ตอนใหม่ค่ะมาเร็วไปมั้ยเนี่ย
เช้าวันเสาร์อันสดใส ที่บ้านเช่าแสนสุขมีแค่เราสองคน
“จั๊ก จั๊กครับตื่นเถอะที่รัก” ผมรีบปลุกที่รักแต่เช้า เราตกลงกันว่าวันนี้เราจะเข้าครัวทำขนมกัน เช้านี้เราเลยต้องไปซื้ออุปกรณ์
“อือ ที่รัก จั๊กเหนื่อยอะขอนอนอีกนิดนะครับ” ไม่พูดเปล่ามันดึงเอาผมเข้าไปกอดเป็นหมอนข้างอีกด้วย ด้วยความหมั่นไส้ผมเลยบีบจมูกมันคืนอย่างมันเขี้ยว
“จั๊กจะตื่นดีๆมั้ย”
“วินอะ เมื่อคืนวินก็ปลุกจั๊กแทบทั้งคืน เช้านี้วินยังจะปลุกจั๊กอีกหรอ ไม่สงสารจั๊กน้อยเลยนะครับ” เพี้ยะ ผมพาดมือเข้าที่แขนจั๊กไม่เบานัก
“อู้ยย” ด้วยฝ่ามือพิฆาต จั๊กเลยตื่นได้ซักที
“จั๊กบ้าเมื่อคืนจั๊กตื่นของจั๊กเองอย่ามาโทษวินนะ แล้วจะลุกมั้ยวันนี้จั๊กจะสอนวินทำขนมไม่ใช่หรอ”
“ตื่นแล้วครับที่รัก ตื่นแล้ว” จั๊กดึงผมเข้าไปจูบปาก
“นี่แน่ะ ทำโทษพวกมือไว” แล้วจั๊กก็ลุกจากที่นอนไปอาบน้ำ
เราสองคนไปช่วยกันเลือกซื้อวัตถุดิบสำหรับทำขนมอย่างสนุกสนาน พอกลับมาถึงบ้านจั๊กก็เข้าไปเตรียมอุปกรณ์ในครัวส่วนผมก็เข้าไปเปลี่ยนชุดเพื่อมาเรียนทำขนมพอเข้ามาที่ในครัว
“จั๊กนายแต่งตัวบ้าไรเนี่ย” ทั้งเนื้อทั้งตัวจั๊กมีแค่ผ้ากันเปื้อนผืนเดียวเท่านั้น ที่ผมเห็นว่าเค้าไม่ได้ใส่อะไรเลยก็เพราะเค้ากำลังหันหลังหยิบจับโน้นนี้อยู่
“วินมานี่เลย” จั๊กหันกลับมาเรียกให้ผมเข้าไปใกล้ๆ ผ้ากันเปื้อนที่เค้าสวมอยู่เป็นผ้าสีฟ้ามีเส้นสีเหลืองขีดเป็นลายตาราง เค้าส่งผ้ากันเปื้อนอีกผืนมาให้
“วินก็ต้องแต่งเหมือนจั๊กด้วยซิครับ” ผมได้แต่ยืนหน้าแดงด้วยความเขิน เค้าดันหลังให้ผมกลับไปเปลี่ยนเสื้อผ้าออก
“ไปครับวินรีบเข้าจะได้ลงมือกันซักที”
“เอาจริงหรอจั๊ก” เมื่อคลี่ออกดู มันเป็นผ้ากันเปื้อนสีชมพูหวานลายสตอเบอรี่สีแดง มีสตอเบอรี่สองลูกใหญ่อยู่บนหน้าอก
“เอาน่าวันนี้ที่บ้านก็มีแค่เราสองคน จะอายอะไรล่ะครับวิน จั๊กยังไม่เห็นอายเลย นะครับใส่เถอะวินเนี่ยความฝันของผู้ชายทุกคนเลยนะ”
“ไรกัน วินไม่เห็นเคยฝันแบบนี้เลย” พูดไปก็ก้มมองผ้าสลับกับมองหน้าจั๊กไป
“นะวินเพื่อจั๊กนะครับ พรีสๆ” เค้าคะยั้นคะยอจนผมใจอ่อนยอมไปเปลี่ยนชุดตามที่เค้าจนได้ มันโหวงๆ ไงก็ไม่รู้
“วินน่ารักจังเลย”
มามะมาให้จั๊กชื่นใจหน่อย” เค้าดึงผมเช้าไปหอมแก้มซ้ายขวา
“เอาหละลงมือกันเลย” วันนี้เค้าจะสอนทำเค้กสตอเบอรี่ เราเอาสตอเบอรี่มาตัดขั้วออกเตรียมไว้ใช้
“วินชิมดิหวานดีนะ” เค้าเอาสตอเบอรี่มาป้อนให้ชิมด้วยปาก
“ตอนแรกก็ว่าหวานแล้วนะ ยิ่งแบ่งกับวินชิมยิ่งหวานกว่าอีก”
“อย่าเว่อจั๊ก มันเลี่ยนว่ะ”
“แหมวินก็” จั๊กทำการตวงส่วนผสมต่างๆ พอเตรียมทุกอย่างจนครบเรียบร้อย ก็ถึงขันตอนการร่อนแป้ง ด้วยความไม่เคยผมทำให้แป้งปลิวว่อนไปทั่วโต๊ะอย่างช่วยไม่ได้
“นายจงใจทำให้แป้งหกเลอะเทอะใช่มั้ยวิน” เค้าป้ายแป้งจากบนโต๊ะมาป้ายที่หน้าผม ผมเลยแก้แค้นด้วยการขยุ้มแป้งขึ้นมาแล้วปาใส่เค้าบ้าง
“นี่แหน่” คราวนี้แป้งฟุ้งไปทั่วห้องครัวเลย
“วินแกล้งจั๊กใช้มั้ย อย่างงี้ต้องทำโทษ” เค้าดึงผมเข้าไปจูบอยู่นานจนผมต้องดันเค้าออก
“พอเถอะจั๊ก วินจะยืนไม่ไหวแล้ว” ผมต้องยืนพิงโต๊ะไว้
ก็วินน่ารักนี่ครับ” เค้ายื่นหน้ามากระซิบที่ข้างหูแล้วก็ขโมยจูบไปอีกที แล้วเราก็เริ่มตวงแป้งใหม่ พอถึงตอนร่อนแป้ง เค้าเอากระดาษปูไว้ ให้ผมถือตะแกรงร่อน เค้าก็เข้ามายืนซ้อนที่ด้านหลัง
“ทำอย่างงี้นะวิน ค่อยๆ เคาะ เบาๆ” เอื้อมมือมาจับมือผมจากด้านหลังให้ผมค่อยๆ เอาตะแกรงไปเคาะกับฝ่ามืออีกข้างเบาๆ จนได้แป้งดูฟูนุ่มเหมือนภูเขาหิมะหนึ่งกอง
“เก่งมากครับ” เค้าจูบที่ต้นคอกับที่บ่า ทำเอาผมขนลุก
“คราวนี้เอาที่ผสมมา” จั๊กยังยืนสอนผมอยู่ที่ด้านหลัง จับมือผมหยิบถ้วยโน้นผสมถ้วยนี้ เทถ้วยนั้น เค้าค่อยๆ ให้ผมผสมแป้งกับส่วนผสมอื่นๆ จับมือผมคนส่วนผสมให้ต่างเข้าด้วยกัน มือทำไปปากก็จูบซุกอยู่ที่ข้างหูจะให้ทำอะไรก็กระซิบเบาๆ ทำเอาผมขนลุกไปหมด แต่ถ้าผมทำผิดเค้าจะตีที่ก้นเปลือยๆ ผม หนึ่งที
เพี๊ยะ
“คนแบบนั้นได้ที่ไหนล่ะครับ มันต้องอย่างงี้ต่างหาก” เค้าตีที่ก้นไม่แรงนัก มันไม่ได้เจ็บอะไรเลย แล้วไอ้ที่สอนให้นั้นก็ไม่เห็นจะต่างเลย
“เจ็บมั้ยวิน หูยแดงเลยเดี๋ยวจั๊กปลอบใจให้นะครับ” แล้วก็ตามไปจุ๊บเบาตรงที่เค้าตี
“จั้ก มาสอนดีๆ เลยเล่นอยู่นั้นแหละ”
“วินก็ นิดๆ หน่อยๆ น่า”
เราเอาแป้งเข้าอบแล้ว เค้าก็หันมาสอนทำครีมที่จะใช้แต่งหน้า เค้าค่อยๆ สอนผมไปที่ละขั้นจนส่วนผสมได้ที่เค้าเอานิ้วป้ายครีมมาป้ายที่ปากผมแล้วเค้าก็ชิมมันด้วยปากของเค้า แล้วเผื่อแผ่มาให้ผมชิมรสที่อยู่ที่ลิ้นของเค้าด้วย เราชิมครีมกันจนน้องชายของเราเริ่มจะตื่น เค้ากวาดของบนโต๊ะให้พอมีที่ว่างแล้วดันผมให้เอนตัวลงบนโต๊ะที่มีแป้งเลอะอยู่ทั่วไปหมด แล้วรวบผ้ากันเปื้อนมาไว้กลางหน้าอก เอาครีมป้ายที่หัวนม แล้วเค้าก็ตามมาทำความสะอาดให้ ด้วยการเลียเอาครีมนั้นออก ทั้งเลียทั้งดูด
“อ๊ะ จั๊ก วินเสียว อืออ อย่า อ๊ะ” เค้าขบเม้มที่หัวนมบาๆ จนมันแข็งเป็นไตขึ้นมา เค้าขบย้ำจนมันเจ็บไปหมด จั๊กค่อยเลื่อนปากลงไปด้านล่าง ผ้ากันเปื้อนยังคลุมปกปิดส่วนที่มีอารมณ์อยู่ น้องชายอวบๆ ที่ตอนนี้บานเบ่งจนแข็งปั๋งดันผ้ากันเปื้อนสีชมพูหวานขึ้นมาจนเห็นเป็นลำเค้าครอบปากลงบนมันทั้งที่มีผ้าขวางกั้นอยู่
“จั๊ก วินเสียว อ๊ะ อือม” เค้าถอนปากออกแล้วดันผ้าออกไปให้พ้นทางแล้วครอบปากลงไปอีกครั้ง
“อ๊ะ อือออ” คราวนี้ไม่มีอะไรขวางกั้นอีก จั๊กค่อยๆ รูดขึ้นลง เลียมันจากโคนจรดปลาย แล้วลงมือดูดอย่างเอาเป็นเอาตาย
“ฮือม จั๊ก อ๊า เบาครับ อือม” ผมเสียวจนร้องครางออกเสียงดังลั่น เอามือกุมที่หัวเค้าไว้แล้วกดเค้าไว้อย่างงั้น
“อือม จั๊ก โอ้วว อู้ววินไม่ไหวแล้ว อ๊า อือ อ๊าว..อ๊าว” แล้วผมก็ปลดปล่อยเข้าไปในปากของเค้าอย่างเต็มที่ ผมนั่งหอบหายใจเหมือนไปวิ่งมาราธอนกลับมา
จั๊กให้ผมกำมือรอบน้องชายของเค้าบ้าง พอกำมันไว้ในมือได้ผมก็ค่อยรูดขึ้นลง
“วินครับพอก่อน” เค้าเอามือผมออกแล้วให้ผมนอนหงายไปกับโต๊ะ เอาขาผมเกี่ยวกับเอวเค้า แล้วเอาเจ้าน้องชายของเค้าดันใส่เข้ามาที่ช่องทางด้านหลัง
“อืออ จั๊กโอ้ยย อ๊าาาา” จั๊กก้มมาดูดเลียที่หัวนมทั้งสองข้างอย่างเมามัน
“จั๊ก อู้ยย ซี้ดด อ้า” จั๊กขยับสะโพกเข้าๆ ออกๆ จากช้าๆ
“วิน อ๊า วิน อือม รัดแน่จัง อ๊า ซี๊ดด” เค้ากระแทกเข้ามาเร็วขึ้น เร็วขึ้น จนปลดปล่อยออกมาอย่างมากมาย แต่ก่อนที่จั๊กจะได้ต่อรอบต่อไป กลิ่นไหม้จากเตาอบทำให้เราต้องหยุดกิจกรรมกันไว้เท่านั้น
“จั๊ก เค้กไหม้” จั๊กปิดเตาอบ เปิดให้ควันระเหยออก แล้วเอาเค้กไหม้ๆ ออกมาวางรอให้เย็นเพื่อจะได้เอาไปทิ้ง
“โห นี่เพราะวินเลยนะ”
“อ้าว จั๊ก วินไม่ได้ทำไรเลย จั๊กนั้นแหละทำ” งอนเว้ย มาว่าเค้า
“วินทำครับ วินทำตัวน่ารักจนจั๊กทนไม่ไหวอะ จั๊กเลยต้องเป็นฝ่ายลงมือทำ ไงซะสาเหตุมันเริ่มจากวินเลย”
“อ้าวจั๊ก ไอ้บ้านี่ แล้วจะทำไงกับครีม” จั๊กยิ้มเจ้าเล่ห์จนไม่น่าไว้ใจ
“เดี๋ยวเราก็เล่นมวยปล้ำครีมกันไง แต่ตอนนี้ มาชิมครีมกันดีกว่า” ก่อนจะจับผมให้ไปนั่งบนโต๊ะอีกครั้งเค้ากดผมให้นอนหงายแล้วเอาครีมมาทาที่หน้าอกแล้วเอาสตอเบอรี่มาวาง
“วินชิมหน่อยซิ” จั๊กเอาสตอเบอรี่จุ่มครีมแล้วเอามาใส่ปาก ปิดตามด้วยปากของเค้า
“อ๊ะ วิน อือออ อ๊า” เค้าถอนปากออก
“อร่อยมั้ยวิน”
“ฮือ” จั๊กเอาลิ้นเลียที่มุมปากแล้วค่อยลงมาที่คอจนถึงหน้าอกที่เค้าเอาครีมทาไว้ค่อยๆเลียวนจากด้านนอกเข้าหายอดอกพอเจอสตอเบอรี่เค้าจะเอาปากคาบมันไว้แล้วเอามาป้อนที่ปากผม บางลูกติดครีมมาน้อยเค้าก็จะเลียเอาครีมมาป้อนเพิ่ม จนเข้ามาถึงยอดอกที่มีครีมป้ายอยู่เยอะสุดเค้าค่อยเลียเบาๆ
“อ๊า จั๊ก อือม” เลียเอาครีมออกไปที่ละน้อยทีละน้อยจนเริ่มมองเห็นยอดอกที่แข็งเป็นไต
“ซี๊ด อู้ว อ๊า” เค้าก็ก้มลงดูดเลียอย่างเมามัน พอเค้าถอนปากออก มันก็เจ็บและแดงอย่างเห็นได้ชัดเลย จั๊กให้ผมลงมายืนแล้วจับผมนอนคว่ำหน้าลงกับโต๊ะแยกขาผมออกก่อนที่จะดันเจ้าท่อนลำอวบอ้วนของเค้าเข้ามาด้านหลัง
“อืม จั๊ก อ๊า วิน อุ๊ อูยย อืออ” เค้าดันมันเข้ามาจนสุดแล้วลงมือโยกเข้าออกอย่าเร็วและแรงจนโต๊ะงี้สั่นไปหมด
“”อืออ อ๊ะ โอ้ยย อ๊า จั๊ก เบาๆ ซี้ดด อือ อ๊ะ อ๊า” เสียงครางดังออกมาไม่ขาดปาก เค้าถอนตัวออกไปจนเกือบสุดแล้วกระแทกกลับมากระแทกแรงมากจนโต๊ะสะเทือน
“โอ้ยย อ๊า จั๊ก อ๊า ฮู้วว อ๊าว อือม อย่างงั้นครับ อู๊ยยแรงอีก อือมม” ผมครางออกมาไม่ขาดปากและดูเหมือนเสียงครางจะดังขึ้นตามความเร็วและความแรงที่จั๊กกระหน่ำเข้ามา ทั้งมันทั้งเสียวเกินจะทน จนผมถึงไปอีกรอบ
“วินครับช่วยจั๊กหน่อย” จั๊กนั่งลงที่พื้นครัวเอาเอนหลังพิงกับตู้ปล่อยให้น้องชายที่ยังไม่สงบชี้โอยู่แล้วเรียกให้ผมไปช่วย ผมเดินเข้าไปแล้วนั่งลงรับเอาเจ้าหนอนอวบนั้นเข้าไว้ในตัวอย่างช้าๆ พอเข้าได้มิดผมก็ยกก้นขึ้นแล้วปล่อยจนเข้าไปมิดลำ
“อ๊า อย่างงั้นแหละวิน โอ้วว ขย่มให้มิดเลยครับ อ๊าาาาาา” ผมเร่งมือตามที่เค้าปรารถนา ผมขย่มขึ้นลงจนสุดทั้งเร็วทั้งแรงเสียงครางซี๊ดดังลั่น
“อ๊า วิน สุดยอด อู้วว เก่งมากเลย ซี๊ดด อ๊า แบบนั้นครับ อู้ยยดี อือม อา” จั๊กครางตลอด พรางยกสะโพกกระแทกรับการขย่มของผมด้วย
“โอ้วว จั๊ก อ๊า สุดยอด อ๊าวว เสียว อือมม” ยิ่งเสียวผมก็ยิ่งคราง จั๊กจับผมลงนอนหงายกับพื้น
“อ๊ะ” ยกขาผมพาดบ่า แล้วกระหน่ำเข้ามาในท่าวิดพื้นกระแทกเข้ามาถี่ยิบ
“อ๊า เสียว จั๊ก อ๊า อ๊า ไม่ไหวแล้ว อือม วิน อ๊า จะถึงแล้ว อ๊าววว” เสียงครางเสียงเนื้อหกระทบกันดังระงม ก่อนที่จั๊กจะกระแทกเข้ามาอย่างแรงก่อนที่เค้าจะถึงสวรรค์ตามมาติดๆ เรานอนกองสิ้นเรี่ยวแรงกอดกันอยู่ที่พื้นห้องครัว
“ยังไม่ได้เล่นมวยปล้ำครีมกันเลย” จั๊กบ่นอย่างเสียดาย
.
“ไอ้จั๊ก ไอ้วิน ระเบิดลงครัวหรือไง ทำไมมันเละขนาดนี้” เสียงเพื่อนร่วมบ้านอีกคนดังอยู่หน้าประตูครัว เล่นเอาสะดุ้งโหยง ยังดีที่พวกเรานอนเปลือยกันอยู่อีกด้านของโต๊ะที่มีเก้าอี้หลายตัวช่วยบังให้ จั๊กลุกขึ้นโผล่หัวให้เลยโต๊ะไป
“ไอ้เต๋ มึงกลับมาไมวะ” พอผมลุกขึ้นนั่งได้ก็ควานมือหาผ้ามาปกปิดร่างกายที่เปล่าเปลือยในทันๆ ใด แล้วไอ้ที่หาได้ก็คือผ้ากันเปื้อนสีชมพูลายสตอเบอรี่ที่ตกอยู่ใกล้ๆ เท่านั้น ส่วนอีกผืนไม่รู้ปลิวไปตกอยู่ที่ตรงไหน
“จั๊กอย่าแย่งวินซิ เอามานี่” จั๊กกำลังดึงแย่งผ้ากันเปื้อนสีชมพูลายสตอเบอรี่ที่ผมเอามาคลุมร่างอยู่
“ ไม่ครับวิน ถึงจะเพื่อนกันจั๊กก็อยากให้วินเห็นจั๊กน้อยแค่คนเดียว”
“ วินก็อยากโชว์วินน้อยกับจั๊กแค่คนเดียวเหมือนกันนี่”
“ ที่รัก วินไม่รักจั๊กแล้วหรอเอามาให้จั๊กซะดีๆ นะ เดี๋ยวจั๊กใส่แล้วจั๊กจะอุ้มวินเข้าห้องเอง”
“ วินรักจั๊กนะ แต่วินมียางอายว่ะ เอามานี่” มือทั้งสองข้างยังดึงทึ้งผ้ากันอย่างเหนียวแน่น
“ ไม่ครับ”
“จั๊กวินหยิบก่อนนะ”
“ วิ้น ขอจั๊กเถอะนะ” สายตาออดอ้อน ดูแล้วน่าใจอ่อน
“ไม่ให้”
“กูว่าพวกมึงแบ่งๆ กันปิดไปเหอะ แล้วรีบไปแต่งตัวดีกว่าว่ะ รีบเลยนะครับคุณจั๊กคุณวิน รีบมาทำความสะอาดครัวด้วยเลย แล้วต่อจากนี้กูจะกินข้าวที่ห้องนี้ลงมั้ยวะเนี่ย” พูดเสร็จไอ้เต๋ก็เดินไปนั่งที่ห้องรับแขก
“เหี้ยเต๋ ไมมึงไม่เข้าห้องไปเลยวะจะมานั่งทำสากอะไรอยู่” จั๊กที่ยังแย่งผ้ากันเปื้อนกับวินอย่างเอาเป็นเอาตายตะโกนถามออกไป
“กูไม่เข้า กูจะคอยดูจั๊กน้อยกะวินน้อยที่พวกมึงหวงนักหวงหนา ฮ่า ฮ่า ฮ่า” แล้วมันก็หัวเราะเย้ยเสียงดังลั่น แถมนั่งจ้องอยู่ตรงนั้นไม่ยอมไปไหนอีกต่างหาก
“ไอ้โรคจิต” สองเสียงประสานกันในทันใด
The end