มาต่อแล้วนะขอโทษที่ให้รอนาน
*******************************************************
ผมหยิบหนังสือมาอ่านที่โต๊ะโดยที่ไอ้พี่บ้านี้นั่งฝังตรงข้าม มันรู้สึกไม่มีสมาธิยังงัยไม่รู้ที่มีคน มานั่งจ้องเวลาอ่านำหนังสือ
“มองไรพี่ ไม่เคยเห็นคนอ่านหนังสือเหรองัย ”
“เคยเห็น แต่ไม่เคยเห็นคนน่ารักอ่านงัย ”
“ T___T ”
“อ้าว เลิกอ่านแล้วเหรอ ”
“ใครจะอ่านรู้เรื่องล่ะพี่ แล้วเมื่อไหร่พี่จะกลับล่ะ มันดึกแล้วน่ะ ”
“ไล่กลับซะงั้นคนเรา ” ถ้าไม่ไล่สงสัยจะนอนที่นี่เลยมั้ง
“เออ พี่เอาของมาฝาก เดี๋ยวแป๋บ น่ะ ”
แล้วไอ้พี่นาวก็หายไปซักพักกลับมาพร้อมกับขนมเต็มไม้เต็มมือ มีน้ำอัดลม ชาเขียวเป็รแพ็ก เฮอะๆ เล่นยกมาทั้งร้านชำเลยเหรอเนี้ย
“อ่ะ พี่เอามาฝาก ”
“ฮ่ะ หมดนี่เลยเหรอเนี้ย ไม่เอา ผมไม่เอา ”
“เอาไปๆ เถอะ ถ้าไม่รับงั้นพี่ไม่กลับน่ะ ”
“อ่ะครับ รับๆ ก็ได้ งั้นพี่ก็กลับไปได้แล้วน่ะ ” ผมเดินไปส่งพี่นาวที่รถ
“ขับรถกลับดีๆ น่ะคับ บ้าย บาย ”
ผมผลักพี่นาวขึ้นรถ ปิดประตูส่งเรียบร้อย เฮ้อ กว่าจะกลับได้ มองซ้าย มองขวาเผื่อ คนแถวๆนี้จะเห็น เพิ่งมารู้สึกตัวเอาป่านนี้ แต่คนดีผีคุ้มซะอย่าง หะหะ ปลอดภัย ทางสะดวก
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
แล้วสัปดาห์การสอบก็มาถึงช่วงนี้ก็ตัวใครตัวมัน ไม่ได้สนใจใครแม้กะทั่งไอ้ปิ๊ง เพราะไอ้ปิ๊งเองก็คงไม่มีเวลาเพราะน้องมันเรียนยากกว่าผมตั้งเยอะก็เลยไม่ค่อยมีเวลามากวนผมซะเท่าไหร่ แล้วอีกอย่างช่วงนี้ทางมหาวิทยาลัย มีงานรับน้องโควต้ารอบแรกเข้ามา
แน่นอนคับเป็นธรรมดาว่าบรรดาพวกพี่แก่ ๆ (รวมตัวผมด้วยน่ะ) ต่างก็ดีใจเพราะแน่ล่ะคับ วัวแก่ๆย่อมอยากกินหญ้าอ่อนๆเสมอ น้องๆ หน้าใสมาจากหลายๆที่เข้ามารายงานตัวและรอสัมภาษณ์ พวกปี 1 ก็ต้องรอนับน้องที่จะเข้ามาใหม่ด้วย
วันนี้ก็เป็นวันสุดท้ายที่ผมสอบเสร็จด้วย ก็เลยวางแผนที่จะไปเที่ยวภูกระดึง
สรุปแล้วเหลือ 3 ชีวิตที่ไป (สุดท้ายก็เป็นอย่างที่ผมพูดจริงๆ) กะว่าจะเดินทางพรุ่งนี้เช้า ตรู่เลย วันนี้เลยขอตัวกลับห้องมาจัดกระเป๋า สำหรับเดินทางวันพรุ่งนี้
เอออาทิตย์นี้ยังไม่ได้เจอกะไอ้ปิ๊งเลย โทรไปกวนดีกว่าสงสัยยังสอบไม่เสร็จ
“ตืด ตืด ” ปลายสายยังไม่รับ
”หวัดดีคับพี่ไอซ์ หายไปเลยน่ะ คิดถึงล่ะซิถึงได้โทรมา”
“ป่าว แค่จะโทรมาถามว่า สอบเสร็จยังเฉยๆ”
“ยังเลยครับ เหลือวันพรุ่งนี้ครับ ก็เสร็จล่ะ แล้วพี่ไอซ์ล่ะ”
“พี่สอบเสร็จวันนี้แหละ ”
“แล้วจะกลับบ้านเลยป่าวครับ ”
“ไมได้กลับ ว่าจะไปเที่ยว ภูกะดึงอ่ะ ”
“อิจฉาจัง ผมสอบเสร็จก็เตรียมรับน้องโควต้าต่อเลยคงไม่ได้ไปไหนล่ะคับ”
“งั้น พี่ไม่กวนล่ะ อ่านหนังสือต่อไปล่ะกัน โชคดีน่ะ”
“อืม อย่าลืมของฝากผมด้วยน่ะ ”
“อืมๆ ได้ ”
“พี่ไอซ์ๆ เดี่ยวก่อน อย่าเพิ่งวาง ”
“มีไรอีกเหรอ”
“คิดถึงพี่ไอซ์น่ะคับ”
++++++++++++++++++++++
วันนี้ตื่นมาแต่เช้าด้วยความกะตือรือร้น พยายามตรวจดูสิ่งของจำเป็นว่าขาดไรบ้าง เสื้อผ้า ครบ อาหารของแห้ง ครบ ยากันยุงครับ เสื้อแขนยาว หมวก ถุงมือ อุปกรณ์เดินป่าครบ ทุกอย่าง ok หมด เอาว่ะ เตรียมพร้อมสำหรับ
การเดินทาง ลองโทรไปเช็คพวกนั้นดูว่า เรียบร้อยยัง จะได้ออกไปพร้อมกันเลย
“ฮัลโล จะออกไปกี่โมงเดี๋ยวถึงโน้น บ่ายจะแย่น่ะ”
“เออ ไอซ์ ข้าลืมบอกแกว่ะว่าวันนี้คงไม่ได้ไป ขอเลื่อนเป็นพรุ่งนี้น่ะ”
“อ้าว ทำไมล่ะ”
“อ๋อ ไอ้นันว่าจะไปด้วยให้รอก่อน เพราะวันนี้นันเหลือสอบตัวเดียว”
“อืมๆ งั้น ก็ได้ เอาเป็นว่าเย็นนี้ข้าออกไปเลี้ยงน้อง รร ข้าล่ะกัน แกจะไปด้วยป่ะ”
พอดีน้อง รร ผมสอบติดโควต้า เป็นธรรมเนียมที่พี่ รร ต้องเลี้ยงแสดงความยินดีกับน้อง
“คงไม่อ่ะ ตามบาย”
“งั้นพรุ่งนี้เช้าเจอกัน ”
“เชๆ ”
สรุปวันนี้ก็เลยขอนอนพักผ่อนเล่นเกมส์ที่ห้องดีกว่าอดหลับอดนอนมาหลายวันล่ะ ตอนเย็นค่อยออกไปเลี้ยงน้อง รร วันนี้หอเงียบเป็นพิเศษเพราะบางส่วนก็เริ่มกลับบ้านอีกส่วนก็ลงไปรับน้องโควต้า
ขณะที่กำลังเคลิ้มหลับ เสียงเคาะประตูห้องก็ดัง ขัดเวลานอนผมจริงๆ ไอ้ชัย CNN ประจำหอ สงสัยจะคาบข่าวมาบอกตามเคย
“มีข่าว GOSSIP มาบอก ” ว่าแล้วไม่มีผิด พี่เมทผมก็เปนไปกะเค้าด้วย
“ข่าวไรอีกไอ้ชัย ” พี่เมทผมก็เปนไปกะเค้าด้วย
“ก็วันนี้ ไปดูน้องใหม่มา หน้าตาน่ารักทั้งนั้นเลย แต่ เห็นพวกน้องปี 1 คนอื่นๆบอกว่า…. ”
ดูมันพูดทิ้งช่วงให้เราอยากรู้
“หยุดทำไม บอกว่าไรล่ะ ” แฮๆ อยากรู้เหมือนกาน คับ
“นึกว่าจะไม่อยากฟังซะอีก ”
“จะเล่าไม่เล่า ”
“เออ ก็คือว่า เห็นน้องปี 1 เค้าบอกว่า แฟนไอ้น้องปิ๊งมาด้วยแหละ ”
“เหรอ เค้าก็คงตามกันมาแหละ ใช่ป่ะ” พี่เมทผมพูดเสริมขึ้น
“มันก็ใช่พี่ แต่ แฟนไอ้ปิ๊งน่ะมันเป็นผู้ชาย ช๊อคป่ะ ”
“จริงดิ งั้นข่าวที่ว่าไปน้องปิ๊ง มันเป็น…. ก็จิงดิ ”
“ชัวร์ แน่นอน เห็นป่าวว่าผมน่ะข้าวกรองแล้ว 100%” มันช่างถูมิใจกะความ
เป็นนักข่าวของมันจิงๆ แต่ผมก็ รู้สึกมึนๆกับข่าวที่ได้ยินจากปากไอ้ชัย ก็เลยกลับมานั่งที่เตียงเหมือนเดิม แต่ยังงัยข่าวลือมันก็คือข่าวลือใช่ป่ะ ทุกอย่างถ้ามันไม่ออกจากปากไอ้ปิ๊งยังงัยผมก็ไม่เชื่ออยู่ดี
ตอนเย็นหลังจากตื่นขึ้นมาผมออกไปรับน้อง รร ที่หอโดยข่าวเมื่อตอนบ่ายยังคงกวนใจไม่เลิก ระหว่างที่ขับรถก็คิดเรื่องนี้ระหว่างทางว่าถ้ามันเป็นจริงจะทำยังงัย ผมจะรับมันได้ไหม
หลังจากที่แวะไปซื้อของและทานข้าวกันเรียบร้อย ผมและเพื่อนๆ ก็เลยชวนน้องๆ ไปนั่งกินนมปั่นต่อ ซึ่งเป็นร้านประจำของผม บรรยากากาศดี ริมแม่น้ำ ลมเย็น มาถึงหน้าร้านคนเยอะมากๆ กว่าจะหาโต๊ะว่างเจอก็เล่นเอายืนซะนาน ระว่างที่กำลังเดินเข้าไปนั่งที่โต๊ะ ตาผมก็ไปสะดุดกับคนที่ผมคุ้นเคย
นั้นคือ น้องปิ๊งนั่นเอง
แต่คนที่นั่งอยู่ด้วยผมไม่เคยเห็นหน้ามาก่อน แต่เดาได้ว่าคงเป็นเด็กมัธยมที่มารายงานตัวแน่นอน เพราะยังแต่งตัวในชุดนักเรียนอยู่เลย แต่ไม่ใช่ชุดนักเรียนแถวนี้
ผมเดินเข้าไปที่โต๊ะปิ๊งก็คงจะเห็นผมเช่นกัน ดูท่าทางตกใจเหมือนกันเพราะคงไม่คิดว่าผมจะอยู่ที่นี่แล้วเพราะ
เมื่อวานผมเพิ่งโทรไปบอกว่าจะขึ้นภูกระดึงวันนี้ แต่ถ้าผมไม่มีเหตุที่จำเป็นต้องเลื่อน ก็คงไม่ได้เห็นอะไร อย่างที่เค้าพูดกัน
ในที่สุดเรื่องที่ไอ้ชัยพูดเมื่อตอนบ่ายก็เป็นจริง ผมเลือกที่จะนั่งหันหลังให้สองคนนั้น เพราะไม่อยากที่จะรับรู้ เหตุการณ์ ที่เกิดขึ้น
“เฮ้ย ไอซ์ นั่นมันน้องปิ๊งนิ มากะใครว่ะ สงสัยแฟนว่ะเห็นเค้าพูดกัน”
“อืม ”
“ดูหนิมหนมกันดีว่ะ ก็อย่างว่าและน่ะ ไอ้น้องนั่นก็หน้าตาดีเอาการอยู่ จะไม่ให้ไอ้ปิ๊งไม่ชอบได้งัย เล่นตามกันมาถึงนี่เลยนิ ”
“เออ สรุปจะกินไหม ข้าสั่งไปแล้วน่ะ ”
“กินดิ แกเป็นไรของแกว่ะ ”
“ป่าวอย่าพูดมากเลยน่ะ รีบกินรีบกลับเดี๋ยวน้องมันง่วง พรุ่งนี้มีสัมภาษณ์ด้วย ”
“ไม่เป็นค่ะ พี่ไอซ์ นานๆจะได้มาเปิดหูเปิดตาค่ะ ”
“งั้นแล้วแต่น้องๆคับ พี่นึกว่าน้องๆอยากกลับกันซะอีก”
ปกติผมจะชอบเพลงที่ร้านนี้เค้าเปิด นี่เป็นครั้งแรกที่ร้านเปิดเพลงไม่ค่อยเข้าหู ผม เพราะมันกำลังเข้ากับสถานการณ์ตอนนี้มากกว่า เพลงไหนเปิดมาก็โดนหมด โอ้ยจะมาตอกย้ำอะไรกันนักหนา
นั่งได้ซักพักน้องปิ๊ง ก็พาน้องคนนั้นออกจากร้านไปโดยที่ไม่ได้ทักทายผมเลย มันยิ่งทำให้ผมเสียใจยิ่งกว่าเดิม
หลังจากที่กินไรเรียบร้อย ผมและเพื่อนก็ไปส่งน้องๆ ที่หอและกลับมาที่ห้องเพื่อที่ต้องการเคลียร์ให้มันรู้เรื่องกันไปเลยวันนี้ ผมตัดสินใจโทรหาน้องปิ๊ง
“ตืด ตืด ” ปลายสายไม่มีคนรับ ผมโทรซ้ำไปซ้ำมาหลายรอบ จนอีกฝ่ายรับสาย
“พี่ไอซ์ ว่างัยครับ ”
“ปิ๊ง พี่มีเรื่องจะคุยด้วย ”
“ตอนนี้เลยเหรอครับ ”
“อืม ”
“ผมยังรับน้องอยู่เลย”
ผมก้มดูนาฬิกาที่ข้อมือ นี่มันจะตี 1 อยู่แล้วจะรับกันถึงเช้าหรืองัย
“แล้วจะเสร็จกี่โมง”
“…… ” ปลายสายไม่มีทีท่าว่าจะตอบกลับมา
“เอาเป็นว่าพี่รอที่ระเบียง อ่านหนังสือน่ะ ”
++++++++++++++++++++++++++++++++
หัวข้อ: •.•´¯`★:¤º¤ø,¸:• RaInS _ _ ฝนนี้มีรัก ! • º¤ø,★´¯`•.• (จบ) (อ่าน 163387 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก