มาแล้วค้าบบบ ต่อเลยน้า
+++++++++++++++++++++++++
มารายงานตัวครับ
โทษทีที่หายไปน่ะคับ พอดีเพิ่งฟื้นจากไข้ (หลังจากไปเที่ยวล่ะคับ) จะไม่กินข้าวต้มไปอีกนานเลย
ใครว่างบ้าง ที่บ้านเปิดรับสมัครแม่ครัวอ่ะคับ อิอิ
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
“นักศึกษาเหลือเวลาทำข้อสอบอีก 5 นาทีน่ะค่ะ ” เสียงอาจารย์คุมห้องห้องสอบแจ้งเตือนให้ทุกคนในห้องสอบได้ทราบ และวิชานี้เป็นการสอบวิชาสุดท้ายของผม
หลังจากนี้ไปก็คงต้องแยกย้ายเก็บของกลับบ้าน 3 ปี ครึ่งที่ได้เข้ามาเรียนที่นี่มันทำให้ผมโตขึ้น
ได้เรียนรู้อะไรหลายๆอย่าง แต่ยังงัยก็ขอบคุณโชคชะตาที่ทำให้ผมเอ็นท์ติดที่นี่ถึงแม้จะ งง ๆ ว่า ติดมาได้งัยหว่า
อย่าแต่ผมเลย อาจารย์ พ่อกะแม่ ผมยังงงอ่ะ หะหะ ติดแล้วจะเรียนรอดไหม แต่สุดท้ายก็รอดจนได้
(ถูๆ ไถๆ ไก่เกือบหมดเล้า หุหุ)
หลังจากสอบเสร็จ ทุกคนก็ต่างแยกย้ายกันกลับบ้านแต่ผมขออยู่ต่อที่นี่อีกเดือนหนึ่ง ไม่ได้อยู่เฉยๆหรอกครับ อยู่เรียนรู้งานเพื่อที่จะไปสอบอีกที (อ๋อ ลืมบอกไปว่าช่วงปีสี่เวลาว่างมันเยอะ ผมก็เลยรับจ๊อบเป็นเด็กพาสไทม์
หาตังค์ค่าขนมเพิ่ม หะหะ )
พี่ผู้จัดการร้านสงสัยคงเห็นการทำงานเข้าตามั้ง (ปกติก็แอบอู้อยู่น่ะ อิอิ)
เลยเข็นผมให้ไปสอบผู้จัดการสาขา แต่แกขอให้ผมอยู่เรียนรู้งานเดือนหนึ่งก่อนไปสอบ
(ไอ้เราก็กลัวไม่มีงานทำหลังจบก็เลยตอบตกลงพี่เค้าไป เอาว่ะ เป็นงัยเป็นกัน)
หนึ่งเดือนผ่านไปอย่างรวดเร็ว เพื่อนๆ คนอื่นๆก็ยังไม่มีวี่แววที่จะทำงาน (รวมถึงนันด้วย )
เพื่อนบางส่วนก็วางแผนเรียนต่อเลย วันนี้แล้วซิน่ะที่ผมจะเข้าไปสอบคัดเลือก
ตื่นมาตั้งแต่ตี 5 ไม่ใช่ซิยังใช้คำว่าตื่นไม่ได้ ที่จริงผมยังไม่ได้นอนด้วยซ้ำ ไม่รู้ว่าจะตื่นเต้นอะไรนักหนา อาบน้ำแต่งตัว (ก็ชุดพนักงานนั้นแหละคับ พี่ผู้จัดการเค้าให้ใส่ชุดนี้ไปสอบ )
โอ๊ะ วันนี้วันดี ครั้นจะให้นั่งรถเมล์ไป เบียดเสียด เช้าๆยังงี้คนเยอะ แถมบริษัทอยู่แถวเอกมัย ไกลคอดๆ ม่ะเอาดีกว่า วันนี้ขอใช้บริการบีทีเอสซะหน่อย แต่ผิดคาดครับ คนเยอะพอๆกันแต่ก็ดีกว่าไปโหนรถเมล์แหละ ยืนได้ซักพักคนเริ่มทยอยออกไปตามสถานีต่างๆ
“เฮ้อ โล่งซะที เกือบตายบนบีทีเอส ซะแระเรา ” ปาดเหงื่อ ซิด ๆ กว่าจะหายใจโล่งปอดหน่อย
ตั้งแต่ขึ้นมาพี่ผู้หญิงคนหนึ่งมองมาที่ผมตลอด ทีแรกก็คิดว่า ไม่มีไรหรอกเพราะตอนนั้น คนมันเยอะ
แต่นี่มันก็ไม่มีใครแล้วนี่กว่า มีผมคนเดียวยืนหัวตั้ง อยู่คนเดียว (แหมๆ ก็วันนี้ไอ้เราก็แต่งตัวซะเต็มยศ หน้าตาก็พอไปวัดตอนเย็นๆ ได้ สาวไม่มองซิแปลก หะหะ)
“สถานีต่อไป อโศก next station asok ” เสียงสาวสวยเสียงเดิมที่คุ้นเคยบอกให้ทุกคนทราบ
แล้วพี่สาวคนนั้นก็ลุกจากที่นั่งเดินตรงมาที่ผม อ่ะใจเต้น ตุ๊บๆ ตุ๊บดิคับ พี่เค้าสวยซะด้วยซิ (ผมยิ่งแพ้คนสวยๆ ใจมันละลาย) แน่นอนแล้วครับ พี่เค้าเดินมาหาผมแน่นอน แล้วเดินเข้ามาชิดข้างๆผม
“น้องค่ะ ” เธอกระซิบที่หูผม เสียงน่ารักซะด้วย
“คับๆ ”
“น้องลืมรูดซิบค่ะ” แล้วเธอก็เดินออกจากรถไฟฟ้าไป ทันทีที่เธอเดินออกไปผมรีบก้มมองที่ _ _ _ กางเกง
โอ้ย ไอ้สมไอซ์เอ๋ย อีกแล้วน่ะไอซ์ เมื่อเช้ามันรีบเลยลืมปิดประตู ดีน่ะที่คนมันเยอะ
คนอื่นเลยไม่ทันสังเกตุ เฮอะๆ อายพี่สาวคนนั้นชะมัด
“สถานีต่อไป เอกมัย next station akamai”
เฮ้อ ทำไมต้องมีเรื่องน่าอาย สำหรับวันดีๆ ของผมวันนี้ด้วยหว่า เอาว่ะ สู้ๆ
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ลงจากสถานีเดินเข้ามาในซอยประมาณ 5 นาทีก็ถึงอาคารสำนักงานใหญ่ของบริษัท จัดเสื้อผ้าให้เข้าที่ซักหน่อย
“ติ๊สๆ ติ๊สๆ ” อ่ะไอ้หมี โทรมาคับ
“ไอซ์ แกอยู่ไหนแล้วว่ะ ข้ามารอแกนานแล้วน่ะ” ไอ้หมี ก็มาสอบด้วยครับ
“มาถึงหน้าบริษัทแล้ว แกอยู่ไหนล่ะ”
“ข้าขึ้นมารอแล้ว รีบขึ้นมาเลยน่ะไอซ์ คนเริ่มมาแระ”
“อืมๆ ” ผมว่าผมมาเช้าแล้วน่ะ ไอ้หมียังมาก่อนอีกสงสัยจะมารอตั้งแต่ประตูบริษัทเปิด
ขึ้นมาที่ชั้น 17 ก็เจอไอ้หมีนั่งรอด้านหน้า นั่งรอซักพักฝ่าย hr เรียกไปกรอกใบสมัครและเข้าห้องสัมภาษณ์ พร้อมกันทุกคนเลย (ทีแรกนึกว่าจะสัมภาษณ์เดี่ยว ซะอีก) เข้ามาในห้องเค้าก็ให้แนะนำตัวเอง ถามโน้นถามนี่
เวลาล่วงมาเกือบเที่ยง เจ้าหน้าที่ประกาศแจ้งให่ทราบหลังเที่ยงว่า จะแจ้งรายชื่อผู้ที่ผ่านรอบแรกเพื่อที่จะสัมภาษณ์รอบบ่ายต่อ ผมกะไอ้หมีก็เลยลงไปทานข้าวแล้วรีบขึ้นมาฟังผล
“หมี แก ไปดูเถอะว่ะ ข้าไม่กล้าไปดู เฮอะๆ ” คราวนี้กลัวอ่ะดิคับ ก็มันเป็นการสมัครงานครั้งแรกของผมนิ
“เออ เว้ย คราวนี้ ปอดแหก ” ไอ้หมีมันบ่นอุบอิบ แล้วมันกเดินไปดูที่บอร์ดประกาศรายชื่อ
มันเดินกลับมาหน้าตาไม่ค่อยสู่ดีนัก ผมก็เดาได้เลยว่า ไม่ได้แหงๆ เพราะคนที่มาสอบวันนี้ วัยวุฒิ คุณวุฒิ สูงกว่าพวกผมทั้งน้านเลย
“ไอซ์ ป่ะ เก็บของ ”
“เฮ้ย จริงดิ ”
“อืม ๆ ” ผมเก็บกระป๋า ลุกเดินคอตก ออกจากตรงนั้น เฮ้อ ไม่เป็นไร มันก็แค่ครั้งแรกของการสมัครงาน
“เฮ้ย ไอซ์ แกจะไปไหนว่ะ ”
“อ่ะ ก็กลับอ่ะดิ ไม่ผ่านนิ”
“ใครบอกแกว่าไม่ผ่าน ข้าให้แกเก็บของลงไปห้องสัมภาษณ์ต่างหากล่ะ”
“ไอ้เวรหมี ทำไมไม่บอกให้มันเคลียร์ เล่นเอาใจข้าหล่นไปที่ตาตุ่มหมด ”
“เออๆ ป่ะๆ พี่เค้ารออยู่ ” สุดท้ายวันนั้น ผมกะไอ้หมีก็ผ่านการสัมภาษณ์และได้เลือกสาขาที่จะประจำ
ไอ้หมีมันโชคดีได้เลือกสาขาใกล้บ้านมันที่ต่างจังหวัด ส่วนผมไม่มีให้เลือกเลย ก็เลยไปลงสาขาฟากเจ้าพระยาโน้น
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ยังไม่มีวี่แววความรัก อิอิ เมื่อไหร่ฝนนี้จะมีรักว้า