ตอนที่ 20
สงครามเย็นเกิดขึ้นในตระกูลเรนงะจนได้โดยฝ่ายขวา พี่น้องมาเฟีย VS ฝ่ายขวาพอยท์และเจ้าหญิงน้อย งานนี้ดูก็รู้ว่าฝ่ายใดจะมีชัยดังนั้นฝ่ายที่ดูเหมือนจะแพ้แน่ๆก็เริ่มหงอเข้าไปทุกวันๆ พยามแล้วพยามอีกจะง้อให้หายงอนก็ดันยิ่งงอนเข้าไปใหญ่ จนสุดท้ายก็ต้องวางแผนพิชิตใจนายตัวร้ายกับเจ้าหญิงน้อย(อย่างกับชื่อนิยาย)
“พี่พอยท์คะ เราจะหายงอนกันตอนไหนดีคะ” สองร่างที่นั่งซุบซิบกันอยู่มุมสวนกำลังหารือกันเรื่องอันยิ่งใหญ่อยู่นี่เอง
“อืม … เมื่อเขาพิสูจน์ว่าจะไม่ทิ้งเราอีกดีมั้ยครับ”
“ดีค่ะ ! หนูเบื่อแล้วกับพฤติกรรมนิสัยไม่ดีของผู้ใหญ่ใจร้าย”
“โอเคครับ ! มาๆ Give me five เย้ !” ขนาดมือของคนสองคนก็ตบกันดัง แป๊ะ ! เรียบร้อยเป็นอันเสร็จแผนการงอนสะท้านโลก
“หนูเบื่อจังเลยค่ะ หนูอยากไปโรงเรียนแต่คุณปู่กับพี่ชายไม่ยอม” ใบหน้าเศร้าๆของนัตสึกิทำเอาพอยท์ของเราเริ่มอยู่ไม่สุข ด้วยความไม่ชินกับอะไรก็ตามที่ดราม่าเรียกน้ำตา ! มันไม่ใช่นิสัย !!! เอาวะ !
“ไปวาดรูปเล่นกันมั้ย”
“แต่ว่ากระดาษหมดแล้วนี่คะ”
“อืม .. ต้องหาอะไรที่มาแทนกระดาษ” ร่างโปร่งครุ่นคิดเล็กน้อยแล้วดีดนิ้วเป็นอันคิดออก
“ป่ะ พี่พอยท์รู้ละ ไปกันเร้ววววว กระดาษแผ่นยักษ์รอเราอยู่ !!”
และแล้วห้องนอนหรูหราสไตล์ยุโรปของสองพี่น้องนาซึโนะและนัตสึโอะก็กำลังเปลี่ยนไป ด้วยการโดนสั่งย้ายเตียงไปชิดมุมหนึ่ง พร้อมดึงพรหมออกไปหมดเหลือแต่พื้นไม้รามิเนตสีเหลืองเกือบทอง กระป๋องสีสารพัดถูกเปิดฝาออกมา
“เรามาเต็มที่กันเลยนะคะพี่พอยท์ นัตสึกิจะเอาให้สวยเลย”
“โอเคครับ!! เดี๋ยวบนเพดานกับพื้นพี่พอยท์ทำเอง นัตสึกิวาดกำแพงตรงนี้นะครับ”
“ได้เลยค่ะ” เจ้าหญิงน้อยกำมือแน่นสายตามุ่งมั่น แล้วเริ่มผสมสีตามคำสอนของอาจารย์พอยท์ ฝ่ายอาจารย์ก็เปลี่ยนเสื้อเป็นเสื้อยืดสีขาวเลอะสีตัวเก่งที่หอบหิ้วมาจากเมืองไทย กางเกงเลสีสีดที่เลอะซีเป็นจุดๆ พร้อมกับผ้าคาดหัวผืนใหญ่ แปรงทาสีมากมายหลายไซส์ถูกเทกองรวมกันบนพื้น จานสีขนาดใหญ่วางเรียงกันพร้อมการผสมสีอย่างรวดเร็ว และแล้วจิตกรจำเป็นทั้งสองคนก็เริ่มละเลง !!!
“คุณพอยท์กับคุณหนูอยู่ที่ห้องนอนของคุณชายแล้วค่ะ” คำบอกเล่าจาดเมดทำเอาทั้งสอง งง ไปเล็กน้อย หรือว่าจะหายงอนแล้ว ? ต้องไปดูซะหน่อย
“พี่ว่าพอยท์หายงอนยัง”
“กลัวว่าจะทำอะไรแผลงๆนี่สิ”
“คิดเหมือนผมเลยว่ะ” ขายาวๆพาร่างสูงของคนสองคนมาถึงห้องนอนของตัวเอง แต่คราวนี้กลับต้องทำใจก่อนเปิดประตูเข้าไป !!!
ผ่าง !!! ภาพห้องนอนที่เปลี่ยนไปทำเอาสองคนเหวอไปเล็กน้อย โซนหน้าที่เป็นส่วนห้องนั่งเล่นเหมือนเดิมทุกอย่าง แต่ฝั่งห้องนอนกลับเปลี่ยนไปทุกอย่าง !! เตียงถูกเลื่อนชิดกับตู้เสื้อผ้า พรหมถูกดึงออกไป กำแพงด้านหนึ่งกลายเป็นรูปดอกไม้กับผีเสื้อบิดๆเบี้ยวๆ ที่ยังไม่เสร็จ รวมถึงมีเขียนชื่อว่านัตสึกิไว้ด้วย ส่วนบนพื้นรามิเนตกลายเป็นรูปวงกลมที่ถูกวาดรูปแสดงไปหน้าต่างๆหลากสีสันต์ทั้งยิ้มเอย โกรธเอย ปากเบี้ยวๆเอย เบียดๆกันอยู่บนพื้นที่ยังไม่เสร็จเหมือนกัน ส่วนร่างของจิตกรทั้งสองคนกำลังนั่งเล่นกันอยู่ริมระเบียง เสียงหัวเราะคิกคักดังลอดเข้ามาในห้อง
“เอ่อ … ห้องเราหรอเนี่ย”
“คงงั้น”
“ให้ตายเหอะ !”
“ยิ่งกว่าตาย” สองคนพี่น้องมองกันด้วยความหนักใจ จะทำยังไงกับสภาพห้องดีละเนี่ย ทั้งกลิ่นสีกระป๋องสี รวมถึงสภาพที่ไม่น่าจะนอนได้ วันนี้โดนยึดห้องแล้วสินะ
“เอางี้ดีปะ เราก็อ้างว่าห้องนอนไม่ได้ ไปนอนกับพอยท์กับเจ้าหญิงน้อยไงพี่” นาซึโนะขมวดคิ้วเล็กน้อย ก็จะยิ้มออกมาบางเบา
“ก็ดี” และแล้วทั้งสองก็เดินออกจากห้องไป เตรียมซ้อนแผน !!
จวบจนกระทั่งเวลาอาหารเย็นทุกคนถึงมาพร้อมหน้า สองพี่น้องทำเป็นพึ่งกลับมาจากทำงาน ส่วนคุณปู่นอนพักที่บริษัทไม่ยอมกลับบ้านเนื่องจากยังรับกับเรื่องนี้ไม่ได้ โต๊ะอาหารจึงประกอบด้วยคนสี่คนที่มีสองคนหัวเราะคิกคัก ส่วนอีกสองคนแกล้งทำเนียนเตรียมลงมือเผด็จศึก
กลางดึกคืนนั้นเองขณะที่พอยท์กำลังนอนอยู่ข้างๆเตียงของเจ้าหญิงน้อยก็ได้มีร่างสองร่าง ที่มั่นใจล้านเปอร์เซ็นต์ว่าไม่ได้รับเชิญค่อยๆย่องเข้ามา ก่อนจะก้มลงล้มตัวนอนข้างๆร่างโปร่งของคนนอนบนพื้น
“อ้ะ อื้ออออ …” ทัตสึโอะรีบยกมือปิดปากพอยท์จากด้านหลัง ซึ่งเจ้าตัวก็ตกใจรีบดิ้นไปมา
“ชู่ววว เดี๋ยวเจ้าหญิงตื่น” นาซึโนะแกล้งทำเสียงเข้มบอกคนงัวเงีย ที่เริ่มตั้งสติได้มองซ้ายมองขวาก่อนจะรู้ว่าคนที่ลอบเข้ามาเป็นใคร ก็จัดการถลึงตาใส่ทันที
“ห้องเหม็นสีจะตาย อย่าใจร้ายให้นอนกลางกลิ่นสีเลยนะพอยท์” ทัตสึโอะกระซิบเสียงพร่าข้างๆหูของพอยท์ เหมือนอารมณ์จะเริ่มขึ้นเล็กน้อย
“คิดถึง” เสียงของคนมาดนิ่งก็กระซิบข้างหูเช่นกัน ก่อนคนสองคนจะเริ่มทั้งจูบทั้งขบทั้งเม้มใบหูข้างเดียวกัน ความเสียวกระสันเกิดขึ้นในตัวพอยท์ทันที อยากจะครางออกมาก็โดนมือหนาของทัตสึโอะปิดไว้ ทำได้แค่สงเสียงในลำคอ
“ไปอีกห้องกันนะพอยท์” เสียงแหบพร่าพร้อมอารมณ์ที่กั้นไม่ไหวแล้วของทัตสึโอะดังขึ้น และไม่ยอมรอคำอนุญาตจัดการอุ้มพอยท์ขึ้นในอ้อมแขนแล้วเดินออกมาจากห้องเจ้าหญิงน้อยทันที นาซึโนะก็ไม่ยอมเสียเวลาก้มตัวลงหอมหน้าผากเจ้าหญิงน้อยแล้วเดินตามออกมา ขายาวๆของทัตสึโอะรีบเร่งลงไปชั้นสองตรงสู่ห้องรับแขกที่ใกล้ที่สุดโดยมีนาซึโนะวิ่งตามมา ส่วนพอยท์ก็พยายามดิ้นหนีตามระเบียบแม้จะเริ่มมีอารมณ์เสียวกระสันขึ้นมาบ้างแล้ว
ทำไงดีแบมแต่งฉากนั้นไม่เป็น แอร๊ย (เหรออออ)
ไว้มาอัพแบบจัดเต็มหลังจากห่างหายฉากนี้ไปนาน เตรียมทิชชู่ไว้นะคะ เตรียมกล้องวิดิโอ และปูเสื่อรอส่องได้เลย อีกซัก 2-3 วันรับรองหายค้าง 555
PS; ช่วงนี้เปิดจองเรื่องสั้นซีรีส์ เมียหรือหมา นะคะ 162 หน้า ใครสนใจก็ลองไปอ่านดูก่อนก็ได้นะคะ มีห้าเรื่องในเล่มเน้อ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
