หัวข้อ: เด็กป๋า โดย TRomance P.232 28-11-11 [แจ้งข่าวค่ะ]

[ToffeE_PrincE]

อยากได้มุมน่ารักของป๋าแล้ว

 

[~MeiMeiZ@~]

  โจมไปไหนอ่า

[engrish]

ป๋าเปลี่ยนไป แล้วมันจะยังไงต่อเนี่ย
พี่มหานะพี่มหา

[coon_all]

ป๋ามีมุมน่ารักกะเค้าด้วยหรอ?????????????????
สงสัย??????
(ฮา)

[MoMoRin]

นั่นๆๆๆน้องโจมไม่อยู่แล้วเหลวไหลนะคะป๋า
แบบนี้ต้องให้น้องไปแหกอกซะดีมั้ย 

[CHiiZholiC]

อ๊ายยยย อ่านตามทันแ้ล้วค่ะ ดีใจ
สนุกมากเลยค่ะ
ชอบอ่ะ โจมน่ารัก ไม่รู้สิ แบบดูนิ่งๆ เหมือนจะแกร่ง แต่จริงๆแล้วบอบบาง น่าสงสารอ่า... Y_Y

ป๋าเริ่มสับสนแล้ว จริงๆแล้วสนใจ + ดูแลดีกว่าเด็กคนอื่นๆตั้งแต่แรกแล้วไม่ใช่เร้อะป๋า เพียงแต่ตัวเองยังไมู่้สึกตัวแค่นั้นเอง ฮ่าๆๆ

ชอบตอนที่แข่งรถอ่า ที่ป๋าตอนแรกป๋าว่อกแว่กแล้วรถแกว่ง
แต่พอรอบชิง ป๋าก็ทำได้ เพราะยังไม่อยากเสียโจมให้ใครใช่มะ
อย่างนั้นก็ไม่ต้องเสียนะ เก็บไว้กับตัวตลอดไปเลยนะ เชียร์ๆๆ ฮ่าๆๆ

แต่ตอนล่าสุด ป๋าเหวี่ยงมาก หึหึ แต่เหวี่ยงยังไงของแกว่ะ ไปควงเด็กไม่เลือกเนี่ย เหอๆๆ
เพราะโจมไม่กลับมาตามที่บอกไว้ใช่มั้ย อาการเลยหนักแบบนี้
งั้นก็ไปตามกลับมาโลด พวกเราก็รอน้องโจมเหมือนกัน

ปล...แอบไม่ชอบตาเฮีย ห่วย... ขี้บังคับ ชิร์...

รอตอนต่อไปอยู่นะค้าๆๆๆ ^^

[Seiki]

ตอนที่ 9 'เด็กป๋า'
“ป๋า ป๋าจ๋า”

“ครับ ว่าไงคนเก่ง”

“ป๋ามาแล้วเหรอจ๊ะ”

“มาแล้วสิค่ะ มีข่าวว่าเด็กดื้อแถวนี้ร้องเรียกหาป๋า”

“อื้อ ไม่ใช่เด็กดื้อหรอก น้องหนูเอง”

“แล้วเรียกหาป๋าทำไมค่ะ”

“น้องหนูเจ็บ”

“เจ็บตรงไหนเอ่ย”

“ตรงนี้”

ตรง นี้ที่ว่าคือข้อมือด้านซ้ายที่มีเข็มน้ำเกลือเสียบเอาไว้ต่อสายโยงกับขวดน้ำ เกลือข้างๆ ภาพเด็กผู้หญิงผมสั้นรับกับใบหน้าเล็กที่ซีดเซียวไปด้วยพิษไข้ แต่ใบหน้าแย้มยิ้มเหมือนตัวเองไม่ได้เป็นอะไรเลยสักอย่าง ภาพห้องนอนสำหรับเด็กสีชมพูสดใส ฝาผนังเต็มไปด้วยภาพวาดการ์ตูนชื่อดังจากนัดวาดฝีมือดี เข้าชุดกันกับเตียงและตู้ที่ตั้งใจทำโดยเฉพาะสำหรับเด็กในวัยเรียนรู้ ห้องที่เต็มไปด้วยสีสันและความสดใจกลับขัดกันในความรู้สึกของคนมาเยือนให้ ต้องใจวูบโหวง ห้องสีหวานที่มีอุปกรณ์ทางการแพทย์เหมือนห้องพักเด็กของโรงพยาบาลไม่มีผิด เพี้ยน น้องหนูคลอดก่อนกำหนดตอนอายุครรภ์ได้ 7 เดือน หรือเพียง 28 สัปดาห์ อยู่ในตู้อบภายใต้การดูแลอย่างใกล้ชิดของหมอนานร่วมสี่เดือน

น้อง หนูสุขภาพร่างกายไม่ได้แข็งแรงมาตั้งแต่เกิดแต่ยังโชคดีที่ร่างกายครบ 32 รวมถึงพัฒนาการทางสมองเหมือนเด็กทั่วไป เพราะน้องสาวต่างแม่เพียงคนเดียวเป็นแบบนี้ ป๋าจึงเป็นเพลย์บอยที่ดื่มเหล้าแต่ไม่แตะต้องบุหรี่ เพราะแม่ของน้องหนูสูบบุหรี่ทั้งๆที่ตัวเองท้องยันคลอด และเพราะท้องเพื่อต้องการความสบายของตัวเองจึงไม่ได้ใส่ใจที่จะบำรุงลูกน้อย ในท้องสักเท่าไหร่นัก ไม่มีใครสามารถบีบบังคับให้คนท้องดูแลตัวเองอย่างที่ควรจะเป็นได้ เพราะไม่มีใครอยากจะขัดใจคนท้องให้อารมณ์ส่งผลกับเด็กจึงทำได้เพียงทนุถนอม ดูแลกันตอนที่ลืมตาดูโลกแล้วเท่านั้น ไม่ว่าความเป็นจริงจะเป็นเช่นไร แต่เมื่อเกิดมาในครอบครัวนี้แล้ว ทุกอย่างสำหรับน้องหนูจะต้องดีที่สุดเท่านั้น

“เพี้ยง!!! หายเดี๋ยวนี้ เป็นไงหายเจ็บแล้วใช่มั้ย”

“ไม่หาย ยังเจ็บมากอยู่เลยนะป๋าจ๋า เห็นมั้ยเลือดยังไหลอยู่เลย”

น้อง หนูตอบตามความเป็นจริง แค่ลมที่เป่ารดออกมามันจะไปทำให้รอยเข็มที่เจาะฝังลงไปในผิวเนื้อหายได้้ อย่างไร ผ้าขาวผืนนี้ยังไม่มัวหมองเลยสักนิด ยังไร้เดียงสาเสียจนอดจะยิ้มเพราะความตรงไปตรงมาของน้องหนูไม่ได้

“ยังไม่หายเหรอ ทำไงดีล่ะ เรียกคุณหมอดีมั้ย”

“ป๋าไม่รู้อะไร ยื่นหูมาสิ”
เด็กน้อยอมลมไว้เต็มปากระหว่างที่รอให้ยื่นหูไปหา

“คุณหมอนั่นแหละที่เป็นคนทำให้น้องหนูเจ็บ รู้รึเปล่า คุณหมอเป็นคนเจาะแขนน้องหนู”
เด็กเอ๋ยเด็กน้อย เสียงที่เรียกว่ากระซิบข้างหนูนั้นทำเอาได้ยินกันทั้งห้องไม่เว้นแต่คุณหมอที่โดนเด็กน้อยนินทาระยะเผาขน

“แล้วก่อนที่คุณหมอจะเจาะแขน น้องหนูไปทำอะไรมาล่ะ”
เพราะอยากให้น้องตัวน้อยรู้ว่าพี่ชายอยู่ฝ่ายเดียวกับตัวเอง เลยต้องกระซิบถามแบบเดียวกัน

“น้องหนูไม่ได้ทำ คนที่ทำน่ะช้างน้อยต่างหาก”

“ช้างน้อย?”

“อื้อ ช้างน้อยชื่ออะไรไม่รู้แหละแต่ช้างน้อยตัวอ้วนเหมือนช้างเลย เค้าเป็นเพื่อนน้องหนูที่โรงเรียน”

“แล้วทำไมถึงเรียกว่าช้างน้อยล่ะ”

“ก็ช้างน้อยยังเป็นเด็กอยู่นี่”
อ๋อ!! เพราะเป็นเด็กถึงได้เรียกว่าช้างน้อยสินะ ไม่อยากจะคิดเลยว่าเพื่อนของน้องหนูคนนี้โตขึ้นมาแล้วจะเป็นยังไง จะเรียกว่าช้างน้อยเหมือนเดิมคงไม่ได้แล้วแต่ถ้าต้องเรียกว่าช้างใหญ่ มันจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนกันเนี่ย

“แล้วช้างน้อยทำอะไรน้องหนูละคะ”

“ช้าง น้อยเอาน้ำในฝักบัวที่คุณครูให้รดต้นไม้ มารดหัวน้องหนูแหละ แล้วทีนี้ตรงแปลงดอกไม้น่ะร้อนเปรี้ยงๆเลย พอเข้ามาในห้องเรียนน้องหนูก็เลยไม่สบาย ในห้องเรียนเย๊นเย็นแหละป๋า”

“แย่จังเลยเนอะ”

“อื้อแย่ที่สุดเลย ทั้งๆที่คนทำให้น้องหนูไม่สบายเป็นช้างน้อยแท้ๆแต่พ่อกลับไปดุคุณครูแหละป๋า น่าสงสารคุณครูออก”

เพราะ น้องหนูเป็นเด็กคงแยกตำหนิกับดุไม่ออกสินะ ความจริงแล้วเด็กในวัยนี้กำลังเรียนรู้สิ่งรอบตัวและกำลังซนยิ่งกว่าจับปู ใส่กระด้ง มันก็ไม่แปลกหรอกที่คุณครูจะดูแลไม่ทั่วถึง แต่สำหรับคนที่เป็นพ่อแม่แล้วสถานการณ์แบบนี้คงมองข้ามที่จะเข้าใจความเป็น จริงไปหมดแหละ ถ้าเรื่องนั้นเกี่ยวข้องกับลูกของตัวเอง

“ขอโทษคุณหมอด้วยนะครับที่ต้องรบกวนมาดูแลถึงที่นี่”
เสียมารยาทอยู่นาน เพราะมัวแต่ทักทายน้อสาวตัวน้อยถึงได้ละเลยทำความเคารพและทักทายคุณหมอที่มาดูแลน้องหนูแบบตัวต่อตัวเลย

“ไม่เป็นไรหรอกครับ ไม่ใช่เวรผมพอดีเลยมาดูแลน้องหนูได้น่ะครับ”

“แล้วแกเป็นยังไงบ้างครับ”

“อาการดีขึ้นมากแล้วครับ ปอดไม่ได้ชื้น อุณหภูมิร่างกายเกือบจะปกติแล้ว”

“เกือบจะปกติเหรอครับ”

“ไม่ต้องตกใจหรอกครับ หมายถึงว่าแกยังมีไข้อยู่นิดหน่อยแต่เกือบจะเข้าสู่สภาวะอุณหภูมิปกติของร่างกายแล้วครับ”

“อ๋อครับ แล้วนี่เป็นคนป่วยแล้วทำไมยังไม่นอนพักผ่อนอีกค่ะ”

“น้องหนูรอป๋าไง”

“จริงๆหมอให้ยาไปแล้วนะครับ ยาตัวนี้จะทำให้ง่วงนอน แต่เธอต่อต้านฤทธิ์ยานะครับ”

“หมายถึงดื้อยาเหรอครับหมอ”

“ไม่ใช่ครับ หมายถึงเธอต่อต้านการออกฤทธิ์ของยาน่ะครับ ปกติป่านนี้จะต้องหลับแล้วแต่นี่คงจะตื่นเต้นเลยฝืนตัวเองไว้”

“อ้าว แล้วอย่างนี้เมื่อไหร่จะหายละคะคนดีของป๋า”

“ก็ถ้าป๋ามาน้องหนูก็จะนอนไง๊”

“เอาล่ะ นี่ป๋ามาแล้วงั้นก็นอนได้แล้วใช่มั้ย”

“เดี๋ยวสิ”

“ทำไมอีกค่ะ”

“ป๋า ค้างที่นี่หรือเปล่า ถ้าป๋าค้างที่นี่น้องหนูจะนอนเดี๋ยวนี้แหละ แต่ถ้าป๋าไม่ค้าง น้องหนูจะคุยกับป๋าก่อน น้องหนูคิดถึงป๋ามากๆเลยนะรู้มั้ย”
แล้วจะไม่ให้คนที่มองอยู่ใจอ่อนได้ ยังไง เด็กไม่เคยโกหกความรู้สึกตัวเอง คิดถึงก็บอกว่าคิดถึง ยิ่งคิดถึงมากด้วยแล้วน้ำตายิ่งออกมาคลอหน่วยให้รู้ว่าคิดถึงมากจริงๆ

“ป๋าก็คิดถึงน้องหนู”

“คิดถึงแล้วทำไมไม่ค่อยมาหาน้องหนูเลยล่ะ ถามแม่ๆก็ตอบไม่รู้ ถามคุณแม่บ้านคุณแม่บ้านก็ชอบเงียบไม่พูดอะไรทุกทีเลย”
ไม่ รู้จะตอบคำถามของเจ้าตัวเล็กที่ฉลาดเป็นกรดได้ยังไง มันเป็นเรื่องของผู้ใหญ่ที่เด็กไม่ควรรับรู้นักหรอก หมดสิ้นคำพูดก็ได้แต่ส่งยิ้มให้และลูบหัวกล่อมน้องเล็กให้เคลิ้มหลับไปก็ เท่านั้น นี่แหละนะที่เค้าว่าคนเรายิ่งโตยิ่งมีเล่ห์เหลี่ยมแพรวพราว

“นอนซะนะคนดีของป๋า ป๋าจะนอนที่นี่จะอยู่กับน้องหนูจนกว่าจะหายป่วยเลยดีมั้ย”

“จริงๆนะ”

“จริงสิ”

“คุณหมอค่ะ น้องหนูขอโทษที่สัญญากับคุณหมอว่าพรุ่งนี้จะหายป่วยแล้ว น้องหนูขอเปลี่ยนเป็นอีกสักสามสี่วันได้มั้ยค่ะ”

“อ้าว ทำไมล่ะ”
ไม่ใช่แค่คุณหมอเท่านั้นที่ร้องถามด้วยความสงสัย คุณแม่บ้านและตัวเองก็ร้องออกมาด้วยคำถามเดียวกัน

“น้องหนูอยากอยู่กับป๋านานๆ”

“งั้นพรุ่งนี้ก็หายป่วยเหมือนเดิมนะ ถึงไม่ป่วยป๋าก็อยู่กับน้องหนูได้”

“งั้นเกี่ยวก้อยสัญญาก่อน”
ปลาย นิ้วก้อยขนาดแตกต่างกันราวกับของเล่นที่ถูกย่อส่วนเกี่ยวกระหวัดกันไว้แทนคำ สัญญา นานเกินกว่าที่คนตัวเล็กจะต้านทานฤทธิ์ยาไหว น้องสาวตัวน้อยถึงได้หลับไปทั้งๆที่นิ้วก้อยยังเกี่ยวคากันไว้อยู่เลย

“คงจะหลับยาวถึงเช้าแหละครับ”

“วันนี้ขอบคุณคุณหมอมากนะครับ คงไม่รบกวนคุณหมอแล้วละครับ”

“ด้วยความยินดีครับ”
ประตูห้องถูกปิดลงอย่างเบามือ บอกลากับคุณหมอเจ้าของไข้แล้วก็เหลือแต่ตัวเองกับคุณแม่บ้านเท่านั้น

“ติดต่อแม่น้องหนูไม่ได้เลยเหรอครับ”

“ไม่ได้เลยค่ะ เห็นว่าไปแค่ไม่กี่วันเลยไม่เปิดรูมมิ่ง ส่วนคุณผู้ชายไปประชุมงานเธอคงคิดว่าโทรศัพท์ไม่จำเป็นมั้งค่ะ”

“ช่างเถอะครับถ้าคนเป็นแม่คิดได้แค่นี้ ผมไปนอนก่อนดีกว่า”

“ไปค่ะ คุณให้เด็กทำความสะอาดไว้ให้แล้ว อาบน้ำให้สบายตัวนะคะเดี๋ยวคุณจะเตรียมเสื้อผ้าให้”

“ขอบคุณครับ”

ห้อง นอนที่ทิ้งห่างไปเกือบสามปีเหมือนเดิมทุกอย่าง ของทุกชิ้นยังวางอยู่ที่เดิมเหมือนเข้ามาอยู่ในห้องนี้วันแรก จะเปลี่ยนไปก็แค่ของใช้ที่โตขึ้นตามวัยเท่านั้น ทั้งๆที่อยู่ห้องนี้มาตลอดชีวิตเพิ่งจะห่างไปตอนที่เข้าเรียนมหาลัยนี่เอง นานๆครั้งที่จะกลับเข้ามาค้างสักที ทั้งๆที่ควรจะคุ้นเคยเหมือนเดิม แต่กลับรู้สึกไม่คุ้นเอาซะเลย ทุกครั้งที่คิดถึงบ้าน ภาพที่ฉายเข้ามาในความรู้สึกกลับเป็นห้องชุดใจกลางเมืองที่เพิ่งอยู่มาได้ สามปีเท่านั้น

ภายในห้องนอนไม่มีอะไรเปลี่ยนใหม่นอกจากผ้าปูที่นอน และของใช้บางอย่าง จะมีก็แต่ห้องน้ำที่ถูกตกแต่งให้ทันสมัย อ่างจากุซชี่ราคาแพงระยับที่สามารถเนรมิตบ้านเดี่ยวเล็กๆได้อีกสักหลังถูก มองเมินอย่างไม่สนใจ ไม่มีอารมณ์ที่จะนอนแช่น้ำ ไม่มีอารมณ์ที่จะดื่มด่ำกับอะไรมากมายนัก พออยู่คนเดียวทีไรความรู้สึกเดิมๆก็ตามติดมาเป็นเงา เหงา โดดเดี่ยว อ้างว้าง และคิดถึง

ชาวเวอร์ถูกปรับให้ระดับน้ำแรงสุดเท่าที่จะแรง ได้ อยากได้แรงกระแทกของน้ำเข้ามาบดบังความรู้สึกที่น่ารำคาญนี้ไปให้หมด สบู่สูตรเย็นถูกเลือกใช้เพื่อปลุกให้ตัวเองสดชื่นมากกว่านี้ สบู่ให้ความรู้สึกเย็นแบบประดิษฐ์ประดอยแต่สายน้ำกลับให้ความรู้สึกเย็นตาม ธรรมชาติ พอสองสิ่งนี้ทำงานร่วมกันก็ทำให้สมองรู้สึกปลอดโปร่งขึ้นมานิดหน่อย

“คุณป๋าค่ะคุณป๋า”
เสียงเรียกของคุณแม่บ้านที่ทวีความดังตามระยะที่สาวเท้าเข้ามาใกล้เขตห้องน้ำ ปลุกให้ละทิ้งความรู้สึกนึกคิดทั้งหมด

“ครับคุณ มีอะไรหรือครับ”

“โทรศัพท์มือถือดังน่ะคะ”

“มีชื่อขึ้นมามั้ยครับ”

“มีค่ะ”

“ชื่อว่าอะไรครับคุณ”

“เอ่อ”

“ครับ ว่าไง”

“คุณออกมาดูเองดีกว่าค่ะ หรือว่าจะปล่อยให้หยุดไปแล้วคุณค่อยโทรกลับดีค่ะ”

“ไม่เป็นไรครับ ผมอาบน้ำเสร็จแล้ว”

ประตู ห้องน้ำเปิดออกภาพแรกที่เห็นคือคุณแม่บ้านยืนกำโทรศัพท์แน่น จับจ้องอยู่ที่หน้าจอไม่วางตา ท่าทีกล้าๆกลัวทำให้สนใจใคร่รู้ว่าคนในสายเป็นใคร บางทีอาจจะเป็นใครสักคนที่เมมชื่อไว้แล้วอ่านออกเสียงยากไปก็ได้ คุณแม่บ้านถึงได้ยืนนิ่งอยู่อย่างนั้น ปกติในลิสรายชื่อไม่ค่อยมีใครถูกเมมชื่อเป็นภาษาไทยอยู่แล้ว

“ไหนครับคุณ”

“นี่ค่ะ เรียบร้อยแล้วงั้นคุณขอตัวก่อนนะคะ”

“ครับ”

หลัง จากที่ประตูห้องปิดเข้าที่เดิมนั่นแหละถึงได้ก้มดูโทรศัพท์ที่ยังแผดเสียง ร้องเรียกอย่างใจเย็น ไม่ใช่ชื่อภาษาอังกฤาอ่านยากอย่างที่เข้าใจ ชื่อที่ปรากฎที่หน้าจอเป็นชื่อภาษาไทยที่มีความหมายตรงตัวเพียงแค่คำเดียว

‘เมีย’



๐ สวัสดีคะ คนอ่านทุกคน ตอนแรกว่าจะมาลงพรุ่งนี้ แต่เห็นแม่ยกน้องโจมหลายคนบ่นว่าน้องโจมหายไป วันนี้เราเจอน้องโจมแล้วนะคะ 

๐ ขออภัยในความค้างค่ะ.....คนเขียนรู้ตัว  เจอกันพรุ่งนี้ดึกๆนะคะ จัดหนักคนผิดสัญญาดีมั้ยเนี่ย 

๐ อยากจะอธิบายเรื่องราวเกี่ยวสกับน้องโจมจัง แต่เรียบเรียงคำพูดไม่ถูก แต่จะบอกว่า ความรักบางครั้งมันไม่ใช่รักแบบคนรัก แต่เพราะไม่เคยมีรักมาก่อน เมื่อถูกฝังเข้าไปให้เข้าใจว่าความผูกพันแบบนี้น่ะ เรียกว่ารักนะ ทั้งๆที่ความจริงแล้ว มันเป็นความรักในรูปแบบอื่นที่เกิดจากความใกล้ชิดเหมือน พี่ชาย อะไรแบบนี้มากกว่าค่ะ คนเราเมื่อเจอความรักหลายๆรูปแบบ ก็จะแยกแยะประเภทของรักได้ โจมอาจจะอยู่ในครอบครัวแบบปิดมาตลอด ครอบครัวของโจมเป็นครอบครัวใหญ่ที่ตัวเองกลายเป็นความหวังของครอบ ดังนั้น ขอเวลาให้น้องโจมได้ศึกษาความรักหน่อยนะคะ ไว้คนเขียนจะมาอธิบายเรื่องราวเกี่ยวกับป๋าอีกที

ปล. ทุกอย่างจะค่อยๆเฉลยออกมานะคะ ใจเย็นๆอีกนิด จะรู้ว่าทำไมชื่อเสียงของโจมถึงได้ฉาวโฉ่แบบนี้

ปล.หลาย คนบอกว่า น้องโจมเหมือนคาซึยะมาก คนเขียนก็คิดถึงอิเมจเต่าปากเป็ดตลอดเวลาค่ะ อิอิ ส่วนป๋านั้น พี่จินลอยมากระแทกเบ้าตายหลังจากรู้ว่าอีกคนคือคาซึยะใช่มั้ยค่ะ ถึงจะรู้สึกตัวเองเหมือนอคาเมะ แต่จริงๆคนเขียนชอบทั้งวงเลยนะ แต่ละคนมีความฮาในแต่ละเรื่องแตกต่างกันไป 

๐ ขอบคุณทุกคนจากใจเหมือนเดิมค่ะ 

๐ คนที่เก็บเงินซื้อคุณคนเดียว ความจริงแล้วเรื่องนี้เป็นเรื่องที่ทำให้ลำบากใจมากที่สุดเลยนะ เพราะอย่างที่บอกมันเป็นเรื่องสั้นที่แถมพิเศษ ในหนังสือพี่เมฆพี่ฉาน คนเขียนเอามาต่อความยาวสาวความยืดให้คนที่ซื้อหนังสือแล้วยังไม่จุใจได้อ่าน กันเพลินๆ และเผื่อแผ่ถึงทุกคนที่ไม่มีหนังสือเล่มนี้ เอาอย่างนี้นะคะ ถ้าใครที่คิดว่าอยากจะเก็บเรื่องนี้ไว้เป็นเล่มจริงๆ ช่วยยกมือส่งเสียงออกมาหน่อยก็แล้วกันนะคะ สำหรับคนที่พอใจที่จะอ่านแค่ในบอร์ด อันนี้คนเขียนยืนยันให้สบายใจได้เลยค่ะว่าเรื่องนี้จะไม่โดนลบออกจากบอร์ด และจะอยู่จนกว่าเล้าจะย่อยสลายเรื่องนี้ไปเอง หรือจนกว่าจะไม่มีบอร์ดแล้วนั่นแหละค่ะ เพราะยังไงก็ตามแต่คนเขียนตั้งใจที่จะทำเรื่องคุณคนเดียวออกมาสำหรับพี่ที่ ประมูลหนังสือชุดนี้ของเล้าไปได้ ตอนนี้กำลังอยู่ในขั้นตอน design package อยู่ค่ะ คนเขียนจะยุบรวมเรื่องพี่เมฆกับพี่ฉาน และพี่ดินกับไอ้เสาไฟฟ้า ให้อยู่ในเล่มเดียวกัน (เรื่องละหนึ่งเล่ม) และทำเป็นปกแข็งเหมือนแฮรี่พฮตเตอร์ ให้สำหรับพี่ที่ประมูลนะคะ ไว้เสร็จแล้วจะเอามาอวดจ้า

๐ TRomance

[noina]

 

[Jimmeiiii*]

ป๋ากรี๊ดดดดดดดดดดดด

เมีย!!!!!!!!!!!คำเดียวโดดๆแต่โคตรโดน

[yoyo]

อะฮิ้วววว
เมมแบบนี้ไม่ใช้โจมก็ไม่รู้จะว่ายังไง

ป๋าแรงงงงงงงงง 

[seaz]

น้องโจมโทรหาป๋าแล้ววววววววววววววว

[iforgive]

หูยยย  ยกให้เป็นเมียเลยเหรอเนี่ยะ  บ๊ะ  ป๋าเอาจริงแฮะ

[~มือวางอันดับ1~]

+1 กด ถูกใจ ป๋า เมนชื่อ โจม= เมีย

[EunJin]

ก็ถ้าป๋าเป็นพี่จินแล้วววววววว สุดยอดแห่งความเพอร์เฟคค่ะ
คิดว่า คงไม่มีใครที่จะเหมาะเป็นป๋าได้มากกว่าผู้ชายคนนี้อีกแล้ว
อร๊ากกกกกกกกก คิดเอง จิ้นเอง ตายเองค่ะ (ฮา)

[tawan]

มาให้ยากแล้วจากไปอีกแล้ว

 

[yeyong]

ตอนเมมเบอร์ ป๋ารู้ตัวไหมว่าพิมพ์อะไรลงไป หุหุหุ
เมียโทรมาตามแล้ว จะทำยังไงล่ะทีนี้

เรายกมือ อยากได้รวมเล่มคุณคนเดียวเก็บเป็นหนังสือค่ะ
แบบว่าไม่รู้อนาคตว่าเล้าจะไปเมื่อไหร่  ถึงคุณ TRomance จะไม่ลบออกจากบอร์ดก็เถอะ

[NASS.NET]

555+ เมียโทรมาแว้วววววววววว
รับด่วนๆค่ะป๋า
มีอะไรน้ออออ อยากรู้อยากเห็น^___^

[yayee2]

หึ หึ หึ ขำคุณแม่บ้าน ไม่กล้าอ่านออกเสียงคำนี้
ดีใจจัง ตอนหน้า คงได้เจอน้องโจมแน่ๆ
ว่าแต่ว่า ป๋าดูอบอุ่นอ่อนโยนจังเลย เวลาอยู่กับน้องสาวน่ะ

[kokikung]

เมียเนี่ยหมายถึงโจมเปล่าหว่า

แต่น่ารักเนอะน้องหนูเนี่ย

น่าสงสารน้องจัง

พรุ้งนี้เจอกันคุณๆๆๆ

[JJHJJH]

โจมโทรมาแล้วววววววววววว ดีใจแทนป๋าาาาาาาาาาาา
บวกๆๆๆๆๆ ค๊า อยากอ่านอี๊กกกกก

[ณยฎา]

อ่าวป๋า เมียมาง้อละ หายบ้าได้สักที สงสารไอ่มหาน่ะ

[ขนมหวาน]

หวังว่า "เมีย" จะเป็นโจมนะจ๊ะ อย่าให้ค้างงงงงงงงอีกรอบ
น้องหนูน่ารัก ป๋าเค้าก็มีมุมน่ารักนะเนี่ย เวลาอยู่กับน้องหนู
แหม๋ อยากให้น้องโจมมาเจอกับน้องหนู ใครจะน่ารักกว่ากัน

ปล.เหมาะเหม็ง ป๋าจินกับโจมเมะ (ชื่อน่าเกลียดได้อีก) 

[indy❣zaka]

ทำไมมองจินเมะ แล้วเราต้องรู้สึกว่า จินมันเคะกว่าอ่ะคะ?   แต่ทำไมคนอื่นมองว่าจินมันแมนกว่าคาเมะแทบทุกคนเลยอ่ะ 

[tuek]

เมียโทรหาแล้วนะป๋า
แล้วมาต่อนะคะ

[BeeRY]

ขอกรี๊ดดังๆกับชื่อที่เมมว่า 'เมีย'
น้องหนูน่ารัก ใสๆมากเลย ป๋ามุมนีอ่อนโยนดีจัง

[kny]

 :a5:ที่เหลืออยู่หนายยยยยยยยยย

[Ba_wh99]

ป๋าแรง!!!!!!

[@Iriz]

ค้างงงงอ่ะ
แต่ "เมีย" นี่คือน้องโจมใช่มั้ยป๋าา 
คิดถึงน้องโจมมากมาย หวังว่าพรุ่งนี้คงได้เจอนะคะ

แปะคำผิดค่ะ
จากนัดวาดฝีมือดี
เพราะมัวแต่ทักทายน้อสาวตัวน้อย
ท่าทีกล้าๆกลัวทำให้สนใจใคร่รู้ว่าคนในสายเป็นใคร
ไม่ใช่ชื่อภาษาอังกฤา

[knightofbabylon]

กำลังยิ้มตอนป๋าคุยกับน้องหนู ป๋าน่ารัก><
หลุดขำพรืดตรงชื่อที่เมมไว้นี่แหละ
ป๋าหนอป๋า..ตั้งใจเมมว่า'เมีย'เลยใช่มั้ย?
รีบโทรกลับด้วยล่ะป๋า


 

[@StaR@]

ป๋าสุดยอดมากๆ คำเดียวได้ใจความ
ไม่ต้องแปลอีกเพราะเข้าใจได้เลย
ป๋าเวลาอยู่กับน้องอ่อนโยนจริงๆ