หัวข้อ: เรื่องสั้นx[[#79 มะไฟ 05จบ]] p.58 x 07/07/59

[skidK]

ผมเคยมีคนรักเมื่อสมัยเป็นเด็กม.ปลาย  รักครั้งนั้นไม่ใช่รักหวือหวาอะไรจนผมต้องจดจำมัน   แต่เป็นเพราะพอเราคบกันไม่นานนักแต่เราก็รักกันมาก น้องเค้ากลับย้ายไปต่างประเทศแบบไม่บอกอะไรผมเลยซักนิด ไม่แม้แต่เอ่ยคำลา    มันเลยรู้สึกค้างคายังไงไม่รู้   เค้าทำให้ผมเฝ้ารอคอย  พอเหงาผมก็ต้องนึกถึงเรื่องนี้ทุกที ผมยังไม่ได้มีใครใหม่เป็นเรื่องเป็นราวเพราะรู้สึกว่าตัวเองยังไม่เต็มร้อยที่จะคบก็อย่าไปฝืนคบกันจะดีกว่า ยิ่งพอทำงานด้วยแล้ว ผมยิ่งเอาเวลาไปทุ่มกับงานจนลืมนึกถึงเรื่องความรักไปเลย  วันนี้มีงานเร่งเข้ามาในช่วงเย็นผมจึงต้องรีบทำให้เสร็จ  กว่าจะได้กลับบ้านก็ปาเข้าไปสามทุ่ม    ผมรีบเก็บของปิดไฟเรียบร้อย   ลงมาที่ลานจอดรถที่มืดและเปลี่ยว  ยังมีรถจอดอยู่สองสามคัน ผมเดินจะผ่านรถสีเทาคันนึงแต่ด้วยความรีบผมทำกุญแจหลุดมือเลยก้มลงเก็บที่ข้างรถคันนั้น พอเงยขึ้นมากก็มีเสียงเรียกชื่อใครก็ไม่รู้
“ไอ้เดช”  ด้วยความที่เสียงเรียกนั้นดังมากทำให้ผมต้องหันไปมอง  แต่เท่านั้นแหละมันซัดเปรี้ยงเข้าปลายคาง ผมน็อคกลางอากาศไปเลย
     .
     .
     .
“ฮือ อ๊ะ อ๊า” นั้นเสียงผม  ผมอยู่ที่ไหน ที่แน่ๆผมนอนอยู่บนเตียงในห้องมืดๆ ที่มองอะไรแทบไม่เห็นและมีคนอื่นอยู่กับผมด้วย เพราะมันกำลังทำให้เจ้าท่อนเนื้อไม่รักดีของผมแข็งตัวสนองปากมัน
“อ้าวฟื้นแล้วหรือเดช” มันเรียกใครว่าเดช  ผมรู้ว่ามันอยู่ตรงไหน   แต่ผมไม่รู้ว่ามันเป็นใคร  
“กูชื่อคมไม่ใช่  เดช อ๊ะ”  ปากของมันครอบเอาน้องชายไม่รักดีของผมเข้าไว้  มันดูดเลียจนผมมีอารมณ์ร่วมไปกับมัน  มันรูดเจ้าท่อนเนื้อนั้นเข้าออกจนผมต้องเอามือไปกดหัวมันแล้วยกสะโพกสวนแท่งเข้าปากมันให้ลึกที่สุดตามความอยากปลดปล่อยเต็มแก่ของผมและก็สมใจอยากเพราะมันทะลักในปากของมันอย่างเต็มที่
“ กูรู้ว่ามึงชื่อคมเดชา แต่กูจะเรียกเดช จะทำไม คราวนี้ตากูบ้างนะ” แล้วมันก็ยกขาผมให้อ้ากว้างขึ้นแล้วเอาท่อนของมันมาจ่อก่อนที่จะดันเข้ามาอย่างไม่มีการเตือนล่วงหน้า  ผมดิ้นหนีแต่เค้ากดตัวผมไว้ ผมเอามือผลักแต่ก็ไม่เป็นผล
“โอ้ยย เจ็บ โอ้ย อือ เอาออกไป โอ้ย”  ผมทั้งร้องทั้งดิ้น แต่เค้าไม่หยุดพยายามดันเข้ามาช้าๆ ก่อนที่มันจะเข้าไปได้ ผมได้แต่ร้องครางเพราะความเจ็บอย่างเหลือแสน
“อือ หยุดด อ๊า เจ็บ โอ้ยยย อืออ” ผมครางกระเส่าเสียงสั่นทั้งเจ็บทั้งแสบ เสียว พอเข้าได้เค้าก็ดันพรวดเดียวเข้าจนมิดแล้วก็ขยับโยกอย่างช้าๆ   แล้วก็ดันเข้ามาแรงขึ้นเร็วขึ้น ผมได้แต่นอนร้องครางเพราะเจ็บจนสั่นไปหมด
“อืออออ อ๊าาาา”  เค้าโยกเข้าออกอยู่นานมาก ผมได้แต่นอนน้ำตาไหลอยู่อย่างงั้น  ก่อนที่มันจะกระตุกเกร็งปล่อยน้ำอุ่นเข้ามาในตัวผมแล้วทิ้งตัวลงนอนด้านข้าง
“โอ้ยย” พอเค้าถอนตัวออกไป แม้มันจะเจ็บจนแทบหน้ามืดแต่ผมจะไม่ยอมนอนรอให้มันมาทำอะไรผมอีก  ผมรีบลุกขึ้นหยิบเสื้อกับกางเกงที่กองอยู่ที่พื้นมากอดๆ ไว้แล้วรีบออกไปจากห้องนั้นให้เร็วที่สุดพอเปิดประตูออกได้  แสงสว่างจ้าจากห้องด้านนอกทำเอาผมมองแทบไม่เห็นแล้วผมก็พุ่งเข้าไปชนกับคนที่อยู่ด้านนอกนั้น
“ช่วยด้วย”  ผมไม่รู้ว่าเค้าเป็นพวกเดียวกันหรือเปล่า เค้าจับผมไว้แล้วดึงผมเข้าไปกอด
“ปล่อย”  ผมดิ้นเพื่อให้หลุดออกแต่เค้าก็ไม่ยอมปล่อย เค้าอุ้มผม  พาผมเข้าไปอีกห้อง ผมยิ่งดิ้นแรงขึ้น แต่ยิ่งดิ้นมันก็ยิ่งเจ็บ
“เฉยก่อน เลือดออกเต็มเลย” เค้าวางผมลงในอ่างอาบน้ำแล้วเอาเปิดฝักบัว  ไม่แรงนักเค้าค่อยล้างที่ซอกขาล้างน้ำเมือกปนเลือดออกไปมันทั้งเจ็บทั้งแสบทั้งอายแต่ไม่มีแรงจะดิ้นหนีอีกแล้ว   พอเสร็จก็เอาผ้ามาเช็ดตัวให้ แล้วอุ้มผมไปนอนที่เตียงเอาผ้าห่มมาคลุมตัวผมไว้ เค้าเอื้อมมือไปเปิดไฟ  ห้องสว่างจนผมเห็นว่าใครที่เป็นคนช่วยผมจากไอ้ผู้ร้ายข่มขืนคนนั้น เค้าตัวสูงใหญ่ผิวขาว หน้าเค้าคุ้นมากแต่ผมก็ยังนึกไม่ออกว่าเคยเห็นเค้าที่ไหน
“พี่เดช” เท่านั้นแหละเหมือนอดีตมันย้อนกลับมา  มีคนเดียวนี่หละครับที่เรียกผมว่าพี่เดช แต่ตอนนี้น้องเค้าตัวใหญ่กว่าผมอีก
“ทัด”  รุ่นน้องที่โรงเรียนเก่าตั้งแต่ผมอยู่ม. 5 ส่วนน้องเค้าอยู่ม.2 ตอนนั้นเค้าตัวเล็กนิดเดียวเอง  น้องที่ผมเคยคบ น้องที่ทำให้ผมคิดถึง น้องที่ย้ายไปเมืองนอกและไม่เคยได้ติดต่อกันอีกเลยถึงตอนนี้ก็เป็นสิบปีได้แล้ว น้องคนที่ผมเฝ้ารอ
“ครับพี่  เจ็บมากมั้ยเดี๋ยวผมทายาให้ก่อนดีกว่า” เค้าหยิบหลอดยาออกมาจากโต๊ะข้างเตียงจะทาให้ ประตูห้องก็เปิดผลัวะเข้ามา
“ไงวะเดชไม่อยากอยู่ห้องโน้นก็ไม่บอกเสือกวิ่งออกมาให้เจ็บตัวเล่นซะอย่างงั้น” ผมเห็นละหน้ามันหละครับ
“ไอ้ สัน” ไอ้นี่เป็นลูกพี่ลูกน้องกับทัด มันเรียนชั้นเดียวกันกับผมแต่ก่อนไม่ค่อยถูกกันนัก มันยังเหมือนเดิมตัวไม่เล็กไม่ใหญ่เกือบจะเล็กกว่าผมซะด้วยซ้ำแต่แข็งแรงกว่าผมเยอะ  มันเดินตัวเปล่ามานั่งที่เตียง   ผมพยายามจะขยับหนีมันแต่มันดึงแขนผมไว้
“พี่สัน พี่เดชเจ็บอย่าแรงนัก” แต่ไอ้สันไม่สนใจฟังมันดึงผมเข้าไปกอดไว้แล้วซุกไซร้ไปทั่วอีกครั้ง
“ไอ้ทัด ถ้ามึงไม่เอามึงก็ออกไปไกลกูเลย”
“โอ้ยย”  มันกัดที่หัวนมไม่แรงนักแต่ก็ยังเจ็บอยู่ดี มันกัดขบเม้นจนผมครางออกมาด้วยความเสียว
“อ๊ะ อือออ ทัดช่วยพี่ด้วย อ๊า ฮืออ๊า” มันจูบปากผมอย่าดุเดือด รุนแรง จนผมต้องเอามือดันมันออกเพราะหายใจไม่ทัน ผมหันหน้าหนี  ส่งสายตาวิงวอนให้ทัดช่วยผมด้วย แต่แทนที่เค้าจะช่วยให้ผมพ้นไปจากไอ้สัน  เค้ากลับถอดเสื้อผ้าตัวเองแล้วเข้าร่วมวงด้วย ไอ้สันพลิกให้ผมนอนหงายพิงกับอก
“กูเสร็จไปรอบละคราวนี้ตามึงทัด”   ทัดขึ้นมานั่งคร่อมตัวผมไว้ผมอยากผลักเค้าออกไปแต่สันก็จับแขนผมไว้แน่น ทัดเอามือมากำรอบน้องชายที่ยังคอพับคออ่อนอยู่ก่อนที่จะเอ็นดูมันช้าๆ ปลุกมันจนมันเริ่มตื่น เค้ารูดขึ้นลงช้าๆ จนเป็นเร็วและแรงขึ้น  
“อือ อ๊า พอ อือ อ๊า อ๊ะ”  ไอ้สันกอดผมไว้  จับหน้าผมหันไปจูบปากอย่างเมามัน  มันเอาลิ้นเข้ามานัวเนียพัวพันกับลิ้นผมมันดูด มันกระแทกจนปากผมเจ็บระบมไปหมดแต่ผมไม่มีแรงจะขัดขึนพวกมันสองคนได้
“ทัด อย่า อือ อุ๊ก อือ อ๊า อา อือ”  ทัดค่อยๆเอาเจ้าท่อนเนื้อที่ตื่นแล้วของผมไปจ่อที่ทางเข้าทางด้านหลังของตัวเองค่อยกดสะโพกลงรับเอาของผมเข้าไปในตัวเค้าอย่างช้าๆ พอเข้าไปได้หมดเค้าก็ขยับให้มันเข้าๆ ออกๆ  จนเข้าที่เข้าทาง ก่อนที่จะขย่มอย่างเมามันจนผมเผลอยกสะโพกสนองเค้าตามไปด้วย
“อือ พี่ เดช อ๊า แรงอีกครับ อ๊า อ๊า อืออออ” แต่ก่อนที่จะจบสันที่นั่งอยู่ด้านหลังก็หยุดกิจกรรมครั้งนี้ซะก่อน
“ไม่ไหวว่ะ ให้กูร่วมวงด้วยคนละกัน” เค้าจับให้ผมกับทัดพลิกให้ทัดนอนหงายโดยมีผมคร่อมอยู่ด้านบนทั้งที่ผมยังคาอยู่อย่างงั้นแล้วเค้าก็เข้ามาด้านหลังเอาเจลมาทาที่ก้นผมแล้วจัดการสอดของเค้าเข้ามา มันเจ็บมาก
“อย่าเกร็งเดช  อืออ”  พอเข้าไปได้หมดเค้าก็ขยับเข้าออกแรงๆหลายทีจนผมต้องขยับตามเพราะไม่งั้นตัวผมนี่แหละที่จะเจ็บมาก
“อือโอ้ยย เจ็บ โอ้ย  อ๊า พอ โอ้ย อือออ เอาออกไป เจ็บ อืออ พอ ไม่ไหวแล้ว อ๊า”  พอสันกระแทกเข้ามาผมก็กระแทกเข้าใส่ทัดที่อยู่ด้านล่างแต่ตัวผมเองกลับไม่ได้รับรู้ความรู้สึกอื่นเลยเพราะมันเจ็บมากจนผมแทบทนไม่ไหว  
“อือออ” สันดึงผมให้ถอนออกแล้วให้คว่ำทับลงไปบนตัวทัดแล้วอ้อมมือมาด้านหน้าจับเอาน้องชายของผมกับทัดรวบไว้ด้วยกันก่อนจะค่อยรูดขึ้นลงมันเสียวมากด้านหลังเค้าก็กระแทกเข้ามาไม่ยั้ง ทั้งเสียว  ทั้งเจ็บมากๆ   จนเสร็จไปอีกครั้ง  เสียงครางดังลั่นของเราสามคนดังไม่หยุดหย่อนผมเหนื่อย ผมเจ็บระบมไปหมด ไม่อยากกระดิกตัวด้วยซ้ำ  ได้แต่ปล่อยให้เค้าจับพลิกไปมาตามแต่ใจ
“พอ เถอะนะ เราไม่ไหวแล้ว อา พอ อ๊าโอ้ยย พอ  โอ้ยย อือออ”  ผมไม่รู้แล้วว่ากี่ครั้งกี่หนกันที่เค้าเข้ามาในตัวผมและครั้งสุดท้ายที่ผมเสร็จในปากใครซักคนก่อนที่ผมจะสลบไป เมื่อผมรู้สึกตัว  ผมนอนอยู่ในอ้อมกอดของทั้งสองคน เมื่อผมตื่นคนที่อยู่ด้านหน้าผมก็ตื่นด้วย เค้าก้มลงจูบผม
“เราเจ็บ  เราไม่ไหวแล้ว...”  เสียงที่แหบแห้ง คอเจ็บกับปากเจ่อๆ ทำให้ผมพูดได้เบามากๆ สันจูบปิดปากผม เป็นจูบเบาๆ  
“นอนเถอะ นายมีไข้ด้วย หรืออยากอาบน้ำก่อนเราจะพาไป” เค้าลุกขึ้นแล้วอุ้มผมไปวางในอ่างอาบน้ำ แค่ขยับนิดเดียวมันก็เจ็บร้าวไปทั้งตัวจนไม่อยากกระดิก เปิดน้ำอุ่นๆ น้ำไหลผ่านตัวผมเพื่อล้างคราบต่างออกไปมันเจ็บระบมไปหมด เค้าฟอกสบู่ไปทั่วตัวแล้วล้างออกให้
“นายเกลียดเรา  แล้วทำไมนายถึงทำกับเราแบบนี้” ผมถามออกมาเบาๆ กับสันที่กำลังล้างฟองให้ผมอยู่  แล้วทัดก็เดินเข้ามาช่วยด้วยอีกคน
“เราไม่ได้เกลียดนายแต่นายต่างหากไม่เคยมาองเราเลย นายชอบแต่คนตัวเล็กน่ารัก ตอนนั้นนายก็มองแต่ทัด ทั้งที่เราอยู่ข้างนายตลอดนายยังไม่เคยมอง  จนเราต้องทำทุกวิธีให้นายมองเราบ้าง แล้วนายก็มองแต่ดันมองเป็นคู่ศัตรูไปซะอีก  เราเจ็บนะ  เรากับทัดทะเลาะกันเพราะนาย ที่บ้านเลยรู้ว่าเรากับทัดชกกันแย่งผู้ชายเลยบังคับให้ไปเรียนต่อเมืองนอก  เราต้องย้ายไปพร้อมทัดแต่เราก็เฝ้ารอว่าเมื่อไหร่จะได้กลับมาเจอนายอีก  แล้วเวลานั้นก็มาถึง  เราแอบตามดูว่านายยังไม่มีใครจริงๆ  แต่เราก็กลัว กลัวว่านายจะมองข้ามเราเหมือนเมื่อก่อนอีก”
“ทัดก็ด้วยครับ  ตอนนี้ทัดสูงกว่าพี่เดชตั้งเยอะ ทัดกลัวพี่จะไม่รักทัดเหมือนเดิมอีก” ทัดรีบเสริมด้วยเสียงเศร้าๆ
“เราต้องทำแบบนี้  นายอย่าโกรธ อย่าเกลียดเราเลยนะ ถ้านายรังเกียจเราคงอยู่ไม่ได้” สันพูดเสียงเหมือนจะร้องไห้ หืออีทีอย่างงี้หละเสือกจะร้องที่ตอนทำ  ก็ทำเอาทำเอาไม่มียั้งเลยนะ  อย่างงี้มันต้องเล่นตัวซะให้เข็ด
“ทัดรักพี่เดชนะ เมื่อก่อนรักยังไงก็ยังรักอย่างงั้นไม่เคยเปลี่ยน ถ้าพี่เดชจะรับพี่สันเข้ามาอีกคนเราก็อยู่กันแบบสามคนก็ได้    ตอนนั้นเราทะเลาะกันเลยทำให้เราต้องเสียพี่เดชไป  ต่อไปนี้เราจะรักกันไม่ทะเลาะไม่แย่งกันอีกแล้ว  ทัดรู้ว่าพี่สันก็รักพี่เดชมาก  อาจจะมากกว่าทัดด้วยซ้ำ”
“แล้วนี่นะรักเรา เอาซะแทบเดี้ยง  รักกันมากโน๊ะมาถึงก็ใส่เอาใส่เอา คนนะโว้ย” แม้จะเจ็บคอเจ็บปากแต่ก็ยังอยากโวยอยู่ดี
“ไอ้สัน  มึงมันบ้า หมาบ้าชัดๆ เราควรทำไงกับพวกนายดี”  พวกมันก็หงอยลงอย่างเห็นได้ชัด
“เราจะทำโทษพวกนายทั้งคู่ห้ามทำไรเราเดือนนึง แล้วเรื่องทั้งหมดจะยกโทษให้”  หน้าบานกันเชียวนะ
“ก็ในเมื่อพวกนายรอเรามาเจ็ดแปดปีได้  เราให้โอกาสกับนายสองคนก็ได้   แต่อย่าให้รู้นะว่าทะเลาะกันอีก” ทั้งสันทั้งทัดเข้ามากอดผมไว้ จนผมต้องดันพวกมันออกก่อน  ก็มันกระเทือนไปทั้งตัวเลยนี่  
“อู้ย เราเจ็บไปทั้งตัวเลย”  น้ำตาไหลเป็นทางเลย
“และที่สำคัญ สัน  นายห้ามใช้ความรุนแรงอีกอย่างเด็ดขาด” อาจจะดูเหมือนผมง่ายนะครับ  แต่สำหรับคนที่รอเราได้ขนาดนี้ ผมอยากให้โอกาสพวกเค้านะ และจะว่าไปผมก็อาจจะรอให้เค้ากลับมาหาผมด้วยเหมือนกัน แม้จะรอแค่คน แต่ตอนกลับมาจะกลายเป็นสองก็เถอะ   ผมไม่สบายไข้ขึ้นต้องให้ผัวกะเมียคอยดูแลซะหลายวันจนที่ทำงานเกือบไล่ออก   ตอนนี้ทั้งสองคนทำตัวน่ารักมาก คอยดูแลเอาใจใส่  อีกเกือบอาทิตย์นั้นแหละกว่าจะครบเดือนที่ผมลงโทษพวกเค้าไว้   อดแค่เดือนพวกเค้าคงไม่ลงมือหนักหนาเหมือนห่างกันไปเจ็ดแปดปีหรอกมั้งนะ


   The end

เรื่องที่บอกๆ มามีบางเรื่องที่เขียนค้างไว้แต่ยังไม่จบ(เช่นผ้ากันเปื้อน)แล้วจะพยายามเขียนเอามาให้อ่านกันนะคะ
ส่วนบางอย่างอย่างเทียน แส้และอื่นๆ ขอบอกว่าเราเข้าไม่ถึงอารมณ์พวกนั้นจริงๆ เลยคิดว่าคงไม่สามารถอะ

[NY_JK]

ถ้าเป็นคนที่เรารักนานแค่ไหนก็รอได้สินะ
ปล.เปลี่ยนเป็นหน้า18ด้วยนะคนเขียน

[golove2]

 

[MiSS-U]

3Pหรรษา แถมแอบsmด้วยอ่ะ
รอตอนต่อไปค่ะ

[Ryojung]

  เอิ๊กกกก จัดเต็มอีกแล้ว แต่ว่า!!! ความหื่นน้อยลง ก๊ากกกกกกก
ชอบๆๆ รอตอนต่อไปจ้า

[litlittledragon]

ต่างคนต่างรอ จนในที่สุดก็ได้เจอกัน ดีใจด้วยที่ตกลงกันได้

[jiki]

เราชอบเรื่องนี้ตอนซีนที่แอบหนีออกมาแล้วโดนลากไปอีกห้อง จิ้นต่อได้เยอะเลย

[roseen]

 

[jojobuffy]

รอๆๆๆๆๆ

[SuSaya]

รุนแรงจังนะสัน...ทีแรกนึกว่าทัดก็จะรุกซะอีก
พี่เดชก็เลยได้ทั้งรุก and รับทีเีดียวเลย 3p

[BAKA]

ก็ไม่แน่นะพี่เดช...

หมาป่าสองตัวอาจจะกำลังทำตัวเชื่องๆอยู่ก็ได้นะ
ฮาาาา

[stupidchild]

ชอบตอนนี้จัง

[skidK]

ตอนใหม่ค่ะมาเร็วไปมั้ยเนี่ย

 เช้าวันเสาร์อันสดใส ที่บ้านเช่าแสนสุขมีแค่เราสองคน
“จั๊ก จั๊กครับตื่นเถอะที่รัก” ผมรีบปลุกที่รักแต่เช้า  เราตกลงกันว่าวันนี้เราจะเข้าครัวทำขนมกัน เช้านี้เราเลยต้องไปซื้ออุปกรณ์
“อือ ที่รัก จั๊กเหนื่อยอะขอนอนอีกนิดนะครับ” ไม่พูดเปล่ามันดึงเอาผมเข้าไปกอดเป็นหมอนข้างอีกด้วย   ด้วยความหมั่นไส้ผมเลยบีบจมูกมันคืนอย่างมันเขี้ยว
“จั๊กจะตื่นดีๆมั้ย”
“วินอะ เมื่อคืนวินก็ปลุกจั๊กแทบทั้งคืน เช้านี้วินยังจะปลุกจั๊กอีกหรอ ไม่สงสารจั๊กน้อยเลยนะครับ”  เพี้ยะ ผมพาดมือเข้าที่แขนจั๊กไม่เบานัก
“อู้ยย” ด้วยฝ่ามือพิฆาต จั๊กเลยตื่นได้ซักที
“จั๊กบ้าเมื่อคืนจั๊กตื่นของจั๊กเองอย่ามาโทษวินนะ แล้วจะลุกมั้ยวันนี้จั๊กจะสอนวินทำขนมไม่ใช่หรอ”
“ตื่นแล้วครับที่รัก ตื่นแล้ว” จั๊กดึงผมเข้าไปจูบปาก
“นี่แน่ะ ทำโทษพวกมือไว” แล้วจั๊กก็ลุกจากที่นอนไปอาบน้ำ
เราสองคนไปช่วยกันเลือกซื้อวัตถุดิบสำหรับทำขนมอย่างสนุกสนาน พอกลับมาถึงบ้านจั๊กก็เข้าไปเตรียมอุปกรณ์ในครัวส่วนผมก็เข้าไปเปลี่ยนชุดเพื่อมาเรียนทำขนมพอเข้ามาที่ในครัว
“จั๊กนายแต่งตัวบ้าไรเนี่ย”  ทั้งเนื้อทั้งตัวจั๊กมีแค่ผ้ากันเปื้อนผืนเดียวเท่านั้น  ที่ผมเห็นว่าเค้าไม่ได้ใส่อะไรเลยก็เพราะเค้ากำลังหันหลังหยิบจับโน้นนี้อยู่
“วินมานี่เลย” จั๊กหันกลับมาเรียกให้ผมเข้าไปใกล้ๆ ผ้ากันเปื้อนที่เค้าสวมอยู่เป็นผ้าสีฟ้ามีเส้นสีเหลืองขีดเป็นลายตาราง เค้าส่งผ้ากันเปื้อนอีกผืนมาให้
“วินก็ต้องแต่งเหมือนจั๊กด้วยซิครับ” ผมได้แต่ยืนหน้าแดงด้วยความเขิน เค้าดันหลังให้ผมกลับไปเปลี่ยนเสื้อผ้าออก
“ไปครับวินรีบเข้าจะได้ลงมือกันซักที”
“เอาจริงหรอจั๊ก” เมื่อคลี่ออกดู มันเป็นผ้ากันเปื้อนสีชมพูหวานลายสตอเบอรี่สีแดง มีสตอเบอรี่สองลูกใหญ่อยู่บนหน้าอก
“เอาน่าวันนี้ที่บ้านก็มีแค่เราสองคน จะอายอะไรล่ะครับวิน จั๊กยังไม่เห็นอายเลย นะครับใส่เถอะวินเนี่ยความฝันของผู้ชายทุกคนเลยนะ”
“ไรกัน วินไม่เห็นเคยฝันแบบนี้เลย”  พูดไปก็ก้มมองผ้าสลับกับมองหน้าจั๊กไป
“นะวินเพื่อจั๊กนะครับ พรีสๆ” เค้าคะยั้นคะยอจนผมใจอ่อนยอมไปเปลี่ยนชุดตามที่เค้าจนได้ มันโหวงๆ ไงก็ไม่รู้
“วินน่ารักจังเลย”
มามะมาให้จั๊กชื่นใจหน่อย” เค้าดึงผมเช้าไปหอมแก้มซ้ายขวา 
“เอาหละลงมือกันเลย” วันนี้เค้าจะสอนทำเค้กสตอเบอรี่  เราเอาสตอเบอรี่มาตัดขั้วออกเตรียมไว้ใช้
“วินชิมดิหวานดีนะ” เค้าเอาสตอเบอรี่มาป้อนให้ชิมด้วยปาก
“ตอนแรกก็ว่าหวานแล้วนะ ยิ่งแบ่งกับวินชิมยิ่งหวานกว่าอีก”
“อย่าเว่อจั๊ก  มันเลี่ยนว่ะ”
“แหมวินก็”   จั๊กทำการตวงส่วนผสมต่างๆ พอเตรียมทุกอย่างจนครบเรียบร้อย ก็ถึงขันตอนการร่อนแป้ง ด้วยความไม่เคยผมทำให้แป้งปลิวว่อนไปทั่วโต๊ะอย่างช่วยไม่ได้
“นายจงใจทำให้แป้งหกเลอะเทอะใช่มั้ยวิน” เค้าป้ายแป้งจากบนโต๊ะมาป้ายที่หน้าผม ผมเลยแก้แค้นด้วยการขยุ้มแป้งขึ้นมาแล้วปาใส่เค้าบ้าง
“นี่แหน่” คราวนี้แป้งฟุ้งไปทั่วห้องครัวเลย
“วินแกล้งจั๊กใช้มั้ย อย่างงี้ต้องทำโทษ”   เค้าดึงผมเข้าไปจูบอยู่นานจนผมต้องดันเค้าออก
“พอเถอะจั๊ก วินจะยืนไม่ไหวแล้ว”  ผมต้องยืนพิงโต๊ะไว้
ก็วินน่ารักนี่ครับ” เค้ายื่นหน้ามากระซิบที่ข้างหูแล้วก็ขโมยจูบไปอีกที  แล้วเราก็เริ่มตวงแป้งใหม่  พอถึงตอนร่อนแป้ง เค้าเอากระดาษปูไว้   ให้ผมถือตะแกรงร่อน  เค้าก็เข้ามายืนซ้อนที่ด้านหลัง 
“ทำอย่างงี้นะวิน  ค่อยๆ เคาะ เบาๆ”  เอื้อมมือมาจับมือผมจากด้านหลังให้ผมค่อยๆ เอาตะแกรงไปเคาะกับฝ่ามืออีกข้างเบาๆ จนได้แป้งดูฟูนุ่มเหมือนภูเขาหิมะหนึ่งกอง
“เก่งมากครับ”  เค้าจูบที่ต้นคอกับที่บ่า ทำเอาผมขนลุก
“คราวนี้เอาที่ผสมมา”  จั๊กยังยืนสอนผมอยู่ที่ด้านหลัง จับมือผมหยิบถ้วยโน้นผสมถ้วยนี้ เทถ้วยนั้น   เค้าค่อยๆ ให้ผมผสมแป้งกับส่วนผสมอื่นๆ จับมือผมคนส่วนผสมให้ต่างเข้าด้วยกัน  มือทำไปปากก็จูบซุกอยู่ที่ข้างหูจะให้ทำอะไรก็กระซิบเบาๆ  ทำเอาผมขนลุกไปหมด แต่ถ้าผมทำผิดเค้าจะตีที่ก้นเปลือยๆ ผม หนึ่งที
เพี๊ยะ
“คนแบบนั้นได้ที่ไหนล่ะครับ มันต้องอย่างงี้ต่างหาก” เค้าตีที่ก้นไม่แรงนัก มันไม่ได้เจ็บอะไรเลย  แล้วไอ้ที่สอนให้นั้นก็ไม่เห็นจะต่างเลย
“เจ็บมั้ยวิน หูยแดงเลยเดี๋ยวจั๊กปลอบใจให้นะครับ”  แล้วก็ตามไปจุ๊บเบาตรงที่เค้าตี
“จั้ก มาสอนดีๆ เลยเล่นอยู่นั้นแหละ” 
“วินก็ นิดๆ หน่อยๆ น่า”
เราเอาแป้งเข้าอบแล้ว เค้าก็หันมาสอนทำครีมที่จะใช้แต่งหน้า เค้าค่อยๆ สอนผมไปที่ละขั้นจนส่วนผสมได้ที่เค้าเอานิ้วป้ายครีมมาป้ายที่ปากผมแล้วเค้าก็ชิมมันด้วยปากของเค้า  แล้วเผื่อแผ่มาให้ผมชิมรสที่อยู่ที่ลิ้นของเค้าด้วย  เราชิมครีมกันจนน้องชายของเราเริ่มจะตื่น  เค้ากวาดของบนโต๊ะให้พอมีที่ว่างแล้วดันผมให้เอนตัวลงบนโต๊ะที่มีแป้งเลอะอยู่ทั่วไปหมด แล้วรวบผ้ากันเปื้อนมาไว้กลางหน้าอก เอาครีมป้ายที่หัวนม แล้วเค้าก็ตามมาทำความสะอาดให้  ด้วยการเลียเอาครีมนั้นออก ทั้งเลียทั้งดูด 
“อ๊ะ จั๊ก วินเสียว อืออ อย่า อ๊ะ”  เค้าขบเม้มที่หัวนมบาๆ จนมันแข็งเป็นไตขึ้นมา เค้าขบย้ำจนมันเจ็บไปหมด  จั๊กค่อยเลื่อนปากลงไปด้านล่าง ผ้ากันเปื้อนยังคลุมปกปิดส่วนที่มีอารมณ์อยู่    น้องชายอวบๆ ที่ตอนนี้บานเบ่งจนแข็งปั๋งดันผ้ากันเปื้อนสีชมพูหวานขึ้นมาจนเห็นเป็นลำเค้าครอบปากลงบนมันทั้งที่มีผ้าขวางกั้นอยู่
“จั๊ก วินเสียว อ๊ะ อือม” เค้าถอนปากออกแล้วดันผ้าออกไปให้พ้นทางแล้วครอบปากลงไปอีกครั้ง
“อ๊ะ อือออ” คราวนี้ไม่มีอะไรขวางกั้นอีก จั๊กค่อยๆ รูดขึ้นลง  เลียมันจากโคนจรดปลาย แล้วลงมือดูดอย่างเอาเป็นเอาตาย
“ฮือม จั๊ก อ๊า เบาครับ อือม” ผมเสียวจนร้องครางออกเสียงดังลั่น เอามือกุมที่หัวเค้าไว้แล้วกดเค้าไว้อย่างงั้น
“อือม จั๊ก  โอ้วว อู้ววินไม่ไหวแล้ว อ๊า อือ อ๊าว..อ๊าว” แล้วผมก็ปลดปล่อยเข้าไปในปากของเค้าอย่างเต็มที่  ผมนั่งหอบหายใจเหมือนไปวิ่งมาราธอนกลับมา
จั๊กให้ผมกำมือรอบน้องชายของเค้าบ้าง พอกำมันไว้ในมือได้ผมก็ค่อยรูดขึ้นลง
“วินครับพอก่อน” เค้าเอามือผมออกแล้วให้ผมนอนหงายไปกับโต๊ะ เอาขาผมเกี่ยวกับเอวเค้า แล้วเอาเจ้าน้องชายของเค้าดันใส่เข้ามาที่ช่องทางด้านหลัง
“อืออ จั๊กโอ้ยย อ๊าาาา” จั๊กก้มมาดูดเลียที่หัวนมทั้งสองข้างอย่างเมามัน
“จั๊ก อู้ยย  ซี้ดด  อ้า” จั๊กขยับสะโพกเข้าๆ ออกๆ จากช้าๆ
“วิน อ๊า วิน อือม รัดแน่จัง อ๊า ซี๊ดด”  เค้ากระแทกเข้ามาเร็วขึ้น เร็วขึ้น จนปลดปล่อยออกมาอย่างมากมาย แต่ก่อนที่จั๊กจะได้ต่อรอบต่อไป กลิ่นไหม้จากเตาอบทำให้เราต้องหยุดกิจกรรมกันไว้เท่านั้น
“จั๊ก เค้กไหม้” จั๊กปิดเตาอบ เปิดให้ควันระเหยออก แล้วเอาเค้กไหม้ๆ ออกมาวางรอให้เย็นเพื่อจะได้เอาไปทิ้ง
“โห นี่เพราะวินเลยนะ”
“อ้าว จั๊ก วินไม่ได้ทำไรเลย  จั๊กนั้นแหละทำ” งอนเว้ย มาว่าเค้า
“วินทำครับ วินทำตัวน่ารักจนจั๊กทนไม่ไหวอะ จั๊กเลยต้องเป็นฝ่ายลงมือทำ ไงซะสาเหตุมันเริ่มจากวินเลย”
“อ้าวจั๊ก ไอ้บ้านี่  แล้วจะทำไงกับครีม”  จั๊กยิ้มเจ้าเล่ห์จนไม่น่าไว้ใจ
“เดี๋ยวเราก็เล่นมวยปล้ำครีมกันไง แต่ตอนนี้ มาชิมครีมกันดีกว่า”  ก่อนจะจับผมให้ไปนั่งบนโต๊ะอีกครั้งเค้ากดผมให้นอนหงายแล้วเอาครีมมาทาที่หน้าอกแล้วเอาสตอเบอรี่มาวาง
“วินชิมหน่อยซิ” จั๊กเอาสตอเบอรี่จุ่มครีมแล้วเอามาใส่ปาก ปิดตามด้วยปากของเค้า
“อ๊ะ วิน อือออ  อ๊า”  เค้าถอนปากออก 
“อร่อยมั้ยวิน”
“ฮือ” จั๊กเอาลิ้นเลียที่มุมปากแล้วค่อยลงมาที่คอจนถึงหน้าอกที่เค้าเอาครีมทาไว้ค่อยๆเลียวนจากด้านนอกเข้าหายอดอกพอเจอสตอเบอรี่เค้าจะเอาปากคาบมันไว้แล้วเอามาป้อนที่ปากผม บางลูกติดครีมมาน้อยเค้าก็จะเลียเอาครีมมาป้อนเพิ่ม จนเข้ามาถึงยอดอกที่มีครีมป้ายอยู่เยอะสุดเค้าค่อยเลียเบาๆ
“อ๊า จั๊ก อือม” เลียเอาครีมออกไปที่ละน้อยทีละน้อยจนเริ่มมองเห็นยอดอกที่แข็งเป็นไต
“ซี๊ด อู้ว อ๊า”  เค้าก็ก้มลงดูดเลียอย่างเมามัน พอเค้าถอนปากออก มันก็เจ็บและแดงอย่างเห็นได้ชัดเลย   จั๊กให้ผมลงมายืนแล้วจับผมนอนคว่ำหน้าลงกับโต๊ะแยกขาผมออกก่อนที่จะดันเจ้าท่อนลำอวบอ้วนของเค้าเข้ามาด้านหลัง
“อืม จั๊ก อ๊า วิน อุ๊ อูยย อืออ” เค้าดันมันเข้ามาจนสุดแล้วลงมือโยกเข้าออกอย่าเร็วและแรงจนโต๊ะงี้สั่นไปหมด
“”อืออ อ๊ะ  โอ้ยย  อ๊า จั๊ก เบาๆ  ซี้ดด  อือ  อ๊ะ อ๊า” เสียงครางดังออกมาไม่ขาดปาก  เค้าถอนตัวออกไปจนเกือบสุดแล้วกระแทกกลับมากระแทกแรงมากจนโต๊ะสะเทือน
“โอ้ยย อ๊า จั๊ก อ๊า ฮู้วว อ๊าว อือม อย่างงั้นครับ อู๊ยยแรงอีก อือมม” ผมครางออกมาไม่ขาดปากและดูเหมือนเสียงครางจะดังขึ้นตามความเร็วและความแรงที่จั๊กกระหน่ำเข้ามา  ทั้งมันทั้งเสียวเกินจะทน จนผมถึงไปอีกรอบ
“วินครับช่วยจั๊กหน่อย” จั๊กนั่งลงที่พื้นครัวเอาเอนหลังพิงกับตู้ปล่อยให้น้องชายที่ยังไม่สงบชี้โอยู่แล้วเรียกให้ผมไปช่วย ผมเดินเข้าไปแล้วนั่งลงรับเอาเจ้าหนอนอวบนั้นเข้าไว้ในตัวอย่างช้าๆ พอเข้าได้มิดผมก็ยกก้นขึ้นแล้วปล่อยจนเข้าไปมิดลำ
“อ๊า อย่างงั้นแหละวิน โอ้วว ขย่มให้มิดเลยครับ อ๊าาาาาา”  ผมเร่งมือตามที่เค้าปรารถนา ผมขย่มขึ้นลงจนสุดทั้งเร็วทั้งแรงเสียงครางซี๊ดดังลั่น
“อ๊า วิน สุดยอด อู้วว เก่งมากเลย ซี๊ดด อ๊า แบบนั้นครับ อู้ยยดี อือม อา” จั๊กครางตลอด พรางยกสะโพกกระแทกรับการขย่มของผมด้วย
“โอ้วว จั๊ก อ๊า สุดยอด อ๊าวว เสียว อือมม” ยิ่งเสียวผมก็ยิ่งคราง  จั๊กจับผมลงนอนหงายกับพื้น
“อ๊ะ” ยกขาผมพาดบ่า  แล้วกระหน่ำเข้ามาในท่าวิดพื้นกระแทกเข้ามาถี่ยิบ
“อ๊า เสียว จั๊ก อ๊า อ๊า ไม่ไหวแล้ว อือม วิน อ๊า จะถึงแล้ว อ๊าววว” เสียงครางเสียงเนื้อหกระทบกันดังระงม ก่อนที่จั๊กจะกระแทกเข้ามาอย่างแรงก่อนที่เค้าจะถึงสวรรค์ตามมาติดๆ  เรานอนกองสิ้นเรี่ยวแรงกอดกันอยู่ที่พื้นห้องครัว
“ยังไม่ได้เล่นมวยปล้ำครีมกันเลย” จั๊กบ่นอย่างเสียดาย
.
“ไอ้จั๊ก ไอ้วิน ระเบิดลงครัวหรือไง ทำไมมันเละขนาดนี้” เสียงเพื่อนร่วมบ้านอีกคนดังอยู่หน้าประตูครัว เล่นเอาสะดุ้งโหยง ยังดีที่พวกเรานอนเปลือยกันอยู่อีกด้านของโต๊ะที่มีเก้าอี้หลายตัวช่วยบังให้ จั๊กลุกขึ้นโผล่หัวให้เลยโต๊ะไป
“ไอ้เต๋ มึงกลับมาไมวะ” พอผมลุกขึ้นนั่งได้ก็ควานมือหาผ้ามาปกปิดร่างกายที่เปล่าเปลือยในทันๆ ใด  แล้วไอ้ที่หาได้ก็คือผ้ากันเปื้อนสีชมพูลายสตอเบอรี่ที่ตกอยู่ใกล้ๆ เท่านั้น ส่วนอีกผืนไม่รู้ปลิวไปตกอยู่ที่ตรงไหน
“จั๊กอย่าแย่งวินซิ เอามานี่”  จั๊กกำลังดึงแย่งผ้ากันเปื้อนสีชมพูลายสตอเบอรี่ที่ผมเอามาคลุมร่างอยู่
“ ไม่ครับวิน ถึงจะเพื่อนกันจั๊กก็อยากให้วินเห็นจั๊กน้อยแค่คนเดียว”
“ วินก็อยากโชว์วินน้อยกับจั๊กแค่คนเดียวเหมือนกันนี่”
“ ที่รัก  วินไม่รักจั๊กแล้วหรอเอามาให้จั๊กซะดีๆ นะ เดี๋ยวจั๊กใส่แล้วจั๊กจะอุ้มวินเข้าห้องเอง”
“ วินรักจั๊กนะ  แต่วินมียางอายว่ะ เอามานี่”  มือทั้งสองข้างยังดึงทึ้งผ้ากันอย่างเหนียวแน่น
“ ไม่ครับ”
“จั๊กวินหยิบก่อนนะ”
“ วิ้น  ขอจั๊กเถอะนะ” สายตาออดอ้อน ดูแล้วน่าใจอ่อน
“ไม่ให้”
“กูว่าพวกมึงแบ่งๆ กันปิดไปเหอะ แล้วรีบไปแต่งตัวดีกว่าว่ะ   รีบเลยนะครับคุณจั๊กคุณวิน รีบมาทำความสะอาดครัวด้วยเลย แล้วต่อจากนี้กูจะกินข้าวที่ห้องนี้ลงมั้ยวะเนี่ย” พูดเสร็จไอ้เต๋ก็เดินไปนั่งที่ห้องรับแขก
“เหี้ยเต๋ ไมมึงไม่เข้าห้องไปเลยวะจะมานั่งทำสากอะไรอยู่” จั๊กที่ยังแย่งผ้ากันเปื้อนกับวินอย่างเอาเป็นเอาตายตะโกนถามออกไป
“กูไม่เข้า กูจะคอยดูจั๊กน้อยกะวินน้อยที่พวกมึงหวงนักหวงหนา ฮ่า ฮ่า ฮ่า” แล้วมันก็หัวเราะเย้ยเสียงดังลั่น แถมนั่งจ้องอยู่ตรงนั้นไม่ยอมไปไหนอีกต่างหาก
“ไอ้โรคจิต” สองเสียงประสานกันในทันใด


The end

[hpsky]

หื่นนนนนน
ผ้ากันเปื้อนที่รอคอย อร่อยเหาะ55
สรุปแล้วใครจะได้โชวจูจู้น้อยเนี่ย หุหุ

[jojobuffy]

 


เคยใฝันใฝ่อยู่เหมือนกันนะเนี่ยยยย ว่าอยากดูหนังแบบเนี่ยยย

[jiki]

ใครว๊า โรคจิต

ผ้ากันเปื้อน

ชอบตอนร่วมมือกันทำเค้กค่า

[papa]

ตกลง เพื่อนเต๋ นี่โรคจิตใช่ป่ะ 5555

[Forever_Love]

เราอยากเป็นเต๋ เป็นไอ้โรคจิต

[tawan]

ชอบเพื่อนเต๋

 

[yayee2]

ทำเค้กหรือทำ

[nemonoy]

ชอบจัง 555 ^^ 

[a_tapha]

เค้าทำเค้กหรือทำไร 

[Ryojung]

  เรื่องยังคงความหื่น ก๊ากกกกกกกกกก

[sam3sam]

แว่บไปแอบดูอยู่หลังเพื่อนเต๋ด้วยได้ป่าว

[golove2]

เพื่อนเต้ มาได้จังหวะจริงๆ 

 

[๛ナーリバス๛]

      ฮามาก ๆ 

[SuSaya]

 

[ทิวลิปสีส้ม]

ผ้ากันเปื้อนที่รอคอย 

[fahsai]

 

[flawless]

พอกันทั้งคู่แหละปั๊ว เมียคู่นี้