ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆที่เต็มไปด้วยแง่คิดต่างๆของคุณวีและคุณกล
ถ้าจะนับจากการเริ่มต้นความรักของคุณวีก็น่าจะพอๆกับชีวิตคู่ของพี่(ละกัน) 21ปีพอกันเลย
คุณวีและคุณกล...มีความรักที่เสียสละอีกรูปแบบหนึ่ง ที่ไม่ยอมปล่อยมือกันและกัน แต่เป็นการเสียสละบางจุดของตัวเอง
และเป็นจุดที่สำคัญยิ่งเลยก็ว่าได้ เป็นจุดที่ต้องใช้ใจเท่านั้นถึงจะได้มาซึ่งการเปลี่ยนแปลงขนาดนี้ มันยิ่งใหญ่มากๆ
ขอชื่นชมในการยอมเปลี่ยนก็เพราะคำว่ารักคำเดียว เพื่อความสุขของคนที่เรารัก อ่านตอนที่ต้องผ่าตัดแล้วเจ็บแทน
แล้วที่ประหลาดใจมากๆ คือคุณวีไม่มีจริตแบบหญิงมาก่อน แต่เต็มใจที่จะปรับตัวเองให้ทุกคนมีความสุข
และที่น่าชื่นชมคือคุณวีก็มีความสุขกับการตัดสินใจนั้นด้วย พี่เข้าใจเลยว่าทำไมกลเค้าถึงได้รัก หวง และคงภาคภูมิใจกับภรรยาเค้าคนนี้มากๆ
ที่สำคัญขอยกย่องคุณแม่คุณวี เป็นหญิงแกร่งที่เข้าใจลูกอย่างมาก เข้าใจโลกที่ย่อมเปลี่ยนแปลงไป ถือเป็นคนหัวสมัยใหม่มากๆ
แถมยังเป็นหลัก เป็นที่ปรึกษา เป็นกำลังใจให้ลูกๆได้ในยามที่ลูกๆพบเจอปัญหา พ่อแม่แบบนี้แหละที่ลูกจะเข้าหาเวลาเค้าต้องการความช่วยเหลือ
ชีวิตของทั้งสองคนผ่านเรื่องราวมากมายมาได้ถึง 21ปีแล้ว ก็เป็นเครื่องพิสูจน์ให้เห็นถึงความรักที่มั่นคง ความเข้าใจ ไว้วางใจซึ่งกันและกัน
การวางตัวที่ดี ใจเย็น เข้าใจในคู่ชีวิตของคุณทั้งสองคนเป็นบทเรียนทีดีมากสำหรับคนรุ่นใหม่ อยู่ที่ว่าใครจะประยุกต์ใช้ได้มากน้อยแค่ไหน
ขอให้ชีวิตคู่ของคุณทั้งสองมีความสุขกับทุกๆวันนะคะ คนรอบข้างคุณก็พลอยมีความสุขไปด้วย ขอบคุณอีกครั้งสำหรับแง่คิดดีๆค่ะ
ปล. อาจจะไม่ค่อยไ้ด้มาคอมเม้นท์เพราะบางทีก็อ่านดึกมากแล้วง่วงมาก พอจะมาเม้นท์ที่ออฟฟิศก็งานสุม วันนี้โอกาสดี(อู้งานเล็กน้อย)
ขอสักหน่อยเหอะค่ะ เรื่องคำถามเมื่อคืนคิดไว้แล้ว แต่ตื่นมาตอนเช้าลืืมแล้วว่าจะถามอะไร -*- เอาไว้ขอเรียบเรียงความคิดแล้วจะกลับมาถามละกันค่ะ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
