Room 7
ผมเดินเอาร่างกายอันอ่อนล้าไปพิงไว้กับแผงปุ่มกดลิฟท์หลังจากที่กดไฟขึ้นไว้ที่เลข3 อย่าหาว่าแค่3ชั้นทำไมต้องกดลิฟท์ให้โลกร้อนเล่นๆเลยครับ ตอนนี้มันเหนื่อยเกินกว่าจะขึ้นบันไดแล้วครับ
ผมก้มมองท้องตัวเองที่ส่งเสียงร้องโครกๆ ก็ตอนนี้มันล่อไปซะ5ทุ่มแล้วนี่ครับข้าวปลาก็ยังไม่ได้กินแถมขากลับจากภารกิจผมก็รีบร้อนจนไม่ได้ซื้อข้าวเข้ามาอีก คืนนี้ก็คงต้องทนหิวไปอีกตามเคย...เฮ้อออออออ...
มือขวากระชับกระดานขนาดเอ2ในมือให้มั่นในขณะที่ลิฟท์เปิด ส่วนมือซ้ายก็ควานหากุญแจในกระเป๋ากางเกง ผมไขมันลงในกลอนประตูของห้อง330
“วันนี้วู้ดดี้จะพาคุณไปทำความรู้จักกับ.....” เสียงทีวีดังหนวกหูออกมาจนผมต้องส่ายหน้าอย่างเอือมๆ วิรัลนั่งจ๋องอยู่หน้าไอ้จอสี่เหลี่ยมนั่นตาไม่กระพริบขนาดว่ามีตาข้างเดียวนะ ผมไม่แปลกใจเลยที่คนอย่างมันจะดูรายการที่สอดรู้สอดเห็นเรื่องชาวบ้านอย่าง’วู้ดดี้เกิดมาคุย’ อันที่จริงผมว่ารายการนี้เกิดมาเพื่อคนอย่างมันเลยล่ะ ในใจผมนึกอยากจะถามว่าตอนยื่นคะแนนมึงยื่นผิดคณะรึเปล่า?....น่าจะไปเรียนนิเทศนะมึงอ่ะ
ผมถอดรองเท้าผ้าใบเก่าๆแล้วเขี่ยมันไปไว้ข้างๆประตูอย่างไม่ใส่ใจ ผมลากกระดานหนักๆนั่นไปโยนทิ้งไว้ที่มุมหนึ่งของห้อง ไอ้วิรัลยังคงไม่ละสายตาออกจากวู้ดดี้ที่กำลังทำหน้าที่สาระแนเรื่องชาวบ้าน ไม่รู้หน้าเหมือนพ่อเหมือนแม่ที่บ้านมันรึเปล่า ผมส่ายหัวขำๆกับใบหน้าจริงจังของมัน
โครกกกกกกกกกกกกกกกกก...อ่า...ไม่ต้องตกใจครับ เสียงท้องผมเองแหละ แหะๆๆ ผมเอามือลูบท้องป่อยๆ เหมือนว่าท้องผมจะร้องเสียงดังพอที่วิรัลมันจะเลิกสนใจวู้ดดี้แล้วหันมาจ้องหน้าผมแทน
“มึงไปตายอดตายอยากมาจากไหนวะเนี้ย” มาถึงก็กวนตีนกูเลยนะครับคุณวิรัล “แล้วดูดิ๊!! มึงจะช่วยถอดรองเท้าให้มันดีๆไม่ได้เลยรึไงภคิน แล้วนี่กูยังไม่ได้เคลียร์ที่เมื่อคืนมึงเอานมกูในตู้เย็นไปกินเลยนะ”
ผมส่ายหน้าเอือมๆ...กูยิ่งเหนื่อยๆอยู่เปิดห้องมากเจอไอ้ปากกรรไกรเวรนี่บ่นแว้ดๆใส่ไม่หยุด
“ถ้ามึงบ่นอีกกูจะกินนมมึงแทน” เออ..เงียบไปเลยนะมึง แน่จริงก็พูดต่อดิวะ กูกินจริงๆด้วย(อ้าว!!)
มันค้อนควับหนึ่งด้วยตาข้างเดียวก่อนจะไปสนใจวู้ดดี้แทนผม ซึ่งก็ดีละ ผมรีบเข้าห้องนอนไปเอาเสื้อผ้ามาอาบน้ำคือถึงผมจะโสโครกแค่ไหนแต่เหงื่อออกขนาดนี้ไม่อาบก็คงไม่ไหวล่ะครับ อีกอย่างรีบอาบรีบนอนจะได้ไม่ต้องหิวข้าวมาก
“อ้าว” ผมชะงักไปนิดหน่อยที่เปิดประตูมาเจอมันยืนอยู่ห้องน้ำ ปวดเยี่ยวจนต้องมารอรึไงวะ??
“มึง..” วิรัลทำหน้าอ้ำๆอึ้งๆเหมือนจะพูดอะไรสักอย่างแต่แม่งก็ไม่พูดซะที
“ถ้ามึงไม่มีอะไรก็เขยิบไปกูจะไปนอนละ” ไม่ได้เหวี่ยงนะครับแต่กูเหนื่อยและหิวจนไม่มีอารมณ์ฟังมึงบ่นอะไรแล้ว
“บะ...บนโต๊ะอ่ะ มีอะไรอยู่ไม่รู้”
ตาโตๆนั่นมองหน้าผมแว๊บหนึ่ง “จัดการให้ด้วย กูไปนอนละนะ” แล้วมันก็เดินเข้าห้องนอนไปเลยครับ ทิ้งให้ผมเกาหัวตัวเองแบบงงๆ บนโต๊ะมีอะไรวะ?...แมลงสาบ? จิ้งจก? ตุ๊กแก? หรือนางเอกหนังโป๊????
ผมเดินจ้ำอ้าวไปที่โต๊ะกลางห้องนั่งเล่นทันที ข้าวต้มปลาร้อนๆในถ้วยส่งกลิ่นหอมฉุยจนท้องผมดังขึ้น แต่ไม่เท่าปากผมที่ตอนนี้มันยกยิ้มซะจนเอาลงไม่ได้
ทำตัวน่ารักๆก็เป็นนี่หว่า...ที่จริงวิรัลมันก็เป็นคนดีนะครับ ถ้าไม่นับที่มันชอบปากกรรไกรและสอดรู้สอดเห็นเรื่องชาวบ้านเขาไปทั่ว อย่างน้อยเวลาผมทำอะไรโสโครกในห้องมันก็คอยเก็บกวาดให้ถึงหลังจากนั้นจะตามมาด้วยสารพัดคำบ่นก็เหอะ โดยเฉพาะเรื่องสูบบุหรี่ในห้องนะเล่นเอาผมหูชาเลย มึงไม่เข้าใจรึไงว่าออกไปสูบที่ระเบียงมันร้อน แดดมันส่องอ่ะ
ผมเอาช้อนเขี่ยๆถ้วยเปล่าไปมาพลางคิดถึงอีกคนที่มันเข้าห้องนอนไปแล้ว สมัยมันอยู่โรงเรียนนี่เซี้ยวน่าดูเลยครับ ชอบมีเรื่องวิวาทจนโดนตีประจานหน้าเสาธงบ่อยชะมัดเพราะงี้แหละผมถึงจำหน้ามันได้...ทำตัวเด่นซะขนาดนั้น
อันที่จริงหน้าตามันก็น่ารักดีนะครับ ตาโตๆ จมูกดูรั้นๆสมนิสัยมันดี แต่ไม่รู้มันเอานิสัยขี้บ่นเป็นแม่มาใช้ทำไม ผู้ชายเหี้ยไรแม่งบ่นมากยิ่งกว่าแฟน....
แฟน!!!!!! ตายห่า!!!พูดถึงแฟนผมก็สะดุ้งนึกขึ้นได้ว่ายังไม่ได้ส่งเมจเสจบอกฝันดีให้แอมเลยนี่นา...แย่ละ เกิดงอนขึ้นมาผมยิ่งเป็นพวกไม่ชอบง้อคนอยู่ด้วย...เฮ้อออออออออ....
.............................................................................
......................................................
...................
......
ฉันนั่งยิ้มลำพัง หัวเราะลำพัง สุขยิ่งกว่าทุกครั้งที่ผ่านมา ตั้งแต่ได้พบกับเธอนั้น เรื่องจริงกับความฝัน เกิดขึ้นด้วยกันทันตา~เชี่ยเอ๊ย...กูเกลียดเสียงนี้!!!!
ผมเบ้หน้าอย่างหงุดหงิดควานหาโทรศัพท์มือถือตัวเองที่ส่งเสียวร้องปลุกตอน7โมง โอ๊ย...ไม่อยากตื่นจริงๆให้ตายเหอะครับ!!! ผมไม่อยากได้ยินเสียงพี่บุรินทร์เลยจริงๆถึงเพลงพี่จะเพราะก็เถอะ...ขอโทษด้วยครับพี่
ครับ...ผมอยากจะหยุดเวลานี้ ตั้งแต่วินาทีที่นาฬิกาดังขึ้นมา...(กรุณาใส่ทำนองตอนอ่านด้วยครับ)
เวลาตื่นนอนเช้าๆนี่มันเหี้ยจริงๆครับ ผมรู้สึกเหมือนเพิ่งหลับไม่ถึง2ชั่วโมงด้วยซ้ำไป...แล้วก็ต้องตื่นมามีชีวิตที่วุ่นวายอีกแล้ว ผมลุกอย่างเตียงนอนอย่างเอื่อยเฉื่อยไม่อยากออกจากเตียงเลยครับ
หัวเหอยุ่งไม่เป็นทรง ใครมาเห็นเดือนมหาลัยตอนนี้คงได้ขายหน้าเขาแน่ล่ะครับ เฮ้อออออ...
ผมงัวเงียหยิบเสื้อผ้าผ้าเช็ดตัวเดินลากสังขารเข้าห้องน้ำได้ด้วยสภาพไม่สมประกอบนัก เช้าขนาดนี้จะเอาอะไรกับกูนักหนา
มือซ้ายผมบีบยาสีฟันลงไป มือขวายัดมันเข้าปาก และ....
พรวดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!เชี่ย!!!ใครเอาแปรงฟันกูไปทำอะไร??? ทำไมแม่งเผ็ดงี้ ไม่เผ็ดธรรมดานะ เผ็ดเหี้ยๆ!! เหมือนเอาไปถูพริกมาอย่างงั้นแหละ และความเหี้ยมันอยู่ตรงที่ว่าแผลที่ปากผมยังไม่หายดีเลยแม่งยิ่งแสบจนน้ำตากูแทบไหลเลยล่ะครับ
“อูยยยยย...” ผมครางพลางวักน้ำขึ้นมาถูปากหวังว่าความแสบที่แผลมันจะบรรเทาลงไปบ้าง ตาสว่างหายง่วงเป็นปลิดทิ้งเลยครับ ขนาดผมที่มีแต่คนบอกว่าเป็นพวกหน้าตายแต่ดูหน้าตัวเองในกระจกตอนนี้มันเหยเกซะจนทุเรศ
ตอนนั้นหัวสมองอันชาญฉลาดของผมก็เริ่มทำงาน...
เป็นแค่ไส้เลื่อนอย่างเดียวมันคงไม่พอซะแล้วมั้ง...ไอ้กรรไกร!!!!...............................................................................
.................................................
............................
........
“อ้าว...มึงไม่ไปเรียนเหรอ” ไอ้ปากกรรไกรส่งสายตาเยาะเย้ยเป็นนัยๆมาให้ผม ผมเห็นมันแอบขำด้วย แน่ละครับปากผมบวมขนาดนี้คงบากหน้าไปเรียนไหวหรอก ผมทำหน้านิ่งๆแต่แอบยกมุมปากน้อย
....แล้วมึงจะได้รู้วิรัล ว่าการเล่นกับกูน่ะมันไม่ง่ายขนาดนั้น...มันเอาผ้าขนหนูพาดบ่าเดินเข้าห้องน้ำไป ผมนั่งรอจังหวะสักพักหนึ่งจมเริ่มได้ยินเสียงมันแปรงฟันจึงลุกขึ้นเปิดประตูเข้าไปในห้องน้ำ
“อึงเอ้าอาอำไอ” โอเคถึงกูฟังไม่ออกกูก็เดาได้ว่า’มึงเข้ามาทำไม’ ผมมองหน้ามันที่เอียงคออย่างน่ารัก...เออ น่ารักแต่ก็น่าตื๊บด้วยในเวลาเดียวกัน
ผมแสร้งทำเป็นเหลือบมองแปรงฟันที่อยู่ในมือมัน “แปรงฟันมึงเหรอ?”
“อือ” มันก็ไม่ค่อยสนใจยังคงแปรงฟันไปตามเรื่องตามราว
ผมโน้มใบหน้าลงไปใกล้ด้านหลังใบหูของมัน ก่อนเอ่ยช้าๆ....
“โทษทีว่ะ เมื่อเช้าก็เพิ่งจะเอาขัดรองเท้าไป”พรวดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!แหม...อาการเดียวกับกูเมื่อเช้าเลย ให้มันได้แบบนี้สิครับ เยี่ยม!! ปฏิกิริยาตอบสนองผมให้10เต็ม10เลยครับ เอาซะจนผมกลั้นหัวเราะไม่อยู่ตัวงอไปหมดแล้ว
“แค่ก...แค่ก...มะ...มึงเล่นเหี้ยอะไร”
“เล่นอะไรกัน? ก็กูเห็นมันวางอยู่ของใครก็ไม่รู้เลยเผลอเอาไปขัดรองเท้า ก็เหมือนกับคนเอาแปรงฟันไปฝานพริกอ่ะมึง คล้ายๆกันแหละ” ผมยักคิ้วหนาๆขึ้น รู้ตัวครับว่าทำหน้าแบบนี้จะยิ่งกวนตีนเป็นพิเศษซึ่งแลดูจะได้ผลดีเยี่ยมเลยเพราะไอ้ตัวเล็กตรงหน้านี่ดูหัวฟัดหัวเหวี่ยงได้ที่เลย
“มะ...มึง” มันชี้หน้าผมมือสั่นปากสั่น ฮ่าๆๆๆๆน่ารักชิบหายอ่ะ!!! เห็นแล้วยิ่งอยากแกล้งไปกันใหญ่ ยิ่งตอนมันเอามือถูปากไปมาจนแดงนะยิ่งทำผมขำไม่หยุด ถูไปค้อนไปเป็นสาวน้อยไปได้นะมึง
“เฮ้ยๆๆ กูไม่ได้เอาพริกหยอดตามึงซะหน่อย ไม่ต้องค้อนกันขนาดนั้น แล้วก็อีกอย่างนะ” ผมโน้มหน้าไปใกล้ใบหูมันอีกครั้ง “ก่อนขัดรองเท้ากูเอาแปรงฟันตัวเองก็ด้วยว่ะ”
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก....หน้าแม่งตอนนี้โคตรตลกเลยครับ มันแดงซะจนแทบระเบิด ไม่รู้มันโกรธหรือเขินกันแน่ รู้แต่ฮาดีครับ ผมชอบ!!!!!
มันทำหน้าเหมือนเคียดแค้นผมมาแต่ชาติปางก่อน(ก็ใช่น่ะสิวะ!) ผมยักไหล่ไม่สนใจ เสือกมาแกล้งกูจนปากบวมก่อนนี่หว่า ผมเดินออกมารอมันหน้าห้องน้ำให้มันจัดการล้างหน้าล้างตาให้เรียบร้อย มันเดินฟึดฟัดตามออกมา
“มองอะไรวะ” นั่นออกมาปุ๊บเหวี่ยงปั๊บเลยนะครับ “Systemaไม่ใช่ถูกๆนะมึง”
“กูก็ใช้ยี่ห้อเดียวกับมึงนั่นแหละ ไม่ต้องบ่นเลย ลงไปซื้อที่มาร์ทข้างล่างด้วยกันตอนนี้เลย” ผมหันไปชี้หน้ามันอย่างคาดโทษ “ที่สำคัญ...มึงจ่าย”
“ทำไมกูต้องจ่ายด้วยล่ะ”
“เพราะมึงเป็นคนเริ่มเล่นอะไรโง่ๆนี่ก่อนไง หยุด!!ไม่ต้องพูด” ผมชี้หน้ามันที่ง้างปากเตรียมจะเถียงกลับ “เริ่มแล้วรับผิดชอบด้วย”
มันก้มหน้าหงอๆไปหน่อยนึง เออ...มึงก็น่าจะสำนึกผิดมั่งแหละ แต่ดูท่ามันหางลู่หูตกแล้วผมก็อดสงสารไม่ได้ล่ะครับ เลยต้องบอกความจริงกับมัน
“มึง...กูล้อเล่นกูไม่ได้เอาไปขัดรองเท้าหรอก” มันยิ้มออก
“แต่เรื่องเอามาแปรงนี่กูทำจริงว่ะ” และหุบยิ้มทันที
อ้าว..ทำไมอ่ะครับ?? จะให้ผมไม่แปรงฟันตอนเช้าผมทำไมไหวหรอกครับ
ก็บอกแล้ว ผมไม่ได้โสโครกขนาดนั้นTBC
ใครคิดว่าไอ้คู่นี้มันจะหวานกันได้แล้วคิดผิดนะคะ มันยังอยู่ในวิถีกลั่นแกล้งกันต่อไปค่ะ
แต่ก็เหมือนจะแอบดีกันนิดนึงนะคะ ขอย้ำว่านี๊ดดดดดดดดดดนึง
ตอนนี้ให้น้องไปป์หลบไป พระเอกของเราจะเล่าเรื่องบ้าง ไม่ต้องตกใจที่พระเอกเราจะเรียกน้องไปป์ว่ากรรไกรนะคะ แฟน(?)กันก็ก็ต้องมีนิคเนมน่ารักๆใช่มั้ยล่ะ นั่นแหละค่ะ!!(ภคิน-กูหมายถึงมันปากกรรไกรว้อย!!!)
PS.FCน้องอาร์ทเยอะจริง เยอะกว่าพระเอกอีกอ่ะ ฮ่าๆๆ เปลี่ยนพระเอกดีมั้ย///โดนคินกระโดดถีบ
เดี๋ยวจะเพิ่มบทให้อาร์ทแต่รอไปก่อนค่ะพี่ท่านยังออกเร็วๆนี้
หัวข้อ: Do not disturb ✰ ขอโทษครับ ห้ามรักกวน[เปิดจองDNDเล่มพิเศษ+Reprint p.206] (อ่าน 2267699 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก