ขอโทษทุกคนด้วยนะ ที่ไม่ต่อให้จบ เพราะเรื่องก่อนมันน่าเบื่อขึ้นมาจับจิต จับใจ
คงต้องขอแปะโป้งไว้ก่อน เพราะเราอยากเขียนแต่เรื่องที่สนุกเท่านั้น
อย่าว่ากันนะ ขอข้ามไปเรื่องใหม่เลยล่ะกัน
เรื่องสั้นที่ 38 ลำนำรักสีเพลิง
“แฮปปี้เบิรด์เดย์”
“แฮปปี้เบิรด์เดย์ .....”
หวีดดดดดดด......
สิ้นเสียงตะโกนของเหล่าพ้องเพื่อนทั้งหลาย ดอกไม้ไฟก็ระเบิดเสียงดังก้อง
เสียงแหลมปรีดดึงสายตาทุกคู่มองขึ้นบนท้องฟ้าที่มืดมิด
ปุ้ง!!!
โว้.....
หนึ่งตะวันยิ้มกว้างดีใจที่เห็นดอกไม้บานเต็มท้องฟ้าที่มืดมิด เสียงระเบิดกระหึ่มไม่หยุดจนใจเต้นตึกๆ
เขาไม่รู้ว่ามากมายเท่าไรแต่คงมากกว่าร้อยนัดแน่
“สุขสันต์วันเกิดจ๊ะ” แม่กอดเขาแน่นแล้วหอมแก้มอีกหลายที
หนุ่มน้อยเพิ่งอายุย่าง 19 ในวันนี้พร่ำบอกขอบคุณ ก่อนหันมายิ้มให้พ่อ
“ขอบคุณครับพ่อ”
มหาเศรษฐีพันล้าน ทรงเดชกอดลูกชายหัวแก้วหัวแหวนด้วยความรัก “สุขสันต์วันเกิด ซัน พ่อรักลูกนะ”
“ผมรักพ่อมากกว่า”
ถึงจะโตแล้วแต่เขาก็อ้อนพ่อเป็นเด็กทุกที เพราะเขารู้ว่าพ่อรักเขามากแค่ไหน
เขาถึงขยันเรียนเอาเกรดดีๆมาอวดพ่อแม่ แม้จะก่อเรื่องข่าวฉาวโฉ่บนหน้าหนังสือพิมพ์ไม่เว้นแต่ล่ะวัน
หนึ่งตะวันเป็นลูกชายคนเดียวของมหาเศรษฐี เขาขับรถหรูคันล่ะ 20ล้านไปเรียนหนังสือทั้งที่ไม่มีใบขับขี่
ซึ่งสร้างชื่อเสียด้านฝ่าฝืนกฎหมายบนท้องถนน ได้ใบสั่งถึง 200 กว่าใบในปีเดียว
แต่ก็ไม่มีตำรวจคนไหนกล้าจับเขาเลยสักครั้ง ทั้งยังคบหาดารานักร้องตั้งแต่อายุ 14-15
มีข่าวอื้อฉาวตั้งแต่ขนเพชรยังไม่ขึ้น แม้จะมีเรื่องฉาวมากแค่ไหน
หนึ่งตะวัน คงสุวรรณไพศาลก็ยังเป็นหนุ่มน้อยที่ผู้หญิงอยากแต่งงานด้วยมากที่สุดในประเทศ
“จากนี้ไปก่อเรื่องให้น้อยหน่อยนะ เราต้องมีข่าวด้านดีๆให้พ่อชื่นใจบ้าง”
“เช่นอะไรล่ะครับ”
“ไปฝึกงานกับเลขารัฐมนตรีช่วยกระทรวงมหาดไทย”
“โห...”เด็กหนุ่มส่งเสียงไม่เหลือเชื่อสุดที่ได้ยินอย่างนี้ ทรงเดชยิ้มๆเขาโอบไหล่ ลูกชายก็กอดเอว
สองพ่อลูกเดินผ่านผู้คนที่รายล้อมมายืนริมระเบียงดาดฟ้าของคฤหาสน์หลังงาม เขาชี้ให้ดูยอดตึกที่ส่องแสงสว่างโดยรอบ
“ซันรู้ใช่ไหมว่าตึกพวกนั้นส่วนใหญ่เป็นของพ่อ”
“ครับ”
“บริษัทยักษ์ใหญ่ ที่ดินจากสุดขอบที่ลูกเห็นนั้นยาววววว...ไปถึงสุดนั้น
เป็นของพ่อเกือบหมดแล้ว อาณาจักรที่พ่อสร้างมันใหญ่โตขึ้นทุกวัน”
“พ่อคงเหนื่อยสินะฮะ”
“แน่นอนสิ....ที่พ่อเหนื่อยอยู่ทุกวันนี้ก็เพื่อซันนะ” คำพูดนี้ทำให้รู้สึกดีใจอย่างบอกไม่ถูก
หัวใจเขาอุ่นซ่านเต็มไปด้วยความสุข “อีกหน่อยมันจะเป็นของลูก เพียงแต่......การจะครอบครองสิ่งที่ใหญ่โตนั้น
ซันต้องแข็งแกร่งด้วยเช่นกัน พ่ออยากให้ซันเตรียมตัวเสียแต่วันนี้
ไปฝึกงานเพื่อแสดงให้คนอื่นเห็นว่าเราพยายามเรียนรู้มากแค่ไหน แล้วค่อยๆไต่เต้าขึ้นไป”
“ผมเข้าใจแล้วครับ รับรองว่าจะไม่ทำให้พ่อผิดหวังเลย”
“ดี แล้วเรื่องผู้หญิงก็ให้มันน้อยๆหน่อย เลือกคบกับคนที่คู่ควรด้วย”
“อืมม พ่อเริ่มบ่นแล้วนะ”
“พ่อก็บ่นเพื่อตัวซันเอง”
“ผมรู้ครับ” เด็กหนุ่มยิ้มก่อนเห็นเพื่อนสาวที่คุ้นเคยยิ้มโบกมืออยู่ไกลๆ “ผมไปหาเพื่อนนะครับ”
“เอ่อ ซัน”
“ครับ” หนึ่งตะวันหันมามองพ่อ
“พ่อรักแกนะ” เป็นคำที่ฟังมาซ้ำๆแทบทุกวัน แต่เขาก็ไม่เบื่อ กลับชอบที่ได้ยิน
“ผมรักพ่อมากกว่า”หนึ่งตะวันจะตอบเช่นนี้ทุกครั้ง ร่างสูงโปร่งเดินตัวเบาหวิวราวกับนกเริงร่า
วันนี้เป็นวันที่เขามีความสุขแทบหุบยิ้มไม่ลงจนมายืนตรงหน้าสาวน้อยในชุดเดสสีขาวสะอาดตา
“หวัดดี แก้ว เพิ่งมาถึงเหรอ”
“อืมม สุขสันต์วันเกิดนะ” รวงแก้วยิ้มหวานน่ารักในแบบของหล่อน
พลางยื่นกล่องของขวัญห่อกระดาษสีเงินแวววาวขนาดเท่าฝ่ามือให้
“อะไรกัน? ก็บอกแล้วนี่ว่าของขวัญไม่ต้อง แค่มาซันก็ดีใจแล้ว”
“ไม่ได้หรอก คุณพ่อบอกว่าอายุ 19 ทั้งทีต้องพิเศษหน่อย รู้ไหมว่าทุกคนในบ้านแก้วน่ะช่วยกันเลือกเลยนะ”
หล่อนยิ้มอย่างภูมิใจกระตุ้นให้อยากรู้แล้วสิว่ามันคืออะไร เขารีบแกะห่อของขวัญออกดู
และก็พบว่าเป็นนาฬิกาข้อมือเรือนหรูทำด้วยมือจากสวิต ราคาไม่ต่ำกว่า 3 ล้าน ซึ่ง....เขาก็มีแล้ว
เพียงแต่เรือนนี้มีสลักหลังชื่อเขาด้วย ราคาและคุณค่าของๆชิ้นนี้บ่งบอกถึงไมตรีที่ทอดยาวมาถึง
บ้านของรวงแก้วกับบ้านเขาฐานะก็เรียกว่าใกล้เคียงได้อยู่ เหมาะที่จะคบหากันอย่างที่พ่อหวังไว้
“แก้วทานอะไรหรือยัง”
“ยังเลย”
“งั้นซันตักให้ เราสองคนไปทานที่ศาลาริมน้ำดีไหม”
“งั้นแก้วไปเอาเครื่องดื่ม จะให้ทุกคนไปรอที่นั้นเลยไหม”
“ไม่ต้อง” เขาลากเสียงยาวแล้วยิ้มอย่างมีความหมาย “แค่เราสองคนก็พอ”
“เหรอ...ก็ได้” รวงแก้วยิ้มอายม้วนต้วนรู้สึกว่าคำพูดของอีกฝ่ายมีความหมายพิเศษสำหรับเธอ
สองคนหนุ่มสาวแยกจากความสนุกสนานและกลุ่มเพื่อนๆมาอยู่กันตามลำพัง
ในศาลาริมสระแวววาววูบวาบด้วยแสงสะท้อนจากผิวน้ำ ราวกับแสงจากหิ่งห้อยทำให้ตาพร่าอยู่หลายครั้ง
แต่ก็ทำให้บรรยากาศอบอวลด้วยความสุข หนึ่งตะวันเลื่อนจานอาหารให้ เด็กสาวชูแก้วแชมเปญขึ้น
“อีกครั้งนะ สุขสันต์วันเกิดขอให้ซันมีความสุขตลอดไป”
“ขอบคุณ”
เขาชนแก้วดื่มฉลองให้กับอีกวันที่ดีที่สุดในชีวิต “แก้ว”
“หื้อ...”
“วันนี้ซันอายุ 19 แล้ว ซันไม่ใช่เด็กแต่ก็ยังไม่ใช่ผู้ใหญ่เสียทีเดียว
มีอะไรหลายๆอย่างที่ต้องเรียนรู้อีกมาก เมื่อกี้คุยกับพ่อมา ท่านจะให้ไปฝึกงานกับเลขาผู้ช่วยรัฐมนตรี”
“โห....จริงเหรอเนี่ย”
“อืม นี่เป็นก้าวแรกเล็กๆในชีวิตของซันเลย”
“ดีใจด้วยนะ ซันทำอะไรแล้วก็ทำสำเร็จเสมอ แก้วเองก็ไม่ยอมน้อยหน้าหรอกนะ
เทอมหน้านี้จะต้องทำคะแนนให้ดีที่สุดคว้าเกียรตินิยมอันดับหนึ่งให้ได้เลย”
“แก้วทำได้อยู่แล้ว ....ที่ซันอยากจะพูดคือ....เรามีเรื่องที่ต้องเรียนรู้สำหรับวันข้างหน้า
ทั้งเรื่องเรียน เรื่องงาน เรื่องชีวิตในอนาคต....ซันคิดว่าเราเป็นเพื่อนกันมาก็นานแล้วนะ
แก้วเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของซันเลย พ่อแม่ซันก็ชอบแก้วอยู่เหมือนกัน
เพราะงั้น.....ซันคิดว่าเราจะเรียนรู้กันในฐานะที่มากกว่าเพื่อนอีกนิดดีไหม”
เด็กหนุ่มเกริ่นนำยาวเหยียดก่อนสรุปเอาตอนสุดท้ายทำเอารวงแก้วมองตาโตอยู่นานกว่าจะเข้าใจ
เธอทำหน้าไม่เชื่อหูตัวเอง ทว่าดวงตาเป็นประกายวาววับแข่งกับแสงสะท้อนจากผิวน้ำ ก่อนปาดน้ำตารื้นออก
“พูดจริงเหรอ”หล่อนถามเสียงสูงอย่างไม่แน่ใจ
“จริงสิ”
“ซันจะเลิกนิสัยชอบเที่ยวได้เหรอ แก้วว่าเราเป็นเพื่อนเหมือนอย่างดีแล้ว”
“แก้วไม่เชื่อว่าซันจะทำได้เหรอ”
“แก้วไม่อยากทะเลาะกับสาวๆของซัน”
“ไม่มีหรอกน่า สัญญาเลยว่าซันจะเคลียร์ให้หมด”
“จริงนะ”
“จริง”
“แล้วจะเลิกเที่ยวกับพวกเพื่อนๆทุกคืนหรือเปล่า”
ข้อนี้ยากแฮะ เด็กหนุ่มเกาหัวแกรกๆยิ้มไม่ออกเลย “เอาเป็นว่า....ซันสัญญาว่าจะเที่ยวให้น้อยล่ะกัน”
“คงงั้นมั่ง” รวงแก้วหัวเราะเชิงประชดประชันนิดๆ แต่ก็ไม่จริงจังเพราะผู้ชายยังไงก็ต้องมีสังคม
ชอบเฮฮาปาร์ตี้อยู่แล้ว ถ้าลดลงสักนิดเธอก็น่าจะยอมรับได้
“ตกลงแล้วนะ ห้ามเปลี่ยนใจด้วยล่ะ”
“ยกเว้นแต่ว่าซันจะเปลี่ยนใจก่อน”
“ไม่มีทาง” หนึ่งตะวันหัวเราะเขาหยิบแก้วแชมเปญชนแก้วฉลองกัน “ดื่ม....ให้กับเราสองคน”
เกร้ง!
ตูมมมมม!!!!
เสียงระเบิดดังผิดปกติ หนึ่งตะวันและรวงแก้วถือแก้วค้างกลางอากาศ เมื่อหันไปยังที่มาของเสียง
ทั้งคู่เห็นแสงไฟสว่างวาบด้านหลังคฤหาสน์ บนหลังคามีคนวิ่งหนีกันอุตลุดท่ามกลางเสียงหวีดของดอกไม้ไฟ
หวีดดดดดดดดดดดดดดด.........
วินาทีต่อมาแสงไฟพุ่งวาบรอบทิศทางราวกับปีศาจร้อยแสงไฟสีเหลืองกระจายยิ่งกว่าห่ากระสุน
เสียงหวีดร้องผ่าอากาศของแต่ล่ะดอกนั้นกระหึ่มเข้ามาใกล้ พริบตาเดียวดวงตาสีดำเบิกกว้างอย่างตื่นตระหนก
เมื่อเห็นดวงไฟพุ่งวาบเข้ามาหา
ตูมมมมมม!!!!!!!!
หัวข้อ: เรื่องสั้นตอนที่ 39 บทสรุปของผู้ชายอยากได้สามี [p140] (อ่าน 1351813 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก