:มาถึงบทส่งท้ายแล้วนะค่ะ พี่วีส่งมาให้เกือบเที่ยงคืน เพราะพี่เค้าต้องเตรียมตัวเดินทางไปแล้ว
นู๋ขออนุญาต พูดความในใจก่อน เพราะที่เหลือเป็นบทของพี่วี นู๋ต้องขอขอบคุณทุกท่าน
ที่ได้เข้ามาอ่านเรื่องราวของพี่วี & พี่กล นู๋ภูมิใจมากที่ได้มีส่วนร่วมครั้งนี้ หากการพิมพ์ภาษา
ผิดพลาดหรือตกหล่น หรืออะไรก็แล้วแต่ ขออภัยเป็นอย่างสูง นึกเสียว่ามือใหม่หัดขับ
หลังจากนี้นู๋คงฝากนิยายเรื่อง 'ตะเกียงพิเศษ' ไว้ในอ้อมอกทุกท่านด้วยนะค่ะ เพราะคงเหลืออีกเรื่อง
ที่อีกไม่กี่ตอนก็จบแล้ว ตอนนี้พยายามเค้น บีบ รีด ไอเดียออกมาให้มันสนุก ตื่นเต้น เร้าใจ
และประทับใจ เพราะมันคือจินตนาการอันบรรเจิดของนู๋เอง หุหุหุ! หาได้เป็นชีวิตจริงเหมือนเรื่องราว
ของพี่วี& พี่กล ไม่ เพราะฉะนั้นเรื่องตะเกียง นู๋ลุยได้โรด ฮ่าๆๆๆๆๆ 
ขอบคุณทุก + ที่กดให้ ขอบคุณทุกกำลังใจทุกโพสที่พูดถึง หากนู๋มีเรื่องราวดีดี ที่พานพบ
จะนำมาฝากทุกคนในเล้าฯ นี่อีกสัญญาค่ะ สำหรับพี่วี อะฮือ..อะฮือ..ๆๆๆ จริงๆ ก็ไม่อยากให้จบ
เพราะเชื่อว่าพี่วีมีเรื่องราวอีกมากมาย ที่สามารถนำมาเล่าให้ฟังได้เยอะแยะ ก็พี่เค้ารักกันมายี่สิบกว่าปี
ไมจะไม่เล่าเนอะว่าไหม....แต่ก็เคารพการตัดสินใจของพี่เค้าค่ะ...เมื่อพี่เค้าอยากเล่าไว้แบบนี้ก็คงแบบนี้แหละ
ไว้นู๋ไปทำบุญกราบหลวงพี่กล นู๋จะขอของดีมาฝากกันนะค่ะ เผื่อหลวงพี่มีของศักดิ์สิทธิ์
อย่างน้อยนู๋เชื่อว่าต้องมีดีแหละน่า....ก็หลวงพี่กลสิทธิ์ซะอย่าง ยี่ห้อนี่มีคนเดียว ฮ่าๆๆๆๆ! เอิ๊กกกๆ 
ตายห่า..นรกจะกินหัวหรือเปล่าไม่รู้ ไม่เจตนานะค่ะหลวงพี่ เอาเหอะต้องมีดีแน่ๆ ไม่งั้นไม่สามารถทำให้
พี่วีรักได้มากมายทุ่มเทได้ขนาดนี้หรอก ทุกคนว่าไหม เพราะฉะนั้นขนหน้าแข้งหลวงพี่สักเส้นติดตัวไว้ก็ยังดี
เพื่อเป็นมหานิยมให้หนุ่มๆ มาหลงร๊ากกกกๆๆๆ นู๋บ้าง เพราะนู๋ก็ยังไร้คู่ตุนาหงันคือกันนะแหละ...ฮิ้ววววๆๆ
ใครสงสัยว่านู๋ทำงานอะไร นู๋เป็นเลขาเจ้านายค๊า...เจ้านายนู๋สวย เริ่ด เชิด แต่ไม่ยิ่ง แถมเก่งอีกตะหาก
อิจฉากันมะ..ว่าจะหาหนุ่มๆ มาอินเลิฟสักคน เผื่อเจอรักแท้จะได้ไม่แพ้พี่วี.....ฮฺิ้ววววๆๆๆๆ..
พอแหละ...พอแหละ...รั่วมาเยอะแล้ว เป็นการเป็นงานหน่อย
ขอบคุณอีกครั้งนะค่ะ ขอบคุณมากมาย ชื่นใจที่ผลงานนี้ได้รับแต่คำชมไม่ขาดปาก
ทำให้นู๋หน้าบานยังกะจานดาวเทียม เพราะเป็นที่แรก แห่งแรก และครั้งแรกในชีวิตกับการลงนิยาย
ไงก็ฝากหัวใจดวงน้อยๆ ไว้ในอ้อมกอดของทุกท่านด้วยนะค่ะ
Luk. 
เพราะรัก....จึงเปลี่ยนได้
Part 54
บทส่งท้าย.
.
.
.
.
ผม.ไม่ใช่สิ..ต้องแทนตัวฉันถึงจะถูก ยืนมองตัวเองในกระจก ร่างเปลือยหมดจด...
เห็นสัดส่วนความเป็นหญิงชัดเจน..แน่นอนฟังไม่ผิด..ร่างที่เห็นในกระจกอยู่นี้ เป็นร่างผู้หญิงสมบูรณ์ทั้งข้างบนข้างล่าง
นมตั้งเต้าสองข้าง ปฏิมากรรมจากมีดหมอยัดซิลิโคน สวยงามไร้ที่ติ ส่วนข้างล่างยิ่งไม่ต้องพูดถึง ไม่มีจุดใดให้สังเกตุ
ว่าตรงนี้เคยเป็นองคชาติของเพศชายมาก่อน
พลอยทำให้นึกย้อนไป ถึงจุดเริ่มต้นในวันนั้น ชีวิตเกิดการตัดสินใจเปลี่ยนแปลงครั้งยิ่งใหญ่
จนทำให้เป็นอย่างทุกวันนี้ เพราะอะไรนะเหรอ...นึกแล้วน่าขำ.....ไม่น่าเชื่อ.....อุบัติเหตุ..หรือพรหมลิขิต ที่ทำให้เรา
โคจรมาพบกัน จากคู่อริ..เหม็นขี้หน้าโครตๆ.....มีเรื่องทุกครั้งที่เจอกัน..เกลียดเข้าไส้..จะกลายมาเป็นเพื่อน....เป็นแฟน....
เป็นสามี.....เป็นคู่ชีวิตในที่สุด.....เกลียดอะไร..มักได้อย่างนั้น..คงจะจริง..นี่ก็ผ่านมาถึง 20 ปีแล้ว.....ไม่อยากเชื่อเหมือนกัน
ที่ผมในวันนั้น..จะเปลี่ยนเป็นฉันในวันนี้คงเป็น...
“เพราะรัก.....จึงเปลี่ยนได้”.........
.
.
.
ปัจจุบันพ่อกล แม่กล ยังอยู่ครบ อาลพ น้าก้อง และญาติกลส่วนใหญ่อยู่ครบหมด
ยกเว้นยายที่ท่านได้เสียไปหลังจากวีผ่าตัดได้ไม่ถึงห้าเดือนระหว่างเตรียมงานแต่งกับกลนั้น ยายอยู่ไม่ถึง..แต่ก่อนท่านสิ้น..
กลกับวีเราได้มีโอกาสดูใจท่าน....สายตายายที่จ้องมองเราทั้งคู่แววตาท่านมีความสุขหมดห่วง ก่อนจะสิ้นใจในวันรุ่งขึ้น
น้องกลอยน้องสาวกลมีครอบครัวแล้ว มีลูกสาวหนึ่งคนโตแล้วค่ะปัจจุบันกุ้งกุลาก็แต่งงานมีครอบครัว
แล้วเหมือนกัน กุ้งนางลูกคนแรกไม่มีพ่อ แต่อาลพกับแม่กลรับไว้เป็นลูก ตอนนี้กุ้งนางมีแฟนต่างชาติอายุแก่กว่ายี่สิบปี
อยู่ออสเตรเลีย ส่วนลูกกุ้งนางโตแล้วเป็นลูกสาวค่ะ
ไม่รู้พ่อเป็นใคร..กุ้งนางเองก็ไม่สามารถไปตู่ให้ใครเป็นพ่อได้ เพราะนอนด้วยหลายคน...จึงไม่กล้า
ไปบังคับให้ใครรับผิดชอบ พาลจะพาเอาพ่อแม่พี่น้องไปขายหน้าเปล่า ๆ หากโดนเขาตอกหน้ากลับมา
เกิดไปแล้วเค้าไม่รับผิดชอบขึ้นมา
ที่สำคัญเจ้าตัวเองยังไม่แน่ใจด้วยซ้ำ...แล้วใครจะสามารถตามหาพ่อของเด็กให้ได้ แต่เพราะประสบการณ์
เลี้ยงลูกที่ผิดพลาด แม่และอาลพจึงแก้ตัวกับลูกสาวกุ้งนาง น้องหนูมีชื่อว่ากุ้งแม่น้ำ และน้องกุ้งแม่น้ำก็ไม่ทำให้ใครผิดหวัง
ปัจจุบันมุ่งมั่นอยากเป็นหมอศัลยกรรม เรียนดี นิสัยดี น่ารักมากค่ะ กำลังพยายามอยู่ที่จะไปให้ถึงฝัน
ครอบครัวของวี คุณแม่ท่านแข็งแรงดี วัยท่านย่าง 77 ปีแล้ว ยังอบอุ่นใจดีแวดล้อมไปด้วยหลานๆ
ลูกของพี่สาวพี่ชาย ซึ่งโตเป็นหนุ่มเป็นสาวกันหมดแล้ว หลานคนโตของวีอายุ 16 ปีแล้ว ลูกของพี่วันซึ่งมีสามคน
เป็นหลานชายทั้งหมด บ้านวีเชื่อผู้ชายแรง บ้านกลเชื่อผู้หญิงแรง ดูจากรุ่นลูกมายันรุ่นหลานก็คงรู้
พี่หวั่นพี่สาวคนโตไม่คิดแต่งงานเป็นสาวแก่จนถึงปัจจุบัน พี่ไวไม่แต่งงานเหมือนกันเป็นหนุ่มแก่
ส่วนพี่วินเสียชีวิตพร้อมกับน้องวุ้น ในช่วงเทศกาลสงกรานต์ในปีหนึ่ง ไปด้วยกันหกคน รถพี่วินโดนรถปิคอัพขับชนอัดก๊อปปี้
สี่คนบาดเจ็บแต่ไม่มีใครพิการ พี่วินเสียชีวิตคาทีเพราะโดนกระจกทิ่มกระโหลก ส่วนน้องวุ้นไปเสียชีวิตโรงบาลหมอช่วยไม่ได้
ปอดน้องทะลุม้ามแตกจากแรงกระแทก
เป็นเรื่องเศร้าและเลวร้ายที่สุดในครอบครัวของวี..ที่เสียพี่ชายและน้องชายไปในวันเดียวกัน ต้องตั้งศพ
บำเพ็ญกุศลในศาลาถึงสองศพ วีกังวลเหลือเกินห่วงความรู้สึกแม่มาก กลัวว่าท่านจะแบกรับความเสียใจไว้ไม่ไหว
แต่สุดท้ายแม่ก็ทำให้วีต้องชื่นชมกำลังใจของท่านยิ่งนัก
แม้ท่านจะมีน้ำตาไหลอาบแก้มตลอด แต่ท่านก็ไม่คร่ำครวญเศร้าโศรก กลับสะอื้นร้องไห้เงียบๆ
แต่ภาพที่เห็นก็พาให้ลูกๆ ต่างระทมทุกข์ เข้าไปใหญ่ เสียใจกันมากที่เสียคนในครอบครัว ซ้ำยังต้องมาเห็นน้ำตาแม่ไหล
ตลอดสี่วันที่ศพพี่ศพน้องบำเพ็ญกุศลอยู่ วีเสียอีกเศร้าและทำใจแทบไม่ได้ ร้องจนตาบวมกินข้าวปลาอาหารไม่ได้เลย
ถึงกับอาเจียนอ๊วก..รันทดหดหู่สุดๆ หากไม่ได้กลวีคงทรุดแน่ๆ เพราะมันเศร้าสุดๆ ไม่คิดว่าพี่ชายกับน้องชายที่รักกันมาก
เห็นอยู่ดีดีไม่เจ็บไม่ป่วย จะมาจากเราไปกระทันหันแบบนี้
แต่วีก็ต้องอดทนให้ได้ เอาแม่เป็นแบบอย่าง แม่เข้มแข็งมากแค่ไหน แม่คือหญิงแกร่งน้ำใจงาม
แม้จะผ่านโศกนาฏกรรมหลายต่อหลายครั้ง แม่ก็อดทนผ่านพ้นมันมาจนได้
แม่คือแม่พระของวีตลอดกาล ทุกวันนี้..หลังจากผ่านพ้นเหตุการณ์นั้นมาแล้ว ครอบครัวเราก็กลับมามีความสุขอีกครั้ง
แม้ใช้เวลารักษาสภาพจิตใจกันพอสมควร สุดท้ายก็สงบสุขราบรื่นดี ไม่ลำบากข้นแค้นไรกันแล้ว แม่วีท่านก็สุขสบายดีแล้ว
ลืมพูดถึงน้องชายคนเก่งและสุดหล่อของวี น้องวิวปัจจุบันเป็นผู้จัดการใหญ่แผนก IT ของบริษัทฯ
ส่งออกบริษัทฯหนึ่ง ที่ทำพวกผนังกันความร้อนรถยนต์ วิวเก่งและไม่ทำให้ใครผิดหวัง ทุกวันนี้ยังไม่ยอมแต่งงาน
เพราะผิดหวังเรื่องความรักกับสาวๆ มาสองคนแล้ว เลยปฏิญาณว่าจะไม่แต่งงานแล้ว ขออยู่บนคานกับพี่ไวอีกคนว่างั้น
ใช่ว่าวิวจะไม่มีสาวๆ มาชอบนะค่ะ แต่เพราะวิวไม่ได้ดั่งใจมากกว่า เค้าอยากได้ผู้หญิงใจเย็นอบอุ่น
และแกร่งเหมือนแม่ เอาแม่เป็นไอดอลซะงั้น มันเลยเหมือนงมเข็มในมหาสมุทร เพราะสาวๆที่เข้ามาคลุกคลีต่างแค่นึกสนุก
ไม่คิดเปลี่ยนแปลงเหมือนที่กลยอมเปลี่ยนเพื่อวี วิวเลยโสดอยู่ต่อไป และก็ไม่คิดแสวงหาความรักอีกแล้วด้วย
วิวบอกว่า..ผมรักชีวิตสันโดษเสียแล้ว ความรักของผม คือรักตัวเอง รักแม่ รักพี่ๆ ก็พอแล้วครับ......
ถึงตรงนี้..หวังว่าคงทราบความเป็นไปหมดแล้วนะค่ะ สำหรับกล ปัจจุบันท่านครองสมณะเป็นหลวงพี่แล้วค่ะ
จากที่ผัดผ่อนไม่ยอมบวชมาตลอด เพราะท่านไม่ยอมห่างวีเหมือนที่เล่าไว้ตอนที่ผ่านมา เพิ่งได้ฤกษ์ตัดสินใจบวชเมื่อต้นปีนี่เอง
ท่านบวชหนึ่งพรรษาปลายปีถึงสึก ท่านจำวัดอยู่ที่จังหวัดชัยนาท เพราะหลวงอาน้องพ่อของหลวงพี่ท่านเป็นเจ้าอาวาสอยู่ที่นั่น
การบวชครั้งนี้ ท่านประสงค์บำเพ็ญบุญ..ประกอบกิจของสงฆ์เพื่อถวายเป็น
พระราชกุศล และถวายให้กับญาติโยมทุกคน .
.
.
กราบนมัสการหลวงพี่ วีได้นำเรื่องราวความรักของเราตั้งแต่ต้นพบกันกระทั่งปัจจุบัน
เผยแพร่สู่สายตาผู้อ่านทุกท่าน ซึ่งได้เรียนแจ้งขออนุญาตหลวงพี่ไว้ล่วงหน้าก่อนแล้วนั้น ขอนมัสการกราบขอบพระคุณ
มา ณ ที่นี้เป็นอย่างสูง ที่ท่านอนุญาตให้เล่าเรื่องราวเผยแพร่ข้างต้น
อนึ่งอานิสงฆ์ใดก็ตามที่พึ่งประโยชน์แก่ผู้อ่าน ด้านความบันเทิง ตลอดจนมุมมองแง่คิด
เพื่อเป็นกำลังใจสำหรับคู่รัก..นำไปใช้เป็นแนวทางกันต่อไป
กราบอาราธนาบารมีคุณพระศรีรัตนตรัย ดลบันดาลให้อานิสงฆ์แห่งกุศลผลบุญเหล่านั้น
ประสิทธิ์เป็นพรชัยอันประเสริฐเลิศด้วยแก้วสามประการ พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ กอปรด้วยจตุรพิตรพรชัย
ส่งผลให้ผู้อ่านทุกท่านเจริญด้วย อายุ วรรณนะ สุขขะ พละ มากด้วยบารมีทรัพย์ศฤงคาร ปราศจากโรคภัยไข้เจ็บ
ห้ามมิให้แผ่วพาน อีกครอบครัวจงประสพแด่ความสุขความเจริญถ้วนทั่วทุกคน
ด้วยบารมีแห่งพระเดชพระคุณผ้าเหลือง..ที่หลวงพี่ได้บำเพ็ญกุศล อุทิศตนจำเริญรอยตาม
พระพุทธศาสนาใต้ร่มกาสาวพัตร ขออาราธนาบารมีเผื่อแผ่กุศลผลบุญแห่งการประพฤติปฏิบัติธรรม
มายังผู้อ่านทุกท่านทุกคนด้วยเทอญ....สาธุ...สาธุ...สาธุ.... แม้ต่างไม่รู้จักหน้า พูดจาผ่านตัวอักษร
ต่างคนไม่รู้จักหัวนอน ใช้นามมังกรแทนตัวตนกัน
ปราณวีขอขอบพระคุณ ที่ท่านการุณค้ำจุนกันมา
ซาบซึ้งเต็มเปี่ยมอุรา อบอุ่นชีวาธาราน้ำใจ
ตลอดเวลาของการเล่าเรื่อง ท่านคอยเป็นเพื่อนพากันห่วงหา
ติดตามอย่างไม่สร่างซา ล้วนแล้วที่มาของปราณวี
น้ำใจทุกท่านมอบให้ ช่างแสนยิ่งใหญ่ชื่นใจนักหนา
สัญญาตราบสิ้นดินฟ้า วีคนนี่นาไม่มีวันลืม
คิดถึงกัน..โปรดแวะมาคุย อย่าได้เดินดุ่ยไม่เหลียวมองหา
อย่างน้อยวีได้เข้ามา จะได้รู้ว่าเพื่อนมาทักทาย
สุดท้ายคงขอฝากไว้ ความรักยิ่งใหญ่รู้กันดีว่า
มากล้นไปด้วยคุณค่า ความรักนำพาชีวาสุขเอย.....
ขอบคุณทุกท่านที่เป็นเพื่อนกันตลอดมา ตั้งแต่เรื่องราวของวีนำมาเล่าในเล้าฯนี้
จะลืมไม่ได้ ขอบคุณน้องลักษ์ที่ดูแลกระทู้และเรื่องราวจนถึงวันนี้ ขอบคุณโมฯในเล้าฯทุกท่าน
ที่ดูแลเล้าฯให้ได้แบ่งปันเรื่องราวต่อกัน ขอบคุณโมพี่เลี้ยงคุณหนึ่ง Poes ที่เป็นพี่เลี้ยงแนะนำกันมาตลอด
ขอบคุณน้องตูน Seiki ที่เปิดแนวคิดให้วีนำเรื่องราวมาเล่าสู่กันฟัง ขอบคุณแม่ที่น่ารักเคารพยิ่งของวี
ขอบคุณครอบครัวของหลวงพี่กลสิทธิ์ ที่ให้โอกาสเราได้รักกัน ขอบคุณพี่น้องตลอดจนญาติทุกคนที่ยอมรับ
ขอบคุณคนคุ้นเคยรู้จักใกล้ชิดทุกท่านที่รักและดูแลเราทั้งสองด้วยดีเรื่อยมา ขอบคุณจริงๆ....
สุดท้ายขอกราบนมัสการขอบคุณหลวงพี่กลสิทธิ์...เพราะมีท่านในวันนั้นถึงมีวีในวันนี้ เรื่องราวความรักของเรา
จึงได้กำเนิดเกิดขึ้น ให้ผู้อ่านทุกคนได้ติดตามกัน ขอบคุณทุกตัวอักษร ทุกความหลัง ทุกความคิด
ทุกห้วงคำนึงของความรู้สึก และทุกหยาดหยดแห่งรอยน้ำตา รอยยิ้ม เสียงหัวเราะ
ขอบคุณมา ณ ที่นี้ด้วยความซาบซึ้งจริงๆ
ปล. เรื่องราวชีวิตแต่งงาน อินเลิฟ หึง ขำ ฮา พิเศษ 5 ตอน
วีจะเขียนมอบเป็นของขวัญพิเศษในหนังสือให้นะค่ะ ขอบพระคุณอีกครั้ง
หลังจากโพสตอนนี้ไปแล้ว อีกไม่กี่วันวีต้องเดินทางไกลไปต่างประเทศ
ไปเยี่ยมเพื่อนที่ดีคนหนึ่ง คงกลับต้นเดือนหน้า มีเวลาว่างวีจะเข้ามาอ่านคอมเม้นฯ fc ที่น่ารักทุกคน
หากต้องการถาม วียินดีตอบข้อสงสัย คงไม่สัญญาว่าจะตอบทุกข้อทุกคำถาม เอาเป็นว่าเท่าที่พิจารณาแล้ว
เห็นว่าตอบให้ได้นะค่ะ
รักทุกท่านเช่นกัน
ปราณวี.
ขอบคุณ Fc 
ณยฎา ,roseen ,kitty ,fuku ,SoN ,yayee2 ,broke_back
KOWPOON ,Ployyunho ,Uaeb ,Yabai ,Kabung ,harukagd ,BEN *_* MOS ,Bamboo ,atblueann
,โจ๊กกุ้ง,iaanie ,oppee ,Margarin ,Yenoh ,Me_Kame_nishi ,VK_iupk ,myapril ,StillLoveThen
,Orisaeto ,Charmingmoon ,gateau ,Sabaijai ,EunSung87 มKaT@Micky ,allnicee ,n2 ,tweetpuen
,สาวเครือฟ้า ,rubbitmoon ,Dorumi ,yuuki ,ninkara ,GD_MYMINT ,loginmymind ,artit ,HydrA
,greenk ,แอบซุ่ม ,Xela ,gun ,nunamicky ,Goodfellas ,Uonlii_I ,bvan ,yeyong ,Sakiko ,Killua
,WhatLoveIs ,ใจฉันอยู่ที่ใคร ,korun_Dark ,malula ,beer ,himecrazy ,Paankung ,MaeMoo
,i-love-you ,MeepadA ,heefever ,monoo ,zazoi ,konan6688 ,ku_chen ,koo_eng ,PoyPay ,antop
,jackykrub ,in_nov ,blackyoyo ,IRIS ,do_nat ,chocolate_angel ,DEMON3132 ,Pichayakamon
,fc_fic ,jamesnaka ,Shock_n2n ,uppress5 ,PraCo_Sla13 ,namngren ,debubly ,yakusa ,sweardear
,kokikung ,jedi2543 ,Pumpkin ,malila ,tender ,Oitji ,Uonlii_I ,beer ,NCC ,orisaeto ,zombie ,artit
,2BotaKu ,ordkrub ,little_nok ,Sbaijai ,StillLoveThem ,cy55555 ,Capricorn,Punchnaja
,user_9 ,nabua ,nanahashi ,m_pop91 ,tsukino ,vavacoco ,akike ,nunamicky ,FRODO
,MaeMoo ,Capricorn ,Dorumi ,insunhwen ,Bamboo ,*in*zaka* ,Doodleberry ,kamikame 
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
