ต่อตอนจบนะคะ
เอ่อ โอ๊ตก็ยังไม่จบ.... ปอก็ไม่ยอม..... แต่ไม่มีใครถามสันซักคนนะคร้าบ กระซิกกระซิก
“ต่อซิพี่โอ๊ต ปอรออยู่” ปอเร่งยิกยิกให้โอ๊ตต่อๆ ให้จบ แล้วปอรอ อะไร??
“เซ็งเลยไอ้ปอ เสือกตื่นมาไมวะ” แม้ปากจะพูดแบบนั้นแต่ ก็เริ่มขยับ เร็วขึ้น แรงขึ้น ส่วนปอก็ไม่ได้นอนมองเราสองคนเฉยๆ เพราะกำลังเร่งมือพั่บ พั่บตามจังหวะของโอ๊ต ปากก็ครางซี๊ดดซ๊าดไปด้วย ไหนว่ารอไงน้องป้อ
“ฮืออ อ๊ะ ซี๊ดด อะ โอ๊ต อ๊ะ เจ็บ ครับ อือม อ๊ะ” อยู่โอ๊ตก็ดันให้ผมนอนคว่ำลง เปลี่ยนท่า เท่านั้นแหละครับ น้องปอก็รี่เข้ามาเลย
“พี่สันช่วยปอหน่อยนะครับ” จะให้พี่ช่วยเชี่ยอะไรครับ แค่อีข้างหลังพี่ก็จะแดดิ้นแล้ว แต่เขาคงอ่านกระแสจิตของผมไม่ออกครับปอจับหน้าผมไว้แล้วเอาไอ้หนูของเขายัดเข้าปากผมไปเต็มๆ
“อ๊อก อ๊ะ” น้องปอสนุกกับปากผมอย่างคล่องแคล่ว ความเร็วเพิ่มขึ้นเรื่อยอารมณ์ก็พุ่งสูงตามคราวนี้น้องเค้าจับหัวผมกระแทกรับทั้งแรงทั้งเร็ว
“ซี๊ด พี่สัน อ๊า ปอไม่ ไหวแล้วว อ๊า” เออ พี่ก็ไม่ไหวแล้ว ทั้งหน้าทั้งหลัง แรงควายกันทั้งคู่ แล้วเราทั้งสามก็คำรามเสียงสุขสมออกมาเกือบจะพร้อมๆกัน โอ๊ตอัดกระแทกเข้ามาลึกสุดๆ พร้อมทั้งปอก็ดึงหัวผมเข้าไปรับเขาให้มากที่สุด ในสภาพอ่อนแรงนั้น ผมเลยซบลงไปทับอยู่บนตัวปอโดยมีโอ๊ตทับอยู่บนตัวผมอีกที เสียงหอบหายใจของโอ๊ตดังอยู่ข้างหูมันชวนสยิวจริงๆ นอนนิ่งๆ กันอยู่ได้ซักพัก น้องปอก็เข้ามาแทนพี่โอ๊ต แต่เค้าจับผมพลิกนอนหงายแล้วขึ้นมาทาบทับ
“ปอคลั่งไคล้พี่สันจนจะบ้าอยู่แล้ว” หาหน้าอย่างผมเนี่ยนะ
“หลงใหลทั้งหน้าตารูปร่าง โคตรสเป็กอย่างแรง” ปอประกบปากลงมาจูบอย่างเร่าร้อน ก่อนที่จะละออกมาซุกไซร้กับซอกคอ ลากเลยไปที่ติ่งหู ไม่ครางก็หุ่นยนต์หละครับ
“อ๊า ปอ อู้วว” ปอละเลงลิ้นลงมาที่หน้าอก จัดการจนแข็งเป็นไต ขบกัดเล็กน้อย
“ปอ พะ พี่ อ๊ะ เสียว” ผมได้แต่แอ่นอกสู้ เอ้ย เอ่อช่างมันเถอะสู้ก็สู้ ความเสียว สะท้านทำเอาเคลิ้ม เผลอหลับตาพริ้ม ปอจัดการยกขาผมขึ้นพาดบ่า ค่อยๆส่งน้องปอน้อยเข้ามาช้าๆ
“โอ๊วว ซี๊ด ปอพี่เจ็บ อ๊า”
“ชู่วว อีกนิดครับพี่สัน ทนนิดนะครับ” ปอหยุดนิ่งก่อนจะค่อยๆ ดันเข้ามาอีกครั้ง
“เจะ อ๊ะ เจ็บครับ อืออ” ปอเอามือมากอบกุมน้องชายของผมก่อนจะชักรูดให้ จนผมคลายเกร็ง แล้วอยู่ๆ มือที่กำลังทำให้ผมเคลิ้มก็โดยแกะออก ผมลืมตาขึ้นมอง โอ๊ตเอามือปอออก ก่อนจะใช้ปากตัวเองเข้าทำหน้าที่แทน
“อ๊าวว อุ อู้ยย” เสียงครางกระเส่าหลุดออกมาอย่างห้ามไม่อยู่ ยิ่งได้ยินเสียงซาวน์จ๊วบจ๊วบประกอบไปด้วยยิ่งเร่งเร้าอารมณ์กันเข้าไปใหญ่ ส่วนปอก็ไม่รอช้า เมื่อผมคลายการเกร็งก็กระแทกเข้ามาอย่างไม่บันยะบันยังซะงั้น
“อ๊าส์ ซี๊ดด อือมม เสียวครับ โอ๊ย ปอ อือมม โอ๊ตต อ๊าาา” ปากก็ร้องสะโพกก็ยกลอยเกร็ง อย่างไม่รู้ตัว เหมือนอยากหนีแต่ก็ไม่ใช่ อยากดิ้นก็ไม่เชิง ร่างกายมันเหมือนคุมไม่อยู่จนต้องปล่อยมันไปตามแต่ทั้งสองคนจะพาไป กระแสอารมณ์ พัดพาเราไปจนไกลสุดกู่ ก่อนจะปลดปล่อยออกมาเหมือนลูกโป่งเป่งๆ โดนปล่อยลม ผมได้แต่นอนแผ่หมดสภาพ ปอกับโอ๊ต ลงมานอนอยู่ด้านข้างผมทั้งสองคน วันนี้คงได้พักซักที แต่ที่ไหนได้ ทั้งสองคนกลับเข้ามาจูบผมทั้งตัว ทั้งปอทั้งโอ๊ตต่างช่วยกันจูบไซร้ ทั้งซ้ายขวาแทบทุกตารางนิ้วของร่างกายผมที่ตอนนี้คงเป็นของพวกเขาไปเรียบร้อยแล้ว
“อ๊ะ เสียวครับ พอเถอะ สันไม่ไหวแล้วนะ ปอ อ๊าร์ ซี๊ดด โอ๊ตต พอ อ๊า” เขาฟังผมกันซะที่ไหนล่ะครับ ทั้งสองคนก็ช่วยกันใช้ปากกับน้องชายถึกๆ ของผมที่มันดันตื่นขึ้นด้วยน้ำมือของพวกเขาจนผมเสร็จสมอารมณ์หมายไปอีกรอบ นี่ผมหื่นหรืออัดอั้นมานานเกินไปก็ไม่รู้นะแตะนิดแตะหน่อย เป็นซู่
(ซ่า) เป็นสู้
(ปากสู้มือ) เอ ตอนที่ผมสู้อยู่ ผมก็ลืมสังเกตไปครับว่าเค้าสองคน ซู่ สู้ เหมือนผมด้วยหรือเปล่านะ
ปอเข้ามานอนซุกซบ ลมหายใจอุ่นๆ เป่ารดอยู่ที่ซอกคอ ก็แค่กอดผมเป็นหมอนข้าง แต่กับอีกคนทำเอาเสียวแว๊บ อยู่ๆ โอ๊ตก็เอาตัวเข้ามาแทรกอยู่หว่างขาก่อนที่ผมจะได้โวย เขาก็ดันขาผมตั้งขึ้นจนช่วงล่างที่เปลือยเปล่ายกลอยอวดโฉมต่อหน้าเขา
“อะ โอ๊ต พอเถอะครับ สันเจ็บ สันไม่ไหวแล้วนะ “ ผมยื่นมือไปปิดๆ บังๆ แต่มันไม่ได้ช่วยอะไรเลย โอ๊ตยิ้ม เจื่อนๆ ก้มลงจูบเบาที่ขาอ่อนด้านในทั้งสองข้าง ‘หยิวเว้ยครับ’ ก่อนจะค่อยๆ วางขาผมกลับลงพื้นแล้วเข้ามากอดผม ลูบหัวผมเบาๆ เหมือนผมเป็นเด็กซะงั้น
“สันครับ โอ๊ตขอโทษที่ทำให้สันเจ็บขนาดนี้นะ แต่โอ๊ตอดใจไม่ไหวจริงๆ นะครับ ยกโทษให้โอ๊ตนะ ที่รัก” หงะที่ฟังมาก็พอฟังได้อยู่หรอกแต่ไอ้ ที่รัก ส่งท้ายนี่สิ เสียงทุ้มนุ่มชวนใจอ่อน ทำเอารู้สึกว่าหน้าตัวเองเห่อร้อนขึ้นมายังไงไม่รู้
“ให้โอ๊ตดูแลสันไปตลอดชีวิตเลยนะครับคนดี” หานี่มันขอแต่งงานเลยหรอวะครับ ข้ามขั้นไปเปล่าครับ อ๊ะ แต่ไอ้ที่ผ่านมามันก็ข้ามไปหมดทุกขั้นแล้วนี่ช่างมันเหอะครับ
“ปอด้วย ปอจะดูแลพี่สันของปอ อย่างดี เหมือนกันครับ” ไอ้น้องปอ พี่ก็นึกว่าหลับครับ ตกใจหมด
“งะ เอ่อ ไม่รู้แล้วครับมึน ง่วง นอนเหอะ”
“ แต่กลับไปนี่ สงสัยสันต้องไปแก้บนซะแล้วซิ” ผมพำพึมเบาๆ เองครับ ไม่ได้พูดอะไรไปกว่านั้นด้วยนะครับ ไหงพวกเขาทำท่าดีอกดีใจกอดรัดผมอย่างมีความสุขอย่างงั้นล่ะ ‘สันเจ็บนะ อย่างกอดแร้งงงง’ แล้วเราสามคนก็นอนกอดกันจนหลับไป
.
.
คืนนั้นผมฝันว่า มีเสือขาวเดินมาหาผม มันยืนจ้องผมนิ่ง อยู่ๆ ลายสีดำบนตัวของมันก็กลายร่างเป็นงูสีดำมันเลื่อมตัวใหญ่ และสีขาวที่ตัวมันก็กลายเป็นงูสีขาวสวยราวไข่มุก แล้วอยู่ดีๆเจ้างูสองตัวนั้นก็กระโดดเข้าใส่ผมอย่างไม่ทันได้ตั้งตัว มันทั้งสองรัดผมแน่น จนผมกระดิกกระเดี้ยไปไหนไม่ได้ แต่ก็ไม่ทำให้เจ็บปวดหรืออึดอัดอะไร แล้วเจ้าเสือขาวนั่นก็พูดขึ้นว่า เจ้าได้สิ่งที่เจ้าขอแล้วอย่าลืมที่เจ้ารับปากข้าไว้แล้วกัน
“อะ...”
ผมยังไม่ทันได้พูดในสิ่งที่ผมคิด เจ้าเสือนั้นก็ชิงตอบตัดหน้า
“เจ้าขอคนดี ต่อไปนี้สองคนนี่จะเป็นคนดีของเจ้า พวกเขารักในตัวเจ้า และคงเข้ากับแม่ของเจ้าได้ไม่ยาก ส่วนที่เค้าสองคนเป็นผู้ชาย ก็ที่เจ้ายังให้ข้าลองของแปลกเลยนี่” เสียงติดประชดเยาะๆ ยังไงไม่รู้
“เจ้าก็ควรจะลองด้วย ของแปลกที่ข้าให้มาก็ไม่พื้นไม่ ฟลอ นะเว้ย” ครับ คนนึง หล่อ รวย อีกคนก็รวย หล่อ จะพื้น จะฟลอ ก็คงเป็น สัน เองแหละครับ
“ข้าไปหละ สุขี สุขี” แล้วเจ้าเสือขาวตัวนั้นก็กระโดดหายไป ปล่อยให้ผมโดนเจ้างูบ้าสองตัว มันรัดมันไซร้อยู่บนพื้นไป
.
.
“โอ๊ยย พอแล้ว รำคาญครับ” ผมตะโกนด่าเจ้างูสองตัวนั้นก่อนที่จะตื่นขึ้นมาทั้งที่คำว่า “คาญ” ยังไม่ทันสุดคำ อ้าวสว่างแล้วนี่ มุ้งถูกเก็บไปแล้วของใช้ต่างๆถูกเก็บเรียบ ด้วยความมึน ปวดเมื่อยและเจ็บระบมทำเอาไม่อยากกระดิกกระเดี้ยตัวไปไหนเลย แต่รู้สึกว่าตัวจะสะอาดสะอ้านไม่เหนอะหนะ แถมใส่เสื้อผ้าครบชุดแล้วอีกต่างหาก
“ตื่นแล้วหรอที่รัก” เสียงโอ๊ต เรียกให้ผมต้องหันไปหาเขานั่งห้อยขาอยู่ด้านขวามือ
“เรากลับที่พักกันเถอะ ที่รักจะได้กินยาแล้วนอนพัก” เอ่อ ผมก็อยากกลับอย่างที่คุณว่านะครับแต่ผมไม่มีแร้ง
“พี่สันคราบ ตื่นแล้วหรอครับ” ปอไม่รู้โผล่มาจากรูไหนอยู่เขาก็ขึ้นมานอนอยู่ด้านข้าง หอมแก้มซ้ายแก้มขวาข้างละที่สองที่อย่างมันเขี้ยว
“ไปครับเรากลับกันดีกว่า”
“ผมไม่ไหวแล้วครับ มันเปลี้ยไปหมด ไม่มีแรงจะปีนเขากลับไปหรอกครับ” ผมบอกเสียงอ่อย ทั้งสองคนนั้นส่งยิ้มมาให้
“เราไม่ต้องปีนเขากลับหรอกครับ เดี๋ยวเราจะลอยคอกลับไป ใกล้ๆแค่นี้เองครับ” คำตอบของปอเล่นเอาผมงง
“สันเห็นแหลมที่ยื่นออกมาตรงนั้นมั้ยครับ แค่เราอ้อมตรงนั้นเราก็ถึงรีสอร์ทที่เราพักแล้วครับ ไม่เกินห้านาทโอ๊ตรับรอง สันได้กลับไปอาบน้ำนอนที่ห้องของโอ๊ตอย่างมีความสุขแน่นอนครับ
.
.
ณ.ปัจจุบัน ผมได้กลับมานอน สุขีมีคนปรนนิบัตรอยู่ในรีสอร์ทแสนสบายอย่างที่โอ๊ตบอก แต่ก่อนหน้านั้นไม่มีใครรู้หรอกครับว่าผมได้ผ่านนรกขุมไหนมา ........ตอนนั้นผมในใจผมครวญแต่
กลับตัวก็ไม่ได้ ให้เดินต่อไปก็ไปไม่ถึง ..................
......
...
.
เรื่องมันมีอยู่ว่า
หลังจากรู้ว่าสามารถที่จะว่ายน้ำกลับได้ ซึ่งผมก็ลืมคิดไปว่าในเมื่อมันใกล้แค่นี้ขามาจะหาเรื่องเดินไปทำไมให้ไอ้สันเหนื่อยจนลิ้นห้อย แต่ผมก็มีอันต้องห่วงของที่มีติดตัวมาด้วยจนลืมนึกเอะใจ และ กลายเป็นว่าเขาสองคนเตรียมตัวมาอย่างดี เขาเอาถุงใส่ของที่มันกันน้ำได้ร้อยเปอร์เซนต์มาด้วยเลยหมดปัญหา แล้วจากนั้นปัญหาต่อไปก็ยังแทรกเข้ามาให้ผมลืมเรื่องเอะใจไปอีกจนได้ นั้นก็คือ ผมไม่มีแรงและไม่แข็งแรงพอจะว่ายน้ำได้ เขาสองคนก็แก้ปัญหาได้อย่างง่ายดายเพราะไอ้เจ้าถุงใส่ของที่ว่านั้นมันเป็นเหมือนชูชีพที่คอยพยุงให้ผมลอยน้ำโดยมีพวกเขาเป็นคนลากเอาผมกลับมาได้อย่างสบายไม่ต้องออกแรง เมื่อทุกอย่างพร้อม การออกเดินทางก็เริ่มขึ้น นั้นแหละนรกกำลังรอผมอยู่ข้างหน้า ชึ่งทำเอาผมลืมสิ้นทุกสิ่งอย่างขอแค่ รอดจากตรงนี้ไปได้ก็ไม่ขออะไรแล้ว ผมขอไม่บรรยายดีกว่า แต่ให้คุณๆ ไปคิดกันเอาเองแล้วกันนะครับว่า....
................
......
..
.
เมื่อ น้ำทะเลแสนสวยแต่เค็ม..........มาเจอเข้ากับ
.....
..
.
แผลสด......คุณว่าอะไรจะเกิดขึ้น...................(
อ้อ คิดคำตอบได้แล้วอย่าลืมร้องเพลงคลอไปด้วยนะครับ)
..............
.....
..
.
The End
หัวข้อ: เรื่องสั้นx[[#79 มะไฟ 05จบ]] p.58 x 07/07/59 (อ่าน 560071 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก