อ่ะขอโต้ด
มาต่อให้จริง ๆ แล้วนะครับ อย่าเพิ่งใจน้อยนะ
///////////////////////////////////////////////
ใครกันนะ ช่างบังอาจ ทำจาบจ้วงได้อย่างนี่ จำได้ว่าผมไม่ได้อยู่ลำพังกับใครเพียงสองคน แต่เราอยู่
สามคนต่างหาก ผมค่อยลืมตาขึ้นมองอย่างปรือ ๆ กว่าจะปรับแสงให้เข้าที่ได้ อารมณ์ผมก็คงกำลังกระเจิงจากใคร
คนหนึ่งที่ซุกไซร้ผมอยู่ และภาพใครอีกคนที่กำลังนอนหลับอย่างสนิท ข้างหน้าผม......นั้น
นั้น...........
นั้น .........มัน......ไอ..............................ทักษ์..
ไอทักษ์นอนอยู่ตรงนั้น แล้วตอนนี้คนที่กำลังเคล้าคลอผมคงจะไปใครอื่นไปไม่ได้ นอกจากพี่ลม
พี่ลมเหรอ ทำแบบนี้ทำไม
คนที่ปากดีด่าว่าเราอยู่ตลอดเวลา
คนที่คอยแต่ยิ้มเยาะเย้ยและพูดถากถาง
คนที่พยายามจะไปส่งห้องตอนที่ผมเมา
คนที่มาช่วยทำงานตอนผมเจ็บมือ
คนที่เอาหอยแมลงภู่และลูกชิ้นมาให้ผมกิน
แต่ เป็นคนที่พยายามจะจับคู่ให้ผมนี่
เป็นคนที่มีเมียแล้ว
ใช่มีเมียแล้ว แล้วมาทำอย่างนี้ทำไม
ผมเลื่อนมือไปกุมมือพี่ลมที่กำลังซุกซนกับหน้าอกและท้องของผมไว้แน่น และค่อยหันหน้ามา
ดูเหมือนพี่ลมจะหยุดแล้ว และกำลังหายใจอย่างหนัก ผมก็เหมือนกัน จนต้องผละออกมาให้สายตาอยู่ในระยะที่โฟกัส
ได้ ใบหน้าแบบนี้ผมยังไม่เคยเห็นมาก่อน ทำไมต้องทำตาหวานเยิ้มขนาดนั้นด้วย ยิ้มเล็กน้อยที่มุมปาก มันดูอบอุ่น
และจริงใจ ซึ่งผมไม่เคยได้รับจากคน ๆ นี้มาก่อน ใจผมเต้นรัวและแรง เลื่อนมือที่จับมือพี่ลมอยู่ให้ไปแนบชิดกับหน้า
อกเขา รอยยิ้มนั้นหายไปแล้วมีเพียงสายตาที่ดูฉงน เมื่อผมปล่อยมือพี่ลมให้เป็นอิสระ ก่อนจะกระซิบบอก
“ พี่อย่าทำแบบนี้ ผมไม่สมควรได้รับมัน” แล้วผมก็ขยับตัวออกมา แต่ก็ไม่มากพอที่จะหนีออกมา
ไกลได้ ไอทักษ์ยังคงหลับใหล ดีแล้วหล่ะที่มันไม่ต้องตื่นมาเจออะไรที่มันอาจจะรับไม่ได้
ผมพลิกตัวนอนหันหลังให้พี่ลม ก่อนจะเอามือมาหนุนแก้มแทนหมอน สมองผมสับสน ว่านี่คือ
อะไร เพราะที่ผ่านมาผมไม่เคยมีความรู้สึก ดี ๆ ให้เขาเลย
“.................”
ในความเงียบมีเพียงเสียงถอนหายใจยาว ๆ เหมือนคนหมดหวัง พี่ลมเอื้อมมือมาแตะที่ไหล่ผม
ดึงตัวผมให้พลิกกลับขึ้นไปนอนหนุนหมอน มือข้างซ้ายกอดรัดผมอย่างหลวม ๆ ไออุ่นของลมหายใจเคลื่อนมาที่ปลาย
ผม พร้อมเสียงกระซิบ เบา ๆ
“ขอพี่กอดนะ แค่กอดเฉย ๆ ได้ไหม” เหมือนเป็นคำถามและคำร้องขอ ผมไม่ตอบอะไร มี
เพียงน้ำตาที่กำลังคลอ อยู่เบ้าตา กับสัมผัสจากมือหนา ๆ ที่กระชับตัวผมให้เนื้อแนบชิดกัน ผมปล่อยให้เวลาผ่านไป
เนิ่นน่าน ผมนอนไม่หลับ ผมหลับไม่ได้ พยายามข่มตาแล้ว ผมปวดเมื่อยร่างกายเพราะต้องนอนอยู่ท่าเดียว อาการ
ปวดหัวครึ่งซีกของผมเริ่มกลับมาอีกครั้งหลังจากที่มันเคยเกิดขึ้นครั้งสุดท้ายเมื่อประมาณกลางปีที่แล้ว ทำไมมันปวด
จิ๊ด ๆ อย่างนี้
ตอนนี้เวลาเกือบตีห้าครึ่ง ผมหยิบมือพี่ผมที่กอดผมอย่างหลวม ๆ ออกไปวางที่ข้างตัวแก และดัน
ตัวเองลุกขึ้นนั่งด้วยความสบสน ผมค่อย ๆ ลุกอย่างเบาที่สุด ก้าวเข้าห้องน้ำล้างหน้า กะให้สดชื่นบ้างแต่ แม่งเอ้ย
ทำไมตากรูยังกะผีในหนังจีน ........................ผมมองดูคนที่กำลังนอนหลับอย่างสนิท สองคน ทำไมมันถึงได้หลับงาย
ดายขนาดนี้ ไอเพื่อนเวรมันหลับเป็นเด็กโดยไม่รู้เรื่องรู้ราว แล้วอีกคนก็หลับอย่างสนิท ไม่สะทกสะท้านกับสิ่งที่ตัวเอง
กำลังจะทำ ผมกล่าวสรรเสริญให้มัน “มึงทำได้อย่างไร” ก่อนที่ผมจะลงล็อกประตูเดินลงบันไดอย่างไว มุ่งตรงไปยัง
หน้าหอพัก เรียกวินมอไซค์ ให้ไปส่งที่ห้อง
ที่ของผม มันน่าจะทำให้ผมรู้สึกดี...........................
///////////////////////////////////////////
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
