มาแล้วค้าบบบบ สดๆ ร้อนๆ ไอซ์ปั่นเกือบตาย หามรุ่งหามค่ำเลย 5555 (อันนี้แอบเว่อร์)
ขอบคุณทุกคนๆ ที่มารอเป็นกำลังใจให้น้า น่ารักมากมายย เอาไปคนละจุ๊บๆ อิอิ
+++++++++++++++++++++++++++++++++++
365 วันของคนเคยรัก _ ไม่รู้จักฉัน ไม่รู้จักเธอ _ (RaInS 6)จากวัน เป็นสัปดาห์ จากสัปดาห์ เป็นเดือน จากเดือน เป็นปี อ้าวไกลไปล่ะ
ช่วงปิดเทอมที่ผ่านมาผมได้ทำอะไรมากมาย ได้เจอเพื่อนใหม่ๆ
อ๋อ แล้วก็เคลียร์ เรื่องพี่ซางิไปเรียบร้อยก่อนจะปิดเทอม (กรณีเหมือนพี่นาวนั่นแหละ)
นี่แหละชีวิตที่โตขึ้นอีกปีของผม
แล้วตอนนี้ผมก็ขึ้นปี 4 เรียบร้อย เป็นพี่บิ๊กสุดของคณะ
เปิดเทอมใหม่ฤดูกาลรับน้องก็มาอีกครั้ง มันก็ทำให้นึกถึงวันเปิดเทอมวันแรกของปีที่แล้วที่ทำให้ผมได้เจอกับใครบางคน แต่ก็ช่างมันเถอะ เรื่องมันผ่านไปล่ะ คนเราจะมาจมอยู่กับอดีตไปทำไมใช่ป่ะคับ
น้องใหม่หน้าตาจิ้มลิ้มกันทุกคน สรุปเทอมนี้ผมได้เหลนรหัส 2 คน แต่ก็ไม่ได้เข้าไปเทคไรมากมายเพราะเวลา
ตอนนี้จะมาเล่นไม่ได้แล้ว เหลืออีกครึ่งเทอมเท่านั้นผมก็จะจบจากที่นี่แล้ว เวลาทุกวัน ทุกชั่วโมง ทุกนาทีมีค่ามากๆ
สถานที่สิงสถิตย์ของผมตอนนี้มี 2 ที่คือ ห้องสมุดไปหาข้อมูล อ่านหนังสือและหลับ
ห้องอาจารย์ที่ปรึกษาทำสัมมนาจบ ต้องเข้ามาอาทิตย์ล่ะ 1 ครั้งอย่างน้อย ไม่งั้นไม่จบแน่ๆ ต้องเอาข้อมูลไปคุยกะอาจารย์ ถามความคืบหน้าของลูกศิษย์แสนดีอย่างผม
วันนี้หลังจากที่เอาของเข้าหอเสร็จ( ย้ายมาอยู่หอนอกแล้วครับเพราะปี 4 เค้าให้ย้ายออกมา) ก็กลับเข้าไปหาอาจารย์และกินข้าวที่โรงอาหารใกล้หอพัก
เดินเข้าไปในโรงอาหารผมเจอ ไอ้ปิ๊ง นั่งที่โต๊ะกับเพื่อนของมัน ระหว่างที่เดินผ่านมันหันมามองทางผม แต่ผมทำเป็นไม่เห็น และเดินเลยไป หาเพื่อนโต๊ะ ที่สั่งข้าวไว้เรียบร้อยแล้ว
“กว่าจะเสด็จมาได้มรึง ” เพิ่งมาถึงไอ้หมีมันก็บ่นผมใหญ่เลย
“ก็กว่าจะ ย้ายของจากหอเสร็จก็เกือบเที่ยงแระ แถมอาจารย์เรียกคุยเรื่องสัมมนาอีกอ่ะ เลยมาช้า โทดทีว่ะ”
“เออ กินๆ หิวจะตายอยู่แล้วววว”
“อืม รู้ยังจ๊ะ ว่าน้องปิ๊งอ่ะเค้าออกแล้วน่ะ ” นัน พูดเรื่องนี้ขึ้นมาระหว่างที่กำลังกินข้าวอย่างอร่อย
“ไอ้ปิ๊ง หน้าจืดอ่ะน่ะ ” นั่นคือ สรรพนามที่ ไอ้หมีมันเรียก ไอ้ปิ๊ง
“อย่ามาว่าหลานฉานน่ะ ”
“แล้วมันออกไปเรียนที่ไหน”
“ไม่รู้อ่ะ รู้แต่ว่าเรียนวิดวะ ไม่จุฬา ก็ธรรมศาสตร์มั้ง ข่าวแว่วๆ มา ”
“เออ สมควรไปแหละ ถ้าเป็นข้า ข้าก็ไป”
“เอ้ย ! ยำหมดแระ ไอ้ไอซ์ กินไม่รอเพื่อนเลยมรึง”
“อยากคุยกันดีนัก เรื่องนี้ช่วยไม่ได้จริงว่ะ ”
“โอ้ย ! เจ็บน่ะโว้ย ” ผมโดนมะเหงก ไอ้หมี ลงบนที่หัว พร้อมกับเอามือมาถูที่หัว
ไม่ใช่ว่าไม่สนใจเรื่องที่นันพูด แต่ผมก็รู้สึกใจหายเหมือนกันเพราะต่อไปก็คงจะไม่ได้เจอหน้ามันอีกแล้ว ทั้งที่ผมก็หลบไม่อยากเจอปิ๊งมันอยู่แล้ว
แต่ก็ดีแล้วล่ะที่ปิ๊งมันไป การที่ผมจะลืมมันจะได้ง่ายขึ้น เพราะยิ่งเจอมันก็ยิ่งเจ็บ สู้ไม่เจอหน้ากันเลยซะดีกว่า
เพราะยังงัยตอนนี้ผมกะปิ๊งก็เดินทางกันคนละเส้นทางอยู่แล้ว ผมก็เดินไปตามทางของผม ปิ๊งก็เดินไปตามทางที่
น้องมันเลือกไว้ ดีแล้วล่ะที่มันเป็นแบบนี้
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
หัวข้อ: •.•´¯`★:¤º¤ø,¸:• RaInS _ _ ฝนนี้มีรัก ! • º¤ø,★´¯`•.• (จบ) (อ่าน 163394 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก