ชายหนุ่มหายหน้าไปจากบ้านหลายวัน ซึ่งแน่นอนว่าส่วนหนึ่งเพื่อทำให้ญาณธรเป็นห่วง อีกส่วนคือตั้งใจจะประชดแม่ตัวเองที่พูดโกหกพกลมหาว่าแยมมีแฟน! หึ!!
การไม่กลับบ้านของลูกชาย ทำให้คุณภัสสรออกจะกังวลเล็กน้อยถึงขั้นโทรศัพท์ไปปรึกษาญาณธร และจำต้องแวะไปที่โรงงานเพื่อรับทราบข่าวคราวของลูกชายที่ไปทำงานทุกวัน และแน่นอนว่าคราวนี้คนงานรีบวิ่งมาฟ้องกันใหญ่ว่า ‘เฮียเสือ’ ดุยิ่งกว่ายมบาล!!...
…แสดงว่ามันยังมีชีวิตอยู่ เพียงแต่มีชีวิตแบบดุๆโหดๆนั่นเอง…
ซึ่งแน่นอนว่าคนเป็นแม่ไม่มีทางเสี่ยงตายเข้าไปพบหน้าเด็ดขาด จนกระทั่งวันเสาร์ที่สหรัฐตกปากรับคำว่าจะขึ้นวัดด้วย คุณภัสสรก็ได้รับเพียงแค่โทรศัพท์จากบุตรชายคนเล็กว่า …จะตามไปทีหลัง…
…แล้วมันก็ตามไปทีหลังจริงๆ…
“สวัสดีครับ คุณยาย” ชายหนุ่มปรากฏตัวขึ้นในศาลาวัดก่อนที่พระจะเริ่มสวดเพียงครึ่งชั่วโมง ร่างสูงกวาดตามองก็พบญาณธรนั่งอยู่กับ ‘ไอ้ยุทธ’ และคุณภัสสรมารดาของเขา
…หึ!! นี่คงจะตกลงแผนอะไรกันมาแล้วสิท่า!!...ไม่สำเร็จหรอกเว้ย! ไอ้เสือไม่ฟังใครนอกจากแยมคนดี!!...
“สวัสดีจ้ะ พ่อเสือ…” …มาพ่อสง พ่อเสืออะไรกัน!!...หลอกกันได้นะคุณยาย! หึ!...
คนมาใหม่ทรุดตัวลงนั่ง แล้วขยับเข้าไปใกล้ญาณธร พร้อมกับดึงมือเบาๆ
“แยมไปใส่บาตรกับพี่หน่อย” เขาพูดเสียงเรียบและเบาให้ได้ยินกันเพียงสองคน ร่างโปร่งหันมองแต่ไม่มีสิทธิ์ได้ตอบเพราะมือใหญ่ออกแรงดึงอีกครั้ง เขาจึงยอมลุกขึ้นเดินออกจากศาลาไปด้วย
“พี่เสือใส่บาตรเป็นแล้วไม่ใช่หรือครับ” พอออกมาจากศาลาและมีเพียงแค่สองคนแล้ว ญาณธรก็เอ่ยปากถาม ทำเอาคนที่เดินนำอยู่เบื้องหน้าต้องหันกลับมามอง
“พี่มีเรื่องจะถามแยม…ตอบตามตรงห้ามโกหก นี่บนวัด แยมโกหก แยมยิ่งบาป รู้ใช่มั้ย” เขาพูดไปอีกเรื่อง แต่เป็นเรื่องที่เขาอยากรู้ที่สุด ญาณธรนิ่งเงียบรอคอยคำถาม
“…ไอ้…เอ่อ…ผู้ชายที่นั่งกับแยมเมื่อกี้เป็นใคร” ร่างโปร่งกะพริบตาปริบๆ แล้วนึกถึงผู้ชายที่นั่งกับเขาเมื่อครู่…ผู้ชาย…ยุทธน่ะหรือ?...
“ยุทธ? พี่เสือหมายถึงยุทธหรือครับ?”
“ใช่ ไอ้หมอนั่นแหละ! มันเป็นใคร”
“ยุทธเป็นน้องชายผมครับ”
“น้องชาย?!!!” มั้ยล่ะ!! ที่ไอ้น้องพูดไว้น่ะถูกจริงๆว่าทั้งแม่ทั้งคุณยายพยายามจะปั่นหัวเขา!!
“ครับ ยุทธเป็นน้องชายผม”
“พี่ไม่เห็นเคยรู้ว่าแยมมีน้องด้วย?!”
“ก็พี่เสือไม่เคยถามนี่ครับ” จะให้ถามก็แปลกแล้ว ในเมื่อตลอดเวลาที่รู้จักกัน สายตาเขาเพ่งไปที่ญาณธรจนไม่มีเวลาไปสนอกสนใจเรื่องอื่น แถมในบ้านของญาณธรก็ไม่มีสัญญาณของการมีชีวิตอยู่ของ ‘น้องชาย’ เลยแม้แต่นิดเดียว! เขาจะไปเอะใจได้ยังไง
“…แล้วอีกอย่าง เสื้อผ้าที่พี่เสือยืมตอนสงกรานต์ก็เสื้อผ้ายุทธทั้งนั้น” …นี่ที่หลงดมหลงดอมอยู่ตั้งนานก็เสื้อผ้าไอ้เวรนั่นหรอกเหรอ!!...เสียดายจมูกชะมัด!!
“แล้ว…เอ่อ…น้องชายแยมไปไหนมาล่ะ ตอนสงกรานต์พี่ก็ไม่เห็น” ชายหนุ่มถามด้วยน้ำเสียงสุภาพและอ่อนโยนเหมือนเป็นคนละคนกับเมื่อกี้ ก่อนจะส่งถุงข้าวให้ญาณธรช่วยใส่บาตร และแน่นอน…มือข้างหนึ่งของสหรัฐวางแหมะลงบนเอวของร่างโปร่ง
“พี่เสือ…” ญาณธรหันมาส่งเสียงปราม แต่สหรัฐทำเพียงยิ้มซื่อๆไม่รู้เรื่อง
“ว่าไง พี่ถามเรื่องน้องชายแยมอยู่นะ” ชายหนุ่มทำเนียนไม่รู้เรื่องจนญาณธรต้องถอนหายใจเบาๆ เขาเหลือบมองซ้ายขวา ไม่เห็นว่าใครจะสนใจมาทางพวกเขา จึงได้แต่ปล่อยเลยตามเลย
“ยุทธอยู่ต่างจังหวัดครับ เพิ่งกลับมา เขาทำงานที่ต่างจังหวัด”…แสดงว่าไม่อยู่เป็นก้างขวางคอนานๆ…
“พี่เสือเถอะ…คุณป้าภัสบอกว่าพี่ไม่กลับบ้าน ไปอยู่ไหนมาครับ” ญาณธรย้อนถามไม่ได้คาดคั้นให้ตอบ แต่สหรัฐกลับรู้สึกว่าเขาต้องตอบ และต้องตอบความจริงเท่านั้น
“ไปนอนบ้านเพื่อน”
“…เพื่อนผู้ชายด้วย แยมไม่ต้องห่วงเลย พี่ไม่นอกใจแยมแน่นอน” ญาณธรหันไปจะปฏิเสธว่าเขาไม่ได้กังวลเรื่องสหรัฐนอกใจหรือไม่ แต่พอเห็นหน้าตายิ้มๆของร่างสูงและนึกถึงประโยคเมื่อครู่ ‘นี่บนวัด แยมโกหก แยมยิ่งบาป’ เขาก็เลยต้องเงียบเสีย…เพราะ…ไม่อยากโกหก
“คุณป้าภัสเป็นห่วงพี่เสือมากนะครับ ที่ไปค้างที่อื่นแล้วไม่ยอมบอก” …จะห่วงทำไมล่ะ? ในเมื่อแม่ก็รู้ว่าหน้าอย่างสหรัฐไม่มีที่อื่นให้ไปนอกจากคอนโดไอ้ภู…
“…แล้วแยมห่วงพี่รึเปล่า…อย่าโกหกนะแยม นี่บนวัด…” สหรัฐเริ่มรู้สึกรักวัดขึ้นมาจับใจ เมื่อพบว่าสถานที่อันศักดิ์สิทธิ์แห่งนี้ใช้เป็นข้อต่อรองได้ ญาณธรนิ่งไปเล็กน้อย พยายามนึกคำตอบดีๆที่จะไม่เข้าตัว
“เงียบ…เงียบแบบนี้แสดงว่ายอมรับว่าห่วงพี่…”
“ก็…พี่เสือเป็นลูกคุณป้าภัสนี่ครับ”
“สถานะเดียวเหรอ?” สหรัฐถามพร้อมกับจ้องใบหน้าคนพูดรอคอยคำตอบ ญาณธรไม่กล้าสบตา ทำเป็นสนใจถุงแกงส้มที่ตนกำลังเทลงถ้วยมากกว่า
“แยม…”
“พี่จริงจังกับแยมจริงๆนะ” ชายหนุ่มบอกเสียงหนักแน่นจนคนที่ไม่ยอมสบตาในตอนแรกต้องยอมเงยหน้ามอง และทันทีที่มอง เขาก็ได้แต่ยืนนิ่งอยู่แบบนั้นเพราะสายตาของสหรัฐจริงใจและจริงจังยิ่งกว่าคำพูดเสียอีก
“เราเพิ่งรู้จักกันก็จริง แต่พี่มั่นใจว่าพี่อยากรู้จักแยมมากกว่านี้ และพี่ก็ไม่อยากเป็นแค่ ‘ลูกป้าภัส’ สำหรับแยมไปจนตาย…พี่อยากเป็น ‘อย่างอื่น’…” ร่างสูงพูดแล้วจับมือญาณธรเอาไว้
“…แยมเปิดโอกาสให้ผู้ชายอย่างพี่ได้มั้ย…ให้พี่ได้พิสูจน์ตัวเองว่าพี่พร้อมจะเป็น ‘คนรัก’ ของแยมจริงๆ…ให้โอกาสพี่สักครั้งนะแยม…พี่เสือขอ…”
ติดตามตอนต่อไปเน้ออออออ…
ขอโทษที่มาช้านะคะ หลายวันมานี้ปวดแขนมากเลย 
ตอนนี้พอจะดีขึ้นแล้ว ก็เลยพิมพ์จนหมดตอนได้ แหะๆ
ยังไงก็ขอบคุณมากๆนะคะ ตอนก่อนจะลงยังคิดอยู่เลยว่าจะมีคนอ่านมั้ยน้า ปิ๊งรักกันบนวัดเนี่ย คนอ่านจะอินรึเปล่าน้า 
แต่พอเห็นหลายๆคอมเม้นท์แล้ว ก็ทำให้ดีใจมากๆที่ตัวเองตัดสินใจลงเรื่องนี้ ^.^ ขอบคุณมากๆเลยนะคะ
แล้วเจอกันตอนหน้านะคะ
ขอบคุณพื้นที่บอร์ดด้วยค่ะ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
