[story]"เสน่ห์รักยาดอง"
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: [story]"เสน่ห์รักยาดอง"  (อ่าน 179344 ครั้ง)

wachara

  • บุคคลทั่วไป
Re: [story]"เสน่ห์รักยาดอง"
«ตอบ #390 เมื่อ03-12-2007 12:30:10 »

                ผมจัดการปูที่นอนแล้วล้มตัวลงทันที  ไม่แม้แต่คิดจะเปิดไฟ   อยากอยู่กับความมืดมากกว่า  ไม่ต้องมองเห็น

อะไร      พยายามข่มตาลงสักหน่อยผมคงจะหลับได้  แต่ภาพต่าง ๆ ของไอพี่ลมยังคงวนเวียนสลับกับคำพูดของพี่แดงที่

เหมือนเธอจะชิงชังผมเสียเต็มประดา    จนเวลาล่วงเลยผ่านไปนานแค่ไหนไม่รู้  ในห้องที่ว่างเปล่ากับความมืดที่ปก

คลุม มีเพียงผมคนเดียวที่รับรู้ ว่ามันเหงาแค่ไหน  แต่อีกไม่นานมันคงจะสว่างแล้วสินะ  อย่างน้อยพรุ่งนี้น้องชายผมก็จะ

ย้ายตามมา  คงจะมีเพื่อนได้พูดคุยบ้าง


       
                                    ผมตื่นมาช่วงสายของวันอาทิตย์เพราะเสียงเคาะประตู  ผมงัวเงียลุกขึ้น  ก็ยังงงกับภาพของ

ห้อง  ที่ผมไม่คุ้นตา  ลืมไปว่าตัวเองมานอนที่ห้องใหม่เมื่อคืน แต่จำไม่ได้ว่าหลับไปเองตอนไหน 

                                       ผมเดินไปจะเปิดประตู ก็ต้องหยุดเมื่อคิดว่าใครกันที่เป็นคนมาเคาะห้องผมได้  ผมยอมรับ

ว่าตอนนี้ในหัวสมองผมมีเพียงพี่ลมเท่านั้นที่จะมา   ผมไม่อยากเปิดมันหรอกถ้าจะเป็นพี่ลมจริง ๆ แต่ด้วยมารยาทแล้ว

ผมก็ต้องจำใจ

                                       “อ้าว....นึกว่าใคร”   ดีใจที่ไม่ใช่พี่ลม  แต่แอบผิดหวังเล็กน้อย

                                       “นึกว่ามาผิดห้องซะอีกแหนะ”  น้องชายผมเองแหละครับ  (ขอไม่เอ่ยชื่อนะครับ) 

                                      “อืม  พอดีกรูไม่ได้ยิน”  ผมก็แกล้งบอกไป        ส่วนน้องผมก็เดินเข้าห้องไป

                                      “ เอ้านี่ซื้อข้าวมาให้”   ขอบใจเมิง   กรูยังไม่ได้กินไรเลยตั้งแต่เมื่อวาน เป็นน้องที่ดีจริง ๆ

                                      “อืม......แต่ว่า   กรูจะกินยังไงอ่ะ” 


                                 
                                ประมาณเกือบเที่ยงผมก็ชวนน้องชายออกไปตลาดแถว ๆ ห้องพักเดิม  ลืมบอกไปครับว่าน้องผม

เอารถแฟนไอนันมา  ก็กะว่าจะเอาไปคืนมันด้วย            พอถึงตลาดแล้วก่อนอื่นผมต้องกินแหละครับ ยังไม่ได้กินไรเลย

นี่  ข้าวที่น้องซื้อมาฝากก็กินไม่ได้  มันเป็นกับข้าวถุงอ่ะครับ  ถ้วยจานชามผมก็ยังไม่มี  (วงเวียนชีวิตเจรงๆ ) ไอน้องตัว

ดีก็ไม่คิดเลยว่ากรูจะกินยังไง   

                               ได้ออกตลาด  เดินซื้อของดูนั้นดูนี่ ผมก็สบายใจลืมเรื่องต่าง ๆ ได้มาก ทีเดียว      ผมได้รถมอ

ไซค์คันใหม่ (มือสองอ่ะ)   ถ้วยจาน ชาม กระทะไฟฟ้า  หม้อหุงข้าว  และมาม่าอีกลัง  ส่วนน้องผมได้ทีวีเครื่องหนึ่ง 

เครื่องเล่นวีซี

ดีเครื่องหนึ่งพร้อมลำโพง   เอ่อ มันอาจจะแปลก ๆว่าทำไมสองพี่น้องนี่ถึงได้ซื้อ ง่าย ๆ ยังกะเดินซื้อของตามตลาด

นัด     จริง ๆแล้วมันเป็นศูนย์รวมที่เดียวกันอ่ะครับ มอไซค์ผมซื้อผ่อน นอกนั้นจะซื้อสด  เลยมีเงินพอจะซื้อได้       ถึง

ห้องพักเราก็ช่วยกันจัดข้าวของให้เข้าที่  เสร็จก็ซักผ้าตาก จากนั้นก็นอน   


                               ชีวิตผมตอนนี้มันเหมือนกำลังเริ่มนับหนึ่ง  ทุกอย่างเหมือนการเริ่มต้นใหม่  วันนี้ทั้งวันผมไม่ได้

เจอหน้าพี่ลมและก็ไม่มีแม้แต่เสียงโทรศัพท์มันเป็นความรู้สึกแปลก ๆ  ที่อยากรู้ว่าตอนนี้ไอพี่ลมทำไรอยู่  มันจะมาหา

ผมบ้างรึเปล่า  มันจะห่วงว่าผมต้องอยู่คนเดียวไหม   เห้อ  ได้แต่ถอนหายใจแล้วสะบัดหัวไล่ความคิดบ้า ๆ นี้ทิ้งไป    ก็

บอกตัวเองแล้วไง  ว่าจะไม่ยุ่ง ๆ  ไม่ใช่เหรอชั่งแม่งมัน  นอนดีกว่า เมื่อคืนไม่ได้นอนเลย  ง่วงก็ง่วง   ตื่นขึ้นมาค่อยว่า

กันอีกทีนะ


                                     

                                 แสงไฟที่แยงตากับเสียงของอะไรบางอย่างที่ดังก่องแก่ง  ๆ  อยู่ใกล้ ๆ ทำให้ผมต้องปรือตาขึ้น

มองแต่ภาพมันไมค่อยชัดเจนต้องขยี้ตาซ้ำอีกรอบ  ภาพตรงหน้าที่เห็น มีผู้ชายสามคนกำลังนั่ง ชนแก้วกันอย่างอิ่มเอม

                                           “เอ้ย......มาตั้งแต่เมื่อไหร่”  รีบลุกแล้วขยับนั่งทันที 

                                            “ เพิ่งมานี่แหละป๋า”  อย่าให้เลยครับว่าใคร   ก็ไอเพื่อนเวน  ไอทักษ์นั้นแหละ

                                            “แล้วไมเมิงไม่ปลุกกรูหว่า”  ผมหันไปว่าน้องตัวเองสักหน่อย   

                                             “ปลุกแล้วเมิงไม่ตื่นเอง”   อ้าวไอน้องนี่เวนอีกคนแล้วไหมล่ะ  กรูอายนะเว้ย

                                              “เอ้า  ตื่นแล้วก็มากินเหล้ากัน   นี่ม้ากระทืบโรง”  ห่อเหี่ยวใจ  นึกว่าชีวิตผมจะหนีรอด

จากยาดองมาได้  วันนี้มันยังตามมาให้ผมได้ยลโฉมถึงห้องอีก   

                                              ออ  แล้วอีกคนที่นั่งหน้าระรื่นอยู่นั้น  มันจะมาทำไม  เห็นหน้ามันแล้วเซ็ง  ก็ไอพี่ลมนั้น

แหละครับ ไม่อยากเจอหน้ามัน  วันทั้งวันไม่เห็นมาหาบ้าง  โทรมาก็ไม่มีแล้วจะมาให้เห็นทำไมตอนนี้     คิดไปก็งงกับ

ตัวเองไม่รู้ว่าอยากเจอหรือไม่อยากเจอกันแน่

                                            “แล้วนี่  พี่ลมมาทำไม”   น้าน   พูดเหมือนตัดพ้อเลยตรู  ถามมันหน่อยจะหาว่าเสียมารยาท

                                           “ เอ่อ....ไอทักษ์มัน  มันอยากมาฉลองห้องใหม่ หน่ะ”  ท่าทางเมิงเขินนี่น่ารักตายหล่ะ

                                           “เอ้าไหนพี่ลมบอกว่าพงษ์ชวนมาไง”  เอ่ะ  เอาไงแน่เมิง

                                            “มันก็เหมือนกันนั้นแหละน่า  เมิงอยากมาหรือพงษ์ชวนมาก็เหมือนกันนั้นแหละ”  เหมือนกันตรงไหนกรูไม่เข้าใจ  กรูโง่

                                          “ยังไง  ๆ  ก็ต้องมากินอยู่ดีแหละ”  ไอพี่ลมอธิบายต่อ  ดูมันเครียด ๆ เหมือนมีความผิด ( ก็แหงละมันโกหกอยู่เนี้ยะ)

                                          “ อือ   ๆ”   ยอม ๆ  มันไปไม่อยากพูดมาก   อยากมา ก็มา  อยากกินก็กิน  จะได้จบ ๆ สัก

ที นี่อาจจะเป็นครั้งสุดท้ายที่จะได้กินเหล้าด้วยกัน  อาจเป็นครั้งสุดท้ายจะเราจะดูสนิทสนมกัน  พรุ่งนี่ไปผมจะเป็นคน

ใหม่แล้ว


                                            ...............................................

                                            “เดี๋ยวไปซื้อกับแกล้มก่อนนะ”  ผมลุกพรวดพลาดเดินออกจากห้องมา

                                           “เอ้ยเด๋วกรูไปด้วย”  ไอพี่ลมลุกตามออกมา

                                            “จะไปทำไม”  ผมถาม

                                             “ถ้ากรูไม่ไป เมิงจะไปยังไง”  มันเถียง

                                              “ก็เอารถไปไง”  ผมเสียงสูงและรีบเดินให้เร็ว

                                              “กุญแจรถอยู่นี่   เมิงจะเอารถใครไป”  มันรีบเดินตามผมมาโชว์กุญแจรถมันให้ดู

                                               “รถไอ้ยุทธ”   ผมพูดออกไป  โดยไมได้คิดว่าอะไรจะเกิดขึ้น  แค่อยากพูดประชดมัน

                                               “........................”  มันหยุดเดินตรงทางลงบันได

                                               “.........................”  ผมก็หยุดเดินเมื่อไม่ได้ยินฝีเท้ามันตามมา

                                               “จะไปด้วยไหม”  ผมถาม

                                               “........................”  มันจ้องหน้าผมด้วยสายตาที่ ผมไม่เคยเห็น เหมือนจะโกรธแต่มันดูเศร้ามากกว่า

                                               “เอ่อ.......ไม่ใช่รถไอยุทธหรอก รถผมนี่แหละ”  ผมพูดเสียงอ่อนเหมือนรู้สึกผิด  ไม่รู้ว่า

ทำไมพี่ลมต้องเงียบ  แล้วก็ไม่รู้ว่าทำไมผมต้องรู้สึกผิด

                                               “เพิ่งไปซื้อรถมา เมื่อเช้า   นั้นไง”   ผมชี้ไปที่รถของผมที่จอดอยู่ในโรงจอดรถหอพัก

                                               “กรูก็ไม่ได้ว่าไรเมิงนี่  ทำไมต้องกลัวด้วย” มันวิ่งลงมาและคว้ากุญแจรถในมือผมไป

                                                “เร็วดิ เมิงจะไปไหม”   อ้าว  .........กลายเป็นผมที่ต้องยืนงงซะเอง


                                               ผมก้าวขึ้นซ้อนท้าย  นั่งจนจะหลุดจากเบาะอยู่แล้วแต่ไอพี่ลมก็ยังขยับเบียดผมจนขยับ

ต่อไม่ได้  รู้ว่าพี่ลมแกล้งทำ แต่ผมก็ไม่ได้ว่าอะไร    ขอชิดสักหน่อยแล้วกันนะ ไหน ๆ ก็จะไม่ได้ใกล้ชิดกันอีกแล้ว แต่

เมื่อนึกถึงว่าจะห่างกันผมก็เจ็บแปลบ ๆ ทุกที         

                                             “พงษ์”

                                              “อือ..”

                                            “ ขออะไรหน่อยได้ไหม”  (เรื่องนี้เค้าขอกันทั้งปีเลยวุ้ย)

                                             “อะ  อะ ไร” 

                                      “ อย่าพูดโกหกอีกนะ  ล้อเล่นก็ไม่เอา   ไม่ชอบ”

                                       “..................”  ผมไม่ได้ตอบ  ไม่มีเหตุผลที่ผมต้องรับปาก  ในเมื่อเราไม่ได้เป็นไรกัน  ไอพี่ลมก็ไม่ได้คาดคั้นเอาคำตอบจากผม  คงคิดว่าผมจะรับรู้และเข้าใจ

 
                                        รถจอดที่หน้าร้าน ค้าตรงสี่แยก  ดูคนพลุ่กพล่านและยืนรอคิวกันหลายคน  แสดงว่าร้านนี้คงอร่อย  ผมยกหน้าที่ให้พี่ลมเป็นคนสั่ง   แว่ว  ๆ  ว่า น้ำตกหมู   ต้มแซ่บและยำทะเล    และก็แว่ว ๆ......


                                                 “พี่พงษ์    พี่พงษ์มาซื้ออะไรครับ”    อยู่ข้างหลังนี่เอง  เสียงคุ้น ๆ  แฮะ


                                                ผมหันไปยิ้มเพื่อจะตอบคำถามทางต้นเสียง   แต่คนที่สั่งอาหาร  กำลังจ้องมองหน้า

และเดินเข้ามาหาท่าทางดูไม่ค่อยจะเป็นมิตรเท่าไหร่  ทำไมต้องทำท่าเหมือนกำลังโกรธด้วย    อาการแบบนี้ผมว่ามัน

แปลก ๆ อยู่น๊า 

ออฟไลน์ oaw_eang

  • Global Moderator
  • เป็ดHades
  • *
  • กระทู้: 8418
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2122/-586
Re: [story]"เสน่ห์รักยาดอง"
«ตอบ #391 เมื่อ03-12-2007 12:35:24 »

แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยส์ ชอบๆๆๆๆๆ

ปล. แต่จัดหน้าแปลกๆ เนอะว่ามะ?

FOAM

  • บุคคลทั่วไป
Re: [story]"เสน่ห์รักยาดอง"
«ตอบ #392 เมื่อ03-12-2007 12:55:31 »

พี่ลมหึงอ่ะเด้

ช่ายยุทธป่าวหว่า

ออฟไลน์ aisen

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1348
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +75/-1
Re: [story]"เสน่ห์รักยาดอง"
«ตอบ #393 เมื่อ03-12-2007 16:42:13 »

ต่อๆๆๆๆๆ กะลังลุ้นมันๆ
มาเร็วนะครับ

wachara

  • บุคคลทั่วไป
Re: [story]"เสน่ห์รักยาดอง"
«ตอบ #394 เมื่อ03-12-2007 20:03:00 »

มาต่อให้แล้วครับ หน่อยนึง       คนก็แปลกเลยจัดหน้าแบบแปลก  ๆ  อ่ะเจ๊สอง o16

/////////////////////////////

                                                 “พี่พงษ์    พี่พงษ์มาซื้ออะไรครับ”    อยู่ข้างหลังนี่เอง  เสียงคุ้น ๆ  แฮะ


                                                ผมหันไปยิ้มเพื่อจะตอบคำถามทางต้นเสียง   แต่คนที่สั่งเมนูอาหาร  กำลังจ้องมอง

หน้าและเดินเข้ามาหาท่าทางดูไม่ค่อยจะเป็นมิตรเท่าไหร่     
 
                                                “อ๋อ   พี่มาซื้อกับข้าวครับ”  ไม่อยากบอกว่านี่มันเป็นกับแกล้ม เดี๋ยวเด็กจะเอาเยี่ยงอย่าง

                                                  “ แล้วพี่พงษ์  มาได้ไง  พักอยู่ไกลไม่ใช่เหรอ”  เออแหะ  มันยังไม่รู้นี่

                                                  “คือพี่ย้า..ย...ย...........” “ไอพงษ์มากับกรู เมิงมีไรรึเปล่าไอยุทธ”  ไอพี่ลมมาแต่เมื่อ

ไหร่ ไม่ได้เว้นช่องไว้ให้ผมตอบเลย :undecided:

                                                   “มากับพี่ลมเหรอครับ     ว้า...ผมว่าจะชวนไปกินข้าวด้วยซะหน่อย”

                                                   “เอ่อะ  คือ............”  “ก็ซื้อกับข้าวอยู่จะไปกินกับเมิงได้ไง”   หือ  ๆ  มันแย่งผมพูดหมด :m8:

                                                   “อืม.........แล้วพี่พงษ์ จะกลับห้องหรือจะพักที่ไหนครับ”  ไอยุทธตั้งหน้าตั้งหน้าถาม

                                                   “อ๋อพี่มา.......” “ ไอพงษ์จะไปนอนห้องกรู ทำไมเมิงจะให้ไปนอนด้วยรึไง”

  :angry2: ว้ากกกกกกกกก  ไอบร้า ผมปริ้ดแตก แล้วครับมันเห็นผมเป็นไรเนี้ยะ  ไม่ไหว ๆ  ต้องจัดการ

                                                    “พี่ลมกับแกล้ม  เอ้ยกับข้าวได้แล้วไปเอาสิ”  ผมพูดได้แค่เสียงอ่อย ๆ  ไม่มีแรงไปสู้

รบตบมือกับใครที่ไหนหรอก  ห่อเหี่ยวใจ เจรง ๆ  :o11:

                                                   “อืม” 
                                             
                                                     “งั้นผมไปแล้วนะครับพี่พงษ์  จะรีบไปคาราโอเกะครับ”  เว้ย  ๆ  ไอยุทธแล้วไม่บอกแต่แรกเล่า จะได้ไปด้วย   ง่า

                                                 “ครับ เดี่ยวพี่ตามไปด้วย”  อยากไป ๆ ๆ ๆ

                                                 “ ไปเลย ๆ ไอยุทธ รำคาญ”  ไอพี่ลมดับความหวังคาราโอเกะผมอ่ะ

                                                “โห่     พี่ลมอ่ะ”  เห้อ   เอากับมันไอยุทธทำหน้าเหมือนเด็กน้อยน่ารัก  เลยทำให้มันยิ่งน่ารักเข้าไปอีก

                                             
                                              ไอยุทธขับรถออกไป  ทิ้งให้ผมยืนยิ้มแห้ง ๆ  ก่อนจะโดนกระชากแขนให้ขึ้นรถมอไซค์   


                                                “เมิงอ่ะกรูบอกแล้วใช่ไหมว่าไม่ให้ยุ่งกับมัน”  ไอบร้านี่กรูไปยุ่งไรกะมัน

                                                “.........................”  ไม่ตอบหรอก เพราะกรูไม่อยากยุ่งกะเมิง

                                               “ นะขอร้อง  อย่ายุ่งกะมันนะ”  พี่ลมพูดเสียงที่อ่อนฟังดูเว้าวอนสุด ๆ

                                               “..........................”  เห้อ  ได้ฟังคำอ้อนแบบนี้ ผมละใจชักอ่อน

                                               “ไอยุทธน่ารักดีนะ”  ผมพูด :o8:


                                              พี่ลมเหยียบเบรกกะทันหันจนผมต้องกระแทกไปตามแรงทรงตัว  หน้าอกผมกระทบกับ

แผ่นหลังของพี่ลมอย่างแรงทำให้ผมต้องโอบกอดพี่ลมอย่างไม่ตั้งใจ   หน้าผมแนบชิดกับแผ่นหลังนั้น  กลิ่นตัวอ่อน ๆ

กระทบที่จมูก   มันหอมซะจริง ๆ แผ่นหลังที่ร้อนผ่าวส่งผ่านมาถึงตัวของผม    ไม่อยากจะปล่อยออมแขนนี้เลย   แต่ก็

ต้องจำใจเพราะนี่ไม่ใช่ของผม   มันไม่ใช่ของผม  หรือมันยังไม่ใช่ของผม   ถ้าจะเป็นของผมต้องเป็นด้วยความถูกต้อง

และเต็มใจ   ไม่ใช่การแย่งมา    แบบนี้ผมไม่ต้องการ

Pztor

  • บุคคลทั่วไป
Re: [story]"เสน่ห์รักยาดอง"
«ตอบ #395 เมื่อ03-12-2007 22:30:07 »

 :undecided:

ใช่ๆ มันต้องได้มาอย่างถูกต้องเนาะ

ออฟไลน์ @BUA@

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2602
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +427/-8
Re: [story]"เสน่ห์รักยาดอง"
«ตอบ #396 เมื่อ03-12-2007 23:29:47 »

^
^
^
^
เห็นด้วยๆ

 ถ้าต้องแย่งเค้ามามันจะมีความสุขจริงๆ เหรอ

 :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:


niph

  • บุคคลทั่วไป
Re: [story]"เสน่ห์รักยาดอง"
«ตอบ #397 เมื่อ04-12-2007 12:49:21 »

ถ้ามันไม่ถูกต้อง มันก็เหมือนไม่มีความสุข

FOAM

  • บุคคลทั่วไป
Re: [story]"เสน่ห์รักยาดอง"
«ตอบ #398 เมื่อ04-12-2007 13:21:06 »

เฮ้อ  เอาไงดีเนี่ย

ออฟไลน์ ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น

  • Administrator
  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 6853
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1320/-22
Re: [story]"เสน่ห์รักยาดอง"
«ตอบ #399 เมื่อ05-12-2007 21:10:08 »

กลิ่นมันช่างเย้ายวนใจ
 :m3:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Re: [story]"เสน่ห์รักยาดอง"
« ตอบ #399 เมื่อ: 05-12-2007 21:10:08 »
ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ aisen

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1348
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +75/-1
Re: [story]"เสน่ห์รักยาดอง"
«ตอบ #400 เมื่อ05-12-2007 21:34:15 »

ขอต่อเร็วนะงับ
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 05-12-2007 21:42:23 โดย aisen »

nunyy

  • บุคคลทั่วไป
Re: [story]"เสน่ห์รักยาดอง"
«ตอบ #401 เมื่อ06-12-2007 09:34:40 »

 :m5:ไม่ได้เข้ามาทักตั้งหลายวันแล้ว ไม่โกรธเค้าน้า ตัวเอง

ช่วงนี้มันเหงา ๆ เอาแต่เที่ยวน้ำตกทั้งปี เง้อ  :m7:

wachara

  • บุคคลทั่วไป
Re: [story]"เสน่ห์รักยาดอง"
«ตอบ #402 เมื่อ06-12-2007 20:16:42 »

มาต่อให้แล้วครับ    อาจจะดูเศร้า ๆ ไปหน่อย   ก็ตามเรื่อยหน่ะครับ  ก็อยากเขียนให้สนุกแต่มันปั่นไม่ขึ้นจริง  ๆ   ขอ


อภัยล่วงหน้าก่อนนะครับ    :เฮ้อ:


                      พี่ลมเหยียบเบรกกะทันหันจนผมต้องกระแทกไปตามแรงทรงตัว  หน้าอกผมกระทบกับแผ่นหลังของพี่ลมอย่างแรงทำให้ผมต้องโอบกอดพี่ลมอย่างไม่ตั้งใจ   หน้าผมแนบชิดกับแผ่นหลังนั้น  กลิ่นตัวอ่อน ๆ กระทบที่จมูก   มันหอมซะจริง ๆ แผ่นหลังที่ร้อนผ่าวส่งผ่านมาถึงตัวของผม    ไม่อยากจะปล่อยออมแขนนี้เลย   แต่ก็ต้องจำใจเพราะนี่ไม่ใช่ของผม   มันไม่ใช่ของผม  หรือมันยังไม่ใช่ของผม   ถ้าจะเป็นของผมต้องเป็นด้วยความถูกต้องและเต็มใจ   ไม่ใช่การแย่งมา    แบบนี้ผมไม่ต้องการ                                                 



//////////////////////////////////////////////////////////////

แต่ผมตัดสินใจแล้ว  ว่าผมจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับพี่ลม  ด้วยเหตุนี้ในวันทำงาน ต่อมา ผมให้น้องชายไปส่งผมที่โรงงานส่วนมอไซค์มันต้องเอาไป   ผมไม่มีปัญหาอยู่แล้วเวลาเลิกงานเพราะผมกลับพร้อมรถส่งสินค้าหรือพนักงานคนอื่นได้  ส่วนน้องชายผมมันจะเลิกงานตอน  2 ทุ่ม ถึงจะเอารถกลับด้วย

                         
                                                ผมยืนทำใจอยู่นานเมื่อคิดว่า  อยู่ดี ๆ ตัวเองจะต้องทำเฉยชาใส่ใครสักคนที่เรามีความรู้สึกดี ๆ ให้ แต่เพราะความถูกต้องผมจึงจำป็นต้องทำ   การที่ผมทำห่างเหินกับพี่ลม  อาจจะเป็นทางออกที่ดีก็ได้ 
                                        ผมเดินผ่านประตูโรงงานเข้ามาก็พอจะมองเห็นแล้วว่า ใครที่ยืนรออยู่ ผมเลือกที่จะเดิน เลี่ยงไปอีกทางหนึ่งเพื่อที่จะเข้าออฟฟิส   ไม่แม้จะมองกลับหลังว่ามีใครคนหนึ่งกำลังทอดสายตามองตามผมมา     เลือกที่จะนั่งนิ่ง ๆ เพื่อคลายความกังวลที่มันเริ่มก่อตัวขึ้น   ก่อนจะกล่าวทักทายหัวหน้าและเพื่อนร่วมงาน     หลังเสียงสัญญาณเริ่มงาน   พี่ลมก็เข้ามาในออฟฟิสตามปรกติเหมือนทุกวันเพื่อรับตารางการจัดส่งงานกับน้องผู้หญิงอีกคนที่นั่งคู่กับผม 

สายตาของพี่ลมที่จ้องมองมาที่ผม  เหมือนกำลังสงสัย
สายตาที่เศร้าและดูกังวล   
สายตาที่เต็มไปด้วยคำถามมากมาย 
ถึงผมไม่ได้มอง แต่ผมก็รับรู้  ว่ามันอัดอั้นแค่ไหน   ผมเลือกที่จะลุกจากตรงนั้นเพื่อไปที่เคาน์เตอร์ชงกาแฟที่ด้านหลัง  แต่มันก็ใกล้พอที่ผมจะได้ยินสิ่งที่พี่ลมพูดคุยกับหัวหน้าของผม   
พี่ลมขอย้ายตัวเองกลับมาอยู่ที่บริษัท  และขออยู่ในส่วนที่ผมต้องรับผิดชอบด้วย 
ซึ่งนั้นคือ ปัญหาอย่างยิ่งยวด  ต่อการปฏิบัติการของผม 
ผมอยากจะอยู่ห่าง  ๆ   แต่ทำไมเหมือนยิ่งจะใกล้กว่าเดิม
ผมเลือกที่จะไม่พูดและคุยด้วย  แต่มันก็จะกลายเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ เพราะผมต้องสั่งงาน    เหมือนผมยิ่งหนีมันก็ยิ่งตาม
ผมกำลังโดนแกล้งแน่ ๆ เลย     แต่ก็เอาหล่ะผมยังมีเวลาทำใจ  อย่างน้อย ๆ  พี่ลมก็ไม่ได้ย้ายกลับมาวันนี้

                                พักเที่ยงแล้วผมไม่ได้ไปกินข้าว ยังคงนั่งที่โต๊ะทำงาน   ถ้าเหนื่อยนักก็ขอนอนพักสักตื่นนะ เผื่อสมองจะได้โล่งขึ้น 

                                      “ พี่พงษ์  “  ผมปรือตาขึ้นมอง

                                     “อืมว่าไง” น้องเพื่อนร่วมงานผมนะเอง

                                      “เอาข้าว   พี่ลมฝากมาให้”  พี่ลมฝากมาให้เหรอ  ไม่อยากได้นี่  ฝากมาให้ทำไม

                                      “ยังไม่ได้กินข้าวมะใช่เหรอ” 

                                     “พี่ไม่หิวอ่ะ   ง่วงนอนมากกว่า”  จริง  ๆ   ก็หิวอยู่  แต่กินไม่ลง

                                      “งั้นหนูเก็บไว้ให้กินตอนเบรกบ่าย 3 ในห้องครัวนะ”  แล้วเธอก็เดินถือถุงข้าวกล่องออกไป

                                      “อืม  ขอบใจนะ”

                                      - ขอบใจ...........พี่ ลม............. ยังอุส่าห่วงใยอีก–

                                      -  แล้วจะตัดใจได้ยังไง-


                                     ก่อนเวลาเลิกงานผมเช็ครถส่งสินค้าทุกคันว่าคันไหนจะกลับเมื่อไหร่อย่างไร  พี่ลมจะกลับมาพร้อมรถคันไหน  ผมไม่พลาดที่จะไปเจอหน้าพี่ลมหรอกครับ   จนแน่ใจแล้วว่าพี่ลมไม่มีทางมาทันเวลาผมเลิกงานแน่   เมื่อสิ้นเสียงสัญญาณผมกระโดดขึ้นรถส่งของคันหนึ่ง ที่จะผ่านห้องพักผม  ผมขอลงก่อนถึงหน้าหอ   และเดินเรื่อยเปื่อยตามถนน   ไม่มีจุดหมายแน่นอน  ยังไม่อยากให้ถึงห้อง เพราะไม่รู้จะอยู่อย่างไร  ไม่อยากอยู่คนเดียวมันเหงา    ผมล่วงมือหยิบโทรศัพท์ออกมาดู  ดูแล้วก็ดู  จ้องอยู่อย่างนั้น   วันนี้มันเงียบผิดปรกตินะ   การจะตีจากใครสักคนทำไมมันทำยากอย่างนี้  เราเป็นแค่พี่น้องกันไม่ใช่เหรอ
                                        “ปี๊ก   ปี๊ก”   เสียงแตรรถมอเตอร์ไซค์  ทำให้ผมสะดุ้ง และต้องหยุดมอง 

                                         “............................”  มันไม่พูดครับ  ได้แต่ยิ้ม  ยิ้มหวานอยู่อย่างนั้น

                                         “เอ้า   มีไรป่าวยุทธ”   เป็นผมที่ต้องมันก่อน

                                         “พี่พงษ์  ยังไม่กลับห้องจะไปไหนครับ”  ก็จะกลับอยู่นี่ไง

                                         “กำลังจะกลับครับ” ผมตอบแล้วก็ยิ้มให้ไป

                                         “โห     พี่จะเดินกลับเหรอครับ”  เอ่อ    อือ   อ๋อ  ไอยุทธไม่รู้ว่าผมย้ายมาอยู่แถวนี่แล้ว

                                         “  ห้องพี่อยู่แค่นี่เองครับ”

        แค่นั้นแหละครับ มันก็ซักถามเป็นการใหญ่ และจะขอตามไปดูห้องผมด้วย ก็ต้องยอมซ้อนท้ายรถมันไป     ผมว่าอยู่กับไอยุทธนี่ก็ดีแฮะ  มันน่ารักและชอบเอาใจ   อย่างน้อยก็ไม่ทำให้ผมเหงา   มันมาถึงห้องแล้วจะรวบหัวรวบหางซะก้อกะไรอยู่ เพราะมันหน่ะเป็นลูกน้องผม ( จากเหงา ๆ กลายเป็นหื่นในบัดดล ) อีกอย่างผมขอดูใจมันก่อนแล้วกัน
                                         “แล้วยุทธจะไปไหนต่อ”

                                           “ผมจะไปเกาะลอยครับ  เอาตังค์ไปให้น้อง”  มันบอก

                                          “พี่ไปด้วยได้ไหม” 

                                          “ พี่พูดจริงรึเปล่า  ดีเลยครับ ดีมากเลย”

ออฟไลน์ ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น

  • Administrator
  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 6853
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1320/-22
Re: [story]"เสน่ห์รักยาดอง"
«ตอบ #403 เมื่อ06-12-2007 22:35:52 »

อาจเป็นหนทางที่ดีแล้วหล่ะ
เพราะเขามีเจ้าของแล้วนิ ทำไงได้
 :m8: :m8: :m8: :m8:

niph

  • บุคคลทั่วไป
Re: [story]"เสน่ห์รักยาดอง"
«ตอบ #404 เมื่อ07-12-2007 10:11:47 »

 o16
สลัดไม่หลุดหรอก ก็ต้นเรื่องเปิดไว้ซะขนาดนั้น
แต่เกิดอะไรขึ้นบ้างนี่ละ อยากรู้  :m23:


รึชั้นจะเข้าใจผิดอีกฟะ

FOAM

  • บุคคลทั่วไป
Re: [story]"เสน่ห์รักยาดอง"
«ตอบ #405 เมื่อ07-12-2007 11:29:17 »

เอาไงดีละทีนี้

three

  • บุคคลทั่วไป
Re: [story]"เสน่ห์รักยาดอง"
«ตอบ #406 เมื่อ08-12-2007 21:03:09 »

ปัญหาใหญ่ยิ่งเลยงานนนี้ o7

ออฟไลน์ aisen

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1348
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +75/-1
Re: [story]"เสน่ห์รักยาดอง"
«ตอบ #407 เมื่อ08-12-2007 21:33:52 »

ง่า ...ตามเข้าไปซะงั้นเหอ :เฮ้อ:

ออฟไลน์ @BUA@

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2602
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +427/-8
Re: [story]"เสน่ห์รักยาดอง"
«ตอบ #408 เมื่อ09-12-2007 16:38:55 »

โอย ไม่ชอบสถานการณ์อย่างนี้เลย

อึดอัดมากมาย   :m8:

wachara

  • บุคคลทั่วไป
Re: [story]"เสน่ห์รักยาดอง"
«ตอบ #409 เมื่อ12-12-2007 21:14:56 »

แรก ๆ  มันก็อึดอัด   อีกหน่อยก็คงโล่งละมั้งครับ   คอยฟ้าหลังฝนอยู่   :o11:


///////////////////////////////////////////////

ผมว่าอยู่กับไอยุทธนี่ก็ดีแฮะ  มันน่ารักและชอบเอาใจ   อย่างน้อยก็ไม่ทำให้ผมเหงา   มันมาถึงห้องแล้วจะรวบหัวรวบหางซะก้อกะไรอยู่ เพราะมันหน่ะเป็นลูกน้องผม ( จากเหงา ๆ กลายเป็นหื่นในบัดดล ) อีกอย่างผมขอดูใจมันก่อนแล้วกัน
                                         “แล้วยุทธจะไปไหนต่อ”

                                           “ผมจะไปเกาะลอยครับ  เอาตังค์ไปให้น้อง”  มันบอก

                                          “พี่ไปด้วยได้ไหม” 

                                          “ พี่พูดจริงรึเปล่า  ดีเลยครับ ดีมากเลย”



        ผมนั่งซ้อนท้ายไอยุทธเป็นคนขับ ตามเส้นทางที่จะไปเกาะลอยอากาศยามเย็นก็ร่มรื่นดี   รถราไม่ค่อยเยอะ

 ไอยุทธจึงขับเร็วได้ ส่วนผมเหรอครับ  กอดมันซะแน่น  ไม่ได้ฉวยโอกาสนะ  ก็มันนั้นแหละบอกให้กอดเอง   ไปถึงก็

เกือบจะหกโมงแต่เพราะเป็นฤดูร้อน ฟ้าจึงยังไม่มืด  เราข้ามสะพานไปหยุดตรงสวนสาธารณะในเกาะ  ก็มีผู้คนมาเล่น

กีฬามากเหมือนกัน ส่วนใหญ่ก็จะเป็นวัยรุ่นน่ารัก ๆ (ทำไมต้องมีน่ารัก ๆ ด้วย ไม่เข้าใจ) เล่นฟุตบอลกัน แล้วก็ข้ามไป

วัยไม้ไกล้ฝั่งมารำมวยจีนกันแต่ส่วนใหญ่จะเล่นแถวรอบนอกมากกว่า
             

                 รถหยุดที่ตีนสะพานหน้าห้องน้ำ  ( เลือกที่จอดดีเลยนะเมิง)
   
                                       “ยุทธมีน้องด้วยเหรอ” ผมถาม


                                           “มีครับน้องชาย มาทำงานอยู่กับญาติ”  มันบอก
 
                                           “แล้วไม่พักกับยุทธละ” วิญญาณตำรวจเริ่มสิง

                                            “ อยู่ด้วยกันไม่ได้หรอกพี่ อยู่ด้วยกันไม่ได้หรอก”   อ้าว   ที่กรูยังอยู่กะน้องนิ

                                           “พี่จะไปถามถึงมันทำไมละครับ”  ก็แค่อยากรู้ว่าน้องมึงจะน่ารักเหมือนเมิงรึเปล่าไง  เอิ้ก  ๆ
                                           “ เปล่าหรอกก็แค่อยากรู้”   

                                            “ไงมันก็ไม่น่ารักเท่าผมหรอก”  มันบอกเหมือนรู้ว่าผมกะลังคิดอะไร   แต่ ชิส์ไอนี่หลงตัวเอง

                                            “ อืม  เหรอครับ”  ผมพูดแล้วหันไปยิ้มให้มัน

              ตึ้ด........ตึ้ด..........ตึ้ด.........ตึ้ด     (เสียงโทรศัพท์ทุกเรื่องนี่มันกันเนาะ)  ของผมเอง  แต่ไม่อยากจะรับเลย

ครับ  ไม่ต้องเดาว่าใคร

                                             “พี่ผมไปเข้าห้องน้ำก่อนนะครับ”  ไอยุทธบอกแล้วมันก็เดินไป

                                              “ครับ”   ผมรับสาย

                                               “ เมิงอยู่ไหน”  พี่ลมพูดเสียงแข็งมา

                                               “อยู่....อยู่เกาะลอย”   ผมตอบเสียงเรียบ ๆ

                                                “เมิงไปกับใคร ไอยุทธใช่ไหม”  มันเริ่มขึ้นเสียงครับ   เรื่องอะไรละผมจะไปไหนกับใครก็เรื่องของผมนี่

                                                 “ใช่มากับมาไอยุทธ  แล้วทำไม” ผมเสียงดังบ้าง  “ แค่เอาเงินมาให้น้องมัน” อันนี้พูด

เสียงอ่อยๆ  บอกเหตุผลมันไปโดยไม่ต้องถาม   ผมกลัวมันจะโกรธครับ  แต่ทำไมต้องกลัวมันโกรธด้วย

                                                  “จะกลับมาเมื่อไหร่ มีเรื่องจะคุย”  พี่ลมลดน้ำหนักเสียงลงแล้ว

                                                   “ไม่รู้  ธุระยังไม่เสร็จ” 

                                                    “ ก่อนทุ่มหนึ่งกรูจะรอที่หน้าห้องเมิงนี่แหละ” 

                                                    “............ตึ้ด  ๆ ๆ ๆ ๆ  “

                                                     “เฮ้ย  ๆ   เดี๋ยวดิ”   ไม่ทันครับ   มันบีบบังคับผมอีกแล้ว

 ผมยืนมองโทสับด้วยความหงุดหงิด  และงุนงง  กับตัวเอง  ทั้งที่บอกตัวเองแล้วว่าจะไม่ยุ่ง  แต่กลับต้องเป็นฝ่ายคิดหนักไปเอง

                                                    “พี่ลมโทรมาเหรอครับ”  ซวยมั้ยละ ไอยุทธมาแต่เมื่อไหร่

                                                   “เอ่อ...คือ”

                                                    “ผมว่าพี่ลมชอบพี่พงษ์นะ  สงสัยจะหึง”  ใบ้แดรก อัตโนมัติ  หน้าซีดเหมือนเลือดสูบฉีดไม่ทัน

                                                     “เอ่อ  ไม่หรอกมั้ง  แค่พี่ลมโทรมาถามว่าอยู่ไหน”  จะบอกความจริงได้ไง เดี๋ยวไก่ตื่น เอ้ย เป็นเรื่อง

                                                    “เหรอครับ”   ไอยุทธ  ทำหน้าสลด เหมือนมันจะไม่เชื่อ ( เชื่อแกก็ไง่ดิ)

                                                      “พี่ลมมีลูกมีเมียแล้ว  จะมาชอบพี่ได้ไง.....ไป   ไปหาน้องกัน”  น้องของเรา  อิอิ

                                   ไม่นานก้เจอตัวน้องมัน  อย่างที่ไอยุทธบอกครับ มันไม่น่ารักเท่ามัน แต่น้องมันจะขาวกว่า ไอ

ยุทธเอาเงินให้น้องส่วนผมก็เอาพวกขนมและของต่าง ๆ ที่ซื้อไว้ยกให้มันไปหมดเลยจะได้ไปแจกเพื่อน ๆ ที่พวกมัน

กำลังเล่นตะกร้อกันอยู่   แล้วผมก็อ้างเหตุผลต่าง ๆ นานา เพื่อให้ไอยุทธรีบพากลับห้องพัก  ระหว่างทางก็คุยนั้น  นู้นนี้

ไปเรื่อย  แต่มาสะดุดใจที่

                                                    “พี่พงษ์ครับ ผมอยากย้ายห้อง”  มันพูดมาแบบลอย ๆ ครับ

                                                     “ทำไมครับ”  ผมกับไอยุทธพูดกัน เพ๊ราะ  เพราะ    ต่างกับไอพี่ลมคนละขั้ว

                                                      “ผมอยากอยู่กับพี่พงษ์  ให้ผมย้ายมาอยู่ด้วยนะครับ”   ตายห่าละครับ รู้จักกันยังไม่

นานมันจะหอบผ้าหนีตามผมซะแล้ว   แต่จะว่าไปห้องผมก็ใหญ่นะ ตอนนี้ยังมีที่ว่างอีกตั้งเยอะ  ที่สำคัญเวลาน้องผมเข้า

กะกลางคืนผมก็ต้องนอนคนเดียวนี่น่า


                                                       “เออะ   คือ  พี่ว่าอย่าเพิ่งดีกว่าครับ เอาไว้คุยกันทีหลังนะครับ”  บอกอ้อน ๆ มัน

หน่อย มันจะได้ไม่งอน (นิสัยเจ้าชู้นี่หว่า........  “ใครพูดว่ะ”)   ผมยังไม่อยากให้มีเรื่องยุ่งยากอะไรมารุมผมมากกว่านี้ 

แค่เรื่องพี่ลมคนเดียวก็มากพอแล้วครับ    :m29:


CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Re: [story]"เสน่ห์รักยาดอง"
« ตอบ #409 เมื่อ: 12-12-2007 21:14:56 »





ออฟไลน์ aisen

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1348
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +75/-1
Re: [story]"เสน่ห์รักยาดอง"
«ตอบ #410 เมื่อ12-12-2007 23:31:37 »

ดีแล้วแค่พี่ลมคนเดียวก็ปวดหัวแย่แล้ว :เฮ้อ:

ออฟไลน์ nolirin

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2755
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +274/-5
Re: [story]"เสน่ห์รักยาดอง"
«ตอบ #411 เมื่อ13-12-2007 01:24:50 »


 :เฮ้อ:พี่ลมน่าจะไม่มีลูกมีเมียน๊า  เรื่องจะได้ง่ายขึ้นอ่ะ

wachara

  • บุคคลทั่วไป
Re: [story]"เสน่ห์รักยาดอง"
«ตอบ #412 เมื่อ13-12-2007 09:46:40 »

                                                        กลับถึงห้องก็เจอไอตัวดีนั่งรอผมที่หน้าห้อง  โหย....มันนั่งรอผมจริง ๆ หรือนี่ 

ทำไมมันไม่อายคนเขาบ้างเลยเหรอไง   ไอยุทธจะตามผมขึ้นไปด้วย  แต่เห็นท่าจะไม่ดีต้องรีบไล่มันกลับก่อน

                                                       ผมเดินขึ้นบันไดไปที่ห้องพักชั้นสอง ก้าวขาอย่างหวั่น ๆ ไม่รู้อะไรจะเกิดขึ้นกับ

ผมต่อไป ยังไงก้อคิดในแง่ร้ายไว้ก่อนจะได้หาทางป้องกัน  ผมเดินมาหยุดที่หน้าประตูห้อง จ้องมองคนที่กำลังลุกขึ้นยืน

ยังไม่ทันที่จะพูดอะไร

                                                         “ไปเที่ยวกับมันสนุกมากไหม”  ผมตกใจและยืนตัวสั่น เพราะพี่ลมกำลังเหมือน

กัดฟันพูด ที่สำคัญดวงตาที่แดงก่ำนั้นมันคืออะไร  พี่ลมเป็นมากถึงเพียงนี้เหรอ

                                                           “ก็แค่ไปเป็นเพื่อนมัน เอาตังค์ไปให้น้องมัน”  ผมทำใจดีสู้เสือ  ไม่ได้กลัวพี่ลม

เข้าใจผิดหรอก แต่ยังห่วงสวัสดิภาพตัวเองอยู่เท่านั้น   จริง ๆ

                                                         “อยากไปเที่ยวทำไมไม่บอกละ ถ้าบอกก็จะพาไปอยู่แล้วนี่”  พี่ลมเบี่ยงหน้าหนีเพื่อหลบสายตาผม

                                                        “ผมว่าเข้าห้องก่อนนะ มีอะไรแล้วค่อยพูด”   ตอนนี้ผมเริ่มแน่ใจแล้วว่าพี่ลมคิด

ยังไงกับผม  และผมรู้สึกอย่างไร   ถ้าเป็นแบบนี้ผมต้องทำอะไรสักอย่าง

                                                         ประตูห้องผมปิดลงหลังจากพี่ลมเดินตามเข้า  ผมเปิดทีวีเพื่อทำลายบรรยากาศ

ที่มันอึดอัด ให้สภาวะจิตใจมันไปสนใจกับสิ่งแวดล้อมอื่นดีกว่า    และมันก็ได้ผล เราลงนั่งที่พื้นดูทีวี

                                                          “ทำไมต้องทำแบบนี้ด้วย”  พี่ลมถามผม   งงสิครับไม่เข้าใจคำถาม  (โง่นิ)

                                                            “ทำอะไร  ไม่เข้าใจ”  ผมตอบ  ไม่ได้กวนนะ 

                                                          พี่ลมขยับเข้ามา หันมามองหน้าผม
           
                                                         “ทำไมต้องทำเย็นชาแบบนั้น  ทำเหมือนไม่รู้จักกัน”  ผมได้แต่นั่งเงียบ

                                                “รู้ไหมว่ามันเจ็บแค่ไหน มันเจ็บมากเลยรู้รึเป่ลา”  ผมก้มหน้าลงไม่กล้าสบตาพี่ลม 

รู้สึกผิดอย่างมหันต์ เมื่อเช้าที่โรงงานผมทำเมินเฉยเหมือนคนไม่รู้จักกัน  เลี่ยงที่จะไปเจอหน้า  ไม่พูดไม่คุย  แต่ใช่ว่า

พี่ลมจะเจ็บคนเดียว  ผมก็รู้สึกเจ็บเหมือนกัน  เจ็บตั้งแต่รู้ว่าตัวเองแอบหลงรักคนมีเจ้าของแล้ว  เจ็บมาตลอด และยิ่ง

เจ็บที่ต้องฝืนทำตัวเป็นคนอื่นที่เหมือนคนไม่รู้จักกัน   เพื่ออะไรหล่ะเพื่อคนที่ผมรักไม่ใช่เหรอ  เพื่อเขาจะได้มีครอบ

ครัวที่อบอุ่น   ไม่ต้องมานั่งหลงผิดกับผมอย่างนี้

                                                    ตอนนี้น้ำตาผมมันมาคลอที่เบ้า พร้อมที่จะหลั่งทุกเมื่อถ้าเพียงแค่ใครสะกิดเบา ๆ
                     
                                    “ ผมไม่อยากให้มันเป็นแบบนี้หรอก.....แต่พี่มีลูกมีเมียแล้วนะจะมายุ่งกับผมทำไม  หือ ๆ  ๆ “

                                                       ผมทนไม่ไหวแล้วผมกลั้นมันไว้ไม่ไหว  มันอัดอั้นเหลือเกิน สุดท้ายผมก็ต้องพูด

ออกมา เพียงประโยคแค่นี้  มันก็คงจะบอกความรู้สึกของผมทั้งหมดได้    ผมร้องไห้โดยไม่อายใครเพราะไม่มีใครให้

อายแล้ว  กะอีแค่พี่ลมเอาซีจะเอาผมไปล้อก็ชั่ง   ผมไม่สนหรอกผมไม่สนอะไรแล้ว  หือ  ๆ   ฮึก  อึก  หือ  ๆ    พี่ลมขยับ

ตัวเข้ามากอดผมให้หน้าซบลงที่อก ผมพยายามจะฝืนตัวออกแต่พี่ลมยิ่งกอดแน่นขึ้น

                                                         “ อย่าทำแบบนี้เลย   อย่ายุ่งกับผมอีกเลยนะพี่”  ปากผมพูดไปแต่มือผมกอดรัดตัวพี่ลมแล้วเต็ม ๆ

                                                          “ปะ  หยุดร้องเถอะไม่เป็นไรหรอก แค่นี้เอง อย่าคิดมาก  ไม่มีไรแล้วนะ”  พี่ลม

ปล่อยแขนจากผมแล้วก็ผละออกมายืนห่าง ๆ    มองหน้าผมแล้วก็ยิ้ม   แต่มันเป็นยิ้มที่เศร้าเหลือเกิน

                                                            “รู้ไหมพี่ไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน  พี่ไม่เคยคิดจะชอบผู้ชาย  แต่พี่ชอบพงษ์ พี่

ห้ามใจตัวเองไม่ได้  พี่สับสนกับตัวเองอยู่ตั้งหลายเดือน  เมียพี่ก็รู้แล้วว่าพี่ชอบพงษ์   เราอยู่ด้วยกันก็เพราะลูกเท่านั้น 

เราเป็นเพียงเพื่อนที่ดีต่อกันเท่านั้น  เราไม่เคยรักกันเลย”
 
                        พี่ลมพูดอะไร                 ทำไมต้องพูดแบบนี้ด้วย                 มาบอกผมทำไม       ต้องการอะไร

                                                         “ปะ  กรูอยากกินเบียร์  วันนี้เลี้ยงกรูนะเว้ย เพราะเมิงทำให้กรูเป็นแบบนี้ วันนี้

เมิงต้องเลี้ยงกรู”

      ..................ไอ้  ไอ้  ไอ้พี่ลมบ้า กรูกำลังซึ้ง ไหงเมิงเปลี่ยนโหมดเร็วอย่างนี้   ไอ  ผีดิบเอ้ย............
 :m16:

ออฟไลน์ oaw_eang

  • Global Moderator
  • เป็ดHades
  • *
  • กระทู้: 8418
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2122/-586
Re: [story]"เสน่ห์รักยาดอง"
«ตอบ #413 เมื่อ13-12-2007 10:39:59 »


ไม่เห็นจะยาก

ก็ไปช่วยเค้าเลี้ยงลูกเดะ





แฟนเรา  สามีคนอื่น  :เฮ้อ:

three

  • บุคคลทั่วไป
Re: [story]"เสน่ห์รักยาดอง"
«ตอบ #414 เมื่อ13-12-2007 11:05:38 »

กรรมม :เฮ้อ:ความรักต้องห้าม :a6:

madamkung

  • บุคคลทั่วไป
Re: [story]"เสน่ห์รักยาดอง"
«ตอบ #415 เมื่อ13-12-2007 15:01:11 »

เหอะ อ่านทันแล้วดีใจจริงๆ
เฮ้อ ทำใจลำบากจริงๆเลยนะเนี่ย

ก็ลุ้นต่อไป เป็นกำลังใจให้นะคะ



น้ำค้าง

  • บุคคลทั่วไป
Re: [story]"เสน่ห์รักยาดอง"
«ตอบ #416 เมื่อ13-12-2007 21:32:58 »

สงสารพี่ลมนะ :m8:

ออฟไลน์ @BUA@

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2602
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +427/-8
Re: [story]"เสน่ห์รักยาดอง"
«ตอบ #417 เมื่อ14-12-2007 11:30:21 »

เจ็บทุกทาง

:เฮ้อ:

 :a6:

  :m8:

 :m15:


three

  • บุคคลทั่วไป
Re: [story]"เสน่ห์รักยาดอง"
«ตอบ #418 เมื่อ15-12-2007 10:03:41 »

รีบมาต่อนะครับผม :a11:

น้ำค้าง

  • บุคคลทั่วไป
Re: [story]"เสน่ห์รักยาดอง"
«ตอบ #419 เมื่อ15-12-2007 14:02:16 »

แล้วจะทำกันยังไงละเนี่ย เฮ้อ กลุ้มใจแทนจางงงงงงงงงงงงงงงงงงงง

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด