Chocolate No.3 ***เจ็บทุกทาง***
http://www.ijigg.com/jiggPlayer.swf?songID=V244CC4P0&Autoplay=0หลังจากที่ผมได้ฟังเพลงนี้ ผมก็นึกถึงมิวสิควีดิโอขึ้นมาได้ทันที
ลองฟังเพลงซักรอบ แล้วอ่าน นะครับ
“เจ็บทุกทาง” - Basher
ฝนตกหนักมากเสียจนคนบนท้องถนนแทบไม่มี รถยนต์สีดำขับมาจอดเทียบหน้าร้านอาหารเล็ก ๆ ร้านหนึ่ง ตะวันรีบลงจากรถแล้วรีบเข้ามาในร้านอย่างรวดเร็ว ไม่ใช่ว่าเขาต้องการจะหลบฝนหรอก หากแต่ตอนนี้มันเลยเวลาที่เขานัดกับนทีแฟนของเขามาเกือบชั่วโมงแล้ว
ตะวันชะเง้อมองหานทีอย่างไม่ยากนัก เพราะในร้านมีคนนั่งอยู่ไม่กี่โต๊ะ นทีมองมาทางตะวัน ทันทีที่สบสายตาตะวันก็ยิ้ม แต่ตรงข้ามกับนทีที่หันหน้าหนี ตะวันรู้ทันทีว่านทีรู้สึกยังไง
“ขอโทษนะ ที่มาช้า คือ...ฝนมันตกน่ะครับ” ตะวันแก้ตัว ขณะที่นทียังคงนั่งมองแต่ก็ไม่มีคำพูดใดๆ
“แล้วนี่กินไรรึยัง เอางี้ เดี๋ยวสั่งอาหารเลยละกันนะเหมือนเดิมเนอะ” ตะวันบอกกับนที พลางหันไปเรียกพนักงานเสิร์ฟ
“เออ น้องพี่ขอ...อืม..เอาสเต็กปลานะครับ แล้วก็ ชามะนาว แล้วก็ของพี่คนนี้ เอาเป็นสลัดกุ้ง แล้วก็..”
“ของพี่ขอกาแฟดำแก้วนึง” นทีเอ่ยขึ้นก่อนที่ตะวันจะพูดจบ
ทั้งโต๊ะเหมือนจะอยู่ในความเงียบ มีแต่ตะวันเท่านั้นที่ยังคงคุย ส่วนนทีเองก็เงียบ ๆ จะคุยก็แบบถามคำตอบคำ ตะวันนั่งมองนทีอยู่อย่างนั้น ขณะที่นทีเองได้แต่มองออกไปยังสายฝนที่ตกอยู่อย่างไม่ขาดสายนอกร้านนั่น
“นที คุณเป็นอะไรไป วันนี้คุณดู...คุณเป็นอะไรเหรอ มีอะไรรึเปล่า” ตะวันถามด้วยความไม่เข้าใจ แต่ทว่านทีกลับไม่ตอบใด ๆ ตะวันรู้สึกอึดอัดมากจนแทบทนไม่ไหว
“นที !” ตะวันขึ้นเสียงแข็ง นทีหันหน้ามามองอย่างนิ่งสงบ ราวกับอยากรู้ว่าตะวันจะพูดอะไรต่อไป “นที ผมว่าเราต้องคุยกันนะ” ตะวันเสียงอ่อนลง แต่ไม่ได้ทำให้อะไรดีขึ้น นทีหยิบเครื่องเล่นเพลงมาเสียบหู และทำท่าเป็นอ่านหนังสือ ทั้ง ๆ ที่จริง ๆ แล้ว เขาไม่ได้อ่านมันเลยซักนิดเดียว
ตะวันจ้องมองหน้านที และผายมือออกอย่างไม่เข้าใจ การมาที่ร้านสายมันผิดมากนักหรือ หรือว่ามีอะไร แต่ยังไงซะเขาก็ต้องเคลียร์ปัญหาให้ได้
ปีกว่าแล้วที่ทั้งคู่ตัดสินใจคบกัน ทั้ง ๆ ที่เป็นเพื่อนกันมานานหลายปี แต่ก่อนนี้ทั้งคู่อาจจะเรียกได้ว่าเป็นคู่ที่น่าอิจฉา แต่ทว่าตอนนี้ มันไม่เป็นอย่างนั้นเสียแล้ว เหตุผลน่ะเหรอ ง่ายมาก หากใจอีกคนไม่อยู่ อีกคนก็คงยากจะเหนี่ยวรั้ง เจ็บทุกทาง
ตะวันยื่นมือจะไปกุมมือนที แต่ทว่านทีเห็นและดึงมือหนีจนไปโดนแก้วกาแฟหกเลอะเทอะนทีไปหมด ทั้งคู่ลุกขึ้นยืนด้วยความตกใจ แต่ก่อนที่ตะวันจะเข้ามาช่วยเช็ด นทีก็หันหนีเดินเข้าไปในห้องน้ำแล้ว
ตะวันมองตามหลังนทีไป ก่อนจะหันออกไปมองนอกร้าน ในหัวของเขาเต็มไปด้วยความไม่เข้าใจในนที เขาเริ่มคิดว่าจะจัดการกับเรื่องของเขายังไงดี
ในห้องน้ำ นทีดึงกระดาษชำระออกมาชุบน้ำเช็ดลงบนเสื้อ เขาก้มหน้าลง เช็ดเร็วขึ้น เร็วขึ้น เร็วขึ้น จนกระดาษหลุดมือไป เขาเงยหน้ามองกระจก น้ำตาของเขาไหลออกมาไม่น้อยไปกว่าฝนที่ตกอยู่ที่ด้านนอกตอนนี้ หัวใจเต้นไม่เป็นจังหวะ มันเจ็บปวดจนพูดอะไรไม่ออกอีกแล้ว นทีรู้ตัวดี เขารักตะวันมาก มากที่สุดเท่าที่เขาจะรักคนคนหนึ่งได้ เขาไม่เคยคิดว่าวันนี้จะมาถึง จนวันนี้ตอนที่เขากำลังจะเดินเข้าไปในห้องทำงานของตะวัน เสียงของตะวันที่คุยกับใครอีกคนก็ทำให้เขาได้รู้
“ผมรู้แล้ว...ผมรักคุณนะ เข้าใจมั้ย” ตะวันคุยกับใครคนหนึ่ง
“ก็ใช่ที่เขาน่ะไม่ใช่ แต่จะให้ผมทำยังไงล่ะ” ตะวันยังคงพูดต่อด้วยเสียงที่ดังขึ้น
“ผมเลือกคุณ ผมรักคุณเข้าใจมั้ย” เสียงตะวันอ่อนลง
“ได้ ผมจะบอกเลิกกับเขา วันนี้แหละ”ตะวันพูดต่อไปโดยที่ไม่รู้เลยว่านทีได้ยินเรื่องราวทั้งหมด
นทีเดินออกมาจากห้องน้ำ ที่โต๊ะไม่มีตะวันอีกแล้ว เหลือแต่เพียงสร้อยคอเส้นหนึ่งที่คล้องไว้กับแหวน นทีจำได้ดี เพราะเขาซื้อและสวมให้ตะวันด้วยตัวเอง ข้าง ๆ กันมีกระดาษโน้ตแผ่นหนึ่ง ที่มีข้อความเขียนไว้
‘ลาก่อนนะ’
นทีมองออกไปนอกร้าน รถยนต์คันสีดำคันเดิมกำลังแล่นฝ่าสายฝนออกไป
“ผมรักคุณนะ ตะวัน” นทีเอ่ยก่อนจะวางเงินไว้บนโต๊ะแล้วเดินออกจากร้านฝ่าสายฝนไปตามทางเท้า
ps.พี่แสบแอบมาแก้เพลงให้นะครับ.....)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
