือเล็กพยายามดันคนด้านบนออกไปแต่ก็เหมือนดันมือเข้ากับกำแพง มือหนาข้างที่ว่างอยู่จับมือสองข้างรั้งขึ้นไปล็อกไว้เหนือหัว แล้วขยับโยกสะโพกหนาเบาๆ ส่งให้ส่วนที่ยังคงอยู่ในช่องทางร้อนลุ่มคับแน่น ขยับตาม
“อ๊ะ อื๊อ ซี๊ดด” ร่างด้านบนขยับเข้าออกช้า เมื่อมือใช้ไม่ได้ร่างเล็กก็พยายามที่จะใช้ขาทั้งสองข้างหยุดยั้งการขยับเนิบๆของสะโพกแกร่ง ด้วยการหนีบขาที่สั่นระริกเข้ากับสะโพก แต่กลับกลายเป็นเหมือนมะไฟใช้ขาเกี่ยวกวัด รัดร่างหนาเอาไว้ ร่างสูงก็ขยับโจนจ้วงเข้าหาเร็วขึ้น แรงขึ้น ร่างเล็กด้านล่างได้แต่ขยับโยกรับการกระแทกกระทั้นตามไป
“โอ๊ยย ซี๊ดด อืออ อ๊ะ อ๊ะ อื๊อ ..อ๊ะ..อ๊า” เสียงร้องอย่างเจ็บปวด เปลี่ยนเป็นเสียงครางกระเส่า ร่างกายบิดเร่าส่ายไหว สะโพกเพรียวยกลอยตามแรงกระแทก น้ำตายังไหลซึมทางหางตาจากความเจ็บ
เจ้านายลุกนั่งคุกเข่าอยู่ทางด้านหลัง มะไฟตอนนี้ได้แต่นอนระทดระทวยไร้เรียวแรง ปล่อยให้ร่างหนาจับพลิกคว่ำพลิกงายได้ตามแต่ใจ สองมือหนาจับยกเอวเล็ก ลากเข้าหาตัว สะโพกขยับเข้าออกเร็วแรง ร่างเล็กเจ็บจนชาไปหมดแล้ว ไม่รู้ว่าผ่านไปกี่ครั้ง กี่รอบ สองแขนพยุงตัวไว้ในท่าคลาน มือเกร็งจิกเข้ากับผ้าปูที่นอนแน่น
“อ๊ะ อ๊ะ อื๊อ อ๊า” เสียงครางกระเส่าที่แหบพร่าง ตามระยะเวลาที่ล่วงเลยไป ยังดังออกมาอย่างต่อเนื่องจนเกือบรุ่งสาง.....
.
.
.
ค้างหรือเปล่าไม่รู้ แต่จะรีบมาลงต่อเรื่อยๆค่ะ
-
ช่วยไม่ได้นะมะไฟตัวเองขมขื่นพี่นายเขาก่อน :oo1:
โอ๊ยๆๆ.....มาต่อเร็วๆนะคะ :ling1:
-
ต่อค่ะ ต่อ :mew4:
02
เวลาเกือบบ่ายแล้ว บนเตียงที่ยับย่น ร่างเล็กนอนซุกอยู่กับอกแกร่ง เจ้านายตื่นนอนได้สักครู่แล้ว เจ้านายได้แต่ถอนหายใจ อยากลุกขึ้นมาตบหน้าตัวเองรัวๆ ร่างเล็กที่หลับซุกอยู่ในอก ไม่รู้ว่าจะเจ็บจะช้ำขนาดไหน รอยจ้ำแดงๆ โผล่ให้เห็นเต็มไปหมด จะเรียกว่าลายพร้อยก็คงว่าได้
เจ้านายก้มมองคนในอ้อมแขน แล้วยิ้มให้กับความน่ารัก น่ารักซะจนเจ้านายไม่ยอมขยับตัวแม้แต่น้อย เพื่อเจ้าตัวเล็กนี่จะได้ยังนอนอยู่ในอ้อมแขนนี้ไปอีกสักครู่ เจ้านายได้แต่นอนมองหน้าคนหลับ นิ้วเรียวเกลี่ยผมนุ่มที่ละลงมาปิดหน้าให้เบาๆ อยากจะก้มลงจูบหน้าผากมนนั้นสักทีก็กลัวรบกวนการนอน เวลาไหลผ่านไป แต่เจ้านายกลับรู้สึกราวกับเวลาที่หยุดนิ่ง และอยากให้หยุดยิ่งอยู่เช่นนี้ไปเรื่อยๆ
“อืออ” เสียงครางดังออกมาเบาๆ เมื่อเจ้าตัวน้อยเริ่มขยับตัว
“อ๊า ซี๊ดด” ความเจ็บร้าวที่ตีกระหน่ำขึ้นมาทำเอามะไฟหยุดขยับ ได้แต่ลืมตาขึ้น สิ่งแรกที่เห็นคือ แผงอกที่มีกล้ามน้อยๆ นี่ต้องเรียกว่าน้อยเมื่อเทียบกับตัวเองสมัยก่อน
จึ๊ก สตั้นวินาทีนึง
ก่อนจะนึกออกว่าเมื่อคืนตัวเองเตรียมแผนอะไรไว้รับอรุณคุณพี่นาย เจ้าตัวเล็กเตรียมแหกปาก แต่ยังไม่ทันจะได้เริ่ม เสียงทุ่มเจ้าของอ้อมกอดอุ่นที่มะไฟยังซุกตัวอยู่ก็ดังขัดขึ้นเสียก่อน
“พี่จะรับผิดชอบ พี่จะไปบอกกับคุณมะปราง”
หา!!!
“จะบ้าหรอครับพี่นาย ไปบอกตอนนี้เดี๋ยวพี่มะปรางก็ลากคอพี่ขึ้นโรงพักเท่านั้น”
“แต่พี่..” สีหน้าสำนึกผิดของอีกฝ่าย ทำเอามะไฟได้ใจ ค่อยๆ พลิกตัวเปลี่ยนเป็นนอนหงาย
“ซี๊ด” เอี้ย เจ็บเอี้ยๆ เลย มะไฟได้แต่ซู๊ดปากเบาๆ แค่ขยับน้ำตาก็ปริ่มแล้ว คุณพี่นายยิ่งหน้าเสียกันเข้าไปใหญ่
“พี่ขอโทษ พี่ขอโทษ พี่ยอมทุกอย่างเลย มะไฟอย่าโกรธพี่นะ” คุณพี่นายคว้าร่างเล็กเข้าไปกอดซบกับอกอีกครั้ง
“อ๊า” มะไฟครางออกมาด้วยความเจ็บ มันจะกอดทำไม กว่าจะพลิกหงายได้ก็เกือบตายแล้ว นี่ยังมาลากไปกอด เจ็บโว้ย เจ็บ เจ็บ เจ็บ น้ำตาไหลเป็นทาง
“มะไฟ มะไฟอย่างโกรธ อย่าเกลียดพี่เลยนะ พี่ขอโทษ มะไฟจะทุบจะตีพี่ ยังไงก็ได้ แค่มะไฟยอมให้พี่รับผิดชอบ”
“หยุดก่อน พอ พอก่อน มะ มะไฟ ไม่ได้โกรธพี่ ฮืออ มะ มะไฟแค่เจ็บ”
“พะ พี่ขอโทษ พี่ขอโทษ”
“ฮื้อ อย่าขยับ” มะไฟบอกเสียงห้วน
“ครับไม่ขยับ พี่จะนอนนิ่งๆ ให้นิ่งที่สุดเลย” วะต้องให้ขู่
“เรื่องนี้ ถ้าพี่ไม่พูด มะไฟไม่พูด พี่มะปรางก็ไม่จำเป็นต้องรู้ เรามาตกลงกัน”
“ยังไง” คูณพี่นายยังทำหน้ากังวล
“พี่บอกว่าจะรับผิดชอบดูแลมะไฟไปตลอดชีวิตพี่ใช่ไหม”
“ใช่จ้ะ พี่จะดูแลมะไฟไปตลอด หรือถ้ามะไฟเบื่อพี่ แค่มะไฟบอกมาคำเดียวพี่ก็จะไป”
“จะเบื่อไม่เบื่อค่อยว่ากัน แต่ถ้าพี่ทิ้งมะไฟล่ะน่าดู” คุณพี่นายนอนอมยิ้ม ทำตาปริบๆ
สองร่างเล็กใหญ่ยังนอนกอดกันอยู่บนเตียง ไม่อยากจะลุกไปไหน ทั้งที่เลยเวลาอาหารมาตั้งสองมื้อ
“พี่นาย พี่นายรักมะไฟมั้ย” มะไฟเงยมองสบตาคุณพี่เจ้านายแล้วถาม
“.....”
“พี่นาย” มะไฟน้ำตาคลอเจียนจะหยด นี่เขามโนมาตลอดเลยหรอ ว่าคุณพี่นายรักน้องมะไฟ พอถาม แล้วคุณพี่นายไม่ตอบทำเอาถึงกับอึ้ง ร่างเล็กใจแป้ว ไม่ต้องแกล้ง ไม่ต้องสั่ง น้ำตามันมาเองเลย
‘…เชียกรูเข้าใจผิดหรือวะเนี่ย….’
“ไม่...” ยิ่งได้ยินคำตอบ ที่ตอกย้ำเข้าไปอีก มะไฟเลยลืมเจ็บพลิกตัวหันหลังให้คุณพี่นายในทันที
“ไม่ ไม่ใช่อย่างนั้น โอ๋ คนดี อย่าร้องนะ พี่รักมะไฟ ไม่เอา ไม่ร้อง” เสียงละล่ำละลัก ของคุณพี่นายไม่ได้ทำให้ร่างเล็กรู้สึกดีขึ้นสักนิด
“พี่นายไม่ได้รักมะไฟสินะ ไม่เคยรัก ไปเลยไม่ต้องมายุ่ง ไม่ต้องมารับผิดชอบเลย มะไฟไม่อยากฝืนใจใคร” ไหล่เล็กๆ ไหวตามแรงสะอื้น ทำเอาร่างสูงถึงกับมือไม้ปั่นป่วน
“รักสิ พี่รัก มะไฟ” ร่างสูงขยับเข้ามาใกล้ กอดร่างเล็กจากทางด้านหลัง
“รัก พี่มาตั้งนานแล้ว แต่ รู้สึกว่าพี่ผิด พี่มันเลว พี่ไม่ควรมีความรู้สึกแบบนั้นกับเด็ก มะไฟยังเด็กมาก เด็กกว่าพี่มากเหลือเกิน” คุณพี่นายกอดแน่นเข้า กระซิบอยู่ที่ริมหู มะไฟน้ำตาริน
“แล้วนี่พี่ยังผิด ยังเลว ที่ทำกับเด็กอย่างมะไฟแบบนี้ พี่ พี่ขอโทษ”คุณพี่นายลูบไล้เบาๆ ที่หัวไหล่เปลือย พยายามเช็ดน้ำตาที่ยังไหลเป็นสายให้อย่างเบามือ
‘งานนี้นี่มีแต่กรูหรือไงนะที่ต้องเจ็บ’ ปล่อยให้คุณพี่นายกอดต่อไปก็เจ็บต่อไปไม่รู้จะขยับอะไรนัก
มะไฟทนเจ็บ ค่อยๆ พลิกตัวกลับมาเผชิญหน้ากับคุณพี่นายอีกครั้ง หันมาคุยกันให้รู้เรื่องไปเลยทีเดียวดีกว่า คุณพี่นายเห็นมะไฟพลิกตัวกลับมา ก็ดึงมะไฟเข้าไปกอดรัดแนบแน่น
‘เวรเอ้ย’ มะไฟน้ำตาคลอเบ้า อาศัยสถานการณ์เป็นใจ กัดฟันข่มความเจ็บถามออกไป
“แล้วทำไมเมื่อกี้พี่ถึงตอบว่าไม่รักล่ะ”
“พี่ไม่ได้ตอบว่าไม่รักสักหน่อย ตอนที่มะไฟถามพี่ พี่กำลังอึ้ง ไม่คิดว่ามะไฟจะถาม”
“แต่พี่พูดว่า ไม่ มะไฟได้ยินเต็มสองหูเลย”
“...” คุณพี่นายทำท่าคิด
“อ๋อ พี่ยังไม่ทันตอบ มะไฟก็ทะท่าจะร้องไห้ พี่เลยจะบอกว่า ไม่เอาครับคนเก่งไม่ร้องไห้นะ” คุณพี่นายจูบที่หน้าผาก แล้วกระชับแขนกอดแน่นขึ้นอีกนิด
เชี่ย มันใช่ไหม มันใช่ไหม ทำเล่นตัวจนกรูต้องแสดงฤทธ์ ทั้งที่เจ็บตูด เจ็บตัวไปหมดอย่างงี้
“พี่รักมะไฟนะครับ รักมากด้วย ตอนนั้นพี่คิดแค่อยากเห็นมะไฟเติบโตเหมือนเด็กทั่วไป พี่แค่อยากเฝ้ามอง มองคนที่พี่รักมีความสุข พี่ไม่อยากเอาเปรียบ เอาความจำเป็นของคุณมะปรางกับมะไฟมาบังคับ ฉุดรั้งมะไฟไว้ที่พี่ แต่พี่อยากให้มะไฟได้คิด ได้เลือกอย่างที่มะไฟอยากจะทำ อยากเป็น” คุณพี่นายพูดไปก็ขยับตัวขยุกขยิก ไปเรื่อย อ้อมแขนที่รัดจนแทบจะหายใจไม่ออกนี่ก็อีก พอสักทีเถอะ กรูเจ็บ ไม่ไหวแล้วโว้ย
“หยุดขยับตัวสักที” มะไฟตวาดแหว
“ นอนนิ่งๆ ไปเลย ก็บอกว่าเจ็บ เจ็บตูด พูดไม่รู้ฟัง ไม่ร็จักจำซะบ้าง”
“อ๊ะจ้ะ จ้ะ พี่จะอยู่นิ่งๆ พี่ขอโทษ” คุณพี่นายหยุดขยับหยุดทุกอย่างพยายามทำตัวแข็งทื่อ เป็นท่อนไม้ ดูไปก็ตลกดี ไอ้เด็กมะไฟนี่มันโชคดีวุ้ย สงสัยคุณพี่นายจะเป็นพวกกลัวเมียแฮะ ดี ดี จะได้คุมได้ง่ายๆหน่อย
“ถ้าพี่รักมะไฟ พี่ก็ต้องดูแลมะไฟอย่างดี เข้าใจ๋”
“จ้ะ พี่จะดูแลอย่างดี” พูดจบก็ก้มลงมาหอมแก้มไปฟอดนึง
“บอกว่าห้ามขยับ แล้วนี่อะไร ทีหลังจะทำอะไรต้องขออนุญาตมะไฟก่อน ไม่ใช่อยากกอดอยากหอม ก็มาทำเรี่ยราด เดี๋ยวพี่มะปรางรู้เข้ามันจะเป็นเรื่อง”
“ได้จ้ะ พี่แล้วแต่น้องมะไฟจะบัญชา” พูดจบก็กลับไปนอนนิ่งๆเป็นท่อนไม้อีกครั้ง ก่อนจะยิ้มตาพราวแล้วบอกสิ่งที่ต้องการ
“งั้นพี่ขอกอดหน่อยนะ ใจพี่มันหวิวๆ ยังไงไม่รู้ พี่กลัวมะไฟไม่รัก”
“ไม่ต้องกอดหรอก ยังไม่รัก ถ้าพี่ดูแลมะไฟดีๆ มะไฟจะรับไว้พิจารณา” มะไฟลอยหน้าลอยตาตอบ คุณพี่นายส่งสายตาออดอ้อนหวานเชื่อมมาให้จนใจแทบละลสย
“ฮื้อ ไม่ต้องมาอ้อน ลุก พามะไฟไปอาบน้ำเลย หิวจะแย่แล้ว ปวดไปหมดทั้งตัวเลย ดีนะเป็นไข้”
“ได้ตามนั้นเลยจ้ะ” คุณพี่นายลุกจากเตียงอย่างคล่องแคล่ว แล้วช้อนมืออุ้มร่างเล็กขึ้นจากเตียงอย่างรวดเร็ว”
“อ๊ะ” มะไฟร้องอย่างตกใจ บอกให้ขอก่อนขอก่อนไม่รู้จักจำ มะไฟได้แต่ ฮึ่มฮั่มอยู่ในใจ แต่ก็ไม่ได้ต่อว่าอะไร ปล่อยให้คุณพี่นายพาเดินเข้าห้องน้ำไป
“มะไฟแปลงฟันไปก่อนเดี๋ยวพี่เปิดน้ำใส่อ่างแล้วจะได้ลงไปแช่” คุณพี่นายปล่อยมะไฟลงยืน ดีนะที่ให้ยืน ถ้าให้นั่งล่ะก็พ่อจะ...จะอะไรดีวะ จะถีบก็ยกขาไม่ขึ้น ฮึ๊ยย ช่างมัน แปลงสีฟันที่บีบยาเรียบร้อยถูกส่งมาถึงมือ
“แปลงสิ แปลงแปลงฟัน ฟันหนูสวยสะอาดดี....” คุณพี่นายร้องเพลงหงุงหงิง ขณะง่วนเปิดน้ำใส่อ่าง มะไฟได้แต่จิกตามองค้อนด้านหลังคุณพี่นาย
น้ำอุ่นในอ่างดูน่านอนแช่ซะเหลือเกิน แต่ดูๆไปก็เหมือนจะร้อนมากอยู่เหมือนกัน มะไฟ เตรียมจะก้าวขาลงอ่างอยู๋แล้ว แต่อยู่ๆ ทั้งตัวก็โดนอุ้มจากคนที่ยืนแปลงฟันอยู่เมื่อสักครู่
“อ๊ะ พี่นาย” มะไฟร้องด้วยความตกใจและความเจ็บที่เกิดแบบกะทันหัน
“เจ็บหรอ พี่ขอโทษครับ”
“มะไฟบอกแล้วว่าจะทำอะไรให้พี่ขออนุญาตก่อน”
“ไปอาบน้ำกับพี่นะครับ” มะไฟพยักหน้าตกลง คุณพี่นาย บริการอาบน้ำถูสบู่ให้จนสะอาดทุกซอกมุม เล่นเอาหวิดเสียตัวอีกครั้ง แต่คุณพี่นายมีความอดทนเป็นเยี่ยม เพียงแต่ช่วยปลดปล่อยให้ด้วยมือ
“ไปแช่น้ำกันนะครับ” มะไฟที่ซบอยู่กับอก พยักหน้าตอบรับน้อยๆ คุณพี่นายช้อนอุ้มร่างบาง เดินลิ่วไปที่อ่างค่อยๆหย่อนร่างเล็กลงนั่งอย่างช้าๆ ความอุ่นสบายทำเอามะไฟที่แทบอยากจะหลับหลังเสียพลังงานไปเมื่อกี้ครางอย่างสบายตัว ก่อนจะรู้สึกได้ว่าตัวเองนั่งพิงอยู่กับอกอุ่นของพี่นายที่นั่งซ้อนอยู่ทางด้านหลัง มันสบายก็จริง แต่หมั่นไส้ เลยเลื่อนตัวออกห่างหันตัวกลับไปเผชิญหน้ากับพี่นายคนละฟากอ่าง
“มะไฟอยากแช่น้ำคนเดียวพี่นายลงมาด้วยทำไม”
“พี่ลงมาแช่เป็นเพื่อนไงกลัวมะไฟเหงา”
“ขออนุญาตหรือยัง” เท้าเล็กยืนไปยันอยู่ที่อกแกร่ง
“ให้พี่แช่น้ำด้วยนะครับ” พี่นายว่าเสียงอ่อน มือจับที่เท้าที่ยังยันอยู่กลางอก
“ก็ได้ แต่มะไฟเมื่อย พี่นายนวดขาให้มะไฟหน่อย” พี่นายยิ้มน้อยๆ เลื่อนมือ ช้าๆ จากหลังเท้ามาที่หน้าแข้ง ไล้ลงไปที่น่อง บีบเบาๆ สองสามทีแล้วเลื่อนต่อมาที่ข้อพับเข่า อีกมือที่ว่าง ก็ไล้ไต่ที่ขาอีกข้างของมะไฟ จนมาหยุดที่ข้อพับเข่าเช่นกัน ก่อนจะดึงรั้งร่างเล็กให้เขยิบกลับเข้าหาตัวอย่างช้าๆ จนร่างเล็กกลับมาซบเกยอยู่กับอก
“พี่นวดหลังให้นะ” ยังไม่ทันรอให้อนุญาต มือหนาไต่ไล่ไปตามสันหลัง ร่างเล็กเกร็งสยิวทันควัน ขนทั้งตัวเหมือนพร้อมใจกันลุกจนรู้สึกได้
การนวดของคุณพี่นายคงไม่ได้ไปร่ำเรียนมาจากสำนักไหนหรอก มันมาจากความหื่นล้วนๆ เลยล่ะไม่ว่า ก็ในเมื่อคุณพี่นายเล่น บีบนวดไปตามหลังไหล่ ละเรื่อยลงไปจนถึงก้อนเนื้อกลมมน ขาวนวลเนียนสองก้อนที่บั้นท้ายงอน ก่อนจะบีบนวดอย่างแผ่วเบา แต่นานเป็นชาติ ก่อนที่จะส่งนิ้วร้อนๆ เข้าไปทางช่องทางด้านหลังอย่างช้าๆ ในตอนที่น้องมะไฟเผลอเลอลืมตัวอยู่กับความสุขสบายเคลิบเคลิ้ม ที่ริมฝีปากคุณพี่นายปรนเปรอ ไปตามใบหน้าและลำคอ ก่อนจะมาหยุดที่จูบกระชากวิญญาณ ทำเอาน้องมะไฟจิตหลุด ปล่อยให้คุณพี่นายลุกล้ำด้วยนิ้ว จากหนึ่งเป็นสอง จากสองเป็นสามตั้งแต่เมื่อไหร่ก็สุดรู้
กว่าจะรู้สึกตัวน้องมะไฟก็ไม่มีทางหันกลับได้อีก เพราะจากนิ้วกลายเป็นว่าน้องมะไฟนั่งคร่อมหน้าตักโดยมีคุณพี่นายน้อยเข้ามาอยู่ในช่องทางเข้าไปครึ่งแล้ว
เจ็บใจจะขาด จากแผลเก่า แต่ต่อมแรดที่ต้องได้รับการตอบสนองก็สั่งตัวเองให้ลืมความเจ็บแล้วรับเอาคุณพี่นายเข้ามาในร่างกายให้มากขึ้น มากขึ้น คุณพี่นายครางเสียงต่ำ อย่างพอใจ พอเข้ามาได้หมดคุณพี่นายก็หยุดอยู่ครู่เพื่อให้ร่างกายน้องมะไฟได้มีเวลาปรับตัวสักชั่วอึดใจ ก่อนที่คุณพี่นายจะเริ่มกระชับมือกับสะโพกน้องมะไฟ ยกร่างน้อยให้ขยับขึ้นแล้วกดลง มะไฟได้แต่อึ้ง มองหน้าสบตาหวานเยิ้มของคุณพี่นายอย่างงุนงง
“ ขยับสิมะไฟ” เอ๊า เป็นกรูรึนี่ที่ต้องทำ แต่ไหนไหนก็ไหนไหนแล้วขยับก็ขยับ สองมือคล้องรอบคอคุณพี่นายเอาไว้แน่น เริ่มขยับส่ายอย่างเก้กัง เสียงครางของคุณพี่นายดังอยู่ข้างหู ยิ่งเป็นการปลุกเร้าให้ยิ่งเร่งเพิ่มความเร็วความแรงในการขย่มมากขึ้นไปอีก ทำไปได้สักพัก แรงก็เริ่มตก ทั้งเหนื่อยทั้งเจ็บ
ดูท่าพี่นายก็จะดูออก โดนเปลี่ยนท่าแบบฉับพลันจากบนลงไปอยู่ด้านล่าง ไม่รู้ว่าน้ำในอ่างถูกปล่อยออกไปจนหมดตั้งแต่เมื่อไหร่ ตอนนี้น้ำที่เหลือเป็นน้ำที่โดนกักเอาไว้ มันเพียงแค่ทำให้ภายในอ่างแฉะและลื่นเท่านั้น สภาพตอนนี้ หลังน้องมะไฟ พิงอยู่กับอ่าง สองแขนปล่อยจากลำคอหนามาวางราบไปตามขอบอ่าง พี่นายคุกเข่าอยู่ด้านหน้า สะโพกน้องมะไฟยังวางทัพอยู่ที่หน้าขาของคุณพี่นาย ขาทั้งสองข้างแยกกว้าง ข้อพับเข่าพาดอยู่ที่แขนของพี่นายต่ำกว่าเข้าลงไปเป็นอิสระลอยขี้ ไปทางด้านหลังของพี่นาย ร่างกายของเราสองคนยังเชื่อมต่อกันอยู่ในขณะที่พี่นายพลิกตัว พอเข้าที่เข้าทาง พี่นายก็เริ่มขยับสะโพกหนากระแทกใส่น้องมะไฟเยงเนื้อกระทบเนื้อ ผสมปนเปไปกับ เสียงครางดังลั่นห้องน้ำ
มารู้สึกตัวอีกครั้ง ก็ได้มานอนอยู่ที่บนที่นอนหนานุ่มในห้องนอนแล้ว ตอนนี้น้องมะไฟ นอนตะแคงข้างเมื่อลืมตาขึ้น ก็เห็นคุณพี่นายตะแคงหันหน้าหากัน นอนมองน้องมะไฟอยู่ก่อนแล้ว เขินเว้ย เขิน
“คราวนี้พี่นายไม่ยอมขออนุญาตมะไฟก่อน มะไฟจะลงโทษ ห้ามทำแบบนี้อีกจนกว่ามะไฟจะอนุญาต” คุณพี่นายตาโต แต่ก็ไม่ได้เถียงหรือแก้ตัวอะไร
“ตามบัญชาครับ” พี่นายตอบรับออกมาแต่โดยดี
ดีมาก เป็นสามีที่ว่านอนสอนง่ายดีมาก แต่เดี๋ยวสงสัยต้องกินยาแก้ไข้แก้ปวดไว้สักหน่อยน่าจะดี
.
.
.
.
หุหุ คุณพี่เขาจะว่านอนสอนง่ายจริงรื้อ
แล้วจะรีบมาลงตอนต่อไปนะคะ
-
:pighaun: :z1:
อร๊ายยยยย เราไปอยู่ไหนมาเพิ่งได้อ่าน 2 ตอนหลัง
เดี๋ยวตามอ่านตั้งแต่แรื่องแรกก่อนนะค๊ะ... ถูกจริต เลือดพุ่ง เลยยย
-
เอาน๊าพี่นายได้เมียเด็กต้องเอาใจไว้ก่อน :impress2: แล้วค่อยจัดหนักจัดเต็มทีหลังเน๊อะ :oo1:
-
เพลงเพลงนี้ก็มา มีเมียเเกต้องหมั่นตรวจเช็คร่างกายยยย แถมๆ พี่เป็นหนุ่มวัยทองยังคะนองเหมือนดังม้าศึก กรั่กๆ :haun4:
-
เย้ เรื่องใหม่ ขอบคุณเจ้าค่า
-
เอาตอนต่อมาลงแล้วนะคะ จริงๆจะมาเร็วกว่านี้แต่กะว่าแต่งให้จบแล้วลงที่เดียวเลยน่าจะดีกว่าเลยรอจบแต่งจบ ตอน 05 แล้วถึงเอามาลงพร้อมกันเลยจะได้อ่านจนจบเลยค่ะ :mew1:
03
หลังจากวันนั้น วันที่น้องมะไฟสั่งลงโทษคุณพี่นาย มาจนวันนี้คุณพี่นายก็ดูแลมะไฟอย่างดี ตามเอาใจ อยากกินอะไรก็ได้กิน อยากได้อะไรก็ต้องได้ แต่ก็อย่างว่าหละ น้องมะไฟเป็นเด็กรู้เรื่องว่านอนสอนง่ายของพี่มะปรางออกปานนั้น ไม่เคยอยากได้บ้านพร้อมที่ดิน รถหรู หรือแหวเพชรสิบกะรัต ให้ต้องหนักใจคุณพี่นายและแสดงพิรุธให้พี่มะปรางจับได้ สิ่งที่อยากได้ก็เป็นพวกหนังสือบ้าง ของเล็กๆ น้อยๆ ไม่ได้มีค่ามีราคาจนเกินพอดี ส่วน เกมคุณพี่นายไม่ยอมให้เล่น อ้างว่าถ้าติดเกมเดี๋ยวน้องมะไฟจะลืมสนใจคุณพี่นาย ก็หยวนๆ ไม่เล่นก็ได้ ว่างๆ ก็ออกไปหาของกินอร่อยๆ กินด้วยกัน นาฬิการองเท้านี่นานมากๆ ถึงจะอ้อนซื้อที่ อ้างวันเกิดวันปีใหม่พี่มะปรางก็ได้แต่ทำหน้าเกรงใจ ไม่ได้ห้าม แต่กลับมาบ้านก็มีดุบ้างบ่นไปตามเรื่อง ฟังๆ ไปเดี๋ยวก็เหนื่อยจนเลิกบ่น ส่วนเสื้อผ้าพี่มะปรางเป็นคนดูแลอยู่แล้ว ดูมาก ดูโดยการให้เงินน้องออกไปเลือกซื้อเอาเอง
ในเมื่อของอื่นที่อยากได้มีคุณพี่นายเป็นสปอนเซอร์ เงินซื้อเสื้อผ้าก็เลือกได้เต็มเม็ดเต็มหน่วย ก็ไม่ได้ใส่แบรนด์เนมทั้งตัวสักหน่อย ไม่งั้นเพื่อนเขม่นตายเลย เพื่อนสนิทที่เรียนด้วยกันมีสามคน คบมาตั้งแต่แปดขวบ แต่ละคนได้มาเพราะเอาการบ้านเข้าล่อ
เพื่อนน้องมะไฟหัวดีนะ เพียงแต่มันขี้เกียจจนตัวขึ้นขนไปบ้าง มันบอกเรียนรู้เรื่อง ไม่ต้องทำการบ้านก็ได้ แต่เป็นคนนิสัยดี จริงใจ คบแล้วมีแต่สนุกเฮฮา
ตอนอายุสิบห้า มันเคยบอกว่าน้องมะไฟทำตัวเหมือนพวกมีเสี่ยเลี้ยง มะไฟก็เลยบอกความจริงกับพวกมันไป ว่ามะไฟไปตกคนแกมาได้คน ก็จะใครที่ไหน ก็คุณพี่เจ้านายนั่นแหละ พวกมันก็ไม่ได้เลิกคบ ยังสนิทกันเหมือนเดิม จนลามไปรู้จักคุณพี่นาย แว๊บไปสนิทกับพี่มะปราง พ่วงเอาคุณเลขาหรือพี่ทัก แฟนพี่มะปรางไปด้วยอีกคน
พูดถึงพี่ทักกับพี่มะปราง อีกไม่นานก็จะแต่งงานกันอยู่แล้ว พี่มะปรางขอรอแค่ให้มะไฟเข้ามหาวิทยาลัย พี่มะปรางก็จะแต่งให้พี่ทักสักที ไม่รู้จะรอทำไม พี่ทักก็ตามใจยัยมะปรางเหลือเกินสิน่า
ถ้าพี่มะปรางกับคุณเลขาแต่งกันเร็วๆ มะไฟจะได้มีข้ออ้างย้ายเข้าบ้านคุณพี่นายบ้าง แหม มันจะยากอะไร ก็แค่บอกไปว่า เกรงใจข้าวใหม่ปลามัน ไม่อยากเป็นก้างขวางคอ เดี๋ยวคุณพี่นายก็ใจอ่อน ชริ ไม่ได้อย่างใจเลยพี่สาวพี่เขยคู่นี้
นึกๆ ดูตอนเป็นนายคิมหันต์ ก็ซิงมาจนอายุ ยี่สิบแปด ไม่ใช่เพราะไร้มารยา แต่เป็นเพราะเลือก เลือกแล้วเฟ้นแล้ว มันไม่มีใครเข้าตาสักคน แต่สำหรับคุณพี่นาย สเป็กรึก็ไม่ใช่ แต่เห็นปุ๊บบอกเลยว่าต้องคนนี้ ก็คุณพี่นายออกจะหล่อ รวยก็รวย จนๆอย่างไอ้เด็กมะไฟนี่ได้สามีแบบนี้นี่นับว่าทำบุญมาดีที่สุดแล้วนะ เข้ามาอยู่ในร่างเด็กมะไฟได้เกือบแปดปี ก็เสียซิงครั้งแรก จะว่าเร็วก็เร็วอยู่นะ ถ้านับตามอายุแล้วเด็กมะไฟนี่ก็เรียกได้ว่าแรดเอาเรื่อง เสียตัวตั้งแต่สิบห้า แต่ คิดอีกทีวิญญาณคิมหันต์ที่อยู่ข้าในก็อายุปาไปสามห้าแล้วมันช้าไปด้วยซ้ำ คึคึ
คุณพี่นายดูแล เอาใจใส่ดี ดีมากมาก แล้วหลังจากนั้นน่ะหรอ อยากรู้ใช่มั้ย
....ล้อมวงเข้ามาสิ....
....ขยับเข้ามาสิ.....
.....ขยับมาใกล้ๆ.....
.....
..
.
.....ไม่เคยอีกเลยโว๊ย.....
ไม่เคยมีคุณพี่นายตกถึงท้องอีกเลย สองปีเต็มๆ อายุสิบเจ็ดแล้วเนี่ย สิบเจ็ดแล้ว ผลสอบเข้าก็ประกาศแล้ว ที่เรียนมีแล้ว สองปีที่ผ่านมา ถึงน้องมะไฟจะอ่อยคุณพี่นายแค่ไหน คุณพี่นายก็ไม่เคยลงมือกินคุณน้องมะไฟอีกเลย....
กางเกงนอนบางๆ ขากว้างๆ ขยับนิดเดียวก็เห็นไปถึงไหนๆ กะว่าคุณพี่นายคงได้มาอาการสำลักน้ำลายกับบ้างสักนิดสักหน่อย
“พี่นายนวดขอให้มะไฟหน่อยมะไฟเมื่อย” คุณพี่นายก็เข้ามานวดขอให้อย่างดิบดี หันมายิ้มหวาน จนน้องมะไฟต่างหากที่ถึงกับเก็บไปฝัน ว่าตัวเองขึ้นขย่มคุณพี่นายเอง
“พี่นาย อาบน้ำให้มะไฟหน่อยครับ มะไฟเมื่อย” คุณพี่นายก็จัดการอาบน้ำแถมสระผมให้ด้วยอีกต่างหาก ก่อนจะห่อตัวด้วยผ้าขนหนูผืนใหญ่เป้ง ผูกไว้หลังคอเหมือนมะไฟเป็นเด็กผู้หญิงอย่างไรอย่างนั้น ไล่ออกจากห้องน้ำ คุณพี่นายก็จัดการอาบน้ำตัวเองต่อ ก่อนจะออกมานอนกอดกันหลับ วัยรุ่นเซ็ง
ปิดเทอมกะว่าจะมีเวลาอ่อยให้หนัก กลายเป็นว่า คุณพี่นายติดงาน ไปต่างจังหวัดบ้าง ต่างประเทศบ้าง พอคุณพี่นายว่างน้องมะไฟก็ติดเรียนเสริม เรียนพิเศษ ติวเข้มโอเน็ต พิชิตข้อสอบ
ปรึกษาเพื่อน มันก็บอกให้ใจเย็น เรียนให้จบม.หกก่อนมันจะช่วยหาแผ่นเขมือบคุณพี่นายอีกแรง
เพื่อน น้องมะไฟไม่ได้กลายร่างเป็นพวกรักเรียนอะไรหรอก พอดีช่วงที่มะไฟไปปรึกษาพวกมัน เป็นช่วงรายงานท่วมหัว ถ้ามะไฟไปวิ๊ดวิ่วกับคุณพี่นาย พวกมันก็ต้องมานั่งทำรายงานเองซึ่งคนอย่างพวกมัน ก็นะ คงไม่ต้องเอาเพื่อนมาเผา
วันผ่านเวลาผ่าน หันกลับมาดูปฏิทินอีกที ..กูขรรม ..สองปีผ่านไปเหมือนนอนละเมอ
ถึงวันนี้เพื่อนรักที่บอกว่าจะช่วยวางแผนก็หนีไปมีเมียกันหมด ไม่เห็นหัวมาช่วยคิดเลยสักคน โทรก็ไม่รับสาย ดู ดูพวกมัน ไอ้คนที่รับก็แนะนำแบบว่า ถ้ามันอยู่ใกล้ๆ จะเอาเท้าฉีกปากมันซะให้ มีอย่างที่ไหน บอกมาได้ ให้ไปบอกคุณพี่นายเลยว่าเงี่ยน น่าเกลียดมาก หยาบ เถื่อน ใครจะไปทำ
“พี่มะปราง มะไฟไปค้างห้องพี่นายนะ”
“บอกคุณเจ้านายแล้วหรือยัง ไปรบกวนเขาหรือเปล่า”
“บอกแล้วครับ” พี่มะปรางถอนใจเฮือก แต่ก็ไม่เคยขัด
เสื้อผ้าไม่ต้อง ที่ห้องคุณพี่นายมีอยู่แล้ว ตอนออกจากบ้านก็เย็นมากแล้ว กว่าจะมาถึงคอนโดคุณพี่นายก็ค่ำๆ พอดี กินข้าวกินปลากันเรียบร้อยก็มานั่งดูทีวีกันก่อนนอน คุณพี่นายก็ไม่มีทีท่าว่าจะสนใจกินคุณน้องมะไฟเป็นของหวานบ้างสักนิด นิ่งไปไหม เฉยไปไหม
....ทนไม่ไหวแล้วโว้ย....
“พี่นาย มะไฟถามจริงเถอะ พี่นายไม่อยากมีอะไรกับมะไฟหรอ”
“อยากครับ” คุณพี่น๊าย ตรงเผงขนาดนั้น เขินเลยกรู ไปไม่ถูกแล้ว ลืมไปป่ะ เมื่อกี้กรูก็ตรงนี่หว่า งั้นด้านต่อ
“แล้วไม พี่ไม่เห็นจะออกกอาการอะไรให้เห็นเลย เฉยตลอด หรือมะไฟไม่มีเสน่ห์”
“พี่รอมะไฟอนุญาตครับ” บ้าเอ้ย คนบ้า กรูทำอะไรลงไป๊ เสียเวลาชิบ
“แล้วทำไมพี่ไม่ขอ มะไฟจะได้อนุญาต บ้า พี่นายบ้า บ้า บ้า บ้า บ้าที่สุดเลย” สองมือไล่ทุบไปทั่ว แล้วแต่ว่าจะโดนที่ตรงไหน พี่นายเอามือกันไปหัวเราะไป
...ขอถีบสักทีดีไหม โว๊ย...
“บ้า” มะไฟโมโหจนอยากร้องไห้ ไล่ทุบจนนั่งหอบ จ้องมองคุณพี่นายตาเขียวปั้ด สองมือตอนนี้โดนคุณพี่นายจับยึดไว้
“ไปที่เตียงกับพี่นะ” เฮ้ย!! ตกใจนะเว้ย คุณพี่นายแกเปลี่ยนอารมณ์ซะอย่างนั้น แต่กรูพยักหน้าเฉยเลยว่ะ ร่างสูงอุ้มมะไฟไปวางที่เตียง
“พี่ถอดเสื้อให้นะ” มะไฟพยักหน้า ยอมให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี
“ถอดกางเกงด้วยนะ” มะไฟพยักหน้าอีกครั้ง ยกสะโพกขึ้นจะได้ถอดง่ายๆ
ทั้งตัวตอนนี้ไม่เหลือเสื้อผ้าติดกายอีก คุณพี่นายก็จัดการตัวเองเช่นเดียวกัน
ร่างสูงใหญ่ของคุณพี่นายคร่อมทับอยู่ด้านบน ทำเอามะไฟดูเล็กกระจ้อยไปเลย มะไฟออกอาการเขิน รู้สึกว่าหน้าตัวเองมันร้อนๆ ยังไงพิกล ไม่กล้ามองสบตากับคนด้านบนเลยให้ตายสิ
“พี่ขอจูบนะคนดี” มะไฟเหลือบตามองสบกับคุณพี่นาย แล้วพยักหน้าอนุญาต
จูบหวานๆ ที่ห่างหายไปนานมาก คุณพี่นายจูบจนมะไฟแทบจะลืมหายใจ
“พี่ขอจับนะ” อยู่ๆ คุณพี่นายก็ถอนปากออก ร้องขออนุญาตใช้มือกับหน้าอกและหัวนมแบนๆ ของน้องมะไฟที่แข็งเป็นไตรอคุณพี่นายไปเอ็นดูอยู่นานแล้ว อารมณ์มันขาดช่วง จนมะไฟชักหงุดหงิด แต่ก็พยักหน้าอนุญาต
“พี่ขอ...” เสียงขออนุญาตยังมีมาเรื่อยๆ
“พี่....” จะจับ จะลูบ จะเลีย จะดูด โว๊ยยย จะขออะไรนักวะ จะทำอะไรก็ทำเถอะเฮ้ย
“พี่ลูบนะ” เป็นอีกครั้งที่โดนตัดอารมณ์ มะไฟแทบจะกางเล็บข่วนข้างแก้มคุณพี่นายซะตอนนั้น
“จะทำอะไรก็ทำๆ ไปเถอะ ไม่ต้องขอแล้ว ฮึ๊ย” มะไฟบอกเสียงห้วน
“ตามบัญชาครับ” คุณพี่นายตอบรับคำอนุญาตอย่างยิ้มแย้ม
นี่มันกวนนี่หว่า พี่นาย กวนเกินไปแล้วนะ อ๊ะ อ๊ะ อ๊าย ฮื้ออ สงสัยห่างหายมาสองปีคุณพี่นายเร่าร้อน รุนแรงจนน้องมะไฟได้แต่อึ้ง รอบแรกผ่านไปไวเหมือนโกหก ยังไม่ทันอะไรเลย เสร็จไปแล้ว
น้องมะไฟได้แต่นอนหอบ มองหน้าคุณพี่นายตาปริบๆ มาไวไปไวไปนะ
“พี่ขอโทษนะครับคนดี พี่อัดอั้นมานานไปหน่อย”
“ยกโทษ หะ...ให้..อ๊ะ” ร่างสูงก็จับน้องมะไฟพลิกคว่ำ สอดใส่เข้ามาอย่างเร็ว แรงกระแทกไม่ได้ลดลงเลย แล้วไอ้ที่ขอโทษเมื่อกี้พี่โกหกหรอวะ
“อ๊ะ อืออ โอ๊ย อือ ใกล้ อ๊ะ ใกล้ อื๊อ” ร่างกายของมะไฟ ขยับโยกไปตามแรงของคุณพี่นาย
“พี่นาย” เสียงหวานๆ ของมะไฟ ร้องเรียกชื่ออย่างออดอ้อน ใกล้จะปลดปล่อยเต็มที แต่อยู่ๆ คุณพี่นายกลับหยุดแล้วถอดถอนตัวเองออกซะอย่างนั้น
“อ๊ะ อือม” ร่างเล็กถูกจับให้เปลี่ยนท่า เป็นตะแคง คุณพี่นายล่วงล้ำเข้ามาใหม่ ขยับโยกอย่าเอาเป็นเอาตาย
“อ๊ะ อ๊ะ อ๊า อื๊ออ” พอมะไฟใกล้จะถึงก็หยุดแล้วถอนออก น้องมะไฟ จำไม่ได้แล้วว่าโดนจับพลิกคว่ำพลิกหงาย พลิกตะแคง ไปกี่ครั้ง กี่รอบ แต่ไหงตอนนี้กลับเป็นมะไฟที่เป็นคนอยู่ด้านบนซะอย่างนั้น คุณพี่นายนั่งเอนพิงหัวเตียง มือทั้งสองข้างจับอยู่ที่สะโพกเล็ก มะไฟยืนด้วยเข่าคร่อมขาทั้งสองข้างของคุณพี่นายไว้
“รับพี่เข้าไปสิคนดี” คุณพี่นายดึงสะโพกน้องมะไฟกดลงช้าๆ ให้ช่องทางด้านหลังเปิดรับและกลืนกินตัวตนที่แข็งขึงใหญ่โตของคุณพี่นายเข้าไปที่ละนิดอย่างช้าๆ มือข้างนึงของมะไฟรั้งต้นคอคุณพี่นายไว้ อีกมือยันกับหน้าขาของร่างแกร่ง ร่างเล็กเอนไปด้านหลัง นำเสนอแผ่นอกขาวๆ สู่สายตาคุณพี่นาย พี่นายเอนตัวเข้าหาครอบปากร้อนๆ ลงกับหัวนมแดงระเรื่อ
“อ๊า” มะไฟสะดุ้ง อย่างซ่านเสียว ย้ายมือจากหน้าขามาคล้องจับกันไว้รอบลำคอหนา แหงนหน้าครางเพื่อบรรเทาความเสียดเสียวที่ได้รับออกมาเต็มเสียง
“อย่างงั้นแหละ มะไฟ อืออ คนดี ขยับ อ๊า ดี อ๊า” เหนื่อยมากขอบอก แต่ก็ยังคงขยับต่อไป ขยับไปตามการเรียกร้องของร่างกาย เพื่อปลดปล่อย เพื่อ เพื่อ เพื่ออะไรไม่รู้แต่ชอบ ชอบความรู้สึกสุดท้ายก่อนที่แสงสีขาวจะระเบิดออก นี้กรูคิดมากไปป่ะ ก็แค่ชอบจุดสุดยอดก็แค่นั้นแหละ ต้องมาอธิบายอะไรซะยืดยาว
เสียงหอบหายใจของเราทั้งสองคน ดังยังกับเพิ่งไปวิ่งร้อยเมตรมา มะไฟซบลงกับบ่าคุณพี่นาย ทิ้งน้ำหนักทั้งหมดลงไป กล้ามเนื้อเหมือนไม่เคยมีอยู่ ทั้งร่างแทบจะกลายเป็นโคลนเหลวที่พร้อมจะไหลลงไปกองอยู่ตรงไหนสักที่
“ไม่ไหวแล้วนะ พี่นาย มะไฟไม่ไหวแล้ว”
“ชูวว์ ไม่แล้วครับ นอนซะนะคนดี” คุณพี่นายขยับเลื่อนน้องมะไฟลงนอนบนที่นอน มะไฟหลับไปทันทีที่หัวแตะหมอน
“เช้าแล้วยังอยู่ บนที่นอน มันไม่อยากตื่น...” เช้านี้มะไฟคิดถึงเพลงนี้ทันทีที่ลืมตาตื่น จนต้องครางหงุงหงิงออกมา
ความรู้สึกเหมือนไปทำงานก่อนสร้างมาเมื่อคืน มันล้าจนไม่อยากกระดิกกระเดี้ย
“เช้าที่ไหนมะไฟ นี่มันบ่ายแล้วครับ” คุณพี่นายเข้ามานั่งที่ข้างเตียง เท้ามือคร่อมร่างที่นอนสิ้นฤทธิ์ของมะไฟ ก้มลงมาจูบเบา ที่หน้าผาก
“ไป ลุกไปอาบน้ำกัน”
“ไม่ไหว ไม่มีแรงเหลือแล้ว นอนต่อเถอะ เย็นๆ ค่อยอาบ”
“เดี๋ยวพี่อาบให้”
“ให้พี่นายอาบให้ ก็ได้อาบเหงื่อต่างน้ำสิไม่ว่า มานอนกอดกันดีกว่าอย่างงั้น แล้วเย็นๆ มะไฟมีแรแล้วค่อยลุกไปอาบ นะครับ” มะไฟส่ง สายตาปิ๊งปิ๊งขอความเห็นใจ
“นอนอยู่นี่ ก็อาบเหงือต่างน้ำได้อยู่นะ”
“เฮ้ยย พอเหอะ จะตายอยู่แล้วเนี่ย”
“ถ้าพี่ทำจะสั่งลงโทษพี่อีกหรือเปล่า” มะไฟไม่ได้ตอบ แต่มองค้อนตาคว่ำ
“อ๊ะ พี่” คุณพี่นายช้อนอุ้มมะไฟขึ้น
“ไปอาบน้ำกัน เดี๋ยวน้ำหายร้อนก่อนนะ”
มะไฟออกมานั่งกินข้าวต้มอุ่น ที่มีคนป้อนให้ถึงปากอย่างสบายอารมณ์ คุณพี่นายปรนนิบัติดูแลอย่างดีมาตั้งแต่ อุ้มไปอาบเหงื่อ เอ้ย อาบน้ำ จนออกมาก็ช่วยแต่งตัว อุ้มพามานั่งกินข้าวด้วยการป้อน อย่างเอาใจ เก็บล้างถ้วยจานเสร็จ
มะไฟเห็นคุณพี่นายเดินไปหยิบกุญแจรถ แล้วเดินกลับมาจะอุ้มตัวเองอีกรอบ
“จะไปไหน”
“ไปหามะปราง เราคงต้องคุยเรื่องนี้กับมะปรางสักที”
“ม่ายยน้า” มะไฟแกะโต๊ะกินข้าวแน่นยิ่งกว่าตุ๊กแกแกะผนัง
“ทำไมล่ะ มะไฟ หรือมะไฟไม่รักพี่”
“เรื่องนี้ไม่เกี่ยว”
“แล้วมันเรื่องไหน”
“ก็เรื่องที่มะไฟไม่ลุกไม่ขึ้น มะไฟตัวลาย มะไฟปากเจ่อ ทำไมมะไฟต้องไปหาพี่มะปรางด้วยสภาพแบบนี้ด้วย มะไฟไม่ไป อาทิตย์หน้าก็ได้ ให้อะไร อะไรมันหายก่อน”
“อาทิตย์หน้าก็งานแต่งมะปรางแล้วนะ พี่อยากให้มะไฟย้ายมาอยู่กับพี่ หรือมะไฟไม่อยากย้ายมา”
“โอ๊ย อยากย้ายใจจะขาด แต่ไม่ไปวันนี้ ไม่ไปจนกว่ารอยพวกนี้มันจะหายไปก่อน” มะไฟรั้งคอเสื้อลงมาจนมองเห็นแผงอกขาวที่มีรอยจ้ำแดง รอยเริ่มตั้งแต่คอ ไหปลาล้า ละเรื่อยลงมา กระจายอยู่ตามแผ่นอกขาวนวลและคาดว่าน่าจะยังมีอยู่ในที่ที่ยังมีเสื้อปิดบังอยู่อีกไม่น้อย
“ยังไงก็ไม่ไปวันนี้” มะไฟยื่นคำขาด
“ตามบัญชาครับ” คุณพี่นายเลยยอมแต่โดยดี
“งั้นไปนอน” คุณพี่นาย อุ้มมะไฟที่ยอมแต่โดยดีไปที่โซฟาตัวใหญ่ที่ไว้ใช้นั่งเล่นหน้าประตูกระจกใสที่เปิดออกสู่ระเบียงห้อง
“ไหนว่าจะไปนอน” มะไฟบ่นเมื่อถูกวางลงนอนราบที่โซฟา
“นอนที่นี่ก็ได้ครับ” คุณพี่นายลงนอนเบียด ดึงร่างเล็ก เข้ามากอด หลังของมะไฟแนบไปกับอกอุ่นๆ ของคุณพี่นาย
“หลับซะ” คุณพี่นายกระซิบแผ่วที่ข้างหู รัดอ้อมกอดแน่นขึ้นอีกหน่อย ก้มลงจูบเบาๆ ที่ข้างแก้ม ไม่นานมะไฟก็เคลิ้มหลับ
ไม่ได้รับรู้เลยว่าจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ ไม่ได้คิดจะหลับไปด้วยกันเลยสักนิด
“ฮื้ออ อ๊ะ พี่นาย อืออ” กำลังเคลิ้มได้ที่ อยู่ๆ ก็รู้สึกว่าร่างกายโดนลุกราน
“ชูวว์ หลับนะคนดี” มือทั้งสองข้างเข้ามาอยู่ในเสื้อตั้งแต่เมื่อไหร่มะไฟก็สุดรู้ รู้แต่ตอนนี้มันช่วยกันทรมานตุ่มไตเล็กๆทั้งสองข้าง อย่างไม่ปรานี
“อื้ออ อ๊ะ ใคร อ๊ะ มัน อ๊ะ จะไปหลับลง อ๊ะ อ๊า” พี่นายที่นอนซ้อนอยู่ที่ด้านหลัง ขยับสอดร่างกายส่วนล่างเข้ามาในช่องทางด้านหลัง มะไฟก็เพิ่งจะรู้อีกเหมือนกันว่ากางเกงที่ใส่อยู่มันได้อันตรธานหายไปเป็นที่เรียบร้อย มะไฟได้แต่ปลง ปล่อยทุกอย่างแบบเลยตามเลย ไม่มีแรงที่จะไปขัดขืน จะว่าง่วงก็ง่วง แต่จะให้หลับมันก็หลับไม่ลง ได้แต่ปล่อยคุณพี่นายคึกไปคนเดียว น้อมมะไฟได้แต่หลับๆตื่นๆ อือๆ ออๆ ตามไป กว่าจะได้หลับจริงๆ
“พี่นาย มะไฟรู้แล้วว่าพี่นาย อึด ..มะไฟไม่เคยว่า ..พี่แก่..สักหน่อย..นะ” มะไฟที่หมดเรียวแรง นอนระทวยซบแนบอก บ่นงึมงำก่อนจะหลับไปราวกับปิดสวิช
.
.
.
.
เดี๋ยวลงตอนต่อค่ะ
-
:hao3:
04
วันนี้เป็นวันแต่งงานของพี่มะปรางกับคุณเลขา มะไฟยังไม่ได้กลับไปให้พี่มะปรางได้เจอหน้า ตั้งแต่วันที่บอกพี่มะปรางว่าจะไปค้างกับคุณพี่นายวันนั้นก็ไม่ได้กลับบ้านอีกเลย ส่วนงานแต่งคุณเลขากลัวพี่มะปรางเหนื่อย งานทั้งหมดยกให้เป็นหน้าที่ของนักจัดงานมืออาชีพไปแทน ทุกงานพิธีการไปจนส่งตัวเข้าหอ งานทั้งหมดจัดที่โรงแรมของคุณพี่นาย นี่ก็จะได้ ฤกษ์ ส่งตัวแล้ว คุณเจ้าสาวยังเดินคุยกับแขกไม่จบ
คุณพี่เขยยืนมองตามไม่ละสายตา ไม่ว่าพี่มะปรางจะเดินไปทางไหน ไปคุยกับใคร
...ดีจัง.. มะไฟคิดอยู๋ในใจ
“มะไฟฝากพี่มะปรางด้วยนะครับพี่ทัก” มะไฟยิ้มน้อยๆ เดินเข้าไปคุยกับพี่เขย
“ได้ตามนั้นครับ นายหญิง” น้ำเย็นที่เพิ่งยกดื่ม พ่นพรวดออกมาเป็นฝอย
“มะ เมื่อกี้เรียกมะไฟว่าไงนะครับ” มะไฟหันไฟมองคนด้านข้าง ที่ตอนนี้ก็ยังยืนมองตรงไปที่เจ้าสาวเพียงคนเดียวเท่านั้น
“พี่เรียกนายหญิง มีอะไรไม่ถูกหรือครับ” คุณเลขามองด้วยหางตานิดนึง
“ในเมื่อพี่เรียกคุณเจ้านายว่านายใหญ่ พี่ก็ต้องเรียกเมียคุณเจ้านายว่านายหญิงสิครับ” พี่ทักตอบด้วยสีหน้าตายสนิท มะไฟอยากลงไฟดิ้นกับพี้นให้รู้แล้วรู้รอด ไม่รู้พี่มะปรางไปรักคนแบบนี้ได้ยังไง หรือว่าพี่มะปรางชอบคนตายด้านหว่า
“พี่เรียกอย่างนี้พี่มะปรางก็รู้สิ” มะไฟคบกับคุณพี่นายอย่างลับๆ หลบสายตาพี่สาวมาได้อย่างดิบดีแต่ก็ไม่นึกเหมือนกันว่ากลับหลบไม่พ้นสายตาคนใกล้ตัวอย่างคุณเลขาซะอย่างนั้น
“มะปรางไม่รู้หรอกครับนายหญิง” ชกปากพี่เขยสักทีจะเป็นไรไหมนะ หมั่นไส้ว่ะ
“ผมรับประกันได้ว่ามะปรางจะไม่รู้เรื่องนี้ไปจนกว่านายใหญ่กับนายหญิงจะพร้อมให้รู้ครับ”
“ทำไมครับ” มะไฟสงสัยตงิดตงิด
“สำหรับผมเรื่องนี้ถือเป็นเรื่องดี เพราะเมื่อผมแต่งงานกับมะปราง นายหญิงก็สมควรย้ายไปอยู่กับนายใหญ่ได้เป็นการถาวร” นี่มันไล่กันซึ่งๆ หน้าเลยนี่หว่า สายตาคาดโทษจากมะไฟที่ส่งให้ไม่ได้ทำให้คุณเลขาสะทกสะท้าน แถมยักไหล่ เปะปากแบบไม่แคร์ตอบกลับมาอีกต่างหาก
“ไปน่ะ ไปแน่ ไม่ต้องไล่ แต่พี่ช่วยมะไฟคิดดีกว่าว่าจะบอกพี่มะปรางยังไง” มะไฟหันมองไปทางคุณพี่เขยแล้วพูดต่อ
“แต่ถ้าพี่ไม่ช่วย มะไฟกลับไปอยู่กับพี่มะปรางอย่างเดิมก็ได้นะ มะไฟไม่มีปัญหา” มะไฟยักไหล่เลียนเปะปากเลียนแบบท่าทางคุณพี่เขยซะเหมือนเปี๊ยบ
“ไปตามมะปรางไปเจอกันที่ห้อง” มะไฟวิ่งตื๋อตรงไปหาพี่สาวทันที กระซิบกระซาบกันไม่นานพี่สาวก็ขอตัวจากแขกเดินตามมาแต่โดยดี
ในห้องจัดงานพิธีกรยังทำหน้าที่ให้ความบันเทิงกับแขกที่ยังอยู่ต่อไปอย่างสนุกสนามเป็นกันเอง
ภายในห้องหอ ตอนนี้มีคนสี่คน สองคู่ เจ้าสาวนั่งหน้าซีดอยู่ที่ปลายตียง
“เมื่อไหร่ มะไฟไปตกลงคบกับคุณเจ้านายตั้งแต่เมื่อไหร่” มะไฟนั่งก้มหน้างุด อยู่ที่ข้างเตียง
“มะไฟ มะไฟคบกับพี่นายมานานแล้วพี่มะปราง”
“นานนี่มันเท่าไหร่”
“ไม่บอกได้ไหม มะไฟเขิน” มะปรางถอนหายใจเฮือก
“ไม่ได้โดนข่มขู่ขืนใจ ไม่ได้โดนบังคับ ไม่ได้มีการล่อลวง ใช่ไหม บอกพี่มาตามตรง”
“มะ ไม่ได้ข่มขู่ บังคับ แต่ล่อลวง กับข่มขืนก็มีอยู่นะ แต่ไม่ฝืนใจแน่นอน” มะไฟบอกอย่างมั่นใจ
“อะไรนะ” พี่มะปรางเสียงดัง แทบจะกรากเข้าไปหาคุณพี่นาย ถ้าพี่ทักไม่ได้จับเอาไว้
“ฟังให้จบก่อนดีไหมมะปราง”
“ฟังอะไร จะต้องฟังอะไร”
“ก็ฟังว่าใครเป็นคนข่มขืนไง” พี่มะปรางอ้าปากหวอ
“แหะ แหะ พี่เขยนี่รู้ดีไปหมด” มะไฟหัวเราะเขินๆ
“มะ หมายความว่ายังไง”
“ก็มะไฟล่อลวงพี่นาย วางแผนข่มขืน เอ่อ จะว่างั้นก็ได้นะครับ” ไอ้โง่ที่ไหนมันจะมานั่งแฉตัวเอง ถ้าไม่ใช่ไอ้มะไฟคนนี้ แต่ไม่แฉก็ไม่ได้ แฉตัวเองดีกว่าให้คุณพี่เขยแฉละวะ ไม่งั้นหมดเปลือก ไม่มีกั๊กแน่นอน แค่มองตาก็รู้ ฮือ ฮือ เรื่องมันเศร้า
“ว่าไงนะ มะไฟ” พี่มะปรางขึ้นเสียงสูง
“เพี๊ยะ เพี๊ยะ” ฝ่ามือน้อยๆ ฟาดลงที่ไหล่ มันเจ็บนิดเดียวเองแหละ แต่น้ำตาคลอ เจียนจะหยด ก้มหน้านิ่งไม่ยอมหันไปมองคุณพี่นายที่เอาแต่ยืนนิ่ง พี่มะปรางไม่ตีแล้วแต่เปลี่ยนเป็นหยิกแทน อันนี้สิเจ็บจริง ได้แต่กัดฟันยอมให้พี่มะปรางลงโทษ ก็เป็นแค่น้องนี่จะไปกล้าหืออะไร สามีทั้งคนยืนอยู่นั่นไม่เห็นจะเข้ามาช่วยอะไรเลย เกิดดื้อกับพี่มะปราง เดี๋ยวจะไม่มีที่ซุกหัวนอนเอา
“พี่ไม่นึกเลยนะว่ามะไฟจะเป็นได้ขนาดนี้” พี่มะปรางไม่ได้ร้องไห้ แต่มะไฟที่ก้มหน้าอยู่ตลอด กลับเป็นฝ่าย น้ำตาไหลเสียเอง ไม่ได้เสียใจ ไม่ได้อะไรทั้งนั้น แต่แค่น้อยใจ ที่พี่นายไม่ปกป้องน้องมะไฟบ้าง
“มะไฟออกไปรอข้างนอก” พี่มะปรางไล่น้องที่ยังนั่งก้มหน้านิ่ง มะไฟลุกขึ้นเดินก้มหน้าก้มตาไปทางประตูห้อง เดินไปได้ไม่กี่ก้าวก็ชนเข้ากับอกแกร่งของพี่นาย พอจะเบี่ยงตัวหลบก็ถูกดึงเข้าไปกอดเอาไว้ ไม่ว่าจะดัน จะผลัก ก็ไม่สามารถหลุดจากอ้อมกอดนั้นไปได้
จนต้องเงยหน้า จ้องอีกฝ่ายด้วยสายตาไม่พอใจ คุณพี่นาย ใช้นิ้วเกลี่ยน้ำตาให้ จูบเบาๆที่ตาบวมแดงๆ ทั้งสองข้าง ลูบเบาๆ ที่หัว ออกแรงกดนิดๆ ให้หน้าเล็กนั่นซบลงกับอก แล้วกอดร่างน้อยไว้ มะไฟยังน้อยใจ ได้แต่ดิ้น และดัน หวังจะให้ตัวเองหลุดออกจากอ้อมกอดนี้ แต่ไม่ว่าจะดิ้นแรงแค่ไหน พี่นายก็ไม่ยอมปล่อย เลยได้แต่ยื่นมือไปหยิกซิกแพ็คแข็งๆ นั่นไปหลายที
“ทำไมไม่คุยกันดีๆล่ะมะปราง ทำไมจะต้องลงไม้ลงมือกับมะไฟอย่างนี้ด้วย”
“มะปรางไม่นึกว่าน้องชายที่มะปรางเลี้ยงมากับมือจะเป็นคนแบบนี้นี่คะคุณเจ้านาย”
“ถ้ามะปรางไม่คิด แล้วทำไมมะปรางเชื่อที่มะไฟบอกง่ายจัง ทำไมมะปรางไม่ถามเหตุผล ไม่คุยกับน้องดีๆ น้องยังเด็ก น้องอาจจะพูดไปเพราะคะนอง”
“มะ มะปรางขอโทษค่ะ มะปรางมัวแต่เสียใจที่น้องทำตัวไม่ดี”
“พี่รักมะไฟ และพี่คิดว่ามะไฟเองก็รักพี่ เรื่องที่เกิดขึ้นเพราะความเมา พี่ผิดเอง พี่เป็นผู้ใหญ่กว่าแทนที่จะหักห้ามแต่พี่กลับตามใจมะไฟและตามใจตัวเอง มันไม่ใช่การข่มขืน เราทั้งสองฝ่ายต่างเต็มใจ และพี่พร้อมจะรับผิดชอบมะไฟไปตลอดชีวิตพี่ มะปรางจะยอมรับเรื่องนี้ได้ไหม”
“มะ มะปราง”พี่มะปรางถึงกลับพูดไม่ออก
“หลังจากมะปรางแต่งงานแล้วพี่อยากให้มะไฟย้ายไปอยู่กับพี่ มะปรางคงไม่ขัดข้องใช่ไหม”
“มะปราง..” ยังไม่ทันตอบ คุณพี่นายก็ถามต่อ
“พี่เป็นสามี เรื่องของภรรยาพี่ พี่พร้อมจะดูแลทุกอย่าง ทั้งที่อยู่ที่กินหลับนอน ค่าใช้จ่ายทั้งหมดของมะไฟหลังจากนี้ พี่เจเป็นคนจัดการเอง”
“แต่...”
“มะปรางต้องไม่ลืม ว่าตอนนี้มะปรางมีอีกครอบครัวที่ต้องดูแล มีทักและอีกหน่อยก็จะมีลูกที่มะปรางต้องใส่ใจ มะไฟก็มีพี่เป็นครอบครัวให้พี่ได้ดูแลครอบครัวของพี่เหมือนที่มะปรางก็จะดูแลครอบครัวของมะปรางอย่างเต็มที่” วุ้ยเทคนิคมัดมือชกขั้นเทพเลยวุ้ย คุณพี่นาย ยัยมะปราง โดนไปไม่รู้กี่หมัดแล้ว มะไฟแอบขำคนเป็นพี่สาว อยู่เงียบๆ ถึงจะพูดดีตอนนี้แต่มะไฟก็ยังงอนอยู่นะเฟ้ย รอก่อนเดี๋ยวค่อยไปคิดบัญชีกัน
มะไฟเป็นน้องของมะปรางเสมอ ข้อนั้นพี่ไม่เถียง มะปรางอยากเจอน้องเมื่อไหร่ก็ได้ เหมือนกับที่มะไฟอยากเจอมะปรางเมื่อไหร่ก็ได้เสมอเช่นกัน เอาตามนี้แล้วกันนะมะปราง”
“ค่ะ”มะปรางเผลอรับคำอย่างเบลอๆ ตามคุณเจ้านายไม่ทัน
“ถึงเวลาส่งตัวแล้วครับนายใหญ่”ส่วนเจ้าบ่าวก็รู้คิวดีจริงๆ
“งั้นพี่กับมะไฟออกไปล่ะนะ ขอให้รักกันจนแก่เฒ่า มีลูกเต็มบ้าน ชีวิตเจริญรุ่งเรืองนะทั้งสองคน” คุณพี่นาย โอบไหล่เล็กพาเดินออกจากห้องไปทันทีที่กล่าวอวยพรจบ
“ปัง”
“โอ๊ย!!” สิ้นเสียงประตูปิดลง น้องมะไฟก็ถองเข้าไปที่เอวของร่างสูงทันที
“พี่นายตอแหล ละครับ”
“ใช้ที่ไหน พี่ว่าพูดความจริงนะ”
“สมยอมอะไร”
“สมยอมสิ วันนั้นพี่ยอมน้องมะไฟออกนะพี่จะได้” มะไฟหน้าเหวอ วันนี้ต้องถามกันให้รู้เรื่อง น้อยจงน้อยใจสะกดยังไม่นี่นึกไม่ออกแล้ว
“วันไหน พี่นายพูดถึงวันไหน”
“เราอย่ามามัวยืนคุยกันหน้าห้องส่งตัวเลยนะคนดี ไปคุยที่ห้องพี่ดีกว่า” คุณพี่นายชูคีการ์ดให้ดูแล้วลากร่างเล็กให้เดินตามไป
“วันไหน พี่นายพูดถึงวันไหน พี่นายตอบมะไฟมาเดี๋ยวนี้นะ” ประตูห้องยังปิดไม่ทันสนิท มะไฟก็จี้เอาคำตอบที่อยากรู้ทันที
“ก็วันนั้นแหละ”
“พี่นาย” มะไฟเสียงสูงทันที พี่นายถอดเสื้อนอก เนคไท กำลังแกะกระดุมเสื้อเชิ้ต
“ก็วันที่น้องมะไฟกินพี่นายจนหมดตัวครั้งแรกไงครับ”
“พะ พี่รู้” มะไฟถึงกับติดอ่าง
“อ๊ะ มะไฟลืมไปได้ยังไงนะ ขนาดพี่ทักยังรู้แล้วเจ้านายพี่ทักจะไม่รู้ได้ยังไง”
“นี่แน่คนเจ้าเล่ห์” มะไฟโถมเข้าใส่คุณพี่นายหวังจะประทุษร้าย ให้สาแก่ใจ แต่แค่โถมเข้าสู่อ้อมกอด ก็รู้แล้วว่าคิดผิดมหันต์ อย่าหวังจะได้ทำอะไรคุณพี่นายเลย แค่พรุ่งนี้ตัวเองจะมีแรงเดินออกไปจากห้องนี้เองหรือเปล่ายังไม่มั่นใจเลยสักนิด
“อ๊ะ พี่นาย อือม อ๊า พอก่อน”
“มะไฟเหนื่อยแล้วครับ อ๊า พี่นาย อ๊า” เสียงครางยังดังต่อไปอีกชั่วครู่ใหญ่
ร่างเล็ก สะอาดหอมฟุ้ง นอนแผ่หลาอยู่กลางเตียงอย่างหมดท่า หลังจากถูกจับอาบเหงื่อต่างน้ำและอาบน้ำอย่างดีก่อนพามาปล่อยไว้ที่เตียง
“พี่รักมะไฟนะ” พี่นายพี่ขึ้นมานอนเคียงบนเตียงบอกเสียงหนักแน่น
“มะไฟยังไม่บอกพี่หรอก รอไปก่อน อยากบอกเมื่อไหร่มะไฟจะบอกพี่เอง เชอะ เจ้าเล่ห์ดีนัก”
“นี่แก้แค้นที่พี่ปล่อยให้ถูกมะปรางหยิกหรือเปล่าเนี่ย” แน่ะ รู้ด้วยเฮ้ย มะไฟค้อนให้ไปที แล้วหาวปากกว้างจนคุณพี่นายต้องยื่นมือมายีหัวอย่างเอ็นดู
“เอ๊า ตามใจครับ อยากลงโทษพี่แบบนี้ พี่ยอมก็ได้ แต่ถ้าพร้อมที่จะบอกพี่เมื่อไหร่ พี่ก็พร้อมจะฟังเสมอนะครับ” พี่นายประกบริมฝีปากอุ่นๆ ลงมาก่อนจะสอดลิ้นร้อนๆ ตามเข้ามา แต่ก่อนที่อารมณ์จะเตลิดไปไกลกว่านี้ พี่นายก็ถอนจูบออก ล้มตัวลงนอนด้านข้าง สอดมือรั้งตัวมะไฟให้เข้าไปใกล้จะได้กอดได้ถนัด แล้วถึงได้หลับตาลงได้ ร่างเล็กขยับหาท่าสบายภายในอ้อมกอดของคุณพี่นาย เมื่อได้ท่า ก็หลับไปในเวลาไม่นาน ร่างสูบจูบหน้าผากมนของคนในอ้อมกอดแล้วหลับตามไปติดๆ
.
.
.
.
ตอนหน้าจบแล้วนะ
-
:mew3:
05
เสียงขว้างข้าวของ โครมคราม ร่างเล็กกำลังอาละวาด อะไรอยู่ใกล้มือ เป็นจับขึ้นมาหลับหูหลับตาขว้าง จนข้าวของปลิวว่อนให้ห้องนอนกว้าง
“ออกไป ไปให้พ้นหน้าเลย ถ้าชอบให้มันจับ ให้มันซบก็ไปอยู่กับมันเลยไป”
“เพล้ง” โคมไฟหัวเตียง ยังดีที่เป็นแค่การทุ่มลงพื้น เพื่อระบายอารมณ์ ไม่ได้ขว้างใส่คน ไม่งั้นมีหัวร้างข้างแตกแน่
“ใช่สิ ไฟมันไม่น่ารัก ไฟมันเอาแต่ใจ พี่นายก็คงเบื่อไฟแล้วสิ ใช่ไหม” ร่างบางครว้าหนังสือที่ตู้หัวตียง คราวนี้เป้าหมายคือคนที่ยืนนิ่งอยู่ที่ประตูห้องนอน หนังสือปลิวจากมือได้ไม่ไกลก็ตกลงไปอยู๋กับพื้น ตามด้วยผ้าห่มที่ลงไปกองอยู่กับพื้นอีกเหมือนกัน
ร่างเล็กก้าวขึ้นไปยืนบนเตียงกว้างที่คนทั้งคู่ใช้นอนร่วมกันมากว่าสี่ปี
“ไปเลย ออกไปจากห้อง....” น้ำตามากมายไหลทะลักออกมาจากสองตาที่แดงกล่ำ มือบางคว้าหมอนได้ก็เหวี่ยงใส่คนที่ประตู
“กลับไปหาไอ้คนที่พี่คิดว่าน่ารัก.. ฮืออ.. ว่าดีกว่าไฟ ...ฮืออ.. ไปเลย แค้ก แค้ก” เสียงตัดพ้อปนเสียงสะอื้น ทำเอาร่างเล็กถึงกับสำลัก
“ไป ไปสิ ไม่ต้องมายุ่ง...อือออ” ร่างเล็กทรุดลงนั่งพิงหัวเตียง ชันเข่าขึ้น ก้มหน้าร้องไห้กับเข่า ร่างสูงเดินเข้ามานั่งลงด้านข้างดึงคนตัวเล็กเข้ามากอด
มะไฟ ยกแขน ดันเอาไว้อย่างต่อต้าน สู้กันได้สักพัก ร่างเล็กก็โดนดึงเข้าสู่อ้อมกอดแข็งแรง หน้าเล็กๆ ถูกดันให้ซบลงอก สองมือโอบกอดแผ่นหลังเล็กที่ยังกระตุกตามแรงสะอื้นไห้ มือหนาลูบเบาๆ อย่างปลอบโยน ก่อนจะช้อนคนตัวเล็กขึ้นมานั่งตัก มะไฟยื่นมือสองข้างโอบรอบคอหนาไว้ แล้วซุกหน้าลงกับซอกคอ ปล่อยน้ำตาให้ไหลออกมาจน เปียกชื้นไปทั้งสองฝ่าย
พี่นายโยกตัวเบาเหมือนกล่อมเด็ก แนบแก้มลงกับกลุ่มผมนุ่ม ปากอยู่ระดับเดียวกับหูของอีกฝ่าย พรำพูดเสียงเบา ที่ข้างหู
“พี่ขอโทษ พี่ขอโทษ..................”
“พี่ขอโทษ.....................”
“พี่ขอโทษ...........”
เป็นนานกว่าที่คนในอ้อมกอดจะหยุดร้องไห้
“ไฟขอโทษ ไฟรู้ ว่ามันไม่มีอะไร แต่มันอดไม่ได้ ไฟขอโทษ” เสียงเล็ก อู้อี้ กระซิบบอก ทั้งที่ยังซุกอยู่กับซอกคอ
“พี่รู้ ว่าไฟหวานของพี่ขี้หึง ไม่เป็นไรพี่ชอบ ชอบให้ไฟหวานแสดงออกว่าไฟหวานยังเห็นพี่สำคัญ พี่ชอบให้ไฟหวานแสดงให้คนรู้ว่าพี่เป็นของไฟหวานคนเดียว แต่พี่ไม่อยากให้ไฟหวานร้องไห้ ต่อไปหึงแล้วจะตบ จะตีพี่ก็ได้ จะลงโทษพี่ก็ได้ แต่อย่างร้องไห้อีกเลยนะ เห็นแล้วพี่เจ็บ” พี่นายจูบเบาๆ ที่ขมับ
“ต่อไปพี่นายอย่าให้ใครมาจับพี่แบบนี้อีกนะ ไฟไม่ชอบ ถ้ามีคราวหน้าไฟจะร้องไห้ให้หนักกว่านี้ จะปิดประตูร้องไห้คนเดียวไม่ให้พี่เข้ามาด้วย”
“ไฟหวานอย่าขู่พี่แบบนี้เลยนะ พี่สัญญา พี่จะไม่ทำแบบนี้อีกแล้ว แขนนี้ อกนี้เป็นของไฟหวานคนเดียว พี่สัญญา”
“ทั้งตัวของพี่เป็นของไฟ”
“ครับพี่เป็นของไฟหวานทั้งตัวและหัวใจ”
มะไฟเองครับ โย่ สี่ปีผ่านไปไวเหมือนลมหนาว จากน้องมะไฟก็ย่อลงเหลือแค่ไฟ ก็แหม โตจนขนาดนี้แล้วจะมาเรียกมะไฟงั้น มะไฟงี้ มันไม่เท่เอาซะเลย เลยตัดเหลือแค่ไฟ สั้นๆ ง่ายๆ แถมเหมือนชื่อตัวเองเมื่อชาติก่อนอีกต่างหาก จะมีที่เรียกมะไฟไม่เคยเปลี่ยนก็ยัยมะปรางคนเดียวนั่นแหละ แต่พี่นายบอกว่าเรียกไฟเฉยมันดูโหดไปไม่สมหน้าตา เลยขอเติมหวานให้ซะหน่อย ก็ไม่ขัดข้องหรอกนะ สามีสุดที่รักขอทั้งทีนี่ แต่แอบกระซิบหน่อยนะ
...เข้ามาใกล้ๆ สิ...
....เข้ามาอีกนิด....
....เอียงหูมา....
“มะไฟยังไม่ได้บอกรักคุณพี่นายเลยอะตะเอง ช่วยมะไฟคิดหน่อยสิว่าควรทำไงดี” ^^
“นี่ ...มะไฟว่าจะบอกรักคุณพี่นายในวันเกิดที่จะถึงนี่ดีป่ะ” -_-
“ดี ใช่ไหม ดีแนะนะ งั้นลงมือ”
“พี่มะปราง ไฟปรึกษาอะไรหน่อยสิ”
“หือ อะไรหรอมะไฟ”
“ก็ จะวันเกิดพี่นายแล้ว ไฟอยากให้ของขวัญพี่นายอะ”
“แล้วเราจะมาขอเงินพี่หรือไง”
“ใช่ที่ไหนล่ะ คือ ตั้งแต่คบกันมา ไฟยังไม่เคยได้บอกรักพี่นายเลย ไฟเลยว่าวันเกิดปีนี้ไฟจะให้ของขวัญเป็นการบอกรัก”
“ไม่ลงทุนเลยน้องชั้น จะงกไปไหน”
“งกที่ไหน ก็นี่ไงจะมาปรึกษาว่าจะจองห้องโรงแรมจัดเซอร์ไพรส์ให้พี่นาย”
“อู๊ยย อัตยายซื้อขนมยายอีกต่างหาก”
“พี่ว่าไม่ต้องมาจัดที่โรงแรมหรอมะไฟ จัดที่คอนโดไปเลยดีกว่า จะได้ไม่เปลืองห้อง ตอนนี้ห้องในโรงแรมมีคนจองเต็มยาว” พี่ทักเดินเข้ามาตอนไหนไม่รู้ เสนอความคิดเห็นเหมือนรู้เรื่องที่สองพี่น้องคุยกัน
“พี่ทัก มะไฟถามจริงเถอะ พี่ติดเครื่องดักฟังไปตามตัวพวกเราสองคนพี่น้องหรือเปล่าอะ ไม่ว่าจะคุยอะไรกันทำไมพี่ถึงรู้ไปหมด”
“ไม่ต้องติดให้เปลืองตังหรอก นายหญิง” ไอ้คำเรียกนายหญิงนี่ มันไม่ได้ให้อารมณ์เคารพนบนอบอะไรหรอก จากวิธีการพูดมันออกมาของพี่ทัก เสียงมันธรรมดามาก เรียบมาก เหมือนมันเป็นชื่ออีกชื่อหนึ่งของมะไฟ
“แค่เห็นหน้าก็เดาได้แล้ว” นี่มันมองง่ายขนาดนั้นเลย ไม่มั้ง
“ก็ไม่ได้เดาง่ายขนาดนั้นหรอก แต่ประมวลเอาจากสถานการณ์ บวกกับเหตุการณ์มันก็พอเดาได้”
“โห ไปเป็นหมอดูเถอะพี่ทัก น่าจะรวย”
“ไม่ต้องมายุ อยู่แบบนี้พี่สบายดีแล้วไม่อยากรวยไปกว่านี้” พี่มะปรางได้แต่นั่งหัวเราะมองน้องชายกับสามีต่อปากต่อคำกัน
“ใช้คอนโดนั้นแหละดีแล้ว จัดงาน จะชวนเพื่อนหรือชวนใครก็ได้ นายใหญ่ไม่ว่าหรอก”
“ก็อยากจัดที่โรงแรมบ้างไม่ได้หรือไง เปลี่ยนบรรยากาศบ้างสิ”
“อย่าเลย สงสารคนทำห้อง เห็นเขาว่าเช็คเอาท์ที่เมดแทบเป็นลม นึกว่ามีสงครามในห้องทุกทีไม่ใช่หรือไง”
“เฮ้ย จริงอะ กล้านินทาเจ้านายได้ยังไงพวกนี้นี่”
“เขาไม่ได้ว่า เขาชมนายใหญ่ว่าอึด เดี๋ยวนี้สาวๆ เห็นนายใหญ่ไม่ได้มองหน้าแล้ว เห็นมองกันแต่เป้า”
“บ้าแล้ว ไหนใครมอง จะไปควักตาออกให้หมดเลย”
“เขาลือกันไปยังลูกค้าโน่น”
“ไม่นะ ไม่จริงใช่ไหม พี่มะปราง”
“น่าจะจริงมั้งมะไฟ พี่เห็นมะไฟเดินไปไหนมาไหนในโรงแรม พนักงานเขามองตามกันแปลกทุกคนเลย พี่ยังคิดอยู่ว่าจะมองกันทำไมนัก สงสัยจะอิจฉามีสามีอึด”
“ไฟกลับบ้านแล้ว ต่อไปนี้จะไม่มาโรงแรมอีกแล้วคอยดูนะ” มะไฟวิ่งออกจากห้องไปไม่เหลียวหลังกลับมามองอีก
“มะปรางอิจฉานายหญิงหรือเปล่า”
“หา!! พี่ทักว่าอะไรนะ”
“พี่ถามว่ามะปรางอิจฉานายหญิงหรือเปล่าที่มีสามีอึด”
“บ้าแล้ว จะไปอิจฉามะไฟทำไม แค่นี้ก็หัวปีท้ายปีจนจะเลี้ยงไม่ไหวแล้ว หลังจากคนนี้มะปรางจะทำหมันแล้วนะ พี่ทักไม่ยอมป้องกัน ท้องติดๆ กันจนเพื่อนล้อแล้ว” สองคนผัวเมียยังคุยกันจุ๊งจิ้งๆ ต่อไป
มะไฟกลับมานั่งวางแผนอยู่ที่คอนโด วันเสาร์นี้แล้วที่จะถึงวันเกิดพี่นาย มะไฟนั่งคิดไฟ เขียนไป จนเผลอหลับ
วันเสาร์พี่นายมีนัดเลี้ยงลูกค้า ยังดีที่ไม่ดึก เพราะลูกค้าเองก็มีนัดต่อ มะไฟขอให้พี่นายกลับมาห้องได้ไม่เกินสี่ทุ่ม
“วันเกิดทั้งที แทนที่จะได้ฉลองกับไฟ ดูสิยังต้องออกไปกินกินใครก็ไม่รู้ ห้ามกินอิ่มเกินนะ ห้ามเมาด้วย” มะไฟช่วยผูกเนคไทให้ ไปก็บ่นกระปอดกระแปดไป
“พี่สัญญาจะรีบกลับ”
“จริงนะ ห้ามเถลไถลนะ ฮื้อ” พี่นายก้มลงมาจูบปากคนช่างสั่งเร็วหนึ่งที
“ผูกให้เสร็จ พี่จะได้รีบไปแล้วจะได้รีบกลับสักที”
“ก็ไม่อยากให้ไปนี่ จะได้ไม่ต้องรีบกลับ อื้อ” คราวนี้เป็นจูบที่ยาวนานจนมะไฟต้องเป็นฝ่ายดันอกแกร่งออกก่อนที่มันจะเลยเถิดจนเสียงานเสียการ
“เดินทางดีๆ นะครับ” มะไฟโบกมือบ้ายบาย
“พี่จะรีบกลับนะ”
“ไม่ต้องรีบมาก กลับมาอย่างปลอดภัยก็พอ”
ช่วงที่อยู่คนเดียวมะไฟเตรียมอาหาร เล็กๆน้อยๆ ไปเอาเค้กวันเกิดที่สั่งไว้
เป่าลูกโป่งหลากสี เอาลูกโป่งสวรรค์สวยๆ มาลอยไว้เต็มห้อง ตั้งกล้อง vdo เตรียมถ่ายการร้องเพลงให้คุณพี่นายครั้งแรกของตัวเอง เอาคีย์บอร์ดที่ยืมจากเพื่อนมาติดดั้ง ให้เพื่อนสอนมาปีกว่าๆ แล้ว เล่นจนคล่อง แต่ไม่เคยร้องที่ไหนกะจะเก็บไว้เซอร์ไพร์สพี่นายคนเดียว แต่ไม่มีโอกาสสักที
เวที พร้อม
คนแสดงพร้อม
แต่คนดูไม่พร้อมนี่สิ นี่ก็ห้าทุ่มเข้าไปแล้ว พี่นายยังไม่กลับมาสักที โทรไปก็ไม่รับ มะไฟได้แต่นั่งกระวนกระวาย อยู่คนเดียว
“ไม่มีอะไรหรอกน่า ถ้ามีพี่ทักคงโทรมาแล้ว” มะไฟเริ่มบ่นคนเดียว
“หรือว่าสนุกกับลูกค้าจนลืม ไม่น่าจะใช่ แล้วถ้าใช่ล่ะ ไม่มีทาง พี่นายไม่มีทางลืมสัญญา” มะไฟตบหน้าตัวเองเบา เรียกสติ
จนเกือบเที่ยงคืนแล้ว ก็ยังไม่มีวี่แววว่าพี่นายจะมา มะไฟถอนหายใจ พี่นายต้องมีเหตผลที่กลับมาไม่ทัน ต้องเชื่อใจพี่นาย สิ มะไฟเปิดกล้อง vdo เริ่มร้องเพลง Happy birthday จนจบ
“จะเที่ยงคืนแล้ว พี่ยังไม่มา ไฟเตรียมสิ่งนี้ไว้ให้เป็นของขวัญวันเกิด
ไฟรักพี่นายครับ” มะไฟยิ้มตาหยีให้กล้อง ก่อนจะพรมนิ้วเล่นคีย์บอร์ดอีกครั้ง
*ฉันก็เหมือนเรือ
ลำหนึ่งน้อยที่ลอยมา
คลื่นลมได้พัดพาจนไม่รู้ทิศใด
เหมือนนกที่บินไปกลางฝนอันโปรายปราย
ร่มไม้ให้พักกายฉันไม่มี
.
.
.
.
หนึ่งความรักที่ฉันมีหมดใจนี้ฉันให้เธอ
จบแล้วการเดินทางอันโดดเดี่ยว
จากวันนี้ทั้งสองกายเราจะใช้หัวใจเดียว
ต่อเติมความผูกพันที่เรามี
จะใช้ทุกนาทีเพื่อรักเธอ
ไม่ได้คิดเลยว่าชีวิตจะมีวัน
เป็นคนที่สำคัญ เป็นที่รักของใคร
รักที่แท้จริงมีความหมายมากเพียงใด
เพิ่งรู้และเข้าใจเมื่อรักเธอ
หนึ่งความรักที่ฉันมีหมดใจนี้ฉันให้เธอ
จบแล้วการเดินทางอันโดดเดี่ยว
จากวันนี้ทั้งสองกายเราจะใช้หัวใจเดียว
ต่อเติมความผูกพันที่เรามี
จะเดินเคียงข้างกันตลอดไป
เธอคือฝันที่สวยงามในชีวิตที่ฉันเจอ
ตอบแทนเธอด้วยสัญญาว่ารักนี้จะมีเพียงเธอ
.
.
.
.
จะรัก รักเธอ ทั้งหัวใจ
***สองกายหัวใจเดียว ปาน ธนพร
ขณะที่ร้องเพลงนี้ ภาพเก่าๆ จากวันแรกที่พี่นายเคยช่วยดึงร่างของมะไฟที่มีวิญญาณของไฟหรือนายคิมหันต์ เข้ามาอยู่แทนที่ ขึ้นจากน้ำ
ภาพอดีตค่อยๆผุดขึ้นมาเป็นลำดับ ไม่ว่าจะกอดแรก จูบแรก รักกันครั้งแรก
“อยากให้พี่นายมาอยู่ตรงนี้จัง เมื่อไหร่จะกลับมาสักที” น้ำตาไหลจากสองตาลงมาเป็นสาย มะไฟเช็ดน้ำตาแล้วเดินไปปิดกล้อง หยิบโทรศัพท์กดเบอร์ โทรหาพี่มะปราง
“พี่มะปราง พี่ทักกลับมาหรือยังครับ”
“อะไรนะ กลับแล้ว แล้วพี่นายล่ะ” หลังคำถามนี้ เสียงคนตอบก็เปลี่ยนจากพี่สาวเป็นพี่เขย
“พี่ออกมาก่อน นายใหญ่บอกว่าอีกเดี๋ยวจะตามออกมา นายใหญ่ยังไม่ถึงบ้านหรอ”
“ครับ พี่นายยังไม่กลับเลย โทรไปก็ไม่รับสาย”
“อือ เดี๋ยวพี่โทรเช็คอีกแรง แล้วเดี๋ยวพี่จะไปหาที่คอนโด”
“ไม่เป็นไร ไฟไปหาพี่ดีกว่า พี่ช่วยโทรเช็คให้มะไปด้วยแล้วกัน”
ไม่นานนักมะไฟก็ขับรถมาถึงบ้านพี่สาวกับพี่เขย
“ทำไมไม่รออยู่ที่คอนโด เดี๋ยวพี่ไปอยู่เป็นเพื่อนให้ ออกมาแบบนี้เกิดคุณเจ้านายกลับมาหรือโทรมาก็คลาดกันพอดี”
“พี่มะปรางจะไปยังไง หลานๆตื่นมาไม่เจอได้ร้องไห้บ้านแตกปะไร” มะไฟก้มหน้า หลบตาพี่สาว
“มะไฟ” มะไฟกัดปากก่อนจะโผเข้าหาพี่สาว
“ไฟกลัว กลัวพี่นายไม่รักษาสัญญา กลัวพี่นายจะเบื่อ ไฟกลัวไปสารพัดเลย ไฟไม่อยากอยู่นั่น นั่งรอพี่ไปหา ระหว่างนั้นไฟคงได้แต่คิดวุ่นวาย แล้วไฟก็จะพาลโกรธ ไร้เหตุผล ทำตัวงี่เง่า ไฟเลยตัดสินใจออกมาเองดีกว่า” พี่มะปรางลูบหลังน้องชายอย่างปลอบใจ
“นายใหญ่กลับถึงบ้านแล้ว หานายหญิงไม่เจอ เลยโทรมาถามที่นี่” พี่เขยเดินเข้ามาบอก
“นายใหญ่ประสบอุบัติเหตุนิดหน่อย เลยกลับมาถึงช้า บอกว่าจะออกมารับนายหญิง พี่เลยบอกว่าเดี๋ยวพี่ไปส่งนายหญิงเอง”
“พี่นายเป็นอะไร หนักแค่ไหน ทำไมไม่โทรมาบอกไฟ” พี่เขย เห็นท่าทางร้อนรน ก็เดินเข้ามาโอบไหล่ แล้วตบลงเบาๆ
“ใจเย็น กลับบ้านกัน นายใหญ่รออยู๋นะ” มะไฟพยักหน้าตกลงแล้วไม่ถามอะไรออกมาอีก ถ้าเป็นอะไรมากพี่ทักไม่มีทางใจเย็นอยู่ได้ ถึงจะคิดอย่างนั้นแต่มะไฟก็ยังนั่งกัดเล็บมาตลอดทาง ลงจากรถได้ก็วิ่งราวกับเหาะ กลับไปที่ห้อง ทิ้งพี่เขยไว้ด้านหลังไม่แม้แต่จะได้พูดขอบคุณ แต่พี่ทักก็ดูจะเข้าใจคนใจร้อนได้เป็นอย่างดี ทำเพียงแค่ยิ้มตามหลังแล้วกลับรถขับกลับบ้านตัวเองไปเงียบๆ
ถึงหน้าห้องมะไฟกระชากประตูเปิดออกแล้วกระโจนเข้าห้อง
“พี่ได้ฟังแล้วนะ พี่ชอบของขวัญวันเกิดปีนี้มาก ถึงมากที่สุด แต่พี่ก็ยังอยากฟังจากปากไฟหวานของพี่อีกครั้ง” พี่นายยืนถือกล้อง vdo อยู่หลังคีย์บอร์ด จากที่มะไฟสำรวจด้วยสายตา พี่นายไม่มีส่วนใดบุบสลายเลยแม้แต่นิดเดียว
“ไหนพี่ทักบอกว่าพี่ประสบอุบัติเหตุ”
“ทักบอกงั้นหรอ” พี่นายทำท่าคิดนิดนึง
“พี่ขับรถไปเจอรถลูกค้าเกิดอุบัติเหตุเข้าที่ข้างทาง ก็นับได้ว่า พี่ไปประสบ เข้ากับอุบัติเหตุได้แหละนะ”
“พี่ทักบ้า พี่นายก็บ้า อืออ” คุณพี่นายแทบจะโยนกล้องทิ้ง รีบวิ่งมาปลอบใจคนร้องไห้ในทันที
“พี่บอกทักแล้ว แต่พี่ไม่นึกว่าทักจะแกล้งไฟแบบนี้ เดี๋ยวเดือนนี้พี่สั่งพักงานทักเป็นการทำโทษนะครับ อย่างร้องนะคนดี” สองมือพี่นายประคอบแก้มมะไฟให้เงยขึ้น แล้วกดจูบไปตามหน้าผาก ตา จมูก ปาก มะไฟกอดคุณพี่นายแน่นอย่างที่ไม่เคยกอด
“มะไฟกลัว อืออ” ด้วยความกลัว ทำให้คนที่เรียกตัวเองว่าไฟมานานถึงกับหลุดเรียกชื่อเล่นเหมือนเมื่อยังเป็นเด็กออกมา
“ไม่ต้องกลัวนะ พี่นายอยู๋ตรงนี้แล้วครับ”
กว่ามะไฟจะหยุดร้องไห คุณพี่นายก็อยากกระโดดถีบขาคู๋ใส่คุณเลขาไม่รู้กี่สิบรอบ
“ถึงพี่จะได้ฟังไปแล้ว แต่พี่ขอฟังของขวัญวันเกิดพี่อีกรอบนะครับ” คุณพี่นายยังยืนกอดมะไฟอยู่ที่กลางห้อง
“ไม่กล้าบอกดังๆ กระซิบที่หูพี่ก็ได้นะ”
“ไฟรักพี่นาย” มะไฟเขย่งตัวขึ้นกระซิบข้างหู แล้วก้มหน้าหลบตา แต่คุณพี่นายก็ยังเห็นใบหูที่แดงจัด
“แล้วพี่นายยังรักไฟอยู่หรือเปล่า หรือไม่รักกันแล้ว” มะไฟถามกลับ แต่คุณพี่นายมอบกลับมาเป็นจูบแสนหวาน ก่อนจะดันตัวมะไฟไปนั่งที่โซฟาที่มะไฟจัดไว้ ด้านหน้าคีย์บอร์ด แล้วตัวเองก็เดินไปยืนที่หลังคีย์บอร์ด ก่อนจะกดคีย์ แล้วร้องออกมา
“มะมะมะมะมะมะไม่รัก ไม่รัก ไม่รักได้ไง
มะมะไม่รู้ ไม่รู้ ไม่รู้เท่าไร ฉันมีแต่เธอ
ไม่เคย ไม่เคยสนใคร
มะมะไม่รัก ไม่รัก ไม่รักได้ไง
ถ้าเจอะอย่างงี้ แล้วฉันไม่รัก
ฉัน จะมีหัวใจไว้ทำไม ล่ะ
ถ้าเจอะอย่างงี้ แล้วฉันไม่รัก
ฉัน จะมีหัวใจไว้ทำไม ล่ะ”
***ไม่รักได้ไง ลีโอ พุฒ
กว่าพี่นายจะร้องจบ มะไฟก็นั่งกลั้นหัวเราะเอาไว้อย่างทรมานสิ้นดี
“เพลงอะไร รุ่นไหนเนี่ยพี่นาย”
“อะไรนี่มันเพลงวัยรุ่นเลยนะ”
“ใครวัยรุ่นครับ พี่นายวัยรุ่น หรือรุ่นพ่อไฟเป็นวัยรุ่นกันแน่พี่”
“อ๊าก ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า”
“พอ ฮ่า ฮ่าพอแล้ว จั๊กจี้ ฮ่า ฮ่า ฮ๋า หยุ๊ด ฮ่า ฮ่า” มะไฟลงไผกลิ้งอยู่กับพื้น มีพี่นายตามมาจั๊กจี๊เอวไม่หยุด
“มาแซวพี่ต้องทำโทษ”
“ก็เพลงมันเก่า แล้วคนร้องก็เกือยจะแก่ อ๊ากก พอแล้ว พอ ฮ่า ฮ่า ฮ่า พอ ยอมแล้วครับยอมแล้ว”
“แล้วเพลงรักใหม่ๆกว่าเพลงนี้พี่ร็จักเพลงอะไรบ้าง”
“อือ มากกว่ารัก”
“นี่ใหม่แล้วหรอพี่นาย นี่มันพลงสมัยพี่มะปรางเป็นวัยรุ่นมั้ง”
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า พอแล้ว พอแล้ว ไฟยอมแล้ว ฮ่า ฮ่า ฮ๋า”
.
.
.
เสียงคำถาม กับตำตอบ และเสียงแซวยังดังสลับกับเสียงหัวเราะดังลั่นยังมีต่อไปเรื่อยๆ จนกว่าจะเหนื่อยหรือมีใครสักคนคิดจะเปลี่ยนวิธีลงโทษเรียกเสียงหัวเราะ เป็นเสียงครางเพราะแทนที่
.
.
.
The End :bye2:
-
:impress2: จบได้หวานปนฮาดีค่ะ
-
น่ารักดีค่ะ พี่เจ้านายอยู่ในโอวาทของเมียสุด ๆ ส่วนพี่เขยนี่ อะไรจะรู้ลึกรู้จริงปานนั้น ฮา
-
หวานซะ
ตอนแรกๆ ยังนึกว่าไฟจะมาคู่กับน้องมะไฟซะอีก
-
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
จบแล้ววววววว ในที่สุดมะไฟก็บอกรักพี่นายชักที :-[
แต่ไอ้พี่ทักเนี่ยมันน่าให้พี่นายหักเงินเดือนจริงเลย แกล้งมะไฟตลอด
-
สารบัญ (ต่อ) กลับไปสารบัญตอน 1-24 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24221.msg1424014#msg1424014)
ตอน 25 อ่านใจ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24221.msg1501403#msg1501403) ตอน 26 เมื่อผมไม่สบาย (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24221.msg1507361#msg1507361) ตอน 27 เรื่องรบกวน (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24221.msg1511370#msg1511370) ตอน 28 ขาวๆ ในที่เปลี่ยว (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24221.msg1511756#msg1511756) ตอนที่ 29 แค่ชอบเอง (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24221.msg1515456#msg1515456) ตอน 30 never die (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24221.msg1518025#msg1518025) ตอน 31 รอ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24221.msg1523441#msg1523441) ตอน 32 ไอ้โรคจิต (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24221.msg1524843#msg1524843) ตอน 33 ชดใช้ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24221.msg1526853#msg1526853) ตอน 34 สลับกัน (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24221.msg1529960#msg1529960) ตอน 35 น่ากลัวกว่า (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24221.msg1531650#msg1531650) ตอน 36 ซอยกะหั่น (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24221.msg1533842#msg1533842) ตอน 37 ของขวัญ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24221.msg1536182#msg1536182) ตอน 38 เทวดา (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24221.msg1538025#msg1538025) ตอน 39 หนีเสือฯ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24221.msg1539372#msg1539372) ตอน 40 sit up (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24221.msg1544014#msg1544014) ตอน 41 สอนการบ้าน (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24221.msg1545477#msg1545477) ตอน 42 ว้าวว (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24221.msg1547751#msg1547751) ตอน 43 หาา (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24221.msg1549691#msg1549691) ตอน 44 พรหมลิขิต (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24221.msg1555461#msg1555461) ตอน 45 ชอบให้อ้อน (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24221.msg1566571#msg1566571) ตอน 46 ผีหลอก (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24221.msg1570699#msg1570699) ตอน 47 ...เพราะรัก (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24221.msg1571940#msg1571940) ตอน 48 ร้อยวันของเรา (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24221.msg1574450#msg1574450) ตอน 49 ซวยเอง (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24221.msg1582626#msg1582626) ตอน 50 คิดถูกหรือคิดผิด (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24221.msg1605458#msg1605458) ตอน 51 เหยื่อ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24221.msg1608080#msg1608080) ตอน 52 คุ้ม (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24221.msg1616341#msg1616341) ตอน 53 please (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24221.msg1631981#msg1631981) ตอน 54 สิทธิพิเศษ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24221.msg1672816#msg1672816) ตอน 55 ผัวเผลอเลยเจอกัน (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24221.msg1677440#msg1677440) ตอน 56 ไนซ์แดม (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24221.msg1686168#msg1686168) ตอน 57 ปาฏิหารย์ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24221.msg1691889#msg1691889) ตอน 58 y vs y (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24221.msg1695067#msg1695067) ตอน 59 สองคนหนึ่งตัว (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24221.msg1703656#msg1703656) ตอน 60 แสบซ่า (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24221.msg1706796#msg1706796) ตอน 61 เปลี่ยน (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24221.msg1731896#msg1731896) 9vo 62 สวรรค์ใจร้าย (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24221.msg1745966#msg1745966) ตอน ุ63 ??? (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24221.msg1818866#msg1818866) ตอน 64 after valentine (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24221.msg1858333#msg1858333) ตอน 65 อยากไปต่อ อยากกลับบ้าน (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24221.msg2067685#msg2067685) ตอน 66 สงสัยต้องไปแก้บนซะละ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24221.msg2192308#msg2192308) ตอน 66 ตอนจบ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24221.msg2193304#msg2193304) ตอน 67 คืนข้ามปี (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24221.msg2245758#msg2245758) ตอน 68 เดี๋ยวพี่จัดให้ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24221.msg2300787#msg2300787) ตอน 69 รักครับ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24221.msg2310106#msg2310106) ตอน 70 พระยาเทครัว (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24221.msg2320431#msg2320431) ตอน 71 แก้แค้ง (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24221.msg2362506#msg2362506) ตอน 72 รักต่างพันธุ์ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24221.msg2365357#msg2365357) ตอน 73 (รักต่างพันธุ์)เมาพระจันทร์ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24221.msg2374379#msg2374379) ตอน 74 เรื่องของเรา (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24221.msg2624747#msg2624747) ตอน 75 ไม่มีชื่อเรื่อง (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24221.msg2825090#msg2825090) ตอน 76 ฟ้า วา &เฮีย (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24221.msg2893336#msg2893336) ตอน 77 ที่รัก (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24221.msg3209902#msg3209902) ตอน 78 น้องหนึ่ง (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24221.msg3348896#msg3348896) ตอน 79 มะไฟ00 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24221.msg3409314#msg3409314) ตอน 79 มะไฟ01 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24221.msg3412393#msg3412393) ตอน 79 มะไฟ02 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24221.msg3414694#msg3414694) ตอน 79 มะไฟ03 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24221.msg3418697#msg3418697) ตอน 79 มะไฟ04 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24221.msg3418705#msg3418705) ตอน 79 มะไฟ05 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24221.msg3418715#msg3418715)
-
o13 มะไฟน่ารักมาก
-
คิดถึงจังค่ะ
-
พี่เจ้านาย น้องมะไฟ น่ารัก
เน้นเล่าเรื่องของ2คน
เข้าใจง่าย สนุกด้วย
o13
-
หวานจัง :L2:
-
มีอีกไหม :hao6: