@@โดยLuk{เพราะรัก..จึงเปลี่ยนได้}
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: @@โดยLuk{เพราะรัก..จึงเปลี่ยนได้}  (อ่าน 809412 ครั้ง)

ออฟไลน์ luxilove

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1042
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2415/-118
เพราะรัก....จึงเปลี่ยนได้
Part  52
แปลงเพศ
.
.
.
.
.
                         หลังจากผ่าตัดหน้าอกผ่านไปเรียบร้อยแล้ว ผมเริ่มใช้ชีวิตประจำวันเหมือนผู้หญิงปกติมากที่สุด

เริ่มเข้าคอร์สฝึกอบรมพัฒนาบุคลิกภาพ   ที่พวกนางงามเข้าไปฝึกอบรมกัน  เสียค่าใช้จ่ายไม่ใช้น้อยเลยทีเดียว  

                            นอกจากคอร์สปรับเปลี่ยนพัฒนาบุคลิกภาพ ที่ต้องเข้ารับการอบรมถึงสามเดือน  

ผมยังใช้วันหยุดอีกวันละสามชั่วโมงไปฝึกทักษะการบังคับเสียง   พูดง่ายๆ คือฝึกปรับโทนเสียงให้สามารถใช้เสียงผู้หญิง

ได้เนียนเป็นธรรมชาติ ซึ่งการฝึกแบบนี้เมื่อเราสามารถควบคุมเส้นเสียงได้แล้ว มันจะดูเป็นธรรมชาติและก็เนียนกว่า

การผ่าตัดหลอดเสียงเสียอีก ยกตัวอย่างผู้ชายที่สามารถร้องเพลงโดยใช้เสียงผู้หญิง  หรือนักพากษ์หนังที่เป็นผู้ชาย

แต่ภาคเสียงนางเอกได้เป็นต้น  

                         ทั้งหมดที่กล่าวมาต้องขึ้นอยู่กับเส้นเสียงบวกพรสวรรค์ของเราด้วย  ว่าจะสามารถทำได้ดีขนาดไหน

ใช่จะเนียนกันได้ทุกคน  ผมฝึกเรื่องเสียงอยู่สี่เดือน    จนเกิดทักษะความชำนาญ   ซึ่งระหว่างฝึก

ต้องนำมาใช้ด้วยตลอดเวลา  จนทำให้แก้วเสียงเกิดความเคยชิน  จนกลายเป็นเสียงเราในที่สุดกระทั่งลืมเสียงเดิมไปเลย

                        ทั้งสองอย่างที่ได้รับการอบรมมา....สร้างความเคยชินและผมทำได้ดีขึ้นเรื่อยๆจนกลายเป็นนิสัย

และตัวตนของผมในปัจจุบัน   ตั้งแต่เริ่มทำหน้าอกผ่านกระบวนการที่ว่ามาแล้ว  คำแทนตัวผมก็เปลี่ยนไป

จากผมกลายเป็นวี  และครับกลายเป็นค่ะ..นับแต่นั้นเป็นต้นมาในที่สุด

                         “กลค่ะ....วันนี้วีจะไปซื้อเสื้อผ้าแถวประตูน้ำ...เสาร์หน้าต้องเข้าผ่าตัดแล้ว   ถ้าไม่ไปวันนี้

วีจะไม่มีเวลาแล้วค่ะ”  บอกยอดชายเค้าไป..ถึงความตั้งใจที่จะไปเลือกซื้อเสื้อผ้าเครื่องแต่งกายผู้หญิง  

เพราะแถวประตูน้ำสมัยนั้นมีเยอะมาก  ซ้ำราคาไม่แพงหากซื้อหลายชิ้น  จะได้ในราคาส่ง  

ปัจจุบันขยับขยายกลายเป็นห้างแพทตินัมกันเลยตอนนี้

                        ยอดชายวางช้อนที่กำลังทานข้าวคำสุดท้าย  ก่อนจะหยิบน้ำขึ้นมาจิบ  

ขอบอกว่าปัจจุบันบุคลิกภาพกลสิทธิ์  จะหยิบจะจับ  จะกินจะดื่ม  มีระเบียบขั้นตอนเป็นลำดับ  

หล่อ   สุภาพ  เท่ห์  และเสน่ห์ลุ่มลึกหาตัวจับยากเป็นที่สุด  

                       สืบเนื่องจากที่ยอดชายไปรอวี..ที่สถาบันอบรมบุคลิกภาพนั่นแหละ   ยอดชายคิดว่าไหนๆ

ก็ต้องไปรอเป็นประจำ  ผ่านไปเดือนเดียว  ยอดชายซื้อคอร์สสั้นสมัครเข้าอบรมซะงั้น  เป็นคอร์สอบรมบุรุษ  

ในการพัฒนาบุคลิกภาพ  การวางตัวของสุภาพบุรุษในสังคม  

                        หลังจากที่ได้เรียนมายอดชายก็นำมาปรับใช้กับชีวิตประจำวันของตัวเอง   กลายเป็นหนุ่มหล่อเซอร์

แต่เนียบทุกกระเบียดนิ้วไปซะนี่ พื้นฐานกลสิทธิ์  เป็นคนใช้เสื้อผ้าแบรนด์เนมมียี่ห้ออยู่แล้ว   ซ้ำเป็นคนสะอาดมากทีเดียว

วีเคยเล่าให้ฟังแล้วว่า..แม้แต่กางเกงในยังใช้สองสีเท่านั้น  คือขาวกับดำ  เยอะพอๆกันมีไม่ต่ำกว่าสี่ถึงห้าโหล  

ของเคลวินฯ ชนิดขอบหนาอย่างเดียวพอเป้ายานหน่อย  ยอดชายเปลี่ยนทิ้งทันที  ใส่ไม่เกินห้าเดือนก็เป้ายานแล้ว  

รู้ๆกันเนอะว่ายี่ห้อนี้ของเค้าดีจริง  ฮ่าๆๆๆๆๆๆ!!....  


                                  “วีจะไปกี่โมงหละครับ...หือ”  เห็นไหม   พูดก็ยังอ่อนโยนขึ้นเยอะ  แต่ไม่ได้หวาน  

ยังไงก็เป็นกลสิทธิ์อยู่ดี  เพียงแต่มีหางเสียงขึ้น


                                  “วีกะว่า   เดี๋ยวเก็บจานชามล้าง  ทำความสะอาดห้องเรียบร้อย  คงอาบน้ำไปเลย

กลว่าไงสะดวกไปด้วยหรือเปล่า?”  


                                  “ ไม่เห็นต้องถามกลเลยนี่ครับ  วีพร้อมแล้วบอกกลละกัน  กลดูทีวีรอ”  วีอมยิ้ม..จริงสิ...

กลสิทธิ์แทบไม่ยอมปล่อยวีไปไหนคนเดียว  ทุกเช้าไปส่งทำงานเย็นมารับกลับ..เป็นแบบนี้มาสองปีแล้ว    

ทำเหมือนตอนเรียนมหาลัยไม่มีผิด   เราสองคนจะห่างกัน..เฉพาะตอนต่างคนต่างทำงาน   ดีอย่างบริษัทฯวี

เป็นทางผ่านก่อนไปบริษัทฯกล..ทำให้เส้นทางไปกลับไม่ใช่ปัญหาสำหรับเราสองคน  


                                 ประเด็นเดียวคือกลสิทธิ์  ‘หึง’  ขี้หึงมาก....หึงจนขี้ขึ้นหัวเลยหละค่ะ   ทำให้เค้าไม่ค่อยยอม

ปล่อยวีคลาดสายตา  นึกว่าหลังจากวีสารภาพรักให้ความชัดเจนกับกลไปแล้ว   กลจะสบายใจและใช้ชีวิตอิสระมากขึ้น

ไหนได้หนักกว่าเดิม  เพราะพอได้ความรักวีตอบ หลังจากฟื้นจากอุบัติเหตุครั้งนั้น เหมือนกลฝังใจว่าเค้าเดินในที่มืดคนเดียว  

เพื่อตามเสียงวีที่คอยเรียกเค้าอยู่นั้น มันฝังในจิตใต้สำนึกเค้ามาตลอด เค้าไม่ต้องการให้เหตุการณ์อะไรมาทำให้แยกจากวีอีก

จึงกลายเป็นตังเมแบบที่เห็น    

                               แม้แต่เวลาไปเที่ยวหรือไปสังสรรค์  หากวีไม่ไปด้วย..กล  เค้าต้องรับวีพามาส่งคอนโดฯก่อน..

แล้วเค้าถึงไป   เวลาไปก็จะไม่ยอมกลับดึก  ไม่เกินสี่ทุ่มกลสิทธิ์รีบกลับมาแล้ว   แต่หากงานไหนวีไปด้วย..

อยู่ถึงเที่ยงคืนตีหนึ่งยังได้  ถ้าพรุ่งนี้ตรงวันหยุดไม่ต้องทำงาน  วีเคยถามเค้าว่า


                                “กลค่ะ....วีถามหน่อย...ทำไมกลรีบกลับหละ..กลไปยังไม่ถึงสองชั่วโมงด้วยซ้ำ...งานไม่สนุกเหรอ?”  
  

                                “อืม...ประมาณนั้น”


                                “ทำไมค่ะ...มีอะไรหรือเปล่า?”


                                “วีครับ..กลจะไม่มีความสุขทุกที่...ถ้าไม่มีวีอยู่ด้วย”


                                “ - * - “  หน้าวี....


                               “ก็กลไม่สนุกจริงๆนี่นา...มันพะวงถึงวี..เป็นแบบนี้แล้วจะอยู่ทำไมนาน”  จบข่าว...นี่แหละกลสิทธิ์....

มีอยู่งานหนึ่ง  เป็นงานเลี้ยงในแผนกของกล  พนักงานประมาณ 30 กว่าคน  ส่วนใหญ่เป็นผู้ชายเกือบทั้งหมด  

มีผู้หญิงเพียงสามคน   ปาร์ตี้เล็กๆ จัดที่ห้องอาหาร   ใครมีครอบครัวสามารถพาแฟนไปได้  

กลสิทธิ์ก็มาพาวีไปด้วย    


                              เข้าไปก็แนะนำให้รู้จักพอเป็นพิธี  ไม่มีใครสงสัยสนุกสนานตามนั้น  มีร้องคาราโอเกะเฮฮาเต็มที  

เกือบมีเรื่อง..เมื่อน้องในแผนกกลที่ตามมาตอนหลังประมาณสี่คน  สองในสี่ไม่ใช่พนักงานบริษัทฯเป็นเพื่อนมาด้วยกัน  

อายุน้อยกว่าวีประมาณสามปี เพื่อนน้องเค้าคนหนึ่งชื่อสน..จ้องวีตลอดตั้งแต่ที่แนะนำให้รู้จัก เล่นเอาวีประหม่าไปเหมือนกัน...

เข้าใจว่าเค้าคงสงสัยแน่ๆ วีเป็นสาวประเภทสองหรือเปล่า  แต่กลับไม่ใช่อย่างที่คิด   ที่เค้าจ้องเพราะดันถูกชะตา

รู้สึกชอบวีซะงั้น    


                             มาเฉลยเอาก็ไอ้ตอนจะเกิดเรื่องนั้นแหละ  เพราะพอเหล้าเข้าปาก   เริ่มเมาได้ทีแล้ว

ไอ้น้องสนมันพูดมาก  จากแรกๆลืมเอาปากมา  พอเมาแล้วดันพูดเป็นต่อยหอย   พูดกะใครไม่พูด  

มันพยายามชวนวีคุยตลอด   แรกๆ ก็คุยตอบไปบ้างตามมารยาท  หลังๆชักแปลกๆ  เพราะสนเริ่มถามเรื่องส่วนตัววี

เข้าไปเรื่อยๆเช่นเรียนจบที่ไหน  คณะอะไร   ชอบกินอะไร  ชอบดูหนังแบบไหน ประมาณนี้


                            คงไม่ต้องบอก  กลสิทธิ์เริ่มตาเขียว..วีก็เริ่มเห็นบรรยากาศมาคุลอยมาแต่ไกล

ไอ้ครั้นจะเลี่ยงไม่คุยด้วย   สนมันก็คอยเรียกคุยอยู่นั่น  เหมือนพวกเมาแล้วพร่ำประมาณนั้น  เซ้าซี้เร้าหรือด้วย  

เคยเจอกันใช่ไหมคนเมาประเภทนี้  

                               กลสิทธิ์มันก็คุยกับเพื่อน...ส่วนสนมันนั่งตรงข้าม ยอดชายเค้าคอยหันมาดูตลอดเป็นระยะ  

แต่วีรู้แล้วว่ากลสิทธิ์เริ่มตึงแหละ  แววตาออกขนาดนี้ไม่ต้องเดากันแล้ว..วีชักอึดอัดเหมือนกัน   พอมันเริ่มจะมากเข้า..

เพื่อนในกลุ่มก็เริ่มปรามๆ สนมันไป  เหมือนกับเตือนๆนั่นแหละ


                                “ห่าสน...ไมชวนแต่พี่เค้าคุยว่ะ...นี่มึงไม่คิดจะคุยกะใครแล้วดิในงานนี้  นั่งซักประวัติพี่เค้าอยู่ได้

มึงจะเอาไปทำทะเบียนราษฎร์หรือไง?”


                               “ไมเล่า....กูชอบก็อยากคุยดิ...มีไรว่ะไอ้ห่า?”  พอพูดจบ..กลสิทธิ์ดึงมือวีลุกขอตัวกลับทันที  

เล่นเอาหน้าเจื่อนกันเลย สนมันยังบ้าไม่เลิก จะขอตามมาส่งวีที่รถอีก เมาแล้วรั่วจริงๆ  แต่กลถึงจะดื่มไม่น้อยก็ยังคุมสติได้

คงเหลืออดพูดตอบไปว่า


                                “ฤทธิ์..พวกเอ็งเตือนเพื่อนมึงหน่อย  ทีหลังรู้ว่าแดกแล้วเป็นแบบนี้  อย่าพามันมาอีก  

ครั้งนี้พี่ไม่ถือแต่อย่าให้มีอีกแล้วกัน...เดี๋ยวปากมันจะมีสี”  กลมันพูดหน้านิ่งมาก   เสียงเฉียบขาดเลย  

เล่นเอาน้องๆหน้าซีดไปตามๆกัน รังสีอัมหิตแผ่ซะขนาดนั้น ก่อนที่น้องฤทธิ์คนพามา จะยกมือไหว้กลสิทธิ์มัน พร้อมพูดว่า


                                 “พี่กลครับ...ผมขอโทษแทนเพื่อนด้วยครับพี่....เหี้ยสนมันเมาแล้วมักพูดมาก

แต่มันก็ไม่เคยเป็นแบบนี้นะครับ  ไม่รู้วันนี้เกิดเฮี้ยนอะไรขึ้นมา  ปกติถึงมันเมามันก็รั่วกับพวกผมนี่แหละ  

ไมวันนี้ถึงรุ่มร่ามก็ไม่รู้  พี่อย่าถือมันเลยนะครับ”   พูดพร้อมกับยกมือไหว้กลมันไปด้วย   แต่ไอ้ตัวปัญหา

ดันเสือกแหกปากสวนมาอีกว่า


                                  “ผมไม่เมาพี่...ขอโทษแล้วกันที่ตรงไปหน่อย...รู้สึกชอบแฟนพี่ผมก็พูดไปตรงๆ...พี่นี่โชคดีนะ...

มีแฟนสวยแถมพูดจาดีมีเสน่ห์ขนาดนี้ รักษาดีดีหละครับ..ของดีมีแต่คนจ้อง”  เล่นเอาเหวอไปทั้งโต๊ะ วีเองก็ไปไม่เป็นเหมือนกัน  

น้องสนมันกล้าบ้าดีเดือดชะมัด   ไม่ได้การกลสิทธิ์กำหมัดแน่น   ตัดสินใจดึงมือกลกลับทันที  มันก็ยอมเดินตามออกมา  

เพราะดูไม่ดีแน่ถ้าหากมีเรื่องกับรุ่นน้อง   อีกอย่างงานจะไม่สนุก..คนอื่นเค้ายังอยากสนุกกันต่อ   กลมันก็เข้าใจ  


                                 ระหว่างขับรถกลับ  มันเงียบตลอดทาง   วีรู้ว่าอารมณ์ยังไม่สงบ   สิ่งที่ทำได้ดีที่สุด

คือนั่งเป็นเพื่อนเงียบๆ  อย่าเพิ่งไปคุยหรือไปซักเด็ดขาด   จะพาลไปจุดฉนวนระเบิดเอาได้    

                                น้องๆทุกคนพึ่งระลึกไว้ด้วย   เวลาที่คนรักของเรากำลังโมโห  โกรธอยู่  

เค้าจะไม่ชอบให้ใครมาเซ้าซี้ซักถามให้มากความ   ปัญหาที่ก่อให้เกิดการทะเลาะเบาะแว้งกัน  เพราะน้องๆ

ผู้หญิงหรือไม่ใช่ผู้หญิง  มักมีนิสัยชอบเซ้าซี้เร้าหรือคอยซักถามเอาคำตอบอยู่ในจังหวะนั้น   พอผู้ชายไม่ตอบ

หรือตอบห้วนสั้นหางเสียงติดรำคาญ  คุณก็กลับไม่พอใจหาว่าเค้าพาลใส่ตน  หรือไม่ก็กลายเป็นดึงกันเข้าป่าไปใหญ่เลยทีนี้

นี่แหละที่ทำให้เป็นปัญหาของการไม่เข้าใจกันในที่สุด

                                ผู้ชายทุกคน  ร้อยทั้งร้อยไม่ชอบผู้หญิงจุกจิกจู้จี้   ขี้ระแวงขี้สงสัยอวดฉลาดอวดเก่ง ฯลฯ

เพราะสิ่งที่พูดมาล้วนเป็นนิสัยพื้นฐานผู้หญิงส่วนใหญ่   แต่หากคุณผู้ชายมีนิสัยแบบนี้ซะเอง  พวกเค้ากลับคิดว่าเป็นเรื่องปกติ  

เพียงไม่ชอบให้ผู้หญิงเป็นซะอย่างงั้น  หากเค้าทำไม่ผิดรับรู้กันไว้บ้างก็ดี

                                ที่วีพูดเหมือนรู้ดีและเข้าใจ   ก็เพราะวีเป็นผู้ชายมาก่อน  ดังนั้นเข้าใจอารมณ์ของกลสิทธิ์

บางจังหวะผู้ชายก็ต้องการอยู่กับความคิดของตัวเอง  เมื่อเขาพร้อม..เขาจะเริ่มคุยกะเราเอง  อย่าไปเร่งอยู่นิ่งๆเป็นดีที่สุด  

                                และก็เป็นอย่างที่วีพูดไม่ผิด   เมื่อเข้ามาในห้อง..วีตรงไปเปิดตู้เย็นหยิบผ้าเย็นที่ซื้อแช่เอาไว้  

พร้อมรินน้ำเย็นใส่แก้วมาให้กลสิทธิ์   เค้าก็รับไปดื่ม  วียื่นผ้าเย็นที่แกะพลาสติดออกให้   กลสิทธิ์จ้องตาวีนิ่งๆ  

ก่อนจะรับผ้าเย็นไปเช็ดหน้าเช็ดคอ  นั่งลงตรงโซฟา  วีเอาแก้วไปเก็บเสร็จ  กลสิทธิ์ก็เรียกให้ไปนั่งด้วย    

พอนั่งลงข้างๆแล้ว  เค้าก็ดึงวีเข้าไปกอด  พร้อมจูบขมับไปหนึ่งที   ก่อนจะพูดว่า


                                     “กลขอโทษ  ที่หงุดหงิด  ทั้งที่วีไม่ได้ทำไรผิดสักหน่อย   แต่เพราะกลหึง...ยิ่งไอ้เด็กเวรนั่น

มันพูดมาโต้งๆแบบนั้น กลบอกเลยนะ ถ้าเป็นเมื่อก่อนมันไม่มีทางมานั่งลอยหน้าอยู่แบบนั้นแน่ ปานนี้คงไปหยอดน้ำข้าว

เรียบร้อยแล้วเหอะ....รู้ทั้งรู้ว่าวีเป็นแฟนกล...เสือกพูดได้ว่าชอบ..สัด..”  พอพูดไปยอดชายก็เริ่มจะใส่อารมณ์ตามซะงั้น

วีจำต้องหันไปเอามือปิดปากไว้  ก่อนจะพูดกับกลว่า


                                     “ใครเค้าจะคิดยังไง  กลไม่เห็นต้องเอาเป็นอารมณ์เลยนี่ค่ะ   สำคัญที่วีตะหาก

ว่าวีคิดกับเค้าหรือเปล่า...คนอื่นเราห้ามความคิดเค้าไม่ได้    แต่ใจวี..กลรู้นี่ว่าวีรักใคร   ที่ผ่านมากลต้องเชื่อใจ

และมั่นใจในตัววี....วีบอกกลตรงนี้เลยนะ  วียอมขนาดนี้เผื่อกลคนเดียว...ที่นี้สบายใจหรือยัง”  พอพูดจบ  

กลสิทธิ์ยิ้มแฉ่งแก้มแทบปริ   ประกบจูบผมทันทีนุ่มนวลเนิ่นนาน  กอดจะผละปากออก  แล้วพูดต่อว่า


                                    “ถึงจะรู้  แต่มันอดหึงไม่ได้จริงๆนะ...ยิ่งวีเปลี่ยนวียิ่งเด่นยิ่งสวย  กลคิดไว้แล้วหน้าตาอย่างวี  

ลองเปลี่ยนขึ้นมาต้องมีหมาชะเง้อคอมองชัวร์  เนี่ยะแหละกลถึงไม่กล้าปล่อยวีห่างตา   เห็นมะ..ขนาดกลนั่งหัวโด่อยู่ข้างๆ

ไอ้หน้าหมามันยังกล้าจีบ อย่าอ้างว่าแม่งเมาเลย กลมองตามันตั้งแต่เดินเข้ามาแล้ว เห็นมันมองวีก็รู้แล้ว เชี้ยจริง.....”    

ขืนปล่อยให้พูดต่อ..จะยาว   รีบตัดบทดีกว่า  


                                     “เอาหละกล อาบน้ำเข้านอนกันดีกว่าเนอะ  อย่าเก็บเรื่องไม่เป็นเรื่องมาใส่ใจเลย    

ไร้สาระเปล่าๆ  จำไว้นะค่ะ..วีรักกลมาก...จะรักตลอดไป’”  พูดจบรีบจุ๊บปากยอดชายก่อนลุกหนีเข้าห้อง อาบน้ำนอนดีกว่า  

เพราะตอนนี้หน้าร้อนฉ่า ขืนอยู่ต่อโดนกดตรงโซฟาชัวร์  ชิ่งก่อนดีที่สุด  ปล่อยกลสิทธิ์หน้าเหวอตาค้างนั่งอึ้งที่เดิมนั่นแหละ.....

ยังไม่หายตะลึง...หึหึหึ!...






ต่อด้านล่างค่ะ...
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 09-05-2011 14:43:09 โดย luxilove »

ออฟไลน์ luxilove

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1042
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2415/-118
@@ - 2 - @@
             



  

                       วันนี้...เป็นวันที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในชีวิต เพราะวีต้องเข้ารับการผ่าตัดแปลงเพศ

ขั้นตอนเตรียมความพร้อม..เหมือนตอนผ่าตัดหน้าอก   งดน้ำงดอาหารตั้งแต่มื้อเย็นวาน   เข้าแอดมิดเก้าโมง

แต่ขั้นตอนหลังจากนี้ละเอียดกว่ามาก   มาฟังวีธีผ่าตัดแปลงเพศกันก่อน   เพื่อเป็นความรู้กันนะค่ะ

                          การผ่าตัดแปลงเพศมีสองวิธี   และราคาแต่ละวิธีก็แตกต่าง   ความเสี่ยงความยากง่ายต่างกันมาก

ข้อดีข้อเสียก็ต่างกันเยอะ


                       วิธีแรก  คือผ่าโดยใช้หนังหุ้มองคชาติของเราเป็นช่องคลอดเทียม  วิธีนี้ไม่เจ็บปวดมาก

และไม่ยุ่งยากเหมือนวิธีที่สอง   แต่ความลึกของช่องคลอดอยู่กับขนาดความยาวขององคชาติผู้ผ่า สำหรับอัณฑะทั้งสองลูก

จะถูกตัดออกเพื่อใช้หนังอัณฑะตบแต่งเป็นแคมเล็กแคมใหญ่ จะสวยงามหรือทำได้ดีแค่ไหน ขึ้นอยู่กับความใหญ่ของหนังหุ้มอัณฑะ

ด้วยว่ามีความหย่อนยานหรือยืดหยุ่นแค่ไหน  

                           ส่วนความรู้สึกได้รับจากเส้นประสาทส่วนปลายขององคชาติที่หมอจะตกแต่งไว้เป็นคริสตอริส  

เหมือนผู้หญิง (เราเรียกว่าเม็ดทับทิม)  การผ่าวิธีนี้สามารถใช้หมอศัลยแพทย์เพียงท่านเดียว  และผู้ช่วยอีกคนก็ทำได้แล้ว

ใช้เวลาไม่ต่ำกว่าสิบถึงสิบสองชั่วโมง    

                          ผลที่ได้รับก็อย่างที่บอก  ความรู้สึกสำหรับผู้ผ่าแบบนี้ประมาณราว 70%  หากคนรักมีอวัยเพศที่ใหญ่

และยาวกว่าช่องคลอดผู้ผ่า..ก็ไม่สามารถทำให้เกิดความสุขได้เหมือนปกติ   เลือกผ่าประเภทนี้ส่วนใหญ่อาศัยความสุขทางใจ  

คนที่ทำแล้วยังนิยมร่วมรักทางประตูหลังอยู่ดี    ที่ทำไปนั้น..เพื่อให้รู้สึกว่าตนเองเป็นหญิงไม่ต้องมองเห็นองคชาติอีกต่อไป  

ส่วนคู่รักที่เป็นชายก็ไม่ต้องอิหลักอิเหรื่อ  เพราะกลุ่มนี้ส่วนใหญ่  ทำเพื่อสามารถหาคนรักคู่นอนที่เป็นชายแท้ได้

เพราะชายแท้จะไม่ค่อยมีอารมณ์ร่วม..และยอมรับไม่ค่อยได้เมื่อยังเห็นคนที่ตนจะร่วมหลับนอนด้วยมีปิกกาจู้อยู่  

ที่สำคัญการผ่าประเภทนี้ใช้เงินไม่สูงเท่าแบบที่สอง

                      ส่วนแบบที่สอง   คือผ่าแบบต่อลำไส้แบบที่วีทำ  คือต้องใช้หมอสองท่าน ชำนาญเฉพาะทาง

นอกจากจะหมอศัลยแพทย์แล้ว  ยังต้องใช้อายุรกรรมอีกท่านหนึ่ง การผ่าแบบต่อลำไส้  หมออายุรกรรมจะเอ็กซ์เรย์ดูช่องท้อง

เพื่อเลือกลำใส้ใหญ่ส่วนเกินที่ร่างกายไม่ได้ใช้ประโยชน์  ยกตัวอย่างเหมือนพวกไส้ติ่งนะแหละ  แต่ลำไส้ใหญ่ในช่องท้องคนเรา..

มีหลายอันที่สามารถนำมาเป็นช่องคลอดเทียมได้  

                          การผ่าแบบนี้จะใช้ลำไส้ใหญ่ที่หมอคัดแล้ว  ต่อเป็นช่องคลอดเทียม  ความลึกจะได้ตามที่ผู้ผ่า

รีเควสกับหมอไว้   ซึ่งของวีได้รีเควสไว้ 7-8 นิ้ว    ส่วนการตอดรัดหรือการขมิบบีบจะสามารถทำได้ดี  

เพราะหมอจะแบ่งเอากล้ามเนื้อจากมัดกล้ามของทวารหนักที่มีอยู่เป็นพันๆมัด  ใช้เป็นปากช่องคลอด  นอกนั้นเหมือนกับวิธีแรกหมด

การผ่าประเภทนี้   อวัยวะเพศหญิงที่ออกมาจะมีคุณภาพถึง 90%++ ขึ้น  มีน้ำล่อลื่น   มีการตอดรัด  มีความลึก

มีการยืดหยุ่น  และให้ความสุขกับผู้รับและผู้รุกได้ดีเยี่ยม   แต่อย่างที่บอกราคาแพงมาก  ขั้นตอนเยอะ  ใช้เวลาไม่ต่ำกว่า

14-16 ชั่วโมงในห้องผ่าตัด

                        ข้อควรระวังคือ   คนเลือกผ่าประเภทนี้  ต้องใช้งานเป็นประจำให้อยู่ตัวไม่น้อยกว่าสองปี  

หากปล่อยว่างห่างการร่วมเพศจะทำให้ช่องคลอดหดตัวไม่ขยาย และทำให้ลำไส้ใหญ่บิดเป็นเกลียว  เมื่อถึงตอนนั้น

กลับไปแก้ไขไม่ได้แล้ว   นอกจากตัดทิ้งปิดตายช่องคลอดนี้ไปถาวร  

                        ส่วนที่ถามว่าท่อปัสสวะอยู่ตรงไหน หมอใช้ท่อปัสสวะเดิมของเรานั่นแหละ เพียงแต่ตัดสั้นลง

ไม่ต้องยื่นยาวออกมาเหมือนตอนที่มีองค์ชาติอยู่   ให้เหลือสั้นจู๋เท่ากับต่อมคริสตอริส  เพราะเวลาฉี่ก็จะออกจากท่อปัสสวะตรงต่อม

คริสตอริสนั่นแหละค่ะ   นั่งฉี่แบบผู้หญิงทั่วไป  ไม่ได้ฉี่ผ่านช่องคลอดนะค่ะ  เพราะช่องคลอดจะไม่ใช่ทางผ่านของปัสสวะเลยค่ะ
 
                        วีใช้เวลาอยู่ในห้องผ่าตัด  12 ชั่วโมง  การผ่าแบบนี้ทรมานมากตอนที่ต้องดื่มน้ำเกลือถึง

12 เหยือกๆละ 1 ลิตร ดื่มให้หมดภายในสองชั่วโมง ตั้งแต่แอดมิด คิดดูนะค่ะคุณต้องกลั้นใจดื่มน้ำสิบสองลิตรแต่เป็นน้ำเกลือ  

เพื่อไปล้างท้อง  ล้างลำไส้  ล้างสิ่งสกปรกออกจากร่างกาย  เอาชนิดแบบว่าดื่มแล้วฉี่แล้วถ่ายจนน้ำที่ถ่ายที่ฉี่ออกมา

ใสเหมือนน้ำเปล่านั่นหละ  

                          ฟื้นมาอีกทีหกโมงเช้า   ขอบอกว่าผ่าตัดแปลงเพศไม่ได้ทรมานเจ็บปวดเท่ากับผ่าหน้าอก  

มันเจ็บตอนขยับตัว  เจ็บแผลผ่าตัดบริเวณเหนือหัวหน่าว  ตอนหมอเค้าผ่าเลือกเอาลำไส้ใหญ่ไปต่อช่องคลอด  

การผ่าแบบนี้มีแผลสองจุดคือเหนือหัวหน่าวกับช่องคลอด  แต่หากผ่าแบบวิธีแรกมีแผลผ่าที่เดียวคือช่องคลอดเลย  

หมอใช้ไหมละลายเย็บให้..จะค่อยๆ ละลายหลุดออกหมดไม่เกินหนึ่งเดือน  

                         การผ่าทั้งสองชนิดต้องแอดมิดในโรงบาลทั้งสิ้นสองสัปดาห์คือสิบห้าวัน   เราจะถูกงดอาหาร

ตลอดสามสี่วันแรก  ไม่สามารถทานไรได้เลย   แต่น้ำสามารถจิบแก้กระหายได้นิดๆ จิบจริงๆไม่ใช่ดื่ม  

หลังผ่านไปยี่สิบสี่ชั่วโมงสามารถดื่มน้ำทานยาเม็ดได้แล้ว   ที่เหลือกินน้ำเกลือกับอาหารเสริมพวกวิตามินบำรุงเป็นต้น

                         วีทรมานตอนผายลม  กับตอนระคายคอเพราะในลำคอจะมีสายใส่ผ่านจมูกผ่านหลอดอาหารลง

ไปถึงกระเพาะอาหาร  เผื่อให้ดูดเอาน้ำย่อยในกระเพาะออกมา..โดยส่วนปลายจะมีถุงพลาสติกผูกติดไว้เพื่อใส่น้ำย่อย  

และลดลมในกระเพาะอาหารด้วย  ไม่ให้ท้องอืดท้องเฟ้อได้   กันไม่ให้น้ำย่อยกัดกระเพาะเราเป็นแผลอีกตะหาก  

สายดังกล่าวจะทำให้เรารู้สึกระคายเคืองและไอตลอด..แม้หมอจะให้ยาลดการระคายเคือง  แต่ก็ช่วยได้ไม่มาก  

ตอนไอนี่แหละมันสะเทือนแผลเจ็บจนน้ำตาเล็ดเลยหละ  ไอแรงก็ไม่ได้..หมอห้ามเพราะจะทำให้แผลที่เย็บปริแตก  

กรณีของวีบอกแล้วผ่าสองชั้นมีแผลสองจุด

                          พอครบเจ็ดวัน หมอเปิดแผลออก  เพื่อทำการตรวจแผลตรวจการติดเชื้อ  เมื่อทุกอย่าง

โอเคสมบูรณ์ วีถึงรู้ที่รู้สึกเคืองขัดตลอดตรงช่องแผล..เพราะมีท่อนพลาสติกยัดคาช่องคลอดเอาไว้ ทั้งยาวทั้งใหญ่เท่ากับขนาด

มาตรฐานอวัยวะเพศชาย  ของวีเจอไป 7.5x5”  อืมสุดๆ  ใหญ่ยาวได้อีก  แต่ก็เพื่อใครหละเราต่างรู้กันดี

                         แถมยังมีสายปัสสวะสอดผ่านท่อปัสสวะบริเวณตุ่มคริสตอริสไปยังกระเพาะปัสสวะอีก

ตลอดเจ็ดวันก่อนการเปิดแผลวีต้องใส่สายปัสสวะไว้ตลอด  เพื่อให้ปัสสวะไหลผ่านสายดังกล่าว

                         หลังจากเปิดแผล  ตอนนี้แหละเป็นความทรมานของแท้   แผลผ่าตัดเริ่มเจ็บน้อยลง  

กลายเป็นจี๊ดๆ เวลาขยับแรงๆ  ลุกเดินหรือก้าวขาได้แล้ว ไม่เจ็บมากนัก   การขับถ่ายก็ทำได้แล้วหลังจากหมอเปิดแผล

เค้าเอาท่อพลาสติกที่เสียบรูช่องคลอดออกให้แล้ว   แต่ทุกเช้า  กลางวัน  เย็น   ต้องทำการไดเรทคือการใช้แท่งพลาสติก

ทาวาสลีนหล่อลื่นแยงรูช่องคลอด  อีขั้นตอนนี้แหละทรมานโครตๆ  ตอนแยงแรกๆ ร้องไห้น้ำตาเล็ด..นึกถึงตอนโดนกลสิทธิ์

เปิดซิงประตูหลังเลยหละ  ขนาดมีวาสลินล่อลื่นนะนั่น  เจ็บมากๆ  แล้วหมอให้แยงคาไว้โดยใช้ผ้าอนามัยแบบมีหูดึงรั้งปิดกันไม่

ให้แท่งที่ว่าไหลกลับออกมา   คาทิ้งไว้หนึ่งชั่วโมง  ทำทุกวันสามเวลาวันละหนึ่งชั่วโมง

                           บอกตรงๆ ช่วงเจ็ดวันที่เหลือ..ทรมานตลอดที่ต้องแยงช่องคลอดด้วยแท่งไดเรท  

ซึ่งหมอห้ามไม่ให้มีเพศสัมพันธ์ในสามเดือนแรก   เพราะอาจทำให้แผลที่ผ่าตัดฉีกขาด แต่ให้ใช้แท่งไดเรทแยงช่องคลอดตลอด

เหมือนที่ทำในโรงพยาบาล  ต่างกันแค่ลดระยะเวลาเช้า..กลางวันเหลือสิบนาที  ส่วนกลางคืนหลังอาบน้ำก่อนนอน  

ค่อยทำทิ้งไว้หนึ่งชั่วโมง   หมอยังให้น้ำเกลือเป็นขวดๆ พร้อมกับเบตาดีนมาล้างแผลทาแผลอีก  หลังจากสามเดือน

หากเริ่มมีเพศสัมพันธ์ห้ามรุนแรง  ให้ค่อยเป็นค่อยไป   จนเริ่มเข้าทีเข้าทางก็สามารถทำได้เป็นปกติ

                            วีขอบอกว่า  สองเดือนเท่านั้นกลสิทธิ์ก็เปิดซิงวีแล้ว  กลไม่ยอมรงไม่ยอมรออีกแล้ว

ไม่งั้นลงแดงตายแน่ๆ กลบอกแบบนี้   เชื่อไหมการมีเพศสัมพันธ์กับวีทางประตูหน้าครั้งแรก  หลังเสร็จกิจกลสิทธิ์น้ำตาไหล

เค้าบอกว่าดีมาก  ขอบคุณมากที่ยอมเจ็บเพื่อเค้า  เพราะมันไม่ต่างจากประตูหลังเลย  บีบรัดได้หมด  ที่สำคัญขมิบตอดได้ด้วย

เพราะมันมีมัดกล้ามเนื้อตรงปากช่องคลอด  ส่วนภายในคือผนังลำไส้ใหญ่ทั้งหมด  แถมสะอาดเพราะไม่มีสิ่งสกปรกไหลผ่าน

เหมือนประตูหลัง  เยี่ยมไหมล่ะวงการแพทย์ไทย  ไหนใครบอกล้าสมัย  

                             หากคุณได้รับคำแนะนำหรือปรึกษาแพทย์ก่อน  ผู้เชี่ยวชาญของแท้จริงๆ ท่านก็จะให้คำแนะนำ

คุณได้เป็นอย่างดี  ที่สำคัญช่องคลอดแบบนี้ไม่มีหย่อนยาน  ไม่หลวม  ไม่มีตกขาว  แต่มีน้ำล่อลื่นด้วยหละ..เพราะคือ

ลำไส้ใหญ่เหมือนกัน   ขอบคุณอาจารย์หมอ  ขอบคุณอาลพ  ขอบคุณเงินของพ่อกล  ที่ทำให้วีมีวันนี้

                            อย่าลืมช่องคลอดแบบนี้ต้องใช้งานบ่อยๆ จนมันอยู่ตัวปัญหาที่จะตีบตันหรือลำไส้บิดจะหมดไป...

หากมันผ่านการใช้งานต่อเนื่องถึงสองปี แล้วอย่างวีคิดดูเองว่ากลสิทธิ์จะปล่อยให้ร้างลาหรือเปล่า นี่ไงทำให้เค้าทั้งหึงทั้งหวงวีตลอด

ขอบอกถึงขนาดปฏิเสธเสียงแข็งไม่ยอมบวชให้พ่อแม่พี่น้อง  เลื่อนมาเรื่อยเพราะไม่อยากห่างเมีย   จนบรรดาน้องต่างแม่  

หลานบวชกันไปเกือบหมดแล้ว  
  
                                ชีวิตรักของกลกับวี ผ่านร้อนผ่านหนาว สุข เศร้า เคล้าน้ำตา จนมีกันและกันในวันนี้ได้

ทั้งนี้ทั้งนั้น เพราะเราไม่เคยคิดจะปล่อยมือกัน เพราะเราไม่เคยเห็นแก่ตัว เพราะเรารักกันและสุดท้ายเพราะเราเข้าใจกันตะหาก  
  
                               เราพร้อมจะก้าวผ่านอุปสรรคต่างๆ ไปด้วยกัน  โดยไม่มีใครยอมปล่อยมือใครเป็นอันขาด

จนทุกวันนี้  พ่อแม่กลสิทธิ์  ครอบครัวของวีกับกลต่างภูมิใจที่เราสองคนรักกันมาได้ถึงขนาดนี้ พวกท่านจัดพิธีแต่งงานให้เรา  

ให้เราสร้างฐานะครอบครัวจนมีความสุขมากว่ายี่สิบปีแล้วค่ะ  

                             กลสิทธิ์ไม่เคยนอกใจวี  วันแรกกลเคยเป็นอย่างไร จวบกระทั่งวันนี้กลสิทธิ์ก็ยังเสมอต้น

เสมอปลายตลอด ที่ดีขึ้นคงเรื่องหึงหวง เริ่มจะลดลงได้มากเมื่อสิบสี่ปีผ่านมาแล้ว เพราะคงรู้แล้วว่าอยู่กันมาจนอายุปาเข้าเลขสี่  

วีไม่เคยทำให้กลระแวงว่าจะไปมีใครเลย  แต่ที่เค้าหึงคงเพราะมีคนมาขายขนมจีบภรรยาเยอะมั้ง   อันนี้วีเข้าใจกลนะ

                            ส่วนกลเอง  วีเปิดใจให้ไปเที่ยวผ่อนคลายได้บ้างบางเวลา  สังคมเพื่อนฝูงเพราะธุรกิจบางอย่าง

ก็พูดคุยกันในสถานที่ผ่อนคลายของผู้ชาย  หรือบางทีก็ต้องเลี้ยงรับรองลูกค้า   เพราะปัจจุบันเรามีธุรกิจของตนเอง  

มีความสุขกันดีไม่ลำบากยากจนไร  ไม่ต้องรวยล้นฟ้า   ไม่เป็นหนี้สินใคร   มีพอกินพอใช้ไม่เดือดร้อน  

แค่นี้เราสองคนก็มีความสุขมากแล้ว

                          สำหรับยอดชายแล้ว  ยิ่งเค้าได้เข้าใจศาสตร์แห่งศัลยกรรมทางการแพทย์..เพราะต้องพาเมีย

ไปตรวจร่างกายทุกปี  อีกอย่างวีต้องดูแลเรื่องความสวยความงามของตนเองตลอดเวลา ทำให้ดูไม่แกแม้อายุจะล่วงเข้า

เลขสี่ต้นๆแล้ว แต่ใครเห็นมักเข้าใจว่าวีอายุแค่สามสิบต้นๆ
      
                         เมื่อเมียดูไม่แก่  แล้วคิดว่ากลสิทธิ์จะยอมแก่เหรอค่ะ  นั่นหละยอดชายเค้าถึงต้องดูแลรูปร่าง

หน้าตาเป็นอย่างดี หรือดีเกินไปด้วยซ้ำ  หน้าดำยังหล่อเนียนคมเข้มรูปงามเหมือนหนุ่มๆ  กลับมีเสน่ห์มากกว่าเก่าอีก  

เพราะกลมีแววตาคมที่ดูอบอุ่น  เข้มมีเสน่ห์กว่าตอนเป็นหนุ่มอีก  สาวๆเห็นต้องเหลียวหลัง  แต่ก็อย่างที่บอก...

กลสิทธิ์ไม่เคยสร้างปัญหาเรื่องเหล่านี้ให้วีหนักใจเลยสักครั้ง  ยอดเยี่ยมไหมละยอดชายของปราณวี   คำพูดเดียวที่กล

ให้ความมั่นใจกับวีคือ


                                  “ผมรักวี..ตั้งแต่ที่รู้ใจตัวเองความรักของผมก็เพิ่มพูนมากขึ้นเรื่อยๆ ไม่มีสิ้นสุด หาได้ลดน้อยลง

เหมือนคู่รักอื่น..ที่รักกันใหม่ๆ ปานจะกลืนกิน  แต่อยู่นานไปกลายเป็นความเบื่อหน่ายจนเลิกลาในที่สุด  ไม่ว่าจะหญิงชายแท้  

หรือจะคู่ไหนอย่างไร พวกเขาไม่เข้าใจว่า...รักที่แท้จริงกว่าจะได้มาไม่ใช่ง่ายๆ...และที่ยากยิ่งกว่า คือทำอย่างไร

รักษารักไว้ตราบจนสิ้นลมหายใจ
”  คำพูดนี้ของกล..ทำเอาวีจุกแน่นหน้าอก  น้ำตาไหลอาบแก้ม  

ปราบปลื้มเต็มตื้นในหัวใจ..จนไม่สามารถบรรยายเป็นคำพูดได้เลย


                              จริงของกลสิทธิ์ทุกคำ  ความรักกว่าจะได้มาพานพบประสพเจอ  ไม่ใช่จะได้กันมาง่ายๆ  

และที่ยากยิ่งกว่าคือทำอย่างไรให้รักนั้นงอกงามและยั่งยืนตลอดกาล

                             สมัยนี้รักง่ายหน่ายเร็ว  เพราะอะไรนะหรือ  เพราะทุกคนมีตัวเลือก และมั่นใจในตัวเองผิดๆ  

ต่างก็คิดว่าตนเองมีดีไม่น้อยหน้า  จึงแคร์กันน้อยมาก  กลับเป็นเรื่องของความอวดดี   เห็นความรักเป็นเพียง

การเรียนรู้หาประสบการณ์

                            ตราบใดที่ยังคอยมองหาความรัก  ไล่ตามหาคนในฝันที่คุณต้องการอยู่เช่นนั้น  จงรู้ไว้เถิดว่า

คุณจะเป็นนักล่าฝันต่อไปไม่รู้จบ  แต่หากคุณลองทำตัวเป็นผู้หยุด  แล้วหันมาสำรวจตนเอง  หัดให้โอกาสคนที่ด้อย

ที่แย่  ที่ขาด  หรืออาจไม่ใช่คนดีที่สุด  คนสมบูรณ์ที่สุด  คนหล่อที่สุด  คนพร้อมที่สุด  สรุปไม่ใช่สเป็คที่คุณต้องการเลย

เพียงแต่เขาคนนั้นชอบคุณ   คุณพร้อมหรือไม่ที่จะเลือกคนที่รักเรา  ทั้งที่เขาไม่ได้เลิศหรูอย่างที่บอก  แต่ขอแค่คุณ

ลองเปิดใจอย่างจริงใจ  พร้อมที่จะเปลี่ยนไปพร้อมๆ กันกับเขา  ภายใต้หัวใจที่ร้อยรัดกันไว้ด้วยคำว่ารักเพียงคำเดียว

                            เมื่อนั้น  คุณจะได้พบแสงสว่างแห่งความรัก  ความมั่นคงแห่งชีวิต  เหมือนที่วีได้มันมาเหมือนกัน

“เพราะรัก...จึงเปลี่ยนได้”  พวกคุณหละ พร้อมที่จะเปลี่ยนเพื่อรักกันหรือยัง หรือคุณแค่รอให้เค้าเปลี่ยนเพียงฝ่ายเดียว  

โดยที่ตนเองไม่คิดจะเปลี่ยน   หากเป็นเช่นนั้นใช่รักจริงหรือ?  หรือแค่กิเลสสนองความต้องการ  ในเมื่อเรายังไม่เสียสละ

หรือมัวแต่คิดว่า..ตนเองได้เสียสละแล้ว  

                             แค่ที่ยอมลดตัวมาคบกับเค้า ก็คือการเสียสละของคุณ  นั่นคือคุณคิดผิดกันแล้วนะค่ะ  เพราะคนเรา

ศักดิ์และศรีเท่าเทียมกันในความเป็นมนุษย์  จิตใจต่างหากที่จะวัดสูงต่ำ  ‘ชั่วดีอยู่ที่การกระทำ   สูงต่ำอยู่ที่ใจคน’  

เพราะฉะนั้นขอให้งดงามในความรัก  ยอมที่จะเป็นผู้ให้  เพื่อจะได้เป็นผู้รับ  รักนั้นย่อมได้มาด้วยการให้และการเสียสละ

                            วีมิใช่คนโชคดี   หลายท่านที่คิดว่าวีโชคดีมาเจอกล   แต่อย่าลืมทุกท่านที่เริ่มต้นอ่านเรื่องวี  

ต่างพูดเป็นเสียงเดียวกันว่า  วีโชคร้ายที่มาเจอคนอย่างกล  บางท่านสาปแช่ง  กรวดน้ำคว่ำขันคนอย่างกลกันทั้งนั้น  

ต่างสงสารแล้วพากันเห็นใจวี  แต่มาวันนี้ความคิดของทุกท่านเปลี่ยน   ต่างมองว่าวีโชคดีที่มีกลเป็นคนรักและคู่ชีวิต  

เป็นรักแท้ที่น่าอิจฉา  พร้อมกับซาบซึ้งในความรักของเราทั้งคู่

                            วีอยากบอกว่า   วีไม่ได้โชคดีและกลก็ไม่ได้โชคดี   หากเราโชคดีเหรียญที่กลเสี่ยงต้องออกหัว

ไม่ใช่ก้อย  สวรรค์ต้องเป็นใจเราทั้งคู่ แต่ไม่ใช่เลย ที่เรามีวันนี้ได้ เพราะสามสิบลิขิตฟ้า  แต่เจ็ดสิบเราร่วมกันฝ่าฟัน  

ทุกอย่างจะสำเร็จได้ด้วยใจเราในมือเราตะหากที่ทำ   หาได้เพราะโชคชะตาฟ้าลิขิตแต่เพียงฝ่ายเดียว

                            เพราะฉะนั้น   ลองมองรอบข้างพวกคุณเสียแต่วันนี้  คนที่อยู่ใกล้ๆคุณ  

คนที่เดินสวนกันในท้องถนน  หรือใครที่คุณได้พบปะพูดคุยรู้จัก  เขาเหล่านั้นอาจคือคนที่ทำให้คุณรู้สึกว่าโชคดี

เหมือนที่วีเป็นก็ได้   คุณกล้าที่จะหยิบยื่นน้ำใจไมตรี  รอยยิ้มที่จริงใจ   และความหวังดีให้ใครก่อนหรือยัง  

หากยังจงลงมือทำเสียเถิดวันนี้ แล้วคำว่าโชคดี เทพีแห่งโชคชะตาจะอยู่ข้างคุณ อย่ามัวแต่เบ๊ะปากเมื่อหน้าตาเค้าไม่สวยไม่หล่อ

ขอบอกว่าเมื่อมีเงิน  คุณก็สวยหล่อกันได้ทั้งนั้น รูปร่างหน้าตาเป็นเรื่องรองจริงๆ ยิ่งปัจจุบันด้วยแล้ว ไม่ต้องกลัว

อยากทำหล่อทำสวยกันมากแค่ไหน ทำได้ดังใจปรารถนา แต่พื้นฐานจิตใจและความจริงใจตะหากที่คุณต้องมองให้ลึกถึงแก่นแท้

ขอให้ท่านโชคดีทุกๆคน ตอนหน้าเป็นบทส่งท้ายแล้วนะค่ะ และจะมาบอกเล่าเรื่องราวชีวิตของแต่ละคนที่มีบทบาท

เกี่ยวพันกับเราทั้งคู่ให้ได้รับรู้กันว่าใครเป็นอย่างไร?????????







พี่วีปิดจบบทส่งท้ายตอนหน้าแล้วนะค่ะ

สำหรับคนที่ต้องการจองหนังสือลงชื่อเข้ามาก่อนนะค่ะ

หากต้องการกันจริงๆ  เดี๋ยวนู๋จะเอารายชื่อและหลักฐาน

ขอร้องพี่วีกันอีกที   เพราะเพิ่งรู้ความตั้งใจว่าทำไมถึงทำแค่นี้

พี่เค้าไม่คิดว่าจะมีคนต้องการเยอะ  เค้าประมาณไว้แค่ราวๆ สามสิบเล่ม

ก็เยอะแล้ว  อีกยี่สิบเล่มหากไม่มีใครเอา  พี่เค้าจะเหมาซื้อไปแจกเพื่อนๆ

เนื่องในวันเกิด......สำหรับกลุ่มเพื่อนเก่าที่สนิทกันจริงๆ เท่านั้น  

อย่างที่บอกพี่วีไม่ต้องการทำหนังสือออกมาแล้วให้มองว่าทำนิยายขาย

แต่หากมีคนต้องการกันจริงๆ  นู๋จะเป็นคนเดินหน้าพูดให้เองค่ะ

แต่ยังไม่รับปากนะค่ะ   ลงชื่อแจ้งจองกันมาในกระทู้ก่อน  

รอแบบปกรูปเล่มออกมาก่อน  กรกฎาคม  หากยังยืนกรานต้องการกันอยู่

นู๋ค่อยลุยตอนนั้น  เพราะมันมีหลักฐานที่จะนำประกอบการพูดแล้วไง  

ไม่ใช่พูดไปก่อนเกิดผิดพลาดมา  นู๋ซวยแล้วไม่คุ้ม แหะ...แหะ...แหะ..


สำหรับน้องที่ฝากถามมาว่า   สถาบันที่พี่วีอบรมคือที่ไหนอย่างไร

ขอตอบแทนเลยแล้วกัน  มีเยอะแยะตอนนี้ดังๆ ก็จอร์ดโรเบิร์ทพาวเวอร์ไง

สถาบันมาตรฐานสากลด้านพัฒนาการบุคลิกภาพ  เหล่าศิลปินดาราเข้าไป

ใช้บริการกันเยอะแยะ  ส่วนเรื่องคอร์สสอนการใช้เสียงนั่น  เมื่อก่อนพี่วีฝึกกับ

ทีมร้องเพลงสวดสรรเสริญพระเจ้าในโบถส์  ประมาณนักร้องโอเปร่าประสานเสียง

แล้วก็เข้ารับการเลียนเสียงจากทีมนักพากษ์อีกที   จากนั้นนำมาประยุกต์ปรับใช้เอา

จนคล่องตัว  หากน้องนู๋หรือผู้อ่านที่อยากลองตอนนี้โรงเรียนดนตรีเค้าก็มีสอน

เรื่องการฝึกไล่บันไดเสียง  ตลอดจนการคอลโทรลเสียงสูง  กลาง ต่ำ

ไม่งั้นคงไม่เห็นพี่มัมโลคานิก  กับพี่ซันนี่ยูโฟว์  ที่พวกพี่เค้าร้องหรือพูดเลียนเสียง

ผู้หญิงกันได้ซะเนียนใช่ไหม   หรืออีกหลายๆ คนที่สามารถใช้เสียงผู้หญิงได้

แบบไม่ต้องผ่าตัดกล่องเสียงกันเลย  ทีนี้เข้าใจแล้วชิมิ....อิอิอิ...


Luk.
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 09-05-2011 14:56:46 โดย luxilove »

ออฟไลน์ uaeb

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 759
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +33/-1
Re: @@โดยLuk{เพราะรัก..จ$
«ตอบ #1862 เมื่อ09-05-2011 14:45:00 »

 :z13: :z13: :z13:

ไปอ่านก่อนะคะ

..............................

อ่านแล้วรู้สึกซึ้งมาก

พี่กลกะพี่วีเปนคู่แท้กานจิงๆ

ปล.รุสึกใจหายจังที่คิดว่าตอนหน้าจะจบแล้ว ถึงแม้ว่าไม่ได้รุจักพี่ทั้งคู่แต่พอได้อ่านแล้วรุสึก
เหมือนเปนส่วนหนึ่งไปด้วย T^T ถ้าจบแล้วคงคิดถึงพี่ทั้งคู่แย่
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 09-05-2011 15:19:42 โดย uaeb »

ออฟไลน์ ณยฎา

  • ขอเพียงมีเธออยู่คู่ฉัน แม้นหลับก็มิฝันถึงสิ่งใด
  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 496
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +64/-3
ได้ประสบการณ์ แง่คิด มุมมองหลายๆอย่างจากนิยายเรื่องนี้

ใจหายที่เรื่องราวจะจบลง แต่ยินดีด้วยกับความสุขของคนสองคนที่ผ่านอุปสรรคมากมายมาด้วยกัน

+1 ให้ค่ะ

ออฟไลน์ DEMON3132

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1704
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +170/-1
เข้าโรงพยาบาลมาตั้งแต่ 25 เมษายน เพิ่งออกจากโรงพยาบาลได้ 2 วัน ทำให้ไม่ได้เข้ามา
จองหนังสือค่ะอยากได้ด้วย ขอจองสัก 1 เล่มแล้วกันนะคะ

ออฟไลน์ malula

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7208
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +622/-7
ขอบคุณพี่วีมาก ๆ ที่มาถ่ายทอดเรื่องราวชีวิต ความรัก และประสบการณ์ "เปลี่ยน"
ข้อแนะนำการใช้ชีวิตคู่ มีประโยชน์มาก ๆ เลยค่ะ
จะมีใครสักกี่คนที่เปลี่ยนเพื่อใครบางคนได้ขนาดนี้
พี่วีหนูรักและศัทธาพี่จังเลย
ขอบคุณ luk ที่นำเรื่องราวดี ๆ มาแบ่งปัน

ออฟไลน์ MeepadA

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1069
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +61/-3
อ่านแล้วมันรู้สึกอิ่มเอมในหัวใจ มันตื้นตันใจบอกไม่ถูกเลย ความรู้สึกมันมีเยอะแต่ไม่รู้จะบอกพี่ๆอย่างไร ขอกล่าวสั้นๆว่าขอให้พี่มีความสุขมากๆครับ  :กอด1:

ออฟไลน์ Piaanie

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1225
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +119/-2
เพิ่งเข้าใจความรู้สึกของสาวประเภทสอง การที่เราจะแปลงเพศนี่บางทีไม่ได้ทำเพื่อตัวเองอย่างเดียว แต่เราทำเพื่อคนที่เรารัก
ซึ้งมากๆเลยค่ะ  :กอด1:

สำหรับเราแล้ว การที่อยู่ต่างประเทศ (ตอนนี้อยู่สวีเดนจ๊ะ) ทำให้เห็นความเสรีทางด้านเพศที่เยอะมากกว่าที่ประเทศไทย
ช+ช / ญ+ญ สำหรับที่นี่แล้วมันมีให้เห็นมากมายจนเป็นเรื่องธรรมดา แต่สำหรับการแปลงเพศเลยนี่ ยังจัดได้ว่าน้อย อาจจะเพราะรูปร่าง
ที่ออกจะลำบากไปซะหน่อยในการที่จะทำให้ดูว่าเป็นหญิงแท้ แบบเราชาวเอเชีย คนยุโรปตัวยังกับตึก  และที่สำคัญเค้าก็มองว่า การที่หนุ่มก้ามปู
2คนจะจูงมือกันเดิน คลอเคลีย หนุงหนิงกันในที่สาธารณะ มันไม่ใช่เรื่องน่ารังเกียจอะไร ก็เลยไม่ได้ดินรนเปลี่ยนสภาพให้กลายเป็นหญิง

พออ่านมาถึงบทนี้ ก็ทำให้เข้าใจเพิ่มมากขึ้นไปอีกว่า ลิขิตฟ้า หรือ จะสู้น้ำมือคน เราเลือกเกิดไม่ได้ แต่เลือกที่จะเป็นได้
ขอบคุณ คุณวี ที่ยอมให้พวกเราได้รับรู้เรื่องส่วนตัวในหลายๆเรื่อง ขอบคุณสาระดีๆ ที่ให้เราได้รับรู้ ขอบคุณความรักที่สวยงามของคุณทั้งคู่

ปล. จะตั้งตารอหนังสือนะคะ ค่าส่งคงแพงกว่าค่าหนังสือแน่ๆ แต่ไม่เป็นไร ศรีทนได้ 555+ :o8:

โจ๊กกุ้ง

  • บุคคลทั่วไป
'เพราะรักจึงเปลี่ยนได้' จริงๆ ซึ้งมาก ขอบคุณคำสอนและข้อคิดดีๆที่แทรกมาในเรื่องด้วยนะคะ :L2:

ออฟไลน์ i-love-you

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 716
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +39/-3
พี่กล+พี่วี สวดยอดดดดดดดด

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ Pumpkin

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1185
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +163/-8
อ่านแล้วรู้สึกเจ็บเลยอ่ะ แค่คิดก็ทรมานแล้วการผ่าตัดเนี่ย พี่วีสุดยอดมากเลยอ่ะ

jedi2543

  • บุคคลทั่วไป
เป็นเรื่องที่ดีมากๆ ค่ะ อ่านแล้วซึ้งใจและให้กำลังใจดีมาก ชอบค่ะ

ออฟไลน์ BEN*_*MOS

  • เด๊กน้อยเลือดกรุ๊ปY
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1864
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +52/-0
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆนะคะ ขอบคุณ คุณlux นะคะทีนำเรื่องราวดีๆมาลงให้อ่าน ขอบคุณพี่วีกับพี่กลที่สอนให้ได้รู้ถึงเรื่องความรักที่แท้จริง และสอนให้ได้รู้ในหลายแง้มุมในความรัก การใช้ชีวิต การปรับเปลี่ยนตัวเองเพื่อคนที่เรารัก

นับถือพี่วีจริงๆค่ะ พี่วีต้องทรมานมากระหว่างการรักษาตัวมันเจ็บมากแน่ๆเลยอ่า ชอบเรื่องนี้มากๆเลยค่ะ สาระดีมาก พี่สาวของหนูอ่านยังติดเลย นั่งอ่านกันสองคนหน้าคอม อิอิ

ปล.ตั้งหน้าตั้งตารอหนังสืออยู่นะคะ^^

ออฟไลน์ kokikung

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1594
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +133/-3
โหสุดยอดและ
ไม่คิดว่าคนๆนึงจะยอมเปลี่ยนแปลงอะไรได้ขนาดนี้เพื่อคนที่รักได้
สุดยอดด  :sad11:
ถ้าถามว่าเราจะยอมเปลี่ยนขนาดนี้ได้ไหม ตอยเลยไม่ได้คุณวีสุดยอดและ
หาที่เปรียบไม่ได้อีก ไม่สงสัยเลยทำไมสามีรักและหลง และหวง ขนาดนี้
สนุกมากก  ทั้งซึ้ง สุข อะไรตลก ครบรสชาติจริงๆๆๆ
เพราะรักกันจริงๆๆถึงเปลี่ยนได้ขนาดนี้

yayee2

  • บุคคลทั่วไป
สามสี่วันมานี่ไม่ค่อยว่าง เข้าบอร์ดมาวันนี้เรื่องราวของคุณวี
ดำเนินมาจนใกล้จะถึงบทส่งท้ายแล้ว
บอกได้เลยว่า เรื่องนี้ได้เปิดโลกทัศน์ผู้อ่านให้กว้างขึ้นจริงๆ
เรื่องราวของคุณวีให้ทั้งอารมณ์ความรู้สึกที่หลากหลายแก่ผู้อ่าน ได้ทั้งความรู้
ให้ทั้งข้อคิด และแบบอย่างดีๆ อันจะนำไปใช้ในการดำเนินชีวิต ตั้งแต่ชีวิตวัยรุ่นวัยเรียน
จนถึงวัยทำงานและการใช้ชีวิตคู่ ให้มีคุณภาพและมีความสุข
ขอบคุณทั้งคุณวี และน้องLUXมากๆเลยนะคะ

ออฟไลน์ sweardear

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 93
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +4/-0
อึด อดทนกันดีอ่ะคะ เฮ้อ จบแล่ว คอยดูต่อว่าคนอื่นๆในเรื่องจาเป็นยังไงกันบ้างเน๊าะ
พี่กลหึงวีได้เด็ดขาดจิงวุ้ย อิอิ
เง้อ ขอให้มีความสุขต่อไปยิ่งๆขึ้นไปน้าค้า :call:

ออฟไลน์ yakusa

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 340
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +28/-0
ไม่อยากยอมรับว่าเป็นคนหนึ่ง ที่ไม่รู้ว่ารักจริงเป็นอย่างไร

แต่ตอนที่อ่านเรื่องของพี่วี ก็รู้ว่ารักจริง นั้นมีอยู่

ก็ขอให้พี่เข้าใจกันและกันอย่างนี้ตลอดไปนะค่ะ :L2:

การเปลี่ยนแปลงแบบของพี่มันดูยิ่งใหญ่มาก

เมื่อคิดว่าเราจะต้องเปลี่ยนตัวเองเพื่อใครสักคนมากขนาดนี้

ถ้าพี่กลทำให้เสียใจเมื่อไหร่นะ  :angry2:หนูสั่งเก็บ  (มาเฟีย) :z6:

ออฟไลน์ SoN

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2965
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +123/-15

debubly

  • บุคคลทั่วไป
 :n1:

เพราะคำว่ารัก คำว่าเรา ถึงมีวันนี้ได้

พวกพี่เจ๋งมากกกกกกกกกกกกก


 :กอด1: :L2: :3123:

ออฟไลน์ namngern

  • Flowers need to bloom
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1848
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +200/-2
Re: @@โดยLuk{เพราะรัก..จ$
«ตอบ #1879 เมื่อ09-05-2011 16:23:55 »


ในที่สุดก็มีวันนี้ได้ เฮ้อออ สุดยอดเลยคะ
พี่กลกับพี่วีน่ารักมากๆ รักกันไปนานๆนะคะ
พี่วียอมเปลี่ยนแปลงทุกอย่างจริงๆ
ใครว่ารักแท้ ไม่มีในโลก ตอนนี้มุกขอเถียงขาดใจ
ทำไมจะไม่มี ก็พี่กลกับพี่วีเนี่ยะ เห็นๆ 555

เป็นกำลังใจให้นะคะ จะจบแล้วหรอเนี่ยะ เห้อออ
ตอนต่อไปตอนสุดท้ายแล้ว T T ความจริงมุกเองก็อยากได้หนังสือนะคะ
แต่ตัวมุกเองไม่มีงบ เหอๆ ขอติดตามในบอร์ดแล้วกันคะ

ยังไงก็รักพี่วีพี่กลเสมอ คุณ Luk ด้วย ฮ่าๆๆๆ
+1 ให้นะคะ (:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Re: @@โดยLuk{เพราะรัก..จ$
« ตอบ #1879 เมื่อ: 09-05-2011 16:23:55 »





ออฟไลน์ DraCo_SLa13

  • I swear that, will love Super Junior forever..........
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2123
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +314/-3
พี่วีค่ะ  สุดยอดค่ะ  สุดยอดมากๆค่ะ  นับถือใจพี่จริงๆ

หนูฟังพี่เล่าแล้วแบบว่าหวาดเสียวมากๆอ่ะคะ

ออฟไลน์ fuku

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4479
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +462/-20
อ่านจบเรื่องเราคิดว่าคุณกลโชคดีที่พบคุณวี

แต่อ่านจริงๆ แล้วกลับคิดว่าทั้งคู่โชคดีที่ได้พบกัน
และที่ยอดเยี่ยมจริงๆคือ ทั้งคู่พบรักแท้ของกันและกัน
จะมีซักกี่คนที่ได้เจอแล้วรักษาเอาไว้ได้

ขอบคุณสำคัญเรื่องดีๆ ที่ทำให้คิดถึงความรักที่สวยงามนะคะ

ออฟไลน์ kitty

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3289
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +258/-7

ออฟไลน์ monoo

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1957
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +101/-4
ขอบคุณนะคะ พี่วี พี่กล และน้อง Luk สำหรับเรื่องดีๆ ที่น่าอ่าน และน่าเก็บเป็นอย่างมาก  :L2:
สุดๆเลยอ่ะ ระหว่างตอนแรกกับตอนจบ คนเราเปลี่ยนได้จริงๆ
อยากเปลี่ยนตัวเอง มั้งจัง ก๊ากกกกกกกก
ตอนพิเศษษษษษ อย่าเพิ่งหายไปเลย นะ นะ นะ  :m13:
T___T จะขอยืนยัน ยืนยัน ว่าจะจอง 1 เล่ม ต่อไปปปปป อิอิ
 :กอด1: พี่วี & พี่กล และ น้อง Luk


mini

  • บุคคลทั่วไป
ก่อนอื่นต้องขอมอบ  :L2: ให้วีก่อนเลย

จากที่ได้อ่านตอนผ่าตัดเสริมเต้านม ฟังจากที่เล่า

มันสุดจะทรมาน  อ่านแล้วรู้สึกว่าความรักของคนเรา

มันมีอิทธิพลมาก  สามารถทำให้คนอดทนได้เพื่อคนที่รัก

แต่กลก็ตอบแทนความรักและความอดทนของวีได้ดีมาก  อ่านแล้ว

รู้สึกว่าวีและกล  เกิดมาเพื่อเป็นคนของกันและกันจริง ๆ

ในยามที่อีกคนเจ็บปวด  อีกคนพร้อมที่จะให้กำลังใจพร้อมที่จะอยู่ใกล้ ๆ

และพอมาอ่านตอนแปลงเพศ  ตอนที่ยังไม่ได้อ่านก็คิดว่ามันน่าจะเจ็บกว่าตอน

ทำหน้าอกแน่ ๆ  แต่กลายเป็นว่าเจ็บน้อยกว่า  ต้องขอบคุณที่วี

อธิบายถึงขั้นตอนการเตรียมตัวก่อนการผ่าตัด วิธีการผ่าตัด มันเป็นสิ่งที่ตัวเองไม่เคยได้รู้

โชคดีที่วีได้ถ่ายทอดให้ฟัง  ทำให้เข้าใจความยากลำบากของชายที่จะกลายเป็นหญิง

ว่ามันคือที่สุดของความทรมานจริง ๆ   ไม่รู้จะเม้นท์อะไรต่อแล้วรู้แต่ว่าพอได้รับรู้ว่า

ชีวิตของวีและกลมีความสุข  หลังจากผ่านมรสุมอะไรด้วยกันมามากมาย  เราที่เป็นผู้อ่าน

รู้สึกดีใจ  และมีความสุข  ตามไปด้วย  ขอให้ทั้งสองมีความสุขยิ่ง ๆ  ขึ้นไปนะ

ขอเป็นกำลังใจให้เสมอ   :กอด1:



และที่ขาดไม่ได้ก็ต้องขอบคุณ น้อง Luk ที่ขยัน Post นะ  และจะรออ่านบทส่งท้ายจ้า

ออฟไลน์ Shock_n2n

  • Deep cute...
  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 488
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +32/-0
เป็นเรื่อง หนึ่งที่อ่านแล้วไม่เคยจะเบื่อเลย
 ตั้งแต่ ตอนแรก ยัน ตอนสุดท้าย
แล้วต้องขอ อภัย ที่ไม่ได้โพส รีพราย เลย
แต่ ตอนนี้ อดไม่ได้จริงๆ เพราะเนื้อ หา
มันโดน อ่ะ จริงนะ หุหุหุ ทำให้ได้เห็น
มุม มอง ในรูป แบบ ที่ใหม่ๆ ไม่เคยคิดเลยนะเนี่ย
ว่า จะมีคนเปลี่ยนเพราะรัก ขนาดนี้ หุหุหุ
เป็นเราก็เปลี่ยน นะ เราชอบ จังเลย อ่ะ
ตอนที่ เจ้า ของเรื่อง มาแนะนำ ในหลายสิ่ง หลายอย่าง
ชอบมากก็ ตอนทำ หน้าอกแหล่ะ เห็นภาพ เลย
และก็เป็นแนวทางนะเนี่ย กะลัง หาข้อมูล พวกเนี่ยอยู่เชียว
ขอบคุณค่ะ พี่ วี & Luk สำหรับ เรื่อราวดีๆ และน่าประทับใจ
หุหุหุ  :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
+1 ไปเลย หุหุ  :pig4: :pig4:

ployyunho

  • บุคคลทั่วไป
 o13 ได้ความรู้และแนวคิดมากมายในตอนเดียว เห็นด้วยว่า ก่อนจะได้ความรักเราควรรู้จักการให้ก่อน
คนสมัยนี้เห็นความรักเป็นเรื่องง่ายไปซะหมด เพราะความเจริญและความทันสมัยบางทีก็เป็นดาบสองคม ฉาบฉวย
บางคนก็รักในรูปร่างหน้าตา ฐานะการเงินของกันและกัน จนบางทีก็แยกไม่ออกว่ารักหรือใคร่กันแน่
ชื่นชมในความรักแท้ของพี่ทั้งสองที่ร่วมฝ่าฟันกันมาจนมีวันนี้ได้ แล้วยังถ่ายทอดข้อคิดเป็นแบบอย่างให้เราได้อ่านกันอีก ขอบคุณมากค่ะ
ยืนยันคำเดิม ไม่อยากให้เรื่องนี้จบตอนหน้าเลยจริงๆ มันต้องเหมือนขาดอะไรในชีวิตแน่ๆ พี่วีอย่าทิ้งให้กระทู้ร้างน้า แวะมาทักทายกันบ่อยๆนะคะ :L2:

ออฟไลน์ jamesnaka

  • วิหคเหมันต์
  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 152
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +12/-1
ดีใจที่ได้รู้ว่าปัจจุบันนี้ คุณกลกับคุณวี ยังรักกันดีและความสุข

เรื่องราวของคุณวีเป็นตัวอย่างที่ดีแก่ใครๆหลายคนเลยทีเดียวค่ะ

ไม่ว่าจะเป็นคำสอน แง่คิด รวมไปถึงการใช้ชีวิตคู่

สรุปแล้ว ชอบเรื่องราวของคุณวีมากๆค่ะ

ขอบคุณคุณวีและ คุณLux ค่ะ :pig4:

ออฟไลน์ fc_fic

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2590
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +84/-7
คนใจดี ช่วย แบ่ง post ให้ด้วยค่ะ อ่านบนมือถือไม่ได้ค่ะ 3 บทท้ายค่ะขอบคุณค่ะ

ออฟไลน์ roseen

  • เก็บความทรงจำที่ดีๆของวันวาน เพราะมันคือกำลังใจของวันนี้
  • เป็ดHades
  • *
  • กระทู้: 8646
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +947/-16
 :กอด1: :กอด1:น้องวี นายกลโชคดีทีเจอคนรักจริง


 :L1: :L1:

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด