-
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออก ไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2. ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์ และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ดโดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม
เวปไซต์ แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคล ที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่าง ประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้ โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
▲▼ กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่ ▲▼ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0)
***=================================================***
สารบัญ "นิยาย"
ตอนที่ 1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=22108.30) ตอนที่ 2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=22108.120) ตอนที่ 3 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=22108.300) ตอนที่ 4 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=22108.450) ตอนที่ 5 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=22108.630) ตอนที่ 6.1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=22108.780) ตอนที่ 6.2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=22108.900) ตอนที่ 7 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=22108.1020) ตอนที่ 8 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=22108.1170) ตอนที่ 9 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=22108.1290) ตอนที่ 10 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=22108.1470)
ตอนที่ 11 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=22108.1650) ตอนที่ 12 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=22108.1800) ตอนที่ 13 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=22108.1950) ตอนที่ 14 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=22108.2100) ตอนที่ 15 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=22108.2280) ตอนที่ 16 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=22108.2370) ตอนที่ 17 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=22108.2520) ตอนที่ 18 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=22108.2640) ตอนที่ 19 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=22108.2730) ตอนที่ 20 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=22108.2940)
ตอนที่ 21 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=22108.3090) ตอนที่ 22 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=22108.3270) ตอนที่ 23 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=22108.3420) ตอนที่ 24 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=22108.3600) ตอนที่ 25 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=22108.3690) ตอนที่ 26 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=22108.3840) ตอนที่ 27 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=22108.3990) ตอนที่ 28 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=22108.4140) ตอนที่ 29 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=22108.4260) ตอนที่ 30 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=22108.4530)
ตอนที่ 31 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=22108.4710) ตอนที่ 32 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=22108.4890) ตอนที่ 33 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=22108.5100) ตอนที่ 34 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=22108.5250) ตอนที่ 35 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=22108.5400) ตอนที่ 36 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=22108.5550) ตอนที่ 37 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=22108.5670) ตอนที่ 38 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=22108.5850) ตอนที่ 39 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=22108.5970) ตอนที่ 40 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=22108.6120)
ตอนที่ 41 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=22108.6270)
๐ เอาตัวอย่างกล่องมาให้ดู และแจ้งข่าวว่า ยืดเวลาจองและโอนเงินให้จนถึงวันที่ 2 ตุลาคม นี้นะคะ
๐ ยืดให้แค่ครั้งเดียวเท่านั้นค่ะ
(http://image.free.in.th/z/ii/3image00002.jpg)
(http://image.free.in.th/z/io/0image00005.jpg)
(http://image.free.in.th/z/iy/image00012.jpg)
๐ รายละเอียดการสั่งสองเด็กป๋า ๐
๐ เอาตัวอย่างจริงของหนังสือมาให้ชมค่ะ ปิดโอนเงินวันที่ 2 ต.ค (ยืดเวลาจากเดิม 15 ก.ย.) นี้แล้วนะคะ ขอบคุณค่ะ
(http://image.free.in.th/z/ic/110909_121211.jpg)
(http://image.free.in.th/z/id/110909_121610.jpg)
(http://image.free.in.th/z/ia/110909_121909.jpg)
(http://image.free.in.th/z/im/110909_121128.jpg)
(http://image.free.in.th/z/iu/110909_122055.jpg)
(http://image.free.in.th/z/iv/110909_121758.jpg)
เผยโฉม Box set จ้า :mc4: :mc4:
(http://i1227.photobucket.com/albums/ee425/nikky69/boxpr2.jpg)
(http://image.free.in.th/z/ir/lhgif.gif)
:mc4: :mc4: :mc4: ปกเด็กป๋า คลอดแล้วจ้า
๐ คนอ่านหลายคนเข้าใจผิดคิดว่าเด็กป๋าปิดจองวันที่ 15 ที่ผ่านมา คนเขียนปิดจองเดือนหน้าเลยนะคะ 15 กันยายนเลยค่ะ
๐ ว่าแล้วก็ขออวดปกที่เพิ่งคลอดกันหน่อย......เป็นคนเบอร์ 5 มากๆ ค่ะ มาแต่ปก box set กำลังปั้นเน้อ :laugh:
(http://image.ohozaa.com/i/ff1/7h6uX.jpg)
๐ สำหรับคนที่ยังไม่ทราบรายละเอียดการจอง คลิกที่นี่ค่ะ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=28207.0)
*** ขอให้คนอ่านที่สนใจรวมเล่มเด็กป๋าทุกคน อ่านรายละเอียดให้ครบถ้วนก่อนนะคะ :pig4:
๐ เด็กป๋า มี 2 เล่มจบ ปกอ่อนกระดาษ texture กระดาษวาดเขียน ความยาวทั้งสองเล่ม รวมกัน 600 หน้า ++
๐ เนื้อในกระดาษถนอมสายตา
๐ Box set สะสมโครงสร้างกระดาษแข็ง(จัวปัง) ปิดผิวกระดาษพิมพ์ art 4 สี เปิดหัวท้าย ล็อคหนังสือเอาไว้ด้วยแถบแม่เหล็ก
รูปแบบจะเอามาให้ดูในโอกาสต่อไปนะคะ
๐ ที่คั่นหนังสือตามมาตรฐานโรงพิมพ์ และที่คั่นหนังสือแม่เหล็ก ตามปกติที่ TRomance เคยทำให้ค่ะ
๐ ตอนพิเศษ 2 ตอนที่ลงเล้า (หนึ่งตอนลงไปแล้ว คู่ เทียนกับมหา) อีกตอนคือตอนที่จะลงในเล้าต่อจากตอนจบนี้นะคะ
๐ ตอนพิเศษที่มีแต่ในหนังสือเท่านั้น
๐ ราคาต่อชุดรวมค่าจัดส่งแบบพัสดุลงทะเบียน 900 บาท
(ตรวจสอบสถานะการจัดส่งผ่านทางเวปไซต์ของไปรษณีย์ได้)
*** ราคานี้ ค่อนข้างสูงในความรู้สึกของคนเขียน แต่เศรษฐกิจตอนนี้เป็นยุคข้าวยากหมากแพงจริงๆค่ะ เฉพาะค่าจัดส่ง ก็ปาเข้าไป 58 บาท ต่อชุด สำหรับพัสดุไปรษณีย์ลงทะเบียนที่น้ำหนักเกิน 1 kg และไม่เกิน 2 kg นะคะ(ยังไม่รวมอุปกรณ์การแพ็คและกล่องไปรษณีย์)
*** สำหรับชุดที่ 2 เป็นต้นไป คนเขียนก็ขายราคาเดียวกับแบบซ์้อ 1 ชุด นะคะคือ 900 บาท แต่จะเปลี่ยนวิธีการจัดส่งเป็นแบบ EMS ให้ (เนื่องจากพัสดุแบบลงทะเบียน น้ำหนักจะต้องไม่เกิน 2 กิโลกรัมค่ะ)
*** การจัดส่งรอบนี้ คนเขียนจะเพิ่มด้วยการอัดโฟมไปที่มุมกล่องไปรษณีย์ ให้อีกขั้นตอน เผื่อพี่ไปรษณีย์ เค้ารุนแรง เพราะครั้งที่แล้ว Box set บุบไปหลายคน เสียดายมากค่ะ
๐ นอกจากเปิดจองเด็กป๋าแล้ว คนเขียนขอเปิด re print เพียงเรื่องเดียวคือ "คุณคนเดียวแต่เราสองคน"
๐ สำหรับคนที่ซื้อ พร้อมเด็กป๋า ราคา 350 บาท/ เล่ม ค่ะ
๐ สำหรับคนที่สั่งซื้อแบบแยกซื้อเรื่องเดียว ราคา 400 บาท รวมค่าจัดส่งแบบลงทะเบียนค่ะ
๐ ช่องทางการสั่งจอง มี 2 ช่องทางคือ
1. สั่งจองผ่านเมลล์ โดยแจ้งหัวข้อเมลล์ว่า "สั่งจองเด็กป๋า/คุณคนเดียวแต่เราสองคน"
2 . แจ้งชื่อและลอคอินที่อยู่ในเล้า (ถ้ามี)
3. แจ้งชื่อเรื่องที่ต้องการจอง และ จำนวนชุดที่จอง
ส่งเมลล์การสั่งจองมาที่ (http://image.free.in.th/z/ik/lmail.jpg)
4. รอ Code ตอบกลับสำหรับโอนเงินจากคนเขียน
๐ สั่งจองผ่าน Utellido ราคาเท่าที่สั่งกับคนเขียนผ่านเมลล์ทุกประการ เพียงแต่ระบบของทางเวปไซต์จะจัดเก็บข้อมูลคนอ่านได้ดีกว่าคนเขียนจัดทำแบบแมนนวลนะคะ
วิธีการจอง คลิกที่นี่ค่ะ (http://utellido.com/utellido/index.php/component/content/article.html?id=1381)
๐ เปิดจองและโอนเงิน วันนี้ - 2 ตุลาคม 2554 ค่ะ (ยืดเวลาการจองและโอนเงินจาก 15 ก.ย.54 ยืดเวลาแค่ครั้งเดียวนะคะ)
ขอบคุณทุกคนที่สนับสนุน ขอบคุณมากค่ะ :pig4:[/color]
-
จมูกก็ดูพอดี
ปากก็แดงพอควร
ส่วนเว้าส่วนโค้งเนี๊ยบขาดใจ
จะกรีดจะกรายพองาม
กระเดียดไปทางคุณชาย
ทะลวงทลาย ‘ถูกใจป๋า’
-
มาขอเป็นเด็กป๋าคร้าบ
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด
+1 รับขวัญน้องภูมิของพี่
ว่าแต่ใช่เรื่องของน้องภูมิหรือเปล่า
กลัวหน้าแหก :laugh:
-
จิ้ม
กรี๊ดๆๆด้วยคน
-
กรี๊ดดดดด อยากเป็นเด็กป๋า รอค่ะ รอ ><
-
รอป๋าอ่ะ!!!!!!!!!!!!!!!!!!! :o8: :o8: :o8: :o8:
-
ป๋าคะ
ขอเบียดหนึ่งตำแหน่งนะคะ
-
มาขอดูหน้าเด็กป๋า :z1:
-
รอ ร๊อ รอ ค่า
-
เข้ามานั่งไขว่ห้าง
เป็น "ป๋า" รอ "เด็ก" ละกันนะคะ :mc4:
-
เข้ามารอด้วยคนนะคะ :impress2: :impress:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด
+1 รับขวัญน้องภูมิของพี่
ว่าแต่ใช่เรื่องของน้องภูมิหรือเปล่า
กลัวหน้าแหก :laugh:
คนละเรื่องแล้วมังค่ะ :laugh: น้องภูมิ น่าจะของคุณวี นะคะ
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด
+1 รับขวัญน้องภูมิของพี่
ว่าแต่ใช่เรื่องของน้องภูมิหรือเปล่า
กลัวหน้าแหก :laugh:
คนละเรื่องแล้วมังค่ะ :laugh: น้องภูมิ น่าจะของคุณวี นะคะ
นั่นไง ตรูว่าแล้วววว
:z3:
-
รอด้วยยย :mc4:
-
มารอเด็กป๋า :mc4:
ใช่น้องก้านเปล่าคะ
(ถามก่อน กลัวหน้าแหกอีกคน :laugh:)
-
อยากให้เป็นน้องก้านอ่ะ แต่อ่านบริบทเหมือนจะไม่ใช่แฮะ
-
รอด้วยคนค่ะ :กอด1:
-
: 222222: มารอเด็กป๋า
-
รอด้ว ยย :mc4:
-
แวะมารอค่ะ
-
มารอด้วย :mc4: :mc4: :mc4:
-
สงสัยผลบุญจากเมื่อเช้า
วันนี้เลยจะได้เจอกับเด็กปากแดง "ถูกใจป๋า"
รอ ร๊อ รอ :z2:
-
เข้ามารอเด็กป๋าด้วยคนค่ะ คิดว่าน่าจะเป็นน้องก้านรึเปล่า :laugh:เดาเอากลัวหน้าแหกเหมือนกันค่ะ
-
มารอด้วยค่ะ
-
ต่อคิว
-
มารอเด็ก(ของ)ป๋าด้วยคนนะครับ ^^
-
มารับบัตรคิวขอชมเด็กป๋าด้วยคนค่า
:กอด1:
-
รอโลด :man1:
-
มารอเด็กป๋าด้วยคนค่า
-
แวะมาส่องเด็กป๋า...สมคำร่ำลือจริงเปล่า :z1:
-
กระชากแนวอย่างแรง คึคึคึ :m4: :m4: :m4:
มารอ ป๋า ป๋า ขา ด้วยคนค่าาาาาาาาาาาาาา กรี๊ดด :m3: :m3: :m3:
-
กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
มาแล้วๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
ตอนที่ 1
คอนโดสูงใจกลางแหล่งธุรกิจของกรุงเทพ สถานที่ที่สงบเหมาะที่จะเป็นสถานที่พักผ่อนของคนมีเงิน ความเย็นของเครื่องปรับอากาศภายในห้องเห็นจะไม่ช่วยอะไรถ้าเปรียบกับความ เร่าร้อนที่กำลังเกิดขึ้น
ร่างสองร่างกำลังประสานเป็นหนึ่งเดียวกัน เสียงหอบประสานเสียงครางกระเส่ายิ่งเพิ่มความเร่าร้อน แรงเสียดสีและร่างกายที่ร่อนไปมาทำให้จังหวะที่ร่วมกันทำนั้นยิ่งพุ่งทะยาน เสียงเอี๊ยดอ๊าดของเตียงดังล้อไปกับเสียงจังหวะที่แรงกายถาโถมเข้าออก บนคอนโดใจกลางเมืองที่สูงระฟ้าแห่งนี้ กำลังเป็นสนามรักอย่างดีให้คนทั้งคู่ จังหวะที่รับส่งกันอย่างรู้ใจนั้นแทบไม่น่าเชื่อเลยว่านี่คือครั้งแรกของ ทั้งคู่ ทุกอย่างดูลงตัว ฟังจากเสียงครางก็พอจะรับรู้ได้ บนสนามรักแห่งนี้เกิดศึกทางกามารมณ์ที่เข้ากันได้ดีคู่หนึ่งเลยทีเดียว
ยาวนานกว่า เสียงที่ทำให้ระบบประสาทและระบบทำงานของร่างกายรวนไปชั่วขณะ สามสี่ชีวิตที่นั่งอยู่ใจกลาง living room ห้องนี้ถูกสาปเป็นหินไปแล้ว
เพราะเสียงเร้าอารมณ์ของคนในห้องนั้น
เอี๊ยดดดดดดดด!!
“อ้าว พวกมึงมาทำอะไรกันที่ห้องกู”
แค่ ลมปากที่พ่นออกมาหรือจะทำให้หินผาทลายลงมาได้ คนถามเลยต้องใช้ตัวช่วยเป็นปลายเท้าสะกิดคนที่ใกล้ที่สุด พวกมันไม่ใช่โจรผู้ร้ายที่ไหนหรอก คอนโดหรูระดับหนึ่งชั้นมีแค่สี่ห้องแบบนี้ ระบบความปลอดภัยเชื่อใจได้ว่าต้องเป็นที่หนึ่ง และคนที่ขึ้นมาได้ต้องเป็นคนที่เข้าออกเป็นประจำและขึ้นทะเบียนเอาไว้กับ นิติบุคคลอาคารชุดเท่านั้น ก็คอนโดแห่งนี้ไม่ได้เข้าเพราะคีย์การ์ด แต่มันไฮโซกว่านั้น เพราะต้องเข้ามาด้วยการสแกนรูม่านตา
“อะ ไอ้ป๋า มึงกำลังทำอะไรอยู่วะ” อาการตะกุกตะกักและประหม่าในน้ำเสียงของคนถามทำให้อดยกยิ้มที่มุมปากไม่ได้
พวกรู้แล้วยังจะถาม ก็จะตอบให้พวกแมร่งหน้าหงายสลายกลายเป็นโคลนแทนถูกสาปให้เป็นหินอยู่แบบนี้ซะเลย
“กำลังเอากับเด็กอยู่”
เป็นไปอย่างที่คิด ไอ้พวกที่แข็งเป็นหินทั้งหลายทำตาโตเท่าไข่ห่าน
“คนไหนวะ”
“พวกมึงไม่รู้จักหรอก คนนี้กูเพิ่งได้มาเมื่อวาน”
ไม่ ต้องอธิบายอะไรให้มากความคำตอบเดินเฉิดฉายออกมาจากห้องด้วยเสื้อกล้ามกับ กางเกงขาสั้นมากถึงมากที่สุด เล่นเอาคนที่มองตามเป็นตาเดียวขากรรไกรค้างเพิ่มขึ้นอีกอย่างหนึ่งแล้ว
“เฮ้ยยยย นี่มันนายฟ้าหรือเทวดาวะป๋า เดินขึ้นมาหรือลอยมาวะ คนอะไรหล่อฉิบหาย ทั้งหล่อทั้งน่ารัก เรียกว่าสวยเลยก็ได้”
ป๊าบ!!!
“มึงเพ้อแล้วแย้ เรียกสติไอ้พวกนี้ด้วย น่านๆๆไอ้มหาแม่งน้ำลายจะไหลแล้วมั้ย ไอ้มหา”
ป๊าบ!! ที่2 จัดให้ผู้ชายท่าทางเฉิ่มๆคนหนึ่งที่ใส่แวนหนาราวกับแว่นขยายที่สำคัญหน้าตาของมันหื่นกามตรงข้ามกับบุคลิกที่เห็นมากมาย
“อูยๆ ไอ้ป๋าแม่งพากูตกสวรรค์เลย”
“นี่มันน้องโจมคณะเศรษฐศาสตร์นี่หว่าป๋า มึงไปสอยลงมาจากฟ้าได้ไงวะ”
ไม่เห็นจะยากอะไรนี่หว่าเบส ต่อให้อยู่สูงแค่ไหน แค่มีเงินก็สอยลงมาคลุกคลีบนดินได้ ไม่ยากเลย
“เรื่องของกูน่า ว่าแต่พวกมึงแห่กันขึ้นมาหากูทำไม”
“ก็วันนี้มึงบอกจะไปแข่งรถไม่ใช่เหรอ”
“เออ แต่ไม่ไปแล้ว วันนี้ไม่มีแรง ไม่ต้องมาค้อนกูเลยตุ๊ดชิบหาย”
“อ่าว” สี่ห้าชีวิตพร้อมเพรียงส่งเสียงเดียวกันโดยไม่ได้นัดหมาย กลั่นออกมาจากจิตใต้สำนึกล้วนๆ อุทานออกมาแล้วแต่ก็ทำอะไรไม่ได้ ได้แต่นั่งคอตกรับสภาพที่เพื่อนบอก
ใครจะไปขัดใจไอ้ป๋าได้ มันไม่เคยยอมใครๆ พอๆกับที่ไม่มีใครกล้าหือกับมันนั่นแหละ สำหรับคนอื่นๆแล้วไอ้ป๋ามันก็แค่เด็กมีปัญหาครอบครัวที่พ่อเลี้ยงด้วยเงิน จะผลาญเท่าไหร่ก็ได้ จะเอาอะไรพ่อประเคนให้แต่ที่ไอ้ป๋ามันไม่เคยได้เลยคือ “รัก”
มันเลยใช้เงินแสวงหาความรักชั่วข้ามคืนด้วยการหิ้วเด็กมานอน ด้วยเป็นประจำจนเพื่อนๆชาชินเสียแล้ว ลีลาดีๆเอาใจเก่งๆถูกใจไอ้ป๋าเข้าหน่อยมันก็เลี้ยงเอาไว้กินนานๆ แต่ไม่เคยมีใครที่ได้ขึ้นมาใช้ชีวิตร่วมกับไอ้ป๋าบนคอนโดส่วนตัวที่สูงระฟ้า ใจกลางกรุงเทพมหานครแห่งนี้มาก่อน
ใครๆเค้าก็รู้กันหมดแหละว่า ไอ้ป๋ามันเป็นเจ้าชายเย็นชา ไม่เคยมีความรักให้ใคร พอๆกับที่ไม่มีใครกล้าหลงรักมัน เพราะป๋าไม่เคยง้อใคร ต่อให้คนๆนั้นเจ็บปวดใจเพราะตัวมันเอง มันก็ไม่สน ไอ้ป๋ามันเป็นคนนี่แหละ แต่มันไม่มีหัวใจ ก็เท่านั้น
ที่เพื่อนๆสงสัยจนคิ้วขมวดชนกัน แต่สายตาไม่ละไปจากผู้ชายที่มองยังไงก็หล่อ น่ารักแต่ท่าทีหยิ่งผยองมองพวกเขาด้วยหางตาแล้วอดขนลุกไม่ได้
ใครๆก็ รู้ “โจม” แห่งเศรษศาสตร์ ทำให้ผู้ชายในมหาลัยรู้ตัวเองว่าเป็นเกย์มาก็หลายรายแล้ว แต่โจมไม่เคยควงใครถ้าคนๆนั้นไม่มีเงิน แล้วใครๆก็รู้กันดีเหมือนกันว่า โจมเองก็มีฐานะทางบ้านไม่น้อยหน้าใคร เคยเห็นหนุ่มคนดังคนนี้ถ่ายรูปกับครอบครัวลงนิตยสารเสียด้วยซ้ำ แต่ก็นั่นแหละ มันก็มีเสียงลือเสียงเล่าอ้างไปทั่วมหาลัยว่าแท้จริงแล้วโจมเป็น ‘เด็กขาย’ เกรด A+++..........ยาวไกลไปถึงอินฟินิตี้
แล้ว เพื่อนเขาได้หิ้วโจมขึ้นมาถึงบนนี้ หมายความว่าเทวดาโดนไอ้ป๋าสอยลงมากอดเรียบร้อยโรงเรียนป๋าไปแล้วเหรอวะ จะสงสัยมากก็เห็นจะโง่เกินไป ก็รู้ทั้งรู้ว่าเดินเข้ามาในห้องนี้ เสียงอะไรที่มันเล็ดรอดออกมาถึงในห้องรับแขก เสียงครวญครางที่บ่งบอกว่าในห้องส่วนตัวห้องนั้นคนสองคนกำลังทำอะไรกัน
กิจกรรมนั้นไม่ใช่เหรอที่ทำให้พวกมันหน้าแดงตัวเป็นหินกันอยู่แบบนี้
“ไอ้ ป๋าแม่งทำเสียของว่ะ มึงว่ามั้ยวะเสี้ยน แค่เลียๆดูดๆกูว่ามันก็ที่สุดของที่สุดแล้ว นี่ไอ้ห่าป๋าแม่งคงทั้งกลืนทั้งกินทั้งกัดแน่ๆ แม่งรอยเด่นชัดกระแทกเบ้าตากูเลย”
ไอ้คนที่มองยังไงก็เหมือนเด็กเนอ สที่อาศัยอยู่ในวัดท่องสูตรคูณเป็นนิจสวดมนต์เป็นกิจวัตรท่าท่างเฉิ่มเฉื่อย เสียจนไม่มีใครคิดว่าจะอยู่แกงค์เดียวกับไอ้ป๋ามหาเทพแห่งนิเทศศาสตร์คนนี้ ได้ แต่ใครจะรู้ว่าตัวตนจริงๆของไอ้มหามันยิ่งกว่าลามกจกเปรตเสียอีก ไอ้นี่มันธรรมะธรรมโมสร้างภาพ ก็ดูสิ่งที่มันพล่ามออกมาแต่ละคำสิมันเป็นเรื่องที่ต่ำกว่าสะดือและเรือน ร่างตรงไหน
“ไม่รู้ว่ะ รู้แค่ว่าไอ้ป๋าแม่งร้าย”
หลุดออกไป จากร่างนานแล้วสติของคนตอบ ตามัวแต่เพ่งมองหัวไหล่ขาวๆที่เดินผ่านหน้าไปเหมือนไอ้พวกที่นั่งน้ำลายไหล แววตาเลื่อนลอยอยู่นี้เป็นอากาศธาตุ ทุกย่างก้าวมั่นคงไม่มีทีท่ากระดากอาย แววตาเย่อหยิ่งฉายชัดเมื่อปลายตามองมายังพวกที่นั่งและวิพากษ์วิจารณ์กัน อย่างไร้มารยาท ขนาดถูกด่าทางสายตากับแบบตาสบตายังไม่มีใครมีทีท่าจะสลดเลยสักคน
จะ ให้สลดได้ยังไงในเมื่อสิ่งที่น่าสนใจมากกว่าถูกด่าทางสายตานั้นคือพ่อเทวดา น้อยกำลังยกขวดน้ำขึ้นซดผ่านริมฝีปาก ริมผีปากอิ่มเผยอขึ้นน้อยๆเมื่อน้ำเริ่มไหลเข้าปากไป
โอย....มีแต่คนอยากตาย
ไม่ มีข้อกังขาใดๆทั้งสิ้นสำหรับเดือนคณะนิเทศน์สาสตร์คนนี้ เชื่อสนิทใจเลยที่มีข่าวเลื่องลือมาว่าแค่คืนเดียวเท่านั้นถ้าได้ควงคนคนนี้ ก็มีเรื่องให้ภาคภูมิใจได้ทั้งชีวิตแล้ว รูปร่างเล็กมีมัดกล้ามแค่พอมองออกว่าเป็นผู้ชาย จมูกโด่งรั้นปากแดงหน้าเนียนใสรวมกับบุคลิกที่มั่นใจนั่นแล้ว หนุ่มในฝันของสาวๆและเกย์รุกชัดๆ
“พอกันได้แล้วพวกมึง เยอะไปแล้ว โจมจะค้างที่นี่หรือเปล่า”
ประโยค แรกๆพ่อสุดหล่อใจป๋าสมชื่อหันมาปรามเพื่อนๆที่ดูจะใจแตกกระเจิดกระเจิงจนกู่ ไม่กลับ ส่วนประโยคท้ายหันไปถามคนที่กำลังยกขวดน้ำขึ้นแนบริมฝีปากอีกครั้ง เสียงกลืนน้ำลายลงคอยากเย็นมาจากฝูงปิรันย่าที่ได้แค่มองตาม แต่ไม่กล้าจะมาทำร้ายอย่างอย่างที่ใจนึกอยาก เด็กไอ้ป๋าใครจะไปกล้าแตะ ผิดตั้งแต่คิดอกุศลแล้ว
“ไม่ล่ะ จะกลับแล้ว”
“ให้ไปส่งมั้ย”
“ไม่ต้องหรอกเอารถมาน่ะ”
“อืม ขับรถดีๆนะ”
นี่ นะเหรอคือบทสนทนาของคนที่เพิ่งจะเอาเนื้อแนบเนื้อกันมาสดๆร้อนๆท่าทีเย็นชา ได้เหมือนคนไม่รู้จักกันเป็นที่สุด มันทำความรู้จักกันแค่ภาษากายเหรอวะ ทำไมทุกสิ่งทุกอย่างดูไร้เยื่อใยได้ขนาดนี้ ถึงแม้การที่ไอ้ป๋ามันเอ่ยชวนให้ค้างด้วยจะเรียกความประหลาดใจให้เพื่อนทั้ง ฝูงอยู่บ้าง แต่ที่น่าแปลกใจยิ่งกว่านั้นคือเทพบุตรผู้เย่อหยิ่งอย่างน้องโจมกล้าปฎิเส ธผู้ชายที่ใครๆก็บอกว่าเพอร์เฟคที่สุดอย่างไอ้ป๋าเนี่ยแหละ
เป็น ‘เด็กป๋า’ ที่น่าค้นหาจริงๆผู้ชายคนนี้
คนแรกที่กล้าปฎิเสธคำชวนที่ถอดค่าสมการแล้วมีความหมายว่าคือคำสั่งได้ขนาดนี้
หล่อ รวย เลือกได้ และเป็นที่หมายตาของใครต่อใครขนาดนี้ แต่ยอมมานอนใต้ร่างไอ้ป๋าเพื่อแลกกับเงินเนี่ยนะ
เป็นผู้ชายที่แปลกประหลาดที่สุดในโลกเลยโว้ย
ยัง!!
ใน เมื่อคนพิเศษสองคนมาเจอกันมันจะทำให้เพื่อนๆประหลาดใจเพียงอย่างเดียวก็ดูจะ ธรรมดาเกินไป มันต้องมีสักอย่างหนึ่งที่ทำให้เพื่อนๆต้องช็อคตาตั้งกลายเป็นหินเป็นครั้ง ที่สอง หลังจากเข้ามาได้ยินเสียงกระเส่าดังแต่งกับเสียงเตียงที่ลั่นเอี๊ยดอ๊าดให้ ยางอายได้หลั่งเม็ดสีมารวมตัวที่หน้า
มันสองคนดูดปากร่ำรากันท่ามกลางสายตาของเพื่อนทุกคน
ไม่ใช่แค่นั้น!!!
เสียง บดเบียดจ๊วบจ๊าบแค่ทำให้พอคลั่ง แต่ที่ทำให้ทุกชีวิตตายคาที่คือทุกครั้งที่มันเปลี่ยนมุมเพื่อสัมผัสริม ฝีปากกันนั้น เสือกเห็นลิ้นที่พันกันดูดดื่มข้างในโจ๋งครึ่มเนี่ยแหละ
ฉีดยาให้(พวก)ผมตายไปเถอะหมอ นี่คือคำขอร้องของคนกำลังจะคลั่ง
เพื่อนป๋าที่รัก มึงช่วยไปดูดปากร่ำลากันในห้องจะได้ไหม เห็นใจคนที่ตัวคนเดียวอย่างเพื่อนฝูงบ้าง
สองคนที่เพิ่งสร้างเรื่องให้เพื่อนตะลึงเดินเกี่ยวนิ้วก้อยกันออกไปจากห้องแล้ว
แต่ทุกชีวิตที่เหลือ....ตายคาที่
๐ สวัสดีค่ะทุกคน ตอนที่กำลังปั่น 'เด็กป๋า' เซมากูเตะได้ทิ้งคำโปรยเล็กๆน้อยๆเอาไว้ดูเสียงตอบรับ ขอบคุณทุกเสียงที่ยังติดตามกันนะคะ ถึงแม้บางคนจะมากรี๊ดผิดเรื่องก็ตาม (คนเขียนล้อเล่นะ yeyong ) :laugh:
๐ ดีใจจัง anterosz กลับมาแล้ว คนเขียนคิดถึงและเป็นห่วงนะที่หายไปนาน
๐ เป็นเรื่องใหม่ที่เคยบอกไว้นานแล้วว่าจะเอามาลง หลายคนบอกว่า TRomance เขียนเรื่องฮาๆ น่าจะดีที่สุด เพราะเรื่องเศร้าๆมันดูไม่ใช่ TRomance ความจริงแล้วคนเขียนก็เครียดนะคะ กว่าจะเข็นคุณคนเดียวออกมาได้แต่ละตอน แต่คนเขียนชอบบุคลิกของคุณคนเดียวและขลุ่ยเป็นการส่วนตัว เลยค่อยๆปล่อยออกมา และเพื่อเบรคอารมณ์คนอ่านที่จ้องจะไปทิ้งระเบิดใส่คุณคนเดียว ก็เอา 'เด็กป๋า' ลงมาเบรคให้
๐ เรื่องราวก็เป็นแบบที่ถนัด เป็นความผูกพันระหว่างเพื่อน และเป็นความรักของคนสองคนที่ดูเหมือนเพียบพร้อม แต่ยัง 'ขาด' อยู่ ไม่รู้เหมือนกันว่าสองคนนี้จะรักกันได้ยังไงในเมื่อความสัมพันธ์เริ่มต้นจาก แค่การรักสนุก อย่าลืมติดตามกันนะคะ
๐ ทำไมหลายคนคิดว่าเป็นเรื่องของ แก๊กกับก้าน??? คนเขียนไม่สามารถต่อเรื่องสั้นให้เป็นเรื่องยาวได้แล้วนะ สงวนสิทธิ์แค่ในหนังสือก็พอเนอะ มาเชียร์ป๋ากับน้องโจมกันดีกว่า :impress2:
๐ ขอบคุณทุกคนที่ติดตามค่ะ
๐ TRomance
-
มารอเด็กป๋าด้วยคนค่า
-
:haun4: :haun4: รักเด็กโว้ย!!!!!
-
ไม่ไหว ไม่ไหว เลือดกำเดาจะพุ่ง
เด็กป๋าาาา ใจกล้าาาเกินไปแล้วววววววว
:haun4: :haun4: :haun4: :haun4:
-
:m11:
จะมาตามเกาะขอบเรื่องนี้ด้วยยยยยยยยยยยยยยยย
:L2:
-
กรี๊ดๆๆ
ชอบจัง หื่นๆดี
ต่ออีกดั้ยมั้ย
-
มาติดตามผลงานด้วยคน :impress2:
-
ยังอายอยู่เลยค่ะ :o8:
ถ้าป๋าไม่รู้จักรักยังขนาดนี้
แล้วถ้าป๋าเจอรักแท้แล้วจะขนาดไหน o18
-
เด็กป๋ากรี๊ดดดดดดดดด,,ฮาเพื่อนป๋ามาก :o8: :laugh:
ปล.ว่าแต่อยากรู้ว่าไอ้ป๋านี่มันมีชื่อหรือเปล่า ? หรือเรียกไอ้ป๋าๆมาแต่ไหนแต่ไร
-
เรื่องนี้ โจม - ป๋า ???
จะได้ตั้งใจเชียร์แบบไม่เสียใจ ^^
-
จิ้มไว้ก่อน
ต้ายตาย ราซา ปะทะ ราซินี
-
:impress2:หน้าแหกเลยวุ้ยเราเดาผิดอ่ะ
แต่ไม่เป็นไรเปลี่ยนมาเชียร์คุณป๋ากับน้องโจมแทนก็ได้ค่ะ แค่คืนแรก :m25:ก็เร่าร้อนซะขนาดนี้แล้ว :z1:
-
เด็กขายวุ่นวาย กับป๊ะป๋าเย็นชา
>.<
กรี๊ดดดดดด!!!!~
~♥♥♥~
..~♥ C o O k i e ♥~..
-
โจมก็นะหยิ่งเกินอะรัยเกิน แต่น่ารัก :impress2:
ป๋านี้ก็หื่นเกิ๊น :haun4:
เพื่อนป๋าแต่ละคนก็น้อออ :laugh:
-
แค่ชื่อเรื่องก็กินขาดซะแล้วอ่ะ
ยิ่งได้อ่านยิ่งน่าติดตามเป็นที่สุด
เดี๋ยวคงต้องมาตามลุ้นว่าจะรักกันยังไง
แต่ที่แน่ๆเพื่อนทั้งหลายจะฮาไปไหนกัน
แถมบรรยายให้เราซะกระจ่างเลย
:กอด1: :L2: :pig4:
-
อยากอ่านต่อ :haun4: 555
ขอบคุณมากค่า
-
เอิ้กๆๆ มาแค่ตอนแรกแต่น้องโจมกะเสร็จป๋าไปซะแล้ว
สมชื่อกะเด็กป๋ามากกกกกกกกกกก
:z1:
อยากรู้ว่าตกลงน้องโจมเค้าขายจริงเหรอ
แต่กะไม่น่าจะใช่น้า..เอะหรือยังงัย??
เพื่อนๆป๋าแต่ละคนที่น่าสงสารมาก
มาเจอฉากสวีทที่แสนจะเรียกเลือด
ตำตาตำใจขนาดนี้ ><
แต่ชอบจังเลยค่ะน้องโจมกะคุณป๋า
:กอด1:
-
เพิ่งอ่านนักเลงใหญ่จบหันมาเจอเด็กป๋าเลยตามเข้ามาอ่านค่ะ ^^
ขอบคุณนะคะ
-
เข้ามาอ่านด้วยคนครับ
-
+1 คับ
-
อ้าย เร่าร้อน นน :impress2: :impress2:
-
ป๊าดดดดดดดดดดดดดดด
ราชากับราชินีชัดๆ
-
เปิดฉากแบบ ทะลวงความรู้สึกซ้าาาาาาา
..............เกริ่นมาซะขนาดนี้ ต่อไปมันจะขนาดไหนหนอ
ไม่อยากจะคิด แต่อยากจะอ่านตอนต่อไป
-
มารอ เด็กป๋าาาา
ช่างน่าติดตามจิงๆ
-
มาตอนแรกก็ :m25:
โจมนี่มาดราชินีมากค่าา สมกับเป็นเด็กป๋า :impress2:
-
:mc4:
-
เด็กป๋าเริ่มเรื่องก็ :jul1:
-
+1 ให้กับลีลาอันเร่าร้อนของป๋าและโจมค่ะ
ขำเพื่อนป๋า ตาแตกได้อีก 555
-
+1 ต้อนรับเรื่องใหม่ค่ะ
แต่เราก็เป็นอย่างทุกคนนะ
เข้าใจว่าเด็กป๋าเนี่ยต้องแก๊กกับก้านเลย
ยังไงก็จะติดตามอ่านต่อไปนะคะ :จุ๊บๆ:
-
เข้ามาเสพเรื่องใหม่
ว่าแต่........โจมคือนายเอก??
-
+1 ให้ป๋ากับเด็กป๋า :z1:
-
มันสองคนดูดปากร่ำรากันท่ามกลางสายตาของเพื่อนทุกคน
เข้าใจว่าคงพิมพ์ผิด ต้องเป็น ร่ำลา สินะคะ
อ่านแล้วอะดรีนาลีนหลั่งจนแทบปิดก๊อกไม่ทัน(อะไร? ฮ่าๆ)
เด็กป๋า แรง!! ไอ้ป๋า ก็แรง!!
แรง + แรง = ได้แรง
ฮ่าๆๆๆ
รอตอนต่อไปนะคะ
แบบว่าแค่ดูดปากร่ำลากันเนี่ย .. ไม่พอหรอกมั้ง? :o8:
-
:mc4: :pighaun: :jul1:
-
แค่เห็นชื่อก็กินขาดแล้ว ยิ่งพอได้อ่านยิ่ง :m25:
+1 จัดไปค่ะ
-
ออกตัวแรงทั้งป๋า (ชื่อป๋า หรือเป็นนิคเนมที่เพื่อนเรียกคะ) และน้องโจม
ดูดปากกันโดยคนอ่านไม่ต้องอิมเมจิ้นกันเลย
ครอบครัวสมบูรณ์แบบทั้งคู่ แล้วจะมาบรรจบกันตรงไหน
น่าติดตามมากค่ะ :oo1:
ปล.น้องโจม ตกลง เดือนเศรษฐศาสตร์ หรือนิเทศศาสตร์คะ
-
เอ่อ น้องโจมนี่นายเอกเหรอ แบบปกตินายเอกของ Tromance จะไม่ใช่แบบนี้น่ะ
ก็เลยเผลอนึกไปว่าไม่น่าจะเป็นนายเอก แต่น้องโจมคงเป็นนายเอกที่แรงน่าดูชมเชียวล่ะ
เข้ามาเพราะชื่อคนแต่ง ชื่อคนโพสต์ และชื่อเรื่อง ชื่อโดนใจมากกกกกกกกกก
-
i love u
on screen keyboard 5555+
-
เด็กป๋าคนนี้แรงมากกก ก ก ก
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดด เด็กป๋าแรงอ่ะ :haun4:
มาคอยติดตาม ป๋า กับ โจม คิคิ ~
-
:haun4: :haun4: :haun4: :haun4:
เเค่เริ่มก็ :pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun:
:mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
น่าติดตามมากกกกกเรื่องนี้ ทั้งสองคนดูแล้วมีปมด้วยกันทั้งคู่
ชอบอะแนวนี้ แล้วตกลงจะรักกันยังไงล่ะนี่ ร่วมด้วยช่วยเชียร์คร่าา
ไม่รู้ว่าจะสงสารหรือสมน้ำหน้าพวกเพื่อนๆป๋าดี เข้ามาไม่รู้เวล่ำเวลา 5555+
-
แวะมาเจิม เด็กป๋า ด้วยคน
คู่นี้ ท่าจะแรงอ่ะ
รอตอน 2 น่ะค่ะ
-
:haun4: :haun4: :haun4:
-
:pighaun: แซ่บมากเด็กป๋า
-
ขอหัวใจวายไปตามเหล่าเพื่อนๆ ของคุณป๋าได้มั๊ยค่ะ
โอ๊ยยยยย อะไรมันจะขนาดนั้นค่ะคุณๆ ทั้งคู่
-
เร่าร้อนตั้งแต่วันเปิดตัวเลยนะค้าาา
:jul1: :jul1:
-
:haun4: :haun4: :haun4: มารอเด็กป๋าแบบจริงจัง อิอิ
-
พล็อต ผ่าน
ตัวละคร ผ่าน
ภาษา ผ่าน
คำถูกผิด ผ่าน
.
.
.
ขอถวายตัวเป็นผู้สังเกตการณ์ป๋าตัวคนค่ะ น่าอ่านมาก
-
:z1:
ชอบครับ
-
อ๊ากกกกก ก ก อยากจะคลั่ง
รอติดตามคะ เร้าใจ 555+
-
ร้อนแรงทั้งคู่เลย
แต่โจมไม่น่าจะเป็นเด็กขายนี่ ก็เห็นบอกเป็นครั้งแรกของทั้งคู่(???)
ฉะนั้นโจมก็ไม่น่าเป็นเด็กขาย(หรือป่าววะ)
แต่เพื่อนป๋า แต่คนละคน จะฮาไปไหนกันค่ะเนี่ย :m20:
-
กรี๊ดดด เคะราชินีชัด ๆ :jul1:
-
มารอ มาจิ้ม มาเจิม เด็กป๋าๆๆๆๆ
+1ให้เรื่องให้เน้ออออ
น่าสนจริงๆๆๆๆๆ
อย่าเครียดซีเรนียสดราม่ามากนะ
แค่คุณคนเดียวก็จะตายและขอพอกรุบกริบนะคุณ
-
ป๋า ทำเพื่อนสติแตกไปซะแล้ว
-
น่าติดตามมากๆค่ะ
อยากเป็นเด็กป๋ามั่ง 555+
-
เด็กป๋า...
><
-
:pig4:
:กอด1:
-
เด็กป๋า แรว์งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
-
เจิดและแจ่ม :z1:
เด็กป๋า :mc4:
-
อยากเป็นเด็กป๋าบ้างจัง ฮ่าาาาาาาาาาา
-
อยากอ่านตอนต่อไปไวไวอ่า :z3:
-
น่าสนใจอ่ะ
อ่านแล้วลุ้นอย่างแรง หยิ่งทั้งคู่แบบนี้จะเป็นยังไงหนอ
-
กระแทกบวกไปแรงๆเลย!!!!!
เรื่องเร้าใจมากค่ะ
น้องโจมน่ารักอ่ะ ,, ลุคแบบนี้เจ๋งดี ^^
คุณป๋าจะยังไงนะ รั้งไว้นานๆๆนะคะ
ฮ่าๆๆๆ
-
แรงส์ตั้งแต่ออกตัวเลยนะค่ะ สำหรับเด็กป่า จะรออ่านตอนต่อไปนะค่ะ ^^
-
:z13:มาจิ้มเด็กป๋า(จะโดนป๋าเตะไหมเนี่ย)
-
น่าติดตามมากค่ะ.....
ต่างคนต่างมีปมอยู่ในใจ....
ถ้าได้รักกัน...คงผูกพันเหนียวแน่นนอน...
:L1: คนแต่ง + คนโพส :pig4:
-
:laugh:ดมกลิ่นชื่อเรื่องตามมาเลยง่ะ ชอบ ๆ ชื่อเรื่องน่าค้นหา แต่พออ่านแล้ว ผิดความคาดหมายไปเลยง่ะ ป๋าอายุน้อยนิด เพื่อนป๋าดูตลกดี โจมผู้เย่อหยิ่ง ดูน่าค้นหา ทุกอย่างลงตัวให้ค้นหา สำหรับการกระทำของป๋ากะเด็กใหม่ป๋ายิ่งนัก รอตอนต่อไปน่ะค่ะ o13
-
เด็กป๋าาา เปิดฉากได้เร้าจายยมากก
-
คนอะไรชื่อ ป๋า
อยากเห็นสองคนนี้ยามอยู่บนเตียงด้วยกันจริงๆ
ว่าจะดูเฉยชาแบบนี้มั๊ย อิอิ
-
กระทู้นี้วิ่งเร็วสมกับเป็นผลงานของ TRomance
แต่เริ่มเรื่องแบบนี้
ก็ติดหนึบไปตามระเบียบซิจ๊ะ
-
แอร้กกกกกก แค่เห็นชื่อเรื่อง เห็นชื่อคนแต่ง
ก็ไม่รอช้าที่จะคลิ๊กเข้ามาแล้ววววว
แล้วก็ไม่ผิดหวัง ชอบม๊ากกก 'ป๋า' ได้ใจมาก ทั้งชื่อ ทั้งคาแลคเตอรื โอ้ยย สุดๆค่ะ
อยากจะบอกว่าเราติดตามผลงานของไรเตอร์ 'ทุกเรื่อง' และที่ชอบที่สุดไม่พ้นพี่เมฆพี่ฉาน 5555
เราชอบชื่อตัวละคนทุกชื่อ ทุกตัวละคร ของไรเตอร์มาก (ถึงขนาดจะเอาไปตั้งชื่อลูกเลยนะ) 5555
ปล. จะไม่มีเรื่องงของแก๊กกับก้านหน่อยหรอ คือรอมากอ่ะ จะซื้อหนงัสือก็ไม่มีตัง ขัดสนสุดกู่ TT
ลงหนอ่ยไม่ได้หร๊ออออออ นะๆๆ เห็นใจรีดเดอร์คนนี้เถิด ใจจะขาดตายแว้ววว
-
:mc4:
เด็กป๋า,,,เอิ๊ก ๆๆๆๆๆๆๆ :-[
คลิ๊กมาโดยไม่คิดเลย
เพราะยังไง ๆ ก้อสุดยอดทุกเรื่องอยู่แล้ว o13
-
เด็กป๋าอย่างนี้ไปเก็บตกได้ที่ไหนเนี่ย
-
อ่าน ๆ ป๋า เนี้ยน้องรับใช้ไหม แล้วน้องโจมนี่รุก ชัด ๆ :laugh:
รอติดตามตอนต่อไป :z10:
-
ใครเป็นนายเอก
ยังไม่ออก
หรือว่าโจม
อ๊ายยยย ลุ้นนนนค่า
-
ชอบๆๆๆ สิงกระทู้นี้ทันที
อ่านเม้นท์เพื่อนๆ ทำไมถึงมีคนคิดว่าเป็น โจมxป๋า โจมรุก เยอะจัง เพื่อนป๋าลงมติแล้วนี่นาว่าโจมน่ะเป็นฝันของเกย์รุกทั้งหลาย(รวมทั้งป๋าด้วยยยยไง)
ปล...แต่อันนี้สงสัยเหมือนทุกคนว่า ป๋า มันชื่อ ป๋า เหรอ 555 มีชื่อม๊าย
-
:z3: :pighaun: เอร้ยยยยยย แรงทั้งคู่ น้องโจม กะป๋า รอดูคุ่นี้ต่อไป ชอบๆๆๆ o13 o13
-
พูดได้แค่ว่า....สุดๆ :pighaun:
-
กรี๊ดดดดดดด เด็กป๋า :haun4:
-
แรงๆกันทั้งคู่แบบนี้จะรู้จักคำว่ารักกันยังไงเนี่ย รอติดตามครับ อิอิ
ตอนแรกก็แอบนึกว่าเกี่ยวกับป๋าไม้อะป่าว คู่นั้นก็น่ารักซะเหลือเกิ้น
-
อร๊ากกกกกกกกกกกกก
แบบว่าแรง แรงมาเจอกันซะแล้วคู่นี้
น้องโจมจ๋าอะไรจะยั่วยวนกวนกิเลศได้ขนาดนี้
:z1:
เอาใจช่วยให้ทั้งคู่ตกหลุมเลิฟกันไวๆ
เพราะคนอ่านชอบคนสวีทกัน
ปลล. สารภาพว่าตอนแรกคิดว่าเป็นพี่แก๊กกับน้องก้านเหมือนกัน แอบดีใจเก้อ แหะๆๆ
-
ตอนแรกคิดว่าจะเป็นเรื่องของเด็กเสี่ยเก็บแชร์ (ฮา)
โจมออกมาแบบเคะราชินีสุดๆเลยค่ะ สวย เริ่ด เชิด หยิ่ง สุดยอดดด เอิ๊กกกก
-
เค้าใจร้อน รอรวมเล่มเลยได้ป่าวค๊า
ถ้าตามอ่านแต่ละตอน จะกระวนกระวายจิตใจยังไงไม่รู้ ฮี่ๆๆๆๆ
-
ขอเกาะเอวป๋า ตามไปดู รออ่านตอนสองจ๊ะ
-
แรงกันตั้งแต่ตอนแรกเลย
แรงทั้งป๋า แรงทั้งเด็กป๋าเลย
แล้วยังงี้คนอ่านจะพลาดได้ไง
จะคอยติดตามตอนต่อๆไปนะค่ะ
เป็นกำลังใจให้ไรเตอร์เสมอสู้ๆ ค่ะ
-
เปิดตอนแรกมา เล่นเอาเลือดสาดเบาเบาเลยค่ะ
ดูท่าป๋า และเด็กของป๋านี่... ร้ายกาจทั้งคู่เลยนะคะเนี่ย
อิอิอิ ^ ^
-
:mc4:
+1
-
ป๋า
+1 ไปเลยเต็มๆ
o13
-
:L2:
-
ดูไม่น่าจะรักกันได้เลยอ่ะ :เฮ้อ:
เป็นกำลังใจให้คู่นี้เนอะ :กอด1:
-
อยากกินเด็กจัง อิอิ
-
เห็นชื่อ TRomance ที่ไร อดใจไม่ไหว ต้องอ่านๆๆๆๆๆ แล้วก็นะ ไม่เคยทำให้ผิดหวังซะที ยินดีต้อนรับเรื่องใหม่ค่ะ ^-^
-
พ่อใครฟะ ช่างตั้งชื่อลูกว่า 'ป๋า' -*-ทำตัวสมเป็นป๋าจริง555
ท่าทางเรื่องนี้จะมันส์ สนุกปนแอบมาม่าเป็นระย้าๆแหงๆ
เด็กป๋า ปราบป๋าได้
ส่วนป๋าก็ปราบเด็กของป๋าได้
ลุ้นค่า จะรอตอนต่อไปนะคะ
ปล.ปกติจะไม่อ่านเรื่องที่เพิ่งเริ่มและมีตอนน้อยๆกลัวไม่จบ แต่เรื่องนี้แอบเปิดอ่านเพราะเรื่องของคุณพี่รับประกันว่าจบทุกเรื่องแถมสนุกอีกต่างๆ อีกอย่างคือชื่อเรื่อง 'เด็กป๋า' เนี่ยย คิดได้ไง555
-
พ่อใครฟะ ช่างตั้งชื่อลูกว่า 'ป๋า' -*-ทำตัวสมเป็นป๋าจริง555
ท่าทางเรื่องนี้จะมันส์ สนุกปนแอบมาม่าเป็นระย้าๆแหงๆ
เด็กป๋า ปราบป๋าได้
ส่วนป๋าก็ปราบเด็กของป๋าได้
ลุ้นค่า จะรอตอนต่อไปนะคะ
ปล.ปกติจะไม่อ่านเรื่องที่เพิ่งเริ่มและมีตอนน้อยๆกลัวไม่จบ แต่เรื่องนี้แอบเปิดอ่านเพราะเรื่องของคุณพี่รับประกันว่าจบทุกเรื่องแถมสนุกอีกต่างๆ อีกอย่างคือชื่อเรื่อง 'เด็กป๋า' เนี่ยย คิดได้ไง555
-
อยากอ่านอีกจัง อิอิ
-
o13ชื่อเรื่องน่าติดตามมาก
แค่ตอนแรกก็สนุกมากแล้ว
รอตอนต่อไป อยากอ่านต่อ
ปล.เพื่อนป๋าน่าสงสารจัง ได้แต่มอง
-
เข้ามาเสพเรื่องใหม่ขึ้นชื่อว่าเรื่องเด็กป๋า
หรือว่าจะมีนายเอกหลายคนคะนั่น
ก็ป๋าไม่เคยอยุ่นิ่งนี่เนอะ หุหุหุ
-
แรงกันจริงๆคู่นี้
-
แรง...
-
น่าติดตามมากคร่า
มาตอนแรกก็แรงแล้ว อิอิ
เป็นกำลังใจให้ค่ะๆๆๆ
-
แรง x แรง = อูย~เจ็บหนักฮ่ะ (_ _)
แอบไม่ปลื้มแนวนี้เท่าไร (ชอบแนวรักแรกเห็น นายเอกติ๋มๆคือของโปรด กร๊ากกก)
แต่ก็อยากรู้เหมือนกันว่าแม่งจะรักกันไงวะ! ขอมารอลุ่นค่า~ :mc4:
รอติดตามเน่อ~ o13
-
บอกได้คำเดียวว่า แร๊งงงง :m11:
อ่านจบไปตอนนึงแล้วอยากอ่านตอนต่อไปแล้วสิ ทำไงดีอ่ะ :m21:
รอ ร๊อ รอ นะค๊า
-
เข้ามา +1 ให้กับนิยายเรื่องใหม่ของพี่ TRomance
วันนี้คงยังไม่มีโอกาสได้อ่าน...ต้องไปอ่านหนังสือสอบ :sad4:
ปล.แค่ชื่อเรื่องก็ได้ใจไปเต็มๆแล้วค่ะ
-
โอ๊ะโอ เด็กป๋าคนนี้ดูลึกลับจริงๆด้วย :z1:
-
มารออ่าน
อยากอ่านอ่าคุณมาต่อไวไวเน้อออออ
-
ปูเสื่อ แกะป๊อบคอร์น นอน รอ
:mc4: :mc4:
-
น้องโจม...แรง...
ป๋าแรงกว่าหรือเปล่า...จะอาลัยกันด้วยรัก(??)ก่อนจากมิได้เกรงใจเพื่อนฝูง...ช่างน่าสงสา (เพื่อน) จริงๆ
รออ่านต่อไปจ้า...
-
แรงทั้งป๋า และเด็กป๋า o13
หลงรักเด็กป๋าแล้วอะ อย่างงี้ต้องรออ่านตอนต่อไปซะแล้ว
-
เรื่องนี้ "เคะปากแดง" ด้วย
:z1:
-
แหม เริ่มเรื่องก็ร้อนแรงกันขนาดนี้
แต่นอกเตียงก็เย็นชาใส่กันได้ใจมากกกก
แล้วมันจะรักกันยังไงเนี่ย
สงสัยคงลุ้นเหนื่อยเลย - -"
-
ขอเปิดซิงกับ เด็กป๋า :laugh:
-
เด็กป๋าผู้น่ารัก อ๋อยยย อ่านแล้วเห็นภาพ อยากไปติดกล่อง ณ คอนโดป๋า ฮาๆ :oo1:
-
เรื่องนี้ออกตัวแรง
เปิดมาเลือดกระจายค่ะ อ๊าค
รอส่องเด็กป๋าต่อ :กอด1:
-
:z1: :-[
:call: :call: :call: รออยู่น้า
-
ตอนที่ 2 "เด็กป๋า"
ร่างเปลื่อยเปล่าใต้สายน้ำจากฝักบัวในชาวเวอร์แทบกระจกใส ไม่มีทีท่ากระดากอายสักนิดที่มีใครอีกคนนั่งมองอย่างพิจารณา ทุกอย่างดำเนินไปตามธรรมชาติเหมือนอยู่ในห้องส่วนตัว ร่างขาวเนียนไม่แพ้ผู้หญิง ไรขนอ่อนเรียบลู่ไปกับหยดน้ำที่เกาะพราวไปทั้งตัว มือเรียวสางผมไล่น้ำแหงนหน้าเริดสู้สายน้ำที่ตกลงกระทบหน้าเผยลำคอเรียวขาว ผ่องเนียนสม่ำเสมอไปทั้งร่าง ขับความอดทนของคนที่นั่งมองให้ต้องนับถอยหลังเข้าหาศูนย์
ไม่ธรรมดาเลยที่คนเพียงหนึ่งคนจะมีอิทธิพลต่อความรู้สึกของผู้ชายที่ผ่านสนาม แห่งกามเป็นว่าเล่นได้ ชื่อ ‘ ป๋า ’ คงจะเป็นอย่างเดียวที่พ่อตั้งใจตั้งให้ เพราะอยากให้ลูกใจกว้างและมีน้ำใจกับทุกๆคน ชื่อนี้จึงเป็นของขวัญวันเกิดอย่างแรกที่พ่อมอบให้ แล้วก็ไม่ทำให้พ่อผิดหวัง ทุกอย่างเป็นไปอย่างที่พ่อต้องการ หน้าใหญ่ ใจกว้าง เปย์ทุกอย่าง และเลี้ยงดูใครต่อใครเหมือนที่พ่อทำ
รวมถึงคน ที่กำลังลูบไล้ฟองสบู่ให้ทั่วทั้งร่างในห้องอาบน้ำกระจกใสนั่นด้วย ทำไมคนอย่างป๋าจะไม่รู้จักเดือนเศรษฐศาสตร์อย่างโจม เรียกว่าคนดังในข่าวของมหาลัยเหมือนกัน ถึงแม้จะเป็นคนที่ไม่สนใครนอกจากเพื่อนฝูงรอบข้าง แต่ชื่อเสียงโจมนั้นดังกระฉ่อนเกินกว่าจะผ่านหูผ่านตาไปได้
ไม่ใช่ แค่ข่าวคาวเท่านั้นที่ทำให้โจมน่าสนใจ แต่เพราะรูปร่างหน้าตาที่ดูดีตั้งแต่หัวจรดเท้าและท่าทางหยิ่งผยองบอกความ ‘ยาก’ ของคนคนนี้ต่างหากที่ทำให้น่าสนใจ
อะไรที่ท้าทายและได้ มากยากๆนั่นแหละที่เรียกสันดานอยากเอาชนะในตัวผู้ชายเป็นอย่างดี ไอ้ประเภทเงินยังไม่ทันจะมาแต่ผ้าหลุดไปกว่าครึ่งนั้นเจอมานับครั้งไม่ถ้วน
ไม่ใช่แค่ชื่อเท่านั้นที่บ่งบอกความเป็นป๋า แต่ฐานะและการเลี้ยงดูผู้หญิงผู้ชายในอาณานิคมเป็นคุณสมบัติอีกอย่างที่ขับ ให้ ‘ป๋า’ เด่นชัดยิ่งกว่าชื่อ ในเมื่อมีเงินให้ใช้เท่าไหร่ก็ไม่หมด กับอีแค่เจียดเศษเงินที่มีอยู่เลี้ยงดูใครๆเพื่อแลกกับความสุขทางร่างกาย ทำไมคนอย่างป๋าจะทำไม่ได้
ไม่มีอะไรมาง้างอำนาจเงินได้หรอก สำหรับป๋าแล้ว ยังไม่เคยมี
แม้กระทั่งคนที่กำลังใช้ผ้าขนหนูไล่ซับหยดน้ำลำตัวโค้งงอเผยให้เห็นบั้นท้ายเนื้อแน่นเหมือนตั้งใจยั่วให้ใครบางคนคลั่งตาย
มีมารยา กล้าได้กล้าเสีย แต่ก็ไร้เดียงสา นี่คงจะเป็นคุณสมบัติที่เพิ่งค้นพบของเด็กป๋าคนใหม่สินะ
เทพบุตร ที่โลกส่วนตัวสูงและฉายเดี่ยวในเศรษฐศาสตร์ มองคนที่จ้องจะเข้าหาเพียงใช้หางตาแลแบบนี้ ใครๆก็อยากเอาชนะ ต่อให้ลำบากแค่ไหนก็ต้องลองสอยลงมากอดให้ได้สักยกละวะ
แล้วสุดท้ายเป็นไง
ไหนใครว่าผู้ชายคนนี้เป็นเด็กขายเกรดเอบวก ไหนใครว่าโจมเป็นเทวดาที่สอยลงมาเดินดินได้ยาก การที่จะยอมเป็นคู่ควงให้ใครสักคน เงิน ไม่ใช่สิ่งเดียวที่ใช้ประกอบการตัดสินใจ สำหรับเด็กขายไฮโซคนนี้ ต้องมีอะไรมากกว่าแค่มีเงินเท่านั้น
แล้วไอ้ที่ต้องมีนอกเหนือจากเงินถุงเงินถังมันคืออะไรล่ะ
ตั้งแต่ ได้โจมมาอยู่ในฮาเร็ม ยังไม่เคยต้องจ่ายเงินให้เลยสักบาท ทั้งๆที่นอนด้วยกันแล้ว ทั้งๆที่กำลังจะกดเงินสดให้ก็ไม่เห็นทีท่าว่าจะสนใจเงินก้อนโตที่กดให้เห็น กันผ่านตู้เอทีเอ็มเลยสักนิด จนคนที่ตั้งใจจะจ่ายตามสไตล์ป๋าต้องกดแคนเซิลออกมาด้วยความไม่เข้าใจ
ทำไมครั้งแรกที่ได้สัมผัสความจริงที่เห็นตรงข้ามกับสิ่งที่ได้ยินมาทุกอย่าง
โจม เข้าถึงตัวได้ไม่ยากอย่างที่คิด ใต้ต้นไม้ใหญ่ระหว่างคณะสองคณะที่พ่อเทพบุตรของใครๆนั่งสร้างโลกส่วนตัวอยู่ เพียงคนเดียวนั้น ใบหน้าเรียบเฉยแววตาไร้ความรู้สึก แต่เพียงแค่เดินเข้าไปใกล้ โจมคนที่ใครๆกล่าวขานกันว่าหยิ่งแสนจะหยิ่งก็กลับมา แววตาดื้อรั้นไม่ยอมใคร ลำคอตั้งตรงตลอดเวลาทำให้อยากทำลายกำแพงที่ถูกสร้างขึ้นมาซะให้ได้
“โจมใช่มั้ย”
คำทักทายคำแรกดูจะไม่สมศักดิ์ศรีเพลย์บอยหาตัวจับยากอย่างป๋าสักเท่าไหร่ ดูไร้เซ้นส์ไปสักนิดกับคำทักทายที่ไร้คลาสที่สุด ตัวเองยังนึกด่าสมองที่คิดน้อยเกินไป เปลี่ยนจากถามย้ำตัวตนของคนดังที่ใครๆก็รู้จักกันดีอยู่แล้วเป็นขอนั่งด้วย น่าจะดูแย่น้อยกว่านี้มั้ย แต่มันก็ย้อนกลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้แล้ว หางตาดูหมิ่นที่มองตอบกลับมาทำให้ต้องหน้าด้านต่อไป
“เท่าไหร่เหรอ”
เป็นคำถามที่นอมอลมากที่สุดแล้วสำหรับผู้ซื้อกับผู้ขาย ‘เรือนร่าง’ ที่คนอย่างป๋าแทบจะเหมามาทุกตู้ในย่านดัง แต่หัวคิ้วที่ขมวดมุ่นคล้ายไม่เข้าใจนั้นทำให้ต้องย้ำคำถามเดิมกลับไปอีก ครั้ง
“ตัวนายน่ะเท่าไหร่เหรอ”
เจอคำถามตรงประเด็นแค่เชิด ใส่ไม่พอ แต่พ่อคุณเล่นไหวไหล่ใส่แทนคำตอบซะงั้น ปฎิเสธแมนๆแฟร์ๆป๋าไม่ว่าแต่ไอ้ที่คอตั้งเชิดหน้าใส่นี่หมายความว่าไง ไม่เคยมีใครเงียบใส่ นอกเสียจากคำตอบที่เรียกร้องเงินด้วยวิธีการและมารยาแตกต่างกันออกไป แต่ความหมายมันก็ไม่ไกลไปจากตกลงเป็นของป๋าละนะ เย่อหยิ่งมากนักเดี๋ยวพ่อจูบโชว์เป็นขวัญตาทั้งสองคณะซะเลยนี่
“ว่าไง”
“ถ้ากล้ามาถามแบบนี้ รับรองว่าเป็นราคาที่นายมีจ่ายแน่ๆ ที่ไหนล่ะ”
“ห๊ะ ว่าไงนะ”
“โรงแรมไม่เอานะ ไม่อยากมีปัญหากับที่บ้าน นอกนั้นเสนอมาแล้วกัน”
ไม่เคยมีใครออกคำสั่งกับป๋า ไม่เคยมีใครที่คุยด้วยแล้วไม่สบตา ขีดเส้นใต้สองเส้นหนาๆไว้เลยว่า ‘โจมเศรษฐศาสตร์’ เป็นคนแรกที่กล้าหือ
ออกคำสั่งเสร็จก็สะบัดตูดเดินนำหน้าไปลานจอดรถหลังคณะ อะไรก็ไม่น่าแปลกใจเท่าพ่อเทพบุตรที่เพิ่งสอยลงมาจากเศรษฐศาสตร์หมาดๆไปยืน รอที่รถได้ถูกคันด้วยเถอะ
ต่างฝ่ายต่างรู้จักกันและกันอยู่แล้วสินะ
จะจากข่าวแหล่งไหนก็ช่างมันเถอะ แต่ตอนนี้ทุกสายตามองมาที่คนดังของสองคณะเป็นตาเดียวแล้ว ปกติแค่มีข่าวว่าควงใครออกไปก็เป็นขี้ปากชาวบ้านมากพออยู่แล้ว นี่คนดังสองคณะควงกันเองแบบนี้ไม่ต้องคิดเลยว่าข่าวมันจะกระจายไปถึงไหนต่อ ไหน แต่ไม่เคยแคร์อยู่แล้ว โดนจนชินโดนจนไร้ความรู้สึก
“ตกลงไปที่ไหน”
คุณชายพาตัวเองเข้ามานั่งคู่คนขับคาดเบลท์เรียบร้อยก็ตั้งทำถามทันที
“คอนโด”
“อืม”
แล้วก็นั่งเงียบมาตลอดทางจนจบลงที่เตียงอย่างวันนั้นและรวมถึงวันนี้
ทุกอย่าง ดูง่ายกว่าที่คิดไว้ แต่ความประหลาดใจกลับเพิ่มเท่าทบทวี คนที่ยอมแลกร่างกายตัวเองกับใครสักคนเพื่อเงินควรจะต้องเป็นคนที่ขัดสนใน ทุกๆทาง แต่ผู้ชายคนนี้ไม่ใช่ นามสกุลบ่งบอกว่าเป็นลูกผู้ดีมีฐานะ ชื่อเสียงเป็นที่รู้จักกันดีในวงธุรกิจแน่ๆ บ่อยครั้งที่คนในครอบครัวนี้จะลงนิตยสารในแวดวงสังคมไฮโซ เงินไม่ใช่เหตุผลให้ผู้ชายคนหนึ่งมารองรับอารมณ์ใคร่ของผู้ชายอีกคนแน่ๆ
สำหรับ คนที่ผ่านมาทุกสมรภูมิรบชายหญิงแล้ว คนๆนี้ไม่ได้กร้านโลกอย่างที่ควรจะเป็นเลยสักนิด ทุกอย่างยังอ่อนเดียงสา ถ้ามันคือมารยาของผู้ชายก็เรียกได้ว่าตบตาได้เนียนขั้นเทพ
รสจูบที่ โต้ตอบกลับมาเกิดจากปลายลิ้นที่ลุกไล่เปิดทางให้ ลีลาเร่าร้อนที่ปรนเปรอให้กันไม่เคยมีครั้งไหนเลยสักครั้งที่โจมจะเริ่มก่อน ท่าทีเงอะงะเก้กังที่ไม่รู้จะเอามือไปไว้ที่ไหนยามถูกจมูกซุกไซ้ไปทั่วทั้ง ร่างกำเข้าหากันแน่นจนกลัวเล็บคมจะจิกหายเข้าไปในเนื้อบาง เสียงครวญครางที่ขับออกมาจากอารมณ์ดิบภายในถูกสกัดไว้ในลำคอ จิตใจต่อต้านเหมือนไม่เคย แต่ร่างกายตอบสนองทุกสิ่งเร้า สำหรับคนที่เจอมาแต่แบบเจนเวทีอย่างนี้ เจอดอกนี้เข้าไปความเอ็นดูและอิ่มเอมเข้ามาแทนที่ความสงสัยชั่วคราว
เด็กขายที่ไหนแม้แต่จูบก็ยังทำไม่ค่อยจะเป็น
ไอ้ท่ายั่วยวนที่ไม่กระดากอายแต่ก็ไม่เคยหันหน้ามาสบตานั่นอีกอย่าง ไม่ใช่ร่างผู้ชายที่ใช้ผ้าขนหนูซับไล่มาตั้งแต่ปลายขาจนมาหยุดค้างที่หน้าอก เต็มไปด้วยรอยจูบนี้ไม่เซ็กซี่ แต่ความน่ารักมันชัดเจนกว่าในความรู้สึกก็เท่านั้น
ผ้าขนหนูที่พัน เหนือสะเอวหมิ่นเหม่จะหลุดตั้งแต่ก้าวแรกที่ย่างเท้า อารมณ์อยากแกล้ง อยากรู้ความรู้สึกของคนที่ตั้งใจจะยั่วตลอดเวลาคนนี้เหลือเกินว่าถ้า ถูกกระตุกรั้งเผยสิ่งที่ควรหวงแหนตรงหน้าจะรู้สึกอย่างไร จะปัดป้องตามสัญชาตญาณหรือจะยืนสู้หน้าแต่ตายิบหยีก็ยากจะเดา
“ที่ทำไปจนขาจะถ่างขนาดนี้ยังไม่พออีกเหรอ โลภกับร่างกายคนอื่นเกินไปหรือเปล่า”
หน้าแดงแต่ปากร้าย พูดน้อยต่อยหนักแบบนี้เหมาะสมกับป๋าดีนักแหละ จะมีใครที่กล้าต่อปากต่อคำกับป๋าในขณะที่ตัวเองตกเป็นเบี้ยล่างทุกทางขนาด นี้
ปากต่อว่าและแววตาด่าทอ แต่พอยื่นปากเข้าไปใกล้ ริมฝีปากที่เม้มเข้าหากันเพราะไม่ได้ดั่งใจก็เผยอรับอย่างถือดี บดเบียดตอบโต้อย่างคนที่คิดว่าเหนือกว่า ถึงจะพริ้วกว่าครั้งแรกที่ริมฝีปากเพิ่งได้ทำความรู้จักกัน แต่ก็เรียกไม่ได้ว่าช่ำชองสำหรับเทพบุตรที่ใครๆกล่าวหากันว่ากร้านโลกคนนี้
มี หลายคนที่วิ่งเข้าหาป๋าเพราะอยากสบาย ทุกคนที่เสนอตัวออดอ้อนเอาใจเพราะเงินที่มีให้ไม่อั้น เพราะที่ผ่านมามีแต่คนแบบนั้นวิ่งเข้าหา คนอย่างป๋าถึงไม่คิดที่จะรักใคร ทุกคนอยู่ในขอบเขตที่ป๋าวางเอาไว้ ความสัมพันธ์คือรักสนุกแต่ไม่มีใครที่คิดจะผูกพันจริงจัง อยากได้เงิน อยากได้อะไรป๋ายินดีให้ แต่ที่ไม่เคยมีให้ใครเคยได้รัก เพราะไม่รู้เลยว่ารักคืออะไร ให้รักกับใครไม่ได้ เพราะตัวเองไม่เคยมีรัก
แล้วผู้ชายคนนี้ต้องการอะไร สิ่งที่แลกเปลี่ยนกับร่างกายที่กำลังเกี่ยวพันกันอยู่บนเตียงนี้ก็มีทุกอย่างพร้อมอยู่แล้ว
“นี่”
“อะไร”
“จะต่ออีกรอบจริงๆเหรอ”
“แล้วไม่ได้หรือไง”
“ถ้านายยืนยันว่าจะไม่มีเพื่อนมานั่งวิจารณ์สิ่งที่เรากำลังจะทำกันอยู่หน้าห้องอย่างวันนั้นก็ไม่มีปัญหาอะไร
“งั้นจะโทรไปสั่งรีเซพชั่นเอาไว้ว่าไม่อยู่”
“อืม”
“นายไม่ชอบเพื่อนชั้นเหรอ”
“ชอบหรือไม่ชอบมันก็ไม่เกี่ยวอะไรกันไม่ใช่เหรอ”
“ทำไมล่ะ”
“แล้วเราอยู่ในฐานะอะไรกันล่ะ ถึงจะต้องชอบหรือไม่ชอบเพื่อนนาย”
ครั้ง แรกที่โดนยอกย้อนแล้วโต้ตอบกลับไปไม่ได้ ทุกครั้งถ้ามีใครเชคเรตติ้งตัวเองด้วยคำถามแบบนี้ คำตอบจะหลุดออกจากปากแบบไม่ต้องคิดเลยว่า
‘คู่นอน’
แล้วคนที่กำลังนัวเนียกันแบบตัวต่อตัวตอนนี้แตกต่างใครๆที่ผ่านมาตรงไหนเหรอ????
ผละ จากซอกคอหอมกรุ่นมานอนขนาบข้าง กลิ่นหอมยังติดปลายจมูกเรียกอารมณ์ความต้องการให้โผเข้าไปหา แต่ยังมีเรื่องคาใจให้ต้องคิดหลายอย่างจึงไม่นึกทำอย่างที่ต้องการ
“พรุ่งนี้มีแข่งรถ”
“อือฮึ”
ตาคนพูดปิดสนิทแต่มือควานหาผ้านวมผืนหนามาปิดแผ่นอกที่สัมผัสอากาศจนรูขุมขน ลุกขึ้นชูชัน เหมือนคนที่นอนจะหันด้านข้างเพื่อบอกนัยยของการพักผ่อน
“เป็นคนซ้อนท้ายได้มั้ยล่ะ”
“นายจะจ่ายชั้นแทนเงินพนันถ้าแพ้รึเปล่า”
“ไม่หรอก”
เหมือน จะตอบส่งๆไม่ใส่ใจ แต่คนที่รับปากย่อมจะรู้ดีว่ามันแน่นอนยิ่งกว่าคำสัญญาเสียอีก ไม่มีใครรู้หรอกว่าคำตอบเบสิคของคำถามพวกนี้ป๋าเคยพบเจอมาหมดแล้ว แต่ไม่เคยมีใครสักคนที่ได้รับคำตอบอย่างที่พูดออกไปในวันนี้
ไม่เคยมีใครได้รับคำตอบที่มากกว่า “ปล่อยให้ผลแข่งขันเป็นการตัดสิน”
พอๆ กับยังไม่เคยมีใครมานอนข้างๆบนเตียงนี้ และไม่เคยมีใครถูกชวนให้ไปต่อในกิจกรรมอย่างอื่นในชีวิตประจำวันนอกจากแค่ สนุกด้วยกันบนเตียง
๐ สวัสดีค่ะ ผลการตอบรับสำหรับตอนแรกเหนือความคาดหมายมาก ตอนพี่ดินที่ว่าพีคสุดๆแล้ว เด็กป๋า ก็ไม่แพ้กันเลยทีเดียว ขอบคุณทุกๆคนที่ตามกันมาตั้งแต่เรื่องพี่เมฆจนถึงเรื่องนี้นะคะ ยินดีต้อนรับสมาชิกใหม่ของเล้าทุกคนที่หลงเข้ามาเรื่องนี้ค่ะ :pig2:
๐ เรื่องนี้ โจม - ป๋า ???
จะได้ตั้งใจเชียร์แบบไม่เสียใจ ^^
**** ทำป้ายไฟได้เลยค่ะ ไม่ผิดคู่แน่ๆ :-[
ปล.น้องโจม ตกลง เดือนเศรษฐศาสตร์ หรือนิเทศศาสตร์คะ
**** เดือนเศรษฐศาสตร์ ค่ะ คนเขียนเบลอ พิมพ์เพลิน เวลาเจออะไรที่ขัดแย้งกันอย่าลืมทักนะคะ บ่อยครั้งที่มีคนอ่านเจอเนื้อหาที่มันขัดแย้งกัน อันนี้ต้องขอบคุณที่ช่วยกันดูให้นะคะ เพราะบางครั้งคนเขียนก็ไหลไปแบบสดๆ ทวนก็แค่คำผิดที่ขนาดตรวจแล้วก็ยังเจอเป็นเอกลักษณ์ อยากพัฒนาเรื่องคำผิดมาก ภาษาอัำเสบเพราะแชทจริงๆเลย (โทษปี่โทษกลองแต่ไม่เคยโทษตัวเอง อิอิ)
๐ ขอบคุณทุกๆคนเหมือนเดิมค่ะ TRomance
-
น้องโจมคนนี้
เป็นคนที่น่าค้นหามากกก
แลดูเป็นคนที่มีอะไรๆ ในตัวเยอะ
o18
-
จิ้ม ก่อนเลย อิอิ
.......แง้ :m15: :m15: มีคนจิ้มก่อน...
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดด,,หนูโจมเฟคทำตัวแรดหรอจ๊ะ :pighaun: :haun4:
อีป๋าจัดหนักเลยนะ :laugh: :o8:
-
ต่างคนต่างมีปม แล้วต่างคนก็ต่างจะหาความเด่นให้แก่ตัวเองเพื่อลบปม
ของตัวเอง น่าสนใจและติดตามค้นหาปมที่ว่าทั้งคู่เลย ไม่ติดตามคงไม่ได้แล้ว
................ :pig4: ........................
-
=[]=)//
เทรนด์ใหม่ "แอ๊บแรด"
~♥♥♥~
..~♥ C o O k i e ♥~..
-
ฮิ้วววววววววววว ~~ กว่าจะเข้ามาได้ เหงื่อตก
เด็กป๋ามาแรงจริงๆ ชอบอ่ะ น้องโจมน่ารัก หุหุ
แต่แบบว่าสงสัยเหมือนกันไง ว่าน้องอยากได้อะไร
ไม่เรียกเงินสักที มีทุกอย่าง อย่าบอกนะว่าสุดท้าย
ให้จ่ายเป็น "รัก" อ่ะ เหอๆๆ ป๋าแกจะมีจ่ายมั้ย ??
-
คนที่จีบไม่ได้แกล้งปล่อยข่าวน้องโจมใช่มั๊ย :เฮ้อ:
+1
-
โจม
:เฮ้อ:
เครียดเนอะ อ่านเรื่องนี้
-
อรั้ยยยย นุ้งโจมแอบรักพี่ป๋า(ตอนตั้งชื่อคิดได้ไงเนี่ยคุณพ่อ)แน่ๆ เลยใช่ม๊ายยยย
นุ้งโจมน่ารัก สองตอนก็หลงรักแล้ว อิอิ
บวกให้ค่า
-
ป๋าเริ่มมึนกะจัยตัวเองแล้วแน่เลยยยยยยยยยยยย :z2: :z2: :z2:
-
มาต่อแล้ววววว
คู่นี้น่าลุ้นจิงๆนะ
ว่าจะเปนยังไง
ใครจะปราบใครได้ก่อน
-
อยากอ่านต่อมากๆทุกครั้งที่จบตอน
:L2:
สนุกค่ะ
-
:haun4: อืม ขอเป็นอีกหนึ่งชีวิตที่ตายคาที่กับบทรักเร้าร้อน :jul1:
ว่าแต่โจมก็น่าค้นหา หึหึ ป๋าก็ไม่เคยรักใคร แล้วจะรักโจมยังไง อืม :เฮ้อ:
-
ดูท่าป๋าจะเสร็จโจม อยากรู้ว่าโจมมีปมอะไร มาม่าน้อยๆ ขอหวานเยอะๆ
-
อ่านถึงตอนสอง ก็หลงรักน้องโจมไปซะแล้ว :-[
เป็นคนที่น่าค้นหาม๊ากกกกก
-
กิ้วๆๆ คุณป๋าขาท่าทางจะตกหลุมเสน่ห์น้องโจมแล้วละคะ
:z1:
ยิ่งอ่านน้องโจมยิ่งเหมาะมากกะบทเคะราชินีแบบนี้อ่ะ
ดูเริ่ดๆเชิดๆ ไม่เคยแคร์เลยว่าคนอื่นเค้าจะพูดจะมองตัวเองว่ายังงัย
ส่วนคุณป๋ากะป๋าสมชื่อมากกกกกกก ><
คุณพ่อช่างคิดมากกกก
ตอนนี้กำลังติดเรื่องนี้มากเลยอ่าคะ
แค่ได้อ่านตอนแรกก็นั่งกระวนกระวาย
ว่าเมื่อไหร่จะมาน้า เด็กป๋าริซึ่มเลยทีนี้
:impress2:
-
น่ารักน่าลุ้นมากเลย โจมดูน่าค้นหาดีอะ สมแล้วที่ป๋าติดใจ :z1:
-
ป๋าไม่เคยเจอแบบนี้
มันเลยท้าทายสุดๆ
-
:z3:
อุ๊ยว้าย พี่เมฆ พี่ดินมีหนาวนะคะงานนี้
น้องโจมม้ามืดมาชิงตำแหน่งเคะราชินีแล้วเจ้าค่า
อะไรน้องจะพูดน้อยต่อยหนัก(??)ขนาดนี้คะน้อง
คุณเจ๊คนนี้ขอสถาปนาตัวเองเป็นสาวกของน้องโจมอีกคนแล้วล่ะค่า
:z1:
ตรงสเปคชะมัด ฮิ่ๆๆๆ
แอบสงสัยว่าน้องโจมจะแอบปิ๊งอิคุณป๋าของเราแล้วรึเปล่าน้อ??
เอาใจช่วยให้น้องพิชิตใจป๋าให้ได้ในเร็ววันนะจ้ะ
:กอด1:น้องโจมแล้วเหวี่ยง 3 รอบ
-
น้องโจมเค้าแรงดีจริงๆ ไร้เดียงสาแต่สร้างเกราะมาปกป้องตัวเองไว้ก่อน น่าติดตามมากมาย
-
น่าสนๆ
-
สนุกดีค่ะ รู้สึกว่านู๋โจมเป็นคนที่น่าค้นหาม๊ากกกก ป๋าจะเป็นไงต่อไปหนออออ!!!มาตอเร็วๆนะคะ
-
:z1:
โอ้ยๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ชอบอ่ะ
อยากอ่านแนวนี้มานานแล้ววว
พระเอกเพลย์บอยแล้วทำไมนายเอกจะเพลย์เกริลบ้างมิได้
ชอบมาแนวเคะราชินีอ่ะ 555
ป๋าก็ได้ใจ ผู้ชายแบบนี้อ่ะน่ะถ้ารักใครละก็ โงหัวไม่ขึ้นแน่ 555
ต่อไวไวไวไว
-
น้องโจมมมม อย่าบอกนะว่ายังซิง
และเก็บเอาไว้ให้ป๋าคนเดียว (แอบจิ้นว่างั้น) o18
-
อิอิ มาตามเรื่องใหม่ :mc4:
เด็กป๋า :a5:
มาแนวแปลกอีกแล้ว น่าสนใจมาก
โจมท่าจะมีเบื้องลึกเบื้องหลังแน่เลย
-
น้องโจมแอบชอบป่ารึป่าวคะ ฮ่าาาาาาาาา
ลุ้นๆๆ แหม่ๆๆ มวยคู่เด็ดขนาดนี้ ชอบบบบบบบบบบ
-
โจมมีอะไรที่น่าค้นหามากๆเลย
อยากรู้จังเลยว่าทำไมโจมถึงยอมป๋า
แต่ป๋านี่ป๋าได้ใจมากเกินไปมั้ยค่ะนั้น
แต่ที่แน่ๆชวนโจมไปอย่าเอาโจมเป็น
ของพนันก็แล้วกันไม่งั้นเจอดีแน่ๆป๋า
:L2: :pig4: :กอด1:
-
คนดังสองคณะควงกันเอง โอ้วว ชอบบบบบบบ
ข้องใจกับอิหนูโจม สงสัยจะชอบป๋าอยู่แล้วรึเปล่า
จริงๆแล้วก่อนมาเจออิป๋า เอ็งยังซิงใช่มั๊ยอิหนู โอ้ววววว ลึกลับซะจริงเชียวว คาใจๆๆๆ
-
ก่อนอื่นกอดคนเขียน 1 ครั้ง :กอด1:
เด็กป๋า...มาแล้ว
เด็กป๋า...มาแล้ว
เด็กป๋า...มาแล้ว
รักคนเขียนจร้าาา
สู้! สู้! o13
-
อ่านเรื่องนี้แล้ว นึกอิมเมจ มันผุดขึ้นมาแบบอัตโนมัติเลย ว่า
เคะราชินี มันต้อง คาเมะนาชิ จะเป็นใครอื่นไม่ได้
ส่วนป๋า นี่ก็ พี่จิน กินขาดเลย :impress2:
-
ตอนนี้หลงอิหนูโจมหัวทิ่มหัวตำ :-[
อยากรู้ด้วยว่าโจมคิดอะไร?
:L2:
-
โจมคิดอารายยยยยยยอยู๋~
-
สนุกอ่ะ น้องโจมสุดยอด (วางแผนอะไรอยู่หรือเปล่า)
-
เรื่องนี้เล่าสลับกันระหว่างโจมกับป๋าด้วยใช่ไหมคะ
เปิดเรื่องทำให้อยากรู้จริงๆว่าโจมคิดและรู้สึกยังไง
ติดหนึบอีกแล้วววววววว
-
เราว่านะ ให้เราเป็นเคะรับ เราก็หลงโจมแหละ น่าค้นหามาก
-
น้องโจมนี่เย็นชาจริงๆน้า
ว่าแต่ทำไมน้องโจมถึงยอมป๋าหล่ะเนี่ย
-
เปิดมาแบบงงๆ ตกลงโจมเปนเด็กขายมั้ย แล้วที่ยอมไปกับป๋ามันเพราะอะไรหว่า o22
-
ไรเนี่ยะ เข้ามาช้าหน่อยเดียว ทำไมเมนท์เยอะแบบนี้
ว่าแต่ใครจะหลงใครก่อนฟะเนี่ยะ แรง ๆ ด้วยกันทั้งคู่
-
โจมขา ต้องการให้จ่ายด้วยรักหรือเปล่าคะป๋า?? :-[
ช่วงนี้ขัดสน อ่านแล้วก็อยากไปเกาะป๋ากินจริงๆเลย
(โจมกระโดดถีบขาคู่ :z6:)
-
หนูโจมด็กป๋า :-[
-
น้องโจมมมมมม
แอบรักเค้ารึป่าวเนี่ยยยย
ป๋าขา ต้องหาคำตอบให้ได้นะว่าน้องโจมอยากได้อะไรตอบแทนกันแน่
คุณTRomanceขาาา ไม่เอามาม่านะ :กอด1:
-
โจมนี่ลึกลับดีจัง
อยากรู้ว่าโจมคิดอะไรอยู่ ทำไมถึงยอมนอนกับป๋า
-
ต่างคนต่างมีปม อยากรู้ๆว่าโจมทำเพราะอะไร :call: :call:
-
ตกลงคือน้องโจมคู่กับป๋าชัวร์ ๆ สินะคะ
เรื่องนี้จะมาม่ามากมั้ยง่า :serius2:แต่ยังไงก็ติดตามต่อไปนะค่า อิอิ
-
อ่านตอน2แล้วอยากจะรู้แล้วซิคะว่าน้องโจมเคยมีปมอะไรมารึป่าว
ทำไมถึงเต็มใจให้คนอื่นเข้าใจว่าเป็นเด็กขายแบบนั้น
งื๊ดดดดดดดดดดดดดด
หลงน้องโจมค่าาาาาาา
-
หลงน้องโจมเข้าแล้วสิป๋าา :m12:
-
กริ๊ดดด ป๋าหื่นโคตรรรร
ว่าแต่หนูโจมนี่ต้องแอบมีใจให้ป๋าแน่เลยย
ฮ่า ฮ่า แอบอายด้วยวุ๊ยยยย o13
-
เรื่องใหม่มาแล้ว กรี๊ดดดดดดดด :m11:
ถึงจะไม่ใช่ "แก๊ก - ก้าน" อย่างที่เดาเอาไว้
แต่ "ป๋า - โจม" ก็แรงงงงงงงงงงงงงสมการรอคอยจริงๆค่ะ o13
เริ่มเรื่องมาก็น่าติดตามแล้วค่ะ
รู้สึกว่าเป็นตัวละครที่น่าค้นหาด้วยกันทั้งคู่เลย
แค่ 2 ตอน ก็ดูท่าจะตกหลุมรัก ป๋า - โจม เข้าซะแล้ว :-[
แล้วจะรอนะคะ ขอบคุณ คุณ TRomance และ คุณ Seiki สำหรับเรื่องสนุกๆ ค่ะ :กอด1:
-
สนุกดอะ
-
นู๋โจมเหรอออออ น่าร๊ากกกก มีอะไรมากกว่านี้อีกไหมอ่ะ อยากรู้เบื้องลึก เบื้องหลัง จิงๆๆๆๆ
ป๋าเหรอ ชื่อของป๋า คือ ป๋า เหรอ
-
เข้ามาลงชื่อคร๊าบบบบ
-
:-[ชอบหนูโจมจังค่ะ น่ารักร้ายเดียงสา
ส่วนป๋าก็ทุ่มสุดตัว :laugh:
-
อ่านชื่อเรื่องเข้าใจว่าป๋าคือแก่เตี้ยหัวล้าน
แต่ที่ไหนได้ป๋าหล่อขนาดนี้ อยากเป็นเด็กป๋าบ้าง 55
โจมต้องมีเบื้องรักบางอย่างแน่ๆ ติดตามตอนต่อไปค่ะ
-
เป็นคนที่น่าค้นหาจริงๆหน๋โจม ป๋าละมือไม่ได้แล้วหละแบบเนี้ย
-
ได้เลยครับ จะเตรียมป้ายไฟไว้รอ ^^
-
ขอเดาๆ
ว่าโจมไม่ได้เป็นเด็กขายแน่ๆเลย ละก็แอบชอบป๋าอยู่แล้วด้วย
คึ คึ ..
เรทติ้งดีขนาดนี้ต้องต่อไวๆน้า
-
มาลงชื่ออ่านค่า^^
ตอนที่ 2 แล้ว อิอิ
ครั้งแรกของโจมเป็นของป๋าซินะ
รอดูต่อไปค่ะ ว่าคู่นี้จะเป็นไง
ป.ล. ใช้ภาษาในการบรรยายได้ :haun4: :pighaun:มากค่ะ ชอบจัง
-
อ๊าง~~~ คู่นี้ไม่มีการจีบให้ยืดเยื้อ เล่นจิ๊กมานอนด้วยแบบนี้ เพิ่งเจอ~~~~ กรี๊ดกร๊าด~~!! ท่าทางเรื่องนี้พระเอกไร้ใจ ( ไม่มั้ง แค่รักเป็นเอง)+ นายเอกซึน ( ก็มันเล่นเงียบซะแบบนั้นอ่ะ ) กรี๊ดกร๊าด ท่าทางจะมนัส์นะ คุคุ
-
ป๋าหลงเด็กอ่ะ ชอบบบบบบ :sad4:
-
โจม เหรอ ต้องไปหา อิมเมจ ก่อน ว่าจะแบบไหน5555
-
หลงรัก โจมกะป๋า สุดตัวแล้ว
-
ครั้งเเรกของโจม เเบบ โจมยอมป๋าง่ายๆเพราะรู้จักป๋ามาก่อนเพราะความดัง(?) เเต่คิดว่าโจมน่าจะเเอบชอบป๋ามาก่อนนะ เเล้วพอป๋าเข้ามาทักเเบบนั้นเลยก็น่ะ
ชอบนิสัยโจมจัง เเท้จริงต้องเป็นคนอ่อนไหวเเน่ๆ เเบบภายนอกดูเย็นชา ฮาๆๆ หรือว่าคาเเรคเตอร์ไม่ใช่เเบบนี้ รอลุ้นกับไรท์เตอร์ดีกว่าค่ะ เดาไปก็คงไม่ถูก
ขอบคุณสำหรับฟิคน้ะ :mc4:
-
ลงชื่อติดตามด้วยคนค่า ชอบโจมอ่ะ
-
สนุกมากค่า
ไม่รู้ที่เม้นท์เมื่อวานขึ้นไหม บอร์ดแฮงค์ เอาเป็นว่า อยากสารภาพว่าปกติไม่ค่อยชอบอ่านเรื่องที่ยังเขียนน้อยๆหน้า แต่ที่เข้ามาอ่านเรื่องนี้เพราะโดนล่อหลอกด้วยชื่อเรื่อง "เด็กป๋า" ตอนอ่านครั้งแรก แอบคิดขึ้นมาว่า คิดได้ไงฟระตั้งแต่ชื่อเรื่องยันชื่อ ป๋าของพระเอกเนี่ย555
ชอบค่า สนุกจัง จะรอตอนต่อไปนะ
-
เด็กป๋า หุหุ :z1:
ชอบเรื่องใหม่จังเลย ติดตามมาตั้งแต่เรื่องของเมฆกับฉานแล้วค่ะ
เพิ่งจะจองหนังสือไปเอง
ยกให้คุณTRomance เป็นนักเขียนในดวงใจเลยนะคะ สนุกทุกเรื่องเลยอ่ะ
เป็นกำลังใจให้นะคะ ถ้ารวมเล่มเรื่องนี้อีกรับรองไม่พลาดซื้อเเน่ๆคะ หุหุ มาต่อเร็วๆนะค้าาาา :bye2:
-
น้องโจมคงไม่ได้กร้านโลก จริงๆๆ :เฮ้อ:
แต่ๆๆๆๆ ป๋าคงติดใจแล้วแหงๆๆๆ
กร๊ากกกก ชอบๆๆๆๆ มาต่ออีกไวไวเน้อคุณชอบๆๆๆพอๆๆกะพี่ดินเลยยย
-
โจมอารมณ์เเบบว่า สวยเลือกได้นะ ..
-
ชอบ ๆๆๆ น้องโจม :laugh:
ไม่รู้ว่าอะไรทำให้น้องเป็นอย่างนี้
ปล. เม้นทะลักทะลายแบบนี้ อย่าลืมทำสารบัญก้อดีนะคะ
ขอบคุณมากๆคะ
-
น้องโจมเอาร่างกายเข้าแลกหัวใจ คุณป๋ามีรักมาจ่ายมั้ยน๊อ อิอิ
รีบจ่ายนะคะ คนอ่านจิรอ :impress2:
-
สนุกมากเลยค่ะ
เด็กป๋า o13
-
ตอนแรกนึกว่า "ป๋า" เป็นฉายาที่เพื่อนตั้งให้ ไม่คิดว่าคุณพ่อจะตั้งชื่อได้แนวขนาดนี้
-
โจมนี่เล็งป๋าไว้ตั้งแต่แรกแล้วหรือเปล่า?
โอ๊ยยย อยากอ่านต่อ :serius2:
-
ท่าทางโจมจะชอบป๋าแต่แรกอยู่เหมือนกันนะเนี่ย ท่าทางจะไม่ได้เหมือนที่ใครๆว่าไว้
สนุกมาเลย มาต่อบ่อยๆนะคะ :L1:
-
"รัก".....มันเริ่มก่อตัวขึ้นเเล้วซินะ
โจมเนี้ย สุดยอด o13 o13 o13 o13
จะรอดูคุณป๋า ต่อไป อิอิอิ
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :L2: :L2: :L2: :L2: :3123: :3123: :3123: :L1: :L1: :L1:
-
อ๊าก ของเค้าแรงจริง อะไรจริง
โจมที่สุดยอดอ่ะ นิ่มๆ แต่ได้ใจ
-
พูดได้คำเดียวว่า "แร้งส์สส" แป๊บเดียว ไปหลายหน้าแล้วง่ะ สำหรับตอน 2 :laugh:
โดนใจ"ที่ทำไปจนขาจะถ่างขนาดนี้ยังไม่พออีกเหรอ" :z2:บ่งบอกให้รู้ว่า ป๋า น้องจากจะใจปล้ำ เปไม่อั้น แล้ว เพิ่มหื่นกามโคตร ๆ ไปด้วยเลยน่ะ โจมยังน่าค้นหาเหมือนเดิม มีอะไรอีกเยอะน่ะเนี่ย ที่แอบซ่อน ต้องศึกษากันต่อไป
-
รอตอนต่อไปจ้า
:L2: :L2:
-
ขอเข้ามาอ่านเรื่องนี้ด้วยคน
เรื่องสนุกจังเลย
รอตอนต่อไปนะคะ
:L2: :L2:
-
เด็กป๋าคนนี้ต้องเป็นโจมคนเดียวเท่านั้น (http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/anigif-04.gif)
เพราะเท่าที่อ่านดู โจมทำให้ป๋าสนใจ ทึ่ง อึ้ง ได้อย่างลงตัว (http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/anigif-03.gif)
-
+1 ให้ค่ะ
ถูกใจคู่นี้จังค่ะ
แบบว่าของเค้าแรงได้ใจจริงๆ
-
หนูโจมคิดอะไร อยู่กัยแน่เนี๊ย :really2: :really2:
:L2: :L2: ให้ทั้งคนเขียนและคยโพส =]
-
น้องโจมสร้ากำแพงกั้นอะไรไว้หนอ???
ป๋าจะหลงแล้วสิเนี่ย...ชมไม่ขาดปาก กร้ากก
รออ่านต่อจ้า...
-
ตามมาเพราะชื่อนี้ช่างคุ้นเคยยิ่งนัก
น้องโจมนี่ ชื่อยิ่งคุ้นมากเลยค่ะ = =
แต่นึกไม่ออกง่ะ
สงสัยต้องกลับไปอ่านเรื่องเดิมอีกซักกะรอบแล้ว
o13
-
ตามมาเปนแฟนน้องโจมค้าาาาาา
-
น้องโจม แอบหลงรักป๋า แบบว่าเคยรู้จักกันมาตั้งแต่เด็กๆอะไรงี้ป่าว
-
โจมทำไปเพราะรักรึเปล่า?? ดูท่ามีเงินทองให้ใช้อยู่แล้ว
แต่สิ่งที่ขาดอาจจะเป็นความรัก? แล้วป๋าจะตอบโจทย์น้องโจมได้ใช่มั้ย
มีแต่คำถามเนอะ ฮ่าๆๆ ป๋านี่ก็คงมีใจให้โจมบ้างแหละน๊า
ได้ทำกิจกรรมร่วมกัน น่าจะกุ๊กกิ๊กกันได้มากขึ้นน๊า อร๊ายยยย
-
น้องโจมนี่ไม่ธรรมดา o18
-
เพิ่งเห็นง่า
ตามเข้ามาหา ป๋ากับโจม
ได้ใจจริงๆ คู่นี้
-
มาตามติดเป็นเด็กป๋ากะเขาด้วยคน :o8:
ชอบอ่ะ มีป๋าหล่อลากแถมใจป้ำขนาดนี้ หล่อร้ายจริงๆ
น้องโจมก็ดูท่าทางจะน่ารักไม่น้อย น่าจะมัดใจป๋าได้อยู่หมัด
ต้องตามเก็บปม แต่ละปมไปเรื่อยจะได้รู้จุดว่าจะเป็นยังไง ^^
กับคนอื่นน้องจอมยากแต่ทำไมกับป๋าน้องจอมถึงเป็นคนละแบบ
อยากรู้มากมาย...ป๋าก้อนะดูเหมือนจะเริ่มหลงน้องแล้ว หุหุ
:pig4: ฮับ รอตอนต่อไป
-
ฮะๆๆ
ทำไมอ่านตอนแรกรุสึกไม่ชอบแปลกๆ
แต่ทำไมพอมาอ่านตอน 2 แล้วช๊อบชอบบบบบ ><!?!
คงเพราะเหมือนจะเป็นเด็กติ๋มหรือซึน 555 :laugh:
ป๋าเริ่มรู้สึก..แปลกๆแล้วด้วย หึๆ :กอด1:
รอค่า~ o13
:bye2: :bye2:
-
สงสัยโจมจะแอบชอบป๋า
ใช่เปล่าน้า :m28:
-
หยิ่งซะขนาดนั้นแต่ทำไมยอมป๋าง่าย ๆ
แลดูมีอะไรนะกอไผ่นะหนูโจม
-
จัดมาหนักๆ
-
ยิ่งอ่านยิ่งสนุกมากๆๆๆค่ะ ชอบมากกกกกกก ^ ^
-
แค่สอนตอนยัง ... :impress2:
อยากรู้ว่าโจมคิดอะไรอยู่ :กอด1:
-
จะติดตามเรื่องนี้นะครับ น่าสนุกดี
-
น่ารักอะ น้องโจมน่ารักอ้ะ มาแนวลึกลับอีกแล้วว
อร้ากก
-
มาติดใจเด็กป๋าด้วยคน....
-
ดูลึกลับทั้งป๋า ทั้งเด็กป๋า
-
เด็กป๋ามาแรงจริงๆ
น้องโจมคงขอค่าตัวเป็นตำแหน่ง"เมียคนเดียว"ของป๋า 555 :z2:
-
มารอดูป๋าตายคาอกเด็ก
-
เจอแบบน้องโจมอย่างนี้
ท่าทางป๋าต้องโด๊ปเยอะๆแล้วล่ะ
:z1:
-
เพี้ยงงงงงงงงงงงงงงงงงง
ตอนต่อไปมาในเร็ววันด้วยนะคะ
-
อยากรู้โจมคิดไรอยู่ :3123: :3123:
-
โจมแอบชอบป๋ามาก่อนหน้านี้เหรอเนี่ย
-
น่าติดตามมากค่ะ
ตามอ่านมาเกือบทุกเรื่องแล้ว
นี่คือเรื่องแรกที่ตามทันจริงๆ
ชอบเรื่องนี้มากมายค่ะ
-
ติดตาม อิอิอิ
-
อย่างนี้สินะถึงเรียกว่า "ถูกใจป๋า"
:-[
มาสมัครเป็นแฟนคลับป๋ากับโจมอีกคน
-
ตามมาอ่านและเป็นกำลังใจด้วยอีกคนค่ะ :L2:
อ่านไปสองตอน รู้สึกว่าตัวเองจะหลงเสน่ห์เด็กป๋าเข้าเต็มๆเลยค่ะ
ทำป้ายไฟรอคู่นี้นะคะ
-
โหห เรื่องนี้รีพลายไปไวมากกกกกก
ปล.ตอนแรกไม่คิดว่าโจมแระ
แต่พอมาตอนสอง เริ่มมั่นใจล่ะ
ฮ่าาา
น้องโจมต้องมีความลับอะไรแน่ๆ เลย
ใช่ไหมค่ะ ใช่ไหมมม
ฮ่าาาาาาาาา
-
เรื่องนี้ โจมป๋า เหรอ???
คิดว่า ป๋าโจม ซะอีก - -"
-
ความรู้สึกตัวเองตอนนี้
รักน้องโจมกับน้องป๋ามากเลย
:call:
-
“ที่ทำไปจนขาจะถ่างขนาดนี้ยังไม่พออีกเหรอ โลภกับร่างกายคนอื่นเกินไปหรือเปล่า”
จัดจ้านได้ใจที่สุด !! (มันมีกดไลค์มั้ยเนี่ยย) :o8:
*กระโจนเข้าเป็น "น้องโจม FC "อย่าไม่คิดชีวิต :laugh: :laugh:
-
ขอร้องเรียนจ้า...ป๋าทำเค้านอนไม่หลับอ่ะ...ขอบริจาคเลือดด่วน :m25:
+1 ให้ป๋ากับโจมเลยเจ้าค่ะ แล้วคืนนี้อย่ามาหลอกหลอนเค้าในฝันนะ เดี๋ยวเค้าตื่นสายยยยยยย :z1:
-
กรี้ดดดดดดดดด
ระหว่างที่รอคุณคนเดียวเพิ่งเห็นเรื่องใหม่ของคุณ TRomance
อ่านเรื่องนี้แล้วตัวเอกได้อารมณ์คล้ายพี่ดินแบบแปลกๆ (หรือเค้าคิดไปเอง)
แต่ตอนนี้ขอไปทำป้ายไฟรอ ฮ่าๆ รอตอนต่อไปจ้า :z2:
-
เรื่องนี้น่าสนใจมาก
-
หลงรักเด็กป๋า....กีสสสสสสสสสสสสสส
จาก....เด็กป้า
-
เรื่องนี้กระแสตอบรับดีจริงๆ :laugh:
-
แวะมากริ๊ด โจม ตอนดึกๆ ชอบโจมมมมมมมมมมมม ดูน่าค้นหาดีจัง :haun4: :haun4: :haun4:
ขาวเนี้ย โอ้วววววววววว :jul1: :pighaun: :oo1:
-
ยี๊ !! เด็กป๋า น่าเบื่อติดอีกแล้ว
จาก ,,, เด็กป้า
-
ขอมากรี๊ดเป็นแฟนคลับเด็กป๋าด้วยคน
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด
น้องโจมของเจ้ !!!!
ไร้เดียงสานะ ฮ่าๆๆๆๆๆ
แต่ท่าทางนี่เอาไปเต็ม ๑๐๐ จ้ะ
ไปแข่งรถๆๆๆๆๆๆ
-
:L1:
-
หลงรักเด็กป๋า :impress2:
โจมน่ารักจัง~~ โจมคิดอะไรอยู่กันแน่นะ
รึว่าโจมจะสนใจป๋า ตั้งแต่แรก :really2:
-
มาต้อนรับเรื่องใหม่ค่ะ เรื่องน่าติดตามมากค่ะ น้องโจมดูมีอะไรซ่อนอยู่ข้างใน น่าค้นหา
เป็นกำลังใจให้นะค่าา :L2:
-
มาสมัครเป็นเด็กป่าด้วยคน :laugh:
เป็นเด็กป๋าได้ ดอ็นซีทุกตอน ชอบ :impress2:
:mc4:
:กอด1:
-
มีแววว่าคุณป๋าต้องตกหลุม (รัก) น้องโจม จนถอนตัวไม่ขึ้น อิอิ :z13:
-
แรงส์กันทั้งคู่เลย
-
เห็นชื่อคนเขียนเลยคลิกเข้ามาดู
คุณบร๊ะ!!!!! :a5: เด็กป๋าน่าฮักน่ากิน คงต้องแวะมาอ่านบ่อยๆอีกแล้ว
-
นึกว่าป๋าแก๊กกะน้องก้าน 555+
-
โจมน่ารักจัง เชิดๆหยิ่งๆ แต่ไร้เดียงสา :-[
ดูเหมือนจะเริ่มปิ๊งๆกันแล้วซะด้วยสิ :impress2: น่าติดตามจริงๆ
ตอนต่อไปมาไวๆนะคะ
-
อ่านแล้วอยากอ่านต่อ
รอตอนต่อไปนะคะ
^^
ขอบคุณค่ะ
-
ตามมากรี๊ดเด็กป๋าด้วยคนค่ะ แค่ตอนแรกก้อเล่นเอาเลือดออกเกือบหมดตัว
แลดูว่าจะมีปัญหาทางด้านการขาดความรักทั้งคู่ คงจะต้องช่วยเติมซึ่งกันและกัน
คาดว่าเรื่องนี้จะไม่ฮาเท่าพี่เมฆกะพี่ดินแน่เลย น้องโจมนี่เรียนที่เดียวกะพี่ทั้ง 2 ด้วยหรือเปล่าคะ
-
เด็กป๋าคนนี้มีอะไรให้ค้นหามากกว่าที่คิดจริงๆ เลย
และก็คนนี้แหละเนาะที่ทำให้ป๋ารู้จักรักน่ะ
ลุ้นกับคู่นี้ต่อค่ะ ^^
-
เข้ามารอ วันนี้จะมามั้ยเอ่ย
-
น้องโจมจะร้ายเดียงสาหรือเปล่า
-
กด +1 ไว้ก่อนพ่อสอนไว้ กว่าจะเคลียร์งานมาอ่านเด็กป๋าได้นี่ :z10: เลือดตาแทบกระเด็น เหอๆ แต่คุ้มสุดๆ o13
-
:-[ น้องโจมน่ารักอ่ะ ดูลึกลับๆ น่าค้นหาด้วย แบบนี้ป๋ามันจะไม่แย่เอาเหรอค๊าาาา
-
คิดถึง อิหนู เด็กป๋า
คืนนี้จะมามั๊ยน้ออ
:กอด1: :กอด1:
-
แวะมารอ เมื่อไหร่จะมานะ
-
อื้อหืออออน่ารักอ่ะ ^^
-
ว๊าวววววว เรื่องนี้จำนวนหน้าจำนวนเม้นท์ไปเร็วมาก ^^
-
กรี๊ดดด เรื่องใหม่ เพิ่งจะได้มาตามอ่าน
ช้ากว่าชาวบ้านเค้าหน่อย แต่ไม่เศร้าไม่ดราม่าใช่ไหมค๊าาาาา
โจมแอบรักป๋าของเราอยู่แล้วรึป่าวน๊า
ถึงยอมป๋าแบบง่าย หรือยังไง ต้องรอลุ้น เด็กป๋า!!!
-
:a5: หน้าไหลไปเร็วมาก เรตติ้งแรงน่าดู
ผ่านมา 2 ตอน ก็พอเดาเลาๆว่างานนี้ มีปมแน่นอน
ทั้งรพะเอกนายเอก มีปมๆๆๆ ชัวร์ o13
-
อ๊ากก ปาไปสิบหน้าแล้ว
เรตติ้งดีเกิ๊นนน
มารอตอนต่อไปค่ะ
-
เตรียมป้ายไฟเชียร์ ป๋า-โจม
คู่นี้มาแรงมาก ตอนเดียว 5 หน้า :sad4:
รอตอนต่อไปจ่ะ :กอด1:
-
รอๆๆๆๆๆๆ
ป๋า-โจม
เรื่องนี้อย่าหวานต้นขมปลายเหมือนพี่ดินน๊า
-
ชื่อป๋าจริงๆเหรอเนี่ย ฮ่าๆๆๆ
โจมคิดอะไรอยู่นะ เดาไม่ออกจริงๆ
รออ่านต่อ คริๆ :z2:
-
มารออออออ
เอาเข้ามาทุกวันเลยอ่าเมื่อไหร่จะมาต่อออคุณ
-
เด็กป๋าน่าสนใจนะเนี้ย รอฮะ
-
:impress2: :impress2: ชอบมากๆๆๆ
-
*นอนตีพุงรอ น้องโจม :impress2:
-
รอๆๆๆๆๆๆๆ
วันนี้จะมารึป่าวน้า
:call: :call: :call:
-
'เด็กป๋า' ตอนที่ 3
ข่าว คนดังของมหาลัยควงกันเองโด่งดังไปทั่วมหาวิทยาลัยอย่างที่คิด เดินผ่านไปทางไหนก็ต้องได้ยินข่าวของโจมเศรษฐศาสตร์เป็นคู่ควงคนใหม่ของป๋า สุดหล่อพ่อรวยแห่งนิเทศศาสตร์
ผู้ชายคนหนึ่งก็เย่อหยิ่งดุจนางพญา ส่วนอีกคนก็เป็นราชาผู้มากรัก
เป็นการจับคู่ที่เรียกเสียงฮือฮาไปทั้งมหาลัย
ขนาด เพื่อนป๋ายังได้รับอานิสงส์ความดังโดยทั่วถึงกัน ไอ้มหาที่ร้อยวันพันปีไม่มีใครอยากจะเข้าใกล้ยังโดนใครต่อใครเข้ามาสีเพื่อ ล้วงข้อมูลออกไปเลย
แล้วเจ้าของข่าวล่ะรู้สึกยังไงกับชื่อเสียงที่โด่งดังไปทั้งมหาลัยอย่างนี้
ไม่เลย
ทั้งคู่ไม่รู้สึกอะไรกับข่าวเลยสักนิดเดียว เรียกว่าไม่แยแสน่าจะถูกที่สุด
ไอ้ ป๋ายังใช้ชีวิตสมชื่อเหมือนเดิม ไม่แคร์ใครพอๆกับไม่มีใครอยากจะเหยียบตาปลาให้ป๋ารำคาญ ไอ้ป๋ามันมีสองขั้วสลับกัน เย็นก็เย็นเป็นน้ำแข็งแต่ถ้าใครทำให้ป๋าร้อนเมื่อไหร่ ไฟไหม้นรกชัดๆ
ส่วน อีกคนยังเย็นชาเหมือนเดิม เย่อหยิ่งยังไงก็ยังมุ่งมั่นต่อไปไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย ทั้งๆที่กว่าร้อยสายตาเห็นว่าสองคนนี้ลงมาจากรถคันหรูของไอ้ป๋าพร้อมกัน แต่แล้วต่างคนก็ต่างแยกย้ายเหมือนคนไม่รู้จักกัน ไม่มีแววตาถือดี โอ้อวดอย่างที่ใครๆเคยทำตอนได้ควงไอ้ป๋า ถ้าเป็นคนอื่นๆที่ได้นอนกับไอ้ป๋าเกินสองครั้งขนาดนี้ มันน่าจะแพร่กระจายข่าวไปสามบ้านแปดบ้านแล้ว แต่นี่นอกจากโจมจะไม่ทำอย่างนั้นแล้ว ยังทำเหมือนไม่ได้ใส่ใจไอ้ป๋าสักเท่าไหร่เลย
แต่เสียงที่เล็ดลอดออก มาคราวนั้นยังตามหลอกหลอนทุกคนมาจนวันนี้เลย เคยเห็นโจมแต่ตอนเป็นน้ำแข็งยังไม่เคยเห็นโจมตอนน้ำแข็งละลายเลยสักที ถึงจะดวลลิ้นดวลปากกับไอ้ป๋าต่อหน้าเพื่อนๆ ถึงลีลาที่ฟาดลิ้นกันจะดุเดือดขนาดไหน แต่ในแววตาโจมยังเฉยเมยตามปกติ
“แย้”
กำลัง นั่งมองเมียคนใหม่หมาดๆของเพื่อนเพลินๆ กำลังชื่นชมว่าเย็นชาขนาดนี้แต่ทุกท่วงท่าที่โจมเดินน่ามอง ไม่เบื่อเลยที่จะจ้องมอง เสื้อเชิ๊ตนักศึกษาตัวบางกับยีนส์ขาเดฟเดนิมสีซีด แว่นกันแดดอันโตตามสมัยนิยม ผมถูกเซตมาอย่างดี แดดที่ลอดผ่านไปถึงใต้ปีกอาคารทำให้เหงื่อผุดพรายเต็มหน้า แก้มขาวสุกปลั่งเพราะพิษร้ายของดวงอาทิตย์ แต่แล้วความสุขเล็กๆของคนมีวาสนาน้อยก็ถูกขัดจังหวะลงเพราะเสียงเพื่อนเวร ที่ไม่เรียกอย่างเดียว แต่มันยังเอาเท้าสะกิดเรียกวิญญาณให้กลับเข้าร่างอีกต่างหาก
“มีไรวะเบส”
“เห็นป๋ามั้ย”
“มันไปห้องน้ำกับไอ้มหา”
“ไปทำไมวะ”
“ไปห้องน้ำ ไปสั่งพิซซ่ามั้งถามได้”
“เออ กูพูดผิดจะถามว่ามันไปนานยัง”
“สักพักแล้ว”
สักพักใหญ่ๆพอที่จะให้นั่งมองเทวดาฝั่งเศรษฐศาสตร์เค้าทำธุระส่วนตัวละนะ และคงจะมีเวลามากกว่านี้ถ้าไม่มีใครมารบกวนให้ต้องอารมณ์เสีย
“เฮ้ย แล้วนั่นทำไมไอ้มหามันเดินมาคนเดียว”
“จะไปรู้มันเหรอ ไอ้ป๋าไม่ใช่ผู้ป่วยนั่งวิลแชร์นะมึงที่จะต้องเดินโอบประคองกันออกมา”
“กูหมายถึงไอ้ป๋ามันจะไปขัดตาปลาใครรึเปล่าต่างหากโว้ย แล้วมึงนั่งมองอะไร”
“เปล่า”
“ไอ้แย้ นี่มึงนั่งมองกางเกงในน้องผู้หญิงคนนั้นเหรอ ถึงได้นั่งน้ำลายไหลอยู่เนี่ย”
“ใครว่า กูมองน้องโจมตรงโน้นต่างหาก”
“หนักกว่าเดิมอีก นั่นมันเมียเพื่อนนะเว้ยแย้”
“กูรู้แล้ว ไอ้ป๋าตาถึงเนอะ”
“เออ เพ้อนะเนี่ยมึง”
“ถ้าได้แบบน้องโจมกูยอมมีเมียเป็นผู้ชาย”
“งั้นมึงก็ชักว่าวต่อไปแล้วกัน”
“มึงทำร้ายจิตใจกูมากเลยนะเบส”
“กูเตือนสติ เฮ้ยมหาแล้วลูกพี่มึงล่ะ”
ตอนไปข่าวว่าไปกับไอ้ป๋าแต่ตอนกลับมาทำไมไอ้เด็กเรียนสะพายย่ามนี่เดินมาคนเดียววะ แล้วไอ้สุดหล่อคนดังมันหายหัวไปไหน
“เหมือนเดิม”
น้ำเสียงราบเรียบแต่จับเนื้อหาสาระอะไรไม่ได้เลย ทำเอาคนที่ต้องการพบตัวรู้สึกร้อนใจแปลกๆ
“เดี๋ยวกูจะไปตามไอ้ป๋า”
“มึงไม่ต้องหรอกเบส มันเดินมานั่นแล้ว”
โล่ง ใจ! อย่างน้อยไอ้ป๋าก็เดินมาด้วยท่าทางปกติ ไม่ได้ไปสะดุดต่อมหมั่นไส้ใครให้ต้องมีปัญหาต้องใช้กำลัง ยืนรอที่เดิมอีกไม่กี่อึดใจ คนในหัวข้อสนทนาก็เดินยิ้มอารมณ์ดีเข้ามาหา
“มีอะไรกันวะ หน้าตื่นเชียว”
“ไอ้เบสคนเดียว พวกกูไม่เกี่ยว”
“มึงไปไหนมาวะป๋า”
“ห้องน้ำ”
“ไปทำไมตั้งนานสองนาน”
“เรื่องของผู้ใหญ่น่าเบส”
คน ตอบไหวไหล่ไม่ได้ตื่นตกใจไปกับท่าทางร้อนรนของเพื่อนเลยสักนิด ไอ้ป๋าก็เป็นแบบนี้แหละ ไม่ทุกข์ร้อนกับเรื่องใดๆเหมือนๆกับที่ไม่เคยเห็นมันมีความสุขกับเรื่องไหน เลยสักเรื่อง ทุกอย่างแค่สนุก แค่ความท้าทาย
“ปากมันวาวซะขนาดนี้ มึงยังจะถามอีกเหรอเบสว่ามันไปทำอะไรในห้องน้ำมา”
“เฮ้ย มึงอย่าบอกนะป๋า ว่าเดี๋ยวนี้มึงจนตรอกถึงกับต้องกินกันเองกับไอ้มหา”
คน ถามมีสีหน้าตกใจเว่อร์ยิ่งกว่าสูญเสียสิ่งสำคัญในชีวิต ไอ้คนถูกอ้างถึงอย่างไอ้มหาถึงกับยกมือส่ายหน้าเป็นพัลวัน ส่วนไอ้แย้ตกใจตาค้างพูดไม่ออกไปแล้ว
“มึงหยุดเหลวไหลได้แล้วเบส เก็บไอ้มหาไว้เป็นมรดกของชาติเหอะ”
“เฮ้ออ...กูก็ว่ามึงไม่น่าคิดสั้น แล้วมันผู้หญิงหรือผู้ชายวะ”
ที่ ต้องถามแบบนี้เพราะมันเคยมีกรณีแม่หญิงใจกล้าเข้าไปเสนอตัวเป็นเมียครั้ง เดียวของไอ้ป๋าในห้องน้ำชายมาแล้ว พ่อเทพบุตรก็ไม่อยากจะขัดน้ำใจ จัดไปซะไม่มีใครกล้าเข้าห้องน้ำชั่วคราวกันเลยทีเดียว
“ผู้หญิง”
“อีกแล้วเหรอวะ”
“ไม่มีอะไร แค่แลกเอนไซม์กันเฉยๆ”
“แล้วเป็นไงบ้างวะ”
“ก็ดี”
ก็ ดีที่ไม่ต้องเหนื่อยเหมือนตอนแรกลิ้นกับใครบางคน ไม่ต้องออกแรงลุกไล่อะไรมากมายเหมือนที่จูบกับเทวดาเศรษฐศาสตร์คนนั้น เรียกได้ว่าไม่ต้องเสนอแค่สนองตอบให้ร้อนแรงเสมอกันเท่านั้นเอง รสจูบเร้าร้อนแต่ไม่ได้เร้าใจอะไร ชินแล้วสำหรับจูบจาบจ้วงมูมมามแบบนี้
“ป๋าวันนี้มึงแข่งรถใช่มั้ย”
“เออ ทำไมวะ”
“เพื่อนกูส่งข่าวมาว่าวันนี้มันจะล้มมึงให้ได้เลยนะ ครั้งที่แล้วที่มึงกระแทกรถมันเข้าข้างทางอะ รถมันระเบิดเสียหายหมดเลย”
“อืม ก็พอรู้อยู่แล้วล่ะ”
“อย่างน้อยๆถ้ามันทำอะไรมึงไม่ได้ เด็กซ้อนท้ายมึงมันกะเอาแน่ วันนี้มึงได้ใครซ้อนท้ายวะ”
“โจม”
“เฮ้ย ป๋ามึงก็รู้นะว่าไอ้เหี้ยนั่นก็เอาผู้ชายเหมือนกัน ถ้ารูปร่างหน้าตาแบบโจมมันทุ่มสุดตัวแน่ๆ”
“มึงอย่ากลัวไปเลยเบส กูเองก็ต้องทุ่มสุดตัวเหมือนกัน ถ้าพวกมึงจะไปเชียร์ก็ตามไปแล้วกัน ที่เดิม กูไปเตรียมตัวก่อน”
เรื่อง ไปเตรียมตัวไม่มีเพื่อนคนไหนคัดค้านหรือสงสัย แต่ไอ้ที่ต้องมายืนโก่งคอเรียงหน้ากระดานมองแผ่นหลังเพื่อนที่เดินลิ่วๆไป คณะฝั่งตรงข้ามนี่สิที่น่าสนใจยิ่งกว่าอะไร ไอ้ป๋ามันเคยเดินไปหาเด็กในฮาเร็มมันด้วยเหรอวะ นอกเสียจากนั่งอยู่กับที่แล้วกดโทรศัพท์ไปหานี่ก็ถือว่าไอ้ป๋ามันลงทุนลงแรง มากแล้วนะ แต่นี่เล่นเดินไปหากันถึงถิ่นเศรษฐศาสตร์ ไปเป็นอาหารตาให้สองคณะได้ส่องกันจนตาปลิ้นจริงๆนะเพื่อนป๋า
ไม่มีอะไรคุ้มค่าแก่การส่องเลยให้ตาย ไม่มีชอตไหนให้พวกที่เฝ้ามองอยู่ได้กรี๊ด
เค้า แค่เดินไปหากันแล้วพูดอะไรกันนิดหน่อยก่อนจะเดินไปขึ้นรถไอ้ป๋าที่หลังคณะ ด้วยกัน มันไม่เร้าใจเหมือนที่ห้องวันนั้นเลย พวกที่เฝ้ามองดูคู่ฮอตเค้าร้อนแรงใส่กันได้แต่คอตกกันไปแถบๆ
(http://www.whenifallinlove.net/diary/images_line/line12/28406_212975.gif)
.
.
.
สิ่งที่เกลียดและหลีกหนีมาตลอดคือถูกบงการชีวิต แต่สุดท้ายก็ต้องเดินตามหลังไอ้ขี้เก๊กคนหนึ่งมาที่รถจนได้ จริงๆแล้ว
การเดินตามหลังใครสักคนหนึ่งไม่ได้ยากมากมายอะไร เพียงแต่ยังไม่เคยเดินตามหลังใครก็เท่านั้น
สุด ท้ายก็พาตัวเองเข้ามาอยู่ในบริเวณของบ้านใหญ่มากหลังหนึ่งแถบชานเมือง ของกรุงเทพ ไม่ได้ตื่นเต้นกับขนาดของบ้านและบริเวณที่กินพื้นที่หลายไร่ ไม่ได้สนใจกับสายตาคนใช้ที่มองมาเลยสักนิดเดียว ถูกมองและถูกยัดเยียดให้อยู่ในฐานะอะไรมาก็มากต่อมาก แต่ที่ยังไม่เคยทำเลยสักครั้งคือการเดินตามแผ่นหลังผู้ชายคนหนึ่งเข้าบ้าน นี่แหละ
ไม่เคยต้องสร้างไมตรีกับใคร ไม่เคยเข้าหาผู้ใหญ่ ไม่เคยไปบ้านเพื่อนคนไหน เลยรู้สึกว่าทำอะไรไม่ค่อยถูก ถ้าเจ้าของบ้านถามว่าใครจะต้องตอบว่าไงดีล่ะ
เมียเช่าก็ยังไม่ได้ตกลงค่า ดูแลกันเลยนี่ ขึ้นเตียงกับเค้าจนสะโพกครากมากี่ทีแล้วล่ะ จะบอกว่าเป็นเมียเก็บผู้ปกครองไอ้ขี้เก๊กจะตายใส่เลยมั้ยที่ลูกตัวเองมีเมีย เก็บเป็นผู้ชาย แล้วถ้าบอกว่าเป็นเพื่อนก็ไม่ได้รู้อะไรเกี่ยวกับไอ้บ้านี่เลยสักอย่าง
ช่าง แม่ง...ทำตัวนิ่งเฉยกับทุกสิ่งรอบตัวอย่างที่เคยทำเสียก็สิ้นเรื่อง ใครๆก็ยืนยันเป็นเสียงเดียวกันว่าเด็กป๋าเป็นแค่ของสะสมเอามันชั่วคราว คงไม่ต้องมีพิธีรีตองอะไรมาก....................มั้ง
“คุณป๋า อะไรดลใจให้กลับบ้านค่ะวันนี้”
คน แรกของบ้านที่เจอเป็นผู้หญิงในชุดแซกรัดรูปอวดทรวดทรงทุกสัดส่วน ไม่ต้องจินตนาการว่าผู้หญิงคนนี้หุ่นดีแค่ไหน ถ้าไม่มั่นใจจริงคงไม่มีทางจะใส่ชุดแบบนี้ออกสู่สายตาคนอื่นแน่ๆ อาจจะเป็นพี่สาว น้าสาวหรือใครสักคนเพราะดูแล้วอายุไม่น่าจะเยอะมากเท่าไหร่ ยังสาวสะพรั่งอยู่เลย
“มาเอารถน่ะ ส่วนที่มาด้วยนี่ชื่อโจม”
“ไม่เคยเห็นเลยนะคะ เพื่อนคนนี้”
“อืม คนนี้แฟน เพิ่งคบได้ไม่นานเท่าไหร่”
ผู้หญิง คนนั้นเอามือทาบอกตกตะลึงจนกลายเป็นหินไปอีกคนหนึ่งแล้ว ต่อหน้าเพื่อนๆคงไม่เท่าไหร่ แต่นี่มันใจกล้าหน้าด้านแม้กระทั่งคนในครอบครัว ทิ้งท้ายไว้แค่นั้นแล้วมันก็จับมือเดินขึ้นชั้นบนของบ้านเหมือนเมื่อกี้ไม่ ได้เป็นคนทำให้ผู้หญิงคนนั้นเรียกหายาดมกับเด็กในบ้านแทบไม่ทัน
“นี่”
ถึงจะถูกลากมาตลอดทางโดยไม่ต้องออกแรงยกขาเองก็เหนื่อย บ้านใหญ่ขนาดนี้ไม่มีทีท่าว่าจะถึงปลายทางที่มันจะพาไปเลยสักที
“มีอะไร”
“เหนื่อย”
“งั้นพักก่อน”
“ต้องเป็นอย่างนั้นอยู่แล้ว อีกไกลมั้ยที่จะไปน่ะ ถ้าไกลช่วยไปเองคนเดียวเลยนะ จะรออยู่ตรงนี้”
“ไม่ได้หรอก นั่งเกะกะแถวนี้เดี๋ยวคนใช้เค้าไม่รู้กวาดรวมไปกับขยะจะทำยังไง”
“ช่างแม่ง”
“พูดไม่เพราะนะ หายเหนื่อยยัง”
“ยัง แล้วเมื่อกี้ทำไมถึงแนะนำไปอย่างนั้น”
“พ่อไม่เคยสอนให้พูดโกหก ดีเท่าไหร่ที่ไม่บอกไปว่าเป็นเมีย”
“ดี เค้าจะได้ข้ามช็อตเป็นลมแล้วช็อคแทนไปเลย คนที่เท่าไหร่แล้วล่ะที่แนะนำแบบนี้”
“คนแรก”
ที่ ถามไม่ได้อยากรู้คำตอบที่แท้จริงแต่จงใจจะประชดไปด้วยความหมั่นไส้ล้วนๆ ใครจะไปคิดว่าคำตอบที่ได้รับจะทำให้ไปไม่เป็นแบบนี้ คนตอบอาจจะไม่รู้สึกอะไร แต่คนถามกลับรู้สึกแปลกใจเสียเอง
คนแรก สำหรับผู้ชายที่ผ่านใครต่อใครมามากกว่าอายุของตัวเองไปหลายเท่าขนาดนี้ อาจจะหมายถึงแฟนคนแรกที่เป็นผู้ชายก็ได้ ผู้หญิงคนนั้นคงตกใจเพราะเหตุนี้มากกว่า
“ทีหลังจะพูดอะไรถามกันหน่อยก็ดีนะ อย่างน้อยก็ถามสักคำว่าเต็มใจอยู่ในฐานะแฟนอย่างที่ยัดเยียดให้ตอนบอกคนอื่นหรือเปล่า”
“อ้าว ก็คิดว่ายอมรับตั้งแต่อยู่บนเตียงแล้ว หรือว่าจะลองถามกันดูอีกสักทีดีมั้ยว่าเต็มใจหรือเปล่า เดินไปอีกหน่อยก็จะถึงห้องแล้ว”
“ขอให้เหนื่อยแค่เดินวนอยู่ในบ้านหลังนี้เถอะ อย่าให้ต้องเหนื่อยอย่างอื่นอีกเลย”
พูด เพราะต้องการให้คิด แต่ดูเหมือนอีกฝ่ายจะไม่คิดอะไรนอกจากหัวเราะเหมือนชอบใจนักหนาแล้วเดินผ่าน หน้าไปหยุดที่หน้าห้องหนึ่ง คนที่กำลังเอามือจับลูกบิดประตูปลายตามองเหมือนเร่งให้รีบตามไป
ห้อง ส่วนตัวตกแต่งตามแบบฉบับของผู้ชายทั่วไป กว้างและเป็นส่วนตัวไม่น้อยไปกว่าคอนโดเลย ดูจะสะดวกสบายกว่าเสียด้วยซ้ำ ถึงจะสงสัยแต่ไม่อยากจะถามว่าเพราะอะไรถึงได้ออกไปอยู่คนเดียวแบบนั้น เจ้าของห้องเดินหายเข้าไปทางประตูที่อยู่ภายในห้อง หมุนเคว้งอยู่ในห้องกว้างที่ถูกแบ่งเป็นสัดส่วนสำหรับใช้งานชัดเจน เดินฆ่าเวลาจนทะลุมาถึงส่วนที่เป็นเตียงนอนก็เหนื่อยอีกรอบพอดี ใครบอกว่าผู้ชายคนนี้รักสนุกเพียงอย่างเดียว ถ้วยรางวัลที่เรียงกันเป็นตับจนไม่รู้ว่าเป็นรางวัลที่ได้มาจากอะไรบ้างบอก ให้รู้ว่านอกจาก สุรา นารีและชาตรีแล้ว ก็มีอย่างอื่นที่สนใจเหมือนกัน
“คิดว่ากลับไปแล้วซะอีก มานั่งรออยู่บนเตียงแบบนี้เตรียมพร้อมอะไรหรือเปล่า เอ้านี่ ลองเลือกดูว่าอันไหนที่ใส่ได้บ้าง”
สิ่งที่ถูกหอบและโยนลงบนเตียงกว้าง เป็นชุดหนังคล้ายชุดนักประดาน้ำหลากสีและอุปกรณ์ชิ้นเล็กชิ้นน้อยที่ไม่รู้จักอีกหลายอย่าง
“อะไร”
“ชุดเซฟตี้”
“ต้องใส่อะไรพวกนี้ด้วยเหรอ”
ดู จากรูปร่างและสีแล้วคงจะเหมือนพวกยอดมนุษย์ หรือไม่ก็เหมือนมัสคอดตามงานอีเว้นต์สำหรับเด็กงานไหนสักงาน ไม่เห็นจะเท่ห์อะไรเลย แลดูหนาๆและคงอึดอัดจนน่ารำคาญ
“เรากำลังจะไปแข่งรถนะไม่ได้ไปเดินห้าง อยากเสียโฉมหรือไง”
ปากบอกเล่าแกมเหน็บแนมแต่มือกลับยื่นอีกอย่างที่ไม่คิดว่าจะต้องใช้
“หมวกกันน็อค นี่นายจะแข่งมอไซค์เหรอ”
“ใช่ แล้วคิดว่าจะแข่งรถอะไรล่ะ รถยนต์หรือไง”
“ใช่น่ะสิ มอไซค์มันอันตรายจะตาย ไม่มีอะไรหุ้มสักอย่าง”
“ชุดเซฟตี้ที่ให้ใส่นี่ไง ทำไมล่ะ กลัวเหรอ”
“เปล่า”
“แล้วทำไมต้องหน้าซีดปากสั่นแบบนั้น”
“ใครว่าล่ะ รับปากแล้วก็ต้องทำสิ”
มันจะเห็นมั้ยว่ากว่าจะเค้นคำตอบออกมาได้ ต้องถอนหายใจทิ้งไปเฮิอกใหญ่ขนาดไหน
คิดผิดคิดถูกวะ ที่ทิ้งความเป็นส่วนตัวเพื่ออยู่ในฐานะคู่ควงคนใหม่ของป๋า ดูเหมือนว่าอะไรๆไม่ได้ง่ายอย่างที่คิดไว้เลยสักนิดเดียว
๐ สวัสดีค่ะทุกคน ขอบคุณจริงๆสำหรับกระแสตอบรับที่เหนือความคาดหมาย เด็กป๋ากับคุณคนเดียวจะลงสลับวันกันนะคะ ลงสองเรื่องและคนละแนวกันจนคนเขียนมึนเลยทีเดียว :sad4:
๐ ขอบคุณทุกคนเหมือนเดิมค่ะ
๐ แอบบอกนิดหนึ่งว่า ที่โจมยอมเป็นเด็กป๋านั้น ไม่ใช่อย่างที่เดากันนะคะ :o12: แต่ก็ไม่ใช่เรื่องร้ายแรงอะไร เพราะทุกคนมักจะมีช่วงความรู้สึกแบบนี้กันได้ค่ะ
๐ แล้วเจอกันตอนต่อไปนะจ๊ะ TRomance
-
ชื่อคณะผิดอีกแล้วอ๊ะป่าว โจมอยู่นิเทศหรอคะ?
-
น้องโจมของพี่มาแล้ววววว
อยากรู้ ๆ ทำไมนอ้งโจมถึงยอมมาเป็นเด็กป๋า อารมณ์พาไปเหรอ ที่บ้านไม่รักมีแต่เงินให้รึไง
-
รอตอนต่อไปจ้า
:กอด1: :กอด1:
-
แก้แล้วค่ะ :laugh: คนเขียนมันรีบจัดจะออกไปแ-ด :m20:
-
มาจิ้มก่อน สงสัยป๋าจะชอบโจมขึ้นมาจริงๆแล้วสิ
-
ให้ โจม=น้ำแข็ง
แล้วให้ ป๋า=ไฟ
ให้มันละลาย ความเยือกเย็น
-
โจมคงแค่นึกสนุกล่ะมั้งนะ
แต่คงไม่ได้แค่นึกแล้วล่ะ สนุกของจริงก็งานนี้แหละ
ป๋าพาเข้าบ้าน เรียกแฟนด้วย
-
อยากรู้ใจของโจมจริงๆ
ว่าคิดอะไรอยู่
ทำไมต้องเป็น "ป๋า"
-
คุยกันได้สั้นจริงๆ
รอตอนต่อไปคพ
:กอด1: :กอด1:
-
o13 o13
-
มาแล้ววววเรื่องที่รอคอยยยยยย
รักป๋ารักโจม
นั่นสิอยากรู้ทำไมโจมถึงมาเป็นเด็กป๋าแล้วทำไมถึงได้ฉายาอะไรแบบนั้น
-
ป๋าพาโจมเข้าบ้านซะแล้ว และยังแนะนำว่าเป็นแฟนอีก o13ป๋าแน่มาก
o18ลุ้นๆๆตอนหน้าอยากรู้ว่าป๋าจะแข่งรถชนะอ๊ะป่าวค่ะ
-
ขอให้เเข่งชนะ :call: :call: :call: :call:
คุณป๋า นี้เเน่จิง
-
พาเข้าบ้านแล้ววว :z2:
ชักหลงรักหนูโจม :กอด1:
-
:กอด1:
-
คุณป๋าขาา ช่างกล้านิ เล่นเอาคนที่บ้านช๊อคเลย...
รออ่านตอนต่อไปจ๊ะ จะมีปมอะไรคลายออกมาบ้างไหมนี้
-
โจมน่ารักอ่ะ ขอบคุณค่ะ :L2:
-
ไม่ใช่แบบที่เดาๆกันแล้วมันแบบไหนหว่า สงสัยๆ หึหึหึ
ปลื้มกับคำว่า...... คนแรก ของป๋า อร๊ายยย !!
แต่นะ.....ไอป๋าาาาาาา เมื่อตอนกลางวัน ทำไมแกเป็นคนแบบนี้
เพิ่งแยกกะอิหนูโจมแหมบๆ ไปแลกเอนไซม์กะสาวที่ไหนนในห้องน้ำ
ช้านจะฆ่าแก๊ :angry2: :angry2:
-
อยากอ่านต่ว่าแต่เอาไปซ้อนรดหรือเนี้ยน่ากลัวจัง มันอันตรายเนอ้
-
ต้อนรับเรื่องใหม่ :mc4:
เพิ่งเข้ามาอ่าน
ชอบ 'เด็กป๋า'
+1 นะคะ
-
:L2:ป๋าจะทุ่มสุดตัวเพื่อไม่ให้เสียโจมไปใช่ไหม
ขอให้เป็นอย่างนั้น โจมทำใจดีๆนะตอนแข่งน่ะ
-
คู่นี้เหมือนเรียบๆ แต่ทำไมดูดีๆแล้วไม่เป็นงั้น หึๆ
เดาเรื่องไม่ถูก ฮิๆ
-
ขอบคุรครับ จะติดตาม
-
จอดรถข้างทางเพื่ออ่าน
ได้ใจมากเลยอ่ะ ป๋ากวนแบบนิ่งๆ
ส่วนโจมก็เดาไม่ออก แต่ไม่ใช่เป็นเด็กใครแน่นอน
แค่อยากลองของใหม่ รึเปล่า
แล้วคุณหุ่นดีนั่นใครล่ะเนี่ย?? ปริศนาเยอะๆ จะได้ลุ้นนานๆ
-
กรี๊ดดด...ได้อ่านเวอร์ชั่นนู๋โจมแล้ว
แต่ก็ยังไม่เคลียร์อยู่ดี ว่าคุณหนูคนงามเค้าคิดอะไรอยู่น้า
คุณป๋านี้นะตอนนี้แอบเคือง
ก็เข้าใจว่าผู้หญิงเค้าสนองมา
แต่ห้ามใจเอาไว้สักนิดเลยไม่ได้รึงัยฮะ
แอบเคืองแทนนู๋โจมนะเนี้ย
แต่จะว่าไปหายเคืองกะได้
เพราะคุณป๋ากล้าพูดเต็มปากเต็มคำว่านู๋โจมคือ "แฟน"
กดไลท์ให้ล้านทีเลยกับคำคำนี้
:-[
-
โจมต้องอยากสนุกหาอะไรทำแก้เบื่อแน่ๆเลย
-
โจมน่ารักจัง ตอนนี้เเอบสั้น ๕๕ :-[
-
โจมกับป๋า อืมมมมม เดาไม่ออกเลยว่าจะเป็นยังไงต่อ รอค่ะรอ o13 o13
รอทั้งเรื่องนี้และรอน้ำตาลของคุณคนเดียวซักที :impress2:
-
ดูท่าโจมจะเหนือยนะนั่น
ป๋าเอ้ยชนะให้ได้นะอย่ายอมให้โจมไปเป็นของพนันนะ o13
-
สงสัยอยู่ว่าโจมทำไมยอมเป็นเด็กป๋า เมื่อไหร่จะรู้น้าาา :z1:
-
อยากรู้จังว่าเหตุผลอะไรนะ??
ว่าแต่ป๋าาาา ห้ามแพ้นะเฟ้ยยยยย
-
กระแสร้อนแรงมากสำหรับเด็กป๋า -..-
ว่าแต่โจมมีเหตุผลอะไรนะสำหรับเด็กป๋าแบบนี้นะ
ทำเพราะรำคาญ ประชด หรืออะไรยังไงก็ได้แต่รอคนแต่งมาเฉลย :serius2: :serius2:
-
รอตอนต่อไปครับ
o13
-
อันตรายนะนั้น โอ๊ยๆๆ
-
แหมป๋าขา ตอบซะหนูโจมไปไม่เป็นเลยนะคะ
-
คู่นี้แรงดีจัง
ชอบอ่ะ สมัครเป็นเด็กป๋าอีกคน
โจมก็น่ารักได้อีก ใจจะขาดรอนๆ อิอิ
ติดตามคร่าาา
-
แฟนคนแรกของป๋า :mc4: :mc4: :mc4:
-
กลัวจัง ป๋าห้ามแพ้ด้วย :serius2:
-
ฮาพวกเพื่อน ๆ ของป๋าอ่ะ ชอบๆ น้องโจมก็ยังเงียบอยู่ดี อิอิ
ขอเป็น FC ป๋า เป็นเด็กป๋าได้ป่าวค๊าาาา :-[
-
อยากรู้ๆๆๆ ว่าทำไมโจมถึงมาเป็นเด็กป๋าอ่ะ
และที่น่าลุ้น แข่งรถกันเนี่ยป๋าจะชนะรึป่าว
เอาใจช่วยให้ชนะนะคะ ถ้าไม่ชนะล่ะก็....จะเกิดไรขึ้นอ่ะ
-
----
อ๊ายยยยยยย.... :-[
โจมน่ารักมากค่ะ... :กอด1: :กอด1:
ห้ามแพ้นะป๋า... o13
:L2: :L2:
-
อ่านรวดทีเดียวสามตอน
ชอบมากๆเลยค่ะ >___<
ชอบโจมมากเลย เงียบๆน่ารักจัง ว่าแต่เท่าที่อ่านมายังไม่เข้าใจว่าทำไมโจมถึงมาเป็นเด็กป๋าแหะ
ป๋าจะพาไปแช่งรถก็ต้องดูแลดีๆนะคะ โอ๊ย อยากอ่านต่อเร็วๆจังเลยยยย :-[
-
เอาพาร์ทโจมเยอะๆ อยากรู้ความคิดของโจมมากกว่านี้ :z3:
-
ป๋า....เอาจริงอะ
-
อ๊ายยย เพราะอะไรนะเพราะอะไร ถึงยอมเป็นเด็กป๋า หน๋ออออออ
:L2:
-
มุมมองน้องโจม :impress2: :impress2:
น่ารัก :o8:
ไอ่ป๋าเอาให้ชนะนะ :angry2: :angry2: (แตกต่างจากพูดกะน้องโจมมากมาย) :o8:
-
เป็นอีกคนที่อยากรู้ว่าโจมคิดอะไรในใจ :t3:
จอดรถข้างทางเพื่ออ่าน
ได้ใจมากเลยอ่ะ ป๋ากวนแบบนิ่งๆ
ส่วนโจมก็เดาไม่ออก แต่ไม่ใช่เป็นเด็กใครแน่นอน
แค่อยากลองของใหม่ รึเปล่า
แล้วคุณหุ่นดีนั่นใครล่ะเนี่ย?? ปริศนาเยอะๆ จะได้ลุ้นนานๆ
โอ้วววววว พี่ฟุกุสุดยอดเลยค่า ถึงกับจอดรถอ่านกันเลยเชียว 5555+ o13
-
อยากรู้เหตุผลของโจมจัง
อย่างโจมไม่น่าจะมายอมอะไรคนอย่างป๋านะ
มีเหตุผลอะไรลึกๆรึเปล่า เดาๆๆ
-
รอคนเขียนมาเฉลยเรื่องราวด้วยคนนะคะ มันจะมาม่ามั้ยอ่า??? กลัวๆๆนะเนี่ย ^^
-
ป๋าจร้า
น้องโจมยอมขนาดนี้แล้ว
ก็ดูแลดีๆด้วยล่ะ
บทสนนาระหว่างสองคนนี้ ดูๆไปก็นารัก ดีอ่ะ
๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕
><
-
กรี๊ดๆๆๆๆ
ช๊อบชอบ
-
อะไรยังไงกันล่ะเนี่ย
-
อยากรู้มากมายว่าทำไมน้องโจมถึงยอมเป็นเด็กป๋า :-[
แต่ดูท่าแล้ว ป๋าหลงโจมเริ่มเห็นชัดนิดๆนะ :laugh:
:กอด1:
-
เปลียบเหมือนเป็นคู่มวยที่เหมาะมาก คนนึงเจนสนาม อีกคนไม่ค่อยพูดแต่หมัดหนัก :impress2:
ขอบคุณสำหรับนิยายดี ๆ ที่มีมาอย่างต่อเนื่อง ตามอ่านเรื่องนี้ด้วยคนคะ
:pig4: คะ
-
อยากรู้เหมือนกันว่าทำไมโจมถึงมาเป็นเด็กป๋า
แต่อยากเป็นเด็กป๋าอะ ป๋าขา~
-
ปริศนาค้างคาใจ ทำไมโจมต้องมาเป็นเด็กคุณป๋าด้วยนะเอ่ออออ :really2: :really2:
แต่ว่ามีพาเข้าบ้านด้วยวุ้ย :laugh:
-
ยิ่งเป็นแบบนี้ต่างคนก็จะต่างผูกพันธ์กันขึ้นเรื่อยๆเนาะ
-
เด็กป๋าจะไปเป็นเด็กซ้อนท้ายยแล้ว
-
โจมจะเป็นอะไรไหมเน้อออออ อ อ
-
โจมกำลังจะไปเป็นเด็กซ้อนท้ายมอเตอร์ไซต์แล้ว
แต่อยากรู้จังว่าทำไมโจมถึงมาเป็นเด็กป๋าน่ะ
ทั้งๆที่ดูแล้วโจมบ้านโจมก็ไม่ได้เดือดร้อนอะไร
:กอด1: :L2: :pig4:
-
สงสารน้องโจม
ห้ามแพ้นะ
+1
-
ถึงตอนเล่าของโจมบ้างแล้ว
อยากรู้จังว่าโจมคิดยังไงถึงมาเป็นเด็กป๋า
ผูกเรื่องเก่งจังค่ะ o13
ลุ้นตอนหน้า ไม่รู้ว่าป๋าจะแพ้หรือชนะ
-
ตรงไปตรงมาจริงๆ
^^
ขอบคุณค่ะ
-
กรี๊ด นู๋โจม ประชดชีวิตรึเปล่าลูก แต่ไม่เป็นไร นู๋จะได้พบรักแร้ เอ้ย รักแท้ >.<
-
ถ้าป่าแข่งแพ้ o22
-
คุณป๋า ดูแลน้องโจมดีจริงๆ
พาไปบ้านด้วยอ่ะ ^^
น้องโจมดูหยิ่งๆ แต่จริงๆเหมือนแค่เด็กเอาแต่ใจนะ
ฮ่าๆๆๆ
น่ารักจังงงงง
-
หนูโจมกำลังจะเป็นสก๊อย เอ๊ย ! พริตตี้รองเท้้าแตะ :a5:
-
+1 ให้โจมเลย...ถ้ายอมเป็นเมียจริง นอกจากคนฟังจะช็อคตาตั้งไปแล้ว คนอ่านก็ต้องจุดพลุฉลองด้วย 5555+ :mc4:
-
เชียร์ค่าาาา น่ารัก วิ้วๆๆๆ
-
+1 โจมยอมคบกับป๋าเพราะไรหว่า
-
โจม...เหนื่อยกว่าที่คิด???????????????
มันคืออะไร???
มีไรแอบแฝงป่ะเนี่ย
-
ใครจะเป็นคนคุมเกม
-
น้องป๋าถ้าคุณมึงแพ้
พี่จะเผาบ้านมึง
อย่าให้ใครเอาน้องโจมไปนะ
:call:
-
สองคนนี่มันเข้ากันแบบแปลกๆ แต่ลงตัวดี คนที่เคยมีแต่คนวิ่งไล่แบบป๋า มาเจอเย็นเจี๊ยบไม่แคร์สื่อแบบโจมกลับไปด้วยกันได้แหะน่าสนใจๆ
-
:laugh:ร้อนแรง ร้อนแรงทุกครั้งที่มาลงตอนต่อเลยจริง ๆ เหอะ หุ้ย ยิ่งอ่านยิ่งติด รอบนี้มาแบบมีความคิดโจมด้วย ฮี่ๆ เหตุผลนั้นสำคัญไฉน เพราะตอนนี้ เริ่มเร้าใจทุกขณะ อยากรู้ว่าป๋า จะแข่งยังไงให้ชนะ ในเมื่อรับปากโจมไว้แล้วว่าไม่ให้เด็กซ้อนถ้าแพ้ ลุ้นวุ้ย o18
-
คู่สุดขั้ว
โจมชอบป๋า?
-
มานั่งแหกขารอตอนต่อไป
(ท่านี้ไม่ค่อยสุภาพ อย่าเอาเยี่ยงอย่างนะจ๊ะ)
:laugh:
~♥♥♥~
..~♥ C o O k i e ♥~..
-
กริ๊ด หนูโจมแอบวางแผนอะไรไว้ ป้าอยากรู้มากกกก
หวังว่าคงไม่ใช่ทำให้ป๋ารู้จักความรัก แล้วก็ทิ้งป๋าไปนะ :angry2: หนูโจมจะใจร้ายมากกกก :serius2:
ว่าแต่ที่บอกว่าอย่าให้เหนื่อยอย่างอื่น หมายถึงเหนื่อยที่ต้องไปเดินวนในหัวใจของป๋าหรือเปล่า ฮ่า ฮ่า
-
ป๋านี่ตรงดีจริงๆ o13
-
:haun4:
-
อยากรู้จังว่าน้องโจมคิดอะไรอยู่คะเนี่ย
-
ป๋า - โจม มาแล้ว :mc4:
อ่านจบก็รอลุ้นตอนหน้าเลย ไปแข่งรถ เป็นห่วงจัง
ป๋าคงไม่ทำให้เสียชื่อ และต้องเสียน้องโจมหรอกนะคะ
ยิ่งอ่านเรื่องนี้แต่ละตอน ก็ยิ่งทำให้อยากอ่านมากขึ้นไปอีกเรื่อยๆ เลยค่ะ
ป.ล. ชอบคาแรคเตอร์ป๋ามากๆ เลยค่ะ หล่อ เลว เย็นชา ไม่แคร์ใคร แต่แอบมีมุมน่ารักเล็กๆ อยู่นะคะ(คิดไปเอง...)
ขอบคุณ คุณ TRomance & Seiki (อีกแล้ว) ค่ะ :กอด1:
-
สงกะสัยโจมจะอยู่ในช่วงเบื่อโลก เลยหาไรท้าทายๆทำ
มีอยู่ช่วงนึงที่อธิบายสไตล์บวกหน้าตาของน้องโจม แอบแวบหน้าคุณดัง พันกรขึ้นมา555ให้ฟีลเดียวกันเลย^^
-
อ้ายยยยยยย
น่ารักมากเลยค๊า
รอตอนต่อไปน่ะค่า
:really2:
-
อยากรู้สาเหตุที่โจมมาเป็นเด็กป๋าจัง
-
มายกมืออยากรู้สาเหตุที่โจมมาเป็นเด็กป๋าด้วยคน
ชอบพี่มหาเป็นการส่วนตัว หาคู่ให้พี่แกหน่อยได้มั๊ยค่ะ :laugh:
รอตอนต่อไปจ้าาาา า าา
-
เริ่มมาโจนเล่าแล้ววว
อยากรู้ๆๆๆๆๆ
-
โอ้ ป๋าพาเข้าบ้านแล้ว
จะไปแข่งรถซะด้วย
รออ่านตอนต่อไปค่ะ สู้ๆๆ
-
อยากอ่านตอนของโจมจัง
คิดว่าน่าจะมีเหตุการณ์อะไรบ้างอย่างทำให้ประทับใจป๋าหรือเปล่าจึงยอมตกลงเป็นเด็กป๋า
น่าติดตาม ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
o13
-
อยากรู้จังว่าทำไมโจมถึงยอมเป็นเด็กป๋า ^ ^
-
ความรู้สึกอยากลองรึป่าว อยากจะฟันธง อยากรู้ว่าทำไมถึงยอมอ่าน้องโจมม
ปล. ขอให้ป๋าเปงคนแรกของน้องโจมค่ะ อาเมนนน
-
แหม่ๆ ป๋าขา แนะนำว่า แฟน เลยหรอคะ
แสดงว่ามุ่งมั่นกับคนนี้มากเลยสินะคะ
พอได้อ่านในมุมของโจม แล้วรู้สึกว่าโจมน่ารักอะ :-[
เชื่อได้ว่า ป๋าแข่งรถชนะแน่ๆ เพราะกลัวว่าคนอื่นจะเอาโจมไปป่าว :z1:
-
สวัสดีค่ะพี่ TRomance เป็นครั้งแรกที่อ่านผลงานของพี่ อยากจะบอกว่าเข้ามาอ่านแล้ว :a5: ช็อกมากกกกกกกกก
เพราะ มันสนุกมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก o13 เรื่องแรงงงงงงงงงง แต่โดนนนนนนนนนนนนนนนนนนน o13
สุดยอดดดดดดอ่ะ พี่แต่งได้เฉียบมากกกกกก จะรออ่านตอนต่อไป และจะไปหาอ่านนิยายเรื่องก่อนๆๆของพี่ด้วย
ปล.ตอนนี้กำลังอ่านเรื่อง พี่ดิน และจะตามไปเรื่องอื่นๆๆอีก
ปปล. จะรอตอนต่อไปนะค่ะ :กอด1: :กอด1: :bye2:
-
ตามมาอ่านอีกตอนสนุกเหมือนเดิม
ขอบคุณค่ะ
-
ขอให้ป๋าแข่งชนะแล้วกัน ไม่อยากให้โจมตกที่นั่งลำบาก
เอ๊ะหรือว่ามันลำบากตั้งแต่เป็นคู่ควงป๋าซะแล้ว
ปล.อยากรู้เหตุผลของโจมจัง
-
โจมดูเป็นคน"ยังไงก็ได้"กับชีวิตเนอะ
-
เสียโจมไปแล้วจะรู้สึกนะป๋า
ชริชริ เดียวโจมไปแลกเอนไซม์มั้งจะรู้สึกกก :m16: :m16:
-
ป๋าขา ห้ามแพ้นะคะ ถ้าแพ้ขึ้นมาเสียน้องโจมไปเค้าไม่รู้ด้วยนะคะ
ว่าแต่โจมมีเหตุผลอะไรถึงต้องยอมมาเป็นคู่้ควงคนล่าสุดของป๋าอะ อยากรู้เร็วๆ จังเลย
-
ติดตามความคืบหน้าเป็นระยะๆ
:impress2: :impress2:
-
โจมอย่ามาเสียบป๋าที่รักพอ ฮาๆ :z1:
-
:oo1: โจมเปงคนยังไงกันแน่นะ อยากรุ้จักโจมมากกว่านี้จัง ถึงกับพาเข้าบ้านเปงคนแรกเลย ป๋านี่ร้ายไม่เบา :laugh: :laugh:
-
น้องโจมน่ารักอ่ะ
-
รอๆ ตอนต่อไปค๊าบบ
-
:L1:รักหนูโจมมากขึ้นแลือยๆเลย :-[ :-[ :o8:
หนูโจมน่ารักๆๆ :impress2: :impress2: จังเลยอ่า :m25:
กระโดด กอดหนูโจม :กอด1:
-
เพิ่งเข้ามาอ่านค่ะ :L2:
อดเจิมเลย :monkeysad:
อยากอ่านต่อแว้ววววววววอ่ะค่าาาาา :sad4: :sad4:
-
หวังว่าป๋าจะชนะ งิงิ.. โจมอ่านิสัยน่ารักชอบแบบนี้ดูเหมือนเย็นชาเเต่ไม่เย็นชา(?)
"แอบบอกนิดหนึ่งว่า ที่โจมยอมเป็นเด็กป๋านั้น ไม่ใช่อย่างที่เดากันนะคะ แต่ก็ไม่ใช่เรื่องร้ายแรงอะไร เพราะทุกคนมักจะมีช่วงความรู้สึกแบบนี้กันได้ค่ะ"
เพราะความท้าทายเเน่ๆ 555 เดาอีกค่ะ ขอบคุณสำหรับฟิคนะคะ พี่ไรท์เตอร์ อยากให้ป๋ารักโจมมากกว่านี้ แบบไม่หาชะนีหรือเก้งกวางไหนนอกจากโจมคนนี้ :monkeysad:
-
พล็อตน่าสนใจมากค่า
รอตอนต่อไปนะคะ
-
ดูเหมือนน้องโจมยัง งงๆ ในตัวเองนิดหน่อย แต่คุณป๋านี่มีจุดยืดในตัวเองแน่วแน่มากจริงๆ 55+
-
อ๊าย ๆๆๆ
ชอบ ๆๆ
บางครั้งเคมีมันโดนอ่ะ
ฮ่า ๆ พอดี ไม่ใช่ ดีพอ หวังว่าโจมคงจะพอดีสำหรับป๋า นะ อิอิ
-
ชอบเรื่องนี้มั๊กๆ
แนว...ดี
555+
-
น้องโจมFCคงมีเยอะแล้ว ขอตั้งมหาFCได้มั้ย ชอบมหาอ่ะ เพื่อนป๋าคนอื่นก็ชอบอย่างฮา :m20:
-
อูยยยย อยากแข่งมอไซค์
ป๋ากล้าเอาโจมเป็นซ้อนท้ายได้ฟะ
แพ้มา...น้ำตาตก จะ--- ไม่อยากคิด
อยากอ่านต่อ
-
เพิ่งเข้ามาอ่านค่า
เราว่าแล้วว่าโจมต้องมีอะไรในใจ (แล้วมันอะไรเล่า - -)
คงไม่ใช่ต้องการเงินหรอกมั้ง
ป๋าห้ามแพ้น้า o13
-
ป๋ากล้าเอาหนูโจมซ้อนท้าย อย่าแพ้แล้วกันนะป๋า o18
-
มาต่อทางนี้แล้ว..ทางนั้นละ :monkeysad:
-
จริง ๆ แล้วโจมเด็กดีใช่ไมเนี้ย
-
แข่งให้ชนะนะ ไม่งั้นละก้อ โจมได้กลายเป็นเด็กของอีกฝ่ายแน่ๆเลย
๕๕๕๕๕๕๕ :z2:
-
รอลุ้นป๋าแข่งรถ
-
ป๋าอย่ายอมแพ้เชียวนะ(http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/anigif-04.gif)
-
อะนะเริ่มมีการสนทนากันบ้างแล้ว แต่ว่าป๋าค่ะได้ใจอย่างแรง
ตอบไปได้โดนใจมากค่ะ เป็นแฟน เล่นเอาน้องโจมยังอึ้ง
-
ยังคงต้องหาสาเหตุที่โจมยอมมาเป็นเด็กป๋าต่อไป
แต่ก้อเชียร์น้องโจมสุดใจ o18 ให้ป๋าหลงหัวปรักหัวปรำ
คาดว่าป๋าต้องสู้สุดใจแน่ ไม่งั้นอาจจะต้องเสียงน้องโจม
:pig4: รอตอนต่อไปฮับ ^^
-
ป๋าแนะนำโจมว่าเป็นแฟนด้วย
-
มารออ่านตอนแข่งรถนะ ว่าใครจะชนะ
:impress2:
-
กรี๊ดดดดดด
สนุก
โจมจ๋า ชื่อหนูคุ้น ๆ นะ เคยออกเรื่องไหนรึเปล่า
.... นึกไม่ออก
-
แฟนคนแรกของป๋า....ที่พาเข้าบ้าน ...กรี๊ดด
น้องโจม คุณค่าที่น้องคู่ควร...
รอดูผลการแข่งนะจ๊ะ
-
ตกลงตาพระเอกนี่ชื่อ ป๋า เหรอค่ะ เข้าใจว่าแกชื่อ ป่ามาโดยตลอด =_=;
แต่ก็ป๋าสมชื่อล่ะน้า ความรุ้สึกป๋านี่พอจะเก็ทล่ะ แต่ความในใจน้องโจมยังเป็นปริศนา จะควงแก้เซ็ง หรือมีเจตนาอะไรแอบแฝงอีก รอลุ้นกันต่อไป
-
:z3:
แอร๊ๆๆๆๆๆๆๆ
"คนนี้แฟน"
ป๋าได้ใจคนอ่านไปเต็มๆ
น้องโจมถึงจะดูเฉยๆแต่แบบว่า
น่ารักสุดใจขาดดิ้นปัดๆ
อยากรู้ใจจะขาดว่าทำไมน้องโจมถึงมาเป็นเด็กป๋า
แต่น่าจะมีสาเหตุมาจากหัวใจแน่เรย อิอิ
แอบลุ้นตอนหน้า
หวังว่าป๋าคงจะไม่ทำให้น้องโจมต้องโดนคนอื่นสอยนะ
ไม่งั้น :z6: :beat:ป๋าโดนนนนนน
-
เนื้อเรื่องยังตื่นเต้นทุกตอนเลยอ่ะ..ชอบๆๆ
-
น้องโจมเป้นพวกเย็นชาไร้ความรู้สึกอะไรแบบนี้หรือเปล่าน้า หรือแค่ความรู้สึกช้าเฉยๆ :กอด1:
-
โจมน่ารักดีนะคะ
ภายนอกดูแรง แต่จริงๆแล้วดูเหมือนยังไม่ค่อยประสีประสาเท่าไหร่เลย
มิน่าล่ะ ป๋าถึงได้ถูกใจ
เอ๊ะ หรือว่าจะใจตรงกันน๊า ไม่อย่างงั้นโจมคงไม่ยอมเป็นเด็กป๋าง่ายๆหรอก
รอตอนต่อไปนะคะ ลงเร็วดี ชอบจัง :-[
-
:L2:
-
คู่นี้จะลงเอยกันยังไงเนี่ย >.<
-
คู่ซึนของแท้เลยเนี่ย 555
ชอบบุคลิกป๋า ชอบที่เป็นคนตรงๆไม่โกหก
ป้อล้อ ว่าแล้วก็แอบเกาะกลุ่มกะพวกเฮียแย้และพ่อมหาไปขอบสนามด้วย ลุ้นๆ
-
โจมน่ารักเกินไปละ
o13
-
สนุกค่ะสนุก เก่งเนอะคุณเซกิSeikiเขียนได้หลายแนว
ชอบพระเอกมั่นใจในตัวเองเกินร้อยมั้ง ตรงๆดีอ่ะ
-
?
ให้โจม :z3:
-
สนุกจัง
โจมเป็นเด็กป๋า เพราะเบื่อรึเปล่าน๊อ
มีข่าวลือบ้าบอ ได้อยู่คนเดียวก็สบายดี แต่บางอารมณ์มันก็เซ็งๆเบื่อๆ
ป๋าก็ดูดีไม่ใช่น้อย เลยรับปากมันซะเลย
อะไรแบบนี้ป่าว
-
เด็กป๋าต้องทน :กอด1:
-
แค่ 3 ตอน
แต่รีพาย15หน้า
ของเค้าดีจิงๆ
:laugh:
-
เรื่องโน้น ก้อกำลังสนุกเข้มข้น เรื่องนี้ก้อน่าติดตาม
ตกลงตามหมดอะทั้งหนูขลุ่ย คุณคนเดียว ป๋า โจม
ลอง
ดูสถิติแล้วตอนถัดไปก้อประมาณ 5 หน้าของตอนที่แล้ว
รีพลายโครตเยอะ กำลังใจล้นหลาม สู้ๆๆ
o13
-
แฟน? เมีย? ป๋าแน่ใจแล้วใช่ไหมถึงพูดแบบนั้นอ่ะ :o9:
โจมคิดอะไรอยู่กันแน่นะ ไม่เข้าใจคนสวยคนนี้เลยจริงๆ o16
ป๋อหล๋อ คุณเพื่อนคิดไปไกลแล๊ะ โฮะๆๆ :laugh:
-
ป๋าอย่าแพ้เขานะเฮ้ย
แว๊น~
-
อยากซ้อนท้ายรถป๋าจัง ฮ่าาาาาาาาาาาา
-
โจมค่ะ จะไร้อารมณ์ไปถึงไหน~~~~
โอ้~~ พ่อยอกชายนายขมองอิ่ม ป๋าแนะนำโจมว่าเป็นแฟนกะใครอ่ะสงสัยๆ คงไม่ใช่แม่~~~ หรอกมั้ง เหอๆๆ
-
โจม เศรษฐศาสตร์ กะ จาม (อดีต) เศรษฐศาสตร์
แอร้ยยยยยยยยย !! คุณค่าที่คู่ควร :-[
-
สู้สูเ้นะโจม
ูู^^
:3123: :3123:
-
แล้วโจมยอมเพราะอะไรอะ
ชอบโจม :กอด1:
-
โจมน่ารัก :-[
ป๋าชนะให้ไ้ด้ :call:
-
วันนี้แล้วสินะ น้องโจม
รอคอย
-
ชอบเรื่องนี้ค่ะ...ตกลงว่าโจมเป็นยังไงกันแน่อ่ะ ที่แน่ ๆ ที่ว่าเป็นเด็กขายเกรดเอคงไม่ใช่แล้ว
แต่ยังสงสัยว่าเคยผ่านผู้ชายมาก่อนรึเปล่านี่สิ
หวังว่าแข่งรถครั้งนี้ป๋าจะไม่แพ้หรอกนะ...สงสารโจมอ่ะ รับปากไปแล้วด้วยว่าจะไม่ใช้โจมเป็นของเดิมพัน
:กอด1:
-
ป๋าดี ๆ น้า....อย่าให้น้องโจมโดนคนอื่นคาบไปกิน..
เสียวอ่ะ...ไอ้ แข่ง ๆ เนี่ยเสียแฟนมานักต่อนักแล้ว.... o22
:L1: น้องทั้งสอง :กอด1:
กด + ให้กำลังใจจ้า
-
มาต่อไวๆๆๆน้า คุนป๋า
แอร๊กก ค้างอ่ะ :z3: :z3:
-
นอนรอน้องโจมอันเป็นที่รัก :กอด1:
-
มาต่อได้แย้ววววว
อยากอ่านป๋าแข่งมอไซค์
-
ตามมาดู เด็กป๋า ที่ชื่อโจม
สองคนนี้มีปม เป็นของตัวเอง คงต้องค่อย ๆ เรียนรู้กันไป
+1 ให้เซกิ จะสลับลงหรือลงพร้อมกัน ก็ไม่ว่า :z2:
-
รอคร๊าบบบบบบบบบบบบ ^_________^
-
แวะมาเชียร์ ซักหน่อย
-
สงสัยที่มาที่ไปของคู่นี้จริงๆน้า
-
มาดันเด็กป๋าค่ะ รออยู่น้า
-
'เด็กป๋า' ตอนที่ 4
สนามแข่งรถขนาดมาตรฐานของชานเมืองกรุงเทพช่วงเวลาพลบค่ำ อัฒจันทร์ฝั่งหนึ่งของสนามครึกครื้นไปด้วยวัยรุ่นชายหญิงที่มารอดูการแข่งขันของคู่ดังที่คนในวงการรถแข่งรู้กันดีว่าประชันความเร็วเพื่อเป็นหนึ่งกันมาหลายรอบแล้ว
ธงเชียร์ของสองฝ่ายโบกสะบัดไปมา เสียงโห่ร้องเพลงเชียร์เยี่ยงแข่งกีฬามหาลัยขับให้บรรยากาศของสนามแข่งขันครื้นเครงยิ่งขึ้น ในขณะที่หลายๆคนกำลังสนุกสนาน แต่คนอีกกลุ่มกำลังกระสับกระส่าย
คืนนี้มีรถแข่งแค่สองคันเท่านั้น คันหนึ่งกำลังจอดเด่นอยู่ที่จุดสตาร์ท ในขณะที่รถเข้าแข่งอีกคันยังไร้ร่องรอย เสียงวิพากษ์วิจารณ์ที่ดังมาจากอีกฝ่ายทำให้คนที่กำลังกดต่อสายไปหาเร่งมือมากขึ้น เสียงเรียกแต่ไม่มีคนรับทำให้หงุดหงิดแทบจะปาโทรศัพท์ทิ้งหลายต่อหลายครั้ง
“โธ่เว้ยยยย ไอ้เชี่ยป๋าแม่งทำอะไรอยู่วะจะถึงเวลาแข่งแล้วยังไม่โผล่หัวมาอีก มหามึงช่วยกูโทรอีกแรงดิ๊”
คนที่กำลังควานหาหนังสือFHMเล่มใหม่ที่จำได้ว่าเอาใส่มาในย่ามแล้วตั้งแต่ออกมาจากมหาลัยชะงักมือเปลี่ยนเป้าหมายเป็นควานหาโทรศัพท์ตามคำสั่งทันที
“ไม่ต้องหรอกมหา ถ้ามันไม่รับโทรศัพท์ไอ้เบสมันก็คงจะไม่รับโทรศัพท์มึงเหมือนกันนั่นแหละ มึงก็ใจเย็นๆดิเบสมันอาจจะกำลังเดินทางมาก็ได้”
คนที่พยายามใจเย็นทั้งๆที่ในอกร้อนรุ่มไม่แพ้กันอย่างไอ้แย้ให้เหตุผลหวังฉุดอารมณ์กรุ่นร้อนของเพื่อนให้เย็นลง
“ใช่ๆมึงใจเย็นๆดิเบส ไอ้ป๋ามันไม่เบี้ยวหรอก เรามาพนันกันดีกว่า”
คนที่ยัดโทรศัพท์เข้าไปในย่ามเหมือนเดิมและพยายามควานหาหนังสืออีกครั้งโพล่งออกมาทั้งๆที่ยังก้มหน้าก้มตาหาหนังสือในย่ามเล็กๆที่มันทำท่าอย่างกับกำลังล้วงเข้าไปในกระเป๋าโดเรม่อนงั้นแหละ เพื่อนๆพร้อมใจกันส่ายหน้าใส่ด้วยความระอามันยังไม่รู้ตัว
“พนันอะไรของมึงวะ”
คนถามคือไอ้แย้ ส่วนไอ้เบสขมวดคิ้วเป็นปมให้รู้กันไปเลยว่าสงสัยเต็มที่
“พนันว่ามันจะมาในสภาพไหน”
สุดท้ายมันก็หยุดหาและหยิบหนังสือmaximที่มันตั้งอกตั้งใจพิจารณาไปทุกหน้าแล้วขึ้นมาพลิกพิจารณานางแบบที่หน้าอกล้นออกมาจากทูพีชเกินครึ่งอีกครั้ง
สถานการณ์อย่างนี้มันยังมีอารมณ์มานั่งวิจารณ์นมคนอื่นได้
น่าตบกบาลแม่งให้เซลล์สมองเรียงตัวใหม่ ให้เหมาะสมกับบุคลิกภายนอกมันจริงๆ
“สภาพไหนอะไรของมึงวะ”
เพราะทุกคนกำลังอยู่ในโหมดร้อนอกร้อนใจ เพราะใช้สมองวิตกกังวลไปหมดแล้ว เลยไม่รู้ว่าคนพูดต้องการสื่อความหมายถึงอะไร
“ก็ไอ้ป๋าหายไปกับน้องโจมตั้งแต่บ่าย มันอาจจะใช้แรงไปเยอะก็ได้เลยมาช้า พวกมึงว่าปะ”
สาบานเลยว่าถ้าไอ้เบสไม่ถีบ ไอ้แย้นี่แหละจะเป็นคนถีบไอ้มหาตัณหากลับนี่เอง ถ้าไม่หมกมุ่นอย่างมันใครจะไปคิดได้ แต่เพราะมันจุดประกายนี่แหละ ทำให้เพื่อนกังวลใจมากกว่าเดิม
“โอ๊ย กูแค่วิเคราะห์ความเป็นไปได้ พวกมึงจะถีบกูทำไมวะ พวกมึงนี่นิสัยไร้การศึกษาสุดๆ”
คนที่โดนฝ่าเท้าถีบลงไปเต็มๆหลังโอดครวญทำตาละห้อยน้อยใจจนสองคนรู้สึกหมั่นไส้ตรงกันจะประเคนลูกถีบมาให้อีกรอบ แต่ไอ้มหามันเป็นคน มันเจ็บแล้วจำ มันเลยหลบลูกถีบเพื่อนทั้งสองทัน แต่ก็ไม่วายค้อนใส่เพื่อนยืนยันจุดยืนว่ายังน้อยใจ
“มึงช่วยคิดอะไรให้มันสูงกว่าสะดือบ้างได้มั้ย”
ไม่ได้ถีบซ้ำแต่ได้เหวี่ยงถ้อยคำเผ็ดร้อนใส่มันบ้างก็ยังดี
“มึงไม่เคยได้ยินเหรอว่าอย่าไว้ใจทางอย่าวางใจป๋า”
แสงไฟรถที่สาดเข้ามาทางสแตนด์จ้าจนต้องกางฝ่ามือขึ้นมาบังหน้าเอาไว้ เสียงโต้ตอบแข่งกับเสียงร้องเพลงเชียร์หยุดชะงักลง กว่าจะหรี่ตาปรับสภาพกับแสงจ้าได้ ไฟหน้ารถก็ดับลงพร้อมกับเสียงเครื่องยนต์เสียแล้ว
เสียงถอนหายใจที่ระบายความอัดอั้นที่ค้างอยู่เต็มปอดมาจากคนที่จริงจังที่สุดในกลุ่ม เพราะมีไอ้เบสกลุ่มที่แปลกประหลาดที่สุดถึงอยู่กันได้ด้วยความลงตัว
ใครจะไปเชื่อว่าสามคนนี้จะเป็นเพื่อนกับเทพบุตรอย่างป๋าได้ มีแต่เสียงที่วิจารณ์เพราะประหลาดใจพอๆกับเสียงวิจารณ์ด้วยความอิจฉาที่เข้าถึงตัวคนที่เข้าใจยากอย่างป๋านั่นแหละ
“ไง”
เสียงทักทายไม่ได้ทุกข์ร้อนกับท่าทางเหมือนหนูติดจั่นของเพื่อนเลยสักนิด ส่วนคนที่เดินตามมาข้างหลังก็เฉยเมยพอกัน
“ทำไมมาช้าวะ”
เบสร้องถาม ส่วนคนอื่นๆแค่เพียงพยักหน้าเพื่อรอคำตอบเท่านั้น
“รถติด”
เป็นคำตอบที่น้ำหนักเบาอย่างไม่น่าให้อภัย ทุกคนมีสีหน้าสงสัยแต่ก็ไม่มีใครกล้าเอ่ยขัดอะไรออกมา ถึงแม้รถมอเตอร์ไซค์สำหรับแข่งจะคันใหญ่กว่าปกติ ถึงแม้การจราจรในกรุงเทพจะวิกฤติอย่างที่ป๋าว่า แต่มันก็ไม่น่าจะช้าได้ขนาดนี้นี่หว่า หรือสองคนนี้จะไปทำอะไรมาอย่างที่ไอ้มหามันว่าจริงๆ
ทุกสายตาเปลี่ยนเป้าหมายจากใบหน้าเพื่อนสนิทเป็นสำรวจคนที่ติดตามมาแทน โจมยังอยู่ในชุดเดิมเหมือนที่เห็นเมื่อตอนบ่ายเพียงแต่ปลดกระดุมลงมาจากเดิมอีกเม็ด ทั้งๆที่ตั้งใจจะสำรวจลึกลงไปมากกว่านี้ แต่ผิวขาวเนียนที่อยู่ใต้ผ้าเมื่อต้องแสงไฟจากสปอร์ตไลท์ของสนามขับให้น่ามองจนต้องหลบสายตา ถึงจะเป็นเด็กที่ไอ้ป๋าเลี้ยงไว้อย่างที่ใครๆเข้าใจ แต่มันก็ไม่ควรอยู่ดีสำหรับคนที่ได้ชื่อว่าเป็นคนของเพื่อน
“เออ รีบไปเปลี่ยนชุดเหอะทางนู้นเค้าพร้อมนานแล้ว”
ต้องรีบตัดความรู้สึกก่อนที่มันจะฟุ้งซ่านไปมากกว่านี้ ต้องเบี่ยงเบนความสนใจจากเด็กเพื่อนไปเป็นการแข่งขันครั้งนี้ก่อน ถึงมันจะเป็นการท้าชิงของคู่ปรับธรรมดาไม่ใช่การแข่งขันเพื่อชิงรางวัลอะไรนอกจากเงินครึ่งแสนและเด็กท้ายรถ แต่ทุกคนรู้ดีว่านอกจากของพนันที่เป็นรูปธรรมแล้ว สิ่งที่สำคัญที่สุดคือศักดิ์ศรีของคนสองกลุ่มที่สนใจในสิ่งเดียวกันต่างหาก
“อืม”
ตอบตามสไตล์ป๋า พูดเท่าที่อยากจะพูด ทุกคนชินจนกลายเป็นความเข้าใจไปแล้ว เพียงแต่ที่ยังติดใจสงสัยเพราะแทนที่คนซ้อนท้ายจะเดินตามไอ้ป๋าไปเปลี่ยนชุดด้วยกลับยืนนิ่งอยู่ที่เดิม
“เฮ้ย แล้วน้องเค้าล่ะป๋า”
ไม่กล้าเรียกชื่อเพราะกลัวเทวดาที่เย็นชาจะคิดว่าตีสนิท จะบอกเจ้าตัวตรงๆให้เดินตามไอ้ป๋าไปก็กลัวจะโดนชักสีหน้าใส่ อย่างน้อยเสี่ยงร้องถามเพื่อนตัวเองก็น่าจะปลอดภัยกว่าคนที่ยืนหน้านิ่งอยู่ข้างๆละนะ
“หนักรถ ฝากไว้กับพวกมึงด้วยก็แล้วกัน”
คำตอบที่ได้มายิ่งงงเป็นไก่ตาแตก มีที่ไหนวะที่เด็กซ้อนท้ายนั่งรอบนอัฒจันทร์เชียร์แบบนี้ เป็นครั้งแรกที่อยู่ร่วมการแข่งขันของเพื่อนเลยมั้ง ที่แน่ๆถ้าอีกฝ่ายนึงรู้ว่าไม่มีเด็กป๋านั่งซ้อนท้ายในสนามจะเกิดอะไรขึ้นบ้าง
มีแต่ความสงสัยที่ต้องนั่งทางในหาคำตอบเอาเองทั้งนั้นเลยเว้ย!!
รถแข่งสองคันจอดเทียบที่จุดสตาร์ทพร้อมกันแล้ว เทพบุตรของเดอะแกงค์อยู่ในชุดสีน้ำเงินขาวส่วนผู้ท้าชิงอยู่ในชุดสีแดงดำ หมวกกันน็อคเข้าชุด เสียงโห่ร้องแข่งกับเสียงกลองรัวให้จังหวะขณะที่ทั้งคู่บิดคันเร่งวอร์มเครื่องยนต์ เสียงเรียกชื่อของทั้งสองฝ่ายดังก้องไปทั่วทั้งสนาม นับเป็นคู่ที่สูสีกันทั้งชื่อเสียงและความสามารถ ชัยชนะตัดสินกันที่ฝีมือเท่านั้น
โฆษกอธิบายถึงกติกาการแข่งขันและของรางวัลของผู้ชนะในครั้งนี้ เงินรางวัลไม่ได้น่าสนใจสำหรับกลุ่มคนมีเงินที่เลือกสนใจกีฬามูลค่าสูงนี้เท่ากับดีกรีของคนที่ต่างฝ่ายเลือกมาซ้อนท้าย ใครๆก็อยากเป็นคนที่ถูกเลือก มันอยู่ที่ว่าคนที่ถูกเลือกคือใครมากกว่า
รอบแรกของการแข่งขันเป็นเพียงการขับขี่ในทางตรงเพื่อโชว์ศักยภาพของเครื่องยนต์เพื่อเรียกน้ำย่อยและขับให้เกมส์น่าสนใจมากขึ้นเท่านั้น
ความตื่นเต้นเร้าใจอยู่ในรอบที่สองที่ผู้เข้าแข่งขันจะต้องใช้ทั้งความเร็วและการบังคับรถไปบนทางเรียบที่เต็มไปด้วยโค้งวัดใจ ไม่ได้ใช้แค่ความพร้อมของเครื่องยนต์เท่านั้นแต่ไหวพริบและสมาธิของผู้ขับขี่มีความสำคัญมากสำหรับรอบนี้
ไฮท์ไลท์สุดท้ายที่ทุกคนรอคอยอยู่ที่ผู้เข้าแข่งขันจะต้องใช้ความเร็วและบังคับรถขณะที่มีคนซ้อนท้ายบนทางเดิมจากรอบที่สอง ทุกอย่างขึ้นอยู่กับคนบังคับรถแค่คนเดียว แพ้ชนะตัดสินกันที่ฝีมือและความชำนาญของคนขับเท่านั้น ศักดิ์ศรีของทั้งหมด มีคนซ้อนท้ายเป็นเดิมพัน ที่ทุกคนคอยลุ้นและจับตามองเพราะรู้กันดีว่าการแข่งขันเพื่อรักษาและท้าชิงแชมป์ในครั้งนี้คนซ้อนท้ายจะต้องสำคัญ
เสียงโห่ร้องดังก้องไปทั้งสนามอีกครั้งเมื่อโฆษกแนะนำคนซ้อนท้ายของอีกฝ่ายคือแฟนคนล่าสุดที่มีดีกรีเป็นถึงหรีดมหาลัยชื่อดัง หลังจากนั้นทุกสายตาจับจ้องมาทางฝั่งที่เป็นสแตนด์ฝ่ายป๋า ทุกเสียงเชียร์หยุดลงเพียงเพราะต้องการฟังว่าคนซ้อนท้ายที่โฆษกจะแนะนำออกมาเป็นใคร ความเงียบเข้าปกคลุมไปทั้งสนามยาวนานก่อนจะถูกด้วยเสียงวิพากษ์วิจารณ์ด้วยความสงสัย เมื่อทางโฆษกแจ้งว่าฝ่ายนี้ไม่ได้เสนอชื่อคนซ้อนท้ายมา
กองเชียร์บางส่วนทิ้งความสงสัยเอาไว้แล้วหันมาจับจ้องในสนามที่ตอนนี้เครื่องยนต์บิดคันเร่งเตรียมความพร้อมจนดังสนั่นหวั่นไหวอีกครั้ง สายตาอีกหลายคู่ที่เห็นว่าป๋ามีคนมาด้วยจ้องมองไปยังเจ้าตัวที่ยังคงนั่งมองไปในสนามด้วยใบหน้าเรียบเฉยเหมือนเคย ไม่มีรอยไหวระริกในดวงตาสำหรับคนที่เป็นหัวข้อหลักของเสียงวิพากษ์วิจารณ์ที่ดังขึ้นมาจากรอบๆตัว แม้กระทั่งเวลาที่สถานการณ์ร้อนฉ่าและมีสายตาหลายคู่กดดันมาขนาดนี้ น้ำแข็งของเดือนเศรษฐศาสตร์ยังไม่มีทีท่าว่าจะละลาย
200 เมตรทางตรงของรอบแรกผ่านไปอย่างราบรื่นดีเมื่อสิ้นเสียงสัญญาณให้ออกตัว ความแรงและเร็วของเครื่องยนต์ราคาเฉียดล้านของทั้งคู่สูสีกันจนแทบจะแยกไม่ออกเลยว่าใครเข้าเส้นชัยก่อนใคร
รถเตรียมพร้อมออกสตาร์ทในรอบที่สอง เสียงโห่ร้องเริ่มขาดความต่อเนื่อง แรงลุ้นบีบอัดจนแทบลืมหายใจ สามเพื่อนสนิทเริ่มหายใจไม่ทั่วท้องจนต้องยืนขึ้นพร้อมกันเพื่อเพิ่มที่ว่างในช่องปอด มือประสานกันจนเหงื่อชุ่ม ทางโค้งหักศอกสลับทางตรงสั้นยาวเล่นเอาหัวใจต้องทำงานหนัก ไม่ใช่แค่ลุ้นเหมือนทางตรงที่เพิ่งผ่านไป แต่ทุกคนรู้ดีว่ารอบนี้นั้นอันตรายแค่ไหน ถ้ารถมีปัญหาหรือคนขับไม่มีสมาธิ แค่เพียงอย่างใดอย่างหนึ่งทำงานไม่สัมพันธ์กันแล้ว สิ่งที่ร้ายแรงที่สุดไม่พ้นความตายชุดเซฟตี้ราคาแพงก็อาจจะต้านทานไม่ไหวกับแรงเสียดสีหรือแรงระเบิดที่มีมาให้เห็นหลายครั้งหลายครา ความกลัวที่เคยเห็นเทียบไม่ได้เพียงครึ่งถ้ามันจะเกิดกับคนสำคัญ
แค่เพียงรถออกตัวก็เหมือนสาปให้กองเชียร์ข้างสนามต้องหยุดนิ่งเป็นก้อนหินหรือหุ่นขี้ผึ้ง มวลอากาศรวมตัวไหลวนกันอยู่ตรงท้องน้อยทุกครั้งที่รถเคลื่อนตัวผ่านโค้ง หนึ่งในสามคนเริ่มอยู่ไม่ติดที่เมื่อเห็นว่ารถที่อยู่ในสายตาตลอดเวลาเริ่มมีแรงเหวี่ยงออกจากศูนย์ ยิ่งรถเร่งความเร็วเมื่อระยะทางเริ่มใกล้ที่หมายยิ่งเห็นชัด
ยิ่งใกล้เส้นชัยยิ่งทำให้รู้ว่าสมาธิของคนขับมีน้อยแค่ไหนรถถึงได้เหวี่ยงและสั่นจนน่าตกใจขนาดนั้น ระยะเวลาสั้นๆแค่ไม่กี่วินาทีแต่หัวใจทำงานหนักยิ่งกว่าครั้งไหนๆในชีวิต ถึงแม้รถทั้งสองคนจะเข้าสู่ที่หมายในเวลาที่ไล่เลี่ยกัน แต่ความสง่างามของการประคองรถเข้าเส้นชัยต่างกันจนเห็นได้ชัด
“เฮ้ย เกิดอะไรขึ้นกับไอ้ป๋าวะ”
“ไม่รู้เหมือนกันวะ เบสมึงรู้มั้ยว่าทำไมรถเหวี่ยงได้น่ากลัวขนาดนั้นวะ เหมือนมันจะอัดเข้ากับแบริเออซะให้ได้ ถ้าล้อสะบัดแรงกว่านี้นะ โอยกูเข่าอ่อน”
“กูก็ไม่รู้เหมือนกัน เท่าที่ดูแรงรถสม่ำเสมอดียังไม่กระตุกนะ น่าจะเป็นที่ไอ้ป๋ามากกว่า ไม่รู้ว่ามันกำลังคิดอะไรอยู่”
เกิดอะไรขึ้นกับแชมป์ที่ไม่เคยแพ้ใครอย่างป๋า อะไรที่มารบกวนจิตใจไอ้ป๋าได้ขนาดนั้น
ไม่มีใครรู้ดีเท่ากับเจ้าตัวอีกแล้ว ไม่มีใครให้คำตอบได้
สายตาทุกคู่มุ่งไปอยู่ในสนาม ทุกความนึกคิดติดใจอยู่กับแรงเหวี่ยงของรถที่ผิดปกติไปเท่านั้น ไม่มีใครรู้เลยว่าคนที่นั่งเย็นชาไม่แสดงออกสักความรู้สึกนั้นหายจากตรงนี้ไปนานแค่ไหนแล้ว
(http://www.whenifallinlove.net/diary/images_line/line13/26213_191273.gif)
.
.
.
.
ไม่เคยมีครั้งไหนที่สมาธิการควบคุมเป็นศูนย์เท่าครั้งนี้อีกแล้ว ไม่เคยมีความกังวลอะไรในการแข่งขันเลยสักครั้ง ไม่มีครั้งไหนที่รับรู้ถึงความอันตรายได้เท่าครั้งนี้ ไม่เคยมีใครแทรกเข้ามาในห้วงความคิดในขณะที่ต้องใช้สมาธิจับจ้องเส้นทาง แต่ยิ่งใกล้รอบตัดเชือกเข้ามาเท่าไหร่ ภาพของผู้ชายตัวขาวปากแดงก็แว่บเข้ามาทำให้เสียจังหวะในการบังคับไปหลายครั้ง
คนเย่อหยิ่งที่บอกว่าจะเป็นคนซ้อนท้ายในการแข่งขันครั้งนี้ทั้งที่หน้าซีดและเสียงที่เค้นออกมาจากลำคอเริ่มสั่น เจ้าตัวคงเก็บกลั้นเอาไว้เต็มที่แล้วแต่ไม่รอดพ้นสายตาของคนที่เจนโลกมากกว่าอยู่ดี
คนตัวเล็กแต่ใจกล้าที่จะพุ่งชนกับทุกอย่างที่ตัวเองตัดสินใจไปแล้วน่ากลัวมากในความรู้สึก ยิ่งอยู่ใกล้ยิ่งได้รู้ ไม่มีคนกร้านโลกที่ไหนจะนอนแข็งเป็นท่อนไม้เมื่อถูกโอบกอดตอนเผลอ ไม่มีใครจะกัดริมฝีปากตัวเองจนจมเขี้ยวปิดกั้นเสียงครางขนาดนั้นถ้าเป็นคนที่ขายบริการทางร่างกาย ดาวเดือนอันดับหนึ่งของอ่างจะต้องรู้ดีว่าช่วงเวลาที่อารมณ์ทะยานร้อนแรงขึ้นสูงขนาดนี้ แค่เสียงที่ร้องครางแสดงความสุขสมตามธรรมชาติเพียงอย่างเดียวไม่พอ ไม่ว่าจะมีกี่ร้อยเล่ห์กี่พันมารยาจะต้องใส่ลงไปเพื่อให้คู่นอนติดใจ โจมไม่มีคุณสมบัติข้อไหนที่จะเป็นเด็กขายเกรดเอเลยสักนิด
ตลอดทางที่มาสนามแข่งแห่งนี้ คนที่บอกปาวๆว่าไม่กลัวกลับนั่งเกร็งจนรู้สึกได้ มือที่ถูกดึงให้มาเกาะเอวไว้หลวมๆในตอนแรกค่อยเปลี่ยนเป็นรัดแน่นขึ้น ใบหน้าและลำคอที่ตั้งตรงตลอดเวลาค่อยๆโผเข้ามาซบแผ่นหลัง รู้เลยว่าเป็นครั้งแรกที่ซ้อนท้ายมอเตอร์ไซค์ กลัวจนตัวสั่นขนาดนี้แต่คุณชายก็ยังปากดีไม่เลิกรา
“อย่าเกร็งสิ กลัวก็เกาะไว้แน่นๆ”
“ใครกลัว”
“นายไง น้ำตาไหลแล้วไม่รู้ตัวเหรอ”
“ลมมันตีหน้าต่างหากไม่ได้กลัว”
“ก็บอกแล้วว่าให้ใส่หมวกกันน๊อค”
“ไม่เอาหรอก เดี๋ยวผมเสียทรง เป็นคนขับก็มองทางสิจะหันมามองทำไมทางนี้บ่อยๆ”
สิ่งเดียวที่ไม่เคยหลุดคือจิกตาใส่ตามสไตล์คุณชายถือดี ความสับสนถาโถมเข้ามาในความรู้สึก โจมเป็นคนแรกที่ถูกเลือกให้เป็นคนซ้อนท้าย ในขณะที่คู่ควงคนอื่นๆที่ผ่านมาล้วนแต่เสนอตัวเข้ามาด้วยความเต็มใจทั้งนั้น เสนอตัวทั้งๆที่รู้ว่าถ้าแพ้จะต้องตกไปเป็นของอีกฝ่าย แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังไม่เคยแพ้พนันเสียคนซ้อนท้ายเลยสักที
ไม่เคยมีใครที่ปากบอกว่ากล้าแต่ใจกลัวให้ต้องรู้สึกกังวลแบบนี้เลย ทั้งๆที่บอกไปแล้วว่าไม่ต้องซ้อนก็ได้แต่คนถือดีก็ยังไม่ยอม สมาธิที่ควรจะต้องจดจ่ออยู่กับการแข่งขันส่วนใหญ่ถูกใช้ไปกับความห่วงใยจนแทบไม่เหลือ
ไอ้สามคนนั้นต้องสังเกตเห็นความผิดปกติในสนามแน่ๆ เสร็จจากแข่งพวกมันคงอดใจไม่ไหว จะต้องถามเรื่องนี้ขึ้นมา แล้วถ้าบอกความจริงออกไป พวกมันจะเชื่อมั้ยว่าเพื่อนมันที่ไม่เคยสนใจใครคนนี้ ห่วงใยคู่นอนคนใหม่ของตัวเอง
ไม่ใช่แค่ความห่วงใย แต่ที่ไม่ยอมให้โจมเปลี่ยนชุดจนกว่าจะถึงรอบสามเพราะไม่อยากให้เป็นจุดสนใจมากไปกว่านี้ ถึงจะชินกับการถูกจ้องมองจากคนรอบข้าง แต่ในฐานะเป็นคนที่ตกอยู่ในความสนใจของคนอื่นเหมือนกัน ก็ไม่ชอบให้ใครมาลุกล้ำความเป็นส่วนตัวอยู่ดี
เสียงประกาศให้เตรียมพร้อมที่จุดสตาร์ทเริ่มขึ้นแล้ว เสียงกลองเสียงโห่ร้องประโคมลงมาเต็มที่เพราะเป็นรอบตัดสิน ทุกสายตามุ่งตรงลงมาในสนามเป็นจุดเดียว เสียงกรี๊ดเสียดแทงประสาทเข้ามาตอนที่คนซ้อนของแต่ละฝ่ายเดินลงสนาม
คนดังแห่งเศรษฐศาสตร์เดินเข้ามาในชุดเซฟตี้สีน้ำเงินขาวเหมือนกัน หมวกกันน็อคถูกถือไว้ข้างลำตัว ผมระบ่าปลิวสยายไปกับสายลม ดูดีไม่มีที่ติสำหรับผู้ชายคนนี้ หน้าตั้งแผ่นหลังตรง แววตามุ่งมั่นแตกต่างจากก่อนหน้านั้นลิบลับ อดแปลกใจตัวเองไม่ได้ที่วูบหนึ่งของความรู้สึกบอกว่าภูมิใจ ไม่รู้อะไรดลใจให้รู้สึกแบบนั้น ความกังวลที่เข้ามารบกวนในใจตลอดเวลาที่อยู่ในสนามหายไปกว่าครึ่ง
“ยิ้มอะไร”
บุคลิกเปลี่ยนไปจากที่เห็นอย่างกับคนละคน มีแค่ ‘ปาก’ เท่านั้นที่ยังยืนยันว่าเป็นโจมคนเดิม
“ใส่ชุดนี้แล้วดูดีนะเนี่ย”
คุณชายที่ยืนถลึงตาใส่อยู่ตอนนี้จะรู้มั้ยว่าเป็นคนแรกที่คนอย่างป๋าเอ่ยปากชมเชียวนะ
“ของมันแน่อยู่แล้ว แปลกใจอะไร”
ไม่น่าเปิดทางให้เลยจริงๆ ไม่น่าพลาดไปชมคนที่มั่นใจในตัวเองสูงชนฝ้าเพดานแบบนี้เลยให้ตาย
“ปล่อยตัวสบายๆ เกาะแน่นๆอย่าเกร็งและอย่าลืมตา”
“รู้แล้วน่า”
“ตัวนายขึ้นอยู่กับชั้นแล้วนะ จะไม่พูดอะไรหน่อยเหรอ”
“ถ้าแพ้ขึ้นมานายตายแน่”
“ฮ่าๆ แบบนี้ไม่ได้จัดอยู่ในประเภทของกำลังใจนะ”
“ก็จะพูดแบบนี้ใครจะทำไม”
“โอเคๆแบบนี้เค้าเรียกว่าขู่ชัดๆ ใส่หมวกซะสิเค้าจะปล่อยตัวแล้ว”
คนเก่งส่งเสียงฮึดฮัดขัดใจสองสามทีก็ยกหมวกกันน็อคขึ้นสวมเก้ๆกังๆ
“นี่ ใส่แบบนี้แค่รถออกตัวก็หลุดแล้ว มานี่จะใส่ให้”
“ทำไมมันยุ่งยากแบบนี้วะ อย่าให้ผมเสียทรงนะ ถ้าผมเสียทรงขึ้นมาเจอดีแน่”
นอกจากเย็นชาปากดีแล้ว เรื่องขู่ฟ่อนี่ก็เก่งไม่แพ้ใครเหมือนกัน คนแรกที่กล้าสร้างเงื่อนไขและขู่กับป๋าแบบนี้ จะว่าไปก็เป็นคนแรกในทุกๆเรื่องนั่นแหละ
ไม่มีใครรู้ว่าในสนามกำลังวุ่นวายอยู่กับการเตรียมตัวแข่งขันขนาดไหน แต่บนอัฒจันทน์นั้น ถ้าความอิจฉามันร้อนผ่าวจนรวมตัวกันเป็นไฟได้ ป่านนี้อัฒจันทร์มอดไหม้เป็นจุลไปนานแล้ว
สิ้นเสียงสัญญาณปล่อยรถออก สองมือสอดกอดรัดอีกฝ่ายแน่นเสียยิ่งกว่าแน่น ถึงแม้ตัวยังสั่นจนยังรู้สึกได้ แต่คำพูดที่ฝ่าความเร็วแรงของลมที่ตีโต้กลับมาหนักแน่นพอที่จะทำให้คนที่ต้องบังคับรถพุ่งสมาธิไปกับเส้นทางข้างหน้า
“เอาชนะให้ได้นะ ถ้ายังไม่อยากเสียเราให้ใคร”
รถสองคันเร่งความเร็วขับเคี่ยวกันเต็มที่ ไม่อะไรผิดปกติให้สามคนที่ยืนลุ้นอยู่บนอัฒจันทน์ต้องเป็นห่วง ถึงแม้ช่วงเวลาที่รถเข้าโค้งแรงเหวี่ยงจะทำให้เข่าของคนที่อยู่บนรถเสียดสีกับพื้นถนนจนเกิดประกายไฟให้ได้ตืนเต้น แต่พอหลุดมาจากโค้ง รถก็ตั้งตรงวิ่งไปตามทางอย่างที่ควรจะเป็น รถตีขนานอยู่ในระดับเดียวกันจนกองเชียร์นั่งไม่ติดที่ สองทีมเบียดตัวเสมอกันจนแยกแยะไม่ออกว่าใครจะเข้าเส้นชัยก่อนใคร ยิ่งช่วงสุดท้ายของปลายทางที่ความเร็วของรถมีเท่าไหร่ต้องถูกปล่อยออกมาใช้ให้มากที่สุด
เพราะไม่มีใครรู้ว่าไม่ใช่แค่กองเชียร์บนสแตนด์เท่านั้นที่ให้ความสนใจคนดังอย่างป๋ากับโจม ผู้ท้าชิงอีกฝ่ายก็สนใจไม่แพ้กัน ไม่รู้ว่าเพราะอะไรที่ทำให้รถอีกคันเสียสมาธิจนรถเหวี่ยงสะบัดอย่างน่าใจหาย มันกระชั้นชิดเกินไปที่จะบังคับรถให้ตั้งตรงอย่างเดิมได้ทัน แรงดูดมหาศาลขณะที่รถเหวี่ยงเข้าหาโค้งทำให้เสียหลักตกขอบสนามไปท่ามกลางเสียงหวีดร้องจากคนดูทั้งสแตนด์ รถและคนถูกเหวี่ยงไปคนละทิศทาง เพียงไม่นานคนสองคนก็ลุกขึ้นยืนได้เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
นอกจากความพ่ายแพ้ที่ได้รับเท่านั้น
ส่วนคนที่เกือบทำให้เพื่อนทั้งสามหัวใจวายตายตั้งแต่การแข่งขันเพิ่งไปได้แค่รอบสองก็รักษาแชมป์ไว้ได้เหมือนเดิม ไม่ใช่แค่แชมป์เท่านั้นที่รักษาไว้ได้ แต่รอดตายเพราะคำขู่ของใครบางคนด้วยอีกอย่าง
“เยี่ยมมากไอ้ป๋า เจ๋งสุดๆไปเลย กูลุ้นจนหายใจแทบไม่ทันแน่ะ”
“มึงแน่ใจเหรอมหา ไม่ใช่เพราะมึงพิจารณานางแบบนู๊ดมากไปเหรอ”
“เปล่าสักหน่อยกูแค่ดูเฉยๆว่าเค้าทำนมมารึเปล่าก็เท่านั้น”
“เออๆ ไปเหอะคืนนี้ฉลองเว้ย เบส แย้ ร้านเดิมจองโต๊ะได้เลย”
“ป๋า ทำไมอยู่ๆไอ้แมนมันถึงพลาดได้วะ ทั้งๆที่มันทำได้ดีมาตลอดแท้ๆ”
“จะไปรู้มันเหรอวะ ไปบอกมันด้วยนะว่าของพนันครั้งนี้กูไม่เอา”
“เสียดายว่ะป๋า แฟนคนนี้ของไอ้แมนสวย หุ่นดีอย่างงี้เลยนะเว้ย”
ไอ้คนที่ยกย่ามขึ้นสะพายบ่าชูนิ้วโป้งยืนยัน นี่มันคงพิจารณาเมียชาวบ้านเค้าจนทะลุปุโปร่งแล้วสิถึงได้รู้ว่าอีกฝ่ายทั้งสวยและหุ่นดีไม่มีที่ติขนาดนี้
“กูไม่ชอบแบบสามคนเท่าไหร่ เหนื่อย ถ้ามึงอยากได้ก็เอาไปสิ”
“ฮื่อๆ ไม่อะ มึงก็รู้ว่ากูถือศีล กูทำเรื่องแบบนั้นไม่เป็น”
“ถุ๊ย แล้วมึงจะเสียดายทำไมวะมหา”
“มึงเล่นสกปรกอะแย้ กูก็แค่เสียดายแทนไอ้ป๋ามันอ่ะ ชนะแล้วแท้ๆ”
“ช่างมันเหอะ ของแบบนี้หาเอาเมื่อไหร่ก็ได้ กูจะไปเปลี่ยนเสื้อผ้า ไปเจอกันที่ร้านเลยแล้วกัน พวกมึงเอารถยนต์มาก็คงจะถึงพร้อมกับกูนั่นแหละ”
ระหว่างที่เพื่อนสี่คนกำลังโต้ตอบกันอยู่อย่างออกรสนั้น ใครอีกคนกำลังดึงมือตัวเองให้หลุดจากการกอบกุมของอีกฝ่าย ไม่ได้อายที่ถูกป๋าจับมือไว้ตลอดเวลา แต่ช่วงนึงของบทสนทนาทำให้รู้สึกไม่พอใจเสียอย่างนั้น ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน
“เป็นอะไร หืม”
“เปล่า”
ห้องน้ำเรียงกันนับสิบห้อง มีห้องที่ถูกใช้งานอยู่ไม่ถึงครึ่ง ห้องว่างก็ยังมีให้เลือกใช้ตามความพอใจ แต่สุดท้ายผู้ชายสองคนดันมาอยู่ในห้องในสุดห้องเดียวกันเพราะแรงดึงรั้งแกมบังคับของอีกฝ่ายจนได้ มันแคบจนรู้สึกได้ถึงลมหายใจของกันและกัน แล้วแบบนี้มันสะดวกต่อการเปลี่ยนเสื้อผ้าตรงไหน
“ชนะแล้วนะ”
“รู้แล้ว”
“นี่ ไม่คิดจะให้รางวัลคนที่พยายามแทบตายบ้างหรือไง กว่าจะบังคับรถให้ถึงเส้นชัยไม่ง่ายเลยนะ”
“ก็ไม่ต้องเสียเงินกับคนซ้อนท้ายแล้วไง”
“แต่มันก็ต้องมีอะไรตอบแทนกันบ้างสิ”
“อะไรล่ะ”
“อืม จะว่าไปที่แบบนี้ก็ยังไม่เคยกันเลยนะ”
ลากเสียงยาว แววตาเจ้าเล่ห์กลอกไปมาสำรวจรอบบริเวณบอกความหมาย
“ไม่เอาที่นี่นะ ไม่ชอบความลำบาก”
“งั้นแสดงว่าถ้าเป็นที่อื่นก็ได้สิ”
“แล้วเคยบอกว่าไม่ได้หรือไง”
“ถ้างั้นมัดจำไว้ก่อนโอเคมั้ย ห้ามเบี้ยว”
“อะไร”
คำตอบถูกป้อนให้ถึงปาก ลิ้นอุ่นร้อนลากไล้แตะแต้มริมฝีปากนุ่มขออนุญาตเข้าไปสำรวจข้างใน ความหวานถูกกวาดต้อนด้วยปลายลิ้น ก้อนเนื้อนิ่มชื้นเกี่ยวกระหวัดตอบโต้กันแบบไม่มีใครยอมใคร ทำไมจูบครั้งนี้ถึงได้หวานซาบซ่านกว่าครั้งไหนๆที่ผ่านมา ดูดดื่มเสียจนจำไม่ได้แล้วว่าปรับเปลี่ยนมุมปากแลกลิ้นกันกี่ครั้งกี่หน มือเริ่มปะป่ายไปตามความต้องการตามธรรมชาติ ถ้าไม่มีใครหยุด เกมส์นี้จะต้องดำเนินไปถึงปลายทางแน่ๆ
“พอก่อน”
คนที่ดูดชิมปากคนอื่นไม่รู้จักพอขมวดคิ้วมุ่นสงสัย
“หิวแล้ว”
ทั้งๆที่บอกเหตุผลไปแล้ว แต่คนมักมากมันยังฉกปากลงมาจูบซับมุมปากคนอื่นอีกจนได้
“ถ้าคิดว่ากินแค่นี้อิ่มแล้ว คืนนี้บ้านใครบ้านมันก็แล้วกัน”
ถ้าไม่ยื่นคำขาด คนบางคนอาจจะยืนกินลิ้นคนอื่นจนอิ่มแทนข้าวจริงๆแน่
ใครจะไปรู้ว่า คนที่ให้คำสัญญาตอนที่สติเหลือน้อยเต็มทีอย่างคนที่มีชื่อเสีย จะรักษาคำพูดขนาดนี้
-
มาต่อแล้ว เย้ๆๆๆๆๆๆๆ
รอ ป๋ากะเด็กป๋า หลายวันแล้ว
ขออ่านก่อนนะ
-
ล้นจนเกร็งกลัวจะแพ้ อิอิ :mc4: :mc4: :mc4:
-
ชอบบบบบบ
-
รักป๋า
อิจฉา น้องโจม ง่ะ
-
โหยยย ป๋าเริ่มจริงจัง ว่าแต่แมนทำไมแพ้ฟระ
-
กริ๊ดดดด ป๋าขาาเท่ห์ที่สุดด ๆ
ว่าแต่ป๋าขาหื่นไปมั้ยเนี่ยยยย :z2:
-
ป๋าเท่ห์จริงไม่อิงกระแส
โจมเยือกเย็นจริงๆน่ะ
เป็นเราอาจหัวใจวายได้
แต่อยากรู้ว่าทำไมแมนถึงแพ้
เกิดอะไรขึ้นกับรถของแมน
:กอด1: :L2: :pig4:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดด
น้องโจมๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ทำไมน้องเคะราชินีขนาดนี้คะ
อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยย
น้องโจมน่ารักอ้า ชอบๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
แบบว่าขอโทษนะพี่ดิน พี่เมฆสุดที่รัก
น้องโจมเค้าน่ารักจริงๆ
ขอแบ่งที่ว่างให้น้องโจมเข้ามานั่งในใจข้างๆกับพี่ดิน พี่เมฆอีกคนน้า
ป๋าก็ดีจริงอะไรจริง
แบบนี้สิค่อยเป็นพระเอกหน่อย
ขืนปล่อยให้น้องโจมไปเป็นของคนอื่นนะ
o18 หึหึหึ
นอนรอตอนต่อไปแบบปากจะฉีกถึงรูหู
:pig4:
-
น้องโจมยะเยือกได้ใจ
น่ารักจังฮู้~~~~~~ :-[
-
“เอาชนะให้ได้นะ ถ้ายังไม่อยากเสียเราให้ใคร”
ชอบมากเลยยยยยยค่า :impress2:
+1 หนักๆไปเลย สำหรับตอนนี้ อิอิ
-
ลุ้นโคตรๆๆ กลัวป๋าแพ้ เเต่ก็ชนะเเล้ว เย้ๆๆ o13
เเต่ขอเถอะถ้าเเข่ง คราวหน้าไม่ต้องเอาโจมมาเดิมพันนะ ไม่ชอบเเบบนี้เลย :serius2:
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:ไรท์เตอร์คับ
-
อืมม แล้วอีกคันมีไรหว่า แต่ไม่ชอบพวกพนันแบบนี้เลยแฮะ มีความรู้สึกว่าไร้สาระและงี่เง่าน่ะ แต่ก็นะ ถ้าเต็มใจกันทุกคน ก็บอกได้แค่ว่า ยืดอกพกถุงด้วยค่ะ กันท้องและกันโรค :laugh:
-
โจมน่ารักจังเลย
:-[ :-[ :-[
-
ป๋าค๊าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา :o8:
-
ในที่สุดก็ชนะอ่ะ...แต่โชคช่วยด้วยส่วนนึงนะ :laugh:
ป๋าสมาธิหลุดรอบสอง...แต่แมนดันซวยที่มาหลุดที่รอบสุดท้าย
ท่าทางโจมจะงานเข้าล่ะมั้ง o18
รอตอนหน้านะคะ... :กอด1:
-
โอยยยย ลุ้นจนมือเหงื่อแตกหมดเลย (จริงๆนะคะ)
เด็กป๋าน่ารักที่ซู้ดดด :-[
-
โจมมันมีปมอะไรนะ อยากรู้
-
กรี๊ดดดดดดดด
เดกป๋า
อ๊ากกกกกกกกกกก คลั่งๆๆๆๆ แม่ยก จัดทำป้ายไฟด่วนๆ ฮิฮิ้วววว
-
โอ๊ยยยยย ชอบโจมจังเลยย :-[
-
เพราะโจมป่ะ ที่ทำให้รถอีกคันเสียสติ
๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕
-
ดีนะเนี่ยที่ป๋าไม่แพ้ ไม่งั้นโจมคงกัดลิ้นตายเลย ^^
-
โจมน่ารักมากมายยย :-[
อ่านตอนแล้วลุ้นมากค่ะ เหมือนไปอยู่ข้างสนามซะเอง
------
มีแก้ไขนิดนึงค่ะ
ไม่อะไรผิดปกติให้สามคนที่ยืนลุ้นอยู่บนอัฒจันทน์ต้องเป็นห่วง > ไม่มีอะไรผิดปกติ
-
ลุ้้นเครียดเลยแฮะ ดีจังน้องโจมยังอยู่กับป๋า อิอิ :o8:
-
โจมต้องให้รางวัลป๋าเยอะๆน้า ทุ่มสุดตัวขนาดนี้ ชนะด้วย สวดยอดดดด o13
-
:mc4: ป๋า - โจมมาแว้ววววววววว
ป๋า - โจม สุดเท่ห์ o13
พระ - นายเอกเรื่องนี้มีเสน่ห์มากมายจริงๆค่ะ
ตกหลุมรักจนโง่หัวไม่ขึ้น
เฝ้ารอตอนต่อไปอยู่เสมอนะคะ
ขอบคุณสำหรับตอนเท่ห์อีกตอนค่ะ คุณ TRomance & Seiki :กอด1:
-
เหมือนได้ไปลุ้นอยู่ในสนามด้วยเลย ตื่นเต้นนนนนน.....
กลัวแทนโจมหากป๋าแพ้จะเกิดอะไรขึ้น :pig4:
-
“เอาชนะให้ได้นะ ถ้ายังไม่อยากเสียเราให้ใคร”
แหมมมนะ ถือว่าเป็นการอ้อนได้มั้ยเนี่ย อิอิ
-
:z3: :-[ เริ่มหึงกันแล้ววววววว ป๋าขี้หวงนะเนี่ยยยยยย โจมก้อขี้หึงน่าดู :m20:
-
:impress2: :impress2:
-
รักน้องโจม
กรี๊ดดด น่ารัก สวย เริ่ด เชิ่ด หยิ่ง
-
อร๊ายยยยยยน่ารักอ่ะ :m1: ป๋าขาเลี้ยงนู๋ด้วยคนซิ :impress2:
ชักจะติดจัยป๋ากับเด็กป๋ามากๆแล้วซิ :o8:+1ให้นะคะ :กอด1:
-
+1 ให้ค่ะ
ยิ่งนานวัน ก็ยิ่งผูกพันเนอะ
เริ่มรู้สึกแปลกๆ แล้วใช่มั๊ยคะ สองหนุ่ม
-
แมน จะมีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้มั้ยน้อ
อิอิ โจมเป็นครั้งแรกของทุกอย่างของป๋าเลย
แต่คงไม่ใช่เรื่องนั้นอ่านะ คืนนี้ป๋าจัดหนักแน่ :haun4: :pighaun: :m25:
-
ลุ้น นึกว่าจะมีอุบัติเหตุ
ในที่สุดก็หวานซะ
-
เริ่มหึงหวงซึ่งกันและกันแล้วซิเนี่ย
-
ลุ้นแทบตายนึกว่าป๋าจะแย่ซะแล้ว
-
น่ารักมากค้ะ :-[ :-[ :-[ :-[
-
ฮิๆ น่ารักกันจริง คู่นี้~ :กอด1:
-
ชอบน้องโจมตอนที่ทำปากแข็ง ทั้งๆที่ความจริงกลัวจะแย่อยู่แล้วอ่ะ
น่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกก
>.<
-
:เฮ้อ:ดีนะที่ป๋าแข่งชนะ
:impress2:น้องโจมถึงจะปากแข็งแต่ก็น่ารักที่สุด
-
ทำไมยังไม่รุ้ตัวกันอีกน๊าว่าชอบกันแล้ว
เฮ้อออ คืนนี้ป๋าก็จัดหนักอะดิ :haun4: :haun4: :haun4:
-
ความรัก กำลังคืบคลานเข้าสู่หัวใจ อย่างไม่รู้ตัวววววววว
ฮิ้วววววววววววววววววววววว :z2:
-
ทำไมอ่านตอนแรกเราคิดว่า ป๋าเป็นเคะน้อย ๆ วะเนี้ย :laugh:
-
คู่นี้น่าลุ้นนะว่าต่อไปจะเป็นเช่นไร คุคุ
-
:z2:
เริ่มมีเค้ารางงงหวานมาแต่ไกล
อิอิ
เปนเด็กป๋า ก้อไม่เลวน่ะ นู๋โจม o18
-
ทำไมป๋าน่ากินขนาดนี้ ฮ่าาาาาา
-
อีกคันเสียหลักได้ไง
-
รักกันแบบหยิ่งๆ :a14:
ฝ่ายตรงข้ามก็ชอบโจมหรอ จะมีบทบาทต่อไปมั้ยเนี่ย
-
ฮึกกกกกกก
น้องโจมน่ารักมากกกกกกกก
ป๋าชนะเลิศ ,,
แล้วนายแมนจะมาวอแว กับน้องโจมมั้ยเนี่ย
ป๋าต้องดูแลดีดีนะ ^^
-
สนุกจังได้บรรยากาศแข่งรถดีค่ะ
ตอนนี้อ่านแล้วลุ้นจริงเลย
ขอบคุณค่ะ ^^
-
รีบมาต่อน้องโจมน้องป๋าน่ารัก
:call:
-
แอบจะลุ้นกลัวป๋าแพ้จริงๆๆๆ
ฮ๋าๆๆๆๆ
แต่ว่าร้อนแรงไม่ตกเลยจริงๆๆๆๆ
o13
-
น้องโจมมมมม แลดูมีใจให้กันแบบลับๆ ยังไงไม่รู้
ยิ่งเม้นท์ ยิ่งงง แต่คู่นี้ลงตัวมากกกก ถูกใจจจจ
-
ไอหยา !!!!!~
หลงรักน้องโจมเข้าเลี้ยวอ่า น่ารักไม่ไหวเลี้ยวววว ว งี้ดๆ
ซึนดีจิงๆเลยอ่า อาโจมน้อย
o13
-
ลุ้นป๋ามากๆ
กลัวป๋าแพ้
แต่ก็ชนะมาได้
น้องโจมน่ารัก
+1 นะคะ
-
อร๊ายยยยยย หนูโจมเวอจิ้นเหรอคะ อยากรู้เหตุผลน้องโจมเร็วๆจัง ทำประชดใครรึเปล่าน้ออ
-
เริ่มมีความสำคัญในใจของแต่ละฝ่ายมากขึ้นเรื่อยๆ แล้ว
รักกันแบบไม่รู้ตัว
ว่าแต่ทักทายท้ายตอนของTRomance หายไปไหนเอ่ย
เหมือนจะขาดอะไรๆไปซักอย่างเน้อ
-
ชอบเจงๆเลย พวกรักแล้วไม่แสดงออกเนี่ย ชอบน้องโจมมมมม
ชอบๆๆเรื่องนี้อ่า อ่านแล้วมันจี๊ดๆ ชาๆ อ่ะ
:man1: :กอด1:
-
ป๋าอะ เริ่มหลงรักน้องโจมแล้วละซิ
บอกมาเหอะ ไม่ต้องเขิน
-
งง สงสัยอ่ะ ทำไมรถมันสั่น เหอๆ
-
อ่ารอลุ้นตอนหน้า
ป๋าเจ๋งไปเลยคิดว่าจะแพ้ซะแล้ว
หวุดหวิดเลย
-
ระหว่างสองคนนี้ใครจะรักใครก่อนน้า..........
๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕
+1 ให้กับความน่ารักของโจมค่ะ
อิอิ
-
เรากะว่าน่าจะมีฉากจับก้นซะอีกอ่ะ
แบบว่าโจมกำลังเกินมาหาเงี้ย ป๋าแอบบีบเล็ก ๆ เป็นกระสัย :haun4:
555+จินตนาการเอาเองล้วนๆๆ
แม้ๆๆไม่อยากเสียน้องโจมไปจริง ๆ นะคะป๋า o13
งั้นป๋าเลี้ยงอีหนูของป๋าดี ๆ นะ เห็นมีแอบงอนเล็กๆ o22
ว่าแต่ คำพูดป๋าที่ไม่ชอบแบบสาม นี้หมายถึงใครจ๊ะ ป๋ากับเด็กซ้อนท้ายคู่แข่ง แล้วใครอีกคน ? :z2:
-
:impress2: ชอบจังเลยค่ะ
ชอบน้องโจม ขนาดกลัวๆๆยังรักษามาดได้กินขาดเลย
คุณป๋านี่เริ่มมีใจให้น้องเขาแล้วหรือป่าวนะ ดูห่วงใยเกินคู่นอนทั่วไปนะเนี่ย
-
ลุ้นจนตัวโก่ง :เฮ้อ: เริ่มรู้สึกอะไรแล้วใช่ั๊ทั้งสองคน :o8: :o8:
-
กรี๊ดดดดอ่ะ กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด :z1: :z1: น้องโจมแรงงงงงงได้อีกกกกกอ่ะ
แบบนี้พี่ป๋าไม่หลงได้งัยยย
บวก 10 กับความร้อนแรงของน้องโจมมม o18 o18
-
โจมมมมมมมมมม โหย!!! ลุ้นมากอ่ะ อ่านไปเกร็งไป :เฮ้อ: เกือบเป็นตะคิวอ่ะ 5555
ถ้าป๋าแพ้นะ ไม่ต้องรอให้โจมไปฆ่าหรอ เดี๋ยวปุ้นนี้แหละจะไปฆ่าป๋าให้ตายเลย เอาโจมไปเสี่ยง :angry2: :z3: :z3:
-
ป๋าคู่โจม จริงง๊า ๆๆๆๆ
*รู้สึกแปลก ๆ
ไม่อยากให้ป๋าคู่โจม !!
-
ฮิ้วววววว
อ่านตอนนี้แล้ว เราดันเอาซินมาประทับในร่างโจมไปซะได้ >~<
-
น้องโจม โอ๊ย มาดราชินี
แต่ตัวจริงเป็นกระต่ายป่าสินะ :z3: :z3:
-
น้องโจมไม่ต้องทำอะไรอยู่นิ่งๆก็น่ารักแล้ว :o8:
-
ลุ้นซะเหนื่อย :เฮ้อ:
+1
-
กด+ให้เลยจ้า
ป๋าเริ่มหวั่นไหวจนไม่มีสมาธิแล้ว
อีกหน่อยได้หลงจนโงหัวไม่ขึ้นแน่ๆ
-
ขอสมัครเป็น โจม FC ได้มั๊ยค่ะเนี๊ย
น่ารักสุดๆ อ่ะคนนี้ :o8: :o8:
-
ฮ้าาาาา มาแล้ว
~♥♥♥~
..~♥ C o O k i e ♥~..
-
โย่ว ป๋าเจ๋งมากกกกก เท่มาก ชอบบบบบ
โจมก็น่ารักๆๆๆ อิอิ
รออ่านต่อนะคะๆๆ
-
ตอนนี้แอบหวาน (มั๊ย??)
ชอบโจม มีหวงด้วย :impress2:
นายเอกนิยายคุณ TRomance น่ารักตลอด ด ดดด
รอตอนต่อไปนะค่ะ เป็นกำลังใจจ้า :L2:
-
โจมอยู่นิ่งๆๆ ก็น่ารัก :impress2: :impress2:
-
แอบหวาน..
แอบหวง..
แอบน่ารัก...
แอบหื่น.. :haun4:
-
“ไม่เอาที่นี่นะ ไม่ชอบความลำบาก”
:laugh:
กอดโจมด้วยความรัก :man1:
ป๋า นี่ถ้าไม่ชนะนะ :angry2: :-[
-
ชักอยากรู้จักน้องโจมซะแล้วสิ
-
ตกลงเบื่องหลังของโจมมันเป็นยังไงกันแน่เนี่ย
สงสัยจริง สงสัยจัง
-
แมนสมาธิหลุดเพราะโจมป่ะ
-
เป็นเรื่องที่ทำให้ใจสั่นได้ทุกครั้งที่อ่าน
โจมน่ารักอ่ะ
ชอบมาก มาต่อเร็วๆนะค่ะ
-
โอ้ยยยย ลุ้นแทบแย่ :z3:
ว่าแต่น้องโจมไม่พอใจอะไรน้าาาา
คุณป๋าหลงเสน่ห์น้องโจมแล้วใช่ม้ายยยย :-[
-
คุณป๋า บอกได้คำเดียวว่า เทห์โคด โคด
-
โอยยยยยยยย โจม น่ารักน่าหลงเจงๆ ป๋าโงหัวไม่ขึ้นแล้ว >.<
-
กิ้วๆๆ น้องโจมหึงป๋าใช่ไหมนั่น
ที่พูดว่าจะหาอีกเท่านไหร่กะได้นะ
:z1:
ตอนนี้ป๋าเท่ห์เว่อร์ พระเอกสุดๆอ่ะ
ส่วนน้องโจมก็ยังคงคอนเซปเคะราชินีได้ตลอด
คู่นี้เค้าสมกันจริงๆให้ตายเถอะ ><
ไม่เคยพอๆ อ่านเท่าไหร่ก็ไม่เคยพอจริงๆเลยคะ
:impress2:
-
สนุกดีค่ะ อยากรู้ปมในใจของโจม
เด็กมีปัญหาสองคนมาเจอกัน ในที่สุดคงเข้าใจกันได้ดีแน่ๆ
-
เด็กป๋าน่ารักว่ะค่ะ ป๋าเท่ห์โคดดดดด
แล้วคู่แข่งเสียสมาธิเพราะอะไรอะ อย่าบอกนะว่าหลงเสน่ห์น้องโจมอีกคน :z2:
-
เดาใจโจมไม่ถูกจริง ๆ
-
เด็กป๋า น่ารักมากกกกกกกกกกก :-[
อยากรู้จังว่าโจม ทำไมถึงได้ฉายาว่าเด็กขาย :really2:
-
ป๋า น่ารักกกกกกกกก
โจมด้วย ถึงจะหยิ่ง แต่ก้น่ารักอะ ชอบบบ
-
สวดยอดดดดด ป๋าได้ใจมากๆ
แต่หื่นไม่ตกจริงๆ
-
ป๋าหล่อค่อดดดด เด็กป๋าก้อน่าร๊ากกกก ขอกอดที :กอด1:
ชอบคู่นี้มากๆเลยค่ะ เอาอีกๆๆๆ
-
ป๋าโจมน่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
-
แข่งรถเหรอ
หึหึ
o18
-
ชอบประโยคเนี้ย "ใครจะไปรู้ว่า คนที่ให้คำสัญญาตอนที่สติเหลือน้อยเต็มทีอย่างคนที่มีชื่อเสีย จะรักษาคำพูดขนาดนี้"
น่ารักจะตาย
-
ป๋าเท่ห์...
แต่เด็กป๋าเท่ห์กว่า....
-
จากไม่เคยห่วงใยใคร จากไม่เคยมีใครขู่ จากไม่เคยสัญญา
เดี๋ยวนี้ คุณป๋าเจอหมด ก็เพราะ คน คนนี้ คนเดียว โจม.......
คนที่พยายามซ่อน อะไรบางอย่าง ให้ คุณป๋าต้องค้นหาต่อไป
+ ยังไม่ได้ รอเวลาอีกสักนิดนะครับ หนูเซกิ :z2:
-
ป๋าค่อดดดดด อ่ะ
ทว่า---เชียร์โจมว่ะ
อย่าละลายง่ายๆ นะ เอาป๋าซ่าไม่ออกจนหยดสุดท้ายก่อน
ชอบเรื่องนี้ เจ๋งงงงงง!!!!
-
+1 ให้กับความเก่งของป๋า แต่เก่งแบบเกลียมัวยังไงชอบกลนะ :z1:
เอาเถอะ ในเมื่อชนะแล้วแบบนี้ก็ต้องฉลอง :mc4: :mc4: :mc4:
-
แมนนี่ซวยนะ สมาธิหลุดเอารอบสุดท้ายเนี่ย
สนใจน้องโจมอ่ะสิ ถึงได้สมาธิหลุด...
ซวยไปนะ ;P
-
นู๋โจม น่ารักอ่ะ พยายามปิดบังตัวตน
แต่คนบางคนยังแอบเห็น o18อิอิ
น้องโจมเสียดุลให้ป๋าตลอด เก็บมันทุกเม็ด
ป๋าดูท่าจะหลง(รัก) โจมเข้าเสียแล้วซิ
ท่าทางจะเป็นเอามาก เพราะดูเหมือนโจมจะเป็นคนแรก
ในหลายๆ เรื่อง และคงขะเป็นคนสุดท้ายด้วย ^^
เป็นกำลังใจให้คนแต่งฮับ :pig4:
-
รักเด็กป๋า :กอด1:
-
“เอาชนะให้ได้นะ ถ้ายังไม่อยากเสียเราให้ใคร”
กรี๊ดมากกับคำนี้
อ๊ากกกกก
-
ชอบป๋ากับโจมมากกกกกกกกกกก :m11:
เอาอีก เอาอีก!
ฮาเจ้าฝ่ายตรงข้าม มาเสียหลักเอารอบสุดท้ายเนี่ยนะ :laugh:
แล้วจะมาปั่นป่วนอะไรให้ป๋าสติหลุดหลังจากนี้บ้างมั้ยเนี่ย
(เดาล่วงหน้าล้วนๆว่าต้องมาตามว่นวายกับน้องโจมผู้น่ารักแน่ๆ หุหุ)
รอตอนต่อไปค่ะ :กอด1:
-
แมนแพ้เพราะคิดถึงโจมหรือเปล่า
แต่ดีแล้วล่ะที่แพ้ :laugh:
-
เด็กป๋าน่ารักจัง
><
-
แอร๊ยยยยยยยยยยยยย น้องโจมของพี่
:impress2:
-
โจมน่ารักดี ตอนนี้
รอตอนต่อไปครับ
-
หลงรักเรื่องนี้ของคุณ TRomance อย่างถอนตัวไม่ขึ้น :o8:
ไม่ไหวแล้ววววววววววว อยากให้มาต่อทุกวันเลยติดใจแล้วง่ะ
ขอบคุณพี่เซที่มาโพสและคุณ TRomance คนแต่งมากนะคร้าบ :กอด1:
:pig4:
-
รักป๋าค่ะ หุหุ :impress2:
-
ป๋าก็เท่ โจมก็เท่อะ ชอบบบบ.....ถึงขั้นเพ้อ
:pig4: คะ
-
ชอบอ่ะ
-
โจมเป็นสก๊อย ป๋าแว๊นๆๆ
-
:impress2:เมื่อไหร่จะรู้ใจตัวเองกันนนนน
รักกันๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ หวานๆๆๆๆๆๆๆๆๆ o13
-
ตามทันสักที :L2:
ป๋าเย็นชาดีนะ หื่นดีด้วย :laugh:
ไม่รู้จะมีแนวหวานปนเลี่ยนให้ได้เห็นกันรึเปล่า
โจมก็ไม่ขัดขืนเลยสักอย่าง เหมาะกันมากค่ะ :laugh:
-
กินลิ้นคงไม่พอนะป๋า ต้องกินทั้งตัวถึงจะอิ่ม :haun4:
-
o13 o13 o13 o13
-
วู้วว อยากเป็นเด็กป๋าจังโว้ยยย
:กอด1: :กอด1:ชอบนายเองหยิ่งๆแบบนี้แหละน่าสนใจดีคับ
-
อยากเป็นป๋าอะ ไม่ได้อยากเป็นเด็กป๋า ฮ่ะๆ ๆ
โจมน่ารักเกิ๊นนนนนนนนน :impress2:
-
น้องโจม.....ปากคอน่าตบด้วยปากมากมาย...จุ๊บๆๆๆๆๆ
-
มาเฝ้าน้องโจม :man1:
-
คิดถึงป๋าาาาาาาาาาาาาาาาา ... :serius2:
แต่คิดถึงเด็กป๋ามากกว่า :jul3:
-
ตามมาอ่านด้วยจ้า...
ขอบๆๆน้องโจมกับป๋าอ่ะ...ต่างขั้วกันดี
+1 รออ่านตอนต่อไปค่ะ o13
-
ป๋ากับเด็กของป๋าน่ารักจริงๆ
เอาใจไปเลยจ้่า :กอด1:
:L1: คนแต่ง
-
โจมน่ารัก เซ้ะซี่ที่หนึ่ง ขออย่างนี้มาไว้ที่บ้านซักคนได้มั้ยฮร้าาา??~ (โดนป๋าถีบ 5555)
คิดไปคิดมา เป็นFC พี่มหาดีมั้ยอ้ะ? 55555555555
สู้ๆนะฮร้าา เป็นกำลังใจให้จว้ะะ จุ๊ฟๆๆ <3
-
โจมน่ารักจัง อิอิ
หลงรักป๋าด้วย ดีนะที่แข่งชนะ ไม่งั้นมีเฮ
-
นั่งรอ นอนรอ
ตีลังการอ
อยากอ่านนนนนนนนนน
งั้น +1 เพื่อเป็นการกระตุ้นดีกว่า!!!!!!!!!11
-
อ่านต่อรอบสอง ตอน5ก้อยังม่ายมา :z3:
คิดถึงป๋ากับนุ้งโจมม :a5:
-
รอด :เฮ้อ:
-
สั้น ๆ " น่ารักอ่ะ " :m1:
:L2: น้องทั้งสอง :pig4:
กด + ให้กำลังใจจ้า...
-
วันนี้จะมาต่อไหมเอ่ย อยากอ่านมั๊กมากกกกกกกกก
-
อยากอ่านจังเลยยยยยยย :impress2: :impress2: :impress2: :impress2:
-
:m22: แอบมาดูว่ามายัง
-
มารอ
><
-
แวะมาดันนนนนนนนนนน :call:
-
:o8: หุหุหุ แค่ชื่อเรื่องก็กินขาดแระ :haun5:
-
แซ่บ
ชอบๆ ค่ะ
-
มาปูเสื่อรอ
-
มาปูเสื่อรอ
นั่งรอด้วยคน อิอิ เสื่อเค้าขาดไปล่ะ :laugh:
-
โจมน่ารักๆ
-
เรารู้นะ น้องโจมแอบเคืองตอนป๋าบอกไม่ชอบแบบสามคน
-
เรื่องนี้ มันพะยะคะ ไม่แพ้เรื่องพี่ดิน เพียงแต่จะมีมาม่า ไหม เพราะว่ารู้สึกตะหงิดๆ ว่าจะมีมาม่า ชามโต
แต่แอบหวังว่าเรื่องนี้ ขอ เอาใจคนอ่านหน่อยนะคับ
กินมาม่า เยอะแล้ว ตับแข็ง จะแย่
-
มารอ ฮ๋าๆๆๆ เด็กป๋าคนนี้หลงไม่ไหวจะทนและ
:impress2:
-
ป๋าโจม มาแรงกว่ารถแข่งอีก
ชอบโจมมากจ่ะ ถูกใจ โจมราชินีโคตร ๆ 555
รอตอนต่อไปจ่ะ :กอด1:
-
:L2: :L2:
ชอบๆๆๆๆเรื่องนี้อ่ะ
โจมเป็นเคะที่น่าค้นหามากๆๆอ่ะ
:call:
-
รักกันแบบเฉยชาจริงจังเลย(http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/mimio207.gif)
-
สนุกมากอ่ะค่ะ ชอบนายเอกแบบนี้จัง สู้ๆนะค่ะรออยู่จ้า
-
ลุ้นซะ....เหนื่อย!! 55555+
น้องโจมน่าร๊ากกกกกกกกก!!!! (เพ้อ) 555+
เป็นกำลังใจให้เน้ออ รออ่านต่อ^_____^V
-
โจมยังคงปากแข็งอยู่ 55555555555
-
~ ป๋า...ป๋าขร๋าาา...วันนี้ป๋ามามั้ยค่ะ ~ :a5:
-
รอๆๆๆๆๆๆๆ
:call: :call: :call:
-
ลุ้นแทนน้องโจมซะเหงื่อแตกเลย
โจมยังจะปากแข็งไปได้อีกนานเท่าไหร่กันนะ
อิป๋าเล่นจู่โจมแบบนี้บ่อยบ่อยเข้า
-
เข้ามารอโจมด้วยคน...
น่ารักจนทนไม่ไหว...
:กอด1: :กอด1:
:L2: :L2:
-
“เอาชนะให้ได้นะ ถ้ายังไม่อยากเสียเราให้ใคร”
น้องโจมน่าร๊ากกกกกกก
หยิ่งๆแบบน่ารัก ทำเฉยเมยเพราะไม่รู้จะแสดงออกยังไงดี
ออดแนวเคะราชินีอีกต่างหาก 555 ถุกใจสุดๆ
(ps.เรื่องนี้ออกรวมเล่มเมื่อไรไม่พลาดแน่ :man1: อยากได้มันตั้งแต่ต้นเรื่องเลย ฮ่าๆ)
-
ชอบประโยคนั้นของโจมมากเลย....
น่ารักจัง มาถึงตอนนี้ก็ยังสงสัยว่าทำไมตอนแรกน้องโจมถึงได้ยอมมากับป๋าง่ายๆ??
ต้องติดตามๆๆๆๆๆ รออ่านต่อจ้า...
-
เอาชนะให้ได้น่ะ แล้วคืนนี้จะได้อีกหลายยก :-[
แอร้ย ไม่ใช่ เอาชนะให้ได้น่ะ ถ้าไม่อยากเสียเราให้ใครต่ะหาก :laugh:
:กอด1:
-
ป๋าน่ารัก โจมน่าเลิฟ :z1:
-
อยากอ่าน พาร์ทน้องโจมจังค่ะ
อยากรู้น้องเค้าคิดไรอยู่
-
มารอๆๆๆๆ :z2:
จะได้อ่านแล้ววววววววว :mc4:
-
แงอยากอ่านต่อ
-
:call:
-
ระหว่างรอ คอย ผู้แต่ง
อยากได้ รูป ประกอบการ จิ้น คับ
:laugh:
-
มารออออออออ
-
:call:
-
ยังมะมาอีกหรอคุณๆๆๆๆๆๆ
มารอต่อไป :call:
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
มะมาต่อหรอคืนนี้
:sad4: :o12: :o12:
-
ชอบโจมกะป๋ามากมากมากมาก
:o8:
-
ตามมาต่ออีกเรื่องนะครับ คุณ....
ดูเหมือนว่า น้องโจม กับพี่ป๋า อาจจะเริ่มมีใจให้กันแล้วล่ะสิเนี่ย :pighaun:
-
เมื่อไหร่ไรเตอร์จะกลับมา :กอด1:
-
วันนี้ป๋าจะมาาาา
มานั่งรอป๋า... :z2:
-
คุณหายไปไหน
เขานึกว่าจะได้อ่านแล้วอ่า
มาไวไวเน้อมีคนรออยู่ :call: :call:
-
ทำไมป๋ายังไม่มาาาา :z3:
:call:
-
ชอบๆๆ
ต่ออีก
-
มารอเด็กป๋า :z2:
-
'เด็กป๋า' ตอนที่ 5
เป็นคนดี ผลตอบแทนกลับมามีค่าเท่ากับศูนย์!!
ลองเป็นคนเลวอย่างที่ใครๆเค้าอุตส่าห์ครหาจนโด่งดังแล้วได้อะไร?
ได้นั่งอยู่ในผับที่เปิดเพลงเสียงดังจนต้องตะโกนข้ามหัวคุยกันเนี่ยนะ ไร้สาระพอกันกับการแข่งรถที่เพิ่งผ่านไปนั่นแหละ สถานที่หรู บรรยากาศดี เปิดเพลงมีสไตล์ ทุกอย่างดูดีมีรสนิยม แต่ผิดวัตถุประสงค์ไปหน่อยมั้ย
สถานที่ที่เปิดเพลงแด๊นซ์เสียงดังขนาดนี้ ควรจะเป็นที่สำหรับมาดื่มและเต้นให้เข้ากับบรรยากาศหรือเปล่า ไม่ใช่มานั่งดื่มแล้วเม้าท์กันถึงเรื่องแข่งรถที่เพิ่งผ่านมาแบบนี้ เจ็บหน้าอกเพราะเสียงดนตรีที่กระหน่ำเปิดแบบไม่กลัวลำโพงจะระเบิดออกมาไม่พอ ยังต้องมานั่งปวดหูเพราะทุกคนแข่งกันคุยจนจับใจความแทบไม่ได้ว่าคุยเรื่องอะไรกัน แต่รอยยิ้มและเสียงหัวเราะที่เหมือนสนองตอบวงสนทนานั้นมาจากน้ำสีอำพันราคาแพงตรงหน้าล้วนๆ
เป็นเด็กป๋ามันเชิดหน้าชูตาตรงไหน น่าเบื่อชัดๆ
“น้องโจม เป็นอะไรครับไม่สนุกเหรอ”
เสียงเพื่อนไอ้ขี้เก๊กที่ดูจะเป็นผู้เป็นคนมากที่สุดในบรรดาเพื่อนของพ่อเทพบุตรในดวงใจสาวตะโกนฝ่าเสียงเพลงเสียดแก้วหูออกมา
คำตอบแสดงออกทางสีหน้าหมดแล้วยังจะถาม ง่ายยิ่งกว่าพิจารณาDNAที่อยู่บนหน้าเสียอีก ไอ้ที่นั่งหายใจรดกับแกล้มอยู่เนี่ยเค้าเรียกว่าสนุกจนแทบจะลุกขึ้นไปเต้นบนโต๊ะเลยมั้ง จริงๆแล้วไม่ได้อยากทำให้เพื่อนไอ้ขี้เก๊กเฟลจนหน้าถอดสีที่พยักหน้ายอมรับว่าไม่สนุกหรอก เพื่อนไอ้บ้านี่ทุกคนก็น่าคบหาดี แต่ตอนนี้ไม่มีอารมณ์ร่วมกับอะไรทั้งนั้นแหละ คนกำลังหงุดหงิด
ส่วนแชมป์มอเตอร์ไซค์พระเอกของงาน มันพาเขามาส่งไว้ที่โต๊ะเพื่อนแล้วมันก็ถือแก้วเหล้าเดินชนเค้าไปทั่วตั้งแต่ VIP โซนของตัวเองจนไปถึงโซนธรรมดาตรงหน้าผับ ไม่ได้สนใจเด็กที่ตัวเองพามาด้วยเลยสักนิด เท่าที่สังเกตดู พวกมันน่าจะมาที่นี่บ่อยๆ เพราะตอนที่เดินเข้ามาเจ้าของร้านถึงกับเดินออกมารับด้วยตัวเอง แถมพูดคุยทักทายกันสนิทสนม ลามไปถึงผู้จัดการร้านและเด็กเสริฟ ไม่นับลูกค้าคนอื่นๆที่ยกแก้วทักทายตอนที่มันหันไปสบตาเข้าพอดี ไปที่ไหนก็เป็นจุดสนใจไปทั่วจริงๆ ไม่เว้นแม้กระทั่งนอกรั้วมหาลัย
เด็กเสริฟเอาอาหารมาวางตรงหน้า เป็นซี่โครงแกะอะไรสักอย่างที่ได้กลิ่นเครื่องเทศหอมน่ากินบนกะทะร้อนที่ควันลอยแข่งกับไดร์ไอซ์ตลอดเวลา
“ไม่ได้สั่งครับ”
น่ากินแต่ไม่อยากกินอะไร ยังผะอืดผะอมค้างมาจากนั่งซ้อนท้ายไอ้ขี้เก๊กซิ่งผ่าโค้งอยู่เลย แล้วไอ้ซี่โครงแกะแบบนี้มันเหมาะกับเหล้าประเภทวิสกี้หรือบรั่นดีซะที่ไหน คนที่สั่งมาก็คงจะรู้แต่คงเป็นเพราะเสียงลือเสียงเล่าอ้างว่าเป็นไฮโซติดหรูสินะ ถึงได้สั่งจานนี้มาให้ เป็นความหวังดีแต่ผิดที่ผิดเวลาเท่านั้นเอง
“พี่สั่งเองครับ ไอ้ป๋าบอกว่าน้องโจมยังไม่ได้กินอะไรไม่ใช่เหรอ”
สู่รู้!! ตอนที่บอกว่าหิวยังทำเป็นไม่สนใจ จ้องแต่จะดูดปากคนอื่นเอาแต่ใจตัวเองอยู่เลย พอมาตอนนี้คิดจะฝากเพื่อนให้ดูแลงั้นเหรอตีค่าโจมโฮสเบอร์หนึ่งพ่อทุกสถาบันน้อยเกินไปหรือเปล่า ถึงจะอยู่ในฐานะคู่ควงชั่วคราวที่ไม่ควรจะเรียกร้องอะไร แต่ต้องไม่ใช่คนที่อยู่นอกเหนือทุกข้อบังคับคนนี้แน่ๆ
“แล้วเมนูอาหารนี่ใครเป็นคนคิด”
“ไอ้ป๋าครับ ขึ้นชื่อของที่นี่เลยนะ ไม่กินนี่เหมือนมาไม่ถึง”
บรรยายเยี่ยงพีอาร์ร้านอย่างภูมิใจ ยิ้มพรายจนตายิบหยีถ้าพูดอะไรออกไปตอนนี้เพื่อนผู้ดีของไอ้ขี้เก๊กจะร้องไห้ใส่เลยมั้ยเนี่ย
“รวยซะเปล่าแต่ไร้รสนิยม”
เสียงพูดอาจไม่ทำร้ายจิตใจคนฟังได้เท่ากับรอยเหยียดริมฝีปากใส่ตอกย้ำความหมายของคำพูดแบบเน้นๆ
แบบนี้หรือเปล่าโจมผู้เย่อหยิ่งจองหองอย่างที่ใครๆเค้าพูดกัน แสดงได้สมบทบาทแล้วใช่ไหม ในเมื่อคนที่คุยด้วยหน้าเหลือสองนิ้วอย่างที่ใจอยากให้เป็นแล้ว บอกปฎิเสธไปดีๆก็คงจะมีแต่คนแวะเวียนมาเอาใจ ก็เลยต้องร้ายใส่จะได้นั่งเงียบๆคนเดียวรอเวลากลับสักที
เบสคงยอมแพ้กับกิริยาน่ารังเกียจแล้ว เพราะเห็นเดินไปพูดคุยและทักทายกับเพื่อนหรือคนรู้จักที่โต๊ะอื่นๆ บนโซฟาสำหรับลูกค้าVIP มุมที่ดีที่สุดของร้านจึงมีแต่ตัวเองที่นั่งเซ็งอยู่คนเดียว
“น้อง ขอเตกิล่าชอตนะ อือหึ๊”
ตอบรับส่วนผสมที่พนักงานทวนย้ำแล้วก็นั่งดูบรรยากาศรอเหมือนเดิม อีกนานกว่างานเลี้ยงฉลองบ้าๆนี่จะเลิกรา ถ้านั่งเฉยๆก็คงจะเบื่อจนทนไม่ไหวแน่ๆ ในเมื่อทำอะไรไม่ได้ก็ต้องมาอะไรมาบิ้วให้เกิดอารมณ์ร่วมฆ่าเวลา
เตกิล่าแต่ละชอตที่สาดลงคอช่วยให้รู้สึกดีขึ้นมาก ไม่รู้เพราะความเย็นและรสเปรี้ยวของมะนาวหรือเพราะฤทธิ์ของน้ำสีขาวกันแน่ที่ทำให้มวลอากาศที่ตีกันอยู่ในท้องน้อยตั้งแต่รถเบรคตอนเข้าเส้นชัยจนถึงตอนนี้หายไป เริ่มรู้สึกสนุกกับจังหวะเพลงจนเริ่มร้องและโยกตามจังหวะ แก้วช็อตเปล่าๆวางเรียงกันไม่ต่ำกว่าห้าแก้วแล้ว กำลังกึ่มได้ที่กำลังจะสนุกตามคนอื่นๆอยู่พอดี แน่นอนว่าคนเราจะเป็นพระเอกไม่ได้แน่ๆถ้าไม่มีมารมาขวางให้ต้องเสียอารมณ์
“ก่อเรื่องอะไรอีก แล้วทำไมถึงไม่ยอมกินอะไรก่อนกินเหล้า”
ทิ้งคนอื่นเค้าไว้แล้วเพิ่งจะโผล่หน้ามาตอนที่อยู่คนเดียวได้แล้วเนี่ยนะ แถมยังยัดเยียดข้อหาให้อีกต่างหาก ไม่อยากจะต่อล้อต่อเถียงผ่าเพลงออกไปให้เจ็บคอ นิ่งๆอย่างที่ทำประจำเดี๋ยวก็คงเลิกสนใจไปเอง
“เมาแล้วใช่มั้ยเนี่ย”
เสียงคนถามเริ่มเหวี่ยงและหงุดหงิด แต่จะให้ตอบว่ายังไงดีล่ะ จะต้องพยักหน้าหรือปฎิเสธดีในเมื่อไม่รู้ว่านี่เรียกเมาหรือเปล่า เพราะไม่เคยกินเหล้าและไม่เคยเมา
“โจม รู้เรื่องที่ถามมั้ยเนี่ย หา โจม เฮ้ย”
ได้ยินเต็มสองหูเลยเว้ย แต่จะเขย่าแขนทำไม พยักหน้า เอ้ย ส่ายหน้าให้แล้วไม่ใช่เหรอว่าไม่ได้เมา แค่สเตจไลท์ติ้งหมุนแวบไปแวบมาจนตาลาย แล้วพื้นก็เริ่มโคลงไปมาเหมือนตอนนั่งอยู่บนมอเตอร์ไซค์ ฮะๆสนุกดีจัง ไม่น่ากลัวเหมือนตอนอยู่ในสนามเลย ตอนนั้นกลัวใจจะขาด แต่ศักดิ์ศรีมันยอมกันได้ที่ไหน ใครจะนินทาว่าขายตัวยังไงไม่สนหรอก แต่จะมากล่าวหาว่าคนอย่างโจมขี้ขลาดไม่ได้
เหมือนคนจะอยู่รอบตัวเยอะขึ้นนะ ชินแล้วล่ะที่ต้องเป็นจุดสนใจของใครๆ ทุกคนสนใจแต่ไม่เคยมีใครใส่ใจเลยสักคน ตลกดีนะ ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหนทำตัวดีชั่วยังไง บทสรุปสุดท้ายก็เหมือนๆกัน
ตอนสาดเหล้าเข้าคอ รู้สึกร้อนวูบวาบตั้งแต่ปลายลิ้นจนถึงลำไส้ขดสุดท้าย แต่ทำไมตอนนี้ถึงได้รู้สึกเย็นเหมือนมีใครเอาน้ำแข็งมาถูตามตัวเลยล่ะ ไม่ชอบความเปลี่ยนแปลงที่กระทันหันแบบนี้เลย
“ฮื่อ อย่ามายุ่งน่า บอกว่าไม่เมาก็ไม่เมาสิ นี่ใคร นี่โจมนะ คอแข็งจะตาย”
ตั้งใจจะเอานิ้วชี้เข้าหาตัวเองนะ แต่ไม่รู้ใครยึดข้อมือเอาไว้ซะก่อน ไม่เป็นไรตามสบายเลยนะทุกคน โจมเป็นผู้ชายสาธารณะใครจะจับก็ได้แต่ต้องจ่ายตังค์นะ
“เฮ้ย ใครปล่อยให้โจมกินเหล้าวะแม่ง กูฝากอะไรไม่ได้เรื่องเลยนะ”
“ไม่มีคร๊ายยยย สั่งเองมีปัญหาป่ะ มีปัญหาเคลียร์กะป๋าโจมเลย ฮะๆ”
ไอ้คนนิสัยไม่ดี ตะโกนกลบเสียงเพลงหมดเลย แถมชอบออกคำสั่งอีก เหมือนไอ้บ้าที่อยากจูบก็สั่งให้จูบ อยากมีอะไรด้วยก็เรียกให้มานั่งตักคนนั้นเล้ยยย
“ป๋า เด็กมึงเวลาเมาแล้วน่ารักดีวะ ควรจะให้เมาตลอดเวลานะ”
“พูดถูก โจมน่ารัก ฮะๆใครๆก็พูดแบบนี้แหละ น่ารัก แต่ไม่มีใครรัก พวกนั้นโง่เนอะ”
เจ็บข้อมือไปหมดแล้ว จะจับก็ไม่ว่าแต่จะบีบแน่นทำไม มือคนนะโว้ยไม่ใช้แฮนด์มอเตอร์ไซค์ บีบมาได้ แค่อยากจะให้รางวัลคนพูดถูกใจแค่นี้ทำไมต้องทำกันเจ็บๆด้วยล่ะ ไม่มีมารยาทผู้ดีเลย
“พวกมึงกูฝากด้วยนะ เดี๋ยวเอาโจมไปเก็บก่อน เอ้านี่”
เอ๋!! นั่นอะไรน่ะ แผ่นสี่เหลี่ยมๆที่สะบัดๆอยู่ตรงหน้าไอ้คนนั้นใช่บัตรเครดิตหรือเปล่า แน่ะ บัตรเครดิตไม่จำกัดวงเงินซะด้วย รวยเหมือนกันนะเนี่ย เราก็มีเหมือนกันโว้ย แต่เหมือนครั้งล่าสุดที่รูดไปจะถูกระงับใช้ชั่วคราวไปแล้ว ไม่งั้นทั้งหมดนี่โจมจ่ายให้ก็ได้ ใจป๋าไม่แพ้ไอ้บ้านั่นเหมือนกันนะโว้ย
“โจม ลุกขึ้นสิ ไหวมั้ยเนี่ย”
ไหวสิ ถ้าไม่เขย่านะจะลุกขึ้นแด็นซ์ให้ดูเลยว่าไหว แต่เหวี่ยงไปเหวี่ยงมาแบบนี้มันจะอ๊วกนะรู้มั้ย
“พูดอะไรอะ ไม่รู้เรื่องเลย เมามากเลยนะเนี่ย”
อะไรกัน นี่ตกลงไม่ใช่คนหรอกเหรอ ทำไมถึงฟังภาษาคนไม่รู้เรื่อง บอกว่าไม่เมาก้ต้องไม่เมาสิ
“โจม อย่าฝืนตัวเกร็งเอาไว้อย่างนั้นสิ บอกว่าให้ลุก ฮึ่ย”
แล้วจะตะคอกใส่ทำไม ลุกแล้วแต่พื้นมันเอียงเหมือนจะล้มไม่รู้หรือไง ไม่เสี่ยงหรอก ล้มแล้วเสียโฉมขายไม่ออกจะทำยังไง ป๊าระงับบัตรเครดิตไปแล้วด้วย
“ป๋า เดี๋ยวพวกกูจัดการเองก็ได้ มึงไปสนุกต่อเหอะ เดี๋ยวกูไปส่งน้องโจมเอง”
ไม่รู้หรอกว่าใคร แต่มีน้ำใจดีจัง
“ไม่เป็นไรหรอกกูเป็นคนพามากูก็ต้องพากลับสิ ไม่ต้องเป็นห่วงหรอกขอบใจมากนะสำหรับวันนี้”
มัวแต่ร่ำลากันอยู่นั่นแหละ ใครจะไปส่งก็ตกลงกันมาสักคนเลยสิ อยากกลับไปนอนแล้วตอนนี้ คลื่นไส้ ปวดหัว อยากอ๊วก
“มหามึงมาช่วยกูพยุงอีกข้างแล้วกัน เบส แย้ มึงอยู่ดูแลข้างในนี่นะ เดี๋ยวให้มหาช่วยพาไปส่งที่รถ”
อ๋อ!! มหา คนที่ใส่แว่นหน้าตาหื่นๆที่ชอบพกหนังสือโป๊เอาไว้ในย่ามใช่มั้ย คนบ้าอะไรก็ไม่รู้ตลกดี
“โจม ไปกลับกันได้แล้ว”
ก็ไปสักทีสิรออยู่นานแล้วเนี่ย ไม่ไปกันสักที คุยกันอยู่ได้ น่ารำคาญ
อ๊ะ! เดี๋ยว
“อะไร เป็นอะไร หยุดเดินทำไม”
ไอ้บ้านี่ก็ตะคอกจังเลย ตอนเด็กๆแม่บดโทรโข่งให้กินกับซีรีแล็คเหรอ ปวดร้าวไปถึงแก้วหูแล้ว
“โทรศัพท์สั่น”
ใครโทรมาตอนนี้วะ เดี๋ยวเจอสุดหล่อด่าช่วยไม่ได้นะ ว่าแต่มันอยู่ตรงไหนล่ะ ไอโฟนอันน้องๆจากฝาชี มันไปซุกอยู่ตรงไหนวะ ทำไมหาไม่เจอ
“อยู่นิ่งๆสิ จะหยิบให้”
“อย่าหยิบผิดอันนะ อันนั้นคุยไม่ได้ ฮะๆไม่รู้ใครจับมาอมไว้อย่างเดียว คุยไม่ได้นะ ฮะๆ”
“พูดบ้าอะไรตอนนี้เนี่ยห๊ะ”
พูดเรื่องจริงโว้ย ทำไมไอ้พวกนี้รับความจริงกันไม่ได้ กระแดะจริงๆ
“เอาไป คนที่โทรมาก็ใจเย็นดีนะ รอได้ตั้งนาน”
นิสัยไม่ดี ว่ากระทบคนอื่น
“กดรับให้ด้วยสิ”
โธ่เอ้ย มีน้ำใจหยิบให้กับอีแค่เลื่อนรับให้ด้วยทำไมถึงได้ไร้น้ำใจเนี่ย
“วุ่นวายจริงๆเลยนะ สร่างเมื่อไหร่เตรียมตัวเลยนะ ยาวแน่ๆ”
เก่งแต่ชอบขู่คนอื่นนั่นแหละไอ้บ้านี่ ก็ลองดูสิ โจมก็สู้คนเหมือนกันนะเว้ย
‘ฮัลโหล โจมเหรอ’
“โทรมาหาโจมก็ต้องเป็นโจมสิค๊าบบบบบ”
‘อยู่ไหนเนี่ย เมาเหรอ’
“ไม่รู้อยู่ไหน แต่ไม่เมา”
‘กินเหล้าด้วยเหรอเนี่ย เหลวไหลใหญ่แล้วนะ’
“กินเตกีล่าต่างหาก เหลวไหลที่ไหน ใครๆเค้าก็กินกัน วู้!”
‘เดี๋ยวกลับไปมาเจอกันหน่อยนะ ไม่ค่อยได้ยินเลยเนี่ย’
“อื้ม ได้สิ”
‘แค่นี้นะ เสียงเพลงดังมากอยู่ในผับด้วยเหรอเนี่ยห๊ะ’
“อื้ม แค่นี้แล้วทำไมไม่วางสักทีล่ะ”
วางเองก็ได้ มองเห็นปุ่มสีแดงพอดี ว่าแต่ใครโทรมาวะ บอกว่าจะเจอ รับปากไปแล้วแต่พระเอกยังไม่ได้เชคคิวเลย ช่างมัน ไว้โทรมาใหม่แล้วกันนะ วันนี้โจมปวดหัว ไม่รับรู้อะไร
“อะ”
“อะไร”
“เก็บสิ”
“โทรศัพท์ตัวเองก็เก็บเองสิ เอาออกมาให้แล้วก็เก็บเอง”
อะไรวะ ให้เก็บให้แค่นี้ทำมาเป็นเหวี่ยงใส่ เรื่องมากนะปาทิ้งไปเลยก็ได้ ค่อยซื้อใหม่ ช่างแม่ง!!
เคร้ง!!
“เฮ้ยยยยย เออให้มันได้อย่างนี้สิ”
“พังแล้วเหรอ ฮะๆ ไม่เป็นไรนะ ค่อยซื้อใหม่ ว่าแต่เมื่อกี้ใครโทรมาเหรอ”
“ไม่รู้”
ไม่รู้ก็ไม่รู้สิ จะตวาดทำไม อาจจะเป็นคนที่แอบสนใจตัวเองอยู่ก็ได้ อาจจะเป็นพวกบ้าตัณหาที่ชอบโทรมาถามราคา น่ารำคาญ พังไปซะก็ดี
๐ สวัสดีค่ะ ช่วงนี้เราห่างเหินกันเนอะ เมื่อวานซืนจะส่งเนื้อหาให้เซกิลงให้ แต่โมเด็มเน็ตที่บ้านขวัญอ่อนมากค่ะ ฝนตกฟ้าร้องและไฟตกนิดหน่อย ถึงกับตกใจช็อตใส่ซะงั้น เน็ตเข้าไม่ได้อยู่หนึ่งวันและหนึ่งคืน เศร้าใจเป็นที่สุด
๐ ช่วงนี้เล้าล่มบ่อยก็ฝากแจ้งข่าวด้วยนะคะ ว่าเล้าเราคนเพิ่มมากขึ้นทุกวัน อัตราการเข้าในช่วงไพรมไทม์ก็เยอะมาก server เล้าโอเคดีอยู่แล้ว แต่ Hardware บางตัวเสียเพราะต้องรับภาระการทำงานหนัก ช่วงนี้ถ้าเล้าเข้าได้บ้างไม่ได้บ้างให้ใจเย็นๆกันนะคะ ทีมงานกำลังเร่งแก้ปัญหากันอยู่ อะไหล่พร้อมเมื่อไหร่ เล้าก็จะกลับมาให้เราได้อ่านนิยายกันแบบไม่ติดขัดเหมือนเดิมค่ะ ตอนนี้ถ้าเข้าได้ก็อย่ารีบ F5 ระรัวนะจ๊ะ เพราะทีมงานประคับประคองอะไหล่เดิมไปก่อนเพื่อต่อลมหายใจลูกเป็ดติดนิยายทั้งหลายจ๊ะ
๐ ขอบคุณทุกคนเหมือนเดิมนะคะ ยินดีต้อนรับทั้งคนอ่านคนเก่าที่ติดตามกันมาตั้งแต่ครั้งพี่เมฆ พี่ดิน จนมาถึงน้องขลุ่ยและน้องโจม แล้วคนอ่านที่หลงเข้ามาใหม่ทุกคนนะคะ
๐ ฝากเรื่องคำผิดและเนื้อหาขัดแย้งกันด้วยเน้อ ขอบคุณที่ช่วยดูเรื่องนี้ให้นะคะ
๐ พรุ่งนี้ถ้าเล้าไม่ล่ม คงจะได้ลงน้องโจมอีกตอน เพราะคุณคนเดียวไม่ไหวจะหวานแล้ว :laugh:
๐ TRomance
-
555++
เอาแต่ใจจริงๆๆ
ป๋าจะรับมือไหวไหมเนี่ยยยยยยย
ชักสงสารป๋ามาตะหงืดๆและ ฮ๋าๆๆๆๆๆ
โจมเวลาเมาแล้วคนละลุคเลยเนอะ
รอๆๆๆขอให้พรุ้งนี้มาต่อน้าคุณ
-
เหมือนจะรับรู้ระบบความคิดโจมแต่ก็ไม่รู้ เหมือนจะเข้าใจแต่ก็ไม่เข้าใจ
:laugh:
(คนอ่านสติแตกค่ะ ตอนนี้ มาอ่านนิยายแก้เครียด อย่าได้ถือสา)
:กอด1:
-
น้องโจมเมาแล้วรั่วอ่ะ...แต่น่าร้ากกกก :-[
ว่าแต่ใครโทรมาคะคุณน้อง...ทำป๋าหึงไม่รู้ตัว :laugh:
-
เอาอีกๆๆๆๆๆๆๆๆ
:L2: :L2: :L2:
-
ฮะๆๆๆๆ โจมเมาแล้วน่าเอ็นดูจัง น่ารักๆ
ขำตอนที่ถามว่าใครโทรมาอ่ะ 5555
-
one more chapter. :man1:
-
แรงค่ะ
เขวี้ยงมาทางนี้จ้า รับไปใช้ต่อ
ต่อไปอยากเปลี่ยนรุ่นก้อเอามาฝากทางนี้ได้จ้า 5555+
-
กร๊ากกกก..แอบฮาน้องโจมเวอร์ชั่นเมา
คุณป๋าคงหน่ายสุดอะเจอแบบนี้
นี้ถ้าไม่ติดว่าเป็นโจมป๋าคงทิ้งเอาไว้อยู่ที่ผับแน่ๆ
แล้วใครโทรมาละนั่น
ใช่คุณพ่อของนู๋โจมไหม
แถมโทรศัพท์ก็ดันมาแตกกระจายอีก
ไม่รู้เรื่องกันเลยทีนี้ - -"
ปมเรื่องว่าทำไมนู๋โจมถึงต้องทำตัวแบบนี้เริ่มจะแง้มมานิดๆละ
เป็นคนดีแล้วไม่มีใครใส่ใจก็ขอเลวดูสักตั้ง
วิธีคิดแบบนี้ไปจำมาจากไหนคะเนี้ย ><
-
โอ้ย ย
โจมเมาแล้ว ..น่ารักรึเปล่า
5555
แ่ต่ว่าาา
คนที่โทมาคือใครรกันนน
-
อยากรู้ว่าใครโทรมา
-
ช่ายๆ ช่วงนี้บอร์ดล่มจัง
แต่ไม่เป็นไรค่ะ จะรอจนกว่าพี่ๆเค้าจะแก้ได้ เหอๆ เราก็เป็นหนึ่งในลูกเป็ดติดนิยาย
ยิ่งมาเจอโจมตอนเมานี่โอ้ววพระเจ้า
น่ารักซะไม่มี :-[ :-[ :-[
-
น้องโจมเมาแล้วรั่วได้อีก :m20:
ป๋าจะรับมือไหวมั้ยเนี่ย
-
คนนิ่ง ๆ เวลาหลุดเนี่ยะ อุดรูรั่วกันไม่อยู่เลยทีเดียว :jul3:
ว่าแต่...ใครโทรมา???
-
555
-
ให้มันได้อย่างนี้ซิน้องโจม ยิ่งอ่านยิ่งหลงนะสำหรับคนนี้ :impress2:
ปล.ป๋าไม่ไหวก้อบอกนะ :laugh:
-
ตอนโจมเมาน่ารักอ่ะ ดูเหมือนจะพูดมากกว่าเดิมด้วย
^^
:3123: :3123:
-
555555555+ น้องโจมเมาแล้วเหวี่ยง...เหวี่ยงโทรศัพท์ซะพังไปเลย :m20:
แล้วจะรู้ไหมว่าใครโทรมา ????????
ส่วนป๋าก็โมโหหึงไปแล้วมั้ง :m16:
+1 ให้กำลังใจป๋าในการปราบเด็กขี้เมา...ไม่ได้เมาเหล้านะ แค่เตกิล่าเอง :z1:
-
น้องโจมงานเข้าแน่นอน
-
หุหุ แรงมากอะ
นิสัยโจม เหมือนเด้ก ขาดความรัก ไงไม่รู้ :laugh:
มาติดตามอ่านต่อไป
-
เมาแล้วฮาอ่ะ เอาอีกๆ :man1:
-
หนูโจมเมา ทำป๋าอารมณ์เสียเลย
-
โถๆๆ น้องโจมนี่เวลาเมาก็รั่วเหมือนกันนะเนี่ย..
ว่าแต่สายที่โทรมาเนี่ยจะทำให้น้องโจมงานเข้ามั้ยเนี่ย
-
น้องโจมดูเหมือนจะมีปัญหาชีวิตเยอะนะลูก
มามะ มาซบอกป้ามา
-
น้ำเปลี่ยนนิสัย
โจมกินเข้าไปนิสัยเลยเปลี่ยน
แต่โจมอย่างรั่ว..
ท่าทางป๋าจะลำบากพอดูล่ะนะ :laugh:
-
โจมเมาแล้วเด็ด :z2:
-
น้องโจมน่ารักมากค่า
กลับไปโดนป๋าจัดหนักแน่ :z1:
-
น้องโจมผู้คอแข็ง!!
ป๋าก็นะ เอามาแล้วปล่อยน้องทิ้งไว้เนี่ยนะ
มันน่านัก !!!!
แล้วใครโทรมาหาโจม
ป๊าป้ะเนี่ย??? เหอะๆ
-
โจมเมาแล้วเปลี่ยนไปเลย อือ..สมกับเป็นเตกิล่าอร่อยลิ้นแต่เมาง๊ายง่าย
ขอบคุณค่ะรอตอนต่อไป ^^
-
:กอด1:
ใครโทรมาหน้ออออ
:L2:
-
ทำไมนะ โจมเหวี่ยงมากเลย แต่เราก้ชอบอะ
5555
ป๋าไม่ดูแลโจมมม ชิส์
-
:laugh: น้องโจมเมาเพราะใครล่ะอีคุณป๋าเอ๊ยยยยย
พาเค้ามาแล้วยังไม่สนใจ มัวแต่ไปทักทายแฟนคลับอยู่นั่นแหละแกเอ๊ยย :z3:
-
น้องโจมมม :man1:
ป๋า ถนอมน้องหน่อยได้มั้ย :angry2:
-
หนูโจมเมาได้น่ารักที่สุดในสามโลกเลยยยยยยยยย :haun4: :haun4:
ว่าแต่ใครโทรมาวุ่ย กิ๊กเก่าหนูโจมเปล่าเนี้ย โอ้ยไม่ :z3: ป๋าจะมีคู่แข่งหรอ
แต่ว่าก็ดีเหมือนกัน เพราะมันแม่งไม่ถนอมหนูโจม :angry2: :fire:
พรุ่งนี้จะมารอหนูโจมตอนต่อไป ส่งพลังไปให้เน็ตไม่ล่ม เพราะหลงรักหนูโจมเต็ม4หัวใจจจจจ
-
อิหนูโจมเอ้ยยยย
เมาแล้ว ไม่เหลือเลยราคา 555555+
ปล. อ้อนแบบนี้ ป๋ารักตายเลย พรุ่งนี้เจอกันน๊า จุ๊บ ๆ
งงๆ ว่าตกลงโจม ขายหรือไม่ขายเนี่ยย ??
-
โจมน่ารัก
-
เมาแล้วน่ารักแฮะ
-
โจมเมาแล้วน่ารักจริงจัง :-[ :-[
แต่ใครโทรมาหาเอ่ย ชู้รึเปล่า? ฮ่าๆ
รวยไม่แคร์อะไรจริงๆนะโจม ขว้างไอโฟนทิ้งหน้าตาเฉย :z2:
-
เมาแล้วจากหน้ามือเปนหลังมือเลย 555555
แต่ถึงยังไงโจมก้น่าร๊ากกก ก ก ก ก !!!
ปล.เสียดายไอโฟนอ่ะ :sad11:
-
โจมรั่ว :o8:
-
โจมเมาแล้วตลกดี
ว่าแต่ใครโทรมานิ :pig4:
-
โจมตอนเมาก็น่ารักดีอะ :L1: :L1:
-
รั่วได้ใจ จิงๆๆ
:m20: :m20: :m20: :m20:
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
ไงคะป๋า เจอหนูโจมเวอร์ชั่นเมาปลิ้น น่าเอ็นดูมิใช่น้อย :laugh:
-
ลึกๆแล้วน้องโจมเป็นเด็กน่ารักนะนี่ แต่ทำหยิ่งปกปิดไว้มีอดีตขมขื่นอะไรน๊าอยากรู้
-
ป๋า - โจม กลับมาแล้ว :mc4:
น้องโจมเมาปลิ้นเลย อยากรู้จังว่าตอนนี้ป๋าคิดอะไรอยู่
แล้วหลังจากนี่ล่ะจะเป็นยังไง จะโดนป๋าจัดหนักไหมเนี่ย o18
แต่น้องโจมเวลาเมาเนี่ย..........น่ารักมากๆ เลยค่าา :-[
ขอบคุณคุณ TRomance & Seiki นะคะ พรุ่งนี้พบกันใหม่ค่ะ
-
ป๋า - โจม กลับมาแล้ว :mc4:
น้องโจมเมาปลิ้นเลย อยากรู้จังว่าตอนนี้ป๋าคิดอะไรอยู่
แล้วหลังจากนี่ล่ะจะเป็นยังไง จะโดนป๋าจัดหนักไหมเนี่ย o18
แต่น้องโจมเวลาเมาเนี่ย..........น่ารักมากๆ เลยค่าา :-[
ขอบคุณคุณ TRomance & Seiki นะคะ พรุ่งนี้พบกันใหม่ค่ะ
-
โจมเมาแล้วน่ารักกว่าปกติ :laugh:
:กอด1:รอพรุ่งนี้ค่ะ
-
น้องโจมรั่วได้น่ารักจัง
ว่าแต่ใครโทรมากันล่ะ มีนัดเจอด้วย เหอๆ
ลป.น้องเซคะ ช่วยกระทุ้งแม่นางทีด้วยนะคะว่า "เสิร์ฟ" สะกดเยี่ยงนี้ค่ะ และ "อ้วก" ใช้ไม้โทรนะคะ แก้แล้วแก้อีกเดี๋ยวปั๊ด :beat:
-
น้องโจมเวลาเมา น่ารักไม่ไหวแล้ววว >"<
ว่าแต่ใครหว่าที่โทรมาเนี่ย แอบสงกะสัย...
โชคดีอยู่อังกฤษ เวลา prime time ไม่เหมือนคนอื่น เลยไม่ค่อยเจอ server ล่ม 55+
-
โจมทำตัวเหลวไหลประชดใครหนอ :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
ใครโทรมาอ่ะ ที่บ้านรึเปล่า >.<
โจมไม่เคยกินเหล้าด้วย อืมมม ชีวิตช่างลึกลับ
-
โจมเมาแล้วซ่า ส่วนป๋า จะหึง ก็ไม่เชิง แต่คงหวงน่าดู
+ 1 ให้เป็นกำลังใจ
ปล. เป็นกำลังใจให้ ทีมงาน ในการแก้ไขปัญหาของเล้าครับ :กอด1:
-
โจมจ๋า โจมน่ารักสุโค่ยอ่ะ
แต่ว่า...ไม่เคยเมาเหรอ ไหงงั้น
ป๋ามันก็ใจดีเหมือนกันนะ
-
คนที่โทรมานั่นครายยยยย :serius2:
คนที่ทำให้น้องโจมเป็นแบบนี้ป่าวหว่า
สมนำ้หน้าไอ่คุณป๋า พามาแต่ไม่ดูแล ก็ต้องมาตามเก็บแบบนี้แหล่ะ 555+
-
น้องเขาก็มีหัใจนะไอ้ป๋า พาไปทิ้งๆขว้างๆได้ไง :z6:
เห็นมะน้องน้อยใจเลย
เมาแล้วน่ารักดีน้องโจม :กอด1: :กอด1:
-
โจมเมาแล้วน่ารักมากมายเลยอ่ะ ไม่ไหวจะเคลียร์น่ะ
แต่อยากรู้จังว่าใครโทรหาโจม ดูท่าน่าจะรู้จักโจมด้วย
:กอด1: :L2: :pig4:
-
น้องโจมเมาแล้วน่ารักกกกกกกก
55555555
ชอบจัง
ปล.คนที่โทรมาต้องมีบทในเรื่องแน่เลยยย
-
สงสารโจมจัง คงมีปมอะไรอยู่เนอะ อย่าประชดตัวเองเลย
-
+1 ให้ค่ะ
ตอนหนูโจมรั่วๆ แบบนี้น่ารักดีเนอะ
-
นู๋โจม เมาแล้วรั่วได้ใจเลยอ่ะ...
น่ารักดี มีแต่คนชอบ รวมไปถึงป๋าด้วย :laugh:
กำลังสงสัยว่าโจมก็มีทุกอย่างพร้อมทำไมถึงทำตัวแบบว่าเหมือนง่าย
ทั้งๆ ที่จริงๆ แล้วตรงกันข้ามไปซะทุกอย่าง เหมือนสร้างภาพ
เพื่อปิดบังตัวตนที่แท้จริง แต่หาเหตุผลยังไม่ได้ว่าเพราะอะไร (อยากรู้ๆ)
ใครโทรมาหาโจมกันนะ คนๆ นี้จะเป็นตัวแปรให้คุณป๋ารู้ใจตัวเองเร็วขึ้นรึป่าว
อยากจะให้เป็นแบบนั้นเลย o18
:pig4: รอตอนต่อไปฮับ ^^
-
เมาแล้วน่ารักดี อิอิ
รอป๋าโจมตอนต่อไป ^^
-
คนที่โทรหานี่เป็นคนสำคัญของโจมอ๊ะป่าวหว่า
แต่ว่าเมาแล้วน่าจับกดจริงๆเลยนะน้องโจม :z1:
-
ได้อ่านความรู้สึกของโจมบ้างแล้ว
มีอะไรซ๋อนอยู่เยอะเหมือนกันนะเนี่ย
น่าติดตามมากจ้า
-
โจมเมาแล้วน่ารัก :กอด1:
-
สงสัย ใครโทรหาน้องโจมละนั้น
-
น้องโจมน่ารักที่สุด o13
-
น้องโจมรั่วโคตรหว่ะ ฮ่า ฮ่า
ตื่นมาป๋าจะจัดหนักป่ะเนี่ย
-
น้องโจมน่ารัก
สายปริศนานั่นใครกัน
-
ใครโทรมาหาโจมอ่ะ ต้องเป็นคนสำคัญแน่ๆเลย (รึป่าว) แต่ทำไมป๋าทำแบบนี้อ่ะ
เอาโจมมาแล้วปล่อยทิ้งขว้าง เดี๋ยวปั๊ดก็โดน มคปด. หรอก
ช่วงนี้เล้าเข้ายากจริงๆอ่ะ เมื่อวานบ่ายก็เข้าไม่ได้เลย เน็ตที่ห้องก็เหมือนกัน
ไฟกระตุกนิดเดี๋ยวทำเป็นขวัญอ่อน กู่ไม่กลับจริงๆ เฮ้อออ
ขอบคุณผู้เขียน ผู้โพส ฮ่าๆๆ
-
น้องโจม(ความ)แรงอย่าตกนะค่ะลูก ...
ป๋า กล้าๆ หน่อย ความรู้สึกตัวเองนะ กล้าๆ กับมันหน่อย
-
ก้อนะเอามาด้วยแต่เล่นทิ้งกันเลยแบบนี้แล้วจะไม่ให่น้องโจมน้อยใจได้ไงกัน
แต่ก้อจริงนะ เวลาน้องโจมเมานี่ทั้งน่ารักแล้วก้อฮา แอบเหวี่ยงนิดๆๆด้วยนะ
แล้วใครกันที่โทรเข้ามา โทรศัพท์เดี้ยงไปแล้วแถมเมาอีกตะหากแล้วจะรุ้ไม๊เนี่ย
-
ตั้งใจจะเอานิ้วชี้เข้าหาตัวเองนะ แต่ไม่รู้ใครยึดข้อมือเอาไว้ซะก่อน ไม่เป็นไรตามสบายเลยนะทุกคน โจมเป็นผู้ชายสาธารณะใครจะจับก็ได้แต่ต้องจ่ายตังค์นะ
---โจมมีปมอะไรน้อ ทำไมดูถูกตัวเองจัง
ไอ้คนนิสัยไม่ดี ตะโกนกลบเสียงเพลงหมดเลย แถมชอบออกคำสั่งอีก เหมือนไอ้บ้าที่อยากจูบก็สั่งให้จูบ อยากมีอะไรด้วยก็เรียกให้มานั่งตักคนนั้นเล้ยยย
เอ๋!! นั่นอะไรน่ะ แผ่นสี่เหลี่ยมๆที่สะบัดๆอยู่ตรงหน้าไอ้คนนั้นใช่บัตรเครดิตหรือเปล่า แน่ะ บัตรเครดิตไม่จำกัดวงเงินซะด้วย รวยเหมือนกันนะเนี่ย เราก็มีเหมือนกันโว้ย แต่เหมือนครั้งล่าสุดที่รูดไปจะถูกระงับใช้ชั่วคราวไปแล้ว ไม่งั้นทั้งหมดนี่โจมจ่ายให้ก็ได้ ใจป๋าไม่แพ้ไอ้บ้านั่นเหมือนกันนะโว้ย
---มีบุรุษปริศณาโผล่มารึเปล่าน๊า แต่พอมีคนโทรเข้ามานี่ชัวร์ๆเลย
เตกีล่า5ช็อต สำหรับคนไม่เคยกินนี่หัวทิ่มชัวร์
เราเคยกินว็อดก้า5ช็อดนี่ เมาหัวทิ่มเลย แบบสติติดๆดับๆเป็นหลอดไฟเก่าๆเลย ดีว่าอยู่กับคนไว้ใจได้ ไม่งั้น ไม่อยากจะคิด
-
สาธุ ขอให้เล้าไม่ล่มนะคะ เพราะอยากอ่านโจมอีกตอนต่อแล้ว
โอ้ยยย โจมเมาแล้ว ตลกมากกกก ชอบบบบบบบ
ท่าทางป๋าจะปวดหัวใช่ย่อยนะคะเนี่ย อิอิ
-
น้องโจมกิ๊กโทรมาหรอออออออ o18 o18 o18
ป๋าหงุดหงิดงุ่นง่านมากๆ ฮ่าๆๆๆๆๆๆ :laugh: :laugh: :laugh:
-
น้องโจมเมาบ่อย ๆ ก็ดีนะ น่ารัก และรั่วไปพร้อม ๆ กัน
ระวังป๋าจะจัดหนักนะคะ :z1:
-
มาตามอ่านค่ะ
แบบว่า นายเอกเราด็มีปมเหมือนกันสินะคะ
ป๋าพูดจาให้เด็กน้อยใจ แถมเด็กยังดื่มทั้งที่ไม่เคย
ใครโทรมาคะนั่น
รอตอนต่อไปค่ะ^^
-
โจม น่ารักอ่ะ :o8:
-
อยากเป็นเด็กป๋าจังอิจฉาน้องโจมอ่ะ
-
เสียงเพื่อนไอ้ขี้เก๊กที่ดูจะเป็นผู้เป็นคนมากที่สุดในบรรดาเพื่อนของพ่อเทพบุตร
ใครอ่ะ??? มันมีด้วยหรอ :m20:
-
โจมเมาแล้วเลอะหรอเนี้ย แต่น่ารัก
-
ท่าทางน้องโจมจะโดนจัดหนักนะเนี่ย
-
น้องโจม...หนู...เป็นพวกไม่ชอบพูด อันนี้เข้าใจ
แต่ทำไมคิดในใจมันถึงรั่วหล่ะ
ยิ่งเมายิ่งรั่วนะ 55555555
หลงรักน้องโจมตอนเมา
ว่าแต่ใครโทรมาอ่ะนั่น ดูไม่น่าใช่พ่อแม่เลยนะ
-
:jul3:
กร๊ากกกกกกกกกก
โถๆๆ น้องโจมของเจ๊
พ่อเทพบุตรหน้าหวาน
ทำไมเวลาเมาแล้วรั่วเยี่ยงนี้จ้ะ??
แต่เวลาเมาแล้วก็น่ารักอย่างที่ใครๆบอกจริงๆด้วย
ระวังนะหนูพอสร่างเมาเมื่อไหร่โดนป๋าจัดหนักไม่รู้ด้วยน้า
:z1:
อยากอ่านต่อแล้วอ้า
:beat:หน้าตัวเองที่ใจร้อน
-
โจมเมาหน้ารักดี แต่ดู ๆ ไปโจมเหมือนจะประชดชีวิตนะเนี่ย
:pig4: คะ
-
โจม เหมือนเด็กมีปํญหานะ
-
=w= หวังว่าคงไม่ใช่พ่อรึแม่นะ ที่โทรมาอ่ะ เหอๆๆ โจมเมานี้ออกแนวรั่วนิดๆ นะ อ่านตอนนี้แล้วรู้เลยว่าโจมเป็นเด็กมีปัญหา~~~!!
-
:serius2:มานิดเดียวเองงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
รอรักกันนนน หวานนนนนนนน
น้องโจมน่ารักกกกกกกกกกกกกก o13
-
ชอบน้องโจมเวอร์ชั่นนี้อ่ะ เมาแล้วรั่ว น่ารักดี
รอตอนต่อไปค่าาา :กอด1:
-
ไม่ชอบคนเมา
ไร้สติ
ไม่ว่าจะกรณีใดก็ตาม
แต่
จังหวะนี้
สงสัยจังว่าใครโทรมา
:really2:
-
น้องโจม เมาแล้วรั่วนะคะ
เดี๋ยวโดนป๋าจัดหนัก :haun5:
-
น้องโจม เป็นบุคคลสาธารณะ น่ารัก แต่ไม่มีใครรัก
น่า ฉงฉาน เนอะ....
ป๋า กลับไปจัดให้หนักๆ หน่อยก็แล้วกันเน้อออออออออออออออ
-
น้องโจมเมาแล้วรั่ว...น่ารักดีนะ...ชอบอ่ะ
แสดงว่าเคยรักใครมากกกก....แล้วอกหักละซิ...
ใช่คนที่โทรมาหาไหมหนอ.....ว่าแต่ ป๋าอ่ะออกอาการหึงน้า
รู้ตัวรึเปล่า....ตะเอง หุ หุ o3
:L1: น้องทั้งสอง :pig4: & :pig4:
กด + ให้ความน่ารักของน้องโจม
-
เมาแล้วคุยคนเดียวเข้าใจคนเดียววุ้ย แล้วแบบนี้จะจำความได้ไหมเนี่ยตอนสร่างเมา
-
ป๋า เหวี่ยงแล้ว
หึงโจมแล้วหรือ :z1:
:กอด1:
-
โจมเมาแล้วน่ารักอะ เมาตลอดเลยได้ปะคะ
-
กรี๊ด น้องโจมคาแรคเตอร์นี้มันโด๊นนนนนน o13
-
โจมเมาแล้วน่ารักนะเนี่ย
พอสร่างแล้วจะเป็นไงบ้างเนี่ย
โดนป๋าเล่นงานแน่ๆ
-
โจมน้อยของป๋า :laugh:
-
ใครโทรมาหนอ
-
เด็กป๋าเมาแล้วรั่ว 555
-
น้องโจม รั่วอ่ะ
หนูตีหน้าได้นิ่งมาก
ข้างนอกน้ำแข็งใส ข้างในชะชะช่า จริงๆ 555+
-
โห ป๋าคงแอบหนักใจอ่ะ 55
อะไรจะขนาดนั้นน
-
น้องโจมโดนป๋าทำโทษแน่ๆๆ
+1 นะคะ
-
สองคนนี้ ต่างคนต่างก็มี "ปม" ของตัวเองเนอะ
-
:z3: :-[ โจมเมาแล้วรั่วอ่า :m20:
จิงๆแล้วโจมเปงคนไร้เดียงสาใช่ปะเนี่ย ดูแบ๊วๆ ไม่เคยกินเหล้าด้วยอะ น่ารัก น่าค้นหาอะ :o8:
-
น้องโจมเมาแล้วรั่วนะเนี่ยยย
-
โจมมีมุมโหดๆ ด้วย :-[ :-[ :-[
-
โจม... รั่ววะ..
-
เสร็จแน่ - - o13
-
"เพราะไม่เคยกินเหล้าและไม่เคยเมา" o13
อร๊ายยยย..... :-[
โจมน่ารักมากอ่ะ...
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
โจมรั่วได้ใจจริงๆ
-
อยากรู้พื้นเพทางบ้านของโจมจังเลย
-
น้องโจมเมาแล้วน่าร้ากกกกกกกกกกกกก
“พูดถูก โจมน่ารัก ฮะๆใครๆก็พูดแบบนี้แหละ น่ารัก แต่ไม่มีใครรัก พวกนั้นโง่เนอะ”...
แต่ป้ารักหนูนะจ้ะโจม
แอร้ยยยยยยยย
-
เข้ามารอน้องโจมตอนสร่างเมา
-
น้องโจมมีปมอะไรเจ็บๆอยู่ในใจหนอ
แล้วป๋าจะเข้าใจโจม จะช่วยโจมคลายปมเจ็บนี้ได้ไหม
-
โจมเมาน่ารัก!!!
น้องเหมื่อนมีเรื่องราวมากมายในใจ....เห้อ...ป๋าจะช่วยเคลียร์ความรู้สึกร้ายๆ ออกไปใช่ไหมจ๊ะ???
รออ่านตอนหน้าจ้า...
-
ชอบโจมอ่ะ
-
ใครหนอ โทรมาหาโจม
แต่โจมนี่น่ารักนะเนี่ยย เมาละยิ่งน่ารัก
ฮ่าฮ่า ตลกดีด้วยค่ะ ^^
รออ่านตอนต่อไปนะคะ
-
ใครโทรมาเนี่ยยยย โทรศัพท์ก็พังซะแระ
-
เมื่อไหร่จะถึงห้องสักทีอ่าาา :z1:
-
ป๋า!!!ได้ยินไหม โจมบอกว่า "น่ารักแต่ไม่มีใครรัก" ป๋า จัดไปเลย
โจมยังไม่รู้ตัวหรอก ว่ามีคนแอบรัก แอบหวง แอบห่วงอยู่
อ๊ะๆๆ ป๋าก้อยังไม่รู้ตัวเหมือนกันใช่ไหม (http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/anigif-03.gif)
-
คนที่โทรมานี่ 'ป๋า'ตัวจริงหรือเปล่าคะ? อิๆ
-
ใครโทรมาเนี๊ยะ
ปล.น่าจะให้โจมเมาตลอดเวลานะ น่ารักดี :-[
-
โจมเมาแล้วฮาดี 555+
เหมือนเด็กเลย เอิ๊กๆๆๆ
ป๋าคงหนักใจกะโจมอะแบบนี้ แต่โจมน่ารักจริงๆนะป๋า
-
เมาแล้วพล่าม แถมรั่วดีแฮะ 55
น่ารักกว่าตอนหยิ่งๆอีก แบบนี้สิ พ่อทุกสถาบันจริงๆ
-
น้องโจมนี่บ้านมีปัญหาของแท้เลย
แต่เมาแล้วรั่วน่ารักดี 555+
และถ้าคุณป๋าสนใจน้องโจมมากกว่านี้
น้องก็คงไม่ต้องมาเมาหรอกเนาะ
-
มาต่อมั้ยอ่ะ เวปล่มทีจะขาดใจ อยากอ่านนุ้งโจม
-
น้องโจมเมาแล้ว รั่ววววมากกก
ฮ่ามาก
-
ทำไมอ่านแล้วรู้สึกว่าโจมน่าสงการจัง ดูเป็นคนมีปมอันเบ่อเร่มในใจ
อ่านแล้วเลยรู้สึกแบบขำปนเศร้า ขำที่น้องโจมรั๊วรั่ว และก็เศร้าที่โจมเหมือนจะไม่มีใครรักเลยสักคนอ่ะ
อ่ะ แต่ดูเหมือนจะมีคนรักแล้วนี่เนอะ :L1:
-
รอออออออออออออออออออออ :z2:
-
มารอเด็กป๋าต่อไป
ปล.เดี๋ยวนี้เข้าบอร์ดได้ยากมากกใครเป็ฯมั่งเนี่ย
-
โจมเมา เอิ๊กๆๆๆๆ
มหาได้ประคองด้วย จะแอบเคลิ้มมั้ย ก๊ากกกกกกกกก
-
เมื่อไหร่น้องโจมจะมาค่ะ
คิดถึงจะแย่แล้ว
-
โจมน่ารักกกกกกก :-[ :-[
-
รอน้องโจมเหมือนกัน
อยากจะเป็น ป๋า ฮ่า ๆ
:z1:
-
มารอน้องโจม
-
โจมเมาแล้วรั่วอ่ะ
น่าร้ากกกกกก
-
ป๋ายังไม่มาเหรออออ :serius2:
-
เมื่อไหร่คุณจะมาต่อ่าเนี่ยยยยยยยย
น้องโจม จะเป็นไงบ้างป่านนี้ 55++
-
มารอโจม
อันเป็นที่รัก :man1:
(ของแม่ยก) :laugh:
-
:call: :call:
:กอด1:
-
:z13: จิ้มเด็หป๋า
-
คิดถึงเด็กป๋า :กอด1:
-
อืม..โจมเมาแล้วแสดงอารมณืความรู้สึกมากกว่าปกตินี่ น่ารักนะ
เรื่องนี้น่าติดตามอีกเรื่อง จะรอวันพรุ่งนี้ค่ะ อิอิ
-
เริ่มมีตัวละครที่เกี่ยวกับโจมมากขึ้นแล้ว
จะเป็นคนที่บ้านหรือคนอื่นล่ะหนอ
-
:call:
-
โจมน่ารักจัง
สรุปใครโทรมาเนี่ย? พ่อป่าว?
-
ทำไมหัวเปนตอนที่ 6
O_O
VV
V
VV
V
V
มาแล้วยัง
55555
จิ้มบน
-
ตอนที่ 6 'เด็กป๋า'
เตียงกว้าง เบาะนุ่ม ผ้านวมหนาและอุณหภูมิกำลังดี บรรยากาศโดยรวมเหมาะกับการพักผ่อนเป็นที่สุด แต่ทำอย่างนั้นไม่ได้ ต่อให้ร่างกายโหยหาที่นอนขนาดไหนก็ทำอย่างที่ใจต้องการไม่ได้
ได้แต่นั่งตาค้างพิงหัวเตียงมองใครบางคนนอนยั่วอารมณ์อยู่ข้างๆ
ยั่วทั้งอารมณ์ดิบเถื่อนภายในร่างกายและยั่วให้โมโหนั่นแหละ
เคยคิดว่าตัวเองเป็นผู้ชายธรรมดาทั่วๆไปตามท้องถนน ไม่ได้ตัวเล็กแต่ก็ไม่ได้สูงใหญ่หุ่นนักกีฬาอะไรมากมายนัก ไม่เคยรู้สึกว่าสิ่งที่ดึงดูดให้ใครๆเดินเข้ามาหาเป็นเพราะหุ่นและรูปร่างหน้าตาเลยสักครั้ง ที่ผ่านมาเข้าใจว่าตัวเองใช้เงินเป็นใบเบิกทางซื้อความสุขชั่วครั้งชั่วคราวมาตลอด
แต่วันนี้ คนที่นอนหลับสบายอยู่ข้างๆทำให้ความรู้สึกเหล่านั้นเปลี่ยนไปบ้าง
นิดหน่อย!!!
ชุดนอนแขนยาวสำหรับผู้ชายที่ใส่พอดีตัวมาตลอด แต่พอมันมาอยู่บนตัวโจมแล้วกลับดูใหญ่จนน่าแปลกใจ แขนเสื้อล้ำแขนคนใส่ออกมากว่าครึ่ง เสื้อนอนตัวโคร่งหลวมโพลกเสียจนเผยให้เห็นอะไรต่ออะไรเพียงแค่กระดุมเม็ดบนหลุดออกจากรังดุมแค่เม็ดเดียว เพราะเจ้าตัวนอนดิ้นพลิกตัวไปมาหาท่าที่สบายเท่านั้น
ยั่วคนอื่นให้ปั่นป่วนทั้งๆที่ตัวเองหลับสบายแบบนี้มันใช่ได้ซะที่ไหน
ยังไม่เคยมีใครได้รับอภิสิทธิ์ของการเป็นเด็กในอาณานิคมของป๋าได้เท่าโจมมาก่อน ยังไม่เคยมีเด็กป๋าคนไหนกล้าทำตัวเป็นภาระให้ต้องหัวเสียแบบนี้
แล้วโจมกล้าดียังไง?
กล้าดียังไงมาทำให้ต้องนั่งตาค้างไม่ได้หลับไม่ได้นอนเพราะต้องดูแลคนเมาอยู่อย่างนี้
กว่าจะลากคนเมาที่มีแต่ร่างกับสติริบหรี่ขึ้นมาถึงห้องได้นั้นเหนื่อยแทบตาย ก่อนจะมารับรู้ว่าโจมเมานั้น ตัวเองก็ถูกชนแก้วมาด้วยเหล้าไม่น้อยกว่าสองชนิดจนกรึ่มได้ที่แล้วเหมือนกัน เจอโจมเข้าไปสร่างยิ่งกว่าเอาน้ำแข็งสาดหน้าซะอีก
ต่อให้คออ่อนแค่ไหนแต่ไซด์ไลน์เกรดเอต้องกินเหล้าเป็น ต้องรู้ว่าถ้าตัวเองไม่ได้คอระดับท่อประปานครหลวงแล้วจะต้องกินยังไงให้ประคองสติอยู่ได้ ที่ยกวางไม่ยั้งม้วนเดียวจอดแบบที่โจมทำนั้น มันพวกอ่อนประสบการณ์ชัดๆ จากที่ลงอ่างมาโชกโชนยังไม่เคยเจอเด็กขายคนไหนเมาในหน้าที่เลยสักที มีแต่โจมนี่แหละที่ทำให้เห็นเป็นคนแรก
“อื้อ”
มือปัดป่ายอากาศปัดป้องไม่ทิ้งคอนเซ็ปคุณชายเอาแต่ใจ พอเริ่มจะมีแรงก็เหวี่ยงได้แม้กระะทั่งตอนหลับสนิทนะคนเรา ก็แค่่นั่งมองนานๆความต้องการมันเริ่มมีมากกว่านั่งมองเฉยๆ ยอดอกสีอ่อนที่โผล่พ้นชุดนอนปะทะกับอากาศเย็นๆ แข็งเป็นไตยั่วยวนจิตใจฝ่ายต่ำจนต้องรีบติดกระดุมให้มือไม้สั่น ทั้งๆที่คิดว่าเบามือที่สุดแล้วแต่ก็ยังขัดใจคนนอนหลับอยู่ดี
“พอทีตอนนี้ล่ะเก่ง ทีเมื่อคืนล่ะยึดชักโครกเป็นเพื่อนตาย”
ทั้งๆที่ควรจะโกรธ ทั้งๆที่น่าจะกระชากคนนอนหลับขึ้นมาต่อยหน้าให้สมกับที่ทำให้คนอย่างป๋าต้องเดือดร้อน แต่ความจริงกลับตรงกันข้าม นอกจากหดมือหนีอีกมือที่ยื่นออกมาต่อต้านแล้ว ยังใจดีช่วยสางผมที่หล่นลงมาปรกหน้าให้อีกอย่าง
มึงเป็นคนใจดีตั้งแต่เมื่อไหร่วะป๋า ไหนใครๆว่ามึงมันไม่มีหัวใจไง
ไม่มีหัวใจแต่ไม่ได้หมายความว่าจะเป็นคนไร้มนุษยธรรมนี่หว่า!!
แค่ผู้ชายคนเดียวที่ไม่เหมือนใครอย่างที่เคยเจอมา ทำให้มึงต้องถกเถียงกับตัวเองในใจได้ขนาดนี้เลยเหรอป๋า?
แล้วใครใช้ให้โจมเมาตอนที่อยู่ด้วยกันล่ะ ใครใช้ให้ทำตัวน่าเป็นห่วงต่อหน้าต่อตา ใครใช้ให้ทำท่าน่าสงสาร คนที่เมาแล้วพรรณามันน่าสงสารนี่หว่า มันแค่รู้สึกเหมือนกำลังส่องกระจกแล้วมองเห็นตัวเองอยู่ในนั้น คนที่มีบางสิ่งบางอย่างที่ติดค้างอยู่ในใจเหมือนกันย่อมเข้าใจกันดี มันจะต่างกันก็แค่ปัญหาของใครก็ของมันเท่านั้นแหละ..........มั้ง
ถ้าเป็นคนอื่นที่เมาแล้วโวยวายและไม่ให้ความร่วมมือกับคนดูแลมาตลอดทางอย่างโจม จะยอมนั่งคาค้างมองดูเค้าหลับแล้วอมยิ้มอยู่แบบนี้มั้ย ถ้ามีใครมาเป็นภาระให้ดูแลตั้งแต่ก้าวแรกที่เข้ามาในอาณาจักรส่วนตัวที่หวงแหนนักหนาจะใจเย็นอยู่อย่างนี้หรือเปล่า
คำตอบคือ อย่า แม้แต่จะคิด
อย่าทดสอบความสำคัญของตัวเองกับคนอย่างป๋าเด็ดขาด ถ้ายังอยากสบายและบอกใครต่อใครว่าเป็นเด็กป๋า อย่าสร้างเงื่อนไขใดๆที่ทำให้ต้องรำคาญ เพราะคนอย่างป๋าไม่เคยยอมให้ใคร และทิ้งได้ง่ายๆเหมือนตอนที่ได้มานั่นแหละ
ไม่รู้หรอกว่าตอนที่กำลังใช้ความคิดแทนสายตาสำรวจคนที่นอนอยู่ข้างๆนั้นตัวเองเผลอหลับตาปิดกั้นการมองเห็นไปตั้งแต่เมื่อไหร่ รู้แต่ลืมตาขึ้นมาอีกทีก็เห็นคนที่เพิ่งหลับไปได้ไม่กี่ชั่วโมงลุกขึ้นมานั่งทุบตามเนื้อตัวขับไล่อาการเมื่อยล้า ไม่สนใจเลยว่ามีใครอีกคนนั่งพิงหัวเตียงหลังขดหลังแข็งเพราะตัวเองอยู่
มันคุ้มกับที่ลูบหลังให้ตอนอ้วกกับล้างเนื้อล้างตัวเปลี่ยนเสื้อผ้าให้มั้ยเนี่ย
เหนื่อยและอดหลับอดนอนฟรีจริงๆ ถ้ารู้แบบนี้ปล่อยให้ยึดชักโครกเป็นเพื่อนตายต่อไปก็ดี
“มองอะไร”
เป็นโจมคนเดิมแบบนี้ สร่างแล้วแน่ๆ
“มองว่าตื่นจริงหรือละเมอ เป็นไงหลับสบายมั้ย”
“ก็ดีกว่าคืนที่ไม่ค่อยได้นอนอะ”
เน้นความหมายทั้งในคำพูดและแววตาที่ส่งมาเลยนะ ไม่รู้เพราะโจมดูลึกลับน่าค้นหาหรือเปล่าที่ทำให้เค้าน่าสนใจกว่าใครๆ หรืออาจจะเป็นเพราะโจมยังเป็นตัวของตัวเองตลอดเวลาไม่แสดงทีท่าเหมือนคนอื่นที่พร้อมจะเป็นของตาย เหมือนโจมจะไม่แยแสถ้าวันหนึ่งจะต้องกลายเป็นแค่อดีตเด็กป๋า
แล้วป๋าล่ะรู้สึกยังไง?
โจมเป็นคนแรกที่มีคุณสมบัติเด็กป๋าอย่างที่อยากได้ ไม่เรียกร้อง ไม่ต้องการ ไม่สร้างเงื่อนไขและไม่พยายามแสดงตัวเป็นเจ้าเข้าเจ้าของ ทำตัวเป็นคู่นอนที่ดี ตามหาคนที่คอยบำบัดแต่ความใคร่แบบไม่ต้องการผูกพันใดๆมาตลอด ตอบแทนกันและกันจนถึงวันที่อิ่มตัวแล้วต่างคนก็ต่างไป ต่างคนต่างเดินตามทางของตัวเอง
โจมเป็นคู่นอนที่ใช่ แต่ไม่รู้สึกดีใจเลย ความรู้สึกกลับตรงกันข้าม หลุมอากาศมากมายตีกันอยู่ในอกจนวูปโหวงไปหมด ทำไมต้องรู้สึกแย่ รู้สึกหงุดหงิดเมื่อคิดว่าอีกฝ่ายไม่ใส่ใจ ในเมื่อเคยประกาศปาวๆด้วยตัวเองว่าไม่ต้องการแท้ๆ แต่พอได้อย่างที่ต้องการกลับกลายเป็นตัวเองที่รู้สึกแย่
ความเอาแต่ใจของคนเรามันไม่สิ้นสุดจริงๆ
“นี่”
สะดุ้งสุดตัวจนลืมเก๊กไปเลย คนที่ทิ้งท้ายคล้ายๆจะหลอกด่ากรายๆลุกจากที่นอนแล้วหายไปในห้องน้ำ อยู่ๆก็ส่งเสียงออกมาไม่ให้เวลาได้ตั้งตัวกันเลย
“มีอะไร”
ก็รู้ว่ากระชากฟอร์มกลับมาแบบไม่ค่อยเนียนเท่าไหร่ แต่ก็ไม่ปล่อยให้เลยตามเลยแน่ โดยเฉพาะคนที่ตามทันแทบทุกเกมส์อย่างเดือนเศรษศาสตร์คนนี้
“อาบน้ำด้วยกันมั้ย”
“หา”
ไม่ใช่ว่าไม่ได้ยินนะว่าโจมถามอะไร แต่ไมแน่ใจว่าโจมสติกลับมาแล้วจริงหรือเปล่า หรือว่าเมาภาคสองอะไรประมาณนี้
“อาบน้ำด้วยกันเลยหรือเปล่าจะได้ไม่เสียเวลา”
อยากจะขยี้ตาแรงๆเหมือนกันนะ แต่คนที่ยังไม่ได้หลับเลยสักงีบนอกจากพักสายตาไม่กี่นาทีจะมีขี้ตาได้ยังไง
“แน่ใจนะว่าสร่างเมาแล้ว”
“สร่างแล้ว เฮ้ย ไม่ได้เมาสักหน่อย”
นั่นสินะ เด็กขายกร้านโลกขนาดนี้จะเมาได้ยังไง คนที่นั่งเอามือกอดฐานชักโครกแล้วเอาคอพาดไว้กับขอบโถน่ะ มันสตั๊นแมนชัดๆมันก็แค่ตัวแสดงแทน จะเป็นโจมผู้เย่อหยิ่งแห่งเศรษฐศาสตร์ได้ไง
“ทำไมทำหน้าแบบนั้น”
แล้วหน้าแบบนั้นที่คุณชายเค้าว่ามันแบบไหนกันละวะ
“แบบไหน”
“เหมือนคนที่ไม่เคยอะ เหมือนพวกเพิ่งได้ขึ้นครู ไม่เคยอาบน้ำกับใครหรือไง”
“เคยสิ”
ไม่อยากจะบอกว่าแค่อาบน้ำด้วยกันน่ะยังน้อยไป ยังไม่เคยมีใครที่เข้าห้องน้ำพร้อมป๋าแล้วกลับออกมาแค่อาบน้ำด้วยกันเลยสักครั้ง แต่ถ้าพูดไปโจมก็คงไม่ตกใจหรอกมั้ง คงชินแล้วถึงได้กล้าออกปากเชิญชวนขนาดนี้
อาจจะเป็นบริการหลังสร้างเรื่องวุ่นวาย เรียกง่ายๆว่าตบหัวแล้วลูบหลังนั่นแหละ...มั้ง!!
“นี่”
คนชวนแสดงสีหน้า ‘ตกใจ’ เมื่อเห็นผมถอดชุดนอนออกต่อหน้าต่อตา มันจะน่าแปลกใจตรงไหน ในเมื่อจะอาบน้ำ ถอดเสื้อผ้าเป็นเรื่องปกติธรรมดามาก โดยเฉพาะต่อหน้าคนที่เห็นกันมาถึงไหนต่อไหนด้วยแล้ว ยิ่งไม่น่าตกใจเลยสักนิด
“ทำไม มีอะไรอีก”
เหมือนอีกฝ่ายจะปรับตัวได้ทัน ไม่มีร่องรอยตกใจในหน่วยตาแล้ว แต่รอยเห่อแดงบนใบหน้า เท่าเดิม!
“บอกไว้ก่อนนะ ว่าอาบน้ำอย่างเดียว”
ไม่ใช่แค่กำชับนะ แต่ชี้หน้าสั่งเลยต่างหาก
“ทำไมต้องมีเงื่อนไข ในเมื่อตัวเองเป็นคนเสนอเอง”
“เสนอว่าอาบน้ำพร้อมกันน่ะใช่ แต่ความหมายตรงตัวตามนั้น”
“แล้วยังไง”
“แล้วยังไงล่ะ อาบน้ำก็คืออาบน้ำห้ามทำอย่างอื่น มันสายมากแล้วเข้าใจมั้ย”
“มันบ่ายแล้วต่างหาก”
“นั่นแหละ ถึงได้บอกว่าอาบน้ำอย่างเดียว”
“แล้วจะรีบไปไหน”
“ไปซื้อโทรศัพท์ใหม่สิ อันเก่ามันไปเป็นชนวนระเบิดอยู่ชายแดนใต้แล้วมั้งป่านนี้”
“ก็เป็นคนเขวี้ยงมันเองกับมือ”
“ก็รู้แล้วเลยได้รีบไปซื้อนี่ไงล่ะ ไม่งั้นจะเรียกให้มาอาบด้วยกันเหรอ”
“ทำไม มีอะไรสำคัญต้องรีบร้อนขนาดนั้น รีบขนาดที่รอให้อีกคนอาบน้ำทีหลังไม่ได้”
มีแต่เสียงน้ำจากก๊อกอ่างล้างหน้าเท่านั้นที่ไหล ส่วนโจมเงียบไปสักพักหนึ่งแล้ว เค้าจงใจจะไม่ตอบคำถามนี้ เงียบไปแล้วสูดลมหายใจเข้าปอดก้มหน้าก้มตาล้างหน้าแปรงฟัน ไม่สนใจว่าจะมีใครยืนมองอยู่ด้วยความรู้สึกไหน
เพราะตั้งใจที่จะไม่่สนใจ เลยต้องเป็นฝ่ายดึงความสนใจมาจากโจมเสียเอง
ถึงจะเป็นคนที่เดินเข้าไปหาก่อน ถึงจะยอมให้มากกว่าใครๆที่ผ่านมา แต่ไม่ได้หมายความว่าจะต้องเป็นคนที่เหนือกว่า ถึงจะใจดีด้วยไม่ได้หมายความว่าคนอย่างป๋าใจร้ายไม่ได้
แขนเล็กจับแค่มือเดียวก็รอบ ออกแรงดึงนิดหน่อยก็พลิกตัวมาปะทะอกกว้าง แว่บเดียวที่ส่งสายตาให้รู้ว่าตกใจที่ถูกกระชาก ก่อนจะไม่มีอะไรให้อ่านได้จากดวงตาเหมือนเดิม ใบหน้าเชิดรั้น ลำคอตั้งตรง ตัวเกร็งต่อต้านแต่ไม่ได้ต่อสู้ เค้าไม่ถอยแต่ท่าทีบอกให้รู้ว่าไม่ยอมและไม่พอใจ
“คิดว่ากำลังพูดอยู่กับใคร”
ไม่มีคำตอบจากปากนอกจากแววตาถือดีที่ส่งมาเป็นคำตอบ
“โจม”
===============================
ตอนใหม่ต้อนรับการที่เล้าหายป่วย :mc4: :mc4:
แต่!!!!
ค้าง กันใช่มั้ย!!!
มีใครจะฝากตบคนแต่งบ้าง ลงชื่อเลย :angry2:
เหมือนจะมีต่อหรือเปล่า ไม่รู้คนแต่งมันเหมือนกัน เอร้ยยยยย :serius2: :serius2: :beat: :beat:
-
จิ้มล่าง
**********************
555555555555555
อยากให้รักกัน..
แต่ค้าง..จิงๆ..นั่นแหละ
-
คนนี้นี่เองที่ปาดเซ :z3:
-
:กอด1: :กอด1:
เค้าเปล่าน้า เค้าไม่รู้
:monkeysad: :monkeysad:
+1 แทนคำขอโทษ..
-
ค้าง!!! :m16:
-
ลงชื่อด้วยคน
ค้างจ้ะ
-
:o8:
แอบหลงรักแล้วล่ะซิป๋า
อิอิ
โจมน่ารักอ่ะ
ช๊อบๆๆๆ
-
งะซะงั้นๆๆ
ให้เค้ารอซะนานพอมาต่อแล้วก็ทำฬห้ค้าง
:m31: :m31: :m31:
-
ค้าง :m31: :m31: :m31:
แต่ตอนนี้อ่านแ้ล้วเขินแหะ ป๋าเริ่มอยากให้โจมเป็นมากกว่าคู่นอนแล้วชิมิล๊า า
รอตอนต่อไปจ๊า เดี๋ยวไปเฝ้าคุณคนเดียวต่อ ฮ่าๆๆ :L2:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด ดีใจจังเลยมาต่อแล้ววววว
แต่ค้างค่ะค้าง! อยากอ่านต่อ >___<
แรงทั้งคู่แบบนี้ชอบค่ะ เอิ๊กๆ ป๋าอย่ายอมโจมนะคะ น้องโจมก็ต้องแรงเข้าไว้ (5555+)
มาต่อเร็วๆน้าาาาาา
-
อ้าวววววว...ค้างงงงงงง
-
ลงชื่อเลย
-
ป๋าอย่ามาทำเป็นเข้ม มีหน้าที่หลงหน้าที่รักน้องโจมก้อทำไป เข้าใจมั้ย o18
ค้างคาาาาาา เป็นที่สุด ...
-
แอร๊ยๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
คุณป๋าเริ่มรู้ตัวเเหละ
เเต่ค้างมากนะขอบอก :z3: :z3:
-
เครียดแทนป๋า
รักป๋า จัง
-
ค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง o22
ยังคงน่าติดตามเสมอ เดาไม่ถูกจริงๆ สำหรับ ป๋า - โจม
ขอบคุณที่มาต่อให้อ่านกันนะคะ คุณ TRomance & Seiki :กอด1:
เป็นกำลังใจให้สำหรับตอนหน้าด้วยนะคะ
-
ค้าง! :m31:
-
ต่างคนต่างชอบกันแล้วสิ :-[
ค้างนิดๆ แต่ไม่เป็นไร รอได้ :กอด1:
-
อ๊ากกกก ถึงจะสั้นแต่ก็ดีใจค่ะ :L2:
รอฉากหวานๆของสองคนนี้อยูนะคะ อยากเห็นป๋าเป็นบ้าเพราะโจมจัง :z1:
-
ป๋าไม่ยอมๆนะบอกมาก่อนว่าจะรีบไปไหนน้องโจม :L1:
-
ลงชื่อๆ :laugh:
-
ค้างงงงงงงงงงงงง :z3: :z3:
ทำไมไรเตอร์ทำกันอย่างนี้ ใจร้าย :monkeysad:
-
อิหนูไม่เมาหรอกลูกแค่กอดชักโครกแล้วเอาคอพาดขอบโถเอง ทรมานป๋าทั้งคืนแล้วยังไปสร้างเงื่อนไขอีก
ป๋าก็เกือบจะรักเค้าแล้วอะดิ กิ๊วๆ เช็คหัวใจอยู่ค่อนคืน 555
ตอนหน้าจะได้เห็นกันว่าคนอย่างป๋าจะยอมลงให้โจมรึเปล่า หึหึ
ปล.ตกลงผู้ได๋โทมา ค.ลับอะไรเนิ่ย
-
ค้างแบบนี้อย่ามาดีกว่าค่ะ แอร๊ย
-
ค้างจริงด้วย!!!!!
โจม รีบกลับมาสานต่อ เอ๊ย...มาเล่าต่อหน่อยนะ จะขาดใจแย้วววววว....
รออ่านจ้า...
-
:mc4:ต้อนรับโจมป๋าแบบค้างๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :serius2: :serius2: :serius2:
-
ค้าง
-
ขอลงชื่อด้วยคน มันค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง :serius2: :serius2:
แล้วอยากรู้อีกด้วยว่าคนที่โทรมาคนนั้นเป็นใคร :call:
มาต่อเร็วๆนะค่าาา o13
-
ค้างเหมือนกัน
-
ยกมือด้วยคน
-
ค้าางงงงงงงง
ลงช่่ือด้วยคนนนน
-
ค้างจริงๆ
-
เมื่อคืนน้องโจมยังน่ารกอยู่เลยอ้ะ !!
ยังไหงป๋า ยังไหง?
-
ป๋าไมทำโจมงี้อ่ะ :m16: :m16: :m16:
ค้างสุดๆเลยจ้า :sad4: :sad4: :sad4:
-
ค้างงงงงงงงงงง :serius2:
แต่ไม่กล้าฝากตบอ่ะ :m17:
-
ค้าง ๆ ๆ เมื่อไหร่จะรักกันจริงๆ ซะที :เฮ้อ:
-
ค้างจริงๆด้วยแฮะ 555+
-
เห้ยยยยยยยยยยยย
ยังไงต่อ !!!
ตกใจแทนโจม ,,,
ค้างมาก
ป๋าน่ารักมากค่ะ ^^
-
ค้างงงงงงงง
เรื่องนี้ต้องเกี่ยวกะอิคนที่โทรมาหาโจมแน่ๆเรยอ่า
-
ดูป๋าจะสับสนหน่อยๆนะ ตอนต้นๆก็ดีๆอยู่
มาตอนท้ายเริ่มจะประทุษร้ายน้องโจมละ
อยากบอกว่าค้างสุดยอดดดค่ะ
-
เหอๆๆ ป๋าได้แบบที่ต้องการแล้วไง ไม่ถูกใจเรอะ โฮะๆๆ
-
ค้างตัวโต ๆ ค่ะ :a5:
-
จะทรมานคนอ่านไปถึงหนายยยย :angry2:
ค้างๆๆๆๆ
-
:angry2: ค้าง เอาไม้มาสอยด้วย :monkeysad:
-
"มีใครจะฝากตบคนแต่งบ้าง ลงชื่อเลย"
ขอลงชื่อครับ
-
อารายเนี่ยยยยยยยยยยย มาแค่นิดเดียวอ้าาาาาาาา >////<
-
ค้างเด่ะ
-
:z3: ค้างงงงงงงงงงง ความรู้สึก ตอนนี้ เหมือนกินข้าวไม่อิ่ม ง่วงนอนแต่นอนไม่หลับ อึไม่สุด คันหลังแต่เกาไม่ถึง :serius2: :m31: o22 :really2: มาต่อไวๆๆ ค้างงงงงงงงงง
-
ค้าง กันใช่มั้ย!!!
มีใครจะฝากตบคนแต่งบ้าง ลงชื่อเลย ย้ากส์
ฮ่า ฮ่า ค้างแบบบสุด ๆ
-
ค้างงงงงงงงงงงง :serius2:
-
มา +1 ให้กลับความกล้าของโจม o13
สู้ป๋าเลย ป๋ายอมอ่อนให้มั่งแล้ว :z1:
-
ตกลงใครที่โทรหาโจมอ่ะ...แต่โจมดีอย่างนะ เมาแล้วจำได้ว่าทำอะไรไปบ้าง
ป๋าจะโหด...ตลอดรอดฝั่งมั้ยน้อ~ :laugh:
-
ป๋าอย่ารังแกโจมนะ :haun4:
-
ป๋าอย่ามาทำเป็นเข้ม มีหน้าที่หลงหน้าที่รักน้องโจมก้อทำไป เข้าใจมั้ย o18
ค้างคาาาาาา เป็นที่สุด ...
555 ชอบรีนี้จ้ะ
-
:z13:
จิ้มจึ๊กกกกกกกกกก ให้ทะลุหน้าไปถึงคนแต่งเลย!!
-
หุหุ....มันสั้นๆค้างๆ
แต่ก็รออ่านต่อจ้า..... o13
-
“คิดว่ากำลังพูดอยู่กับใคร”
“โจม”
o22
*ลูบหัวลูบหางน้องโจม ขวัญเอยขวัญมาลูก :man1:
ป๋า :angry2: :angry2:
ทำอะัร๊ายยยย :beat: :beat:
-
ต่อหน่อยได้ม๊ายยยยยยยยย คนอ่านจะได้นอนหลับบบ :serius2:
-
ป๋าทำเป็นโหดเพื่อกลบเกลื่อนไรป่ะคะ :laugh:
-
โจมตัวจริง !!! o22
-
นุ้งเซคะ ไม่ขอฝากตบอย่างเดียวค่ะ
ขอกระทืบซ้ำๆ สักสามทีเน้นๆ ด้วย
:z6:
-
อารายกันเนี่ย นี่มันแค่น้ำจิ้ม ขอเต็มๆ จานได้มั้ย :a5:
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกก ค้างอย่างแรงค้ะ :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :a5: :a5:
-
ค้างค่ะ ฝากตบด้วยคน อิๆ ล้อเล่งงงงงงง
-
พยายามจะปรับตัวเป็น คู่นอนที่ดี แต่ก็มีความพยายามหาคำตอบว่าทำไม
ค้นหากันต่อไป จนกว่า ป๋าจะรู้ตัวว่า ความเป็นป๋าหายไป ตั้งแต่เจอคน ๆ นี้
+1 ให้เป็นกำลังใจ และช่วยป๋าค้นหาความจริงต่อไปว่า ทำไม ๆ ๆ ๆ :z2:
-
มีปมเดียวกันซิ่นะ
โหยหาความรักที่ตามหา
ถ้าหาเจอแล้วก็รีบคว้าไว้นะ
-
ชอบโจม
เค้าไม่ค้างนะ เพราะตอนนี้มึนๆเหมือนจะไม่สบาย เลยไม่โกรธ ยิ้ม
-
โดนตัดฉับ ค้าง :serius2:
-
ค้าง เพราะอารมณ์อีป๋านี่หละ อะไรของแกร
ชวนอาบน้ำแค่นี้ ทำไมต้องวีนใส่ฮ๊ะ ฮ๊ะ
อิอิ น้องโจมเมาแล้วน่าฟัดจริง ๆ
-
ค้างงงง...
รู้สึกเหมือนปมอะไรสักอย่างกำลังจะคลาย....ใช่ไหม?
-
ค้างจริงอะไรตริง
จะมีนองเลือดไหมเนี่ยฮ่าๆๆ
ป๋าอารมณ์เริ่มขี้น
กร๊ากกกก
-
แล้วก็จะตกหลุมดำซึ่งกันและกันในที่สุด
-
ป๋าจัดการเลยค่า :z1:
โจมดูน่าหลงใหลมากเลยค่า ><
-
เอาอีก
-
อะเจ๊ยยยยยยยยย :o
ทำไมฆ่าตัดตอนเค้าเยี่ยงนี้!!!!!!!!!!!!!! :sad4: :sad4:
-
ค้างมากๆ วิวาทะยามบ่ายว่าด้วยเรื่องไม่เป็นเรื่อง
ป๋าเริ่มคิดได้แล้วชิมิ ว่าน้องโจมเค้าเป็นเด็กไซด์ไลน์เทียม
-
ค้าง และเริ่ม ได้กลิ่น มาม่า
โชยมา
:กอด1: +1
-
:serius2:
-
ลงชื่อฝาก :beat: ด้วยคนจิ หึหึ
-
ค้างงงงงงงงงงงงงง
อะรไคะ อะไรๆๆๆ
จะทำไรโจมอ่ะป๋า
กล้าหรอ???
-
ค้าง สุด ๆ
-
ค้างเติ่งเลยงานนี้
แต่ก็ยังได้อ่าน :z2:
ขอให้มาต่ออีเร็ว ๆ
ขอให้เล้าหายป่วยแบบถาวร :call:
:pig4: คะ
-
ค้างอย่างแรง
+1 นะคะ
-
มาลงชื่อว่า ค้างด้วยคนค่ะ :z3:
อ่านรวดเดียวเลย โจมน่าค้นหายิ่งนัก
ส่วนป๋า ตกหลุมรักเด็กแล้วใช่ม้ายย
ไม่งั้น ไม่ดูแล ไม่พามานอนแถมนั่งมอง
ทั้งคืนโดยไม่มีไรอีก ใครรู้อายเค้าน๊า
-
เอ่อ แบบตัดฉึบๆเลย
ไม่เป็นไร รออ่านต่อได้ๆๆๆ
-
ค้าง :fire:
-
ค้างมากมาย
-
:z3: ตัดฉับ :a5:
-
สั้นอ่าาาาาา
ต่อด่วนเรยยยยยย
ป๋าอย่าทำไรนู๋โจมน้าาาาา
-
หมดแค่นี้หรือคะ...ค้าง แต่มิเป็นไร...รอต่อไป
ขอบคุณสำหรับตอนต่อค่ะ ^^
-
เจอน้องโจมแบบนี้ ป๋าก็เครียดเหมือนกันนะคะ 55+
ชักสงสารป๋าละ
แต่ยังรักน้องโจมเหมือนเดิม >"<
-
ค้างค่ะ :serius2:
-
ป๋าอาการหนักแล้วนะเนี่ย :laugh:
คุมสติหน่อยนะป๋า อย่าหลุดเก๊กบ่อย
-
อาการเริ่มแรกของความรักที่เข้าจู่โจมป๋า :laugh:
-
ค้างงง
-
ค้างอ่ะ
แต่ว่าป๋าเริ่มหลงรักน้องโจมแล้วไช่ม่ะ
รอตอนต่อไป
-
แว๊ก...!! ค้างเจ้าค้า!...
มาต่อด่วยเจ้าค้า!
โจมจะเป็นอะไรมั้ย.....อิอิ
-
เริ่มและ อาการแบบนี้เค้าเรียว่าอาการของคนที่กำลังจะมีความรักนะป๋าขาาาา :z2:
-
หน้าตาคนอ่านตอนนี้เป็นแบบว่า.....
:z2:
แล้วก็แบบว่า....
:a5:
แอบสะใจนิดหน่อยที่ป๋ามันเริ่มจะหงุดหงิดที่น้องโจมไม่ค่อยแยแส
แล้วก็ค้างค่อนข้างมากที่อยู่ดีๆตัดฉับกันซะงั้น
แต่ยกโทษให้เพราะกำลังสะใจอยู่ ฮี่ๆๆๆ
นอนรอตอนต่อไป :pig4:
-
ค้างก็มาต่อได้ หุหุ
-
น้องโจม คนแรกรุ่นบุกเบิก.. ไม่แคร์ป๋า o13
แต่ค้างจริงๆแหละ :a5:
-
จะไม่น่ารักก็เพราะทำค้างแบบนี้แหละ ... :serius2:
โจมอย๋ายอม สู้ๆๆ เราลุ้นอยู่ หึๆๆ o18
-
อิป๋าเริ่มเกิดอาการสับสนในตัวเองซะแล้ว แสดงว่าน้องโจมมีอิทธิพลพอตัวน่ะเนี่ย
-
ป๋ากลับมาแล้ว :กอด1: :กอด1:
-
ค้างค่ะค้างคามาก
น้องโจม เด็กป๋าเกรดเอ (เสป็คป๋า)
ระดับนี้ ป๋าถึงกับเถียงกับตัวเองในใจ 555
รอตอนต่อไปจ่ะ :กอด1:
-
อย่าทำร้ายโจมนะ
แต่ทำรักนะทำได้เลยป๋า
-
อ้าวว ซะงั้นอ่ะ
กำลังมันส์เลยค่า
-
ทำไมมัน"ค้าง"อย่างเน้!!!!
-
ฮึมมันน่านัก
-
ค้างที่สุด
ฮ่าาาาาาาาาา
-
อ๊ายยย ตามมาอ่านจ้า
ไม่ผิดหวังจริง
ชอบมากๆๆๆๆ เลยอ่ะ
แต่ตอนนี้อารมร์ค้างอย่างแรง :z3:
-
ค้างนะ
-
“โจม”
เขย่าตัวก็แล้ว คาดคั้นด้วยสายตาก็แล้ว แต่ไม่มีอะไรเกิดขึ้น
“หือ ว่าไง”
ทุกอย่างยังเหมือนเดิม นิ่ง เงียบ ไม่หลบตาแต่ไม่ตอบโต้อะไร โจมก็ยังเป็นโจมเหมือนเดิม เย่อหยิ่งจองหอง ไม่ทำตัวเหนือกว่าแต่ก็ไม่มีทีท่าจะยอมอ่อนข้อให้เหมือนกัน
ก็ดี ในเมื่อเปิดโอกาสให้พูดแล้วไม่พูด ถ้างั้นไม่ต้องพูดกันก็ได้ มีอะไรน่าทำกว่าพูดตั้งเยอะ แววตาดื้อดึง ปากยื่นแบบนี้เข้าทางคนอย่างป๋าพอดี ไหนๆหน้าเราสองคนก็อยู่ใกล้กันซะจนลมหายใจเป่ารดกันอยู่แล้ว ก็ใช้ลมหายใจเดียวกันซะเลยเป็นไง ใจดีนั่งเฝ้าคนเมาทั้งคืนแล้วเป็นไง ผ่านมาอีกวันกลายเป็นว่าได้เทวดาอวดดีคนเดิมกลับมาซะงั้น
ปากงอนเหยียดเม้มเป็นเส้นตรงปิดทางการจู่โจมเสียสนิท สองมือออกแรงผลักหน้าอกต่อต้าน แต่ถูกกอดไว้ทั้งตัวแบบนี้ เหยื่อจ่ออยู่ตรงปากเสือมีเหรอที่เสือมันจะปล่อย ในเมื่อเสือตัวนี้มันทั้งโกรธทั้งต้องการ เทคนิคเปิดปากคนด้วยปากถึงจะไม่เคยลงแข่งขันที่ไหนแต่เชื่อว่าฝีมือไม่แพ้แข่งรถหรอก ถ้าจัดอันดับโจมเป็นเด็กขายเบอร์ 1 เกรดเอตามเสียงลือเสียงเล่าอ้างจริง ป๋าก็คงเป็นลูกค้าเกรดแพลตตินั่มเหมือนกันนั่นแหละ
เพราะรู้ดีว่าอีกฝ่ายไม่ได้เต็มใจกับจูบครั้งนี้ ไม่ให้ความร่วมมือเข้าไปลิ้มรสข้างใน ถ้าจาบจ้วงบดเบียดเอาแต่ได้ โจมก็คงจะต่อต้านสุดกำลังเหมือนกัน จูบที่ปล้นเอาตอนหงุดหงิดจึงทำได้แค่ลากไล้สลับดูดเม้มริมฝีปากอ้อนวอนเท่านั้น แรงสัมผัสที่เสียดสีกันไปมาช่วยให้อีกฝ่ายอ่อนลงได้บ้าง มือที่คอยผลักไสค่อยๆเปลี่ยนเป็นกอดเอาไว้รอบตัวหลวมๆแทน ปลายลิ้นค่อยๆสอดแทรกเข้าไปข้างในตอนที่อีกฝ่ายเผลอขยับปากระบายอารมณ์วาบหวาม เค้าไม่ได้ยอมแพ้ แต่เค้าทัดทานกลไกความต้องการของร่างกายตอนถูกปลุกเร้าไม่ได้เท่านั้นเอง
ปลายลิ้นกวาดต้อนไล่ดูดซับภายในโพรงปากเนิ่นนาน ในเมื่ออีกฝ่ายไม่ร่วมด้วยช่วยกันป้อนจูบด้วยปลายลิ้น ก็ไม่ใช่เรืื่องลำบากอะไรที่จะไล่ดูดชิมด้วยตัวเอง คนที่ถูกรับโทษเริ่มส่งเสียงบอกให้รู้ว่าถูกแย่งลมหายใจนานเกินไป เสียงอืออาที่เปล่งออกมาจากลำคอร่วมกับทุบตีต้นแขนนั่นแหละถึงได้รับอิสระ
ไม่โดนทำร้ายร่างกายและไม่มีแม้สักคำต่อว่า นอกจากปลดผ้าขนหนูออกจากตัวแล้วเดินเข้าห้องอาบน้ำไปเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เค้าโกรธแต่ยังฉลาดพอที่จะไม่ตอบโต้ให้ตัวเองต้องพลาดอย่างที่ผ่านมาอีก
ตั้งแต่อาบน้ำจนมาถึงห้างสรรพสินค้าใจกลางเมืองโจมไม่พูดอะไรเลยสักคำ ไม่มองหน้าและไม่สนใจว่าผมจะหงุดหงิดเพิ่มขึ้นหรือหายแล้ว จากความรู้สึกอยากจะเหวี่ยงกลายเป็นต้องเงียบเดินตามโจมแทน ไม่เคยรับมือกับบรรยากาศแบบนี้มาก่อนเลยทำตัวไม่ถูก รู้แค่ว่าตลอดเวลาที่เราสองคนอยู่ด้วยกันความรู้สึกเหมือนต่างคนต่างอยู่คนเดียว มันเงียบงันจนใจหาย
เค้าเดินเข้ามาเป็นเด็กป๋าตามคำเชิญชวน ยอมนอนกับผมง่ายๆแต่เค้าไม่ใช่ของตายและอยู่ใต้อำนาจใคร เค้าแสดงจุดยืนของตัวเองตลอดเวลา มีแต่ผมนี่แหละที่รู้สึกว่าตัวผมยังเป็นของผมแต่ระบบความรู้สึกอยู่ภายใต้การควบคุมของอะไรก็ไม่รู้ ใจผมไม่ได้อยู่ภายใต้การควบคุมของสมองอีกต่อไปแล้ว
ไม่นานเลยสำหรับการเลือกซื้อโทรศัพท์สักเครื่อง โทรศัพท์เครื่องใหม่ที่โจมเลือกไม่มีอะไรแตกต่างจากเครื่องเก่าที่ปาทิ้งไปเลยสักนิดเดียว
“นี่ครับ”
การ์ดที่โจมยื่นให้พนักงานเป็นเครดิตการ์ดแบบเดียวกับที่ผมมี พ่อทำไว้ให้เป็นบัตรเสริมแทนการยื่นเงินให้ลูกเหมือนแต่ก่อนนานแล้ว ไม่รู้เหมือนกันว่าวงเงินเท่าไหร่แต่ไม่เคยมีครั้งไหนที่รูดไม่ผ่านเลยสักที และไม่เคยดูว่าตัวเองใช้เงินไปเท่าไหร่ ในเมื่อพ่อบอกอยากใช้อะไรก็ใช้หน้าที่จ่ายเค้าเป็นคนรับผิดชอบเอง ผมก็เลยปฎิบัติตามคำสั่งไม่มีอิดออด
“นี่”
เริ่มจะคุ้นเคยกับวิธีการเรียกแบบนี้และน้ำเสียงแบบนี้แล้ว แต่ที่ไม่หันเพราะอยากให้เค้าเรียกชื่อแทนการสะกิดหรือเรียกว่า ‘นี่’ สักที ชื่อป๋ามันอาจจะกระดากปากสำหรับคนที่รู้ตัวเองอยู่แก่ใจว่าอยู่ในฐานะอะไร แต่ระหว่างผู้ชายกับผู้ชายก็ไม่มีใครคิดอะไรหรอก โจมเองคงไม่ได้แคร์เรื่องนี้เพียงแต่เค้าไม่อยากเรียกเองมากกว่า นั่นล่ะคือสิ่งที่ผมอยากเอาชนะเจ้าชายน้ำแข็งคนนี้
อยู่กับป๋าต้องละลายตลอดเวลาไม่ใช่แค่ตอนอยู่บนเตียงสิ!
“นี่ นายปกรณ์ ธนอุดมพรภิทักษ์ หูตึงเหรอ”
ตกใจจริงจังแบบไม่กลัวจะหลุดมาดอะไรกันแล้ว คาดหมายแค่เค้าเรียกชื่อแต่ไม่นึกว่าโจมจะจัดเต็มขนาดนี้ รู้ว่าชื่อและนามสกุลไม่ใช่เรื่องยากที่จะสืบหา แต่มันน่าแปลกใจแน่ๆถ้าคนที่ไม่สนใจใครๆอย่างโจมจะจดจำเรื่องพวกนี้
“เปล่า ทำไมไม่เรียกชื่อป๋าล่ะ”
“เรียกชื่อเต็มนายจะได้มีเวลาเอาสติกลับเข้าร่างทันไง ป๋ามันสั้นไป”
อ่อ...ยังไม่มีตำราไหนบอกนี่นะว่าคนเย็นชากวนตีนไม่เป็น
“แล้วมีอะไร”
“จ่ายค่าโทรศัพท์ให้หน่อยสิ บัตรเครดิตชั้นไม่ผ่าน”
“อืม”
“แล้วจะใช้คืนให้”
“ไม่เป็นไรหรอก”
“เป็นเด็กป๋ารายดีขนาดนี้เลยเหรอ”
“หลายๆครั้งรวมกันน่ะ ได้แค่นี้แหละ”
“ทุเรศว่ะ”
ถึงจะสงสัยว่าทำไมเครดิตการ์ดใบนั้นถึงไม่ผ่าน ไม่ได้เสียดายเงินที่เพิ่งออกให้ ความจริงแล้วตอนที่โจมบอกให้จ่ายเงินให้ก็รู้สึกดีใจเล็กๆนะ แต่ที่แน่ๆโจมไม่ใช่คนที่ขัดสนเงินทองชัวร์ แต่ที่ไม่รู้คือทำไมโจมเดินทางสายนี้ มันเพราะเงินหรือเพราะใคร
ใช้เวลาไม่นานสำหรับร้านโทรศัพท์ แต่ใช้เวลาโคตรนานสำหรับการเข้าศูนย์เพื่อขอซิมใหม่แต่ขอใช้เบอร์เดิม เบอร์เก่าของโจมเป็นเบอร์จดทะเบียนที่ถ้าเปรียบกับทะเบียนรถแล้วคงไม่ต่างจากทะเบียนประมูลสักเท่าไหร่ โจมต้องการให้ศูนย์ดึงข้อมูลเดิมของโทรศัพท์กลับมาให้หมด แต่ได้กลับมาแค่เบอร์ที่เมมไว้ในซิมการ์ดเท่านั้น
“ช่วยดูให้หน่อยได้มั้ยครับว่าเบอร์สุดท้ายที่โทรมาเป็นเบอร์อะไร”
เวลาคุยกับคนอื่นที่เป็นงานเป็นการโจมก็พูดยาวๆได้นี่นา แต่ทำไมเวลาอยู่ด้วยกันเค้าไม่ค่อยพูด ถ้าไม่ชวนคุยเค้าเลือกที่จะเงียบใส่
“ดูข้อมูลให้ได้ครับ แต่ไม่บันทึกลงในซิมการ์ดตัวใหม่นะครับ”
“ครับ ไม่เป็นไร”
แปลกมั้ย ทั้งๆที่ผู้ชายคนนี้ใช้ชีวิตร่วมกันกับผมมาสักระยะหนึ่งแล้ว แต่เค้าทำให้รู้สึกว่าผมกำลังทำความรู้จักกับเขาอยู่ตลอดเวลา มีหลายมุมของโจมที่ยังไม่เคยเห็น เหมือนอย่างตอนนี้ ตอนที่เค้ากำลังรอคอยพนักงานศูนย์โทรศัพท์ตรวจสอบข้อมูลการโทรของตัวเองก่อนจะปาเครื่องทิ้งไป สีหน้ากึ่งเครียดและกึ่งลุ้นนั้นทำให้ผมสงสัยและไม่พอใจในเวลาเดียวกัน คนที่มาด้วยกันและอยู่ใกล้ๆอย่างผม คนที่ไม่เคยมีคู่ควงคนไหนปล่อยให้รู้สึกเหมือนอยู่คนเดียว สำหรับโจมแล้วตอนนี้ผมเป็นอากาศธาตุ
กระดาษขนาดประมาณA4 โชว์ข้อมูลการโทรของวันสุดท้ายที่เครื่องถูกเปิดใช้ เครื่องโจมไม่มีเบอร์ที่โทรออกเลย มีแต่เบอร์ที่โทรเข้ามาและเบอร์ที่ไม่ได้รับ หนึ่งในเบอร์ที่โทรเข้าส่วนใหญ่เป็นเบอร์ผม เพิ่งรู้ตัวเองเหมือนกันว่าในแต่ละวันผมโทรหาเค้าเกินสามครั้งเลยเหรอ ปกตินอกจากเพื่อนแล้วถ้าจะโทรหาใครสักคนมาคลายเหงา เขาเหล่านั้นจะมีเบอร์ผมโทรเข้าหาไม่เกิน 2 ครั้ง
หัวคิ้วขมวดมุ่นก่อนจะพับกระดาษยัดใส่ถุงที่ใส่กล่องมือถือ สีหน้าแสดงออกว่าไม่สบายใจฉายชัดมาก ชัดจนชักจะอยากรู้ว่าคนที่เรียกร้องความสนใจจากโจมได้เป็นใครกัน ไม่รู้ว่าโจมจำรายละเอียดที่คุยกับเขาคืนนั้นได้ไหม อาจจะจำได้หรืออาจจะเลือนราง แต่เชื่อว่าคนๆนั้นต้องสำคัญกับโจมไม่น้อย แต่จะสำคัญขนาดไหนนี่สิ ทำไมถึงได้อยากรู้
ความจริงแล้วเราไม่ควรก้าวก่ายเรื่องส่วนตัวของตัวและกัน โจมไม่เคยทำอย่างนั้นกับผมเลยสักครั้ง และที่ผ่านมาผมก็ไม่อยากทำอย่างนี้กับคู่นอนคนไหน ไม่เคยอยากรู้ ไม่เคยคิดแม้แต่จะถาม ส่วนใหญ่ถ้าเสร็จกิจบนเตียงแล้วก็จะถามแค่จะเอาเงินเท่าไหร่ จ่ายค่าเทอมหรือยัง แต่ส่วนมากเขาหรือเธอเหล่านี้ไม่ต้องรอให้ถามหรอก ทุกคนจะรู้เวลาไพรมไทมืตรงนี้ ขัดสนเงินในเรื่องอะไรก็พรั่งพรูมาจนหมดนั่นแหละ รู้ว่ารอโอกาสนี้ถึงได้บริการบนเตียงกันเต็มที่ แต่ถึงรู้ก็ยินดีจ่ายให้ เพราะถือว่าเป็นเงื่อนไขที่ตกลงกันไว้แล้ว มันเป็นหน้าที่ที่ต้องรับผิดชอบ
“มีอะไรหรือเปล่า”
“เปล่า”
“ที่มาขอใช้เบอร์เดิมเพราะคนที่โทรมาคืนนั้นใช่มั้ย”
“อือ”
แปลก!! ก่อนจะถูกปล้ำจูบในห้องน้ำ ผมหงุดหงิดเค้าเพราะเรื่องที่เค้าไม่บอกว่าทำไมถึงได้รีบออกไปซื้อโทรศัพท์นัก ตอนนี้ที่ถามก็คิดว่าจะได้รับคำปฎิเสธอย่างที่เคย แต่โจมกลับยอมรับออกมาตรงๆ เข้าใจยากจริงๆผู้ชายคนนี้
“แล้วรู้หรือยังล่ะว่าใคร”
“ไม่รู้สิ เบอร์ต่างประเทศ”
“อ้าว แล้วจะรู้มั้ยว่าใคร”
“ก็พอรู้มั้ง”
คนตอบเค้าทำท่าไหวไหล่เหมือนไม่ใส่ใจ แต่หน้ายังไม่หายเครียดเลย ยังเต็มไปด้วยความไม่สบายใจ
“เพื่อนหรือญาติพี่น้องคนไหนหรือเปล่า”
“เพื่อนเหรอ หึ ไม่ใช่หรอก ไม่เคยมีเพื่อน ถามทำไม หรือว่านี่เป็นสวัสดิการของเด็กป๋า สวัสดิการไม่ต้องดีมากก็ได้นะ ระวังจะถูกจับแล้วไม่ปล่อย”
“ถ้าคิดว่าปลาไหลจับง่ายขนาดนั้น จะลองดูก็ได้นะ”
อยากรู้เหมือนกันว่าหยอดไปแบบนี้แล้วคนเก่งเค้าจะตอบยังไง
“ไปหาอะไรกินเถอะ หิวแล้ว”
โจมไม่ใช่ผู้ชายหิวเงิน ข้อนี้มั่นใจแน่แล้ว แต่ต้องบวกคุณสมบัติเพิ่มเข้าไปอีกอย่าง เทวดาแห่งเศรษฐศาสตร์คนนี้ฉลาดเป็นกรด โจมสร้างค่าให้ตัวเองด้วยการวางตัว เค้าไม่ได้ตื่นเต้นไปกับข้อเสนอ แต่ที่ไม่รู้ก็คือเค้าสนใจข้อเสนอนี้แค่ไหน มันอาจจะเป็นคำพูดทีเล่นทีจริง แต่คนอย่างป๋าก็ยังไม่เคยหมาหยอกไก่กับใครให้ตัวเองเสียเปรียบขนาดนี้มาก่อน
เราเลือกร้านอาหารญี่ปุ่นที่มีหม้อไฟบริการ คนหนึ่งอาจจะยังแฮงค์กับเหล้าเมื่อคืนอยู่บ้าง ถึงโจมจะไม่เคยกระตือรือร้นให้เห็นแต่ก็ไม่เคยโทรมขนาดนี้มาก่อน ส่วนตัวเองสร่างเมาตั้งแต่เจอคนเมากว่าแล้ว แต่อยากกินอะไรร้อนๆเพราะรู้สึกตื้อๆที่ไม่ได้นอนเลยทั้งคืน
โจมก็เหมือนเด็กที่เห่อกับของเล่นใหม่ ทั้งๆที่ไม่ใช่เครื่องแรกแต่โจมก็ทำเหมือนไม่เคยเล่นโทรศัพท์รุ่นนี้มาก่อน มาถึงร้านเค้าก้หน้าที่สั่งอาหารทุกอย่างมาที่ผม ส่วนตัวเองนั่งเล่นโทรศัพท์ใหม่ ลืมไปเลยด้วยซ้ำกว่าคนที่ร้องว่าหิวนั้นคือตัวเอง
ถ้าไม่ติดที่ว่าหน้าของคนที่กำลังง่วนอยู่กับโทรศัพท์ใหม่แต่ทุกอย่างเหมือนของเก่านิ่งอึ้งไป ก็คงคิดว่าเสียงเรียกเข้าแบบเบสิคที่สุดนั้นคือโจมเล่นเสียงโทรศัพท์ตัวเอง ยิ่งเสียงดังต่อเนื่องเท่าไหร่ หน้าโจมยิ่งซีดเผือดลงเท่านั้น เหมือนเจ้าตัวต้องการจะปล่อยให้เสียงนั้นดับไปเอง แต่พอหันมาสบตากับผมที่จ้องเขาอยู่ก่อนแล้ว ปายนิ้วเรียวถึงได้แตะเลื่อนหน้าจอเพื่อรับสาย
‘ครับ’
‘เฮีย’
‘จะไปหาเดี๋ยวนี้’
จริงๆแล้วคำพูดพวกนี้ไม่ได้เรียงต่อกันหรอก โจมคุยกับปลายสายมากกว่านี้ แต่ผมจับใจความได้เพียงเท่านี้ เพราะสมองกับสองตาจับอยู่ที่ท่าทางร้อนรนของเจ้าตัวเมื่อรู้ว่าปลายสายเป็นใคร เหมือนโจมจะกลัวคนๆนี้อยู่มาก และตกใจกับการโทรมาของปลายสาย
“ป๋าโจมไปก่อนนะ โทษที”
เขาแทนตัวเองว่า ‘โจม’ และเรียกชื่อผมว่า ‘ป๋า’ มันน่าดีใจใช่ไหม!
แต่ความรู้สึกอื่นเข้ามาบดบังความดีใจเสียมิด มันน่าจะเป็นเรื่องธรรมดาที่ใครสักคนจะมีธุระด่วนขณะกินข้าวด้วยกัน มันไม่น่าจะรู้สึกวูบโหวงได้ขนาดนี้ถ้าคนที่กำลังจะเดินออกไปจากร้านไม่ใช่โจม
“เดี๋ยว”
ไม่รู้เป็นคำสั่งอัตโนมัติจากที่ไหน แต่มันสั่งให้ผมรั้งข้อมือโจมเอาไว้ก่อนที่เขาจะเดินออกไปจากโต๊ะ
“มีอะไรเหรอ”
“คืนนี้จะกลับมามั้ย”
“กลับสิ กลับมา”
มันอาจจะเป็นคำตอบรับตามปกติ แต่ผมกลับรู้สึกว่ามันคือคำสัญญา ในเมื่อเขาบอกว่าจะกลับมาผมก็พอใจในคำตอบพอที่จะปล่อยมือเค้าไป แผ่นหลังโจมหายลับตาไปแล้ว ในกรอบสายตากรอบเดิมกลายเป็นใครก็ไม่รู้เดินผ่านไปมามากมายแต่ผมก็ยังคงมองอยู่จุดเดิมอยู่อย่างนั้น จุดเดิมก่อนที่แผ่นหลังโจมจะลับตาไป
๐ สวัสดีค่ะ คนอ่านใจร้ายหลายคนเลยนะ สมรู้ร่วมคิดกับเซกิจะตบคนเขียน :o12:
๐ เหมือนมันจะตีวงแคบเข้ามาแล้วนะ เหมือนเราจะเริ่มรู้จักโจมขึ้นมาบ้างแล้ว ตอนแรกอยากจะแต่งออกมาให้ตลกนะ แต่มันดันออกมาลึกลับซะงั้น :z3:
๐ เอามาต่อให้แก้ค้างนะจ๊ะ เรื่องนี้เป็นเรื่องแรกที่คนเขียนไม่ได้เล่าผ่านตัวละครแค่สองตัว เรื่องนี้ยำกันมั่วมาก บางทีก็อยากเล่าเรื่องราวผ่านคนที่สาม ที่มองไปยังสองคนนี้ บางทีก็อยากให้ โจม หรือป๋า เล่าผ่านตัวเอง อาจจะดูไม่มีแพทเเทิร์นที่ดีนัก แต่ก็ติดตามกันต่อไปเถอะนะคะ
๐ ใครที่สั่งพี่ดินหรือพี่เมฆมา ปิดรับจองและโอนเงินนะคะ (ยกเว้นคนที่เมลล์มาแจ้งคนเขียนเอาไว้แล้วนะ) เพราะคนเขียนสั่งพิมพ์หนังสือไปแล้วค่ะ ถ้าไม่ทันจริงๆไปหาซื้อกันได้ที่ @Quartette มาบุญครองชั้น 7 ราคาเท่ากับที่สั่งซื้อกับคนเขียน แต่ไม่มีปกผ้าให้นะคะ มี Seasons of love ของเล้าวางขายด้วยนะคะ ถ้าสะดวกก็ไปซื้อหากันได้ ไม่รู้ต้องสมัครสมาชิกก่อนซื้อรึเปล่า ถามพี่ที่ร้านได้คะ ชื่อพี่เมลล์ ใจดีมาก..เป็นคนขายหนังสือ Y คนแรกเลยมั้งที่ไม่ดุเหมือนคนขายร้านอื่นๆ
๐ ตอนต่อไปว่าจะเขียนมุมมองน้องโจม แต่.....เปลี่ยนใจไปอัพคุณคนเดียวดีกว่า :laugh: :laugh:
๐ ขอบคุณทุกคนเหมือนเดิมค่ะ ยินดีต้อนรับคนอ่านหน้าใหม่ทุกคนนะคะ ว่าแต่คนเก่าๆหายไปไหนหลายคนอ่ะ :sad4: ฝากความคิดถึงและเป็นห่วงไปให้คนที่เคยอ่านผลงาน TRomance ทุกคนนะคะ ขอบคุณค่ะ
หมายเหตุ มีใครเป็นแฟนคลับคัตตุนยกมือขึ้น
-
กอดป๋า และ กอดป้า....
กีส....... :a5:
"ชั้นขอเวลาตั้งตัวสักพัก เพราะรักจำเป็นต้องทำเพื่อเธอ โว้ว โว" :z2:
v
v
v
v
v
-
กอดป๋า และ กอดป้า....
:กอด1: :กอด1:>>>>>>>>กอดกันเสร็จแล้วช่วยไปรีไรท์นิยายเอ็งสักที :beat:
-
อยากรู้ว่าใครคือคนๆนั้นของโจม...
โจมลึกลับได้น่าติดตามมากๆ
-
คนที่โทรมาหาคือพี่ชายใช่ปะ
ไม่ใช่คู่แค่ป๋าใช่ไหมนิ
แต่โจมเรียกป๋าแล้วรู้สึกน่ารักวะ
รีบไปรีบกลับนะน้องโจม
-
"เฮีย" คนนั้นของโจมเป็นใครเนี่ย ... ทำให้โจมร้อนรนได้ขนาดนี้
ส่วนป๋าเหมือนจะสิ้นลายเมือ่เจอโจมเลยแฮะ...
รออ่านต่อจ้า o13
-
เกิดอะไรขึ้นนนนนนน
:z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
หมายเหตุ เรายกมือออ
-
เอาล่ะเหวยยยยย
มาทั้งป๋า มาทั้งเฮีย ,,,
ใครล่ะเนี่ย ??
ง่าาาา กลัวป๋าเสียใจนะ !!!
โฮๆๆๆ
ขอ ยกมือก่อนว่า เป็น แฟนคลับคัตตุนค่ะ !!
ปล. เราว่า TRomance สำนวนการเขียนคุ้น แต่ไม่รุ้ว่าคิดไปเองรึปล่าว ^^
-
ก็ยังคงค้างต่อไป :z1:
:pig4:
-
กอดป๋า ฝากป๋าไปจูบโจมแรงๆ :กอด1:
-
ไม่ ได้ ค้าง น้อยลงเล้ย ย ย ยย ย
-
อ๊ายยยย,,,,
ไรเตอร์ค่ะ กระจ่างเหมือนคืนฝนตกพายุกระหน่ำเลย
ฮ่า ๆๆๆ
อ่านแล้วอยากรู้มากก ว่าคัย ทำไม ยังไง
ยุให้ป๋าตามไป ตามสืบบ้างไรบ้าง เริ่มเพ้อ
ปล.เล้าเข้ายาก เม้นเออเรอง่ะ แต่ไม่ลืม +1 อิอิ
ปล.ไม่ดักทำร้ายไรเตอร์แน่นอน อิอิ แต่ิอย่าปล่อยให้ค้างนานเน้อ
-
ค้างต่อ...
-
รออ่านตอนต่อไปนะคะ
ปล. มายกมือเป็นแฟนคลับคัตตุนค่ะ
-
:haun4: :haun4:แค่อ่านตอนแรกก้อเลือกกระฉูดแล้วอ่ะ...จะตามอ่านต่อไปเน้ออออออ.. :pighaun: :pighaun:
-
ป๋านี่ความคิดชัดแล้วนะ โจมก็เริ่่มเห็น แต่ป๋านี่ชัดเลย :laugh:
เหลือแต่รอดูการกระทำ
:กอด1:
-
:L2:
:really2: รอติดตามตอนต่อไป
-
ขอให้"เฮีย"ที่โทรมาหาโจมเป็นแค่ญาติโจม :call:
ป๋า..ความรู้สึกชัดเจนแล้วนะ
ขอให้ป๋ารู้ตัวเองว่ารักเด็กป๋าคนคนนี้เร็วๆ
โจมแทนตัวเองว่า"โจม"กับ"ป๋า" น่ารักจัง :m1:
-
น้องโจมน่ารักอีกแล้วววว
หลงจริงจังค่ะ ><
ขออย่าให้คนที่โทรมาเป็นคนเก่าของโจมนะคะ สาธุๆ
-
:กอด1: โจมน่ารักขึ้นทุกวัน แต่ยังลึกลับเหมือนเดิม
-
รอชมเบื้องหน้าเบื้องหลังต่อไป
ปล. เปลี่ยนสีอักษรได้ไหมครับ มันอ่านยากมากเลยอะครับ
-
เกิดอะไรขึ้น ทำไมโจมทำท่ากลัวคนที่คุยด้วยล่ะ พ่อรึ? :serius2: :serius2:
-
รู้สึกว่าเรื่องราวของน้องโจมจะลุกลับซับซ้อน
ซ่อนเงื่อนน่าค้นหาขึ้นเรื่อยๆแล้ว คนอ่านสงสัยๆๆๆๆ อยากรู้ :sad4:
-
หึ หึ ป๋าเริ่มหลงโจมจริงจังแล้วใช่มั๊ยเนี่ยย :z1:
เราก็ต้องมาลุ้นกันต่อไปว่า 'เฮีย' ของโจมคือใคร
คนเขียนคงไม่ทำร้ายกันใช่มั๊ยค่ะ :m15:
-
ป๋าจะรู้ตัวหรือยังว่าตัวเองคิดเรื่องโจมมากขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ :laugh: :laugh: :laugh:
-
ป๋าทำดีมาก เป็นป๋าก้อต้องตามใจโจมแบบนั้นแหละถูกแล้ว o8
ว่าแต่...มันไม่ได้ค้างน้อยลงเลยนะคะเนี่ยยยยยย....
-
อะไรยังไงกันเนี่ย สองคนนี้
-
ทั้งป๋าทั้งเฮีย เอาละสิ งานนี้
-
เฮีย???ใครล่ะเนี่ยทำไมต้องรีบไปขนาดนั้นน้องโจม -__- ลึกลับได้อีก
และก็..รอตอนต่อไปนะคะ ^^
ขอบคุณค่ะ
-
ป๋าเอ้ย รู้สึกโหว่ง ๆ โธ่ๆๆๆ :กอด1:
โจมไปหาใครหน๋อออ
:L2:
-
ฮี่ฮี่มาตามอ่านด้วยคนค่ะ =D
โอ้ยยยยหลงรักพี่โจมอิอิ :$:$
พี่ป๋าเริ่มเกิดอาการอิอิ ว่าแต่เเล้วใครกันหนอออที่โทรเข้ามา
-
มาต่อเพิ่มแต่เหมือนจะค้างกว่าเดิมอีกค่า
กระตุ้นต่อมสงสัยขึ้นมาเลยทีเดียว อยากรู้จัง
น้องโจมผู้เย็นชาคนนี้ มีประวัติเป็นไงน๊า
อิป๋าแกอยากรู้มั้ย ทำไมไม่ตามเค้าไป :z3:
-
ใครโทมาหาโจมกันแน่่่
อยากรู้้
แง่งง
ส่วนคัตตุนนน จินออกไปแล้วอ่ะ
เส้าใจจจจังงง
ฮืออ
-
“คืนนี้จะกลับมามั้ย”
“กลับสิ กลับมา”
กรี๊ดดดด ชอบที่น้องโจมบอกกลับมาอะ ดูแล้วแบบน้องโจมก็แอบแคร์ป๋าเหมือนกันนะเนี่ย >"<
-
“คืนนี้จะกลับมามั้ย”
“กลับสิ กลับมา”
กรี๊ดดดด ชอบที่น้องโจมบอกกลับมาอะ ดูแล้วแบบน้องโจมก็แอบแคร์ป๋าเหมือนกันนะเนี่ย >"<
แต่ทำไมเรารู้สึกโหวงๆ เหมือนโจมจะไม่กลับมาอ่ะ :serius2:
ส่วนคัตตุนนน จินออกไปแล้วอ่ะ
เส้าใจจจจังงง
ฮืออ
อ้าว! ช็อค จริงดิ ไม่ได้ชอบคัตตุ้นหรอกแต่ตอนเด็กๆชอบจิน(โห พอมาคิดดูก็นานเหมือนกันนะเนี่ย ตอนนั้นรู้สึกจะอยู่ม.ต้น ตอนนี้ก็ี้็.. :z3:)
-
:really2:เฮียเป็นกันใครคะ วอนโจมช่วยบอกด่วน
-
น้องโจม ท่าทางจะมีความหลังกับมาม่าไม่น้อยเลยนะลูก :เฮ้อ:
-
น้องโจมห้ามมาม่านะคะ
เราไม่นิยมบริโภคมาม่าเป็นอาหารหลักค่ะ
:z3:
-
ป๋าคงหวิวๆกับใจตัวเองแล้วจริงๆนั่นแหละ
ส่วนน้องโจมก็คงให้ใจกะอิป๋าไปนานแล้วมั้ง
ขอบคุณมากค่ะ :L2:
-
เฮียคือใคร สำคัญยังไง :a5: :a5: ช่างเถอะนะ ยังไงโจมก็บอกว่าจะกลับมาหาป๋าอยู่ :เฮ้อ:
รอตอนต่อไปทั้งป๋าทั้งคุณคนเดียวเลยค่ะั :3123: :3123:
-
โจมมีปัญหากับที่บ้านเหรอออออ ดูน่าสงสารอ่ะ
ส่วนอิป๋าก็เรียกร้องต่อไปนะ ยอมรับเหอะว่าเป็นรองเค้า 555
-
:L2:
-
ความมั่นใจที่เคยมี กำลังถูกบั่นทอนด้วย คน ๆ นี้ เจ้าชายน้ำแข็ง นามว่า นายโจม
ส่วนโจม คงไม่ยอมทำตามคำสั่งของพ่อ เลยโดนบีบด้วยวิธีระงับบัตร
เฮียจะเป็นใครไปไม่ได้ นอกเสียจาก พี่ชายที่โจมทั้งรัก ทั้งเกรง
มาเป็นกำลังใจให้ โจม ก้าวข้ามมรสุม ลูกนี้ไปให้ได้ดีกว่า
ส่วนป๋า นั้น ปล่อยให้โหวง ๆ ขาดความมั่นใจเสียมั่งเป็นดี :m20:
+1 ให้เป็นกำลังใจครับ เซกิ
ปล. ใครนะ ช่างใจร้ายคิดจะทำร้ายคนน่ารักอย่าง TRomance ได้ :laugh:
-
อยากรู้จังว่าคนที่โทรมาเป็นใคร
+ 1 นะคะ
-
เฮียคือใครกันน๊า
-
ป๋าเริ่มมีอาการ แล้วน้องโจมล่ะ??
อยากรู้เรื่องน้องโจมมมมมมม
-
โอ๊ยย น้องโจมน่ารักกกกกกก
มีตัวละครลับเพิ่มขึ้นมาอีกแล้วว
ท่าทางสำคัญด้วยยย
-*-
-
ป๋านี่ใจง่ายนะ หลงน้องโจม ซะหละ
-
เฮียของโจมท่าทางจะเป็นคนสำคัญมากๆๆๆ :z3:
แต่ป๋าถึงกับต้องถามเลยนะว่าจะกลับมามั้ย ปกติป๋าถามเด็กคนก่อนๆด้วยเหรอ :z1:
ขอบคุณค่า รออ่านตอนต่อไปน้าาา :กอด1:
-
เอาแล้วป๋า ขาหล่นลงหลุกรักข้างนึงแล้วแต่ยังไม่รู้ตัว
หึงเค้านิดๆ ล่ะซิ ต่อไปต้องล่ามโซ่ไว้แหง๋
-
+1 ค่ะ
อยากอ่านตอนต่อไปแล้วค่ะ
ความสัมพันธ์คู่นี้เค้าค่อยพัฒนาขึ้นแล้วนะ
-
น้องโจมทำตัวลึกลับจริงเลย :กอด1:
-
ช้านนนนนนนนนเป็นคนใจร้าย
อยากให้ป๋าจัดหนักๆ ให้น้องโจม ซะที
แมร่ง หมั่นเขี้ยว ทำตัวน่าหมั่นไส้มาก จับลากไปปล้ำซะเร้ยยยยยยยย
-
โจมดูมีความลับเยอะนะ
-
อย่างงี้จะว่าโจมเเด็กป๋าคงไม่ได้ ต้องเรียกว่าป๋าเด็กโจมซะแล้ว :laugh:
:pig4: คะ
-
ตอนต่อไปว่าจะเขียนมุมมองน้องโจม แต่.....เปลี่ยนใจไปอัพคุณคนเดียวดีกว่า
:serius2: :serius2:
อย่าน้า :z3:
เขียนคุณคนเดียวแล้วก็เขียนน้องโจมด้วยนะ :man1: *สบตาวิ้งๆ
-
คนมีปมมาพบกัน หวังว่าจะช่วยเติมเต็มให้กันนะ
-
แทนตัวเองได้น่ารักมากกก ฮ่า ฮ่า
ป๋าอึ้งไปเลยดิ ว่าแต่ใครกันที่โจมกลัววววว อยากกกรู้
:L2:
-
ชีวิตน้องโจมลึกลับมาก รอลุ้นตอนต่อไปค่าาา
-
หวังว่าโจมจะไม่เกิดเรื่องนะ...เห็นหน้าเครียด ๆ อ่ะ
ถ้าคืนนี้โจมไม่กลับบ้าน(ป๋า)...ป๋าจะตามหามั้ยอ่า~ :-[
-
พี่ชายโจมใช่ก่
-
ใคร...ใครทำให้โจมเป็นแบบนี้??? :m16:
เวลาที่โจมแทนตัวเองว่า "โจม" แล้วก็เรียก "ป๋า" ฟังแล้วน่ารักมากกกกกกกกก :-[
อยากไปฟังใกล้ๆ จัง :z1:
ปล. มายกมือรายงานตัว...เค้าเป็นแม่ยกลูกเต่าจ้า :laugh3:
-
:กอด1:ป๋าติดโจมซะแล้ว ดูท่าโจมจะมีเรื่องเยอะจัง
รอลุ้นว่าโจมมีเรื่องอะไรทำไมถึงรีบไปขนาดนั้น
ปล.เราขอยกมือด้วยคน
-
โจมลึกลับจัง
ป๋าไมไม่ตามไปอ่ะ อยากรู้ๆว่า เฮียคือใคร
-
โจมเรียกป๋าแล้วน่ารัก ><
เดาว่าเฮียคือพี่ชาย - -'
-
ทำไมเริ่มรู้สึกว่าโจมน่ารัก หุหุ
-
เฮียที่ไหนมาตามโจมไป??????
ป๋าสั่นคลอนเลยสิ...เอะ หรือไม่นะเพราะว่าเค้าสัญญาว่าจะกลับมานี่นา....
รออ่านตอนหน้าจ้า...
-
อ๊าอยากรุ้ว่าเฮียคนนั้นคือใครกัน ถึงทำให้โจมดูรีบร้อนขนาดนั้น
-
น้องโจมมีอาไรรึป่าวอ่าๆๆ ทำไมรีบไปหว่า อยากรู้อ้าๆๆๆ :m28: :m28:
อยากอ่านคุณคนเดียวด้วยเหมือกัน มากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :serius2: :serius2:
ปล.เป็นแฟนคลับคัตตุน ด้วยคนค่าๆๆ รัก อคาเมะ กร๊ากกกกก :m11: :m11: :m11: :m11:
-
กรี๊ดดดด เค้าคนนั้นคือใครร ?
รอติดตามอยู่นะค่ะ
ปล.เป็นสาวกคัตตุนเหมือนกันค่ะ thaihyphens บันซายยย ~
-
เราเริ่มเครียดของจริงแหละ :z3:
-
ขอเจิมเม้นนิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องแรกเลยนะคะ แฮะๆ
เพิ่งได้เล่นบอร์ดนี้เอาเมื่อต้มปีนี้เอง เข้ามาแอบอ่านแต่ไม่เคยเม้นเลย (เลวมาก 555)
ตามอ่านนิยายของคุณ TRomance มาทุกเรื่องเลย ชอบทุกเรื่องเช่นกันค่ะ ^^
มารอตอนต่อไปนะคะ ว่าพี่โจมจะไปหาครายยย
ปล. คุณ TRomance เป็น FC หนุ่มๆ KT หรอคะ เราก็เป็นเหมือนกันค่ะ ^^ เมนใครเอ่ยยยย
-
น้องโจมยังคงลึกลับน่าค้นหาตลอดเลยแฮะตั้งแต่อ่านมา
แต่คุณป๋าเนี่ย แอบมีใจแต่ยังไม่รู้ตัวแน่ๆ โฮ่ะๆๆ
ปล.สาวกคัตตุนรายงานตัวค่ะ *-*
-
ย้ากกกกกกกกกกกก
ทำไมๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
:z3:
แทนที่อ่านตอนนี้แล้วจะหายค้าง
ทำไมมันค้างหนักกว่าเดิมค้าไรเตอร์!!!!
น้องโจมมมมมมมมมมมมม
สรุปว่าไอ้เฮียคนนั้นมันเป็นครายยยยยย
ดีกว่า สำคัญกว่าป๋าของหนูเหรอ
ถึงได้ทิ้งอิป๋าไปแบบนี้
ฮึ่ยยยยยยยยยยยยย
ค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
:m31:
-
รอตอนต่อไป แบบว่าสรุปอะไรยังไม่ได้ หุๆ
-
ใครโทร.หาโจมกันนะ
ป๋า ไปสืบมาด่วน
คนอ่านอยากรู้มากๆๆๆๆๆๆๆ :-[
-
ใครคือคนปลายสาย ใครคือคนที่โทรมาเมื่อคืน
อยากรู้
น้องโจมแทนตัวเองว่า โจม แล้วเรียกป๋า ว่า ป๋า ดูน่ารักดีอ่ะ ชอบๆ
-
เป็นการอ่านแบบให้ความรู้สึกป๋าเข้าพาเราไปทำความรู้จักกับโจมเลย กลายเป็นบุคคลปริศนาซะงั้น :o8:
-
มาอ่านด้วยคน อิอิ
ใครโทรมาา ท่านป๋าไปสืบด่วน :a5:
ทำไมมาค้างเอาตอนนี้ละเนี่ย :serius2:
-
อิป๋าเริ่มออกอาการแล้วเฟ้ยย
-
คนที่โทรมาเป็นใครหนอ แล้วทำไมโจมต้องกลัวๆแล้วรีบออกไปด้วย
ลึกลับซับซ้อนจัง
-
คนคนนั้นเป็นใครกันนะ โจมเรียกว่า เฮีย ด้วยนิ
รู้แต่ว่าเป็นผู้ชายแบบนี้มันอัดอั้นตันใจเหลือเกิน~~~ :o12:
-
:impress2:ขอสมัครเป็นเด็กป๋าด้วยคน ช่วงนี้ไร้เงิน
+1 ให้คนแต่งสุดแสนขยัน
-
อยากรู้ต่อแล้ววว ใครคือ 'เฮีย'
ไม่ได้ชอบทั้งวง ชอบแค่บางคนค่ะ :m1:
-
^^
ใช่ๆ
:-[
-
ลึกลับจังค้ะะ :z2: :z2: :z2:
-
โอ้ สงสัยจริง
ใครกันนะทำให้โจมผู้เย็นชาร้อนรนได้ขนาดนั้น
หรือจะเป็นพ่อหว่า? เป็นไปได้ๆ
แต่โจมน่ารักอ่ะ ชอบจัง :-[
ที่แน่ๆป๋าต้องชอบโจมแล้วชัวร์ แสดงอาการชัดเจนขนาดนี้
รอตอนต่อไปนะคะ
-
เมื่อไรจะรู้ใจกันซักทีนะ
-
ป๋า เชื่อใจโจมอยู่แล้วเนอะ
แอบตกใจเหมือนกัน เรียกชื่อตัวเองเวลาคุยด้วย
ว่าแต่ ใครคือ เฮีย ล่ะ
สงสัยจริง ๆ ใครทำให้โจมหน้าซีกชนาดนั้นได้
รอตอนต่อไปจ่ะ :กอด1:
-
โจมมมมมมมมม ดูน่าค้นหาจังเลย เสน่าเหลือล้น จนป๋าหลงแล้ว o13 :impress2:
-
น้องโจมมีปมหลังอะไรรึเปล่า :m15:
น่าสงสารน้องอ่า :serius2:
:กอด1: รอตอนต่อไปอย่างใจจดใจจ่อนะคะ
-
เฮียเป็นใคร :z10:
-
ตามอ่านทันแล้ว พึ่งปิดเทอมเลยมาอ่านรวดเดียว
น้องโจม น่าสงสัยมาก ฮ่าๆๆๆๆ แต่ชอบมากๆบุคลิกนี้
นิ่งๆ เงียบๆ เหมือนมีอะไรในใจ
อั๊ยยะ ป๋าขาาาา
ปอลอ เค้าๆๆคัตตุนแฟน ฮ่าๆๆๆ
-
ตอนนี้ ทำไมเค้ารู้สึกว่าป๋า
มันดูปวกเปียกยังไงไม่รู้
ป๋าต้องตกหลุมรักโจมก่อนแน่ๆเลย
-
ยกมือสุดแขน ..เดี๊ยนเองค่าแฟนคลับ Kat-tun เมน Kazuya อิอิ :impress2:
เพิ่งรู้ว่าน้องก็ด้วย แหม..แบบนี้ น่ารักแหละ
โจมลึกลับนะ ป๋าเริ่มเสียศูนย์แล้ว ตามลุ้นต่อไปอีก เฮ้อ :เฮ้อ:
-
ป๋าาาาา ฮั่นแน่
แย่แล้วๆ
-
ป๋าน่ารักขึ้นเยอะเลย
จากเสือเป็นเเมวเลยนะเนี่ย๕๕
-
o18
เฮียคือใคร
โจมลึกลับอ่ะ
อยากรู้อะไรมากกว่านี้
ขอร้องทั้งคนแต่งและคนโพสว่าเรื่องนี้ อย่ามาม่าตอนหลังๆเหมือนพี่ดินน่ะ 5555
-
เค้า คือ ใคร
-
เฮียคือใคร
ป๋าอย่าอึ้งนาน จัดการไรบ้าง
-
ชอบที่โจมแทนชื่อตัวเอง และเรียกป๋าว่าป๋าอ่ะ
น่ารักดี
-
งืออออ น้องโจมนี่ยังไง ??
ลึกลับ น่าสนใจ แปลกๆ(?)
อยากรู้ไปหมด น้องโจมไปไหน
ใครโทรมา แล้วอะไร ยังไง เง้ออออ
เด็กป๋าอ่ะ น่ารักเชียว ><~
-
เฮีย...คือพี่ชายนุ้งโจมที่อยู่ต่างประเทศใช่ม๊ายยยยยยยย :a5:
แล้วที่นุ้งโจมตัดสินใจเลือกเดินทางสายนี้เพราะมีปัญหากับคุณพ่อรึเปล่า o18
อันนี้เดาล้วน ๆ กร๊ากกกกก :laugh:
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
กอดโจม
เรียก แทนตัวเองว่า โจม ก ะป๋า น่ารักอ่ะ :L2:
แล้วเฮีย เป็นใครเนี่ย :serius2:
-
ไม่ได้เข้ามาอ่านนานเลยอะ
สงสัย
1.ทำไมบัตรเครดิตป๋าใช้ไม่ได้อะ มันต้องมีปัญหาไรแน่เลย
2.ใครเป็นคนโทรหาโจมอะ ต้องมีซัมติงลองกันแน่เลย
-
เหมือนนิยายสืบสวนเข้าไปทุกที ส่วนป๋าก็กลายเป็นนักสืบหัวเห็ดไป555
สนุกค่า ป๋าเริ่มรู้สึกอะไรๆแล้วสิเนี่ย ส่วนนายโจม ถ้าเขียนพาร์ทนายโจมเป็นคนเล่านี้ ความลึกลับคงหายไปแยะ แต่ความกระจ่างคงเพิ่มขึ้นแทน^^
ปล.ตอนนี้มีเขียนผิดนิดหน่อยเด้อ ลองเช็คดู
-
และแล้วป๋าก็ตกหลุม รัก โจม เอิ๊กๆๆๆ
-
รอโจมเปิดเผยตัวคนในอีกด้านอยากอ่านๆ
-
น้องโจมยังไม่ทันจะทำอะไร
ปลาไหลก็ทำท่าจะหมดแรงดิ้นเอาเสียเอง :jul3:
-
คนที่โทรมานี่น่าสงสัย?
รอลุ้นว่าจะเป็นใครน้า
-
อยากรู้ว่าเฮียเป็นใคร ถึงทำให้โจมเครียดได้ :m28:
-
เราชอบคัตตุนๆๆๆๆๆ แต่ไม่ถึงกับคลั่งซักเท่าไร แต่ชอบคาเมะที่สุดดดดดดด :กอด1: :กอด1:
ว่าแต่ใครโทรมาหาโจมอ่ะ โจมดูกระวนกระวายยังไงไม่รุ้ :serius2:
-
เฮีย หรอ
พี่ชาย อ่ะเปล่า
แง่ดีอ่ะนะ :เฮ้อ:
-
แหม โจมมีทั้งเฮียทั้งป๋า o22
-
ใครคือเฮีย?
ทำไมโจมเครียด?
อยากรุอ่าาา า า!!! :serius2:
-
แย่แล้วต้องเปลี่ยนชื่อเรื่องเป็นเด็กเฮียป่ะเนี่ย
:serius2:
-
คิดเหมือนเรปบน :o8:
-
เง้อ
เฮียคนนั้นคือใคร
มีซัมติงอะไรกับโจม
โอ้ยยย เครียด
-
หวังว่าคงเป็นแค่ 'พี่ชาย' ไม่ก็ญาติ~
แต่ป๋าท่าจะเป็นมากจริงๆ มองแผ่นหลังซะ..
:impress2:
-
เฮีย?? ใครหว่า เหมือนโจมจะกลัวคนนี้มากนะ รอ ร๊อ รอ~~~
-
อัพอัพอัพอัพพพพพพพพพพพพพพพพพพพพพพพพพพพพพพพ
-
อ่าาา ทำไมโจมดูเครียดจัง
ชีวิตคนเราไม่มีความพอดีจริ๊ง จริง แอบเครียดแทนโจมจัง
ป่า แกไมม่รอดแน่ หลงโจมไปเต็มๆ
งานเข้าละนะป่าน้อย ฮ่าๆ
อคาเมะคะ^__^
-
เกิดอะไร ขึ้น เนี่ย
เฮีย เนี่ย พี่ชาย โจมใช่ไหม??
-
เมื่อไรน้องโจม จะมานะ
-
เฮียนี้เป็นพี่ของโจมชัวร์เลย ป๋ารู็ตัวไมว่าหมดลายเเล้ว
-
:serius2:อยากอ่านมากมาย แต่ยังไม่มีเวลา เลยขอเม้นไว้ก่อน ชอบเด็กป๋ามากมาย เป็นกำลังใจให้คนแต่ง สู้สู้นะค้าบ
ขอตัวไปทำ term paper ก่อนแล้วกัน
-
ตอนที่ 7 'เด็กป๋า'
“มาได้แล้วเหรอ”
น้ำเสียงทักทายเยียบเย็นภายใต้สีหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มที่สดใสที่สุด แต่มันกลับทำให้จังหวะสาวเท้าเข้าไปใกล้คนที่นั่งรออยู่ด้วยท่าทีสบายอารมณ์นั้นสะดุดไปไม่เป็นท่า ไม่ควรมีใครมาเห็นโจมคนดังของมหาลัยเสียฟอร์มตอนนี้นะ
“เฮีย กลับมาแล้วเหรอ”
ทักทายกลับไปด้วยรอยยิ้มเช่นกัน แต่มันคงเป็นรอยยิ้มที่เจื่อนเต็มที คนที่ส่งยิ้มสดใสได้แนบเนียนกว่าถึงได้เหยียดยิ้มมุมปากให้อย่างผู้ชนะ มันเป็นความพ่ายแพ้ที่ชาชินเสียแล้วล่ะ ใครจะไปเอาชนะปรมาจารย์อย่างเฮียได้ล่ะ คนที่เดินตามรอยเท้าเฮียอย่างเคร่งครัดก็รู้ตัวมานานแล้วว่าทำไม่ได้
“ยังไม่กลับมาหรอก นี่เป็นร่างอวตาร”
เป็นร่างอวตารที่โคลนนิ่งออกมาได้เหมือนตัวจริงมากที่สุด ร้านกาแฟสัญชาติอเมริการ้านดังในซอยทองหล่อ มุมที่เงียบที่สุดของร้าน ทุกอย่างที่ปรากฎต่อสายตาทำให้รู้สึกผิดที่ถามคำถามงี่เง่าออกไป ตัวเป็นๆมานั่งยิ้มเย็นใส่ขนาดนี้
“เฮียกลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่”
“ตั้งแต่ตอนที่อากู๋บอกว่าโจมเหลวไหลนั่นแหละ”
(อากู๋=น้องชายหรือพี่ชายของแม่ ในเรื่องนี้เป็นน้องชายนะคะ พ่อโจมเป็นน้องชายของแม่เฮียคะ...เค้าเป็นลูกพี่ลูกน้องกัน)
“เฮีย โจมเพิ่งมาถึงนะให้โจมสั่งอะไรมากินก่อนก็ได้ไม่เห็นต้องรีบเลย”
ท่ามกลางอุณหภูมิภายในร้านที่พอดี แต่วันนี้ดูเหมือนคนจะน้อยกว่าวันอื่นๆที่เคยมา เลยทำให้รู้สึกว่าแอร์เย็นกว่าปกติ หนาวแต่เหงื่อออกทุกรูขุมขนแบบนี้เป็นบรรยากาศนรกแตกชัดๆ
“มันช้าเกินไปด้วยซ้ำ ถ้านับจากครั้งแรกและครั้งสุดท้ายที่เราคุยกันตั้งแต่เฮียมาถึงที่นี่ แล้วหลังจากนั้นก็ติดต่อโจมไม่ได้อีกเลย”
“ก็โทรศัพท์โจมพังนี่”
“โทรศัพท์พังเพราะโดนทำลายรึเปล่า”
“เฮียมีซิกเซ็นส์รึเปล่าเนี่ย”
“คนที่อยู่กับเฮียมาทั้งชีวิตอย่างโจมเฮียไม่จำเป็นต้องมีเซ็นส์อะไรหรอก”
ไม่สั่งอะไรมากินแล้วก็ได้ ทรุดนั่งบนเก้าอี้ตัวตรงข้ามเฮียอย่างคนหมดแรง ดูเหมือนข้อหาจะเยอะกว่าที่คิดไว้มาก ต่อให้มีเครื่องดื่มอะไรมาช่วยก็ไม่ทำให้ฝืดคอน้อยไปกว่านี้หรอก
“ทำไมถึงเหลวไหลอย่างนี้ล่ะโจม”
“เอ่อ”
จะตอบยังไงดีล่ะ ไม่คิดว่าจะถูกจู่โจมเร็วขนาดนี้ ยังไม่ทันจะรีเสริชคำถามเพื่อเตรียมคำตอบไว้เลย ยังไม่ทันจะตั้งตัวเลยด้วยซ้ำ ใครจะไปคิดว่าแค่เปิดเครื่องเฮียจะโทรเข้ามาเร็วเหมือนตั้งออโต้โทรออกตลอดเวลาขนาดนี้
“ตอบไม่ได้ งั้นเปลี่ยนคำถาม”
“เฮ้ออออ”
รู้สึกโล่งขึ้นนิดหน่อย เฮียยิ้มเหมือนรู้ทัน ไม่เป็นไรให้เฮียยิ้มไป เพราะไม่ว่าจะยังไงก็ปิดบังเฮียไม่ได้อยู่แล้ว ให้เฮียตรัสรู้เอาเองหรือออกมาจากปากก็ค่าเท่ากัน เหมือนสูตรที่ได้รับการพิสูจน์ความจริงมาแล้วนั่นแหละ
“สั่งอะไรมากินก่อนสิ ก่อนที่จะกินอะไรไม่ลง”
ขอบคุณสำหรับกำลังใจและคำปลอบใจที่โหดร้ายพอๆกัน ถ้าไม่ติดที่ว่าเฮียแก่กว่าไม่กี่ปีอาจจะเข้าใจผิดได้ว่าคนที่ทำให้ตัวเองเกิดมาคงไม่พ้นเฮียแน่ๆ รู้ลึกรู้จริงยิ่งกว่าทีวีพูลอีกนะคนนี้ รู้สึกว่าระยะห่างระหว่างเมืองไทยกับอเมริกาแคบยิ่งกว่าแม่น้ำโขงกั้นไทยลาวอีกนะ
คาราเมลแฟรบปูชิโนแก้วใหญ่ถูกสูบเข้าปากเหมือนติดไดโว่ รีบกินเหมือนกับว่านาทีข้างหน้านับตั้งแต่นี้จะไม่ได้กินอีกแล้ว
“เดี๋ยวนี้หัดกินกาแฟแล้วเหรอ”
เอาแล้วไง!!กาแฟเพิ่งจะผ่านพ้นคอเข้าสู่ท่ออาหารยังไม่ทันจะสัมผัสผนังกระเพาะเลย รสชาติความขมของกาแฟเด่นชัดเหมือนจะตอกย้ำชะตาชีวิตที่กำลังจะเผชิญนับแต่นี้ต่อไป ความหวานของคาราเมลไม่ช่วยอะไรจริงๆ นี่แค่กาแฟยังโดนขนาดนี้ ถ้าเฮียคิดบัญชีไปถึงคืนนั้นที่เมา เริ่มเข้าใจคนที่อยากตายขึ้นมาบ้างแล้ว
“เฮียก็ โจมโตแล้ว”
“นั่นสินะ กินเหล้าแล้วด้วยนี่”
ถ้าเฮียเก่งเรื่องจับผิดและอ่านใจโจมได้ โจมเองก็มีความสามารถนี้กับคนตรงหน้าบ้างนิดหน่อยเหมือนกัน สองปีที่อเมริกาไม่ได้ทำให้เฮียเปลี่ยนไปเลยจริงๆ
“อากู๋บอกว่าโจมเหลวไหล”
“ป๊าก็คงบอกถูกแล้วล่ะครับ”
“โจม”
ทำไมทุกคนถึงได้กดดันเอาคำตอบด้วยการกดเสียงหนักเรียกชื่ออยู่ในลำคอแบบนี้นะ อย่างน้อยก็สามคนแล้วที่เจอ คนแรกคือป๊า คนที่สองก็เฮีย คนล่าสุดก็ป๋า ทำไมยิ่งวิ่งหนีเท่าไหร่ก็ยิ่งเจอะเจอ เหมือนพยายามวิ่งหนีเงาตัวเอง มันจะหายไปเมื่อเราอยู่ในที่มืด แต่ถ้ามีแสงสว่างส่องผ่านมาเมื่อไหร่ เงาก็ยังตามติดตัวเราไปเมื่อนั้น ไม่มีใครหนีเงาตัวเองพ้น เข้าใจถ่องแท้ก็วันนี้เอง
“ถ้าโจมพูดมันก็เหมือนโจมแก้ตัวใช่มั้ยล่ะ อย่างน้อยก่อนที่เราจะมาคุยกันวันนี้ ป๋าก็คงเล่าให้เฮียฟังหมดแล้ว”
“โจมเห็นเฮียไม่มีความยุติธรรมตั้งแต่เมื่อไหร่ ถ้าเฮียฟังความข้างเดียว เฮียจะเปิดโอกาสให้โจมพูดมั้ย ถ้างั้นเฮียลงโทษโจมเลยจะดีกว่ามั้ย”
“แล้วป๊าบอกอะไรเฮียบ้างล่ะ”
“ไม่เชื่อฟัง ดื้อเงียบ รั้นและหนีออกจากบ้าน”
คิดว่าแค่บ่นอุบอิบอยู่ในลำคอนะ คิดว่าเสียงบ่นไม่น่าจะรอดไรฟันผ่านออกมาได้ แต่มันก็เป็นไปแล้ว เฮียได้ยิน
“งั้นก็ตามนั้นแหละมั้ง”
“ง่ายเกินไปหรือเปล่า เฮียต้องการฟังคำอธิบาย”
“มันก็เรื่องเดิมๆ”
“เรื่องเดิมๆของโจมที่เฮียรู้ มันเยอะแยะมากมาย ถ้าโจมไม่บอกเฮียจะรู้หรือเปล่าว่าเรื่องไหน เรากลายเป็นคนอื่นกันตั้งแต่เมื่อไหร่เหรอโจม เรามีความลับกันตั้งแต่เมื่อไหร่”
ถ้ามวลอากาศที่กดดันอยู่ข้างในอธิบายออกมาได้เหมือนกับคลื่นที่ก่อตัวอยู่ใต้ทะเลรอเวลาที่จะพัดขึ้นมาเป็นซึนามิ ความรู้สึกกดดันตอนนี้ก็เหมือนกัน มันรอวันระเบิดออกมา สิ่งที่ปรากฎต่อสายตาใครๆมาตลอดถึงความจองหองเย่อหยิ่งและไม่หวั่นไหวต่อสิ่งแวดล้อมรอบกาย มันกำลังจะไม่มีประโยชน์อะไรเลย อาจจะเก่งที่ตบตาคนอื่นให้รับรู้ถึงความเย็นชาของตัวเองได้ แต่มันใช้ไม่ได้ผลเลยกับคนที่มีอิทธิพลต่อตัวเองมาตลอดชีวิตคนนี้
“มันก็คือเรื่องเดิมๆ มันก็แค่ความรู้สึกของสัตว์เลี้ยงตัวหนึ่งที่จะต้องทำตามคำสั่งของเจ้าของอย่างเคร่งครัด เมื่อมันทำไม่ได้อย่างใจ มันก็แค่กดดันจนต้องแหกกรงไปหาเจ้าของใหม่ไงเฮีย ใครก็ได้ที่ไม่ต้องสร้างความหวังอะไรมากมาย”
“เราเคยคุยเรื่องนี้กันแล้วนี่ เฮียเคยบอกแล้วไม่ใช่เหรอ แค่รอให้เฮียกลับมา แล้วทุกอย่างจะดีขึ้น แค่โจมอดทนทำตามที่กู๋ต้องการไปก่อน แล้วทำไมคำสัญญาที่ให้เฮียไว้ไม่มีความหมายเลยล่ะ เฮียต้องการที่จะกลับมาแล้วเห็นโจมรออยู่ที่บ้านนะ ไม่ใช่ต้องพลิกแผ่นดินตามหาแบบนี้”
“หึ คำสัญญาเหรอเฮีย คำสัญญาบ้าบออะไรนั่นมันจะมีความหมายอะไร เฮียบอกว่าถ้าเฮียกลับมาจะมีแค่เรา แต่สุดท้ายมันคืออะไร เฮียจะต้องแต่งงานไม่ใช่เหรอ ป๊ากับอาโกวประกาศออกมาแล้วว่าเฮียจะแต่งงาน แล้วจะเรียกว่าเราสองคนได้ไงเฮีย สุดท้ายแล้วไม่ว่าเฮียหรือใครก็คุ้มกะลาหัวโจมไม่ได้อยู่ดี”
“ก็แค่แต่งงาน”
“ก็แค่แต่งงานเหรอเฮีย ทำไมเฮียต้องทำตามที่ป๊ากับอาโกวต้องการด้วยล่ะ มันคือชีวิตเราไม่ใช่เหรอ โจมไม่เห็นชีวิตการแต่งงานของใครที่ไม่ได้เกิดมาจากความรักจะมีความสุขเลยนะ ไม่ว่าจะเป็นเจ้หลิวหรือเจ้จง ทุกคนทุกข์ทรมานป๊าก็เห็นแล้วทำไมป๊าต้องใจจดกับลูกกับหลานตัวเองด้วยล่ะ”
“มันเป็นเรื่องระหว่างครอบครัวกับความรัก ถ้าโจมแยกมันออกจากกันได้ โจมก็จะไม่ต้องมีปัญหาแบบนี้ไงล่ะ ไหนว่าจะเชื่อฟังเฮีย โจมที่น่ารักคนนั้นหายไปไหนแล้ว”
“แล้วเฮียแยกโจมออกมาเป็นแบบไหนล่ะ แบบครอบครัวหรือแบบคนรัก เฮียบอกได้มั้ย ถ้าเฮียบอกไม่ได้โจมคนนั้นที่เฮียถามถึงมันหายห่าไปนานแล้ว”
“โจม”
ทั้งๆที่คิดว่าตัวเองก้าวออกมาจากตรงนั้นเร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้แล้ว แต่มันก็ยังช้ากว่าอีกคนอยู่ดี เพราะไม่ทันจะพ้นโต๊ะตัวนั้น ข้อมือก็ถูกพันธนาการด้วยข้อมือของอีกคนทันที
“จะไปไหน”
“เราไม่ควรคุยเรื่องนี้กันตอนนี้ไม่ใช่เหรอครับ เฮียเพิ่งจะกลับมา เฮียควรจะพักผ่อนก่อน”
“โจมคิดว่าเฮียจะใจเย็นได้เหรอ เฮียจะใจเย็นได้อีกสักวินาทีมั้ยในเมื่อกู๋บอกว่าโจมหายออกมาจากบ้านร่วมสามเดือนแล้ว”
“เฮียก็ยังติดต่อโจมได้นี่ครับ”
“โจมไปอยู่ที่ไหนกับใคร โจมอยู่ได้ยังไงทั้งๆที่ถูกระงับบัตรเครดิตและเอทีเอ็มทุกอย่างแล้ว”
“เฮียรู้”
“เฮียเป็นคนบอกกู๋ให้ทำแบบนั้นเอง”
“เฮียรู้อะไรมั้ยครับ นี่เป็นครั้งแรกที่เฮียมองโจมผิด เฮียคิดว่าถ้าตัดทุกทางของเงินแล้วโจมจะกลับไปใช่มั้ย ถ้าเฮียคิดแบบนั้น โจมคนดีของเฮียมันก็ตายไปแล้วจริงๆนั่นแหละครับ”
“สามเดือนที่ผ่านมาโจมไปอยู่กับใคร”
“เพื่อนครับ”
“เพื่อนคนไหน จะมีเพื่อนโจมคนไหนที่เฮียไม่รู้จัก”
“นั่นสินะครับ ตลอดชีวิตที่ผ่านมานอกจากเฮียแล้วโจมไม่เคยมีใคร ไม่เคยมีเพื่อน ในสายตาป๊าแล้วไม่มีใครที่เป็นเพื่อนโจมได้สักคน แต่ไม่ต้องกลัวนะครับ เพื่อนคนนี้ฐานะเท่าเทียมพอที่โจมจะคบได้อย่างที่ป๊าต้องการแน่นอน เผลอๆอาจจะรวยกว่าเราด้วยซ้ำ”
“เราควรจะต้องเคลียร์กันเรื่องนี้ให้เร็วที่สุด แต่ไม่ใช่ที่นี่”
“โจมยังไม่พร้อมตอนนี้ครับ”
“ทำไมล่ะโจม ลูกผู้ชายกล้าตัดสินใจที่จะทำอะไรมันก้ต้องกล้ายอมรับสิ”
“เฮียก็รู้ว่าโจมเป็นเกย์”
“แล้วเกย์ไม่ใช่ผู้ชายหรือไง เกย์ก็คือผู้ชายนะโจม ไม่ว่าคำจำกัดความของเกย์จะออกมาสักกี่ร้อยคำจำกัดความ แต่มันก็ปฎิเสธไม่ได้หรอกว่า เกย์ก็คือผู้ชาย”
“คำว่ากล้ากับไม่พร้อมมันต่างกันนะเฮีย โจมไม่พร้อมก็คือไม่พร้อม”
“โธ่เว้ย...ทำไมสองปีที่ห่างกันถึงได้ดื้อขนาดนี้นะโจม จะต้องให้เฮียทำยังไงหา จะต้องให้เฮียเดินไปบอกหม่าม๊า ไปบอกกู๋เลยหรือเปล่าว่าไม่เอาเจ้าสาวที่หาให้แล้ว ไม่เอาอะไรทั้งนั้น เราสองคนรักกัน อย่างนั้นหรือเปล่าที่โจมต้องการ ถ้าโจมคิดว่ามันคือทางที่ดีที่สุดแล้ว เราก็ไปกันเถอะ”
“ถ้าเฮียคิดว่าทำได้ ก็เอาสิครับ เฮียพูดถูก เกย์ก็คือผู้ชายนั่นแหละ”
ถ้าใครที่เดินผ่านไปผ่านมาหน้าร้านกาแฟหรูที่เงียบสงบอยู่ตลอดเวลาร้านนี้ อาจจะแปลกใจ หรืออาจจะมองผ่านไปเหมือนแค่ผ่านไปตามท้องถนนแล้วพบเจอกับอุบัติเหตุรถชนก็เป็นได้ แต่ใครล่ะจะรู้ ผู้ชายสองคนที่ระเบิดอารมณ์ใส่กันอยู่นั้น คือคนที่เคยสัญญาเกี่ยวก้อยเป็นคนรักกัน คนรักที่จะต้องรักษาความลับเอาไว้จนกว่าจะถึงเวลาที่จะเปิดเผยได้
แต่มันจะมีวันนั้นเหรอ เส้นทางมันมืดหม่นเหมือนเดินมุ่งหน้าเข้าถ้ำนั่นแหละ ใครจะไปยอมให้ทายาทคนแรกของตระกูลมีเมียเป็นผู้ชาย ใครจะไปยอมให้ลูกพี่ลูกน้องเกี่ยวดองกัน ถึงจะเกิดจากคนละพ่อละแม่ แต่มันก็มีจุดเล็กๆที่เกี่ยวข้องกันทางสายเลือด มันเป็นทางขนานที่ไม่มีวันมาบรรจบกันได้ตั้งแต่แรกแล้ว
มันควรจะเดินถอยหลังมาเป็นน้องชายคนที่สองตั้งแต่วันนั้น วันที่รู้ใจตัวเองว่าชอบผู้ชาย มันไม่ควรให้ความผูกพันระหว่างพี่น้องกลายเป็นความรักตั้งแต่แรกแล้ว เราอาจจะเก่งที่ตบตาผู้ใหญ่ว่าเป็นพี่น้องที่รักกันมาก แต่ความจริงใครจะรับได้ เฮียจะต้องสืบทอดกิจการของตระกูล เหมือนกับตัวเองจะต้องเป็นคนต่อไปที่รับหน้าที่นั้น
เส้นทางชีวิตถูกขีดเส้นไว้ตั้งแต่เกิดมาเป็นผู้ชายแล้ว ยอมเป็นเด็กขายในสายตาใครๆ ดีกว่าต้องมาใช้สามีร่วมกันกับผู้หญิง สามีที่ไม่มีวันจะเปิดเผยได้
ให้ความอัปยศอดสูมันจบที่ตรงนี้เถอะ ให้วันเวลาเยียวยาให้เราเป็นแค่พี่ชายกับน้องชาย ให้ความเลวร้ายของเรื่องทั้งหมดมีแค่โจมต้องการแหกกฎกงสีของที่บ้าน ไม่ใช่ข้อหาที่รักกันเองกับพี่ชายแบบนี้ ความจริงที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ คือเฮียเป็นความหวังใหญ่ของตระกูลไม่แพ้โจมที่เป็นความหวังของป๊าเลยเหมือนกัน
ถ้าจะมีใครสักคนที่รู้จักชื่อเสียงของคนดังแห่งรัฐศาสตร์เดินผ่านไปมา ก็คงจะได้ข่าวชิ้นโบแดงไปสินะ เด็กป๋ากำลังมีปากเสียงอยู่กับผู้ชายคนใหม่ หรืออาจจะเป็นคู่ขาคนเก่าที่ตกลงกันไม่ได้ คงจะเป็นข่าวใหญ่ให้นินทากันได้อีกนาน
แล้วถ้าข่าวนี้ไปกระทบหูคนขี้เก๊กคนนั้น คนที่เป็นป๋าทั้งชื่อและตัวตนจริงๆเค้าจะรู้สึกอะไรมั้ย จะมีปฎิกิริยาอะไรหรือเปล่าหรือจะเฉยๆแล้วก็จบกันไปเลยเหมือนคู่นอนคนอื่นๆที่ผ่านมา
๐ สวัสดีค่ะ แล้ววันนี้ก็มาโผล่ที่เรื่องนี้ ผลุบๆโผล่ๆอยู่สองเรื่อง มึนและอึมครึมกว่าเดิม :sad4:
๐ เข้มข้นขึ้นมานิดนึง หรือเปล่า!! แต่จบแฮปปี้ค่ะ (มันเป็นคำสั่งจากเบื้องบน)
๐ มีคนบอกว่าเรื่องนี้ไม่ตลกเลย หายากกว่างมเข็มอีก ถ้างั้นก็รอเรื่องหน้านะ จะเอาให้ฮาขี้แตกขี้แตนเลยทีเดียว
๐ มีสาวกตัตตุน สาวกพี่จิน และสาวกน้องเต่าแสดงตัวกันเยอะมาก รวมถึงสาวกอคาเมะด้วย คนเขียนเองเมนจินเมะค่ะ งั้นก็ต้องเรียกตัวเองว่าอคาเมะใช่มั้ยค่ะ นั่นแหละๆ เรื่องของเรื่องมันมีอยู่ว่า อยู่ดีๆก็หยิบแผ่นคอนเสริตทั้งหลายทั้งปวงของคัตตุนออกมาดู แล้วก็เห็นว่าเวลาเค้าเล่นคอนกันนั้นดูเค้ามีความสุขมาก หยอกล้อกันสนุกสนาน จนได้ถามหาร้านขายซับไทยจากอากู๋ ลงทุนกับซับไทยของคัตตุนทั้งหลายทั้งปวงไปร่วมสามพัน (สองคนพี่หนึ่ง Poes) ยิ่งรู้ว่าเค้าพูดคุยอะไรกัน ยิ่งทำให้รู้สึกว่า ความจริงแล้วพวกเอ็งอยู่กัน 6 คน มันเป็นอะไรที่สมบูรณ์ที่สุดแล้วนะ แล้วทำไมตอนนี้เหลือ 5 แล้วก็นั่งร้องไห้อยู่คนเดียว เพราะวันนั้นเข้าเนตไม่ได้ โมเด็มช็อต แล้วไปเจอข่าวว่าอวาลอนอาจจะลังเลที่จะเปิดคอนคัตตุนปลายปีนี้อีก ร้าวรานไปกันใหญ่ ยังงงว่าปั่นคุณคนเดียวหวานๆออกมาได้ไง
๐ เหตุผลข้อข้างบนส่งผลมาถึงความอึมครึม ปวดหนึบในใจของตอนนี้นะคะ นั่นแหละ มันคือคำแก้ตัวของคนเขียนที่มีเหตุผล :laugh:
๐ ขอบคุณทุกคนเหมือนเดิม ขอโทษคำผิดล็อตใหญ่หลวงของคุณคนเดียวนะคะ ฝากดูเรื่องนี้ด้วยเน้อ
๐ ขอบคุณทุกคนเหมือนเดิมค่ะ TRomance :pig4:
-
โอ้ยยยยยยย ดราม่าเข้มข้นเรื่อยๆแล้วค่ะ
และแล้วความจริงก็ค่อยๆปรากฏ ที่โจมต้องเป็นแบบนี้?
สงสารโจมจริงๆค่ะ ;________;
+1 ให้นะคะ ^^
-
แว๊กกกก จิ้มไม่ทัน
********edit*******
เรื่องมันเป็นอย่างนี้นี่เอง เฮียแม่ม :3125:
น้องโจมคิดถูกแล้วล่ะที่ตัดเสียตั้งแต่ตอนนี้ แม้ตอนนี้จะเจ็บแต่วันนึงก็ต้องหาย(เพราะไงๆ เราก็มีป๋าเลี้ยง 55+)
สุดท้ายคนที่เสียใจก็คงเป็นเฮียเองนั่นแหละ กลับไปซบอกน้องนีเมียแกเลยไป :z6:
ป๋ารู้คงหึงน่าดู เผลอๆ น้องโจมโดนเหวี่ยงอีก กรรม :เฮ้อ:
ปล. +1 ให้คนโพสต์ แล้วก็:กอด1:คนเขียนแน่นๆ ปลอบเรื่องคัตตุน(เราเสียใจจริงๆ ที่ทำให้จินต้องออกมา ทั้งๆที่เราก็ห้ามแล้วแต่เค้าไม่ยอม เค้าบอกอยากอยู่ใกล้ๆ อยากเห็นหน้าเราทุกวัน :เฮ้อ:คนสวยลำบากใจ :laugh:)
-
:o12: ป๋า มารับโจมด่วนนนน
-
o22เอาแล้วไงคนรักของโจมโผล่มาแว้ววววววว
ป๋าทำไงดีเนี่ย
แต่ๆๆๆๆ สงสารโจมมากเลยอ่า
รักที่ไม่สามารถแสดงออกได้ :เฮ้อ:
ตัดใจเถอะเนอะโจมมีป๋าอยู่อีกคน แต่ป๋าจะเพิ่งได้ไหมนิ
ปล.ถึงเรื่องนี้จะไม่ค่อยฮาเหมือนเรื่องก่อนๆๆแต่ก็สนุกไม่แพ้กันเลยน้าคุณ สู้ๆๆๆรอเรื่องใหม่ 555+
-
อืม วันนี้ก็เคลียร์เฮียของโจมกันไปแล้ว รู้สาเหตุแล้วว่าทำไม โจมต้องทำแบบนี้
ในเมื่อมายืนยันว่าจอบแบบแฮปปี้ คนอ่านก็อุ่นใจค่ะ ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆค่ะ
-
เหอๆๆ ถ้ารู้ถึงหูป๋าก็เฮสิท่าน ก๊ากกกกกกกกกก คนไม่รู้ย่อมพูดแบบเสียหาย คุคุ โจมเดือดร้อนแน่ 55+
-
ถ้าป๋ารู้เข้าโจมจะเป็นยังไงเนี่ย แล้วป๋า-โจมจะยังรักกันอยู่ไหม?
-
ว๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก มาแบบดราม่าเล็กน้อยยย
โอ้ยโอ่ยยยย เรื่องชักจะยุ่งขึ้นไปอีกสเต็ปแล้วล่ะซี~
สงสารพี่โจมอ่ะ TT พี่ป๋ามาช่วยพี่โจมเร็วววว
-
อ๊ายยยยยยย เรื่องมันเป็นแบบนี้นี่เอง อย่างนี้ป๋าจะยอมหรือคะ
หูยยย ลูกคนจีนด้วย แล้วเค้าจะยอมให้เป็นเกย์ไหมนิ
-
โอ๊ย~~ ทำไมประวัติโจมมันดราม่าแบบนี้เนี่ย!
ป๋า..รีบมารับโจมกลับไปที :z3:
-
ต่อ ต่อ ขอตอนต่อไปเลยจ๊ะ กำลังเข้มข้น :pig4:
-
เริ่มเข้มข้นแล้วสิ
*ตั้งหน้าตั้งตารอ
-
ว๊าววว มันซับซ้อนขึ้น! 555
ถ้าป๋ารู้จะเป็นยังไงนะ?
ติดตามมมมม
-
เซ็งเฮีย (เอิ่ม.. ต้องออกเสียงดีๆ ไม่งั้นอาจมีพลาดได้ :try2:)
ป๋ามารับน้องโจมด่วน น้องโจมถูกรังแก แต่แหม.. อยากเห็นป๋าปะทะเฮีย เหมือนกันนะเนี่ย :laugh:
-
โถ่ นุ้งโจมมมมมมม กลับไปซบอก เล่าให้ป๋าฟังนะ
-
น้องโจมมมมม มาคบกับป๋าดีกว่ามา อยู่กับป๋าไม่ต้องเสียใจแน่นอนจ้า o13
-
เอาล่ะไอ้ป๋าเจอของจิงเข้าแล้วล่ะ :sad11: :sad11: :sad11: งานนี้ป๋ามีน้ำตาเล็ดแน่ ป๋าปะทะเฮีย โอ้ววววว สุดยอดไปเลย
-
ป๊า แอบตามมาสิ มารับโจมกลับบ้าน ฮ่าๆๆ
ปล. ไม่มีคอนคัตตุนให้ดู ก็มาดูคอนฯ เพื่อนจินก่อนสิคะ (น้องพีๆ)
-
โจมน่าสงสารอ่ะ TT
-
แว้กกกกกก
ทำไม่นิยายที่อ่านวันนี้มีแต่ดราม่า
ไม่เอาแล้ว อิ่มมาม่าแล้วนะ
โจม..แล้วป๋าล่ะ T^T
โอยๆ หัวใจดวงนี้ไม่ไหวแล้ว
ขอเรื่องดราม่าแค่นี้ก่อนเถอะ หัวใจจะวาย
โอย โอย
:o12:
-
มีห่วงความคิดป๋าทิ้งท้ายซะด้วย^^
อะคาเมะด้วยคน^^
ดูซับไทยแล้วรู้สึกมั้ยคะ ว่าพี่คิกับจุนโนะก็สาวกคู่นี้เหมือนกัน555+
-
กีสสสสสสสสสสสสสส
อย่างนี้ต้องโทษคอนฯคัตตุนรึเปล่าที่ทำให้น้องโจมร้าวรานได้ถึงเพียงนี้
หรือว่าเราควรตบคนเขียนดีที่บ้าจี้นั่งร้องไห้ :beat:
-
แบบนี้นี่เอง
-
อ่านตอนนี้แล้วปวดตับพิลึก
-
ป๋า หรือ เฮีย...
ป๋า หรือ เฮีย...
หรือว่า "ป๋าxเฮีย" ??
:serius2: :z6:
:laugh:
-
โจม.. o22
เดี๊ยวป๋ามารับ ชิมิ :-[
-
โอ....โจมที่น่าสงสาร...เรื่องราวอึมครึม ซับซ้อนจริงๆ ด้วยสิ...
อยากให้ป๋ามาลากโจมออกไปจริงๆ เปิดตัวเลยดีไหม? ไหนๆ ก็แคร์กันขนาดนั้นแล้ว กร้ากกก
เฮีย...แค่แต่งงานเหรอ?? เฮียจะทำให้ผู้หญิงคนนึงต้องเสียใจนะเฮีย อะฮึก (อินไปไหม)
รออ่านตอนหน้า พร้อม + 1 จ้า...
-
ขอบคุณ มากมาต่อสักที
-
หนูโจมกับรักต้องห้าม
เศร้าจัง
-
เรื่องของจินเมะ ไม่ใช่ข้อแก้ตัวนะไรเตอร์ๆๆๆๆ
ตอนนี้มาม่าไปอ่าาา
ไม่เอาาาา
:sad4: :sad4: :sad4: :sad4:
โจมดูมีชีวิตที่น่าสงสาร เข้าใจเลย รักกันแต่ต้องปิดไว้ เหมือนอคาเมะ เลยยยย (เกี่ยวมะ)
แต่นี้เฮียไม่ใช่พี่จินนิ เฮียไม่ใช่พระเอกกก เพราะงั้น ช่ายเฮีย และปล่อยเฮียไป
กลับไปหาป๋าดีกว่านะโจมมมมม
-
:a5:คัตตุนอยู่กัน6คนลงตัวที่สุดแล้ว
ตอนรู้ว่าเหลือ5คนเราแทบช็อก
เหมือนกับที่แทบช็อกเรื่องของโจมกับเฮีย
ป๋ามาดามใจโจมเร็วๆนะ
-
อ่า ๆๆ :z6: ยอดหน้าเฮีย
ไม่เป็นไรเฮียให้กู๋ระงับบัตร น้องโจมก็มีป๋าเลี้ยงเนอะ หึหึ
กลับไปหาป๋าดีกว่า อย่าไปรักเฮียเล๊ยยย
-
กลิ่นมาม่าหอมหวน... :monkeysad:
:L2:
-
"ป๋าก็คงเล่าให้เฮียฟังหมดแล้ว" ใช่ ป๊า หรือเปล่าค่ะ
อ่านจบแล้วอยากอ่านต่อมากกกกกกกกกก
ทิ้งท้ายไว้ได้แบบสุดๆๆ 555+ มาต่อเร็วๆๆนะค่า o13
-
อยากรู้ว่าเรื่องที่เล่าลืมเกี่ยวกับโจมเนี่ยอะไรจริงอะไรไม่จริงบ้าง
แล้วต้องทนแบบนั้นได้ไงกันนะ แต่สองปีที่ผ่านมาคงทรมานมากๆซินะ
-
เรื่องมันเป็นแบบนี้นี่เอง โจมกล้ากว่าเฮียเยอะเลย :L1:
-
โอ้วว มันเปงความรักที่ผิดหวังจิงๆนั่นแหละโจม o22 o22
แต่น้องโจมก้อยังมีป๋านะคะ กริ้วววววววววววววว :really2: :really2:
ปล. ที่เหลือ 5 คนก้อเจ็บตามๆกันไปเหมือนกันค่ะ แต่บังเอิญ จิน มันอาร์ตตัวพ่อค่ะ ต้องทำใจล่ะนะ เหอะ (บอกตามตรงตอนนี้ก้อยังเคืองๆ ถ้าไม่มีเรื่องจินเมะจากวงในมาเยียวยาล่ะก้อนะ คงโกรธมากกว่านี้ แหะๆ) 5 คนก้อยังสนับสนุนต่อค่ะ อยากเห็น คาเมะมาเต้นยั่ว จะเตรียมผ้าเช็ดหน้าไปเช็ดน้ำลาย ฮ่า :z1: :z1: :haun4: :haun4:
ปล.2 รู้สึกว่าน้องโจมเหมือน คาเมนาชิ คาซึยะค่ะ อ๊างงงงง สวย เฉี่ยว แรงงงงงงง :m25: :m25:
-
สองคนนี้เขาถึงขั้นลึกซึ้งกันรึยังอ่ะ...แต่ก็ไม่ิคิดว่าจะรอดหรอกนะท่ืาทางจะรักกันออกขนาดนั้น :z1:
แต่เพื่อนที่โจมบอกไปอยู่ด้วยเป็นใคร...แล้วใช้จ่ายเงินจากไหนก่อนจะเจอป๋านี่สิ น่าคิดหนัก :serius2:
นอกจากป๋าโจมเคยนอนกับใครในลักษณะผลประโยชน์ด้วยหรอ...ไม่เฉลยทันทีแต่กระซิบบอกกันก็ได้นะคะ :m26:
อยากให้ป๋ารู้ข่าวโจมกับกิ๊กเก่าจริง ๆ ดูดิ๊จะรู้ใจตัวเองเร็วขึ้นรึเปล่า แย่งโจมมาเลยจะถูกใจมาก ๆ :-[
-
ดีค่ะโจม อยู่กับป๋า คบกับป๋า
คุ้มสุดละ จะได้ไม่ต้องไปใช้สามีร่วมกับผู้หญิงคนอื่น :เฮ้อ:
ป๋าจะว่าไงน้อ
รอตอนต่อไปจ่ะ :กอด1:
-
กลับไปซบ'อกป๋าคงอุ่นกว่าเฮียคนนี้ละนะ
:-[
-
ระหว่างน้องโจมกับคนแต่ง ไม่รู้จะปลอบใครดี งั้นกอดทั้งคู่ก็แล้วกัน :กอด1: :กอด1:
รู้ประวัติน้องโจมแล้วเกิดสงสารจับใจ :monkeysad:
ป๋ามาปลอบน้องโจมที :m5:
+1 ให้น้องโจมสู้ต่อไป :a9:
ส่วนคนแต่ง...เค้าไม่เคยหวังกับอวาลอนเลย (กลัวผีหลอก...ประวัติมันมีมายาวนาน) หุ หุ
วางแผนไว้ตั้งนานแล้วว่าต้องบินไปดูที่อื่น รอแค่ประกาศทัวร์เท่านั้นแหล่ะ :interest:
-
สงสารโจม ........ :เฮ้อ:
โจม หนีมาอยู่กับป๋า นะดีเเล้ว o18 o18 o18
ป๋า มารับโจม ด่วนๆๆ
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
อย่างนี้นี่เอง ประหนึ่งรักต้องห้ามเลยเนอะ สงสารโจมจัง
โจม มาอยู่กับป๋าดีกว่า ป๋าก็รีบๆรู้ใจตัวเองเร็วๆนะ โจมเปลี่ยนใจหมาคาบไปไม่รู้นะเออออออ
-
ยุให้โจมเปิดตัวกะป๋าไปเลยยย..
เฮียจะได้หงายเงิบ ป๊าเป๊อไม่ต้องสนใจ
สนใจแค่ป๋าคนเดียวก็พอ
รายนั้นเค้าเล่นด้วยอยู่แล้วนี่เนอะ
เหอๆๆๆ เหมือนจาหลงโจมเต็มๆ
-
สงสารโจมอ่ะ :m15:
ป๋ามาปลอบใจด่วนนน
edit:แปะคำผิด
รอเวลาที่จะพัดขึ้นมาเป็นซึนามิ > สึนามิ
แล้วทำไมป๊าต้องใจจดกับลูกกับหลานตัวเองด้วยล่ะ > เอ่อ ไม่แน่ใจว่าผิดรึเปล่า แต่อ่านแล้วแปลกๆอ่ะค่ะ แหะๆ
โจมคนนั้นที่เฮียถามถึงมันหายห่าไปนานแล้ว > ตาย
-
โจมเน้ก้อแอบแคร์ป๋าข๊า น่ะค๊าเนี้ย
มายุกะป๋าสบายจะตายไปค๊า
:impress2:
-
เอ้าาาาาาาาาา
ไหงงั้นอ่ะโจมมม
ไม่เอา !!!
เฮียกลับไปเลยนะ
หนูเชียร์ป๋ามาตั้งนาน แล้วไมเฮียเพิ่งโผล่อ่ะ
ไม่เอา ไม่เชียร์ !!
-
เป็นเรื่องแระ
โจมนี่มีปัญหากะครอบครัวจริงๆ แต่เรื่องรักกะพี่ชายต่างสายเลือดนี่ผิดคาดนิดหน่อย
โหย ถ้าป๋ารู้นะ....
เอาเป็นว่า ต่อด่วนคร่า อยากรู้ๆ
-
ถ้าป๋ารู้เรื่องนี้โจมจะเป็นยังไงเนี่ย ไม่อยากจะคิด :z3:
-
น้องโจมมมมม
น่าสงสารรรร
ป๋ามาปลอบเร็วๆ
-
อา.. แซ่บอีหลี
ตอนนี้อร่อยมาก โฮะๆ
:z6:
-
เอาเฮียออกไป เอาป๋ากลับมาเดี๋ยวนี้น้าาาาาา :fire:
ไม่งั้นเราจะยึดคาเมะไว้หนึ่งอาทิตย์ (เกี่ยวไหม 5555)
ตอนหน้าขอเปิดตัวป๋าแบบอลังการงานสร้างเลยนะคะ
เอาให้อาเฮียกลัวไปเลย หุหุ :laugh:
ส่วนเรื่องคัตตุนก็นะ... เราเข้าใจ เราเองก็ชอบที่มันอยู่กัน 6 คนมากกว่า
แต่ในเมื่อมันตัดสินใจกันไปแล้ว เราก็เคารพและคอยให้กำลังใจอย่างห่างๆละกัน 555
เพราะคอนมะพีขายบัตรไม่หมดหรือเปล่าคะ อวาลอนเลยลังเล
จริงๆจัดวันเดียวฮอล์ลใหญ่ซะก็สิ้นเรื่อง บัตรหมดไปนานแ้ล้วววว
-
มีแววว่าจะอึมครึมไปอีกพักใหญ่นะนี่ ไปเตรียมถ้วยมาใส่มาม่าก่อน
-
มาม่ากันไปใหญ่แล้ววว :serius2: :serius2:
ป๋ามาช่วยโจมเร็ว
คาเมนาชิสู้ๆ
-
เชียร์ป๋าสุดใจขาดดิ้นเลย o13
โจมรักป๋าเถอะนะ :L2:
+1 นะคะ
-
ป๋า ช่วย โจม ด้วยนะ
รู้งี้แล้ว อิหนูมันน่าสงสารมากๆ
-
โจมกลับ กลับ กลับ
ยังมีคนที่รออยู่
-
เกลียดเฮียผิดมั้ย ? :angry2:
-
ว่าละ
ต้องเปลี่ยนเป็น "เด็กเฮีย"
:serius2:
-
ไปๆมาๆ เรื่องนี้มาม่ากว่าน้องขลุ่ยอีกนะคะ
เพราะขลุ่ยกับคนเดียว ยังเริ่มจากผูกพันนะ
แต่นี่ โจมกับป๋าเริ่มจาก0เลยอ่ะ แถมอุปสรรคบานนนน :sad4:
-
ป๋ามาปลอบโจมหน่อย
-
โอ้ววววววววว เปิดเผยออกมาแล้วเบื้องหลังน้องโจม
หนักหนากว่าที่คิดไว้อีก...แต่ชอบค่ะ o13
ว้าว ว้าว น่าติดตามสุดๆ ไปเลยค่ะ ป๋าจะทำยังไง...แค่คิดก็น่าสนุกแล้วค่ะ
ฝากฝังตอนต่อๆไปด้วยนะคะ ขอบคุณมากๆ ค่ะสำหรับนิยายสนุกๆ :กอด1:
-
เฮ้อ เส้นทางรักของโจมช่างมืดมน
แม้จะแอบเชียร์ เฮีย แต่หนูแฟนคลับป๋านะฮับ
ฉะนั้นโจมอยู่กับป๋าดีกว่า ร้อยเปอร์เซนต์
-
เรื่องเริ่มดราม่าขึ้นเรื่อยๆ รู้สึกว่าโจมก็เริ่มรู้สึกแคร์ป๋านิดนึงนะ :-[
เฮ้อ~ ติดตามกันต่อไป :z2:
-
ชีวิตน้องโจมทำไมมันดราม่าเยี่ยงเน้~ :o12: :o12: :o12: :o12: :o12:
มาอยู่กับป๋าดีกว่านะ มาเป็นเด็กป๋ารับรองไม่ผิดหวัง :monkeysad: :monkeysad: :m15:
-
:monkeysad:สงสารโจมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม
โจมรีบๆรักป๋าน้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา o13
-
รักกับญาติตัวเองเป็นอะไรที่เจ็บปวดมากเลยอ่ะ (ถึงจะห่างๆกันก้เถอะ) :monkeysad:
โจมต้องกลับบ้านมาให้ป๊าเยียวยาให้นะ โจมจะได้มีความสุข >O<!!!
ตอนนี้เข้มข้นมากเลยค่ะ o13
-
อ่อ..เรื่องมันเป็นอย่างนี้นี่เอง
มาซบอกป๋าเถอะโจม มามะๆ :กอด1:
-
โอ๊ยยยย อิเฮียเป็นผู้ชายที่เห็นแก่ตัวมาก จะเอาทั้งน้องโจม จะเอาทั้งเมีย(ที่ที่บ้านหาให้) โลภมากไปหน่อยมั้ย(วะ)คะ? (อินจัด 55+)
สงสารก็แต่น้องโจม เลิกรักมันเถอะค่ะ แล้วกลับไปซบอกป๋าแทนดีกว่า แฟร์กว่าตั้งเยอะ
จะกลัวก็แต่ว่าป๋าจะได้ข่าวลือเรื่องน้องโจมกับหนุ่มทะเลาะกันที่ร้านกาแฟชื่อดังนี่สิ แล้วมาลงที่น้องโจม >"<
-
ทำไมเฮียไม่รักษาสัญญานะ :เฮ้อ:
-
กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
เบื้องหลังชีวิตเด็กขายเกรดเอของโจม
มันเป็นเรื่องเจ็บปวดจริงๆ
แหกกรงออกมาดีแล้วหล่ะโจม
มาอยู่กับป๋าเนี่ยดีที่สุดแล้ว
แล้วตอนนี้ก็กลับไปหาป๋าซะเถอะ
กลับไปหาป๋าเหมือนอย่างที่บอกว่าจะกลับไปไง
-
น้องโจมจะไม่ช้ำใจแน่เหรอถ้ารักป๋า
ป๋าแกก็เป็นทายาทมหาเศรษฐีนะ
แกไม่ต้องไปสืบทอดกิจการ แล้วแต่งงานแบบเฮียบ้างหรือ
โอย.....ปวดใจล่วงหน้า แทนน้องโจม
เรื่องคัตตุน ก็ทำให้ใจเหี่ยวนานร่วมปีเหมือนกันค่ะ
ทั้งรักทั้งเคืองพี่มะเขือ
แต่พอเห็นพี่แกยิ้มหวาน ดูมีความสุขมากมาย
คนดูเต็มทั้งในทั้งนอกประเทศ
ยอดขายถล่มทลาย ส่วนห้าคนที่ยังอยู่ก็ดูรักใคร่กลมเกลียวกันมากขึ้น
เพลงใหม่ๆ ก็ถูกหูถูกใจ เดี๋ยวนี้เลยทำใจได้แล้วค่ะ
รักจินเท่าเดิมแล้ว แต่ทำไมรักคัตตุนมากขึ้นก็ไม่รู้
-
แอบเครียดนะเนี่ยะ
-
ง่ะ โจมท่าจะรักเฮียมากนะ
ป๋าสู้ๆ เดี๋ยวถ้าเกิดเฮียเปลี่ยนใจขึ้นมาละก็..แย่เลยนะ
-
โจมรักกะคนอื่นอยู่เหรอเนี่ย
ท่าจะยุ่งแล้วหนุ่มขี้เก๊กเอ้ย :z1:
-
ป๋ามาช่วยโจมด้วย โจมแย่แล้ว
-
เอาล่ะเฮีย คิดว่าจะกลับมาแก้ปัญหาแบบง่าย ๆ
เที่ยวนี้ โจม เถียงขาดใจ ก็ในเมื่อเหตุผลมันมีอยู่เต็มเปี่ยมแบบนี้ เฮียจะแก้ปัญหานี้ยังไง
เป็นกำลังใจให้โจม หาทางออกกับปัญหานี้อย่างรวดเร็ว
+1 ให้เป็นกำลังใจ แบ่ง ๆ กันเอาระหว่างเซกิ กับ TRomance นะครับ
ปล. แอบสบายใจนิด ๆ ก็สปอยไว้ ตอนจบ Happy Happy :z2:
-
สงสารโจม :monkeysad: แต่ตัดใจนั่นล่ะ ดีที่สุดแล้ว
ความรักของชาย ชาย ว่ายากแสนยาก แต่เพิ่มความยาก
ด้วยการเป็นลูกพี่ลูกน้องกัน แถมอีกคนกำลังจะแต่งงาน
โฮ..ถอยออกมาดีแล้ว ยังไงต่อไปโจมก็จะมีป๋าดูแลน๊า
อิป๋า..แกรีบเร่งมาทำคะแนนเลย น้องกำลังหาตัวช่วยอยู่
-
สงสารโจมนะ ถ้าป๋ารู้จะเป็นยังไงต่อนะ :a5:
แม้จะรู้ว่าตอนจบแฮปปี้ แต่ยังไม่อยากให้จบ แต่ก็อยากให้มีแฮปปี้บ้างระหว่างทาง :เฮ้อ:
-
คิดว่าเฮียเป็นคนสำคัญ แต่ไม่คิดว่าจะเป็นคนรักกันเลยนะเนี่ย
ชีวิตโจมยิ่งดราม่ากว่าเก่าอีก :monkeysad:
แล้วป๋าล่ะ ถ้าป๋ารู้ว่าโจมเข้าหาตัวเองเพราะเหตุผลนี้ จะทำยังไงน้า...อยากรู้จัง
ขอบคุณค่า รออ่านตอนต่อไปน้าา :กอด1:
-
พี่หลงรักน้องเหรอ :เฮ้อ:
-
เอาแล้วไง เด็กป๋าตรู
ไอ้ป๋ามุดหัวอยู่ไหนฟะ มาดึงคนของเมิงกลับไปซบอกด่วนนน!!!
-
โธ่ๆๆ นู๋โจมมมม
-
*กอดน้องโจมมม :man1:
โอ๊ะ เฮียตัวคุมเกมซะแล้ว o22
ป๋าจะทำยังไงเนี่ยยยยยยยยยย :serius2:
-
อ่า...ความจริงที่หน้าตกใจก็เปิดเผยแล้ว
โจมไม่อยากรอเฮียเพราะความรักมันเป็นไปไม่ได้
ไม่ต้อเสียใจนะโจม กลับไปหาป๋าเลย ป๋าจัดให้ เพราะป๋าไม่แคร์สื่อ
:pig4: คะ
-
อ๊ากกกกก สับสนดีแท้
สงสารโจมหว่ะ ว่าแต่ถ้าเฮียรู้ว่าโจมเป็นเด็กป๋า จะทำไงหล่ะเนี่ย
-
โจมเลิกเป็นเด็กเฮีย มาเป็นเด็กป๋าเหอะ
ในตอนนี้หนับหนุนป๋ามากกว่าเฮียโดยไม่มีเหตุผล (ฮ่าๆ)
-
น้องโจม กลับไปเป็นเด็กเฮียเหอะ
ฮ่าๆ อ่านแล้ว ความรักที่เริ่มมามันต่างกัน
ไม่รู้สิ ชอบความรักต้องห้าม กร๊ากกก
-
โฮะๆๆ เข้มข้นน่าติดตามดีค่ะ
ชอบนิสัยน้องโจมมากเลยอ่า
มาต่อเร็วๆน้าาาา
-
ป่ารู้ตัวยังว่าชอบโจม
คนรักเก่าเขามาแล้ว
-
รักต้องห้าม มันผิดตั้งแต่ทั้ง 2 คนเป็นพี่น้องกันแล้วละนะ
เฮ้อ!!!! โจมตัดใจ แล้วถอยออกมาอย่างที่คิดนะดีแล้ว ส่วนป๋า คิดว่า รับรู้ตั้งแต่โจมจะมาพบเฮียแล้วแหละ
-
เริ่มเข้าจุดพีคละ......
-
โจมน่าสงสาน :serius2: :serius2: :serius2:
-
รักโจมอ่ะ กอดๆ
อยากให้ป๋ารู้เรื่องเร็วๆจัง จะได้รีบๆแย่งโจมมา
-
ตามมาอ่านแบบรวดเดียว
นึกว่าจะมีแค่ป๋ากับน้องโจม ที่ไหนได้มีเฮียโผล่มาอีก
Forbidden Love ซะด้วย ป๋ารีบมาแย่งน้องไปเลยค่ะ
เฮียถ้ารักน้องจริง ก็ปล่อยน้องไปเถอะ
-
เจอเรื่องแบบนี้เข้า ไปไม่เป็นเลยล่ะ
เศร้านะเนี่ย....
-
ศึกครั้งใหญ่กำลังเริ่มต้นขึ้น
เฮีย VS ป๋า
โจมอย่าได้แคร์เฮีย มากะป๋าดีกว่า เร้ววววววววว :mc4: :mc4:
-
ปัญหาคาใจของน้องโจมนี่ท่าทางจะแก้ยากเนอะ แล้วป๋าจะัทำยังไงเนี่ย
-
แผลใจของโจมมันใหญ่มากนะ ป๋าจะเยียวยายังไง
-
ชอบอ่ะ เนื้อเรื่องเข้มข้น
-
เฮ้อ ! เพิ่งรู้สาเหตุที่โจมต้องเป็นเด็กขาย อยากให้ป๋ามาได้ยินที่โจมพูดกับเฮียจังเลย
ป๋ารีบมา :กอด1: ปลอบใจโจมด่วน
-
โฮะๆๆๆๆ บอกได้อย่างเดียวว่ารอตอนต่อไปอย่างใจจดจ่อมาก :L2: :กอด1:
-
มันเป็นอย่างนี้นี่เอง
รอป๋ามาเอาโจมกลับครับ
:pig4:
-
อ้อ..ขีวิตโจมมีที่มาที่ไปแบบนี้นี่เอง น่าเห็นใจน้องโจมเนอะ
แต่ไม่อยากให้โจมดำเนินชีวิตแบบเด็กขายเลยจ้ะ
ป๋าอยู่ไหน มาด่วนเลย
-
แล้วตัวต้นเหตุที่ทำให้โจมเป็นแบบนี้ก้ออกมาแล้ว
-
เรื่องของโจมมันลึกซึ้งมากกว่าที่คิด
ยิ่งครอบครัวคนจีนด้วยแล้วยิ่งยาก
เพราะงั้นโจมมาสบอกป๋าดีกว่าน่ะโจม
:กอด1: :L2: :pig4:
-
โจมตัดใจจากเฮียเหอะ
มาซบป๋าแต่เพียงผู้เดียว
-
เค้าเชียร์ป๋า สุดใจขาดดิ้นเลยค่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
-
โฮ้ว ดราม่า
น้องโจม คบกับป๋าเถอะ
ปล่อยอาเฮียไปตามทางของเค้า
-
โอ้ว เกิดอะไรขึ้น :a5:
-
ป๋าอยู่ไหนคะ มารับโจมเร็ว :monkeysad:
-
ไม่ๆๆๆ ไม่เคลียร์
เฮียมันเห็นเเก่ตัว ป๋าน่ารักกว่าอีก
-
:serius2: ไม่นะ แอบตกใจกับเรื่องราวของน้องโจม น้องโจมน่าสงสาร
โอ๋ๆ มาซบอกป๋ามา :กอด1:
-
ฮือๆๆ สงสารนู๋โจม :monkeysad:
กลับไปหาป๋าเถอะโจม
ยังงัยเป็นเด็กป๋า
กะภาษีดีกว่าเด็กเฮียนะ
เชียร์อัพคุณป๋า
:110011: :z7:
-
ป๋า..จะรู้มั้ย เนี่ย..
-
เข้มข้นมากอ่านแล้วสงสารโจมค่ะ
ขอบคุณค่ะ ^^
-
..สงสารโจมอ่ะ...
ป๋ารีบมาช่วยเร็วๆ เลย
-
บรรยากาศอึมครึม แล้วโจมจะเลือกใคร :a5:
-
สงสารโจมได้อีก
ทำไมชีวิตมันเป็นเยี่ยงนี้
ครอบครัวกับความรักเหอะ
มีความรักมันผิดยังไง ไม่ค่อยผู้ใหญ่อะ ทำไมต้องบังคับให้ลูกให้หลานมาสืบทอด ก็เข้าใจนะว่าหวังดี
แต่บางครั้งเขาก็มีความต้องการของเขา ชีวิตมันเศร้า
-
สงสารโจมสุดๆเลยค่ะ ป๋ามาช่วยน้องเร้ววววววว
รออ่านต่ออยุ่นะค๊า
เรื่องคัตตุน เศร้าไปแพ้กันค่ะ เราตัดใจเรื่องคอนที่ไทยมานานแล้ว
สองปีมานี้มีแต่เรื่องเศร้าๆของวงนี้ แต่เราก็จะตามต่อไปค่ะ ตามแบบห่างๆ ดูจากดีวีดีก็พอชื่นใจ :impress3:
-
จุดเริ่มของโจมเป็นเยี่ยงนี้ฤา
"...แล้วถ้าข่าวนี้ไปกระทบหูคนขี้เก๊กคนนั้น คนที่เป็นป๋าทั้งชื่อและตัวตนจริงๆเค้าจะรู้สึกอะไรมั้ย จะมีปฎิกิริยาอะไรหรือเปล่าหรือจะเฉยๆแล้วก็จบกันไปเลยเหมือนคู่นอนคนอื่นๆที่ผ่านมา"
ชักอยากให้ลอยเข้าหูป๋าซะแล้วซิ
:monkeysad:
-
:haun4: รอ... รอ... รอ... และก็รอไปก่อน
-
โห! ป๋า ความจริงเปิดเผยว่า โจมแค่อยากรู้อยากลอง เอาป๋ามาบังหน้าเพื่อที่จะก้าวออกมาจากปัญหา
ป๋า ต้องเสียเซลฟ์อย่างแรง โจมรักคนอื่นอยู่แล้ว :a5:
-
โอ้วววว ลูกพี่ลูกน้อง
น่าติดตามมากค่ะ กำลังเข้มข้นเลยทีเดียว
ป๋าออกมาด่วนนนน
-
งืมๆๆ
เราเป็นสมาชิกเว็บนี้
เมื่อกี่เองงะค่ะ
แล้วอ่านนิยายของคุณคนแรก
ก็เลยไม่รู้อะไร
ถ้าทำผิดก็ขอโทษไว้ก่อนนะค่ะ
คือเราไม่รู้ว่าจะโพสยังไงงะค่ะ
อ่านจดแล้วโพสทุกตอนหรือไง
-
โจเย็นชาจังเลยนะค่ะ
-
โจมเป็นคนที่น่าค้นหาดีนะค่ะ
ที่เข้ามาหาป๋ามีจุดประสงอะไรหรือเปล่า
-
เฮียยยย ย ย
เห็นแกตัว สุดๆ
-
:z3: โอ๊ยย น่าสงสารโจมอ่ะ
สู้ๆนะ เอาใจช่วย
-
ไม่เอาเฮีย จะเอาป๋า :z2:
-
สงสารโจม ทำไมมันยากจังเลยชีวิต
-
โอวววว...
อย่างนี้นี่เอง.......
สงสารน้องโจมๆๆๆๆๆ
กลับมาหาป๋าเร็วลูก
-
ป๋า มารับน้องโจมด่วนนนนนนนนนนนนนนน
ปล. ขอสมัครเป็นเด็กป๋าด้วยคน :really2:
ปลล. ป๋ากักตัวคนแต่ไว้ใช่ไหม๊ค่ะ โอม จงมาๆ :call:
-
เฮ้ย! Σ（ﾟдﾟlll）
-
อ้อ โจมมีความหลังแบบนี้เอง อืมๆ :z2:
-
ป๋ามาแสดงเป็นพระเอกแสนดีหน่อยสิ
-
:fire: :m31:
โอ๊ยยยยยยยยยยยยย
โกรธธธธธธธธธธธธธธธ
อ่านจบแล้วอารมณ์เสียแบบไม่มีสาเหตุ
ไม่รู้จะโกรธใคร? โกรธอะไร?
รู้แต่ว่าหงุดหงิดมากค่ะ ไรเตอร์ที่รัก
ขอหลบไปสงบสติอารมณ์ก่อนค่อยมาเจอกันตอนหน้านะคะ
:เฮ้อ:
-
โอ้ววว... ใครจะไปคิดว่าโจมจะมีเบื้องหลังขนาดนี้
โจมตัดใจจากเฮียเถอะนะ เค้าจะไปแต่งงานก็ปล่อยเค้าไป
มาอยู่กับป๋าดีกว่า เลี้ยงได้สบายๆ
-
ไม่ได้เข้ามาอ่านหลายวันเนื่องจากติดสอบ........
พอมาอ่านแล้วโอ้ววววววววววววววว o22 o22 o22 o22 o22 o22
เบื้องหลังหนูโจมไม่ธรรมดาเลยยพระเจ้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :z3: :z3: :z3:
เรียกได้ว่าเป็นสาเหตุหลักหรือเปล่าที่ทำให้โจม เป็นเด็กป๋า......
:serius2: :serius2: :serius2: พี่ไรเตอร์บอกว่าเรื่องนี้เอาฮา แต่หนูว่า มันฮาไม่ออกเท่าไหร่เลยยยยนะ :really2:
จะรอตอนต่อไปค่ะ
คิดถึงหนูโจมกับป๋ามาก และเป็นกำลังใจให้พี่ไรเตอร์ด้วยค่ะ :กอด1: :กอด1: :L2: :L2:
-
:serius2: เอาละเว้ยเฮ้ยยยยย
คุณป๋ามีคู่แข่ง เป็นอดีตของน้องเค้าเลยนา :L2:
เอาไงล่ะทีนี้ :laugh:
-
รอลุ้นว่าจะเป็นยังไงต่อ
ป๋า เจอคู่แข่งซะแล้ว :m31:
-
รอติดตามอยู่นะค่ะ :o8:
-
ตอนที่ 8 'เด็กป๋า'
ทุกอย่างเหมือนจะดำเนินไปตามปกติ...ในสายตา ‘คนนอก’
แต่คนที่ร่วมหัวจมท้ายมาตลอดระยะเวลา 3 ปี อย่างเพื่อนร่วมแกงค์ของคนดังแห่งมหาลัยนั้น แทบจะสบสายตาแล้วเอาหัวโขกกำแพงพร้อมกัน
ไอ้ป๋าเปลี่ยนไป!!!
นั่นเป็นเรื่องปกติมากสำหรับคนรูปหล่อพ่อโคตรรวยและอารมณ์แปรปรวนยิ่งกว่าคลื่นลมและคลื่นทะเลเคลื่อนที่มาปะทะกันกลางภูเขาอย่างไอ้ป๋า
แต่ ว่านี่มันโคตรจะเปลี่ยนไปแบบหน้ามือเป็นหลังตีนเลยนี่สิที่เพื่อนๆแทบจะกัด ลิ้นตายเพราะทำอะไรไม่ถูก ไม่มีใครเข้าหน้าไอ้ป๋าติดมาสามวันแล้ว ไม่มีใครกล้าเข้าใกล้ ถ้าไอ้ป๋าเป็นหมาบ้าพวกเพื่อนๆยังมีเวลาได้เป็นโรคพิษสุนัขบ้าก่อนตายถ้าใคร เสี่ยงเข้าไปให้ไอ้ป๋างับหัว แต่สถานการณ์ตอนนี้มันยิ่งกว่านั้น ไม่ต้องรอให้ไอ้ป๋างับหัวก่อนจะเป็นอะไรตายหรอก แต่มันปรายตามามองหน้าทุกคนก็ลนลานกระเจิดกระเจิงกันไปคนละทิศละทาง แล้ว...ไอ้ป๋าตอนนี้ตายตั้งแต่จ้องตากับมัน
ไอ้ป๋าไม่ใช่แค่หมาบ้าตา ขวางอย่างเดียวแล้ว มันอัพเลเวลเป็นป๋าสายตามัจจุราช ไม่ควรเข้าใกล้ในระยะสามเมตรโดยรอบ ถ้ายังอยากหมดอายุขัยไปตามกาลเวลา ใต้ตึกคณะในยามนี้จึงมีแต่สามเพื่อนผู้ติดตามของป๋านอนซบหน้ากับโต๊ะแทนการ กวาดสายตาบริหารเสน่ห์อย่างที่เคยทำ
“นี่ๆ”
เอาละสิ!! วันที่ไม่ต้องการพบปะกับสื่อมวลชนทุกแขนงดันมีเสียงหวานๆเรียกหา ส่งมาแค่เสียงไม่พอ นิ้วเรียวที่ต่อเล็บด้วยอคิลิคตามสมัยนิยมจิกลงเนื้อซะแสบซี๊ด ทำไมสาวๆสมัยนี้ถึงได้น่ากลัวนักวะ มิน่าไอ้ป๋าถึงได้นิยมเลี้ยงเด็กผู้ชายอีกหนึ่งทางเลือก เพราะอะไรๆก็ปลอมไปหมดทั้งตัวไม่เว้นแม้กระทั่งเล็บอย่างนี้นี่เอง
“มีธุระอะไรกับเราเหรอ”
แทบ จะซบหน้าลงไปกับโต๊ะอีกทีเมื่อหันมาเจอหน้าเจ้าของเสียงที่โบกเครื่องสำอาง มาหนาซะจนไม่เห็นเนื้อแท้ของผิวจริง ริมฝีปากสีแดงเลือดนกกับอายไลน์เนอร์ที่ตวัดจนแทบจะเลื้อยไปพันกับกกหูอยู่ ไม่กี่มิลแล้วอยากจะลุกขึ้นมากระทืบพื้นแล้วกรี๊ดดังๆ นี่มันสถานศึกษาหรือว่าโรงลิเกวะ วันนี้พี่มหาไม่อยากสนธนาธรรมกับใคร
“ไม่ได้มีธุระอะไรกับนายหรอก”
“อืมๆ”
ก็ดีจะได้ยึดโต๊ะต่างหมอนนอนคิดอะไรต่อมิอะไรต่อ เผื่อจะค้นพบลู่ทางแห่งธรรมกับเค้าบ้าง
“เดี๋ยวสิ”
อะไรอีกว๊า!! ผู้หญิงสมัยนี้เอาแต่ใจก็อปปี้กันมาเลยหรือเปล่า มองไปทางไหนก็เจอวลีแบบนี้จนชินหู วลีที่เป็นคำสั่งไม่ใช่คำร้องขอน่ะ มาแค่เสียงแว๊ดๆแปดหลอดคนที่ปลงสังเวชเป็นนิจอย่างมหาพอจะทนฟังได้ แต่ที่แทบจะกระโดดมานั่งตัวตรงเพราะสาวเจ้าไม่ใช่แค่สะกิด ลักษณะที่ใช้นิ้วร่วมมือกับครบขนาดนี้เรียกว่าตะปบแล้ว
“คะ ครับ มีอะไรเหรอ”
“ป๋าเป็นอะไร”
เป็นคำถามที่โลกแตกยิ่งกว่าไก่กับไข่อะไรเกิดก่อนกันอีกนะ ถ้าพี่มหารู้ว่ามันเป็นอะไรจะพร้อมใจกันลี้ภัยมานั่งกันตรงนี้มั้ย
“มันไม่ได้เป็นอะไรนี่”
ส่ง สายตาไปขอความช่วยเหลือจากเพื่อนอีกสองคนที่รู้สึกตัวโคตรช้า แม่งกว่าจะยกหัวขึ้นมาได้ เพื่อนแทบจะถูกสิงใต้คณะแล้วมั้ยล่ะ ไม่มีอะไรน่าประทับใจเท่าเพื่อนชั่วแค่ผงกหัวขึ้นมาดูสถานการณ์แล้วฟุบหน้า ลงไปกับโต๊ะอีกแล้ว
แม่ง!! วันนั้นหมาตัวไหนชนแก้วกับมหาแล้วบอกว่ากินเหล้าร่วมสาบานวะ
“ไม่ได้เป็นได้ไง”
อ้าว!! ไม่ได้คันหัวนะ ปกติสระผมวันเว้นวันแต่เจอโจทย์แบบนี้ไม่รู้จะทำยังไงที่ดีไปกว่าเกาหัวตัว เองกระตุ้นสมอง พอบอกว่าไม่เป็นอะไรก็ไม่มีใครเชื่อ แต่จะให้ตอบว่าไอ้ป๋าเป็นห่าอะไร ก็ไม่รู้เหมือนกันว่ามันเป็นอะไร
“งั้นก็ไม่รู้แล้วล่ะ ไม่ลองถามมันล่ะว่ามันเป็นอะไร”
“ก็เพราะเข้าไปถามไงถึงได้โดนไล่ออกมาเนี่ย เป็นเพื่อนสนิทกันไม่ใช่เหรอ ทำไมไม่รู้ว่าเค้าเป็นอะไร”
เป็น เพื่อนสนิทน่ะใช่!! อันนี้มหาไม่เถียง แต่เพื่อนสนิทไม่ได้แชร์ความรู้สึกนึกคิดต่อกันเหมือนแชร์ drive ใน my computer นี่หว่า จะได้ล่วงรู้ว่าป๋าคนดังของสาวๆเป็นอะไร
“ไม่เคยได้ยินข่าวเหรอว่าถ้ามันอารมณ์ไม่ดีไม่ควรเข้าใกล้น่ะ”
“ก็ใครจะไปรู้ล่ะ เห็นสองสามวันมานี้เค้าควงเด็กใหม่ทุกวัน ก็แค่อยากจะชวนไปกินข้าว ดูหนังฟังเพลงบ้างใครจะไปรู้ว่าเค้าอารมณ์ไม่ดี”
โถๆ แม่คุณก็โบกหน้าเขียนตามาซะขนาดนี้ก็เลยไม่เห็นละสิว่ามันนั่งตาขวางใส่คน ที่เข้ามาหาขนาดไหน นี่ถ้าไอ้ป๋าเป็นคางคกคงพ่นพิษใส่แม่สาวกระโปรงสั้นนางนี้โทษฐานไม่ดูตาม้า ตาเรือแน่ๆ
“ก็ไว้มันอารมณ์ดีๆก็ค่อยไปชวนสิ ยังมีพรุ่งนี้ มะรืนนี้ อีกตั้งหลายวัน”
“เค้าไม่ควงกับโจมเศรษศาสตร์แล้วเหรอ”
นี่ แหละที่กำลังเป็นประเด็นที่เพื่อนๆอยากรู้แต่ไม่กล้าถาม ดูเหมือนโจมจะหายหน้าหายตาไปได้สองสามวันแล้ว และเป็นสองสามวันที่ไอ้ป๋าหิ้วเด็กไปนอนด้วยไม่ซ้ำหน้า เป็นประเด็นที่เพื่อนๆฟันธงเป็นเสียงเดียวกันว่า
ไอ้ป๋าไม่ปกติ
ถึง แม้มันจะรักที่จะเล่นสนุกกับเรือนร่างของหนุ่มหรือสาวแค่ไหนแต่ไอ้ป๋าไม่ควง มั่วควงกันไม่ซ้ำหน้าทุกวันแบบนี้ ที่ผ่านมาเพื่อนๆทุกคนรู้ว่าป๋าไม่ได้เลี้ยงใครเอาไว้แค่คนเดียวก็จริง แต่ทุกคนมีโปรไฟล์มีหลักแหล่งที่แน่ชัด ไม่ใช่เก็บได้รายทางอย่างสองสามวันนี้ ล่าสุดที่เห็นควงน้องโจมคนดังของเศรษศาสตร์ก็ไม่เห็นมันจะแวะเวียนไปหาเด็ก คนไหนของมันอีก ไอ้แย้มันยังดีดนิ้วชมเปาะว่าน้องโจมคงจะสเตปโอดั่งคำเลื่องลือจริงๆถึงได้ จับไอ้ป๋าซะอยู่หมัดขนาดนี้
แล้วตอนนี้มันเกิด อะไรขึ้นวะครับ?...มหาไม่อยากรู้ปัญหาโลกแตกอีกแล้ว อยากกลับห้องไปเปิดแอร์เย็นๆแล้ว body analysis นางแบบ FHM ฉบับใหม่ที่เพิ่งสอยมาดีกว่า อย่างน้อยถ้ามหาฟันธงว่านางแบบคนนั้นทำดั้งมาแน่ๆ รูปภาพก็คงจะไม่มีปัญญาตวาดรดหัวมหาแว๊ดๆอย่างนี้
“นี่ ปกติป๋าเค้าสนใจผู้หญิงหรือผู้ชายมากกว่ากันเหรอ”
“ไม่รู้สิ”
เพี๊ยะ!! สันหลังมหาเป็นที่ระบายอารมณ์ของเธอไปซะแล้ว
“เป็นเพื่อนสนิทกันต้องรู้สิ”
ป๋า...กู อยากลาพักร้อนจากการเป็นเพื่อนสนิทมึงนับแต่นาทีนี้เป็นต้นไปสักระยะจะได้ ไหม...โว้ยยยยยย!! เพิ่งรู้สึกรังเกียจคำว่าเพื่อนสนิทก็วันนี้แหละ
“คือตั้งแต่เป็นเพื่อนกับมันมาเราไม่เคยนับน่ะว่าผู้หญิงกับผู้ชายมันควงใครมากกว่ากัน”
“เหรอ แล้วมีผู้หญิงคนไหนที่เค้าเลี้ยงดูนานๆมั้ย”
“ก็มีมั้ง”
“ทำไมมั้งล่ะ”
“ก็ไม่ค่อยแน่ใจในข้อมูลอ่ะ”
เฮ้อ!! อึดอัดใจจริงๆ
ความ ภูมิใจที่เป็นเพื่อนไอ้ป๋าคนดังลดลงไปต่ำกว่าศูนย์ เอาจริงๆก็ไม่เคยนับว่าไอ้ป๋ามันดูแลใครอยู่บ้าง ครั้งละกี่คน ผู้หญิงหรือผู้ชายเป็นจำนวนมากกว่ากัน เพราะมันก็หมุนเวียนกันไปเรื่อยๆ คนนี้เข้ามามีบางคนที่ออกไปใช้ชีวิตของตัวเอง เท่าที่รู้คือไอ้ป๋าไม่เคยบอกเลิกเลี้ยงดูใครก่อน ส่วนใหญ่ก็จะอยู่ไปเรื่อยๆ บางคนถึงจุดอิ่มตัวก็ออกไปเอง บางคนนานๆไอ้ป๋าจะแวะเวียนไปหาสักทีก็ไปมีคนเลี้ยงดูใหม่
บางคนมี แฟนคบกันจริงจังก็อยากเลิกอาชีพที่ทำอยู่นี้ แล้วก็จะมีบางคนที่ไอ้ป๋าเลี้ยงดูมานานหลายปีอย่างหมวย ทุกวันนี้ไอ้ป๋าก็ยังดูแลเรื่องเงินให้อยู่ แต่ไม่รู้ว่ายังไปหากันบ้างหรือเปล่า จริงๆหมวยเป็นคนสวย เรียบร้อยและนิสัยดี ที่มาทำแบบนี้เพราะอยากเรียนสูงๆ ที่บ้านหมวยน่าจะเป็นชาวเขาเผ่าอะไรสักอย่าง ฐานะทางบ้านยิ่งกว่าขัดสน หมวยวางตัวเป็น อย่างน้อยหมวยก็อยู่แต่ในที่ของตัวเองไม่เคยออกมาตบตีแย่งชิงไอ้ป๋ากับใคร
ส่วน ผู้ชายไอ้ป๋าไม่ค่อยเลี้ยงใครได้นานอันนี้ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม คงเป็นประเภทสนุกกันชั่วข้ามคืนหรือนานที่สุดก็ชั่วข้ามเดือน ถึงช่วงนี้น้องโจมจะมาแรงแต่ก็ฟันธงไม่ได้ว่าน้องโจมจะเป็นผู้ชายคนแรกที่ ไอ้ป๋าเลี้ยงนานที่สุด
“นี่ แล้วจริงหรือเปล่าที่เค้าบอกว่าถ้าทำให้ป๋าถูกใจก็จะได้ดิบได้ดีมีรถขับอ่ะ”
“คงงั้นมั้ง”
จริงๆ ที่หล่อนรู้มาเป็นข้อมูลที่ถูกต้องเลยทีเดียว เซอร์วิสอพาร์ทเม้นต์ กระเป๋าแบรนด์เนม เสื้อผ้า น้ำหอมเครื่องสำอาง ไอ้ป๋ามันให้หมดแหละ มันอยู่ที่ใครใจกล้าหน้าด้านขออะไร ถ้ากล้าขอป๋าก็กล้าให้ เมื่อตอนปีสองก็มีผู้ชายที่ชื่อแม็คเพียงคนเดียวที่กล้าขอรถจากไอ้ป๋า แต่เป็นรถญี่ปุ่นซิตี้คาร์ทั่วๆไปไม่ใช่รถหรูอะไรมากมาย แต่ยังไม่มีใครขอบ้านกับมันเลยสักคน
ความจริงแล้วรถไม่ใช่ความฝัน สูงสุดในบรรดาเด็กไอ้ป๋าหรอก สิ่งที่ทุกคนอยากได้กันนักหนาก็คือใช้ชีวิตร่วมห้องในคอนโดสุดหรูที่ไอ้ป๋า อยู่นั่นแหละ แต่ไม่เคยมีใครได้รับสิทธิ์แม้กระทั่งไปค้างหรือร่วมเตียง จะมีก็แค่น้องโจมคนเดียวที่ได้รับสิทธิ์นั้น แต่ก็ไม่มีใครรู้ว่าเพราะอะไรสิทธิพิเศษถึงได้ตกไปอยู่ที่น้องโจมได้ ไอ้ป๋ามันโคตรจะหวงชีวิตส่วนตัวของมันจะตาย
“แล้วป๋าเค้าชอบผู้หญิงแบบไหนเหรอ”
‘ไม่ ใช่อย่างเธอก็แล้วกัน’ ดีนะที่มหาตั้งมั่นอยู่ในสติตลอดเวลาถึงได้ยั้งปากเอาไว้ทัน ถ้าเป็นไอ้แย้หรือไอ้เบสที่ทำเป็นแกล้งหลับไม่รับรู้ชะตาชีวิตเพื่อน แต่มหารู้ดีว่าหูมันเปิดเรดาห์รับฟังทุกเรื่องราวที่กำลังคุยกันอยู่แน่ๆ ถ้าเป็นไอ้สองตัวนั้นก็พ่นคำตอบนี้ออกมาแบบไม่ต้องคิด
ไอ้ป๋าเกลียดผู้หญิงประเภทแจ๊ดแจ๋ที่สุด
ถ้าเธอคนนี้มีโอกาสขึ้นเตียงกับไอ้ป๋า พนันได้เลยว่าไม่เกินสามวัน เธอจะกลายเป็น ‘อดีตเด็กป๋า’ ที่ไม่มีใครจดจำไปทันที
“ไอ้ป๋ามันชอบผู้หญิงง่ายๆน่ะ”
แอบเห็นเธอยกยิ้มซะจนแป้งรองพื้นแตกระแหง นี่ถ้าหุบยิ้มเมื่อไหร่แก้มเธอจะต้องเหมือนผนังฉาบปูนที่มีรอยร้าวไปทั่วทั้งแก้มแน่ๆ
“งั้นเหรอ ขอบใจนะมหา”
“อืม ไม่เป็นไร อยากรู้อะไรอีกหรือเปล่า”
“ได้เหรอ เราถามได้เหรอ”
“ได้สิ คราวนี้เธอต้องได้ข้อมูลที่ถูกต้องแน่ๆ เพราะตัวเป็นๆของคนที่เธออยากรู้กำลังเดินมาโน่นแล้ว”
โอย...ท่า ทางที่เธอตกใจน่ากลัวรองพื้นที่แตกร้าวจะร่วงกราวให้ต้องอายต่อหน้าคนที่เธอ กำลังสนใจอยู่แน่ๆ เพราะว่ากำลังยืนหันหลังให้คนที่กำลังเดินเข้ามาเลยไม่รู้ว่าพอตัวเองหันไป มอง ไอ้ป๋าก็ยืนตาขวางประจันหน้าอยู่แล้ว
“มาอยู่ตรงนี้กันเองเหรอ”
ดู เหมือนเดือนนิเทศศาสตร์จะไม่สนใจนางฟ้าพลาสติกข้างๆแม้แต่น้อย มันเห็นแน่ๆแต่แกล้งทำเป็นไม่สนใจได้ใจร้ายที่สุด ถ้าภูมิคุ้มกันไม่ดีจริง บ่อน้ำตาแตกได้ง่ายๆเลยนะเนี่ย
“อือ มารอเรียนคาบถัดไปอะ”
“กูไม่เรียนนะ”
“อือ”
อยาก ถามว่าจะไปไหน แต่ก็กลัวที่จะถามออกไปตอนที่มันอารมณ์ไม่ปกติอยู่นี้ ไม่ได้เป็นห่วงเรื่องมันโดดเรียนหรอก ถึงมันเข้าเรียนก็มีค่าเท่ากันนั่นแหละ ไอ้ป๋าเป็นคนเรียนดี หัวไว แต่ต้องวงเล็บว่าถ้ามันสนใจอะนะ วิชาไหนที่ไอ้ป๋ามันมีใจให้บ้าง ต่อให้เข้าเรียนไม่ครบเหมือนเพื่อนๆมันก็เอาตัวรอดสบายหายห่วง แต่ถ้าวิชาไหนที่ป๋าไม่พึงใจ นอกจากมันจะไม่เข้าเรียนแล้ว มันยังกล้าส่งกระดาษคำตอบเปล่าเสียดื้อๆอย่างนั้น ความจริงถ้ามันชายตาอ่านสักนิดมันก็ผ่านไปได้สบายๆอยู่แล้ว ทั้งนี้ทั้งนั้นก็อยู่ที่อารมณ์มันนั่นแหละ
“ไอ้เบส ไอ้แย้ มึงก็เลิกแกล้งหลับได้แล้ว เค้าไปแล้ว”
เค้า ที่ว่าก็คือนางเอกลิเกหลงโรงที่ไอ้ป๋าแกล้งมองเป็นอากาศธาตุนั่นแหละ ไม่รู้ว่าทนรับไม่ได้หรือหลบไปตั้งตัวกันแน่ แต่เห็นเธอเดินหายไปทางหลังคณะตั้งแต่ไอ้ป๋าล้อมกรอบคำว่าโลกส่วนตัวแค่มัน และพวกเราสามคนแล้ว
“จะไปไหนเหรอป๋า”
ฮั่น แน่!! ทีเมื้อกี้ทำเป็นหมีแกล้งตาย พอตอนนี้ใจกล้าขึ้นมาเชียวนะไอ้เบส มันคงเห็นว่าไอ้ป๋าชวนคุยก่อน มันถึงได้กล้าถาม ทุกคนรู้จังหวะกันดีอยู่แล้วว่าถ้าไอ้ป๋ายอมเปิดปากคุยนั่นหมายถึงมันอยู่ใน อารมณ์คุยได้ แต่ถ้าคุยไปแล้วมันเงียบตอนไหนก็ให้ทุกคนปิดสวิตซ์ตัวเองตอนนั้นเหมือนกัน ไม่อย่างนั้นไอ้ป๋าฟิวส์ขาดขึ้นมาไม่มีใครช่วยใครได้แน่ๆ มีแต่ตายหมู่เท่านั้น
“ว่าจะกลับบ้าน”
“กลับบ้าน”
สาม คนประสานเสียงกันประหนึ่งกำลังร้องโอเปร่า ไอ้ป๋าไม่ใช่แค่ไม่ปกติแต่มันผิดปกติมากต่างหาก ร้อยวันพันปีไอ้ป๋าไม่ค่อยจะกลับบ้านหรอก ถ้าไม่มีแข่งรถมันไม่ไปเหยียบบ้านเลยด้วยซ้ำ ถึงจะต้องเข้าไปเอารถก็น้อยมากที่ไอ้ป๋าจะเหยียบเข้าไปในบ้าน
“อือ น้องหนูไม่สบาย”
“แล้วแม่เลี้ยงยังสาวของมึงล่ะหายไปไหน ทำไมน้องหนูไม่สบายถึงต้องเป็นมึงที่เข้าไปดูวะ”
“ไปชอปปิ้งที่ฮ่องกง ป่านนี้ของทับตายห่าไปแล้วมั้งเห็นว่าติดต่อไม่ได้”
น้อง หนูคือความ ‘พลาด’ ของครอบครัวไอ้ป๋าก็ว่าได้ พลาดตั้งแต่พ่อไอ้ป๋าเอานักร้องในบาร์ถูกๆเข้าบ้านแล้ว พลาดชั้นที่สองคือผู้หญิงคนนั้นปล่อยตัวเองให้ท้องเพราะกลัวพ่อไอ้ป๋าจะไม่ จริงจัง กลัวจะถูกเขี่ยทิ้งเมื่อพ่อมันเบื่อ พลาดชั้นที่สามคือไม่มีใครแน่ใจเลยว่าน้องหนูจะเป็นน้องของไอ้ป๋าจริงๆ สมัยนี้แค่หน้าตาไม่เหมือนอย่างเดียวมันไม่ใช่บทสรุป ถ้าไม่มีผลตรวจสอบทางวิทยาศาสตร์ก็ยังฟันธงไม่ได้ แต่ผ่านมานานสามปีจนผูกพันกันขนาดนี้แล้ว ต่อให้ไม่ใช่ยังไงก็รัก ยิ่งแม่ไม่ได้อยู่ในวัยและวุฒิภาวะที่จะมีลูกด้วยแล้ว น้องหนูยิ่งน่าสงสารไปกันใหญ่ เพราะพี่ชายกับแม่ดันอายุเท่ากันเป๊ะ ไอ้ป๋าอยู่ปีสาม แม่เลี้ยงมันก็อายุ 21 ปี ผู้หญิงกลางคืนอายุ 21 ปีมีลูก ถ้าไม่พลาดโดยตั้งใจก็ไม่รู้จะเรียกว่าอะไรแล้ว
“แล้วพ่อมึงล่ะป๋า”
“พ่อไปอเมริกาหรือฝรั่งเศสนี่แหละมั้ง กูจำไม่ได้ อันนี้คุณแม่บ้านบอกมาเห็นว่าไปประชุมคิกออฟโปรเจคใหม่”
“งั้นก็เหลือแต่มึง”
“เออสิ”
“แล้วทำไมไม่รีบไป”
“ก็หมากำลังขี้ขวางทางกูอยู่ กูจะไปได้ไง”
“กูแค่ถามเฉยๆมึงก็เปรียบซะเหม็นเลยนะไอ้บ้า”
“ก็นั่นแหละ กูไม่ได้ไปสักทีเพราะมึงถามเนี่ยแหละ”
“เออๆ เฮ้ย แล้วน้องหนูไม่ต้องนอนโรงบาลเหรอวะ”
“นอนแล้ว พ่อให้คุณแม่บ้านเอากลับมาบอกว่าที่โรงพยาบาลเชื้อโรคมากกว่าที่บ้านอีก”
“เชื้อโรคมากกว่าก็จริงแต่ใกล้มือหมอกว่านะเว้ย”
“พ่อกูจ้างหมอมาที่บ้านด้วย เคลียร์มั้ย”
“ชัดเลย ขับรถดีๆนะครับเพื่อน ขอให้น้องหนูหายเร็วๆ”
“เออ”
เสา คอนกรีตเสริมเหล็กใต้คณะเป็นพยาน!! ที่ไอ้ป๋ามันเปลี่ยนไปจากหน้ามือเป็นหลังเท้านั้น เพราะน้องหนูไม่สบายเหรอครับ เพราะน้องมันไม่สบายมันถึงได้ฟาดผู้หญิงไม่ซ้ำกันอย่างนั้นมาสามวันแล้ว จริงๆเหรอครับ ตกลงแล้วมันเปลี่ยนไปในทางที่ดีหรือร้ายวะเนี่ย...หรือมันพยายามกังวลให้ เยอะอย่างเข้าไว้ เพื่อกลบเกลื่อนความรู้สึกอะไรในใจหรือเปล่า แล้วถ้าการที่มหาได้สนิทกับไอ้ป๋าแบบรู้ลึกถึงก้นบึ้งหัวใจของมัน จะทำให้ใช้ชีวิตอยู่ในมหาลัยท่ามกลางคนที่สนใจไอ้ป๋านับร้อยนับพันดีขึ้น หรือเปล่า แล้วถ้ามันดีจริงๆอย่างที่ฝันไว้ จะมีใครที่หลุดสำรวจจากไอ้ป๋าตกมาถึงท้องคนดีอย่างมหาบ้างหรือเปล่า ครับ...ส๊าธุ
๐ สวัสดีค่ะ ก่อนที่จะออกจากบ้านเพื่อไปหลั่นล้าตามนิสัย...ก็ทำหน้าที่ส่งตอนนี้มาเบรคด ราม่าซะหน่อย มันคงจะทำให้ความอึดอัดใจจากตอนที่แล้วลดลงบ้าง หรือเปล่าค่ะ? หรือพี่มหาไม่ช่วยอะไรเลย
๐ อยากลงตอนหน้าเร็วๆจัง อยากให้เห็นมุมน่ารักของป๋าบ้าง อ้าว!!! แบบนี้เค้าเรียกสปอยใช่มั้ย :beat: ปากตัวเอง :laugh:
๐ ขอบคุณทุกคนเหมือนเดิมนะคะ ขอบคุณที่ช่วยเป็นหูเป็นตาดูคำผิดให้
๐ เจอกันตอนหน้าค่ะ TRomance
-
มาเม้นก่อนอ่าน แบบว่าอยากเป็นคนแรกคร้าบบบ 55
-
อึมครึม :เฮ้อ:
-
ขอบคุณมากค่ะ มาต่อแล้วดีใจจริงๆ :mc4:
-
โจมหายไปไหน กลับมาหาป๋าเถอะ :o12:
-
เกาะติดสถาณการณ์กันต่อไป
:pig4:
-
หงุดหงิด เพราะโจมไปหาเฮียอ่ะดิ ดจมกลับมได้แล้ววววววววววววววว :sad4:
-
ปะ....ป๋าเปลี่ยนไป
-
o3
-
สถานการณ์น่าเป็นห่วง มันยังอึมครึมอยู่น่ะ
แล้วนี่น้องโจมก็หายไปเลยไม่ออกมาเลย
ป๋าคงห่วงน่าดูเลยหงุดหงิดไปทั่ว
:กอด1: :L2: :pig4:
-
มันคาใจอ่านะ
ไม่ได้เจอกันสะทีนังขะนีคนนี้เป็นไรมากปะหน่าย
อยากให้เจอกับโจมไว
อยากอ่านตอนหน้าแว้วจิ
-
ป๋าก้อรีบไปหาน้องโจมแล้วพาไปดูแลน้องหนูเซ่... จะได้หาย... ซะที :z1:
-
เอ่อ....เมฆหมอกบังตาทำให้มัวๆ อึมครึมๆ ยังไงไม่รู้แหะ รอน้องโจมมาเครียร์ป้าใกล้บ้าแระน้องโจมหายไป :serius2:
-
ตามโจมมาหาป๋าดิ
-
จริงๆมหาก็ช่วยได้อยู่นะ ตลกดีผู้หญิงคนนั้นอะ :m20:
เพราะโจมไม่กลับมาตามที่สัญญาเอาไว้ เลยแอบนอยด์ใช่มั้ยป๋า :monkeysad:
ฝากดอกไม้เป็นเยี่ยมน้องหนูด้วยแล้วกัน :L2: อยากรู้ว่าป๋าจะน่ารักยังไง
ขอบคุณค่า รออ่านตอนต่อไปน้าา :man1:
-
อ่านแล้วลุ้นมาก
โจมไม่กลับมาตามที่พูดไว้ ป๋าเลยหงุดหงิดหนัก เฮ้อ!!! :a5:
ชอบประโยคนี้จัง
เป็นเพื่อนสนิทน่ะใช่!! อันนี้มหาไม่เถียง แต่เพื่อนสนิทไม่ได้แชร์ความรู้สึกนึกคิดต่อกันเหมือนแชร์ drive ใน my computer นี่หว่า จะได้ล่วงรู้ว่าป๋าคนดังของสาวๆเป็นอะไร
-
ใช่ค่ะ
พี่มหาไม่ได้ช่วยอะไรเลย
มันก็ยังอึมครึมเหมือนเดิม
-
คนแต่งขาาาาาาาาาาา :sad4:
แน่ใจนะ ว่านี่มันนิยายกุ๊กกิ๊กหวานแหวว :serius2:
ทำไมมันอึมครึมเยี่ยงนี้ :impress3: :impress3:
-
:laugh:
ป๋าอารมณ์แปรปรวนเพราะโจมไม่อยู่ใช่ไหม 5555
อิอิ
หลงรักเค้าแล้วละสิ
แต่ตอนนี้ไม่เคลียร์เลยพี่มหา
โจมหายไปไหนน๊าๆๆๆ
-
พี่มหาไม่ช่วยไรเลยจริง ๆ ค่ะ :z3:
ยิ่งอ่านยิ่งคิดตามแล้ว อึดอัดขัดใจ
ป๋ามันดูเก็บกดไงไม่รู้ แล้วโจมไปไหน
อยู่กับเฮียเหรอ ออกห่างมาได้แล้ว
กลับมาหาป๋าน๊า ขอร้องง :impress3:
-
ฮามหาสุดๆ ชอบๆ คาแรกเตอร์นี้ กดไลค์ให้เลย
ปล.หาคู่ให้มหาด้วยได้มะ อยากรู้อ่ะว่าของแปลกอย่างมหาจะได้คู่แบบไหน กร๊ากกกกกกกก
-
กริ๊ดดดดดดด น้องโจมกลับมาปลอบป๋าด่วนค่า~
พี่ป๋าซึมไปเลย~(ตรงไหนที่เรียกว่าซึม?)
-
ไม่ได้่วยเบรคดราม่าเลยค่ะกลับเพิ่มขึ้นอีก
-
:z3:พี่มหาช่วยทำให้ค้างกว่าเดิม
โจมกลับมาเถอะ ป๋ารออยู่
-
โอ้ยตาย จังเครียดเรื่องโจมไม่หายเลยเนี้ย
o22 o22
-
ป๋า...เหวี่ยงว่ัะ
ไม่เจอโจมอ่ะดิ
-
ตอนนี้ป๋าแปรปรวน
-
โจมอยู่ไหนอ่ะคิดถึงโจม
-
อยากบอกจากใจเลยว่า.............ค้างอย่างแรง o22
น้องโจมหายไปไหนตั้ง 3 วันคะ ? เล่นเอาป๋ามีอาการ
ได้โปรดมาต่ออีกไวๆเถอะนะคะ คนอ่านทุรนทุรายด้วยความอยากรู้มากๆ เลยค่ะ :z10:
ขอความกรุณาด้วยค่ะ และขอบคุณมากๆ สำหรับตอนนี้นะคะ คุณ TRomance & Seiki :กอด1:
-
น้องโจมหายไปไหน กลับมาดูแลป๋าด่วน
-
โจมไปไหนนนนน
มาหาป๋าซะดีดี
ไปอยู่กับเฮียเหรอ ???
ไม่เอาน้าาาา ป๋าไม่ปกติ เพราะหนูโจมอ่ะ !!
-
ไม่ชอบบรรยากาศแบบนี้เลย
-
น้องโจมหายไปไหนนน ไหนบอกว่าจะกลับไปหาป๋าไงเล่าาาาา
ป๋าเค้าคิดถึงแล้วน๊าาาาาาาาา
มาต่ออีกเร็วๆๆน๊าคร๊าาาาาาาาาา ค้างงงงงงงงงงงงง
-
หมายความว่าโจมถูกกักไว้ ไม่ได้มาหาป๋าสินะ ถึงได้อยู่ในขั้นวิกฤต ไวรัสระยะสุดท้ายแบบนี้
น้องโจมจะเป็นไงบ้างเนี่ย เกลียดอิเฮียอ่ะ!! :z3:
-
โจมสวีท?? กับเฮียอยู่
ฮิ้ววว
-
:เฮ้อ:ป๋าเก็บกด
-
อะไรอ่ะ มุมน่ารักของป๋าหมายความว่าไง????
ป๋าาาา ตอนนี้กำลังสับสนเรื่องโจมใช่มั๊ย????
-
ติดตามป๋า กะน้องโจมไปทุกหนทุกแห่งที่ไป
ว่าแต่ว่า อยากเห็นมุมน่ารักๆของป๋าไวไวจัง
-
น้องโจมไปไหน
-
ตอนนี้น้องโจมหาย เหลือแต่มหาและชะนีพลาสติค
ยังอึมครึมไม่หาย...รอต่อไป
ขอบคุณนะค้า ^^
-
เครียดแทนป๋า
-
โจมหายไป ป๋าเลยเปลี่ยน
-
น้องโจมมมมม หายไปหน๊ายยยย ไหนบอกป๋าว่าจะกลับมาไง แล้วหนูไปอยู่ที่ไหนละเนี่ย...
ท่าทางป๋าจะแอบจริงจังกับน้องโจมโดยไม่รู้ตัวซะแล้ว...
รอตอนหน้าค่ะ อยากรอดูความน่าร๊ากกกก ของป๋า :o8:
-
โจมหายไป ป๋าฟาดงวงฟาดงา นั้นแน่
-
อ่านแล้วรู้สึกว่า
ถ้าวันไหนป๋าจะพูดเกิน 3 ประโยคกับเค้าบ้าง
หิมะจะตกที่ประเทศไทย???
อยากเห็นป๋าพูดมากกว่านี้
แสดงความรู้สึกออกมามากกว่านี้
สงสัยเราจะติดที่พี่ภูพูดเป็นต่อยหอยล่ะมั้ง :laugh:
พอมาเจอป๋ากับน้องโจมที่เงียบเป็นเป่าสากแบบนี้
เลยยังไม่ค่อยชินเท่าไหร่
ปลล.อยาก :beat:มหาซะที
บทอุตส่าห์เยอะ ไม่ช่วยให้คนอ่านอารมณ์ดีขึ้นเลยเฟร้ย!!!
-
บวกกกกกกกกกกกค๊า
โจมไปไหนนนน อย่าหายไปนาน มีคนเป็นบ้า
-
อึมครึมเหมือนเดิม
น้องโจมหายไปไหนหว่า
-
โจมมมมมม กลับมาด่วน!!! ป๋าคิดถึงจนประชดไปควงสาวอื่นแล้ว
:o12:
เพื่อนป๋าก็เดือดร้อนเข้าหน้าไม่ติด กลับปลอบป๋าเลย :เฮ้อ:
-
ว๊ากก ป๋าฟาดไม่ซ้ำกันเลยเหรอ ป๋าโหดหว่ะ
ที่เป็นแบบนี้เพราะอีหนูโจม หายตัวไปใช่หรือเปล่า
บอกว่าจะกลับแล้วไม่กลับแน่เลย เฮียไม่ให้โจมมาหาป๋าใช่มั้ย
โอ๊ยยยยย ว๊ากกกก อ๊ากกกกกกก ค้างงสุดดดด ๆๆ
-
แหม... เป็นห่วงน้องก็บอกมาเถอะ
น้องหนู กับ น้องโจม
รอดูความน่ารักของป๋าอยู่นะ :-[
-
ป๋าเป็นเอามากเลยนะนั่น เหอๆ แค่โจมหายไปไม่กี่วัน อาการตกมันออกเชียว คุคุ
-
จะเอาน้องโจมอ่ะ น้องโจมไปไหน
คิดถึงน้องโจม น้องโจมกลับมา ~~
ป๋านิสัยไม่ดี น้องไม่อยู่แค่ไม่กี่วัน ก็เหลวไหลล่ะ ชิร์ ~~
-
บรรยากาศสีเทา~~~
-
น้องโจมหายไปไหน กลับมาหาป๋าเถอะ ป๋าผิดไปแล้ววววว (ล้อเล่น)
อืม ตอนนี้บรรยากาศหดหู่มากมายเลย ตอนหน้าหวังว่าฟ้าคงจะสดใสแล้วนะ
-
เครียด งง และ มรึนเหมือนเดิมค่ะ :z3:
-
โอ้ยยยยยยย มาแบบไม่เต็มอ่ะ ฮึ่ยยยยย
อะไรกันเนี่ยพี่โจมหายไปไหน พี่ป๋าเริ่มกลานพันธ์เป็นหมาบ้าแล้วนะพี่โจมรีบกลับมาดูเเลเร็ววว
5555555555555555555555
-
ไม่รู้ที่เปลี่ยนไปนี่
เพราะน้องหนู หรือน้องโจมกันแน่
-
อืม....น้องโจมหายไปทำเอาชีวิตป๋าป่วงเลยทีเดียว แถมเพื่อนสนิทป๋าก็โดนหางเลขไปด้วยซะงั้น...
รอน้องโจมกลับมา ^^
+1 แต้มจ้า
-
ตอนหน้าถึงคราวป๋าเป็นคนภาคหรอคะ...ป่านนี้กระวนกระวายแย่แล้ว
โจมก็น่าจะรีบ ๆ เคลียร์แล้วกลับมาซักที สงสารคนรอมั่งนะ :o8:
-
ตอนนี้ไม่มีน้องโจมง่า
หนูหายไปไหนลูก กลับมาเถอะนะ พลีสๆๆๆๆ
รอดูป๋าโชว์ความน่ารักนะคะ ><
-
โจมหาย!! o22
ไปเคลียร์กับเฮียถึงไหนเนี๊ยยย
-
น้องโจมหายไปไหนนนนนนนนนนนนนนนนนน
มาซบอกป๋าเร็วๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ o13
-
มีน้องน้อยมาเพิ่มเป็นตัวละครอีกหนึ่ง
เป็นมุมมองที่เล่าจากบุคคลที่3
แต่ยังรู้สึกอึมครึมอยู่ดีค่ะ
จะรอตอนหน้านะคะ อยากเห็นป๋าน่ารักบ้าง :เฮ้อ:
-
อึดอัดใจจริงๆ ,, :beat:
-
สงสารมหาจริงๆ...เพื่อนไม่ช่วยกันมั่งเลย ปล่อยให้ผจญกับชะนีโบกปูนอยู่คนเดียว :เฮ้อ:
เอ้า +1 ให้กำลังใจมหาในฐานะที่กล้าเอ่ยปากกับป๋าก่อนใคร
ตอนหน้าน้องโจมจะปรากฎไหมเนี่ย...คิดถึงจัง :impress2:
-
ป๋าเริ่มคลั่งสินะ
โจม.....กลับมาด่วนค่ะ
-
ป๋าเครียดเรื่องน้องโจม?
-
ใช่ค่ะพี่มหาไม่ได้ช่วยอะไรเลย :z3:
อึดอัดชะมัด :serius2:โจมหายไปไหนกลับมาหาป๋าด่วน
-
โจมหาย..
-
ค้างคาๆๆๆๆๆๆๆๆค่ะ!!!
เกิดอะไรขึ้้น ป๋าทำไมทำแบบนี้อ่ะ
แล้วโจมไปไหนคะเนี้ย
คงไม่มีอะไรอย่างที่คิดหรอกนะคะT____T
-
มหา ผู้น่าสงสาร o18
โจมหายไปใหนกลับมาได้เเล้ว ป๋าจะบ้าจายอยู่แล้ว นะๆ กลับนะ
:o8: :o8: อยากเห็นป๋าในมุมน่ารักจังเลย.......รอ รอ รอ ตอนต่อไป
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
มารอตอนน่ารักของป๋า :laugh:
-
โจมหายไปไหน :serius2: :serius2: :serius2:
-
ยังค้างคาตั้งแต่ตอนที่แล้วอยู่เลยอ่ะ :serius2:
คิดถึงโจม ตอนนี้ได้ออกแค่ชื่อเอง
ปล.ถ้าอยากลงตอนหน้าก็ลงเลยก็ได้นะค่ะ คนอ่านไม่ว่าจริงๆ ฮ่าๆๆๆ
:pig4: :pig4:
-
ป๋าคงกำลังสับสนใจความรู้สึกตัวเอง...
คิดถึงโจมจังค่ะ ^____________^
-
ที่ป๋าเป็นแบบนี้ เพราะโจหายไปใช่มั๊ย :serius2: :serius2:
โจมไปไหน :เฮ้อ:
-
โจมไปไหน? :m15:
ป๋าเป็นแบบนี้เพราะโจมแน่นอน โจมโดนเฮียกักตัวไว้หรอ :serius2:
-
โจมหาย
ป๋าเลยไม่เป็นตัวของตัวเองเลยน่าน
-
เพิ่งได้มาอ่านค่ะ
อ่านไปตอนแรก น่าสนใจมากๆๆๆ
แบบว่าแต่ละคน ป๋านี่ก็มาดคุณชาย โจมนี่ก็แบบราชินีมากๆๆ
เพียบพร้อมกันทั้งคู่เลย แต่เหมือนมีปมในใจกันทั้งคู่ เฮ้อออ...
ตามอ่านต่อค่ะ อยากรู้ว่าจะรักกันได้ยังไง
ถ้าสองคนรักกันได้ คงเป็นคู่ที่เพอร์เฟ็คเลย หล่อๆสวยๆกันทั้งคู่ โฮะๆๆๆๆ
สนุกมากเลยค่ะ
แอบฮาพ่อมหา ก๊ากกกก.... แบบอ่านแล้วนึกภาพออกเลยว่าคนๆนี้เป็นแบบไหน หึหึ
เพราะเคยมีเพื่อนคล้ายๆแบบนี้ค่ะ มันฮามากๆๆ
-
ป๋าเหวียงป่าวเนี่ย
-
พี่มหายังไม่ค่อยช่วยอะไรนะ
อยากให้ป๋ากับโจมอยู่ตอนเดียวกันเร็วๆ(?)
รอตอนต่อไปนะคะ
-
ไม่เคลียร์~
น้องโจมไปหนายยยย
-
โจมไปไหน????? จะหาโจม!!!
เนี่ย ทำป๋าหงุดหงิดงุ่นง่าน หนีไปทำไม มาให้ป๋าดามใจสิ เชื่อพี่ 555
รออ่านตอนหน้าจ้า...
-
น้องโจมเด็กป๋า กลายไปเป็นเด็กเฮียซะแระ
เฮียขัง ลืมไปเลยมั้งเนี่ยยยยยยยยยยยย
ป๋า สู้โว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
-
:o12:
-
ป๋าก้อรีบไปหาน้องโจมแล้วพาไปดูแลน้องหนูเซ่... จะได้หาย... ซะที :z1:
o13
-
เพิ่งมีโอกาสได้เข้ามาอ่าน อ่านแล้วแบบว่าอยากรู้ความรู้สึกของโจมอ่ะ คิดอะไรกับป๋าบ้างยัง...ลุ้นๆ
ส่วนป๋าคงไม่ต้องพูดถึง นอนมาขนาดนี้ แล้วโจมหายไปไหน เกิดอะไรขึ้น...
-
น้องโจมรีบตามมาช่วยเฮียดูแลน้องเดี๋ยวนี้เลย
คิดถึง
-
2ตอนนี้
อึดอัดมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
อดีตของโจมนี่รุนเเรง
ไม่ยอมมมมม
อีเฮียนี่กั๊กเด็กนะ
ปล่อยโจมมให้ป๋าซะดีดี
เชอะ
:serius2:
-
อ่านแล้วช้ำใจ ป๋าหิ้วคนอื่นทำไมอ่ะ
-
มาต่อแล้ววววววว
:mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
โจมมมม ทำอะไรป๋าเนี่ยยยยยยย
สงสารป๋าจุเรยยย เง้อออ
-
เฮ้อ
หนีไปไหนไม่ได้หรอก
ต้องสู้มันไปแค่นั้นแหละ
โจม
:L2:
-
ป๋าน่าสงสารจัง
ดูท่าป๊าจะเสียใจไม่น้อยที่โจมไม่กลับมา :monkeysad:
ป๊าสู้ตายนะเอาโจมกลับมาๆๆๆ
-
โจมไปไหน ป๋าใกล้บ้าแล้ว
-
เหอๆๆ ระเบิดลง ต้องการน้องโจมมากู้ระเบิด ด่วน!!! :fire:
-
เอาแล้ว..ท่าทางป๋าจะจริงจังเรื่องโจมมากเลยนะเนี่ย
โจมหายไปหนายยยย...
กลับมาหาป๋าเฮ๊อออ :z12:
-
:-[ สนุกม๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ชื่อนี้รับประกันความสนุกจริงๆ
พอจะเข้าใจปัญหาของโจมเลาๆแล้ว
คุณป๋าชอบเค้าเข้าแล้วล่ะซี๊
เรื่องนี้ตลกอย่างที่ต้องการจริงๆค่ะ
แต่ตลกตรง เพื่อนสนิท ป๋าที่สุด
แต่พี่ มหา ของเราเป็น no.1
ฮามาก ฮาได้อีก ตอนที่คุยกับชะนีนางน้อยนั่น แบบถ้าไม่ติดว่ายังเข้าอยู่ ขำก๊าก พร้อม ลงไปกลิ้งกับพื้นไปแล้ว 55+
(เว่อร์ไป)
สนุกม๊ากมาก อีกที o13
-
โจมหายไป????? :z3:
-
โจมหายไปไหน
กลับมาหาป๋าไวๆนะ
สงสารป๋ามัน
+ 1 นะคะ
-
ป๋าใจเย็น ๆ :z3:
คนโพสและคนแต่ง :pig4:
-
ถ้าโจมกลับมาหาป๋าแล้วจะเป็นยังไงเนี่ยยยยยยยยยย
-
โจมหายไปไหน??????????
รออ่านตอนหน้า อยากเห็นมุมป๋าน่ารัก
-
ป๋า
อย่าเพิ่งเหลวแหลกได้ม้ายย :serius2:
ไปตามน้องโจมเลยนะ :angry2:
*กล้าแข่งกะเฮียน้องโจมเปล๊าาา :laugh:
-
อารมณ์นี้เหมือนโจมโดนลักพาตัวเลย หายไปอย่างไร้ร่องรอย :laugh:
:pig4: คะ
-
โจม กลับมาเถอะ ท่านมหาจะตายแล้ว เอิ๊กๆๆ
-
ป๋าเริ่มรู้ใจตัวเองยัง เดี๋ยวน้องโจมไม่กลับมานะ
-
สงสารป๋าจัง :เฮ้อ:
-
ง่า เม้นไม่ถูกเลย
รู้สึกว่าป๋านี่ เป็นพ่อบุญทุ่มเกินอายุเยอะนะ
-
เข้ามาส่องเด็กป๋า...
น่าอ่านมากเลย ขอแปะไว้ก่อน ^^ เดี๋ยวแว่บมาอ่าน
-
กลัวป๋าเป้นเอดส์ตาย ถ้าเป้นชีวิตจริง :call:
-
อยู่ๆ โจมก้อมีเฮียที่รักโผล่มาจากหลุมไม่ก้อไม่รู้
ป๋าก้อดันไปควงสาวไม่ซ้ำหน้า ไม่ซ้ำวัน
แล้วต่อไปอะไรจะเกิดขึ้นอีกเนี่ย
-
มุมน่ารักของป๋าาา
จัดมาอย่างด่วนด่วนค่า ฮ่าๆๆๆ
เรื่องของน้องโจมคงไม่เลวร้ายมากใช่มั๊ย
รอรอรอจ้าาา
-
พี่มหาไม่ช่วยอะไรเลยอ่ะ :serius2:
น้องโจมรีบกลับมาหาป๋าได้แล้ววว
-
พี่มหาทำให้อยากะถีบอีผญ.คนน้านนน :m16:
มุมนารักของป๋า จัดหนัก 5555
...แต่ที่ป๋าแปลก ๆ เพราะโจมชัวร์ o13 o13
-
อ่านตอนแรกอยากบอกว่าเรื่องนี้ แร๊ง !
แต่อ่านไปเรื่อยๆ เริ่มชอบน้องโจมแล้วสิ เมาแล้วรั่ว
แต่ไม่ชอบเฮียเลย น้องโจมกลับมาหาป๋าเถอะ
ป๋ารอเลี้ยงดูน้องโจมอยู่แล้ว อย่าไปสนอีเฮียอีกเลย มามะ ๆๆ ^^
-
จะเอาโจมอ่ะ
-
โจม หายไปหนายยยยยยยยยยยย...
ป๋าเป็นรัยไปเนี่ย :serius2: :serius2:
-
โจมมมมมมมมมมมมมมมมม
-
อยากได้มุมน่ารักของป๋าแล้ว
:กอด1:
-
:serius2: :serius2: โจมไปไหนอ่า
-
ป๋าเปลี่ยนไป แล้วมันจะยังไงต่อเนี่ย
พี่มหานะพี่มหา
-
ป๋ามีมุมน่ารักกะเค้าด้วยหรอ?????????????????
สงสัย??????
(ฮา)
-
:เฮ้อ: นั่นๆๆๆน้องโจมไม่อยู่แล้วเหลวไหลนะคะป๋า
แบบนี้ต้องให้น้องไปแหกอกซะดีมั้ย :fire:
-
อ๊ายยยย อ่านตามทันแ้ล้วค่ะ ดีใจ
สนุกมากเลยค่ะ
ชอบอ่ะ โจมน่ารัก ไม่รู้สิ แบบดูนิ่งๆ เหมือนจะแกร่ง แต่จริงๆแล้วบอบบาง น่าสงสารอ่า... Y_Y
ป๋าเริ่มสับสนแล้ว จริงๆแล้วสนใจ + ดูแลดีกว่าเด็กคนอื่นๆตั้งแต่แรกแล้วไม่ใช่เร้อะป๋า เพียงแต่ตัวเองยังไมู่้สึกตัวแค่นั้นเอง ฮ่าๆๆ
ชอบตอนที่แข่งรถอ่า ที่ป๋าตอนแรกป๋าว่อกแว่กแล้วรถแกว่ง
แต่พอรอบชิง ป๋าก็ทำได้ เพราะยังไม่อยากเสียโจมให้ใครใช่มะ
อย่างนั้นก็ไม่ต้องเสียนะ เก็บไว้กับตัวตลอดไปเลยนะ เชียร์ๆๆ ฮ่าๆๆ
แต่ตอนล่าสุด ป๋าเหวี่ยงมาก หึหึ แต่เหวี่ยงยังไงของแกว่ะ ไปควงเด็กไม่เลือกเนี่ย เหอๆๆ
เพราะโจมไม่กลับมาตามที่บอกไว้ใช่มั้ย อาการเลยหนักแบบนี้
งั้นก็ไปตามกลับมาโลด พวกเราก็รอน้องโจมเหมือนกัน
ปล...แอบไม่ชอบตาเฮีย ห่วย... ขี้บังคับ ชิร์...
รอตอนต่อไปอยู่นะค้าๆๆๆ ^^
-
ตอนที่ 9 'เด็กป๋า'
“ป๋า ป๋าจ๋า”
“ครับ ว่าไงคนเก่ง”
“ป๋ามาแล้วเหรอจ๊ะ”
“มาแล้วสิค่ะ มีข่าวว่าเด็กดื้อแถวนี้ร้องเรียกหาป๋า”
“อื้อ ไม่ใช่เด็กดื้อหรอก น้องหนูเอง”
“แล้วเรียกหาป๋าทำไมค่ะ”
“น้องหนูเจ็บ”
“เจ็บตรงไหนเอ่ย”
“ตรงนี้”
ตรง นี้ที่ว่าคือข้อมือด้านซ้ายที่มีเข็มน้ำเกลือเสียบเอาไว้ต่อสายโยงกับขวดน้ำ เกลือข้างๆ ภาพเด็กผู้หญิงผมสั้นรับกับใบหน้าเล็กที่ซีดเซียวไปด้วยพิษไข้ แต่ใบหน้าแย้มยิ้มเหมือนตัวเองไม่ได้เป็นอะไรเลยสักอย่าง ภาพห้องนอนสำหรับเด็กสีชมพูสดใส ฝาผนังเต็มไปด้วยภาพวาดการ์ตูนชื่อดังจากนัดวาดฝีมือดี เข้าชุดกันกับเตียงและตู้ที่ตั้งใจทำโดยเฉพาะสำหรับเด็กในวัยเรียนรู้ ห้องที่เต็มไปด้วยสีสันและความสดใจกลับขัดกันในความรู้สึกของคนมาเยือนให้ ต้องใจวูบโหวง ห้องสีหวานที่มีอุปกรณ์ทางการแพทย์เหมือนห้องพักเด็กของโรงพยาบาลไม่มีผิด เพี้ยน น้องหนูคลอดก่อนกำหนดตอนอายุครรภ์ได้ 7 เดือน หรือเพียง 28 สัปดาห์ อยู่ในตู้อบภายใต้การดูแลอย่างใกล้ชิดของหมอนานร่วมสี่เดือน
น้อง หนูสุขภาพร่างกายไม่ได้แข็งแรงมาตั้งแต่เกิดแต่ยังโชคดีที่ร่างกายครบ 32 รวมถึงพัฒนาการทางสมองเหมือนเด็กทั่วไป เพราะน้องสาวต่างแม่เพียงคนเดียวเป็นแบบนี้ ป๋าจึงเป็นเพลย์บอยที่ดื่มเหล้าแต่ไม่แตะต้องบุหรี่ เพราะแม่ของน้องหนูสูบบุหรี่ทั้งๆที่ตัวเองท้องยันคลอด และเพราะท้องเพื่อต้องการความสบายของตัวเองจึงไม่ได้ใส่ใจที่จะบำรุงลูกน้อย ในท้องสักเท่าไหร่นัก ไม่มีใครสามารถบีบบังคับให้คนท้องดูแลตัวเองอย่างที่ควรจะเป็นได้ เพราะไม่มีใครอยากจะขัดใจคนท้องให้อารมณ์ส่งผลกับเด็กจึงทำได้เพียงทนุถนอม ดูแลกันตอนที่ลืมตาดูโลกแล้วเท่านั้น ไม่ว่าความเป็นจริงจะเป็นเช่นไร แต่เมื่อเกิดมาในครอบครัวนี้แล้ว ทุกอย่างสำหรับน้องหนูจะต้องดีที่สุดเท่านั้น
“เพี้ยง!!! หายเดี๋ยวนี้ เป็นไงหายเจ็บแล้วใช่มั้ย”
“ไม่หาย ยังเจ็บมากอยู่เลยนะป๋าจ๋า เห็นมั้ยเลือดยังไหลอยู่เลย”
น้อง หนูตอบตามความเป็นจริง แค่ลมที่เป่ารดออกมามันจะไปทำให้รอยเข็มที่เจาะฝังลงไปในผิวเนื้อหายได้้ อย่างไร ผ้าขาวผืนนี้ยังไม่มัวหมองเลยสักนิด ยังไร้เดียงสาเสียจนอดจะยิ้มเพราะความตรงไปตรงมาของน้องหนูไม่ได้
“ยังไม่หายเหรอ ทำไงดีล่ะ เรียกคุณหมอดีมั้ย”
“ป๋าไม่รู้อะไร ยื่นหูมาสิ”
เด็กน้อยอมลมไว้เต็มปากระหว่างที่รอให้ยื่นหูไปหา
“คุณหมอนั่นแหละที่เป็นคนทำให้น้องหนูเจ็บ รู้รึเปล่า คุณหมอเป็นคนเจาะแขนน้องหนู”
เด็กเอ๋ยเด็กน้อย เสียงที่เรียกว่ากระซิบข้างหนูนั้นทำเอาได้ยินกันทั้งห้องไม่เว้นแต่คุณหมอที่โดนเด็กน้อยนินทาระยะเผาขน
“แล้วก่อนที่คุณหมอจะเจาะแขน น้องหนูไปทำอะไรมาล่ะ”
เพราะอยากให้น้องตัวน้อยรู้ว่าพี่ชายอยู่ฝ่ายเดียวกับตัวเอง เลยต้องกระซิบถามแบบเดียวกัน
“น้องหนูไม่ได้ทำ คนที่ทำน่ะช้างน้อยต่างหาก”
“ช้างน้อย?”
“อื้อ ช้างน้อยชื่ออะไรไม่รู้แหละแต่ช้างน้อยตัวอ้วนเหมือนช้างเลย เค้าเป็นเพื่อนน้องหนูที่โรงเรียน”
“แล้วทำไมถึงเรียกว่าช้างน้อยล่ะ”
“ก็ช้างน้อยยังเป็นเด็กอยู่นี่”
อ๋อ!! เพราะเป็นเด็กถึงได้เรียกว่าช้างน้อยสินะ ไม่อยากจะคิดเลยว่าเพื่อนของน้องหนูคนนี้โตขึ้นมาแล้วจะเป็นยังไง จะเรียกว่าช้างน้อยเหมือนเดิมคงไม่ได้แล้วแต่ถ้าต้องเรียกว่าช้างใหญ่ มันจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนกันเนี่ย
“แล้วช้างน้อยทำอะไรน้องหนูละคะ”
“ช้าง น้อยเอาน้ำในฝักบัวที่คุณครูให้รดต้นไม้ มารดหัวน้องหนูแหละ แล้วทีนี้ตรงแปลงดอกไม้น่ะร้อนเปรี้ยงๆเลย พอเข้ามาในห้องเรียนน้องหนูก็เลยไม่สบาย ในห้องเรียนเย๊นเย็นแหละป๋า”
“แย่จังเลยเนอะ”
“อื้อแย่ที่สุดเลย ทั้งๆที่คนทำให้น้องหนูไม่สบายเป็นช้างน้อยแท้ๆแต่พ่อกลับไปดุคุณครูแหละป๋า น่าสงสารคุณครูออก”
เพราะ น้องหนูเป็นเด็กคงแยกตำหนิกับดุไม่ออกสินะ ความจริงแล้วเด็กในวัยนี้กำลังเรียนรู้สิ่งรอบตัวและกำลังซนยิ่งกว่าจับปู ใส่กระด้ง มันก็ไม่แปลกหรอกที่คุณครูจะดูแลไม่ทั่วถึง แต่สำหรับคนที่เป็นพ่อแม่แล้วสถานการณ์แบบนี้คงมองข้ามที่จะเข้าใจความเป็น จริงไปหมดแหละ ถ้าเรื่องนั้นเกี่ยวข้องกับลูกของตัวเอง
“ขอโทษคุณหมอด้วยนะครับที่ต้องรบกวนมาดูแลถึงที่นี่”
เสียมารยาทอยู่นาน เพราะมัวแต่ทักทายน้อสาวตัวน้อยถึงได้ละเลยทำความเคารพและทักทายคุณหมอที่มาดูแลน้องหนูแบบตัวต่อตัวเลย
“ไม่เป็นไรหรอกครับ ไม่ใช่เวรผมพอดีเลยมาดูแลน้องหนูได้น่ะครับ”
“แล้วแกเป็นยังไงบ้างครับ”
“อาการดีขึ้นมากแล้วครับ ปอดไม่ได้ชื้น อุณหภูมิร่างกายเกือบจะปกติแล้ว”
“เกือบจะปกติเหรอครับ”
“ไม่ต้องตกใจหรอกครับ หมายถึงว่าแกยังมีไข้อยู่นิดหน่อยแต่เกือบจะเข้าสู่สภาวะอุณหภูมิปกติของร่างกายแล้วครับ”
“อ๋อครับ แล้วนี่เป็นคนป่วยแล้วทำไมยังไม่นอนพักผ่อนอีกค่ะ”
“น้องหนูรอป๋าไง”
“จริงๆหมอให้ยาไปแล้วนะครับ ยาตัวนี้จะทำให้ง่วงนอน แต่เธอต่อต้านฤทธิ์ยานะครับ”
“หมายถึงดื้อยาเหรอครับหมอ”
“ไม่ใช่ครับ หมายถึงเธอต่อต้านการออกฤทธิ์ของยาน่ะครับ ปกติป่านนี้จะต้องหลับแล้วแต่นี่คงจะตื่นเต้นเลยฝืนตัวเองไว้”
“อ้าว แล้วอย่างนี้เมื่อไหร่จะหายละคะคนดีของป๋า”
“ก็ถ้าป๋ามาน้องหนูก็จะนอนไง๊”
“เอาล่ะ นี่ป๋ามาแล้วงั้นก็นอนได้แล้วใช่มั้ย”
“เดี๋ยวสิ”
“ทำไมอีกค่ะ”
“ป๋า ค้างที่นี่หรือเปล่า ถ้าป๋าค้างที่นี่น้องหนูจะนอนเดี๋ยวนี้แหละ แต่ถ้าป๋าไม่ค้าง น้องหนูจะคุยกับป๋าก่อน น้องหนูคิดถึงป๋ามากๆเลยนะรู้มั้ย”
แล้วจะไม่ให้คนที่มองอยู่ใจอ่อนได้ ยังไง เด็กไม่เคยโกหกความรู้สึกตัวเอง คิดถึงก็บอกว่าคิดถึง ยิ่งคิดถึงมากด้วยแล้วน้ำตายิ่งออกมาคลอหน่วยให้รู้ว่าคิดถึงมากจริงๆ
“ป๋าก็คิดถึงน้องหนู”
“คิดถึงแล้วทำไมไม่ค่อยมาหาน้องหนูเลยล่ะ ถามแม่ๆก็ตอบไม่รู้ ถามคุณแม่บ้านคุณแม่บ้านก็ชอบเงียบไม่พูดอะไรทุกทีเลย”
ไม่ รู้จะตอบคำถามของเจ้าตัวเล็กที่ฉลาดเป็นกรดได้ยังไง มันเป็นเรื่องของผู้ใหญ่ที่เด็กไม่ควรรับรู้นักหรอก หมดสิ้นคำพูดก็ได้แต่ส่งยิ้มให้และลูบหัวกล่อมน้องเล็กให้เคลิ้มหลับไปก็ เท่านั้น นี่แหละนะที่เค้าว่าคนเรายิ่งโตยิ่งมีเล่ห์เหลี่ยมแพรวพราว
“นอนซะนะคนดีของป๋า ป๋าจะนอนที่นี่จะอยู่กับน้องหนูจนกว่าจะหายป่วยเลยดีมั้ย”
“จริงๆนะ”
“จริงสิ”
“คุณหมอค่ะ น้องหนูขอโทษที่สัญญากับคุณหมอว่าพรุ่งนี้จะหายป่วยแล้ว น้องหนูขอเปลี่ยนเป็นอีกสักสามสี่วันได้มั้ยค่ะ”
“อ้าว ทำไมล่ะ”
ไม่ใช่แค่คุณหมอเท่านั้นที่ร้องถามด้วยความสงสัย คุณแม่บ้านและตัวเองก็ร้องออกมาด้วยคำถามเดียวกัน
“น้องหนูอยากอยู่กับป๋านานๆ”
“งั้นพรุ่งนี้ก็หายป่วยเหมือนเดิมนะ ถึงไม่ป่วยป๋าก็อยู่กับน้องหนูได้”
“งั้นเกี่ยวก้อยสัญญาก่อน”
ปลาย นิ้วก้อยขนาดแตกต่างกันราวกับของเล่นที่ถูกย่อส่วนเกี่ยวกระหวัดกันไว้แทนคำ สัญญา นานเกินกว่าที่คนตัวเล็กจะต้านทานฤทธิ์ยาไหว น้องสาวตัวน้อยถึงได้หลับไปทั้งๆที่นิ้วก้อยยังเกี่ยวคากันไว้อยู่เลย
“คงจะหลับยาวถึงเช้าแหละครับ”
“วันนี้ขอบคุณคุณหมอมากนะครับ คงไม่รบกวนคุณหมอแล้วละครับ”
“ด้วยความยินดีครับ”
ประตูห้องถูกปิดลงอย่างเบามือ บอกลากับคุณหมอเจ้าของไข้แล้วก็เหลือแต่ตัวเองกับคุณแม่บ้านเท่านั้น
“ติดต่อแม่น้องหนูไม่ได้เลยเหรอครับ”
“ไม่ได้เลยค่ะ เห็นว่าไปแค่ไม่กี่วันเลยไม่เปิดรูมมิ่ง ส่วนคุณผู้ชายไปประชุมงานเธอคงคิดว่าโทรศัพท์ไม่จำเป็นมั้งค่ะ”
“ช่างเถอะครับถ้าคนเป็นแม่คิดได้แค่นี้ ผมไปนอนก่อนดีกว่า”
“ไปค่ะ คุณให้เด็กทำความสะอาดไว้ให้แล้ว อาบน้ำให้สบายตัวนะคะเดี๋ยวคุณจะเตรียมเสื้อผ้าให้”
“ขอบคุณครับ”
ห้อง นอนที่ทิ้งห่างไปเกือบสามปีเหมือนเดิมทุกอย่าง ของทุกชิ้นยังวางอยู่ที่เดิมเหมือนเข้ามาอยู่ในห้องนี้วันแรก จะเปลี่ยนไปก็แค่ของใช้ที่โตขึ้นตามวัยเท่านั้น ทั้งๆที่อยู่ห้องนี้มาตลอดชีวิตเพิ่งจะห่างไปตอนที่เข้าเรียนมหาลัยนี่เอง นานๆครั้งที่จะกลับเข้ามาค้างสักที ทั้งๆที่ควรจะคุ้นเคยเหมือนเดิม แต่กลับรู้สึกไม่คุ้นเอาซะเลย ทุกครั้งที่คิดถึงบ้าน ภาพที่ฉายเข้ามาในความรู้สึกกลับเป็นห้องชุดใจกลางเมืองที่เพิ่งอยู่มาได้ สามปีเท่านั้น
ภายในห้องนอนไม่มีอะไรเปลี่ยนใหม่นอกจากผ้าปูที่นอน และของใช้บางอย่าง จะมีก็แต่ห้องน้ำที่ถูกตกแต่งให้ทันสมัย อ่างจากุซชี่ราคาแพงระยับที่สามารถเนรมิตบ้านเดี่ยวเล็กๆได้อีกสักหลังถูก มองเมินอย่างไม่สนใจ ไม่มีอารมณ์ที่จะนอนแช่น้ำ ไม่มีอารมณ์ที่จะดื่มด่ำกับอะไรมากมายนัก พออยู่คนเดียวทีไรความรู้สึกเดิมๆก็ตามติดมาเป็นเงา เหงา โดดเดี่ยว อ้างว้าง และคิดถึง
ชาวเวอร์ถูกปรับให้ระดับน้ำแรงสุดเท่าที่จะแรง ได้ อยากได้แรงกระแทกของน้ำเข้ามาบดบังความรู้สึกที่น่ารำคาญนี้ไปให้หมด สบู่สูตรเย็นถูกเลือกใช้เพื่อปลุกให้ตัวเองสดชื่นมากกว่านี้ สบู่ให้ความรู้สึกเย็นแบบประดิษฐ์ประดอยแต่สายน้ำกลับให้ความรู้สึกเย็นตาม ธรรมชาติ พอสองสิ่งนี้ทำงานร่วมกันก็ทำให้สมองรู้สึกปลอดโปร่งขึ้นมานิดหน่อย
“คุณป๋าค่ะคุณป๋า”
เสียงเรียกของคุณแม่บ้านที่ทวีความดังตามระยะที่สาวเท้าเข้ามาใกล้เขตห้องน้ำ ปลุกให้ละทิ้งความรู้สึกนึกคิดทั้งหมด
“ครับคุณ มีอะไรหรือครับ”
“โทรศัพท์มือถือดังน่ะคะ”
“มีชื่อขึ้นมามั้ยครับ”
“มีค่ะ”
“ชื่อว่าอะไรครับคุณ”
“เอ่อ”
“ครับ ว่าไง”
“คุณออกมาดูเองดีกว่าค่ะ หรือว่าจะปล่อยให้หยุดไปแล้วคุณค่อยโทรกลับดีค่ะ”
“ไม่เป็นไรครับ ผมอาบน้ำเสร็จแล้ว”
ประตู ห้องน้ำเปิดออกภาพแรกที่เห็นคือคุณแม่บ้านยืนกำโทรศัพท์แน่น จับจ้องอยู่ที่หน้าจอไม่วางตา ท่าทีกล้าๆกลัวทำให้สนใจใคร่รู้ว่าคนในสายเป็นใคร บางทีอาจจะเป็นใครสักคนที่เมมชื่อไว้แล้วอ่านออกเสียงยากไปก็ได้ คุณแม่บ้านถึงได้ยืนนิ่งอยู่อย่างนั้น ปกติในลิสรายชื่อไม่ค่อยมีใครถูกเมมชื่อเป็นภาษาไทยอยู่แล้ว
“ไหนครับคุณ”
“นี่ค่ะ เรียบร้อยแล้วงั้นคุณขอตัวก่อนนะคะ”
“ครับ”
หลัง จากที่ประตูห้องปิดเข้าที่เดิมนั่นแหละถึงได้ก้มดูโทรศัพท์ที่ยังแผดเสียง ร้องเรียกอย่างใจเย็น ไม่ใช่ชื่อภาษาอังกฤาอ่านยากอย่างที่เข้าใจ ชื่อที่ปรากฎที่หน้าจอเป็นชื่อภาษาไทยที่มีความหมายตรงตัวเพียงแค่คำเดียว
‘เมีย’
๐ สวัสดีคะ คนอ่านทุกคน ตอนแรกว่าจะมาลงพรุ่งนี้ แต่เห็นแม่ยกน้องโจมหลายคนบ่นว่าน้องโจมหายไป วันนี้เราเจอน้องโจมแล้วนะคะ :laugh:
๐ ขออภัยในความค้างค่ะ.....คนเขียนรู้ตัว :z3: เจอกันพรุ่งนี้ดึกๆนะคะ จัดหนักคนผิดสัญญาดีมั้ยเนี่ย :sad4:
๐ อยากจะอธิบายเรื่องราวเกี่ยวสกับน้องโจมจัง แต่เรียบเรียงคำพูดไม่ถูก แต่จะบอกว่า ความรักบางครั้งมันไม่ใช่รักแบบคนรัก แต่เพราะไม่เคยมีรักมาก่อน เมื่อถูกฝังเข้าไปให้เข้าใจว่าความผูกพันแบบนี้น่ะ เรียกว่ารักนะ ทั้งๆที่ความจริงแล้ว มันเป็นความรักในรูปแบบอื่นที่เกิดจากความใกล้ชิดเหมือน พี่ชาย อะไรแบบนี้มากกว่าค่ะ คนเราเมื่อเจอความรักหลายๆรูปแบบ ก็จะแยกแยะประเภทของรักได้ โจมอาจจะอยู่ในครอบครัวแบบปิดมาตลอด ครอบครัวของโจมเป็นครอบครัวใหญ่ที่ตัวเองกลายเป็นความหวังของครอบ ดังนั้น ขอเวลาให้น้องโจมได้ศึกษาความรักหน่อยนะคะ ไว้คนเขียนจะมาอธิบายเรื่องราวเกี่ยวกับป๋าอีกที
ปล. ทุกอย่างจะค่อยๆเฉลยออกมานะคะ ใจเย็นๆอีกนิด จะรู้ว่าทำไมชื่อเสียงของโจมถึงได้ฉาวโฉ่แบบนี้
ปล.หลาย คนบอกว่า น้องโจมเหมือนคาซึยะมาก คนเขียนก็คิดถึงอิเมจเต่าปากเป็ดตลอดเวลาค่ะ อิอิ ส่วนป๋านั้น พี่จินลอยมากระแทกเบ้าตายหลังจากรู้ว่าอีกคนคือคาซึยะใช่มั้ยค่ะ ถึงจะรู้สึกตัวเองเหมือนอคาเมะ แต่จริงๆคนเขียนชอบทั้งวงเลยนะ แต่ละคนมีความฮาในแต่ละเรื่องแตกต่างกันไป :laugh:
๐ ขอบคุณทุกคนจากใจเหมือนเดิมค่ะ :pig4:
๐ คนที่เก็บเงินซื้อคุณคนเดียว ความจริงแล้วเรื่องนี้เป็นเรื่องที่ทำให้ลำบากใจมากที่สุดเลยนะ เพราะอย่างที่บอกมันเป็นเรื่องสั้นที่แถมพิเศษ ในหนังสือพี่เมฆพี่ฉาน คนเขียนเอามาต่อความยาวสาวความยืดให้คนที่ซื้อหนังสือแล้วยังไม่จุใจได้อ่าน กันเพลินๆ และเผื่อแผ่ถึงทุกคนที่ไม่มีหนังสือเล่มนี้ เอาอย่างนี้นะคะ ถ้าใครที่คิดว่าอยากจะเก็บเรื่องนี้ไว้เป็นเล่มจริงๆ ช่วยยกมือส่งเสียงออกมาหน่อยก็แล้วกันนะคะ สำหรับคนที่พอใจที่จะอ่านแค่ในบอร์ด อันนี้คนเขียนยืนยันให้สบายใจได้เลยค่ะว่าเรื่องนี้จะไม่โดนลบออกจากบอร์ด และจะอยู่จนกว่าเล้าจะย่อยสลายเรื่องนี้ไปเอง หรือจนกว่าจะไม่มีบอร์ดแล้วนั่นแหละค่ะ เพราะยังไงก็ตามแต่คนเขียนตั้งใจที่จะทำเรื่องคุณคนเดียวออกมาสำหรับพี่ที่ ประมูลหนังสือชุดนี้ของเล้าไปได้ ตอนนี้กำลังอยู่ในขั้นตอน design package อยู่ค่ะ คนเขียนจะยุบรวมเรื่องพี่เมฆกับพี่ฉาน และพี่ดินกับไอ้เสาไฟฟ้า ให้อยู่ในเล่มเดียวกัน (เรื่องละหนึ่งเล่ม) และทำเป็นปกแข็งเหมือนแฮรี่พฮตเตอร์ ให้สำหรับพี่ที่ประมูลนะคะ ไว้เสร็จแล้วจะเอามาอวดจ้า
๐ TRomance
-
:z13: :z13: :z13: :z13:
-
ป๋ากรี๊ดดดดดดดดดดดด
เมีย!!!!!!!!!!!คำเดียวโดดๆแต่โคตรโดน
-
อะฮิ้วววว
เมมแบบนี้ไม่ใช้โจมก็ไม่รู้จะว่ายังไง
ป๋าแรงงงงงงงงง o13
-
น้องโจมโทรหาป๋าแล้ววววววววววววววว
-
หูยยย ยกให้เป็นเมียเลยเหรอเนี่ยะ บ๊ะ ป๋าเอาจริงแฮะ
-
+1 กด ถูกใจ ป๋า เมนชื่อ โจม= เมีย :z2:
-
ก็ถ้าป๋าเป็นพี่จินแล้วววววววว สุดยอดแห่งความเพอร์เฟคค่ะ
คิดว่า คงไม่มีใครที่จะเหมาะเป็นป๋าได้มากกว่าผู้ชายคนนี้อีกแล้ว
อร๊ากกกกกกกกก คิดเอง จิ้นเอง ตายเองค่ะ (ฮา)
-
มาให้ยากแล้วจากไปอีกแล้ว
:z3:
-
ตอนเมมเบอร์ ป๋ารู้ตัวไหมว่าพิมพ์อะไรลงไป หุหุหุ
เมียโทรมาตามแล้ว จะทำยังไงล่ะทีนี้ :laugh:
เรายกมือ อยากได้รวมเล่มคุณคนเดียวเก็บเป็นหนังสือค่ะ
แบบว่าไม่รู้อนาคตว่าเล้าจะไปเมื่อไหร่ ถึงคุณ TRomance จะไม่ลบออกจากบอร์ดก็เถอะ :sad4:
-
555+ เมียโทรมาแว้วววววววววว
รับด่วนๆค่ะป๋า
มีอะไรน้ออออ อยากรู้อยากเห็น^___^
-
หึ หึ หึ ขำคุณแม่บ้าน ไม่กล้าอ่านออกเสียงคำนี้
ดีใจจัง ตอนหน้า คงได้เจอน้องโจมแน่ๆ
ว่าแต่ว่า ป๋าดูอบอุ่นอ่อนโยนจังเลย เวลาอยู่กับน้องสาวน่ะ
-
เมียเนี่ยหมายถึงโจมเปล่าหว่า
แต่น่ารักเนอะน้องหนูเนี่ย
น่าสงสารน้องจัง
พรุ้งนี้เจอกันคุณๆๆๆ :bye2:
-
โจมโทรมาแล้วววววววววววว ดีใจแทนป๋าาาาาาาาาาาา
บวกๆๆๆๆๆ ค๊า อยากอ่านอี๊กกกกก
-
อ่าวป๋า เมียมาง้อละ หายบ้าได้สักที สงสารไอ่มหาน่ะ
-
หวังว่า "เมีย" จะเป็นโจมนะจ๊ะ อย่าให้ค้างงงงงงงงอีกรอบ
น้องหนูน่ารัก ป๋าเค้าก็มีมุมน่ารักนะเนี่ย เวลาอยู่กับน้องหนู
แหม๋ อยากให้น้องโจมมาเจอกับน้องหนู ใครจะน่ารักกว่ากัน
ปล.เหมาะเหม็ง ป๋าจินกับโจมเมะ (ชื่อน่าเกลียดได้อีก) :laugh:
-
ทำไมมองจินเมะ แล้วเราต้องรู้สึกว่า จินมันเคะกว่าอ่ะคะ? แต่ทำไมคนอื่นมองว่าจินมันแมนกว่าคาเมะแทบทุกคนเลยอ่ะ :z3: :z3:
-
เมียโทรหาแล้วนะป๋า
แล้วมาต่อนะคะ
-
ขอกรี๊ดดังๆกับชื่อที่เมมว่า 'เมีย' :m3:
น้องหนูน่ารัก ใสๆมากเลย ป๋ามุมนีอ่อนโยนดีจัง :o8:
-
:a5:ที่เหลืออยู่หนายยยยยยยยยย :z3: :z3:
-
ป๋าแรง!!!!!!
-
ค้างงงงอ่ะ
แต่ "เมีย" นี่คือน้องโจมใช่มั้ยป๋าา :-[
คิดถึงน้องโจมมากมาย หวังว่าพรุ่งนี้คงได้เจอนะคะ
แปะคำผิดค่ะ
จากนัดวาดฝีมือดี
เพราะมัวแต่ทักทายน้อสาวตัวน้อย
ท่าทีกล้าๆกลัวทำให้สนใจใคร่รู้ว่าคนในสายเป็นใคร
ไม่ใช่ชื่อภาษาอังกฤา
-
กำลังยิ้มตอนป๋าคุยกับน้องหนู ป๋าน่ารัก><
หลุดขำพรืดตรงชื่อที่เมมไว้นี่แหละ
ป๋าหนอป๋า..ตั้งใจเมมว่า'เมีย'เลยใช่มั้ย? :-[
รีบโทรกลับด้วยล่ะป๋า
:กอด1:
-
ป๋าสุดยอดมากๆ คำเดียวได้ใจความ
ไม่ต้องแปลอีกเพราะเข้าใจได้เลย
ป๋าเวลาอยู่กับน้องอ่อนโยนจริงๆ
:กอด1: :L2: :pig4:
-
เมีย!!!!!
โจมใช่มั้ย บอกเค้าทีว่าเป็นโจม o18
ขอบคุณคนแต่งนะคะ จะรอตอนต่อไปค่ะ :pig4:
-
แรง :m20: ใครเมมไว้ฟ่ะ
โจมเหรอ มาเมมตอนไหนกัน
-
เมีย = โจม?
-
เมีย !!! ค้างเลย ว๊าา อยากรู้ๆๆๆ
-
ป๋า! รับสิรับสิ "เมีย" โทรมาอ่ะ เหอเหอ.....ต่อค่ะต่อ
-
เมียยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย :serius2:
ว้า อดรับของโจมเลย
-
น้องโจมจะมาตามป๋ากลับบ้านเราแล้ว...
สมแล้วที่คุณแม่บ้านจะเขิน!!! 555+
รออ่านตอนหน้าต่อไปนะจ๊ะ
-
ค้างได้โล่ห์เลยค่ะ
เมียโทรมาละป๋าเอ๊ยยยย
ตอนนี้ป๋าน่ารักมากคร่า
เป็นกำลังใจให้นะคะ
-
กรี้ดดดดดดดดดดดดด ถึงจะขึ้นแค่คำว่า "เมีย" แต่เราก็รู้ว่านั่นคือน้องโจม :laugh3: :laugh3: :laugh3:
ตอนนี้โผล่มาแค่ชื่อ ตอนหน้าโผล่มาทั้งตัวเลยนะ :haun5:
ปล. ถ้าอิมเมจของน้องโจมคือลูกเต่าก็ต้องให้น้องโจมอวบนิดๆ นะ :m26:
-
:pighaun:
"เมีย" หนูโจมแน่ เลย ฮิ้ววววว :-[ :o8: :impress2:
หนูโจมจะกลับมาปลอบใจป๋าแล้วใช่ม่ะ 5555
:oo1: :-[ :-[ :-[
-
มีแต่เมียป๋า น้องโจมอยู่ไหนล่ะ 55555555. :laugh:
ตอนหน้าขอทั้งตัวนะจ๊ะ
-
กรี๊ดดดดดดดด คุณป๋าเมียโทรตามตาม 555++
น่ารักจังเลยย :-[ :-[
-
:m16:มีเมียแล้วเร๊อะ
ใครว่ะ แล้วน้องโจมละ
-
มันจะไม่ค้างเติ่งขนาดนี้เลยนะค่ะ ถ้าไม่มีคำว่า‘เมีย’ออกมา ว่าแต่เมียที่ว่าเนี่ยน้องโจมใช่มั้ย(ต้องใช่นะ!!!)
-
พอมาถึงคนที่โทมาแล้วขึ้นชื่อ ‘เมีย’
เล่นเอายิ้มไม่หุบ
-
ป๋าโคตรโดนอ่ะ "เมีย" น้องโจมใช่ไหม
-
เมียยยยยยยยยย
-
เมมแบบไม่อายใคร เต็มปากเต็มคำเลยทีเดียว :impress2:
-
เมมชื่อแบบนี้ คิดไรปะเนี่ยยยย
555+
คิดถึงน้องโจมมมมม
ปล.น้องหนูน่าสงสารจัง
-
ความรู้สึกที่สับสน อึดอัด เหงา กำลังใจถูกทลายลงไปด้วย สายโทรศัพท์ของ " เมีย "
โจมคงตั้งหลักได้แล้ว หลังจากการกลับมาของเฮีย ที่ทำให้เป๋ไปบ้าง
+1 ให้เป็นกำลังใจครับ
ปล. มารอดูเฉลยว่า ทำไมชื่อเสียงของโจมถึงได้ดังขนาดนี้
-
โดนอย่างแรงเลยป๋า
-
ก๊ากกกกกกกกกก มิน่าป้าแม่บ้านไม่กล้าพูด
-
บ๊ะ ตั้งชื่อน้องโจมในมือถือว่า เมีย เลยทีเดียว
ขนาดยังไม่ได้ประกาศเป็นแฟนกันอย่างเป็นทางการเลยนะ
-
กริ๊ดด้วยคน!! กริ๊ดดดดดดดดดดดดดดดด
คำว่า 'เมีย' ของป๋าได้ใจว่ะ o13
-
จัดหนักมาเลยค่ะ
คิดถึง 'เมีย' ของป๋าแล้ว :z1:
-
เมียโทรมา รีบโทรกลับด่วน เอิ๊กๆๆๆๆ
-
นั่น
อย่าปล่อยให้เมียรอนาน
:laugh:
อร๊ายยยยย
*เริ่มปลื้มป๋า :o8:
แต่ก็ยังเป็นน้องโจมเอฟซีน้า *สบตาวิ้งๆ :impress2:
-
สงสารน้องหนู สุดๆๆ :m15:
คุณป๋าดีใจอะดิ "เมีย" โทรมา
-
จัดหนักเลยค่ะ ใครบอกให้หายไปไม่บอกไม่กล่าว :z1: :z1:
-
เหอๆๆ เดี๋ยวได้กลายเป็นทอคออฟเดอะเฮ้าส์ มีคนโทรเข้ามือถือป๋าแถมโดนเมมว่าเมีย ก๊ากกกก
เราจะได้รู้แล้วสินะว่าอะไรคือเหตุที่ทำให้โจมหายไปหลายวัน คุคิ
-
โอ้ว !!
เมียนี่ โจมป่าวคะป๋า?
คงไ่ม่ใช่คนอื่นอะนะ
:z1:
-
ป๋า น่ารักเท่าโลกกกกกกกกกกกกกก
อ่อนโยนกับน้องมากๆเลย โตขึ้นโดนหวงแน่ๆ
เมม ว่า เมีย เด็ด จริง จริง ฮ่าๆๆๆ
น้องโจม คาซึยะจริงๆค่ะ
-
"เมีย"
ว่าแล้วเชียว :m20: เป็นเอามากนะป๋า~~~ ว่าแต่ตอนป๋าอยู่กับน้องหนูเนี่ยน่ารักนะ ชอบตอนน้องหนูกระซิบ ฮิฮิ นึกภาพออกเลย น่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :-[
-
จิ้มบวกให้เมียป๋าดีกว่า หุหุ
ป๋าเวลาคุยกับน้องหนูน่ารักมากๆค่ะ
-
รับสายเมียซะดีๆ ป๋า
นี่คือคำสั่ง
5555
ปล.น้องหนูน่ารัก มากเปลี่ยนจากน้องเป็นลูกป๋ากับโจมได้ปะ
:กอด1: :o8: :serius2:
-
ดีแล้วค่ะ ที่ป้าไม่รับสาย
ป๋าคิดได้ไงคะ คำนี้ เอ๊ะ หรือน้องโจมแอบไปเมมไว้เอง :z1:
-
รีบโทรกลับด่วนเลยนะคะป๋า เดี๋ยวเมียจะงอน :laugh:
-
ป๋าอะ เมียโทมารับเร็ววววววววว อย่าช้าๆๆๆๆๆ
ค้างอย่างแรงงงงงง
ถ้าป๋าคือจิน
โจมคือเมะ
มหาก้ต้องเปนโคคิอ่า ดูแบบช่ายเลยยย
อิอิ
-
เมียคนไหนจ๊ะ
-
:z3:ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :haun5:
โดนคับโดน :m3: นี่ขนาดแค่เมมชื่อเฉยๆนะ
โอ้โหเฮ้ย งานนี้ลักษณะป๋าจะเอาจริงล่ะค้าบบบ :m11:
-
ตอนอ่านคิดถึงอิมเมจจินเมะจริงๆค่ะ แอร๊ยยย><
ชอบคำว่า "เมีย" จริงๆเล้ย :-[
-
อ๊ายยยยย เด็ดขาดมากค่ะคุณป๋า สั้นๆง่ายๆ ได้ใจความ และใจคนอ่าน "เมีย" ฮ่าๆๆ
ชอบอ่า.... อยากให้น้องโจมมาเห็น หึหึ เมียป๋าๆๆ
แต่ตอนนี้น้องโจมก็โผล่มาแต่ชื่ออีกเหมือนเดิม คิดถึงจังเลยๆๆ
พอคนแต่งพูดถึงคาซึยะกับชายจิน เราก็จิ้นบรรเจิดเลยค่ะ >///<
อ๊ายยย ชอบวงเดียวกันเลยค่ะไรเตอร์ ลัทธิเดียวกันอีกรึเปล่า ฮ่าๆๆๆ
ณ จุดๆนี้ รออ่านต่อนะคะ พรุ่งนี้จะรีบมารอๆๆ หึหึ...
คิดถึงโจมอ่า...
-
o22 ตกกะใจมาก เหลือบมาเห็นว่าอัพแล้ว
อะไรจะรวดเร็วปานสายฟ้าฟาด เหอๆๆ
แต่ก็ดีนะ คิคิ นั่งยิ้มเล็ก ยิ้มน้อยอ่านตอนนี้จนจบ
ป๋าน่ารักจริงๆอ่ะ น้องหนูก็น่าฟัดมากกกกก
แล้วเหนือสิ่งอื่นใด น้องโจมมมมมมมมมมมมมมมมม
มาแล้ววว มาแค่คำว่า "เมีย" เหอๆๆ
แต่รอตอนต่อไปใจจดใจจ่อ พรุ่งนี้จะกลับบ้านไวๆ(ได้ข่าวว่าเค้าจะอัพดึกๆ) หึหึ -*-
-
กริ๊ดดดด รอ รอ รอ รอพรุ่งนี้
อยากรู้ว่าเมียคนไหนโทรหาป๋า :z1:
-
:a5: ค้างจริงอะไรจริง (อีกครั้ง)
แต่ก็ดีใจที่ "เมีย" แสดงตัวออกมาแล้ว
แม้จะเป็นเพียงแค่เบอร์เรียกเข้าที่ยังไม่ได้กดรับก็ตาม :impress2:
(เอ๊ะ...รึป๋าจะมี "เมีย" อื่นอีก ?)
ป๋าตอนอยู่กับน้องน่ารักมากค่ะ ยอดคุณพี่จริงๆ
น้องก็ไร้เดียงสาน่าเอ็นดูซะขนาดนั้น คงเป็นสีขาวบริสุทธิ์ในโลกของป๋าสินะคะ
จะรอคอยพรุ่งนี้นะคะ อดใจรอแทบไม่ไหวแล้วค่ะ
และจะรอน้องโจมค่อยๆเรียนรู้ความรักและป๋าไปเรื่อยๆ นะคะ
ขอบคุณสำหรับอีกตอนนะคะคุณ TRomance & Seiki :กอด1:
ป.ล. อยากได้คุณคนเดียวมาเก็บไว้สวยๆ ให้ชื่นใจเหมือนกันค่ะ (ยกมือ)
-
น้องโจมมาง้อป๋าแล้ว
ป๋าจะได้เลิกบ้าซะที :laugh:
-
กริ๊ดมากอ่ะค่ะพเห็นคำว่า"เมีย" แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยย
ใช่น้องโจมป่ะคะ!!!!!!! กริ๊ดอ่ะ กริ๊ดตายทั้งๆที่ไม่รู้ว่าเป็นน้องโจมรึเปล่า
เเต่คิดว่าใช่นะ (หัวเ่ราะ)
โอ้ย ไม่ไหวแล้วค่ะ
ชอบมากกกกกกกกกกกก แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยย
-
เมีย สั้นๆได้ใจความ
แต่ตัดแบบนี้มันค้างนะ
-
ก็ถึงว่า... ทำไมอ่านแล้วมันแหม่งๆ
เหมือนอ่านอคาเมะภาคคนไทยเลย 55555555 :laugh: (แซวเล่นนะคะ)
รอเจ้าเต่า เอ๊ย... เมีย เอ๊ย... น้องโจมค่ะ
-
เมียนี้ได้ใจเลย
-
กรี๊ดดดด!!!! น้องโจมกลับมาหาป๋าแล้วใช่มั้ย :-[
แอบเดาชื่อที่ป๋าเมมไว้ถูกด้วย :laugh:
-
o13 ป๊าช่างกล้า !!!!!!!
แม่บ้านอายไปเลย ฮิ้วววววววววววววววววววววววววววว :mc4:
-
ยังไม่รู้แน่ว่าใครโทรมา แต่ขอหลับหูหลับตาบอกว่าเป็นน้องโจมไปก่อนละกัน อิอิ
ชอบมุมอ่อนโยนของป๋าจังเลย
-
โอเคนะ ,,
คำเดียวจบ
คุณแม่บ้านไม่กล้าเอ่ย
ฮ่าๆๆ น้องโจม ใช่มั้ยนะ ???
รอน้องโจม ออกโรง!!
-
o13 o13 o13 เมียโทรมา รีบรับเลยป๋า :m20:
-
ถ้าพรุ่งนี้ #เมีย ไม่ใช่น้องโจม writer ระวังโดน :beat: นะครับ ฐานทำให้ความหวังของผมพังทลาย :o12:
-
น้องหนูน่าร๊าก ป๋าก็โอ๋น้องน่าดู
รออ่านน้องโจมต่อนะจ้ะ
-
แอบสงสารคุณแม่บ้านแฮะ ใครจะไปกล้าอ่านนะ :m20:
ป๋าก็กล้าพิมพ์นะ เมีย เนี่ย หมายถึงน้องโจมใช่มั๊ยค่ะ ?
น้องหนูน่ารักอ่ะ เหมือนเป็นลูกสาวป๋ากับโจม(?)
รอตอนต่อไปค๊า าา :pig4:
-
เมีย!
กร๊ากกกกกกกก :m20: คำเดียวจบเลยค่ะ
ส่วนเรื่องน้องโจมนี่..จากที่คุณTRomanceบอกมาก็คือ..น้องโจมโดนอิเฮียเสี้ยม! ตั้งแต่เด็กว่านี่คือรัก โจมรักเฮียนะ หรอคะ OMG :3125:
-
โอเค หนูให้อภัยป๋า ที่ทำตัวเสเพลไปสองสามวัน เพราะคำว่า..... เมีย.....คำเดียว
มันเด็ดจริงๆค่ะ +1 ให้เลย 55555555555+
-
อดิส อิส อะ เมีย โทรมา :jul3:
โดนอย่างแรง
-
เข้าใจตั้งชื่อเนาะป๋า
บวกไปเพราะชื่อเลยล่ะกัน
-
คำเดียวสั้นๆ แต่มีความหมายคือ "เมีย" นั่นไง 55555555
-
น้องหนูน่าร๊ากกก เวลาอ้อนป๋าก็น่าร๊ากกก อยากได้น้องแบบนี้จัง~~
ตอนนี้ป๋าดหมือนพี่ชายที่แสนดีจัง >"<
ส่วนน้องโจม...รอวันที่น้องโจมเข้าใจหัวใจคัวเองมากกว่านี้ (จริงๆเราว่าป๋าก็ยังงงๆกับตัวเองอยู่เหมือนกันนะ)
-
o22 เมีย!!!!
น้องจอมยอมออกมาแว้ววววอ่ะเปล่าาาา :z13:
-
ป๋า "เมีย" โทรมารีบรับสายด่วน :laugh:
-
แหมมม ม ม ม...ตอนแรกก็นึกว่าใครโทรมา
ที่แท้"เมีย"โทรมาตามให้ป๋ากลับบ้าน :m3:
-
‘เมีย’ แร๊งงงงงงงงงงง
-
ป๋า!!! แรงได้ใจ ก็เมียล่ะ เพื่อนก็ไม่ใช่ o13 o13 o13 o13 o13
ลป.สนใจคุณคนเดียวค่า :z1:
-
เมีย! คำเดียวเข้าใจกันไปทั้งบาง
เดี๋ยวนี้ยกย่องให้ขั้นเมียแล้วใช่ม้า ป๋า :z1:
ขอโจมโผล่มาเป็นตัวเป็นตนได้มั้ย คิดถึง :o8:
-
เฮ้ยๆๆๆๆๆ \(//∇//)\
-
:z1:
-
ชอบเวลาป๋าอยู่กับน้องหนู น่ารักเหลือเกิน
"เมีย" ที่โทรมาคือน้องโจมใช่ไหมป๋า อ้ากกสส์ รีบรับสายซิ
รอตอนต่อไปด้วยใจจดจ่อค่ะ :กอด1:
-
ประกาศสิทธิสภาพเหนืออาณาเขตไปเล๊ย
เมียเรา เท่านั้น ป๋าท่าจะอาการนะ
รู้ตัวไวไวก็ดีไป :z1:
-
มายกมืออีกคนว่ามองคาแรกเตอร์เป็นจินคาเมะเหมือนกันค่ะ เิีอิ๊กกก
ป๋ามุมนี้อ่อนโยนอ่ะ กับน้องสาว แม้จะเกลียดแม่ แต่กับน้อง ป๋าดีมากเลยนะ
ป๋าอ่อนโยนน กิ๊ซววว
แต่เมมชื่อได้ใจเราไปเลยอะป๋า ตรงและแรง *0*
-
ขอให้เมีย ณ ที่นั้นหมายถึงโจมนะเออ
:กอด1:
-
ป๋าจ๋ามาเถอะ :z3:
-
เมียเลบเหรอ อู้ยยย....แรงนะป๋าเรา
:pig4: คะ
-
เมีย โทร มา
อร๊ายยย คุณป๋าทำไมเมมชื่อแบบนี้
ถูกใจไม่ไหวแล้ว :-[
-
ป๋าดูอบอุ่น จนกลบภาพเพลยบอยซะมิดเลยอ่ะ...
แต่ชอบจังคำเดียวสั้นๆแต่ได้ใจความ "เมีย" :laugh:
-
ตอนหน้าน้องโจมจะกลับมาใช่มั๊ยคับบบบบบบบ
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
เมมได้ใจมากค่ะป๋า สั้นๆๆได้ใจไปอย่างแรง
เวลาป๋าอยู่กะน้องหนูแลดูอบอุ่นจัง
-
โจมมาแล้วววววววววววววววว :laugh: :laugh: :laugh:
-
ป๋า โทรกลับหา "เมีย" ด่วนนนนนนนนนน
-
"เมีย"
กินใจ
หลายความหมาย
เมื่อไรเขาจะลงรอยกันซักทีน๊าาาาาาาา
-
...เมีย...คำๆ นี้ช่างกระแทกใจข้ายิ่งนัก :z2:
-
ค้างๆๆ มาต่อเร็วๆนะคะ~~~
-
แรงจริงอะไรจริงนะป๋า
-
สมควรให้คุณแม่บ้านช็อคล่ะค่ะ แรงได้อีกค่ะป๋า
-
o13 เมีย o13
-
แอร๊ยๆๆๆๆๆ เมีย ชัดๆใหญ่ๆ
-
"เมีย" สั้น ง่าย ได้ใจความ
-
โอว เมมชื่อได้โดนใจมั่กๆ
อยากให้บุคคลในสาย มาเห็นจัง หุหุ
-
อะหูยยยย ~
เมียโทรมาแล้วคุณป๋า ><,,
เมมเบอร์ได้ใจคนอ่านมากกก
-
ขอกรี๊ดดดดดดดดดดด..หน่อยนะคะ
ป๋าน่ารักมาก ตรงตัว โดนใจ
"เมีย"
-
"เมีย" ชอบจังคำนี้มันโดนสุดๆ แล้ว o13
-
อิป๋า แรงส์(เติมเอสย้ำๆ)
เมีย เค้ายอมรับป่ะเหอะ
ยังค้างคากะคนรักเก่าอยู่เลยเหอะ
-
แอร๊ยยยยย เมียโทรมาค่ะป๋า
คิดถึงน้องโจม ตอนหน้ามาซะทีเน้อ
-
ชัดเจน!!!!
เลยป๋า
-
ค้างกันต่อไปเนอะ -__-
เ-มี-ย = โจม แน่อยู่แล้ว
มาให้หายคิดถึงหน่อยนะน้องโจม ^^
-
เมียเป็นโจมเห๊อะ 5555><
-
ชื่อที่มันขึ้นหน้าจอเนี่ย ได้ใจสุดๆ เลยป๋าจ๋า(http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/016-1.gif)
-
อยากจะได้ทั้งคุณคนเดียว และเด็กป๋าค่ะ
ขอยกมือด้วยคน
รักป๋ามากมาย น้องโจม กลับมาสู่อ้อมกอดป๋าเร็วๆ น้าาาาา
-
ตอนหน้าถ้า"เมีย" ไม่ใช่โจมล่ะก็
ทั้งป๋า ทั้ง TRomance จะโดนจัดหนัก
:angry2: :beat: :z6:
-
:laugh:
กรี๊ดดดดดดดดดดดดด
เริ่ดมากก
เมีย! จบ 5555
-
o13ชื่อที่เมมว่า "เมีย" เนี๊ยใช่โจมไหมค่ะป๋า
-
+1 ค่ะ
เข้าใจคุณแม่บ้านเลย
ว่าเห็นชื่อคนโทรมาแต่อึ้งพูดไม่ออก
ก็ "เมีย" กระแทกหน้ามาซะขนาดเนี๊ยะ
แล้วก็ยกมือสนับสนุนให้ทำหนังสือคุณคนเดียวฯ นะคะ
-
เมียโทรมา :m20:
-
คุณป๋าครับ อย่าลงโทษน้องโจมหนักมากนะครับ เด๋ว โจม F.C. จะงอนและกีดกันได้ครับ :n1:
-
เราว่าโจมคงพิเศษสำหรับป๋าจิงๆๆ
ที่ป๋าชนะเพราะมีโจมใช่ป่ะค่ะ
-
เวลาโจมเมาแล้วน่ารักนะค่ะ
คิกๆๆ
แต่รู้สึกว่าโจมน่าจะเป็นคนเอาแต่ใจน่าดูเลย
เหมือนเด็กเก็บกดเลยนะค่ะ
-
น้องโจมโทรมาแน่เลย :laugh:
-
อ้าววววววววววววววว
ทะเลาะกันตอนท้ายซะแล้ว
-
มะ สระ เอีย "เมีย"
โทรมาแล้วค่ะคุณป๋า
เพราะงั้นกลับบ้านด่วนๆๆๆๆ
:-[
ชอบคุณป๋าจังเลยอ่าคะ
เป็นคนที่มีหลายบุคลิกมากกก
แต่ทั้งหมดทุกด้านล้วนโดนใจ เอิ้กๆๆ
อีหนูของคุณป๋าเล่นหายไปหลายวัน
พึ่งจะโทรกลับมาเอาวันนี้
คุณป๋าจัดให้หนักเลยคะ
:z1:
-
ใครกันนะ
ที่มีอิทผผผผผะิพลกับโจมได้มากขนาดนี้
-
เมีย โทรตามแล้วนะคะ ป๋า
-
:a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5:
อ่านตอนต่อแล้ว ค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
ค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
มักมากกกเลยยยย
อยากอ่านตอนต่อไปแล้ว...แค่จบท้ายด้วยคำว่า เมีย ก็ :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
มากกกกกกกกก คิดว่าเป็นน้องโจมแน่นอนนนนนน....
จะได้รู้สักทีว่าน้องโจมหายยยไปไหนนนนน แล้วป๋าจะทำยังไงต่อไป....อ้ากกกกกกกกกกกก
อยากรู้แล้ว
ปล. เป็นกำลังใจให้คนแต่งนะค่ะ...ฌอามาลงอีก :กอด1: :กอด1: :L2: :L2:
-
อ่านแล้วเพิ่งนึกขึ้นได้ .. หึหึ
ป๋าจะเหวี่ยงไหมที่น้องโจมหายไป
แต่ถ้าเมียที่โทรมาคือน้องโจมเนี่ย
ป๋าควรให้อภัยตั้งแต่ได้เห็นชื่อคนโทรเข้าแล้วนะ
เก๊อะ ป๋าบอกว่าน้องโจมไม่เคยโทรหาใครไม่ใช่หรือไง
บันทึกโทรศัพท์น้องโจมมีแต่สายที่รับกับไม่ได้รับ
แต่นี่น้องโจมโทรหาป๋านะ ฉะนั้นไม่ควรโกรธ กร๊ากกก (ไม่ค่อยจะเข้าข้าง)
เอ๊ะ !! หรือว่าจะโทรมาบอกเลิกหว่า ม่ายยยยยยยยยยน๊า !! ><"
-
งืมๆๆๆ
มันเป็นแบบนี้เอง
ที่โจมยอมเป็นเด็กป๋าก็เพราะอน่างงี้
สงสารโจมจังเลย
ถ้าป๋ารู้จะเป็นไงนี้
-
คืนนี้คุณจะมาต่อไหมนิ
มารออ่านเน้อออออออ
-
ที่อารมร์แปรปวนแบบนี้
เพราะโจมไม่อยู่หรือเปล่าค่ะ
-
โดนเต็มๆ กับคำว่า เมีย
โจมหายไปนานเลยใช่มั้ย ป๋าถึงทำตัวแบบนี้
โจมอะ ลืมๆ ไอ้เฮียนั่นไปเถอะ เป็นเมียป๋าสบายกว่าเยอะ
-
เมีย
นี้ใช่โจมป่ะค่ะ
ติดตามๆๆๆๆๆ
-
:mc4: เมีย เมีย เมีย เย้.....
ชอบจัง ป๋ามีเมียแล้ว โจมดีใจม้ายย
รีบรับเลยนะ เดี๋ยวเมียงอนจะว่าไม่เตือน
แต่ป๋าพูดจากับน้องหนูได้เพราะมั่กมัก
ชอบที่สุด ปู้ชายพูดค่ะ กะปู้หญิง น่าร๊ากก
-
มานอนรอ
เมียป๋า
:laugh: :laugh:
-
มาต่อไวไวนะค่า คนอ่านใจจะขาดกับคำสั้นๆว่า "เมีย"
-
มารอ 'เมีย' ป๋า :z2:
-
เมีย อิอิอิ
-
ป๋าเป็นคนตรงนะ สั้นๆได้ใจความและกินลึกถึงสิ่งที่อยู่ในใจ
-
คุณแม่บ้านช็อคไปเลย!!!!!
-
คำเดียว แรว๊งงงงงงงงงงงง! :laugh:
-
สั้น ๆ ได้ใจความ.. จริงๆ
-
รอรอรอ
-
อยากอ่านต่ออะ
แงงงงงงงงงงงง
ทำงายดี
มาต่อเร็วๆนะ
เพื่อให้คนแต่งมีกำลังใจในการทำงาน
เพราะฉะนั้น เราจะกด + ให้คุณอย่างหนักๆ เน้นๆ ฮ๋าาาาาาาาาาาาาาาาาาาๆ
-
รอเมียป๋า บอกว่าจะมาดึกๆ นี้ก็ดึกมากแล้ว เมียป๋าก้ยังไม่มา
:sad4: :sad4:เมียป๋าอยู๋ไหนนนนนนนนนนน :serius2: :serius2: :serius2:
มาซะที่เถอะนะ ๆๆๆ :call: :call: :call: :sad4:
อย่าให้ต้องรอเกอเลย :z3: :z3: :z3:
-
ตีหนึ่งแล้วเมียป๋าก็ยังไม่มา
นี้ดึกแล้วน้า
-
แรงงงงงงงงงงงง
ไม่แค่คุณแม่บ้านหรอก
ใครเห็นก็ต้องอึ้ง
เล่นประกาศ "เมีย" ซะขนาดนั้น
แต่คงจะอึ้งกันมากขึ้น ถ้ารู้ว่าเมียของป๋า ไม่ใช่ผู้หญิง
อิอิ
-
เมียติดต่อมาแล้ว กรี๊ดดดด ป๋ารีบรับสิคะ
เด๋วเมียงอนนะ คิดถึงน้องโจมงะๆๆๆๆ
-
แรงมาก เมียเลยทีเดียว
^^
ขอบคุณค่ะ
ปล.คิดถึงโจมมมม
-
ไม่มาต่อเหรอ คิดถึงโจมมว๊ากกกก
-
นึกว่าพี่โจมจะทิ้งป๋าของเรา(?)ไปซะแล้ว
o13 o13 o13
อยากมีเมียเหมือนกันนะแต่ดันเกิดเป็นผู้หญิงซะนี่ เฮ้อออ
-
เมีย?
ใครอ่ะ? กร๊ากกกก
อ่านรวดเดียวจบ ตาค้างเลยอ่ะ มันตึงๆกันดีนะคู่นี้ = =''
แต่อ่านไปอ่านมามันหวานกันเงียบๆหรือเปล่า? เอ๊ะอไรยังไง งงวุ้ย
ว่าแต่เมียเนี่ย! ใครค๊ะ?
-
ป๋าแร๊ง o18 o18
มาต่อด่วนๆค่ะ :z10: :z10:
-
โจมแน่เลย ว่ะฮ่าฮ่าาา
โจมกลับมาแล้ววววว!
น้องหนูน่ารักมากอ่ะ เวลาป๋าอยู่กับน้องหนูน่ารักที่สุด 555 ไ่ม่น่าเชื่อว่านั่นจะคือป๋า ^_^~
รออ่านต่อนะะะะะะะะ
-
ป๋าาาาาาาาาาาาา ป๋าอยู่หนายยยยย แงๆๆ :serius2:
-
เมมชื่อได้น่ารักจริงๆ เลยนะป๋า
เมีย ฮ่าๆๆ โดนใจสุดๆๆ
-
ขอให้เป็นโจมด้วยเถอะ
-
ตั้งใจไว้ว่าจะยังไม่อ่านเรื่องนี้ เก็บไว้ก่อนเพราะกลัวอ่านแล้วจะติด
มาถึงตอนนี้...... ไม่ทันแล้วค่ะ ติดไปแล้ว....T^T
รอสั่งซื้ออย่างเดียวเลยเรื่องนี้ เฮ้อๆๆๆ ติดหนึบอีกแล้ว
-
รอเก้อมาตั้งแต่เมื่อคืนแล้วน้าา
วันนี้จะรออีกคืน ^^v
-
คืนนี้ลงแน่นอนจ้า กำลังตรวจคำผิด :laugh:
-
รอน้องโจม :-[
-
ตอนที่ 10 'เด็กป๋า'
‘เมีย’
เพราะชื่อนี้สินะคุณแม่บ้านถึงได้ยืนนิ่งเหมือนถูกสต๊าฟเอาไว้ ไม่ใช่คุณแม่บ้านคนเดียวหรอกที่ยืนนิ่งมองโทรศัพท์อยู่อย่างนั้น ตัวเองก็นิ่งไปเหมือนกันตอนเห็นชื่อนี้ที่หน้าจอ
หึ!! เพิ่งจะติดต่อมาหลังจากหายหัวไปสามวันเนี่ยนะ ผู้ชายคนนี้เห็นป๋าเป็นอะไร คนที่ผิดคำพูดกับคนอื่นก่อนโทรเข้ามาตอนที่เพิ่งจะบังคับตัวเองไม่ให้คิดถึงเมื่อไม่กี่นาทีมานี้เนี่ยนะ จะปั่นหัวกันเล่นหรือยังไง?
ความโกรธพุ่งปรี๊ดจนแทบจะมีประกายไฟโผล่ออกมาจากสองหู แต่ปากนี่สิเนรคุณความรู้สึกชัดๆ เพราะรู้สึกเหมือนมันกำลังยกยิ้มอยู่ ถึงอยากจะมีเวลาเตรียมตัว (เก๊ก) สักพักแต่ดันใจเร็วด่วนได้สไลด์ปุ่มกดรับซะงั้น
ฟอร์มหล่น(ไว้ค่อย)เก็บเหอะป๋า สีหน้าตัวเองตอนนี้คงดูไม่จืด จะดีใจอะไรนักหนากับอีแค่คนที่โทรมาคือคนที่คิดถึงมาตลอดสามวัน
“มีอะไร”
มันเป็นการเริ่มต้นที่ดูไม่ใส่ใจและไม่ได้แยแสอะไรดีนะ แต่มันจะดีกว่านี้มั้ยถ้าสามารถบังคับให้ตัวเองหยุดยิ้มได้สักที
“นายอยู่ที่ห้องหรือเปล่า”
“เปล่า”
“เหรอ งั้นแค่นี้นะ”
“เดี๋ยวสิ คิดว่าสามวันที่หายไปควรจะโทรมาพูดแค่นี้หรือไง”
“แล้วจะให้พูดอะไร ตอนนี้อยู่หน้าคอนโดนายแต่นายไม่อยู่คอนโดนี่”
“ก็แล้วถ้าบอกว่ามาหามันยากเย็นนักเหรอ”
“ไม่คิดว่านายจะชอบคำพูดหวานๆมากกว่าการกระทำนะ”
เป็นไง!โดนย้อนกลับมายิ่งกว่าถูกต่อยหน้าซะอีก ทั้งๆที่เราทำความรู้จักกันผ่านร่างกายมากกว่าคำพูดหรือแสดงความรู้สึกต่อกันแท้ๆ ทั้งๆที่เพิ่งจะรู้จักกันได้ไม่นาน แต่มันเหมือนเรารู้จักกันมานานมาก มากพอที่เค้าจะรู้ว่าผมชอบหรือไม่ชอบอะไร กลายเป็นตัวเองซะอีกที่อยากได้ในสิ่งที่ตัวเองเคยไม่ชอบและรำคาญ
เพราะอะไรถึงอยากได้ยินคำหวานจากปากโจม เพราะหลายวันมานี้เค้าทำให้ตัวเองฟุ้งซ่านอย่างที่ไม่เคยเป็นและไม่ควรจะเป็นใช่หรือไม่ ไหนย้ำกับตัวเองนักหนาว่าไม่ควรเอาคู่นอนระบายตัณหามามีอิทธิพลต่อความรู้สึกของจิตใจ
แล้วที่มันซัดเข้าหน้าอกเต็มๆนี่เรียกว่าอะไร?
“บอกแท็กซี่ว่ามาซอย....นะ จากจุดที่นายอยู่จะต้องมาถึงที่นี่ภายในหนึ่งชั่วโมง”
รู้ว่าศักดิ์ศรีของคนในสายก็สูงเฉียดฝ้าเพดานเหมือนกัน โจมไม่ชอบให้ใครมาออกคำสั่งด้วยแน่ๆ แต่คนอย่างป๋าก็มีทิฐิเหมือนกันนั่นแหละนะ หลังจากเอ่ยปากออกคำสั่งไปก็ได้แต่รอ เป็นการเสี่ยงวัดใจโจมที่ทรมานใจป๋าซะเหลือเกิน
แกะถูกเอามานับแบบผิดวัตถุประสงค์สุดๆไม่ใช่นับเพื่อให้หลับ แต่นับเพื่อรอใครบางคน ไม่รู้ว่าภายในหนึ่งชั่วโมงนับจากนี้จะต้องนับได้แกะสักกี่ตัว ม่านหน้าต่างฝั่งที่หันออกไปหน้าบ้านถูกเปิดกว้างไว้รอรับแสงไฟรถที่จะสาดเข้ามาเวลาที่รถเลี้ยวเข้าเขตถนนของบ้าน ก่อนจะโทรลงไปบอกยามให้โทรขึ้นมาตามถ้ามีแท็กซี่มาจอดส่งคน ทุกอย่างขัดกับนิสัยส่วนตัวหมดเลย ทุกอย่างเปลี่ยนแปลงไปเพราะเด็กป๋าที่แปลกประหลาดกว่าเด็กคนไหนที่ผ่านมาโดยสิ้นเชิง
ฟ้าส่งคนเย็นชามาละลายพฤติกรรมคนที่ร้อนเป็นไฟแต่ไม่ค่อยแยแสกับอะไรรอบตัวหรือเปล่าวะ ทำไมมันทำให้คนคนนึงกระสับกระส่ายได้ขนาดนี้
นับแกะอยู่นานก็ไม่ถึงหลักร้อยสักที เพราะนับไปก็มีเรื่องให้ต้องคิดไป ยิ่งคิดก็ยิ่งไม่เข้าใจตัวเอง เลยต้องวนนับแกะอยู่หลายต่อหลายรอบ
การรอคอยเป็นหนึ่งในไม่กี่อย่างที่เกลียด ความจริงแล้วอาจจะมีเรื่องที่เกลียดหลายอย่างแต่เพราะไม่ค่อยมีใครกล้าทำกับตัวเองเลยไม่รู้ว่าจริงๆแล้วสิ่งที่ตัวเองเกลียดมีอะไรบ้าง นับแกะมักจะถูกเบรกด้วยคำถามที่ว่า
ทำไมต้องรอคอย
ทำไมต้องคิดถึง
และ
ทำไมต้องให้ความสำคัญกับคนคนนี้มากกว่าใครๆ อยู่มาได้ตั้งยี่สิบกว่าปี ฟาดผู้หญิงผู้ชายมาไม่ต่ำกว่าร้อย ไม่เคยมีใครพิเศษในความรู้สึก มันออกจะน่าขำถ้าคนที่ฉีกทุกทฤษฎีทางการใช้ชีวิตอย่างป๋าจะนึกถึงคำว่า พรหมลิขิต มันดูนิยายเกินไปหรือเปล่าวะ นี่ชีวิตคนจริงๆนะเว้ย ชีวิตใครคนนั้นก็ต้องกำหนดเองสิ
อำนาจการตัดสินใจจะมาอยู่ภายใต้ความรู้สึกได้ยังไงวะ?
มันยากจริงๆนะที่จะยอมรับแบบลูกผู้ชายว่า...มันเกิดขึ้นแล้วกับตัวเอง อำนาจเหนือการควบคุมนั้นกำลังจะเกิดขึ้น เพราะผู้ชายบางคน ทั้งๆที่ให้เหตุผลกับตัวเองว่าเพราะโจมอวดดีและเพราะตัวเองไม่เคยแพ้ใคร
ทุกอย่างก็แค่อยากเอาชนะเท่านั้น
ในขณะที่ทุกคนให้ความสนใจตัวเองจนแทบจะเรียงแถวขอบัตรคิว แต่โจมกลับเป็นคนที่เดียวที่แทบจะไม่สนใจคนอย่างป๋าเลยด้วยซ้ำ
แต่ชนะแล้วได้อะไร?
ตัว...คนอย่างป๋าไปหาเอาที่ไหนก็ได้
ใจ...นี่แหละปัญหา คนอย่างป๋าเนี่ยนะอยากได้ใจใคร อยากมีใครสักคนอยู่ข้างๆ
อยากจะหัวเราะให้ลั่นบ้าน...แต่มันดันง้างปากไม่ออกนี่สิ
แสงไฟสาดผ่านกระจกหน้าต่างยาวตลอดแนวผนังเวลาเดียวกับเสียงอินเตอร์โฟนภายในห้องนอนส่วนตัวดังขึ้น...ครั้งแรก
ครั้งแรกที่เสียงรบกวนดังขึ้นตั้งแต่บ้านนี้ถูกสร้างขึ้นมา คนต้นเหตุคงไม่รู้แต่คนในบ้านนี้รู้กันดีว่า ไม่มีใครกล้ารบกวนเวลาส่วนตัวของคุณป๋านับตั้งแต่วินาทีที่ห้องนี้ปิดลง รู้ไปถึงหูคนในบ้านเมื่อไหร่คงตื่นเต้นกันไปทั้งบ้านแน่ๆ ขนาดยามที่เฝ้าประตูบ้านยังตกใจที่คนโทรศัพท์ลงไปดึกๆดื่นคือป๋า
แกล้งทำเป็นเดินนวยนาดเชื่องช้า ท่าทีบิดขี้เกียจเหมือนว่าเพิ่งตื่นจากนอนถูกซ้อมตลอดทางเพียงเพราะไม่อยากให้อีกฝ่ายรับรู้ว่ากำลังรอคอย อยากให้อีกฝ่ายคิดว่าการมาเยือนคุณชายของบ้านนี้นั้นเป็นเรื่องธรรมดา
เสือกรู้สึกอยากรักษาฟอร์มตัวเองตอนที่ใจแทบจะถลาออกไปดึงคอเสื้อของคนอวดดีแล้วถามว่าหายไปไหนมาตั้งสามวัน ทำให้คนอย่างป๋าฟุ้งซ่านได้มีความผิดมหันต์ ควรต้องรับผิดชอบด้วยการอยู่ด้วยกันไปตลอดชีวิตเลยดีมั้ย?
ไม่ต้องเดินตากน้ำค้างไปถึงประตูใหญ่หน้าบ้านก็เห็นคนมาเยือนยามวิกาลยืนรออยู่ในห้องรับแขกเรียบร้อยแล้ว ปากอยากจะพ่นออกไปสักร้อยคำตำหนิที่ทำให้คนอย่างป๋าต้องลำบาก แต่เห็นท่าทางเหนื่อยอ่อนของคนตรงหน้าแล้วทำได้แค่เดินเข้าไปคว้าข้อมือโจมให้เดินตามมาเท่านั้น
ความใจดีครั้งนี้ เพราะอารมณ์ต่อเนื่องมาจากการอยู่กับน้องหนูเมื่อช่วงหัวค่ำใช่มั้ย ไม่ใช่เพราะใจหายไปกับอาหารหงอยสนิทของเด็กในสังกัดคนล่าสุดใช่มั้ย
ใช่มั้ยวะ...??
ไม่มีอาการตื่นเต้นสักนิดที่ได้เข้ามาในอาณาจักรส่วนตัวแบบสุดปลายไส้ติ่งของป๋า ถ้าเป็นคนอื่นๆแค่นั่งรถผ่านหน้าคอนโดยังแทบจะแนบหน้าไปกับกระจกรถเพื่อบันทึกภาพนั้นไว้แทนความทรงจำ แล้วสถานที่แห่งนี้คือห้องนอนเชียวนะ ห้องนอนในบ้านที่อยู่มาตั้งแต่เกิด แม้จะแค่แสดงละครเพื่อตบตาโจมยังไม่ยอมทำเลยเถอะ
“ห้องน้ำอยู่ไหน”
“ห๊ะ”
“ห้องน้ำอยู่ไหน”
นี่คือบทสนทนาแรกของคนที่ไม่ได้เจอหน้ากันมาสามวันงั้นเหรอ มันควรจะเป็นคำว่า ‘คิดถึงป๋าจัง’ หรือ ‘ไม่เจอกันสามวันคิดถึงโจมบ้างมั้ย’ ไม่ใช่เหรอ?
ออดอ้อนออเซาะให้สมกับหน้าที่เด็กป๋าที่ดีน่ะทำเป็นมั้ย นี่อะไร เข้าห้องมาปุ๊บถามหาห้องน้ำ แถมยังตีหน้าซื่อได้สมกับเป็นโจมผู้เย็นชาสุดๆ
อาการนี้มันแสดงให้เห็นว่า ‘คนอย่างป๋า’ ก็เริ่มมีความฝันกับเค้าแล้วเหมือนกันใช่ไหม เป็นฝันลมๆแล้งๆที่น่าอนาถใจที่สุด เพราะคนตรงหน้าเป็นโจมสินะถึงได้กล้าฝันแบบนี้ ถ้าเป็นคนอื่นๆมาออดอ้อนกระชากอ้วกขนาดนี้ คงหมดอารมณ์แยกย้ายกันไปแบบบ้านใครบ้านมันและยอมจ่ายค่าเสียเวลาฟรีๆไปแล้วใช่ไหม
เจอคนที่แสดงออกเยอะเกินไปก็ไม่ชอบ แต่พอเจอคนที่ไม่แสดงอะไรออกมาเลยก็ไม่พอใจ...มึงมันเริ่มเยอะจนไม่น่าให้อภัยตัวเองแล้วป๋า...เป็นเอามากเกินไปแล้ว
“ถามหาห้องน้ำทำไม”
“จะอาบน้ำ”
แปะ แปะ แปะ เสียงปรบมือระรัวพร้อมคำพูดที่ตั้งใจถากถางให้คนที่ยืนปั้นหน้านิ่งตอบคำถามที่แสดงอารมณ์อย่างอื่นออกมาให้เดาความรู้สึกได้บ้าง
“คงงั้นมั้ง มาหาถึงที่ถ้าจะบอกนายว่า ‘อย่า’ ไม่คิดว่ามันปัญญาอ่อนไปหน่อยหรือไง”
นอกจากเดาความรู้สึกยากแล้วโจมยังเดาอารมณ์ยากด้วยอีกอย่าง ทั้งที่เสียงปรบมือรวมทั้งคำถามล้วนแล้วแต่กวนอารมณ์โกรธให้พุ่งสูง แต่โจมประคองอารมณ์ไว้ได้ภายใต้ใบหน้าที่นิ่งเฉยเดาความรู้สึกไม่ออกเหมือนเดิม
“จะให้มีอะไรกับนายที่หายหัวไปไหนไม่รู้มาสามวันเนี่ยนะ”
“จะบอกว่าไม่อยากมั่วใช่ป่ะ ก็ดี ดึกแล้ว ขี้เกียจอาบแล้วเหมือนกันจะได้นอนเลย คงจะรังเกียจแม้แต่จะร่วมเตียงด้วยใช่มะ งั้นเดี๋ยวจะออกไปนอนที่โซฟาก็แล้วกัน”
“เปลี่ยนใจแล้ว ห้องน้ำอยู่ในสุดขวามือ รีบอาบรีบล้างแล้วออกมาทำหน้าที่ของนายก็แล้วกัน”
เหมือนตัวเองลดอายุไปประมาณน้องหนู เอ่อ เยอะกว่าน้องหนูนิดหน่อย(ก็ได้วะ)เหมือนพวกขี้แพ้แต่ไม่อยากเสียหน้า ทั้งๆที่คิดว่าตัวเองถือไพ่เหนือกว่าแท้ๆ แต่โจมดันตอบโต้กลับมาได้ทุกยกทุกแมช เผลอๆคำตอบราบเรียบเมื่อกี้ยังแฝงไปด้วยถ้อยคำหลอกด่า
ไม่ได้อยากจะแกล้งให้คนที่เพิ่งมาเจ็บช้ำน้ำใจหรอก แค่เห็นโจมยืนอยู่ในบ้านด้วยสีหน้าเหนื่อยล้าขนาดนั้นยังใจหาย แต่ที่ทำไปเพราะอยากกระตุ้นให้โจมแสดงความรู้สึกออกมาบ้างก็เท่านั้น มันอดที่จะเข้าข้างตัวเองไม่ได้ว่าที่โจมเลือกจะมาหาเพราะอยากให้ตัวเองเป็นที่พึ่ง แค่อยากมั่นใจว่าตัวเองเป็นคนแรกที่โจมนึกถึง แค่อยากจะมั่นใจว่าตอนนี้ตัวเองกำลังเป็นพระเอก เป็นคนที่โจมต้องการ
และแล้วก็ฝันสลาย...นายเอกไม่ได้ให้ความร่วมมือเลยสักนิด!!
เพราะเป็นห้องน้ำส่วนตัวเลยไม่มีกลอนให้ต้องลำบากที่จะเปิดเข้าไปหาคนที่กำลังถอดเสื้อผ้าออกจากตัว เค้าแค่หยุดมองแต่ไม่ได้ตกใจหรืออายที่จะมีใครอีกคนเข้ามาอยู่ในพื้นที่ที่ควรจะเป็นส่วนตัวอย่างที่สุดแบบนี้
รู้ว่าตัวเองไร้มารยาท...แต่คนมันตั้งใจจะนิสัยเสียใครจะทำไม!!
“นี่ชุดนอนกับผ้าขนหนู คิดจะถอดชุดที่ใส่มาเช็ดตัวแล้วนอนตัวเปล่าหรือไง”
“ก็ไม่แปลกอะไรนี่ คนอาศัยเรียกร้องอะไรได้ด้วยเหรอ ถ้าเจ้าของบ้านไม่จัดการให้ก็คงต้องทำอย่างที่นายว่า ปกติอยู่กับนายก็ไม่ค่อยได้ใส่อะไรอยู่แล้ว”
ไม่เดือดร้อนแถมยังไหวไหล่ใส่ก่อนจะเดินเข้าไปในห้องอาบน้ำเสียด้วยซ้ำ แล้วผู้แพ้จะทำอะไรได้ นอกจากเอาผ้าขนหนูและเสื้อผ้าแขวนเอาไว้ที่มือจับหน้าห้องอาบน้ำแล้วเดินออกมาเพราะสู้ไม่ได้...นึกขอบใจที่โจมเป็นคนไม่ค่อยพูด เพราะถ้าเรื่องนี้รู้ไปถึงหูสามสหายเมื่อไหร่ บรรลัยเมื่อนั้น!! หมดสิ้นกันทุกชื่อเสียงที่สั่งสมมาแน่ๆ
จะชนะเทวดาน้ำแข็งคนนี้ได้ มีทางเดียว คือต้องหาอะไรมาอุดปากเอาไว้ใช่มั้ย?
แหม...มันเป็นทางสุดท้ายที่คนอย่างป๋าถนัดเสียด้วยสิ!!
เปิดทีวีไว้ฆ่าเวลา ไมีมีอะไรน่าสนใจไปกว่าคนที่หายเข้าไปในห้องน้ำนานกว่าชาติเศษ นี่ถึงกับถอดลำไส้ใหญ่ออกมาแช่เป็ดโปรเลยมั้ยเนี่ย นานเหมือนแกล้งกันอย่างนั้นแหละ
ปัง ปัง ปัง!!
ต้องใช้ฝ่ามือทุบประตูเพราะ walk in closet ถูกล็อคจากด้านใน เหมือนโจมจะรู้ทันถึงได้ป้องกันไว้ขนาดนี้ แสบมาก!!
“ให้เข้าไปอาบน้ำนะไม่ใช่เข้าไปนอน เมื่อไหร่จะเสร็จสักทีเนี่ย....เฮ้ย”
ผงะเลยสิ...พูดยังไม่ทันจะขาดคำประตูก็เลื่อนออกจากกันซะอย่างนั้น ดีนะที่เป็นคนตกใจแล้วยังพอมีสติอยู่บ้าง ถ้าขวัญอ่อนกว่านี้แล้วกรี๊ดใส่ คงได้แทรกแผ่นดินหนีกันบ้างล่ะคราวนี้
“อดใจรอหน่อยไม่ได้หรือไง ทำเหมือนไม่ค่อยได้เอาออกไปได้”
แล้วมันเพราะใครล่ะ!!
อยากจะตะโกนใส่หน้าคนปากดีอยู่เหมือนกัน แต่ถ้าตะโกนออกไปก็จบเห่เลยสิ สามวันมานี้ต้องใช้ความพยายามแค่ไหนที่จะทำให้ตัวเองเป็นป๋าคนเดิม เป็นคนที่ไม่ใส่ใจกับอะไรในชีวิต ใช้ชีวิตเสเพลอย่างที่เคยทำ พยายามไม่สนใจคำพูดของใครบางคนที่บอกว่าจะกลับมาตั้งแต่อยู่ในร้านข้าววันนั้น พยายามให้โจมอยู่ในส่วนที่เท่าเทียมกับคนอื่นๆในความรู้สึก ทั้งๆที่บอกกับตัวเองว่าโจมก็เป็นหนึ่งในใครหลายๆคนที่จะเรียกหาเมื่อไหร่ก็ได้ ในเมื่อวันนี้ไม่มีโจม คนที่จะมานอนข้างๆและตอบสนองความสุขทางร่างกายต่อกันจะเป็นใครก็ได้ ไม่ใช่โจมก็ไม่เป็นไร ไม่ใช่โจมก็มีความสุขได้
และแล้วก็เพิ่งจะมาได้คำตอบใหม่ๆว่า ‘ไม่ได้’ เสมอไปอย่างที่มั่นใจมาตลอดอีกแล้ว เราไม่สามารถมีความสุขและสนุกไปกับใครได้ ถ้ายังนึกถึงใครอีกคนอยู่ ความแปลกใหม่ที่แวะเวียนเข้ามาให้ลิ้มลองอยู่เรื่อยๆไม่ใช่เรื่องน่าตื่นเต้นสำหรับป๋าอีกต่อไปแล้ว
มันกลายเป็นว่าต้องเป็นคนที่คำนึงหาอยู่เท่านั้น!
โจมเดินเลี่ยงออกมาจากห้องแต่งตัวโดยไม่รอให้คนที่ยืนขวางอยู่หลบให้แม้แต่น้อย ประตูมันกว้างพอที่จะเดินสวนกันได้ และเค้าก็เดินไปเหมือนไม่สนใจจะเอาคำตอบที่ทิ้งคำถามเอาไว้
ทั้งๆที่เพิ่งมาห้องนี้เป็นครั้งแรก แต่โจมก็ใช้เวลาทำความคุ้นเคยกับมันเพียงแค่ไม่นาน ปลายเตียงถูกใช้แทนที่นั่งสำหรับซับปลายผมที่เปียกลู่ระต้นคอให้แห้ง ตาจับจ้องอยู่ในโทรทัศน์ที่เปิดทิ้งไว้ มองยังไงก็เหมือนคู่แต่งงานที่อยู่กินกันมานานแล้ว มันเป็นธรรมชาติจนน่าแปลกใจ บางเรื่องโจมก็ไร้เดียงสาเสียจนอดคิดไม่ได้ว่าแสดงได้ไม่เนียนเท่าไหร่ แต่บางครั้งก็ตบตาคนอื่นด้วยการเก็บกลืนความรู้สึกเอาไว้จนอยากจะเอารางวัลออสก้าฟาดหน้าด้วยความหมั่นไส้
“อะไร”
เพราะถูกแย่งผ้าออกมาจากมือ สายตาที่ตวัดมองมาจึงขุ่นเคืองไม่พอใจ
“มัวแต่มองเหม่อดูทีวี เช็ดโดนผมตัวเองซะที่ไหนล่ะ”
“ก็ช่วยบอกก่อนไม่ได้หรือไงว่าจะเช็ดให้ จะได้ยื่นผ้าให้ดีๆ ไม่ได้เหมือนพวกผู้หญิงนะที่จะต้องมารยาม้วนตัวเขินอายน่ะ”
ก็ไม่เคยทำให้ใครนี่หว่า...นี่ก็ไม่ได้อยากทำเอาใจหรอกแต่เห็นแล้วมันก็ขัดตา เหมือนอีกฝ่ายให้ความสนใจแต่ในทีวีจนผ้าที่อยู่ในมือยื่นเข้าไปไม่ถึงผมด้วยซ้ำ เหมือนตวัดผ้าขนหนูเช็ดอากาศอะ...ใครเห็นก็ต้องรำคาญตากับภาพตรงหน้าทั้งนั้นแหละวะ
มันเป็นภาพที่มองเองแล้วจั๊กจี้เองพิลึก ผู้ชายคนหนึ่งนั่งห้อยขาอยู่ปลายเตียง ส่วนอีกคนนั่งคุกเข่าซ้อนอยู่ข้างหลัง กำลังเช็ดผมให้อีกฝ่ายอย่างตั้งอกตั้งใจ มันอาจจะไม่เท่ห์เหมือนพระเอกในละครหรอกนะ เพราะคนอย่างป๋าเพิ่งทำแบบนี้ครั้งแรก ปกติเคยทำให้แต่ตัวเอง พอต้องมาทำให้คนอื่นมันเลยเก้ๆกังๆไปบ้าง
“นี่”
เป็นสรรพนามที่โจมใช้เรียกตอนปกติที่ได้ยินเมื่อไหร่แทบจะเอาเหล้ากรอกปากให้เมาใหม่เมื่อนั้น หรือจะเป็นตอนที่เค้าลืมตัวแล้วแทนตัวเองว่าโจมเหมือนกัน แต่มันจะต้องเป็นช่วงเวลาที่เค้าไม่ได้มีสติครบถ้วนแบบนี้
“หืม มีอะไรก็ว่ามาสิ”
เหมือนในอกมันจะเต้นแรงเพราะลุ้นอยู่ว่าเรื่องที่โจมจะคุยนั้นเป็นคำอธิบายของการหายตัวไปสามวันนั่นหรือเปล่า ขอบคุณตัวเองจริงๆที่ไม่วู่วามไปตั้งแต่แรกที่พบหน้า ถ้าการได้อยู่ใกล้ชิดกันมันทำให้โจมไว้วางใจขึ้นสักนิดแล้วค่อยๆบอกเล่าเรื่องของตัวเองออกมา ก็นับว่าเป็นเส้นทางที่น่าสนใจ
“ปกติเวลาเด็กของนายเค้าขอกันน่ะ เค้าขออะไรกันบ้างเหรอ”
“หมายถึงค่าตัวนะเหรอ”
“อือ”
“ก็เงิน กระเป๋า รองเท้า น้ำหอม เสื้อผ้า แว่นตา โอ้ย เยอะ หลายคนแต่ละคนก็อยากได้ไม่เหมือนกัน ทำไมเหรอ”
“ถ้าชั้นจะขอบ้างได้ป่ะ”
“แค่โทรศัพท์มือถือที่ได้ไปยังไม่พออีกเหรอ”
“จะบ้าหรือไง ค่าตัวของชั้นได้แค่มือถือเครื่องเดียวเนี่ยนะ ตีค่าน้อยไปหรือเปล่า”
“พูดเล่น แล้วจะทำตาดุใส่ทำไมเนี๊ย อยากได้อะไรล่ะ”
“ของชิ้นใหญ่ที่สุดที่บรรดาเด็กของนายเคยขอคืออะไร”
“เป็นเด็กหรือไงเนี่ย อย่าบอกนะที่ถามเพราะจะขอชิ้นใหญ่กว่าที่คนอื่นเคยขอมา แบบนี้เค้าเรียกเด็กอยากเอาชนะนะรู้มั้ย”
“ไม่ใช่ซะหน่อย ที่ถามเพราะอยากรู้ว่านายมีปัญญาเปย์ได้แค่ไหนต่างหาก”
“อ๋อ ดูถูกกันนั่นเอง”
“ป่าว แค่ไม่อยากเห็นนายเสียหน้าถ้าสิ่งที่จะขอมันแพงเกินที่นายจะจ่ายได้”
“นั่นแหละเค้าเรียกว่าดูถูก แต่จะบอกให้ก็ได้ว่าของที่แพงที่สุดที่เคยซื้อให้ก็คือรถ”
“ซิตี้ มาร์ช หรือยาริส เหรอ”
“เปล่า ซีวิครุ่นทอปมั้ง ไม่แน่ใจ ไปจ่ายเงินอย่างเดียวไม่ได้ไปช่วยเลือกน่ะ”
“อือ ก็พอไหวละนะ”
“อะไรคือพอไหว”
“ก็ของที่จะขอไง นายคงจะพอจ่ายไหวอยู่มั้ง”
“อะไรล่ะ”
“ชั้นอยากได้คอนโด 1 ห้องนอนสักยูนิตนึงอะ ได้มั้ย”
“ขอของใหญ่จริงๆด้วยนะเนี่ย อืม รถก็แค่ล้านต้นๆแต่คอนโดที่นายขอมานี่มันหลายล้านเลยนะ ค่าตัวนายแพงขนาดนั้นเลยเหรอ แล้วทำอะไรเก่งบ้างล่ะ พรีเซ้นต์ตัวเองหน่อยสิ”
“นี่ จะหาเรื่องกันเหรอ นายเองก็พิสูจน์ไปตั้งหลายครั้งแล้วไม่ใช่หรือไง จริงจังนะเว้ยไม่ได้พูดเล่นๆ”
“หลายครั้งที่ว่าน่ะมันเรียกว่าพิสูจน์ได้เหรอ ในเมื่อทุกครั้งชั้นเป็นคนทำ”
“นี่นายอยากโดนเสียบเหรอ ไม่คิดเลยว่านายจะ....”
“หยุด หยุดเลย คิดไปไกลเกินไปละ นี่จะบอกอะไรให้อย่างนึงนะ ไม่มีเด็กเสี่ยเด็กป๋า เด็กไซด์ไลน์คนไหนเค้าให้ลูกค้าเดินเครื่องเองตั้งแต่เริ่มจนจบหรอกรู้มั้ย เข้าใจคำว่าขายบริการหรือเปล่าเนี่ย”
“หมายความว่า ต้องให้ชั้นเป็นคนเริ่มก่อนเหรอ”
“นี่ ของแบบนี้มันควรจะรู้เองไม่ใช่เหรอ ไม่ใช่ให้ลูกค้าต้องมาคอยบอกสิ”
“ก็ ก็ เฮ้ยย ทำไมนายเรื่องเยอะจังวะ”
อันนี้เรียกว่าโวยวายกลบเกลื่อนหรือเปล่า ถ้าใช่ก็เป็นการโวยวายที่เป็นธรรมชาติมาก ถ้าเป็นนักแสดงยังมีโอกาสได้อ่านบทมาก่อนว่าจะมีฉากที่พระเอกจะต้องถามแบบนี้ แต่นี่มันคือชีวิตจริงล้วนๆทุกอย่างถ่ายทอดสด เพราะฉะนั้นอาการตกใจจนตาเหลือกลานนั้นมันออกมาจากความรู้สึกจริงชัดๆ
แค่ตอนถูกลูบไล้ก็เอามือวางไว้บนไหล่ให้ถูกก่อนเถอะโจม แล้วค่อยวาดลวดลายกับป๋าเหมือนที่เด็กขายมืออาชีพเค้าทำกันนะ นี่แค่โดนจมูกซุกไซ้ซอกคอยังทำตัวไม่ถูก มือไม้ยังปะป่ายไปในอากาศอยู่เลย
“แล้วนายคิดว่าคอนโดที่ชั้นอยู่เป็นไงบ้างล่ะ”
“ก็ดีนะ ถือว่าดีเลยแหละ สะดวก สบาย ปลอดภัย แล้วก็เดินทางไปไหนมาไหนง่ายดี ถ้าไม่มีรถก็ยังไม่ลำบากเลยนะ ถ้านายซื้อคอนโดเดียวกันให้ ชั้นเอาแค่คอนโดอย่างเดียวก็ได้ไม่เอารถ”
“โอ้โห นี่นอกจากคอนโดแล้ว ยังจะเอารถด้วยเหรอ”
“ก็ใช่น่ะสิ ทำไมล่ะ หรือว่านายไม่มีปัญญาจ่ายให้ เอาคอนโดที่ถูกลงมาหน่อยก็ได้นะถ้าคอนโดนายมันแพงเกินไป”
“ความสามารถพิเศษก็ไม่มีแต่จะเอาคอนโดหลักสิบล้านพร้อมรถด้วยเนี่ยนะ”
“ทำไมล่ะ คิดว่าเป็นคนใจกว้างกล้าขอก็กล้าให้เสียอีกนะเนี่ย”
“แล้วไม่คิดว่าที่ขอนี่เยอะเกินไปหรือไง”
“โอเคๆ ไว้หาคนเลี้ยงดูคนอื่นที่มีปัญญาจ่ายก็ได้วะ”
“มากไปๆ คิดว่าเป็นเด็กป๋านี่เข้ามาง่ายๆแล้วจะออกไปง่ายๆหรือไง”
“เรื่องมาก”
“มีข้อเสนอให้ สนใจมั้ย”
“มีกี่ข้อล่ะ ว่ามาสิ ถ้าสนใจข้อไหนจะรับไว้พิจารณา”
“มีข้อเดียว”
“ไอ้บ้า นั่นน่ะเค้าเรียกว่าบังคับเว้ย ไม่ใช่ข้อเสนอ”
“ก็มีข้อเดียวนี่แหละ นายเข้าใจไม่ผิดหรอก บังคับเป็นชื่อเล่น ส่วนข้อเสนอเป็นชื่อจริง”
“ประสาท ปัญญาอ่อนหรือไง”
“งั้นจะบอกรายละเอียดละนะ ที่นายขอมาชั้นจ่ายให้ได้สบายมาก แต่ไม่ใช่ตอนนี้ ช่วงนี้เรียกว่าช่วงทดลองงานระหว่างที่ชั้นต้องพิสูจน์ว่านายมีความสามารถพิเศษด้านบริการอะไรบ้าง นายก็มาอยู่ห้องชั้นไปก่อน ส่วนรถก็ใช้ด้วยกันนั่นแหละ”
“อยู่ห้องนายแล้วก็ใช้รถคันเดียวกับนายเนี่ยนะ”
“ใช่ รถคันเดียวกัน ไปด้วยกันกลับด้วยกัน”
“ไม่ตกลงเด็ดขาด ไม่เห็นจะเป็นข้อเสนอที่ดีตรงไหนเลย แบบนี้เรียกว่าถูกคุมขังชัดๆ”
“อ้าว นี่ชั้นยังไม่เคยบอกกฎของเด็กป๋ากับนายเหรอ”
“กฎบ้าบออะไรของนาย นอกจากนายจะขึ้นคร่อมแล้วก็ไม่เห็นจะบอกอะไรออกมานอกจากเสียงครางเลยนี่”
“อะๆ งั้นจะบอกไว้เดี๋ยวนี้ล่ะนะ กฎของป๋ามีอยู่ว่า ของๆป๋าก็คือของๆป๋า นายเป็นของชั้น ของๆนายก็ต้องเป็นของๆชั้นไปด้วย เข้าใจมั้ย”
“งื่อๆ ไม่เข้าใจ นิสัยโคตรจะเป็นไจแอ๊นท์เลย”
(ไจแอ๊นท์ : ตัวละครในการ์ตูนเรื่องโดเรม่อน มีนิสัยเห็นแก่ตัวและเอาแจ่ใจตัวเองสุดปลายเล็บขบ)
“เดี๋ยวก็จะเข้าใจไปเองล่ะนะ ดึกแล้วนอนเถอะ หรือถ้ายังไม่ง่วงทำอย่างอื่นแก้ง่วงก็ได้นะ”
“ช่วยหยุดหื่นและเอาเปรียบกับร่างกายของคนอื่นสักคืนนึงจะได้มะ”
“ก็ได้ๆ อ้อ ลืมบอกไปอีกอย่าง”
“อะไรอีกล่ะ ที่บอกมายังไม่หมดอีกเหรอ”
“แค่อยากจะบอกว่าชั้นไม่อยากใช้ของร่วมกับใคร พอจะเข้าใจใช่มั้ยว่าต้องทำตัวยังไง”
“ยังไง”
“เป็นเด็กป๋าก็ต้องมีป๋าแค่คนเดียวไง เข้าใจหรือยังทีนี้”
“ทำไมถึงได้มีกฎมาบังคับใช้กับคนอื่นตั้งมากมาย แล้วถ้าชั้นจะมีกฎของตัวเองบ้าง นายจะใจกว้างรับมันได้มั้ยล่ะ”
“ก็ลองว่ามาสิ”
“ชั้นเองก็ไม่ชอบใช้ของร่วมกับใครเหมือนกัน ต่อให้นายใช้ถุงยางก็เถอะ แล้วอีกอย่าง ชั้นต้องการความเป็นส่วนตัวไม่อยากวุ่นวายกับใคร ถ้านายคิดว่าตอนที่ชั้นอยู่ร่วมห้องกับนาย นายจะไม่พาใครมาที่ห้องและไม่ไปข้องแวะกับใครได้ ก็ตกลงตามข้อเสนอนั้นของนาย”
“แล้วถ้าไม่ล่ะ”
“ก็ทางใครทางมัน ที่ผ่านมาถือว่านายจ่ายค่าตัวเป็นโทรศัพท์เครื่องนั้นก็แล้วกัน แล้วหลังจากพรุ่งนี้เป็นต้นไป เราก็มีอิสระต่อกัน ทางใครทางมัน โอเคมั้ย?”
๐ สวัสดีค่ะ ขอโทษที่ทำให้รอนะคะ แต่เมื่อวานมันวิปโยคจริงๆ ฝนตกหนัก รถติด ท่อระบายน้ำไม่ทัน น้ำเข้าบ้าน :z3: :z3:
๐ วันนี้เปิดๆไปงานเก่าๆเจอแปลนห้องนี้ก็เลยเอามาให้จิ้นกันเล่นๆว่าเป็นห้องนอนป๋านะคะ หรูหราไฮโซสมฐานะมั้ย ห้องนี้มีอยู่จริงแต่ขอไม่บอกสถานที่นะคะ เอามาให้จิ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น ใครที่ได้ไปใช้บริการก็เหยียบไว้เน้อ
(http://image.ohozaa.com/i/0a1/home_room.jpg)
๐ ฝากกระจายข่าวโปรเจคดีๆจาะร้าน @Quartette มาบุญครองชั้น 7 ค่ะ ทางร้านได้จัดทำหนังสือการ์ตูนแปลไทย(Uncut)เพื่อนำรายได้ไม่หักค่าใช้จ่ายช่วยเหลือผู้ประสบภัยซึนามิที่ญี่ปุ่นนะคะ โดยร่วมมือกันกับเล้าเป็ด ทั้งหมด 100 เล่ม คนเขียนเองก็สมทบทุนส่วนตัวให้อีก 10 เล่มนะจ๊ะ รายละเอียดตามนี้ค่ะ
http://www.facebook.com/#!/photo.php?fbid=199688896727580&set=a.199688876727582.53888.133372000025937&theater (http://www.facebook.com/#!/photo.php?fbid=199688896727580&set=a.199688876727582.53888.133372000025937&theater)
๐ ฝากประกาศอีกข่าวคือ ใครที่สั่งพี่เมฆพี่ดินรอบเก็บตกมา คนเขียนจัดส่งหนังสือหมดแล้วนะคะ ตรวจสอบเลขพัสดุได้ในกระทู้นิยายของพี่ดินกับพี่เมฆและทางเมลล์ค่ะ ตอนนี้ในมือคนเขียนเรื่องพี่เมฆหมดเกลี้ยงแล้วนะคะ ส่วนเรื่องพี่ดินแบบมีปกผ้าพร้อมทั้งของแถมครบเหมือนชุดปกติทุกอย่างเหลืออีก 2 ชุดพร้อมส่งค่ะ ถ้าสนใจก็จองมาทางเมลล์นะคะ
(http://image.ohozaa.com/iw/ymail.jpg)
๐ ที่ ZakuPz บอกว่ามองท่านจินแล้วพี่ท่าน 'เคะ' กว่า เมะ นั้น :laugh: เพราะตอนนี้พี่จินเค้าผอมแล้วส่วนเมะนั้นอุดมสมบูรณ์มากขึ้นจ๊ะ แล้วจะยิ่งรู้สึกว่าสองคนนี้ 'เคะ' แข่งกันก็ตอนที่ทั้งสองตั้งใจส่ายเต้นยั่วแบบไม่มีใครยอมใครนั่นแหละคะ แฟนคลับก็นั่งน้ำลายไหล กำเดากระฉูดกันไปสิ ต้องย้อนกลับไปดูตอนที่ ท่านพี่จินเป็นร่างหนาแล้วเมะเป็นร่างบางนะ ZakuPz ปัจจุบันนี้อาจจะหาโมเมนต์ที่ถูกต้องยากมากแล้ว
แซวด้วยรักนะ จินซามะ อย่าสำแดงอิทธิฤทธิ์ใส่เค้านะ เค้ารักตัวเอง :laugh: :laugh:
๐ พักเรื่องป๋าไว้สักวันสองวันแล้วไปขุดคุณคนเดียวมาปั่นหวานๆขมๆบ้างดีว่า มันจะได้เข้ากับบรรยากาศครึ้มฟ้าครึ้มฝนตอนนี้เนอะ ... หรือว่าเด็กป๋าก็ครึ้มพอกันอ่ะ :z3:
๐ ขอบคุณสำหรับคนที่ช่วยดูคำผิดค่ะ (ตามปกติของคนเขียนและสายตาฝ้าฟางของเซกิ) ไว้ตั้งความหวังไว้ที่ proofread อย่าง krappom นะคะ นั่นก็ต่อเมื่อเด็กป๋ามันจะมีโอกาสรวบเล่มอย่างพี่เมฆและพี่ดินนะ :sad4:
๐ ขอบคุณคนอ่านทุกๆคนเหมือนเดิมนะคะ ตอนละ 5 หน้า คนเขียนไม่ไหวที่จะคุยรายคนจริงๆนะ ไว้วันไหนว่างๆ(แล้วมันวันไหนล่ะ) เรามาคุยเล่นกันเนอะ
๐ TRomance
-
รอด้วยคนจ้า
*************ว๊ากมาแล้วๆ :L2: :L2:
-
เป็นอีกเรื่องที่อ่านเท่าไหร่ก็ไม่พอ อยากอ่านต่ออีกยาวๆ
ชอบโจมจัง ทำป๋าเขวขนาดเสียความเป็นตัวเองได้ :m11:
:กอด1:
-
มาแล้ววว :กอด1:
-----
:กอด1: โจม ตอนนี้มีบทพูดเยอะแฮะ ฮ่าๆ
ส่วนป๋าอาการหนักขนาดนี้ หลงโจมเข้าแล้วล่ะสิ :laugh:
คำผิดค่ะ
รู้ว่าศักดิ์ศรีของคนในสายก็สูงเฉียดฝ้าดานเหมือนกัน
walk in closed ถูกล็อคจากด้านใน
-
นี่ข้อตกลงอะไรเนี่ย ขอเป็นแฟนเลยดีกว่า :-[
แบบว่ามาใช้ชีวิตร่วมกันเถอะน้องโจม ไรงี้อ่ะ
5555
-
ป๋านิสัยเหมือนพี่จิน (หัวเราะ)
อ่อยยยยย
ชอบป๋ามากนะ แต่ว่าน้องโจม
เรื่องเฮีย ยังไม่เคลียร์เลยนะ ว่าจะยังไง
มาหลอกป๋า ของเจ้ ป้ะเนี่ยยยย
โฮๆๆๆๆ
อย่าดราม่าแรง นะคะ ขอไว้เลย เหอะๆ
^^
-
โจมแรงน๊าาา ป๋ากล้าป่าววว อิอิ o13
ยิ่งกว่าแฟนอีกอะ อยู่ด้วยกัน ไปด้วยกัน รักเดียวใจเดียว
อยู่ละป่า :-[
-
ข้อตกลงน้องโจมข้อสุดท้ายน่ากลัว
ว่าจะเป็นเรื่อง
:call:
-
:z3: ปวดกะบาลกะทั้งสองคน ฟอร์มจัดกันจิงๆเลยนะ
:m20:
-
ดูๆ แล้ว ป๋าเนี่ยคงจะแพ้ทางโจมนะเนี่ย
สงสัยจะเป็นฝ่ายตกหลุมรักโจมก่อน
-
โอ้....ข้อตกลงที่แสนจะเข้าทาง(ป๋า)....
โจมจะยอม หรือว่าจะแก้สนธิสัญญาข้อไหนหรือเปล่าหนอ?? รออ่านจ้า
-
โจมแรงอ่ะ
ชอบๆๆๆ
-
มั่นมาก ใจเด็ดมาก
ถูกใจพี่มากค่ะน้องโจม o13
ปล.จินเมะไม่ค่อยได้ติดตามแล้วค่ะเดี๋ยวนี้ :laugh: เพราะช่วงนี้กำลังบ้า แล็กคุงกับกอซซึ อยู่ค่าาาา :impress2:
-
เริ่มพัฒนาทีละนิ อิอิ
:z1: :z1:
-
แหม น้องโจมแรงตลอด
แต่ป๋าเป็นขนาดนั้นแล้วอ่ะนะ แค่นี้ทำให้ได้อยู่ล่ะ ฮ่าๆๆ XD
-
เมื่อไหร่จะรักกันนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน o13
-
ป๋าจะให้โจมทดลองงานหรือทดลองแต่งงาน :z1:
รอตอนหน้าจ้าาาาาา
-
เมื่อไหร่จะเข้าใจกัน อิอิอิ
-
โจมสุดยอด :z2:
-
แหม่... ชอบตอนนี้ที่สุดเลยอ่ะ ว่ะฮะฮ่าาา :laugh:
เหมือนป๋าจะพยายามหลอกล่อโจมมาเป็น"แฟน"ไม่ใช่คู่นอนเลย กร๊ากๆๆๆ โจมนี่ไร้เดียงสาแต่แรงได้ใจจริงๆ หึหึ
-
โจมแรงได้ใจมากชอบสุด นอกจากแรงคือความตรงเนี้ยแลหะ
ข้อเสนอสุดท้ายของโจมอ่านแล้วเสียวแทนป๋าจริงๆเลย
ส่วนป๋าจะฟอร์มจัดไปไหนคะป๋าคิดอะไรพูดหรือแสดงออกไปเลย
ชักช้าเดี๋ยวสุนัขคาบแดกพอดีอ่ะป๋า
:L2: :pig4: :กอด1:
-
โจมมั่นสุดๆ ไม่เป็นตัวนิ่มดี ชอบนะแบบนี้
สนุกกับการดูป๋าเริ่มไม่ค่อยเป็นตัวเอง XD
คนไม่เคยมีอาการแบบนี้ ก็คงงงๆยังไม่รู้ตัวล่ะซี่ ฮี่ๆๆ
รอตอนต่อไปจ้า
-
โจมแรง ป๋าจ๋อยเลย 555+
-
:m25: :m25: :z1: :pighaun: :haun4: :jul1: :oo1: :m20: :m20:
:m20: :m20:
รักเค้าทั้งใจแล้วใช่มั้ยป๋า แหม ทำเป็นกฎเยอะ 5555 ตอนนี้ป๋าจะกายเป็นลูกไก่ในกำมือโจม
ทำเป็นไม่แคร์ไม่สนใจ
ว่าแต๋โจมหายไปไหนมาตั้งหลายวันเนี้ย
-
ถ้าโจมเอาจริง ป๋าคงขาดไจเพราะพ่ายแพ้อย่างราบคาบ
ตอนเช้าตื่นมาเจอน้องหนู จะแนะนำว่าไงเนี่ยอยากรู้
-
555555555555+ ป๋าเอ้ย พอน้องโจมโทรมาเท่านั้นแหล่ะ เก๊กแตกเลย :laugh3:
ที่ยื่นข้อเสนอแบบนี้เพราะหวงโจมใช่ไหมหล่ะ แต่โจมก็แรงนะคะ o13
ตอนนี้น้องโจมแรงถูกใจคนอ่าน เอา +1 ไปเลย :m4:
ป๋อล๋อ มาดิทเพราะเพิ่งเห็นที่พาดพิงถึง "ท่าน"...ไม่เชื่ออย่าลบหลู่ น้องที่รู้จักคอมระเบิดคามือมาแล้วเพราะพาดพิง(แกมเหน็บแนม)ท่านไป ส่วนล่าสุดก็เพิ่งไปรับน้องไอ(โฟน)ออกจากโรงซ่อมด้วยสาเหตุเดียวกัน :m31:
-
ถ้าจะมีข้อตกลงกันแบบนี้ ทั้งป๋า แล้วก้โจม ก้เปนแฟนกันเถอะ
ไม่ใช้ของร่วมกันใคร ห้ามพาใครมาห้อง
ของของป๋าคือของของป๋า ของของโจมคือของของป๋า
เปนแฟนกันเลยยยยยยย
อิอิ
-
โจม....มาดั่งธนู :L2:
-
โจมน่ารักมากอะ
แถมข้อตกลงของการเป็นเด็กป๋าก็แบบว่านะ...อย่างนี้ขอเป็นแฟนกันเลยง่ายกว่ามั้ยป๋า :z1:
อย่าฝากความหวังที่ฉันจนเกินไป~~~~~
ฮ่าๆ อยากจะเอื้อนเอ่ยออกมาเป็นเพลงนี้จริงๆ
ถ้าเด็กป๋ามีโอกาสได้รวมเล่ม(ต้องมีแน่ๆเพราะเราบังคับขู่เข็ญให้นางทำอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน)แล้วเจอคำผิดอนุญาตให้ตีมือคนเขียนแทนนะคะ
-
ชอบจังที่ป๋ากับโจมคุยกันเยอะๆแบบนี้
ปกติเหนถามคำก้อตอบคำ
วางฟอร์มใส่กันซะคนอ่านลุ้นแทบแย่
คุยกันเยอะๆดีแล้ว ป๋ากับโจมจะได้รู้จักกันเยอะๆ :)
-
:L2:
ทั้งๆที่เพิ่งมาห้องนี้เป็นครั้งแรก แต่โจมก็ใช้เวลาทำความคุ้นเคยกับมันเพียงแค่ไม่นาน
วันที่นัดแข่งรถป๋าเคยพาโจมมาบ้านตอนมาเอารถไม่ใช่รึ พาเข้าห้องไปเลือกชุดสก็อยจำเป็นด้วย
-
จำได้ว่า โจมเคยมาบ้านป๋า เข้ามาในห้องด้วยนิ
ตอนจะไปแข่งมอไซด์ ไม่ได้เพิ่งเข้ามาบ้านป๋าห้องป๋าครั้งแรก
แต่ยังไงข้อตกลงเหมือนขอเป็นแฟนกันอะ
รออ่านตอนหวานๆ o13
-
ป๋าไม่ยอมให้มันรู้ไป :z10:
-
เด็กป๋าเค้าแรงจริงอะไรจริง แล้วจะเป็นยังไงต่อไปหล่ะนี่ อยากรู้มากมาย
-
:L2:
ทั้งๆที่เพิ่งมาห้องนี้เป็นครั้งแรก แต่โจมก็ใช้เวลาทำความคุ้นเคยกับมันเพียงแค่ไม่นาน
วันที่นัดแข่งรถป๋าเคยพาโจมมาบ้านตอนมาเอารถไม่ใช่รึ พาเข้าห้องไปเลือกชุดสก็อยจำเป็นด้วย
เห็นมั้ยกูว่าแล้ว บอกแล้วไม่เชื่อ อีคนเขียนมันเบลอ แก้คำผิดเยอะ ทำงานหลายอย่าง :m20:
-
:กอด1:โจมน่ารักจัง
แต่ข้อเสนอของทั้งคู่นี่ น่าจะเป็นแฟนกันได้เลยนะ
-
เหมือน 2 คนนี้จะกลายเป็นอยู่กินกันกลายๆแล้ว
รู้ึสึกว่าข้อเสนอป๋าจะไม่ค่อยเห็นแก่ตัวเท่าไหร่เล้ยยย o18
รอตอนต่อไปจ้าา :L2:
-
อู้ยยยยยยยยยย รอนานมากมาย หึหึ
แอบหนีไปลั้ลลาจนเกือบหลับแระ
แต่มาเจอน้องโจมซะก่อน ยังไม่นอนก็ได้ อิอิ
ตอนนี้เค้าคุยกันยาวที่สุดเท่าที่เคยอยู่ด้วยกันมาเลยมั้งเนี่ย
แต่แบบว่าน่ารักอ่ะ มันเป็นอารมณ์ที่ค้างมาจากตอนป๋าคุยกะน้องหนูป่ะ
ไม่ใช่หรอกเน๊อะ แต่ก็คล้ายๆกันเลย ตลก กวนตีน น่ารักดี
น้องโจมเวลาพูดเยอะๆแล้วน่ารักสุดติ่งเลยอ่ะ กวนๆดีด้วย ฮ่ะ ๆๆ
สรุปแล้วข้อเสนอที่เค้าเสนอกันเนี่ย มันคือบทสรุปของการคบกัน
เป็นแฟนแบบจริงจังหรือเปล่าเนี่ย ป๋าให้มาอยู่ด้วยกัน ใช้รถคันเดียวกัน
ไป กลับพร้อมกัน และซื่อสัตย์ต่อกัน โจมก็ขอให้ป๋าเลิกยุ่งกับคนอื่น
ตกลงจะเปลี่ยนจากเด็กป๋าไปเป็นเมียป๋าจริงๆแล้วใช่ม่ะ หึหึ
แล้วป๋าจะทำได้มั้ยเนี่ย จะยอมเปลี่ยนอะไรหลายๆอย่างเพื่อน้องโจมหรือเปล่า ??
ปล.อ่านไปอ่านมาเริ่มติดอ่ะ น้องขลุ่ยตกกระป๋องล่ะ จะเอาน้องโจมมมมมมมมม ^^
-
ถ้าป๋าจะยื่นข้อเสนอแบบนี้ขอเป็นแฟนง่ายกว่าป่ะคะ ฮ่าๆๆๆ :z1:
ตอนนี้ป๋าอ่อนให้โจมคนเดียวแล้วล่ะสิ ยังฝืนใจบอกว่าไม่อีก
พอโจมย้ายไปอยู่ด้วยกันแล้วก็จะเหมือนสามีภรรยากันแล้วอ่ะดิ
อยากอ่านตอนหวานๆอ่ะค่าา :call:
-
หูยยยย..ในที่สุดสองคนนี้ก็คุยกันยาวๆซะที
ชอบตอนป๋าเก๊กหลุด แค่โจมโทรมาก็ลั๊นลาทันที
อนาคตท่าทางป๋าจะตามใจ+เกรงใจ(กลัว)เมียนะเนี่ย
-
ยอมรับเถอะป๋าว่าหวั่นไหวกับเด็กป๋าคนนี้แล้ว
อิอิ ถ้าโจมตกลงก็เหมือนอยู่กินกันฉันท์สามีภรรยาเลยนะสิ :z1:
-
ป๋าจะทำยังไงต่อไปเนี่ยยย
อย่าให้โจมหลุดลอยไปนะป๋าาา :serius2:
-
ข้อตกลงแบบนี้มันมัดตัวติดกันชัดๆ เป็นแฟนกันไปเลยดีกว่าไม๊เนี่ย
-
โจมเด็ดขาดมาก ดูซิ! ป๋าจะทำยังไง
-
กดไลค์ + ชูป้ายไฟเชียร์ป๋าสุดฤทธิ์
เอาโจมให้อยู่นะ ดูท่าจะดื้อไม่เบาเลย
จะไปอยู่ห้องเดียวกันแล้วๆๆๆ (รีพีทซ้ำๆ)
รอครับ!!
:กอด1:
-
อ๊าค อิป๋าปิดประตูแพ้โคตร
-
วันนี้น้องโจมบทพูดเยอะจัง 55+
ป๋าก็...ตกหลุ่มรักน้องโจมเข้าเต็มเปา หวังว่าน้องโจมจะรู้หัวใจตัวเองในเร็ววัน ^_^
-
ว้าว ว้าว มาแว้ววววววววววววว :mc4:
อ่านตอนนี้แล้วรู้สึกว่าป๋าน่ารักมากกกกกกกกกกกกกก
น่ารักคนละแบบกับโหมดที่ใช้กับน้องสาว
แต่โหมดนี้ดูนุ้งนิ้งน่ารักแบบคนรักอ่ะ ชอบจังเลยค่ะ
โจมก็แฝงความใสๆไว้ตลอดที่ต่อปากต่อคำเลยนะคะ
ถือเป็นการเริ่มต้นที่ดีมากๆ เลยล่ะ ไม่นึกว่าขี้เก๊กอย่างป๋าจะนึกอะไรดีๆ อย่างการให้มาอยู่ด้วยกันได้ :m12:
ว้าว ว้าว อยากอ่านต่อเสียแล้วล่ะสิ อยากรู้ว่าช่วงทดสอบความสามารถของป่าจะเป็นยังไง ?
รอคอยตอนต่อไปเสมอนะคะ เป็นกำลังใจให้ ขอบคุณค่ะ :กอด1:
-
โห.... ตอนนี้เป็นตอนแรกเลยมั้งเนี่ยที่สองคนนี้คุยกันยาวๆ เนี่ย ปกติเห็นคุยกันไม่กี่ประโยค
ท้วงเรื่องเข้าบ้านป๋าเหมือนกันค่ะ มันอยู่ในตอนที่ 3 ที่ 4 ซักตอนนี่แหละ ตอนมาเอารถ+เอาเสื้อในห้องนอนด้วย
เมื่อไหร่สองคนนี้จะหวานกันซะทีน้า
-
จะย้ายเข้าห้องหอกะสามิซะแล้ว
อย่าหวังจะรอดเล๊ย โจมจ๋า อิอิ
-
ป๋าของช้านนนนนนนนนน
รักป๋า เจง เจง
-
:L1:สมใจที่รอคอย :กอด1:
-
ป๋าขา ไม่ต้องคิดอะไรให้มาก ยอมๆ น้องโจมเค้าไปเถอะค่ะ :impress2:
-
โอ๊ยยย ป๋า
ฟอร์มหล่นไปเยอะเลยนะ
เก็บยังไงก็ไม่หมดแล้วที่เนี้ยยย
"บังคับเป็นชื่อเล่น ส่วนข้อเสนอเป็นชื่อจริง" <<< บ้าบอมากกกอ่ะป๋า
55555555555555555555555
ปล.ท่าทางป๋ายังต้องหาทางชนะใจโจมอีกเยอะเลยนะ
ฮ๋าๆๆๆๆ
-
+1ให้น้องโจมของป๋า :กอด1:
-
ป๋าก็พูดไป รู้สึกว่าจะยังไม่เคยพาใครมาที่คอนโดเลยนี่นา แล้วจะไม่ตกลงได้ยังไง หุหุ :z1:
แหมมมม แต่กฎเด็กป๋านี่ตั้งขึ้นตั้งแต่เมื่อไหร่อะป๋า คริๆ :o8:
-
โอโห้ป๋าไม่มีทางสู้โจมได้จริงๆๆๆ
คอนโดพร้อมรถ 555+น้อยไปปะโจม
ป๋าเอ่ยเจอของแข๊งไปและ
ทำๆๆตามเมียไปเถอะ 55+
ปล.หายไปหรอไม่อยากให้ไปเลยอ่าทั้ง2วันเนอะ
กลับมาไวไวเน้อกำลังมันส์เลยอ่า
-
ข้อเสนอทั้งสองฝ่ายเหมือนข้อตกลงผูกมัดกันเลยนะ o13
-
โจมแรงได้ใจ อิป๋าอยากครอบครองเขาเต็มแก่พอเจอข้อเสนอโจมนี่คงหงายหลัง ขำว่ะ
-
โจมสุดยอด o13 o13 o13 ชอบโจมมากกกกกกกกกก ตอนนี้ป๋าน่ารักนะเนี่ย :-[ :-[
-
+1 ให้ค่ะ
ขี้เก๊กกันจังนะคู่นี้
-
ตอนนี้ป๋าแอบหลุดฟอร์มอ่ะ ส่วนหนูโจมแรงและตรงได้อีก o13
เป็นกำลังใจให้ค่าา :L2:
-
ยอมๆไปเหอะป๋าเอ้ย
:กอด1: :กอด1:
-
รับผิดชอบด้วยการอยู่ด้วยกันไปตลอดชีวิตเลยดีมั้ย?
ปลื้มใจประโยคนี้ อยากบอกว่า ดีเลย ดีมาก ๆๆๆ ><,
ป๋าเอ๊ย ! เป็นไงล่ะ ตั้งกฎให้น้องโจม
เจอน้องโจม เอามั่งคงไปไม่เป็นเลยล่ะสิ
แต่ป๋ามันคงยอมรับกฎตั้งแต่ โจมยังไม่ตั้งเลยล่ะมั้ง ^^
-
ถ้าข้อตกลงทั้งสองฝ่ายเป็นแบบนั้น ขอเป็นแฟนกันเลยดีกว่าไหม!!!
-
ข้อตกลงแต่ละคนนั้น คือ ข้อตกลงของเด็กขายแน่เหรอะ คุณชายทั้ง 2 คนอ่านนึกว่าข้อตกลงการเป็นแฟนกัน :z2:
เห็นแบบห้องแล้วก็เฮ้อออออ ตอนนี้กำลังจะอ้วกเป็น CAD :z3: (ห้องสวยยยยยยยยยย)
-
ฮ่า ฮ่า เป็นไงหล่ะป๋าเจอหนูโจมขอ
จัดหนักเลยทีเดียว ว่าแต่เข้าทางป๋าพอดี
คอนโดป๋าออกจะใหญ่ อยู่ด้วยกันดีกว่าเนอะ
-
ป๋าปากแข็งเริ่มรักน้องละซิ
-
มาเจอกฎของโจม ป๋าก็คงแพ้น้อคให้โจมอีกยก :m20:
ป๋าไม่ยอมปล่อยโจมไปแน่ๆ
อ๊ากกกกก รักโจม หลงโจม มารอโจมทุกวัน :-[
แต่แอบแบ่งใจให้ป๋านิดนึง
-
เมื่อไหร่จะเข้าใจกัน
-
ป๋าเอ๊ยยยย ตกหลุมรักไปแล้ววว ขึ้นยากซะด้วยนะ 555+
อยากรู้ความรู้สึกน้องโจมบ้าง จะรู้สึกอะไรๆกะป๋ามั่งมั้ย???
-
ป๋าโดนหมัดฮุกน้องโจมเข้าไปถึงกับไปไม่เป็นเลยสิท่า โฮะๆๆ ป๋ามีแววจะกลายเป็นพี่ภูเบอร์สองนะเนี่ย คิคิ
-
คู่นี้น่ารักอ่ะ พยายามเก๊กใส่กันสุดๆ 55555555
-
ขนาดเจอกันบ้างไม่เจอกันบ้าง ป๋ายังหลงขนาดนี้
แล้วต่อไป ไปอยู่ด้วยกันแบบนี้ ป๋าจะหลงขนาดไหนเนี่ยยยย คงหนีไม่พ้นไอ้ป๋าแล้วละ โจมเอ้ยยยย :laugh:
ขอบคุณมากจ้ะ รอติดตาม :กอด1:
-
ป๋า...รับปากไปเลยว่า (http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/030.gif)"ป๋าทำได้"
เด๋วโจมเค้าจะได้ "จัดให้"(http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/032.gif)
-
อยากอ่านต่อค้า!!!...........
ไม่รู้นะ..รู้สึกสงสารป๋า(?)ยังไงไม่รู้...เหอเหอ :serius2:
-
โจมทำถูกและ รอการตัดสินใจของป๋า ว่าจะเอาไง
แต่ยังแอบค้างคาเรื่องโจมกับเฮียอยู่เลย
ถ้าอิป๋ารู้จะว่าไงหละเนี่ย
ป๋าเริ่มมีใจกับโจมแล้วหละซิ หวง อยากเป็นเจ้าของคนเดียว :กอด1:
-
ชอบโจมอ่ะ โจมแรงงมาก
-
:L1: :L1: :L1:
-
:z3:
อรั๊ยๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
น้องโจมมมมมมมมมม
ทำไม อ่านตอนนี้แล้วแอบงอนน้องโจมนะ
น้องทำเหมือนป๋าเป็นตัวสำรองเลย(ก็จริงนี่เนอะ)
แบบว่าเสียใจจากพี่ชาย
ก็กลับมาหาให้อิป๋าเลี้ยงดู
แต่พอตอนท้ายๆ
ก็แอบดีใจนิดนึง
อย่างน้อย โจมก็ยังอยากให้ป๋ามีตัวเองคนเดียว
:impress2:
:กอด1:ไรเตอร์และเซกินะคะ
-
พูดอย่างที่คิดมันไม่ยากหรอกนะป๋า ออกจะดูดีด้วยซ้ำไป คนฟังก้อน่าจะดีใจ
แต่ก้อนะแสดงออกไม่เก่งด้วยกันทั้งคู่ แล้วมาอยู่ด้วยกันจะมันส์ขนาดไหน
ป๋านี่ใจถึงสมชื่อจริงๆๆ น้องโจมกล้าขอป๋าก้อกล้าให้ แต่ดูเหมือนจะเอาเปรียบยังไงก้อไม้รุ้นะ
-
เอาเหอะป๋า หยวนๆน้องโจมซะไม่งั้นอดนะ o18
สรุป...น้องโจมเด็กป๋า หรือ ป๋าเด็กน้องโจมกันแน่ โอ้~ชอบจริงๆ ทันกันขนาดนี้อ่านแล้วมันส์
-
ขอเสนอแต่ละคน :z1:
-
แต่ละคนสุดๆ พอกันแหละ :laugh:
-
กรี๊ดดดดด :z2:
แอบมาติดตามมม
-
โจมนี้เด็ดเดี่ยวดีเนอะ
-
ต่างฝ่ายต่างมั่นใจในตัวเอง
:pig4:
-
หุหุ....ต้องอย่างนี้สินะ
คงมีโจมแค่คนเดียวจริงๆนั่นแหละที่จะเอาป๋าอยู่
แต่ว่า.....รักป๋าเถอะนะโจม :impress2:
เพราะดูท่าทางป๋าแล้วท่าจะกู่ไม่กลับแล้วล่ะนะ :z1:
-
โจมจะทำเพื่อประชดพี่ป่าวว่ะเนี่ย -*-
ลืมพี่เหอะ รักป๋าดีสุด
ไม่อยู่กับพี่ก็มาหาป๋าเหมือนป๋าเค้าเป็นตัวสำรอง :o12: :o12: :o12: :o12: :o12:
จิ้มโจม! :z13: :z13: :z13:
-
ป๋า แบบว่าสุดยอดอ่ะ ข้อตงลงแบบนั้นตัวเองได้กำไรเห็น
ผูกมัดเขาไว้ทางอ้อมไม่ให้ไปไหน เดี๋ยวก้อหลวมตัวมาเอง
น้องโจมก้อไม่น้อยหน้านะ เขาก้อมายังไงจัดกลับให้เท่ากัน
สมแล้วที่เป็นเด็กป๋า
:pig4: รอตอนต่อไปฮับ ^^
-
เมื่อไรจะรู้ว่าโจมไม่ใช่เด็กขาย
เฮ้ออ
-
รักน้องโจม รักคุณป๋าด้วย อิอิ
-
นั่งอ่านตอนนี้รู้สึกว่าลดอายุตัวละครกันไปเยอะเลยนะนี่ เถียงกันยังกะเด็ก
แล้วหนูโจม ไอ้ประโยคนี้อ่ะ “กฎบ้าบออะไรของนาย นอกจากนายจะขึ้นคร่อมแล้วก็ไม่เห็นจะบอกอะไรออกมานอกจากเสียงครางเลยนี่” ถ้าหน้าป๋าไม่ด้านพอ คงหน้าม้านกันไปเลยนะนี่
-
o13 o13 นุ้งโจมแรงส์
-
ตายแล้ว เป็นข้อเสนอที่โฮกมากจริงๆๆค่ะ
ตอนต่อไปท่าจะสนุกมากขึ้นทุกที...ช่วงทดลองงาน
อยู่ด้วยกันที่ห้องสองคน นั่งรถด้วยกัน กรี๊ดดดด
-
โจมแรง > <
ได้เห็นโจมพูดเยอะ ๆ แบบนี้แล้ว น่ารัก :laugh: :laugh:
ป๋ากู่ไม่กลับแล้วล่ะ
-
ขอคาราวะคุณชายโจมสักสามจอก
เหอะได้ใจแม่ยกจริงจริ๊ง ไม่แคร์สื่ออะไรใดๆทั้งสิ้น
รับได้ก็รับ รับไม่ได้ก็พร้อมคอนเวิร์ส เด็ดขาดดีชอบมากๆ
-
น้องโจมมั่นมากเลยนะคะ ป๋าก็โอเคไปเถอะเผื่อจะได้อ่านเลิฟซีนหวานๆบ้างค่ะ ^^
-
โจมแร๊งส์ได้ใจจริงๆ ฮา :m20: ข้อบังคับ คือชื่อเล่น ข้อเสนอ คือชื่อจริง ป๋าคิดได้ไงฟ่ะ แต่ป๋าออกท่าทาง เกลียมัว กลัวเมียป่าวนิ
-
:a5: :a5: :a5: :a5:
อ่านตอนนี้แล้ว บอกได้คำเดียวววววววว
ป๋าจ๊ะ o18ส่งสินสอดเป็นบ้านที่ดิน พร้อมรถ สู่ขอน้องโจมไปเลยยยยยยป๋า
ข้อตกลงขนาดนี้ ก็แต่งงานอยู่กินฉันสามีภรรยา จะเจ๋งกว่าเป็นเด็กป๋าเป็นไหนๆๆ
ป๋าก็หลงโจมโดยไม่รู้ตัวไปแล้ว :jul3:
ที่สำคัญ
น้องโจม.... :a2: :a2:แรงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง :m11:o13 o13 o13 o13
อยากรู้แล้วว่าตลอดสามวัน โจมหายไปไหนมา มีเรื่องอะไร แล้ว เฮีย อีก
จะนั่งรอนอนรอ พี่มาต่ออีกนะค่ะ
:กอด1: :กอด1: เป็นกำลังใจให้ค่ะ อากาศยิ่งเปลี่ยนแปลงบ่อย รักษาสุขภาพด้วยนะค่ะ :L2: :L2:
-
โจม..
แร๊งส์
-
อ้าวป๋า
แบบนี้เขาเรียกหวงนี่หว่า :m20:
ถึงน้องโจมจะพูดคล้ายๆป๋า แต่ไม่ได้หวงนะ :o8:
น้องโจมแค่อยากได้ที่อยู่ แค่นั้นเอ๊งงงงงงงงงงง :laugh:
55555+
*วิ่งกอดน้องโจม :กอด1:
-
พรหมลิขิต บันดาลชักพา...
ไม่รอดแน่ป๋าเอ๊ย....
-
โว้ววววว โจมเจ๋งอ่ะ ป๋าอึ้งไปเลยอ่ะดิ เหอๆๆ
-
เมื่อไรป๋าจะรู้ว่าโจม ไม่ใช่เด็กขาย
-
ตอนนี้ป๋าเริ่มไม่เป็นตัวของตัวเองแล้ววว
แบบว่า เริ่มสับสนใช่มั้ยเนี่ย เหอๆๆ
ป๋า รู้ตัวเร็วๆสิว่าคิดยังไงกับโจม จะได้ผูกมัดซะเลย อิอิ
เดี๋ยวโจมหลุดลอยไปนะเออ
แต่โจมมารอบนี้ ตกลงว่าใครเ็ป็นเด็กใครกันแน่หว่า ฮ่าๆๆ
ป๋าสั่งโจมได้ โจมก็สั่งป๋าได้เหมือนกัน เอาซี้ๆ
แต่ที่โจมขอ แ๊ร๊งงงงส์!!!
เอาๆ กล้าขอ ป๋าก็กล้าให้.... ให้มาอยู่ด้วยกันซะเลย อ๊ายยยย...
ข้อตกลงระหว่างกันนี่ ที่ไม่ให้คนของตัวเองไปยุ่งกับใคร เป็นแฟนกันไปเลยเถอะ เป๊ะมาก!
น้องโจมรอบนี้ มานิ่งๆ เย็นชาแบบพาซื่อ ชอบคร่า...
รอตอนต่อไปจ้าๆๆ มาต่อเร็วๆนะคะๆ
-
เด็กมีปัญหาเจอเด็กมีปัญหา เวลารักกันคงมันพิลึก
-
แปะไว้ก่อง เดียวมาอ่านค่ะ -.,-
แอบอ่านคร่าวๆไปนิสๆ ยังแทบกริ๊ด 555
อ่านหมดจะรอดมั้ย?? หุๆ >.,<
-
ต่อปากต่อคำกันสุดๆ
ข้อเสนอแต่ล่ะข้อก้น่าสนใจมากเลยอ้า!!
กรี๊ดดดดด ด ด ด ด อยากได้บ้างอะไรบ้าง
-
"ทำโทษด้วยการให้มาอยู่ด้วยกันตลอดชีวิต"
เป็นการทำโทษที่หวานมากค่ะป๋า
เดี๋ยวก็คงจะย้ายมาอยู่ด้วยกันสินะ
รอโหมดหวาน ของคู่แต่งงานใหม่ค่ะ
-
ชอบน้องโจม เด็กป๋าคนนี้เก่งจริงๆ ๆ ป๋าหงอยแล้วป๋า ไม่เจอหน้าโจมสามวัน ไม่เป็นอันกินอันนอน
โจมเจ๋งจริงค่ะคนนี้ ไม่เคยมีใครกล้าต่อรองกับป๋า 555
รอตอนต่อไปค่ะ +1 ให้คนเขียน
-
ป๋า จะยอม มั้ย !
-
ป๋าเปย์หนักจริ๊งงงง ว่าแต่ที่เอาตัวมาผูกติดไว้กะน้องโจมเนี่ย
เริ่มจริงจังโดยไม่รู้ตัวชิมิ
-
โจมเด็ดขาดจริง
อ่านตอนนี้แล้วรู้สึกว่า ไม่รู้ใครเด็กใครกันแน่ 55555
-
:impress2:
โจมเริ่ดมากก
ป๋ายอมๆไปเถอะ
-
โจมเจ๋งมาก ว่าแต่นี่จะกลายเป็น 'เด็กป๋า' เต็มตัวแล้วใช่มะ?
-
ป๋านี่เล่นตัวจริงๆ - -+
-
น้องโจมน่ารักมากค่า >/////<
ซึนมันทั้งคู่เลยนะเนี่ย ชอบบบบบบบบ :-[
-
ไม่ต้องซื้อคอนโดใหม่แล้วโจม คอนโดป๋านั่นแหละเพราะของๆแฟนเราก็คือของๆเรา อิอิ ยึดมาให้หมด :laugh:
-
ข้อตกลงแบบนี้จะเป็นการผูกมัดทั้งสองคนไว้ด้วยกันโดยที่ไม่รู้ตัวว่ารัก
ข้าวใหม่ปลามันมากกกก
=========
รบกวนช่วยกดให้หน่อยคะ
กดไลท์ที่นี่ก่อน http://www.facebook.com/changwater แล้วกด http://www.facebook.com/changwater/posts/106639486084887
ขอบคุณล่วงหน้าคะ
-
ข้อเสนอน้องโจมสุดยอดจริงๆ o13
-
กับโจมป๋ายอม 'ทุ่ม' ใช่มะ :laugh:
อยากรู้ 3 วันที่โจมหายไป เกิดไรขึ้น
-
เห็นแข็งกันทั้งคู่ สุดท้ายก็เป็นป๋าที่ทนไม่ได้สิน่า :laugh:
-
555+...ไงล่ะๆป๋า
เจอกฎโจมเข้าไปบ้าง
กล้าปฏิเสธมั้ยล่ะ!!!!
โจมหายไปไหนมาคะเนี้ย
อยากรู้ รออ่านตอนหน้านะคะ^^
-
เอ่อ อ่านประโยคสุดท้ายแล้วใจกระตุกวูบเลย (ออกอาการมากไปไหมเนี่ยเรา)
-
“ก็ทางใครทางมัน ที่ผ่านมาถือว่านายจ่ายค่าตัวเป็นโทรศัพท์เครื่องนั้นก็แล้วกัน แล้วหลังจากพรุ่งนี้เป็นต้นไป เราก็มีอิสระต่อกัน ทางใครทางมัน โอเคมั้ย?”
เจ๋งมากเลยครับน้องโจม ส่วนนายป๋า "สมน้ำหน้า" ครับ พูดอะไรไม่คิด โดนย้อนเกล็ดเข้าบ้าง :jul3: :jul3: :m20: :m20: ๕๕๕๕๕+++++ แล้วถ้านายป๋าตอบกวนๆ กลับมา จัดหนักให้รู้ซะมั้งว่านี่ใคร เอาให้เจียนขาดใจตายเลยนะครับไม่งั้นเสียชื่อคนชื่อเดียวกันหมด
-
เดี๋ยวเหอะ มันจะผูกกันเองน่ะพ่อป๋าพ่อโจม ฮี่ๆ : )
-
ยอมรับข้อเสนอของอีหนูโจมไปเถอะคุณป๋า
เพราะดูท่าทางคุณป๋าเองกะอยากจะผูกมัดหนูโจมเอาไว้เหมือนกัน
:z1:
ว่าแต่หนูโจมไปทำอิท่าไหนนั่น
ถึงต้องออกมาหาคอนโดอยู่เองแบบนี้
หรือว่าคุณเฮียเอาเรื่องไปฟ้องปะป๋า
ส่วนคุณป๋าเวอร์ชั่นเก๊กนิฮามาก
ผู้ชายปากไม่ตรงกับใจ หึหึ
-
“ก็ทางใครทางมัน ที่ผ่านมาถือว่านายจ่ายค่าตัวเป็นโทรศัพท์เครื่องนั้นก็แล้วกัน แล้วหลังจากพรุ่งนี้เป็นต้นไป เราก็มีอิสระต่อกัน ทางใครทางมัน โอเคมั้ย?”
ไม่โอเค :laugh3:
-
ป๋าแพ้ทางโจมตลอด
ข้อตกลงของคุณสองคนเนี่ย มันไม่ต่างจากการเป็นแฟนกันเลยนะ
-
โจมคงถูกบีบบังคับจากทางบ้านและก็เฮีย ทุกทาง
ถึงยอมยื่นข้อเสนอ กับป๋า ส่วนป๋า ยังคงคิดว่าโจมเป็นเด็กขาย เหมือนกับคนอื่น ๆ
ถ้ารู้ข้อเท็จจริง ทั้งหมด คงอยากจะ :z3: ตัวเองแน่ ๆ คิดอะไรไม่พ้นสะดือจริง ๆ ป๋าเอ้ย
+1 ให้เป็นกำลังใจนะครับ เซกิ ส่วน TRomance เอากำลังใจพร้อม :จุ๊บๆ:
ปล. ดิน ฟ้า อากาศ มันแปรปวนไปหมดแล้ว วันนี้ที่บ้าน หนาวสุด ๆ ไปเลย o21
-
น่านนนนนนนไง พี่ป๋าทำได้ป่ะล่ะะะ อิอิ
โอ้ยยยคิดถึงพี่โจมจังอิอิ =D กลับมาสักทีนะตัวเองงง อิอิ
ปล.เมื่อวานเจอคนชื่อป๋าด้วย!!! อึ้งมาก บร๊ะเจ้าาาา 55555555555
-
เดาไม่ออกเลยอะคู่นี้
"ทำไมต้องให้ความสำคัญกับคนคนนี้"
หาคำตอบมาส่งเป็นการบ้านด้วยนะจ้ะป๋า!!
-
ลองฮันนี่มูน ป่ะ นี่ อิอิ :z2: :z2: :z2:
-
ดูคนที่แคร์ไม่ใช่น้องโจม
:m20:
-
เหมือนจะสงสารโจม แต่ว่า ไม่รู้ทำไมถึงสงสารป๋ามากกว่า
-
คิดถึงป๋ากับโจมมากๆคร่า
ไม่เจอกันมาหลายตอน อิอิ
จะว่าไปก็เยอะพอๆกันทั้งคู่แหล่ะ
ป๋าก็ยอมโจมไปเถอะคร่าาา
-
โจมแรงนะนี้
ป๋าว่าไง
-
โฮ่ๆๆ อ่านตามทันแระ
มานั่งรอตอนต่อไปด้วยคน หุหุ
-
โจมจะมาหลอกป๋าป่ะเนี๊ยะ
เผิ่งผ่านมาได้อ่าน
สนุกดี ชอบๆๆๆๆ
555+++
v_v"?
-
ไม่โอเคค่ะโจม...ไปอยู่กับป๋่าเถอะ o18
แต่จะรู้ตัวกันมั้ยเนี่ย...กฎที่ว่าน่ะมันเข้าข่ายน้อง ๆ แฟนแล้วนะ :laugh:
อยากรู้เหมือนกันนะคะว่าโจมหายไปทำอะไรมาสามวัน...หวังว่าจะเคลียร์กับคุณพี่เรียบร้อยแล้วนะ :กอด1:
-
ข้อตกลงแบบนี้เรียกว่า แฟน แล้วค่า ไม่ใช่เด็กในสังกัด :laugh:
พอกันเลยทั้งคู่
-
แบบนี้กำลังจะเป็นครอบครัว ผัวเมียแล้วอะดิ :z1:
:pig4: คะ
-
:-[ชอบตอนนี้จังรู้สึกจะพูดเยอะขึ้นทั้ง2คน
น่ารักอ่ะ เป็นแฟนกันเลยดีกว่า เราเชียร์อยู่
-
โจม ไม่ต้องเป็นเด็กป๋าแล้ว
มาเป็น เด็กป้า เถอะจ้ะ
-
ป๋ามันก็จิตใจดีเป็นบ้าเหมือนกันนะ อ่อนโยนมากๆ เลยแฮะ
ทว่าโจมก็นะ เตรียมใจดีๆ หักคอเป็นเมียป๋าเข้าห้องหอซะแล่ว
รอนะนี่ รอๆๆๆ
-
รู้สึกว่าป๋าเป็นคนดีสุดๆเลย เฉพาะเวลาอยู่กับโจมเนี่ย 55
แต่โจมน่ารักมากอ่ะ มั่นสุดๆ ชอบมากเลยค่ะ
-
-- อร๊ายยยยย...
โจมแรงมาก... o13
น่ารักได้อีกอ่ะ... :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
ชอบ โจมมากอ่ะ แรงงงส์
ได้ใจไปเลย o13 o13
ฟอร์มจัดทั้งคู่
-
ระวังเรื่องข้อตกลงนี่แหละ
มันเคยทำให้ผมเจ็บช้ำมามากละ
เพื่อบางครั้งเรื่องราวก็ไม่ได้เป็นอย่างที่คิด
และมันจะไม่เป็นอย่างงั้นตลอดไป
ถึงจะรักแค่ไหน
แต่ถ้ามีแค่ใจฝ่ายเดียวมันก็ยากนะ
ต้องให้ใจทั้งสองฝ่ายน่ะมันถึงจะสมบูรณ์
ละเมื่อไหร่ล่ะจะได้เจอคนที่ทำให้สมบูรณ์นั้นซะที
สู้ เขานะป๋า ผมเป็นกำลังใจให้ครับ
:L2:
-
ข้อตกลงแบบนี้เรียกว่า แฟน แล้วค่า ไม่ใช่เด็กในสังกัด :laugh:
พอกันเลยทั้งคู่
เห็นด้วยค่ะ :laugh:
-
ชอบเรื่องนี้จังดูไม่เหมือนใคร มีเอกลักษณ์เป็นของตัวเองดีเจ้า รอติดตามอยู่น่า
-
โจมช่างเข้าใจยากแท้ๆ เหอะๆ
-
ตามอ่านทันล่ะค่า
สนุกมาก งานนี้น้องโจมเล่นซะป๋าอยู่หมัดไปเลยอ่ะ
-
พึ่งมาอ่านนะคับ
สนุกมากเเล้วก็ชอบโจมมาก....รอติดตามอยู่นะคับ.... :L2: :L2:
-
ฟังๆ ไปข้อตกลงนี้มันแปลกๆ นะค่ะทั้งสองคน
มันเหมือนคุณแฟนเค้าคุยกันมากกว่าป๋ากับเด็กขายนะจ๊ะ :m20: :m20:
ส่วนเรื่อง จินจินกับคาเมะจัง ใครเคะกว่ากันนั้น หาคำตอบไม่ได้แหะ เพราะปัจจุบันหมูจินมาทำตัวน่ารักนักจิ๊นขึ้นเยอะ ส่วนเมะจังก็อวบเอ๊าอวบเอา คิดถึงเมื่อก่อนตอนเมะผอมเพรียว :laugh: :laugh:
-
ข้อเสนอของทั้งสองฝ่ายแบบนี้ ดูเหมือนอยากผูกมัดกันเลยอ่ะ... :-[
-
ดูเหมือนเนื้อเรื่องจะเข้มข้นขึ้นทุกขณะ 55
ใครถือไพ่เหนือใครกันแน่เนี่ย
ป๋า ..หรือโจม?
แต่ก็เป็นเรื่องจริงนะ ที่ว่า โจมเป็นเด็กขาย
แต่ไม่เคยเริ่มก่อน 555 :laugh:
แหม เดี๋ยวนี้ตั้งเงื่อนไขกับป๋าได้ด้วย
และดูเหมือนป๋า จะไม่มีทางเลือกนะเนี่ย
รอตอนต่อไปจ้ะ :กอด1:
-
กรี๊ดดดดดดดดดด น่ารักอ่า
:-[ :-[ :-[
-
ป๋าหมดท่าเลย โจมเจ๋งจริงๆ o13
-
รอตอนต่อไปค้ะ :z1:
-
หุหุ เด็กป๋าเด็ดจิงจิง
-
เพิ่งเริ่มอ่าน เรื่องนี้สนุกมากๆๆๆ รอตอนต่อไปคร้าบบบบบบบบ
-
น้องโจมไม่ชอบใช้ของร่วมกับใครนะป๋า
^_______________________^
-
แบบนี้เค้าเรียกผูกมัดนะป๋านะ
-
ย่องมาแอบในตู้เสื้อผ้า ^^ รอชมต่อ
-
ป๋าคุง เตรียมตัวเตรียมใจเป็น "เด็กโจม" ไว้ยังครับ ส่วนน้องโจมเมื่อได้โอกาสแล้ว ต้องกำหราบป๋าคุงให้อยู่ในโอวาทโดยด่วนนะครับ
เออ แล้วนี่คนแต่งหายไปไหนแล้วครับ ถ้ามีใครพบเห็นวานบอกคนแต่งด้วยนะครับ :call: :call: :call: :call: :call: โจม F.C. กำลังเริ่มอารมณ์เสีย เนื่องจากค้างครับ
-
โห ป๋า เอาไม่มากหรอกเนอะ
มีข้อตกลงแค่ข้อเดียว แต่มีกฏอีกร้อยข้อ
และก็มีเรื่องที่ต้องบอกให้รู้... อีกร้อยข้อเท่านั้นเอ๊งเนอะ :z1:
น้อยจะตายไป :angry2:
กฏแค่นี้บังคับโจมไปเลยไม่ดีกว่าหรือ :laugh:
:กอด1:
-
จะขอเค้าเป็นเเฟน ก็ขอตรงๆเลยก้ได้ อ้างกฎนู้นกฎนี้ :z1:
-
มาเรียกร้อง
อยากจะอ่านต่อไวไวอ่าคุณ
:z3: มาต่อเมื่อไหร่อ่าเนี่ยยยยยย
คิดถึงเด็กป๋ามากกกกกกก
-
อยากรู้ว่โจมคิดยังไงกะป๋ากันแน่
ยังรักอีพี่นั่นอยุ่รึเปล่า หรือว่าริ่มมีใจให้ป๋าา
โอ้ย ย
ยังไงกันแน่
อยากรู้ว วว
:serius2:
-
เมื่อไหร่น้องโจมเด็กป้า
จะมาคะ :monkeysad:
-
คิดถึงน้องโจมมมมมมมม
แอบเข้ามากอด งุงิ :กอด1:
-
อยากอ่านต่อแล้วอ่าาาาาาาา มาซักทีสิคะ o9
-
คิดถึงเด็กป๋าแล้วอ่าาา
-
มารอโจมกับป๋าด้วยคน :กอด1: :กอด1:
-
คิดถึงหนูโจมจังน้าาาา
-
ตอนที่ 11 'เด็กป๋า
“แย้ แย้”
คนส่งเสียงร้องเรียกลงแรงระรัวทุบจนเต็มฝ่ามือ แต่ไม่ได้ผลตอบรับที่น่าพอใจจากคนที่ถูกเรียกเลยสักนิดเดียว มันน่าหงุดหงิดจนมหาอยากจะลดจากถือศีลแปดมาถือแค่ศีลห้าเสียจริงๆ
(ศีลห้าของอะไรเหรอพี่มหา ข่าวว่าพี่สะสม FHM และ Maxim ทุกเล่มไม่ใช่เรอะ!!)
“อะไรของมึงวะมหาส่งเสียงดังอยู่ได้ เย้ ตานี้ออกน้ำเต้านะครับพี่น้องใครที่รู้ตัวว่าไม่ได้วางเงินที่น้ำเต้า กรุณายกมือขึ้นจนกว่าพี่แย้จะสั่งให้วางเงินเสี่ยงโชคตาต่อไปอีกครั้งครับ ฮ่าๆ ลาภปากเสียจริงๆตานี้พี่แย้กินรอบวง”
“มึงช่วยหยุดมอมเมาน้องปีหนึ่งแล้วมาดูนี่ก่อนได้มั้ยวะ”
ถึงแม้จะเหน็ดเหนื่อยต่อการส่งเสียงและออกแรงทุบตีไปมากแล้ว แต่ความพยายามอยู่ที่ไหน ก็ต้องพยายามต่อไปจนกว่าจะถึงที่ตรงนั้นละนะ มหาเชื่อว่าคนดีน้องอาโออิต้องคุ้มครองแน่ๆเว้ย
“อะไรของมึงวะมหา มีอะไรน่าตื่นเต้นไปกว่ากูได้กินรอบวงเมื่อกี้อีกเหรอ”
“ทูมัช โซมัส แวรี่มัสที่สุดของแจ้เลยไอ้เชี่ยพี่แย้”
“อะไรวะ”
“นู่นๆๆ ไง”
“นู่นไหนของมึง ชี้ดีๆสิ มือมึงอย่าสั่นสิโว้ย กูไม่รู้แล้วเนี่ยว่ามึงชี้อะไร”
“มึงมองไปที่เศรษฐศาสตร์สิ”
“ทำไม เศรษศาสตร์มีอะไร อยู่ดีๆคณะมันแตกสปอร์ได้เองอีกชั้นหรือไง”
“ไม่ใช่”
“อ้าว แล้วอะไรของมึงล่ะที่ว่าน่าสนใจ”
“นะ น้องโจม”
“เออ รู้แล้ว น้องเค้าก็น่าสนใจมาตั้งนานแล้วนี่ กูคิดว่าจะมีอะไรตื่นเต้นกว่านั้น”
“แล้วถ้าคนที่เดินตามหลังน้องโจมคือไอ้ป๋า มึงว่าน่าสนใจกว่าน้ำเต้าปูปลาของมึงมั้ย”
“ป๋าไหนวะ”
ป๊าบ!!
“สัดแย้ ในโลกนี้จะมีมนุษย์สักกี่คนที่ตั้งชื่อลูกตัวเองว่าป๋าวะ”
“มึงกำลังลามปามถึงพ่อเพื่อนนะเว้ย”
“มึงก็อย่าแกล้งโง่นักได้มั้ยล่ะ”
ปัง!!
เสียงหนังสือปลิวมาทางอากาศตกกระทบบนโต๊ะที่เต็มไปด้วยอุปกรณ์สันทนาการยามบ่ายของเหล่านักศึกษานิเทศศาสตร์ ทั้งเสียงและการเรียงตัวแบบกระจัดกระจายของหนังสือไม่ได้ทำให้น่าตกใจเท่ากับคนที่กำลังเดินเข้ามาร่วมกลุ่มหรอก
คุณพระ!! นึกว่าอาจารย์เดินผ่านมาซะอีก
“ไอ้เบส นึกว่าใครตกใจหมดเลย”
“แล้วพวกมึงนึกว่าใครล่ะ เอะอะโวยวายอะไรกันวะ ดังไปถึงที่จอดรถคณะเลยนะพวกมึง เอาอีกแล้วไอ้แย้ กูบอกกี่ครั้งแล้วว่ามึงช่วยหาการพนันที่ไม่มีหลักฐานมัดตัวจะได้มั้ย มึงจัดเต็มซะน้ำเต้าปูปลาเลยนะไอ้บ้า”
“ก็ไพ่มันจำกัดคนเล่นนี่หว่า น้ำเต้าปูปลาแหละเล่นกี่คนก็ได้”
“ไพ่มันก็มีหลักฐานให้จับได้เว้ยไอ้ควาย”
“แล้วมึงจะให้กูเล่นอะไรละเบส”
“ไม่ต้องเล่นไง ไม่เสี่ยง ไม่อันตราย ไม่ทำลายอนาคตชาติ มึงชวนใครไม่ชวนเสือกชวนน้องปีหนึ่งมาเล่นเนี่ยนะไอ้รุ่นพี่สันดาน โอ้ยย กูจะด่ามึงยังไงดีเนี่ย”
“ไม่ต้องด่าเป็นการให้ทานที่ดีที่สุดนะเบส ใช่มั้ยวะมหา ทางที่ดีมึงช่วยคิดการละเล่นที่ไม่เสี่ยงดีกว่า”
“เล่นอินเวอร์สไง”
“เออ เป็นความคิดที่ดีมากเบส ใช้แค่เครื่องคิดเลข เริ่ดมากเป็นการพนันที่ดูดีมีชาติตระกูลและเสริมสร้างความรู้คู่เยาวชน”
“พอๆแล้วมึงกับไอ้มหาโวยวายอะไรกันวะ”
“โน่นไง หลังจากที่สับขาหลอกให้ความหวังสาวๆมาสองสามวัน วันนี้ไอ้ป๋ากลับไปตายรังเก่าควงน้องโจมเหมือนเดิมแล้วนะ”
“ไหนวะ”
เสียงอุทานที่ดังยิ่งกว่าเสียงตามสายในมหาลัยทำให้หลายๆคนที่มองไปทางเดียวกันถึงกับสะดุ้ง
“เบส เมื่อกี้มึงยังว่าพวกกูเสียงดังเกินไปเลยนะ แต่เสียงมึงอะ เบามาก เบาซะจนไอ้ป๋าหันมามองเลยนะ ตัวใครตัวมันก็แล้วกัน นั่นๆมันเดินมาทางนี้แล้ว จูงเทวดามาด้วย แล้วอย่างนี้กูจะมีแรงหนีได้ไงวะ”
“อะไรขัดตีนมึงอยู่ล่ะ”
“ความน่ารักของน้องโจมทำลายสายตากูนะสิ มองไม่เห็นทาง”
ป๊าบ ป๊าบ!!
“สำหรับพวกมึงสองคนกูขอจัดเต็มทั้งคู่ อย่าท่าเยอะได้มั้ย มึงจะรับไหวมั้ยถ้าไอ้ป๋าโวยวาย”
“ฮื่อๆๆๆๆ ไม่ ไม่มีทางเลยเบส”
“เหอะ ทีอย่างนี้มึงสองคนพร้อมใจกันส่ายหน้าเลยนะ”
“มีอะไรกันวะโวยวายเสียงดัง”
เชื่อมั้ย!! ตอนที่ไอ้แย้มันจับน้ำเต้าปูปลาเสียงดังลั่นคณะยังไม่มีใครสนใจเท่ากับที่ไอ้ป๋าเดินจูงมือน้องโจมผ่าเข้ามากลางวงเลยนะ สีหน้าของคนที่หันมามองถอดรหัสได้ว่ากำลังอดกลั้นไม่ให้ตัวเองหันไปคุยกับคนข้างๆในระยะเผาขน มันเสี่ยงเกินไปที่จะทำอย่างนั้น
“ไอ้แย้กับไอ้มหาอะดิ ชวนน้องเล่นการพนัน”
“อีกแล้วเหรอ”
“ถึงจะเครือข่ายเดียวกันแต่มึงอย่าเหมารวมโปรสิเบส ไม่ใช่นะป๋า กูไม่เกี่ยว ไอ้แย้คนเดียว กูแค่ไม่มีกลดให้เดินจงกลมเลยไม่รู้จะทำอะไรน่ะ”
“เลยแค่เชียร์”
“ป่าว ช่วยไอ้แย้เก็บตังค์ด้วย วันนี้มันมือขึ้นมันว่ามันจะเลี้ยงเบียร์”
“พอกันทั้งคู่”
“สวัสดีครับน้องโจม ไม่เจอกันหลายวัน”
ทักทายไปด้วยเดลี่สมายล์แต่เทวดาเค้าตอบกลับมาแค่พยักหน้าให้ แค่นี้ผู้ชายแอ๊บแมนแถบนี้ก็แทบจะหลุดกรี๊ดแล้ว เชื่อน้ำยาได้เลยว่าไอ้พวกที่ไม่เคยรุกทั้งหลายเจอน้องโจมโหมดเงียบแต่ยิ้มสดใสแล้วแทบจะกลับไปเทรินโปรรุกกันทั้งนั้นแหละ มองตาก็เห็นไปถึงลิ้นไก่แล้ว
แต่เสียใจครับ!! จนถึงวินาทีนี้ไอ้ป๋ามันยังไม่คลายแรงที่กระชับฝ่ามือน้องเค้าเลย
คนนะไม่ใช่พารามีเซียมไม่ต้องกลัวหายก็ได้ไม่ใช่เหรอ?
“มึงก็ด้วยนะป๋า หายหัวไปเลยเหมือนกันนะช่วงนี้ หายหัวไปไหนมาวะ”
ถ้าไม่ติดว่าเพื่อนกันจะต้องไม่กินกันเอง ใต้คณะวันนี้ทุกคนคงจะได้เห็นของแปลกเกิดขึ้นแน่ๆ เบสถามได้ตรงใจเพื่อนอย่างมหากับแย้จนแทบจะกระโดดจูบปากขอบอกขอบใจกันเลยทีเดียว
“แถวๆนี้แหละ”
คำถามถูกใจแต่คำตอบไม่โดน แต่ป๋ามันไม่ได้แยแสอยู่แล้ว มันแค่ไหวไหลแล้วก็จูงมือกันเดินจากไป ทุกคนได้แต่มองหน้ากันแล้วตีความหมายของสัจธรรมที่ว่า
มันแค่ควงกันมาโชว์ตัวเฉยๆไม่ได้ต้องการตั้งโต๊ะแถลงข่าวอย่างที่เพื่อนๆคาดหวังแต่อย่างใด
(http://www.whenifallinlove.net/diary/images_line/line15/w02_033.gif)
บนเตียงกว้าในห้องที่คุ้นเคย คนสองคนกอดก่ายภายใต้ผ้านวมผืนเดียวกัน ผ้าปูที่นอนยับย่นไม่ต่างสนามกว้างที่เพิ่งว่างเว้นจากศึกสงคราม กลิ่นคาวคละคลุ้งที่บ่งบอกถึงเส้นชัยของบางอย่างยังตลบอบอวลไปทั่วทั้งบริเวณ ลมหายใจที่ถูกปล่อยออกมาทางจมูกและปากยังกรุ่นร้อน หน้าอกยังกระเพื่อมตามจังหวะหายใจที่เหน็ดเหนื่อยเพราะความเร่าร้อนที่เพิ่งผ่านพ้นไป
สามวันที่ไม่ได้เจอกันนี้พิสูจน์ความต้องการของคนที่นอนหายใจสม่ำเสมออยู่ข้างๆว่า ‘เกินพอดี’ แค่ไหน
ถ้าไม่ผ่านการพิสูจน์มาสดๆร้อนๆใครจะไปเชื่อว่าคนที่ระบายความต้องการเปลืองอย่างป๋าไม่ได้ปลดปล่อยเรื่องอย่างว่ามาสามวันแล้ว
เงื่อนไขที่หวังแค่จะ ‘ลองใจ’ ที่ได้รับคำตอบเหนือความคาดหมาย
.
.
.
“ก็ทางใครทางมัน ที่ผ่านมาถือว่านายจ่ายค่าตัวเป็นโทรศัพท์เครื่องนั้นก็แล้วกัน แล้วหลังจากพรุ่งนี้เป็นต้นไป เราก็มีอิสระต่อกัน ทางใครทางมัน โอเคมั้ย?”
“ไม่โอเค”
คำตอบที่ได้รับไม่ใช่คำตอบที่เดาเอาไว้ ไม่ได้ต้องการจะเงียบแต่ยังไม่รู้จะสรรหาคำพูดไหนมาตอบโต้เจ้าของน้ำเสียงมุ่งมั่นนี้ยังไงดี
(http://www.whenifallinlove.net/diary/images_line/line15/w02_033.gif)
๐ สวัสดีค่ะ ไม่รู้ตอนนี้จะสั้นไปหรือเปล่า แต่ถึงจะสั้นแต่ก็น่าจะทำให้หลายๆคนยิ้มได้นะคะ
๐ เผื่อใครจะงง ตอนนี้คนเขียนเริ่มจากปัจจุบันย้อนหาอดีตนะคะ เผื่ออ่านๆมาแล้ว อ้าว เจอซ้ำกับเหตุการณ์ตอนที่แล้วนี่น่า จบที่เดียวกันเลย แต่เพิ่มมาอีกประโยคกับหนึ่งย่อหน้าอธิบายอะไรประมาณนี้
๐ ขอบคุณทุกคนเหมือนเดิมค่ะ
๐ ฝากช่วยดูคำผิดด้วยนะคะ TRomance
*** ใครที่สั่งซื้อหนังสือพี่เมฆรอบเก็บตกไปแล้วปกกับเนื้อหาสลับกัน ต้องการจะเปลี่ยนแจ้งมาทางเมลล์นะคะ
-
:z13: มาจิ้มให้กับ ปล. เรื่องปกก่อน 55555555+
ป๋าเล่นจับจองน้องโจมแบบนั้นใครๆ ก็ตาร้อนผ่าวแน่ๆ :serius2:
แต่ชอบท่านมหามากกว่า...นี่เหรอที่ถือศีล 8 :z1:
-
:L2: :L2: :L2: :L2:
-
สั้นจัง เเง้ๆๆ
รีบมาต่อนะคะ
เบื่อป๋า อิพวกชอบโชว์ หมั่นไส้๕๕ :angry2:
-
สั้นคร่า :z3:
แต่ก็น่ารัก รู้ว่าโจมกับเข้ากันได้ดีอีกแล้ว :-[
-
ป๋ากับโจมกับมาอยู่ด้วยกันแล้วววววววววววว
-
ป๋านี่ไม่ค่อยจะอวดเลยนะ เล่นโดนโอบน้องโจมโชว์ซะรอบคณะ
-
สั้นอ่าา :serius2:
แต่เห็นสองคนกลับมาอยู่ด้วยกันแล้วก็สบายใจจ :-[
คำผิดนิดนึงค่ะ
บนเตียงกว้าในห้องที่คุ้นเคย
-
แหม สั้นจัง
ยังไม่ทันลุ้นกะป๋าเลย
-
แล้วก็ลงแบบเดิม .. ป๋าไปไหนไม่รอด :z1:
-
จับไม่ปล่อยเรยนะ กิ้วๆๆๆ
-
:z3: สั้นเกินไปมั้ยค้าาาาา แต่ก้อนารักอ่า ฮาบรรดาเพื่อนๆป๋ามากมาย แค่ละคนหาธรรมดามีไม่ 555 :laugh:
-
เข้ามาเป็นกำลังใจให้เด็กป๋า :L2:
เพิ่งจะว่าง...เข้ามาตามเก็บนิยายเรื่องต่อไป
ส่วนเรื่อง คุณคนเดียว รอไปก่อนช่วงนี้ไม่อยากเสียนำ้ตา
:pig4:
-
อ๊า!!...กำลังสนุกมาต่อนะค่ะ น้องโจม+ป๋าป๋า o13
-
ป๋ายอมมมมมมมมมซะดีๆ หุหุ
บวกค๊า มาต่ออีกสักสั้นนึงได้มั้ย รอนานจะขาดใจ >.<
-
พี่ป๋า นีนะ สิ้นลาย เพราะหนุ่มน้อยละออ่นคนนี้หละ
-
สั้นอ่ะค้าาา :serius2:
แต่ไม่เป็นไร ไม่มีมาม่า เป็นพอ :L2:
-
รักโจมเข้าแล้วสิป๋า ^^
-
สั้น สั้น สั้น
อยากได้เพิ่มอะ
ยังไม่ทันได้รู้สึกสนุก ก้อจบ
ค้าง ค้าง ค้าง
:z3: :z3: :z3:
ต่อ ต่อ ต่อ นะ นะ นะ
-
ต๊ายยยยยยย
หวานชื่น รื่นรมณ์กันเหลือเกินนะจ๊ะ :-[ :-[
ปล. สั้นมว๊ากกกกกกกก :serius2:
ของแถมจ้ะ :กอด1:
กูแค่ไม่มีกลดให้เดินจงกลมเลยไม่รู้จะทำอะไรน่ะ (จงกรม)
แทบจะกลับไปเทรินโปรรุกกันทั้งนั้นแหละ (เทิร์น)
มันแค่ไหวไหลแล้วก็จูงมือกันเดินจากไป
บนเตียงกว้าในห้องที่คุ้นเคย
-
โจมของป๋า
กลับมาแล้ววว
:กอด1:
-
:o8: :o8: :o8:
ป๋า :L1:โจม
-
สั้นไปหน่อย แต่ของป๋าคงไม่สั้นเนอะ
อุ๊ย คิดอะไรออกปายยยยย :o8:
-
สั้นไปนิด
แต่ก็ยังดีกว่าไม่มาเลย
ป๋าหลงหนูโจมจนโงหัวไม่ขึ้นแล้วมั่งนั้น
แทนที่หนูโจมจะเป็นลูกไก่ในมือป๋า แต่ป๋ากลับเป็นลูกไก้ในกำมือหูโจมแทน 5555
:m25: :z1: :pighaun: :haun4: :jul1: :m20: :m20:
-
[สวัสดีค่ะ ไม่รู้ตอนนี้จะสั้นไปหรือเปล่า แต่ถึงจะสั้นแต่ก็น่าจะทำให้หลายๆคนยิ้มได้นะคะ]
สันนะ แต่ยิ้มออก
-
:z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
สั้นอ่าาาา
-
สั้นค่ะ แต่ชอบตรง "ไม่โอเค" นี่แหละค่ะ :m11:
ขอบคุณนะคะ :oni1:
-
มันสั้นมาก แต่ดีกว่าไม่มาอ่ะ
อ่านตอนนี้แล้วยิ้มจริงๆด้วย
ก็คิดไว้แล้วว่าป๋าแกคงไม่โอเค
ชอบที่ป๋าเป็นคนชัดเจน
:กอด1: :L2: :pig4:
-
:impress2: :impress2: สมใจป๋าเลยอ่ะดิ
-
พี่ค่ะ.......สั้นนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน มากกกกกกกกกค่ะ :o11: :o11: :o11:
:z3: :z3: :z3: กรุณากระทืบคนรออ่านเลยยค่ะ :z6: :z6:
อยากบอกว่า น้อยยยยยยยยยยยไปไหนนนนนนนนนนนนนนนน
มาต่อไวไว มาม่า ยำยำเลยนะค่ะ o11 o11
แต่ตอนนี้มีหวาน ให้อภัยได้ค่ะ :laugh:
ปล.เป็นกำลังใจให้พี่มาต่อไวไว มาม่า ยำยำ นะค่ะ รักษาสุขภาพด้วยนะค่ะ อากาศเปลี่ยนไวเหมือนโกหก :กอด1: :กอด1: :L2: :L2:
-
เป็นกำลังใจให้เด็กป๋า...
-
ง่ะ อ่านแล้วงงไปเลย -*-
มาแบบสั้นๆไม่เคลียร์ แอร๊ยยยย ขัดใจอ่ะ
:z3: :z3: :z3:
-
ตอนหน้าขอยาว ๆ แล้วกันนะ
-
ถึงจะสั้นแต่ก็ดีใจที่มาต่อ
+1 นะคะ
-
น้อง โจม รักป๋ามั้ย
แต่ป้าอ่ะ รักพี่ป๋าสุดใจเลยอ่ะ
อย่าเฉยชาจนแห้งแล้งอย่างนี้สิ ป๋าเค้าน่ารักน๊า
สั้นไม่เป็นไร ถึงจะสั้นมากไปแต่ยังได้ใจความ ตอนหน้าขอให้มาเป็นปึก เลยนะ
-
ป๋าปากแข็งอ่ะ ทั้งๆที่ใจไปแล้วเต็มร้อย
ทิ้งๆมันไปบ้างเหอะ มาด อ่ะ
เด๋วโจมจะหลุดมือไปซะปล่าวๆน่ะ ขอเตือน
-
หวานปนขม
-
สั้น สั้นมากๆๆๆๆ
แต่พอกรุบกริบ
ตอนต่อไปจัดยาวๆๆเลยน้า
ป๋านี่ชัดเจนดีเนอะ ชอบๆๆๆๆ
แบบว่าเด็กข้าใครอย่าเตะเลย
-
สั้นค่ะ แต่ก็ยังยิ้มได้ :impress2:
-
จากเสือ ป๋าจะกลายเป็นลูกแมวเหมียวก็งานนี้^^
ว่าแต่อ่านช่วงจบแล้วงง...ตกลงคือป๋ายอมpay??
-
สั้น ๆ แต่ เป็นปลื้ม o13+1 ให้เด็กป๋า
-
ทั้งโจมทั้งป๋าแหละ..ต่างก็สร้างเกราะกำบังตัวเองซะ
แต่ของเกราะป๋าน่ะเริ่มๆกร่อนแล้ว
-
สั้นค่ะ ยิ้มออก :pig4: :3123: แต่อยากยิ้มกว้างกว่านี้จะได้ไหมคะ :3123:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดด >< ป๋ามาแล้ว
น้องโจมดูมีเส่นห์มากเลยค่ะ :-[
อยากจะผูกมัดไว้คนเดียวจริงๆเล้ย
คนอ่านเพิ่งจะมีปัญหาชีวิตรุมเร้าค่ะ อ่านตอนนี้แล้วยิ้มออกจริงๆค่ะ
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆนะคะ
-
ป๋าไม่ค่อยอวดอ่ะ....เล่นจูงมือโจมซะขนาดนั้น ชิๆๆๆ
-
^^...สั้นๆแต่กรี๊ดค่ะ
ป๋าจะเอาไงคะ ขอชัดๆไปเลยได้ป่าว
จะได้เชียร์ถูก555+
-
ป๋านี่แสดงความเป็นเจ้าของจังนะ :impress2:
:pig4: คะ
-
"ไม่โอเค"
.....เอาใจไปเลยป๋า!!!! :impress2:
-
สั้นๆแต่ได้ใจความ :impress2:
-
อร๊ายยย
ถ้าจะจับแน่นแบบนั้น :o8:
อุ้มเลยมั้ย ป๋าขาของน้องโจมม :laugh:
-
เอ่อ ... แอบสั้นจนเม้นไม่ถูก ฮ่าๆ :laugh:
-
:กอด1:ป๋าแสดงความเป็นเจ้าของโคตร
ก็เล่นจับมือน้องโจมไม่ปล่อยซะขนาดนั้น
-
ไหง ป๋าเปิดหน้าตักให้น้องโจมรู้หมดแล้วล่ะว่า ป๋ารักโจมจนไม่ยอมเลิกลาจากกัน
เป็นกำลังใจให้ทั้งสองแล้วกัน บวกไปเมื่อเช้า รอเวลาก่อนนะครับ :z2:
-
สามวันเชียวนะโจม ให้ป๋ารอ
-
ป๋า น่ารักอ่าาาาาาาา เดินจูงมือไปโชว์ตัวเลย อิอิ
โจมยิ้มอย่างเดียว ฮ่าๆๆๆๆ
ตอนนี้สั้นมากมายเลยคร่าา ว๊อนอีกคร่าาาาาาาาาาาาาา
-
รอบหน้าขอให้ป๋าเปิดโต๊ะแถลงข่าวเลยแล้วกันนะคะ
ให้รู้กันไปเลย น้องโจมน่ะ เด็กครายยยยย
รอติดตามตอนต่อไปค่ะ
-
สั้นไปอ่ะ
งื้ออ ... ป๋าน่ารักมากมายเลยอ่ะ
หุหุ ,,
อยากให้น้องโจมเคลียร์กับป๋าเรื่องเฮียอ่ะ
ตอนนั้น จะ ดราม่านะ !!!
-
สั้นไปนิด แต่ความหวานนี่เอาไปเป็นกระบุงโลดดดด ><!!
น้องโจมแบบสดใส :-[ :-[ :-[
ป๋านี่มีสเปเชี่ยลกะโจมและ รู้ใจตัวเองเร็วๆเน่อ
-
แม้ป๋าคนนะไม่ใช่พารามีเซียมถึงได้ต้องจับแน่นขนาดนั้น กลัวโจมหายอีกล่ะสิ :laugh:
-
สั้น T^T
แต่ไม่เป็นไร น้องโจมโผล่มาให้เห็นก็ชื่นใจและ อิๆ :-[
-
น่ารักที่สุดเลยอ่า
มารอตอนต่อไปครับ
-
:z2:
ดีใจ พอเห็นเค้าเดินจับมือกันแล้วดีใจเกิน
น้องโจมลืมพี่ชายแล้วมารักป๋าซะดีๆ
:laugh:
ปลล.เรื่องปกพี่เมฆเราไม่เปลี่ยนค่า เอาไว้เป็นแรร์ไอเทม
:jul3:
-
เพิ่งมาอ่านครั้งแรก (ก็อ่านรวดเดียว 11 ตอน หุหุหุ)
ทั้งป๋าทั้งเด็กป๋านี่แสบพอกัน :laugh:
-
ป๋าโดนน้องโจมถอดเขี้ยวเล็บเสียแล้ว
อีกสักพักก็จะเข้าสมาคมเกลียมัวใช่มั้ยป๋า
-
อีกนานไหมหนาที่โจมและป๋าจะเป็นของกันทั้งกายและใจนะ
-
ป๋าจ๋าแอบอ่อนโยนน๊า มีเช็ดผมให้ด้วย วิ๊ดวิ๊ว
รอเค้ามาหลายวัน คิดถึงก็บอกโจมไปสิค๊า
มาเก็บงำไว้ ใครจะรู้ ปากกะใจให้ตรงกันหน่อย
โจมตกลงกับป๋าเป็นมั่นเหมาะแบบนี้ จะได้
ห่าง ๆ กะเฮียได้เร็ว ๆ เนาะ อิอิ ดีจายย
แล้วสามวันที่ผ่านมายังไม่สาแก่ใจใช่ป่ะ
มาเรียนต้องจับจูงไว้ กลัวน้องเค้าหายใช่ป่าว
อุอุ ป๋าเจ้าขา ขี้อวดเหมือนกันนะคะเนี่ย
-
ป๋าติดเด็กซะแล้ว
-
ขยายความต่ออีกหน่อยได้มั้ยคะ :serius2:
ชอบป๋า :-[
-
:z2: ค้างงง
อยากรู้ว่าน้องโจมจะตอบว่าไร
ป่าเอ้ย แกไม่รอดก้คราวนี้แหละ
-
ถ้าไม่โอเค ก็ต้องตามใจน้องโจมทุกอย่างนะคะป๋า :z1:
-
ว้าวววว ป๋านี่มุ่งมั่นจริงๆ ชอบ
-
:z1: :z1: :z1: :z1:
สั้นอ่ะ สั้นๆๆๆ สูบๆไม่พอ
ขออีกๆๆๆๆๆ
เมื่อไหรจะเผยความรู้สึกที่แท้จริงกันสักทีนะ ทั้งป๋าทั้งน้องโจม เลิฟๆกันซักทีสิน่า
น้องโจมก็ใจแข็งใช่ย่อย ป๋าก็คงสับสนวนเวียนในหัวใจ
ฮ่าๆๆๆ
รักคนเขียนจ้าา
-
สั้นง่า
ยังไม่จุใจเลย :serius2:
แต่ไม่เป็นไรค่ะ แค่ได้เห็นฉากที่ป๋าควงโจมมากลางคณะนี่ก็กรี๊ดแล้ว
น่าอิจฉากันจริงๆ
-
อ๊ากๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ
ป๋าไม่โอเคร๊ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ
^_____________^
น้องโจมแร๊งดีมัดใจป๋า
-
สั้นมากค่ะขอบอก เหอๆ
-
กีสสสสสสสสสสสสสส สั้นไปนิด แต่ได้ใจความ
รอตอนหวีทหวานไม่ไหวแล้ว พรุ่งนี้แถลงข่าวหน้ามหาลัยเลยป๋า :-[ :-[
-
สั้นจัง แต่อย่างไรก็เป็นกำลังใจให้ค่ะ
-
เดินจูงกันด้วย
-
ไม่ไหวแล้ว มาต่อแบบด่วนๆ เลยครับ
-
ถึงจะ "สั้น" แต่ ป๋า&โจม เขา "จูงมือกัน"..................ก็โอนะคะ o13 :m3:
ขอบคุณคุณ TRomance & Seiki สำหรับตอนนี้และความขี้อวดของป๋านะคะ :กอด1:
ได้โปรดช่วยมาต่ออีกไวๆ ด้วยเถอะนะคะ คนอ่านรอด้วยความระทดระทวย(??)ค่ะ :z10:
-
สั้นเกิ๊น
-
สั้นๆๆๆ
แต่ก็มีควาสุข :m1:
-
สั้นไปหน่อย แต่ก็ดีกว่าไม่มีเลยอะนะ
-
สั้น น น น น น น น น น
หว่า า า า า า า า า า า า า า
-
เอ่อ ค้างอย่างรุนแรงT_T
-
:impress2: :impress2: :impress2:
-
สรุป 3วันที่ผ่านมา ป๋าถือศีลเหรอ งง
หรือว่ากินแต่ไม่อิ่ม
ปล.หนังสือเราส่งไปเปลี่ยนแล้วน๊า~ อยากรู้จังใครแจ็คพอตเป็นเพื่อนเราบ้าง ปกตินี่ลุ้นอะไรไม่เคยได้ แต่กับหนังสือ เราเจอบ่อยๆ ทั้งหนังสือเรียนหนังสือเล่นเลย เฮ้อ (คือหนังสือมันสภาพสวยงามมากๆ หน้าครบไม่มีตำหนิหล่นหายเลย แค่ข้างในซ้ำทั้งเล่มเอง)
เอาน่ะ คิดฮาๆขำๆ เค้าคงอยากให้เราอ่านคุณคนเดียวมากๆเพราะสนุก ^U^
ก็ทุกวันมันก็มีอะไรเยอะแล้ว มองให้มันขำๆบ้างก็ดี เนอะ
-
สั้นไปไม่รู้จะเอาไรมาเม้นแต่ถูกใจเอาไป +1 ^^
-
สั้น ค้าง :z3:
-
ตอนนี้มาแบบสั้นๆ แตได้ใจความนะคะ
พี่มหา ตั้งกองขันหมากได้แล้วจ้า
-
:L1: :L1: :L1:
รักเด็กป๋า
:z13:
-
:serius2:รักกันเร็วๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
อยากอ่านตอนหวานนๆๆๆๆๆๆ o13
-
ได้ใจอีกแล้วค่ะตอนนี้ ป๋าเล่นจูงมือไม่ปล่อยเลยทีเดียวเชียว ^^
-
จูงมือมาโชว์ตัวอย่างนี้ไม่ต้องตั้งโต๊ะแถลงข่าวก็เข้าใจ :z1:
ลป.แม่นางทีคะน้ำเต้าปูปลาเนี่ยเปิดทีนึงออกสามรูปค่ะ หล่อนพลาดแล้ว ไม่ได้นับนานเลยลืมวิธีเล่นเหรอคะ ５５５５
-
กลายเป็นป๋าติดเด็กไปแล้วสินะ ฮ่าๆๆ :laugh:
-
เปิดตัว แต่ยังไม่แถลงข่าว โจมน่ารักกกกกกกกก
-
สั้นๆ เเต่ชอบๆๆๆ :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
ตอนนี้ถือว่าป๋าเคลียร์แล้ว
แต่โจมยังไม่เคลียร์เลย
-
เห็นแวบๆ อะัไรลองใจ :m22:
ตอนนี้มาสั้นเกินไปม๊ายย ยยย
ถ้าจะสั้นขอเป็นสั้นแต่มาบ่อยๆนะ
ปล.เรื่องนู้นก็รออยู่น้าา (ทวงข้ามเรื่องทีเดียว ฮ่าๆๆ)
-
ตอนนี้แอบสั้น แต่ก็ชอบที่ได้อ่านเด็กป๋า
รอตอนต่อไปค่า :L2:
-
จับมือกันไม่ปล่อยเลย
ฮิ้วววว
ว่าแต่สั้นจริงๆค่ะ ฮาา
แต่ก้อแก้คิดถึงได้
-
โจมจ๋าาาาา
-
หลงน้องโจม :กอด1:
-
มาต่อเร็ว ๆ นะ o1
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
โจน่ารักอ่ะ
:L2:
-
สั้นไปนิดแต่ก็ยังดีกว่าไม่ได้อ่านอ่ะ ขอบคุณค่ะ :pig4:
-
:z13:
สั้นไปนิด ยังไม่อิ่ม 555+ อัดอั้นมานาน(เหมือนป๋า ) ก๊ากๆๆๆๆๆ
น่ารักอ่ะ >______<!!!! :impress2:
:o8: :-[
-
โหยยยยยยยยย ป๋าขาขนาดนี้แล้วก็ตั้งโต๊ะแถลงข่าวไปเลยคะว่าจะแต่งเมื่อไหร่
:laugh: :laugh:
-
สั้นจริงค่ะแต่แอบอมยิ้ม :o8:
-
มาแบบว่าสั้น กระฉับ และปล่อยให้ค้างเติ่ง
รีบลงมาสอยลงเร็วๆ นะฮับ ^^
ป๋าแบบว่าไม่มีปล่อยให้ห่างกายเลยนะ :-[
:pig4: รอตอนต่อไปฮับ
-
กลับมาเป็นประเด็นร้อนอีกครั้ง....แต่ท่าทางคราวนี้ยาวแน่ๆ 55555555555555
-
ความคิดถึงมันห้ามไม่ไหว...นี่ขนาดหายสามวันเองป๋ายังขนาดนี้ ถ้าหายไปนานกว่านี้เพื่อนได้เห็นป๋าคลั่งแน่ๆ
-
เป็นไงล่ะโจมเอ้ย อยากลองใจป๋าดีนัก :laugh:
-
อร๊างงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
ลองใจป๋าอ่ะ ร้ายกาจ เหมาะมากกับเธอโจม!
แต่แบบนี้หมายถึงโจม...ป๋าแล้วใช่ม้ายยยยย
อร๊ายยยยยย เขิลลลลล :impress2: :impress2:
-
สั้นอ่ะ สั้นเนาะ น้ิองโจมยังไม่ได้้อ้าปากพูดเลยอ่ะ
-
หวาน :-[
-
มหาจะเอาฮาไปไหนเนี่ย :m20:
อยากอ่านพาร์ทโจม :call:
-
ช่วงนี้ป๋าเติม 's ให้น้องโจมตล๊อด ตล๊อดดด รู้ตัวบ้างมั้ยนี่คนเรา :z1:
-
:L1: :L1: :L1:
-
สั้นๆ แต่โดนคับพี่
-
คนเราถ้าจะให้ดีก้อต้องคบกันที่จิตใจ
ป๋าดีมาก แสดงให้เห็นความจริงใจ บอกกันไปให้เคลียร์ ๆ
แต่ก็ต้องระวังไว้
ผมก็เคยโดนมาแล้ว สุดท้ายไม่ว่ารายไหน ก็ไม่พ้นเรื่องเงิน
เหนื่อยละ
รอคนที่จริงใจ
อยากให้คู่ป๋าเป็นคู่ที่รักกันด้วยใจให้ได้นะ
เงินนะแค่ส่วนประกอบให้อยู่สบาย แต่ใจต่างหากที่จะทำให้เป็นสุขได้
สู้ ๆ นะครับ ป๋า :L2:
-
สั้น!! :sad4:
น้องโจมหายไปอยู่บ้านหรือพี่ชายนอกไส้มาอ่ะ :serius2:
แล้วตกลงตัดทางโน้นขาดแล้วใช่มั้ยถึงได้กลับมาหาป๋าอย่างนี้ :z1:
ป๋าก็ทนเกินคาด...หิ้วไปตั้งหลายคนในสามวันแต่ไม่ได้ปล่อยซักน้ำนี่นะ...ถึงคราวซวยของน้องโจม :laugh:
อยากอ่านพาร์ทโจม :call:
o13
-
รอตอนยาวๆ
-
มาแบบสั้นจริงๆ แต่โดนทุกเม็ด ขอตอนยาวจริงๆ ในแบบของโจม
ป๋าไม่ได้เจอโจม 3 วัน ยังหื่นขนาดนี้ ถ้าเป็นอาทิตย์ โจมไม่ต้องลุกไปไหนแน่
-
ป๋า ตอบได้ชัดเจน แจ่มแจ้งมาก(http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/034.gif)
-
:-[
:L2: :L2:
:L1: :L1: :pig4:
-
ป๋าจะสิ้นลายก็คราวนี้แหละมั้ง
:laugh:
-
ป๋า...เอาอีกกกกกกกกก
-
หึหึหึ คุณป๋าขา เปิดตัวแบบแกรนด์โอเพนนิ่งไปเลยดีกว่า
รอตอนต่อไปค่ะ
:กอด1:
-
:m20: :m20:น้องโจมดิ้นไม่หลุดงานนี้
เพราะป๋าไม่ยอมปล่อยมือ :L1:
-
:a5:
สั้น!!
แต่ก็ :pig4:ที่มาต่อนะค่ะ
-
สั้นอ่า :z3:
"ลองใจ" นี่หมายถึงโจมลองใจป๋าหรอค่ะ
-
+1 ค่ะ
อย่างที่บอกแหละค่ะ
ถึงจะสั้นแต่ก็ทำให้อมยิ้มได้
ดูเหมือนความสัมพันธ์ของคู่นี้เค้าจะลึกซึ้งขึ้นเรื่อยๆ นะคะ
-
สั้นไปหน่อยแต่ก็ยังดีที่มาต่อ :m4:
ตอนนี้หวานกันแบบเงียบๆไม่เว่อร์ แต่สำหรับป๋าก็คงเว่อร์แล้วล่ะ
เดินจับมือกันมาไม่ปล่อยขนาดนั้น :m3: :m3:
-
เอ่อ นี่ไม่เรียกว่าสั้นไปหน่อยน่ะ
แต่เรียกว่าสั้นกุ๊ดเลยอ่ะ :m16:
แต่ไงดีมาให้อ่าน :z2:
:กอด1:
-
..ชอบคนลักษณะแบบโจม..
:impress2:
-
ป๋ากลัวน้องโจม มีแวว่าจะกลัวเมี เอ้ย เกรงใจเมียมาแต่ไกล
เกรงใจแบบ...เนียนๆด้วยเหอะๆ
-
ไปไหนไม่รอดแล้วป๋าเอ๊ย !
โดนน้องจอม มัดไว้ซะอยู่หมัดแล้ว
จับมือไว้ ไม่ปล่อยเลยนะป๋า
-
ตอนนี้มาแบบสั้นๆแฮะ
แต่อยากบอกว่าถึงจะสั้นแต่ก็อมยิ้มทั้งตอนเลยทีเดียวค่ะ
จะรออ่านตอนต่อไปนะคะ
-
ถึงจะสั้งแต่ก็ได้ใจอะ
-
เมื่อไหร่จะเข้าใจกันสักทีครับ
-
เตียงยับบ่อยๆนะ หุหุ :haun4:
-
แงะ..ค้างๆๆๆ มาต่อเร็วๆน้า
ปล.ฝากเนื้อฝากตัวด้วยค่า o13
-
คิดถึงโจมอีกแล้ว :z3: :z3:
-
โอว พัฒนามาควงกันเป็นปาท่องโก๋งี้เลยเหรอ แล้วหนูโจมก็ไม่ได้ขัดขวางอะไรเลยเหรอ
ป๋าน่ะตกหลุมหนูโจมชัวอยู่แล้ว แต่หนูโจมรู้สึกไงกันแน่น้าาาา
-
.......ไม่โอเค.....
ประโยคเดียวจบ
ชัดเจน !!! ป๋าเนี่ย ฮาสุดยอดดด ฟอร์มหลุดลุ่ย ไม่เหลืออะไรแล้วแหละตัวเอง ฮา กิ๊วๆๆๆ
+ 1 ค๊า
-
ตบ-อก-ผาง!!!
นี่โจมโฉมตรูเอาอิป๋าเป็นตัวเทสต์ชายรึนี่ :serius2:
แสดงว่าโฉมตรูยังซิง โดนป๋าฟิชเจอร์ริ่งเพราะประชดพี่เฮียคนที่บ้าน+อยากรู้... :m25:
เหม่...ป๋าตรูเลยตกหลุมพลางจังเบอร์ ไอ้ปากหนักป๋าดันทน-อดซะด้วย
งื๊ดดดดดด เรื่องมันช่าง...ทำร้ายจิตใจเค้า เอา+1 ไปรุย
-
^
^
คุณpuppy ตัวเทสชายหมายความว่ายังไงคะ งง
เราว่าอ่านๆดู เหมือนโจมจะเสร็จพี่ชายไปแล้วนา
หรือเรางงเอง
ปล. ฝนตก นอนไม่พอ ง๊วง ง่วง
-
ป๋า สู้ ๆ
:L2:
-
สั้นจัง ตอนหน้าขอยาวๆนะครับ
-
ตอนที่ 12 'เด็กป๋า'
“ก็ทางใครทางมัน ที่ผ่านมาถือว่านายจ่ายค่าตัวเป็นโทรศัพท์เครื่องนั้นก็แล้วกัน แล้วหลังจากพรุ่งนี้เป็นต้นไป เราก็มีอิสระต่อกัน ทางใครทางมัน โอเคมั้ย?”
“ไม่โอเค”
คำตอบที่ได้รับไม่ใช่คำตอบที่เดาเอาไว้ ไม่ได้ต้องการจะเงียบแต่ยังไม่รู้จะสรรหาคำพูดไหนมาตอบโต้เจ้าของน้ำเสียงมุ่งมั่นนี้ยังไงดี
ความจริงคำตอบของคนดังจากนิเทศศาสตร์คนนี้น่าจะมีคำตอบเดียวเสียด้วยซ้ำ ร้อยทั้งร้อยคนที่เพียบพร้อมทั้งหน้าตาและทรัพย์สมบัติขนาดนี้จะหาคู่นอนเมื่อไหร่ก็ได้ กิตติศัพท์ที่ว่าป๋าไม่เคยยอมให้เด็กคนไหนของตัวเองผูกมัดนั้นไม่ใช่โจมจะไม่เคยได้ยิน
แกล้งทำเป็นไม่สนใจไม่ได้หมายความว่าไม่รู้
แต่เพราะใครล่ะที่ทำให้โจมที่ใครๆยกย่องว่ามั่นใจในตัวเองนักหนาต้องเสี่ยงยื่นข้อเสนอให้ตัวเองเสียหน้าขนาดนี้
เพราะป๋านั่นแหละ!!
เพราะไอ้ขี้เก๊กนี่คนเดียวเลย
ที่ผ่านมาแค่ต้องการใครสักคนเพื่อ ‘แก้เหงา’ และ ‘ฆ่าเวลา’ เท่านั้น
ใครใช้ให้มาเอาใจใส่คนที่ตัวเองซื้อมาเพื่อนอนด้วยคนนี้กันล่ะ ใครใช้ให้มาปกป้อง ใครใช้ให้ทำตัวอบอุ่นน่าอยู่ใกล้ ใครใช้ให้อยู่ใกล้ๆแล้วสบายใจ ใคร ใคร ใคร?
ใครเป็นคนทำคนนั้นแหละผิด!!
ทั้งๆที่คิดเอาไว้ว่าจะทำตัวแบบนี้แค่ช่วงเวลาหนึ่งเท่านั้น แค่ช่วงเวลาที่รอใครอีกคนกลับมาอยู่ข้างๆกันเหมือนเดิม อยู่ด้วยตัวของตัวเองมาได้ตั้งนานแต่กลับมาติดใจกับแค่มีใครอีกคนมาคอยอยู่ใกล้ๆ ถึงเหมือนจะต่างคนต่างอยู่ เหมือนจะเกี่ยวข้องกันทางกาย เหมือนจะไม่คิดอะไร แต่สุดท้ายกลายเป็นว่ามองหาคนๆนั้นโดยไม่รู้ตัวไปเสียแล้วเหมือนกัน
ทุกอย่างมันควรจะจบลงตั้งแต่เฮียกลับมาแล้ว คนที่รอคอยอยู่ทุกเมื่อเชื่อวันกลับมาแล้ว แต่ทำไมถึงไม่ได้ดีใจอย่างที่ควรจะเป็น ถึงจะดีใจจนยิ้มออกมาได้ก็จริงแต่กลับกลายเป็นยิ้มที่ไม่เต็มปากสักเท่าไหร่ หัวใจพองโต แต่ก็ไม่ได้กระแทกกระดูกซี่โครงจนร้าวอย่างที่นึกกลัว
ไม่น่าเชื่อว่าคนที่สับสนกับความรู้สึกจะกลายเป็นตัวเอง!
ไม่น่าเชื่อว่าคนที่ปิดตัวอยู่ในห้องร้องไห้แทบเป็นแทบตายวันที่เฮียเดินทางไปเรียนต่อต่างประเทศกับคนที่ซุกตัวอยู่ใต้ผ้าห่มผืนเดียวกันกับเพลย์บอยมหาลัยจะเป็นคนเดียวกัน
เพราะไม่มีเพื่อนใครๆถึงได้คิดว่าหยิ่ง เพราะไม่เคยกล้าจะเข้าไปทำความรู้จักกับใครเพราะคำพูดป๊ายังฝังแน่นอยู่ในสมอง
‘จะคบใครดูหัวนอนปลายเท้าเค้าด้วยนะว่าเหมาะสมกับเราหรือเปล่า อย่าตาต่ำไปคบหากับคนที่จนกว่าให้เค้ามาเอาเปรียบเราล่ะ เท่าเทียมป๊าไม่ว่าแต่ถ้าจะให้ดีเอาคนที่รวยกว่าเราจะดีกว่า ในอนาคตจะได้เอื้อประโยชน์กันได้ เข้าใจที่ป๊าพูดมั้ย’
ป๊าไม่รู้หรอก แม้แต่วันนี้โจมก็ยังไม่เข้าใจ
ในเมื่อการที่จะคบใครสักคนมันยุ่งยากมากมายขนาดนี้ อยู่คนเดียวไปเลยดีกว่ามั้ย อย่างน้อยก็ยังมีเฮียอยู่ใกล้ๆ ได้แต่ปลอบตัวเองว่าไม่เป็นอะไรหรอก ไม่มีเพื่อนก็ไม่เป็นไร เพราะมีเฮียเป็นเพื่อนและพี่ชายอยู่แล้ว เฮียเองก็บอกว่าแค่นี้พอแล้วเฮียจะเป็นให้ทุกอย่างที่โจมต้องการ เพื่อน พี่ หรือแม้แต่คนรัก
แล้วสุดท้ายทุกอย่างที่คิดว่าเป็นไปได้ก็แปรเปลี่ยนเป็นไม่ได้
วันที่เฮียไปเมืองนอกวันแรก ทั้งเหงา เคว้งคว้างและเหว่ว้า หันไปทางไหนไม่มีใครสักคน นอกจากตัวเองที่นั่งกอดเข่าร้องไห้อยู่ในห้องมืดๆเพียงคนเดียว
‘โจมไม่ต้องแข็งแกร่งหรอก ปกป้องตัวเองไม่ได้ เฮียจะปกป้องเอง’
.
.
.
‘เฮียไม่อยู่ โจมต้องเข้มแข็งนะ เป็นผู้ชายโจมต้องดูแลตัวเองให้ได้ รักโจมนะเฮียจะรีบกลับมา’
คนๆเดียวกันแต่เวลาเปลี่ยน คำพูดก็เปลี่ยนแปลงไปตามเวลา ทุกอย่างอยู่ภายใต้เหตุผลที่ว่า ‘เพื่ออนาคตโจมต้องเข้าใจ’
แล้วอนาคตที่ว่ามันอยู่ที่ไหนล่ะ?
คนที่ไว้ใจและเชื่อใจมาตลอดชีวิตยังรักษาคำพูดที่ให้ไว้ไม่ได้ แล้วไอ้บ้าที่นอนกอดคนอื่นเค้าไว้แน่นเหมือนสมบัติส่วนตัวคนนี้เป็นใคร?
มันไม่เคยพูดถึงอนาคต ไม่เคยให้ความหวัง ไม่เคยให้ความมั่นใจอะไรสักอย่าง
‘เอาชนะให้ได้นะ ถ้ายังไม่อยากเสียเราให้ใคร’
มันไม่รับปากแต่มันก็พิสูจน์ด้วยการกระทำ ทั้งๆที่ไม่จำเป็นเลยสักนิด แค่คนที่ตัวเองคิดจะซื้อเพื่อหาความรู้สึกชั่วครั้งชั่วคราวไม่จำเป็นต้องให้ความสำคัญอะไร แต่มันก็ทำให้รู้สึกว่าตัวเองเป็นคนสำคัญสำหรับคนอื่นนั้นเป็นยังไง ทำไมโจมจะไม่รู้ว่าในสนามแข่งรถวันนั้นคู่แข่งของป๋าขับเคี่ยวเพื่อจะเอาชนะแค่ไหน นอกจากศักดิ์ศรีที่กินไม่ได้แล้วมันก็อยากจะเอาโจมไปเป็นกับแกล้มตาเป็นมันเหมือนกันแหละ โดนสายตาจาบจ้วงแบบนี้จากผู้ชายด้วยกันมากี่ครั้งต่อกี่ครั้งทำไมจะไม่รู้ แล้วคนที่ผ่านมาแล้วไม่รู้กี่คนต่อกี่คนอย่างป๋าก็คงจะรู้เหมือนกัน มันถึงได้ดึงมือโจมไปกอดเอวมันเอาไว้แน่นกว่าเดิม ทุกส่วนของร่างกายเบียดเสียดกันจนร้อน ระยะห่างของเราสองคนทิ้งกันแค่ระยะหมวกกันน็อคใบใหญ่กั้นเท่านั้น จะเรียกว่าป๋าเจ้าเล่ห์ก็พูดได้ไม่เต็มปากต้องโทษที่ฝ่ายตรงข้ามไม่มีสมาธิเสียหลักพลาดเองถึงจะถูก ถึงแม้ป๋าอาจจะทำเพราะไม่อยากเสียหน้า แต่ในใจมันฟูฟ่องจนอดเข้าข้างตัวเองไม่ได้ว่าเค้าไม่อยากเสียเราให้ใครเหมือนกัน
ไม่รู้เจ้าตัวเค้าจะรู้ตัวหรือเปล่าว่าคำพูดและการกระทำบางอย่างนั้นมันขัดกับสถานภาพที่มีต่อกันแค่ไหน จะมีเพื่อนเที่ยวหรือเมียเช่าคนไหนที่ได้อย่างที่โจมได้หรือเปล่า...?
‘คืนนี้จะกลับมามั้ย’
ไม่เคยมีใครถามคำถามนี้กับโจม ไม่เคยมี ไม่ว่าจะเป็นพ่อแม่หรือแม้กระทั่งเฮีย มีแต่คนบอกให้รอตามความต้องการของตัวเอง ไม่เคยมีใครถามความสมัครใจของโจมเลยสักครั้ง
แต่ไอ้คนที่แม้แต่ตอนหลับก็ยังเก๊กให้ตัวเองดูดีได้คนนี้ ทำให้โจมรู้สึกว่าไม่ใช่โจมฝ่ายเดียวที่ต้องการใครสักคน เค้าก็ต้องการเหมือนกันบางทีการไขว่คว้าไปเรื่อยๆอาจไม่ได้หมายความว่าคนๆนั้นไม่รู้จักพอ...เพียงแต่เค้าต้องการตามหาอะไรบางอย่างเหมือนกับที่โจมเองก็กำลังตามหาอยู่เหมือนกัน
ทั้งที่เรื่องระหว่างเรามันควรจะแลกเปลี่ยนกันด้วยเงิน อย่างที่ใครๆเข้าใจมาโดยตลอด แต่คนๆนี้กลับสอดแทรกความรู้สึกดีๆทางใจแถมมาด้วยตั้งแต่เมื่อไหร่ รู้ตัวอีกทีก็แหวกคอกที่เคยเป็นเสมือนโลกใบเล็กๆของตัวเองออกมา แหวกออกมาทั้งที่เฮียกลับมาแล้วนั่นแหละ
แล้วแบบนี้เฮียยังใช่คนที่สำคัญที่สุดอยู่มั้ย ยังใช่รักแรกของผู้ชายอย่างโจมอยู่หรือเปล่า?
ความอึดอัดในครอบครัวที่รู้สึกมาตลอดชีวิตที่เคยอดทนได้ อดทนไหว เพราะแค่มีเฮียอยู่ด้วย โจมก็ผ่านมันมาได้สบายๆ ไม่เคยกลัวว่าป๊าจะกดดันแค่ไหนเพราะคิดว่ายังไงก็ยังมีเฮียคอยปกป้อง แต่วันนี้กลับรู้สึกว่าครอบครัวนั้นมันอึดอัดเสียจนอยู่ต่อไปไม่ไหว ความรู้สึกมันอัดแน่นอยู่ในอกจนหายใจแทบไม่ออก รู้สึกรังเกียจครอบครัวของตัวเองที่เอะอะก็ให้นึกถึง ‘กิจการครอบครัวที่จะต้องสืบทอด’ ความหมายในประโยคมันดูดีแต่ความจริงแล้วคีย์เวิร์ดมันก็คือ ‘เงิน’ อย่างเดียวไม่ใช่เหรอ
ป่านนี้ป๊าและเฮียคงหัวเสียน่าดู แต่โจมตัดสินใจแล้ว ต่อให้ป๋าไม่ให้ในสิ่งที่ขอ ต่อให้ต้องยุติความสัมพันธ์ระหว่างเราลงไป ก็จะไม่หันหลังกลับไปอีกแล้ว จะเดินต่อไปคนเดียวให้ได้เหมือนอย่างที่ทำมาได้เป็นปีๆ จะลำบากก็แค่ไม่มีเงินใช้อีกต่อไปก็แค่นั้น อาจจะต้องกลายไปเป็นเด็กขายอย่างที่ใครๆว่าก็ได้ถ้าไม่มีใครอีกคนโพล่งออกมาว่า ‘ไม่โอเค’
ไม่ถามด้วยซ้ำว่าทำไม เงื่อนไขมีความหมายในตัวเองอยู่แล้ว เงื่อนไขที่เป็นมากกว่าข้อผูกมัด ความหมายมันแทบจะไม่ต่างอะไรกับคู่ชีวิตเลยนะ แต่เมื่ออีกฝ่ายตอบออกมาอย่างนั้น ก็หมายความว่ายอมรับในเงื่อนไข สำหรับป๋าแล้ว จะเรียกว่าโจมเป็นเด็กขายเกรดอะไรดีล่ะ ในเมื่อเราไม่ได้อยู่กันด้วยความใคร่ที่แลกเปลี่ยนกันได้ด้วยเงิน แต่เราต้องอยู่ด้วยความซื่อสัตย์ต่อกัน...ทางกาย
“ตื่นหรือยัง”
“ถามใคร”
“นายไง ตื่นหรือยังครับคุณโจม”
ถามตัวเองก่อนดีมั้ย!! ตอนที่หน้าด้านถามคนอื่นเค้าแบบนี้ ตัวเองยังเอาหน้าซุกใต้หมอนอยู่เลย
“กี่โมงแล้ว”
“8 โมง”
“ยังไม่สายเลยนี่นา ทำไมตื่นเร็วจัง”
อันที่จริงคือยังไม่ได้นอน แต่ก็ไม่ได้พลั้งปากบอกไปเพราะอีกฝ่ายต้องซักแน่ๆว่าทำไมไม่นอน มันไม่ใช่เรื่องที่จะต้องอธิบาย ถึงแม้เรื่องนั้นไม่ใช่ต้นเหตุของทั้งหมดแต่มันก็เป็นเหตุผลใหญ่ที่ทำให้ไม่ได้นอน ต้องมาคิดอะไรฟุ้งซ่านจนสว่างคาตาแบบนี้
“ยังเจ็บอยู่เหรอ ทำไมนั่งตัวแข็ง”
ตัวแข็งเพราะคนถามไม่ได้ถามเปล่า แต่มันเอามือเลื้อยเข้าไปลูบต้นขาใต้ผ้าห่มตั้งแต่มันยังซุกหน้าอยู่กับหมอนแล้วถามคนที่นั่งพิงหัวเตียงว่าตื่นหรือยังนั่นแหละ
ส่วน ‘เจ็บมั้ย’ มันถามช้าไปหรือเปล่า?
ความจริงคำถามนี้มันควรจะถามตั้งแต่ครั้งแรกที่มีอะไรกันแล้วมั้ย เพราะจำได้ว่าร้องบอกทุกครั้งที่เจ็บ แต่ก็ไม่เห็นจะสนใจถามไถ่เหมือนครั้งนี้ ทั้งๆมีอะไรกันมาไม่รู้กี่ครั้งแล้วเนี่ยนะ
“หือ ว่าไงยังเจ็บอยู่หรือเปล่า”
“ถามทำไมเอาป่านนี้เล่า”
“ก็”
“ก็อะไร”
“ก็...ยังเจ็บอยู่หรือเปล่าล่ะ”
“ถามตอนนี้ก็ไม่มีประโยชน์อะไรแล้ว ตอนที่บอกว่าเจ็บทำไมไม่หยุด”
“มันหยุดไม่ได้แล้ว”
“เออ ทีหลังก็ไม่ต้องถาม”
“แล้วทำไมนายไม่ผลักล่ะถ้ามันไม่ไหวน่ะ”
เออ!! กูผิดเองก็ได้วะ...ผิดเองที่เจ็บแต่ไม่เคยผลักออกเลย ได้แต่ปล่อยให้อีกฝ่ายดันเข้ามาจนมิดด้ามได้...แต่ครั้งต่อไปสัญญาเลยว่าถ้ารู้สึกแบบนั้นอีกเมื่อไหร่พ่อจะถีบให้เดือนนิเทศศาสตร์กระเด็นเลยคอยดู
“ทำไมอะ อายเหรอ หรือว่าไม่ชอบให้ใครเอาใจใส่เหรอ”
ชอบ แต่ ไม่ชิน!!
อายแต่เรื่องอะไรจะบอก!! ถึงจะแสดงละครสมบทบาทตบตาใครต่อใครได้เนียนว่าไม่เคยอายและแคร์ขี้ปากหรือสายตาใคร แต่ความจริงแล้วเป็นยังไงตัวเองย่อมรู้ดีสิ ไม่มีใครหลอกตัวเองได้หรอก
“หิวยัง”
“อืม”
“ไปอาบน้ำแต่งตัวสิ ออกไปกินข้าวกัน”
“อืม”
“ช่วงนี้ค้างที่บ้านนี้ไปก่อนได้มั้ย”
“ทำไมอะ”
“พอดีน้องหนู เอ่อ น้องหนูเป็นน้องสาวคนละแม่นะ ไม่สบายอ่ะ อยากอยู่เป็นเพื่อนน้องก่อน”
“ก็อยู่ไปสิ เอากุญแจมาก็ได้ เดี๋ยวกลับไปเองไม่อยากรบกวนที่บ้านนาย”
“ไม่ได้ จะไปอยู่คนเดียวได้ไงเจ้าของห้องเค้าไม่อยู่ มีแต่ของมีค่าทั้งนั้น”
“นี่.........”
ไม่รู้จะสรรหาคำไหนมาด่าไอ้ปากเสียนี่ดี ปกติก็ไม่ได้พูดเก่งอะไรมากมายอยู่แล้ว ยิ่งจะให้ด่าใครสักคนแล้วสำหรับโจมเป็นเรื่องยากก็ว่าได้ ส่วนใหญ่จะถนัดนิ่ง เงียบ และไม่มองหน้าซะมากกว่า แต่พอเจอมันกวนโอ้ยแต่เช้าแบบนี้เริ่มรู้สึกว่าการที่เราจะหัดด่าใครสักคนเป็นเรื่องจำเป็นในชีวิตอีกหนึ่งอย่าง
“อยู่ที่นี่แหละ สะดวกกว่าที่คอนโดอีก จะเอาอะไรก็บอกเด็กในบ้านได้ เค้าทำให้ทุกอย่างแหละ แต่ถ้าอารมณ์เปลี่ยวเมื่อไหร่ก็สะกิดป๋านะจ๊ะหนู”
“ไอ้บ้า ไอ้ลามก ชั้นคงไม่บ้าขโมยโต๊ะตู้โซฟาในห้องนายหรอกมั้ง”
“ทำไมอะ หรือว่าชินกลิ่นป๋าที่คอนโด แต่ที่นี่ก็มีกลิ่นป๋าเหมือนกันนะไม่ต้องกลัว”
“ประสาท โรคจิตป่ะ ใครจะไปรู้สึกแบบนั้นกันวะ”
“อ้าว ก็เห็นร่ำร้องจะกลับห้องที่คอนโดก็นึกว่าจะชินกลิ่น ไม่เคยได้ยินเหรอว่าเด็กๆอะเวลาไปนอนที่อื่น ที่ไม่ใช่บ้านหรือห้องของตัวเองจะนอนไม่หลับ เพราะว่าผิดกลิ่นผิดที่น่ะ”
“ที่นอนไม่หลับคงไม่เกี่ยวกับกลิ่นหรอกมั้ง เพราะอย่างอื่นมากกว่า”
“ฮ่าๆ ใครใช้ให้หายไปหลายวันล่ะ บอกแล้วเป็นเด็กป๋าไม่ใช่เรื่องธรรมดาหรอกนะ”
เออ!!รู้แล้วและกำลังงงอยู่ว่าทำไมใครๆถึงอยากจะเป็นเด็กป๋ากันนักนะ นอกจากเงินดีแล้วก็ไม่เห็นจะมีอะไรดีสักอย่าง
ความจริงแล้วก็ไม่ได้อยากกลับไปอยู่คอนโดคนเดียวนักหรอก ไม่มีคนที่วิ่งหนีความอ้างว้างคนไหนจะอยากวิ่งเข้าไปหาความเงียบเหงาให้ตัวเองต้องปวดหนึบในใจ แต่ตอนนี้เทวดาผู้เย่อหยิ่งอย่างโจมไม่มีที่ไปแล้วจริงๆ แต่ที่นี่มันก็พลุกพล่านเกินไปมันยากที่จะวางตัวเองให้ปกติได้ เรียกง่ายๆว่าทำตัวไม่ถูกนั่นแหละ
“ไปเถอะ เดี๋ยวจะพาไปรู้จักน้องหนู ถ้ารู้จักน้องหนูแล้วรับรองว่านายต้องไม่ร้องกลับคอนโดแน่ๆ”
นี่ไอ้ขี้เก๊กมันคิดว่าเขาเป็นเด็กหรือยังไงวะถึงได้เอาขนมหรือของเล่นมาล่อตอนงอแง ไหนใครว่าไอ้บ้านี่เท่ห์ น่าค้นหาและน่าอยู่ใกล้มากที่สุด ทำไมมันถึงเล่นบทพระเอกต่อหน้าคนอื่นได้แนบเนียน แต่ต่อหน้าโจมแล้วไอ้ขี้เก๊กนี่มันก็ปีศาจเจ้าเล่ห์ดีๆนี่เอง
“นิ่งอีกแล้ว ไม่อยากลุกเหรอ หรือลุกไม่ไหวหรือยังไง จะให้อุ้มแบบนางเอกในหนังไทยรึเปล่า”
“ลุกไหวแต่เมื่อไหร่จะหยุดลูบขาคนอื่นเค้าสักทีละเว้ย...ไอ้บ้านี่”
๐ สวัสดีค่ะ ตอนที่แล้วมันสั้นจริงๆหรือเพราะว่าคนเขียนถามว่าสั้นเนี่ย!! :z3: ทำไมทุกคนบอกสั้นหมดเลย :serius2:
๐ แอบเห็นหลายคนลุ้นว่าเมื่อไหร่ป๋าจะรู้ว่าโจมไม่ใช่เด็กขาย ความจริงคนเขียนก็เฉลยเป็นนัยๆแทรกไว้อยู่เหมือนกันนะ ว่าป๋าเค้ารู้แล้วว่าโจมไม่ใช่เด็กขายจริงๆ แต่ในเมื่อโจมไม่แก้ต่างให้ตัวเอง เรื่องอะไรป๋าจะพูดล่ะจริงมั้ย เก็บไว้แกล้งเล่นๆตามนิสัยพระเอกเจ้าเล่ห์ :laugh: ง่ายๆคนเราเวลามีอะไรกันใครที่เพิ่งจะครั้งแรกหรือผ่านสนามมาหลายครั้งแล้ว ต่อให้ไม่เลือดออกเหมือนในนิยายธรรมดามันก็น่าจะรู้เนอะ (มีคนอ่านคนไหนของTRomanceยังอยู่ในวัยเรียนมั้ยเนี่ย :z3:)
๐ วันนี้นั่งแต่งไปลบไปหลายรอบมาก คืออยากจะรีบเฉลยปมของโจมออกมาให้หมดเร็วๆ ไม่ใช่อะไรนะคนเขียนกลัวจะลืมปมของป๋าที่คิดไว้เมื่อนานมาแล้วนี่เริ่มจะปุเรื่องไปสู่ปมป๋าไม่ถูกแล้วเนี่ย แต่เดี๋ยวเรื่องมันจะจบเร็วและคนเขียนยังไม่มีพล็อตเรื่องใหม่ :laugh:(เบื้องบนสั่งมาว่าให้แต่งฮาๆ แต่กลัวแต่งไปแต่งมาจะอึมครึมแบบเรื่องนี้อ่ะ คนเขียนแทบจะกราบเท้าพี่มหานะที่มาช่วยกู้หน้าบ้างเป็นบางครั้ง :sad4:)
๐ วันนี้ฝนตกหนัก น้ำเข้าบ้านด้วย เข้าได้ก็เข้าไปมันเข้ามาได้เดี๋ยวมันก็ลดได้เนอะ ไม่ตื่นเต้นกันการที่ในครัวมีโคลนแล้ว ชิวๆ :sad4: ไม่กวาดไม่ล้างด้วยเพราะเดี๋ยวมันก็เข้าอีก :seng2ped:
๐ อากาศแปรปรวนแบบอัพเดทกันไม่ทัน คนอ่านทุกคนดูแลสุขภาพตัวเองด้วยนะคะ
๐ ขอบคุณทุกคนเหมือนเดิมค่ะ ขอบคุณที่ช่วยกันดูคำผิดให้นะคะ TRomance
-
:z13:
โอ้ว โจมกับป๋ามีมุมอย่างนี้ด้วยหรอเนี่ย
-
(http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/mimio201.gif)โจมกำลังหวั่นไหวอย่างแรง ป๋ารีบทำคะแนนต่อไป อย่าได้หยุด
-
ว๊าว ว ว .. จะพาโจมไปเปิดตัวกับน้องหนู :impress2:
o13 o13
-
มาเม้นก่อน เด๋วอ่านค่า :กอด1:
-
มาแล้วมุมหวานๆที่รอคอย :o8:
แต่เคืองป๊าของโจมจัง รักลูกมั่งไหมเนี่ย :m16:
-
จิ้มก่อนอ่านนนน หนูโจมมมม กับ ป๋า
หุหุ ปมในใจของหนูโจม เริ่มคลายและ
แล้วเฮียจะทำยังไงต่อไปหว่า สุดท้ายแล้วโจมจะเลือกป๋าหรือเฮีย
:-[
-
สงสารโจม อยุ่กับป๋าตลอดไปเหอะนะ :กอด1:
-
วันนี้อากาศหนาวๆ เย็นๆ แปลกๆ แต่อ่านน้องโจมกะคุณป๋าตอนนี้แล้วรู้สึกอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก ^-^
-
แหม อิเฮียนี่มันจริงๆ ด้วย :3125: เสี้ยมน้องโจมให้มีแต่ตัวเอง กะเก็บเอาไว้เป็นของตัวเองคนเดียวเลยใช่มั้ย :3125:
แล้วก็ทิ้งน้องไปแถมจะแต่งงานอีก กะเก็บน้องไว้เป็นเมียน้อยหรือยะ อิเห็นแก่ตัว :3125:
โจมกับป๋าเริ่มรู้ใจตัวเองกันมากขึ้นเรื่อยๆ น่าร๊ากกกกจริงๆ :-[
ปล. เกือบลืมไปแล้วเหมือนกันว่าป๋าก็มีปม อิอิ
ปลล.อากาศเปลี่ยนแปลงบ่อย ดูแลตัวเองดีๆ นะคะ
-
ว๊ายยยยย ลูบๆคลำๆ
ไปหาคนมาลูบคลำมั่งดีกว่า 555+
:o8:
-
:impress2:รักกันๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ o13
-
น่าสงสารโจมจังเลยนะ คงเหงา น่าดูเลย
ป๋ารักน้องโจมเยอะ ๆ นะ
-
ป๋าแอบน่ารักอ่าาาาาา
บวกให้ๆ
-
โอยยยย หวานนะ ตอนนี้...
ป๋า น่ารักได้อีก โจมก็...คิดแบบนี้เหรอเนี่ย น้องโจมที่น่าเห็นใจ เห้อ...
เฮียนะเฮีย แบบนี้เขี่ยทิ้งไปเลยลูก...ป๋าคนเดียวก็พอละ...555
รออ่านตอนหน้าจ้า...
-
:-[ :-[ น่าร๊ากกกกกกอ่ะมุมนี้
-
+1 ค๊าบบบบ
-
ป๋าหื่น หุหุ
โจมน่ารักที่สุด ดูหยิ่งเเต่จริงๆเเล้วไม่ใช่ :impress2:
-
โจมเขินอายได้น่ารักกุ๊กกิ๊กมากกกค่ะ
อยากให้โจมเจอน้องหนูเร็วๆจังงงง :-[
-
โฮกกกกกกกกกกกกก อร๊ายตอนนี้น่ารักมาก อ่านแล้วยิ้ม มีความสุข ><
โจมนี่น่ารักอ่ะ ยิ่งพูดมาก วะๆเว่ยๆแล้วน่ารักเข้าไปใหญ่ แฮร่ เขิน
-
รู้สึกว่าหลังๆมานี้โจมพูดเยอะขึ้นน่ะ
ยิ่งเวลาอยู่กับป๋าเราว่าโจมน่ารักมากๆ
เหมือนหลุดจากกรอบที่วางเอาเลยอ่ะ
ไม่แปลกใจเลยถ้าโจมจะเก็บกดไม่ค่อยพูด
ก็ที่บ้านเล่นสอนลูกแบบนั้น
:กอด1: :L2: :pig4:
-
:pig4:
โจมของป๋า
มาแล้ว
ฝนตก
ฟ้าร้อง
แดดออก
ร้อนแรง
ระวังจะไม่สบายกันนะทุกคนนนน
o13
-
จริง ๆ ไม่ใช่ไม่ชอบสินะ ก็แค่เขิน :-[
-
โอว~~~ โจมหนีออกจากบ้านรึเนี่ย เจอน้องหนู น้องหนูคงถามนะว่านี่ใคร แล้วพี่ป๋าจะตอบไงเอย คุคุ
บ้าน TRomance เวลาฝนตกน้ำก็เข้าบ้านรึ แต่น่าสงสารกว่าเรา เพราะมันดันมีโคลนเข้าบ้านมาด้วย แต่ของเราน้ำมันซึมเข้าบ้านเฉยๆ วิดเอาอย่างเดียว เหอๆ
-
อ่า เริ่มคุยกันมากขึ้นแล้ว ตอนนี้เข้าใจมุมของโจมหมดละ
ว่าทำไมถึงเป็นแบบนั้น เพราะครอบครัวกดดันนี่เอง
เฮียที่เหมือนพึ่งได้ เอาเข้าจริงก็พึ่งไม่ได้
ผิดกับป๋าที่ดูเหมือนแต่อยากจะอย่างว่า
แต่ความจริงก็มีมุมน่ารักเหมือนกัน รักโจมแล้วแหงเลย
ใช่มั้ยอิป๋า :o8:
-
ป๋าหื่นเนอะ ^^
โจมน่าสงสารจังค่ะ T__T
รอตอนต่อไป ขอบคุณค่ะ
-
:L2: :L2: :L2:
-
กรี๊ดดดดดดดด..หนูโจมหวั่นไหว
:-[
เสมอกันกะคุณป๋าละ
ใจเริ่มจะเอนมาใกล้กันทีละนิดๆ
อยากให้หวานๆกันแบบนี้ทุกตอนเลย
ชอบเวลาป๋ายั่วให้นู่โจมโกรธ
แล้วกะชอบเวลานู่โจมด่าคุณป๋า
:impress2:
ใกล้จะถึงปมของคุณป๋าแล้วใช่ไหมคะ
งั้นต้องเตรียมตัวเพื่อจะมาม่า อิอิ
-
น่ารักอ่ะสุดๆ!
ในที่สุดโจมก็รู้สึกดีๆกะป๋าแล้วใช่มั้ย><
อร๊ายยยยยยยย
เริ่ดดดดดดดดดดดดด!
-
ว้าวๆๆๆ เหมือนคู่แต่งงานใหม่จริงๆน้า :o8:
ชอบโจมตอนนี้อะ พูดเยอะๆ อ้อนป๋าเยอะๆน้า :-[
แต่เวลาป๋าเรียกโจมว่าหนูนี่ฮาจริงๆ เหมือนตาแก่เลยอะ :m20:
+1 ขอบคุณค่า รออ่านตอนหวานๆน้าาา
-
ป๋าเจ้าเล่ห์ ปากพูดไปมือก็ลูบไม่หยุด o18
สงสัยจะหลงโจมมากๆเลยนะเนี่ยย น่ารักที่สุด :-[
-
ขอตามด้วยคนนะคะ
เรื่องสนุกมากๆๆเลย
เวลาป๋ากะโจมคุยกันอ่ะน่ารักที่สุด^^
:L2: :L2: :L2:
-
ป๋ากะโจมน่ารักอ่ะ :กอด1:
-
:haun4:ป๋าหืนนนนนนนนน แต่ชอบจัง :-[ 5555
ต่อไปนี้ป๋าต้องดูแลหนูโจมให้ดีๆ แล้วนะ
รักกัน ๆๆๆ :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
ตอนถัดจากนี้ไป ป๋าจะกลายเป็นคนกลัวเมีย 555
-
พออ่านในมุมของโจมแล้วเพิ่งรู้เหมือนกัน
ว่าโจมก็เริ่มๆแปลกใจตัวเองแล้วเหมือนกันล่ะสิ :z1:
อย่างนี้เสร็จป่าแน่ๆๆ :impress2:
:กอด1:
-
เอาอีกๆ
-
เห็นความคิดของโจมตอนนี้แล้ว รู้สึกเซอร์ไพร์สมาก
ไม่คิดว่าจะรู้สึกดีๆ กับป๋าขนาดนี้
เอาละเหวย คิวปิดกำลังทำงานแล้ :m13:ววว
ตอนนี้กำลังดีค่ะ ตอนที่แล้วสั้นจริง
-
น่ารักที่สุด :-[
ป๋าขี้เก๊ก เป็นป๋าขี้แกล้งเมื่ออยู่กับโจม
โจมเริ่ด เชิด หยิ่ง แต่ทนนิ่งไม่ไหวเมื่อใกล้ป่า
-
:impress2: :impress2:
ว้าวๆๆๆๆมาแล้ว
โจมก็น่ารักเหมือนเดิมเลยอ่ะ
:กอด1:
-
สองคนนี่เค้าก็น่ารักในแบบของเค้าเนอะ ดูเหมือนโจมจะเริ่มๆเข้าใจป๋าไปทีละนิดๆ ต่างคนต่างไขว่คว้า ต่างคนต่างตามหา ลืมตาดูอีกทีคนที่ไขว่คว้าและตามหาก็อยู่ตรงหน้าแล้วนี่ไง รอก็แค่ยอมรับมันเท่านั้น
-
ค่อยๆ ทำความรู้จักกันไปทีละนิด
โจม กับ ป๋า สู้ๆๆๆ
:L2: :L2: :L2: :L2:
-
รักกันแล้วววววว
:impress2:
:call:
-
เข้าปากเสือแล้วกลับออกไปไม่ได้ง่ายๆหรอกหนูโจม
ถึงป๋าจะไม่ใช่"รักแรก"แต่ป๋าอาจจะเป็น"รักแท้"ก็ได้นะ งิงิ :o8:
ป๋าก็น่ารักเกิ๊น อ้อยเข้าปากช้างขนาดนี้แล้ว อย่าปล่อยให้หลุดมือเด็ดขาดนะ :laugh:
-
อยากให้ยาวกว่านี้จัง
ชอบที่ป๋าทำเจ้าเล่ห์ ชอบแกล้ง ชอบแหย่ ให้โจมได้อายอ่ะ
อยากให้โจมอ้อน ๆ ป๋าดูมั่งอ่ะ อยากดูปฏิกิริยาป๋าอ่ะ ว่าจะเป็นยังไง :z2:
-
พอไม่มีเรื่องไอ้คุณเฮียของน้องโจม
แล้วค่อยอ่านได้อย่างมีความสุขหน่อย
:z2: เย่ๆๆๆ
น้องโจมน่ารักๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ปลล.ความจริงมันก็ไม่สั้นหรอกค่ะ
แต่เผอิญมันค้าง :jul3:
-
น้องโจมเป็นคนที่ซึนได้น่ารักจริงๆ
-
ดีมากโจม เฮียชิดซ้าย ตกขอบไปเลยยยยยยยย
:-[
-
ป๋ารู้ตอนไหนฟระว่าโจมไม่ใช่เด็กขาย หรือว่าป๋าก็แอบมาอ่านเรื่องนี้ด้วยเหมือนกัน
-
ตอนนี้น่ารักจัง
เหมือนจะคุยกันเยอะที่สุดแล้วมั้ง 555+
-
:-[
-
เปิดตัวๆ :mc4:
'นี่พี่สะใภ้นะ' :o8:
ช่วงนี้อากาศแปรปรวน น่ากลัวชิบหาย (น่ากลัวตรงที่ กลัวมันผ่าคอมหนู งื้ดๆ :sad4:)
รักษาสุขภาพด้วยนะคะ แต่รักษาด้วย ลงตอนต่อๆไปด้วยนะคะ 555 :laugh:
รอต่อค่า~ :กอด1:
-
คู่นี่ เขาแอบมีรสหวานแทรกซึม :กอด1:
-
เด๋วนี้ป๋ากลายเป็นคนจ๊ะจ๋าตั้งเมื่อไร 555555555555555555
น้องโจม บางครั้งจัดหนักให้ป๊าบ้างก็ได้นะค่ะ
แอบหมั่นไส้เล็กๆ ;DDDD
-
อิคุณป๋ามันจะรู้มั๊ยค่ะเนี๊ยว่าน้องโจมคิดกะตัวเองแบบนี้
อ่านไปก็อิจฉาป๋าไป แบบว่าโจมน่ารักไม่ไหวแล้วอ่าาาา อยากจับมาหอมแก้มซักสองสามฟอดแถมกอดแน่นๆซักที :-[ :-[ :-[
-
มาแบบไม่ได้ตั้งตัวเลยทีเดียว
กร๊ากกกกกพาทโจมน่ารักเนอะ
ได้มองอีกมุมๆๆนึงก็ดีเหมือนกัน
เมื่อไหร่จะชัดเจนกันสะทีละ2คนนี้เนี่ยยยย
ปล.ฝนตก น้ำท่วม ไปทำงานสาย1ชม.ครึ่งเซ้งกว่านี้มีอีกไหมมมมมมมมมมมมมมมม
-
ตอนนี้อ่านแล้ว รู้สึกดี
อาจเป็นเพราะได้เข้าใจความคิดของโจมบ้างแล้ว
รวมถึงความคิดของคนเขียนด้วยเช่นกัน
ขอบคุณนะคะ :L2:
-
ผิดคาดแฮะ....
โจมนี่นะ....ถ้าไม่พูดก็ไม่รู้ความรู้สึกเลยจริงๆ
หวานมากมายตอนนี้ :L2:
-
โจมเขินนนน
น่ารักกกกก
-
คุยกันถามกันตั้งนาน ป๋าทำเนียนยังลูบอยู่
ที่บ้านน้ำก็เข้าเหมือนกัน ล้นจากรางน้ำฝนเข้าฝ้า ไหลลงตามกำแพงนองพื้นเลยล่ะ
-
โจมน่าร๊ากๆอ่ะ
ชอบอ่ะที่ยอมร๊าบความรู้สึก อิอิ
เหลือแต่ป๋าแล้วอ่ะ
-
:3123:
-
ลูบอยู่ได้ป๋านี่
จะทำอะไรก็ทำเลย เพราะโจมเสียววววววว
:z1:
-
ดีนะลูบอย่างเดียวอะ ไม่มีเคลิ้มด้วย :z1:
อยากให้โจมเห็นมุมน่ารักๆของป๋ากับน้องหนูจัง
-
:oo1: :-[ โอ้ย คู่นี้เริ่มน่ารัก หวานแหววกันขึ้นทุกวันๆเเล้วนะ น่ารักๆๆ :กอด1:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดด น้องโจม :กอด1:
เด็กขี้เหงาคนนี้น่ารักสุดติ่งเลยอ่ะ งืออ ~ >"<
แต่คือป๋ากวนตรีนมาก เหอๆๆ คือถ้าอยู่ต่อหน้าคนอื่นพี่แกเก๊ก
แล้วพออยู่กับน้องโจมแล้วกวนประสาทแบบนี้ ไปฝึกด่าเถอะค่ะ เหอๆๆ
ทำเงียบๆใส่สงสัยจะเอาไม่อยู่ป๋าแกไม่เข้าใจ ด่าเลยดีกว่า ฮาดี
แต่ยังคิดภาพน้องโจม ปะทะ น้องหนู ไม่ออกเลย
ความเจื้อยแจ้วของน้องหนูจะทำให้เจ้าชายน้ำแข็งคนนี้ละลายมั้ยเนี่ย
แค่มีคนใช้เพิ่มเข้ามาในรัศมีก็ทำตัวไม่ถูกล่ะ แล้วนี่เจอน้องหนูเข้าไปคงได้ฮาอ่ะ
แต่คือยังอยากรู้อยู่ ก็ในเมื่อเฮียกลับมาแล้ว แล้วโจมแหกกรงมาอยู่กะป๋าได้ไงเนี่ย
(เดี๋ยวค่อยเล่าใช่มั้ย โอเค ไม่ใจร้อน ฮ่ะ ๆๆ )
แต่ก็รู้แหละว่าน้องโจมไม่ใช่เด็กขาย เหมือนที่คนเขียนบอก
แต่อยากรู้ไงว่า ฉายานั้นท่านได้แต่ใดมา
พอมาอ่านตอนนี้ก็เริ่มหายงงจากตอนที่แล้วล่ะ อิอิ
ตอนแรกนึกว่าประโยคจบท้ายตอนที่แล้วเป็นของป๋า ที่แท้เป็นของหนูโจมนี่เอง
แล้วที่ว่าจะให้น้องนอน หลังตกลงกันเสร็จ สรุปคือไม่ได้นอนใช่ป่ะ หึหึ
แล้วไอ่ที่ควงกันไปเดินเปิดตัวที่คณะ ตอนที่แล้ว นี่คือหลังจากที่นอนลูบขา
แล้วลุกไปรู้จักกับน้องหนูแล้วใช่มั้ย โอเค เข้าใจถูกต้องไม่งงแล้ว รอตอนต่อไปค่ะ
สู้สู้ สู้ตาย รักน้องโจมสุดใจขาดดิ้นเลย :impress2:
ส่งกำลังใจให้คนเขียน และ คนโพส :man1:
-
เดี๋ยวโจมต้องหลงน้องหนูแน่เลย
+1 นะคะ
-
น่ารักกับเบาๆ
:-[ :-[
-
เริ่มหวานแล้ว.. โอ้ยโจมน่ารักมากค่ะ :o8:
-
:L1:
-
น่ารักเวอร์ ตอนนี้แจ่มมาก น่ารักทั้งโจมทั้งป๋าเลย คนแต่งกับคนโพสต์ก็น่ารักที่ขยันแต่งขยันนำเรื่องมาลง ฮิๆว่าเข้าไปนั้น
โจมสู้ๆนะ :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
อ่านมุมมองของน้องโจมที่มีต่อป๋า ยิ่งรู้สึกว่าน้องโจมน่ารักมากกกกกก
แบบนี้แหละ ค่อยๆเรียนรู้ ค่อยๆหวาน อร๊ายยยย ปลื้ม :m1:
-
ป๋า โรคจิต :m20:
-
รักๆกันซักทีเหอะค่ะ โจมลืมเฮียไปได้เลย ตอนนี้ทั้งตัวและหัวใจต้องให้ป๋าคนเดียวด้วย รอตอนต่อไปค่ะ~~~
-
รักโจม รักป๋า
-
นอนคุยกันบนเตียง แอร๊ยยยย น่ารักที่สุดเลย :-[
-
ป๋าน่ารักมากอ่ะ
อร๊ายยยย
เขินนะ ,, โจมคง งงๆ ว่าข่าวป๋าที่ได้มา พลาดรึปล่าว
เพราะที่ป๋าทำกับโจมเนี่ย มันแหวก ทุกอย่างที่เคยทำเลย
เหยยย เขินจริงจัง ^^
โฮะๆ เอาเลยน้องโจม ให้เฮียได้รู้ว่า ไม่สำคัญแล้ว
เย้ๆๆ
-
:m13:
ป๋าน่าฮัก
-
ชอบแต่ไม่ชิน
แหม โจมนี่ ซึน นะลูก
ไปช่วยกันเลี้ยงน้องหนูกันเถอะ ตอนหน้าท่าจะน่ารักน่าดู
-
ชีวิตโจมมันไม่ได้สำเร็จรูปจริงๆด้วย :sad4:
เกิดมาสุขสบายแต่กาย ใจไม่เป็นสุขเนี่ย น่าสงสารจริงๆเลย
หวังว่าป๋าจะช่วยแก้ปมอะไรๆในใจน้องโจมได้เร็ววันนะ
-
อิอิ น้องโจมพูดมากแล้วแฮะ น่ารักๆๆๆเอาอีกๆๆๆๆ
ป๋าก็น่าร๊ากกกกกกกกกกก
โจมอย่าหายไปไหนอีกน๊าาาาาา
วันนี้ฝ่าสายฝนตกซะกลัวร่มพังมากกกกกกกกกกกกกกกกก
ฝนตกน่ากลัวมากมายจิงจังค่ะ
รักษาสุขภาพด้วยน๊าคร๊าาาาาาาาาา
-
กำลังรักกันโดยไม่รู้ตัวแบบเบาๆ ^^
-
รู้สึกว่าโจมจะพูดเก่งขึ้นนะ เอิ๊กๆๆๆ
ดูแลสุขภาพกันทุกคนนะคะ
-
ตอนนี้ป๋าดูเปลี่ยนไปแฮะ^^
ดูเอาใจใส่โจมมากๆๆๆๆๆๆๆๆเลย
อากาศเปลี่ยนแปลงบ่อย(ใน1วัน)รักษาสุขภาพกันต้วยนะคะ
-
สองคนนี้คงมีโทรจิต ต่างฝ่ายต่างคิดอยู่ใน แต่ดันรู้เรื่องเข้าใจกันซะังั้น
แต่อย่างไรก็ดีสนุกเช่นเดิม ขอบคุณครับ
-
ทั้งโจม ทั้งน้องหนู หรือแม้กระทั่งป๋า
ล้วนแต่โหยหาความรักความอบอุ่นมาเติมให้เต็มใจตัวเอง(ใช่รึเปล่าหว่า)
โจมเจอน้องหนูแล้ว คงคลิกตรงกันพอดีเนอะ
แล้วต่างฝ่ายต่างเติมเต็มส่วนที่ขาดให้กันล่ะคราวนี้ ผลดีก็เลยจะตกที่ป๋าด้วย(ชักจะเดาไปไกลล่ะช้าน)
-
น้องโจมมมมมม >< :o8:
ป๋าเริ่มรู้สึกอะไรกับน้องโจมแล้วแน่ๆเลย ฮ้วว +1 นะคะ
-
มุมน่ารักของโจม ที่ไม่มีใครได้เห็น...แอบหวั่นไหวไปกับโจมด้วย
..ถ้ารู้ใจตัวเองกันทั้งคู่ คงได้หวานหยดแน่อ่ะ ดูท่าป๋าคงจะหวงน่าดู
:pig4: มาต่ออีกเร็วๆเน้อ
-
ว๊าวๆ ได้รู้ความคิดในมุมของน้องโจมว่ามีใจให้ป๋าเหมือนกัน :L2:
-
จะว่าไป ความจริง ทั้งสองคน ต่างก็โหยหาความรักในแบบฉบับ ของตัวเอง
เพียงแต่ ทั้งสอง สร้างกำแพงป้องกันความรู้สึก ทั้งหนา และ แกร่ง
เวลาเท่านั้น ที่จะทำให้ ทั้งโจมและป๋า เข้าใจความรู้สึกที่ซ่อนอยู่ในซอกหลืบ
+1 ให้เป็นกำลังใจนะครับ ทั้งเซกิ กะ TRomance คนละครึ่งแต้ม :z2:
-
น้องโจม คะ แง่งอน อ่อนข้อ ง้อนิดๆ พิชิตใจป๋าได้100%แน่นอน
:ป๋า จะหยุดแค่ลูบน้องโจมได้มั้ยเนี่ย
-
จุด จุด จุด
นี่จะนับเป็นตอนที่โจมซึนเดเระที่สุดเลยก็ว่าได้
5555555555
เหมือนนั่งอ่านเปิดใจจากโจม เดือนเศรษฐศาสตร์อะไรประมาีณนี้
บทน่ารัก ก็น่ารักไปไหน
สมควรแล้วไปเป็นเด็กป๋า ฮา
รอตอนต่อไปจ้ะ :กอด1:
-
เดี๋ยวนี้เขาเริ่มหวานเปิดเผย จะไปแนะนำให้น้องรู้จักแล้ว :bye2:
ต่อไปก็เอาเข้าบ้านเลยป๋าไม่ต้องขอแล้ว น้องโตมเขาตัดจากครอบครัวแล้ว
เฮียก็ปล่อยให้หัวเสียไป :laugh:
-
แอร๊ยยยยยย โจมตุกหลมป๋าตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ยะ
ฮ่าๆๆ ชอบจัง รู้สึกเหมือนเวลาโจมอยู่กับป๋าดูเป็นตัวเองดี
หมั่นไส้ไอ้เฮียอะไรนั้น
เอาแต่ได้วะ ทำมาเป็นบอกรงบอกรัก
ที่แท้ตัวเองก็เห็นแก่ตัว ถุย ! อยากนี้เค้าไม่เรียกว่ารักกันหรอกค้าบบ
เหอะๆๆ
รอตอนต่อไปนะจ๊ะ จุ๊บบบบบ.
-
o13 อะไร ๆ เริ่มเคลียร์กันแว้วววว
ต่อไปจะได้โด๊ปน้ำตาลเข้าเส้นเลือดกันยังเอ่ย :-[
-
“ลุกไหวแต่เมื่อไหร่จะหยุดลูบขาคนอื่นเค้าสักทีละเว้ย...ไอ้บ้านี่”
:z2: :z2:นู๋ โจมก๊ะ ป๋า กำลังเคลิ้ม เลย อิอิ :z2: :z2:
:m20:+1 :m20:
-
ไอหย่ัะ เริ่มมีสายสัมพันธ์บางๆเชื่อมกันไว้เเล้วล่ะสิ
:impress2:
อ้ายยยยย อยากได้หวานอีกซักหน่อยนะคะ
+1จ้ะ
-
ตอนนี้อยู่บนเตียงทั้งตอน
o18
-
ตอนนี้หวานแหววจังเลยนะค่ะ
ชอบๆๆๆ
o13
-
โว๊ะ ลวนลามน้องโจม
แอบเอาน้องโจมเข้าทางน้องนู๋ล่ะซี่ เอาเด็กเข้าล่อ
เด็กป๋ากับเด็กป๋า เจอกันจะเป็นยังไงน๊อออออออ
เด็กกับเด็ก... ของมันคู่กัน แต่ต้องแถมป๋ามาด้วยเน้ ฮี่ : )
-
แพ็คใส่กล่องกลับมานอนกอดที่บ้านได้มั้ยอ่ะ...โจมน่าร้ากกก!!! :-[
-
แต่ถ้าอารมณ์เปลี่ยวเมื่อไหร่ก็สะกิดป๋านะจ๊ะหนู
แหม๊ :laugh:
อยากหัวเราะให้ฟันหักเสียจริง
ใครสะกิดใครกันแน่ป๋า :m20:
น้องโจมน่ารักว่ะเฮ้ยยย :o8:
-
ป๋าหื่น :z1:ว่าแต่สั้นไปนิดนะครับ
-
ได้อ่านความคิดโจมแล้วดีใจจัง
เพราะอย่างน้อยโจมก็เลือกป๋าแทนเฮียแล้ว :z2:
:pig4: คะ
-
ยิ่งอ่านในมุมของโจมแล้วยิ่งเอ็นดูนะ
ไอ้ประโยคเนี้ย
ใครใช้ให้มาเอาใจใส่คนที่ตัวเองซื้อมาเพื่อนอนด้วยคนนี้กันล่ะ ใครใช้ให้มาปกป้อง ใครใช้ให้ทำตัวอบอุ่นน่าอยู่ใกล้ ใครใช้ให้อยู่ใกล้ๆแล้วสบายใจ
ความรู้สึกดีๆมันแผ่ซ่านผ่านหน้าจอเลยล่ะ
น่ารักจริงคู่นี้
-
:-[
ตัวเดียวสั้นๆ เลยได้ทุกอย่าง ><
:กอด1:
-
:z2: ชอบอ่า คุยกันน่ารักมากๆๆ
-
หุหุ ป๋าก้อลูบอยู่นั่นแระ จาทำให้โจมหวั่นไหวนา
-
น้องโจม เริ่มคิดได้แล้วซิ ทิ้งเฮีย ไปเลย มีคนที่ดีกว่า อย่างป๋า อยู่ข้างๆ แล้วไม่ต้องกลัวอะไร :pig4:
-
ชอบตอนนี้มากกกกกค่า
น้องโจมน่ารักสุดๆเลย
พระเอกก็ได้ใจค่ะ ><
-
โจมก็ติดป๋าซะแล้วล่ะ
-
โอ๊ยยยย น่ารักเกินไปแล้วนะค่ะ
น้องโจมเอ้ยย อีกไม่นานลูก เสร็จกันแน่ๆ คู่นี้ o18
ปล.1 หาคู่ให้พี่มหาที่รักหนูหน่อยสิค่ะ
ปล.2 เค้าก็อยู่ในวัยเรียนนะ ฮ่าๆๆ
:pig4: :pig4:
-
มดเริ่มขึ้นน :-[
น่ารักกก :L2:
-
อยากจะ :จุ๊บๆ: คุณ TRomance เสียหลายๆ ทีสำหรับตอนนี้ั
เพราะมันน่ารักมากๆ เลยค่ะ
ถือเป็นพัฒนาการแบบก้าวกระโดดของป๋า-โจมเชียวล่ะ
ป๋าในโหมดเจ้าเล่ห์ กวนๆ กับโจมที่หลุดออกจากโหมดไร้อารมณ์
มันช่างน่ารัก น่าลุ้น และน่าอ่านสุดๆ ไปเลยค่ะ ชอบมากกกกกกกกกกกกกกกกก :m3:
ขอบคุณคุณ TRomance & Seiki อีกครั้งสำหรับตอนนี้ค่ะ
ตื่นเต้นๆ อยากอ่านตอนต่อไปแทบดิ้นตายอีกแล้วค่ะ :z2:
-
กด+ให้จ้า
ตอนนี้โจมทั้งน่ารักน่าสงสารเลย
-
สนุกมากเลย ชอบๆ >//<
-
อยากให้โจมเจอน้องหนูเร็วๆจัง
จะได้เห็นป๋าตอนน่ารัก และเป็นผู้ชายอบอุ่น
:-[
-
แอบอ่านมาทั้งวัน
ขอบคุณสำหรับนิยายน่ารักๆ อย่างนี้นะคะ
จะรออ่าน โจมกะป๋า นะคะ
:L2:
-
ของป๋าเค้าร้อนแรงจริงๆ
-
ป๋าเริ่มเก๊กแตกแล้วนะ
แอบฮานะป๋า :laugh:
ไหนใครว่าไอ้บ้านี่เท่ห์
ตะเอง "เท่" ไม่มี ห์ นะคะ
อ้างอิง :: พจนานุกรมราชบัณฑิตฯ
เท่ห์ [เทหะ-] น. ตัว. (ป., ส. เทห ว่า ร่างกาย).
เท่ ว. เอียงน้อย ๆ (มักใช้แก่การสวมหมวก); โก้เก๋ เช่น แต่งตัวเท่.
-
อ่านตอนนี้แล้วนึกถึงเพลงนี้เลยค่ะ
..แต่เราก็หากันจนเจอ.... :o8:
-
เปิดตัว พี่สะใภ้ รึเปล่าน้า ฮิิฮิ
เดี๋ยวนี้รู้สึกว่า โจม พูดมากขึ้นนะเนี่ย
-
ขอกร๊ดดังๆให้ป๋า 99 ที 555+ :z1:
-
ตอนนี้อยู่บนเตียงทั้งตอน
o18
แป๋มยังไม่ชินหรอ สไตล์มันแบบนี้แหละ
เตียงไปห้องน้ำ ตอนนึง
ในห้องน้ำ ได้อีกตอน
บนเตียง อีกตอน
จบเรื่อง ไปอยู่ไม่กี่ที่ :laugh:
ออกจากผับมาหน้าผับ มียัง :m20:
-
^
^
^
สองรีบนจำทุกชอตขนาดนี้ แฟนพันธุ์แท้สินะค่ะ :laugh:
ดีแล้วล่ะคะ น้องโจมจะได้ไม่เหนื่อย กลิ้งไปกลิ้งมาอยู่บนเตียงนั่นแหละ :laugh:
-
กรี๊ดดด ตอนนี้น่ารัก เหมือนน้องโจมจะเริ่มเห็นป๋าในสายตาละ
อ่านตอนนี้ไปเขินไป >///<
-
อ๊ายยยย น่ารักอ่า อย่างนี้สินะที่เรียกว่า. . .ใจตรงกัน
แต่เพิ่งรู้สึกนะว่าป๋ากวนประสาทขึ้น แถมห่วงคนอื่นมากขึ้นด้วย ส่วนโจมก็เริ่มหลุดที่เก็กไว้บ่อยๆแล้ว หึๆๆ
แล้วหนีมางี้ เฮียของโจมจะไม่มาตามล่าเอาเร้อ. . .
-
ป๋ากวนteen. แต่น่ารักอ่ะเชียร์ป๋ากับโจมสุดชีพ :-[ :impress2:
-
หวานในแบบของป๋า :L1:
-
น้องโจมจ๋า ถ้าอยากหัดด่าป๋าก็มาหาพี่นะ เดี๋ยวพี่ติวให้ตัวต่อตัวเลย 5555555+ :haun5:
ตอนนี้น้องเริ่มใจอ่อนแล้ว แต่ป๋าจะตกม้าตายเพราะความหื่นของตัวเองนี่แหล่ะ :z1:
-
คุคุ แล้วจะรอโจมตอนต่อไป :L2:
-
โจมจะน่ารักไปไหนเนี่ย :กอด1: :กอด1:
อย่างนี้ป๋าจะไม่รักยังไงไหว.... :-[
รอต่อไปค่ะ :z2:
-
อ่านตอนนี้แล้ว ขอมอบ :L1: ให้คุณ TRomance ก่อนเลย ยาวได้ใจ เผยความรู้สึกของโจมให้คนอ่านได้รู้
อิจฉาป๋าโว้ย ทำไมน้องโจมน่ารัก น่าหยิก น่ากอด น่าฟัด น่ากด น่า..... ฯลฯ อย่างนี้
ป๋าจะรู้ไหมนี่ว่าน้องโจมเริ่มมีใจให้แล้วน่ะ
มารอตอน น้องหนูเป็นนางฟ้าน้อยๆ ให้ป๋า กะ โจม เผยความในใจให้กันเร็วๆ ที
-
ยิ่งอ่านยิ่งน่ารักอะ
น้องโจมหนูจะน่ารักไปไหนคะ อิจฉาป๋ามากขอบอก :-[
-
จริงๆัทั้งป๋า และ ก็โจม เป็นเด็กที่ขาดแคลนความรัก ความอบอุ่น จากครอบครัวอ่ะเนาะ
แต่ป๋าโชคดีหน่อยตรงที่ พ่อไม่ได้จำกัดอิสระทางความคิด ต่างจากโจมที่จะทำอะไรก็มีเส้นขีดตลอด
หวังว่าทั้ง 2 คนจะเติมเต็มซึ่งกันและกันเนาะ
ตอนนี้หนูโจมเริ่มพูดเยอะ เพราะป๋าแหย่อ่ะดิ ถ้าจะหัดด่าคน ยกมืออาสาเป็นพี่เลี้ยง
ปล.ตอนที่แล้วมันสั้นจริงอะไรจริง ไม่ได้เพราะคุณ TRomance ถามหรอกค่า แต่มันสั้นจริงๆนะ
-
น้องโจมน่ารัก เริ่มมีใจให้ป๋าแล้วใช่ไหม
ตอนนี้ยาวสะใจคนอ่าน ชอบมากค่ะ
รอตอนต่อไป :กอด1:
-
น้องโจมหวั่นไหวแล้ววววว
คุณป๋าจัดเต็มไปเลย !
รู้สึกว่าตอนนี้หวานมากมาย ><,,
ยิ้มตั้งแต่เริ่มอ่าน ยันจบตอน ไม่ไหว ๆ
รักน้องโจม *
ps.ป๋าหื่น >.,<
-
อ่านตอนนี้เค้าโอเคนะ
แบบโจมเริ่มรู้ใจตัวเองแล้ว (นิดๆ)
เหมือนกับว่าเนื้อเรื่องได้ขยับไปอีกขั้น
-
ตอนนี้โจมน่ารักจังเลย เริ่มหวั่นไหวกับป๋าแล้วล่ะสิ :z1:
-
อ่านตอนนีแล้วก็แอบสงสารโจมเหมือนกันนะ ตอนที่เฮียไปเรียนต่ออ่ะ
ปล. อากาศเปลี่ยนบ่อยมากกกกกกกก ดูแลรักษาตัวเองกันด้วยนะ...
-
หว๊านหวาน :-[ :-[
-
ฮิๆๆๆๆ ฉากนี้ทั้งฉาก อยู่บนเตียงจนจบ
แต่ไม่ยักกะ :haun4:ซากที่ ลุ้นค้าา
-
:-[อ่านตอนนี้แล้วมีความสุขจริงๆ
-
เข้ามารอตอนต่อไปนะคะ :impress:
-
ป๋า
คนทุกคนก็มีอดีตเหมือน ๆ กัน
ต้องอดทนและทำให้เขาอยู่กับปัจจุบันให้ได้
พยายามเข้านะครับ
โจม
อย่าเพิ่งปิดกั้นหรือตัดสินใจอะไรไปเองก่อน
ค่อย ๆ ให้หัวใจบอกเองละกันนะ
สู้ ๆ นะทั้งคู่เลย
:L2:
-
โอ้ย ย
หวานกันแต่เช้า
กรี๊ส สส
โจมน่ารักมากมากมาก
เริ่มรู้สึกดีกะป๋าแล้วใช่ม๊า
โฮะโฮะ
:กอด1:
-
คิดถึงป๊ากับน้องโจมมากค่า
เลยอ่านใหม่อีกรอบ ><
-
:o8: :-[
น้องโจมน่าร๊ากกกก
ป๋าอย่าปล่อยให้หลุดมือไปนะ
-
สงสารทั้งคู่ คนเหงาที่มีปมสองคนมาพบกัน ต่างก็ต้องพยายามสร้างภาพไว้ป้องกันตัว
รีบเปิดใจกันเร็วๆเถอะ แบบนี้จะได้ไปเติมเต็มให้กันได้
-
:sad4: :sad4:รออยู่นะขราาาาา..
รีบมาต่อไว ๆๆๆ น้าาาาาา
คิดถึงน้องโจมอ่ัะ... :m15: :m15:
-
คืบหน้ากันอีกแล้วคู่นี้
-
เนียนนะป๋า :laugh:
-
น่ารักมากๆค่ะ
เดี๋ยวโจมจะได้รู็จักน้องหนูแล้ว อิอิ
-
พี่โจมน่ารัก!!!!! <3<3<3
ขอยืมพี่ป๋าเอามานอนกอดสักคืนได้ไหมมม ? ฮิฮิ
-
น้องโจมน่ารัก
-
โจมมมมมมมมมมมมมมมมม,,,น่ารักเนอะ^^
-
รู้ใจตัวเองเร็วๆ นะโจม
ผู้ชายที่ผิดสัญญาแบบเฮีย ควรค่าแก่การไปรักหรือเปล่า?
-
เอาอีกเอาอีกค้า!!! น้องโจมน่ารัก+ป๋ากวนTeen o13
-
+1 สำหรับคู่จิ๊กซอร์ีที่น่ารัก
เมื่อไหร่จะลงลอคกานเนี่ย มัวแต่หาเลี่ยมหามุมกานอยู่นั่นแระ
-
น่ารักอ่ะ ชอบมากมาย ไม่ไหวแล้ว ฮ่าๆๆ
-
น้องโจมน่ารักจริง !
-
อ่านตอนนี้แล้ว น้องโจมน่าร๊ากกกก :-[
ความในใจนี่ แฝงความเขินอายอยู่ไม่น้อยเลย
ดีใจที่ยอมเป็นเด็กป๋า เพราะอิป๋าก็มีความดีอยู่บ้างง
กรี๊ดดดด ลุ้น ๆ อยากอ่านฉากโจมกับน้องหนูเจอกันค่า
คงน่ารักมากแน่ ๆ เลย เด็กเล็กกะเด็กโต :laugh:
-
ชอบตอนนี้จังเลย
อ่านแล้วรู้สึกอบอุ่นยังไงบอกไม่ถูก
น้องโจมถึงจะเป็นคนเย็นชา นิ่งเฉยแค่ไหน
แต่จริงๆแล้วก็ยังมีความอ่อนไหว
ที่สำคัญ..โจมเหมือนจะหลงรักป๋าเข้าให้แล้ว
กรี๊ดดดดดดดด ดูสวีทหวานแบบแปลกๆดี(?) 5555555.
-
ตอนที่ 13 'เด็กป๋า'
แทบจะไม่เชื่อสายตาว่าภาพตรงหน้าคือความจริงไม่ใช่ภาพลวงตา ผู้ชายแข็งกระด้างที่สองมือเคยจับแต่มอเตอร์ไซค์และรักการแข่งขันความเร็วไม่ต่างอะไรกับไอ้พวกป่าเถื่อนที่ชอบเอาชนะกันด้วยการแข่งขันกำลังนั่งเล่นตุ๊กตาหน้าตาประหลาดที่กำลังนิยมกันอยู่ในหมู่คนมีฐานะทั้งหลาย
น้ำเสียงที่ใช้คุยกับเด็กผู้หญิงบนเตียงคนไข้ระรื่นหูจนน่าประหลาดใจ ไอ้ขี้เก๊กมันมีคู่แฝดหรือไม่ก็คงจะมีอะไรผิดพลาดเกิดขึ้นสักอย่างแน่ๆ เขาอาจจะกำลังหลับและฝันไป
“ยืนขวางประตูอยู่ทำไม เข้ามาสิ”
ถึงโจมจะเป็นผู้อาศัยและถึงแม้มันจะเป็นเหมือนเจ้านายและเจ้าของบ้าน แต่คนอย่างโจมไม่จำเป็นต้องทำอะไรสักอย่างเพียงเพราะมีคนสั่งให้ทำ แต่ที่หลบเพราะมีแม่บ้านยกถาดผลไม้เข้ามาเสิร์ฟต่างหากล่ะ
“แล้วนั่นเป็นอะไร ยืนบิดไปบิดมาเป็นอะไร”
“พี่ค่ะ คุณครูที่โรงเรียนน้องหนูบอกว่าถ้าเรายืนบิดตัวไปมาไม่ยอมยืนตัวตรงๆ แสดงว่าเราเป็นพยาธินะคะ”
“เอ่อ”
รับมือกับเด็กตัวเล็กที่แสนฉลาดไม่ค่อยถูก โจมไม่ใช่นางงามไม่มีความจำเป็นต้องรักเด็กหรือรักสัตว์ แม้กระทั่งลูกๆของพี่สาวที่บ้านยังไม่เคยคิดจะเข้าใกล้ ถึงจะยอมรับว่าเด็กที่สดใสร่าเริงดูแทบไม่ออกว่าป่วยถ้าไม่มีสายน้ำเกลือห้อยอยู่จะน่ารักและฉลาดมากก็เถอะ และเขาก็ไม่ได้ยืนบิดตัวไปมาตามสายตาเว่อร์ของใคร เขาแค่เอานิ้วบิดเนื้อตัวเองให้รู้ว่าไม่ได้ฝันไปเท่านั้นแหละ
“น้องหนูคะ พี่ที่เป็นพยาธิคนนั้นชื่อพี่โจมนะคะ สวัสดีทักทายหน่อยสิคะ”
“สวัสดีค่ะ พี่เป็นเพื่อนกับป๋าเหรอคะ ทำไมน้องหนูไม่เคยเห็นเลย”
“พี่โจมเค้าเป็น เค้าเป็น”
ลมหายใจแทบจะสะดุด รีบสาวเท้าเข้าไปใกล้ไอ้ขี้เก๊กเพราะกลัวใจคนหน้าด้านอย่างมันจริงๆ กลัวคำตอบจะทำให้เด็กไม่สบายหนักกว่าเดิม กลัวมันจะใส่ความเข้าใจอะไรผิดๆกับเด็ก โจมไม่เคยแคร์ใครในสังคมก็จริง และไม่รักเด็กนั่นก็ใช่ แต่น้องหนูยังเป็นผ้าขาวเกินไป ยังไม่ควรรับรู้เรื่องราวซับซ้อนในสังคมผู้ใหญ่ตอนนี้
“โอ๊ย”
“ป๋าเป็นอะไรจ๊ะ บอกน้องหนูสิป๋าร้องโอ๊ยทำไม”
“ไม่มีอะไรจ๊ะ ป๋าโดนมดกัดขานิดหน่อย”
“มดกัดขาเหรอจ๊ะป๋า ห้องน้องหนูไม่มีมดสักตัวเลยนะ น้องหนูไม่เคยโดนมดกัดเลย”
สมน้ำหน้า!! โดนเตะขาแค่นี้ทำสำออย ถึงจะแกล้งมองเหมือนจะคาดโทษเอาไว้แต่ใครล่ะจะกลัว
“ไม่มีอะไรแล้วจ๊ะ อ่อ พี่โจมเค้าเป็นเพื่อนใหม่ของป๋านะคะ”
“หล่อจังเลยเนอะป๋าเนอะ พี่โจมหล่อที่สุดที่น้องหนูเคยเจอเลย”
“ว๊า แล้วพี่มหาไม่หล่อเหรอคะ”
“ฮื่อๆ พี่มหาไม่หล่อ แต่พี่มหาใจดี”
“พี่แย้ล่ะ”
“พี่แย้นี่เรียกว่าขี้เหร่นะป๋า เรียกว่าหล่อไม่ได้”
“พี่แย้รู้เข้าเสียใจแย่เลยนะคะ ก่อนป๋าจะมายังฝากบอกว่าคิดถึงน้องหนูอยู่เลย”
“ป๋าก็อย่าบอกพี่แย้ซิ๊ น๊าๆๆ พี่แย้ไม่หล่อแต่ไม่ใช่ไม่ดีสักหน่อย”
“แล้วพี่เบสล่ะ”
“พี่เบสก็....หล่อนะ...แต่พี่โจมหล่อที่สุดเลย”
ทำตัวไม่ถูกเลย ไม่เคยรับมือกับเด็กปากหวานมาก่อน ถูกแซวด้วยคำพูดแทะโลมและถูกชมก็ออกจะบ่อย แต่ไม่เคยมีสักครั้งที่จะหวั่นไหว ไม่เคยรู้สึกอะไรกับคำชมจอมปลอมพวกนั้น แต่คำชมที่มาจากเด็กไร้เดียงสากลับทำให้รู้สึกประหม่าซะได้ เค้าว่าเด็กไม่โกหก ต่อให้เด็กจะปากหวานแค่ไหน แต่เค้าก็ไม่โกหกความรู้สึกตัวเอง
“มีคนหล่อที่สุดกว่าป๋าแล้วเหรอ เปลี่ยนใจเร็วจังน๊า งั้นวันนี้ป๋ากลับคอนโดดีมะ คงไม่จำเป็นต้องอยู่แล้วมั้งใช่มั้ย”
“ป๋าน้อยใจเหรอ ยังไม่แก่เลยนะ หัวไม่ล้านเหมือนพ่อด้วย อย่าน้อยใจซิ๊ น้องหนูให้หล่อเท่ากันก็ได้”
“หล่อเท่ากันก็ได้เหรอ ไม่ที่สุดแล้วเหรอ”
“ป๋าอย่าเซ้าซี้ซิ๊ หล่อเท่ากันก็คือหล่อเท่ากัน คุณครูไม่เคยสอนเหรอว่าอย่าทำให้เด็กลำบากใจ”
“ห๊ะ คุณครูสอนแบบนี้จริงๆเหรอ”
“ไม่จริงหรอก น้องหนูเติมเอง คุณครูแค่บอกว่าเป็นเด็กอย่าทำให้ผู้ใหญ่ต้องลำบากใจน่ะ แหะ แหะ”
ภาพของผู้ชายตัวโตกำลังยีหัวน้องสาวตัวน้อยๆพร้อมรอยยิ้มและเสียงหัวเราะแบบนี้หรือเปล่าที่เค้าเรียกว่าครอบครัว ทั้งๆที่มีกันแค่สองคนพี่น้องไม่ต้องใหญ่โตมากมายหลายชีวิตเหมือนครอบครัวของตัวเอง แต่กลับรู้สึกถึงความอบอุ่นที่ส่งผ่านมา ที่บ้านมีเทศกาลให้ได้รวมญาติและรวมตัวกันเป็นครอบครัวบ่อยๆ ทุกๆเทศกาลมีคนอยู่กันล้นบ้าน อบอุ่นจนร้อน แต่ไม่เคยรู้สึกถึงความสุข เรื่องราวที่คนในครอบครัวของเขาคุยกันก็ต่างจากครอบครัวป๋าคุยกันลิบลับ นอกจากคุยโม้โอ้อวดถึงความดีของคนในบ้านตัวเองแล้วก็ต้องคุยกันถึงขยายกิจการของครอบครัว ไม่เคยเห็นน้องๆหลานๆจะคุยถึงเรื่องราวในโรงเรียนว่าครูสอนอะไร นอกจากอวดว่าตัวเองเก่งแค่ไหนก็เท่านั้น
“ป๋าเสียสละเก้าอี้ให้พี่โจมนั่งหน่อยซี่”
“ถ้าป๋าเอาเก้าอี้ให้พี่โจมแล้วป๋าจะนั่งที่ไหน”
“มะไม่เป็นไรครับ พี่ยืนก็ได้ เดี๋ยวพี่ก็ออกไปข้างนอกแล้ว”
“อยู่กินผลไม้กับน้องหนูก่อนสิค่ะ ป๋ามานั่งบนเตียงกับน้องหนูก็ได้ ป๋าชอบทำบ่อยๆไปค่ะเวลาคุณแม่บ้านไม่อยู่ป๋าชอบแอบขึ้นมานั่งบนเตียงน้องหนู”
“เป็นเด็กขี้ฟ้องตั้งแต่เมื่อไหร่คะ ป๋าไม่เห็นรู้เลย”
“ไม่ได้ฟ้อง น้องหนูแค่เล่าให้ฟังเฉยๆ”
“เอ้า นั่งสิครับคุณ ประกาศิตจากน้องหนูเชียวนะครับ มีไม่บ่อยนะขอบอก มีไม่กี่คนที่กล้าสั่งป๋า จริงมั้ยคะ”
“จริงค่ะ มีแค่น้องหนูกับพ่อที่กล้าสั่งป๋า แต่เวลาพ่อสั่งป๋าไม่ค่อยทำหรอก พ่อบอกป๋าดื้อ แต่ป๋าโตแล้วตีไม่ได้เนอะป๋าเนอะ รอดตัวไป คิคิ”
ที่ยอมนั่งลงข้างเตียงคนไข้เพราะน้องหนูร้องขอหรอกนะ ไม่ใช่สายตาบังคับของใคร คนอย่างโจมถ้าจะทำอะไรจะต้องทำด้วยความเต็มใจของตัวเองไม่ใช่ให้ใครมาบงการ
“พี่โจมมาคบกับป๋าได้ยังไงเหรอคะ น้องหนูไม่เคยเห็นป๋ายอมมีเพื่อนคนไหนนอกจากพี่มหาพี่แย้แล้วก็พี่เบสเลยนะคะ”
“คบเหรอครับ”
“น้องหนูแกหมายความว่า เรามาเป็นเอ่อ...เพื่อนกันได้ยังไงน่ะ”
“อ๋อ พี่จำใจน่ะครับ”
“ป๋าไม่น่าคบเหรอคะ”
ต้องตอบประมาณไหนให้เด็กไม่เข้าใจผิดวะ ถึงจะแกล้งว่ากระทบคนที่นั่งห้อยขาอยู่บนเตียงข้างๆ แต่ก็พอจะรู้ว่าในสายตาน้องหนูตัวน้อยคนนี้ ไอ้ขี้เก๊กคงเปรียบเสมือนฮีโร่คนหนึ่งเลยทีเดียว และดูเหมือนมันเองก็จะเป็นพี่ชายที่ดีต่อหน้าน้องเหมือนกัน
“ก็ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกครับ พอดีมีเรื่องให้ต้องนอนค้างด้วยกันอะ”
“อ้อ น้องหนูชอบนอนกับป๋าที่สุดเลยนะ ป๋าตัวอุ๊นอุ่นแหละ พี่โจมได้กอดป๋าหรือเปล่า”
“ปะ.......”
“อย่าโกหกเด็กสิ ขนาดเด็กยังไม่โกหกเลยนะ แฟร์ๆหน่อย”
“ก็ได้กอด.....มั้งครับ พอดีพี่ง่วงเลยจำไม่ค่อยได้”
“อุ่นมั้ยๆ”
“ก็.....อุ่นมั้งครับ”
อันที่จริงต้องเรียกว่าร้อนถึงจะถูกต้องที่สุด มันไม่ใช่แค่อุ่นแต่มันเร่าร้อนเสียจนเหนื่อย มันไม่ใช่แค่กอดแต่มันรัดเสียจนจะสิงกันเป็นร่างเดียวกันอยู่แล้ว ไม่คิดเลยว่าการที่เอาตัวเองเข้ามาเป็นเด็กป๋าจะต้องเปลืองและเจ็บตัวขนาดนี้ คิดแค่ว่าต้องสมบทบาท คิดแค่ว่าเป็นผู้ชายไม่มีอะไรต้องเสียหาย ท่องอยู่ตลอดว่ามันเป็นความใคร่ แต่ลืมคิดไปเลยว่ามันอาจจะเป็นความพลาดอย่างใหญ่หลวง
“ป๋าจ๋า”
“ขา จะเอาอะไรคะ กินผลไม้กันได้หรือยังเอ่ย ยังไม่กินยาหลังอาหารเลยนะเราอะ”
“ถามคุณหมอให้หน่อยสิว่าน้องหนูถอดเข็มนี่ได้หรือยัง”
“ทำไมล่ะ เจ็บแขนเหรอ หรือเป็นยังไงคะ ไหนป๋าขอดูหน่อยสิ”
“เปล่าๆ น้องหนูอยากนอนกอดป๋าบ้างอะ นอนสามคนเลยก็ได้นะ แต่ถ้ามีเข็มนี่เสียบอยู่น้องหนูไปนอนกับป๋าไม่ได้นะซี่”
“คุณครับ น้องหนูต้องให้น้ำเกลือกี่ขวดอะครับ คุณหมอแจ้งไว้หรือเปล่า”
“สามขวดค่ะ นี่ขวดที่สามแล้วถ้าหมดก็ไม่ต้องให้แล้วค่ะ”
“งั้นคืนนี้เราคงมีโอกาสนอนด้วยกันแล้วล่ะ”
“เย้ๆๆ”
“ยินผลไม้แล้วก็กินยาได้ยัง”
“ฮื่อๆได้แล้ว เอามาเลยๆ”
“แอ๊ปเปิ้ล มะละกอ กล้วย ส้ม เอาอะไรดี”
“ส้ม”
“อะ...อ้ำ”
“อ้ำ ป๋าป้อนพี่โจมด้วยซี่”
“ป้อนพี่โจมด้วยเหรอ”
“ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวพี่กินเอง”
“เอาอะไรเลือกเร็วๆ อย่าเล่นตัวๆ”
“ไม่ต้อง ไม่ได้เป็นง่อย กินเองได้”
“ให้ป๋าป้อนเถอะค่ะพี่โจม มือไม่เปื้อนด้วยนะ เชื่อน้องหนู เดี๋ยวคุณหมอกลับมาต้องแช่น้ำยาฆ่าเชื้อโรคนะ มือเหี่ยวเหมือนคนแก่เล้ยยย”
“ว่าไง”
“เอามะละกอ”
“ก็แค่เนี๊ยเนอะน้องหนู ใครๆก็อยากให้ป๋าเอาใจเนอะ”
“อื้อ ถ้าป๋าไม่มาเอาใจนะน้องหนูจะไม่กินยาแหละ”
“แบบนี้เค้าเรียกว่าขู่นะครับ”
เพราะแค่อยากเจอพี่ชายเลยสร้างเงื่อนไขขึ้นมาขู่สินะ โจมเองก็เหมือนน้องหนุเนี่ยแหละ สร้างเงื่อนไขเพื่อขู่ ตั้งแต่เล็กจนโตถูกสอนให้ใช้เงื่อนไขแลกเปลี่ยนผลประโยชน์มาตลอด แต่สุดท้ายก็มีแต่คนที่ได้ประโยชน์อยู่ฝ่ายเดียวทั้งนั้น เงื่อนไขที่ตั้งขึ้นมาสุดท้ายก็ไม่มีประโยชน์อะไรเพราะทุกอย่างต้องอยู่ภายใต้ข้อบังคับ
‘ลื้อต้องเรียนอย่างนี้เพื่อจะได้มาสืบทอดกิจการของป๊าต่อไป ถึงลื้อจะไม่ใช่ลูกชายคนโตของตระกูล แต่ลื้อเป็นลูกชายคนโตของป๊า ยังไงส่วนของป๊าก็ต้องตกไปเป็นของลื้ออยู่ดี’
‘โจมต้องรอ ถ้าโจมรักเฮียโจมจะต้องรอ ต้องเชื่อฟังเฮียเข้าใจมั้ย ไม่มีใครรักโจมเท่าเฮียหรอก’
ยังดีนะที่เงื่อนไขของน้องหนูใช้ได้ผล
“ป๋าที่น้องหนูทำเรียกว่าขู่เหรอ”
“ใช่ค่ะ อย่างที่พี่โจมบอกแหละ แบบนี้เรียกว่าขู่”
“งั้นก็เหมือนที่พ่อบอกอะดิว่าป๋าน่ะต้องขู่ ถ้าไม่ขู่ป๋าไม่ทำ ถ้าน้องหนูไม่ขู่ป๋าก็ไม่มาหาน้องหนู ถ้าแม่อยู่ป๋าก็ไม่ยอมมาหาน้องหนู”
“โอ๋ๆ ไม่ร้องนะคะคนดี ยังไงป๋าก็ต้องมาหาน้องหนูอยู่แล้ว ไม่ขู่ป๋าก็มา”
“จริงนะ”
“จริงครับ”
“แล้วถ้าแม่อยู่ล่ะ”
“ถ้าแม่อยู่เหรอ เอาไงดีน๊า”
“แต่เมื่อกี้ป๋าบอกว่ายังไงก็จะมานะ อย่าหลอกน้องหนูสิ”
“ก็ถ้าแม่น้องหนูอยู่แล้วพี่โจมยอมมาเป็นเพื่อนป๋า ป๋าก็จะมา น้องหนูถามพี่โจมให้ป๋าทีสิว่าจะมาด้วยกันหรือเปล่า”
“พี่โจมขา ช่วยมาเป็นเพื่อนป๋าด้วยนะคะ ฮึก ฮึก นะ น้องหนูเหงาแล้วก็คิดถึงป๋ามาก ฮึก มากเลย”
“เอ่อ”
“นะ ฮึก ฮึก คะ”
ถึงจะบอกว่าไม่รักสัตว์หรือไม่รักเด็ก แต่ไม่ได้หมายความว่าถ้าไม่เห็นน้ำตาเด็กแล้วไม่สงสารนะ ไม่รักเพราะไม่เคยเข้าใกล้ไม่เคยเข้าไปคลุกคลีเลยติ๊ต่างไว้ก่อนว่าไม่รัก แต่ต้องยอมรับว่าเด็กคนนี้น่ารัก ในความสดใสแต่ก็ยังมีความเศร้าฉาบทับอยู่ในหน่วยตาที่ไหวระริกยามอ้อนเรียกหาพี่ชาย โจมไม่อยากรู้เรื่องภายในครอบครัวของใคร ไม่อยากรู้ว่าเพราะอะไร แต่ก็อดที่จะสงสารเด็กน้อยที่นั่งร้องไห้จนตัวโยนอยู่นี้ไม่ได้ ไม่กี่นาทีที่ผ่านมายังหัวเราะสดใสอยู่แท้ๆ แต่ตอนนี้กลับร้องไห้เหมือนมีเรื่องอะไรให้ต้องเสียใจมากมาย ภายใต้บุคลิคที่ใครๆค่อนขอดว่าไร้ความรู้สึกแต่ไม่ได้หมายความว่าคนอย่างโจมจะใจดำตัดรอนความหวังของเด็กหรอกนะ
“ครับ แล้วพี่จะมาด้วยนะ”
“เกี่ยวก้อยสัญญาด้วยสิคะ”
“หา..........”
“เอานิ้วก้อยมาเกี่ยวกันไว้แบบนี้”
น้องหนูดึงมือเขาเข้าไปหาแล้วดึงเอานิ้วก้อยชูขึ้นมาแล้วเอานิ้วก้อยของตัวเองมาเกี่ยวเอาไว้ด้วยกัน ส่ายไปมาด้วยรอยยิ้มที่ยังมีน้ำตาอาบแก้ม แกล้งทำเป็นไม่เห็นรอยยิ้มสมใจของคนที่แกล้งมองเมินไปทางอื่นเหมือนไม่มีส่วนเกี่ยวข้องในเรื่องนี้
มึงมันหลอกใช้เด็กชัดๆเลยนะไอ้ป๋าขี้เก๊ก!!!
๐ สวัสดีคะ ใครที่อยากอ่านตอนน้องหนูกับพี่สะใภ้เจอกันก็ได้อ่านแล้วนะ :laugh:
๐ เหมือนน้องโจมจะหลุดมาดไปเยอะเลย แต่งเองรู้สึกเองว่าโจมไม่ค่อยหยิ่งแล้ว :sad4:
๐ ถ้าองค์กวีเป็นใจคืนนี้ดึกๆอาจจะมีคุณคนเดียวโผล่มาสักตอนนะคะ
๐ เมื่อคืนนึกครึ้มใจอะไรไม่รู้ นอนไม่หลับ เรื่องที่ยังแต่งคาอยู่ 2 เรื่องยังไม่จบแถมยังไม่ต่อ แต่ดันแต่งเรื่องใหม่ได้หนึ่งตอนซะงั้น :z3: สปอยล์ชื่อเรื่องหน่อยแล้วกันเนาะ ชื่อเรื่องว่า "ทราบแล้ว...แต่...ไม่เปลี่ยน" หุหุ เชื่อมั้ยว่าไม่มีแฟนนิยายTRomance คนไหนทายถูกแน่ๆว่าเป็นเรื่องประมาณยังไง :laugh: แต่เรื่องนี้ฮาๆนะ ใสๆ แต่งได้ตอนเดียวดันมั่นใจว่าฮาๆใสๆซะงั้น :laugh:
๐ คุณคนเดียวแต่เราสองคนเป็นหนังสือหนึ่งเล่มจบประมาณสองร้อยหน้าได้มั้งค่ะ อันนี้ตั้งใจจะทำออกมาหนึ่งเล่มให้พี่คนประมูลหนังสือเล้าได้อยู่แล้ว และจะเก็บไว้เองเป็น Ref.ด้วยว่าตัวเองแต่งนิยายไว้กี่เรื่อง ลูกหลานTRomance ในอนาคตจะได้สืบสานความตั้งใจสนับสนุนให้ผู้ชายรักกันต่อไปนะจ๊ะ แต่เรื่องราวตั้งแต่ต้นจนจบคนเขียนลงเล้าหมดนะคะ ไม่ต้องกลัวขาดตอน ถ้าเล้ายังอยู่สามารถคุ้ยอ่านนิยายคนเขียนคนนี้ได้ทุกเรื่อง แต่อาจจะมีตอนพิเศษเพิ่มในเล่มประมาณสามตอน (ไม่ได้ลงเล้าก็ไม่ได้ทำให้สับสนอะไรในเรื่องราวนะคะ คนเขียนแค่เพิ่มขึ้นมาเฉยๆ ไม่ใช่ส่วนอธิบาย หรือขยายภายในเนื้อเรื่องหลักแต่อย่างใดค่ะ)
๐ ขอบคุณคนอ่านทุกๆคนนะคะ ขอบคุณที่ช่วยกันดูเรื่องคำผิดให้และถึงแม้คนเขียนไม่ได้คุยเป็นการส่วนตัวกับใครเลยก็ยังได้รับคอมเม้นท์ไม่เคยขาด คนเขียนอ่านของทุกคนค่ะ ชอบอ่านด้วยนะ อ่านแล้วยิ้มได้ หัวเราะ และมีความสุขค่ะ
๐ สำหรับใครที่สั่งซื้อพี่เมฆ (เฉพาะเรื่องพี่เมฆนะคะ) รอบเก็บตกไป ขอประกาศว่าปกกับเนื้อในสลับกันทั้งล็อตนะคะ โรงพิมพ์พลาดคนเขียนเองก็มิได้ตรวจสอบหนังสือมาส่งก็รีบแพ็คให้คนอ่านเลย ถ้าใครอยากเปลี่ยนจะต้องส่งหนังสือกลับมาที่คนเขียนนะคะ แล้วคนเขียนจะส่งซ่อมที่โรงพิมพ์ให้ค่ะ อาจจะใช้เวลาหน่อยนะคะ ส่งกลับไปกลับมาหลายต่อทีเดียว...แต่เปลี่ยนได้นะคะ ส่งแต่หนังสือกลับมานะ ของแถมทั้งหลายไม่ต้องส่งมาจ้า
๐ TRomance ขอบคุณทุกคนค่ะ
****(พี่หนึ่ง Poes กับ ป๋อมแป๋ม krappom ชอบแซวคนเขียนว่านิยายแต่ละเรื่องใช้สถานที่ได้ประหยัดมาก เอ่อ ก็นะ นอกเหนือจากบ้านและร้านเหล้าแล้ว คนเขียนไม่ค่อยได้ไปเที่ยวที่ไหนนี่นา ถ้าขายนิยายแล้วรวยเมื่อไหร่ คนเขียนจะไปเที่ยวรอบโลกและจะเก็บเกี่ยวทุกรายละเอียดของสถานที่มาเขียนนิยายนะ :o12:
-
:z13:
จิ้มเสร็จ ก็ไปหม่ำข้าว :oni1:
อ๊ายยยยย น้องหนูน่ารักน่าชังแต๊ๆ :o8:
-
น้องหนูน่ารักมากๆ :L1:
-
อ๊ายย ใช้เด็กเป็นเครื่องมือ :-[
โอ๋ๆ ขอให้คนเขียนรวยๆ นะคะ จะได้ไปเที่ยวรอบโลก ^_^
-
แต่เรื่องนี้ไม่ค่อยฮานะ ถึงไม่ฮาแต่ก็ชอบนะเออ
-
ป๋ามีอาวุธสังหารใหม่แล้ว คือ "น้องหนู" อันนี้ใช้ปราบโจมได้ชะงัด สั่งอะไรก็ได้ตามนั้น ร้ายจริงๆ :laugh:
-
น้องหนูน่าร๊ากๆ
แต่อยากเห็นโจมกะป๋าLOVEๆไวไว
สู้ๆ
-
:-[ :-[ :-[ :-[
พี่ฉะพัยน่ายักกกกก
ชอบบบบบบ
ป๋าหลอกใช้เด็กอ่า
-
ฮ่า ฮ่า เหนือป๋ายังมีน้องหนู
-
น้องหนูน่ารักมากกกกกกกกกกกก
ทำเอายิ้มไปอ่านไปเลยทีเดียว
ป๋านี่เข้าใจหาตัวช่วยจริงๆเลยป๋า
:กอด1: :L2: :pig4:
-
ป๋าเจ้าเล่ที่สุด
ทราบแล้ว..แต่..ไม่เปลี่ยน.....เค้าจะรออ่านนะ
-
555
ไอ้ป๋านี่จริงๆเลย หลอก(ใช้)ได้แม้กระทั่งเด็ก :z6:
แต่หลอก(ใช้)ในทางที่ดี ก็ไม่ว่าอะไรค่ะ ฮิๆ :กอด1:
-
น้องหนูสือรัก :man1:
-
ได้ผู้ช่วยอีกหนึ่ง อิอิ
-
ฮั่นแน่ ป๋าใช้เด็กเป็นสะพานเชื่อมหรอ แต่ตอนนี้โจมน่ารักดีนะ มีมุมความรู้สึกอ่อนโยนด้วย :o8:
แต่เรื่องครอบครัวนี้ไม่เข้าใครออกใครจริงๆ เพราะแต่ละครอบครัวก็มีปัญหาไม่เหมือนกัน มากน้อยต่างกันไป :เฮ้อ:
แต่สั้นอ่ะ :z3:
-
น้องหนูนี่รู้งานดีนะเนี่ย?
โจมน่ารักที่สุด รีบมาต่อนะคะ :call:
-
เด็กน่ะน่ารัก ฉลาด บริสุทธิ์ ว่าแต่ป๋า ถ้าไม่มีน้องหนูนี่จะทำอะไรโจมไม่ได้เลยใช่มั้ย :jul3:
(แซวป๋าเล่นขำๆ)
ชอบตอนนี้
:กอด1:
-
น้องหนูน่ารัก :กอด1:
นอนด้วยกันสามคน ก็จะเหมือนพ่อ(ป๋า) แม่(โจม) ลูก(น้องหนู) เลยดิ
ตอนนี้ป๋าโคตรเจ้าเล่ห์เลยเหอะ
แต่ถ้าน้องหนูกับโจมรวมหัวกันเมื่อไหร่
ระวังจะกลายเป็นหมาหัวเน่านะป๋า :laugh:
-
ยังกะพ่อแม่ลูกแน่ะ :z1:
โจมจะแพ้ป๋า ก็เพราะน้องหนูนี่ล่ะมั้ง อุอุ
น่าสนนะคะที่จะให้ลูกหลานสนับสนุนให้ผุ้ชายรักกัน :m20:
-
ป๋าใช้คนเป็นอะ :laugh:
-
ป๋าเริ่มรุกแบบ เห้ย ไม่ได้คิดแค่เด็กขายนะ อะไรเง้ :-[ :-[ :-[
โจมน่ารักขึ้นทุกตอน แอร๊ย พูดมึงๆกูๆแล้วช๊อบบบ ชอบ :laugh:
-
:-[
โจมน่ารัก
น้องหนูโคตรน่ารักอ่ะ
o13
:กอด1:
-
น้องหนูน่ารัก น่าสงสาร
ป๋า เจ้าเล่ห์เหอะ o18
-
น้องหนูเป็นตัวเร่งปฏิกิริยาเหรอ
-
น้องหนูน่ารัก
สงสัยจพ่วงตำแหน่ง
กามเทพตัวน้อยมาด้วยแน่ๆ
ติดตามผลงานทุกเรื่องนะค่ะ
เป็นกำลังใจให้ค่ะ
-
นั่นไง... เข้าทางเด็ก เอาเด็กเข้าหาเด็ก โด่ป๋า ฮี่ๆ
แล้วเด็กสองคนนี้มันจะทำให้ป๋าเก๊กหลุด เชื่อเค้าสิ ฮี่ๆ : )
-
น้องหนูน่ารัก
คงจะมัดใจพี่โจมได้นะน้องหนู
+1 นะคะ
-
น้องหนูน่ารักจริงๆ ป๋านี่ก็มัดมือชกโจมเอาน้องหนูมาอ้าง :laugh:
-
:monkeysad: น้องหนูน่ารัก น่าสงสารจัง ป๋าเวลาอยู่กับน้องหนูดูอบอุ่นมาก โจมเองก็เริ่มจะเผยใจนิดๆ แล้วละ :o8:
-
น้องหนูจ้อมากเลยลูก
...
55
-
55555++
ป๋านี้เอาน้องหนูมาเป็นเครื่องมือจริงๆๆๆๆ
แต่น่ารักเนอะน้องทำหน้าที่ได้ดีมากๆๆๆๆ
อยากอ่านเรื่องต่อไปแล้ววววววว
-
หวังไว้ในใจว่า ขอให้น้องหนูกับโจม ต่างฝ่ายต่างก็เป็นโอสถขนานเอก และเยียวยาให้กันและกัน
เพราะรู้สึกสองคนนี้จะขาดในสิ่งเดียวกัน อยากเห็นโจมกับน้องหนูสดใสตามวัยค่ะ โดยเฉพาะโจม
ปิดกั้นตัวเองมากไป ชีวิตเลยแห้งๆเฉาๆอ่ะ
-
o13 ให้น้องหนู 555
-
อ่านตอนนี้ตกหลุมรักน้องหนูอย่างรุนแรง เหมือนเป็นคนเชื่อมคงามสัมพันธ์ให้พ่อแม่ เอ๊ย ป๋ากะน้องโจมเล๊ยยย >"<
อยากเห็นป๋ากะน้องโจมหวีดหวานกันไวๆ... :z1:
-
น้องหนูน่ารักอ่ะ ป๋าหลอกใช้เด็กนิสัยไม่ดี :-[
-
น้องหนูอ้อนน่ารัก
-
อร๊ายยย น่ารักๆ :m3:
น้องโจมแพ้ทางเด็กน้อย เลยเข้าทางป๋าเลย :impress2:
-
น้องหนูน่ารักจังเลย
-
:impress2: :impress2: น้องหนูอ้อนได้น่ารักมากกกกกกกกกกกกกกกกกค่ะ
ส่วนป๋าก็เจ้าเล่ห์ได้โล่ไปเลยยยอ่ะ.......แสบนะป๋าอ่ะ o18 o18
น้องโจมตอนนี้ หลุดมาดดดดดดดดไปเยอะๆๆๆ :laugh: :laugh: แต่ก็ยังคงความน่ารักอยู่
อยากรู้ว่าตลอดสามวัน น้องโจมเจออะไรมาบ้างงงงงอ่ะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
จะรอตอนต่อไปค่ะ
ปล.รักษาสุขภาพด้วยนะค่ะ และจะรออ่านนิยายเรื่องใหม่ของพี่ค่ะ o13 :bye2: :กอด1: :L2:
-
ป๋าใช้น้องหนูเป็นตัวช่วย เจ้าเล่ห์จริงนะ :impress2:
-
โจมดูมาดหลุดไปเลยเวลามาเจอน้องหนู
คือ... เป็นเด็กที่น่ารักนะ แต่ดูแอบเจ้าเล่ห์ 5555555
แต่ที่เจ้าเล่ห์กว่าคือป๋า -*-
ใช้เด็กเป็นเครื่องมืออ้อนโจมซะงั้นอ่ะ
อ่านตอนนี้แล้วให้บรรยากาศแบบครอบครัวดี
เหมือนเป็นพ่อ-แม่-ลูกเลย 55555555.
-
o18น้องหนูทำไห้เค้ารักกันเร็วๆนะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ o13
-
อยากเป็นเด็กป๋า o18
-
น้องหนูน่ารักเชียว
-
นานๆจะเห็นโจมอึ้ง ไปไม่ถูก
ใครว่าเด็กไร้เดียงสา
ความไร้เดียงสาของน้องหนูเข้าทางป๋าเลยล่ะ
-
น้องหนูคะ หนูรู้เปล่้า
ว่าหนูจะได้พี่สะใภ้เร็ว ๆ นี้แล้ว 5555
-
อ่านตอนนี้แล้ว อมยิ้่มกับความน่ารักของน้องหนูจริงๆค่ะ
อย่างว่า เด็กก็เหมือนผ้าขาวเนอะ ดูใสซื่อบริสุทธิ์ดีจังค่ะ
-
น่ารักเกินไปมั้ยอ่ะน้องหนู
ป๋าก็ฉลาดเกิ๊นใช้แรงงานเด็ก ฮ่าๆๆๆ
-
ฮ่าาา
ไม่ว่าป๋า หรือโจม ก็ต้องยอมกับเด็กอย่างน้องหนูอ่ะเน๊อะ
ปล.โจมแอบเอ๋อๆ น่ารักๆ อ่ะ
อย่าเพิ่งมาม่านะค่ะ ขอยิ้มๆ ก่อน 555+
-
จิ้มมมมมมมบวก
โจมน่ารักขึ้นๆๆๆๆ ^^
-
น้องหนูฉลาดอ่ะ มีการเติมคำสอนคุณครูเองด้วย
ตอนนี้โจมหลุดเยอะอ่ะ เอิ๊กๆๆๆ
-
น้องหนูน่ารักมากกกกกกกกกกค่า รับโล่เด็กดีไปเลยค่า o13
น้องโจมมาดหลุดก็น่ารักไปอีกแบบนะคะ
ตอนนี้อ่านแล้วยิ้มไม่หุบเลยค่า :-[
-
ป๋าใช้เด็ก..
-
มาเม้นท์แปะไว้ก่อน ยังตามอ่านไม่ทัน แหะๆๆ
-
โจมน่ารักโฮก ๆ เลย...น้องหนูกลายเป็นกามเทพน้อยไปแล้ว :กอด1:
-
ป๋า แมร่งอบอุ่นได้อีก
บอกรักป๋า ตอนล่ะหนไม่ว่ากันเน้ออออออออออออออออ
-
น้องหนูน่ารักจำ ทำโจมเถียงไม่ออกเลย
ป๋าฉลาดมาก ใช้น้องหนูเป็นเครื่องมือเนี่ย
-
ตอนนี้โจมน่ารักอ่ะ
คิดภาพตามแล้วแอบกรี๊ดเงียบๆคนเดียว ฮิฮิ
-
น้องโจมน่ารักจังเลย
เจอเด็กอ้อนเข้าไป โจมตกหลุมไปเลย ฮ่าๆๆ
ตอนนี้แลดูอบอุ่นมากๆๆเลย ป๋าน่ารักมากๆ เป็นพี่ชายที่แสนดีและน่ารักมากเลย
น้องหนูฉลาดมากๆๆ สดใส ฉลาด น่ารัก
นั่งอ่านไปยิ้มไปเลยค่ะ อิอิ
-
หุหุโจมแพ้น้ำตาน้องหนูแล้ว
-
โจมหลุด ป๋าก็หลุด....
แอบเขินกันไป ไม่สิ ไม่ได้แอบ เพราะว่าออกแนวสับสนว่าจอาย เขิน หรือว่าจะยังไงดี 555
รออ่านต่อไปจ้า...
-
น้องหนูน่ารัก โจมก็น่ารัก.. :o8:
นายป๋าแอบเจ้าเลห์ตลอดๆๆ o18
-
ปลื้มกับน้องหนูมากๆเด็กอะไรฉอเลาะซะจริง
ท่าทางน้องสาวกับพี่สะใภ้จะเข้ากันได้ดี
-
น้องหนูน่ารักที่สุดเลยจ้า^^
-
น้องหนูมีประโยชน์จริงๆ ฮ่าฮ่า ไม่ใช่ละ
น้องหนูน่ารัก พี่โจมก็น่ารัก ป๋าก็น่ารัก ^^
-
ฉลาดมากเลยนะคะป๋า หลอกใช้เด็กซะงั้น
แต่แอบสงสารน้องหนู คงจะเหงามาก
-
:กอด1:
-
สงสารน้องหนู แต่ป๋าเจ้าเล่นะ แต่ก็น่ารัก
-
โจมติดบ่วงป๋ากับน้องหนูซะเลี้ยวววว
ปล.สงสารโจม ต้องอยู่กับครอบครัวแบบนั้น
-
โจมน่าร้ากกกกก :o8:
-
น้องหนูน่ารักมากเลย แต่ป๋าเจ้าเล่ห์ได้อีกนะ คุคุ ตั้งแต่แรกเริ่มภาพลักษณ์โจมที่แสดงออกมาทั้งหมดคือสิ่งที่โจมสร้างมันขึ้นมาเป็นเกราะไม่ใช่รึ เพราะฉะนั้นตัวตนของโจมอาจจะเป็นแค่เด็กขี้เหงาที่แสร้งทำตัวเข็มแข็งก็เป็นได้ ใครจะไปรู้จริงมิ คิกๆ หลุดมาดหยิ่งๆ นั้นออกไปได้ก็ดีแล้วล่ะเนอะ คิกๆ
-
น้องหนูกลายเปนเครื่องมือไปซะแล้ว
น่ารักได้อีก :-[
-
ป๋าหลอกใช้น้องหนูเป็นเครื่องมือ
:pig4:
-
น่ารักกกกกกก
น้องหนูจะเป็นคิวปิดอ๊ะป่าวววว >.<
-
ป๋าน่ะ คนเรา
เนียนได้อีก เนียนตัวพ่อเลยอ่ะ :laugh: :laugh:
:กอด1:
-
ไม่แน่น๊า..น้องหนูอาจจะเป็นคนที่ทะลายความเย็นชาของน้องโจมก็เป็นได้ o13
-
+1 พี่โจม ค่ะ :กอด1: รัก น่ะค่ะ :z2:
-
เจ้าเล่ห์มาก ป๋า
-
น้องหนูชนะเลิศ น่ารักสุดๆเลย :กอด1: :กอด1: :กอด1:
ป๋ากับโจมก็น่ารักขึ้นทุกทีๆ
คนแต่งกับคนโพสต์สู้ๆเน่อ :L2: :L2: :L2:
-
ป๋าน่ารักอะ :-[
แอบเนียนใช้น้องหนูเป็นเครื่องมือนะ
-
น้องหนู :กอด1: :กอด1: :กอด1: o13
-
น้องหนูเป็นกามเทพตัวน้อยๆ ให้ป๋ากับพี่โจมเหรอค่ะ จัดเต็มเลยค่ะน้องหนูพี่นั๊บนุน
-
โจม เจอน้องหนูละลายพฤติกรรมซะแล้ว
-
เฮียโผล่มาแค่นี้แต่โคตรไม่ชขอบเฮียของโจมเลยค่ะ
ดูเห็นแก่ตัวยังไงก็ไม่รู้ = =
-
น่ารักเวอร์เลยยัยน้องหนู
-
:laugh: เจอคุณป๋ากะคุณน้อง เหมือนได้ยกกำลัง 2
รุมซะ น้องโจมไปไม่ถูกกันเลยทีเดียว :laugh:
o13 หนุกหนานๆ
-
น้องหนูน่ารัก
น้องโจมใจอ่อนเลย
-
น้องหนูน่ารักมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ป๋าเเอบใช้เด้ก
-
แพ้ทางเด็กจนได้นะโจมเอ๊ะหรือเสียรู้ป๋ากันแน่??? ^^
-
น้องหนูน่ารักจริงๆ :-[
-
ป๋าเจ้าเล่ห์ หึหึหึ
อร๊าย เรื่องน่าสนใจ อยากอ่านตอนป๋า ป๊ะ เฮีย แล้ววว
อะไรจะเกิดขึ้นหนอ ไม่อยากจะคิด
+ 1ค๊า
-
น่ารักสุดดดดดดดดดดดด ไปเลย ทั้งป๋า ทั้งโจม
-
เหมือนโจมเป็นคนปากแข็งเนอะ บอกไม่ชอบเด็ก แต่ก็ปฎิเสธน้องหนูไม่ได้เลย บรรยายกาศครอบครัวหรรษาสุดๆ
เรื่องหนังสือ งั้นเราก็มีเพื่อนเปลี่ยนเยอะเลยสิคราวนี้(^ ^")a สู้ๆนะคะ คุณTromance (^ ^)v เราไม่รีบค่ะ
-
ป๋าเจ้าเล่ห์ที่สุด
โจมน่ารักอ่าา โจมสู้ๆ
-
น่าร๊ากกกกกกกกกกอ่ะ ทั้งป๋า โจม น้องหนู.. :man1:
-
:กอด1:น้องหนู
กามเทพตัวน้อยที่ทำหน้าที่ได้แจ่มแจ๋วที่สุดในปฐพี
ป๋าแอบไปสอนน้องเมื่อไหร่
ถึงได้ทำให้น้องโจมใจอ่อนเป็นนาง(นาย)งามรักเด็กได้ขนาดนี้ค้า :jul3:
ขอให้น้องโจมหลุดมาดหยิ่งมาออดอ้อนออเซอะป๋าเร็วๆน้า
:pig4:
-
ป๋าน่ารักที่สุดเลย...
โจมก็น่ารัก..
เมื่อไหร่จะรักกันซักทีหล่ะเนี่ย ...
-
ป๋า
ผมไม่ได้คิดว่าป๋าเจ้าเล่ห์ หรือใช้แรงงานเด็กเหมือนคนอื่น
แต่ด้วยความที่เคยมีคนคิดว่าผมซื้อเด็กด้วยเงินเหมือนกัน
ผมคิดว่าป๋าทำถูกแล้ว
กับคนที่เราคิดว่าจะจริงจังมากกว่าที่จะปล่อยให้ผ่านไปเฉย ๆ น่ะ
เราต้องแสดงความจริงใจให้เขาเห็นซะก่อน
ให้เขารู้จักเราในทุก ๆ ด้าน
เรื่องครอบครัวนับเรื่องสำคัญที่เราจะบอกให้คนที่เราไว้ใจ
และแสดงความจริงใจให้เขาเห็น
ให้เขารู้จักครอบครัวเรา
ให้ครอบครัวเรารู้จักเขา
ให้เขารู้ว่าเรายังจะอยู่กับเขาไปอีกนาน
เพราะเราคิดว่าเขาเป็นคนในครอบครัวเรา
ถ้าเมื่อใดเขาเปิดเผยต่อครอบครัวเขา
ทำเหมือนกันกับเรา ก็มีหวังแล้วล่ะป๋า
สู้ต่อไปครับ ป๋า
โจม
ปล่อยให้เป็นไปตามธรรมชาติ
เราจะอยู่กับเขาได้ไหม
ตรงนี้จะคอยบอก
ถามใจเราให้ดี ๆ
เรากำลังจะรู้จักคนคนนี้ในแง่มุมที่ไม่เคยเห็น
และถ้าคิดว่าเขาไม่ใช่
กรุณารีบบอกเขาโดยด่วน
อย่าปล่อยให้เขาหลงเพ้อไปด้านเดียว
เหมือนที่พี่เคยเจอมาแล้ว
พยายามเข้านะ ทั้งสองคน
:L2:
-
คุณป๋าให้น้องหนูเป็นตัวช่วยละสิ อิอิ
-
กรี๊ดดดดดดด อ่านรวดเดียวเลย สนุกมาก
-
อ่านแล้วยิ้ม
น่ารักจังเลย
^^
ขอบคุณนะคะ
-
เข้ามารอตอนต่อไปนะคะ :impress:
-
อ๊าย!! น้องหนูถูกใจพี่ๆ(ป้าๆ) มากเลยค้า! น้องหนูน่ารักจริงๆเลย
เป็นแม่สือให้สองตัวเอกด้วยนะจ้ะ
-
ชอบน้องหนูมากเลย
ทั้งป๋าทั้งโจมพออยู่กับน้องหนูแล้วน่าร๊ากกกกกกกกกกกก :-[
-
ป๋าชอบโจมแล้วใช่มะ
ถึงได้เปิดเผยตัวตนให้โจมได้รับรู้
แต่ว่านะ ตอนนี้น่ารักจริงๆ เลย
-
ป๋าเจ้าเล่ห์อ่ะ ทีการหลอกใช้น้องหนูด้วย
แต่ว่าโจมค่ะ นับวันมาดโจมเริ่มจะไม่เหลือแล้วน้าาา :laugh: :laugh:
-
ตอนนี้บอกได้คำเดียวว่า.......................น่ารัก :-[
ป๋าพาพี่สะใภ้ไปเปิดตัวกับน้องหนูแล้ว
คาดว่าถ้าได้นอนกอดกันคงมีอะไรๆน่ารักอีกแน่ๆเลย
โจมหลุดมาดเย็นชาบ้างเวลาอยู่กับป๋าก็ไม่เป็นไรหรอกนะคะ อิ๊งอ๊างดี
แฟนคลับปลื้มใจมากกกกกกกกกกกกกกกกกกค่ะ :impress2:
ขอบคุณคุณ TRomance & Seiki ความน่ารักของครอบครัวเล็กๆ2คนพี่น้อง(+1พี่สะใภ้)นะคะ อ่านแล้วมีความสุขค่ะ :กอด1:
-
น้องหนูน่ารักจังเลยนะค่ะ
แต่ป๋านี้ร้ายใช่เล่น
ใช้เด็กเป็นเครื่องมือนะค่ะ
-
ป๋ายืมมือเด็กใช่ไหมเนี่ย(http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/933442692.gif) ล้ำจริงๆ เลย
-
:กอด1: ตอนนี้น่ารักมากเลย น้องสามี กับพี่สะใภ้ เจอกัน โจมดูอ่อนโยนขึ้นเยอะ อยากให้โจม ทำตัวน่ารัก อ้อนป๋าบ้าง งอนป๋าบ้าง เอาให้ป๋าหลงไปเลย
-
เจอความใส น่ารัก ของน้องหนู ไม่ว่าใครก็ยอมใจอ่อนทั้งนั้น
ไม่ใช่แต่ ป๋าเท่านั้นที่มีสองบุคลิก แม้แต่โจมก็มีเพียงแต่พยายามเก็บซ่อนเพราะไม่เห็นความสำคัญ
+1 ให้เซกิ และเป็นกำลังใจให้ TRomance ครับ
-
:กอด1: น้องหนู เป็นเด็กฉลาดและน่ารักจังเลย
อ้อนพี่สะใภ้น่าดู อิป๋าได้ทีรีบฉวยโอกาสเชียว
นอนกันสามคน เป็นครอบครัว พ่อแม่ลูก กรี๊ดด
เรื่องโจมหลุดบท คิดว่าไม่มากนะคะ
อาจเป็นเพราะ น้ำแข็งในตัวกำลังละลาย
จากที่เคยเฉยชา ก็เริ่มมีปฏิกิริยามากขึ้น
ค่อย ค่อย เปลี่ยนไปเป็นคนอบอุ่น
และร้อนแรงในที่สุด 555 :o8:
-
น้องหนูกามเทพชัดๆ...
:L1:
-
ตัวช่วยมือหนึ่งของป่าคือน้องหนูนี่เอง :really2:
:pig4: คะ
-
โอว ป๋าโหมดนี้มิคาดว่าจะได้เห็นนะ
แถมด้วยหนูโจมโหมดอิ้งกิมกี่อีกตะหาก
-
ต่างคนต่างใจแข็ง แถมยังปากหนักอีก o16
แบบนี้คงต้องพึ่ง :m5: น้องหนูให้เป็นคนกลาง
ช่วยสองคนนี้ให้ลงเอยกัน(ด้วยดี):m3: ซะทีนะคะ :m4:
-
:really2:ตาลายเลย หายไปทำธุระมา ตอนนี้กำลังตามอ่านน้องโจมอยู่ เมื่อไหร่จะรักกันซักที
-
คืนนี้มี 3P (ป๋า โจม และน้องหนู) :jul3:
-
เริ่มรักกันแว้ว วิ้วววววววววววววววววว o13 o13
-
ไม่ได้อ่านตั้งนานเอิก โจมน่ารัก
-
น่ารักกกก :impress2: :impress2:
-
น้องหนูน่าัรักก
น่าสงสารด้วยยย
:เฮ้อ:
-
โจมอย่าผิดสัญญานะจ๊ะ
รออ่านอยู่นะค่ะ คนแต่งสู้ๆ : )
-
พึ่งอ่านจบครับ .หลงโจมกับป๋าแทบแย่
-
น้องหนูน่ารักจัง :impress2:
อยากได้น้องนิสัยอย่างนี้บ้างไรบ้าง :เฮ้อ:
-
คิวปิดน้อยเริ่มได้ผลล่ะ สู้ๆ นะป๋า ถ้าจริงจังกับน้องโจมก็ลุยเต็มสูบกันไปเล้ยยย!!
-
น้องหนูคงช่วยให้โจมเข้าใจอะไรได้มากขึ้น อย่างน้อยความน่ารักก้อชนะใจไปแล้วหนึ่ง
ที่เหลือต้องช่วยตัวเองแล้วนะโจม แล้วก้อให้อิป๋าช่วยกระตุ้นอีกนิด รับรองจะดีขึ้นมาก
-
:L2: :L2: :L2: :pig4:
-
น้องหนูนี่แหละ ! กามเทพตัวจริง น่ารักกก
น้องโจม ใช่ว่าจะเย็นชาไปซะหมด
จริงๆก็หลงรักน้องหนู ละสิใช่ไหม๊ล่ะ ?
คุณป๋า เข้าใจใช้น้องหนูนะเนี้ย ได้ผล ๆ ^^
-
ตอนที่ 14 'เด็กป๋า'
นี่มันมหาลัยหรือทุ่งดอกลาเวนเดอร์วะเนี่ย!!
หันไปทางไหนก็เจอคนเดินกันเป็นคู่ๆ ทั้งชายหญิงหรือรักทางเลือกใหม่อย่างผู้ชายกับผู้ชายก็เดินกันให้ควั่กไปทั่วมหาลัย
ขนาดมีทางให้เลือกเดินมากกว่าหนึ่งทาง แต่มหาก็ยังเดินคนเดียวอยู่วันยังค่ำ สาวมองเมิน ตุ๊ดแค่เดินผ่าน คนดีๆอย่างมหาไม่เป็นที่ต้องการของตลาด
ทำไมผู้คนเดี๋ยวนี้ไม่ชอบคนดีกันหรือไงวะ?
ขนาดคนที่ไม่เคยแบ่งรักให้ใครนอกจากรักตัวเองอย่างไอ้ป๋า ยังดูเหมือนมันจะถอดเขี้ยวเล็บกลายๆเลย ทั้งๆที่เมื่อก่อนชื่อเสียงไอ้ป๋ากระฉ่อนเรื่องฟันสาวๆวันละนิดจิตแจ่มใส เบื่อเมื่อไหร่ค่อยเปลี่ยนเป็นฟันผู้ชายป๋าเราจัดได้ทุกทาง ขนาดไอ้ป๋ามันออกตัวแรงว่ารับผิดชอบเรือนร่างแค่จ่ายตังค์ให้ ห้ามเอาเรื่องหัวใจและความรักมาคุยกับไอ้ป๋า ทั้งๆที่มันเลวเปิดเผยแบบนั้น ก็ยังมีแต่คนตบเท้าเข้ามาหา มีแต่คนอยากพิสูจน์ลีลาไอ้ป๋ากันทั้งนั้น
คนอย่างมหาก็ศึกษาเรื่องนี้มาเป็นอย่างดีเหมือนกันนะเว้ย maxim FHM นี่มหาเป็นสมาชิกรายปี ให้มันรู้กันไปสิว่าจะพลาด ทฤษฎีมั่นใจว่าแน่นปึ๊กแต่ปฎิบัตินี่ยังไม่กล้าฟันธงเท่าไหร่ เพราะชีวิตนี้ยังไม่เคยลองปฎิบัติกับใครเลยสักที
ตั้งแต่หน้าคณะมาจนถึงชมรมพุทธศาสฯ ไม่เคยมีครั้งไหนที่มหาจะเหนื่อยเท่าครั้งนี้เลยสักที ปั่นจักรยานมันแค่เหนื่อยกายแต่ภาพคนคู่ที่มีให้เห็นมาตลอดทางนี่สิเล่นเอามหาเหนื่อยไปทั้งกล้ามเนื้อหัวใจเลยจริงๆ
“พี่มหามาแล้วเหรอคะ”
“เห็นสังขารพี่มหาปั่นจักรยานมาหัวบานขนาดนี้ก็ต้องมาแล้วสิคะน้องตั๊กแตน”
“หนูชื่อแตนเฉยๆ”
“ผอมแห้งแรงไม่มีขนาดนี้ชื่อตั๊กแตนไปนั่นแหละจ๊ะ ว่าแต่มากันพร้อมแล้วใช่ป่ะ”
“โอ๊ย เค้าพร้อมกันจนไม่รู้จะพร้อมยังไงแล้วพี่ พี่เทียนอารมณ์ดีเปลี่ยนเป็นบูดสนิทแล้ว”
“มันก็บูดตลอดเวลาของมันอยู่แล้วไอ้เทียนอ่ะ”
“พี่มหากับพี่เทียนนี่สมกันดีนะคะ กัดกันทุกครั้งที่เข้าชมรม ถ้าเป็นในละครนะพี่ ไม่มีพลาดชัวร์ ได้กันแน่ๆ”
“แตนเปลี่ยนจากดูละครเป็นนั่งสนทนาธรรมบ้างก็ดีนะ เพ้อเจ้อจริงๆ เตรียมเอกสารแจกในที่ประชุมได้แล้ว”
“ค่ะพี่”
น้องแตนเป็นเด็กปีสองคณะวารสาร เป็นผู้หญิงที่ไม่มีส่วนไหนบ่งบอกว่าจะเข้าชมรมพุทธได้เลยแต่น้องแตนก็เป็นเลขาและช่วยงานในชมรมตั้งแต่ปีหนึ่งจนถึงตอนนี้ และที่มหาต้องดั้นด้นปั่นจักรยานมาที่ชมรมก็เพราะว่าหัวหน้าฝ่ายกิจกรรมที่ชื่อเทียนคู่ปรับตลอดปีของมหาต้องการประชุมด่วนเรื่องเข้าค่ายพุทธรรมประจำปี ประธานชมรมผู้ที่รู้เรื่องรู้ราวหลังชาวบ้านชาวช่องในทุกๆเรื่องเลยต้องน่องโป่งอยู่อย่างนี้ไงล่ะ
ห้ามสงสัยว่าทำไมมหาถึงไม่ขับรถยนต์หรูๆเหมือนอย่างที่เพื่อนในกลุ่มเค้าทำกัน หรือไม่ก็ขี่มอเตอร์ไซค์ตามสมัยนิยมของมหาลัย
คำตอบง่ายๆ มหาขับรถและขี่มอเตอร์ไซค์ไม่เป็น!!!
ห้องชมรมเป็นห้องที่ลึกลับที่สุดในบรรดาห้องชมรมทั้งหลายของมหาลัย อยู่ในซอกหลีบของมหาลัยเลยก็ว่าได้ ทั้งๆที่เป็นชมรมที่ควรให้ความสำคัญเป็นอันดับต้นๆแท้ๆ ดีเท่าไหร่ที่มหาลัยไม่ให้พวกมหาไปปักกรดสร้างเพิงกันเอาเองในสวนป่าของมหาลัย ถึงจะเป็นชมรมที่มีสมาชิกไม่เยอะเท่าไหร่ แต่เวลามีกิจกรรมก็มีคนเข้าร่วมเป็นที่น่าพอใจ
ชื่อชมรมบ่งบอกชัดเจนสุดๆว่าเป็นชมรมที่สนับสนุนให้นักศึกษาคิดดีทำดีและพูดจาในสิ่งที่ดี แต่เสียงจอแจไม่ต่างจากตลาดแตกที่ลอยเข้าหูประธานชมรมนั้นเค้าเรียกว่าอะไร การพูดถึงบุคคลที่สามสี่ห้าไปจนถึงอินฟินิตี้โดยที่บุคคลเหล่านี้ไม่ได้อยู่ในวงสนทนาเรียกว่าอะไร ถ้าไม่ใช่เรียกว่านินทา
‘พี่ป๋ากับโจมเศรษศาสตร์กลับมาควงกันเหมือนเดิมแล้วนะ พวกที่ต่อแถวเข้าคิวนี่ถึงกับร้องไห้กันไปหลายราย’
ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อว่าไอ้ป๋าเพื่อนรักของท่านมหาดังจริงอะไรจริง เพราะมันเป็นประเด็นร้อนที่ดังไกลมาถึงชมรมพุทธกันเลยทีเดียว เสียงหวานใสที่ดังเจื้อยแจ้วออกมาเหมือนจะเว่อร์ไปหน่อย แต่มหาเชื่อว่ามันเป็นเรื่องจริงแน่นอน
มีคนร้องไห้เพราะไอ้ป๋า แต่ไอ้ห่านั่นไม่ได้รู้สี่รู้แปดกับเค้าเลยแม้แต่น้อย
‘ตกลงน้องเค้าขายจริงๆเหรอ’
เสียงนี้เป็นเสียงที่มหาจำได้ดีเลยว่าเป็นเสียงใคร และคิดว่าจะจำเสียงนี้ไปจนวันตายเลยทีเดียว เสียงของเทียนหัวหน้ากิจกรรมของชมรม หนุ่มวิศวะที่ไม่เคยเห็นด้วยกับความคิดมหาเลยสักอย่าง ยังเคยสงสัยอยู่ว่ายังจะให้คนอย่างมหาเป็นประธานชมรมไปเพื่ออะไร ในเมื่อทุกอย่างอยู่ภายใต้การตัดสินใจของเทียน สำหรับชมรมแล้วท่านมหาก็เปรียบดั่งพระประธานในโบสถ์ไม่มีผิดเพี้ยน เป็นศูนย์กลางแห่งการกราบไหว้บูชาแต่ห้ามมีปากมีเสียงอะไร อยู่นิ่งๆเหมือนรูปหล่อและแจกเซ็นต์รับรู้แค่อย่างเดียว
‘อ้าวพี่เทียนไม่รู้จริงๆเหรอคะ ตอนนี้อ่ะข่าวของพี่ป๋ากับโจมดังไปทั่วมหาลัยเลยนะพี่’
‘ข่าวน่ะพี่รู้ แต่ที่ไม่รู้คือตกลงน้องเค้าเป็นเด็กขายจริงๆเหรอ ตอนแรกคิดว่าลือกันเฉยๆของพวกที่ไม่ชอบหน้ากันอะไรประมาณนี้ ไม่คิดว่าจะกลายเป็นเรื่องจริงเลยนะเนี่ย’
‘อันนี้หนูก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะ ตอนแรกมีข่าวแค่ว่าโจมขายแต่ก็ยังไม่เคยมีใครยืนยันว่าเคยซื้อเค้านะพี่ เพิ่งจะเห็นอยู่ดีๆก็ควงกับพี่ป๋านี่แหละ แล้วพี่ป๋าเค้าเลี้ยงดูเด็กเป็นเรื่องปกติอยู่แล้วนี่ค่ะ'
‘พูดเหมือนป๋ามันเป็นเสี่ยหัวล้านไปได้’
‘ก็มันจริงนี่พี่เทียน’
‘ระวังเถอะเพื่อนสนิทเค้ามาแล้วจะหนาวไปพูดถึงเพื่อนเค้าแบบนั้น มันเหมือนพวกไอ้เฒ่าหัวงูหื่นกามยังไงก็ไม่รู้’
ไม่ต้องกลัวและไม่ต้องระวังอะไรทั้งสิ้นแล้วมั้ง เพราะมหาได้ยินทุกอย่างแล้วเพียงแต่ไม่อยากแสดงตัวในตอนนี้ เอาตรงๆคืออยากรู้นั่นแหละว่าเค้าพูดถึงเพื่อนตัวเองในเรื่องอะไรกัน ไม่แปลกหรอกที่เทียนจะพูดถึงไอ้ป๋าเหมือนคนรู้จักกันมานาน เพราะเห็นเพื่อนมหาใช้ชีวิตยามราตรีและเริงโลกีย์เป็นหลักขนาดนั้น แต่ทุกครั้งที่ชมรมพุทธมีกิจกรรมก็ได้พวกมันนี่แหละเป็นสปอนเซอร์หลักในการจัดหาของและหารถมาอำนวยความสะดวกให้ เอาง่ายๆทั้งกลุ่มมหาจนสุด แล้วเทียนเองก็เป็นมิตรที่ดีกับเพื่อนทุกคนของมหาจะยกเว้นก็แต่กับตัวมหาเองละมั้งที่ดูเหมือนเทียนจะเกลียดขี้หน้าเป็นกรณีพิเศษ
‘เดี๋ยวพี่มหามาแล้วขวัญจะถามให้กระจ่างไปเลยนะพี่เทียน’
‘พี่ไม่ได้อยากรู้เรื่องคนอื่นนะ’
‘งั้นขวัญไม่ถามก็ได้’
‘ก็ถามไปสิ เผื่อเพื่อนคนอื่นๆเค้าอยากรู้ ขานั้นเค้าคงให้ข่าวแทนเพื่อนได้อยู่ละมั้ง’
“มีใครอยากรู้อะไรเหรอ”
“พี่มหามาพอดีเลย มานี่ค่ะๆ ขวัญมีเรื่องอยากปรึกษา”
“ปรึกษาเหรอ”
“เอ่อ จริงๆแล้วมีเรื่องอยากถามนะค่ะ”
“อืม ถามมาสิ”
“มาใกล้ๆก่อนสิคะ”
“พูดสักทีเถอะขวัญ ไม่ต้องกระซิบก็ได้มั้ง ที่พูดไปเมื่อกี้ก็แทบจะได้ยินไปถึงหน้ามหาลัยแล้ว”
คนที่บอกว่า ‘ไม่อยากรู้’ คงทนรำคาญไม่ไหวถึงได้โพล่งออกมาอย่างนั้น ถึงแม้มหากับเทียนจะไม่ค่อยชอบหน้ากันเท่าไหร่ แต่ก็พอจะเห็นด้วยกับเทียนอยู่บ้างเหมือนกัน ไอ้ที่พูดกันเมื่อกี้มันเสียงดังน้อยกว่าตะโกนแค่ไม่กี่เดซิเบลหรอก
“ก็ได้ค่ะก็ได้ ขวัญยอมพลีชีพเพื่อทุกคนก็ได้ พี่มหาคะ ตกลงโจมเค้าเป็นเด็กขายจริงๆเหรอ”
“ไม่รู้สิ”
“อ้าว!!!”
คนถามแค่ขวัญคนเดียวแต่อ้าวพร้อมกันเป็นทีมเวิคเชียวนะ
“ถึงพี่กับป๋าจะเป็นเพื่อนสนิทกัน แต่พี่ก็ไม่เคยถามเรื่องส่วนตัวขนาดนั้นหรอกนะ”
“แต่พี่ป๋ากับโจมเค้า เค้า”
“เรื่องที่เป็นข่าวมันก็จริงตามนั้นแหละ แต่เรื่องอื่นพี่ไม่รู้”
จริงไม่จริงไอ้ป๋ามันก็ควงกันมาโชว์ตัวจนวงน้ำเต้าปูปลาแตกต่อหน้าต่อตาไปแล้วตั้งแต่ตอนกลางวัน คนรู้คนเห็นกันทั้งคณะ แต่เรื่องน้องโจมเป็นเด็กขายจริงมั้ย อันนี้คนอย่างมหาหรือเพื่อนในกลุ่มไม่เคยก้าวก่ายไอ้ป๋าจริงๆ ไม่ว่ามันจะควงใครหรือซื้อเด็กคนไหนก็ไม่เคยมีใครไปละลาบละล้วงชีวิตส่วนตัวของมัน เพราะเพื่อนๆเชื่อว่า ตราบใดที่ป๋ามันได้มาโดยยินยอมพร้อมใจกันทั้งสองฝ่าย ไม่ได้ไปหักหาญน้ำใจใครมาก็ถือเป็นเรื่องที่เพื่อนไม่ควรจะไปก้าวก่าย ต่อให้สนิทกันขนาดไหนเราก็ต้องให้เกียรติกัน ขนาดไอ้ป๋าเองเห็นมันเป็นคนที่ไม่สนใจใครขนาดนั้นแต่มันก็ยังให้เกียรติเพื่อนทุกคน
“ตอนน้องเค้าเรียนมัธยมมีข่าวว่าเค้าหยิ่งจริง แต่ไม่เคยมีข่าวว่าเค้าขายตัวเลยนะ”
คนที่พูดออกมาก็คือคนที่บอกว่าไม่อยากรู้เรื่องชาวบ้านเค้าอีกแล้ว
“นายรู้ได้ยังไง”
มันแปลกมั้ย!! คนที่ฟังคนอื่นเค้าเล่ามาและบอกว่าไม่ได้อยากรู้เรื่องใครกลับรู้ลึกเสียยิ่งกว่าคนที่ตามข่าววงในสุดอย่างน้องขวัญซะอีก
“ก็น้องโจมเป็นรุ่นน้องที่โรงเรียน”
“ทำไมไม่มีใครรู้”
“ก็ไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไรนี่”
“แล้วทำไมนายไม่บอกล่ะ”
“แล้วทำไมต้องประกาศให้ใครรู้ด้วยล่ะ”
“พอก่อนค่ะพี่ๆทั้งคู่ คือเรื่องที่พี่เทียนกับพี่มหาเถียงกันพวกหนูเบื่อแล้ว หนูอยากรู้เรื่องน้องโจมตอนมัธยมมากกว่าค่ะ”
ความจริงมหาเองก็ไม่ได้อยากจะรู้เรื่องของเพื่อนเหมือนกันนะ แต่พอดีคนที่รู้ดันเป็นเทียนนี่สิ ถ้าเป็นคนนี้มหายอมไม่ได้อยากรู้ขึ้นมาทันทีเหมือนกัน ความจริงเรื่องน้องโจมก็ลอยมาเข้าหูเป็นเรื่องปกติอยู่แล้ว ขนาดเจ้าตัวเองยังไม่เคยสนใจข่าวของตัวเองเลย ไม่ปริปากบ่นไม่แสดงท่าทีโกรธแค้น ไม่โวยวาย จะเรียกว่าน้องโจมเป็นคนที่เก็บความรู้สึกได้ชนะเลิศไม่แพ้ไอ้ป๋าเหมือนกัน ขานั้นเก็บทุกความรู้สึกได้ดียกเว้นอารมณ์โกรธที่มันไม่เคยเก็บเอาไว้เลย เต็มที่กับชีวิตสุดๆถ้าใครมาท้าหรือว่าทำให้ป๋าโกรธ
ข่าวทุกข่าวที่ลือกันเกี่ยวกับน้องโจมดูเหมือนจะเป็นเรื่องที่น่าเชื่อถือหมด ยกเว้นเรื่องเด็กขายนี่แหละที่ยังพิสูจน์ไม่ได้ว่าจริงหรือไม่จริง มีแต่ข่าวว่าน้องเค้าเลือกที่จะขาย ไม่ใช่แค่ใครก็ได้ที่มีเงินอย่างเดียว ตั้งแต่อยู่มหาลัยก็ยังไม่มีใครแสดงตัวว่าซื้อน้องโจมไปได้เลยสักที จะมีก็แต่ไอ้ป๋านี่แหละคนแรกที่เดินควงกันไปไหนมาไหนให้เห็น ยอมเป็นเด็กซ้อนท้ายตอนแข่งรถ จะว่าไอ้ป๋าได้น้องโจมมาแบบง่ายๆมันก็ง่ายจริงๆนั่นแหละ แต่มันน่าแปลกใจตรงที่ทำไมมีไอ้ป๋ามันง่ายอยู่คนเดียว
“เท่าที่รู้น้องเค้าไม่ได้มีปัญหาเรื่องเงินนะ แต่ไม่ค่อยมีเพื่อน ไม่สุงสิงกับใคร แต่โรงเรียนชายล้วนเรื่องที่ไม่ค่อยสุงสิงกับใครก็ไม่แปลกเท่าไหร่นะ แต่อาจจะขัดหูขัดตาพวกขาใหญ่ที่ทำตัวเป็นหัวโจกบ้าง ก็มีแกล้งกันบ้าง แต่ก็ไม่ได้ลืออะไรแรงแบบนี้หรอก”
“แสดงว่าโจมเก็บตัวเงียบมาตั้งแต่มัธยมเลยเหรอค่ะพี่เทียน”
“ก็เห็นเดินคนเดียวตลอดนะ แต่ก็เคยเห็นพี่ชายน้องเค้ามารับบ้างเหมือนกัน”
“จะว่าไปก็น่าสงสารนะ อยู่คนเดียวไม่มีเพื่อน ไม่รู้จบออกมาได้ยังไงเนอะ”
อืม...ประเด็นที่น้องขวัญบอกมาก็มีเหตุผลนะ ตอนที่มหาเรียนมัธยมเรียกว่ารอดมาได้เพราะเพื่อนช่วยเป็นหลักจริงๆ งานกลุ่มเหมือนเป็นตัวช่วยของมหาเลยก็ว่าได้ ทั้งงานกลุ่มเล็กกลุ่มใหญ่ งานคู่ งานช้างก็ว่าไป แล้วถ้าน้องโจมไม่คบใครเลย เวลามีงานกลุ่มน้องเค้าทำยังไงเนี่ย
“รุ่นน้องที่เคยเข้าไปคุยบอกว่า น้องเค้าปิดตัวเองนะ คือน้องเค้าไม่ทำความรู้จักกับใครเอง ส่วนเรื่องเรียนน้องเค้าเป็นเด็กเรียนเก่งอยู่แล้ว แต่งานกลุ่มนี่ไม่รู้เหมือนกันว่าผ่านมาได้ไง”
“ถึงจะเป็นอย่างนั้นก็น่าสงสารอยู่ดีเนอะ ขนาดอยู่นิ่งๆโจมเค้ายังดูดีดูน่ารักขนาดนั้น ถ้ายิ้มนี่สงสัยโลกคงสดใสเจิดจ้าแน่ๆ”
“เริ่มเพ้อแล้วน้องขวัญ สงสารตัวเองกันก่อนดีมั้ย เรานินทาคนอื่นมานานเกินไปแล้วนะ จะมืดค่ำแล้วยังไม่เริ่มประชุมเลย”
“เพราะรอใครล่ะ เป็นประธานชมรมแต่มาช้าที่สุดตลอดเลย”
“แล้วจะรอทำไมล่ะ ประชุมกันไปก่อนเลยก็ได้ แค่เซ็นต์รับรองโครงการมาตอนประชุมเสร็จแล้วยังได้เลย”
“แล้วไม่คิดเลยเหรอว่าจะออกความเห็นอะไรบ้าง งานนี้งานใหญ่นะไม่ใช่แค่ตักบาตรวันพระอย่างที่ทำๆกัน”
“ประธานชมรมออกความคิดเห็นได้ด้วยเหรอ นึกว่าแค่รับรู้อย่างเดียว”
“ออกได้สิ แต่จะเห็นด้วยมั้ยนั่นมันอีกเรื่อง ก็ช่วยเสนออะไรที่มันเข้าท่าและทำจริงได้หน่อย ไม่ใช่เสนอแต่สิ่งที่ทำไม่ได้”
“มันก็เท่ากับห้ามเสนอนั่นแหละ”
“เท่ากันตรงไหน”
“ตรงที่เสนอไปแต่ไม่เคยผ่านไง”
“ก็บอกว่าให้เสนอดีๆไงล่ะ”
คนสองคนมัวแต่จ้องจะเถียงกันแบบไม่มีใครยอมใครจนลืมสังเกตไปเลยว่าสมาชิกคนอื่นๆหนีออกไปเตรียมตัวประชุมกันหมดแล้ว แต่ประธานชมรมกับหัวหน้ากิจกรรมยังแยกเขี้ยวใส่กันอยู่เลย นี่อาจจะเป็นเหตุผลที่มหาลัยจัดห้องชมรมให้ลึกลับขนาดนี้ก็เป็นได้ ผ่านไปกี่ปีๆสองคนนี้ก็ตั้งหน้าตั้งตาเถียงกันตลอด แล้วสุดท้ายจนที่ต้องยอมก็คือคนที่ถูกเลือกให้เป็นประธานชมรมอยู่ดี
::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::
“นี่”
“อะไร”
เป็น ‘นี่’ ครั้งที่เท่าไหร่ของวันแล้วก็ไม่รู้ เคยเข้าใจว่าป๋าเป็นคนพูดน้อยเหมือนตัวเองสงสัยต้องเข้าใจเสียใหม่ เพราะเอาเข้าจริงๆแล้วเป็นคนที่อยู่ใกล้แล้วน่ารำคาญที่สุด นอกจากกฎบ้าบอที่มันเอาออกมาบังคับใช้แลกกับที่อยู่ที่กินและเป็นธนาคารแห่งใหม่สำหรับโจมแล้ว มันยังเป็นตัวที่คอยสร้างความรำคาญให้ด้วยอีกอย่าง อย่างเช่นตอนนี้ เราสองคนออกมาจากห้องน้องหนูสักพักแล้วเพื่อเตรียมตัวกลับมหาลัย แทนที่จะแยกย้ายกันไปเก็บของแต่มันก็ยังวนเวียนอยู่ไม่ไกลจากตัวเขาเลยให้ตาย
ไม่รู้มันติดใจอะไรนักหนา เงียบใส่ก็แล้ว เดินหนีก็แล้ว มันยังหน้าด้านเดินตามมาอีกจนได้ ถือว่าเป็นถิ่นตัวเองจะทำอะไรก็ได้สินะ
“นี่”
“ก็บอกแล้วว่าอะไร ทำไมไม่พูดสักที”
“น้องหนูเป็นยังไงบ้าง”
“ไม่รู้สิ ไม่ใช่หมอ”
ความจริงตอนที่คุณหมอเข้ามาดูอาการ ก็อยู่ฟังด้วยกันนี่นา ตกลงการเป็นเด็กป๋านี่นอกจากบริการด้านความสุขแล้ว ยังต้องเป็นเลขามันอีกอย่างหนึ่งด้วยใช่มั้ย แล้วทำไมตอนที่หมอรายงานอาการมันถึงไม่จำล่ะ
“ไม่ใช่อย่างนั้น หมายถึงน้องหนูเป็นเด็กยังไงบ้างในสายตานายอะ”
“ก็น่ารักดี ฉลาด”
“แค่นั้นเหรอ”
“อือ”
เหมือนมันจะทำหน้าผิดหวังใส่นิดหน่อย แต่จะให้ตอบอะไรมากกว่านี้ได้ ในเมื่อเพิ่งเจอและคุยกับน้องหนูจริงๆจังๆแค่วันแรก และน้องยังไม่สบายอยู่ โจมเองก็ไม่ใช่คนที่เข้าสังคมเก่งอะไรมากมาย เรียกว่ามนุษยสัมพันธ์เป็นศูนย์ ไม่ใช่อย่างมันนี่ ปรับสภาพตัวเองคล้ายๆกับกิ่งก่า มันอยากจะเข้าหาใครมันก็ร่าเริงใจหาย แต่เห็นอยู่กับเพื่อนหรืออยู่ต่อหน้าใครๆ มันก็ยโสและเย่อหยิ่งไม่ต่างอะไรกับโจมนี่แหละ
“ไม่ชอบน้องหนูเหรอ”
“เปล่านี่”
“น้องหนูน่าสงสารนะ”
“รู้แล้ว”
ก่อนหน้าที่มันจะเรียกเค้าว่า ‘นี่’ ทุกๆสามนาทีให้รำคาญ มันก็เล่าทั้งๆที่ไม่ได้ถามว่าน้องหนูคือน้องต่างแม่ที่เกิดจากผู้หญิงคนที่มันแนะนำให้รู้จักในวันที่มาเอารถกับชุดนักแข่งวันนั้น วันที่มันเรียกโจมว่า ‘เมีย’ วันแรกนั่นแหละ
ยอมรับว่าแปลกใจกับเรื่องที่รับรู้ ผู้หญิงคนนั้นแต่งตัวทันสมัยและวัยรุ่นมาก ไม่แน่ใจว่าแก่กว่าหรือรุ่นราวคราวเดียวกัน แต่ยังไม่เหยียบสามสิบแน่ๆ ถึงจะตกใจแปลกใจอยู่มากแต่ก็ไม่ใช่นิสัยของตัวเองเหมือนกันที่จะซักถามมากกว่านี้ ไม่ชอบวุ่นวายกับชีวิตส่วนตัวใครพอๆกับไม่อยากให้ใครมาวุ่นวายกับชีวิตส่วนตัวของตัวเองนั่นแหละ ถึงได้รู้สึกสบายใจทุกครั้งที่อยู่ใกล้ๆคนๆนี้ อย่างน้อยช่วงเวลาที่ลำบากใจที่สุด เค้าก็ไม่เคยคาดคั้นอยากรู้อะไร
“โกรธเหรอที่ให้มาด้วยเวลาที่จะมาหาน้องหนูน่ะ”
“มาถามเอาตอนนี้เนี่ยนะ”
ถามเพื่อ!! ในเมื่อตัวเองวางแผนมาอย่างดีแล้วนี่ที่จะใช้น้องเป็นเครื่องมือบังคับให้เขามาด้วยเวลาที่ตัวเองจะเข้าบ้านน่ะ เขากับป๋ามีความเหมือนที่แตกต่างกันอยู่บ้าง ในขณะที่ตัวเองพยายามถีบตัวออกจากครอบครัวสุดชีวิต แต่อีกคนเหมือนกับพยายามเข้าหาครอบครัวด้วยการหาตัวช่วย ความจริงแล้วคนที่ใครๆให้ฉายาว่ามั่นใจในตัวเองสุดๆอย่างเขาหรือว่าป๋า ความจริงแล้วเป็นคนที่ไม่กล้ากับสิ่งที่ตัวเองให้ความสำคัญเลยต่างหาก ที่ดูเหมือนไม่กลัวหรือไม่แยแสเพราะไม่คิดว่าเรื่องนั้นคือเรื่องสำคัญ
“ก็ เรายังต้องอยู่เพราะเงื่อนไขที่นายและชั้นตั้งขึ้นมานี้ไปอีกนานไม่ใช่เหรอ มันก็ต้องตกลงกันก่อนสิ จะได้ออกมาแนบเนียนไง”
“อ่อ เพราะอย่างนี้นี่เอง ตกลงกันก่อนก็ดีนะ แต่เรื่องน้องหนูไม่ต้องเตี๊ยมกันก่อนก็ได้ น้องนายไม่ใช่คนที่เราต้องใส่หน้ากากเข้าหาไม่ใช่เหรอ ให้น้องเค้าเป็นไปตามธรรมชาตินั่นแหละดีแล้ว น่ารักดี”
“จริงด้วยเนอะ”
“น้องยังเป็นธรรมชาติตลอดเวลาทั้งๆที่ไม่รู้เลยว่ากำลังถูกพี่ชายหลอกใช้เลยนี่”
“!!!!??%6&*)-_+#@&&&**”
๐ สวัสดีค่ะ เอ๊ะ!! เหมือนตอนนี้พี่มหาเค้าเป็นพระเอกรึเปล่า
๐ กลัวแฟนคลับน้องโจมกับพี่ป๋าจะบ่นว่าพี่มหาแย่งซีน เลยจัดให้นิดหน่อย :laugh: :laugh: จะมาม่าก็กลัวทุกคนจะท้องอืด เลยคิดว่า ยืดเยื้อออกไปอีกนิด ขยายความออกไปอีกหน่อย ดีกว่า :laugh:
๐ ถึงพี่มหาจะแย่งซีนแต่ก็มีข้อมูลน้องโจมออกมานิดหน่อยใช่มั้ย เนาะ!!!
๐ ขอบคุณทุกคนเหมือนเดิมนะคะ ตอนแรกว่าจะลงข่าวประกาศ แต่เตรียมข้อมูลไม่ทัน เซกิเร่งยิกๆให้ส่งนิยาย ไว้ไปติดตามกันตอนลงตอบจบเรื่องคุณคนเดียวนะคะ
๐ ขอบคุณทุกคนจริงๆค่ะ TRomance
-
จิ้มมมมมมมมมมมมมมมมมมม^ แปะป๊าบ
พี่มหากับพี่เทียนนี่จะได้กันรึป่าวคะ ? 555555555555555555555555555555 :laugh:
พี่โจมสู้ๆ ต่อสู้กับพี่ป๋าต่อปายยยยยยย~ :angry2:
-
อ่านจบแล้วรู้สึกเหมือนป๋าโดนหลอกด่าเนอะ (http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/emoticon_015_cactus.gif)
แต่ก็สมน้ำสมเนื้อดีทั้งคู่(http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/yoyo-emoticon-2-025.gif)
-
จึ๊ก จึ๊ก จึ๊ก :L2: :L2:
-
จิ้มมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม
--------------------------------
ดูท่าจะมีคู่อีกคู่เพิ่มมาใช่ไหมคะเนี่ย????
ยังดีนะคะเนี่ย ที่มีป๋ากับโจมมาให้เห็นพอแก้คิดถึงนิดนึง ^^
-
ป๊ะ สงสัยจะมีอีกคู่มาให้รอลุ้น คึๆ
น้องโจมหลอกด่าพี่ป๋าหรอกหน่ะ555555
-
นี่โจมกะป๋ากำลังค่อยๆ ปรับตัวเข้าหากันใช่มั้ยเนี่ย 55+ ดีๆ
อย่าเพิ่งมาม่าเลย ไม่ไหวแล้วววว
-
ยังไม่จุใจเลยอ้า แต่ไม่เป็นไรๆ รอตอนต่อไปจ้า
-
หุหุหุ พี่เทียน ชอบพี่มหาหรือเปล่า ถึงแกล้ง พี่มหา ตลอด :z2: :z2:
-
ชอบๆๆๆ
-
ไม่อยากจะบอกเลยว่าแอบจิ้นคู่มหากับเทียนไปเรียบร้อยแล้ว
-
มหากะเทียน... มันต้องมีซัมธิงวรอง -,.-
-
น้องโจมอ่ะฉลาดแต่ไม่ค่อยพูด o13
ป๋าก็เหลือเกินนะเอาน้องมาอ้างเฉย
ว่าแต่น้องหนูน่ารักดี :กอด1:
หาแฟนให้พี่มหาสักคนดิ :L2:
-
พี่เทียนชอบพี่มหาป่าวเนี่ยยยยยยย
วุ้ววว
อยากดูโจมก่าป๋าหวานกัน เมื่อไรจะรักกันซักที
-
ตกลงว่าป๋ากะโจมเนี่ยเริ่มจะจริงจังกันบ้างแล้วใช่ป่ะ
-
ไม่อยากกินมาม่าาาาา
เอาชามเล็กๆพอนะคะ
-
โว้วๆๆๆ พี่มหากะพี่เทียน สงสัยได้ลุ้นอีกคู่ หุหุ :z1:
-
พาร์ทมหาจะมากจะน้อยก็ไม่เป็นไร..ยังไงก็รับได้เสมอ
มหามาทีไรก็ฮาตลอด ชอบๆๆๆ
โดนโจมหลอกด่าไปนี่จุกเลยดิป๋า :laugh:
-
มีลุ้นพี่มหา กับพี่เทียน หรือเปล่าคะ
กลัวว่าเดี๋ยวชมรมพุทธจะกลายเป็นชมรมวาย :m21:
-
พี่มหาออกมากันซีนคู่เอกนะคะเนี้ย
โกรธๆๆๆๆๆ....ล้อเล่นค่ะ^^
ป๋าเอาน้องมาล่อโจมซะงั้นอ่ะ
-
เอิ่ม..มาม่านี่ยืดไปยาววววววววววววววววววววววววววววเลยก็ได้นะค่ะ o22
แล้วพี่มหาจะมีคู่กับเค้ามั้ยน้อ? o18
-
น้องโจมพูดซะป๋าไปไม่ถูกเลย :m20:
-
น้องโจมรู้ทันป๋าด้วย o13
-
เหมือนป๋าโดนหลอกด่าเลยเนอะ
-
คนนึงชื่อมหา(ชื่อมหาจริงๆหรือสมญาก็ไม่รู้-*-) อีกคนชื่อเทียน สมกับอยู่ชมรมนี้จริงจัง
ส่วนมาม่าให้มันถัดๆๆๆๆๆออกไปนานๆเลยนะเคอะ แหะ เค้าไม่ชอบกินมาม่าอ่ะ มันอืดดดด
-
อย่างนี้ซิมันถึงจะทันกัน
+1 นะคะ
-
จะมาม่าเหรอ o18
^_^
-
พี่มหามีคู่แล้วววววววววว
-
มหาXเทียน! :impress2:
-
คู่กัดนั่นแหละจะเป็นคู่ชีวิต มหา :n1:เทียน เหมาะสมกันดีแท้ แน่ทีเดียว
ส่วนคู่หลัก เมื่อไหร่จะละทิ้งไอ้นิสัยเดิม ๆ ที่คอยใส่หน้ากากเข้าหากันสักที
สงสัยน้องหนูนี่แหละ จะเป็นคนละลายพฤติกรรมของคนทั้งสอง
+1 สำหรับ การเร่งต้นฉบับนะครับ เซกิ ส่วน TRomance ให้กำลังใจแบบเต็มแม็ก
-
พี่หมาน่าารักดี
สรุปก็ลือกันไปว่าน้องโจม ขายมั้ย
เหอะๆ แน่จริงไปถามป๋าดิ !!!
อร๊ายยยย
โจม อย่าแข็งกับป๋ามากนัก นานๆ ป๋าจะใจดีนะ !!!
-
เมื่อไหร่ป๋าจะละลายภูเขาน้ำแข็งอย่างโจมได้ซะทีนะ
เรามาตั้งชมรมคนรักป๋า คู่กับชมรมของมหาจะดีมั้ยเนี่ย
-
พี่มหากับพี่เทียนน่าจะมีลุ้นให้เชียร์แน่ๆเลย
เหมือนที่โบราณเค้าว่าทะเลาะกันบ่อยๆลูกดกน่ะ
ส่วนป๋านี่ไม่ค่อยเลยเอาน้องหนูมาล่อโจมเลยน่ะป๋า
:กอด1: :L2: :pig4:
-
คู่พี่มหาออกมาแล้วเหรอ?
555555555555
เถียงๆ รักๆ แบบนี้ชอบจังเลยยย
ตกลงพี่มหาแย่งซีนจริงๆ ด้วยอ่ะ
>[]<
-
55555+++
พี่หมานี่แอบเด่นว่าเพื่อนคนอื่นนะเนี่ย
สงสัยอยากมีส่วนร่วม 5555++
แต่กับเทียนหรือเปล่า
แต่โจมนี่เย็นชาจริงๆ
ตรงสุดๆๆไปเลย
ปล.งานนี้มีมาม่าให้ทานด้วยหรอเนี่ย
-
คู่มหาเริ่มน่าสนใจ
คู่น้องป๋าก็เริ่มรักกันแล้วแน่เลย :-[
:call:
-
พี่มหาดูเป็นคนขี้น้อยใจจังเนอะ
-
โหหห เซ็งงงง... โจมกับป๋ามาจึ๋งเดียวเองอ่า :serius2:
-
ตกลงว่าพี่มหา กับ พี่เทียน นี่จะเป็นอีกคู่หรือป่าวเอ่ย กัดๆกันแบบนี้แหละเวลาหวานคงน่าดูไม่น้อย แต่ยังไงก็ยังรอลุ้นคู่ น้องโจม กับ ป๋า มากกว่าอยู๋ดี
-
มหากับเทียนมีอะไรในกอใผ่กันรึป่าว
ป๋าเริ่มเผยตัวตนออกมาแว้ววววว
สมัครเป็นแฟนคลับด้วยคนคร่าาาาาาา :จุ๊บๆ: :จุ๊บๆ: :จุ๊บๆ: :c3:
-
มาอ่าน 2 ตอนรวดด้วยความงงว่าเค้าลืมอ่านไปได้ยังไง :z3:
และแล้วมหาก็มีคู่ ถึงตอนนี้จะเป็นคู่กัดก็ตาม :mc4:
ป๋าก็อาศัยเด็กมาจิ๊จ๊ะกับโจมจริงๆ :z1:
-
มหา+เทียนหรอ ว้าวๆๆ พี่มหาจะเปงรับหรอ :impress2:
-
อ่ะอ่ะอ่ะ มหากับเทียนนี่ยังไงนะ
-
รู้สึกว่า ดาวเนื้อคู่ของมหาจะโคจรเข้ามาไกล้ๆ นะ
:impress2:
-
คู่นี้สมกันดีจิมๆ
แต่ดูเหมือนโจมจะได้เปรียบแหะ :laugh: :laugh:
-
ยังไงไม่รู้ แต่จิ้นคู่พี่มหากะพี่เทียนไปแล้ว :jul3:
-
มาเชียร์คู่รองดีกว่า
+1
-
คู่ต่อไปคือพี่มหากับเทียนรึปล่าว??
แอบจิ้นนะเนี่ยย :impress2:
-
เทียนแปลกๆนะ สนใจเรื่องโจมมากมายเลย แต่ก็แปลกที่เป็นคู่กัดกับมหา
โจมกับป๋า จะมีพูดยาวๆกันบ้างมั๊ยนี่
-
อ้าวในที่สุดพี่มหาก็มีคู่กับเขาซักที
:L1:
-
สมน้ำสมเนื้อทั้งสองคู่
:m20:
-
ตอนนี้พี่มหาเป็นพระเอกใช่มั้ยคะเนี่ย :laugh:
ป๋า กะ โจมมาซะตอนท้าย แถมสั้น :a5:
แต่ไม่เป็นไรค่ะ ให้อภัย เพราะยังแอบน่ารักๆกันนิดๆ :-[
-
แอบสงสัยคู่พี่มหากะพีเทียน
แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
-
วันนี้มีลางสังหรณ์ว่าจะได้กอดน้องโจม
แล้วก็ใช่จริงๆด้วย คึคึ :impress2:
แต่แบบว่าพี่มหาแย่งซีนอ่ะ เช๊อะ !!!
เลยได้กอดน้องโจมแป๊บเดียวเอง
อ่านไปอ่านมาก็แอบงงๆกะตัวเอง เฮ้ออ
บางอารมณ์ก็นึกอยากให้ป๋างอนโจมบ้าง
(ตอนที่ถามว่าโกรธหรอที่ให้มาหาน้องหนูเป็นเพื่อนอ่ะ)
อ่านแล้วมันได้อารมณ์น้อยใจ งอนๆ ไงก็ไม่รู้อ่ะ เหอๆๆ
แต่ก็นั่นแหละ อยากรู้น้องโจมจะง้อมั้ย ง้อยังไง แต่คงง้อไม่เป็น -*-
แล้วก็อย่างที่มหา แอนด์ เดอะ แก๊งค์นินทา(?)
อยากเห็นน้องโจมเวลายิ้มๆ หัวเราะๆอะไรแบบนี้อ่ะ งืออออ
ส่งกำลังใจค่า จุ๊บ จุ๊บ ~ :กอด1:
-
แอบคิดว่าเทียนชอบมหารึป่าวน้า ^^
ป๋ากะน้องโจมสั้นไปนิดนึงน้า
ตอนหน้าขอจัดเต็มนะคะ><
-
ตอนนี้พี่มหาไม่ไช้พระเอกแต่นายเอกต่างหาก 555
พี่เทียนรุกๆๆ
-
:laugh: :laugh: คนแต่งหาเมียให้มหาหน่อยเร็วววว
-
ขอมหาอีกได้มั๊ย ชอบจัง
แต่ก็ยังรักโจมเหมือนเดิมนะ
-
:impress2:พี่มหากะพี่เทียนมีลุ้นใช่ปะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
พี่ป๋าน้องโจมน่ารักกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก o13
-
อุ๊ยตายว๊ายกรี๊ด
ท่าทางมหาของเพื่อนๆมีแววจะได้คู่แบบไม่ได้รู้ตัวแล้วมั้ง
:jul3:
น้องโจมกับป๋าโผล่มาให้เห็นยังไม่ทันจุใจ
ตัดจบซะแล้ว!!!
เอาเป็นว่านอนรอตอนต่อไปแล้วกันนะคะ
ปลล.ถ้ามีดราม่าคงไม่พ้นเรื่องอิเฮียของน้องโจม
กับครอบครัวของอิคุณป๋าละสิเนี่ย
TROMANCE คะ มาม่าขอแค่นิดหน่อยพอนะคะ
o18
เผอิญช่วงนี้ท้องอืดบ่อยแล้ว หึหึหึ
-
มหา VS เทียน คู่ใหม่ ฮิ้วววว
-
เทียนกับมหา...โอ้วววววว o18 น่าลุ้นมักมากกกกกกกกกกก
ส่วนน้องโจมกับป๋า....
ป๋าจ๊ะ...โจมเขาฉลาดนะเออ :laugh: :laugh: โดนรู้ทันสะแล้วววววว
แต่...สั้นไปไหมสำหรับคู่หลัก....จะรอตอนต่อไปค่ะ
ปล. รักษาสุขภาพด้วยนะค่ะ :กอด1: :L2:
-
มาร่วมลุ้นเหมือนท่านอื่นเรื่องมหากับเทียน :laugh:
ป๋าถูกโจมกัดเบาๆ :laugh:
ว่าแต่มาม่าแค่ไหนเนี่ย
แค่พออิ่มท้องหรือว่าจะเอาอืดจนต้องหาอีโนมาช่วยย่อย?
:กอด1:
-
อยากได้อิมเมจ มหากับเทียน จัง แหม ได้คู่กัด เอ้ย คู่ปรับ แล้ว มหาไม่ต้องหาแฟนหรอก แบบนี้สนุกกว่ากันเยอะ
ขอบคุณค่ะ :กอด1:
-
เทียนนี่โผล่มาให้ข้อมูล หรือโผล่มาเป็นคู่มหา?? อิอิ เห็นหนุ่มกัดกันนี่ถูกใจจริงๆ
ปล. ว่าแต่เทียนนี่เทียนอะไรจ๊ะ เทียนไข หรือเทียนพรรษา :haun4:
-
คนเป็นผู้ใหญ่ชอบทำเรื่องราววุ่นวาย 555
ก็น๊า หวานๆกันหน่อยสิคู่นี้
แอบเชียร์อัพ มหาเทียนอยู่น้ะ อิอิ
-
พี่เทียนไงพี่มหา รถไฟฟ้าจองพี่มหาอ่ะ :laugh:
-
ฮิฮิ ถึงโจมจะนิ่ง แต่แสบใช่เล่นนะคะ ประโยคสุดท้ายทำเอาป๋าพูดไม่เป็นภาษาคนเลยเถอะ :laugh:
-
เหมือนจะมีลุ้นนะพี่มหา :laugh:
ไม่กล้าในเรื่องที่สำคัญ...แต่เพราะไม่สำคัญถึงได้ไม่ใส่ใจ (สัจธรรม) :กอด1:
-
มหาจะมีคู่แล้วววววว(หรือเปล่า)555
^^
ขอบคุณค่ะ
-
อ่านตอนนี้แรกๆคิดว่าจะมีแต่เรื่องของมหาซะแล้ว
แต่สุดท้ายก็ยังมีเรื่องของโจมกะป๋ามาให้พอชุ่มชื่นหัวใจ :o8:
ในที่สุดมหาก็เจอเนื้อคู่ (รึเปล่า?) 5555
เห็นทะเลาะๆกันแบบนั้น สุดท้ายก็เสร็จกันทุกที o18
โจมกะป๋าก็ยังเหมือนเดิม...คนนีงเจ้าเล่ห์ อีกคนก็เย็นชา
โจมจะรู้มั้ยเนี่ย ว่าป๋าอุตส่าห์พามาพบครอบครัวแบบนี้นี่มันเหมือนการเปิดตัวชัดๆเลยนะ
(ถึงจะชอบแอบใช้เด็กเป็นเครื่องมือก็ตาม :laugh:)
รอตอนต่อไปนะคะ.......
-
เค้าเถียงกันไปกันมา เสริมสร้างความเข้าใจซึ่งกันและกันเพิ่มขึ้นกว่าเดิม ชอบค่ะชอบ
-
มีกัดตอนท้ายนะโจม
-
รอคู่มหาครับ อิอิ
-
พี่มหาคู่กับพี่เทียนหรือป่าว แต่เชียร์คู่นี้ค่ะ
คู่กัดกันเนี่ยแหละดี ไม่เคยพลาด 555
-
ชอบมหาค่ะธรรมะธัมโมดี(หรือเปล่า??)
เอิ่มตัวละครใหม่ "เทียน" น่าสนใจดีค่ะเหมือนจะมีอะไรพิเศษกับมหาหรือเปล่าน้า ^^
-
กร๊ากกกกกก อิป๋าโดนน้องโจมกัด :m20:
กล้าขึ้นนะนี่ หนูโจมของเค้าาาาาา :o8:
ไม่ให้พวกมหาไปปักกรดสร้างเพิงกันเอาเอง
แล้วสุดท้ายจนที่ต้องยอมก็คือคนที่ถูกเลือกให้เป็นประธานชมรมอยู่ดี
-
เปิดใจให้มันโจ่งแจ้งไปเลย
ออกตัวแรว๊งงงงงได้แล้วป๋า
-
มหากับเทียนทะเลาะกันน่ารักอ่า :-[
-
ป๋าๆ....
ป๋าโดนหลอกด่าอ่ะ!!
:m20: :laugh:
รอติดตามตอนต่อไปค่ะ
-
มหาคู่เทียนก็น่าสนเนอะ อิอิ
ส่วนเรื่องมาม่าอย่าเพิ่งมาเลยค่ะ
ระบบย่อยยังไม่ทำงานเลย
-
เหอๆๆ มีโผล่ขึ้นมาอีกคู่แล้วนี่นา แต่ก็เป็นคู่ที่แปลกพิลึกละนะ
-
อยากซดมาม่าแปลก ๆ o22
-
มีีอีกคู่มาให้ลุ้นแล้ว มหากับเทียน แต่ว่าจะมีมาม่าด้วยหรอ
คนอ่านทานได้นะคะ แต่อย่าเยอะนะ มันไม่ดีต่อสุขภาพ
:กอด1:
-
คู่พี่มหา - เทียน เหมาะกันดี กัดเก่งทั้งคู่ แต่ดูแล้วมหาจะแพ้เทียน (พรรษาหรือป่าว)
:pigha2: ป๋าโดนเมียโจมหลอกด่า
-
+1 ค่ะ
แต่เราว่าพี่มหาไม่น่าใช่พระเอก
น่าจะเป็นนายเอกมากกว่านะ
-
มาต่อค้า! ใจนึงก็อยากกินมาม่า อีกใจก็ไม่อยาก....เฮ้อ! รอดูต่อไปค่ะ
-
เปิดตัวว่าที่สามีมหาเป็นที่เรียบร้อย :z1:
:pig4: คะ
-
:pig4: :pig4: :pig4:
:z13: :z13: :z13:
หนุกหนาน รออ่านต่อ อิอิ
-
โจมปากกรรไกรมาก จิดกัดได้แสบจริง ๆ
น่าให้ป๋าจับจูบซะให้เข็ด กร๊ากกกกกก :laugh:
รอตอนต่อไปจ้ะ :กอด1:
-
ป๋าโดนหลอกด่า สะใจ :laugh:
-
สงสารพี่มหาจริงเชียว ทั้ง maxim fhm ฮ่า ฮ่า
-
เลิกคิดเองกันได้แล้ว
ว่าโจมเป็นเด็กขาย
เฮ้ออ
-
มหาเทียนรึป่าวเนี่ย? ๕๕๕ มหาจะมีคู่ๆ
-
ป่าๆๆๆโจมว่าป๋าอ่ะ :laugh:
-
พี่มหากับพี่เทียนดูมีซัมติมขั้นมาก ฮ่าๆๆๆ
หลังๆมานี่น้องโจมเริ่มพูดเยอะขึ้น น่ารักสุดๆ
ป๋าก็น่ารักตลอดๆเวลาพูดถึงน้องหนู อบอุ่นจริงๆ
โจมลืมเฮียไปซะเถอะ
-
ลุ้น ลุ้นคู่มหา
-
๐ สวัสดีค่ะ เอ๊ะ!! เหมือนตอนนี้พี่มหาเค้าเป็นพระเอกรึเปล่า
เป็นนางเอกมากกว่า >.<!
:z2:
-
พี่มหากับพี่เทียนนี่กัดกันไปกัดกันมาเดี๋ยวก็ได้กัดจนรักกันหรอก :m1:
-
ขิงก็ราข่าก็แรงทั้งคู่จริงๆ 55+
-
สนุกมากค่ะ o13
ช อ บ ! ! ! ! ! ! ! !
-
พี่มหากำลังจะมีคู่แล้ววววว :กอด1:
-
พี่มหาจะมีลุ้นมั้ยเนี่ย :haun5:
-
พี่เทียน :z1:
-
กำเนิดคู่พี่มหามาแล้ววว คู่ใหม่นี่ก็น่าลุ้นดีจริง
เค้าก็อยากให้พี่มหาเป็นนางเอกเหมือนกันง่ะ X)
ตอนนี้ป๋าแอบเรียกร้องความสนใจแฮะ
-
อ๊ายลุ้นคู่นี้สุดยอด
-
ขอเกาะกระแส ลุ้นมหา-เทียนกับเค้าบ้าง
จะได้ไหมคะ :o8:
ขอบคุณค่ะสำหรับตอนนี้ค่ะ ^^
:pig4:
-
แว่วว่าคู่ใหม่กำลังจะมาแฮะ
ว่าแต่โจม เมื่อไหร่จะพูดกับป๋าดีๆสักที
-
เทียนมหา มหาเทียน วู้ววววว ได้กันแน่ๆ ^^
คุณป๋าเรียกร้องความสนใจจากน้องโจมจังนะ
-
สวัสดีคะทุกคน...วันนี้ไม่ได้ลงเรื่องนะคะ
ตอนแรกจะประชาสัมพันธ์ในวันที่ลงตอนจบของเรื่องนี้ (คุณคนเดียวแต่เราสองคน)
แต่วันนี้เป็นวันดีวันที่ 29 ค่ะ...เลยขอลงเอาฤกษ์เอาชัยก่อนนะคะ
:impress2: :impress2: :-[ :-[
(http://www.whenifallinlove.net/diary/images_line/line19/kuma1.gif)
ข่าวประกาศประชาสัมพันธ์นะคะ
คนเขียนเคยเล่าให้ฟังช่วงทอล์คไปแล้ว เกี่ยวกับที่มาที่ไปของเรื่องคุณคนเดียวแต่เราสองคน เพราะว่าทุกคนถึงได้มีฉบับต่อความยาวสาวความยืดนี้เกิดขึ้น ทั้งๆที่ตั้งใจให้เป็นเรื่องสั้นพิเศษแถมในเรื่องแมื่อแหงนมองฯ เพราะตอนพิเศษของเมื่อแหงนมองนั้นลงเล้าไปหมดแม็กแล้ว...
และเมื่อ ต้นปีถ้าใครได้ติดตามกิจกรรมของเล้าเรื่องประมูลเงินเพื่อทำบุญและทำกิจกรรม เล้า (มีมิตติ้งไปแล้ว) มีน้องคนหนึ่งได้รางวัลจากเซกิเป็นหนังสือรวมเล่มพี่ดินไปแต่น้องได้สั่ง ซื้อหนังสือไปก่อนหน้านี้แล้ว น้องเลยมอบหนังสือชุดนี้ให้เล้าประมูลหารายได้
มีพี่ใจดีคนหนึ่ง ประมูลหนังสือชุดพี่ดินไปในราคา 3300 บาทถ้วน ในฐานะคนเขียนทั้งดีใจและตกใจไปพร้อมๆกัน สำหรับหนังสือราคาชุดละ 700 บาท ขยับเป็น 3300 นั้น มันเกินราคาจริงไปเกือบ 5 เท่า คนเขียนเลยอยากจะทำอะไรให้พี่เค้าเป็นการตอบแทน จากที่เคยประกาศไป เลยมาสรุปที่ Boxet รวบรวมผลงานของคนเขียนเองนี่แหละ โดยจะยุบรวมแต่ละเรื่อง จากเรื่องละสองเล่ม เหลือเพียงเล่มเดียวและทำปกแข็งกระดาษจัวปัง (เหมือนแฮรี่พอตเตอร์) และเปลี่ยนรูปแบบปกใหม่ทั้งหมด และแถมเรื่องคุณคนเดียวแต่เราสองคนไปให้ด้วย ในเมื่อรวมกันได้ 3 เรื่องแล้วก็จะต้องมีแพ็คเกจตามสไตล์ TRomance จึงมาลงตัวที่ Boxet กล่องไม้ขีดกระดาษแข็งปิดผิวกระดาษอาร์ตพิมพ์ลาย 4 สี เคลือบ PVC ด้าน (เนื่องจากคนเขียนเองเคยมีส่วนร่วมในการออกแบบและจัดทำ box แบบนี้แล้วในเรื่องหรือว่าความรักของพี่ figs เลยเป็นแพ็คเกจที่ลงตัวที่สุดสำหรับงานจำนวนน้อยๆนี้ เมื่อแจ้งข่าวให้พี่ที่ประมูลได้ ว่าคนเขียนจะทำแบบนี้ขึ้นมาเพียงแค่สองชุดสำหรับตัวคนเขียนเองและพี่คน ประมูลได้ พี่ได้แนะนำคนเขียนมาว่า ในเมื่อคนเขียนปั้นคุณคนเดียวมาเป็นเล่มแล้วก็เปิดโอกาสให้คนที่อยากเก็บ เรื่องนี้ด้วยเถอะ ส่วนอีกสองเรื่องที่เปลี่ยนปกใหม่และทำเป็นปกแข็ง ก็เปิดไปด้วยเลยเผื่อมีใครที่อยากเก็บจริงๆ ด้วยคำแนะนำและกำลังใจจากหลายๆคน คนเขียนเลยตัดสินใจเปิดให้คนอ่านที่อยากเก็บผลงานเอาไว้นะคะ
****ก่อนอ่านรายละเอียดและจับจอง ให้อ่านคำอธิบายให้ละเอียดก่อนนะคะ (ขอร้องว่าอ่านก่อนนะคะ)
(http://www.whenifallinlove.net/diary/images_line/line19/kuma1.gif)
1.เรื่องคุณคนเดียวแต่เราสองคน
(http://image.ohozaa.com/i/1e7/112covers.jpg)
๐ 1 เล่มจบ จำนวน 200-250 หน้า
๐ หนังสือขนาด 13.5*18.5 cm เล็กกว่า A5 นิดหน่อย (A5 ปกติขนาด 14.8*21 cm) ปกปีกด้านเดียว มีที่คั่นปกติและที่คั่นแม่เหล็กตามมาตรฐาน TRomance
๐ เนื้อหาตั้งแต่ต้นจนจบมีให้อ่านในเล้าเป็ด และไม่ลบเรื่องออกขณะทำการเปิดขายและหลังจากนั้น ในเล่มมีตอนพิเศษให้ 3 ตอนซึ่งไม่มีลงในเล้าเป็ด เป็นตอนที่คนเขียนเพิ่มขึ้นมา ไม่ได้เกี่ยวข้องกับเนื้อหาหลักหรือส่วนขยายเนื้อหาหลักแต่อย่างใด
๐ ราคา 300 บาท ต่อเล่ม ค่าจัดส่งแบบลงทะเบียน 50 บาท/ชุด
(http://www.whenifallinlove.net/diary/images_line/line19/kuma1.gif)
2.Boxets รวมผลงาน 3 เรื่องของ TRomance ประกอบไปด้วย
๐ เมื่อแหงนมองจันทร์ผมเห็นตะวัน (พี่เมฆพี่ฉาน) จากเดิม 2 เล่มจบ ยุบเหลือ 1 เล่มจบ ปกแข็งกระดาษจัวปัง เนื้อหาภายในเล่มเหมือนที่เคยรวมเล่มไปแล้วทุกประการ
อ่านเรื่องทั้งหมดได้ที่นี่ค่ะ http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=13928.0 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=13928.0)
(http://image.ohozaa.com/i/24c/mekchancover.jpg)
๐ [ภูตะวัน vs เพียงดิน] เมียคนนี้มีดีกรีเป็นนักเลง (พี่ดินกับไอ้เสาไฟฟ้า) จากเดิม 2 เล่มจบ ยุบเหลือ 1 เล่มจบ ปกแข็งกระดาษจัวปัง เนื้อหาภายในเล่มเหมือนที่เคยรวมเล่มไปแล้วทุกประการ เพิ่มตอนพิเศษวันวาเลนไทน์ที่ลงเล้าไปหลังจากรวมเล่มให้อีก 1 ตอน
อ่านเรื่องทั้งหมดได้ที่นี่ค่ะhttp://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18569.0 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18569.0)
(http://image.ohozaa.com/i/d73/phoodincover3.jpg)
๐ คุณคนเดียวแต่เราสองคน รายละเอียดตามที่บอกไปแล้วหัวข้อข้างบน
อ่านเรื่องทั้งหมดได้ที่นี่ค่ะhttp://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=20393.0 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=20393.0)
(http://image.ohozaa.com/i/1e7/112covers.jpg)
๐ ราคา Boxet 1 ชุด ราคา 1,700 บาท ค่าจัดส่งชุดละ 75 บาท เป็นพัสดุลงทะเบียนนะคะ
*** Boxet นี้ทำขนาดเดียวสำหรับใส่ผลงานทั้ง 3 เพราะฉะนั้นไม่แยกขายนะคะ
*** สำหรับใครที่ต้องการแยกซื้อไม่ว่าเรื่องพี่ดินหรือพี่เมฆ ชุดละ 750 บาท ค่าจัดส่งชุดละ 65 บาท (แยกซื้อไม่มี Boxet ให้นะคะ)
๐ รูปแบบกล่องให้ทุกคนนึกถึงภาพกล่องไม้ขีด จะมีถาดสำหรับใส่หนังสือ (ป้องกันขอบหนังสือเวลาสอดเข้าหรือถอดออก) แล้วสวมทับด้วย Box นอกอีกทีค่ะ
ตัวอย่าง box...ลายกล่องเป็นเพียงตัวอย่างนะคะ เนื่องจากคนเขียนยังนึกแบบไม่ออก
(http://image.ohozaa.com/i/3f2/4page.jpg)
(http://www.whenifallinlove.net/diary/images_line/line19/kuma1.gif)
ครั้ง นี้เป็น Project พิเศษจริงๆ ต้องขอบคุณพี่ที่ประมูลหนังสือได้ที่สนับสนุนให้คนเขียนเปิดให้คนอ่านทุกๆคน ได้สั่งจองเข้ามา และต้นทุนในการทำในครั้งนี้ สำหรับคนเขียนแล้วเป็นต้นทุนที่สูงมากค่ะ จำนวนที่สั่งทำก็คงจะไม่เยอะเท่าที่เปิดจองรอบปกติ ดังนั้นคนเขียนจะเปิดจองแค่รอบนี้เพียงรอบเดียว ไม่มีรอบเก็บตกอีกแล้วนะคะ และในอนาคตต่อไปข้างหน้า หากจะมี Reprint อีกครั้ง ไม่ว่าจะเป็นเรื่องไหน คนเขียนจะกลับไป Reprint เหมือนชุดปกติอย่างที่เคยทำค่ะ
๐ เปิดจองและโอนเงิน วันนี้ ถึง 15 พฤษภาคม ศกนี้ค่ะ
คนที่สนใจ mail มาขอรับ Code โอนเงินที่ Mail ด้านล่างนี้นะคะ
(http://image.ohozaa.com/iw/ymail.jpg)
ตั้งชื่อเมลล์ว่า สั่งจองหนังสือ...
1.ระบุชื่อคนจองหรือ Login
2.ระบุเรื่องที่ต้องการจอง
2.1 รวมเล่มคุณคนเดียวแต่เราสองคน จำนวน.....เล่ม
2.2 Boxet ประกอบด้วย (พี่ดิน+พี่เมฆ ปกแข็ง และ คุณคนเดียวฯ) จำนวน........ชุด
2.3 แยกซื้อ พี่ดินหรือพี่เมฆ ปกแข็ง อย่างใดอย่างหนึ่ง หรือทั้งสองเรื่อง (ไม่เอา Box) จำนวน.........เล่ม
3.รอรับ Code โอนเงินทางเมลล์เหมือนเดิมค่ะ
ขอบคุณทุกคนที่ให้การสนับสนุนกันมาโดยตลอดนะคะ
:pig4: :pig4: :pig4:
(http://image.ohozaa.com/i/91e/1untitled1.gif)
-
เฮ้อออออ เรามีพี่เมฆกับพี่ดินอยู่แล้ว ถึงอยากได้ box set ไว้สะสมแค่ไหน ก็คงได้แต่ถอนหายใจ เฮ้ออออออออออออออออ
-
^
อารมณ์เดียวกันเลยค่ะ มีพี่เมฆกับพี่ดินอยู่แล้ว แต่ก็อยากได้ box set :เฮ้อ:
-
รออ่านน้องโจมตอนต่อไปนะค่ะ ^^
สู้ๆค่ะ
-
ครือออออ มีพี่เมฆ พี่ดิน แล้วอ่ะ
ถึงแม้ปกใหม่จะสวย และ box จะน่าเก็บสักแค่ไหนก็ตาม
คงได้แต่บอกว่าเสียดาย (เพราะจะไปสอยของคนอื่นด้วย >"<)
แต่ที่แน่ๆน้องขลุ่ยไม่รอดดดด อิอิ
-
อยากได้.....แต่ยังไม่มีตังค์ :o12:
-
เจ็บแทนป๋าเลยคร่าาาาา
โดนโจมหลอกด่าเข้าให้ 555555
สำหรับหนังสือ box set อยากได้มากอ่าาาาาาาาาา ทำไงไม่มีตังค์อ่าาา :monkeysad: :monkeysad:
-
ปกใหม่สวยจริงๆ :กอด1: แต่หนูคงไม่มีตังซื้อ รอ box กับุณคนเดียวแล้วกัน ฮืออออออ~
-
กรี๊ดกร๊าดกลิ่นตุๆ ของคู่(รัก)ใหม่ "มหา-เทียน" ฮิ้ววววววววววววววววววว :mc4:
พี่มหาเป็นผู้เรียกรอยยิ้มและเสียงหัวเราะให้กับนิยายเรื่องนี้อย่างแท้จริง น่าจะมอบโล่ห์ให้นะคะ
ส่วนคู่(รัก)หลัก "ป๋า-โจม" ก็ยังคงหวานๆ ขมๆ กันต่อไป
แต่ก็เอาเหอะ คนมันขี้เก๊กขี้กั๊กพอกัน คงต้องใช้เวลาหน่อย เราจะอดทนรอค่ะ :monkeysad:
ขอบคุณมากๆ สำหรับอีกตอนนะคะ :กอด1:
ป.ล. หนังสือบ็อกเซ็ท...อยากได้มากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกค่ะ
-
สวยจังเลย จะเก็บตังค์ทันม๊ายยย >.<
-
อยากได้ Box set อ่ะ
แต่เราก็มีพี่เมฆ กับพี่ดินแล้วเหมือนกัน
ก็คงสั่งน้องขลุ่ยแค่เล่มเดียว
:เฮ้อ: เสียดายจัง
-
อยากได้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ Box set อ่ะ
ทำไงดี ทำไงดี ทำไงดี ทำไงดี ทำไงดี ทำไงดี
ถ้าเอามา พี่เมฆ กับพี่ดิน ที่นอนรออยู่ที่ห้องคงน้อยใจแย่
ตัดสินใจลำบากมากค่ะ case นี้ :sad4:
ขอเวลาตัดสินใจนึดนึงนะคะ กะจะเหมาหมดเลย ก็ต้องรอดูเงินหลังเที่ยวสงกรานต์ด้วยอ่ะ
-
รอคู่ใหม่ จะเทียน-มหา หรือ มหา-เทียน
ใจจริงอยากได้ เทียน-มหา นะคะ :laugh:
คู่ป๋า-โจม ก็ยังเก๊กกันต่อไป ลุ้น :กอด1:
-
แล้วจะมีรวมเล่ม "เด็กป๋า" ด้วยไหมคะ
-
อยากได้ 2 เรื่องอะ T^T
เมียคนนี้มีดีกรีเป็นนักเลง กับ คุณคนเดียวแต่เราสองคน
กับ เด็กป๋า
(หักมากไปมั๊ย)
-
อยากได้บอกเซ็ต จะพยายามออมตังค์ให้ทันนะจ๊ะ :m15: :m15: :m15: :m15:
-
จากเด็กป๋า----->สู่เด็กมหา :mc4:
-
จากเด็กป๋า----->สู่เด็กมหา :mc4:
ฮาาาาาา
ปล. อยากได้บ็อกเซตเหมือนกัน แต่คงต้องเก็บเงินอีกยาว
ยังดีที่มีเวลาถึงพฤษภา ระหว่างนี้จะค่อยๆตัดสินใจไปก่อนละกันนะคะ
อยากได้เด็กป๋าแบบรวมเล่มเหมือนกันนะเนี่ย :serius2:
-
จะส่งเมลล์ไปจองนะคร้าบ
มีพี่เมฆกะพี่ดินแล้วแต่กะอยากได้อีก
เอามาเก็บสะสมเปนคอลเลคชั่น
ว่าแต่ไม่ทำเด็กป๋าเปนปกแข็งไปด้วยเลยอ่าคะ
จะได้รวมผลงานมาสเตอร์พีช อิอิ
-
น่ารักมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
-
อ่านแล้วลุ้นอยากอ่านเรื่องของคุ่กัด มหา-เทียน อิอิ
-
ป๋า อย่างนี้ต้องจับจูบซ่ะให้เข็ดเลย :z2:
เรื่องหนังสือ อยากได้แต่... :o12:
:กอด1:
-
โดนโจมดักทาง ถึงกับพูดไม่เป็นภาษาเลยเหรอป๋า
:laugh:
-
กีสสสสสสสสสส อยากได้
-
เศร้าจังเกิดเป็นคนจน :sad4: มีหนังสืออยู่แล้วจะซื้อใหม่ก็บ่มีงบ กระซิกๆ
แอบอยากได้บ็อกเซตอ่ะ ไม่ทำบ็อกขายให้คนที่ซื้อปกธรรมดาหน่อยหรอค่ะ :monkeysad:(วิ้งๆ ส่งสายตาอ้อนวอน)
-
ป๊าเจ็บมั้ย???????
.
.
.
.
.
หน้าแตกอะ :m20:
-
พี่มหากับเทียน o18
ส่วนนุ้งโจมกับป๋า ก็ยังน่าร๊ากกกกก :o8:
:pig4:
-
พี่หมา เอ๊ย! มหา โผล่มาแย่งซีนง่ะ -..-
น้องโจมหยิ่งไม่แคร์สื่อ =[ ]=!!
-
นี่ ถ้าไม่มีโจมกะป๋าโผล่มาตอนท้าย ก้อว่าจะปันใจไปให้มหาแล้วล่ะค่ะ
-
บ๊อกซ์เซตน่าสนใจ
ไว้จะติดต่อไปนะครับ
ส่วนเด็กป๋าตอนนี้
จิกกัดทันกันกำลังน่ารัก
แถมมีเด็กมหามาให้ลุ้นแก้เลี่ยนอีก
ดีจังครับ
:L2:
-
อยากได้ แต่ ไม่มีตัง
:เฮ้อ:
-
เพิ่งได้อ่านค่ะ ตอนนี้หลงรักน้องโจมหัวปักหัวปำ
ส่วนตัวคิดว่าทั้งน้องโจม และป๋า คงรู้ตัวเองแล้วแหละว่าความรู้สึกที่มีให้กันและกันอยู่ตอนนี้มันมากกว่าป๋ษและเด็กขายทั่วๆไป แค่ยังไม่อยากยอมรับแค่นั้นแหละ
นี่ป๋าถึงขนาดแคร์ว่าน้อโจมชอบหรือไม่ชอบน้องหนูเลยนะเนี่ย ปลื้มแทนน้องโจมจัง อิอิ :-[
-
เหมาะสมกันจัง 555 :z2: :z2:
-
Boxets รวมผลงาน 3 เรื่องของ TRomance
น่าสนใจ...ถึงจะมีพี่เมฆ+ท่านฉาน พี่ดิน+ภูตะวัน แล้วก็เหอะ
แต่ออก Box นี้มาแถมไม่ทำซ้ำอีกแล้ว...
ok ยอมแพ้ต่อกิเลส ว่างๆจะส่งเมล์ไปจองครับ
-
o13 ออกแบบปกได้สวยมากๆค่า
อยากได้จัง :sad4:
-
อ๊ายยยย ชอบมากคะ สนุกไม่แพ้ พี่ดินพี่เมฆเลย
ชักหลงคนเย่อหยิ่งแบบ น้องโจมแล้วซิ
มิน่าละ ทำไมป๋า ถึงสลัดไม่ได้ หุหุ
-
ตามทันแล้ว วันนี้จะมาต่อมั้ยอะ :z10:
-
แวะมาอ่าน...
-
เข้ามารอตอนต่อไปนะคะ :impress:
-
มารอตอนต่อไป :z2:
-
ต๊ายยยยยยยยย
ในที่สุดก็เปิดตัวเนื้อคู่พี่มหาแล้วนะค่ะ :-[
(มั่นใจมาก ว่าคู่กันแน่นอน ดังนั้นคุณคนเขียนอย่าทำร้ายกันนะค่ะ)
Boxets สวยอ่ะ อยากได้ :sad4:
-
พี่มหาจะมีคู่แล้ว :mc4:
เย้ เย้ เย้ ขอให้ใช่ด้วยเถิ๊ดด
ก็พี่เค้าสร้างสีสันมาหลายตอน
สมควรได้รับรางวัลแล้วค่า ^ ^
-
อยากอ่านตอนต่อไป
-
โจมจ๋าาาาาาาา หายไปไหน >"<
-
ได้กลิ่นว่าที่สามีพี่มหาแฮะ หึๆๆ
-
คิดถึงโจม :กอด1:
-
โจมน่ารักว่ะ
เริ่มจะสับสนต่อความรู้สึกตัวเองแล้วอะจิ
ฮี่ๆ
-
ยังไม่มารึ
-
อร๊ายยยย :-[
มาตามน้องโจมมม
คิดถึง :man1:
-
คงไม่ใช่ว่าไปๆมาๆพี่มหาได้ลงเอยกับพี่เทียนหรอกนะ .. :z3:
แต่แบบ ป๋าน่ารักอ่ะ :o8: โจมด้วย ไม่หยิ่งแล้ว
รอตอนต่อไปค่ะ :z2:
-
มารอเด็กป๋า....
อยากอ่านตอนต่อไปแล้วน้า :monkeysad:
ตอนที่แล้วเหมือนยังอ่านเรื่องของโจมกะป๋าไม่จุใจ
อยากอ่านอีกๆ :serius2: รอคุณคนเขียนทุกลมหายใจ 5555555
-
ให้เพือน ๆ ป๋ามาเล่าบ้างก็ดีค่ะ เอาให้ครบเลยนะ
และก็อยากรู้แต่ละคนมีคู่ไหมคะ แต่มหานี่คู่กับเทียนใช่ไหมเนี่ย
เปลี่ยนมหาเป็นธูป จะได้คู่กับเทียนดีไหมเนี่ย อิ อิ เซ็ทพระพุทธศาสนา :laugh:
-
แหมๆ น้องโจม กะอิป๋า พอตกลงกันได้
หายไปเลยน๊า ทิ้งพวกเราให้ตั้งตาคอย
ใจร้ายยยยย :o12:
-
ตอนนี้คนเขียนติดงานเร่งจากลูกค้า...ต้องขออภัยคนที่มารอน้องโจมกับป๋าด้วยนะคะ
กำหนดส่งงานคนเขียนคือวันศุกร์นี้ เมื่อเคลียร์งานเสร็จแล้ว จะรีบปั่นน้องโจม
และลงเรื่องด้วยความถี่ปกติของ TRomance (ลงวันเว้นเว้น ต่อ หนึ่งตอน)
ระหว่างที่รอน้องโจม คนเขียนแยกร่างมาลงคุณคนเดียวจนถึงตอนจบแล้ว
ไปอ่านเล่นๆฆ่าเวลาก่อนได้ค่ะ
ขอบคุณมากค่ะ
-
รับทราบค่า
คิดถึงป๋ากับน้องโจมทุกวันเลยค่า เหอๆๆ :-[
-
:L2:
-
รับแซ่บ ค่า..........
-
บวกให้กำลังใจจ้า
-
รับทราบ :L2:
-
ตามทันแล้วววว :-[
จะรอค่ะ :กอด1:
-
จะรอนะค่ะ
:L2:
-
โอเคคร่า สู้น๊าๆๆๆ
คิดถึงน้องโจมสุดใจขาดดิ้นเลยคร่าาาาาาา
-
:z2: :z2:มาเต้นให้กำลังใจ :z2: :z2:
-
:m3: รับแซ่บค่าาาาาาาาาา
เรื่องงานก็พยายามเข้านะคะ :a2:
เป็นกำลังใจให้ทั้งสองงานเลยเน่อออ :m1: :ped149:
-
จะนอนเอาแรงไว้รออ่านน้องโจมกับป๋าวันเสาร์ :o8:
ขอให้งานลุล่วงด้วยดีค่ะ :กอด1:
-
รอได้เรื่อยๆ :z2: :z2:
:กอด1:
-
ยังรออยู่นะจ๊ะ :กอด1:
-
รับทราบ
-
สู้ๆนะฮับ :L2:
กอดน้องโจมให้กำลังใจ หมับ!!! :กอด1:
(ผิดคนแล้วเฟ้ย :beat:)
-
รอจ้าาาาา ^^
-
รับทราบค๊าาา
คิดถึงน้องโจมมากมาย >"<
-
รับทาบค่ะ อ่านคุณคนเดียวเรียบร้อย มาต่อแถวรอป๋าโจมต่อ 555
-
ป๋าๆๆ
นู๋รอ "เด็กป๋า" อยู่นะ :t3:
-
รอเสมอ
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
ครับผม สู้ๆ นะครับบบ
-
รับทราบค่าา :กอด1:
-
คิดถึงหนูโจมกับป๋า
สู้ ๆ นะค่ะ คนแต่งงงงง :t3:
-
รอได้เสมอจ้าาาาา
-
ชอบโจมอย่างเป็นทางการ :กอด1:
-
เข้ามาวิ่งเล่น :oni1:
สู้ๆนะคะ :กอด1:
-
อย่างไรก็ได้ค่ะ คนเขียนอย่าได้กังวล
ส่งงานให้เรียบร้อยก่อนเลยค่ะ รอได้เสมอ
-
สู้ๆค่ะ รอได้ :กอด1:
-
รอด้วยคน
-
คิดถึงป๋ากับน้องโจมแล้วจิหุหุ
คุณคนแต่ง พักผ่อนบ้างนะคะ
คุณคนอ่าน รอได้ แต่อย่านานเอ๊ะยังไง หุหุ
-
มารอเหมือนเดิมครับ
ทั้งหนังสือ ทั้งในเวปนี่แหละครับ
:L2:
-
รอนะ *0*
-
แอบแวะมาดู ฮิๆ :m22:
-
รับทราบ ตอนนี้อ่านคุณคนเดียวจบแล้ว
-
รอ ครับ
-
มารอป๋า หุหุ :impress2:
-
คิดถึงเรื่องนี้จังฮู้
-
แอบคิดถึงหนูโจมจังเลยน้าาาาา. . .
-
รอ...........ด้วยความคิดถึงโคตรๆ
-
น้องโจมยังไม่มา แต่เราได้พีฉาน1-2ครบละ
นั่งอ่านพี่ฉานรอน้องโจมไปพลางๆดีกว่า
-
มานั่งรอด้วยคนครับ
-
รออยู่นะคะ :กอด1:
-
ตอนที่ 15 'เด็กป๋า'
บางทีนะ บางที ชีวิตคนเราก็เหมือนเล่นเกมส์ซ่อนหา
ไม่รู้เลยว่ามันเกิดมาจากความตั้งใจ หรือจริงๆแล้วแค่เรื่องบังเอิญ
สองอาทิตย์กับการใช้ชีวิตร่วมกันเยี่ยงฉันท์ผัวเมีย
โจมก็คือโจมคนเดิม แต่ป๋าเริ่มจะไม่ใช่ป๋าคนเดิมเสียแล้ว
อะไรที่มาดลใจให้ตอบรับข้อเสนอโจมไปแบบนั้นวะ
ต้องโทษที่สันดานอยากลองและจ้องจะเอาชนะของตัวเอง ทุกอย่างถึงได้มาลงเอยแบบนี้
เรื่องของเรื่องป๋าก็แค่หาเด็กใหม่ตามปกติเท่านั้น เพียงแต่โจมดันมาอยู่ในกระแสให้น่าสนใจ ปลายทางของวัยคะนองอย่างป๋า เล่นยา แข่งรถและเซ็กส์กลายเป็นสูตรสำเร็จไปเสียแล้ว จากความตื่นเต้นที่จะเสาะแสวงหามาประดับบารมีไปเรื่อยๆ เหลือเพียงแต่ความเคยชินเท่านั้น
อย่างน้อยในแต่ละคืน ถ้าจะมีใครสักคนนอนอยู่ข้างๆก็ยังดีกว่าอ้างว้างอยู่คนเดียวแน่ๆ
คนที่มีพร้อมทั้งเงินและรูปร่างหน้าตาอย่างป๋า ก็เป็นเป้าหมายของเหล่าเทวดาหรือนางฟ้าที่ทะเยอทะยานและตกอยู่ในอำนาจของค่านิยมในสังคมเสียด้วยสิ ถ้าไม่เรียกว่าบิงโกก็คงจะโป๊ะเช๊ะละนะ
ในช่วงเวลาที่เบื่อกับการหาคู่ขาแบบเดิมๆ เบื่อเส้นทางที่มันจำเจ ทุกวันก็เหมือนกับเดินเข้าไปเลือกซื้อของในห้างเดิมที่รู้และจำได้หมดแล้วว่าอะไรอยู่ตรงไหน แทบจะท่องจำสินค้าได้ทุกตัว แล้วอยู่ๆโจมก็เป็น new arrival สินค้าตัวใหม่ที่คุณสมบัติบอกได้คำเดียวว่าโคตรน่าสนใจ
รูปร่างหน้าตาผ่านคุณสมบัติเด็กป๋าอย่างไม่ต้องสงสัย การแต่งตัวบ่งบอกรสนิยม ต้องยอมรับว่าผู้ชายอย่างโจมดูดีตั้งแต่หัวจรดเท้าสมคำร่ำลือ
แต่นั่นไม่ใช่คุณสมบัติที่ถูกใจป๋าหรอก มันเป็นเรื่องธรรมดาเกินไป แต่ที่ทำให้คนอย่างป๋าถึงกับหน้าด้านเดินไปถามราคาเพราะว่าคุณสมบัติคุณชายที่ไม่ได้ขาดอะไรถึงขนาดต้องลดตัวเองลงมาขายตัวได้ต่างหาก ไหนจะแววตาถือดีและท่าทางเย่อหยิ่งอย่างกับราชสีห์นั่นอีก
ท้าทายคนที่ไม่เคยแพ้อะไรอย่างป๋าจะตาย
แค่เป็นป๋าเท่านั้น แค่คนที่ยืนตรงหน้าโจมคือป๋า ผู้ชายชื่อเสียงเป็นที่เลื่องลือพอๆกันคณะข้างๆ โจมถึงได้เดินตามมาง่ายๆและขึ้นเตียงด้วยง่ายๆ
แต่ความจริงมันไม่ใช่อย่างที่ตัวเองกำลังลำพองเลย
โจมเดินตามมาง่ายๆ แล้วเราก็ขึ้นเตียงกันแบบง่ายๆก็จริง
แต่มันง่ายเกินไปมั้ย...อะไรมันจะง่ายดายเหมือนมาม่าชงน้ำร้อนแค่สามนาทีขนาดนั้น
ทุกคนที่มีโอกาสย่างกรายเข้ามาในชีวิตป๋า มีแต่คนที่เสนอตัวเองเข้ามาง่ายๆ แต่เวลาจะสลัดออกไปยากยิ่งกว่าตอนเสนอตัวเข้ามาหลายเท่านัก
แต่โจมพร้อมที่จะง่ายทั้งขาเข้าและขาออกนั่นแหละ
ไม่ใช่เพราะกลัวเสียหน้าแน่ๆถึงได้ทำเหมือนเหนี่ยวรั้งโจมไว้ซะขนาดนั้น แต่ความรู้สึกมันอธิบายเป็นคำพูดยาก ขนาดตัวเองยังไม่เข้าใจความรู้สึกของตัวเองเลย อะไรหลายๆอย่างที่ทำให้รู้สึกว่าสิ่งที่เห็นไม่ใช่สิ่งที่โจมเป็นแน่ๆ
โจมไม่ใช่เด็กขาย อันนี้มั่นใจยิ่งกว่าอะไร มันเคลียร์ไปตั้งแต่ครั้งแรกที่มีอะไรกันแล้ว ไม่ใช่เพราะรอยแดงฉานบนที่นอนเหมือนในนิยาย แต่ประสบการณ์บอกได้แค่ว่าเด็กขายไม่อ่อนประสบการณ์ขนาดนี้ ถ้านี่คือละครก็ฟันธงกันไปเลยว่าผู้ชายคนนี้ปลอมตัวมาแน่ๆ แต่พอจะถูกล่วงเกินขึ้นมาต้องถูกขัดขืนสิ แต่นี่โจมสมยอมตั้งแต่ขั้นตอนแรกไปจนถึงขั้นตอนสุดท้าย
ท่าทีที่โจมปฎิบัติในที่สาธารณะก็น่าค้นหาน้อยซะที่ไหน จะมีใครสักกี่คนที่อยู่ได้ด้วยตัวเองโดยที่ไม่มีใครข้างกายเลยสักคน ขนาดป๋าเองที่คิดว่าตัวเองแน่ที่สุดแล้ว แยกตัวออกมาจากที่บ้านมาอยู่ตัวคนเดียว แต่รอบกายก็ยังมีเพื่อนๆล้อมหน้าล้อมหลัง แถมยังพูดได้เต็มปากว่าเป็นเพื่อนตาย ไม่ใช่เพื่อนที่หาได้ง่ายๆอย่างพวกเพื่อนกินแน่ๆ มันเหมือนมองเห็นเงาตัวเองในน้ำ ถ้าป๋าไม่มีไอ้สามคนนั้น บางทีบุคลิคของป๋าก็คงจะคล้ายๆโจม คงต่างกันที่โจมใจเย็นและอาศัยมาดนิ่งๆวิ่งชนกับทุกเรื่อง แต่ป๋าไม่ใช่คนแบบนั้น คนอย่างป๋าใจร้อนยิ่งกว่าไฟและไม่ทนกับอะไรที่สร้างความรำคาญให้ตัวเองเด็ดขาด
คนที่ถูกสปอยล์มาตลอดเวลาอย่างป๋ามาเจอคนที่เย็นชาและเฉยเมยใส่อย่างนี้มันยอมได้ซะที่ไหน จากที่คิดว่าแค่ชั่วครั้งชั่วคราวแล้วค่อยเลิกรากันไปเหมือนคนอื่นๆ กลับลากความสัมพันธ์มายาวนานร่วมเดือนขนาดนี้
จะไม่ให้คิดว่าตัวเองเปลี่ยนไปได้ยังไง
“หิวแล้ว”
เสียงแรกที่ลอยมาจากคนที่อยู่ในห้องนั่งเล่นห้องเดียวกันมานานหลายชั่วโมง ประโยคที่ลอยออกมาตามลมนั้นไม่ได้เจาะจงว่าพูดกับใคร แต่ห้องนี้ก็มีกันอยู่แค่สองคน มันเหมือนประโยคบอกเล่าหรือแค่แจ้งเพื่อทราบ หรืออะไรก็แล้วแต่ มันทำให้ความคิดที่กำลังวนไปวนมาไม่กระเตื้องไปไหนสะดุดซะอย่างนั้น
“ทำอะไรกินเป็นบ้างล่ะ”
“ไม่เป็นเลยสักอย่าง”
“เจียวไข่”
“ทำไม่ได้”
“ไข่ดาวล่ะ”
“มันน่าจะตอบทุกสิ่งอย่างตั้งแต่ทำไข่เจียวไม่ได้แล้วนะ”
ขอโทษครับ!! คนผิดคือกระผมเองที่ถามคำถามสิ้นคิดขนาดนั้น ปกติไม่เคยมีใครกล้าหือเลยคิดน้อยไปหน่อย ลืมไปว่ากำลังพูดอยู่กับเทวดาของเศรษฐศาสตร์ สองอาทิตย์ที่เราอยู่ด้วยกันมากินข้าวนอกบ้านตลอด แต่วันนี้ไม่มีอารมณ์อยากออกไปไหน ไม่อยากจะโทษว่าเพราะหงุดหงิดนิดหน่อยที่เหมือนโจมจะนั่งเหม่อมองออกไปนอกระเบียงมาตั้งแต่เช้าแล้ว
Condensing Air Units น่าสนใจกว่าจ้องตากับป๋าได้ไงวะ!!
เดินออกจากห้องนอนมาก็เห็นโจมนั่งเหม่อมองแต่ตรงนั้นอยู่ก่อนแล้ว ถ้าไม่หิวป๋าก็อาจจะมีความหมายเพียงแค่พร็อพอย่างหนึ่งไม่ต่างอะไรกับกรอบรูปหรือแจกันเลยใช่มั้ย
นี่เค้าเรียกโกรธหรือน้อยใจวะ...เอาเป็นว่ามันทำให้ป๋าหงุดหงิดได้ก็แล้วกัน
“หุงข้าวได้มั้ย”
“หุงข้าวยากกว่าทอดไข่ทำไม่ได้หรอก”
เป็นคนที่อยู่เหนือความคาดหมายได้ทุกอย่างจริงๆผู้ชายคนนี้ อยู่ที่บ้านป๋าก็เป็นยิ่งกว่าคุณชายเสียอีก มีคนใช้รองมือร้องเท้าตั้งแต่จำความได้ มีคนใส่ถุงเท้าให้ตอนไปโรงเรียน ไม่เคยต้องติดกระดุมเสื้อเอง ง่ายๆแม้แต่จะฉี่ยังมีคนจับไข่ให้เลยเหอะ แต่ป๋าก็ยังมีทักษะในด้านหุงข้าวและทำกับข้าวง่ายๆได้ แล้วโจมถูกเลี้ยงดูมาแบบไหนกันแน่ ทำไมถึงได้ทำอะไรไม่เป็นขนาดนี้
“มองแบบนั้นหมายความว่าไง”
“มองแบบไหน”
“แบบไร้มารยาทสุดๆอ่ะ”
“อ๋อ ไม่แปลกหรอก เป็นคนไม่มีมารยาทอยู่แล้ว”
“ไร้อารยธรรมสุดๆ”
“อะไรนะ”
“เปล่า แล้วนี่จะเอายังไง ไม่ออกไปไหนแต่ไม่ได้หมายความว่าจะต้องไม่กินอะไรนะ”
“เอาเป็นว่าสั่งอะไรง่ายๆมากินแล้วกัน”
“อืม อยากกินไก่ย่างเชสเตอร์กริลนะ แต่อยากกินสลัดกับมันบดของKFC เอาลาซานญ่าของเดอะพิชซ่าด้วย แล้วก็......”
“พอๆ นี่ตั้งใจจะสั่งให้ครบทุกอย่างที่เค้ามีเดลิเวอรี่เลยหรือเปล่า”
“ก็หิวนี่ แล้วสั่งหลายอย่างไม่ได้เหรอ”
“มันก็ได้ แต่ที่นายสั่งมันเว่อร์ไปหรือเปล่า”
จากคนที่นั่งมองเหม่อออกไปนอกระเบียงเหมือนคิดอะไรอยู่ในใจอย่างคนที่อยู่แต่ในโลกส่วนตัวเพียงคนเดียวนั้น อยู่ๆเกิดเปลี่ยนเป็นพูดเยอะขึ้นมาเหมือนพลิกหน้ามือเป็นหลังตีนขนาดนั้น มันแปลกเกินไปมั้ย มันเหมือนไม่ใช่โจมผู้เย่อหยิ่งอย่างที่เจออยู่ทุกวัน
“นี่ ถามจริงๆเถอะมีอะไรไม่สบายใจอยู่หรือเปล่า”
“เปล่า”
ปากบอกว่าเปล่า แต่ก็ไม่ยอมสบตาแถมยังเบือนหน้าไปทางอื่นอีก เป็นครั้งแรกที่โจมโกหกไม่เนียนแบบซึ่งๆหน้า
“ถ้ามีอะไรก็บอกกันได้นะ คือ คือ หมายความว่ารับฟังได้น่ะ ไม่ได้จะสนใจอะไรหรอกนะ แต่ว่า นั่นแหละ”
“ไม่จำเป็นหรอก ไม่ได้เป็นอะไรจริงๆ ไม่ใช่เรื่องที่นายต้องสนใจขนาดนั้นนี่”
“จะบอกอะไรให้อย่างหนึ่งนะ ถึงเราจะอยู่ในฐานะอย่างที่ว่า แต่ชั้นก็ไม่ได้ใจดำถึงขนาดไม่สนใจความรู้สึกของคนที่อยู่ด้วยกันหรอก ถ้าเป็นแบบนั้นซื้อตุ๊กตายางเอาง่ายกว่าไหม”
“จะไปรู้เหรอ นึกว่าที่ไม่เลือกตุ๊กตายางเพราะมันไม่สมฐานะป๋าซะอีก”
“มันใช่ซะที่ไหนล่ะ เฮ้อ!!!.......แล้วตกลงจะกินอะไร”
“ข้าวไข่ดาวก็แล้วกัน”
“ไหนข้าว ไหนไข่ดาวล่ะ”
“ก็นายทำไง บอกแล้วว่าทำไม่เป็นสักอย่าง กินเป็นอย่างเดียว”
จะว่าไปข้าวมันก็หุงยากกว่าทอดไข่ดาวจริงๆด้วยนะ เหมือนกับจะเป็นเรื่องง่ายแต่กะน้ำลำบากฉิบหาย ถึงห้องนี้จะมีข้าวสารอาหารแห้งเพียบพร้อม แต่ความจริงแล้วป๋าก็นานๆจะหยิบออกมาทำสักที มันเลยออกมากึ่งเปียกกึ่งแข็งไม่มีอะไรพอดีเหมือนที่คุณแม่บ้านจัดการให้เลยสักอย่าง
“ข้าวมันแปลกๆนิดนึงนะ”
“อืม ไม่เป็นไร”
“ชอบไข่ดาวแบบไหนล่ะ”
“เอาข้างนอกกรอบๆนะ แต่เอาไข่แดงไม่สุก”
“นี่คุณโจมครับ มันยากไปมั้ย คนยิ่งไม่ค่อยได้ทำอยู่”
ต้องใช้ไข่กี่ใบถึงจะออกมาอย่างที่คุณชายต้องการได้วะเนี่ย
ฟองแรก....ไข่แดงแตกกระจายรวมกันกับไข่ขาวเละไม่เป็นท่า
ฟองต่อมา....ไข่แดงสุกเกินไปคุณช่ายเค้าส่ายหน้าปฎิเสธว่าไม่เอา
ฟองที่สาม...เหมือนจะดีแต่ไข่แดงเสือกแตกตอนจะเอาขึ้นจากกะทะ(มันจะยากไปไหนนักหนาวะแม่ง)
ฟองที่สี่...ไข่แดงแตกอีก (เริ่มหงุดหงิดแล้วนะเว้ยเฮ้ย นี่ป๋านะนี่ป๋าอย่าเฟลนักจะได้มั้ยวะ ฮึ่ย)
ฟองที่ห้า...โอเค เป็นความบังเอิญที่ถูกใจคุณชายเค้าพอดี เล่นเอาเหงื่อแตกซิกๆเลย นี่ถ้าฟองนี้ยังไม่ผ่านกะว่าจะโทรหาที่บ้านให้ทำมาส่งแล้วนะเนี่ย
“นั่นนายจะทำอะไร”
“เอาไข่ดาวที่ใช้ไม่ได้ทิ้งไง”
“ทิ้งทำไม นายก็กินสิ”
“ไม่อะ อยากกินไข่เจียวมากกว่า”
“ก็รู้นะว่านายอะรวยมาก รวยล้นฟ้า ใช้ชาตินี้ทั้งชาติก็ไม่หมดหรอก แต่อาจารย์เคยบอกมั้ยว่าในเมืองไทยมีคนอดอยากกี่คน”
แม่ง!!! พูดซะขนาดนี้คุ้ยไข่ขึ้นมากจากถังขยะแทบไม่ทัน คอลเรสเตอรอลจะพุ่งออกทางจมูกเลยมั้ยเนี่ย กินไข่มื้อเดียวสี่ฟอง ถึงไม่สนใจเรื่องรูปร่างสักเท่าไหร่ ถึงจะมั่นใจในหน้าตาและกระเป๋าหนาเป็นทุนอยู่แล้ว แต่อัดไข่เข้าไปขนาดนี้มันเยอะไปมั้ย
โจมไม่เคยเหมือนใครที่เจอมาจริงๆนะ แม้กระทั่งสร้างปัญหาให้ป๋า ยังเป็นปัญหาที่ไม่ซ้ำกับใครเลยจริงๆ
90% ของปัญหาส่วนใหญ่คือต่างคนต่างแสดงความเป็นเจ้าของ พยายามสร้างตัวเองให้เป็นเบอร์หนึ่ง ที่ร้ายไปกว่านั้น ลับหลังป๋าพวกหล่อนยังปกครองกันเองอีกต่างหาก ดีนะที่พวกเด็กผู้ชายไม่ทำแบบนี้ด้วยไม่งั้นต่อไปนี้ป๋าคงต้องเลือกกินเป็นอย่างๆไม่ผสมกันทั้งหญิงทั้งชายแบบนี้อีกแล้ว
“เมื่อวานเบสบอกว่ามีคนไปล้อมนายที่คณะเหรอ”
ต้องใช้คำว่าล้อมเพราะไอ้เบสบอกว่ามีคนแห่กันไปหลายคน เป็นผู้หญิงทั้งหมดแต่ไม่ใช่ทุกคนที่เป็นเด็กในสังกัด...มันอะไรกันนักหนาวะ
“อือ เด็กๆของนายละมั้ง”
“แล้วเค้าทำอะไรนายหรือเปล่า”
“นอกจากทำให้รำคาญแล้วก็ไม่มีอะไร”
ตอนที่ไอ้เบสรายงานยอมรับว่ารู้สึกเห็นใจโจมอยู่ไม่น้อย ไม่ได้คิดไปถึงคนที่จะมาระรานโจมเลยจริงๆ คงเพราะยังไม่เคยมีใครที่เปิดเผยว่าเลี้ยงดูจริงจังขนาดนี้มั้ง และอีกอย่างอาจจะเป็นเพราะว่าคนๆนั้นเป็นโจมคนดังด้วยอีกอย่าง แต่ดูเหมือนเจ้าตัวจะไม่ได้แยแสกับเรื่องนี้เลยสักนิด วูบแรกที่ออกมาเห็นโจมนั่งเหม่อยังแอบคิดว่าเป็นเพราะเรื่องนี้ แต่มันคงจะไม่ใช่แล้วสินะ
ถ้างั้นที่โจมนั่งเหม่ออยู่นานสองนานมันเรื่องอะไรกันแน่ จะว่าไปสองอาทิตย์ที่อยู่ด้วยกันยังไม่เคยได้ยินเสียงโทรศัพท์โจมดังเลยสักครั้ง ไม่มีการติดต่อใดๆกับคนภายนอก มันก็เหมือนจะเป็นเรื่องที่ทำให้รู้สึกดีอยู่ลึกๆ
แต่ความจริงแล้วกลับกังวลใจอย่างประหลาด
๐ สวัสดีค่ะ ตอนแรกกะจะมาทีเดียวหลังสงกรานต์แต่กลัวคนจะลืมน้องโจมกันเสียก่อน เลยลงให้เป็นพรีสงกรานต์นะคะ
๐ สวัสดีปีใหม่ไทยนะคะทุกคน....เล่นน้ำกันแต่เพียงพอดีและอย่าลืมให้ความสำคัญกับครอบครัวนะจ๊ะ
๐ ใครที่แจ้งโอนเงินและจองหนังสือเข้ามา คนเขียนจะมาเคลียร์ให้หลังสงกรานต์นะคะ ลาหยุดยาวค่ะ เจอกันวันที่ 18 เน้อ
๐ ขอบคุณทุกคนเหมือนเดิมค่ะ TRomance :pig4:
-
มองมุมป๋านี่ชัดยิ่งกว่าชัดอีกนะ
ฮากลิ้งตรงคิดไปได้ว่าคอนเดนซิ่งแย่งความสนใจไป :laugh:
:L2: :กอด1:
-
อ่านแล้วก็รู้สึกเหมือนมีม่านหมอกลอยอ้อยอิ่งอยู่ระหว่างโจมกับป๋า
-
:z3: :serius2: โจมเปงรายยยย
-
โจมเปนอะไรอะป่าวววว
ป๋าอุส่าให้กินไข่นะ อิอิ
-
ป๋านี่ยอมโจมเยอะเลยนะ ท่าทางจะตกหลุมโจมเข้าแล้วจริงๆละป๋าเอ้ยยย :laugh:
นุ้งโจมเป็นอะไร แบบนี้แอบสงสารป๋าอะ
-
สองอาทิตย์แต่ไม่มีใครติดต่อโจมมาเลย ครอบครัว เพื่อนไม่มีสักอย่าง
ถ้าไม่มีป๋า เจมคงแย่แน่ๆ
-
หนูโจมเป็นอะไรไปนั่น
ท่าทางจะไม่พ้นเรื่องคุณเฮียกะคุณพ่ออีกแน่ๆเลย
ป๋าช่วยทำอะไรสักอย่างให้หนูโจมเลิกคิดมากเหอะ
เห็นหนูโจมเปนแบบนี้แล้วคนอ่านพลอยหดหู่ไปด้วยเลย
:serius2:
แต่คุณป๋าตอนนี้น่ารักมากมายอ่ะ
ขนาดตัวเองทำอะไรไม่ค่อยเป็น
ยังอุส่ามาทอดไข่หุงข้าวให้หนูโจมกิน
น่ารักแบบนี้เอาไปเลย10ดาวอ่ะ
:กอด1:
-
โจม.... ปมหนามากจะแก้ออกไม่นั่น
-
จิ้มมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม
-
ป๋าน่ารักมาก
บอกเลย !!!
-
ป๋าไปไหนไม่รอดแย้วววว :-[ :impress2:
-
สวัสดีปีใหม่ไทยเช่นกันนะคะะะะะ
คิดถึงน้องโจมมมมมมมม กระโดดกอดที :กอด1: :กอด1:
-
:กอด1:โจม คิดถึ๊งคิดถึง
ป๋ายอมโจมซะขนาดนี้ ไปไหนไม่รอดแล้วแหละ :laugh:
-
คิดถึงมากกกกกกกเลยค่า
ป๋าทำอาหารให้น้องโจมกินด้วย น่ารักมากค่า
ยอมหมดตัวหมดใจขนาดนี้แล้วเนอะ><
-
โจมยังคิดมากอยู่อีกหรอ
-
สรุปว่าป๋าเกิดมาเพื่อยอมโจมใช่ไหมเนี่ย :z1:
ทั้งหุงข้าว ทั้งทอดไข่ดาว...แบบนี้เขาไม่เรียกว่าเกลียมัวแล้วจะให้เรียกว่ายังไง :m20:
-
น้องโจมมีอะไรก็เล่าให้ป๋าฟังบ้างก็ได้ ท่าทางป๋าจะเป็นห่วงอยู่ :o8:
-
เมฆครึ้มๆ แระเน๊อะ
- -*
-
จะว่าไรไม๊ถ้าจะบอกว่าป๋าน่ารักโคตร ทำไมค่อยเป็นแต่ก็พยายามเต็มที่อ่ะ น่ารักนะคนแบบนี้
-
มีอะไรในใจบอกป๋าเค้าไปบ้าง เดี๋ยวป๋าน้อยใจอีก
:L2: :3123: :L2:
-
ป๋าเริ่มใส่ใจคนรอบข้างแล้วน่ะ
แต่โจมนี่น่ะสิ เมื่อไหร่จะเริ่มสักที :z3:
:กอด1:
-
เกือบลืมไปแล้วจริงๆๆอ่าคุณ กร๊ากกกกกกกก ว้อเว่น
โอ๊ยป๋าโคตรๆๆๆตามใจอ่า ยอมสุดฤทธิ์
แค่ไข่2คุณชายเทอยังทำกันไม่ได้ตายกันแน่ๆๆๆถ้าไม่มีเงินนิ
แต่โจมน่าเป็นห่วงนะอาการหนักคิดถึงพี่ชายอีกละสิ ถ้าให้เดาว่าคงเรื่องนี้แน่ๆๆๆ
-
:กอด1:
-
คลุมเคลือ อึมครึม มืดตึ๊บ ไม่มีอะไรกระจ่าง นอกจากที่เด่นชัด โจมไม่ใช่เด็กขาย หึหึ
-
ป๋าช่างสังเกตแบบนี้ เริ่มรู้สึกมากกว่าคู่นอนแล้วแน่ๆเลย แหม่กว่าจะรู้ใจตัวเองนะ แต่น่ารักอ่ะ มีหุงข้าว ทอดไข่ให้กันด้วย
น่ารักสุด ขอบคุณค่ะ สุขสันต์วันสงกรานต์นะค่ะ :L2:
-
ป๋านี่ดูง่ายชะมัด....ใครดูไม่ออกนี่แย่นะ(งั้นโจมก็แย่อ่ะดิ?)
แต่ป๋านี่....ไม่รู้ตัวเลยเหรอเนี่ย???
ฮาสุดตรงอิจฉาแอร์ 555+ :m20:
ปล.โจมเข้าใจยากกว่าป๋าเยอะ มีปมด้วย ง่ายๆว่าถ้าไม่เป็นพาร์มโจมนี่ก็แทบไม่รู้ความรู้สึกเลย :เฮ้อ:
-
ไข่ 4 ฟอง :z3:
-
“มันน่าจะตอบทุกสิ่งอย่างตั้งแต่ทำไข่เจียวไม่ได้แล้วนะ”
ประโยคเดียว ชนะเลิศค่า o13 อิป๋าถูกน๊อคเอ๊าท์ อุอุ
นึกภาพ คุณชายเค้าทอดไข่ดาวแล้ว สงสารและแอบขำ
ความรักนิน๊ออ ^ ^ ทำให้เค้าสองคนเปลี่ยนไปแล้วจริง ๆ
-
กลับมาแล้ว เย้ๆ ดีใจจังได้อ่านก่อนสงกรานต์ ถือเป็นของขวัญเลยนะเนี่ย :z2:
ป๋า - โจม ก็ค่อยๆ พัฒนาขึ้นไปตามลำดับแล้วนะ ดีจังๆ
มีปฏิสัมพันธ์แบบมนุษย์ปกติ(?!!!) มากขึ้น............แล้วเมื่อไรจะ "รักกัน" ล่ะค่ะ :z3:
เฝ้ารออะไรๆ จะค่อยๆ เฉลยออกมาทีละนิดๆ
ขอบคุณสำหรับตอนนี้ค่ะ คุณ TRomance & Seiki :กอด1:
-
อิหนู เอ็งเป็น new arrival ของป๋าเขานะ
กดไล๊ให้เลย
ความรู้สึกตอนนี้คือยังไงดี แบบก็จริงที่อยู่ด้วยกันแล้ว
แต่เหมือนมันยังขาดความหวานยังไงไม่รู้
อ๊ากกกกกก ทำไมเนี่ยยยยยย !!!
-
โจมเข้าใจยากได้อีก o22
-
คุณป๋า เปลี่ยนไป จะรู้ตัวหรือไม่ ไม่สำคัญ รู้แต่ว่าเต็มใจที่จะเปลี่ยน
+1 ให้เป็นการตอบแทน ที่ทำให้ไม่ต้องรอถึงวันที่ 18 :z1:
ปล. สุขสันต์วันสงการนต์ นะครับ เดินทางไปไหนขอให้ปลอดภัย ๆ :กอด1:
-
ห่วงน้องเขาเหรอป๋าขา
:L1:
-
ยิ่งมองจากมุมนี้ยิ่งรู้สึกว่าโจมโดดเดี่ยว แถมยิ่งไม่ใครติดต่อมาเลยเนี่ยเป็นไปได้ไง
เรื่องของความรู้สึกนี่เข้าใจยากจัง
-
ป๋าจะตายแทบเท้าโจมแล้ว คู่นอนที่ไหนจะมาห่วงใยความรู้สึกและ
ความเป็นไประหว่างกัน ป๋าสังเกตโจมทุกอิริยาบทเลย แถมยังต้อง
มานั่งหุงข้าวทอดไข่ดาวแบบที่โจมชอบให้กินอีก เคยทำให้ใครบ้าง
รึก็เปล่า ป๋ายังไม่รู้สึกตัวอีกหรือว่าถลำลึกเข้าไปในชีวิตโจมขนาดไหนแล้ว
:L1: :pig4:
-
หุหุ ป๋าคิดมากหว่ะ กินไข่สี่ฟองแล้วอย่าลืมออกกำลังกายนะป๋า
ว่าแต่โจมเหม่อคิดถึงเฮียใช่ป่ะเนี่ย ป๋าน้อยใจเลยย
-
ง่าแล้วจะรอนะค่ะ อยากอ่านต่อ
-
ขอเดาว่าโจมก็คิดเรื่องเดียวกับที่ป๋าคิดนั่นแหละ :jul3:
ตอนนี้น่ารักง่ะ ป๋าเอ๊ยยย ถ้าคิดแค่เด็กขาย จะมาหุงข้าง ทอดไข่สี่ห้าฟองให้มั้ยฟระ !!
-
สงสารโจม ถ้าวันหนึ่งเกราะที่สร้างขึ้นมามันปริ แล้วโจมจะอยู่ได้อย่างไร
-
บรรยากาศกดดันเล็กๆอ่ะ
-
:เฮ้อ: ป๋าไปซะละ
ให้เค้าไปหมดใจแล้วมั้งเนี่ย
-
หลงรักน้องโจมเข้าแล้วสิป๋า
น้องโจม ช่างเย็นชาจริงๆ
ตกลงป๋าก็ทอดไข่เป็นจนได้นับจากนี้เป็นต้นไป
บำรุงไข่น้องเค้าบ่อยๆ ก็แล้วกันเนอะ....
>.<
o
-
ป๋าอย่าลืมไปเช็คคอเลสเตอรอลด้วยนะ ช่วงนี้ก็ออกกำลังกาย :oo1: เยอะหน่อยละกัน
-
ป๋านี่มีแววตามไจเมียหล่ะ 555
โจมเหม่อถึงเฮียแน่เลย น่าสงสาร
-
โจมเป็นไรหน๋อออออ :m28:
:L2:
-
เอิ่ม. . .ป๋าคะ ลงทุนลงแรงไปปะอ่า ไม่สมเป็นป๋าเลยนะ
แต่ว่าหนูโจมรอบนี้ก็ขี้อ้อนเกินปกติไปเหมือนกันนะเนี่ย
เอ๊ะ!! หรือว่าป๋าเป็นโรคแพ้ลูกอ้อน+เหม่อของหนูโจมเข้าซะแล้ว
???
-
โจม...น่าสงสารจัง..ไม่มีใครติดต่อเลยเหรอ? เค้าตัดขาดขนาดนั้นเลยเหรอ?
ป๋าดูแลเดีๆ หน่อยเน้อ ยอมรับความจริงว่าตัวเองมีใจให้เค้า อยากอยู่ดูแลเค้าได้แล้ว....555
รออ่านตอนหน้าจ๊ะ
-
ป๋า เอาใจโจมแระ ป๋าเริ่มเปิดใจรับเอาโจมเข้าไปโดยไม่รู้ตัวแระ
แล้วใจของโจมล่ะ เริ่มเปิดรับป๋าบ้างรึยัง
-
เฮ้อ..น้องโจม ยังคอนเซปเดิม นิ่ง หยิ่ง เย็นชา แต่เราชอบ อิอิ
ฮาป๋าล่ะ ทำใข่ดาวให้น้องโจมกว่าจะถ฿กใจคุณชายเล่นซะ 5 เหอๆ นี่แค่เรื่องปากท้อง ต่อไปมีหนาวแน่ป๋า..
-
ไม่รู้จะอธิบายยังไง :z3: :เฮ้อ:
-
โจมคงมีเรื่องอยู่ในใจเยอะซินะ
ป๋าเป็นกำลังใจให้โจมด้วยนะ
-
ป๋า.. ถือซะว่าโด๊ปไข่นะ คืนนี้จะได้ฟิต ถึงไม่คึกเท่าไข่ลวก ไข่ดาวก็ยังดี = =;;
โจมจ๋า ไอมีสยูววววว :bye2:
-
น้องโจมกำลังคิดอะไรอยู่นะะะะะ....
-
โจมนี่เย็นชากะป๋าจริงๆนะ
ป๋าเเกหลุดเก๊กตลอดอ่ะ๕๕
-
โอ๊ยย ฮาแตกค่ะ! น้องโจมจะอะไรขนาดน้านนนน :m20:
มีความสุขค่ะ พรุ่งนี้จะลาเล้าไปเล่นสงกรานต์ซักหลายๆวัน ฮิๆ
ถ้าป๋าปล่อยน้องไป หวังว่าโจมจะรู้ถึงความสำคัญเมื่อเสียไป (ตามหลักนิยายทั่วๆไปนะคะ...)
ปล.อยากให้โจมออกมาเล่าบ้างจัง
-
คุณป๋า เอาใจสุดๆๆ
อากาศ อึมครึม ยังไงไม่รุ้ :เฮ้อ:
-
แอบสงสารป๋า ฮ่าฮ่า
ทอดไข่ไปกี่ฟองล่ะนั่น เอาใจคุณหนูโจมเค้าหน่อยน้า
-
สวัสดีปีค่ะไรเรอต์
แอบสงสารป๋านะนี้
เอาใจโจมซะ
แล้วเมื่อไหร่โจมจะใจอ่อนล่ะนี้
-
เหมือนโจมยังไม่เปิดใจรับป๋าเลย
สงสัยเตรียมต้มน้ำแล้วมั้ง
ท่าทางคนเขียนใกล้จะแจกมาม่าแล้ว
-
โจมสุดยอดจริงๆที่ทำให้คุณชายอย่างป๋ามาทอดไข่ได้
ดูเหมือนป๋ายอมโจมมากกว่าที่คิดไว้เยอะเลยทเดียว
แต่เหมือนว่าโจมยังไม่เปิดใจยอมรับป๋าเลยเนี้ยสิ
อยากให้โจมพูดเยอะกว่านี้ยอมรับป๋ามากกว่านี้จริงๆ
:กอด1: :L2: :pig4:
-
โฮะๆๆ ดูท่าจะเป็นเอามากนะค่ะคุณป๋า
ท่าทางจะรักเมียน่าดู ลงทุนทอดไข่ให้ด้วยอ่ะ น่ารักเชียว ><~
แต่ก็ยังมีแอบฮา ฮ่ะ ๆๆ โอ๊ยยยย น่ารักอ่ะ
กอดๆๆ น้องโจม :man1:
สวัสดีปีใหม่ทั้งคนแต่งและคนโพสด้วยนะค่ะ ^^
-
ป๋าขา ตัวเองยังไม่รู้อีกเหรอว่า
ตัวเองชอบน้องโจมเขาอะ กร๊าดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
โจมเหม่อถึงเฮียอยู่อะสิ
จะมีซักกี่เรื่องให้เหม่อกันนน
รอตอนต่ไปจ่ะ :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
โจมเข้าใจยากหน่อย
แต่ป๋าเนี่ยะ เข้าใจได้ง่ายมาก
ยังคงอึมครึมกันต่อไป แต่ก็มีมุมน่ารักๆ
รอตอนต่อไปนะคะ
-
ว่าป๋าเข้าใจยาก
แต่โจมยากกว่า ก๊ากกกกกกกกกกกก
นางชั่งเป็นราชินีจริงๆๆ เสียหมา เอ้ยยยยย เสียท่าโจมแล้ว
ป๋าเอ้ยย คิดว่าน้องโจมคงจะมีปัญหามากกว่าป๋าหลายเท่า
จะรอตอนต่อไปนะค้าๆๆๆ
สวัสดีปีใหม่ไทยค้าๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
ป๋าหลงโจมเข้าเต็มสตรีมเลยแฮะ
แ่ต่แบบ ป๋าทำอาหารเป็น ผิดคาดแฮะ
รอต่อนะคะ :z2:
-
ป๋าขาๆๆๆๆๆๆๆๆ
หลงโจมจนโงหัวไม่ขึ้นแล้วละค่ะ อะไรก้อโจมๆๆๆๆๆ
โอ้โหยยยยยยยย แบบนี้อย่าว่าแต่ตัวเองรู้สึกเลยค่ะ
เพื่อนๆป๋าเค้าก้อมองจนทะลุหมดแล้ว!!!!
สิ่งที่โจมเป็นกังวล...ถ้าป๋ารู้แล้วอาจจะเสียใจก้อได้นะคะ
บางทีเลือกที่จะไม่รับรู้ดีกว่า!!!
ปล1.เมื่อไหร่จะได้เห็นป๋างอนโจม แล้วให้โจมมาง้อสักทีละคะ
ปล2.ตอนนี้เรื่องได้กลายเป็น "ป๋าเด็กโจม" ไปแล้วค่ะ**
-
นู๋โจมเหงา เหรอ :กอด1: +1ป๋าที่ทอดไข่เทพ
:L2:
-
ป๋าเริ่มว้าวุ่น
-
ป๋านี่เป็นเอามาก !
น้องโจม เย็นชากับป๋าไปนะ
-
แหม ป๊าอ่อนลงตั้งเยอะเลย
โจมก้ดูจะพูดมากขึ้นด้วย
สู้ๆค่ะ o13
-
ป๋าหลงเสน่ห์โจมแบบจริงจังแล้วสิ
น่าอิจฉาเนอะ ทำอาหารให้กินด้วย
ท่าทางไข่มื้อนั้นจะหวานน่าดู หุหุ
แต่น้องโจมก็ยังเป็นคนเดิม...
เย็นชามากมายทำตัวเงียบเฉย
นั่งเป็นราชินีให้ป๋ามาบริการ 5555555
-
ง๊ากก เสียดายไข่
อิอิ
-
"การใช้ชีวิตร่วมกันเยี่ยงฉันท์ผัวเมีย" ชอบประโยคนี้จัง
เพราะฉะนั้นสามีที่ดีต้องทำกับข้าวให้ภรรยากินด้วยสิป๋า 5 5 5
แล้วรอตอนต่อไปว่าป๋าจะง้างปากโจมให้บอกอะไรได้บ้างหรือเปล่า
-
ป๋าน่ารักจัง :z1:
มารอต่อค่า :oo1:
-
ป๋าจะตกม้าตายก็คราวนี้ละมั้ง
จากที่ มีคนมีมาคอยเอาใจ
กลับมาต้องมา เอาใจคนอื่น ฮ่าๆๆๆ
-
:m22: :m22: :m22:
-
ภาษาไรเตอร์ทำเราขนลุก
อยู่ด้วยกันหัดทอดไข่มั้งน๊า :bye2:
-
สนุกจัง สงสัยจะติดเด็กป๋าเข้าซะแล้ววววววว
น้องหนูน่ารักสุด ๆ ^^
-
โจมกับข้าวง่ายๆอย่างนี้ยังทำไม่เป็น
ป๋าเลยต้องลงมือทำ แต่ป๋าก็ทำไ่ม่ค่อยเป็นเนอะ
น่ารักดี ป๋าเอาใจโจมด้วย
-
(http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/14-1.gif)โจมคงกำลังคิดหนักเรื่องเฮีย
ว่าจะทำยังไงต่อไป ตัดใจ หรือ ตัดทิ้ง (http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/emoticon_012_cactus.gif)อ๊ะ ข้อหลังนี่ไม่ใช่หล่ะ
ยังไงก็ให้เวลาโจมหน่อยนะป๋านะ(http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/906479168.gif)
(http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/933442692.gif)พระเอกเรื่องนี้มันชื่อ ป๋า รอหน่อยก็แล้วกัน
-
:3123: :L1: :กอด1:
-
โจม
รีบ ๆ ตัดสินใจนะ
ถึงแม้ว่าอะไรจะไม่ลงตัวอย่างที่คิด
ถึงแม้ว่ากลัวจะคิดผิดอีก แต่ก็ต้องตัดสินใจและทนสู้กับผลของมันต่อไป
เพราะชีวิตคือชีวิต ฮ่า ๆ
ป๋า
ให้เวลาโจมเขาหน่อย
ก็อย่างที่ป๋ารู้แหละ
ทุกคนมีปัญหาคาใจมาทั้งนั้น
โดยเฉพาะอย่างโจมป๋าก็น่าจะดูออกว่ามีอะไรในใจแน่นอน
อยู่อย่างนี้ให้กำลังใจโจมไปเรื่อย ๆ นะป๋า
แล้ววันที่โจมเป็นใจเต็มที่ต้องมาถึงอย่างแน่นอนครับ
ขอบคุณคนเขียนที่ดึงทั้งหมดออกจากจินตนาการมาให้พวกเราได้อ่านกัน
มาต่อเร็ว ๆ นะครับ
เป็นกำลังใจครับ
:L2:
อ้อ ยังรออยู่เหมือนเดิมนะครับ อิอิ
-
55555
เพิ่งเห็นชัดตอนนี้แหละว่าโจมเอาแต่ใจขนาดไหน ขนาดว่าป๋าต้องยอม
ท่าทางป๋าจะหลงโจมอย่างหนัก ไข่สี่ฟองก็ต้องยอมกินเลย
รอตอนต่อไปคร่าาาาาาาาาา
-
ฮาป๋าอ่ะ :laugh: :laugh:
ว่าแต่โจมจ๋าคิดถึงเฮียหรอค่ะ ไม่ดีนะค่ะ เลิกคิดถึงเฮียแล้วเอาเวลามาคิดเรื่องแกล้งป๋าดีกว่า
-
ป๋าทำกับข้าวให้ด้วย
น่ารักจัง
^^
ขอบคุณค่ะ
-
ป๋าทุ่มเทมากกกก!!! หุงข้าวทอดไข่(ดาว)ด้วยตัวเองเลยอ่ะ :m20:
แต่นี่จะกลายเป็นความสงบสุขเล็ก ๆ ก่อนพายุจะพัดผ่านอ่าวไทยรึเปล่านี่สิ...คุณพี่ชายนี่ก็ปลูกฝังโจมได้น่ากระโดดถ ีบมากเหอะ :z6:
กะทำให้ทั้งชีวิตโจมขาดตัวเองไม่ได้เลยรึไง(สรุปโจมก็เลยทำอะไรไม่เป็นซักอย่าง)...ต้องพึ่งคนอื่นตลอด ก็เลยหนีออกมาอยู่คนเดียวไม่รอดอย่างนี้ไง...แต่ก็ดีอย่าง ก็เลยลงล็อคกับป๋าที่อยู่ ๆ ก็เดินเข้ามาถามราคาพอดี :laugh:
-
มันดูอึมครึมยังไงก็ไม่รู้ เมื่อไหร่จะพูดกันให้มากขึ้นนะสองคนนี้นี่
-
เฮ้อออออออออ มันตันๆ อึมครึมยังไงไม่รู้เนาะ สองคนนี้ :serius2:
รู้สึกเหมือนเป็นคนที่ไม่ควรจะบรรจบกันเลยมากกว่า เหมือนกันว่า ต่อให้รักกันได้ ก็คงไม่นานอ่ะค่ะ
โจมเป็นคนที่มีอะไรๆอยู่ในใจ เช่นเดียวกับป๋า คนที่มีอดีตหรืออะไรๆก็ตามสองคน ซึ่งเป็นคนที่ไม่พูด หรือคิดจะเปิดใจเข้าหากัน คบกัน มันก็รังแต่จะขุดหลุมระยะห่างลงให้ลึกขึ้นเรื่อยๆ :undecided: ไม่รู้สิคะ แต่ว่าเรื่องความรักในครอบครัวอย่างโจมกับพี่ชายนี่ก็....จะให้โรแมนติกมันก็โรแมนติกไปเลย ไม่ก็แซดไปเลยยย----ซึ่งเรื่องนี้มันแซด
ไม่รู้สิคะ ความรักที่แบบ เป็นทางตันมาตั้งแต่ต้นมันก็ไม่ควรที่จะเริ่มแล้วล่ะ สงสารโจม :sad2: สงสารป๋าด้วย ไม่น่ามารักโจมเลย โจมมีดีที่ห้าตา มนุษย์สัมพันธ์ก็แย่ ไม่มีความพยายามจะทำอะไรๆด้วยตัวเอง กระทั่งจะแก้ข่าว แก้ตัว หรือว่าพยายามทำให้เรื่องที่เจออยู่ดีขึ้น สุดท้ายก็อยู่ไม่รอด ต้องมาพึ่งป๋า ขอเงินป๋า ไม่ต่างจากขายตัวแล้วล่ะค่ะ มีความรู้มีการศึกษาดีมีหน้าตาดีขนาดนี้ ทำอะไรๆได้มากกว่านี้อยู่แล้ว...แค่ไม่พยายามจะทำเท่านั้นเอง :o211:
ปล. -- ถึงหนูโจม จริงๆแอบไม่เห็นด้วยที่ว่าการให้สืบทอดกิจการครอบครัวมันมีคีย์เวิร์ดคือ "เงิน" อย่างเดียว ไม่รู้สิคะ เรื่องแบบนี้คนที่ที่บ้านมีกิจการของตัวเองเจอกันหมดอยู่แล้ว แล้วยิ่งลูกคนเดียวอย่างเรา เราเองก็เป็นหนึ่งในคนที่ปฏิเสธหัวชนฝา เลือกเรียนแพทย์แทนที่จะทำบริษัทของที่บ้าน
....แล้ววันนึงที่เหลือแค่คุณแม่ต้องกลายเป็นประธานบริษัท สิ่งที่คุณแม่พูดคือ ...การที่คุณพ่ออยากให้สืบทอดบริษัท ไม่ใช่เรื่องเงิน แต่บริษัทนี้คือ "ความภาคภูมิใจ" เป็นความภาคภูมิใจของคุณพ่อ ของคุณแม่ ของบรรพบุรุษเรา ของวงศ์ตระกูล คุณพ่อไม่อยากขายหุ้นให้คนอื่นเพื่อให้บริษัทยังสืบทอดต่อไป ไม่อยากให้มันหยุดลงแค่รุ่นของคุณพ่อ
ถึงแม้จะทะเลาะกัน ถึงพวกท่านจะบังคับ หรือขู่เข็นเรา แต่ถึงอย่างไร ถ้าเป็นทางเดินที่เราเลือกแล้วจริงๆ ไม่มีพ่อแม่คนไหนขัดขวางความฝันลูกได้ลงคอหรอกค่ะ ขอแค่เราหนักแน่นพอ แล้วก็แสดงให้พวกท่านเห็นจริงๆว่าเรา "เลือก" ทางที่ดีที่สุดสำหรับตัวเราแล้ว
ในวันที่คุณแม่บอก มันคือวันที่เราเข้าใจอย่างแจ่มชัดเลยล่ะค่ะ แต่ก็...เป็นวันที่เราไม่รู้จะแก้ไขอะไรได้แล้วจริงๆ
เราคิดว่า โจม...เป็นเด็กที่ไม่ไหวเลยล่ะค่ะ //แต่รักป๋านะ :-[
-
โจมจ๋าวานๆบ้างก้อได้พอประมาณเง้อออ เค้า :เฮ้อ:
แต่ยังไงก้อยังมีป๋าเคยดูแลอะเนอะ
-
สวัสดีค่ะไรเตอร์ ก่อนอื่นต้องขอโทษเป็นอย่างมากฮับที่อ่านมากะตั้งหลายตอน เพิ่งจะมาเม้นท์รวบยอดให้
ก็เค้าเพิ่งอ่านเมื่อวานนี้หน่าเอิ๊กๆ ตาแฉะเรยย ขอเม้นท์รวบยอดนะคะว่า
ชอบป๋ามากมาย คนอะไรไม่รู้เอาแต่ใจก็จริงแต่เท่ห์ปานพี่หลิวเต๋อหัว ในปู้หญิงข้าใครอย่าแตะเรยย เอิ๊กๆ
อ่านตอนแข่งรถมอเตอร์ไซต์แล้วได้ฟิลนั้นเลยอ่ะ
หนูโจมอ่ะ ไม่ค่อยชอบนิสัย ฮี เท่าไหร่ ไม่ค่อยมีมนุษย์สัมพันธ์เลยอ่า ปิดกั้นตัวเองเกินไป แถมเอาแต่ใจ หยิ่ง
ได้โล่ห์ แต่ความสวย เอิ๊กๆ เค้าชอบ หนูโจมน่าจะลดอีโก้ ลงบ้างอ่า จะได้น่ารักน่าเอ็นดูอย่างน้องหนู บ้าง
เรื่องนี้ชอบเวลาป๋าเค้าอยู่กับน้องหนูค่ะ น่ารักดี อบอุ่นอ่อนโยน จนอยากให้ป๋าเป็นพ่อน้องหนูอ่ะ
ขอบคุณไรเตอร์มากค่ะ เราจะติดตามผลงานไรเตอร์ต่อไปเรื่อยๆ นะคะ บายค่ะ :bye2:
-
ว้ายยยย....อยากกินไข่ป๋า :z1:
:pig4: คะ
-
มามั้ยเอ่ย รอๆ
-
ตอนที่ 16 'เด็กป๋า'
รู้ว่าเสี่ยงแต่คงต้องขอลอง
แหม...เพลงนี้มันช่างเหมาะที่จะเป็นเพลงชาติของหมาวัดอย่างมหาจริงๆเลยนะ
ไม่ได้อยากจะเสี่ยงเอาชีวิตมาทิ้งไว้ที่คอนโดหรูสุดมือเอื้อมขนาดนี้หรอกมันดูจะเป็นเรื่องเสียมารยาทมากๆ แต่คนอย่างมหาจะต้องขอยกมันไว้ในโทษฐานที่เข้าใจ(อยู่คนเดียว)ว่าเพื่อนกันคงไม่มายึดติดกับเรื่องพวกนี้แน่ๆที่บุกมาหาามันถึงรัง(ไข่)แบบนี้
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
ผลัวะ!!!
(ประตูเปิดเฉียดดั้งมหาไปเส้นยาแดงผ่าแปด ต้องขอบคุณที่เกิดมาไม่มีดั้งก็คราวนี้)
“มาทำไมวะ”
เป็นคำทักทายที่เหมาะสมกับไอ้ป๋าดี แต่มันก็ทำร้ายใจบอบบางของมหาอย่างจังเลยเหมือนกัน
ถ้าไม่จับไม้สั้นไม้ยาวแล้วได้อันที่สั้นที่สุด คงไม่ได้เห็นมหายืนหน้าซีดอยู่ตรงนี้แน่ๆ ถึงแม้จะเห็นด้วยกับเพื่อนๆว่า ไอ้ป๋าหายไปจากกับพบปะสังสรรกันหลายวันแล้วก็เถอะ
ไม่รู้จะให้คำจำกัดความว่าอะไรดี แต่ไอ้ป๋ามึงจะปิดห้องกกน้องโจมจนตั้งท้องเลยใช่มั้ย....
(อยากจะตะโกนถามให้น้ำลายรดหน้าเทพบุตรแต่ความจริงได้แค่ปรารภกับตัวเองอยู่ในใจแค่นั้น เพราะแม่งถามว่ามาทำไมแล้วเสือกยืนขวางประตู)
“มองอะไร”
“กูอุตส่าห์มองผ่านจั๊กแร้มึงแบบเนียนๆแล้วนะ มึงยังจับได้อีกเหรอ”
ก็ว่าเก็บอาการไว้ไม่ให้ไอ้ป๋าจับได้แล้วเชียว พยายามจะมองลอดใต้จั๊กแร้ เพื่อดูว่าข้างในมีอะไรดีให้ไอ้ป๋าอยู่ติดห้องขึ้นมาได้หลายวันขนาดนี้ เอาตรงๆคือไม่กล้าใช้คำว่าหลงของเล่นใหม่กับคนอย่างไอ้ป๋าเลย เพราะเท่าที่รู้จักกันมาเด็กไอ้ป๋าหน้าตาดีทุกคน น้องโจมหน้าตาดีมากก็จริง แต่ก็ไม่ใช่ที่สุดของที่สุดอะไร แต่ละคนมีบุคลิกที่น่าสนใจต่างกันอันนี้เข้าใจ แต่ร้อยแปดมารยามันจะใช้ได้กับเขี้ยวลากดินอย่างไอ้ป๋านี่เป็นเรื่องเหนือความคาดหมายมากๆ
“กูกินข้าวนะมหา เนียนของมึงนี่โคตรหลุกหลิกเลยนะ มีอะไรว่ามา”
“กูเข้าไปข้างในได้มั้ยล่ะ”
“ได้ แต่บอกไว้ก่อนนะว่ามึงไม่ได้เห็นอะไรอย่างที่อยากเห็นหรอก”
“หมายความว่าไง”
แกล้งทำใจดีสู้เสือไปงั้น จริงๆแล้วทุกอย่างมันจบตั้งแต่ไอ้ป๋ารู้ทันแล้ว
“โจมอยู่ในห้องนอนกำลังแต่งตัว อยากรู้อะไรนอกเหนือจากนี้มั้ย”
“ห๊ะ นี่ตกลงมึงหักโหมอย่างที่พวกกูคิดจริงๆเหรอป๋า อ่าๆกูสงสารน้องโจมมากที่ต้องมาเจอกับคนที่ไม่รู้จักพอในกามอย่างมึง พระท่านว่า”
“พอๆ เอาที่มึงว่าก่อนแล้วกัน พระท่านไว้ทีหลัง”
“อ่อ เออๆ ไอ้เบสให้กูมาหา”
“แล้วทำไมไอ้เบสไม่มาหาเอง”
“ก็กูได้ไม้สั้นที่สุด”
“นี่พวกมึงเห็นกูเป็นตัวเหี้ยอะไรวะ ถึงได้ใช้วิธีจับฉลากชิงโชคกันมาหากูขนาดนั้น”
“ก็ไม่อยากยกขโยงกันมารบกวนน้องโจมอ่ะ”
“อ๋อ....เกรงใจโจมแต่ไม่ได้เกรงใจกูเลยเนี่ยนะ”
“ก็เรามันสนิทกันแล้วนี่หว่า”
“เราสนิทกันตอนไหนวะ”
“อ้าว”
“เออๆ เข้ามาข้างในก่อน เดี๋ยวยามคิดว่ามึงเข้ามาปล้นคอนโดทาง CCTV”
ลืมไปแล้วจริงๆนะเนี่ย ถ้าไอ้ป๋าไม่เชิญเข้าข้างในยังเข้าใจว่าทางเดินคือห้องรับแขกของคอนโดมันซะอีก ในห้องไอ้ป๋าก็ยังเรียบร้อยดี ไม่มีอะไรผิดปกติ ขนาดมีคนอยู่ด้วยกันตั้งสองคนแต่ความเงียบยังคงเหมือนป่าช้าหมือนเดิม สีสันของห้องมันตลอดเวลาที่ผ่านมา ก็เกิดจากการรวมตัวกันของเพื่อนสนิทมันสามคน คือ มหา ไอ้แย้ (ฉายามันคือไอ้เสี้ยน) แล้วก็ไอ้เบส พระเอกตลอดกาลรองจากไอ้ป๋าก็ว่าได้
“มึงจะเดินไปไหน โซฟาห้องกูอยู่นี่”
อ้าว!! ถ้าไอ้ป๋าทักช้ากว่านี้ มีหวังหน้าได้กระแทกประตูระเบียงแน่เลย กำลังจะหันไปยิ้มกลบเกลื่อนอาการตื่นกลัวคนตรงหน้าและอาการประหม่าของตัวเองก็พอดีกับที่เทวดาเดินออกมาจากห้อง น้องโจมกับเสื้อกล้ามใส่อยู่กับบ้านธรรมดาๆและกางเกงผ้าขาสามส่วนอวดท่อนแขนขาวเนียนที่มีมัดกล้ามลูกน้อยๆบ่งบอกความเป็นผู้ชาย เหมาะกับไฟแสงสีส้มในห้องรับแขกนี้มากๆ อย่างกับออร่าที่ขับให้เทวดาน่ามองขึ้นไปอีก
ผลัวะ!!
เสียงคล้ายๆเปิดประตูแต่ให้ความรู้สึกต่างกันตรงที่ความเจ็บปวดนั้นพาดผ่านไปถึงก้านสมองเลยนี่สิ
“มองอะไรของมึงนักหนา”
“กูแค่มองว่ามีอะไรผิดปกติ”
“แล้วมีมั้ย”
“มะ .... ไม่มี”
เท่าที่มองนอกร่มผ้าน้องโจมไม่มีร่องรอยผิดปกติอะไรสักอย่าง หลายวันที่มันขลุกอยู่ด้วยกันต้องมีใครสักคนตายด้านแน่ๆ หรือที่ดูไอ้ป๋ามันหงุดหงิดขนาดนี้ เพราะแค่ได้มองแต่ไม่ได้กินกันแน่วะ สติกลับเข้าร่างหลังจากที่ไอ้ป๋ามันตบไล่ออกไปก็ตอนที่น้องโจมส่งสายตามองมาอย่างสงสัยนี่แหละ
“หวัดดีครับ พี่มารบกวนหรือเปล่า”
“เปล่าครับ ตามสบาย”
ขนาดตอบกลับมาหน้านิ่งๆยังแทบละลายเลยเหอะ จริงๆแล้วผู้ชายอย่างน้องโจมแค่ได้นั่งลูบแขนกันเล่นๆก็ยิ่งกว่าได้ขึ้นสวรรค์แล้วนะสำหรับคนที่ตั้งความหวังไว้ที่ระดับอ้างอิงบวกลบศูนย์ศูนย์อย่างมหา
“ต้องการความเป็นส่วนตัวหรือเปล่า จะได้เข้าไปรอในห้อง”
“ว่าไงมหา มึงมีอะไรสำคัญมากหรือเปล่า จะยืนนิ่งจนกว่ากูจะรำคาญแล้วถีบมึงกระเด็นไปนอกห้องเลยมั้ย”
“จะว่าสำคัญก็สำคัญนะ แต่จะว่าไปมันก็ต้องถามมึงอ่ะว่าแคร์หรือเปล่า”
“อะไรของมึง”
“ก็เรื่องนี้มันเป็นเรื่องของมึง พ่อมึงโทรหาไอ้เบส”
“ถ้ารู้ว่าเป็นเรื่องนี้ก็จะให้โจมเข้าไปรอในห้องหรอกนะ แต่มึงพ่นมาซะขนาดนี้แล้วคงไม่ต้อง”
“งั้นก็พูดเลยนะ”
“เออ”
“พ่อมึงบอกว่าเมื่อไหร่จะเลิกเหลวไหลแล้วกลับไปทำตามที่รับปากกับเค้าสักที”
“เมื่อกูเบื่อมั้ง”
“ดูเหมือนพ่อมึงจริงจังนะป๋า”
“เค้าก็ดูเหมือนจริงจังทุกทีนั่นแหละ”
“แต่คราวนี้”
“คราวนี้ทำไม”
เป็นครั้งแรกที่รู้สึกเหมือนน้ำลายเป็นของแข็งที่ขวางลำคอเอาไว้ ครั้งแรกกับความรู้สึกกลืนไม่เข้าคายไม่ออก ถ้าไอ้แย้กับไอ้เบสอยู่ด้วยกันต่อให้มันไม่ช่วยพูดอะไรเลยก็ยังไม่รู้สึกแย่เท่าที่อยู่ต่อในไอ้ป๋าในช่วงเวลาเครียดๆแบบนี้เลย
หลายๆคนที่สัมผัสกับไอ้ป๋าแค่เพียงเปลือกนอกต้องพูดเป็นเสียงเดียวกันว่าไอ้ป๋าคือต้นฉบับของเพอร์เฟคแมน รูปหล่อ พ่อรวย ชีวิตไอ้ป๋าโรยกลีบดอกไม้ที่ข้างล่างปูพรมรองไว้อย่างดีอีกชั้นหนึ่ง
นั่นมันแค่เปลือกนอกที่คนมองเห็น แต่แก่นของมันจริงๆคงมีแค่เพื่อนสามคนที่ได้เห็น และมันเป็นสิ่งที่ไม่อยากกลับไปเห็นอีกแล้ว
ร่ำรวยและเพียบพร้อมไปด้วยสิ่งของนอกกาย มันเทียบไม่ได้เลยกับความอบอุ่นในใจ เป็นความจริงที่สุด
ไอ้ป๋ามันแค่ผู้ชายที่ดูดีแต่ภายนอก แต่จิตใจมันโคตรอ่อนโยน อ่อนแอ แล้วก็อ่อนไหว ไม่มีใครรู้ว่ามันแบกความรู้สึกอะไรเอาไว้บ้าง รู้แค่ว่ามันปฎิเสธความรักของใครๆแล้วรับเอาไว้แค่ความใคร่เพราะความรักทำร้ายมันจนเจียนตายมาแล้ว
พ่อไอ้ป๋าไม่ผิดที่มองอนาคตของครอบครัวไกลเกินไป ไกลเกินที่จะคิดว่าสุขสบายกายต้องคู่ไปกับสบายใจ พ่อไอ้ป๋าทำงานหนักเพราะคิดแต่จะปูรากฐานไว้ให้ลูก ทุกอย่างก็เพื่อลูกเลยลืมเติมความรักให้กับเมีย แม่ไอ้ป๋าถึงได้ทิ้งไปแบบนั้น เพราะแม่มันรู้อยู่แล้วว่าลูกตัวเองไม่มีวันจะลำบากอย่างแน่นอน ถึงได้ทิ้งไปอย่างคนใจดำ ทั้งๆที่ทุกคนให้ลูกเป็นที่หนึ่งแต่กลับตีโจทย์ของความต้องการผิดไป ไอ้ป๋ามันต้องการความรักไม่ใช่แค่ความสบาย
ไม่มีใครบูชาความรักอีกแล้วตั้งแต่แม่ไอ้ป๋าทิ้งไป พ่อมันประชดชีวิตด้วยการมีใหม่ไปเรื่อยๆจนต้องมาจบลงที่แม่เลี้ยงมันพลาดปล่อยให้มีน้องหนู ไอ้ป๋าก็ทำตัวเป็นเด็กมีปัญหา ทุกวันนี้เพื่อนๆยังสบายใจอยู่บ้างที่มันติดแค่ความสนุกจากบรรดาเด็กๆของมันและการแข่งรถ แต่ถ้าย้อนเวลากลับไปตอนรู้จักกับไอ้ป๋าใหม่ๆ มันไม่ได้ทำตัวเหลวไหลเพียงแค่นั้น ไอ้ป๋ามันทำตัวเหลวแหลกเลยต่างหาก
เที่ยว มั่วยา บ้าเซ็กส์ นี่เป็นสโลแกนประจำตัวไอ้ป๋าที่ใครๆก็รู้จักกันดี พ่อมันจำเป็นต้องปล่อยให้ไอ้ป๋าทำตามใจตัวเองเพราะพ่อมันเองก็เหลวไหลไม่แพ้ลูกชาย ไม่มีเพื่อนคนไหนรู้ว่าไอ้ป๋าต้องไปเลิกยาแลกกับข้อตกลงอะไรระหว่างมันกับพ่อ
“ไอ้มหาโว้ย นี่มึงเช่าสติตัวเองเป็นกะๆเปล่าวะ กูเห็นมึงมีสติเหมือนคนทำงานกะเช้ากะบ่ายเลยนะไอ้บ้า”
“โทษทีว่ะ กูคิดอะไรเพลิน”
“มึงคิดเพลินหรือมองเพลินวะ แล้วทำไมไม่ไปนั่งคิดที่บ้านมึงวะ โจมไม่ใช่ลิงในพาต้านะกูบอกไว้ก่อน ถ้าโดนต่อยกูไม่ช่วย”
“ขอโทษครับน้องโจม”
“ไม่เป็นไร มีอะไรกันรึเปล่า เราออกไปข้างนอกก่อนก็ได้นะ”
“อยู่นี่แหละ”
ไม่ใช่มหาแน่ๆ คนที่กล้าพูดแบบนี้ต่อหน้าเทวดาก็ต้องเป็นไอ้ป๋าที่อยู่ในระดับเดียวกันเท่านั้น
“พ่อมึงบอกว่าเมื่อไหร่จะไปอังกฤษสักที”
“กูยังไม่ขึ้นปีสี่เลย อีกตั้งปีกว่า เค้าจะรีบไปไหนวะ”
“มึงต้องไปเรียนเกี่ยวกับบริหารไม่ใช่เหรอวะ แล้วมึงจะเรียนนิเทศศาสตร์ไปทำห่าอะไร มึงต้องไปเริ่มใหม่อยู่ดี”
“เรื่องของกูน่า แต่ตกลงกันไว้แล้วจะมาเร่งกูทำไมวะ”
“เค้าอยากให้มึงไปรับช่วงต่อเร็วๆหรือเปล่า คงอยากมีเวลาให้ครอบครัวมั้ง”
“ทำไมพ่อไม่คิดแบบนี้ตอนน้องหนูจบปริญญาเลยละวะ มาคิดได้ตอนนี้เนี่ยนะ อันนี้คือมึงเดาเอาเองใช่ป่ะ”
“แหะ แหะ”
“เออ เดี๋ยวกูไปคุยกับเค้าเอง ว่าแต่เรื่องสำคัญที่มึงต้องเสี่ยงชีวิตจับไม้สั้นไม้ยาวมีแค่นี้เหรอวะ”
“อือ แต่ก็มีอีกเรื่องนะแต่ไม่รู้สำคัญหรือเปล่า”
“เรื่องอะไร”
“ไอ้แมนมันจะจัดแรลลี่แข่งรถ มันว่ามันตั้งใจจัดเพื่อมึงว่ะป๋า ตอนท้ายงานมีปาร์ตี้ด้วย”
“ยังไงวะแรลลี่แข่งรถ”
“ไม่รู้ว่ะ แต่มึงว่าไงวะ พวกกูรู้สึกไม่ดียังไงก็ไม่รู้ ไอ้เบสก็ว่าแปลกๆไม่น่าไว้ใจ”
“ไม่รู้ว่ะ คิดดูก่อน”
“นี่พวกนายยังคิดจะเล่นอะไรไร้สาระแบบนี้กันอีกเหรอ ไม่เป็นคนซ้อนแล้วนะคราวนี้”
เป็นครั้งแรกที่เห็นน้องโจมมีอารมณ์ในสีหน้าเวลาพูด ถึงแม้จะเป็นอารมณ์ที่ไม่ดีเลยก็เถอะ แต่อย่างน้อยน้องเค้าก็ไม่ได้เป็นเจ้าชายเย็นชาอย่างที่ใครๆเค้าพูดถึงซะทีเดียว อยากจะอัดคลิปไปอวดไอ้แย้กับไอ้เบสแต่กลัวจะถูกด่า เพราะที่มาในวันนี้เป็นเรื่องสำคัญกับไอ้ป๋าล้วนๆ ถึงแม้เรื่องของน้องโจมจะเป็นอีกหนึ่งความสุขของมหารองลงมาจากนิตยาสาร FHM กับ Maxim ก็เถอะ แต่สำหรับพวกมันแล้วนี่เป็นเรื่องไร้สาระแน่ๆถ้าเทียบกับเรื่องไอ้ป๋าที่เรียกได้ว่าคอขาดบาดตายในความรู้สึกของมันสองคน
แต่ไม่เห็นไอ้ป๋ามันจะรู้สึกอะไร นอกจากยักไหล่เหมือนไม่สนใจซะอย่างนั้น
“ที่โวยวายนี่เพราะกลัวก็บอกมาเถอะ”
“ไม่ได้กลัวเว้ย แต่ลมตีแล้วหน้าเหี่ยวเร็ว”
“ต้องใช้ใบหน้าทำมาหากินนี่นะ ก็เข้าใจ จะเอาค่าทำสปาหน้าเท่าไหร่ดีล่ะถึงจะเป็นเด็กซ้อนท้ายให้”
“บอกว่าไม่เอาก็ไม่เอาสิพูดไม่เข้าใจเหรอ โตเป็นควายแล้วเล่นอะไรไร้สาระ กว่าจะโตมาได้ขนาดนี้ไม่คิดถึงคนที่เกิดมาบ้างหรือไง”
“ไม่คิด เพราะเค้าแค่เกิดมาไม่ได้สนใจอะไรอยู่แล้ว ถ้าพลาดก็แค่ตาย”
“ถ้าจะไปตายก็ไปคนเดียวสิ อย่าเอาคนอื่นเค้าไปตายด้วย ทำตัวเป็นเด็กเดนไปได้”
“แล้วผู้ชายขายตัวอย่างนายมันดีกว่าเด็กเดนตรงไหนวะ มันก็เหลวแหลกเหมือนกันนั่นแหละ ก่อนที่จะสั่งสอนคนอื่นหัดดูตัวเองซะบ้างว่าดีพอจะพูดกับคนอื่นเค้าแบบนี้มั้ย”
มันเป็นโลกส่วนตัวที่มาคุจนใกล้ๆจะระเบิดออกมาอยู่แล้ว มันก็ดีอยู่หรอกนะที่เห็นน้องโจมมีความรู้สึกออกมานอกจากตีหน้านิ่งๆบ้าง แต่มหาไม่ได้อยากจะมาเป็นพยายานรับรู้การทะเลาะกันของสองคนนี้เลย
ประตูห้องนอนปิดโครมพร้อมแผ่นหลังน้องโจมหายลับไปด้านใน ส่วนไอ้ป๋าก็อยู่ในสภาพที่บอกบุญไม่รับ ขาพาดโต๊ะกลางคอพาดอยู่กับพนักพิงโซฟา แต่มันกำลังทำหน้าแบบไหนอยู่มหาก็มองไม่เห็น และตอนนี้กำลังทำตัวไม่ถูก ไม่รู้ว่าจะต้องเริ่มบทสนทนายังไงดี จริงๆแล้วอยากจะให้ตัวเองเป็นวิญญาณแล้วหายออกไปจากห้องนี้เสียด้วยซ้ำ แต่ก็เป็นห่วงไอ้ป๋าเลยต้องอยู่อย่างไร้ตัวตนเป็นเพื่อนมันต่อไป
เป็นการมาเยือนที่นำมาความวิบัติมาให้หรือเปล่าวะเนี่ย!!
เกาหัวแกรกๆเพราะคิดไม่ตก เป็นคำถามในใจที่ไม่มีคำตอบอะไรกลับมาเลยสักนิดเดียว
“โธ่เว้ย เป็นเหี้ยอะไรกันนักหนาวะ กูให้มาอยู่ด้วยนี่คิดว่าเป็นเมียกูหรือไง”
“ป๋ามึงใจเย็นๆสิ”
คนที่บอกใครๆว่าน้องเค้าเป็นเมียใหม่มันก็คือมึงเองนั่นแหละป๋า ยังไม่เห็นน้องโจมจะแสดงตัวเป็นเจ้าข้าวเจ้าของมึงเลยสักที
“มึงก็ดูสิมหา เด็กกูแต่ละคนเลี้ยงเชื่องซะที่ไหน ฟาดเงินให้ไปก็พร้อมที่จะฟาดงวงใส่กูตลอดเวลา”
“กูเห็นแล้ว”
“เห็นแล้วยังไง”
“เอ่อ”
เห็นแล้วก็รู้สึกว่ามึงเหวี่ยงแล้วก็พาลน้องเค้านะสิวะ แต่ก็ปากหนักเกินกว่าจะพูดออกไปได้ กลัวตัวเองตายก็กลัว กลัวจะเกิดการตายหมู่ก็กลัว โว้ยย!! ไม่รู้จะทำยังไงดี ไม่เห็นไอ้ป๋าโหมดนี้นานแล้ว รับมือกับมันไม่ถูก
“เพราะแบบนี้ไงกูเลยไม่จริงจังกับใครสักคน แม่งทำตัวน่ารำคาญเหมือนกันหมดทั้งหญิงทั้งชาย”
“มันไม่ใช่อย่างนั้นหรอกนะเว้ยป๋า บางทีมึงอาจจะกำลังกลุ้มใจหรือคิดมากในหลายๆเรื่อง มึงต้องใจเย็นๆค่อยๆคิดไปทีละอย่างถ้ามึงไม่พร้อมที่จะคิดอะไร มึงก็ต้องพักก่อนอย่าดันทุรัง”
มันยิ่งกว่าเสียงอีกนะกับการที่จะแสดงความคิดเห็นฝ่าอารมณ์เชี่ยวกรากของไอ้ป๋าไปแบบนี้ แต่ความปรารถนาดีมันล้นอยู่เต็มอก ถึงจะโดนด่ากลับมา ถึงจะโดนไอ้ป๋าเตะออกจากห้องก็ต้องยอม ไอ้ป๋ายังนิ่งอยู่ในท่าเดิม ไม่มีรีแอคชั่นอะไรออกมาหลังจากฟังคำแนะนำไป มันเหมือนพายุสงบ บรรยากาศเงียบแต่สำหรับตัวเองแล้ว บรรยากาศแบบนี้มันเหมือนน้ำมันที่รดลงไปในกองไฟที่กำลังลุกโชนต่างหาก ที่ไอ้ป๋ามันนิ่งเป็นเพราะมันฟังคำแนะนำและคิดตาม มหาเชื่ออย่างนั้น ถึงมันจะวางตัวเป็นผู้นำของกลุ่ม แต่สำหรับเพื่อนแล้วถึงป๋าจะน่ากลัวแต่ป๋าก็ไม่ใช่นาซีหรือว่าฮิตเลอร์แน่ๆ....มหาแน่ใจ(มั้ง)
“อารมณ์มึงตอนนี้เหมือนไฟไหม้บ้านเลยป๋า วูบเดียวเองนะเว้ย ทุกอย่างก็จะวอดวาย มึงรู้ใช่มั้ยว่ามันจะเสียหายแค่ไหนถ้ามึงไม่ดึงสติกลับมา”
“มึงนี่มันน่ารำคาญจริงๆนะมหา แต่ก็ขอบใจที่เตือนสติกู”
“กูถามจริงๆเหอะนะ”
“ถามอะไร”
“เมื่อก่อนมึงบอกพวกกูว่าที่มึงยังต่อต้านพ่อเพราะมึงยังห่วง แล้วตอนนี้มึงคิดว่าห่วงมึงน่ะเล็กลงหรือใหญ่กว่าเดิมวะ”
“กูไม่เข้าใจในคำถามว่ะมหา กูขอตัวช่วย”
“สั้นๆง่ายๆมึงกำลังรักใครเพิ่มขึ้นมาอีกสักคนหรือเปล่าวะ”
ไอ้ป๋าดีดตัวขึ้นมานั่งหลังตรงตั้งแต่จบคำถามนั้นจนถึงตอนนี้ ไม่รู้เลยว่าคำถามไปแทงใจดำมัน หรือว่ามันไม่คิดว่าจะมีคำถามแบบนี้ออกจากปากมือถือสากปากถือศีลอย่างมหา มันก้ำกึ่งระหว่างภูมิใจในตัวเพื่อนกับงงในพัฒนาการของมหาจากท่าทีไอ้ป๋าอยู่นะเนี่ย
“มหามึงลุกขึ้นสิ”
เป็นประโยคคำสั่งที่ทำให้เกิดปฎิกิริยาตอบรับแบบทันทีทันใด ลุกขึ้นยืนทั้งๆที่ไม่รู้ว่าไอ้ป๋ามันอารมณ์ไหน
“มะ มีอะไรวะ”
“แก้ผ้าสิ”
“ห๊ะ”
“กูบอกให้มึงแก้ผ้า”
“ปะ ป๋า ถึงเราจะเป็นเพื่อนกัน มึงเป็นผู้ชาย กูเป็นผู้ชาย น้องโจมก็ผู้ชาย แต่กูอายเป็นนะ”
“แล้วยังไง ตรงนี้มีแค่มึงกับกูโจมอยู่ในห้อง ไม่เกี่ยว”
“มึงอยากเห็นอะไรที่เรามีเหมือนกันเหรอวะ กูบอกให้ก็ได้ ของมึงใหญ่กว่า กูเคยลองเทียบดูแล้วตอนมึงอาบน้ำแล้วให้กูส่งแชมพูให้อ่ะ ตอนที่กูปีนผนังห้องน้ำส่งแชมพูให้มึง กูยอมรับก็ได้ว่ากูแอบดู”
“เรื่องนั้นกูรู้อยู่แล้ว”
“อ้าว แล้วมึงยังอยากดูอะไรอีก”
“กูอยากดูว่าที่มึงพูดเตือนสติกูมาเมื่อกี้ มึงซ่อนโพยไว้ที่ไหน ไอ้เบสเขียนบทให้แล้วมึงซีร็อกย่อซ่อนไว้ใช่มั้ย”
“มึงจะบ้าเหรอไอ้ป๋า กูคิดเองจริงๆ กูเป็นห่วงมึงนะเว้ย”
“เออ ขอบใจ งั้นมึงกลับไปได้แล้ว”
“อ้าว พอเห็นกูหมดความหมาย มึงส่งแขกเลยนะ”
“หรือมึงจะนั่งฟังกูง้อเมียไปตัวแข็งไปอย่างวันนั้น”
“มึงยอมรับว่าน้องโจมคือเมียเหรอ”
เอาเป็นว่าเป็นข่าวที่ถ้าเอาไปขายต่อนะ รายได้ดียิ่งกว่าเก็บขี้ยางของที่บ้านไปขายอีกนะ บอกแล้วว่าในกลุ่มมหาจนที่สุด พ่อกับแม่เป็นเกษตรกรที่เป็นเจ้าของสวนยางพารากี่พันไร่มหาก็จำไม่ได้ แต่เวลากลับบ้านเมื่อไหร่แค่เก็บขี้ยางขายก็ซื้อFHM ได้จนกว่าเจ้าของเค้าจะปิดนิตยสารไปอะนะ
ถึงจะเหมือนไอ้ป๋ามันพูดเล่นๆคะนองปาก แต่ถ้าสนิทกับมันจะรู้เลยว่า คำว่าเมียนั้นป๋าไม่เคยพูดเล่นกับใครที่ไหน น้องโจมเป็นคนแรก สิ่งที่ต้องลุ้นกันต่อไปคือมันเอาจริงหรือมันพูดเล่นให้เพื่อนตาโตแล้วก็คลั่งตายเพราะสงสัยอยากรู้กันแน่
“กูบอกไว้ก่อนนะ อย่าให้กูรู้ว่ามึงคาบข่าวนี้ไปบอกใคร”
“เออๆกูไม่บอกหรอก แม้แต่ไอ้เบสกับไอ้แย้กูก็จะไม่หลุดปากไป”
“ดีมาก”
“กูไปแล้วนะ”
“อืม กลับดีๆล่ะ”
‘เออ มหา ที่กูไม่อยากให้มึงคาบไปบอกใครเพราะว่ากูอายที่คนอย่างป๋ายัดเยียดคำว่าเมียให้คนที่เค้าไม่ต้องการว่ะ’
เสียงที่ดังออกมาหลังบานประตูที่มหาเพิ่งปิดกลับไปนั้น น่าสมเพชระคนกับน่าสงสารยังไงก็ไม่รู้ เหมือนเสือที่ค่อยๆถอดเขี้ยวมาใส่ฟันปลอมเลยนะไอ้ป๋า
สมน้ำหน้ามึง
ในฐานะที่กูเป็นแฟนคลับน้องโจมอย่างลับๆ กูขอให้มึงเป็นลูกแมวเชื่องๆของน้องเค้าในเร็ววันนะเพื่อน ถึงกูจะสงสารมึงแค่ไหน
แต่
สะใจกูจริงๆ
๐ สวัสดีค่ะทุกคน รายงานตัวกลับเข้าสู่ภาวะปกตินะคะ
๐ เป็นสงกรานต์ที่สนุกสุดๆแล้วก็ทุกข์สุดๆเหมือนกัน วันที่ 12 ตอนตี 3 คนเขียนกำลังจัดเตรียมของจะกลับใต้รูเมาะกิตอ ด้วยความสะเพร่า ทำ Ex HDD หล่นค่ะ งานทุกสิ่งอย่างหายเรียบ...รวมถึงปกหนังสือ และเนื้อในคุณคนเดียวด้วย สรุปคือต้องทำใหม่ :o12:
๐ ขอโทษสำหรับเมลล์ที่ถล่มมาในสี่ห้าวันที่คนเขียนหายหัวไปแล้วตอบกลับช้านะคะ ทั้งเมลล์แจ้งโอนเงิน เมลล์จอง ภายใต้ม่านน้ำตาก็ยังมีรอยยิ้มนะคะ เกินครึ่งของคนที่จองมาเป็นbox set ค่ะ อันนี้คือเหนือความคาดหมายจริงๆ และเกินครึ่งของคนที่สั่ง box มา คือคนที่มีรวมเล่มของคนเขียนอยู่แล้ว ขอบคุณทุกคนมากนะคะ
๐ มาตามอ่านรีพลาย มีหลายคนเริ่มเกลียดน้องโจม :sad4: ใจเย็นๆนะคะ คนเขียนต้องการให้ทุกคนมองว่าโจมคือก้อนดินก้อนหนึ่ง เครื่องปั้นดินเผา หรือ sculpture ทั้งหลายกว่าจะออกมาสวยได้ก็เริ่มจากดินที่น่าเกลียดๆนั่นแหละค่ะ โจมเป็นเด็กที่จมอยู่กับความกดดันและคิดเอาเองว่าต้องต่อสู็มันแค่คนเดียว เลยแสดงตัวตนที่ตรงข้ามกับนิสัยจริงๆออกมา ค่อยๆดูพัฒนาการของโจมที่โดนขัดเกลาด้วยคนที่ไม่น่าจะเปลี่ยนแปลงโจมได้อย่างป๋านะคะ โจมกับป๋าก็เหมือนจิ๊กซอร์ที่กำลังหาเหลี่ยมมุมเพื่อจะให้เจอล็อคที่ถูกต้องแค่นั้นเองค่ะ
ภาษาไรเตอร์ทำเราขนลุก
อยู่ด้วยกันหัดทอดไข่มั้งน๊า :bye2:
๐ ๐ ขยายความตรงที่ทำให้ขนลุกหน่อยสิค่ะ...ว่าดีหรือร้าย คนเขียนเองก็ไม่รู้เลยนะว่าภาษาของตัวเองเป็นยังไง อยากได้รับคอมเม้นท์แบบนี้เพื่อเป็นกระจกเงาให้ตัวเองเหมือนกันค่ะ แต่ต้องขยายความหน่อยเน้อ...คนเขียนจะได้เข้าใจ :sad4:
ปล. -- ถึงหนูโจม จริงๆแอบไม่เห็นด้วยที่ว่าการให้สืบทอดกิจการครอบครัวมันมีคีย์เวิร์ดคือ "เงิน" อย่างเดียว ไม่รู้สิคะ เรื่องแบบนี้คนที่ที่บ้านมีกิจการของตัวเองเจอกันหมดอยู่แล้ว แล้วยิ่งลูกคนเดียวอย่างเรา เราเองก็เป็นหนึ่งในคนที่ปฏิเสธหัวชนฝา เลือกเรียนแพทย์แทนที่จะทำบริษัทของที่บ้าน
....แล้ววันนึงที่เหลือแค่คุณแม่ต้องกลายเป็นประธานบริษัท สิ่งที่คุณแม่พูดคือ ...การที่คุณพ่ออยากให้สืบทอดบริษัท ไม่ใช่เรื่องเงิน แต่บริษัทนี้คือ "ความภาคภูมิใจ" เป็นความภาคภูมิใจของคุณพ่อ ของคุณแม่ ของบรรพบุรุษเรา ของวงศ์ตระกูล คุณพ่อไม่อยากขายหุ้นให้คนอื่นเพื่อให้บริษัทยังสืบทอดต่อไป ไม่อยากให้มันหยุดลงแค่รุ่นของคุณพ่อ
ถึงแม้จะทะเลาะกัน ถึงพวกท่านจะบังคับ หรือขู่เข็นเรา แต่ถึงอย่างไร ถ้าเป็นทางเดินที่เราเลือกแล้วจริงๆ ไม่มีพ่อแม่คนไหนขัดขวางความฝันลูกได้ลงคอหรอกค่ะ ขอแค่เราหนักแน่นพอ แล้วก็แสดงให้พวกท่านเห็นจริงๆว่าเรา "เลือก" ทางที่ดีที่สุดสำหรับตัวเราแล้ว
ในวันที่คุณแม่บอก มันคือวันที่เราเข้าใจอย่างแจ่มชัดเลยล่ะค่ะ แต่ก็...เป็นวันที่เราไม่รู้จะแก้ไขอะไรได้แล้วจริงๆ
เราคิดว่า โจม...เป็นเด็กที่ไม่ไหวเลยล่ะค่ะ //แต่รักป๋านะ :-[
๐ ๐ รีนี้จัดเต็มแต่คนเขียนขอตัดมาเฉพาะตอนที่น่าสนใจนะคะ เคยนั่งคิดเหมือนกันว่า เนื้อหาในนิยายจะมีสักส่วนหนึ่งที่ตรงกับชีวิตจริงของใครมั้ย รีนี้เป็นความเห็นในอีกด้านที่มีแง่คิดที่น่าสนใจมากแล้วก็ตรงใจคนเขียนมากค่ะ
'การที่คุณพ่ออยากให้สืบทอดบริษัท ไม่ใช่เรื่องเงิน แต่บริษัทนี้คือ "ความภาคภูมิใจ" เป็นความภาคภูมิใจของคุณพ่อ ของคุณแม่ ของบรรพบุรุษเรา ของวงศ์ตระกูล คุณพ่อไม่อยากขายหุ้นให้คนอื่นเพื่อให้บริษัทยังสืบทอดต่อไป ไม่อยากให้มันหยุดลงแค่รุ่นของคุณพ่อ'
คนเขียนคิดว่า ในความเป็นจริงแล้วทุกๆครอบครัวก็ต้องการสื่อกับลูกหลานแบบนี้ และครอบครัวโจมก็คงไม่ต่างกัน เพียงแต่สิ่งที่พ่อของโจมแสดงออกมาหนักไปทางเงินมากกว่าเหตุผลสำคัญอื่นเช่นความภาคภูมิใจ นิยายทุกเรื่องคนเขียนจะให้ความสำคัญกับครอบครัวมาก เพราะสำหรับคนเขียนแล้ว ครอบครัวคือจุดสตาร์ทสำหรับเราเสมอ ในความไร้สาระในนิยายที่รักกันไปวันๆแล้ว อย่าลืมขุดหาสาระสำคัญที่คนเขียนสอดแทรกไว้ลับๆนะคะ :laugh:
๐ ๐ ขอบคุณทุกคนเหมือนเดิมค่ะ ลืมบอกว่าตอนที่แล้วหลงรักป๋าไปเหมือนกัน สงสารคุณชายที่ต้องมาทอดไข่จริงๆ
๐ ๐ ฝากเรื่องคำผิดเหมือนเดิมนะคะ TRomance :pig4:
-
555 จิ้มมม
-
:z13: :z13: :z13: :z13: :z13:
มาจิ้มก่อนอ่านจ้า
อ่านเสร็จจะมาจิ้มอีกที่ 555
-
ต่อเรื่องไม่ติดอ่ะ มันทิ้งช่วงนานเกินไป
ต้องคอยย้อนอ่านตอนที่แล้วก่อนอ่านตอนใหม่ :เฮ้อ:
ม่ะไหร่จะมาต่อแบบเมื่อก่อนซักทีคะ :pig4:
-
ถึงกูจะสงสารมึงแค่ไหน
แต่
สะใจกูจริงๆ :laugh: :laugh: :laugh:
มอบให้ไรเตอร์จ้า รีบๆอัพนะ :L2: :3123: :L2:
-
จิ้มมมมมมมมมมมมมม
แหม๋ๆๆๆ ป๋ายอมรับแล้วใช่ไหมว่าโจมเปนเมีย อิอิอิ
อยากรู้จังว่าจะง้อยังไง ^^
-
ป๋าปากเสียแล้วงัย ง้อกันบนเตียงอีกแหง
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
:m31: :m31: :m31: :m31:
กว่าจะอัพ เค้ารอจนรากหยั่งไปไกลถึงปารีสแล้วเน้ อิอิอิ
อีป๋าทำโจมงอนอีกแล้ว อีกแล้ว อีกแล้ว รีบๆง้อเลยนะ เค้าอยากอ่าน น น น น น คึๆๆ
มหา ยกรางวัลใจกล้าให้เลย :z2: :z2: :z2:
ชอบๆ มันส์ๆ
-
ชีวิตต้องเจออีกหลายสิ่ง ถ้าไม่เข็มแข็งพอก็ยืนอยู่ลำพังไม่ได้
ป๋ากับโจมต้องผ่านเงื่อนไขของที่บ้านอีกเยอะ รวมทั้งตัวเองด้วย
วัยนี้ต่อต้านที่บ้านเป็นเรื่องปกติ ยิ่งความสัมพันธ์ห่างเหินมากยิ่งต่อต้านมาก
ถ้าเข้าใจและรักกัน จะทำงานไหนก็ไม่แตกต่าง คนเราเสียสละและตัดสินใจได้ถ้ารู้ว่ามีสิ่งไหนสำคัญกว่า
การไม่เลือกที่บ้านไม่ใช่ว่าไม่รัก แต่ไม่เข้าใจความรักต่างหาก
-
:laugh: สะใจกับมหาด้วย
อยู่ในโอวาทเมียแน่ป๋า
:call:
-
ทำไมน่ารักจัง 55555555 'เมีย'ของป๋า
-
555 พี่มหามาเล่าทีไร ฮาแตกตลอดโศกค่ะ!! :laugh:
รอตอนน้องโจมมาเล่านะคะ สงสารป๋า รักคนที่เค้า(เหมือนจะ)ไม่รักเรา~♫
ปล.อ่านแล้วคิดว่าพี่มหาน่าจะกลายเป็น 'มหาภัย' 555
-
555555
พี่มหาน่ารักกกกกกกก
ป๋าไปง้อเมียเร็วววว
-
พี่มหาน่ารักมากมาย :กอด1:
ป๋านี้พูดไม่คิดทำน้องโจมเสียความรู้สึกแล้วมั้ง....แต่น้องโจมอย่างอลนานนะจ๊ะ o13
-
อิป๋าปากไวเหลือเกินนนนนน :m31:
-
ป๋าพูดแรงอะ :angry2:
เรื่องในครอบครัวต้องเคลียร์กันในห้องสิ :z1:
-
เย้ๆๆๆ มาแล้ว ขอบคุณคร้าบบบบบ
-
โฮกกกกกก อยู่ดึกวันนี้คุ้มจริงๆ ได้เก็บไปนอนฝันดี > <
ป๋านะ ปาก - - ง้อโจมด่วน !
-
ปากป๋านี่..น่าจะให้โจมกระโดดขาคู่ซักเปรี้ยง :z6:
มหาโคตรฮาเลยเหอะ
มาทีไรจัดความฮามาเต็มพิกัดทู๊กที :jul3:
-
:z1: :z1: :z1:
-
อยากเห็นคุณป๋า ง้อเมียเร้วๆๆๆ
โจมงอลนานนนนนนนๆเลยนะ คุณป๋าจะได้รุ้ว่าก่อนจะพุดไรอะ คิดสักนิด
มหาน่ารัก เชียวร์คู่ของมหาด้วยๆๆๆๆ
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
ป๋าปากเสียจริงๆ :angry2:
-
หึๆๆๆ
:เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
เราไม่เกลียดน้องโจมนะคะ
ป๋าแอบฮาค่า ฮ่าๆๆๆๆ
พี่มหาเป็นแฟนคลับ(ลับๆ)ด้วย เหอๆๆ :z1:
-
พี่มหามาแล้ววววววว มาทีไรฮาตลอดเลยนะค่ะ
ขนาดเรื่องเครียดๆ แบบนั้น พอผ่านมุมมองพี่มหานี้กลายเป็นเรื่องเล็กไปทันใด
แต่ตอนนี้ป๋า ปากเสียจริงๆแหละ ชิชะ ว่าโจมแบบนั้นได้ยังไงอ่ะ :angry2: :angry2: ถ้าตอนหน้าง้อไม่น่ารักนี้ o18
ปล.ขอเป็นแฟนคลับน้องโจมร่วมกับพี่มหาได้มั๊ยค่ะเนี๊ย :laugh: :laugh:
-
คุณป๋าง้อโจมม :z1: :z1:
-
ง้อกันๆ :impress2:
-
จับไม้สั้นไม้ยาว :laugh:
มาให้กำลังใจทั้งสองคน :L2:
+1
-
555+ ป๋าเอ้ย สุดท้ายก็ต้องไปง้อเค้าอยู่ดี ยัดเยียดความเป็นสามีให้เค้าไปแล้วนี่นา :laugh:
-
ที่จริงแล้ว พี่มหาเป็นพระเอกใช่มั้ยคะ^^
แมน มั่กมั่ก...แนะนำป๋าได้ถึงแก่นแท้ของชีวิตกันทีเดียว
ท่าทางห่วงของป๋าจะใหญ่มากกกกเลยค่ะ^^
-
ถูกใจท่านมหา :laugh:
-
ทะเลาะกันแล้วววว
ป๋าขาาา รีบไปง้อน้องโจมเร็วๆๆ
แล้วอิแข่งรถนั่นก็อย่าไปเรยนะ ฟังที่คนอื่นเตือนบ้างนะะะ
-
ทะเละกันงอลกันระวัง นะป๋า ลูกดก 555 o13 o13 o13
:L1: :L1: :L1: :L1: :L1:
-
ปากพาซวยอ่ะนะป๋าาาาาาา
ทำเค้างอลเเล้วก็ง้อเค้าเร็วๆ ด้วยล่ะะะะ
น้องเค้าเป็นห่วงหรอกที่พุดอ่ะ ยังไม่รู้อีก เเน่ใจหรอว่ากินข้าวจริงป๋าาา
5555555555
ปล. รักน้องโจมมมม :กอด1:
-
สมน้ำหน้าป๋า กร๊ากกกกกก :m20:
รอป๋าง้อเมียตอนหน้านะค่ะ :z1:
:pig4:
-
กะว่าจะไปหา FHM มาอ่านบ้างดีกว่า
มันดีไหมอ่ะ
-
ป๋านี่ต้องให้พี่มหาจัดเทศน์เตือนสติซักหน่อยดีมั้ย....
ไปว่าน้องแบบนั้นได้ไงเนี่ย น้องโจมก็เตือนสติกลายๆแล้วยังอีก ชิชิส์ ไปง้อน้องด่วนเลย
-
o13
:กอด1:
:n1:
โจมจ๋า
-
อยากรู้จังป๋าจะง้อวิธีไหน :z1:
-
o18ป๋ารีบตามไปง้อโจมเลย
-
:haun4: :haun4:กลับมาแล้ว หลังจากไปเที่ยวสงกรานต์ อย่าหายไปนานนะ คิดถึง :haun4: :haun4:
-
มารอภาค "ง้อ" ต่อ อิอิ
-
เข้ามารอป๋าง้อ :haun4: :haun4:
-
ป๋าทำน้องโจมงอนเข้าห้องไปแล้ว อยากรู้จริงๆ เลยว่าป๋าจะง้อขอคืนดีอิท่าไหนอ่ะ
-
อยากกระโดดเตะก้านขอป๋า...เรื่องไรมาพาลน้องโจม...ชริ ชริ ชริ
-
ป๋าเอ้ย พูดไม่คิด เป็นไงหล่ะ ต้องมานั่งคิดวิธีง้อเมียซะงั้น :angry2:
มันน่าให้มหาเอาไปโพนทะนาจริงๆ :m16:
น้องโจม...ใจแข็งไว้นะ ดัดนิสัยป๋าให้เข็ดเลย :z1:
-
อย่างน้อยป๋ามันก็รู้สึกผิด แล้วไปง้อน้องโจม.
ตอนนี้มหาพูดดีมาก ขอเป็นแฟนคลับมหาได้ไหมครับ ฮ่าๆๆ
-
สะใจ!!! :laugh:
ตอนหน้าขอฉากง้อเมียของป๋าเต็ม ๆ นะคะ :o8:
แต่ทางบ้านป๋ากับโจมนี่คล้ายกันจริง ๆ นะ...ห่วงแต่เงินจนละเลยการเอาใจใส่ลูก (แต่ดูเหมือนครอบครัวโจมจะหนักกว่านิดหน่อย)
เข้าใจผิดมาตลอดว่ามหาจนจริง ๆ ซะอีก...ต้มกันจนเปื่อยเลยอ่ะ สวนยาง...พันไร่... :z6:
-
ร่วมสะใจกับมหาอีกคนค่ะ อนาคตเกลียมัวแน่ๆเลยป๋า :laugh:
คำผิดค่ะ
บุกมาหาามันถึงรัง(ไข่)แบบนี้
ไอ้ป๋าหายไปจากกับพบปะสังสรรกันหลายวัน
แต่มหาไม่ได้อยากจะมาเป็นพยายาน
เป็นการมาเยือนที่นำมาความวิบัติมาให้หรือเปล่าวะเนี่ย!!
มันยิ่งกว่าเสียงอีกนะ
ปล.แอบสงสัยประโยคนี้อ่ะค่ะ
"กว่าจะโตมาได้ขนาดนี้ไม่คิดถึงคนที่เกิดมาบ้างหรือไง" กับ "เพราะเค้าแค่เกิดมาไม่ได้สนใจอะไรอยู่แล้ว"
หมายถึงคนที่ให้กำเนิดรึเปล่าคะ อ่านแล้วแอบงง
-
พัฒนาการป๊าเริ่มไปในทางที่ดี
แต่ขอโวยหน่อยเถอะ พูดกับโจมประโยคนั้นแรงเกินไปไหม
คนเค้าอุส่าเป็นห่วง ดันไปเหวี่ยงใส่เค้าซะงั้น
ตอนหน้าขอให้ง้ออออออออออออออ ยาก (แต่เน้นหวานๆ) ห้าๆ
-
แอบสงสารพี่มหานะเนี่ย คงกดดันน่าดู :m20: 5555
ป๋า ง้อ ด่วน :angry2:
-
ป๋าใกล้เชื่องแล้วนะ ฮ่ะ ๆๆๆ :m20:
-
:laugh: งานนี้ป๋าแพ้หลุดรุ่ยเห็นๆเจ้าค่าาาา
ปล.มหาแอบเลวแช่งเพื่อนว่ะค่ะ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ o18
-
ป๋าขา ป๋าแอบเครียดอะไรอยู่หรือเปล่าคะ?
ดูป๋าเหวี่ยงได้ทุกตัวคนเลยค่ะ งานนี้คนอ่าน
รู้สึกว่า น้องโจม และพี่มหาไม่ผิดนะคะนี่...
ง้อเมียไวๆ เน้อ ดูท่าน้องโจมเค้าจะโกรธมากอยู่
แล้วอิ๊อ๊ะน้องออกตัวเอี๊ยดแล้วนะพี่ว่าจะไม่นั่งซ้อน
มอเตอร์ไซต์ เอิ๊กๆ คงเข็ดจากคราวที่เป็นปู้ฉิงข้าใครอย่าแตะแหง๋ๆ
เลยค่ะป๋า
กลุ่มเพื่อนป๋านี่ความคิดดีๆ กันทุกคนเลยอ่ะ (พูดจากใจจริง)
แม้ท่าทางดูไม่น่าเป็นเด็กคิดดี อะไรดีสักเท่าไหร่ แต่ดูแล้ว
รักป๋า อยากให้ป๋ามีความสุขจัง แถมยังห่วงอย่างจริงใจอีก
อยากให้ป๋าทำดีกับเพื่อนๆ กลุ่มนี้บ้างจัง นี่อะไรก็มิรุ จะกัดเพื่อนอย่างเดียว
เห็นป่ะ เพื่อนกลัวกันหมดแระ
รอรวมเล่มค่ะ :bye2:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด ป๋าจะถอดเขี้ยวมาใส่ฟันปลอมแล้วหรอคะ
จากเสือจะกลายมาเป็นแมวน้อยของน้องโจมแล้วหรอคะ
แค่คิดก็กรี๊ดกร๊าด เฝ้ารอเป็นเพื่อนพี่มหาอย่างจดจ่อเลยค่ะ :-[
ตอนหน้าป๋าจะได้ง้อเมียให้เราดูไหมคะ ? ก็อยากจะนั่งตัวแข็งแบบพี่มหาคราวนั้นบ้างอะไรบ้าง :impress2:
ขอบคุณสำหรับการกล้บมา และตอนนี้นะคะ :กอด1:
ตอนหน้า Fighting ค่าาาาาา :z2:
-
ป๋าไปว่าน้องโจมขนาดนั้น
น้องเค้าก็เสียใจแย่ สิ
แต่ป๋า ก็ยอมรับแล้วนะ ว่า เมีย
อิ อิ.....................ไปง้อกันซะ นะ
-
เจ็บเลยน้องโจม โดนด่าซะเจ็บใจ
ที่น้องเขาพูดมามันก็ถูกทุกอย่างนี่
ไม่เห็นผิดตรงไหน ไอ้ป๋า
-
ป๋าไปว่าน้องโจมแบบนั้น น้องก็เสียใจสิ
รอดูว่าป๋าง้อน้องโจมยังไง
:กอด1:
-
ชอบๆ มาต่ออีกนะครับ
-
รัก ต้อง ง้อ
ป๋าพูดแรงไปป่าววว หึ เคืองงงงงง ว่าโจมขายตัววว :fire: :fire: :fire:
-
5555555555.
สะใจกูจริงๆ แร๊งงอะมหา ชอบมหาวะ
ป๋าเป็นอะไรเนี่ยะ เหวี่ยงใส่โจมเฉยเลย
เห้อออ โจมยังไม่ได้ทำตัวเป็นเจ้าข้าวเจ้าของซะหน่อย
ง้อออ น้องเลย บัดเดี๋ยวนี้!
+1ให้จ้า จุ๊บๆๆ :L2:
-
รู้สึกดีจัง กับคำอธิบายของ TRomance ที่บอกว่า
สองคนนี้เหมือนจิ๊กซอว์ ที่ปรับหาเหลี่ยมมุมที่เข้ากัน
มันแสดงถึงพัฒนาการของการคบกันของเด็กหนุ่มสองคน
ซึ่งไม่น่าเชื่อว่า แต่ละคนจะสามารถปรับให้อีกคนได้
รอติดตามการใช้ชีวิตของทั้งสองเหลี่ยมมุมนี้นะคะ
-
โจมเค้าเตือนด้วยความหวังดี (หรือกลัวอันนี้ไม่รู้(http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/m3.gif) )
แต่ที่แน่ๆ งานเข้าเพราะพ่อป๋าชัวร์(http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/906479168.gif)
-
ป๋ากินไข่หลายฟองขนาดนั้น น่าเป็นห่วงไขมันในเส้นเลือดป๋าจริงๆ 5555 (ป๋า:ผมยังไม่แก่นะเฟ้ยย :angry2:)
แต่เค้าว่ากินไข่มากๆมันช่วยโด๊ปใช่ป่าววว :o8:
อ่านแล้วเห็นใจป๋าและน้องโจม ป๋ายังข้ามกำแพงที่น้องโจมสร้างไว้ไม่ได้
ช่วยเอาความเร่าร้อน(?)ของป๋าช่วยละลายเจ้าชายน้ำแข็งอย่างน้องโจมให้ได้นะคะป๋า
ส่วนน้องโจม อย่าใจร้ายเย็นชากับป๋านักเลยนะ :z3:
-
คงต้องใช้เวลาปรับตัวกันอีกสักพัก ปัญหามากมายหลายสิ่ง
แลดูเหมือนมหาจะมาขโมยซีนเค้าทั้ง 2 นะเนี่ย
-
อ่านไปก็ลุ้นไปทุกตอนว่า ให้ป๋ากับโจมต่างฝ่ายต่างเป็นสิ่งเติมเต็มให้กัน
ทั้งๆที่รู้ว่าทั้งสองป่วยด้วยอาการเดียวกัน คือการขาดความรักความอบอ่น ขาดความเข้าใจ
แล้วเค้าทั้งสองจะเติมให้กันได้ไหมนี่ เพราะคนหนึ่งก็สวมหน้ากากน้ำแข็ง
อีกคนหนึ่งก็สวมหน้ากาก"ข้าไม่แคร์โลก" (แต่ตอนนี้หน้ากากนี้เริ่มๆกระเทาะออกแระ)
-
:angry2: เชรี่ย ป๋า
เอ็งไปว่าน้องโจมว่าเด็กขายต่อหน้าคนอื่นได้ไงวะ
ใจที่กำลังจะได้มาจากน้องโจมกลับไปปิดประตูตายเรียบร้อยแล้ว
ตอนนี้แกก็ต้อเหนื่อยเปิดใจกันใหม่อีก โฮ๊ยย เซ็งป๋า
-
ป๋าหลังจากชมป๋ามาหลายตอนแล้ว
แต่มาตอนนี้ทำไมปากป๋าเหมือนหมาเลยเนี้ย
ว่าโจมซะแถมว่าต่อหน้าเพื่อนอีกต่างหากอ่ะ
เคืองป๋าว่ะ พี่มหาน่ารักอ่ะการจะมาหาเพื่อน
เค้ามีจับไม้สั้นไม้ยาวด้วยวุ้ย หวังว่าที่พี่มหา
พูดไปป๋าจะเอาเก็บไปคิดบ้างน่ะป๋าแล้วอย่าลืม
ไปง้อกับขอโทษโจมด้วยก็จะดีมากๆเลยป๋า
:กอด1: :L2: :pig4:
-
เห้ออออ อย่าให้ป๋าเชื่องอย่างเดียวสิ
ให้น้องโจมว่าง่ายด้วยยย
ดื้อเหลือเกินน 5555+
-
ฮ่า ฮ่า โจมซ้อนท้ายป๋าโล๊ดดดด เด๋วป๋าออกค่าทำสปาให้เองแหล่ะ
ว่าแต่ป๋ากับโจมทะเลาะกันได้แบบมาคุจริง ๆ แรงทั้งคู่
อยากเห็นตอนป๋าง้อโจมเร็ว ๆๆ :z2:
-
:really2:
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
ป๋าปากหมา
-
ก๊ากกก มหา ฮาได้อีก
ชอบๆๆ
-
มหา นอกจากจะฮาแล้ว วันนี้ยังมีสาระนะคะเนี่ย
รีบ ๆ มาง้อน้องโจมได้แล้วค่ะ
-
จะง้อโจมยังไงนะป๋า :z1:
-
ตอนนี้ต้องปรบมือดังๆ ให้พี่มหาเลยค่ะ
:pig4:
-
โจมกับป๋าจะว่าไปนิสัยคล้าย ๆ กันนะ ปิดบังความรู้สึกตัวเอง โหยหาความรักทั้งคู่ +1
-
เพิ่งจะสมกับชื่อมหาก็วันนี้แหละ มหาเอ้ย :laugh:
:pig4: คะ
-
เค้ามีอารมณ์กันแล้ว...แบบนี้ต้องง้อ
รู้ใจกันแบบไม่ต้องปิดบังสักที แล้วก็ดูแลกันดีๆ นะ เปิดใจคุยกัน
กลับเข้าไปใช้ชีวิตให้อยู่ในร่องในรอยเพื่อคนรอบข้าง(บ้าง)ได้แล้ว....เยส!!
รออ่านตอนหน้าจ๊ะ
-
ขำมหาอ่ะ :laugh:
-
สงสารมหาเหมือนกันนะเนี๊ยะ โดนไม้สั้นมาเสี่ยงกับอารมณ์ของป๋า :m20:
-
ชอบอ่ะอ่านแล้วอมยิ้มไม่หยุด
-
ป๋า ก็รีบๆทำให้โจมรักซิ
ปล.จริงๆแล้วมหาก็รวยเหมือนกันนะเนี่ย มีสวนยางเป็นพันๆไร่เนี่ย
-
เฮ้อ เหนื่อยใจกะคู่นี้ ขอหวานๆ มาเพิ่มระดับน้ำตาลในเลือดหน่อยสิค้า
-
รู้ถึงไหนอายถึงนั้น นะป๋า
คนอย่างป๋าจะง้อเมีย อ๊ายย ยอมรับแล้วหรอคะว่านั้นนะเมีย.....
น้องโจมจ้า ยอมอ่อนให้ป๋าซะทีเถอะ
เปิดใจบ้างกับญาติคนนั้นนะ ลืมๆ มันไปนะ
ต้องป๋าซิ ถึงจะแน่...หุหุ
-
:m20: เพิ่งรู้ว่าพี่มหา เป็น FC ของน้องโจมอย่างลับๆ สงสัยพี่มหาไม่กล้าเปิดเผย เพราะกลัวป๋า :z6: ชิมิ
วันนี้ป๋าปากสุนัขจริงๆ ไปว่าเมียตัวเองเป็นเด็กขายได้ไง เสร็จแล้วก็ต้องมานั่งง้อเมียตัวเอง
ป๋ากะโจม จะช่วยกันต่อจิ๊กซอว์เป็นรูปหัวใจหวานแววซะที
พ่อป๋าเอาจริงแหะ
-
:m20: :m20: :m20:
-
ก็กูได้ไม้สั้นที่สุด <<< ไม่มีปิดบังเลยนะพ่อมหา :laugh:
-
คิดว่าคนที่ไม่ชอบโจม อาจเพราะยังไม่รู้จักโจมมากกว่าเนอะ
เพราะโจมไม่พูด ไม่บอกอะไร คนอ่านก็ไม่รู้ว่าน้องคิดอย่างไร (คุณทีโลมาให้ค่าตัวน้องโจมน้อยแน่เลยอ่ะ เลยมีซีนน้องโจมเล่าเองกระจึ๋งเดียวเอง :impress3:)
คนอ่านเห็นแต่การกระทำกับคำพูดที่น้องเขาแสดงออกมาเฉยๆ หลายคนเลยคิดว่าน้องไม่ดี มีปัญหา เย็นชาไป อะไรอย่างนี้
แต่คิดว่า ถ้าได้รู้ความคิดน้องเวลาพูด เวลากระทำอะไรออกมา รู้ว่า ณ เวลานั้นโจมแสดงออกแบบนั้น แล้วคิดคิดแบบไหน?
เชื่อว่าทุกคนต้องรักโจมอ่ะ :กอด1:
เพราะเนื้อแท้ คนอย่างโจมที่ขออยู่เงียบๆคนเดียว เพราะไม่อยากไปสร้างปัญหาให้คนอื่น คนแบบนี้ไม่ใช่คนไม่ดีอะไรหรอกค่ะ น่าสงสารด้วยซ้ำเนอะ
ไม่งั้นป๋ามันจะหลงหัวปักหัวปำแบบนั้นทำไมเนอะ :laugh:
ปล. อยากให้มหามีคู่มั่งอ่ะค่ะ ท่าทางจะฮา+น่าปวดหัว น่าดู :m20:
-
เชียร์เหมือนมหาด้วย...ให้ป๋าเชื่องเร็วๆ 55555555555
-
เห็นแบบนี้แล้ว
พี่มหาเราจะได้มีคู่กับเขาไหมหนอ
-
มหา แม่ง กวนจิงๆๆอ่า
ขอเปนแฟนคลับน้องโจมอีกคนค่ะ
อยากให้ป๋า กลายเปนแมวน้อยเชื่องๆของน้องโจมเร็วน่ะค่ะ :impress2:
-
ป๋าพูดกะน้องโจมแรงว่ะ
โฮวววว ง้อดีๆนะ!!
ทั้งโจมและป๋ามีปัญหาใหญ่ของตัวเอง
ขอให้ผ่านไปได้,,
อยากให้หวานกันเยอะๆ
-
ป๋า คำพูดแรงไปเปล่า
-
เข้ามา + และก็มากรี๊ดใส่หูป๋า
วาจาก้าวร้าวหยาบคายได้อีก ทำไมต้องว่าโจมแรงซะขนาดนั้น
ขอให้โจมงอนๆๆๆ ง้อยากๆ
-
สรุปป๋ารู้ตัวแล้วใช่ไหม? ยังไงก็ใส่ใจโจมหน่อยเนอะ...
น่าจะเป็นคนที่พอดีกัน...
-
ถ้าทางป๋าในอนาคตจะเจริญรุ่งเรืองด้วย ลาภ ยศ สรรเสริญ นะ
เพราะว่าถ้าทางจะเริ่มเกรงใจน้องโจมซะแล้ว
-
จากเจ้าป่า ราชสีห์ล่าเหยือ
จะกลายเป็นเสือถอดเขี้ยวซ่ะแล้วมั้ง :laugh:
เสร็จแน่ๆ ป๋าเอ๋ย
ตกอยู่ในกำมือโจมแน่ๆ :pigha2:
:กอด1:
-
เอาแล้วไงทะเลาะกันเฉยเรย
แต่ปากป๋านี่น่าโดนมากขอสักที :z6:ว่าน้องสะอิคนอ่านสะเทือนใจเลยสมและ
ที่โจมโกรธคนอุสาหวังดี แต่สุดท้ายก้ต้องง้อโจมละวะ กลัวเมียนี่หว่า ฮ่าๆๆๆๆๆ
พี่มหาจะมีคู่ไหมเนี่ยยยยย ขอแค่ได้ตะล่อมโจมเถอะคนๆๆนี้ 555+
แต่พี่แกน่ารักจริงๆๆๆๆ
-
พี่มหาฮาอ่ะ ~!
ป๋านี่พูดไม่คิดถึงจิตใจน้องโจมเลยนะ
รีบง้อ ด่วนๆเลย ไม่งั้นจะไม่ชอบป๋าแล้ว
-
ฮามหา
รักเพื่อนจริงจริ๊ง
อ่านแล้วสองคนนี้ถ้าเริ่มปรับตัวเข้ากันได้ ค่อยๆกระเทาะเปลือกนอกของกันและกัน คงเป็น 'คนที่ใช่งของกันและกันแน่
ปล.เห็นด้วยที่ว่าสถาบันครอบครัวเป็นสถาบันที่สำคัญจริงๆ ถ้ามีความรัก มีความอบอุ่นในครอบครัวกันทุกครอบครัว สังคมของเราคงน่ารักและอบอุ่นมากกว่านี้
ปล.ขอบคุณสำหรับสาระที่แทรกมาในนิยายสนุกๆนะคะ^^
-
ป๋ารีบง้อโจมเลย
-
ป๋า!! พูดงี้ได้ไงอ่ะ เสียใจแทนโจมเลยนะเนี่ย
ขอให้ง้อไม่สำเร็จ โดนเย็นชาใส่
จะได้สะใจเป็นเพื่อนพี่มหาซะเลย จิ๊ๆ
-
ยกมือสารภาพว่า ไม่เกลียดโจม จ้า ^^
บวกให้นุ้งโจมด้วย อิอิ
-
ทำไปทำมา ป๋ากลายเป็นแมวเชื่อง ๆ ตัวหนึ่ง ของโจมไปเสียแล้ว
+1 เป็นกำลังใจให้ผู้ลง ส่วนหุ้นส่วนอีกคน :กอด1:
-
ชอบป๋ามากๆเลยค่ะ เพราะฉะนั้น รีเควสต์เปลี่ยนนายเอกด่วนนน!!!! :angry2:
ขอให้น้องโจมกลายเป็นเครื่องปั้นดินเผาลายงามที่งดงามในเร็ววันนะคะ เป็นก้อนดินนานๆมันจะเเข็งจนเอาไปขึ้นรูปไม่สวยนา o22
ปล.ชอบป๋ามากกก ประเภทมีอดีตร้าวฉาน มีความในใจ แต่กลับแสดงออกมาว่าเป็นเพอร์เฟคแมน โอ้ยยยยยย อยากกอดปลอบประโลมป๋าจริงๆค่ะ อย่าเสียเวลากับน้องโจมเลยยยยย
-
กรี๊ดดดดดดด สะใจจริงๆ แต่ไม่รู้จะสะใจอะไร -*-
อ่านตอนนี้แล้วอยากเป็นมหาจะนั่งฟังป๋าง้อเมีย กร๊ากกกก
แต่อ่านแล้วก็อยากตบปากป๋าจริงๆ ปากร้ายอ่ะ พูดไม่คิด
อยากให้น้องโจมงอนหนีไปไกลๆเลย แต่ติดที่ว่าน้องโจมไม่มีที่ไปอะดิ
มาหาเค้ามา โอ๋ กอดๆๆๆๆ ป๋าใจร้ายเน๊อะ :beat: :beat: :beat: นี่แน่ะๆ ป๋าบ้า
น้องโจมอย่าไปยอมง่ายๆนะ เอาให้เข็ด เย็นชาให้จี๊ดไปถึงไข่เลย :a14:
-
:z2:
มหา :laugh:
-
มหาช่างกล้าไม่รักตัวกลัวตายเลย สามารถมากๆ แต่ยังไงๆ ก็ต้องยกความดีความชอบให้มหาเค้าล่ะถ้าไม่พูดเตือนสติ
ป๋าก็คงจะคิดไม่ได้หรอก
แต่ป๋าคะปากนะแอบหมานะคะ ว่าน้องโจมขายตัวได้อย่างไรนิสัยจริงๆ ชิชิ :m16:
สรุปยอมรับแล้วใช่มั้ยคะป๋าขาว่าน้องโจมนะคือเมีย อะครึอะครึ :z1:
-
อ่านรวดเดียวเลย
เรื่องนี้โดนมากกก
ปัญหาอย่างนี้เกิดขึ้นทุกครอบครัวจริงๆ
ว่าแต่
เมื่อไหร่ที่สองคนจะยอมรับว่ารักกัน ฮ่าๆๆๆๆๆ
-
สงสารน้องโจม :m15:
-
:m26: น้องโจมอย่าไปยอมป๋าคุงมากนัก :m14: ต้องกำหราบเสือให้กลายเป็นแมวเชื่องๆ ให้ได้โดนด่วนนะครับ ไม่เช่นนั้นมันจะกินเราทั้งตัวและหัวใจ
-
ไม่รู้ว่าจะพูดยังไง แต่ที่รู้ๆคือ อยากอ่านต่ะค้า!!!
-
โจมน่าสงสารจังอ่ะ
-
ป๋า ท่าทางจะไปไหนไม่รอดโดนนู๋โจมปราบซะอยู่หมัด
อิอิ...เหวี่ยงใส่ไปเลย มาตะคอกใส่ซะเสียงดังเชียว
แต่สุดท้ายป๋าก้อต้องไปง้อนู๋โจมอยู่ดีแหละ 55++
อยากจิให้ยอมรับกันและกันไวไว รักกันซักที :impress2:
อยากบริโภคความหวาน ให้น้ำตาลในเลือดมันพุ่ง
รอตอนต่อไปนะฮับ ^^ ขอบคุณสำหรับเรื่องดีดี
-
+1 o13
ปล.ตอนนี้มหาเท่มากมายค่ะ
-
ตามทันแล้ว ววว
เหมือนว่าตอนนี้ป๋าก้อเริ่มจะเชื่องนิดๆแล้วนะพี่มหา เริ่มเชื่อฟังเมียโดยไม่รู้ตัวละ
แอร๊ย ยยยแอบค้างนะคะ ค้างตรงป๋าจะง้อเมียเลยนะ....ฮื้อๆๆๆ
แต่... :angry2: อิป๋า แกรด่าเมียได้เจ็บแสบมว๊าก กกก ถ้าเค้าเป็นน้องโจมนะ จะเดินเข้าห้องแล้วแต่งตัวออกไปซะเลย
(ส่วนจะไปไหนค่อยว่ากันอีกที....แล้วจะไปไหนหว่า? ที่อยู่หลับนอนก้อไม่มี...เอิ๊ก กกก เอ่าน่า ออกมาก่อน...ชริชริ สะบัดบ๊อบใส่ป๋า)
หรือไม่ถ้าง้อนะจะทำเป็นยอมแล้วยั่วคืน ละก้อปล่อยค้างซะให้เข็ด....ว๊าก กกก เค้าพูดอะไรออกไปเนี๊ย... :-[
แต่ลืมไป...น้องโจมยังใสๆ ชม.บินยังไม่สูงพอ อาจจะยังยั่วไม่เป็นอะเนาะ...แหร๊
โอย ยยย พูดเอง เขิลเอง...กร๊าก กกก
แต่ตกใจอ่ะ ป๋าต้องไปเรียนต่อหรอ แล้วน้องโจมล่ะ ไม่นะ อย่าทิ้งน้อง น้องเค้ากะลังเริ่มเข้าใจหัวใจตัวเองแล้วนะ
อย่าเพิ่งทิ้งน้องโจมไปไหนนะคุณป๋า....พลีส สสส
(ทีงี้ละเรียกซะเพราะเลย เมื่อกี้ยังจิกเรียกอยู่เลยนะ....เอิ๊ก กกก)
น้องโจมนี่เข้าขั้นเคะราชืนี่นะเนี่ย ฮ่าๆๆๆ
ขอบคุณนะคะคุณนักเขียน และ คนโพส :pig4: :L2:
มาโวยๆเน้อ...อย่าปล่อยให้เราค้างนานนะตะเอง...ฮื้อๆๆๆ (สงสารตัวเอง....กรี๊ด ดดด)
-
‘เออ มหา ที่กูไม่อยากให้มึงคาบไปบอกใครเพราะว่ากูอายที่คนอย่างป๋ายัดเยียดคำว่าเมียให้คนที่เค้าไม่ต้องการว่ะ’
ตอนแรกอ่านแล้วบรรยากาศอึมครึมปนร้อนๆ นิดๆ นะ
เจอประโยคที่ป๋าบอกมหาเข้าไป
มหา มีเพื่อนสะใจแล้วแหละ
:m20: :jul3:
ลืมบอกไปว่า ป๋า ตอนนี้ปากไม่ดีเลยนะ ขอ :beat:ปากซักทีได้ปะ
(ตบแล้วรีบชิ่ง ก๊ากกก)
:กอด1:
-
เคลียกันดีๆๆนะค่ะ
ป๋าก็พูดแรงไปจิงๆๆงะ
-
>//< ป๋า
-
ป๋านะป๋า
พูดไปอย่างนั้นได้ไง
ปากเสียสุดยอด คิดถึงใจคนฟังบ้างมั้ย :sad11:
แต่แอบสงสารนิดนึงก้อได้
ง้อโจมด้วยนะ ด่วนๆ
-
ตอนนี้มหาพระเอกมากกกกก :laugh: :laugh: :laugh:
-
ป๋า อย่าเอาโจมไปซ้อนนะ มีลางว่าฝ่ายนั้นจะโกงอ่ะ
-
กำ...ปากพาซวยแท้ๆเลยคุณป๋า
ทำไมพูดไปแบบน้านนนนนนนนนนนนนนน
ตัวเองก็รู้นิน่าว่าน้องโจมน่ะไม่ใช่เด็กขาย
ความผิดเต็มประตูเลย
:เฮ้อ:
น้องโจมจ๋าอย่าโกรธป๋าเลยนะ
คิดซะว่าคุยกะคนวัยทองอารมณ์ขึ้นๆลงๆ
:laugh:
-
ป๋าชอบพูดไม่คิดจริงๆ
รีบๆไปง้อเลยๆๆๆๆๆ
-
+1 นะคะ :impress2:
-
ป๋าง้อเมียดีดีนะ
-
ตอนที่ 17 'เด็กป๋า'
เสียงเคาะประตูที่ดังยิ่งกว่าทุบ กระแทก กระทั้น หรืออะไรก็ตามที่เหมือนจะทดสอบประสิทธิภาพของวัสดุราคาแพงลิบลิ่วไม่ได้เรียกความสนใจของคนที่ฟุบหน้ากับที่นอนเลยสักนิดเดียว
โทรศัพท์มือถือราคาแพงสมฐานะคนซื้อและสมศักดิ์ศรีกับคนใช้ตามคำกล่าวอ้างของคนทั่วๆไปที่ถูกสอดเก็บไว้ใต้หมอนหลายวัน แกล้งทำเป็นไม่มีปัจจัยที่ห้านี้ในชีวิตประจำวัน
แกล้งลืมแต่ก็รู้สึกกังวลถึงมันอยู่เสมอ ไม่เรียกว่าแกล้งลืมจะให้เรียกว่าอะไร ในเมื่อโทรศัพท์ประเภทนี้ต้องชาร์ตแบตสม่ำเสมอทุกวัน
368 สายที่ไม่ได้รับ ไม่มีชื่อคนอื่นเลยนอกจากเฮีย
ภาพความโกลาหลวุ่นวายที่น่าจะเกิดขึ้นหลังจากที่โจมติดต่อไม่ได้ คงมีแค่ผู้ชายสองคนเท่านั้นที่หัวเสียและร้อนรนกับการกระทำที่เรียกว่ามากกว่าคำว่ากล้าให้บ้านต้องลุกเป็นไฟ
โจมสำหรับเฮียและป๊าแล้วคือเด็กดื้อเงียบแต่ไม่เคยต่อต้าน ส่วนในสายตาญาติพี่น้องคนอื่นๆ โจมก็แค่เสี้ยนหนามที่ตายไปจากวงศ์ตระกูลเสียได้ หรือแค่หายสาบสูญไปเลยก็ดี จะมีใครบ้างที่ไม่ดีใจถ้าตัวหารในกองมรดกกองมหึมาที่ทุกคนต่างก็คิดว่าช่วยกันหาเลือดตาแทบกระเด็นลดลงไป
แม่เฮียเป็นพี่คนโตของตระกูลส่วนป๊าเป็นลูกคนที่สองแต่ดันเป็นลูกชายคนโต แน่นอนสำหรับครอบครัวคนจีนที่มีต้นกำเนิดมาจากแม่น้ำฮวงโห เดินทางมาเมืองไทยด้วยเสื่อผืนหมอนใบแล้ว ลูกชายคนโตคือคนที่สำคัญที่สุดในตระกูลอยู่ดี
ชายชาตรีคือผู้นำแต่เบื้องหลังมีอิสรสตรีเป็นผู้บงการคือเรื่องจริง
หน้าม่านป๊าคือเสาหลักของการบริหารกิจการในครอบครัว แต่หลังเวทีคนที่ชักใยและยิ่งใหญ่ที่สุดจริงๆคืออาโกว ต่อให้ป๊ามีอำนาจแค่ไหนแต่ป๊าก็ยังต้องให้ความเคารพในฐานะพี่สาวร่วมสายเลือดอยู่ดี
ดูเหมือนมันจะไม่มีสาเหตุให้โจมต้องอึดอัดเลยเพราะอาโกวมีเฮียเป็นลูกชายคนโตอยู่แล้ว และมันลงล็อคเหมาะเหม็งมากที่เฮียเป็นทายาทคนแรกของรุ่นนี้ ปัญหาใหญ่มันไม่ได้อยู่ที่อาโกว ใช่!!!
ปัญหาใหญ่มันอยู่ที่ป๊าต่างหาก ไม่มีกองทัพไหนที่ขับเคลื่อนได้ผู้นำทัพเพียงคนเดียว ไม่มีมาเฟียคนไหนที่ประสบความสำเร็จได้โดยไม่มีมือขวาอยู่ข้างกาย และมือขวาคนสำคัญคนนั้นก็ดันกลายเป็นโจมด้วยสิ ชีวิตที่มีคนขีดเส้นให้เดินไม่ได้สวยหรูอย่างภาพที่คนทั่วไปเห็นเลย
เป็นคุณหนูของบ้าน...ใช่!!
เป็นคุณชายของใครๆ...ใช่!!
ทุกอย่างในชีวิตเพียบพร้อม....ใช่!!!
แต่คนภายนอกรู้มั้ยว่าภาพเหล่านั้นต้องอยู่ภายใต้กฎระเบียบอะไรบ้าง จำได้ว่าตัวเองไม่เคยสัมผัสกับความสนุกของเด็ก
ชีวิตในแต่ละวันของคุณชายตระกูลใหญ่เจ้าของโรงสีข้าวและผลิตภัณฑ์ทางการเกษตรอีกนับร้อย ลูกชายเจ้าสัวใหญ่นอกจากเรียนตามที่กฎหมายไทยกำหนดแล้วโจมยังต้องเรียนรู้อะไรอีกร้อยแปดพันเก้า โจมไม่ใช่คนเก่งอยากที่ทุกคนสรรเสริญกันอยู่แน่ๆถ้าตลอดมาไม่มีเฮียอยู่ข้างๆ ไม่ได้ตั้งใจให้ความรู้สึกมันเกินกว่าพี่ชายเลย แต่บอกไม่ได้เหมือนกันว่าทำไมตัวเองถึงได้สรุปเอาเองว่านั่นคือความรักที่มีความหมายด้านอื่นที่มากกว่าความสัมพันธ์ในครอบครัว
หรือทุกอย่างที่โจมแสดงออกเฮียคอยรับมุกอยู่เสมอ
ถ้าไม่มีไอ้บ้าที่ยืนพังประตูห้องตัวเองแบบไม่ยอมแพ้ขนาดนี้ โจมคงไม่มานั่งทบทวนความสัมพันธ์ของตัวเองกับเฮียแน่ๆ
แกร๊ก!!!
ภาพตรงหน้าคือเทพบุตรของนิเทศศาสตร์ในสภาพเปลือนท่อนบน ท่อนล่างสวมกางเกงทหารสีเรียบขาสามส่วนซีดเอวต่ำแค่พอเห็นวีเชฟรำไรๆพอให้คนเห็นใจแกว่งเล่นๆ เม็ดเหงื่อผุดพรายไปทั่วทั้งแผ่นอกเปลือยเปล่า ตามใบหน้าและลำคอน้ำรวมตัวกันเป็นสายน้ำน้อยๆก็ว่าได้ ยืนหอบตัวโยนหน้าบานประตูเหมือนคนที่วิ่งมาราธอนข้ามมาสักสามจังหวัด
สมน้ำหน้าพอๆกับน่าสงสาร
“แอร์เสียเหรอ”
“เปล่า ทำไมเปิดประตูช้าล่ะ”
“ไม่ได้ยิน”
“หูพิการหรือไงถึงไม่ได้ยิน เสียงอย่างกับประตูจะพัง”
“งั้นมั้ง”
ตอบส่งๆไปแบบรำคาญ ต่อให้มีเหตุผลที่พอจะรับได้คนตรงหน้าก็ต้องซักจนกว่าจะขาวอยู่ดี ตอบแบบไหนก็ต้องเป็นนักโทษของมันเท่ากัน
“ขอโทษนะ”
ขาที่ตั้งใจจะหมุนพลิกตัวเข้าข้างในชะงักไปเพียงเพราะประโยคสั้นๆที่ลั่นออกมาจากปากคนที่ยังยืนอยู่หน้าประตูทันที ไม่ว่าอะไรที่มาดลใจให้คนที่รักศักดิ์ศรียิ่งกว่าชีวิตคนนี้พูดออกมาได้ ถึงมันจะเป็นประโยคที่กระตุกให้ใจเต้นโครมครามแค่ไหน แต่เสียงตอบรับก็ยังเป็นโจมที่ไม่ตื่นเต้นกับสิ่งรอบตัวอยู่ดี
“อืม”
“ห๊ะ นี่ป๋าขอโทษเชียวนะ นายแค่บอกว่าอืมเองเหรอ”
คงจะผิดเป้าหมายของป๋าไปมากถึงได้โวยวายอย่างคนที่เอาแต่ใจตามพื้นฐานนิสัยแบบนี้ แต่โจมไม่รู้หรอกว่าป๋าตั้งใจจะเห็นปฎิกิริยาแบบไหนจากโจม รอยยิ้ม อ้อมกอด จูบดูดดื่ม เซ็กส์เร่าร้อน เดาความต้องการผ่านใบหน้าที่สลดลงไปเล็กน้อยนั่นไม่ได้เลย
“จะให้ตอบว่าอะไรล่ะ งั้นเพิ่มให้ก็แล้วกันว่าไม่เป็นไร”
“อะไรกันอะ ถ้าเป็นคนอื่นเค้าต้องอัดคลิปหรือไม่ก็อัดเสียงเก็บไว้แล้ว ไม่ยืนแข็งเป็นท่อนไม้แบบนี้หรอก”
“นั่นมันคนอื่น นายจะให้ชั้นเหมือนคนอื่นคงเป็นไปไม่ได้ ชั้นคือชั้นไม่ใช่ของเล่นหรืออะไรสักอย่างที่ทำตามโปรแกรมที่นายป้อนใส่ลงไป”
“อยู่ก็ไอ้มหามาก็นานมันไม่เคยเทศน์ขนาดนี้เลยนะเนี่ย”
“แค่พูดให้ฟังเฉยๆ”
“นี่ก็แค่บอกเฉยๆเหมือนกัน”
เสียงตะกุกตะกักของคนที่แสดงตัวตนว่ายังอยู่ร่วมห้องเดียวกันดังอยู่ใกล้ตัวตลอดเวลา แต่ตอนนี้มันมีสิ่งที่สำคัญกว่านั้นต้องไปสะสาง ยอมรับว่าโกรธที่โดนพูดใส่หน้าแบบนั้น แต่ถ้าพูดกันตามความจริงแล้ว ต่อให้ตัวเองไม่ใช่เด็กขายจริงๆก็ทำตัวไม่ต่างอะไรกับที่ป๋าว่ามา ตอนแรกแค่อยากจะประชดชีวิตและหาที่พึ่งพิงฆ่าเวลาเฉยๆ คิดแค่เพียงว่าคนไม่ดีอย่างป๋ากับคนที่เลวหลบในอย่างตัวเองคงไม่มีอะไรที่ทำให้รู้สึกผิดกับสิ่งที่ทำลงไป
เพิ่งจะรู้ตอนนี้เองว่าสิ่งที่คิดนั้นผิดมหันต์
ใครใช้ให้ไอ้เสือไบเสเพลคนนี้เป็นคนดีกว่าที่คิดล่ะ
ถึงคำพูดกับการกระทำจะเต็มไปด้วยความเอาแต่ใจ แต่มันก็แฝงด้วยความใส่ใจพอๆกัน ไม่อยากจะเข้าข้างตัวเองว่านี่คือการง้อ เพราะคนที่จะทำแบบนั้นได้จะต้องเป็นคนที่รู้สึกดีต่อกันเท่านั้น ไม่มีทางที่คนไร้ใจอย่างป๋าจะมาตกหลุมรักผู้ชายที่ไม่มีอะไรน่าสนใจเลยอย่างโจมได้
“เงียบทำไมอีกอะ”
“ก็นายบอกว่าแค่บอกให้ฟังเฉยๆเหมือนกันไม่ใช่หรือไง”
“อือฮึ”
“ก็จะฟังเฉยๆตามที่บอกไง”
สงสัยหมอนี่จะชอบที่ตัวเองถูกยอกย้อนหรือถูกตอกกลับด้วยสิ่งที่ตัวเองเป็นคนชงเอาไว้ ยิ่งอยู่ใกล้ก็ยิ่งเห็นว่าป๋ามีจุดอ่อนที่คาดไม่ถึงว่าคนระดับป๋าจะมีได้ ทำตัวเหมือนเด็กขาดความอบอุ่นที่ต้องได้รับการเอาใจใส่ตลอดเวลา คนละเรื่องกับพี่ชายใจดีของน้องหนูที่เห็นวันนั้นลิบลับ ต่อหน้าคนอื่นเป็นผู้นำที่น่าเกรงขามที่สุด แต่เบื้องหลังนั้น เป็นไอ้คนน่ารำคาญที่เดินล้อมหน้าล้อมหลัง ทำตัวเหมือนแมลงวันตอมไปได้
“จะไปไหน”
ข้อมือถูกคว้าเอาไว้ตอนที่เดินมาถึงหน้าตู้เสื้อผ้าและเลือกเสื้อตัวที่จะใส่ได้แล้ว ป๋าทำตัวเป็นวิญญาณที่ตามติดเหมือนพร้อมจะเข้าสิงตลอดเวลา ปกติก็ไม่ค่อยเล่นด้วยอยู่แล้ว ยิ่งเวลาแบบนี้ยิ่งไม่มีอารมณ์ต่อล้อต่อเถียงด้วยใหญ่เลย
“กลับบ้าน”
“กะ กลับทำไม ก็ขอโทษแล้วไง”
น้ำเสียงดูร้อนรนกว่าที่คิดไว้จนอกวูบโหวง แต่เรื่องที่ตัวเองก่อเอาไว้ก็ต้องรีบกลับไปเคลียร์ ยิ่งป๋าทำดีมากเท่าไหร่ยิ่งไม่อยากให้ติดร่างแหแรงโมโหของเฮียกับป๊าเท่านั้น
“มีธุระน่ะสิถามได้”
“ทำไมอยู่ดีๆถึงมีธุระขึ้นมาได้ล่ะ”
รีบก็รีบหงุดหงิดก็หงุดหงิดแต่ก็รู้สึกดีที่ต้องมานั่งเล่นยี่สิบคำถามกับผู้ชายที่อายุยี่สิบกว่าๆแบบนี้ เป็นครั้งแรกที่รู้สึกว่าตัวเองมีความสำคัญกับใครสักคนจริงๆ
“มีธุระนะไม่ใช่ลาพักร้อนถึงจะได้รู้ล่วงหน้า”
“แล้วจะไปกี่วัน”
“ยังไม่รู้เลย ยังบอกไม่ได้”
“ต้องได้สิ”
ไม่รู้จะต้องรับมือยังไงกับสถานการณ์แบบนี้ ปกติโจมจะนิ่งใส่กับทุกปัญหาตรงหน้า ต่อให้คาดคั้นให้ตายลงแส้ลงหวายจนหลังลายถ้าโจมไม่อยากจะพูด ตีให้ตายก็ไม่พูด แต่แปลกที่ในหัวสมองตอนนี้กลับหาคำตอบสำหรับคำสั่งที่ว่าต้องได้ของผู้บงการชีวิตคนใหม่ที่ตัวเองเดินเข้ามาหาเค้าเองด้วยความเต็มใจ
เพราะคนที่ยืนจ้องเพื่อรอคำตอบอยู่ตรงหน้าตัวสูงใหญ่กว่าความลำบากจึงเกิดกับคนที่ต้องเริ่มต้นก่อนอย่างโจม ต้องขยับตัวเข้าไปในระยะประชิด เขย่งปลายขาจนนึกชื่นชมนักบัลเล่ย์อยู่ในใจที่ทนความเมื่อยระดับพระกาฬนี้ได้ สองแขนโอบรอบคอบป๋าเอาไว้เพื่อยึดเหนี่ยวและทรงตัวเอง ทุกอย่างดูทุลักทุเลโดยเฉพาะช่วงเวลาที่อยากได้ตัวช่วย แต่ความรู้สึกเหมือนตอนนี้ตัวเองกำลังตะกายฝาผนังอยู่คนเดียว ตอนที่ไม่ได้เรียกร้องต้องการทำไมไอ้มือปลาหมึกถึงได้กอดตระกายไปทั่วทั้งร่าง แต่เวลานี้ป๋ายืนแข็งไม่ต่างอะไรจากรูปปั้นเลยสักนิดเดียว
ที่เค้าว่ากันว่าชั่วโมงบินเหนือกว่าเป็นยังไงเพิ่งจะตาสว่างก็วันนี้
จากที่คิดว่าป๋าแข็งจนช็อคไปชั่วขณะจริงๆแล้วเป็นแค่กลของคนที่เหนือชั้นกว่าเท่านั้น
แค่เพียงโจมแตะริมฝีปากตัวเองเข้ากับอีกริมฝีปากด้วยความยากลำบากได้เท่านั้น ยังไม่ทันจะเริ่มส่งสัญญาณขอให้อีกฝ่ายเปิดปาก ปลายลิ้นร้อนนิ่มชื้นก็ส่งเข้ามาในปากโจมแล้ว ฉกเข้ามาเกี่ยวลิ้นคนอื่นแล้วก็นิ่งรอ รอจนต้องเป็นฝ่ายขยับพัวพันดูดดื่มลิ้นร้อนหวานนั้นเสียเอง จากที่เคยถูกดูดกลืนความหวานผ่านปลายลิ้นจนต้องกลายมาเป็นคนไล่ต้อนอีกลิ้นเสียเองมันทำให้รู้สึกตื่นเต้นและประหม่าเสียยิ่งว่าอะไร รูปปั้นที่ตัวเองนึกค่อนขอดในตอนแรกเริ่มละลายเป็นหุ่นขี้ผึ้งถูกลนไฟแล้ว สองมืดสอดเข้ามาเหนี่ยวรั้งเอวคอดเข้าไปหาและบดเบียดเสียดสีกับอกกว้างให้ความรู้สึกอุ่นจนร้อน จากจูบดูดดื่มกลายเป็นผละออกมาซุกไซ้ที่ซอกคอและใบหู สองมือประสานงานกันว่องไวเสียจนยั้งแทบจะไม่ทัน กระดุมเสื้อถูกริดมาจนถึงเม็ดสุดท้าย ถอยอีกไม่กี่ก้าวก็จะถึงส่วนที่เป็นห้องนอนแล้ว แต่ถ้าเป็นพื้นของ walk in closed ก็ไม่ไหวเหมือนกัน
“อื้อ พอก่อนเถอะ”
“ใครเป็นคนเริ่ม”
ไม่รู้จะถามให้ได้อะไรขึ้นมา ใครเริ่มก่อนตอนนี้มันไม่สำคัญอีกต่อไปแล้ว แค่ชั่ววูบที่หลงระเริงไปกับรสสัมผัส เสื้อได้หลุดออกไปจากตัวแล้วเรียบร้อย เข็มขัดถูกปลดออกและด่านต่อไปก็แค่รูดซิบกางกางแล้วก็ดึงลงเท่านั้น เรือนร่างเปลือยเปล่าก็จะปรากฎให้คนตรงหน้าได่จ้องเต็มตาจนกว่าเจ้าตัวจะทำอย่างอื่นต่อไปนั่นแหละ
“ต่อนะ”
ถ้าตอบออกไปว่าไม่ ป๋ามันจะรั้งกางเกงขึ้นแล้วรูดซิบให้อย่างเดิมมั้ย ไม่ต้องส่งไปรษณียบัตรกันเข้ามาให้เสียเวลาก็รู้อยู่แล้วว่าเหตุการณ์ต่อไปข้างหน้าจะเป็นยังไง
“อืม”
ครั้งที่ผ่านมายังยอมง่ายๆไม่ได้ต่อต้านอะไรมากมาย แล้วสำหรับครั้งที่ตัวเองเป็นคนเริ่มเองแบบนี้ ถ้าปฎิเสธไปคงจะต้องยอมรับฉายาโจมร้อยเล่ห์มารยาด้วยอีกอย่างแน่ๆ
“ถอดให้หน่อยสิ”
“แล้วทีถอดให้คนอื่นทำไมถึงทำได้”
“ถอดให้คนอื่นเพราะว่าอยาก แต่สำหรับของตัวเองก็อยากให้คนอื่นถอดให้เหมือนกัน”
งั้นก็จัดให้ ถึงมือจะสั่นไปบ้างเพราะไม่เคยอยู่ในท่าที่ตาประสานสายตากันแบบนี้ ที่ผ่านมารู้แค่ว่าพอหลังสัมผัสที่นอนก็หลับตาปี๋ ที่สำคัญไฟในห้องนอนไม่ได้สว่างจนเห็นว่าขนอ่อนๆของอีกฝ่ายลุกตั้งชันขนาดนี้ เพียงแค่เอานิ้วเหนี่ยวรั้งด่านปราการชั้นอันเดอร์แวร์ให้หลุดออกจากสิ่งที่ต้องปกป้องเท่านั้น สิ่งที่บ่งบอกความเป็นป๋าก็ดีดผึงออกมาจนหน้าร้อนผ่าวไปหมด ถึงจะเคยครอบครองเอาไว้ในปากแต่ยังไม่มีครั้งไหนที่เห็นชัดเท่าครั้งนี้ เหมือนคนที่ยืนมองอย่างใจเย็นจะรู้ใจ หรือคิดอีกอย่างคือทนไม่ไหวกับความต้องการที่เริ่มจะโหมกระพือ จูบเร่าร้อนถูกเริ่มขึ้นอีกครั้ง ระยะทางไม่กี่ก้าวก็จริงแต่ป๋าไม่ได้ทำให้รู้สึกเลยว่ากำลังเดินทาง รสจูบเร่าร้อนวาบหวามกลบหมดทุกความรู้สึก
ทันทีที่หลังถึงแผ่นที่นอนะดือบุ๋มและร่องวีเชฟถูกปลายลิ้นลากผ่านเรียกเสียงครางสุดกระสัน สองขาถีบที่นอนหลีกหนีความรู้สึกน่าสับสนแต่เต็มเปี่ยมไปด้วยความต้องการนี้ สองมือขยำกลุ่มผมดำขลับระบายความเสียวซ่านที่แล่นก่อตัวไปทั้งแนวไขสันหลัง
เสียงครางระลอกแรกยังไม่ทันจางหายเสียงครางระลอกใหม่ที่ดังกระเส่ากว่าเดิมตามมาติดๆเมื่อส่วนนั้นถูกป๋าครอบครองด้วยปาก ความรู้สึกที่ได้รับยากจะบรรยายถึงความช่ำชองของการใช้ลิ้นรวมถึงจังหวะหนักเบาที่กระตุ้นอารมณ์ดิบภายใน เหมือนบทรักที่ผ่านมาเป็นหนังตัวอย่าง ของจริงกำลังจะเกิดขึ้นต่างหาก เมื่อป๋าสลับด้านลำตัวให้ตำแหน่งสำคัญจ่อตรงปากโจมพอดี กว่าจะปรับตัวรับอีกฝ่ายเข้ามาในปากและขยับตามจังหวะที่หนังตัวอย่างเคยฉายให้ดูไปได้ ก็เกือบจะหายใจไม่ออก ไหนจะส่วนล่างของลำตัวที่ถูกอีกฝ่ายปลุกเร้าแบบไม่ยอมให้เสียเวลาเลยสักนาทีนั่นอีก
เสียงครางตอบรับของอีกฝ่ายเป็นเหมือนสัญญาณบอกว่าพอใจในสิ่งที่โจมกำลังปรนเปรอให้ แรงเชียร์มีความสำคัญถึงแม้สิ่งที่ทำอยู่จะทุกลักทุเลก็เห็นจะจริง เพราะเพียงเสียงครางที่บ่งบอกความสมใจของป๋า ก็เหมือนแรงกระตุ้นให้โจมเร่งจังหวะตาม
“โอ๊ะ”
เสียงร้องที่ดังขึ้นมาประสานกัน ในขณะที่อีกคนกำลังดึงตัวเองออกจากพันธนาการแต่อีกฝ่ายกลับดูดกลืนไว้กับปากตัวเองเสียแน่น ในเมื่อป๋าไม่ได้รังเกียจที่จะเก็บกลืนน้ำรักของตัวเองไว้ โจมเองก็จะไม่ยอมให้อีกฝ่ายกระตุกตัวหนีเหมือนกัน
*I can tell you want me too
And every time I think of you
That luscious drink your lips produce
I can taste that sweet LOVEJUICE
ห้วงลึกสุดท้ายของความรู้สึกไม่ต่างอะไรกับเนื้อเพลงนี้เลยสักนิด
เหนื่อยจนแทบจะลืมไปเลยว่าตัวเองต้องทำอะไร ที่ผ่านมาไม่ใช่บทรักแห่งการร่ำลาแต่เป็นปิ่นโตที่โจมต้องมีให้ก่อนที่จะหายหัวไปทำธุระของตัวเองใช่มั้ยเนี่ย
“โจม”
คนที่ไม่ได้เริ่มแต่เหนื่อยมากกว่าคนเริ่มไปไหนๆ นึกว่าที่ฟุบหน้าลงไปกับที่นอนป๋าหลับไปแล้วซะอีก
“หือ”
“ให้เวลาแค่วันมะรืนนะ แล้วจะไปรับ”
“ไปรับได้ยังไง นายรู้จักบ้านชั้นเหรอ”
“รู้จักสิ เพราะกำลังจะไปส่งอยู่นี่ไงล่ะ มะรืนนี้ต้องไปรับนายที่บ้านได้แน่ๆ”
ไม่อยากให้ป๋าเข้าไปพัวพันกับปัญหาที่บ้านเลย ไม่อยากให้ใครรับรู้สักนิดว่าป๋ามีตัวตน แต่ใบหน้าตอนนี้ไม่รู้เรียกว่าออดอ้อนหรือเรียกว่าอ้อนวอนดี รู้แต่ว่าตอบรับคำสั่งด้วยการพยักหน้าให้ไปแล้ว
http://www.youtube.com/v/FGMT7SE9uIk?fs=1&hl=th_TH&autoplay=1
๐ สวัสดีค่ะ ออกตัวก่อนน๊าว่าตรวจคำผิดแบบเร่งรีบมาก เพราะสัญญาว่าจะลงและนี่ก็ดึกมากแล้ว ฝากด้วยนะคะ ถ้าเจอก็ขอโทษที่ทำให้การอ่านสะดุดลงนะ
๐ แอบเห็นเด็กป๋าและสาวกน้องโจมหลายคนไปมุงสิงหากุมภากันใหญ่ ที่ร้ายไปกว่านั้นมีบางคนถามว่าตอนสองจะมาเมื่อไหร่อีก :z3: เดี๋ยวลงพรุ่งนี้ซะเลยนี่ :laugh:
๐ รู้สึกดีกับน้องโจมขึ้นมั้ยอ่ะ น้องเริ่มละลายนิดนึงแล้วนะ :sad4:
๐ เจอกันตอนต่อไปและขอบคุณทุกคนมากค่ะ TRomance
-
(http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/014-1.gif) โจมกำลังรู้สึกว่าป๋าเข้ามามีความสำคัญกับตนเองในทุกๆ ด้านแล้วใช่ไหม
เริ่มเป็นห่วงป๋า (http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/anigif-11.gif)เริ่มคิดว่ามันคือความรู้สึกแบบไหน เหมือนกับที่รู้สึกกับเฮียหรือเปล่า
(http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/mimio203.gif)ลุ้นๆๆๆ ไปกับโจมด้วยแล้วกัน ว่าที่บ้านป๊ากับเฮียจะทำยังไง ถ้าได้เจอป๋า
-
ปรับความเข้าใจกันเร็วมาก
:pighaun:
-
ป๋ากลายเป็นแมลงวันไปแล้ว ก๊ากกกกกกกกกกกกกก ฮาจริงอะไรจริง^^
-
อ่านแล้วก็สงสารโจมแฮะ
เด็กน้อยที่สับสนกับความต้องการของตัวเอง
แล้วไม่มีคนคอยเข้าใจหรือสอนเลยไปกันใหญ่
น้องเองก็ชีวิตน่ามึนมิใช่น้อย
-
^
^
^
จิ้ม ๆ ทะลุไปให้ถึงคนโพส :o8:
เด่วมาดิทครับ...
=======================
บั่บว่า เอาฉากเรียก :jul1: มาล่อก่อน แล้วตอนหน้าก็จะมีพายุมาใช่มั้ยอ่ะ :m15:
ฮืออออออออออออ ม้ายยยยยยยยยยยยยย :o12:
แต่ตอนนี้เด็กป๋ากับป๋าน่าร๊ากก :oo1:
:pig4:
-
อ๊ายยยยย จะได้ไปส่งที่บ้านนนนนน แล้ววววววววววว
:-[
-
ป๋า น่ารักที่สุดเลย
น้องโจม คิดงั้นบ้างป่ะ
ไปส่งน้อง เพราะกลัวจะหายไปอีกอะดิ
-
โหแอบรมณ์เสียนึกว่าป่าต้องง้อสะยิ่งกว่าอีกนะนั่นนะ
แต่โจมหายโคตรไวเลย
ดีแล้วรีบไปเคลียให้จบนะโจม
แต่น้องดีขึ้นจริงๆๆๆแอบเริ่มเบาๆๆ 555++
ปล.ไม่ได้เลยสิงหากุมภาเรื่องใหม่มาเร็วจริงๆๆๆๆ
-
โจมน่ารักมากๆ ส่วนป๋าก็น่ารักที่สุด
อยากรู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้นต่อไปเหมือนกัน แต่ยิ่งอ่าน ป๋าก็ยิ่งน่าสงสาทุกทีที่หลงรักโจมหัวปักหัวปำขนาดนี้ รออ่านตอนต่อไปอย่างด่วนเลยค่า
-
น้องโจมเริ่มละลายแล้วจริงๆด้วย ป๋าก็เหมือนเด็กเลย เริ่มคุยกันมากขึ้นด้วย :impress2:
ไปส่งโจม ป๋าก็ต้องรู้เรื่องเฮียของโจมสิ แล้วจะเป็นยังไงต่อนี่ :serius2: :call: :call:
-
โจมรักป๋าแล้วละซิ่ เคลียร์ปัญหาให้เรียบร้อยนะ
แล้วป๋าจะรับกลับ
-
หน้านี้ลงเพลงเหรอ?
เปิดมาแล้วเหมือนมีเพลง ??
ฮ่าๆๆ
เด๋วอ่านให้ละเอียดอีกที ^^
-
:serius2: อิเฮียต้องการอะไรว้าาาาาาาาาาาา
ป๋าน่ารักอะตอนนี้ มีขอโทษด้วย น่ารักๆๆๆ :impress2:
โจมสู้ เด๋วป๋าก็ไปรับแล้ว ต้องผ่านมันให้ได้ :L2: :L2:
-
น้องโจมใจแข็งจังเลยยยยย
ป๋า สู้ๆนะ
เอาให้อยู่
-
ป๋าจะไปหาพ่อตาแล้วใช่มั้ยเนี่ย 555
-
ป๋ามีอ้อนด้วยอ่ะ
น่ารักที่สุดด
น้องโจมกลับไปบ้าน สู้ๆน่ะค่ะ :กอด1:
-
ทั้งสองคนเป็นคู่ที่แตกต่างแต่ก็ลงตัวนะค่ะ
รีบๆๆมาเคลียให้จบนะค่ะ
ทัเงสองคนเริ่มมีใจให้กันแล้ว
:L1:
-
กรีสสสสสสสสสสสส ตกใจกะ lovejuice
อาคานิชิ๊ ฮ่าๆๆๆๆๆๆ
-
โหยยยยยยยยยย ขัดใจไม่ให้ป๋าได้สำนึกเลยอ่ะ
แต่แบบนี้ก็น่ารักดี แค่นี้ป๋าเขวจะแย่ล่ะ ง้อได้น่ารักมากกกก
ไอ่คำพูดลนๆตอนน้องโจมบอกจะกลับบ้านนี่
อ่านแล้วแอบอมยิ้มเลยอ่ะ เช๊อะ !! สมน้ำหน้า กร๊ากกกก
แต่ไม่ว่าจะยังไง น้องโจมก็น่ารักเสมออออ (ไม่ค่อยลำเอียนะเนี่ย)
ตอนอ้อนไปส่งน้องที่บ้านนี่ น่ารักไปนะ ทำเอาให้อภัยทุกข้อกล่าวหาเลย :P
ปล.ตอนหน้าบ้านน้องโจมจะแตก เหอะๆๆ เฮีย vs ป๋า หึหึ
-
รวดเร็วทันใจมากค่ะ
โจมรีบเคลียร์ปัญหานะ ให้ป๋ษช่วยดีมั๊ย(?)
รออ่านต่อนะคะ
-
โฮ เรียกเลือดกันดึกๆ
ตกใจหมด ฮ่าๆๆๆ
-
อยากให้โจมจัดการปัญหากับคนที่บ้านให้จบสิ้นเร็วๆ
จะได้กลับมาอยู่กับป๋า
แต่ชอบที่ป๋าอ้อนโจมจัง ถ้าโจมไม่ใจอ่อนก็ไม่รู้จะว่าไงละ
แว่บไปอ่านสิงหากุมภาก่อนเน้อ :bye2:
-
โจมมมมมม
เข้าสังกัดเด็กป๋าอย่างเต็มตัวเลยย
-
สมเพลงประกอบมากๆ นะฮ้าาาา
"LOVE JUICE"
อย่างน้อยหนูโจมก็ยังมีป๋าคนนี้เหมือนที่ป๋ามีหนูโจมเหมือนกันนนนน :กอด1:
-
โจมดูมึนๆอึนๆกับชีวิตเนอะ
ป๋าเอ้ยยยย รีบๆละลายน้ำแข็งเร็วเข้า >_<
-
:pighaun:
เกินบรรยาย จิงๆ
-
รักกันๆ :กอด1:
:call:
-
กรี๊ดดดดดด ๆๆๆๆ :impress2:
น่าร้ากไม่ไหวแล้วทั้งป๋าทั้งโจม :m25:
-
ง้อกันบนเตียงนี่แหละไวสุดแระ อยาให้ป๋าได้รับรู้ปัญหาของโจมไวๆ จัง จะได้เข้าใจอะไรๆ มากขึ้น :เฮ้อ:
-
ง้อแบบป๋ามีแต่ได้กับได้ น้องโจมมีแต่เสียกับเสีย :z1:
แต่ที่แน่ๆ คนอ่านเสียเลือด :m25:
ตอนหน้าป๋าบุกถึงบ้านน้องโจมเลยเฟ้ย :z2:
บ้านน้องโจมจะบึ้มไหมเนี่ย :serius2:
-
เอาใจช่วยป๋าให้ทะลุผ่านกำแพงหัวใจของโจมไปให้ได้ และ ขอให้โจมยอมละลายกำแพงของตัวเองด้วยเหมือนกัน
รักรักไรเตอร์ :L2:
-
เลือดหมดตัวพอดีเลยคืนนี้
:m25:
-
ป๋าซะอย่าง ไม่อยากรออย่างกระวนกระวาย ก้อไปส่งไปรับซะเลย o13
น้องโจมสู้ตายยยย :จุ๊บๆ:
-
เปิดมาตอนแรกตกใจ เฮ้ยยย เสียงอิจินมันมาจากไหน ฮ่าๆ (แต่ชอบอ่ะไม่ได้ฟังเพลงนี้นานล่ะ)
ป๋าน่ารักเนาะ แสดงออกชัดเจนเลยนะว่าชอบเขาอ่ะ :-[
รอตอนต่อไปนะจ๊ะ :pig4:
-
ชอบเพลงประกอบ ,, ชอบคนร้องด้วย (หัวเราะ)
เพลงมันเอ็นซี มากจริงๆ
เข้ากับตอนนี้จริงๆ ^^
นองโจมให้ป๋าไปบ้านแล้ว !!!
ดีดี ไปให้ ป๊า กะเฮียเจอ เริ่ดสุดจ้ะ +
-
ต่างคน ต่างเริ่มรู้ใจตัวเองเเล้ว ค่อยๆ เป็นค่อยไป กันนะ
:L1: :L1: :L1: :L1:
-
อยากให้โจมรักป๋า <3
-
แอบหวานอยู่น่ะ แต่เลือดท่วมเลย
ห้าๆๆ
ปัญหาใหญ่กำลังจะมาแล้วว
-
ป๋ากลายเป็นแมลงวันในสายตาโจมไปซะแล๊ะ กร๊ากๆๆๆๆ :jul3:
ว่าแต่เรื่องทางบ้านโจมนี่งงๆนะ ที่ว่าโจมเป็นมือขวานั่นด้วย หมายความว่าไง? :m28:
-
กรี๊ดดดด น้องโจมเริ่มโอนอ่อนเป็นขี้ผึ้งตามป๋าแล้วใช้ม๊ายยย >"<
-
เพลงของที่รักนัมเบอร์วันเค้าาา ฮ่าๆๆๆๆ
เพิ่งตามทันคะ ชอบน้องโจม
รู้ว่าแอบอ่อนไหวกับป๋าไปแล้ว แต่แอบอยากให้บอกแสดงความรู้สึกตัวเองออกมาบ้างสักนิด
สงสารป๋ามัน ดูเหมือนลูกหมาเลย (ต้องหมานะไม่ใช่แมว ซื่อสัตย์และเอาใจเจ้าของเก่งกว่าแมวอีก ฮ่าๆๆ)
ป๋าเต็มที่เลยลูก ต้องคว้าใจมาให้ได้ คึคึ
-
เพลงนี้มันช่างเข้ากันดีจริงๆ
โอ้ยย ละลายยยย :-[ :-[ :-[
-
กรี๊ดดดดด โจมรีบกลับไปเคลียร์ปัญหาที่บ้านด่วนเลย
ดูซิ ป๋าเค้ายอมลงให้ตั้งขนาดนี้แล้วนะ >///<
-
อ่ะนะ ป๋าเล่นอ้อนถึงขนาดนี้ โจมรีบๆกลับนะลูก
-
+1 หวานสุด ๆ :L2: :L2:
-
โจมละลายแล้ว แต่อิป๋านี่กลายเป็นวุ้นเป็นซะแล้ว
ชอบตอน ขอโทษมากกกก ป๋าทำได้ ดีใจจังเลย
แถมขั้นต่อมา มันช่าง :jul1: ซับเลือดแทบไม่ทัน
โจมกลับไปเคลียร์ที่บ้านให้เรียบร้อยเสียทีก็ดี จะได้จบๆ ไป
อีกอย่าง เฮียจะได้รู้ไง ว่าเดี่ยวนี้เด็กน้อยคนนี้เค้ามีคนดูแล
คนใหม่ เรียบร้อยโรงเรียนป๋าแล้ว o18
-
อะไรเอ่ย ? ละลายในปาก ไม่ละลายในมือ
อย่างคิดมาก ก็ M&M ไง ไม่เชื่อถามป๋าดู :m20:
ความรู้สึกดี ๆ เริ่มก่อตัวและทำลายกำแพงที่ โจม ก่อ กั้น เอาไว้
ส่วน ป๋า จะบุกถ้ำเสือแล้ว โว้ย .......
+1 ให้เป็นกำลังใจ หลังจาก + ไม่ได้ ใน สิงหา - กุมภา :z2:
-
ป๋าง้อแล้วน้า โจมจ๋า
แต่ว่าคราวหน้านี่ โจมต้องไปผจญศึกหนักที่บ้านแล้วสิ สู้ๆนะโจม
-
สุดยอดมากเลยอ่าาา อ่านไปแล้วยิ้มไป
-
:L2:
:3123:
-
ป๋าเข้าบ้านแล้ว...
ต้องเจอกะเฮียแน่ๆเลย
สู้เค้าน้า...ทาเคป๋า :o8:
-
ละลายแล้ววววว
ป๋าอ้อนไว้ๆๆ
น้องโจมสู้ๆนะ ไม่ต้องกลัว ป๋าไม่ทิ้งน้องโจมแน่ๆ
-
เค้าชอบตอนนี้อ่ะ ป๋าแอบอ้อนน้อง
เอาใจช่วยทั้งสองคน
:กอด1:
-
อิ่มปิ่นโตลาบเลือด ซกเล็กแต่เช้า
เต็มโลหิตด่วน ป๋า!!!
-
ป๋าทั้งง้อทั้งอ้อนโจมน่ารักกก แต่โจมก็ยอมให้ป๋าเยอะเหมือนกันน๊า
ป๋าจะไปส่งโจมที่บ้าน มันจะเป็นเรื่องไหมอ่ะ
-
+1 ให้หนูโจมที่กำลังละลายกับความเอาแต่ใจของป๋าค่ะ
-
อยากอ่านตอนที่โจมละลายจนหมดซะจริงๆ
-
ป๋าต้องปะทะเฮียแล้วหล่ะทีนี้ ป๋าสู้ๆ!
-
อร๊างงงงง >////<
-
:impress2: :impress2: :impress2:
-
ละลายแล้วนิดนึงจริงๆด้วย - -
รอตอนป๋าปะทะเฮียนะคะ :bye2:
-
ต่างคนต่างยอมให้กันและกัน :-[
แต่ถ้าป๋าเจอเฮียจะเป็นไงเนี่ย
แต่คนอย่างป๋าคงไม่มีคำว่าแพ้ใครใช่ไหม o18
:pig4: คะ
-
น้องโจมยอมตามใจป๋าแล้ว ป๋าก็อ้อนโจมน่าดูเลย
-
แคร์ขนาดนั้นน่ะ...เรียกว่ารักได้แล้วนะน้องโจม
กรี๊ดดดด!!! ถึงไม่จัดเต็มแต่ทำคนแถวนี้หน้าแดงได้เลยนะเออ :-[
-
พอน้องบอกจะกลับบ้าน ป๋ามีอึกอักด้วยนะ
ขาดน้องไม่ได้แล้วล่ะสิ
-
โจมน่ารักที่สุด
ความจริงเป็นแม่ยกโจม โจมทำไรก็น่ารัก o18
สิงหากุมภาเค้ายังไมเห็นเลยง่ะ ไว้ต้องตามไปส่อง
ป๋า แกรู้ตัวเองแล้วใช่มั้ยว่าซัมติงวรองสเปเชี่ยลกะโจม (ภาษาอะไรนั่น =''=)
-
กริ๊ดดดดดดดด โจมเริ่มก่อนนนป๋าหื่นเลยดิ
หุหุ ถ้าเฮียเห็นจะเป็นอย่างไงบ้าง :z3:
-
รักโจมมาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว :กอด1:
เวลาแบบนี้ต้องใช้ป๋า ไม่งั้นจะมีป๋าไว้ทำไม สู้ๆนะโจม :man1:
-
มาเตรียมต้มน้ำ รอต้มมาม่าให้น้องโจมค่ะ o4
-
ไปเปิดตัวที่บ้านนุ้งโจมเลยป๋า o13
-
อรั๊ยตอนนี้โจมน่ารักอ่ะ หาเหตุผลไม่ได้ รู้แต่ว่าน้องน่าร๊ากกกกกกกกกก
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด :impress2:
ตอนนี้มันสุดยอดมากค่ะ ทั้งโจมทั้งป๋า รุกคืบกันสุดๆ o13
น่ารักไม่ไหวจะทน มีความสุขกับตอนนี้ชะมัดเลย
ขอบคุณนะคะสำหรับตอนกิ๊วกร๊าววววววว
สู้ๆ เป็นกำลังใจให้สำหรับตอนต่อไปค่ะ :กอด1:
-
สู้ๆนะป๋า o13
-
:L2:
-
เค้าแวะมาบอกว่า เค้าไม่ชอบเฮียอ่ะ
เพราะงั้นโจมอยู่กะป๋าเหอะ ^_^
-
โจมละลายลงเอยะๆหน่อยจิ เดี๋ยวเค้าจะเปิดฮีทเตอร์ช่วย...
ป๋าก็เริ่มเปลี่ยนไปแล้วนะตะเอง
-
ย๊าา
ดีแล้วๆ ไปคุยกับที่บ้านดีๆนะโจม
พอคุยเรื่องที่บ้านเสร็จ จะได้มาคิดเรื่องป๋าได้เยอะๆไง ^ ^ :-[
-
น่ารักอ่ะ :-[
-
อย่างน้อยความพยายามของอิป๋าก้อไม่เสียป่าวล่ะเนอะ
เอ๊ะหรือว่าต้องขอบคุณมหาดีนะที่มาช่วยกระตุ้นอะ
ไหนๆๆก้อไหนๆๆและ งั้นตามมาทวงตอนที่ 2 สิงหากะกุมภา ที่นี่ด้วยเลยล่ะกันค่ะ
-
กรี๊ดๆๆๆ
ป๋าน่ารักจัง ถึงขั้นไปรับไปส่งเองซะด้วย อิอิ
-
:o8:
โจมน่ารัก
ป๋าก็น่ารัก
o13
-
เรารู้สึกดีกับน้องโจมมากค่ะ :-[
รักป๋ารักน้องโจม ><
-
ป๋าเหมือนเด็กๆอ่ะ ไม่เด็กก็ตรงที่หื่นนี่แหละ 555
โจมก็เริ่มมีใจให้ป๋าเหมือนกันใช่ไหม
-
น่ารักอ่ะ!!!!!!!!!!!!
:o8:
-
ป๋าทำตัวน่ารักแหะ มองๆ ไปแล้วเหมือนหมาตัวโตๆ ขี้อ้อนเลยอ่ะ (แต่มันจะไม่เหมือนน้องหมาก็ต้งอความหื่นนี้แหละ :laugh:)
-
ป๋ากล้าว่าน้องเหรอ :beat: :angry2:
อย่าว่าน้องโจมนะ *ลูบหัวลูบหางน้อง :man1:
แต่แบบ หื่นไปมั้ยยย :oo1:
น้องแค่อยากขออนุญาตแค่นั้นเอ๊งงงง :o8:
-
ป๋าน่ารักกกกกกกก!!!!!! :impress2:
น่ารักมากๆเลยค่ะป๋า o13 ถอดเขี้ยวถอดเล็บโดยสมบูรณ์
น้องโจมไปรักเฮียเหอะค่ะ...เหอๆ ปากไม่ตรงกับใจหนักเข้ามันน่าเบื่อน่าโมโหนะหนู
ยกป๋าให้มหาดีกว่า (// หนีสหบาทา fc ป๋าโจม 555+)
มหาน่ารักกกกกก :o8:
รอตอนต่อไปค่ะ
-
กรี๊สสสสสสสสสสสสสสสสสสสสส
โจมน่ารักมาก
-
ทั้งสองคนก็มีใจให้กันแล้วแหละแต่ไม่รู้ตัว :o8:
ป๋าก็ชอบอ้อน เหมือนเด็กโข่ง 5555555
ตอนนี้ขำมหามากๆเลย มาเจอคู่สามีภรรยาในห้องเต็มๆ
แล้วป๋ายังยอมรับเต็มปากเต็มคำแล้วด้วยว่าโจมเป็น "เมีย"
โอ๊ยยยยย เขิน :impress2:
-
โจมคือนางพญาป่ะเนี่ย? 55.
-
โจมเริ่มมีความรู้สึกดีดีกับป๋าแล้วน่ะสิ
ส่วนป๋านั้นคงมีนานแล้วแหล่ะ :m20:
:กอด1:
-
ป๋าขี้อ้อนกับเค้าด้วยนะเราอ่ะ น่ารักนะป๋า :impress2:
ปรับความเข้าใจกันเรียบโร้ยยยโรงเรียนป๋า :m10: อิอิ
-
ในทีสุด ก็เริ่มทำตัวน่ารักขึ้นนะทั้งคู่
วู้ววว
ปล. ชอบเพลงนี้มาก love juice- Jin Akanishi
-
ไปบ้านโจม :z2:
-
โอ๊ะ ป๋าเริ่มอ้อน อ่อนให้น้องจุมสุดๆ แค่ทำตามใจตัวเอง
ลดศักศรีดิ์ลงบ้าง แค่นี้ก็ละลายน้องจุมได้แล้ว น้องไปไหนไม่รอดแน่
ลุ้นๆเชียร์ต่อไป ปัญหาทางบ้านแต่ละคนก็ใช่ย่อย สู้ๆ
-
น้องโจมกลับบ้านรอบนี้ขอให้ทุกอย่างเคลียด้วยเถอะ
-
กลับไปจัดการกับที่บ้านและเฮียให้เรียบร้อยแล้วเก็บข้าวของมาอยู่กับป๋าเร้วววว :mc1:
โจมเริ่มเป็นห่วงป๋าแล้วอ่ะดิ้ ถึงไม่อยากให้ไปเกี่ยวกะที่บ้าน
อยากรู้ว่าเฮียจะทำหน้ายังไงถ้ารู้ว่าโจมอยู่กับป๋า :m12:
-
เด็กมีปัญหาๆ ชีวิตภายใต้ความกดดัน ความคาดหวัง และผลประโยชน์
โจมคงรู้สึกว่าตัวเองโดดเดี่ยวภายใต้ครอบครัวใหญ่ เฮ่อ...เหนื่อยนะ ความรู้สึก
แบบนี้ คงอยากหลีกหนีไปเสียให้พ้นๆ สินะ
แล้วที่รักเฮีย นี่ไม่ใช่ว่าเพราะผูกพันกันมาแต่เด็ก เพราะมีกันและกันอยู่แค่นี้เลยเหมารวบ
ว่านี่คือความรักฉันท์ ชู้สาว?
ป๋ายังไงตื้อพาโจมไปส่งให้ถึงบ้านนะ จะได้รู้จักบ้านน้องเค้า แต่...ป๊าของโจมเป็นมาเฟียเหรอ?
โจมถึงกลัว เฮียกับป๊าจะเล่นงานป๋าอ่ะ?
ปล.ไรเตอร์เขียนฉากเอ็นซี สะดุดนิดๆ อ่ะ อ่านแล้วไม่ค่อยลื่นไหลสักเท่าไหร (อย่าว่าเค้าน่า เค้าติเพื่อก่ออ่ะ)
-
โจมน่าร๊ากกกกกกกกกกสวดยอด ไม่ให้ป๋าหลงได้ไงเนอะ
บวกๆ ค่า
-
กรี๊ดดดดดด หน้สนี้ลงทั้งเพลงและเนื้อเพลง^^
อคนช กลับมากระชากเรทติ้ง
โจม ใจอ่อน ยอมรับป๋าซะทีสิจ๊ะ
ป๋าก็รู้ใจตัวเองได้ละ อย่าช้าๆ
-
ดีกันแล้ว น้องโจมน่ารักขึ้นทุกวัน :z1:
-
ตอนนี้อ่านแล้วดีใจ
เปิดใจยอมรับกันมากขึ้นแล้ว
-
พึ่งแว่บเข้ามาแล้วก็หลงเด็กป๋าด้วยอีกคน ทั้งสองคนมีอะไรเหมือนๆ กัน และต่างกัน
เหมือนจิ๊กซอที่ต่อกันเข้าล็อคพอดี หวังว่าโจมจะไปเคลียร์กับที่บ้านได้
-
:-[
อ่านตอนนี้แล้วยิ้มปากกว้างกันเลยทีเดียว
ดีกันไวจริงๆ
ป๋า..หมดรูปเลยนะ :m12:
หมดลายแล้วป๋าเอ๊ยยยยยยย :jul3:
-
ได้อ่านมุมของโจมทีไรก็รู้สึกว่า โจม :กอด1: น่ารักที่สุด :-[
-
น่ารัก :กอด1:
-
เปิดมาอ่านน้องโจม พร้อมกับเพลง อ้วนจิน ทำให้ขนลุกแปลกๆ อ๊ายยยยยยยยยยยยยย :m25: :m25: :m25: :m25:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดด บอกได้คำเดียวว่าตอนนี้ "น่ารักอ๊าาาาาาาาาา"
น่าััรักๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
น่ารักเว่อร์ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ชอบมากกกกกกกกกกกกกกกก
ป๋าน่ารัก โจมก็น่ารักๆๆ
รักกันๆๆๆๆๆ
-
ฮั่นแน่ พอป๋าอ่อนลงแบบนี้
น่ารักอ่ะสิ~~~!! นายโจม
ถ้างั้นก้อรียรักนะ เพราะป๋าถ้าจะรู้ตัวยาก
= =
-
สองคนนี้สวีทกันขึ้นเรื่อยๆนะเนี่ย ชอบจัง :o8:
รอต่อนะคะ
-
โจมเพิ่งละลาย แต่ป๋านี่ คงเกินครึ่งแล้ว :-[
-
โจมเริ่มรู้ใจตัวเองแล้ว ส่วนป๋า ไม่ต้องพูดถึงเลย ฉากหน้า ป๋า กับ เฮีย มี ปะ ฉะ ดะ กันเปล่าเนี่ย :pig4:
-
เฮอะ..ปากดี แล้วเป็นไง วิ่งกลับมาง้อไม่ทัน
น้องโจมอ่อนลงนิดหนึ่ง แต่เราชอบนะค่อยๆเป็นค่อยๆไปดี
ส่วนป๋า..รายนั้นเริ่มรู้ตัวละ อิอิ :-[
-
โอวววววววววววววววววววว,,,
-
เข้ามารอตอนต่อไปนะคะ :impress:
-
มาดันน้องโจมค่า
ใครไม่รักพี่รักหนูเองนะโจม :-[
-
โจมงอนแล้วนะ ง้อด่วน!!
สมน้ำหน้าป๊าปากดี :laugh:
-
ฮิ้วววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว
ยกโล่ให้กับป๋า ในที่สุด น้ำแข็งขั้วโลกก็เริ่มละลายแล้ว..... o13 o13
ส่วนโจม เอาใจช่วยให้แก้ปัญหาทุกอย่างแต่โดยดีนะจ๊ะ :กอด1:
จะรอตอนต่อไปค่ะ เป็นกำลังใจให้ จุ๊ฟ จุ๊ฟ :กอด1: :กอด1: :L2: :L2:
-
คิดถึงป๋า คิดถึงหนูโจมค่า
ป๋าให้เวลาแค่สองวันนะ
แล้วจะไปรับกลับมา ทนคิดถึงหนูโจมไม่ไหวล่ะสิ
:really2:
-
ไม่คิดว่าจะได้เห็นป๋าเอ่ยคำขอโทษเร็วขนาดนี้นะเนี๊ย
ปล.โจม ไปบ้านแล้วกลับมาหาป๋าด้วยนะ :กอด1:
-
อ่านมาๆ ถึงรู้ว่าป๋านับวันก็ยิ่งหลงออกนอกหน้า
น้องโจมก็ดูมีใจนะ แต่กำแพงหนาไปสักนิด
นี่จะกลับบ้านต้องไปเจออะไรอีกไม่รู้
แต่ยังไงก็อย่าลืมรีบกลับมาหาป๋าน๊า
-
อ่านรวดเดียวเลย 17 ตอน
จะว่ากันก็ป๋าเปลี่ยนไปจริงๆนะ ^^
-
ป๋ากับโจมมาเเล้ว
น่ารัก
ใครเริ่มหว่า?
ฮ่าๆๆๆ
-
ต๊กกะใจเลย เปิดหน้าขึ้นมาเสียงอินังจินมันดันดังขึ้นมาอ่ะ LOVEJUICE
นึกว่าโทรศัพท์เราดังซะอีกหาโทรศัพท์ใหญ่เลย ลืมนึกไปว่าเปลี่ยนเป็น A-Page แล้วนี่หว่า ต๊องตัวเองจริงงๆเลย :o8:
น้องโจมใจอ่อนแล้วอ่ะัรับปากให้ไปส่งแบบไม่รู้ตัวเลยนี่ หุหุ
แต่ก็ดีที่ให้ป๋าไปรู้จักบ้านไว้อ่ะ เวลาโจมหาไปนานจะได้ตามถูก
เพราะมีแววว่าน้องโจมจะโดนทางบ้านเล่นหนักนะนี่
-
ป๋า
เข้าใจเลยอ่า
ยิ่งเป็นคนปากไว ปากหมาเหมือนกันด้วย
ฮ่า ๆ
บางทีพอไม่พอใจอะไรก็ประชดประชัน
ปากไวไปแล้วเสียใจทีหลังอ่า
ดีนะที่ง้อได้เร็ว
แต่ของผมงี้ ง้อไม่ทันอ่า....
โจม
ไงก็เข้าใจป๋าหน่อย
ละเริ่มปล่อยข้อมูลในชีวิตให้ป๋าได้รู้บ้างนะ
คู่ชีวิตกันมันต้องเสมอกันอ่ะ
เมื่อเวลาเหมาะสมก็ต้องบอกกันมั่งอ่ะนะครับ
สู้นะครับ TRomance
รอทั้งตอนต่อไป และหนังสืออยู่ครับ ฮ่า ๆ
:L2:
-
หนทางของป๋ากับโจมอีกยาวไกล
เฮ้อ
-
มาแอบอ่าน... :z1:
:laugh: o18 :sad4:
-
ตอนที่ 18 'เด็กป๋า'
เสียงลือเสียงเล่าอ้าง อันใด พี่น้องเอย
ทุกถ้อยพ่นเฉลย เขาว่า (มา)
ไม่มีใครเลยถามกู ความจริง เป็นไฉน
ปากต่อปากบอกพ่น ตัวตน(โคตร)ไร้ใจ
ทุกสิ่งที่หลอมรวมเป็นป๋าในสายตาคนอื่น เริ่มต้นมาจาก ‘น้ำลาย’
เค้าว่ากันมาแล้วก็สรุปกันเอาเองว่าคนอย่างป๋าเป็นยังไง
เสเพล ไม่เอาถ่าน หาดีไม่ได้ ไร้ใจ ใช้ผู้หญิงเปลือง
ถูกเกลียดในสังคมชายแท้อาจจะไม่สะใจคนวางแผนโชคชะตาชีวิต ป๋าได้รับเกียรติให้ถูกเกลียดในหมู่ชายรักชาย เพราะป๋าฟาดได้ทุกวงการ
ความจริงป๋าก็แค่ผู้ชายคนหนึ่ง มีรัก โลภ โกรธ หลง มีความต้องการทุกพื้นฐานของคนมีหัวใจทุกคน แค่ยังหาไม่เจอเลยไม่มีใครเห็น
ถ้าใครลองมาเห็นป๋าวันนี้ ไม่ต่างอะไรกับหมาหัวเน่าโดนเจ้าของทิ้งดีๆนี่เอง ได้มาส่งโจมแค่หน้าบ้าน ไม่แม้แต่จะได้เหยียบเข้าไปข้างไหนรั้วสูงใหญ่หนาทึบรั้วนั้น รั้วที่สูงจนมองเห็นแค่จั่วหลังคาบ้าน เดาไม่ได้ว่าข้างในมีสภาพเป็นอย่างไร
เด็กป๋าคนล่าสุดพิเศษใส่ไข่และไม่เหมือนใครที่ผ่านเข้ามาจริงๆ มันจะแปลกตรงไหนที่ตัวเองจะเริ่มสนใจใครสักคน ผู้ชายคนนี้เป็นใครมาจากไหนก็ไม่รู้ หลังแนวรั้วสูงใหญ่ โจมอาจจะเป็นทายาทมาเฟีย ยากูซ่า ผู้ก่อการร้ายหรือจะเป็นเครื่อข่ายขนยาเสพย์ติดก็ไม่รู้
ต่อให้เป็นมือขวาของบินลาดินป๋ายังไม่สนใจเลย แต่ที่ยังนั่งมองหลังคาบ้านเค้าอยู่อย่างนี้เพราะอยู่ดีๆก็เหงาขึ้นมา เพิ่งรู้ว่าตัวเองเป็นคนขี้เหงาขนาดนี้ก็ตอนที่มีใครอยู่ใกล้ๆมาหลายวัน แล้วอยู่ๆก็ต้องห่างกันนี่แหละ
ใช่โจมคนเดียวซะที่ไหนที่มีธุระต้องสะสาง ป๋าเองก็มีธุระให้ต้องไปจัดการเหมือนกัน พ่อโทรหาหลายวันแล้วแต่ไม่ใช่เรื่องที่ต้องสนใจ ถ้าเรื่องไหนที่ป๋าไม่สนใจอย่าคิดว่าจะสน แต่ลูกเสือเขี้ยวเล็บน่ากลัวแค่ไหน พ่อเสือต้องเหนือกว่านั้นอยู่แล้ว โทรหาบ่อยๆเข้าถ้าป๋าไม่สนใจ ตัวช่วยที่พ่อรู้ดีว่าป๋าไม่เคยขัดได้เลยคือน้องหนู
“ป๋า ป๋าจ๋า ไหนว่าจะมาหาน้องหนูไง”
“ป๋าไม่ว่างเลยนี่คะ”
“ป๋าทำอะไร ทำไมไม่ว่าง”
“ป๋า เอ่อ...”
ถ้าบอกตามความจริงว่าเฝ้าเจ้าชายให้น้ำแข็งละลายจะทำให้น้องหนูสับสนกับระบบการใช้ชีวิตหรือเปล่านะ แต่ป๋าก็ไม่ถนัดเรื่องอ้อมค้อมสักเท่าไหร่
“ว่ายังไง น้องหนูรอฟังอยู่นะ”
“พอดีพี่โจมไม่สบาย ป๋าต้องอยู่ดูแลเหมือนตอนน้องหนูไม่สบายไง”
รู้ไหม?? บางทีการสร้างเรื่องหลอกเด็กก็ไม่ใช่เรื่องที่ทำให้ลำบากใจน้อยลงกว่าผู้ใหญ่เลยนะ ถึงเด็กจะไม่รู้ แต่เรารู้อยู่แก่ใจ
“พี่โจมไม่สบายเหรอคะป๋า แล้วพี่โจมไม่สบายยังไงคะ”
เคยนึกชื่นชมและภูมิใจกับความฉลาดและช่างพูดช่างคุยของน้องหนู แต่ตอนนี้เริ่มอยากให้น้องหนูฉลาดพูดน้อยลงกว่านี้เสียแล้ว คำพูดใสซื่อบริสุทธิ์ของเด็กเริ่มจะต้อนให้ป๋าจนมุม
“พี่โจมเลือดออกค่ะ”
“อะไรนะคะ”
“พี่โจมมีดบาดค่ะ ไม่มีอะไรร้ายแรง”
“บอกพี่โจมว่าน้องหนูเป็นห่วงนะคะ”
“ค่ะ”
โล่งใจที่น้องหนูไม่ขอพูดสายกับโจม เพราะถ้าน้องหนูร้องขอขึ้นมาก็ไม่รู้จะเรียกให้โจมมารับสายได้ยังไง ตอนที่อยู่กันสองคนห้องทั้งห้องก็ไม่ต่างอะไรกับอยู่คนเดียวสักเท่าไหร่ แต่พอต้องอยู่คนเดียวจริงๆแล้วถึงจะรู้สึกว่าเหงาชิบหาย อ้างว้างโคตรๆเลย เป็นครั้งแรกที่รู้สึกว่าคอนโดไม่ใช่ปลายทางที่อยากจะกลับไป โจมเข้าบ้านไปนานแล้วแต่ที่ยังไม่ออกรถไปไหนเพราะหวังว่าอีกฝ่ายจะโทรมาบอกบ้างว่าตอนนี้เป็นยังไง
ทุกอย่างเงียบสนิท จนได้ยินเสียงรถที่วิ่งไปมาชัดเจน
“น้องหนูค่ะ”
“ขา ป๋ามีอะไรเหรอ”
“เดี๋ยวป๋าไปหาที่บ้านนะ”
ถึงบ้านจะไม่ใช่ที่ที่อยากกลับสักเท่าไหร่ แต่บ้านก็ยังมีน้องหนูให้ยิ้มได้ อย่างน้อยก็ดีกว่ากลับไปนอนดมกลิ่นที่เริ่มจะคุ้นเคยคนเดียวละวะ
เรื่องแข่งรถถ้าบอกปฎิเสธออกไปก็จะกลายเป็นไอ้ป๋าขี้ขลาดตาขาว ถึงจะไม่แน่ใจว่าโจมใช่คนที่สำคัญหรือเปล่า แต่ก็ไม่อยากให้โจมซ้อนท้ายลงแข่งอีกแล้ว ทั้งหวงทั้งห่วงจนหาสาเหตุไม่ได้ รู้แต่ว่าถ้าโจมซ้อนจะเป็นกังวลจนไม่มีสมาธิบังคับรถแน่ๆ
รู้สึกว่าความมั่นใจและความแข็งกระด้างในตัวเองน้อยลง โจมไม่โทรมาก็ร่ำๆอยากจะโทรหาซะเอง แต่กลัวเค้าจะติดธุระสำคัญอยู่กับครอบครัวเลยได้แต่ข่มใจมองหลังคาบ้านแทนการร่ำลา ความจริงแล้วตัวเองก็หวังสูงเกินไป โจมไม่ใช่คนอื่นที่อยากอยู่ใกล้และออดอ้อนออเซาะอย่างที่เคยเจอมา ไอ้เรื่องจะให้โจมมาหวานใส่นี่ท่าทางจะฝันเร็วไปอีกสิบชาติ
เป็นไงล่ะ คนง่ายๆสบายๆเข้ามาให้เลือกไม่รู้เท่าไหร่ต่อไหร่เสือกไม่ชอบ ดันไปชอบคนที่ได้มาง่ายๆแต่เดาใจยาก พอเริ่มจะรู้สึกตัวว่าตัวเองกำลังอยู่ในอาการของคนมีความรัก ก็ดันไปรักคนที่เข้าใจยากซะอย่างนั้น เข้าใจยากเป็นด่านปราการสำคัญที่ว่าหนักหนาสาหัสแล้ว โจมยังเป็นคนลึกลับสุดไส้ติ่งอีกต่างหาก แต่ไม่รู้สิ รู้
สึกว่าตัวเองและโจมมีสิ่งที่ต้องค้นหาโดยใช้กุญแจเปิดทางดอกเดียวกัน
มีหนูให้รักดีๆไม่รัก เสือกรู้สึกเหมือนกำลังแอบรักราชสีห์
ไม่รู้จะให้คำจำกัดความกับเรื่องนี้ยังไงดีเลย
เราสองคนมีความคล้ายคลึงกันแต่ก็แตกต่าง เหมือนเราสองคนเป็นเด็กมีปัญหาเหมือนกัน มีปมด้อยเหมือนกัน แต่ที่ไม่รู้คือปัญหาของใครเป็นยังไง
โจมเป็นเด็กมีปัญหาที่เกิดจากทางบ้านสร้างให้ หรือจะเป็นแบบป๋าที่สร้างปัญหาให้กับตัวเอง ที่บ้านไม่ได้เกี่ยวอะไรมากมายหรอกเพียงแต่ที่บ้านเป็นส่วนขับเคลื่อนที่ทำให้ป๋าทำตัวเป็นเด็กมีปัญหาด้วยตัวของตัวเอง
เจ๋งใช่มั้ยล่ะ?? จะมีใครที่ทำให้ตัวเองเป็นเด็กมีปัญหาได้อย่างป๋า ไม่มีอีกแล้ว
“กว่าจะมาให้เห็นหน้า เกือบจะลืมไปแล้วนะว่ามีลูกชายอีกคน”
“หวัดดีครับพ่อ วันนี้ไม่ออกไปไหนเหรอครับ”
รู้อยู่แล้วล่ะว่าพ่ออยู่บ้าน แต่ไม่คิดว่าจะเจอทันทีทันใดที่เดินเข้าบ้านมาแบบนี้
“ไม่ไป รอแกนั่นแหละ”
“ครับ”
“เมื่อไหร่แกจะเลิกเหลวไหลแล้วเอาจริงเอาจังกับอนาคตสักที”
ไม่ใช่แค่คำจากปากคนที่มาจากเค้าว่ากันว่าอย่างเดียว แม้กระทั่งคนที่ให้กำเนิดมายังยืนยันว่าป๋าไม่เอาไหนแล้วก็เหลวไหลจริงๆ
“เมื่อผมพร้อม”
“แล้วตอนนี้รออะไรอยู่”
ตอนแรกไม่พร้อม เพราะเหมือนตัวเองต้องไปนับหนึ่งใหม่ ต้องจากเพื่อน จากสิ่งแวดล้อมและสังคมที่เคยชิน เด็กรักความสนุกอย่างป๋าเลยไม่พร้อมที่จะรับผิดชอบอะไรในชีวิต ก็คนมันสบายมาตั้งแต่ปฎิสนธิและได้รับการเอาอกเอาใจมาจนเคยตัวแบบป๋า เลยเอาแต่ใจตัวเองเสียใจไม่พร้อมที่จะต้องดูแลและรับผิดชอบตัวเองสักเท่าไหร่ เหมือนไม่มีความจำเป็นอะไรที่จะต้องดิ้นรน แค่ที่พ่อสร้างไว้ให้ ป๋าใช้ไป แจกไป เลี้ยงเด็กไป ยังใช้ไม่หมดเลยชาตินี้
“ป๋า พ่อตั้งใจจะพึ่งลูกนะ น้องหนูก็ต้องพึ่งลูกเหมือนกัน”
“ครับ ผมรู้”
“รู้แล้วยังจะรออะไร”
“ผมอยากจะจบปี 4 ที่นี่ก่อน”
“ทั้งๆที่แกต้องไปเริ่มใหม่เนี่ยนะ แกเสียเวลาไป 4 ปีเพื่ออะไรอะป๋า แกจะถ่วงเวลาทำไม พ่อไม่เข้าใจ”
มันก็ถูกของพ่อ ถึงแม้สี่ปีในรั้วมหาลัยกับสิ่งที่กำลังเรียนอยู่ไม่เสียเวลาโดยเปล่าประโยชน์ซะทีเดียว แต่มันก็ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับงานบริหารที่ตัวเองจะต้องมารับช่วงต่อเลย
“พ่อแก่ตัวลงทุกวัน พ่อไม่อยากเป็นประธานบริษัทที่ทำงานไปจนตายนะ แล้วแกรู้มั้ยว่าตัวเองใช้เงินเดือนละเท่าไหร่”
เรื่องเงินนี่ป๋าไม่รู้เรื่องเลย รู้แต่มีให้ใช้ก็ใช้ พ่อบอกเองว่าใช้ได้ใช้ไป แล้วทำไมวันนี้ถึงถาม คนที่จ่ายเงินให้แทนการดูแลเอาใจใส่คือพ่อเองแท้ๆ
“ไม่รู้ครับผมไม่ได้สนใจ”
“แกใช่เงินคนเดียวเดือนละเป็นแสนๆนะป๋า เด็กมหาลัยใช้เงินเป็นแสนๆนี่แกคิดว่าถ้าไม่อยู่ในฐานะอย่างเราป่านนี้ล้มละลายกันไปนานแล้ว แกควรจะมารับรู้เรื่องความลำบากของการหาเงินบ้าง จะได้รู้”
“ก็หยุดหาสิครับพ่อ มันอยู่ที่ว่าคำว่าพอของเราอยู่ตรงไหน สิบล้าน ร้อยล้าน พันล้าน หรือเท่าไหร่ก็ไม่พอ ถ้าไม่พอมันก็ต้องหาไปเรื่อยๆต้องเหนื่อยไปเรื่อยๆ”
“ชั้นก็หาเอาไว้ให้แกสองพี่น้องใช้นั่นแหละ ถ้าไม่ใช่พ่อ แกจะสบายกันแบบตอนนี้มั้ย”
“สบายกายครับ”
“แกว่าอะไรนะ”
“ผมหมายความว่าถ้านับนอกกายแล้วสบายมากครับพ่อ”
“นี่แกกำลังจะบอกว่าพ่อทำให้พวกแกมีความสุขแค่ทางกายเหรอ”
“เปล่าครับ เราค่อยคุยกันเรื่องนี้ได้มั้ย วันนี้ผมเหนื่อยมาก ยังไม่่ค่อยรับรู้อะไรหรอกครับพ่อ”
“พ่อพูดกับแกดีๆก็แล้ว เอาเหตุผลมาคุยด้วยก็แล้ว มีอย่างเดียวที่พ่อยังไม่เคยใช้กับแก แต่ถ้ามันจำเป็นจริงๆก็ต้องบังคับกันแล้วนะ”
“ถ้าพ่อคิดว่านั่นเป็นทางออกที่ดีที่สุดแล้วจะลองดูก็ได้ครับ”
เป็นการท้าทายผู้ให้กำเนิดที่ทรพีที่สุดตั้งแต่เกิดมา แต่คนอย่างป๋าไม่ชอบให้ใครบังคับ ถึงจะรู้ว่าตัวเองไม่มีเหตุผลที่จะมาคัดค้านคนเป็นพ่อได้ดีพอ ถึงจะบอกไม่ได้ว่าทำไมยังไม่อยากทิ้งเมืองไทยไปตอนนี้ หรืออย่างน้อยก็เร็วๆนี้
ป๋ารู้ดีมานานแล้วว่าพ่อรอแค่คำตอบตกลงจากตัวเอง ตั๋วเครื่องบินที่บินตรงไปสหรัฐอเมริกาจะพร้อมออกให้ทันที ทุกอย่างเตรียมการไว้หมดแล้ว พรมถูกปูไว้แล้ว ขาดแต่คนที่จะเดินผ่านพรมเท่านั้น
แล้วคนๆนั้นก็ยังไม่พร้อม
ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อ เมื่อนึกถึงเรื่องที่ต้องไปเรียนต่อที่อเมริกาขึ้นมา ภาพหลายภาพที่บันทึกเหตุการณ์ที่ผ่านมาในชีวิตต่างวิ่งเข้ามาฉายซ้ำในหัว แล้วหนึ่งในภาพนั้นดันเป็นภาพผู้ชายคอตั้งตรงตลอดเวลา แววตาดื้อรั้นและเรียวปากเม้มแน่นเข้าหากันเวลาถูกใครสักคนเข้าไปกวนใจ
ภาพผู้ชายที่ไม่กระดากอายที่จะเดินแก้ผ้าทั้งๆที่มีอีกคนอยู่ร่วมห้องเดียวกันตลอดเวลา แต่ทว่าตัวทั้งตัวแดงเถือกเหมือนลูกตำลึงสุก ผู้ชายที่เฉยชาและดูเหมือนจะไร้หัวใจเสียยิ่งกว่าป๋าคนนั้น
ห่างกันมาแค่ไม่นานก็มีเรื่องให้ต้องคิดถึงเค้าอีกแล้ว
แรงสั่นสะเทือนในกระเป๋าทำให้ต้องหยุดทุกห้วงคำนึง เปลี่ยนมาเป็นใจเต้นโครมครามเพราะคาดหวังแทน
คนเราถ้าไม่หวังก็จะไม่ผิดหวัง!!
ปลายสายไม่ใช่คนที่หวังเอาไว้และกำลังคิดถึงอยู่ตอนนี้ แต่เป็นไอ้เบสที่มันไม่ยอมแพ้ถึงแม้จะแน่ใจว่าอีกฝ่ายตั้งใจจะไม่รับสายมันก็ตาม
ไม่ได้แพ้ความตั้งใจแต่ที่ตัดสินใจรับเพราะรำคาญ จะปิดเครื่องหนีก็กลัวจะพลาดอะไรบางอย่างไป ทั้งๆที่เพิ่งเตือนตัวเองเมื่อกี้ว่าถ้าไม่อยากผิดหวัง ต้องอย่าตั้งความหวังไว้กับอะไร
“โมชิ โมชิ”
“โมชิหาพ่อมึงเหรอเบส”
“อะไรว๊า มึงอารมณ์ไม่ดีอยู่เหรอป๋า”
“เออ ไม่ดีมาก”
“แล้วต้องมาอารมณ์ไม่ดีตอนกูโทรมาด้วย ทีไอ้มหาโทรมาปัญญาอ่อนใส่มึง ยังไม่ซวยเท่ากับที่กูนานๆโทรหามึงเลยนะ”
“เออ แล้วมีอะไร”
“มหาบอกข่าวเรื่องไอ้แมนกับมึงแล้วใช่มั้ย”
“เออ บอกแล้ว”
“แล้วมึงจะเอายังไงวะ”
“ไม่เอาไง กูยังไม่คิดอะไรเลย”
“กูได้กลิ่นไม่ดีนะเว้ยป๋า ต้องมีอะไรตุกติกแน่ๆ กูว่างานนี้แม่งไม่ได้แข่งกันเหมือนทุกๆที่ผ่านมาอะ”
“ทำไมวะ”
“ครั้งที่แล้วกูรู้มาว่าไอ้แมนแม่งเสียหน้ามาก มันโคตรเจ็บใจเลยนะ”
“เจ็บใจอะไร แข่งกับกูกี่ทีๆก็แพ้กูทุกทีแล้วจะมาเจ็บใจอะไร”
“ครั้งที่แล้วมันเหมือนครั้งอื่นๆซะที่ไหนเล่า”
“ไม่เหมือนยังไง”
“ครั้งที่แล้วมันเอาเมียมันขึ้นซ้อนท้ายแต่ก็ยังแพ้มึงที่เอาผู้ชายซ้อนอะ มึงคิดว่ามันจะเสียหน้าสักแค่ไหน”
“ไร้สาระว่ะแม่ง”
“ใช่ไร้สาระ แต่ไอ้แมนมันเอาจริงนะป๋า มันไม่เหลือหน้าที่จะแพ้มึงได้อีกแล้ว มันต้องชนะเท่านั้น ไม่งั้นมันจะเชิดหน้าอย่างที่มันเป็นอยู่ไม่ได้”
“เกี่ยวอะไรกับกูวะ เอากูไปเป็นที่สุดของศักดิ์ศรีมันตั้งแต่เมื่อไหร่”
จริงๆเรื่องของเรื่องมันก็เริ่มจากที่เที่ยว ไอ้แมนเรียนมหาลัยเอกชนแห่งหนึ่ง ตอนกลางคืนเป็นผู้จัดการผับชื่อดัง มีชื่อเสียงในวงการที่เที่ยวตอนกลางคืนพอสมควร ว่ากันว่ามันเป็นคนส่งยารายใหญ่ แล้วก็มีอิทธิพลกับพวกเที่ยวกลางคืนทั้งหลายอยู่เยอะ ส่วนใหญ่ก็เป็นลูกค้าไอ้แมนทั้งนั้น เราก็เหมือนเด็กเที่ยวที่บังเอิญไปเจอกันแล้วไม่ถูกชะตากัน ด้วยความคะนองเลยแข่งขันกันในเกมส์ที่คิดว่าเท่ที่สุดก็เท่านั้น มันก็แค่วัดกันว่าใครเหนือกว่าในเรื่องไร้สาระ ป๋าไม่ใช่มาเฟียหรือยากูซ่าฝ่ายตรงข้ามที่ขัดแย้งกันทางธุรกิจกับมันเสียหน่อย จะเรียกว่าขัดขากันก็ไม่ใช่ เป็นเรื่องของการแข่งขันอยากเอาชนะโชว์ออฟให้ใครๆรู้ว่ากูแน่เฉยๆ
เมื่อก่อนป๋าเคยสนุกกับเรื่องท้าทายพวกนี้ แต่ตอนนี้รู้สึกเบื่อกับมันแล้ว มันก็ไร้สาระจริงๆอย่างที่ว่า แต่ลูกผู้ชายฆ่าได้หยามไม่ได้แล้วตอนนั้นป๋าเป็นพวกไม่ยอมแพ้ใครและชอบความท้าทายซะด้วยสิ
“ป๋า มึงฟังกูอยู่หรือเปล่าวะ”
“ฟังอยู่ว่ามาสิ”
“ไอ้แมนมันตั้งใจไว้ว่าครั้งนี้มึงจะเอาน้องโจมซ้อนท้ายอีก”
“กูจะไม่ให้โจมซ้อนท้ายแล้ว”
“มันไม่ยอมแน่ๆมันตั้งใจจะปลดตำแหน่งมึงงานนี้เต็มที่ ทางที่ดีมึงต้องทำยังไงก็ได้ให้มันรู้ว่ามึงไม่ได้ยุ่งเกี่ยวกับน้องโจมแล้ว ถ้ามึงไม่อยากเอาน้องเค้าเข้ามายุ่งกับเรื่องนี้”
“แล้วมันติดใจอะไรโจมนักหนา”
“มึงคิดว่าน้องเค้าน่าติดใจมั้ยล่ะ ข่าวดังไปทั่วอาณาจักรแล้วว่ามึงหลงน้องโจมอย่างกับอะไร ถึงขนาดเลี้ยงดูในคอนโดเดียวกันมันก็ที่สุดของที่สุดแล้วนะเว้ย น้องโจมเองเค้าก็ดังด้วยตัวเองเรื่องอย่างว่าอยู่แล้ว ยิ่งมาอยู่กับมึงอีกมึงคิดว่าสำหรับคนที่คอยยุ่งและอิจฉาเรื่องชาวบ้าน มันจะสนใจมั้ยล่ะ”
“โจมไม่ใช่คนแรกที่กูเลี้ยงดูซะหน่อย”
“แต่โจมก็ได้รับสิทธิพิเศษกว่าใครๆที่มึงเคยเลี้ยงมาใช่มั้ยล่ะ”
“งั้นมั้ง”
“ใครๆเค้าก็อยากรู้กันทั้งนั้นแหละว่าน้องโจมมีดีอะไรถึงได้เอาป๋าซะอยู่หมัดได้ เป็นเรื่องท้าทายของพวกชีวิตไร้ความหมายไง”
อย่ามาอยากรู้เรื่องชาวบ้านเค้านักเลย ถ้าบอกทุกคนไปว่าทุกอย่างเป็นเรื่องบังเอิญจะมีใครเชื่อไหม บังเอิญที่ป๋าเบื่อที่จะแสวงหาใคร บังเอิญที่ป๋าอยากจะหยุดความเสเพลไว้ที่ใครสักคนหนึ่งแล้ว ป๋ามันก็แค่ไอ้ป๋าคนธรรมดาทั่วไป ไม่ต้องมาอยากรู้ชีวิตมันมากก็ได้ ถึงมันจะเป็นเรื่องยากที่จะไม่มีใครรู้จักคนดังอย่างโจม แต่ถ้าเป็นไปได้ ตั้งแต่นี้ต่อไปป๋าไม่อยากให้โจมเป็นที่รู้จักของใครอีกเลย
๐ สวัสดีค่ะ รู้สึกเหมือนตัวเองหาเรื่อง ที่ลงสองเรื่องพร้อมกันแบบนี้ มึนโคตรๆ โดยเฉพาะสองเรื่องที่คนละแนวกันเลย เรื่องหนึ่งฮา เรื่องหนึ่งเครียด แบ่งสมองไม่ถูก :z3: ไม่รู้งานเขียนตัวเองจะพัฒนาขึ้นหรือพัฒนาลงกันแน่ :sad4:
๐ เพื่อนนักเขียน (จริงๆคนเขียนเองไม่รู้จัก eiky เป็นการส่วนตัวน๊า) แต่ในฐานะเพื่อนนักเขียนร่วมเล้า แล้วในฐานะหนึ่งในทีมงานเล้า ฝากผลงานรวมเล่มของ eiky ด้วยนะคะ ตามกดตามแบนเนอร์เล้าไปได้เลยค่ะ
๐ ว่าด้วยเรื่องโฆษณาให้ eiky ไปแล้ว คนเขียนจะขอเอาของตัวเองมาอวดบ้าง ตอกย้ำความขี้อวดกันเข้าไป Box set รวมผลงาน 3 เรื่อง ของ TRomance คลอดรูปแบบออกมาแล้วเรียบร้อย :laugh: ยังไม่ได้โทรไปบอกพี่ที่ประมูลพี่ดินได้เลยว่า หนูปั้นของที่ตั้งใจจะทำให้เสร็จแล้วนะคะพี่ เหลือแค่รอเวลาที่เปิดโอกาสให้ทุกคนร่วมเป็นเจ้าของหมดกำหนดโอนเงินก็จะเข้าโรงพิมพ์ค่ะ
(http://image.free.in.th/z/iu/page333.jpg)
(http://image.free.in.th/z/if/page2222.jpg)
(http://image.free.in.th/z/ig/page4444jpg.jpg)
๐ ฝากเรื่องคำผิดเหมือนเดิมและของคุณทุกคนมากนะคะ ยินดีต้อนรับล็อดอินลูกเป็ดหน้าใหม่ทุกคนค่ะ :mc4: :mc4:
๐ TRomance :pig4:
-
^
^
^
:z13:
จิ้มจึก
ป๋าน่ารักอีกแล้ว~♥
เฝ้าคิดถึง คิดถึง คิดถึงเธอเพียงผู้เดียว~♫
มาเฝ้าหน้าบ้าน...เอิ่ม....เรื่องนี้ละไว้ละกัน เหอะๆ
น้องโจมคิดถึงป๋าบ้างมั้ยคะ??(ออกมาตอบหน่อยเร้วววว 555)
รอตอนต่อไปค่ะ~
-
:เฮ้อ: สงสารอิป๋าจัง มีความรักทั้งที
อดใจอดทนรอน้องโจมนิดนุงน๊า ไม่ช้าไม่นาน
จะได้เจอกัน ถึงแม้ว่า พายุดราม่า จะตั้งเค้า
มาแต่ไกล เอาใจช่วยให้ผ่านไปได้นะ :กอด1:
-
สงสารป๋าอ่ะ
จะมีความรักทั้งทีก็นะ
สู้ๆๆนะคะป๋าขา^^
-
เอาแล้วไงป๋างานเข้าจริงๆๆ
แต่คิดถึงโจมอ่าไม่รู้จะเคลียกะที่บ้านว่ายังไงบ้าง
รอๆๆๆต่อปายยยยยย มันค้างคาจริงๆๆๆๆ
-
น้องโจมอย่าทำร้ายป๋าน้า(สงสัยต้องบอกคนเขียน^^)
ป๋าสู้ๆๆๆ :z2:
-
โจมรีบกลับมาหาป๋าเหอะ :sad4:
-
กลุ้มใจแทน
-
เอาใจช่วยป๋า และเป็นกำลังใจให้โจมนะ
o13
-
งานนี้ป๋าต้องทำใจหน่อยนะ...จะมีความรักสักที...ต้องฝ่าฟันอุปสรรคบ้างอะไรบ้าง ^^
-
โจมนะโจม
ทำงี้ ได้ไง ป๋าทั้งคนนะ
-
จิ้มมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม
ก่อนอ่าน
เมื่อไรทั้งสองคนจะเปิดใจคุยกันซักทีน๊าาาาาาาาาาาาาาา
-
เเล้วป๋าจะทำไงต่อไปล่ะนี่
เรื่องหนูโจมก้น่ากลุ้มใจ เรื่องป๋าก็น่ากลุ้มใจ
:เฮ้อ:
-
ถ้าใครลองมาเห็นป๋าวันนี้ ไม่ต่างอะไรกับหมาหัวเน่าโดนเจ้าของทิ้งดีๆนี่เอง ได้มาส่งโจมแค่หน้าบ้าน
:เฮ้อ: :เฮ้อ:
น่าสงสารป๋า จะมีความรักกับเขาทั้งที ดันมาเจอน้ำแข็งอย่างโจมซะได้
ป๋าสู้ต่อไปนะ
ระวังน้องโจมไว้ให้ดี อย่าให้ใครมาทำอะไรได้นะ
:pig4:
-
ป๋าาขาาาาาา :-[ เริ่ดที่สุดของที่สุด!!
โนคอมเมนต์กับน้องโจมค่ะ ตอนนี้ชีไม่โผล่ (แต่ยังบังอาจมาทำให้ป๋าทรมาณใจอีก :angry2:)
//จริงๆแอบเชียร์ป๋ากับมหานะคะเนี่ยย จะมีเซอร์วิสมั๊ยน้ออ
-
เฮ้อ..ดูท่างานจะเข้าป๋าทีเดียว 2 งานซ้อนนะนั่น
ห่วงน้องโจมจังเลย เคลียร์กับทั้งพ่อทั้งเฮียจะไหวไหมน้อ :เฮ้อ:
-
ไม่นะ อย่าบอกว่าป๋าต้องห่างโจม ????
กลิ่นมาม่าลอยมา กะแค่อีแมน ทำไรป๋าไม่ได้หร๊อก
ไอป๋า แกรอย่าปลดโจมนะเพราะเหตุผลปัญญาอ่อนแบบนี้นะเฟร้ยย เมียแปลกๆแบบนี้หาง่ายซะที่ไหน
-
:กอด1:น้องโจมมีดีที่ไม่ต้องอวด
ใชมั้ยป๋า ไม่งั้นป๋าคงไม่หลงขนาดนี้หรอก
-
ป๋าจะแก้ปัญหานี้ได้ยังไงหนอ???
เรื่องแข่งรถ เรื่องที่บ้านตัวเอง เรื่องบ้านโจม....
ดูเป็นผู้ชายเรื่องเยอะไปซะแล้ว 555
รออ่านตอนหน้าจ๊ะ
-
เริ่มสงสารป๋าอ่ะ มีแต่เรื่องกลุ้มใจ น้องโจมก็ยังไม่สนใจอีก :เฮ้อ:
สู้ต่อไปนะป๋า :กอด1:
-
ไอ้เเมนมึงจะมาอาไรกับคุณป๋านักหนาา เเล้วยังจะลากโจมเข้ามาอีก โอ้ยย
ป๋าอย่าเอาโจมซ้อนท้ายนะ ถ้ามันไม่ยอม ก็ไม่ต้องแข่ง สงสารป๋า อะ คิดดีๆ นะป๋า เเล้วโจมจะเจออะไรบ้าง โอ้ย ห่วงทั้งสองคนเลยย :กอด1:
บรรยกาศ....กำลังอืด :เฮ้อ:
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
-
มันจะมาม่ามั้ยหน่ะ
ไม่นะ TT
-
ช่วงนี้เรื่องกำลังเข้มข้นเลยแหละ ลุ้นไปทั้งเรื่องเลยอ่ะ
ทั้งป๋า ทั้งน้องโจมเลยยย
รอติดตามต่อจ้า
-
อย่าเอาโจมซ้อนนะป๋า!!!
-
แง๊ๆๆๆๆๆ จะดราม่าแล้วอ่าๆๆๆๆๆ :sad4: :sad4: :sad4:
กล่องสวยอ่ะค่ะ ชอบๆๆๆ :m1:
คำผิด เจอแค่นี้เองจ้ะ :กอด1:
คนง่ายๆสบายๆเข้ามาให้เลือกไม่รู้เท่าไหร่ต่อไหร่เสือกไม่ชอบ /// ต่อเท่าไหร่
เลยเอาแต่ใจตัวเองเสียใจไม่พร้อมที่จะต้องดูแลและ /// เสียจน
-
ไอ้แมนนี่มันจะอะไรนักหนา อย่ามายุ่งกับป๋า-โจมได้มั๊ย??
รู้รึปล่าวว่าป๋า หวงโจมขนาดไหน
อย่ายุ่งเด็ดขาดเลยน๊าาา :angry2:
-
เฮ้อ มีแววมาม่่าเข้า
-
ตอนนี้ห่วงโจมว่าจะเอาตัวรอดจากเฮียกับป๊า ยังไง
แต่ป๋าสุดติ่งจริง ๆ ฮ่า ฮ่า :z3:
-
เฮ้อ เอาไงต่อดีป๋า มีเรื่องเข้ามาให้ปวดหัวหลายเรื่อง
ที่สำคัญโจมก็ยังไม่มา
-
ตอนนี้ป๋าน่ารักอ่ะ เป็นผู้ชายที่น่ารักมากกกกกกก
-
ป๋าจะต้องไปเรียนต่อแล้วหรอ >.<
-
โมชิ โมชิ :laugh: ป๋าอารมณ์เสีย กร๊ากกกก
โหลๆ น้องโจมทราบแล้วโทรรายงานตัวด่วน
เอาใจช่วยทั้งป๋า ทั้งน้องโจม :a9:
-
ทุกคนโดนกดดัน เฮ้อออ :เฮ้อ: เครียดแทนค่า
อยากให้ทั้งสองคนอยู่ด้วยกันนะคะ
ไม่อยากให้ห่างกันเลยค่า
-
ป๋า ถูกมรสุมชีวิตเข้ารุมแล้วววววว
ปกป้องโจมด้วยน้ะ
-
เหมือนปูทางไปสู่ความเครียดเลย
-
อ่านตอนนี้จะเกิดอะไรขึ้นกับป๋าเปล่าเนี่ย ป๋าอย่าไปรับคำท้าแข่งรถนะ แข่งกับคนแบบนั้นนะ น่ากลัวเล่นไม่ซื่อ :pig4:
-
เหมือนไองานแข่งนั่นจะมีบทบาทสำคัญ ... = =
โจมนะ แสดงออกบ้างอะไรบ้างก็ได้ ป๋าเค้าอ่านใจไม่ออกหรอกหนู TT
-
สวัสดีคร๊าบบบ...ขอสมัครเป็นแฟนเรื่องนี้ด้วยคน
อยากให้โจมมีเพื่อนบ้างจัง...ดูเหงาๆยังไงไม่รู้
-
อ่านแล้ว รู้สึกอึดอัดแทนทั้งคู่
ทั้งป๋าทั้งโจม การที่เก็บเอาไว้คิดคนเดียว
มันทำให้ อึดอัด ขนาดนี้ก็เอามันออกมาบ้างเถอะนะ
แล้วน้องโจมจะเป็นไงต่อไปละ
แล้ว ป๋าจะทำยังไง ไหนจะเรื่อง แมนและไหน
จะเรื่องอเมริกา...แต่ตัวแปรทั้งหมดคงอยู่ที่โจมสินะป๋า
-
ป๋า...ป๋าขา ป๋าหลงเสน่ห์หนูโจมเต็มสตรีมแล้วสิคะนี่
ไม่น่าเชื่อ พ่อคาสโนว่าเรียกพี่อย่างป๋า จะมาตกหลุม
น้องโจมจนได้ ทั้งๆ ที่โจมก็ไม่เคยทำตัวออดอ้อน ออเซาะ
หรือทำตัวน่ารักเลยสักครั้ง ป๋าคงจะชอบของแปลกเนาะ
ตรงโจมไม่เคยอ้อน สวย เริด เชิด หยิ่ง ให้ป๋าเหมือนข้ารองบาท
ตลอดเวลาเงี้ยะ
รอลุ้นวันที่เจ้าชายน้ำแข็งจะละลาย อยากเห็นโจมหวานๆ บ้างไรบ้าง
สงสารป๋า รักเค้าข้างเดียวมันปวดหัวจายยย
ปล. มีน้องหนูโผล่มาว๊อบแว๊บ น่ารักจริงจังแม่หนูน้อยคนนี้ อยากให้
น้องหนูเป็นคิวปิดตัวน้อย จังเลยอ่า อร๊ายๆๆ โลลิค่อนแล้วฉัน :-[
-
เกลียดการเดิมพันรังเกียจการพนันที่เอาชีวิตคนเหมือนสิ่งของแต่บาครั้งคงต้องสู้ละมั้ง
-
ก็ยังมึนๆ กันอยู่เหมือนเดิม เมื่อไหร่จะกระจ่างซักทีน๊าาา เรื่องแข่งรถอีก ไม่ชอบเลยให้ตายเหอะ :m16:
-
อิแมน อย่ามายุ่งกับน้องโจมของป๋านะ
-
กรี้ดดด :z3: แกใช้อะไรเดือนละเป็นแสนๆวะป๋า โอยยย อยากจะเป็นลมแทนพ่อแก :really2:
มารผจญเยอะเหลือเกินนะป๋า จะทำอะไรอย่าลืมบอกโจมด้วยนะเออ :เฮ้อ:
-
โอ๊ยย ย ย ยจะบ้าตาย :z3:
-
งานนี้มีมาม่า เครียดเด้
-
เอ๋....กลิ่นไม่ค่อยดีแล้วน๋า าาา
อะไร...ทำไม...อย่าบอกนะว่าสองคนนี้ต้องห่างๆกันแล้วอ่ะ...ไม่นะ
-
งานเข้าทั้งป๋าทั้งน้องโจม...จะรอดมั้ยเนี่ย :call:
ของป๋าครอบครัวยังเบากว่าโจมนะ...แต่แมนนี่สิ น่าหนักใจแทน ท่าทางจะค่อนข้างมีอิทธิพลด้วย
โจมก็รีบ ๆ เคลียร์กับเฮียกับป๊าเร็ว ๆ นะ...หอบผ้าหอบผ่อนหนีมาอยู่กับป๋าได้เลยก็ดี(ถ้าโดนขัดขวางมาก ๆ อ่ะนะ) o18
อยากให้พ่อของป๋ายอมรับอะไรง่าย ๆ อย่างเช่น ป๋าจะคบกับโจมจริงจังแล้วพาเข้ามาอยู่ด้วยกันที่บ้านอะไรงี้ :o8:
ห้ามเด็ดขาด...ห้ามเอาโจมไปเป็นเด็กซ้อนท้าย หรือให้นายแมนบังอาจมาแตะต้องให้มีราคีด้วย ป้องเต็มที่อ่ะ :angry2:
-
ป๋า...จัดไป...เอาเต็มๆ
-
ป๋าแมนว่ะ ดีแล้วๆ ปกป้องโจมไว้นะ
-
ป๋าสู้ๆป๋าสู้ตาย ..ทำให้โจมมั่นใจ
เราเชื่อว่าถ้าโจมเห็นถึงความรักและความใส่ใจจากป๋าแล้วล่ะก็
หัวใจน้องโจมไม่หลุดไปไหนแน่ๆ
-
อย่ามายุ่งกับโจมนะ :m31:
-
(http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/mimio207.gif)เอาแล้วไงป่า ได้เรื่องแล้ว ไอ้แมนมันอยากได้โจม
งานเข้า งานใหญ่ แต่ยังใหญ่ไม่พอ(http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/mimio205.gif) จากไ้อ้แมนยังงานใหญ่ไม่พอ
รองานจากโจมหล่ะกัน ถ้ารู้ รับรอง(http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/anigif-06.gif) งานใหญ่ยักษ์แน่ๆ
-
อ๊างงง หวั่นไหวอะ !!! :เฮ้อ:
-
เชียร์ป๋าสุดใจ :กอด1:
-
สู้ๆนะป๋า
-
ป๋า อย่าตกหลุมไอ้พวกน๊านนนน :z3:
-
ป๋าเหงาล่ะเซ่ แต่เหมือนป๋าจะอ่อนโยนและนึกถึงคนอื่นมากขึ้นนะ โจมก็กลับมาหาป๋าไวๆนะจ้ะ
-
เเล้วป๋าทำไมถึงไม่รู้ละเนี่ยว่าโจมมีป๋าเป็นคนเเรก
จัดการเเมนเลย ก่อนที่เเมนจะจัดการ (???) :angry2:
-
ป๋าน่ารักจัง :o8:
พอมารับรู้ความคิดป๋าแบบนี้แล้วรู้สึกเลยค่ะว่าป๋าเองก็เป็นแค่มนุษย์ปุถุชนธรรมดาคนหนึ่ง
แถมยังกำลังอยู่ในห้วงรักอีกต่างหากนะ อิอิ :impress2:
ตอนนี้ไม่มีโจมโผล่มาเลยแฮะ :z3: คิดถึงอ่า
กลัวป๋าแพ้แมนจัง :serius2: ห้ามเอาโจมไปซ้อนเด็ดขาดเลยน้า
รอต่อนะคะ
-
ก่อนทำอะไร คิดดีๆนะป๋า
-
ป๋าน่ารักก :-[
อย่าทำอะไรน้องโจมนะ :serius2:
มารอต่อค้ะ :monkeysad:
-
อย่าตกลงรับแข่งรถกับไอ้แมนมันนะป๋า เดี๋ยวโจมจะรับไม่ได้ที่ป๋าทำเหมือนไม่เห็นความสำคัญของโจม ถึงได้เอามันเป็นของเดิมพันในการแข่งรถได้ เพราะถ้าพลาดมานี่ คงต้องเสียโจมตลอดไปเลยละ
-
ตอนใหม่พึ่งมาไม่ทันไรก็อยากอ่านตอนต่อไปแย้วอ่าค่ะ อยากรู้ว่าป๋าจะทำยังไง
-
ชักสงสารป๋าอ่ะ :เฮ้อ: :sad4: :monkeysad:
-
คุณแมนคะ คนอ่านมีให้สองตัวเลือกแหละ
น้องฉลามผู้น่ารักกับน้องจระเข้าที่น่ารักน้อยกว่าฉลามนิดนึง
คุณแมนจะเลือกอะไรคะ
:angry2:
ป๋า จะทำยังไงต่อละคราวนี้..
:กอด1:
-
ป๋ารักจริงหวังแต่ง
ใครห้ามยุ่ง
:call:
-
เหมือนงานใหญ่จะเข้าทั้งป๋าและโจมนะ.....สู้ๆๆๆๆ
-
อย่าบอกว่า ป๋า จะไปอเมริกา เพื่อ โจม โอ๊ย ไม่นะ :call:
-
โอ๊ยยยย
ลุ้นระทึก!!!!!!!! o22
แต่ เอ่ออ คำถามครับ
ตกลงป๋าจะไปอเมริกาหรืออังกฤษกันแน่อ่ะครับ
-
ตอนนี้ :เฮ้อ: ป๋า ค่ะ +1 :กอด1:
-
ท่าทางเรื่องจะเข้มข้นเรื่อยๆซะแล้วววววว ลุ้นๆค่ะ ขอบคุณมาก :กอด1:
-
ป๋ารักน้องโจมเข้าอย่างจัง
นั่งรอเค้าหน้าบ้านเป็นนานสองนาน
คิดถึงน้องโจมแทบจะทุกลมหายใจ
แต่น้องโจมล่ะ พอจะใจอ่อนให้ป๋าบ้างได้มั้ยย :m17:
ส่วนไอ่แมนน :z6:
อย่ามายุ่งกับน้องโจมนะเฟร้ยย
ป๋าอย่าไปแข่งกับมันนะ :m26:
-
ไม่อยากให้เอาน้องโจมไปเป็นของพนันเลย ไม่ได้กลัวป๋าแพ้ แต่กลัวคู่แข่งเล่นตุกติกมากว่าอ่ะ :เฮ้อ:
-
ถ้ารู้ว่ารักแล้ว ก็ดูแลน้องโจมดีๆนะป๋า :o8:
-
ไม่อยากให้ป๋ารับคำท้าแข่งรถ
-
ป๋ากะโจมนี่อุปสรรคเยอะจริงจัง ทั้งจากที่ตัวเองสร้างขึ้นมาและคนรอบข้างยัดเยีดให้ โถ น่าสงสารรรรรTT^TT
-
เมื่อไหร่จะเข้าใจกันนะ
-
รักเค้าแล้วก้อบอกเหอะ ป๋า
อิอิ
-
อยากเห็นฉากโจม ละลายจากการเปนเจ้าชายน้ำเเข็ง :เฮ้อ:
:กอด1: ค่ะ
-
ป๋า ~ อย่าแข่งเลยนะ TT'
แต่ถ้าแข่งต้องเอาชนะให้ได้นะป๋า รักษาโจมไว้ดี ๆ :o8:
:pig4:
-
รู้สึกเห็นใจป๋าจังเลย มีแต่เรื่องให้ต้องตัดสินใจ
ทั้งเรื่องอนาคตของตัวเองและเรื่องหัวใจอีก
เหมือนไม่ได้คิดอะไร แต่พอเข้าอยู่ไกลก้อคิดถึง
จะทำอะไรก้ออยากให้ป๋าค่อยๆ คิดค่อยๆ ตัดสินใจ
คนแต่งสู้สู้ฮับ :pig4:
-
ควงคนอื่นมาตั้งเยอะ ป๋ามาตกม้าตายตอนโจมนี่แหล่ะ :m31:
แถมมีคนอื่นอยากจะมาแย่งโจมไปจากป๋าอีก :m16:
-
ต้องมีเรื่องวุ่นวายๆเกิดขึ้นแน่ๆเลย
ป๋าต้องดูแลน้องโจมดีๆนะ !
-
เค้าลางไม่ดีเสียแล้ว :monkeysad:
น่านสิ จะมายุ่งกับป๋า-โจมอะไรกันนักหนา
อย่ามาชักใบให้เรือเสียสิ คนเค้ากำลังจะ "รักกัน" แท้ๆ :impress2:
ขอบคุณสำหรับอีกตอนค่ะ :กอด1:
-
อึมครึมๆ ... แค่นี้ป๋าก็คิดเรื่องน้องโจมเยอะอยู่แล้วยังมีปัญหาอื่นตามมาให้คิดอีก
-
จะเข้าสู่ช่วงดราม่าแล้วใช่ไหมค่ะ อุปสรรคเยอะแยะเลยทั้งป๋าทั้งน้องโจม :เฮ้อ:
รอตอนต่อไปค่ะ :กอด1:
-
แอบสงสารป๋านะ ตอนนี้มันหลายๆเรื่องจริงๆ
น้องโจมโทรมาหาป๋าหน่อยยยย
-
เอาแล้วไงป๋าหางานให้โจมแล้วไง
ยังไงก็คุยกันก่อนนะค่อยทำอะไร
เดี๋ยวเข้าใจผิดจากงานเล็กจะกลายเป็นงานใหญ่
:pig4: คะ
-
ช่วงนี้ป๋างานเข้าเยอะจัง แบ่งเวลาให้ถูกนะ
-
อยากได้ Box set จังเลยยย
คิดถึง เรื่องของเมฆกับฉานมากเลยอ่าาา :-[
-
ดูเหมือนป๋าจะยังงงกับชีวิต แต่ยังไงก้อห้ามให้โจมซ้อนท้ายแล้วนะ
ไอ้แมนน่ะชั่งน่ะมันไปเถอะ อะไรอะไรมันกำลังจะดีขึ้นอย่าให้มันแย่ไปกว่านี้เลย
ปล.Box Set งามมากค่ะ
-
ที่ว่าลงสองเรื่อง เรื่องนึงฮา เรื่องนึงเครียดเนี่ย
สรุปว่า เรื่องโน้นฮา เรื่องนี้เครียดหรอคะ
ไหนตอนแต่งแรกๆ บอกว่าจะแต่งฮาไง ไหงไปๆ มาๆ เป็นงี้อ่ะ ฮ่วย!
(แต่น้องว่ามันก็ยังไม่เครียดเท่าไหร่นะ เพราะป๋ามันแอบฮา)
-
:เฮ้อ:
-
โอยยย
หลงรักเด็กป๋าค่า
ชอบมากเรื่องนี้
ทั้งป๋าและโจมต่างก็มีปัญหา
เอาใจช่วยให้ผ่านไปได้เน้อ
:3123: :3123:
-
เดี๋ยวจะมีปัญหาตามมาอีกร้อยแปด
ป๋า สู้ๆๆๆๆๆๆๆ :fire:
-
โจมไม่อยากแข่งแล้ว
ยอมๆ เค้าเหอะป๋า
เพื่อคนที่ป๋ารักนะ
-
เข้ามารอตอนต่อไปนะคะ :impress:
-
ทะแม่งๆ มาแล้วนะป๋า
ถ้าป๋าดันทุรังนี่มันจะเป็นไงนะ
อย่าได้เสี่ยง ย้ำ!อย่าได้เสี่ยง
-
ตอนนี้นี่ ถูกใจป๋ามากกกกกกกกกก
มี 100 ให้ 100 มี 1000 ให้ 1000
กันเรยทีเดียว
-
โจมเอ๋ยโจม
:serius2:
-
มารออออออออ
-
ตอนที่ 19 'เด็กป๋า'
แรงตบเต็มฝ่ามือที่ฟาดลงบนหน้าจนคนโดนต้องยกมือมาปกป้องเอาไว้ด้วยความเจ็บ กลิ่นคาวเลือดที่ไหลระขอบปากส่งกลิ่นคาวคละคลุ้งอยู่ปลายจมูก เลือดแดงฉานไหลกลบปาก
เจ็บจนน้ำตาไหล แผลบนร่างกายไม่ได้ทำให้ปวดปร่าเท่าความเจ็บปวดที่กรีดลึกอยู่ในใจ
นี่นะเหรอการกระทำของคนที่บอกว่ารักโจมยิ่งกว่าใคร รักกับทำลายทำไมมันใกล้กันอย่างนี้ล่ะ พอคิดถึง ‘รัก’ ใจกลับหวนคิดไปถึงคนมาส่ง ไอ้ขี้เก๊กนั่นทำหน้าเหมือนหมาถูกทิ้งไม่มีผิด มันจะเสียชื่อ ‘ป๋า’ สักแค่ไหนถ้ามีใครรู้ว่าเค้าทำหน้าแบบไหนใส่คนที่ตัวเองใช้เงินซื้อมา ตอนที่ก้าวขาลงจากรถก็รู้สึกใจหายไปวูบหนึ่งเหมือนกัน ความใกล้ชิดเป็นสิ่งที่น่ากลัวจริงๆด้วย
ตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกันเราปฎิสัมพันธ์กันทางคำพูดน้อยมาก จะเรียกว่าน้อยกว่าความสัมพันธ์ทางกายก็ไม่ผิด ท่ามกลางความกังวลก็ยังเจือไปด้วยความอบอุ่นจางๆ แค่อยู่ใกล้ๆกันเท่านั้น ความอบอุ่นก็เกิดขึ้นได้อย่างน่าประหลาดใจ ไม่ต้องมองตาแล้วพูดว่าเราเข้าใจกันเลยด้วยซ้ำ
“หายไปไหนมา”
เลือกที่จะเงียบแทนการโต้ตอบตอนที่พายุกำลังพัดกระหน่ำแบบนี้
เพี๊ยะ!!! เฮียเลือกที่จะตบเรียกสติอีกครั้ง บนแก้มข้างเดิม
“เฮียถาม ไม่ได้ยินเหรอ หายไปไหนห๊า โจมกล้าดียังไงออกจากบ้านไปทั้งๆที่เรายังคุยกันไม่รู้เรื่อง โจมไม่เคยทำแบบนี้นี่”
จะว่าไปความเปลี่ยนแปลงทุกอย่างที่เกิดจากโจมผู้แสนจะเชื่องของเฮีย ล้วนแต่เป็นครั้งแรกทั้งนั้น
“จะเงียบทำไม นี่อยากจะปั่นหัวเฮียจนนึกอยากจะฆ่าโจมเลยรึไง ถามว่าหายไปไหนมาทำไมไม่ตอบ รู้มั้ยว่าป๊านายกำลังโกรธแค่ไหน”
“ไปอยู่กับเพื่อนครับ”
“ใคร เพื่อนโจมเป็นใคร ผู้หญิงหรือผู้ชาย”
“ผู้ชายครับ เฮียไม่รู้จักหรอก”
ต่อให้ไม่ใช่ป๋าเฮียก็ไม่มีวันรู้วันรู้จัก เพราะนอกจากเฮียแล้วโจมไม่เคยมีเพื่อนที่ไหน เพราะตั้งแต่โตมาป๊าและเฮียพร่ำสอนเสมอว่าไม่มีใครคู่ควรกับโจมเลยสักคน ถ้าเค้าฐานะต่ำกว่าก็กลัวว่าเค้าจะมาหลอกใช้ แต่คนที่รวยกว่าก็หยิ่งเกินกว่าที่โจมจะเข้าไปทำความรู้จักได้เหมือนกัน
“มันเป็นใคร มันมีหัวนอนปลายเท้าหรือไง จะไปคบกับใครทำไมถึงไม่รู้จักคิด โจมลืมไปแล้วเหรอว่าเราสัญญาอะไรกันไว้ โจมลืมไปแล้วเหรอว่าเราต้องรับผิดชอบ
อะไรบ้าง โจมลืมหรือโจมตั้งใจจะทำกันแน่ ไปอยู่กับมันแบบนั้น นอนกับมันแล้วด้วยใช่มั้ย ใช้มั้ยโจม ทำไมทำแบบนี้ห๊า ทำไมๆๆ”
เสียงตะคอกเสียดแทงเข้ามาในความรู้สึกยิ่งกว่าแรงบีบรัดและเขย่าไม่ออมแรงจากท่อนแขนใหญ่ เฮียโกรธจนคลั่ง แต่เฮียไม่เคยใจเย็นฟังเหตุผลเลย โจมอยู่นิ่งๆให้เฮียทำร้าย หวังจะให้เฮียอารมณ์เย็นลงบ้าง แต่เปล่าเลย ทุกคำถามเฮียไม่ได้ต้องการคำตอบ มันเหมือนยิ่งกระตุ้นให้โจมเจ็บร้าวไปทั่วทั้งตัว
“เฮียไม่ต้องกลัวหรอกครับ หัวนอนปลายเท้าเค้าดีกว่าเรามาก ส่วนเรื่องที่เฮียกับป๊ากรอกหูทุกวันโจมไม่เคยลืม แค่ไม่อยากเอามันมาคิดอีกแล้ว”
“ทำไม เพราะไอ้หมอนั่นที่โจมไปอยู่ด้วยมันปั่นหัวมาหรือว่าเพราะอะไร”
“ไม่มีใครปั่นหัวอะไรโจมทั้งนั้นแหละครับ ทุกอย่างมันสะสมมานาน ปลายทางของความร่ำรวยคืออะไรครับ ไหนทุกคนบอกว่าเพื่อลูกหลาน แล้วพอมาถึงลูกหลาน
ก็ต้องบังคับให้ทำแบบเดียวกันต่อๆไป แล้วปลายทางมันอยู่ตรงไหนครับ ความจริงที่เราทะเยอทะยานกันอยู่แบบนี้มันเพื่อใครกันแน่ ไม่เห็นจะมีใครมีความสุขเลยสักคน”
“ทำไมโจมตีค่าความหวังดีของบรรพบุรุษอย่างนี้ล่ะ ถ้าไม่มีเค้าเราจะสุขสบายขนาดนี้มั้ย ถ้าเราไม่สืบทอดต่อไปแล้วอะไรจะเกิดขึ้น เคยคิดบ้างหรือเปล่า”
“บางทีแค่พออยู่พอกินไม่ลำบากก็พอแล้วนี่ครับ พอมีการแข่งขันก็ต้องมีการแย่งชิง แล้วสุดท้ายพี่น้องก็ต้องมาทะเลาะกันเองเพราะแย่งสมบัติ มันน่าอายนะครับ”
“อะไรที่ทำให้จู่ๆโจมถึงได้ดื้อป๊า ดื้อเฮียแล้วลุกขึ้นมาต่อต้านแบบนี้ อะไรที่ทำให้โจมเหลวไหลได้ขนาดนี้ เพราะอะไรโจม”
“เพราะเฮียไงครับ เพราะเฮีย เฮียบอกให้โจมอดทน บอกให้รอ สุดท้ายเฮียก็ต้องทำตามผู้ใหญ่อยู่ดี”
“เป็นผู้ชายมันไม่เสียหายหรอกโจม มันอยู่ที่ว่าเฮียรักใครต่างหาก ต่อให้เฮียมีเมีย เราก็รักกันได้ เมื่อถึงวันนั้นจะไม่มีใครมายุ่งเรื่องของเรา”
ไม่เคยรู้สึกขยะแขยงคำพูดเหล่านี้เท่าวันนี้มาก่อนเลย รู้สึกคำพูดพวกนี้น่ารังเกียจและเห็นแก่ตัวอย่างบอกไม่ถูก รู้สึกเป็นความรักใคร่ที่เอาแต่ใจตัวเอง การมีภรรยา
บังหน้าเพื่อมีเมียเป็นผู้ชาย กับคนที่ซื้อบริการความใคร่ อย่างไหนมันจะน่ารังเกียจกว่ากัน อย่างน้อยการซื้อขายร่างกายมันก็เกิดจากความยินยอมทั้งสองฝ่าย แต่ถ้ากรณีนี้ล่ะ จะต้องมีใครบ้างที่เสียใจ
น้ำตาที่ไหลอาบสองแก้มเกิดจากความผิดหวัง พี่ชายที่เคยบอกว่ารักโจมเท่าชีวิตนั้น สุดท้ายมันก็แค่ผู้ชายที่เห็นแก่ตัวเท่านั้น ทางไหนก็ได้ที่ส่งให้ตัวเองเป็นใหญ่และสมหวังในทุกอย่าง แม้จะต้องแลกกับคำว่ามนุษยธรรมและความถูกต้อง ก็ยังจะทำ
“หยุดทำอะไรงี่เง่าบ้าๆนี่แล้วกลับมาทำหน้าที่ที่ต้องทำซะโจม”
มือข้างเดียวกับที่ฟาดหน้าจนเลือดกลบปากเมื่อสักครู่นี้ เปลี่ยนมาเป็นลูบหัวเพื่อปลอบประโลมและเกลี้ยกล่อม ความหนาวเหน็บแล่นริ้วขึ้นมาตามไขสันหลัง มันเจ็บปวดจนชา ความรู้สึกกำลังโหยหาอ้อมกอดของใครบางคน คนที่ใครๆก็มองว่าไม่เอาไหนและไม่เห็นใจใครอย่างป๋าคนนั้น คนที่ไม่ควรจะใส่ใจอะไรกับโจมซะด้วยซ้ำ แต่ก่อนที่จะร่ำลากันโจมจำได้
‘ให้เวลาแค่มะรืนนี้เท่านั้นนะ แล้วจะมารับ’
ทำไมถึงได้รู้สึกอยากให้ถึงวันมะรืนเร็วขนาดนั้นทั้งๆที่เราเพิ่งจะแยกจากกันเมื่อไม่นานมานี้
“ไม่ได้หรอกครับ โจมต้องทำตามข้อตกลง อีกอย่างป๊ากับอาโกวมีเฮียอยู่แล้วโจมอยากจะสละออกจากหน้าที่ที่มีอยู่นี้ อยากออกไปใช้ชีวิตของตัวเองบ้าง”
เพี๊ยะ!!!
“ไปเอาความคิดระยำๆแบบนี้มาจากไหน ถอนตัวออกจากหน้าที่มันจะต่างอะไรกับคนเห็นแก่ตัวละโจม แล้วเป็นเมียมันหรือไงถึงต้องทำตามข้อตกลงกับมันขนาดนั้น หรือขายตัวให้มันล่ะโจม”
“ครับ เฮียเข้าใจไม่ผิดหรอก โจมกับเค้ามีอะไรกัน แล้วโจมก็เป็นฝ่ายตอบรับข้อเสนอของเค้า”
แรงมือที่ฟาดลงมาไม่ยั้งทำเอาม่านตาพล่าลาย สติสุดท้ายก่อนจะดับวูบมองเห็นแต่เพียงแววตากราดเกรี้ยวดุร้ายของเฮียคนที่โจมไม่เคยรู้จักมองมาเหมือนไม่เชื่อสายตาว่าโจมจะออกนอกลู่นอกทางได้ขนาดนี้
แต่มันก็เป็นไปแล้ว...ความรู้สึกที่ได้รับกลับมาดีกว่าตอนที่รอคอยอย่างไม่รู้อนาคตเป็นไหนๆ คำว่าไม่มีใครมายุ่งกับเราสองคนมันคือเมื่อไหร่กัน ตอนที่ป๊าหรืออาโกวตายจากไปใช่ไหม แต่นั่นคือบุพการีของเราทั้งสองคนนะ ถ้าเราเฝ้ารอวันนั้น เราก็ไม่ต่างอะไรกับสัตว์เดรัจฉานชั่วช้าที่นั่งรอวันตายของพ่อแม่ตัวเองหรอก
โจมทำแบบนั้นไม่ได้ ไม่เคยมีความรู้สึกนั้นอยู่ในความต้องการเลย สิ่งที่โจมต้องการคือคนที่รักและคนที่เข้าใจเท่านั้น ไม่ใช่รักที่เป็นไปไม่ได้แบบนี้ และโจมก็เริ่มไม่แน่ใจเสียแล้วว่าสิ่งนี้เรียกว่ารักได้มั้ย หรือจริงๆแล้วก็แค่เข้าใจผิดมาโดยตลอดว่ามันคือรัก
แล้วความรู้สึกที่วูบวาบอยู่ในใจตอนที่อยู่ใกล้ๆป๋าเค้าเรียกว่าอะไร ความหลงกับสิ่งแปลกใหม่ที่ได้รับเหรอ แล้วทำไมถึงได้อยากเก็บความรู้สึกนั้นเอาไว้กับตัวนานๆ
ผู้ชายที่กวนประสาทคนอื่นได้พร้อมรอยยิ้นยียวนคนนั้น
คนที่โจมคิดถึงตอนที่รู้สึกเหมือนตัวเองกำลังจะตาย
ความมืดเข้ามาปกคลุมไปทั่วทั้งห้องส่วนตัว ไม่รู้เลยว่าตัวเองเข้ามาอยู่ในห้องนี้ได้ยังไง ถ้าไม่ใช่เพราะเฮียพาเข้ามาก็คงจะเป็นใครสักคนในบ้านหลังนี้ ความหนาวของเครื่องปรับอากาศยิ่งตอกย้ำความเจ็บปวดไปถึงชั้นกระดูก เฮียไม่เคยโกรธจนลงไม้ลงมืออย่างนี้มาก่อน อย่างดีก็แค่ตวาดแล้วก็สั่งให้โจมทำในสิ่งที่ต้องการเท่านั้น
“โอ้ย”
ตั้งใจจะแค่ขยับไปเปิดม่านเพื่อดูสภาพรอบๆบ้านว่าเป็นยังไงเท่านั้น แต่แค่ขยับก็เหมือนมีใครเอาฆ้อนมาทุบซ้ำตรงแผ่นหลังให้ต้องทรุดตัวลงไปบนที่นอนอีกครั้ง
กว่าจะข่มความเจ็บจนลุกขึ้นมาถึงหน้าต่างได้ ริมฝีปากก็ถูกฟันคมขบย้ำจนเป็นแผล เลือดไหลวนอยู่ในกระพุ้งแก้มจนชาชินกับกลิ่นคาวคลุ้งของเลือดตัวเอง
บ้านทั่วทั้งบริเวณมืดมิดและเงียบสนิท ทุกคนคงนั่งจิบชาร่วมกันหลังข้าวเย็น หรือไม่เรื่องของโจมก็คงถูกเอาเข้าที่ประชุมภายในตระกูลอย่างเร่งด่วน มันน่าตกใจน้อยเสียที่ไหน ที่คนว่านอนสอนง่ายกำลังจะแหกคอกและเป็นเหมือนม้าพยศที่พร้อมจะวิ่งหนีไปแบบไม่มีจุดหมาย ไม่ว่าใครก็ดึงรั้งเอาไว้ไม่ได้
คิดถึงป๋าอีกแล้ว
ถึงตอนนี้ก็ยังไม่รู้ว่าไอ้หื่นนั่นมันมีดีตรงไหน นอกจากจะเอารัดเอาเปรียบกับร่างกายคนอื่นจนแทบไม่ได้นอนแล้ว ตั้งแต่ลงจากรถมันมาก็คิดถึงมันอยู่ได้ สิ่งแรกที่โจมมองหาหลังจากที่แน่ใจแล้วว่าคิดถึงแต่ไอ้บ้าหื่นกามนั่น เห็นไฟสว่างวาบๆอยู่ข้างเตียง แบตใกล้จะหมดเต็มที จำไม่ได้แล้วได้เก็บที่ชาร์ตมาด้วยมั้ย
หมายเลยล่าสุดที่โทรเข้ามายังเป็นสายของเฮีย แต่หมายเลขที่อยู่ถัดไปก็ยังเป็น ‘ไอ้หื่น’ อยู่ดี ในโทรศัพท์เครื่องนี้มีแค่สองชื่อนี้เท่านั้น คนหนึ่งโจมเคยคิดว่าเค้าคือคนรัก ส่วนอีกคนเพิ่งเข้ามาทำให้หวั่นไหวแล้วก็สับสน ตามสถานการณ์แล้วไอ้หื่นไม่ต่างอะไรกับมือที่สามนักหรอก
เสียงเรียกเข้าเป็นเพลงสากลที่เศร้าจนรู้สึกแปลบปลาบในใจ ไม่เคยโทรหามันก่อน เลยไม่รู้ว่าผู้ชายหลั่นล้าอย่างมันตั้งเสียงเพลงรอสายไว้แบบไหน นึกหงุดหงิดที่มันรับสายช้าทั้งๆที่เป็นเรื่องธรรมดาของป๋าเลยก็ว่าได้ มันก็เป็นคนที่ใส่ใจภายนอกได้ต่ำพอๆกับโจมนั่นแหละ แสงไฟและสัญญาณเตือนว่าแบตใกล้หมดเต็มที
“ฮัลโหล”
เสียงงัวเงียตอบรับกลับมาเหมือนคนที่เพิ่งตื่นจากนอน อยากจะรู้จริงๆว่าถ้ามันรู้ว่าโจมโทรมาประโยคต่อไปมันจะพูดว่าอะไร
“โจมเองนะ นายอยู่ไหนเหรอ”
“อยู่บ้านแวะมาหาน้องหนู ว่าแต่นายโทรมามีอะไรหรือเปล่า อย่าบอกนะว่าคิดถึง”
“อือ ชั้นคิดถึงนาย”
ไม่รู้ว่าปลายสายจะได้ยินประโยคสุดท้ายมั้ย เพราะโทรศัพท์มันดับไปแล้ว ท้ายประโยคน้ำเสียงแหบเบาและสั่นเครือ รู้สึกเหมือนตัวเองอ่อนแอไม่สมกับเป็นผู้ชาย แล้วก็อยากจะร้องไห้ที่ไอ้หื่นมันรู้ทัน ที่ยอมโทรไปหามันก่อนก็เพราะกำลังคิดถึงมันมากจริงๆ อย่างที่มันเยาะเย้ยมานั่นแหละ
ที่ร้ายไปกว่านั้น โจมอยากเห็นหน้ามันตอนที่ถามว่าคิดถึง ตอนนี้ เดี๋ยวนี้ซะให้ได้
รอบๆตัวและรอบๆบ้านยังเงียบเหมือนไม่มีคนอยู่ ความเจ็บตอกย้ำจนต้องเผลอซี๊ดปากฝ่าความเงียบออกมาทุกครั้งที่ลงแรงไปที่ฝ่าเท้า กว่าจะหลุดออกมาจากตัวบ้านได้แทบจะสะดุดลมหายใจตัวเองตาย นี่นะเหรอความรู้สึกของคนหนีออกจากบ้าน ตอนที่ออกไปอยู่กับป๋าครั้งแรก โจมก็แค่เดินฝ่าวงสนทนาของเฮียและป๋าออกมาเลย เป็นครั้งแรกที่โจมทำแบบนั้น ทั้งป๋าและเฮียถึงได้ตั้งรับไม่ทัน และคงไม่คิดว่าคนอย่างโจมจะกล้าทำแบบนั้นได้
บอกทางไปบ้านป๋ากับแท็กซี่คล่องเหมือนสมองมันท่องจำเอาไว้แล้ว ในห้องโดยสารหนาวจนปวดกระดูกไม่ต่างอะไรกับอยู่บนห้องเมื่อกี้นี้เลยบวกกับความอ้างว้างตอนที่อยู่คนเดียวแบบนี้ แทบอยากจะให้แท็กซี่เหยียบจนจมไมล์เพื่อให้ไปถึงบ้านป๋าเร็วๆ
รถแท็กซี่จอดได้แค่ประตูทางเข้า ระบบความปลอดภัยแน่นหนาเสียจนนึกหงุดหงิดตามประสาคนใจร้อน โทรศัพท์แบตหมดไปนานแล้ว แค่พยุงสังขารออกจากบ้านมาได้โจมก็ถือว่าตัวเองแกร่งเหนือความคาดหมายสุดๆ ตั้งแต่อยู่กับป๋ามาลืมคิดไปเลยว่าเงินเป็นปัจจัยที่จำเป็นต้องใช้ในชีวิต อย่างน้อยก็จ่ายแท็กซี่ในตอนนี้
“คุณโจมนั่นเอง มาหาคุณป๋าเหรอครับ”
“ครับพี่ เอ่อ ช่วยเรียกเค้าลงมาหน่อยได้มั้ยครับ บอกว่าเอาเงินลงมาจ่ายแท็กซี่ด้วย”
การ์ดโค้งรับคำสั่งแล้วต่อโทรศัพท์ขึ้นไปหา ดูเหมือนปลายสายจะโวยวายลงมาขนานใหญ่ เพราะเห็นการ์ดยื่นโทรศัพท์ออกจากหูแล้วก็เอาเข้าไปจ่อหูใหม่เมื่อต้องการตอบโต้กับปลายสาย กว่าจะวางหูได้ ดูเหมือนพี่การ์ดจะตัวลีบเล็กลงกว่าเดิมเยอะ
“เค้าว่าอะไรพี่หรือเปล่าครับ”
“เค้าบอกว่าทำไมไม่เปิดประตูให้คุณโจมเข้าไปเลยครับ ผมเลยบอกว่าคุณโจมให้คุณป๋าลงมาจ่ายค่าแท็กซี่ หลังจากนั้นคุณป๋าก็เปลี่ยนเป็นโวยวายคุณแทน”
พี่การ์ดหน้าเจื่อนลงเมื่อย้อนไปถึงบทสนทนาที่เพิ่งจะโต้ตอบกับคุณชายเมื่อกี้ มันทำให้รู้สึกผิดที่ก่อความวุ่นวายให้คนที่ไม่เกี่ยวด้วย
คนขี้โวยวายเดินหน้ายุ่งหัวยุ่งลงมาเหมือนถูกขุดขึ้นมาจากที่นอนโดยไม่เต็มใจ คิ้วขมวดมุ่นเมื่อเห็นโจมยืนอยู่ที่ประตูและแท็กซี่ยังจอดรออยู่ไม่ไปไหน กำลังตั้ง
รับกับเสียงโวยวายของคนที่เดินใกล้เข้ามา
วูบเดียวตัวเองก็ถลาเข้าไปปะทะกับอกกว้าง ที่เตรียมตัวเอาไว้ตั้งรับกับเสียงโวยวายที่โจมมารบกวนเวลาส่วนตัวแถมยังสร้างเรื่องให้คุณชายต้องลงมาเคลียร์ให้ด้วยเรื่องค่าแท็กซี่ไม่กี่ร้อยบาท แต่ทุกอย่างผิดความคาดหมายหมดเลย ไม่มีเสียงโวยวายนอกจากแรงกอดรัดที่แทบฝังลงไปในอก และเสียงที่เรียกน้ำตาที่กลืนเก็บกลับไปแล้วให้ไหลอีกครั้ง
“ใครทำนายแบบนี้ บอกมานะ ใครมันกล้าทำนาย เจ็บมั้ยเจ็บตรงไหนหรือเปล่า”
ในเมื่อมันไม่อายกับพยานที่ยืนจ้องภาพผู้ชายยืนกอดแล้วหอมกลุ่มผมกันอยู่ถึงสี่ตา โจมก็ไม่อายที่จะซุกหน้าลงไปกับอกมันเหมือนกัน ความหนาวเหน็บที่อดทนกับมันมายาวหนาวถูกความอบอุ่นเข้ามาแทนที่แล้ว รู้สึกปลอดภัยทันทีที่เข้าไปปะทะกับอ้อมกอดของคนที่พยายามดั้นด้นมาหา เริ่มรู้สึกไม่อยากเป็นแค่เด็กป๋าอีกต่อไปแล้ว โจมกำลังโลภอยากเป็นมากกว่านั้น แต่ไม่รู้จะต้องการมากเกินไปหรือเปล่า
๐ แอบมาลงตอนที่เล้าเงียบๆ :laugh:
๐ วันนี้ทบกันสองเรื่องอีกแล้ว ช่างทำไปได้ :serius2:
๐ ฝากเรื่องที่เคยฝากเหมือนเดิม และขอบคุณทุกคนเหมือนนะคะ
๐ ฟีดแบคกลับมาว่ากล่องสวย คนเขียนก็ปลื้มใจไป :impress2: แต่คนใกล้ตัวทั้งหลายนี่สิทำร้ายจิตใจกันจริงๆ บ้างก็บอกว่าเหมือนกล่องคุ๊กกี้ บ้างก็บอกว่าเหมือนกล่องช็อคโกแลต คอนเซปที่วางไว้คือแนววินเทจ เป็นอิงลิชสไตล์แล้วดูแต่ละคนสิ :z3: ตอนที่คนเขียนออกแบบกล่องพี่ figs พวกก็บอกเหมือนของพรีเมี่ยมการบินไทย เจ้าตัวเองก็ยืนยันว่าจริง แต่มันก็เป็นลายที่ทำให้ร้านกล่องต้องรีบเอากล่องมาส่งตอนตีหนึ่งนะคะ เพราะคิดว่าเป็นของพรีเมี่ยมการบินไทย และคนเขียนขู่ไว้ว่าถ้าส่งไม่ทันเราต้องหารค่าโหลดคนละครึ่ง แอบเลวเนอะ :laugh:
๐ TRomance :pig4:
-
ป๋า หาคนไปจัดการเฮียของโจมเลยนะ
ทำร้ายโจม หึหึ กล้ามาก ฮึ้ยยยยย :m31: :angry2:
:กอด1:
-
ขอถีบอีตั่วเฮียแรงๆซักสามทีค่า :z6:
ป๋าจัดการเลยนะคะ เอาให้สาสม
ฮืออออออ เห็นน้องโจมเจ็บตัวแล้วปวดใจ T^T
-
จิ้มไว้ก่อนเดี๋ยวมาอ่านต่อ
...
เฮีย :beat: :z6:สักหลายทีเหอะไหนว่ารักโจม
แล้วทำร้ายโจมได้ไง โธ่โจมวิ่งกลับไปซบอกป๋าไม่ต้อง
กลับไปเลยยิ่งดี
-
ตอนนี้อารมณ์มาม่าเริ่มเข้าทั้งสองทางเลย
โจมเองก็ต้องกลับบ้านไปเจอครอบครัว ไม่รู้จะเป็นไงบ้าง
ป๋าโดนพ่อกดดันมาแล้วยังจะเรื่องแมนอีก
แอบกลัวเหมือนกัน... ไม่อยากให้โจมไปซ้อนท้ายอีก
-
โฮ่ววววว น้องโจมมมม
ป๋าขารีบพาน้องโจมไปทายาเร็วๆนะ
โกรธเฮียอ่ะ ฮึ่ยยยย
-
เฮียยย ! เลวมากก ทำกับโจมงี้ได้ไง :angry2:
สงสารโจมอ่ะ ดีแล้วที่หนีออกมา ป๋ารีบปลอบน้องด่วนเลยนะ :monkeysad:
คำผิดค่ะ
ต่อให้ไม่ใช่ป๋าเฮียก็ไม่มีวันรู้วันรู้จัก
หมายเลยล่าสุดที่โทรเข้ามายังเป็นสายของเฮีย
-
วู้ๆๆๆๆ
เขิลลล นะนเนี่ยย
เจ็บมากไหมอ่ะโจม ให้ป๋าดุแลนะค่ะ
-
อ๊ายยยยย
ไม่รู้อ่ะ อ่านตอนนี้แล้วใจมันจึ๊กๆๆ
สงสารโจม :monkeysad: :m15:
ป๋ารีบปลอบด่วน
-
อิเฮีย :angry2: :z6: กล้าตบโจมหรอห๊าาาาาา :z6:
เว้ยเห้ยยย ตอนนี้โจมมาเองงะ หวานปนขมนะ รักกันไวๆๆ :call:
-
ป๋า ปำกป้อง โจมหั้ยได้น๊ะ ขอร้อง สงสาร โจม อ่ะ :monkeysad:
-
โจมไม่โลภนะค่ะ หล่อนคิดถูกแล้วค่ะ!!! ไม่ใช่เด็กป๋า แต่ต้อง เมียป๋า!!!
-
:monkeysad: น้องโจมของเจ๊
:z6: เฮียมันซาดิสป่าวอ่ะ ใหนบอกว่ารักไง
-
ด้วยใช่มั้ย ใช้มั้ยโจม ทำไมทำแบบนี้ห๊า (ใช่)
แง๊ๆๆๆๆๆ นุ้งโจมของป้าาาาาาาาาาา :o12: :o12: :o12:
ขอเค้ากอดโจมด้วยคนเด่ะป๋า :z1:
-
ทำไมชีวิตมันช่างวุ่นวายอย่างนี้
เฮียนิสัยอะ น่าตบวะ :beat:
-
น้องโจมมาหาพี่ป๋า แล้ว จ้า........ :-[
-
รักป๋าอ่่ะ ไปเคลียร์เลยๆ
-
เฮียเห็นแก่ตัวมาก :z6:
สงสารน้องโจม :o12:
-
โจมมมมมม กลับมาแล้ว
กลับมาหาป๋า อร๊าย :o12:
ไอ้เฮี(ห)ย! หึ้ย
ทำร้ายโจม มันน่าจับตบนัก :beat:
โจมไม่ต้องกลัวนะจ๊ะ ป๋าอยู่แล้วทั้งคน
ป๋าจัดการได้ :กอด1:
รอตอนต่อไปจ้า :L2:
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกก ~ บ้าไปแล้ว :serius2:
ตอนนี้อบอุ่นไปถึงไส้ติ่ง กรี๊ดดดดด ><~
แต่ขอ :z6: เฮียหน่อยเหอะ กล้าดียังไง มาตบน้องโจมห๊า !! :angry2:
เดี๋ยวให้ป๋าไปจัดการซะเลยหนิ เช๊อะ !!!!
แล้วเจ้าชายน้ำแข็งอย่างน้องโจมก็เริ่มละลายยยย อ๋อย !!~
ป๋าน่ารักอ่า ดึงน้องมากอด มาโอ๋ เห็นน้องโจมเจ็บแล้วใจสลายเลยเน๊อะ
แต่นี่ยังดีนะ ที่หนีออกมาได้ นึกว่าโดนล่ามโซ่ซะแล้วอ่ะ เหอๆๆ
ป๋าให้เวลาตั้งมะรืน นี่ยังไม่ 24 ชั่วโมงเลยมั้ง ไม่ทนแล้วโว๊ยยยยย หนีมากอดป๋าให้อุ่นใจดีกว่าเน๊อะ
:pig4: :pig4: มาต่อบ่อยๆน๊า คิดถึงน้องโจมอ่ะ ส่งกำลังใจ :กอด1:
-
:beat: สำหรับ ไอ้เฮีย บังอาจมาทำน้องโจมสุดที่รัก
โอ๋ โอ๋ โจมจ๋า อย่าร้องไห้น๊า :กอด1: มาเจอป๋าแล้วไง
เรื่องร้ายทั้งหลายประเดประดังมา ขอให้ไม่หนักหนาเถิ๊ดด
-
:z6:ไอ้เฮีย แมร่งทำโจมได้ไงอ่า
แต่แอบปราบปลื้มอ่าตอนนี้โจม
คงรู้อะไรหลายๆๆๆอย่างโดยเฉพาะกับป๋า
ป๋าไปจัดการไอ้เฮียเลยยยย
แมร่งกล้าตบสะ :beat:
-
(http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/024.gif) ป๋าไปจัดการไอ้เฮียด่วน เอาให้หมอบเลยนะ
กล้ามากมาทำกับน้องโจมแบบนี้ (http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/007-2.gif)จัดหนักเลยนะ
-
นี่แหละนะความรัก!!!
มันจะมาเยี่ยมเยือนเมื่อเราไม่รู้ตัว
แต่เมื่อรู้ตัวอีกทีมันก้อกลายเป็นความรู้สึกที่ขาดไม่ได้ไปซะแล้ว~~
ไม่อยากเป็น"เด็กป๋า"ต่อไปแล้ว...ก้อเป็นอย่างอื่นเลยซิคะ
คุนป๋าคงจะยอมอยู่แล้วหละ ก้อเล่นเปิดใจซะขนาดนี้แล้ว
อยากรู้จังว่าป๋าจะทำยังไงกับเฮีย...แต่ไม่แน่อะ โจมอาจจะไม่ยอมก้อได้!!
-
เย้ๆ ดีใจอ่า โจมสามารถหนีออกมาจากบ้านนรกนั่นได้อ่า กลัวมากกกกกกกกก
โจมรู้ใจตัวเองแล้ววววววววว แสดงออกมาให้ป๋าอึ้งเยอะๆๆๆเลยน๊าาาาาาาาาาา
มาต่ออีกเร็วๆๆนะคะ คิดถึงใจจะขาดรอนๆๆๆๆ รักโจมกะป๋าาาาาาาา
-
สงสารโจม เฮียแม่งเลว ป๋าดูแลโจมดีๆนะ
-
:L2:
-
จิ้มก่อนอ่านนนนนนนนนนนนนนนน
555555+
-
อิเฮียเลวววววววววววววววววววววววววววว :angry2: :z6:
โจมไม่โลภเลย ถ้าอยากจะเป็นมากกว่าเด็กป๋า :o12: :o8:
-
อ๊ายยยย กลับมาหาป๋าแล้ววว
:กอด1:โจม
:z6:เฮีย
-
อ้ายยยยยยยยยยยยยยยยยย
ป๋าน่ารักมากเยย
เกลียดไอ่เฮียบ้านั้น ทามร้ายร่างกายโจมได้ ไอ่ชั่ว :z6:
-
ไอ่เฮียนั่น ให้ป๋าไปจัดการเลยยยยยยยยยยยยย เกลียดมากกกก o18 o18 :beat: :z6:
-
:monkeysad:
-
:sad4: น้องโจมน้องป๋าน่ารักจังเลย
:call:
-
ชอบตอนนี้ เขียนดีจัง :L2:
โจมชัดเจนมาก...
ไม่ชอบการใช้กำลัง แบบเฮีย!!
ป๋าคงดูแลโจมดี เพราะโจมเป็นมากกว่าเด็กป๋า ชัวร์!!
ขอบคุณนะคะ :กอด1:
-
อิเฮียเลวได้อีก
หนีออกมาเลยโจม แล้วไม่ต้องกลับไปอีก
(มาเป็นเมียป๋าดีกว่า หุหุ) :laugh:
-
เอาเลยจะหนูโจม
แล้วให้ป๋าไปจัดการซ่ะเรย ไอ้เฮียสะม่ะด้อยนั่นน่ะ
มันน่านัก ฮึ่มมมมมม!!!!!!!!!!!!!!!!!
-
ไอ้เฮียยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย :beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6:
ป๋าตื้บมันเลยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
-
โจมกับป๋าเริ่มรู้ใจตัวเองซะที
ตอนต่อไปขอหวานๆนะจ๊ะ :กอด1: :กอด1:
ส่วนอีเฮีย ซาดิสมาก :z6:
-
ใครทำนายแบบนี้ บอกมานะ ใครมันกล้าทำนาย เจ็บมั้ยเจ็บตรงไหนหรือเปล่า
ป๋าไปเอาคืนแทนโจมหน่อย สงสารโจม หรือไม่ก็หนีไปอังกิดกะป๋าเลยก้ได้ :o12:
-
อ่านตอนนี้แล้วจะร้องไห้ สงสารนู๋โจมอ่ะ :monkeysad:
ป๋าอย่าทิ้งนู๋โจมไปอีกคนนะ รักกันๆ :กอด1:
-
ป๋ากะโจมหนีตามกันไปเลย^^
ส่วนไอ้เฮียชั่วป๋าเก็บมันเลย
-
ป๋าจะโหดแล้วเพื่อน้องโจม
:m31: :m31: :m31:
-
4 บรรทัดสุดท้าย ทำเราน้ำตาแทบไหลเลยล่ะ -_-
-
ป๋าไปฆ่าอิเฮียด่วนเลย ช่างกล้านักที่ทำโจม
อยากให้โจมเป็นมากกว่าเด็กป๋าอยู่แล้วค่ะ
รอตอนต่อไปๆ~~~
-
เข้ามาอ่านยามตากำลังปรือออ
ตอนนี้โจมน่าสงสาร
ส่วนป๋าดูอบอุ่น ชอบ ชอบ o13
-
ทำไม ? ทำไมเฮียทำกะโจมแบบนี้ล่ะ ?
ไหนบอกว่ารักโจม แต่การไปมีเมียบังหน้าแล้วหวังจะเก็บโจมเอาไว้แบบนี้
มันเห็นแก่ตัวชัดๆ แต่ที่โกรธไม่ไหวแล้วคือลงไม้ลงมือกับโจมรุนแรงเกินไปมากๆ :angry2:
ดีใจที่โจมกลับมาหาป๋า มาหาคนที่รักและเป็นห่วงโจมจริงๆ
ตอนที่โจมโผเข้ากอดป๋าหน้าบ้านเป็นอะไรที่... ซึ้งมากๆ
-
รักป๋าจัง :กอด1:
-
ไอ้เฮียเลวมากกกกกกกกกกกกกกกกก :m31: :m31:
-
น้องโจมก้อลองถามป๋ามันดูสิคะ :mc4: :mc4:
ป๋ามันยัดเยียดเมียให้แล้วนะคะ :z1: :z1:
สงสารโจม เพราะอิเฮีย ไม่ได้รักเลยเหอะ พูดจาแบบนั้นมันน่านัก :beat: :beat: :beat:
ปล. ป๋าประโยคสุดท้าย โคตรเท่ห์เลย อ่ะ o13 o13
-
สงสารโจมจังเลย
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด
สงสารน้องโจม เกลียดเฮีย
ดีใจที่น้องโจมนึกถึงป๋าเป็นคนแรก และเสี่ยงชีวิตที่จะกลับมาอยู่ในอ้อมอกป๋า
-
อ่าน ตอนนี้ซ้ำไปซ้ำมาหลายรอบมา
อ่านแล้วมันเห็น ภาพ เลย เค้า รักกัน แล้ว 555
รอตอนต่อไป นะค่ะ
-
สงสารหนูโจมมมมมมมมม :o12:
อารมคนแบกความหวังของคนอื่น :เฮ้อ:
อย่างน้อยถึงป๋ามันจะไม่ค่อยได้เรื่องได้ราวอะไรกับเค้าเท่าไหร่ อกอุ่นๆนี้ก็ยังมีให้โจมเสมอ
.
.
.
คนเดียววว :กอด1:
-
สงสารโจม ตามด้วยคิดว่าเฮียของโจมเป็นโรคจิตเภทแบบนึงนะ
เอาเข้าจริงๆ ก็คงความเห็นแก่ตัวบังตา
แล้วก็.... เป็นเด็กป๋าผิดตรงไหน =__,=
-
โจมน่าจะทำอะไรเฮียกลับบ้างนะ แรงน้อยกว่าก็จริง
แต่อุปกรณ์ทุ่นแรงในบ้านมีตั้งเยอะ ตั้งแต่กรอบรูปยันโทรศัพท์
ทำไมปล่อยให้ตัวเองโดนทำฝ่ายเดียว
ในเมื่อมีโอกาสแล้วไม่สู้กลับ ก็ไม่มีสิทธิมาว่าอีกฝ่ายนะ
-
ไอ้เฮียบ้า...เดี๋ยวจะไปวางระเบิดให้บ้านบึ้ม :m31:
ตอนหน้าขอหวาน ๆ ป๋าต้องประคบประหงมโจมดี ๆ เลย :กอด1:
แล้วฝากซัดหน้าไอ้บ้าเฮียนั่นหนัก ๆ น้องโจมก็ไม่ต้องห้าม :z6:
-
แมนสุดๆเลยป๋า
อย่างน้อยเหตุการณ์นี้ทำให้โจมรู้ใจตัวเอง
-
สงสารน้องโจม จับจิต
เกลียดไอ้เฮียจับเข้ากระดูก
รักป๋า จับขั้วหัวใจ......
ป๋าปลอบน้องโจม ดูแลให้ดีดีนะ
-
ป๊าดูแลทั้งกายและใจน้องโจมด้วยน้ะ
น้องโจมไม่ใครอีกแล้วว
ป๊าบเคลียร์ตัวเองด่วนๆ ว่าจะเอายังไงกับทางบ้าน
ไม่ก็ไปด้วยกันเรยเนอะ
-
สงสารโจมอ่า
ต่อไปนี้ขอให้มีวิตที่ดีมีความสุขซะทีนะ
อยู่ให้ป๋าเลี้ยงเนี้ยแหละ ดีที่สุดแล้ว สบายกาย สบายใจ ๕๕๕
-
กริ๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
กริ๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
กริ๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
กริ๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
กริ๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
โจม !!!!! โอ๊ย น่ารักไม่ไหว โอ๊ย ๆ :o8:
ชักอยากอ่านตอนหน้าแล้วซิเนี่ย :z3:
:pig4:
-
ก่อนเม้นท์ขอ :z6: เฮียบ้าก่อน...
ทำแบบนี้กับน้องโจมได้ยังไง ไหนบอกว่ารักไงฟระ :angry2:
แบบนี้ต้องให้ป๋าตามไปล้างแค้น...ปั่นหุ้นมัน ยึดบริษัทมันเลย o12
ป๋าต้องถนอมน้องโจมดีๆ นะ :m5:
งั้น +1 ติดสินบนป๋าไว้ก่อน :z1:
-
มาทำให้น้ำตาซึมแล้วจากไปอ๊ะ ใจร้าย
-
ไปสู่ขอให้เป็นเรื่องเป็นราวได้แล้วค่ะป๋า
-
เกลียดไอ้เฮี่ยยยยยยยยยยยยยยยยยย !! :fire:
ป๋าดูแลโจมดี ๆ นะ อย่าให้ไอ้เฮี่ยมายุ่งอีก :o12:
-
เฮียเลวได้ใจ
-
ถึงตอนนี้โจมจะเจ็บ แต่ก็เป็นการเจ็บที่ทำให้โจมได้รู้ใจตัวเองขึ้นมาอีกนิดนึง
:beat: :beat: :beat: ตบเฮียขึ้นแทนน้องโจม
-
ทั้งความคิดและการทำอุบาทว์โคตรไอ้เฮีย จะเอาน้องทำเมียแล้วคิดจะแต่งงานกับหญิงบังหน้าอีกไอ้เลว
พ่อกับพี่ห่วงหน้าตาในสังคมไม่ห่วงความรู้สึกของลูกของน้อง ห่วงแต่ความรู้สึกของตัวเอง
สงสารน้องโจม ถึงเวลาของป๋าแล้วละงานนี้ว่าจะเอาไง รักหรือว่าเห็นโจมเป็นของเล่นชั่วครั้งชั่วคราวเหมือนคนอื่นๆ
เพราะตอนนี้โจมเจ็บหนักทั้งกายและใจ แต่ดูๆแล้วไอ้ป๋าไม่ยอมแน่ :3125: :3125:มาทำน้องโจมเจ็บจัดการเลยป๋า
-
สนุกมากๆ แต่มันก็เศร้าจังเลย
เฮียคนที่โจม(เคย)รัก ทำไมใจร้ายจังเลย โหดร้ายทำร้ายร่างกายกันได้ไง ไหนว่ารักนักหนา แล้วก็เห็นแก่ตัวมากๆด้วย :z6:
โจมน่าสงสารมาก โดนกดดันจนกลายเป็นคนเก็บตัวเองไปเลย
อุตส่าได้อยู่กับป๋าแล้ว แต่เหมือนมีแววจะเศร้าอีก T_T พ่อของป๋าจะพา๋ป๋าไปไกลจัง
ขอบคุณมากๆค่ะ
-
ไอ้เฮีย เลวมากกกกๆๆๆๆๆๆ :serius2: :angry2: :fire: :m31: :z6: :beat: :oo1:
สงสารโจม สุดๆ อะ :m15:
บ้านโจม กดดันลุกหลานสุดๆๆ :m15: :กอด1:
มาอยุ่กับป๋าถาวรเลยนะ อิอิอิ
-
น้องโจมเป็นได้มากกว่านั้นอยู่แล้ว
เด็กป๋า...จัดเต็มป่ายยย
รักกัน...รักกัน :n1:
-
โห...เฮีย โคตรจะใจร้ายเลยอ่ะ สงสารน้องโจมจริงๆ ฮื้อๆๆ
อ่านจบแล้วก้ออยากอ่านต่อเลยอ่ะนะ
หรือว่าเราจะขอมากไป....เอิ๊ก กกก อารมณ์เดียวกะน้องโจมเลย คึคึ
-
:m11: อยากกู่ร้องให้ก้องโลกว่า ในที่สุด ป๋า-โจม ก็มีวันนี้ :m1:
มีความสุขไม่ไหวแล้วค่ะ
ดีนะเนี่ยที่ตัดสินใจกลับเข้าเล้าก่อนนอน
เจออะไรดีๆ เข้าจนได้ ฝันดีแน่ๆ เรา :-[
ขอบคุณคุณ TRomance & Seiki สำหรับตอนนี้มากๆ สุดใจเลย :กอด1:
-
สงสารน้อง :monkeysad:
รุนแรงเกินไปม้ายยย :angry2:
นี่รักกันเหรออออออ :beat:
ป๋า ไม่เคยรู้สึกว่ารักมากกกกแค่ไหนเท่าตอนนี้เลย :กอด1: :กอด1:
กอดน้องโจมของป้าดีๆด้วยนะ
กอดรอบนี้อย่าปล่อยนะ :m15:
อยากจะสมัครเป็น "ป๋า FC" จะช้าไปมั้ยเนี่ย กร๊ากกก :o8:
-
ป๋าจัดหนักหน่อยสิ.....มันบังอาจมาทำร้ายน้องโจมอย่างนี้ได้ไง....ไอ้เฮีย :z6:
-
คราวนี้ก็หวังว่าจะลงเอยซักทีนะ ป๋าอย่าปล่อยโจมไปละ :L2:
-
โอ้ยยย อยากกรี้ดดังๆ "คิดถึง" กรี้ดดดดดด :-[
-
มันแอบมันซีนหวานๆโผล่มาแล้วนะเนี่ย
เค้าจะหวานกันแบบนี้ต่อไปมันน่า
-
หมั่นไส้อิเฮียมากกกกก ทั้งตบโจม ด่าโจมซะไม่มีดีเลยนะ
คนที่(คิดว่า)รักมาก ไว้ใจที่สุดกลับไม่เข้าใจอะไรเลย แถมแสดงความเห็นแก่ตัวออกมาสุดๆ
ขอ :z6: เฮียพันครั้ง ชริส์
แต่มันก็ทำให้น้องโจมได้รู้หัวใจตัวเองว่าป๋าสำคัญกับโจมขนาดไหน
ประทับใจป๋าอ่ะ ป๋าน่ารักที่สุดดด :impress2:
-
:angry2: :monkeysad: :impress2:
-
ป๋าจัดการไอ้เฮียด่วน :z6: มาทำกับโจมแบบนี้ได้ไง :angry2:
-
เหมือน ป๋า กับ โจมจะเปิดใจยอมรับความรู้สึกกันมาขึ้น ยิ่งเฮียทำให้โจมเจ็บมากเท่าหร่ ป๋าก็ยิ่งมีความสำคัญกับโจมมากขึ้นเท่านั้น :sad4:
-
กรี๊ดดดดดดดังๆๆๆๆ
กหสเะ่ยภีัๆพไย้่งสฟหก่เดสา <<<< คลั่งมากตอนนี้ น่ารักทั้งสองคนเลย โอ๊ยยยยยยยยยยยยย
-
ป๋า เบลล์ไม่นิยมความรุนแรงนะครับ
แต่ไปกระทืบมันให้ตายคาตรีนเลย :angry2: :fire:
ไม่ไหวจริงๆ คนอะไรเห็นแก่ตัวจริง
-
สงสารโจม...ผู้ชายชายเห็นแก่ตัวอย่างเฮียนี่มีเยอะจริงๆ =_=
ตอนนี้โจมน่าร๊ากกกก มาก ไม่ไหวแล้ว อิจฉาป๋าจริงๆ >"<
-
กรี้ดดดดดดดดดดดดดด หนูรักตอนนี้จังเลยอ่ะค่ะ :m3:
อ่านตอนนี้แรกๆรู้สึกอย่างเดียวเลยว่าไอ้เฮียแม่งเห็นแก่ตัวววว
แต่หลังๆลืมล่ะ น่ารักอ่ะ (หนูบ้าไปล่ะ)
รอตอนต่อไปนะค่ะ :pig4:
-
ไอป๋า เอามันเลยค่ะ กระทืบมันให้ตายยยยยคาตีน
แหลกเหลว ทำเป็นปุ๋ย ราดผักบุ้งหน้าปากซอยคอนโดป๋านั้นแหละ เจ๊อนุญาต
ปล. เฮียไม่ได้ทำอะไรโจมใช่มั๊ย ทำไมดูโทรมๆ เหมือนโดน.. ฮ่าๆๆๆ
อยากอ่านตอนหน้าแว้วง่า
-
:z6:เลวมากกล้ามาทำร้ายโจมอย่างนี้ได้ไง
:angry2:ป๋าจัดการมันเลย
:o12:เค้าสงสารโจม
-
สงสารโจมอะ พี่ป๋าช่วยปลอบใจหน่อย
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด
ไอ้เฮียสารเลววววววววว
:fire:
มันต้องให้ป๋าไป :z6:
กล้าทำร้ายน้องโจมขนาดนี้เลยนะแก๊
แต่ตอนนี้อ่านจบแล้วดีใจ
ที่น้องโจมเริ่มจะรู้แล้วว่าตัวเองรู้สึกยังไงกับป๋า
ดีใจๆๆๆๆๆ
รักกันซะที
คนอ่านรอเหงือกบานแล้ว
:jul3:
-
น้องโจมมาซบอดป๋าแล้ว ทีนี้ป๋าจะทำไงต่อ แล้วไหนยังครอบครัวโจมอีก
วุ่นวายยุ่งเหยิงไม่น้อยแน่ สู้ๆ ต่อไปน่ะ
-
น้องโจมเจ็บตัวแล้ว แต่จะไม่เจ็บใจอีกต่อไป ป๋าพร้อมอยู่เคียงข้าง เปิดใจ สู้ๆ :mc4: :mc4:
-
สงสารโจม :m15:รักป๋าว่ะ เวลานี้ :กอด1:1+ ไปเลยป๋า เทห์มาก o13
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ด
อบอุ่น หอมหวาน น่ารัก กอดดดดดดดดดดดดดดดดด ด
อ่านแล้วถึงกับเอาหมอนมาฟัด โจมโหยหาป๋ามากจนล้นใจแล้ว
ที่เคยบอกว่าแข็งไป เค้าขอกลับคำพูด โจมน่ารัก อยู่ให้ป๋าปกป้องตลอดไปเลยนะ
มาต่อด่วนๆเลยคะ อยากได้ความอบอุ่นอีกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยย ย
-
จากคนไม่เคยสนใจอะไร ต่อจากนี้ ปัญหากำลังตามมาให้แก้ไข
แรกเลย การแข่งรถ ที่ไม่น่าจะใช่สาระ แต่ก็เป็นปัญหาเพราะมีโจมเข้ามาเกี่ยวข้อง
ปัญหาต่อมา เรื่องพ่อ ไม่รู้จะใช้วิธีอะไรจัดการกับลูกอย่างป๋า
ปัญหาสุดท้ายและท้ายสุด ปัญหาที่ยังไม่รู้ว่าเรื่องอะไร จะแก้ยังไง ก็เพราะยังไม่รู้จริง ๆ รู้แต่ว่าเกิดแน่ เรื่องของโจม :เฮ้อ:
มาเป็นกำลังใจให้ ป๋า จัดการกับปัญหาที่รอให้แก้อยู่ :z2:
เป็นกำลังใจให้ ทั้งสองคน + ไปแล้วเมื่อคืน เช้านี้ :L2: ละกัน
-
โหยยยยยยยยยยยยยยยยยยย..............
กลับมาหากันเลย ดีใจที่สุดเลยยยยยยยยยยย :impress2:
ไม่อยากจะนึกถึงตอนต่อไป แต่ก็แอบวาดไว้แล้วเล็กๆ
เป็นการกดดันไปในตัว 55555
-
สงสารน้องโจมมมมมมมม
ป๋าคะ ป๋าจัดการเลยยยค่ะ ;DDDD
-
โอ๊ยยยย อ่านแล้วอินจนน้ำตาจะไหลตามโจมจริงๆค่ะ...
ไม่ผิดหรอกนะที่โจมจะเป็นมากกว่าเด็กป๋า สนับสนุนค่ะๆๆๆ
-
+1 เอาใจช่วยป๋า กับ น้องโจม :L1:
-
:z6: อิเฮีย ทำไมเลวอย่างนี้
สนับสนุนให้ป๋าจัดการเลย
:กอด1: น้องโจม
-
คิดถึงน้องโจมม๊ากมาก +1 แทนคำขอบคุณค่ะ
-
อีเฮีย !!!
เฮีย!!
เฮี๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยย !! (มันเริ่มเปลี่ยนความหมาย )
นี่เหรอ รัก รักเค้าตบซ้ายตบขวาเหมือนเป็นกระสอบทรายเงี้ยอ่ะนะ
โจมน่ารักมากก หนีออกจากบ้านมาหาป๋าด้วย น่ารักที่สุด :-[ (คล้องพวงมาลัย เห้ย ไม่ใช่ !!)
ป๋าคะ รุมมันเลยค่ะ เอาให้อีเฮียนั่นสมองเสื่อมแล้วเข้าป่าไปบวชเลยค่ะ o18
-
ไอ้เฮียบ้ามันถึงขั่นกล้าซ้อมโจมเลยเหรอเลวมาก :z6:
คนแบบนี้ใครได้ทำพันธ์ซวยตายเลยไม่ว่าหญิงหรือชาย :3125:
ชอบที่โจมกลับมาหาป๋า ป๋าดูแลโจมดี ๆ นะ :กอด1:
:pig4: คะ
-
ไอ้เฮียตบน้องโจมทำไม หึย :angry2:
แต่สุดท้ายโจมก็มาซบอกป๋า 555 :-[
-
เฮียของโจมโหดอย่างแรง มาถึงก้อตบ ตบ ตบ
ไม่เคยคิดจะฟังอะไรที่น้องพูดเลย :m31: นิสัยไม่ดี
โจมน่าสงสารจังเลย กลับไปอยู่ในที่ที่เราอยู่
แล้วมีความสุข ความอบอุ่น และสบายใจดีกว่า
บ้านที่ไร้ความอบอุ่นอย่าสนใจเลย
ป๋าขา ตอนนี้น่ารักมากมมายเลยอ่ะ ถึงจะออกมาแค่ตอนจบ
แต่อ้อมกอดและความห่วงใยของป๋าที่มีให้โจม ชนะเลิศ
:pig4:
-
+1 ให้กับคู่นี้ค่ะ
หนูโจมเค้าไม่อยากเป็นแค่เด็กป๋าแล้ว
คุณป๋าว่าไงคะ?
-
ป๋า~~~~!!!! ไปฆ่ามันเฮียมันเรยยย
เอามันให้ตาย เลี้ยงไม่โตกันไปเรย เชอะ~!!!
ส่วนน้องโจมของเรา ในที่สุดก้อไม่อยากเปนแค่เดกป๋าเเร้ว
ป๋า อ่ะ เอาไง ตอบให้ดีๆน่า
-
ฮ่วย เฮียแม่งโหดโคตรและเห็นแก่ตัวอย่างแรง แต่เฮียต้องทำเพื่อครอบครัว
โจมคิดถูกแล้วที่ให้เฮียรับหน้าที่นั้นไป :a5:
โจมบอกคิดถึงป๋าและอยากเป็นมากกว่าเด็กป๋า อยากกจะกริ๊ดดดดดด
-
โอ้ย!!! อิเฮียใจร้าย(อยากด่าแรงกว่านี้ แต่มันจะหยาบคายไป) สงสารโจม
ดีนะอิเฮียมันไม่ล่ามโซ่โจมอ่ะ
โจมอยากเป็นมากกว่าเด็กป๋า ก็บอกป๋าไปเลย ป๋าพร้อมนานแล้ว 555
-
อยากเป็นมากกว่าแค่เด็กป๋าแล้ว....กรี๊ดด อ่านแล้วจิกทึ้งศรีษะตัวเอง แอร้วววว :z3:
ตอนหน้า ได้เรื่องแน่ๆ ฮี่ๆๆๆๆๆ
+1 และรออ่านอย่างใจจดจ่อนะจ๊ะ กรี๊ดดดดดด
-
ป๋าโผล่มานิดเดียว แต่รู้ไม๊ ป๋าแมนมาก
:angry2: ไอ้ชั่ว ไอ้เฮีย ไอ้เลวเอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย :z6: :beat:
-
คนรักกันเค้าทำกันแบบนี้เหรอ ไอ้เฮียบ้าคนเห็นแก่ตัว เกลียดมันนนนนนนนน
แต่ก้อต้องขอบใจนะที่ทำให้โจมรุ้ใจตัวเองขึ้นมาอีกนิด
-
สงสารน้องโจม แต่แอบหวานอ่ะ อยากจิกรี๊ด
-
:sad4: :sad4:
โฮๆๆๆๆ น้องโจม มาม่ะ มาให้ป๋า :กอด1:
ปลอบแล้วกันน่าสงสารอ่ะ
บอกป๋าไปเลยหนูน่ารักอยู่แล้ว :L2:
-
โหยย ไม่รู้จะด่าอิเฮียยังไง
เป็นบ้าไปแล้วเหรอเนี้ยะ
โหดร้ายที่สุด
-
มันไม่มากไปหรอกนะแค่คุยกันให้เข้าใจ... แล้วทีนี้โจมจะทำไงกับทางบ้านละเนี่ย
-
ไอ้คุณเฮียยยยยย
ทำไมทำแบบนี้ห๊ะ :angry2: :angry2:
-
ถึงอิเฮียมันจะเลววววววววระยำมากมาย แต่ก็ดีเหมือนกันที่มีมัน
มันทำให้ป๋าดูเป็นเทวดาไปเลย โจมคงรักป๋าตายอ่ะ
-
เฮียเลววววว :angry2: :angry2:
น้ิองโจมม :m15:
-
อ๊ากกกกกกกกก ก ก ก ก ก ต่ออย่างด่วนๆๆ
สงสารโจมไม่ไหวแล้ว เฮียแม่มน่าลากป๋าไปให้กระทืบเฮียจริงๆ
ป๋าตอนนี้อบอุ่น โจมก็น่ารัก *^*
-
สงสารน้องโจม... :monkeysad:
โอยๆๆๆ ไม่ไหวแล้ว หวานกันจังอ่ะ
บอกไม่ถูกเลย....ชอบทั้งโจมทั้งป๋า
ปล.น้องโจมหลงรักป๋าแล้วชิมิ???
ปล.2 ตอนพูดประโยคสุดท้าย ป๋าหล่อมากอ่ะ 5555 o13
-
กรี๊สส
เฮียเลวมากกก บอกว่ารัก แต่ดูการกระทำดิ่ เห็นแก่ตัวมากเห่อะ รับไม่ได้เค่อะะ
ส่วนน้องโจมมมเริ่มหลงรักป๋าของเค้าแล้วใช่ไม๊ ????
>[]<"
ตอนนี้แอบหวานน น่ารักมากก :-[
-
:m15: สงสารน้องโจม อยากให้ เฮียโดนป๋า :beat: :beat: :beat:และ :z6: :z6::z6: แบบที่ทำกับโจมจริงๆ
น้องโจมรักป๋าเข้าให้แล้ว :o8: อยากให้ป๋ารู้เรื่องเร็วๆ จะได้มีฉากหวานอีก
-
ตบอิเฮีย
-
เกลียดเฮียจริงๆเลยยยย ป๋าจัดการโลด
สงสารโจม T^T
-
ใจร้ายมาก เมื่อไหร่น้องโจมจะออกจากบ้านนั้นถาวรสักที :m31:
แล้วให้ป๋าเลี้ยงไปเล้ย ชิ แล้วก็นะถ้าไม่อยากเป็นแค่เด็กป๋าก็จับป๋าซะ! ฮี่ๆๆๆๆ :z1:
-
สงสารน้องโจม
เฮียเลวมากไหนบอกว่ารัก มาตบตีน้องโจมแบบนี้ได้ไง :fire: จัดการเลยป๋า
ไหนๆป๋าก็ต้องไปเรียนเมืองนอกแล้วก็หอบน้องโจมไปด้วยเลยค่าป๋า :-[
-
ป๋า,,,กอดโจมเบา เบา นะน้องเจ็บ
ปลอบน้องก่อนจะไปแก้แค้น
เกลียดไอเฮียจิง ๆ ตบมาได้ เติมไม้โทให้ซะแล้ว
ไหนว่ารักโจม มันก้อแค่ความเห็นแก่ตัว เห็นแก่ได้ละวะ
เกลียดมันนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
-
ไอ้เฮียไม้โทนั่นมันคิดว่ามันเป็นใคร
มีสิทธิอะไรมาทำร้ายร่างกายน้องโจม...
ป๋าคะขอตรีนให้มันหน่อยค่ะ จัดหนักๆ
:z6:
ขอบคุณค่ะ
-
ป๋า เค้นเอาความจริงจากนุ้งโจมซะ
แล้วกลับไปจัดหนักให้อิเฮียซักยก :angry2:
-
อ่านตอนนี้แล้วใจจะขาด
-
ป๋ามันเลิกให้โจมเป็น"เด็กป๋า"ไปนานแล้วจ้า
:o8:
แต่เค้าอยากเป็นเด็กป๋าแทนได้ป๊ะล่ะ :-[
ปอลิง.. ฝาก :z6: ให้ตั่วเฮียด้วยนะครับ
-
ไอเฮียไม่เห็นดีเลย ไหนบอกว่ารักนักรักหนา :angry2: :angry2: :angry2:
กล้าดียังไงมาซ้อมน้องโจม :o211:
ป๋าจัดการเล๊ย เชียร์สุดใจ
น้องโจมก็เริ่มรู้ใจตัวเองขึ้นทีละนิด เดี๋ยวนี้คิดถึงแต่ป๋าคนเดียว :haun5:
-
สงสารน้องโจม
-
ทำไมเฮียทำอย่างนี้ละ ไหนบอกว่ารักโจมไง
ป๋าอย่าให้โจมกลับไปอีกนะ
:serius2:
-
ขอกระโดด ขาคู่ใส่หน้าเฮียสุดๆๆๆ :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6:
บัง :z6:อาจมาทำร้ายน้องโจมแบบนี้ได้อย่างไร...
อีกอย่าง แกเลวกว่าป๋าอีกอ่ะ......แต่งเมียบังหน้าแล้วเก็บโจมไว้เป็นน้อยหรอ :z6: :z6: :z6:
เลวสุดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :m16:
ป๋าจัดการวางบอมบ์เลยย บังอาจมากกก :ped151:
สงสารน้องโจมจัง เจ็บกายยังไม่เท่ากับเจ็บใจเลยเนอะ :m15:
แลโจดีๆๆๆน้า........แต่ เกลียด เฮียอ่ะ ขอขาคู่อีกที :z6: :z6: :z6: :fcuk: :โป้ก1:
จะรอตอนต่อไปค่ะ..
:กอด1: :L2:
-
ป๋า ไปตืบ แม่ง เลย
อยากอ่านต่อ ค่า า า า าา
-
:beat: :beat: :beat: ตบไอ้เฮียคืน บังอาจมาทำให้หน้าน้องโจมช้ำ แถม :z6: อีกที
ทำตัวเป็นยิ่งกว่าพ่ออีก เห็นแก่ตัวจะเอาโจมเป็นเมียเก็บด้วย ป๋าจัดการด่วนเลย
รู้สึกว่าตอนนี้น้องโจมเริ่มจะรักป๋าบ้างแล้ว กอดกันกลมเชียว สารภาพกันไปเลย รีดเดอร์เชียร์สุดติ่ง
-
เกลียดเฮียหว่ะ แม่มมมมมมมมมมม
-
แล้วก็ปล่อยให้เค้าตบเอาๆ :เฮ้อ:
-
:m16: :m16: :m16: :m16: :m16:
อิเฮียยยยยยยยยยยยย :angry2: :angry2: มึงชั่วมากกกกกกกก
พี่ป๋า!!จัดการมันเลย ตั๊นหน้ามัน!! :fire: :fire:
มันทำพี่โจมแบบนี้พี่ป๋ายอมไม่ได้เลยนะ!!
-
สงสารน้องโจม ฮืออออออออออ
ไอ้พี่ใจร้าย ที่บอกว่ารัก รักตรงไหนฟะ รักหน้าตา ชื่อเสียงตัวเองซะมากกว่าสิ
-
ป๋าทำซึ้งอ่ะ อิจฉาโจมที่สุด อิอิอิ
-
โอย ป๋าน่ารักมากจริงๆ
ชอบๆๆ อยากให้คู่นี้ได้มีความสุขกันซักที
-
เฮียโหดมาก
แต่ก็กลับมาสู่อ้อมกอดป๋าแล้วนะ
กอดนี้อบอุ่นใช่มั๊ยโจม
-
เฮียทำร้ายร่างกายโจมแบบนี้ได้ไงฟระ เลวที่สุดดดดดด :m31: :m31:
ส่วนป๋าเท่มากทำเราซึ้งนะเนี่ย +1ให้ป๋าเลย :m1:
-
ตบขนาดนั้น รักกันจริงรึเปล่า :m31:
จัดการมันเลยป๋า :angry2:
-
ต่างฝ่ายเทใจให้กันมากกว่าครึ่งแล้ว
ป๋าต้องปกป้องโจมเค้านะ
-
นู๋โจม...มีแอบคิดถึงป๋าด้วย อิ๊อ๊ะ. :-[ แต่จะบอกว่าแอบคงไม่ได้สิ
เพราะคุณเธอเล่นโทรศัพท์หา และแล่นตามมาหาป๋าถึงบ้านด้วย ความรัก
คงจะคืบหน้าแล้ว หุๆ เขาถึงว่ารักแท้แพ้ใกล้ชิด
ส่วนคุณเฮีย นี่จะบ้าแล้วเหรอ? ถึงขั้นลงไม้ลงมือกับน้องที่ตนบอกว่ารัก
คนรักกัน เขาไม่ทำร้ายกันแบบนี้หรอก ชิชะ... :m16: มีเคือง
อยากเห็นซีนหน้ารักๆ ของโจม ป๋า และน้องหนู อารมณ์ประมาณ
คุณพ่อ คุณแม่กับลูกสาวจัง (มีแอบรีเควสกันด้วย)
ขอบคุณสำหรับนิยายสนุกๆ ค่ะ :bye2:
-
เกลียดเฮียโพ้ด ผชเลวว่ะ
:angry2:
-
โจมจะน่ารักมากมายเกินไปแล้ว
เป็นห่วงกันขนาดนั้น หวานไปไหน
+1 ให้คนเขียนคนเก่ง
-
อย่าว่าแต่เด็กป๋าเลยน้องโจม เป็นมากกว่านี้ป๋าก็เต็มใจ
จริงบ่ป๋า?
ถ้าไม่เด๋ียวหิ้วน้องโจมกลับบ้านเอง 555
-
:o12: โอ้ยยย ตอนสุดท้าย ซึ้งอะ.
รูสึกเหมือนตัวเองเปนโจมเลยอะ อบอุ่นมากๆ :กอด1:
-
นู๋โจม สู้ๆ บอกป๋าไปเลย นู่อยากเป็นมากกว่าเด็กป๋า :กอด1:
ส่วนที่บ้าน 5-10 ปีนี้ อย่ากลับไปเลย :angry2:
:pig4:
-
โหยยยย โจมจ๋า
บอกป๋าไปเลย อยากเป็นอะไร ยังไง แค่ไหน
ป๋ารอตามใจอยู่แล้วหละ^^
-
หูยยยย อิเฮียร้ายชิ๊บเป๋ง สงสารโจมอ่ะ
-
o22 o22 ทำไมทำกับโจม แบบนี้อ่ะ เฮีย ... ป๋ายังไม่กล้าแตะเลยนะ หึ :beat: :beat:
-
อ๊ายยย เริ่มชอบกันแล้วสินะ
หวานด้วยอ่า โฮกกกก ชอบจัง น่ารักที่สุดด :-[
เกลียดไอ้เฮียยยยย แม่งเอ๊ยย มาทำร้ายโจมซะได้ ทุเรศที่สุด :m31:
เกลียดมัน เกลียดมัน เกลียดมัน เกลียดมัน :z6:
รอตอนต่อไปนะคะ ชอบเรื่องนี้จัง :impress2:
-
:L2:โจมน่ารักอ่ะ ชอบๆๆๆ มาต่อเรวๆๆนะ :กอด1:
-
สงสารน้องโจมอ่ะ แต่คิดอีกที น้องโจมจะได้ตาสว่างซะที
ฝากป๋าจัดการ :beat:ไอ้เฮียด้วยทำหน้าโจมช้ำไปหมด
:pig4:
-
:serius2: คนรักกันทำได้จนาดนี้เชียวเหรอ เฮียเห็นแก่ตัว
เชียป๋ายุดีแหละ คริคริ สุ้ๆ โจม :o8: :-[
-
สงสารโจม
ทำไม ทำไม ทำไม
หน้าคงเยินหมดแระ
ป๋าปลอบหน่อย
-
:o8: :o8: :o8:
รู้ใจกันซักทีนะ :กอด1: น่ารักอ่า
-
:m15: ป๋าไปเอาคืนอีเฮียให้โจมทีสิ
ทำแบบนี้กับคนที่รักเนี่ยน่ะนะ เลวจริงๆ :m16:
แต่ดีใจนะที่ตอนลำบากโจมคิดถึงป๋าตลอดเวลา
แถมยังเริ่มรู้สึกอยากเป็นมากกว่านี้แล้ว ฮิ้วๆๆๆๆ :-[
ตอนหน้าต้องสวีทหวานกันแล้วแน่ๆเลยอ่า
อยากอ่านเร็วๆจังค่ะ :sad4:
-
กด ๆ ดัน ๆ คิดถึงป๋า คิดถึงโจม คิดถึงคนแต่ง คนถึงคนโพสสสส :o12:
:call:
-
สงสารโจมมมมม T^T
แต่ตอนนี้โจมน่ารักมากคร่าาาาา
ป๋าก็น่ารัก อิอิ
อยากอ่านต่อเร็วๆจัง
-
โอ๊ย!!! ไอ้เฮีย ไอ้โหด ทำไปได้ยังไง
อยากจะกระโดดถีบ 2 ขาเฮียซะเลย
สงสารน้องโจม ไม่ไหวแล้ว ตบเอาๆ
อ่านตอนนี้แล้วน้ำตาปริ่มๆ เหอๆๆ
แต่แอบดีใจที่น้องโจมหนีไปหาป๋า อ๊ายยยย
เริ่มรู้ใจตัวเองขึ้นมาบ้างแล้วใช่มั้ยคะ อิอิ
แต่คำพูดป๋าแมนมา ดูอบอุ่นและปลอดภัย
เอาเลยโจม อย่าไปกลัวใคร ป๋าดูแลได้อยู่แล้ว 555
รอตอนต่อไปค่า กำลังสนุกเลย
อยากรู้ว่าป๋าเห็นน้องโจมในสภาพนี้แล้วใจจะอ่อนยวบลงไปขนาดไหน หุหุ
-
โจม ป๋ารอให้โจมเป็นมากกว่าเด็กป๋าตั้งนานแล้ว :laugh:
-
อยากอ่านตอนต่อไป ค๊าบบบบบบบ
-
:call: :call:
-
เฮียเห็นแก่ตัวซะมัด
โจมไม่ต้องกลับไปที่บ้านแล้วนะ
-
ไอ่เฮีย ! ทำร้ายน้องโจมได้ยังไง ~
ป๋าจัดการเลยด่วน แล้วไม่ต้องปล่อยโจมไปอีกแล้ว
อย่าให้โจมกลับไปบ้าน ป๋าต้องดูแลน้องดีดีนะ
ถ้าน้องอยากเป็นมากกว่าเด็กป๋า ป๋าก็จัดไปซะอย่าช้า*
-
อ้าวววเฮียทำไมเลวแบบนี้เนี่ย :angry2:
นั่นน้องนะแล้วไหนรักนักรักหนาทำร้ายกันแบบนี้เลยเหรอ สารเลวจริงๆ :z6:
ป๋าปลอบน้องโจมอย่างด่วน :man1:
-
อิเฮียเลวมากกกกก ป๋าจัดการให้น้องโจมเลย น้องโจมโดนทำร้ายร่างกาย
ขนาดป๋ายังไม่เคยเลยนะ :monkeysad:
ปลอบน้องโจมๆดีด้วยนะป๋า :z1:
-
อิเฮี่ย เอ๊ย เฮียแม่ง :m16:
โจมจ๋า เป็นไง ไกลอกป๋าไม่ได้เลยใช่ม้า~
อยากเป็นมากกว่านั้น....ป๋าเค้าโคตรเต็มใจให้เลื่อนตำแหน่งเลยแหละขอบอก กร๊ากกก~ :laugh:
อยากอ่านตอนนต่อไปแล้วง่ะ มาไวๆเน้อ :impress2:
-
ว้าวๆๆ หนูโจมเริ่มใจตรงกับป๋าแล้ว!!
เริ่มเห็นนิมิตหมายอันดีล่องลอยอยู่ไม่ไกลแล้วสิ
แต่ก็เหมือนทั้งคู่จะต้องฝ่ามรสุมทั้งหลายแหล่ที่พัดเข้ามาก่อนนะ
สู้ๆนะจ๊ะทั้งสองคน ^ ^
-
สงสารน้องโจมจัง เจ็บทั้งกายเจ็บทั้งใจ ที่หรือคนที่คอยบิดว่ารัก บอกว่าห่วง ชิส์ มันก็เห็นแก่ตัวอ่ะอิเฮียบ้า :beat:
-
เฮียถึงขนาดตบตีเลยหรอ!!
สงสารโจมอ่ะคงเสียศรัทธา เสียความรู้สึกน่าดู
และดีใจลึกๆ ที่อย่างน้อยโจมก็คิดถึงป๋า และอยากเป็นมากกว่าเด็กป๋า
-
เกลียดได้ "เฮื้ย" ที่สุด ฮื่ย!
-
ตามทันแล้วค่ะ วันนี้จะมาต่อมั้ย อยากเห็นป๋าลุยเฮียเพื่อ "เมีย" บ้าง :z2:
-
:o12:
ป๋าขาจัดการไอ้เฮียด่วน :angry2:
-
ชีวิตน้องโจมทำม๊ายยยย เฮียรักน้องด้วยฝ่ามืออย่างงี้
ไม่ต้องมาพูดว่ารักเลยดีกว่า
ความเจ็บปวดทางกาย มันไม่มีทางทำให้น้องโจมกลับมาเป็นคนเดิมได้
มันแค่ทำให้น้องโจมตาสว่าง เห็นมุมมืดของเฮียมากขึ้นก็เท่านั้น
-
เฮียทำเลวแบบนี้ :beat:
-
ดัน ดัน
-
ว่าแล้วอยากด่าเฮียซักล้านรอบ
นี่หรอรัก โธ่เว้ยยย (รุนแรง)
ป๋า จีดการด่วนๆเลย
ใครทำให้โจมเป็นแบบนี้ ต้องโดนสองเท่า :fire:
-
ดัน ดัน คิดถึงเด็กป๋าอ่ะ :z3:
-
โธ่ เด็กของป๋า....
-
เฮียเลวววววววว :m31: :m31: :m31: :m31:
-
คุณเมื่อไหร่จะมาต่อ อ่า อ่า
อยากอ่านตอนต่อไปและอ่า
มันค้างงงงงงง
มาไวไวเน้อ
ปล.จะหน้าที่100แล้ว ดีใจด้วย :mc4:
-
ป๋าจัดหนักเลยนิ
-
ป่าจ๋า ป่าอยู่ไหนนนนนน คิดถึงป๋าอ่ะพี่คนแต่ง พี่คนโพส :m15:
จิ้มพี่เซ อิอิ :o8:
v
v
v
-
ตอนที่ 20 'เด็กป๋า'
ผนังก่ออิฐฉาบปูนอย่างดีกลายเป็นที่รองรับอารมณ์กรุ่นร้อนจนข้อนิ้วแตกยับ เลือดไหลรองระฝาผนังสีขาวที่ไม่มีส่วนไหนบุบสลายนอกจากมีรอยเลือดสีแดงฉานระบายอยู่เท่านั้น ความเจ็บปวดที่แข่งกันแล่นตุบตับอยู่ตามบาดแผลจังหวะเดียวกับการเต้นหัวใจไม่ได้ทำให้ต้องนั่งขดตัวเพื่อหนีอาการบีบรัดหัวใจจนเจ็บร้าวไปทั่วทั้งกายแบบนี้
ป๋าเคยโกรธจนฟิวส์ขาดออกจะบ่อยไป ทั้งเรื่องเล็กเรื่องใหญ่ป๋าอาละวาดจนกระเจิงมาแล้วทั้งนั้น เพิ่งจะมาเจอเรื่องนี้แหละที่โกรธแค่ไหนก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากทำร้ายตัวเองเพื่อลดกระแสอารมณ์เดือดพล่านที่คั่งอยู่ภายใน
โจมไม่สบาย
รอยฟกช้ำตามเนื้อตัวไม่ได้ทำให้ผู้ชายคนหนึ่งล้มหมอนนอนเสื่อได้หรอก แต่โจมป่วยเพราะถูกททำร้ายทั้งร่างกายและจิตใจไปพร้อมๆกัน
มันน่าดีใจไหม?ถ้าป๋าได้เห็นในมุมที่คิดว่ายังไม่เคยมีใครเคยเห็นของเจ้าชายน้ำแข็งอย่างโจม
มุมที่ผู้ชายคนหนึ่งอ่อนแอถึงขีดสุดจนเก็บกลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่ได้
นั่นแหละ...ป๋าได้เห็นมัน
แต่ไม่ดีใจเลย...ไม่มีความรู้สึกนั้นเลยสักนิด
คนที่ถูกสังคมค่อนขอดว่าเสเพลและไร้ใจ ผู้ชายที่ซื้อความสุขบนเรือนร่างใครๆอย่างป๋า ไอ้คนที่ไม่เคยเอาไหนในสายตาใครๆ คนที่ลอยไปลอยมาเพราะคิดว่าตัวเองเจ๋งและเท่หนักหนา
ไอ้ผู้ชายงี่เง่าคนนั้นน่ะ!!!
มันไม่เคยทำร้ายร่างกายใครทั้งผู้ชายผู้หญิงที่ซื้อมานอนด้วยเลยสักที ป๋ายอมรับว่าเคยเลวร้ายถึงขนาดยกพวกต่อยตีกับคนอื่น เคยทะเลาะถึงขั้นทำร้ายร่างกาย แต่นั่นมันเกิดจากทะเลาะเบาะแว้งของฝ่ายที่มาหาเรื่องก่อนเท่านั้น ให้เอาตีนไปยันหน้าใครก่อนโดยไม่มีสาเหตุ คนอย่างป๋าไม่เคยทำ
โจมตัวร้อนจี๋ ร้อนจนดึงมือหนีแทบไม่ทัน
พิษไข้ทำร้ายผู้ชายคนนี้จนเพ้อ
“โจม ร้อนรึเปล่า”
เป็นคำถามที่เงียบหายไปกับสายลม โจมหลับไปเพราะพิษไข้และยาพาราที่ให้กินเข้าไปก่อนหน้านี้ออกฤทธิ์เต็มที่แล้ว เหงื่อผุดพรายเต็มหน้าและลำตัว บ่อยครั้งที่แอบเห็นคนป่วยกระสับกระส่าย แต่เค้าก็แค่เปลี่ยนท่านอนเพราะไม่มีอะไรเกิดขึ้นหลังจากนั้น
เวลาเมาก็ป่วนจนต้องวุ่นวายกันไปหมด แค่อยู่นิ่งๆผู้ชายคนนี้ก็มีเสน่ห์มากพออยู่แล้ว พอได้น้ำเมาเข้าไปเปลี่ยนนิสัย กลายเป็นคนขี้โวยวายแล้วก็ขี้อ้อนไปพร้อมๆกัน คนเพียงหนึ่งคนสามารถปั่นหัวคนที่ไม่สนใจอะไรได้ขนาดนี้
ผู้ชายคนนี้ไม่ธรรมดากับคนด้านชาอย่างป๋าซะแล้ว
ตอนที่เห็นโจมยืนอยู่หน้ารถแท็กซี่ ความรู้สึกมันก็ลิงโลดมากพออยู่แล้วที่เค้ามาหา เพิ่งจะหยุดคิดถึงเรื่องโจมไปได้ไม่นานเท่าไหร่ ตัวเป็นๆโทรมาบอกว่าคิดถึง ในอกมันเต็มตื้นจนไม่รู้จะบรรยายยังไง
แต่พอเดินเข้าไปใกล้ แสงไฟหน้ารถสาดแค่พอมองเห็นเงาลางๆบนใบหน้า เป็นรอยเข้มบ้างจางบ้างสีแดงคล้ำ แค่นั้นในอกก็วูบโหวงเหมือนตกลงมาจากที่สูง แล้วพอเดินเข้าไปใกล้ยิ่งกว่านั้น โจมโผเข้ามากอดรัดไว้ทั้งที่ตัวกำลังสั่นเทิ้มและไอผ่าววูบวาบจนรู้สึกได้ โจมถูกทำร้าย ไม่รู้ผีห่าซาตานตัวไหนมันกล้าทำกับคนของป๋า คนที่ป๋าผูกขาดแล้วไม่ว่าจะเป็นตัวหรืออะไรก็ตาม ใครหน้าไหนก็ไม่ควรเข้ามาแตะต้องคนที่เค้ามีเจ้าของอยู่แล้วแบบนี้
ใครที่มันกล้าดีมากระตุกหนวดเสือ?
โจมไม่ยอมบอก ถามเท่าไหร่เค้าก้ได้แต่ส่ายหน้า เพราะถูกทำร้ายผสมกับพิษไข้ที่กำลังรุมกระหน่ำเค้าก็ทรุดลงไปจนต้องช่วยกันหามเข้ามาในบ้าน แล้วก็นอนทุรนทุรายพลิกตัวไปมาให้ต้องเป็นห่วงอยู่แบบนี้
อีกไม่กี่ชั่วโมงจะเช้าก็จริง แต่มันโคตรนานสำหรับคนที่จ้องมองนาฬิกาสลับกับคนที่นอนห่มผ้าแต่ว่าเหงื่อท่วมตัวแบบนี้ พอจะเช็ดหัวให้คนป่วยรู้สึกสบายขึ้นก็กลายเป็นปลุกอารมณ์โกรธแค้นให้เดือดพล่านเข้ามาอีก ต้นแขนแถวหัวไหล่ถูกฝ่ามือกดเอาไว้เต็มแรงจนเห็นรอยนิ้วมือชัดทุกนิ้ว ไม่นับมุมปากห้อเลือดที่ตอนนี้กลายเป็นสีดำช้ำจนอมดำอมม่วงแล้ว หางตายังมีคราบน้ำตารินไหล บันดาลโทสะทำให้ป๋าต้องตัดใจรั้งผ้าห่มคลุมตัวให้อย่างเดิม
ไม่อยากจะคิดว่าโจมจะปกป้องไอ้คนที่กล้าทำกับโจมแบบนี้ แต่ปัญหามันคงจะใหญ่เกินกว่าจะอธิบายเป็นเรื่องธรรมดาๆได้ มันจะต้องเป็นเรื่องที่กระทบใจโจมมาก มากจนเกินกว่าที่เค้าจะแบกมันภายใต้ใบหน้าที่สวมหน้ากากเอาไว้ตลอดเวลาอย่างที่เคยเห็นได้แล้ว เพียงแต่ป๋าไม่รู้ว่าไอ้เหี้ยนั่นเป็นใคร และมันมีความสำคัญยังไงกับโจม จะว่าไปก็กลัวที่จะรู้เหมือนกัน
บางเวลาชีวิตป๋าก็น่าอนาถเกินกว่าจะอธิบายได้พอๆกัน
“ร้อน”
คนป่วยโวยวายด้วยน้ำเสียงที่แห้งผาก ตอนเมาก็ต้องนั่งเฝ้า ตอนป่วยก็ต้องมานั่งเฝ้า อดนอนและทรมานพอกัน แต่ความรู้สึกที่ได้รับต่างกันราวฟ้ากับเหวก็ว่าได้
“ร้อนเหรอ”
ไม่ตอบอีกแล้ว คนป่วยได้แต่บ่นแล้วสลัดผ้าห่มที่เพิ่งจะคลุมตัวให้เมื่อไม่กี่นาทีมานี้เอง เหงื่อยังออกตลอดเวลาจนมันรวมตัวกันเป็นน้ำแล้ว
“เดี๋ยวไปเร่งแอร์ให้ก็แล้วกันนะ”
รู้ว่าคนป่วยไม่รับรู้อะไรหรอก รู้ว่าพูดออกไปไม่ต่างอะไรกับคนบ้าที่คุยกับตัวเอง แต่บรรยากาศแบบนี้ กระตุ้นอารมณ์ป๋าได้สองอารมณ์เท่านั้น คือเป็นห่วงมากกับโกรธมาก เพราะฉะนั้นป๋าจะต้องทำอะไรก็ได้ให้ตัวเองอยู่ในสภาวะที่ปกติไม่อาละวาดอย่างที่เคยเป็นมาเพราะยังไม่ได้คำตอบในเรื่องที่ต้องการ
หลังจากสงบสติอารมณ์คุ้มคลั่งของตัวเองได้ ก็พบข้อเสียที่ว่าการเอากำปั้นไปต่อยกำแพงนั้นมันจะไม่เจ็บทันทีที่เลือดอาบ แต่มันจะปวดระบมมหลังจากนั้นและมันจะรู้สึกราวกับว่าตัวเองไม่มีความรู้สึกที่มือแล้วตอนที่จะคว้ารีโมทมาเร่งแอร์ แขนยื่นจนสุดได้แต่ไม่มีแรงที่มือพอที่จะหยิบจับอะไร เหมือนคนพิการแขนขาดไม่มีผิด แล้วที่น่าหงุดหงิดไปกว่านั้น ป๋าให้มือต่อยกำแพงระบายอารมณ์ทั้งสองมือ
โว้ยยยยยยยย!!!!
สบถออกมาเพราะหงุดหงิดไม่ได้ดั่งใจ ไม่คิดเลยว่าจะทำให้คนที่กำลังป่วยและหลับไปเพ้อไปตกใจตื่นขึ้นมาขนาดนี้
“ขอโทษ”
รู้สึกผิดจริงๆที่ทำให้โจมดูตกใจจนลนลานขนาดนี้
“มีอะไรรึเปล่า”
“เปล่า ขอโทษนะ พอดีหงุดหงิดนิดหน่อย นอนเถอะ”
“หนาว”
“อ้าว เมื่อกี้ยังโวยวายว่าร้อนอยู่เลย นี่จะมาเร่งแอร์ให้อยู่”
“เปล่า จริงๆแล้วหนาว”
“อืมๆ คงเพราะไม่สบายแหละมั้ง นอนเถอะ พรุ่งนี้จะตามหมอมาให้”
“ไม่ต้องหรอก พรุ่งนี้ก็หาย”
“อวดดี ทั้งไข้ทั้งเพ้อยังจะบอกว่าพรุ่งนี้ก็หายอีก”
“โอ๊ะ โอ้ย”
“เห็นมะ พูดยังไม่ทันขาดคำ เป็นอะไรหรือเปล่า”
“เปล่า กำลังจะด่านายแต่เจ็บปากซะก่อน ซี๊ดดด”
“เค้าเรียกพระเจ้าไม่เข้าข้าง ทายาหน่อยมั้ย”
“ไม่”
“ทำไม กลัวหายเร็วเหรอ เสียดาย จะเก็บไว้ปวดนานๆว่างั้น”
“เปล่า กลัวแสบต่างหาก ถึงแผลมันจะหายไวแต่ไม่ต้องห่วงหรอก ปวดนานกว่านั้นอยู่แล้ว”
ใจหายเลย ไม่ได้ตั้งใจจะจี้ใจดำโจมหรอกนะ แค่บทสนทนามันพาไปเฉยๆ รู้สึกสบายใจที่เห็นโจมลุกขึ้นมาต่อปากต่อคำได้แล้ว แต่ตอนนี้กลับนึกอยากตบปากตัวเองที่พูดพล่อยๆ เค้าหงอยลงทันที นั่นยังไม่ปวดหนึบในใจเท่าที่เค้าหรุบตาต่ำเพราะคำพูดไม่ได้แฝงความนัยอะไรมากไปกว่ากวนอารมณ์คนป่วยเลยนะ
“แล้วนั่นมือไปโดนอะไรมา”
“นี่เหรอ โอ้ย”
ไม่ได้เรียกร้องความสนใจ มัวแต่ต่อปากกับคนป่วยจนลืมความเจ็บไปชั่วขณะ พอนึกขึ้นก็ปวดขึ้นมาทันที มันเจ็บจนร้าวระบมไปหมดทั้งสองข้างลองกำมือแล้วจะปวดแปล๊บขึ้นมาทันทีแต่สักพักจะรู้สึกชาไปจนถึงข้อมือ
“ขอดูหน่อย”
“ดูอย่างเดียวนะ อย่าจับ”
“ทำไม ไม่ได้พิศวาสอะไรขนาดหลอกจับมือหรอกน่า”
“เปล่า มันเจ็บต่างหาก”
“ต่อยกำแพงเหรอ”
“เปล่า”
“แล้วไปทำอะไรมา มือเยินขนาดนั้น”
“ต่อยฝาผนัง”
“ก็ดี ดูนายใช้เวลาว่างได้เป็นประโยชน์ดี แล้วตกลงจะให้ดูมั้ย ถ้าไม่ให้ดูจะได้นอน”
พูดซะเหมือนคนอย่างป๋าชอบเล่นตัว กับอีแค่มือเยินๆที่โง่ต่อยฝาผนังตอนที่โกรธใครก็ไม่รู้ รู้แต่ทั้งโกรธทั้งแค้นจนเจ็บ ยิ่งเหมือนโจมไม่อยากจะพูดถึงคล้ายๆจะปกป้องเค้ากลายๆแล้วทั้งเจ็บทั้งแค้น
“เอ้า”
ยื่นออกไปทั้งสองมือ พอออกแรงเยอะก็ปวดร้าวไปทั้งแขนเลยทีนี้ สภาพข้อนิ้วตรงหลังมือยับเยิน บางนิ้วเห็นเนื้อสีขาวชัดเจน รอบๆเป็นรอยถลอกปอกเปิด ปากเผลอยังมีรอยเลือดกลบ เป็นภาพที่ป๋ามั่นใจว่าไม่น่าดูนักหรอก แต่โจมก็จ้องมันอยู่นาน จากที่ไร้ความรู้สึกแค่ช่วงข้อมือ ตอนนี้เริ่มชาและไร้ความรู้สึกไปทั้งแขน
“เอามือลงได้ยัง ปวดแขน”
“คนที่ต้องหาหมอแล้วทายามันคือนายนะ”
“งั้นเอางี้แล้วกัน ก็ให้หมอตรวจทั้งสองคนนั่นแหละ”
“นายจะทายาก่อนมั้ยล่ะ”
“ไม่อะ ไม่ค่อยถนัดทำแผล”
ทำตัวเองให้เกิดแผลมันไม่ยากเท่าตอนทำแผลให้หายเป็นเรื่องจริงนะ คิ้วแตก ปากแตก หัวเข่าถลอก ป๋าไม่เคยทำแผล อย่างดีก็ปล่อยให้มันตกสะเก็ดแล้วก็หายไปเอง
“เดี๋ยวทำให้ก็ได้”
อ่า...มันก็น่าจะลองทำแผลดูสักครั้งในชีวิตเหมือนกันนะ
“นายไม่สบายอยู่ไม่ใช่เหรอ”
นี่มันเป็นอาการปกติของคนที่ถูกด่าว่าไร้ใจแล้วก้ไร้ความรู้สึกหรือเปล่า แล้วคนที่ถูกประนามมาแบบนี้กำลังเป็นห่วงคนป่วยปากบวมตรงหน้า จะดูผิดปกติไปมั้ย แต่อาการที่โจมเป็นก่อนหน้านี้มันต่างจากตอนนี้ลิบลับ อาการโจมแย่จนใจหาย ปากบวมแดงช้ำ ท่าทางไม่มีแรงและที่ยังติดตาไม่หายคือโจมร้องไห้ ภาพนั้นมันยังวนเวียนมาจนถึงตอนนี้ ถึงโจมจะดูดีขึ้นเยอะแล้ว แต่ตายังบวมช้ำแล้วหน้ายังซีดเซียวอยู่เลย โทรมจนไม่เหลือมาดคุณชายที่เดินคอตั้งไม่เคยมองต่ำกว่าระดับสายตาคนนั้นลิบลับ
“เหงื่อออก ดีขึ้นเยอะแล้ว ถ้าไม่ใส่ยาชั้นจะไปอาบน้ำแล้วนะ”
“ไม่สบายอยู่ใครเค้าให้อาบน้ำ”
“อันนั้นเป็นข้อต่อรองที่น้องหนูใช้กับนายตอนเป็นไข้หรือเปล่า”
มันก็จริง น้องหนูชอบเกเรไม่อาบน้ำตอนไม่สบายบ่อยๆ ป๋าเลยชินว่าคนป่วยจะต้องไม่อาบน้ำเดี๋ยวไข้กลับ
“แต่เมื่อกี้นายเพ้อเลยนะ”
“จริงเหรอ เพ้อว่าอะไรบ้างล่ะ”
เหมือนโจมจะหน้าเจื่อนไป แต่คุณชายก็คือคุณชายถ้าเค้ามีสติพร้อม เค้าก็จะปรับสภาพตัวเองให้ปกติที่สุดจนได้
“เพ้อว่าคิดถึงป๋าจัง อยากมาหาป๋า จับใจความได้ประมาณนี้มั้ง”
“ไม่มีทาง”
เหมือนโจมคนเดียวจะกลับมาแล้วครึ่งหนึ่ง ถ้าไม่นับใบหน้าที่ยังซีดเซียวและยังดูอ่อนเพลียอยู่มาก โจมก็เกือบจะเหมือนเจ้าชายคนเดิมแล้ว จริงๆโจมเพ้ออะไรจับใจความไม่ได้ มันดังบ้างเบาบ้างจับได้แต่ไม่เป็นคำ แล้วแต่ละประโยคก็จับใจความไม่ได้ แต่ป๋ามั่นใจว่ามีชื่อตัวเองอยู่ในนั้น แต่ไม่รู้ว่าชื่อตัวเองมีความสำคัญยังไงกันแน่ ความจริงก็อยากให้โจมไม่สบายแล้วก็เพ้อต่อไป แต่ตอนที่โจมเป็นแบบนั้นก็รู้สึกกังวลไปหมด ใจไม่ดี เป็นห่วง หลากหลายความรู้สึกจนตีกันวุ่นวาย สุดท้ายก็พาลโกรธต้นเหตุที่ทำให้โจมเป็นแบบนี้อีกจนได้
“แล้วตกลงจะทามั้ยยาน่ะ”
“ทาครับ”
“ไปหยิบยามาสิ”
“มันอยู่ตรงช่องเก็บของที่หัวเตียงนั่นแหละ วานหยิบหน่อยได้มั้ย มือมันเจ็บจนไม่มีแรง”
ถ้ารู้ว่าการทำแผลทำให้รู้สึกดีขนาดนี้ ถ้าย้อนเวลาไปได้ ป๋าจะไม่กัดฟันอดทนรอให้แผลมันตกสะเก็ดแน่ๆ คนที่หน้าเชิดคอตั้งตรงอยู่เสมออย่างโจม ผู้ชายที่ทำอะไรไม่เป็นเลยจะมือเบาขนาดนี้ ไม่รู้เพราะโจมมีทักษะทางด้านทำแผลหรือว่าป๋าเจ็บจนมันไร้ความรู้สึกกันแน่ก็ไม่รู้
แต่ที่รู้คือ...รู้สึกดี (นิดหน่อย)
“โจม”
“อะไร”
“จะให้ทำแผลคืนให้ไหม”
“มือเจ็บอยู่ไม่ใช่เหรอ”
“นั่นสินะ”
“ไม่เป็นไรหรอก มันเจ็บน้อยกว่าของนาย”
“แล้วนี่จะนอนต่อหรือเปล่า”
“ว่าจะอาบน้ำก่อน แล้วนายล่ะได้นอนหรือยัง”
“ยัง เดี๋ยวนอนพร้อมกันก็ได้”
“อืม”
“โจม”
“อะไรของนายอีก”
“ถ้าจะบอกว่า........”
“ว่าอะไร”
“เข้านอนแล้วขอนอนกอดนายด้วยได้ไหม”
“ต่อยผนังสะเทือนถึงสมองเลยหรือเปล่า”
“ทำไมเหรอ”
“ปกตินายอยากจะทำอะไรก็ทำไม่เคยขออนุญาตไม่ใช่เหรอ”
เหมือนโดนด่าว่าถ่อย สถุล หยาบคายแล้วก็ไร้มารยาทแบบผู้ดีอยู่เลย จริงๆแล้วอยากจะถามในสิ่งที่กำลังสงสัย แต่คิดดูดีๆแล้ว ช่วงเวลาที่อยากเห็นที่สุดคือตอนที่เค้าเป็นโจมที่เย่อหยิ่งตามปกติมากกว่าผู้ชายที่นั่งเหม่อมองเหมือนจมอยู่กับความคิด ถ้าสักเวลาหนึ่งที่พอจะทำให้โจมลืมเรื่องร้ายๆนั่นไปบ้าง ถึงจะต้องกัดฟันอด
ทนข่มความอยากรู้สักแค่ไหน ป๋าก็พยายามทำก็แล้วกัน
“ก็หัดอยู่นี่ไง ก็เห็นนายไม่ค่อยสบาย เดี๋ยวจะหาว่าใจดำ”
“วันนี้แอร์เย็น หนาว แล้วก็ไม่สบายอยู่ ถ้านายอยากจะกอดก็ได้”
.
.
.
.
“ถ้าอยากจะยิ้มก็ยิ้มออกมาเลยไม่ต้องเก๊ก”
“ครับ”
จะเถียงก็ไม่ได้ เพราะตอนนี้ป๋ากำลังกลั้นยิ้มอยู่จริงๆ
๐ สวัสดีค่ะ ออกตัวก่อนว่ายังไม่ได้ดูคำผิดเลยนะคะ รีบจัด :monkeysad:
๐ วันนี้มัวแต่ยุ่งวุ่นวายกับการส่งไฟล์งานเข้าโรงพิมพ์ เลยได้ปั่นนิยายช้ามาก คนเขียนส่งไฟล์งานไปขอ mock up หนังสือทั้งสามเรื่องมาตรวจแล้วนะคะ
ได้หนังสือมาแล้วต้องส่งไปให้กล่องทำตัวอย่างต่อ ก็จะวุ่นวายไปจนกว่าจะปิดจองกันเลยทีเดียว (ออกตัวไว้ก่อน เผื่อไม่ได้ลงนิยายตามปกติ)
๐ เพราะความยุ่งวุ่นวาย วันนี้ป๋ากับโจมเลยเรื่อยๆ ยังไม่มีอะไรเป็นพิเศษ ยังไม่ตั้งหม้อต้มน้ำแต่อย่างใด อาจจะทำให้คนที่อารมณ์พีคเต็มที่ผิดหวังได้ ขออภัยนะคะ :m5:
๐ ถ้าอ่านๆแล้วรู้สึกว่าเหมือนอ่านสิงหากุมภาอยู่ล่ะก็ ให้รู้ว่าคนเขียนเบลอนะคะ แค่อยากให้คู่นี้มีมุมน่ารักบ้าง(หรือเปล่า) :m23:
๐ ขออภัยถ้ามีคำผิด ขอฝากคนอ่านด้วยนะคะ
๐ TRomance
-
แปะๆ
เหมือนโจมคนเดียวจะกลับมาแล้วครึ่งหนึ่ง ต้องเป็น เหมือนโจมคน"เดิม"จะกลับมาแล้วครึ่งหนึ่ง รึปล่าว??
อ๊ากกกก ป๋ากับโจมแอบมีมุมหวานๆ น่ารักที่สุด
แต่ใครเป็นคนทำร้ายโจมเนี่ย คนที่บ้านหรอ? :m31: :m31:
-
อดจิ้มคนแรก :z3:
น่ารักจังง ทั้งป๋าทั้งโจม :กอด1:
อัดเฮียมันให้เละ o18
มารอต่อนะค้าา :L2: :L2:
-
หนูโจม ถึงขั้นไม่สบายเลยหรือ?
น่าสงสาร ป๋าก็นะทำอะไรไม่ได้
ก็ไม่ควรที่จะทำร้ายตัวเองแบบนี้นะ
ดูสิเลยลำบากคนป่วยต้องมาทำแผล
ให้อีก อ่านตอนนี้แล้วรู้สึกหวานนิดๆ ค่ะ
แค่นิดๆ เพราะหนูโจมเธอยังเปิดใจไม่หมด
และป๋าก็ยังเล่นตัวอยู่ไม่วายเหอๆ แสดง
ออกมาเหอะว่ารักกันแล้วน่ะ ไม่เสียฟอร์ม
หรอก ทั้งคู่เลย :pig4:
-
น่ารักแบบ เบาๆ สำหรับสองคนนี้
-
น่ารักที่สุดในสามโลก ทั้งโจม ทั้งป๋าเลย :o8:
อยากให้ป๋าไปจัดการเฮีย :angry2:
:pig4:
-
น่ารักมากเหอะ :L2:
ป๋านี่เข้าขั้น คลั่ง แล้วนะ รู้ตัวป่ะเนี่ย???
น้องโจมก็น่าสงสารจริงๆแหละ
แต่รู้สึกสงสารป๋ามากกว่าซะงั้น
ชอบตอนที่โจมเป็นคนเล่ามากกก
เพราะว่าจะรู้ความรู้สึกที่ดูไม่ออกและคาดไม่ถึง 555+
ปล.หวานเว้ยเห้ย!!! :-[
-
หุหุหุ
เจ็บแค้นแทนโจมเลยต้องไประบายกับฝาผนัง
สุดท้ายก็น้องโจมที่มานั่งทำแผลให้
เห้อ..สงสารน้องโจม เกลียดเฮียที่ทำร้ายโจม
รักป๋าที่ดูแลโจม เป็นเดือดเป็นแค้นแทนโจม
-
เกลียดเฮีย บอกว่ารักนักหนา
แต่กลับมาทำร้ายคนที่บอกว่ารักเนี่ยนะ :angry2:
ตอนนี้ป๋าโจมน่ารักมากค่ะ รอตอนหน้านะคะ :L2:
-
“ถ้าอยากจะยิ้มก็ยิ้มออกมาเลยไม่ต้องเก๊ก”
“ครับ”
ยิ้มบ่อยๆนะ :m18: :m3: :yeb:
มอบให้ไรเตอร์จ้า :L2: :3123: :L2:
-
เฮียร้ายอ่ะ ป๋าจัดการดิ๊!
-
น่ารัก :-[ คนป่วยดูแลคนเจ็บ?
ตอนนี้หวานละมุนๆ เหมือนๆจะมีบรรยากาศของคู่(หัด)รักปกติ
สองสามบรรทัดสุดท้าย ทำเอากลั้นยิ้มไม่ได้เหมือนกัน :o8:
-
อ่านแล้วกริ๊ดดดดดด
ป๋าน่ารักขึ้นมากมายอ่า
ชอบป๋าาาา
เด็กป๋าก็น่ารัก
ชอบตอนที่บอกว่าไม่ต้องกลั้นยิ้มง่าเขินแทน >///<
แล้วป๋า มีครับด้วยนะ
แอร๊ยย ย : )
:L2: :L2: :กอด1: :กอด1:
-
:-[ ตอนนี้ หวานเล็กน้อยถึงปานกลาง อ่านไปอมยิ้มไป แต่แอบสยองเล็กน้อยหากผนังนั้นเป็นหน้าเฮียโฉดแทน :pig4:
-
ยิ้มเหมือนกัน...ไม่หุบเลยด้วย :o8:
-
:n1:ขอบคุณครับเอาใจช่วยน้องโจม
มันเยอะ...แต่น้อยอ่ะ
-
:L2:คุยกันดี ๆ แบบนี้ก็น่ารักเนอะ
-
คิกๆ มุมน่ารักเล็กๆ ของป๋าเเละหนูโจม :-[
-
:L2:
-
เย้ๆๆๆมาแว้วววววววว
น่ารักเนอะดจมอ่าทำไมไม่บอกป๋าไปเลยละ
ป๋าจะบ้าอยู่แล้วนั่นนะ
ความซึนของแต่ละคนเริ่มหายไปแล้วจินะ
-
น่าสงสารจัง
:sad4:
-
ชอบป๋าแบบนี้มากเลย น่ารักอะ มี'ครับ'ด้วย :-[
โจมบอกป๋าไปเลยไอ้เหี้ย เอ้ย เฮียตบมา :beat:
ปล.ฉลองหน้า 100 :mc4:
-
เย๊ ๆ ~ แว๊บมาฉลองหน้า 100 :mc4:
ก่อนขอตัวลาไปอ่านก่อน อิอิ :z2:
======== ดิท ==========
ป๋าจ๋า ป๋าพูด "ครับ" ด้วยอ่า ว๊ากกกกกกกก น่าร๊าก :-[
นุ้งโจมก็น่ารัก... แต่ทำไมช้านรู้สึกรักป๋ามากกว่านุ้งโจมฟร่ะ :jul3:
:pig4:
-
:-[
-
ตอนนี้แอบหวานเล็กๆ แต่ทำเอายิ้มไม่หุบเลย :-[
คำผิดค่ะ
แต่โจมป่วยเพราะถูกททำร้าย
ถามเท่าไหร่เค้าก้ได้แต่ส่ายหน้า
แต่มันจะปวดระบมมหลังจากนั้น
ปากเผลอยังมีรอยเลือดกลบ
ถูกด่าว่าไร้ใจแล้วก้ไร้ความรู้สึก
แล้วคนที่ถูกประนาม > ประณาม
-
รักป๋า :o8:
น้องโจมก็ต่อตรงจริงๆนะ :man1:
น่ารักว่ะ :กอด1:
รักนะคะลูก :-[
-
แอบอมยิ้มเล็กๆ
ต่างฝ่ายต่างเป็นยาสมานแผล บำรุงใจให้ไปในทางที่ดีขึ้น
อยากให้รู้ใจไวๆ เพราะปัญหายังมีอีกเยอะ
-
เริ่มรักกันแล้วซินะ ฮิ้ววววว
เมื่อไรจะใจอ่อนนนน
-
กรี๊ด ๆๆๆ
โอ๊ยๆๆๆ
ยิ้มจนปวดแก้มไปหมดแล้ว
จากที่เมื่อตอนที่แล้วแอบน้ำตาซึมเพราะสงสารน้องโจม&ซึ้งกับคำพูดของป๋า
มาตอนนี้ดันอ่านเองเขินเอง น่าร๊ากกกกกกกก ที่สุด
อร๊ายยยบย ฉั๊นชอบเรื่องนี้จริงๆ ^_^
-
กรี๊ดดดด ตอนนี้เหมือนจะหดหู่
แต่ทำไม อ่านแล้วยิ้มไม่หุบหว่า อิอิ :o8:
-
อย่าพึ่งตั้งหม้อน้ำเลยจ้า ให้เค้าหวานกันไปก่อน
สงสารโจมจริงๆคนที่บ้านโจมในร้าย รอว่าเมื่อไหร่
สองคนนี้จะถึงจุดที่เข้าใจว่ารักกัน เพราะดูจากอาการ
ของทั้งคู่เริ่มผูกพันและมีความรู้สึกเล็กๆให้กันอย่างไม่รู้ตัว
-
+1 ให้ป๋าในฐานะบุรุษพยาบาลดีเด่น...รักษาคนไข้ด้วยการกอด :z1:
อะไรที่ไม่เคยทำก็มาทำให้น้องโจมหมดเลย o13
แบบนี้ขอให้น้องโจมรักน้องโจมหลงนะจ้ะ :L1:
-
รู้สึกว่าโจมมีชีวิตชีวาขึ้น....ว่าไหม?
-
ความสุขเล็ก ๆ บนอุปสรรคยิ่งใหญ่ :เฮ้อ:
-
น่ารักมากค่ะป๋า ต่างคนต่างดูแลกันนะเนี่ย รอมาต่อเด้อค้าเด้อ
-
อ่านตอนนี้แล้ว หน้าบานมาก หุบไม่ลง :impress2:
อิป๋า พูด ครับ ครับ ครับ แอร๊ยยยยย ใจละลายสุด ๆ
โจมเป็นเหมือนกันใช่ม๊า ทำเป็นพูดอ้อมไป อ้อมมา
แต่สุดท้ายก็คือ อยากให้เค้ามานอนกอดนั่นล่ะ ชิมิๆ
หายเร็ว ๆ ทั้งคู่น๊า จะได้มาช่วยกันฟันฝ่าอุปสรรค
ป.ป๋า ยังไม่คล้าย สิงหากุมภา ค่า เพราะว่า
เรื่องนั้น พี่สิงห์เค้าเพ้อมากกก :laugh:
-
:mc4:
ฉลองหน้าที่100ค่า
-
:กอด1:
น่ารักจัง
แรก ๆ ก็น่ารัก
ไป ๆ มา ๆ ก็น่ารักขึ้น
นาน ๆ ไป ทำไมน่ารักมากมายอย่างนี้นะ
โจมจ๋า
o13
:m1: :give2:
-
อร๊ายยยยยยน่ารักโคตรๆๆ :-[
-
ป๋าเริ่มเชื่องละ แต่แมร่งอิเฮียมันน่าอัดให้หนัก ๆ จริง ๆ เลย ทำรุนแรงกับโจมได้งัย
-
:o8: :-[
เห็นป๋ามีความสุขเราก็ดีใจ...
ขอยิ้มด้วยคนนะป๋า :m1:
:m16: :m31: :fire: :angry2:
แล้วไอ้เฮียนะจับมันมาอัดตูดเล้ยยยยย
-
เริ่มหวานทั้งการกระทำและคำพูดแล้ว หายไวไวนะทั้งสองคน :impress2:
-
คุ้มค่ากับการตื่นมาอ่านตอนตีสี่ที่สุดดดดด!!!
-
หึหึหึ ป๋า ค่ะ น่ารัก ขึ้นน่ะ ขออนุญาติกอด ด้วย :z2: :z2: หนูโจม น่าสงสารจัง :m15:ทั้งกาย กะใจเลย ที่ปวด
:z13:+1
-
น่ารัก :กอด1: :กอด1:
อยากให้อ้อนกันบ่อยๆ
:L2: :L2:
-
:mc4:ฉลองหน้าที่ 100 ครับ
มุมน่ารัก ของทั้งสอง ก็ยังคงซ่อนความเจ็บปวดที่รอเยียวยาอยู่
+1 ให้เป็นกำลังใจ ทั้งสองนะครับ
-
:กอด1:น้องโจม&ป๋า
ยังไม่ถึงเวลาเอาคืนคนที่ทำให้น้องโจมเจ็บอีกเหรอป๋า
-
ป๋า ทำร้ายร่างกายตัวเองไม่ดีค่ะ
อย่าทำอย่างนี้ เก็บแรงไว้ดูแลน้องโจมดีกว่า
::::::::ฉลอง หน้า ที่ 100 ด้วยคนจ้ะ
-
น่ารักๆ หวานๆ ทั้ง 2 คน แต่เจ็บตัวอ่ะ
-
อู้วววว....ป๋ามุมนี้ น่ารักเกิ๊นนนน
เหมือนเด็กอ่ะ^^
หวานกันเหมือนกันนะคะ คู่นี้
-
ถึงตอนนี้น้องจอมจะเยินไปหน่อยแถมไม่สบายอีกต่างหาก
แต่ก้ยังน่ารรักอยู่นะ
-
น้องป๋าน่ารักจังเลยอะ :o8:
:call:
-
น่ารักทั้งคู่เลยอ่ะะะะะ
เริ่มหวานกันแล้วววววววววววว
-
รอให้ทั้งคู่เปิดใจกันมากกว่านี้อยู่นะคะ
จะได้เข้าโหมดหวานๆ ซักที
-
หึ หึ หึ ทั้งป๋าทั้งโจม เค้าก็มัมุมน่ารักๆหวานๆแบบเก๊กๆเหมือนเค้าทั้งคู่แหละนะ
-
เริ่มหวานมากขึ้น...
-
น่ารักทั้งคู่เลยค่ะ :-[
-
แอบหวานกันจริงๆอะตอนนี้
-
ขอนอนกอดด้วยคนได้ป่ะ :a12:
-
ตอนนี้เริ่มหวานแล้ว น่ารัก :-[
-
เอ่อ... เตรียมตั้งหม้อมาม่าเลยเหรอ เรื่องที่บ้านของทั้งสองคนคงไม่จบง่ายๆสินะ
-
ป๋าฮาได้อีกนะ ฮ่า ฮ่า
เริ่มหวานนิดนุงและ ขออย่าให้อีเฮียมันลุกมาตามหาโจมมนะ
-
:-[
-
+1ให้ไรเตอร์..ขอตอนหวานหวานของป๋ากับน้องโจมหน่อยน๊ะจ๊ะ :L1:
-
น่ารัก กันทั้งคู่เลย ><
เค้าจะรู้ตัวกันบ้างมั๊ย
ว่าทำให้คนอ่าน ดิ้นนน แบบหยุดไม่อยู่ : )
ปล. โจมอ่า หนูปกป้องมันทำไมลูกอิเฮียเลวๆเนี่ยย ชิ๊ !!
-
เขินจัง!!!!!
-
น่ารักจัง >___<!
เฮียขาก็เฮียขาเถอะ เจอป๋าจ๋า แล้วจะหนาว :laugh: :laugh:
โจมน่ารักมาก ๆ เลยย :man1: :man1: :man1:
สู้ ๆ ค่ะ ^^
-
ทำไมต้องต่อยกำแพง
ป๋าบ้าจริงๆ
-
ไปเอาคืนอิเฮียโน่นเลยป๋า
หนอย..ทำน้องโจมไข้ขึ้นเลยนะ ชิ :m16:
-
แอร้มมมมม ม
ป๋าแบ๊วอะ 555
ตอนน้ีหวานชื่นใจจ้ะ o13
-
“ถ้าอยากจะยิ้มก็ยิ้มออกมาเลยไม่ต้องเก๊ก”
อร๊ากกกกกก น่าร๊ากกกกกกก นึกหน้าทั้งสองคนออกเลย
-
โจมอ่ะ :-[
เราก็ขี้เก๊กใช่เล่นนะเนี่ย
-
"ถ้าอยากจะยิ้มก็ยิ้มออกมาเลย" ชอบๆๆๆๆ
-
:z13: :z13: :z13:
-
รู้อย่างนี้ป๋าจะต่อยผนังทุกวันป่าวอ่ะ :laugh:
น่ารักจริงๆเลย อย่าไปยุ่งกะอิเฮียนิสัยไม่ดีอีกเลยโจม อยู่กับป๋ามีความสุขมากกว่าเนอะ :man1:
-
ขอกอด และอมยิ้ม น่ารักผิดฟอร์มป๋าเลยนะเนี่ย....
น้องโจม ยังได้อยู่ 555 ยังรักษาฟอร์มไว้ได้ดี แต่มีแอบให้กอด อิอิ
รออ่านต่อตอนหน้าจ้า
-
น่ารัก
:-[ :-[ :-[
-
อิป๋า แกรจะน่ารักเกินไปละ น่าหมั่นไส้มาก
น้องโจมแย่เลย แต่ถ้าอิป๋ารู้ว่าใครยำน้องโจมมา
อีกฝ่ายคงตายไม่ดีแน่ะ ท่าทางป๋าเค้าหวงมากด้วยนะเนี่ย
เรื่อย ๆ เปื่อย ๆ แต่หวานดีค่ะ ชอบให้มีมุมนี้เยอะ ๆ :pig4:
-
ในที่สุดก็หวานกันสักทีนะ...แต่หลังจากนี้ ถ้าเฮียของน้องโจมรู้ว่าคนที่ทำให้น้องโจมเปลี่ยนความคิดไปได้ถึงขนาดนี้เป็นใคร
สงสัยว่าความรักของทั้งคู่คงจะไม่ราบรื่นเป็นแน่แท้
แต่ป๋าคะ ทั้งอ้อน ทั้งกวนแบบนี้ก็น่ารักน่าหยิกไม่หยอกนะ
ที่สำคัญ จากนี้ไปป๋าคงหาเรื่องเจ็บตัวบ่อย ๆ แน่ ก็คนทำแผลให้น่ารักน้อยเสียเมื่อไหร่...อิอิ
-
ใครมาทำคนที่เรา รัก ขนาดนี้
เป็นเเราก็คงทนไม่ได้เช่นกัน
ยิ่งไม่รู้อะไรอีกยิ่งเครียด
รอดูว่าป๋าจะทำไงต่อ
-
สงสารโจมจัง มีคนเห็นแก่ตัวเป็นคนในครอบครัว ป๋าช่วยโจมให้หลุดจากเรื่องแย่ที
แต่หวานเล็กๆ น่ารักจังเลยทั้งป๋าทั้งโจม
-
น่ารักไปแหละคู่นี้
-
น่ารัก อ่านแล้วยิ้มอะ ชอบ :-[
เหมือนว่าป๋าจะสูญเสียความเป็นตัวของตัวเองไปหมดสิ้นแล้วนะ :laugh:
อ่านแล้วก็แอบของขึ้นอีกรอบ ไอ้เฮียชั่ว(ใจจริงอยากใช้อีกคำที่เสียงใกล้ๆคำว่าเฮียแหละ)
แกทำร้ายร่างกายโจมเจ็บหนักขนาดนี้ ฮึ้ยยยยยยยย :z6:
-
ความรักผลิบานนนน :L1: :L2: :3123:
-
น้องโจมขนาดป่วย ยังว้ากซะป๋าหงอไปเลย
คู่นี้เขาหวานกันแบบปากแข็งทั้งคู่
-
รีบๆเปิดใจกันเร็วๆเถอะ เติมใจกันให้เต็มสักที
-
:z2: ฮิ้ววววววววววว มีแอบหวานเจ้าค่าาาาาาา
-
ถ้าป๋ารู้ว่าคนที่ทำร้ายโจมคือเฮีย...ป๋าจะว่ายังไงนะ???
-
กร๊ากก ป๋า ซึนนะๆ 5555
ดีใจที่กลับมาอยู่ด้วยกัน ส่วนเฮีย ฮึ่ม ต้องให้ป๋าไปลุยให้บ้านบึ้ม!
-
อิอิ น่ารัก
-
ป๋า เอ้ย แพ้ทางโจม อ่ะดิ :laugh:
-
รักป๋ารักโจม
-
ชอบชือตอนนี้มากอ่ะ :-[
เด็กป๋า เด็กของป๋าจริงๆ ใครอย่ามาแตะนะ มีเรื่อง !!
น่ารักอ่ะ :-[ :-[ โจมน่ารักมากก (มยจ. - -; )
เริ่มใจตรงกันละ ><
-
ให้ความรู้สึกว่าโจมเป็น "เด็กป๋า" จริงๆ
ตอนนี้มาแหวกแนวเลย ปกติจะแรงๆไม่ก็อยู่โหมดอึมครึม 555
แต่คราวนี้หวานกันเล็กๆด้วยแฮะ อ่านแล้วมันชื่นใจ * *
แทนที่ป๋าจะช่วยทำแผลให้โจม ตัวเองดันไปชกผนังจนมือเจ็บซะงั้น :laugh:
โจมเลยกลายมาเป็นคนทำแผลให้แทน ...
แต่ก็ดีนะ ทำแผลไปทำแผลมา :o8:
อ่านตอนที่จะขอนอนกอดแล้วยิ้มเลย
เห็นด้วยว่าปกติป๋าไม่เคยสุภาพแบบนี้ 555
แล้วยังทำเป็นกลั้นยิ้ม แต่โจมก็รู้ทันตลอด หุหุ
-
ตอนนี้โจมกับป๋าแอบหวานกันเล็กๆน่ารัก :-[
-
เหมือนจะเริ่มหวานนิดๆ แล้ว
-
ป๋าน่าจะเก็บแรงที่ต่อยกำแพงไปจัดการกับเฮียของโจมดีกว่า เอาให้มันนอนหยอดน้ำข้าวต้มไปเลยนะป๋า o18
ตอนนี้แอบมีหวานนิดๆแล้วนะ น่ารักก :impress2:
-
ป๋าจ๋า~(กอดด้วยคน) :กอด1:
-
(http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/mimio206.gif)เค้ากำลังจะปรับตัวหากันและกันมากขึ้น
หัดทำตัวหวานกันใช่ไหมเนี่ย(http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/mimio203.gif)
-
ป๋า ไปจัดการมัน :angry2:
:sad11: หายไวๆ นะนู๋ โจม
:pig4:
-
:o8: :-[ อ่านแล้วยิ้มตามตอนท้ายอ่ะ เขิลๆๆๆๆ :-[ :o8:
-
เย้!! ตามทันแล้ว อยากขำอิป๋าอะ เหมือนจะถอดเขี้ยวเล็บ หวั่นไหวกับเค้าอะเซ่ 555 หนูโจมก็น่ารักแบบเย็นๆดี อิอิ
-
พี่คับ ผมขอตอนใหม่เลยได้ไหมเนีย พรุ่งนี้ผมจะไป ทหาร แล้วอ่าจะไม่ได้อ่านนิยายพี่ตั้ง 1 ปี เซ็งอ่า
นะคับได้โปรด
-
ป๋าสิ้นลายก็คราวนี้แหละ :laugh: :laugh: :laugh:
โจมบอก โจมสั่งอะไรก็ "ครับ" หมดเลยนะคะป๋า
ปล.ไม่อยากอ่านตอนที่เฮียรู้เลยอ่าาา สงสัยต้องมีมาม่าแน่เลย :เฮ้อ:
-
พี่คับ ผมขอตอนใหม่เลยได้ไหมเนีย พรุ่งนี้ผมจะไป ทหาร แล้วอ่าจะไม่ได้อ่านนิยายพี่ตั้ง 1 ปี เซ็งอ่า
นะคับได้โปรด
:monkeysad: :monkeysad: ขอโทษแทนคนเขียนด้วยนะคะ เค้าส่งมาแค่เรื่องสิงหากุมภาค่ะ บอกเซว่าไม่ได้ใช้เครื่องตัวเองลำบากเกินกว่าจะแต่งอีกเรื่องได้
ขอโทษจริงๆนะคะ :monkeysad: :monkeysad:
-
กำ ผมไม่ได้อ่านตั้งปี 1 อ่า น่าสงสารม่ะ เซ็งเลย
-
ตอนหน้าอยากเห็นป๋าบู้อะค่ะ
-
โจม
ไอ้เฮียมันทำโจมเจ็บขนาดนี้ เลิกรักมันแล้วมาซบอกป๋าแบบถาวรเลยดีกว่า
-
ป๋าน่ารักจัง โจมรีบคว้าป๋าเอาไว้เลยนะ
-
ป๋านี่น่าจะทั้ง เอส และ เอ็ม ในคนเดียวกัน
ทั้งต่อยฝาผนัง ทั้งแอบคิดจะให้โจมเพ้อต่อ//ดูโรคจิตนะป๋า ==//
จากนี้อะไร คงดีขึ้นแหละ
หายไว ๆ นะจ้ะ โจม :L2:
รอตอนต่อไปจ้ะ :กอด1:
-
โว๊ะ น่ารักวุ้ยตอนนี้
ถ้าอยากจะยิ้มก็ยิ้มไม่ต้องเก๊ก ฮ่าๆๆๆ
รอวันเอาคืนเฮียอยู่ ร้ายนักนะ
-
น่ารักมว๊ากกกกกกกเลยค่ะ โอยยยยย ><
ขอกอดสองคนแน่นๆเลยนะค้า :กอด1:
-
อั๊ยยยยย สวีทกันสองคน ป่วยยังน่ารัก
-
ลุยเลยป๋า จังหวะนี้แหละ อยากบอกไรเค้าก็บอกเลย จัดเต็มได้ใจแน่ๆ
บวกให้ค่า
-
ชัดเจนแบบไม่ต้องมีคำอธิบายแล้วค่ะ
โจมรักป๋าแล้วแน่นอน
ส่วนป๋า ตัวเองก้อทั้งรักทั้งหลงโจมล่ะสิ
:o8:
ไม่ชอบเลยพ่อแม่ที่รักหน้าตาสังคมมากกว่าลูกตัวเอง
:o12:
-
ถ้าอยากจะยิ้มก็ยิ้มออกมาเลยไม่ต้องเก๊ก
:o8:
น้องโจมพูดถูกใจมาก
โอ๊ย น่ารักมากๆ หวานนิดๆหน่อยๆ
คนอ่านก้ออมยิ้มแก้มตุ่ยแล้ว
:-[
-
หวานอ่ะ ! น่ารัก ><
ขอแบบนี้เยอะๆ แต่ต้องให้โจมหายก่อนนะ
ดีกรีความหวานจะได้เพิ่มยิ่งขึ้น ~
ps.เกลียดอีเฮีย
-
ตอนนี้น่ารักกันทั้งคู่เลยอ่ะ :o8: สวีทหวาน...
เมื่อไหร่นะจะยอมเปิดใจแล้วพูดความรู้สึกออกมาซักที
อยากได้ความหวานให้มดตอมมากกว่าซดมาม่าเคล้าน้ำตา
เป็นกำลังใจให้คนแต่งฮับ รอตอรฃนต่อไปนะจ๊ะ
-
ตอนนี้สวีทวี๊ดวิ้วกันซะงั้นอะ :-[
ป๋ามีแอบกลั้นยิ้มด้วย น้องโจมเค้ารู้ทันหรอกน่า :m14:
-
เด็กป๋า โดย TRomance [ตอนที่ 20] P.99 [ 29.04.11]
<< < (591/615) > >>
kihaezzzzzz:
ป๋าจัดหนักเลยนิ
Happ[Y]:
ป่าจ๋า ป่าอยู่ไหนนนนนน คิดถึงป๋าอ่ะพี่คนแต่ง พี่คนโพส :m15:
จิ้มพี่เซ อิอิ :o8:
v
v
v
Seiki:
ตอนที่ 20 'เด็กป๋า'
ผนังก่ออิฐฉาบปูนอย่างดีกลายเป็นที่รองรับอารมณ์กรุ่นร้อนจนข้อนิ้วแตกยับ เลือดไหลรองระฝาผนังสีขาวที่ไม่มีส่วนไหนบุบสลายนอกจากมีรอยเลือดสีแดงฉานระบายอยู่เท่านั้น ความเจ็บปวดที่แข่งกันแล่นตุบตับอยู่ตามบาดแผลจังหวะเดียวกับการเต้นหัวใจไม่ได้ทำให้ต้องนั่งขดตัวเพื่อหนีอาการบีบรัดหัวใจจนเจ็บร้าวไปทั่วทั้งกายแบบนี้
ป๋าเคยโกรธจนฟิวส์ขาดออกจะบ่อยไป ทั้งเรื่องเล็กเรื่องใหญ่ป๋าอาละวาดจนกระเจิงมาแล้วทั้งนั้น เพิ่งจะมาเจอเรื่องนี้แหละที่โกรธแค่ไหนก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากทำร้ายตัวเองเพื่อลดกระแสอารมณ์เดือดพล่านที่คั่งอยู่ภายใน
โจมไม่สบาย
รอยฟกช้ำตามเนื้อตัวไม่ได้ทำให้ผู้ชายคนหนึ่งล้มหมอนนอนเสื่อได้หรอก แต่โจมป่วยเพราะถูกททำร้ายทั้งร่างกายและจิตใจไปพร้อมๆกัน
มันน่าดีใจไหม?ถ้าป๋าได้เห็นในมุมที่คิดว่ายังไม่เคยมีใครเคยเห็นของเจ้าชายน้ำแข็งอย่างโจม
มุมที่ผู้ชายคนหนึ่งอ่อนแอถึงขีดสุดจนเก็บกลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่ได้
นั่นแหละ...ป๋าได้เห็นมัน
แต่ไม่ดีใจเลย...ไม่มีความรู้สึกนั้นเลยสักนิด
คนที่ถูกสังคมค่อนขอดว่าเสเพลและไร้ใจ ผู้ชายที่ซื้อความสุขบนเรือนร่างใครๆอย่างป๋า ไอ้คนที่ไม่เคยเอาไหนในสายตาใครๆ คนที่ลอยไปลอยมาเพราะคิดว่าตัวเองเจ๋งและเท่หนักหนา
ไอ้ผู้ชายงี่เง่าคนนั้นน่ะ!!!
มันไม่เคยทำร้ายร่างกายใครทั้งผู้ชายผู้หญิงที่ซื้อมานอนด้วยเลยสักที ป๋ายอมรับว่าเคยเลวร้ายถึงขนาดยกพวกต่อยตีกับคนอื่น เคยทะเลาะถึงขั้นทำร้ายร่างกาย แต่นั่นมันเกิดจากทะเลาะเบาะแว้งของฝ่ายที่มาหาเรื่องก่อนเท่านั้น ให้เอาตีนไปยันหน้าใครก่อนโดยไม่มีสาเหตุ คนอย่างป๋าไม่เคยทำ
โจมตัวร้อนจี๋ ร้อนจนดึงมือหนีแทบไม่ทัน
พิษไข้ทำร้ายผู้ชายคนนี้จนเพ้อ
“โจม ร้อนรึเปล่า”
เป็นคำถามที่เงียบหายไปกับสายลม โจมหลับไปเพราะพิษไข้และยาพาราที่ให้กินเข้าไปก่อนหน้านี้ออกฤทธิ์เต็มที่แล้ว เหงื่อผุดพรายเต็มหน้าและลำตัว บ่อยครั้งที่แอบเห็นคนป่วยกระสับกระส่าย แต่เค้าก็แค่เปลี่ยนท่านอนเพราะไม่มีอะไรเกิดขึ้นหลังจากนั้น
เวลาเมาก็ป่วนจนต้องวุ่นวายกันไปหมด แค่อยู่นิ่งๆผู้ชายคนนี้ก็มีเสน่ห์มากพออยู่แล้ว พอได้น้ำเมาเข้าไปเปลี่ยนนิสัย กลายเป็นคนขี้โวยวายแล้วก็ขี้อ้อนไปพร้อมๆกัน คนเพียงหนึ่งคนสามารถปั่นหัวคนที่ไม่สนใจอะไรได้ขนาดนี้
ผู้ชายคนนี้ไม่ธรรมดากับคนด้านชาอย่างป๋าซะแล้ว
ตอนที่เห็นโจมยืนอยู่หน้ารถแท็กซี่ ความรู้สึกมันก็ลิงโลดมากพออยู่แล้วที่เค้ามาหา เพิ่งจะหยุดคิดถึงเรื่องโจมไปได้ไม่นานเท่าไหร่ ตัวเป็นๆโทรมาบอกว่าคิดถึง ในอกมันเต็มตื้นจนไม่รู้จะบรรยายยังไง
แต่พอเดินเข้าไปใกล้ แสงไฟหน้ารถสาดแค่พอมองเห็นเงาลางๆบนใบหน้า เป็นรอยเข้มบ้างจางบ้างสีแดงคล้ำ แค่นั้นในอกก็วูบโหวงเหมือนตกลงมาจากที่สูง แล้วพอเดินเข้าไปใกล้ยิ่งกว่านั้น โจมโผเข้ามากอดรัดไว้ทั้งที่ตัวกำลังสั่นเทิ้มและไอผ่าววูบวาบจนรู้สึกได้ โจมถูกทำร้าย ไม่รู้ผีห่าซาตานตัวไหนมันกล้าทำกับคนของป๋า คนที่ป๋าผูกขาดแล้วไม่ว่าจะเป็นตัวหรืออะไรก็ตาม ใครหน้าไหนก็ไม่ควรเข้ามาแตะต้องคนที่เค้ามีเจ้าของอยู่แล้วแบบนี้
ใครที่มันกล้าดีมากระตุกหนวดเสือ?
โจมไม่ยอมบอก ถามเท่าไหร่เค้าก้ได้แต่ส่ายหน้า เพราะถูกทำร้ายผสมกับพิษไข้ที่กำลังรุมกระหน่ำเค้าก็ทรุดลงไปจนต้องช่วยกันหามเข้ามาในบ้าน แล้วก็นอนทุรนทุรายพลิกตัวไปมาให้ต้องเป็นห่วงอยู่แบบนี้
อีกไม่กี่ชั่วโมงจะเช้าก็จริง แต่มันโคตรนานสำหรับคนที่จ้องมองนาฬิกาสลับกับคนที่นอนห่มผ้าแต่ว่าเหงื่อท่วมตัวแบบนี้ พอจะเช็ดหัวให้คนป่วยรู้สึกสบายขึ้นก็กลายเป็นปลุกอารมณ์โกรธแค้นให้เดือดพล่านเข้ามาอีก ต้นแขนแถวหัวไหล่ถูกฝ่ามือกดเอาไว้เต็มแรงจนเห็นรอยนิ้วมือชัดทุกนิ้ว ไม่นับมุมปากห้อเลือดที่ตอนนี้กลายเป็นสีดำช้ำจนอมดำอมม่วงแล้ว หางตายังมีคราบน้ำตารินไหล บันดาลโทสะทำให้ป๋าต้องตัดใจรั้งผ้าห่มคลุมตัวให้อย่างเดิม
ไม่อยากจะคิดว่าโจมจะปกป้องไอ้คนที่กล้าทำกับโจมแบบนี้ แต่ปัญหามันคงจะใหญ่เกินกว่าจะอธิบายเป็นเรื่องธรรมดาๆได้ มันจะต้องเป็นเรื่องที่กระทบใจโจมมาก มากจนเกินกว่าที่เค้าจะแบกมันภายใต้ใบหน้าที่สวมหน้ากากเอาไว้ตลอดเวลาอย่างที่เคยเห็นได้แล้ว เพียงแต่ป๋าไม่รู้ว่าไอ้เหี้ยนั่นเป็นใคร และมันมีความสำคัญยังไงกับโจม จะว่าไปก็กลัวที่จะรู้เหมือนกัน
บางเวลาชีวิตป๋าก็น่าอนาถเกินกว่าจะอธิบายได้พอๆกัน
“ร้อน”
คนป่วยโวยวายด้วยน้ำเสียงที่แห้งผาก ตอนเมาก็ต้องนั่งเฝ้า ตอนป่วยก็ต้องมานั่งเฝ้า อดนอนและทรมานพอกัน แต่ความรู้สึกที่ได้รับต่างกันราวฟ้ากับเหวก็ว่าได้
“ร้อนเหรอ”
ไม่ตอบอีกแล้ว คนป่วยได้แต่บ่นแล้วสลัดผ้าห่มที่เพิ่งจะคลุมตัวให้เมื่อไม่กี่นาทีมานี้เอง เหงื่อยังออกตลอดเวลาจนมันรวมตัวกันเป็นน้ำแล้ว
“เดี๋ยวไปเร่งแอร์ให้ก็แล้วกันนะ”
รู้ว่าคนป่วยไม่รับรู้อะไรหรอก รู้ว่าพูดออกไปไม่ต่างอะไรกับคนบ้าที่คุยกับตัวเอง แต่บรรยากาศแบบนี้ กระตุ้นอารมณ์ป๋าได้สองอารมณ์เท่านั้น คือเป็นห่วงมากกับโกรธมาก เพราะฉะนั้นป๋าจะต้องทำอะไรก็ได้ให้ตัวเองอยู่ในสภาวะที่ปกติไม่อาละวาดอย่างที่เคยเป็นมาเพราะยังไม่ได้คำตอบในเรื่องที่ต้องการ
หลังจากสงบสติอารมณ์คุ้มคลั่งของตัวเองได้ ก็พบข้อเสียที่ว่าการเอากำปั้นไปต่อยกำแพงนั้นมันจะไม่เจ็บทันทีที่เลือดอาบ แต่มันจะปวดระบมมหลังจากนั้นและมันจะรู้สึกราวกับว่าตัวเองไม่มีความรู้สึกที่มือแล้วตอนที่จะคว้ารีโมทมาเร่งแอร์ แขนยื่นจนสุดได้แต่ไม่มีแรงที่มือพอที่จะหยิบจับอะไร เหมือนคนพิการแขนขาดไม่มีผิด แล้วที่น่าหงุดหงิดไปกว่านั้น ป๋าให้มือต่อยกำแพงระบายอารมณ์ทั้งสองมือ
โว้ยยยยยยยย!!!!
สบถออกมาเพราะหงุดหงิดไม่ได้ดั่งใจ ไม่คิดเลยว่าจะทำให้คนที่กำลังป่วยและหลับไปเพ้อไปตกใจตื่นขึ้นมาขนาดนี้
“ขอโทษ”
รู้สึกผิดจริงๆที่ทำให้โจมดูตกใจจนลนลานขนาดนี้
“มีอะไรรึเปล่า”
“เปล่า ขอโทษนะ พอดีหงุดหงิดนิดหน่อย นอนเถอะ”
“หนาว”
“อ้าว เมื่อกี้ยังโวยวายว่าร้อนอยู่เลย นี่จะมาเร่งแอร์ให้อยู่”
“เปล่า จริงๆแล้วหนาว”
“อืมๆ คงเพราะไม่สบายแหละมั้ง นอนเถอะ พรุ่งนี้จะตามหมอมาให้”
“ไม่ต้องหรอก พรุ่งนี้ก็หาย”
“อวดดี ทั้งไข้ทั้งเพ้อยังจะบอกว่าพรุ่งนี้ก็หายอีก”
“โอ๊ะ โอ้ย”
“เห็นมะ พูดยังไม่ทันขาดคำ เป็นอะไรหรือเปล่า”
“เปล่า กำลังจะด่านายแต่เจ็บปากซะก่อน ซี๊ดดด”
“เค้าเรียกพระเจ้าไม่เข้าข้าง ทายาหน่อยมั้ย”
“ไม่”
“ทำไม กลัวหายเร็วเหรอ เสียดาย จะเก็บไว้ปวดนานๆว่างั้น”
“เปล่า กลัวแสบต่างหาก ถึงแผลมันจะหายไวแต่ไม่ต้องห่วงหรอก ปวดนานกว่านั้นอยู่แล้ว”
ใจหายเลย ไม่ได้ตั้งใจจะจี้ใจดำโจมหรอกนะ แค่บทสนทนามันพาไปเฉยๆ รู้สึกสบายใจที่เห็นโจมลุกขึ้นมาต่อปากต่อคำได้แล้ว แต่ตอนนี้กลับนึกอยากตบปากตัวเองที่พูดพล่อยๆ เค้าหงอยลงทันที นั่นยังไม่ปวดหนึบในใจเท่าที่เค้าหรุบตาต่ำเพราะคำพูดไม่ได้แฝงความนัยอะไรมากไปกว่ากวนอารมณ์คนป่วยเลยนะ
“แล้วนั่นมือไปโดนอะไรมา”
“นี่เหรอ โอ้ย”
ไม่ได้เรียกร้องความสนใจ มัวแต่ต่อปากกับคนป่วยจนลืมความเจ็บไปชั่วขณะ พอนึกขึ้นก็ปวดขึ้นมาทันที มันเจ็บจนร้าวระบมไปหมดทั้งสองข้างลองกำมือแล้วจะปวดแปล๊บขึ้นมาทันทีแต่สักพักจะรู้สึกชาไปจนถึงข้อมือ
“ขอดูหน่อย”
“ดูอย่างเดียวนะ อย่าจับ”
“ทำไม ไม่ได้พิศวาสอะไรขนาดหลอกจับมือหรอกน่า”
“เปล่า มันเจ็บต่างหาก”
“ต่อยกำแพงเหรอ”
“เปล่า”
“แล้วไปทำอะไรมา มือเยินขนาดนั้น”
“ต่อยฝาผนัง”
“ก็ดี ดูนายใช้เวลาว่างได้เป็นประโยชน์ดี แล้วตกลงจะให้ดูมั้ย ถ้าไม่ให้ดูจะได้นอน”
พูดซะเหมือนคนอย่างป๋าชอบเล่นตัว กับอีแค่มือเยินๆที่โง่ต่อยฝาผนังตอนที่โกรธใครก็ไม่รู้ รู้แต่ทั้งโกรธทั้งแค้นจนเจ็บ ยิ่งเหมือนโจมไม่อยากจะพูดถึงคล้ายๆจะปกป้องเค้ากลายๆแล้วทั้งเจ็บทั้งแค้น
“เอ้า”
ยื่นออกไปทั้งสองมือ พอออกแรงเยอะก็ปวดร้าวไปทั้งแขนเลยทีนี้ สภาพข้อนิ้วตรงหลังมือยับเยิน บางนิ้วเห็นเนื้อสีขาวชัดเจน รอบๆเป็นรอยถลอกปอกเปิด ปากเผลอยังมีรอยเลือดกลบ เป็นภาพที่ป๋ามั่นใจว่าไม่น่าดูนักหรอก แต่โจมก็จ้องมันอยู่นาน จากที่ไร้ความรู้สึกแค่ช่วงข้อมือ ตอนนี้เริ่มชาและไร้ความรู้สึกไปทั้งแขน
“เอามือลงได้ยัง ปวดแขน”
“คนที่ต้องหาหมอแล้วทายามันคือนายนะ”
“งั้นเอางี้แล้วกัน ก็ให้หมอตรวจทั้งสองคนนั่นแหละ”
“นายจะทายาก่อนมั้ยล่ะ”
“ไม่อะ ไม่ค่อยถนัดทำแผล”
ทำตัวเองให้เกิดแผลมันไม่ยากเท่าตอนทำแผลให้หายเป็นเรื่องจริงนะ คิ้วแตก ปากแตก หัวเข่าถลอก ป๋าไม่เคยทำแผล อย่างดีก็ปล่อยให้มันตกสะเก็ดแล้วก็หายไปเอง
“เดี๋ยวทำให้ก็ได้”
อ่า...มันก็น่าจะลองทำแผลดูสักครั้งในชีวิตเหมือนกันนะ
“นายไม่สบายอยู่ไม่ใช่เหรอ”
นี่มันเป็นอาการปกติของคนที่ถูกด่าว่าไร้ใจแล้วก้ไร้ความรู้สึกหรือเปล่า แล้วคนที่ถูกประนามมาแบบนี้กำลังเป็นห่วงคนป่วยปากบวมตรงหน้า จะดูผิดปกติไปมั้ย แต่อาการที่โจมเป็นก่อนหน้านี้มันต่างจากตอนนี้ลิบลับ อาการโจมแย่จนใจหาย ปากบวมแดงช้ำ ท่าทางไม่มีแรงและที่ยังติดตาไม่หายคือโจมร้องไห้ ภาพนั้นมันยังวนเวียนมาจนถึงตอนนี้ ถึงโจมจะดูดีขึ้นเยอะแล้ว แต่ตายังบวมช้ำแล้วหน้ายังซีดเซียวอยู่เลย โทรมจนไม่เหลือมาดคุณชายที่เดินคอตั้งไม่เคยมองต่ำกว่าระดับสายตาคนนั้นลิบลับ
“เหงื่อออก ดีขึ้นเยอะแล้ว ถ้าไม่ใส่ยาชั้นจะไปอาบน้ำแล้วนะ”
“ไม่สบายอยู่ใครเค้าให้อาบน้ำ”
“อันนั้นเป็นข้อต่อรองที่น้องหนูใช้กับนายตอนเป็นไข้หรือเปล่า”
มันก็จริง น้องหนูชอบเกเรไม่อาบน้ำตอนไม่สบายบ่อยๆ ป๋าเลยชินว่าคนป่วยจะต้องไม่อาบน้ำเดี๋ยวไข้กลับ
“แต่เมื่อกี้นายเพ้อเลยนะ”
“จริงเหรอ เพ้อว่าอะไรบ้างล่ะ”
เหมือนโจมจะหน้าเจื่อนไป แต่คุณชายก็คือคุณชายถ้าเค้ามีสติพร้อม เค้าก็จะปรับสภาพตัวเองให้ปกติที่สุดจนได้
“เพ้อว่าคิดถึงป๋าจัง อยากมาหาป๋า จับใจความได้ประมาณนี้มั้ง”
“ไม่มีทาง”
เหมือนโจมคนเดียวจะกลับมาแล้วครึ่งหนึ่ง ถ้าไม่นับใบหน้าที่ยังซีดเซียวและยังดูอ่อนเพลียอยู่มาก โจมก็เกือบจะเหมือนเจ้าชายคนเดิมแล้ว จริงๆโจมเพ้ออะไรจับใจความไม่ได้ มันดังบ้างเบาบ้างจับได้แต่ไม่เป็นคำ แล้วแต่ละประโยคก็จับใจความไม่ได้ แต่ป๋ามั่นใจว่ามีชื่อตัวเองอยู่ในนั้น แต่ไม่รู้ว่าชื่อตัวเองมีความสำคัญยังไงกันแน่ ความจริงก็อยากให้โจมไม่สบายแล้วก็เพ้อต่อไป แต่ตอนที่โจมเป็นแบบนั้นก็รู้สึกกังวลไปหมด ใจไม่ดี เป็นห่วง หลากหลายความรู้สึกจนตีกันวุ่นวาย สุดท้ายก็พาลโกรธต้นเหตุที่ทำให้โจมเป็นแบบนี้อีกจนได้
“แล้วตกลงจะทามั้ยยาน่ะ”
“ทาครับ”
“ไปหยิบยามาสิ”
“มันอยู่ตรงช่องเก็บของที่หัวเตียงนั่นแหละ วานหยิบหน่อยได้มั้ย มือมันเจ็บจนไม่มีแรง”
ถ้ารู้ว่าการทำแผลทำให้รู้สึกดีขนาดนี้ ถ้าย้อนเวลาไปได้ ป๋าจะไม่กัดฟันอดทนรอให้แผลมันตกสะเก็ดแน่ๆ คนที่หน้าเชิดคอตั้งตรงอยู่เสมออย่างโจม ผู้ชายที่ทำอะไรไม่เป็นเลยจะมือเบาขนาดนี้ ไม่รู้เพราะโจมมีทักษะทางด้านทำแผลหรือว่าป๋าเจ็บจนมันไร้ความรู้สึกกันแน่ก็ไม่รู้
แต่ที่รู้คือ...รู้สึกดี (นิดหน่อย)
“โจม”
“อะไร”
“จะให้ทำแผลคืนให้ไหม”
“มือเจ็บอยู่ไม่ใช่เหรอ”
“นั่นสินะ”
“ไม่เป็นไรหรอก มันเจ็บน้อยกว่าของนาย”
“แล้วนี่จะนอนต่อหรือเปล่า”
“ว่าจะอาบน้ำก่อน แล้วนายล่ะได้นอนหรือยัง”
“ยัง เดี๋ยวนอนพร้อมกันก็ได้”
“อืม”
“โจม”
“อะไรของนายอีก”
“ถ้าจะบอกว่า........”
“ว่าอะไร”
“เข้านอนแล้วขอนอนกอดนายด้วยได้ไหม”
“ต่อยผนังสะเทือนถึงสมองเลยหรือเปล่า”
“ทำไมเหรอ”
“ปกตินายอยากจะทำอะไรก็ทำไม่เคยขออนุญาตไม่ใช่เหรอ”
เหมือนโดนด่าว่าถ่อย สถุล หยาบคายแล้วก็ไร้มารยาทแบบผู้ดีอยู่เลย จริงๆแล้วอยากจะถามในสิ่งที่กำลังสงสัย แต่คิดดูดีๆแล้ว ช่วงเวลาที่อยากเห็นที่สุดคือตอนที่เค้าเป็นโจมที่เย่อหยิ่งตามปกติมากกว่าผู้ชายที่นั่งเหม่อมองเหมือนจมอยู่กับความคิด ถ้าสักเวลาหนึ่งที่พอจะทำให้โจมลืมเรื่องร้ายๆนั่นไปบ้าง ถึงจะต้องกัดฟันอด
ทนข่มความอยากรู้สักแค่ไหน ป๋าก็พยายามทำก็แล้วกัน
“ก็หัดอยู่นี่ไง ก็เห็นนายไม่ค่อยสบาย เดี๋ยวจะหาว่าใจดำ”
“วันนี้แอร์เย็น หนาว แล้วก็ไม่สบายอยู่ ถ้านายอยากจะกอดก็ได้”
.
.
.
.
“ถ้าอยากจะยิ้มก็ยิ้มออกมาเลยไม่ต้องเก๊ก”
“ครับ”
จะเถียงก็ไม่ได้ เพราะตอนนี้ป๋ากำลังกลั้นยิ้มอยู่จริงๆ น่ารักอ่ะ ป๋าเชื่องด้วย
-
ไม่ได้ใช้คำพูดๆหวานๆแต่บรรยากาศรอบๆสองคนนี้มันดูเป็นสีชมพูๆเนอะ ^^
-
ชมพูปนอึนๆนะ เหมือนมันสองคนยังมึนๆ = =;;
-
ป๋าดูแลโจมดีจัง
-
โอ๊ยยยยยน่ารักอ่ะ
ป๋าโหดมากอ่ะ ทำร้ายตัวเอง คงโกรธจริงๆแล้วไม่รู้จะไปลงที่ไหนอ่ะ
น่ารักจังโจมทำแผลให้ด้วย
-
น่ารักเว้ยยยยยยยยยยยยยยย o13
อยากจะลงไปดิ้นๆ ทุกครั้งที่ป๋าพูด “ครับ”
ขอบคุณมากๆ ค่ะสำหรับกลิ่นหวานๆ ในตอนนี้ :กอด1:
-
อะโฮะๆๆๆ แอบหวานกันซ้าาาาาา
แต่ว่าอาการป๋านี่น่าเป็นห่วงกว่าโจมอีกนะ ไม่ใช่เรื่องแผล เรื่องอารมณ์น่ะ ขึ้นๆลงๆแบบรุนแรงซะน่ากลัว แต่ยารักษาชั้นดีก็อยู่ใกล้ๆแล้วนี่ ^ ^
-
:-[
-
อ่านทันแล้ว หึหึ
รักป๋า อ่า ชอบบบบบ :laugh:
-
:laugh: :laugh: :laugh:
น่ารักๆ :impress2:
โจมจริงๆอยากให้กอดละสิ :-[ :m20:
-
น่ารักน่ากอด จังเลยน้องโจม
-
น่ารัก :L2:
-
ป๋าต้องไปล้างแค้นให้โจมเลย ตื้บมันๆ :laugh:
-
หวานกันเบา เบา :-[ :L2: :L2:
-
เข้ามารอน้องโจม กับ ป๋า ที่น่ารัก
วันนี้จะได้อ่านต่อไหมอะ :call:
-
พี่โจมมมมมมมมม :man1: :impress2:
ตอนนี้พี่โจมน่ารักไปและ อิอิ
ว่าแต่แอบสั้นน้าตอนนี้~ 55555555
-
เจ็บมั๊ยเนี่ยป๋า ไปต่อยผนังซะงั้น
ให้น้องโจมดูแลต่อไปนะๆๆ อิอิ
โจมน่ารักๆๆๆๆ
-
หวานแบบเจ็บๆ^^
-
เก็บโจมไว้กับตัว ไม่ต้องให้เห็นเดือนเห็นตะวันเลย
โจมจะได้ไม่ต้องไปเจ็บตัวอีก
ชอบอะ หวานขึ้นทุกวัน
-
เค้าอ้อนกันน่ารักเนาะ (อิชั้นมองว่าเค้าอ้อนกัน คิคิ) :impress2:
-
หวานจังตอนนี่
-
เริ่มจะรู้จักเป็นห่วงกันแล้ว ซินะป๋า โจม
แม้มัยจะดูแปลกๆ ไปบ้าง ก็เถอะ
แต่คนอ่านก็แอบ อมยิ้ม กับความห่วงใยเล็กๆ ละนะ
แล้วถ้าป๋ารู้ว่า ใครเป็นคนทำ จะเกิดอะไรขึ้นละเนี๊ยะ
-
ค่อยปรับเข้าหากันแล้ว ความหวานแลกมาด้วยความเจ็บ
-
มาดัน จึ๊ก ๆ
รอโจมกับป๋า หวานกว่านี้ :-[ :-[
-
ป๋ากลั้นยิ้ม แต่คนอ่านยิ้มแฉ่งเลย :o8:
ป๋าหน้ารักมาก แล้วท่าทางอีกไม่นานป๋าจะเข้าสมาคมกลัวเมีย :m20:
:pig4: คะ
-
น่ารักว่ะ!!!!!!!!!!!!! :o8:
-
ดันสุดแรงเกิด มาต่อหน่อยยยยยยยย
-
ติดเรื่องนี้ไม่ไหวแล้ว o18
-
คิดถึงป๋า คิดถึงโจมมมมมมม
:call: :call: :call: :call: :call:
-
กิ๊วๆๆๆๆๆ น่ารักจังเลยยยยยยย
ยิ้มเลยป๋าไม่ต้องกลั้น ^^
ลุ้นๆๆจะเป็นยังไงต่อน้าาาาาาา
คิดถึงโจม กับป๋ามากอะ ขอบอกๆๆๆๆ
-
กรี้ดดดด เขินอลังการ :-[
ไม่นานๆ เดี๋ยวเห็นฉากหวานคู่นี้แน่ (ใช่มั๊ย ?)
รอตอนต่อไปนะค่ะ
-
เพิ่งเคยอ่านเรื่องนี้ครั้งแรกหลังจากเขียนมา 20 ตอน ขอบอกว่าชอบมากกกกกกกกกกกกกกกกกก :laugh:
ยิ่งเห็นคนเขียนชอบคัตตุนจริงๆเราเคยเป็นอดีตสาวกอคาเมะ แต่ตอนนี้ไม่ได้อ่านมานานแล้ว
พออ่านเรื่องนี้ยิ่งคนเขียนพูดถึงขอบอกว่าเราจิ้นหน้า อคาเมะไปเรียบร้อยแล้ว 555 ถึงจินจะแปลงสัญชาติไปแล้วก้เถอะ
แต่ยังพอจิ้นได้อยู่ :really2: ฟิคชั่นสนุกมากๆๆๆๆๆค่ะ อ่านแล้วรู้สึกว่าปูพื้นโครงเรื่องแตกต่างจากฟิคเรื่องอื่นดี
ยิ่งเฉพาะนายเอก ปกติจะเจอแต่พระเอกเย็นชา นายเอกเป็นพวกร่าเริงเกินพิกัีดเลยทำให้พระเอกใจอ่อน
แต่ฟิคเรื่องนี้แตกต่างออกไปอย่างมากกกก คาแรคเตอร์น้องโจมเป็นอะไรที่จับตัวยากจริงๆ
คาดไม่ถึง นึกไม่ออก สารภาพว่าอ่านแรกๆนึกไม่ออกว่าไอสองคนนี้มันจะรักกันได้ยังไงเลยนะเนี๊ย
แต่อ่านมาถึงตอน 19 เริ่มเข้าใจละว่ามันจะออกมาในแนวทางไหน หิหิ :กอด1:
อ่านแล้วชอบตอนป๋าเถียงกับตัวเองคิดกับตัวเองเรื่องน้องโจม แล้วก็สับสนทางจิตนิดๆว่าเกิดอะไรขึ้นกับตัวเอง
น่ารักดีค่ะผู้ชายคนนี้ แล้วจิ้นว่าเป็นหน้าจิน ยิ่งปายกันใหญ่สมองช้านนนน :m25:
แล้วน้องโจมหน้าแบบคาเมะ :-[ โอ้ย คนอ่านมันจะมีความสุขกว่านี้ไปไม่ได้แล้วละ o18
รออ่านตอนต่อไปนะค่ะ สนุกมากเลย ขอตามเป็นแฟนคลับอ่านเรื่องอื่นไปพลางๆนะค่า
เป็นกำลัวใจให้เข็นตอนหน้าออกมาไวๆค่า o13 o13 o13
-
พยายามต่อไปนะทั้งสองคน
ทุกคนทุกชีวิตผ่านเรื่องราวต่าง ๆ มากมาย
ทั้งสุขทุกข์ปนเปกันไป
คงจะดีหากมีใครเป็นที่พักใจให้เราได้เสมอ
ขอให้เจอคนนั้นเร็ว ๆ นะครับ
สู้ ๆ ครับ
:L2:
-
คิดถึงป๋าอ่ะค๊าบ แผล่บ ๆ :z2:
จิ้มมมมมมม พี่เซ คริคริ :o8:
v
v
v
-
ตอนที่ 21 'เด็กป๋า'
ชมรมพุทธศาสตร์คึกคักเป็นปกติ!!
มันต้องเป็นอย่างนั้นอยู่แล้ว ในเมื่อรุ่งเช้าของอีกวันจะเป็นวันจัดกิจกรรมใหญ่ของชมรมเนื่องในวันเข้าพรรษา วันนี้ต่อให้ใครต่อใครที่ไม่ใช่สมาชิกของชมรมก็ต้องดั้นด้นมากันทั้งนั้นแหละ ซอกหลืบที่ไม่ค่อยมีใครใส่ใจสักเท่าไหร่ วันนี้มีมนุษย์มากหน้าหลายตาในชุดนักศึกษาเนืองแน่นไปหมด
ก็ชมรมพุทธศาสตร์มีงานใหญ่ทีไร สุดหล่อพ่อรวยและใจกว้างยิ่งกว่ามหาสมุทรอย่างป๋าแห่งนิเทศน์ศาสตร์มาโชว์ตัวถึงชมรมทุกที จริงๆป๋าก็มาช่วยมหาเพื่อนรักจัดเตรียมงานนั่นแหละ แต่พอคนดังอย่างป๋าจะหยิบจับอะไรสักอย่างก็จะมีคนกรูกันเข้ามาช่วยจนกลายเป็นสร้างความวุ่นวายทุกที ชมรมที่มหาภูมิอกภูมิใจนักหนาจะเสื่อมก็เพราะ กระเทย ชะนี เก้งกวางรวมทั้งสัตว์สงวนทั้งหลายจะมาตบตีแย่งไอ้ป๋ากันเนี่ยแหละ
แล้ววันนี้มันวันพิเศษน้อยซะที่ไหน ไอ้ป๋าคนเดียวมันก็ยุ่งมากพออยู่แล้ว ไอ้เพื่อนตัวดีมันยังควงคู่มากับคนที่มีดีกรีความดังไม่แพ้กันอย่างน้องโจมแห่งเศรษศาสตร์มาด้วยยุ่งมหาศาลบานตะไทเลยทีนี้ ดีนะที่ชมรมมหาไม่แตก
ไอ้แย้กับไอ้เบสเป็นเจ้าประจำชนชั้นแรงงาน มันสองตัวจะได้รับหน้าที่พิเศษคือยกของหนักทุกชนิดที่ต้องใช้แทนอิสตรีทั้งหลายที่มัวแต่จับจ้องสองคนดังของมหาลัยตรงมุมห้องจนไม่ทำอะไรสักอย่าง
ทุกคนสนใจใคร่รู้
แต่ก็มองกันอย่างพวกที่รู้งานอยู่แล้ว มองเฉยๆแล้วเก็บรายละเอียด ทุกคนรู้ดีว่าไอ้ป๋าเป็นคนขี้รำคาญและไม่ชอบอยู่ท่ามกลางคนหมู่มาก ถ้าหากว่าวุ่นวายมากๆเข้าก็จะเจอไอ้ป๋าโหมดอาละวาดชนิดที่ว่าไม่มีใครกล้าเข้าใกล้ เพื่อนสนิทอย่างมหายังต้องหนีตายหัวซุกหัวซุนเลยคิดดู
สภาพของทุกคนดูคล้ายๆกองเชียร์ที่ลุ้นให้ปลากัดสองตัวมองตากันเผื่อมันจะท้อง มหาพูดไม่ผิดเลยสักนิด บรรยากาศมันให้ความรู้สึกแบบนั้นจริงๆ
ถึงไอ้ป๋ามันจะดูเหมือนเป็นหัวหน้ากลุ่ม แต่ในชมรมพุทธฯแห่งนี้มีมหาเป็นใหญ่ เพราะฉะนั้นหน้าที่ที่ไอ้คู่ตุนาหงันได้รับมอบหมายคือนั่งจัดชุดสังฆทานสำหรับถวายพระในวันพรุ่งนี้ ในมุมที่เงียบที่สุด สงบที่สุด และแสงน้อยที่สุด
สำหรับเพื่อนแล้วมหาคิดและเตรียมการอย่างรอบคอบเสมอ
แล้วไอ้ป๋ากับน้องโจมที่ทุกคนสนใจมันสวีตกันยังไงนะเหรอ?
มันก็แค่นั่งขัดสมาธิหันหน้าเข้าหากัน จัดชุดสังฆทานไปเงียบๆโดยมีเสี่ยป๋าส่งนู่นส่งนี่ให้พอเป็นพิธีแค่ให้มีส่วนร่วมไปแค่นั้นแหละ ทั้งสองคนไม่ได้สวีตจี๋จ๋ากันอย่างที่ทุกคนอยากเห็น ทั้งสองคนแทบจะไม่พูดอะไรกันเลยสักคำ แต่เพื่อนที่คลุกคลีอยู่กับไอ้ป๋ามาหลายปีอย่างมหาต้องรู้ดีสิ!!!
สองคนนี้กำลังหวานใส่กันในระดับที่พอประมาณ มันเหมือนเป็นระดับที่พอดีๆสำหรับคนที่ขี้รำคาญและไม่ชอบความวุ่นวายอย่างไอ้ป๋า ถึงแม้มหาจะมั่นใจว่าภาพที่เห็นคือสถาการณ์ที่ไม่ได้มีให้เห็นบ่อยๆ เหมือนเป็นฉากหวานที่มีหมอกหนาทึบมาปกครึม ดูอึมครึม แต่มหาสังเกตไอ้ป๋าตลอดว่าสายตามันมองของที่ใช้จัดชุดสังฆทานน้อยมาก สายตามันจับจ้องอยู่ที่หน้าน้องโจมเหมือนห่วงใยตลอดเวลา มหาแน่ใจว่าไอ้ป๋ามันไม่รู้ตัวเองหรอกว่ากำลังมองเด็กที่เช่าซื้อมาด้วยสายตาแบบไหน ส่วนน้องโจมถึงแม้ปกติน้องจะนิ่งๆหยิ่งๆไม่ค่อยสนใจอะไรอยู่แล้ว แต่เท่าที่สังเกตมาตลอดเวลาที่น้องเค้าอยู่กับไอ้ป๋ามา วันนี้น้องโจมดูมีความสุขบนความเศร้ายังไงก็ไม่รู้ เหมือนคนที่สบายใจแต่ก็ยังแฝงความกังวลไว้ในแววตาให้แฟนคลับอย่างมหาสังเกตได้
ผลัวะ!!!
เสียงเบามาก แต่หัวแทบคมำไปกับพื้น คนที่หาญกล้าทำร้ายประธานชมรมไม่ใช่ใคร คู่ปรับที่เจอเมื่อไหร่ต้องมีปากเสียงกันเมื่อนั้น เทียนไม่ได้ตบหัวมหาแบบธรรมดาๆที่เอาเสียงดังเข้าข่มหรอกนะ แต่มันบรรจงเล็งไปที่หัวของมหาแล้วกางนิ้วล็อคท้ายทอยเต็มที่ พอทุกอย่างได้จังหวะแล้วก็ผลักไปข้างหน้าแบบไม่ออมแรง ไม่มีเสียงเป็นหลักฐานให้มหาโวยวายได้เลย นอกจากมึนจนร้าวไปทั้งสมอง
“เหม่ออะไร”
“ใครเหม่อ”
มหาไม่ได้เหม่อนะ แค่สังเกตไอ้สองคนดังของมหาลัยก็แค่นั้น ไม่ใช่แค่คนนอกหรอกที่สนใจปฏิกิริยาที่สองคนนี้แสดงออกต่อกันในที่สาธารณชน ถึงมหาเป็นคใกล้ตัวแต่ก็สนใจเว้ย
“มึงนั่นแหละเหม่อ ไม่เคยเห็นเพื่อนตัวเองสวีตกับคนของเค้าหรือไง”
ใครว่าไม่เคยเห็น มหาเห็นไอ้สองคนนั้นส่งลิ้นแลกเอ็นไซม์กันต่อหน้าต่อตาเหมือนดูหนังสามมิติยังไงยังงั้นมาแล้ว ถึงดีฟคิสจะเป็นเรื่องธรรมดาของคู่ควงไอ้ป๋า แต่ว่าเสียงครวญครางระหว่างกิจกรรมที่มหาได้ยินนั้น มันยังดังก้องอยู่ในประสาทหูชั้นในอยู่เลย นึกถึงเสียงวันนั้นแล้วมองภาพน้องโจมที่นั่งจัดเครื่องสังฆทานตรงหน้าแทบจะไม่เชื่อเลยว่าคนที่เร้าร้อนอยู่ในห้องนอนไอ้ป๋าวันนั้นจะเป็นน้องโจมที่แสนจะเย็นชาคนนี้ได้
“มองอะไร”
เป้าสายตาของคนหลายสิบชีวิตมันหันมามองแล้วหรี่ตาถามเหมือนไม่พอใจ มหาล่ะไม่อยากจะเชื่อว่าไอ้ป๋ามันเพิ่งรู้ว่ามีคนจ้องมองมัน ทั้งๆที่มันเป็นเหมือนจุดรวมสายตาตั้งแต่เดินเข้ามาในชมรมโดยมีน้องโจมติดสอยห้อยตามมาแล้ว เสือกโวยวายเอาตอนที่คนมองคือมหาเนี่ยนะ เจริญจริงๆเพื่อนกู แม่งหาเรื่องเพื่อนตัวเองสร้างสถานการณ์กันคนนอกออกจากโลกส่วนตัวมันชัดๆ ไอ้เพื่อนชั่วตั้งใจจะให้มหาเป็นเครื่องมือเพื่อให้เกิดความสงบสำหรับมันกับน้องโจมอีกครั้ง จะว่าไประดับความอดทนของไอ้ป๋าพัฒนาขึ้นมากนะ ปกติมันไม่ยอมให้ใครๆจ้องมองมันนานขนาดนี้แน่ๆ
“กูจะดูว่าเป็นไงบ้าง พอจะทำได้มั้ย”
“ก็ไม่ยากอะไรนี่”
สำหรับมึงอะไม่ยากอะไรเลยจริงๆป๋า อันนี้เชื่อสนิทใจ หน้าที่มันแค่ส่งของที่อยู่ตรงหน้าและไม่ไกลจากรัศมีมือน้องโจมให้เจ้าตัวจัดลงถังแล้วห่อด้วยกระดาษแก้วใสสีส้มเฉยๆ เอาเข้าจริงๆถ้าน้องโจมหยิบเองจะสะดวกกว่ามาก แต่ไอ้ปลาไหลมันก็แค่จะมีส่วนร่วมแล้วก็หลอกจับมือเค้าไปเนี่ยนะ เพื่ออะไรวะ!! ปกติถ้ามึงอยากจะจับเค้าดูดปากพันลิ้นกันมึงก็ทำเลยนี่หว่าแล้วน้องโจมก็แรงพอที่จะไม่ขัดขืนอะไรด้วย แต่ไอ้ท่าทางที่เหมือนคนเพิ่งเริ่มหัดจีบกันนี่เรียกว่าอะไร เรียกว่าไอ้ป๋ากำลังเดินเข้าสู่เส้นทาง ‘อ่อน’ ต่อความรักเหรอวะ
เป็นข่าวดีจนมหาเนื้อสั่นระริกอยากจะกระจายข่าวไปถึงหูไอ้ชนชั้นแรงงานสองตัวนั้นมากมาย
“กูหมายถึงน้องโจมโว้ย ขาดเหลืออะไรหรือเปล่าครับพี่มหาให้งานยากไปมั้ย”
มหาไม่ได้เว่อร์นะ แต่จัดชุดสังฆทานมันจะยากตรงจัดของในถังให้เป็นระเบียบแล้วเวลาห่อกระดาษแก้วใสอะ มันต้องจับจีบเรียบร้อยสวยงาม
“ทำได้ครับ พอดีเคยทำ”
“ที่ไหน”
คนที่ไร้มารยาทจนเข้าใกล้สถุนที่โพล่งถามออกไปแบบนั้นไม่ใช่มหาแน่ คนที่กล้าเอาไฟไปจ่อน้ำแข็งคือไอ้ป๋า มีมันคนเดียวแหละ นอกนั้นใครมันจะกล้าเสี่ยง
“ต้องบอกด้วยเหรอ”
“ก็อยากรู้”
โอ้ย!! พระสารีบุตรครับ ลูกช้างอยากจะกรี๊ดดังๆแล้วกระทืบเท้าให้สนั่นไปถึงชั้นดาวดึงส์ เป็นเรื่องที่น่าสนใจจนต้องสาวเท้าเข้าไปใกล้สองคนนั้นมากกว่าเดิม ยอมเสี่ยงชีวิตเพื่อไปดูหน้าไอ้คนที่ไม่เคยสนใจอะไรในโลกอย่างไอ้ป๋า อยากรู้ว่าน้องโจมเคยจัดชุดสังฆทานที่ไหนเนี่ยนะ มันคิดว่าคนอื่นจะร้างไกลวัดเหมือนมันทุกคนหรือไง ปกติไอ้ป๋ามันเคยสนใจรายละเอียดของคู่นอนตัวเองซะที่ไหน มหากล้ายืนยันได้เลยว่ามันแทบจะไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเด็กของมันแต่ละคนเรียนคณะไหน มหาลัยอะไรแล้วก็อยู่ปีไหน ไอ้ป๋ามันจำชื่อได้ก็คือว่าประสบความสำเร็จสุดๆของการเป็นเด็กป๋าแล้ว
“ตอนเด็กๆเคยช่วยอาม่าทำ”
“เด็กแค่ไหน”
ไอ้ป๋าแม่งมันจะรู้ตัวมั้ยนะ? ว่ามันอยากรู้แบบลงลึกในดีเทลน้องเค้าเกินไปแล้ว ในฐานะแฟนคลับน้องโจมอย่างมหานั้นอยากจะเข้าไปสะกิดถามป๋าเพื่อนรักเหลือเกินว่ามึงไม่ถามไปถึงตอนเค้าอยู่ในท้องเลยล่ะ แน่จริงถามเลยว่าน้องโจมดูดอาหารจากสายน้ำคร่ำยังไง นอนขดในท้องแม่ท่าไหน บทแม่งจะสนใจก็สนใจซะจนเพื่อนไม่คาดฝัน
“จะไปไหน”
เนี่ยแหละนะ เค้าว่าคนที่จะสั่งสมบุญมักจะมีมารมาผจญเหมือนคนที่กำลังจะบวชไม่มีผิด อุตส่าห์แกล้งลืมไปแล้วนะว่ามีคู่ปรับอย่างเทียนยืนอยู่ข้างๆตลอดเวลา นึกว่ามันจะสนใจคู่ดังแห่งปี ที่ไหนได้ มันยืนควบคุมมหานี่หว่า
“ไปหาไอ้ป๋า”
“ไปหาเค้าทำไม ไม่มีอะไรทำหรือไง” จริงๆมันคงอยากถามว่าไปเสือกเรื่องเค้าทำไมมากกว่า
ปากต่อว่านะแต่สายตานี่ด่ามหาเต็มๆเลยว่าไม่มีมารยาท ก็คนมันสนใจใคร่รู้นี่หว่า ไม่ใช่เรื่องธรรมดาเลยนะเนี่ย เพื่อนป๋าเปลี่ยนไปขนาดนี้ แล้วน้องโจมก็ดูเหมือนจะคุยเก่งขึ้นด้วย ไม่ได้เงียบเป็นคำตอบเหมือนที่ผ่านมาแล้ว
“ไม่มี”
“ใครว่า”
อะไรของไอ้เทียนมันวะ คิดว่าเป็นหัวหน้าฝ่ายกิจกรรมแล้วจะมาเบ่งใส่มหาหรือไง ก็บอกอยู่ว่าไม่มีก็ต้องไม่มีสิ วันนี้มหาใหญ่เว้ย ชี้นิ้วสั่งแล้วก็เป็นคนสังเกตการณ์อย่างเดียว
“งั้นก็มาช่วยตักข้าวสารใส่ถุงหน่อย”
“ช่วยกันกับมึงเนี่ยนะ”
“อืมสิ”
ให้มหาแบกเทียนพรรษาแล้ววิ่งรอบโบสภ์จะดีกว่ามั้ยวะ ให้นั่งตักข้าวสารกับไอ้เทียนเนี่ยนะ ให้มหาไปหุงข้าวกะทะกับน้องๆข้างนอกง่ายกว่าหรือเปล่า
“อย่าเรื่องมากเล่นตัวได้มะ อยากให้ช่วยตายล่ะ ถ้าแหกตาดูก็จะเห็นว่าทุกคนเค้ามีงานทำนะ มีแต่นายนั่นแหละที่ว่างคอยสาระแนเรื่องชาวบ้านเค้าน่ะ”
ใช่มหาคนเดียวซะที่ไหน ก่อนหน้านี้ไม่ว่าใครๆก็จ้องมองที่คู่ไอ้ป๋ากันทั้งนั้นแหละ ไม่เชื่อลองมองไปรอบๆดิ
ทุกคนมีงานทำกันจริงๆด้วย โกหกน่า!! ทำไมผักชีโรยหน้ากันเร็วจังวะ
“ไหนล่ะข้าวสาร”
ในเมื่อไม่มีเพื่อนร่วมอุดมการณ์แล้วก็ต้องทำเป็นสนใจงานกลบเกลื่อนแหละนะ ทำไงได้
“อยู่ในห้องเก็บอุปกรณ์ชมรม ชั้นจะเตรียมถุง นายไปยกกระสอบข้าวสารมาแล้วกัน”
หน้าที่จับจังล่ะโยนมาที่มหาเลยนะ ส่วนหน้าที่ตัวเองแค่หาถุงมาใส่กับหาหนังยางมารัดแค่นั้น แล้วไอ้ป๋าแม่งจะสร้างบุญอะไรมากมาย รู้นะว่ามันรวยแต่มันจะรู้มั้ยว่ามหาลำบากแค่ไหนที่จะต้องแบกกระสอบข้าวสารที่มันบริจาคเนี่ย
ปกติเวลามีงานบุญชมรมจะจัดทำบุญตักบาตรตอนเช้าแล้วก็เลี้ยงเพลพระ เลยจะต้องหุงทั้งข้าวสวยและแพ็คข้าวสารอาหารแห้งแจกจ่ายตามวัดต่างๆที่อยู่ในเขตพื้นที่มหาลัยแต่ถ้ามีของแห้งที่เหล่าชาวบ้านและนักศึกษาเอามาทำบุญมากเกินไปก็จะจัดส่งวัดที่อยู่ห่างไกลในชนบท อภินันทนาการรถจัดส่งโดยเสียป๋าเนี่ยแหละ
แม้นถึงวันพระหน้า
พี่จะพาน้องไปทำบุญ
น้องจงเกื้อหนุน
สร้างผลบุญเราตักบาตรร่วมขัน
น้องจับมือพี่มือ
ต่างสองร่วมถือสารพีเดียวกัน
อธิษฐานเสียก่อนเจ้า (อธิษฐานเสียก่อนเจ้า)
ว่าขอให้สองรักเรารักชั่วชีวัน
เสียงฮัมเพลงลูกทุ่งที่มหามั่นใจมากๆว่าคนใกล้วัดที่สุดในกลุ่มเกิดไม่ทันมาจากชนชั้นแรงงานอย่างไอ้แย้ ตอนแรกนึกว่ามันร้องแซวไอ้ป๋ากับน้องโจม แต่พอฟังเนื้อดีๆร่วมกับสถานการณ์ตอนนี้ที่ไอ้เทียนเป็นคนถือถุงแล้วมหาเป็นคนกรอกข้าวสารลงไปในถุงนั้น ไอ้ห่าแย้มันตั้งใจแซวมหาชัดๆเลยนี่หว่า น้ำหน้าอย่างมันไม่กล้ากระตุกหนวดเสือป๋าหรอก
“กวนตีนนะไอ้แย้”
“อ้าว มึงเหวี่ยงอะไรเนี่ย กูมีความสุขกูจะร้องเพลงบ้างไม่ได้เหรอ”
“แล้วทำไมมึงถึงร้องเพลงนี้”
“ก็เพลงนี้มันเข้ากับบรรยากาศดี หรือมึงจะเถียง”
“ไอ้...........” กูฝากไว้ก่อน ไม่อยากใช้คำหยาบในสถานการณ์สร้างบุญ
“จะเถียงกันอีกนานมั้ย ทำเองเลยนะงั้น”
อะไรวะ!! คนหงุดหงิดคือมหาแต่คนที่ไปไหนไม่ได้ก็ต้องเป็นไอ้มหาเนี่ยนะ แล้วข้าวสารสี่กระสอบยังพร่องไปไม่ถึงครึ่ง สัดแย้ก็ส่งสายตากวนตีนยักคิ้วหลิ่วตามาอีก นี่ถ้าไม่ติดว่ามหากำลังสั่งสมบุญนะ พ่อจะยันให้หน้าแข้งร้าวเลยมึง
“มองกวนตีนกูทำไม มาช่วยกันสิ เห็นมั้ยเนี่ยว่ามึงทำเรื่องอะไรไว้”
“อะไรๆ น้องเทียนพรรษามึงอายเพลงที่กูร้อง แล้วกูผิดอะไร”
“เชี่ย...อายที่ร้องเพลงแซว อย่างไอ้เทียนอะนะอาย ด่าเป็นไฟขนาดนั้นอายเป็นด้วยเหรอวะ”
“ไม่รู้สิ เด็กมึง มึงสังเกตเอาเอง”
“ไอ้ห่าแย้ มึงพูดดีๆนะ เด็กกูซะที่ไหน กูไม่ใฝ่ต่ำเอาคนปากกรรไกรมาเป็นแฟนหรอกโว้ย”
“เอาให้จริง อย่าให้กูเห็นวันไหนมึงขึ้นแห่เทียนพรรษานะมหา กูจะเผยแพร่ไปทั้งมหาลัยเลย”
“มึงก็เก่งแต่กับกูแหละแย้ แน่จริงมึงร้องแซวคู่นั้นดิ”
โน่นแน่จันทร์กระจ่าง
ดุจดังเวียงวังเทวา
สวยงามหนักหนา
เหล่านางฟ้าล่ะคงจะเกี้ยวคู่กัน
เห็นล่ะไหมเล่าคนดี
อ้อมแขนของพี่
คอยแต่น้องนงคราญ
ขอแต่น้องเป็นของพี่(ขอแต่น้องเป็นของพี่)
ฟังซิคนดีล่ะฟังพี่รำพัน
อยากจะมุดกระสอบข้าวสารฆ่าตัวตาย มหาแค่พูดเล่นเฉยๆไม่คิดว่าไอ้แย้มันจะบ้าร้องจริงๆ เวลามันเสี่ยง มันเสี่ยงคนเดียวก็จริง แต่เวลาตายนี่ตายหมู่เลยนะ
แม้นเหมือนเป็นบุญพี่
ที่คนดีเจ้าตอบว่ารัก
แสนซื่อยิ่งนัก
โอ้ยอดรักรักจนสุดประมาณ
แม้นแต่ยามจะนอน
หลับแล้วกลับย้อนไปถึงน้องที่ฝัน
ฝันว่าน้องนอนหนุนตัก(ฝันว่าน้องนอนหนุนตัก)
ที่ใต้ร่มเงารัก
อีตอนเมฆบังจันทร์
ใครแอบเอาสาโทที่พวกวิศวะมันแอบหมักไว้มากินป่าววะ ไอ้แย้มันเพ้อเหมือนเมา เพ้อเหมือนไม่กลัวว่าไอ้ป๋าจะเอาเรื่องซะอย่างนั้น แล้วแม่งไม่ดูสถานการณ์เลย เสือกร้องตอนที่น้องโจมเช็ดเหงื่อให้ไอ้ป๋าพอดี ที่ร้ายไปกว่านั้น ไอ้ป๋ามันรู้สึกตัวจนตวัดตามองมาทางนี้แล้ว
“ขอโทษนะป๋า สงสัยไอ้แย้แม่งแอบกินสาโทหมักอะ”
“ขอโทษทำไมวะ”
“ก็ไอ้แย้มันส่งเสียงดัง”
“ไม่นี่ ก็คึกครื้นดี”
สงสัยผลบุญคงโอบล้อมมหาตั้งแต่ยังไม่ถวายผ้าอาบน้ำฝนพระเลยมั้ง ปกติถ้ามีใครมากวนประสาทมันแบบนี้ มันจะต้องส่งสายตามาแล้วก็อาละวาดไม่ใช่เหรอ อย่างน้อยก็ต้องมีชี้หน้าด่ากันบ้างอะ แล้วนี่อะไร เห็นดีเห็นงามไปกับไอ้แย้เนี่ยนะ แล้วเพลงก็ดึกดำบรรพ์เกินกว่าไอ้ป๋าจะรู้จักแน่ๆ แม่งเสือกมีอารมณ์ร่วมหักหน้ามหาเพื่อนที่แสนดีซะงั้น
อานุภาพแห่งรักแล้วก็มือขาวที่ยื่นทิชชู่มาซับเหงื่อนั่นหรือเปล่า ขนาดอากาศร้อนอบอ้าวไอ้ป๋ายังไม่มีทีท่าจะบ่นเลย ในหมอกหนาทึบก็ยังมีแสงจางๆให้รู้สึกอบอุ่นนะเนี่ย ระหว่างมันกับน้องโจมเหมือนมีอะไรสักอย่างที่บอกว่าเริ่มจะพิเศษกว่าเด็กป๋าธรรมดาแล้ว พ่อปลาไหลอย่างไอ้ป๋าจะมาหยุดที่คนเย็นชาแบบน้องโจมเนี่ยนะ
แบบนี้มหาก็แพ้พนันไอ้แย้กับไอ้เบสด้วยนะสิ เพราะมหาเคยพนันเอาไว้ว่าคนที่จะเอาไอ้ป๋าอยู่จะต้องเป็นคนที่ร้ายมากๆ ไอ้ป๋าร้ายแค่ไหนจะต้องร้ายกว่าไอ้ป๋าถึงจะเอาคนอย่างมันอยู่
แต่สำหรับน้องโจม ยังไม่เห็นน้องเค้าทำอะไรเลยนี่หว่า??
เท่าที่เห็นน้องเค้าอยู่เฉยๆ มีแต่ไอ้ป๋านั่นแหละที่สั่งให้น้องเค้าทำนู่นทำนี่ สั่งให้น้องเค้าคุย แล้วมันเสือกอารมณ์ดีแหย่น้องเค้าตลอดเวลาอีกนะ
มึงลืมไปแล้วเหรอป๋า!! ว่าคุณชายเทวดาอย่างมึงก็หยิ่งยโสไม่แพ้ใคร ไอ้ท่าเก๊กขรึมที่เคยเป็นมาหายไปไหนหมดแล้ว????
บรึ๋นๆ บรึ๋นนนนนนนนนนนนนนนน
เสียงมอ’ไซค์ที่ฟังดูแล้วบิดกันมาเป็นขบวนกำลังใกล้เข้ามาที่นี่ คันเร่งที่บิดพร้อมกันส่งเสียงดังน่ารำคาญ ตอนอยู่ในสนามเสียงพวกนี้มันก็ตื่นเต้นเร้าใจดีหรอก แต่พอมาอยู่ในสถานที่ที่ต้องการความสงบแบบนี้มันหงุดหงิดจนน่ารำคาญ ขนาดคนอย่างมหายังรู้สึกแบบนั้น แล้วคนที่ความอดทนต่ำทะลุมิเตอร์อย่างป๋าล่ะ มันจะรำคาญจนแทบจะอาละวาดขนาดไหน
ขนาดที่เผลอยีตาแป๊บเดียว ไอ้ป๋าโผล่หน้าไปที่หน้าชมรมแล้วอะ พวกคาราวานมอไซค์จอดรถเรียงกันเป็นตับหน้าชมรมเหมือนพวกแยงกี้หรือยากุซ่าที่มารีดไถแล้วปล้นสะดมชาวบ้านไม่มีผิด มหาไม่เข้าใจว่ายามปล่อยให้แกงค์ชุดหนังสีดำและใส่หมวกกันน็อคใบใหญ่น่ากลัวพวกนี้เข้ามาในมหาลัยได้ยังไง
มหาจำคนที่ถอดหมวกคนแรกได้ ไอ้แมน!! คู่แข่งรถไอ้ป๋าแต่มันมาถึงนี่ทำไม
“ว่าไงป๋า คึกคักกันดีจังเลยนะ”
“มาถึงนี่มีอะไร”
“หมู่นี้ไม่เจอที่สนามแข่งเลยนี่”
“ไม่ว่าง”
“แล้วไม่คิดถึงรถแข่งบ้างหรือไง”
“ไม่นี่ รถแข่งไม่ใช่เมีย ไม่มีอะไรให้คิดถึง เริ่มเบื่อแล้วเหมือนกัน”
“ก็พอจะรู้นะว่าคนอย่างป๋ารักง่ายหน่ายเร็ว แต่ไม่คิดว่าจะเบื่อแข่งรถขนาดนี้นะ”
“ก็ไม่เห็นจะมีอะไรน่าสนใจนี่ ไร้สาระ”
“จะวางมือจากแข่งรถแล้วงั้นสิ”
“อืม ว่าจะหาอะไรใหม่ๆในชีวิตบ้าง ยึดติดอยู่กับอะไรเดิมๆมันก็เบื่อ”
“อะไรกัน แชมป์จะวางมือทั้งๆที่ยังไม่มีคนโค่นแชมป์ได้ยังไง”
“ทำไมจะไม่ได้ ก็เห็นแข่งกี่ทีๆก็ไม่เห็นใครจะมาล้มแชมป์ได้เลยนี่”
“ครั้งนี้เป็นไงล่ะ ครั้งสุดท้ายอำลาวงการ”
คิดเหรอว่ายกพวกมาเยือนถึงถิ่นแบบนี้ไอ้ป๋ามันจะสนใจ คนที่ไม่ยอมรับความพ่ายแพ้อย่างไอ้แมน สมแล้วล่ะที่ป๋ามันไม่มีคำตอบอะไรให้ อย่าคิดว่าทำงานในกลุ่มผู้มีอิทธิพลคุ้มกระโหลกแบบนั้นไอ้ป๋าจะตื่นตกใจ ประเมิณไอ้ป๋าน้อยไปเสียแล้ว สปิริตไอ้ป๋ามีมากพอที่จะให้ไอ้แมนแก้มือถึงสองครั้ง หลังจากครั้งแรกที่มันแพ้ไอ้ป๋าอย่างไม่เป็นท่า ไอ้แมนอยู่ในวงการแข่งรถมานานกว่าป๋าหลายปี เป็นคนดังในกลุ่มแข่งรถเลยก็ว่าได้ แต่กลับโดนเด็กมหาลัยอย่างไอ้ป๋าคว้าแชมป์และชื่อเสียงที่สั่งสมมาไปได้ง่ายๆมันก็เสียหน้าอยู่ไม่น้อย แต่สองครั้งหลังจากนั้นที่แข่งกันก็ไม่มีครั้งไหนที่ไอ้แมนจะเอาชนะป๋าได้สักที มันควรจะยอมรับความพ่ายแพ้จากไอ้ป๋าได้แล้ว ถึงครั้งแรกที่ไอ้ป๋าชนะจะหิ้วเด็กซ้อนท้ายของมันมานอนด้วย แต่สองครั้งหลังจากนั้นป๋าไม่เคยแตะของพนันและคนซ้อนอีกเลย มันแข่งเพราะโดนท้าทาย แล้วก็ให้โอกาสคนแพ้ได้แก้มือก็เท่านั้น ในเมื่อไอ้แมนมันทำไม่ได้เอง จะมาเรียกร้องให้ไอ้ป๋าทำอย่างที่มันต้องการไม่ใช่เรื่องง่าย
ไอ้ป๋ามันเคยยอมใครซะที่ไหน ตั้งแต่รู้จักกับมันมายังไม่เคยมีใครได้รับสิทธิ์นี้ ถ้าคิดว่าจะบังคับคนอย่างไอ้ป๋าได้ง่ายๆ แสดงว่ามันพวกนั้นไม่ได้รู้จักไอ้ป๋าหรอก
แต่มหาล่ะเหลือเชื่อจริงๆ!!
คนที่เพิ่งเมินใส่คาราวานมอเตอไซค์ป่วนเมืองพวกนั้นด้วยการหันหลังให้คำท้าจะมานั่งพิงหลังน้องโจมที่ยังคงนั่งจัดชุดสังฆทานต่อไปเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เหมือนเมื่อกี้ไม่ได้มีพวกแยงกี้ป่วนเมืองบุกมาหาถึงที่ เหมือนพวกชุดหนังที่บิดมอไซค์มาจอดหน้าชมรมเป็นแผงๆพวกนี้เป็นภาพลวงตา
ภาพที่มหาแทบจะทรุดตัวลงกราบพระพุทธรูปที่วางอยู่บนหิ้งพระของชมรมเป็นภาพผู้ชายสองคนที่นั่งหันหลังพิงกัน ไอ้ป๋านั่งยืดขาสบายใจเฉิบ ในมือข้างหนึ่งกำลังโยนส้มเขียวหวานที่ใส่ตักบาตรสำหรับวันพรุ่งนี้เล่น ก่อนจะเปลี่ยนมาเป็นปอกเปลือกออกแล้วบิกลีบส้มออกมา ยื่นเข้าปากคนที่กำลังผินหน้ามาหาเพราะไอ้ป๋าเล่นจิกเสียงเรียกชื่อเค้าซะวางอำนาจขนาดนั้น
แน่นอนว่าน้องโจมไม่ได้เต็มใจรับส้มกลีบนั้นเข้าปากหรอกมหายืนยันได้ น้องโจมทำหน้าหงุดหงิดที่ถูกไอ้ป๋าบังคับเสียด้วยซ้ำ ถึงแม้ในตอนท้ายจะแอบเห็นน้องโจมเหยียดยิ้มหวานแวบนึงก็เถอะ
แต่ที่อยากรู้มากกว่านั้นคือสองคนนี้มันคุยอะไรกันวะ ไอ้ป๋าถึงได้อยู่ในโหมดอารมณ์ดีขนาดนั้นได้ ขนาดที่มีคนบุกมาถึงถ้ำเสือไอ้ป๋ายังไม่มีร่องรอยหงุดหงิดไม่พอใจในใบหน้าหรือในแววตาให้มหาอ่านได้สักนิดเดียว
๐ สวัสดีค่ะ หายไปหลายวันพอต้องมาทำหน้าที่ต่อก็สองจิตสองใจว่าจะจัดมาม่าดีมั้ย แต่สุดท้ายก็เบรคก่อนดีกว่า จะว่าไปดราม่าของคนเขียนก็ไม่ได้แรงอะไรมากมายนะคะ ไม่รุนแรงหรอก :m17: แต่ก็ยังไม่รับปากเพราะยังไม่แต่งตอนนั้น :laugh:
๐ ขอบคุณทุกคนแล้วฝากเรื่องคำผิดเหมือนเดิมนะคะ
๐ ขอบคุณทุกคนที่ติดตามกันมาโดยตลอดและยินดีต้อนรับลูกเป็ดที่หลงเข้ามาใหม่ทุกคนค่ะ
๐ แล้วพบกันตอนต่อไปคะ TRomance :pig4:
-
:-[ :-[
-
มหาฮามากกกกกกกกกกกกกก บรรยายได้ฮาจริงๆนะเธอ
-
หวานน
:impress2: :impress2:
อร๊ายย
ป๋า
หลงน้องโจมป้าแบบโงหัวไม่ขึ้นแล้วววว :laugh: :laugh:
*น่าร้ากกก :man1:
ถึงจะหวานแบบแปลกแกมขู่ก็ตามเถอะ :laugh:
-
ได้กลิ่นความหวานโชยมา :o8: มาม่าไม่ต้องก็ได้ค่ะ
-
อร๊ายยย ตอนนี้น่ารักจังเลย
ชอบน้องโจมกับป๋ามากมายยยยย
รอตอนต่อไปนะคะ
แล้วก็...รออ่านตอนมหาแห่เทียนพรรษาด้วย ^-^
-
ตอนนี้น่ารักมากๆๆๆๆ
แล้วก็ฮาเว๊อออออ 555+
ถ้าจะมีมาม่าขอรสหมูสับพอนะคะ ไม่ชอบกินเผ็ด นะนะ "/\"
-
:z13: :z13: :z13: :z13: :z13: :z13:
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดๆ ไม่ทันอ่ะ อยากจิ้มคนแต่งคนแรกจัง ก๊ากกกกกกกกกกกๆ
-
หือออ. หวานน น :-[ :-[ :-[
พี่มหา ล่ะก็ โดนแซวหน่อย ทำเป็นงอน ป๋าขาออกจะชอบ. :laugh:
ขอบคุณที่มาต่อฮ่ะ :กอด1: :กอด1:
-
มหาฮามากๆ แต่ป๋ากับโจมเนี่ยดูหวานแหววจริงๆ ด้วย ที่สำคัญป๋าเหมือนโดนถอดเขี้ยวเล็บเลยแฮะ เชื่องไปเลย น่าร้าก
-
ตอนนี้หวานนนนนน มหาก็บรรยายได้ฮามาก
ส่วนมาม่าถ้ามีก็ขอแบบนิดๆหน่อยๆ เอาแบบพออร่อยได้ไหมคะ :impress2:
-
:o8: :-[ :impress2: :-[ :o8: :o8: :-[ :impress2: :man1: :man1: :man1:
เขินๆๆๆ ป๋าแอบหวานนะเนี้ย 555
โอบกอดหนูโจม555 :กอด1: :กอด1: ต่อด้วยโดนป๋า :z6: :z6: :z6: 555
-
พี่มหาเปลี่ยนมาเป็นผู้บรรยายข่าวแล้วเหรอค่ะ :m20:
-
ถูกใจพี่มหามากมาย :laugh:
-
หวานอร่อยจังเลย 5555555555+
ปล.ชอบมหา กับ เทียนพรรษาจังเลยค่ะ ;DDDDD
-
หลงรักป๋า,,,,
-
ตอนนี้มหาเป็นผู้สังเกตุการณ์กิตติมศักดิ์
555
-
อ๊ายยยย ป๋าน่ารัก ><
ไม่ไหวแล้วว :-[
พี่มหาฮาได้อีกค่ะ :z13:
-
:-[ป๋ากับดจมหวานกันอีกแล้ว
ส่วนเทียนกับพี่มหานี่ยังไงๆกันอยู่นะเนี่ย :z1:
-
ฮาพี่มหาเจง ๆ พี่แกเหมาะกับน้องเทียนพรรษาและ
ฮ่า ฮ่า ปากร้ายพอกัน
ป๋ากับโจมหวีทกันน่ารักอ่ะ แบบเงียบ ๆ แต่ขอบอกคนอ่านอิจฉามั่กกกกกก
:z3: :z3: :z3: :z3:
-
อันแน่ะ!!!!
พี่มหา~~~
จะขึ้นแห่เทียนพรรษารึเปล่าจ๊ะ!!!!! :laugh:
ปอลิง.. เค้าอยากกินส้มมั่งอ่ะ!!!! :o8:
-
อยากอ่านพี่มหากับเทียนจังค่ะ
เมื่อไหร่จะมีฉากหวานๆ ของคู่นี้คะ
กดบวกให้ค่ะ
-
ไอ้พี่หมา เอ๊ย! มหา ออกมาเล่าแล้วฮาแตกเจ้าค่ะ 555 :laugh:
คู่หูดูโอ้ร่วมมากับพี่แย้อีกต่างหาก 5555
ชอบตอนนี้สุโค่ย +1 o13
(มีหวานปิดท้ายด้วยเว้ยเฮ้ย!! อิจฉาแสรดดดด)
ปล.จะมีคู่พี่มหาxพี่เทียนป้ะเนี่ย? :confuse:
-
โอ๊ยย หวานเงียบๆแต่น้ำตาลพึ่ง :-[
ชอบตอนถาม ทำที่ไหน เมื่อไหร่ เด็กเท่าไหน :jul3:
ป๋าเอ๊ยยยยย หลุดฟอร์มให้เค้าหมดแล้ววววว
เขินอ่ะ มันหวานเงียบๆแต่เขินมว๊ากกกก
มหา x เทียน หรือ เทียน x มหา ลุ้นต่อไป
-
กรี๊ดดด ตอนนี้หวานนน.... ชอบพี่มหาอะ น่ารัก แอบลุ้นให้ได้กะพ่อหนุ่มเทียนอยู่ 55+
-
ป๋าทำตัวหน้ารักมากกกก....มีนั่งพิงกันด้วย :o8:
ส่วนมหาเนี่ยต้องสืบให้ดีกว่าเทียนพรรษาไหม เพราะถ้าใช่มันก็ขึ้นนั่งลำบาก :m20:
:pig4: คะ
-
หวานจนน้ำตาลเกลื่อนไปหมดแล้วป๋าจ๋า
มหาอิจฉาคู่ป๋าเค้าอะดิ อยากให้น้องเทียนหวานมั้ง
ที่แย้พูดมามันมีความนัยบอกใบ้อะไรหรือเปล่านะ
-
หวานมากมายยยยยยยยย คุณป๋ากับน้องโจม^^
สำหรับมาม่ายังไม่หิว แหะๆๆ
แต่ถ้าจะมีมาม่า ก็ขอเป็นมาม่าที่ทำน้ำตาลหกใส่หน่อยนะคร๊าบ ช่วงนี้ซดต้มยำน้ำข้นไม่ไหว
-
ปูเสื่อรอกินมาม่า
อิอิ
-
:กอด1:
คิดถึงงงงง โจม จังเลย
-
มหาบรรยายได้ฮามากอ่ะ
ป๋ากับโจมก็หวานกันเชียวววววววว
-
ป๋ามีทีท่าในอนาคตว่าน่าจะเป็นโรคเกลียมัว ฟันธง!
-
มหา มาทีไรไม่ผิดหวัง เจง เจง มหาฮามาก พระสารีบุตร
แหมมหามันเข้าใจ คิดแต่ทำไมไม่เรียกหา องคุลีมาร น่าจะเหมาะกว่า 555
ป๋ากับน้องโจมค่อยเติมหวานทีละเล็กทีละน้อย
ไม่อยากแข่งก็เพราะน้องโจมหล่ะเสะ
น้องโจมได้ใจป๋าไปซะหมดแระ ... รักป๋าเยอะๆ บ้างก็ได้น้องโจม ป๋าออกจะน่าร้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
-
หวานมากตอนนี้ ...แต่ลุ้น มหา+เทียน คู่นี้จะมีโอกาสไหมน้อท่าทางจะสนุกคู่นี้ :m20:
-
ยังไม่หมดโหมดสวีทวี๊ดวิ้ว...เจ้ากรรมนายเวรตัวที่หนึ่งโผล่
ยังเหลืออีกหนึ่ง :serius2:
เชียร์คู่มหากับเทียนพรรษาคร่า :z1:
-
หวายยยยยยย แอบมีคนสนใจนะเนี่ยมหา
แล้วเมื่อไหร่พี่เทียนจะทำให้มันชัดเจนกว่านี้
ป๋า เค้าเชียร์ให้ไปเคลียร์กับที่บ้านโจมให้เรียบร้อย อิพี่เฮียร์ๆ นั่นอ่ะ
-
:impress2: :impress2:
หวานมากๆๆๆๆ
พี่มหาระวังจะกลืนน้ำลายตัวเองน่ะค่ะ
ของแบบนี้ต้องดูกันต่อไป
:-[
-
ป๋าเปลี๋ยนไป๋ อิอิ น่ารักๆๆ
-
:oni2: :oni2:
ป๋า!!!! o - o
รู้ตัวมั๊ยเนี่ย รู้สึกจะไม่ :m20:
น่ารัก :impress2:
-
o13 o13 o13 :L1: :pig4:
-
มหาจ๋า อยากจิ้นคู่มหากับเทียนจัง แต่จากลุคของมหาที่เราแอบจิ้นเอาไว้ มันทำให้เราทำใจจินไม่ได้อ่ะ
ป๋าโจม หวานมิแคร์สื่อ
-
ใครรุกใครรับเนี่ย คู่นี้ดูไม่ออกจริงๆ
ป๋า-โจมน่ารักๆ
-
:กอด1:มหา
-
ความรักทำให้คนเปลี่ยนไป!!!! :laugh: :laugh:
-
หวานนนนนนน :-[ :-[
รอต่อนะค้า ไม่อยากถึงมาม่าเลย :sad4:
-
ทำบุญร่วมชาติตักบาตรร่วมขันกันซะแล้ว 555+ น่ารักกกก ว่าแต่พี่มหา จะเสร็จเทียนหรือป่าวน้อ แอบเชียร์เล็กๆ หึหึ
-
นี่เป็นช่วงต้นเดือนค่ะไรท์เตอร์ ยังรวยอยู่ ช่วงนี้ไม่ขอกินมาม่า (ได้มั้ยๆ) :impress2:
แหม หวานกันพอดี๊ พอดีเนอะ น่ารักจริงๆ ป๋ากะน้องโจม
-
หึ หึ หึ ก็หวานตามแบบฉบับของป๋ากับน้องโจมเค้าแหละ
-
ตอนนี้จุใจมากๆจ้า
น่ารักมากมายยยยย หวานกันด้วยอ่า
แต่ชอบคู่มหากับเทียนนะ อิอิ น่ารักดี :กอด1:
-
น่ารักมากกกกกกกก
-
เทียนแกล้งคนที่ตัวเองแอบชอบเหรอ?
-
หวานได้แบบ เออ...ไม่ต้องเลี่ยนมากก็ได้เนอะ
แต่ว่า น้องโจมจ๋า เค้าอยากเห็นตัวเองออดอ้อน
ป๋าบ้าง น่ารักงุ๊งงิ๊งใส่ป๋าบ้าง ไรเงี้ยะอ่ะจ้ะ :mc4:
-
สุดยอดในความสุดยอด ป๋า หวานน่ารักมาก ๆ :o8:+1 อิอิ พี่เทียนเล็ง พี่มหาหรอ o18
:z2: :z2: :z2:1+ :z2: :z2: :z2:
-
ช่วงข้าวใหม่ปลามัน ใครก็ไม่อยู่ในสายตา
มหามีคู่เป็นน้องเทียนเหรอนี่ อ้ายยยยยยยยยยยยยยยยย
-
มหาจะนั่งเทียนหรือแห่เทียนละเนี่ย อิอิ :impress2: :impress2:
หวานมากๆ น้องโจม กะป๋าน่ารักๆๆ :L1: :L1:
-
แล้วป๋ากลับเข้ามายังงั้น ไม่เป็นไรหรอ
อยากอ่านตอนต่อไปแล้ว :กอด1:
ปล.คำผิด เขียนคำว่า จับกัง เป็น จับจัง
-
หลบไปมหา คนเขาจะหวาน 55555
ชอบบบ ตอนนี้หวานมากก ถึงแม้ไม่ได้แบบเลี่ยนอะ
แต่ดูออกเลยว่าสองคนนั้นกำลังสวีต อยากจะกรี๊ดจริงๆ ฮ่าๆ
น่ารักมว้ากกกกก !!!
แหม๋ มหาไม่สังเกตสังกาอะไรกับเขาเลยเนอะ
ของดีอย่างเทียนพรรษาอยู่ใกล้ตัวแท้ ๆ เห้อออ หุหุ
รออ่านตอนต่อไปจ้า ชอบๆ
+1 เด้ออออออออออออ
-
จีบกันแบบป๋าๆจริงๆ
-
หวานแบบเบาๆ เหมือนเริ่มจีบกันใหม่เลยค่ะ 555
เข้าใจว่าทำบุญต้องใส่ข้าวสารอาหารแห้ง แต่อย่าใส่มาม่าเยอะนะคะ เสียสุขภาพ :z3:
-
เจอพิมพ์ตกน่ะครับ ตรงถึงมหาคใกล้ตัว ลืม "น" ไป
แต่ตอนนี้หวานกันซะะะะ อยากให้หวานไปนานๆ หวานกลบมาม่าไปเลย
-
มหามาเมื่อไหร่ อาเมื่อนั้นเลยนะค่ะเนี๊ย :laugh: :laugh:
ป๋ากับโจม (ที่รัก) ก็สวีตหวานกันจังเลยน้าาาาาาาาา :-[
-
สาธุกับป๋าด้วยคน เอ้า... สาธุ.....
ตอนนี้ป๋ากับน้องโจมหวานกันเบาๆ แถมมีมหาชวนจิ้นซะด้วย คู่นี้มีลุ้นรึป่าวน๊าาาา :impress2:
-
5555+พี่มหานี้เป็นคนสังเกตุการไปแล้วเหะ
สังเกตุทั้งเพื่อนและน้องโจม
แต่สงสัยจะมองน้องมากกว่าละมั้งนะ
แต่เหนือฟ้ายังมีป๋าแต่เหนือป๋ายังมีน้องโจมนี่ละ
ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ
-
ตอนนี้ป๋าน่ารักจังครับ
-
น่ารักอะ
-
ป๋าเปลี่ยนไปจริงๆด้วย...
ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมมหาตกใจ...
ฮาาา
-
เมียมาเป็นที่1
-
มหาบรรยายฮามาก 5555555555555555555+
ป๋าโจมหวานแบบนี้น่ารักดี >_<
ไม่ต้องหวานเลี่ยน แต่อ่านแล้วเขิน วั๊ยยย ย ย ย
-
ป๋ากะโจมเมื่อไหร่จะหวานแบบจริงๆจังซะที ส่วนพี่มหาวันไหนแห่เทียนจะตามไปดู
-
:o8: :-[ :impress2:
พี่โจมน่ารักไปและ อิอิ พี่ป๋าอ่าาาไม่รู้ตัวจริงๆหรอ ท่าทางอย่างนี้ต้องให้พี่มหาช่วยชี้ทางสว่าง(?) 555555555
-
ตอนนี้แหล่ะมั่ง เป็นตอนที่หวานที่สุดแล้วตั้งแต่อ่านมา :o8:
อยากกินส้มที่ป๋าบอกบ้างไรบ้าง ... :-[ อิจฉานุ้งโจมมมมมมมมม :z2:
แต่ยอมยกป๋าให้ก็ได้ 555
ตอนนี้เริ่มเห็นความเปลี่ยนแปลงของตัวละครแล้ว
แต่มาม่าไม่เข้าใครออกใครจริงๆ :o12:
:pig4:
-
คู่นี้เขาเริ่มหวานกันแล้วอ่ะ :impress2:
ป๋าน่ารัก ความรักทำให้คนเปลี่ยนไป ชอบตอนนี้มากค่ะ
:กอด1:
-
พี่มหากับพี่เทียนนี่ ยังไงคะเนี้ย ยังไง^^
อย่ามาม่ามากเลยนะคะ สงสารโจมอ่ะค่ะ
-
โอ๊ยยย เขินนนนน
เค้าจะหวานกันเกินไปล่ะ :-[
คู่พี่มหานี่ก็ยังลุ้นอยู่น้าาา เขียนเป็นเรื่องยาวต่อจากป๋าเลยดีมั๊ย ??
รอตอนต่อไปจ้า :pig4:
-
ไม่เอามาม่ามันเศร้าอะไม่ชอบ
ชอบให้คนรักกัน :-[
:call:
-
น่ารักอ่ะ ชอบๆๆๆ แต่มาซะน่ารักแบบนี้ กลัวจะมีมาม่าตามมาอ่ะนะ
-
เมื่อไหร่พี่มหาจะมีผัว!!!!!!
เอ๊ะ หรือเมีย?? ไม่ๆ คงผัวแหละ กร๊ากกั่กๆๆๆ
-
หวาน เบา เบา :o8:
-
คนนั้นต้องไม่ใช่ป๋าตัวจริงแน่ๆ
ป๋าโดนผีน้ำตาลเข้าสิง หวานมาก
ตอนนี้น่ารักโครต
-
มันจะหวานได้นานแค่ไหนเนี่ย ระแวงจิงๆ o22
-
:serius2: :serius2: ไม่เอามาม่านะ ไม่ชอบอ่ะ ชอบน้ำตาล
-
ตอนนี้น่ารัก เรื่อยๆ สบายๆ ไม่รีบร้อน อิอิ
-
แอบฮาพี่มหาเบาๆอ่า
เหมาะกับพี่เทียนจริงๆนะ
เอิ๊กๆๆ
ตอนนี้ป๋ากับโจมเค้าพัฒนาแล้ววว
น่ารัก กุ๊กกิ๊ก เชียว
แอบสงสัยเหมือนพี่มหา ว่าเค้าคุยอะไรกัน
แลดูป๋าอารมณ์ดีขนาดนั้น???
หวานสุดๆเลย โอ๊ยย เขิน >///< :o8:
:กอด1: :L2:
-
มหาจะมีคู่ละ ฮ่าฮ่า น่ารักๆๆ
ป๋ากะโจมก็น่ารักกกกกกกกก
ชอบมากๆค่ะ
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
มุมหวานเบาๆจากมหา
ตอนนี้น่ารักมากๆๆเลย^^
ไม่เอามาม่าได้มั้ยค่ะ
ขอน่ารักๆๆหวานๆๆนะคะ
-
บรรยากาศหวานมากกกกกกกกก ~
ปลื้ม ! น่ารักซะ
มหาจะฮาไปไหนเนี้ย
รู้สึกได้เหมือน เทียนจะกำลังรุกมหาน่ะเนี้ย
-
ป๋าคนปากแข็ง ก็มีมุมแอบหวานเหมือนกันน่ะ :o8:
-
แบบนี้ท่านมหาไม่ต้องไปกราบพระหรอกจ้ะ...
ท่านมหาต้องไปซื้อล็อตเตอรี่ต่างหาก...รับรองว่าถูกแน่ๆ :z1:
-
จัดหวานมาแล้ว เราก็ไม่หวั่นแม้วันมาม่า คิกๆ
-
:-[ :o8: หวานเจงๆๆๆๆๆ กีสสส เขิลๆๆ
-
คู่รักพุทธศาสนา มหา+เทียน :laugh:
-
มหาอย่าแปลกใจเลย
เขาพูดจาภาษาดอกได้กัน
-
รู้สึกหวานมากกกกเลยค่า :-[
อยากรู้ง่า คุยอะไรกันน้า
-
ทำบุญกันเยอะๆนะ
-
หวะ ... หวานมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :man1:
-
หลงเข้ามาค่ะ
ชื่อเรื่องนึกว่าดราม่า
(มันก็มีบ้างเล็กน้อยอะนะ )
ตอนนี้รู้สึก......โห
ไม่เสียใจที่หลงมาอ่ะ 55
เริ่มรักกันแล้วใช่มั้ย
(ความจริงต้องเรียกว่าเริ่มรู้ตัวกันแล้ว ชิมิ)
:o8: :o8: :o8: :o8:
-
พี่มหาบรรยายได้เห็นภาพมากมาย
ป๋า กับ น้องโจม น่ารักแบบทึมๆ ได้อีกค่ะ
รอวันพี่มหาแห่เทียนพรรษากับเขาบ้าง ฮ่าๆๆๆๆ
ขอบคุณค่ะ
-
ป๋าก่ะโจม ม ม มม~ :-[
-
เป็นเพราะจะเข้าพรรษารึป่าว ป๋าก็เลยงดกริ้ว
เปลี่ยนมาเป็น เกี้ยวน้องโจมแทน :laugh:
แต่ตอนนี้ พี่มหาน่าสนใจมั่กมัก เนื้อคู่เริ่มมา
เค้าจะเป็น สามี หรือ ภรรยา พี่มหากันน๊อ อุอุ
-
แหมอยากเป็นมหาไปส่องคุณนี้จริงๆ :laugh:
-
คู่หวาน กะคู่เปรี้ยว
พยายามกันหน่อยนะ
ทั้งสองคู่อะแหละ
ตกลงมันจะหวานอมเปรี้ยว หรือเปรี้ยวอมหวานหว่า ฮ่า ๆ
:L2:
-
ทำบุญร่วมชาติ ตักบาตรร่วมขัน
หวาน หวาน ชอบ
ว่าเเต่พี่มหา จะขึ้นเเห่เทียนพรรษาเมือไรครับบบบบ ฮ่าๆๆๆๆ
-
ไม่เห็นต้องคิดมาก ก็ด้วยผลบุญไง ป๋าถึงได้เย็น และไม่หงุดหงิด :z2:
ความหวานแบบป๋ากับโจม ไม่ต้องส่งเสียงเป็นคำพูด แต่อยู่ที่การกระทำ :m1:
+1 เป็นกำลังใจให้ทั้งสองนะครับ
-
มหามาฮา เอิ๊กๆๆๆ จะว่าไปมหากะน้องเทียนเข้าพรรษาก็เหมาะกันดีนะคะ ฮ่าๆๆๆ
-
:-[ :กอด1:
-
สวีทกันหวานได้ใจ
ป้อนส้มกันด้วยอ่าาา แอร๊ยยย
ป๋าน่ารักจัง :-[
ส่วนไอ่แมน :z6: เลิกมายุ่งซักทีได้ม่ะ ตื้อจริงๆ ป๋าบอกไม่แข่งก็ไม่แข่งเด้
ส่วนมหากับเทียนนี่มันชักยังไงๆซะแล้ววว o18
-
ชมรมน้องมหาต้องมีของดีแน่ๆ 5555
ป๋าและโจมจะสวีทกันแบบเบา เบา ก็สุดยอดแล้ว
สงสัยว่าจะได้ลุ้นน้องมหากับน้องเทียนพรรษาเพิ่มล่ะ
-
หวานแบบแปลก ๆ แฮะ 555
ปล.ป๋าแอบกินส้มตักบาตร !!! :call:
-
ป๋าทำดีแล้ว อย่าให้ดีแตกเน้อ
ส่วนมหาก็ระวังจะได้แห่เทียนจริงๆ ซะละมั้งนี่
มัวแต่สนใจป๋ากะโจม ไม่ได้ดูตัวเองเลยนะ :laugh:
-
เย้ ทันแล้ว
-
หวานกันแบบเงียบๆเนอะป๋าเนอะ
แต่อยากดูคู่ของมหาจัง
-
จัดมาให้เห็นชัดๆเป็นแบบคู่ขนาน 2คู่กันเลย
:-[
ของป๋านี่สวีมกันท่ามกลาางความเงียบนะ
ต้องจับกระแสความหวานกันเอง
คู่มหากับเทียนนี่สิ คิกๆ ลุ้นกันต่อไป
:กอด1:
-
ป๋า หวานกะโจม ซ่าาาาาาาาาาา :-[ :-[
อิจฉา อ่า :กอด1:
-
:-[ ป้ากลับโจมตอนนี้ น่าร้ากอ่ะ อย่าเพิ่งมีมาม่าเลย สงสารโจมที่สุด เพิ่งเจ็บตัวมา ที่บ้านก็ยังไม่เคลียร์ แล้วดูเหมือนป๋างานจะเข้าเลย
ขอบคุณค่ะ :กอด1:
-
ป๋าก็หวาน :man1:
พี่มหาก็..... o18 o18 o18
-
สองคู่ชู้ชื่น(?) :laugh:
-
ขอบคุณพี่มหาที่มาเล่าความหวานแหววของ ป๋า - โจม ให้ได้ชื่นใจกันไปถ้วนหน้า :-[
ว่าแต่พี่มหาเองเหอะ...ระวังจะได้แห่เทียนพรรษาเข้าสักวันนะคะ อิอิ :m12:
ขอบคุณสำหรับบรรยากาศสีชมพู (ก่อนจะดำมืด...รึป่าว?) นะคะ :กอด1:
ชอบมากๆ เลย ช่วยยืดมาม่่าด้วยน้ำตาลไปอีกสัก 2 - 3 ตอนได้ไหมคะ ?
-
พาร์ทนี้หวานแบบแปลกๆจริงๆค่ะ
จะเกินหน้าเกินตามากก็ไม่ได้เพราะคนเยอะ
แถมยังเป็นงานบุญอีก...
แต่อ่านแล้วมันชื่นใจจังเลย เหมือนสองคนได้มาทำบุญร่วมกัน :o8:
น้องมหานี่ก็ช่างสังเกตมากกกกกกกนะคะ
เค้าสวีทกันแบบไหนยังไง ใครกำลังรู้สึกยังไง มหาเก็บรายละเอียดหมด 555
แต่เรื่องของตัวเองกะเทียนล่ะ ??? มันยังไงๆอยู่นะ o18
-
ป๋าเปลี่ยนไปมากกกกกกกก
แต่ที่ป๋าไม่ไปแข่งรถเพราะแคร์น้องโจมใช่มั๊ย?? น่ารักที่สุด :-[ :-[
-
น้องโจม ของเค้าดีจริง แรงจริง เนาะเอา ป๋า อยู่หมัดนิ่งสนิทอยูกกับอก เลยทีเดียว หึหึ
ว่าแต่ น้องเทียน กับ พี่มหา อ่ะ มันยังๆ มีไรหว่า อิอิ รึจะมีตอน พิเศษ น้องเทียน-พี่มหาก็ดีนะ :z1:
-
หวาน น่ารักมากอ่ะ....ใครๆก็ฉุดป๋าไม่อยู่ แต่แค่น้องโจมอยู่เฉยๆป๋าก็วิ่งเข้าหาซะละ..
-
อ๊ายยย คู่นี่น่ารักกกที่สุด มหามัวแต่ส่องคู่ป๋าอยู่นั่นแหละปล่อยให้เทียนหงอยได้ยังไง หุหุ
-
มหาอย่ามัวแต่ส่องป๊าสิ ไปหาเทียนได้แล้วอย่าปล่อยให้ว่างๆ :laugh:
-
ตอนนี้นี่ บอกได้คำเดียวว่า
น่าร้ากกกกกกกกกกกกกก
อ่านไปอมยิ้มไปเลย
-
อืม..มาแบบแอบหวานเนาะ
อิแก๊งนี้น่ากลัวอ่ะ o22
-
ความรักกำลังวิ่งเข้าตาป๋าแน่ๆ
เลยเห็นอะไรก็อารมณ์ดีไปหมด :-[
:กอด1:
-
มีแต่คนบอกว่าป๋าโจมหวานแปลกๆ......แต่ก็จริง 55555 ป๋าเปี๋ยนไป๋น้า
-
คู่เทียนมหานี่ใครรุกใครรับนะ :o8: สงสัยจริงๆ
แต่แบบ ป๋าโจมหวานกันไม่ไหวแล้วค่ะ น่ารักมากกก :-[
รอตอนต่อไปนะคะ อยากอ่านแล้วๆ :z3:
-
เอาจริงๆว่าเค้าแทบจะไม่ได้พูดอะไรหรือแสดงออกอะไรหวานๆกันเลยสองคนนี้
แต่คนอ่านแบบเรากับรู้สึกว่าน้ำตาลในเลือดขึ้นสูงมากกกกกกกกกกกกกกก :z3:
ยิ่งตอนใกล้จบ โคตรน่ารักกกกกกกกกกก :jul1:
ส่วนมหากับเทียนพรรษาก็หนทางที่จะขึ้นขี่กันได้ยังอีกยาวไกลเชียว 555
ถึงแม้เทียนดูท่าจะมีใจมว๊ากกกกก็เหอะนะ 55555 o13
-
หวานนนน จะเป็นเบาหวานมั้ยนี่เรา...
อยากให้น้ำแข็งละลายเร็วๆ อิอิ
-
ไม่เอามาม่า ฮ่าาาาาาาาาาาาาาาาา
-
รอครับรอ ฮี่ ๆ
:L2:
-
พี่มหาจะฮาไปถึงไหน ออกมาแต่ละตอนต้องมีเรื่องฮาทุกที แต่ดูเหมือนพี่มหาจะโดนยำเละอยู่คนเดียวนะ
ป๋าระวังจะเป็นเบาหวานนะ
-
กด like ให้ โฆษกมหาแ่ห่ง เด็กป๋า จริงๆๆๆ :jul3:
ฮากระจายได้อีกพี่น้องงงงงงงงงง :laugh: :laugh:
ยิ่งตอนที่แย้ ร้องเพลงแซวมหา
โอ้ยยยยยย เทียม มหา ถือเป็นโอเอซิส สำหรับเรื่องนี้เลยนะเนี้ย
ออกมากีทีกี่ที ก็ฮากระจายตลอด...อุ้ยยยยยลุ้น ให้มหาแบกเทียนพรรษาอยู่เน้อ..กร๊ากกกกก
ไม่ต้องพูดถึงคู่ น้องโจมกับป๋า แหมมมม หวานจนมดขึ้น :impress2: :impress2: :impress2:
ฮุ้ยยย อย่าพึ่งมี มาม่าเลยเน้อ.........สงสารโจม
จะรอตอนต่อไปนะค่ะ
ปล. เขียนคู่เทียน มหาบ้างนะค่ะ อ่านแล้วฮา เบรกคู่รักดีเดือดได้ดีแท้ :laugh: :laugh: :laugh:
-
ติดเรื่องนี้จริงอะไรจริง แวะมาดัน !!!
ถึงจะมีคู่รองก็ไม่ทำให้รู้สึกว่าคู่หลักมันไม่เด่นเลย !!
มีไม่กี่เรื่องที่บรรยายแบบไม่ใช่บุคคลที่ 1 แล้วชอบ เรื่องนี้ก็เป็นหนึ่งในนั้น :-[
ชอบง่ะ รวมเล่มเก็บแน่นอน (??) แต่จะบอกพ่อว่ายังไงดี o18
-
ง่าง่า ป๋าหลงโจมสุดๆแล้วนะ โจมจะทำไงดีล่ะ
-
โอ้ยย คู่นี้จะหวานไปมั้ยคะะ!!? >//<
บทจะหวานก็หวานกันมาง่ายๆเลยนะ! 55555
ชอบค่ะชอบ น่ารักน่าชัง ชอบป๋าอ่ะ! ><
-
ป๋าเปลี่ยนไป
อยู่ในห้วงแห่งความรัก
วิ้ววววว
-
เอ่อ...
อยากฟังเพลงที่อยู่ในเรื่องอ่ะครับ
มีลิ้งค์มะครับ แหะ ๆ
:L2:
-
เริ่มหวานแล้วว :-[
อยากรู้ด้วยคนว่าสองคนเค้าคุยไรกัน ป๋าถึงอารมณ์ดีได้ขนาดนี้
คำผิดค่ะ
ถึงมหาเป็นคใกล้ตัว > คน
คนที่เร้าร้อนอยู่ในห้องนอน > เร่าร้อน
ประเมิณไอ้ป๋าน้อยไปเสียแล้ว > ประเมิน
-
ตามอ่านทันจนได้
โคตรรักป๋า กะโจมเลย
รอตอนต่อไปคับ
-
: :กอด1: :กอด1:ปลาบปลื้มที่สุดของที่สุด
แค่หวานนิดหน่อย อ่านแล้วยิ้มได้สุดๆ นานทีจะหวานบ้าง ไม่ลากกันขึ้นเตียงอย่างเดียว
:-[ :-[ ฉากนั่งพิงหลังกัน พร้อมป้อนส้ม เขิลแทนน้องโจมได้ไหมคะ
ดีแล้วนะป๋าไม่ต้องไปยุ่งกับพวกแข่งรถ อย่าสร้างปัญหาอีกเลย
แค่เรื่องที่บ้านน้องโจม กับเรื่องที่พ่อจะให้ไปเรียนต่ออีก
ป๋ากับน้องโจม เปิดใจและยอมรับความรู้สึกกันเร็วๆนะ
o13 o13
-
:laugh:ดองเอาไว้จนยี่เอ็ดตอน อ่านรวดเดียวจบ
รักป๋ากับน้องโจมมากมาย.... :-[
-
กางเต้นท์นอนรอน้องโจม :impress2: :man1:
-
มานั่งปูเสื่อรอน้องโจมกับป๋า :m1:
-
555+
มหานี่ช่างสังเกตุซะจิง
นานๆที เขาจะหวานกัน
อย่าสงสัยไรมากเรย เหอะๆๆ
-
หวานนนนนนไม่แคร์สื่อกันเลยทีเดียว :-[
-
มาดักรอปล้ำโจม ...
โดนป๋า :z6:
อุ๊ ไม่ใช่ๆ 555
คิดถึงหนูโจมแล้ว อ่าาาาา :call: :call: :call:
-
สวัสดีค่ะ คนอ่านทุกคน ขอแจ้งข่าวนิดหน่อยนะคะ :impress2:
ความจริงแล้ววันนี้จะต้องลงเรื่องใช่ไหม (ห้ามใครบอกว่าเมื่อวานต่างหากล่ะ นะ :sad4:)
แต่เมื่อคืน คนเขียนนอน ตี4 ค่ะ (ปูทางไปหาข้อแก้ตัวกันสุดๆ) :m23:
แล้ววันนี้ดันมีนัดรับตัวอย่าง box set และ หนังสือที่ขอไว้ โปรเจคพิเศษนั่นแหละค่ะ
วันนี้เลยไร้ซึ่งสติและวิญญาณ เลยไม่ได้ปั่นเลยสักเรื่อง พรุ่งนี้จะต้องเอาตัวหนังหนังสือไปพิสูจน์อักษร
คิดว่าถ้าฟ้าไม่ใจร้ายเกินไป ไม่น้องโจมก็พี่สิงหา คงจะได้ลงเรื่องใดสักเรื่องก่อนนะคะ
ขอโทษนะคะ ที่ทำให้ต้องรอ:m5:
===================
แก้ตัวไปแล้ว เอ้ยยย :m23: บอกเหตุผลไปแล้ว
ขออวดของหน่อยนะคะ มีหลายคนที่ตามน้องโจมหรือพี่สิงห์สั่งซื้อโปรเจคนี้กันใช่มั้ยค่ะ
เหมือนโฆษณาไปในตัวเลย.....จริงๆคนเขียนพยายามแจ้งอัพเดททางเมลล์ด้วยนะคะ
แต่คนอ่านที่ซื้อตอบกลับมาน้อยมาก ไม่รู้ว่าเมลล์ไปถึงหรือเปล่า ขออนุญาตอัพเดทหลายๆทางแล้วกัน
ตัวอย่าง box set กับหนังสือส่งมาให้ตรวจแล้วนะคะ กล่องใหญ่และหนามาก หนังสือทำออกมาดีกว่าที่คิดไว้ค่ะ
กังวลมาก เพราะคนเขียนตัดสินใจทำเป็นปกแข็งครั้งแรก แต่ออกมาดูดีดูแพงดูไฮโซ แต่ส่วนตัวแล้ว มันเหมาะที่จะเก็บมากกว่าเอาออกมาอ่านนะคะ
เล่มหนามาก (เท่าๆ แฮรี่ภาค 4 ภาคีนกฟีนิกซ์ เลยค่ะ) แต่ถ้าใครอ่านเรื่องหมาป่า ความหนาระดับนี้คงจะบ่ยั่นกันใช่มั้ยค่ะ
ใครที่ไม่ชอบอ่านหนังสือหนาๆ ก็อ่านกันในเล้านะคะ อยู่ในห้องจบแล้วทั้งสามเรื่องค่ะ :กอด1:
แต่ใครที่หลวมตัวสั่งมาแล้วและโอนเงินแล้ว คนเขียนไม่คืนเงินนะ :laugh: :laugh:
ปล.คนทำกล่องบอกว่า กล่องใช้เวลาทำนานกว่าหนังสือแน่ๆ (โรงพิมพ์เองก็บอกว่าใช้เวลานานค่ะเนื่องจากปกแข็ง จะนานกว่าปกนิยายธรรมดาปกติเวลาสั่งพิมพ์จริงๆ โรงพิมพ์จะใช้เวลา 5-7 วันในการพิมพ์ไม่เกินนี้ แต่ถ้าปกแข็งอาจจะต้องใช้เวลา 2 สัปดาห์ ค่ะ วันเวลาที่แน่นอนต้องรอหลังปิดโอนและสั่งพิมพ์จริงนะคะ)
คนเขียนเลยนับจำนวนคนที่โอนเงิน box set มาแล้ว ให้คนทำกล่องเริ่มทำไปก่อนค่ะ เผื่อว่าวันสังพิมพ์หนังสือจริง ทั้งกล่อง ทั้งหนังสือ ที่คั่นแม่เหล็ก จะเสร็จทันกันพอดี (ภาวนาว่าจะเป็นแบบนั้นนะคะ)
รูปตัวอย่าง mock up box set และหนังสือค่ะ
๐ หนังสือคนอ่านใส่ปกพลาสติกใสเอาไว้นะคะ เผื่อดูรูปแล้วรู้สึกแปลกๆ
๐ ปกของพี่เมฆ ที่ดูยับๆนั้น เป็น texture ปกหนังสือจ้า คนเขียนให้พื้นหลังเป็นกระดาษยับๆ นั่นเอง
๐ ขอตัวอย่างปกคุณคนเดียวมา 2 แบบ คือแบบกระดาษปกอาร์ตการ์ดธรรมดาเหมือนปกนิยายทั่วไป กับปกกระดาษขาว texture เหมือนสมุดวาดเขียน ซึ่งออกมาแล้วให้อารมณ์ต่างกัน ส่วนตัวคนเขียนชอบกระดาษที่เหมือนกระดาษวาดเขียนนะคะ มันดิบๆอาร์ตๆดี แต่ข้อเสียที่พบคือ ตรงขอบพับ สัน เนี่ย สีมันจะถลอกจนเป็นสีขาวของกระดาษ เพราะถ้าเลือกปกแบบนี้ ทางโรงพิมพ์ไม่เคลือบให้อะคะ เดี๋ยวจะลองถามดูว่า จริงๆแล้วเคลือบมั้ย คนเขียนเลยถ่ายรูปตัวอย่างปกธรรมดามาให้ดูนะคะ
TRomance
(http://image.ohozaa.com/i/f7b/img_2954.jpg)
(http://image.ohozaa.com/i/0e3/img_2956.jpg)
(http://image.ohozaa.com/i/3f5/img_2947.jpg)
(http://image.ohozaa.com/i/f65/img_2950.jpg)
(http://image.ohozaa.com/i/27c/img_2951.jpg)
(http://image.ohozaa.com/i/6bc/img_2945.jpg)
(http://image.ohozaa.com/i/9e3/img_2946.jpg)
(http://image.ohozaa.com/i/f4a/img_2939.jpg)
(http://image.ohozaa.com/i/d6b/img_2942.jpg)
(http://image.ohozaa.com/i/157/img_2959.jpg)
-
กรี๊ดดดด ตัวอย่างสวยมากเลยค่ะ
เห็นแล้วอยากด๊ายยย >"<
คิดหนักเลยว่าจะซื้อดีมั้ย แบบว่ามีหมดแล้ว ยกเว้นเรื่องน้องขลุ่ย แถมหนาระดับฮาร์ดคอร์....
-
นอนรอหนังสืออยู่ที่บ้าน :z1:
ขอบคุณที่มาแจ้งข่าวนะครับ
:pig4:
-
บวกๆ จ้า นานแค่ไหนก็รอนุ้งโจมได้ ^^
-
คุณคนเดียวจะมาอยู่ในกำมือแล้ว
ไม่ได้สั่งเป็นชุด เพราะสั่งไปก่อนหน้านั้นแล้ว เสียดายจัง
-
มาด้อมๆมองๆน้องโจมและป๋า
เมื่อไหร่จะมาๆๆๆๆ :z3:
มารอ ตอนต่อไปจัดแบบยาวๆๆเลยน้าคุณ
อยากอ่านไวไวไว :กอด1:
-
โอ๊ยๆๆ จะน่ารักไปไหน :-[
-
boxset งามมาก.... :z3:
-
รับทราบ รอน้องโจมต่อไป :o11:
-
สั่งไปแล้วคับ อิอิ
ครั้งนี้ไม่พลาดแน่
-
งานนี้ได้อ่านอีกเรื่องละรอบสองรอบแน่ๆ
จะหนาหรือจะหนักไม่กลัวอยู่แล้วขอให้ถูกใจคนอ่านเป็นพอ
ขอบคุณ TRomance ครับ
-
อ่อย นึกว่ามาลงเรื่องต่อ รีบคลิ๊กเข้ามาไม่ทัน :seng2ped:
แต่ให้อถัยน่ะครับ เพราะบ๊อกเซ็ต แท้ๆเลย
:กอด1:
-
ป๋าอยู่ไหนหน๊อ :z10:
-
หวานนนน น่ารักกันจริงๆ อยากให้อยู่ในอารมณ์หวานๆ ต่อไปนะคะ ไม่อยากให้เข้าดราม่าเลย สงสารทั้งโจมทั้งป๋าอ่ะ
ถูกใจพี่มหา อิอิ บรรยายได้แซ่บมาก เมื่อไหร่จะกดเทียนทำเมียซักทีล่ะ รออยู่นะ
-
คิดถึงน้องโจมแว้วววววววววววววววว
:o12: :o12: :o12:
-
น้องโจมของป้าาาา :man1:
-
ตอนที่ 22 'เด็กป๋า'
ฟ้ามืดครึ้ม ลมกรรโชกแรง เสียงครางครืนของฟ้าเหมือนจะถล่มลงมาได้ทุกนาที สายฝนกระหน่ำลงมากระแทกกระจกจนน่ากลัว บรรยากาศมุมสูงยามค่ำคืน
ของกรุงเทพมหานครที่มองฝ่ากระจกห้องนอนออกไปตอนนี้ ไม่มีอะไรน่าดูเลย พายุฝนพาบรรยากาศขมุกขมัวบดบังแสงสีของเมืองหลวงเสียมิด
ทางเลือกที่น่าจะดีที่สุดของคืนนี้ไม่พ้นนอนขดใต้ผ้านวมผืนหนา ให้เสียงฝนที่กระแทกกระจกตลอดเวลาเป็นเสียงกล่อมเข้านอน
นั่นคงจะเป็นทางเลือกของคนส่วนใหญ่และคนที่หลับสนิทอยู่ใกล้ๆในตอนนี้
แต่ไม่ใช่ป๋า!!!
คนที่ความอดทนต่ำและขีดความรำคาญพุ่งสูงไม่ต้องดูเวล่ำเวลาอย่างป๋าแล้วนั้น
ไม่ใช่นอนไม่หลับเพราะรำคาญเสียงฝนหรือฟ้าร้องฟ้าผ่าหรอก
จะมีคนบ้าที่ไหนที่นั่งตาสว่างเพราะนอนไม่หลับได้ด้วยรอยยิ้มอาบหน้าแบบป๋า
สาเหตุที่มาของรอยยิ้มก็ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับฟ้าอีกนั่นแหละ
แต่มาจากคนที่นอนหลับไม่รู้ร้อนรู้หนาวอยู่ข้างๆนี่ต่างหาก
คนที่ขึ้นชื่อได้ว่าคุณชายไม่แพ้ป๋า คนที่ไม่น่าจะอดทนภายใต้เสียงฟ้าร้องฟ้าผ่านี้ได้ คนที่อาจจะไม่โวยวายกับสถานการณ์แบบนี้แต่อาจจะนั่งตาสว่างเป็นเพื่อนป๋ากลับหลับสนิท
วันนี้โจมเหนื่อย เหนื่อยมาก
สาเหตุไม่ใช่เพราะช่วยงานมหาแต่สาเหตุที่ทำให้คุณชายนอนหลับตาพริ้มขนตายาวเป็นแพได้น่ามองไม่มีเบื่อคนนี้ มาจากป๋า
ลำพังมหาไม่ได้ใช้งานอะไรโจมมากไปกว่าจัดชุดสังฆทานหรอก ตราบใดคนที่วนเวียนอยู่ใกล้โจมคือป๋า ไม่มีถ้อยคำสั่งห้ามแต่อย่างใด มหามันรู้งานของมันเอง
แต่ที่โจมต้องเหนื่อยเป็นเพราะความไม่รู้จักพอของคนที่นั่งตาค้างเป็นเพื่อนฝนอยู่ตอนนี้ต่างหาก ใครใช้ให้วันนี้โจมทำตัวน่ารักใส่?
รู้ถึงไหนอายไปถึงนั่น
คนอย่างป๋ากำลังยอมรับกับตัวเองว่ากำลังหลงผู้ชายคนหนึ่งจนโงหัวไม่ขึ้น ไม่รู้อะไรในตัวโจมที่ทำให้ป๋ารู้จักกับคำว่าคนเดียวก็เพียงพอแล้ว
ท่าที่เฉยชาแต่ว่าไม่เคยต่อต้านความต้องการของป๋าละมั้ง?
โจมไม่เคยเอาอกเอาใจ เพราะคนอย่างป๋าไม่ชอบใครที่สอพลอจนน่ารำคาญ ประจบจนรู้ว่าจริงๆแล้วต้องการอะไรจากป๋ากันแน่
ความจริงแล้ว!! คนอย่างป๋านั้นก็แค่ผู้ชายคนหนึ่งที่อยากจะเป็นฝ่ายดูแลใครสักคนเองถ้าถูกใจและถูกชะตาขึ้นมา
แต่มันก็คงจะเป็นเรื่องใหญ่ในสายตาเพื่อนฝูงและคนรอบข้างอีกนั่นแหละ ความจริงแล้วคนที่รู้จักป๋าดีที่สุด คือน้องสาวตัวน้อยอย่างหนูดีต่างหาก น้องสาวที่ทำให้คนอย่างป๋าแสดงตัวตนที่เป็นธรรมชาติจริงๆออกมา
คนที่สองที่คิดว่าอยู่ด้วยแล้วป๋าเป็นตัวของตัวเองที่สุดแล้วก็คือคนที่นอนตะแคงข้างหันหลังให้ ผ้านวมผืนใหญ่พาดผ่านแค่ช่วงเอวบาง แผ่นหลังกว้างเรียบเนียน แต่เต็มไปด้วยร่องรอยแห่งกามอารมณ์
ฝนตกเหมือนฟ้าถล่มนั่นป๋าใช้ความรู้สึกรับรู้เอาต่างหาก เพราะความจริงแล้วยังไม่มีนาทีไหนที่ป๋าละสายตาจากแผ่นหลังนี้เลยสักนาที รอยแดงคล้ำที่กระจัดกระจายไปทั่วแผ่นหลัง ป๋าก็มองมันด้วยอารมณ์สุนทรีย์
แน่ล่ะ!! ในเมื่อเป็นคนทำรวยพวกนี้ไว้เองแล้วไม่ให้อารมณ์ดีแล้วจะให้ไปเหวี่ยงเอากับใคร ตั้งแต่วันที่โดนทำร้ายแล้วกลับมา
วันนี้โจมยิ้มได้มากที่สุดแล้ว ถึงยังหลุดจมอยู่กับความเศร้าให้เห็นอยู่บ้าง แต่เค้าก็ยังมีรอยยิ้มและแสดงอารมณ์ไม่พอใจออกมาทางสีหน้าเวลาที่โดนแหย่
ที่ผ่านมาป๋าเหลวไหลเพราะอะไร? ถึงตอนนี้ก็หาคำตอบให้ตัวเองไม่ได้พอๆกับอะไรที่มาดลใจให้ป๋าอยากหยุดชีวิตเสเพลเสียที
เพราะเหนื่อย
เพราะเบื่อ
เพราะอิ่มตัว
หรือเพราะใครที่คิดว่าถูกใจและอยู่ด้วยได้แล้วกันแน่ ไม่ใช่หรอก ป๋าไม่ได้คิดอยากจะถอดเขี้ยวเพราะหลงในร่างกายของโจม แต่ก่อนหน้านั้นป๋าก็แค่อยากจะลองใช้ชีวิตแบบที่พ่อใช้ดู อยากจะรู้ว่าความรักที่ไม่มีอยู่จริงอย่างที่พ่อเคยบอกมันเป็นยังไง แล้วป๋าก็ได้เรียนรู้ว่ามันไม่ใช่รักจอมปลอม มันเรียกว่ารักไม่ได้ ในเมื่อเรามีความสัมพันธ์กันแค่ทางกายและผูกพันกันแค่ดูแลด้านการเงินให้แก่กันเท่านั้น มันก็แค่ซื้อบริการ พ่อไม่น่าจะเอาสิ่งเหล่านั้นมาเปรียบเทียบกันเพียงเพราะแม่ทิ้งเราสองคนไปเลย พ่อสร้างธุรกิจจนประสบความสำเร็จได้ เพราะความทะเยอทะยานและไม่ต้องการที่จะแพ้ มันแค่ความสุขนอกกาย แต่ในใจพ่อทุกข์เท่าเดิม
ล้มตัวลงนอนเพียงเพราะเช้าวันใหม่เข้ามาเยือนได้สองสามชั่วโมงแล้ว เสียงฝนและเสียงร้องของฟ้าสงบลงเหลือแค่เม็ดฝนที่ยังตกตกเปาะแปะให้คนอย่างป๋าได้รำคาญก่อนนอน
การได้ซุกตัวลงในผ้าห่มผืนเดียวกันและเอาแขนกอดก่ายคนอีกคนไว้ ก็ช่วยให้หายจากรำคาญเสียงฝนไปได้บ้าง...นิดหน่อย
แสงแดดที่สาดเข้ามาของวันใหม่ที่ผ่านไปนานเท่าไหร่แล้วไม่รู้ ไม่ได้ทำให้คนที่นอนทีหลังอย่างป๋าตื่นได้เท่ากับแรงเหวี่ยงที่ดีดตัวออกจากอ้อมแขนหรอก
จะว่าโจมอายที่ถูกป๋ากอดไว้ทั้งคืนก็คงจะไม่ใช่ โจมโดนมากกว่านั้นไม่รู้เท่าไหร่ต่อเท่าไหร่แล้ว ตอนนี้รอยสีแดงคล้ำยังเป็นจ้ำๆทั่วแผ่นหลังอยู่เลย คนที่ดีดตัวลุกขึ้นนั่ง กระชากอารมณ์บางอย่างของป๋าให้ลุกกระพือแต่เช้า
ร่างเปลือยเปล่าที่ผ้าห่มร่นไปหยุดอยู่ที่เอวเป็นภาพที่ชวนให้คิดไปไกล ถ้าไม่ติดว่าโจมทำหน้าตาแตกตื่นครั้งแรกให้เห็น เป็นอาการกระตือรือร้นครั้งแรกที่โจมมีภายใต้ใบหน้าเฉยชาที่ป๋าเจอมาตลอด
“มีอะไรเหรอ ไม่พอใจที่ถูกกอดหรือไง”
“เปล่า”
“แล้วเป็นอะไร”
“อึดอัด เหมือนฝันว่ามีอะไรมารัดตัวทำให้หายใจไม่ออก”
พูดแบบนี้ด่าป๋าว่าไอ้เหี้ยเลยดีกว่าไหมโจม เล่นเอาตกอกตกใจหมด นึกว่าเป็นอะไร
“งั้นก็นอนต่อได้แล้วสิ”
“อืม แล้วเมื่อคืนฝนตกเหรอ”
“เปล่า”
“แล้วทำไมพื้นระเบียงข้างนอกถึงเปียกล่ะ”
“ก็พายุเข้าเลยน่ะสิ”
“เหรอ ทำไมชั้นถึงไม่รู้สึกว่าฝนตกเลยล่ะ”
“ไม่แปลกหรอก นายนอนเหมือนเป็นเพื่อนกับความตายซะขนาดนั้น”
ไม่รู้ตาฝาดไปหรือเปล่า ที่เหมือนจะเห็นว่าคุณชายน้ำแข็งเค้าแอบค้อน
“เมื่อวานเหนื่อยนี่”
“เหนื่อยตอนไหนล่ะ ตอนกลางวันที่ช่วยมหา หรือว่า......................?”
“ว่าอะไร จะพูดก็พูดมาเลย”
“เหนื่อยตอนกลางคืนที่ต้องช่วยป๋า”
“ทั้งสองอย่าง ที่เว้นจังหวะให้ลุ้นนี่กะจะให้อายหรือไง ใช้ไม้นี้ผิดคนหรือเปล่า”
ถอนคำพูดตอนนี้จะยังทันมั้ยนะ ที่คิดว่าจะหยุดแล้วเดินไปพร้อมๆกับใครสักคน ใครคนนั้นที่ไม่ค่อยพูดค่อยจา แต่ลึกๆข้างในบอกว่าคนนี้แหละเหมาะกับคนขี้
รำคาญและเกลียดคนที่ปรุงแต่งพฤติกรรมเพื่อมาเอาใจป๋าที่สุดแล้ว
แต่คนที่ไม่ค่อยพูดคนนั้น จะต้องไม่รู้ทันและเถียงป๋าเป็นไฟแบบนี้สิ
คนอย่างป๋ายังไม่เสียเสียหน้าให้ใครเลยนะ...อย่าให้มันมีครั้งแรกเอาวันนี้เลย
“ชั้นก็เหนื่อยไม่แพ้นายหรอกน่า ก็ออกแรงเท่าๆกัน ยังไม่สลบเหมือนนายเลย”
“ชั้นมันคน ไม่ใช่นายนี่จะได้อึดขนาดนี้”
“แล้วไม่ดีเหรอ”
“อะไรไม่ดี”
“อึดน่ะ ไม่ดีเหรอ แต่เห็นนายก็ตอบสนองกลับมาดีเลยนะ”
“ทะลึ่ง!!!”
ขอโทษเถอะครับ...ตั้งแต่คร่ำหวอดในสมรภูมิมายังไม่มีใครที่โดนป๋าเกี้ยวขนาดนี้แล้วนิ่งได้เท่าโจมเลยนะ ถ้าไม่บิดตัวเขินอาย ก็ต้องแกล้งทำผ้านวมร่นลงไปให้มากกว่านี้สิน่า แต่โจมไม่ทำอะไรสักอย่าง ไม่เลิกผ้าขึ้นแต่ก็ไม่ได้ร่นผ้าลงไปให้ป๋าต้องลุ้นไปมากกว่านี้
โจมตัวจริงกลับมาเร็วจังนะ
“อ๊ะ จะทำอะไรน่ะ”
รู้ว่าโจมตกใจถึงได้ปัดมือป๋าออกมาแบบนั้น มันเป็นสัญชาตญาณการป้องกันตัวของคน เพราะเค้าสะบัดหน้าหนีเพราะตกใจแค่ครั้งเดียว หลังจากปรับตัวให้เป็นปกติได้ เค้าก็ยอมให้เอามือลูบแก้มอย่างที่ตั้งใจจะทำตั้งแต่ตอนแรก แววตานิ่งแต่แฝงไปด้วยความเศร้าที่กระตุ้นให้คนไม่ยอมใครอย่างป๋า อยากค้นหาคำตอบมากๆว่าเกิดจากอะไร หน่วยตาคมกวาดตามองตามมือที่เกลี่ยไปทั่วแก้มเนียนตลอดเวลา แล้วมาหยุดที่เดียวกันคือมุมปาก
“หายสนิทดีแล้วนะ ไม่เจ็บแล้วใช่มั้ย”
“อืม”
“ไอ้อืมของนายเนี่ยมันแปลว่าอะไรล่ะ”
“ก็นายบอกว่าแผลหายสนิทแล้วมันก็ไม่เจ็บแล้วน่ะสิ ที่นายว่ามาก็ถูกแล้ว”
“โจม”
“หืม”
“มีอะไรจะเล่าให้ฟังบ้างหรือเปล่า”
โจมก็ยังเป็นโจมคนเดิม ที่ไม่ว่าเมื่อไหร่ที่ดูเหมือนป๋าจะก้าวข้ามเส้นแบ่งที่ล่วงเกินเรื่องส่วนตัวเกินไป สิ่งแรกที่เค้าจะหลีกเลี่ยงคือเงียบ หรือไม่เค้าก็จะโพล่งออกมาเรียกร้องสิทธิส่วนบุคคลที่พึงมี
แต่คนอย่างป๋าก็ทำตัวดีมาตลอดนะเว้ย(อันนี้งอแงกับเทวดาฟ้าดิน) ปฎิบัติตามเงื่อนไขที่โจมสร้างอย่างเคร่งครัด ตั้งแต่วันที่รับปากจนก่อนจะอดใจไม่ไหวไปเมื่อคืน ป๋ายังไม่เคยยุ่งกับใคร ยังไม่เคยไปหาเด็กในฮาเร็มคนไหนเลยสักคน ถ้าไม่นับเงินทองที่ต้องให้เค้าใช้เป็นปกติแล้วล่ะก็ ป๋ายังไม่ได้นอนกับใครเลย เพิ่งจะมาระเบิดลาวาใส่โจมเป็นคนแรกหลังจากห่างหายไปหลายวัน ถ้าไม่หลับสนิทเป็นตายโจมน่าจะรู้ดีว่า พายุที่เดือดคลั่งเมื่อคืนนั้นแพ้พายุกามอารมณ์ป๋าไปหลายขุม ร่องรอยเหมือนสัตว์ป่าดุร้ายที่หิวจนโซถึงได้ฝากรอยไว้ทั่วทั้งตัวแล้วก็แผ่นหลังขนาดนั้น ป๋าแน่ใจว่าโจมเห็นและรู้สึกถึงหลักฐานที่ป๋าฝากไว้แน่ๆ แค่ก้มหน้าลงมองตัวเองสักนิด ก็จะรู้ว่านิ้วมือที่มีอยู่คงไม่พอกับรอยรักที่มองเห็นด้วยตาเปล่าแน่ๆ
โจมเงียบไปนาน นานมาก นานจนอึดอัด!!
นานจนป๋ากล้าสาบานได้เลยว่าถ้าคนตรงหน้าไม่ใช่โจมแต่เป็นใครสักคนในกลุ่มเพื่อนหรือคนที่ป๋ากำลังสนทนาด้วยเงียบใส่แบบนี้ คนอย่างป๋าต้องกระชากคอมาแล้วเค้นเอาคำตอบแน่ๆ
ถ้าโจมเอาแต่ใจอย่างที่ใครๆเค้าพูดกัน ป๋าก็ต้องติดทอปเท็นด้วยล่ะน่า
“ถ้าพูดไปนายคงไม่เชื่อ”
“ยังไม่พูดอะไรเลยนี่ บอกไม่ได้หรอกว่าจะเชื่อหรือไม่เชื่อ”
“ชั้นไม่ใช่เด็กขาย”
“อือหึ๊”
“นายเชื่อเหรอ”
สีหน้าแปลกใจตวัดมองสบกับผมทันทีที่ตอบรับเห็นด้วยว่าโจมไม่ใช่เด็กขาย ไม่เห็นต้องแปลกใจอะไร ไม่เห็นต้องมีหลักฐานมายืนยัน ของแบบนี้ป๋าแน่ใจด้วยตัวของตัวเอง พิสูจน์มาแล้วไม่รู้กี่ครั้ง
“ทำไมนายเชื่อ นายไม่ใช่คนเชื่อคนง่ายขนาดนั้นนี่ หรือว่านายรู้”
“เดี๋ยวนี้ถามยาวขึ้นนะ แล้วนี่จะให้ตอบได้ยัง”
“ตอบสิ ใครเอามืออุดปากไว้ล่ะ”
“มือน่ะ ไม่เคยเอามาอุดปากหรอก แต่อย่างอื่นสิ เอามาอุดประจำเลยนะ พอรู้ว่าชอบเข้าหน่อย เอามาอุดจังเลยนี่ เอ้า แล้วทำไมต้องหน้าแดง อย่าบอกนะว่ากำลังอาย แต่คงไม่ใช่โกรธหรอกใช่มั้ย”
“เมื่อกี้ไม่ใช่โกรธ แต่ตอนนี้ใกล้เต็มทีแล้ว จะตอบได้ยัง”
“เชื่อน่ะไม่แปลกหรอก ถ้าไม่เชื่อสิแปลก”
“ทำไมล่ะ”
“นายน่ะมันเด็กขายแอบอ้าง นี่ชั้นมันป๋าตัวจริง ถ้าแยกแยะไม่ได้ว่าเด็กขายจริงหรือแกล้งปลอมมาขาย คงจะฝีมือตกน่าดูเลยนะ”
“แล้วทำไมนายถึงปล่อยให้มันมาถึงตอนนี้ได้ล่ะ”
“จริงๆต้องบอกว่ารู้ตอนที่มีอะไรกันครั้งแรกไปแล้วดีกว่านะ ส่วนที่รู้แล้วทำไมยังปล่อยให้นายเล่นละครตบตามาได้ อันนี้ก็ไม่รู้เหมือนกัน กำลังหาคำตอบอยู่ แล้วนายล่ะ ตอบได้มั้ย”
“ตอบอะไร”
“ตอบว่าทำไมถึงยอมให้ใครต่อใครเข้าใจผิดว่าเป็นเด็กขายอยู่ได้ มันไม่สนุกหรอกนะที่ปั่นหัวผู้หญิงผู้ชายให้ต้องสู้ราคาค่าตัวนายอะ”
“แล้วนายสู้ค่าตัวชั้นที่เท่าไหร่”
“ไม่อะ นายไม่เรียกเองนะ อย่ามาทวงตอนนี้”
“แล้วเอาอะไรมากล่าวหาว่าแกล้งให้คนอื่นๆเค้าปั่นราคาเพื่อสู้ค่าตัว นายไม่เสนอเงินสักบาท ชั้นยังขึ้นเตียงกับนายง่ายๆเลยไม่ใช่เหรอ”
มันก็จริงอย่างที่โจมพูดทุกคำนะ โจมตกลงมากับผมง่ายๆ ขึ้นเตียงด้วยง่ายๆแต่สุดท้ายของความง่ายดายเหล่านั้นทำให้ผมพบว่า เค้ายังไม่เคยผ่านใครมาก่อน ไม่ใช่โจมฟิตจนคับแน่น แต่มันคือท่าทีตอบสนองที่กล้าๆกลัวๆนั่นต่างหาก ไม่มีคนกร้านโลกคนไหนที่รอเดินตามเกมส์โดยที่ไม่เดินเครื่องในลีลาและท่าทางที่ตัวเองชอบก่อนหรอกนะ ในเมื่อป๋าเปิดทางให้คู่นอนเลือกลีลาที่ตัวเองอยากได้ขนาดนั้นแล้ว คนที่ค้างอยู่ในท่าที่แขนโอบรอบคอ สายตาตัดพ้อเหมือนป๋าทำเรื่องผิดนักหนาที่ไม่ยอมสานต่อ ทั้งๆที่เป็นเรื่องที่คนสองคนควรจะช่วยกันแท้ๆ แต่โจมกลับรอรับบทรักเยี่ยงคุณชาย แบบนี้มันตอบอะไรๆได้มากพออยู่แล้วสำหรับคนที่ผ่านมาทุกประเภทอย่างป๋า
“ชั้นมีทั้งคนที่ชอบและคนที่เข้ามาชอบ”
ป๋าไม่รู้สึกอะไรเลยกับคำบอกเล่าที่ว่าโจมมีคนมาชอบ เท่าที่มีข่าวผ่านเข้าหูมาก็นับไม่ไหว มันจะแปลกอะไรกับคนที่เพียบพร้อมไปทั้งรูปร่างหน้าตาแบบนี้จะมีคนมาชอบ....ธรรมดาจะตาย ป๋าก็ตกอยู่ในสถานการณ์แบบนั้นมาไม่รู้เท่าไหร่ต่อเท่าไหร่เหมือนกัน ป๋าเข้าใจความรู้สึกแบบนี้ดี
แต่ทำไมตอนที่โจมบอกว่ามีคนที่ชอบนั้น อกข้างซ้ายถึงได้เจ็บจี๊ดขึ้นมาถึงสมองแล้วค่อยๆเปลี่ยนเป็นปวดหนึบจนชามาถึงตอนนี้ เล่นเอาจุกจนพูดไม่ออก จากที่ไม่เคยเข้าใจว่าเจ็บเพราะเอาใจไปผูกติดกับคนที่แคร์มันเป็นยังไง ก็เพิ่งเข้าใจเอาวันนี้นี่แหละ
“แปลกมั้ย เพื่อนที่โรงเรียนหรือเพื่อนที่มหาลัยดูออกหมดว่าชั้นเป็นเกย์ แต่ที่บ้านกลับไม่รู้ ไม่ระแคะระคายเรื่องนี้ด้วยซ้ำ ป๊าแค่คิดว่าอาตี๋ลูกตัวเองเรียบร้อยเป็นผู้ดีทุกกระเบียดนิ้ว เรียบร้อยมันเป็นผลพวงมาจากเก็บกดจนกลายเป็นคนเก็บตัวต่างหาก”
ผมขยับตัวเอาแผ่นหลังพิงกับหัวเตียงแล้วรั้งคนที่นั่งร่ายเรื่องราวของตัวเองให้เข้ามาชิดกับแผ่นอก สองมือโอบรอบเอวคอดเอาไว้ โจมไม่ได้ต่อต้าน เค้ากลับให้ความร่วมมือด้วยดี เอาหัวมาพิงเอาไว้กับไหล่ข้างหนึ่ง เราสองคนกำลังอยู่ในบรรยากาศที่อึมครึมที่สุด หนักหน่วงที่สุด ภายใต้ท่าทีที่สบายที่สุด ผมเอามือลูบหน้าท้องที่มีไรขนอ่อนๆโผล่ขึ้นมาจากชายผ้า ไม่ได้ลูบไล้เพราะอารมณ์เสน่หา แต่ผมลูบเพื่อให้คนที่อยู่ในอ้อมกอดได้ผ่อนคลาย
ไม่เคยมีครั้งไหนที่ทำให้ป๋าดีใจและสะเทือนใจไปพร้อมกันแบบนี้ โจมมีปมชีวิตที่หนักหนาเอาการ แต่มันก็เป็นเรื่องน่ายินดีที่โจมไว้ใจจนกล้าระบายมันออกมา
“ตอนม.ปลายมีผู้ชายคนหนึ่งมาชอบ เค้าไม่ใช่คนแรกที่ดูออกหรอกนะ แต่เค้าเป็นคนแรกที่กล้า กล้าเข้ามาบอกว่าชอบ กล้าเข้ามาจีบ มันดูดีใช่มะ”
“อืม ก็ไม่แปลกหรอก นายหน้าตาดีนี่”
“ใครๆก็พูดแบบนี้แหละ”
ถ้าเป็นเวลาปกติ โจมจะต้องถูกลงโทษที่กล้ายอมรับหน้าซื่อตาใสกับป๋าแบบนี้ด้วยการเสียจูบแน่ๆ ป๋ามั่นใจว่าจะกินลิ้นคนบางคนให้พูดไม่ได้ไปพักใหญ่ๆแต่ตอนนี้สิ่งที่ป๋าทำได้คือตั้งใจฟัง
“ชั้นบอกเค้าว่ามีคนที่รักอยู่แล้ว คบกับใครไม่ได้หรอก”
“อืม”
ปากตอบไปแบบนั้น แต่สองมือกลับกำแน่นเข้าหากันจนผ้าปูที่นอนยับย่นติดมือ ใจอยากจะเค้นหาคำตอบว่าไอ้คนที่โจมพูดว่ารักออกมานั้นมันเป็นใคร ถึงป๋าจะเป็นแค่คนที่ซื้อโจมมา แต่มันก็เท่ากับซื้อมาแต่ตัวและเวลาทั้งหมดของโจมเท่านั้น เราไม่เคยตกลงกันไปถึงความรู้สึกทางใจเลย
“เค้าก็เหมือนจะยอมรับแล้วก็เข้าใจอะนะ ทุกอย่างก็ผ่านไปเหมือนไม่มีอะไร แต่วันหนึ่งกลับมีเสียงนินทาลอยมาเข้าหูว่า โจมเล่นตัว โก่งราคาขึ้นไปสูงมาก เป็นเด็กขายอิสระที่มั่นใจในตัวเองจนไม่มีใครกล้าซื้อ ใครจะกล้าสู้ราคากับของที่ใช้มาจนเน่าเฟะแบบนั้น”
“มันเป็นใคร”
“นายอยากรู้ไปทำไม จะไปจัดการมันหรือไง นั่นมันเป็นหน้าที่ของแฟนนะ”
เหมือนไฟที่กำลังเดือดรอการปะทุระเบิดในอีกไม่ช้าโดนน้ำราดจนมอดเชื้อไฟ โจมพูดถูกอีกแล้ว ลูกค้าไม่มีสิทธิ์โกรธคู่ขาหรืออดีตคู่ขาคนไหนของเด็กขาย .... แต่มันก็เฉลยอยู่เมื่อกี้เองนะโว้ย ว่าโจมไม่ใช่ ถึงป๋าจะได้ในสิ่งที่แฟนควรจะได้ แต่ป๋ากับโจมไม่ใช่แฟนกัน และมันก็เสือกเป็นประเด็นให้ป๋าหงุดหงิดอยู่ตอนนี้
“งั้นเป็นแฟนกันมั้ย”
“อะไรนะ”
“บอกว่าเป็นแฟนกันมั้ย ปากจะอมหูนายอยู่แล้วน่าจะได้ยินนะ”
ถามคนเย็นชาก็ต้องรอคำตอบไป ลุ้นไป แล้วก็ทรมานใจไปแบบนี้แหละนะ
๐ สวัสดีคะ คนอ่านทุกคน แอบลงมาเช้า :sad4:
๐ ขอโทษที่ผิดสัญญานะคะ ไม่ได้ยุ่งวุ่นวายอะไรทั้งนั้น แต่มันแต่งไม่ออก ชั่งใจอยู่นาน(อีกแล้ว) ว่ามาม่าจะมาตอนไหนดี :laugh: พูดเล่นค่ะ เซกิบอกว่า เธอมีคนจะจองรวมเล่มเด็กป๋า และมีถามว่ารวมเล่มเมื่อไหร่ เอ่อ เรื่องนั้นลุ้นให้คนเขียนแต่งจบก่อนดีกว่ามั้ยค่ะ กว่าจะส่งเด็กป๋าถึงฝั่งฝัน คงอีกนาน ถ้าอัตราการอัพเป็นแบบนี้นะ อีกนาน :z3:
๐ ขอบคุณทุกคนที่มาถามไถ่นะคะ มีคนที่แจ้งโอนเงิน box set แอบทวงเด็กป๋าด้วยอะ คนเขียนไม่รู้จะตอบยังไงดีเลย ขอโทษนะคะ :m15: ขอบคุณคนที่มาทวงในกระทู้ด้วยนะคะ ยอมรับว่าแรงกดดันมันทำให้เด็กป๋าตอนนี้พรั่งพรูออกมาได้อีกตอน ตอนแรกคิดว่าสงสัยจะดองไปอาทิตย์หน้าแน่ๆ
๐ ขอบคุณทุกคนเหมือนเดิมและยินดีต้อนรับสมาชิกใหม่ที่เพิ่งเข้ามานะคะ ฝากคำผิดด้วยนะคะ ทุกคน มีคนช่วยคนเขียนดูคำผิดกันเยอะมาก ขอบคุณมากนะคะ
๐ เจอกันครั้งต่อไปที่ สิงหากุมภาค่ะ TRomance :pig4:
-
^
^
^
:z13:
มาดึกมวกกกกกกกกก :a5:
-----------------ดิท---------------------
ยังไม่ให้เป็น ให้โจมเล่าเรื่องให้เคลียร์กับป๋าทุกเรื่องก่อนดีกว่า
เดี๋ยวอิป๋ามารู้ทีหลังแล้วจะเป็นเรื่อง
ป๋ามันยิ่งบ้าๆอยู่ :laugh:
-
คนแรกที่รีพลายตอนนี้ป่าวเนี๊ย 555 แอบตื่นเต้น ไม่เคยมาก่อน
กำลังฟังน้องโจมเล่าเรื่องชีวิตอินท์ๆ คุณป๋าขอเป็นแฟน แล้ว.....ก็จบ
เอาเป็นว่าจบได้ค้างที่สุดแล้วว ว วว ว ววว (โหยหวนจริงจัง)
แล้วน้องโจมจะยอมเป็นแฟนป๋าไหมอ่ะ 555 ลุ้น อยากให้เล่าเรื่องที่โดนเฮียซ้อมด้วย
เผื่อป๊าจะจัดการมันสะหน่อย :z10:
-
ตอบไปเลยโจม เป็นแฟนกับป๋าไปเลยอย่าช้า(http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/19.gif)
-
:impress2: อินู๋โจมเริ่มเปิดใจแล้ว (หรือเปล่า)
แต่ๆๆๆป๋าๆๆๆขอโจมเป็นแฟนนนนน
แกขอจริงหรืออารมณืมันพาไปกันแน่ป๋า
แต่เป็นเถอะมาถึงขนาดนี้และ 5555+++
-
ตอบรับเลยโจม เชียร์เต็มที่เลยถ้าเป็นโจมกับป๋า :L2:
-
:z3: ง่ะ ตัดฉับ กำลังลุ้นเลยค่ะ ว่าโจมจะตอบว่ายังไง แต่ขอให้โจมตอบตกลงด้วยเถอะสาธุ
-
บ๊วกกกกกบวก
ป๋าขอโจมเป็นแฟน อร๊ายยย ช่างกล้า 55+ ลุ้นๆๆ
-
อุ๊ย ! ทิ้งท้ายได้ :serius2: :angry2: :z3: สุดๆเลยอะไรทเตอร์
-
ถามมาตอบไปเลยน้องโจม
okเลยน้องโจม :กอด1: :กอด1:
-
น่ารักมากกกกกกกก
น้องโจมยอมแล้วววว :mc4:
-
กรี๊ดดดด ตอบตกลงไปเลยน้องโจม
น้องโจมเริ่มเปิดใจแล้วใช่ไหมจ้ะ รอลุ้นตอนต่อไปค่ะ :กอด1:
-
เริ่มยอมเล่าและเปิดใจ แต่ไหงป๋ากลับปรี๊ดแตกแบบนั้นล่ะ
ฟังให้จบก่อน แล้วค่อยต่อให้ติดไม่ดีกว่าหรือป๋า :เฮ้อ:
+1 ให้เซกิ และเป็นกำลังใจ ขอให้สมองแล่น ไม่ติดขัดนะครับ TRomance
-
ขอกรี๊ดค่ะ กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ป๋าขอน้องโจมเป็นแฟน
น้องโจมตกลงเหอะ รอไรอยู่เนี่ย ป๋าทั้งแสนดี ทั้งน่ารัก อย่าแข็งใจ ใจแข็งต่อเลยนะ
ปอลอ. รักป๋า ค่อด ค่อด ว่ะ
-
น้องโจมที่คิดถึง กลับมาครั้งนี้ ท่าทางจะน้ำตาลขึ้น
ป๋า นายได้ใจมาก แต่ฟังความน้องก่อนดิ
-
ป๋าขอน้องโจมเป็นแฟนแล้ว กรี๊ดๆๆๆ แค่โจมยอมพูดเรื่องตัวเองก็เป็นจุดเริ่มต้นที่ดีแล้ว
-
ขอเป็นแฟนแล้ว อย่างกะสารภาพรักเลยป๋า
-
ขอเป็นแฟนกันแล้วววววววววววววว
กร๊าซซซซซ ใครมันนหาว่าโจมเล่นตัวโก่งราคาฟระ
-
ตกลงเลยน้องโจม อย่ารีรอค่ะ เดี๋ยวป๋าจะขาดใจก่อน
ปล รอคนเขียนทุกวันเลยเน้อ ดีใจที่มาอัพต่อแล้ว
-
ป๋าขอโจมเป็นแฟนแล้ว :-[ โจมตกลงไปเลย จะได้ให้ป๋าไปกระทืบ :z6: :z6: เฮียได้ เพราะป๋าเป็นแฟนโจมแล้ว แก้แค้นแทนแฟนไม่ผิดเนอะ
-
+1 ค่ะ
แล้วมาตัดจบเอาตอนเค้าขอเป็นแฟนกันเนี่ยนะ?
ใจร้ายจัง
-
:z3: yes yes yes ตอบไปเลย น้องโจมอย่าทำให้ป้าผิดหวังนะ ตัวโก่งแล้ว กรี๊ดดดดดดดดดดด :call:
-
มารอลุ้นกับคำตอบโจม ตอบตกลงเลยโจมอย่าคิดนาน
-
เอิ๊กๆ มาแล้วๆๆๆ ><
อ่านๆไปก็พึ่งได้มาตระหนักค่ะว่า...ที่แท้มันข้ามขั้น ABC ไปที่ XYZ เลยนี่หว่า!! 555 :laugh:
พึ่งได้มาขอเป็นแฟนเองนี่นะ 555
รอคำตอบน้องโจมค่า~ :mc4:
-
o13 น้องโจมของป๋า อิอิจะเป็นแฟนกันแล้ว ชอบบบบบบ
-
กรี๊ดดดดดดดด
ค้างอ่าาาาา
น้องโจมตอบเร๊วววววววววว
-
ป๋าคงรอคำตอบน้องโจมอย่างใจจดใจจ่อ
คนอ่านก็รอตอนต่อไปอย่างใจจดใจจ่อ
-
ขอกริ๊ดดด้วยยยคน ป๋านะป๋า
ขอเป็นแฟนแบบดื้อ ๆ ด้าน ๆ เลยเว๊ยยยยยย
ฮ่า ฮ่า
-
ตอบ ตกลง ไปซิค่ะ ป๋ารอมานานแล้วน๊าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
-
ขอกันง่ายๆเลยแฮะ 555+ ลุ้นๆ โจมจะตอบว่าอะไรน้อ ^^
-
เฮ้ยยยย!!!! ทำไมตัดจบแค่นี้ล่ะ :o12:
แต่อยากให้โจมทำตัวง่ายกับป๋าอีกครั้งนะ :o8:
เป็นแฟนกันไปเลย...เฮียจะได้หมดสิทธิ์มาวอแว พิสูจน์ไปในตัวว่าอันไหนคือรัก อันไหนคือหลง
-
ค้างอ่า~~~~~!!!!!!
อยากรู้จังเรยยย
โจมจะตอบไงหว่า :serius2:
-
โจมยอมเปิดใจคุยเรื่องตัวเองกับป๋าแล้ว
ส่วนป๋าก็นะใจร้อนได้อีก โจมยังเล่าไม่จบเลย
ป๋าขอโจมเป็นแฟนซะแล้ว แล้วโจมจะตอบ yes or no
ลุ้นให้โจมตอบตกลงกับป๋าทีเถอะ :call:
-
กรี้ด!!!มาตัดฉับอย่างงี้ได้ไง เค้าค้าง!!!!!!!!!
โจมตกลงเลยเป็นแฟนป๋าเลย 5555 :o8:
-
หนูโจม
อย่าทำให้คนอ่านผิดหวังนะ :m15:
-
ไม่ใช่แต่ป๋านะ เราอ่านก้อลุ้นไปด้วย
ถึงเรื่องเล่าจะอึมครึม แต่บรรยากาศระหว่างคนสองคนมันก้อโออยู่นะ :o8:
-
:m3:อ๊ากกกกก...เป็นแฟนกันไหม อ๊ากกกกก
-
น้องโจมรับปากไปเลยยยยยยยยยย.........ลุ้นนนนนนนนนน
-
ค้างอะ
-
อย่าเลยโจม .
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
อย่าช้า! :z3: :z3:
เป็นแฟนกันซักทีเหอะ!!
-
:haun4: :haun4: :haun4: :haun4:
ชอบตอนสองคนนี้นัวเนียกันจัง มันวิ้งๆๆๆๆๆ ไงไม่รู้ ก๊ากกกกกกกกกกกกกๆ
-
มีพัฒนาไปในทางที่ดีขึ้นเรื่อยๆๆ เปิดใจกันมากขึ้น
-
“บอกว่าเป็นแฟนกันมั้ย ปากจะอมหูนายอยู่แล้วน่าจะได้ยินนะ”
กด Like ให้ป๋า
-
โอววว ตัดค้างไว้ประโยคเด็ดซะด้วย "เป็นแฟนกันไม๊" ตกลงไปโลดอย่าช้าๆ ถ้าเป็นแฟนแล้วป๋าจะได้ช่วยโจมออกจากความเศร้าได้เต็มที่ซะที
-
คิดถึงน้องโจมมมมมมมมม ตอบรับป๋าไปเลยนะจ๊ะ o18
-
:pig4:ขนาดขอเขาเป็นแฟนยังไม่ทิ้งมาดเลยเนอะ แล้วโจมจะต้องตอบแบบมีฟอร์ด้วยแน่ๆ
-
อ๋าย ยยย~
น้องโจมม มมมม :-[
ลุ้น นน นนๆๆๆๆๆ :กอด1:
-
เชียร์ให้เป็นโลด :man1:
-
กรี๊ดดดดดดด มาแล้ว :z1: :z1: :z1: :z1:
้เป็นเลยยยย ป๋าน่ารักขนาดนี้ โจมอย่าปล่อยให้หลุดมือนะ :o8: :o8: :-[
รอต่อนะค้า ลุ้น :z3: :z3: :z3: :z3:
-
ตกลงไปเลยนู๋โจม :z1:
-
เป็นๆๆๆๆ
เป็นเลยย
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
ถ้าถามมาตรงๆแบบนี้ก้อไม่ต้องคิดคำตอบอะไรแล้วหละ!!!
บอกไปเลยว่าชอบและโอเคยินดีเป็นอย่างมาก
อร๊ายยยยย >< ป๋าเริ่ดมากเลยอะ ตรงไม่มีใครเกินจิงๆ
รอลุ้นน้องโจมให้ตอบรับป๋าไปว่า "เอาซิ" 555
:mc4: :mc4: :mc4:
อยากให้น้องโจมเล่าให้ป๋าฟังเรื่องเฮียจังเลย
อยากรู้นักว่าป๋าจะทำยังไงเมื่อได้ฟังว่าโจมรักเฮียมากแค่ไหน??
แล้วถ้าป๋าหงุดหงิดน้อยใจหรืออะไรก้อตาม
น้องโจมจะทำยังไงนะ???
-
ในที่สุดคำถามที่รอคอยก็มาแล้ววววว
โจมตอบตกลงไปโลดเลย :impress2:
-
เค้า
ขอ
กัน
เป็น
แฟน
แล้ว
แหละ
กรี๊ดดดดดดดดด :-[
-
ข่าวใหญ่ พาดหัวข่าวประจำวัน ป๋า ขอโจมเป็นแฟนนน........ฮิ้ววววว........
:call: ขอให้โจมตกลง
:pig4: คะ
-
มาช้า ไม่ว่า แต่ อย่ามา แล้ว ค้าง แบบ นี้ :z3: :z3: :z3:
-
อิป๋าจัยกล้า หน้าด้าน มากอ่ะ ชอบๆๆ
5555++ o13
โจมๆๆ เป็น แฟน กะ ป๊า น๊าๆๆๆ
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
คัยว่า โจม เน่า ฟร่ะ จับ ตบ แมร่ง ๐๐๐ :fire: :fire: :fire:
-
เป็นมั๊ย เป็นมั๊ย เป็นแฟนกันมั๊ย อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยย
-
:serius2: เล่นงี๊เลยเหรอค่ะ ใจร้ายไปแล้ว
-
โจมต้องใจเต้นตึกตักๆ แน่เลย :impress2:
ว่าแต่มีบทโจมเล่าน้อยจังเลย บทจะเล่าทีก็มีแต่เรื่องเฮิร์ทๆ อยากเห้นโจมเขิล ใจเต้น มีความสุขบ้างจังเลยค่ะ
-
ยอมเลยๆๆๆๆๆๆๆ โจมจ๋ารับอิป๋าเป็นแฟนเลยน้าาาาา :ped149: :ped149:
-
:กอด1:
ป๋าน่ารักจังเลย
o13
-
เข้ามากรี๊ดดดดดดดด !!
น้องโจมตอบตกลงเป็นแฟนป๋าไปเลยๆๆ
:impress2: :impress2: :impress2:
น่ารักที่สวด :laugh:
-
โอ้วววววววววว ป๋า
ปลื้มป๋าตอนนี้มาก
-
กรี๊ดดดดดด เขาขอเป็นแฟนกันอย่างนี้หรอเนี่ยะ ? ฮ่าๆๆๆ
ชอบบบบบบบบบ น้องโจมเริ่มเล่าเรื่องของตัวเองแล้วอ้ะ
เปิดใจให้ป๋าอีกนิดแล้วซินะ เย้ รอคำตอบน้องโจมมมม
-
กรี๊ดดดดป๋าขอเป็นแฟนแล้ว
โจมคงอึ้งไปเลย 555+
-
แหมะ..แต่ละคำของโจม กระแทกใจดีแท้ เล่นเอาป๋าไปไม่เป็นเหมือนกัน
เฮอะ แล้วบ้านไหนใครเขาขอเป็นแฟนได้กวนอวัยวะเบื้องล่างขนาดนี้
รอลุ้นคำตอบน้องโจมดีกว่า อิอิ o18
-
ก่อนนิยายจะดราม่า สงสัยต้องโดนนักอ่านกดดันก่อนถึงจะเขียนได้นะครับ
ตอนนี้โจมพูดมากที่สุดเลย ป๋าไม่น่ารีบขัดเลย กว่าโจมจเคลิ้มพูดอะไรออกมาคงอีกนาน
-
ตกลงไปเลยน้องโจม..ป๋ารออยู่ :กอด1:
-
น้องโจมจะมีแฟน :mc4: (ดีใจก่อนล่วงหน้า)
-
น้องโจมเปิดใจกะนขนาดนี้แล้ว....
ป่าน่ารักที่สุด 555
แอบเห็ยเค้าลางว่า อีกไม่นานดราม่าความสัมพันธ์จะเริ่มต้น เพราะงั้นหยอดน้ำตาลให้คนอ่านหวานก่อนจะโคม่านะคะ :-[
-
สมมติว่าถ้าโจมตอบว่า 'ไม่' แต่ป๋าก็ไม่สนอยู่แล้วใช่มั้ยล่ะ :laugh:
โจมเอง..ความรู้สึกที่มีต่อป๋าก็พัฒนาจนชัดแล้วนะ
ไว้ใจเล่าเรื่องของตัวโจมเองให้ฟัง
:-[
:กอด1:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด ค้างอย่างแรง
อ่านตอนนี้แล้วอิ่มใจจังเลย
ถึงบรรยากาศจะเรื่อยๆเฉื่อยๆ ออกจะอึมครึมด้วยซ้ำ
แต่เราก็รู้สึกได้ว่าทั้งโจมและป๋าเปิดใจเข้าหากันมากขึ้นจริงๆ
ป๋ารู้สึกว่าโจมไม่เหมือนคนอื่น
ในขณะที่โจมก็ยอมรับและไว้ใจจนยอมเล่าเรื่องของตัวเองให้ฟัง
จะรอตอนต่อไปนะคะ อยากได้ยินคำตอบของโจมจังเลย
-
โจมตอบป๋าไปดิ ป๋ารอนานแล้ว :-[
-
ค้างเติ่งอยู่บนที่สูง ไม่สามารถจะลงมาได้ o22
เป็นแฟนกันไหม...ในที่สุดป๋าก็พูดคำๆ นี้ออกมาซักที
รอมานาน ลุ้นว่าน้องโจมจะตอบว่าอะไร...
ขอให้เป็นคำว่า ตกลง ทีเถอะนะ เพราะเท่าที่อยู่ด้วยกันมา
จนถึงตอนนี้มันเกินคำว่าเพื่อนแล้ว อิอิ
รอตอนต่อไปนะจ๊ะ เป็นกำลังใจให้คนแต่ง ^^
-
:o8: :-[ :impress2:อร้ายยยยยยยยยยยยยยยยย
เสียวูบวาบที่ท้องน้อยเลย ตอนที่ป๋าพูดว่าเป็นแฟนกันมั๊ยยย
ชอบอ่ะ น่ารักกกกก
-
อยากจะกรี๊ดให้แต๋วแตก
ตอนหน้า เป็นแฟน เป็นแฟน เป็นแฟน เป็นแฟน เป็นแฟน เป็นแฟน
:n1: :man1: :impress2:
-
“งั้นเป็นแฟนกันมั้ย”
ฟินาเล่ :impress2: :-[
อร๊ายยยยย
มาไกลขนาดนี้เพิ่งมาขอเป็นแฟนเรอะ :angry2:
ต้องรอให้น้องโจมท้องก่อนม้ายย :laugh: :laugh: :laugh:
*รักโจม :man1:
-
อ่า
น้องโจมน่ารัก :-[
แต่ป๋าก็ต้องใจเย็นๆด้วย ถ้าอยากได้เค้ามา
โจมออกจาเป็นคนคิดมากขนาดนั้น เฮ้อ!
-
เธอเป็นแฟนฉันแล้ว~~ รู้ตัวบ้างไหม~~ แล้วเมื่อไรหนอฉันจะได้เป็นแฟนของเธอ :o8:
-
เป็นเลย เป็นเลย เป็นเลยยยยยยยยย :impress2:
แฟนคลับรอลุ้นอยู่จ้า
-
เป็นเลย เป็นเลย เป็นเลย
ตกลงเลยนะโจมขอร้องๆๆๆ
รีบๆมาตอบเลยนะคะ
ตั้งหน้าตั้งตารอตอนต่อไป :impress2:
-
อ่านในปล.แล้ว แสดงว่ายิ่งกดดันคุณคนเขียน เด็กป๋าก็ยิ่งพร่างพรูเลยใช่มั้ยคะ อิอิ
-
โดนตัดฉับเอาตอนสำคัญพอดี เล่นเอาคนอ่านหัวทิ่มไปเลย :z3:
ทำไมมาค้างเอาตอนนี้...แล้วโจมจะมาตอบเมื่อไหร่หล่ะเนี่ย :m16:
-
ยะฮู้ๆๆๆๆๆ
ในที่สุด ป๋าก็ออกปากแล้ววว โววววววว
ตกลงเลยนะน้องโจม การจะจับป๋าไม่ได้จับกันง่ายๆๆ :laugh: :laugh:
ลุ้นตอนต่อไปว่าโจมจะตอบอะไร (ป๋าสู้เว้ยยยยย)
:กอด1: :L2:
-
โจม คิดก่อนพูดนะ
อย่าทำให้ป๋าเสียใจเลย
-
ค้างๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
โจมตอบว่าโอนะ
-
ป๋าโจมกลับมาแว้ววววววววววว :a3: :a3:
ชอบตอนป๋าฟังโจมเล่าเรื่องโดยกอดโจมไว้แล้วให้เอาหัวมาพิงไหล่จังค่ะ
แค่จิ้นตามก็จะบ้าแล้วอ่ะ...
โจมชงมาได้ถูกทางและถูกใจมาก
ป๋าจะก็จัดไปเน้นๆ เลย o13 แอบลุ้นไปกับป๋า โจมจะตอบว่ายังไงล่ะเนี่ย :call:
ขอบคุณสำหรับการกลับมาและตอนนี้ค่ะ :กอด1:
ป.ล. ค้างง่ะ.......
-
ลุ้นคำตอบน้องโจมค่ะ ตื่นเต้นๆๆๆ :impress2: :impress2:
-
กรรม ตอนแรกแค่ตามอ่านเพราะน่าสนใจ อ่านไปอ่านมา ตนนี้ ทั้งแอบลุ้น
ทั้งแอบโกรธคนที่โจมรักไปซะงั้น เหอๆๆ
แต่ที่เคืองที่สุดคงเป็น.... สรุป ที่มันแอบเรียกโจมว่าเมียเนี้ย
มันยังไม่เหมาว่าโจมเป็นแฟนมันแน่นนอนไปแล้วเหรอ
-
เซย์ เยสสสส ไปเลย
ป๋าน่ารักกกก
-
ค้างงงงงงงงงงงงงง :z3:
ตอบรับเลยโจม แต่นิสัยอย่างโจมจะปฏิเสธมั้ยหว่า?
-
ป๋าจู่โจม วิ้ว วว
โจมจะตอบว่าอะไรเอ่ย ลุ้นอยู่นะ
-
o22 ง่ะะะะะะะ
ลุ้นแทนป๋านะเนี่ยยยยยย
เป็นกันขนาดนี้ ไว้ใจกันขนาดนี้ คิดถึงกันขนาดนี้ จะรออะไรหนูโจมมม
say "Yes" ไปเลยจ้าาาาาาา :laugh: :z1:
-
ตอบป๋าไปเลยค่ะน้องโจม ><
ตอนป๋าแกล้ง เราก็เขินแทนน้องโจมนะคะ ฮ่าๆๆๆ
-
หูยยยย ป๋าเรา...มีการขอเป็นแฟนแล้วฮ่าๆๆๆ
แต่มัน ทื่อไปไหมอะป๋า แบบนี้ น้องโจมจะแน่ใจหรอ
ว่าแต่น้องโจมขา ตอบรับเหอะ
-
คู่นี้จะลงเอยกันแล้วววววววววว :o8:
-
สั้น สั้นมากกกก
แล้วตกลงโจมกับป๋าจะเป็นแฟนกันอ่ะป่าว
แล้วเฮีย และก็คนที่บ้านโจมจะว่าไงนะ อยากรู้จัง :-[
-
โห ตัดช้าบบบบบบบบบบ !!
ใจจริงก็อยากให้เป็น อีกใจก็ำไม่อยากเลย 55555
เอาเป็นโจมหลงป๋ามั่งเหมือนไหร่ค่อยเป็นละกัน!
จะมีมั้ยนะ? 555555
-
กรี๊ด คนเขียนทำกันได้ :o12:
ฮ่าๆๆๆๆ :laugh: ในที่สุดดดดด
ดูป๋าเขาขอสิ :impress2: :m20:
น่ารัก :o8:
สนุก o13
มาต่อเร็วๆน๊า :call:
:L2:
-
เป็นแฟนกัลล์ อ๊ายยย อ่านตอนนี้แล้วเขินยิ่งกว่าฉาก NC :give2:
-
กำลังลุ้นได้ที่ ตัดฉับซะงั้น ค้าางงงงงงค่ะ :z3:
ขอให้โจมตอบตกลงด้วยเถอะ :call:
คำผิดค่ะ
ท่าที่เฉยชาแต่ว่าไม่เคยต่อต้าน > ท่าที
ในเมื่อเป็นคนทำรวยพวกนี้ไว้ > รอย
เหลือแค่เม็ดฝนที่ยังตกตกเปาะแปะ
คนอย่างป๋ายังไม่เสียเสียหน้าให้ใครเลยนะ
-
กรี๊ดดดดดดดดดด ให้มันได้ อย่างนี้ ซิไอ่ป๋า เด็ดมาก โดนสุดๆ รักเอ็งหว่ะ ถูกใจมากมาย น้องโจม เซย์เยส ด่วนเลยลูก ลองแบบนี้ แล้ว ไอ่ป๋า มัน ไปไหน ไม่รอดแล้ว มันยอมตายคาอกนู๋ นั่นแหละ :impress2: o13 :oni2:
-
โจม มีอดีตที่น่าเศร้าจริงๆ แต่โจมน่าจะอยู่กับปัจจุบัน อยู่กับป๋าน่ะ
เป็นแฟนกันเถอะ :กอด1:
-
จุดพลุ******
ในที่สุดก็ขอเป็นแฟนแล้วเฟร้ยยยยยยยย
หลังจากที่....เอิ่ม.. ไม่รู้กี่รอบแล้ว
:jul3:
น้องโจมก็ยังนิ่งจนน่ากลัวเหมือนเดิม
แต่ก็นับว่ามีพัฒนาการมากขึ้นอย่างเห็นได้ชัด
หวังว่าคำตอบที่ออกมาจากปากโจมคือตกลงนะ
ไม่งั้นป๋าตายแน่ คนอ่านขอเตือนนะจ้ะ
o18
-
เอาล่ะสิ ป๋าขอโจมเป็นแฟน
แล้วพ่อหนุ่มเย็นชาล่ะ จะตอบป๋าว่าอะไร?
ตอนนี้ดูโจมผ่อนคลาย และยอมเปิดเผย
เรื่องราวตัวเองออกมาบ้างแล้วสิคะ?
หรือยอมรับแล้วว่าป๋า เป็นคนที่ตัวเอง
เชื่อใจได้ อืมม์...ลุ้นๆ คำตอบหนูโจมจ้า :pig4:
-
ตกลงเลยโจม
เผยใจออกมาอีกนิด แล้วทุกอย่างจะลงตัว
-
o13 :pig4:
-
ดีใจมากครับที่ได้อ่านสักที คิดถึงป๋ากับโจมมากครับ
-
แอร๊ยยยยยย ป๊าพัฒนา....
แต่นิสัยอย่างโจมอย่างนี้คงไม่ตกลงง่ายๆใช่ไหมเนี่ย?
เฮ้อออออ
-
โอ๊ะ....ตัดดังฉับ^^
โจมจะตอบป๋าว่าไงหนอออ
อยากให้ป๋าสมหวังซะที
ตอนนี้มันไม่ใช่ก็เหมือนใช่อยู่แล้วนี่ เนอะ?^^
-
รีรออะไรหนูโจม :mc4:
-
:z3: :z3: ฉับ!!!!!!!!!!!!!
โนววววววววววววว ค้างอย่างแรวงงงงงง :a5:
:L2: ในที่สุดต่างคนก็ต่างเปิดใจ
แถมอีคุณป๋ามันยังชวนน้องเป็นแฟนอีก :mc4: :mc4:
o13 เจ๋งจริง อะไรจริง
-
:z13: :z13: จิ้ม บวกให้ ป๋า สองที อิอิ คำถามน่ารัก เป็นแฟนกันไหม อิอิ :z2: :z2:
-
กริ๊ดดดดด
น่ารักมากมาก :-[ :-[
ป๋า ในที่สุดก็พูดออกมาแล้ว
รอลุ้นว่า โจมจะตอบว่าไง
จิตชื่นบาน อิอิ
:กอด1: :L2:
-
ตัดฉึบๆ ลุ้นนนนนนนน
ตอบตกลงเลยโจมมมมม ป๋ารอต่อไป ฮ่าฮ่า
โจมเริ่มเปิดใจแล้ว ดีจัง
-
อ๊ากกกกกกกกกกก
ขอเป็นแฟนขอเป็นแฟน
:pig4:
-
เป็น..
ตอบคำเดียวแบบมั่นใจไปเลยโจม o13
-
“บอกว่าเป็นแฟนกันมั้ย ปากจะอมหูนายอยู่แล้วน่าจะได้ยินนะ”
โรแมนติกมว๊ากกกก ค่ะป๋า
-
ชอบเรื่องนี้อ่ะ ยิ่งอ่านยิ่งชอบ...
ต้องบอกว่าชอบผลงานของ TRomance ถึงจะถูก... o13
ได้อ่านมาหลายเรื่องแล้ว ก็รู้สึกว่าชอบทุกเรื่อง...
ขอสมัครเป็น FC TRomance อีกคนนะคะ :กอด1:
-
ขอกันง่ายๆแบบนี้เลยหรอป๋า
โจมก็ตอบตกลงง่ายๆไปเลยนะ
-
โจมอย่าคิดนานเหมือนตอนจะเล่าเรื่องอีกนะ หื่นๆอย่างนี้มีคนเดียวนะ
แล้วป๋าไม่ฟังเรื่องของโจมให้จบก่อนหรอ หรือว่าโจมเล่าแค่นี้
-
ชอบจังครับ เวลาโจมพูด.
แต่พอป๋าพูด “งั้นเป็นแฟนกันมั้ย” แถบร้องลั่นบ้าน 5555
ทำไมวันนี้ป๋ามันน่ารักจังครับ 555
-
:impress3: โอ๊ยยยยยยยยยยยยย ป๋าถามแบบนี้เจ๋ง และเท่ห์มากกกกกกกกกกกกกกก
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด
โจมอย่าปฏิเสธเชียวน๊าาาาาาาาาา
ป๋าเล่นถามทีเผลอนี่นา กิ๊วๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
มาต่ออีกเร็วๆๆน๊าคร๊าาาาาาาาาาาาาาาา
-
กรี้ดดดดดด ตอนนี้แอบเขินอ่า :-[
พี่โจม ตกลงเหอะ เป็นแฟนกันเหอะ
รอตอนต่อไปนะจ้าาา คนเขียนอย่าทำร้ายคนอ่าเกินไปล่ะ ฮ่าๆ :pig4:
-
อ๊าๆๆๆๆ!!!! โกรธนะเนี่ย ค้างอย่างแรงเยอ่ะ ทำงี้ได้ไง๊ มาต่อค่ะด่วยจี๋ อิอิ
-
กรี๊ดดดดดดด
เขาจะเป็นแฟนกันมั้ยอ่า ลุ้นๆๆ
-
วันนี้โจมกับป๋าพูดเยอะกว่าเดิม
เมื่อไรจะคุยกันให้กระจ่าง
บรรยายแบบี้ก็น่ารักดีนะคะ ชอบๆ :o8:
แต่เนื้อเรื่องมันเดินช้าไปหน่อย
-
น้องโจมขาาา เซย์เยสไปเลยค่ะคุณลูก
ป๋าเค้าขอมาก็จัดไปอย่าให้เสีย :haun5:
-
“งั้นเป็นแฟนกันมั้ย”
ขอกันดื้อๆ เลย
-
สงสารโจม อะ คงเก็บกดน่าดู
"เป็นแฟนกันมั๊ย โห ขอกันเเบบนี้เลยหรอออ ป๋ากล้าขอ โจมก็ควรกล้า ให้ ดิเนอะ
กริ๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด
:o8: :o8:
-
อ๊ากกกกก ค้างคา...ลุ้นๆ เค้าจะเป็นแฟนกันแล้ววววว
-
ตามมาอ่าน อ่านทันแล้ววว
โจมน่ารักไปไหนคะ
ป๋าก็เริ่มหวั่นไหวแล้วน๊าาาา
ขอเป็นแฟนดื้อ ๆ เลยนะป๋า
-
แงะ...ตัดอารมณ์ฉับๆกันได้ลงคอเลยนะครับพี่ครับ :z3:
กำลังอิน กำลังซึ้ง กำลังฟัง กำลังขอเป็นแฟน แล้วก็ แล้วก็.... รอตอนต่อปาย กิ๊ดๆ :serius2:
อิป๋าน่ารักอ่ะ >< โจมก็น่าร๊ากกกกกก แต่ทำไมหนูถึงยังหลงป๋ามากก่าโจมฟร่ะนี่ :o8:
ขอบคุณพี่เซที่มาต่อและคนแต่งมากเลยครับ :กอด1:
ไม่อยากกดดันในการแต่ง แต่ก็...มาต่อเร็วๆนะฮะ :laugh:
:pig4:
-
อั๊ยยะ!! ในที่สุด!! พี่โจมจะตอบยังไงงงง ลุ้นๆ
-
กรรม กำลังลุ้นให้โจมเล่าเรื่องให้จบก่อน ป๋าดันขอเป็นแฟนขัดซะงั้น
แต่ก็นะ โจม ตกลงเลยจ๊ะ 555 สนับสนุนเต็มที่
-
มาติดตาม ยังไงก็สู้ๆนะค่ะ
สนุกมากเลย อ่านทีเดียวจบเลยค่ะ
-
“บอกว่าเป็นแฟนกันมั้ย ปากจะอมหูนายอยู่แล้วน่าจะได้ยินนะ”
เกิดมาไม่เค้ย ไม่เคย ได้ยินคำขอเป็นแฟนที่โรแมนติคได้เท่านี้มาก่อน 5555+
ในที่สุดน้องโจมก็ยอมบอกเรื่องนี้กันป๋าสักที รอลุ้นว่าจะบอกหมดไหม
และรอลุ้นว่าป๋าจะมีวิธีจัดการกับไอ้เฮียยังไง ขอบคุณค่ะ
-
รอคำตอบน้องโจมมมมมมมมมมมมมมม
-
อยาก จะคลิก LIKE ป๋าหลายๆที....555
ตอบเลยโจม....+1
-
เล่ามาให้หมดนะน้องโจม เล่าเสร็จแล้วก็ตกลงเป็นแฟนกับป๋าซะ +1
-
เอิ่ม ขอเป็นแฟนได้แบบ
สมกะเป็นป๋าดี
ว่าแต่ ค้างอ่ะ กำลังลุ้นเลย
-
ขอเป็นแฟนแล้ววว :impress2:
-
หวายย เขินแทนโจม โดนบอกตรงๆแบบนี้ก็แย่ดิ่ป๋า โจมต้องแก้เขินด้วยการยอมเป็นแฟนป๋าแล้วหล่ะ เอิ๊กๆ
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ในที่สุด ป๋าก็ขอโจมเป็นแฟน ตกลงเถอะนะ นะ นะ น้าาาา
-
ออกจากที่ซุ่มมาเปิดตัวขอเป็นแฟนคลับเรื่องนี้นะค่า :L1:
ป๋าขอโจมเป็นแฟนแล้ว โจมจะตอบว่าไงน๊อ :o8:
ปล.พี่คะ คือหนูส่งเมลจองboxsetไปแล้วสามรอบอ่ะ แต่หนูยังไม่ได้เมลตอบกลับเลยอ่ะคะ แงๆๆ :sad4:
หนูส่งไปนานแล้วด้วย พี่ช่วยตอบหนูด้วยนะคะ อยากได้อ่ะคะ :monkeysad:
-
:impress2: ตอบตกลงไปเลยน้องโจม
ยังงัยซะ ตอนนี้ป๋าก็ทำตัวคล้ายๆแฟนนั่นแหละ ไม่เหมือนแค่ป๋ากับเด็กป๋าอยู่แล้ว
ดีใจจังที่โจมยอมเล่าเรื่องส่วนตัวให้ป๋าฟังบ้าง
แสดงว่าช่องว่างระหว่างป๋ากับโจมมันลดลงเรื่อยๆแล้วใช่ไหม :sad4:
-
:call: :call:
-
:mc4: จุดพลุฉลองเย้ เย้ ไม่ใช่แย้ แย้ น่ะ ได้เม้นท์ในเรื่องที่ยังดำเนินเรื่องอยู่
ข้าน้อยขอคารวะ ฝากตัวเป็นนักเม้นท์หน้าใหม่ในเรื่องนี้ด้วยน่ะค่ะ
เอาเป็นว่าขอรวบยอดทีเดียวเลยล่ะกัน เพราะตอนแรก แอบยิ้ม กัดผ้าห่มอยู่คนเดียว กิ้วววว
ได้เม้นท์ตอนที่เค้าขอเป็นแฟนกันอยู่พอดี อิ อิ ยังกะ ขอแต่งงานแหละ เชียร์ป๋าเต็มที่ ยังกะจะไปลุ้นตอนขอแต่งงานแหนะ
แต่ตัด ขาด เลย ฉับ ฉับ แล้วก็ต้องนั่งลุ้นอยู่ว่าโจม ผู้เย็นชา จะมีคำตอบให้ไหมอ่ะ
เดาใจยากยิ่งกว่าเดาใจป๋าอีก ( ไม่เคยเดาเองสักที )
ติดตามค่ะ มาเร็วๆ น่ะค่ะ คำตอบ(ทำใจไว้ก่อน จะได้กรี๊ดไม่ดังมากกกก)
-
โจมจ๋า ได้โปรดตอบตกลงนะลูกนะ
อิป๋ามาขอแล้วว อ่านตอนนี้แล้วเขิน
เหมือนมาแอบดูเค้าจีบกัน :-[
-
อยากรู้เหมือนกันเจ้าชายเย็นชา อย่างโจม จะ say yes หรือ No.
ขอให้ป๋าโชคดีนะ
ขอบคุณค่ะ
-
อย่าได้ลังเลอีกเลย หนูโจม
ป๋ายอมซ่ะขนาดนี้แล้ว :laugh:
เซย์เยส ไปโลด :z2:
:กอด1:
-
รอคอยมาอย่างยาวนาน แต่มันก็ยาวสมกับที่รอคอย หึหึ
ชอบบทสนทนาตอนเปิดอกสุดๆๆ แม้จะยังไม่จบแต่อะไรๆ
มันน่าจะดีขึ้นนะ ถ้าโจมเริ่มจะยอมพูดแล้วอ่ะ >"<
เฮ้อออออออ กอดน้องโจมแนบแน่น :กอด1:
รอตอนต่อไป
-
ว้าวๆๆๆๆ รักป๋ากับคำพูดนี้จัง 'เป็นแฟนกันไหม'
-
ค้างๆ ลุ้นกับคำตอบน้องโจม :impress2:
-
ง่า ค้างงงงงงงงงงง o22
-
รอน้องโจมจ้า
-
อ่านเรื่องนี้มาสักพักขอโทดที่เพิ่งแสดงตัวนะคะ พอดีเพิ่งสมัครเป็นTT (น้องโง่ะค่ะ...แหะๆ)
ชอบพี่ป๋ามากกกก แบบว่าอ่านแล้วกรี๊ดกับการกระทำของผู้ชายคนนี้ตลอดๆ
เท่ห์มาก ใจป๋าสมชื่อ !! ส่วนพี่โจม เอิ่ม...ตอบตกลงนะคะ ได้โปรด TT
เป็นกำลังให้ทั้งคู่รวมถึงคนแต่งค่ะ >< ไฟท์ติ้ง !!
:L2: :L2: :L2:
-
:mc4: โจมมม say yes ไปเลยยยยยน้าาา
อยากเรียกป๋าขาาาาาาาาาาา
-
....อ่านกี่รอบก็กรี๊ดดดดด....
:laugh: :laugh:
ได้โปรดมาต่อเถอะนะ
please..
:กอด1: :กอด1:
-
:z3: คิดถึงน้องโจม กับ ป๋า แล้วอะ :z10:
:call: :call: :call:
-
สุดท้ายป๋าก็ขอน้องโจมเป็นแฟนแล้ว
วู้วววววว จุดพลุ ~ น้องโจมตกลงไปเลย ^^
-
กี๊สสส ค้างๆๆๆ >_<
รักป๋าอ่ะ! ทำตัวน่ารักงี้ไม่ให้น้องโจมหวั่นไหวได้ไง!!
-
ไม่สั้น แต่ค้างง! รอโจมตอบอยู่เหมือนกันนะ :z3:
-
ค้างงงงงงงงง ป๋ามันอุตส่าห์ขอโจมเป็นแฟนแล้ว
แต่ขอดื้อๆ ไปไหม?
กรี๊ดเพราะค้างอย่างแรงค่ะ
-
แวะมารอน้องโจมม :man1:
-
:L2:
สู้ ๆ ครับ
มาให้กำลังใจทุกคนเหมือนเคยครับ
:L2:
ปล. นอนรอเป็นเจ้าของหนังสืออยู่นะครับ ขอบคุณครับ :L2:
-
:call:มานั่งเฝ้าหน้าจอ หวยก็ลุ้นไปแล้ว เหลือแต่ลุ้นคำตอบ
-
คิดถึงเด็กป๋าทุกที ที่อยู่คนเดียววววววววว :o12:
-
ป๋าของ่ายขนาดนี้ น้องโจมก็ตอบแบบง่ายๆไปเรยค่ะ
ยอมเป็นแฟนด้วยเลย ได้ข่าวว่าแอบมีใจให้เค้าเหมือนกันไม่ใช่หรอคะ อิอิ
นี่ถ้าโจมไม่ยอม อยากรู้ป๋ามันจะทำยังไง
-
มาสมัครเป็น FC ครับ
-
มาช่วยป๋า ลุ้นคำตอบ ด้วยคน
-
ป๋าขาป๋า...หนูรอป๋าอยู่นะคะ.... :o10:
-
สนุกมาก ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ :impress3:
ชอบคุณป๋ามั่กมาก อยากเป็นเด็กในฮาเร็มของป๋า จะยอมเป็นอนุของน้องโจม... ไม่เรียกร้องอะไรทั้งนั้น :a1:
ชอบสุด ๆ ตอนที่คุณป๋าต่อยกำแพง เพราะโกรธที่น้องโจมถูกเฮียทำร้าย (ไอ้เฮียนี่มัน Hia จริง ๆ) ...คุณป๋าแมนมั่กมาก!! โจมของป๋าใครอย่าแตะ!
ชอบคาแรคเตอร์น้องจอม ต่อหน้าธารกำนัลดูเป็นคนจองหอง หยิ่งทะนง แต่ใครจะรู้ว่า ด้วยภาระและหน้าที่อันสูงศักดิ์ ทำให้เจ้าจอมต้องประพฤติตนเช่นนั้น :o7: (เอ๊ะ! ผิดเรื่องรึเปล่าเนี่ยะ?!)
ชอบคู่ เทียนกะท่านมหา เหมือนดู นิยายรักนักศึกษา
ขอขอบพระคุณคุณ TRomance และคุณ Seiki สำหรับนิยายเรื่องเยี่ยม
จะคอยเป็นกำลังใจ และรอตอนต่อไปฮะ
-
เอาเลยโจมๆๆๆ
-
รอฟัง โจมตอบตกลงอยุ่นะ คุณTRomance
ชอบตอนที่บรรยายความรุ้สึกโจม อ่านแล้วนึกถึงพี่ดิน อิอิ
-
ตอนที่ 23 'เด็กป๋า'
ห้องทั้งห้องเงียบกริบ แต่คนที่รอคำตอบมีท่าทีกระสับกระส่ายงุ่นง่านหลุดมาดขี้เก๊กต่างจากตอนอยู่ข้างนอกไปมาก โจมไม่ได้หยิ่ง แต่ที่ยังไม่ตอบคำถามนี้เป็นเพราะไม่คิดว่าคำๆนี้จะหลุดออกมาจากปากคนที่ไม่คิดจะจริงจังกับใครอย่างป๋า แต่สีหน้าและแววตาลุ้นรอคอยคำตอบบอกชัด
ครั้งนี้ป๋าเอาจริง!!
แต่คนที่สับสนทั้งๆที่ในอกกำลังฟูฟ่องอยู่นี้กลับเป็นโจมเสียเอง
“นี่ ทำไมถึงได้คิดนานขนาดนั้น”
คนเอาแต่ใจก็ยังเป็นคนเอาแต่ใจวันยังค่ำ ในความอ่อนโยนที่ส่งมาให้ก็ยังแฝงไปด้วยอำนาจของผู้นำอย่างเต็มเปี่ยม โจมหลงหน่วยตาดำขลับที่วับวาวไปด้วยความมุ่งมั่นมาสักพักหนึ่งแล้ว และดูเหมือนมันจะมีอิทธิพลต่อความรู้สึกของโจมมากขึ้นทุกวัน ไม่นับแววตาที่มองสำรวจตอนที่มีอะไรกันนั่นอีกอย่าง สายตาที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความต้องการที่ดูเหมือนจะไม่มีจุดสิ้นสุด สายตาที่มากไปกว่าความต้องการแห่งราคะของร่างกาย แววตาที่บอกโจมว่าทั้งตัวของโจมนี้มีป๋าเป็นเจ้าของ
“แฟนกับคนรักเหมือนกันมั้ย”
“เหมือนกันสิ”
คำตอบโพล่งออกมาตั้งแต่ยังพูดไม่จบเสียด้วยซ้ำ เหมือนเป็นสคริปต์ที่เจ้าตัวเตรียมเอาไว้อย่างดีแล้ว
“แล้ว...”
“เอาง่ายๆนะ แฟน เมีย คนรัก ก็เหมือนพริกแกง”
ผงะไปเพราะความงง เพลย์บอยหาตัวจับยากขนาดนี้ นอกจากจะไม่มีความโรแมนติกแล้ว ยังอธิบายอะไรให้โจมต้องเจียดการทำงานของสมองมาหาความหมายนั่นอีก ไหนว่าง่ายๆ แล้วมันหมายถึงอะไรกันแน่
“เผ็ดเหรอ”
“ถ้าหมายถึงลีลาของนายมันก็ใช่อะนะ แต่ความหมายพริกแกงของชั้นคือ ส่วนผสมของอะไรหลายๆอย่างพอเอามาโขลกเข้าด้วยกัน มันก็จะกลายเป็นเนื้อเดียวกันน่ะ เป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน ก็เหมือน แฟน คนรัก หรือเมียนั่นแหละ มันก็แค่คำที่ใช้เรียกแทนกันเท่านั้น เพราะความหมายของมันเหมือนกัน”
“ไม่หวานเลย ไม่สมกับเป็นป๋าเลยนะ คิดว่านายจะขอใครสักคนเป็นแฟนจะโรแมนติกกว่านี้ซะอีก แต่มันก็มีความหมายในตัวมันดี คิดได้ไง แฟน คนรัก เมีย ก็เหมือนพริกแกง”
“ไม่ได้คิดเองหรอก มหามันอ่านเจอในคอลัมภ์หนังสือประโลมโลกของมันนั่นแหละ ไม่ได้สนใจฟังมันเพ้อด้วย แต่ไม่รู้ทำไมพอนายถามก็คิดถึงเรื่องนี้ขึ้นมาได้”
“เพราะพวกนายมันหมกมุ่นเรื่องอย่างว่ามากไปไงล่ะ ไม่งั้นนายคงไม่จำบทความอะไรแบบนี้หรอก”
“แค่เป็นคนที่เปย์ แล้วก็แฟร์กับคนที่ตอบสนองกับความต้องการแค่นี้ นายเหมาว่าเป็นคนตัณหากลับเลยหรือไง”
“ชื่อเสียงของนายมันตีความออกมาแบบนั้น ก็เหมือนกับชื่อเสียงของชั้นที่ใครๆเค้าพูดกันนั่นแหละ”
“นี่คุณโจมครับ กระผมนายป๋ากำลังขอคุณว่าเราเป็นแฟนกันมั้ยนะครับ ไม่ได้มานั่งปรึกษาปัญหาชีวิต แล้วก็รู้ไว้ซะด้วยเหอะ ที่มันไม่หวานไม่โรแมนติกอย่างที่นายต้องการเพราะไม่รู้ว่าเรื่องอะไรแบบนั้นเค้าต้องทำกันยังไง ไม่เคยขอใครเป็นแฟนอะเข้าใจมั้ย”
“แล้วเตรียมรับมือกับคำปฎิเสธไว้แค่ไหน”
“ไม่ได้เตรียมเลย รอให้นายตอบว่าได้ หรือ โอเค อยู่คำเดียวเลยเนี่ย”
“เอาแต่ใจตัวเองชะมัด”
“ยอมรับอะ ใครจะทำไม”
“ทำไมถึงขอเป็นแฟนล่ะ นายรู้หรือเปล่าว่านายกำลังผูกมัดตัวของนายเองนะ ถ้านายเลือกที่จะหยุดกับใคร นายจะเรื่อยเปื่อยกับใครก็ได้เหมือนเมื่อก่อนไม่ได้แล้ว”
“ที่แน่ๆไม่ใช่เพราะได้นายเป็นคนแรกแล้วคิดจะรับผิดชอบหรอกนะ นายเป็นผู้ชายก็คงจะเถียงกลับมาว่าไม่เสียหายอะไรใช่ปะ”
“ใช่”
ตอนที่เดินตามคนๆนี้จนขึ้นเตียงด้วยกันก็เพราะคิดว่าเป็นผู้ชายและมันก็ไม่ได้เสียหายอะไรนี่แหละ ถ้าจะเป็นหนึ่งในพวกวิปริตอย่างที่สังคมกระแดะเคยบริภาษเอาไว้ โจมก็ไม่เคยแคร์สังคมและคนรอบข้างที่เพียงแค่เดินผ่านไปผ่านมาในชีวิตมานานแล้ว
“ความรู้สึกแรกที่ทำให้ตัดสินใจขอเป็นแฟนมันก็คงเหมือนพระเอกที่อยากจะปกป้องใครสักคนแหละมั้ง”
“ชั้นดูอ่อนแอขนาดนั้นเลย ขนาดที่ดูแลตัวเองไม่ได้เลยงั้นเหรอ”
“ไม่ใช่!! มันไม่ใช่เพราะนายอ่อนแอ แต่มันรู้สึกอยากครอบครอง อยากเป็นเจ้าของ มันหวงแหน จะบอกว่าไงดีวะ คือนายไม่ใช่สิ่งของไงมันเลยอธิบายยาก”
“แค่นี้ก็เข้าใจแล้วล่ะ”
“เฮ้อ โล่งไปที นึกว่าจะเข้าใจยากเหมือนตอนพริกแกง”
“เอาล่ะ ถ้านายไม่ยอมรับคำปฎิเสธนายจะรับความจริงที่ยังไม่รู้ได้มั้ยล่ะ”
“ความจริงอะไร”
“ชั้นมีคนที่เคยรักอยู่แล้ว”
“แล้วไง”
คนที่ควรจะตกใจไม่ใช่คนที่ได้รู้ความจริง แต่กลายเป็นโจมเสียเองที่ต้องเบิกตากว้างกับคนที่ทิ้งตัวลงนั่งข้างๆ ขยับเบียดมาเสียชิดจนจะเสยตักกันอยู่แล้ว
“นั่นหมายถึงนายกำลังเป็นมือที่สามนะ”
“ไม่ใช่ซะหน่อย”
“คนที่เข้ามาทีหลังระหว่างคนสองคนที่เค้าคบกันนายจะเรียกว่าอะไร”
“แต่นายบอกเองว่าเคยรัก แสดงว่าตอนนี้ไม่ได้รักแล้วไม่ใช่หรือไง”
“ใช่ แต่ยังไม่ได้เลิกกับเค้าจริงจังหรอก”
ไม่รู้จะเรียกความรู้สึกที่เกิดขึ้นกระทันหันนี้ว่าใจหายหรือตกใจดี คนที่นั่งประชิดตัวโจมอยู่ดีๆก็ลุกหายเข้าไปในห้องแล้วก็พรวดพลาดออกมา ในมือมีโทรศัพท์มือถือที่ดูยังไงก็ไม่ใช่ของตัวเองออกมาด้วย
“เลือกเอาว่าจะโทรไปบอกเค้าหรือว่าเราจะไปบอกเค้าด้วยตัวเอง”
“มันไม่ง่ายแบบนั้นหรอกน่า”
“แล้วอะไรที่เรียกว่ายาก ลองบอกมาสิ”
“เค้าเป็นพี่ชาย”
ถึงแม้จะทำใจไว้บ้างแล้วกับปฎิกริยาที่ป๋าจะโต้ตอบกลับมา โจมคิดไปถึงสีหน้าเกรี้ยวกราดเมื่อถูกขัดใจและแววตาแข็งกร้าวดุดันเมื่อไม่ได้ดั่งใจหรืออะไรก็ตามที่บ่งบอกลักษณะนิสัยของผู้ชายคนนี้ โจมเตรียมพร้อมรับทุกสถานการณ์ ตั้งแต่ปณิธานกับตัวเองไว้แล้วว่าจะไม่นิ่งใส่ป๋าเหมือนคนอื่นๆอีกแล้ว ในเมื่อป๋ากล้ารุก โจมก็พร้อมรับแล้วเหมือนกัน แต่มันต้องไม่ใช่สถานการณ์ที่นิ่งเงียบแล้วนั่งหายใจรดกันแบบนี้
ทั้งๆที่ไม่รู้หรอกว่ารักคืออะไรกันแน่ แต่ครั้งสุดท้ายที่รู้สึกอึดอัดจนหายใจไม่ออกแบบนี้คือตอนที่เฮียเดินถอยหลังเข้าเกทตอนไปเรียนต่อ รู้สึกอึดอัดใจและกระวนกระวายใจเหมือนกัน แต่สาเหตุต่างกัน โจมในวันที่ไม่มีใครกับโจมที่มีป๋านั่งข้างๆแบบนี้ ทำให้ระบบความคิดและความรู้สึกของตัวเองเปลี่ยนไปมาก
ในอดีตที่มีเฮียอยู่ข้างๆโจมเคยคิดว่าไม่ต้องการใครอีกต่อไปแล้ว ลูกชายเพียงคนเดียวที่เอาแต่ใจกับใครก็ได้อย่างโจม กลายเป็นเด็กว่านอนสอนง่ายของเฮีย และแน่นอนว่าถ้าโจมจะเป็นเด็กดีของใครๆล้วนมาจากคำสั่งสอนของเฮียเท่านั้น
ในตอนนั้นถ้าชีวิตคือการเดินทาง เฮียก็คือเนวิเกเตอร์ของโจม
แต่วันนี้ตอนนี้ โจมไม่อยากได้ผู้นำทางอีกต่อไปแล้ว สิ่งเดียวที่ต้องการคือใครสักคนที่เดินเคียงข้าง ก้าวไปพร้อมๆกัน ถ้าจะทิ้งระยะห่างกันบ้างก็ได้ แต่ต้องไม่ไกลไปกว่ามือของโจมจะเอื้อมถึง พอคิดได้แบบนั้น ภาพที่ผ่านเข้ามาในความรู้สึกคือผู้ชายที่ไม่ควรเอาใจไปผูกติดเอาไว้อย่างป๋า...เพราะว่ามันเสี่ยงเกินไป
ไม่รู้ว่าตอนที่ป๋ารอคอยคำตอบจากโจมจะรู้สึกแบบเดียวกันกับที่ตัวเองกำลังเป็นอยู่ตอนนี้มั้ย คนที่ใช้ความนิ่งเพื่อสยบทุกสิ่งทุกอย่างมาตลอดอย่างโจม กลับอยากจะกระชากคอป๋ามาถามซะให้ได้ว่าที่เงียบไปนั้นคิดอะไรอยู่ หรือกำลังคิดหาวิธีการที่จะถอนคำพูดก่อนหน้านี้ที่บอกว่าอยากเป็นแฟนด้วยก็ไม่รู้
ทำไมคนเราเวลาฟุ้งซ่านน้ำตามันถึงได้พาลจะไหลออกมาเสียให้ได้ ไม่ได้อยากอ่อนแอให้ใครเห็นเลย ไม่ได้อยากให้ใครรู้ว่าจริงๆแล้วตัวเองไม่ได้แกร่งอย่างภาพที่แสดงออกไป ถ้าโจมก้มหน้านั่นคือน้ำตาจะต้องไหลออกมาอาบแก้มแน่ๆ แต่ถ้าแหงนหน้ามองฝ้าเพดานก็ไม่มั่นใจเลยว่าจะกลั้นน้ำตากลับลงไปได้แค่ไหน ในเมื่อเบ้าตามันร้อนผ่าว และน้ำมันคลอจนเอ่อล้นออกมาบ้างแล้ว
ไม่รู้จริงๆว่าตัวเองอยู่ในสายตาป๋าตั้งแต่ตอนไหน รู้ตัวอีกทีตัวเองก็อยู่อ้อมกอดของป๋าเสียแล้ว
แรงกระชากเร็วและแรงจนน่าจะรู้สึกเจ็บบ้าง แต่กลับไม่รู้สึกอย่างนั้นเลยสักนิด ทั้งๆที่มือป๋าบีบแน่นอยู่ที่ต้นแขนเหมือนโดนปลอกเหล็กรัดเอาไว้ แต่กลับไม่รู้สึกว่าร่างกายเจ็บปวดเลยสักนิด ในอกตอนนี้มันฟองฟูและเต้นรัวจนปวดกระดูกซี่โครงไปหมดแล้ว คางหนาที่วางลงบนลาดไหล่ไม่มีออมแรงหรือแสดงออกว่าทนุถนอมเลยนั้น ทำให้โจมยิ้มออกมาทั้งน้ำตา
“ที่โจมต้องเป็นแบบนี้เพราะมันใช่มั้ย มันเคยบอกโจมว่ารักบ้างหรือเปล่า”
‘บอก’ คำพูดมันอัดแน่นอยู่แค่ในลำคอแต่เปล่งออกมาเป็นเสียงไม่ได้ ก้อนสะอื้นมันกั้นปิดทางเอาไว้ซะสนิท คำตอบที่ทำได้เพียงพยักหน้าให้เท่านั้น
“มันโกหก มันไม่ได้รักโจมอย่างที่โจมเข้าใจหรอก มันแค่หวงความสำคัญของตัวเองที่มีต่อโจมเท่านั้นแหละ คนแบบนั้นมันเป็นได้แค่พี่ชาย โจมเข้าใจมั้ย”
คำตอบที่เคยตามหามาตลอด กลับเฉลยออกมาง่ายๆจากคนที่ไม่เคยรู้จักหรือพบเจอหน้ากับเฮียเลยสักครั้ง แต่โจมกลับเชื่อง่ายๆว่ามันคือรักทั้งๆที่ใกล้ชิดกับเฮียมาตลอดชีวิต
ถ้าไม่เกิดขึ้นกับตัวเอง จะมีใครสักกี่คนที่จะเชื่อว่าเส้นผมบังภูเขานั้นเป็นยังไง
“ร้องไห้ทำไม”
หลังมือปาดน้ำตาแทบไม่ทันเมื่อคนที่ซุกหน้าอยู่กับต้นคอและลาดไหล่ผละออกมาเพื่อเอาคำตอบกับสิ่งที่ไม่น่าจะเกิดขึ้นกับโจมแบบนี้ ต่อให้เก็บกลืนหรือปาดน้ำหูน้ำตาทัน แรงสะอื้นที่สะท้อนขึ้นลงหนักหน่วงก็ฟ้องความอ่อนแอที่มีอยู่ดีนั่นแหละ ปล่อยเลยตามเลยให้มันไหลออกมาจนกว่ามันจะหยุดไหลไปเอง
คนที่ไม่เคยต้องเสียเวลารออะไรกลับนั่งรอโจมร้องไห้อย่างใจเย็น
“เรื่องเป็นแฟนหรือไม่มันไม่ใช่ปัญหาหรอก แต่ที่บอกว่าไม่ง่ายเพราะเฮียไม่ยอมแน่ๆ”
“มันมีสิทธิ์อะไร มันเป็นแค่พี่ชาย มันไม่มีสิทธิ์มาบงการชีวิตใครทั้งนั้นแหละ”
“นายไม่เข้าใจหรอก นายไม่ได้เกิดมาแล้วมีคนขีดเส้นทางเดินไว้ให้ นายจะรู้ได้ยังไงว่ามันไม่ง่ายที่จะเดินออกมา”
“แล้วทุกวันนี้นายก็เดินออกมาแล้วไม่ใช่หรือไง นายก้าวขาออกมาได้ข้างหนึ่งแล้วโจม อีกข้างติดแค่ธรณีประตูมันขวางอยู่เท่านั้น ถ้านายยกขาขึ้นให้สูงกว่าเดิม นายก็จะผ่านมันมาได้ หรือว่านายไม่มีแรง”
“อือ”
การที่คนๆหนึ่งอดทนจนถึงขีดสุดเกินกว่าจะรับไหวแล้ว ถอยร่นจนแผ่นหลังชนกำแพงหนา เหมือนหมาจนตรอกที่สติกระเจิงและตกใจเกินกว่าจะหนีต่อไปได้ บางทีมันก็เหนื่อยและท้อจนหมดแรง มันมืดจนหมดกำลังใจจะหนีต่อไปแล้ว มันก็แค่ดิ้นจนสุดทางตัน
“งั้นชั้นจะอุ้มนายออกมาเอง”
ความรู้สึกคงจะคล้ายๆราเพนเซลที่มีเจ้าชายมาช่วยและพาหนีออกจากหอคอย นิทานหลอกเด็กที่เคยต่อต้านมาตลอดกลับแล่นเข้ามาจนรู้สึกว่าตัวเองกำลังเหยียดยิ้มให้คนตรงหน้า ถึงตาจะยังพร่าไปด้วยม่านน้ำตาที่พร้อมจะไหลออกมาตลอดเวลา ถึงแม้จะปาดทิ้งไปหลายครั้งแล้ว แต่ในกรอบสายตาที่มีภาพเลือนลางนั้น กลับเห็นหน้าป๋าชัดกว่าที่เคยเห็น จากที่เคยบอกตัวเองว่าอยู่คนเดียวก็น่าจะได้ กลับรู้สึกว่าจริงๆแล้ว โจมต้องการใครเดินอยู่ใกล้ๆสักคนมากกว่า
“งั้นเราเป็นแฟนกันแล้วนะ”
“อื้อ”
“ไม่เป็นแค่เด็กป๋าแล้วนะ”
“อื้อ นายได้เลื่อนตำแหน่งแล้ว ดีใจไช่มั้ยล่ะ”
“ยัง”
มือยื่นออกไปยันหน้าคนที่ยื่นจมูกเข้ามาใกล้จนชะงักไปทันที หน้าผากย่นจนเป็นชั้นๆชัดเจน คิ้มขมวดมุ่น ตาบ่งบอกว่ากำลังถูกแฟนหมาดๆอย่างโจมขัดใจ
“เป็นแฟนป๋าไม่น่าดีใจตรงไหน มันน่าภูมิใจกว่าเป็นเด็กป๋าตั้งเยอะ”
“ก็รู้นะว่าการขยับขึ้นมาเป็นแฟนนายต้องมีเรื่องวุ่นวายตามมาแน่ๆ แต่นายจะรับได้มั้ยถ้านายเลื่อนขั้นให้แล้วชั้นอาจจะขี้หึงจนนายรำคาญ”
“ฮ่าๆๆๆๆๆ ลุ้นตั้งนาน เรื่องแค่นี้เองเหรอ”
ไอ้บ้านี่กับอากาศอะไรแปรปรวนเร็วกว่ากันนะ เมื่อไม่กี่นาทีมานี้ คนๆนี้ก็ทำให้โจมอึดอัดจนหายใจไม่ออก มาถึงตอนนี้มันกลับหัวเราะร่าเหมือนจำไม่ได้ว่าเมื่อกี้มันเพิ่งปลอบโจมไม่ให้ร้องไห้ มันเพิ่งหน้าด้านขอผู้ชายคนหนึ่งเป็นแฟน การที่โจมพูดประโยคนั้นออกไป ผ่านการชั่งใจและเตรียมพร้อมที่จะถูกตอกกลับมาว่าต้องการเยอะเกินไป แค่เปลี่ยนจากคู่นอนเป็นแฟนก็เหนือความคาดหมายมากแล้ว ถ้าโจมยังเพิ่มเงื่อนไขเข้าไปอีก ป๋าอาจจะเปลี่ยนใจวินาทีไหนก็ได้ แต่ไม่ได้เตรียมใจที่จะรับมือกับป๋าในโหมดเริงร่าแบบนี้เลย ไม่รู้ว่าจะต้องทำหน้ายังไง
“เชิญหึงได้ตามสบาย นายอาจจะมีลูกมือเพิ่มขึ้นอีกสามคนด้วยนะ เอาเป็นว่าถ้าแตก แอนตาซิลแจกเข็มละ 500 โอเคมั้ย”
“ไหนใครบอกว่านายขี้รำคาญ ไม่ชอบให้ใครวุ่นวายเยอะเกินไปไม่ใช่เหรอ”
“แล้วใครล่ะที่บอก ตัวตนของนายกับชั้นในสายตาคนอื่นมันก็มาจากน้ำลายใครก็ไม่รู้ไม่ใช่เหรอ นายก็คนธรรมดา ชั้นก็คนธรรมดานั่นแหละ มีทั้งความต้องการและ
ไม่ต้องการ มันก็ใช่นะที่ชั้นไม่ต้องการให้ใครเข้าหาก่อน ไม่ต้องพรีเซ็นต์ตัวเองให้เยอะเกินไปหรอก ถ้าชั้นถูกใจใคร ก็จะเดินเข้าหาเองนั่นแหละ คนใจร้อนแบบชั้นก็ต้องเจอน้ำแข็งแบบนายไง”
“นี่คือคำชมเหรอ นายชมแฟนตัวเองแบบนี้เหรอ”
“อืม ถ้าจะให้ถูกต้องตามพิธีการมันก็ต้องจูบสาบานด้วยนะ”
คำบอกเล่าของคนอย่างป๋าไม่ต่างกับไรกับแสงและเสียงของฟ้าแล่บและฟ้าฝ่าเลย ปากชนปากก่อนจะบอกว่าต้องมีจูบสาบานเสียด้วยซ้ำ โจมไม่ได้ประหม่า ไม่ได้เขิน ไม่ได้กระดากอายที่จะจูบหรือมีความสัมพันธ์อื่นใดกับผู้ชายคนนี้ เราก้าวกระโดดเรื่องพวกนั้นมานานแล้ว แต่โจมเป็นผู้ชายธรรมดาๆที่ปรับตัวตามอารมณ์ป๋าไม่ทันก็เท่านั้น มีความเปลี่ยนแปลงมากมายเกิดขึ้นหลังจากตอบตกลงเป็นแฟนป๋า มีเรื่องเดียวเท่านั้นที่ป๋าไม่เคยเปลี่ยนเลย
มันเอาแต่ใจตัวเองเท่าเดิม!!!
“โจม”
“หืม”
“มันเคยจูบนายแบบนี้หรือเปล่า”
“แบบไหน”
แบบที่ปากบวมเจ่อและต่อมน้ำลายทำงานไม่ทันกับความตระกรุมตระกรามของป๋านะเหรอ ไม่เคยหรอก!! มันไม่เคยลึกซึ้งและหลากหลายความรู้สึกให้โจมต้องตื่นตาตื่นใจขนาดนั้น โจมกับเฮียเราเคยจูบกันก็จริงแต่รสชาติกับความรู้สึกมันเทียบไม่เท่าที่ได้รับจากป๋าเลย
ไม่ได้เอาผู้ชายสองคนมาเปรียบเทียบกัน!!
แต่ความรู้สึกมันบอกชัดว่าที่ผ่านมา สายใยที่ผูกโจมเอาไว้กับเฮียคือความผูกพันเท่านั้น มันเป็นสัญชาตญาณที่ต้องพึ่งพาคนอื่นของมนุษย์ในยามที่ตัวคนเดียวและไม่มีใครเลยอย่างโจม ถ้าโจมได้รับอิสระ ได้พบเจอและทำความรู้จักกับใครๆในสังคม ความรู้สึกโจมอาจจะชัดเจนเร็วกว่านี้ก็ได้ว่าเฮียก็แค่พี่ชายคนหนึ่ง มันเป็นแค่ความรักระหว่างพี่น้อง นอกเหนือจากนั้นคือโจมเข้าใจผิด แต่โจมไม่รู้ว่าเฮียจะแค่เข้าใจผิดอย่างที่โจมเข้าใจหรือเปล่า
“โจม ถามแค่นิดเดียว ทำไมคิดนาน”
“กำลังหาคำตอบให้อยู่นี่ไง ว่าจูบแบบนี้ของนายมันคือแบบไหน”
“จะแบบไหนก็ช่างเถอะ มานี่ จะลบรอยแม่งให้หมดเลย”
“เดี๋ยว!!!”
“มีข้อแม้อะไรอีกครับคุณชาย นายเป็นคนแรกที่กล้าสร้างเงื่อนไขกับป๋าเลยนะรู้มั้ย”
“เรื่องนั้นไม่รู้หรอก แต่นายลบรอยนั้นไปนานแล้วล่ะ นานจนชั้นจำรสจูบของเฮียไม่ได้แล้วว่าเป็นยังไง”
“รู้ป่ะ เหตุผลที่ขอนายเป็นแฟนเพราะนายเป็นตัวของตัวเอง เพราะโจมก็คือโจม คุณค่าที่ป๋าคู่ควร”
“ชั้นจะไม่เดินมาไกลขนาดนี้เลย ถ้ารู้ก่อนหน้านี้ว่าตัวตนจริงๆของนายมันก็แค่ไอ้ปัญญาอ่อนคนหนึ่ง เหนื่อยมั้ย!!”
“เหนื่อยอะไรเหรอ”
“เวลาที่นายต้องเก๊กขรึมใส่คนอื่นตลอดเวลาน่ะ เหนื่อยมั้ย”
“เหนื่อยสิ เหนื่อยมาก ชั้นเลยอยากเป็นตัวของตัวเองให้ใครได้เห็นบ้าง แล้วนายก็ได้รับสิทธิ์นั้น ดีใจมั้ย แล้วนายล่ะเหนื่อยมั้ย”
“ถ้าไม่เหนื่อยก็คงไม่รับเป็นแฟนกับนายง่ายๆหรอก”
“นั่นสินะ ใส่หน้ากากต่อหน้าคนอื่นตลอดเวลาเหนื่อยจะตาย ไม่เห็นจะหายใจสะดวกเหมือนตอนนี้เลยนะ”
“นายรู้อะไรรึเปล่า นอกจากนายจะปัญญาอ่อนแล้ว นายยังน้ำเน่าด้วยนะ อ่านการ์ตูนตาหวานมากไปหรือเปล่า”
“การ์ตูนตาหวานมันเป็นยังไง ช่างมันเถอะ นายชอบคิดคำตอบนาน ลุ้นแล้วอึดอัดหายใจไม่ทั่วท้อง เอาเป็นว่าเรื่องน่าอายพวกนี้ เรารู้กันแค่สองคนก็แล้วกันนะ”
“อือ แต่ไม่เกี่ยวก้อยสัญญาเหมือนเด็กอนุบาลนะ มัน......”
“ปัญญาอ่อน นายไม่ต้องย้ำมากหรอกน่า นี่ป๋านะ นี่ป๋า เสียภาพพจน์ป๋าหมดเลย”
ตั้งแต่เล็กจนโต เคยภาวนาให้เวลาผ่านไปเร็วๆ อยากมีอิสระ อยากเป็นตัวของตัวเอง อยากหนีออกจากกรอบ อยากแหกทุกกฎเกณฑ์ที่ป๊าสร้างไว้ให้ แต่ตอนนี้โจมโลเลถึงขนาดอยากหยุดเวลาเอาไว้ เดาไม่ได้เลยว่าช่วงของความสุขจะอยู่กับเรานานแค่ไหน
โจมรู้ดีว่าที่หายตัวออกจากบ้านมาแบบนี้ เฮียและป๊าไม่ต้องพลิกแผ่นดินหาก็รู้ว่าโจมอยู่ไหน มันก็เหมือนระเบิดที่ตั้งเวลาเอาไว้นั่นแหละ ความรักที่ก่อตัวขึ้นนี้ทำให้โจมเห็นแก่ตัวเกินไปหรือเปล่า การที่ตัวเองตกลงเอาใจวางไว้ที่ป๋า มันไม่ต่างอะไรกับการดึงเค้าเข้ามาเดือดร้อนด้วยเลย
ถ้าวันหนึ่งเฮียกับป๋าจะต้องปะทะกันเพราะโจม ไม่รู้เลยว่าวันนั้นจะยังมีคำว่าเราอยู่มั้ย โจมจะยังอยู่ในฐานะแฟนหรือจะกลายเป็นแค่อดีตเด็กป๋าก็ไม่รู้
เอาจริงๆก็ไม่ได้อยากรู้เลย ไม่อยากให้มีอนาคตเลยด้วยซ้ำ!!
๐ สวัสดีค่ะ ไม่มีคำแก้ตัวสำหรับหลายวันที่หายไป แก้ตัวเยอะๆ คนอ่านก็เบื่อเนอะ!! :z3:
๐ เบื้องบนสั่งมาว่าตอนนี้ขอหวาน เลยจัดให้แบบนี้ ไม่รู้หวานพอมั้ย :sad4:
๐ จริงๆอยากให้โจมปฎิเสธนะ แต่กลัวไฟไหม้บ้านคนเขียน เลยให้ตอบตกลงกันตามสไตล์ไม่ค่อยมีใครยอมเสียฟอร์ม ฝากเรื่องคำผิดเหมือนเดิมนะคะ ดูแล้วแต่อาจจะไม่เป๊ะ ก็ต้องฝากคนอ่านช่วยสแกนด้วยเน้อ
๐ ขอบคุณคนอ่านทุกคนเช่นเคย และยินดีต้อนรับคนอ่านหน้าใหม่ทุกคนนะคะ เจอกันที่ พี่สิงห์นะคะสำหรับตอนต่อไป (เอาจริงๆคือยังไม่แต่งเลยนะเนี่ย เอร้ย :z3: )
๐ :pig4: TRomance
-
โอ๊ยตายยยยไปเหอะๆ
หวานตามสไตล์2คนนี้
ไม่ไหวและเป็นแฟนกันสะที
ยังไม่ทันไรเลยป๋าออกลายขี้หึงสะแล้วววววว
ใช่เลยยยยอ่านไปแอบเขิลวุ้ย ชอบๆจริงๆๆๆ
โจมเอาป๋าไปเคลียกะเฮียเลย
แต่ชอบอันนี้นะ โจมก็คือโจม คุณค่าที่ป๋าคู่ควร
+1ให้ตอนนี้เลย :mc4:
-
จิ้ม
---------------------------------------------------
อ๊ากกกกกก!!~~~ แค๊ก! แค๊ก! สำลักความหวานนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน :o8: :-[ :impress2:
ชอบที่สุกในสามโลก
“รู้ป่ะ เหตุผลที่ขอนายเป็นแฟนเพราะนายเป็นตัวของตัวเอง เพราะโจมก็คือโจม คุณค่าที่ป๋าคู่ควร”
กี๊สสสสสสสสสส อิป๋าน่ารักเวอร์ๆๆๆๆๆๆๆๆ :กอด1:
ไม่ไหวแระน่ารักเกิ๊น :-[
ปล.+1 ไปงามๆ
ปล2. ต่อไปคิวพี่สิงห์ คริคริ ขอความคืบหน้าคู่นั้นด้วยน๊า
-
อ๊ายยย! จิ้มไม่ทัน :o12:
สลัดเรื่องรกสมองพวกนั้นทิ้งไปเหอะโจม เป็นแฟนกับป๋าแล้วก็ต้องแชร์กันดิ อย่าเก็บไปเครียดคนเดียวแบบนี้ให้บรรยากาศความสุขมันเสียไปเลย
จะได้รู้กันว่าระหว่างป๋ากับเฮียใครมันจะแรงกว่ากัน o18
-
ในที่สุดโจมก็ได้เลื่อนขั้นจากเด็กป๋ามาเป็นแฟนป๋าแล้ว :m4:
-
หวานแล้ว ดีใจ
ความสัมพันธ์และความรู้สึกของโจมกับป๋าชัดเจนแล้ว
o7
:กอด1:
-
โอยยยย อยากจะกรี๊ดให้ดังๆ มันเหมือนยกภูเขาออกจากอก ในที่สุดก็เปิดใจกันซักที ลุ้นมาตั้งนาน พอเปิดใจคุยกันแล้วอะไรๆมันก็ดูดีไปหมด โอยยยกรี๊ดด :กอด1:
-
แอร๊ยยย์ ขอเป็นแฟน หรือต่อราคาของจ๊ะ
กว่าน้องโจมจะตอบตกลง หัวใจแม่ยกสูบฉีดเลือดเร็วมากกก
อยากรู้ว่าน้องจะตอบยังไง
ป๋าแอ๊บแตกซะแล้ว เป็นตัวของตัวเองแบบที่ฮามากๆ เลย
น่ารัก อมยิ้ม เอาหวานกว่านี้อีกได้มั้ยคะ
-
เป็นแฟนกันแหละ...ขี้หึงด้วย :z1:
-
สงสารน้องโจม เมื่อไหรจะหลุดพ้นจากวิบากกรรมนี้นะ :monkeysad:
ไม่ชอบเฮีย กับ พ่อ ของน้องโจมอย่างแรงอ่ะ :z6:
แต่ตอนนี้โจมเป็นแฟนกับป๋าแล้วทุกอย่างน่าจะดีขึ้นและหวานขึ้นๆนะคะ :impress2:
ขอบคุณสำหรับตอนที่ 23 ค่ะ :pig4:
-
เค้าเป็นแฟนกันแล้วว
อ๊ายยย การขอเป็นแฟนได้งงๆเท่าที่เคยอ่านมา ฮา
แต่นั่นหล่ะ มันคือ สไตล์
ก๊ากกก
-
กรี๊ดดดดด ป๋าขาาาา พระเอกมากๆๆๆ
มันเป็นความหวานเฉพาะตัวของคู่นี้นะ น่ารักมากๆๆๆ
เอาใจช่วยน้องโจมนะ ไม่ต้องกลัว มีป๋าอยู่ทั้งคน ^_^
-
น้องโจมลีลาดี กว่าจะตอบรับป๋าได้ ทำเอาป่าหยุดหายใจไปหลายเฮือก 5555 :laugh:
ตอนนี้น่ารักตามฉบับป๋ากับโจม... :-[
อยากหยุดเวลาไว้ตรงนี้....กลัวอนาคต....เนอะโจม
แต่ยังไงก็ยังมีป๋าอยู่ ป๋า...ทำได้ทุกอย่างอยู่แล้วววววววว
รอตอนต่อไปค่ะ
ปล.น่าจะมีรวมเล่มเรื่องนี้....อิๆ
ปล.2 อยากเห็นน้องโจมหึงงงงงงงงงงง ><
-
:กอด1:ขอกอดคนเขียน1กอดค่ะ
หวานมากๆเลยชอบ เพราะความหวานหาได้ยากเหมือนกันในเรื่องนี้
รออัพต่อค่ะ
-
คุณค่าที่ป๋าคู่ควร ชอบ~~~~~~~~~~~~
-
หวานมาก :-[
-
อร๊ายเป็นแฟนป๋าแล้ว
-
:impress2: น่ารักอ่า
ปล.โจมคิดนานคนอ่านลุ้นตัวเกร็ง
-
ขอหั้ยโจม ผ่าน ปัญหา พี่ชาย ไปได้ด้วยดีน๊ะคร๊
พี่ไรเตอร์ อย่าแกล้ง โจมมากนะคร๊า
-
เป็นแฟนกันแล้ววววววววววววววววว :mc4:
-
:-[ตกลงเป็นแฟนกันแล้ว
-
ลุ้นกับคำตอบหนูโจมเสียเหนื่อยแทนป๋าเลย
แต่คำตอบที่ได้ ก็สมกับที่ลุ้นล่ะนะ โจม ได้รู้จัก
กับคำว่ารักจริงๆ เสียที อืมม์...อยากรู้เสียแล้วสิ
ว่าพ่อโจม กับพ่อป๋า ใครมันจะมีอิทธิพล มากกว่ากัน
อยากเจอแมชท์ แชมป์ชนแชมป์ ก็ป๋าต้องสู้กับเฮียใช่ป่ะ
ดูท่าพ่อโจมจะหวงลูกใช่ย่อยนะ (หรือเปล่าหว่า?)
ปล. หนูโจมก็คงสติลความแบบหนุ่มซึนอย่างคงเส้นคงวา
หวานๆ บ้างเหอะลูก พี่อยากเห็นหนูหวานอ่ะ :pig4:
-
โจมเป็นแฟนป๋าแล้ว ไม่ใช่เด็กป๋า ฉลองๆ :mc4: :mc4:
-
เขินๆ โจมน่ารักมากก ก อ่ะ
ไม่รู้จะเม้นไรต่อ เอาเป็นว่ารีบมาต่อนะคะ
สนุกมากกกกก ก ไม่อยากซดมาม่านะเคอะ ๕๕๕. :z3:
-
:mc4: :mc4: :mc4:
เย้ๆๆๆๆๆ
เป็นแฟนกันแล้วววววว
-
กรี๊ดดด เขาเป็นแฟนกันแล้ว ชอบมากค่ะ ป๋าน่ารักอ่ะ
เอาใจช่วยทั้งสองคน :กอด1:
-
ป๋าคารมเหลือรับประทานจริงๆคะ อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก :กอด1:
-
หวานในรูปแบบสมกับเป็นสองคนนี้จริงๆ
ป๋ากับเฮียปะทะกันคงเหมือนเสือเจอสิงห์ แต่ใครจะเละกว่าใครคงไม่นานเกินรอ (เนอะคนเขียน)
-
หึ หึ :impress2: :impress2:
ได้เลื่อนขั้นแล้ว จากเด็กป๋ากลายเป็นแฟนป๋าไปแล้ว
โจมไม่ต้องกลัวป๋าจะเดือดร้อนหรอก เพราะถ้าป๋าจะต้องเจอกับเฮีย
รับรองว่าป๋าพร้อมชน ไม่มีคำว่าถอยหรอก แค่โจมอย่าปล่อยมือจากป๋าก็พอ
:กอด1: :กอด1:
-
ตอนนี้ โจมนิ่ง ๆ แต่น่ารักโคตร ๆ
บวกหนึ่งแก่ความน่ารักของโจม
-
สองคนนี้เนี่ย กว่าจะตกลงคบกันได้ เล่นเอาลุ้นจนตัวเกร็ง เอิ๊กกกกก
ได้บอกเล่าความในใจกัน คงจะรู้จักและเข้าใจตัวตนของอีกฝ่ายมากขึ้นเนอะ
แอบฮา ตอนที่โจมว่าป๋า ปญอ ก็จริง ๆ อ่ะนะ ภายนอกทุกคนจะเห็นป๋าในอีกโหมด
คงมีแต่โจมเ่ท่านั้นแหละมั้ง ที่เห็นป๋าในแง่มุมอื่นที่หลายคนคงนึกไม่ถึง
เอาเป็นว่าตกลงเป็นแฟนกันแล้ว ก็เอาใจช่วยให้ความรักแฮปปี้ตลอดเน้อ
ถึงโจมยังมีเรื่องเฮียให้คาใจ แต่เชื่อมั่นว่าคนอย่างป๋า ถ้าตกลงทำอะไรแล้ว
มันต้องดีที่สุด เพราะงั้นป๋าไม่ปล่อยให้โจมต้องเจอปัญหาคนเดียวแน่ ๆ
เป็นแฟนป๋าอ่ะ เริ่ดที่สุดอยู่แล้ว ^___________^
-
สงสัยเราคงรู้สึกไปเอง
ว่าต่อไป ศึกปะทะระหว่างป๋ากับเฮีย
มันมีกลิ่นอายมาเฟียอยู่นิดๆ
-
ตอนนี้หวาน ตอนหน้าน้ำตานองแน่เลย o18
-
รู้สึกว่านอกจากตอนนี้จะหวานเป็นพิเศษแล้ว
มันยังเป็นบทสนทนาของป๋าโจมที่ยาวที่สุดอีกด้วยนะ
ปล. :mc4: จุดพลุฉลองดีใจแทนโจมที่ได้เลื่อนตำแหน่ง
-
:haun4:สมกับการรอคอย :haun4:
-
ตอนนี้โคตรจะน่ารักอ่ะ อร๊ายยยยย :m3:
รู้สึกว่ามันยาวมากกกกกกกกกกกกกก
และก็น่ารักมากกกกกกกกกกกกกกกก
อ่านไปก็ลุ้นไป ว่ามันจะจบยังว๊า
เหมือนน้องโจมอยากหยุดเวลา เค้าก็ยังไม่อยากให้มันจบ หึหึ
อยากเห็นน้องหึงๆๆๆๆๆ ความเครียดอย่าเพิ่งมากร่ำกราย
ป๊า เฮีย ไปไกลๆก่อน ให้สองคนนี้เค้า มีความสุขกันก่อนนะ อิอิ
:กอด1: น้องโจมมมมมมมมมมมมมมม
อ่ะ ๆๆ :กอด1: คนโพส กะคนแต่งด้วย ขอบคุณนะค่ะ
-
ได้เห็นมุมนี้ของป๋า น่ารักมากเลย
ดูโจมจะพูดเก่งขึ้นด้วย
เป็นคู่ที่เหมาะกันมากๆๆ :o8:
-
:-[ ตอนนี้น่ารักมากกกกก
ในที่สุดน้องโจมก็รู้ว่าอะไรเป็นอะไร
'คุณค่าที่ป๋าคู่ควร" ชอบประโยคนี้มากค่ะ
+1 ไปเลยยยย o18
-
หวานได้แค่นี้ก็ดีใจแล้ว :-[
นี่แหละ หวานในแบบของป๋ากับโจม
บางทีไม่ต้องน้ำตาลเรียกพี่
แต่ว่าการกระทำมันก็บ่งบอกอยู่แล้ว
-
หวานจังงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
กรี๊ซซซซซซซซซซซซซวว
เป็นแฟนกันแล้ว
-
:impress2:
-
มาหวานก่อนจะดราม่าป่าวอ่ะคะ
เอาใจช่วยป๋าสุด ๆ แค่โจมรักป๋า ยอมเป็นแฟน
ป๋ายอมทุ่มชีวิตให้อยู่ละ :L1:
-
อยากเห็นป๋าอุ้มโจม
-
อย่าว่าแต่เจ้าตัวเข้าลุ้นกันเลย
คนอ่านนี่ก็ลุ้นตามจนเหนื่อย กว่าจะเป็นแฟนกันนี่ พลังงานคนนอ่านนี่หมดไปเยอะเลย
ป๋านี่เริ่มแสดงความปัญญาอ่อนเหมือนที่โจมว่าเข้าไปเรื่อย ๆ อ่ะ
แต่อยากเห็นโจมหึงอ่ะ เวลาหึงโจมจะเป็นยังไงน้า
-
ป๋าซะอย่าง
เพื่อแฟนป๋าจัดให้ได้
-
โจม ป๋า น่ารักอ่ะ
:-[
-
รักป๋าที่สุดอ่ะ :-[ :-[
-
แค่นี้ก้อหวานพอแล้วค่ะ สำหรับป๋ากะโจม
-
(http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/yenta4-emoticon-0010.gif) นี่แหละตัวจริงของป๋า เน่าได้ไม่มีใครเหมือน
ไอ้พริกแกงเนี่ยคิดได้ไง โจมจะซึ้งดีไหม(http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/emoticon_015_cactus.gif)
-
เป็นการขอเป็นแฟนที่เสี่ยวมากมายเลยอิป๋า แหม แหม โจม คุณค่าที่ป๋าคู่ควร หมั่นไส้
-
เ้ป็นแฟนกันแล้ววววววววว :o8:
-
คืบหน้าไปอีกหน่อย
เป็นแฟนกันแล้วน๊า :o8:
-
พริกแกงสูตรนี้มันหวานดีจริงๆค่ะ :impress2:
ดีแล้วๆตุนหวานๆไว้ก่อน เก็บไว้เป็นเสบียงยามที่ต้องแซ่บบบ ทีหลัง o18
-
การเป็นแฟนป๋า มันดีอย่างนี้นี่เอง
+1ให้เสมอเวลาที่อ่าน
ดีแล้วที่โจมตอบตกลงไม่งั้นนะ :m31: :z6:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด :-[
“งั้นชั้นจะอุ้มนายออกมาเอง”
ป๋าเท่ที่ซูดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด o13
:L2:
-
:mc4: :mc4: จุดพรุฉลอง
เป็นแฟนกันแล้ว
-
เป็นแฟนกันอย่างเป็นทางการซะที ชอบหวานๆแบบนี้ :impress2:
-
ในที่สุดเป็นแฟนกันซักที ดีใจจังค่า
ป๋าโหมดอารมณ์ดี (ปัญญาอ่อน) น่ารักมากค่า
อย่ามีปัญหาตามมาเลยน้า
-
เย้ๆๆๆ
ในที่สุดก็เป็นแฟนกันแล้ววววว
อยากเอาไปตอกหน้าเฮียจริงๆเลยนะเนี่ยยย
โฮะๆ ,, โจมตัดสินใจดีมาก
ดีใจที่เล่าให้ป๋าฟัง!!!
ลัลล้า มีความสุข!!
-
เหมือนเพิ่งจะได้น้ำตาลจากเรื่องนี้แหะ(หรือเปล่า?)
แต่น่ารักมากมายอ่ะค่ะตอนนี้ :o8:
ไม่ได้เข้ามานานเหมือนกับที่คุณคนเขียนไม่ได้มาอัพแหละค่ะ
แต่ก็คุ้มเหลือกเกินนะเนี่ย มาต่อไวๆนะค่ะ :call:
จะมีเรื่องเข้ามาให้หนักใจอีกอะเปล่าละเนี่ย o18
-
เด็กป๋า เปลี่ยนเป็น แฟนป๋า แล้ว
วู้ๆๆ น่ารักเวอร์เลย ><
-
:-[วู้ ๆๆ เขาเป็นแฟนกันแล้ว เย่ๆ :z2:+1 :z2:
-
:pig4: ขอบคุณ ดังๆ สำหรับตอนนี้
โจมน่ารักขึ้นทุกวัน เวลาอยู่กับป๋า :กอด1:
รอการบอกเล่าจากมหา หลังรับรู้เรื่องนี้ เป็นที่สุด จะฮาขนาดไหน 555+
:m20:
-
เป็นแฟนกันแล้ว :mc4:
ดีใจยังกะมีแฟนเอง :laugh:
:call:
-
เย้ๆ กลายเป็นแฟนกันแล้วว :z1: :z1: :3123: :3123:
ว้ากก ป๋าเท่เกินไปแล้วว โจมก็น่ารักก :-[ :-[ :impress2: :impress2:
รอต่อนะค้า :กอด1: :กอด1:
-
“ชั้นมีคนที่เคยรักอยู่แล้ว”
“แล้วไง”
:laugh: :laugh: :laugh:
สมกับเป็นคำตอบของป๋าจริงๆ กร๊ากกกกกกก
แย่งกันพูดคนอ่าน ลุ้น
หายใจตามแทบไม่ทัน :o8:
*ป๋าอย่าลืมเอาไปประกาศล่ะ :m20:
แบบใบปลิวก็ดีนะ :o8: :-[
-
ในที่สุด!!!! :3123: จุดพลุฉลองสามบ้านแปดบ้าน
ชอบตอนนี้เพราะทั้งสองคนดูเป็นตัวของตัวเองดี คนที่เก๊กกับใส่หน้ากากตลอดเวลาก็ควรมีเวลาหนึ่งที่ได้เป็นตัวของตัวเองเมื่ออยู่กับคนที่เรารักสินะ :o8:
-
ตอนนี้น่าร๊ากกกก :mc4:
-
โอยยยยยยยยยย อยากจะบวกทะลุๆๆๆๆๆ ขึ้นไปให้หมดเลย
โจมจะขี้หึงด้วยเหรอ อรั้ยยยย น่าร๊ากกกกกกกกกก อิจฉาป๋า
-
หวาน ๆ ขม ๆ แต่ทำให้อารมณ์ดีได้นะ :pig4:
-
ป๋าเสร็จโจมไปซะแล้ว
สู้เพื่อโจมนะป๋านะ
o13
-
มีหวังต้องเกิดเรื่องที่ยุ่งมากๆๆๆๆๆๆตาอจากนี้แน่ๆ
หวังว่าจะไม่มาม่าจนอืดน่ะค่ะ
-
หวานค่ะ
อ่ะ กรี้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด เป็นแฟนกันแล้ว
-
ในที่สุดก้อตกลงปลงใจเป็นแฟนกันซักที ให้ลุ้นอยู่นานมาก
ชอบคำเปรียบเทียบคำว่าแฟนของป๋า ฮาดี แฟน คือ พริกแกง
คิดได้ไงเนี่ย!! แต่นี่แหละคือป๋า แน่นอน เพราะถ้าเหมือนใครคงไม่ใช่ป๋า
โจม ยอมเปิดใจซักทีนะ น่ารักที่สุด น่ารักแบบนี้ จะขี้หึง ขี้หวงแบบไหน
ป๋าเขาก้อบ่หวั่นหรอก จัดเต็มให้ป๋าไปเลย ^^
ไม่ว่าอุปสรรคข้างหน้าจะหนักหนาแค่ไหน ป๋าต้องไม่ปล่อยมือโจมนะ
รอตอนต่อไปฮับ :pig4:
-
น่ารัก หวานหยด มดขึ้นน้ำตาล....
กลายเป็นคู่รักปัญญาอ่อนไปแล้วใช่มั้ยเนี่ย....5555+
-
ทั้งหวานทั้งซึ้ง + ไปเลย o13 :myeye:
-
คุณค่าที่ป๊าคู่ควร 555 ชอบใจอ่ะ
ถามว่าหวานไหม ก็หวานในแบบของเค้าสองคนละนะ
หวานแบบ ห่ามๆ น่าเกรงใจ 555555 :laugh:
-
ซ้าย ขวา หน้า หลัง กลาง ล่าง บน เป็น "พริกแกง" กันป่ะ :-[
อ๊ากกกกก... ตอนนี้หวานมากมาย :o8:
หวานแบบ...การ์ตูนตาหวาน :m3:
มีผู้ช่วยอีก 3 หมายถึง อิตามหา ตาแย้ ชิมิ
หุ หุ ขาดไปคน คนสำคัญ
ไรเตอร์ เป็นพริกแกงกันป่ะ :จุ๊บๆ: :give2:
-
:o8: :-[ :impress2: อร้ายยยยย
อ่านแล้วเขิลวง่ะ ชอบบบบบบ
ชอบป่ากับโจม อ่ะ
-
อ่านตอนนี้แล้วรู้สึกกลัวยังไงก็ไม่รู้ครับ
-
ในที่สุด o7
ลุ้นมานานน หวานกันได้สักที
ป๋ากับโจมโหมดนี้น่ารักมากๆเลย อ่านไปยิ้มไป ชอบบบ :-[
คำผิดค่ะ
มหามันอ่านเจอในคอลัมภ์หนังสือ > คอลัมน์
หรือแสดงออกว่าทนุถนอมเลยนั้น > ทะนุถนอม
ดีใจไช่มั้ยล่ะ > ใช่
ไม่ต่างกับไรกับแสงและเสียงของฟ้าแล่บและฟ้าฝ่าเลย > อะไร
-
ดีใจจัง น้องโจมเป็นพริกแกงกับป๋าแล้ว
น้องโจมไม่ต้องคิดมากนะ ถ้าถึงเวลาที่เฮียต้องเจอกับป๋าเมื่อไหร่ เดี๋ยวอิป๋ามันก็ดับเครื่องชนเองแหละ
ยังไงโจมก็ต้องเป็นของป่าอยู่วันยังค่ำ เพราะโจมเท่านั้นที่ป๋าคู่ควร :mc4:
-
ลุ้นแทบตายยยยย
ว่าจะรักกัน
เห้ออออ
เหนื่อยแทนนนน
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดด เค้าเป็นแฟนกันแล้ว >____<
ชอบเวลาป๋ากับโจมคุยกัน เหมือนเถียงกันเลย ฮาๆๆๆ
อ่านแล้วเพลิน น่ารักเจริญใจ เอิ๊กๆ
เอาหวานๆแบบนี้อีก อย่าเพิ่งมีเฮียมาทำเสียเรื่องเลย เพี้ยง!
-
:-[ :-[ หวานซะ ขนาดนั้น :impress2:
-
ตอนนี้ป๋าดูต๊องไปเลย
แต่ก็อย่างที่โจมว่า...นี่อาจจะเป็นตัวจริงๆของป๊าก็ได้เนอะ
-
ขอจุดพลุฉลองชัยให้ป๋ากะโจมไปก่อน
จะมีปัญหาก็ค่อยแก้มันไป ไม่ต้องห่วงกันไปล่วงหน้านะ โจม
-
:กอด1:ดีใจกับป๋าด้วยเน้อ
-
:L1: :L1:
-
:laugh: ป๋าเปรียบเทียบซะน่ากินเลย
ปัญหาต้องมีอีกเยอะ ผ่านไปให้ได้นะโจม♥
-
ก็หวานปนต๊องตามแบบฉบับของป๋า 555555555
-
ตอนนี้หวานหยด :L1:
แถมยังขี้หึงขี้หวงทั้งคู่...แบบนี้โจมคงได้แสดงอารมณ์อีกเยอะเลย :z1:
+1 ให้กับตอนนี้เลย o13
-
น่ารักโคตรๆๆๆๆ หายเครียดกันเลยทีเดียว 555
นอกจากการใช้ชีวิตเสเพลของป๋าแล้ว ทั้้งสองคนก็คือเด็กธรรมดาที่ถูกเลี้ยงอย่างสปอยเพราะพ่อแม่ (โคตร) รวย
ตัวตนของเด็กสองคน o13
โจมน่ารักมากๆๆๆๆ
ปล.อยากกินผัดพริกแกง
ปล.2 กด like เอ้ย! กดบวกยังไงอ่ะค่ะ อยากกดมาหลายทีหาตำแหน่งไม่เจอ รบกวนผู้รู้ค่า :m13:
-
โว้ว ลงตัวแล้ว แต่กลายเป็นคู่รักปัญญาอ่อนซะละ
ป๋าเขี่ยเฮียให้กระเด็นเล้ยย
-
เป็นแฟนกันแล้ว แล้วยังงี้ป๋าจะเพิ่มดีกรีความหวงด้วยรึเปล่า
-
จะชื่อตอนว่า แฟนป๋า หรือว่า พริกแกงที่รัก ดีคะ
ขอให้โจมเชื่อในตัวป๋าให้มากๆ นะ สู้ๆ
-
:mc4: เย้ ดีใจ ที่โจมตอบตกลง ตอนนี้หวานได้ใจสไตล์ป๋ามากเลย
ชอบอ่ะ ที่เทียบ พริกแกง ต้องยืมไปใช่มั้งแล้ว :pig4:
-
อะไรๆมันเริ่มจะลงตัว
แต่เหลืออีกตัวไม่รู้ว่าจะลงหรือปล่า
ไอ้เหี้ย :m14:ไอ้เฮีย
-
ตอนตอบตกลงนี่มีเศร้า มีซึ้ง น่ารัก ฮาได้อีกคร่า น่าร๊ากกกกกกกกกกกก
ป๋าปัญญาอ่อน ฮ่าๆๆๆๆ โจมน่าร๊ากกกกกกกกกกกกกก
แต่ชอบ เมีย ก็เหมือนพริกแกงมากกกกกกกกกกก คำคมประจำวันนี้ ฮ่าๆๆๆๆ
-
กว่าจะเปิดใจ กันได้
คนอ่านลุ้นใจแทบขาด
แต่ ก็ยัง ต้องดูกันไปอีกนาน
ป๋าจ้า ดูแลน้องโจมดีๆนะ
อย่าให้เฮีย มาตามกลับไปได้ละ
และแล้วก็ ถอดหน้ากาก คุยกันซะทีนะ ฉลอง
-
พ่อของโรม ฉีกซอง o12
เฮีย เตรียมชามมาใส่ :try2:
แล้วพ่อของอิป๋า จะเข้ามาช่วยต้มน้ำ กะเค้าด้วยมั๊ยเนี่ย :z3:
-
:กอด1:
เปนแฟนกัแล้ววววววว หึหึ
:impress3:
-
:o8: ฮิ้ววววววววววววววววววววว
หวานแบบเลี่ยนๆเจ้าค่าาาาา :L2:
:mc4: ในที่สุดก็ได้เป็นแฟนกันซะทีน้ออออ อิอิ
อ้อ...น้องโจมคะ :3123:ไม่ต้องกลัวเรื่องในอนาคตหรอกค่ะ
ไม่เห็นหรือคะ..ว่าป๋ามันรักมันหลงน้องโจมขนาดไหน o13
เชื่อสิ ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น อีพีป๋านั่นแหละที่จะคอยอยู่ข้างหนูตลอดไปนั่นแหล่ะค่ะ :L2:
-
ช่างเป็นตอนที่โรแมนติกอย่างตรงไปตรงมา จนเกือบจะขวานผ่าซากแบบที่คาดไม่ถึงเลยค่ะ :o8:
หลังหน้ากาก...ที่แท้ก็มีเด็กไร้เดียงสา 2 คนซ้อนอยู่
อ่านตอนนี้แล้ว ถึงไม่หวานขนาดมีมดมาเดินไต่แขน
แต่ก็เล่นเอายิ้มหน้าบานจนกลัวตีนกาจะขึ้นหน้าเลยค่ะ :m1:
ขอให้เขารักกันใสใส แฮปปี้ๆ สีชมพูอ่อนๆ แบบนี้ไปอีกสักตอนสองตอน ก่อนต้องเจอศึกหนักได้ไหมคะ :call:
และขอบคุณจริงๆ ที่ไม่ให้น้องโจมตอบปฏิเสธ เพราะคงมีคนทุรนทุรายอยู่ตรงนี้อีกหนึ่งคน :z10:
สุดท้าย ขอบคุณสำหรับอีกตอนที่หวานแหววเล็กๆ ของป๋าโจมค่ะ :กอด1:
ลุ้นจะแย่แล้วว่าหลังเลื่อนตำแหน่ง สถานการณ์จะเป็นยังไง
ป.ล. เด็กน้อยในร่างผู้ใหญ่(ปัญญาอ่อน) นามว่า นายป๋า.....น่ารักสุดๆไปเลยค่ะ :impress2:
-
หวานสุดๆๆๆ :o8:
โจมโหมดนี้ น่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ป๋าเนี้ย ก็นะ .......$%^%%
ไม่ว่าจะยังไง ก็ต้องเดิมด้วยกันไป ข้างหน้า อย่าไปกลัว สู้ๆๆ :L2:
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดด หวานจริงไรจริง หวานมากๆๆๆๆๆๆ
ตายละ เค้าไม่ได้เป็น"เด็กป๋า" แต่เป็น "เมียป๋า"
ต่างคนต่าง ผ่อนคลายใส่กัน อบอุ่นจัง~
-
หวานน่ะมันหวานค่ะตอนนี้ แต่มันหวานไม่สุดยังไงก็ไม่รู้
รู้สึกเหมือนกับว่ากำลังจะมีการปะทะเดือดในอีกไม่กี่เพลานี้
ป๋าสู้ๆ ยำเฮียให้เละไปเลย อย่างกับเชียร์มวย อิอิ
ขอบคุณค่ะ
-
งุงิงุงิ....เค้าเขินอ่ะ :-[
-
+1 ค่ะ
ตอนนี้หวานกันซะ
แต่อ่านแล้วเหมือนป๋ากับโจมต้องคอยรับศึกหนักอีกแน่
-
เป็นตอนที่อ่านไปยิ้มกับตัวเองไป
เป็นตอนที่พูดคุยกันมากที่สุด
เป็นตอนที่หวานมากที่สุด เท่าที่อ่านมา
อ๊าซซซซ มดขึ้นคอมมมม :L1:
-
ขอ :กอด1: ทั้งโจมทั้งป๋า
-
ขอให้โจมมั่นใจในป๋ารู้ไว้ว่า
ป๋าไม่มีทางทำกับโจมเหมือนที่ไอ้เชรี่ยเฮียทำแน่นอน
เค้ามั่นใจ เพราะป๋ามันเป็นพระเอก
-
เหตุผลที่ขอนายเป็นแฟนเพราะนายเป็นตัวของตัวเอง เพราะโจมก็คือโจม คุณค่าที่ป๋าคู่ควร”
“ชั้นจะไม่เดินมาไกลขนาดนี้เลย ถ้ารู้ก่อนหน้านี้ว่าตัวตนจริงๆของนายมันก็แค่ไอ้ปัญญาอ่อนคนหนึ่ง
ก๊ากก ชอบมากกับประโยค "คุณค่าที่ป๋าคู่ควร" พอป๋าหลุดมาดเก๊กแล้วป๋าปัญญาอ่อนสมกับที่โจมบอกจริงๆ
น้องโจมเป็นพริกแกงที่น่ากินจริงๆ
-
กรี๊ดดดด กราดดดดดด
น่ารักมากกกกกก :o8: :o8: หวานได้อีก :-[
น้องโจมกับป๋าก็ตกลงเป็นแฟนกันสักที เฮ้ยย ลุ้นเหนื่อย
ฮามากตอนที่ป๋าเล่นมุข อิอิ คิดได้ไง คุณค่าที่ป๋าคู่ควร :laugh:
ลุ้นตอนต่อไปว่าจะมีมาร(เฮีย)มาผจญไหม
:กอด1: :L2:
ปล.คิดถึงมหากับเทียนจัง o18
-
ยอมรับซะว่า ป๋า และโจมเป็นคนมีไตล์ :laugh:
:pig4: คะ
-
กรี๊ดดดดดดดด......
เป็นแฟนกันแล้วอ่ะ...
ชอบจัง.." พริกแกง" 555
-
กริ๊ดดดดด อยากจะร้องดัง ๆๆ
จุดพลุ บรึ้มมม ๆๆๆๆๆ ป๋ากับโจมเป็นแฟนนกัน
ไม่หวานแต่ซึ้งมากกกมาย
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
-
+1 ป๋าก็ปัญญาอ่อนเป็นด้วยเหรอ
-
ป๋าอ่ะ น้องโจมยังเล่าไม่ทันจบเลย เด๋วมารู้ทีหลังแล้วจะมางอแงว่าโจมไม่ได้นะ!
ตอนนี้น่ารักซะ!!!
-
ช่างเปรียบจริงๆๆเลยนะป๋า ต้องโทษมหาใช่มะที่เอาอะไรมาให้อ่าน
ต้องรอดูว่าเป็นแฟนกันแล้วจะโหด มัน ฮา ขนาดไหน
-
รู้สึกว่าโจมผ่อนคลายแล้วก็น่ารักขึ้นอ่ะ ^^
-
ในที่สุด ก็เปิดใจกันได้สักที
โจม อนาคตมันคืออนาคต ทำปัจจุบันให้ดีที่สุดดีกว่า
-
:o8: กรี๊ดดดดดดดด สมดังใจหวังไว้เลยเจ้าค่ะ หุๆๆ จงเปิดเผยต่อสาธารณชนเดี๋ยวนี้ เจ๊ขอสั่ง :mc4:
-
อย่าเพิ่งรีบเข้าโหมดมาม่านะ
ยังไม่อยากกินตอนนี้อ่ะ ขอหวานๆ อีกสักตอนสองตอน
เอาแบบ หวาน ปน ฮา ยิ่งดี
น้องโจมน่ารัก ป๋าก็ ปญอ ได้อีก 555
ปล. ต้องเปลี่ยนชื่อเรือ่งไหม
เป็น "แฟนป๋า" หรือ
"เมียป๋า" หรือ
"พริกแกงป๋า"
5555555555555
-
โจม...คุณค่าที่ป๋าคู่ควร
กร๊ากกก
-
เชื่อว่าป๋าและโจมต้องผ่านอุปสรรคไปได้นะ ^_^
-
หายไปนาน ตามอ่านไม่ทัน
ป๋ากับโจมไปถึงไหนแล้วเนี่ย :z3:
-
ป๋า น้องโจมเนี๊ยแฟนคนแรกและเป็นคนสุดท้ายเลยใช่ไหมจ๊า หวานตามสไตล์ป๋ากับโจมน่ารักมากๆ
-
หวานนน จริงๆ คู่นี้ น่ารักมากกกกก ขอให้ทั้งคู่มีความสุขนานๆ นะจ๊ะ
ชอบประโยคที่ว่า โจมยังเหลือขาอีกข้างหนึ่งติดธรณีประตู เปรียบได้ดีมากค่ะ ให้ป๋าอุ้มออกมาจัดพิธีแต่งงานเลยนะ อิอิ
-
55555555555555555
ในที่สุดก้เป็นแฟนกันแล้วดีใจที่สุดเลย
ว่าแต่จะผ่านด่่านพี่ชายโจมไปได้ไหม??
-
รักกันซะที :o12: :o12: :o12:
-
ในที่สุดกะเข้าใจกันซะที
-
กดไลค์ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ในที่สุดก็เป็นแฟนกันแล้วเจ้าค่าเอ๊ยยยยยยยย
นั่งลุ้นมาตั้งหลายวัน
กลัวโจมจะปฏิเสธมาก
แต่พอโอเคกันเราก็จุดพลุฉลอง
:mc4:
น้องโจมไม่ต้องไปกลัวหรอกอนาคต
ในเมื่อมีคนที่จะเดินเคียงข้างกันแบบนี้แล้ว
มันไม่หนักหนาหรอกเนอะ
กอดน้องโจม
:pig4:
-
ตอนนี้หวานพอดีๆเลย ชอบค่ะ!
รู้สึกว่าก่อนคบกัน คู่นี้เค้าทำความเข้าใจกันได้เคลียร์มาก
ไม่ต้องมีมาให้เข้าใจผิด-ซดมาม่ากันทีหลัง
-
มาคอยดู ความดุดัน ที่จะต้องปกป้องแฟน ของไอ้คุณป๋า
ว่าจะรับมือกับเฮียกับป๊า ของคนรักอย่างไร
+1 ให้เป็นกำลังใจครับ ส่วน TRomance :จุ๊บๆ:
-
นายแน่มาก ทั้งคู่เลย
พริกแกง กับการขอเป็นแฟนมัน โรแมนติกในแบบของมันจริงๆ
แล้วต่อไปจะเกิดอะไรขึ้นนะ อยากรู้
ป๋า ไปบอกเฮียให้หน้างายไปเลย จูบโจมสักสองทีเย้ยยยยยยย
แล้วค่อยสะบัดตูดกลับบ้าน หนีไปเรียนเมืองนอก
-
เยสส เป็นแฟนกันแล้ว :a2:
-
เป็แฟนกันแล้ววววว ><
ชอบโจมคุณค่าที่ป๋าคู่ควรมากค่ะ
รออ่านต่อนะๆๆๆ
ไม่เอาดราม่าเยอะๆนะคะ ฮ่าฮ่า
-
หวะ....หวานไปแล้วนะป๋า
ตั้งตัวไม่ทันเลย ฮ่าๆ
+1ไปโลด
o13
-
คิดได้เนอะเหมือนพริกแกงเนี๊ย :laugh:
อยากอ่านฉากป๋าปะทะกับเฮียจัง
-
นี่ใช่ไหมถือตัวตนของพวกพี่สองคน !!! อยากจะบอกว่า...
มันน่ารัก !!! น่ารักมากกกก เขาเปนแฟนกานแล้ววว :-[ :-[
:pig4:
-
น่ารักแบบสองคนนี้แหละ
:-[
ไปเลย !! ไปหาเฮียยยยยยย
-
คู่นี้เขาหวานกันจริงๆ :o8:
-
:mc4: :mc4: :mc4:
จุดประทัดฉลองชัยกันหน่อยยย
ฮิ้วววววววววววววว 5555555
-
ป๋าขา o13
อย่างนี้ต้อง
ฉลองงงงง ฮิ้ววววววว
-
:mc4:ฉลองงงง แม่ยกลุ้นแทบแย่แนะ กรี๊ดหลอดเสยงแหบแห้ง
“นั่นสินะ ใส่หน้ากากต่อหน้าคนอื่นตลอดเวลาเหนื่อยจะตาย ไม่เห็นจะหายใจสะดวกเหมือนตอนนี้เลยนะ” :-[ :-[ <<== ให้เค้าเป็นคู่ชิวิตเลยไหมป๋า
หวานแบบป๋ามันเป็นอย่างนี้นี่เอง เพราะป๋าหวานใส่ทุกเวลา ต่อไปคนรอบข้างคงตาร้อนผ่าวๆ
มีใครบอกโจมยังอยู่กับวันนี้และมีความสุขกับปัจจุบัน อนาคตจะสดใสและมีความสุข
ไม่ต้องพรีเซ็นต์ตัวเองให้เยอะเกินไปหรอก ถ้าชั้นถูกใจใคร ก็จะเดินเข้าหาเองนั่นแหละ คนใจร้อนแบบชั้นก็ต้องเจอน้ำแข็งแบบนายไง” <<==เค้าชอบประโยคนี้ o13
-
พี่เซครับ ฝากบอกคนแต่งที ว่าตอนนี้แต่งได้น่ารักมากกกกกกกกก ><
รู้สึกว่าตอนนี้จะเป็นตอนแรกที่ป๋ากับโจมพูดกันเยอะที่สุดดด เยอะจริงๆนะ 5555
แต่หนูชอบบบบบบ o13
ป๋ากับโจมเป็นแฟนกันแล้ววว ตื่นเต้นจัง อยากเห็นโจมหึงป๋าอ่ะ แอร๊ยยยยยยยยส์ พี่คนแต่งจัดให้ทีได้มั้ยครับ แผล่บ ๆ :-[
แต่ถึงกระนั้นก็ยังไม่อยากให้เวลาที่ป๋าและเฮียเจอกันต้องมาถึงไวๆ :a5: ขอให้พระ-นายสวีทกันอีกสักตอนสองตอนได้มั้ยฮะ :sad4:
งื้ดๆ สุดท้ายนี่ ขอบคุณทั้งพี่เซที่มาโพสและคนแต่งมากครับ :pig4:
-
เย้ๆ ตามทันแล้ว
ในที่สุดป๋ากับโจมก็เป็นแฟนกัน :-[ :-[ :-[
-
ไม่ได้เข้ามาตั้งหลายวัน
มาอีกทีเค้าเป็นแฟนกันซะแล้ว
แต่น่ารักจังเลย รอตอนต่อไปนะคราบบบบบบ
-
บร่ะ! บทอิคุณป๋าจะหวาน ก็นะ!!~
คุณค่าที่ป๋าคู่ควร 55555555
รอตอนหน้าค่ะ :กอด1:
-
:L2: :L2:
:pig4: :pig4:
-
:mc4: :mc4: :mc4:
ไม่ต้องห่วง :a9: o15 คุณค่าที่ป๋าคู่ควร :teach:
o13
-
หวานจัง
หรือว่าจะมีมาม่าตามมาเนี้ยะ
-
ตอนที่ 24 'เด็กป๋า'
แน่ใจเสียยิ่งกว่าแน่ว่าเรื่องคบโจมเป็นแฟนบอกไอ้เบสคนเดียว
แล้วบนโต๊ะม้าหินใต้คณะที่เต็มไปด้วยโทรศัพท์หลากหลายยี่ห้อและสัญชาตนี้มันหมายความว่าอะไร ที่เรียกควันออกจากหูป๋ามากไปกว่านั้น ทุกเครื่องหน้าจอมีฟังก์ชั่นสีแดงว่า ๐REC ทุกหน้าจอ
“ไอ้มหา”
มันเดินเข้ามาในกรอบสายตาพอดี เดินยิ้มโชว์ฟันทุกซี่ แขนข้างหนึ่งหนีบนิตยสารประจำตัวของมันไว้ ส่วนมืออีกข้างขยับแว่นให้รับกับส่วนของดั้งที่(มันคิดว่า)สูงที่สุดของจมูกมัน ซอยเท้าถี่เพราะเสียงป๋าตอนนี้คนได้ยินกันทั้งตึก
“มีอะไรวะป๋า เดี๋ยวๆมึงอย่าเพิ่งบอก กูขอพักเหนื่อยก่อน”
มันเอานิตยสารที่หน้าปกโชวร์หราว่าเป็นผู้หญิงแอคท่ายั่วยวนในชุดบิกีนี่ตัวจิ๋วที่ปิดหน้าอกได้แค่นิดหน่อยเท่านั้น พัดไปมาไล่อุณหภูมิร้อนอบอ้าวให้ออกไปจากตัว
“นี่อะไรวะ มีงานแถลงข่าวอะไรใต้คณะเหรอ แล้วทำไมต้องมาวางโต๊ะประจำของพวกเราวะ”
“แหะๆ มึงดูออกเหรอว่าเป็นโต๊ะแถลงข่าว”
“เออสิ ถึงไม่มีไมค์วาง ไม่มีแบคดรอปข้างหลังเป็นสิ้นค้าของสปอนเซอร์ไหนก็เหอะ แล้วมันมีงานอะไรวะ”
“คือว่าเค้าอยากรู้เรื่องมึงเป็นแฟนกับน้องโจมอะ”
“เสือกเรื่องอะไรของกูกันนักหนาวะ กูจะเป็นแฟนกับใคร หมาตัวไหนเดือดร้อนเหรอมหา”
“ก็มึงสองคนมันคนดังมหาลัยนี่หว่า น้องๆจากชมรมกูก็บอกว่าจะมากันนะ”
“กูจะสั่งปิดชมรมมึงก่อนใครเลยมหา ประธานชมรมแม่งอยู่ยังไงวะ ให้สมาชิกมาเสือกเรื่องชาวบ้านเนี่ยแล้วเป็นชมรมพุธฯด้วยนะ งามหน้าจริงๆ”
“แหมป๋า เรื่องของมึงใครๆก็อยากรู้”
“รวมถึงมึงด้วยมะ”
“ก็นะ แหม เพื่อนออกเรือนกูก็ต้องสนใจเป็นธรรมดาแหละ”
“มึงแน่ใจนะ”
“ก็ ก็ อาจจะมากกว่าธรรมดานิดหน่อยว่ะ แหะ แหะ”
“ไอ้เบสกับไอ้แย้ไปไหน.....แล้วมึงถอนหายใจทำไม”
“สองคนนั้นเดี๋ยวมันมา ส่วนกูถอนหายใจเพราะคิดว่ามึงไว้ชีวิตกูแล้ว ป๋าพระท่านว่าถ้าเราเพิ่งผ่านเวลามงคลมา ห้ามโมโหง่ายรู้มั้ยวะ”
“พระท่านไหน ที่มึงบอกกูอ่ะ พระท่านไหนบอกมา”
“ทำไมวะป๋า มึงต่อยพระไม่ได้นะเว้ย บาป พระเป็นตัวแทนของศาสนาเป็นผู้เผยแพร่ศาสนานะป๋า”
“มึงเพ้อหรือเปล่ามหา ถึงกูจะเลวจะชั่วยังไงกูคงไม่แตะต้องพระหรอกน่า”
“อ้าว ก็มึงหาถามท่านนี่น่า”
“กูจะเอามึงไปบวชกับท่านอะ แล้วไม่ต้องสึกออกมาเลยนะ แทนที่จะช่วยกูห้ามพวกยุ่งเรื่องชาวบ้าน กลับเป็นธุระอำนวยความสะดวกให้ซะงั้น”
“ก็กูเห็นเพื่อนมีความสุข นึกว่าอยากจะประกาศ”
“ไว้ตอนมึงมีเมียแล้วกันนะมหา กูจะปิดมหาลัยให้เป็นกรณีพิเศษ โอเคมั้ย”
“ไม่โอเคเท่าไหร่ กูไม่ชอบคนเยอะๆ”
“แล้วกูชอบเหรอ มึงไปจัดการโทรศัพท์บนโต๊ะนั่นก่อนที่กูจะปาทิ้งเลยนะ”
มีเรื่องให้หงุดหงิดแต่เช้าตั้งแต่ย่างก้าวคณะเลยก็ว่าได้ ไม่อยากจะทิ้งระเบิดไว้ให้มหาจัดการเลยให้ตายเถอะ แต่ใครใช้ให้มันเป็นเพื่อนสนิทป๋าล่ะ แล้วแทนมันจะช่วยเพื่อน สามเพื่อนสนิทของป๋าดันเห็นดีเห็นงามกับพวกยุ่งเรื่องของชาวบ้านเค้าซะงั้น ป๋าจะไม่หงุดหงิดขนาดนี้เลยถ้าไม่เห็นอุปกรณ์บันทึกภาพและเสียงเว่อร์ๆนั่น ถึงผู้ชายคบกันเป็นจะเป็นที่ฮือฮา ถึงป๋ากับโจมจะเป็นคนดัง แต่เราไม่ใช่ดารา ส่วนหนึ่งที่โจมเป็นแบบนี้เพราะว่ามีคนมาคอยล้อมหน้าล้อมหลังนี่แหละ และที่ป๋าดูเหมือนมัจจุราชในคราบเทวดาก็เพราะไม่ชอบความวุ่นวายแบบนี้เหมือนกัน
แฟนหมาดๆกำลังเดินมาหาถึงคณะ ตอกย้ำถึงการเปลี่ยนแปลงไปในทางที่ดี แต่มันไม่ใช่ตอนนี้หรือเปล่า ยิ่งโจมเดินมาหาก่อนคนก็ต้องยิ่งสนใจ
“มานี่”
ดูเหมือนโจมจะตกใจ แต่ก็ไม่ได้ขัดขืนอะไรมากไปกว่าเดินตามเท่านั้น เดินมาไกลแค่ไหนไม่รู้ รู้แต่คนที่เดินตามมาเริ่มก้าวขาช้าลง ได้ยินเสียงโจมหายหายใจถี่และแรง
“เหนื่อยเหรอ”
เป็นน้ำเสียงที่ใส่ความห่วงใยเข้าไปเต็มร้อยแล้วนะ แต่โจมก็ยังตวัดสายตาขุ่นเคืองมาให้ป๋าอยู่ดี
“ไม่ถามตอนที่ทรุดกองลงไปกับพื้นก่อนล่ะ”
“หัดประชดนะครับเมีย”
จริงๆโจมก็หาญกล้าประชดประชันป๋ามาตั้งแต่ไม่เลื่อนขั้นเป็นคนสำคัญแล้ว เพียงแต่ตอนนั้นป๋าแกล้งทำเป็นไม่สนใจ เพราะมัวแต่ดูปฏิกิริยาของเด็กขายลวงโลกอย่างโจมมากกว่า โจมแสดงเป็นเด็กขายได้แนบเนียนดี ถ้าไม่นับลีลาอ่อนเดียงสาบนเตียงนะ แต่ถ้าเป็นไปได้ ช่วยแสดงเป็นเมียป๋าดีกว่า เริ่มรู้สึกว่าตัวเองสามารถเป็นฆาตรกรได้ง่ายๆถ้ามีใครกล้าแหย่เสนอราคาเด็กป๋าคนนี้
“นี่ แล้วชั้นขัดขืนนายตอนไหนเหรอ ทำไมลากมาเหมือนโสรยาแบบนี้วะ”
นานๆจะได้ยินโจมสบถป่าเถื่อนได้สมชายสักที จริงการพูดธรรมดาๆก็ไม่ได้จะลดความแมนอะไรหรอก เพียงแต่มันเหมือนบทละครมากเกินไป มนุษย์เราจริงๆในชีวิตประจำวันมันก็ต้องมีสบถออกมาบ้างอะไรบ้าง
ถ้าโจมจะถูกเซนเซอร์คำพูดไม่ใช่เพราะคำหยาบแต่เป็นเพราะป๋าอยากจูบเท่านั้น ไม่มีประเด็นอื่นเข้ามาเกี่ยวเลยจริงๆ!!
“โทษนีนะ พอดีรีบไปหน่อย”
“แล้วที่คณะนายมีอะไรเหรอ ทำไมดูวุ่นวาย”
“เค้ากำลังรอนายกันอยู่น่ะสิ”
“รอชั้นเหรอ รอทำไม”
“ก็นายเป็นแฟนใครล่ะ ทำไมคนพวกนี้ชอบสาระแนเรื่องคนอื่นจังวะ”
“ว่าแล้วเชียว พอเป็นแฟนกับนายนี่วุ่นวายจริงๆด้วย ตั้งแต่วันแรกของสัปดาห์เลย เยี่ยมจริงๆ”
“จริงๆมันก็ไม่วุ่นวายขนาดนี้หรอก ถ้าแฟนนายไม่ใช่ป๋าและแฟนป๋าไม่ใช่โจมจากเศรษฐศาสตร์ ก็จะไม่วุ่นวายแต่เช้าแบบนี้เลย”
“แล้วเอาไงดีล่ะ ชั้นไม่ชอบให้ใครมามุงแล้วถามนั่นถามนี่นะ ไม่ชอบตอบคำถาม ไม่ชอบคนเยอะๆ แล้วก็ไม่ได้อยากให้ใครรู้เรื่องส่วนตัวด้วย”
“ก็เพราะรู้สึกเหมือนกันไงเลยพาหนี”
“แล้วหนีมาหลังมหาลัยเนี่ยนะ จะให้สิงอยู่ในต้นไม้เหรอ”
“ก็มันโกรธแล้วก็หัวเสียอยู่นี่หว่า เลยคิดไม่ทันน่ะสิ เอาน่าหลังมหาลัยมีร้านกาแฟ หรือเราจะเดินหาอพาร์ทเม้นต์รายวันดี”
“หยุดหื่นสักวันเถอะน่า นายกำลังเกี้ยวกับคนที่ขึ้นเตียงกับนายมาจนเตียงจะพังแล้วนะ ไม่เบื่อบ้างหรือไง”
“ทีคู่อื่นๆเค้าก็ขึ้นเตียงกันยี่สิบสามสิบปีก็ยังไม่เห็นเบื่อกันเลยนี่หว่า”
“บ่นอะไร นี่ถ้าเราหนีไปลานจอดรถ เราจะลำบากน้อยกว่านี้หรือเปล่า”
“แล้วที่หนีมาทางหนีมันลำบากตรงไหน”
“ลำบากตรงเดินไกลแล้วก็ร้อนเนี่ยแหละ”
“ขอโทษขอรับคุณชาย แต่อีกประมาณสิบห้าก้าวไม่ขาดไม่เกิน เราจะถึงร้านกาแฟที่มีแอร์เย็นสบาย มีเสียงนกร้อง มีต้นไม้ แล้วก็มีป๋าให้นั่งมองหน้านะ ถ้าไกลเกินกว่าสิบห้าก้าว ป๋ายินดีอุ้มบริการนะครับนะ”
“นายเคยบ้าบอคอแตกแบบนี้ให้ใครเห็นมะ”
“เคยบ้าง มั้ง จำไม่ได้หรอก ไม่ค่อยหลุดมาดเท่าไหร่ อาจจะตอนอยู่กับไอ้พวกนั้นมั้ง พอดีมหามันล้นๆเลยติดมันมานิดหน่อย”
“น่าจะขับออกมาจากส่วนที่ลึดสุดๆของนายเลยนะ”
“โจม ไม่ชอบที่ป๋าเป็นแบบนี้เหรอ”
“ไม่ได้ว่าอะไรนี่ ก็ดีนะ ถ้าไม่ทำแบบนี้กับใครที่ไหนอีก”
“หวงเหรอ”
“อือ สิ พลาดเองนะที่ขอเป็นแฟนอะ”
“เปล่าพลาดนี่ ตั้งใจเลยแหละ จะหึงจะหวงก็ตามสบายเลย”
เอาเป็นว่าป๋าก็อยากเห็นเหมือนกันว่าเจ้าชายน้ำแข็งเค้าจะหึงได้เย็นเฉียบขนาดไหน หรือจะโวยวายเหมือนไฟโหมก็ยากจะเดา ภายใต้ใบหน้านิ่งๆของโจมดูมีเสน่ห์ลึกล้ำน่าค้นหา โจมสามารถเก็บความลับที่ไม่อยากเปิดเผยไว้ทางสีหน้าได้ดี แต่เวลาโจมยิ้มก็น่ามองไม่แพ้กัน ป๋ารู้ดีว่าเรื่องหึงหวงอะไรนั่นป๋าก็แค่ขู่ ไม่มีเด็กป๋าคนไหนที่รักสถานะนี้แล้วทำตัววุ่นวายให้ป๋ารำคาญเลยสักคน ป๋าในสายตาคนอื่นกับป๋าที่อยู่ตรงหน้าโจมเหมือนคนละคนเดียวกัน มุมที่ไม่มีใครรู้ป๋าอยากให้โจมรู้ เหมือนกับที่ป๋าอยากเห็นมุมที่ยังไม่มีใครเคยเห็นของโจมเหมือนกัน
“ป๋า”
“ครับ”
“ไม่เสียดายเด็กในอาณานิคมเหรอ ถ้านายต้องผูกติดอยู่กับชั้น นายจะไปเป็นพ่อพวงมาลัยอย่างเดิมไม่ได้ แต่นายยังต้องจ่ายค่าดูแลเหมือนเดิม”
“ถึงชื่อป๋า ถึงจะใจป๋า แต่ว่าไม่ได้เสพติดเซ็กส์นะโจม เพียงแต่ป๋ามีโอกาสมากกว่า ไม่ได้อวดรวยนะ แต่ว่ามีเงินใช้สบายๆไม่ขัดสน ถ้าโจมเป็นแบบป๋าอ่ะ โจมจะแบ่งให้คนอื่นใช้บ้างมันก็ดีกว่าเอาไปเล่นการพนันใช่มะ แล้วถ้าป๋าไม่ซัพพอร์ทเงินให้พวกเค้า เค้าจะต้องนอนกับผู้ชายอีกกี่คนกันล่ะ ป๋าไม่ได้เลี้ยงดูเด็กใจแตกอย่างที่โจมเข้าใจหรอก อยู่ด้วยกันไปเดี๋ยวก็รู้”
“แล้วนายจ่ายแบบไม่ขึ้นเตียงกันเลยเหรอ”
“ขึ้นสิ ขึ้นทุกคนนั่นแหละ แต่ไม่ได้เลี้ยงดูทุกคนหรอก บางคนจ่ายค่าเหนื่อยก็จบกันไป ทำไมอยู่ดีๆก็สนใจขึ้นมาล่ะ”
ถ้ารู้ว่าตอบแบบนี้แล้วจะเห็นคนเย่อหยิ่งย่นจมูกเหมือนหมั่นไส้ เบ้ปากใส่ลมใส่ฟ้าแล้วป๋าอยากจะลงรายละเอียดให้มากกว่านี้จริงๆ
“ขอโทษนะ ที่จู้จี้เกินไป ถึงพอดี ไปตากแอร์เหอะ ร้อน”
จะมีใครรู้บ้างว่าการที่โจมถามลึกซึ้งกว่าที่เคยถามมันทำให้ป๋าดีใจขนาดไหน มันทำให้รู้สึกว่าโจมกำลังใส่ใจและเรียนรู้ความเป็นมาของป๋า แต่โจมกลับคิดว่าสิ่งที่ถามออกมานั้นเป็นการละลาบละล้วงจนเกินไป
โจมเข้าใจผิดมหันต์
ป๋าพร้อมจะตอบทุกคำถามที่โจมอยากรู้ คนรักกันไม่มีอะไรจะต้องปิดบังกัน ป๋าก็อยากให้โจมเป็นแบบนั้น เลยเป็นฝ่ายที่จะเริ่มเผิดเผยก่อน แต่เค้าก็ตัดบทหยุดถาม หันหลังไปจับประตูร้าน ก็ต้องกลายเป็นป๋าที่ต้องรั้งข้อมือเอาไว้ให้เค้าหันมาหาอีกครั้ง
“โจมเป็นแฟนนะไม่ใช่เด็กขาย โจมจะถามอะไรป๋าก็ได้ ถือว่าป๋าอนุญาตเป็นกรณีพิเศษ”
เค้าแค่ส่งยิ้มมาให้แล้วเปลี่ยนจากถูกป๋าเหนี่ยวรั้งข้อมือเอาไว้ เป็นพลิกมาจับมือป๋าแทนแล้วจูงเข้าร้านกาแฟไปด้วยกัน ลืมไปว่าถึงโจมไม่ใช่พวกเด็กขายจริงๆ แต่เค้าก็ไม่อายเหมือนๆกับที่ป๋าหน้าด้านตีมึนทุกสถานการณ์นั่นแหละ
หลังมหาลัยเป็นถนนสายย่อยที่ตัดผ่านสำหรับเลี่ยงถนนสายหลักมุ่งเข้าสู่ใจกลางเมือง ฝั่งตรงข้ามถนนตลอดทั้งเส้นเป็นสวัสดิการที่มหาลัยขายสัมปทานให้ชาวบ้านเช่าพื้นที่สำหรับขายต้นไม้ ถนนที่ขนานกับรั้วมหา’ลัยตลอดแนวเลยร่มรื่นไปด้วยต้นไม้ใบหญ้า ป๋าเคยหลบหนีความวุ่นวายในมหาลัยมานั่งร้านกาแฟฆ่าเวลาบ่อยๆ
โต๊ะริมกระจกฝั่งร้านขายต้นไม้มีผู้ชายสองคนนั่งข้างกันได้ไม่แคร์คนรอบข้างสุดๆ คนที่ไม่แคร์กับอีกคนที่ไม่ค่อยแยแสอะไรสร้างโลกส่วนตัวด้วยกันสองคน ถึงไม่ใช่ละแวกที่คนพลุกพล่าน แต่ในร้านกาแฟยังมีเจ้าของร้านที่ไม่ต่างอะไรกับหุ่นโชว์ในสายตาของลูกค้าใหม่ที่เพิ่งมาเยือนได้ไม่นาน
บางทีผู้ชายหน้าตาดีสองคนที่นั่งคุยกันธรรมดาๆแต่อาจจะมีออร่าแปลกๆส่องออกมาบ้าง อาจจะเป็นอาหารตาให้เจ้าของร้านกาแฟมองเพลินแทนบรรยากาศเขียวขจีรอบๆเสียก็ไม่รู้ ไม่ใช่เรื่องที่ป๋าใคร่รู้อยู่แล้ว
เรื่องที่น่าสนใจสำหรับป๋าคือคนที่นั่งข้างๆติดผนังกระจกที่กวาดตามองบรรยากาศรอบๆด้วยแววตาพึงใจ สำรวจจนทั่วแล้วคงไม่รู้ตัวเองว่ากำลังเหม่อลอยแค่ไหน แต่มันเป็นอาการที่ทำให้ป๋าอยู่นิ่งไม่ได้ก็แล้วกัน
มือเรียวถูกป๋ายื่นไปกุมไว้หลวมๆ ไม่มีอาการตกใจแล้วชักมือหนีอัตโนมัติจากโจมนั้นเป็นเรื่องปกติ เค้าแค่หันมามองแล้วหันไปสนใจวิวนอกร้านต่อ แต่คิดเหรอว่าป๋าจะยอม อะไรที่เกี่ยวข้องกับโจมแล้ว แม้แต่ความรู้สึกนึกคิด คนเอาแต่ใจอย่างป๋าก็อยากจะรู้
“คิดอะไรอยู่เหรอ”
ผมนิ่มลื่นถูกป๋าลูบเล่นเพลินมือ ย่ามใจขนาดเอานิ้วเข้าไปพันเกลียวเหมือนทุกอย่างในตัวโจมเป็นของส่วนตัวที่ป๋าจะทำอะไรก็ได้
“ไม่ได้คิดอะไร”
“แล้วทำไมถึงเหม่อ”
“เพราะไม่คิดอะไรไงถึงได้เหม่อ ตอนคนใช้ความคิดเค้าไม่เหม่อกันหรอกนะ”
“ไม่ได้จะเปลี่ยนใจใช่มั้ย ไม่ได้อยากให้มันเป็นข่าวแพร่กระจายหรอกนะพอดีไอ้เบสโทรมาเลยบอกให้มันรู้ แต่กลุ่มป๋าก็มีกันอยู่สี่คนแค่นี้แหละ เคยสัญญากันไว้ว่าจะไม่ปิดบัง แต่คงจะมีใครกระโตกกระตากไปหน่อยเลยรู้กันเป็นวงกว้างขนาดนี้”
“นี่นายคิดไปถึงไหนเนี่ย เรื่องนั้นช่างมันเถอะ ชินกับการได้รับความสนใจแล้ว แค่ไม่เข้ามาวุ่นวายก็พอ แล้วคนที่ควรจะต้องกลัวเรื่องเปลี่ยนใจเนี่ยควรจะเป็นชั้นไม่ใช่เหรอ”
“ทำไมต้องเป็นโจมที่กลัวล่ะ”
“มีแต่คนอยากเป็นแฟนป๋ากันทั้งนั้น
“คนที่รู้จักแค่หน้าตากันเงินของป๋าอะเหรอ”
“ไม่รู้สิ แล้วนายมีดีมากกว่านั้นหรือเปล่าล่ะ”
“ความดีมีมั้ยนี่ไม่แน่ใจนะ แต่ความชั่วนี่เยอะจนสาธยายไม่หมดเลยล่ะ ไม่มีใครได้เห็นส่วนอื่นที่มีให้เห็นนอกกายหรอกนะ นอกจากหน้าตากับเงินป๋าแล้ว ไม่มีใครใกล้ชิดถึงขนาดได้เห็นส่วนอื่นหรอก”
“นี่นายแค่เล่าให้ฟังเฉยๆ หรือบอกให้ชั้นดีใจกันแน่เนี่ย”
“แล้วแต่จะคิดสิ”
ครั้งหนึ่งในชีวิตเคยว่างจนคิดเรื่อยเปื่อยไปเหมือนกันว่าคนอย่างตัวเองนั้นเหมาะกับคนประเภทไหนกันแน่ คนที่ไม่แคร์อะไรเลยนอกจากนอนกอดทะเบียนสมรสและบัญชีธนาคารของป๋าเอาไว้ แล้วป๋าก็ยังมีอิสระได้เต็มที่ หรือคนที่หัวอ่อนเชื่อฟังคำสั่ง หรือจะเป็นคนที่เปรี้ยวจนเข็ดฟันไปเลย
แต่พอได้มาเจอกับโจมแล้วทำให้รู้ว่า
คนที่ดูเหมือนไม่สนใจอะไรเลยแต่รับรู้ว่าป๋าคิดอะไรอยู่นี่แหละเหมาะกับปลาไหลอย่างป๋าที่สุดแล้ว คนที่ไม่ต้องพูดอะไรกันมาก แค่มองตาก็รู้ใจว่าต่างฝ่ายต่างคิดอะไรอยู่ คนที่ไม่เคยแสดงออกว่าต้องการป๋าจนออกนอกหน้า คนที่ทิ้งระยะห่างไว้หนึ่งระยะเพื่อให้ป๋าได้มีช่องว่างสำหรับหมุนตัวไปมาบ้าง คนที่ไม่พูดมากแต่เค้าสังเกตความเป็นไปของป๋า
คนแบบนี้สินะที่ตามหามาตลอด พอเจอแล้วก็รู้สึกว่าชีวิตเสเพลที่ผ่านมาโคตรจะไร้สาระ แค่ต้องการประชดใครสักคน เหมือนเด็กที่เรียกร้องความสนใจจากพ่อ สิ่งไร้สาระพวกนั้นไม่ได้ทำให้ป๋าเจอคำตอบที่ตามหาอยู่เลย
ป๋าเกเร เสพย์ยา แข่งรถ บ้าผู้หญิง หิ้วผู้ชาย เหลวไหลไม่เอาถ่าน!!
สิ่งเหล่านั้นไม่ได้ทำให้แม่กลับมา และไม่ได้ทำให้พ่อบ้างานน้อยลง ทุกอย่างเหมือนเดิมอย่างที่เคยเป็นมา พอคิดว่าจะหยุดชีวิตหยำฉาแบบนั้นเสียที ทำหน้าที่ลูกชายคนโตเพื่อครอบครัวได้แล้ว ก็ดันมีโจมมาให้คิดหนัก
ระยะทางระหว่างอังกฤษกับประเทศไทยไกลเกินกว่าที่ป๋าจะดูแลโจมได้ และต่อให้โจมดูแลตัวเองได้ และป๋าเชื่อว่าเค้าจะเอาตัวรอดได้ดีไม่แพ้ก่อนที่จะมาเจอป๋า แต่ลองรู้สึกดีกับใครสักคนดูสิ? แล้วจะรู้ว่าการจากลาใครสักคนเพื่อภารกิจนั้นมันยากจะทำใจแค่ไหน โดยเฉพาะคนที่น่าห่วงยิ่งกว่าใครๆอย่างโจม
ในขณะที่ป๋ายืดเวลาเพื่อซึมซับกับความสุขของตัวเองออกไป พ่อก็คงกำลังบีบเวลาของป๋าเข้ามาเหมือนกัน
“มาอยู่กันที่นี่เองเหรอเนี่ยทั้งสองคน พวกกูตามหากันอยู่ตั้งนาน”
ความเงียบสงบและโลกสองตัวที่เราสร้างขึ้นมาได้นานแสนนาน ความเงียบที่มีเพียงมือสองมือที่กอบกุมกันอยู่บนตักโจมนั้น ถูกทำลายด้วยการมาเยือนของมนุษย์ที่ป๋าคุ้นเคยดีแต่เพิ่งจะอยากหนีพวกมันไปไกลแสนไกลเอาตอนนี้นี่แหละ
“บ่นแต่ก็ยังหากูจนเจอนี่พวกมึง เป็นไงบ้าง”
“ก็ดูจากสภาพกูสิป๋า มึงว่าเป็นไงบ้างล่ะ”
“ก็เหมือนโดนรุมโทรมกันมาดีนะ มหามึงควรจะดีใจนะที่มีโอกาสแบบนี้กับเค้าบ้าง”
“ดีใจกับผีอะไรล่ะ กูไม่คิดเลยนะว่าการที่มึงจะมีแฟนสักคนจะวุ่นวายขนาดนี้ ตอนที่มึงมีเมียพร้อมกันเป็นร้อยยังไม่วุ่นวายขนาดนี้เลย”
“มึงเว่อร์ไปมั้ย กูคนนะไม่ใช่กระทิงเปลี่ยวที่จะมีเมียพร้อมกันเป็นร้อยๆ”
“กูเห็นมันคล้องจองกันดี น้องโจมไม่เป็นอะไรใช่มั้ยครับ”
“เป็น เป็นเมียกูนี่แหละ มึงข้องใจอะไรนักหนาเหรอมหา”
“สกัดดาวรุ่งกูทันที กูสั่งอะไรมากินก่อนดีกว่า”
มหามันเป็นคนรู้ตัวช้ามากว่าชะตาอาจจะขาดเอาง่ายๆ ไอ้แย้กับไอ้เบสสั่งเครื่องดื่มหน้าเคาน์เตอร์จนมานั่งฝั่งตรงข้ามป๋าแล้ว มหามันเพิ่งเอาตัวรอดจากรัศมีเหวี่ยงขาของป๋าเนี่ยแหละ
โจมไม่ได้ตกใจกับการมาของไอ้พวกนี้เลย มือเค้าก็ยังอยู่ในอุ้งมือของป๋าเหมือนเดิม ทำหน้าปกติเหมือนโจมตอนอยู่ต่อหน้าคนอื่นๆ แค่ยิ้มรับการพยักหน้าทักทายของเพื่อนๆ ไม่ได้ตกใจแล้วดีดตัวหนีหรือทำเป็นเหนียมอายเมื่อมีใครมาเห็นเราสองคนในสภาพนี้
ไอ้แย้ไอ้เบสและมหาคงจะวุ่นวายรับหน้ากับพวกสู่รู้เรื่องชาวบ้านอยู่ไม่น้อย เหงื่อเปียกโทรมกายและเสื้อผ้าหลุดรุ่ยออกจากกางเกงและท่าทีหอบเหนื่อยบอกชัด ในวิกฤตการณ์ของช่วงเวลาที่ป๋ากับโจมหลบหน้าฝูงชนมานั่งสบายๆกันอยู่นี้ เพื่อนสนิทป๋าทั้งสามต้องลำบาก พวกมันเป็นเพื่อนตาย ถึงเราจะเถียงหรือแขวะกันแค่ไหน แต่เหมือนเป็นสิ่งที่รู้กันอยู่แล้วว่าพวกเรารักกันมาก เพื่อนไม่ต้องมีเยอะก็ได้ แต่ขอให้เข้าใจและยอมรับกันได้ก็พอ
“ขอโทษนะป๋าที่ทำให้มึงกับน้องโจมต้องลำบาก”
“ไม่เป็นไรหรอก พวกกูสบายดี กูสิต้องขอบใจและขอโทษมึงเหมือนกัน”
“กูเพิ่งรู้นะว่าถ้ามึงมีแฟนเป็นตัวเป็นตนเมื่อไหร่ จะมีคนสนใจได้มหาศาลขนาดนี้ พวกสาระแนเรื่องชาวบ้านเยอะจริงๆ”
“กูชินแล้วเบส พวกมึงน่าจะรู้ดี”
“เออ แต่คราวนี้มึงต้องระวังบ้างนะ ปากต่อปากเร็วจะตาย มึงยิ่งศัตรูเยอะกว่ามิตรอยู่ด้วย ไอ้แมนก็จ้องจะล้มมึงอยู่ ไหนจะเด็กๆในสังกัดมึงอีก กูว่าป่านนี้คงลุกฮือซ่องสุมกำลังเด็กป๋าตกกระป๋องกันอยู่มั้ง”
“เด็กกูคงไม่มีปัญหาหรอก เค้ารู้ฐานะตัวเองกันดีนี่ ที่ผ่านมายังไม่มีใครก่อเรื่องวุ่นวาย”
“เพราะเมื่อก่อนยังไม่มีใครเป็นที่หนึ่งเหมือนตอนนี้ไง ทุกคนสถานะเท่ากันก็ยังมีความหวังเป็นคุณนายป๋ากันธรรมดา แต่ตอนนี้มึงเลือกแล้ว แล้วมึงก็เลือกที่หนึ่งเป็นผู้ชาย มึงคิดดูนะเด็กๆมึงจะรู้สึกเสียหน้าขนาดไหน”
“ผู้ชายไม่ใช่เหตุผลที่ทำให้กูเลือกโจมซะหน่อย”
“แล้วพวกนั้นจะรู้เหมือนที่มึงรู้ตัวเองเปล่าล่ะ มึงก็ดูแลน้องโจมดีๆ”
“ไม่เป็นไรครับพี่ ผมดูแลตัวเองได้”
“เด็กไอ้ป๋าไม่ธรรมดาหรอกน้องโจม อยู่ใกล้ไอ้ป๋าแหละดีที่สุดแล้ว”
ใช่!! ไอ้้เบสพูดถูก เป็นเมียป๋าอยู่ใกล้ป๋าดีที่สุดแล้ว ถึงจะเปลืองตัวเหมือนกัน แต่ความรู้สึกตรงข้ามกันกับเปลืองตัวเพราะคนอื่นแน่ๆ ถ้าไม่กลัวจะหลุดมาดขรึม ก็อยากจะกระโดดกอดไอ้เบสอยู่หรอกนะ
“ทุกวันนี้ก็เหลือแค่ล่ามโซ่แล้วก็ขังไว้ในห้องแล้วครับพี่”
“ฮ่าๆ มึงนี่ก็เยอะจนเว่อร์เหมือนกันนะป๋า”
“กูแค่ทำอย่างที่มึงแนะนำไปเมื่อกี้ไง”
“ด้วยการทำก่อนที่กูจะแนะนำเนี่ยนะเรียกว่าทำตาม”
“ก็กูรู้ใจเพื่อนมันผิดตรงไหน”
“แล้วเรื่องไอ้แมนมึงจะเอาไงวะป๋า”
“ก็ไม่เอาไง แข่งก็แข่ง ให้มันจบๆไป”
“เฮ้ย!!!”
เสียงอุทานตะโกนออกมาพร้อมกันจนแยกโทนเสียงไม่ได้ และดูเหมือนมันจะมาจากคนที่นั่งนิ่งๆอยู่ข้างๆป๋าด้วยนี่สิ
๐ สวัสดีค่ะ คนอ่านของ TRomance เอาแต่ใจกันจริงๆ :laugh: แต่นะคนเขียนก็จัดให้ มีคนอ่านบอกว่าเรื่องแอบยืด คนเขียนก็อยากรวบรัดตัดตอนเหมือนกัน แต่เอาเสียงส่วนมากเป็นเกณฑ์ อยากให้หวานก็จัดหวานไปก่อน อยากให้ฮาก็เรียกพี่มหาแกมาช่วย กว่าจะจบเรื่อง แล้วรวมเล่มไม่ 3 เล่มจบกันเลยเหรอค่ะเนี่ย :z3:
๐ ขอบคุณทั้ง ❃indy❣zaka❃ ,@Iris และ ★Sugar.B รวมถึงทุกๆคนที่ช่วยดูแลเรื่องคำผิดให้นะคะ ขอบคุณมากๆที่ช่วยเป็นหูเป็นตาให้ :กอด1:
๐ ขอบคุณคนอ่านทุกคนเหมือนเดิมและยินดีต้อนรับคนอ่านที่มาใหม่นะคะ ขอบคุณมากค่ะ TRomance
-
วันนี้วันแห่งการจ้ิม
เด็กป๋ามาแล้ว ท่าทางจะมาม่าไม่น้อย ถึงจะฮาได้เพราะมหาก็เถอะ เด็กทั้งหลายถ้าลุกขึ้นมาป๋าคงไม่เอาไว้แน่
ส่วนเรื่องไปอังกฤษ ป๋าก็พกโจมไปด้วย ไม่เห็นจะยากเลย
-
พอเปลี่ยนสถานะมาเป็นแฟนกันแล้วนี่ รู้สึกได้ถึงรังสีของความหวานฟุ้งกะจายอยู่รอบๆตัวของทั้งคู่เลยแฮะ :-[
ขอบคุณสำหรับตอนที่ 24 ค่ะ :pig4:
-
มดขึ้น...!!! :-[ :-[ เขาหวานกานจิงๆ >//<
พี่ป๋าสู้ๆ ถ้าแข่งจิงๆ ห้ามแพ้นะ !!!
-
รักกันมันไม่ง่ายเนอะ :กอด1:
-
ง่ะ ป๋าไปแข่ง เดี๋ยวก็เจอแมนเล่นไม่ซื่อหนอก-*- โจมใจสลายแย่
-
ป๋ากับโจมเป็นแฟนกันนี่อย่างกับวาระแห่งชาติเลยว่ะเฮ้ย
ทุกคนอยากรู้และดูวุ่นวายมาก (แม้แต่เพื่อนสนิทในกลุ่มก็ไม่เว้น)
:laugh:
ป๋า จะไปแข่งนี่มีแผนหนึ่งแผนสองแผนสามไว้รับมือกับแมนแม้นแมนแล้วใช่มั้ย
:กอด1:
-
อ่ะจ๊ากป๋าจะแข่งรถ แล้วโจมจะซ้อนท้ายไหมเนี่ยยยยย
มหายังฮาเหมือนเดิม
ว่าแต่ถ้าป๋าไปเรียนเมืองนอกประวัติศาสตร์ก็จะซ้ำรอยเหมือนตอนเฮียไปเรียนอ่ะดิ
แล้วโจมจะทำไง หว่าาาา ตามไปเรียนโล๊ดดดดดดดดด
-
โอ๊ยยยยยยยยยยยยยมีความสุขขขขขข
แค่เป็นแฟนกันวันแรกก็วุ่นสะ 555++
ไม่หวานมากมายแต่อ่านแล้วมีความสุขจริงๆๆๆ
หวานก่อนเจอมาม่าใช่ไหมนิ ฮ๋าๆๆๆๆๆๆ
-
ขอร้อง เฮ้ย ด้วยคน
ป๋าจะไปแข่งกับมันทำไมอ๊าาาา
หรือจะเอาให้จบเป็นครั้งสุดท้ายงั้นหรอ
ถึงจะมั่นใจแค่ไหน แต่ถ้าพลาดขึ้นมาล่ะ :z3:
-
เอาแล้วๆๆๆๆ
ป๋าจะแข่ง ,, แล้วยังไงอ่ะ
ไม่เอานะไม่อยากให้แข่งอ่ะ !!!
ว่าแต่ รอแถลงข่าว
ฮ่าๆๆๆน่ารักจัง!
-
อย่าเอาโจมไปเป็นของรางวัลอีกล่ะ
-
ป๋าคงคิดอะไรเตรียมไว้แล้วใช่มั้ย ถึงกล้าแข่ง :call:
-
(http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/032.gif) พอเปิดเผยแล้วโจมดูผ่อนคลายขึ้น ป๋าดูผ่อนคลายขึ้น แต่.....
เสียง "เฮ้ยยยย" เนี่ยมันของใครอ่ะ(http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/icondookdik-136-tlcthai.gif)
-
เฮ้ย ด้วยอีกคน :serius2:
ป๋านะป๋า รู้ว่าอยากให้เรื่องมันจบ แต่ไม่ห่วงน้องโจมบ้างเหรอไงเล่า :m16:
ไอ้เจ้านั่น มันจ้องจะทำอะไรสักอย่างที่ชั่วๆกับแฟนของป๋าแน่
แล้วไหนจะเด็กในสังกัดป๋า ไหนจะเรื่องไปเรียนที่อังกฤษ ไหนจะเรื่องเฮียอีกล่ะ
ปัญหายังไม่มากพอเหรอค๊า
ดูแลน้องโจมให้ดีดีด้วย อย่าให้ห่างตัว :a14: :a14:
-
ไอ เฮ้ย ตอนสุดท้ายนี่.... แค่คำๆเดียวแต่ชวนสยองในตอนต่อไปมาก :serius2:
-
ตั้งแต่ตกลงปลงใจคบกันนี่ ดูบรรยากาศจะเปลี่ยนแปลงไป...เล็กน้อย
โจม ยังคงความเยือกเย็น เข้าใจยากอยู่ดี งืดดดดดดดด บางทีแอบ
หงุดหงิดนายเอกประเภทนี้เหมือนกันน่า แต่มิเป็นไรมีสุดหล่อป๋า และ
ตัวฮาอย่างมหาช่วยไปแต่ละตอน
ป๋าตกลงจะแข่งมอไซค์ จริงๆ เหรอ? งั้นหนูโจมก็ต้องซ้อนท้ายดิ
ถามเมียก่อนบ้างอะไรบ้าง ถึงความสมัครใจอ่ะนะ เอาแต่ใจเรื่อยอย่างนี้
ก็ไม่ดีนะป๋า เชื่อฝีมือตัวเองว่าไม่ทำให้เมียได้รับอันตรายก็เหอะ ประมาท
เกินไปแล้วสุดหล่อ :pig4:
-
จะไปเมืองนอกก็เอาน้องโจมไปด้วยสิยะ
-
1
/\
/\
/\
/\
/\
/\
/\
:z13:
:z13:
:z13:
ขอจิ้มก่อนอิอิ
:z2:แล้วไปอ่าน :z2:
-
ป๋าสู้ๆ แข่งให้ชนะไปเลย
-
หวานๆ :o8:
น่ารักมาก รอตอนต่อไปนะคับ :กอด1: :กอด1:
-
ขอบวกแรงๆ
ไม่อยากให้ป๋าทิ้งโจมไปเทืองนอกเหมือนเฮียนะ ยังไงก็ไปมันทั้งคู่เหอะ
-
อ่านตอนนี้จบแล้วต้องร้องเฮ้ยเหมือนกัน
แบบว่าหวาน ๆ ที่ผ่านมา เพื่อปูสู่ดราม่าเหรอคะเนี่ย เอิ๊กกกกก
ป๋าก็ต้องไปอังกฤษ แล้วจะทิ้งโจมอยู่นี่คนเดียวเรอะ
แล้วไหนจะเรื่องแข่งรถอีก โอยยย ป๋าจะแข่งจริงอ่ะ
จะมีอะไรเกิดขึ้นรึเปล่าเนี่ย ลุ้นจริง ๆ
-
หวานแบบนี้นานๆนะครับ ไม่อยากกินมาม่า
-
ท่าจะหวานกันไม่ได้นาน
-
:o8: คำพูดสุดท้ายทำเอาเราเซ็ง
ป๋าหวานมาตั่งแต่ต้นๆนี่ไม่คิดเลยเหรอเนี๊ย ว่าน้องโจมจะเป็นห่วง? :beat:
ชิวเกินไปแล้วนะ-0-
นิดๆค่ะ
เอานิตยสารที่หน้าปกโชวร์หรา
โชว์
เริ่มรู้สึกว่าตัวเองสามารถเป็นฆาตรกรได้ง่ายๆ
ฆาตกร
โทษนีนะ พอดีรีบไปหน่อย
ที
อพาร์ทเม้นต์รายวันดี
อพาร์ทเม้นท์
โน่าจะขับออกมาจากส่วนที่ลึดสุดๆของนายเลยนะ
ลึก
โเลยเป็นฝ่ายที่จะเริ่มเผิดเผยก่อน
เปิด
-
ช่วงนี้ชอบบรรยากาศระหว่างป๋ากับโจม หุหุ
-
ป๋า...เป็นพวกชอบเรียกร้องว่ะ
-
ตอนนี้แอบหวานนะคะ :-[ :-[ :-[
-
o13
เฮ้ย...
:oni1:
:กอด1:
-
อือฮึ...เขาหวานกันไม่เกรงใจใครจริง ๆ
แล้วป๋าคิดดีแล้วเหรอที่จะแข่งกับแมนจริง ๆ น่ะ...หวังว่าจะไม่ไปพนันอะไรหรอกนะ ห่วงโจมอ่ะ(แต่คาดว่าป๋าจะหวงยิ่งกว่า) :laugh:
-
ขอ เฮ๊ยยยยยยย ด้วยคนนนนนนนน
ป๋าจะแข่งจิงเหรออ อย่าแพ้เชียวนา สงสารน้องโจม
โจมพูดเยอะขึ้น แล้วก็ออกแนวหวงอ่ะ น่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกก
-
ตอนนี้มีความสุข ได้เห็นโจมกับป๋าคบกันอย่างเป็นทางการซะที
คนทั้งมหาลัยก็คงได้รู้กันหมดแล้ว 5555555
แต่กลัวปัญหาวุ่นวายที่จะตามมาหลังจากนี้น่ะสิ
เรื่องของป๋า... ที่พ่อป๋าอยากให้ไปเมืองนอก
ยังมีเรื่องของโจม ที่ครอบครัวก็ยังไม่ค่อยเคลียร์
เรื่องแข่งรถกะแมนอีก น่ากลัวมากๆ - -
เอาใจช่วยป๋ากับโจม และคุณ TRomance , คุณ Seiki นะคะ :กอด1:
-
+ให้แฟนป๋า :กอด1:
-
อร๊ายยย
ถ้าจะเอาน้องโจมป้าซ้อน ต้องดูน้องดีๆนะ :angry2:
แหมคนดังสองคนคบกันมันวุ่นวายจริงๆ :o8:
หวานนน :o8:
ชอบตอนต่ปากต่อคำกันนี่ล่ะ
มันส์หยดติ๋งๆ :laugh:
-
ป๋าาาาาา น้องโจมมมม
เป็นห่วงทั้งคู่!!!
ทั้งเรื่องไอ้แมน แล้วก็เรื่องป๋าไปเรียนต่อ พาโจมไปด้วยดีมั้ย??
-
ป๋าจะแข่งรถอีกทำไมอ่ะ ก็รู้อยู่ว่าโจมไม่ชอบ
เด๋วให้โจมกระโดดกัดหูเลย :m31:
-
ห่างหายจะเรื่องแมนไปนาน
สรุปก้อจะไปแข่งหรอเนี่ยยยยยยยยยยย -0-
-
แข่งแบบไม่มีคนซ้อนท้ายได้มั้ยอ่า
เค้าไม่อยากให้น้องโจมต้องเสี่ยง :เฮ้อ:
-
สองคนนี่ก็รักกันในแบบของเค้าเนอะ แปลกดีแต่หวานใช้ได้ แต่โจมคงต้องเหนื่อยกับเด็กป๋าคนอื่นๆแน่ๆเลย เพราะอย่างที่เพื่อนป๋าบอก
เด็กป๋านี่ไม่ธรรมดากันหรอก อยากเห็นตอนปะทะกันจัง หึหึ คนแต่งเค้าจะว่าเราเอาแต่ใจไม๊น๊อ แต่...เราจะเอาแต่ใจอ่ะ คนแต่งไม่ว่าหรอก
เนอะๆ :กอด1: :กอด1:
-
อิป๋า แกไม่รู้จักคำว่า "พลาด" บ้างรึไงฮะ
จะไปแข่งทำไมอี๊กกกกก เดี๋ยวก็เป็นเรื่อง
อิอิ ในที่สุดโจมกับป๋าก็สวีทกันออกสื่อได้เสียที
ขอบคุณค่ะ
-
ป๋านี่พอได้น้องโจมมาเป็นแฟนรู้สึกชีวิตเจอจุดหมายแล้วเนาะ 5555555
แต่ถ้าห่างจากน้องโจมไกลๆขนาดนั้น แนะนำว่าหอบไปด้วยดีกว่า
แล้วยิ่งได้ฟังเบสเล่าว่าเด็กๆของโจมไม่ธรรมดาก็ยิ่งน่ากลัว แล้วไหนจะยังไปแข่งกับไอ่แมนอีก
แล้วงี้ น้องโจมจะทำไงล่ะ
-
อ่านตอนป๋ารั่วแล้วก็แปลกดีเหมือนกันนะเนี่ย
-
:-[
-
ตอนนี้หวานเกิน น้ำตาลในเลือกพุ่งพรวดๆ เขิน :-[
ป๋า ไม่เอาไม่แข่งน้าาาา
-
ตั้งโต๊ะแถลงข่าวไปเลย บรรดาเด็กป๋าทั้งหลายจะได้ยอมรับคุณนายป๋ากัน o18
ไม่งั้นเดี๋ยวจะมารุมรังแกน้องโจมนะ :m16:
ว่าแต่...ยังคิดจะแข่งอีกเหรอ น้องโจมกลัวมอ'ไซค์นะเฟ้ย :angry2:
-
อยากจะบอกว่าอ่านเรื่องนี้แล้วคิดถึง "ยุนแจ" มากๆ
อ่านอิมเมจตัวละครแล้วมันใช่เลยอ่ะ
มึนๆเนียนๆไม่แคร์โลก อ่านทีไรเขินไปทุกที :-[
-
โจม หนูคงมีศึกหนักแน่ลูกสาวววว
ยังไงแกก็อย่าแพ้เขานะป๋า ไอ้แมนอะไรเนี่ยเอาให้อยู่หมัดจะได้ไม่กล้าหือ แข่งให้รู้แล้วรู้รอดกันไปเดิม
แต่พออิป๋าพูดเรื่องพ่อ โห้ย ไม่อยากกินมาม่าอ่ะ ขอหวานๆสักอีกคอนสองตอนได้ป่ะ คุณที
นะๆๆๆๆๆ
อัพๆๆๆ
-
จะเกิดไรขึ้นอีกอะ เครียด
-
ทำไม อะไร เกิดอะไรขึ้นนนนนน
-
พอคิดว่าจะหยุดชีวิตหยำฉาแบบนั้นเสียที ทำหน้าที่ลูกชายคนโตเพื่อครอบครัวได้แล้ว
มันเป็นความหมายในเชิงขายนะ ป๋าเป็นผู้ซื้อไม่ใช่เหรอ
-
“ไม่ถามตอนที่ทรุดกองลงไปกับพื้นก่อนล่ะ”
“หัดประชดนะครับเมีย” เค้าชอบ นั่งอมยิ้มกับประโยคนี้ไปหลายรอบ :impress2:
หนูโจมสงสัยงานจะเข้าอีกแล้ว ช่วงนี้ ราหูอม โจมหรือเปล่าถึงได้มีเรื่องเข้ามาบ่อยเกิดไป
เอ๊ะ หรือป๋าอมโจม :z1:
-
โอ้ยยย
เห็นแววเส้นมาม่ามาแต่ไกล
-
เฮ้ย!!!!!!!!!!! :o
ด้วยคน -,.-
-
ไม่เอานะป้า :serius2:
ห่วงโจมอ่ะ
-
+1 สำหรับความเร็วของการอัพ
ชอบป๋าลุคนี้มากเลยอ่ะ คือดูเป็นธรรมชาติแบบคนอย่างป๋าที่สุด
ปอลิง แอบตื่นเต้นกับเรื่องเด็กป๋าและการแข่งรถ
-
“ไม่ถามตอนที่ทรุดกองลงไปกับพื้นก่อนล่ะ”
“หัดประชดนะครับเมีย” เค้าชอบ นั่งอมยิ้มกับประโยคนี้ไปหลายรอบ :impress2:
เหมือนกันเลยค่า เจอประโยคนี้เข้าไปทำเอายิ้มเลย :o8:
แต่ไหนป๋าว่าจะไม่แข่งแล้วไง นึกไงถึงเปลี่ยนใจล่ะเนี่ย
ยังไงก็ดูแลโจมให้ดีๆนะป๋า :angry2:
คำผิดค่า
อ้าว ก็มึงหาถามท่านนี่น่า > นี่หน่า รึเปล่าคะ เพราะถ้าเป็น นี่น่า มันจะอ่านเหมือน นี่-หน้า อ่ะ
มีเรื่องให้หงุดหงิดแต่เช้าตั้งแต่ย่างก้าวคณะเลยก็ว่าได้
“แล้วที่หนีมาทางหนีมันลำบากตรงไหน”
ความเงียบสงบและโลกสองตัวที่เราสร้างขึ้นมา
ปล.ชื่อเค้า @Iriz แหละ ไม่ใช่ @Iris เน้อ :laugh:
-
แหมคนดัง ทั้งสอง
แค่เปิดตัวว่าเป็นแฟนกัน
ถึงกับมี สื่อมารอแถลงข่าว
เดือดร้อน มหาต้องววิ่งล่อ...
ว่าแต่ ป๋าคิดจะไปแข่งจริงดิ ทำไมอะ
-
จะดราม่ามั้ยเนี่ย o22
ป๋าอย่าไปนะ เอาโจมไปด้วย :sad4:
แล้วทำไมป๋าจะแข่งรถเนี่ย :angry2:
รอต่อนะค้า :m31:
-
ไม่อยากให้ป๋าไปเรียนต่อเมืองนอกคนเดียวเลย
เอาหนูโจมไปด้วยเหอะ
ถ้าทิ้งเอาไว้คนเดียวที่เมืองไทย
มันก็เข้าอีหรอบเดียวกับคราวเฮียของโจมเค้านะซิ
+1 ค่ะ
-
คู่นี้เค้าหวานกันแปลกๆอ่ะ เหมือนกะลังดูคู่รักจิตวิทยาเรย
เอานะ ตอนนี้เค้ากะลังเก็บข้อมูลกันและกันอยู่
ปล.ป๋าดูน้องโจมดีๆ นะ ท่าจะศัตรูเยอะอยู่
-
:กอด1:น้องโจม
-
ตอนแรกป๋าบอกว่าจะไม่แข่งไง ทำไมตอนนี้เปลี่ยนใจซะล่ะป๋า :z3:
o18และหวังว่าพวกเด็กที่ป๋าเลี้ยงเอาไว้คงไม่ตามมารังควานน้องโจมหรอกนะคะ
-
นึกว่าป๋าล้มเลิกความคิดที่จะเเข่งรถแล้วซะอีก :serius2:
แล้วน่ป๋าต้องไปมืองนอกอีก อุปสรรคเยอะเเยะเลยคราวนี้
:กอด1: ป๋า น้องโจม
-
ป๋าจะไปแข่งซะล้ะ แถมเมืองนอกอีก
มาม่าระยะยาว วว~
โจมจะอยู่กับป๋า ฮี่ๆo18
:กอด1:
-
หวานกันออกนอกหน้าจริงๆ
เจอแล้วสินะป๋า คนที่ใช่อ่ะ
อย่าไปแข่งรถเลยป๋า เราเป็นห่วง
แล้วเมื่อไหร่อาเฮียจะมาเคลียร์เรื่องโจม รอฉากดราม่าอยู่นะ 5555
-
“แล้วเรื่องไอ้แมนมึงจะเอาไงวะป๋า”
“ก็ไม่เอาไง แข่งก็แข่ง ให้มันจบๆไป”
“เฮ้ย!!!”
เสียงอุทานตะโกนออกมาพร้อมกันจนแยกโทนเสียงไม่ได้ และดูเหมือนมันจะมาจากคนที่นั่งนิ่งๆอยู่ข้างๆป๋าด้วยนี่สิ
น้องโจมคิดอะไรอยู่ลูก จะให้ป๋าไปแข่งกับแมนอีกเนี่ยนะ แล้วครั้งที่แล้วทำไมห้าม
สงสารป๋า จะต้องไปอังกฤษ เอางี้ พาโจม ไปอยู่อังกฤษด้วยเลยดิป๋า จะได้ ไม่ต้องห่างเมีย หึหึ :m12:
-
อ่านช่วงแรกๆ ป๋าโคตรน่ารัก แต่ตอนบอกจะแข่งต่อนี่....ไม่ไหว!!!!!!!
-
:z3: โอ! ไม่นะ ไม่อยากให้ป๋าแข่งรถเลยอะ กลัวมีอะไรที่ไม่ดีเกิดขึ้น ขอร้องไรเตอร์นะจ๊ะ อย่าทำอะไรป๋ากับน้องโจมให้หมองหม่นเลยนะจ๊ะ ไม่งั้นอั๊วชีช้ำแน่ ฮืออออออ :m15:
-
เป็นแฟนกันแล้ว ดีจัง
-
มาต่อเร็วกว่าที่คิด :z3: โชคดีจริงๆที่เข้าเล้า ><
ป๋าน่ารักง่ะ ชอบที่ป๋าเรียกแทนตัวเองว่าป๋า แล้วเรีกแทนตัวโจมว่าโจม ดูหนิดหนมเป็นกันเองขึ้นเย๊อะ มากกว่า ชั้น-นาย อีก :o8:
ตอนนี้คุยกันเยอะอีกแล้ว กริ๊ซๆ ดีใจแอบเห็นโจมหวงป๋า อร๊ายยยยยยยยย -///-
แต่แล้วก็ต้องมาสะเทือนใจกับคำว่า "เฮ้ย!!!" ตอนท้าย :a5:
ป๋าจะตกลงปลงใจแข่งรถรึเปล่านะ งื้ดๆ ลุ้นมว๊ากกกกกกกกก
รีบมาต่อไวๆนะครับพี่ :serius2:
:pig4:
-
เฮ้ยด้วยคนเดะะะะะะะะะะ :serius2:
-
อิป๋าจะก่อดราม่าแหงมๆสิน่า ไม่อยากให้มาม่าจริงๆ เพราะคนอ่านคงพากันน้ำตาตก งืมๆๆ
-
ดูท่าทางจะทอล์คออฟเดอะทาวน์มากๆ นะคู่นี้
ต้องวิ่งหนีกันเ้ลยทีเดียว
น้องโจมหึงได้เต็มที่เลยค่ะ ป๋าเค้าตั้งใจอยู่แล้วนิ
ท่าทางภูมิใจในตัวแฟนมากๆ อ่ะ
ป๋าจะแข่งอีกแล้ว แอบเป็นห่วงคนข้างๆ เบาๆ - -
-
น้องโจมพัฒนาแล้ววววว จากน้ำแข็งกลายเป็นน้ำแข็งใสแล้ว (ละลายง่ายและไว โฮะๆ)
ป๋าน่ารัก แบบหลุดมาด 555 :laugh:
ไม่อยากให้ถึงเวลาที่ป๋าต้องไปเลยจริงๆ :serius2:
รอตอนต่อไปค่ะ.
ปล.รวมเล่มๆๆๆๆ *0*
-
ป๋าก็เปิดตัวกับน้องโจมแบบอลังการไปเลย เรื่องน่ายินดีต้องประกาศให้โลกรู้ :z1:
แต่เรื่องแข่งรถ จะแข่งจริงงะป๋า แล้วของเดิมพันยังเป็นคุณแฟนแสนน่ารักเหมือนเดิมอ๊ะป่าว อย่างนี้ไม่ยอมน้า :z3:
-
มันกำลังเข้าสู่ดราม่าชัวร์ :z3:
ความหวานตอนนี้เอามาหลอกเราแน่เลย
ต่อจากนี้คนเขียนต้องจัดหนักอีกแน่ ฮือ ๆ :monkeysad:
-
อุ้ยยยยยยยย
น้องโจมน่ารักจัง ป๋าก็น่ารักมากกกก
แต่ว่า ไอเรื่องแข่งรถนี้..สงสัยจะเกิดการอาละวาดจากน้องโจมนะ
สู้ๆๆ :กอด1: :bye2:
-
:sad4: อย่าแข่งน้าาาา
-
กำลังเริ่มซึ้งเริ่มหวานเลย
เรื่องแข่งรถมากวนใจอีกแล้ว T_T อย่าแข่งเลยนะกลัวๆ
-
เค้าไม่ยอมนะ??(เกี่ยวไรด้วยวะ ฮาๆๆ)
ถ้าป๋าไปนอก ต้องเอาโจมไปด้วยสิ
ทิ้งไว้ได้ไง มาม่าเกินเหอะถ้าเป็นแบบนั้น โฮๆๆ
-
เสียงปริศนามาจากใครกันค้า
ใจคอไม่ค่อยดีเลยค่า
-
นึกว่าจะไม่แข่งซะแล้ววว
:pig4:
-
เฮ้ย!!!! ด้วยคน
จะแข่งก็แข่งไป อย่าได้เอาน้องโจมซ้อนท้าย อยากเจ็บเจ็บไปคนเดียวเลยป๋า คนอ่านงอน :angry2:
แต่โจมป๋าตอนนี้น่ารักจริงๆเลยค่ะ ป๋าเริ่มไม่มีมาดให้เห็นแระ :m20:
ปล. แค่อังกฤษเอง ป๋าพาไปเถอะ 555 (ปล2.อยากให้ป๋าไปจัดการเด็กในสังกัดจริงๆ ให้มันเคลียร์ๆไป)
-
ภาระกิจแรกของการเป็นแฟน ป๋า คือการต้องวิ่งหนีบรรดาสาระแน ทั้งหลาย
กับภาระกิจที่สอง คือการต้องระวังตัวจาก เด็กในสังกัด ป๋า :เฮ้อ:
แค่สองภาระกิจนี้ ป๋าจะปกป้อง โจม ด้วยวิธีการใด
ส่วนโจม พอรู้ว่าและรับเป็นแฟน ป๋า ก็ออกอาการ หีง หวง ห่วง อาการแบบนี้ ป๋าจะรับมือยังไง :z2:
+1 เป็นกำลังใจให้ ทั้งสองนะครับ
-
ป๋ายังจะแข่งอีกเหยอค่ะ น้องโจมบอกห้ามแล้วมิใช่เหรอ
แล้วก็ต่อไปต้องมีเรื่องวุ่นวายอีกแน่ๆ
-
“ก็เหมือนโดนรุมโทรมกันมาดีนะ มหามึงควรจะดีใจนะที่มีโอกาสแบบนี้กับเค้าบ้าง”
5555555555555555555 ปากป๋าเค้าดีจิงๆ
ตื่นเต้นมากๆ เด็กป๋าจะกล้าหือเหรอ กลัวป๋าจะเอาตายนะ
อ้ะอ๊าววววววววววววว เรื่องแข่งรถเด๋วก็โดนเมียตบหรอกป๋า :angry2:
-
หวานๆมาเกือบทั้งตอน จะทำเซอร์ไพร์สอะไรตอนท้ายนี้อ่ะป๋า
-
ถ้าป๋าลงแข่งแล้วจะเอาใครซ้อนท้ายละ น้องโจมจะยอมหรอ เนี่ย ลุ้นๆ
รออ่านตอนต่อไปนะค่ะ
ขอบคุณมากค่ะ
-
ช่วงนี้คลื่นลมสงบ หวานๆ (ก่อนพายุเข้า o22)
ป๋าโจมเราตรงไปตรงมากันดีนะคะ น่ารักชะมัดเลย :m1:
ไม่รู้ตอนหน้าจะยังหวานแหววกันอีกไหม แต่จะเฝ้ารอนะคะ
ขอบคุณสำหรับการเปิดตัวคู่ข้าวใหม่ปลามันให้สาธารณะชนได้รับรู้ค่ะ :กอด1:
-
:mc4: ตามทันแล้ววววววว
อ๊ากกกกกก อยากอ่านต่อแล้ววววว :o211:
-
ไม่ได้เข้ามาอ่านไปหลายตอนเลยเรา
แต่พอได้อ่านอยากจะกรี๊ดดังๆเลยทีเดียว
ป๋าช่างเป็นชื่อที่เหมาะกับป๋าจริงๆน่ะ
ยิ่งอ่านเหมือนยิ่งค่อยเปิดเผยตัวตนออกมาเลย
แต่ที่ฮามากๆคือป๋าหลุดเก๊กบ่อยขึ้นน่ะ
ส่วนโจมดีใจที่โจมเลื่อนมาเป็นแฟนป๋าแล้ว
แต่ที่แน่ๆไม่อยากให้มีดราม่าเลยจริงๆ
:กอด1: :L2: :pig4:
-
แลดูว่าจะหวานกันได้แบบไม่ต่อเนื่องซะแล้วงานนี้
เฮ้ออออออ :เฮ้อ:
-
+1 ให้ป๋าและน้องโจม :กอด1:
-
ป๋ายังจะแข่งอีกเหรอ หวังว่าคงไม่เอาน้องโจมซ้อนท้ายนะ แล้วถ้าไม่ชนะล่ะ น้องโจมก็แย่อะดิ
ขอเป็นเงื่อนไขอื่นนะ ที่ไม่ใชคนซ้อนท้ายเป็นเดิมพัน
-
คอยเป็นกำลังใจให้ป๋ากับโจมต่อไป....
-
นึกว่าเป็นแฟนกันแล้วจะหายห่วง ที่ไหนได้ยังจะมีเรื่องมาให้ห่วงกันได้อีกนะป๋า
งานนี้น้องโจมของเราไม่ยอมแน่แน่ จะทำไงดีล่ะ
-
คบกันแล้ว
เย้ๆ น่ารักที่สุดเลยอ่า >///<
นี่ถึงกับมีการแถลงข่าวเลยหรอ ฮ่าๆ
ดังจริงอะไรจริงนะป๋ากับโจม
ตอนท้ายที่เฮ้ยยย นี่แอบมีอะไรอ่า
อย่าบอกนะว่าเฮียมาอ่ะ T^T :-[ :กอด1: :L2:
-
จะแข่งจริงๆๆเหรอ เค้ากลัวนะ
-
ป๊าเอ้ยยยย อย่าไปแข่งเลย
ไม่อยากกินมาม่าง่ะ
- -"
-
ไม่อยากให้ป๋ายุ่งกับไอ้แมนเลยอะ
แต่นะถ้าไม่เครียมันก็ไม่จบใช่ไหม
ยังไงก้ระวังหน่อยนะ ดุแลโจมด้วย
:pig4: คะ
-
ง่ะ
ไม่อยากให้ป๋าแข่งเลยอะ
รู้สึกไม่ค่อยดี แบบว่า มันแปลกๆๆๆๆ
ไอ้แมนมันต้องเล่นสกปรกแน่ๆๆๆๆๆ
ป๋าดูแลน้องโจมดีๆๆ + ระวังตัวด้วยนะ
-
โจมน่ารักเหมือนเดิมเลยอ่ะ
รีีบมา่ต่อนะคะ :call:
-
:z13: ป๋า
จะมาต่อพรุ่งนี้ใช่ไหมคะ พี่สิงห์แอบบอกอ่ะ :z2:
-
อ๊ากกก อิป๋าหวานขึ้นทุกวัน อ่านแล้วม้วนต้วนสุดๆ
เวลาพูด ครับ กะน้องโจมนี่ มันช่างน่ารักเจงๆ :-[
เวลาบ๊องส์นี่ พี่มหาก็ยังต้องชิดซ้าย เพราะ สู้ไม่ได้
มันดีไปหมด ยกเว้น จะไปแข่งรถนี่ล่ะ :z3:
-
o22 ถึงขั้นต้องแถลงข่าวกันเลยทีเดียวเจ้าค่าาาาาาา ฮ่าๆๆๆๆ
แต่ก็นะ...เราก็ว่า*เด็กป๋า*แต่ละคนคงไม่ธรรมดาแน่ๆ o18
ไหนจะอีเฮียของน้องโจมอีก..เชื่อมั้ยล่ะ ว่าต้องตามจองเวรกันมาติดๆเลยล่ะ :laugh:
-
เข้ามานั่งรอ...วันนี้ แต่กี่โมง :กอด1:
-
ฮิ้ววววว
เลื่อนั้นเปน แฟนป๋า แร้วอ่ะ เริ่ดมาก
แต่จาไปแข่งรถนี่สิ -*-
ไหงงั้นล่ะป๋า
-
มานอนตีพุง
รอน้องโจมม :z2: :z2:
-
เป็นแฟนกันแล้วววว วู้วววว
หวานได้อีกนะเนี้ย น้องโจมน่ารักอ่ะ ><
-
:L1: :L1:
-
:call: :call: เด็ก ป๋า เด็กป๋า นั่งเฝ้าเด็กป๋านั่งมองแฟนป๋า จัดการป๋าตัวดี
-
ตอนที่ 25 'เด็กป๋า'
“เราเลิกกันก่อนดีมั้ย”
น้ำเสียงราบเรียบเหมือนเป็นประโยคเชิญชวนให้ทำตาม แต่คนฟังเหมือนโดนน้ำเย็นเฉียบสาดลงมาพร้อมกับน้ำร้อนจัด ดวงตาเบิกโพลงเพราะตั้งรับไม่ทัน
ถ้อยคำที่ใช้ขอเป็นแฟนกับถ้อยคำที่ใช้บอกเลิกเอ่ยออกมาจากปากง่ายดายพอกัน แต่ให้ความรู้สึกแตกต่างกันโดยสิ้นเชิง
“ทำไมทำหน้าแบบนั้นล่ะโจม”
ทำหน้าแบบไหน? ยิ้มทั้งน้ำตา หัวเราะ ร้องไห้ หน้าแบบไหนกันนะที่กำลังทำอยู่ตอนนี้ ไม่รู้เลย ไม่มีความรู้สึกอะไรเลย นอกจากเจ็บจนชา ปวดหนึบในอกจนจะหายใจไม่ออก อยากเอ่ยถามหาเหตุผลยังทำไม่ได้ ใจอยากจะเดินหนีไปจากตรงนี้ ยังทำได้แค่หยุดนิ่งอยู่ที่เดิม
ไร้ความรู้สึกจนไม่รู้ว่าตัวเองถูกคู่สนทนาดึงรั้งให้นั่งบนตักแกร่งตั้งแต่ตอนไหน ถ้าไม่รับรู้ถึงความอบอุ่นที่แล่นวาบขึ้นมาทางแผ่นหลังที่พิงแนบไปกับอกกว้างและรอยอุ่นชื้นที่แนบลงมาที่ข้างแก้มแล้ว โจมไม่ต่างอะไรกับหุ่นบังคับเลยสักนิดเดียว
“ขอโทษนะที่ทำให้ตกใจ ป๋าขอโทษ”
ถ้าริมฝีปากสั่นเทาแต่ทว่าอุ่นร้อนไม่จูบไล่ซับมาถึงหางตา โจมไม่รู้ตัวเองเลยว่ากำลังร้องไห้ อิทธิพลของป๋ามีผลต่อความรู้สึกของโจมมากกว่าที่เคยคิด มันไม่ใช่แค่ตกใจอย่างที่ป๋าขอโทษ แต่มันรู้สึกมากกว่านั้น เหมือนความรู้สึกมันหายไปเลย
ได้แต่ส่ายหน้าแทนคำตอบ เพราะไม่สามารถเปล่งคำพูดออกมาว่า ‘ไม่เป็นไร’ ได้ คนเดียวที่โจมรู้สึกว่าปิดบังความรู้สึกได้ไม่เนียนที่สุดคือการอยู่ต่อหน้าป๋า
“แค่ชั่วคราวเท่านั้นนะ แค่ชั่วคราว”
หลังมือถูกดึงขึ้นไปจูบซับซ้ำไปซ้ำมาแทนใบหน้า กลุ่มผมถูกปลายจมูกซุกไซ้ไปมาจนกลั้นก้อนสะอื้นเอาไว้ไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว ครั้งแรกที่ตัวเองรู้สึกว่าร้องไห้หนักที่สุดตั้งแต่เคยเจ็บปวดมา
“ทำไมล่ะ”
คำถามสั้นๆแต่ใช้เวลานานกว่าจะเปล่งมันออกมาได้แต่ละคำ น้ำลายหนืดเหนียวมันขวางอยู่เต็มลำคอ ไหล่ยังกระเพื่อมขึ้นลงอยู่ไม่จางเพราะสะอื้นไห้ มันเป็นเรื่องหน้าอายสำหรับคนที่รักษาฟอร์มมาตลอดอย่างโจม แต่สิ่งเหล่านั้นโจมสลัดทิ้งมันไปตั้งแต่ตอบรับคนๆนั้นเป็นแฟนแล้ว
“หยุดร้องไห้แล้วฟังป๋าอธิบายก่อนนะ โจมร้องไห้แบบนี้ป๋าคิดอะไรไม่ออกเลย”
ในเมื่อถูกสั่งห้ามไม่ให้ร้องไห้ ทางเดียวที่โจมจะระบายความอัดอั้นที่มันแน่นอยู่ในอกนี้ด้วยการทุบลงไปบนต้นขาของคนที่ใช้ตักตัวเองแทนเก้าอี้นั่ง โจมทุบลงไปเต็มที่ แต่ป๋าไม่ต่อต้านเลย ไม่นานร่องรอยเขียวคล้ำก็จะชัดเจนเป็นหลักฐานว่าถูกโจมทำร้าย
“คนดีของป๋าหายอึดอัดใจหรือยัง”
น้ำตาถูกจูบซับจนหายไปหมดแล้ว แรงสะอื้นลดลงจนนิ่งในที่สุด แต่สองมือยังทุบป๋าเหมือนเดิม แล้วค่อยๆผ่อนแรงลงเมื่อสองแขนสอดรัดมาประสานกันไว้ที่หน้าท้อง
“ฟังนะคนดี เราแค่แสดงละครหลอกคนอื่นว่าเลิกกันเท่านั้น ไม่มีทางที่เราจะเลิกกันจริงๆหรอก เราจะกลับไปแสดงละครเหมือนตอนที่เรายังไม่รู้จักกันอีกครั้ง โจมทำได้ใช่มั้ย”
“ทำได้ แต่ ทำไมต้องทำ เพราะคนอื่นของนายไม่ยอมงั้นเหรอ”
“เพราะโจมกำลังอยู่ในอันตราย”
“แล้วนายล่ะ แล้วป๋าไม่อยู่ในอันตรายหรือไง”
“อันตรายกับป๋ามันคู่กันมาจนชินแล้วล่ะ”
“ความจริงแล้วชั้นก็พอจะซ้อนได้นะไอ้มอเตอร์ไซค์นั่นอะ แต่ตอนนั้นมันน่าหวาดเสียวเฉยๆ”
“มันไม่ใช่เพราะนายกลัวอย่างเดียวหรอก แต่พอมีนายอยู่ด้วย มันเสียสมาธิ ใจคอยแต่จะเป็นห่วงนาย แพ้กันพอดี”
“ถึงมันดูเสี่ยงที่จะแพ้ แต่.........”
“ไม่มีแต่ทั้งนั้นแหละ ถ้ามีโจม ป๋าแพ้ไม่ได้เด็ดขาด แต่ถ้าไม่มีนายอยู่อะนะ แพ้ดูสักทีก็ดีเหมือนกัน จะได้จบๆกันไป รำคาญพวกขี้แพ้ชวนตีเต็มทีแล้ว”
“ถ้างั้น นายจะเอาใครซ้อนท้ายแทนที่ชั้นล่ะ”
“นี่ ที่รัก ทำหน้าเหมือนท้องผูกแบบนั้น คืออาการหึงของนายหรือไง”
การอยู่ใกล้ชิดไอ้บ้านี่ทุกวันเป็นเรื่องอันตรายสำหรับผู้ชายที่ต้องสร้างเกราะป้องกันอย่างโจมมาก มันคอยแต่จะทำให้โจมลืมตัวเป็นตัวของตัวเองอยู่ร่ำไป มันน่าจะหายไปจากตัวตนของโจมนานแล้วนะ ไอ้อาการไม่พอใจแล้วย่นจมูกแล้วแบะปากน่ะ
“อย่าพึ่งทำตัวน่ารักตอนนี้ได้มั้ย เดี๋ยวก็ไม่ได้คุยอะไรกันพอดี”
“อย่ามาทำซึ้งยอมทิ้งศักดิ์ศรีเพื่อชั้นเลยนา”
“นายคือส่วนที่ทำให้ตัดสินใจเด็ดขาด แต่ประเด็นมันอยู่ที่ศักดิ์ศรีมันกินไม่ได้ แบกไว้ทำไม”
“แต่นายบอกเองนะว่าเราสองคนเหมือนพริกแกง ถ้ามันเป็นอย่างนั้นจริง ทำไมเราไม่ช่วยกันล่ะ”
“ก็ไม่ได้ถอนคำพูดนี่ว่าไม่ใช่ แต่ตอนนี้เราต้องกลับไปเป็นพริกแกงตอนที่ยังไม่โขลกน่ะ”
“ให้ใครรู้ไม่ได้เลยใช่มั้ย ความบ้าของนายเนี่ย”
“แล้วนายอยากให้แฟนตัวเองดูดีหรือดูปัญญาอ่อนในสายตาคนอื่นล่ะ”
“ไม่ให้ใครมองเลยได้มั้ย”
“ทำไมเมียป๋าใจแคบจังวะ”
“เพราะว่าชั้นเป็นเมีย ไม่ใช่เด็กป๋าที่จะหัวอ่อนป๋าสั่งอะไรก็ได้ไงล่ะ”
“นายน่ะร้ายกาจที่สุดแล้วรู้มั้ยโจม”
“เพิ่งรู้หรือไง”
“เพิ่งรู้ แต่ไม่เปลี่ยนใจหรอกนะ”
“อย่ามาทำเป็นรู้ทันนะ”
“ไม่งั้นจะเป็นแฟนโจมได้ไงใช่มั้ยล่ะ”
รอยฟันคมที่ขบลงมาที่ปลายจมูกให้ความรู้สึกอุ่นใจแบบแปลกๆ มันควรจะต้องเจ็บแต่โจมดันรู้สึกดีกับมันซะอย่างนั้น โจมพอจะรู้แล้วว่าอะไรที่ทำให้ป๋าต้องเลี้ยงดูใครมากมายขนาดนั้น เพราะจากการได้อยู่ใกล้ชิดกันบอกชัด ป๋าติดสัมผัสที่สุดแล้ว จะเรียกว่าหาเศษหาเลยก็คงจะไม่ได้ ในเมื่อโจมเองก็เต็มใจกับสัมผัสเหล่านั้น เรียกว่าขาดความอบอุ่นคงจะเหมาะกับคนอย่างป๋ามากที่สุด เค้าแค่ไม่อยากเดียวดายเท่านั้นเอง ก็คงคลิกกับโจมตรงที่ความจริงแล้วก็อยากมีใครสักคนเหมือนกัน
“ป๋า เฮ้ย อย่าเพิ่งซิ”
“ก็เห็นเงียบไปนี่”
“กำลังใช้ความคิดหรอกโว้ย ไม่ได้เปิดทางให้พวกหื่นกามอย่างนายหรอก”
“เมียกูดุจริงๆเลยเว้ย ชื่นใจนิดหน่อยก็ไม่ได้”
คนบางคนก็แค่โวยวายกลบเกลื่อนเวลาโดนคนอื่นเค้ารู้ทัน ถ้าจมูกป๋าเลื่อนต่ำลงไปจากไหปลาร้าเมื่อไหร่ เราสองคนจะดึงสติกำลังมายากทันที
“แล้วจะเอายังไงต่อไป แยกกันอยู่หรือยังไง”
กว่าจะทำให้คนตรงหน้าหยุดมือเป็นปลาไหลได้เล่นเอาเหนื่อยหอบ โจมพอจะรู้ว่าป๋ากำลังเครียดและคิดมาก โจมเองก็รู้สึกใจหายไม่แพ้กัน เหมือนท้องฟ้าที่กำลังสดใสแต่จู่ๆก็มีเมฆฝนเขียวครึ้มมาบดบังเสียอย่างนั้น เค้าแค่กลบเกลื่อนความอ่อนแอให้โจมรู้ว่าเค้าไม่เป็นไรเท่านั้นเอง
“คงต้องเป็นอย่างนั้นสักพัก เบสกำลังหาเช่าคอนโดให้อยู่นะ พรุ่งนี้มะรืนนี้ก็คงจะได้เรื่อง”
พอเอาเข้าจริงก็อดใจหายไม่ได้ การอยู่ด้วยกันบนคอนโดสูงเสียดฟ้าห้องนี้ กลายเป็นความเคยชินไปซะแล้ว ตอบตัวเองไม่ได้เหมือนกันว่าเมื่อไหร่ที่คิดว่าสถานที่แห่งนี้ เป็นที่ๆหายใจได้สะดวกที่สุดแล้ว รู้ตัวอีกที ความเงียบก็มีเสียงผู้ชายที่ใครๆลือกันว่าทั้งขรึมทั้งเก๊กส่งเสียงอยู่ข้างๆ คอยนัวเนียซะจนรู้สึกว่าตัวเองก็ติดสัมผัสตามป๋าไปแล้วเหมือนกัน
“ต้องลงทุนขนาดนั้นเลยเหรอป๋า”
“เพื่อแลกกับความปลอดภัยของนาย ก็ต้องเป็นอย่างนั้นนะ ไม่นานหรอก ไม่ต้องกลัวเหงาด้วยนะ เพราะไอ้สามตัวนั่นจะสับเปลี่ยนกันมาอยู่เป็นเพื่อน”
อยากจะตะโกนออกไปใจจะขาดว่าเวลาแบบนี้โจมไม่ต้องการเพื่อนเลยสักนิด โจมต้องการแฟนต่างหากที่จะอยู่ข้างๆ แต่ก็คงจะเอาแต่ใจขนาดนั้นไม่ได้ เรื่องวุ่นวายทั้งหมดนี้ ไม่อยากจะเข้าข้างตัวเองแต่มันก็เดาเป็นอย่างอื่นไม่ได้จริงๆว่าป๋าทำเพื่อโจม
“โจม ฟังนะ ตั้งแต่พรุ่งนี้เป็นต้นไปจะมีคนปล่อยข่าวว่าเจอเราทะเลาะกัน ช่วงนี้นายมีเรียนกี่ตัว”
“ช่วงนี้มีแต่รายงาน ไม่ต้องเข้าเรียนสักสองสัปดาห์ได้มั้ง”
“งั้นดีเลย ช่วงที่ยังหาที่อยู่ใหม่ไม่ได้ โจมอยู่ห้องนี้อย่าเพิ่งออกไปไหนได้มั้ย”
“ได้ อย่าลืมสิว่าที่ตะลอนๆทุกวันนี้ มันเพราะนายหนีบไปทุกที่ไม่ใช่หรือไงล่ะ”
“อืม ส่วนป๋าจะไปเรียนตามปกติ ไม่มีใครกล้าเข้ามาถามเรื่องที่ทะเลาะกับนายอยู่แล้ว ไม่นานเรื่องที่เราเลิกกับถึงหูไอ้แมนแน่ มีเด็กในมหาลัยหลายคนที่ต้องเอายาจากมันคงคาบข่าวไปบอก”
“แล้วเค้าจะไม่สงสัยว่าเราจัดฉากเหรอ”
“ไม่หรอก มันคงไม่คิดว่าป๋าจะเลือกแผนหักดิบแบบนี้หรอก ช่วงข้าวใหม่ปลามันของคนเป็นแฟนกัน ไม่มีใครอยากอยู่ห่างกันหรอกจริงมั้ย”
“ไม่รู้สิ นายจะตะล่อมให้ชั้นพูดอะไรกันแน่”
“รู้ทันตลอดเลยนะ เคยอ้อนใครบ้างมั้ยเนี่ย”
“แน่ใจเหรอว่าอยากรู้จริงๆ ทีชั้นยังไม่เคยอยากรู้เลยนะว่านายไปใจดีอะไรกับใครไว้บ้าง”
“คุยดีได้แป๊บเดียวชวนทะเลาะอีกแล้ว มานั่งใกล้ๆนี่มา จะไม่ได้เจอกันตั้งหลายวัน”
“นายก็จะไม่มานอนที่นี่เหรอ”
“ไม่หรอก เดี๋ยวจะเป็นที่สงสัย จนกว่านายจะได้ที่อยู่ใหม่ ป๋าจะกลับไปนอนที่บ้าน”
“ถ้าไอ้แมนอะไรนั่นรู้ว่าเราเลิกกัน นายจะไม่ต้องแข่งรถใช่มั้ย”
“แข่งสิ”
“อ้าว แล้วเราจะวางแผนกันทำไมล่ะงั้น”
“เพื่อไม่ต้องมีคนซ้อนไง แข่งเดี่ยวไม่ต้องมีคนซ้อน ในเมื่อเดิมพันของสองฝ่ายคือคนสำคัญเหมือนกัน ป๋าเลิกกับโจมแล้วก็ไม่มีใคร อีกอย่างป๋าก็ไม่อยากนอนกับใครเพราะชนะเดิมพันหรอกนะ”
“แสดงว่ามั่นใจใช่มั้ยว่าจะชนะ”
“ถ้ามันไม่เล่นตุกติกก็คงจะชนะอะ แต่คิดว่าถ้าชนะมันอีก ก็คงจะไม่จบสักที ลองแพ้มันบ้างน่าจะดีนะว่ามั้ย”
ดีกับผีอะไรล่ะ ไม่เห็นจะมีทางไหนเลยสักทางที่ทำให้โจมเบาใจลงไปได้เลย ทุกตัวเลือกที่ป๋าว่ามาอันตรายพอกัน ถึงแม้การแข่งรถจะมีการเซฟตี้อย่างดีแล้วก็เถอะ แต่หลายครั้งก็มีอุบัติเหตุเกิดขึ้นให้หวาดเสียวกันอยู่บ่อยๆ เพราะมันเสี่ยงเกินไปแบบนี้แหละ โจมถึงได้อาละวาดเรื่องการแข่งรถครั้งนั้น
“โจม ทำไมถึงชอบเหม่อนักอะ”
แล้วคนถามล่ะ เอะอะๆทำไมถึงชอบดึงคนอื่นเค้าไปกอดไปหอมอยู่เรื่อย ไม่รู้ส่วนไหนของร่างกายของตัวเองที่น่าพิศวาสสำหรับคนที่เจนจัดอย่างป๋า แต่มันก็สามารถทำให้โจมรู้สึกได้ว่าสำหรับป๋าแล้วเท่าไหร่ก็ไม่พอสักที
“ขอโทษนะ ที่ตอนเป็นเด็กป๋าก็ไม่มีอะไรดีเลยสักอย่าง พอเป็นแฟนกันก็มีแต่เรื่องวุ่นวายมาให้”
“ไม่ต้องขอโทษหรอก รีบทำให้ทุกอย่างเหมือนเดิมเร็วๆก็แล้วกัน ถึงจะรู้ว่านายรวยมาก แต่การที่เช่าห้องพร้อมกันทีละสองห้องอะ มันเปลือง”
“ครับ”
คืนนั้น ให้ความรู้สึกว่าเวลาหมุนเร็วมาก มากซะจนคนที่นอนกอดก่ายกันอยู่ทั้งคืนนั้นลุกจากไปตั้งแต่ฟ้ายังไม่ทันรุ่งสางตั้งนานแล้ว แต่ความอบอุ่นยังไม่จางหาย ยังรับรู้ถึงร่องรอยความอาวรณ์ที่ป๋าฝากเอาไว้ทั้งตัว ทุกอย่างที่ร่วมกันทำเมื่อคืนเหมือนต่างฝ่ายต่างต้องการเก็บกักความสุขนั้นให้นานที่สุดเท่าที่จะนานได้ บทรักรุนแรงโลดโผนที่ป๋าเคยชอบนักหนาแปรเปลี่ยนจังหวะเป็นอ่อนหวานดูดดื่ม อารมณ์ความต้องการปลดปล่อยที่โหมกระพือถูกผ่อนลงไปเหมือนไม่อยากให้ถึงปลายทางอย่างทุกครั้ง เป็นครังแรกที่เราร่วมรักกันเหมือนคนที่นับหนึ่งไม่ถึงสิบ คอยแต่จะเหนี่ยวรั้งให้ไปอยู่จุดเริ่มต้นใหม่ร่ำไป
สามวันหลังจากที่เราต้องแสดงละครว่าเลิกกัน ทั้งๆที่เพิ่งจะมีข่าวคบกันดังสนั่นไปทั้งมหาลัย โจมไม่ได้ข่าวอะไรเกี่ยวกับป๋าอีกเลย สามวันหลังจากคืนนั้น เบสและมหาเป็นคนพาโจมไปอยู่ที่พักใหม่ เป็นคอนโดหรูขนาดหนึ่งห้องนอน มีห้องนั่งเล่น และมีบริเวณสำหรับเตรียมอาหารนิดหน่อย เวลารวดเร็วสำหรับที่พักใหม่นั้นแสดงให้เห็นศักยภาพว่าเพื่อนสามคนของป๋าไม่ได้ธรรมดาอย่างภาพที่เห็นเลย
ช่วงแรกๆที่แยกกันอยู่ยังมีโทรศัพท์จากป๋ามาให้ได้ยินเสียงวันละครั้ง นอกจากถามว่าทำอะไรอยู่และคอยสั่งให้กินข้าวแล้ว เค้าก็ไม่พูดเรื่องแข่งรถให้โจมได้ยินอีกเลย ถูกตัดขาดจากทุกข่าวที่เกี่ยวกับป๋า แม้แต่มหาที่โจมคิดว่าน่าจะหลุดออกมาให้พอรู้บ้างก็ไม่มีหลุดออกมาเลยสักนิด
จากความเข้าใจกลายเป็นความโกรธ ไม่ได้อยากยอมรับว่าลึกๆแล้วก็รู้สึกน้อยใจ เหมือนไอ้เรื่องแข่งรถนี่เป็นเรื่องใหญ่ระดับชาติเสียอย่างนั้น เอาคนอื่นเค้ามาขังไว้แล้วตัวเองก็หายหัวไปเลย โทรมาอยู่สามสี่วันแล้วก็เงียบหายไป ไม่ได้อยากจะงอแงเอาแต่ใจอะไรเลย แต่บางครั้งความสัมพันธ์ที่มันไม่เหมือนวันวานก็ทำให้รู้สึกว่าการห่วงใครสักคนมันเป็นยังไง
แสงสว่างวาบบนหน้าจอโทรศัพท์บอกให้รู้ว่ามีสายเข้า ตั้งแต่รู้ว่าป๋าไม่โทรมาเลยความขุ่นเคืองก็พาลทำให้ปิดเสียงโทรศัพท์เสียอย่างนั้น นอกจากจะไม่มีสายป๋าแล้ว เฮียก็ไม่โทรมาเลยจนน่าแปลกใจ แต่มันก็ดีแล้ว จากที่เคยวนเวียนคิดถึงแต่เรื่องเฮียก็เปลี่ยนเป็นไอ้บ้าเอาแต่ใจนั่นเข้ามาแทนที่ เพราะมัวแต่ห่วงใยมันจนลืมกลัวทุกสิ่งทุกอย่างที่ทิ้งมากลางคัน ลืมปัญหาคาราคาซังที่ก่อทิ้งเอาไว้
“ครับพี่เบส”
ถึงไอ้คนต้นเรื่องจะหายหัวไปแต่เพื่อนทั้งสามของมันก็ยังทำหน้าที่ไม่ขาดตกบกพร่อง เพียงแต่ไม่เคยพูดถึงเรื่องมันให้ได้ยินมากไปกว่าไอ้ป๋ามันจัดการได้ และไม่ต้องเป็นห่วง นอกจากนั้น ทุกคนรูดซิบปิดปากเงียบกริ๊บ
“กินอะไรดีครับวันนี้”
“อะไรก็ได้ครับ”
โจมตอบเพื่อนป๋าเหมือนเดิมทุกวัน ไม่ว่าจะเป็นใครโทรมาถามคำถามนี้ก็จะได้รับคำตอบเดียวกัน แต่พวกพี่ๆก็ยังไม่ย่อท้อที่จะถามคำถามเดียวกันนี้ทุกวันเหมือนกัน
“เอาผลไม้หรือขนมอะไรมั้ยครับ”
“ไม่ครับ ขอบคุณมาก”
“ถ้าไอ้ป๋ารู้ว่าน้องโจมไม่ค่อยกินอะไรพวกพี่จะแย่เอานะครับ”
“เค้าไม่สนใจหรอกครับพี่ สบายใจได้”
“พูดอะไรแบบนั้นครับ มันให้พวกพี่มาดูแลน้องโจม ถ้าพี่ดูแลไม่ดี พวกพี่ชะตาขาดได้เลยนะครับ”
“เดี๋ยวผมบอกให้ก็ได้ครับ ว่าพวกพี่ดูแลดี แต่ผมเองที่ไม่ดูแลตัวเอง”
“เอางี้แล้วกัน พี่ซื้ออะไรขึ้นไป น้องโจมต้องกินให้หมดนะครับ”
“ถ้าพี่ไม่เหมาะมาทั้งซุปเปอร์ ก็โอเคครับ”
ที่ต้องพูดแบบนี้ เพราะพี่ๆทุกคนซื้อของมาในแต่ละวันเยอะมากๆ เหมือนเหวี่ยงแหว่าโจมจะชอบอะไร ความจริงแล้วตัวเองเป็นคนกินง่ายและอยู่ง่าย(มั้งนะ) เพียงแต่ช่วงเวลาแบบนี้ ความรู้สึกมันทำให้ไม่เจริญอาหารของมันเอง
สิ้นเสียงโทรศัพท์ไม่นาน ประตูห้องถูกเคาะด้วยจังหวะที่คุ้นเคย พี่เบสเอาของกินทั้งหมดวางไว้บนเคาน์เตอร์ พี่แย้เตรียมจานแล้วแกะกับข้าวใส่ เหมือนทุกคนทำงานกันเป็นทีมด้วยความเข้าใจ เพราะพี่ทั้งสองคนแทบจะไม่พูดอะไรกันเลยด้วยซ้ำ
ในเมื่อทุกคนเลือกที่จะปิดบัง โจมก็ใจแข็งพอที่จะไม่ถามเหมือนกัน!!
หนังสือพิมพ์รายวันและนิตยสารออกใหม่ทั้งหลายที่พี่เบสมักจะกว้านซื้อมาให้อ่านแก้เบื่อ กลายเป็นงานอดิเรกที่โจมเลือกใช้ฆ่าเวลา เลือกที่จะหยิบหนังสือพิมพ์ขึ้นมาอ่าน ข่าวหน้าหนึ่งที่มีแต่ข่าวการเมืองและฆ่ากันตายรายวันไม่ทำให้นึกอยากจะอ่านรายละเอียดข้างใน แต่เพราะไม่รู้จะทำอะไรที่ดีไปกว่านั่งหายใจรดกระจกห้องเหมือนที่ทำอยู่นานสองนานก่อนที่พี่เบสกับพี่แย้จะมา
“พี่มหาไปไหนเหรอครับ”
ปกติถ้าพี่มหามาด้วย ห้องจะมีเสียงและสีสันมากกว่านี้ พี่แย้ไม่ใช่คนที่ชอบคุยเท่าไหร่ พอๆกับพี่เบสที่ถามคำตอบถึงจะตอบออกมาเป็นประโยครวบรัดได้ใจความ มันเหมาะเจาะตรงที่ว่าโจมเองก็เข้าหาคนอื่นไม่เป็นเหมือนกัน นอกจากเฮียแล้ว โจมไม่เคยมีใครที่เรียกว่าเพื่อน คนรู้จักที่พูดคุยแลกเปลี่ยนเรื่องราวกันได้มีแต่ป๋าที่มักจะเริ่มบทสนทนาชวนคุยก่อนทุกครั้ง เลยไม่รู้ว่าการเริ่มต้นในวงสนทนาต้องทำยังไง ต้องเริ่มด้วยเรื่องอะไรก่อน สิ่งที่พอจะทำได้คือเอ่ยถามสิ่งที่คิดว่าตัวเองกำลังอยากรู้เท่านั้น
“มันมีเดทครับ”
“ฮะ อ่า เหรอครับ”
ไม่กล้าถามต่อกลัวจะละลาบละล้วงเกินไปว่าเดทของพี่มหานั้นเป็นยังไงและกับใคร คนที่มีเอกลักษณ์เฉพาะตัวแบบนั้นคนที่จะคบด้วยจะเป็นคนแบบเดียวกันเหมือนโจมกับป๋า หรือว่าจะต่างกันสุดขั้วเลยกันแน่
“มึงก็พูดไปเบส ถ้ากับเทียนเรียกว่าเดท กูว่ามันจะไม่สยองไปเหรอวะ”
“ฮ่าๆ กูก็ไม่รู้เหมือนกัน ก็มันเป็นถึงประธานชมรมแต่พอเทียนเรียกให้เข้าชมรมเมื่อไหร่ มันก็ทำตามคำสั่งอย่างเคร่งครัดทุกทีนี่หว่า”
ที่แท้พี่มหาก็ถูกเรียกเข้าชมรมนี่เอง นึกว่าจะมีเดทกับคนที่ชอบกันอยู่จริงๆซะอีก เคยเจอพี่เทียนตอนไปช่วยงานที่ชมรม ไม่เห็นวี่แววที่พี่มหากับพี่เทียนจะทำงานร่วมกันได้ พูดดีกันสามคำนอกจากนั้นก็เห็นเถียงกันตลอด
พวกพี่ๆหยุดเพื่อหันมาคุยด้วยเพียงแค่นั้นก็ก้มหน้าก้มตาเตรียมอาหารกันต่อ หนังสือพิมพ์เลยกลายเป็นจุดสนใจของตัวเองอีกครั้ง ข่าวสังคมหน้าที่สองทำให้ต้องเพ่งสายตามองมากกว่าปกติ ทายาทเจ้าสัวเครือโภคภัณฑ์ประกาศแต่งงานกับลูกสาวนักธุรกิจรายใหญ่ของประเทศ แค่ข่าวตกลงกันของผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายยังได้ออกสื่อขนาดนี้ ไม่อยากจะนึกเลยว่าถ้าถึงวันแต่งงานจะมีข่าวออกมายิ่งใหญ่ขนาดไหน
เพราะยุ่งเรื่องแต่งงานอยู่สินะ เฮียรวมและป๊าถึงได้เงียบซะจนโจมตายใจ ขนาดนี้ แปลกใจตัวเองที่เห็นข่าวนี้แล้วสงบกว่าที่เคยคิดไว้มาก จากความรู้สึกที่คิดว่าคงทนไม่ได้ถ้าถึงวันที่เฮียต้องมีครอบครัว และโจมก็จะเป็นแค่น้องชายอย่างที่ควรจะเป็น ความเจ็บปวดที่กลัวไปล่วงหน้า พอเอาเข้าจริงๆแล้วกลับรู้สึกโล่งใจอย่างบอกไม่ถูก เหมือนตัวเองได้รับอิสรภาพขึ้นมาอีกขั้นหนึ่ง ทำไมถึงได้รู้สึกดีใจที่เฮียจะมีคนให้เอาใจใส่ และเค้าจะได้เว้นระยะห่างให้กับตัวเองบ้าง
“น้องโจมครับ มากินข้าวเถอะ พวกพี่ซื้อมาเยอะเลย”
“ขอบคุณครับ พวกพี่ทานก่อนได้เลยครับ ผมยังไม่หิวเท่าไหร่”
“วันนี้กินอะไรเข้าไปบ้างหรือยังครับ”
“ทานกาแฟกับครัวซองไปเมื่อเช้าแล้วครับ”
“แค่นั้นจะไปอยู่ท้องได้ไง มาทานข้าวเถอะครับ เดี๋ยวปวดท้องขึ้นมาดึกๆตอนที่พวกพี่กลับไปแล้วจะลำบาก”
นี่พวกพี่ๆคิดว่าโจมจะช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ขนาดนั้นเลยเหรอ ถ้าหากปวดท้องหรือไม่สบายขึ้นมาจริงๆโจมก็พอที่จะหายากินได้ ที่ผ่านมาตอนเฮียไม่อยู่โจมก็ช่วยเหลือตัวเองและอยู่ตัวคนเดียวมาตลอด แต่เพราะสายตารวมถึงการกระทำและคำพูดของพี่ๆแฝงไปด้วยความห่วงใยจริงจัง โจมเลยต้องเคลื่อนย้ายตัวเองมาร่วมโต๊ะกินข้าว ของกินบนโต๊ะเยอะเสียจนตาลาย เยอะจนเลือกไม่ถูกว่าจะกินอะไรดีนอกจากเขี่ยข้าวไปมาและแกล้งช้อนเข้าปากบ้างเมื่อพี่ๆเค้าลอบมอง
“พรุ่งนี้พวกพี่ไปมหาลัย น้องโจมมีงานอะไรฝากส่งมั้ยครับ”
“ไม่มีครับ ถ้าจะมีส่งจริงๆคงจะเป็นอาทิตย์หน้า ผมยังทำไปไม่ถึงไหนเลย”
ถ้าจะพูดตามความจริง รายงานหลายฉบับที่อาจารย์ให้ไว้ช่วงหยุดสองสัปดาห์นี้ โจมยังไม่เริ่มกระดิกทำเลยสักนิด พอไม่มีอารมณ์ก็เลยไม่มีกระจิตกระใจที่จะทำอะไร
“พี่เห็นน้องโจมชอบมองออกไปนอกระเบียง วันนี้พี่กับพี่เบสผ่านบางบัวทองเลยแวะซื้อต้นไม้มาให้ ยังอยู่หลังรถอยู่เลย เดี๋ยวพี่ไปเอาขึ้นมาให้ดีกว่า ถ้ามืดแล้วจัดลำบาก”
“ขอบคุณครับ”
เพื่อนป๋าทำหน้าที่ได้สมกับที่มันไว้ใจจริงๆ นอกจากจะดูแลเรื่องข้าวปลาอาหารและมาอยู่เป็นเพื่อนแล้ว พี่ๆยังสังเกตและเอาใจใส่โจมเสียจนนึกละอายที่ตัวเองเป็นคนมนุษยสัมพันธ์แย่ ถ้าย้อนเวลากลับไปมีชีวิตปกติเหมือนคนอื่นเค้าได้ โจมจะมีเพื่อนดีๆอย่างป๋ามั้ยก็ไม่รู้
พี่เบสกับพี่แย้กินข้าวเสร็จก็แยกออกไปขนต้นไม้อย่างที่บอก คุณชายที่ไม่เคยหยิบจับอะไรเลย แต่พอมาอยู่ที่นี่ก็จะรับหน้าที่เก็บกวาดโต๊ะอาหารและล้างจาน จะมีแม่บ้านมาทำความสะอาดให้อาทิตย์ละสองครั้งและเอาเสื้อผ้าไปซักรีดอาทิตย์ละครั้ง ตั้งแต่มาอยู่เคยเจอแม่บ้านแค่ครั้งเดียว ส่วนเสื้อผ้ายังไม่เคยส่งซักเลยสักครั้ง
เสียงเคาะประตูดังเป็นรอบที่สองจนต้องทิ้งผ้าเช็ดโต๊ะเอาไว้ คงจะเป็นพี่เบสกับพี่แย้ที่ขนต้นไม้ขึ้นมาแน่ๆ ไม้กล้าเดาเลยว่าพี่เค้าซื้อต้นอะไรมาจัดสวนเล็กๆตรงระเบียงนี้ได้ ถ้าถึงกับต้องเคาะประตูขอความช่วยเหลือขนาดนี้ โจมได้แต่ภาวนาให้พี่ทั้งสองคนไม่บ้าจี้ซื้อต้นสักหรือต้นมะพร้าวมาจัดสวนชั่วคราวให้หรอกนะ
“มาแล้วครับพี่ รอแป๊บๆ”
ตอนที่ประตูเปิดออกเป็นเวลาเดียวกับที่โจมสะดุดลมหายใจ คนที่หยุดอยู่หน้าประตูไม่ใช่พี่เบสกับพี่แย้!!!!
การปรากฎตัวของคนตรงหน้าทำให้โจมต้องสาวเท้าถอยกลับเข้าไปในห้อง หัวใจเต้นเร็วและแรง เลือดสูบฉีดดีเว่อร์จนเจ็บร้าวไปทั้งหน้าอก ก้อนสะอื้นตีตื้นขึ้นมาถึงคอหอย ขอบตาร้อนผ่าน ม่านตาทำหน้าที่คล้ายประตูระบายน้ำ ทันทีที่ทำนบน้ำตาไหล หมอนอิงที่อยู่ใกล้มือที่สุดลอยหวือไปปะทะอกกว้างเหมือนกัน คนที่หายหัวไปจากโจมหลายวัน กลับมาในสภาพที่ทำให้ดีใจและปวดหนึบในใจไปพร้อมๆกัน หมอนทุกใบบนโซฟาถูกโจมให้เป็นอาวุธทั้งหมด แต่คนที่กรอบประตูกลับยืนนิ่งไม่ยอมไหวติงหรือถอยเลยสักก้าว
มันก็ยังเป็นไอ้ป๋าที่บ้าดีเดือดคนเดิม...แต่สภาพไม่เหมือนวันที่แยกจากกันก็เท่านั้น
๐ สวัสดีค่ะ ยังไม่ได้นอนตั้งแต่เมื่อคืนและยังไม่สร่างเมาเท่าไหร่ :laugh:
๐ แต่สัญญาไว้แล้วว่าจะมาก็ต้องมาใช่มั้ย :impress2: ฝากเรื่องคำผิดด้วยนะคะ คนเขียนขอลาไปตีตั๋วศพก่อน
๐ ขอบคุณทุกคนเหมือนเดิมและยังยินดีต้อนรับสมาชิกใหม่เช่นกันค่ะ :pig4: TRomance
-
ป๋าจะเป็นไรไม๊ง่า :sad4:
-
โอ้วววว ป๋ากลับมาในสภาพใหนเนี้ยยยยยยยย :เฮ้อ:
:L2:
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ป๋าเปนอารายยยยยย
เยินมาแน่ ๆเลย ลุ้น ๆๆๆๆๆๆๆ
-
รักป๋า :กอด1:
น้องโจมขี้น้อยใจอ่ะ :laugh:
มามะมาให้ป้ากอดหน่อยยย :man1: :man1: :man1: :man1:
*หลบตีนป๋า :laugh: :laugh: :laugh:
-
แง๊ ป๋าเป็นอะไร โอยต่อมอยากรู้อยากเห็นทำงาน :serius2:
-
ป๋าเป็นไรมากมั้ยอ่าาา
-
อ่านตอนนี้
แรกๆทำไมน่ารักจังว๊าาา จะไม่มีดราม่าเลยหรอ
อ่านลงมาเรื่อยๆ :serius2: :angry2:
ป๋าจะเป็นอะไรมากรึป่าวหว่า
-
"...พอๆกับพี่เบสที่ถามคำตอบถึงจะตอบออกมาเป็นประโยครวบรัดได้ใจความ ..."ประโยคนี้แปลก เหมือนหลุดหายไปคำสองคำ ลองเช็คดูเด้อ
ป๋ามาแล้วใช่ม๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยย กรี๊ดดดด ดีใจกับน้องโจมด้วย ว่าแต่ป๋าเป็นอะไรอ่ะ โดนใครทำอะไรมา หรือนอนไม่หลับเพราะไม่มีคนให้นอนกอดทุกคืนเคอะ^^
-
:pig4:
-
กรี๊ดดดด สภาพป๋าเป็นยังไงน้อออ...อยากเห็นจริงๆ
ตอนนี้ดูน้องโจมรักป๋าม๊ากมาก...>"<
-
สภาพป๋าเป็นยังไงหว่า
บุบสลายมากไหมเนี่ย
:z3: :z3: :z3:
-
ป๋ากลับมาหาน้องโจมแล้ว :-[
-
ป๋าเจ็บกลับมาเหรอออ
-
ป๋าเปนไร
:serius2:
-
สภาพป๋าเป็นยังไงหรอ ไม่อยากจะคิดเลย (http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/906479168.gif)
ขอคิดในแง่ดีหล่ะกัน ว่าหล่อกว่าเดิม (แต่คงเป็นไปไม่ได้ใช่ป่ะ(http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/yenta4-emoticon-0041.gif))
-
ป๋ามาสภาพไหนนะ :serius2:
-
ค้างอีกแล้ว ทรมานคนอ่่านอีกแล้วอ่ะ :z3: :z3:
-
สภาำพเป็นไงค่ะ ที่ว่าไม่เหมือนเดิม
มันกระรุ่งกระริ่งมากมั้ย
ไอ่ป๋าบ้า ทำน้องโจมสติแตก :m31:
-
เจ็บชัวร์~!
-
เง้ออออออออออออ ป๋าเจ็บตัวมาแน่เลยอ่ะ :serius2:
-
ตอนที่ป๋าบอกเลิกน้องโจมนี่ ร้องไห้ตามน้องเลยนะ :monkeysad: ถึงจะเลิกปลอมๆก็เหอะ
พอได้ยินคำนั้นแล้วมานปวดหัวใจ :o12:
ขอบคุณสำหรับตอนที่ 25 ค่ะ :pig4:
-
:m15: ทิ้งท้ายให้ชวนคิด ไม่เหมือนเดิมยังไงอ่ะค่ะ~
น้องโจมตอนร้องไห้น่ารักอ่ะ o18
แถมบทสนทนาถึงจะเศร้าๆ แต่ก็น่ารัก♥
เป็นครังแรกที่เราร่วมรักกันเหมือน > ครั้ง
-
???? สภาพไหน??? อยากรู้มากๆ
รออ่านต่อจ้า
-
ป๋าเป็นไรอะ
-
โอ้....ป๋ากลับมาแล้ว ว่าแต่กลับมาในสภาพไหนกันน้อ
แต่นะ ป๋ากลับมาแบบนี้ แปลว่าการแข่งสิ้นสุดแล้วใช่เปล่า
หวังว่าเรื่องนี้มันจะจบ ๆ ไปซักทีน้อ อยากให้ป๋ากับโจมกลับมาหวานกันแล้วอ่ะ
ว่าแต่ว่า ครั้งนี้ได้เห็นโจมหลุด ๆ เยอะเลยล่ะ โจมหลงรักป๋าไปเต็ม ๆ แล้วใช่มั้ยเอ่ย :-[
ปล. เพื่อนของป๋าก็น่ารักน้า มาดูแลโจมอย่างดีไม่มีที่ติเลย o13
-
ตอนนี้ป๋ากะโจมน่ารักที่ซู๊ดดดดดดเลย
-
ป๋ากลับมายังไงเนี่ยยยยยย
:z3: :z3: :z3: :z3:
แต่ก้กลับมาแล้ว หวังว่าทุกอย่างผ่านไปด้วยดี
-
กรุณามาต่ออย่างไวเลยนะ
ค้างอย่างแรงอ่ะ
-
ซึ้งจังเลยค่ะ :กอด1:
-
เกิดอะไรขึ้น ป๋ากลับมาแบบไหนให้โจมตกใจ
-
กลับมาครบสามสิบสิง เคาะประตูได้ เค้าก็ปลื้มใจหายห่วงแล้วล่ะตัวเอง
ยิ่งอ่านยิ่งชอบเวลาป๋ากับโจมอยู่ด้วยกัน มันแสดงออกถึงความใกล้ชิดแล้วก็ได้เป็นตัวของตัวเองดี
-
เอ สภาพไหนดี รึว่าจะเลิกแอ๊บ แต่งหญิงมา555
-
ป๋าที่แกกลับมาเนี่ย เพราะว่าแก่ลุกไหวแล้วใช่มะ
คงโดน :z6:ไปเยอะเลยสิ
-
ทำไมคะ? อิป๋ามันไปผ่าตัดเสริมนมมาหรอคะ? :laugh: :laugh: :laugh:
-
ป๋ามาแล้ว ดีใจแทนโจม อิอิอิ
-
ขอบคุณมากค่ะ น้องโจมความอดทนดีมากค่า
-
ค้างค่ะ ป๋ากลับมาด้วยสภาพแบบไหนเนี่ย
แต่ยังไงก็กลับมาหาโจมแล้วล่ะนะ :เฮ้อ:
คำผิดค่ะ
เราสองคนจะดึงสติกำลังมายากทันที > กลับ
ไม่นานเรื่องที่เราเลิกกับถึงหูไอ้แมนแน่ > กัน
เป็นครังแรกที่เราร่วมรักกัน > ครั้ง
ถ้าพี่ไม่เหมาะมาทั้งซุปเปอร์ > เหมา
พอๆกับพี่เบสที่ถามคำตอบถึงจะตอบออกมา > ประโยคมันแปลกๆอ่ะค่ะ
เฮียรวมและป๊าถึงได้เงียบซะจนโจมตายใจ
-
ป๋าเป็นอะไรค่ะ ป๋าเป็นอารายยยยยยยยยยยยยยยย :serius2:
ป๋ากลับมาแบบไหน ไม่เป็นไรใช่มั้ยอ่ะ เง้อออ ค้าง !!!!
แต่จะบอกว่าอ่านบรรทัดแรกแอบงง เหอๆๆ
นึกว่าน้องโจมเป็นคนขอเลิก กร๊ากก
ที่ไหนได้เป็นป๋านั่นเอง แต่คิดแผนเดียวกันเลย อิอิ
-
อย่างน้อยป๋าก็ยังไม่ตาย กลับมาแล้วแต่เป็นแบบไหนไม่แน่ใจ แต่ยังดีที่กลับมา
สรุปว่าแพ้แล้วโดนซ้อมอะไรเทือกๆนั้นแน่เลยอ่ะ ฮ่าๆ (เดาไปเรื่อย) :laugh:
-
เง้อ........ป๋าทำหนูโจมร้องไห้อีกแล้ว
ว่าแต่ป๋ากลับมาในสภาพยังไงเนี่ย
-
น้องโจมคิดถึงแรงเนอะ :laugh:
ป๋ากับน้องโจมอยู่ด้วยกันแล้วน่ารักมากๆค่ะ อ่านแล้วรู้สึกดีจัง
ว่าแต่สภาพที่เปลี่ยนไปเนี่ย แบบว่าเยินมาเลยรึป่าว
-
:angry2:ขัดใจจริงๆ :m16:
-
ป๋าคงไม่ได้เจ็บกลับมา หน้าเละเป็นช้ำเลือดช้ำหนองนะ
-
เกิดอะไรขึ้นกับป๋าเนี่ยย
มาในสภาพไหน โทรม ดีใจ สุขใจ เศร้าใจ หรือห้ามใจตัวเองไม่ไหวเลยต้องมาหาโจมก่อนเวลา หรือยังไง
รออ่านตอนต่อไปค่ะ
-
ป๋ากลับมาอยู่กับโจมแล้วใช่มั้ยยยยยยยยย
สภาพที่น้องโจมเห็น แสดงว่าโทรมแน่ๆ
แต่ยังดีที่ไม่เป็นไรมากนะ รึเปล่า??
รู้สึกว่าตอนนี้หวานมากกว่าทุกตอนนะคะ :-[ อิอิ
-
กรี๊ดดดดดดดดดด ป๋าบ้าเป็นแฟนกันทำน้องร้องไห้ตลอดเลยนะ :m31: สงสารน้องโจมป๋าปลอบขวัญหนักๆเลยนะ
น้องคิดถึงงงงงงงงงงงงงงงง :m15:
-
อ่านแค่หนึ่งประโยคใจหลงลงไปถึงตาตุ่มเลย
นึกว่าพาทขอป๋าสะอีก
แผน้บาไรเนี่ยป๋าสงสารดจมอ่ากลับมาเหมือเดิมไวไวสะ
แต่ป๋าไปโดนอะไรมา :z3:
มาทำให้ค้างและจากไป :sad4:
-
:pig4:
-
ถ้าให้เดานะ คิดว่าสภาพอิป๋าคงเละเป็นโจ๊กแหง่มๆเลยละ งานนี้สงสารใครดี... งืมๆ
-
ป๋าไม่สบายหรอค่ะ หายไวๆ
-
เกิดไรขึ้นกับป๋าอ่ะ...แต่คงไม่ร้ายแรงหรอกมั้ง น้องโจมถึงได้ซ้ำด้วยการขว้างหมอนใส่อ่ะ o18
-
น้องโจมให้ใจป๋าไปเต็มๆอ่ะ แค่บอกว่าจะเลิกกัน น้องโจมถึงกับน้ำตาตก
ทั้งๆที่จริงควรจะถามว่าทำไม หรือเชิดใส่ นิ่งๆ อะไรประมาณนั้น
ดีใจจังที่ทั้งป๋าและน้องโจมต่างรักกัน ต่างทุ่มใจให้กันมากมายขนาดนี้ :m11:
ถึงตัวไม่อยู่ เพราะไปจัดการให้เรื่องมันจบๆไป แต่ยังส่งเพื่อนรักมาผลัดเปลี่ยนกันดูแล
แต่จะดีกว่านี้ ถ้าป๋าไม่กลับมาในสภาพที่ทำให้น้องโจมสติแตก อาละวาดได้ขนาดนี้
กลับมาสภาพไหนน่ะ ป๋า
:z3: :z3:
-
อะไรกันอ่า อยากรู้ๆๆๆๆๆ :serius2:
-
สภาพไหนนนนน ขอคำเฉลยด่วนค่ะ
ก่อนจะไม่เป็นอันกิน อันนอน 555+
ขอบคุณค่ะ
-
ป๋ากลับมาแล้วววววว แต่กลัวจังเลย ป๋าโดนอะไรมาอ๊าาาาาาาาาาาา
-
ป๋ากลับมาเเล้ว :mc4: :mc4: :mc4:
:call: :call: :call: ขอให้เรื่องทุกอย่างผ่านไปด้วยดีเถอะ :call: :call: :call:
-
ต้องส่งยันฮีมั้ยป๋า เยินมากขนาดไหนหนอ
-
เจ๊ยย ป๋าเป็นอะไรมาอ่า :a5:
แต่ก็ดีใจ ที่ทั้งคู่ได้เจอกันซักที
-
เอ๋ กลับมาแบบไหนอะ เล่นเอาโจมจู่โจมทำร้ายแบบนั้น
เหอๆ สงสัยจังว่า ป๋า มันทำอะไรแบบไหนมา แล้วกลับมาในสภาพไหนอะ อยากรู้...
-
ตั้งตะคลิ๊กอะลิ๊คกันนี่ ดูนู๋โจมของป้าเสียน้ำตาบ่อยจิง เหอๆ ชอบ แสดง
ความรู้สึกออกมาบ้างอะไรบ้างเน้อ คนอ่านจะได้เข้าใจหนูด้วย
ป๋ากลับมาในสภาพแบบไหนอ่ะ หล่อขึ้น ดูดีขึ้น หรือหัวแตก แขนขาหัก
เอิ่ม...จิ้นยากแหะ แต่เดาว่าที่ป๋ากลับมาหานี่คือ หลังจากที่แข่งมอไซค์
กันเรียบร้อยแล้วชิมิ? อืมมมมมมมมม์ ตอนนี้รักเพื่อนทั้ง 3 ของป๋าจัง
-
ป๋ากลับมาสภาพไหนอะ
รีบมาต่อนะอยากรู้ :impress2:
:call:
-
:เฮ้อ:ยับเยินหรือเปล่า
-
ป๋าเป็นไรอ่า ไปแข่งรถมาแล้วเหรอออออออ >"<
บวกๆๆๆ อยากอ่านต่อม๊ากกก
-
กลับมาในสภาพไหน ป๋าก็กลับมาแล้ว
ไอ้ที่แสดงออกโดยการขว้างหมอนนะ ทำไปเพื่อระบายความอึดอัดและคิดถึงต่างหาก :z1:
+1 ให้เซกิ กับ :กอด1: TRomance ให้สร่างเมา :z2:
-
ป๋าเละมาเลยเหรอโจม
แค่เรื่องสงบก็ดีใจแว๊วววววววววววววว
-
ป๋าาาาาาาา
แกกลับมาในสภาพไหนเนี่ยยย โฮ่วววว
แต่มีชีวิตกลับมาก็ดีแล้ว >///<
-
:z3:
อร๊ายยยยยยยยยยยย
แบบว่ามันค้างงงงงงงงงงงงงงง
:sad4:
อิป๋าแกไปทำอะไรมากันยะ
แถมกลับมาด้วยสภาพแบบไหนแน่เนี่ย
:serius2:
ค้างจริงๆนะ
-
ป๋าเป็นอะไรไปอ่ะ :serius2:
รอตอนต่อไปค่ะ
-
ป๋าเป็นไรอ่ะคะ เรื่องแข่งรถคงเคลียร์แล้วใช่ป่าว
-
ป๋าไปทำอะไรมาาาาาาาาาาาา :serius2: :serius2: :serius2: :serius2:
รอต่อนะค้า ค้างมาก :z3: :z3:
-
ตัดจบตอนได้ทำร้ายจิตใจจัง
-
ป๋ากลับมาสภาพไหนกันเนี่ยยยยยยยยยยย
-
ขอเดาว่าป๋าเข้าโรง'บาล พึ่งออก เลยหายไปนาน
-
:z3: :z3: :z3: ป๋ามาในสภาพไหน
-
ป๋าเป็นอะไรเนี่ย คิดเร็วทำเร็วจนตามไม่ทันแล้ว
น้องโจมนี่ถ้าไม่ติดว่า..รัก..แล้วล่ะก็นะ สงสัยมีเหวี่ยงแรงกว่านี้แหงๆ :m16:
-
ป๋าเป็นอะไร
เป็นห่วง
อ่านตอนนี้ เหงาๆ แทนน้องโจมเลย
-
ป๋ามาสภาพไหนอะ โทรมเพราะคิดถึงโจม
หรือโทรมเพราะโดนทำร้ายมา :z3:
:pig4: คะ
-
เฮ้อออออออออออออออออออออออออออออ
หวังว่าคราวนี้คงจะหมดเรื่องแล้วนะ อย่าทำให้โจมห่วงแบบนี้บ่อยๆๆเลย
-
ป๋าหายไปแข่งรถกลับมาสภาพคงไม่เลวร้ายมากใช่มั้ยนั่น
โจมอย่าไปซ้ำเติมป๋ามากนักน่ะเดี๋ยวช้ำในตายไปซะก่อน
เพื่อนป๋าน่ารักกันจริงๆ ช่วยกันดูแลโจมอย่างดีเลยด้วย
ขาดก็แต่ความของพี่มหาเนี้ยแหละน่ะ ส่วนเฮียของโจม
แต่งงานไปแล้วก็อย่ามายุ่งอะไรกับโจมอีกเลยน่ะ
:กอด1: :L2: :pig4:
-
แอบค้างอ่ะค่ะ อยากรู้ว่าป๋ากลับมาในสภาพยังไงโปรดมาต่อด่วน
-
ป๋ามีเพื่อนที่ดีมากเลย
แต่งานนี้คงช่วยป๋าได้ยาก
-
โอ๊ะ!!!....อะรไ ยนังไงคะ
ป๋าเป็นยังไงกลับมา ไม่เหมือนเดิมยังไงคะ
อยากรู้เรื่องชาวบ้านด่วนๆเลย^^
-
ป๋าเปลี่ยนไปมาก จนโจมรับไม่ได้ขนาดนั้นเลยเหรอ :laugh:
อยากรู้ ๆๆ
-
ค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
ป๋าเปลี้ยนไป๋!!!
-
“แล้วนายอยากให้แฟนตัวเองดูดีหรือดูปัญญาอ่อนในสายตาคนอื่นล่ะ”
“ไม่ให้ใครมองเลยได้มั้ย”
“ทำไมเมียป๋าใจแคบจังวะ”
“เพราะว่าชั้นเป็นเมีย ไม่ใช่เด็กป๋าที่จะหัวอ่อนป๋าสั่งอะไรก็ได้ไงล่ะ” เค้าชอบบบบบ อิ อิ ก็ดูหนูโจมกับป๋าเค้าคุยกันสิ :-[ :-[
:กอด1:ความรักทำให้คนสองคนเปลี่ยนไปจริงๆอ่ะ สงสารโจมอ่ะ อยู่กับป๋ามันมีหลายอารมณ์จริงๆด้วยปรับกันทุกนาทีเลย
ใจทำงานหนัก...
เค้าก็สงสารคุณป๋าน่ะ รู้น่ะถ้าไม่รักมากไม่ทำอย่างนี้หรอก.....
แต่ใครทำคุณป๋าาาาาา ของหนูโจมมมมมมม
-
:serius2: งง บรรทักสุดท้าย สภาพไหนอ่ะ
ตีหลายหลายแบบเลย
สภาพที่แข่งรถมาแล้วชนะ แต่ควงคนอื่น
หรือรอดชีวิต แต่ฟกช้ำ อะไรกันแน่เนี่ย :serius2:
-
สภาพยังไงเนี้ยยย ปล่อยให้ค้างตล๊อดดด o18
แต่คิดถึงกันขนาดนี้ป๋าคงไม่พ้นจัดหนัก :-[
-
กลับมาก็ดีแล้ว :เฮ้อ:
-
โอ้ววววชิชะ....
ป๋าเลือดโชกกลับมาหรอ น้องโจมถึงทนดูไม่ได้ :serius2: :serius2:
ในที่สุดก็มาสักทีนะป๋า รู้ไหม น้องโจมเหงา o18
รอตอนต่อไปค่ะ ยะฮู้
-
กรี๊ดดดด
ป๋าเป็นไรอ่ะ ไม่เอามาม่านะ ขอร้องงงงงงงง สงสารโจม
อัพด่วน!!! อยากรู้ใจจะขาดดดด
+ 1 เยียม!!
-
แง้......สงสารน้องโจมมมมมมม
แต่ก็ต้องทำแบบนี้เพื่อความปลอดภัยของโจมเอง
-
ป๋า ขอร้องอย่าทำให้เป็นห่วง
:m16:
แต่คิดว่า คงไม่เป็นอะไรมาก ไม่งั้น โจมคงไม่กล้าปาหมอนใส่ 555
กลับมาก็ดีแล้ว อย่าเลิกกันเลย เลิกปลอมๆ ก็เจ็บได้เหมือนกันนั่นแระ
ชอบคู่นี้ รู้ทันกันตลอด o18
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกก.... :monkeysad:
ป๋ากลับมาในสภาพไหนอ่ะ
โจมน่ารักอ่ะ.....
:กอด1: :กอด1:
-
ตามอ่านมาได้สามตอน
ขอเม้นก่อนได้มั้ย แหะๆๆๆ
เห็นเรื่องนี้ในเม้นของเรื่องอื่น (เอ๊ะ ยังไง)
เลยตามมาอ่าน
ชอบอีกแล้ว
กร๊าสสสสสสสสสสส
แต่อ่านมาถึงตอนสามก็คิดมากอยู่เหมือนกัน
ดูเหมือนโจมจะมีเรื่องราวส่วนตัวลึกลับๆ
หรือเราคิดไปเองหว่า
เอาล่ะๆๆ ตามต่อไป
เป็นกำลังใจให้นักเขียนนะคะ ^ ^
-
สถาพ :a5: o22
-
ค้างงงงงงงงงงง
ป๋ามาในสภาพ.... ?????
สภาพอะไร ? อย่าทำให้เค้าเป็นห่วงนะ :serius2:
สงสารโจมจังเลยก่อนหน้านี้
ต้องแยกกันอยู่กับป๋า คงเหงากันน่าดู
-
สงสารโจมมม อิอิ
-
ป๋าเป็นอารายยยยยยยยยยยยยยยยยย :serius2: :serius2: :serius2:
-
ป๋าหล่อเหมือเดิม ชัวร์
55^^
:impress2:
-
พี่โจมอย่าร้องไห้จิ เด่วน้องร้องด้วยน้าาา TT
พี่ป๋าเปนไร ...!! TBC """
ตอนนี้แรกๆแอบหวาน อ่านไปยิ้มไป 555 ชอบค่ะ
รอต่อปายน้าาา :L2:
-
เฮ้ย ค้าง!! ป๋าเป็นไรง่ะ! o22
มารอตอนต่อไปฮ่ะ :bye2:
-
ป๋าสภาพไหนเนี่ย
ไม่ได้เข้าบอร์ดเกือบอาทิตย์กว่า
ก็อัพไปหลายตอนแล้ว
ไอ้เราก็ป้ำๆ เป๋อๆ 555
-
ป๋าเป็ฯฃนไรอ่า สงสารโจมจัง รีบมา่ต่อนะคะ
-
โจม ทำไมแตกสาวขนาดเนี้ย!!!!!!!
5555+
-
สภาพป๋าเป็นยังไงหรอคะเนี๊ย โอ๊ยยยย อยากรู้ๆๆๆๆ
-
โจมน่ารักจังน้อ
คนน่ารักมักใจร้าย ป๋าอุตส่าห์กลับมาทำไมโจมปาหมอนใส่ล่ะ
กระโดนกอดเลยเซ่.....
รอตอนต่อไป +1 ให้คนแต่ง
-
:serius2: :serius2: :serius2: ค้างงงงงงงงงงอ่า
มาต่อเร็วๆๆๆๆๆ น๊าาาาาาาาา :impress2:
-
สภาพไหนล่ะเนี่ยยยย
งื้ออออ
ป๋าไปทำไรมาป้ะเนี่ย ??
แล้วเรื่องแมน จบมั้ย ??
ลุ้นนะ !!
-
ยิ่งอ่านยิ่งชอบโจม :กอด1: พอโจมเผยตัวตนออกมาให้เห็นแล้วรู้สึกว่าน่ารัก..
รอตอนต่อไปว่าโจมจะแสดงตัวตนอะไรออกมาให้ได้เห็นอีก :pig4:
-
+1 อ่ะ ตอนนี้รู้ สึกว่า มันยาวมาก เพราะ ป๋า กะโจมเลิกกัน ห่างกัน และ กลับมาเจอกัน :z13:สุด ๆ อ่ะ
-
ป๋าเป็นไรนิ :sad4:
-
อ่านตอนนี้แล้วก็แอบน้ำตาซึม
สงสารโจม โฮกกกกกกกกกกกกกก
อยากอ่านต่อเร็วๆๆๆ ><
-
สงสัยป๋าจะโทรมมาจนโจมทำใจไม่ได้ที่เห็นเหรอเปล่า
:really2:
-
อิป๋าเป็นไร ไปแข่ง แล้วทำตัวเองแพ้ หรือโดนแมนมันรุม :m16:
ป๋า :sad4:
น้องโจมอย่าเศร้าไปเลย :กอด1:
-
เย้ย! ป๋าเป็นไร~
-
ป๋ากลับมาในสภาพแบบไหน มัมมี่หรอ :a5:
ร๊อ รอ ตอนต่อไป
-
พักผ่อนเยอะๆแล้วรีบมาต่อนะ
-
ค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
อยู่บนหอคอย ..... โด้วววววว
ป๋าเป็นอะไร !!!!!!!!!
-
ป๋าเป็นอะไรอ่ะ
-
ป๋าเวลามาดหลุดเนี่ยน่ารักได้อีก
อยากรู้ด้วยว่า ป๋ากลับมาในสภาพไหน
-
ป๋าไปโดนรายมา o22
-
โอ๊ยยย
อ่านตอนแรกๆๆตกใจมากที่บอกว่าเลิกกัน
เวลาเห็นโจมร้องไห้ทีไร
รู้สึกเศร้ามากค่ะ รู้สึกอิน T^T
ป๋าเป็นไรไปนิ ???
เฮ็ออ ค้างสุดๆ :กอด1: :L2:
-
ป๋ามาสภาพไหนอ่ะ ค้างคาใจยิ่งนัก คุณทีฯ~~ :serius2:
-
ป๋าเป็นอะไรอะ? บอกมาเด๋วนี้นะ
ทำให้น้องโจมช็อคได้ขนาดนี้ คงไม่เบาแล้วหละ
เฮ้ออออออ อยากรู้จังเลยอะ
คนที่รอ เวลามันมักจะยาวกว่าคนปกติเสมอ!!!!!
-
เอิ่มมมมมมม ลุ้นอ่ะ ป๋าเป็นอะไรไป!!!!
-
เพิ่งได้มาตามอ่านเรื่องนี้อะค่ะ
โจมน่ารักกอะ ป๋าก็นารัก ตอนเป็นแฟนกันแล้วน่ารักมาก
สองคนนี้เค้าเหมาะจะมาเติมเต็มให้กันและกันมากๆๆๆๆ
โจมงอนไปถึงไหนๆๆแล้วป๋าเล่นเงียบหาาย
แต่พอป๋ามาโจมถึงทำอะไรไม่ถูกเลยย
ดีใจๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
ป๋าเป็นไรอ้ะ ใครทำอะไรป๋า
น้องโจม ถ้าโกรธป๋ามาก มาซบอกเราได้อ่ะ ฮ่าๆๆๆๆ
หรือว่าป๋า จะโดนไอ้แมนมัน ..... มัน ทำอะไร
อย่างนี้โจมต้องกอดปลอบนะเนี่ย ฮิฮิ
-
กรี๊ดดดด อ่านทันแระ
กรี๊ดดดด ป๋ากลับมาแล้ว ว่าแต่ป๋าโดนไรมาป่าว
กรี๊ดดดด จบตอนซะแระ รอๆๆตอนต่อไป
-
ป๋าเป็นอิหยังก๋อ
โจมใจเย็น ๆ
-
แอบแวะมาดูสภาพป๋า
-
สวัสดีค่ะ
วันนี้เซไม่ได้มาลงนิยายนะ แต่จะมา ช่วยเล้า รณรงค์เรื่องการใช้คำว่า นักเขียน นักอ่าน แทน รีดเดอร์ ไรท์เตอร์ กันนะคะ
:pig4: :pig4:
-
:z13:
จิ้มๆ นักอ่านรับทราบคับนักเขียน
ไม่ลงเรื่องจริงๆอ่ะ
-
:m15: :m15:มาต่อด้วยน้าาาาาาาาาาาาาาา
รออยู่นะคะ
อยากรู้ว่าป๋าไปโดนรัยมาอ่ะ......
:monkeysad: :monkeysad:
-
เทศกาลปาหมอน
-
:m28: :m28: :m28:
-
น้องโจมเป็นอะหยัง?
อยากรู้แล้วเจ้าค่ะว่าป๋ากลับมาสภาพไหน
ปูเสื่อรอซะเลย
-
มาต่อเร็วๆนะใจจะขาดรอนๆ
-
หวานสุดๆ :o8: ว่าแต่ป๋ากลับมาสภาพไหนกันนะนั่น อยากรู้จริง :serius2:
รอตอนต่อไปนะคะ
-
ป๋าเป็นไรอ่า โจมอย่าร้องน๊า
ได้เจอกันแสดงว่าเรื่องจบชิมิ
ใจคอไม่ดี :o12:
-
ไปมีเรื่องกับใครเขามาก็เยอะ ระดับป๋าซะอย่าง
คงไม่ช้ำในตายเพราะโดนเมียปาหมอนใส่หรอกเนอะ :m17:
รับใบบัวบกสักแก้วไหมคะ :m21:
-
:เฮ้อ: เสื่อพร้อม เลย์พร้อม ผ้าห่มพร้อม
มานอนรอดู
ป๋าอ้อนโจม
-
แวะมาดูอาการป๋า....
แต่ก็คิดถึงโจม....555
-
ตอนที่ 26 'เด็กป๋า'
ภาพที่เห็นทำให้เลือดที่ไหลเวียนอยู่ในตัวเย็นเฉียบ!!
ผู้ชายที่มีอิทธิพลถึงขนาดทำให้ป๋าแกว่งไปทั้งใจและความรู้สึกนึกคิดตลอดหลายวันที่ผ่านมา มือกำแน่นตั่วสั่นเทิ้ม ฟันคมวาววับกัดริมฝีปากจนขาวซีด ดวงตาไหวระริกเหมือนกำลังพยายามเก็บกลืนก้อนสะอื้น ทำให้ถ้อยคำที่เตรียมทักทายถูกเก็บกลืนเข้าไปในคอจนหมด
ถูกปาด้วยหมอนนับสิบลูกยังไม่เจ็บเท่ากับเห็นโจมกำลังร้องไห้ เค้าพยายามเรียกความเข้มแข็งให้กลับมาอย่างที่คนอย่างโจมควรจะเป็น
แต่ป๋ารู้ดี...ถ้าเราให้ความสำคัญกับใครสักคน มันยากที่จะสั่งตัวเองให้ปั้นหน้าได้ตามปกติ ในอกเต็มตื้นที่ได้รู้ว่าตัวเองมีความสำคัญกับคนตรงหน้าไม่น้อยแน่ๆ แต่ป๋าก็ไม่กล้าเข้าข้างตัวเองว่านั่นเรียกว่ารักได้หรือยัง
ฝืนเต็มที่แล้ว สำหรับร่างกายที่สะบักสะบอมขนาดนี้ แต่ถ้าทนเก็บตัวต่อไป คนที่มันจะฟุ้งซ่านเพราะเป็นห่วงคนทางนี้ต้องอกแตกตายซะก่อน
ป๋าพาตัวเองมาถึงหน้าห้องนี้ได้ก็นับว่าบุญหนักหนาแล้ว และที่ยืนเป็นเป้านิ่งให้โจมปาหมอนใส่ เพราะมันหมดแรงจนก้าวขาเดินต่อไปไม่ไหว ที่ดูเหมือนป๋ายังทรงตัวแกร่งเยี่ยงคนปกติได้ เพราะไม้ค้ำยันที่สอดอยู่ใต้แขนข้างซ้ายอย่างเดียวเลย
แต่พอเห็นโจมกลั้นสะอื้น ใจมันก็ฝืนสังขารตัวเองโดยอัตโนมัติ แต่ก็ช้าไปสำหรับคุณชายที่โดนขัดใจอย่างโจมอยู่ดี คนที่เกร็งตัวเองสงบสติอารมณ์อยู่นั้น สืบเท้าเข้ามารวดเร็วจนตั้งรับไม่ทัน หมัดลุ่นๆเสยเข้าปลายคางแบบไม่ต้องลุ้น มือที่ยันกรอบประตูแทนไม้คำยันอีกข้างยกขึ้นมาบังหน้าตัวเองไว้ เห็นโจมบอบบางขนาดนี้ แต่หมัดหนักใช่ย่อย
ชาตั้งแต่ฐานคอร้าวไปทั่วทั้งหน้า แต่ป๋ายังโชคดีอยู่บ้าง แรงหมัดทำให้หน้าเจ็บจนชาแต่ทว่าจมูกยังทำงานได้ดีตามหน้าที่ มือบางจึงถูกป๋ารั้งเอาไว้แล้วดึงมาพรมจูบแค่พอชื่นใจที่ไม่ได้เจอตั้งหลายวัน
มือข้างเดียวกันนี้มีอานุภาพแบบทูอินวัน ทั้งรักษาทั้งทำลายล้าง ไม่เสียแรงที่คนอย่างป๋าคิดจะมีแฟน โจมมีครบทุกรสชาติ ยิ่งค้นหาก็ยิ่งเจอ ยิ่งเจอก็ยิ่งรู้สึกใช่
“ใครสั่งใครสอนให้ทำร้ายสามีตัวเอง”
“ไม่ต้องมีใครสอนหรอก มาทำไม”
“มีสายรายงานว่าเมียไม่ยอมกินข้าว”
“แล้วเกี่ยว...อะ.......???”
“คิดก่อนพูดนะโจม เห็นป๋าเดี้ยงมาแบบนี้ แต่สาบานได้เลยว่าสามารถยืนยันได้ว่าเราเกี่ยวข้องกันยังไง”
โจมเป็นคนฉลาด ป๋ารู้ ไม่อย่างนั้นเค้าคงไม่รักษาสถานภาพจนมาตกเป็นของป๋าได้หรอก เค้ารู้ว่าควรรุกตอนไหน และควรตั้งรับตอนไหน อย่างตอนนี้ ถึงแม้เค้าจะเหนือกว่าป๋าในทุกๆทาง แต่เค้าย่อมรู้ว่าสัตว์ร้ายเวลามันแสดงความเป็นเจ้าของนั้น มันไม่รักตัวกลัวตายหรอก ถ้าโจมยังจะดื้อรั้นเถียงคำไม่ตกฟากใส่ป๋า โจมจะต้องเปลี่ยนจากร้องไห้เป็นร้องเพราะอย่างอื่นแน่ๆ
“ทำไมไม่กินข้าว”
เวลาใช้ความคิดนอกจากโจมจะเหม่อแล้วเค้ายังชอบกัดปาก ตาแดงก่ำเพราะกลั้นไม่ให้น้ำตาไหล ถ้าเค้าไม่อยากให้ล่วงรู้ว่ากำลังคิดอะไรอยู่ เค้าเลือกที่จะเงียบ แต่มันก็ดันกระตุ้นต่อมคนเอาแต่ใจอย่างป๋าให้อยากรู้ขึ้นไปอีก
“เงียบนี่หมายความว่าไม่อยากพูดปากเปล่าเหรอ”
“แล้วยุ่งอะไรด้วยเล่า นายเลือกที่จะไม่สนใจอยู่ได้ตั้งหลายวัน”
“ใครว่าไม่สนใจ หึ๊ ไม่สนใจจะรีบแจ้นมาหาแบบนี้มั้ยล่ะ”
“โอ๊ย โจม หยุดก่อน โอ๊ย เจ็บ ป๋าเจ็บ”
ทั้งๆที่มือข้างหนึ่งอยู่ในอุ้งมือป๋าแท้ๆ แต่เมียเสือมันก็คือเสือนั่นแหละ ร้ายพอกัน ต่อให้มือข้างหนึ่งโดนป๋ายึดเอาไว้ แต่มืออีกข้างของโจมยังว่าง รัวกระหน่ำจนเจ็บไปทั้งอก
ป๋าอยู่ในสภาพยากที่จะช่วยตัวเอง แต่กลิ่นที่โหยหาของโจมกลับโชยเข้าจมูก มันเหมือนแรงผลักดันให้หยุดคนทำร้ายด้วยการดึงรั้งเข้ามาหา ปลอกแขนข้างที่มีกำลังรัดแผ่นหลังบางเอาไว้ รู้สึกรำคาญไม้ค้ำยันน้อยลงก็วันนี้ อย่างน้อยมันก็ช่วยให้ป๋ายืนหยัดอยู่ได้โดยไม่ล้มละนะ
“นายโดนอะไรมา”
“รถคว่ำ”
“ห๊า”
คนที่หรี่ตาต่ำเหมือนระวังตัวเองอยู่ตลอดเวลา โพล่งออกมาเพราะตกใจ หลังจากนั้นเค้าพยายามดิ้นขลุกขลักเพื่อให้หลุดจากพันธนาการของวงแขนป๋า แต่วงแขนนี้เข้ายากออกยากพอกัน ทุกคนที่มีโอกาสใกล้ชิดป๋าต่างพร้อมใจกันสโลซบ กระโจนซบ หรือแม้แต่แกล้งถลาซบกันทั้งนั้นแหละ มีแต่โจมที่พยายามเอาตัวออกห่าง สองแขนดันหน้าอกป๋าไว้สุดกำลัง
“โอ๊ยยยยยยยย”
“โอ๊ยอะไรเล่า เจ็บก็ปล่อยสิ จะกอดทำไม”
“จุ๊ๆ อย่าเสียงดังสิ ประตูห้องยังไม่ได้ปิด แล้วป๋าคิดถึงอะ กอดเมียตัวเองเพราะคิดถึง ไม่ได้เหรอ อยากทำมากกว่ากอดอีกนะ”
ไอ้ที่จูบซับไปทั่วทั้งใบหน้าและกกหูนี่ก็อยากทำ อยากกลืนคนที่คิดถึงแทบจะตลอดเวลาเลยด้วยซ้ำ แต่ไอ้เพื่อนบ้าพวกนี้มันก็ห้าม ยิ่งไอ้มหา มันฉวยโอกาสตอนเพื่อนบาดเจ็บสนทนาธรรมให้ต้องกัดฟันข่มใจกรอกหูป๋าทุกวัน
‘มึงเอ้ย น้องโจมนะ แม่งไม่ค่อยกินข้าว โทรมไปจมเลยว่ะป๋า แต่เมียมึงยังน่ารักไม่เปลี่ยน’
‘วันนี้น้องโจมเหม่อ สามในสี่ส่วนของวันว่ะป๋า กูไม่รู้นะว่าจะมีมึงสักส่วนมั้ย แต่กูว่าไม่น่าจะมีสักกระผีกเดียวว่ะ น้ำหน้าอย่างมึงรักไม่ลงหรอก รักแล้วมีแต่ปวดใจ’
‘วันนี้หน้าที่ไอ้เบสกับไอ้แย่ไปเฝ้าเมียมึงนะป๋า มันว่าถึงน้องโยมจะนั่งนิ่งๆแต่ก็เจริญหูเจริญตากว่าเฝ้ามึง’
‘วันนี้ไอ้เบสกับไอ้แย้ แม่ง แย่งกูไปเฝ้าน้องโจมอีกแล้ว กูก็อยากเห็นหน้าน้องเค้าเหมือนกันนะเว้ย’
ถ้าขาป๋าไม่เข้าเฝือกและไร้ความรู้สึกไปทั้งช่วงล่างนะ มั่นใจเลยว่าตีนป๋าได้กระแทกหน้าไอ้มหาแน่ๆ ให้มันรายงานเรื่องความเป็นอยู่ของเมีย แต่มันเสือกพรรณาตามประสาแฟนคลับที่ออกตัวแรงมาก แต่มันไม่รู้หรอกว่าไอ้สิ่งที่มันตั้งใจจะแกล้งนั้น ทำให้ป๋าทรมานเจียนตาย
ไม่ได้เจอหน้าก็คิดถึง ยิ่งรับรู้ว่าเค้าเป็นยังไงก็ยิ่งห่วงหา เพื่อนสามคนรายงานเรื่องโจมแตกต่างกันตามสไตล์ของใครของมัน แต่ที่รายงานตรงกันคือโจมชอบนั่งเหม่อและไม่ยอมกินข้าว แทบจะเลื่อยเฝือกออกซะเดี๋ยวนั้นแล้วมาหาโจมเลยทันที
เพื่อนป๋าทุกคนดูแลโจมไม่ขาดตกบกพร่องแน่ๆ อันนี้มั่นใจ แต่กลายเป็นโจมที่ไม่ดูแลตัวเองซะนี่
ตอนที่โจมรับปากเป็นแฟน ป๋าก็แทบจะแห่ขบวนกลองยาวไปรอบกรุงเทพ อย่างน้อยถ้าคุณชายน้ำแข็งผู้เย่อหยิ่งยอมคบกับป๋า นั่นแสดงว่าเค้าเปิดใจกว้างขึ้นแล้ว แผนแสดงละครเลิกกันหลอกๆนี้ ป๋าเป็นคนคิดขึ้นมาเองก็แทบจะควักสมองตัวเองมากระทืบที่คิดได้แค่นั้น เจ็บใจที่มันไม่สร้างสรรค์วิธีอื่นที่ดีกว่านี้
แต่ทุกอย่างต้องแข่งกับเวลา ต้องอดทนและรู้จักข่มใจอย่างที่ไอ้เบสว่า ถ้าอยากใช้ชีวิตอย่างคนธรรมดา ป๋าก็ต้องแสดงให้ทุกคนเห็นว่าเป็นคนธรรมดาเสียก่อน นั่นคือป๋าต้องแพ้เป็น ที่ทุกคนยกย่องชื่นชมอยู่ทุกวันนี้ ไม่ใช่ความดีอะไรเลย แต่มันเป็นศักดิ์ศรีบ้าๆที่สร้างขึ้นมาตามวัยคะนองเท่านั้น ป๋าดูเหนือกว่าคนอื่นๆเพราะว่าหน้าตา เงิน และความสามารถที่เหนือกว่าคนอื่นๆนั่นเอง
“นาย นาย ป๋า เฮ้ย เป็นอะไรหรือเปล่า”
“มะ ไม่เป็นไร ช่วยปิดประตูแล้วพยุงป๋าไปนั่งหน่อยได้มั้ย”
เค้าทำตามคำขอแต่โดยดี!! โจมค่อยๆสอดแขนและพยุงให้มานั่งบนโซฟา ดีที่ห้องไม่ได้กว้างสักเท่าไหร่เลยพอจะฝืนตัวเองไปได้ ไม่อยากทำตัวไร้เรี่ยวแรงให้เป็นภาระของโจม เค้าตัวเล็กแค่นั้น แล้วที่ไม่เจอกันหลายวันเค้าก็ตัวบางลงไปมาก มากจนรู้สึกใจหาย ถ้ารู้ว่าโจมจะเป็นแบบนี้ ป๋าจะเรียบเรียงเซลล์สมองให้คิดแผนใหม่ที่ดีกว่านี้ ที่เราไม่ต้องห่างกันขนาดนี้ และตัวเองไม่ต้องวุ่นวายเป็นบ้าเป็นหลังอยู่แบบนี้เหมือนกัน
แผ่นหลังที่เคยตรงอยู่ตลอดเวลาและใบหน้าหยิ่งผยองที่ป๋าเคยเห็นมาตลอดนั้น ตอนนี้ใบหน้าไร้ที่ตินั้นหมองลงไปมาก แผ่นหลังตรงคลายตัวเหมือนปล่อยตัวเองให้เป็นไปตามธรรมชาติ ใบหน้าเฉยชายามที่อยู่ต่อหน้าคนอื่นเต็มไปด้วยความรู้สึกที่ป๋าอ่านไม่ได้ น้ำเย็นถูกรินใส่แก้วใสที่ขึ้นฟิล์มฝ้าตามระดับน้ำที่เทลงไป แล้วต่อจากนั้นเค้าก็เดินมานั่งข้างๆป๋า
“กินน้ำก่อนสิ”
พอเห็นน้ำถึงได้รู้ว่าตัวเองใช้แรงไปมากแค่ไหนในขณะที่ร่างกายยังบอบช้ำมากขนาดนี้ ภายนอกป๋าดูดีเหมือนไม่เป็นอะไร แต่ข้างในยังต้องได้รับการรักษาอีกมาก ไม่ผิดที่โจมจะไม่รู้และลงไม้ลงมือด้วยความโกรธซะขนาดนั้น ถ้าไม่ได้ไม้เท้าค้ำยันช่วยชีวิต ป๋าอาจจะโดนเมียกระทืบหนักกว่านี้แน่ๆ
แค่ส่งน้ำผ่านช่วงลำคอก็ปวดร้าวไปทั้งกระดูกซี่โครง น้ำพร่องไปค่อนแก้วแต่ลำคอยังแห้งผากเหมือนไม่ได้รับความชุ่มชื้นใดๆเลย เหมือนน้ำซึมบ่อทรายยิ่งดื่มน้ำเข้าไปเท่าไหร่ยิ่งไม่พอ
“ค่อยๆกินสิ”
“คะ....”
“อย่าเพิ่งพูด”
พอปรับตัวได้ก็ดุเลย ความจริงเค้าไม่ได้ดุหรอก แต่น้ำเสียงเฉียบขาดเหมือนออกคำสั่งมากกว่าบอกกล่าว มันเป็นนิสัยของคนที่ไม่เคยอยู่เบื้องล่างใคร สมกับเป็นคุณชายจริงๆ
“พอแล้วครับ”
ถึงจะดุไปบ้างอะไรไปบ้าง แต่โจมยังมือน้ำใจหยิบทิชชู่มาซับปากให้ ถ้ารู้ว่าอยู่ใกล้โจมแล้วจะดีอย่างนี้ ป๋าจะแหกทุกกฎเกณฑ์ที่ไอ้เพื่อนบ้ามันเสนอแล้วหนีมาหาโจมซะให้รู้แล้วรู้รอด เทียบกันไม่ได้เลยระหว่างโจมดูแลกับไอ้มหาดูแล เทียบกันไม่ติดเลยสักนิดเดียว
“เจ็บตรงไหนบ้าง”
“ถามว่ามีตรงไหนไม่เจ็บบ้างดีกว่า”
“หาเรื่อง ที่หายไปเพราะนี่เหรอ”
“ก็ส่วนหนึ่ง อีกส่วนหนึ่งเพื่อให้ไอ้แมนมันตายใจ”
“บ้าระห่ำจริงๆ”
“หือ ใครสอนให้พูดคำนี้”
“ทำไม”
“ครั้งนี้ให้อภัย แต่ถ้ามีครั้งหน้าจะถูกป๋าเซ็นเซอร์นะ”
“ก็ลองดูสิ แล้วจะคอยดูว่าใครจะหายใจไม่ออกก่อนใคร”
ให้มันได้อย่างนี้สิเมียป๋า ไม่เขิน ไม่อาย ไม่กลัวคำขู่และไม่ยอมแพ้อะไรง่ายๆ สมกันจนกิ่งทองใบหยกยังอาย
“แล้วตกลงเจ็บตรงไหนบ้างเนี่ย”
“เป็นห่วงเหรอ”
“เปล่า จะได้รู้ว่าจะซ้ำตรงไหน นายถึงจะตายง่ายที่สุด”
“ตรงใจนี่เลย ตรงกลางใจ ตายทันใจนายที่สุดแล้ว”
“อย่ามาเน่าได้มั้ย ตกลงจะบอกได้ยัง ชั้นไม่เคยง้อใครนะ”
ถึงโจมไม่บอกป๋าก็เชื่อ ตั้งแต่อยู่ด้วยกันมาโจมไม่เคยร้องถามไม่ว่าเรื่องอะไร เค้าไม่อยากรู้จนป๋าคิดว่าเค้าไม่สนใจเลยด้วยซ้ำ เหมือนต่างคนต่างอยู่ในแบบของตัวเองภายใต้พื้นที่เดียวกันเท่านั้น
“ม้ามฉีก กระดูกซี่โครงหักทิ่มปอด ขาหัก แขนขาถลอก หัวฟาดพื้นด้วยแต่ไม่แรงมาก พอดีป๋าเอาตัวลงไปกระแทกพื้นก่อน แล้วหัวค่อยกระแทกเป็นอย่างสุดท้ายอะ”
“ไม่ตลกเลยนะ อันตรายขนาดนี้ไม่ตลกเลย นายแค่ลดความเร็วให้เข้าเส้นชัยทีหลังมันก็แค่นั้น ทำไมนายต้องเอาตัวเข้าแลกขนาดนี้ ถ้านายเป็นอะไรไป ชั้นไม่ต้องรู้สึกผิดไปจนวันตายเหมือนกันเหรอ”
“ไม่ยอมให้เป็นแบบนั้นหรอกน่า”
อดโยกหัวคนที่เบิกตากว้าง ตัวแข็งทื่อแต่มือและขาสั่นไม่ได้ อาการโจมเข้าใกล้ช็อคที่ได้รับรู้ เค้าอึ้งไปนานจนใจไม่ดี
“โจม ป๋าไม่เป็นอะไรแล้ว อีกไม่นานก็หายดี เห็นมั้ย ป๋ากลับมาหาโจมได้แล้วนะ”
ไม่กล้าบอกเลยว่าจริงๆแล้วหนีออกมาหา เพราะไอ้เบสกับไอ้แย้มัวแต่ไปบางบัวทองเพื่อซื้อต้นไม้ให้โจม ส่วนไอ้มหา วันนี้มันมีนัดกับที่ชมรม ป๋าเลยไม่มีคนเฝ้า ทางสะดวกแต่การเดินทางดั้นด้นมาหาโจมโคตรลำบาก ต้องสูญเสียพละกำลังไปมากโขอยู่ ต้องหลบอยู่ที่ลานจอดรถนานมาก เพื่อรอดูว่าเมื่อไหร่ไอ้สองคนนั้นจะมาจัดการต้นไม้ที่รถ เดชะบุญที่พวกมันขนกันมาเยอะและเถียงกันว่าจะจัดสวนระเบียงให้โจมยังไง ป่าถึงได้ใช้เวลานั้นขึ้นมาหาเมียตัวเอง ถ้าพวกมันรู้ว่าหนีออกมาจากโรงพยาบาล ถึงพวกมันไม่กล้าทำอะไรมากไปกว่าบ่น แต่แน่ใจว่าหูจะต้องชากันไปข้างนึงแน่ๆ
“นายมันบ้ารู้มั้ยป๋า ชั้นไม่มีค่าที่นายจะต้องลงทุนขนาดนี้เลย มีคนพร้อมที่จะอยู่ข้างนายเยอะแยะโดยที่นายไม่ต้องลำบากขนาดนี้ ไม่ต้องเสี่ยงตายแบบนี้”
“แล้วคนพวกนั้นที่นายว่ามันใช่โจมมั้ยล่ะ ถ้ามันไม่ใช่ก็รู้ไว้เลยว่าป๋าไม่สนใจ มีคนเป็นร้อยอยากเป็นเด็กป๋า แต่ป๋าต้องการแค่คนๆเดียวก็คือโจมนะ”
“แต่”
“ถ้าโจมรับรู้ถึงความจริงจังของป๋าบ้าง อย่าพูดเรื่องนี้อีก อย่าเอาตัวเองไปเทียบกับใครอีก เพราะป๋าเทียบมาหมดแล้วโจม ถึงได้รู้ว่าป๋าอยากอยู่ใกล้โจมที่สุดอะ ป๋าเทียบมาหมดแล้ว”
“โจมขอโทษนะ ขอโทษที่ดูถูกน้ำใจนาย”
“ไม่เป็นไร ขออยู่นิ่งๆแป๊บนึงนะ”
“เป็นอะไรหรือเปล่า เจ็บแผลเหรอ”
“อืม ปวด สงสัยวันนี้ออกแรงเยอะไป แผลข้างในมันยังไม่หายดี”
“แล้วนี่มายังไง”
“นั่งแท็กซี่มา”
“แล้วเพื่อนๆล่ะ พี่แย้กับพี่เบสลงไปเอาต้นไม้กันอยู่”
“อืม เห็นแล้ว พวกมันกำลังเถียงกันเรื่องจัดสวน ไม่มีใครรู้หรอกว่าป๋ามานี่”
ขนาดหมอเจ้าของไข้ยังไม่รู้เลย ถึงเวลาให้ยารอบดึกและเปลี่ยนน้ำเกลือนั่นแหละมั้งทางโรงพยาบาลถึงจะรู้ว่าคนไข้หาย
“โจม”
“หืม”
“คิดถึงกันบ้างหรือเปล่า”
“คิดถึง คิดถึงสิ ชั้นคิดถึงนาย”
มันน่าดีใจแค่ไหนที่เห็นท่าทางว่าเค้าอยากโผเข้ามากอด แต่ยั้งไว้ทันเลยเปลี่ยนเป็นดึงมือเขย่าไปมาแก้เก้อแทน
“ไม่สงวนท่าทีคุณชายแห่งเศรษฐศาสตร์เลยนะ”
“สงวนทำไม ถึงจะบอกว่าไม่ แต่เพื่อนของนายก็คงจะรายงานอยู่ดีแหละไม่ใช่เหรอ”
“พวกมันแค่รายงานว่าโจมเหม่อ ไม่ยอมกินข้าว แต่มันไม่ได้บอกหรอกว่าเพราะอะไร”
“งั้นบอกให้ก็ได้ เพราะนายนั่นแหละ”
“ชื่นใจจัง เหมือนปอดจะผสานกันสนิทแล้วนะเนี่ย”
“เว่อร์มากเหอะ...คืนนี้นายค้างที่นี่ได้มั้ย”
“ได้สิ ถ้านายจะรับมือได้ถ้ามีใครโทรมาถามว่าเห็นคนไข้หนีออกจากโรงพยาบาลมาแถวนี้หรือเปล่า”
“ป๋า นี่นาย”
“อือหึ๊ หนีออกมาจากโรงบาล”
“ให้มันได้อย่างนี้สิ เป็นแฟนนายนี่มันวุ่นวายจริงๆด้วย แล้วจะทำยังไงล่ะทีนี้”
“ก็คิดถึงเมียนี่นา เอาน่า ไอ้เบสหรือไอ้มหามันคงจัดการได้”
“จัดการยังไง ขึ้นไปนอนให้น้ำเกลือแทนนายเหรอ บ้าไปแล้ว”
“ก็ยืนฟังหมอเทศนาแทนป๋ามั้ง ก็ดีแล้ว ช่วงที่ป๋าต้องนอนบนเตียงอะ มันเทศนาป๋าทุกวัน สมน้ำหน้า”
“แล้วเรื่องแข่งรถอะไรนั่น จบแล้วใช่มั้ย”
“จบแล้วมั้ง ไอ้แมนมันได้ชัยชนะอย่างที่มันต้องการแล้วนี่”
“ป๋า ขออะไรสักอย่างได้มั้ย”
“ขอมาก่อน ถ้าให้ได้ก็จะให้”
“เลิกแข่งรถเหอะนะ ได้มั้ย”
“ตั้งใจว่าถ้าจบเกมส์นี้ก็จะเลิกอยู่แล้วล่ะ ทำตามใจตัวเองมามากพอแล้ว หัดตามใจคนอื่นบ้างก็ดี เมียจะเป็นคนแรกที่ป๋าตามใจเลยนะ”
“เมื่อก่อนเคยคิดว่าคู่นอนมันเป็นคำที่ดูจั้กจี้ แต่ตอนนี้เมียก็จั้กจี้ไม่ต่างกันเลย พอๆกับเปลี่ยนจากเด็กป๋าเป็นแฟนป๋านั่นแหละ”
“ไม่ใช่แค่แฟนแล้วแบบนี้อะ นายเป็นเมียป๋าตั้งแต่ที่เราขึ้นเตียงกันวันนั้นแล้วโจม ถ้าโจมรู้ว่าป๋าคือใครและมีชื่อเสียงแบบไหน โจมก็ต้องรู้สิว่าป๋าไม่เคยง้อใครและไม่เคยซื้อใครเป็นรอบที่สองถ้าไม่คิดจะเลี้ยง”
“ควรจะดีใจกับตำแหน่งนี้ใช่มั้ยเนี่ย วุ่นวายไม่เว้นแต่ละวัน ทั้งๆที่ชั้นแค่จะหาเกราะกำบังแท้ๆ”
“นายไม่ได้ต้องการแค่นั้นหรอกโจม แค่เกราะกำบังมันไม่พอ นายต้องการคนดูแล แล้วป๋าก็รับอาสานั้น”
“อยากอัดเสียงไปตอกหน้าพวกเด็กๆของนายจัง”
“งั้นไว้วันไหนไปมหาลัยแล้วออกเสียงตามสายเลยมั้ยล่ะ จะได้จบๆไป”
“พอเถอะ แค่นี้ก็ไม่ไหวจะเคลียร์แล้วนะป๋า แค่วันนั้นที่หนีจากโต๊ะแถลงข่าวก็พอแล้ว เข็ดแล้ว เหนื่อยที่จะต้องวิ่งหนีแล้ว”
“งั้นเราก็เปลี่ยนจากวิ่งหนีเป็นหยุดแล้วเดินไปพร้อมๆกันมั้ยล่ะ”
“รู้มั้ย ถ้านายพูดแบบนี้ในวันนั้น วันที่นายขอเป็นแฟนอะ มันจะโรแมนติกกว่านี้มากกกกกกกกกกกกก”
“ก็บอกแล้วไงว่าไม่เคยต้องขอใครเป็นแฟน เอาง่ายๆเลยนะ ตกลงราคาจูงมือกันขึ้นเตียง มีอะไรกัน จ่ายเงิน แค่นั้น จบ”
“ชั้นเองก็ไม่เคยได้รับอะไรแบบนี้เหมือนที่นายทำให้เหมือนกัน แปลกมะทั้งๆที่เคยบอกนายว่ามีคนรักแล้วแท้ๆ แต่ดันไม่เคยมีเวลาแบบนี้เลย โง่จริงๆที่แยกแยะความรักไม่ออก”
“มันก็เหมือนกับโดนเสี้ยนตำนิ้วนั่นแหละโจม ถ้าไม่โดนก็ไม่รู้ว่ามันเจ็บ ถ้าไม่บุหนองออกมันก็จะปวดอยู่อย่างนั้นไม่หายสักที”
“นายชอบพูดอะไรเข้าใจยากนะ”
“ปกติก็ถนัดดสื่อสารภาษากายมากกว่าอะ”
“ทำไมนะ ม้ามฉีก ปอดทะลุ แต่ต่อมหื่นนายไม่กระทบกระเทือนอะไรเลยสักอย่าง”
“ฮ่าๆ โอ๊ยยยย”
“ดี สมน้ำหน้า ไม่เจียมตัวดีนัก”
นิ้วมือเรียวที่ลูบไล้ไปตามลอนหน้าท้องสร้างความรู้สึกปั่นป่วนจนร้อน แววตาที่ทอดมองไปตามเนื้อตัวที่ใช้มือเดียวกันนั้นริดกระดุมออก นอกจากแผลที่หมอเจาะใส่ท่อระบายน้ำออกจากปอดแล้ว ภายนอกไม่มีแผลอะไรที่ร้ายแรงไปกว่ารอยถลอกปอกเปิดที่ตกสะเก็ดแล้ว ความเจ็บปวดที่คั่งอยู่ข้างในเหมือนจะทุเลาจางหาย
“ป๋า ที่พูดออกมาแบบนั้นเพราะนายอึดอัดที่ไม่ได้เอาออกเลยหรือเปล่า”
“หมายถึงเรื่องอย่างว่าเหรอ”
“อืม ถ้าจะให้ช่วย”
“ไม่เป็นไรครับ ขอบคุณมาก แต่ป๋าไม่อยากสบายแค่คนเดียว ไว้หายดีเมื่อไหร่ เราค่อยช่วยกันทำดีกว่านะ ป๋าไม่เป็นไรจริงๆ แค่ล้อโจมเล่นเฉยๆ”
“ทั้งๆที่รู้ว่าชั้นไม่อายน่ะเหรอ”
“อืม ทั้งๆที่รู้ว่านายจะโต้ตอบกลับมาได้แสบสันต์พอกันนั่นแหละ แค่ได้คุยกันนะโจม แค่ได้ยินเสียงพร้อมกับๆกับเห็นหน้ากัน แค่นั้นอะ พอแล้ว”
“มักน้อยจัง”
“ถ้าขอมากกว่านี้ให้ได้มั้ยล่ะ”
“ขออะไรล่ะ ชั้นตัวเปล่าเกาะนายอยู่นะ นายก็รู้ ไม่มีอะไรจะให้หรอก ชั้นต่างหากที่จะต้องขอจากนาย”
“ขอใจอะ ให้ได้มั้ย พูดจริงๆนะ อย่าอึ้งไปแบบนั้นสิ”
“ความจริงก็แอบเขี่ยๆไปให้บ้างแล้วเหมือนกันนะ ไม่ได้รับเลยเหรอ”
พูดแบบนี้ทำเอาอยากหายเป็นปกติมันซะตอนนี้วินาทีนี้เลยให้ตายเถอะ หรือเป็นเพราะโจมรู้ว่าป๋าทำอะไรไม่ได้ เค้าถึงกล้าพูดให้ใจได้ลิงโลดขนาดนี้
ขณะที่อวัยวะภายในอื่นๆกำลังบอบช้ำ แต่หัวใจกลับสูบฉีดดีเกินหน้าเกินตา กระหน่ำบีบอัดแบบไม่เกรงใจกระดูกซี่โครงที่กำลังร้าว เลือดไหลพล่านไปทั่วร่างกายโดยที่ไม่เกรงใจว่าปอดยังทำงานหนักไม่ได้ เจ็บหนักคราวนี้นอกจากโชคดีเพราะรอดตายแล้ว ยังคุ้มที่ได้ยินคำพูดแบบนี้จากคนที่ได้ชื่อว่าไม่มีหัวใจอย่างโจมอีกนะ
๐ สวัสดีค่ะ ขอโทษที่ให้รอนานนะคะ แต่ ตอนนี้มันกดดันนะเนี่ยนะว่าจะแต่งออกมายังไง :sad4:
๐ จริงๆคนเขียนอยากแต่งแค่ความรักของคนสองคน ที่ขาดบางอย่างในชีวิตเหมือนๆกัน แต่ขาดกันคนละเรื่องมมาเติมเต็มให้กัน ไม่อยากเขียนฉากแข่งรถซ้ำอีก เพราะมันเคยมีมาแล้ว ไม่อยากให้มันดราม่าเลือดพล่านจนเกินไป เลยต้องวางแผนว่าจะสื่อออกมายังไงดี
๐ อีกเรื่องคือ สิ่งที่คนอื่นเห็นอาจจะไม่ใช่สิ่งที่สองคนนี้เป็นก็ได้นะคะ ภาพที่เค้าแสดงออกมาในสายตาคนอื่น มันก็คือหน้ากากที่เค้ากันตัวเองออกจากคนรอบข้าง ป๋ากับโจมก็แค่คนธรรมดาๆ ไม่ได้เหนือกว่าใครเลย เพียงแต่คนเราถ้ามันไม่คลิกกันมันก็ดูว่าเค้าไม่มีหัวใจ อย่างป๋าเป็นต้น คือพอเจอแล้วป๋าแกก็ใส่เกียร์บุก คนเลยแตกตื่นเพราะป๋าไม่เคยมีประวัติแบบนี้มาก่อน มีแต่ความด้านชาและบ้ากาม :laugh:
๐ เรื่องนี้เลยมีแต่ความคิดของป๋ากับโจมเป็นหลัก ส่วนพี่มหานั้น เค้าสาระแนแค่พอเป็นน้ำจิ้มแหละค่ะ มหามันเก็บกด :jul3:
๐ เพื่อนจิกไปตั้งวงทั้งในเฟสทั้งโทรตามตั้งแต่บ่าย ล่วงเลยมาสามชั่วโมงแล้ว ยังไม่ไปเพราะมัวเตรียมนิยายมาลง อ่านกันให้สนุกนะคะ
๐ ฝากเรื่องคำผิดเหมือนเดิม และขอบคุณที่ช่วยกันดูแลเรื่องนี้ให้ค่ะ
๐ ขอบคุณคนอ่านทุกคนและยินดีต้อนรับคนใหม่ๆทุกคนเช่นกันคะ
๐ TRomance :pig4:
-
จิ้มคุณเซกิครั้งแรก :laugh:
แปะก่อนเดี๋ยวมาเม้นนะคะ
ครั้งแรกที่มาทัน >.<
Edit
“ความจริงก็แอบเขี่ยๆไปให้บ้างแล้วเหมือนกันนะ ไม่ได้รับเลยเหรอ” อ่านแล้วเขิน :o8:
เจ็บขนาดป๋า เข้าขั้นโคม่าเลยนะนั่น หลุดจากรพ.มาหาน้องโจมได้สุดยอด
ตอนนี้เหมือนมีออร่าสีชมพู ปนแดงม่วงแบบช้ำเลือดช้ำหนองยังไงอยู่ :laugh:
-
:z13: :z13: จิ้มทะลุรีบนไปหาคุณเซกิ 555
มาไม่ทันจิ้มคนแรก :serius2:
---------------------------------------
อ่านตอนนี้แล้วยิ่งสัมผัสได้ว่าสองคนนี้รักกันมาก
ป๋าเอ๊ยยย ไม่ต้องลงทุนหนักขนาดนั้นก็ได้ ถึงขั้นรถคว่ำมาเลย
ถ้าเป็นอะไรไปแล้วโจมจะอยู่ยังไง ?
แค่ก่อนหน้านั้นที่โจมต้องนั่งเหม่อคนเดียวบ่อยๆนี่ก็น่าสงสารแล้วนะ :monkeysad:
หวังว่าเรื่องวุ่นๆจะจบสักที ดีแล้ว.. ไม่ต้องไปแข่งรถแล้วนะป๋า
ปล.เห็นด้วยเรื่องที่ให้ไปประกาศเสียงตามสายที่มหาลัย :laugh:
ไหนๆคนอยากรู้เยอะถึงขั้นมีโต๊ะแถลงข่าวแล้วก็นะ...
-
อ่านตอนนี้แล้ว เพิ่งรู้สึกตัวว่าตัวเองแอบรักนู๋โจมโดยไม่รู้ตัวเสียแล้ว
อาจเป็นเพราะคนเขียน เขียนบรรยายความรู้สึกในจิตใจของโจมให้
เราได้อ่านมากขึ้น ทำให้เราล่วงรู้ถึงความนึกคิดภายในใจ เด็กมีปัญหา
ที่แสร้งทำตัวเย็นชา และทีท่าเหมือนไม่หวั่นไหวต่อสิ่งเร้าใดๆ ว่าเขา
กำลังคิดอะไรอยู่บ้าง ความจริงโจมมันก็เป็นแค่คนๆ หนึ่งที่ต้องการ
ใครสักคนที่มาดูแล มาแสดงความรักความห่วงใย งืดดดด และอิป๋าก็
คงจะเป็นคนนั่น คนไม่แคร์สื่อ แคร์สังคม ไม่อายต่อว่าใครจะมองว่า
เขาเป็นอย่างไร งืดดดดด ชอบตอนนี้อ่ะ แต่ป๋าคะเจ็บหนักขนาดนี้
เค้าว่าน่าจะอ้อนเมียให้ไปนอนเฝ้าที่ โรงพยาบาลได้ ตั้งนานแล้วนะ
นี่รีบๆ กลับไปนอนรักษาตัวเลย เดี๋ยวไม่หายกัน หนูโจมนั่นแหละรีบๆ
พาผัวไปซะ
รอตอนต่อไปนะคะ
ขอบคุณสำหรับนิยายค่ะ :pig4:
-
กรี๊ดดดด ตอนนี้เรียกได้ว่าหวานนนนนจับจิต >//[]//<
น้องโจมน่ารักมาก ชักอยากแย่งมากจากป๋าแล้วสิ 55+
-
โถป๋าเอ้ย สภาพขนาดนี้ยังอุตสาห์หนีมาอ้อนเมีย เฮ่อหัวใจพองโตอีกแล้วพออ่านจบ :กอด1:
ปล.ขอบคุณสำหรับตอนหวานๆนะจ๊ะ
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด
อยากกดบวกให้หลายๆ รอบ
ตอนนี้น่ารักที่สุดค่ะ
-
เเละเเล้วก็ลงเอย เเล้วเรื่องพี่ของโจมเอาไงต่อล่ะทีนี้ :z10:
-
ตอนนี้เน่าง่ะเอร๊ยยยยยยยยยยย~ :-[
หวานเลี่ยนเสี่ยวจริงๆเลยป๋าคนนี้!!
น้องโจม...รักป๋ามากๆนะจ๊ะ :กอด1:
ไอ้พี่มหาเก็บกดเอร๊ยยยยยยย ไปให้พี่เทียนช่วยจิ เอิ๊กๆ
คิดถึงความฮาของพี่มหาฮ่ะ~
รอตอนต่อไปนะคะ!
-
หมดเรื่องไปเปราะนึง แต่ว่าจะมีอะไรอีกมั้ย ชอบคู่นี้หวานกันแบบไม่อ้อมค้อมเลย
ขอบคุณค่ะ
-
“ความจริงก็แอบเขี่ยๆไปให้บ้างแล้วเหมือนกันนะ ไม่ได้รับเลยเหรอ”
อยากกดไลค์รัวๆ ซักล้านครั้ง
อ๊ากกกกกกกกกกกก เขิลโว้ยยยยยยยย
-
ใครจะเชื่อ
ว่าคู่นี้เค้าก้อหวานกันเป็น
อิอิ
ขอบคุณที่มาต่อค่า
-
อร๊ายยยยยยยยยยยยย หวานเว่อร์ๆ
+1เท่านั้นจ๊ะ ตอนนี้ :o8:
-
อร๊ายยยยยยย
หวานอ่ะ หวานมากๆๆๆ
ป๋าเอ๊ยยยย รอดมาก็คุ้มแล้วววว
น้องโจมมม >///<
-
“ขอใจอะ ให้ได้มั้ย พูดจริงๆนะ อย่าอึ้งไปแบบนั้นสิ”
“ความจริงก็แอบเขี่ยๆไปให้บ้างแล้วเหมือนกันนะ ไม่ได้รับเลยเหรอ”
กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆ แอบกรี๊ดแอบเขินอยู่คนเดียว ^^
-
อ่า ค่อยยังชั่ว เครียดไม่นาน อิๆ
-
แม่เจ้า ถ้าทั้งเด็กและป๋าจะใจกล้าขนาดนี้ เพื่อนตายคาห้องแล้วนั่น :a5:
-
โจมน่ารัก :o8:
Ps. เพิ่งตามมาอ่านค่ะ อ่านคุณคนเดียวจบก็มาเป็นเด็กป๋าเลยนะนี่ :mc4: :mc4:
-
ชอบตรงที่โจมว่าชุดเซฟตี้ถ้าใส่แล้วคงจะเป็นเหมือนยอดมนุษย์ เฮ้ย ฮาอะ :laugh:
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
กำลังจีบกันใช่มั้ยเนี่ย
อ่านไปเขินอ่าาา :-[
-
ป๋า
เอาหัวใจของหนูคืนมานะ
:-[ อ้ายยยยยยยยยยยยยย
-
:-[ :-[ :-[
หวานๆ สไตล์เด็กป๋า
เขินนนนนน ><
-
โห!!!
ป๋า สวดยอดดดดดดดดด
o13 o13 o13
-
ป๋าทำไมเกรียนขนาดนี้ครับ
หนีออกจากโรงพยาบาลเลยนะ
คงทนคิดถึงโจมไม่ไหวล่ะซิ
ตอนหน้าขอเลือดหนักๆนะครับ
ฮ่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
-
กริ๊ด โจม ป๋า น่ารักมากกก
แอบเห็นคำผิด "มันว่าถึงน้องโยม"
พอเป็นแฟนกันโจมค่อย ๆ เปิดใจมากขึ้นเรื่อย ๆ
-
อร๊ายยยยย........เขินนนนนนนนน :-[
ขอใจได้เป่า.....เขี่ยๆไปแล้ว :o8:
อร๊ายยยยยยยยย...........หวานอ่ะ :m3:
จาอาวอีกง่ะๆๆๆๆ :m9:
-
ลุ้นพอๆกับเพื่อนของป๋า กลัวแพ้มาก 55555.
-
ป๋าสุดยอดกัดฟันทนเจ็บหนีออกมาหาโจมเพราะคิดถึงมาก นายแน่มาก
"......ถ้าไม่บุหนองออกมันก็จะปวดอยู่อย่างนั้นไม่หายสักที" อืมไม่แน่ใจว่าใช้ "บ่งหนอง"มากกว่า"บุหนอง"มั้ยคะ
เพราะไม่เคยได้ยินอ่ะค่ะ หรือคุณTRomanceว่าไงคะ55 ถ้าเข้าใจผิดก็ขออภัยค่ะ :call:
-
ป๋าขา ขนาดหนีออกจากโรงบาลเลยเหรอ :laugh:
+1 ให้ป๋าไปเลย
-
:L1:
-
หวานมากกกค่ะตอนนี้ :-[
นานๆทีโจมจะหวานกับเค้ามั่ง น่ารักมากอ่ะ ป๋าคิดถูกแล้วหละที่มีโฟมเป็นแฟน :กอด1:
-
สภาพป๋านี่ไม่น่าจะรอดมาหาเมียจ๋าได้เลยนะเนี่ย
งอมเลยเชียว แต่ด้วยแรงแห่งรัก 555555555
ลากสังขารมาเจอหมัดฮุกของเมียรักได้อีก
โจมเปิดใจมากขึ้นแล้ว ดีใจด้วยป๋า
รักษาสุขภาพล่ะ จะได้รักเมียจ๋าได้สมใจ
:laugh:
-
ป๋าโจมหวานกันทะลัก หวังว่าป๋าจะหายไวๆ นะครับ
-
ลงเอยกันแล้วจ้า :mc4: ต่อไปคงมีหวานๆมากกว่านี้ใช่มั้ย หรือจะ ดราม่า?
ขอบคุณคนแต่งมากเลยจ้า ^^
-
โอย อยากกรี๊ดดัง ๆ หวานจนเกินบรรยาย ขอบคุณคนเขียนมาก ๆ ที่สละเวลาเอานิยายมาลงให้ก่อนค่ะ คำผิดไม่เยอะนะ ที่เห็นชัด ๆ แค่ใสไม้ยมก(ๆ)ผิดคำแค่นั้เอง
ชอบที่โจมบอกว่าเขี่ยๆ(ใจ)ไปให้แล้วอ่ะ ใช้คำว่าควักดีกว่ามั้ยคะ ป๋าแม_งคงลอยได้ :-[
-
ดีใจที่อย่างน้อยป๋ายังรอดกลับมาหาโจมได้
แต่เจ็บหนักขนาดนั้นก็ยังมีแรงหนีออกมาได้อีก
ป๋าเป็นคนที่ทีความพยายามดีมากๆเลยอ่ะ
แต่ฮามหาที่สุดแล้วแฟนคลับโจมตัวจริงเสียงจริง
ป๋าเป็นหนักขนาดนี้แต่กำลังใจดีๆจากโจมคงทำให้หายเร็วขึ้น
แล้วก็ดีใจที่โจมเปิดใจมากขึ้นกว่าเมื่อก่อนเยอะเลย
:กอด1: :L2: :pig4:
-
โห ป๋า
งานนี้เจ็บหนักเหมือนกันนะเนี่ย
เลิกแข่งไปได้ก็ดีแล้ว อันตรายเกิน
ส่วนน้องโจมน่ารักดี พูดมันตรงๆนี่แหละ โดนใจมาก
ทำเอาป๋าอยากหายเจ็บทันที
-
น่ารักตลอดอ่ะคู่นี้ :-[
ขอกรี๊ดดังๆซักที
ปล.แน่ใจเหรอน้องโจมว่าแค่เขี่ยๆ ป้าว่าเยอะแล้วน้า
-
แอบสงสารป๋านะเนี่ยยย ลงทุนมากไปมั๊ย
เจ็บแทนเลย ฮ่าฮ่า
ตอนนี้โจมน่ารักมากกกกก ชอบค่ะ
-
คู่นี้มันต้องเจ็บปวดรวดร้าวแสนสาหัสก่อนใช่ไหม
ถึงจะหลุดคำหวานๆ ออกมาได้อ่ะ SM มากกกกก ฮ่าๆๆๆ
ขอบคุณค่ะ
-
wowwwwwwwwwww แค่โจมเขี่ยๆ ใจมาให้ป๋ายังได้ใจเวอร์มาก ถ้าได้ใจโจมมาทั้งดวงสงสัยป๋าลอยไปดาวอังคาร น่ารักมากๆ เลย
-
ป๋าเสี่ยงตายมากเกินไปแล้วนะ อย่างที่โจมบอก แค่ลดความเร็วลงไม่พอรึไงยะ :angry2:
-
ป๋า...เค้ารักป๋า :กอด1: :กอด1: :กอด1:
(จะโดนโจมเตะหรือป่าว)
-
“ความจริงก็แอบเขี่ยๆไปให้บ้างแล้วเหมือนกันนะ ไม่ได้รับเลยเหรอ”
ตายกับประโยคนี้จริงๆ อ่านแล้วบ้าไปเลย น้องโจมน่ารัก!! :-[
-
o22 โหป๋า ลงทุนเจ็บหนักขนาดนี้เลยเหรอนี่
ถึงจะทำเพื่อโจมแต่ก็ต้องคิดถึงใจโจมด้วยนะ เล่นเจ็บหนักมาเลยเนี่ย
ชอบตรงที่โจมบอกว่าเขี่ยๆใจให้ไปบ้างแล้วอ่ะ น่ารักมากๆเลย :-[
ขอบคุณสำหรับตอนที่ 26 ค่ะ :pig4:
-
:z2: ตอนนี้ หวานมาก ๆ :z1: สุด ๆ อ่ะ เอ๊ะ โจม ถามป๋า""ไม่ได้เอาออกเหรอ"" ถึงพูด อิอิป๋าไม่คิดโจม คิดใช่ป่ะ:o8: :o8:
-
“ความจริงก็แอบเขี่ยๆไปให้บ้างแล้วเหมือนกันนะ ไม่ได้รับเลยเหรอ”
ตายกับประโยคนี้จริงๆ อ่านแล้วบ้าไปเลย น้องโจมน่ารัก!! :-[
:z1: เห็นด้วยอย่างแรงค่ะ....
ขอกรี๊ด แรงๆ อีกทีค่ะ
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด....
-
เจ็บหนักขนาดนี้ ยังตามมาดูแลโจมอีก
ไม่รักก็ไม่รู้จะว่ายังไงแล้ววว
หวานแบบเสียเลือดนะ
-
จะร้องตามโจมและ
สงสารป๋าอ่าเสี่ยงตัวเองสุดๆๆไปเลย :เฮ้อ:
ตอนนี้โจมน่ารักมากกกกกกก
แบบว่าแสดงออกสุดๆๆไปซึนและ
เออน้องอุสาเขี่ยๆๆแล้วจัดเลย 555+++
น่ารักโว้ยยยยโจมพาหลงจริงๆๆๆๆ
-
เขินแทนป๋าอ่าาาา
โจมพูดได้น่ารักมากๆ :-[ :-[ :-[ :-[
-
“ขอใจอะ ให้ได้มั้ย พูดจริงๆนะ อย่าอึ้งไปแบบนั้นสิ”
“ความจริงก็แอบเขี่ยๆไปให้บ้างแล้วเหมือนกันนะ ไม่ได้รับเลยเหรอ”
โดนสุดๆๆๆๆๆๆๆๆ o13 o13 o13
มอบให้ไรเตอร์ :L2: :L2:
-
ว่ากันว่ารัก ทำให้คนเสียน้ำตา
หากว่ารับ เอารักเข้ามา ใจอาจสลาย
ถึงรู้อย่างนั้น ก็ยังอยากเสี่ยงไม่หาย
อยากให้เธอ มาเป็นความหมาย
ห้ามมันไม่ไหว
สั่งใจไม่ให้มันสั่น มันก็ไม่ฟังเท่าไหร่
ถามตัวเอง ถ้าช้ำปางตาย จะทำยังไง
ใจตอบว่ายินดี...
ขอแลกทั้งใจ แค่ได้รักเธอ ต้องเจออะไรก็ยอม
ฉันพร้อมจะเจ็บ ฉันพร้อมจะตาย เป็นไงเป็นกัน
เพราะมีหัวใจก็คงไร้ค่า หากไม่มีเธอในนั้น
ต่อให้มันแหลกสลายก็ยอม
ได้สัมผัสรัก มันก็คุ้ม ชีวิตหนึ่ง
วันนี้ขอกอดเธอให้ซึ้ง ไม่ยอมกลับหลัง
ได้ยิ้มสักที แม้พรุ่งนี้ เจ็บกี่ครั้ง
ไม่หวั่นไหว ไม่กลัวผิดหวัง ต้องรักเธอแล้ว
สั่งใจไม่ให้มันสั่น มันก็ไม่ฟังเท่าไหร่
ถามตัวเอง ถ้าช้ำปางตาย จะทำยังไง
ใจตอบว่ายินดี...
ขอแลกทั้งใจ แค่ได้รักเธอ ต้องเจออะไรก็ยอม
ฉันพร้อมจะเจ็บ ฉันพร้อมจะตาย เป็นไงเป็นกัน
เพราะมีหัวใจก็คงไร้ค่า หากไม่มีเธอในนั้น
ต่อให้มันแหลกสลาย
ขอแลกทั้งใจ แค่ได้รักเธอ ต้องเจออะไรก็ยอม
ฉันพร้อมจะเจ็บ ฉันพร้อมจะตาย เป็นไงเป็นกัน
เพราะมีหัวใจก็คงไร้ค่า หากไม่มีเธอในนั้น
ต่อให้มันแหลกสลาย...ก็ยอม
นาทีนี้ ส่ง แลกทั้งใจแค่ได้รักเธอ ให้ป๋ากะโจมก็แล้วกัน เพิ่มความหวานให้เลี่ยนตายกันไปข้างนึงเลย :L2:
-
ชอบตอนนี้มากกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :monkeysad: o13 o13 :-[ :-[
รอต่อนะค้า ซึ้งเลย :z1:
-
ฮ่าๆๆๆ
โจมน่ารักอ่ะ ,,
ดีดี ป๋า เจ็บ ซํกที จะได้รุ้ว่าน้องโจมห่วงขนาดไหน !!!
-
:a5: ป๋าอาการหนักกว่าที่คิดไว้อีก
แต่ถึงจะเจ็บขนาดนี้ เค้าก้อยังน่ารักกันเนอะ อ่านแล้วอิชั้นปลื้ม :m1:
ฝากดอกไม้เยี่ยมป๋าด้วยค่ะ :L2:
-
ป๋านายแมนมาก ทุ่มสุดตัวเพื่อโจม
-
ตอนนี้น้องโจมพูดเยอะเป็นพิเศษรึป่าวเนี่ย~
ว่าแต่ป๋าจะทุ่มเทไปไหน ม้ามฉี ปอดทะลุ ซี่โครงร้าว!!!
เจ็บหนักเวอร์ เครียดแทนโจมเลย 555+
-
น้องโจมน่ารักมว๊ากกกกกกค่า :-[
ป๋าลงทุนเจ็บตัวซะเยอะเชียว
หายไวๆละกันน้า
-
(http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/915068477.gif) ชอบๆ ห่วงกันแต่แสดงออกแบบแปลกไม่เหมือนใครของโจม ฮาดี
-
ตอนนี้หวานหยอดย้อย น้ำตาลขึ้นสูง จริ๊งจริงงงงง o18
อ่านฟิคเรื่องนี้เหมือนอ่านหนังสือตำนานชีวิตรักเซเลบจริงๆ ฮาาาาาาาาา :jul3:
รักเค้า ห่วงเค้าก็แสดงออกเหมือนพวกมาดเยอะ ไอป๋านี่ก็ก๊วนกวน
-
ป๋าคงได้แต่นึกในในว่า "เจ็บตัวครั้งนี้...คุ้มว่ะ!"555+
-
ป๋าทุ่มทุนสร้างมากอ่ะค่ะ อันตรายจริงๆ
ดีนะที่ได้ผล ไม่งั้นโจมคงได้เป็นหม้ายตั้งแต่ยังสาว :z2:
-
เอาดอกไม้มาเยี่ยมป๋าหายเร็วๆนะ :3123: เจ็บหนักคราวนี้ถือว่าคุ้มหล่ะ :กอด1 :กอด1:
-
แม้จะเป็นบทที่โจมกับป๊าเพิ่งพูดกันยาวๆเป็นครั้งแรก (ในความคิดเรานะ)
แต่มันก็สื่ออะไรมากมายในตอนนี้
ทั้งคำห่วงหาอาทร
ทั้งหัวใจที่ห่วงหาซึ่งกันและกัน
ไม่มีอะไรที่เทียบได้กับการกระทำหรอกนะค่ะ
แม้ภายนอกกับคำพูดจะสื่อออกมาอีกอย่าง
แต่การดูด้วยใจกลับเป็นสิ่งสำคัญที่สุด
อ่านตอนนี้แล้วรู้สึกชอบมากเลย
มันเหมือนว่าทั้งคู่เป็นคู่ที่รู้ใจกันที่สุดและรักกันมากที่สุดเลยล่ะ ^^
-
ป๋า...ได้ใจมากอ่ะ ขนาดเจ็บหนักนะเนี่ย
หวานๆกันด้วย55555
-
o13 o13 o13
:bye2:
-
:m1: :m1: :m1: :m1: :m1:
สะสะ สุดยอดดดดดดด
ป๋าเจ๋งมาก o13 บาดเจ็บเจียนตายขนาดนี้ ก็ยังมาหาน้องโจมได้อีก
ขอคารวะ..น้องโจมก็น่ารักได้โล่อ่ะ :-[ ตรงเป็นไม้เลยนะค่ะ แหม บอกรักได้น่าประทับใจสุดๆ
รักพี่คนแต่ง :กอด1: :L2:
-
เขี่ยอะไร เขี่ยใจใช่ม้า :L1:
-
“ใครสั่งใครสอนให้ทำร้ายสามีตัวเอง”
“ไม่ต้องมีใครสอนหรอก มาทำไม”
“มีสายรายงานว่าเมียไม่ยอมกินข้าว”
:o8:
*เขินว่ะ เป็นห่วงเป็นใยแบบป่าเถื่อน :laugh:
ป๋าถ้าอาการจะหนักขนาดนี้
นอนอยู่เฉยๆที่โรงฯบาลแล้วให้น้องโจมป้าไปเยี่ยมดีกว่าม้ายย o18
*คิดถึงคนเขียน :กอด1: --กอดเน้นๆ สามที :o8:
-
:pig4: :z13:
-
หวานแบบแสบสันต์ถึงทรวง นี่แหละสไตล์ป๋ากับโจม o13
-
เหวยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
อยากจะเห็นโมเมนท์นี้อีกเยอะ ๆ เลยค่ะ
หวานกันไม่อาย ขนาดนี้ คนอ่านยังเขินแทน
//ฮริ้ว//
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
ป๋ารักโจมมากๆๆๆ ยอมทำถึงขนาดนี้ o13 :impress2:
แล้วนี่โจมแค่เขี่ยๆใจไปให้ยังหวานขนาดนี้ ถ้าให้ไปเต็มๆป๋าคงจะสำลักความสุขแน่ๆ
ป๋าหายเมื่อไหร่อยากให้ฟัดโจมให้เข็ด 555+ อ่านแล้วหมันเขี้ยว
-
o18 กลัวป๋าอกแตกตายจังค่ะ ฮี่ฮี่
น้องโจมน่ารักขนาดนี้ แถมจะมอบเซอร์วิสให้ด้วย~ o13
นี่ขนาดแค่เขียๆใจให้นะ ><
-
น่ารักมากกกกกกกกก ขนาดเดี้ยง ยังจะหวานนนนน
-
หายเร็วๆนะป๋า....
ไม่คิดว่าจะได้เห็นป๋าสภาพเดี้ยงๆแบบนี้นะเนี่ย
-
น่ารักมากน้องโจม o13
เขี่ยใจให้วันละนิดจนหมดแล้วใช่มั้ยล่ะ :-[
-
น่ารักกกกกกกก
:impress2:
:call:
-
o18 o18 o18
หวานแหวววววว วี๊ดวิ้ววววววววววว
โจมน่ารักอ่า
-
:-[ น่าร้ากกกกกกกกกกกกกก....
-
ป๊าาาา ป๋าขา... ป๋าน๊าารักอ่ะ... :m3:
น้องโจมก็ ก๊อ... น๊าารักอ่ะ... :m1:
o15 ทั้งคุณ TRomance และคุณ Seiki เลยฮะ
-
ว้ายๆๆ
ตอนนี้อ่านแล้ว มดแอบขึ้นช่วงท้ายๆ
น่ารักอ่าาาาาาาาาาาา
-
โจม ♡ ป๋า สุดยอด
บวกให้ค่า
-
ตอนนี้น่ารัก หวานๆ :-[
-
ป๋าหายไวๆน๊า
-
สภาพขนาดนั้นแล้วยังมาอุตสามาอ้อนเมีย ถึกจริงๆป๋า
ปัญหาอันแรกจบไป o13 แล้วเรื้องโจมจะเอาต่อและ นักเขียน ขอให้จบดีๆนะ :call:
-
รอดจากรถคว่ำด้วยอาการม้ามฉีก ซี่โครงหัก แต่จะตายจริงๆ ตอนโดนโจมซ้อมนี่แหล่ะ :m16:
ทำอะไรไม่คิด เล่นเอาน้องโจมเป่าปี่ไปเลย :angry2:
หมดเรื่องคราวนี้คงกลับมาหวานกันต่อได้แล้วนะ แม่ยกเชียร์จนเหนื่อยแล้ว :fire:
-
โอ๊ยยยย
เป็นอะไรที่สุดๆมาก
สุดแห่งความสวีทหวานมาก >////<
อ่านไปยิ้มไปเขินไป
ไม่ไหวแล้ว อะไรจะน่ารักขนาดนี้
นี่โจมก็แอบเขี่ยหัวใจให้บ้างแล้วอ่ะ
คิดได้ไง น่ารักสุดยอด เป็นปลื้มมากค่า
คาดว่างานนี้ป๋าหายไวกว่าปกติ ชัวร์ :กอด1: :L2:
-
ตอนนี้จะหวานนนนกันไปไหนเนี่ย
ป๋าน่ารักกอะ ทนเจ็บมาอ้อนเมียเนี่ย
โจมก็นะ คำพูดแบบนี้ เอาใจไปเลยย
น่ารักมากกกกกกกกกกก
:L1: :L1: :-[ :-[
-
อ๊ากกกกกกกกกกก มันน่ารักมากๆค่ะ น่ารักไม่ไหวแล้วววว
หวานแหววแบบฉบับของคู่นี้ เหมือนเติมคอฟฟี่แมตลงในกาแฟดำ(ฮาๆ)
ดูขมๆ แข็งๆ แต่มันหวานกลมกล่อม เอิ๊กๆ
ชอบที่สดเลยค่ะ ป๋าโจม กรี๊ดๆ
-
:L2: ฮ่าๆๆๆๆๆ รักกันแบบแสบๆคันๆเนาะ
สมแล้วที่คู่กัน ไม่เคยยอมลงให้กันเล้ยย..ให้ตาย :laugh:
-
หวาานนนนนนนนนนน
น่ารักกกกกกก ชอบบบบบบ
-
หวานจริงๆตอนนี้ :o8:
คำผิดค่ะ
มือกำแน่นตั่วสั่นเทิ้ม > ตัว
มือที่ยันกรอบประตูแทนไม้คำยันอีกข้าง > ค้ำ
วันนี้หน้าที่ไอ้เบสกับไอ้แย่ไปเฝ้าเมียมึงนะป๋า > แย้
มันว่าถึงน้องโยมจะนั่งนิ่งๆ > โจม
แต่โจมยังมือน้ำใจหยิบทิชชู่ > มี
ปกติก็ถนัดดสื่อสารภาษากายมากกว่าอะ
-
:m1:ขอบคุณค่ะคุณ TRomance อยากจะขอบอกดังๆเลยค่ะว่าตอนนี้ทำให้ยิ้มได้เกือบทุกบรรทัดที่อ่าน อิ่มใจจังใจ
แค่ใด้อ่านอยากกระโดดกอดจริงๆ ถ้าไม่รัก เชื่อเถอะว่าป๋าไม่ทำแบบนี้ ถ้าไม่รัก โจมไม่เป็นแบบนี้
ราวกับว่า โจมและป๋าคนเดิมไม่เคยปรากฏขึ้นมาเลย
โอ๊ยคลั่ง
ถ้าอยากใช้ชีวิตอย่างคนธรรมดา ป๋าก็ต้องแสดงให้ทุกคนเห็นว่าเป็นคนธรรมดาเสียก่อน นั่นคือป๋าต้องแพ้เป็น ที่ทุกคนยกย่องชื่นชมอยู่ทุกวันนี้ ไม่ใช่ความดีอะไรเลย แต่มันเป็นศักดิ์ศรีบ้าๆที่สร้างขึ้นมาตามวัยคะนองเท่านั้น ป๋าดูเหนือกว่าคนอื่นๆเพราะว่าหน้าตา เงิน และความสามารถที่เหนือกว่าคนอื่นๆนั่นเอง
:oni2:หัวใจป๋าเป็นสีแดงงงงงแล้ว :m2: :m2: :m2:
-
เด็กป๋า แฟนป๋า เมียป๋า จะสถานะไหนก้อน่าร้าก!!!~ :impress2:
ชอบบบบๆๆๆ ตอนนี้หวานง่าาา แอบกรี๊ด ><
สู้ต่อไปค่ะ ^^ :pig4:
-
:mc4: อย่างนี้ต้องฉลองค่า ผ่านไปหนึ่งเรื่องร้ายแล้ว
ถึงป๋าจะบาดเจ็บ แต่อีกไม่นานก็หายเนาะ รอไปฝ่าฟันเรื่องต่อไปด้วยกัน
ตอนนี้ เค้าคุยกันเฉยๆ แต่คนอ่านสำลักความหวานมากๆ รักกันจริ๊ง อิจฉาเฟ้ย
-
น้องโจมมมมมมมมมมมมม
เป็นครั้งแรกเลยนะที่รู้สึกว่าน้องโจมก็หวานกับเค้าเป็นเหมือนกัน
:jul3:
แบบนี้เดี๋ยวหัวใจป๋ามันทะลุออกมาข้างนอกอกจะทำยังไงจ๊ะ
รักกันแบบนี้ให้นานๆหน่อยน้า
มาม่าไปให้พ้น
สาธุๆ
:pig4:
-
ตอนนี้จะเรียกว่า เปิดใจหวานใส่กันสุด ๆ ก็ว่าได้ :m1:
+1 จัดให้เซ กับ เป็นกำลังใจให้ TRomance ครับ :กอด1:
-
ป๋าน่ารักมาก โจมสุด ๆ ของความน่ารัก
รอตอนต่อไป
+1 ให้คนแต่ง
-
ป๋าเจ็บ แต่แลกกับที่ได้รับรู้ว่าโจมห่วงใยตัวเองแค่ไหน ก็ถือว่าคุ้มแล้วเนอะ เอิ๊กกกกก
เรื่องแข่งรถก็จบด้วยดีแล้วใช่มะ ต่อไปป๋าก็ไม่ต้องไปวุ่นวายกับวงการนี้อีก แบบว่ามันอันตรายมากเลยน้อ
ส่วนตอนนี้น้องโจมน่ารักที่สุด เปิดใจกับป๋าขนาดนี้แล้ว ป๋ามั่นใจได้เลยว่า น้องโจมรักคุณเข้าแล้ว :กอด1:
-
ป๋าใจมากถึงขั้นหนีออกจากโรงพยาบาลเพื่อมาหาเมีย
:pig4:คะ
-
เพื่อเมีย ป๋ายอมทำทุกอย่างเลยนะเนี่ย o13
ค่อยๆเปิดใจกันทีละน้อย ค่อยๆรักกันมากขึ้นทุกวัน :-[
จากนี้ก็ดูแลกันดีๆนะป๋า น้องโจม :กอด1:
-
ป๋าพูดแบบนี้ให้เด็กเก่าทั้งหลายได้ยินสิ คงจะอิจฉาโจมกันตาย ! :really2:
-
“ความจริงก็แอบเขี่ยๆไปให้บ้างแล้วเหมือนกันนะ ไม่ได้รับเลยเหรอ”
เขินประโยคนี้ของโจมอ่ะ! :o8:
อ้ายป๋ารีบๆหายสักที รอฉาก... :haun4: อยู่นะ 55555
ขอบคุณพี่เซที่มาโพสและคนแต่งค๊าบบบบ :pig4:
-
โอ๊ยยยยยยยยยยย ตอนนี้มดตอมกันให้ล้นกระทู้เลยยยยยยยยยย
-
หวานกันไม่เกรงใจคนอ่านเลยอ่ะ :o8:
สรุปคือว่าป๋าตั้งใจแพ้สินะคะ เพื่อจะได้ทำลายชื่อเสียงตัวเอง จากนั้นก็จะได้คบกับโจมอย่างปกติสุข
แผนล้ำลึกจริงๆ หวังว่าคงได้ผลนะ ถึงจะต้องแลกกับอะไรไปเยอะก็เถอะ
รอตอนต่อไปค่า
-
น่ารัก อร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
-
ตอนนี้น่ารักเว่อร์ ป๋าหนีออกมาจากโรงพยาบลา อึดโคตร
ทนได้ไงไม่เจ็บ??
เพื่อนป๋าไปขนต้นไม่นานจริง
น้องโจมปากแข็ง แต่ใจนี่อ่อนจนเหลวไปไหนต่อไหนแล้ว o22
-
น่ารัก ก กก
ตอนนี้น่ารักทั้งคู่เลย ยย
อ้า ยย ย ย
ทั้งน้องโจมทั้งป๋า
กอด แน่นๆสักที
๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕
-
นี่ขนาดเจ็บขนาดนี้ป๋ายังหวานได้อีก
ถ้าไม่เจ็บล่ะหนูโจมเสร็จป๋าแน่ๆ ๕๕๕
แอบหวานได้อีก
แต่หวานสไตล์ป๋าและโจม ไม่เลี่ยนแต่ก็ซึ้ง :impress2:
-
จะหวานไปไหน
เค้าเขิลลล~ แทนนน... :o8:
-
น่ารักค่ะ น่ารักมากมาย แต่ป๋าหนีมาอย่างนี้เดี๋ยวเป็นอะไรไปน้องโจมเสียใจแย่น้า...
-
โอ่ย หวานนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
อ่านแล้วกิ๊บกิ้วมากจริงๆ
-
:-[
:L2:
-
"ป๋าเทียบมาหมดแล้ว"
ประโยคนี้มันเริ่ดจิงๆอะ เริ่ดที่สุดเลย ชอบมากๆเลยค่ะป๋า
-
เพิ่งเข้ามาอ่านครั้งแรก ได้อ่าน 26ตอนรวดเลยชอบมากๆเลยค่ะ :L2:
พระเอก นายเอก น่ารักมากๆ :impress2:
มาแต่งต่อเร็วๆนะคะ รออ่านอยู่ค่ะ :impress3:
-
น่ารัก :impress2:
-
:call: ป๋าหายไวๆ นะ ป้าเอาใจช่วยจ้า :L2:
-
:m3: ป๋าโจมนับวันก็ยิ่งหวานแหวว และเปิดเผยกันเป็นบ้า
ถูกใจสุดๆ ไปเลยค่ะ มีความสุขที่สุดอ่ะ
ขอบคุณมากๆ ทั้งคนเขียนและคนโพสนะคะ สำหรับกลับมาเลิฟๆกันอย่างเปิดเผยของป๋าโจม :กอด1:
-
น่ารักน้องโจม มีแอบเขี่ยใจให้ป๋านิดๆด้วย 55+
-
อ้ากกกก อยากกระทืบไลค์กับความรักของสองคนนี้จัง
เป็นอะไรที่ ไม่รู้จะอธิบายยังไง แต่อ่านแล้วมีความสุขอ่ะ
ชอบคำพูดของโจม "เขี่ยๆ ไปให้แล้วไม่ได้รับเลยหรอ" อิอิ จริงๆ ไม่ใช่แค่เขี่ยหลอก โยนให้ทั้งดวงเลยใช่มั้ยล้าาา
จะรออ่านต่อนะครับ
-
น่ากอ่ะ หวานนนนน แบบกวนๆ
กด +1
-
โจมกับป๋าน่ารักมากกกกกกกกกกก
เล่นเอาคนอ่านยิ้มจนแก้มแตกแล่ววววว :กอด1:
-
มหานี่แหละน้ำจิ้มชั้นดีเลย ช่วยได้มากเวลาเบรกอารมณ์ของทั้งคู่
แต่แหมตอนนี้แลดูว่าป๋ากะโจมจะหยอกกันแรงไปนิดนะ
-
สงสารโจม ไม่เห็นจะโลภตรงไหนเลย เฮียใจร้ายมาก :z3:
-
ตอนนี้น่ารัก ป๋าก็กลับมาซะสะบักสะบอมเลยนะ = ='
-
ป๋ากับโจมน่ารัก :-[
แต่ป๋า ทุ่มทุนสร้างเกินไปมั้ยนั่น แข่งจริงคว่ำจริงเจ็บจริง ถ้าตายจริงแล้วโจมจะอยู่กับใคร :m16: :laugh:
-
ชอบตอนนี้ๆๆๆๆๆ มากๆๆๆๆๆ
หวานไม่เกรงใจสภาพร่างกายเลย
-
ป๋า ป๋าขาวันนี้ป๋ามากี่โมง....
-
ป๋าอ้อนเมียให้เต็มที่ไปเลยนะคราวนี้
พอหายเจ็บก็จัดหนักไปด้วยเลย :z1:
-
อ่านเรื่องนี้ไป เขินไป :o8: :o8:
-
ระวังเลือดสูบฉีดมาไป จะทะลักออกมาน่ะป๋า 555555
-
วันนี้ป๋าของโจม
กับโจมของป๋าจะมาไหมเอ่ย :z3:
-
:man1:
-
วันนี้ป๋าจะมามั้ยนะ :z2:
-
วันนี้ป๋าจะมามั๊ย :sad4:
-
2 ตอนรวด ชอบบรรยากาศตอนนี้ของทั้งโจมและป๋าจัง
-
โอ้วววววว ชอบตรงที่ป๋าพูดว่า "เมียป๋า" จังเลยยย น้องโจมเมียป๋านะคะ
ป๋าขา~~~~~~~~~หล่อมากกกกกกก หล่อทั้งนอกและในเจนเทินแมนสุดๆ
กรี๊ดดดดดดดดดดดด
-
มานอนรอน้องงง อิอิ
-
ป๋า ป๋า จ๋า
รอน้องโจมดีกว่า เบื่อขี้หน้าอิป๋ามัน :laugh:
-
โอ้ยยยย หวานไปนะ น่ารักทั้งคู่ :oo1: :impress2: :impress2:
-
คิดถึง Seiki&TRomance :กอด1:
และป๋ากับโจม วันนี้จะมามั๊ยยยย :z10:
-
มาต่อเรื่องนี้ก่อนสิงหาได้ป่ะ
-
:call: :call: :call:
โจมมมม เอ๊ย โอมมมม จงลง ^..^
-
หลังจากหาย ไปทำโอซะนาน
กลับมาอ่านได้ชื่นใจไปหลายตอน
แต่ตอนล่าสุด อ๊ายยย น่ารักอะ...
หวานอะ...เค้ามีมุมนี้กันด้วยหรอตัว
อ่านเองเขิลเอง ป๋า กับ โจม เค้าก็หวานกันเป็นนะเอ่อ...
-
โจมป๋าน่ารักจัง ตอนหน้าจะสวีทขนาดไหนน้า :-[
-
ตอนที่ 27 'เด็กป๋า'
เสียงฝีเท้าซอยถี่เหมือนม้าศึกกำลังออกไปปะทะกับข้าศึกฝ่ายตรงข้าม ความเร็วของฝีเท้าและความดังของเสียงกระชั้นชิดเข้ามาแล้วหยุดกึกอยู่หลังบานประตู
แน่นอนว่าสถานการณ์น่าตื่นเต้นนี้ ทำเอาแม่เหล็กสองขั้วที่กำลังดูดกลืนกันได้ดื่มด่ำที่สุด แรงดึงดูดที่สัมผัสกันอยู่นั้นกำลังหวานซาบซ่าน แต่เสียงมารมาผจญอยู่หน้าห้อง เสียงหอบถี่และเสียงพูดคุยที่ได้ยินแว่วๆว่าคือการกระซิบนั้นดังยิ่งกว่าตะโกนเสียอีก แม่เหล็กต่างขั้วจำต้องผละออกจากกันโดยไม่เต็มใจ
‘มึงเคาะสิแย้’ น่าจะเป็นเสียงยุของมหา
‘มึงนั่นแหละมหา กูว่าถ้าเป็นมึงน้องโจมคงจะกล้าคุยด้วยมากกว่า’
เสียงกล้าๆกลัวของไอ้แย้โต้ตอบกลับไปเสียงสั่น
‘มึงนั่นแหละเบส ดูน้องโจมมองมึงด้วยสายตาเคารพมากที่สุดแล้ว’
มันโยนกันไปโยนกันมาเหมือนกำลังเลี้ยงลูกบาส เกี่ยงกันว่าใครจะชู๊ตทำแต้ม อยากจะอยู่ฟังเพื่อนทั้งหลายปรึกษากันให้นายกว่านี้ ติดอยู่ที่ว่าป๋ากำลังเกรงใจเพื่อนร่วมชั้นและเพื่อนที่อยู่ห้องติดๆกันรวมถึงฝั่งตรงข้าม
“มีอะไรกันเหรอพวกมึง”
“เอ่อ เอ่อ นะ น้อง น้องโจมไอ้ป๋า หะ หาย ออกจากโรงพยาบาล”
ผลั๊วะ!!! โอ๊ยย!!!
เสียงตบดังไม่เท่าไหร่ แต่เสียงร้องลั่นด้วยความเจ็บดังสนั่นไปทั้งอาคารเลยมั้ง
‘มึงตั้งสติหน่อยมหา มึงจำไม่ได้เหรอว่าเสียงที่ตอบออกมามันเสียงใคร’
‘ป๋า’
“เออ กูอยู่นี่”
เสียงตอบรับดังพร้อมกับบานประตูเปิดออก สภาพเพื่อนทั้งสามเหงื่อโชกไปทั้งตัว ในแววตามีร่องรอยตื่นตระหนกตกใจ แล้วเปลี่ยนเป็นช็อคตาตั้งเมื่อมันเห็นคนที่กำลังนินทาอยู่ตรงนี้
“ไอ้ป๋า”
“เออ”
“มึงหนีออกมาจากโรงพยาบาล”
ถอนหายใจทิ้งดังพรืด มันจะย้ำคิดย้ำทำเพื่ออะไรวะ ก็บอกแล้วว่าอยู่นี่ ไอ้มหาเป็นคนที่ตั้งสติได้ช้าที่สุดแล้ว ในขณะที่ไอ้เบสกับไอ้แย้แทบจะวิ่งไปอัดบุหรี่เพราะโล่งใจ
“ถ้ากูออกมาดีๆเค้าจะให้กูออกมามั้ยล่ะ”
“มึงเลยหนีออกมาเนี่ยนะ เจริญจริงๆ”
“เออสิ แต่ขอโทษพวกมึงด้วยนะที่ทำให้วุ่นวายกันไปหมด”
“มึงไม่เป็นไรก็ดีแล้ว” ไอ้เบสเป็นเพื่อนที่ใจเย็นที่สุดแล้ว มันใช้สติก่อนอารมณ์เสมอ ส่วนไอ้แย้ มันยังไงก็ได้แล้วแต่เพื่อนจะเอายังไง มันก็จะเอาตามนั้น ส่วนมหา ไอ้บ้านี่ขี้โวยวายที่สุด ลนลานที่สุด แต่มันก็เป็นห่วงป๋าไม่น้อยกว่าใครๆเหมือนกัน
“มึงใจร้อนรู้มั้ยป๋า”
“รู้”
พวกมันนิ่งไปทันที มันรู้จักป๋าดียิ่งกว่าป๋ารู้จักตัวเองเสียอีก เรื่องที่ป๋าหนีออกมาจากโรงพยาบาลแบบนี้ พวกมันรู้เสียยิ่งกว่ารู้ว่าเพราะอะไร
“แล้วนั่นรอยแดงๆที่คอมึง รอยอะไรวะ”
“นี่อะเหรอ”
“เออ”
รอยที่มันว่าน่าจะอยู่แถวๆฐานคอ รู้สึกแปล๊บๆอุ่นวาบประหลาดๆ เอานิ้วไปลูบแล้วรู้สึกแสบนิดๆ แต่ในอกมันเต็มตื้นจนต้องยกยิ้มอวดพวกมันที่ตั้งหน้าตั้งตารอคอยคำตอบ
“เมียดูดไว้แสดงความเป็นเจ้าของ”
วันแรกที่พวกมันอยู่ในสภาพเหมือนถูกสาปเป็นหินยังไง วันนี้ก็เป็นแบบนั้น เพียงแต่พวกมันนิ่งสนิทเพราะคำยืนยันจากป๋า ไม่ใช่เสียงที่ดังออกมาจากห้องแบบวันนั้น
ส่วนคนที่ถูกเรียกว่าเมียก็วางสีหน้าได้เรียบเฉยสมกับเป็นโจมที่อยู่ท่ามกลางสาธารณชนจริงๆ ไม่มีแววตาเขินอายกับสถานภาพที่ป๋าหยิบยื่นให้ต่อหน้าคนอื่น แต่ก็ดีแล้ว
ป๋าชอบให้โจมแสดงความรู้สึกที่เป็นตัวของตัวเองตอนอยู่กับป๋าตามลำพังมากกว่า ความจริงอีกอย่างที่ทำให้ป๋ารู้ คือ โจมอายเป็น แต่ที่เห็นเค้าตีหน้าเฉยเพียงเพราะป้องกันคนล้อเลียนเท่าเท่านั้น อาการเฉไลของเค้าเพียงเพราะไม่อยากให้ใครมาต่อความยาวสาวความยืดในสิ่งที่โจมไม่ถนัดที่จะเตรียมมือตั้งรับมากกว่า
“ที่โรงบาลเป็นไงบ้าง”
คำถามนี้ถือว่าป๋าช่วยกู้หน้าเมียทางอ้อมเพื่อเบี่ยงเบนความสนใจของเพื่อนเวรทั้งสามที่จ้องโจมเหมือนไม่เชื่อสายตาว่าโจมจะแสดงความเป็นเจ้าของป๋าได้ร้อนแรงขนาดนี้
“จะเป็นไงได้ละครับคุณพระเอก ก็วุ่นวายกันทั้งโรงบาลน่ะสิ”
คำตอบแบบนี้มีคนเดียวที่ตอบได้ มหามันคงไปเฝ้าตามปกติถึงได้พบว่าเพื่อนตัวเองนั้นหายตัวไปจากโรงพยาบาล และกว่ามันจะมารวมตัวกันได้ครบทีมแบบนี้ คงต้องผ่านด่านความวุ่นวายมาหลายด่านแน่ๆ อย่างน้อยก็ด่านเหล็กอย่างโรงพยาบาล
“เค้าแตกตื่นกันเหรอวะ”
“ไม่เลยมั้งล่ะ มึงว่าผู้ป่วยอาการสาหัสที่หายไปจากโรงพยาบาลนี่เค้าจะปิดแผนกเลี้ยงฉลองมั้ยล่ะ”
คำตอบกวนตีนได้พอๆกับอารมณ์กรุ่นๆของมัน ความห่วงใยกลบความกลัวที่ว่า มันกำลังต่อปากต่อคำกับคนที่น่ากลัวที่สุดในกลุ่มอย่างป๋านี่แหละ
“ทำไมเค้าไม่คิดกันบ้างว่ากูเบื่อกับการนอนบนเตียงแล้ว เลยออกมาเดินเล่น”
“โทษนะครับเพื่อนป๋า มึงแถได้ปัญญาอ่อนมาก คนป่วยที่เลื่อยเฝือกออกตอนเช้า ตอนเย็นหายหัวไปนี่เค้าเรียกเดินเล่นเหรอครับฟาย คนเพิ่งถอดเฝือกใหม่ๆเค้ายัง
ไม่มีแรงที่จะเดินหรือทำอะไรทั้งนั้นแหละครับ เพราะเลือดมันยังไม่ไหลเวียนไปเลี้ยงขามึง และมึงไม่ได้ใช้งานหลายวัน มันจะเดินไม่สะดวก มีแต่ถึกแบบมึงเท่านั้นแหละป๋า ที่เสือกหนีออกมาจากโรงพยาบาลได้ กูตกใจหมดเลย นึกว่าพวกไอ้แมนมาฆ่าตัดตอนมึง”
“มึงดูหนังจีนเยอะไปปะมหา พวกหนังที่เกี่ยวกับเจ้าพ่ออะ”
“ไม่เกินไปแน่ ถ้าไอ้แมนรู้ว่ามึงเล่นละครตบตามัน พอเสร็จแล้วมึงรีบแจ้นมาหาเมีย อุ๊ย ขอโทษครับน้องโจม พี่ใส่อารมณ์ไปหน่อย มันปัญญาอ่อนแบบนี้ไม่บ่อยหรอกครับ แต่ครั้งนี้ มันห่ามเกินไป”
“ตามสบายเลยครับพี่มหา เตือนสติเพื่อนพี่ได้เต็มที่”
อ้าว!! แล้วคนที่แลกลิ้นกันอยู่เมื่อกี้ มันใช่โจมเมียรักของป๋าหรือเปล่าวะ ทำไมถึงไม่ปกป้องสามีตัวเองเลย จะบอกไอ้มหาสักนิดก็ไม่ได้ว่าให้อภัยในความคิดถึงเมียของป๋าเถอะ ทำตัวไม่สมกับที่ป๋าคิดถึงและห่วงหาเลยจริงๆ
“ขอบคุณครับน้องโจม ไอ้ป๋า....”
“เดี๋ยวก่อน มึงได้บัตรผ่านปุ๊บ มึงสูดออ๊อกซิเจนเข้าปอด เตรียมด่ากูเต็มที่เลยนะ”
สาเหตุที่ไอ้มหาถูกด่าเพียงคนเดียวเพราะว่า ไอ้เบสกับไอ้แย้พอมันเห็นว่าป๋าปลอดภัยดี ถึงแม้การกระทำจะบ้าระห่ำตามที่พวกมันว่าก็เถอะ สำหรับสองคนนั้นแล้ว จะยังไงก็ได้ ขอแค่รู้ว่าเพื่อนปลอดภัยก็พอ พวกมันพร้อมที่จะมองข้ามความผิดอันใหญ่หลวงที่ป๋าก่อไว้ทันที แต่กับไอ้มหาแล้วไม่ใช่ ดูเหมือนมันจะไร้สาระ แต่มหาเป็นเพื่อนที่อ่อนไหวที่สุดแล้ว มันกังวลเกี่ยวกับเพื่อนในทุกๆเรื่อง โดยเฉพาะเรื่องที่เสี่ยงอันตราย มหามันจะลืมความกลัวทุกสิ่งอย่าง ในขณะที่สองคนนั้นปลีกตัวไปขนต้นไม้กันต่อแล้ว แต่ไอ้มหายังยืนหยัดที่จะเตือนสติป๋าอยู่ที่เดิม
“โจมไปหาน้ำมาให้มหามันหน่อยสิ สงสัยมันจะต้องด่าป๋าอีกนาน เดี๋ยวคอแห้ง จะเป็นบาปของเราเปล่าๆ”
ไอ้มหาชายตามองตามหลังเมียคนอื่นแววตาชื่นชมไม่ปิดบังเลยสักนิด ในบรรดาเพื่อนๆในกลุ่ม ป๋ายังไม่เห็นวี่แววใครที่จะเป็นไบเหมือนป๋านอกจากมหาเลยจริงๆ มันเป็นสาวกนิตยสารเกี่ยวกับผู้หญิง แต่มันก็เสือกมีแววตาชื่นชมผู้ชายเหมือนกัน
ในความเป็นจริงป๋าเองก็ไม่คิดว่าตัวเองจะมีวี่แววเป็นผู้ชายที่ได้ทั้งสองเพศแบบนี้ ในช่วงของวัยคะนองและอารมณ์ชั่ววูบรวมทั้งสติยั้งคิดยังมีน้อย เพียงแค่ต้องการมีตัวตนในสายตาที่บ้านเท่านั้น ป๋าถึงได้คว้าใครก็ได้ ผู้หญิงหรือผู้ชายก็ได้ ไม่เคยคิดว่าคนที่ถูกชะตาและรู้สึกอยากอยู่ใกล้ๆจะเป็นผู้ชาย พูดง่ายๆในชีวิตนี้ไม่เคยมีแม้สักครั้งที่จะคิดจริงจังกับใคร
ความรักจากแม่ ที่ใครๆบอกว่าเป็นความรักที่บริสุทธิ์ที่สุดและจริงใจที่สุดนั้น ป๋ายังหาความจริงจากทฤษฎีที่ว่านี้ยังไม่ได้ ถ้ามันบริสุทธิ์จริงๆ ทำไมแม่ถึงยอมทิ้งลูกชายตัวเองไปเพียงเพราะพ่อทำงานหนักจนไม่มีเวลาให้เท่านั้น มันอาจจะบาปปากที่คิดไปว่าจริงๆแล้วคนทุกคนรักตัวเองที่สุด พ่อบอกว่ารักแม่ส่วนคนอื่นๆที่เข้ามาตลอดเวลานั้นคือความสนุก มันคือความหอมหวานที่น่าลิ้มลองแก้เบื่อเท่านั้น แต่สุดท้ายพ่อก็ปล่อยให้แม่หนีไปโดยไม่พยายามรั้งไว้อย่างที่ควรจะทำ ทั้งๆที่เป้าหมายของพ่อคือรักแม่และให้ลูกเป็นคนแรงผลักดันในชีวิต สุดท้ายพ่อก็รักตัวเอง รักศักดิ์ศรีของตัวเอง ความรักต่อคนอื่นที่พร่ำบอกนั้นพ่อโกหก แม่ก็เหมือนกัน แม่บอกว่ารักป๋าที่สุด แต่สุดท้ายแม่ก็ทนใช้ชีวิตเพื่อป๋าไม่ได้ แม่ทนเหงาและเหว่ว้าไม่ได้ แม่ถึงเลือกที่จะจากไปมีชีวิตใหม่
ทุกคนหลอกลวงป๋าด้วยคำว่ารักหมดเลย แล้วสุดท้ายทุกคนก็กระทำให้ป๋ารู้ซึ้งว่ารักที่ว่ามันไม่มีจริงด้วยการทิ้งป๋าเอาไว้เบื้องหลัง แล้วมีชีวิตเป็นของตัวเอง แต่ก็ยังไม่เลิกตั้งความหวังกับป๋า!!
แต่โจมเป็นคนแรกที่ไม่ใช่ โจมไม่เคยพูดคำรักหวานหูให้ได้ยินเลยสักครั้ง แต่การกระทำของคนที่เย็นชาไม่ต่างจากน้ำแข็งนั้นต่างหากที่ป๋ามั่นใจ โจมปฎิบัติต่อป๋าแบบค่อยๆไปค่อยไป ไม่รุกคืบมากไปแต่ก็ไม่น้อยจนเกินไปนักสำหรับคนที่ขี้รำคาญและเอาแต่ใจอย่างป๋า
ป๋าไม่ต้องการรักลมปากหรือรักที่มาจากการสอพลอ ป๋าต้องการแค่ใครสักคนที่อยู่ข้างๆเท่านั้น แค่นั่งใกล้ๆ ไม่ต้องมีปฏิกิริยาโต้ตอบอะไรเลยก็ได้ ป๋าจะใช้ความรู้สึกของป๋านี่แหละค้นหาสิ่งเหล่านั้นเอง
“ป๋า แล้วมึงจะกลับไปโรงพยาบาลเปล่าเนี่ย”
“กลับสิ กูเป็นผู้ป่วยนะเว้ยมหา”
“กูขอสักครั้งในชีวิตนะป๋า ขอครั้งเดียว ‘ไอ้สัด’ มึงรู้สึกตัวช้าไปป่าว ไม่รอให้ จส.100 ประกาศผู้ป่วยโรงพยาบาลเอกชนชื่อดังหายตัวอย่างมีเงื่อนงำก่อนล่ะ มึงถึงจะสำนึกได้ว่าตัวเองเป็นผู้ป่วย”
“กูแค่อยากมาดูโจมเท่านั้น ไม่รู้หมาตัวไหนบอกกูว่าเมียกูตรอมใจไม่ยอมกินข้าว สุดท้ายแม่งหมาตัวนั้นก็เห่าด่ากูอยู่เนี่ย”
“คล้ายๆจะเป็นกูนะหมาตัวนั้นอะ เวรกรรมของกูจริงๆ”
“แล้วมึงจะกลับโรงบาลเมื่อไหร่วะ กูไม่ไหวจะออกรับหน้านะเว้ย อาการของมึงไม่ใช่หกล้มแล้วเข่าถลอกนะป๋า มึงสำนึกหน่อยสิว่าตอนเข้าไปเนี่ย อาการเป็นตายของมึงเท่ากัน”
“โดยที่มีมึงเกาะประตูห้องไอซียูแล้วร้องไห้เหมือนกูเป็นผัวมึงอะนะ รู้สิ ข่าวนี้ดังไปทั่วโรงบาลแล้วมั้ง”
“เถียงคำไม่ตกฟากจริงๆนะ มึงอุกอาดมากป๋า หนีออกมาจากโรงพยาบาลเพราะคิดถึงเมีย เป็นข่าวที่ควรขยายต่อให้รู้กันทั้งมหาลัยเลยล่ะ ราคาข่าวนี้กูสามารถเป็นสมาชิก FHM ฟรีตลอดชีวิตสบายๆเลย”
“เอาน่า อย่าบ่นเลยนะ ทุกวันนี้หน้ามึงก็ทรยศอายุไปมากแล้วมหา รุ่นน้องไม่เรียกปู่ก็บุญเท่าไหร่แล้ว”
“ตกลงคือมึงจะกลับไปโรงบาล”
“เออสิ แต่ไม่ใช่ตอนนี้แน่ๆ”
“แล้วตอนไหนล่ะวะ กูจะได้ออกทัพหน้าถูก”
“ตอนที่ความคิดถึงกูดำดิ่งลงมาประมาณ สองจุดสามจุด”
“งั้นมึงตายคาห้องนี่แหละป๋า น่าหมั่นไส้มึงจริงๆ ขนาดถูกขังไว้เหมือนนักโทษถูกล็อคกุญแจมือ มึงยังแหกคุกหนีออกมาได้”
“กูก็ไม่เห็นต้องพยายามอะไรมากมายเลยนี่”
“เชื่อมึงก็พิการทางสมองแล้วป๋า ตกลงมึงหนีออกมายังไง”
“เรื่องของกูน่า เอาเป็นว่ากูออกมาจนได้นั่นแหละ”
“น้องโจมดูมันนะครับ”
“ครับ เห็นแล้ว”
พอดูเหมือนว่ามันจะเถียงสู้ลุกตีมึนของป๋าไม่ได้ มันเลยหันไปหวังพึ่งโจมเป็นพวก เมียป๋าก็ดีแสนดี ไม่ออกตัวสนับสนุน แต่ก็ไม่คล้อยตามไอ้มหาด่าสามีตัวเองเหมือนกัน ตอนที่คนกำลังรักกำลังหลงมันเป็นแบบนี้นี่เองนะ อะไรก็ดูดีไปหมด เมียแค่ยกยิ้มให้นิดหน่อยก็เหมือนมีพลังขึ้นมาได้อย่างเหลือเชื่อ อะไรก็ดีไปหมดถ้าเป็นโจมทำ ต่อให้หยิบสลิปเปอร์ขึ้นมาฟาดหน้าป๋าตอนนี้ ยังคิดว่าเมียหยอกเล่นเลยเถอะ
“นายก็กลับโรงบาลเถอะป๋า”
ปากที่ยกขึ้นฉีกเป็นรอยยิ้มหุบลงแทบไม่เกรงใจว่าเหงือกกำลังแห้งแค่ไหน หัวใจพองโตเหมือนลูกโป่งโดนเข็มเจาะกระทันหัน อัตราการเต้นของหัวใจดิ่งลงพร้อมๆกับใจวูบโหวงเข้ามาแทนที่ ป๋าจะไม่รู้สึกแบบนี้เลยถ้าก่อนหน้านี้คนที่ร้องขอให้ป๋าค้างไม่ใช่โจม
“แต่โจมอยากให้ป๋าค้างที่นี่ไม่ใช่เหรอ”
“แต่นายเป็นผู้ป่วย หนีออกมาแบบนี้เค้าวุ่นวายกันขนาดไหน กลับไปเหอะ ยังมีเวลาอีกเยอะแยะมากมายที่จะอยู่ด้วยกัน”
ประโยคสุดท้ายเหมือนกระบอกสูบลมให้หัวใจพองโตขึ้นมาใหม่ แรงกระแทกของอัตราหายใจรวดเร็วเหมือนเดิม ถ้าโจมไม่ปิดท้ายประโยคได้ชื่นใจแบบนี้ ป๋ารับปากไม่ได้เลยว่าจะไม่อาละวาดจนคอนโดแตกกันไปข้าง
“แต่.....”
แต่แรงอาวรณ์มันยังกรุ่นร้อนอยู่ในอก บอกตรงๆว่าแค่ชื่นใจหาเศษหาเลยนิดหน่อยมันไม่พอหรอก สำหรับคู่รักคู่ใหม่ที่ต้องห่างกันหลายๆวันแบบนี้ จะเรียกว่าป๋างอแงก็จะยืดอกรับ
“เดี๋ยวจะไปโรงบาลกับนายด้วยก็ได้”
“ไม่ได้นะ”
คนพูดไม่ใช่ป๋าหรือมหา แต่เป็นไอ้เบสที่สองมือยังกอดกระถางว่านสี่ทิศสีแดงสดไม่ยอมวาง มันพึ่งจะวางลงกับพื้นตอนที่สาวเท้าเข้ามาประชิดตัวป๋านี่แหละ จะถอยไปไหนก็ไม่ได้ เป็นป๋าจนตรอกอยู่ตรงหน้าไอ้เบสนี่แหละ
“มึงลืมไปแล้วเหรอป๋า ว่ามึงกำลังตบตาไอ้แมนว่ามึงกับน้องโจมเลิกกันแล้ว ถ้ามันรู้ว่ามึงแหกตามันนะ กูว่าเรื่องใหญ่กว่าเดิมแน่ มันคงจัดการกับมึงแบบไม่เอาแข่งรถบ้าบออะไรนั่นมาอ้างแบบคราวที่แล้วแน่ๆ”
“จะกลัวทำไมวะ ก็บอกมันไปสิว่ากูเจ็บหนัก โจมมาเยี่ยม มาดูใจเลยคลิกกันใหม่ ถ่านมันยังกรุ่นเขี่ยไฟไม่ยากนี่หว่า ไอ้แมนมันน่าจะเข้าใจ”
“ไอ้แมนมันไม่โง่นะป๋า มึงใจเย็นก่อนดีกว่า กูกลัวมันไม่เล็งมึงคนเดียวดิ มันจะเล็งน้องโจมด้วย ไอ้แมนนอกจากมันจะไม่ยอมแพ้แล้ว มันไม่อยากน้อยหน้าใครด้วยนะมึง”
ถึงรู้ว่าไอ้เบสมันค้านเพราะมันห่วงใยทุกฝ่าย แต่ป๋าก็รู้สึกหงุดหงิดใจอยู่ดี บอกตรงๆว่าถ้าเรื่องนี้ไม่มีโจมเข้ามาเกี่ยวข้อง ป๋าเดินหน้าชนกับไอ้แมนแบบตาต่อตาฟันต่อฟันแล้ว แข่งรถ ป๋าแพ้แถมเจ็บหนักปางตาย มันก็น่าจะจบแล้วไม่ใช่เหรอ
“เชื่อกูนะป๋า เชื่อกูสักครั้ง มึงใจเย็นๆก่อน มึงอย่าลืมสิว่าคนที่ไม่เคยรักใครอย่างมึงพอจะรักใครกับเค้าสักคน มันจะน่าอิจฉาแค่ไหนกับคนที่เหลืออยู่ กับคนที่ไม่ถูกเลือก มึงอย่าทำตัวเองให้ต้องรับศึกหลายทางสิวะ”
“ทำตามที่เพื่อนนายบอกนั่นแหละ เราค่อยโทรคุยกันก็ได้ ได้ใช่มั้ยครับพี่เบส”
“ก็พอไหวอยู่นะครับน้องโจม”
ต่อให้อยากจะดื้อดึงแค่ไหน แต่ก็ต้องยอมจำนนกับเหตุผลที่ไอ้เบสยกขึ้นมาอ้าง ไม่มีใครอยากขัดใจป๋า ที่พวกมันกล้าขนาดนี้แสดงว่าพวกมันหวังดีจริงๆ
“ไอ้ป๋าๆ ฉิบหายแล้วๆ”
เสียงกระหืดกระหอบครั้งที่เท่าไหร่ของวันแล้วก็ไม่รู้ คราวนี้เป็นไอ้แย้ที่วิ่งหน้าตาตื่นเข้ามา ในมือชูโทรศัพท์ยื่นออกมาข้างหน้าเหมือน GPS นำทาง แต่ที่มันขำไม่ออกเป็นเพราะท่าทางตกใจของมันนี่แหละ ถ้าเรื่องใหญ่ไม่จริง ไอ้แย้ไม่ตื่นตูมขนาดนี้แน่ๆ
“มีอะไรวะ”
อย่างน้อยก็สองคนแน่ๆที่ตะโกนถามออกมาพร้อมกัน
“บิดามึงรู้เรื่องที่มึงหนีออกจากโรงพยาบาลแล้ว พ่อมึงกำลังไปรอมึงที่โรงพยาบาล เรียกว่าเรื่องใหญ่ได้มั้ยวะ”
“มึงเรียกว่าเรื่องใหญ่ระดับชาติเลยเถอะแย้”
๐ สวัสดีค่ะ กลับมารายงานตัวเหมือนเดิม o1
๐ หลายวันมานี้มีเรื่องราวเกิดขึ้นมามาย ทั้งเรื่องที่ไม่คิดว่าจะเกิด กับเรื่องที่คิดเอาไว้ว่าสักวันหนึ่งจะต้องเกิด เป็นเรื่องที่บางคนรู้ บางคนอาจจะไม่รู้ บางครั้งเราก็ตัดสินใจคนเดียวว่าคงไม่เป็นไรมั้ง แต่ก็ลืมคิดไปว่าเป็นไปไม่ได้ที่หลายคนจะคิดตรงกัน บางครั้งแค่คิดว่าไม่บอกก็คงไม่เป็น แต่สำหรับบางคนมันอาจจะกลายเป็นการปิดบัง
๐ คนเขียนอยู่ในเล้ามาในฐานะลูกเป็ดธรรมดาคนหนึ่ง แล้วค่อยๆผันตัวเองมาเป็นทีมงานเล้าโดยไม่ได้ประกาศ ก่อนจะมีนามปากกา TRomance ในฐานะนักเขียนนิยายมือสมัครเล่น อาจจะมีบางคนที่เคยเห็น TRomance มีชื่อเป็นคนออกแบบของที่ระลึกหรือแพคเกจต่างๆของเล้ามาก่อน การที่วันนึงรู้สึกว่าตัวเองน่าจะเขียนนิยายได้ ก็เขียนนิยายขึ้นมา แต่ในฐานะที่เป็นทีมงานเล้า ความลำบากใจเกิดขึ้นทันที แรกเริ่มเลยคือเขินมากกับการเขียนนิยาย ไม่กล้าลงเรื่องด้วยนะ กลัวแป๊กแล้วเพื่อนๆที่รู้จักกันนี่แหละจะล้อ เลยไหว้วานเซกิเพื่อนรัก ให้ช่วยลงเรื่องให้ เซกิอาร์ตตัวแม่ตรงที่ไม่ค่อยสุงสิงกับใคร (จะเรียกว่าแฉเพื่อนเลยมั้ย เพราะนางชอบแอบอ่านนิยายชาวบ้าน แต่ด้วยความพูดไม่เก่งเลยไม่รู้จะรีพลายอะไร) แต่ถึงอย่างนั้นก็มีเพื่อนๆพี่ๆน้องๆหลายคนที่รู้ว่า TRomance ก็คือกว่าจะไร้เดียงสา ก็ช่วยกันมาดันให้ วัตถุประสงค์คนเขียนจริงๆคืออยากให้ทุกคนอ่านที่นิยายจริงๆ ไม่ใช่อ่านเพราะเกรงใจที่รู้จักกัน แต่ถึงอย่างนั้น เพื่อนๆพี่ๆก็ยังช่วยกันดันนิยายทุกวิถีทาง จนวันนี้ วันนี้นิยายมีแต่คนอ่านนิยายจริงๆ
๐ ถ้าใครอยู่เล้ามานานแล้วจะเห็นว่าแต่ก่อนนั้น นักเขียนกัยคนอ่านค่อนข้างจะสนิทกัน คนเขียนมักจะลงกระทู้นิยายตัวเองเพื่อพูดถุยกับคนอ่าน บ่อยครั้งที่เลยเถิดจนกลายเป็นคุยอย่างอื่นที่นอกเหนือจากนิยาย กลายเป็นการปั่นกระทู้กลายๆ พอตัวเองต้องมาลงเรื่องเอง เลยตกลงกับตัวเองว่า จะฝากแค่พูดคุยท้ายเรื่องนิดๆหน่อยๆเท่านั้น เป็นทีมงานมาทำผิดกฎเสียเอง กฎมันจะขลังได้ยังไง คนเขียนเลยตัดสินใจทำแบบนี้ แต่เข้ามาอ่านรีพลายตลอดนะ แต่ส่วนใหญ่เวลามีอะไรอยากให้ฝากผ่านเซมากกว่า คนเขียนอยากให้นางมีปฎิสัมพันธ์กับคนอื่นบ้าง เซเงียบจนคนเขียนเมื่อกรามเวลาคุยกับนางแต่ละที ถ้าคุยเอ็มกันก็เป็นคนเขียนนี่แหละที่เมื่อยแขนที่สุด
๐ มาถึงวันนี้เลยรู้สึกว่าบางครั้งการไม่บอกมันก็เข้าข่ายปิดบัง พอมีคนออกมาบอกว่ากว่าจะไร้เดียงสากับ TRomance คือคนๆเดียวกันเลยรู้สึกเหมือนตัวเองมีความผิดยังไงก็ไม่รู้ จริงๆแล้วไม่ได้ปิด แต่ก็ไม่ได้ประกาศเพราะไม่รู้จริงๆว่าความจำเป็นมันอยู่ที่ตรงไหน คนเขียนใส่ที่อยู่ส่งของคืน ระหว่างหนังสือของตัวเอง กับของที่เป็นของเล้า คือที่อยู่เดียวกัน เลยคิดว่าถ้าใครที่สังเกตหรือสนใจกับตรงนี้ก็น่าจะรู้เอง วันงานมีตติ้งเล้ามีคนอ่านเอาหนังสือพี่ดินมาขอลายเซ็นต์ ก็แอบตกใจ ตกใจที่ไม่คิดว่าจะมีวันเวลาแบบนี้ จำได้ว่ามีน้องๆกับพี่ๆมาแซวก็ยังเขิน ทั้งๆที่สโลแกนของคนเขียนมีอยู่ว่า 'ด้านได้อายไม่เป็น' แท้ๆ แต่ก็เขินนะเออ ไม่ได้ตกใจที่คนรู้ แต่ตกใจตรงมาขอลายเซ็นต์นี่แหละ :impress2:
๐ พล่ามยาวมาก แต่สุดท้ายก็ฝากเรื่องคำผิดเหมือนเดิมนะคะ :m23:
๐ ขอบคุณสำหรับทุกๆกำลังใจ และขอบคุณมากๆที่เข้าใจ คนเขียนยังยืนยันว่า นิยายทุกเรื่องยังเป็นส่วนความรับผิดชอบของเซนะคะ ถึงเล้าจะออกมาประกาศว่าจะหยุดทำกิจกรรมและรับทำหนังสือ นั่นหมายความว่าทีมงานอย่างคนเขียนก็จะว่างมากขึ้น แต่คนเขียนยังสบายใจที่จะให้เป็นแบบนี้ต่อไป สามารถตามไปเวิ่นเว้อกับคนเขียนได้ ตามห้องพูดคุยค่ะ :laugh:
๐ ขอบคุณทุกๆคนที่ยังอยู่ด้วยกันถึงตอนนี้นะคะ และยังยินดีต้อนรับสมาชิกใหม่ๆทุกคนเหมือนเดิมค่ะ
๐ TRomance :pig4:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
เรื่องยาวแล้วล่ะป๋า
รักน้องโจม หน้ามืดไปหน่อย หนีออกมาซะงั้น
ชอบมหาจริงๆ เป็นคาแรกเตอร์ที่ออกแนวสุดโต่งอ่ะ
อ่านแล้วก็ขำแรงๆ (ปวดท้องอ่ะ)
-
แปะ :z2:
----------
“เมียดูดไว้แสดงความเป็นเจ้าของ”
เจอประโยคนี้แล้วเขินแทน :-[
หวานกันไม่ทันไร ตอนหน้างานเข้าอีกแล้วสิป๋า :เฮ้อ:
คำผิดค่ะ
ฟังเพื่อนทั้งหลายปรึกษากันให้นายกว่านี้ > นาน
ป้องกันคนล้อเลียนเท่าเท่านั้น
อาการเฉไลของเค้า > เฉไฉ
มึงสูดออ๊อกซิเจนเข้าปอด > ออกซิเจน
และให้ลูกเป็นคนแรงผลักดันในชีวิต > เป็นแรงผลักดัน
โจมปฎิบัติต่อป๋าแบบค่อยๆไปค่อยไป > ค่อยเป็นค่อยไป
เถียงสู้ลุกตีมึนของป๋าไม่ได้ > ลูก
-
ป๋างานเพิ่มอีกแล้ว :really2: :really2:
-
ตอนนี้ต้องขอ +1 ให้กับความรักเพื่อนของมหาเลย o13
แต่ผลที่ได้กลับมาพร้อมความคิดของป๋าที่ว่า "ในบรรดาเพื่อนๆในกลุ่ม ป๋ายังไม่เห็นวี่แววใครที่จะเป็นไบเหมือนป๋านอกจากมหาเลย" นี่ซิ เล่นเอาแทบตกเก้าอี้ด้วยความขำ :z1:
โถๆๆ ทำบุญได้บาปเลยไหมเนี่ย :m20:
-
เย้ กลับมาแล้ววววว :mc4:
กลับมาพร้อมงานเข้า :laugh:
-
:z13: :กอด1:
----------------------------------------
กำลังหวานอยู่แท้ๆเชียว อยากให้โจมไปดูแลป๋าที่โรงพยาบาลนั่นแหละ
จะได้อยู่ด้วยกันตลอดเหมือนที่คอนโด :-[
:เฮ้อ: แต่พ่อป๋ารู้แบบนี้แล้ว แล้วป๋ายังมาเจ็บปางตายอีก
กลัวพ่อจะส่งไปไปเรียนที่อังกฤษแบบไม่ต้องถามอะไรอีกแล้วน่ะสิ
ถ้าพ่อป๋ารู้ว่าป๋าจริงจังกับโจมจริงๆ มันคงไม่มีอะไรแย่ๆเกิดขึ้นใช่ไหม :z10:
-
:m19:ชอบป๋ากะโจมที่สุดดด
ส่วนเรื่องคนเขียนเราไม่รู้มาก่อน แต่ถึงรู้ก็ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง เราชอบป๋ากะโจมเหมือนเดิม :z2:
-
มหาสุโค่ย o13
-
+1 :z13: to Tromance and seiki :z2:
-
สนุกเหมือนเดิม..แต่มันสั้นๆไงไม่รู้ (หรือว่าเราโลภอ่ะ)
:pig4: :pig4:
-
ตอนหน้าถ้าจะมีศึกใหญ่ในครอบครัว
-
เรื่องใหญ่สุดเลย พ่ออุตส่าห์สละเวลาแบบนี้ อย่าบอกว่าไหนๆ ก็มีแรงหนีออกจากรร
ก็ขึ้นเครื่องไปอังกฤษเลยแล้วกันนะ
-
รอต่อนะค้า :call: :call:
-
ดีใจที่กลับมาค่ะ ยังสนุกเหมือนเดิม คาดว่าตอนหน้าเจอพ่อป๋าน่ะเนี้ย
อยากบอกเลยว่าเพิ่งรู้ว่าคนเขียนเป็นใครตอนไปงานมีตของบอร์ด
และพี่ก็เป็นหนึ่งคนเขียนนิยายที่หนูตามอ่านมาตลอดแม้บางครั้ง
จะตามอ่านช้าไปบ้าง และรู้สึกขอบคุณทั้งคนเขียนและคนโพสต์มาก
แต่ขอบคุณมากที่สุดคือบ้านหลังนี้ค่ะ ที่นิายาดีๆให้อ่านและคนในบอร์ดก็น่ารัก
:กอด1: :L2: :pig4:
-
เรื่ิองกำลังจะมา............ :z3:
-
เรื่องใหญ่ระดับชาติจริง ๆ
ว่าแต่มหาบ่นได้ดีจริง
-
งานเข้านะป๋า :m20: :m20:
-
เราชอบงานเขียนของคุณค่ะ o13
-
เรื่องใหญ่แล้วป๋า :z3:
-
มาต่อแล้วววววว
ชอบตอนที่ป๋าอยู่กับโจมแล้วมีพวกเพื่อนๆอยู่ด้วยจัง
ชอบดูปฏิกิริยาของสองคนนี้
อยากเห็นโจมอายต่อหน้าคนอื่นบ้าง
ไม่ต้องทำตัวเย็นชาแบบนี้
ตอนหน้าจะงานเข้ามั้ยเนี้ย??
พ่อป๋ามาเอง...
-
มาให้กำลังใจครับ :L2:
-
สุดยอดเรื่องนี้ชอบบบบ
น่ารักกันทุกคนเลย
:call:
-
หุหุหุ
พ่อมาตามแล้วป๋าเอ้ย
จะเกิดอะไรขึ้นล่ะทีนี้
-
อีตาแมนนี่ท่าทางจะเป็นปัญหาจริง ๆ เลย...นี่ยังไม่รวมปัญหาทางบ้านของทั้งสองคนอีก
พ่อของป๋าจะอาละวาดถือเอาความผิดครั้งนี้เร่งให้ป๋าไปเรียนต่อเลยรึเปล่าอ่ะ...สงสารโจมบ้างนะ อย่าทิ้งน้องให้ต้องอยู่คนเดียวเลย
จะว่าไปก็คิดถึงพี่ดินเหมือนกันเนอะ :กอด1:
-
:L2:
:กอด1:
-
เป็นกำลังใจให้นะครับ หลายวันมานี้เห็นหลายคนในเล้าเหมือนจะท้อและเหนื่อยกับเรื่องยุ่งๆ สู้ๆนะครับ
-
ท่าทางป๋าจะงานเข้า :pig4: :L2:
-
ฉากนี้ มหาสุดๆอ่ะ o13
-
“เมียดูดไว้แสดงความเป็นเจ้าของ” แรงจริงอะไรจริง 55+
ป๋ากำลังจะซวยแหล่ว........
-
:กอด1: ป๋า-โจม ปัญหาถาโถมจริงๆ สู้สู้ :L2:
-
ให้กำลังใจคระ :กอด1:
-
มาแย้วววว หวานมากกก
-
แหม เพื่อนป๋าไม่น่ามาขัดจังหวะเลยนะ ฮ่าฮ่า
ว่าแต่ปัญหาต่อไปมาแล้วววววววววว
รอลุ้นต่อคร่าาาา ^^
หายไปหลายวัน คิดถึงป๋ากับโจมนะคะ อิอิ
-
ป๋าขาาาา มาซะดึกเลยนะคะหนูเกือบไปนอนแล้วเห็นไหมล่ะ :a14:
:laugh: :laugh:
ขอบคุณคร่า :man1:โจมมมมม
-
อ้าวงานเข้าป๋าอีกแล้ว ตอนหน้านี่พ่อของป๋าจะรู้เรื่องโจมมั้ยและจะยอมรับมั้ยอ่ะ
น่าสงสาร :sad4:
-
บวกหนึ่งค่าาาา
ท่าทางพ่อของป๋่าจะแรงมิใช่น้อย
ชอบอ่านทอร์คคนเขียนเหมือนกันนะ เหมือนได้มีปฏิสัมพันกันมากกว่า
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
ฟังมหาพูดเสร็จ น่าจะมีใครเผลอยกมือสาธุกันบ้างแหละนี่
ได้อีกอ่ะค่ะก๊วนนี้ :m20: :m20:
-
o13 มีเพื่อนดีเป็นศรีแก่ตัวค่ะคุณป๋า
เมียก็สวย น่ารัด เอ๊ย น่ารัก :L2: จะเอาอะไรมากไปกว่านี้ล่ะคะ
แต่เรื่องระดับชาติที่กำลังตามมานี่สิ...ไม่รู้ป๋าจะเคลียร์ได้มั้ย o22
-
oh my god,Pa daddy is comming`!!!
-
:laugh:
-
กรี๊ดดดดดดดดดด กอดป๋า กอดน้องโจม
หายไปนาน นึกว่าจะได้อ่านน้องกุมก่อนซะอีก
แต่ไหงน้องโจมกลับมาก่อนล่ะ แต่ไม่เป็นไร
เพราะคนนี้ก็รัก คิคิ
รู้สึกว่าหลังๆมานี่น้องโจมจะพูดมากขึ้นนะ
เวลาอยู่ต่อหน้าเพื่อนๆป๋าก็ดูน่ารักขึ้นเยอะเลย
ไม่แปลกเลยที่มหาจะเพ้อ ฮะ ๆๆ
แต่ชอบที่สุดก็คงเป็นไอ่รอยแสดงความเป็นเจ้าของนั่นแหละ
เมื่อไหร่ป๋าจะหายง่ะ อยากเห็นสองคนนี้หวีดๆกันอีก อร๊ายย
แล้วก็ขอให้เรื่องป๋ากะไอ่บ้าแมนมันเคลียร์ซักทีนะ เลิกแล้วต่อกันไปเลยยิ่งดี
ยังไงก็ยังเหลือเรื่องเฮียให้ได้เครียดอีก แต่จะมาเมื่อไหร่ไม่รู้
รู้แค่เอาหวีดๆกันก่อน นะ นะ น๊า ~
-
ปัญหานักก็ฆ่ามันทิ้งไปเลยไอ่แมนนั่น(กรูโหด!)
ปล.อยากอ่านแบบหวานๆมั่งอ่ะ อิอิ
-
o13ลึกซึ้ง กินใจ สมเป็นมหาที่สุด คนอื่นๆก็ใช่ย่อยน่ะ แต่ต้องยกให้ความล้นของพี่เค้า
o22พายุตั้งเค้าเข้ามาเรื่อยๆ แล้วอ่ะป๋า ทำไงต่อดี โอ๊ย ลุ้น อ่ะ ลุ้น
ไปนั่งเฝ้าพี่สิงจัดการน้องกุมดีกว่าดีกว่า :เฮ้อ:
-
อร๊ายยยย ยิ่งอ่านยิ่งรักน้องโจม ส่วนป๋าก็ .... ชั้นชอบแกขึ้นมาหน่อยนึงก็ได้ =_=
แต่ตอนนี้จบแอบค้าง ป๋างานเข้ากันเลยทีเดียว... :a5:
-
โจมแสดงความเป็นเจ้าของป๋าด้วยอ่ะ :impress2: น่ารักที่สุด
คุณโทรแมนซ์สู้ๆนะค่ะ คุณเซย์กิก็สู้ๆเช่นกันค่ะ :กอด1:
-
โจมคงรู้ว่าป๋ารักตัวเองมากขนาดไหน เจ็บเจียนตายยังหนีออกมา แต่ตอนกลับเนี่ยสิจะเป็นอย่างไร ป๋าต้องแก้สถานการณ์ ไหนจะ พ่อป๋าอีก เห้อ อุปสรรคลูกใหญ่ จะมาอีกระลอกหรือเปล่าไม่รู้
ส่วนมหา เนี่ย บ่นเก่งแบบนี้น่าจะ หาคนที่พูดเก่งกว่ามากำราบนะค่ะ
ปล.เป็นกำลังในให้คนเขียนนะค่ะ หลังคลื่นลมสงบท้องฟ้าจะสดใส ไฉไลกว่าเดิม ^_^
-
:z13: มหาบ่นเก่งอ่ะ
-
สู้ต่อไป...ป๋า กะ น้องโจม :a9: :a2:
-
เหอๆ ความคิดถึงแฟนกลายเป็นปัญหาระดับชาติซะแล้ว :try2:
รอลุ้นตอนหน้าค่าาาา
-
คำผิด อุกอาด=> อุกอาจ
-
สั้นๆนะป๋า
กลับโรงพยาบาลด่วนนนนนน
ก่อนพ่อป๋าจะโมโหน้าๆๆๆๆ
-
ป๋าเป็นอะไรอ่าาาาาาาาา
านเข้าหลายรอบเลยป๋าเอ๊ยยยยยยยยย
คนแต่งสู้ๆๆน๊าคร๊าาาาาาา
เป็นกำลังใจให้ตลอดคร่าาาา
-
โอ...ช่วงนี้เหมือนเป็นช่วงมรสุมเข้ามาลมพายุพัดเข้ามาหลายลูก
แต่โจมกับป๋าคงผ่านมันไปได้ รออ่านต่อไปค่า
-
ป๋าแน่มาก หนีออกจากโรงพยาบาลเพราะคิดถึงเมีย ช่างเป็นเหตุผลที่ดี๊ดี เป็นเรื่องใหญ่ซะแล้วสิ
-
:3123:
-
ท่าทางงานจะเข้านะป๋า แต่น้องโจมน่ารักอ่ะ แสดงความเป็นเจ้าของป๋าด้วย :-[
เป็นกำลังใจให้จ้าา :L2:
-
บวกส่งกำลังใจให้นะคะ ทั้งคนแขียนคนโพสเลย
รออ่านต่อ ชะตากรรมของป๋าจะเป็นอย่างไร >"<
-
+1 เป็นกำลังใจทั้งคนเขียน คนลงเรื่องนะค่ะ
-
ปัญหาระดับชาติ :a5:
งานเข้าป๋าและอาจเข้าเลยมาถึงโจม แต่ที่สำคัญป๋าของป๋าอาจจัดการแมนให้ได้ (รึเปล่า?)
รอตอนต่อไปค่า
เป็นกำลังใจให้พี่ TRomance และ พี่เซกิค่ะ :L2:
-
ป๋า ยังมีคนรักป๋าจริงๆ อย่างเพื่อนสามคนทั้งเบส ทั้งแย้ ถึงมหาจะขี้บ่นไปนิด และแฟนแบบโจมที่รักนะ แต่ไม่แสดงออก(ต่อหน้าคนอื่นเท่านั้น เนอะ)
แต่พ่อป๋ามาแบบนี้งานเข้าแน่แล้วละ ป๋ากะน้องโจมสู้ๆ ค่ะ
-
น้องโจมตอนนี้ก็น่ารักแบบเฉยๆเหมือนเดิม
:laugh:
แต่อิป๋ามันออกนอกหน้านอกตามากมาย
ตั้งแต่ประกาศว่าเป็นแฟนกับน้องโจม
ก็ออกตัวแรงแบบไม่ทิ้งฝุ่น
ปล่อยให้พี่สิงห์กับน้องกุม
คลานตามแบบห่างๆเช่นเดิม
:jul3:
:pig4:
-
(http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/Emoticon-125_panda.gif) โจมบอกให้กลับก็กลับเถอะป๋า
-
มีเพื่อนดีขนาดนี้น่า :beat: รางวัลเนาะ :impress2:
-
ป๋ามีงานเข้าแล้ววววววววววว
-
+1 ค่ะ
เมื่อไหร่จะจับพี่มหาใส่พานให้เทียนซะทีคะ
-
งานเข้าซะแล้วป๋า ถือโอกาสเปิดตัวว่าที่ลูกสะใภ้เลยดีมะ
เป็นกำลังใจให้ค่ะ :L2:
-
โห~~~~!!!
งานนี้ป๋าอ้อนโจมแบบเต็มที่กันเรยที่เดียว
แต่ก้อน้า คนป่วย(??) นี่นา
แต่ดูท่างานจะเข้าแร้วว ป๋าเอ๋ย >O<
-
คุณพ่อคงไม่ได้มาแบบพายุอ่ะนะคะ
สงสารน้องโจม กับ ป๋า
-
ตามอ่านทันแล้ว
โฮสงสารน้องโจมต้องอยู่คนเดียว
แต่เพื่อนๆ ป๋าทุกคนน่ารักมากกกกกก
ดูแลน้องโจมเป็นไข่ในหินเลย
ป๋าเจ็บหนักมากอ่ะ แต่ดูไม่เท่าเวลาเห็นหน้าเมียจะร้องไห้เนอะ
กลัวแมนมันจะรู้จังเลย คนซวยก็ไม่ได้มีแค่ป๋าอ่ะจิ
อดทนดันไปก่อนน้า..
-
ฮามาก กับเมียป๋าคนที่เกาะกระจกร้องห่มร้องไห้
ฮาๆๆๆๆ
-
เครียดกันเลยทีเดียว
ป๋าอย่าทำให้น้องเป็นห่วงหล่ะ :3123:
-
ไม่กลัวใครเท่าพ่อป๋าเลยอะ ถ้าไม่ยอมรับโจมขึ้นมาจะทำไงดีวะเนี่ย
:pig4: คะ
-
งานยักกำลังเดินทางหามาป๋าโดยไม่ได้คาดไว้
จะแย่ไปกันใหญ่มั้ยคะเนี้ย
สงสารโจมอ่ะ อย่าให้ต้องแยกจากกันเล้ยยยย
:call:
-
มีเพื่อนแบบนี้ ฮาดีอ่ะ
ชอบที่โจมแสดงความเป็นเจ้าของกับป๋า ทำอย่างงี้บ่อยๆ นะคะ อิอิ
-
ชอบพี่เบส^^
-
ถึกได้อีก
-
ขัดใจแทนป๋า
มีแต่ กขค จะจู๋จี๋กับน้องโจมซักหน่อย
เจอนายแมนต้องจัดหนัก
:z6:
-
ตอนหน้าถึงตอน อาบามามะ ปรากฏกาย
:เฮ้อ: นะ จะเอาเรื่องอะไรมาหาป๋าอีกละเนี่ย :call: ขออย่าให้เป็นเรื่องส่งป๋าไปเรียนเมืองนอกเลย
-
ถึงคราวที่น้องโจมต้องไปเจอพ่อสามีแล้วล่ะ :o8: :o8:
ป๋านี่ก็อึดเกิ๊นนนน
แหกโรงฯบาลมาได้ไงเนี่ยย :m20:
-
งานเข้ายกแก๊งค์แล้วแบบนี้
-
รำคาญ "ไอ้แมน" ชะมัด :m16:
:angry2: เป็นไรมากไหมเนี่ยมาขัดขวางความสุขของป๋าโจมอยู่ได้ ชิ...
ขอบคุณสำหรับอีกตอนค่ะ :กอด1: พี่มหาแอบน่ารักนะเนี่ย อิอิ
-
เรื่องใหญ่ระดับชาติจิงๆด้วย
แย่แน่ๆเลยป๋า :serius2: :serius2:
ยังไงก้อพูดับคุนพ่อให้ได้นะ
-
ป๋า เรื่องคราวนี้พระบิดาองค์ลงแน่เลยย
สงสัยคงโดนจับไปเรียนต่อต่างประเทศซะ โทษฐาน ก่อความวุ่นวายไม่สิ้นสุด
แล้วทีนี้ น้องโจมจะทำยังไง (เอ่อ คิดไปไกลมากกก o18)
ต่อไป พ่อสามีจะเจอว่าที่ภรรยาหรือเปล่า :laugh:
อุ้ยยลุ้นนนนนนน
ปล. อยากกระตืบมันจัง :z6: ไอคุณแมนอ่ะ :beat:
-
ส่งสัยจะเป็นเรื่องใหญ่ มากกกกกก
หวังว่าโจมคงไม่โดนหางเลขนะ
-
ป๋านี่จริงๆเลย ปล่อยให้คนอื่นวิ่นวุ่น
ปล.ชอบมหาจัง
-
งานใหญ่ๆๆๆกำลังจะเข้า
รำคาญไอ้เเมนจิงๆๆๆ
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
เป็นกำลังใจให้แก่ป๋าและผองเพื่อนนะ
-
ป๋ากับโจม มีเรื่องให้ตื่นเต้นตลอด
ชีวิตรักคู่นี้ช่างมีสีสันหลากหลาย
ขอบคุณค่ะ
-
รออ่านเสมอ :pig4:
-
ป๋าง่ะ!! :m20:
ทำพี่มหาต้องเปลืองน้ำลายเลยนะเนี่ย!
แล้วนี่ท่านพ่อมาจะมาเฉาะต่อด้วย โฮก ได้ดับอนาถก็วันนี้ 555
-
ป๋าีนี่จ๊อบเยอะเนอะ งานเข้าตลอด 555
-
ไม่น่าเชื่อ คนอย่างป๋า จะอ้อนเมียได้ขนาดนี้
หวานกันได้สองตอน ลางร้ายเริ่มส่อเค้าอีกแล้ว
ได้แต่หวังว่า คุณพ่อคงไม่เร่งให้ป๋าต้องทิ้งเมีย
ไปเรียนต่อเมืองนอกนะ
-
:impress2: :-[ ยังน่าติดตามเหมือนเดิมเลยคร้าบบบบบบ o13
-
5555+++แค่หนีออกโรงบาลมาหาเมียเรื่องใหญ่เลยไงละป๋า
แต่อยากอ่านตอนเมียแสดงความเป็นเจ้าของจังเรยยยยย :impress2:
แต่ๆๆบๆๆกลับไปหาพ่อเถอะป๋าก่อนเรื่องมันจะใหญ่ไปมากก่าเดิม
-
น้องโจมมาแล้ว :กอด1:ๆๆๆๆ
พี่มหาฮามากค่ะ ชอบๆๆ รักเพื่อนดีจัง
ป๋าคิดถึงเมียมากเลยนะคะ เหอๆๆ
-
ปกติจะอ่านนิยายที่โพสจบแล้ววววว เพราะไม่อยากรออ่าน
แต่เรื่องนี้ติดจริงๆ ต้องเข้ามาดูทุกวันเลยยยย
ชอบนิยายของ TRomance มั่กๆ
รักน้องโจมมมมมมมมมมม อิอิอิ
-
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
งานเข้าแล้วไหมละป๋า
-
มาต่อแล้วๆๆๆๆๆๆ คิดถึงๆๆป๋ากะน้องโจมอะ
:o8: :o8:
ตอนนี้โจมมน่ารักอะ ป๋าก็น่ารักกก
แต่ท่างานจะเข้าใหญ่ๆๆแล้วหละ
ป๋ากลับไปรักษาตัวก่อนนะ จะได้อยุ่กะโจมไปนานๆๆๆ
:impress2: :impress2:
-
เอิ่มมม ตามมาเป็นห่วง(ด่า) ถึงที่ห้องเลยนะพี่มหา
พ่อมารอที่โรงพยาบาล เรื่องใหญ่ระดับชาติ
กลัวว่าป๋าจะโดนส่งตัวไปเรียนที่อังกฤษจังวุ้ย
-
อ่าาาาา
ไอ้แมนนี่ ตกลงมันจะไม่เลิกเหรอ??
เซ็งจัง นายคนนี้ !!
แล้วพ่อป๋า
เหอะๆ ,, งานใหญ่สินะ ^^
-
อร๊ายยยยย
น่ารักสวดยอด
แต่จะเกิดอะไรขึ้นไหมเนี่ย
พ่อป๋า T^T
:กอด1: :L2:
-
ตกลงเรื่องแมนนี่ ยังไม่จบอีกเหรอ :serius2:
ยังต้องระวังตัวแบบนี้ แล้วก็ต้องไม่ได้อยู่ด้วยกันสิ
สงสารป๋าอ่ะเจ็บตัว แล้วยังต้องมาห่างจากเมียรักอีก
สงสารโจมด้วย อยู่คนเดียวเหงาแย่เลย แต่ว่าก่อนอื่น
รับไปรับหน้าคุณพ่อ ที่โรงพยาบาลด่วนเลยเร้ววว :z3:
-
คู่นี้เค้ารักกันด้วยภาษากายจริงๆ :o8:
-
พระเจ้า !! เมียดูดแสดงความเป็นเจ้าของ :-[
น้องโจมน่ารักๆๆๆๆๆๆ
ตอนหน้าเหมือนจะงานเข้า
ไม่มีมาม่าใช่มั้ยคะ คนเขียน o18
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
ป๋ามีเพื่อนดีจริงๆเลยน๊า เป็นห่วงกันขนาดนี้
"เมียดูดแสดงความเป็นเจ้าของ" :-[ เหมือนว่าตัวป๋าเองก็จะเต็มใจให้แสดงเหมือนกันนะ
น่ารักมากๆๆ รอตอนต่อไปนะคะ :กอด1:
-
งานเข้าป๋าซะแล้วววววว ว่าแต่โจมจะโดนหางเลขด้วยมั้ยเนี่ย??
-
ตอนนี้ป๋าฮาเหมือนกันแหะ 555+ อยากอ่านต่อแล้วน้าๆ!!!
-
เอาแล้วไงๆ เกิดเรื่องแล้วป๋าเอ๋ย
-
ในที่สุดก็อ่านทันซะที
น้องโจมน่ารักจริงๆๆ :o8:
-
งามเข้าเเล้วนะ "ป๋า"
:กอด1:
รอติดตามตอนต่อไปนะคับ ^ ^
-
มารอเหมือนเดิมเช่นกันครับ
สู้ ๆ นะครับ
:L2:
-
ช่วงหลังมานี้ รู้สึกว่าป๋ากับโจมน่ารักขึ้นมาเยอะเลย :o8:
-
:pig4:
-
o18 ป๋าเจอขาใหญ่พางานเข้ามาหาซะแล้ว
รีบพาลูกสะใภ้ไปหาพ่อเร็วเข้า~ :laugh:
-
มารอโจม
-
เข้ามารอโจมอ่ะ....
งานเข้าป๋าแล้วหล่ะ.....งานใหญ่ด้วย....555
1+ ให้จ้า
-
ป๋าอยู่ไหนนนนนนนนนน :o12:
-
เรื่องใหญ่ - o -
-
มีเรื่องให้ตื่นเต้นตลอดเลยคู่นี้
-
ถึงตอนนี้จะไม่มีอะไรหวือหวา แต่ก็แสดงออกถึงความเป็นเพื่อน และ เมียได้อย่างลงตัว
+1 ให้เซกิ ส่วน TRomance เป็นกำลังใจให้ครับ
-
ตีพุงรอน้องโจมค้าบบ :man1:
-
ป๋างานเข้าแล้วววววว
ลุ้นซะฉี่เหนียว คิดเองเออเองแล้วตอนนี้ กลัวพ่อป๋าถือโอกาสส่งไปนอก
เป็นห่วงโจม รัก Seiki & TRomance ได้โปรด
มาต่อให้ด้วยเถิดดดด :call: โปรดเห็นใจหัวใจดวงน้อยที่โคตรลุ้นเลยอ่ะ :z10:
เพื่อการนี้เลย + 1 มาเป็นกำลังใจนะ อิอิ :กอด1:
-
ตื่นเต้นกันได้ทุกตอนเลยยยยยยย...
-
เอาล่ะสิ ป๋างานงอกแล้ว :pigha2:
:กอด1:
-
มารอน้องโจม :a3:
-
เข้ามารอๆๆ :z13: :z13:
-
ตอนที่ 28 'เด็กป๋า'
ระเบิดเวลาวางแน่นิ่งอยู่บนเตียงผู้ป่วยสีขาวสะอาด ทุกชีวิตพร้อมใจกันหยุดทุกสรรพเสียงเพื่อรอ รอว่าคนที่กระโผลกกระเผลกเข้ามาในห้องหลังสุดจะเซอร์ไพรส์แค่ไหน
“นั่นมันคืออะไรครับพ่อ”
เสียงกร้าวตะโกนออกไปทันทีที่เห็นของบนเตียง ป๋าโวยวายอย่างที่ทุกคนคาดคิดไว้ แต่ถึงอย่างนั้นเสียงเกี้ยวกราดก็ยังทำให้ทุกคนสะดุ้งตกใจอยู่ดี เว้นก็แต่ผู้ให้กำเนิดเท่านั้น
“ของรางวัลสำหรับฮีโร่ไงล่ะ”
เสียงตอบกลับคำทักทายได้เรียบเฉยต่างจากเสียงโวยวายของป๋ามากนัก ทุกอย่างค่อยๆมาคุ อารมณ์ค่อยๆกรุ่นร้อนจนระอุ ทุกคนเตรียมตั้งรับกับอาการเดือดพล่านของป๋า แต่มันอาจจะเป็นครั้งแรกที่ทุกคนจะได้ตะลึงจนตาค้าง
“เมื่อไหร่ครับ”
“ต้นเดือนหน้า”
ฟังจากคำตอบดูเหมือนจะยังพอมีเวลาให้ทำใจ แต่คำปลอบใจพวกนั้นกินเวลาแค่ไม่กี่วันที่จะถึงนี้เอง
บนเตียงคนไข้ที่ป๋าจำได้ว่าก่อนจะลุกออกไปนั้นยับย่นไม่มีชิ้นดี แต่บัดนี้ผ้าปูเตียงสีขาวถูกดึงเรียบจนตึง ข้าวของเครื่องใช้ที่เคยกระจัดกระจายอยู่เต็มห้องถูกจัดเรียงเข้าที่ของมัน ทุกอย่างย้อนเวลากลับไปสู่จุดเริ่มต้น
ป๋ากำลังเดินเข้าสู่จุดสตาร์ทของชีวิตครั้งใหม่
เอกสารมากมายกระจัดกระจายอยู่บนจุดศูนย์กลางของเตียง เหมือนคนจัดต้องการให้มันเด่นสะดุดตามากที่สุด และมันก็เป็นอย่างนั้นจริงๆ
เด่นสะดุดตาและมันก็กระแทกใจป๋าจนปวดร้าวไปหมด เรี่ยวแรงและกำลังใจทั้งหลายที่เพิ่งได้มาจากโจมเหมือนวาล์วที่จงใจจะเปิดทิ้งไป
ป๋ารู้ว่าพ่อคงรู้เรื่องตั้งแต่วันที่เข้าโรงพยาบาลแล้ว พ่อใช้วันเวลาเหล่านั้นจัดการเอกสารทุกอย่าง หรือบางทีมันอาจจะมีมาก่อนหน้านั้นนานมากแล้วก็ได้ ปกติพ่อไม่ได้ใจเย็นแบบนี้ แต่คนที่ถือไพ่เหนือกว่าย่อมสงบสติอารมณ์อะไรได้ไม่ยาก โดยเฉพาะสถานการณ์ที่ทำให้ป๋าเถียงอะไรไม่ได้ กลายเป็นยืนน้ำท่วมปากอ่อนล้าไปทั้งใจและกายแบบนี้
แข่งรถจนเกือบตาย เหลวไหล แล้วปิดท้ายด้วยการหนีออกจากโรงพยาบาลในฐานะผู้ป่วยอาการสาหัส ทุกอย่างกลับมารัดคอป๋าหมดเลย
“ทุกคนมีหน้าที่เป็นของตัวเองนะป๋า พ่อดีใจมากที่แกเลิกเป็นสิงห์มอเตอร์ไซค์ได้ แต่มันถูกกลบด้วยอาการช็อคเกือบตายตอนที่รู้ว่าแกเกือบเอาชีวิตไปทิ้งที่นั่นเพราะผู้ชายที่แกเลี้ยงไว้เพียงคนเดียว”
“เค้าเป็นแฟนผมครับพ่อ”
ป๋ายอมจำนนกับทุกอย่างที่พ่อว่ามา แต่เรื่องที่พ่อตีค่าโจมแค่เด็กป๋านั้น เป็นเรื่องที่ยอมไม่ได้จริงๆ
“พ่อบอกแล้วไงป๋า ทุกคนมีหน้าที่เป็นของตัวเอง วันนี้ลูกยังหลง แต่อีกหน่อยลูกก็ลืม”
มันง่ายอย่างที่พ่อบอกจริงๆน่ะเหรอ ถ้ามันง่ายขนาดนั้น ทำไมป๋าถึงได้แหกโรงบาลไปหาโจมแบบไม่รักตัวกลัวตายขนาดนั้น แค่เป็นสัปดาห์ยังรู้สึกเหมือนจะบ้าได้ขนาดนี้ แล้วถ้าห่างกันไกลคนละฟากฝั่งประเทศ แล้วถ้าเวลาล่วงเลยผ่านไปเป็นปีๆล่ะ ป๋าจะจัดการกับความทรมานนั้นอย่างไรดี
“เด็กของลูกเค้าก็มีหน้าที่เป็นของตัวเองเหมือนกัน”
“พ่อรู้จักเค้าเหรอครับ”
“พอรู้”
เหอะ!! ถ้าเชื่อป๋าก็คงได้ชื่อว่ารู้จักพ่อตัวเองน้อยเกินไป คำว่าพอรู้ของพ่อมันแปลได้ว่าพ่อสืบมาจนรู้ทุกซอกทุกมุมของโจมแล้ว ที่สำคัญ พ่อคงรู้อะไรๆเยอะกว่าที่ป๋ารู้ ไม่แปลกที่พ่อจะสนใจใคร่รู้เกี่ยวกับโจม
ผู้ชายคนแรกที่ทำให้ป๋าเป็นบ้าเป็นหลังอยู่แบบนี้ พ่อรู้ว่าป๋ามีใครๆที่เลี้ยงดูไว้มากมาย พ่อเข้าใจเพราะเค้าก็ไม่ต่างจากป๋าเหมือนกัน จะเรียกว่าป๋าวัดรอยเท้าพ่อก็ไม่ผิดนัก เพียงแต่ป่าไม่มีจุดหมายอย่างที่พ่อมี ป๋าคบเล่นๆ เลี้ยงเล่นๆ แค่ไม่เคยมีใครที่ป๋าสนใจได้เท่าโจม
“ผมอยากจะขอเวลา”
“ลูกมีเวลาส่วนตัวจนถึงวันเดินทาง”
เหมือนจะสวยงามอีกแล้ว แต่เวลาส่วนตัวที่พ่อว่า มันแค่ไม่กี่วันเท่านั้น ไม่พอที่จะหาเหตุผลเพื่อบอกโจมให้รอด้วยซ้ำ ป๋าไว้ใจโจมเท่าที่ผู้ชายคนหนึ่งจะเชื่อใจคนที่รักได้ แต่ป๋าไม่เชื่อใจพวกวงนอกทั้งหลายที่รอเวลา
ถ้ามีใครมองความรักเป็นแค่เกมส์ๆหนึ่ง คนเหล่านั้นจะต้องใช้ทุกวิถีทางเพื่อชัยชนะแน่ๆ ไม่ว่าจะได้มาด้วยเล่ห์หรือกลก็ตาม
และป๋าก็ไม่สามารถจะเฝ้าระวังและปกป้องโจมอย่างที่ใจอยากทำอีกแล้ว ระยะทางระหว่างประเทศมันไกลเกินกว่าจะไปมาหาสู่กันได้ง่ายๆ และมันคงไม่ง่ายขนาดนั้นถ้าป๋าจะลักพาตัวใครสักคนไปด้วยกัน
วันนี้ป๋าเป็นเสื้อสิ้นลายแล้วจริงๆ
ทุกหนทางมืดมิดไปหมด ไม่มีแม้แต่แสงไฟริบหรี่แค่เพียงก้นหิ่งห้อยให้ป๋ามีทางเดินไปต่อบ้างเลย
ไม่มีสงครามเย็นหรือสงครามประสาทระหว่างสายเลือดอย่างที่ใครๆรอลุ้นด้วยความกลัว ป๋าคนใหม่ที่ไม่มีใครเคยเห็น เพื่อนสนิทสามคนที่ยืนเกร็งหายใจไม่ทั่วท้อง เปลี่ยนเป็นหายใจลำบากทันที
ป๋าในโหมดจำนนแบบนี้ เพื่อนๆต่างรู้ดีว่ามันทรมานแค่ไหน ลำบากใจและเจ็บปวดใจเท่าไหร่ ป๋าเด็ดเดี่ยวยิ่งกว่าที่ใครๆเคยเห็น แม้แต่พ่อบังเกิดเกล้าที่เตรียมแผนมาสยบลูกเสือยังต้องนิ่งอึ้ง เด็กไม่เอาไหนเมื่อวันวาน ปล่อยให้ละสายตาแค่นิดเดียว ลูกแมวป่ากลายเป็นเสือที่สง่างามตั้งแต่เมื่อไหร่?
ตั้งแต่เริ่มรู้จักที่จะรักใครใช่มั้ย?
ตั้งแต่เริ่มเชื่อแล้วว่าความรักมีจริง
“ถ้าผมทำอย่างที่พ่อต้องการ ผมจะมีชีวิตเป็นของตัวเองอีกครั้งใช่ไหม”
“ถ้าลูกไม่ลืมหน้าที่ความรับผิดชอบของตัวเอง พ่อก็ไม่มีปัญหา”
“โอเค ผมจะไปอังกฤษตามที่พ่อต้องการ”
เสียงที่ส่งผ่านก้อนสะอื้นในลำคอเข้มแข็งได้แนบเนียน ตรงข้ามความรู้สึกของคนพูดจนเพื่อนที่ยืนฟังอยู่ด้วยกันอดใจหายไม่ได้ เริ่มจะไม่มีใครยืนนิ่งอยู่กับที่อย่างเมื่อกี้อีกแล้ว
มหายืนกระสับกระส่ายและตั้งใจจะอ้าปากถาม แต่ไอ้แย้กลับเอามือปิดปากกั้นเอาไว้ แรงดิ้นขลุกขลักของผู้ชายสองคนในนามเพื่อนสนิทของป๋า อยู่ในสายตาพ่อตลอดเวลา
“มหามีอะไรอยากถามพ่อหรือเปล่า”
เมื่อผู้ใหญ่เปิดทาง ไอ้แย้เองก็ทำอะไรต่อไปไม่ได้นอกจากจะปล่อยมือที่อุดปากนั้นให้เป็นอิสระ
“มีคำถามอยากถามไอ้ป๋าครับพ่อ”
“อ่อ งั้นพ่อไปจัดการเรื่องโรงพยาบาลก่อนนะ แกจะต้องนอนโรงพยาบาลจนกว่าหมอจะบอกว่าเครื่องในแกผสานกันสนิทดีแล้ว”
“ผมไม่เป็นอะไรแล้ว ผมอยากจะไปพักฟื้นที่อื่นมากกว่า”
“คอนโดที่แกเพิ่งเช่าใหม่อะเหรอ”
นี่คือบทสรุปของคำว่า ‘พอรู้’ ของพ่อ ป๋าเหลวไหลและใช้ชีวิตเสเพลยังไงไม่เคยมีปัญหาเรื่องพ่อจะดัดนิสัยด้วยการระงับบัตร มันเป็นทางเดียวที่พ่อจะใช้ตรวจสอบชีวิตป๋าได้ ค่าใช้จ่ายของป๋ามีหน้าที่ไม่ต่างจากนักสืบฝีมือดี
“ครับ ผมอยากไปพักฟื้นที่นั่น”
เอาสิ!! ลูกผู้ชายที่ชื่อว่าป๋า ปากกับใจตรงกันเสมอ ในเมื่อพ่อรู้จนจี้ได้ตรงกลางใจขนาดนี้ ป๋าไม่หนีจนเข้าใกล้คำว่าแถแน่ๆ ไม่ว่าความจริงหรือปัญหา ป๋าพุ่งชนเท่านั้น
“พ่อให้หมอตัดสินใจแล้วกัน ถ้าหมออนุญาตให้แกไปได้ แกก็อย่าชะล่าใจก็แล้วกัน เวลาที่เหลืออยู่นี้แกต้องดูแลตัวเองดีๆนะป๋า อย่าให้ใครต่อใครฝ่าเข้าไปฉีกอกแกได้อีกล่ะ พ่อคอนเฟิร์มกับทางนู้นแล้วว่าแกกำลังจะไป”
เห็นไหม? บทสรุปสุดท้ายป๋าก็ต้องไปเรียนอย่างที่พ่อต้องการอยู่ดี ไม่ว่าป๋าจะโวยวายเอาแต่ใจอย่างแต่ก่อน หรือยอมจำนนอย่างตอนนี้ บทสรุปก็คือบทเดียวกัน
ป๋าคิดดีแล้วก่อนตัดสินใจจะทำอะไรลงไป ไม้ซีกของป๋างัดไม้ซุงพ่อไว้แค่ชั่วคราวเท่านั้น ปลายทางของไม่ซีกเมื่องัดไม้ซุงจนสุดกำลังแล้ว ไม่ซีกท่อนนั้นก็ต้องหักในสักวันอยู่ดี
ไม่มีประโยชน์อะไรที่ป๋าจะต่อต้านพ่ออีก ไม่ใช่เพราะยอมรับความจริงมากขึ้น ไม่ใช่เพราะเข้าใจในสิ่งที่ต่อต้านมาตลอด เพียงแต่ป๋าไม่อยากเป็นสาเหตุให้ใครต้องเดือดร้อน ถ้าป๋าดื้อใส่พ่อครั้งนี้ มันอาจจะแตกหักจนถึงขั้นถูกตัดน้ำหล่อเลี้ยงทุกทาง คนที่อยู่เบื้องหลังป๋าจะต้องลำบากแน่ๆ
และหนึ่งในใครหลายๆคนนั้นก็คือคนที่ป๋าห่วงใยสุดหัวใจ ในขณะที่อะไรๆกำลังดีขึ้น อุปสรรคลูกใหญ่ก็ถาโถมเข้ามาพิสูจน์ซะตั้งตัวแทบไม่ทัน
ถ้าป๋าฝ่าฟันคลื่นลูกนี้ไปได้ คลื่นลูกไหนๆที่จะตามมาก็จะกลายเป็นเพียงน้ำที่กระทบฝั่งธรรมดาๆเท่านั้น
ในขณะที่ทุกคนกลัวบรรดาเด็กป๋าจะลุกขึ้นมาต่อต้านโจม ทุกอย่างกลับเงียบสงบผิดคาด ฟันธงไม่ได้ว่าคลื่นลมสลายหรือว่ากำลังจะก่อตัว ในเมื่อตอนนี้ทุกอย่างยังสงบดี มันก็ไม่มีเหตุผลอะไรที่จะต้องไปตัดน้ำหล่อเลี้ยงอย่างที่ป๋าเคยให้ ไม่ใช่ทุกคนในบรรดาเด็กป๋าที่วางตัวดี แต่ก็ยังไม่มีใครทำตัวเหลวแหลกถึงขนาดป๋าจะรับไม่ได้ นอกเหนือจากความรับผิดชอบส่วนนี้แล้ว แน่นอนว่าทุกทางที่ป๋าคิดสำรองเอาไว้ในวันที่ตัวเองไม่อยู่เมืองไทยก็เพื่อโจม
“แล้วน้องโจมละวะไอ้ป๋า มึงจะทำยังไง จะทิ้งน้องเค้าไว้แบบนี้ หรือมึงจะเลิกกับน้องเค้าเด็ดขาดไปเลยวะ”
“มึงอย่าเพิ่งถามมันแบบนี้สิมหา พ่อไอ้ป๋ายังเดินไปไม่ถึงลิฟท์เลยมั้ง”
“กูร้อนใจนี่หว่าเบส แค่ไม่กี่วันน้องโจมยังดูแย่ขนาดนั้น แล้วถ้าแบบนี้ น้องเค้าจะเป็นยังไงวะ กูสงสารน้องโจม”
“ใช่มึงคนเดียวซะที่ไหนที่ร้อนใจ กูก็ร้อน ไอ้แย้ก็ร้อน ทุกคนร้อน แต่ไอ้ป๋ามันตัดสินใจไปแล้ว เราก็ต้องเอาใจช่วยมันสิวะ มึงเห็นใจน้องโจมกูรู้ แต่เพื่อนเราคือไอ้ป๋านะเว้ยมหา”
“แต่อังกฤษนะเว้ยไม่ใช่อยุธยา ที่จะไปมาหาสู่กันได้ง่ายๆ ต่อให้ไอ้ป๋ารวยล้นฟ้าขนาดไหนก็เถอะ”
เสียงโวยวายของมหากระแทกใจป๋าปวดจนระบม ถูกจี้ลงมาตรงจุดเดิมซ้ำๆมันควรที่จะชาจนไม่รู้สึกอะไร แต่เปล่าเลย มันกรีดเข้าไปจนเจ็บร้าวทุกครั้ง มันยากที่จะชิน ป๋ายังมองไม่เห็นหนทางที่จะทำใจ ถึงแม้มันจะชัดเจนแล้วว่านั่นคือสิ่งที่ป๋าต้องทำ
“อินเตอร์เน็ตเข้าถึงประเทศไทยได้หลายปีแล้วนะเว้ยมหา มันคงไม่ได้แย่ขนาดนั้นหรอกน่า”
กล้าที่จะปลอบใจเพื่อน ทั้งๆที่ควรจะใช้มันปลอบใจตัวเองมากกว่า ได้แต่บอกกับตัวเองตอนที่นอนคิดตัดสินใจว่า ไม่ได้ถูกเนื้อต้องตัวกันแต่ก็ยังมีโอกาสเห็นหน้า และมีโอกาสพูดคุย พูดแบบนี้ซ้ำๆกับตัวเองและเฝือกที่บล็อดขาเป็นพยาน ป๋ามีความหวังตั้งแต่โจมยังไม่ตกลงเสียด้วยซ้ำ และไม่รู้ว่าโจมจะรับกับเรื่องนี้ได้แค่ไหน มันใหญ่กว่าตอนที่เราต้องแสดงละครตบตาว่าเลิกกันมาก มากซะจนป๋าไม่แน่ใจในคำตอบที่จะได้รับเลย
“มึงไม่เปลี่ยนใจแล้วใช่มั้ย”
เสียงมหาอ่อนลงกว่าตอนแรก มันคงแน่ใจแล้วว่าป๋าไม่เปลี่ยนใจแน่ แต่มันก็ยังไม่ละความพยายามที่จะถามย้ำอีกครั้ง
“กูฝากดูแลโจมด้วยได้มั้ย กูรู้ว่าเค้าดูแลตัวเองได้ แต่ถ้ามึงเข้าใจกู มึงจะรู้ว่าทำไมกูถึงฝากฝังกับพวกมึง กูไม่เคยไว้ใจใครเท่าเพื่อนมาก่อน แล้วเพื่อนกูก็มีแต่มึงสามคนเท่านั้น”
“กูรับปากป๋า เมียมึงจะอยู่ในความดูแลของกูสุดความสามารถ....กูด้วย...กูก็ต้องว่าไงว่าตามกันสิวะ มาถึงขนาดนี้แล้ว”
คำรับปากของเพื่อนสามคน ป๋ามั่นใจว่ามันคือคำสัญญา แต่สำหรับอีกคนแล้ว ป๋านึกคำตอบที่จะได้รับไม่ออกเลยว่าจะเป็นแบบไหน
“ขอบใจพวกมึงมาก แต่ เมื่อไหร่หมอจะมาสักทีวะ”
“เค้าคงคุยอยู่กับพ่อมึงหรือเปล่า ให้น้องโจมมาหาที่โรงบาลดีกว่ามั้ยวะ”
“แค่นี้ยังหดหู่ไม่พอเหรอ ถ้าอยู่ในโรงบาลกูคงเป็นโรคซึมเศร้าก่อนไปอังกฤษพอดี”
“แล้วถ้ามึงไปขลุกอยู่บนเตียงกับน้องโจมมึงจะหายเศร้าเหรอ แล้วช้ำในของมึงจะหายเหรอ กูว่ามึงจะเปลี่ยนใจไม่ไปก็เพราะขลุกอยู่กับน้องแล้วตัดใจไม่ได้นี่แหละ”
“มึงพูดมามีเหตุผลมากมหา แต่กูพูดไปแล้วไม่คืนคำเว้ย กูรู้จักอดเปรี้ยวไว้กินหวาน”
“ตอนไหนที่เรียกว่าอดวะ มึงมันเจ้าเล่ห์ว่ะป๋า แผนการมึงใช่มะที่ประกาศให้โลกรู้ว่าน้องโจมเป็นของใคร”
“อย่ามาหาความกูนะมหา กูอยู่กันสองคนดีๆ พวกมึงสาระแนอยากรู้เองนี่หว่า”
“ก็เทวดาได้เสียกับหมาวัด มันไม่น่าสนใจเท่ากับเทวดาได้เสียกับเทวดานี่หว่า”
“เอาเถอะ ใครจะสนใจกูไม่ว่า แต่อย่าให้กูรู้ว่าใครมาเกาะแกะกับเมียกูนะ”
“มึงจะบินมาจัดการหรือไง”
“ก็ไม่แน่”
“กูแทบไม่เชื่อว่าที่มึงคุยกับพ่อมึงเมื่อกี้เป็นเรื่องจริงเลยว่ะ ป๋าตัวจริงมันต้องคนที่ยืนหน้ากูตรงนี้ต่างหาก”
“ถ้ามึงรู้สึกว่าชอบใครสักคน อยากอยู่ใกล้ๆ รู้สึกว่าเราเข้ากันได้โดยไม่ต้องพูดอะไรกันมาก วันนั้นมึงจะเข้าใจกูนะมหา”
“แล้วทำไมมึงไม่คิดจะพาน้องโจมไปอังกฤษด้วยกันล่ะ มึงทำได้อยู่แล้ว มึงมีอำนาจเงิน”
“ละครอาจจะทำให้มึงเพ้อฝันได้นะมหา โจมเค้าเป็นลูกมีพ่อมีแม่ มีหน้าที่ของเค้า อยู่ๆกูจะถือสิทธิ์ชีวิตส่วนตัวของเค้ามาเป็นของกูไม่ได้ ต่อให้กูอยากใจจะขาดแค่ไหนก็เถอะ”
“มึงสนทนาธรรมกับกูแค่ไม่เท่าไหร่ ทำไมมึงดวงตาเห็นธรรมก่อนกูวะ”
“ก็กูไม่ต้องแบ่งตาไปดูหนังสือโป๊เหมือนมึงไง”
“มันเกี่ยวกันจริงๆเหรอวะป๋า”
“เลิกเถียงกันเถอะ หมอเค้ามายืนรอนานแล้ว เค้าไม่กล้าเข้ามาเพราะมึงสองคนเถียงกันอยู่เนี่ย”
ทุกอย่างเป็นไปตามที่ไอ้พวกนี้ตั้งสมมุติฐาน พ่อหายไปปรึกษากับหมอมาแน่ๆ คุณหมอถึงได้ตามขึ้นมาช้าขนาดนี้ และคงเป็นข้อตกลงของพ่ออีกนั่นแหละที่ทำให้ป๋าไปพักฟื้นที่อื่นได้ แต่หมอจะไปดูอาการวันเว้นวัน และป๋าจะต้องมาทำ MRI ที่โรงพยาบาลตามที่หมอนัด รวมถึงตรวจร่างกายอย่างละเอียดจนกว่า(พ่อ)จะแน่ใจว่าป๋าหายดีแล้วจริงๆ
คนที่เดินมาเปิดประตูยามวิกาลทำหน้างงๆที่ป๋าจัดการเรื่องใหญ่ระดับชาติและกลับมาหาโจมเร็วกว่าที่คิด คิ้วยกหน้าผากขมวนมุ่นเป็นคำถาม
“เอาคนไข้มาส่งครับ”
แฟนคลับของโจมออกตัวแรง เสนอหน้ายิ้มแป้นแล้นได้วอนปลายตีนป๋ากระตุกมาก แต่มันต้องยกไว้ในกรณีที่ขาไม่เดี้ยงอยู่แบบนี้นะ เดินได้แต่คงยกทำร้ายร่างกายใครไม่ไหว ยังต้องใช้ไม้ค้ำยันอยู่เลย
“ผมไม่ใช่หมอหรือพยาบาล”
เจอเมียป๋าเล่นมุขสวนกลับเข้าไปหน้านิ่งๆ บรรยากาศที่ควรจะเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะมาคุขึ้นมาทันที
“ไอ้ป๋ามันเป็นไข้ใจครับ เจ็บป่วยทางร่างกายหายไปแล้ว”
มหามันสลดนะทีี่โจมไม่รับมุขมัน แต่ถ้าสลดนานก็ไม่ใช่มหาอีกนั่นแหละ มหามันด้านได้อายไม่นานอยู่แล้ว
“เข้ามาข้างในกันก่อนมั้ยครับ ยืนคุยหน้าห้อง รบกวนห้องอื่นนะครับ”
เป็นคำตำหนิที่เล่นเอาป๋ายิ้มเสียเต็มแก้ม มันอดที่จะเข้าข้างตัวเองไม่ได้ว่าเป็นเพราะโจมเห็นป๋าเริ่มผ่อนขาข้างใดข้างหนึ่ง เพื่อลดภาระรับการรับน้ำหนักตัวที่ทิ้งลงบนขาอีกข้างที่ไม่เป็นอะไรมาก เค้าถึงได้ตัดบทสนทนาเพื่อให้ป๋าได้เข้าไปนั่งพักในห้อง มันเป็นความห่วงใยที่เราไม่จำเป็นต้องบอกให้ใครได้รู้ ป๋ารู้ของป๋าคนเดียวก็พอ
“พวกพี่เอาไอ้ป๋ามาส่งก็จะกลับแล้วครับน้องโจม”
สมแล้วที่พวกมันคือเพื่อนที่รู้ใจ ป๋าต้องการใช้เวลาที่เหลืออยู่กับโจมให้นานที่สุด ให้สายใยมันผูกกันไว้ให้แน่นที่สุด ให้เราผูกพันกันจนกว่าเราจะได้กลับมาอยู่ด้วยกันอีกครั้ง ในเมื่อป๋าเริ่มรู้ตัวว่ามีกำลังใจที่จะเดินไปข้างหน้าเพราะโจม ป๋าเจอคนที่คิดว่าขาดไม่ได้แล้ว โจมเองก็จะต้องรู้สึกว่าขาดป๋าไม่ได้จนต้องรอการกลับมาของป๋าเช่นกัน
“เอางั้นก็ได้ครับ แล้วนายเดินเข้าห้องเองไหวมั้ย”
“ไม่ไหว”
“เมื่อกี้มึงก็เดินลงจากรถเอง เดินเข้าลิฟท์เอง แล้วก็เดินมาหน้าห้องเองนะป๋า”
เพราะชีวิตมันมัวแต่ส่องนมปลอมจมูกปลอมจนเป็นนิสัย มันเลยไม่รู้ว่าคนที่มันอยากจะสำออยอ้อนเมียนั้นเป็นยังไง เพราะมันคือมหา ป๋าจะลดโทษกึ่งนึงก็ได้ จากโทษประหาร ป๋าจะปราณีให้แค่ค่อยๆทรมานไปทีละเล็กละน้อย แต่ตอนนี้ป๋ายังคิดไม่ออกว่าการทำให้มหาทรมานนั้น ต้องทำยังไง
“นั่นมันเมื่อกี้โว้ยมหา แต่ตอนนี้กูไม่มีแรงจะทำอะไรแล้ว หวังว่ามึงจะเข้าใจ”
ถ้ามันไม่เข้าใจในคำพูด มันก็น่าจะอ่านได้จากสายตาที่ป๋าตั้งใจจะมองจิกมันให้รู้ ความรู้สึกมหาไม่ได้ช้าไปซะทุกเรื่องหรอก แค่เพียงบางเรื่องเท่านั้น
นอกจากดูแลตัวเองแล้ว โจมยังดูแลคนอื่นได้ ถ้าโจมจะทำ อย่างเช่นคืนนี้ที่ป๋าแทบจะไม่ต้องทำอะไรเองเลย เทคนิคง่ายๆที่จะล่อลวงให้โจมมาเอาใจคืออยู่เฉยๆ อย่าได้ปริปากให้เค้าต้องขุ่นใจ สำรวมท่าทางให้เข้าใกล้คนพิการให้มากที่สุด ป๋าาก็จะมีคนอาบน้ำให้ มีคนป้อนข้าว ป้อนน้ำ และมีคนทำแผลให้ โดยที่ป๋าไม่ต้องเอ่ยปากร้องขออะไรเลยสักคำ
จริงอย่างที่มหาบอก การได้อยู่ใกล้โจมแค่เพียงสัมผัสตัวเล็กๆน้อยๆ ได้สูดกลิ่นที่บ่งบอกว่าเป็นโจม เพียงแค่นั้นก็ทำให้ป๋าที่ได้ชื่อว่าใจเด็ดเดี่ยวอ่อนยวบลงเป็นกอง เพียงแค่อยากจะเก็บกลืนความเป็นโจมเอาไว้กับตัวให้มากที่สุด เอาไว้เป็นกำลังใจให้ทำหน้าที่เพื่อเอาอิสระในชีวิตตัวเองกลับมาอีกครั้ง แต่พอได้อยู่ใกล้ ใจกลับไม่อยากจะทิ้งโจมไปไหนเลยสักนาที แล้วถ้าป๋าต้องไปถึงสองปีนั้น ป๋าจะหักห้ามใจตัวเองได้แค่ไหนกันวะ
“อึดอัดเหรอ”
ร้องถามเพราะเห็นว่าโจมขยับเหมือนต้องการให้มีที่ว่างระหว่างตัวเองกับป๋าบ้าง ทั้งๆที่คิดว่าไม่ได้กอดรัดจนแน่นเกินไป แต่นั่นมันก็เป็นความคิดของป๋าแค่ฝ่ายเดียว
“นายกอดแน่นเหมือนกระดูกจะแหลกเลยอะ”
“เหรอ จริงๆอยากฝังนายให้จมลงไปในอกเลยด้วยซ้ำ แล้วจะยัดเข้าไปยังไงเนี่ย แค่นี้นายก็บ่นว่าเจ็บแล้วอะ”
“ไม่ต้องเล่นลิ้นกลบเกลื่อนหรอก มีอะไรจะบอกกันหรือเปล่า”
นี่ใช่มั้ยที่เค้าเรียกกันว่าเนื้อคู่ ป๋ายังไม่ได้แสดงอาการอะไร หรือบอกอะไรเพื่อเป็นนัยให้รู้เลย ลางบอกเหตุของโจมคืออ้อมกอดที่รัดแน่นของป๋าเมื่อกี้ใช่มั้ย แล้วจะไม่ให้ป๋าติดใจเด็กในอาณานิคมคนนี้ได้ยังไง ต่อให้อยากจะปกปิดตัวเองแต่ดูเหมือนจะปิดโจมไม่มิดเลยสักที
“มีเรื่องจะบอก แต่กลัวที่จะบอก”
“คนอย่างป๋านี่นะกลัว? แล้วตกลงกลัวที่จะบอกหรือกลัวในคำตอบกันแน่”
“ทั้งสองอย่าง ป๋าบอกแล้วว่าป๋าก็แค่คนธรรมดาคนหนึ่งเท่านั้น ไม่ใช่หุ่นโชว์นะ ป๋าก็มีหัวใจ มีความรู้สึกเหมือนคนทั่วๆไปนั่นแหละ”
“บอกมาเถอะ ไม่บอกตอนนี้ พรุ่งนี้ มะรืนนี้ นายก็ต้องบอก ยกเว้นนายจะตัดใจไม่บอกแล้วปลีกตัวเองไปเฉยๆ”
“ไม่รู้จะเริ่มบอกยังไงดี ทั้งๆที่เตรียมคำพูดไว้แล้ว แต่พอจะเริ่มมันดันพูดออกมาไม่ได้อะ”
“เรื่องใหญ่เหรอ”
“สำหรับป๋าน่ะ เรื่องใหญ่มาก”
“แล้วก็รุนแรงมากใช่มั้ย นายไม่มีทางเลือก ไม่งั้นนายคงไม่กลับมาเร็วแบบนี้หรอก”
“มันเป็นเรื่องที่ป๋าหนีมันมานาน นานจนถึงทางตันน่ะโจม รู้ว่าวันหนึ่งมันต้องมาถึง แต่ไม่คิดว่ามันจะเป็นตอนนี้ ตอนที่ป๋าไม่เหมือนเมื่อก่อนอีกแล้ว”
“ยังไง”
“เมื่อก่อนป๋าตัวคนเดียว ไม่มีใครให้ต้องเป็นห่วง ไม่ต้องแคร์อะไร อยากทำอะไรก็ทำ”
“แล้วตอนนี้มีแล้วเหรอ”
“มีแล้วสิ พอดีมีคนแถวนี้บอกว่าเขี่ยใจมาให้ พอได้รับแล้วยังไม่รู้เลยว่าจะรักษาเอาไว้ยังไง”
“ไม่คิดว่ามันจะรักษาตัวเองได้บ้างเหรอ คิดว่ามันบอบบางขนาดนั้นเลย”
“สัญญาแล้วนะ”
“สัญญาอะไรของนาย”
“ก็สัญญาว่าจะดูแลรักษาตัวเอง”
“มันก็ต้องเป็นอย่างนั้นอยู่แล้วนี่ สมองนายไม่ได้กระทบกระเทือนแน่นะ”
“ป๋าหมายถึงว่า ถ้าป๋าต้องอยู่ห่างกับโจมไกลๆอะ โจมจะดูแลตัวเองจนกว่าป๋าจะกลับมา”
“ไกลแค่ไหน”
“อังกฤษ”
คนในอ้อมกอดเกร็งตัวเองจนนึกใจหาย เสียงทุ้มใสที่เอ่ยถามจนคนตอบเองก็เพลินที่จะตอบ เพลินที่จะหยอดน้ำลงไปบนก้อนหินให้มันกร่อนทีละน้อย แต่ป๋าไม่ชอบบรรยากาศนิ่งเงียบแบบนี้เลย ตอนนี้ป๋ากลับอยากให้โจมเป็นคนขี้โวยวายเหมือนเด็กป๋าหลายๆคนที่เคยเจอและป๋าก็เหวี่ยงจนกระจายไปคนละทิศคนละทาง เพราะป๋าไม่ชอบให้ใครมาโวยวายใส่หน้า แต่ตอนนี้ป๋ากลับอยากให้โจมเป็นแบบนั้น ไม่ใช่แค่โวยวาย โจมจะถึงขั้นทำร้ายร่างกายป๋าเลยก็ได้ ไม่ใช่นิ่งเงียบเดาไม่ถูกว่าคิดอะไรอยู่แบบนี้
ไม่มีน้ำออกมาจากตา ไม่มีแรงไหวตัวสะอื้นเหมือนตอนที่ป๋าแหกโรงพยาบาลมาหา แต่ป๋ารู้ว่าโจมกำลังข่มใจ สองมือกำแน่นจนเกร็งไปทั้งแขน ตัวแข็งทื่อไม่ต่างจากท่อนไม้ที่ไร้ชีวิตแล้ว ไม่รู้เลยว่าโจมคิดอะไรหรือว่าไร้ความรู้สึกไปแล้ว
น้ำตาไม่คิดว่าจะได้เห็นหลังที่โจมเงียบไปนานกลับค่อยๆไหลออกมาตอนที่ป๋ารั้งให้เราหันหน้ามาสบตากัน แรงสะอื้นเพิ่มขึ้นจนสั่นไปทั้งตัว นี่เองที่เรียกว่าทำอะไรไม่ถูกของจริง
ป๋าแพ้น้ำตา โดยเฉพาะน้ำตาของคนที่รู้สึกรักแล้วแทบจะทนไม่ได้
อยากจะฉีกทุกกฎเกณฑ์ที่พ่อตั้งไว้แล้วหนีไปด้วยกันเหมือนในละคร แต่มันทำอย่างนั้นไม่ได้ คนเราหนีปัญหาได้แต่หนีได้ไม่นาน สุดท้ายเราก็ต้องหันหน้าไปชนกับมันอยู่ดี
“โจม ป๋าไม่ได้อยากจะให้มันเป็นแบบนี้นะ ไม่ได้ตั้งใจจะบอกรักโจมเพื่อให้ความหวังแล้วทิ้งไปไกลๆแบบนี้หรอก แต่ป๋าไม่มีทางเลือก”
“ขะ เข้าใจ ต่อให้นายไม่มีปัญหา เราก็ใช่ว่าจะผ่านมันไปง่ายๆ เผื่อใจไว้แล้ว แต่พอเอาเข้าจริงๆ ชั้นมันก็อ่อนแอไม่ได้เรื่อง”
“ร้องไห้เถอะ ร้องต่อหน้าป๋านี่แหละโจม ร้องเสียตั้งแต่ตอนนี้ ตอนที่ป๋ายังอยู่ใกล้ๆ ตอนที่ป๋ายังปลอบโจมได้นะ แล้วพอถึงตอนนั้น โจมจะต้องเป็นโจมที่เข้มแข็งเหมือนเดิม เราจะผ่านมันไปด้วยกัน”
“นายแน่ใจอย่างนั้นเหรอ”
“แน่ใจว่า”
“ว่าเราจะผ่านมันไปด้วยกัน”
“ยิ่งกว่าแน่ ป๋าจะไม่เหลวไหลนะ จะรีบกลับมาเฝ้าโจมไวๆเลย”
“ทำไมต้องเฝ้า”
“ป๋าหวงของป๋า พวกหมาที่มันคอยมองโจมน่ะ จ้องอยู่ตลอดเวลาจะให้วางใจได้ยังไง”
“นั่นสินะ ยิ่งมีข่าวว่าเลิกกันไปแล้วด้วย”
“อย่าขู่สิ ยิ่งใจไม่ดีอยู่นะ”
“ไม่ได้ขู่ แต่วันเดินทางขอไม่ไปส่งนะ”
“ทำไมล่ะ”
“ถ้าเผลอไปร้องไห้ให้ใครเห็น จะแสดงละครเป็นโจมคนเดิมตอนนายไม่อยู่ได้ยังไง”
“สัญญาก่อนสิโจม”
“มันตลกนะป๋า ที่คนอย่างป๋ายึดมั่นถือมั่นกับคำสัญญา ดูไม่สมกับนายเลย”
“ไม่รู้แหละ ป๋าจะอัดเสียงเอาไว้ ถ้าโจมผิดคำพูดเมื่อไหร่จะได้มีหลักฐาน”
“หลักฐานจะช่วยอะไรได้ ระดับนาย ต้องบินกลับมาจัดการเลยสิ”
“ขอบคุณมากสำหรับคำแนะนำ ถ้าโจมทำตัวไม่ดีป๋าจะบินกลับมาจัดการทันที”
“งั้นชั้นจะขยันสร้างเรื่องให้มากๆ”
“อ้าว ทำไมเป็นงั้นล่ะ”
“นายจะได้กลับมาจัดการบ่อยๆไง อย่าคิดว่าตัวเองจะคิดถึงคนอื่นแค่ฝ่ายเดียวสิ”
“พูดแบบนี้ทำให้ไม่อยากไปเลย”
“ไปเถอะ นั่นมันอนาคตของนาย ถ้านายต้องการคำสัญญา ชั้นก็จะมีให้จนกว่านายจะบอกว่าไม่ต้องการมันอีกแล้ว”
“รู้ใช่มั้ยว่าคนอย่างป๋าไม่เคยบอกรักใคร”
“รู้แล้ว นายเคยบอกหลายครั้งแล้ว ไม่อย่างนั้นนายจะไม่ได้รับคำสัญญาจากคนอย่างโจมเหมือนกัน”
“ถ้าพูดว่ารักป๋ามันยากนักเหรอ ถ้าปากหนักจะได้ช่วยเอาปากง้างให้”
“นายคิดว่าสำหรับคนที่เคยผิดหวังกับความรักมาก่อนจะเอ่ยคำสัญญากับใครง่ายๆมั้ย คำว่ารักพูดไม่ยากเท่าไหร่หรอกนะ แต่ชั้นเชื่อถือการกระทำมากกว่า รักครั้งแรกสอนชั้นว่า คำว่ารักมันก็แค่คำมักง่ายคำหนึ่งเท่านั้น”
“ป๋านี่แหละโจม จะทำให้เห็นว่ารักไม่ใช่คำมักง่ายแต่มันคือคำสาบาน”
๐ สวัสดีค่ะทุกคน กว่าจะเข็นตอนนี้ออกมาได้เลือดตาแทบกระเด็น น้ำตาซึมขอบตาปริ่มๆจะไหล (เว่อร์เนอะ :sad4:) จะเบี่ยงไปเขียนพี่สิงห์ เรื่องนู้นก็บรรยากาศไม่ต่างกัน :laugh: อนาถตัวเองมาก
๐ ห้ามใครส่งพัสดุระเบิดมาบ้านคนเขียนเด็ดขาด :monkeysad:
๐ ขอบคุณทุกคนที่ช่วยดูเรื่องคำผิดให้นะคะ เป็นเรื่องที่แก้ไม่หายสักที :เฮ้อ:
๐ ใครที่สั่งบ็อกเซตไปอย่าลืมแจ้งข่าวกันบ้างนะคะ ว่าได้รับของหรือยัง ฝนตกซะจนน่าห่วงอะ
๐ ขอบคุณทุกคนเหมือนเดิมและยินดีต้อนรับสมาชิกใหม่นะคะ ขอบคุณมากค่ะ TRomance
-
ตามมาอ่านเงียบๆ :laugh:
-
ตามมาอ่านเงียบๆเหมือนรีบนครับ ฮ่าาาาาาาาาาาาาา
อ่านแล้วแอบซึม ความจริงก็คือความจริงนะ
ป๋ากับโจมต้องหนักแน่นนะครับ มันต้องผ่านไปได้
-
ไปตั้งสองปี สงสารน้องโจม :o12:
คำผิดค่ะ
รอว่าคนที่กระโผลกกระเผลกเข้ามาในห้อง > กะโผลกกะเผลก
วันนี้ป๋าเป็นเสื้อสิ้นลายแล้วจริงๆ > เสือ
คิ้วยกหน้าผากขมวนมุ่นเป็นคำถาม > ขมวด
มหามันสลดนะทีี่โจมไม่รับมุขมัน > ที่
เพื่อลดภาระรับการรับน้ำหนักตัว > การรับ
ป๋าาก็จะมีคนอาบน้ำให้ > ป๋า
-
(http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/anigif-1.gif)ไปอังกฤษเชียวนะ
(http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/anigif.gif)มันไม่ไกลไปหรอ ไปกี่ปี นานไหม
แต่ขนาดฝากให้เพื่อนดูแล มันคงนานแน่ๆ ใช่ไหม(http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/b4.gif)
-
ว๊ายยยย พูดปุ๊ปมาปั๊ปเลยค่ะ :m20: :m20:
-
:o12: ไม่อยากให้จากกันเลยง่า นี่เป็นการพิสูจน์รักแท้เหรอออ ม๊ายยยย :serius2:
ขอบคุณนักเขียนมาก :pig4:
-
กรี้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
หนทางพิสูจน์ม้า เวลาพิสูจน์คน นะป๋านะ ไฟท์ติ้งนะป๋า ><
-
:o12: :o12: :o12:
-
+1 :z2: ย่องมาอ่านด้วยคนอิอิ :z10: :z10:แต่เศร้า ๆ :monkeysad: :monkeysad:
-
ตอนนี้เศร้าทะลุทะลวงถึงตับเลยค่ะ :monkeysad:
โอ๋ๆๆน้องโจม :กอด1:
ป๋าต้องกลับมาไวๆน้า
-
แอบเข้ามาอ่านเงียบๆ แล้วเดินจากไปแอบร้องไห้เบาเบา :o7:
-
มาคุกันเลยทีเดียว แต่เชื่อใจป๋าว่าจะพาโจมผ่านไปได้
แค่หวังว่าช่วงที่ป๋าไม่อยู่ จะไม่มีไรเกิดขึ้นกับโจม
ผู้พิทักษ์ทั้งสามคงดูแลโจมได้อย่างดี :pig4:
-
อังกฤษ ไกลจังเลยอ่ะ :monkeysad:
ปล. พ่อป๋าสุดยอดดดดด รู้ทุกอย่างเลย :interest:
-
ตามมาอ่านแบบไม่เงียบบบ
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
แต่เชื่อว่าป๋ากับโจมต้องผ่านมันไปได้แน่นอนฮ่ะะ o18
-
หดหู่สุดๆๆ
สงสารป๋ากะโจม
:m15:
-
อยากให้มีเหมือนในละคร แป๊ปเดียวผ่านไปสองปี แล้วก็กลับมาอยู่ด้วยกัน
-
แต่งโจมเข้าบ้านเลยดีมั้ยป๋า :o12: ไหนๆ พ่อป๋า ก็ รู้หมดแล้วหนิ
แต่ว่า ตอนนี้ อ่านแล้ว ปวดจี๊ดๆ :a5: ไม่อยากกินมาม่าเลย ให้ตายเหอะ :z3:
-
:monkeysad: สงสารทั้งโจมและป๋าเลยอ่ะ
ถ้าป๋าไม่อยู่จริงๆ..จะมีไรเกิดขึ้นกับโจมมั๊ยเนี่ย
-
ตามมาเศร้าเงียบๆ
-
ป๋ากลับมาหาโจมบ่อยๆ น้า สงสารโจม :sad4:
ป๋าอยู่โน่น ก็อย่าไปทำตัวป๋ากับใครให้โจมต้องกังวลล่ะ เง้อออออ...คนอ่านเศร้า :o12:
-
:monkeysad: แอบน้ำตาซึม อยากให้โจมไปกับป๋าจังเลย
-
:dont2: :dont2: :dont2:
-
สงสารจังเลย
สู้ๆเพื่อความรักนะ :L1:
:call:
-
พ่อป๋าเตรียมการเป๊ะมาก แปลว่าไม่เห็นด้วยเรื่องโจมกับป๋าใช่มั้ยคุณพ่อ :เฮ้อ: :serius2:
-
ป๋าาาาาาาาาาาาาาาา
กลับมาหาโจมบ่อยๆ นะ
:z3:
“ป๋านี่แหละโจม จะทำให้เห็นว่ารักไม่ใช่คำมักง่ายแต่มันคือคำสาบาน”
ชอบประโยคนี้มากจริงๆ
-
:L1:
-
ร้องไห้น้ำตาปริ่ม...กระซิก :impress3:
ป๋ากับโจมจะแยกจากกันแล้วอ่ะ...งานนี้โจมคงต้องกลับบ้านใช่มั้ย
น่าเป็นห่วงก็ตรงพ่อโจมนี่แหละ...พ่อป๋าถึงจะน่ากลัวแต่ก็มีเหตุผลและรักลูกจริง ๆ
แต่ไม่เคยเห็นพ่อโจมอ่ะ...จากที่ฟังโจมเล่าค่อนข้างไม่แคร์สื่อนอกจากผลประโยชน์ซะด้วย :angry2:
-
กระซิกๆ เศร้า โจมมีพ่อมีแม่ แต่คงไม่ยากที่จะตามป๋าไปทีหลัง
-
ป๋าจะไปแล้ววววววววววววว
โจมพาป๋าหนีเลยๆๆ ฮ่าฮ่า
-
:sad4: :sad4:
-
+1 :z13:หวานแบบทรมานใจ
-
:z3: ทำไมต้องเป็นแบบนี้!!!
อ่านตอนนี้แล้วจุกอก ไม่อยากให้ถึงตอนจากกันเลย
น้ำตาร่วงแน่ เกลียดพ่อป๋าว่ะแม่ง!!! :m31:
-
:o12: :o12: แง๊ๆๆๆ
-
โฮฮฮฮฮ...น้ำตาหยดเหมะๆเลยค่ะตอนนี้
อย่างที่คิดT____T
-
โอ้ น้องโจมดูแลตัวเองได้ แถมมีมหาแฟนคลับอีก ป๋ัาต้องรีบทำหน้าที่ของป๋าแล้วกลับมาเร็วๆน้า
-
ป๋าจะไปนานมั๊ย :o12: :o12:
-
แอบย่องมากรี๊ดเงียบๆ ><~
โชคดีนะเนี่ยที่ refresh ก่อนไปนอน หุหุ
กอดน้องโจมกับป๋า นอนฝันดี จุ๊บๆ ~
ถึงแม้มันจะเครียดๆ มึนๆ อึนๆ ไปบ้าง
แต่ก็นะ น้องโจมน่ารักทะลุจอ(?)
แค่ได้เห็นก็ดีใจแล้ว เรื่องเศร้าเอาไว้ที่หลัง
กอดๆ คนแต่งและคนโพสค่ะ ฝันดี ~ :กอด1:
-
:m15:
น้องโจมต้องดูแลตัวเองดีๆ
ขยันทำเรื่องเยอะๆ(?) :o8:
ให้สมกับที่เป็นเมียป๋านะ :o8:
ป๋ามันจะได้รีบเรียนรีบจบกลับมาหายาหยียอดดวงใจ :o12:
-
เข้ามาอ่านเงียบๆ แล้วก็หลบไปน้ำตาตกเงียบๆ T^T ถ้าตอนหน้าข้ามไปตอนอิป๋ากลับมาจากอังกฤษได้จะดีมาก 55555+
-
:o12: จะเข้าสู่ช่วงมาม่ามั้ยเนี่ย
-
แค่ 2 ปีเอง ปลอบใจคนอ่านนะไม่ใช่ น้องโจม แค่คิด ก็เป็นห่วงโจม แล้ว แต่เชื่อว่า โจมจะดูแลตัวเอง ไหนจะเพื่อนป๋าอีก แต่เปลี่ยน จาก 2 ปี เป็น 2 เดือนได้ม้ยอ่ะ
-
มาม่าอืดเต็มคอมเลยอ่ะค่ะ แงๆ :o12:
น้องโจมมาซบอกพี่เร็วลูก :man1:
-
โฮกกกกกกกกกกก :o12:
ป๋าขาอ่ะใจร้าย จะทิ้ง(ไปอังกฤษ)น้องโจมจริงๆหรอ
:z3: :z3:
เค้าโป้งงงงคนแต่ง :a14:
:z10:
-
เฮ้อออ เศร้า เอาน่าโจมสู้ๆ เดี๋ยวป๋าก็กลับ คงเร่งเรียนตาเหลือกแน่เรย 555
-
ไม่นะ ไม่จริงใช่ไหม :sad4:
-
กลิ่นมาม่าหอมฉุยมาอีกแล้ววว :z3: :z3: :z3:
ทำไมๆๆๆ ทำไมต้องมาเจอเรื่องนี้ตอนที่ทุกอย่างกำลังจะไปได้ดี
แต่ก็หวังว่าพอผ่านเรื่องนี้ไปได้ โจมก็สามารถเคลียร์ปัญหาเรื่องของตัวเองได้แล้วเหมือนกันน่ะ
เป็นกำลังใจให้ทั้งสองคนก้าวข้ามไปได้กันให้ได้น่ะค่ะ :กอด1: :กอด1:
-
สงสารป๋ากับโจมมมมมมมมมมมมมมมม
ฮือออออออออ
-
ซึ้ง~~~
-
โอ้... เริ่มถึงบทพิศูจน์รักด้วย กาลเวลากับระยะทางแล้วสินะ
ต่อไป พวกเขาจะอยู่ยังไง อุปสรรคที่รอคอยอยู่จะฝ่าฟันไปได้หรือไม่ จะติดตามชมต่อไป(ว่าเข้าไปนั่น เหอๆ)
-
พ่อเข้าใจเพราะเค้าก็ไม่ต่างจากป๋าเหมือนกัน จะเรียกว่าป๋าวัดรอยเท้าพ่อก็ไม่ผิดนัก
วัดรอยเท้า คือ เปรียบเทียบ ใช้ในเชิงตั้งตนเป็นศัตรู/คู่แข่ง (มาจากเรื่องทรพีในรามเกียรติ์ ทรพีได้เดินตามและคอยวัดรอยเท้าของทรพาผู้เป็นพ่อ เพื่อดูว่าเท่ากันหรือยัง)
เดินตามรอยเท้า คือ เลียนแบบ เอาอย่าง
คิดว่าประโยคนี้น่าจะเป็นตามรอยเท้านะ
:L2:
-
:o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12:
สงสารโจมกับป๋าอ่า
เหมือนพึี่งผ่านพายุไปหนึ่งลูก
ลูกใหม่มาอีกแล้วอะ
อังกฤษเลยนะ ตั้ง2ปีนะ
เห็นด้วยกับโจม ต้องขยันสร้างเรื่อง ป๋าจะได้กลับมาจัดการรร
เห้ออออ
-
กลัวว่าอุปสรรคจะเป็นฝั่งโจมบ้าง โจมก็ยังไม่เคลียรนะ
-
ตามมาอ่านเงียบๆ แล้วก็จะจากไป(นอน)เงียบๆ พร้อมน้ำตาเหมือนกัน :sad11:
ป๋าจะต้องจากน้องโจมไปตั้ง 2 ปีเชียว :serius2:
แต่น้องโจมก็น่ารักนะที่บอกว่าจะขยันสร้างเรื่องให้ป๋าบินกลับมาเคลียร์ o13
-
:z13: :z13:
=======================
"ป๋านี่แหละโจม จะทำให้เห็นว่ารักไม่ใช่คำมักง่ายแต่มันคือคำสาบาน”
ฝ่าฟันอุปสรรคต่างๆไปด้วยกันนะ โจมต้องเข้มแข็ง ส่วนป๋าเองก็ต้องรีบๆเรียน รีบกลับมาหาโจม :m15:
พ่อของป๋ายังเห็นว่าโจมเป็นแค่ เด็กป๋า ป๋าต้องพิสูจน์ให้พ่อเห็นนะว่าคนนี้ ตัวจริงของป๋า
:o12: :o12:ไม่ต้องไปอังกฤษไม่ได้เหรอ ถ้าจะต้องไป พาโจมไปด้วยสิ นะๆๆๆ :z3:
-
ขอหวานก่อนจากหลายๆตอนได้มั้ยคะ :sad4:
-
โชคดีที่รักกัน แต่แอบใจหายอ่ะ
ยิ่งตอนนี้น้องโจมพูดจาน่ารักด้วย :sad11:
ป๋าไปอังกฤษตอนนี้เลย จะได้กลับมาไวๆ??
-
แค่คิดตามก็ทรมานแทนป๋ากับโจมแล้ว :o12:
สองคนนี้หวานกันได้ไม่กี่นาทีก็มีเรื่องมาให้ปวดใจตลอดสิน่า
รอตอนต่อไปแบบใจห่อเหี่ยว
-
:sad5: คุณนักเขียนเปลี่ยนให้ป๋าไปเรียนรู้งานที่บริษัทอังกฤษตรางู แถวห้วยขวางแทนได้ป่ะ???
...อังกฤษมันไกลไปอ่ะ!
แล้วน้องโจมจะทำใจได้อย่างไร คราวที่แล้วไอ้เฮียบ้าก็เปลี่ยนไปเพราะว่าไปเมืองนอก
น้องโจมต้องรู้สึกฝังใจแนแน่เลยว่าเมืองนอกทำให้คนเปลี่ยนไป ถึงแม้ป๋าจะให้สัญญาก็เถอะ
สงสารนุ้งโจมอ่ะ :freeze:
-
:m15: :m15: :m15: คุณป๋าของคุณป๋า ทำไมทำอย่างนี้ละค่ะ
ถ้าเรียนก็พอยอมได้นะคะ แต่ไม่ใช่พอจบเรื่องเรียนแล้วจะมาบังคับให้แต่งกะชะนีอีกรอบนี่ แฟนคลับน้องโจมไม่ขอยอมคร๊า
-
ตอนนี้เศร้า.... :m15:
แต่ยังมีแม่งฮาตอน แบ่งตาไปดูหนังสือโป๊อีกแหนะ เอิ๊กๆ :laugh:
น้องโจมถูกทิ้งอีกแล้ว....ไอ้เฮียนั่นก็ที ป๋าก็จะไปอีก เสียความรู้สึกไปสองทีเลยทีเดียว ฮึกๆ
กลัวมากมาเจอเหตุการณ์แบบนี้ ห่างกันไกล แล้วใครซักคนจะมีอีกคน.... :monkeysad:
ไม่เดาและ กัดกร่อนกำลังใจและความรักของน้องโจมเกินไป เฮ้อๆ
รอมาต่อนะคะ :bye2:
-
แอบย่องมาอ่านเงียบๆ เหมือนกัน
โจมจ๋า เดี๋ยวป๋ามานะ อดทน-ทนอดเท่านั้น
แต่ซิกๆ หยั่งไกลอ่ะ o22
อ้อ มหาและเพื่อน---พวกนายใจมั่ก
-
อ่านตอนนี้แล้วอึดอัด แต่ก็ทำให้เห็นอะไรบางอย่างในตัวละคร สอง คนนี้
+1 ให้เซกิ ส่วน TRomance เป็นกำลังใจให้เสมอ ๆ
ปล. แต่ถ้าใครคิดมาก ส่งพัสดุ ไปให้ที่บ้าน ก็ตัวใครตัวมันละกัน :z2:
-
เรื่องมันเศร้า กาซิก กาซิก :m15:
-
:serius2: :z3:อ๊ากกกกกกกกก อ่านตอนนี้ปวดตับจริงงงง :z10:
-
ฮือๆๆๆ......กระซิก...กระซิก :monkeysad:
-
รันทดใจสุดๆ
-
TT^TT
ถ้าผ่านอุปสรรคไปได้ ฟ้าจะสดใสใช่ม้ายยยยย
-
ได้รับหนังสือ พร้อมลายเซ็นเป็นที่เรียบร้อยแล้วค่ะ หลังจากได้รับแล้ว แกะออกมาสำรวจ มันสวดดดยอดจริงๆไม่ค่อยเจอที่จะจัดแบบนี้ขึ้นมา
ดีใจน่ะที่ได้มีเก็บไว้ จากนั้นแพ็คเก็บตามเดิม กลัวเก่า มาหาอ่านในเล้าดีกว่า
:m31:: อ่านตอนนี้เสร็จแล้ว :m16:>>>๐ ห้ามใครส่งพัสดุระเบิดมาบ้านคนเขียนเด็ดขาด :monkeysad: :monkeysad:<< น่าสนใครสนใจร่วมกระบวนการค่ะ
^\^
ล้อเล่น เดี๊ยวไม่มีตอนต่อไป ข้าพเจ้าก็นั่งคลั่งอ่ะสิ o22 :serius2:
ต่างคนต่างมีหน้าที่ อันนี้น่ะเข้าใจ แต่ทำใจรับไม่ได้
พอได้เรื่มรัก....ก็มีเหตผลจากคนรอบข้างให้พิสูจน์ มันรุนแรงกับความรู้สึก :กอด1::เป็นกำลังใจสู้กันต่อไป
ปล้ำมหา เจอคนบ้านเดียวกัน ^^
-
รักกันได้ไม่นานก็ต้องมาห่างกันไปไกลอีกแล้ว
เศร้าจัง
-
:m15: เศร้าอ่ะ สงสารทั้งสองคน
รอตอนต่อไปจ้ะ
-
เรื่องเวลากับระยะทางอาจเป็นปัญหาสำหรับหลายๆคู่ที่ไม่มั่นคงต่อกัน
แต่เราเชื่อว่าป๋ากับโจมจะผ่านมันไปได้แน่นอน เป็นกำลังใจให้ทั้งคู่เลย :กอด1:
-
รักแท้มันก้อต้องมีอุปสรรคให้ต้องฟันฝ่ากันบ้างอะไรบ้าง
-
สู้ๆนะโจมกะป๋า มันต้องผ่านไปได้ด้วยดี :3123:
-
เง้อ น้องโจมตามไปเรียนต่อด้วยกันเลยลูก
-
โหยยย...ตั้งสองปีนานมากกก..... :monkeysad:
:pig4: คะ
-
สงสาร ป๋า กะ โจม คุณพ่อของป๋ากำลังลองใจลูกชายอยู่ชิมิ โจมเข้มแข็งไว้นะ เวลามันไวเหมือนโกหก เดี๋ยวป๋าก็กลับมาแล้ว
-
แจกขนมหวานได้แป๊ปเดียวแจกมาม่าซะงั้นอ่ะ
-
ไหนๆ ตอนนี้โจมก็ออกจากบ้านมาแล้วไม่ใช่เหรอ
ยังไงก็ทำเนียนไปไกลอีกหน่อยจะเป็นไรไป
ถือโอกาสไปฮันนีมูนซะเลย
ไปเหอะ สนับสนุน :z1:
สาธุ อย่าได้จากกันเลย มันเหงานะ :m15:
-
:o12: ทำไมอ่า โอ๊ยยยยยกว่าจะรักกันได้อุปสรรคเยอะเกิ๊น
สงสารทั้งคู่ แต่สงสารคนรอมากกว่า :sad4:
ตัดฉับไวไวเลยเอาแบบรวดเร็วไปเร็วแล้วกลับมาเลยได้ปะ 5555++
คิดดูแค่ป๋าหายไปไม่กี่วันโจมยังขนาดนั้นแล้วไปอักฤษไม่ช้ำใจตายเลยหรอ
-
ฮึกกกก ปาหมอน สะอื้นเบาๆ แบบน้องโจม
โอ้ยย อิ่มมาม่าอีกแล้วตรุ
-
อ๊ากสงสารป๋ากับน้องโจมจริง ๆ
แล้วสองปีที่ห่างกันโจมจะเป็นไงเนี่ย
-
:m15: :m15: :m15:
โหมดเศร้าละอะ...สงสารโจมจัง
ครั้งแรกเฮียก็บอกอย่างนี้ ครั้งที่สองเป็นป๋า
เฮ้ยย :เฮ้อ: สู้ๆๆนะป๋ารีบไปรีบมา
สงสารน้องโจม :กอด1: :L2:
-
สงสารทั้งคู่เลย
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
o22 เฮ่ย....แล้วไงล่ะทีนี้
เฮ้ออออ ความวัวยังไม่ทันหาย ความควายก็เข้ามาแทรกอีก :sad4:
เอา....เอาเข้าไป :fire:
-
ป๋าแมนมากอ่ะ ประทับใจ :m1:
หนูโจมก็น่ารัก เข้าใจ ไม่งอแงด้วย
คู่นี้พอได้เปิดใจให้กัน ก็ตรงไปตรงมากับความรู้สึกเอามากๆ ดีจังเลย
การห่างกันไปครั้งนี้ อาจเป็นบทพิสูจน์หรือจุดเริ่มต้นของอนาคตที่ยั่งยืนก็ได้
หวังว่าจะผ่านไปด้วยกัน............ได้อย่างดี
เอาใจช่วย ป๋าโจม ค่ะ :m9:
ว่าแต่......ก่อนจะต้องห่างกันไปไกล.........จะจัดหนัก (??) ทิ้งทวนกันสักหน่อยไหมคะ เป็นเสบียงสำรองไรงี้ :m25:
ขอบคุณทั้งนักเขียนและคนโพสนะคะ สำหรับนิยายสนุกๆ อีกตอน :กอด1:
-
รีบกลับมานะป๋า
กลับช้าจะยุให้โจมไปมีกิ๊กซะ
-
คงเศร้าน่าดู ถ้าป๋าต้องห่างโจม
อย่างที่หลายคนบอกไม่ใช่บังคับให้ไปเรียนแล้ว กลับมาก็บังคับให้แต่งงานอีก
จะให้โจมเจ็บช้ำเพราะการรอที่ผิดหวังอีกครั้งเหรอ แต่เชื่อว่าป๋าหนักแน่นพอ แต่พ่อของป๋านี่สิ
สงสารน้องโจมจังเลย.... ต้องอยู่กับความเหงาถึง 2 ปี
-
ในที่สุดป๋าก็ต้องไปสินะ
แล้วโจมจะทำยังไงกับอาเฮียนั่นอ่ะ
เรื่องยังเคลียร์ไม่จบเลยนะ จากไปอย่างนี้มันค้างคามากอ้ะ
-
เส้ามากๆๆๆๆๆๆๆ :m15: :m15:
ตอนแรกนึงว่านู๋โจมจะไม่ร้องไห้ซะอีก ที่ไหนได้.....
น่าสงสารมากๆเลยอะ
แม้ว่าในสังคมจะใหญ่โตและไม่เคยฟังใครก้อได้
แต่กับพ่อแม่ มันไม่ใช่....เพราะมีคนรัก ถึงได้ยอม!!!
-
ทั้งสองคนอย่าลืมสัญญานะ :monkeysad:
กลัวจังเลยเลยว่าพอป๋าไปแล้วใครสักคนจะเปลี่ยนไป :m15:
-
เศร้า :z3:
-
:impress3:
-
:o12: :o12:
ไม่ไหวอ่ะเสร้าเกิ๊น
สงสารโจมกับป๋ามากๆๆ
:monkeysad: :monkeysad:
-
ถึงกับสะอื้นกันเลยทีเดียว :sad11:
-
เง้อ
ป๋าจะไปจริงดิ
:z3: :z3: :z3:
-
อ๋า~ มาแล้วบททดสอบที่สำคัญ ในวันที่ต้องห่างกัน
ต่างคนก็ต้องจัดการปัญหาและทำหน้าที่ของตัวเองให้ดี
ป๋าน่ะไม่เท่าไหร่ แต่โจมนี่น่าจะปัญหาเยอะ ขอให้ผ่านพ้นไปได้ด้วยดีนะโจม ^^
-
ตอนต่อๆไป หมู่เฮาค่อยๆกินน้ำตาแทนข้าว
เด็กป๋า ออกแนวดราม่าละ
-
ฮึก...ฮึก...ฮือออออออออออออออออออออออ
ทำไมถึงทำกับโจมด๊ายยยยยยยยยย :sad4:
ว่าแต่สร้างเรื่องบ่อยๆก็ดีนะโจม อิป๋าจะได้กลับมาหาบ่อยๆอย่างที่ตะเองว่า :jul3:
ขอบคุณพี่เซและคนแต่งนะฮะ :pig4:
-
สงสารโจม หวานกันไม่กี่ตอนจะดราม่ากันอีกเเล้ว :o12:
-
ตอนนี้บรรยากาศซึมเศร้าเหมือนอากาศเลย :sad11:
-
งื้อ อ อ อ
คุณพ่อใจร้าย ย ยย
T^T
-
:m25: :m25: :m25: :m25: :m25:
-
เศร้า
ทำไมรักกันแล้วต้องจากกันด้วยล่ะ
สองปี คงนานมาสำหรับป๋า :เฮ้อ:
-
งานนี้คุณพ่อของป๋า คงต้องการพิสูจน์ทั้งป๋าทั้งโจมมั้ง นอกเหนือจาก การต้องการให้ป๋าสร้างฐานของชีวิตให้มั่นคงน่ะ
สู้ๆ นะป๋า โจม
-
:serius2: เริ่มจะเช้าโหมดเศร้าแล้วเหรอ T^T
-
:o12: เศร้าเลยยยยยยยยย
-
ป๋าจะไปจริงๆหรอ :o12:
-
อ๊าก!!!! สงสารทั้งคู่เลยอ่ะค่ะ ฮือฮือๆ :sad4: จะเป็นไงต่อค่ะ ไม่อยากเดา มาเร็วๆนะตะเอง :o12:
-
เศร้าง่ะ T___________T
อุตส่าห์ได้เจอตัวจริงของกันและกันแล้ว ขอให้ผ่านอุปสรรคนี้ไปได้ไวไวนะคะ
-
ตอนนี้เศร้าอ่ะ
แอบน้ำตาคลอตามโจมเลย
ก็เข้าใจป๋า ก็ในเมื่อสัญญากับพ่อไว้แล้ว
ต่อให้ป๋าหนีปัญหาแค่ไหนซักวันมันก็ต้องไปอยู่ดี
สงสารน้องโจม กลัวมีแมลงวันมาตอมโจมตอนป๋าไม่อยู่จริงๆ :angry2:
-
ตัดฉากไปวันที่ป๋ากลับจากอังกฤษเลยได้ไหมอ่า >"<
บวกให้อย่างๆ หงอยๆ
-
ป๋ากับโจม...เพิ่งจะเข้าใจกันเอง จะต้องมาจากกันเหรอ :sad11:
อ่านแล้วทรมานมาก หดหู่ ไม่สบายใจค่ะ
ใจร้าย ... แล้วโจมจะอยู่อย่างไร เรื่องเฮียก้อยังไม่เคลียร์ ไม่รู้ว่าจะเป็นอย่างไรต่อไป แล้วโจมจะอยู่ที่ไหน จะกลับไปบ้านเหรอ
โอ๊ย!!! ปวดตับค่ะ
หวังว่าจะมีอะไรมาเปลี่ยนแปลง ป๋าจะได้ไม่ต้องไป!!! :angry2:
-
กรีดดดดร้อง T^T
ป๋าต้องรีบไปรีบกลับน๊า
เศร้าแทนเลยอ่า
ไม่อยากให้ห่างกันนน
:กอด1: :L2:
-
“ป๋านี่แหละโจม จะทำให้เห็นว่ารักไม่ใช่คำมักง่ายแต่มันคือคำสาบาน”
ชอบมากค่ะ o13
พรุ่งนี้หนูจะไปดูบ็อกเซ็ตที่ไปรษณีย์แล้ว ตื่นเต้นยิ่งกว่าลุ้นว่าจะถูกหวยอีก 555.
-
สงสารโจมกับป๋าเพิ่งจะเคลียร์เรื่องแย่ๆ ไปกลับมาเจอเรื่องหนักสุดๆ จากพ่อป๋าแทน เอาน๊า ใจตรงกันซะอย่าง ระยะทางไม่ใช่ปัญหาเนอะ
-
:o12: :o12: :o12:
-
ไม่รู้สิอ่านแล้วอึดอัดอ่ะ บรรยากาศมันต่างกับเรื่องพี่สิงห์เลยค่ะ
เข้าใจนะว่าป๋ากับน้องโจม เป็นแนวแบบนี้ แต่งืดดดด มันหนัก
จังเลยอธิบายไม่ถูกว่าหนักอย่างไร แต่ก็นะ ที่ตามอ่านทุกๆ ตอน
ก็เพราะอยากรู้เรื่องของพวกเขาต่อ ว่าจะดำเนินไปอย่างไร
อยากให้มันผ่อนคลายกว่านี้หน่อยอ่ะค่ะ
-
แงงงงงงงงงงงงงงงงง ป๋าจะไปแล้วอ่ะ
อดใจหายแทนโจมไม่ได้เลย
-
โจมกลับมาโดดเดี่ยวอีกแล้วคิดแล้วเศร้าอ่ะ :pig4:
-
กรี๊ด~~~~~~~~~!!!
สู้ๆนะ ทั้งสองคน TT^TT
เศร้าง่ะ :m15:
-
อ๊ากกกกกก ไม่นะ ป๋า โจมมม :sad4: จะต้องจากกันแล้วเหรอเนี่ย ถึงจะแค่ปีเดียวก็เถอะ
โจมร้องไห้น่าสงสารมาก เกือบร้องตามเลยอ่ะ :o12:
-
ตอนนี้ อ่านแล้วปวดจิต
รีบๆกลับมานะป๋า
-
อ้ากกก :sad4: :sad4:
รอต่อนะคะ :monkeysad:
-
ฮือๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เศร้าอ๊าาาาาาาาาาาาาาา
สงสารโจมมมมมมมมมมมมมมมมมม
-
อย่าน้าาาาาาาาา
-
อ๊ากก
อ่านเเล้วปวดจิต
ทำไมป๋าทำเเบบนี้ เอาน้องโจมไปด้วยสิๆๆๆ :sad4:
-
เออ.....อยากบอกว่าไม่เอาช่วงป๋าไม่อยู่นะ ขอ2ปีถัดไปเลยแล้วกัน
-
รักแท้ไม่เคยแพ้ระยะทาง
รักแท้ไม่แพ้อะไรทั้งสิ้นทั้งนั้นแหละะะนะ
โจมป๋า ต้องผ่านมันไปได้ Fighting!!!!!
-
อดทนไว้เพื่ออนาคต
ถ้าป๋าไปแล้ว โจมต้องกลับไปเผชิญหน้ากับที่บ้านตัวเองด้วยมั้ย :sad4:
-
โห ถ้าโจมต้องกลับไปอยู่บ้าน แนะนำว่าให้โจมตามไปเรียนต่อเลยดีกว่า
สอบชิงทุนหรือจะยังไงก็ได้ ตามป๋าไปเถอะ อย่ากลับไปเจอเรื่องแย่ๆแบบเดิมเลย
-
เรื่องมันเศร้ามรสุมพัดผ่าน ยังหวานกันไม่เท่าไหร่เลยรสเริ่มปะแล่มๆอีกแล้ว
ยังไงก็รออ่านต่อไปค่า
-
รักแท้ ของโจมกะป๋า
-
ย่องมาอัพเราก็ย่องมาเม้น
โจมเก็บตังแล้วบินไปอังกฤษกัยป๋าเลยย
-
แอบมาแปะว่า จะมาตามอ่านแล้วหนา
-
:o12: :o12: :o12:
ไม่มีคำบรรยาย...
-
ชอบที่โจมบอกว่าจะขยันหาเรื่อง ป๋าจะได้มาหาโจมบ่อยๆ มันดูน่ารักดีนะ
ทางที่ดี โจมไปอยู่กับป๋าเหอะ นะ โจมนะ :monkeysad:
+1 ให้นะจ๊ะ
-
โจมขอไปเรียนต่อโลดดดดด
รักแท้แพ้ระยะทางนะเคอะ!
-
อุแง๊!!!!!!
สงสารน้องโจม
:monkeysad:
คนเขียนช่วยข้ามไปตอนที่ป๋ากลับมาเลยได้มั้ย
แบบว่าใจร้อน
ไม่อยากให้น้องโจมร้องไห้เลย
:o12:
-
คำว่ารัก คือ คำสาบาน
ชอบคำนี้จริงๆๆๆ
-
รักเด็กป๋าจริงๆๆ สงสารโจมอ่ะ :beat:อยากตบเฮียจริงๆ
-
งืออออ น้ำตาซึม สงสารทั้งโจมทั้งป๋า ทำไมคุณพ่อใจร้ายอย่างงี้ พรากเมียเขามันบาปนะ เหอๆๆๆ
จะรอค่า
-
เป็นการอัพเงียบๆที่ปวดใจมากเลยค่ะ
จากบทสนทนาเหมือนจะผ่านกันไปได้ง่ายๆ อดทนได้ง่ายๆ
แต่ดูท่าแล้ว แต่ละคนไม่ง่ายแน่ๆ
พิมพ์ว่าพ่อของป๋า รู้จักป๋าดี และ 'พอรู้จัก' โจมดี แน่ๆ การโดนแยกอาจเป็นเรื่องดีสำหรับคนสองคนก็ได้
แต่ในฐานะนักอ่านแล้ว อยากจะพาสฟอร์เวิร์ดไปตอนที่กลับมาเจอกันจังเลย :monkeysad:
แต่ (อีกครั้ง) อยากให้ป๋ามีโจมคนเดียวจริงๆค่ะ ไม่มีเด็กป๋าคนอื่นนอกจากโจมอีก ต่อให้แค่เลี้ยงดูเฉยๆก็เถอะ มันไม่ต่างจากมีเมียน้อยเลยอ่ะ
-
แล้วจะทำไงละทีนี้เวลาความสุขสั้นลงกว่าเดิม
โจมจะทำยังไงป๋าจะเป็นยังไง
รอต่อไป
-
ตอนที่ 29 'เด็กป๋า'
โจมไม่เคยสนใจคำสัญญา ไม่เคยแม้แต่เชื่อคำสาบาน
คำพูดที่พ่นออกมาจากลมปาก โจมให้มันเป็นส่วนหนึ่งของสายลม เข็ดขยาดตั้งแต่มันออกมาจากปากเฮียโดยไม่เคยยืนยันด้วยการกระทำแล้ว
ครั้งแรกสำหรับโจมมันฝังใจ แต่ตัวเองก็ไม่ได้เป็นผู้ชายที่หวาดระแวงสำหรับครั้งต่อๆไปเช่นกัน
ความทรมานที่เกิดจากการห่างและระยะทางเป็นตัวยืนยันว่าไม่ใช่ไอ้ป๋าขี้เก๊กแค่คนเดียวที่รู้สึกว่าระหว่างเราคือความรัก โจมเองก็เริ่มรู้สึกอย่างนั้นแล้วเหมือนกัน ความเหงาและความคิดถึงมันกัดกินจนทรมาน
แต่ห่างครั้งนี้มันทรมานต่างจากครั้งแรกโดยสิ้นเชิง
ครั้งนั้นเราตัดขาดจากการเห็นหน้ากัน ได้ยินแต่เสียงผ่านโทรศัพท์เพียงอย่างเดียว ส่วนหนึ่งเพราะเฮียเป็นลูกหลานคนจีน ความมุ่งมั่นสูง การติดต่อกับโจมเพื่อใช้เป็นแรงขับเคลื่อนของกำลังใจถูกเอามาเปรียบเทียบกับเม็ดเงินที่จะต้องเสีย สายเลือดนักธุรกิจมักจะเลือกเงินมากกว่าความสุขทางใจเพียงอย่างเดียว แรกๆยอมรับว่าทรมานเจียนตาย รอคอยเวลาที่เฮียจะโทรมาคุยด้วย แต่พอนานๆไปก็ปรับตัวได้ จากการรอคอยกลายเป็นความเคยชิน จากที่ต้องคอยถามและปรึกษาเฮียทุกอย่างกลายเป็นโจมเริ่มจัดการทุกอย่างด้วยตัวเอง จนพัฒนามาใช้ชีวิตคนเดียวได้ แรงกดดันทุกทางส่งผลให้โจมกลายเป็นคนเย็นชาในที่สุด
แต่ตอนนี้ตัวเองได้พบความทรมานที่ร้ายแรงกว่าครั้งนั้นแล้ว ความทรมานนี้เกิดจากการได้เห็นหน้าและได้ยินเสียงแทบจะตลอดเวลาที่คนเอาแต่ใจมันว่าง ยิ่งได้เห็นหน้า ยิ่งได้ยินเสียง มันยิ่งทรมาน สิ่งเร้าพวกนี้ทำให้โจมเป็นคนที่ไม่มีความพอดีในชีวิต โจมอยากได้มากกว่านี้ อยากอยู่ใกล้ๆและอยากได้รับการสัมผัส ความรู้สึกที่ต้องปกปิดจนทรมานนี้กำลังเกาะกินในความรู้สึก
“มาตรงกับช่วงซัมเมอร์ตอนนี้เรียนแค่ภาษาป๋าเลยมีเวลาว่าง”
ว่างจนมีเวลาโทรมาวุ่นวายกับชีวิตโจมได้ทั้งวัน เงิน 1 ปอนด์มูลค่า 50 บาท ไม่ได้สะเทือนขนหน้าแข้งเส้นไหนสักเส้นของป๋าเลยจริงๆ โจมไม่ได้วางใจเอาไว้ที่ป๋าเพราะคำว่าสาบาน แต่โจมยึดถือการกระทำของคนที่บ้าสุดโต่งอย่างป๋ามากกว่า โจมไม่คิดไม่ฝันจริงๆว่าเทวดาอีกคนที่ใครๆเค้ากล่าวอ้าง ตัวตนจริงๆจะเป็นคนที่คาดไม่ถึงแบบนี้ จะว่าไปโจมก็เป็นคนที่อีกฝ่ายคาดไม่ถึงเหมือนกันนี่นะ
จากที่เคยตื่นเต้นเพราะได้ยินเสียงโทรศัพท์ กลายเป็นถอนหายใจรดใส่ซะอย่างนั้น เสียงเพลงบ่งบอกว่าใช่ แต่มันเคยคิดบ้างมั้ยว่านี่มันโทรมาเป็นครั้งที่เท่าไหร่ของวันแล้ว
“พ่อเป็นเจ้าของบ่อน้ำมันหรือไง”
“เปล่านี่ ป๋าไม่เคยบอกเหรอว่าพ่อป๋าทำธุรกิจอะไร”
ระยะเวลาที่อยู่ด้วยกันทำให้รู้ว่ามันเข้าใจความหมายที่ตั้งใจประชดประชันแน่ๆ มันตั้งใจจะแหย่โจมเฉยๆ
“มีอะไรหรือเปล่า”
“มีสิ เฮ้ยโจม คิดถึงจะตายอยู่แล้วรู้มั้ยเนี่ย”
ต้องขอบคุณบั้นท้ายบริสุทธิ์ที่มัดใจไอ้บ้านี่เอาไว้ใช่มั้ย
“อืม รู้แล้ว”
ตอบกลับไปได้แค่นี้แหละ ไม่ได้ระอาใจ ไม่ได้รำคาญ แต่มันไม่ชินกับการเกี้ยวแบบหน้าซื่อตาใสบวกหน้าด้านของมัน ตอนนี้โจมไม่ต้องปั้นหน้าเฉยชาใส่แล้ว การอยู่กับตัวเองทำให้หน้าร้อนฉ่าจนรู้สึกได้ ต้องคอยแอบเขินตอนที่ไม่มีใครเห็นนี่แหละ ต้องปลดปล่อยออกไปได้แค่ตอนนี้ เพราะต่อหน้าคนอื่นโจมยังต้องเป็นเทวดาผู้เย่อหยิ่งตามคำสั่ง
“กินข้าวหรือยัง”
“ยังเลย”
“เดินไปที่ตู้เย็นนะ แล้วอ่านโน๊ตที่ป๋าแปะไว้สามครั้งดังๆด้วย”
“อยากให้นิติบุคคลขึ้นมาไล่หรือไง นี่ที่พักอาศัยนะไม่ใช่ตลาดนัด”
ใครจะไปบ้าตามมัน โน๊ตที่มันสั่งทำไว้เป็นแม็กเน็ตติดตู้้เย็นครึ่งหนึ่งของกระดาษเอสี่เห็นจะได้ ข้อความที่อยู่บนโน๊ตอันนั้นมีใจความปัญญาอ่อนๆว่า ‘ถ้าโจมอดข้าว 1 วัน ป๋าก็จะเรียบจบช้าไป 1 วันเช่นกัน ความผิดทั้งหมดนั้นโจมเป็นคนทำ “ทำให้ป๋าเป็นห่วงจนไม่มีใจจะทำอะไรต่อไป”’
สามเพื่อนสนิทของมันต้องระเบิดเสียงหัวเราะทุกครั้งที่ไปเปิดตู้เย็นหาน้ำกิน บอกตรงๆว่ารู้สึกอาย แต่ก็นั่นแหละ จะแสดงออกว่าอายก็ไม่ได้
“แล้วไอ้พวกนั้นมันจะมาหามั้ยวันนี้”
ไอ้พวกนั้นที่ว่าก็เพื่อนสนิทป๋านั่นแหละ ทุกวันนี้ได้ฉายาเป็นบอดี้การ์ดของโจมไปแล้ว พวกที่รอเวลาเสียบเพราะคิดว่าโจมหลุดจากมือป๋าก็ตั้งฉายาให้สามคนนั้นว่าหมาเฝ้ากระดูก พอป๋าไปอังกฤษสามคนนี้ถูกโอนกรรมสิทธิ์มาเป็นเพื่อนสนิทโจมแทน
“เห็นบอกว่าเลิกเรียนจะแวะมานะ”
วันนี้โจมไม่มีเรียนเลยได้แต่นั่งๆนอนๆอยู่ที่คอนโด ไม่ได้อดข้าวเพราะตรอมใจ แต่เพราะว่าไม่อยากสั่งขึ้นมาให้ยุ่งยากและไม่อยากออกไปข้างนอกต่างหากล่ะ ห้องชุดสุดหรูที่ใครๆอยากมาอยู่มีโจมเป็นเจ้าของแต่เพียงผู้เดียว
หลังจากวันที่ป๋าบินไปอังกฤษ โจมก็ต้องอพยพจากคอนโดชั่วคราวมาอยู่ในสถานที่ที่ตัวเองคิดว่าคุ้นเคยมากกว่าบ้านที่อยู่มาทั้งชีวิตเช่นกัน ป๋าไม่อยู่ไทยแล้ว ไอ้แมนก็กลายเป็นแค่ขยะสังคมคนหนึ่งที่ไม่ต้องกลัวอีกต่อไป แต่ถึงทุกคนจะลงความเห็นว่าอย่างนั้น ป๋าก็ยังกำชับเพื่อนๆให้เฝ้าระวังเรื่องนี้เสมอ มันคิดว่าโจมดูแลตัวเองไม่ได้และตามใครไม่ทันขนาดนั้นเลยหรือไงนะ
“เหงาหรือเปล่า”
มันคือสิ่งที่โจมเคยคิดกลัวตอนที่รู้ว่าเราจะต้องห่างกัน แต่เอาเข้าจริงๆแล้ว มีเวลาไหนสักเวลาที่โจมจะต้องเหงา ในเมื่อเสียงตามสายข้ามประเทศเข้ามาจนแทบจะไม่มีเวลาว่าง ก่อนนอนต้องออนไลน์ให้มันเห็นหน้า บางครั้งคุยๆกัน มันยังใช้ให้โจมออนไลน์เพื่อเปิดจออยู่บ่อยๆ
“ไม่เหงาหรอก อยู่ได้”
“แต่ป๋าเริ่มอยู่ไม่ได้แล้วอะ”
“ทำไมอีกล่ะ อย่างอแงนะป๋า นายบอกเองนะ ว่าจะอดทน”
“ครับ จำได้”
จริงๆใจอ่อนยวบตั้งแต่ได้ยินเสียงหงอยเหงานั่นแล้ว แต่ถ้าไม่แข็งใจเราจะผ่านตรงนี้ไปไม่ได้ นี่เพิ่งจะเริ่มต้น อีกสองปีนับจากนี้โจมไม่รู้เลยว่าจะเจอบททดสอบอะไรอีกบ้าง ในเมื่อคุยกันแล้วว่าเราไม่ต้องการรักแบบปั๊บปี้เลิฟหรือรักแบบฉาบฉวยอย่างที่ใครๆบัญญัติให้เป็นรักของผู้ชายกับผู้ชาย เราก็จะต้องอดทนข่มใจไปพร้อมๆกัน
“ป๋า”
เมื่ออีกฝ่ายนึงเงียบผิดสังเกต โจมก็จะต้องเป็นอีกฝ่ายที่คอยกระตุ้นว่าเราสองคนยังคงคุยกันผ่านเสียงตามสาย
“ครับ”
“เป็นอะไรไป”
“รอฟังไง รอฟังโจมด่า ป๋าจะได้มีแรงฮึด”
“เป็นพวกมาโซเหรอ ชอบถูกด่าเนี่ย”
“อือ เมียด่าไม่เป็นไร ถือว่าเป็นเรื่องที่ยอมกันได้ แต่ถ้าคนอื่นด่านี่ตายกันไปข้าง”
“แล้วเมียจะอยู่กับใคร”
“เออว่ะ นั่นดิ เมียหล่อด้วยดิ คิดหนักเลย งั้นป๋าเปลี่ยนเป็นมันตายสถานเดียวแล้วกัน โจมจะได้สบายใจ”
“ถึงขั้นนี้แล้วไม่ต้องหยอดแล้วก็ได้ ไม่ต้องซื้อด้วยเงินก็พร้อมเป็นของตายแล้วนี่”
“แฮ่ๆ ถึงมันจะเหมือนถูกบอกรักกลายๆ แต่ป๋าก็อยากได้ยินแบบตรงๆบ้างเหมือนกันนะ”
“ไว้เจอกันแล้วจะบอก”
“งั้นหน้าหนาวมาหาป๋าที่อังกฤษหน่อยสิ”
“บ้าเหรอ อังกฤษนะไม่ใช่เชียงใหม่ นึกจะไปก็ไป แล้วหน้าหนาวมีอะไรดีเหรอถึงอยากให้ไปหา”
“มีเมียให้กอดอุ่นดีไง”
“ไอ้บ้าป๋า ถ้าว๊อนมากนักเข้าห้องน้ำชักออกบ้างก็ได้นะไอ้บ้ากาม”
“ฮ่าๆ ป๋าไปหาอะไรกินก่อนนะโจม ส่วนโจมก็หาอะไรกินด้วยนะ ถ้าโทรมาอีกครั้งแล้วรู้ว่ายังไม่ได้กินอะไร ไอ้สามตัวนั่นตาย”
ก็สมกับเป็นป๋าดีนะ ทำอะไรโจมไม่ได้ก็ขู่ด้วยการทำร้ายคนอื่น ส่ายหัวใส่โทรศัพท์ที่ยังมีภาพของคนโทรมายิ้มโชว์ฟันอยู่เต็มหน้าจอ รอจนไฟดับเข้าโหมดเซฟพลังงานถึงได้โยนทิ้งไว้บนโซฟาใกล้ๆ
บรรยากาศอบอวลไปด้วยความสุขสดใสนี้ เป็นเพียงสิ่งที่เราสองคนสร้างขึ้นมาเพื่อให้กำลังใจกันและกันเท่านั้น ถึงจะค่อนขอดว่าอีกฝ่ายโทรมาบ่อยเกินไป แต่ถ้าป๋าห่างหายการโทรไปนานกว่าที่เป็น โจมก็คอยแต่ชำเลืองมองว่าเมื่อไหร่ไฟหน้าจอโทรศัพท์จะสว่างวาบขึ้นมาอีกครั้ง เสียงคุ้นหูจะแว่วดังเข้ามาให้ได้ถอนหายใจ(แสร้ง)ทำว่าเบื่อหน่ายทั้งๆที่ในใจลิงโลดอีกครั้ง
ถ้าป๋าเสมอต้นเสมอปลายแบบนี้ โจมเชื่อว่าสองปีไม่ได้นานจนรอไม่ไหว แต่ถ้าในระหว่างทาง มีเหตุอะไรที่ทำให้เราสองคนขาดการติดต่อ โจมเองก็ไม่รู้ว่าจะรับสภาพตัวเองในฐานะอดีตเด็กป๋าไหวมั้ย
สถานการณ์ทางบ้านโจมเงียบจนเกือบลืมนับไปว่าเป็นหนึ่งในอุปสรรค แต่โจมรู้ดีว่าช่วงที่คลื่นลมสงบเยือกเย็นนี่แหละน่ากลัวนัก วันก่อนมีโอกาสแวะร้านตัดผมที่ใช้บริการเป็นเจ้าประจำ นิตยสารไฮโซฉบับหนึ่งทำให้โจมตาสว่างว่าทำไมเฮียและป๋าถึงได้ใจเย็นนัก การดองกันของตระกูลใหญ่สองตระกูลทำให้เฮียเป็นที่รู้จักในนามนักธุรกิจรุ่นใหม่ไฟแรง ทายาทรุ่นต่อไปของตระกูลที่โจมอาศัยนามสกุลเดียวกันอยู่ ชื่อเสียงเป็นใบเบิกทางในการต่อยอดทางธุรกิจ ไม่ได้แปลกใจที่มองเห็นป๊าและอาโกวบนเก้าอี้มังกรฝังมุขอลังการ มีเฮียและภรรยาหมาดๆยืนยิ้มน่าประทับใจอยู่ด้านหลัง แบลคกราวน์เลือนลางนั้นเป็นบ้านโจมเอง
บทสัมภาษณ์เป็นไปตามสเตปของนิตยสารทั่วๆไป คำตอบเชิงบวกล้วนส่งเสริมภาพลักษณ์ที่ดีให้สองตระกูล ทัศนคติในการดำเนินชีวิตและการทำธุรกิจเพอร์เฟคจนน่าทึ่ง กวาดตาอ่านตั้งแต่บรรทัดแรกจนต้องมาสะดุดลมหายใจกึกเอาสองบรรทัดสุดท้าย
ในอนาคตมือขวาทายาทคนแรกของตระกูลในฐานะเสาหลักคนต่อไปในธุรกิจคือลูกชายคนโตของเจ้าสัวนั่นเอง
แค่สองบรรทัดสุดท้ายเล่นเอาฝ่ามือเย็นเฉียบ หนังสือร่วงหล่นพื้นจนช่างตัดถมต้องหยิบขึ้นมาให้ใหม่ เค้าไม่ได้ลืมลูกนอกคอกอย่างโจม ความเงียบไม่ได้หมายความว่าเค้าไม่คิดจะจัดการอะไรในตัวโจม ป๊ากับเฮียไม่ได้จัดการกับโจมแบบตาต่อตาฟันต่อฟันอย่างที่ได้เตรียมใจเอาไว้ เค้าวางแผนกำหนดชีวิตโจมสไตล์จองโจร ซุ่มทำเพื่อให้เป้าหมายตายใจ แยบยลจนลืมป้องกันตัวเองเอาไว้ พอล่วงรู้ขึ้นมาถึงได้ช็อคทำอะไรไม่ถูกอย่างวันนั้น
ถ้าโจมต้องใช้ชีวิตลำพังอย่างวันวาน ตอนนี้โจมอาจจะเป็นไอ้หัวอ่อนที่เฮียกับป๊าจะสั่งให้ทำอะไรก็ได้ มันก็เหมือนๆกับการเดินหมากรุกตัวหนึ่งให้ได้แต้มที่ตัวเองต้องการเท่านั้นเอง การที่โจมลุกขึ้นมาแข็งข้อ ไม่ได้ทำให้ที่บ้านตัดหางปล่อยวัดหรือคิดกำจัดโจมแต่อย่างใด
เค้ากำลังรอวันที่จะกระชากโจมไปเป็นหมากในกระดานแผ่นเดิมที่เค้าวางแผนเอาไว้แล้วอย่างดีเท่านั้นเอง
“คิดอะไรอยู่”
“เฮ้ย เฮ่อ พี่เบส คิดว่าใครมาไม่ให้ซุ่มให้เสียง”
“ให้เสียงแล้ว แต่โจมแหละเหม่ออยู่ เหม่ออีกแล้วเหรอ”
“เปล่าครับ โจมแค่คิดอะไรเพลินๆ พี่แย้กับพี่มหาล่ะครับ”
“มันรอซื้อไก่ย่างรถเข็นอยู่ข้างล่าง พี่ขึ้นมาก่อน เอาของมาเก็บด้วย มาตากแอร์ด้วย ร้อนมาก”
“เพื่อนพี่ก็บ่นว่าร้อนครับ”
“มันโทรมาแล้วเหรอวันนี้”
“โทรมาเหมือนโทรฟรีอะครับ โทรทั้งวัน”
“นี่มันก็โทรสั่งพวกพี่ทั้งวันจนสมองรวนไปหมดแล้วเหมือนกัน”
“เกี่ยวกับโจมเหรอครับ”
“ก็มีเรื่องเดียวแหละที่มันห่วงจนเว่อร์ อีกหน่อยมันคงให้โจมไปฝังชิฟแน่ๆ”
“เพื่อนพี่มันบ้านี่ครับ พี่ไม่ต้องเต้นตามมันมากก็ได้ครับ มันเว่อร์”
“ไม่ลำบากหรอกน้องโจม รำคาญมันไปงั้นแหละ ไม่มีมันก็คิดถึง แต่พี่ไม่ได้คิดอะไรกับมันนะ เดี๋ยวน้องโจมคิดมาก ถ้าเป็นไอ้มหาก็ว่าไปอย่าง”
“คนที่มึงนินทาอยู่เค้าได้ยินนะเว้ยไอ้เบส ไอ้ห่า นินทากูระยะเผาขน”
“มึงพูดหยาบช้าต่อหน้าน้องโจมกูจะฟ้องไอ้ป๋า”
“ถ้ามึงฟ้องไอ้ป๋านะ มึงตบปากกูตอนนี้เลยดีกว่า ลดโทษกูไปได้กึ่งนึง”
ดูเหมือนทุกคนจะออกแนวกลัวและเกรงป๋า แต่เวลาอยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตาก็เถียงกันแบบไม่มีใครยอมใคร เหมือนทุกคนเสมอภาคกัน แต่ลับหลังแล้วดูทุกคนกลัวกันแบบออกนอกหน้ามาก
“ทำไมพวกพี่รู้สึกกลัวป๋าตอนอยู่ลับหลังอะครับ ต่อหน้าไม่เห็นพวกพี่จะกลัวเลย”
“ก็ต่อหน้าที่พวกพี่กล้าเถียงมันเพราะน้องโจมอยู่ไง เลยใจดีสู้เสือไปงั้น แหะแหะ ไม่มีใครอยากเห็นไอ้ป๋าตอนโกรธหรอก ความรู้สึกมันจะเหมือนๆกำลังร้องหาว่าหลุมหลบภัยกูอยู่ไหน”
“ขนาดนั้นเลยเหรอครับ”
“เมื่อก่อนไอ้ป๋ามันมีสองอารมณ์เองนะ”
“อารมณ์ไหนบ้างอะครับ”
“อารมณ์หงุดหงิดกับอารมณ์โกรธ หงุดหงิดนี่เป็นอารมณ์มาตรฐานของมัน”
ต่างกับตอนอยู่กับโจมจริงๆด้วย เวลาอยู่กับโจมถ้าไม่นับสภาวะที่มันมีบุคลิคเป็นผู้นำแล้ว มันมีแต่บ้าๆบอๆปัญญาอ่อน หื่นกามและเสี่ยวกินเท่านั้น
“มึงกล้ามากนะแย้ มึงกล้านินทามันต่อหน้าเมียมันเนี่ย”
เหมือนที่ผ่านมาพี่มหาเค้าลืมตัว พอพี่แย้ท้วงขึ้นมาเท่านั้น พี่มหาถึงกับหน้าถอดสีขึ้นมาทันที
“ตามสบายครับพี่ โจมไม่ใช่คนขี้ฟ้อง”
“งั้นดีเลย พี่จะได้นินทามันต่อ ฮ่าๆๆ”
“พอเหอะมหา แค่นี้มึงก็จมตีนมันแน่ๆอยู่แล้วถ้ามันกลับมาอะ ไปเปิดทีวีดูข่าวบ้านเมืองบ้างดีกว่า”
“เออ ก็ได้ๆ จริงๆนินทาไอ้ป๋ามันกว่าดูข่าวในทีวีตั้งเยอะ อ๊ะ ข่าวบันเทิงพอดี”
ไม่ได้ตั้งใจจะชายตาไปดูทีวี แต่ที่เหลือบไปมองเพราะเสียงอุทานของพี่มหาเรียกร้องความสนใจขึ้นมาต่างหาก มันจะไม่เป็นอะไรเลยถ้าเรื่องที่ทำให้เหม่อไปจนพี่เบสต้องร้องทักจะตามมาหลอกหลอนถึงในทีวี
“ใครวะมหา ดาราใหม่เหรอ หล่อดีนะ”
“เดี๋ยวนี้มึงหันมามองคนหล่อแล้วเหรอแย้”
“กูพูดไปตามสิ่งที่เห็นเว้ย”
“ไม่รู้ว่ะ เพิ่งเคยเห็นหน้า ถ้าไม่ใช่ดาราใหม่ก็เซเลปล่ะวะ”
เสียงพูดคุยของพี่แย้กับพี่มหาเป็นประโยคที่ถากๆหูไปแค่พอจับใจความได้ สิ่งที่น่าสนใจคือภาพในทีวีต่างหาก เฮียเริ่มออกงานสังคมและเริ่มโผล่หน้าทางทีวีให้เห็น น่าจะเป็นเพราะภรรยาเป็นสาวสังคมอยู่แล้วแน่ๆ
“น้องโจมครับน้องโจม”
“ครับ มีอะไรครับพี่เบส”
“เห็นน้องโจมมองเหมือนสนใจ หรือว่ารู้จักผู้ชายคนนั้นครับ”
“ครับ รู้จัก”
“ถึงว่า ดูท่าทางสนใจ”
“แค่แปลกใจที่เห็นเค้าในทีวีน่ะครับ”
“อ้าว เค้าไม่ได้เป็นดาราหรอกเหรอครับ หรือเค้าเป็นไฮโซอย่างที่มหาว่า”
“เค้าเป็นพี่ชายลูกพี่ลูกน้องโจมเองครับ”
“อ่อ”
“แล้วเค้าก็เป็นแฟนเก่า”
รู้ว่าถ้าบอกไปแล้วทุกคนต้องช็อค แต่ถ้าไม่บอก สักวันหนึ่งทุกคนจะต้องรู้อยู่ดี โจมรู้สึกว่าการที่จะต้องเสแสร้งและปกปิดเรื่องบางอย่างไว้เพื่อกันตัวเองออกจากโลกภายนอกมันอึดอัดมาก และรู้สึกว่าถ้าเราได้ระบายเรื่องบางเรื่องออกไปบ้าง เรื่องหนักอกทั้งหลายก็จะทุเลาเบาบางลง เหมือนที่โจมค่อยๆเปิดใจกับป๋า กล้าที่จะเปิดเผยตัวตนของตัวเองให้ใครๆได้เห็น อย่างน้อยคนที่โจมคิดว่าไว้ใจได้
“แล้วเค้าก็เป็นรักแรกของโจมด้วยครับ”
จากช็อค กลายเป็นทุกคนจิตหลุดลอยออกจากร่าง พี่มหาทรุดนั่งลงบนโซฟา มือควานหาหมอนอิงมากอดเอาไว้แนบอก ปากกัดมุมหมอนแล้วก็ปล่อย ทำซ้ำๆอยู่แบบนั้นเหมือนกำลังใช้ความคิด พี่แย้ตบบุหรี่ออกจากซอง ตาเริ่มมองหาไฟแชคตามโต๊ะหรือตู้วางของแล้วหายออกไปนอกระเบียง เหลือไว้แต่พี่เบสที่เริ่มกระพริบตาปริบๆเหมือนกำลังจูนสติให้เข้าที่
“แล้วไอ้ป๋ารู้เรื่องนี้มั้ย”
“เค้ารู้ครับ แต่เค้าไม่เคยเห็นหน้าแล้วไม่รู้จักว่าเป็นใคร นอกจากรู้ว่าเป็นพี่น้องกัน”
“มันโกรธหรือเผลอทำร้ายน้องโจมมั้ย”
“ไม่ครับ”
“แล้วมันผ่านนาทีนั้นมาได้ยังไง นาทีที่รับรู้ว่าก่อนหน้านั้นน้องโจมมีแฟนอยู่แล้ว”
“โจมไม่แน่ใจว่าเค้าผ่านมาได้เพราะโจมตอบรับเป็นแฟนเค้า หรือเพราะโจมบอกเค้าว่าโจมกับพี่ชายเรารักกันเหมือนที่โจมเคยเข้าใจไม่ได้อีกแล้ว”
“เพราะเค้าเป็นพี่ชายเหรอครับ”
“เพราะจริงๆแล้วเราไม่ได้รักกันต่างหากครับ มันเป็นเพียงสิ่งที่โจมใช้หลอกตัวเอง และเป็นคำที่ใช้กดโจมไว้ไม่ให้เตลิดออกนอกกรอบที่เค้าวางไว้เท่านั้น”
“พี่เริ่มจะเข้าใจความรู้สึกไอ้ป๋าแล้วล่ะ”
“ครับ ยังไงเหรอครับพี่เบส”
“มันไม่ได้รักเว่อร์ห่วงเว่อร์หวงเว่อร์อย่างที่พี่ชอบด่ามันไป”
“หมายถึงเรื่องโจมเหรอครับพี่”
“อืม ตอนแรกพวกพี่ชอบด่ามันที่มันเยอะเรื่องน้องโจมน่ะ พี่คิดว่าเป็นเพราะมันเริ่มรู้จักความรัก มันเลยล้นขนาดนี้ จริงๆแล้วไม่ใช่มันเว่อร์หรอก”
“แล้วเพราะอะไรครับพี่”
“เพราะน้องโจมน่าเป็นห่วงจริงๆไง น้องโจมเหมือนกระจกที่ทำให้ไอ้ป๋ามันมองเห็นตัวเอง มันยอมไปเรียนเมืองนอกง่ายๆทั้งๆที่ต่อต้านมาตลอด เพราะมันรู้แล้วว่ามันต้องการอะไร นอกจากน้องหนูแล้วก็ยังมีโจมนี่แหละที่มันต้องดูแล แล้วถ้ามันยังทำตัวไม่เอาไหนเหมือนเดิม คงไม่มีใครยอมรับในตัวมันและวางใจให้มันเป็นผู้นำได้ไง”
“ดูเป็นหลักการซะจนไม่เข้าใจอะครับพี่เบส”
“ไอ้ป๋ามันอยากเป็นคนที่คู่ควรกับทุกสิ่งทุกอย่างในสายตาคนที่มองดูมันอยู่อะ แล้วแรงบันดาลใจของมันก็คือน้องโจม”
“ไม่เห็นมันจะบอกโจมได้ยิ่งใหญ่เท่าที่พี่เบสบอกเลย”
“ไอ้ป๋ามันพูดไม่เก่งเท่าการกระทำหรอก ไอ้บ้านี่มันฝังใจกับนิทานเรื่องราเพนเซลแน่ๆ มันอยากช่วยเจ้าหญิงออกมาจากหอคอยในชีวิตจริงของมัน”
แล้วไอ้บ้านั่นวางโจมเป็นนางเอกเหรอ? ราเพนเซลเวอร์ชั่นป๋าเป็นผู้ชาย!!เนี่ยนะ
มันอยากช่วยโจมออกมาจากหอคอย แล้วมันเอาตัวรอดเรื่องตัวเองได้มั้ย หรือว่าจริงๆแล้วตัวเองไม่มีดวงในเรื่องความรัก พอใจเริ่มบอกว่าเจอคนที่ใช่ อุปสรรคใหญ่ก็มาขวางไว้ทุกทางทันที
ไม่เคยตื้นตันใจ อิ่มเอมในหัวใจ และเหนื่อยใจพร้อมกันขนาดนี้มาก่อน บททดสอบมันยิ่งใหญ่กว่าที่เคยคิดไว้มาก ไม่มีมือให้จับจูงเพื่อเดินไปพร้อมกัน มีแต่กำลังใจที่ต่างฝ่ายต่างคอยเติมให้เวลาที่อีกฝ่ายต้องการเท่านั้น
๐ สวัสดีค่ะ ถึงป๋าจะไปเรียนต่อแล้ว แต่ก้ไม่เศร้าอย่างที่คิด หรือเปล่า? :sad4: จริงๆก็ไม่อยากจะหม่นหมองนะคะ แต่สีสันของนิยายเนอะ อึดอัดบ้างหวานบ้าง ว่ากันไป ว่าแต่เราจะให้เค้าซั่มกันอีกทีตอนไหนเนี่ย :laugh:
๐ เผื่อยังไม่มีใครรู้ TRomance มีแฟนเพจเป็นของตัวเองแล้วนะคะ คุยอยู่กับตัวเอง อัพนิยายแล้วก้แชร์ไปบอกตัวเอง มีคนมากดไลท์ 60 คนแล้วค่ะ กำลังคิดอยู่ว่า ถ้าครบ 100 เราจะฉลองอะไรกันดี แอบเอาที่แต่งให้เล้าไว้ตอนนึงมาลงแบบวันเดียวลบไม่ให้พี่หนึ่งรู้ดีมั้ย :laugh:
๐
TRomance's Fic Fanpage Click ที่นี่ค่ะ (http://www.facebook.com/pages/TRomances-Fic/202963906405382)
๐ ขอบคุณคนอ่านทุกคนเหมือนเดิมและขอบคุณคนที่ช่วยดุคำผิดให้เหมือนเดิมนะคะ ถ้าเห็นชื่อตัวเองอยู่ในเครดิตหนังสือในอนาคตก็ไม่ต้องตกใจนะคะ :กอด1:
๐ ยินดีต้อนรับคนที่เข้ามาใหม่ทุกคนค่ะ ขอบคุณมากๆ TRomance :pig4:
-
จิ้มจึก :z13:
แฟนเพจกดไลค์ไปนานแล้วงับ แต่ดันไม่ค่อยได้เล่นเฟซซะงั้น :laugh:
คำผิดวันนี้เจอคำเดียวนะคะ :กอด1: ตาจะปิดแว้ววว :t3:
จองโจร
--->กองโจร
-
เดินกล้องฉับไวมากค่ะ ท่านผู้ำกำกับ ฉับเดียวป๋าไปปู๊ดแล้ว :a5: อดเห็นซีนร่ำลากันเลยอ่ะ โถ่ อุตส่าห์เตรียมทิสชู่ไว้ข้างกาย
:z3: ถึงไม่เศร้าอย่างที่คิด แต่ทำเอาปวดหน่วงๆแถวช่วงอกนะค้า
มันมีแต่บ้าๆบอๆปัญญาอ่อน หื่นกามและเสี่ยวกินเท่านั้น
กร๊าก คำนิยามที่น้องโจมบัญญัติให้ป๋า o13
:กอด1: คนแต่ง :กอด1: คนโพส
-
เกือบไปนอนอยู่แล้วเชียว เปิดมาได้อ่านก่อนนอนอีก โอวว ยกนิ้วให้ป๋า o13
-
ไม่เศร้าเท่าที่คิด....แต่ก็ติดถึงป๋านะเออ
แต่ยังไงก็รักน้องโจมที่ซู๊ดดดด >"<
-
ไปแต่ตัวแต่หัวใจยังอยู่ อ๊ะ ไม่สิ ป๋าทิ้งลายเอาไว้ด้วย ฮ่าๆๆ o13
คุยโทรสับกันได้ไม่งุ้งงิ๊งเอามากๆ แต่มันดูน่ารักแบบงุ้งงิ๊งในความรู้สึกเราสุดๆ :jul1:
อ๊าาา น่ารักจริงๆ ว่าแต่ทางบ้านน้องโจมนี่ท่าจะศึกหนัก เป็นกำลังใจ
จัดตั้งกองโจรพร้อมกับสามสหาย ปกป้องและต่อสู้เพื่อป๋าและโจมค่ะ :mc4:
-
เป็นกำลังใจ :3123:
รักแท้ไม่แพ้ระยะทาง
:call:
-
อยากให้ป๋ากลับมาโจมไวๆจังเลย :กอด1:
-
ถึงจะห่างกันไกล...ก็ไม่เป็นอุปสรรค
เพราะป๋าหยอดได้ตลอดเวลา :o8:
เพื่อนๆป๋าน่ารักกันทุกคนเลย โดยเฉพาะมหา..รั่วดีจริงๆ
ทางบ้่านโจมเงียบๆอยู่..แต่เค้าคิดทำไรกันโจมบ้างรึป่าวนะ???
-
บวกให้ป๋า อีกสองปีมันช่างนาน >"<
-
:m32: ย่องมาอ่านด้วยคจ จุ๊ จุ๊ อย่าเอ็ดไป
:give2:แหมะอ่านแล้ว เค้าอยู่ข้างพี่ๆ ทั้งสามเลยอ่ะโจม ป๊าโตเป็นผู้ใหญ่ในทันทีที่ มีโจมแน่เลย
ความคิดเป็นผู้ใหญ่
เพราะน้องโจมน่าเป็นห่วงจริงๆไง น้องโจมเหมือนกระจกที่ทำให้ไอ้ป๋ามันมองเห็นตัวเอง มันยอมไปเรียนเมืองนอกง่ายๆทั้งๆที่ต่อต้านมาตลอด เพราะมันรู้แล้วว่ามันต้องการอะไร นอกจากน้องหนูแล้วก็ยังมีโจมนี่แหละที่มันต้องดูแล แล้วถ้ามันยังทำตัวไม่เอาไหนเหมือนเดิม คงไม่มีใครยอมรับในตัวมันและวางใจให้มันเป็นผู้นำได้ไง
คารวะกับประโยคนี้ ชอบค๊า พี่เบส
(ก็อบมากอดสักคนได้ไหมเนี๊ย)
สองปีไม่นาน แต่อุปสรรคมาได้ทุกวัน เข้มแข็งและยืนหยัด สู้ สู้น่ะโจม o13
-
:z13: :pig4:
=====================
ป๋าต้องการเป็นผู้ชายที่ดีพอ พอที่ทุกคนจะยอมรับว่าป๋าสามารถที่จะเป็นผู้นำ
มีความรับผิดชอบและเป็นผู้เป็นคนกับเขาแล้ว
และป๋าต้องการให้ทุกคนเห็นและยอมรับว่า ป๋ากับโจมรักกัน และมันไม่ใช่อารมณ์ชั่ววูบหรือปั๊บปี้เลิฟแบบนั้น o13
เอาใจช่วยนะป๋านะ :impress3:
แอบหวั่นใจกับครอบครัวของโจม ลูกทั้งคนยังงัยๆทางโน้นก็ไม่ปล่อยโจมให้อยู่สบายๆแบบนี้นานนักหรอก :z3:
-
:L1:
-
เหตุผลถูกเฉลยให้รู้ว่า ที่ป๋ายอมไปเรียนที่อังกฤษ คือ ต้องการปกป้องคนที่ตัวเองรักที่สุด
+1 ให้เซกิเป็นกำลังใจพร้อมกับ :กอด1: TRomance
-
เอาน่านะโจมนะ
ครั้งนี้ไม่เหมือนกับเฮียแน่
เพราะครั้งนี้ป๋ารักจริงหวังแต่ง
คนเป็นเมียต้องอดทน และทนอดด้ายยยย
แต่มันคิดถึงๆๆๆๆๆ :sad4:
-
ให้น้องโจมไปเยี่ยมป๋าที่อังกฤษบ้างน้า เค้าจะได้มีซั่มกัน ก๊ากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :z1:
-
อร๊ายยย
ตามไปคลิกเพจจจ :impress2:
โจมอ่าา
ปากแข็ง :m20:
ป๋านี่ห็ห๊วงห่วงง
รู้แล้วค้าบว่าเมียหล่อ :laugh:
แต่ระยะทางที่ไกลนี่
ทรมานแทนจริงๆนะ :กอด1:
-
(http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/anigif.gif) ป๋าห่วงโจมเวอร์แต่น่ารัก
หวังว่าครอบครัวโจมคงไม่สร้างเรื่องอะไรอีกนะ(http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/mimio208.gif)
(http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/b4.gif)เหนื่อยใจแทนโจมจริงๆ
-
สมกับที่เป็นเพื่อนกันมากนานนนนนนนนนนนนนน o13
-
ห่างกันก็แล้ว ยังจะมีด่านครอบครัวของโจมที่คอยแย่งตัวกลับไปอีก
กว่าป๋าจะกลับมาตั้ง 2 ปี หนักแน่นกันเข้าไว้นะคะ
-
ป๋ากลับมาได้แล้วววว :z3:
-
ป๋าไปแลล้วอ่ะ แต่บรรยากาศไม่เศร้าอย่างที่คิด :o8:
กลัวอย่างเดียวคือเรื่องทางบ้านโจมอ่ะ เงียบหายไปจนน่ากลัว :sad4:
-
มันไม่เศร้า แต่มันอึมครึน
ป๋ากลับมารับโจมไปด่วน ฮือๆ :o12:
-
อยากฟังพวกมหานินทาป๋าจัง คงจะตลกน่าดู
ตอนนี้ไม่ไว้ใจฝั่งบ้านโจมเลย
กลัวจะมาเอาตัวโจมกลับไปอีก
:เฮ้อ:
รอตอนต่อไปจ้า
-
+1 ให้เหล่า 3 ผู้พิทักษ์น้องโจม o13
ช่างขยันขันแข็งในการทำหน้าที่ที่ได้รับมอบหมายจากป๋าเหลือเกิน...
แต่ป๋าก็เว่อร์จริงๆ...โทรมาหาน้องโจมได้ตลอด...แบบนี้ถ้าหายไปนานมีหวังโดนน้องงอนแน่ๆ :z1:
-
ป๋าเจ๋งจริงๆ
-
ถึงตัวไกลกัน แต่ก็ดูไม่ไกลกันเท่าไหร่ ดีนะ เพื่อนป๋าก็น่ารักกันทุกคนเลย โจมโชคดีมากๆ
ปล.เวลาย้อนกลับมาอ่านเม้นท์ตัวเองทีไร งงทุกที เหมือนจะเม้นท์ให้ตัวเองเข้าใจคนเดียวตลอดเลย -*-
-
ป๋าไป แต่มีคนดูแลเพิ่มนะเนี่ย
:pig4: คะ
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
เดี๋ยวมันก็ผ่านไป ถ้าหวานกันอย่างนี้ตลอดสองปี รับรองว่าผ่านไปไวเหมือนสองเดือนเท่านั้น :กอด1:
คลื่นลมเหมือนสงบๆ แต่มันจะมีพายุใหญ่เข้ามาเมื่อไหร่ยังไม่รู้ เป็นห่วงๆๆ :monkeysad:
-
โจมน่ารักและเข้มแข็ง แถมตรงสุด ๆๆๆ เล่นเอาเพื่อนป๋าจิตหลุดเลย
ฮ่า ฮ่า :-[ :-[
-
o22 ไปแล้ววววววไปไวมากกกงั้นกลับมาไวไวด้วยน้าป๋า
:เฮ้อ: น้องโจมกะป๋าๆๆๆๆ
-
ป๋าโทรปานตัวเองอยู่เชียงใหม่เนาะ
โจมสู้ๆ
-
ไม่ได้เข้ามานาน....
อ่านตอนที่แล้ว ปวดใจ สุดๆ.. :m15:
แต่ตอนนี้...ปวดแก้มอ่ะ..หุบยิ้มไม่ได้..^^
เป็นกำลังใจให้นะคะ......ขอบคุณค่ะ....
:กอด1:
-
เอาน่ะ..น้องโจม ชีวิตต้อเจอปัญหาอุปสรรค ซึ่งนั่นแหละเป็นการสร้างความแข็งแกร่งให้กับชีวิต
น้องโจมกับป๋าต้องฝ่าฟันไปได้แน่ๆ
เอาใจช่วยให้น้องโจมกับป๋า ฟันฝ่าปัญหาอุปสรรค(ที่คิดว่าลังจะตามมาในไม่ช้านี้)ไปได้สำเร็จ
-
คงจะยังมีอุปสรรคตามมาอีกมากมาย
:z10:
ตามไปกดไลน์อย่างไว
-
+1ให้คนแต่ง :L1:
-
Ohhh!!! โจมสู้ๆ นะ ไม่นานป๋าก็กลับมา ถ้าทางบ้านจะจู่โจมโจมยังไง
โจมก็ผ่านไปได้แน่ๆ เพราะมีป๋าเป็นกำลังใจ ถ้าแค่กำลังใจไม่พอ ป๋า
อาจบินกลับมาทันทีก็ได้ มาลักพาตัวโจมไปกอดที่อังกฤษ แต่ถ้าทำแบบนั้น
ป๋าของป๋าคงไม่ยอมหรอกเนอะ
-
สถานการณ์ดูผ่อนคลายจนน่ากลัว...หรือวิตกจริตไปเอง
รักโจม รักป๋ามากกกกกกกก โดนโจม :z6:
-
รู้นะว่าป๋ารวย แต่ใช้ What's app ก็ได้นะป๋า
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
The show must go on นะโจม
เวลาจะเป็นเครื่องพิสูจน์ว่าเราจะอยู่กันไปตลอดหรือเปล่า
-
อุปสรรคมีไว้ฝ่าฟันจริงๆ สู้ๆ ทั้งป๋า กะ โจม
โห ขนาดป๋าไปเรียนตปท. ยังมีเวลาว่างโทร.หาโจมทุกวัน ถ้าไม่รวยจริง ทำไม่ได้แน่
-
แม้จะอยู่ไกลกัน แต่ก็ช่างสมเป็นนายป๋าผู้หลงเมียจนโงหัวไม่ขึ้นจริงๆ o13
ไม่พลาดทุกความเคลื่อนไหวจริงๆ นะคะ อิอิ
นี่ก็.........คำบอกรักที่ช่างสมกับน้องโจมจริงๆ เพิ่งจะเคยเห็นใครตอบแบบนี้นะเนี่ย
ไม่หวานแหวว แต่มันดูยิ่งใหญ่และจริงใจชิบเป๋ง
“ถึงขั้นนี้แล้วไม่ต้องหยอดแล้วก็ได้ ไม่ต้องซื้อด้วยเงินก็พร้อมเป็นของตายแล้วนี่”
เอาใจช่วยป๋าโจมต่อไป ไอเราก็กลัวปัจจัยภายนอกเนี่ยแหละที่จะสร้างปัญหา :monkeysad:
ขอบคุณสำหรับอีกตอนนะคะ เป็นกำลังใจให้ทั้งคนเขียนและคนโพสด้วยค่ะ :กอด1:
-
ป๋าไปนอกซะแล้ว :sad11:
แต่ดูเข้มแข็งขึ้นนะทั้งป๋าทั้งน้องโจมด้วย
เอาใจช่วยทั้งคู่สุดใจเลย o13
-
ห่างกันไกลแต่หัวใจใกล้ชิดกัน รักกัน ดูแล ห่วงใยกันต่อไปนะ แล้วจะรอวันป๋ากลับมาหาโจม
-
ทุกอย่างมันดูราบรื่นผิดปกติ ..
ปกติเกินไป ตอนนี้ป๋ายังว่าง แต่วันข้างหน้าที่ไม่ใช่ซัมเมอร์ล่ะป๋า ??
ไม่หวั่นทางโจม ...แต่กลัวทางป๋าอ่ะ
แปลกมั๊ย ที่ไม่ไว้ใจป๋า ...ก็ป๋าออกจะเป็นคนดี
หรือเราอาจจะเอาความรู้สึกส่วนตัวมาระแวง ..
เรากับแฟนเลิกกัน เพราะเค้าไปอเมริกาอ่ะ ..แค่ปีเดียวเองอ่ะ ระยะทาง กับ วันเวลา มันน่ากลัวจริงๆนะ
ค่อยๆห่างไป ห่างไป รู้ตัวอีกทีก็ถูกบอกเลิกนั่นแหละ ..เจ็บปวดชะมัด
ภาวนาให้คู่ป๋าไม่เป็นแบบคู่เรา ห้ามเชียวนะป๋า เอ็งเป็นพระเอก เข้าใจมั๊ย !!! :z3: :z3:
-
:monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
-
อ่านแล้วรู้สึกพ่อป๋า น่าจะแน่สู้สีกับพ่อโจมนะ
อยากอ่านตอนป๋ากลับมา อยากรู้ถึงตอนนั้น พ่อโจมจะสู้แรงป๋าได้รึป่าว
นี่ใคร!!!! นี่ป๋านะ >//<
-
เป็นห่วงน้องโจมกับปัญหา(ที่บ้าน)ที่จะตามมาจังค่ะ
แต่ก้อเชื่อว่า ป๋าจะอยู่ข้างๆ และพร้อมช่วยเหลือ
-
ป๋ากลับมาไวๆเน้อ น้องโจมดูน่าเป็นห่วง
*กระซิบ* (ว่าแต่ว่าเค้าจะซั่มกันอีกทีตอนไหนคะ :laugh:)
-
ยังคงแอบระแวงที่บ้านของโจม
ไม่รู้จะเริ่มกระชากกันเมื่อไหร่ :เฮ้อ:
-
ป๋า...กลับมาไวๆนะ
-
อยากไปเรียนอังกฤษมั้งอ่ะ...
ป่ารีบกลับมานะ
-
กลัวใจบ้านโจม :m15:
-
๐ ขอบคุณคนอ่านทุกคนเหมือนเดิมและขอบคุณคนที่ช่วยดุคำผิดให้เหมือนเดิมนะคะ ถ้าเห็นชื่อตัวเองอยู่ในเครดิตหนังสือในอนาคตก็ไม่ต้องตกใจนะคะ
เห็นทีเครดิตคงยาวพอๆกับเนื้อเรื่อง กร๊ากกกกกกกกกก
-
ที่ถามว่าจะให้มันซั่มกันตอนไหน
รีเควสเซ็กส์โฟนค่ะ อิอิ
-
หวานจริง ๆ แม้จะอยู่ไกลกันก็เฮอะ
-
กลับมาเร็วๆเน้อป๋า
ขอบคุณนักเขียนจ้ะ :pig4:
-
ตอนนี้่รู้สึกว่าป๋านี่แคร์โจมได้อีกค่ะ
รักมาก ห่วงมาก อะไรมาก :o8:
-
ตามไปกด like ค่ะ :กอด1:
พี่หมา เอ๊ยย พี่มหาน่ารักอ่ะ ทำเป็นใจดีสู้เสือ โธ่เอ๊ยนึกว่าแน่จริง เดี๋ยวให้เทียนมาปราบเลย :really2:
-
พออ่านแบบนี้แล้ว
รู้สึกได้ว่า น้องโจมน่ารักจัง
ยอมพูดความจริงอ่ะ
ก็ดีกว่าไปรู้ทีหลังเนาะ
ชอบอ่ะ ^^
-
ฮึ่ยยยยยยยยยยย
เห็นคำว่า "เฮีย" แล้วอารมณ์มันขึ้นอย่างไม่มีสาเหตุ
:fire:
เมื่อไหร่มันจะตายๆหรือหายสาบสูญจากโลกนี้ไปซะทีแว๊
อย่างงี้มันต้อง
:z6: :beat:
หมั่นไส้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
๐ สวัสดีค่ะ ถึงป๋าจะไปเรียนต่อแล้ว แต่ก้ไม่เศร้าอย่างที่คิด หรือเปล่า? จริงๆก็ไม่อยากจะหม่นหมองนะคะ แต่สีสันของนิยายเนอะ อึดอัดบ้างหวานบ้าง ว่ากันไป ว่าแต่เราจะให้เค้าซั่มกันอีกทีตอนไหนเนี่ย
ทุกตอนเลยได้มั้ยคะ 5555555555.
ตลกท่าทางของมหาอะ ที่นั่งกัดหมอน
เซ่นพี่คนเขียนค่ะ :call:
-
เริ่มจะมาม่าอีกแล้ว
o18แทงเฮียกับป๊า
-
รอต่อนะค้า :sad4:
-
:a2:เป็นกำลังใจให้น้องโจมอดทนรอต่อไป....
-
คิดไม่ออกเลยว่าเรื่องของโจมจะเอายังไงต่อไป สู้ต่อไปโจม
-
[ป๋า+น้องโจม] สู้ๆ :a2:
คนอ่านเป็นกำลังใจให้ :L2:
-
โจมสู้ๆ นะ เป็นกำลังใจแทนป๋า (ไม่ได้แอบตีท้ายครัวนะป๋า อย่าเข้าใจข้อยผิดนะ)
อุปสรรคมันก็แค่บันได้ให้ก้าวข้ามมันไปแค่นั้นเอง(?)
-
อืมแม้ป๋าไปเรียนที่เมืองนอกตอนนี้ก็ไม่ได้เศร้าอย่างที่คิด
แถมคลายปมอีกต่างหาก แต่มาหนักใจเรื่องที่บ้านน้องโจมแทน
รอว่าจะผ่านไปได้ยังไง :sad4:
-
ป๊ากะเฮียจะทำอะไรกันอีกเนี้ยะ??? ได้กลิ่นมาม่ามาแต่ไกล
ว่าแต่เมื่อไหร่จะหน้าหนาวหนอ? อยากให้หนูโจมบินไปหาป๋า
ป๋าจะได้กอดเมียไวๆ หรือให้ป๋ามันตบะแตกบินกลับมาหาเมีย
จิง่ายกว่ามั้ย? อันนี้เป็นประเด็น งืดดดดด ว่าแต่คิดว่าโจมจะ
เศร้ากว่านี้นะนี่ เก่งมาก ที่พยายามอดทน และไม่ทำให้ป๋าเป็น
ห่วงจนอยู่ที่โน้นไม่ติด
ขอบคุณสำหรับนิยายค่ะ
-
เกลียดอิเฮียอ่ะ ชิชิชิ
-
ยิ้มแก้มปริกับตอนที่ป๋ากับโจมคุยโทรศัพท์กัน
แต่ก็แอบซีเรียสตอนที่โจมอ่านหนังสือ
ป๊าของโจมกำลังทำอะไรเนี่ย
ลุ้นต่อไป แต่อยากให้ป๋ากลับมาไวๆ :o12:
-
:laugh: หัวเราะดังลั่นห้องเลย ตอนพี่มหาลงนั่งกัดหมอนกับพี่แย้ออกไปดูดบุหรี่
-
2ปี!!!o__O!นานง่ะ ระหว่างนี้ทรมานน่าดู T^T
-
โอ๊ยยยย
เศร้าแทนเลย ห่างกันแล้ว T^T
ต้องผ่านมันไปให้ได้นะ ป๋ากับโจม สู้ๆค่า♥
-
เบื่ออิพวกเฮียของโจมจริิงๆ ยุ่งยาก เห็นเเล้วหมั่นไส้
รีบมา่ต่อนะคะ :z2:
-
อยากเจอฉากป๋ากับเฮียปะทะกัน
ไม่รู้ว่ามันจะออกมาอารมณ์ไหนเลยอะ :laugh:
ต้ายยย พี่มหาแอบแต๋วแตกนิสๆนะ o18
สงสารป๋าที่ต้องห่างโจม สองปี ไม่ได้ผ่านไวเหมือนโกหกนะ :m16:
รอตอนต่อไปเจ้าค่ะ :กอด1: :L2:
-
:o8:
-
1 เท่านั้น :z2: :z2:ที่ป๋าคู่ควร อิอิ :L2: :L2:โจมด้วย
-
ถึงห่างก็ไม่เศร้าอย่างที่กลัว
ชอบวิธีการนำเรื่องราวของคนแต่งนะ บอกเล่าเรื่องราวจากเรื่องเศร้าหรือกดดันได้เป็นบวกกับหัวใจดี อมยิ้มนิดๆ ขำหน่อยๆ
-
อดทนๆๆ สู้ๆๆนะทั้งป๋าทั้งโจมเลย
ต้องผ่านเหตุการณ์นี้ไปให้ได้
สองปีเองๆๆๆๆนะ ดูแลตัวเองดีๆๆนะ
จะได้กลับมารักกันอย่างภาคภูมิใจ
คิดถึงๆๆๆๆๆๆๆๆๆอะ
แค่อ่านก็ฌศร้าแทนแล้วแต่มันอบอุ่นหัวใจอะเนอะ
:-[ :-[
-
ป๋า ตั้งใจเรียนรีบๆกลับมาเน้อ
-
ก่อนกดเข้ามา เตรียมปวดใจไว้เรียบร้อยแล้ว แต่...ทำไมมันไม่มีล่ะ o22
“มึงกล้ามากนะแย้ มึงกล้านินทามันต่อหน้าเมียมันเนี่ย”
เหมือนที่ผ่านมาพี่มหาเค้าลืมตัว พอพี่แย้ท้วงขึ้นมาเท่านั้น พี่มหาถึงกับหน้าถอดสีขึ้นมาทันที
ต้องเป็นพี่มหาหรือเปล่าคะ
-
ป๋ากับโจมต้องเชื่อมั่นและศรัทธากับความรักที่มีให้กันนะครับ
-
:impress2: :impress2: :impress2:
-
กว่าจะเรียนจบตั้งสองปี
อดซั่มกันตั้งสองปีแหนะ
-
ป๋าน่ารักอะ
โทมาตลอดเลย
ดีแล้ว โจมจะได้ไม่เหงาๆๆๆๆ
แต่รีบๆกลับมาจะดีมากกกกกก
-
ใช่ ใช่ ใช่
หน้าหนาวโจมไปหาป๋าเลยนะ ไปกอดกันให้อบอุ่น
:กอด1: :impress2: :haun4:
-
“แล้วเมียจะอยู่กับใคร” ไม่รู้ทำไม แต่ชอบประโยคนี้จัง :-[
อ่านตอนนี้แล้วแอบเป็นห่วงโจม ไม่รู้ต้องเจออะไรหนักๆอีก :เฮ้อ:
ถ้าจะดราม่าขอป๋ากลับมาก่อนได้มั้ยคะ สงสารน้องโจมอ่ะ
คำผิดค่ะ
เป็นแม็กเน็ตติดตู้้เย็น > ตู้
จนช่างตัดถมต้องหยิบขึ้นมาให้ใหม่ > ผม
ถ้าไม่นับสภาวะที่มันมีบุคลิคเป็นผู้นำ > บุคลิก
พอใจเริ่มบอกว่าเจอคนที่ใช่ > จะ
-
ป๋ารีบๆกลับมาไวๆนะ ^^
-
อดทนไว้สู้ๆๆ :L2:
-
เซมากระซิบบอกว่า เค้าไปฉลองไลค์กันในแฟนเพจอยู่ค่ะ
คนเขียนเอาเรื่องสั้นของโปรเจค 3 มา โปรย
จึงมากระซิบเพื่อทราบ :m26:
๐[โปรเจคเล้า :TRomance] สอพลอโปรดักชั่น ไม่รักก็ต้องรัก On TRomance's Fic Fanpage Click ที่นี่ค่ะ (http://www.facebook.com/notes/tromances-fic/%E0%B9%82%E0%B8%9B%E0%B8%A3%E0%B9%80%E0%B8%88%E0%B8%84%E0%B9%80%E0%B8%A5%E0%B9%89%E0%B8%B2-tromance-%E0%B8%AA%E0%B8%AD%E0%B8%9E%E0%B8%A5%E0%B8%AD%E0%B9%82%E0%B8%9B%E0%B8%A3%E0%B8%94%E0%B8%B1%E0%B8%81%E0%B8%8A%E0%B8%B1%E0%B9%88%E0%B8%99-%E0%B9%84%E0%B8%A1%E0%B9%88%E0%B8%A3%E0%B8%B1%E0%B8%81%E0%B8%81%E0%B9%87%E0%B8%95%E0%B9%89%E0%B8%AD%E0%B8%87%E0%B8%A3%E0%B8%B1%E0%B8%81/207338005967972)
-
แอบไปอ่านมาแล้วครับ ชอบๆๆ
-
คิดถึงป๋าาา :o12:
-
สู้ๆๆ
-
แสดงว่าอาเฮียต้องหล่อมากแน่ๆ :o8:
แต่บังอาจทำร้ายโจมสุดสวย หล่อแค่ไหนก็อภัยให้ไม่ได้ :fire:
-
น่ารักอ่า~~~!!!
ป๋าทำตัวน่ารักมากมาย ><
เสมอต้นเสมอปลายนะตัวเธอ
ส่วนโจมจ๋า~~!!!
อย่าพึ่งท้อนา *0*
-
ถึงจะไม่เศร้าเท่าที่คิด แต่มันก็อึดอัดนะคะ คนรักต้องห่างกันงี้แย่เลยอ่ะ
ยิ่งมรสุมลูกใหญ่ใกล้มาแล้วด้วย
เอาใจสู้ๆ ให้ป๋ากับโจมได้อยู่ด้วยกันไวๆ
-
อ๊ายยยย :กอด1:
ซั่มกันตอนหน้าหนาววววนะนะ :impress2:
-
ที่บ้านน้องโจมแอบวางแผนอะไรกันอยู่ :a5:
จะเอาตัวโจมกลับไปหรอ
น้องโจมจะทำยังไงล่ะเนี่ย
-
ป๋าจ๋า โจมจ๋า รักกันนานนานนะ
-
"อุปสรรคมีไว้พุ่งชน"จริงๆ
ป๋าสู้เค้านะ ทำเพื่อน้องโจมให้เต็มที่สุดความสามารถเลยนะ
แต่กลัวเหลือเกินว่าบ้านน้องโจมจะทำอะไรๆที่ทำให้2คนนี้แยกกันจังเลย
แอบกลัวจริงๆนะเนี่ย
-
คู่นี้อุปสรรคเยอะจริงๆ เลยอ่ะ
เรื่องของโจมก็ยังไม่จบเท่านี้
เรื่องของป๋าก็ไม่รู้ว่าจะมีอะไรเพิ่มขึ้นมาอีก
เฮ้ออออ......คิดไว้เยอะๆๆๆๆ
-
:กอด1: :pig4:
-
ป๋า โจม สู้ๆ :a2: :a2:
:กอด1:
-
เอาล่ะสิ บททดสอบน้องโจมเริ่มมาแล้วไง
หวังว่ามันจะผ่านไปได้ด้วยดี เข้มแข็งไว้โจม
-
:ped149: :ped149: :ped149:
-
อดทนไว้น่ะป๋ากับน้องโจม
เดี่ยวก็ผ่านมันไปได้ 2ปีไม่นานหรอก
-
มาต่อเถอะนะลุ้น
-
คิดถึง ป๋ากะโจม
-
ไม่เศร้า ไม่เศร้า ไม่เศร้า ... :z3:
ตอนนี้อบอุ่นแต่แอบเหงา :o12:
-
ขอให้ป๋ากับโจมมั่นคงต่อกันแค่นั้นก็พอแล้วอุปสรรคใดใดก็จะผ่านไปได้
-
:impress2: เขิลๆๆๆ เพืื่อนแฉตลอดอ่ะป๋า ฮะๆๆๆๆ
2 ปีแหนะ ไม่ใช่เล่นๆเลยนะเนี่ย !! :fire:
-
ป๋าไม่อยู่แล้วแต่ยังมีบอดี้การ์ดคอยดูแลโจมอยู่
ดีใจที่โจมเข้มแข็ง และหลุดให้เห็นบ่อยขึ้น
แต่ที่แน่ป๋าเดี๋ยวนี้ขี้เล่นมากขึ้นจริงๆ หยอดเก่งอีกด้วย
อ่านแล้วเจอเฮียแล้วอารมณ์เสียจริงๆ
อยากให้ป๋ากลับมาเร็วๆจังเลย
:กอด1: :L2: :pig4:
-
ป๋าโชดดีที่มีเพื่อนแบบสามคนนี้ ป๋ากะน้องโจมสู้ๆ มั่นใจในกันและกันน่ะ
แต่กลัวทางบ้านน้องโจมจะออกโรงมาแบบไหน
-
ป๋าอยู่อังกฤษ แต่เฮียอยู่ไทย ป๋าโทรหาโคตรบ่อย
แต่เฮีย อยู่เมืองไทย แต่ไม่เคยคิดตามหาเลย ใจร้ายว่ะ
ป๋าไม่มีหลักสูตรเร่งรัดหรอ แบบเรียนจบในหกเดือนไรเงี้ย 55555
-
ป๋า มีญาติอยู่องค์การโทรศัพท์ชิมิ เห็นโทรตล๊อดตล๊อด
-
สู้ๆนะป๋า-โจม ป้าเชื่อว่าหนูต้องผ่านมันไปไำด้
-
ป๋าทำให้โจมมั่นใจในความรักความสัมพันธ์ครั้งนี้มากๆ จากที่โจมอาจจะเคยนึกหวั่นใจไม่มั่นใจ แต่ความรู้สึกนั้นก็บรรเทาลงจากการกระทำของป๋า
สู้ๆ ต่อไปนะป๋า-โจม :a2:
-
[ตอนพิเศษ:มหา+เทียน] 'เด็กป๋า'
ค่ำคืนสำหรับคนสองคนที่น่าจดจำมากที่สุด
ส่วนใหญ่แล้วน่าจะเกิดขึ้นในโอกาสพิเศษอะไร?
วันวาเลนไทน์
วันเกิด
วันครบรอบที่คนสองคนตกลงคบกันเป็นแฟน
ลอยกระทง สงกรานต์ หรือวันอะไรก็ได้ที่สมควรจะบัญญัติไว้ว่าเป็นวันพิเศษ
แต่มันไม่น่าจะใช่วันที่ ‘ราหูอมจันทร์’ หรือจันทรุปราคา หรอกใช่ไหม?
วันที่ใครต่อใครเค้าตีฆ้องร่องป่าว บ้างก็เอาไม้เคาะต้นไม้ไล่สิ่งไม่ดีออกไปตามความเชื่อ วันที่บรรยากาศไม่เป็นใจขนาดนี้จะมีใครเค้าใช้เป็นวันพรอดรักกันบ้าง
ไม่มีหรอก ไม่น่าจะมี
ถ้าจะมีเรื่องอย่างนั้นเกิดขึ้น มันต้องเกิดจากพลาด บังเอิญ ไม่ได้ตั้งใจกันทั้งนั้น แล้วส่วนใหญ่ก็มักจะมีใครสักคนเมามายไม่ได้สติ
แต่สำหรับคนคู่นี้.....จะไปเหมือนใครต่อใครเค้าได้ไง!!!
ในวันที่ทุกคนว่างแสนว่าง วันที่พื้นที่มหาลัยกลายเป็นที่นั่งเล่นและพูดคุย โต๊ะที่เคยมีแต่ตำราเรียนและผู้คนที่สุมหัวกันเพื่อลอกงาน เป็นที่สำหรับใช้วางขวดชาเขียว แน่นอนว่าข้างในถูกตัดแต่งสายพันธุ์เป็นน้ำที่มีสีคล้ายกันแต่ฟูฟ่องไปด้วยฟองหนานุ่มสีขาว
“พอเลยๆมหา รินเบียร์ไม่เป็นก็ไม่บอก”
เสียงเพื่อนร่วมห้องเรียนโบกมือไล่ผู้ชายที่เพื่อนตั้งชื่อให้ใหม่ว่ามหา ประธานชมรมพุทธรรมที่มีใจฝักใฝ่ใน maxim และ FHM จนเรียกได้ว่าแฟนพันธุ์แท้ ไม่มีใครจำได้ว่าจริงๆแล้วมหามีชื่อไพเราะจับใจว่า กาพย์ เป็นลูกชายคนที่ 3 ในบรรดา 4 พี่น้องลูกคุณครูสอนภาษาไทย โคลง ฉันท์ กาพย์ กลอน
มหาไม่เคยต่อต้านชื่อใหม่และดูจะภูมิใจกับชื่อที่เพื่อนมอบหมายให้เสียด้วยซ้ำ อย่างน้อยก็ป้องกันเพื่อนเรียกชื่อผิดเป็น ‘ไอ้กาก’ นั่นแหละ
“สุราเมรัยพระท่านห้าม”
“แล้วนวลนางข้างเตียงที่เอาเนื้อหนังบังซิลิโคลนล่ะ พระท่านว่าไว้ยังไงวะมหา”
“ท่านว่าคนเราสังขารไม่เที่ยง ปลงได้ก็ปลง ตายไปร่างกายเราก็เอาไปไม่ได้ แม้แต่ซิลิโคนที่ยัดเข้าไปราคาหลายหมื่นก็เอาไปด้วยไม่ได้”
ไม่มีเพื่อนคนไหนกล้าเถียง เรื่องพระเรื่องเจ้าใครเค้าจะเสี่ยงกับบาปกรรมที่มองไม่เห็นว่ามีจริงมั้ย อย่างน้อยพิสูจน์เป็นรูปธรรมไม่ได้ ก็ไม่ควรเสี่ยงที่จะลบหลู่
“ใครที่คิดว่ารินได้เทพที่สุด โชว์เลยครับ”
คนที่เสนอตัวเข้าไป’โชว์ฝีมือ’ไม่ใช่ใครที่ไหน สมาชิกใหม่ของกลุ่มนิเทศน์ศาสตร์ อย่างน้อยเทวดาตัวพ่ออยู่ไกลถึงอังกฤษ แต่นิเทศน์ศาสตร์ไม่เคยขาดคนหน้าตาดี ตัวจริงไม่อยู่แต่ตัวสำรองที่มาแทนที่ก็หน้าตาดีไม่แพ้ใคร และที่ทำให้วงสังสรรต้องขนลุกซู่ต่อๆกันไปเป็นโดมิโน่เพราะคนที่ประคองขวดเบียร์สีเขียวถ่ายลงขวดชาเขียวสีเดียวกันอยู่นี้ คือน้องโจมเมียป๋านี่สิ ถ้าผัวน้องเค้ารู้ แล้วพวกที่ล้อมวงกันอยู่ในโต๊ะนี้จะมีชะตาชีวิตเป็นยังไง
แปะ แปะ เสียงปรบมือดังฝ่าวงสนทนาออกมาไม่ใช่ใคร คนที่ไม่ค่อยรู้สี่รู้แปดในเรื่องอะไรถ้าภัยไม่มาถึงตัวก็คือมหาคนเดียวนั่นแหละ
“เยี่ยมมากครับน้องโจม มีใครรู้เรื่องน่าทึ่งเรื่องนี้มั้ยเนี่ย”
การรินเบียร์ไม่ให้เกิดฟองมันเป็นทักษะขั้นเทพตั้งแต่เมื่อไหร่ แค่เอียงขวดเบียร์ให้ได้องศากับภาชนะรองรับแบบพอดีๆ น้ำหนักมือนิ่งๆไม่สั่นเพราะเสี้ยนเหล้าก็โอเคแล้ว
“เพื่อนพี่รู้ครับ”
“เพื่อนพี่เหรอ?”
“ครับ”
“อ่า พี่ว่าเราไม่ควรพูดถึงไอ้ป๋าในสถานการณ์แบบนี้นะ”
“มึงเพิ่งรู้เหรอมหา”
เสียงตะโกนออกมาพร้อมกันทำเอาหูอื้อและมึนงงไปชั่วขณะ ของรักของหวงที่เพื่อนสนิทอุตส่าห์ไว้ใจฝากให้ดูแล วันนี้กำลังอยู่ในวงสังสรรที่เต็มไปด้วยเบียร์ในคราบชาเขียว อย่างน้อยก็ยังให้เกียรติมหาวิทยาลัย ขวดเบียร์จึงได้ซุกตัวอย่างสงบอยู่ในช่องว่างของฐานโต๊ะม้าหิน
“ถ้าไม่มีใครบอกไอ้ป๋ามันไม่รู้หรอกน่าว่าเราพาน้องโจมมาเหลวไหล”
“มึงแน่ใจได้ไงมหา ไอ้ป๋าตอนที่อยู่ในบทบาทของแฟนน้องโจม ไม่เหมือนตอนมันอยู่ในบทบาทเพื่อนเรานะเว้ย มันซักน้องโจมละเอียดถึงขนาดในข้าวหนึ่งจานประกอบไปด้วยเม็ดข้าวกี่เม็ดด้วยซ้ำ”
“ที่ไอ้เบสมันพูดเป็นเรื่องจริงเหรอครับน้องโจม”
“ไม่จริงครับ เพื่อนพี่ไม่ได้ไร้สาระขนาดนั้นหรอก”
“กูเปรียบเทียบอะมหา มึงก็บ้าจี้เนาะ”
“กูมันคนซื่อเว้ยเบส ถึงแม้มันยากที่จะเชื่อว่าไอ้ป๋าเป็นแบบนั้น แต่หลังๆมานี้ ไม่มีอะไรที่เป็นไปไม่ได้สำหรับไอ้ป่าแล้วว่ะ”
ทุกคำที่มหาพูดมาล้วนเป็นเรื่องจริง ความเปลี่ยนแปลงในตัวป๋าที่เพื่อนๆไม่เคยเห็น ไม่คิดว่าจะเห็น เกิดขึ้นได้ตั้งแต่มีน้องโจมเข้ามาเกี่ยว
“หมดเวลาสนุกของมึงแล้วมหา พ่อมึงมาตาม”
“มึงดูยังไงวะเบส ว่าพ่อหรือแม่ของไอ้มหามัน”
เสียงกระซิบถามของไอ้แย้ไม่ได้รอดพ้นเรดาห์ของหูมหาแต่อย่างใด แต่ตอนนี้กำลังตกใจคนที่เดินหน้ามาตามมากกว่า
“กูก็ไม่รู้ว่ะ กูดูจากกระแสความเกรงใจ ตราบใดที่ไม่ได้รับเชิญไปอยู่ใต้เตียง กูบอกไม่ได้”
“มึงกำลังจะบอกว่า ไอ้มหาเจริญรอยตามไอ้ป๋าเหรอวะ แต่คู่นี้ออกแนวศัตรูคู่อาฆาตมากกว่าคู่รักนะเว้ย”
ไอ้แย้ผู้ที่คิดได้ไม่ไกลเท่าเพื่อนเบสร้องถามด้วยความแปลกใจ ความรักระหว่างผู้ชายด้วยกันในกลุ่มกำลังจะกลายเป็นแฟชั่นไปแล้ว
“ประชากรล้นประเทศเพราะคู่รักประเภทนี้แหละมึง ขยันตีกันพอๆกับขยันง้อกันอะแหละ” ไม่มีใครวิเคราะห์ได้รู้จริงเท่าเบสอีกแล้ว
“อ่อ แล้วแบบไอ้ป๋ากับน้องโจมล่ะ เป็นคู่รักประเภทไหน”
ไอ้แย้นี่ก็อยากรู้ไม่มีวันสิ้นสุด มุ่งมั่นที่จะสาระแนมากๆ
“คู่นั้นเค้ารู้เค้ารักกันสองคน ถ้าไม่ใกล้ชิดจริงจังไม่มีวันเห็นคู่รักวางแผนครอบครัวคู่นั้นหรอก”
“มึงสองตัวจะนินทาเผารูหูกูกันอีกนานมั้ย เห็นใจกูบ้าง ถ้าคู่กรณีรู้กูตาย เข้าใจมั้ย”
เบสมองเพื่อนตัวเองผิดซะที่ไหน กระแสความกลัวและเกรงใจพุ่งขึ้นสูงทะลมาตรวัดขนาดนี้ มหาไม่ได้กลัวที่เทียนโกรธ แต่มหากลัวตาย จริงๆแล้วยังไม่มีครั้งไหนที่มหาต่อปากต่อคำแล้วชนะเลยต่างหาก
“เทียน มาถึงนี่มาหากูหรือเปล่า”
ต่อหน้าเพื่อนนี่ทำเป็นขึ้นมึงขึ้นกู จริงๆแล้วมหาก็คงจะประหม่ากับการมาหาของเทียนเหมือนกัน
“เออสิ อุตส่าห์เดินมาถึงนี่ คงจะแค่มายิ้มให้รุ่นน้องโรงเรียนเก่ามั้ง”
คนพูดไม่ใช่แค่ประชดประชัน แต่เทียนหันไปส่งยิ้มหวานให้รุ่นน้องโรงเรียนเก่าอย่างโจมจริงๆ แล้วน้องโจมก็ดันยิ้มรับซะมหาเคลิ้ม จนลืมไปเลยว่ามีใครอีกคนยืนกดดันอยู่ใกล้ๆ
“มีอะไรเหรอ”
“นายเป็นประธานชมรมภาษาอะไร วันนี้ที่ชมรมมีปฎิบัติธรรมข้ามคืน นายลืมไปแล้วเหรอ”
ฉิบหาย!! ถ้ามหาจะแก้ตัวว่าจำไม่ได้มันมีความหมายเดียวกันกับลืมใช่หรือเปล่า ถ้าเป็นอย่างนั้นสู้ยอมรับความผิดครึ่งหนึ่งดีกว่า
“ก็กำลังจะไปพอดีเหมือนกัน อยู่ฟังพวกเพื่อนๆปรึกษางานกันอะ”
เพื่อนๆที่รอลุ้นได้แต่ส่ายหน้าด้วยความเอือม ระดับความเนียนไม่ผ่านมาตรฐาน
“แล้วเตรียมเสื้อผ้ามายัง”
เพิ่งจะพร้อมใจกันส่ายหน้า ตอนนี้เพื่อนๆต้องมาเบิกตาโพลงกับบทสนทนาของคนทั้งสอง ‘เตรียมเสื้อผ้า’ หมายความว่ายังไง
“เตรียมเสื้อผ้าอะไรเหรอเทียน”
คนซื่อกำลังจะกลายเป็นคนเซ่อโดยไม่รู้ตัว ไอ้ที่บอกว่ารู้หน้าที่ตัวเองและกำลังจะไปถ้าเทียนไม่มาตามซะก่อนนั้น ล้มเหลวไม่เป็นท่า ไม่ต้องรอให้ใครจับไต๋ มหาเปิดเผยขึ้นมาด้วยตัวเองเลย
“ตีสองของคืนนี้ ก็คือพรุ่งนี้นั่นแหละ จะเกิดราหูอมจันทร์ ชมรมเลยจัดวิปัสนาข้ามคืนกันที่ป่าหลังมอ ทีนี้รู้ยังว่าทำไมต้องเตรียมเสื้อผ้ามา”
คนตอบน้ำเสียงเอือมระอากับประธานชมรมเต็มที่ มหามีคุณสมบัติครบทุกประการนะ ถ้าไม่นับขี้ลืมกับรักหนังสือปลงสังขารเป็นชีวิตจิตใจ
“อ่อ เออ ครับ เข้าใจแล้ว งั้นไปชมรมกันเถอะ”
“แล้วเสื้อผ้าล่ะ”
“มีชุดขาวอยู่ที่ชมรมแล้วล่ะ มีชุดอื่นๆสองสามชุด ไปเลือกเอาที่นั่นแหละ”
เป็นครั้งแรกที่เพื่อนพากันถอนหายใจด้วยความโล่งอก อย่างน้อยมหาก็เตรียมความพร้อมไว้ล่วงหน้า ขอใช้โชคดีต้อนรับปรากฎการณ์ที่คนโบราณเชื่อกันว่าเป็นหนึ่งในกาลกิณีนะมหาเพื่อนรัก
ก้าวแรกที่เหยียบย่างเข้าห้องชมรม บรรยากาศแช่มชื่นแตกต่างจากระหว่างทางที่เดินมาพร้อมกับคนตามที่ทำหน้าบูดตลอดเวลายิ่งนัก
“ลืมเหรอคะพี่มหา”
ตั้งใจจะลืมความหม่นหมองไปแล้ว แต่โดนสะกิดขึ้นมาแบบนี้ แอบชำเลืองมองคนที่เดินเข้าห้องมาด้วยกัน เทียนเดินไปทำงานอย่างอื่นแล้ว
“เออ จำไม่ได้ มันไม่ใช่วันสำคัญทางพุทธศาสนาพี่เลยลืม”
เสียงกระซิบแผ่วเบา กลัวคนที่เดินไปเดินมาสั่งงานอยู่ในห้องจะได้ยินแล้วมหาจะซวยตั้งแต่ราหูยังไม่ทันจะงับขอบดวงจันทร์
“แหะ แหะ พวกหนูก็ลืมค่ะพี่ พี่เทียนเพิ่งโทรตามเหมือนกัน บอกว่าคนนอกชมรมจะมาสวดมนต์ข้ามคืน แต่คนในชมรมจะเข้าไปกางเต็นท์วิปัสสนากันในป่านะคะพี่มหา”
ป่าที่น้องในชมรมพูดถึงเป็นที่ว่างไว้สำหรับขยายมหาลัยในอนาคต ตอนนี้เป็นพื้นที่ที่ปลูกต้นไม้เอาไว้สำหรับศึกษาและพักผ่อนหย่อนใจ ส่วนใหญ่เป็นพรรณไม้ในป่าทึบ บ่อยครั้งที่ชมรมมหาจะไปกางเต็นท์วิปัสสนาและนอนค้างคืนกัน แต่เทียนจะอยู่ทำกิจกรรมหลักๆเช่นสวดมนต์และนั่งสมาธิ แต่ไม่เคยค้างคืนเลยสักครั้ง
สวดมนต์ข้ามคืนคือการสวดมนต์บทยาวเพื่อก้าวข้ามช่วงเวลาของวันนี้ไปสู่วันพรุ่งนี้ ใช้เวลาเต็มที่ประมาณหนึ่งชั่วโมง ส่วนนังวิปัสสนาก็คือการนั่งสมาธิเพื่อกำหนดลมหายใจเข้าออกและปล่อยวางทุกสิ่งทุกอย่าง หลังจากนั้นสมาชิกของชมรมก็จะเข้าไปในป่าเพื่อหามุมสงบสำหรับคนที่ต้องการนั่งสมาธิต่อไป ส่วนใหญ่เหมือนมากางเต็นท์เข้าค่ายค้างคืน นั่งวิปัสสนาไม่ใช่ประเด็น เน้นเอาบรรยากาศและเล่าเรื่องผีกันเสียมากกว่า แต่เพราะหัวหน้าฝ่ายกิจกรรมไม่เคยอยู่ร่วมถึงขั้นตอนสุดท้ายเลยไม่รู้ว่าหลังจากพิธีการแล้ว ไม่มีอะไรสำคัญขนาดนั้นเลย สาระสำคัญอยู่ที่สองชั่วโมงแรกเท่านั้นแหละ
“แล้ววันนี้ทำไมมีแต่สาวๆ พวกผู้ชายหายไปไหนหมด”
“วันนี้ไม่มีงานใช้แรงงานค่ะ ผู้ชายเลยลา คืนนี้พี่มหานอนเต็นท์เดียวกับพี่เทียนนะคะ”
“ห๊า ให้พี่เนี่ยนะนอนกับไอ้เทียน”
“ก็คืนนี้มีแต่พวกผู้หญิงกางเต็นท์กันสองสามเต็นท์ค่ะ ไม่มีผู้ชายคอยดูแลอาจารย์ไม่อนุญาต แต่พวกหนูเตรียมเรื่องผีกันมาเต็มที่เลยนะคะ พี่มหาอย่าทำเสียบรรยากาศสิ”
“เออๆก็ได้ๆ มันใช่เรื่องมั้ยเนี่ย ไม่ใช่วันสำคัญ แค่ราหูอมจันทร์แค่นี้ก็ต้องมีกิจกรรมด้วย”
“พี่มหาไม่เคยได้ยินเหรอคะ มันเป็นความเชื่อของคนโบราณ เค้าว่ากันว่ามันเป็นปรากฎการณ์ที่ไม่ดีค่ะ เราต้องเอาความดีเข้าสู้ ราหูมันจะได้คายดวงจันทร์” ถึงไม่ปฎิบัติธรรม ราหูก็คงไม่กลืนจันทร์ลงไปหรอกมั้ง น่าจะกลัวบาดคอบ้างอะไรบ้าง
“แล้ววันนี้ต้องทำอะไรบ้าง”
“สวดมนต์ นั่งสมาธิ กางเต็นท์ นอน เอ้ยยย นั่งสมาธิแล้วค่อยนอนค่ะ”
“โอเค แล้วเทียนรู้พิธีการยัง”
“รู้แล้วค่ะ”
“มันไม่บ่นเหรอ ถ้ามันรู้ว่าหลังจากพิธีที่มันเคยอยู่ร่วมไม่มีอะไรจริงจัง”
“บ่นค่ะ แต่พวกหนูขอร้องเหมือนที่ขอร้องพี่มหาแหละคะ”
“อืม”
**** อย่าเพิ่งปาดนะ มีต่อค่ะ
-
การสวดมนต์ข้ามคืนและนั่งวิปัสสนามีคนสนใจเข้าร่วมประมาณ 50 คน ใช้เวลาในการทำกิจกรรมอย่างที่คาดการณ์เอาไว้ ทุกอย่างราบรื่นไปได้ด้วยดี ความวุ่นวายตอนอยู่กัน 50 คน น้อยกว่าความวุ่นวายที่เหลือกันไม่ถึง 10 มาก สาวๆโหวกเหวกโวยวายสุดๆเนื่องจากตอนเสร็จกิจกรรมเป็นตอนสำคัญที่ราหูเริ่มคลืบคลานเข้าอมดวงจันทร์พอดี ความวุ่นวายบังเกิดตั้งแต่ตอนนั้น เสียงเคาะต้นไม้ดังไปตลอดทางเดินเข้าสวน ราหูเริ่มอมตอนตีสองและตามข่าวบอกว่าจะคลายตอนตี5ไปจนเกือบๆหกโมงเช้า ยังไม่มีวี่แววเลยว่าจะเอาช่วงเวลาไหนมานั่งหลับนอนหรือนั่งวิปัสสนาต่อยอดจากชมรม
กางเต็นท์ให้สาวๆเสร็จก็รีบเดินหาทำเลกางเต็นท์ของตัวเอง เพราะเสียงเคาะถังเคาะกาละมังและเคาะต้นไม้ดังสนั่นมาก วันนี้เลยหาทำเลที่ไกลจากสาวๆเหล่านั้นมากกว่าปกติ ถึงจะเป็นป่า แต่ต้นไม้ยังไม่ใหญ่และหนาทึบจนเกินไป ยังมองเห็นพระจันทร์สีเหลืองนวลได้ชัด เงาดำๆค่อยๆทาบทับทีละน้อย สาวๆเดินตามมาที่ตำแหน่งกางเต็นท์เป็นเพื่อนเทียน เค้ามีนัดเล่าเรื่องผีีร่วมกันกับการเคาะต้นไม้ ส่วนมหาขอบายเหอะครับท่านผู้ชม ใครจะทำอะไรก็เชิญตามสบาย มหาขอนอน(ถ้าหลับ) พอรู้ที่ทางเสร็จสรรพ มันก็เดินตามสาวๆไปที่เต็นท์ตามที่เค้านัดกันไว้ ส่วนมหาเฝ้าเต็นท์แต่เพียงผู้เดียว
เสียงดังจนนอนไม่ได้ ทั้งๆที่โลกเราทันสมัยกันขนาดนี้แล้ว แต่ความเชื่อก็ยังเป็นความเชื่ออยู่วันยังค่ำ มหายังได้ยินเสียงเคาะเสียงโห่ร้องอยู่ตลอดเวลา บางครั้งก็ได้ยินมาจากที่ใกล้ๆ บางครั้งก็เป็นเสียงแว่วๆที่อยู่ไกลออกไป นอนฟังเพลินๆจนเริ่มปรับตัวได้และใกล้จะหลับ เสียงสวบสาบของพื้นทางเดินดังใกล้เข้ามา เต็นท์เริ่มสั่นเหมือนมีใครมาจับมันแล้วเขย่า สักพักได้ยินเสียงรูดซิปทางเข้าเต้นท์ดังขึ้น และคนที่เยี่ยมหน้าเข้ามาคือเทียน
“เฮ้ยเป็นไร”
ถึงจะไม่ถูกชะตาและเถียงกันตลอดเวลา แต่พอเห็นอีกฝ่ายหน้าซีดเซียวไม่ตอบอะไรนอกจากส่ายหน้าก็ยอมรับว่าตกใจเหมือนกัน
“เข้ามาข้างในก่อนสิ”
ส่งมือไปให้อีกคนหนึ่งจับ เพราะเห็นหยุดอยู่นานเกินปกติ มือที่ยื่นมาจับเย็นเฉียบจนเกือบเผลอสะบัดให้หลุดออกไป
“เทียน เป็นไรหรือเปล่า เจออะไรไม่ดีเหรอ”
“มะ ไม่รู้สิ”
ที่ตัดสินใจถามแบบนั้น เพราะที่ผ่านมามักได้ยินคนที่เข้ามาทำกิจกรรมกางเต็นท์วิปัสสนาบอกว่าเจอสิ่งลี้ลับกันมาก แต่มหาไม่ได้สนใจ เพราะทุกครั้งที่นอนค้างในป่า มหาไม่เคยเจออะไรแปลกๆอย่างที่ว่ามาเลยสักครั้ง
“มาคนเดียวเหรอ”
“อึ อือ”
มันขยับมาเบียดชิดจนจะเกยตักมหาอยู่แล้ว แต่คนที่หน้าซีดปากสั่นยังไม่รู้ตัว คนปากดีกลายเป็นสงบปากสงบคำไปซะฉิบ ไม่ค่อยชินเท่าไหร่สำหรับคนที่เตรียมพร้อมที่จะต่อปากต่อคำกันตลอดเวลา
“มหากลัวผะ ผี ปะ”
“ไม่กลัว นายกลัวเหรอ”
“อือ มะ เหมือนจะเห็นด้วยอะ”
“อินมาจากเรื่องที่สาวๆเค้าเล่าหรือเปล่า”
“มีส่วนๆ”
อ้าว มันก็รู้ตัวนะว่าความกลัวที่เกิดขึ้นนี้อาจจะเกิดมาจากความรู้สึกที่ยังอินกับเรื่องเล่า แถมตอนนี้แสงจันทร์ที่เคยส่องสว่างกลับมืดมิดลงไปแล้ว แสดงว่าราหูอมมาเกินครึ่งของพระจันทร์แล้วแน่ๆ
“กลัวแล้วทำไมไม่ให้สาวๆมาส่ง”
“เดี๋ยวจะหาว่าป๊อดอะดิ”
เออ อนาถใจจริงๆ มันกลัวจนตัวสั่นขนาดนี้ ยังคิดจะรักษาหน้าตัวเองอีก สภาพของเทียนอยู่ในสถานะที่ว่า อีกนิดเดียวก็ขนหัวลุกแล้ว
“งั้นก็นั่งพักซะ ถ้าปกติแล้วก็นอน ไม่มีอะไรหรอก มานอนหลายครั้งแล้วไม่เคยเจออะไร”
มหาก็ปลอบได้แค่นี้แหละ อยากจะกวนตีนเพราะถือว่าเป็นโอกาสดีก็ไม่ได้ เดี๋ยวถูกเพื่อนด่าว่าหน้าตัวเมียแย่สิ ถ้ารู้ว่าฉวยโอกาสตอนที่ฝ่ายตรงข้ามเสียขวัญขนาดนี้
“แน่สิ คนที่ผียังกลัวอย่างนายจะไปเจออะไรได้”
ยังจะปากดีอีก ขนาดคนมีน้ำใจปลอบแท้ๆ
“แล้วจะให้ช่วยยังไงให้นายกลับมาเป็นปกติ”
“ไม่รู้ แต่อยู่เป็นเพื่อนกันก่อน จนกว่า”
“จนกว่าอะไร”
“จนกว่าจะหายกลัว”
“แล้วเมื่อไหร่ล่ะ”
“ไม่รู้”
ตัดปัญหาการอดหลับอดนอนด้วยการกระชากตัวเทียนลงมานอนข้างกัน ตัวมันยังสั่นไม่หาย ขนแขนลุกชูชันเหมือนโดนสตาฟเอาไว้ ปากสั่นตลอดเวลา และมือก็เย็นเฉียบได้เสมอต้นเสมอปลายมาก ถ้าไม่มีการเคลื่อนไหวเกิดขึ้น เทียนเข้าข่ายคนเสียชีวิต อุณหภูมิร่างกายให้ความรู้สึกว่าอย่างนั้น
“มหาทำไมเสียงร้องเสียงเคาะมันเงียบไปหมดแล้วล่ะ”
ปากถามแต่ตัวขยับมาซุก แรงเสียดสีกันทำให้คนตัวเย็นเริ่มอุ่นขึ้นมาบ้างนิดหน่อย มือเทียนกำมือมหาไว้ตลอดเวลา และคิดว่าเทียนคงจะไม่รู้ตัวเองว่าอยู่ในสภาพไหน
“เข้านอนกันแล้วมั้ง ใครจะไปเคาะกันตั้งสามสี่ชั่วโมง”
โบราณว่าไว้ถ้าราหูอมจันทร์เมื่อไหร่ให้เคาะต้นไม้ เคาะถ้วยถังกาละมังหม้อ หรือเคาะอะไรก็ได้ที่เป็นปัจจัยในการดำเนินชีวิตและทำมาหากิน ให้เคาะจนกว่าราหูจะคายดวงจันทร์ออกมาดังเดิม แต่ราหูอมนานขนาดนั้น กว่าจะคายคนเคาะได้มือหักไปซะก่อนแน่ๆ
“แล้วจะทำไงดีอะ”
“ทำไมเหรอ”
“นอนไม่หลับอะ”
“งั้นเอาผ้าห่มคลุมหัวไว้สิ”
เค้าว่ากันว่าความว่างเปล่ารอบๆตัวคือสิ่งที่ทำให้คนเรากลัวมากที่สุดเวลาอยู่คนเดียวเพราะสิ่งที่มองไม่เห็น
“คลุมด้วยกันดิ คลุมคนเดียวก็เหมือนอยู่คนเดียวอยู่ดี”
“เรื่องมากจริงๆ”
พอมันหยุดบ่น มันก็ไปเยอะในเรื่องอื่น ถึงจะฉวยโอกาสด่ามันไปอย่างนั้น แต่ก็ทำตามที่มันขอ พอคลุมโปงความมืดมิดก็เพิ่มมากขึ้น มือเทียนกำมือมหาแน่นจนเหงื่อเราสองคนไหลมารวมกันอยู่ในฝ่ามือที่เกี่ยวรัดกันไว้
ความใกล้ชิดเป็นสิ่งที่อันตรายที่สุดสำหรับการอยู่ด้วยกันสองคนเป็นเรื่องจริง
การนั่งสมาธิทำให้เรารู้จักกำหนดความสนใจอยู่ที่สิ่งใดสิ่งหนึ่ง เมื่อเรามีเรื่องที่สนใจ มันก็อยู่ที่ว่าเราจะคิดหรือเราจะปล่อยวาง
มหาเลือกคิด!!!
จะให้ปล่อยวางได้ไงในเมื่อเทียนขยุกขยิกตัวเองตลอดเวลา เทียนอาจจะไม่คิดอะไร แต่ร่างกายที่เสียดสีกันมันร้อน ความเลียบลื่นของผิวเนื้อเรียบตึงทำให้เกิดความสนใจในสิ่งใหม่ๆ มหาเป็นแฟนคลับน้องโจมที่แอบมองเมียเพื่อน แค่รูปร่างน่าตาก็เคลิ้มมากพออยู่แล้ว แต่ตอนนี้คนที่นอนข้างๆเป็นเทียน ถึงไม่ได้นอนจ้องหน้ามองตากัน แต่ร่างกายที่เสียดสีกันมันก็ทำให้ใจเตลิดไปได้ ปลายเท้าที่ขยับไปมาตลอดเวลาของเทียน บางครั้งเหมือนจะเกี่ยวเข้ากับนิ้วเท้ามหาจนเหมือนไฟฟ้าชอตไปทั้งร่าง
มหาไม่ใช่พระอิฐพระปูน!!
ถ้าเทียนไม่หยุดมหาก็อยู่นิ่งไม่ได้ หน้ามืดตามัวจนต้องดึงอีกคนมาประกบปากเอาไว้ ณ จุดนี้ ความรู้จากFHMและmaxim ไม่ช่วยอะไรเลย สมองขาวโพลนจนจำทฤษฎีใดๆไม่ได้ มหาใช้สัญชาตญาณตัวเองล้วนๆ เทียนเกร็งตัวต่อต้าน แต่สักพักก็ผ่อนตัวเองลงและค่อยๆเอามือมายึดแขนมหาเอาไว้เป็นที่พึ่ง
“จะ.......”
เดาว่าเทียนต้องการถามว่าจะทำอะไร แต่ก็ช้ากว่าลิ้นร้อนของมหาที่จ้วงเข้าไปเกี่ยวรัดกับลิ้นอีกฝ่ายซะก่อน เสียงตอบรับอืออาดังอยู่ในลำคอ ค่อยๆตอบกลับมาเป็นจูบจังหวะและลีลาแบบเดียวกันกับที่มหาชักนำไปก่อนหน้า เมื่อไหร่ที่ไฟราคะเริ่มจุดติด สติยับยั้งชั่งใจเริ่มถดถอยเหมือนกัน ต่อให้ศักดิ์ศรีที่คำค้อเอาไว้สั่งให้ต่อต้าน แต่อารมณ์ลุ่มหลงในกามอารมณ์ไม่เข้าใครออกใคร ขนาดเข้ามหาครั้งแรก ยังไม่รู้เลยว่าทางออกอยู่ตรงไหน
กลิ่นหอมละมุลตรงซอกคอและกกหู ความชื้นของเหงื่อและกลิ่นกายเฉพาะตัวของแต่ละคนผลักดันให้จมูกซุกไซ้ซึมซับกลิ่นหอมเหล่านั้น ริมฝีปากลากไล้กวาดต้อนทุกรสชาติกลืนกลับเข้าไปทางปลายลิ้น มือหนาเริ่มสำรวจไปทั่วแผ่นหลัง สัญชาตญาณค่อยๆรั้งมือให้เลื่อนต่ำลงไปหาจุดหมาย
ให้ตายเถอะ Maxim เคยสอนให้แต่วิธีการเล้าโลม แต่ไม่มีเล่มไหนเลยสักเล่มที่จะบอกมหาว่าถ้าคู่ของเราเป็นผู้ชาย แล้วขั้นตอนต่อไปมหาจะต้องทำยังไง
สถานการณ์ที่ตอบสนองกลับมาบอกชัดแล้วว่ามหาเป็นผู้นำแน่ๆ แรงปราศนาที่ปลุกเร้ากระตุ้นให้เทียนคล้อยตามได้ไม่ยาก ความกลัวทำให้เทียนมองหาที่พึ่ง รสสัมผัสทางกามอารมณ์เบี่ยงเบนความกลัวให้กลายเป็นความสนใจสิ่งใหม่ๆไปได้ แรงต่อต้านน้อยเสียจนมหาไม่ต้องออกแรงหรือฝืนใจใดๆเลย
หลายสิ่งหลายอย่างส่งผลให้คล้อยตามกันไม่ใช่เพราะใครสักคนใจง่าย มหาไม่มีทางดูถูกน้ำใจคนที่สั่นเพราะแรงอารมณ์อยู่เบื้องล่างคนนี้แน่ๆ
“เทียน กำลังทรมานอยู่ใช่มั้ย”
เทียนไม่ได้ตอบคำถาม แต่พยักหน้าน้ำตาคลอเบ้า หน่วยตาไหวระริกสับสนกันคความต้องการของตัวเอง บางสิ่งบางอย่างกำลังต่อสู้กันเองอยู่ข้างในตัวเทียน มหาสงสาร สงสารเราทั้งคู่
“ไปต่อนะ หรือจะเอายังไง”
มหารู้ว่าคำถามนี้สมควรโดนต่อยปากแค่ไหน มาถึงขั้นนี้แล้ว สิ่งที่เราสองคนมีเหมือนกันคับตึงอยู่ใต้ชั้นกางเกง ความทรมานกำลังรอการปลดปล่อย ถ้าหยุดตอนนี้ เราต้องใช้เวลาจมอยู่กับความทรมานไปอีกนาน
เทียนพยักหน้าถี่ขึ้น น้ำที่แค่คลอเบ้าตาไหลลงมาอาบหน้า เพื่อนตายอย่างFHMหรือMaximแทบจะหาประโยชน์ไม่ได้ในช่วงเวลาแบบนี้ ช่วงเวลาที่หยุดคิด อย่างน้อยปัญญาก็บอกมหาไว้ว่าให้เอาทฤษฎีมาประยุกต์ใช้ และให้สัญชาตญาณเข้ามาช่วยอีกครั้ง
“เทียนดูเป็นตัวอย่างแล้วทำตามนะ”
เสื้อตัวบางถูกมหาถอดออกจากร่างหหลังเทียนพยักหน้าครั้งสุดท้าย แล้วตามด้วยเสื้อของตัวเอง ท่อนล่างเหลือไว้แค่บ็อกเซอร์เพื่อปิดกั้นไม่ให้กระดากอาย ไม่ใช่อายแก่กันละกัน แต่ปิดกั้นจากเทวาดาฟ้าดินหรือเจ้าป่าเจ้าเขาที่เราไม่เคยมองเห็นเลยต่างหาก เผลอสำรวจร่างใต้ร่มผ้าของเทียนอยู่นาน เข้าใจไอ้ป๋าขึ้นมาบ้างแล้ว เรื่องนั้นไว้คิดถึงเมื่อไหร่ก็ได้ ตอนนี้มหาต้องช่วยคนตรงหน้าก่อน ริมฝีปากประกบเข้าหากันอีกครั้ง เรียวลิ้นแทรกเข้าไประหว่างช่องว่างที่เผยอออกจากกัน เกี่ยวกระหวัดและกวาดต้อนความหวานในโพรงปากและดูดกลืนเรียวลิ้นของฝ่ายตรงข้าม ซอกคอ ฐานไหล่ ไม่มีส่วนไหนที่ไม่ถูกสัมผัส ทุกอย่างถูกครอบครองด้วยปลายลิ้นร้อนชื้น ตุ่มไตทั้งสองข้างถูกขบเม้มดูดกลืนตามแรงอารมณ์ ลากผ่านมาหยุดหยอกล้อตรงสะดือบุ๋มจนได้รางวัลเป็นเสียงครางสั่นไหว ทุ้ม ห้าว แต่มหารู้สึกว่ามันหวานจับใจ สองมือจับกลุ่มผมขมวดมุ่นแล้วคลายออกอยู่อย่างนั้น เมื่อมหาลากลิ้นเรื่อยไปจนพบเจอกับบางสิ่งบางอย่าง แค่เพียงรั้งขอบบ็อกเซอร์ลงไปเท่านั้น สิ่งที่ผงาดง้ำอยู่ตรงหน้า ส่วนปลายมีน้ำเหนียวใสปริ่มจะไหลย้อยจนต้องเอาปลายลิ้นไปแตะรับเอาไว้ เทียนหดตัวหนีกับรสสัมผัสหวาบหวามจนต้องใช้สองมือรั้งสะโพกเอาไว้ มื้อซ้ายจับเทียนพรรษาไว้มั่น ค่อยๆลากลิ้นไล้จากโคนไปหาปลาย แล้ววนไปจนสัมผัสทั้งแท่งเทียน เสียงครวญครางดังกระเส่ามากกว่าเดิม เพิ่มแรงถีบของปลายเท้ากับพื้นเต็นท์เพิ่มขึ้นมาให้มหาต้องจับโฟกัสแท่งเทียนเพิ่มขึ้นอีกอย่าง ท่าทีตอบสนองที่เหมือนต่อต้านนั้น ทำให้มหากะเป้าหมายผิดบ้างโดนบ้าง แต่กลับเรียกเสียงครางทรมานแหบห้าวยาวนานจากเทียนได้ พอเทียนถูกครอบครองจนมิดแท่ง มือแกร่งทำหน้าที่เสมือนฐานรับเทียนเอาไว้ ทุกอย่างเข้าที่เข้าทาง จังหวะได้ อารมณ์ได้ จุดหมายปลายทางก็อยู่ไม่ไกลเมื่อเทียนเกร็งตัวเองสุดแรงและเกาะบ่ามหาไว้แล้วบีบแน่น
สัญญาณสุดท้ายบอกให้มหาเร่งจังหวะ แล้วน้ำรักรสชาติแปลกประหลาดก็ฉีดเข้ามาเต็มคอมหา ไม่ใช่รสชาตที่ิอร่อย ไม่ได้หอมหวานอะไรมากมาย แต่มหาก็เต็มใจเก็บกลืนมันลงไป เรื่องแค่นี้มหาทำให้กันได้ ไม่ใช่เรื่องที่ฝืนใจอะไรเลยสักนิด สุดท้ายคนที่กระตุกตัวเกร็งก็ล้มลงไปนอนหอบหายใจถี่อยู่ข้างๆ
เกือบจะถอดใจทรุดลงไปนอนด้วย แต่คนหอบเหนื่อยกลับผุดลุกขึ้นนั่ง แล้วยันตัวมหาที่กำลังเอนตัวลงนอนเอาไว้ หรี่ตามองแทนคำถาม คล้ายๆจะเข้าใจ แต่ก็ไม่แน่ใจว่าใช่อย่างที่คิดไว้หรือเปล่า
“ทำตามตัวอย่างเมื่อกี้ไง”
บ็อกเซอร์ถุกดึงรั้งพรืดเดียวถึงปลายขา สองมือกางสองขาออกเพื่อให้ซุกหน้าลงไปได้ ไม่อ่อนโยน ไม่นุ่มละมุน แล้วก็ไม่เหมือนตัวอย่างของมหาตรงไหน
“อย่าแปลกใจล่ะถ้าไม่เหมือน เห็นแบบนี้แต่อายเป็นเหมือนกัน”
แบบนี้ของเทียนไม่รู้แบบไหน เทียนในแบบที่มหาเห็นคือผู้ชายปากร้ายและชอบจับผิด แต่ถ้าสังเกตให้ดีๆ มหาเป็นคนเดียวที่เทียนจับผิดและมีปากเสียงด้วย มหาเป็นคนเดียวที่เทียนเข้ามาตอแยและหาเรื่อง พอนึกถึงเทียนที่เป็นแบบนี้ในแบบของมหาได้ รอยยิ้มก็ผุดพรายขึ้นมาทันที
ในคืนที่ราหูกลืนดวงจันทร์เสียมิด เทียนเองก็กลืนมหาเข้าไปซะมิดเหมือนกัน ราหูแค่อมดวงจันทร์แล้วค่อยๆคาย แต่เทียนทำมากกว่านั้น มากกว่าแค่อมเข้าไป เพราะเทียนทั้งดูดไล้และเล็มเลีย จังหวะไม่ได้เนิบนาบเหมือนที่ราหูค่อยๆอมจันทร์ แต่เทียนเร่งจังหวะให้เร็วขึ้นกว่านั้น เร็วจนมหาแทบกลั้นเสียงครางไว้ไม่ไหว เผลอปล่อยออกมาให้เทียนได้ใจทำซ้ำๆอยู่แบบนั้นจนทนไม่ไหวจริงๆนั่นแหละถึงได้ผลักคนที่ตั้งหน้าตั้งตาดูดซะจนมหาทนไม่ได้ออกไป เทียนกลับฝืนตัวเอาไว้ไม่ยอมปล่อย ต่อให้ออกแรงผลักแค่ไหนเทียนกลับส่งแรงดูดกลับมาแรงเท่ากัน แล้วมันจะไปทนไหวได้ยังไง ฝักบัวรดน้ำเข้าไปเต็มๆคอ เทียนเบิกตาโพลงและเหมือนจะสำรอกออกมา หน่วยตาแดงก่ำ แต่สุดท้ายเทียนก็กลืนมันลงไปเหมือนที่มหาทำ
“ไม่เห็นอร่อยเลย กินเข้าไปได้ไง”
มันพูดแค่นั้นแล้วมันก็เอามาห่มมาคลุมโปง ล้มตัวลงนอน ไม่นานได้ยินเสียงลมหายใจสม่ำเสมอ รีดน้ำตาเทียนไปนิดเดียวถึงกลับลืมกลัวแล้วก็หลับสบาย แต่มหากลับนอนลืมตาก่ายหน้าผากไปอีกนาน ก่อนจะเผลอหลับตามไป เหมือนมหาได้ยินเสียงเพลงแว่วหวานที่ไม่ได้ยินมานานแล้วจากที่ไกลๆ มันทำให้มหาตั้งใจฟังให้จบแล้วหลับไปพร้อมกับรอยยิ้ม
(.ญ.)แสงจันทร์ นวลผ่อง นภาพราวพร่างดังทอง เหม่อมองแล้วสุขอุรา
(ช)เดือน สวยสว่างพร่างตา ฟ้า ชื่นวิญญา จันทราจุมพิศ ทุกคืน
(ญ) เห็นนภา สม รัก หวั่นใจนัก เกรงรักกลาย ไม่ชื่น
(ช)ไม่ต้องกลัวเป็นอื่น รักพี่มีแต่ชื่น ชื่นรัก เรื่อยไป
(ญ)คำก็รักสองคำก็รัก น้องใคร่ทราบนัก รักมากเท่าไหร่
(ช)รักเจ้านั้นรักจนหมดใจ มิ มี สิ่งใดมาเทียมพี่รัก
(ญ)ครึ่งแผ่นฟ้านี้ได้ไหมพี่
(ช)สุดฟ้านี้ ไม่ถึงครึ่งรัก
(ญ)อยากจะเห็นดวงใจพี่นัก
(ช)เชิญน้องควักออกดู พี่ ยอม สิ้น
(ญ)หวั่นใจเหลือเอ่ย คำเฉลยดั่ง ร้อย ลิ้น
(ช)เสียดาย ไม่สิ้น ลิ้นมีเพียงหนึ่ง ไม่ถึง ร้อย พัน
(ญ)ลิ้นหนึ่ง อย่างนี้ วจี ยังตามไม่ค่อยจะทัน
(ช)หากมีร้อยจะให้ทั้งร้อย เสกสรร
(ญ-ช)เพ้อ รำพัน แต่คำ รักเอย
[เนื้อเพลง : รัก]
http://embed.pleng.com/flash/player_song_emb.swf
๐ สวัสดีค่ะ ตามสัญญาที่ลั่นวาจาเอาไว้นะคะ ว่าครบ 100 like แล้วจะฉลองให้ด้วยตอนพิเศษ ตอนนี้ 313 like เข้าไปแล้ว ดีใจจนทำอะไรไม่ถูก มันเร็วจนตั้งตัวไม่ทัน เพราะฉะนั้น คนเขียนเลยเอาโปรเจคพิเศษมารีวิวให้อ่านกันไปก่อน วันนี้ตอนพิเศษมาแล้ว ขออนุญาตลบนะคะ ไว้มาอ่านในเล้าตอนที่มีประกาศโปร 3 เป็นทางการจากเล้านะ แต่ใครที่ได้อ่านไปก็ยังถือว่ากำไร(หรือเปล่า?) เพราะเวลาลงรีวิวในเล้า คนเขียนอาจจะตัดเฉพาะตอนที่คิดว่าจะจะสื่อเรื่องราวมากกว่านี้ลง ตอนที่ทุกคนได้อ่านกันคือตอนแรกของเรื่องทั้งตอนเลยนะคะ ถ้าใครที่ไม่ทัน คนเขียนไม่ว่าถ้าจะฝากเพื่อนกอปเก็บกันไว้ให้ แต่ขอความกรุณาว่าให้ส่งกันอ่านเท่านั้นนะคะ
๐ ตอนที่มีปัญหา เรื่องที่เจอส่งไฟล์นิยายกันทาง mediafire มีหลายเรื่องที่ส่งกัน และมีทุกเรื่องของ TRomance เหมือนกัน เรื่องนี้เป็นเรื่องที่คนเขียนยอมได้นะคะ ถ้าแค่ส่งกันอ่านไม่เป็นไรค่ะ ขอแค่อย่าไปคัดลอก ทำซ้ำ พิมพ์ขาย หรือดัดแปลงเนื้อเรื่องโดยไม่ได้รับอนุญาตก็พอนะคะ ถ้าไปเจอกรณีนี้ที่ไหน อย่าเพิ่งโวยวายนะคะ ให้มาถามก่อน หรือ pm แจ้งพี่หนึ่งหรือคนเขียนหรือเซกิก็ได้ค่ะ เพราะอาจจะเป็นไปได้ว่าเป็นพี่ที่รู้จักกันแต่ขออนุญาตคนเขียนแล้ว คนเขียนค่อยเข้าไปจัดการนะคะ ไม่เคยหวงงานเขียนตัวเอง ถ้าไม่ทำอะไรที่เกินขอบเขตที่วางไว้นะคะ ทุกเรื่องของ TRomance มีให้อ่านในเล้าจนจบ เพราะฉะนั้นจะเข้ามาอ่านเมื่อไหร่ก็ได้ค่ะ
๐ ฝากคำผิดไว้เหมือนเดิม ให้ตอนนี้ช่วยเบรคอารมณ์คนที่คิดถึงป๋านะคะ
๐ ขอบคุณคนอ่านทุกคนและยินดีต้อนรับคนใหม่ๆเหมือนเดิมค่ะ
๐ แฟนเพจของ TRomance มีไว้สำหรับอัพเดทข้อมูลข่าวสาร ถ้าใครที่อยู่ในเฟสตลอดเวลาหรืออยู่บ่อยกว่าที่ไหนๆแล้วอยากรู้ว่า TRomance อัพนิยายหรือยัง ก็อัพเดทกันทางหน้าเพจได้ค่ะ แต่นิยายยังอยู่ในเล้าเหมือนเดิมนะคะ
๐ ขอบคุณค่ะ TRomance
๐ TRomance's Fic Fanpage Click ที่นี่ค่ะ (http://www.facebook.com/pages/TRomances-Fic/202963906405382)
-
จิ้ม :z13:
อ้าว มหาเป็นรุกหรอเนี่ย ผิดกับที่คาดเอาไว้ไปไกลมาก o22
เห็นซื่อๆ น่ากลั่นแกล้งที่ไหนได้แอบร้ายนินา
-
เทียนจะทำยังไงล่ะนี่ o22 o22
มหาชื่อ กาพย์เหรอเนี่ยย :-[
ปลื้มม :impress2:
-
อ้ายยยยยยย มหา ทำอย่างนี้ได้ไง :man1:
แม้พ่อคนซื่อ อยากรู้จังว่าเทียนจะอย่างไงต่อไป
ปล. แม่ของมหาเข้าใจตั้งชื่อลูกนะ o13
-
หวายยย ผิดคาดอ่ะ นึกว่าเทียนจะนำซะอีก เหอๆๆ
-
ชื่อ กาพย์ เหรอ นึกว่าชื่อมหาจริงๆ :z3:
แต่ก็รู้แล้วเนอะว่าคู่นี้ใครอยู่บนอยู่ล่าง :z1:
-
:a5: พี่มหาพี่เป็นรุกเหรอ!!!!!!
โอ้มายก็อต ก็เข้าใจอ่ะนะ ว่าในเต้นท์มันมืด พี่ก็ต้องลงมือจุดเทียน o18
:กอด1:
-
ไม่คาดคิดว่าพี่มหาจะเริ่มก่อน ผิดคาดมาก แต่เสียเลือดมากกกกกกกกกกก :jul1: :jul1:
-
:impress2:
-
หึหึพี่มหา เทียน สองคนนี้ได้ลุ้นล่ะทีนี่
-
ไม่เสียแรง ที่เป็นเพื่อนอิป๋าอ่ะมหา o13
แต่ผิดคาดแหะ ใจจริงแล้วอยากให้มหาโดนรุกมากกว่านะนี่ อิอิ :m20:
ตอนพิเศษ ยังจะตามมาจับผิด :laugh: ตอนนี้เจอเยอะมากกกกกก :a5:
วันที่ใครต่อใครเค้าตีฆ้องร่องป่าว
ประธานชมรมพุทธรรมที่มีใจฝักใฝ่ใน
และที่ทำให้วงสังสรรต้องขนลุกซู่ต่อๆกันไปเป็นโดมิโน่เพราะคนที่ประคองขวดเบียร์สี
วันนี้กำลังอยู่ในวงสังสรรที่เต็มไปด้วย
ไม่มีอะไรที่เป็นไปไม่ได้สำหรับไอ้ป่าแล้วว่ะ
กระแสความกลัวและเกรงใจพุ่งขึ้นสูงทะลมาตรวัดขนาดนี้
ชมรมเลยจัดวิปัสนาข้ามคืนกันที่ป่าหลังมอ
ขอใช้โชคดีต้อนรับปรากฎการณ์ที่คนโบราณเชื่อกันว่าเป็นหนึ่งในกาลกิณีนะมหาเพื่อนรัก
ส่วนนังวิปัสสนาก็คือการนั่งสมาธิเพื่อกำหนดลมหายใจเข้าออกและปล่อยวางทุกสิ่งทุกอย่าง
เป็นตอนสำคัญที่ราหูเริ่มคลืบคลานเข้าอมดวงจันทร์พอดี
ต่อให้ศักดิ์ศรีที่คำค้อเอาไว้สั่งให้ต่อต้าน
กลิ่นหอมละมุลตรงซอกคอและกกหู
แรงปราศนาที่ปลุกเร้ากระตุ้นให้เทียนคล้อยตามได้ไม่ยาก
หน่วยตาไหวระริกสับสนกันคความต้องการของตัวเอง
เสื้อตัวบางถูกมหาถอดออกจากร่างหหลังเทียนพยักหน้าครั้งสุดท้าย
ไม่ใช่อายแก่กันละกัน
แต่ปิดกั้นจากเทวาดาฟ้าดินหรือเจ้าป่าเจ้าเขาที่เราไม่เคยมองเห็นเลยต่างหาก
เทียนหดตัวหนีกับรสสัมผัสหวาบหวามจนต้องใช้สองมือรั้งสะโพกเอาไว้
มื้อซ้ายจับเทียนพรรษาไว้มั่น
ไม่ใช่รสชาตที่ิอร่อย
บ็อกเซอร์ถุกดึงรั้งพรืดเดียวถึงปลายขา
-
ราหูอมจันทร์ มหาอมเทียน
เทียนพรรษาด้วย งี้ก็ใหญ่อ่ะดิ่
:L2:
-
กรี๊ดดดด มหาแอบร้าย คิดมาตลอดว่ามหาเป็นรับนะเนี่ย งวดนี้พลิกโผลมากมาย 55+
ส่วนเทียนก็ไหลแบบโดนไฟลนเลยนะตอนนี้ >//[]//<
-
ช็อกมากอ่ะ พี่มหาาาาา !!!!
-
:laugh: มหาทำให้เรารู้ความจริงว่านายแมนมากกก~>< เชียร์สุดใจ
-
มหาชื่อจริงเพราะนะเนี่ย
พ่อแม่เข้าใจตั้งชื่อลูกดีจริงๆ
มหาเป็นรุกนี่เค้าไม่ผิดคาดเท่าไหร่
เพราะแอบคิดไว้ว่า ถ้ามหากับเทียน มหาต้องรุกแน่เลย
-
มหารุก...ช็อคไปสองวิแล้วอ่านต่อ
-
เอิ่ม ช็อคไปหลายวิมาก -0-
มหารุก คิดมาตลอดนะว่ามหาจะได้นั่งเทียนพรรษาอ่ะ :laugh: :laugh:
ผิดคาดซ่ะงั้น -..-
-
:3123: :pig4: :pig4:
-
ในที่สุด มหา ก็ได้ลิ้มรสของไส้กรอก แทนที่จะเป็นหอยแครง
เป็นกำลังใจให้พร้อมกับยินดีที่ FB ได้เกิน 100 ก็เล่นเอา 300 กว่า ๆ แล้ว :L2:
-
:L1:มหามีแฟนแล้ว
-
ซื้อหวยไม่ถูก :laugh:
แต่ทายคู้นี้ถูก :mc4:
ชอบบบบบบบน่ารักกกกกก
:call:
-
ไปเป็น fan page แล้วพึ่งจะทราบว่ามีด้วย ไปอยู่ไหนมาเนียเรา
-
มหา แปลว่า ใหญ่ ยาว เข้าคับ ออกยาก :laugh:
-
เพิ่งรู้ชื่อจริงของมหา...เพราะมากกกกกกกก
ขอ +1 ให้อาจารย์แม่ที่เข้าใจตั้งชื่อลูกทั้ง 4 o13
ว่าแต่จะหัวกุดกันทั้งหมดจริงๆ ด้วย โทษฐานที่พาน้องโจมมาเสียคน :m16:
อ่านตอนนี้แล้วชอบมหากับเทียนชะมัด...แบบนี้ต้องมีตอนพิเศษโผล่มาบ่อยๆ นะ :z1:
ตามมาแก้เพิ่มเติมให้
แล้วนวลนางข้างเตียงที่เอาเนื้อหนังบังซิลิโคลนล่ะ
ตามข่าวบอกว่าจะคลายตอนตี5
ความเลียบลื่นของผิวเนื้อเรียบตึง
แค่รูปร่างน่าตาก็เคลิ้มมากพออยู่แล้ว
บางครั้งเหมือนจะเกี่ยวเข้ากับนิ้วเท้ามหาจนเหมือนไฟฟ้าชอตไปทั้งร่าง
-
หลังจากที่มหาอ่านภาคทฤษฎีมาเยอะ
ตอนนี้ได้เวลาลงภาคปฏิบัติแล้ว :-[
ไม่ได้คิดนะเนี่ยว่ามหาจะเริ่มก่อน..แปลกใจนิดนึง :really2:
-
ผิดคาด แต่ก็นะ อิ๊อ๊ะได้เสมอ มหานายนี่แน่จริงๆ 555+
อ่านอย่างนี้แล้วอยากให้มหาเป็นรุกอ่ะ ดูแมนแปลกๆ นะ
ปู้จายที่ชื่อนายกาพย์ คนนี้ น้องเทียน กลายเป็นเทียนขี้ผึ้ง
ถูกไฟลนเลย อิๆ
เป็นการวิปัสนาที่บรรเจิดสุดๆ ค่า ว่าแต่ว่าราหูมันอมจันทร์
ไม่มิดนี้ เพราะมันยังไปไม่สุดปลายทางจริงๆ อุอิๆ ลุ้นเหลือใจ
ว่าใครมันจะกดใครล่ะนี่คู่นี้
-
555เสร็จแน่มหา โดนฤทธิ์ราหูอมจันทร์แน่ๆ
-
:mc4:เวลาขณะนี้ 8:19 น. กับ fanpage 334 :m24:อย่างนี้ต้องฉลอง
หรือไว้ฉลองรวบยอดที่เดียวกับงาานมงคลสมรส ระหว่างมหาและเทียน (พักช่วงให้สองคนนี้กันก่อน)
มหาเอ๊ย ออสโมซีสมาจากป๋าช่ายป่ะ แต่ฟันธงเลยว่า งานนี้ เทียนรู้เห็นเป็นใจเต็มที่ ไม่มีแย้ง (รู้ๆ กันอยู่ :m12:)
กิ๊ว กิ๊ว เทียนพรรษากับมหาจอมหื่น :haun4:
-
มหาหื่นกว่าคิดนะเนี่ย คึคึ
เทียนดูใสซื่อเหมือนกันนะเนี่ย อิอิ
-
คู่นี้ยังดูไม่ออกว่าใครจะเมะ จะเคะ
ตอนแรกคิดว่ามหานี่เคะแน่ๆ แต่พออ่านตอนพิเศษแล้วต้องกลับไปคิดใหม่เลย :z1:
-
เราเพิ่งรู้ว่าพี่มหาแมนมากๆ แม้แต่เทียนยังยอมสยบ หรือเค้าสมยอมว๊า
-
:-[ อยากชิมน้ำตาเทียนบ้างจัง ก๊ากกกก
-
ตกลงมหาไม่ใช่ชื่มหาเหรอ แอบอยากรู้ที่มาของชื่อ ใครเป็นคนแรกที่เรียก
แล้วคู่มหาเทียน ก็คืบหน้ามากกว่าแค่ด่ากันแล้ว
-
โฮกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
-
มหากับเทียน โอ้แม่เจ้า
-
มหาชื่อจริงเพราะดีแปลกไม่ค่อยเหมือนใคร
แต่มหารุกเหรอเนี้ยนึกว่าเทียนจะรุกซะอีก
:กอด1: :L2: :pig4:
-
ชอบตอนพิเศษมากๆเลยค่ะ มหากาพย์กับเทียน(พรรษา)
มีพิเศษของพิเศษต่อก็ดีนะคะ ชอบอ่ะ
ราหูอมจันทร์และวันที่มหาอมเทียน :z1: :o8:
-
ดีอ่ะ เขินนมากมาย :z1:
มหาหื่นอ่ะ เขินๆๆ :m25:
-
พี่มหากับเทียนพรรษา เฮ้อ ตอนนตื่นมาจำทำหน้าตาแบบไหนใส่กันหล่ะเนี่ย
น้องโจมถ้าป๋ารู้หล่ะก็ บอดี้้การ์ดตายเรียบแน่นอน
:z3: :z3: :z3: :z3:
-
มหานี่เก็บเกี่ยวความรู้มาจากป๋าชิมิ
ฮาๆๆ เพื่อนกันของแท้
-
เทียน-มหา, มหา-เทียน ก๊ากกกกกกกกกกกก มหามีคู่แล้ว คงต้องเปลี่ยนหนังสืออ่านแล้วมั้ง5555
-
โธ่เอ๊ย คู่นี้
ต้องรออีกตั้งหลายปีกว่าราหูจะอมจันทร์อีก :m16:
ทำไมไม่หาวันพิเศษที่มีบ่อยๆ
เช่นวันที่กินข้าว หรือวันที่กินก๋วยเตี๋ยว
จะได้ถี่ๆ หน่อย :เฮ้อ:
-
อยากถามมหาว่า "เทียนพรรษา" อร่อยมั้ย??? :m20:
ปล.ไม่คิดไม่ฝันว่ามหาจะ "รุก"
-
ห๊ะ มหารุกหรือเนี่ย?? ผิดคาดนะ อิอิ แต่ไม่เป็นไรของแบบนี้ :impress2:
ขอบคุณมากค่า :pig4:
-
เทียนพรรษาก็อายเป็นเหมือนกันแฮะ นึกว่าจะดีแต่ด่ามหา
ตื่นขึ้นมาตอนเช้าไม่รู้ว่าเทียนยังจะกล้าปากร้ายกับมหาอีกหรือเปล่า :-[
ต่อไปคงต้องมีการนั่งสมาธิกันทุกวันพระซะแล้ว
-
ผิดคลาดครับ
ตอนแรกนึกว่าพี่มหาเป็นรับ
ฮ่าาาาาาาาาาาาาาาาาา
-
ว่าแล้ว! คู่นี้ไม่แคล้ว เหอๆๆ กัดกันไปแทะกันมาได้เรื่อง อิอิ :haun4:
-
ว้าว..คู่มหากับเทียนออกตัวแรง :o8:
-
ว๊าวววว พี่มหารุก :haun4: :haun4: :haun4:
-
อ้าววววววววว
พี่มหาทำแอบช๊อคเบาๆๆ คึคึคึ :z1:
-
แท่งเทียนพรรษาโดนพี่มหากินไปซะแล้ว :-[
แอบแปลกใจนิดหน่อยที่ตอนแรกคิดว่าพี่มหาเป็นรับซะอีก
แล้วทีนี้จะทำยังไงล่ะ มองหน้ากันแบบไหนหนอ o18
พี่มหาเจริญรอยตามป๋าแล้ว :z2:
-
มหาเปลี่ยนหนังสืออ่านด่วน :laugh:
-
ชอบตอนพิเศษมากกกกกก
มาบ่อยๆนะครับ
ขอบคุณล่วงหน้า
-
:z1:ฮฮฮพี่มหาเป็นรุกรึเนี่ย
มีเทียนเป็นคู่ก็ดีเหมือนกัน
จะได้ไม่ต้องมองน้องโจมแล้วเคลิ้ม
หวงแทนป๋า :pig4:
-
อิ อิ อีกไม่กี่เดือนก็จะถึงวันเข้าพรรษาแระ
หวังว่าต่อไปนี้ท่านมหาของเรา คงได้หล่อเทียนพรรษากันหลายๆครั้งแน่ โฮะ โฮะ
-
อ้าว พี่มหาเป็นรุกเหรอ :o
กะว่าไงๆพีมหาก็ต้องรับบทเมียนะเนี่ย
แต่ก็ยังไม่แน่ สงครามยังไม่จบอย่าเพิ่งนับศพทหาร
เทียนอาจพลิก!!! 555
-
:haun4: ครั้งแรกกะว่ามหาจะเป็นรับนะเนี่ย :z1:
:pig4: คะ
-
เหอๆๆๆ หมดกัน ที่คิดไว้ว่ามหาจะโดนกด ไม่เหลือเลย
เอ๊ะ...หรือว่ายังแอบหวังได้อยู่นะ
นู๋เทียนร้อนแรงใช่เล่นนะคร๊าบบบบบบบบบ :z1:
-
มหานี่ร้ายนะ ฮ่าๆๆ จะว่าฉวยโอกาสได้ป่าวเนี๊ยยยยยยย จริงๆแอบมีใจอยู่เล็กๆแล้วเหอะ
ไม่งั้นจะจูบเทียน ทำแบบนี้กับเทียนทำไม อะหิหิ o18
เห็นเพื่อนๆหลายคนจิ้นว่ามหาจะโดนกด แต่เราไม่เคยคิดเลยว่าคนอย่างมหาเนี๊ยนะจะโดนกด
ดูเจ้าเล่ห์สะขนาด แถมบ้าน้องโจมขนาดนี้ มันจะไปโดนไคเค้ากดได้ยังไง ฮ่าๆๆ
มีแต่กดชาวบ้านทำหน้าหื่นใส่ไปทั่วมากกว่า :jul3:
-
มหาสุดยอด....
ชอบค่ะ....+1
ให้เป็นกำลังใจนะคะ....ขอเป็นแฟนเพจด้วยคนนะ ^^
-
ตกลงพี่กาพย์ (ชอบชื่อนี้มากว่ามหานะะ)
จะเป็นรุก ดำเนินรอยตามป๋าใช่มะะ :laugh:
เอาใจช่วยมหา สู้โว้ยยยยย
-
มหามาแล้ววววว ว :กอด1:
น้องเทียนก็......เอร๊ย~
ไม่รู้จะอธิบายยังไง~ อิอิ
รอตอนต่อไปค่า~ :bye2:
-
อยากจะบอกมหาว่า ต่อไปนี้เลิกอ่านFHM ได้แล้วค่ะ
หันไปอ่าน Attitude น่าจะเิวิร์คกว่าค่ะ 5555555555
-
มหาเป็นผู้นำหรอกเรอะ :z3:
-
พระเจ้าสรุปพีื่มหาเรามาดแมนหรอเนี่ ยยยย
แต่น้องเทียนของเราก็ใช่ย่อย 555555
ต้องรอดูตอน :oo1: สินะ =3=
ต่อจากนี้FHM หรือMaxim พี่มหาคงจะไม่สนใจ~ o13
คิดถึงป๋าแต่คงไม่เท่าน้องโจม :กอด1:
-
*ตบเข่าตัวเองดังฉาดใหญ่
ตูว่าแล้วว่าเทียนต้องเคะ
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
:jul3:
นิสัยชอบจับผิดเนี่ย
มันนิสัยของสาวๆนะจ้ะน้องเทียน
:laugh:
มหาแกนี่ก็ร้ายไม่แพ้เพื่อนเลยนะยะ
o13
-
:pighaun: :pighaun: :pighaun:
-
:-[ ดูไปดูมา มหาก็น่ารักดีเน๊อะ
-
เราก็ว่ามหาน่าจะเป็นรุกแฮะ :oo1:
รอลุ้นว่าต่อมาเทียนจะเปลี่ยนไปหรือเปล่า จะยังตามจิกมหาเหมือนเดิมมั้ย แล้วมหาจะทำยังไงต่อไป :z1:
:pig4: :pig4: :pig4:
-
ช็อกมากค่ะพี่มหา o22
ไม่คิดว่าจะเป็นอย่างงี้นะคะ :z1:
-
คู่นี้ก็ร้อนแรงใช่ย่อย
555 ตอนแรกนึกว่าหนูเทียนจะรุกซะอีก
ที่ไหนได้พี่มหาของเราก็ตามรอยเพื่อนป๋าจนได้
รอร๊อรอน้องโจมกับป๋า
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด
มหาาาาาาาาาาาาาาาาาาา อร๊ายยยยยยยยยยยย
ชอบๆๆๆๆ
เอาอีกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ 5555555+
คู่นี้อยากเห็นแบบต่อปากต่อคำเยอะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
เอาอีกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
รอต่อนะค้า :impress2: :impress2: :impress2:
คิดถึงป๋าา :-[
-
อ๊ากกกก!!! เข้าไปอ่านไม่ทัน...เน็ต(ในคอม)เข้าไม่ได้สองวันแล้ว :sad4:
แล้วสรุปเทียนเป็นรับใช่ป่ะ...เดาผิดซะงั้น ทีแรกเชียร์ให้เทียนรุกมหาอ่ะ
แต่น่าจะต่อนะ...กลัวจะต้องเว้นช่วงนานกว่าจะบิ๊วท์กันได้อีกรอบอ่ะดิ :z1:
-
มหาทำเราอึ้งเลยนะนี้
-
ราหูอมจันทร์ คืนนี้ช่างเร่าร้อนนัก
-
:impress2: ร้อนแรงจริงๆคู่นี้
-
มหาหื่นกว่าคิดนะเนี่ย คึคึ
เทียนดูใสซื่อเหมือนกันนะเนี่ย อิอิ
นั่นสิคะ เหมือนสาวน้อยแรกรุ่นสมัยก่อน 555 เอ๊ะหรือว่าเป็นหลุมพลางนะ
แต่พี่กาพย์สิ หื่นชะมัดเลย
-
บทจะยอมเทียนก็ยอมง่ายๆ ไม่มีเล่นตัวเล้ย ย
อิิอิ หวานมหาเลย 555. รีบมา่ต่อนะคะ
-
:a5:
พี่มหาทำคนอ่านช็อคเบาๆนะ
อ่านมาเข้าใจว่ามหาจะเป็นรับ
โฮ้วววววววว..คนอ่านตั้งสติสามวิแล้วจูนคลื่นใหม่ก่อนนะ
:laugh:
ปล. คู่นี้แอบน่ารัก :-[
-
อึ้งอ่ะ มหาเป็นรุกเรอะ!!!
-
:a5:
มหา รุก!!!!!
-
o13ยอดชาย คุณมหา o13เกินคาดหรือ คาดไม่ถึง พี่มหารุก เทียนรับ :z2:+1
-
ว๊าว...แล้วก็มีการอมเทียนถวายราหูซะเลย แก้เคล็ด
แต่ถ้าให้ดี ต้องนั่งเทียน ถึงจะล้างอาถรรพ์ได้ชงัดนักแล
:z1:
-
เกินความคาดหมายอะ
-
มหาลืมขย่มเทียน เอิ๊กๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
เข้าใจมหาผิดมานั้นนาน...
ชักเริ่มสนใจคู่นี้อย่างจริงจังแล้วสิ...
-
:z1: :z1: :z1:
-
ตกลงแล้วคู่นี้ ใครจะขึ้นใครอะ ดูไม่ออก T_T
แต่น่ารักดีเหมือนกันนะคู่นี้ อิอิ
-
ขอคู่นี้อีกนะ ชอบๆ
กาพย์&เทียน
-
อร๊ายยยยยยยยยย
เทียนกะมหา :haun4: :haun4:
ตายไปเลยจิงๆ
-
+ให้ไรท์เตอร์ อิอิอิอิอิ
ตามอ่านก่อนเน้ออออ ><
-
ผิดคาดเช่นกัน ทำไมเทียนปล่อยให้มหานำซะงั้น
แต่ชอบคู่นี้จัง โดยเฉพาะชื่อมหา"กาพย์" แม่ช่างตั้ง
-
แล้วก้อยังไม่รุ้อยู่ดีว่าใครเป็นอะไรกัน
-
อั๊ยยะ
เค้ายังมาสวีทกันได้
เอาอีกๆๆ
แต่ขอป๋าก่อนนะคะ อิอิ
-
เทียนพรรษา !!!!!!
:m25:
-
ตกใจที่ผิดคาดจากที่คิดนิดหน่อย
แต่ก็รับได้ :z2:
:กอด1:
-
:m25:
เลิกคบFHMได้ละมหา มันมาแห่เทียนพรรษาเหอะ :laugh:
คำผิดค่ะ
ปลูกต้นไม้เอาไว้สำหรับศึกษาและพักผ่อนหย่อนใจ
เหมือนที่ขอร้องพี่มหาแหละคะ > ค่ะ
เค้ามีนัดเล่าเรื่องผีีร่วมกันกับการเคาะต้นไม้ > ผี
ไม่ใช่รสชาตที่ิอร่อย > รสชาติที่
แล้วมันก็เอามาห่มมาคลุมโปง > ผ้าห่ม
-
เค้ากินไอติมกัน :z1: :z1: :z1:
-
มหาจุดไฟซะเทียนละลาย
เช้ามาจะทำหน้ายังไงละนั่น :laugh: :laugh:
-
มหาก็โรแมนติกกะเค้าเหมือนกานนนนะ....
-
:serius2: :serius2: :serius2: :serius2:
อีกนิดเดียววววววววววววววว
อีกนิดเดียวเท่านั้น ฉากเรทเอ็กซ์ ฉากนี้จะสมบูรณ์แต่โดยดี 55555555+
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
:jul1: :jul1:
เทียนจะทำหน้ายังไงละมหา
พอตื่นขึ้นมา ก็ คบกันเลยละกัน
:laugh:
-
You are very good !!!!
สุดยอดค่ะคนเขียน
-
เอื๊อก!!!
-
....... เค้าคิดว่าพี่มหาเป็นเคะมาตลอดเลยอ่า าาาา :serius2:
งี้หลังจากนี้คู่นี้ก็จะกลายเป็นพี่มหาโดนภรรยาข่มจิ :z1:
-
แปลกใจมากกกกกกกกกที่หลายคนคิดว่ามหาเป็นรับอ่ะ o22
เราคิดว่าเป็นรุกตั้งแต่แรกเพราะเทียนทำตัวจู้จี้ หยุมหยิมอ่ะเหมาะกับการเป็นรับมากกว่า
ที่ชอบมาเกาะแกะนี่เพราะชอบมหาแน่ๆ o13
และมหาก็ดูหื่นๆมากจนไม่คิดว่าเป็นรับ
-
พี่มหา หลังจากเรียนรู็้ทฤษฏีมาเยอะ
มาปฎิบัติ ผ่านฉลุย เลยนะ
-
o22 แอบตกใจ.......แต่ขอเชียร์สุดใจขาดดิ้นค่า :ped149:
-
กดไลค์ให้มหา แต่คิดถึงป๋ากับโจม อิอิ
-
ไม่รู้ว่าหลังจากคืนนี้ไป จะเป็นยังไงนะ
อยากรู้ อยากรู้
-
คู่มหาก็น่ารัก :m25:
-
มหาแซ่บมาก
-
มหาหาก็น่ารักเหมือนกันนะ 55555+
อยากให้มีคู่นี้เยอะๆยาวๆ
.....อยากได้อะไรที่มันมากกว่าแห่เทียนพรรษาจัง :-[
:กอด1:
-
มหาจะตกลงปลงใจกับเทียนหรือเปล่าเนี่ย
ลุ้นๆๆๆ :impress3:
-
:o8: มหาก็มีฉาก unsensor กับเค้าด้วย :laugh:
-
มหามาเเบบคาดไม่ถึง คู่นี้ร้อนแรงมาก ชอบๆ
รอตอนต่อไปจ้าา :กอด1:
-
ป๋าโจมจะมาเมื่อไหร่ค่ะ คิดถึง
-
ไหนคะไหน มารอแล้วไม่เห็นอัพเลยง่า :m15:
-
เข้ามารอๆ :t3: :t3: :t3:
-
ในที่สุดก็เข้ามาอ่านทัน แฮ่ๆ
ชอบโจมจัง เป็นนายเอกที่แหวกแนวมาก หยอดได้ รับความเสี่ยวได้ แต่เขิน...โอ้ยยย น่ารักกว่าเขิลเลยซะอีก
แล้วก็ชอบความตรงไปตรงมาของตัวละครมาก ไม่งุบๆงิบ เก็บไว้ทำเพื่อคนที่รักแล้วเอามาเข้าใจผิดกัน บอกตรงๆ เข้าใจกันทุกอย่างงแบบนี้อ่านแล้วหัวใจอบอุ่นมาก
เอาเป็นว่ารอตอนต่อไปค้าบบบ^^
-
:-[
-
คิดถึงป๋าอ่ะพี่ตูน
-
มหาก็ไม่ได้หื่น อย่างที่คิดแหะ นุ่มนวลมากมาย
เทียนต่างหากที่เราร้อน 55555555
-
เย้....ตามอ่านจนทันแล้ว
ชอบป๋ากับโจมมาก
อ่านไปลุ้นไป เฮ้อ......ป๋าไปเรียนต่อซะแล้ว
แล้วโจมจะเป็นไงต่อไปละเนี้ย!!!
รออ่านตอนต่อไป....
มีแฟนเพจด้วย จะตามไปกดlike
-
มานอนรอน้องโจมของป้า :o8:
-
ขอเข้ามาเป็นแฟนคลับด้วยคนนะคะ :3123:
ในที่สุดก้อตามอ่านทันซะที
อยากเป็นเด็กป๋าบ้างอ่ะ
แต่ก้อรักน้องโจม :o8:
โอ๊ยยยยย.....เจ้อยากจะบร้าาาาา :serius2:
ขอสองเลยได้ม่ะ :o8:(ไม่ค่อยงกเนอะ.....กร๊าาาากกกก)
ขอบอกว่าชอบมาก
และจะติดตามผลงานต่อไปค่ะ :กอด1:
-
แว่วๆว่าคู่มหากับเทียนจะหวานไม่แพ้กัน
ชักอยากเห็นว่าหลังอาทิตย์ขึ้นจะเป็นไง
เขินกันบ้างไหม
-
:กอด1: :L2:
มารอป๋าเป็นเพื่อนน้องโจม
-
เพิ่งอ่านค่ะ สนุดมากอ่านแบบ non-stop เลย
หลงรักป๋าและน้องโจมมากอ่ะ
-
ก๊อกๆๆ หลายเพลาแล้วน้า
เค้าคิดถึงน้องโจมเต็มเหนี่ยวแย้วอ่ะ
นิมิตรคนแต่งมายัง มาต่อไวไวเด้อ :กอด1:
-
:เฮ้อ:กลิ้ง สามสิบตลบ มานั่งเป็นเพื่อนน้องโจม
-
ในที่สุดก็ตามอ่านทันแล้ววววว ชอบ ป๋า+โจม ^^
รออ่านตอนต่อไปค่าาา
-
เข้ามาส่องป๋า.......!
ยังไม่มาแฮะ รอต่อไป
-
:m25: :pighaun: :jul1:
-
ขึ้นเลยยจร้า
เทียนน่ารักอ่ะ
-
ตอนพิเศษนี้พิเศษจริงๆ เลยค่ะ
เป็นวันพิเศษๆ ที่เป็นจุดเริ่มอะไรๆ ของสองคน
ไม่นึกเลยว่า มหาจะเนียนขนาดนี้
-
รอ เรื่องนี้เมื่อไรจะมาต่อ :กอด1:
-
แม้จะเกิดจากสถานการณ์เป็นใจ แต่ทำไม เหมือน เทียน จะชอบมหาอยู่ก่อนแล้ว คู่นี้ถ้าจะโหดมันฮาแน่นอน
ขอบคุณนะค่ะ
-
อ่านแรกๆ แอบคิดว่ามหาเป็นฝ่ายรับซะอีก อ่านตอนพิเศษนี้แล้วจิ้นแตกเลย อ้าวหมาเป็นฝ่ายกดหรือเนียะ :o8:
-
ตอนที่ 30 'เด็กป๋า'
ช่วงเวลาที่คิดว่ามีความสุขที่สุดในชีวิตจบลงแล้ว!!
ข้าวของถูกรื้อค้นกระจุยกระจาย....แน่นอนว่าพวกที่กล้าทำอุกอาจบนคอนโดแพงระยับที่เข้มงวดเรื่องความปลอดภัยเป็นอันดับต้นๆได้ต้องไม่ธรรมดา
เข่าแทบทรุดเมื่อตำแหน่งที่โจมมักจะทอดตามองเป็นที่แรก และยืนจ้องอยู่อย่างนั้นเนิ่นนานไม่มีสิ่งของแทนใจเพียงสิ่งเดียวที่ทำร่วมกับป๋าเป็นครั้งแรกก่อนที่มันจะเดินทาง รูปคู่ครั้งแรกที่ตัวเองแย้มยิ้ม ความใกล้ชิดที่บอกความหมายของสัมพันธ์ลึกซึ้ง จมูกป๋าฝังลงไปเต็มแก้ม ปากเจ้าของปลายจมูกโด่งนั้นอมยิ้มน่ามอง สายตายั่วยิ้มไม่ยอมแพ้ริมฝีปากเจ้าตัว กำลังใจอีกอย่างที่โจมมีและมองหาทันที่ที่กลับถึงห้อง ไม่อยู่ที่ๆเคยอยู่อีกแล้ว
รูปคู่เพียงรูปเดียวที่เราตั้งใจอัดเอาไว้ 2 ใบหายไป
อารามตกใจทำให้สาวเท้าเข้าห้องนอนเป็นที่แรก น้ำที่เอ่อคลอหน่วยตามันไหลออกมายากที่จะควบคุม สภาพห้องนอนไม่ต่างอะไรกับห้องนั่งเล่นเลยสักนิด เสื้อผ้ากระจัดกระจายอยู่เต็มเตียง เดาไม่ถูกเลยว่าคนร้ายต้องการหาอะไร ถึงเจ้าของมันจะชื่อป๋า แต่มันก็ไม่ใช่เสี่ยที่จะเก็บของมีค่าไว้ในห้อง ป๋าเป็นผู้ชายที่ไม่ฝักใฝ่ในเครื่องประดับเลยสักอย่าง นอกจากต่างหูแบบเรียบง่ายที่เห็นมันใส่ติดหูข้างซ้ายเพียงอย่างเดียวเท่านั้น นอกจากนั้นก็ไม่มีอะไรมีค่าให้ต้องตาต้องใจโจรที่ไหน บัตรเครดิตและบัตรเอทีเอ็มป๋าเอาติดตัวไปด้วย ส่วนบัตรเสริมก็อยู่กับตัวโจม
มืดแปดด้านคิดเท่าไหร่ก็คิดไม่ออกว่าพวกที่บ้าทำแบบนี้ต้องการอะไร
ปลายเท้าสะดุดกึกเมื่อพบว่าตัวเองเดินเหยีบกับก้อนอะไรสักอย่างชิ้นเล็กๆ ความนิ่มของมันไม่ได้ทำให้โจมหดขาหนี แต่สะดุดใจก็ตอนที่ก้มหยิบมันขึ้นมาดูนั่นแหละ ก้นบุหรี่ที่ผ่านการดูดจนเหลือแต่ก้นกรองถูกทิ้งไว้ให้เจ็บใจเล่น ยี่ห้อบ่งบอกให้รู้ว่ารสนิยมคนดูดไม่ใช่โจรงัดแงะกระจอกๆ ก้นบุหรี่สีขาวมีตัวหนังสือสีน้ำเงินพันรอบมวนว่า Mild seven คือกุญแจที่ทำให้โจมรู้ว่าคนที่สั่งให้รื้อค้นห้องนี้เป็นใคร
ป๋าไม่สูบบุหรี่ แต่รสชาติบุหรี่ยี่ห้อนี้โจมรู้จักดีมาตั้งแต่โตเป็นวัยรุ่น บ่อยครั้งที่เห็นเฮียเอานิ้วคีบบุหรี่แล้วจ่อกับริมฝีปากสีสด มองทีไรแล้วใจเต้นทุกที รู้สึกว่าภาพนั้นเท่จนน่าหลงใหล จำได้ว่าเคยขอหัดสูบบ้าง แต่เฮียอนุญาตแค่ลิ้มรสบุหรี่ผ่านปากเฮียเท่านั้น แต่วันนี้ ก้นกรองบุหรี่เพียงชิ้นเล็กๆทำให้โจมรู้สึกขยะแขยง ความโกรธพุ่งทะยานจากปลายเท้าแผ่กระจายไปทั้งก้านสมองหูอื้อจนร้อน หมัดกำแน่นจนเล็บจิกเข้าฝ่ามือเจ็บจนชา ฟันขบริมฝีปากจนได้กลิ่นคาวเลือด
เฮียกดดันโจมด้วยวิธีการของกองโจรแบบนี้มันเกินไปแล้ว
ไม่เสียเวลาเลยสักนาทีที่จะแจ้งรปภ.หรือนิติบุคคลกับเรื่องที่เกิดขึ้น โจมรู้ดีว่ามันไม่มีประโยชน์อะไร ทางเดียวเท่านั้นที่จะรู้ว่าเฮียต้องการอะไรคือต้องไปให้เจอแล้วคุยกันต่อหน้า
“ป๊าครับ เฮียอยู่ไหน”
“หึ แกโทรมาช้าไปหรือเปล่าโจม ป๊าคิดว่าแกจะลืมไปแล้วซะอีกว่ายังมีป๊า มีพี่”
“ผมมีธุระกับเฮียครับ”
“เค้าอยู่โรงสีมั้ง ไม่รู้สิ วันนี้ป๊ายังไม่เจอเฮียแกเลย มีอะไรดูน้ำเสียงร้อนรนนะ ไปรอที่บ้านสิ”
“บ้านไหนครับ”
“แกจำบ้านตัวเองไม่ได้แล้วเหรอ ที่อยู่ใหม่มีความสุขมากสินะ ถึงได้ลืมว่าตัวเองก็มีบ้าน”
“ผมหมายความว่าเฮียแต่งงานแล้ว อาจจะย้ายไปอยู่เรือนหอที่ไหน”
“อาโกวเค้าให้ลูกสะใภ้มาอยู่ที่บ้านเรา”
“ครับ ขอบคุณครับป๊า”
“เดี๋ยว แกอย่าเพิ่งวางนะ จะเข้าบ้านเมื่อไหร่”
“เดี๋ยวนี้ครับ”
“เดี๋ยวนี้เลยเหรอ ฮะๆ ก็สมกับเป็นแกดีนะโจม ถ้าไม่บังคับก็คงไม่คิดจะกลับบ้านใช่มั้ย”
“ป๊ามีส่วนเกี่ยวข้องใช่มั้ยครับ”
“ส่วนเกี่ยวข้องอะไร”
“ป๊าสั่งให้ลูกน้องมารื้อห้องพักผม”
“ห้องพักแกหรือห้องพักใคร ป๊าจำได้ว่าไม่เคยซื้อคอนโดที่ไหนให้แกนะ”
“ไม่ปฏิเสธใช่มั้ยครับป๊า ป๊าทำแบบนี้ทำไม”
“ชั้นต่างหากที่ต้องถามลูกเนรคุณอย่างแกว่าทำแบบนี้ทำไม แกคิดอะไรอยู่โจม แกคิดจะทำอะไร”
“ดูเหมือนว่าทุกคนที่มีแต่คำถามนะครับป๊า โจมมีคำตอบให้ทุกคน แต่จะมีใครรับคำตอบโจมได้มั้ยล่ะ”
“สำหรับแก ยังคิดว่าป๊าจะฟังคำอธิบายอีกเหรอ แกไปก่่อเรื่องอะไรไว้ ไม่มีใครเค้ารอคำตอบจากแกหรอกโจม ตอนนี้ทั้งป๊าและเฮียมีเพียงคำสั่งให้แกเท่านั้น”
“เจอกันที่บ้านนะครับป๊า เราคงมีเรื่องต้องคุยกัน สวัสดีครับ”
ทุกอย่างผ่านการวางแผนมาอย่างดีแล้ว
โจมพอจะรู้อยู่แล้วว่าลูกชายเพียงคนเดียวและทายาทธุรกิจอันดับสองของตระกูลหายออกไปจากบ้าน การเคลื่อนไหวทั้งหมดของโจมเฮียและป๊ารู้ดีทุกอย่าง คนอย่างป๊าและเฮียมีสายเลือดนักวางแผนอยู่เต็มเปี่ยม เรื่องโวยวายหรือทำปัญหาให้เป็นเรื่องเอิกเริกไม่ใช่วิสัยของคนในครอบครัวโจมรู้ดี เวลาที่ทิ้งเอาไว้หลอกล่อให้โจมตายใจ
ไม่อยากจะคิดให้ร้ายพ่อหรือพี่ชายตัวเองให้รู้สึกขมขื่นไปกว่านี้ ไม่อยากจะนึกไปถึงว่าป๊ากับเฮียรอเวลาที่โจมจะอยู่ตัวคนเดียวอีกครั้ง ความโดดเดี่ยวและไร้หลักยึดเคยทำให้โจมเป็นเด็กว่านอนสอนง่าย และเชื่อคำพูดทุกคำของคนที่รัก ถ้าโจมไม่มีใครอยู่ข้างๆ ไม่มีคนคอยให้ความช่วยเหลือ ป๊ากับเฮียก็คงไม่ต้องออกแรงอะไรมาก อย่างที่ป๊าบอก บทลงโทษของลูกนอกคอกคือการบังคับเท่านั้น
บ้านหลังใหญ่เปลี่ยนแปลงไปผิดหูผิดตา การดองกันของสองตระกูลทำให้บ้านได้รับการปรับปรุงและตกแต่งใหม่ สะใภ้ใหญ่ของตระกูลคงสมกันไม่ต่างจากกิ่งทองใบหยก การที่อาโกวจะเอาเงินมาผลาญไปกับสิ่งที่ไม่ก่อให้เกิดรายได้เป็นเรื่องที่ห่างไกลจากความเป็นจริง แสดงว่าสิ่งที่ลงทุนไปในครั้งนี้จะต้องได้รับผลตอบแทนที่คุ้มแสนคุ้ม
หน้าบ้านมีรถคันใหญ่ที่โจมจำได้ว่าไม่ใช่รถของบ้านตัวเอง เด็กทำงานบ้านดูวิ่งไปวิ่งมากันวุ่นวาย คนขับรถที่โจมไม่เคยเห็นยืนรอเปิดประตูอยู่ที่นั่งด้านหลังฝั่งซ้ายมือ
“คุณหนูเล็ก คุณหนูเล็กจริงๆด้วย”
พี่หงส์เป็นผู้หยิงวัยกลางคนที่ทำงานอยู่ในบ้านมานานแล้ว เห็นกันมาตั้งแต่เด็ก ป๊าเคยบอกว่าพี่หงส์เป็นรุ่นลูกหลานที่อยู่ทำงานบ้านที่นี่ตามรุ่นแม่และยาย
“เฮียอยู่ไหนครับ”
“คุณชายใหญ่อยู่ในห้องทำงานค่ะ เพิ่งกลับมา คุณหนูเล็กหายไปไหนมาคะ หงส์เป็นห่วงแทบแย่”
“อยู่ในกรุงเทพนี่แหละครับ เบื่อบ้าน”
“อย่าพูดแบบนี้ให้เจ้าสัวหรือคุณชายใหญ่ได้ยินนะคะ หงส์ไม่อยากเห็นคุณเจ็บตัวอีก”
“ใครมาเหรอหงส์”คำถามตะโกนออกมาจากในบ้าน
ผู้หญิงที่ยืนรอตรงโถงหน้าบ้านคือคนเดียวกับที่โจมเห็นในนิตยสารไฮโซฉบับนั้น ตัวจริงสวยเฉียบกว่าในรูปมาก สง่างาม แต่โจมไม่ได้เข้ามาเพื่อเยี่ยมชมความงามของใคร หรือจะมีกระจิตกระใจทักทายพี่สะใภ้หมาดๆ เลยทำได้เพียงผงกหัวทักทายตามมารยาทเท่านั้น
“คุณหลินคะ นี่คุณโจมค่ะ เป็นลูกชายคนเดียวของเจ้าสัว”
“ที่หนีออกไปจากบ้านน่ะเหรอคะ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ เรียกว่าซ้อหลินก็ได้”
“ครับ”
บอกแล้วว่าโจมไม่ได้มาเพื่อทักทายคนในครอบครัว โจมมาเพื่อต้องการรู้ว่าทุกคนกำลังจะบงการอะไรกับชีวิตโจมต่างหาก สิ่งที่ติดตัวโจมในสายตาคนอื่นคือหยิ่งและจองหองมาตลอด วันนี้โจมก็ยังเป็นอย่างนั้น เลยไม่แปลกใจที่พี่สะใภ้จะมองด้วยสายตาที่ไม่เป็นมิตรสักเท่าไหร่กับท่าทีเย็นชาไม่ยอมอ่อนให้ในฐานะพี่สะใภ้ใหญ่ของบ้าน ไม่ใช่เรื่องที่โจมจะต้องสนใจ
ได้ยินเสียงก่นด่าตามหลังว่าไร้มารยาท โจมชินกับคำพวกนี้จนไม่รู้สึกอะไรกับมันแล้ว ถ้าหวังจะให้โจมหยุดฝีเท้าเพื่อที่จะแก้ต่างให้ตัวเองนั้น โจมไม่ทำ
ประตูไม้สักโบราณแกะสลักเป็นรูปมังกรเด่นตระหง่านอยู่ตรงหน้า สูดลมหายใจลึกรับมือกับสิ่งที่กำลังจะเข้าไปเผชิญ มือจับห่วงทองเหลืองหัวสิงห์กระทบบานประตูเป็นสัญญาณขออนุญาต
“เข้ามาสิ”
เสียงตอบรับที่เดาไม่ได้ว่าเฮียรู้ถึงการมาของโจมในครั้งนี้หรือเปล่า แต่ถ้าจะให้เดา เฮียรู้เสียยิ่งกว่ารู้ แน่ใจเสียยิ่งกว่าแน่ว่าจะได้เห็นโจมตัวเป็นๆยืนตรงหน้า เฮียถึงได้มีท่าทีธรรมดาและสายตาไม่ได้บ่งบอกว่าแปลกใจเมื่อละสายตาจากแฟ้มงานตรงหน้าแล้วเจอโจม
“มาเร็วกว่าที่คิดไว้นะ มานั่งนี่สิ”
ที่นั่งที่เฮียเชื้อเชิญคือตักกว้างที่ตบด้วยฝ่ามือสองสามที รับรู้ในความต้องการ แต่แกล้งเมินแกล้งไม่เข้าใจในสิ่งที่เฮียสื่อ โจมเลือกที่จะนั่งบนโซฟารับแขกไม่ไกลจากโต๊ะทำงานนัก
“ผยองเหมือนเดิมเลยนะโจม เก่งขึ้นเยอะเลยนี่”
“เฮียทำแบบนี้ทำไม”
“ทำแบบไหนล่ะ”
“เฮียให้คนไปรื้อห้องผม เฮียต้องการอะไร”
“เฮียไปหาโจม แต่ไม่เห็นว่าโจมอยู่ไหน เลยค้นหานิดหน่อยน่ะ”
“โจมเป็นคนนะ ไม่ใช่สิ่งของ เฮียอย่าเล่นลิ้นดีกว่า เฮียไปค้นห้องโจมทำไม”
“ผู้ชายในรูปนี้เป็นใคร”
โจมจำได้ว่ารูปที่เฮียดึงออกมาจากลิ้นชักแล้วฟาดลงมาบนโต๊ะนั้นคือรูปคู่ที่มีแค่สองใบในโลกที่หายไป สภาพรูปยับยู่ยี่เหมือนถูกคนเอามาระบายอารมณ์ใส่ไปก่อนหน้านี้ กรอบรูปที่ใส่รูปใบนี้หายไป คุณค่าทางจิตใจกลายเป็นเศษกระดาษที่รอทิ้งถังขยะ ตำแหน่งที่ปลายจมูกฝังลงมาบนแก้มถูกบุหรีจี้จนทะลุ กำหมัดแน่นระงับอารมณ์ที่พลุ่งพล่าน เตือนตัวเองไม่ให้ร้อนรนตามเกมส์ที่เฮียวางเอาไว้
“เฮียรู้จักเค้าแล้วนี่ ถ้าเฮียไปถูกที่แบบนั้น เฮียต้องสืบจนรู้จักเค้าดีแล้วแน่ๆ”
“เฮียหมายถึงมันกับโจมเป็นอะไรกันต่างหาก”
“โจมเคยบอกแล้วว่าเค้าเป็นแฟน”
“แต่ที่เฮียรู้มาโจมไปขายตัวให้มันไม่ใช่เหรอ ตกต่ำขนาดนั้นเลยเหรอโจม กร้านโลกขนาดนั้นตั้งแต่เมื่อไหร่ รู้จักมากกว่าที่เราเคยๆกันตั้งแต่เมื่อไหร่”
“มากกว่าที่เคยๆที่เฮียว่าโจมรู้จักกับมันตั้งแต่เจอเค้านั่นแหละครับ ข่าวที่เฮียตามสืบมายังบิดเบือนอยู่อีกอย่าง โจมไม่ได้ขายตัวให้เค้า เราเต็มใจที่จะมีอะไรกัน แล้วโจมก็ไม่ได้แลกเซ็กส์กับเค้าด้วยเงิน”
“แล้วแลกกับอะไร แลกกับรักเหรอ เป็นเด็กอมมือหรือไง โดนไอ้เด็กนรกนั่นหรอกเอาก็เชื่อมัน”
“แล้วใครละครับที่รักจริง เฮียจะบอกว่าตัวเองงั้นเหรอ”
“ใช่ ในโลกนี้ไม่มีใครรักและหวังดีกับโจมเท่ากู๋กับเฮียหรอก เลิกฝันลมๆแล้งแบบเด็กๆสักที”
“เฮียหึงเหรอครับ เฮียหึงหรือเฮียเสียดายถ้าโจมจะรักจะชอบใครสักคน”
“เหอะ ตื่นได้แล้วโจม ไปอยู่กับมันมานานไม่รู้เหรอว่ามันเป็นใคร”
“ไม่ใช่เรื่องที่ต้องสนใจนี่ครับ รู้แค่ว่าโจมสบายใจที่อยู่กับเค้าก็พอ”
“แล้วโจมคิดว่าจะมีพ่อคนไหนที่เค้าจะยอมให้ลูกชายเพียงคนเดียวอยู่กินกับเมียผู้ชายเหรอ หัวนอนปลายเท้ามันไม่ต่ำต้อยกว่าเราแน่ๆ แต่ไอ้ทายาทธุรกิจพันล้านนั่นก็เป็นความหวังของครอบครัวเค้าเหมือนกันนั่นแหละโจม เฮียปล่อยให้โจมอยู่กับความฝันมานานแล้ว กลับมาอยู่กับความจริงสักที”
“แล้วยังไงครับ โจมไม่ได้อยากมีตัวตนในสังคมว่าอยู่กินกับใครอยู่แล้ว ไม่ต้องมีใครรู้เรื่องของเราเลยยิ่งดี โจมไม่แคร์โลกจอมปลอมที่ต้องใส่หน้ากากเข้าหากันหรอกนะเฮีย”
“โลกจอมปลอมที่โจมว่ามันเป็นบันไดที่ทำให้เรามีกินมีใช้อยู่ทุกวันนี้นะ”
“นั่นแหละครับคือสิ่งที่โจมไม่ต้องการ มีกินมีใช้ใครๆก็อยากมีครับ แต่เรามีมากเกินไปแล้ว มีจนไม่รู้จักคำว่าพอ โจมไม่เห็นมันจะมีความสุขตรงไหน ป๊าหาเงินมาตลอดชีวิต แล้วไหนละครับความสุข ป๊าภูมิใจกับตัวเลขในบัญชีธนาคารที่มันงอกเงย แต่ป๊าไม่เคยรู้เลยว่าโลกมันพัฒนาไปถึงไหนแล้ว ชีวิตจำเจอยู่แต่เรื่องเดิมๆ เป้าหมายมีแค่จะขยายธุรกิจออกไปยังไง โจมฟังมาตั้งแต่เด็กจนจะอ้วกออกมาอยู่แล้วครับ ไม่อยากเดินทางนี้อีกแล้ว”
เพี๊ยะ!!!
“ให้โจมพูดแบบนี้กับเฮียเป็นครั้งสุดท้ายนะ อย่าไปพูดให้กู๋ได้ยิน ไม่งั้นโจมจะเจ็บหนักกว่านี้ อย่าอวดดีในสิ่งที่เป็นไปไม่ได้อีก”
ความเจ็บปวดทางใจมันกรีดลึกจนแทบไม่รับรู้ความเจ็บปวดทางกายที่ได้รับ ถึงสภาพตัวเองตอนนี้จะเป็นได้แค่มดชนช้าง แต่อย่างน้อยโจมก็ยังดีใจที่ได้พูดสิ่งที่เก็บไว้กับตัวเองมาตลอดออกไป
มือหนากระชากแขนทีเดียวถลาลงไปนั่งบนตัก ขยับหนีแต่วงแขนโอบรัดไว้ทั้งตัว เคยคิดแค่ไม่พอใจกับพฤติกรรมแบบนี้ของเฮีย แต่ตอนนี้โจมรู้สึกว่ารังเกียจมันขึ้นมาจับใจ ลับหลังภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายแค่ไม่ทันไร เฮียกลับดึงใครอีกคนมากอดรัดอยู่ในตัก หนวดที่เพิ่งงอกใหม่ซุกไซ้ไปตามลำคอ ไม่มีความรู้สึกอะไรนอกเหนือไปกว่าเจ็บและแสบเลย
มือแกร่งบีบกรามจนเจ็บร้าวไปทั้งขากรรไกรเพื่อเปิดช่องทางรับลิ้นร้อนที่เล็มไล้อยู่ตรงริมฝีฝาก แต่โจมข่มใจขบฟันไว้แน่น ไม่มีคำว่าตามใจระหว่างโจมกับเฮียอีกแล้ว ความสัมพันธ์ลวงตาควรจะจบไปตั้งแต่วันนั้น ถ้าเฮียยังดึงดันที่จะเอาแต่ได้ต่อไป มันก็ไม่ต่างอะไรกับการขืนใจ
“อึ๊”
“อ้าปากเดี๋ยวนี้”
สะบัดหน้าหนีจากมือที่ยังบีบขากรรไกรเอาไว้ มันเจ็บปวดจนแทบจะทนไม่ไหว แต่ต้องฝืนตัวเองให้ได้ ปล่อยให้อ่อนแรงลงไปจนอีกฝ่ายได้ทำสมความตั้งใจไม่ได้เด็ดขาด คำพูดตัวเองที่เคยบอกกับป๋าดังก้องอยู่ในหูตลอดเวลา คำพูดที่เคยลั่นกับป๋าไปว่าถ้าไม่อยากยกโจมให้ใครป๋าจะต้องชนะเพื่อปกป้องโจมไว้เท่านั้น
ภาพวันแข่งรถวันนั้นเด่่นชัดในความรู้สึกเหมือนย้อนเวลากลับไปในเหตุการณ์นั้นอีกครั้ง แรงฮึดครั้งสุดท้ายทำให้หลุดออกมาจากการพันธนาการนั้นจนได้ ในขณะที่ป๋าทำได้อย่างที่รับปาก ในวันที่มันไม่อยู่ตรงนี้ โจมก็จะต้องรักษาตัวเองเพื่อมันเช่นกัน
“ถ้าเฮียยังทำแบบนี้กับโจมอีก แม้แต่คำว่าพี่ชายโจมก็จะไม่มีให้เฮียอีกแล้ว”
ปวดร้าวไปหมดทั้งหน้าอกข้างซ้าย จะมีใครสักกี่คนที่มีโอกาสเห็นน้ำตาของเจ้าชายเทวดาอย่างโจม บางครั้งแรงกดดันมันก็หนักเกินกว่าผู้ชายคนหนึ่งจะรับไหว มันอ่อนล้าพร้อมกันทั้งใจแล้วก็กายจนต้องทรุดกองลงไปกับพื้น
“ไม่น่าเชื่อว่าแค่ลมที่ไอ้หมอนั่นใช้เป่าหูจะทำให้โจมดื้อด้านกับเฮียขนาดนี้ รักมันหรือไง รักมันแล้วหรือไงโจม”
“ครับ โจมรักเค้า โจมรักผู้ชายคนนั้น เฮียได้ยินชัดแล้วนะครับ”
“ก็เลยรอมันกลับมาสินะ”
ไม่จำเป็นเลยที่จะต้องตอบคำถามนี้ เป็นคำถามที่เฮียรู้คำตอบจากการกระทำที่ผ่านมาดีอยู่แล้ว
“คิดเหรอว่ามันจะกลับมาแล้วจะได้อยู่ด้วยกัน”
ถึงม่านน้ำจะทำให้ตาพร่าไปบ้าง แต่โจมเห็นแววตาตอนที่เฮียพูดออกมาแจ่มชัด ไม่ได้เยาะเย้ยเฉพาะน้ำเสียงเท่านั้น แต่แววตาเฮียก็บอกโจมแบบนั้นเหมือนกัน
“เฮียหมายความว่ายังไง”
“ดูซะนะ แล้วก็ตาสว่างสักที”
สิ่งที่เฮียยื่นให้ดูตรงหน้าเป็นรูปถ่ายใบเล็กๆ บรรยากาศบอกชัดว่าเป็นต่างประเทศ ตึกด้านหลังตอกย้ำให้รู้ว่าเป็นเมืองผู้ดี ผู้ชายที่หันหลังให้ตึกหลังนั้นแล้วยิ้มคือป๋า แต่ผู้หญิงที่ยืนเอาหน้าซบบ่าแล้วส่งยิ้มใส่กล้องเหมือนกันนั้นโจมไม่รู้จัก
“พ่อเค้าไม่ได้ส่งลูกชายไปเหงาอยู่คนเดียวหรอกนะโจม เค้าตั้งใจจะส่งว่าที่ลูกสะใภ้ไปเรียนด้วยกัน เลิกฝันแล้วตื่นมาอยู่กับความจริงสักที”
๐ สวัสดีค่ะ ขอโทษสำหรับ 12 วันที่ให้รอนะคะ ไม่อยากรับปากเลยว่ากลับสู่ภาวะปกติแล้ว แต่คนเขียนคงจะไม่ทิ้งห่างขนาดนี้อีกแล้วนะคะ
๐ ตอนนี้แต่งไปเครียดไป :monkeysad:
๐ ถ้าใครอ่านเรื่องสิงหากุมภาคงจะทราบข่าวแล้ว แต่สำหรับแฟนนิยายเรื่องนี้ คนที่ถามไถ่กันมาทุกช่องทางที่ติดต่อคนเขียนได้ ว่าอยากให้เด็กป๋ารวมเล่ม คนเขียนรับปากว่าจะรวมให้นะคะ เตรียมเก็บเงินได้ตั้งแต่วันนี้ เรทราคาคงไม่ทิ้งหนีเรื่องที่ผ่านๆมาเท่าไหร่ และถ้าไม่มีอะไรผิดพลาด คนเขียนจะรวมเรื่องสิงหากุมภาไปด้วยกันเลย แต่จะรวมเมื่อไหร่นั้น ยังบอกไม่ได้นะคะ ต้องรอให้คนเขียนแต่งเรื่องหลักและลงให้ทุกคนอ่านจนจบก่อนนะคะ :laugh:
๐ ฝากเรื่องคำผิดเช่นเคยค่ะ ขอบคุณทุกคนมากๆ และยินดีต้อนรับสมาชิกใหม่นะคะ
๐ ถ้าใครอยากพูดคุยหรือสอบถามคนเขียน นอกจากคอมเม้นต์นิยายแล้ว เชิญเวิ่นเว้อกันได้ในแฟนเพจค่ะ :laugh: แต่เม้นท์นิยายไว้ในเล้าเหมือนเดิมนะคะ :impress2:
๐ สำหรับทุกคนที่อยู่กันมาถึงตอนนี้ ขอบคุณมากค่ะ TRomance
๐ TRomance's Fanpage คลิกที่นี่ (http://www.facebook.com/pages/TRomances-Fic/202963906405382)
-
น้องโจมอย่าไปหลงกลไอ้เฮียใจร้ายนั่นนะ
-
ไม่ไหวจะทน ฮือๆๆ :o12:
-
เฮีย เหี้ย
-
เป็นห่วงน้องโจมจัง :เฮ้อ:
-
เครียด
ตัวโตๆ
-
โอยยยย เม้นท์ไม่ถูก บอกได้แค่ว่า อั๊วะปวกจายยยย *กระซิกๆๆ*
-
:sad4: อ่านตอนนี้แล้วปวดใจ โจมสู้ๆนะ
เฮียนี่ก็น่ารังเกียจซะจริง
-
:z3: :z3 :m15: :sad11: อ่านไม่ไหวแล้ว :sad11: :sad11: :sad11: :serius2:
-
โอย เจ็บปวดอ่ะค่ะ!!!
ทำไม ทุกอย่างต้องวิ่งเข้ามาหาโจมแบบนี้
โจมจะเข้มแข็งไปได้อีกนานมั้ย
T_______T
-
โอ้ยยย สงสารน้องโจม
ชีวิตมันจะน้ำเน่ายิ่งกว่านี้อีกมั้ย
-
ไอ้เฮีย(http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/024.gif) ทำอะไรเนี่ย เอารูปมาให้โจมดูทำไม ทำร้ายแค่นี้ยังไม่พอใช่ไหม
ตอนนี้เจ็บปวดเกินไปแล้ว โจมต้องเชื่อป๋าคนเดียวเท่านั้นนะ
(http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/036.gif)อย่าไปเชื่อไอ้เฮีย
-
สงสารโจมอ่ะ ป๋ารีบกลับมาดูเลย :sad4: :o12:
แอบเคืองแทน
-
ม่ายๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :z3: :z3: :z3:
-
โอ้ย! มันบีบหัวใจ :o12:
โจมจ้า หนูอย่าไปเชื่อเค้านะลูก โทรหาป๋าเลยเอาให้เคลียร์
อิน อิน อิน ขอบคุณค้า
-
เริ่มดราม่าแล้วอ่ะะะะะ....น้ำตาท่วมแน่เลยยยT______T
-
อิป๋าเป็นจริงอย่างที่เฮียมันว่ามั้นอ่า :m16:
-
เครียดและเศร้า :serius2: ทำไมทำร้ายจิตใจได้มากอย่างนี้ :m15:
-
ไม่จริงเว้ยยยยย
ป๋ากลับมาเคลียร์เลย
โอ่ยยย
สงสารน้องโจมมากอ่ะ เฮียแม่งเอี้ยว่ะ !!!
อร๊ายยยย อยากตบ!!
-
เฮียร้ายอ่ะ
เมื่อไหร่พ่อของโจมจะรู้ความจริงซะทีนะ-*-
-
ป๋าขาดการติดต่อกับโจมไปเท่าไหร่แล้วอ่ะ ทำไมอยู่ ๆ ถึงมีรูปแบบนั้นโผล่ขึ้นมาให้เฮียเล่นงานโจมได้ แล้วป๋าจะรู้บ้างมั้ยว่าบ้านของตัวเองถูกรื้อค้นซะเละแบบนั้น
สงสารโจมมาก ๆ เลยค่ะ...ส่งใครมาปลอบโยนที รู้สึกว่าโจมยังไม่เข้มแข็งพอจะต่อการกับป๊าแล้วเฮียเพียงลำพังอย่างนี้เลย
คำผิดเจอที่เดียวค่ะ...อาจมีตกหล่นไปมากกว่านี้
โดนไอ้เด็กนรกนั่นหรอกเอาก็เชื่อมัน
-
อ๊ากกกก :m31: อีเฮียทำร้ายโจมอีกแล้ว เจ็บปวดทั้งร่างกายและจิตใจ :m15:
น้องโจมเข้มแข็งไว้นะ เชื่อใจป๋าเข้าไว้ เดี๋ยวเจ๊จะช่วยจัดการอีเฮียโจมอีกแรง :beat: :z6:
ป๋าก็ส่งเพื่อนๆ มาช่วยด่วนเลย ฆ่าอีเฮียให้ตายเลย แล้วจับไปให้ปลิงข่มขืนซะ
:fire: โกรธธธธธธธธธธธธธธธธธ ฮึ่ย แค้นใจ
+1 ให้น้องโจมกะคนแต่งค่ะ
-
:o12: :m16: :m31: :fire: :angry2: :serius2: :a5: :z3:
"นี่คืออารมณ์ของคนอ่านคะ"
-
ไอ้เฮียยยยย :z6: :beat: :z6:
-
โจมเข้มแข็งไว้ อิป๋ายอมเจ็บซะขนาดนั้นคงไม่เปลี่ยนใจไปจากโจมง่ายๆ หรอกน่า :ped149:
รอรวมเล่มโจม-ป๋า พ่อกุมภ์-ป๊ะป๋าสิงห์ :pig4: :pig4: :pig4:
-
:o12: :o12: :o12: :o12:
สงสารโจมจัง ยังไงก็เข้มแข็งและเชื่อใจป๋าไว้นะ
รูปป๋ากับผู้หญิงอาจไม่มีอะไรก็ได้ :กอด1:
-
สงสาร โจมอ่ะ แต่ก้อยังเชื่อใจป๋าอยู่ดีว่า ป๋าไม่ทำแบบนั้นแน่ โจมต้องอดทนนะ เด๋วป๋าก้อกลับมา :L2:
-
มั่นคงไว้นะโจม
รักป๋าต้องมั่นใจป๋า
-
ไม่ๆๆ ต้องมีอะไรแน่ๆ
น้องโจมอย่าเชื่อนะ มีไรถามป๋าก่อนนนนนน
-
กินมาม่ากันอีกแล้วเรา :sad4:
ทำไมมันเศร้าอย่างนี้???
สงสารหนูโจม โอ๊ยย ย
ผู้ชายตัวเล็กๆ คนเดียวจะไปแบกรับอะไรที่มันใหญ่ขนาดนั้นได้?
เมื่อไหร่ป๋ามันจะกลับมาซะที?
สงสารหนูโจมแล้ว
-
เห็นแก่ตัวอย่างร้ายกาจ คิดถึงแต่ตัวเอง ไอ้เฮียเลววววววววววววววว
-
ทำไมเจอศึกสองด้านแบบนี้หละ โจมจะไหวเหรอ
แล้วก็ขอนิดนึงนะ ไอ้เฮียนี้มันเหี้.. ได้ใจจริง ๆ เลวนำหน้านายมาเลย :3125:
:pig4: คะ
-
ทำไม โจมถึงได้รันทดถึงเพียงนี้ ป๋า รีบกลับมาแก้ข่าวโดยไว
ว่าแต่เฮีย โหดร้าย ทำร้ายจิตใจโจมได้ไง
-
:sad4: ไอ้เฮียทำแบบนี้ทำไม
ป๋ารู้เรื่องบ้างไหมกลับมาไวไว
โจมกำลังโดนเปาหู โอ๊ยยยยยยยยยยยยยยย
ค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงง โจมอย่าไปเชื่อเฮียมันนะรอฟังจากปากป๋าเอง
ไม่เอามาม่า ไม่ชอบกิน :o12:
-
เศร้าจัง สงสารโจม :monkeysad: ไม่อยากอ่านแบบนี้เลย
-
หวังว่า ป๋าคงไม่ทำให้โจมผิดหวังและเสียใจ
รึบปลีกตัวมาเคลียร์ซะ รูปนี่ไม่ได้โดนแอบถ่าย
แต่เหมือนป๋าจะถ่ายกับผู้หญิงคนนั้นเอง
-
หนักแน่นไว้น้องโจม อย่าไปเชื่อคนไม่หวังดี
-
พูดไม่ออก บอกไม่ถูก :z3: :m15: :monkeysad: :sad11: :เฮ้อ:
-
ไอ้เฮีย :z6:(ขึ้นเสียงสูงหน่อย) มาทำให้ครอบครัวเค้าแตกแยกกันทำไม
ย้ากกกกก อึดอัดเว้ย :m31:
-
โอ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยย :z6:
โจมจ๋า อย่าไปเชื่ออออออออออออออ :sad4:
:กอด1:
-
:o12: :o12: :o12: :o12: :o12:
ป๋า กลับมาเด๋วนี้นะ
โจม เข้มแข็งไว้ สู้ๆ เชื่อมั่นในตัวป๋าไว้นะ
-
:sad4: :sad4:
คนแต่งใจร้ายกะนู๋โจมเกินไปแล้ว
-
:เฮ้อ: ปวดตับ!! :z3:
-
สำหรับคนบางคน เรื่องเงิน เรื่องศักดิ์ศรี คือทุกสิ่ง จนทำร้ายคนที่รักได้
หรือว่าอีกที ก็ต้องบอกว่ารักตัวเอง เห็นสิ่งที่ตัวต้องการเหนือสิ่งอื่นใด
-
:monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
-
ปวดใจ คำเดียวสั้นๆ
ได้เวลามาม่าแล้วเหรอคะ :z3:
อย่าให้กินหลายมื้อนักนะคะ มาม่า มันไม่ดีต่อสุขภาพอ่ะ
+1 :กอด1:
-
ไอ้เฮียยยยยยยยยยยยยยย
:m31:
น่าจะเติมไม้โทให้สักอันจริงๆเลยว้อย
คนอะไรเลว เล้ว เลว
ฮึ่ย
:angry2:
อ่านแล้วมันหงุดหงิดๆ
เมื่อไหร่อิป๋าจะกลับมาช่วยเมียซะทีแว๊
น้องโจมอย่าไปฟังที่ไอ้เฮียมันใส่ร้ายอิป๋าน้า
ใจแข็งเข้าไว้ลูก
:z3:
-
:z3:
ไอ้เฮี้ยยย :z6:
-
เจ็บจี๊ดๆในใจอ่ะ ขอให้โจมเข้มแข็งไว้
:monkeysad:
ไว้ใจป๋านะ เราเชื่อว่าไม่ได้นอกใจอ่ะ
-
นี่แค่เริ่มต้นรึป่าว เล่นโจมไม่ยั้งเลยนะ
โจม เข้มแข็งให้ได้นะ
-
เศร้าใจจัง TT
-
โอย ต่อยเฮียได้ไม?? ไม่ไหวจะทน ก็ากกกกกกกกก
:z6: :z6:
หมั่นไส้ ค่ะ
-
อ๊ากกกกกกกกกกก
ไม่เชื่อ................................
มุมกล้องชัวร์ ป๋าไม่ใจง่ายหรอก
การกระทำมันพิสูจน์มาแล้ว
-
เครียด
ตัวโตๆ
:a5: :a5:เครียดด้วยฮะ :serius2: :serius2: :z3:
สำหรับอิเฮีย :z6:
-
น้องโจมต้องเชื่อมั่นในตัวป๋าเท่านั้น อย่าไปเชื่อคนพรรค์นั้นนะ
-
ไม่จริ๊งงงงงงงง อิเฮีย มันหลอกลวง มันโกหก น้องโจมอย่างไปเชื่อน๊าาาา :angry2:
อ่านตอนนี้แล้วอึดอัดจริงไ คุณ TRomamce เขียนบรรยายได้ดีมาก ทำให้เราเกลียดอิเฮียสุดๆ ผู้ชายอาร๊ายยยย เห็นแก่ตัวสุดๆ :z6:
-
:monkeysad:ไม่เอา นู๋ไม่เอาแแบบนี้อะ อ่านแล้วมีความรู้สึกหายใจไม่ออก
น้ำตาไหลเลยอะ โจมต้องเข้มแข็งไว้นะลูก เชื่อใจป๋าเสมอนะ :m15:
-
พ่อกับ เฮีย ปั้นน้ำหลอกโจมเพื่อแยกโจมกับป๋าแน่
"มดชนช้าง" สงสารโจมจัง จะเอาตัวรอดไหมเนี่ย
-
:z3: :z3: :z3: :m31: :m31: :m31:
สงสารโจม :m15: :m15:
-
:m15: :m15:
ป๋ากับมาเคลียร์ด่วนเลย
สงสารโจมอ่ะน่ะจุดนนี้ต้องมั่นคงจริงๆน่ะ
:z3: :z3:
-
แอร๊ยยย....
ตามทันแล้นนนน
ทันตอนปวดใจ :a5: :a5:
-
โธ่เว๊ยยยยยยยยยยยยย ไอ้เฮี๊ยยยยยยยยยยยยยยย :z6: :z6:
โจมต้องเชื่อใจป๋าสิ รักกันต้องเชื่อใจกัน อย่าให้มันมาเป่าหูนะ :o12:
-
อย่าเชื่อมันนนนนนนน
:z3: :z3:
-
:a5: :a5:บรรยายความรุ้สึกไม่ออกเลยคับ
-
เฮ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย :z6:
ได้ไงวะ :beat: :beat: o22
น้องโจมเข้มแข็งนะลูก :m15:
อย่าโอนอ่อนต่อลมปากมารตัวไหนเลย :m15:
*ป๋า อย่าลืมคำอธิบายล่ะ
คำพูดไม่ต้องสวยหรู
ขอแค่การกระทำที่ชัดเจนก็พอ :เฮ้อ:
-
กรี๊ดดดดดดด มาม่าเต็มคัพ สงสารโจมเป็นที่สุด! :z3:
ผู้หญิงคนนั้นมันเป็นใคร ป๋าต้องกลับมาชี้แจงแถลงไขเดี๋ยวนี้เลยนะ โจมอย่าหลงกลน้าาาา
เรื่องนู้นกะลังหวานแหวว แต่เรื่องนี้กำลังเศร้า ปรับอารมณ์ไม่ทัน เหอๆๆ
-
มาต่อแล้วดีใจมากค่า
อิตั่วเฮีย (จริงๆอยากจะพิมพ์ว่าอีตัวที่กินไก่ค่ะ 555) แกโกหกใช่มั้ย
ไม่จริงๆๆๆๆ เค้าไม่เชื่อ :serius2:
น้องโจมอย่าไปเชื่อมันนะคะ
ป๋ากลับมาไวๆน้า :monkeysad:
-
:o
เห็นคอมเมนท์แล้วขอ...ถอยทัพก่อน
รอตอนหน้าดีกว่า...
กลัวง่ะ
:oni1:
(โฮะๆๆๆๆ)
-
โจมสู้ๆน่ะ ต้องผ่านมันไปได้สิ ป๋าไม่ได้เป็นเเบบนั้นหรอกน่ะ
ทำไมเฮียเลวเเบบนี้น่ะ เห็นเเก่ตัวชะมัดเลยอ่ะ
-
นี่เฮีย :z3: :z3: :z3:
อย่าให้ต้อง ผันวรรณยุค เรียก ชื่อได้ป้ะ ?
เซ็งเฮีย สุดกระดองใจเลยจ้ะ :angry2: :angry2:
อดทนไว้นะโจมมี่ :sad4: :sad4:
:z6: จากใจ ให้เฮียเสียงโท ( คิ ๆ )
:pig4: :pig4:
-
อ่านไปเครียดไป
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :a5:
อึดอัดมาก ไม่ชอบตอนนี้เลย
-
ป๋า กลับมาจัดการให้โจมเดี๋ยวนี้เลยนะ มาเคลียร์ซะ :m31:
-
คนเหี้ยไรเห็นแกตัวฉิบหาย จะเอาน้องพอไม่ได้ก็ไม่พอใจ
:m16:
-
มาม่ารสต้มโคล้งง แซ่บบไปถึงทรวง
เกิดอะไรขึ้น ชะนีนางนั้นมันเป็นใคร !!!
อิป๋า กลับมาปกป้องเมียเดี๋ยวนี้เลย
สวยบัญชา
-
ออกไปโวยวายนอกห้องเลยโจม
โวยวายให้คนทั้งบ้านรู้ให้หมดว่าไอ้พี่ชายเฮ็งซวยมันทำอะไรโจมไว้บ้าง
ที่สำคัญ โวยวายให้เมรียมันรู้ด้วยยิ่งดีว่ามันแต่งงานบังหน้าเพื่อผลประโยชน์และมันเป็นเกย์
:angry2: :z6:
ว่าแต่ อิป๋าเนี่ยมีพฤติกรรมแบบในรูปรึป่าวเนี่ยสิ
โอย..สงสารโจม :o12:
-
หมาหวงก้าง
-
แม่จ้าววว ปวดตับไต
ป๋าอยู่ไหน รีบกลับมาแก้ข่าวเร็ว ไอเฮียบ้าเป่าหูโจมใหญ่แล้ว
-
ไอ้เฮี่ย! (เอ้ยเฮีย)
มาทำครอบครัวเค้าร้าวฉานอีกและ
ขอร้องให้โจม...ถามป๋านะคะ อย่ามัวแต่เข้าใจผิดแล้วเจ็บแล้วเสียใจแล้วโดนไอ้เฮี่ย(เอ้ยเฮีย)ข่มขู่ ข่มขืนใจ และออกคำสั่งใส่นะคะ!
หรืออีกทางก็....โทรหาป๋าร้องไห้ใส่โทรศัพท์พลางสะอื้นถามไปด้วย (รับประกันว่าป๋าต้องบึ่งกลับมาแน่นอน!!)
เอาซักข้อนะคะน้อง ขอร้อง.....
ปล.ขอร้องอีกข้อ.....มาต่อเร็วๆนะคะ ขอร้อง (ฮา.....)
ปล.2 เย้ๆๆๆ รวมเล่ม!! ><
-
โจมจ๋า รักป๋าต้องเชื่อใจป๋า
สิ่งที่เห็นด้วยตามันไม่จริงเสมอไป มันต้องใช้หัวใจมองนะจ้ะ :-[
อย่าไปเชื่อเฮียเค้าล่ะ :เฮ้อ:
-
นึกว่าจะ ไม่มีปัญหาอะไรแล้วนะเนี่ย.....เครียดเลย :monkeysad:
-
โอ๊ยยยยยยยยยยยยย
ตายกันพอดีแบบนี้ โจมเข้มแข็งไว้นะ อย่าไปเชื่อคนอื่น
-
ทำไมเป็นแบบนี้เนี้ยย โอ้ยยจะบ้าตาย ต่อไปโจมไม่ต้องเรียกเฮีย ว่าเฮียแล้วนะ เรียกเหี้ยแทนเหอะ
รอนะคับ รอด้วยใจระทึก เฮ้ยยย
-
โจมอย่าไปเชื่อไอเฮียนะ ป๋ารักโจมจะตายไป :z3:
ไม่งั้นป๋าไม่โทรมาหาทุกวันหรอก
เฮียก็เ_ี้ย เกินไป โจมไม่ยอมแล้วยังจะบังคับอีก
ค้างงงมาก อยากอ่านต่อ :o12:
-
น้องโจมต้องผ่านมันไปให้ไ้ด้นะค่ะ อย่าไปหวั่นไหว
ไว้ไปถามความจิงจากป๋าเอา
มั่นคงๆๆๆๆๆๆๆไว้นะน้องโจม
ป๋ากลับมาอธิบายให้โจมฟังด้วยน้าาาาาาาาาา
อยากเดินไปเตะไอ้เฮียจิงๆๆๆๆๆๆๆ :m31: :m31: :m31:
-
เพิ่งเข้ามาอ่านเรื่องนี้ ช้าไปไหม
แต่สนุกมากเลยค่ะ
ตอนนี้ นิยามมีคำเดียว เกลียดอิเฮีย :z6: :z6: :z6: :z6: :angry2: :angry2: :angry2: :serius2: :serius2:
-
ไิ่อ่เฮียบ้า อย่ามาทำป๋ากับโจมเค้าแตกกันนะ
โจมอย่าไปเชื่อเฮียเค้า .ส่วนป๋ากลับมาเคลียร์เลย
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
อิเหี้ย เอ๊ย อิเฮียยยยยยย
ชั่วมากค่ะ ยุแยงให้ครอบครัวอื่นเขาแตกกัน :fire: :fire: :m31: :m31: :m31: :m31: :m16: :m16: :m16: :m16: :angry2: :angry2:
-
อ่านแล้วอยากกระทืบเฮียที่สุดแล้ว
แล้วก็อยากให้โจมใจเย็นและใจแข็งให้มาก
อย่าไปเชื่ออะไรมากจากที่ไอ้เฮียมันให้ดู
อยากรู้ความจริงอะไรไปถามป๋านะโจม
อย่าไปเดินตามที่ที่เฮียมันวางเอาไว้
ตอนนี้ได้แต่ทำใจว่าจะไม่กระทืบเฮียจริงๆ
:กอด1: :L2: :pig4:
-
เฮียเหี้ยไปไหม!!!! :z6:
ป๋ากลับมาเถอะ สงสารน้องโจมไม่ไหวแล้ว TT
-
อยากจะเติมไม้โทให้กับไอ้เฮียนี่มาก ตัวร้ายยังไงก็ร้ายอยู่วันยังค่ำ เลวจริงๆ ขอให้โจมหนักแน่นเข้าไว้ มีอะไรถามป๋า อย่าไปเชื่อกับคำของไอ้วรนุทนี่เลย เลวระยำจริงๆ :z6:
-
ต้องมั่นใจในตัวป๋านะโจม
-
เฮี่ย เอ๊ย! เฮีย แกจะทำตัวดีๆ พูดดีๆกับโจมไม่ได้เลยใช่ม๊าย!!?? ฮึ่ย!
บอกตามตาง รู้สึกกลัวคำว่าความจริงของเฮียมาก ถ้าความจริงคำนั้น มันจะเผยอะไรบางอย่าง เช่น ป๊าของโจมร้ายกว่าเฮีย หรือเฮียรักโจมจริงแต่ว่าต้องการปกป้อง จะทำไง!? เฮ้อออ
แล้วไหนจะเรื่องป๋าอีก โอย โจม สู้ๆ!!
-
ป๋ามาหาโจมหน่อย :sad4:
-
อ่านแล้วอยากทะลุนิยายเข้าไป ถีบขาคู่ใส่หน้าอิเฮียมัน
ทำงี้กะหนูโจมได้ไง ไม่ยอมๆ ...
แล้วรูปป๋า กะปู้หญิงที่เมืองนอก เมคแน่นอน ต้องถูกสร้างขึ้น
ไม่วิธีใดก็วิธีหนึ่ง อิป๋ามันคงไม่หน้ามืดคว้าใครมากอดตอนเหงาๆ
ได้หรอก (มั้ง)
-
โจมเข้มแข็งไว เชื่อใจป๋า
-
เฮียเห็นแก่ตัว :fire:
สงสารน้องโจม :sad4:
-
ิอาเฮียกับป๊าโจมนี่ร้ายจริงๆ :fire:
เราจะยังไม่ด่าว่าป๋าทั้งๆที่ยังไม่รู้ลึกตื้นหนาบาง
แต่เนื่องจากเรารักโจม... อีชะนีนั่นเป็นคร๊ายยย :m16:
-
:o12:
-
เชื่อใจป๋า
อยากอัดไอ้เฮียจัง
พ่อโจมด้วย ไม่เคยรับรู้ว่าถูกไอ้หลานเนรคุณให้แล้ว
โง่จริงๆ
-
อ้ายยยยยยยยยยย
ไม่จิงใช่มะค่ะ ป๋าไม่มีทางทามแบบนั้นแน่อ่า
เฮียใส่ร้ายแน่เลยอ่า เลวมาก
เกลียดเฮียที่สุดค่ะ :z6:
-
อย่าให้โจมเหนื่อยมากไปกว่านี้เลย เฮ้ออออออออ :m16:
-
หนักแน่นไว้ก่อนน้องโจม
ก็รู้จักป๋าดีเท่ากับที่รู้จักเฮียดี
อย่าหึงหน้ามืดเสียสตินะจ๊ะ รอฟังป๋าก่อนนะ
มันจะเอาเวลาไหนไปคบหญิง
ก็มันโทรหาโจมทั้งวันไม่ใช่เหรอ
รีบโทรมาเดี๋ยวนี้เลย โจมแย่แล้ว
-
เรารู้ว่า นิยายเรื่องนี้มักมีอะไรที่ไม่ใช่อย่างที่เราคิด
โจมคงรู้นิสัยของป๋าดี
-
เจ็บ จึก กลางใจเลย
เจ็บแทนโจมจัง
โจมสู้น่ะ
-
เฮียแม่งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง............. :z6: :z6: :z6:
โจมต้องเข้มแข็งเอาไว้ บางทีมันอาจยาก แต่โจมเชื่อใจป๋าใช่มั้ย
ไม่รู้ว่าผู้หญิงที่ซบป๋าเป็นใคร แต่ป๋าเป็นของโจม
ตอนนี้เจ็บปวดไปกับโจมมากๆเลยค่ะ T-T (เก็บเงินรอเก็บเด็กป๋า กับลุงสิงห์พ่อกุมนะคะ)
-
เอามาม่ามาเสิร์ฟทำม๊ายยยยยยยยยยยยยยยยย
เค้าอยากกินของหวานอ่ะ แง๊ๆๆๆๆ :sad4:
-
ป๋ามันโทรมายังกะเจ้าขององค์การฯ มันจะมีกะใจไปคิดถึงคนอื่นเหรอ หนักแน่นนะ สู้ๆโจม
-
กลับมามาม่าแล้วเหรอ กะแล้วเชียวว่ามันต้องมา o22
-
:m15: :monkeysad: :sad11:
-
เกลียดไอ้เฮียอ่ะ อยากโดดถีบตามจำนวนตอนจริงๆ :z6: :z6: :z6:
โจมเข้มแข็งไว้ อย่าหวั่นไหว :กอด1: :กอด1:
-
โอยย อ่านตอนนี้แล้วเครียดสุดๆ
สงสารโจมอ่ะ :o12: :o12:
ป๋ารีบๆกลับมาสักทีเห๊อะะ
คำผิดค่ะ
และมองหาทันที่ที่กลับถึงห้อง > ทันที
ตัวเองเดินเหยีบกับก้อนอะไรสักอย่าง > เหยียบ
ดูเหมือนว่าทุกคนที่มีแต่คำถามนะครับป๊า > ทุกคน จะ มีแต่คำถาม
แกไปก่่อเรื่องอะไรไว้ > ก่อ
พี่หงส์เป็นผู้หยิงวัยกลางคน > หญิง
ปลายจมูกฝังลงมาบนแก้มถูกบุหรีจี้จนทะลุ > บุหรี่
ภาพวันแข่งรถวันนั้นเด่่นชัดในความรู้สึก > เด่น
-
บททดสอบของความจริงใจ ที่ป๊ากับเฮียวางแผนให้ โจมเข้าใจป๋าผิด
ดูจาก ผู้หญิงคนนั้น ยิ้มให้กล้อง :m16: ต้องใช้คำว่าอะไรดี กับพฤติกรรมแบบนี้ของเฮีย
เป็นกำลังใจให้ได้ แต่ + ยังไม่ได้ เพิ่ง + เมื่อเช้ากับเรื่องโน้น :z2:
-
ถ้าเพียงแต่เฮียจะตายไปซักคน...หึหึหึ
-
โฮๆๆๆ เศร้าแทนโจมเลย :sad4:
-
กรี๊ดดดดดดดดด จบตอนแบบนี้ ม่ายน้าาาา :sad4: :sad4: :sad4:
อยากอ่านตอนต่อไป ผู้หญิงคนนั้นคือใคร เธอคือใคร
แต่ยังไงก็เชื่อใจป๋าว่ามีแต่โจมเท่านั้น :a2:
รออ่านตอนต่อไปค่ะ ส่งกำลังใจให้คนแต่ง :yeb:
-
:เฮ้อ:
-
:monkeysad: :monkeysad:
-
สงสารน้องโจมที่สุด เฮียใจร้ายว่ะ :z6:
:pig4:
-
เฮียทำเล่ห์กลหรือเปล่า
รูปนั้น ไม่ต้องไม่ใช่ความจริง
คนอย่างป๋า คงไม่ทำเรื่องแบบนี้
หรือมันจะมีการเข้าใจกันผิด
-
ไม่จริง!!! ไม่เชื่อเด็ดๆ :m31:
-
ร้ายกาจ
-
กรี๊ดดดดด
เกลียดเฮียมากกกกกกกกกกกกกก
-
:z6: ไอ่เฮี้ย เอ๊ยย !! เฮีย
สารเลวมาก กรี๊ดดดด
น้องโจมต้องเข้มแข็งน๊า อย่าหลงกล
แล้วอิป๋าอ่ะ อะไรของแกเนี่ย ชะนีนั่นเป็นคร๊ายย
เง้ออออ อะไรกัน !! :z3:
-
อย่าไปเชื่อเขาโจม ยังไงป๋าก็รักเดียวใจเดียวอยู่กับโจมอยู่แล้ว ไม่ต้องห่วง
-
เป็นไปไม่ได้ ไม่จริง ป๋าเลือกโจมแล้ว ป๋าไม่ทีทางหักหลังโจม o22 :m15: :monkeysad:
-
สงสารโจมจงเลย :m15:
-
โทรหาป๋าเดี๋ยวนี้เลยโจม อย่าคิดเองเออเอง :z3:
-
โอ้วววว ไม่นะโจม อย่าฟังมัน อย่าน้าาาาาาาาาาาาาาา
ไม่อยากกินมาม่าาาาาาาาาาาาา ยังอยากกินลูกอมต่อเลยอ่ะ
ไม่เจอกันนาน กลับเที่ยวนี้คุณทีหอมมาม่าหม้อใหญ่มาให้เรา
โจมสู้ๆๆๆ อย่าเชื่อเขานะ ต้องหนักแน่นเข้าไว้
โทรไปเคลียร์กับป๋าเดี๋ยวนี้เลยนะ!!
-
เฮียใจร้าย :m15:
ป๋ากลับมาอธิบายด่วน :m16:
-
ไอ้รูปใบนั้นเนี่ย... ไอ้เฮียมันโฟโต้ช่อบชิมิคะ?!? :m20:
คุณป๋าของเราไม่มีทางทำอย่างนั้นกับน้องโจมเด็ดขาด :monkeysad:
เราเชื่อมั่นในตัวป๋า แล้วก็มั่นใจว่านุ๊งโจมก็เชื่อป๋า :m5:
-
ข้าพเจ้ามั่นใจในตัวอิป๋ามาก เรื่องนี้ป๋าต้องมีคำตอบที่ดี
เพราะฉะนั้น โจมเย็นไว้ลูก ค่อย ๆ คิด ว่าจะทำยังไงต่อ
หลุมพรางแค่นี้ อย่าตกลงไปเป็นเหยือนะ สู้สู้ :กอด1:
และนี่ สำหรับคนหวงก้าง :z6:
-
โจม อย่าทำตัวเป็นนางเอกน้ำเน่านะคะ
เรามั่่นใจว่าโจมจะต้องไม่หูเบาแบบนั้นเด็ดๆ
ป๋ากลับมาเล่นไอ้เฮียมันหน่อยดิ รอ!!!!
ขอบคุณค่ะ
-
หนักแน่นเข้าไว้โจม ยังไม่ได้ยินกับปาก ยังไม่เห็นกับตา ก็ใช่ว่าเรื่องที่รู้จะเป็นเรื่องจริง
-
นี่มันอะไรกัน T___________T
ผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร อ๊ากกกกกกกกกกกกก สงสารโจม :z3:
-
:เฮ้อ:มามุกแบบนี้อีกและ :beat: ขอแบบแหกโค้งหน่อยนะคะ ฮือๆๆ ไม่อยากลงคลองแสนแสบ :call:
-
:serius2:
:sad4:
:o12:
-
โอ๊ยยยยย อ่านแล้วปวดตับ
-
ไอ้เฮียเลวมากกกกกกกกกกกกก
-
อ๊ากกกกก เครียด ป๋าโทรมาบอกความจริงโจมด่วนๆๆๆๆ สาวที่กอดแนบชิดถ่ายรูปเป็นหลักฐานนั่นใครกัน
-
เฮีย ใจร้ายเกินละ ทำแบบนี้ได้ไง
ป๋า กลับมาเคลียด่วน...อย่าทำน้องโจมเสียใจนะ
น้องโจมจ๋า อย่าเพิ่งคิดมากนะ ถามป๋าให้แน่ใจก่อนนะ
-
:sad4: อย่าทำแบบนี้เลย ทำไมเฮัียทำแบบนี้
เค้าไม่เชื่อหรอกว่าป๋าจะทำแบบนี้
-
โอ่ยย ยยยย อิเฮียจะเลวไปม่ะ !!!!!
ป๋ารีบมาเคลียร์เลยนะ ปวดใจจ T_________________________T o18
-
:L2:
ปล. เห็นคำผิดเตะตาอยู่คำนึง "เอิกเกริก" พิมพ์ตกเป็น "เอิกเริก"
-
อ่านแล้วเจ็บปวด
ป๋าจ๋ากลับมาเร็วๆ
-
โอ้ยยยย... :serius2:ปวดตับ ไต ไส้ พุง ไปหมดแล้ว
น้องโจม เชื่อใจป๋านะ อย่างไปหลงกลแผนไอ้พวกชั่วนั้นนนนน
-
เค้าอาจจะแค่ทักทายกัน
โจมอย่าคิดมากอย่าไปเชื่อเฮีย
ป๋าเคลียร์ด่วน
-
อดีตป๋ามันทำตัวป๋าสมชื่อ เจ้าชู้ อิหนูเพียบ
แต่ต่อจากนี้ ป๋ามันเป็นป๋าของโจมคนเดียวนะ
โจมมั่นใจได้เกินร้อยว่าป๋ามันทั้งรักทั้งหลงโจม
จนโงหัวไปมองใครไม่ได้แล้ว
o13 :n1:
-
อะหืมมมมม หมั่นไส้อิเฮียจริงๆ :angry2: :beat:
ที่บ้านโจมนี่ไม่ึเปิดใจ ไม่เข้าใจโจมบ้างเลยซักนิด
ต่างคนต่างคิดว่าความคิดของตัวเองดีที่สุด ถูกที่สุด
แบบนี้มันจะมีทางออกมั้ยเนี่ย :เฮ้อ: เศร้าแทนโจมเลยอ่ะ
-
อย่าเครียดค่ะ อย่าเครียดคนอ่านเข้าใจคนเขียนนะค่ะว่ามี กิจกรรมอย่างอื่นในชีวิตที่สำคัญค้องทำเหมือนกัน
ว่าแต่ ป๋าขอคำอธิบายด่วนๆ แต่ก็นะ เนื่องจากแกเป็นพระเอก เพราะงั้นก็เลยยังเชื่อใจอยู๋นะจ๊ะ
-
ต้องไม่เป็นอย่างนั้นช่ายมั้ย
โจมเชื่อใจป๋าน่ะ
-
เฮียกับป๊าใจร้ายอ่ะ ทำไมไม่คิดถึงใจโจมบ้างนะ :sad4:
อยากให้ยัยพี่สะใภ้ใหญ่มาเห็นตอนเฮียปล้ำจูบโจมจริง หมั่นไส้อ่า :angry2:
ป๋าไม่ทำให้โจมผิดหวังหรอก เชื่อใจป๋าให้มากๆนะโจม :กอด1:
-
งานเข้าซะแล้วป๋า
อยู่ไกลกันอย่างนี้ แล้วมีเรื่องครอบครัวของโจมเข้ามายุ่งอีก
หนักหน่อยนะ :เฮ้อ:
-
อ้าว...........เฮ้ย !!!!
มันยังไงกันเนี้ย
รูปป๋ากับผู้หญิง
เกลียด เฮียอ่ะ
-
ไอ้เฮี้ย มันเลวววว โจมอย่าหวั่นไหวน๊าาา
-
:m16:
-
โจมเชื่อใจป๋าน๊าาาาาาาา
อย่าไปหลงคารมอิเฮียมันน๊าาา
-
มันไม่จริงอย่างที่เห็นหรอก โจม เชื่อใจป๋านะ
-
เฮียอยู่เฉยๆ มั่งก็ได้นะ - -
-
สงสารนู๋โจม
-
มาเป็นกำลังใจให้โจมสู้ต่อ.
-
เกลียดเฮีย คิดถึงป๋า
-
ป๋ามาสร้างกำลังใจให้โจมหน่อยสิ T________________T
-
สัดหมา
.......................................................
-
:sad4: แน่ะดูสิ...เค้่าหายไปแค่วันสองวัน มาม่าซะขนาดนี้เลยหรืคะเนี่ยโอ้ววววววว :z3:
-
จากกันครั้งนี้ คือบททดสอบระหว่างคนทั้งคู่จริงๆ
:z3:โจมจะทนได้แค่ไหน ไม่ยุติธรรมนะถ้าโจมจะเจออยู่คนเดียวอ่ะ
-
โจมอย่าไปหวั่นไหวกับแค่รูปที่คนจ้องจับผิดเอามาทำลายความเชื่อใจนะ
มีอะไรสงสัยให้ถามป๋าตรงๆ ไปเลย อย่าคิดเอาเอง
เกลียดป๊า กับ เฮีย ของโจมจริงๆ เอาแต่หาเงิน ไม่ใส่ใจดูแลโจมเลย
อย่างนี้ต้องโดน :z6: จนกว่าจะสำนึกได้
-
งื้ออ สงสารโจมอ่า
T^T
-
เฮ้ยยยยยยย
โจมอย่าไปโดนเฮียปั่นหัวนา~~~~~!!!!
เฮียอย่าเลวไปมากกว่านี้เหอะ
ขอร้อง ><
-
มาปูเสื่อรอจ้า :mc4:
ได้ข่าวคนเขียนเครื่องร้อน (สงสัยอานิสงห์กระแสจิตแฟนคลับน้องโจมแอนด์ป๋าแรงจัดชัดทั่วไทย)
จะมาต่อน้องโจมที่ร๊ากกกก คืนนี้ จ๊วบบบบ :กอด1: :pig4:
-
เข้ามารอ :z2:
-
รออออ มารอ
-
รอด้วยคน ^^
-
ทิชชู่พร้อม T^T หมอนพร้อม~~~~
-
สงสารน้องโจม :m15:
เมื่อไหร่ป๋าจะกลับมาล่ะเนี่ย
-
ไหนอ่ะ ไหนๆ ปูที่นอนรอน้องโจมละกัน
-
ตอนที่ 31 'เด็กป๋า'
3 เดือนกับสภาพนักโทษถูกคุมขัง เป็นสามเดือนที่โจมมองเห็นเดือนเห็นตะวันผ่านทางช่องหน้าต่างภายในห้องนอนตัวเอง
ห้องนอนห้องนี้ โจมอยู่มาตั้งแต่บ้านสร้างเสร็จ ดูเหมือนเราจะผูกพันกันดี แต่จริงๆแล้ว โจมรู้สึกเหมือนเพิ่งรู้จักห้องนี้เมื่อสามเดือนที่ผ่านมานี่เอง
ห้องที่อยู่บนชั้น 2 ของบ้านถูกเหล็กดัดปิดล้อมทุกช่องหน้าต่าง ประตูเปิดปิดเป็นเวลา คือเวลาที่มีคนเข้าและมีคนออกเท่านั้น และคนพวกนั้นก็ต้องผ่านการอนุญาตจากเฮียหรือป๊าแค่สองคน
โจมถูกตัดขาดจากโลกภายนอกตั้งแต่วันนั้น ได้โทรศัพท์คืนมาอยู่กับตัวก็จริง แต่เป็นโทรศัพท์เปล่าที่ไร้ซิมการ์ด ไม่รู้เลยว่าองครักษ์ทั้ง 3 คนจะวุ่นวายกันขนาดไหน ไม่รู้แม้กระทั่งว่าคนที่อยู่ไกลถึงอังกฤษจะรู้หรือยังว่าโจมหายไป หรือรู้ แต่เวลาก็ทำให้ทุกคนปรับตัวกับความเปลี่ยนแปลงได้และใช้ชีวิตอย่างปกติ
เบื้องหลังโจมมีแฟ้มงานกองวางเรียงกันเป็นตั้งๆ ข้อมูลกิจการของที่บ้านตั้งแต่โจมออกมาลืมตาดูโลกเลยก็ว่าได้ ยังไม่มีแฟ้มเล่มไหนที่ได้สัมผัสมือโจมเลยสักแฟ้ม ไม่สนใจก็คือไม่สนใจ ไม่แม้แต่จะชายตาไปมองทั้งๆที่เจ้าของชีวิตเค้าขู่แล้วว่าถ้าเค้าปลีกตัวมาจากภรรยาได้เมื่อไหร่ เค้าจะมาทดสอบความรู้ที่โจมศึกษาได้จากแฟ้มพวกนี้
อย่าได้หวังความรู้ออกจากโจมเลย แม้แต่ความรู้สึกนึกคิดของโจมตอนนี้ก็ยังไม่มี
3 เดือนมันทำให้หวังจนเลิกหวัง ไม่โทษใครเลยสักคน พี่เบส พี่แย้ และพี่มหา ไม่มีใครล่วงรู้ความเป็นมาของชีวิตโจม ต่อให้เดือดร้อนใจที่โจมหายไป แต่ก็คงหมดหนทางงที่จะรู้ว่าโจมหายไปไหน
ส่วนคนที่อยู่ไกลถึงอังกฤษ บอกตรงๆว่าไม่สามารถเดาสถานการณ์ได้เลยว่าจะเกิดอะไรขึ้นบ้าง เวลาผ่านไป 3 เดือน ป๋าต้องรู้เพราะติดต่อโจมไม่ได้ แต่ที่โจมไม่แน่ใจคือมันจะสนใจเรื่องโจมแค่ไหน หรือมันเลิกใส่ใจไปแล้วก็ไม่รู้
ผู้หญิงในรูปคนนั้นยังเป็นปริศนา ดูจากทรงผมป๋าแล้ว รูปนั้นไม่ใช่รูปเก่าเก็บเพื่อเมคเรื่องขึ้นมาแน่ๆ ท่าทางแนบชิดก็บอกให้รู้ว่าต้องรู้จักกันมากกว่าธรรมดา ผู้หญิงกับป๋าเป็นเรื่องปกติมากก่อนที่จะเจอและตกลงเป็นอะไรกับโจมเสียอีก แต่ที่ไม่รู้คือมันวางความสำคัญของผู้หญิงคนนั้นไว้แค่ไหน
เท่าที่เฮียวางไว้กับซ้อใหญ่แล้วให้โจมเป็นตัวสำรอง หรือจะวางโจมไว้บนหิ้งแล้วให้ผู้หญิงคนนั้นเป็นแค่คนคั่นเวลาก็ไม่รู้ ไม่นึกอยากรู้ แต่ก็ปวดแปลบในใจที่ตั้งคำถามขึ้นมาแล้วนึกหาคำตอบเอาเองอย่างคนฟุ้งซ่าน
เสียงลั่นกลอนประตูไม่ได้เรียกร้องให้โจมหันไปสนใจแต่อย่างใด นอกหน้าต่างมีนกกางเขนสองตัวบินโฉบไปมาหาเศษหญ้ามาทำรังยังน่าสนใจกว่าเยอะ ขนาดนกมันยังสร้างรังแค่พอตัวเองซุกตัวลงไปนอนวางไข่ได้ ในขณะที่นกตัวผู้ไม่ต้องมีรังเลยด้วยซ้ำไป แต่คนกลับสร้างอะไรเกินตัว สร้างเพียงเพื่ออวดบารมีให้สังคมยกยอปอปั้นก็เท่านั้น แค่น้ำคำชื่นชมทำให้คนเราทะเยอทะยานไม่มีที่สิ้นสุด
“แกคิดจะต่อต้านป๊ากับเฮียอีกนานแค่ไหน ป๊าให้เวลาคิดตั้ง 3 เดือนแกคิดได้หรือยังว่าชีวิตแกจะต้องเดินยังไงต่อไป”
คำพูดของป๊าก็ไม่ได้ทำให้โจมอยากจะละสายตาไปจากนกสองตัวนั่นสักเท่าไหร่ ไม่นึกอยากจะแก้ต่างหรือต่อปากต่อคำกับคนที่ทำให้โจมเกิดมา ถึงแม้ความจริงแล้วโจมไม่ได้ต่อต้านคำบงการของเฮียหรือป๊า เพียงแต่ว่าโจมไม่ทำตามเลยสักอย่าง โจมไม่คิดทำอะไร นอกจากทำเฉย
“ถ้าแกเลิกทำตัวมีปัญหา แกก็จะมีโอกาสออกไปเปิดหูเปิดตาอย่างที่แกอยากทำนะ”
เป็นข้อเสนอที่น่าสนใจมาก แต่โจมไม่มีกระจิตกระใจจะไปเปิดหูเปิดตาที่ไหน โจมไม่มีเพื่อน และไม่แน่ใจว่าถ้าได้ออกไป พี่เบส พี่แย้ และพี่มหา จะยังเป็นเพื่อนของตัวเองอยู่มั้ย อาจจะเหลือตำแหน่งแค่คนเคยรู้จักกัน และโจมก็จะมีความสำคัญแค่อดีตเด็กป๋าเท่านั้น
บอกตัวเองให้ทำใจกับการการเปลี่ยนแปลงอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน แต่ใครใช้ให้ไอ้บ้านั่นทำตัวให้มีอิทธิพลกับตัวเองขนาดนี้ล่ะ เอาเข้าจริงๆแล้วโจมก็ไม่แน่ใจว่าเอาใจไปวางไว้กับอีกคนตั้งแต่เมื่อไหร่ ทั้งๆที่จุดเริ่มต้นโจมแค่ต้องการที่พึ่งพิงและเกราะกำบังไม่ให้ใครเข้ามายุ่งเกี่ยวด้วยก็เท่านั้น
“ป๊า ช่วยหาใครมาสอนงานโจมทีสิครับ”
“แกพูดจริงหรือหลอกให้ป๊ามีความหวังเล่นๆ”
“พูดจริงครับ ทางเลือกที่ป๊ามีให้ มีแค่สองทางเองนี่ครับ คืออยู่เฉยๆจนกว่าจะตายไปเอง หรือเดินต่อตามทางที่ป๊าวางเอาไว้”
“ป๊าทำไปเพราะหวังดีกับแกนะ ป๊าไม่อยากให้แกเสียโอกาสไป ถ้าแกบุกเบิกไปพร้อมกับเฮีย อย่างน้อยแกก็ไม่ต้องเสียเปรียบในภายหลัง”
ความหวังดีของป๊าในตอนที่ให้กำลังใจ ก็ยังไม่หนีไปจากผลประโยชน์ที่ควรจะได้อยู่ดี ในครอบครัวคนจีนที่มีธุรกิจแบบกงสีอย่างครอบครัวโจมนี้ ไม่มีคำว่าเท่าๆกับในการแบ่งผลประโยชน์ มันอยู่ที่ใครกุมบังเหียนในการบริหารเท่านั้น ใครเป็นหัวเรือใหญ่คนนั้นก็เป็นคนจัดสรรส่วนแบ่งให้คนในครอบครัว ยิ่งอยู่ใกล้ชิดผู้นำ ส่วนแบ่งก็เยอะหน่อย แล้วถ้าอยู่ห่างไปช่วงปลายๆแถว จะได้แค่เศษส่วนแบ่งที่หารแล้วไม่ลงตัวเท่านั้น
โจมไม่ได้คล้อยตามคำแนะนำของป๊า แต่นั่งตรึกตรองดูแล้วว่า 3 เดือนที่ผ่านมาไม่มีอะไรดีขึ้นหรือเลวร้ายลง ห้องสี่เหลี่ยมที่เต็มไปด้วยเหล็กดัดไม่ต่างจากคุกของนักโทษ ไม่มีคำตอบในสิ่งที่โจมอยากรู้ เคยคิดว่าเมื่อก่อนเคยอยู่แบบตัวคนเดียวได้ ต่อไปนี้ก็แค่เดินกลับไปเริ่มต้นใหม่เท่านั้น
โจมไม่ได้เดินไปข้างหน้าเพื่อจุดที่ป๊าตั้งความหวังเอาไว้ โจมแค่เลือกเดินไปข้างหน้า เพื่อเอาตัวของตัวเองกลับมาดังเดิมต่างหาก
“โจมจะกลับไปเรียนนะครับป๊า”
“เฮียเค้าอยากให้แกดรอปไว้ก่อน เค้าอยากให้แกศึกษางานของที่บ้านมากกว่า ตอนนี้เฮียแกต้องการเปิดตลาดผักออร์แกนิคและผลิตภัณฑ์ถนอมอาหารจากผักพวกนั้น เค้าอยากให้แกมาดูแลไลน์นี้”
“ครับ”
ป๊าไม่เคยมองว่าการศึกษาเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุดมาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว โจมได้เรียนเพราะเฮียขอให้ สิ่งที่ป๊าเห็นว่าสำคัญที่สุดที่จะพาไปสู่ความสำเร็จนั้นคือประสบการณ์ ป๊ากับอาโกวไม่ได้จบมหาลัย ทั้งสองคนเรียนเท่าที่รัฐบาลกำหนดให้เรียนเท่านั้น ที่เหลือคือมาเรียนรู้เอาเองจากกิจการในบ้าน เรียนรู้ความเป็นไปของเศรษฐกิจ แล้วเอามาประยุกต์ใช้กับธุรกิจของเราเท่านั้น
ส่วนเฮียได้ไปเรียนถึงเมืองนอกเมืองนาเพื่อใช้เป็นใบเบิกทาง กลยุทธ์ในการทำธุรกิจของตระกูลเราคือ ต้องมีฝ่ายบุ๊นและบู๊ควบคู่กันไป ในเมื่ออาโกวอยู่ฝ่ายบุ๊นมาตลอด แน่นอนว่าฝ่ายบู๊ก็คือป๊า และโจมก็มีทีท่าว่าจะต้องเป็นลูกไม้ตกไม่ไกลต้น
“ถ้าเฮียรู้ เค้าคงจะดีใจ เฮียเค้าตั้งความหวังไว้กับโจมมากนะ โตมาด้วยกัน ก็ช่วยเหลือกันไปนะลูก ถ้าโจมช่วยเฮีย เฮียจะต้องไม่ทอดทิ้งโจมแน่ๆ”
ความรักของเฮียที่มีให้โจมที่ป๊ารู้คือความรักระหว่างพี่น้อง แต่ป๊าคงไม่รู้เลยว่ามันมีความรักอื่นที่อัปยศซ่อนอยู่ในนั้น ความรักที่ครั้งหนึ่งโจมเคยคิดว่ามันสวยงาม แต่สุดท้ายคนที่มาเปลี่ยนแปลงทัศนคติโจมเสียใหม่คือผู้ชายที่ไม่เคยขาดรัก แต่ตัวมมันเองไม่เคยมีรักให้ใครอย่างป๋าคนนั้นต่างหาก
“ป๊าจะเข้าโรงสี ส่วนเรื่องหาคนมาสอนงานป๊าจะบอกเฮียให้นะ”
“ครับ”
หันไปรับปากป๊าแล้วก็ทันได้เห็นรอยยิ้มดีใจที่เกลี้ยกล่อมลูกในไส้สำเร็จแล้วป๊าก็เดินออกจากห้องไป จาากนี้ก็ได้แต่รอคนบงการชีวิตอีกคนนึงมาอนุมัติข้อเสนอใหม่ของโจมเท่านั้น แล้วมันก็ไม่นานตามที่คิดเอาไว้ เพิ่งลองหยิบแฟ้มงานมาเปิดดูยังไม่ทันจะทำความเข้าใจ เสียงลั่นประตูก็ดังขึ้นอีกครั้ง
“อากู๋บอกว่าโจมมีข่าวดีจะคุยกับเฮียเหรอ”
ไม่ทันได้ระวังตัวเลยหลบปลายจมูกที่ตั้งใจจะแตะที่ข้างแก้มมาได้ฉิวเฉียด ไรหนวดสากครูดไปกับต้นคอให้ได้สติระวังตัวเองมากขึ้น พยายามให้อีกฝ่ายรู้ว่า ไม่ได้สนใจกับสัมผัสที่เพิ่งปฎิเสธไปให้เฮียต้องชักสีหน้าไม่พอใจ
“ป๊าบอกเฮียแล้วใช่มั้ยครับ”
“กู๋บอกแล้วล่ะ แต่ทีนี้ช่วงนี้เฮียยุ่งมาก กำลังช่วยพ่อตาขยายงานของบ้านนู้นด้วย โจมไม่โกรธเฮียนะ ถ้าเฮียจะส่งลูกน้องเฮียมาสอนแทน”
“ไม่เป็นไรครับ ใครก็ได้”
“โจมเข้าใจเฮียนะ”
“เรื่องอะไรครับ”
“ซ้อใหญ่”
“ไม่เป็นไรครับ โจมเข้าใจดี อีกอย่างเรื่องนี้ก็ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับโจมแล้ว ยังไม่ได้แสดงความยินดีกับเฮียเรื่องสร้างครอบครัวใหม่เลยนะครับ โจมยินดีด้วย”
“โจม แยกแยะให้ออกสิ ซ้อใหญ่เค้าจะอยู่ในส่วนของเค้า ส่วนโจมกับเฮีย เราจะยังเหมือนเดิม”
“เฮียอาจจะทำได้ แต่โจมทำไม่ได้ครับ”
“ทำไม อย่าบอกนะโจมว่ายังรอไอ้หมอนั่นอยู่ ป่านนี้มันเสวยสุขอยู่อังกฤษจนลืมทางกลับประเทศไทยแล้วมั้ง”
“ไม่เกี่ยวว่าโจมต้องรอใครหรอกครับ แต่เฮียจะให้โจมอยู่ในฐานะไหนครับ ฐานะหลักๆคือน้องชาย ฐานะรองเป็นนายบำเรอเหรอครับ ความลับไม่มีในโลก เฮียอยากให้คนอื่นเค้ารู้ไม่วันไหนสักวันว่าเฮียเป็นโฮโมเหรอครับ เฮียจะให้คนในสังคมรู้ว่าเฮียมีเมียทั้งผู้หญิงผู้ชายเหรอครับ แล้วต่อไปเฮียจะเป็นเจ้าสัวใหญ่ได้ยังไง”
“เฮียทำได้สิ เฮียปิดปากคนที่สู่รู้ได้ ถ้าโจมเชื่อฟังเฮียเหมือนแต่ก่อน ทุกอย่างจะดีขึ้น ตอนนี้เราได้อยู่ด้วยกันแล้ว โจมแค่ทำตามที่เฮียบอกก็พอ”
“หลอกคนอื่น เราอาจจะหลอกได้นะครับ แต่ไม่มีใครหลอกตัวเองได้สักคน”
“ทำไมถึงพูดจาไม่รู้เรื่อง วันนี้เฮียอารมณ์ดีแค่ไหนรู้มั้ย อุตส่าห์มองข้ามที่โจมทำรังเกียจเฮียเมื่อกี้ แล้วตอนนี้โจมกำลังทำอะไร กำลังชวนเฮียทะเลาะอยู่นะรู้มั้ย โจมกำลังทำให้เฮียรู้สึกว่า โจมลืมลีลาไอ้บ้าไก่อ่อนนั่นไม่ได้”
“ครับ โจมยังจำทุกลีลาของเค้าได้อยู่ จำได้ทุกสัมผัส มันเป็นความเคยชิน พอรู้ว่าไม่ใช่ ร่างกายมันต่อต้านอัตโนมัติ”
“แล้วทำยังไงโจมถึงจะลืมมัน ให้เฮียลบรอยให้มั้ย เอาให้จำขึ้นใจกันไปเลยดีกว่า ว่าไง”
“ถึงโจมจะลืมได้ แต่โจมก็มีอะไรกับเฮียไม่ได้หรอกครับ หลับตาไปก็เห็นหน้าซ้อใหญ่ลอยมาแล้ว เฮียมีอะไรกับโจมก็คงจะไม่ถึงใจอยู่ดี เพราะโจมสนองอย่างที่เฮียต้องการไม่ได้”
เฮียผงะไปกับคำพูดที่เต็มไปด้วยเจตนารมณ์ละอุดมการณ์ของน้องชายที่เคยหัวอ่อนกับทุกคำพูดของพี่ชายตรงหน้า จริงๆโจมก็ไม่ได้อุดมการณ์อะไรขนาดนั้น ป๋ามันก็มีอะไรมามากมายก่อนจะเจอโจม ก่อนที่เราจะตกลงกันเป็นเรื่องเป็นราว มันก็อาจจะมีอะไรไปพร้อมๆกับที่เลี้ยงโจมไว้ก็ได้ ประเด็นสำคัญมันไม่ได้อยู่ที่ว่าอีกฝ่ายจะมีใครอื่นบ้าง แต่มันอยู่ที่โจมเท่านั้น ว่าอยากให้ตัวเองเป็นของใคร ระหว่างคนที่เดินเข้ามาทำให้ไหวหวั่นในชีวิต กับอีกคนที่เป็นพี่ชาย
“โจมพร้อมที่จะเรียนเมื่อไหร่”
“แล้วแต่เฮียจะสะดวกแล้วกันครับ”
“อืม ถ้าโจมเป็นเด็กดี อาทิตย์หน้าจะมีงานเลี้ยงเปิดตัวสินค้าใหม่ของลูกค้าเรา เฮียจะเอาโจมไปด้วย ไปแนะนำให้รู้จักในฐานะน้องชายเฮียนะ”
“ครับ”
งานเข้าสังคมเป็นอะไรที่โจมเกลียดที่สุดแล้ว แต่ถ้าจะให้ไปด้วยก็ไม่ใช่เรื่องยากอะไร คิดซะว่าเปลี่ยนสถานที่แลกเปลี่ยนอ๊อกซิเจนก็จบ
เฮียจัดคนมาสอนงานให้ในเช้าของวันรุ่งขึ้น ความรวดเร็ววัดศักยภาพนักธุรกิจรุ่นใหม่ของเฮียได้ดี แต่ที่โจมสนใจมากกว่านั้นคือนิมิตหมายที่ดีที่ได้ออกมาจากกรงขังนั่นต่างหาก ถึงแม้จะมาไกลได้แค่ศาลากลางสวนในบริเวณบ้านก็เถอะ
คนสอนงานเป็นผู้หญิงที่อายุน่าจะแก่กว่าเฮียไม่กี่ปี ไม่รู้เป็นเรื่องบังเอิญหรือเป็นความตั้งใจที่เฮียส่งคนสอนงานมาเป็นผู้หญิง แต่ถึงโจมจะเป็นเกย์แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าคนอย่างโจมจะชอบผู้ชายทุกคนที่เข้าใกล้ แปลกที่คนใกล้ชิดกับโจมมานานจะกังวลเรื่องพวกนี้ แต่สำหรับอีกคน ไอ้บ้านั่นมันกลับมองโจมทะลุปรุโปร่งตั้งแต่เจอกันแค่ไม่กี่วัน หรือจะเรียกให้ถูกแล้ว มันมองโจมทะลุตั้งแต่ขึ้นเตียงกันวันแรกเลยด้วยซ้ำ
เรื่องอะไรต้องไปคิดถึงมันให้นึกขุ่นใจ ถ้าคิดถึงมันน้อยลงเท่าไหร่ โจมก็จะกลับไปเป็นโจมคนเดิมเร็วขึ้นเท่านั้น
“คุณโจม มีตรงไหนที่ไม่เข้าใจหรือเปล่าคะ”
“ไม่มีครับ”
ถ้าบอกว่าไม่เข้าใจมาตั้งแต่ต้นก็คงจะเสียน้ำใจคนสอนน่าดู แต่โจมยังไม่แบ่งสมองส่วนไหนไปใส่ใจเรื่องที่คนข้างๆพร่ำสอนเลยสักนิด ในความรู้สึกนึกคิดไม่ว่าจะเป็นเรื่องอะไร สุดท้ายก็จะมีป๋ามาอยู่ในห้วงคำนึงเสมอ
แล้วจะมีเวลาไหนสักเวลาที่มันแบ่งมานึกถึงโจมบ้างหรือเปล่า 3 เดือนที่ไม่ได้ยินเสียงกันผ่านโทรศัพท์ หรือไม่เห็นหน้ากันผ่านหน้าจอมือถือ อีกฝ่ายจะรู้สึกเหมือนขาดอะไรในชีวิตไปมั้ย ต้องปรับอะไรให้กลับไปเป็นคนเดิมอย่างที่โจมกำลังพยายามอยู่หรือเปล่า แล้วป่านนี้พี่เบส พี่แย้ พี่มหาจะเป็นยังไงบ้าง หรือเรื่องที่โจมหายไปมันเป็นเหตุสุดวิสัยที่ทำให้ป๋าไม่นึกโกรธอะไรเพื่อนตัวเองที่ดูแลคนที่มันเรียกว่าเมียได้ไม่ดีอย่างที่มันเคยสั่งเอาไว้
“วันนี้พอแค่นี้ก่อนนะคะ เดี๋ยวโบว์จะต้องรายงานคุณปรัชญาด้วยว่าสอนคุณเรื่องอะไรไปบ้าง คุณปรัชญาจะมาทดสอบเรื่องที่โบว์สอนไปนะคะ”
“คุณโบว์น่าจะบอกผมตั้งแต่ทีแรกนะครับเนี่ย”
พูดเชิงหยอกล้อ แต่ในใจห่อเหี่ยวสิ้นดี ความรู้ไม่ได้ผ่านเซรีบรัมเซลล์ไหนเลยสักเซลล์ ไม่ว่าเฮียจะถามคำถามเบสิคแค่ไหนโจมก็ตอบไม่ได้ บางทีเฮียก็แค่จะทดสอบว่าโจมสนใจที่จะศึกษางานจริงหรือเปล่ามากกว่า
มีเวลาปล่อยความคิดอยู่ในบริเวณบ้านตัวเองได้ไม่นานก็ถึงเวลาข้าวเย็น ครั้งแรกในรอบ 3 เดือน ตั้งแต่กลับมาอยู่บ้านโจมเพิ่งจะได้ร่วมโต๊ะทานอาหารกับคนในครอบครัวเป็นครั้งแรก หัวโต๊ะเป็นป๊า ฝั่งขวามือป๊าคืออาโกว และฝั่งตรงข้ามอโกวก็คือเฮีย คนที่นั่งติดกับเฮียแทนที่โจมคือซ้อใหญ่ ภรรยาตามกฎหมายของผู้ชายที่บอกกับโจมว่าระหว่างเรายังเหมือนเดิมกันอยู่นั่นเอง ตำแหน่งที่นั่งบนโต๊ะอาหารตำแหน่งใหม่ของโจมคือที่ข้างๆอาโกวไปโดยปริยาย
อาโกวเห่อลูกสะใภ้คนนี้อยู่ไม่น้อย เห็นจากที่ชวนคุยยิ้มแย้มเป็นกันเองเกินวิสัยหญิงเจ้าระเบียบแล้ว ในคำพูดอาโกวยังออกแนวตามใจและเชียร์ลูกสะใภ้คนออกนอกหน้า เจ้าบ่าวหมาดๆอย่างเฮียก็ไม่แพ้กัน ขนาดเป็นผู้หญิงที่ผู้ใหญ่จัดหาให้ แต่เฮียก็เอาใจภรรยาเยี่ยงจีบและดูใจกันมานาน ภาพที่เค้าดูแลตักอาหารให้กันไม่ทำให้ตัวเองรู้สึกอะไรเลยสักนิด
จะขอบคุณหรือโทษป๋าดีที่มันยัดเยียดตัวมันเข้ามาในชีวิต ทำให้เวลาที่คิดว่าคนหนึ่งคนควรจะน้ำตาตกรดเมล็ดข้าวยังร่วมโต๊ะอาหารได้ตามปกติ ส่วนเรื่องกินน้อยและเขี่ยข้าวในจานไปมา ไม่ได้เกี่ยวกับเฮีย แต่อาการลอบมองด้วยแววตาไม่พอใจนั้น โจมรู้ว่าเฮียทำไปทำไม
จะให้แก้ตัวว่าลืมป๋าไปแล้ว ไม่ได้คิดถึงไอ้บ้านั่นเลยก็คงจะโกหกทั้งตัวเองและโกหกเฮีย ถึงแม้ไม่ได้คิดถึงมันตลอดเวลา แต่ว่าโจมก็คิดถึงป๋าทุกเวลาที่มีเรื่องให้คิด
“อาทิตย์หน้าหลินต้องไปชอปปิ้งกับเพื่อนที่อิตาลีนะคะ เราเรียนจบจากลอนดอนมาด้วยกัน คงไปงานเลี้ยงกับเปาไม่ได้”
เพราะไม่เคยเรียกเฮียด้วยชื่อ เลยรู้สึกแปลกๆตอนที่มีคนเรียกชื่อเฮียอยู่บ้าง บางครั้งก็คิดไม่ทันเหมือนกันว่าคนที่คู่สนทนาพูดถึงคือใคร
“ไม่เป็นไรค่ะ เปาไปเองได้ หลินเที่ยวให้สนุกนะคะ กลับมาก็ต้องมาช่วยเปาทำงานอีก”
“ฉายเดี่ยวได้ใช่มั้ยคะเปา ในนั้นมีคนรู้จักหลินเต็มไปหมดเลย ต้องมีคนที่เปารู้จักด้วยแน่ๆ ไม่เหงาหรอกนะคะ หลินมั่นใจ”
มีแฟนเป็นผู้หญิงรู้สึกกระชุ่มกระชวยแบบนี้เองสินะ น้ำเสียงหวานใสที่ชวนพูดคุยนู่นนี่นั่น ทุกคำล้วนแต่เอาใจและให้กำลังใจ โจมไม่แปลกใจหรอกที่เฮียไม่ปฎิเสธเรื่องการแต่งงาน ผู้หญิงที่ป๊ากับอาโกวหาให้ สวยทั้งรูปและทรัพย์สมบัติ ควงไปไหนก็ไม่ต้องอายใคร เชิดหน้าชูตาวงศ์ตระกูลได้สบายๆ เฮียเลยไม่ลังเลที่จะเขี่ยโจมไว้ในฐานะน้องชายบำเรอ และถ้าไม่มีป๋าเข้ามาในชีวิต โจมอาจจะอยู่ในสภาพนี้แบบหน้าชื่นอกตรมก็ได้ คงทำตามคำสั่งเฮียโดยไม่มีเงื่อนไขใดๆ ให้เฮียต้องอารมณ์เสีย แต่ศักดิ์ศรีโจมมีมากกว่านั้น และใครบางคนทำให้โจมต่อต้านความต้องการของเฮีย โจมเลือกเชื่อการกระทำมากกว่าคำพูด
แต่ก็ยังคิดไม่ตกว่าจะทำยังไงกับหลักฐานที่เฮียเอาให้ดูวันนั้นดี ในเมื่อติดต่อป๋าไม่ได้ เลยต้องปล่อยไปตามโชคชะตาอย่างเดียวเท่านั้น
“เปาว่าจะเอาโจมไปงานด้วยนะครับม๊า นะครับกู๋ ในงานมีแต่เจ้าของสินค้ารายใหญ่ๆของประเทศทั้งนั้นเลย ว่าจะฝากฝังให้โจมเป็นที่รู้จักสักหน่อย ขี้คร้านจะมีรูปลงในนิตยสารหน้าสังคมทุกเล่มแน่ๆครับ”
“หาสาวๆแนะนำให้น้องด้วยก็ดีนะ มัวแต่ติดเฮียจนไม่คิดจะจีบสาวที่ไหน กู๋อยากจะให้มีหลานไล่เลี่ยกัน จะได้โตไปด้วยกันเหมือนเปากับโจมไง”
สะอึกกันไปทั้งคนถูกฝากและคนรับฝาก โจมสะอึกไม่คิดว่าป๊าจะเดินหมากเรื่องคู่ครองเร็วแบบนี้ แต่โจมไม่รู้ว่าเฮียสะอึกเรื่องอะไร
“ถ้าน้องโจมยิ้มแย้มแล้วก็เฟรนด์ลี่มากกว่านี้สักนิดนะคะ สาวติดตรึมเลยค่ะ เผลอๆเป็นพระเอกได้เลยนะคะ บุคลิกแบบนี้สาวๆชอบออก”
“ให้เรื่องงานอยู่ตัวก่อนแล้วกันครับเราค่อยมาพูดกันถึงเรื่องนี้”
คนตัดบทไม่ใช่คนที่มนุษย์สัมพันธ์แย่อย่างโจมหรอก เฮียรวบช้อนและส้อมเข้าด้วยกันตั้งแต่ข้าวยังพร่องไม่ถึงครึ่งจาน ส่วนโจมเฉยๆกับบทสนทนาบทนี้ ไม่ใช่เพราะมีเฮียเป็นไม้กันหมา แต่โจมเชื่อว่าคนที่เย็นชาแบบโจมคงยากที่จะมีผู้หญิงเข้าใกล้ ให้โจมเข้าหาใครก่อนเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้อยู่แล้ว
“อิ่มแล้วเหรอคะเปา ทานไปได้นิดเดียวเองนะคะ ไม่ถูกปากเหรอคะ”
“เปล่าค่ะหลิน แต่ตอนบ่ายเปาทานของว่างไปแล้ว ทานกาแฟเข้าไปอีก เลยทานข้าวเย็นได้นิดเดียวอะค่ะ”
“ม๊าให้เด็กยกของหวานมาเลยแล้วกันนะอาตี๋”
“ครับม๊า”
เป็นครอบครัวสุขสันต์ที่มีโจมเป็นส่วนเกินโดยแท้ แต่ก็ดีเหมือนกัน เบี่ยงไปประเด็นอื่นที่ไกลตัวโจมบ้างก็ดี
“โจม ทานข้าวเสร็จแล้วไปหาเฮียที่ห้องทำงานด้วยนะ”
“ครับ”
“เอ่อ ไปที่ห้องโจมเลยดีกว่า เดี๋ยวทดสอบที่โจมเรียนรู้เรื่องงานไปวันนี้แล้วเฮียจะเข้านอนเลยเหมือนกัน”
“ครับ”
ประโยคและน้ำเสียงเหมือนบอกเล่าธรรมดาๆ มีแต่โจมและป๊าเท่านั้นแหละที่รู้ว่าเรื่องเหล่านี้คือคำสั่ง อย่าได้โต้แย้งให้เสียแรงฟรีๆ สู้จำใจทำตามให้ผ่านไปวันๆดีกว่า เรื่องอะไรที่อยู่ในขอบเขตที่รับได้ โจมก็จะทน แต่ถ้าเกินไปกว่านั้น โจมก็ไม่ทนเหมือนกัน
“หลินเข้าห้องไปก่อนนะคะ เปาคุยงานกับน้องแล้วเปาจะรีบตามไป”
“คะ อย่าดึกนะคะ หลินรอไม่ไหวนะ”
คำพูดดูจะเป็นเรื่องผัวเมียคุยกันธรรมดาๆ แต่ถ้ามองไปถึงแววตาซ้อใหญ่แล้ว โจมก็พอจะเดาได้ว่าตัวเองรอดพ้นจากมือเฮียมาถึงวันนี้ได้ยังไง โดยเฉพาะยิ่งเฮียรู้แล้วว่าโจมรู้ดีกับเรื่องอย่างว่าไปถึงไหนต่อไหนแล้ว ไม่ได้อ่อนเดียงสาหรือคอยแต่จะประหม่ากับอีแค่เฮียป้อนจูบให้หรือเราใช้มือช่วยเหลือกันเพื่อที่จะปลดปล่อยอย่างแต่ก่อน
หลังมื้ออาหารเฮียไปส่งซ้อใหญ่ที่ห้อง โจมยังไม่ทันได้เตรียมใจกับคำถามที่ต้องตอบ เฮียก็เปิดประตูเข้ามาไม่ให้ซุ่มให้เสียง สอดแขนมากอดรัดโจมไว้จากทางด้านหลัง จมูกซุกไซ้ไปตามซอกคอและใบหู อารามตกใจทำให้สะบัดหนีอัตโนมัติ ไม่ใช่ว่าโจมจะเล่นตัว แต่อาการต่อต้านสัมผัสคนอื่นมันเกิดขึ้นมาเอง
“เฮียขอโทษนะ”
ถึงแม้ตัวจะหลุดออกจากอ้อมกอดกันแล้ว แต่เฮียก็ยังรั้งมือเอาไว้ ไม่เต็มใจแต่ก็ไม่ได้ชักมือหนี เดี๋ยวจะหาว่าโจมสะดีดสะดิ้งเกินไป แค่มือ อยากจะจับก็จับไป ไม่มีปัญหาอะไรอยู่แล้ว แต่เฮียคลึงนิ้วไปมาบนฝ่ามือนี่สิที่ทำให้รู้สึกอึดอัดเหมือนจะหายใจไม่ออก ไม่ได้มีอารมณ์ร่วมหรือเคลิ้มไปกับสัมผัสอะไรของเฮียเลย
“เฮียจะทดสอบอะไรเหรอครับ”
“ออรัลเทสเป็นไง”
ถึงจะรู้สึกตะหงิดใจในคำพูด แต่ถ้าไม่รับมุขซะอย่าง ต่อให้พูดออกมาตรงๆก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้นแน่ๆ
“ครับ วันนี้คุณโบว์ไม่ได้สอนอะไรเกี่ยวกับคำนวณ”
“งั้นตรงไหนดีล่ะ เดย์เบดมุมห้องดีมั้ย”
โซฟาเดี่ยวขนาดหนึ่งคนนั่งเอนหลังตรงมุมห้อง เป็นมุมที่โจมเอาไว้นั่งมองบรรยากาศด้านนอกหรือนั่งอ่านหนังสือก็จริง แต่มันเป็นโซฟาสำหรับนั่งคนเดียว ถ้าเลือกที่นั่นอาจจะต้องนั่งซ้อนตัวกัน
“บนเตียงก็ได้ครับ”
เฮียยิ้มกริ่มกับคำตอบที่ได้รับ แต่โจมคิดดีแล้วว่านั่งบนเตียงยังทิ้งระยะห่างได้มากกว่าโซฟา รู้สึกรำคาญตัวเองเหมือนกันที่อยู่ๆกลายเป็นคนหวงเนื้อหวงตัว อดแปลกใจตัวเองที่ตอนอยู่กับป๋า เราตรงไหนกันก็ได้ บางครั้งเราเริ่มกันมุมนึงและไปจบกันอีกมุมก็เคยมาแล้ว แต่นี่แค่นั่งทบทวนเรื่องที่เรียนไป ทำไมจะต้องระวังตัวให้มันเป็นเรื่องยุ่งยากด้วยก็ไม่รู้ ทั้งๆที่ครูคนแรกในเรื่องพวกนี้ก็คือเฮียแท้ๆ
ที่โจมเป็นแบบนี้เพราะรู้ว่าเฮียคิดอะไรอยู่ใช่มั้ย เพราะแววตาเฮียที่มองมามันฟ้อง เรื่องทดสอบงานที่เรียนเป็นเป็นข้ออ้าง สิ่งที่เฮียต้องการจริงๆคือขึ้นคร่อมโจมเอาไว้แล้วส่งปากมาประกบปากโจมต่างหาก ถอยหนีจนไปชิดผนังหัวเตียง สองขาถีบส่งๆไปไม่สนใจว่าจะโดนส่วนไหนของเฮียบ้าง รู้เลยว่าเฮียโกรธแน่ๆและโจมอาจจะเจ็บตัวได้ แต่ให้เลือกระหว่างเจ็บตัวกับปวดใจโจมนึกเลือกอย่างหลัง มันเป็นเรื่องที่น่าสมเพชและน่ารังเกียจ มันเป็นเรื่องที่โจมทำใจยอมรับไม่ได้
“เป็นอะไรอีกล่ะ จะขัดขืนเฮียทำไม ตั้งแต่หอมตั้งแต่จูบแล้วนะ อย่าบอกนะว่าโจมไม่รู้ว่าเฮียต้องการอะไร”
ถ้าเป็นคนที่อ่านแววตาใครไม่เป็นก็เดาไม่ยาก ตอนที่เฮียทิ้งตัวคร่อมลงมา มือได้ไปโดนส่วนนั้นของเฮียแบบฉิวเฉียด มันโป่งนูนจนรู้สึกได้ถึงความต้องการที่อัดอั้นอยู่ข้างใน ยิ่งรู้อย่างนั้นร่างกายโจมก็ยิ่งออกแรงต่อต้าน
“มันคงไม่ดีถ้าเฮียกลับไปหาซ้อแล้วเธอจับได้นะครับ อย่างน้อยซ้อเค้าก็รอเฮียอยู่”
“ไม่เป็นไรหรอก เฮียพักไม่นานก็เริ่มรอบใหม่ได้ เฮียอยากรักกับโจมนะ เฮียอยากรู้ว่าช่วงที่เราไม่ได้อยู่ด้วยกันโจมจะน่ารักขนาดไหน เวลาโจมตาปรือๆตอนที่รู้สึกดีมากๆ โจมน่ารัก เฮียจำได้ไม่เคยลืม”
รู้สึกผะอืดผะอมกับคำพรรณาของเฮียจนแทบจะทนรอเข้าห้องน้ำไม่ไหว ทั้งๆที่คนควรใช้คำพูดหื่นกามเหมือนเสี่ยกระหายตัณหาแบบนี้ควรจะมาจากปากของคนที่มีเด็กในอาณานิคมจนตั้งฮาเร็มได้อย่างป๋ามากกว่า แต่ป๋าก็ไม่เคยใช้คำพูดชวนสะอิดสะเอียนแบบนั้น ถึงแม้โจมจะเดาไม่เคยถูกว่าความต้องการแต่ละครั้งของป๋าจะเร่าร้อนหรืออ่อนโยน โจมรู้แต่มันมีวิธีของมัน ป๋ามีชั้นเชิงที่จะทำให้โจมเคลิ้มไปกับทุกสัมผัสที่มันจัดให้ได้ ไม่ได้รู้สึกอึดอัดเหมือนจะหายใจไม่ออกอย่างที่เฮียทำอยู่ตอนนี้
“อย่าเลยครับเฮีย ถึงเฮียไหว แต่มันคงไม่เต็มที่เท่าครั้งแรกแน่ๆ เดี๋ยวซ้อจะสงสัยนะครับ โจมไม่อยากจะมีปัญหากับพี่สะใภ้”
“เป็นห่วงเฮียเหรอ”
“อะ ครับ”
ไม่อยากจะโกหกเลยให้ตาย แต่ก็เหนื่อยจนแทบจะไม่เหลือแรงเอาตัวรอดทางอื่นแล้ว เหนื่อยพร้อมกันทั้งใจทั้งกาย
“มาให้เฮียชื่นใจก่อนแล้วจะปล่อยให้พักผ่อน ถ้าโจมทำตัวดี เฮียจะไม่ล็อคห้องแล้วจะให้คนมาถอดเหล็ดดัดออกนะ”
มองเห็นข้อดีของมารยาที่ใช้เอาตัวรอดแล้วก็ถือว่าคุ้ม ถ้าแลกด้วยการห้อมแก้มหรือจูบเพียงเล็กๆน้อยๆ โจมก็พอจะกัดฟันยอมไปได้ กลั้นใจเพียงแป๊บเดียวคงไม่เป็นไร เมื่อก่อนมันเป็นเรื่องที่เราเคยใช้บอกรักกันอยู่แล้ว ถึงแม้ตอนนี้จะเอามาใช้เพื่อหวังผลอย่างอื่นก็เถอะ ดีกว่าเฮียใช้กำลังปล้ำขืนใจให้ต้องมองหน้ากันไม่ติดไปมากกว่านี้
เสียงโหวกเหวกโวยวายดังขึ้นมาจากชั้นล่าง และเสียงก็กระชั้นชิดเข้ามาเรื่อยๆ เสียงตะโกนที่ได้ยินเป็นประโยคร้องเตือนแต่จับใจความไม่ได้นั้นดังมาจากไกลๆ ใจกระตุกแรงก่อนจะเต้นรัวถี่เมื่อได้ยินประโยคพวกนั้นชัดเจน
“มีคนบุกรุกเข้ามาในบ้านคร๊าบ มีคนปีนรั้วเข้ามา”
น่าจะเป็นเสียงตะโกนของคนงานในบ้าน โจมไม่ได้ติดใจเรื่องนี้ แต่ที่แปลกใจ ทำไมถึงได้คิดไปถึงคนที่อยู่ไกลข้ามประเทศได้ขนาดนี้
กำลังหวังอะไรอยู่หรือโจม กำลังหวังในสิ่งที่เป็นไปไม่ได้อะไรอยู่
๐ สวัสดีค่ะ และแล้วตอนนี้ป๋าก็ยังไม่ได้ออกมาเนาะ มันค่าตัวแพง คนเขียนไม่มีปัญญาเชิญพ่อคุณท่านมาได้จริงๆ :sad4:
๐ ไม่ต้องเครียดกันนะคะ นิยาย TRomance จบแฮปปี้ จริงๆนะ :impress2:
๐ ฝากคำผิดเหมือนเดิมค่ะ ขอบคุณคนที่ช่วยเหลือดูแลเรื่องคำผิดให้นะคะ
๐ ขอบคุณคนอ่านทุกคนและยินดีต้อนรับสมาชิกใหม่ค่ะ
๐ ฝากแฟนเพจด้วยนะคะ TRomance's Fanpage คลิกที่นี่ (http://www.facebook.com/pages/TRomances-Fic/202963906405382) อัพเดทข่าวสารและพูดคุยกันได้ที่นี่ค่ะ
-
:z13:
------
ป๋ามาช่วยโจมแล้วใช่มั้ยยยยยยยยยย
เกลียดไอเฮียเปาาา ฉวยโอกาสกับโจมตลอดด :z6:
คำผิดค่ะ
แต่ก็คงหมดหนทางงที่จะรู้ว่าโจมหายไปไหน
บอกตัวเองให้ทำใจกับการการเปลี่ยนแปลง
ไม่มีคำว่าเท่าๆกับในการแบ่งผลประโยชน์
ต้องมีฝ่ายบุ๊นและบู๊ควบคู่กันไป ในเมื่ออาโกวอยู่ฝ่ายบุ๊นมาตลอด > บุ๋น
แต่ตัวมมันเองไม่เคยมีรักให้ใคร
และฝั่งตรงข้ามอโกวก็คือเฮีย
เชียร์ลูกสะใภ้คนออกนอกหน้า >
ทั้งๆที่คนควรใช้คำพูดหื่นกาม > คนที่ควรใช้
แล้วจะให้คนมาถอดเหล็ดดัดออกนะ > เหล็ก
ถ้าแลกด้วยการห้อมแก้ม > หอม
รู้เลยว่าเฮียโกรธแน่ๆและโจมอาจจะเจ็บตัวได้ แต่ให้เลือกระหว่างเจ็บตัวกับปวดใจโจมนึกเลือกอย่างหลัง มันเป็นเรื่องที่น่าสมเพชและน่ารังเกียจ มันเป็นเรื่องที่โจมทำใจยอมรับไม่ได้
> หมายถึงโจมยอมปวดใจหรอคะ ไม่ใช่ยอมเจ็บตัวหรอ
-
ขอให้เป็นป๋าทีเถอะ มาช่วยเจ้าหญิงออกจากหอคอยงาช้างด้วยเถิดดดดด
ว่าแต่อีเฮียแม่ง บัดซบ จริง ๆๆๆ
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ขอให้เป็นป๋าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
-
ตามมาติดๆ
-
จ๊ะเอ๋.....มาดักรอก่อน
เพี้ยง...จงมา...จงมา :call:
----------------------------------
ทำไมเฮียถึงเลวแบบนี้นะเนี่ย...
ใครบุกมา? ป๋าใช่มั๊ยอ่ะ....โอม เพี้ยง ขอให้ใช่ละนะ สงสารโจมอ่ะ
มาช่วยโจมแล้วเคลียร์เรื่องรูปนั้นซะนะ ไม่อยากเห็นโจมเศร้าเลย :m15:
-
เครียด !!!! :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
เห็นหัวข้อ ก็เลยเข้ามา......รอ......... :monkeysad:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
อิป๋า ชัวร์ งานนี้
อิป๋าแน่ๆๆ
พ่อแก้วแม่แก้วเอ๊ยยยยยยยยยยยย ช่วยคนอ่านด้วยเถอะ 55555555 :jul3: :jul3: :jul3: :jul3: :jul3:
-
แอบตามมาจาก FB อิอิ อัพไวคร้า แอบมากด +1 ก่อน
แล้วค่อยไปอ่าน อิอิ แววดรามามาแล้ว T^T
-
หวังว่าจะเป็นป๋า ไม่ก็ 3ซี้ก็ยังดี อยากยิงไอ่เฮียทิ้ง หน้าด้านที่สุด! :z6:
-
ป๋าช่วยน้องโจมด้วย :m15: ทำไมเฮีย มัน เหี้ย อย่างงี้ :angry2: ยังมาบอกอีกว่า เฮียพักสักครู่เดี๋ยวก็ต่อได้ :m16:
-
อ่านตอนนี้ ต้องร้องว่า "ป๋าขาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา" :o12:
โฮกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ขอให้เป็นเค้าคนนั้นนะคะ
-
ค้างอย่างรุนแรง :z3:
-
มีฮีโรมาช่วยโจมแล้วววว o13 o13
-
เกลียดเฮีย :z6:
-
อ่านแล้วอิน อยากจะอ้วกแทนโจมอ่ะ
ตอนที่เปิดตัวเฮียแรกๆ คนอ่านก็ยังไม่รู้สึกอะไรเท่าไหร่นะ
แต่พอมาอ่านตอนนี้แล้วรู้สึกขยะแขยงมันอ่ะ
-
งงๆตั้งแต่ตอนที่แล้ว ว่าแล้วตกลงที่โจมกลับไปบ้านมันเพื่ออะไรเหรอ - -"
กลับไปให้เค้าจับเหรอ แบบว่าไม่ได้จับผิดคนเขียนนะคะ แต่ไม่เ้ข้าใจตัวละครเลยอ่า งงแท้
-
:o12: :o12: :o12: :o12:
สงสารหนูโจม
ใครมาหว่าเนี่ย ค้างอ่ะo22 o22 o22
-
งงๆตั้งแต่ตอนที่แล้ว ว่าแล้วตกลงที่โจมกลับไปบ้านมันเพื่ออะไรเหรอ - -"
กลับไปให้เค้าจับเหรอ แบบว่าไม่ได้จับผิดคนเขียนนะคะ แต่ไม่เ้ข้าใจตัวละครเลยอ่า งงแท้
โจมกลับไปเพราะห้องถูกรื้อค่ะ เค้ารู้ตัวว่าที่บ้านเริ่มเล่นงานเค้าหนักแล้ว น้องเลยบุกไปขอคำตอบ แล้วถูกจับไว้
-
...เฮียเลวว่ะ :z6:
ถึงคนที่บุกเข้ามาจะไม่ใช่ป๋า แค่สามทหารเสือคนอ่านก็ดีใจละ..
แต่บ้าดีเดือดแบบนี้ คงมีคนเดียวใช่เปล่าคะคนเขียน..
-
ป๋ามาแล้ว...ใช่หรือเปล่า???
:fire: ช้าจริงนะ
-
โจมน่าสงสารมากกกกกกกกกกกกก
ป๋า นายมัวคิดอะไรอยุ่ หาทางมาช่วยโจมเร็วๆๆสิ
น่าสงสารโจมที่สุดใน 3 โลกอะ :sad4: :sad4: :sad4:
อยากเตะเฮีย ไม่เข้าใจว่าป๊าเนี่ย รักลูกมั่งหรือป่าว
ทำไมถึงใจร้ายได้ขนาดนี้
ถ้าโจมไม่นึกฮึดขึ้นมา โจมคงจะต้องตายในห้องนั้นช่ายยยมะ
ค้างมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกค่ะ
พาป๋ามาช่วยโจมเร็วๆๆๆนะค่ะ
-
ขอให้เป็นป๋า เดินทางเข้าบ้านโจมโดยสวัสดิภาพนะ :m31:
-
เครียด....ลุ้น.... :serius2:
-
ป๋าใช่ไหมที่บุกมา เพี้ยงขอให้เป็นป๋าด้วยเถอะ
อิเฮียอุบาทน่าขยะแขยงว่ะ
-
:z6: จัดการมันป๋า
รักป๋า รักโจม อยากเห็นตอนแฮปปี้ๆๆๆ แล้วอ่ะ :-[
:pig4:
-
โค-ต-ร ขยะแขยงไอ้เฮียเลยว่ะ
ขอให้เป็นป๋าทีเถ๊อะ สาธุ! :call:
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก อ่านทีเดียวหลายตอนอยู่
ตอนแรกๆก็ยิ้มหน้าบานเป็นกระด้งไซส์ยักษ์
ตอนหลังๆน้ำตาเริ่มตกใน สงสารทั้งป๋า ทั้งน้องโจม
แต่ตอนล่าสุดน้ำตาแทบระเบิดออกมาเลยค่ะ สงสารน้องโจมสุดๆ!!!!!
แต่ที่จะทำเอาร้องจิงๆคือตอนจบตอนล่าสุดค่ะ ความหวังพุ่งขึ้นพร้อมโจม
หวังให้คนๆนั้นเป็นป๋านะคะ สาธุๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ >< :z3:
-
กรี๊ดดดดดดดด o13
ป๋าตามมาแหกคุกชิงนักโทษแล้วใช่ป่าว
ดีใจจัง อย่าลืมจัดการไอ่เฮียด้วยนะ
หมั่นไส้มากถึงมากที่สุด
-
ขอให้เป็นป๋าทีเถอะ สงสารโจมมากๆ
เหมือนเฮียมันจะบ้าขึ้นทุกวันแล้ว :z3:
-
:impress2:ขอบคุณมากมายสำหรับอีกตอนสดๆร้อนๆเจ้าค่ะ
แต่ว่าลุ้นจนเกร็งกับผู้บุกรุกแต่ก็ตัดฉับไปจนได้ยังไม่รู้เลยว่าใช่ป๋ารึป่าว
แอบเคืองนะหัวใจพองโตแล้วก็แฟบชั่วพริบตาเดียว เค้าแอบงอน :เฮ้อ:
-
รู้สึกขนลุก ขยะแขยงแทนน้องโจมจริงๆ
:z3: :z3:
ขอให้คนที่เข้ามาเป็นป๋าที่เถอะ
ถ้าเป็นป๋าจริงจะบอกมันว่า
"เร็วๆสิโว้ยย เมียจะโดนข่มขืนแล้วววววววว" :angry2: :angry2:
**ถ้าไม่ใช่ก็ขอให้เป็น มหา เบส หรือแย้ ก้ได้อ่ะ :m15:
สงสารน้องงง :เฮ้อ:
-
:กอด1: โจมของป้า เข้มแข็งมากลูก
อดทนไว้นะ เดี๋ยวอิป๋าก็มาช่วยแล้ว
ว่าแต่ ค่าตัวป๋าเท่าไหร่อ่ะ จะช่วยจ่ายตังค์
ป้าก็คิดถึงป๋าไม่แพ้โจมนะ :impress3:
-
ขอสารภาพว่าเป็น 2 ตอนที่อ่านแบบข้ามๆ เพราะทำใจไม่ได้ :serius2:
ขอผลัดเป็นตอนหน้าก็แล้วกันนะ ขอทำใจรอป๋ากลับมาช่วยโจมก่อน :เฮ้อ:
-
ป๋าแน่ๆๆกรี๊ดๆๆๆๆ
-
ขอให้เป็นป๋าเถอะ :call: :call: :call:
-
:serius2: :angry2: สิ่งที่โจมหวังกำลังจะเป็นจริง!!!
-
ค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงง
ป๋า 3เดือนนะโว้ยยยย ทำไม หายไปเลยยยย
-
:z3:
เหมือนหายใจไม่เต็มอิ่มเมื่ออ่านตอนนี้ อึดอัดแบบทำอะไรไม่ได้
อยาก :z6: ไอ้เฮียบ้าจริงๆ 3เดือนนี่มันนานมากเลยสำหรับคนรอ
ป๋าคงรอโจมว่าหายไปไหน พอออกมานอกบ้านได้ก็คงมั่นใจ
เลยบุกหาโจมซะเลย เป็นงี้มั้ยคะ555จิ้นไปค่ะ
ปล.มาด่วนๆนะคะจะแย่แล้ว อกแตกตายเลย
-
ค้างอย่างแรง
-
ทุกครั้้งที่ได้อ่านเกี่ยวกับครอบครัวของโจม รู้สึกได้ว่า
เป็นครอบครัวที่น่าสะอิดสะเอียนมากกก
และเฮียเปา ก็เป็นคนที่น่าขยะแขยง และเลวที่สุดในสามโลก!!!!
-
กรี้ดดดดดดดดดดดดดดดดดด ขออีกตอนได้ไหมคะ
๕๕๕ ป๋าจะได้ออกมา
ปล.ขอตบอิเฮียซักฉาดสองฉาดได้ไหมคะ มั่นไส้ ชิชะ
-
อ๊ากกกกกกกกก ถ้าเป็นป๋าจริง จะจมกองเลือดอีกมั้ยเนี่ย แถมป๋ายังบุกรุกบ้านคนอื่นยังงัยก็ผิดวันยังค่ำ
ร้องไห้สงสารล่วงหน้าให้เลยตรู :sad11: :m15:
-
ป๋าๆๆๆๆๆ สาธุ~
-
ช่วงนี้ขอตามติดเลยค่ะไม่ไหวจริงๆ ลุ้นมาก
มาช่วยโจมไปซะทีเถอะป๋ากับผู้พิทักษ์
มาเคลียร์และเคลมด่วนเลย มาต่อตอนต่อไปเร็วๆนะคะกำลังลุ้น
-
ขอให้เป็นป๋าจริงๆเถ๊อะะะะ
รอลุ้นอย่างตื่นเต้น ><
-
หวังไปเถอะโจม เพราะเค้าก็หวังเหมือนกัน
ว่าไอ้คนที่อยู่ไกลถึงอังกฤษ มันจะมา :z10:
ป๋ามันคงทรมานเจียนตายที่ติดต่อโจมไม่ได้ :เฮ้อ:
-
หลบหน่อย พระเอกมา
5555 ป๋า ขอให้เป็นป๋า
ลุ้นยิ่งกว่าวันหวยออกอีก :z3:
-
ค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง :z3: :z3: :z3:
คนที่ปีนรั้วเข้ามาคือป๋าแอดน์เดอะแกงค์ใช่มั๊ยค่ะ
-
ฮีโร่ คนนี้ คือ ใคร อยากรู้อะ
-
รู้สึกรังเกียจเฮียของโจมอย่างแรง แหยะ!!
:oak:
-
ป๋าใช่มั๊ย????
แล้วป๋าจะเห็นตอนที่โจมกับเฮียจูบกันมั๊ยอ่ะ :z3:
-
ป๋ามาแล้วใช่ม้ายยยยย
ค่าตัวแพงยังไงก็ต้องเรียกมันมาให้ได้นะคุณTRomance ไปจิกมันมาเลย
สงสารโจมจะแย่อยู่แล้ว แต่ถ้าเป็นป๋า& เดอะแก๊งจริง หวังว่าคงจะไม่สิ้นคิดมากันแค่คนสองคนหรอกนะ
-
ป๋ามาช่วยโจมด่วนจ้าาาาาา
-
สงสารโจมมาก ถึงมากที่สุด :o12:
ทำไมไอ้เฮี้ยมันเลวและเห็นแก่ตัวได้ขนาดนี้ รู้สึกสะอิดสะเอียนกับไอ้เฮี้ยเฮียมาก :z6:
คนที่มาขอให้เป็นป๋าเถอะ สาธุ :call:
-
ขอให้เป็นป๋า
เป็นป๋าทีเถอะ หรือพวกพี่แย้ก็ได้เอาโจมออกไปทีจะอ้วกกะไอ้เฮีย
น่ารังเกียจสุดๆๆๆ เกียจๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ทุเรศมาก ทำแบบนี้ได้ไงทั้งๆๆที่เมียก็นอนรอยู่
สงสารโจม ทำไมต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วย :o12:
-
กำลังหวังอย่างที่โจมหวังอยู่เหมือนกันนะ...รีบ ๆ โผล่หัวมาได้แล้วสงสารโจมจะแย่
แต่อ่านตอนนี้แล้วรู้สึกว่าโจมเด็ดเดี่ยวขึ้นนะ ถึงจะยังเพ้อถึงป๋าซะเป็นส่วนใหญ่ก็เถอะ
อิมเมจเฮียจากตอนแรกเป็นชายหนุ่มอ่อนโยน มาดดีทำไมกลับกลายเป็นอาเสี่ยชอบออฟเด็กไปได้เนี่ย
รอตอนหน้าค่ะ...มีคนช่วยคำตรวจคำผิดไปแล้ว(แบบครบถ้วนด้วย)ก็ขอสละสิทธิ์ละกันนะ เดี๋ยวตอนหน้าถ้าเม้นท์ทันจะช่วยหาค่ะ
-
ป๋่จะมาแล้ววววววววววว....มั้ง
เกลียดเฮียตัณหาจัดจริงๆ
-
อิป๋า มาได้แล้ว เดี๋ยวได้กลายเป็นตัวประกอบหรอกแก :m31:
เดี๋ยวหาพระเอกใหม่ให้น้องโจมเลยนี่ o18
-
+1 ใจจดจ่อกับตอนต่อไปซะแล่ว
-
:z3: :z3: นี่มันอะไรกันค้าาาาาาาาาาา
น้องโจมทำไมน่าสงสารเยี่ยงนี้ :sad4:
ขอให้เป็นป๋านะ ที่บุกเข้ามาอ่ะ :call:
น้องโจมจะได้หลุดพ้นจากบ่วงกรรมเวรนี่ซะที :really2:
ให้ไวนะป๋า...เอาแอนด์เดอะแก๊งค์มาช่วยด้วยก็ได้ :m16:
-
นี่คือของขวัญแก่อิเฮีย :beat: :beat: :beat: :beat: :z6: :z6: :z6: :angry2: :angry2: :angry2: :fire: :fire: :m31: :m31:
อิชั่วไปอยู่กะเมียแกไป
ป๋ามาช่วยโจมแล้วใช่มั้ย ได้โปรด :z3: :z3: :z3:
-
โอมเพี้ยง
ป๋าจงมา :call:
-
ไม่ใช่แค่โจมที่คิดขอให้เป็นป๋าที่มา คนอ่านยิ่งลุ้นขอให้เป็นป๋ามากกว่าโจมอีก :serius2: :serius2:
-
ป๋ารึเปล่าที่ปีนรั้วเข้ามา ?
-
เฮียโจมันต้องโดน :beat:และ :z6:แบบนี้ ป๋าไปช่วยไวๆนะ
-
ป๋าใช่มั้ยย ยย ยยย ย~ :กอด1:
มากระสวกอิเฮียนี่ด่วนเลย ไม่ไหว!! o18
-
หวังแบบเดียวกับโจมได้ใช่มั้ยคะ ป๋าจะกลับมาเพราะติดต่อโจมไม่ได้ใช่มั้ย *ลุ้น*
เฮียที่สุดของความเห็นแก่ตัวอ่ะ พิมพ์มีเพื่อนที่สถานการณ์คล้ายโจมคือ แฟนตัวต้องไปแต่งงานกับผู้หญิง...ก็เศร้ากันไป T-T รายนั้นเค้ารัก แต่ก็พยายามตัดใจ แต่ฝ่ายเฮีย (เรียกเหมือนกันอีก) กลับทำเหมือนไม่อยากปล่อยไป
เพราะงั้นเวลาอ่าเรื่องเฮียแล้ว มันชวนจี๊ดจริงๆค่ะ ทั้งในฐานะที่โกรธแทนเพื่อนและฐานะผู้หญิง เฮียแม่ง!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
-
ตอนหน้ามีตังค์จ่ายค่าตัวป๋าแล้วใช่มั้ยค่ะ ^^
-
น้องโจมแกร่งมาก รู้วิธีเอาตัวรอดได้แล้ว
3 เดือนผ่านไปไวเหมือนโกหก(คนอ่าน55555)
อิป๋า จะมาทำไมตอนนี้ มาซะโฉ่งฉ่าง
งี้น้องโจมก็แย่ดิ ทั้งเฮียทั้งป๊าตายใจแล้วด้วย
ตอนนี้มาไวดีจัง คนรออ่านเยอะ มาบ่อยๆ น่ารักที่สุด
ขอบคุณคร้าบบบบบ
-
กรี๊ดดดดดดดดดด อยากจะลงไปแดดิ้นกับพื้นเสียให้ได้
ใครมาขอเป็นป๋าได้ไหม แต่จริงๆ เป็นใครก็ได้มาช่วยโจมที
-
:กอด1: น้องโจม น่าสงสาร ได้แต่หวังว่าคนที่บุกรุกมาขอให้เป็นป๋าทีเถอะ เพี้ยง :call:
-
แม่งเลวใจหมาจริง ๆ พ่อมันก็โง่ซะ
-
กรีดดดดดดป๋าแน่เลยป๋าต้องมาช่วยน้องโจม
ออกไปจากบ้านที่มีพี่เลวๆๆๆๆๆๆ :z6:
:call:
-
:เฮ้อ:สงสารนองโจม
:z6:ไอเหี้ย
-
(http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/112.gif)ไอ้เฮียมันเอี้ยจริงๆ ถ้าคนที่มาช่วยเป็นคนเดียวกับที่โจมหวัง ช่วยจัดให้เฮียมันหนักๆ จัดชุดใหญ่ๆ ให้หน่อยนะ
เจ็บใจแทนโจมมากกกกกกกกกก อยากให้คนที่มาช่วยกระชากหน้ากากพี่ชายที่แสนดีออกมาให้พ่อของโจมเห็นซะที(http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/015-1.gif)
-
โฮ่วววววววว
ป๋าใช่ม้ายยยยย ป๋ามาช่วยน้องโจมแล้วใช่ป่าววววว
ฮือออออ สงสารน้องโจม อิเฮียบ้าาาาาาา
ปล.ค่าตัวป๋าขาดอีกเท่าไหร่ บอกเลยค่ะ เดี๋ยวช่วยสมทบทุน เอาป๋ากลับมาาาาาา
-
ป๋ามาแล้ว!!!!!!
-
ขอให้เป็นป๋าทีเถอะ
-
ภาวนาให้สิ่งที่เป็นไปไม่ได้เป็นไปได้จ๊า
-
ไม่อยากบอกเลยว่า :sad4: :serius2: o22
-
ป๋าาาาาาาาา :impress2:
-
:sad4: ป๋ามารับเด็ก กลับแล้ว ดีใจมาก ๆ :sad4:+1 น้องโจม ค่ะ สู้ ๆ
-
ขอให้เป็นป๋าของโจม
ปล.จบได้แบบบีบหัวใจมากเลยค่ะ
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
ป๋ามาช่วยน้องโจมแล้วใช่มั้ย :impress2:
-
สรุป...โจรขึ้นบ้าน :m20:
-
ป๋าใช้เวลานานจังกว่าจะมาหาโจม
รอจนจะถอดใจอยู่แล้วนะ
-
ป๋า.....ขอให้เป็นป๋า
ที่ปีนรั่วเข้าบ้านน้องโจม
เฮีย เห็นแก่ตัวมากอะ!!
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
อิป๋ากลับมาแล้วใช่ไม๊ ขอคิดเอาเองว่าเป็นอิป๋าที่บุกรุกเข้ามา
-
เฮีย โค-ตะ-ระ เลวเลยอ่ะ น่าโดนพวกป๊ารุมตึ๊บนะ
เฮ้อทำไมคุณพ่อของน้องโจมถึงได้ทำแบบนี้ไม่สงสารลูกตัวเองเลย
สงสาร :m15: โจมจัง โดนคลื่นซึนามิซัดเข้าให้เต็มเปา ป๊ารีบมาช่วยที่รักโดยด่วน
-
ลุ้นที่สุดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด :serius2:
-
กรี๊ดดดดดดดดด ป๋าจะมาช่วยโจมจริงๆใช่ไหม???
-
ยิ่งอ่านยิ่งขยะแขยงไอ้เฮียจริงๆ
ไม่เคยนึกเลยว่ามันจะบ้าอำนาจ
และบ้าตัณหาขนาดนี้ อย่าให้เจอ
ส่วนป๋าโจมเหมือนจะฉลาดแต่ก็ไม่เลย
คิดแต่เรื่องธุจกิจไม่คิดถึงความรู้สึกลูกเลย
ขอให้คนที่ปีนรั้วเข้ามาเป็นป๋าที่เถอะ
จะได้พาโจมออกไปจากขุมนรกนี่สักที
:กอด1: :L2: :pig4:
-
ป๋ามาซะทีเถอะ
ยกแกงค์มาชิงตัวนายเอกไปเลย
เฮียเสื่อมลงทุกวัน
อย่านอกใจเมียตัวเองดีไหม
-
เพี้ยง เป็นป๋าทีเหอะ :call:
หายไปตั้ง 3 เดือน มารับโจมได้แล้ว
ลดๆ ค่าตัวหน่อยเหอะ จะได้มีบทออกไวๆ
-
ป๋ามาแล้ววววววววว
-
เย้
:mc4:
อิป๋ามาแล้ว
รีบๆมาช่วยน้องโจมให้ไวเลยนะ
น้องมันคลื่นไส้จะตายอยู่แล้วเนี่ย
:angry2:
-
เฮียแม่งบ้ากามอ่า คนไม่รู้จักพอแบบนี้ไม่หลงรักจริงๆก็ดีแล้วแหละโจม
แต่อยากจะคิดเหมือนโจมนะ คนที่บุกรุกเข้ามา ต้องเป็นคนที่โจมรอแน่ๆเลย :กอด1:
-
ขอบอกว่าค้างมาก....ขอให้ป๋าเป็นคนมาบุกบ้านน้องโจมนะ .......
ปล.ให้ป๋าจัดหนักไอ้เฮียชั่วด้วยนะ :z6: :z6:
-
:monkeysad:สงสารโจมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม
เกียจอีเฮี่ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยเปาาาาาาาาาาาาา :angry2:
-
ฮึกกก คิดถึงป๋า ขอให้คนที่บุกมาบ้านโจมคือป๋าาาาา
ป๋ามาช่วยโจมเร็วๆนะ อย่าให้โจมติดอยู่ในกรงทองแบบนี้เลย
เกลียดไอ้เฮียแล้ว เป็นคนที่มักมาก และเห็นแ่ก่ตัวที่สุด
อยากให้โดนซ้อใหญ่หรือใครก็ตามเฉาะกบาลซักที (อันนี้เวิ่นโหมดเคือง)
-
เฮีย....เหี้ย...มาก...
เกลียดมานนนนนนน
-
อ๊ากก จะอ๊วกกับอิเฮียจริงๆ ค่ะ
ทำตัวได้น่ารังเกียจจริงๆ
สงสารน้องโจมสุดๆ
ตอนหน้า ป๋ามาแล้วชิมิ
รอ
-
หวังไว้เยอะๆเลยโจม ป๋าแน่ๆ :sad4: :sad4:
-
อะไรยังไงก็ได้ ขอแค่ตอนจบอิเฮียไม่ได้ตายดีก็พอค่ะ
-
ผู้บุกรุก !!!
จะเป็นสามองครักษ์ หรือ ป๋ากันน๊า
ปล. โจมเปลืองตัวมากเลยอ่ะ เฮียหื่น ยี๋ๆๆ ขยะแขยง
-
ป๊าคะ ที่ทำไปนะ แน่ใจหรอว่าลูก
กักขังไว้แบบนั้น บอกว่าเพื่ออนาคต เฮ้อ.....
เฮีย ก็อีกคน เห็นแก่ตัวเกินไปไหม
คาดหวัง ว่าคนที่บุกรุกมานะ จะเป็น ป๋า อ๊ากๆๆ อยากโวยวาย
-
กรี๊ดดดดดดดดดด
ขอให้เป็นป๋าเถอะนะ :m15:
อ่านตอนนี้แล้วอยากโดนถีบหน้าเฮียมากกกก :z6: เลวสุดๆๆๆอ่ะ
สงสารโจมจัง หวังว่าไม่ต้องโดนเรื่องร้ายๆๆนะ
-
ยังไม่กล้าอ่านอ่ะ รอๆๆๆ
-
ป๋ามาแล้วอ่ะ กริ๊ดดดดดดดดดดดดดดดด
-
ป๋าาาาาา !!!!!!
-
ลุ้นนนนนนนนน จะตายอยู่แล้วคนเขียน
เมื่อไหร่จะมาช่วยซ้าที
-
เห้ยย ป๋ามาแล้วใช่มั้ยยยยย
มาช่วยโจมออกไปที
ไปให้พ้นจากอิเฮียเปาหื่นกาม
ยิ่งอ่านไปยิ่งเห็นว่าครอบครัวโจมนี่เครียดจริงอะไรจริง
กดดันกันสุดๆ แบบนี้ลูกหลานจะมีความสุขได้ยังไงเนี่ย
-
ป๋า มาแล้วววววว
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
ป๋ามาแล้ว...ฮีเฮียตายแนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน่ :z6:
-
เกลียดเฮียทีุ่สุด เมื่อไหร่ป๋าจะมาช่วยน้องโจมซักที
สงสารน้องโจม
-
อ่อย เฮียแกรเลวได้ใจมั่ก ๆ
สงสารโจมอ่ะ แต่ก็รักโจมน๊า เข้มแข็งไว้จ้า
ว่าแต่ไอ้โจรปีนรั้วนี่มันใครหว่า
เอาใจช่วยขอให้เป็นป๋าน๊า :pig4:
-
ใครมาช่วยโจม! ป๋า หรือ สามองครักษ์
-
ต้องเป็นป๋าแน่ๆเลยใช่มั้ยคะ
มาพาน้องโจมหนีไปให้ได้นะคะ
เอาแบบหนีไปไกลๆเลยยิ่งดีค่ะ
ปล. อิเฮีย แกเชี่ยมว๊ากกกกกกกกกกก :z6:
-
ป๋าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
เร็วดิ๊ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
อ๊าาาาากกกกกก ป๋ามาแล้วใช่ไหม แต่อย่างป๋าจะเป็นคนปีนเหรอ เราว่าคงเป็นพวกมหามากกว่าโดนใช้ให้ปีน
แล้วป๋าก็เข้ามาทางหน้า อย่างสง่าผ่าเผย เกลียดเฮียจริงๆ พยายามไม่ผันเสียงวรรณยุกต์แล้วนะ แต่ก็เรียก
แบบผันทุกคำที่เห็นในเรื่อง โจมอดทนไว้ ป๋ามาแล้ว(มั้ง) ค่าตัวป๋าให้คนในเล้าช่วยกันออกก็ได้
-
แอบอยากให้เป็นป๋านะ
งื้อออ
เฮีย เอี้ย มากๆเลยอ่ะ
โฮววววว อย่าเข้าข้างตัวเองเลยนะ โจมเค้าไม่เอาเธอแล้วล่ะ
ป๋าสู้ๆๆๆ
-
ขอให้เป็นป๋าเถอะ
อยากให้ป๋าที่สุด
:o12: :o12:
-
ไอ้เฮียนี่มันน้อกจากจะเหี้.....แล้วมันยังเป็นผู้ชายที่น่ารังเกียจอันดับต้น ๆ ที่ไม่ควรเดินเฉียดเลยให้ตาย :z6:
หวังว่าคนที่มาจะเป็นป๋า หรือไม่ก้คนของป๋า และหวังอีกอย่างว่าคน คนนั้นจะมีอำนาจมากพอที่จะพาโจมออกไปจากนรก
:pig4: คะ
-
:z3: :z3:
เฮียเม้งเลวมากๆเลยอ่ะ
ผู้บุกรุกคือป๋าใช่ไหม :m15:
มาช่วยหนูโจมเร็วเน้อ :call: :call:
-
เฮียเลววววววววววววววววว :fire: :fire: :fire:
-
ป๋าขาาาาาาาา :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4:
ป๋า คัม ออน เบ่เบ๋ :o12:
ปล. น้องโจมสู้ ๆ ไอเฮียเปาหน้าหมา :beat:
:pig4: :pig4:
-
สวัสดีค่ะ และแล้วตอนนี้ป๋าก็ยังไม่ได้ออกมาเนาะ มันค่าตัวแพง คนเขียนไม่มีปัญญาเชิญพ่อคุณท่านมาได้จริงๆ [/color]
เดี๋ยวดิฉันออกเรี่ยไรเพื่อนนักอ่านในนี้ เป็นค่าตัวป๋าให้ เอาปะคะ(อิ อิ ไม่รู้จะมีใครช่วยรึเปล่า)
ดิฉันใจร้อนค่ะ นานไปกลัวโจมเสียทีอิเฮียอะค่ะ เจ็บใจ ดูมันทำกับโจมซิ
เป็นนักโทษซะขนาดนั้น แถมตำแหน่งที่วางไว้ก็ไม่พ้นน้องชายบำเรอ
:m16:อยากตื้บอิเฮีย
-
รอต่อนะค้า :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
ป๋าาาา :a5: :a5: o13 o13
-
อ่านแล้วหงุดหงิดจังเลยค่ะ เกลียดเฮียอะไรเนี่ยมากเลย
สะอิดสะเอียนแทนโจม = = ทนได้ยังไง
โอยป๋า เมื่อไหร่จะมาเนี่ย
3เดือนแล้วนะ เคืองแทนโจม ชิส์!!!
-
เกลียดไอ้เฮียมากๆ :z6: :z6: :z6:
-
โจมจ๋าอย่าทิ้งป๋าไม่ว่าป๋าจะโดนอะไรปกป้องป๋าด้วยนะเจ็บไปพร้อมกะป๋า
-
ป๋ามาช่วยเเล้ว วว เฮียเลว :angry2:
-
เกลียดเอียว่ะ
ป๋ามารับโจมไวไวนะ
-
ขอให้เป็นป๋าและเดอะแก็งค์ทีเถอะ
ไอ้เฮีย เป็นผู้ชายที่ทุเรศมากๆ โคตรเห็นแก่ตัวเลย สงสารโจมที่มีคนรู้จักเป็นแบบนี้น่ะ
-
มารอต่อไปค้างจริงอะไรจริง
คิดถึงป๋าแล้วอ่า :sad4:
-
อะหืมมมมมมมม ลุ้นนนนนนนนนนนนน :z3:
ป๋าขา(ที่1) ป๋าขา(ที่2) ป๋าาาาาาาา อยู่หน๊ายยยยยยยยยยยย o18
-
ไม่ไหวกับอิเฮียแล้วนะ เหี้ยจริงๆ (ขอโทษที่ใช้คำหยาบมากๆนะคะ) ขยะแขยงมากกรี๊ดดดดดดดดดดดดดไม่ไหวแล้ว :z10:
:z3: อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ขอให้พี่ป๋ามาช่วยโจมทีเห้อออ :call:
-
ขอให้คนที่บุกเข้ามาคือ....ป๋า สาธุ
-
ป๋า แอนเดอะ แก๊งซ แน่ๆเลย (เขียนผิดขออภัยนะงับ*-*)
:z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat:ไอ้คุณเฮีย น.ส.ส ขั้นโคมา
-
ขอให้คนที่บุกเข้ามาเป็นป๋ามาช่วยน้องโจม สงสารน้องโจม :sad4:
-
ขอให้เปนป๋าทีเหอะ เพี้ยง~~~~~~~~!!!!
รีบๆมาเรยป๋า
ก่อนที่โจมจะเลี่ยงอิเฮียหื่นกามนี่ไม่ได้อีก
อี๋...เฮียนี่น่าขยะแขยงจิงๆ
-
ป๋าใช้เวลานานจังอ่ะ 3 เดือนเลยนะ :m15:
โจมน่าสงสารรรร :กอด1:
-
ป๋า...มาช่วยน้องโจม หรา ? :sad4:
-
ขอให้เป็น ป๋า นะ
-
เพี้ยงงงงง เป็นป๋าทีเถอะ
มาช่วยโจมออกไปที ไอ่เฮียมันจะเคลมเด็กป๋าแล้วนะ
มา :beat: เฮียมันเลย เลวดิ่งเหวมากๆ จ้องแต่จะขื่นใจโจม
-
สาธุ เป็น ป๋า ทีเหอะ
-
เฮียน่าจะโดนจัดหนักๆซักทีนะ 5555
-
:interest: ได้โปรด เป็นป๋าทีเถอะ
-
ไม่คิดว่าเป็นป๋าได้ไหมอ่ะ
คิดว่าเป็นแก๊งเพื่อนป๋าซะมากกว่า
3เดือนเลยนะที่กว่าจะตามหาน้องโจมจนเจอ
นานไปหรือป่าว ไม่อยากจะให้น้องโจมให้อภัยป๋าง่ายๆเลย
-
ป๋าใช่มั๊ยยยยยย :m5: :call:
ปล.เกลียดอิตาเฮียมากกกกก :angry2:
-
ป๋า ปีนรั้วปะเนี่ย หรือจะเป็น มหา เบส แย้
-
+1 ให้คนแต่ง รอตอนต่อไปนะ
รอป๋านะ น้องโจมรอนานแล้ว มาสักทีสิป๋า มาต่อยอิเฮียบ้าให้คว่ำเลือกกบปาก ฟันล่วงไปเลย
-
:m15: สงสารโจม ไอ้เฮียเห็นแก่ตัวสุดๆ อยากให้โจมกระชากหน้ากากออกมาให้ซ้อใหญ่ กะป๊าโจมได้รู้ธาตุแท้ของมันจริงๆ
เพี้ยง :call: ขอให้คนที่บุกเข้ามาหาโจมเป็นป๊าสุดรักทีเถอะ ยิ่งมากับกลุ่มเพื่อนซี้ได้ยิ่งดี จะได้มากระทืบเฮียให้แบนติดดินไปเลย :z6: :z6: :beat:
-
ใครคะใคร???
องครักษ์X3 หรือ เจ้าชายมาเองคะนั่น
ปล. รู้สึกขยะแขยงอิเฮียมากขึ้นเรื่อยๆนะคะ
-
กรี๊ดดดดด รอให้ป๋ามา อย่านานนะ เด๋วโจมจะบุบซะก่อน ปล่อยให้คนอื่นหาเศษหาเลยมาตั้งนาน
-
ขอให้ป๋ามาทีเถอะ :z3:
-
Oh My God ตื่นเต้นจริงเชียว
-
สาธุ คุณสามีมาช่วยคุณภรรยาทีเถอะ!!!!!!!!!
-
ป๋า..เเน่เลย
ป๋ามาช่วยน้องโจมใช่มั้ย??
-
เป็นป๋๊าใช่มั้ย :110011:
-
ป๋า :sad4:
เม้นท์ไม่ออก ได้แต่หลบไปรอตอนต่อไปอย่างเงียบเชียบ
-
เป็นป๋าสินะ....เป็นป๋าเหมือนที่น้องโจมหวังไว้สินะ.....
เพราะถ้าไม่ใช่ป๋า.......สั่งเก็บไปเลยคะ ส่งคนไปเก็บที่เมืองนอกเลยยยยยย
ปล่อยน้องโจมให้ทนทุกข์อยู่คนเดียว ทั้งเรื่องเฮียและเรื่องผู้หญิงคนนั้นกับป๋า
แล้วยังไม่มาช่วยก็สั่งเก็บไปเลย
*วิ่งไปปลอบ ลูบหัวๆน้องโจม*
-
ป๋ามาช่วยโจมใช่มั้ย
ขอให้เป็นป๋าทีเถอะ ไม่อยากให้โจมต้องเศร้าอีกแล้ว :monkeysad:
-
มานั่งรอคร้าบบบบบบบบบบบบ
-
ถ้าไม่ใ่ช่ป๋า เป็นเพื่อนป๋าก็ยังดี
อร๊ายยยยย รอตอนต่อไม่หวาดไม่ไหว...
-
ไอ้เฮียเลวจริงไรจริง :m31:
-
อ๊ากกกกกกกก เข้ามาอ่านสองตอนรวด
คนบุกรุกไม่ใช่ป๋าอ่อ YY
นังผู้หญิงที่ถ่ายรูปกะป๋า ไม่มีอะไรหรอก เนอะๆๆๆ - -;
-
ปูเสื่อๆ นอนรอป๋า :jul3:
-
ตอนนี้เครียดมากค่ะ
แม้จะรู้ว่าจบแบบแฮปปี้ก็ตาม
ระหว่างนี้ น้องโจมระทมไปพร้อมๆ กับป๋า
ป๋า มาเร็วๆ เลย
แฟนหายไปสามเดือน ยังจะไม่ตามหาอีกเหรอ
-
ปูเสื่อรอเลย ...
นอกจากกดดันในแฟนเพจแล้วก็มากดดันนเล้าต่อ :)
-
มันจะเป็นแบบนี้อีกนานไหมมมม
-
ลุ้นจะแยาแล้วเนี่ย ป๋า ทำไม่มาช่วยน้องโจมซะทีเนี่ย
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกก
ป๋ามาใช่มั้ย? ป๋าปีนเข้ามาแน่ๆ
><
-
เข้ามานับถอยหลังรออออออ อีกครึ่ง ชม
เจอกันนะคะ อิอิ :z1: :z1: :z1:
-
ตอนที่ 32 'เด็กป๋า'
บ้านโจมไม่ใช่ถ้ำเสือแต่เป็นเหมือนถ้ำมังกร
เสียงตะโกนร้องบอกว่ามีคนบุกรุกเบี่ยงเบนความสนใจไปจากเฮียได้ดี เพราะพอจับใจความได้ว่าคนงานตะโกนบอกเรื่องอะไร แผ่นหลังเฮียก็ปลิวหายไปจากห้องทันที
เฮ่ออออออออ!! พรูลมออกจากปอดระบายความอึดอัดที่คับแน่นอยู่ในอก ความวุ่นวายทำให้โจมหายใจได้สะดวกขึ้น เสียงรวมตัวกันของคนงานผู้ชายทำให้โจมกลับมาสนใจเหตุการณ์ระทึกขวัญในบ้านอีกครั้ง
‘ขี้ยากระจอกๆปีนเข้ามาขโมยของเท่านั้น’
เสียงสบถพรั่งพรูจากเหล่าคนงานที่ตั้งใจจะจัดการพวกล้วงคองูเห่าเต็มที่ ความหวังที่พุ่งขึ้นในใจหดหายไปเกือบหมด ทิ้งตัวลงนั่งบนเตียงเยี่ยงคนหมดแรง ดึงหมอนขึ้นมากอดแนบอกแล้ววางคางไว้บนนั้น ในหูยังได้ยินเสียงคนงานตะโกนคุยกันแต่จับเนื้อหาสาระไม่ได้
ดูหนังมากไปถึงได้คิดอะไรน้ำเน่าขนาดนั้น โจมกำลังหวังอะไร หวังว่าจะมีการชิงตัวประกันงั้นเหรอ เวลาผ่านไป 3 เดือนแล้วยังจะคิดหวังอะไรอยู่อีก ซุกหน้าลงไปกับหมอน รู้สึกหนักอึ้งตั้งแต่ฐานคอไปถึงสมอง
ปล่อยให้เรื่องของโจรกระจอกให้คนในบ้านจัดการไป ถ้าโชคดีหน่อยโจรคนนั้นอาจจะรอดไปด้วยอาการสาหัสจากถูกยำตีน แต่ถ้าโชคร้ายกว่านั้น อาจจะถึงขั้นเอาชีวิตมาทิ้งไว้ในรั้วบ้านเศรษฐีเจ้าของโรงสีข้าว ไม่มีคำว่าปราณีจากเฮียแน่ๆ ต่อให้เป็นแค่โจรปลายแถวแต่ริอาจปีนบ้านหลังใหญ่ขนาดนี้ แล้วกระตุกหนวดใครไม่ว่า ดันมากระตุกหนวดเฮียที่กำลังหัวเสียเพราะถูกขัดใจอีก จะว่าไปโจมก็มีส่วนผิด ชะตากรรมของโจรคนนั้นมาจากอารมณ์ที่เฮียค้างเติ่งไปจากโจม
“คิดถึงกันจนต้องระบายอารมณ์กับหมอนเลยเหรอ”
เสียงคุ้นมาก...มากจนต้องส่ายหน้ากับหมอนกลบอาการหูแว่ว ทำไมยังลืมป๋าไม่ได้สักที ทำไมถึงยังคิดถึงเรื่องที่เป็นไปไม่ได้อย่างที่เฮียบอกอยู่อีก เมื่อไหร่โจมคนเดิมจะกลับมา
“ถ้าพิสูจน์ได้ว่าคิดถึงแต่สามีตัวเอง ความผิดก็จะหายไปนะโจม”
ไม่ใช่หูแว่วแน่แล้ว ตาเบิกโพลงเพราะเสียงคุ้นเคยดังอยู่ในระยะประชิดขนาดนี้
“ป๋า”
ผู้ชายที่ยืนกอดอกพิงผนังแล้วจ้องมายังโจมตาไม่กระพริบนั้นทำให้แทบหยุดหายใจ ไม่ช็อคใส่ก็บุญแค่ไหนแล้ว
“มาได้ไง”
“เมียหาย ไม่มาได้เหรอ”
ดีใจจนเนื้อสั่นมันเป็นแบบนี้นี่เองนะ สันนิบาตจับไปจนถึงริมฝีปาก อยากพูดแต่เปล่งออกมาเป็นเสียงไม่ได้ อยากถามแต่น้ำตาเสือกไหลลงมาซะก่อน
“ร้องไห้อีกแล้ว ไม่มีเวลาปลอบหรอกนะ มานี่”
“ไปไหน”
“เหอะน่า หรือว่าจะอยู่นี่ล่ะ”
สายตาคนถามกวาดมองไปทั่วห้องแล้วบดกรามเข้าหากันจนได้ยินเสียงลั่นชัดเจน สองมือกำแน่นก่อนจะระบายใส่กำแพงจนโจมใจหาย เลือดไหลเปรอะเปื้อนกำแพงเป็นทางยาว...โกรธทีไรระบายใส่กำแพงทุกที
“ออกไปกันก่อนที่ไอ้เหี้ยนั่นจะไหวตัวทันเหอะ ไอ้เบสจอดถรออยู่นานแล้ว”
“ออกไปยังไง”
“บ้านตัวเองแท้ๆยังไม่รู้จักทางหนี ตามมานี่”
มือฉุดกระชากโจมลุกขึ้นจากที่นอนอย่างแรง จมูกชนกับแผ่นหลังของคนที่พลิกตัวเดินนำหน้าอย่างจัง ต้องเอามือขึ้นมาลูบจมูกป้อยๆระบายความเจ็บ
“อ้อ ลืมบอก รู้มั้ยว่าทำหน้าแบบนี้ทำให้ป๋าอยากจูบโจมมากนะ แต่ติดไว้ก่อน”
หันมาบอกแค่นั้นแล้วมันก็จับข้อมือโจมไว้แน่นก่อนจะลากไปตามทางเดินที่ไม่มีแสงไฟสักดวง ต้องขอบคุณเฮียใช่มั้ยที่สั่งคนปิดไฟโถงทางเดินห้องที่ขังโจมอยู่ แล้วความโกลาหลที่เกิดขึ้นก็ทำให้เฮียรีบออกไปจนลืมล็อคห้องเหมือนอย่างเคย ทุกอย่างเอื้ออำนวยหรือว่ามันลงล็อคตามแผนที่วางไว้กันแน่
ปีกทางฝั่งห้องโจมอยู่ด้านหลังสุดของบ้านใหญ่ ทางเดินทะลุไปตามห้องที่เตรียมไว้แต่ไม่มีคนอยู่ สุดทางเป็นต้นมะม่วงต้นใหญ่มากที่ขึ้นชิดรั้วติดกับกำแพง ผลไม้ที่ให้แต่ใบหนาทึบไม่มีลูกทำให้มุมนี้ไร้คนสนใจเพราะเป็นมุมอับทึบ แม้แต่โจมเองยังลืมนึกไปถึง แล้วป๋ารู้เรื่องภายในบ้านโจมได้ยังไง
“ปีนต้นไม้เป็นมั้ย”
“ไม่ใช่ลิงนะ”
ทำไมต้องทำเสียงดุใส่ด้วยวะ ช่วยไม่ได้ที่จะเจอโจมรวนกลับไปจนต้องเบรกกันตัวโก่งแบบนี้
“งั้นก็ขี่คอ”
ถึงจะอยู่บนระเบียงชั้นสองก็จริง แต่มันก็สูงเกินกว่าจะพึ่งพากันได้ แล้วคนที่บ้าจี้เสนอออกมาแบบนั้นมันกำลังคิดอะไรของมันอยู่วะ
“ไม่ใช่ลิงที่ปีนต้นไม้เป็นอาชีพ แต่ลงไปเองได้ ลงไปกับนายได้ตายหมู่กันพอดี”
“ก็แค่ตายด้วยกัน กลัวอะไร”
“จะมีคนบ้าที่ไหนไม่กลัวตายบ้างล่ะ”
“คนบ้าแถวนี้มั้ง หรือโจมคิดว่าไง”
พูดอะไรไม่ออกเลย พูดอะไรออกไปก็คงจะเข้าตัวเอง แน่นอนแล้วว่าแผนโจรกระจอกปีนรั้วบ้าน ป๋ามีส่วนเกี่ยวข้องแน่ๆ แต่โจรคนนั้นเป็นใครมาจากไหนนี่สิ ป๋าเอาใครมาพลีชีพครั้งนี้ก็ไม่รู้ พอนึกไปถึงความบ้าระห่ำของป๋าแล้วก็ใจเสียจนต้องกระตุกชายเสื้อคนที่มองทางลงเอาไว้
“มีอะไร กลัวเหรอ”
“ป๋าให้คนปีนรั้วเบี่ยงเบนความสนใจคนในบ้านใช่มั้ย”
“สมกับเป็นเมียยป๋าจริงๆเลยนะ ไปจากที่นี่แล้วต้องเสียมากกว่าจูบแน่ๆโจม”
“ใคร อันตรายมากนะ นายให้ใครเข้ามาเสี่ยง”
“ไม่ใช่มือสมัครเล่นก็แล้วกันน่า”
“เค้าอาจจะตายนะป๋า”
“ไม่ถึงขนาดนั้นหรอก อย่างดีก็โดนยำตีน”
“เป็นคนใจดำแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่”
“ตั้งแต่มีเมียคนนี้มั้ง ไว้คุยกันได้มั้ย ลงไปก่อนเหอะ ระวังตัวดีๆล่ะ ตอนป๋าขึ้นมาเมื่อกี้มีมดแดงเยอะเลย”
“แล้วเราจะไปกันยังไงอะ มืดจนมองไม่เห็นอะไรเลย พี่เบสจอดรถไว้ไกลมั้ย”
“หลังกำแพงตรงต้นมะม่วงนี่แหละ”
“เงียบจัง ไม่ใช่พี่เบสโดนจับไปได้แล้วนะป๋า”
“มันฉลาดพอน่า มันดับเครื่องรอสิ จะสตาร์ทรถตลอดเวลาได้ยังไง ถึงเสียงจะเงียบพอ แต่กลิ่นควันรถทำให้คนในบ้านสงสัยเอาได้”
“ดูหนังมาเยอะใช่มั้ยป๋า”
ว่าแต่คนอื่น โจมเองก็ดูหนังมาเยอะพอกันแหละ อย่างน้อยโจมก็หวังว่าจะมีการบุกชิงตัวประกัน แค่ไม่คิดว่ามันจะเป็นจริงก็เท่านั้นเอง เพราะโจมหวังจนสิ้นหวังไปแล้ว มันริบหรี่ยิ่งกว่าแสงไฟตรงก้นหิ่งห้อยซะอีก
“โจมเกาะลำต้นให้แน่นๆนะ จับกิ่งนั้นเอาไว้ ค่อยๆปล่อยตัวลงไป มหากับแย้มันรอรับอยู่ เห็นฟันมหามั้ย มันยืนยิ้มอยู่ตรงนั้น”
ตอนมองลงไปโจมไม่เห็นอะไรเลยนอกจากความมืด แต่พอป๋าบอกแบบนั้นเลยลองชะเง้อคอมองลงไปก็เห็นเงาวาบๆของฟันคนจริงๆ กำลังใจมาจากไหนก็ไม่รู้ เกาะกิ่งไม้ตามที่ป๋าบอก ค่อยๆปล่อยขาแตะหากิ่งไม้ที่อยู่ใกล้เท้าเพื่อไต่ลงไปด้านล่าง เหมือนป๋าจะมองส่งจนกว่าเท้าโจมจะถึงพื้นดิน ถึงได้ยินเสียงอีกคนค่อยๆปีนตามลงมา
ฟุบ!!
เป็นเด็กป๋าชีวิตอยู่บนความเสี่ยงและมีเรื่องตื่นเต้นให้หัวใจโจมได้ออกกำลังเสมอ อย่างตอนนี้โจมใจเต้นแรงจนปวด กลัวเฮียจะจัดการคนที่ปีนรั้วเข้ามาได้แล้วย้อนกลับมาหาโจมเพราะเฮียยังไม่ได้ล็อคห้องขังก่อนออกไป อาการละล้าละลังไปทำให้คนที่เพิ่งตามลงมาเห็นตอนไหนก็ไม่รู้ บริเวณนี้มืดมิดมากๆ พี่มหากับพี่แย้ที่ยืนยิ้มให้ก็หายไป โจมหันซ้ายหันขวายังแทบจะจับทิศทางไม่ได้ แต่ป๋ากลับจับข้อมือโจมเอาไว้มั่น แล้วลากให้เดินตามหลังไป
“ทางนี้”
เสียงพี่มหากระซิบออกมาฝ่าความมืด ได้ยินเสียงครางของรถยนต์ แต่ไม่เห็นไฟรถเลยสักดวง คนเดินหน้าหยุดเดินแล้วดันแผ่นหลังโจมให้เข้าไปนั่งเบาะหลังของรถยนต์สีดำสนิท เสียงปิดประตูเป็นสัญญาณออกรถ ไฟหน้าสว่างวาบขึ้นมาจนมองเห็นทาง ซอยเล็กๆด้านหลังบ้านสามารถทะลุออกถนนเส้นใหญ่ได้ แต่เนื่องจากที่ดินแถบนี้เป็นของคนมีอันจะกินทั้งนั้น สองข้างทางจึงรกร้างไปด้วยหญ้าที่ขึ้นสูง
โจมนั่งชิดประตูด้านหลังคนขับ คนนั่งตรงกลางจะเป็นใครไปไม่ได้ถ้าไม่ใช่คนที่โจมห่วงหามาตลอด 3 เดือน คนที่นั่งฝั่งประตูอีกข้างคือพี่มหา นั่งด้านหน้าคู่คนขับคือพี่แย้ ส่วนพี่เบสทำหน้าที่เป็นสารถีขับรถ
มีคำถามมากมายที่แย่งกันเข้าเส้นชัยเพื่อหาคำตอบ ทั้งคำถามที่ทำให้โจมร้อนใจมากไปจนถึงคำถามเล็กๆน้อยๆไร้สาระล้วนเป็นสิ่งที่ทำให้อยากรู้ แต่ท่ามกลางเพื่อนมากันพร้อมหน้าขนาดนี้คงไม่สะดวกนัก แล้วที่สำคัญโจมไม่รู้ว่าสถาการณ์ก่อนหน้านี้เกิดอะไรขึ้นบ้าง
พี่เบสขึ้นทางด่วนมุ่งหน้าไปออกดาวคะนอง แล้วขับฝ่าทางตรงไปเรื่อยๆ โจมแน่ใจว่าป๋ากำลังพาออกต่างจังหวัด และเส้นทางนี้เป็นเส้นทางลงใต้ แต่ใต้กรุงเทพไปสิ้นสุดที่ยะลา โจมเลยไม่รู้ว่าจุดหมายปลายทางของป๋าคือที่ไหน
“หนาวมั้ย”
“ถามกูเหรอป๋า หนาวใจมากเลยตอนนี้”
“กูหันหน้ามาทางเมียกู หมายถึงมึงตรงไหนวะมหา”
“กูจะรู้เหรอ ก็มึงไม่เจาะจงชื่อใคร”
“ทีไอ้เบสกับไอ้แย้ยังรู้เลย คนสู่รู้อย่างมึงไม่รู้ได้ไงวะ”
“เสียงวิทยุอาจจะกลบเสียงมึงก็ได้ กูเลยได้ยินคนเดียว”
“เอาน่ามหา พวกกูรู้ว่ามึงกำลังข้าวใหม่ปลามัน แต่รถอัดกันไป 6 คนมันอึดอัด มึงค่อยให้เมียมึงบินไปง่ายกว่า เชื่อกูสิ”
พี่แย้หันมาพูดจาปลอบใจพี่มหาแล้วเอามือลูบไล้ไปบนหัวด้วยความเอ็นดู เพิ่งสังเกตว่าพี่มหาหัวเกรียนเหมือนคนที่เพิ่งสึกแล้วผมขึ้นใหม่ๆ
“ขอบใจมึงมากแย้ ขอบใจมึงมากที่เข้าใจกู ไม่เหมือนคนข้างๆกูหรอก พอได้ดั่งใจแล้วก็ไม่ใยดีกูเลย ไร้น้ำใจ”
เสียงบ่นกะปอดกะแปดน่าสงสาร แต่คนที่นั่งใกล้ๆกลับทำตรงกันข้าม นอกจากตัวต้นเหตุจะไม่ปลอบใจแล้ว ยังจัดการตบกบาลพี่มหาไปฉาดใหญ่
“กูชักจะอยากรู้แล้วนะมหาว่ามึงอยู่สถานะไหนกันแน่ กูดูๆแล้วเทียนเค้าแมนแล้วก็นิ่งกว่ามึงมากนะ มึงนี่สาวแตกขึ้นทุกวัน”
“ถ้ากูได้เจอกับเทียนอีกเมื่อไหร่ กูจะขออนุญาตเทียนให้มึงเข้าไปชมการแสดงได้นะป๋า”
“ขอโทษนะครับที่เสียมารยาท ว่าแต่พี่มหา พี่...........”
“วันที่ราหูกำลังอมจันทร์ ไอ้มหามันฉวยโอกาสอมเทียนอะน้องโจม”
คนตอบกลั้วเสียงหัวเราะคือพี่เบส ป๋ายืดแขนวางบนพนักพิงเหมือนกำลังกอดโจมเอาไว้หลวมๆ นิ้วเคาะพนักพิงเป็นจังหวะบางครั้งก็ผละมาลูบหัวโจมไปมา บางครั้งก็เอานิ้วพันกับเส้นผมโจมแล้วลูบเล่น
“ต้องนั่งรถนานอาจจะเมื่อยหน่อยนะ ถ้าง่วงก็พิงป๋าได้เลย หรือจะหนุนตักเลยก็ได้นะ”
ป๋าบอกชิดริมหู ขนลุกด้วยอารมณ์หลากหลาย ไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไรไม่ต้องกระซิบ บอกกันธรรมดาๆก็ได้ แต่คนเอาแต่ใจมันก็ไม่ทำ มันเลือกทำอย่างที่มันพอใจ
“ต้องนั่งนานแค่ไหนเหรอ”
“แค่ไหนวะมหา บ้านมึงอยู่ส่วนไหนของด้ามขวานไทย”
“ก็นราธิวาสอะ อีกไม่กี่โลก็ใต้สุดแดนสยามแล้ว”
ป๊าบ!!!
“กูเอาเมียไปซ่อนไม่ได้ไปให้กำลังใจทหารชายแดนนะมึง เข้าใจอะไรผิดหรือเปล่า กูต้องหลบพ่อตา หลบพี่เมีย แล้วกูต้องหลบระเบิดไปด้วยมั้ย”
งานนี้พี่มหาน่าสงสารที่สุด ให้ที่กบดานแล้วยังต้องมารองรับอารมณ์ป๋าอีก ตอนแรกโจมคิดว่าลงใต้ของป๋าคงสิ้นสุดที่ประจวบหรือไม่ก็เพชรบุรี แต่ไม่คิดเลยว่าเราจะลงไปไกลขนาดนี้
“โอ๊ย ไอ้ป๋า มึงจะเอาให้มันสมองกูไหลออกรูหูเลยมั้ย กูพูดยังไม่ทันจบเลย นราธิวาสมันไกลไปเว้ย มึงคิดว่ากูไม่กลัวบ้านตัวเองหรือไง เราจะลงไปแค่หาดใหญ่ก็พอ พ่อกูมีบ้านให้คนเช่าอยู่ที่นั่น”
“แล้วคนเช่าไปอยู่ไหนล่ะ”
“คนเช่าคนเก่าเพิ่งออกไป พ่อกูเลยตกแต่งใหม่ยังไม่เปิดให้เช่า กูขอพ่อว่าจะเอาเพื่อนไปพักก่อน”
“แล้วไป” พี่แย้ถอนหายใจลั่นรถเลย โล่งใจมาก แต่ไม่รู้โล่งใจเรื่องอะไร
“ทำไมวะแย้” พี่มหาสงสัยต่อ
“ถ้าอยู่ด้วยกันกับคนเช่าบ้าน สงสารเค้าแย่ ถ้าไอ้ป๋ามันนึกอยากจะจัดการตกเบิกย้อนหลังขึ้นมา ใช่มั้ยวะป๋า”
“เออ”
ไม่มีสักคำปฏิเสธหรือคำแก้ตัว โจมชินแล้ว อายจนเลิกอาย ต่อให้อายแค่ไหนก็แสดงออกว่าอายไม่ได้ โจมเลยต้องประสานมือกันไว้บนหน้าตักตัวเองแน่น ห้องโดยสารแคบแค่นี้ไม่มีอะไรรอดพ้นสายตาป๋า เพราะมือที่ประสานกันของโจมโดนอีกมือมาคลี่ออกจากกันแล้วสอดประสานมือตัวเองไว้แทน
“มหา มึงห้ามหลับนะเว้ย บอกทางกูด้วย กูไม่รับปากว่าเราจะหลงไปปาดังเบซาร์หรือเปล่า”
“เชื่อใจกูเหอะเบส เห็นกูแบบนี้นะเว้ย แต่กูไม่เคยกลับทางรถยนต์เลยว่ะ บินกลับง่ายกว่า แหะ แหะ”
“บรรลัยแล้วมั้ยล่ะไอ้ป๋า มึงไว้ใจคนผิดแล้วเนี่ย เราจะไปหลงอยู่ส่วนไหนของชายแดนใต้ก็ไม่รู้” พี่เบสเริ่มโวยวาย
“เบส มึงอย่าลนสิ มึงอ่านตามป้ายบอกทางสิวะ”
“เออว่ะ มีมึงมาด้วยก็มีค่าเท่ากับไม่มาแหละว่ะ รู้งี้ให้มึงอยู่กับเทียนซะก็ดี”
“ไม่ดีหรอก เราต้องร่วมหัวจมท้ายไปด้วยกันดิวะ พวกมึงอยู่กันครบจะขาดกูไปได้ไง”
“มึงไม่กลัวเทียนนอกใจเหรอวะ เทียนมีทางไปเยอะกว่ามึงนะมหา”
“มึงจะขู่กูทำมะเขือไรวะแย้ กูกลัวนะเว้ยไม่ใช่ไม่กลัว”
“ฮ่าๆๆๆๆๆนึกว่าจะแน่”
เสียงหัวเราะดังลั่นรถ ดูเมือนคนข้างๆจะส่งเสียงดังที่สุดแล้ว บรรยากาศราบรื่นจนกระตุ้นต่อมสงสัยของโจมขึ้นมาอีกครั้ง สถานการณ์ไม่ต่างอะไรกับลักพาตัวแต่ทำไมแต่ละคนถึงไม่กังวลกับเรื่องนี้เลย เหมือนเรารวมตัวกันไปเที่ยวมากกว่าหาแหล่งกบดาน
“ป๋า” ตัดสินใจเรียกคนที่นั่งเงียบให้หันมาหา ทำใจไว้แล้วว่าการเรียกชื่อป๋าจะต้องเสียเปรียบ ริมฝีปากถูกฉกไปลวกๆเพียงชั่วกระพริบตา ถึงจะไม่หวามหวิวมากนักแต่ก็กระตุ้นอะดีนาลีนให้หลั่งขึ้นมาได้เหมือนกัน มันวูบวาบๆอยู่ตรงสองแก้ม
“หือ”
“เราจะไปนานแค่ไหนเหรอ”
“ทำไม นายกลัวต้องคิดถึงใครหรือไง”
ตาคมวาววับดุดัน โจมยังไม่ทันจะพูดอะไรเลย แต่ไอ้บ้านี่กลับคิดเองเออเองไปเสียไกล อยากจะแกล้งให้มันร้อนใจมากกว่านี้ แต่กลัวทุกคนที่ร่วมทางไปด้วยกันจะเดือดร้อน
“ถ้ารู้ว่าถามไม่ได้ทีหลังจะไม่ถามอีกก็แล้วกัน”
“ใครจะไปรู้ล่ะ ก็โจมถามแบบนี้นึกว่าไม่อยากมาด้วยกัน”
สายไปแล้วมั้ย ตอนนี้โจมนั่งอยู่บนรถที่กำลังมุ่งหน้าลงใต้ เดินตามหลังป๋าต้อยๆนี่เรียกว่าไม่อยากมาอีกเหรอ มันต้องการเห็นโจมแสดงกิริยาแบบไหน กระโดดเอามือคล้องคอมันไว้แล้วหมุนตัวไปรอบๆ เหมือนที่พระเอกกับนางเอกเจอกันในละครหลังข่าวหรือไง มันเองก็รู้ดีว่าไม่มีทางเห็นภาพแบบนี้จากคนอย่างโจมแน่ๆ แค่มันเข้ามาละลายน้ำแข็งที่โจมสร้างเอาไว้ก็มากพอแล้ว
“ก็จนกว่าจะตกลงเรื่องนี้กันได้”
“เรื่องไหน”
“เรื่องเราสองคน”
พิงหลังกับเบาะรถด้วยความเหนื่อยล้า มันจะเป็นไปได้ยังไง เรื่องของเรามันจะตกลงกันได้เนี่ยนะ โจมมองไม่เห็นทางสว่างเลยว่าจะเป็นไปได้ยังไง ไม่มีทางที่เฮียหรือป๊าจะยอมแน่ๆ ต่อให้โจมทำให้ธุรกิจของบ้านเฟื่องฟูขนาดไหน แต่ถ้าจะต้องแลกด้วยการอยู่กินกันฉันสามีภรรยาเป็นเรื่องที่ป๊ายอมไม่ได้แน่ๆ ไม่อย่างนั้นเฮียคงไม่แต่งงานกับผู้หญิงบังหน้า แต่ถ้าให้โจมทำแบบเฮียแล้วคบกันแบบหลบๆซ่อนๆ สู้เราเลิกกันเสียตั้งแต่ตอนนี้ดีกว่า อย่างน้อยแต่ละคนก็ยังมีอนาคตปรับตัวกันอีกนาน
“แล้วถ้าตกลงกันไม่ได้ล่ะ”
ขนาดแค่เรื่องโจรกระจอกๆปีนบ้านโจมยังรู้สึกได้ว่าเฮียต้องทำให้เป็นเรื่องใหญ่ เฮียจะยอมเสียหน้าให้ขี้ยาปีนรั้วบ้านโดยไม่ได้รับบทเรียนอะไรเป็นเรื่องที่ไม่ต้องพึงปาฎิหารย์ เฮียต้องเล่นไอ้คนๆนั้นสาหัสปางตายแน่ๆ
“ก็ตายกันไปข้างนึง”
“ทำไมต้องมาเสี่ยงกับเรื่องแค่นี้ด้วยป๋า นายไม่จำเป็นต้องเอาอนาคตมาทิ้งกับเรื่องพวกนี้นะ นายยังมีพ่อ มีน้องให้ต้องดูแลไม่ใช่เหรอ”
“มันก็ค่าเท่ากันกับตายแหละถ้าไม่มีนาย”
ทุกคนได้ยินพร้อมกันหมดทั้งคันรถ แต่ไม่มีใครกล้าอ้วกให้ได้ยินเลยสักคน
๐ สวัสดีค่ะ มาตามคำขู่ เอ๊ยยยย ตามคำเรียกร้องแล้วนะคะ นิยาย TRomance เป็นนิยายตามใบสั่ง(คนอ่าน)จริงๆ :sad4:
๐ วันนี้เอามาลงเป็นน้ำจิ้ม ยังมีอีกหลายประเด็นที่ต้องเคลียร์ ไม่น่าผูกหลายปมเล้ยยยย :z3:
๐ ส่วนอีกเรื่อง (สิงหาถึงกุมภา) ก็มีเรื่องต้องอธิบายคนอ่านนิดหน่อยเหมือนกัน เรื่องความง่าย :laugh: แต่จะบอกว่าของแบบนี้บางทีมันไม่มีที่มาที่ไปหรอกค่ะ ถ้ามัวแต่ให้น้องไปคิดเป็นการบ้าน พี่สิงหืแก่ตายพอดี 555 อีกคนก็ยั่วกันง่ายๆแบบไม่รู้ตัวเลยว่ากำลังยั่วเนอะ แค่ทำหน้าตาน่ารักใส่แบบไม่ตั้งใจแค่นี้ ถูกกดซะหลังติดโซฟาเลย :laugh: :laugh:
๐ ช่วงนี้คนเขียนกำลังจะเข้าสู่ภาวะยุ่งมาก เนื่องจากพรุ่งนี้ หนังสือของอิ๊กกี้จะมาส่งที่โกดังเล้า และโกดังเล้าก้กำลังจะย้ายนะจ๊ะๆ วิ่งวุ่นเกี่ยวกับบ้านใหม่จนหมดแรงกันเลยทีเดียว
๐ ฝากเรื่องคำผิดเช่นเคย พบเจอคำผิดหรือให้คำไม่ถูกต้องแจ้งเลยนะคะ คนเขียนจะตามแก้ไขตอนรวมเล่มให้ แต่ในเล้าเซกิคงไม่มีเวลาตามไปแก้ให้นะคะ (แค่ให้นางลงนิยายอย่างเดียว นางก็หอบแล้วค่ะ (แก่ 5555))
๐ ขอบคุณทุกคนเหมือนเดิมนะคะ ยินดีต้อนรับสมาชิกใหม่ค่ะ มีล็อคอินใหม่ๆเยอะเลย บางครั้งเข้ามาก็จำไม่ได้ แต่อ่านทุกรีพลายนะคะ
๐ เวิ่นเว้อกับคนเขียนได้ที่หน้าแฟนเพจเหมือนเดิมค่ะ ชอบมากเลยที่หลายคนรีพลายในเล้าแล้วตามไปตอกย้ำคนเขียนในหน้าแฟนเพจเนี่ย ดีใจที่มีอารมณ์ร่วมไปกับนิยายนะคะ :pig4:
๐ ขอบคุณทุกคนค่ะ TRomance
๐ TRomance's Fanpage คลิกที่นี่ค่ะ (http://www.facebook.com/TRomanceFic)
-
มาจิ้มๆ ^^
ในที่สุดป๋าก็มาแล้วววว เย้ๆๆๆ
มาพาน้องโจมออกแล้ว ดีใจมากกกกกก
ยังมีคำถามที่อยากรู้เหมือนกับน้องโจมมากมายย
ตอนหน้าป๋ากะน้องโจม ก้ต้องมีการจัดหนักกันหละสินะ 55
ว่าแต่เรื่องมหา กับ เทียนเนี่ย ดูท่าจะคืบหน้าไปไกลลแล้วอะ
-
รอดจากไอ้เฮียเปาสักทีนะน้องโจม :กอด1:
ถึงปัญหายังไม่หมด แต่ป๋ามาอยู่กับโจมแบบนี้แล้วค่อยโอเคหน่อย
คำผิดค่ะ
ผลไม้ที่ให้แต่ใบหนาทึบไม่มีลูก > ต้นไม้
สมกับเป็นเมียยป๋าจริงๆเลยนะ
โจมไม่รู้ว่าสถาการณ์ก่อนหน้านี้ > สถานการณ์
เป็นเรื่องที่ไม่ต้องพึงปาฎิหารย์ > พึ่ง
-
เย้ๆๆๆในที่สุดก็ช่วยโจมได้แล้ววว :mc4:
-
“มันก็ค่าเท่ากันกับตายแหละถ้าไม่มีนาย”
o13 o13 o13 สุดยอดอ่ะ ป๋าขา
+1 :กอด1: ขอบคุณค่ะ คืนนี้ฝันดีแน่นอน
-
ป๋ามาจริงๆด้วยสิน้าาาาา ><
ขอให้เคลียร์ได้ทุกเรื่องเลยคร่าาาา
-
เย้ :mc4: :mc4: ป๋ามาแล้ว
-
โอ้ยยยยย
แอบใจแป้ว ที่เป็นโจรกระจอก o18
แต่ที่ไหนได้
แหม๊ะ
นี่ถ้าไม่มานี่มีเฮนะเนี่ย :z6: :z2:
*คลุมเครือ :m15:
เหมือนโจมมีคำถามมากมายหลายสิ่ง
อึดอัดไปหมด :เฮ้อ:
ป๋ารีบเคลียร์เรื่องเมียตัวเองนะโว้ยย
กับเรื่องชะนีนางนั้นอีก
ป้าแถวนี้จะตำหมากรอ :z2:
*กอดคนเขียนนน :man1: :man1: :man1:
-
o18 น้ำจิ้มไม่ว่า....แต่เนื้อขอมาไวๆด้วยละกันนะคะ :haun5:
ปล.สุดท้ายพี่มหาก็ไม่กล้าหือพี่เทียนเค้าจริงๆด้วย อิอิ :m17:
-
โอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยย
ไม่ไหวและดีใจมว๊ากกกกกกกกกกจัดไป+1
ป๋ามาสะที คิดถึงแทบแย่ ดีนะป๋าฉลาดสุดๆๆ
คำพูดของป๋าตอนท้ายซึ้งมากอ่า มีความสุขจริงๆๆตอนนี้
-
ป๋ามาแว้ววววววว หลายปมจริงๆด้วย
อย่าลืม ประเด็นชะนีที่มาเกาะแกะกะป๋าด้วยนะฮ๊า
ปล. อนาคตดูยังไงๆมันก็แสนจะมืดมน เป็นกำลังใจให้ป๋ากะโจม เชื่อในป๋า !!!
-
รัก ป๋า สุดๆๆๆเน๊อะน้องโจม :impress2:
-
หลายประเด็นจริงๆๆที่ต้องเคลียร์ 555+
วันนี้อีกซักตอนดีไหมคะพี่
-
ป๋าหวานมากกกกกกกก :impress2: น่ารักไม่ไหวจะเคลียร์เลยจริงๆ
มาแบบไม่ให้สุ่มให้เสียงแล้วก็พาโจมออกไปแบบเท่ห์ๆ :-[
รักป๋าอ่ะ :กอด1:
-
ป๋า มาเร็ว เคลมเร็ว ดีมาก :laugh:
-
:impress3:
ป๋าจิงๆด้วยยยยย
แล้วจะตกลงกันยังไงอะ
พ่อป๋าไม่ว่าอะไรหรอออ
-
มาตามอ่าน
อ่านไปเรื่อยๆๆๆๆๆๆๆ
-
o13 :m11: :จุ๊บๆ:
บังเอิญอัพตรงวันเกิดเค้าด้วย อิิอิ :m4:
-
มีปัญหาอีกเยอะเลยนะป๋า
แต่ประโยคสุดท้ายนี่ทำเอาน้ำตาซึมเลยอ่ะ
-
แหม..หวานไม่แคร์เพื่อนๆเลยนะป๋า :o8:
สงสารมหาบ้างเหอะเนอะ...ดูซิคิดถึงเทียนแย่แล้ว
-
หุหุุ
ดีใจจังป๋าแอ่นเดอะแก็งค์มาช่วยโจมแระ
ว่าแต่ลงไปซ่อนถึงหาดใหญ่เลยหรือ ไกลไปป่าวนี่
-
อ๊ายย อิป๋ามาหาเมียแล้ว เร็วทันใจจริงๆ หุหุหุ
-
กรี๊ดดดดดดด ป๋าและอีกสามสหายสุดยอดดดดดดดดดดดด :mc4: :mc4: :mc4:
ห่วงโจรกระจอกเหมือนกันนะเนี่ย หวังว่าจะมีฝีมือเอาตัวรอดได้
ถึงหาดใหญ่เมื่อไหร่ ช่วยเคลียร์เรื่องรูปถ่ายด้วยนะป๋า อยากรู้ว่าเฮียมันแหลอะไรหรือเปล่า :m16:
-
กรี๊ํดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ดีใจอ่ะ
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดๆๆๆๆ ป๋ามาแล้ววววววววววววววววววววววว
สาธุ ขอให้อิเฮีย สะดุดก้อนหิน สมองเสื่อมมมก๊ากกกกกๆ
-
การี้ดดดดดดดดด ในที่สุดป๋าแอนด์เดอะแก๊งส์ก็มาช่วยน้องโจมออกไปจนได้ :mc4:
ว่าแต่ใครเป็นตัวล่อเอ่ย? :m28:
แถมคำลงท้ายของป๋านี่ทำเอาคนอ่านปลื้มแทนน้องโจมไปตามๆ กัน :-[
สงสัยเริ่มง่วงเลยหาคำผิดได้นิดเดียว
สมกับเป็นเมียยป๋าจริงๆเลยนะ
-
ทำไม๊ มันสั้นจังเลยอ่ะคะตอนนี้ :sad4:
ป๋ามาตอนไหนไม่บอกกันบ้างเลย จะได้เอาป้ายไฟไปชูต้อนรับที่สนามบิน :laugh: :laugh:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดด ป๋าพูดโดนใจมากคร๊าาาาาาาาาาาาาาา
แต่เคลียร์กันดีๆๆๆน๊าาาาาาาาาาาาา
รักกันๆๆๆๆๆ
-
o13 ทุกคนรอส่วนนี้ ฮะๆๆๆๆ
-
ป๋ามันร้ายย ย ย ยยย
วาจาก็เราะร้ายเหลือทนนน 55 55.
หลังจากนี้จะมีเครียเรื่องผญ.คนนั้นไหม?
น้องโจมได้แวลาคิดบัญชีแล้วเน่อ
จัดหนักโทษฐานหลอกให้เสียหลัก
เพราะคิดว่าป๋าอาจจะไม่สนเนาะะ ;P
-
ดีใจมากมายที่คนเขียนจ่ายค่าตัวพระเอกแล้ว
ท่าทางจะจ่ายหนักด้วย ถึงได้ออกมาแล้วเท่ห์สุดๆ
:กอด1:
-
ในที่สุดป๋าก็มาช่วยเมีย ดีใจ :sad11:
รักป๋าจังเล๊ย ขอกอดหน่อย 5555 :กอด1:
-
ป๋า สุดยอดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
:3123: :3123: :3123:
-
ป๋าจริงๆ ด้วยยยย
กรี๊ดดดดด
เริ่ดดด ป๋าเริ่ดที่สุดนะ
เขิินว่ะ !!!
-
:laugh:เป็นปลื้มแต่ยังมีอุปสรรคอีกเยอะคงได้เคลียร์กัน แต่มหากะเทียนถึงขั้นไหนกันแล้วอ่ะ
-
:กอด1:
เจอกันแล้วววว
ทำไมรู้สึกว่าค้างๆ
:serius2:
-
“มันก็ค่าเท่ากันกับตายแหละถ้าไม่มีนาย”
ทุกคนได้ยินพร้อมกันหมดทั้งคันรถ แต่ไม่มีใครกล้าอ้วกให้ได้ยินเลยสักคน
คนอ่านไม่ได้อยู่ในรถด้วย เลยขออ้วกแทนคนในรถละกันนะ :oak: :oak:
ถึงคำพูดที่ป๋าพูดกับโจมมันจะหวานแต่มันก็ชวนอ้วกด้วย :m20:
เวลามหาพูดกับเทียนจะหวานเหมือนป๋าพูดกับโจมมั้ยเนี่ย
ป๋าบุกมาช่วยเมียแบบนี้แอบอยากรู้เรื่องเบื้องหลังแล้วสิ
รออ่านตอนต่อไปค่าาาา
+1 ให้อิป๋านะึคะ
-
เป็นตอนแรกที่อ่านแล้ว อยากทำร้ายน้องโจม
:z3: รีบปีนรีบไปสิคะลูก มัวสงสัยอยู่ทำม้ายย
ลุ้นแทบแย่ ว่าจะรอดป่าว อิป๋ามาอย่างเท่เลย
แถมจบท้าย ด้วยคำพูดบาดใจอีก กรี๊ดดดดด
สมเป็นพระเอกจริงจริ๊งง o13
-
ถึงยังไม่เคลียร์ทุกเรื่องแต่ก็โล่งใจแล้ว :กอด1:
-
ลูกผู้ชายตัวจริง ป๋าแน่มาก
-
3 เดือนที่ผ่านไป พี่มหาคงไปไกลกว่าอมเทียนแล้วสินะ
แต่โกนหัวทำไม ไปบวชมาเรอะ
แก๊งลักพาตัวท่าจะวางแผนมาดี
แต่ระวังวงจรปิดบ้านเศรษฐีนะ เขาแจ้งข้อหาบุกรุกได้สบายเลย
ขอบคุณคนเขียนที่ตามใจคนอ่านและมาตามสัญญานะจ๊ะ
-
โอ้ยยยยยเครียดดดด ดีใจง่ะ!! ป๋าน่ารักมากกกกก♥ (ยังคงเลี่ยนได้โล่เหมือนเคย 555)
ตอนนี้อยากฟังคำอธิบาย 3 เดือน ที่หายไป มากมายค่ะ!
ป๋าทบต้นทบดอกด้วยนะคะ รอ~อิๆ *0*
เมื่อไรจะจบคะ รอหนังสือ แถมลุ้นระทึกมากมายเลยเรื่องนี้ 5555 (ได้ข่าวเหลืออีกหลายปมที่ยังไม่แก้ งอแงๆ)
รอตอนต่อไปค่ะ!!♥
-
:z13:
-
บวกให้ป๋า ^^
-
“มันก็ค่าเท่ากันกับตายแหละถ้าไม่มีนาย”
คำพูดนี้โคตรรรโดนนนนนค่ะ
เดี๋ยวรับรางวัลเป็นน้องโจมตัวเป็นๆแล้วกันเนอะ :impress3:
เยี่ยมเลยค่ะ ป๋า บุกชิงเมียเอาไปซ่อน o13
-
ป๋า ลงทุนบินมาจากอังกฤษ เพื่อมาหาเมียโดยเฉพาะเลยยย
เฮีย ป๊า ปล่อยๆ น้องโจม ไปเหอะ เห็นลูกมีความสุข
ก็น่าจะพอใจแล้วนะ
ผิดคาด แต่ก็แอบคาดหวัง เรื่องมหากับน้องเทียน อิๆ มหา
มันเป็นรุก จิงๆ ด้วย แม้ท่าทางจะสะบัดสะบิ้งกินขาดน้องเทียนก็เหอะ เอิ๊กๆ
-
แค่นี้ก็ชื่นใจแล้วที่ป๋ามาช่วยโจมซะที
รอก็แต่คลายความสงสัยเรื่องหญิงคนนั้น
แต่คงไม่มีไรแต่แรกแล้วล่ะเพราะตอนนี้ก็
บอกอยู่ว่าป๋ารักโจมมากๆ
-
ป๋ามาแล้ว
-
ป๋าทำเสียงดุ อย่าให้โจมเปิดประเด็นบ้างเหอะ
-
ป๋าจริงเลย...เท่ห์มาก :L1:
-
:mc4: ป๋าและเดอะแก๊งค์มาช่วยโจมแล้ว
แต่ป๋าให้ใครเคลียร์กับที่บ้านโจม พ่อป๋าเหรอ
-
เรื่องมันต้องวุ่นกว่านี้แน่ๆเลย
แต่ดีใจนะที่ป๋ามาช่วยโจม
-
ป๋ามาแล้วววววว
ป๋าสู้สู้
o13
-
เชื่อในตัวป๋าเลยน้องโจม คนอย่างป๋า ถ้าจะทำอะไร ต้องวางแผนเป็นอย่างดี
+1 ให้เป็นกำลังใจ ไม่ได้กดดันนะครับ :z2:
-
โอ้ยย
รักอิป๋า
เท่ห์มาก พ่อมหาโฮกก หล่อไปไหน แมนไปไหน
-
โอ้ว พระเอกมากๆ อ่ะป๋า(ของเรา) หล่อกันทั้งแก๊งค์ พี่มหาก็ยังหล่อเลยตอนนี้
หวังว่าป๋าจะหาทางเคลียร์กับพ่อตา และพี่เมียไว้แล้วนะ ไม่ใช่ว่าเพิ่มปัญหาอ่ะ = =
-
ให้มันได้อย่างนี้สิ
อ่านนตอนนี้แล้วรู้สึกผ่อนคลายแล้ว :เฮ้อ:
เฮ้อ! รอตอนต่อไป
-
ป๋ามาแล้ววววววว โฮ่ววววววว
น้องโจมมีไรก็ถาม คุยกันดีๆเน้ออออออ
-
ป๋าเทห์....
พระเอกตัวจริง o13 o13
-
ไม่เสียแรงที่เชียร์ป๋า ในที่สุดก็มาช่วยโจมจนได้ :a2:
-
เจอคำพูดของป๋าเข้า
อึ้งไปเลยค่ะ o13
-
:กอด1:
-
ป๋า ในที่สุดก็ขโมยไปได้
แต่ตัวล่อนี่ใช่เทียนป่าว
จะโดนยำตีนมั้ย ไม่รู้ใครเป็นตัวล่อ แต่สงสารไว้ก่อน o22
-
:m11: ป๋าสุดยอดดดดด ฮีโร่ในดวงใจจริงๆ o13
-
ป๋าได้ใจมาก ๆ อ่ะ :o8:
อยากรู้ว่าจะเคลียร์กันยังไงถึงจะตกลงกันได้
ที่แน่ ๆ ป๋าต้องดึงพ่อตัวเองเป็นพวกให้ได้เพื่อให้มีน้ำหนักในการต่อรอง
ถ้าป๊าโจมยอม...เฮียคงไม่กล้าออกหน้าเองเพราะกลัวความแตกว่ากิ๊กกับน้องชายตัวเองทั้งที่แต่งงานแล้ว
เพื่อนไม่อ้วก...แต่เราอ้วกแทนได้มั้ยอ่ะป๋า :laugh:
-
เย้! :z2: ในที่สุดป๋าก็ออกปฏิบัติการซะที :เฮ้อ: รอล้นแทบแย่ สุโค่ย o13 ขอให้ไปกันตลอดรอดฝั่งนะจ๊ะ :call:
-
ป๋า FC น่ารักไม่ไหวจะเคลียร์
-
ลุ้น!! มันส์!! สนุก!! ตื่นเต้น!! เร้าใจ!! และ ค้าง!!
แงๆๆๆ ตัดฉับอีกแล้ว
+1 :n1:
-
ในที่สุดป๋าก้อมาำพาโจมไปจากเฮียเอี้ย(http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/anigif-01.gif)
หวังว่าจะหนีพ้นไปจนถึงหาดใหญ่นะ รอตอนต่อไป(http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/933442692.gif)
(http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/034.gif)เอาไปเลย +1
-
:m11:อ่านตอนนี้แล้ว
แฮะ แฮะ ยิ้มโล่งอก อ่านไปยิ้มไป มันคือไรกัน
ยิ้มได้แล้วววววว( คนอ่านน่ะ ) แต่ยังกดดันคนเขียนอย่างเหนียวแน่น
เมื่อไรจะทำให้โจมกับป๋ายิ้มได้สักทีอ๊า
-
พระเอกมาแล้ว พระเอกมาจริงๆด้วย
แงงงงงงงง
ขอให้ปัญหานี้แก้ได้โดยไวที่สุด
ไม่ได้อยากเห็นใครเป็นอะไรเลย
-
ป๋ามาแล้ววว :o12:
-
:monkeysad: ป๋ารักจริงงงงงง
รักครั้งนี้แลกด้วยชีวิต
:call:
-
ป๋าสุดยอดดดดด o13
-
ดีใจมาก คิดแล้วว่าป๋าต้องมาช่วย
อย่างว่าแหละติดต่อโจมไม่ได้ตั้งสามเดือน
มันต้องผิดปกติมากอยู่แล้ว แถมหายไปจากห้องอีก
จริงๆอยากให้ป๋าจัดหนักไอ้เฮียสักหน่อยเหมือนกัน
อยากให้เฮียรู้จักยำตีน จะได้รู้ว่าไม่ควรยุ่งกับโจมอีก
พี่เบส พี่แย้ พี่มหา เป็นเพื่อนที่สุดยอดมาก
:กอด1: :L2: :pig4:
-
พระเอกขี่ม้าขาวมาช่วยน้องโจมแล้ว
ป๋ามันน่ารักนะเนี่ย ตามมาช่วยเมีย ถึงจะทิ้งช่วงนานไปหน่อยก็เหอะ
เอาใจช่วยให้พี่เบสไม่หลงไปถึงนราธิวาสและกัน :pig4:
-
:impress3: และแล้วฉากชิงตัวประกันก็เกิด
-
ป๋ามาแว้วววววววว
-
ป๋ามาช่วยโจมแล้ว
o13 o13 o13สุดยอดจริงๆ
-
สุดยอดกะนิยายยยยย อ่านแล้วรักป๋า หลงป๋า
จะมีฉากวิ่งหลบกระสุนไหมอ่ะคะ แบบว่า มาเฟียๆ ไรอย่างเนี้ยยย
-
Hule :mc4:ในที่สุดป๋าก็กลับมาช่วยน้องโจมมมมมมม
:กอด1: :กอด1: :L2: :L2:
-
ตอนนี้ไม่ค้างเท่าตอนที่แล้ว 55 รออ่านตอนต่อไปค่าา อยากรู้เรื่ิ
องผู้หญิงคนนั้น อิอิ ในที่สุด ป๊า ก็กลับมา ตอนโจมอยู่กับป๊า น่ารักที่สุด ^^
-
กรี๊ดดดดดดดด ดีใจจริงๆๆๆๆๆ ในที่สุดป๋าก็มาช่วยโจมจริงด้วย :m3:
แต่จะหนีได้นานแค่ไหนกันนะ ถ้าเฮียเอาจริง คงน่ากลัวน่าดูเลย :monkeysad:
แต่ลูกผู้ชายอย่างป๋า ทำได้อยู่แล้ว สู้ๆๆๆ สู้พื่อเมียสุดที่รักนะป๋า :ped149:
-
เราอยู่ หาด ใหญ่ มาบ้านเรา เลย ค่า า า า า
-
ซึ้ง :monkeysad:
-
“วันที่ราหูกำลังอมจันทร์ ไอ้มหามันฉวยโอกาสอมเทียนอะน้องโจม” :m20: :m20: :m20:
ป๋าเจ๋ง พาโจมออกมาแบบเนียนๆเลย ชอบมากๆ ปลื้มไปกับน้องโจมด้วย :o8: :man1:
:pig4:
-
โห..ประโยคสุดท้ายนั่นได้ใจไปเต็มๆเลยล่ะป๋า
แต่แก๊งส์นี้รักกันเหนียวแน่นดีเนาะ ขนาดพี่มหายังยอมทิ้งช่วงกับที่รักมาช่วยเลยเนี่ย อิอิ
กำลังเข้มข้นดีแท้ จะรอตอนต่อไปนะคะ
-
ป๋ามาแว้ว กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด :z2:
พระเอกสุดๆ ค่ะ :impress2:
ขอบคุณมากมายที่มาต่อเรื่องนี้นะคะ เกือบจะขาดใจตายแล้ว :กอด1: :กอด1:
-
ในที่สุดป๋าก็มาหาโจม ถึงแม้จะนานไปหน่อยก็เถอะ
อิเฮียนี่มันน่าจับมาโบกสัก 10 ที
:z6:
-
ต่อให้มี superman batman spiderman
ก็ไม่ใช่ ฮีโรในใจโจม เท่ากับ พี่ป๋า หละ
Love Love Love ป๋า งะ :กอด1:
-
และแล้วป๋าก็มาช่วยโจม :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
แอบค้างเรื่องมหากับเทียน :m28:
มาต่อไวๆน้า :m13:
-
ในที่สุดป๋าก็มา
-
เดาถูกครึ่งนึง :laugh: รู้สึกถึงความผูกพันธ์ของเพื่อนเลยเพื่อนของป๋าทุกคนเต็มที่กับป๋าหมด
มีเพื่อนอย่างนี้นี่โชคดีเนอะ
ปล.1 ในรถมี6 คนเหรอ นับได้แค่5
ปล.2 คิดถึงคู่มหา-เทียน
-
ป๋าสุโค่ย o13
-
โล่งอกโจมออกมาจากนรกซักที
:pig4: คะ
-
โห้ย เจอกันจนได้ ในที่สุด ป๋าก็พากันหนีไปกับโจม!! ลุ้นๆว่าจะยังไงต่อ ห่วงเทียนด้วยอ่า!
-
นั้นไง..........!
ป๋าจริงๆด้วย
ลุ้นจนเหนือย.....!!!!!!!!!
กลัวป๋ากับโจมโดนเฮียจับได้
.......ป๋าสุดยอด!!!
-
เริ่ดค่ะ ป๋า~~~~~~!!!
มาได้พระเอกสุดชีวิตอ่ะ
หล่อเว่อร์
แต่ว่านะ ดูท่าป๋าจะหึงนะเนี่ย~~!!
อ้อนป๋าหน่อยโจม จะได้หายคิดถึง คุคุคุ
-
ป๋ามาแล้ว >O<
-
ป๋า นายโคตรแมนเลยว่ะ
-
ป๋าสุดยอดไปเลย
เย้
-
มาช่วยซะทีนะป๋า ถึงจะรู้สึกว่านานไมมั๊ย 3 เดือนเชียวนะ
แต่อาจจะต้องมีการว่างแผนกันหน่อย บ้านโจมคงไม่ได้จะเข้ากันได้ง่ายๆ
และขอให้ป๋าจัดการทุกอย่างได้เรียบร้อยนะ
โจมจะได้มีความสุขซะที
-
o13 o13 o13
ในที่สุดโจมก็ได้ออกจากขุมนรกละ
-
ป๋า เท่มากเลยอ่า
อ้ายยยยยยย :impress2:
-
:m4:กรี้ด!!! ป๋ามาแล้ว
-
พระเอกมาเเล้ววววววววววว ตัวร้ายหลบไป 555
-
ในที่สุดป๋าก็มาช่วยโจมแล้ว ดีใจจนน้ำตาไหล :impress3:
-
กรี๊ดดดดดด
ป๋า นายแน่มากกก
-
:mc4: ป๋ากับพวกก็มาช่วยสุดที่รักออกจากกรงขังแล้ว
:เฮ้อ: แอบเสียดายแทนพี่มหา น่าจะขับรถแบบ 7 ที่นั่งมานะ พี่มหาจะได้พาเทียนมาเปิดตัวกับพ่อแม่ว่าผมพาแฟนมาไหว้แล้วคร้าบ :z3: คู่ข้าวใหม่ปลามันก็อยากอยู่ด้วยกันตลอดชิมิพี่มหา
:กอด1: :pig4: คนเขียนที่เขียนเอาใจคนอ่านได้สุดๆ ไปเลย
-
กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆ ป๋าๆๆๆๆๆๆๆๆ o13 :mc4: :call: :o8: :-[ :impress2: :sad4: :really2:
-
กรี๊ดป๊าา สลบ อ้ายๆๆเขิลอ่ะ
-
หลบหน่อย :z6: :z6: พระเอกมา
-
กรี๊ดดดดด อ่านตอนนี้จบ อยากบอกว่ารักป๋ามาเลยค่ะคุณ TRomance >"<
มีการบุกมาช่วยตัวประกันด้วย 55+
ยังไงคุณ อย่าลืมแก่ปมเรื่องสาวในรูปกับป๋าถ่ายที่อังกฤษด้วยนะคะ ^_^
-
ป๋าขา สุดยอดดด~ :-[
แต่สรุปผู้หญิงนางนั้นเค้าเป็นใครร แล้วอิเฮียนี่จะยังตามล้างผลาญอีกใช่ม่ะ o18
ป๋าขา เคลียร์ด่วนน!!
-
อ้ายยย รักป๋ามั่กๆๆ 5555+
ทำไมแกถึงน่ารักได้ขนาดนี้ค่ะ
-
ในที่สุดอิป๋าก็มาหาเมียจนได้
:z2:
ตอนแรกคิดว่ามันจะไม่มา
แต่พอนึกไปนึกมา
นี่มันนิยาย Tromance นี่หว่า
อย่าไปเชื่ออะไรที่เห็นง่ายๆ
:laugh:
ขนาดมหายังได้เป็นรุกเลย
คิดดูเอาเองและกัน
555555555+
:jul3:
ปลล.มหากลัวเมีย กร๊ากกกกกกกกกกกกกก
-
ป๋ามาเเล้วววว
ทำไมป่าน่ารักเเบบนี้น่ะ ><
-
Greeddddddddddddddddddd ป๋าและผองเพื่อนฮีโร่ ป๋าเป็นพระเอกขี่ม้าขาวมาช่วยแล้ว ปลื้มปริ่มยินดีเป็นอย่างยิ่ง
เชรี่ยเปาเกลียดแมร่งจริงๆเลย เกลียดดดดดดดดดดดดด
-
พี่ป๋าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา :sad4: :sad4: :sad4:
ต้องช่วยพี่โจมให้ได้นะ!
-
โล่งใจไปเปราะนึงที่ ป๋ามาพาหนีแล้ว แต่อีกหลาย ๆ เรื่อง เฮ้อ :เฮ้อ: ยังอีกยาวซินะ
-
กว่าจะมาได้นะคูณป๋า เล่นเอาน้องโจมน้ำตาตกในไปเท่าไหร่แล้ว แต่มาแล้วก็รีบๆ จัดการไอ้เฮียบ้านั่นใหรู้ซะบ้าง ว่าเด็กป๋า ใครก็ห้ามแตะ
-
:o8: อ่านตอนนี้แล้วรักป๋าจังเลย ผู้ชายอะไร โคตะระแมน เลย ต่างกับเหวนรก เฮียโจม นิสัย แบบนี้ มันนะ :z6:
ยังไงฝากป๋า จัดการขั้นเด็ดขาดเลยนะ
-
:angry2:ป๋าทำไมมาเอาป่านนี้หายไปไหนตั้ง 3 เดือน
ชี้แจงด่วน นังนั่นคือใคร.............รักคนเขียนและคนโพสต์ คร้าสู้ๆ :3123:
-
มาแบบเท่มากค่ะป๋า แต่สงสัยคนที่ให้ไปปีนบ้านจัง
จะเป็นไรมากมั้ยน้อ เฮียต้องไม่ยอมแน่ๆ มีเรื่องใหญ่ตามมาอีกแน่เลย
-
สรุปที่หายไป 3 เดือนคือรู้แล้วแต่ไปวางแผนกันอยู่
เห็นด้วยกับป๋ายิงนักเรื่องสถานะ มหามันน่าจะเป็นเมียนะ ฮ่าๆๆๆๆ
อ่อ มากบดานแถวหาดใหญ่ถ้าเกิดว่าไปอยู่อย่างนั้นกลัวจะรบกวนห้องข้างๆ มาอยู่บ้านเค้าก็ได้นะ ห้องยังว่าง
จะตกเบิกกันใหหนำใจยังไงก็ไม่ว่า 555555 เดี๋ยวจะเตรียมเจาะรูตรงฝาห้องไว้
-
ถูกใจป๋ามากค่ะ ไม่ผิดหวัง
ดังนั้นอนุญาตให้เน่าได้เยอะๆ
-
ป๋าเทห์อ่ะ :-[
-
ป๋ามาลักพตัวเมีย หึหึ อย่างกับ โจม เป็น ราพันเซล :-[ :man1: :กอด1:
-
ป๋ามาแล้ววววววว
ไม่ทำให้ผิดหวังจริงๆ รู้สึกซึ้งแทนโจมจังเลย
มีคนรักและเป็นห่วงมากมายขนาดนี้
เพื่อนๆของป๋าก็เหมือนกัน เป็นคนดีมาก
เอาใจช่วยทุกคนเลย *-* (คนแต่งด้วยนะคะ ฮิๆๆ)
ปล.แอบอยากอ่านมหากะเทียนอีกสักตอนจัง
(ชอบอ่ะ มหา"อมเทียน" 55555555)
-
:กอด1: ป๋าเท๊เท่ค๊าาาา~♥♥♥♥
ช่วยน้องโจมออกมาได้ด้วย เฮียรู้คงโกรธแย่เลย :laugh:
-
พระเอกขี่ม้าขาวมาแว้ววว
-
ป๋าและผองเพื่อน พระเอกมาก
อยากให้อิเฮียมันกระอักเลือดตายไปเลย
-
ในที่สุดฮีโร่ของน้องโจมก็มา o7
แหม... มาแล้วก็ไม่ธรรมดา ต้องมาทำเท่ห์ต่อหน้าแฟนด้วยนะ :z1:
เรื่องอื่นรอเคลียร์กันทีหลัง แค่ป๋ามาคนอ่านก็ปลื้มแระ
-
โครตจะแมนสมแล้วที่เป็นป๋า
-
ตอนนี้รักป๋าที่สุดเลย
และแล้วก็มาช่วยน้องโจมจนได้
ขอบคุณมากๆเลยค่ะที่มาต่อตามคำขู่เฮ้ย!คำขอจิ
-
:sad4:สุดจ๊ะคืดถึง ป๋า กะโจม :กอด1: :กอด1:พี่เทียน กะมหา เปิดตัวแล้ว :mc4:+1
-
มาช้ายังดีกว่าไม่มาค่ะป๋า
ถ้าไม่ขับรถถึงบ้านไวๆ ก็ค่อยๆ เคลียร์กันไปในรถเลยแล้วกันนะ
ไม่ต้องอายเพื่อน (ก็ไม่เคยอายอยู่แล้ว)
กว่าจะถึงหาดใหญ่ก็คงได้หลายเรื่องอยู่หรอกกก
-
ถ้าขู่อีก เอ๊ย ขออีก จะได้ไหมจ๊ะ ^^
-
o13 o13 o13
-
อ่านตอนนี้แล้วบอกได้ว่า ชื่นใจ!!!!!
ปัญหาอะไรก็ไม่น่าต้องหวั่นแล้วละโจม
-
“มันก็ค่าเท่ากันกับตายแหละถ้าไม่มีนาย”
ป๋าแมนโคตรรร ถ้าเป็นมหาพูดคงได้อ้วกกันทั้งรถ แต่พอเป็นป๋าเลยเงียบกันหมด
ฮ่า ฮ่า ถ้าอีเฮียกลับห้องไม่เจอโจมจะเป็นไงบ้างน๊าาาาา
เรื่องนี้ลุ้นมากกก ไม่รู้ว่าจะจบแบบไหน
-
กรี๊ดดด ป๋ามาช่วยแล้ว.. เชียร์สุดใจขาดดิ้น :a1:
ให้อิเฮียมันกระอักเลือดตายไปเลย
ปล. แต่มุขราหูอมจันทร์ แต่พี่มหาอมเทียนนี่แย่งซีนอยู่นะคะ ฮ่าๆๆๆๆๆ
-
ป๋า เท่ห์ โคตร อั้ยย่ะ :impress2: :impress2:
-
เอ่อ....แบบว่า.... ยังอยากอ่านต่ออีก ทำไงดีคะ :monkeysad:
-
เกือบจะไม่ใช่ป๋าซะแล้ว แผนนี้เยอะได้อีก
ดีใจที่ป๋าและเดอะแก๊งมาพร้อมหน้าแล้วช่วยน้องโจมได้
งานนี้มาลุ้นต่อว่าน้องโจมจะเครียกับป๋าทุกเรื่องยังไง โดยเฉพาะเรื่องผู้หญิงคนนั้น
-
ป๋าสุดยอดด....
-
ในที่สุด พระเอกก็มาแว้ววว ไอ้เฮียเตรียมตัวโดน :z6: :z6: :z6: :laugh: :laugh: :laugh:
-
พระเอกมาช่วยแล้ว เย้ๆๆ
ขอให้หนีรอดปลอดภัยนะคะ
-
:L2: :กอด1:
-
o13 ป๋า พระเอกตัวจริง แต่ยังไม่เคลียร์เรื่องถ่ายรูปกะผู้หญิงอื่นนะ
-
กรี๊ดดด อยากจะกรี๊ด ดังๆ
ป๋าจริงๆ ใช่ไหม ป๋ามาช่วยน้องโจมแล้ว
แต่มาลักพาตัวไปแบบนี้
จะเกิดอะไรขึ้นอีกละ
ป๊ากับเฮียจะ เดือดกันแค่ไหน
แล้วไหน พ่อของป๋าอะ จะว่ายังไง
โอ๊ยยย ตอนต่อไป....
-
ขอบคุณที่มาอัพจ้า
-
ต๊ายยยย...มากันทั้งคณะ^^
ป๋ามาช่วยเมียแล้วก็จริง แต่ยังไม่เคลียร์นะเรื่องผู้หญิงในรูป
ปล.ประโยคลงท้ายป๋า ประทับใจ ไม่กล้าอ้วกจริงๆค่ะ
-
ป๋าคงรอโจมออกจากห้องมาให้เห็นตัวเป็นๆก่อนบุกชิง เลยทำให้โจมรอซะนาน
-
ป๋าแมนที่สุด รักป๋า
-
:monkeysad: :monkeysad:
เฮ้อๆๆๆๆ มองหนทางไม่ออกจริงๆ
ป๋าของโจมแมนได้ใจมากๆ
โจมจ่าเห็นใจป๋าหน่อยน่ะ :เฮ้อ: :z3:
-
กว่าป๋าจะมา - -" โจมรอจนรากงอก หุๆ
-
ทำไมมันมืดแปดด้านแบบนี้หนอ
สู้ๆนะTRomance
-
ไม่ได้มาอ่านซะนาน ตามอ่านทันเลี้ยวววววววววววววว :เฮ้อ:
สงสารโจม :sad4: เกลียดเฮีย :beat: เบื่อพ่อโจม :a5: แต่ร๊ากป๋า :o8:
-
มาเปิดตวซะ หายใจไม่ทั่วท้องเลย
แต่ก็ดีใจังเลยที่เป็นแบบนี้ ^^
-
ป๋าอ่ะ กลับมาเพื่อเป็นพระเอกสินะ (ป๋า:: ก็เป็นพระเอกอยู่แล้ว)
คำพูดสุดท้าย *กริ๊ดๆๆๆ*
-
ป๋าวางแผนชิงตัวน้องโจมมาดีมาก o13
-
เหมือนคนอ่านจะพลาดไม่ได้เก็บอ่านบางตอนเลยแหะ งงๆ แต่เอาล่าสุดไว้ก่อร- -"
ป๋ามาช่วยโจมแล้ว ดีใจ ><
ขำมหา ตกลงท่านมหากาพย์เป็นรุกแน่นอนแล้วใช่มั้ยเนี่ย? อิอิ
-
ป๋าตามมาเอาคืนแล้ว
แต่คงต้องมีการตกลงสู่ขอให้เป็นเรื่องราว
ไม่ใช่พาลูกเขาหนีหายไปแบบนี้
ไม่มาม่านะคะ จะรอหวาน ๆ
-
+1 ขอโทษที่มาอ่านช้า ...... งานนี้ป๋ารับศึกหนักแน่ ๆ สู้ ๆ
-
รักป๋ารักโจมสู้สู้
-
รักป๋า สุดโค่ยยยยยยยยยยยยย
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
ป๋าไม่มีวันทิ้งเด็กป๋าระดับวีไอพีอย่างโจมหรอกนะะะ
ป๋าโจมสู้โว้ยยยยยยยยย :L2: :L2:
-
แหมๆ วันนี้ทั้งวันป๋าอยู่หน้าแรกแถมยังเป็นเรื่องแรกๆอีกต่างหาก
ไม่คิดจะไปไหนเลยนะตัวเอง. เข้าเล้าเวลาไหนไม่เคยเห็นตกไปหน้าสอง :กอด1:
ป๋ากะน้องโจม ของเค้าแรงจริง o13
-
ในที่สุด ป๋าก็มารับน้องโจม (แม้จะช้าไปนิด แต่ป๋าก็มา)
-
เย้ !!
อ่านทั้งวันเลยกว่าจะถึงตอนนี้ ,,
ป๋ากับโจมน่ารักมากมาย ชอบตอนที่อยู่ด้วยกันสองคนอะ' มันแบบรู้สึดกดีแปลกๆ 5555555555
ป๋าในมุมที่คนอื่นไม่เห็น กับโจมแบบที่คนอื่นไม่เห็น ~
เหมาะสมกันมากมายยย !!
-
ป๋ามาแล้ว วิ๊ดวิ้ว
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
ตายกันไปข่างนึง
ป๋าเท่มาก
o13 o13 o13
-
ตอนนี้ป๋าได้ใจไปเต็มๆ ค่ะ
ไม่วายทิ้งท้ายให้ซึ้งอีกน่ะ
อ่านตอนนี้ช่วงแรกแล้วท้อเหมือนโจมเลย
สุดท้ายป๋าก็ไม่ได้ทำให้ผิดหวัง
-
ตอนท้ายๆน่ารักม้ากกกกกกกกกกกกกกกกก
แบบสุดๆอ่ะ
อมยิ้มแก้มแทบแตก โดยเฉพาะกับประโยคสุดท้ายของป๋า
-
:impress3: เม้นแรกให้ฟิคเรื่องนี้ค่ะ log in ได้อ่านแล้วมันเป๊ะ!! มากๆๆๆ
จะบอกว่าไงดี ครบรสอะคะ ครบรส แต่ช่วงหลังนี้ มาม่า น้ำตาไหล ปวดหัวใจจี๊ดๆๆๆ เลยยย :sad4:
สงสารน้องโจม กะ ป๋าา
ขอเป็นแฟนคลับเรื่องนี้ด้วยตนนะคะ o13
-
แบบว่า ป๋าได้ใจมาก
พาลูกสาว เอ้ย ลูกชายเค้าหนี
ท้องก่อนค่อยกลับไปขอขมา
อยากรู้ว่าป๋ากลับมาได้งัย
-
ลงสั้นๆ แต๋ก็โอเค อย่างน้อยโจมก็ไม่ต้องติดอยู่ที่บ้าน ที่เหมือนคุกมากกว่า
แถมป๋า เป็นคนมาช่วยโจมออกจากที่นั่นอีกต่างหาก มาต่อเร็วๆ นะครับ
-
ในที่สุดป๋าก้อมาแว้วววว รอตั้งนาน หายไปไหนตั้ง 3 เดือนเนี่ย รีบเคลียร์ด่วนนนนน
-
อ่านรวดเดี่ยวจบเลยอะหยุดไม่อยู่
ชอบอะ :laugh: :laugh: :laugh:
-
สู้ๆนะป๋ากับโจม
เป็นกำลังใจให้คุณ TRomance ด้วยนะคะ
-
ดีใจ ป๋ามาช่วยน้องโจมแล้ว รอป๋ามาเคลียร์เรื่องผู้หญิงในรูป
:กอด1:
-
แก๊งค์นี้ทำงานเป็นทีมดีจิงๆ.....น้องโจมหายคิดถึงป๋าแล้วเนอะะะะะ
-
น้องโจมปลอดภัยแล้ว :mc4:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
เป็นอิป๋าจริงๆๆด้วย แต่ว่าจะไปถึงกันไหมนั่น ให้มหานำทางชักหวั่นใจ
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
เครียดจัง >w<
สู้สู้น๊ะ ป๋ากะโจม ;)
เฮีย นี้ เฮี้ยชัดๆ
ป๊าก็เป็นพ่อที่ห่วงแต่ผลประโยชน์ แย่จังๆ
เจ๊หลิน น่าจะไปยุ่กับหลินฮุ่ยนะ เป็นพี่น้องไป๊....อิอิ
เห้ออออ เครียดเลย ><
-
อร๊ายยยยยยยยยยยยย :m13:
ป๋าขี่ม้าขาวมาช่วยน้องโจมจิงๆด้วยอะ
ปลาบปลื้มสุดฤทธิ์ :m3:
ว่าแล้วเชียว 3เดือนที่ผ่านมามันคงนานเกินไปที่ป๋าจะอยู่เฉยๆได้
ที่แท้ก้อเตรียการไว้นี่เองอะ สุดยอดไปเลยค่ะป๋า
เฮียโคดเกี้ยเลยอะ :fire: เลวไปป่าววะ?
ผู้หญิงก้อเอา ผู้ชายก้อไม่ทิ้ง ทุเรศที่สุดเลย
เห็นแก่ตัวมากๆๆๆๆๆ เกลียดเฮียโคดๆๆๆ :m31:
-
ป๋าจ๋า ป๋าอยู่ไหนนนนนน
-
คิดถึง
-
โอย!!!~
ใจมันละลายอ่า :-[
-
ป๋ามาแล้ว .ก็เหลืออย่างเดียวคือเิคลียร์เรื่องต่างๆ
อย่าคิดมากนะครับน้องโจม
-
“มันก็ค่าเท่ากันกับตายแหละถ้าไม่มีนาย”
แค่คำพูดประโยคนี้ก็ได้ใจโจมไปหมดแล้วป๋าเอ๊ย
o13 :-[
-
คุยกันให้รู้เรื่อง ให้จบๆอารมณ์หม่นๆนี้ที :z3:
อยากอ่านแบบหวานๆอ่า
-
วนมาอ่านอีกรอบ
ว่าแต่ ถ้าขู่อีก จะลงอีกชิมิ
ไม่เป็นไร รออ่านอยู่เสมอ ปล่อยโจมกับป๋าเค้าเข้าบ้านไปนั่งพักหายใจก่อน
จะลงแดงงงงง :fire:
-
รอต่อค่าาา :กอด1: :กอด1:
-
ป๋ากลับมาแล้ว :z1:
ได้แต่หวังว่าทั้งป๋าและก็โจมจะผ่านพ้นอุปสรรคครั้งนี้ไปได้
-
ตอนที่ 33 'เด็กป๋า'
เสียงตอบรับบอกว่าติดต่อหมายเลขปลายทางไม่ได้ ให้โทรใหม่อีกครั้ง แต่โทรศัพท์จะรู้มั้ย? ปลายทางจะรู้หรือเปล่า? ว่าป๋าโทรจนแบตจะระเบิดใส่หูอยู่แล้วก็ยังติดต่อไม่ได้
เป็นห่วง
หวง
ความรู้สึกหลากหลายตีกันยุ่งเหยิงวุ่นวายไปหมด เป็นความรู้สึกที่จะกระชากคอเสื้อไอ้ฝรั่งข้างห้องมาระบายความหงุดหงิดก็ไม่ได้ ถ้าเป็นมหา ป่านนี้ป๋างุ่นง่านลดลงประมาณ 10% แล้ว แต่ไอ้ฝรั่งข้างห้องมันตัวใหญ่น้องๆจากควายป่า ป๋าว่าตัวเองตัวใหญ่แล้ว อย่างน้อยก็ตัวใหญ่กว่าโจมมาก พูดถึงโจม ก่อนที่ป๋าจะมาอังกฤษโจมตัวผอมลงไปจนรู้สึกได้ แค่ไม่กี่วันก่อนป๋าจะมาโจมยังผอมเหมือนจะปลิวตามลมซะขนาดนั้น แล้วตอนนี้ล่ะ ต้องสั่งให้มหาขึงลวดแล้วเอาโจมใส่ไม่แขวน แขวนกับฝาห้องกันลมพัดปลิวดีมั้ย
สั่งให้กิน ก็รับปากให้ใจชื้นว่าจะกิน แต่พอเช็คกับไอ้สามคนนั้น พวกมันบอกกินบ้างไม่กินบ้าง แล้วนี่ยังทำตัวให้ติดต่อไม่ได้อีก อยากจะบินกลับไทยซะให้รู้แล้วรู้รอดจริงๆ
เปลี่ยนจากโทรหาโจมเป็นกดหาสามสหายเพื่อนตาย สามคนนั่น โทรหาใครรับรองว่าถึงกันหมด แต่ตอนนี้ที่ไทยคงเป็นเวลาเรียน ไอ้มหามันไม่ได้รักษากฎที่อาจารย์บังคับใช้เท่าไหร่ว่าอยู่ในห้องเรียนให้ปิดโทรศัพท์ แม้แต่ตั้งสั่นก็ไม่ได้ เพราะจะทำให้เราต้องแบ่งสมาธิไปสนใจว่าใครโทรมา หรือมีข้อความอะไรน่าสนใจ ไอ้แย้เองก็ไม่ได้เคร่งครัดอะไรขนาดนั้น แต่ที่ทุกคนต้องทำตามกฎ เพราะไอ้เบสสั่งให้ทำต่างหาก ไอ้นั่นก็รักเรียน รักษากฎทุกสิ่งอย่างที่เกี่ยวข้องกับการเรียน ส่วนหลังจากนั้น เราทั้ง 4 คนเละเทะพอกัน
เดินย่ำเท้าไปมารอบห้อง ถ้าอยู่ในชนบทป่านนี้พื้นห้องป๋าคงเป็นปลักย่อมๆให้ควายลงไปเล่นกันมันหยดแล้ว เรื่องโทรไปแล้วไม่รับ หรือโทรหาใครแล้วติดต่อไม่ได้ เป็นอะไรที่ป๋าเซ็งสุดๆ ถ้าเป็นเพื่อนหรือเป็นเด็กในความดูแล ป๋าจะเลิกโทรและจะเลิกสนใจไปจนกว่าจะอารมณ์ดีขึ้น แต่นี่เป็นโจม ถึงจะปลอบตัวเองว่าโจมดูแลตัวเองได้ โจมเป็นผู้ชาย และโจมก็แกร่งพอ แต่พอวกกลับมาว่าโจมเป็นแฟนป๋า
ความห่วงใยสารพัดอย่างไหลบ่ากันเข้ามาเหมือนน้ำป่าไหลหลากเลยทันที
ลองกดโทรไปซ้ำๆเผื่อว่าโจมจะแบตหมด แต่ป๋าจำได้ นี่เป็นเวลาที่โจมเลิกเรียนแล้ว และป๋าก็กะเวลาไว้แล้วเหมือนกันว่าเป็นเวลาที่โจมจะถึงห้อง เราจะได้คุยกันยาวนานกว่าตอนไหนๆ แต่ทุกอย่างก็ยังเหมือนเดิม ให้ติดต่อกลับไปใหม่ เขวี้ยงโทรศัพท์ทิ้งไม่ได้ ป๋าเลยมองหาข้าวของอย่างอื่นระบายอารมณ์
ไม่มีข้าวของชิ้นไหนพังแล้วทำให้ป๋าเลิกหงุดหงิดได้เลย ความห่างไกลทำให้ป๋ากระสับกระส่ายมากกว่าเดิม กังวลใจไปสารพัด ไม่ใช่ป๋าเว่อร์เกินกว่าเหตุ แต่นี่มันผิดปกติเกินไป ถึงโจมจะทำเหมือนตัวเองไม่ได้รอคอยโทรศัพท์ พูดคุยกันแต่เรื่องธรรมดาทั่วไป แต่ป๋าก็รู้ว่าเรื่องแบตโจมเตรียมพร้อมตลอดเวลา อะไรที่เรามองไม่เห็นและสัมผัสไม่ได้ จะทำให้เราวุ่นวายใจขึ้นอีกหลายเท่า หงุดหงิดและร้อนรน
เพราะไม่เคยให้เบอร์โทรกับโจมไว้ แม้แต่กับเพื่อนก็ไม่ได้ให้ คิดเพียงอย่างเดียวว่าป๋าจะโทรกลับไปหาเพื่อนและทุกคนเอง แต่แล้ววันนี้กลับนั่งโทษตัวเองว่าควรจะให้เบอร์ใครสักคนไว้ เฝ้ากดจนมือหงิกแล้วแจ็คพอตก็มาติดที่เบอร์มหา
“ปะ ป๋า”
น้ำเสียงมันดูตกอกตกใจจนอยากจะโพล่งด่าออกไประบายอารมณ์หงุดหงิด แต่ยับยั้งความพลุ่งพล่านในใจเอาไว้ได้ มีเรื่องสำคัญมากกว่าด่ามหาเป็นไหนๆ ด่ามหาจะด่ามันเมื่อไหร่ก็ได้ ถ้าไม่ถึงกับลงไม้ลงมือ มหามันยิ้มรับทั้งนั้นแหละ
“กูติดต่อโจมไม่ได้”
“เอ่อ มึงพูดกับไอ้แย้แล้วกันนะ”
พวกมันเล่นเก้าอี้ดนตรีกันอยู่หรือไงวะ ฟังที่พูดบ้างหรือเปล่าว่าเพื่อนสุดที่รักติดต่อเมียไม่ได้ ร้อนใจมากถึงมากที่สุดแล้วตอนนี้
“มึงคุยกับเบสแล้วกันว่ะ”
อะไรวะ โยนกันไปโยนกันมา แค่ตอบมาว่าทำไมถึงติดต่อโจมไม่ได้ถ้าพวกมันรู้ หรือไม่ก็บอกว่าจะเดินไปหาโจมที่คณะก็สิ้นเรื่อง
“ป๋า กูเองนะ”
“เออ เบสอยู่กับโจมเปล่าวะ กูติดต่อโจมไม่ได้เลย กดจนนิ้วจะขาดแล้วก็ไม่ติด”
“ใจเย็นๆนะป๋า กูก็ติดต่อน้องโจมไม่ได้ แล้วตอนนี้ห้องมึงถูกรื้อค้นกระจุยกระจายเลยว่ะ กูไม่รู้ว่าน้องโจมยังไม่กลับมาที่ห้องหรือว่าเกิดอะไรขึ้น”
“ไหนพวกมึงบอกว่าจะดูแลเมียให้กู แล้วทำไมวะ โธ่เว้ยยยยยยยยย”
กดสายทิ้งทันที ตอนนี้อยู่ในโหมดที่ต้องสงบสติอารมณ์สุดชีวิต ท่องไว้แค่ว่าเพื่อนไม่ผิดอะไร แต่ก็ไม่รู้ว่าจะโยนความผิดนี้ไปที่ไหนดี ห้องถูกรื้อข้าวของไม่ใช่เรื่องที่น่าจะใส่ใจเท่ากับที่ไม่รู้ว่าโจมหายไปไหน อารมณ์พลุ่งพล่านสุมเต็มอก ทางออกเดียวที่จะทำ
“พ่อครับ ช่วยจัดการเรื่องตั๋วกลับไทยให้ด้วย”
“แกพูดอะไรอยู่ป๋า กลับไทย กลับมาได้ยังไงในเมื่อแกเพิ่งจะไปเรียนได้ไม่นาน”
“ผมไม่มีสมาธิ ไม่มีอารมณ์จะเรียนครับพ่อ”
“เกิดอะไรขึ้น ทะเลาะกับเพื่อนในคลาสหรืออะไร”
“แฟนผมหายตัวไป คอนโดผมถูกรื้อ พ่อว่าผมควรจะนั่งอยู่นิ่งๆรอฟังข่าวอย่างเดียวมั้ย”
“ห๊ะ ห้องถูกรื้อ เป็นไปได้ยังไง คอนโดนะไม่ใช่สลัม ห้องก็ไม่ใช่ถูกๆ ค่าส่วนกลางแพงขนาดเช่าบ้านได้เป็นหลังๆแล้ว รปภ มันทำอะไรกันอยู่ อะไรหายบ้าง”
“ไม่รู้ครับ ไม่มีอะไรสำคัญหรอก ของน่ะช่างมันเถอะ แต่ผมห่วงคน ผมติดต่อคนของผมไม่ได้”
“แล้วจะลงทุนกลับมาเพราะเด็กคนเดียวเนี่ยนะ”
“เค้าไม่ใช่เด็กขายที่ผมเลี้ยงไว้นะครับพ่อ เค้าเป็นแฟน ผมบอกตั้งหลายครั้งแล้ว”
“พ่อจะให้คนไปเช็คห้องแกดูก่อน ไม่น่าจะใช่โจรลักเล็กขโมยน้อยธรรมดาๆ อย่างน้อยถ้ามันขึ้นมาบนคอนโดได้ มันต้องใส่สูทผูกไทด์ล่ะวะ แต่ทำไมมันเข้าห้องแกได้นี่สิ”
“ผมไม่รู้ เลยอยากจะกลับไปจัดการเอง”
“ใจเย็นๆน่าป๋า ลูกโตแล้วนะ ใจร้อนเป็นเด็กๆไปได้”
“พ่อลองนึกความรู้สึกตัวเองตอนที่รู้ว่าแม่หายไปสิครับ ก่อนที่พ่อจะรู้ว่าแม่หนีไป ตอนที่พ่อไม่เห็นแม่อยู่ในบ้าน พ่อรู้สึกยังไง”
“แกจะกลับเมื่อไหร่”
“เร็วที่สุดครับ”
เร็วที่สุดของพ่อใช้เวลาเป็นสัปดาห์ จริงๆที่มันช้าเพราะต้องจัดการเรื่องตัวเอง ระบบการศึกษาของประเทศอังกฤษไม่ได้ไก่กาอาราเร่ จะเรียนๆเล่นๆอย่างที่ทำในเมืองไทยไม่ได้ ถ้าอยากจบออกมาแบบมีคุณภาพอะนะ กว่าจะทำเรื่องหยุดเรียนและหาเหตุผลล้านแปดที่ทางนี้คิดว่าสมควรเล่นเอาอยากจะล้มโต๊ะไปหลายรอบ ภาษาอังกฤษแค่พอได้ ไม่ใช่อยู่ในเกณฑ์พูดแบบน้ำไหลไฟดับ ถามเยอะเข้า นอกจากไม่ตอบแล้ว ป๋าพร้อมจะพาลหาเรื่องได้ตลอดเวลา
พ่อโทรมาบอกว่าคนร้ายไม่น่าจะใช่คนธรรมดา เรื่องนี้ป๋าพอจะรู้อยู่แล้ว แต่ที่อยากรู้มากกว่านี้คือมันพิเศษขนาดไหนกันล่ะ ตอนแรกฉุกคิดไปถึงไอ้แมน แต่ให้ไอ้เบสส่งสายไปสืบแล้วปรากฎว่าไม่น่าจะใช่ จริงๆก็คิดว่าไอ้แมนไม่น่าจะกล้าถึงขนาดบุกคอนโดป๋าแบบนี้แน่ ข่าวที่พ่อสืบให้รู้แค่ว่า คนร้ายเหมือนจะรู้ระบบ CCTV ของคอนโดดีมาก รู้ว่ามุมกล้องอยู่ทางไหน และจับภาพที่ระดับความสูงเท่าไหร่ คนของพ่อบอกว่าเป็นไปได้ที่คนร้ายจะวางแผนล่วงหน้า และลงทุนเช่าห้องของคอนโดนี้ทิ้งเอาไว้เพื่อไม่ให้เกิดข้อสงสัย และคงจะหมอบหรือทำตัวให้ต่ำกว่าระดับการจับภาพของกล้อง แล้วหลังจากนั้นคงใช้อะไรบางอย่างปรับให้กล้องจับภาพไปที่กำแพงแล้วเอาสติ๊กเกอร์ปิดจอภาพเอาไว้ ภาพในทีวีแสดงแค่ตอนกล้องถูกหันจอภาพเข้ากำแพงแล้วมีมือที่สวมถุงมืออย่างดีเอาสติ๊กเกอร์ปิดจอภาพเท่านั้น ทางคอนโดตื่นตัวในเรื่องนี้ แต่ไม่ได้กระโตกกระตาก ชื่อเสียงของคอนโดยังเป็นภาพพจน์อันดับแรกที่ต้องรักษาอยู่ดี
หนึ่งสับดาห์ระหว่างที่รอกลับไทย ป๋าต้องระงับอารมณ์ตัวเองสุดกำลัง รู้สึกทรมานมากกว่าตอนที่อยู่ในวัยคะนองแล้วลองยาเสพย์ติดครั้งแรกๆเสียอีก ตอนทรมานเพราะยานั้นป๋าจำช่วงที่ตัวเองทุรนทุรายไม่ได้ แต่ตอนที่ทรมานเพราะตามข่าวโจมนั้น ความทรมานมันกัดกินจนจำได้ไม่มีทางลืม การที่จะต้องนั่งเดาสถานการณ์แบบไม่รู้ชะตากรรมของคนที่รัก มันเหมือนจะอกแตกตายจริงๆ
ป๋าได้รับรู้ข่าวสารจากสองทาง ทางแรกมาจากพ่อ ส่วนอีกทางต้องขอบคุณมหาที่มันหันมาเอาดีทางนี้เหมือนกัน เพิ่งรู้ว่ามหามีเมียเป็นผู้ชายตามรอยป๋า เพราะมหาได้คำแนะนำมาจากเทียนเด็กวิศวะชมรมเดียวกับมันนี่แหละ ป๋ารู้จักเทียน เคยคุยกันหลายต่อหลายครั้ง แต่ไม่ถึงกับสนิทอะไรกันมาก ไอ้เบสบอกว่ามีเทียนอีกคนมหาดูเป็นผู้เป็นคนขึ้นมาก เสพหนังสือประโลมโลกลดลง แต่ก็ไม่ได้ทิ้งไปซะทีเดียว แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น ต้องยกเว้นตอนอยู่กับเพื่อนตามลำพัง ไอ้มหามันจะรั่วเกินคนเหมือนเดิม ไอ้แย้บอกว่ามันอาจจะอายที่จะเปิดเผยให้เพื่อนเห็นว่ามันก็มีมุมพระเอกกับเค้าเหมือนกัน สงสัยจะเลียนแบบป๋าที่สร้างโลกส่วนตัวระหว่างมันกับเมียโดยไม่ให้ใครรู้ สำหรับมหามันคงอาย แต่สำหรับป๋าแล้ว ยอมรับว่าเห็นแก่ตัวที่อยากจะเก็บเกี่ยวเวลาระหว่างเราสองคนไว้ชื่นใจคนเดียวไม่คิดจะแบ่งให้ใครได้เห็น อาจจะมีน้ำจิ้มหลุดรอดมาบ้าง อันนั้นป๋ายอมแบ่งให้ดูกันได้
เทียนออกความเห็นมาสองทางให้คิด เรื่องนี้ไม่น่าจะเกี่ยวข้องแค่โจมคนเดียว มูลเหตุน่าจะมาจากป๋าด้วยส่วนหนึ่ง เลยให้ลองนึกไปถึงคนที่ใกล้ชิดกับโจมมากๆ และคนที่แค้นโจมมากๆ
มันเป็นเรื่องที่น่าคิดทั้งสองทาง
ตอนที่โจมยังไม่ได้ตกลงปลงใจเป็นคนของป๋า เค้าถูกใครๆมองว่าเป็นเด็กขายเกรดคุณชาย คุณสมบัติคนที่จะซื้อโจมได้ต้องสูงเสียดฟ้า แล้วอย่าคิดเลยว่าคนเดินดินธรรมดาๆ โจมจะชายตามอง พวกที่จ้องจะเคลมโจมนั้นมีตั้งแต่ระดับรากหญ้าไปจนถึงคนที่มีคุณสมบัติเสียดฟ้าอย่างที่ต้องการ แต่โจมยังไม่เคยไปกับใครนอกจากป๋า เป็นไปได้ว่าพวกที่โกรธแค้นโจมจะเลือกเอาช่วงเวลาแบบนี้จัดการแก้แค้น พอคิดว่าจะมีใครแก้แค้นโจมเพราะเรื่องนี้ รู้สึกตัวเองจะอารมณ์เดือดดาลได้ทันทีทันใด จากที่เคยคิดว่าใช้ชีวิตแบบชีวิตใครชีวิตมัน ใครดีใครได้ เริ่มไม่ใช่มุมมองที่ป๋าต้องคิดแล้ว ผลที่ตามมามันรุนแรงกว่านั้นมาก มันหมายถึงความปลอดภัยของใครอีกคน
พอคิดไปถึงอีกทางที่เทียนเสนอมา คนที่ใกล้ชิดโจมมากๆคงจะเป็นอดีตแฟนที่ใกล้ชิดกันถึงขนาดใช้สายเลือดร่วมกัน ป๋าตัดเสี้ยนหนามตรงนี้ออกไปเพียงเพราะโจมเล่าให้ฟังว่าพี่ชายถูกผู้ใหญ่สั่งให้แต่งงาน และพี่ชายก็เต็มใจที่จะทำตามผู้ใหญ่ ป๋าเองก็ไม่เคยสนใจคนอื่นอยู่แล้ว เลยไม่ได้ตามข่าวว่าพี่ชายโจมแต่งงานไปหรือยัง ป๋ารู้ว่าคนของตัวเองมีเสน่ห์ ยิ่งอยู่ใกล้ชิดยิ่งรู้ โจมเวลาที่อยู่กับป๋าสองคนกับโจมที่อยู่ท่ามกลางสายตาใครๆเหมือนเป็นคนละคน สิ่งที่ทำให้ป๋าหวงแหนโจมอย่างที่ไม่เคยรู้สึกกับใครมาก่อนเพราะได้อยู่ใกล้ชิด และได้รู้จักตัวตนจริงๆของเค้านี่แหละ
แล้วคนที่โตมาด้วยกันเค้าจะไม่รู้สึกเหมือนกันกับป๋าได้ยังไง
ถึงจะได้หน้า แต่คงจะลืมหลังยาก ยิ่งเป็นด้านหลังที่ไม่เคยแม้แต่จะได้ล่วงล้ำเข้าไป ป๋าไม่อยากจะหวนไปคิดว่าก่อนจะมาเจอป๋า โจมกับพี่ชายคนนั้นจะไปถึงขั้นไหนกันบ้าง สิ่งเดียวที่ป๋ารู้คือ ป๋าเป็นคนแรกที่ได้เป็นเจ้าของ
และแน่นอนว่าป๋าให้ความสำคัญกับโจมมากขนาดนี้ ป๋าต้องไม่ใช่แค่คนแรกเท่านั้น แต่ป๋าต้องเป็นเพียงคนเดียวที่เป็นเจ้าของโจมไม่ว่าจะตัวหรือใจ
“ฮัลโหลป๋า ลูกเตรียมตัวแล้วหรือยัง ต้องบินคืนนี้แล้วนะ”
“ครับ พร้อมแล้ว”
ไม่อยากจะบอกให้พ่อหมั่นไส้ว่าป๋าออกแนวตั้งหน้าตั้งตาคอย 12 ชั่วโมงนับจากวินาทีที่เครื่องเทคออฟ ป๋าแทบจะนับถอยหลังเพื่อเหยียบพื้นดินประเทศไทย
“แกทำให้พ่อเสียเวลามากเลยนะ ช่วงที่ต้องตามเรื่องให้แก พ่อต้องเสียรายได้ไปเท่าไหร่”
“ผมจะชดใช้ให้พ่อสองเท่าเลยแล้วกัน”
“โธ่ ไปเรียนแทบจะนับวันได้ แต่เอาเถอะ แกสัญญาแล้วนะ”
“ครับ พ่อครับ ผมถามอะไรอย่างสิ”
“อะไรล่ะ”
“ถ้าพ่อต้องส่งเสียใครอีกสักคนเรียนที่อังกฤษ ขนหน้าแข้งพ่อจะร่วงมั้ย”
“หึ แกถามช้าไปนะป๋า ก่อนหน้าที่แกจะเป็นบ้าเป็นหลังกับเด็กคนนี้ แกผลาญเงินพ่อไปกับเด็กๆของแกตั้งเท่าไหร่ต่อเท่าไหร่ แกคงไม่รู้ล่ะสิ ว่าบางครั้งเราก็นอนกับผู้หญิงคนเดียวกันนะลูกชาย”
“พ่อหมายถึงใคร ถ้าพ่อหมายถึงกิ่ง ผมเจอเค้าที่ไชน่าทาวน์ด้วย ได้ไปเที่ยวด้วยกันวันนึง”
“ฮ่าๆ แล้วเป็นไงบ้างล่ะ เค้าบอกหรือเปล่า ว่าแกกับพ่อใครลีลาดีกว่ากัน”
“พ่ออยากให้ลูกตัวเองตายต่างบ้านต่างเมืองหรือไง เค้ามากับสามีเค้า เจอกันโดยบังเอิญเท่านั้นแหละ ผมไม่ได้ดูแลมาหลายปีแล้ว ตอนแรกคิดว่าพูดเล่นเรื่องที่มาขอเลิกกับผมเพราะเจอรักจริง หลงตัวเองอยู่ตั้งนานว่าใครๆก็ติดใจป๋า”
“เค้าก็บอกพ่อเหมือนกันว่าเจอแก”
“นี่พ่อยังลักลอบติดต่อกันอยู่เหรอ ผมไม่แนะนำให้ยุ่งกับเมียชาวบ้านนะพ่อ”
“แกคิดว่าพ่อเลวขนาดนั้นเลยเหรอ บังเอิญติดต่องานกันนิดหน่อยเว้ย”
“แล้วไป แล้วเรื่องที่ผมถาม พ่อว่าไง”
“เรื่องส่งเสียพ่อไม่มีปัญหา แต่เด็กแกเป็นลูกตาสีตาสาไม่มีพ่อแม่หรือไง เค้าเป็นผู้ชายนะป๋า ลูกจะไปบอกพ่อแม่เค้าว่าจะดูแลในฐานะอะไร”
“ถ้าผมจัดการได้ล่ะ”
“ถ้าไม่ใช่หนีตามกันก็พอได้นะ”
“ผมกำลังจะจริงจังกับผู้ชายนะพ่อ ไม่ห้ามหน่อยเหรอ”
“ห้ามได้?”
“ไม่ได้ นอกจากอย่าห้ามแล้ว สนับสนุนผมด้วย อนาคตบริษัทพ่ออยู่ในมือผมนะ ส่วนอนาคตความสำเร็จของผมก็มีเค้าอยู่ในนั้นเหมือนกัน”
“เป็นเอามากจริงๆเว้ยลูกกู เออๆ ขอแค่แกกลับมารับผิดชอบสิ่งที่พ่อสร้างไว้ให้ก็แล้วกัน จำไว้ว่าสิ่งที่พ่อสร้างไว้ แลกกับการที่พ่อต้องเสียคนรักไปนะป๋า”
“เค้าก็คือแม่ผมเหมือนกันนะครับพ่อ”
“นั่นแหละ แกหาคนที่เข้าใจแกมากๆก็แล้วกัน บางครั้งผู้หญิงก็อ่อนไหวเกินกว่าจะเข้าใจว่าเราทุ่มเทเพื่อใคร”
“ถ้าพ่อไม่ทุ่มเทไปด้วยลงอ่างไปด้วย แม่คงจะเข้าใจนะผมว่า”
“ลงอ่างมันก็เป็นงานเว้ยป๋า”
“ครับๆ เอาเป็นว่าผมเข้าใจ”
12 ชั่วโมงกับการเดินทางกลับบ้าน มีหลากหลายอารมณ์จนข่มตาหลับพักผ่อนไม่ได้ ดีใจ กังวลใจและห่วงใย มันตีกันจนสมองระบมไปหมด ต่อให้ชั้นที่นั่งมาสะดวกสบายแค่ไหน แต่ช่วงอารมณ์แบบนี้ ป๋าใจจดใจจ่ออยู่ที่สุวรรณภูมิเท่านั้น แล้วก็คนที่ฝังจมูกลงไปเต็มแก้มป๋าบนจอโทรศัพท์คนนี้
๐ สวัสดีค่ะ มาตามแรงกดดัน :laugh: ดูเหมือนตอนนี้จะเรียบเรื่อยไปหรือเปล่า อิอิ แต่ก็อาจจะรู้รายละเอียดบางอย่างเพิ่มขึ้นนะคะ
๐ เพิ่งเห็นว่า เวลาเอาเนื่อหาลงเล้าแล้วพอเป็นย่อหน้าใหม่ มันไม่มีคั่นหน้าให้เนาะ ดูงงๆ :z3: พยายามอ่านเอานิดนึงนะคะ
๐ ขอบคุณคนอ่านทุกคนค่ะ แล้วก็ขอบคุณสำหรับคำผิด หรือการเรียบเรียงประโยคที่ช่วยดูแลให้ ขอบคุณมากนะคะ
๐ ยินดีต้อนรับคนใหม่ที่เพิ่งตามทันทุกคนค่ะ :กอด1:
๐ เจอกันได้ในแฟนเพจเหมือนเดิมนะคะ TRomance's Fanpage คลิกที่นี่ค่ะ (http://www.facebook.com/TRomanceFic)
๐ :pig4: TRomance
-
+1 พาทของป๋ามาแล้ววววววววววว
รักพ่อของป๋ามากขึ้นเลยอ่า
พ่อของป๋าแกไม่ต้องการไรเลยแค่ให้ป๋ามารับช่วงแทน
เยี่ยมจริงๆๆๆ แต่รู้และป๋าคงได้พ่อมาเต็มๆๆงานนี้
ดีป๋าเอาโจมมายู่ด้วยเลยอังกฤษนะ
เพลียจริงๆๆ เวลาคิดถึงอิเฮียเนี่ย
ป๋าสู้ๆๆๆ o13 เอาโจมมาอยู่ด้วยเลย
-
โจมหายไปไหน หายไปได้ยังไง แล้วคุณพ่อของป๋า ตัดสินใจช้าไปมั้ย ทำไมไม่ให้โจมมาเรียนกับป๋าด้วยแต่แรก
ไอ้คุณฮ.เฮีย ห.สระเอีย ไม้โท ด้วย เอาตัวโจมไปใช่มั้ย
:angry2: :m31:
(โหวกเหวกโวยวาย)
-
จองที่นั่งแถวหน้า อ่านก่อนคะ :pig2:
-
มาแล้วตอนใหม่ๆๆๆ
-
โจมหายไปไส :serius2:
-
ชอบพ่อป๋าอะแมนดี ถึงจะดูไม่มีเวลาแต่ก็เข้าใจลูกนะ
ไม่เหมือนพ่อโจม
เคลียเรื่องที่มาที่ไปของตอนที่แล้วกะผู้ ญ คนนั้นสักที
ขอบคุณค๊า
ป.ล. ตอนนี้แอบสั้นนนนน .. กดดันๆๆๆ 55
-
ชอบพ่อป๋ามาก เข้าใจลูกป๋าที่สุด 5555
มีการ ทุ่มเทไปด้วยลงอ่างไปด้วย แถมมีผู้หญิงคนเดียวกันอีก
ขอบคุณค่ะ :z13:
-
เริ่มรักป๋าของป่าอีกทีซะแล้วฮ่าฮ่า
ส่งเสียลูกสะใภ้อีกคนหนึ่งเต๊อะ
ป๋าพาโจมหนีเลย :impress2: :impress2: :impress2:
-
เข้ามาอ่านแล้วววว....
พ่อป๋าก้อเทห์ดีเนอะเข้าใจลูกดี....
-
รอลุ้นดีกว่าว่าโจมจะได้ไปเรียนอังกฤษกับป๋าไหม
อยากให้โจมหนีไปให้พ้นๆไอ้เฮียบ้าเห็นแก่ตัวคนนั้น
-
โอ๊ยยย!อึดอัด เอาอีกตอนมาให้ด่วนเลยค่ะ จะบ้าตายแทนโจมกับป๋าแล้ว :sad4:
ขอบคุณสำหรับตอนที่ 33 ค่ะ :pig4:
-
:z13: :z13: :z13:
-
รักพ่อป๋ามากกกกกกเลยอะ
เป็นพ่อที่เข้าใจลูกจิงๆๆ
คุณพ่อทำถูกแล้ว
เพราะถ้าไม่มีดจม ป๋าคงไม่เปนผู้เป็นคนเหมือนกับทุกวันนี้อะ
รออ่านๆๆๆตอนฉากเด็ด ฉากสำคัญในการเป็นฮีโร่ของป๋าอยุ่นะค่ะ
:impress2: :impress2: :impress2:
-
^^ ป๋าของโจมก็ป๋าจริงๆ
ลุยเต็มล้านเลยฮะ
-
:L1:
-
จะโลภมากกับคนเขียนไปไหม
ถ้าจะบอกว่า อยากอ่านตอนใหม่แล้ว
ทั้งๆ ที่เพิ่งอัพตอนใหม่เลยนะเนี้ย
แต่แบบว่าอยู่ในช่วงกำลังตื่นเต้น
ลุ้นแทนป๋ากับโจมจริงๆ
เอาใจช่วยป๋ากับโจมสุดฤทธิ์
-
o13 o13 o13
-
โจมทำให้ป๋ากับพ่อเข้าใจกันสินะ :กอด1: ว่าแต่ป๋ากับโจมยังเดินทางไม่ถึงภาคใต้ใช่มั๊ยนี่
-
ดีใจที่พ่อป๋ายอมเข้าใจง่ายๆ ทีนี้ก็เหลือแต่ป๊าน้องโจม :เฮ้อ:
เจอคำผิดที่เดียวเองค่ะวันนี้ -.-
ขึงลวดแล้วเอาโจมใส่ไม่แขวน > ไม้
-
ชอบพ่อป๋าอะ
-
กรี๊ด ทำไมป๋าไม่คิดได้ตั่งแต่จะไปนอกครั้งแรกเล่า
อุตส่าห์นำหน้าไปก่อนแล้ว แต่อย่าว่าเดี๋ยวไม่ได้ลุ้น ฮ่าๆๆๆ
-
ลงอ่างเป็นงาน ด้วย ก๊ากก :laugh:
:L2:
-
ป๋ามาแล้ว~~~~
คุณพ่อป๋าเข้าใจลูกด้วย ดีจัง ^^
ทางนู้นหนีกันไปถึงไหนแล้วเนี่ย :เฮ้อ:
-
พ่อลูกเค้าคุยกันแบบเข้าใจกันดีเนอะ
ทางป๋าไม่มีปัญหาแต่ครอบครัวโจมนี่ดิ...น่าหนักใจ :เฮ้อ:
-
+1 พ่อ ของป๋า สุดยอด จริง ๆ o13 เหมาะ มาก " The Best " ชอบสไต การเลี้ยงลูก จริง ๆ :L2: :L2:
-
ไม่อยากจะเทียบ แต่มันก็ต้องเทียบอ่ะนะ
ว่า พ่อโจมกับพ่อป๋า แนวคิดสองครอบครัวนี้ต่างกันอย่างแรงงงงงงงเลย :เฮ้อ:
ครอบครัวโจมเหมือนจะอบอุ่น เพราะญาติพี่น้องเต็มบ้าน แต่ความอบอุ่นทางใจแทบหาไม่ได้ :impress3:
ครอบครัวป๋า ถึงจะมีกันสี่คน(นับแม่เลี้ยงป๋าไปด้วย) เหมือนจะครอบครัวแตกแยกนะ แต่ความอบอุ่นทางใจ ดูจะมีมากกว่าครอบครัวโจมเยอะเลยเหอะ :sad11:
เจอผิดที่เดียวเอง :กอด1:
สั่งให้มหาขึงลวดแล้วเอาโจมใส่ไม่แขวน
-
ชอบพ่อของป๋าอ่ะ เท่มาก 55555555555
-
:pig4:
-
o13ดีมาก ป๋า ให้พ่อ ไปสู้ขอโจมแล้วหนีบกันไปเรียนที่อังกฤษด่วน อิอิ :กอด1: :L2:
-
:serius2: :serius2:
ทำไมมาแค่นี้อ่า
:pig4: :กอด1:
-
อืมมม ใช้เวลาไม่นานมากในการกลับมาประเทศไทย แสดงว่าเวลาที่เหลือเป็นเวลาที่ใช้ในการวางแผนลักตัวโจมล่ะสิ o13
ตื่นเต้นๆ อยากอ่านตอนต่อไปแล้วววววว :z3:
(ตอนนี้มีเรื่องมหา-เทียนนิดนึง รู้สึกถึงความหวานนิดๆ ของคู่นี้ออกมาเลยนะเนี่ย :กอด1: )
-
คราวนี้ป๋าเป็นฝ่ายเล่าบ้าง... :m31:
นี่ยังดีนะที่ป๋ารู้จักระงับใจลงได้มั่ง ไม่งั้นโดนควายป่าข้างห้องขวิดตายก่อนได้กลับมาไทยแน่ๆ o13
งานนี้ต้องยกความดีความชอบให้พ่อของป๋า...ว่าแต่...พ่อลูกเคยคั่วสาวคนเดียวกัน :sad5:
แถมเป็นคนที่ทำให้น้องโจมนอยด์ซะงั้น :o11:
เอาหล่ะ...ตอนหน้าป๋ามาเหยียบแผ่นดินไทยแล้ว จะลุยขนาดไหนก็ขอรอดูหล่ะนะ :interest:
แก้คำผิด...หาเจอไปแล้ว 1 งั้นเค้าหาเจออีกที่หล่ะนะ...
หนึ่งสับดาห์ระหว่างที่รอกลับไทย ==> สัปดาห์
-
เหมือนป๋าจะใช้เวลาไม่ถึงเดือนในการยื่นเรื่องลาระยะยาวกับทางมหาลัยนะ
แล้วไปทำไรอยู่สามเดือนให้โจมต้องแห้งเหี่ยวโดนขังอยู่ในห้องล่ะเนี่ย...ครอบครัวโจมน่ากลัวขนาดนั้นเลยหรอ
เหมือนว่าใช้เวลาตามข่าวนานจริง ๆ
จะรอตอนหน้านะคะ...ขอให้ป๋ากับโจมพบทางออกเร็ว ๆ พ่อป๋าไฟเขียวแล้ว เหลือป๊าโจมแหละทีนี้
-
มาตามติดแผนการของป๋าต่อไป
วางแผนมาดีแน่ๆอ่ะ
-
"อนาคตบริษัทพ่ออยู่ในมือผมนะ ส่วนอนาคตความสำเร็จของผมก็มีเค้าอยู่ในนั้นเหมือนกัน" ป๋ามีขู่พ่อด้วย
รู้แล้วว่าป๋านิสัยเหมือนใคร ลูกไม้หล่นใต้ต้นจริงๆ ขนาดกิ๊กยังเคยใช้ร่วมกันเลย คุณพ่อของป๋าแน่มากๆ o13
-
มาแระๆๆ
มาแบบอยากให้มีอีกตอยเรื่อยๆ :z3:
เริ่มเสพติด ๕๕๕
,,, :]
-
:L2: +1,,,,รักพ่อพี่ป๋าก็วันนี้แหละ
แรกๆไอ้เรารึ..ก็โกรธแทนพี่ป๋า :fire:
แต่พึ่งมานึกออกเรื่องการเป็นพ่อเป็นแม่นี่มันไม่ใช่ง่ายเนาะ :sad11:
แถมบางที..ต้องเสี่ยงกับการที่ทำให้คนที่บ้านเกลียด หรือไม่เข้าอีก :sad4:
-
เพิ่งเข้าใจป๋ษ ว่าอยู่ๆหายไปไหน แต่คดี รูปคู่ชะนียังไมเคลียร์นะป๋า
ปล. ป๋าขอป๋าขา ลงอ่างก็เป็นงานหรือค่ะเนี่ย โอ๊วววก๊อด เพิ่งรู้นะเนี่ย
-
พ่อของป๋าใจดีจัง
ยอมรับน้องโจมแล้ว(มั้ง) อิอิ
-
กรี๊ดดดดดดดด พ่อป๋าสุดยอดมว๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
หนึ่งอาทิตย์ในการเตรียมตัวกลับไทย แล้วไมโจมอยู่ตั้งสามเดือนอ๊าาาาาาาาาาาาาาา
ฮือๆๆๆๆๆๆๆ ลุ้นๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
อารมณ์ยังหม่นอยู่ เอาหวานๆ :z3:
ปล.ชอบป๋าาา
-
o13 :pig4:
สำหรับผู้แต่งน่ะค่ะ
ป๋าของเราแมนได่ใจจริงๆ
รอตอนต่อไปอย่าจดจ่อน่ะค่ะ :z2:
-
ป๋าเท่ห์ :-[
-
ป๊าป๋าใจดีจัง เข้าใจและช่วยสนับสนุนป๋าด้วยนะคุณป๊า
-
ความแตกต่างของพ่อของโจมกับพ่อของป๋า :o
พ่อของป๋าเยี่ยมจริงๆ o13
ป๋ากับพ่อเหมือนจะไม่ถูกกัน
แต่ก็เข้าใจความคิดของกันและกันดีจริงๆ
ตอนนี้ได้แต่ขอให้ป๋าช่วยเมียให้รอดพ้นจากไอ้เฮียนรกนั่นให้ได้
แล้วก็จัดการสั่งสอนมันหนักๆให้สมกับที่มันทำไว้กับโจมด้วย :z6:
-
:กอด1:
-
ก็กระจ่างขึ้นอีกนิดนุง
แต่รอตอนต่อไปดีกว่า ลุ้นๆ จะหนีกันรอดหรือเปล่า
-
ป๋าเหมือนเด็กวัยรุ่นริรักเลยอ่ะ 5555
-
ชักจะรักพ่อป๋า .ขอจีบได้ไหมครับ ฮ่าๆ :o8: :laugh:
-
เอ้าตกลงพ่อลูกทับทางกันเองเรอะ
ตกลงหญิงในภาพคือสาวกิ่งอดีตเด็กป๋าจริงๆ
ฮึ่ย ช่างบังเอิญ
-
ลุ้นดีอ่ะ นานๆจะได้อ่านนิยายที่ทำให้ตื่นเต้นๆ
+1 :n1:
-
พายุลูกใหญ่กำลังจะมาสินะ
-
พ่อป๋าเข้าใจลูกมากกว่าที่คิดแฮะ
ยังงี้พ่อผัวลูกสะใภ้ก็ไม่มีปัญหาแล้วล่ะสิ :z2:
เหลือแต่ปัญหาฝั่งครอบครัวโจมนั่นแหละ ป๋าไฟท์ติ้ง :L2:
-
คุนพ่อของป๋าน่ารักที่สุดเลยอะ :c3:
ตอนแรกคิดว่าจะห้ามและโกดเป็นฟืนเป็นไฟ ต้องทะเลาะกันสัก2-3รอบก่อน
ที่ไหนได้...ป๋าพูดคำเดียว พ่อก้อจอดเลยอะ สุดยอดมากๆ
คุนพ่อน่ารักมากจิงๆที่เข้าใจลูกชายคนเดียวคนนี้ :m3:
บอกแล้ว...ว่าคนอย่างป๋านะหรอจะอยู่เฉยถ้าติดต่อโจมไม่ได้ อร๊ายยยยย >< น่ารักที่สุด
ได้แฟนแบบนี้เมื่อไหร่จะยอมทุกอย่างเลยอะ :impress2:
-
พ่อลูกคู่นี้ร้ายจริงๆ o13
-
กระทืบไล๊ ให้ ป๋าของป๋า
รับไปเลย ตำแหน่งพ่อดีเด่นพร้อมโล่ห์ประจำปี 555+
o13 o13 o13
-
:เฮ้อ:
รักพ่อป๋าจัง
เห้อออออ
ป๋ามะได้มีอะไรกับผู้หญิงคนนั้นจิงๆด้วยยย
เฮียเลววววว
-
ป๋าโคตรหล่ออ่ะ ! o13
-
คุณพ่อเท่ได้ใจมากค่ะ ส่วนป๋านี่ก็รักเมียได้สุดสุดเช่นเดิม o13
ดูจากระยะเวลาที่โจมรอก็นานอยู่ คงมีอะไร ๆ ให้ป๋าเคลียร์มากมาย
ก่อนที่จะมาช่วยสุดที่รัก หวังว่าจะเตรียมการมาดี หนีพ้นมืออิเฮีย
เอาใจช่วยเต็มที่ แต่ว่า..จะไม่รับขวัญกันหน่อยเหรอ แก้คิดถึงงาย
ไม่ได้เจอกันมาตั้งนาน เค้าแค่เตือนเฉย ๆ ไม่ได้คิดลามกนะ :laugh:
-
o22 งะ....มาสั่นไปรึป่าวค่ะ 555 มันค้างอะ ค้างๆๆๆๆ
พวกที่อยู่ในรถเป็นไงบ้างแล้วเนี่ย ถึงหาดใหญ่รึยัง พักที่ไหน จะได้ไปรับ กร๊ากกกกกก :o8:
อยู่ดีๆ ก็อยากให้ครอบครัวของโจม ไปต่างประเทศแล้ว 2 คนนั้นก็ตกเครื่องบินตาย โจมเลยกำพร้าละ ทีนี้เสร็จป๋า o18
แต่อย่างน้อยๆ ก็รู้ว่าอยู่ดีๆพ่อพระเอกโผล่มาได้ไง คริๆ
อ้อนวอนคราวหน้ามาเร็วๆ เลยนะคะ มันสนุกมากๆๆๆ o13
-
อ่านตอนนี้แล้วรู้สึกได้ถึงความแตกต่างระหว่างพ่อป๋า :o8:กับพ่อโจม :angry2:
-
ทุกคนช่วยกันกดดันคนเขียนอีกเรื่อยๆเลย
อยากอ่านนนนนนนน
:call:
-
คุุณพ่ออย่างเท่ห์อ่ะ o13
-
เด็กป๋าจริงๆนะเนี่ย ย ย :o8:
-
หลบหน่อย (พ่อ)พระเอกมา o13
-
ป๋าสู้ๆ โจมสู้ๆ :กอด1:
-
o13 o13 o13 o13 o13 o13
ป๋า ในที่สุดก็ปรากฏกายแบบเต็มรูปแบบซักที
เอาขันหมากไปสู่ขอเลย ขอแนะนำ จะได้เชิดหน้าชูตา อย่างเต็มที่
-
ท่าทางคุณพ่อของป๋าจะไฟเขียวแล้ว ลุยให้เต็มที่ไปเลย
ส่วนน้องเทียน พี่คิดว่าหนูจะแมนนะ :sad4:
ขอบคุณมากค่า :pig4:
-
อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยย
ป๋าแรงอ่ะ ,, มีขอพ่อให้ส่งโจมไปเรียนด้วยกันด้วยอ่ะ
พ่อป๋าแรงกว่า บอกเลย !!!
เอาละเหวยยย เจอกันหน่อยมั้งเฮีย ให้รู้ซะมั่ง ว่าเด็กใครเป็นเด็กใคร
ชิส์
-
แอร๊ยยย... ชอบคุรพ่อของป๋ามาก ตอนแรกคิดว่าจะร้ายๆประมาณ พ่อสามีผู้โหดร้ายซะอีก ที่ไหนได้ ใจดี๊ใจดี (กว่าที่คิดเยอะเลย) :กอด1:
-
คุณพ่อกับป๋าเท่จังเลยค่า :-[
ป๋ารีบจัดการให้เรียบร้อยนะ จะได้ไปใช้ชีวิตคู่ดู๋ดี๋กันที่อังกฤษ แค่คิดก็....... :m25:
แต่กว่าจะสำเร็จ คงต้องลงแรงกันสักพักล่ะมั้ง นี่ก็ไม่รู้ไปถึงใต้หรือยัง ลุ้นๆ
ขอบคุณสำหรับอีกตอนที่ช่วยขยายความกระวนกระวายของป๋าก่อนหน้าจะสวมบทพระเอกขี่ม้าขาวค่ะ :กอด1:
ป.ล. มหา - เทียน นี่ก็น่าติดตามที่ซู้ดดดดดดดดดดดดดดด
-
ป๋า ลุ้นๆ ตอนหน้าให้คลอดไวๆ ว่าป๋าเข้าไปสะเดาะกลอนเข้าหาโจมพร้อมลักพาตัว(ที่เจ้าของเต็มใจ)ได้ยังไง ><
-
ป๋า รักเมียเหนือสิ่งอื่นใด ^^
คุณพ่อก็เจ๋งเหมือนกันนะคะเนี้ย
รอตอนหน้าค่ะ...พาหนีไปถึงไหนแล้วเนาะ
-
พ่อป๋าก็นิสัยเท่ห์เหมือนป๋าเลย
-
ป๋า กับ พ่อ น่ารักดี เนอะ
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
1 อาทิตย์แห่งการรอคอย งืดดดดดดด
ป๋าคงจะร้อนใจเจียนคลั่ง หรือคลั่งไป
แล้วกันหว่า ? เอิ่ม แต่มันเรื่อยๆ มาเรียงๆ
จริงๆ อ่ะแหละ แต่ก็นะ เหมือนได้รู้ถึง
ความคิดของป๋า ในขณะที่รอคอยเพื่อจะ
เดินทางมาช่วยเมีย วี๊ววิ๊วยังกะโรมิโอป๋า กะจูเลีตยโจมเลยวุ้ย
-
เรื่องสาวปริศนาเคลียร์กับคนอ่านเรียบร้อย
แต่กับโจมยังนะ รีบ ๆ บอกเลย
-
:pig4:
ว้าวววววว
รักพ่อป๋าที่สุดในสามโลกเรยยยยยยย
:กอด1:
-
ถ้าพ่อป๋าออกโรงก็น่าจะมีหวังนะ :เฮ้อ: พ่อป๋าเท่ห์อะ :o8:
-
ป๋ากับพ่อเค้าคุยกันแบบแมนๆ ดีจัง ที่ไปตามโจมช้าเพราะสืบข่าวกับวางแผนอยู่ใช่ไหมอ่ะ
-
:a5: o22 :3125: :m16: :fire: :angry2: :serius2: :z2: :z2: :z2: :jul3: :jul3: :m20: :m20: :laugh: :laugh: :pigha2: :pigha2: o18 o18 :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8:
-
คนเขียนชอบตัดตอนแล้วจะไม่ให้คนอ่านทวงได้อย่างไร มาต่อไวไวน๊าาาาาาา
-
ป๋ากะพ่อนี่คุยกันเหมือนจะล้อเล่นซะทุกเรื่องเลยนะ
แต่มันดูรักกันมากมายเลย ป๋าก็เหมือนพ่อซะขนาดนี้ นิสัยอ่ะนะ
-
+1ให้คนเขียน แต่รีบกลับมาต่อด่วนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน Please :3123:
-
พ่อป๋าสุโค่ยยยย o13
ป๋าพาโจมหนีไปออกมาเลย์รึยังอ่ะ รอตอนต่อไปด้วยใจจดจ่อ :z3:
-
+1 ให้คุณพ่อ เป็นผู้ชายที่เข้าใจลูกจริงๆ o13
-
(http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/emoticon_015_cactus.gif)พ่อของป๋านี่เสี่ยไม่ใช่เล่น ส่งเสียเมียลูกชายด้วยนะ
ไม่งั้นบริษัทของพ่ออาจจะล้มละลาย เรือหายได้ (http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/yenta4-emoticon-0010.gif)
รอตอนหน้านะจ๊ะ (http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/19.gif)กำลังเข้มข้นเลย
(http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/906479168-1.gif)อยากเห็นตอนเฮียเอี้ยรู้ว่าใครเอามาช่วยโจมไป
+1 ให้ป๋า(http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/yoyo-emoticon-2-025.gif)
-
ได้อ่านพาร์ทของป๋าแล้วทำให้เข้าใจป๋ามากขึ้นอีก
แล้วป๋าก็มีมุมที่ให้ฮามากกว่าที่คิดไว้เยอะเหมือนกัน
ตอนนี้ชอบพ่อของป๋ามากขึ้นจริงๆ เข้าใจลูกชายมากกว่าที่คิด
:กอด1: :L2: :pig4:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
ป๊าสู้ๆ เพื่อน้องโจม
-
มาต่อเร็วๆนะคับ
อยากอ่านพาร์ทของมหากับเทียนด้วยอ่ะ :call:
-
คนอ่านเข้าใจป๋าแล้ว แต่ป๋าจะทำให้โจมเข้าใจได้ด้วยหรือเปล่า นี่อีกเรื่อง ระหว่างหนีไปหาดใหญ่
ก็อย่าลืมทำเรื่องย้ายโจมไปด้วยแล้วกันนะป๋า
-
สงสารป๋าหว่ะ อยู่ห่างไกลเมียไม่พอ ยังติดต่อเมียไม่ได้อีก
มหารู้สึกเป็นการเป็นงานเพราะได้เมียดีนี่เอง
กด like ให้พ่อป๋าเลย เหนือป๋ายังมีพ่อ แมนโคตร
-
คุณพ่อป๋ายอดเยี่ยมกระเทียมดอง สนับสนุนให้เด็กรักกัน อิอิ o13
-
น่าจะเอาโจมมาด้วยตั้งแต่แรกแล้วนะป๋า
-
ว้าวป๋าจะเอาโจมไปเรียนด้วย o13
:pig4: คะ
-
อ่านผ่านมือถือก็เอาล่ะ รอไม่ไหว :เฮ้อ:
อีกมุมของพ่อผู้รักป๋า..ไม่ได้ช่วยกันเลยให้ได้สิ สนับสนุนทางการศึกษาอย่างจริงจัง
เหมือนใครกัน ป๋าค่ะ แบบนี้ไม่หนีตามกันแล้วเค้าเรียกไรอ่ะ ฉุดก็ไม่ใช่ ลักพาตัวก็ห่างไกล
ตอนนี้ให้พ่อเป็นพระเอก ขี่เครื่องเจ็ต...
พ่อค่ะ สู้ๆ เพื่อสะใภ้น่ะ ห้ามไม่ได้ก็สนับสนุนเต็มที่
o13
-
อ้อ ผู้หญิงในรูปก็คืออดีตเด็กป๋างั้นเหรอ ถ้าโจมรู้ความจริงแล้วคงไม่สนใจหรอกเนอะ :กอด1:
ยังไงๆที่หนึ่งของป๋าคือโจมอยู่แล้ว ถ้าไม่ใช่โจม ป๋าไม่ลงทุนขนาดนี้นะเนี่ย o13
ตอนหน้าป๋าก็ยังเล่าอยู่สินะคะ เพราะตอนนี้โรมิโอป๋า ยังไม่ได้ไปลักพาจูเลียตโจมออกมาจากบ้านเลยอ่า :z3:
-
ตอนนี้พ่อป๋าใด้ใจไปเต็มๆ
อนุญาตให้ลูกชายหยุดเรียน
มาตามหาเมีย! 5555555
-
ตื่นเต้นจงเล้ยยยย :really2:
-
เป็นอีกแง่มุมของพ่อของป๋า ที่เข้าใจลูกมากๆ อย่างนี้ป๋าก็ได้ลุยเต็มที่เลยยยย
-
พ่อป๋าชนะเลิศค่ะ
เตรียมเงิน เตรียมขบวนขันหมากไว้เลยนะคะ
-
แอร๊ยยยส์ ขอบคุณค่า
ได้อ่านพาทของป๋า
พ่อของป๋า แมนมากกก อิอิ
-
ตอนนี้เล่าความทุกข์ใจของอิป๋า
ทั้งสงสารทั้งขำ
แต่ชอบพ่อจังใจนักเลงดี o13
-
พ่อลูกคู่นี้เค้าแรงพ่อกันเลยค่ะ
แล้วจากเหตุการณ์นี้ดูเหมือนจะสนิทกันขึ้นด้วยนะคะ
-
ป๋ากระวนกระวายใจมากเลย อยากให้โจมรู้จัง
-
อืม..ก็ดูเป็นพ่อที่เข้าอกเข้าใจลูกดีนี่
น่าเสียดายที่ปล่อยเวลาให้ล่วงเลยมาป่านนี้แทนที่พ่อลูกจะรักและเข้าใจกันดีๆ
อาจเป็นที่ช่วงอายูด้วยละมั้ง
เอาใจช่วยโจม+ป๋า :bye2:
-
คุณปะป๋าของป๋าขา เท่มากกกกกกกกกกก o13
ป๋าก็เอาใจช่วยนะ เข้มแข็งๆ
ว่าแต่น้องโจมไปไหนน้าาา
:L2:รักป๋าคะ
-
แอบฮากับพ่อของป๊านิดนึง อิอิอิ
คู่นี้เค้ารักกันจริงเน้ออออ
-
โอ้ยย ป๋าา
ให้มันน่ารักได้แบบนี้ :man1: :man1:
ฮ่าๆๆ
-
คุณพ่อเจ๋งงงงงงงงงงงงงงง o13
-
พ่อกับป๋านี่แนวเดียวกันเลยแหะ
แต่ถ้ามีโจมอยุด้วย
ป๋าคงเป็นผู้เป็นคนมากกว่านี้เยอะ
-
ตอนหน้าขอยาวย๊าวยาว
-
ป๋าสู้ๆๆ
-
เลิศศศศศศศศศศศศศ
ป๋าของป๋าเข้าใจป๋า มันเลิศมากกกกก
งั้นเสี้ยนหนามก็เหลือแต่เฮียสุดเอี้ยแล้วสินะ
ฮึ่ม!! จัดการมันเลยป๋า!! :beat:
-
ไมาได้เข้าอ่านไม่ถึงอาทิตย์มา 2 ตอน
ป๋า เยีั่ยมที่สุด >.< รักจริงหวังแต่งมาก ป๋ากับพ่อ เหมือนจะเข้าใจกันแล้ว ส่วนน้องโจมกะพ่อ...เฮ้อ....
เฮียเลวอ่ะ
+1 ให้พี่เซ กอดคุณทีโรแมนซ์ ที่ให้ป๋าและผองเพื่อนมารับโจมนะคะ (สถานการณ์มันหนีตามกันมากอ่ะ)
-
ป๋าของป๋า สุดยอดของป๋า
-
พ่อของป๋าเจ๋งที่สุดในสามโลกจริงๆๆค่ะ ชาบูชาบูมากกก
-
แง่ม อยากอ่านตอนนี้อยู่พอดี เพราะมันนานมากกว่าคุณป๋าจะมาหาโจม :m16:
-
*** เอาอีกๆๆ ***
ไม่ได้จะกดดัน.. แค่อยากบอกความในใจให้นักเขียนทราบจ้า อิอิ
-
อยากอ่านตอนมหากับเทียนอ่า
แอบค้าง
-
คุณพ่อขาาาา~า :o12:
รักคุณพ่ออย่างแรงนิ้ :o12: :o12: :o12:
ไอเฮีย ไอป๊า. ไม่มีบทพวกสู แล้วใจข่อย โล่งสบาย 5 มิลิเมตร ร~ :jul3:
:pig4: :pig4:
-
ฮิฮิ ป๋าได้เชื้อพ่อมานี่เอง -..-
-
กรี๊ดคะ ความจริงของหญิงสาวนางนั้น
ก็คือ อดีตของสองพ่อลูกใช่ไหมคะ
เฮ้อ.....โล่งใจไป อ่านพาทของป๋าแล้ว
รักป๋าหลงป๋า ซะแล้วซิทำไงดีคะ น้องโจม
-
ชอบพ่อป๋าอ่ะ เทห์+แนว
นิสัยป๋ามาจากพ่อเต็มๆ^ ^
-
แอบลัดคิวมาต่อเรื่องนี้ก่อนได้ม่ะ
-
เรื่องมันเครียดด นะเนี่ยยย
-
แอร๊ยยยยยยยยยยยยยย
เด็กป๋ายิ่งกว่ายาเสพติด
:z3:
-
อูย...ป๋าเกือบจะกลายร่างเป็นคนคลั่งหอนโหดที่อังกฤษซะแล้ว
ห่วง+หวงขนาดหนัก :serius2:
-
น่ารักมากมาย
-
ขอเป็นแฟนคลับทั้งพ่อลูกฮ่ะะะ :impress2:
สรุปผู้หญิงในรูปคือ เมียเก่า ร่วมของสองพ่อลูกหรอเนี่ย ยยย =o=
มาจัดการอิเฮียต่อเลยนะป๋า o18
-
อ่านพาทของป๋าแร้ววววววว
FC ป๋า สุดชีวิตอ่ะ
ป๋าแมนมากมาย~~~!!!
พ่อป๋าก้อม่ายงี่เง่า~~~!!!
เรื่องนี้เนี่ย 'น่ารักอ่ะ >o<'
-
:call:
-
อ่านทันแล้ว 555+
กว่าจะตามอ่านเจอ เล่นเอาตายลายเลย
รีีบๆๆ มาต่อน่ะค่ะ
-
ตอนนี้คุณพ่อน่ารักมาก ๆ ค่ะ
เข้าใจกันได้กับป๋าก็ดีแล้ว เตรียมรอรับลูกสะใภ้นะคะ :กอด1:
-
รักพ่อของป๋าจริงๆ กดLOVEให้เลยค่ะ ฮาๆ XD
-
แอร๊ย ถูกใจพ่อป๋า
พ่อไม่ห้ามแถมยังเข้าใจอีกต่างหาก น่าจับมาหอมสักฟอด
-
พ่อป๋านี่ก็น่ารักดีเหมือนกันนะเนี่ย แอบยิ้มเลยตอนคุยกัน
-
อ่านตอนนี้แล้วรักป๋ามากมายยย
-
ป๋าน่ารักมากๆๆๆๆ :pig4:
-
ดีใจที่พ่อป๊าเข้าใจ
น้องโจมจะได้มีความสุขซักที
-
มาต่อๆๆๆ :m12:
-
คุณพ่อเอา ใจ ไปเลยตอนนี้
-
พ่อลูกต่อลองกันสมกับเป็นนักธุรกิจ
เป็นผลประโยชน์ตกเป็นของป๋าอย่างเดียว
อย่างนี้คุ้มจริงๆ :laugh:
:กอด1:
-
กลับมาอ่านต่อ หลังจากหยุดแค่พาร์ท 15 เนื่องจากไม่ค่อยว่างเลย
หนุกมากมายก่ายกอง
โล่งใจไปเปลาะหนึ่ง :เฮ้อ: เรื่องผู้หญิงคนนั้น แต่อุปสรรคใหญ่ๆก็ยังไม่หมดซะที
ป๋าเอาโจมไปเรียนที่อังกฤษด้วยกันให้ได้นะ เชียร์อยู่ :กอด1:
-
เย้ๆๆ ในที่สุดก็ตามทันแล้วค่ะ
จริงๆๆ ติดงอมแงมตั้งกะเรื่องของพี่ดินแล้วค่ะ
แต่มาเรื่องคุณคนเดียวไม่ได้ เพราะรู้สึกจะรันทดไปหน่อย พร้อมกะงานยุ่ง
กลับมาก็มีเด็กป๋าโผล่มาซะแล้ว
พอมาอ่าน มันก็เริ่มลุ้นตั้งแต่ตอนแรกเลยอะค่ะ ลุ้นว่าสองคนนี้จะลงเอยกันได้ยังไง
เพราะดูแล้วอุปสรรคมันเยอะและแข็งมาก
เลยต้องตามอ่านอย่างใจจดใจจ่อเลยค่ะ
เฮ้อ เหนื่อยค่า เหนื่อยลุ้นไปกะป๋ากะโจมซะตัวโก่งเลยค่า 5555+
-
มาร๊อ รอ อยากอ่านไวไว
:call:
-
มาชื่นชมพ่อสามีน้องโจมด้วยอีกคน :3123:
-
คุณพ่อดีเด่นแห่งปี o13
-
ดีใจจังที่พ่อ เข้าใความรู้สึกป๋า และยินดีช่วยอย่างเต็มใจ
รักพ่อป๋าจัง
ป๋าสู้ๆๆๆๆ นะเอาใจช่วยเต็มที่
-
แสดงว่าที่หายไปนาน ก็เพราะต้องทำเรื่อง แล้ว ก็วางแผนลักพาตัว แหมแต่นานเกินไปหรือเปล่า จนโจมคิดมากเลย สงสัยจะต้องมีเคลียร์ว่าผู้หญิงที่เห็นในรูป อ่ะเป็นใคร :pig4:
-
รอต่อค่าา :z3: :z3:
-
คุณพ่อสุดยอด o13
รอตอนต่อไปจ้า :L2:
-
รอเหมือนกัน
-
หายยยยย หายปายหนายยยยยยยยยยยย
-
สนุกมากๆค่ะ ><
-
รอ ร๊อ รอ :m17:
-
พ่อป๋า เข้าใจลูกอะ :3123: :3123: :3123:
-
อยากเป็นเด็กป๋าจัง....
-
โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮอออออ ในที่สุดก้อตามทันนนนนนนนนนน เป็นกำลังใจให้ป๋านะค่ะ จัดการให้ได้นะคะ สงสารน้องโจม :monkeysad:
โกรธไอ้เฮียอ่ะ ขัดขวางอยู่ได้ :fire:
เป็นกำลังใจให้นักเขียนด้วยค่ะ :L2: :pig4:
-
เย้ยยยยย คนเขียนหายยยยยยย
ใครเจอนำตัวฝากบอกว่าคนอ่านคิดถึง :really2:
-
ถวายอาก้าช่วยป๋าเลยได้มะ
-
ตอนที่ 34 'เด็กป๋า'
“ขอโทษนะเบส ขอโทษพวกมึงทุกคนด้วยที่กูใส่อารมณ์กับพวกมึง”
“ไม่เป็นไรป๋า พวกกูเข้าใจมึงดี”
เคยนึกค่อนขอดพวกที่โผกอดกันกลางสนามบินว่าเวอร์ แต่วันนี้เข้าใจความรู้สึกคนเหล่านั้นแล้ว พ่อจัดการเรื่องทุกอย่างให้ก็จริง แต่พ่อไม่เคยมาอยู่ในช่วงเวลาที่ป๋าต้องการกำลังใจเลยสักที แล้วพระเอกขี่ม้าขาวมาอยู่ตรงหน้าช่วงที่ป๋าอ่อนแอแบบนี้ไม่ใช่ใคร เพื่อนสามคนที่ใครๆก็มองว่าไม่เหมาะที่จะเป็นเพื่อนป๋าเลย สามคนนี้ไม่ได้รวยล้นฟ้าแบบป๋าหรอก แต่พวกมันรวยความจริงใจ ลูกคุณหนูเอาแต่ใจตัวเองแบบป๋าต่างหากที่ไม่น่าจะมีเพื่อนตายกับเค้าได้ แต่ป๋าก็มี แล้วทุกครั้งพวกมันก็ไม่เคยไปไหน
“กลับห้องมึงกันเหอะ พ่อมึงให้คนมาแต่งห้องใหม่ให้ มึงโทรไปบอกพ่อมึงเรื่องนี้เหรอวะ”
ไอ้เบสถามขึ้นมาขณะที่เราเดินไปที่รถ
“เออ กูขอให้เค้าช่วย”
“แต่มึงต้องมีข้อแลกเปลี่ยนกับพ่อมึงใช่มั้ยวะ มึงจะไม่มีโอกาสทำอย่างที่มึงอยากทำนะป๋า”
ไอ้เบสรู้ดีว่าแต่ไหนแต่ไร ป๋าต่อต้านเรื่องธุรกิจของพ่อมาตลอด ธุรกิจเครื่องดื่มชูกำลังมีขายไปทั่วโลก ฤทธิ์กระตุ้นประสาทของมันแตกต่างจากยาบ้าตรงไหน ถึงผลข้างเคียงจะน้อยกว่ายาบ้าแบบเทียบกันไม่ได้ แต่มันก็คือยาเสพย์ติดชนิดหนึ่งอยู่ดี ต่อให้คิดเข้าข้างตัวเองว่ามันก็คล้ายๆกับกาแฟนั่นแหละ แต่ใครๆก็รู้ว่ามันไม่ใช่
“เอาน่ะ สุดท้ายมันก็ต้องเป็นกูที่ต้องรับช่วงต่อจากพ่ออยู่ดี ดื้อไปก็เท่านั้น”
“แต่มึงไม่ได้อยากเป็น CEO นี่”
ไอ้มหามันออกความเห็นบ้าง มันเป็นคนแรกที่สนับสนุนให้รับช่วงกิจการจากพ่อ มันบอกว่าตำแหน่ง CEO นั้นเท่ดี
“แล้วมึงจะให้กูขายกิจการทิ้งหรือไง ยังมีน้องหนูที่กูต้องดูแลนะ”
“มึงตามใจพ่อมึงบ้างก็ดีนะ เค้าจะได้สบายใจ เออ เทียนบอกกูว่าน้องโจมเป็นลูกชายเจ้าสัวโรงสีข้าว แล้วก็ขายพวกสินค้าการเกษตร มีชื่อในสังคมไฮโซด้วยนะมึง”
“งั้นเราน่าจะหาข่าวโจมง่ายกว่านี้ไม่ใช่เหรอวะ ทำไมรู้สึกว่ามืดแปดด้านแบบนี้”
“โจมใช้นามสกุลแม่เค้าว่ะ ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน”
“งั้นต้องสืบจากบ้านโจม กูว่าบุกคืนนี้เลยดีกว่า”
“มึงอดทนมาได้ตั้งหลายวัน อดทนอีกหน่อยเหอะว่ะ เค้าทำแบบนี้แสดงว่าเค้าก็วางแผนอย่างดีเหมือนกันนะเว้ย”
เสียงคัดค้านทำให้ต้องสงบสติอารมณ์อีกครั้ง ถึงในใจจะพุ่งพล่านเป็นไฟที่พร้อมจะไหม้หญ้าตลอดเวลาขนาดไหน แต่คำว่าเพื่อนหวังดีมันวนอยู่ในสมองจนต้องทิ้งตัวลงนั่งอีกครั้ง สองข้างทางของบ้้านเกิดเมืองนอนก็ยังเป็นเหมือนเดิม เกาะกลางถนนก็ยังมีประติมากรรมระดับโลกผุดอยู่ทุกๆห้าหกเมตรเหมือนเดิม มีสถาบันการศึกษาพ่นแอร์บัดอวดศักดาก็แบบต้นเว้นต้น การนั่งมองข้างทางทำให้สมองป๋าหายหน่วงลงบ้างนิดหน่อย สีคอนกรีตไม่ได้ช่วยอะไร แต่ที่พอจะช่วยป๋าได้คือสีของต้นไม้ใใบหญ้านั่นต่างหาก
ทั้งๆที่คิดว่าตัวเองให้ความสนใจกับดอกไม้สีเหลืองข้างทางแล้ว แต่อดที่จะคิดถึงโจมไม่ได้อยู่ดี น่าแปลกใจตัวเองที่มาอยู่ตรงจุดนี้ได้ ไม่เคยคิดว่าจะเจอกับสิ่งที่เรียกว่า’ความรัก’ คนที่ไม่เคยขาดรักและขาดคนเอาใจอย่างป๋า คนที่เคยมองว่าความรักที่เคยสัมผัสนั้นเหมือนน้ำซึมบ่อทราย เท่าไหร่ก็ไม่พอ เท่าไหร่ก็ไม่รู้สึกว่าตัวเองได้รับการเติมเต็ม แล้วคนที่มาอุดรอยรั่วของเม็ดทรายนั้น เป็นคนที่เย็นชาและน่าหมั่นไส้ในสายตาเกินกว่าที่ป๋าจะคิดว่าตัวเองชอบคนแบบนี้ได้ แต่มันก็เกิดขึ้นแล้ว
ข่าวโจมที่มหาได้มาจากเทียนเป็นเรื่องที่ต้องมานั่งทบทวนกันอีกครั้ง สำหรับป๋าแล้ว การที่ได้อะไรมาง่ายๆทำให้มองว่าตัวเองคือจุดศูนย์กลางของทุกอย่าง ให้ความสำคัญของสิ่งที่อยู่รอบข้างน้อยจนบางอย่างมีระดับความสำคัญติดลบเสียด้วยซ้ำ เมื่อมีโจมเข้ามาเกี่ยว ป๋าก็ขีดเส้นใต้ของความสำคัญไว้ใตคำว่าเราเพียงอย่างเดียวจนลืมคิดไปว่า ทุกคนมีที่มาที่ไป ป๋าทำตัวมีปัญหาเรียกร้องความสนใจจากพ่อ ประชดชีวิตเพราะแม่ โจมเองก็ต้องมีที่มาที่ไปเหมือนกัน
โจมเปิดเผยเรื่องส่วนตัวและครอบครัวให้รู้บ้าง ป๋าก็รับรู้เท่าที่โจมบอกให้รู้ นอกจากนั้นป๋าไม่คิดจะสนใจ แต่ตอนนี้ คนที่เคยเป็นแฟนเก่าและพ่วงตำแหน่งพี่ชายลูกพี่ลูกน้องคนนั้นเข้ามาอยู่ในความสนใจจนเป็นเรื่องที่ละเลยไม่ได้
“มหา มึงนัดเทียนมาห้องกูทีดิ”
“ไม่ได้เว้ย ป๋า มึงเปลี่ยว มึงเรียกเด็กคนอื่นมาดิวะ ตะบี้ตะบันให้คุ้มกับเงินที่มึงส่งเสียเท่าไหร่ก็ได้ อย่ามายุ่งกับเทียนของกู”
“เทียนของมึงเหรอ”
“เออดิวะ”
“แล้วเค้ายอมรับสถานะที่มึงยัดเยียดให้แล้วเหรอมหา”
“เค้าตอดรัด เอ้ย ตอบรับแล้ว”
“มึงไม่สนใจหน้าอกสะบึมและสะโพกทอร์นาโดแล้วว่างั้น”
“กูก็สนใจอยู่ แต่กูก็ต้องอยู่กับความจริงสิ”
“นึกว่ามึงจะเปลี่ยนจากดูหนังสือปลุกใจเสือป่ามาเป็นหนังสือปลุกใจเสือไบแล้วซะอีก”
“อย่าเลย กูเอาตัวรอดไม่เก่งเหมือนมึงหรอกป๋า ถ้ากูแก้ตัวไม่ถูกใจเทียนนะ กูตายกับตาย”
“พอๆ กูอยากเจอเทียนเพราะจะคุยเรื่องโจมหรอกเว้ย”
“ก็มึงบอกว่าให้นัดไปห้องมึง”
“ถ้ากูจะเอาใคร กูเคยนัดมาห้องกูเหรอมหา”
“ก็น้องโจมไง มึงพาน้องเค้ามาตั้งแต่ครั้งแรกเลย”
“มึงอย่าเอาโจมไปรวมในเรื่องอย่างว่าได้มั้ยวะ”
“พวกมึงสองคนหยุดเถียงกันสักทีได้มั้ย แทนที่จะปรึกษากัน ดัันมาทะเลาะกันเมียมึงเมียกูอยู่ได้”
“มึงว่าใครวะแย้”
ที่ต้องออกปากถามเพราะนานๆไอ้แย้มันจะหมดความอดทนสักที ปกติแย้จะสงบปากสงบคำที่สุดแล้ว
“กูว่าทั้งคู่แหละ ป๋ากูรู้ว่ามึงร้อนใจเรื่องน้องโจม แต่มึงก็ไร้สาระตรงที่เถียงกับไอ้มหานี่แหละ ป่านนี้น้องโจมจะเป็นไงบ้างก็ไม่รู้”
มันอดใจไม่ไหวจริงๆ แต่มือมันไปถึงหัวไอ้แย้ก่อนระบบกลั่นกรองทางความคิดจะทำงานซะอีก ที่ตั้งใจฟังเพราะนานๆไอ้แย้จะดูมีหลักการและจริงจังกับอะไรสักที แต่ไอ้ประโยคทะแม่งๆประโยคสุดท้ายนี่สิ
“มาร้อนใจอะไรกับเมียกูวะแย้ มึงแอบมองเมียกูมานานแค่ไหนแล้วล่ะ”
“พอๆ เงียบๆกันทั้งสามคนนั่นแหละ กูไม่มีสมาธิขับรถเลยเนี่ย พวกมึงไม่สังเกตเลยเหรอว่ากูวนมาเจอร้านห่านน้ำแดงนี่สามสี่ครั้งแล้ว” ไอ้เบสโวยวาย
“แล้วมึงจะมาสนใจพวกกูทำไมวะเบส มีหน้าที่ขับรถก็ขับไปสิ”
“อ้าว กูก็อยากรู้เรื่องที่พวกมึงคุยกันนี่ ถ้ารู้ว่าไร้สาระขนาดนี้กูถึงคอนโดนานแล้วป๋า”
“แล้วที่ยังไม่ถึงนี่เพราะพวกกูงั้นดิ” มหามันรู้หน้าที่เลยโวยวายแทน
“ก็นิดหน่อย แต่ที่ไม่ไปไหนสักทีเพราะกูหลงว่ะ ไม่เคยตั้งต้นมาคอนโดป๋าจากสุวรรณภูมินี่นา”
“โธ่เว้ยไอ้ห่าเบส แล้วทำไมมึงไม่บอกกูตั้งแต่ออกมาวะ”
“กูกลัวมึงนั่งเครื่องมาเหนื่อยๆเลยอยากบริการ อีกอย่างมึงไม่ค่อยมีสติอะป๋า เดี๋ยวขับรถไปกินแบริเออร์ทางด่วนจะทำไงวะ”
“ทำใจตายหมู่ไง ถ้ากูขับรถชนแบริเออร์ก็ตกลงมาตายอะดิไอ้บ้า ตบไฟเข้าซ้ายเลย”
“ทำไมวะ”
“กูขับเอง”
สิบห้านาทีเท่านั้นที่ไม่มีเวลาคิดถึงเรื่องโจม เป็นสิบห้านาทีที่ห้องโดยสารเงียบกริบทั้งๆที่อยู่กันสี่ชีวิต ไม่ใช่เพราะไม่มีอะไรจะคุยกัน แต่เป็นเพราะทุกคนช็อคตาตั้งอยู่กับป๋าในโหมดตีนผี พวกมันไม่กล้าแม้จะส่งเสียงหายใจให้ได้ยิน จนรถมาจอดสนิทในลานจอดรถของคอนโดนั่นแหละ ถึงจะได้ยินเสียงพรูลมหายใจของพวกมันโดยพร้อมเพรียง
พ่อให้คนมาตกแต่งห้องใหม่โดยยึดสไตล์เดิมๆที่ป๋าเคยตกแต่งเอาไว้ เพียงแต่เปลี่ยนวัสดุไปตามสมัยนิยมเท่านั้น ความเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นทำให้รู้สึกหวิวไหวในอก ห้องเดิมแต่บรรยากาศเปลี่ยนมันทำให้รู้สึกอ้างว้างอย่างบอกไม่ถูก แต่มันก็ทำให้ป๋าไม่ใจร้อนมุทะลุจนเกินไป อย่างน้อยก็ไม่ต้องร้อนรนเพียงเพราะเห็นเงาร่างของโจมตามจุดต่างๆของห้องอย่างที่เค้าเคยทำบ่อยๆ ไว้หาตัวโจมเจอ จะกลับมาสร้างความคุ้นเคยกับห้องเก่าแต่บรรยากาศใหม่ๆอีกครั้ง
เพียงแค่แรงสั่นสะเทือนของโทรศัพท์ก็ทำให้คนเรารู้สึกตื่นเต้นและมีความหวังขึ้นมาได้ในยามที่เรากำลังอยู่ในสภาวะจิตใจอ่อนแอแบบนี้
“ครับพ่อ”
“ทำไมทำเสียงเหนื่อยหน่ายล่ะ”
เพราะชื่อที่หน้าจอไม่ใช่ชื่อและรูปของคนที่ห่วงหาอยู่น่ะสิ แต่ป๋าก็รู้จักกาละเทศะพอที่จะไม่พูดออกไปตามความรู้สึกนึกคิด
“ผมเพิ่งมาถึงห้องน่ะครับพ่อ”
“เออ เดินทางเรียบร้อยดีนะ แกจะเข้าบ้านหรือเปล่า”
“พ่ออยู่บ้านเหรอครับ”
“ไม่อยู่ พ่อมาออกรอบกับลูกค้าที่ต่างจังหวัด”
“แล้วจะถามผมเพื่อ”
“เผื่อแกจะแวะไปหาน้องหนูไง น้องหนูคิดถึงแกมากนะ”
“อารมณ์ผมยังไม่พร้อมจะเอนเตอร์เทนใครครับพ่อ แล้วรู้ว่าน้องหนูเหงาทำไมพ่อไม่อยู่บ้านบ้างล่ะครับ ระวังน้องหนูจะเรียกคนทำสวนว่าพ่อนะ”
“ก็ต้องรักษาการCEOรอแกไงป๋า”
ก็เพราะพ่อเป็นแบบนี้แหละ แม่ถึงได้หนีไป จะโทษใครคนใดคนหนึ่งก็ไม่ได้ คนเราตกลงเป็นคู่ชีวิตกันแล้ว สิ่งที่สำคัญที่สุดที่จะรักษาสถานภาพนั้นเอาไว้คือความรักและความเข้าใจ ในเมื่อแม่มีรักแต่แม่ไม่เข้าใจชีวิตคู่ของตัวเองก็อยู่กันไม่ได้ ในเมื่อพ่อมีความเชื่อมั่นในตัวเองและมีความเป็นผู้นำอยู่เต็มเปี่ยม พ่อเลยไม่ยอมปรับตัวเองเพื่อหาจุดกึ่งกลาง ครอบครัวก็ต้องล่มสลายแบบนี้แหละ กลับบ้านไปก็ต้องคอยหลบสายตาที่แสดงออกถึงความต้องการที่มีต่อป๋าอย่างโจ่งแจ้งของแม่น้องหนูอีก ถ้าไม่มีน้องหนู บ้านคือที่สุดท้ายที่ป๋านึกอยากกลับไป
ขอให้การใช้ผู้หญิงร่วมกันกับพ่อหยุดอยู่ที่กิ่งเถอะ ตอนนั้นกิ่งเป็นสาวบริการที่ยังไม่มีพันธะใดๆ ถ้าเราสองคนพ่อลูกจะซื้อบริการผู้หญิงคนเดียวกันไม่ใช่เรื่องแปลก ถึงแม้การเลี้ยงดูกิ่งจะรับจากทั้งสองทางไม่ว่าจะพ่อหรือป๋าก็ตาม แต่เพราะกิ่งไม่เคยเข้ามาก้าวก่ายชีวิตส่วนตัวของป๋า เมื่อเรียกให้มาหาก็มา แล้วก็ทำหน้าที่ของตัวเองไม่ขาดตกบกพร่อง ป๋าก็พอใจแล้ว
แต่การมีอะไรกับผู้หญิงที่อยู่ในฐานะแม่ของลูกอีกคนของพ่อตัวเองนั้น เป็นเรื่องที่ทำให้ป๋ารู้สึกสะอิดสะเอียนอย่างบอกไม่ถูก ท่าทางยั่วยวนที่แสดงออกโจ่งแจ้งของแม่น้องหนูนั้นทำให้ป๋ารับไม่ได้ เป็นหนึ่งในเหตุผลที่ทำให้ป๋าไม่อยากมีอะไรร่วมกับคนของพ่ออีก และเหตุผลที่ใหญ่กว่านั้น ป๋าตั้งใจจะเลิกชีวิตที่ไร้แก่นสารนี้เพราะมีโจมแล้ว ป๋าชอบเวลาที่เห็นโจมงอนเพราะทำอะไรไม่ได้ดั่งใจ แต่ป๋าไม่ชอบใจเท่าไหร่ถ้าโจมต้องมางอนเพราะความมักง่ายของตัวเองและทำให้คนที่ตัวเองบอกว่ารักเสียใจ เพราะถ้าโจมทำแบบนั้นกับป๋า ต้องมีตายกันไปข้างหนึ่งบ้างเหมือนกัน
“พ่อให้ใครเอารถมาให้ผมใช้ด้วยนะ”
“รถคันไหน ไม่ใช่มอร์เตอร์ไซค์นะ”
“รถยนต์ครับพ่อ คันไหนก็ได้ครับ”
“เออ อย่าอุตริไปแข่งรถกับใครอีกล่ะ อย่าออกเที่ยวกลางคืนด้วยนะ อย่าก่อเรื่องเข้าใจมั้ยป๋า”
“รู้แล้วครับพ่อ ผมกลับมาตามหาเมียนะครับ ไม่ได้กลับมาพักร้อน”
“เตือนไว้ก่อนไง เดี๋ยวเด็กๆแกรู้ก็เสนอตัวมานวดให้จนไม่ได้พักผ่อนกันพอดี”
“ผมไม่มีอารมณ์แบบนั้นหรอกครับ”
“ป๋า”
“ครับ”
“แกมั่นใจเหรอว่าแกชอบเด็กผู้ชายคนนั้น ไม่ใช่แค่ช่วงหลงหักปักหัวปำนะ”
“ครับ ผมรักเค้าครับพ่อ”
“จั้กจี้หูเป็นบ้า ลูกสารภาพว่ารักกันกับผู้ชาย ใครจะสืบทอดวงศ์ตระกูลกูวะเนี่ย ฮึ่ย!!”
“พ่อครับ อย่าคิดไปไกลขนาดนั้นเลย ชีวิตคนเราสั้นจะตาย บางทีผมอาจจะตายก่อนพ่อด้วยซ้ำ”
“แกอย่าพูดจาแบบนี้ได้มั้ยวะ เป็นคนรุ่นใหม่หน่อยสิป๋า”
“ผมพูดความจริง”
“เค้ามีดีตรงไหนเหรอป๋า เด็กของลูกเป็นร้อยพ่อไม่เคยเห็นลูกมองว่าใครดี แต่ทำไมคนนี้ลูกถึงคิดว่าชอบเค้า”
“เพราะเราต่างก็ขาดเหมือนกันไงครับพ่อ พออยู่ด้วยกันแล้วมันเลยรู้สึกได้เติมเต็มส่วนที่ขาด”
“ลูกมีทักษะในการหลอกด่าพ่อได้ดีนะ เอาเถอะๆพ่อขัดลูกไม่ได้เพราะลูกถือไพ่เหนือกว่าพ่อแล้วนี่ รีบจัดการแล้วก็รีบไปเรียนได้แล้ว พ่อเหนื่อยเต็มทีแล้วป๋า”
“ครับ”
หน้าจอดับลงไปแล้ว แต่อาการหน่วงๆในใจยังเหลือเท่าเดิม พ่อไม่กล้าขัดใจเพราะพ่อกลัวป๋าจะเตลิดจนกู่ไม่กลับเหมือนที่ผ่านๆมาต่างหาก โจมกล้าได้กล้าเสียถอดแบบมาจากใคร คนเป็นพ่อย่อมรู้ดี
“ถ้ามองในแง่ดี น้องโจมหายไปนี่ก็ทำให้มึงกับพ่อคุยกันเยอะขึ้นนะป๋า”
ไอ้เบสโพล่งขึ้นมาตอนที่ล้มตัวลงนอนบนโซฟาพอดี ไอ้แย้ไปทำอะไรอยู่ในครัวไม่รู้ ส่วนมหากำลังเสิร์ฟน้ำอยู่ตรงหน้าแล้วก็หันมายิ้มให้ หลอนแบบพอดีๆเหมือนกัน
“เหรอวะ ถ้ากูเลือกได้ โจมไม่ต้องหายไปยังจะดีกว่า ถึงโจมไม่หายไปกูก็ทำตามที่พ่อต้องการแล้วนี่”
“มึงทำตามที่พ่อต้องการแค่ส่วนหนึ่งไม่ใช่เหรอวะ อีกส่วนหนึ่งมึงแค่ต้องการทำให้โจมเห็นว่ามึงดูแลเค้าได้หรือเปล่า” ไอ้เบสแสดงความคิดเห็น
“เออ”
“แต่ป๋า เทียนบอกกูว่าที่น้องโจมดูเก็บกดก็เพราะครอบครัวเป็นคนจีนที่เจ้าระเบียบมากนะ แล้วมึงคิดว่าพ่อเค้าจะยอมรับเหรอวะ ต่อให้น้องโจมเป็นผู้หญิงยังดูยากเลย”
“กูจะเอาโจมไม่ได้จะเอาพ่อเค้านี่หว่ามหา กูต้องทำให้โจมมาอยู่ด้วยกันให้ได้แหละ เอาไงเอากัน”
“มึงแรงอะป๋า มึงเหมือนพระเอกหนังฮ่องกงเลย”
“เรื่องไรของมึงวะ”
“ชีวิตนี้เพื่อฆ่า หัวใจเพื่อเธอ”
“ไปอยู่ไกลๆตีนกูให้มากที่สุดเหอะมหา”
“มหาเทียนโทรมา”
ไอ้แย้ลั่นระฆังหมดยก มหารีบถลาไปที่เคาน์เตอร์ครัวที่มันวางโทรศัพท์เอาไว้ เสียงบ่นกะปอดกะแปดลอยตามลมมากระทบหู
“โทรมาตอนไหนวะ ทำไมไม่ได้ยินเสียงเลย”
ถึงจะมองไม่เห็นแต่ก็พอจะเดาท่าทางได้ว่ามันกำลังร้อนรนต่อสายไปหาเทียนอยู่ และอีกมือนึงคงเกาท้ายทอยตัวเองไปด้วยแน่ๆ
“ถ้ามึงไม่มีปัญญานั่งเฝ้าหน้าจอ มึงช่วยเปิดเสียงโทรศัพท์ด้วยนะมหา ไอ้ปัญญาอ่อน”
อยากจะบินกลับไปเครียดแล้วก็รอข่าวโจมแบบเงียบๆที่อังกฤษเหมือนเดิมจริงๆ มีเพื่อนอยู่ด้วยก็ไม่ฟุ้งซ่านดี แต่อึดอัดใจมาก เพราะจนแล้วจนรอดก็ยังไม่รู้ว่าโจมอยู่ไหน เป็นยังไงบ้าง แล้วเค้ามาบังคับโจมให้ไปหรือโจมไปเองกันแน่
สภาพห้องไอ้เบสบอกว่าบ่งบอกได้หลายสถานการณ์ ไม่มีร่องรอยการต่อสู้ มีแต่ของที่ถูกรื้อค้นเท่านั้น นึกถึงแล้วก็หนักใจ มืดแปดด้านตรงที่คลำทางไปได้แค่นั้นแล้วก็ไม่มีทางไปอีกเลย ขอให้พ่อช่วยสืบจนกว่าจะรู้ว่าโจมอยู่ไหน พ่อรับปากว่าจะจัดการให้ แต่พ่อก็บอกเวลากับป๋าไม่ได้ว่าเมื่อไหร่ถึงจะรู้ที่อยู่โจม
คิดอะไรเรื่อยเปื่อยมหาก็มาทรุดตัวลงนั่งที่ปลายขาพอดี แรงยวบของเบาะทำให้ต้องหรี่ตามอง สีหน้าบ่งบอกว่าถูกขัดใจมาก หน้าผากยับย่นและหายใจฟึดฟัดจนน่ารำคาญ เหมือนวัวกระทิงที่เห็นผ้าแดงอยู่ตรงหน้าแล้ววิ่งเข้าชนไม่ได้ยังไงอย่างนั้นเลย
“ไง สวีทกันไม่สงสารกูเลยนะมหา”
“สวีททเชี่ยไรล่ะ โทรมามีแต่เรื่องมึงทั้งนั้น ไม่เข้าใจจะกลัวอะไรมึงนักหนา ไม่คุยกับมึงให้สิ้นเรื่องสิ้นราวเลยวะ”
“นี่มึงหึงกูหรือหึงเทียน”
“ไม่ได้หึงเว้ย แค่น้อยใจเฉยๆ กูบอกว่าคิดถึง แม่งไม่สนใจกูเลย”
“แล้วเทียนว่ายังไงบ้าง”
จากที่นอนเหี่ยวแห้งไม่อยากลุกขึ้นทำอะไร แต่พอบอกว่าเป็นเรื่องโจม ตัวก็ดีดผลุงขึ้นเองโดยอัตโนมัติ ไอ้มหาเองยังสะดุ้งตกใจ ยกมือขึ้นมาตั้งการ์ดป้องกันตัวเองเพราะนึกว่าจะไปทำร้ายมัน
“เป็นไรของมึง”
“อยู่ๆมึงดีดตัวขึ้นมา กูตกใจ”
“อย่ามาขวัญอ่อนตรงปลายตีนกู เมียมึงว่าไงบ้าง”
“เทียนบอกว่าให้ลองส่งคนไปสังเกตการณ์ที่บ้านโจมดู”
“บ้านโจมอยู่ไหน”
“เดี๋ยวเทียนจะส่งแผนที่บ้านโจมมาให้ มึงส่งต่อคนของพ่อมึงเลยแล้วกัน”
“โอเค ฝากขอบใจเทียนด้วยนะ”
“ขอบใจกูก่อนเถอะ กูก็อยากสวีทกับแฟนเหมือนกันนะป๋า”
“น่า ช่วยเหลือกูก่อนเถอะ เสร็จจากนี้แล้วกูจะให้มึงไปสนทนาธรรมกับเมียมึงถึงมัลดีฟเลย”
“พวกมึงบันทึกเสียงไอ้ป๋าไว้ด้วยนะ มันว่ามันจะให้กูไปฮีนนิมูนกับเทียนที่มัลดีฟ”
“ไอ้ป๋ามันเคยผิดคำพูดเหรอวะ”
ไอ้แย้ร้องถามมาจากในครัว
“ไม่เคยว่ะ แหะ แหะ กูดีใจแล้วเนื้อเต้นแบบนี้แหละ”
“กูแนะนำให้มึงลองครั้งแรกกับมหานะป๋า เริ่มหมั่นไส้มันแล้ว เทียนเค้าไม่เห็นจะระริกระรี้กับการได้เป็นเมียมึงเลย มึงนี่พอได้เมียแล้วเป็นเอามาก”
“กูติดมาจากไอ้ป๋า มึงไม่ด่ามันบ้างล่ะเบส”
“กูยังรักชีวิตอยู่”
ปล่อยให้มันตีกันไปก่อน ตอนนี้สิ่งที่่ต้องทำคือโทรบอกให้พ่อเตรียมคนไว้ให้ พ่อบอกว่าเย็นๆจะส่งนักสืบมาหาที่ห้องแล้วสั่งงานกันเองได้เลย ถือว่าก้าวหน้าไปอีกสเตป ช่วงนี้เป็นช่วงที่ยกโทรศัพท์ขึ้นมาบ่อยมาก หลังจากที่ไม่เคยชอบอุปกรณ์สื่อสารนี้สักเท่าไหร่ แต่เพราะมันมีหน้าโจมอยู่ในนั้น ป๋าเลยอดยกขึ้นมามองให้กำลังใจตัวเองไม่ได้
“เออป๋า”
“อะไรวะ”
“เทียนบอกว่า ตั้งแต่พี่ชายโจมแต่งงานไปอะ เค้าออกงานสังคมบ่อยนะเว้ย มึงตามๆข่าววงการไฮโซบ้าง”
ทำไมชีวิตต้องมาพัวพันกับสิ่งที่เกลียดด้วยวะ สังคมจอมปลอมที่ปั้นหน้ายิ้มเข้าหากันแล้วเริ่มนินทาเพียงแค่หันหลังเป็นอะไรที่ป๋าเกลียดสุดๆแล้ว แต่ต้องฝืนใจเพราะเป็นอีกช่องทางที่พอจะทำได้ตอนนี้สินะ
“ตอนนี้พุ่งประเด็นไปที่พี่ชายโจมก่อนนะป๋า เทียนบอกว่าตอนเรียนมัธยมโจมไม่เคยมีเพื่อน เท่าที่เห็นโจมมักจะเดินกับพี่ชายคนนี้ตลอด ถ้าไม่ไปไหนมาไหนคนเดียวก็จะไปกับพี่ชายคนนี้แหละ”
ทุกครั้งที่พูดถึงพี่ชายโจม เป็นทุกครั้งที่หงุดหงิดขึ้นมาแบบไร้เหตุผล ตอนแรกป๋ายังมองโลกในแง่ดีว่าพี่โจมยอมแต่งงานไปเพื่อครอบครัวได้ แสดงว่าไม่ได้รักโจมอย่างแฟนสักเท่าไหร่อย่างที่โจมบอก คนที่จริงจังกับความรักครั้งนี้อาจจะเป็นโจมแค่คนเดียว พอนึกขึ้นมาแล้วก็ต้องกำหมัดเล็บจิกฝ่ามือจนทะลุเข้าเนื้อ ถึงมันเป็นเพียงอดีตที่ผ่านไปแล้ว แต่พอรู้ว่าโจมเคยทุ่มเทให้ใครก็เจ็บแปลบๆในอกจนต้องยกกำปั้นขึ้นมาทุบอกตัวเอง แล้วต้องออกแรงทุบให้มันหายอึึดอัดมากขึ้นเมื่ออดคิดไม่ได้ว่าคนมักมากยังไงมันก็ไม่ยอมหยุดที่สิ่งใดสิ่งหนึ่งอยู่แล้ว มันมีเมียเป็นตัวเป็นตนก็ใช่ว่ามันจะยอมปล่อยโจมไป
ป๋าลืมนึกถึงเรื่องนี้ไปหรือไว้ใจจนเกินเหตุ
พี่ชายโจมต้องการจับปลาสองมือแน่แล้ว
เมียอาจจะเป็นเหยื่อที่อำนวยผลประโยชน์ก้อนใหญ่ แต่โจมก็เป็นเหยื่อที่ตัดใจคายทิ้งไม่ได้ คนที่ได้ใกล้ชิดโจมอย่างป๋ารู้ดี โจมเป็นคนแข็งนอกแต่อ่อนใน และทำตัวหน้ารักๆใส่ป๋าได้ทั้งๆที่ไม่แสดงอารมณ์อะไรทางสีหน้านี่แหละคือเสน่ห์ โจมวางตัวได้น่าค้นหาได้ตลอดเวลา แล้วใครล่ะที่จะยอมปล่อยไปง่ายๆแบบนี้ ป๋าไม่น่าชะล่าใจเลยจริงๆ
“ช่วงนี้มีงานอะไรน่าสนใจให้กูไปโชว์ตัวในฐานะลูกชายเพียงคนเดียวเจ้าของธุรกิจเครื่องชูกำลังอันดับหนึ่งของประเทศได้บ้างวะ”
“มึงไม่ต้องฝืนใจหรอกป๋า ไม่ต้องพึ่งพานักสืบพ่อมึงให้เสียเวลาแล้วด้วย”
“ทำไมวะ”
“ข่าวกอสซิปในไทยรัฐหน้าสองบอกว่า งานรวมตัวของสังคมไฮโซงานหน้า ทายาทอันดับหนึ่งเจ้าของโรงสีข้าวจะพามือขวาไปเปิดตัวว่ะ เรามาถูกทางแล้ว”
ถึงจะมาถูกทางอย่างที่ไอ้เบสว่า แต่ป๋าก็ทำอย่างที่ใจต้องการไม่ได้อยู่ดี ตอนที่โทรไปยกเลิกนักสืบกับพ่อ พ่อบอกว่าให้วางแผนกันให้ดีก่อน ถ้าใจร้อนทำอะไรลงไปเรื่องอาจจะบานปลายจนพวกผู้ใหญ่ต้องเข้าไปเกี่ยวข้อง เรื่องพวกนี้พ่ออยากให้เราแก้ปัญหากันเองแบบเงียบๆ แค่รู้ข้อมูลแค่นั้น ไม่กี่วันต่อมามีแมสเซ็นเจอร์เอาซองสีน้ำตาลมาส่ง บอกว่ามาจากพ่อ สิ่งที่อยู่ในซองเอกสารทำให้ป๋ามือเย็นเฉียบๆทั้งๆที่เลือดเล่นพล่านขึ้นหน้า
รูปด้านข้างใบหน้าคุ้นเคยที่ป๋าห่วงหา รูปที่โจมกำลังทอดสายตาเศร้าสร้อยมองออกไปนอกหน้าต่าง มือจับเหล็กดัดเอาไว้ไม่ต่างอะไรกับนักโทษ
ภาพที่เห็นทำให้ป๋าอยากฆ่าคนที่มันบังอาจด้วยสองมือเปล่า เพื่อนสามคนต้องออกแรงฉุดรั้งป๋าให้ใจเย็นลงอย่างหนัก ทุกสมองไม่นับรวมตัวเองสุมหัวกันวางแผนการบุกจับตัวประกัน
ช่วงเวลาที่ป๋าร้อนใจขนาดนั้น พ่อสัญญาว่าจะให้นักสืบช่วยจับตาดูโจมให้ ถ้ามีอะไรไม่ชอบมาพากลจะส่งคนเข้าไปเอาตัวโจมออกมาทันที
ช่วงเวลา 3 เดือนที่ป๋าต้องทรมานเจียนตาย
กว่าจะถึงวันที่บุกไปหาโจมได้ เพื่อนๆต้องเอาน้ำราดตัวป๋าไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง มหาต้องยกมือไหว้ไปน้ำตาไหลอาบแก้มลูกผู้ชายเพื่อตบหน้าให้สติป๋าคืนกลับมาเป็นผู้เป็นคนให้เร็วที่สุด
ป๋าไม่สามารถนิ่งเฉยเพื่อรอแผนการได้ การติดต่อกับไอ้แมนเพื่อซื้อยาเป็นหนทางเดียวที่สมองกลวงๆจะคิดไปถึง ป๋าต้องเสพย์ยาเพื่อให้ตัวเองอยู่ในโลกของจินตนาการ ช่วงเวลาที่ป๋าไม่รู้ตัวเองเลยว่าทำให้เพื่อนต้องลำบากและทรมานไม่แพ้กันกับป๋าแค่ไหน เป็นช่วงเวลาที่รู้สึกว่าตัวเองเห็นแก่ตัวอย่างร้ายกาจ
กว่าทุกอย่างจะกลับเข้าสู่ภาวะปกติ กว่าเราจะเคลียร์กันได้ กว่าพวกเราจะเข้าใจกัน กว่าที่จะได้ยินไอ้มหาฮัมเพลงไปตลอดทางลงหาดใหญ่ในวันนี้ได้ กว่าจะมีโจมซบไหล่นอนหลับตาพริ้มอยู่แบบนี้
ป๋าและเพื่อนๆต้องผ่านอะไรมามากมาย ตอนที่ป๋าตัดขาดตัวเองจากโลกแห่งความเป็นจริงนั้น เพื่อนๆวางแผนและทำทุกอย่างให้อย่างไม่มีที่ติ ถึงแม้บางอย่างต้องได้รับแรงสนับสนุนจากพ่อก็เถอะ แต่ถ้าไม่ได้พวกมัน ป๋าอาจจะเป็นไอ้ขี้ยาไปจริงๆก็ได้ แล้วก็จะไม่มีโจมนอนซุกไหล่ไปแบบนี้ ไม่รู้จะขอบคุณเพื่อนสามคนนี้ยังไงดี
‘ล่องใต้ไปตามเสียงเพลงกล่อมบรรเลงเป็นเพลงเร้าใจ มนต์รักจากแคว้นแดนถิ่นแห่งกลิ่นบุหงามาลัย เมืองใต้ใครเยือนเหมือนท่องวิมาน’
๐ สวัสดีค่ะ มาแบบเงียบๆ เพราะตอนนี้ยังเป็นตอนที่เรียบเรื่อยเหมือนเดิม ไม่ได้หวือหวาอะไรเท่าตอนหน้า อ้าว!!! หาเรื่องถูกคนอ่านด่าอีกแล้ว :laugh: :laugh:
๐ ตอนนี้กำลังเก็บของย้ายบ้านนะคะ เลยเคลียร์อะไรหลายๆอย่างค่อนข้างรัดตัวมากๆ ขอโทษคนรอด้วยนะคะ
๐ เดินทางไกลกันพอสมควรแล้วนะคะ อีกสักสิบตอน หรือไม่เกินสิบห้าตอน เราก็จะลากันเรื่องเด็กป๋าแล้ว มาถึงตอนนี้ก็ใจหาย
๐ ขอบคุณทุกคนเหมือนเดิมนะคะ ขอบคุณสำหรับคำผิดที่ชวยกันดูให้ตลอด ยินดีต้อนรับสมาชิกใหม่หลายๆคนด้วยนะคะ
ขอบคุณมากค่ะ TRomance
๐ ทวงถามหรือพูดคุยกันได้ที่เดิมค่ะ TRomance's Fanpage คลิกที่นี่ (http://www.facebook.com/TRomanceFic)
-
:z13: เค้าได้จิ้มแหละ
-
รู้แล้วจร้า เพราะเข้ามาแอบดูบ่อยๆ
-
^.^
ขอบคุณที่มาต่อนะคะ
ได้รับรู้ความเป็นไป ก็ดีใจแล้วค่ะ
-
แอบย่องมาเงียบ ๆ ดีนะเราก็แอบซุ่มน้องโจมอย่างเงียบ ๆ
แต่กลับเจอป๋าและเดอะแกงค์หลงเมียแทน ท่าทาง
มหาจะหลงเมียมากกว่าป๋าอีกนะเนี่ย
ตอนหน้าคงมีคิวโจมออกแล้วใช่มะ คิดถึงมากกกกกกกกกก
จะจบแล้วเหรอ แต่อยากแอบรู้ชะตากรรมอิเฮียนะเนี่ย :beat:
ป๋า จัดหนักให้เลยนะจ๊ะ โทษฐานทำร้ายร่างกายเมียรักป๋าอยู่หลายหน
-
กรี้ดดดดด มันก็ยังไม่เครียล์อยู่ดีค่าาา
มาต้องต่อค่า
-
มาตามประกาศ
* * * * * * * *
:L2:
อ่านจบแล้ว เจอตรงนี้
พ่อไม่กล้าขัดใจเพราะพ่อกลัวป๋าจะเตลิดจนกู่ไม่กลับเหมือนที่ผ่านๆมาต่างหาก โจมกล้าได้กล้าเสียถอดแบบมาจากใคร คนเป็นพ่อย่อมรู้ดี
-
ซึ้งใจกับเพื่อนป๋าอ่ะ
-
มาเงียบๆๆเลยเอาใจช่วยแบบเงียบๆๆค่ะ
ป๊า สู้ๆๆๆ
-
ป๋าก็ไม่ได้เข้มแข็งอย่างที่คิด โชคยังดีที่มีเพื่อนที่ดีๆ :impress3:
-
ไม่ย่อง มาเงียบๆ หรอก จ๊ะ ชาวบ้านเขารู้กันทั่วแล้ว
ว่ามาต่อนะ
-
สงสารป๋ามากอ่ะ ทรมาณทั้งโจมทั้งป๋าเลยอ่ะ
อีก 10-15 ตอนเองจะจบแล้ว TT^TT อยากลุ้นไปกับป๋าจังว่าจะลงเอยกันยังไง
ปอลิง หน้าจอดับลงไปแล้ว แต่อาการหน่วงๆในใจยังเหลือเท่าเดิม พ่อไม่กล้าขัดใจเพราะพ่อกลัวป๋าจะเตลิดจนกู่ไม่กลับเหมือนที่ผ่านๆมาต่างหาก โจมกล้าได้กล้าเสียถอดแบบมาจากใคร คนเป็นพ่อย่อมรู้ดี
ตรงนี้ต้องเป็นป๋ารึเปล่าครับ อ่านแล้วตะหงิดใจ น้องโจมโผล่มาจากไหน 55+
-
เรื่องเล่า 3 เดือนได้จบลงแล้ว ถึงไม่ได้รับรู้จากตอนนี้ก็พอรู้ว่าป๋าต้องทั้งทนและทรมานแค่ไหน
รออ่านเรื่องอนาคตนะจ๊ะนักเขียนผู้น่ารักกกกก :L1: ขอบคุณมากๆ ค่า :pig4:
-
คิดถึงมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก รออย่างใจจดใจจ่อมากมายเลยคร่า ดีใจ เย้ๆๆ มาต่อแล้วววววว
สงสารป๋าและโจมมากๆเลย สู้ๆๆๆๆ
มหากะเทียนก็ชอบค่ะ เอาอีกกกกกกกกกกกกกก ฮ่าๆๆๆ
รออ่านตอนต่อไปนะคะ มาต่อเร็วๆน๊าาาาาาาาาาา
-
เพื่อนกันมันต้องอย่างนี้ซิ ป๋าโชคดีมีเพื่อนดีๆ
ตอนหน้าเราจะได้ล่องใต้กันแล้วใช่ป่าวคะ :impress3:
-
ย่องมาก็ไม่รอดหรอก .... ชอบเพื่อนๆ ป๋าจังเลย ช่วยเหลือกันตลอด +1 :L1:
-
อ่านมาอ่านเงียบๆเหมือนกัน
ดีใจกับป๋ามากจริงๆ ที่มีเพื่อนดีๆแบบนี้
เพื่อนที่ดี จริงใจและคอยเตื่อนสติเพื่อน
เดี๋ยวนี้ใช่ว่าจะหากันได้ง่ายๆ
ยังไม่อยากให้เรื่องนี้จบเลย
:กอด1: :L2: :pig4:
-
เป็นโชคดีของป๋าค่ะ ที่มีเพื่อนดีๆ :L2:
-
สงสารแย้ เบส แต่มหานี่มากสุดคงจะคิดถึงเมียมากกก ๆๆๆ :fire: :fire: :fire:
กว่าจะบุกชิงตัวโจมได้ เอิ๊กกกก
-
กรี๊ดดดด ก่อนหน้านี้ป๋าอยู่ลอนดอน เราก็อยู่ด้วย
คราวนี้ป๋าจะไปหาดใหญ่บ้านเกิดเรา ก็อยากตามป๋ากลับบ้านด้วย >"<
-
อือ ป๋าบุก
-
ป๋าคงจะเหนื่อยมากๆ
-
ถึงจะแอบมาลงแบบเงียบๆ แต่ก็รู้จนได้...เหมือนมีน้องโจมมากระซิบบอกเพราะว่าวันนี้กด refresh ทั้งวัน 5555+
มาแสดงตัวก่อน เดี๋ยวค่อยกลับไปอ่านทีหลัง แต่ที่แน่ๆ ขอกลับไปเตรียมไม้มาหวดป๋าก่อน...ใครใช้ให้ไปเสพย์ยายะ
มาเม้นท์ต่อ...
แม้นว่าจะรวบรัดไปบ้างแต่ก็แสดงให้เห็นถึงความรักของป๋า ของพ่อป๋า ของเพื่อนๆ ทั้ง 3 และสุดท้ายคือป๋ากับโจม :m1:
ถ้าขาดเพื่อนทั้ง 3 ไป ป๋าคงมัวแต่เมายาจนไม่ได้ไปช่วยน้องโจมแน่ๆ
มหา เบส แย้ เจ๋งสุดๆ o13
ขนาดมาเม้นท์ต่อช้ากว่าคนอื่นแต่ก็ยังเจอที่ผิดอยู่นะ :haun5:
ป๋าก็ขีดเส้นใต้ของความสำคัญไว้ใตคำว่าเราเพียงอย่างเดียว ==> ใต้
มันว่ามันจะให้กูไปฮีนนิมูนกับเทียนที่มัลดีฟ ==> ฮันนีมูน
สิ่งที่อยู่ในซองเอกสารทำให้ป๋ามือเย็นเฉียบๆทั้งๆที่เลือดเล่นพล่านขึ้นหน้า ==> แล่น
-
ที่แท้ป๋าก้อไม่ได้นิ่งเฉยเสียทีเดียว พยายามทุกทางเหมือนกัน โจมได้รุ้คงจะดีใจ
ไม่นะอีกแค่ 10 กว่าตอนก้อต้องจากน้องโจมกะป๋าแล้วเหรอ
-
ถ้าโจมรู้.....ว่าป๋าเล่นยา จะรู้สึกยังไงเนี่ยยย
เห้อออ เกลียดเฮียวะ
รออ่านตอนหน้าอย่างใจจดใจจ่อ
-
เพื่อนๆ ของป๋าเนี่ย ได้ใจสุดๆ o13
-
พี่เบส พี่แย้ พี่มหา o13
พระเอกยังไง้ยังไงก็ต้องมีคู่หูที่ดีถึงจะชนะได้นะคะ
นี่ป๋าของเรามีเพื่อนตายตั้ง 3 คน งานนี้จะไม่ได้น้องโจมมาครองได้ยังไงล่ะ
เอาใจช่วยทุกๆ คนต่อไป ตอนหน้าจะได้เจอ ป๋า - โจม แบบล่องใต้พาเมียหนีจริงๆ แ้ล้วป่ะคะ ?
ขอบคุณสำหรับอีกตอนที่แอบเอามาลงค่าาาาา :กอด1:
-
ป๋าสู้ๆ
-
อู้อิป๋าจะขาดใจขนานนั้นหรอ
-
มีเพื่อนดีๆแบบนี้แหละ
ซึ้งป๋ากับเพื่อนๆที่สุด :monkeysad:
-
ป๋ามันน่ากลัวกว่าที่คิดไว้แฮะ ฮ่าาาา
-
รู้ว่ารักน้องโจม
แต่เพราะรักเนี่ยแหละที่ป๋า ไม่ควร ข้องแวะกับยาเสพติด
ตัวเองยังควบคุมดูแลตัวเองไม่ได้ แล้วคิดว่าจะดูแลน้องโจมได้นานแค่ไหนกันล่ะ เฮ้อ... :เฮ้อ:
-
“กูจะเอาโจมไม่ได้จะเอาพ่อเค้านี่หว่ามหา กูต้องทำให้โจมมาอยู่ด้วยกันให้ได้แหละ เอาไงเอากัน”
“มึงแรงอะป๋า มึงเหมือนพระเอกหนังฮ่องกงเลย”
“เรื่องไรของมึงวะ”
“ชีวิตนี้เพื่อฆ่า หัวใจเพื่อเธอ” :m20: :m20: ชอบอ่ะ โดนเลยทีเดียว
อ่านตอนนี้แล้วก็ซึ้งในความรักของเพื่อนๆทั้งสาม
อย่ายอมแพ้นะป๋า
-
ตอนนี้รู้สึกรวบรัดจังน๊า แต่ก็เคลียรทุกเรื่อง อยากให้ถึงตอนหน้าไวไวจัง
-
ทั้งสามคนเป็นเพื่อนที่ดีมากๆ
ป๋าคงหาจากที่ไหนไม่ได้แล้วแหละ
-
ป๋าสู้ๆ :angellaugh2: :angellaugh2: :angellaugh2:
-
ชื่นชมเพื่อนป๋าอย่างจริงใจ o13 ป๋านี่แทนที่จะเข้มแข็ง ดั๊นนนน :z3:
แต่เอาเถอะ ผ่านเรื่องร้ายๆมาได้เรื่องนึงแล้ว หนทางข้างหน้าก็สู้ต่อไป :a2:
-
สายตาเหลือบมาเห็น
อ่านแล้วเม้นท์แบบแอบๆ
ขัดใจเล็กน้อยกับป๋า ที่ต้องใช้ยาช่วย
-
ป๋ามีเพื่อนที่ดีจริงเลย
รักเพื่อนป๋าจริงๆ ^^
-
ป๋าโชคดีที่มีเพื่อน3คนนี้เนอะ
:pig4:
-
อ่านตอนนี้แล้วซึ้งกับคำว่าเพื่อนจริงๆ แต่ซึ้งไปก็ฮาไป :laugh:
มีเทียนโผล่มาด้วยอ่ะ :-[
-
มีเพื่อนที่ดีที่โคตรจริงใจอ่ะ ป๋า สามสหายสุดยอดเลย o13
ป๋าถึงกับต้องใช้ยา เพื่อให้ลืมโลกแห่งความจริงว่าโจมโดนขังอยู่แบบนั้น
กระซิกๆ ป๋าของน้องโจม น้องโจมของป๋า :monkeysad:
แอบย่องมาเหรอ :z10:
เป็นไงล่ะเจอเค้าดัก :กอด1:
-
เป็น 3 เดือน ที่ทรมานทั้งป๋าและโจมจริงๆ
ถึงขนาดป๋าต้องหันไปพึ่งยาเสพติดเพื่อหลุดไปอยู่ในโลกแห่งจินตนาการ
รอตอนหน้าค่ะ จะได้มีความสุขกับปัจจุบันซะทีนะคะป๋า :กอด1:
-
เดชะบุญจริงๆที่ป๋ามีเพื่อนดีๆแบบนี้
สู้ๆๆๆ :a2:
-
อย่าเลย ถึงย่องเข้ามาก็รู้จ้ะ เพราะมาจับตาดูอยู่ทุกวัน
และดิฉันก็เข้ามาอ่านแบบสง่าผ่าเผย 555 ไม่ได้แอบอ่านด้วย
ชอบเพื่อนทั้งสามคนของป๋าจริงๆ โดยเฉพาะมหาชอบเป็นพิเศษจ้ะ
เอาใจช่วยให้ป๋าช่วยน้องโจมสำเร็จลงด้วยดี ได้ไปอยู่ด้วยกัน
และจะดีมากถึงมากที่สุด ถ้าทำให้ไอ้เฮียมันเสียหน้า เสียศักดิ์ศรี เสียความมั่นใจได้น่ะนะ
-
บรึ้ม!
มาเงียบ ๆ แต่หนูสัมผัส ด้ายยย :laugh:
:กอด1: ซึ้งจริง ๆ กับคำว่า เพื่อน เนี้ยะ :กอด1: :กอด1:
:pig4: :pig4:
-
ป๋า มีเพื่อนที่ดีมากๆ o13
มหาหลงเมียออกนอกหน้ามาก :laugh:
-
:z2: :z2: :z2:
-
เรื่องนี้หนักมากจริงๆ ตอนนี้รู้สึกว่าป๋าอ่อนแอยังไงก็ไม่รู้ กับการพึ่งพายาเสพติด
ขอบคุณแกงค์เพื่อนป๋า ที่คอยสนับสนุนไม่ทิ้งป๋ามาตลอด
ได้โจมกลับมาแล้ว หวังว่าต่อไปเรื่องราวจะค่อยๆคลี่คลายยไปได้ด้วยดี
แต่ก่อนหน้านั้น จัดการเฮียทีเถอะ ให้รับรู้ถึงการไม่มีใครสักครั้ง ส่วนพ่อโจม ขอให้เข้าใจลูกชายสักทีนะคะ
ปล.
หน้าจอดับลงไปแล้ว แต่อาการหน่วงๆในใจยังเหลือเท่าเดิม พ่อไม่กล้าขัดใจเพราะพ่อกลัวป๋าจะเตลิดจนกู่ไม่กลับเหมือนที่ผ่านๆมาต่างหาก โจมกล้าได้กล้าเสียถอดแบบมาจากใคร คนเป็นพ่อย่อมรู้ดี
น่าจะป๋านะคะ
ทำตัวหน้ารักๆใส่ป๋าได้ = น่ารักๆ
-
เป็นช่วงเวลาที่อึดอัดมากที่สุดเลย โชคดีที่ป๋าผ่านมันมาได้
ต้องขอบคุณเพื่อน ๆ ทั้ง 3 คนของป๋าจริง ๆ ที่เป็นเพื่อนแท้ เพื่อนตายตลอดไป
เป็นกำลังใจให้ป๋า โจม เพื่อน ๆ ทั้ง 3 สู้ๆ
-
สงสารทั้งป๋าทั้งโจมเลยอ่ะ
-
ป๋าโชคดีที่มีเพื่อนอย่าง 3 คนนี้จริงๆหน่ะ
-
^^!
-
ซึ้งใจกับเพื่อนทั้งสาม
และยื่นยันว่า ขอมหากับเทียนด้วย
อยากอ่านอ๊ะ !! 555+
-
ดีใจแทนป๋าที่มีเพื่อนที่ดี และพ่อที่คอยหนุนหลังอยู่ :กอด1:
-
ขำมหาอ่ะ
ในเวลาแบบนี้
มหาก้อยังเป็นมหา
-
ป๋าเอ้ยยยยยย
ดีนะที่ผ่านมาได้หน่ะ ต้องขอบคุณ3ทหารเสือเพื่อนยากนะเนี่ยยยย
-
รักคนแต่งที่สุดดดดดด :L2:
:call:
-
บวกป๋า
-
รักพวกพี่มหาจังเลยค่ะ T^T
ขอบคุณที่ช่วยเหลือ จัดการ ขอบคุณที่อยู่ข้างๆ และดูแลป๋า(ของน้องโจม)นะคะ (U.U)
ตัวแปรที่ชื่อว่า 'เพื่อน' เป็นปัจจัยในการแก้ปัญหาต่างๆจริงๆค่ะ (. .)d
รอตอนต่อไป~
-
ป๋ามีเพื่อนที่ดีมากจิงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆอะ
ถ้ามีเพื่อนๆๆ ป๋าคงไม่ได้พาโจมออกมาแบบนี้อะ
รักเพื่อนๆๆแทนป๋าจังเลยอะ
:-[ :-[
ตอนหน้าขอหวานๆๆๆๆๆๆๆๆนะค่ะ ^^
-
ป๋าโชคดีมีเพื่อนดี แถมพอคุยกับพ่อรู้เรื่องก็เหมือนได้กำลังสนับสนุนเพิ่ม ไม่งั้นก็ไม่รู้ว่าป๋าจะพาโจมออกมายังไง เฮ้ออ ความรัก!
รอตอนต่อไปจ้า
-
อร๊า ยยย ชอบพี่เบส 555 555 :-[
ป๋ามีเพื่อนดีๆจริงๆ (ของเค้าดียังงี้ ขอพี่มหาก่ะพี่เทียนอีกสักรอบ ฮิฮิ)
ตอนหน้าหวือหวา หวือหวาๆ :z1:
:กอด1:น้องโจมเช่นเคยย ย
-
อ่านแล้วสงสารป๋าจริงๆเลยตอนนี้ กว่าจะได้เจอโจม
และดีใจจังที่ป๋ามีเพื่อนตายทั้ง3คน
ปล.รอตอนหน้าที่ว่า...
-
อ่านตอนย้อนอดีตแล้วเครียดเลย o22
-
:กอด1:ป๋า ป๋าโชคดีมากที่ได้เพื่อนดี :mc4:
-
+1เบาๆๆๆ อ่านแล้วแบบ โอ๊ยโจมว่าทรมานแล้วป๋าพอกัน :z3:
ป๋ามีเพื่อนที่ดีมากๆๆๆๆ รักทั้งหมดเลยอ่า ดีจริงๆๆๆ
-
:laugh: มาซะเงียบๆ แต่มีอะไรดลใจให้เปิดเข้ามาอ่านทั้งๆที่ทำงานอยู่ คาดกันไปนิดเดียว :laugh:
-
เอ สงสัยตอนหน้า น้ำทะเลทางใต้คงจะหวานแน่ๆเลย :z1:
:กอด1:
-
:3123:รู้สึกดีมากมาย
-
คนเราจะล้มบ่อยแค่ไหน เหนื่อยแค่ไหน ถ้าแวดล้อมดี(ครอบครัว, เพื่อน, ...) ยังไงซะก็ลุกขึ้นได้เสมอ เนอะ?!
คนอ่านขำพี่มหากาพย์อะ น่ารักขึ้นเนอะ ตั้งแต่ได้เทียนเป็นแฟนอย่างเป็นทางการ :laugh:
หาโจมให้เจอแล้วหักคอไอ้คุณฮ.เฮียทิ้งแม่งเลย :angry2:
โดยไวเลยนะป๋า
-
ถึงเฮียจะไม่มีบท เราก็จะยังคงเกลียดเฮียต่อไปอย่างไม่เว้นตอน
วะฮ่าๆๆๆๆๆๆ
-
โชคดีในวันที่เลวร้าย ป๋าก็ยังมีเพือ่นตาย ไว้เคียงข้างกัน
หลังจากนี้ไปขอให้มีแต่สิ่งดีๆเกิดขึ้นกับทั้งสองคนเนาะ
เอาเฮียให้หนักนะคะ :z6: :beat:
-
ซึ้งใจ ป๋ามีเพื่อนที่ดีมากกกกกกกกกกกกกก
-
รักเราไม่มีวันตาย สำหรับเพื่อนๆของป๋ากับป๋านะ : ) อ่านตอนนี้แล้วฮามหากับป๋ากันกัด มันให้อารมณ์แบบ....
กูรักมึงนะ แต่...ก็ชอบด่าอ่ะ ฮ่าๆๆๆๆ น่ารักดีจัง ป๋าโึคตรเท่ห์อ่ะ เท่ห์ตลอด ชอบจัง อ่านไปอ่านมา
ไม่ได้รู้สึกว่ามันยาวเลยนะเนี๊ย ยังไม่อยากให้จบเท่าไหร่ ถึงจะตั้งอีกสิบกว่าตอนก็เหอะ... แ่ต่มันก็แปบเดียวเอง ฮ่าๆ
-
ความเห็นอื่นแย่งหนูพูดไปหมดแล้ว :z3:
แต่ก็ขอบคุณค่ะ เปิดดูทุกวัน ถ้าวันนี้ไม่เอาลงจะเอาระเบิดไปปาบ้านคนเขียนแล้วนะคะนี่ :z2:
-
ป๋ามีเพื่อนที่ดีมากนะเนียยยย
-
สามเดือนแห่งการรอคอยของป๋า ผ่านมาได้เพราะมีเพื่อนดีๆอยู่เคียงข้างจริงๆ o13
-
ตอนนี้ถึงป๋าจะมีบทเยอะที่สุด
แต่คนที่ได้ใจเราไปกลับเป็นเบสแย้ มหา ว่ะ :laugh:
เบส แย้ มหา พวกนายนี่สุดยอดเพื่อนแท้จริงๆ o13
-
เมียอาจจะเป็นเหยื่อที่อำนวยผลประโยชน์ก้อนใหญ่ แต่โจมก็เป็นเหยื่อที่ตัดใจคายทิ้งไม่ได้ คนที่ได้ใกล้ชิดโจมอย่างป๋ารู้ดี โจมเป็นคนแข็งนอกแต่อ่อนใน และทำตัวหน้า(น่า)รักๆใส่ป๋าได้ทั้งๆที่ไม่แสดงอารมณ์อะไรทางสีหน้านี่แหละคือเสน่ห์ โจมวางตัวได้น่าค้นหาได้ตลอดเวลา แล้วใครล่ะที่จะยอมปล่อยไปง่ายๆแบบนี้ ป๋าไม่น่าชะล่าใจเลยจริงๆ
...
เจอคำผิดนิดนึง ป๋าโชคดีที่มีเพื่อนดีๆคอยช่วยอยู่ :-[
-
แหม...ป๋านะป๋า
อ่านตอนนี้แล้วรู้สึกว่า ... ป๋าอ่อนแอจังเลย
ถ้า...ไม่มีเพื่อน ๆ ...ป่านนี้ โจมก็ตกเป็นของเฮียแล้ว
และ...ป๋าก็กลายเป็นขี้ยาสมบูรณ์แบบ
เฮ้อ....เสียหาย เสียหายจริง ๆ ป๋านะป๋า... :m16:
-
:z2: :z2:
ไปเที่ยวใต้กันกับป๋าและโจม
ขอให้เรื่องดีๆเกิดขึ้นซะที
รอตอนต่อไปน่ะค่ะ :กอด1: :L2:
-
โห~~~~!!!
แต่ละวันใน 3 เดือนที่โหดร้ายกับทุกๆคน
ก้อยังดีที่ตอนนี้จบลงแร้ว
แต่ยังเหลือเรื่องให้ต้อง 'จบ' กับคนบางคน อีกเยอะ :fire:
-
เด็กๆไม่ควรเอาตัวอย่างป๋านะแก้ปัญหาคิดไรไม่ออก เสพยาไม่ดี เสพนิยายแทนละกันหนีได้เหมือนกัน :laugh:
-
:o12: โถ ป๋าของเจ๊ เอ้ย ป๋าของโจม...เข้าใจนะ อารมณ์ที่ว่าไม่รู้จะทำไงหันหายา(มันไม่ดีนะนู๋ๆ) สุดท้ายเพื่อนนั่นหละ สิ่งที่ดีที่สุด o13 ยกนิ้วให้สามสหายเพื่อนของป๋า
:pig4:
-
ป๋าได้เพื่อนแท้มา ไม่รู้เป็นบุญของป๋า หรือเป็นกรรมของฝูงเพื่อน ดีที่ไม่ติดยาจนถอนไม่ขึ้น ได้โจมกลับมาอยู่
ในอ้อมกอดแล้วก็เลิกให้ขาด ไหนจะต้องฝ่าฟันกับบ้านโจมอีก ศึกรอบด้าน แต่ป๋ากับโจมช่วยกันต้องผ่านด่าน
อรหันต์พวกนี้ไปได้แน่
-
:กอด1:น่ารักทุกคนเลย
-
ป๋าถึงขนาดต้องเล่นยา โถๆๆๆๆ
รู้ว่าเครียดและทรมาณ แต่ยาเสพย์ติดไม่ใช่ทางออกที่ฉลาดเลยนะป๋า
-
:L2: คิดถึงป๋ากับน้องโจม (ขอแอบกดดันนักเขียนหน่อยเถอะจะได้มาต่อไวๆอิอิ) แต่แอบไม่อยากให้จบเลย ถึงจะใกล้จบแล้วก็เถอะ
ป.ล. ขอตอนพิเศษแบบมีความหวานๆของป๋ากะโจมหน่อยได้มั้ยค่ะ^^
-
อยากให้มีอีกซัก 30 ตอนอ่ะ ไม่อยากให้จบเลย :serius2:
รู้สึกเหมือนเทียนเป็นGoogle เลยรู้จริง อะไรจริง มหานี่โชคดีจัง
ปล. อยากให้มีตอนมหา-เทียน ว่าตกลงกันเป็นแฟนยังไง บลาๆๆ
ปล.2 รักน้องโจม :กอด1:
-
:L2:
-
อร๊ายยยยย ป๋าน่าสงสารอะ TT
คิดถึงเจียนตายแต่ทำอะไรไม่ได้เลย...
ยิ่งเห็นรูปเมียสุดที่รักแบบนั้น...ใครจะอยู่เฉยได้ลง?
มันก้อคงต้องหาทางออกสักทาง...แต่ทางนั้นไม่ควรเป็นยานะคะป๋า!!!!
-
นึกว่ามันหายไปไหนมา3เดือน
ที่แท้มันมัวแต่ไปเล่นยาอยู่นี่เองอิป๋า!!!!! :m16:
สมัยนี้มันต้องเสพดราม่าเฟ้ย! :angry2:
ป๋าเอ๊ย ไม่อินเลยนะแก o16
-
แอบย่องมาเงียบๆแต่คนอ่านไม่เงียบเลย
พรวดพราดเข้ามาเต็มกระทู้ 555555
ตอนนี้ให้อารมณ์เรื่อยๆแต่เหมือนมีอะไรบางอย่าง
ป๋าเองก็ทุ่มเทเพื่อโจมเยอะจริงๆ
หวังว่าทุกอย่างจะเคลียร์ได้เร็วๆ
จะกลัวก็แต่ทางบ้านโจมนี่แหละ ท่าจะเป็นปัญหามากอยู่ -*-
-
ป๋ามีเพื่อนดีจริง ๆ นะ
-
ไหง๋งั้นล่ะป๋า o22
ตัวเองไม่เข้มแข็งแล้วจะดูแลคนอื่นได้ยังไง
โชคดีที่ครั้งแรกก็สำเร็จ
ถ้าไม่ล่ะ ป๋าไม่ติดยาไปเลยเหรอ :m16:
-
เฮ้อ ถึงเครียดยังไงก็ไม่น่าหันกลับไปหายาเสพติดเลยนะป๋า :m16:
ถ้าไม่ได้เพื่อนดีๆแบบนี้ท่าทางจะแย่ โจมรู้เข้าคงเสียใจน่าดู
ปล.หมดเรื่องป๋ากับโจมแล้ว อย่าลืมฮันนีมูนของมหากับเทียนนะคะ o18
คำผิดค่ะ
สองข้างทางของบ้้านเกิดเมืองนอน > บ้าน
อวดศักดาก็แบบต้นเว้นต้น > กัน
คือสีของต้นไม้ใใบหญ้า
ดัันมาทะเลาะกัน > ดัน
ไม่ใช่แค่ช่วงหลงหักปักหัวปำนะ > หัว
สวีททเชี่ยไรล่ะ
ต้องออกแรงทุบให้มันหายอึึดอัดมากขึ้น > อึด
ของธุรกิจเครื่องชูกำลังอันดับหนึ่ง > เครื่องดื่มชูกำลัง
สุมหัวกันวางแผนการบุกจับตัวประกัน > 'ชิง'ตัวประกัน (ชิง=แย่ง)
-
ป๋าโชคดีมากอ่ะที่ได้เพื่อนที่ดีขนาดนี้ อยากอ่านตอนที่ทั้งสามคนนี้รู้จักและเรื่องที่ทำให้สนิทกันขนาดนี้จังเลย น่าจะซึ้งT^T
ปล. ป๋าติดยา โง่หรือบ้า แทนที่จะเอาเวลาไปวางแผนชิงตัวโจม ความคิดยังเด็กอยู่เลยอ่ะ ว้า แย่จัง
-
ถ้าตอนหน้าจะหวือหวา มากอ่ะนะ
จัดมาเลย ให้ไวค่ะ
><
น้องโจมน่าสงสารจริงๆ ,,
คุณพ่อป๋า ก็ช่วยจังนะ หุุหุ
-
อะไรก็ดี เสียตรงกล้บไปยุ่งกับยานี่ ไม่ไหวแฮะ
เพื่อนๆน่าร้กจ้ง
-
ป๋ามีเพื่อนดีจริงๆ
แต่ละคนได้ใจมาก
เสียดายป๋าไม่น่ากลับไปเล่นยาอีกเลยพ่อคุณ :เฮ้อ:
ถ้าไม่มีเพื่อนๆนี่เรื่องคงเลวร้ายกว่านี้ชัวร์
-
แอบปลื้มมหา เล็กๆ อิอิ
-
ขอบคุณที่มาต่อมากๆค่ะ
ถึงตอนนี้จะไม่หวือหวาแต่ก็สนุกมากๆเหมือนเดิม
รอตอนหน้านะคะ
-
กระทำอุกอาจมากป๋า พ่อป๋าน่ารักขึ้นนะ ฮ่าๆๆๆๆ
แล้วจากนี้ป๋าจะทำไงต่อ พาโจมหนีออกมาแล้วพาไปงานเลี้ยง??
-
เอาใจช่วยทุกคน สู้ๆๆๆๆ
-
ขอบคุณมากๆๆๆ นะครับบ สำหรับ นิยายย ขอติดตามเป็นแฟนคลับด้วยยคน เพิ่งเข้ามาเว็บนี้เป็นครั้งแรก นั่งอ่านวันนี้ทั้งวันตั้งแต่ตอนแรก จนถึง ตอนปัจจุบัน ขอบอกว่า สนุกมากๆๆๆ ดำเนินเรื่องได้น่ารักมากก อ่านไปอินกะตัวละครไป นึกว่าตัวเองเป็นตัวเอกของเรื่องเลยยนะเนี่ยยย เหอๆๆๆ ยังไงก้อมาต่อเร็วๆๆๆ นะครับบ เป็นกำลังใจให้จากคนไกลบ้านนนน :really2: :really2: :L1:
-
กว่าจะพาโจมออกมาได้มันลำบากขนาดนี้เลย รักป๋าจัง♥
:o8: ล่ะมหาได้เทียนแล้วทำไมดูลามกขึ้นจมเลยล่ะค่ะ~
-
เฮ้ย~ กว่าจะไปช่วยตัวประกันเฮ้ยไม่ใช่ ช่วยน้องโจมได้
ปาเข้าไปเดือน สงสารทั้งคนจะไปช่วย สงสารทั้งคนรอ
ว่าแต่ พ่อของป๋าจดีสุดยอดเลยอ่ะ
หนับหนุนลูกทุกอย่างแต่ขอให้ลูกรับช่วงต่อตัวเองก็พอ
-
อ่านตอนนี้แล้วเรียบเรื่อย แต่ก็นะทำให้รู้ว่าป๋าน่าสงสารมากแค่ไหน :m15:
เฮ้ย หวังว่าจะไม่มีอะไรมาทำให้โจมกับป๋าพรากจากกันได้นะ
รอตอนต่อไปค่ะ :L2:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
ป๋าต้องเข้มแข็งกว่านี้นะ ไม่งั้นจะดูแลโจมได้ยังไงล่ะ
นี่พอมีเรื่องก็ควบคุมตัวเองไม่ได้ต้องโยนให้พ่อกับเพื่อนคอยจัดกายให้ทุกอย่าง
ถ้าเกิดอะไรขึ้นอีกในอนาคตแล้วจะทำยังไงล่ะ :กอด1:
-
อ้าว!!! หาเรื่องถูกคนอ่านด่าอีกแล้ว ไม่ด่าหรอก แค่ ถ้วยถัง กะละมัง หม้อ เตรียมไว้เฉยๆ :laugh:
คนคนนึง ยอมทุ่มเท ให้อีกคนนึงได้เพียงขนาดนี้ .....
อึ้ง แน่นในอกกระทันหัน o13
-
ป๋าโชคดีมากที่มีเพื่อนดีๆ แบบนี้ ถึงแม้บางคนมันจะรั่ว ยั่วอารมณ์ กวนประสาท กวนตีนไปบ้าง
แต่ไม่ชอบเวลาป๋าเครียดแล้วไปอัพยาแบบนี้ ถึงมันจะสบายใจแต่ก็แค่ช่วงเวลาสั้นๆ
รักพ่อป๋าจัง รู้ว่าลูกรักใคร ก็ตามใจและช่วยเหลือลูกเต็มที่
:L2: คนเขียนที่เขียนเรื่องราวสนุกๆ ให้ได้อ่าน
-
อัพหน้า 176 วันเดียววิ่งไปหน้า 180 แล้ว ปลื้มแทนนะเนี่ย หุหุ
ป๋าโชคดีเนอะ ได้เพื่อนดีๆทั้งนั้นเลย ^^
-
ป๋าโชคดีที่มีเพื่อนดีๆ อย่าง มหา แย้ และเบส
มหาโชคดีที่มีเมียดีๆอย่าง เทียน 555
-
เอาใจช่วยป๋ากับน้องโจมเสมอ :L2:
-
ป๋าได้เพื่อนที่จริงใจถึงสามคน โชคดีมาก และก็ทำให้ป๋าได้คุยกับพ่อมากขึ้น ดีจัง
-
แอบย่องมาเงียบๆ แต่เรารู้ล่ะ เพราะเปิดหาทุกวัน อิอิ
ป๋ามีเพื่อนดีมากเลยนะ คอยช่วยคอยดึงตลอดเวลา เพื่อนแท้นี่มันหายากจริงๆ
จะรอตอนหน้านะคะ หุหุ กำลังสนุก
ปล.อยากอ่านตอนของ "มหาเทียน" อีกจัง มหากลัวเมียดีแท้ อิอิ
-
รักป๋า รักโจม
ซึ้งน้ำใจ เพื่อนป๋า มหา เบส แย้ และ น้องเทียน
ดีใจที่ป๋า กับพ่อ คุย กับ แบบดีๆได้
แค้นใจ พ่อโจม
อยากโดดเหยียบหน้า ไอ้เฮียไอ้ @$#@$#$%$&^&#$#@$#%$@#$#^%&*)
-
:กอด1: :กอด1:
เป็นกำลังใจให้นะคะ
+1 ให้ทุกคนเลย....
o13
-
เพื่อนๆป๋าเป็นคนดีมากเลยค่ะ o13
คิดถึงน้องโจมนะคะ
-
อะไรกันเนี่ยๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
รักทุกคนจริงๆๆๆ
-
เพื่อนป๋าน่ารักทุกคนเลยย
-
ขอหักคะแนนนิยมป๋าหน่อยนะ โทษฐานที่ไปเสพย์ยา ถึงแม้จะมีเหตุผล(ข้อแก้ตัว)ก็เถอะ ไม่ปลื้มๆ
-
หนุกค่ะ
-
ป๋าเอ๊ย
:เฮ้อ:
เกือบได้เป็นขี้ยาแล้วมั้ยล่ะ
นี่ถ้าไม่มีใครคอยดึงนะ
ย่ำแย่แน่ๆแล้ว
แต่ก็ดีใจที่น้องโจมกลับมาหาป๋า
รอตอนหน้า
:o8:
เค้าไปฮันนีมูนกันที่ภาคใต้
นึกแล้วอยากให้พามาหาคนอ่านที่พีพีบ้าง
:jul3:
-
อกสั่นขวัญผวาจังเลย อีกไม่เกิน 10-15 ตอนเด็กป๋าจะลาเล้าแล้วหรือนี่ :sad4:
-
อ่านตามป๋าแล้วเครียด...
ตัดฉับไปตอนอยู่ใต้ได้เลยรึเปล่าอ่ะคะ
คนเขียน
-
คุณพ่อของป๋าสุโค่ย o13
-
แปลว่า ตลอดสามเดือนที่ผ่านมา
ป๋ากับสามสหาย ติดตามข่าวของน้องโจมตลอด
ลุ้นๆว่าป๋าจะเคลียปัญหากับพ่อและอิเฮียของน้องโจมได้อ่ะเปล่า
-
อร๊ายยยยยยยยยย อยาก :beat: อิป๋า
ที่น้องโจมต้องรอนานถึง 3 เดือน เพราะป๋ามัวแต่ติดยาเร๊อะ
สิ้นคิด บัดซบบบบบบบบบ แต่ให้อภัย เพราะไงป๋าก็ร๊ากน้องโจม หึหึ
รอตอนหน้าเร็วๆอ่ะ น้องกุมก็กำลังสนุก ฮึ้ยยย
-
ป๋าเเมนสุด เเอบฮามหา รีบมา่ต่อนะคะ
-
เรื่องจะดำเนินต่อไปอย่างไร โจมกับป๋า จะเจออะไรอีก คงต้องลุ้นกันต่อไป
+1 ให้เซกิ พร้อมเป็นกำลังใจให้ TRomance ครับ :กอด1:
-
:กอด1: ให้กำลังใจ อิป๋าคนเก่ง เพราะจากที่อ่าน
ก่อนจะมาช่วยสุดที่รัก ต้องผ่านความยากลำบาก
มามากมาย ต้องอดทนกับความคิดถึงที่รุมเร้าอีก
แอร๊ยยย. ความรักนี่มันช่วยดึงสิ่งดีดีในตัวป๋าจริงๆ
ประทับใจมากกก รวมถึงความรักของเพื่อนๆด้วย
ที่สำคัญดีใจกะพี่มหา ที่น้องเทียน ตอดรัด :laugh:
(อ่านถึงตรงเน้ ขำสุดสุดอ่ะ )
-
ตอนนี้ไม่ค่อยมีน้องโจม แต่แอบมีมหากับเทียนนิดๆ น่ารักดีๆๆๆ
-
จะเรียกว่าเพื่อนหรือป่าวก็วัดกันที่ตรงนี้แหละ เน๊อะ ^^
-
มาเงียบยังไงก็หาเจอ
คิดถึงโจมกับป๋า
-
รอตอนหน้า อยากอ่านอะไรหวือหวา :z2:
-
รอตอนหน้าอย่างใจจดใจจ่อ
-
รอคุณ
-
ยังไม่มาหรอ อยากอ่านจังเลยยยย :m3:
-
เมื่อไหรจะมาต่อ...
-
รอ รอ รอ
รอแบบ ลั๊นลา!!!!!
อิอิ
-
มานอนรอ "เด็กป๋า"
:m1: :m1: :impress:
-
ไปหาพี่สิงห์มาค่ะ
ทำไมคนเขียนต้องถอนหายใจตอนจะต่อเรื่องนี้ด้วยอ่ะ ไม่จัดมาม่ามาเสริฟใช่ไหมคะ
:z2:
-
ฮู่ววววว สู้เค้านะป๋า
แอบอิจฉาโจมยังไงไม่รู้นะ ที่มีผู้ชายแบบป๋าเนี่ย
ชิชะ!
-
มารอ ออ รอ ร๊อ
:call:
-
รอๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
ป๋า ป๋าขาาาา มายังคะ
-
รอด้วยคนจ้า
-
เปลี่ยนหัวข้อแล้วนิยายอยู่ไหนหว่า
รอๆๆๆค่ะ
:z13: :z13: :z13:
-
เอิ่ม.....เรื่องยังไม่ลง หรือว่าชั้นงงอะไรรึป่าว
มีหัวเรื่องแต่คนแต่งลืมลงเรื่องรึเปล่าเนี่ยะ?????
-
ตอนที่ 35 'เด็กป๋า'
เสียงเตียงลั่นเอี๊ยดอ๊าดดังประสานเสียงกรีดร้องครวญครางยิ่งเพิ่มอารมณ์ความต้องการของคนเบื้องบนให้พุ่งทะยานสูง ความคิดถึงทั้งหมดแสดงออกมาไม่รู้กี่ท่าต่อกี่ท่า ไม่เคยสนใจว่าเวลาผ่านไปเท่าไหร่ ผนังอ่อนนุ่มตอดรัดจวนเจียนจะคลั่ง แรงขยับที่สอดคล้องตอบรับกันเล่นเอาป๋าจะตายเอาให้ได้ วันนี้โจมร้อนแรงยิ่งกว่าวันไหนๆ ร่างขาวโพลนที่ชุ่มไปด้วยเม็ดเหงื่อ เสียงหอบกระเส่าเคล้ากับเสียงครางแหบทุ้ม แต่กลับเป็นเสียงที่กระตุ้นให้คนฟังเกิดความต้องการไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง
ไม่ใช่ครั้งแรกที่ได้กอดร่างที่อ่อนระทวยอยู่บนที่นอนคนนี้ แต่ไม่ว่าจะกี่ครั้งที่ได้สัมผัส โจมไม่เคยทำให้ป๋ารู้สึกจำเจเลยสักครั้ง ต่อให้ไม่เคยเปลี่ยนท่าทางเพื่อเสริมสร้างบรรยากาศหรือเพื่อให้บทรักมันตื่นเต้นอะไร แต่โจมก็ทำให้ความรู้สึกไม่เหมือนกันเลย รู้ดีว่าตัวเองมีความต้องการสูงแค่ไหน ยิ่งอยู่ห่างกันไปแบบนี้ ยิ่งทิ้งช่วงห่างเท่าไหร่ ยิ่งทำให้ป๋าไม่รู้จักจุดอิ่มตัวสักที
ร่างเรียบลื่นที่โดนป๋าลูบไล้เม็ดเหงื่อจนแตกตัวกลายเป็นน้ำอาบไปทั้งตัว ความมันวาวที่อาบร่างขาวโพลนยิ่งเด่นชัดในที่มืด แรงถาโถมเข้าออกยิ่งเพิ่มจังหวะเร็วและหนักหน่วงขึ้น แรงเสียดทานที่เกิดจากภาวะตอดรัดทำให้ป๋าควบคุมตัวเองไม่ได้อีกต่อไป น้ำร้อนสีขุ่นขาวของตัวเองฉีดเข้าไปเต็มช่องทางรักจนเอ่อล้นออกมา เมื่อป๋าถอดอาวุธตัวเองออกมาจากฝัก เสียงร้องอ้าตอบรับตอนที่รู้สึกว่าน้ำอุ่นร้อนฉีดเข้าหน้าท้องตัวเองเต็มแรงเหมือนกัน
โจมทิ้งตัวนอนแผ่หราไปตามความยาวของเตียง เสียงหอบจ้วงอากาศเข้าปอดดังจนเตียงยังสั่นตามแรงหอบ ร่องรอยที่ป๋าเป็นเจ้าของกระจายไปทั่วทั้งร่างเรียบเนียน ป๋าไม่เคยเจอผู้ชายคนไหนมีขนน้อยได้เท่าโจมมาก่อน ลูบไปส่วนไหนก็เรียบลื่น เพลินมือจนห้ามตัวเองให้หยุดไม่ไหวสักครั้ง ไรขนอ่อนสีทองเหนือสะดืบเรียบลู่ไปกับหยาดเหงื่อที่ท่วมเต็มตัวและกำลังจะแห้งเพราะไอเย็นของแอร์ที่กำลังเป่ารด
“พอได้หรือยังป๋า ตั้งแต่มาถึงเรายังไม่ได้คุยกันจริงๆจังๆเลยนะ”
ขนาดเหนื่อยจนต้องหอบหายใจแต่โจมก็ยังประท้วงออกมาเมื่อป๋าเริ่มมือซนลูบไล้ไปตามกายชื้นเหงื่ออีกครั้ง
“ใช้ตัวคุยกันก็เข้าใจนะ ป๋ายังรู้เลยว่าโจมคิดถึงป๋าแค่ไหน ที่โจมต้องเหนื่อยขนาดนี้ เพราะโจมทำตัวเองนะ ทำให้เป็นห่วงแล้วก็คิดถึงมากก็ต้องโดนแบบนี้แหละ”
“อยู่ที่โน่นไม่ได้ปลดปล่อยเลยหรือไง”
“หมายถึงผ่านเครื่องหรือผ่านมือล่ะ”
“ไม่มีใครเค้านับตอนผ่านมือกันหรอก”
“ถ้าผ่านมือไม่นับ ป๋าก็ไม่ได้ระบายใส่เครื่องไหนเลยสักครั้ง”
“โกหก”
“ถ้ารู้ว่าที่อดทนรอเพื่อมาเจอว่าโจมจะชวนทะเลาะแบบนี้นะ ไม่มาเสียก็ดีหรอก”
ความเงียบทำให้ต้องเปิดตามองคนที่นอนอยู่ข้างๆ โจมนอนนิ่งๆ หายใจสม่ำเสมอแต่ไม่ได้หลับ เอื้อมมือไปเปิดไฟหัวเตียงก็เห็นเค้านอนลืมตา ไม่ได้ร้องไห้อย่างที่นึกกลัว แต่พอเจอแบบนี้แล้วก็ไม่ได้ทำให้โล่งใจเลย เพราะตัวเองปากดี เพราะเห็นว่าโจมไม่ค่อยแยแสที่ป๋าแหย่เรื่องพวกนี้ แต่ไม่รู้อะไรที่ทำให้เค้าไม่ตอบโต้ จะว่ากำลังเหนื่อย โจมก็ไม่ได้นอนหอบอย่างเก่าแล้ว เค้าเข้าสู่ภาวะปกติแล้ว เนื้อตัวเปล่าเปลือยเย็นเฉียบเมื่อเอื้อมมือไปแตะ ดึงผ้าห่มมาคลุมให้ถึงหน้าท้องเค้าก็ยังไม่มีปฏิกิริยาอะไรนอกจากนิ่ง
“โจม เป็นอะไร เงียบทำไม โกรธเหรอ”
“เปล่า”
“แล้วเงียบทำไม”
“ก็ไม่รู้จะพูดอะไรดี”
“พูดอะไรก็ได้”
“กลับกรุงเทพกันเถอะป๋า แล้วต่างคนต่างไป ขอบคุณนะที่ลำบากมาช่วย”
“ทำไมพูดแบบนี้ล่ะ เมื่อกี้ป๋าพูดเล่น แต่อย่าพูดแบบนี้ดิ ไม่ชอบเลยนะ”
เงียบเหมือนเดิม แต่คราวนี้โจมไม่ได้นอนอยู่นิ่งๆอีกแล้ว เค้าขยับตัวลุกขึ้น ไม่หันหน้ามามอง ทำเหมือนห้องนี้เค้าอยู่คนเดียวโดยไม่มีป๋านอนอยู่ข้างๆ
“เดี๋ยวสิ จะลุกไปไหน”
“อาบน้ำ”
ถึงจะถูกรั้งข้อมือไว้ ถึงขาอีกข้างที่จะก้าวตามกันจะหยุดอยู่กับที่ แต่โจมก็ยังไม่หันมามองอยู่ดี คนที่หงุดหงิดและร้อนใจกลายเป็นป๋า พอเจอแบบนี้อยากจะยกตีนขึ้นมาตบปากตัวเองจริงๆ
“อาบด้วยกันสิ เลอะเหมือนกันนี่”
“ตามใจ”
ทิ้งท้ายไว้แค่นั้นโจมก็เดินเข้าห้องน้ำไปเลย กี่เดือนที่ป๋าต้องทนรอเพื่อให้ได้อยู่ด้วยกันแบบนี้อีก ถึงมันจะเป็นความสุขแค่ช่วงเวลาสั้นๆ แต่ป๋ายังทำ ใครต่อใครต้องเดือดร้อนไปตามๆกันเพราะป๋าอยากอยู่กับโจม แต่พอได้เจอกันแล้ว ได้แสดงความคิดถึงกันไม่ได้สักครึ่งหนึ่งของความรู้สึกเลย โจมก็มาเฉยชาใส่แบบนี้ มันคงเป็นเวรกรรมที่ป๋าเคยทำไว้กับคนหมู่มากละมั้ง ตอนที่ป๋าเลิกที่จะสนใจใครเค้าคงร้อนใจเหมือนที่ป๋าเป็นอยู่ตอนนี้ก็ได้
ได้ยินเสียงน้ำจากฝักบัวตกกระทบพื้นเลยเลยสลัดความคิดที่ทำให้สมองหนักอึ้งออกไปแล้ววิ่งตามโจมเข้าไปในห้องน้ำ
คนที่ปิดตาแหงนหน้ารับน้ำจากฝักบัวก่อความรู้สึกหลากหลายให้ป๋า รักมาก หวงแหน และห่วงใยสารพัดไปหมด ผมเปียกเรียบลู่ไปกับลำคอที่ป๋าฝากรอยดูดไว้จนแดงช้ำ โจมผอมลงไปจากวันสุดท้ายที่เจอกันไปมาก ตัวขาวจัดเพราะไม่ได้โดนแดดเลย แทรกตัวเข้าห้องอาบน้ำร่วมกับคนที่ล่วงหน้าอาบไปโดยไม่รอบ้างแล้ว โจมเบี่ยงตัวให้ป๋าได้อยู่ในรัศมีของฝักบัวได้สะดวกๆ แต่ก็ไม่พูดอะไรกับป๋าอยู่ดี
“อาบน้ำให้หน่อยสิ”
บอกให้อาบให้ โจมก็เอื้อมมือคว้าฝักบัวลงมาแล้วให้สายน้ำรดไปตามตัวของป๋า ท่าทีเฉยชาเหมือนทำตามคำสั่งทำให้คนใจร้อนเป็นไฟทนต่อไปไม่ได้อีกแล้ว ตัวทั้งตัวของโจมถูกป๋าดึงรั้งเข้ามากอด ฝักบัวร่วงไปกระทบพื้น สายน้ำพุ่งขึ้นมาโดนเราทั้งสองคน แต่ไม่มีใครสนใจน้ำจากฝักบัวหรอก
แขนล็อคท้ายทอยให้หันหน้ามารับจูบ เค้าก็ยอมให้ป๋าบดจูบริมฝีปากอยู่อย่างนั้น ไม่มีทีท่าที่จะเปิดปากรับเรียวลิ้นที่ลากไปมารอจังหวะอยู่ด้านนอกเลย ให้จูบแต่ไม่ให้ความร่วมมือ ขัดใจแต่ก็ไม่กล้าทำอะไร
“โจม รู้นะว่ามีอะไรติดใจอยู่ใช่มั้ย มีอะไรก็พูดสิ อย่าเงียบแบบนี้ อย่าบอกว่าไม่มีอะไร อย่าบอกว่าไม่เป็นอะไร อย่าโกหกตัวเองสิ”
“ไม่ได้โกหกตัวเอง ไม่เคยบอกสักคำว่าไม่เป็นอะไร แต่ป๋าถามว่าโกรธหรือเปล่าไม่ใช่เหรอ ก็ตอบไปแล้วไงว่าไม่ได้โกรธ”
“แล้วทำไมถึงได้เงียบไปล่ะ โจมก็รู้ว่านี่ไม่ใช่เรื่องปกติของเราแน่ๆ ป๋ามีเรื่องจะคุยกับโจมมากมาย โจมล่ะ ไม่มีอะไรจะคุยกับป๋าเลยเหรอ เวลาที่หายไป ป๋าเคยอยู่ในความคิดถึงโจมบ้างหรือเปล่าล่ะ เคยอยู่ในความรู้สึกตลอดเวลาเหมือนที่ป๋านึกถึงโจมมั้ย เคยหรือเปล่าห๊ะโจม”
รู้เลยว่าเริ่มไม่เป็นตัวของตัวเองอีกแล้ว ยิ่งอ่านสายตาโจมไม่ออกว่ากำลังคิดอะไรอยู่ยิ่งร้อนใจ ไม่เคยคิดเลยว่าความรู้สึกที่เกิดจากรักเป็นตัวนำจะเจ็บปวดขนาดนี้ เราไม่เคยทะเลาะกันเลยสักครั้ง ถึงจะมีเรื่องที่ไม่เข้าใจกันเราก็พูดคุยกันเสมอ แต่โจมในโหมดที่ไม่พูดอะไรเลยนั้นเป็นสิ่งที่ทำให้ป๋าใจเย็นลงไม่ได้เลยจริงๆ
“ถ้าไม่เงียบป๋าก็หาว่ากำลังชวนทะเลาะ ป๋าคิดว่าโจมจะแกร่งขนาดที่จะทนฟังป๋าพูดอย่างอื่นนอกเหนือจากคำว่าไม่น่ากลับมาเจอกันอีกเหรอ”
ถึงน้ำจากฝักบัวที่พื้นจะพุ่งขึ้นมาตลอดเวลา แต่สายน้ำที่ไหลออกมาอาบแก้มโจมนั้นน้ำตาชัดๆ เค้าสูญเสียความเป็นตัวของตัวเองปล่อยน้ำตาให้ป๋าเห็นมาแล้ว และยิ่งทำให้รู้ว่าโจมกำลังพยายามปรับตัวเองให้กลับมาเป็นโจมที่แข็งแกร่งคนเดิมและอยู่ตัวคนเดียวให้ได้ เค้าเงียบเพราะเค้าต้องอดทน แต่เพราะโดนป๋ากดดันและจี้เค้าหนักเกินไป เค้าเลยกลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่ไหวอีกแล้ว โจมสะอื้นหนักจนต้องทรุดนั่งยองๆกับพื้น แค่คำพูดจากอารมณ์ชั่ววูบของตัวเองไม่กี่คำ แต่ผลของมันร้ายแรงมาก มากจนป๋าอยากจะตบหน้าตัวเองให้หายโง่
“ขอโทษครับ ป๋าไม่ได้รู้สึกแบบนั้นเลยนะ แต่ป๋าไม่เคยโกหกใคร ไม่เคยโกหกโจม พอได้ยินโจมพูดแบบนั้นอารมณ์มันเลยพาไปน่ะ จะเชื่อหรือเปล่าล่ะ นอกจากปืน มีด หรืออาวุธอะไรที่ทำให้ป๋าตายได้แล้ว ก็มีคำพูดตัดขาดจากโจมนี่แหละที่ทำให้ป๋าจะตายเอาได้ง่ายๆ”
“นายไม่รู้หรอก ในความพยายามที่จะต้องอยู่คนเดียวให้ได้ ในตอนที่ถูกตัดขาดจากโลกภายนอก ยังได้รู้ได้เห็นว่านายตอนที่อยู่อังกฤษนายมีความสุขแค่ไหน นายไม่มีแฟนอยู่ด้วย นายก็มีเด็กของนาย ในขณะที่โจมไม่มีใครแต่ป๋าก็ไม่เคยขาดใครเลยสักที”
“หมายความว่ายังไง รู้เห็นอะไรมาก็พูดสิ ป๋าอธิบายได้หมดแหละ แต่โจมจะเชื่อมั้ยอยู่ที่โจม”
“ไม่เคยคิดว่าจะต้องมาไร้สาระกับเรื่องพวกนี้เลยนะ ทั้งๆที่ทำใจมาตลอดว่าป๋ากับเด็กป๋ามันเป็นของคู่กันมานานแล้ว แต่พอเห็นนายถ่ายรูปแล้วก็ยิ้มได้ขนาดนั้น มันก็อดเจ็บไม่ได้เหมือนกัน แกล้งทำเป็นไม่สนใจเรื่องพวกนั้นแล้ว แต่พอเจอนายพูดแบบนี้ใส่ มันก็อดคิดไม่ได้ว่าสักวันหนึ่งก็อาจจะกลายเป็นแค่เด็กป๋าเหมือนคนอื่นๆอยู่ดี”
“หึงที่เห็นป๋าถ่ายรูปคู่กับผู้หญิงที่อังกฤษเหรอ เห็นรูปนั้นได้ไง”
“เฮียเอามาฟาดหน้าให้ดู”
“แล้วมันไปเอารูปนั้นมาจากไหน ช่างแม่งเหอะ จากไหนก็ไม่สำคัญหรอก สำคัญตรงที่ว่าเมียป๋าก็หึงเป็นนี่แหละนะ ไม่ปฎิเสธหรอกว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นคนที่ป๋าเคยควง เคยมีอะไรด้วยจริง เคยเลี้ยงดูด้วย แต่เค้ามีสามีมีครอบครัวไปแล้ว ไปเจอกันโดยบังเอิญ สามีเค้าถ่ายให้ ไอ้เฮียมันมัวแต่ดีใจที่จะทำให้ผัวเมียเค้าแตกคอกันได้ดิ เลยไม่รู้ห่าเหวอะไรเลยว่ารูปนั้นสามีเค้าเป็นตากล้อง ไปเอารูปมาจากเฟสบุ๊คเค้าหรือเปล่าเนี่ย ถ้าสืบจริงเรื่องแค่นี้ต้องรู้สิ”
“ไม่รู้ว่าเฮียไปเอามาจากไหน แต่บอกว่าเป็นผู้หญิงที่พ่อนายส่งไปให้แก้ขัดตอนเรียน”
“อืม ไอ้เหี้ยเอ้ยเฮียนั่นมันก็มีเหตุผลดีนะ แต่พ่อป๋าคงไม่ว่างส่งคนไปจากไทยหรอกมั้ง โสเภณีที่นั่นเยอะแยะไป จะเอาชาติไหนล่ะ ผู้ชายก็มีนะ หน้าตาดีๆทั้งนั้น”
“แล้วชาติไหนถึงใจนายที่สุดล่ะ”
“ไม่รู้สิ ถ้าไม่มัวแต่คิดถึงเมียก็ว่าจะลองดูทุกชาติแล้วจัดอันดับอยู่เหมือนกัน แต่ใจคิดถึงแต่เมีย เป็นห่วง เลยโทรจี้ซะจนรำคาญไง พอติดต่อไม่ได้ก็แทบจะพังอาร์ทเม้นต์แล้ว”
“พังทำไม”
“ไม่รู้ดิ หงุดหงิด อยากหาอะไรระบาย”
“สำหรับป๋าแล้วทุกอย่างต้องได้รับการระบายออกหมดเลยนะ”
“แน่สิ แม้กระทั่งความคิดถึงก็ต้องถูกระบายออก”
“อย่าทำสายตาแบบนั้นได้ปะ เห็นแล้วขนลุก”
“สายตาแบบไหน?”
“หื่นกามตลอดเวลาน่ะ”
“ฮ่าๆ แล้วมันเพราะใครล่ะ”
“เออ ยอมรับผิดก็ได้ แต่ยังไม่ยอมรับโทษนะ เมื่อยไปหมดทั้งตัวแล้ว ตัวซีดปากช้ำแล้ว สงสารกันบ้าง”
“ขอในเรื่องที่ให้ยากจัง”
“แล้วให้ได้มั้ยล่ะ”
“ได้ครับ แหะ แหะ อาบน้ำเหอะ ตัวซีดหมดแล้ว เดี๋ยวไม่สบายทั้งคู่”
ดุจริงๆ ไม่เคยมีใครกล้าดุป่าจริงจังเลยนะ แล้วคนอย่างป๋าก็ไม่เคยยอมใครจริงจังเหมือนกัน กว่าจะเคลียร์ให้เข้าใจกันได้ก็เกือบทะเลาะกันครั้งใหญ่ เพราะไม่ยอมพูดคุยกัน แต่อย่างน้อยเค้าก็ทำให้ป๋ามั่นใจได้ว่า โจมก็จริงจังในความสัมพันธ์ของเราสองคนเหมือนกัน ไม่ใช่ป๋าคนเดียวที่อยากเป็นเจ้าของคนที่รัก โจมก็อยากเป็นเจ้าของ แต่เค้ากลัวว่าการแสดงออกจะทำให้ตัวเองเป็นคนน่ารำคาญและเรียกร้องมากเกินไป โจมกลัวว่าการวิ่งไล่จะทำให้ป๋าวิ่งหนีเหมือนใครๆที่เคยผ่านมา แต่โจมนั่นแหละที่ไม่รู้ว่าคนที่พร้อมจะหยุดอยู่กับที่แล้วก้าวเดินไปในทุกที่ที่มีโจมก็คือป๋านี่แหละ
จะมีใครสักกี่คนที่เห็นคนตัวเปลือยเปล่าลูบไล้ฟองสบู่ไปตามเนื้อตัวแล้วไม่รู้สึกอะไร ถ้าคนนั้นไม่ใช่พระอิฐพระปูน มือบางถูกป๋ารั้งเอาไว้เมื่อฟองสบูถูกลากไล้ต่ำลงไปเรื่อยๆ คนที่ตั้งอกตั้งใจอาบน้ำให้ป๋าครั้งนี้ถึงกับต้องช้อนตาขึ้นมาแทนคำถาม
“ถ้าถูลงไปแล้วงูตื่น ใครจะรับผิดชอบ”
“ในห้องนี้มีใครสักกี่คนล่ะ”
“ตอบแบบนี้แสดงว่ายอม”
“อย่าเพิ่งสิ ให้มันตื่นอย่างที่บอกก่อน อย่าเพิ่งเนียนคลุกวงในนะป๋า”
“รู้ทัน มันผงาดตั้งแต่โจมบอกกลายๆว่ายอมป๋าแล้ว ไม่เชื่อก็มองสิ”
ไม่ได้หลอกให้โจมต้องก้มลงไปดู แต่ไอ้หนูของป๋ามันลุกขึ้นสู้แล้วจริงๆ ความต้องการทางธรรมชาติมันไม่เข้าใครออกใคร ป๋าไม่ได้ปั่น แต่ทุกอย่างมันเป็นไปเองอันนี้ป๋าไม่ได้ตั้งใจ ถึงโจมจะแค่ฟอกสบู่ให้ แต่มันก็เหมือนป๋ากำลังถูกเมียเล้าโลมนั่นแหละ ไม่ต่างกันเลย ไอ้หนูที่นอนสงบเรียบร้อยถึงได้แหกขี้ตาตื่นขึ้นมาตอนนี้ ตอนที่โจมขอพักแล้วป๋าก็รับปากว่าได้ ปากน่ะตอบรับว่าได้แต่ใจมันห้ามยากจริงๆนะ
“โจม”
ร้องเรียกเพราะโจมก้มลงไปมองแล้วไม่ยอมเงยหน้าขึ้นมาสักที แต่พอถูกเรียก หน่วยตาดำกำลังตัดพ้อป๋าเต็มๆ
“นายนี่มันมักมากในตัณหาจริงๆนะป๋า”
ถึงปากจะต่อว่าแต่มือเค้าก็คว้าไอ้หนูเอาไว้ แหงนหน้ารอรับจูบจากป๋าอย่างรู้หน้าที่ ปากประกบปาก เรียวลิ้นสอดเข้าไปดูดกลืนอีกลิ้นที่อยู่ข้างใน เสียงอืออาเริ่มหลุดรอดออกมาจากลำคอเมื่อป๋าเริ่มจับไอ้หนูของอีกฝ่ายบ้าง ของโจมก็ตื่นตัวตอบรับมือป๋ารวดเร็วทันใจพอกัน สองมือบางเริ่มจับหัวไหล่ป๋าแน่นแล้วผลักตัวเองออกไปทำให้รู้ว่าอีกฝ่ายเริ่มหายใจไม่ทัน ป๋ากวาดต้อนทั้งลิ้นและวนรอบโพรงปากจนลืมเปิดทางให้อากาศเข้าไปทำหน้าที่ของมันได้ เสียงไอค่อกแค่กดังออกมาหลังจากป๋าปล่อยให้ปากโจมเป็นอิสระ กำปั้นรัวทุบหัวไหล่ไม่ได้ตั้งใจลงแรงอะไรมากนัก
ในขณะที่ลำคอถูกซุกไซ้ ไอ้หนูของป๋าถูกโจมสาวไม่ขาดมือ คอโจมมีรอยเพิ่มอีกหลายต่อหลายรอยเพราะเจ้าตัวสาวไอ้หนูป๋าไม่หยุดมือนี่แหละ แล้วจะมาบ่นว่าป๋าตั้งใจทำให้อายไม่ได้ เรื่องนี้อารมณ์พาไปล้วนๆจริงๆ
“อ๊ะ”
ใครจะไปรู้ว่าโอกาสจะเกิดขึ้นตอนนี้ แค่ถูกป๋ากลืนกินยอดอกไปได้ไม่เท่าไหร่ อารมณ์จะทำให้โจมพลุ่งพล่านร้อนแรงได้ขนาดนี้ เค้าคุกเข่าลงไปกับพื้นห้องน้ำ สองมือจับสองขาของป๋าไว้ ปากแตะกับส่วนปลายของไอ้หนูป๋าจนหยดน้ำเหนียวใสไหลย้อนออกมา ลิ้นลากไล้ไปตามความยาวของไอ้หนูที่ตั้งฉากกับลำตัวป๋าเป็นที่เรียบร้อย แค่แตะลิ้นเลียและชิมคนอย่างป๋าทนได้ แต่อมแล้วดูดกลืนเข้าไปเล่นเอาป๋าซี๊ดปากด้วยความเสียวซ่านมันสุดจะทนจริงๆ โจมเก่งเกินไปแล้ว โจมอ่านเกมส์ออกว่าต้องใช้วิธีไหนที่เค้าไม่เหนื่อยจนเกินไป ถ้าโจมไม่ลงทุนทำแบบนี้ เค้าจะต้องเหนื่อยไปอีกนานเพราะป๋ามัวแต่เอ้อระเหยที่จะชิมเค้าจนกว่าจะทั่วทั้งตัว
ป๋าต้องยืดเวลาที่จะปลดปล่อยออกไปด้วยการทำแบบเดียวกับที่โจมทำบ้าง ทำแบบเดียวและจังหวะเดียวกันกับที่โจมทำเป๊ะ จะได้เข้าใจความรู้สึกว่าสุดทางใกล้จะมาถึงเป็นอย่างไร เสียงครางดังลั่นห้องน้ำ ยิ่งป๋าลงลิ้นหนักหน่วงเท่าไหร่ เค้ายิ่งผลักไหล่ต่อต้านให้พ้นจากอาการเสียวซ่านที่แล่นริ้วจวนเจียนจะปลดปล่อยไม่ไหว ไม่นานน้ำอุ่นเหนียวก็ฉีดเข้ามาในโพรงปาก จัดการกลืนกินมันลงไป และทำความสะอาดของส่วนตัวจนเกลี้ยง โจมยันสองแขนเข้ากับผนังห้องน้ำหอบหายใจถี่รัว ลำตัวโค้งงอเผยให้เห็นสะโพกขาวและช่องทางที่ป๋าอยากเข้าไปเด่นชัดขึ้น สองสอดมือเข้าไปจับเอวและดึงให้อยู่ในท่าทางที่พร้อมสำหรับสิ่งนั้น
“พร้อมมั้ยที่รัก”
“อืม อย่านานนะป๋า ขาสั่นจะไม่ไหวแล้ว”
“มันขึ้นอยู่ว่านายจะตอบสนองยังไงนะโจม ส่วนใหญ่นายจะบีบรัดซะจนอยากอบอุ่นอยู่ในนั้นนานๆ”
“คิดว่าตัวเองเป็นม้าศึกของบุเรงนองหรือไง”
“ลองดูมั้ยล่ะ”
“อ๊ะป๋า ไอ้บ้า ไอ้ๆ โอ๊ย อื้อออออออออออ”
นิ้วเปื้อนน้ำรักค่อยๆสอดเข้าไปเพื่อเปิดทาง หมุนควงอยู่ในนั้นจนกว่าช่องทางจะพร้อมสำหรับไอ้หนูที่กระตุกรอจวนเจียนจะร้องไห้อยู่แล้ว นิ้วที่คว้านอยู่ข้างในทำให้โจมแอ่นสะโพกเหมือนจะรอไอ้หนูคู่หมายอัตโนมัติ เสียงครางกระเส่าทำให้ป๋าคว้าไอ้หนูตัวเองหาทางเข้าผิดๆถูกๆ จูบป้อนเข้าปากคนที่แหงนหน้ามาดูม้าศึกก่อนออกทัพอีกครั้ง รสจูบเร่าร้อนมูมมามทำให้โจมลืมความเจ็บแสบที่หัวไอ้หนูค่อยๆสอดเข้าไป โจมขยับเพื่อช่วยให้เข้าไปจนมิดด้ามก่อนจะอ้าปากร้องซี๊ดยาวเมื่อป๋าเริ่มขยับ เค้าช่วยเต็มกำลังที่จะช่วยไหว แรงรัดทำให้ป๋าไม่กล้าเร่งจังหวะสักเท่าไหร่ ยิ่งเร่งยิ่งถึงปลายทาง แต่ป๋าอยากอยู่กับความอุ่นร้อนและเสียวซ่านการบีบรัดของโจมอีกสักพัก นั่นทำให้อีกฝ่ายขัดใจจนเป็นฝ่ายขยับเข้าหาป๋าเสียเอง
เจอเข้าไปแบบนี้ใครทนไหวก็บ้าแล้ว ทุกอย่างเลยต้องปล่อยเข้าไปตามธรรมชาติของมัน เสียงร้องครางและแรงกระตุกครั้งสุดท้ายทำเอาแทบจะทรุดลงไปกับพื้นห้องน้ำทั้งคู่ ไม่ใช่แค่คนควบเท่านั้นที่เหนื่อยหอบ แต่คนถูกควบก็ดูเหนื่อยล้าไม่แพ้กัน
แสดงความคิดถึงกันไปแต่เพียงเท่านี้ ก่อนจะจัดการอาบน้ำทำความสะอาดและจัดให้โจมเข้านอนอีกครั้ง ถ้าไม่มีเสียงเคาะประตูห้องป๋าก็ว่าจะล้มตัวลงนอนกอดคนที่หลับไปตั้งแต่หัวถึงหมอนแล้วแท้ๆ
“มีอะไรวะ”
เป็นไอ้มหาที่มาเคาะประตูห้อง สมองเลยกำลังรวบรวมคำด่าเต็มที่
“ไอ้ห่าป๋า มึงไปแต่งตัวให้เรียบร้อยก่อนมาเปิดประตูก็ได้ กูรอได้”
“ทำไมวะ”
“ตามแขนตามหัวไหล่มึงมีแต่รอยข่วนเต็มไปหมดเลย คอถูกดูดอีก ไอ้หน้าด้านเอ๊ย”
“แล้วมันแปลกตรงไหน หรือมึงไม่คิดว่าที่กูกับโจมหายเข้าห้องไปเป็นวันๆนี่ไปนั่งจ้องตาแล้วยิ้มให้กันเฉยๆ”
“เรื่องนั้นกูรู้แล้วเว้ย แต่มึงไม่ต้องเอามาโชว์ว่าเมียมึงร้อนแรงแค่ไหนก็ได้”
“มึงนี่ทำเหมือนคนไม่เคยนะ ทำไม เวลาเจอกับเทียนพวกมึงชวนกันสวดบทแผ่เมตตาให้สัตว์โลกหรือไง”
“ก็เปล่า เอ่อ แต่ก็ไม่ได้เหมือนมึงแล้วกันน่าไอ้ป๋า”
“กูว่าอะไรหรือยัง แล้วจะมาหน้าแดงใส่กูทำไม เมื่อก่อนไม่เคยเขินอาย เดี๋ยวนี้สลิดนะมึง”
“เฮ้ยมหา กูบอกให้มึงมาตามไอ้ป๋า มึงหายมาตั้งนานสองนาน”
“กูมาเจอมันหน้าด้านใส่อยู่”
พอไอ้เบสหันมามองสำรวจป๋าตามคำบอกเล่าของมหา ไอ้เบสถึงกับหัวเราะแล้วส่ายหัวกับสิ่งที่เห็นทันที
“น้องโจมล่ะ”
“หลับไปแล้ว”
“หลับหรือสลบคาเข็มวะป๋า”
“ไว้ตอนมึงกับเทียนเหอะมหา”
“เออดีแล้ว แต่งตัวแล้วออกมาคุยกันหน่อย”
“เออ”
เข้าไปแต่งตัวไม่นาน ออกมาที่ห้องรับแขกพบว่านั่งหน้าสลอนกันทั้งสามตัว แต่ละตัวตีหน้าเครียดจนคิ้วต้องขมวดเข้าหากันด้วยความสงสัย
“มีอะไรวะ”
“นี่อะไรอะป๋า”
ที่เขี่ยบุหรี่วางอยู่กลางโต๊ะ ข้างในมีก้นกรองอยู่สองสามชิ้น
“ขี้บุหรี่ไง”
“ใช่มันคือขี้บุหรี่ แต่จากกลิ่นที่เหลืออยู่มันถูกยัดไส้ ป๋า ไหนมึงบอกว่าแค่ไม่อยากฟุ้งซ่านแล้วนี่ทำไม มึงคงไม่.............”
“วางใจเหอะเบส กูไม่ได้ติดหรอก แค่กูเครียดๆนิดหน่อย ไม่อยากแสดงออกมาให้โจมคิดมาก”
“เรื่องที่หนีมานี่ใช่มั้ย”
“เออ”
“เครียดก็ปรึกษาพวกกูสิป๋า พวกกูอุตส่าห์ตามมึงมาถึงนี่ ทุกคนเป็นห่วงมึง กลัวมึงทำอะไรใจร้อนแล้วไม่คิด ไอ้มหาถึงกับทิ้งเมียมาเลยนะเว้ย”
“มึงก็ย้ำเรื่องเมียจังเลยนะเบส ถ้าไม่มีใครมึงก็เอากันเองกับไอ้แย้สิวะ”
คนถูกพาดพิงออกตัวโวยวายกลบเกลื่อนทันที
“ขอกูมีเมียที่กินนมจากเต้าได้เหอะไอ้มหา ขอบคุณในความหวังดี”
ไอ้แย้ชี้หน้าห้ามมหาเสนอความคิดเห็นให้มันกับไอ้เบสเอากันเองอีก ก็ดีเหมือนกัน ให้ประเทศไทยมีโอกาสเพิ่มจำนวนประชากรบ้าง ทุกวันนี้ผู้ชายได้เสียกันเองแทบจะครึ่งประเทศอยู่แล้ว
“มึงยังมีซ่อนอยู่อีกหรือเปล่าป๋า เอาออกมาทิ้งเลยนะ กูขอร้องเลย”
“ไม่มีแล้ว กูติดตัวมาได้แค่นั้นแหละ ถ้าพวกมึงเห็นกูมีอาการก็กันกูให้ห่างจากโจมด้วยแล้วกัน”
“เออ ไหนมึงว่ามึงไม่ติดแล้วมึงจะมีอาการอยากยาต่อหน้าน้องโจมได้ไง”
“กูบอกเผื่อเอาไว้เว้ย ไม่อยากให้โจมรู้เรื่องนี้ ถ้ากูเครียดแล้วอยากดูดอีกกูจะหักดิบตัวเอง ไม่อยากใช้ยาตอนอยู่กับโจมด้วย แค่นี้โจมก็จะตายคาอกกูแล้ว”
“ยังรู้ตัวนะมึง พ่อมึงโทรมา”
“พ่อกูแล้วทำไมโทรหามึงล่ะเบส”
“เพราะลูกอย่างมึงปิดโทรศัพท์ไงป๋า”
“แล้วกูต้องโทรกลับมั้ย”
“ไม่ต้อง พ่อมึงแค่บอกว่าพี่ชายโจมรู้แล้วนะว่าใครเอาตัวน้องชายเค้าไป เค้าโทรไปถอนหงอกพ่อมึงถึงบริษัท”
“แล้วไง รู้แล้วว่ากูเอาไปแล้วไง เมียกูมันเอาไปขังไว้ กูไม่เหยียบหน้ามันก่อนเอาตัวโจมมาบุญเท่าไหร่แล้ว มึงแหละเบสห้ามกูไว้”
“ก็ถิ่นเค้านี่หว่า อย่าเส่ียงขนาดนั้นเลย เอาตัวน้องโจมมาได้ก็พอแล้ว”
“เออ แล้วมีอะไรอีก”
“มันบอกว่าให้มึงโทรไปเคลียร์กับมันว่าจะเอาไงก่อนที่พ่อโจมจะรู้เรื่องนี้”
“แล้วทำไมต้องเป็นกูที่โทรไปหามัน ทำไมมันไม่โทรมาหากูเอง”
“เออ พ่อมึงก็ตอบเค้าไปแบบนี้ว่ะ เค้าเลยอารมณ์ขึ้นเข้าไปใหญ่ บอกว่าจะเล่นงานไปถึงบริษัทมึงเชียวนะ”
“แค่เพิ่มตำแหน่งลูกเขยนักธุรกิจใหญ่ขึ้นมาอีกตำแหน่งแล้วคิดจะชนช้างก็เอาสิวะ กูจะว่าอะไร พ่อเค้าคงตั้งรับอยู่แล้วมั้ง น้ำเสียงเค้าดูร้อนรนหรือเตรียมจะด่ากูเปล่าล่ะ”
“เปล่าเลย เสียงพ่อมึงนิ่งและราบเรียบมาก เค้าจะจัดการแทนมึงด้วยซ้ำ”
“อะไรพ่อกูจะใจดีต้อนรับสะใภ้ลูกเจ้าสัวโรงสีขนาดนั้นวะ”
“พ่อมึงไม่อยากไปประกันตัวมึงข้อหาฆ่าคนตายต่างหาก เค้าถามว่าน้องโจมเป็นยังไงด้วยนะ”
“แล้วมึงว่าไง”
“กูรู้งานไง กูเลยบอกว่าอยู่กับน้องโจมมึงเป็นผู้เป็นคนขึ้นเยอะ ไม่มั่วไม่เมาไปวันๆ แล้วก็ไม่หากิจกรรมเสี่ยงตายทำเหมือนแต่ก่อนด้วย”
“เหมือนมึงจะเป็นเพื่อนที่ดีนะเบส แต่มึงหลอกด่ากูให้พ่อฟังชัดๆเลย”
“เค้ารู้เรื่องมึงดีพอๆกับพวกกูแหละป๋า เค้ารู้ว่าน้องโจมไม่ธรรมดาตั้งแต่มึงพาเข้าคอนโดแล้ว”
“เออ”
“เสร็จเรื่องนี้ มึงตั้งหน้าตั้งตาเรียนมารับช่วงพ่อมึงเลยนะป๋า เค้าทุ่มเทเพื่อการนี้โดยเฉพาะ”
“กูรู้แล้ว ไม่งั้นพ่อกูไม่เสียเวลาทุ่มเทให้กูแบบนี้หรอก ยอมที่จะส่งเสียโจมด้วยนะ ถ้ากูพาไปอังกฤษด้วย”
“เรื่องใหญ่ไปเปล่า แค่มึงเอาลูกเค้ามาหาดใหญ่เค้าก็เป็นฟืนเป็นไฟแล้ว”
“พ่อโจมกูไม่กลัวหรอก กูรู้ว่าเค้าไม่รู้ความเหี้ยของหลานตัวเอง”
“แล้วมึงแน่ใจเหรอว่าเค้าจะรับเรื่องมึงกับโจมได้ เค้าเป็นคนจีนที่เคร่งครัดในประเพณีนะเว้ยป๋า”
“อันนี้แหละที่กูเครียด ยอมรับได้หรือไม่ได้ กูก็ไม่คืนโจมให้หรอกนะเบส กูรักของกู”
“เห็นแก่ตัวนี่หว่า โจมเป็นลูกเค้านะเว้ย”
“เออ กูยอมรับว่าเห็นแก่ตัว แล้วเค้าล่ะเห็นแก่อะไร บังคับทุกทางจนโจมเก็บกดแบบนี้เพราะอะไรกันแน่”
“ใจเย็นๆนะป๋า เดี๋ยวเมียมึงก็ตื่นมาได้ยินมึงด่าพ่อตาหรอก”
“เฮ้อ เรื่องพ่อโจมไว้ก่อนเถอะ กูจะรอดูน้ำยาไอ้เหี้ยนั่นก่อน”
“นี่มึงขอหยุดเรียนเค้ากี่วันวะ”
“เรื่องนั้นช่างมันเหอะ จะกี่วันก็ช่างมัน จะต้องถึงกะเรียนใหม่เลยกูก็ไม่ว่า”
“มึงนี่นะ แล้วเด็กคนอื่นๆของมึงล่ะ ได้เงินจากมึงแต่ไม่ต้องบริการอะไรมึงเลยป่านนี้ไม่เอาไปเลี้ยงดูผู้ชายกันอีกทอดแล้วเหรอ”
“ช่างมันเหอะ ถ้าใครอยู่ในข่ายที่มึงว่ามาก็บอกกูด้วย กูจะให้บัญชีหยุดโอนเงินให้”
“เออ กูมีเรื่องจะคุยแค่นี้แหละ มึงไปนอนเหอะป๋า หน้าซีดเซียวขนาดนี้เสียน้ำไปเยอะสิท่า”
“เออ แล้วพวกมึงล่ะก็ดูเหมือนไม่ได้นอนเหมือนกันนะ”
“ไอ้หน้าด้าน มึงพูดออกมาได้ พวกกูไม่ได้นอนเพราะเสียงใครล่ะ”
“ใครใช้ให้มึงแอบฟังวะ แล้วมึงนะมหา ไม่ต้องไปจี้ให้เทียนรีบลงมาล่ะ ฮ่าๆ”
“ไม่ได้สำนึกเลยนะไอ้ป๋า มึงน่ะตั้งแต่มาถึงนี่ได้ออกไปเห็นแสงตะวันบ้างหรือยังวะ หมกตัวอยู่แต่ในห้องนั่นแหละ”
“ในห้องกูน่าสนใจว่าแสงตะวันเยอะว่ะมหา กูว่ามึงน่าจะเข้าใจอารมณ์คิดถึงเมียนะ เทียนลงมานี่อย่าจัดหนักเลียนแบบกูล่ะ”
“กูไม่มักมากในกามอย่างมึงหรอกนะป๋า”
“มึงไม่มักมากหรือว่าเทียนยอมให้ไม่มากกันแน่วะมหา อย่ามาเปรียบกับกูนะ มันคนละชั้นกันเว้ย”
“เออ ไอ้ผู้ชำนาญการ ไอ้หลงเมีย ทำเหมือนไม่เคยมีเซ็กส์ไปได้”
“มีกับคนรัก กับมีเพื่อระบายมันไม่เหมือนกันเว้ย”
“พอๆกันได้แล้ว มหา ตอนไอ้ป๋าไม่อยู่มึงก็ดูหงอย ดูเป็นผู้เป็นคน ดูเรียบร้อยดีนะ แต่พอไอ้ป๋ามา เขี้ยวมึงงอกมาจากไหนหนักหนาวะ กัดกันอยู่ได้ ทั้งคู่เลย แย้ มึงจะไปนอนเลยมั้ย กูหนวกหูเต็มทีแล้ว”
“มึงไปเหอะ กูดูละครจบแล้วตามไป”
“เออ กูไปนอนก่อนนะป๋า ไปแล้วนะเว้ยมหา”
“เออๆ ขอบใจมากเว้ยเบส กูไปนอนกอดเมียก่อนนะมหา อ้อ กูแนะนำว่าหมอนข้างช่วยได้นะ แต่ได้แค่นิดหน่อย ไปนอนละ ฮ่าๆๆๆ”
๐ สวัสดีรอบที่สองของวันค่ะ ตอนนี้ตอบแทนคนที่บ้าจี้ไปตามพวกพ้องมากดไลท์ จนทะลุ 666 ไปเป็นเจ็ดสิบกว่าๆแล้ว แต่ละคนพยายามกันมากจริงๆ :m16:
๐ ตอนนี้ยาวกว่าทุกๆตอนเลยนะคะ พยายามจะให้ครบทุกอารมณ์ที่หายไปนาน คนเขียนกำลังทยอยขนของย้านบ้านค่ะ วุ่นวายไปหน่อยนะคะ
๐ ขอบคุณคนอ่านทุกๆคน ฝากเรื่องคำผิดด้วยนะคะ ยินดีต้อนรับสมาชิกใหม่ทุกคนด้วยค่ะ
๐ วันนี้จัดเต็มแบบไม่เกรงใจบาปเนื่องในวันพระใหญ่กันเลยทีเดียว :sad4:
๐ ขอเชิญสนทนาไร้สาระ ท้วงติง ทวง กดดัน รวมไปถึงข่มขู่คนเขียนได้ในแฟนเพจค่ะ TRomance's Fanpage คลิกที่นี่ค่ะ (http://www.facebook.com/TRomanceFic)
๐ ขอบคุณมากนะคะ TRomance :pig4:
-
มาแล้ววววววว
ได้อ่านก่อนนอนเลยอ่า o13
แต่ๆๆป๋าแกเลิกเลยนะ อยากให้โจมรู้จริงๆๆๆเลย
แต่อิเฮียเนี่ยยยยยย เกินไป เข้าหาพ่อแมร่งน่าจะโดนจัดการสะที
คอยเสี้ยมพ่อโจมยู่นั้นละ อีแอ๊บเอ๋ย เครียดดดดดดด
-
:z13: :z13: :z13:
-
:3123:
-
ตามมาจิ้มก่อน เดี๋ยวอ่านจค่อยมาเม้นท์น้าาาาาาาาา
-
มาแว๊ววววววววววววววววววววววววววววว
ตามมาจากเฟสค่ะ 555
-
^______________________^
ร้อนแรงดีจัง
-
มาต่อแล้ว เย้ๆๆๆๆๆๆๆๆ :mc4:
-
เป็นคำขอบคุณที่เรียกเลือดได้ดีจริงๆ
-
:m25: ตอนนี้ตายกันไปข้างเลยคะ :z1:
แล้วก็กลัวเหมือนที่เพื่อนป๋ากลัว ป๋าอย่าเครียดแล้วแอบสูบอะไรที่ไม่ดีอีกน้า ทุกๆคนเป็นห่วง
-
ดีใจจัง ป๋า-โจมรอเคลียร์กะเฮียหรือพ่อโจมดีล่ะ
-
ป๋าบุหรี่ยัดไส้ไม่ได้ช่วยให้ดีขึ้นจริงๆหรอก เชื่อเถอะ
แต่ที่แน่ๆ เลือดกำเดาเกือบกระฉูด เมื่อเจอบทรักร้อนแรง
ดีใจที่โจมพูดกับป๋าไปตรงเรื่องรูป จะได้ไม่ต้องข้องใจอะไรอีก
ป๋าถ้าไอ้เฮียทุเรศนั้น ฝากจัดหนักให้หน่อยจะดีมากเลยป๋า
หมั่นไส้มานานแล้ว คิดว่าตัวเองซะเต็มประดา
แล้วก็ดีใจที่ป๋า มีเพื่อนคอยช่วยเหลือและคอยเตือนอยู่ข้าง
:กอด1: :L2: :pig4:
-
สมกับที่เข้าไปเชียร์ให้ถึง 666
กด likeๆๆๆๆ :haun4: :haun4:
-
ป๋าอ่า เขิน >////<
คิดถึงอะไรกันขนาดนี้
หมั่นไส้เฮียมากค่ะ ยังไม่เลิกราวีอีก ป๋าจัดการเลย จัดหนักไปที!
-
ไม่อยากให้ป๋ากลับมาติดยาอีก!! มันดูหนักหนามาก!! :angry2:
มันไม่ควรเป็นทางเลือก!! เฮ้อ!!
ขอป๋าหักดิบได้จริงตามที่พูด ไม่งั้นมันอาจจะเป็นเรื่องใหญ่ตามมา!!
เป็นห่วง!! รักทั้งคู่... :man1:
-
ครบรสจริงๆตอนนี้มีทั้ง :pighaun: :sad4: :เฮ้อ:ครบรสจริงๆ
เมื่อไรจะไม่มีอุปสรรค์น่า ลุ้นกันต่อไปปปปป
-
ฟังป๋ากับมหาด่ากันแล้วเพลินจริงๆ ฮ่าๆๆๆๆๆๆ
ตอนนี้เกือบจะเอ็นซีทั้งตอนอยู่แล้วอ่ะ ชอบใจจัง น้องโจมร้อนแรง o18
ส่วนป๋านี่ก็อะหืมมม หื่นกว่านี้ไม่ได้แล้วมั้ง โคตรหื่นอ่ะ :oo1:
อ่านแล้วต้องอึ้งกับความหื่นของเซกิจริงๆนะ :jul3: เขียนให้น้องโจมช้ำในหมดละ
-
โอ๊โห นี่ขนาดวันพระนะคะเนี่ย 555+
โจมเข้าขั้นสลบ ว่าแต่ไอ้เชรี่ยเฮีย เคยคิดจะสำเหนีกหน่อยมั้ยว่าเมิงมีเมียแล้ว
และโจมมีผัวเป็นตัวตนแล้ว ปล่อยน้องขึ้นมาจากนรกเหอะ ขอร้องว่ะ
-
ป๋าแกรหื่นมาก จัดเต็ม จัดหนัก ไม่ให้น้องโจมเห็นเดือนเห็นตะวันเลยเรอะ
แต่ชอบแกงค์นี้ รักใคร่ และกัดกันเหนียวแ่น่นดีมาก
ผิดก้เตือนกันไป แต่ป๋า อะไรที่ไม่ดีเลิกนะจ๊ะ เพื่อน้องโจม
ถ้าเทียนมา มหาจะกล้าจัดหนักป่ะเนี่ย
เรื่องราวเข้มข้น เฮียรู้เรื่องแล้ว พ่อป๋าก็แสนดี รับหน้าแทนป๋า :L2:
-
กว่าครึ่งเรื่องอยู่ในห้องนอนและห้องน้ำ ก๊ากกกกกกกกกกกก ชอบ!!
ถ้าพ่อโจมรู้เรื่องป๋าคงโกรธหัวฟัดหัวเหวี่ยงแน่ๆ แต่ถ้ารู้เรื่องหลานตัวเองคงช็อค!!!!!!!
-
+1 ตอนนี่ฮามากเลย
-
หน้าซีดหน้าเซียวตามๆกันไป :impress2: :impress2:
:pig4: :pig4: :L2:
-
:o8: :-[ :impress2: ฉากสุดสวิงริงโก้ๆๆๆ o18
-
โจมเสร็จป๋าไปกี่รอบเนี่ย o18 คุณพ่อป๋าดุเข้าใจดีกว่าคุณพ่อโจมอีก :angry2:
-
ป๋าไหนบอกว่าจะไม่ยุ่งกับของพวกนั้นแล้วไง
เครียดก็ปรึกษาเพื่อนสิ ถ้าโจมรู้โจมจะเป็นห่วงนะป๋า
ขอให้โจมได้ไปอังกฤษกับป๋าด้วยเถอะ :call:
-
:jul1: :jul1: :jul1: ความรู้สึกหลังอ่านเสร็จ โอ้ววว
ป๋าจะหักโหมไปไหน แค่นี้โจมก็ช้ำจะแย่อยู่แว้วว น่ากลัวมาก สองคนนี้เกือบทะเลาะบ้านแตกซะแล้ว เพราะปากป๋าแท้ๆ เลยนะเนี่ย
รออ่านต่อค่า สู้ๆ ไม่ได้กดดัน แต่มีคนรอเยอะนะค้าา ฮ่าๆๆๆ
-
ขอบคุณเช่นกันค่า :L2:
หวังว่าป๋าคงเลิกได้อย่างเด็ดขาดนะ
-
เกลียดอิเหี้ยเฮียมากเลยอ่ะ อยากให้ป๋าเอาทีนลูบหน้ามันจริงๆ :z6:
-
ชักจะอยากเห็นตอนเฮียเจอกับป๋าแล้วซิ o18
:กอด1:ฉลองไลค์ด้วยคนค่ะ
-
ป๋าโจมเคลียร์กันไปได้ด้วยดี
ทีนี้ก็เหลือประเด็นเฮียสินะ
ตั้งรับและตอบโต้อย่างมีสตินะป๋า
เรื่องยา ถ้าน้องโจมรู้จะเป็นไงเนี่ย
เลิกได้ก็เลิกเหอะป๋า
-
รักป๋า รักโจม เกลียดอิเฮีย
-
เหอๆ ป๋ากะน้องโจม จะร้อนแรงกันไปถึงไหนเนี่ยยยย :haun4: :jul1:
น้องโจมหึงน่าร๊ากกกก >"<
อ่าน2-3 ตอนหลังมานี้ชักชอบพี่เบสซะแล้วสิ ดูเป็นปู้ชายขี้บ่น(เหมือนแม่)ดี 55+
-
:haun4: หูย...จัดหนักซะลั่นทุ่งเลย
รออ่านตอนช้างชนช้าง
-
คุนป๋าจัดเต็มมากๆๆๆๆๆๆ o13
แหมมมม ไม่ได้เกรงใจข้างห้องบ้างเลย น่าสงสารพวกไม่เอาเมียลงมาด้วยจิงๆ 555
ป๋าน่าจะสงสารโจมบ้างนะคะ อ่อนระทวยแทบจะยืนทรงตัวไม่อยู่อยู่แล้วหนะ
แต่ก้อแอบสงสารโจมเหมือนกันนะคะ เพราะไอ้เฮียคนเดียวเลยที่มาสุมไฟว่าป๋าเริงร่ากะคนอื่น
ทำให้คู่รักเค้าเกือบทะเลาะกันใหญ่โตแล้วไง..... :เฮ้อ:
คุนพ่อของป๋านี่เริ่ดจิงๆ ไม่ห้ามแถมยังส่งเสริมอีกด้วย ป๋าได้เชื้อมาแรงจิงๆนะ :z1:
อยากรู้จิงๆว่าป๋าจะจัดการกะเฮียยังไง? หนอยยยย..มาบอกให้ป๋าโทรไปเคลียร์ แล้วทำไมเมิงไม่โทรมาเองวะ? ประสาท!!
เจอพ่อยังกวนขนาดนี้ แล้วป๋าหละ....จะขนาดไหน???
ป๋าขาาาา อย่าใช้ยาอีกเลยนะ ถ้าโจมรู้มีหวังบ้านแตกแน่ๆคราวนี้ ต้องทำให้ได้นะป๋า :m5:
-
:กอด1: ขอบคุณค่ะ อ่านตอนนี้แล้วแฮปปี้แทนป๋า กับโจม ได้เจอกันซะที แต่ว่า ป๋าแสดงความคิดถึงกับโจมมากเกินไปหน่อยหรือเปล่า เหนื่อยแทนเลย อิอิ
-
ไม่แน่ใจนะ คำว่า อาร์ทเม้น » ต้องเป็นอพาร์ทเม้น มั้ยอ่ะ
รักคนเขียน ^^
:กอด1:
-
มาต่อแล้ววววววววววววว :impress2:
ป๋าจัดไป ไอ้เฮียนั้นจะได้รู้.....
:L2: :L2:
-
เห็นใจพ่อป๋าจัง โดนไม่เฮียบ้ามาด่า
ป๋ารีบจัดการโดยด่วนเลย :m16:
-
กลัวอย่างเดียวเรื่องเล่นยาเนี่ยล่ะ
ถ้าอยู่ด้วยกันไม่ได้อย่างป๋าสงสัยกลายเป็นบ้าหรือฆาตกรแหงมๆ
-
ป๋าเอ้ย สงสารโจม เจ็บตัวบ่อย หึหึ
คงจะสมใจ จากที่ห่างกันมานาน
-
เลือดโชกวันพระใหญ่เลยค่ะ
จะบาปมั้ยเนี่ย -.,-
:z3:
-
ตายยยยยยยยยย ป๋าและหนูโจมร้อนแรงมากกกกกค่ะ
อ่านตอนนี้แล้ว รู้สึกอิ่มในมิตรภาพของเพื่อนๆป๋าจัง...
ส่วนเรื่องบุหรี่มีไส้.. ลดได้ก็ลดนะป๋า..มันไม่ดีต่อสุขภาพจ้าาาา
-
โอววววววววววววววววววววว ป๋า แทบขาดใจ~~~
-
ไอ้เฮียนี่ก็ยังไม่เลิกเนอะ ป๋าจัดหนักๆซักทีดิ๊ :fire:
-
คนเขียนจัดเต็ม o13
ป๋า-โจมจัดเต็ม o13 o13
ขอบคุณสำหรับตอนเรียกเลือดตอนนี้มากๆ ค่า :pig4:
-
:mc4: ยินดีกับการรอคอย
:call:
-
ป๋ากับโจมร้อนแรงทะลุองศาเดือดแล้วค๊า
ให้พ่อป๋าเคลียร์กับพ่อโจมดีกว่า แต่ก็อยากรู้ว่าพ่อโจมจะทำยังไงถ้ารู้เรื่องของโจมกับเฮีย
-
เบื่อเฮีย จะอะไรนักหนา แค่นี้เค้ายังมีเรื่องกันไม่พอรึไง :z6:
-
เย้ววววววว
จุใจมากๆค่ะ ขอบคุณนะคะ
แต่มีความรู้สึกว่าอุปสรรคครั้งใหญ่เริ่มใกล้เข้ามาทุกที
ป๋าเอ้ยยย เรื่องยานี่ขอจริงจังนะ อย่าไปยุ่งเลย
สู้โว้ยยยย
-
ป๋าจัดเต็มและจัดหนักมาก :jul1: :jul1:
ตอนนี้คนอ่านรักโจม รักเพื่อนป๋า รักพ่อป๋า แต่เกลียดป๋าที่ป๋าเล่นยาว่ะ
รอดูว่าไอ่เฮียนรกนั่นมันจะทำยังไง :laugh3:
-
ป๋าจัดหนักเลย :o8:
เวทนาน้องโจมมั่งเหอะ
คิดถึงกันแค่ไหนก็ไม่น่าจะชดเชยในคราวเดียวนะ
เก็บไว้คราวหน้ามั่ง ให้น้องโจมได้พักก่อน
คิดถึงเฮียน้องโจมแล้วโมโหค่ะ :m16:
แล้วตาพ่อก็ไม่รู้ว่าเอาไงนะ ถึงจะรู้ความจริงก็เหอะ
เครียดแทนป๋ากะโจม:serius2:
-
เฮ้อ เกือบจะงอนกันไปอีกรอบ ใจร้อนกันทั้งคู่
รอดูอีเฮียว่ามันจะทำรายต่อ :m16:
-
:-[
:เฮ้อ:
-
อ่านตอนนี้แล้วปลื้มแทนป๋า...ใครๆ ก็มารุมช่วยให้ป๋าได้สมหวังกับโจม :impress2:
ทั้งพ่อป๋า ทั้งเพื่อนๆ ทั้ง 3 o13
แต่ป๋าค่ะ...วันนี้วันพระนะคะ...ศีลแหกกระจายไปกับฉากของป๋า VS โจม ไปเรียบร้อยแล้ว :m25:
อย่างไรก็ตาม...ป๋าต้องอัดเฮียให้หนักๆ เลยนะ :angry2:
แก้จ้า...
ไรขนอ่อนสีทองเหนือสะดืบเรียบลู่ไปกับหยาดเหงื่อ ==> สะดือ
ได้ยินเสียงน้ำจากฝักบัวตกกระทบพื้นเลยเลยสลัดความคิด
พอติดต่อไม่ได้ก็แทบจะพังอาร์ทเม้นต์แล้ว ==> อพาร์ทเม้นต์
ดุจริงๆ ไม่เคยมีใครกล้าดุป่าจริงจังเลยนะ ==> ป๋า
สองสอดมือเข้าไปจับเอวและดึงให้อยู่ในท่าทางที่พร้อมสำหรับสิ่งนั้น ==> ???
ก็ถิ่นเค้านี่หว่า อย่าเส่ียงขนาดนั้นเลย เอาตัวน้องโจมมาได้ก็พอแล้ว ==> เสียง
-
ดีนะที่ปรับความเข้าใจกันได้ง่าย ^^
ป๋าสู้ต่อไปคร่าาาา
-
ป๋า อย่าให้โจมได้รู้เชียวนะว่ายังไม่เลิกยาอ่ะ
โอยยยยยยย เครียด ปัญหาใหญ่ยังรออยู่สินะ :z3:
-
ป๋าเอ๊ยยยย เก็บเรี่ยวแรงไว้ให้เยอะเตรียมไปกระทืบอิฮ.เฮีย หอ-สระเอีย-ไม้โท เถอะ
กับโจมเดี๋ยวค่อยกลับมา :oo1: หลังเคลียร์ทุกอย่างเสร็จสิ้นพร้อมเก็บซากอิฮ.เฮีย ก็ได้
สงสารอะ ทั้งโจม ทั้งป๋า ถึงขั้นหมดแรง :laugh: (ก็สมควรอยู่ สงสารมหาด้วย (เหรอ?) )
อิฮ.เฮีย เตรียมตายให้พร้อมเถอะ :angry2:
-
ป๋าต้องเลิกนะเฮ้ย ไม่เคยเจอพระเอกติดยา 5555555555.
เฮียมันไม่เคยพอเลยวุ้ย อะไรนักหนา :angry2:
-
:impress2:
:pig4:
-
ป๋าเลิกยุ่งเกี่ยวกับยาเสพติดให้ขาดเลยเถอะ
ถึงจะเครียดแค่ไหน อย่าใช้ยาเลยนะป๋านะ
-
โอ๊ะ อึ้ง ช๊อคเรื่องป๋าติดยาอ๊าาาาาาาาา
รีบๆๆๆหายให้ได้นะป๋า พลีสสสสสสสสสสสส
รักตัวเองให้เท่ากับรักโจมน๊าาาาาาาาาาาาาา
ขอให้ผ่านเรื่องเลวร้ายนี้ไปให้เร็วๆกันทั้งคู่เลยน๊าาาาา
คนอ่านใจจะขาดดดดดดดดดดดดด
ลุ้นมากมายเลยคร๊าาาาาาา
คิดถึงตอนต่อไปน๊าคร๊าาาาาาาาาาาาา
-
ป๋าของป๋า ฮีโร่สุดติ่งงง
ดีใจที่ป๋ามีป๋าแบบนี้ และมีเพื่อนดีๆแบบเหล่าองครักษ์ทั้งหลาย
ผิดกับโจมอะไรจะซวยขนาดนั้น มีพี่ชายหื่นกาม แล้วยังมีเตี่ยที่งี่เง่า (ไม่เคยรับรู้เลยว่าอิเฮียมันเชรี่ยแค่ไหน)
สวดส่งกรวดน้ำ ภาวนา ให้เฮียชนช้างแพ้ในเร็ววัน
โจมจะได้มีอิสรภาพซะที ฮือๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
กี๊สสสสสส ในที่สุดก็มา มาแบบให้คนอ่านเสียเลือดกันเลย :m25: :m25:
ป๋าจัดหนักๆให้ไอ้เฮียนิสัยแย่หน่อยสิแบบ :z6:เลย...เอาแบบไม่ให้มันมายุ่งกะน้องโจมได้อีกเลย :m16:
แด่ป๋ากะโจม และคนเขียน :กอด1:
-
เป็นห่วงป๋าอะ จาเปนอารัยปากปะ...... :pighaun:
-
:pighaun: :m25: โหยยย วันพระใหญ่จัดหนัก!! เลือดหมดตัวกันเลยเชียว ร้อนแรงมากๆๆ ชอบบบบๆ :laugh: เอาอีกๆๆ
สงสารโจมกะป๋า อยากบอกคคนแต่งว่า ไม่ค่อยชอบกินมาม่า กินได้นิดหน่อยอย่าหนักนะคะ แค่นี้ก็รู้สึกหวานๆอึมๆแล้วอะ
+1 o13 แทนความคิดถึงของป๋าถึงโจม การี๊ดดดดดด :-[
-
ิิิป๋านะป๋า ... ยังจะต้องอาศัยอย่างอื่นอีกหรือไง ... เข้มแข็งเพื่อโจมไม่ได้เหรอ..
อ่านแล้วได้ 2 อารมณ์เลย
:o8:...... :m16:
-
ป๋ากับโจมได้เคลียร์กันสักที แล้วเคลียร์แบบเต็มด้วย ชอบบบบบบบบบบบบบบ :กอด1: :pig4:
-
:m25: ป๋าทำไมหมกหมุ่นอยู่แต่ในห้องนอนแบบนี้
นอกสถานที่บ้างซิ :z6:
กว่าจะได้เจอกันแทบตาย อยากตบปากป๋าตอนพูดไม่คิด :กอด1:
:fire: ป๋าอย่าลืมจัดหนักให้เฮียนะค่ะ หมั่นไส้
-
อ่านแล้วมีความสุขจังเลย หุหุหุ
-
ยาเนี้ยมันยาอะไรค่ะ ?? >.<!!
อ๊ายแต่เอาน้า !!
ยังไงก็เพื่อเมียค่ะ
:man1:
-
ป๋าจัดเต็มอ่ะะะ :m25: :m25: :jul1:
แต่ไอ้นั้นก็อย่านะเว้ยป๋า ถ้ารักโจมก็อย่าเเตะมันอีกเลยนะ
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
ทำเอาเพื่อนอนไม่หลับเลยนะป๋า :z1:
-
ยาว สะใจมากกกกกกกกกกก
ค้นพบมุมน่ารักของน้องโจมอีกมุมหนึ่งล่ะ
มิน่า ป๋าถึงได้หลงเมีย หัวปักหัวปำ
เพี้ยง...ขอให้โจม กะป๋าได้ไปเรียนต่ออังกฤษ
ด้วยกัน จะได้วางใจได้ ว่าคู่นี้จะไม่มีอะไรมาเป็น
อุปสรรคระหว่างเราอีก...
ปล. ไม่อยากให้ป๋ากลับไปเสพยาอีกอ่า...เลิกเถอะ
ถือว่าเห็นแก่โจม
-
เนื้อเรื่องกำลังมันส์
ตามๆๆๆๆ
-
ป๋าอย่าหักโหม น้องโจมร้อนแรงมาก
:กอด1: คนแต่ง กับคนโพสต์
-
:haun4: :haun4: :jul1: :jul1: :pighaun: แง่มๆ
-
เอาสปอนเชอร์ซักขวดไหมป๋า เสียเหงื่อเยอะน่าดู :haun4:
เฮียจะฤทธิ์เยอะขนาดไหน ป๋ากับโจมต้องฝ่าฟันไปให้ได้นะ
พรุ่งนี้ที่สดใสรอเราอยู่ (ดูโปเกมอนเยอะไปหน่อย :laugh:)
-
เขินป๋า..
555
รอดูมหา กับเทียน
คิคิ
-
ป๋ามาจัดเต็มมากๆ
น้องโจมก็นะสนองป๋าเต็มที่
เข้าใจกัน เปิดใจมากขึ้นแล้ว
-
ป๋าเก็บกดมากเลย ปล่อยซะน้องโจมสลบคาอก555
แล้วเฮียของโจมจะจัดการยังไงดีเนี่ย จัดหนักไปเลยป๋า
ว่าโจมน่ะของใคร
-
ดูเป็นคู่พ่อแง่แม่งอนมาก o13
รักป๋า รักโจม แต่คิดถึงมหา-เทียนนะ ชอบแนวที่พระเอกเกรียนๆอ่ะ
-
:jul1: :m25:
โหป๋าจัดหนักจริงๆ โจมจ๋าทนๆหน่อยน่ะ
เหนื่ยแทนโจมจริงๆ :เฮ้อ:
สู้ๆๆต่อไปน่ะป๋า เพื่อนแท้จริงๆทั้งสี่คน o13 เป็นกำลังใจให้ผู้แต่งน่ะค่ะรอตอนต่อไปค่ะ :L2:
-
ป๋าแม่งเลวล้อมหาได้ สงสารมหาจริง ๆ รีบเรียกเทียนมาด่วน
กลัวโจมจะตายคาอกป๋าจริง :haun4: :haun4: :haun4:
ว่าแต่ไอ้เฮียแม่งจะทำอะไรต่อไปเนี่ยยย
-
อ๊ากก เลือดพุ่ง ร้อนแรงมากๆๆๆๆ ในทีสุดก็ปรับความเข้าใจกันได้แล้ว ดีจัง
คราวนี้จัดหนักกับเฮียให้มันจบๆเลยนะ หึหึ
-
อยากให้โจมเลิกแคร์ทางบ้านแล้วบอกทุกอย่างกับพ่อแล้วก็ญาติๆ
ให้รู้ว่าไอ้พี่ชายแสนดีที่จริงมันแสนเลว จากนั้นก็ไปเรียนที่อังกฤษกะป๋าเลย
จะได้ตามไปเฝ้าไอ้จอมหื่นก่อนที่มันจะนอกลู่นอกทาง
-
ได้กอดโจม ก็ไม่ต้องการใครอีกแล้วใช่ไหมล่ะป๋า
แหมๆ จัดหนักเชียวนะ โจมก็ใจดีจริงๆ ปากก็ว่าประชดประชันแต่ตามใจป๋าตลอดอ่ะ :-[
งานนี้ป๋าลุยเอง ถึงเป็นว่าที่พ่อตาก็ไม่หวั่น
เบส แย้ มหา จับได้ว่าป๋ายังใช้ยาอยู่ แต่พอมีโจมแล้วคงไม่น่าห่วงอะไร
:pig4:
-
เป็นคำขอบคุณที่คนอ่านชอบมากๆๆๆๆ :pighaun: :haun4: โจมออกอาการหึงให้ป๋าได้เห็น จนป๋าต้องจัดหนักให้อีกรอบเต็มๆ
หลังจากไม่เจอกันนาน โจมร้อนแรงขึ้นเยอะ ป๋าก็หื่นเต็มพิกัด
ไม่อยากให้ป๋าเครียดแล้วไประบายกับสิ่งเสพติดเลย ป๋าช่วยจัดหนักๆ เอาให้เฮียหายซ่าไปเลยทีดิ โทษฐานที่ทำให้ป๋ากะน้องโจมเกือบทะเลาะกัน
-
ร้อนแรง ตามคอนเซปป๋า
แอร๊ยยย ช๊อบชอบ :impress2:
-
:o8: :o8: :o8: :o8: :o8:
ป๋า คะ คุณแมนมาก
คุณดูดีที่สุดแล้วในตอนนี้ 5555555555555+
-
ป๋าร้อนรุ่ม เพราะน้องโจมร้อนแรง อุกี๊สสสสส~><
พึ่งรู้ว่าป๋าชอบเถียงกับพี่มหานะเนี่ย~กัดซะ
ไอ้เรื่องที่ไม่น่าจะเถียงได้ ยังมีสู้เถียงอีกนะคะพี่มหา แถได้เรื่อยๆ~ 555 :laugh:
รอ ป๋าVsไอ้เฮี้ย(เอ้ยเฮีย) :impress2:
รอตอนต่อไปค่ะ!!
-
ถ้าได้แทนคำขอบคุณแบบนี้บ่อยๆเนี่ย จะเป็นผลดีมากๆเลยกับทุกๆฝ่าย 555
ฝ่ายไหนบ้างเหรอคะ ก็ฝ่ายคนอ่านเป็นสำคัญ ตามด้วยฝ่ายป๋ากะฝ่ายโจม อิ อิ
อยากเห็นพ่อของโจมสั่งสอนไอ้เฮีย(ไอ้ตัวอวดดี+กร่าง ) ให้มันสำนึกซะบ้างว่า
มันน่ะยังมือไม่ถึงอย่าสำแดง
-
น้องโจมโดนจัดหนัก
หลังจากที่ห่างกันไปหลายเดือน
ขอบคุณสำหรับอีกตอนนะคะ
-
ตอนนี้ยาวได้ใจ
และป๋าก็หื่นได้ใจด้วย :haun4: :haun4:
-
หมั่นไส้ไอ้เฮีย
จัดหนักสักทีดิ๊ป๋า
:angry2: :angry2: :angry2:
-
มาอ่านช้าไปหน่อย แต่โจมกับป๋าก็ช่างทำไปได้ คิดถึงมากจนมหาอดนอนเลย ถ้าเทียนมาแย้ เบสคงจะต้อง
ไปหาที่อยู่ใหม่ เพราะเสียงดังสนั่นจากสองห้องคงทำให้นอนไม่หลับแน่ๆ
-
ฟ้าเปลี่ยนสีรำไรๆ เลยอ่ะป๋า :impress2:
น้องโจมร้อนแรงได้อีก สมแล้วที่ได้ชื่อว่าเมียป๋า
แต่มหากับป๋านี่ก็นะ ไม่เจอกันนานก็กัดกันจริงๆ ๕๕๕
-
ป๋าอย่าติดยานะ ติดโจมอย่างเดียวก็ไม่ต้องทำไรแล้ว อิอิ :oo1:
เชียว์ให้ป๋าเหยียบหน้าเฮียเลย เอาเรื่องเฮียไปแฉให้พ่อโจมกับแฟนเฮียรู้เลย ชิแล้วทีนี้จะได้ไม่มีใครหนุนหลังอีก :z6:
-
ป๋าจัดหนักไปป่าวเนี่ย น้องโจมหมดสภาพแน่ ๆ +1
-
:o8: :pighaun: สมชื่อป๋าหื่นจริงๆ
-
เเอบสงสารมหาเหมือนกันนะเนี่ย55 โดนกัดตลอด
โจมร้อนเเรงอ่ะ !!
-
เกลียดอีเฮียจัง
พ่อป๋าเจ๋งมาก
จัดการมันเลย
o13 o13 o13 o13 o13
-
หายคิดถึงยังป๋า
ดูท่าโจมจะหมดแรงแล้วนะคะ
จัดเต็มซะสงสารมหาเลยค่ะ
เมื่อไหร่เทียนจะตามซะทีนะ :z1:
-
ย๊ากกก เพิ่งตามอ่านทัน ไล่อ่านตั้งแต่เมื่อวาน ไม่หลับไม่นอน
เพื่อให้ทันตอนล่าสุด
ป๋าสุดยอดจริงๆ เดอะแก๊งค์ก็เจ๋ง
กุนซือเทียนก็ยอดเยี่ยม แม้จะมาแต่ชื่อก็ตาม
ตามอ่านต่อเรื่อยๆ อย่าเพิ่งรีบจบนา กำลังสนุกเชียว^^
-
อ๊าย ย ยย ย ย ย ย !!!!!!! :-[ :o8: :impress2: :haun4: :pighaun: :jul1:
-
อยากรู้จังว่าป๋าจะจัดการเฮียยังไง เอาให้หงอเลยนะป๋า555 :laugh:
-
:pighaun: :pighaun: :pighaun:
เรียกเลือดดีจริงๆ 5555
น้องโจมน่าร๊ากกกกกกกก
แต่ป๋านี่รักเลยจริงๆ โครตรักน้องโจมอ่ะ
จัดการอิเฮียโรคจิตนั่นให้หงายไปเลย ยย :z6:
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆค่ะ :กอด1:
-
ป๋าจัดหนักจริง!
ดีนะที่ไม่ถึงขั้นหลับคาอก
5555555
ป๋าจัดให้เฮียชุดใหญ่ด้วยนะ
อิอิ
-
:z13: :z13:
-
ว้าย บรึ้ม :o8: :o8:
เริ่มต้นก็จิ้มกันซะพรุน :-[ :-[
เอาเถอะ. ให้อภัย เข้าใจคนคิดถึงเมี ย
แต่แอบ อะไรไว้ในบุหรี่ นี่ รับไม่ได้ -*-
แอบเล่นยานะ ป๋า :z3: :z3:
ตุรับไม่ด้ายยยยยยยยยยยยยยยยยย :z3:
:pig4: :pig4: :pig4:
-
นะโม ๆๆๆ วันพระนะเนี้ยแต่จัดเต็มซะ
ขอบคุณในความร้อนแรงคับ :pighaun:
-
:pig4:
-
:pighaun: :pighaun: :pighaun:
-
อ่ะคุๆ กลับมาลัลล้าแบบแฝงความเครียดอีกแล้ว >.<
เรื่องป๊า น่ากลัวเรื่องยามากๆ หักดิบซะ เดี๋ยวโจมรู้จะเสียใจนะ อย่ามาพูดว่าไม่ติด คนใช้อ่ะไม่รู้ตัวหรอก >:-(
โจม...หวังว่าพ่อโจมจะเข้าใจและยอมรับนะคะ ส่วนอิเฮีย...ตัวร้ายที่สุดในสามโลก อยากให้โดนตอกกลับอย่างเจ็บแสบที่สุดบ้าง
ปล. อยากอ่านมหากับเทียนอ่ะค่าาาาา
ปลล.เพื่อนแย้ติดละคร ฮิฮิ้วววว...
-
:haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4:
-
:jul1: หมดแรงเลยโจม ตื่นอีกที อาจเป็นเช้าของอีกวันไปเลย 555
ป๋าสู้ๆ รอดูป๋าเผชิญหน้ากับเฮีย :z6: เอามันให้หนักเลยป๋า ...เลิกได้เร็วๆก่อนโจมรู้นะป๋า...
:pig4:
-
ความคิดถึงของป๋านั้นมากมายจริงๆ :z1:
เห็นพูดถึงเทียนบ่อย เอามาโชว์อีกสิคะ ^^
-
(http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/2.gif) เพลาบ้างก้อได้ป๋า เตรียมรับมือกะไอ้เอี้ยได้แล้วมั้ง
ตอนนี้ความคิดถึงก็ได้รับการเติมเต็มแล้ว เตรียมจัดหนักให้อีกฝ่ายได้แล้ว ขอแรงๆ หนักๆ นะ(http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/906479168.gif)
+1 ให้ไปเลย (http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/933442692.gif)
-
อยากอ่านอีกอ่ะ ทำไงดี
ฮ่าๆ
-
:-[
-
อิป๋าหื่นมากมาย
แสดงออกให้เพื่อนๆรู้ซะหมดเปลือกเลย
น่าสงสารมหาเนาะ
คงจะฟังเสียงไปแล้วเคลิบเคลิ้มคิดถึงเทียนไป
55555
-
:jul1: :jul1:
ป๋าาาาาาาาาาาา~~~~~~~~~ :m10:
เข้าใจค่ะป๋าขาว่าไม่ได้เจอน้องโจมนานมันเลยคิดถึง
สงสารน้องโจมบ้างไรบ้างนะป๋านะ รึน้องโจมก็ชอบบบบบบบ :z1:
-
นั้นไง ว่าแล้วเชี่ยวว่าต้องจัดหนักกับน้องโจม
หมดแรงกันไปเลยทีเดียว
ว่าแต่ทำไมป๋าทำแบบนี้หละค่ะ ไม่เอานะไม่เล่นยานะค่ะ
เดียวน้องโจมจะเสียใจมากกว่านี้
แอบดีใจนิดนึงที่น้องโจมกล้าถามป๋ษเรื่องรูปที่ผู้หญิงถ่ายคู่กับป๋านะค่ะเนี่ย
ดีมากเลย น้องโจมจะได้ไม่คิดมา เดี๋ยวจะพลานเอาคนอ่านเครียดไปด้วย
-
ในที่สุดก็ :oo1: ว๊ากกกกก ชอบบ บบบบบ :impress2: :o8:
-
ป๋ากะโจมร้อนแรงไปมั้ยยยยยย
เลือดพุ่งงง อ้ากกก
-
อร๊า ยยย อ่านรวดเดียวจบ ขอบอกว่าเรื่องนี้สนุกมากจิงๆค่า
-
ชอบคุณพ่อป๋าจังค่ะ ชนะเลิศ เอาโจมกลับไปอังกฤษด้วยกันเลยนะป๋า o13
-
:m25:
จัดหนักน้องโจมจนหายคิดถึงแล้วอย่าลืมจัดหนักให้ไอ้เฮียจนหายแค้นด้วยนะป๋า
คำผิดค่ะ
โจมผอมลงไปจากวันสุดท้ายที่เจอกันไปมาก
จนหยดน้ำเหนียวใสไหลย้อนออกมา
ในห้องกูน่าสนใจว่าแสงตะวันเยอะว่ะมหา
-
ได้เวลาเปิดศึกแล้วละป๋า!!!!!!!
ให้มันรู้สะบ้างว่าใครเป็นใคร
-
เบาๆ หน่อยเหอะป๋า เดี๋ยวโจมจะโทรมตายพอดี
รู้หรอกว่าคิดถึง แต่ก็ให้มันพอดีๆ เด้อ
-
อีป๋าหื่นแตกมากมาย สงสารน้องโจมเล็กๆ ฮ่าๆๆ
ปล.เข้าใจว่ามหาจะคิดถึงเมียมากมายอ่ะเนาะ อิอิ
-
:pighaun: :m25: :pighaun:
-
โจมน่ารักอ่ะ
เขินมากมายเลย ,,
ตกลงว่าจะไปอังกฤษ กะป๋าป้ะเนี่ย
แล้วเรื่องที่บ้านจะจัดการยังไง
งืมมมม ลุ้น
-
น้องโจม
ร้อนแรง :man1: :m25: :m25:
ป๋าถ้าขอน้องจากเจ้าสัว(?)โรงสีแล้วไม่ให้
ก็เอาน้องตามไปอังกฤษเถอะ :z2: :laugh:
-
อยากอ่านตอนต่อไปๆๆๆๆๆ ^^
-
คิดถึงนู๋โจม
-
รอ ฉึก ฉึก ฉึก
-
เข้ามารอๆๆ
-
หัวกระทู้อัพแล้วแต่เนื้อหายังไม่อัพ รอจ่ะรอ
-
อ้าว...คนเขียนวางหลุมพลาง
แอบดีใจนะเนี่ย...นึกว่าอัพแล้ว :really2:
-
เข้ามากลิ้ง รอด้วย คน ลั้นลา :z13:
-
กดมาอย่างรวดเร็ว :fire:
รออย่างเงียบๆๆ :seng2ped:
-
ตอนที่ 36 'เด็กป๋า'
ความกลัวบนความอบอุ่นใจมันเป็นแบบนี้นี่เอง
โล่งอกหลังจากแบกความข้องใจหนักอึ้งมานานหลายเดือนทำให้เช้านี้อากาศสดใสเป็นพิเศษ ถ้าไม่นับอาการปวดเมื่อยตามเนื้อตัวที่คนนอนหลับสนิทข้างๆฝากเอาไว้ โจมก็คิดว่าวันนี้อากาศดีสุดๆแล้ว
ตอนที่ล้มตัวลงนอนทั้งเหนื่อยทั้งเพลียจนไม่ได้สนใจเลยว่าป๋ามันจัดการอะไรให้กับตัวเองบ้าง รู้แต่ว่าทำตามคำสั่งมันเท่านั้น มันบอกให้ยกมือก็ยก มันบอกให้ยกขาโจมก็ยก แอบถามมันว่าต้องคุกเข่าท่าหมาเหมือนที่เคยทำด้วยหรือเปล่า มันเสือกดึงเข้าไปบดจูบอยู่ตั้งนานแล้วบอกว่าไม่ต้อง ไว้มันจะเรียกร้องท่านี้ในครั้งหน้า จำได้ว่าพอหัวถึงหมอนโจมก็หลับเป็นตายมาจนถึงตอนนี้
ตอนที่หายจากอาการงัวเงียและอยากไปชื่นชมโลกภายนอกห้องนอนกับเค้าบ้าง ผ้านวมสามผืนม้วนตัวโจมเอาไว้เหมือนแยมโรลที่มีโจมเป็นไส้อยู่ตรงกลาง ชุดนอนสำหรับผู้ชายแขนยาวที่ปลายแขนโผล่พ้นปลายนิ้วโจมไปอีกไม่น้อยกว่าหนึ่งไม้บรรทัด ส่วนคนที่นอนคว่ำหน้าซบหมอนอยู่ข้างๆ มันไม่ได้ใส่อะไรเลยสักชิ้น ผ้าห่มคลุมขึ้นมาแค่พอปิดบั้นท้าย แผ่นหลังเปลือยเปล่ามีร่องรอยขีดข่วนเป็นทางยาวและห้อเลือดแดงแจ๋จนเบือนหน้าหนีแทบไม่ทัน ไม่ได้เขินที่เห็นผู้ชายนอนแก้ผ้า แต่อายที่รอยเหล่านั้นเป็นหลักฐานที่โชว์ความร้อนแรงของตัวเอง ต้องโทษคนเริ่มอย่างป๋า โจมเป็นแค่คนสนองเท่านั้น
รู้แค่ว่าที่นี่คือหาดใหญ่ อำเภอที่ใหญ่และเจริญกว่าอำเภอเมืองของจังหวัดสงขลาแบบก้าวกระโดดตามกันไม่ทัน และบ้านหลังนี้คือบ้านพี่มหาที่พ่อกับแม่มีไว้ให้คนเช่า แต่จากสภาพบ้านที่ตกแต่งอย่างดีแล้ว บ้านหลังนี้มีไว้สำหรับชาวต่างชาติมาเช่าแน่ๆ สะดวกสบายและครบครันทุกอย่างขนาดนี้ ที่สำคัญคือมีแม่บ้านทำอาหารและทำความสะอาดทุกวัน
“น้องโจม ทำไมตื่นเช้าครับ”
พี่เบสยิ้มกว้างร้องทักตอนที่เดินออกมาสมทบกันพวกพี่ๆที่ห้องครัว โต๊ะกินข้าวก็อยู่ในห้องนี้ ส่วนพื้นที่ข้างๆเป็นครัวฝรั่งที่ไม่ใช้ทำกับข้าว ด้านหลังเป็นครัวไทยที่โจมได้ยินเสียงตะหลิวกระทบกับกะทะเป็นจังหวะที่ไม่ต้องเดาว่าคนทำต้องชำนาญการทางด้านอาหารมากแน่ๆ ใครจะไปรู้ว่าโจมคิดผิด
“แต่ก็สายกว่าพี่เบสกับพี่แย้นะครับ พี่มหาไม่อยู่เหรอครับพี่”
“มันทำกับข้าวอยู่ครัวหลังบ้าน มันจะโชว์ฝีมือทำอาหารใต้ให้ลองชิม”
กลิ่นฉุนของพริกแกงโชยมากระทบจมูกจนต้องจามกันน้ำมูกน้ำตาไหล อาหารใต้รสจัดมื้อเช้าเนี่ยนะ กลืนน้ำลายลงคอได้ยากเย็นเพราะน้ำลายดันเหนียวขึ้นมากระทันหัน
“แต่พี่ว่ามากินโจ๊กใส่จาโกยกับพี่ดีกว่าน้องโจม อย่าฝากความหวังไว้ที่ไอ้มหาเลย ตั้งแต่พี่คบกับมันมาพี่ไม่เคยเห็นมันทำกับข้าว ไปออกค่ายชมรมพุทธมันยังไม่ทำเลย สงสัยวันนี้ซึนามิจะตีหาดใหญ่ทั้งอำเภอซะละมั้ง”
พี่เบสกินกาแฟแก้วเดียว ตรงหน้ามีขนมหน้าตาเหมือนซาลาเปาแต่ผ่านการทอดจนเป็นสีทองแกมน้ำตาล ส่วนพี่แย้นั้น ในชามมีโจ๊กที่ปรุงไม่ต่างจากก๋วยเตี๋ยวแต่ข้างในเหมือนมีปาท่องโก๋ฉีกเป็นชิ้นๆโรยหน้า พี่แย้กินท่าทางน่าอร่อย
“โจ๊กใส่จาโกยเหรอครับพี่”
“อืม มันคือปาท่องโก๋แหละ พี่ก็เพิ่งรู้จักวันนี้ แม่ค้าในตลาดเค้าเรียกกัน ใส่ในโจ๊กอร่อยดี มากินเถอะ ไม่ต้องรอไอ้ป๋าหรอก มันคงตีตั๋วศพไปอีกนาน”
พยายามเลี่ยงไม่พูดถึงบุคคลที่สามแล้ว พี่แย้ก็ยังพาดพิงถึงจนได้ เรื่องอะไรที่เกี่ยวกับป๋ามักจะโยงจนเข้าตัวโจมได้เสมอ มันเหนื่อยที่จะต้องปั้นหน้าว่าโจมเฉยๆไม่ได้รู้สึกอะไร แต่ข้างในสุดแสนจะอายและอยากแทรกแผ่นดินหนี ที่สำคัญโจจมห้ามเลือดไม่ให้มารวมตัวกันที่หน้าได้นี่สิ
“อ้าวน้องโจมตื่นแล้วเหรอ ดีเลยจะได้กินข้าวเช้าด้วยกัน เมนูใต้เมนูแรกที่พี่ภูมิใจเสนอ สะตอผิดพริกแกงกุ้ง เป็นกุ้งแชบ้วยหางแดงที่หากินยากมากเลยนะ เดี๋ยวนี้พวกหาปลานานๆจะลากอวนมาได้สักที”
“แล้วมึงเอามาทำกับข้าวทำไม ทำไมไม่ซื้อมาปล่อยวะ จะได้อนุรักษ์ไว้จับกินได้นานๆ”
“ถ้ากูเห็นมึงเอาช้อนยื่นเข้ามาแค่ขอบจานนะแย้ กูจะเอาช้อนเคาะนิ้วมึง”
“เอาไว้มึงกินเองแล้วไม่ตายก่อนเหอะ แค่สีลำไส้กูก็บิดหนีแล้วเนี่ย”
“พูดกับมึงแล้วเสียเวลาว่ะแย้ เมื่อเช้าพวกพี่ไปตลาดกันมาอะน้องโจม ว่าจะชวน แต่ไม่กล้าเคาะห้อง”
“ทำไมครับ โจมก็อยากไปเดินเที่ยวเหมือนกัน ตั้งแต่มานี่ยังไม่ได้ออกไปไหนเลย”
“พี่กลัวไอ้ป๋าลุกขึ้นมาด่า”
“มันไม่รู้เรื่องหรอกครับ หลับกับตายมันมีอาการเหมือนกันเลย”
“เอาแน่เอานอนกับมันไม่ได้ครับ โดยเฉพาะถ้าพี่ไปวุ่นวายกับเมียมัน นี่คือสิ่งที่พวกพี่ไม่สามารถเดาสถานการณ์ชะตาชีวิตตัวเองได้”
เห็นมั้ย!!! เพื่อนป๋าสามคนนี้สามารถโยงเรื่องราวแล้วซัดเข้าตัวโจมจนได้ หยุดต่อปากต่อคำเกี่ยวกับเรื่องนี้แล้วแกะโจ๊กกินเงียบๆน่าจะเหมาะกว่า
“น้องโจมกินเยอะๆนะ ผอมมากเลย”
“ไอ้เบส มึงอย่าพูดแบบนี้ต่อหน้าไอ้ป๋าเชียวนะ เดี๋ยวมันก็หาว่ามึงพิจารณารูปร่างเมียมันหรอก มันอาละวาดอีกแน่เลยกูว่า”
“เออว่ะ กูลืม”
“ตอนโจมไม่อยู่ป๋าอาละวาดหนักเลยเหรอครับ”
เหมือนจะถามเป็นความรู้ทั่วไป แต่จริงๆแล้วโจมตั้งใจเก็บข้อมูลเต็มที่ หลังๆมานี้ดูเหมือนทุกคนพยายามประคับประคองอารมณ์ป๋ามาก มากจนน่าสงสัย มันโอเคอยู่ ตรงที่เพราะโจมคือแฟน แต่คนอย่างป๋าจะมาออกตัวแรงเพราะมีแฟนมันก็ผิดวิสัยเพลย์บอยที่โชกโชนเรื่องรักใคร่อยู่มาก ถึงอยู่กับโจมป๋าจะแสดงออกถึงความรักตลอดเวลา แต่ไม่คิดว่าต่อหน้าเพื่อนๆก็ไม่ต่างกัน ดีใจแต่ก็เป็นห่วง บางครั้งป๋าอาจจะทำให้เพื่อนต้องลำบากเพราะตัวเอง
“ตามธรรมดาของมันแหละน้องโจม ถึงมันจะไม่ใช่ลูกคนเดียว แต่มันก็ทำตัวเหมือนลูกคนเดียวนั่นแหละ เอาแต่ใจตัวเอง ใจร้อน ทำตัวมีปัญหา เก็บกด เรียกร้องความสนใจ ขาดความอบอุ่น เรียกร้องความรักแบบไม่รู้ตัวอะ”
“โห เบส กูว่านะคนที่เก็บกดไม่ใช่ไอ้ป๋าหรอก กูว่ามึงนั่นแหละ ที่มึงสาธยายสรรพคุณไอ้ป๋ามานี่นะ เหมือนมึงบรรทึกรายละเอียดไว้ในสมองแบบฝังแน่นเลยอะ”
“หรือมึงว่ากูพูดผิดวะมหา”
“มึงพูดถูกทุกอย่างแหละเบส กูไปทำกับข้าวต่อดีกว่า ทำแกงเลียงไว้กินดับเผ็ดน่าจะดี บำรุงน้ำนมด้วย”
“บำรุงน้ำนมทำขี้เกลืออะไร เมียมึงมีลูกได้เหรอมหา”
“กูอ้างอิงประโยชน์มันโว้ย ไม่ได้จะให้เมียกินบำรุงลูก ขัดกูจริงๆ มีไอ้แย้คนเดียวนะที่สงสารไม่ซ้ำเติมกูเนี่ย”
“กูไม่ว่างนี่หว่ามหา กูกินโจ๊กอยู่”
“เออโว้ย สรุปกูหัวเดียวกระเทียมลีบ ไอ้คนที่จะบอกว่ามาแม่งก็ไม่ยอมบอกสักทีว่าจะลงมาเมื่อไหร่ บอกแค่จะโทรกลับๆอยู่นั่นแหละแม่ง เห็นกูยอมแล้วสร้างเงื่อนไขกับกูจริงๆ”
พี่แย้กับพี่เบสส่ายหน้ากับอาการหัวเสียของพี่มหา พี่แย้ป้องปากบอกว่า มันทำกับข้าวประชดพี่เทียน สองคนนี้เพิ่งทะเลาะกันมา มิน่า แลดูสะตอผัดกุ้งจะเผ็ดชวนปากเบินขนาดนั้น
“ก่อนมาเจอโจม ป๋ามันแย่ขนาดนั้นเลยเหรอครับ”
“อืม แย่มากนะ ตอนเจอน้องโจมมันก็แย่ แต่พอมันรู้ว่ามันรักมันก็ปรับตัวจนพวกพี่ตามแทบไม่ทัน มันบ้าตามประสามันแหละ ไอ้ป๋ามันสุดโต่งน่ะน้องโจม”
โจมคิดว่าในโลกนี้คงจะไม่มีใครมีปัญหาหนักหน่วงได้เท่าโจมอีกแล้ว ทุกคนพร่ำบอกว่าทุกอย่างที่ทำเพราะรัก บังคับให้โจมเดินตามทางที่เค้าปูไว้ก็เพราะรัก ถึงมันจะเหมือนรักที่แอบแฝงประโยชน์ที่พวกเค้าต้องการ แต่โจมก็ยังเชื่อว่ามันยังหลงเหลือรักอยู่บ้าง เหมือนน้ำเน่ากี่ร้อยล้านลูกบาศก์ที่ผ่านการบำบัดแล้วก็จะกลายเป็นน้ำดีอยู่บ้างนั่นแหละ เพียงแต่ต้องใช้เวลากลั่นนานแล้วปริมาณที่เห็นก็น้อย แต่ที่พี่เบสเล่าให้ฟัง เหมือนป๋ามันจะรู้สึกว่ารักไม่มีจริงเลยด้วยซ้ำ ทั้งๆที่โจมรู้สึกว่าพ่อป๋ารักและตามใจมันมากแท้ๆ
“เล่าให้ฟังบ้างสิพี่เบส”
“จะดีเหรอน้องโจม ให้มันเล่าเองไม่ดีกว่าเหรอ มันไม่เคยเล่าเรื่องชีวิตน้ำเน่ามันเลยเหรอ”
“ก็มีบ้างครับ แต่ไม่มาก”
จริงๆมันก็เล่าให้โจมฟัง แต่เล่าของมันนั้นจับเนื้อหาสาระลำบากมาก มันเล่าไปทำมิดีมิร้ายกับโจมไป จะเอาสติส่วนไหนมาจับใจความ ความรู้สึกทุกอย่างหมุนวนหวาบหวามอยู่ที่ท้องน้อย เซรีบรัมขาวโพลนจนรับข้อมูลดิบยังไม่ได้ แล้วนับภาษาอะไรที่จะผ่านการประมวลผล ไม่มีทางเลย โจมอยากรู้เรื่องอะไรเกี่ยวกับป๋า ก็ต้องถามเอาจากคนใกล้ตัวมันเนี่ยแหละ
“พ่อไอ้ป๋าทำงานหนัก ไม่ให้แม่มันทำงานอะไร อยากให้เลี้ยงลูก แต่พ่อมันรักสนุกไง ก็เลยมีคนเข้ามาหาเยอะ ส่วนใหญ่ก็เพื่อเงินทั้งนั้น ก็แค่สนุกๆกันแล้วแยกทาง แต่พี่เข้าใจแม่ป๋านะ อยู่บ้านเลี้ยงลูกก็ฟุ้งซ่าน ถึงจะรู้ว่าสามีตัวเองไม่จริงจัง แต่ผู้หญิงอะนะ คงอดคิดไม่ได้แหละมั้ง พอถึงจุดพีคแม่มันเลยหนีไป ทิ้งมันไว้กับพ่อ คงอยากให้พ่อมมันหันมารับผิดชอบและเลี้ยงลูกคนเดียวบ้าง”
“แล้วพ่อป๋าทำยังไงครับ”
“มันเรียนมัธยมแล้วตอนนั้น มันดูแลตัวเองได้แล้ว มันก็อยู่ไปในแบบของมันแหละ มีเงินให้ใช้มันก็สะดวกสบาย แต่ก็สร้างความเข้าใจแบบผิดๆนะพี่ว่า”
“ยังไงครับ”
“มันก็คิดว่าพ่อตัวเองเห็นแก่เงินมากกว่าแม่มัน แล้วมันก็คิดว่าแม่มันไม่ได้รักพ่อและมันมากพอที่จะอดทนให้ครอบครัวเป็นครอบครัว สรุป มันคิดว่ารักไม่มีจริง ทุกคนมีความต้องการและมีความหวังของตัวเองทั้งนั้น”
“แล้วไม่รู้เลยเหรอครับว่าแม่ป๋าไปอยู่ไหน”
“พี่ว่าพ่อมันรู้นะ ตัวมันเองพี่ไม่แน่ใจว่ารู้มั้ย แต่ป๋ามันเลือดพ่อแรง มั่นใจในตัวเองสูง มันก็อยู่ไปวันๆอย่างที่ผู้ใหญ่เค้าผลักภาระไว้ให้นั่นแหละ”
“ครับ”
“แล้วมันก็ทำแบบที่พ่อมันทำ เสเพล กินเหล้า เอาผู้หญิง หลังๆนี่หนักเลยมันเอาผู้ชายด้วย เลี้ยงดูเป็นเรื่องเป็นราว เด็กมันตบตีต้องการจะเป็นหนึ่งกันก็บ่อย มันรำคาญ มันเลิกมันทิ้งเค้าเลยนะ แต่ใครดีๆหน่อยมันก็เลี้ยงไว้ ถ้าไม่มีใครมาขอเลิก มันก็ให้เงินใช้แบบนั้นแหละ”
“แล้วพ่อป๋าไม่ว่าอะไรเลยเหรอพี่”
“ว่าไม่ได้ไง เพราะเค้าทำตัวเองให้ลูกเห็น ให้ลูกได้แค่เงินจริงๆ คือไม่มีเวลามาเลี้ยงดูน่ะน้องโจม พ่อมันคนเดียวขยายธุรกิจไปทั่วโลกอะ เป้าหมายเค้าก็เพื่อมันนั่นแหละ ตอนหลังก็มีน้องหนู”
“พลาดเหรอครับ”
“ไม่ได้พลาดหรอก เจนสนามกันขนาดนั้น แต่พ่อมันคงกลัวว่าผู้หญิงจะไปเอาลูกออกอะ เค้าเลยแกล้งโง่ยอมรับว่าเป็นลูกตัวเอง ตอนที่ผู้หญิงบอกว่าท้อง ไอ้ป๋ามันก็ไม่ว่าอะไรนะ ถึงไม่ใช่น้องแท้ๆ แต่มันก็ตื่นเต้นที่มีน้อง แต่มันก็เข้าบ้านไม่ได้อีก”
“เพราะแม่น้องหนูเหรอครับ”
“ใช่ คือพ่อไอ้ป๋าเค้ารับผิดชอบเด็กนะ แต่เค้าไม่สนใจคนเป็นแม่เลยไง ที่เลี้ยงและให้อยู่ในบ้านนี่เพื่อน้องหนูทั้งนั้นนะ เค้าไม่อยากให้เด็กขาดแม่ แต่ผู้หญิงรุ่นราวคราวเดียวกับพวกพี่ วัยรุ่นน่ะน้องโจม ก็ยังรักสนุกยังต้องการตามวัย ในเมื่อรอรับจากพ่อไม่ได้ก็เลยหันมาหาไอ้ป๋าไง แต่ไอ้ป๋าไม่เอา”
โจมพอจะรู้เรื่องนี้อยู่บ้าง สังเกตเอาเองตอนที่ไปบ้านมัน มันเข้าหาน้องแต่มันไม่สนใจแม่ของน้องหนูเลย ไม่อยากคุยซะด้วยซ้ำ เลยเลิกสงสัยว่าทำไมมันถึงบอกว่าโจมเป็นแฟนตั้งแต่วันแรกที่มันพาโจมเข้าบ้าน มันคงอยากตัดปัญหา
“เพื่อนพี่หล่อรวยเลือกได้นี่ครับ”
จริงๆแล้วไม่ได้รู้สึกอะไรกับเรื่องนี้หรอก แต่ทำไมตอนที่พูดออกไปน้ำเสียงขึ้นจมูกและหางเสียงสูงจนพี่เบสเองยังเลิกคิ้วและส่งยิ้มมาให้เหมือนรู้ทัน
“ก็จริงครับ ตัวเลือกไอ้ป๋าเยอะ สวยกว่าแม่น้องหนูด้วย ไปหากินข้างนอกแบบไร้ปัญหาตามมาสบายใจกว่า อีกอย่างไอ้ป๋ามันเคยนอนกับผู้หญิงซ้ำกันกับพ่อตัวเอง มันเลยรู้สึกแย่อะ”
เรื่องนี้โจมเพิ่งหายข้องใจไปเมื่อคืนนี่เอง แต่ต้องแลกมากับความเหนื่อยล้าครั้งยิ่งใหญ่เลยเหมือนกัน
“มันก็ไม่แปลกนี่ครับ ถ้าผู้หญิงทำงานแบบนี้อยู่แล้ว มันเป็นเรื่องธรรมดา”
โจมพอรู้มาบ้างว่าพวกที่ขายบริการเกรดเอหรือสาวไซด์ไลน์นั้น เกรดที่ดีมากตั้งแต่ A ขึ้นไปมักจะมีไม่มากเหมือนพวกเกรดธรรมดา การที่จะโคจรมาพบกับลูกค้าที่กระเป๋าหนักจ่ายไม่อั้นมันก็ต้องมี และสาวบริการเกรดนี้คนมีเงินจะทุ่มเทให้มาก เพราะนอกจากสวย หุ่นดี บริการคุ้มค่าเงินแล้ว ผู้หญิงพวกนี้รักความสะอาดและดูแลตัวเองมากเป็นพิเศษ ใช้บริการแต่ละครั้งก็จะสบายใจกันทั้งสองฝ่าย โจมเคยได้ยินคนที่มันกล้ามาซื้อบริการตัวเองคุยโวว่าเคยออฟผู้หญิงพวกนี้ราคาหลักหมื่นต่อชั่วโมงมาแล้ว
“มันก็ไม่แปลกหรอกครับน้องโจม ถ้าทั้งพ่อและทั้งมันไม่เลี้ยงดูผู้หญิงคนนี้พร้อมกัน มันคงรู้สึกแย่ตรงที่บางครั้งนอนกับพ่อมาแล้วมาต่อที่มัน หรือนอนกับมันแล้วไปหาพ่อมันต่ออะไรประมาณนี้ แต่เค้าก็เลิกกันไปด้วยดีนะ”
“แล้วใครได้เลี้ยงดูต่อละครับ พ่อป๋าหรือป๋า”
“โนๆ เค้าสับรางเก่งนะคนนี้ แต่ไม่รู้เรียกว่าโชคดีหรือกรรมนะที่เค้าไปพบกับรักจริงขึ้นมาจากอาชีพนี้ เลยมายอมรับกับป๋ากับพ่อว่าจะแต่งงานไปกับลูกค้าชาวต่างชาติที่มาพัวพันเป็นคนที่ 3อลวนดีแท้ แต่ไอ้ป๋ามันชิวนะ มันไม่ได้ผูกพันอะไร ไม่ได้รักอะไรเค้านั่นแหละ เลี้ยงดูเพราะอัธยาศรัย เพราะบริการดีมั้ง ไม่ต้องเหนื่อยออกแรงแต่ถึงใจเท่ากับทำเองมันก็คุ้ม”
“ดูวุ่นวายดีนะพี่”
“มากกกกกกกก ไอ้ป๋าเลยไม่เอาใครจริงจังเลยไง แต่มันไม่หยุดเสเพลนะ มันเรียกร้องความสนใจจากพ่อมันต่อไป มันแค่จะพิสูจน์ว่ารักไม่มีจริงหรอก มันดื้อกับพ่อมันเท่านั้นแหละ แล้วก็มาเจอน้องโจม ผลงานชินโบว์แดงของมัน แม่งทิ้งเด็กมันหมดเลย พวกพี่ไปเคลียร์แทบตาย เด็กมันกล้ามาโวยวายกับพวกพี่นะ แต่ไม่มีใครกล้าโวยวายกับมันสักคน”
“ทำไมอะครับ”
“แค่ไอ้ป๋ามองตาใครก็หัวหดกันหมดแล้ว ป๋ามันกล้าได้กล้าเสีย ทิ้งคือทิ้ง ไม่สนใจคือไม่สนใจ แต่พวกนี้ก็ได้ผลตอบแทนจากป๋าไปเยอะ”
“มันก็ขอซื้อโจมเหมือนกันแหละ”
เดินมาซื้อหน้าด้านๆตอนที่กำลังเซ็งสุดๆด้วย กำลังรำคาญที่มีคนมาขอซื้อตัวเองทุกวี่วัน เลยอยากจะหาใครสักคนมาเป็นไม้กันหมาให้ โจมไม่อยากตอบคำถามใคร แล้วอีกอย่าง อารมณ์ชั่ววูบตอนนั้นบอกตัวเองว่า ถ้าทำอย่างที่ทุกคนกล่าวหาจริงๆมันจะเป็นยังไง ข่าวหนาหูว่าถ้าเป็นเด็กป๋าจะไม่มีใครกล้ามาขอซื้อบริการต่อ หนึ่งคือกลัวสู้ราคาไม่ไหว สอง กลัวมีปัญหากับมาเฟียอย่างมันละมั้ง แล้วโจมก็รอดพ้นจากปากเหยี่ยวปากกามาได้ แต่ก็ต้องมาเจอปัญหาใหญ่เมื่อรู้ว่าตัวเองรักมันจริงๆเข้าให้แล้วเหมือนกัน
“พี่รู้ครับ พี่ตกใจที่มันซื้อน้องโจมได้ แต่พี่แปลกใจกว่านั้นที่มันพาน้องโจมไปคอนโดที่มันอยู่นี่แหละ”
“ทำไมอะครับ”
“มันไม่เคยลากใครเข้าห้อง มันไม่ชอบให้ใครมาวุ่นวายกับพื้นที่ส่วนตัวของมัน เค้ารู้กันไปทั่วนะเรื่องนี้”
ถึงว่า ตอนที่มีข่าวว่าโจมอยู่กินกับป๋าถึงได้กระจายไปทั่วมหาลัยไม่ทันจะข้ามวัน โจมคิดว่ามันก็แค่เรื่องธรรมดาสำหรับคนที่มีข่าวคาวเหมือนกันมาเจอกันเท่านั้นซะอีก
“พวกพี่เคยพนันกันฮาๆว่าผู้หญิงแบบไหนที่จะเอาไอ้ป๋าอยู่ ไม่คิดไม่ฝันว่าจะเป็นผู้ชาย แต่พอเป็นน้องโจมพี่ไม่แปลกใจแล้วล่ะ ว่าทำไมมันถึงเลือกผู้ชาย แล้วทำไมต้องเป็นน้องโจม”
เหมือนกำลังถูกสรรเสริญและเหมือนมีใครมาตอกย้ำคำสารภาพรักของไอ้ป๋าป่าเถื่อนนั่นให้ฟังเลย จะเขินก็เขินไม่ได้ เลยได้แต่ทำหน้าแปลกๆให้พี่เบสไป
“แต่มันมีรักกับเค้าได้ก็ดีนะ มันจะได้เข้าใจความรักสักที จะได้เลิกโกรธพ่อแม่ตัวเองได้แล้ว มันเริ่มเข้าใจแล้วรักว่ารักผลักดันให้เกิดทุกอย่างจริงๆ ไม่ว่าจะเรื่องดีหรือไม่ดี”
“พวกพี่เลยลำบากไปด้วยเลย”
“มันเป็นเพื่อนที่ทำให้พวกพี่รู้ว่า มันไม่เคยเสียดายชีวิตตัวเองเพื่อเพื่อนเลยอะน้องโจม ถ้าไม่ได้มันนะ พวกพี่ตายคาตีนพวกขี้ยาไปนานแล้ว”
“พวกพี่อะเหรอครับ”
“อื้อ”
แปลกใจมากถึงมากที่สุด คนที่โจมคิดว่าเป็นแกะดำของกลุ่มนี้คือป๋าต่างหาก พี่เบสเรียบร้อย นิ่งขรึม มีเหตุผลแล้วก็รักเรียน ส่วนพี่แย้ถึงจะเรียบเรื่อย โผงผางบ้างบางครั้งแต่ก็ไม่ได้มีอะไรที่บ่งบอกว่าพี่เค้าเปรี้ยวได้เลย ส่วนพี่มหานี่แล้วใหญ่ ถึงจะพบว่าตัวจริงพี่แกจะโก๊ะๆและหมกหมุ่นในเรื่องอย่างว่าบนเส้นทางธรรมะแค่ไหน เป็นประธานชมรมพุทธฯที่ทำเพื่อสังคมและทำนุบำรุงศาสนา แต่ไอ้ป๋ามันมีอะไรที่เข้ากับพี่สามคนนี่ได้ ไม่มีเลย
“ไม่น่าเชื่อใช่มั้ยล่ะ น้องโจมทำหน้าแบบว่าคาดไม่ถึงมาก”
“ครับพี่ มองไม่เห็นความดีของมันที่มีต่อเพื่อนเลย โจมเคยแปลกใจว่าพวกพี่ยอมมันเข้าไปได้ยังไง เอาแต่ใจแล้วก็กร่างขนาดนั้น”
“ตอนพี่เข้าปีหนึ่งใหม่ๆก็จับกลุ่มกันแค่สามคนนะ แล้วด้วยความอยากรู้อยากลองของพวกพี่ก็อยากไปเที่ยวผับกันไง เจอมันฉายเดี่ยวอยู่ในผับนั้นแบบเป็นป๋าเลย ผู้หญิงล้อมรอบทั้งๆที่เป็นผับวัยรุ่น สามคนคิดตรงกันว่าเกลียดขี้หน้าไอ้ขี้เก๊กนี่มาก ใครจะไปคิดว่าสุดท้ายจะได้มันนี่แหละช่วย”
“โห มันเป็นพระเอกขนาดนั้นเลยเหรอพี่”
“อื้อ พี่ไม่รู้ว่าผับนั้นเป็นที่อัพยาของพวกเดนคนโดยเแพาะ พอพวกมันเมาก็เอาเลยได้เรื่องเลย พวกพี่ไม่รู้ก็เลยเกรียนใส่พวกมัน ไอ้มหาโดนยำตีน เละ ไอ้แย้นี่โดนคัตเตอร์กรีดแขน ส่วนพี่มีดจ่ออยู่ที่คอหอย ข้างหลังมีปืนจ่ออยู่ สับไกปืนดังกริ๊ก ยังไม่ทันจะเริ่มเรียนเลย เอาชีวิตมาทิ้งไว้ในนรกแล้วอะ ตอนนั้นไอ้ป๋ามันเริ่มแข่งรถแล้ว มันก็รู้จักคนในนั้น มันเลยเข้ามาเคลียร์ให้ แล้วเราก็คบกันมาตั้งแต่วันนั้นนั่นแหละ ไม่ได้ทำซึ้งอะไรใส่กันหรอก ตั้งแต่นั้นมาพวกพี่ก็ตามไอ้ป๋าไปแข่งรถบ่อยๆ จนรู้จักไอ้แมนอย่างที่รู้กันนั่นแหละ”
เพิ่งรู้ว่าเส้นทางชีวิตป๋าสมบุกสมบันมาก แล้วก็เสี่ยงต่อชีวิตมากอย่างที่คนโลกแคบอย่างโจมนึกไม่ถึง โจมแค่ต่อต้านกับครอบครัวและต่อต้านกับความรู้สึกอยากหนีของตัวเอง แต่โจมไม่รู้ว่าถ้าออกมาเผชิญชีวิตแล้วเดินทางแบบป๋าจะเป็นยังไง บางทีโจมอาจจะเป็นคุณตัวในผับเกย์ที่ไหนสักแห่งก็ได้ ถ้าโจมไม่สร้างกำแพงกันตัวเองเอาไว้ โจมอาจจะไม่เหลือศักดิ์ศรีลูกผู้ชายให้ได้ภูมิใจอีก
“พวกมึงเล่านิทานกันเสร็จยังวะ”
“ทำไม มึงทำกับข้าวมึงเสร็จแล้วหรือไง กับข้าวสองสามอย่าง ทำตั้งแต่เช้า แต่กินได้ตอนเย็น บุญกูนะที่กินโจ๊กไปล่วงหน้า”
พี่แย้ที่นั่งเงียบฟังพี่เบสเล่าอย่างเดียวโดยพยักหน้าสนับสนุนเป็นครั้งคราวนั้น โต้ตอบพี่มหาแทนพี่เบส
“ยังไม่เสร็จหรอกว่ะ แต่เหลือแค่ปิ้งย่างของทะเลแล้วไม่ยาก”
“แล้วมึงจะถามทำไมว่าคุยกันเสร็จหรือยัง มารยาททรามมาก ขัดจังหวะ”
“กูแค่จะบอกว่าไปเที่ยวกันเหอะ”
“อารมณ์ไหนของมึงวะ”
“อารมณ์ดีเเว้ย ไปเดินตลาดกิมหยงกัน เย็นนี้เทียนจะมา”
“กูว่าแล้ว คนอย่างมึงหลั่นล้าไม่พ้นเรื่องเมีย”
“ทีไอ้ป๋ามาถึงก็ดึงน้องโจมหลบเข้าห้องพวกมึงไม่บ่นสักคำเลยนะ พอกูนี่ก็ใส่กันจัง”
“ไอ้ป๋ากูชินแล้ว แต่เฒ่าหัวงูแต่ในนิตยสารอย่างมึงกูเพิ่งเคยเห็น”
อยากไปเปิดหูเปิดตาก็อยากไป แต่คนที่นอนหลับอยู่ในห้องล่ะ ดูเหมือนโจมกับป๋าจะเหนื่อยล้าพอๆกัน แต่สภาพป๋าเหมือนไม่ได้นอนมาก่อนหน้านั้นนานมาก ตอนนี้มันเลยหมดแรงเพราะมันเล่นใส่โจมซะหมดแม็กขนาดนั้น อีกอย่าง โจมกลัวมันลุกขึ้นมาไม่เจอใครแล้วจะอาละวาด โจมไม่มีโทรศัพท์ใช้ มันต้องโทรไปโวยวายกับเพื่อนคนไหนสักคนแน่ๆ พี่มหาน่าจะได้รับเกียรตินั้นเป็นคนแรก
“น้องโจม ออกไปเดินเล่นด้วยกันครับ”
พี่มหาชวน ทุกคนพยักหน้าสนับสนุน แต่ตัวเองกลับกลืนไม่เข้าคายไม่ออกเสียเอง
“เอ่อ”
“ไอ้ป๋ามันยังหลับอีกนาน ถ้าไม่ปลุกมันไม่ตื่นหรอกครับ มันไม่ได้หลับสนิทแบบนี้มานานมากแล้ว มันเพิ่งจะได้นอนเหมือนชาวบ้านเค้าตอนที่รู้ว่าน้องโจมอยู่ใกล้ตัวนี่แหละครับ ไปกับพวกพี่ไม่เป็นไรหรอก”
เบาใจไปเรื่องนึงแต่ก็ยังมีเรื่องให้ต้องหนักใจ หาดใหญ่ร้อนมาก ตอนที่พี่มหาเปิดประตูเข้ามา ไอร้อนแทรกผ่านเข้ามาวูบวาบทั้งๆที่ในบ้านเปิดแอร์เย็นเฉียบ แต่สภาพโจมพร้อมออกนอกบ้านซะที่ไหน ถึงจะสนิทกับพี่ๆแล้วโจมยังรู้สึกอายกับรอยดูดที่คอตัวเอง แล้วถ้าออกไปนอกบ้าน จะให้ใส่เสื้อคอเต่าก็คงจะไม่ไหว ต่อให้ผมยาวระไปกับต้นคอก็บังรอยไม่มิดอยู่ดี
“โปะแป้งรองพื้นมั้ยน้องโจม แล้วใส่เสื้อคอโปโลยกคอเสื้อขึ้นแบบที่นิยมพี่ว่าช่วยได้นะ”
พอพวกพี่ๆเค้ารู้ทันถึงกับต้องเอามือเกาท้ายทอยแก้เก้อ อยากจะวิ่งเข้าไปกระทืบไอ้ตัวการให้ไส้ไหล แต่กลัวมันเอาคืนเพราะโจมก็ทิ้งรอยไว้ตามเนื้อตัวมันเยอะเหมือนกัน รอยที่มันฝากไว้กับโจมไม่เจ็บ แค่มีหลักฐานให้อาย แต่รอยเล็บที่โจมข่วนมันไว้เต็มแผ่นหลังทั้งเจ็บทั้งแสบ ถ้ามันเอาคืนขึ้นมาโจมต้องตายแน่ๆ
“ขอไปอาบน้ำแต่งตัวก่อนนะพี่”
“ไม่ต้องหล่อมากนะครับ พี่ขี้เกียจตอบคำถามผู้ปกครอง”
เสียงแซวลอยตามหลังมา แต่ไม่ได้สนใจไปต่อปากต่อคำด้วย ทุกอย่างเข้าตัว ต่อปากไปก็เสียกับเสีย โจมไม่อยากหลุดมาดเยอะ ถึงกับคนกันเองก็เถอะ กลัวมันจะเคยตัวไปถึงนอกบ้านด้วยก็เท่านั้นเอง
ป๋ายังนอนหลับสนิท เสียงหายใจสม่ำเสมอ มันนอนท่าเดิมได้น่าทึ่งมากที่ตะคริวหรือเหน็บไม่กินตัวมัน ไม่แปลกใจแล้วว่าทำไมบางครั้งมันถึงกอดแบบล็อคตัวโจมได้ในท่าเดิมทั้งคืน
อาบน้ำแล้วเลือกเสื้อผ้าที่ดูจะเหมาะกับตัวเองในตอนนี้ให้มากที่สุด บอกว่าเลือกแต่จริงๆแล้วมีเสื้อผ้าให้เลือกได้ไม่มาก โจมไม่ได้หยิบอะไรติดไม้ติดมือมาเลย ของส่วนใหญ่แวะซื้อเอาตามทางที่ผ่านและพบเห็น ยังดีที่มีเสื้อโปโลและกางเกงขาสามส่วนให้ใส่
“ป๋า ป๋า”
แค่เรียกมันไม่แม้แต่จะกระดิก เลยต้องเอามือเย็นๆแตะตัวมัน ป๋าถึงได้ตอบสนองด้วยการพลิกตัวไปมาหนีมือบ้าง
“ขี้เซาจังวะ ป๋า”
อีกนิดเดียวกะว่าจะเอาเท้าเขี่ยตัวมันด้วยความหมั่นไส้ แต่มันดันครางอืออาบอกว่ารับรู้แล้วว่าโจมเรียก แต่เปลือกตาคงยังหนักอึ้งอยู่
“โจมออกไปเที่ยวตลาดกับพี่ๆเค้านะ บอกแล้วนะเว้ย ห้ามโวยวายทีหลังเด็ดขาด”
“หืออออ อะไรนะ”
ถึงน้ำเสียงจะเจือขี้เซาอยู่มาก แต่มันก็ตอบสนองด้วยการควานหาตัวโจมทันที มือไม้ปะป่ายอากาศ แต่ยังหลับตาอยู่แบบนั้น ก่อนที่คิ้วและหน้าผากจะขมวดเข้าหากัน แล้วเปิดตากลอกไปมามองฝ้าเพดาน
“ง่วง”
มันพูดแค่นั้นแล้วดึงโจมเข้าไปกอด สันดานมาก มือไวสุดๆ ตามองไม่เห็นแต่เหมือนรูขุมขนมันมีเซ็นเซอร์จับความเคลื่อนไหวโจมงั้นแหละ
“ง่วงก็นอน เดี๋ยวกลับมาแล้วจะเรียกกินข้าวนะ”
“นอนด้วยกันสิ ข้างนอกร้อน ไม่ต้องไปหรอก”
“ขอออกไปดูโลกภายนอกบ้างเหอะ อยู่แต่ในห้องขังมานานสามเดือนกับอยู่ในห้องมาอีกครึ่งวันกับคืนนึงแล้วนะ”
“ครับๆ อย่าไปนานนะ ดูแลตัวเองดีๆล่ะ”
“บอกใคร”
“บอกโจมไง”
“โตแล้วนะ ไม่ใช่น้องหนู ไม่ต้องกำชับแบบนี้ก็ได้”
“ไม่ใช่ก็ห่วงอะ ไอ้พวกนั้นไปด้วยแน่นะ”
“เออสิ ไม่งั้นโจมจะไปได้ไง ไม่ใช่ถิ่นนะ”
“ทำไมตัวหอมล่ะโจม”
ก็เพราะมึงเอาจมูกมาไซ้คอน่ะสิป๋า แล้วสูดไม่กลัวหนังกำพร้าจะหลุดติดเข้าไปแบบนั้นไม่ได้กลิ่นก็บ้าแล้ว ไม่ได้ใส่น้ำหอมเลย ไม่ชอบใส่ แป้งก็ไม่ได้ทา กลิ่นที่มันบอกว่าหอมนักหอมหนานั้นคือกลิ่นสบู่เด็กล้วนๆ เว่อร์มาก
“วันนี้คุณบอกรักป๋าหรือยัง”
“เป็นบ้าอะไรอีก เมาขี้ตาก็นอนไปสิ”
“อ้อน!!!!”
ตอนที่ยังกึ่งหลับกึ่งตื่นเนี่ยนะ เก่งเกินไปแล้วก็หื่นจนไม่รู้จะบรรยายยังไงแล้วนอกจากถอนหายใจกับชะตากรรม
เอาจมูกแตะแก้มมันเบาๆเอาใจ แก้มเริ่มสากเพราะหนวดเริ่มขึ้นแล้ว ที่ต้องยอมตุ๊ดแตกใส่มันก็กะว่าจะใช้เป็นยันต์กันมันโวยวายตอนตื่นเต็มที่นี่แหละ
“รักนะเด็กป๋า”
ตามองไม่เห็นแต่ก็ยังพยายามควานมือมาลูบหัวเหมือนเอ็นดูกันสุดๆ
“ไอ้ปัญญาอ่อนเอ้ย”
ด่ามันได้แค่ตอนที่มันไม่มีสตินี่แหละ ตอนที่มันเป็นผู้เป็นคนดีๆถ้าไม่อยากเมื่อยเนื้อเมื่อยตัวห้ามทำเด็ดขาด กว่าจะหลุดออกมาจากมือปลาหมึกของมันได้เล่นเอาเหงื่อไหลในห้องแอร์ นี่อาจจะเป็นแผนการของมันที่จะทำให้โจมตัวเหม็นเหงื่อจะได้ไม่มีคนเข้าใกล้ แต่มันคงไม่รู้ว่าอาจจะทำให้โจมกลายเป็นที่รังเกียจของสังคม แต่ก็นั่นแหละ คนอย่างมันเคยแคร์อะไรซะที่ไหน สังคมคือสิ่งสุดท้ายที่คนอย่างป๋าจะเหลียวแลเลยมั้ง ไม่รู้จะดีใจหรือเสียใจที่รักเด็กมีปัญหาอย่างมันดี
-
๐ สวัสดีค่ะ แปลกใจกันล่ะสิที่อัพวันเว้นวันแบบนี้ พอดีคิวว่างวันสองวันเลยจัดเต็มนะคะ (แสดงว่าอาจจะมีอัพวันเว้นสามวันอีก :laugh:)
๐ ตอนนี้ก็อาจจะเป็นส่วนขยาย รู้ว่าทุกคนรอตอนจัดการเฮีย แต่นั่นมันใกล้จะจบแล้วนะ จะให้จัดตอนนี้เลยเหรอ :sad4:
๐ คนที่รอหนังสือ หยอดกระปุกไว้ก่อนนะคะ รับปากว่ารวมแน่ๆ แต่แบบว่าขอให้จบก่อนเนาะ แล้วก็ขอให้คนเขียนปั้นปก ปั้นอะไรให้เรียบร้อยก่อน ระหว่างที่เปิดจองก็จะปั่นตอนพิเศษให้ ลุ้นกันเอาเองว่าจะได้กี่ตอน อาจจะไม่บ้าพลังเท่าพี่ดินนะ ยัดเข้าไปได้ 9 ตอน 10 ตอน มีคนแนะนำมา(อีกแล้ว) รู้ว่า TRomance ยุขึ้นกันช่ายม้าย :angry2: มีคนบอกว่า เนื้อหาหลักพี่ดินในเล้ามีให้อ่านจนจบ แต่ไม่มีตอนพิเศษให้อ่าน ช่วยรวมเล่มออกมาขายเฉพาะตอนพิเศษได้มั้ย ก็ยังแบ่งรับแบ่งสู้นะคะ เพราะถ้ารวมแต่ตอนพิเศษมันจะน่าเก็บเท่ากับแบบที่มีเนื้อหาหลักด้วยเหรอ แต่ถ้ามีคนอยากได้แบบนั้น เอาก็เอานะ ทำให้ได้ คนเขียนก็เป็นคนธรรมดานะคะ ก็ต้องหากินเลี้ยงปากเลี้ยงท้องเนาะ อะไรที่ได้เงินก็อยากทำทั้งนั้นแหละ แต่จะเอาอย่างเดียวไม่ได้ อยากจะให้คนอ่านเต็มใจซื้อด้วย นะจ๊ะ
๐ ฝากเรื่องเดิมๆสำหรับคำผิดนะคะ เวลาอยู่ในเล่มหนังสือจะได้ไม่สะดุด พยายามอย่างยิ่งในการพัฒนาเรื่องนี้ ถึงจะยังมีหลุดบ้าง แต่ก็อยากให้น้อยที่สุด เข้าใจคนสะสมหนังสือค่ะ ไม่ได้นิ่งนอนใจนะคะ :monkeysad:
๐ ขอบคุณทุกคนเหมือนเดิมค่ะ ยินดีต้อนรับคนใหม่เช่นเคย :pig4:
๐ พุดคุยกันได้ทุกเรื่องที่หน้าแฟนเพจจ้า TRomance's Fanpage คลิกที่นี่ค่ะ (http://www.facebook.com/TRomanceFic)
๐ TRomance :กอด1:
-
:z13: :z13: :z13: :z13: :z13: :z13:
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ในที่สุดเวลาที่รอคอยก็มาถึงซักที ก๊ากกกกกกกกกก จิ้มทันแล้วโว้ยยยยยๆ
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ขอกรี๊ดก่อนอ่านคร๊าาา มาต่อแล้วววววววววววว
ดีใจมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
กรี๊ดดดดดดดดดดด น่ารักอะไรแบบนี้เนี๊ยะ โจมบอกรักป๋าโดยการหอมแก้มตอนป๋างัวเงีย มันเป็นอะไรที่น่ารักสุดๆๆๆๆ กรี๊ดดดดดดดดดดด
ตื่นมาป๋าโวยงายแหงๆ ฮ่าๆๆ เมียหายไปกะเพื่อนๆหมดเลย อิอิ
-
โจมแอบมาสืบความลับป๋าหรอ :-[
ป๋ามีภูมิหลังที่น่าเห็นใจ โจมรักป๋ามากๆ นะ
ออกไปข้่างนอก คงไม่มีอะไรเป็นอันตรายกับโจมใช่ไหม
เพื่อนๆ ป๋าคงดูแลกันได้ ส่วนไอ้เฮีย จัดการตอนท้ายเรื่องก็ได้ แต่ขอแบบหนักๆ เลยนะ
+1 ให้เลย ถูกใจน้องโจม "รักนะเด็กป๋า"
-
มาอีกตอนแล้ว น้องโจมเริ่มจะได้เห็นแสงเดือนแสงตะวันและ
ป๋ามันอ้อนได้น่าหมั่นไส้จริง ๆ ตอนนี้เริ่มสดใสขึ้น
รอวันปะทะกับเฮีย มหาพอน้องเทียนจะมาลัลล้าขึ้นมาเชียว
มาวันเว้นวัน หรือมาวันเว้นสามวันก็จะรอนะจ๊ะ
กำลังไคลแมกซ์ขึ้นเรื่อย ๆ :L1:
-
oh god ป๋าแอ๊บสุดๆๆๆโอ๊ยยยยย
โหมดนี้ป๋าน่ารักวะ ชอบบบบบ
ถึงมันจะขัดกับลุคแบดๆๆแบบป๋าแต่น่ารักจริงๆๆๆ
ประวัติเป็นมานี่สุดๆๆเลยเนอะป๋านะแอบสงสาร :เฮ้อ:
แต่รักเด็กป๋ากับป๋าจัง
+1ไปเบาๆๆ
ปล.แอบเศร้าจิตรที่ไกลจบแต่อัพถี่หลายๆๆวันติดก็ได้ 555++คนอ่านสู้ตาย
แต่ว่ามีเรื่องใหม่จ่อลงหรือยัง รอๆๆเหมือนเดิมเน้ออ
-
อ่านแล้วยิ้มวุ้ย ไม่รู้ทำไม ถึงแม้ว่าเรื่องที่ป๋าผ่านมาไม่ได้น่ายิ้มเลย
คงเพราะบรรยากาศของเพื่อนป๋าล่ะมั้ง
พูดไม่ถูกอะ แต่ชอบตอนนี้
ปล. ป๋า ออมแรงไว้เยอะๆ พักผ่อนให้เยอะๆ เตรียมซวกฮ.เฮีย
(คนอ่านเตรียมรอพร้อมล่วงหน้าละ)
-
:m11: :mc4: :mc4:
-
หุหุ น่ารักจริงๆ คุณนักเขียน มาลงให้แบบรวดเร็วไม่ต้องรอนาน
ส่วนป๋าก็นะ ขนาดหลับยังหื่นได้ +1
-
เด็กป๋าน่ารักจังเลยค่า
ตอนอยู่กันสองคนยิ่งน่ารัก :-[
รักเพื่อนๆป๋าจัง
-
ตอนนี้น่ารักจัง อ่านแล้วยิ้มตลอดเลย :-[
คำผิดค่ะ
ออกมาสมทบกันพวกพี่ๆ > กับ
ส่วนพื้นที่ข้างๆเป็นครัวฝรั่งที่ไม่ใช้ทำกับข้าว > ไว้ใช้
สงสัยวันนี้ซึนามิจะตีหาดใหญ่ > สึนามิ
ที่สำคัญโจจมห้ามเลือด
สะตอผิดพริกแกงกุ้ง > ผัด
เป็นกุ้งแชบ้วยหางแดง > กุ้งแชบ๊วย
เหมือนมึงบรรทึกรายละเอียด > บันทึก
คงอยากให้พ่อมมันหันมารับผิดชอบ
แล้วมันก็คิดว่าแม่มันไม่ได้รักพ่อและมันมากพอที่จะอดทนให้ครอบครัวเป็นครอบครัว > ประโยคแปลกๆอ่ะค่ะ
เลี้ยงดูเพราะอัธยาศรัย > อัธยาศัย
ผลงานชินโบว์แดงของมัน > ชิ้น
มันเริ่มเข้าใจแล้วรักว่ารักผลักดันให้เกิดทุกอย่างจริงๆ
ของพวกเดนคนโดยเแพาะ > เฉพาะ
-
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
-
:laugh: :laugh: รีเฟรชรอเนื้องเรื่องขึ้นแทบไม่ทัน พอเห็นหัวข้อเปลี่ยน :กอด1: กอดคนเขียนค่ะอัพถี่แค่ไหนก็ไม่กลัวค่ะกลัวไม่ได้อ่านอิอิ^^
-
ขอบคุณพี่คนแต่งฮะ อัพเร็วเหลือเชื่อ :haun4:
น่าร้ากกกอ้ะ :o8: :o8:
เดี๋ยวเทียนลงมาแล้วน๊า ><!!
อัพเร็ว ปลื้มมากอ้ะ พี่ :-[ :-[
ปล. หนูเป็นคนใต้นะ ยังเรียก จาโกย ว่า เชี๊ยะโก้ย เจี๊ยะโก้ย อยู่เลย :jul3: :jul3:
:pig4: :pig4:
-
กรี๊ดดดด ชอบที่ป๋าบอก วันนี้คุณบอกรักป๋าหรือยัง >"<
พอป๋าอยู่หาดใหญ่ เราก็ชักอยากกลับบ้านขึ้นมาเลย...
-
ชอบมาแบบจัดเต็มบ่อยๆ นะ
รักคนแต่งจริงๆ เลย :L1:
:call:
-
ขอป๋าเวอร์ชั่นนี้เยอะๆนะค้าาาาา
น่ารักที่สู๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
-
ช่วงนี้ก็กะลังโอเคดี อ่านไปจะว่ามีความสุขเลยก็ไม่ได้เพราะมันมีกว้างชิ้นโตรออยู่นี่สิ เฮ้อออออ
-
หมั่นใส้คนอ้อนเมีย!! :beat: :z2:
ติงต๊องจริงๆ :laugh: :m20:
-
เย้ :mc4: ป๋ากับโจมมาแล้ว เทียนก็จะมาด้วย :o8:
-
ก็ว่ากันไปกับอดีตแสนรันทดของป๋า เฮ้อ...เครียด
แต่ก็น่ารักตอนภรรยาเขาเดินไปขออนุญาตสามี
เที่ยวตลาดนี่แหละ อิๆ น่ารักจิง
ปล. อยากอ่านลุงสิงห์...กำลังนอยด์เป็นเพื่อนลุงอยู่ค่ะ
คนเขียน พรีสสสส อยากอ่านมากกก
-
โจม น่ารักขึ้น อ่อนหวานขึ้น ดูมีชีวิตชีวามากขึ้น แล้วก็ดูเหมือนคนมีความรักมากขึ้น
โจมเริ่มที่จะสนใจชีวิตของป๋ามากขึ้นแล้ว T____T มีอ้อนกันด้วยอ่ะ
“รักนะเด็กป๋า” กับ “ไอ้ปัญญาอ่อนเอ้ย” ทำเอาเรายิ้มแก้มปริเลย น่ารักมากกกกกก
-
เด๋วพอตื่นเต็มตามา ไม่เห็นใครจะโวยวายไหมเนี่ย
เราก็เป็นอาการงัวเงีย คุยไรตอบได้ อือ..ออ โอเคหมด
พอตื่นจริงๆ จำไรไม่ได้ โวยวายๆๆ 555+
:กอด1: กอดโจม
:pig4:
-
+1 ให้คนเขียนแสนขยัน (ช่วงนี้ 555+ )
เทียนจะมาหามหาแล้ว รอเทียน รอเทียน :mc4:
-
ป๊าน่ารักกกกกกกกก :impress2: :impress2:
-
แว๊กกกกกกกกกกกกก ป๋าเพลียอย่างแรง คิคิ :o8: :o8: :o8:
-
จาโกยคืออะไรเหรอ :m28:ทำไมเรารู้จักแต่ปัง เราก็เด็กหาดใหญ่นะ แอบงง
ป๋าโจมน่ารักอีกแล้ว อ้อนกันทั้งๆ ที่ยังหลับๆ ตื่นๆ
-
รอจัดการไอ here :m31: บังอาจแยกน้องโจมจากป๋า :angry2:
-
ได้รู้ความเป็นมาของมิตรภาพระหว่างป๋ากับเพื่อนๆ แล้ว
ตอนหน้าจะได้เห็นพี่มหาอ้อนเมียมั๊ยคะ
:z1:
-
จะเป็นคน ๆ เดียวกันแล้ว ต้องศึกษารายละเอียดของอีกฝ่ายให้ครบถ้วน :z2:
+1 ให้เป็นกำลังใจ รอลุ้นวิธีจัดการกับไอ้เฮียตัวแสบอยู่นะครับ TRomance
-
เห็นเบื้องหลังเข้าใจป๋าเพิ่มขึ้นนะโจมนะ
-
555555555 :z2:ที่แท้พี่มหาก็อารมณ์ดีเพราะเมียพี่จะมานี่เอง อิอิ
อีป๋าก็นะ,,ขนาดหมดแรงขนาดนั้นยังหื่น :haun4:ได้อีกเนาะ ฮ่าๆๆๆ
-
:-[ หุหุ น่ารักอ่ะโจม
ตามอ่านอันนู้นอันนี้ หลังจากที่ไม่ค่อยได้เข้ามาอ่าน
ป.ล. และแล้วก็อดใจไม่ไหว ต้องขอซื้อเก็บ ไปร้าน แอด ควอเทท สอย บ็อกเซทมาหนึ่ง กล่อง แล้วก็เอามาวางไว้เฉยๆ กลัวความหนาของปกแข็งจริงๆ 1900 กระเป๋าฉีก แต่สบายอุรา :-[ นี่ฉันทำงานเพื่อสิ่งนี้ใช่ไหม o22 555+
-
ป๋าอ้อนน่ารักมาก ฌจมยิ่งน่ารัก
กรี๊ดๆๆๆ ฮ่าๆๆ
เทียนจะมาแล้ววว วู้ๆๆ
ดีใจอ่า
-
อ้อนเต็มที่เลยนะป๋า
-
ป๋าน่ารักอ่ะตอนนี้ โจมเค้าหลงรักมากมายแล้ว
ได้รู้ชีวิตป๋ากะเพื่อนทั้ง3ด้วย มิตรภาพเกิดขึ้นง่ายแต่จะรักษาไว้ยากกกก
ปล.รอตอนต่อไปค่ะ
:pig4:
-
ป๋าก็มีมุมน่ารักๆนะเนี่ย ฮี่ๆๆ
โจมคงเข้าใจป๋ามากขึ้นแล้วเนอะ ^^
ปล. สะตอผิดพริกแกงกุ้ง <<< ตอนแรกเข้าใจว่าเป็นมุกของมหาซะอีก ฮาาาา
-
ตอนนี้ตบท้ายด้วยการอ้อนแบบว่าน่ารักๆ อิ้วๆๆๆ :-[
-
"วันนี้คุณบอกรักป๋าแล้วหรือยัง"
อรั้ยยยยยยยยยยยย!!
เปลี่ยนเป็นบอกรักน้องโจมแทนได้มั้ยอะ //โดนป๋าถีบ
:z6:
-
รักพี่ป๋าที่สุดเลยยยยย >< อ้อน !!! 555 น่ารักๆๆๆ
Fc ป๋า โจม นะคะ !!!
ปล. รอหนังสืออออๆๆๆๆ ^___^
คนเขียน ไฟท์ติ้ง !!
-
หุหุ ตอนนี้ความจริงกระจ่าง ป๋าเสดโจมโดยไม่ต้องสงสัย ตายคาที่ไม่ไปเลย ฮ่าๆๆๆๆ
จะรอรวมเล่มนะคะ ตอนพิเศษเยอะๆ ดีใจมาก อิอิ
ปล.เราเป็นเด็กหาดใหญ่ ดีใจมากมายที่มีในเรื่องด้วย :impress2:
-
หลังจากเครียดมาหลายตอน ตอนนี้น่ารักกุ๊กกิ๊กดีจัง นานๆจะเห็นป๋ากับโจมเป็นแบบนี้ :impress2: :L2:
-
ได้รู้อะไรเกี่ยวกับป๋าอีกเยอะเลย ^^
ตอนนี้โจมน่ารักมากๆเลย
-
โจมน่ารักอีกแล้วอ่ะ อิอิ
ถึงเวลาเก็บตัง รอรวมเล่ม อิอิ
-
ใกล้จบแล้ว หรอ
เร็วจัง :sad11:
รักป๋ารักโจม จังเลย
-
อ่านไปก็ระแวงไป กลัวไอ้คุณเฮียจะโผล่มา
-
ว๊าวว๊าว เด็กหาดใหญ่รายงานตัวจ้า
ดีใจจังอัพอีกตอนแล้ว
แอบระแวง มาทำให้เค้าเสพติด
เกิดวันนึงคนแต่งหายไปเดือนนึงไม่อัพละก็ลงแดงตายแน่ๆ 55
ช๊อปแหลกที่กิมหยงเสร็จแล้ว
แนะนำให้ป๋าพาโจมไปหวาน เอร้ย ไหว้พระขอพรบนเขาด้วยนะเออ
จะได้ มีโชคมีชัยชนช้างชนะอิเฮีย (ตูยังแค้นไม่จบจากตอนที่แล้ว 55)
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
-
ยังไม่มีใครตามเจอใช่มั้ย
น้องโจมจะไปเที่ยวตลาดแล้ว
ป๋าทำไมขี้เซางี้ล่ะ ตามไปเร้วๆ
-
ชอบๆๆๆๆ :z2:รอๆๆๆๆ ตอนต่อไป
-
อร๊ายยยย อยากมีป๋ามาบอกรักหยั่งงี้มั่งงงงง
ออกไปเที่ยวขอให้สนุกนะจ๊ะ อย่าได้มีเรื่องมีราว
เฮิร์ตมาสามเดือนแล้ว แฮปปี้ยาวๆ หน่อยเน้อออออ
ขอบคุณคนแต่งค่ะ o13
-
อ่านตอนนี้แล้วเลือดพุ่ง....แต่เหนือสิ่งอื่นใดเค้าแอบลุ้นคู่เบสกับแย้ ฮ่า ๆ (จิ้นไปไกลมากกกกกก)
-
เวลามาแบบสบายๆ เบาๆ อ่านแล้วอมยิ้ม
ซักพักก็จะรู้สึกระแวงว่า ตอนต่อไปจะดราม่าอีกมั้ย
เฮ้อ! อ่านแล้วเหนื่อยแต่ก็หนุกนิ
-
อิป๋าต๊องอ่ะ 555+
น่ารักทั้งคู่ อ๊ะ สามหนุ่มเพื่อนซี้ก็น่ารัก ฮาตลอดดดด
-
:o8: :o8: :o8: :o8:
วันนี้คุณบอกรักป๋าแล้วหรือยัง
น่ารักมากเลยอ่าาา
ชอบบบบบบบ
-
กรี๊ดๆๆ ตอนนี้เหมือน โจมจะเขิลอยู่บ่อยๆๆนะ :กอด1:
ตอนนี้อ่านแล้วอบอุ่น สบายใจ
แล้วตอนหน้าจะเจอศึกหนักหรือป่าวววอะ
ป๋า เล่นซะหมดแรงเลยนะ ดูโจมสิ อดทนแข็งแกร่งมาก
ยังไปเดินตลาดได้อีกอะ 555
-
โหยยป๋าขาาแอบมีมุมบ๊องๆกับเค้าด้วย
น้องโจมน่ารักอ่ะแอบเขิลป๋าขาใช่ไหม :impress2:
ขอบคุณมากๆคร่า :pig4: :L1:
-
โจมรู้เบื้องลึกปูมหลังป๋าแล้ว คงยิ่งรักป๋าและรู้สึกดีๆกะป๋าขึ้นอีกเยอะเลยเนอะ
ป๋ากับโจมกำลังอยู่ในบรรยากาศดีๆ สุขๆ อ้อนๆกันแบบนี้ หวังว่าการไปเดินเที่ยวของโจมในครั้งนี้
คงไม่มีเรื่องไม่ดีๆเกิดขึ้นมาทำลายบรรยากาศนะ
-
:z2: :z2: :z2:
ป๋าน่ารักอ่ะ
-
"รักนะเด็กป๋า "กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด น่ารักๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ไม่ไหวแย้ววววววววว เอิ๊ก *ละลายไปกองกับพิ้น*
-
ช่วงนี้ขอเก็บเกี่ยวความสุขของป๋ากะโจม และผองเพื่อนไว้ก่อน เพื่อเตรียมตัวรับศึกในเร็ววันนี้
-
อุ๊ยตายแระ คุนป๋าเริ่ดนะคะเนี่ยยยย o13
เล่นเอาน้องโจมไม่มีเรี่ยวแรงเลยอะ 555 แต่ตัวเองก้อคงพอกัน
ได้ฟังเพื่อนป๋าบรรยายสรรพคุณแล้ว ทำให้เข้าใจป๋าขึ้นเยอะเลยอะ :impress:
ป๋าเปนคนที่น่าคบ(ในฐานะเพื่อน)จิงๆ
ถ้าคบป๋าแล้วไม่ผิดหวัง เพราะถ้าจะให้ใจใครสักคน มันต้องหมดทั้งใจแบบป๋านี่!!! :t2:
-
ไม่ชนะป๋าหรอกมหา เก็บแรงไว้คิดถึงเทียนดีกว่านะ :laugh:
-
ต้องโทษคนเริ่มอย่างป๋า โจมเป็นแค่คนสนองเท่านั้น :-[
กำลังนินทาป๋าสนุกๆ อ่ะ พอก็ได้ เดี๋ยวป๋ามันรู้จะโดนยำติงรึเปล่า
พี่ๆพาโจมไปเที่ยวบ้างเถอะ โดนขังมาเป็นเดือนแล้ว :z2:
-
เม้นอีกที ไม่เห็นว่าอัพแล้ว
เพื่งกลับจากหาดใหญ่ อดเจอโจมเลย :laugh:
-
อ่อยยยยยย
โจมรู้เร่องป๋าเยอะขึ้น
><
ดีดี จะได้เข้าอกเข้าใจกัน
อิอิ
-
ไปเดินเที่ยวกันก็ระวังๆกันด้วยเน้อ... คนอ่านเป็นห่วง
อืม... แต่ชอบอารมณ์ตอนน้องโจมมาบอกป๋าก่อนไปเที่ยว แล้วป๋าก็งัวเงียๆอ่ะ ดูน่าร๊ากกก น่ารัก :-[
-
ระหว่างที่ป๋าหลับ พี่เบสโดนน้องโจมล้วงความลับซะหมดเปลืิอกเลย :z1:
ก็แหม...จะถามกับป๋าก็ไม่มีสมาธิฟังคำตอบนี่เนอะ :-[
กว่าน้องโจมจะได้ไปเดินตลาดกับพี่ๆ ก็โดนป๋าละเมอฟัดจนช้ำไปเลย :m20:
แก้คำผิด...
สงสัยวันนี้ซึนามิจะตีหาดใหญ่ทั้งอำเภอซะละมั้ง ==> สึนามิ
ที่สำคัญโจจมห้ามเลือดไม่ให้มารวมตัวกันที่หน้าได้นี่สิ
เมนูใต้เมนูแรกที่พี่ภูมิใจเสนอ สะตอผิดพริกแกงกุ้ง ==> ผัด
เหมือนมึงบรรทึกรายละเอียดไว้ในสมองแบบฝังแน่นเลยอะ ==> บันทึก
ความรู้สึกทุกอย่างหมุนวนหวาบหวามอยู่ที่ท้องน้อย ==> วาบหวาม
คงอยากให้พ่อมมันหันมารับผิดชอบและเลี้ยงลูกคนเดียวบ้าง
แล้วก็มาเจอน้องโจม ผลงานชินโบว์แดงของมัน ==> ชิ้น
มันเริ่มเข้าใจแล้วรักว่ารักผลักดันให้เกิดทุกอย่างจริงๆ ไม่ว่าจะเรื่องดีหรือไม่ดี
พี่ไม่รู้ว่าผับนั้นเป็นที่อัพยาของพวกเดนคนโดยเแพาะ ==> เฉพาะ
แง...ช่วงนี้ไม่มีใครมาช่วยแก้คำผิดเลย อ่านมากๆ กลัวพลาดเหมือนกันนะ :o12:
ปล. +1 ให้น้องโจมและผองเพื่อนของป๋าที่พร้อมใจกันทิ้งป๋าหนีเที่ยว o13
-
ป๋าหื่น
-
อ่านสองตอนรวดแบสะใจ :laugh:
-
:-[
-
:o8:แอบอ่านมาตลอด
พอคิดถึงเด็กป๋าแล้วก็คิดถึงป๋า
แต่แปลก...พอคิดถึงป๋าแล้วไม่ได้คิดถึงอิพี่จิน...กลับคิดถึงผู้ชายในซิกและเด็กของป๋า(ข้างๆกัน)คนนี้แทน :haun4:
ชอบนิสัยอิป๋า :laugh: แลดูเป็นตัวของตัวเองดี ไม่เหมือนใคร
ขอบคุณสำหรับนิยายวายดีๆที่ทำให้จิ้นได้หลายคน
ปล...จริงๆแอบอ่านาตั้งแต่พี่ดินกับพี่เมฆ จบประเด็น :z6:
-
น่ารักเหรอเกินนะป๋า
,,, :]
-
รักเพื่อนๆป๋าจัง ดูอบอุ่นมาก
-
ตอนนี้ป๋ามีบทบาทเดียวคือ ... นอน :เฮ้อ:
-
อยากจะบอกว่าชอบโจมมากเลยอ่า
ติดตามของ T romance มาทุกเรื่องเรย ตอนแรกกะจะไม่อานเรื่องนี้
แต่ก้อหลงโจมจนได้ :-[ สนุกมากๆเลยคร่า
-
:mc4: ฉลองอัพถี่ๆ ชอบอะ ชอบจิงๆเด็กป๋าเนี่ยยยย
น่ารักไปไหนค่ะ ป๋าโจม ถึงแม้จะมีมานิดหน่อยแต่ยังไม่วายหวานชดเชยมาม่าที่จะตามมา กร๊ากกกก
"รักนะเด็กป๋า" บ๊ะ ขอหอทีซิน้องโจม! :z6: ป๋าถีบบบ
-
ป๋ษขา ตอนอึนๆเพิ่งตื่นนี่ ป๋าน่ารักมว๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก
-
อ้อ...เพิ่งเข้าใจ ว่าำทำไมองครักษ์พิทักษ์ป๋า ถึงได้ช่วยป๋าซะขนาดนั้น... :pig4:
-
น่ารักทุกคนเลย :กอด1:
-
อย่างนี้เรียกว่าต่างคนต่างเกื้อหนุนกันใช้ไหมนี้ พวกป๋าและเพื่อนๆอ่ะ
ตอนนี้โจมน่ารักจัง หุหุ
-
กริ๊สสสสสสสสส ตอนนี้น่ารักมว้ากกกกกก (ถึงจะเล่านิทานกันกว่าครึ่งตอนกะเหอะ - -)
ถึงจะมาสวีทกันช่วงหลังก็ยังว่า...อิ่มอกอิ่มใจ อิๆ ><
ป๋าอ้อนตอนงัวเงียน่ารักเงอะ!(เพราะถ้าแม่งอ้อนตอนเต็มเต็งจะมีแต่เลื้อยกับเลื้อย 555)
น้องโจมสนองป๋าซะ คนอ่านยังใจอ่อนยวบยาบไปด้วยเลยง่า~(อิจฉาป๋าวุ้ย! -.-)
รอๆๆๆๆ รอหนังสือ ><
รอๆๆๆๆ รอตอนต่อไป~~~
ปล.รอๆๆๆๆ รอไอ้เฮี้ยเอ้ยเฮียหายหัวไปจากเรื่องนี้ซะที 555
-
รักนะเด็กป๋า
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
ชอบคำนี้จังงงงง ><
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
คนเขียนฟิตสุดๆ o13
ตอนนี้เลยได้ฟังนิทานเรื่องหนูป๋าผู้มีปัญหาชีวิต กำลังสงสารได้ใจ
พอมาเจอป๋าโหมดเมาขี้ตาอ้อนโจมซะ............น่ารักบ๊ะเจ้าช่วย :m3:
แต่ไม่รู้ไอคนอ่านติดโรคจากป๋ารึป่าว ? เป็นห่วงน้องโจมจัง ไม่อยากให้ออกไปไหนเลยอ่ะ
แม้จะอยู่กับ 3 เกลอก็เถอะ เป็นห๊วงเป็นห่วงอ่ะ กลัวน้องโจมจะเป็นอะไร ถ้าจะบ้าตามป๋าไปแล้ว :monkeysad:
แต่แหม...พี่เทียนจะมาแล้วใช่ไหมคะ ? ไม่รู้พี่มหาจะแสดงความคิดถึงกันยังไง :haun4:
ขอบคุณที่มาต่อให้ทันอกทันใจ ขอบคุณมากๆ ค่ะ ติดป๋า-โจมแล้วชาวคณะแบบงอมแงมเลยค่ะ :กอด1:
-
น่ารักแบบนี้ +1
ไปเลยค่ะ...
-
ป๋า จะน่ารักเกินไปแล้ว มี"อ้อน!!!!!!! "ด้วย 555
-
หย๋า...ป๋าอ้อนเมีย :m20:
-
ชีวิตป๋า ตอนท้ายป๋าอ้อนโจมน่ารักจริง ๆ :pighaun: :pighaun:
ฮา มหาเมียไม่หาก็มาลงกับเพื่อน เฒ่าหัวงูนิตยสารเหมาะกับมหามาก ๆ
-
ชีวิตป๋านี่มีครบทุกรสชาติเลย ลูกผู้ชายตัวจริง
ขนาดป๋างัวเงียยังทำตัวน่ารักอ้อนน้องโจม
อืม หวังว่าตอนไปเดินเที่ยวกับเพื่อนป๋าโจมจะไม่โดนพวกเฮียลักพาตัวไปอีกนะ
:pigha2: พี่มหาทำสะตอผัดพริกแกงกุ้งกินมื้อเช้า ไม่กลัวแสบก้นบ้างเหรอค่ะ เมื่อไรพี่เทียนจะมาซะที อยากเห็นคู่นี้สวีทหวานแบบคู่ป๋า-น้องโจมบ้าง
-
แปลกใจที่มาอัพไวกว่าปกติ
ฮาาาา ชอบๆ
มาบ่อยๆ นะคะ
ตอนนี้ป๋า อ้อนน่าหยิกเชียว
คิดถึงน้องเทียนตะหงิด ตอนหน้ามาแล้วววว
-
จี๊ดเลยอ่ะ ตอนโจมบอกโดนขังมาตั้งหลายเดือน หลายวัน อยากออกไปดูโลกข้างนอกบ้าง น่าสงสารจริงๆ :monkeysad:
ป๋าน่าจะไปด้วย ไม่รู้ข้างนอกจะมีคนของเฮียหรือเปล่า แอบเป็นห่วงนิดๆ :กอด1:
-
รักเด็กป๋าด้วยคน :กอด1:
-
คนเขียนฟิตมากมายอะ 2 ตอนติด แต่กำลังกลัวว่าจะหายไปอีกนานหรือเปล่า
น้องโจมน่ารักเกินไปหรือเปล่าเนี่ย ตอนบอกรักอิป๋าอะ อย่างนี้ป๋าก้อได้ใจแย่ล่ะสิ
เก็บตังรอไว้แล้วค่ะสำหรับเรื่องรวมเล่ม คนอ่านเตรียมพร้อมเสมอ
-
ป๋าใช้ชีวิตสุดขีดจริงๆ
-
ไม่ได้อยากให้รีบจบเลยคะ ไม่อยากดราม่าเฉยๆคะ อ่านตอนนี้แล้วสบายใจจังเลยคะ ขอบคุณสำหรับนิยายคะ :L2:
-
“วันนี้คุณบอกรักป๋าหรือยัง?”
:กอด1:TRomance ฮะ ><
-
ป๋าสุดยอด o13
-
รักนะเด็กป๋า :-[ :-[ :-[ :-[
น่ารักมาก :laugh:
-
ชอบจังเลยที่ป๋ามีขนเป็นเซ็นเซอร์
:m20:
นึกถึงแมงมุมเลยวุ้ย
-
มารอน้องเทียน วิ้วววว :mc4: :mc4: :mc4:
-
ป๋าแอบน่ารักอ่ะ อยากให้ป๋าเลิกกับเด็กที่เลี้ยงไว้ทุกคน
แบบว่าไม่ต้องส่งเสียเลี้ยงดูกันแล้วอ่ะ มันเป็นหนามยอกใจเล็กๆของโจมนะป๋า
-
วันนี้คุณบอกรักป๋าแล้วหรือยัง
ป๋าอ้อน!!!
-
อยากรู้จักเทียนๆ ของพี่มหา
-
ฟ้าเริ่มสว่างมาแล้วแหะ หวังว่าจะไม่มีพายุเข้าอีกนะคับ
ถ้ามีเตือนล่วงหน้านะ จะได้ที่กำบังได้ ^^
รออ่านตอนต่อไปค้าบบบบบบบ
-
จะมีสักวันมั้ยที่ป๋าจะไม่เจ้าเล่ห์กับโจม
แม้กระทั่งตอนมันยังไม่ตื่นดีก็นัวเนียกะเมียได้ เก่งจริงๆ o13
-
อิอิ ป๋ามีอ้อนด้วย :-[
-
อ่านตอนนี้แล้วได้รู้เรื่องของเพิ่มขึ้นจริงๆ
แล้วก็ดีใจที่ป๋าสามารถหลุดพ้นออกมาได้
แถมยังทำให้ได้เจอเพื่อนแท้ที่คอยช่วยเหลือด้วย
ชอบมากตอนโจมขอป๋าไปตลาดอ่ะดูน่ารัก น่าฟัดมากๆ
:กอด1: :L2: :pig4:
-
ป๋ากับโจมจะร้อนแรงอะไรขนาดน้านนนนนนนนนนนน
ตอนหน้ามีเทียนมาร่วมวงด้วยคงสนุกน่าดู
-
:กอด1: :กอด1:
ผู้แต่งน่ะค่ะขอบคุณจริงๆที่มาต่อให้
ป๋าจะน่ารักไปไหนจ๊ะ โจมก็น่ะ :impress2:
อยากฟัดแก้มโจมซักครั้งป๋าจะว่าไรไหมหนิ :laugh:
-
กำลังฟังเบสนินทาป๋ามันๆเลย มหาไม่่น่าขัดจังหวะเลย
โอ๊ย อิป๋าอ้อนน่ารักอ่า
โจมก็อย่าออกไปข้างนอกนานนะ
กลับมาก่อนอิป๋าจะอาละวาดนะจ๊ะ
o22
-
รักกันจิงอะรัยจิงอ่ะ
ป๋าน่าร๊ากกกกกกกกก
-
อยากเชือดอิเฮียเปาแล้ว แกต้องโดนลงโทษ ย๊ากก :z6: :z6: :z6:
-
:n1:
น่ารักจัง
ชีวิตป๋าแบบว่าสุดยอดอ่ะ
o13
-
อร๊าย ย ยย!!!!
ป๋าจะน่ารักเกินไปแล้วนะ หวานกับน้องโจมได้อีก
หวานเข้าไปๆๆๆๆๆ o13
อัพบ่อยๆอย่างนี้รักแย่เลยค่ะ :กอด1:
ปล.ตอนนี้มีพี่เบสของเค้าเยอะเลย ดีจัง ครุคริ :o8:
-
โฮกกกกกกกกกกก
-
มาอ่านสองตอน
โฮกมากนึกว่าจะทะเลาะกันไปเสียแล้ว
ดีนะที่เคลียร์กันได้ ชัดเจน
-
รักนะเด็กป๋า <<< ไม่ค่อยจะเน่าเลย ฮิฮิ
รีบมา่ต่อนะคะ
-
:L2: :กอด1:
-
โจมน่ารักมากไปไหมมมมมมม
ความรู้สึกที่กดไว้เริ่มออกมาที่ล่ะนิด ออกมาเมื่อไร คงน้ำตาลท่วมจอ
:really2:ประโยคต่อท้ายหายไปไหนอ่ะ
-
หวานๆเนอะ หวานๆบนความกังวลไงไม่รู้
เทียนจะมาแล้ว >.<
-
อ่า happy time ขอนานๆหน่อย อิๆ
-
อ่านสองตอนรวด จุใจไปเลยค่ะ
ในที่สุดก้ได้เข้าใจว่าแก๊งนี้เค้ามีที่มาที่ไปยังไงเนาะ o13
-
แหมๆ เมียจะมานี่อารมณ์ดีเหลือล้นเลยนะพี่มหาาาาาาา
:z2:
-
ตลกพี่มหา โจมมีแอบถามความหลังป๋าด้วย
5555555.
-
:กอด1:
-
อ็ายยยยยยยยยยยย โจมน่ารักอ่า
ส่วนป๋าก็............
-
ในที่สุดเค้าก็ส่งความคิดถึงให้กันแล้ว
อ๊ากก :m25: กลับมาจากทำบุญ
แต่จุดนี้เอาพระมาข่มใจก็ไม่ไหวอ่า
โจมน่ารักเนาะ มีมาขอไปตลาดด้วย
ว่าแต่ที่อนุญาตนั่น ตื่นเต็มตาใช่ม้าย
เดี๋ยวมาโวยเมียหาย เพื่อนโดนด่าอีก
จะให้คุณเมียทำโทษนะค๊า อุอุ
-
เขิลป๋าจัง อิอิอิ
-
รูขุมขนมันมีเซ็นเซอร์จับความเคลื่อนไหวโจม :m20: เซ็นเซอร์ชนิดไวด้วยสิ
อ่านแล้วก็สุขใจ ยังไม่มีเรื่องร้ายๆเกี่ยวกับไอ่คุณเฮีย(แต่เมื่อไรได้จัดการ ต้องเอาให้หลาบจำ)
-
ป๋าน่าร๊ากกอ่าาา
-
อยากอ่านอีกแล้วอะคับ รอ นะ สัญญาว่าจะรอ ^^
-
ชีวิตป๋านี่....สุดๆ
ดีใจที่โจมกับป๋าเป็นส่วนเติมเต็มของกันและกัน
-
ไม่ได้เข้าเล้านานมาก
คิดถึงโจมกะป๋าที่สุด
พรุ่งนี้มีสอบ Midterm
ก็เลยเข้ามาครายเครียด
และหากำลังใจก่อนไปอ่านหนังสือ
เข้ามาอ่านห้าตอนรวด
พรุ่งนี้ต้องทำข้อสอบได้แน่เลย ^^
-
ฮามหามากกกกกกกกกกก
มหาแย่งซีนตลอดค่ะ :laugh:
-
ตอนที่ 37 'เด็กป๋า'
หาดใหญ่เป็นเมืองท่าเศรษฐกิจของภาคใต้จริงๆนะ แดดร้อนเปรี้ยงมาก เหงื่อไหลอาบไปทั้งตัวตลอดเวลา แต่โจมก็ยังยิ้ม พี่ๆทุกคนยิ้มหมด โดยเฉพาะพี่มหา ดูจะฉีกยิ้มเรี่ยราดเกินใครเค้าเลย แถมยกแขนดูนาฬิกาตลอด
“มึงจะดูให้เข็มสั้นวิ่งแซงเข็มยาวเหรอมหา ดูจังเลย กว่าเทียนจะมาก็เย็นๆไม่ใช่เหรอ”
“อ๋อกูดูเพราะความเคยชินน่ะ แหะ แหะ”
พี่มหาแก้เก้อได้น่ารักดี ไม่รู้จะเรียกว่าน่ารักได้มั้ยนะสำหรับบุคลิกอย่างพี่มหา แต่มันเป็นอาการที่ควรจะเกิดตอนซักอายุ 15 สำหรับคนที่เริ่มมีความรักอะไรแบบนี้ แต่พอมาเจอกับคนที่อายุ 20 กว่าๆมันก็ดูแปลกตาดี
“มึงอย่ามาแถ ปกติมึงใช้มองดวงอาทิตย์เอาไม่ใช่เหรอ”
“พวกมึงอย่าแซวดิวะ”
“ทำไมวะ มึงเขินงั้นเหรอ”
“เปล่า กูกลัวเทียนด่าว่าออกอาการเว่อร์”
“เออ มึงก็เสือกรู้ตัวเนอะ แล้วใครแนะนำให้กลัวเมียวะ”
เพราะพี่แย้ตั้งคำถามนี้ขึ้นมาโจมถึงได้ละสายตาจากร้านรวงสองข้างทางมาฟังคำตอบที่น่าสนใจอีกคน ถึงพี่มหาจะเป็นไม้เบื่อไม้เมากับพี่เทียนมาตั้งแต่ไหนแต่ไร แต่สถิติที่พี่เบสเคยแอบกระซิบ ร้อยทั้งร้อยพี่มหายอมตลอด โดนเพื่อนแซวก็บ่ายเบี่ยงบอกว่ารำคาญ แต่ตอนนี้กลายเป็นแฟนกันแล้ว อาการของพี่มหาโจ่งแจ้งจนถึงขั้นยอมรับกลายๆว่ากลัวเมีย จะว่าเจริญรอยตามป๋าก็ไม่ได้ ป๋าไม่ได้กลัวโจม ติดจะออกคำสั่งกับโจมด้วยซ้ำ เป็นตัวเองซะอีกที่ยอมป๋าแบบไม่ค่อยแสดงออกว่ายอม แต่ไม่เคยต่อต้านไอ้บ้ากามนั่นเลยสักครั้ง ยอมแพ้ในลูกบ้าของมันมาตลอด
“สติ๊กเกอร์ท้ายรถสิบล้อแนะนำมาว่ากลัวเมียแล้วเจริญก้าวหน้ากันทุกคน”
ทุกคนขำพรืดออกมาตอนที่ได้ฟังคำตอบ มือใหม่หัดมีเมียอย่างพ่ีมหามีจุดยืนที่ชัดเจนจนโจมทึ่ง ไม่เคยมีความคิดอยู่ในหัวสมองเลยว่าจะมีคนแบบนี้อยู่ในโลก คนที่รักใครสักคนขึ้นมาแล้วก็จะรักอยู่แบบนี้ มั่นคงอยู่แต่กับคนนี้ อย่างพี่มหายังมีความเป็นไปได้สูงมาก แต่อย่างป๋านี่โจมนึกไม่ถึงเลยจริงๆ คนที่เหมือนรักสนุกไปวันๆอย่างนั้น จะยอมทำอะไรหลายๆเพื่อโจมขนาดนี้ มองดูตัวเองแล้วก็ไม่เห็นจะมีอะไรที่จะมัดใจเพลย์บอยอย่างป๋าได้เลยสักอย่าง ถึงจะไม่เคยเห็นว่าเด็กป๋าแต่ละคนลีลาเป็นยังไงบ้าง แต่โจมรู้ดีว่าตัวเองยังอ่อนหัดมากกับเรื่องแบบนี้ มีอย่างเดียวที่โจมพอจะทำได้คือคล้อยตามที่ป๋านำ ไม่นอนแข็งทื่อเป็นตอไม้ให้เค้ารำคาญก็เท่านั้น โจมไม่เคยเอาใจ ออกจะเฉยชาใส่ซะด้วยซ้ำ อยู่ด้วยกันใหม่ๆแทบจะไม่ได้คุยอะไรกันเลยสักคำ เหมือนต่างคนต่างอยู่ เหมือนตุ๊กตายางที่ป๋าใช้ระบายเวลาที่ต้องการ แต่มันก็ดันบอกโจมว่ารัก ไม่ใช่แค่คำพูดเท่านั้น การกระทำมันก็พิสูจน์ให้เห็นแล้วเหมือนกัน
“อะ นี่ครับน้องโจม”
พี่เบสยื่นไอศครีมแท่งมาให้ เป็นไอศครีมเนื้อสีขาวละเอียดแท่งยาวๆแล้วมาแบ่งซอยเป็นชิ้นเล็กๆ เป็นไอศครีมในรถเข็นที่ไม่มียี่ห้ออะไร แต่พอลองแตะลิ้นแล้วชื่นใจและอร่อยมาก เข้มข้นถึงกะทิ และนุ่มลิ้นไม่ต่างจากไอศครีมที่แพงเกินกว่าเหตุทั้งหลายเลย
“พอจะกินได้มั้ย”
พี่มหาหันมาถามด้วยความเป็นห่วง นี่โจมดูสูงส่งจนดูเหมือนกินของข้างทางไม่ได้เลยเหรอ เทวดาที่ใครๆเรียกขานกันนั้น ความจริงแล้วก็เป็นคนเดินดินธรรมดาๆนี่แหละ
“อร่อยครับ”
“ไอ้ป๋าโคตรชอบ แต่ต่างจังหวัดอร่อยกว่าในกรุงเทพ พี่คอนเฟิร์ม”
ตลาดที่เราเดินกันอยู่นี้ พี่มหาบอกว่าเป็นแลนด์มาร์คของหาดใหญ่ ถ้ามาแล้วไม่ได้เดินเรียกว่ามาไม่ถึง มันก็คงจะจริงอย่างที่ว่ามานั่นแหละ เพราะอากาศร้อนอบอ้าวขนาดนี้ ตลาดที่ว่ายังคราคร่ำไปด้วยผู้คนที่ส่งภาษาออกมาแล้วเหมือนไม่ได้อยู่ในประเทศไทย พี่มหาบอกว่านักท่องเที่ยวส่วนใหญ่เป็นจีนมาเลย์ ในหาดใหญ่มีคนจีนอาศัยอยู่เยอะมาก ถึงว่าล่ะ โจมยังไม่ได้ยินใครพูดภาษาถิ่นเลย
“เอาอะไรมั้ยน้องโจม ซื้ออะไรไปอุดปากไอ้ป๋าหรือเปล่า”
มองไปมองมาของกินเยอะมาก ละลานตาไปหมด แต่ไม่รู้จะซื้ออะไร จะว่าไปก็ไม่เคยรู้เลยว่าป๋าชอบกินอะไร ไม่ชอบอะไร โจมไม่เคยเอาใจใส่มันในเรื่องนี้เลย มันเองก็ไม่เคยเรียกร้อง ไม่เคยบังคับหรือยัดเยียดว่าโจมต้องทำแบบนั้นแบบนี้ให้มัน เราอยู่ด้วยกันแบบไม่มีใครต้องปรับตัวเองเพื่อใครเลย เคยใช้ชีวิตมายังไงก็ใช้ชีวิตต่อไปแบบนั้น เห็นจะมีสิ่งเดียวที่ป๋ายอมเปลี่ยนแปลงเพื่อโจม มันรับปากตอนตกลงเป็นแฟนกันว่ามันจะไม่หิ้วใครมานอนด้วยอีก มันก็ทำตามนั้น หรือถ้ามันจะแอบมีอันนี้โจมก็ไม่รู้ ส่วนคนที่เลี้ยงดูกันก่อนหน้าที่จะตกลงกันก็ไม่รู้ว่ามีกี่คน ป๋าไม่เคยพูดถึงเด็กเหล่านั้นเลย โจมเองก็ไม่ได้ถามเหมือนกัน
“ไม่ต้องซื้ออะไรกลับไปหรอกน้องโจม ให้มันอิ่มอกอิ่มใจอยู่อย่างนั้นแหละ ไอ้ป๋ามันอิ่มทิพย์” เสียงพี่แย้โพล่งแย้งพี่มหาขึ้นมา
ไม่ว่าจะเรื่องไหน สถานการณ์ยังไง ทุกคนไม่ว่าใครก็ตาม สามารถโยงเรื่องเข้ามาหาโจมจนได้
“หยุดแกล้งน้องโจมกันสักที พวกมึงนี่นะ ไอ้ป๋าไม่อยู่ล่ะเอาใหญ่ น้องโจมเอาเรื่องนี้ไปฟ้องไอ้ป๋าบ้างก็ได้นะ พวกมันจะได้หยุดปากหมากันสักที”
ยังดีหน่อยที่มีพี่เบสคอยหาทางออกให้ ไม่งั้นโจมก็คงยืนนิ่งไปไม่เป็นเหมือนทุกๆทีที่โดนแซวแน่ๆ
“แหม ท่านเบสครับ กูชอบแซวน้องโจมก็เพราะเวลาน้องเค้าอายแล้วน่ารัก ดูมีชีวิตชีวากว่าตอนหน้านิ่งๆตั้งเยอะ น้องโจมยิ้มแล้วหล่อออก กูอยากเห็นบ่อยๆ ขนาดอมยิ้มแค่นิดเดียวนะ ยังดูดีกว่าไอ้แย้ฉีกยิ้มกว้างเลย”
“กูจะฟ้องเมียมึงคอยดูนะมหา เตรียมหาคำแก้ตัวก่อนครอบครัวจะร้าวฉานได้เลยมึง”
พี่แย้ชี้หน้าขู่จริงจังมาก พี่มหาเองก็หน้าสลดไปนิดนึงเหมือนกัน ก่อนจะปรับให้กลับมาเป็นปกติเหมือนเดิม
“เทียนไม่หึงกูกับน้องโจมหรอก เทียนฉลาดพอที่จะรู้ว่าเรื่องไหนเป็นไปได้บ้างเว้ย เรื่องนี้ไม่ต้องถึงมือเทียนหรอก กูตายตั้งแต่เจอตีนไอ้ป๋าแล้วมั้ย”
“งั้นกูควรจะฟ้องไอ้ป๋าแทน”
“ไอ้ป๋ามันเอือมระอากับกูแล้ว กูเป็นแฟนคลับน้องโจมมาตั้งนาน ก่อนที่มันจะผูกขาดน้องโจมเสียอีก กูมาก่อนเว้ย”
เวลาที่ตัวเองอยู่ในความสนใจของใครหลายๆคนมันก็ดีอยู่หรอก แต่พอมาได้ยินซึ่งๆหน้าแบบนี้ ก็อดที่จะรู้สึกแปลกๆไม่ได้ มันก้ำกึ่งระหว่างประหม่ากับเขินตีกันยุ่งเหยิงไปหมด ในจังหวะที่ไม่รู้จะเอามือไม้ไว้ที่ไหนก็เอาสอดไว้ในกระเป๋ากางเกง ไม่กล้าสบตาพี่คนไหนก็เลี่ยงไปมองบรรยากาศวุ่นวายของตลาดแทน ใครว่าเกิดมาเป็นโจมแล้วสบาย
“ไปสนามบินกันได้แล้วมั้งมหา เทียนมาสายการบินอะไร ไฟล์ทไหนอะ”
“มาหางแดง ไปก็ไป ช้าไปกว่านี้กว่าจะหลุดจากเมืองรถติดกันพอดี”
สนามบินอยู่นอกตัวเมืองหาดใหญ่พอสมควร กว่าจะหลุดออกจากตัวเมืองได้รถก็ติดจริงอย่างที่พี่มหาคาดการณ์เอาไว้ แต่มันก็ดีตรงที่ว่า เราไม่ต้องรอนานเครื่องที่พี่เทียนมากำลังแลนดิ้งพอดี พี่แย้ตะโกนแซวว่าแค่เมียมาแค่นี้ดีใจยิ่งกว่าลุ้นหวยรางวัลที่หนึ่งเสียอีก
ความสุขของการมีเพื่อนคือบรรยากาศรอบตัวเราไม่เคยมีเวลาไหนที่รู้สึกเหงาหรืออ้างวางเลย ตอนที่คิดอะไรไม่ออกก็มีคนช่วยคิด โจมเพลินจนลืมคนที่นอนตายอยู่ที่บ้าน เย็นป่านนี้แล้วป๋ายังไม่ตื่น เพราะโจมยังไม่ได้ยินเสียงโทรศัพท์ใครดัง ถ้ามันตื่น แน่นอนว่ามันต้องโทรตามโจมจากใครสักคนแน่ๆ
พี่เทียนเดินตัวปลิวยิมร่าเข้ามาหาพวกเรา ส่วนช้างเท้าหลังอย่างพี่มหานั้นต้องสะพายเป้ของพี่เทียนแทน
“สวัสดีครับน้องโจม ไม่เจอกันตั้งนาน เป็นไงบ้าง”
“ก็ดีครับพี่”
“เทียนขนอะไรมาเยอะแยะ หนักมาก กลับบ้านกันเถอะ ค่ำนี้เราจะมีปาร์ตี้กบดานกัน”
พี่มหาเรียกร้องความสนใจได้ยิ่งใหญ่มาก ดูเหมือนเป็นงานเฉลิมฉลองสุดๆ ถ้าไม่มีคำทะแม่งๆอย่างคำว่ากบดานหลุดออกมา โจมก็อดคิดไม่ได้ว่าเรามาเที่ยวกันเฉยๆ ลืมเรื่องวุ่นวายที่ทิ้งเอาไว้ข้างหลังซะสนิทเลย
เอาเข้าจริงๆแล้วพี่มหาสงบเสงี่ยมมาก ตอนขามาโจมเป็นคนนั่งคู่มากับพี่เบสข้างหน้า พี่แย้กับพี่มหานั่งเบาะหลัง โดนพี่เบสด่าไปทีนึงเพราะพี่มหาเป็นเจ้าถิ่นต้องบอกทาง แต่ไม่ได้ด่าจริงจังอะไรมากหรอก เป็นเพื่อนที่รู้ใจกันเกินกว่าจะมาจริงจังอะไรกับเรื่องเล็กน้อยพวกนี้แล้ว เถียงกันสนุกปากเอามันมากกว่า
พอขากลับบ้าน พี่แย้ขอไปนั่งหน้าคู่คนขับแทน บอกว่ารำคาญคนมีคู่จะจู๋จี๋กัน โจมเลยต้องรับภาระเป็นก้างขวางคออยู่เบาะหลังแทน ดีหน่อยที่ไม่ต้องนั่งตรงกลางให้ลำบากใจ โจมได้นั่งข้างหน้าต่างหลังพี่เบสพอดิบพอดี
“ไอ้ป๋าโทรหาใครยังวะ”
“ยังเลยว่ะ สงสัยนอนละเลียดประเทศไทยอยู่”
พี่มหาตอบปุ๊บ พี่เทียนตีแขนปั๊บเลย ส่งสายตาดุๆแล้วหันหน้ามาทางนี้ประมาณว่าให้พูดถึงป๋าดีๆ ให้เกรงใจโจมบ้าง แต่ตามสบายเถอะ เชิญกัดมันได้ตามสบาย
“มันนอนหรือตายวะ ไม่หิวเลยหรือไง”
พี่เบสบ่นแล้วก็ส่ายหน้าแบบเอือมระอามันเต็มที แต่จริงๆแล้วโจมรู้ว่าพี่เบสเป็นห่วงมันมาก เค้าถึงได้เอื้อเฟื้อความห่วงใยมาถึงโจมด้วย จากที่เคยวางตัวลำบากเพราะชีวิตนี้ไม่มีเคยใครที่โจมเรียกว่าเพื่อนได้ กลายเป็นทำตัวตามสบายเวลาอยู่ในกลุ่มทั้งๆที่ป๋าไม่ได้อยู่ด้วย
“มันอิ่มแล้ว วู้ เบสมึงนี่ไม่รู้อะไรกับเค้าเลย”
คนรู้มากเลยถูกตบหัวไปอีกที แค่นี้พี่มหาก็หงอไม่กล้าพูดอะไรที่เสี่ยงต่อการเจ็บตัวอีก ถึงจะโดนพี่เทียนควบคุมความประพฤติขนาดนั้น แต่พี่แกก็ยังยิ้มแย้มแจ่มใสดี
พี่มหาไม่ได้รุ่มร่ามหรือแสดงความรักแบบไม่แคร์สายตาใครอย่างป๋า ไม่มีจับมือถือแขน ไม่มีโอบกอดให้เห็น ส่วนอีกคนมันนึกอยากจะทำอะไรมันก็ทำ ไม่สนใจว่าจะมีเพื่อนคนไหนมองอยู่หรือเปล่า มันนึกอยากจะกอดมันก็กอด ดึงโจมมาหอมแก้มมันก็ทำ แต่ก็ไม่เยอะไปกว่านั้น ไม่ถึงกับขนาดล้วงควักหรือแลกลิ้นกันให้ใครเห็น เหมือนป๋าแค่ติดสัมผัสเฉยๆ ยังนึกแปลกใจเลยว่ามันก็ชอบที่จะนัวเนียซะขนาดนี้ แล้วทำไมพี่เบสถึงบอกว่าป๋าไม่ชอบผู้หญิงที่เสนอตัวหรือเริ่มก่อน โดยเฉพาะถ้าทำแบบที่ป๋าทำกับโจมนั้น ครั้งเดี๋ยวป๋าทิ้งไม่ใยดีเลย ต่อให้ลีลาบนเตียงเด็ดแค่ไหนป๋าก็ไม่สนใจ
“เฮ้ยแย้ มึงโทรหาไอ้ป๋าดิ๊ บอกมันให้ตื่นมาสังเคราะห์แสงบ้าง ไอ้เหี้ยเมื่อคืนกูเห็นหน้าซีดเชียว”
เป็นการพูดคุยที่ทำให้คนที่นั่งอยู่ข้างหลังสะดุ้งตกใจเพราะร้อนตัวขึ้นมาเลยทีเดียว
“เออๆ สักครู่ขอรับท่านเบส กระผมของัดโทรศัพท์ขึ้นมาจากกางเกงก่อน อึ๊ดดดดด ทีหลังถ้าจะให้กูเป็นโอเปอเรเตอร์ ช่วยบอกล่วงหน้านะ กูจะได้ไม่ใส่สกินนี่มา มันดึงยาก รั้งเป้ากูด้วย ซี๊ดดดดด”
“อ้าว โทษทีๆ แล้วมึงช่วยหยุดทำเสียงอุบาทว์ๆนั่นด้วยนะ กูเกือบเบรคไม่ทันไฟแดง ไอ้เชี่ย หน้าด้านตามไอ้ป๋ากับมหาไปอีกคนแล้ว”
“อย่าโยนมาที่กูดิว๊า เดี๋ยวกูถูกสำเร็จโทษห้ามเข้าใกล้แท่งเทียน กูร้องไห้ใส่เลยนา”
แปลกใจว่าทำไมพี่มหากล้าพูดออกมาแบบไม่กลัวเกรงต่อคนที่นั่งข้างๆ พอหันมาดูอีกทีพี่เทียนหลับ แถมซบไหล่พี่มหาด้วยนะ แปลกดีจริงๆคู่นี้ ดูเหมือนพี่มหาอยากจะแสดงความรักต่อหน้าสาธารณชนแต่พี่เทียนดูเหมือนจะไม่ชอบแบบนี้ สุดท้ายกลายเป็นว่าพี่มหารุ่มร่ามไม่ได้ แต่พี่เทียนเริ่มทำก่อนได้ ก็น่ารักดี สรุปแล้วพี่เทียนก็มีใจให้พี่มหาแหละนะ ตอนแรกคิดว่าพี่มหาแกเยอะของแกอยู่คนเดียว
“มันไม่รับโทรศัพท์ว่ะ”
“จิ๊!!!”
พี่เบสสบถรับแค่นั้นแล้วเหยียบคันเร่งให้เร็วขึ้น จากที่ไม่ได้รู้สึกอะไรกลับรู้สึกกังวลใจขึ้นมา เหมือนพี่เบสเป็นห่วงอะไรสักอย่างที่โจมไม่รู้ ดูท่าทางร้อนใจมาก
“มีอะไรหรือเปล่าครับพี่”
“ไม่มีอะไรครับน้องโจม”
คนที่ตอบว่าไม่มีอะไรทำไมถึงไม่ลดความเร็วของรถลงเลย ตอนนี้ทั้งพี่เบสและพี่มหาก็เริ่มเงียบกันไปแล้วทั้งสองคน ไม่มีใครแสดงความคิดเห็นอะไรออกมา และเริ่มแสดงสีหน้าเป็นกังวลตามพี่เบส นั่นคือสิ่งที่ทำให้โจมร้อนใจจนแทบนั่งไม่ติดเบาะ พี่เทียนงัวเงียตื่นขึ้นมา พี่มหาก็กดลงไปให้นอนซบไหล่เหมือนเดิม หลังจากนั้นในรถก็เงียบสนิทจนถึงบ้าน
“ไอ้ป๋า ไอ้ป๋าโว้ย”
พี่เบสตะโกนเรียกตั้งแต่ประตูรถยังไม่ปิดสนิทด้วยซ้ำ พี่แย้วิ่งตามไป ส่วนพี่มหาก็ดูจะสองจิตสองใจระหว่างวิ่งตามไปหรือเอาของเข้าไปเก็บให้พี่เทียนก่อน ผลสรุปเป็นยังไงโจมไม่ได้สนใจอีกแล้ว วิ่งตามหลังพี่แย้ไปติดๆ ลางสังหรณ์บอกว่าไม่น่าจะใช่เรื่องดีแน่ๆ แล้วพี่มหาก็วิ่งตามมา สบตากับพี่แย้แล้ววิ่งขึ้นชั้นสองไป แน่นอนว่าโจมเลือกวิ่งตามพี่มหาขึ้นไปด้วย ใจไม่ดียังไงก็ไม่รู้ แน่นหน้าอกตั้งแต่พี่เบสเหยียบคันเร่งแทบจะมิดไมล์แล้ว
เสียงน้ำจากฝักบัวตกกระทบพื้นดังซู่ซ่าเหมือนน้ำนั้นไม่ได้ผ่านตัวคนก่อนถึงพื้นเลยสักนิด พี่มหารีบผลักประตูห้องนอนไปอย่างแรง แล้ววิ่งตรงไปที่ห้องน้ำ
ประตูห้องน้ำไม่ได้ปิด
ป๋าในชุดอยู่บ้านสภาพเปียกซกนั่งคุดคู้อยู่มุมห้องอาบน้ำ ตัวสั่นสะท้านเหมือนนั่งขดอยู่แบบนั้นมานานแล้ว หน้าซบอยู่กับหัวเข่าที่สั่นเทิ้มตลอดเวลา ภาพตรงหน้าทำเอาใจวูบโหวง เบ้าตาร้อนผ่าว เข่าแทบจะทรุดลงไปกับพื้น ‘ป๋าเป็นอะไร’
“ป๋า..............ไอ้ป๋า”
เสียงตะโกนดังพร้อมกันด้วยความตื่นตระหนกกันทั้งคู่ พี่มหารีบไปหิ้วปีกป๋าออกมาให้พ้นจากสายน้ำที่ตกกระทบพื้นแล้วกระเด็นไปโดนป๋าตลอดเวลา
“เบส ไอ้แย้ เร็วๆ ไอ้ป๋าอยู่บนนี้”
คนที่นั่งซบหน้ากอดเข่าตัวสั่นเทาค่อยๆเงยหน้าขึ้นมา ก่อนจะเปิดตาโพลงเมื่อกวาดตามาเห็นโจมอยู่ใกล้ๆตัว
“โจมออกไปก่อน มหาเอาโจมออกไปก่อน”
“ไม่ ป๋าเป็นอะไร เกิดอะไรขึ้นบอกมาก่อนสิ ห้ามไล่ ไม่ไปไหนทั้งนั้น บอกมาก่อนว่าเกิดอะไรขึ้น”
ตกใจจนเริ่มเพ้อออกมาไม่เป็นภาษา ไม่เคยเห็นป๋าในรูปแบบนี้ สภาพเหมือนซากศพที่คุยได้ แต่พอแตะไปโดนตัวแล้วเย็นเฉียบเหมือนคนตายที่ถูกแช่ฟรีซเอาไว้ ป๋าปัดมือโจมออกแล้วไล่อีกครั้ง
“ออกไปก่อนโจม อย่ามาเห็นสภาพแบบนี้เลยนะ เดี๋ยวป๋าตามออกไป”
“ไม่ ถ้าไล่กันอีกทีชาตินี้ไม่ต้องมาเจอกันอีกเลยนะ”
วินาทีนี้โจมกล้าแม้กระทั่งขึ้นเสียงใส่ป๋าทั้งๆที่น้ำหูน้ำตากำลังจะไหล
เงียบ!! ไม่มีเสียงอะไรออกมาจากปากป๋าอีกแล้ว
“มหาไอ้ป๋าเป็นอะไร เฮ้ยยยยย ป๋าาาาาาาาาาาา”
พี่เบสหน้าตาตื่นโผล่เข้ามาแล้ววิ่งถลามาล้อมตัวป๋าไว้ พี่แย้ที่ตามขึ้นมาอีกคนพอเห็นว่าเกิดอะไรขึ้นก็วิ่งไปหยิบผ้าเช็ดตัวมาโยนให้ เป็นโจมเองที่คว้าผ้าเอาไว้ได้แล้วเริ่มเช็ดหัวให้ป๋าทั้งๆที่น้ำตาตัวเองกำลังไหล พี่เบสช่วยถอดเสื้อผ้าให้ ส่วนป๋าเหมือนกำลังต่อสู้กับอะไรสักอย่างที่ทรมาน มือกำเข้าหากันแน่น ปลายเท้าเกร็งจิกพื้น ตอนที่พี่เบสถอดเสื้อออกจากตัวแล้วป๋าต้องเงยหน้าขึ้นมาอีกครั้งนั้น ทำเอาโจมปล่อยโฮออกมา ป๋ากัดปากตัวเองจนเลือดไหลกลบไปทั้งริมฝีปาก ความทรมานที่แสดงออกจากสีหน้าทำเอาคนที่อยู่ใกล้ๆแทบจะขาดใจ
“ป๋า”
เสียงฝ่าลำคอออกมาเป็นเพียงเสียงกระซิบที่โจมได้ยินแค่คนเดียวเท่านั้น น้ำกลบหน่วยตาจนพร่าลาย หูอื้อจนไม่ได้ยินว่ามีใครพูดอะไรกันบ้าง รู้แต่ว่าทุกคนดูวุ่นวาย
‘กูจะไปต้มน้ำนะ’ น่าจะเป็นเสียงพี่มหา
‘เอาไงดีวะเบส’ เสียงพี่แย้มั้ง
‘เทียน ช่วยโทรตามรถโรงบาลให้ที’
ในขณะที่ทุกคนกำลังโกลาหลกันนั้น โจมช็อคจนทำอะไรไม่ถูกเลย นอกจากนั่งร้องไห้แล้ว สิ่งที่โจมทำได้คือกอดป๋าเอาไว้ ต่อให้มันต่อต้านหรือผลักไสยังไงโจมจะไม่มีวันปล่อยมันแน่ๆ จนกว่าจะรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น จนกว่าจะรู้ว่าเวลาที่หายไปนั้นเกิดอะไรขึ้นกับป๋า
คนในอ้อมกอดตัวเกร็งและสั่นตลอดเวลา เสียงที่ดังอยู่แค่ในคอบ่งบอกว่าทรมาน ป๋ากำลังต่อสู้กับอะไรบางอย่างในตัวเอง แล้วสิ่งนั้นก็เล็ดรอดผ่านริมฝีปากที่ขบหากันแน่นในที่สุด
“มีบุหรี่มั้ย กำลังจะไม่ไหวแล้ว”
“บุหรี่อะไร ป๋าสูบบุหรี่ด้วยเหรอ”
โจมไม่เคยเห็นป่าสูบบุหรี่ต่อหน้าเลยสักครั้ง ทั้งตกใจแล้วก็แปลกใจ
“ไม่มีหรอกป๋า มึงอดทนหน่อยนะ น้องโจมกอดมึงเอาไว้ขนาดนี้ ยังไม่อุ่นอีกเหรอวะ”
พี่เบสพล่ามออกมาเหมือนคนสติเริ่มหลุดเพราะตระหนกแล้ว มือคงจะตั้งใจลูบหลังป๋า แต่เพราะโจมกำลังกอดป๋าเอาไว้ เลยกลายเป็นว่าพี่เบสกำลังลูบหลังโจมแทน
“หนาวเหรอป๋า”
ยิ่งป๋าพยักหน้าตอบรับ โจมก็ยิ่งกระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้น น้ำตาก็ไม่ยอมหยุดไหลลงมาสักที มองเห็นไม่ชัดเลยว่าป๋าแสดงความรู้สึกอะไรออกมาทางสีหน้าบ้าง ป๋าจะอุ่นขึ้นหรือยัง โจมมองไม่เห็นอะไรเลยนอกจากน้ำที่กลบเต็มตา
“อุ่นขึ้นหรือยัง”
เอาปากแตะไปที่ขมับแล้วใจหายวาบ เย็นเฉียบเหมือนคนตายไม่มีผิด
“ขอโทษนะ โจมไม่น่ามาเจอป๋าตอนนี้เลย”
สั่นทั้งปากและเสียงที่เปล่งออกมา
“ทำไมล่ะ ก็ป๋าอยากให้โจมอยู่ด้วยตลอดเวลาไม่ใช่เหรอ แล้วทำไมเวลาแบบนี้โจมจะอยู่ไม่ได้”
“มันน่าสมเพชเกินไป มันเป็นความผิดของป๋าที่สิ้นคิดเอง”
“เทียน ตามรถโรงบาลยังวะ”
เสียงพี่เบสตะโกนถาม
“อะ เอาไป”
พี่แย้ยื่นมวนบุหรี่ที่ต่อไฟจนปลายแดงวาบมาให้ พี่เบสสะบัดหน้าไปหาพี่แย้ทันที
“บุหรี่ธรรดา เผื่อมันจะดีขึ้น เดี๋ยวมหาต้มน้ำเสร็จค่อยเช็ดตัวมันอีกที”
ไม่รู้ว่าพี่แย้พูดกับใครกันแน่ แต่น่าจะเป็นพี่เบส
“แล้ว แล้ว ถ้ารถโรงบาลมาทำไงวะ”
“ยังไงก็เอามันส่งโรงบาลเถอะ มันยังไม่สายหรอกกูว่า”
พยายามเอาหลังมือปาดน้ำตาทิ้งไป รวบรวมสติเพื่อจะจับใจความที่พี่เบสกับพี่แย้คุยกัน มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ทำไมถึงยังไม่สาย แล้วสุดท้ายไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นก็ต้องจบที่โรงบาล ป๋าแค่หนาว แค่แช่น้ำนานเกินไป แค่อยากได้ความอบอุ่น ตอนนี้โจมก็กอดอยู่แล้ว พี่มหากำลังจะเอาน้ำอุ่นมาเช็ดตัวให้ ไอความร้อนจากมวนบุหรี่ก็กำลังช่วยป๋าอยู่ไม่ใช่เหรอ แล้วทำไม?
“ใครจะไปโรงบาลหรือจะไปไหนก็ช่างเค้าเถอะ แต่โจมกลับกรุงเทพได้แล้วมั้ง”
เสียงที่แปลกไปจากเสียงพี่ๆในกลุ่มดังออกมา แต่มันดันเป็นเสียงที่โจมคุ้นหูดี รู้สึกชาวาบไปทั้งสันหลัง เสียงเยือกเย็นแข็งกร้าวเสียงนั้น
“ฮะ เฮีย มาได้ยังไง”
“ค่อยไปคุยกันที่บ้าน”
“ไม่ครับ ขอได้มั้ย นะ ขออยู่ก่อนได้มั้ย”
อ้อมกอดโอบกระชับป๋าแน่นขึ้นไปอีก ไม่เกรงกลัวที่จะทำต่อหน้าเฮียอีกแล้ว ยิ่งรู้สึกเหมือนป๋าโอบกอดกลับมาแน่นไม่แพ้กันโจมยิ่งไม่ลังเลที่จะต่อต้าน น้ำเสียงอ้อนวอนขอ ตบสบตา แต่คำตอบออกมาทำเอาโจมปวดปร่าไปทั้งใจ
“ไม่ได้ โจมยังจะอยู่ที่นี่ทำไม สภาพเสี้ยนยาแบบนี้น่ะเหรอ น้ำหน้าอย่างนี้เหรอจะดูแลโจมได้ เฮียบอกกี่ครั้งแล้วว่าให้ตื่นสักที”
“ฮะ เฮียพูดอะไรออกมาอะ”
“หึ รู้เอาไว้นะ ฮีโร่ของโจมมันก็แค่ไอ้ขี้ยาไฮโซเท่านั้นแหละ”
ป๋าเป็นแบบที่เฮียกล่าวหาไปตั้งแต่เมื่อไหร่ ทำไมโจมสบตากับป๋าแล้วไม่เห็นอะไรในแววตาคู่นั้นเลย มันแข็งกร้าวแต่ก็เลื่อนลอยเดาความรู้สึกไม่ได้ มือที่โอบรัดโจมกลับมาค่อยๆคลายจนหลุดออกไปในที่สุด
๐ สวัสดีค่ะทุกคน :กอด1: อ้อนกันหน่อย เผื่อบางคนคิดว่าตัวเองตาฝาด :laugh:
๐ จริงๆแล้ววันนี้นิยายไม่ได้มาเพราะกินม้ากระทืบโรงอะไรเลยนะ มีคิวต้องใช้แรงงานขนของย้ายบ้านด้วย รถพร้อม คนขนพร้อม ทุกอย่างพร้อม แต่ฝนกระหน่ำลงมาอย่างหนัก :เฮ้อ: ไอ้เราก็ปักตะไคร้ไม่ได้แล้วด้วยสิ มันฉีกขาดไปตั้งแต่เล่นม้าก้านกล้วยข้ามกำแพงแล้ว เลยได้แต่รอ ตอนรอก็ไม่รู้จะทำอะไร เอาวะ จิ้มนิยายก็ได้ เลยออกมาเป็นตอนนี้
๐ ห้ามบอกว่าค้างนะ :laugh: เพราะมันต้องเป็นงั้นอยู่แล้วล่ะ (กวนติงประชดฝน ฮือๆ อยากเข้าอยู่บ้านใหม่แล้วอะ :o12:)
๐ ขอบคุณทุกคนเหมือนเดิมค่ะ ฝากคำผิดเช่นเคย ขอบคุณมากๆ TRomance
๐ กดดัน ทวงถาม ด่า และต่อว่าได้ตามสบายที่ TRomance's Fanpage คลิกที่นี่ค่ะ (http://TRomance's Fanpage คลิกที่นี่ค่ะ) คนเขียนมักจะออนเพื่อรอแถตลอดเวลาถ้าอยู่หน้าคอม :-[
-
น่ารักจิง อะไรจิงนะเนี่ย
><
แต่เรื่องยุ่งๆ ยังมีอีกเยอะ
กลับไปถล่มอิเฮียกานนนนนนนนนน
-
ในที่สุดเรื่องยาก็กลายเป็นปัญหาใหญ่สำหรับป๋าจนได้ :เฮ้อ:
ทางบ้านโจมเขาต่อต้านป๋าอยู่แล้ว พอเจอเรื่องนี้ซ้ำไปอีก จะทำไงดีล่ะทีนี้
แต่ป๋าก็อดทนหักดิบเพื่อโจมนะ :monkeysad:
-
(http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/emoticon_012_cactus.gif) ป๋าติดยาจริงๆ ใช่ไหม แล้วเฮียเอี้ยมาได้ไงเนี่ย
รีบเคลียร์ด่วน
+1 ให้ที่พาเฮีย เอ้ย ป๋ามา(http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/933044014.gif)
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดด ปูเสื่อจองพื้นที่นั่งอ่าน
แง๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง ดราม่ามาแย้ววววววว :z3:
อิเฮีย อยากจะเรียกเสียงสูงกว่านี้จริงเชียว แกมาทำมายยยยยยยยยยยยย :z6:
ป๋าอย่าเพิ่งเป็นไรนะ อยู่ปกป้องโจมก่อน ฮืออออออออออ
ว่าแต่ทำไมเฮีย แม่งมาพร้อมเทียนเลยวะ???
-
ทำไมเฮียรู้เรื่องเร็วจัง แล้วทำไมป๋าถึงต้องมาอาการหนักตอนนี้ ทำไมต้องดราม่า ทั้งที่เพิ่งหวานได้ตอนเดียว
ทำไมๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :serius2: :serius2:
-
เข้มแข็งนะป๋า :m15:
ไอ้เฮีย โผล่มาทำไมตอนนี้วะ เกลียดมานนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน :z3:
มันจะเอาน้องโจมไปแล้ว :serius2:
-
แรกๆมันก็นิ่งๆ สบายๆ
แต่ตอนหลัง
บอกเราทีว่าป๋าทำไมทำตัวแบบนี้ :z3: ><
ค้างมากกกกกก
-
เกลียดไอ้เฮียยยยยยยยยยยยยยยย ......
ป๋าไหนว่าไม่ติด ๆ ทำไมเป็นงั้นไปได้ ไม่รู้จักดูแลตัวเองเลย
แล้วอย่างงี้โจมจะทำยังไง ? โจมจะอยู่ยังไง ? :o12:
-
ไอเฮียอีกแระ!!!!
-
คนอ่านกดดันมาก
เฮียมาเร็วไปมั๊ย ตามเทียนมา?
เค้าเพิ่งเจอกันเอง จากกันอีกแล้วเหรอ?
เครียด!!!
:m16: :m31: :fire: :angry2:
-
อาไรกันนี้ :serius2:
กะลังหวานๆๆๆ มาตอนนี้
ขม ซะ
-
แอร้ยยยยยยยยยยยยยยยย
ลงให้เพราะประชดจิงๆๆด้วย
แต่ แต่ แต่ ม่ายยยยยยยยยยยยยยยย :serius2:
-
o22
เหมือนความรู้สึกตื่นจากฝัน
หวานได้ไม่เท่าไหร่เองง่ะ
:z3:
-
ค้างงงงงงงงง~~
TT
-
เฮียยยยยยยยยยยย บวก ไม้โทด้วย :z6: :beat:
ไมมาเร็วจังฟระ ป๋าแกรทำไรเนี่ย
ถ้าโจมโดนลากตัวกลับบ้านรอบนี้ จะได้เห็นเดือนเห็นตะวันอีกม้าย
เครียดรับสายฝน 55555555555555
ปล.คิดไว้ว่าคงไม่มาม่าเยอะ (ปลอบใจตัวเอง)
ไม่สงสารอิป๋า แต่สงสารโจม
-
:a5:เฮียโผล่มาจากไหนว้าเนี่ย
ป๋าสู้ๆน้าาาาาา
-
อะไรว้าาา
มีแต่เรื่อง
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
ดูเหมือนพระเจ้าจะขยันทดสอบความมั่นคงระหว่างป๋ากับโจมเสียจริง
อิเฮียมาอีกแระ แทรกเป็นยาดำทุกทีเลย
เอาใจช่วยให้สองคนนี้ผ่านพ้นปัญหาอุปสรรคทั้งหลายทั้งปวงเสียที
-
ไอ้เหี้ยมาอีกทำไมวะ
ทำตัวบริสุทธิ์แต่จิตใจโคตรเลว
-
เอ่อ อ, ,,
งงนะ ป๋าติดยาเหรอ?? หือม์
แล้วเฮียเกี่ยวไรวะ เค้าจะเสี้ยนยารึอะไร มึงก็ไม่เกี่ยว
โอเคป้ะ? วุ่นวายจริง
เฮียแม่ม รุงรังเคยสุดๆ !!!!
-
เห็นup นึกว่าตาฝาด แต่ก็อมยิ้มอยู่คนเดียว
รีบอ่าน แล้วตบท้ายด้วยความรู้สึก ... บอกไม่ถูก
สงสาร ... เห็นใจ... สมเพช...กลัว...หดหู่...ฯลฯ :เฮ้อ:
แล้วประชดอะไรก็ได้อีกบ่อย ๆ นะคะ :bye2:
-
ไม่นะป๋า เวลาแบบนี้ มีป๋าคนเดียวเท่านั้น ที่ปกป้องโจมได้
ป๋าๆๆๆๆๆ
มีสติเร็วๆเซ่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
มาช่วยโจมเร็วๆ
:z3: :z3: :z3: :z3:
-
อร๊อก ! พูดไม่ออก :m15: :monkeysad:
:z3:
-
โฮกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก.
ขอโทษนะคะ ไอเฮี้ย ยยยยย :z3: :z3: :z3:
มาทำมายยยยยยยยยยย เมิงมาทำมายยยยยยยยยยยยยยย :z3: :z3: :z3: :z3:
โจมเอ้ย กลับไปน่วมเป็นเป็ดแน่ๆ ฮื้ออออ :sad4: :sad4:
ทำไมมันเป็นอย่างเน้!!!!!!!!!! :o12: :o12:
:beat: ไอเฮียซักเปรี๊ยะ -*-
-
ทิ้งปลายติ่งดราม่าไว้เล็กๆให้เจ็บปวดหัวใจนะค่า T___T จริงๆแอบเดาไว้ตั้งกะตอนที่แล้วๆ
ว่ายังไงๆอีกตอนสองตอนโจมก็ต้องรู้แน่ๆว่าป๋ากำลังติดยา เหออ แต่ไม่รุ้ว่าจะงานเข้า
เอาไอเฮียมาจาก กทม ด้วย อ๊ากกกกกกกกก ยิ่งอ่านยิ่งเครียด ไอเฮียตามเทียนมาใช่ไหมเนี๊ย
โฮกกกก T______T แล้วจบตอนด้วยป๋าปล่อยอ้อมกอดจากโจมแล้ว ดูท่าตอนหน้า
คนอ่านจะงานเข้าอย่างหนัก
-
คำนับคนแต่งที่ขยันมาต่อให้ชื่นใจจจจจ(ช่วงนี้น่ะ อิอิ)
แต่อยากจะบร้าตายที่มันค้างงงงงงงงง อ๊าคคคคคค ไม่นะ ไอ่ห่าเฮียอย่ามาเอาน้องโจมไปจากป๋านะ ป๋าห้ามปล่อยไปนะ ถ้าไอ่เฮียมันยังตื้อก็เอามันเป็นที่ระบายเลิกยาเลย กัดหูแม่งขาดเลย (นี่ตูเชียมวยอยู่??? เอิ่ม...)
รอตอนต่อไปค้าบบ อย่านานน้าคนแต่งงงง^3^
-
ไอ้อ้าวววว ซวยละ!!
เฮียดันมาโผล่ตอนที่ป๋าอ่อนแอซะด้วย
จะเกิดไรขึ้นเนี่ย ลุ้นๆๆ
-
o22หวังว่าป๋าจะรอดพ้นจากความทรมาณนะ :m15:
ไอ เฮีย มันมาแล้วววววว :m31: :m31:
สู้ๆๆๆน้องโจม ป๋า.. :L2: :กอด1:
-
มาแล้วอิเหี้ย เอ้ย อิเฮีย
โผล่มาไวเกินไปอะไรวะ
อิคนขี้เสี้ยม โจมอย่าโกธป๋าเลย
โอ๊ยเอาแล้วไงเครียดดดด มาต่อไวไวน้าคุณไม่งั้นค้างตายลืมโลกแน่ๆๆๆ
เกลียดเฮีย แมร่งเอาเวลามาตามหาเมียชาวบ้านไปดูแลเมียตัวเองดีกว่าเป็น
เพลียสุด :z3: :เฮ้อ:
-
โอม .... พายุจงเข้า ฝนฟ้ากระหน่ำแรงๆ จะได้มีตอนต่อไปมาประชดฝนอีก เพี้ยง... :call: :call:
-
ตื่นเต้นๆๆๆๆ
เฮียมาไวจริงอเไรจริงคร่า -0-
-
ไอ้เฮียมามัยอ่ะใครเชิญวะ เค้ามากันเฉพาะคนรู้ใจ ตามมามัย o12 o12
-
โอ้ยย...ช็อก
-
เดี๋ยวก่อนอิคุณฮ.เฮีย ตามมารังควาญอีกแล้วนะ
:angry2:
อย่าให้ถึงทีของป๋าบ้างละกัน เมื่อป๋าจัดเต็มคนอ่านจะรอซ้ำแบบไม่ปราณี
o18
-
โอ๊ย...ทำไมมาพร้อมกันเลยอ่ะ
ทั้งเฮีย ทั้งอาการอยากยาของป๋า
:o12:
-
โฮกกกกกกกก ป๋าตั้งสติหน่อย
-
ป๋าอ่ะเค้าบอกแล้วใช่มั๊ย ว่าอย่าๆๆ(เมิงบอกป๋ามันตอนไหนว่ะ)
ไอ้เฮียไปไกลๆเลยป่ะ คุณป๋าของป๋าขา ช่วยด้วย
-
เฮ้อ เฮียนี่มาไมเนี่ย
-
อาการเสี่ยนยานี่น่ากลัวอ่ะ ป๋าคงต้องการหักดิบ :เฮ้อ:
แต่ว่า เฮียมาได้ไง :m28:
+1 ให้กับฝนที่ตก เลยทำให้ได้อ่าน :z2:
-
เฮียมันมาทำไมเนี่ย
กลับไปเลยน่ะ
:z3:
-
อ๊ากกกก...ไอ้พี่เฮีย (เสียงเพี้ยนสูง) แกมาทำไมตอนนี้วะ แกตามเทียนมาใช่มั้ยยยย คนอย่างแกมันน่า :z6:
ป๋าอย่าเป็นอะไรน้า โจมโดนจับไปคราวนี้คงช่วยออกมาได้ยากแน่ :m15:
:pig4: :L2: คนเขียนมากๆ ค่า ตอนนี้ดราม่าสุดๆ ตอนหน้าคนอ่านคงกระอักเลือด :m15:
-
ค้างมากมายยยยย
ขออีกตอนได้มะ
สงสารใครดีเนี่ย
เฮ้ออออ
,,, :]
-
ขอถีบเฮียซักที่ !!
หนูว่าน่ะที่ป๋าเป็นแบบนี้เพราะว่า
คิดถึงน้องโจมเกินเหตุ ! เครียดเรื่องน้องโจม !!
เพราะไอ้เวรคนไหนน่ะที่ทำบาปแย่งของรักป๋าไป
ไอ้เลววววววววววววววว!!!!!!!!!!!!![/[/color]size] :fire:
-
+1 น้องโจมจะรู้แล้วอ่ะว่าป๋าติดยา
เฮียมันจะมาทำไมนะ TT^TT
อ๊าค อ่านตอนนี้แล้วลงแดงเหมือนป๋าเลย
-
เอา อิเหี้ย เอ้ยย อิเฮีย ไปเก็บที :fire:
-
โอ๊ยยยยยย อะไรเนี่ย
-
อ๊ากกกกกกกกกก....เครียดมั้ยล่ะทีนี้
โจมจะทิ้งป๋ามั้ยอ่ะคะเนี้ย
แงๆๆๆๆ....ป๋าไม่น่าใช้มันตั้งแต่แรกเลย โจมจ๋าดูแลป๋าด้วยนะ
-
สงสารพี่ป๋า TT :o12:
ไอ่เฮียบ้า จะโผล่มาทำว่ะเนี่ยยยย กลับนรกด่วนค่ะ !!!!
พี่ป๋าค่ะ กลับมาเป็น 'ป๋า' ไวๆนะคะ สงสารพี่โจมและคนอ่านเถอะ...
รอตอนต่อไป :L2:
-
ชริ ไอ้เฮียตัวแสบบ
โจมอย่าทิ้งป๋านะ สงสารป๋า :monkeysad:
-
ค้างอะ !!
ค้างมากๆด้วยยยย ~
เฮียมาทำไมเนี้ย มาทำไมตอนนี้ !!
พี่แย้ พี่เบส พี่มหา กระทืบเลย 555555 5
โจม ~ อย่าทิ้งป๋าไปนะ'
-
o22
เฮียมาไวเกิ๊น
ป๋็ามีสติหน่อยเด้
:beat: :beat: :beat:
-
อิเฮียจะมาเพื่อ.... :angry2: :angry2: :angry2:
-
ง่าาาา โจมอย่าไปนะะ
ป๋าต้องเลิกให้ได้สิ เค้าไม่ยอมๆ อุตส่าห์หนี้มาได้แท้ๆ
ฮือๆ เส้า :o12:
-
ขอให้ฝนตกทุกวันจะได้มาอัพอีกอิอิ :laugh3:
-
อิป๋าเข้มแข็งไว้ อย่าท้อนะ :z3:
-
:serius2: อ๊ากกกกกกก อะไรฟร่ะ !!!!
อุตส่าห์หนีมาได้แล้ว แล้วอิเฮียจะยังตามมาอี๊ก
แล้วตอนนี้ป๋ายิ่งช่วยตัวเองไม่ได้อยู่ ฮึ้ยยยย !! ขัดใจอ่ะ
-
เง้ออ ป๋าติดยาไปซะงั้น O_o
-
กร็อดๆๆๆ เสียงกัดฟัน :z3:
ไม่ได้เข้ามาอ่านหลายวัน
แอบยิ้มหวานเห็นมีตอนใหม่สองสามตอน
ที่ไหนด้ายยยยย ค้างยิ่งกว่าเดิม
นี่แหน่ะ ๆๆๆ :z13: :z13: :z13:
จิ้มคนเขียนโทษฐานที่แต่งดีทำเอาอินจัด
คืนนี้นอนกระสับกระส่ายอีกตามเคย :serius2:
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
ตอนต่อไปอย่านานน้า ที่ร๊ากกกก
-
:z3:
ทามมัยอ่า ทามมัยเฮียต้องมาตอนเน้ด้วย
สงสารป๋าที่สุดเยย
โจมอย่าทิ้งป๋าไปน่ะ :monkeysad:
-
ไอ้คุณเฮียช่างเลือกเวลามา :z3:
-
ป๋าติดยาเพราะความจำเป็นใช่มั้ยคะ เราจะเข้าใจแบบนั้น :monkeysad:
อิตัวเฮีย เมิงมาทำไม มาทางไหนกลับไปทางนั้นเลย :z6:
-
:sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4:
ไม่นะๆ
อิเหี้ยเฮียจะมาทำไมตอนนี้เนี่ย ตามเทียนมาเหรอออออออออออออ กรี๊ดดดดดดดดดดด ไม่เอานะ ป๋าจะอยู่กับโจม ไม่อาวววว :serius2: :serius2: :serius2: :serius2:
-
อ่านแต่ละเม้นตัดสินใจแล้วว่าจะรออ่านตอนนี้พร้อมกับตอนหน้าทีเดียวเลย คนเขียนมาต่อไวไวนะจ๊ะ กลัวบีบหัวใจอ่ะค่ะ
-
เฮียโผล่มาได้จังหวะจริงๆ น่าตบนัก ฮึ
ขอให้ผ่านไปได้ไวไวนะ กองเชียร์ปวดใจชะมัด :z3: :z3: :z3:
-
โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ
ใครก็ไำด้ ช้วยป๋า กับ โจมด้วยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
-
นั่นไงว่าแล้ว...
ป๋าติดยาจริงๆด้วย
โอ้ย...สงสารใครดีว่ะ
เฮียแกมาทำไม เบื่อแกจริงๆ
-
ค้างจัด.... สงสารป๋า โจมเห็นใจป๋า อย่าฟังคำเฮียเลยนะ
-
โอ้ยยยยย
เอาไอ้บ้านั่นไปไกลๆได้ม้ายยย :beat: :beat:
น้องโจมไม่น่าเรียกเฮียเลย น่าจะเรียกเหี้ยมากกว่านะ :z6:
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :m31:
โหยหวน :fire:
-
กรี้ดดดดดดดดดดดดด อิเฮียมันกลับมาอีกแล้ววว
เพิ่งจะบรรยากาศดีดีอยู่ซักแปป เอาอีกแล้วววว
-
เฮียมาทำไมเนี่ยยยยยย
-
เฮ้ย !!!! ค้างอะ อยากรู้ๆๆๆ
-
ใครก็ได้เอาไอ้เฮียนี่ไปเก็บทีเหอะ มาว่าป๋าตัวเองดีตายอะ เอาแต่ทำร้ายโจม
พวกเห็นแก่ตัวเข้าสมอง โรคจิต ฆ่าไอ้เฮียนี่ไปเลยรกหูรกตามาก :fire: :fire: :fire:
-
ครายยยยช่วยเอาเฮียไปทิ้งแม่น้ำโขงที
-
อิเฮียยยย มาทำไม ด่าป๋าไอ้ขี้ยาอ่อ แกนั่นแหละไอ้แก่ตัณหากลับอ๊ากกกกกก หวังจะเคลมน้องอะดิ๊ เกลียดดดดดดดด :angry2:
ป๋า+โจมสู้ๆๆๆๆน้า :m15: ขอบคูนสำหรับการอัพนิยายที่บ่อยมากคะช่วงนี้ แต่อ่านตอนนี้แล้วกรี๊ดดดดดดดดดด เกลียดอิเฮียยยยยย
-
อิเฮียยยย มันมาได้ไง มันมาทำไม!!!! :beat: :z6: :beat: :z6: :beat: :z6: :beat: :z6: :beat:
-
สงสารป๋า :sad4:
เฮียตามเจอเร็วจัง o22
-
ไม่เอาเฮียนะ โจมอย่าโกรธป๋าเลยอย่ากลับไปนะ
-
โจมอย่าเพิ่งเข้าใจผิดไปนะ รอป๋ามาอธิบายก่อน
แล้วเฮียย จะมาทำไมตอนนี้ห่ะ
น่ารำคาญจิงๆๆ
เอาไอ้เฮียไปเก็บที
ว่าแล้วเชียวตอนที่แล้วหวาน
ตอนนี้เริ่มมีเค้าลาง
ตอนหน้าจะดราม่าหนักมะเนี่ย
- -" :sad4: :sad4:
-
อ่านแล้วก็ไม่รู้จะเม้นท์อะไรต่อเลย
รู้แค่ว่าเกลียดไอ้เฮียมากจริงๆ
แต่ก็น่ะที่ไอ้ที่มันเกี่ยวกับป๋าน่ะก็ถูกจนพูดไม่ออกเลย
หวังว่าทุกอย่างจะผ่านไปสักที เบื่อมาม่า กินมากๆไม่ดี
แต่อยากให้คิดได้น่ะว่ายามันไม่ดี เลิกเถอะว่าเครียดแล้วต้องพึ่งยา
แล้วไอ้เฮียทุเรศนั้นด้วย ขอให้มีคนจัดมันหนักๆด้วยจะดีมาก
:กอด1: :L2: :pig4:
-
ไอ้คุนเฮียมาแล้ววววว มันมาแล้ววววว ไม่นะ!!!!!
ทำไมต้องมาตอนที่ป๋ามีสภาพเป็นแบบนี้ด้วย??
ป๋าปกป้องตัวเองยังไม่ได้เลย แล้วตอนนี้จะปกป้องโจมไอ้คุนเฮียได้ยังไง??
จะเสี้ยนยารึป่าวไม่รู้ จะขี้ยาไฮโซรึป่าวก้อไม่สน
ได้ยินมั้ยว่า...โจมเลือกป๋า!!!
โจมไม่โกดป๋าใช่มั้ยที่ป๋ามีด้านมืดแบบนี้ด้วย โจมต้องกลับไปกะไอ้คุนเฮียจิงหรอ? จะไม่มีใครช่วยได้เลยหรอ??
-
อย่าทิ้งไว้แบบนี้แล้วจากไป
ใจจะขาดแล้วสงสารทั้งโจมทั้งป๋า
ป๋ามาเป็นแบบนี้แล้วใครจะช่วยโจม
รีบมาต่อนะคะ
-
ุถ้าซื้อหวยจะถูกแบบนี้มั้ย.......
คนแต่งขราาาาถ้าพรุ่งนี้ฝนตกอีกก็อัพอีกนะค้าาา
-
พอคนเค้าจะมีความสุข อิเฮียก็ตามมารังควานอีก เซ็ง!!!
ชอบคู่เทียนกับมหา น่ารักดีเน้อ :impress2:
-
เฮียของโจมนี่โผล่มาได้จังหวะดีจังนะ สภาพป๋ากำลังแย่เลยซะด้วยนี่สิ
สู้นะครับป๋า คิดถึงโจมมากๆ ต่อสู้กับมันให้รอดนะครับ
:เฮ้อ:
-
ขอโดดถีบไอ้เฮียบ้านี่สักทีเหอะ :z6:
อ่านแล้วขัดใจ !!!!! รังควานจังเว้ย มีเมียแล้วก็ไปซะสิ่ !!! :m31:
สงสารป๋ากะโจมมากๆๆๆๆๆๆๆ
-
จะดราม่าเกินไปปะ
:z3:
-
เฮียนี่เป็นตัวมารขัดขวางความสุขคนอื่นเขาจริงๆ
ในเวลาแบบนี้น่าจะให้เค้าอยู่ด้วยกัน แต่ เฮียโผล่มาทำไม???
ป๋าคงไม่ปล่อยให้โจมกลับไปกับเฮียหรอกใช่มั้ย?
:z3:
-
:o12: :o12:
-
ช่วยสวดมนตร์ :call: ส่งวิญญาณไอเฮียหน่อยรู้จึกตามจ้องล้างจองผลาญจัง :m31:
-
ป๋าสู้ๆนะ :m15: โจมอยู่เป็นกำลังใจป๋าอยู่แล้ว ไล่เฮียไปเลยไม่ฟังไม่ฟัง :m16:
อินจัดเต็มจริงๆ :pig4:
-
:o12: :o12:
:z3:
:กอด1:
-
:sad4: :o12: โอโนวววววววว....ป๋าๆๆๆ แงงงงงง......ไรเนี่ยยยย มาม่า มาม่า กะลัมังใหญ่เลยอะ!! หืออออ...อินมากๆๆ น้ำตาคลอเลย อ่านเรื่องนี้รู้สึกเหมือนกำลังอ่าน โรมิโอ จูเลียต ver.Tromance เล็กๆเลยนะเนี่ยยย แต่ไม่เอาตายจากกันนะ ถึงอชบเกาหลี แต่ไม่นิยมแนวนั้น โอ เหี้ย เอ้ย เฮีย ก็มาพอดี จะส่งป๋าไปโรงบาลไหนคะ เด๋วพรุ่งนี้ไปดูแลให้ กร๊ากกกก :z6:
-
ทำไมตัวแสบตามมาเร็วจังเฟ้ย
-
เพราะความไม่เข้มแข็งแท้ๆเลย ตอนที่ควรจะได้ช่วยน้องโจม เลยกลายเป็นตัวเองก็ยังเอาไม่รอด :sad4:
เฮียนี่จ้องอยู่แล้วใช่มั้ย มาถูกเวลาเกิ๊นนนน
-
:m31: เกลียดไอ้เฮียที่สุดเลย เมื่อไหร่มันจะไปผุดไปเกิดซักทีเนี่ย :z6:
น้องโจมอย่าเหมือนนางเอกของฟาโรห์นะ โดนฉุดไปนู่นมานี่ตลอด ขอให้ทำตามใจตัวเองนะจ๊ะ :เฮ้อ:
-
รวมเล่มเมื่อไรบอกด้วยนะคะ
อ่านต่อไม่ไหว
จะดิ้นตายเอา :z3:
คุณT ตัดตอนได้ :z6: มาก
-
เอ่อ. .ป๋า ปล่อยมือทำไมเนี่ย..เตะเฮียกาน อิ อิ
:กอด1:
-
ม่ายยยยยยยยยยยยยยย ตัดฉับแบบนี้เหมือนเอามีดมากรีดใจ โถป๋า
-
ไอเฮีย กรุณาเติมไม้โทด้วยจะดีมาก :angry2: :angry2: :angry2:
โจมอย่าไปนะ :serius2: :serius2:
เกลียดไอ้เฮีย เกลียดมันนนนนนนน :z6: :beat: :z3: o12 o12 :13223: :13223: :fire: :fire: :m31: :m31: :3125: :3125: :m16: :m16: o18 o18
ปล อยากให้ฝนตกทุกวัน จะได้อัพประชด บ่อยๆ :laugh: :laugh:
-
อ่าวป๋าาาาาาา ไปทำไรมาาาา ติดยาซะงั้นอ่ะ o_o
-
อิเฮีย น่าเบื่อจริงๆ
-
ป๋าเป็นไงล่ะ ติดจนได้เห็นมั๊ย ทีนี้ก็ต้องแก้ปัญหากันวุ่นวายเลยนะป๋า เฮ้อ เรื่องไม่หยุดหย่อนเลย
-
เจ็บเลยนะคำนี้ "“หึ รู้เอาไว้นะ ฮีโร่ของโจมมันก็แค่ไอ้ขี้ยาไฮโซเท่านั้นแหละ”"
ป๋าเป็นอย่างนี้แล้วโจมจะทำยังไงดี
-
ย้ายมาอยู่บ้านเค้าก่อนก็ได้นะ มามะ
บ้านเราก็ร้าง ไม่มีคนอยู่ซะงั้น :laugh:
-
โอ๊ยยยยย ดราม่าไปไหน แล้วอีเฮียมันโผล่มาได้ง๊ายยยย >"<
สงสารป๋า ไม่น่าติดยาเลย...สู้ๆนะน้องโจม อย่ากลับไปกับอิเฮียน๊าาา..
-
โฮฮฮ ได้กินมาม่าตอนตีสี่
เป็นอย่างนี้จะนอนหลับม้ายย
ป๋าอย่ายอมแพ้นะ ต่อสู้ให้ได้
ส่งพลังไปให้สุดตัวเลย :o12:
-
ไอ้เชี่ยเฮีย ไปกินขี้ แล้วจะไปลงนรกขุมไหนก็ไปซะไป รำคาญมันมาก ตามมารังควานอยู่ได้
แต่อิป๋าก็ช่างหาเรื่องให้ตัวเองนะ ว่าแล้วว่ามันต้องเป็นเรื่องจนได้
สงสารโจมอีกแล้ว ชีวิตจะรันทดไปถึงไหนห๊ะลูก
คู่พ่อมหากับพ่อแท่งเทียนเค้าแอบมีหวานให้แก้ช้ำในคู่หลักได้บ้าง แม้มานิดหน่อยก็ยังดีนะเนี่ย
-
เกิดเรื่องอีกจนได้
-
เอาไอ้เฮียไปเก็บบบบบบ :angry2: :angry2:
-
ทำไมมันเป็นอย่างนี้ :z3:
-
กรี๊ด!!!!
ใจสลายแล้วอ่ะ ToT
-
ก่อนอื่น ขอบคุณฝน ที่ทำให้เราได้อ่านน้องโจม 555+ :pigha2:
ป๋าอย่ายอมแพ้ บอกโจมไปตรงๆว่าเกิดอะไรขึ้น ยังไงๆโจมก็รักป๋าต้องเข้าใจอยู่แล้ว
ใครก็ได้ที่อยู่ตรงนั้น ฝาก :z6: โดดถีบเฮียสักที หมั่นไส้ :fire:
:pig4:
-
ทำไมอ่านแล้วแอบปวดใจจังเลยค่ะ
ไม่ค่อยปลื้มเลยกับคำว่า ขี้ยาไฮโซ
ป๋าอ่ะๆๆๆๆ ทำไมทำแบบนี้เนี่ยยยยย
-
ป๋า อดทนไว้นะ โจม อย่ายอมไปนะ (เฮียมาไงวะ)
-
อิเฮียมาไงเนี้ยะ
แสนรู้หูปลกจริงๆนะ
อ่านตอนนี้หดหู่จริงๆ
ด้านมืดของป๋า คอยทะยอยออกมา
แต่เค้าเชื่อว่า น้องโจมก้อพร้อมจะเดินไปด้วยกัน
สู้ๆ นะ อะฮึก เค้าใจร้าวอ่ะ สงสาร คิดผิดไปแล้วก้อคิดใหม่นะป๋านะ
-
ประคองอารมณ์ตั้งแต่รอบที่แล้ว เรื่อง"เนื้อ" เนี่ย พอมาอ่านตอนนี้มันไม่ใช่แค่นิดหน่อยอย่างว่า
การที่บอกว่า เครียด รึอะไรก็ตามแล้วหันหายาเสพติดแบบนี้ สิ่งที่อ้างมาทั้งหมด "มันก็แค่ข้ออ้างของคนสิ้นคิด"ฃ
แล้วขอแหวกกระแส เห็นด้วยกับคำที่ พี่ชายโจมบอก "มันก็แค่ขี้ยาไฮโซเท่านั้นเอง"
สิ่งที่ป๋าพยายามบอกโจมให้กินข้าว ให้รักตัวเอง แต่ตัวป๋าเองกลับทำไม่ได้เลย
เพิ่มเติม*
หวังว่าครั้งนี้จะเป็นบทเรียนราคาแพงสำหรับป๋านะ
-
โอ้ยตาย ป๋าเปนอะไรมากมั้ยเนี่ย? แล้วป๋าปล่อยโจมทำไม อย่ายอมแพ้เซ่
เฮียมาได้ไงเนี่ย? ตามถูกด้วย
จะรอนะค้า
-
ป๋าทำตัวเองจริง ๆ หวังว่าครั้งนี้จะเป็นบทเรียนไม่ให้กลับไปใช้มันอีกนะ
เฮียตามมาได้ไงไม่รู้ แต่ได้จังหวะเหมือนจงใจอย่างนั้นแหละ
โจมอย่าเพิ่งโดนพาตัวกลับเลยนะ เคลียร์กันให้ได้ก่อนค่อยกลับไปเถอะ
-
โธ่น้องโจมเพิ่งจะมีความสุขกะเค้าได้ไม่เท่าไหร่ก้อต้องมาเจอเรื่องช๊อคเข้าไปอีก
ไอ้เฮียก้อนะเหมือนรอจังหวะที่จะมารับเลย ทำไมต้องมาตอนที่อิป่ากำลังอ่อนแอแบบนี้ด้วย
:pig4:
-
อย่าทิ้งป๋าไปเลย
แงงงงงงงงงงง
แต่จะสู้เฮียได้หรอ
-
ปวดใจ เฮียนี่ยังไงนะ ไม่เลิกซักที เดี๋ยวก็เติมไม้โทใส่ชื่อซะฉิบ เห้ยยยยยย
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
โจม มีสตินะ
ก่อนทำอะไรคิดให้รอบคอบ
-
ป๋าไม่น่าเล้ยยย
เลิกให้เด็ดขาดซะเหอะนะ
-
ทำไมกลายเป็นแบบนี้ไปได้ละ แล้วอย่างงี้จะทำไงดี เครียดแทนป๋า และโจมเลยอะ :z3:
:pig4: คะ
-
ป๋า...ยังไงก็ทำตัวให้ดีขึ้นนะ :call:
เชื่อว่ายังไงโจมก็รักป๋าเหมือนเดิม
โจมก็เป็นกำลังใจให้ป๋าเน้อ :เฮ้อ:
-
กำลังลั๊นลา :z2: ไปกับพี่มหาที่เมียมาอยู่ดีๆ
เจอป๋าตอนนี้เข้า o22 เครียดง่ะ บีบคั้นจิตใจ
ไอคุณเฮียก็ดันมาได้เวลาเหมาะๆ ซะด้วย โอ้ยยยยย อยากจะบ้าตาย :serius2:
แม้เสี้ยวหนึ่งเล็กๆ ในใจ จะรู้สึกว่า...สมควรแล้ว ป๋าทำตัวเองแท้ๆ เลยเชียว น่าจะมีบทเรียนซะบ้าง
โดนไอเฮียว่าใส่หน้าแบบนี้เสียก็ดีแล้ว จะได้จำไว้ :m16: แต๋ก็อดสงสารน้องโจมไม่ได้จริงๆ
ช่วยฟิตอีกสัก 2 - 3 ตอนเถอะนะคะ ตอนนี้จะออกอาการลงแดงตามป๋าไปแล้วค่ะ :m15:
ขอบคุณมากนะคะที่มาต่ออีกแล้ว :กอด1:
-
ม่ายยยยยย T^T
สงสารทั้งคู่เรยอ่าาาาา
ไอ่เฮียบ้าาาา มาทำไม กลับไปนะเว้ยยยย
-
อ๊ากกกกก :z3: เครียดลงตับ ไต ทะลุถึงเซียงจี๊ !!!!
-
มีความสุขได้ไม่เท่าไหร่ มารมาผจญอีกแล้ว :เฮ้อ:
ป๋าก็รักแต่โจม ไม่รักตัวเองเลยอ่า โจมจะผิดหวังในตัวป๋าไหมเนี่ย :z3:
มาม่ามา แต่ยังไม่ได้เตรียมชามเลย :seng2ped:
-
ตัดฉับแบบโหดร้ายมาก!
มันค้าง......!!!!!!!!!! ToT
แล้วเฮียโผล่มาทำไมตอนนี๊
แล้วป๋ากับน้องโจมจะทำไงเนี้ย
เฮ้อ..............!
-
งงอ่ะ ทำไมป๋าติดยาได้ ไหนว่าลองนิดๆ หน่อยๆ
ของแบบนี้ มันติดเร็วขนาดนั้นเชียว อาการหนักเลย
แล้วเฮียมาได้ไง จมูกไว้แท้
ป๋าจะทำไงต่อค่ะเนี่ยะ ตัวเองก็ยังหยุดยาไม่ได้
จะไปดูแลโจมได้ไง โหยย กลุ้มแทนเพื่อนป๋า และโจม
-
T[]T โฮกกกกกกกก
ป๋าของเจน (ได้ข่าวเมียมันชื่อโจม)
อดทนไว้นะโจม ถึงป๋ามันจะปล่อยมือก็ให้อดทน
ขี้ยาแล้วไงวะ ขี้ยารักใครไม่เป็นไงเชี่ย เอ๊ย เฮียร์~
-
:a5: o22
:angry2: :m31:อ้ายเฮียเอี้ยยย อ้ายนี่มันมาได้เยี่ยงรายยยยย :z3: :z3: :beat: :z6:
คุณ TRomance เอามันไปเก็บที ฮรือออออ ร้องไห้งอแง เสียจายยยย :sad2: :o7:
สุดท้าย :กอด1: TRomance หน่อยฮะ
-
โอ๊ย....................ไอ้เฮียเ......มันมาทำมายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
-
มาอัพทำให้เสียน้ำตายิ่งกว่าฝนตกอีก :o12: :o12: :sad4: :sad4:
เกลียดไอ้เฮียมากมาย พี่แย้จับกดให้หน่อยซิ.......... :fire: :fire: :fire:
-
คนอ่านเจ็บ ไม่มีคำพูดใดๆจริงๆ เกินบรรยาย กระชากวิญญาณ
-
:monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
-
อีเฮียยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย :angry2:
มาทำไมตอนนี้วะ คนเรามันก็ต้องเคยผิดพลาด ป๋าเค้ากำลังจะเลิกเพื่อน้องโจมโว้ยย
ไปไกลๆเลย!!!!!
อ่านตอนนี้แล้วปวดตับมาก เค้าสงสารน้องโจมอ้ะ :m15:
รอตอนต่อไปฮ่ะะ :z3:
-
อ่านมาถึงตอนที่ 36 แล้วค่ะ พึ่งเข้ามาเม้น ปกติจะไม่อ่านเรื่องไหนจนกว่าจะจบแล้วอ่ะคะ
ไม่อยากค้าง แต่เข้าไปเป็นแฟนเพจ แล้วเห็นคนเขียนขยันอัพเหลือเกิน ก็เลยอดไม่ได้
แล้วเป็นงัยล่ะ ค้างเหมือนเดิม เลยยังไม่ยอมอ่านตอนที่ 37 (เสียงบ่นหนาหูมากว่าค้างงงง)
ขอหยุดไว้ที่ 36 ขอแค่ชั่วคราวไม่ค้างคืนค่ะ
-
สุดท้ายก็หนีเฮียไม่พ้น เมื่อไหร่พ่อของโจมจะรู้ความจริงน๊อ
-
ไอ้เฮีย~~~ (ขอเสียงสูงๆนะ...)
:m31: :m31:
อย่ามาเอาโจมไปนะ....
:เฮ้อ:
-
สงสารโจม สงสารป๋า
แต่เกลียดเฮียโคดๆ
มาทำไม่เนี่ย
-
ไอ้ขี้ยาไฮโซ
คำธรรมดาๆ ที่แรงจริงๆ
-
เวรกรรม เคราะห์ซ้ำกรรมซัดจริงๆ
ไอ้เฮียตามมาเร็วแท้ ป๋าก็กำลังลงแดง โฮกกกกกกกกกกกกกก
-
ฮึก...โจมอย่าทิ้งป๋านะ สงสารป๋ามากเลยอะ อย่าปล่อยโจมไปนะ :m15:
-
เฮียมาเร็วไปม้ายยยย
โจมอย่าทิ้งป๋าไปน่ะ
มาอัพประชดแดดบ้างก็ได้น่ะ 555
-
บอกหน่อยสิคะว่า Happy end....
ป๋า....ทำไม?? อยู่บ้านดีๆไม่ใช่เหรอ?
เพราะไอ้เฮี้ยใช่มั้ย? มันมาไซโคเหรอ? แต่...ไม่ว่ายังไง
ทำไมต้องทำร้าย...ตัวเอง แล้วก็คนรอบข้างด้วยล่ะ...
เข้าใจว่าป๋าอาจกังวล แต่ทำไมต้อง...ปล่อยมือจากโจม...ล่ะ??
ทำไมล่ะ...ป๋า??
บอกตามตรงว่าค้าง อยู่ในอารมณ์แบบ...หดหู่ไปด้วย....
รอตอนต่อไปนะคะ ^^)/
ปล.นี่ประชดฝน...ต่อไปก็ประชดแดดบ้างนะคะ (จะได้มาทุกวัน 555)
-
o22เฮียมันโพล่มาจากไหนนี่
-
โอ๊ยๆๆๆเพิ่งเข้ามาอ่านครั้งแรก
อยากบอกว่าสนุกมากมาย 55+
มาอัพต่อไวๆนะคะ
-
แวะมารอค่ะ พี่สาวสัญญาว่าวันนี้จะมาอัพ !!
-
ป๋า...อดทนไว้นะ งืดดดดดด เพื่อโจม...เพื่อน้องหนู นะป๋า
อิเฮียจะรีบออกมาทำไม พระเอก นายเอกกำลังเห็นใจกัน
ยามยากเลยนะ กำลังซึ้งๆ อึนๆ และเอาใจช่วยป๋าอยู่ อ่านถึง
ตอนอิเฮียออกมา เซ็งจิตในบัดดล ชิส์...
-
:sad4: มาม่าชามโตมากๆ อีเฮียมันมายังไงเนี่ย
แล้วป๋าอาการขนาดนี้จะรั้งโจมไว้ได้ยังไง
น้องโจมอย่าปล่อยป๋าไป ยกโทษให้ป๋ามันนะที่เล่นยาอ่ะ
ปล.อย่ามาม่ากว่านี้เลย เหนื่อยแล้วววววว :เฮ้อ:
-
ปวดตับ!!!!!
ไม่น่าเลยป๋า
โจมเชื่อใจป๋าน๊า
-
:z6: :z6: เฮียเป็นคนทำให้ป๋าเป็นอย่างนี้ใช่ไหม :m16:
-
ป๋าาาาาาาา า า า า า!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!~
เรื่องวุ่นวายมาอีกแล้ว แล้วไอ้เฮียนี่มาได้ไง!!!
-
:z3: :z3:
-
เฮียโผล่มาจากไหนเนี่ย เสียอารมณ์จริง ๆ
น้องโจมอยู่เป็นกำลังใจให้ป๋าก่อนนะ
-
เกลียดเฮียอ่ะ ป๋าอย่ายอมนะสู้ๆๆ
-
:เฮ้อ: แล้วยาก็นำปัญหามาให้ป๋าจนได้ สงสารทั้งโจม ทั้งป๋า :m15:
ไอ้เฮียมันมาเร็วจริงๆ แล้วป๋าจะแก้ปัญหานี้ยังไงละนี่ ตัวเองก็ยังเดี้ยงอยู่
-
ตอนที่ 38 'เด็กป๋า'
“อย่ามายุ่งกับเมียกู”
เสียงกร้าวตะโกนก้องออกมาจากไรฟันที่ขบกันแน่นจนห็นกรามเป็นสันนูน ไม่เคยเห็นสีหน้าป๋าตอนโกรธขนาดนี้มาก่อน เหมือนผีร้าย เหมือนคนบ้า
เพราะตั้งสติไม่ทัน
เพราะตกใจ
เพราะใจหาย
หรือเพราะความรู้สึกทุกอย่างมันปั่นรวมกันจนมึนไปทั้งสมองก็ไม่รู้ มันชาไปหมดทั้งตัว โจมไม่รู้เลยว่าจุดเริ่มต้นมันอยู่ที่ตรงไหน แล้วความวุ่นวายที่ไม่คิดว่าจะเกิดก็เกิด
สองแขนที่เพิ่งปล่อยจากที่โอบกอดโจมเอาไว้เมื่อกี้ พุ่งไปหาเฮียโดยที่เฮียเองก็ไม่ทันจะตั้งสติ ไม่รู้ป๋าเอาแรงฮึดมาจากไหนมากมาย หมัดแรกอัดตรงเข้าปลายคางเฮียจนหน้าหงาย อีกหมัดสวนกลับเข้าไปไม่ทันได้ตั้งตัว เฮียล้มลงเหมือนคนเสียศูนย์ ป๋ายกขาขึ้นกระทืบเฮียไม่ยั้งเหมือนคนที่เก็บกลั้นอารมณ์มาจนสุดทางแล้วต้องการระบาย
“ป๋าอย่า พอแล้ว”
เลือดสีสดไหลออกมาจากปากเฮียเหมือนน้ำทะลักออกมาจากเขื่อน สภาพที่งอตัวเข้าหากันนั้นบอกว่าเฮียโดนกระทืบจนช้ำเข้าไปถึงข้างใน ป๋าเหมือนคนบ้าคลั่งที่ไม่รอให้อีกฝ่ายมีโอกาสตอบโต้ สายตาไม่มองหาเป้าหมายแต่เท้ากระหน่ำลงไปเหมือนคนไร้สติ เป้านิ่งถึงได้รับไว้ทุกรอยเท้าที่ป๋าสุ่มกระทืบลงไปแบบไม่รออะไรทั้งนั้น ถึงจะโกรธเฮียแค่ไหน แต่เค้าก็เป็นพี่ชาย ต่อให้เฮียคิดยังไงและต้องการอะไรจากโจม แต่โจมก็ปล่อยให้เฮียตายคาตีนป๋าโดยที่ไม่ทำอะไรเลยไม่ได้
“ป๋า พอแล้ว พอแล้วป๋า หยุดเถอะ”
จิตหลุดออกไปจากร่างป๋านานแล้ว ไม่ว่าจะตะโกนออกไปสุดเสียงแค่ไหนก็ไม่มีทีท่าว่าป๋าจะได้ยินเสียงโจมเลยสักนิด
“พี่เบสครับ พี่แย้ พี่มหา อยู่ไหน ช่วยห้ามป๋าที”
ไม่มีใครอยู่ตรงนี้เลย ตอนที่ป๋าปล่อยหมัดเข้าใส่เฮีย ตอนที่เฮียยังไม่เสียท่าล้มลงไปให้ป๋ากระทืบขนาดนี้ โจมยังเห็นพี่ๆทุกคนอยู่รอบๆ แต่ตอนนี้ไม่มีใคร นอกจากป๋า โจม แล้วก็เฮียที่เริ่มจะฝืนทนต่อไปไม่ไหวอีกแล้ว ตัดสินใจครั้งสุดท้ายคือวิ่งเข้าไปขวางและกอดป๋าเอาไว้
“ขอนะป๋า พอเถอะนะ เฮียจะตายอยู่แล้ว ฮึก ฮือ ยังไง เค้าก็เป็น ก็เป็นพี่ อึก เป็นพี่โจมนะป๋า อย่าทำเค้าถึง ถึงตายเลยนะ”
ไม่รู้เพราะแรงกอดรัดหรือเพราะน้ำตาที่เรียกสติป๋ากลับมาอีกครั้ง มันถึงได้หยุดยืนอยู่นิ่งๆแล้วยกมือมาลูบหัวโจมเอาไว้
“ป๋า ป๋าขอโทษนะโจม แต่ป๋าไม่ให้โจมไปกับมันอีกแล้วนะ ไม่ให้ไปแล้ว ถ้าต้องกลับไปทรมานเหมือนที่ผ่านมาอีกครั้ง ป๋าจะเลือกตายแล้วนะ”
“ไม่ไปหรอก ต่อให้ลากก็ไม่ไปแล้วนะ จะอยู่กับป๋าไม่ไปไหนแล้ว นะ”
“ครับ ขอโทษนะ ทำโจมร้องไห้อีกแล้ว ไม่ได้ตั้งใจเลย อย่าร้องสิ ไม่หล่อเลยนะ”
“ถ้าหล่อ ป๋าก็ต้องมาคอยระแวง ฟุ้งซ่านอีกไม่ใช่เหรอ”
“เหรอ เออ งั้นร้องออกมาเลย ร้องเยอะๆเลยนะ จะได้ไม่มีใครมอง”
“เฮียจะเป็นอะไรมั้ย”
เกือบลืมคนที่นอนเลือดกลบปากไปเสียสนิท เวลาไม่นานหน้าเฮียบวมปูดขึ้นมาเหมือนกลายเป็นคนละคน เสื้อผ้าหลุดลุ่ย ที่สำคัญเฮียนอนนิ่งไม่ไหวติง แต่หน้าอกยังกระเพื่อมเป็นจังหวะให้รู้ว่ายังหายใจเท่านั้น
“มันไม่ตายหรอก”
นำเสียงขุ่นมัวต่างที่คุยกับโจมเมื่อกี้มาก อารมณ์ป๋าแปรปรวนจนตามไม่ทัน
“เฮีย เฮีย รู้สึกตัวหรือเปล่า”
เข้ามานั่งใกล้ๆแต่ไม่กล้าพลิกตัวเฮียไปมา ไม่รู้โดนยำตีนลงไปตรงไหนบ้าง กลัวว่าถ้าตัวเองทำอะไรลงไปเฮียจะเจ็บหนักไปกว่าเดิม
“ป๋าจะไปไหน”
ได้ยินเสียงเหมือนฝีเท้าป๋าเดินห่างโจมออกไปเลยต้องหันไปถาม แผ่นหลังกำลังจะพ้นจากกรอบประตู
“ไปตามพวกนั้นมาจัดการกับไอ้เชี่ยนี่ดิ”
เพิ่งรู้ตัวว่าตัวเองก็ค้อนเป็นกับเค้าเหมือนกัน ป๋าพูดเหมือน’ไอ้เชี่ย’นี่ที่ว่าเป็นเศษขยะที่รอรถเทศบาลมาเก็บไปทิ้ง ถึงเฮียจะทำตัวแย่หรือร้ายกาจกับโจมยังไง แต่เค้าก็มีสายเลือดเดียวกันกับโจมนะ ถึงจะมีแค่กึ่งหนึ่งมันก็คือมี
“เฮ้ย ขนาดนี้เลยเหรอ”
พี่เบสวิ่งขึ้นมาเป็นคนแรก ก่อนจะหยุดตะลึงอยู่หน้าประตู
“พี่เบสครับ ช่วยเรียกรถโรงบาลที”
ร้องขอความช่วยเหลือถึงแม้จะรู้ว่าพี่เบสอยู่ฝ่ายตรงข้ามกับเฮียแน่ๆ โจมไม่อยากให้ใครก็ตามใช้กำลังตัดสินปัญหา ต่อให้ปัญหานั้นจะร้ายแรงสักแค่ไหน แต่การทำร้ายร่างกายไม่ใช่ทางแก้ มีแต่จะทำให้โกรธแค้นกันบานปลายมากไปกว่าเดิม
“เดี๋ยวพี่กับพี่แย้ประคองลงไปเองครับ ไอ้แย้โว้ยไอ้แย้ ขึ้นมาช่วยกูหน่อยเร็วๆ”
“เดี๋ยวโจมช่วยเองครับพี่”
“ไม่เป็นไร น้องโจมไปดูไอ้ป๋าทีเถอะ ไอ้มหาจะจมตีนมันอีกคนเพราะเกลี้ยกล่อมให้ไปโรงบาลนี่แหละ พี่น้องโจมมีพวกมาด้วย พวกพี่กันเอาไว้อยู่ข้างล่าง เดี๋ยวพวกนั้นก็จัดการนายมันเองแหละ”
รู้แล้วว่าทำไมพวกพี่ๆถึงได้กล้าทิ้งป๋าเอาไว้แบบนี้ เพราะเฮียไม่ได้มาคนเดียว และเพราะเฮียไม่คิดว่าป๋าจะกล้าอาละวาด หรือไม่ เฮียอาจจะซุ่มดูจนรู้ว่าป๋ากำลังไร้สติเฮียถึงได้ถือโอกาสนี้เข้ามา แต่จะเพราะอะไรก็ตามถือว่าโชคดีที่ทำให้การ์ดพวกนั้นไม่ได้ขึ้นมาด้วย ไม่งั้นอาจจะไม่ใช่เฮียที่ตกอยู่ในสภาพนี้ แต่ไม่ว่าจะเป็นใครก็ตาม โจมก็ไม่อยากให้เหตุการณ์นี้เกิดขึ้น
“เค้าไม่ได้ทำอะไรพวกพี่ใช่มั้ยครับ”
“ไม่กล้าหรอก บ้านเมืองมีกฎหมายนะน้องโจม แล้วนี่ไม่ใช่ถิ่นที่จะทำอะไรก็ได้นะ ตอนนี้พี่ชายน้องโจมมีหน้ามีตาทางสังคม จะมาเป็นข่าวเพราะก่อเหตุทะเลาะวิวาทแย่งน้องชายไม่ได้หรอก นักข่าวเค้าไม่สาวเรื่องแค่พี่ชายตามน้องชายกลับบ้านแน่ๆ ถ้าสาวลึกไปกว่านั้น พี่ชายน้องโจมอาจจะซวยได้”
ไม่รู้จะโล่งใจหรือหนักใจกับเรื่องนี้ดี เฮียคงแค่เอาพวกมาขู่เพื่อลากตัวกลับไปเฉยๆ ถ้าฝั่งป๋าสืบจนรู้เรื่องโจมได้ แค่เด็กๆพากันหนีทำไมเฮียจะตามสืบไม่ได้ โจมได้แต่หลับตาแล้วก็ถอนใจกับเรื่องใหญ่ที่จะตามมา ถ้าเรื่องนี้ถึงหูป๊า ถึงหูอาโกว โจมไม่อยากจะคิดเลยว่าอะไรจะเกิดขึ้น แล้วฝ่ายภรรยาของเฮียก็มีหน้ามีตา ถ้าเค้ารู้เรื่องนี้ไม่รู้จะกลายเป็นปัญหาของสองตระกูลหรือเปล่า เรื่องในมุ้งเป็นเรื่องที่ไม่มีใครยอมเสียหน้า ไม่ว่าจะเป็นเพราะรักหรือเพราะอะไรก็ตาม
“น้องโจมครับ น้องโจม”
“คะ ครับ พี่เบสจะให้ช่วยอะไรหรือเปล่า”
“เปล่าครับ พี่เห็นน้องโจมเหม่อแล้วก็เงียบไปอะครับเลยเรียกดู อ๊ะ ไอ้แย้มาแล้ว เร็ว มาช่วยกูลากคุณตั่วเฮียลงไปให้ลูกน้องมันหน่อย หมดสติเฉยๆมั้งเนี่ย แต่ไม่รู้ช้ำในแค่ไหน แลดูไอ้ป๋าแม่งกระหน่ำไม่นับเลย”
“มหาเคลียร์กับคนที่ตามมาด้วยอยู่ พ่อป๋ารู้เรื่องแล้วนะเว้ย บอกว่าจะรอเคลียร์ให้ที่กรุงเทพ ให้กล่อมไอ้ป๋าไปให้หมอตรวจให้ได้ ไม่งั้นพ่อมันจะให้พาเข้าถ้ำกระบอก”
“ถ้ำกระบอกเหรอครับ”
ตาโตเมื่อได้ยินชื่อนี้ ตกใจจนต้องยกมือขึ้นมากดหน้าอกเอาไว้ โจมรู้จักสถานที่แห่งนี้ตอนเรียนวิชาสังคมเท่านั้น ใครๆก็ต้องเรียนมาว่าคนติดยาจะต้องไปรักษาที่นี่ แต่โจมไม่คิดว่ามันจะมาเกิดกับคนที่ตัวเองรักแบบนี้ ป๋าติดยาเลยเหรอ!!
“เฮ้อ เรื่องมันยาวครับน้องโจม พี่ขอจัดการพี่ชายน้องโจมก่อน เดี๋ยวจะตามไปเล่าให้ฟังที่โรงบาลนะครับ มีน้องโจมเท่านั้นที่จะกล่อมมันได้ ไม่มีอะไรร้ายแรงหรอกครับ”
ใจหายเกินกว่าจะคว้ากลับมาด้วยคำว่าไม่มีอะไรร้ายแรงได้ อะไรที่ทำให้ป๋าต้องหันไปหายาเสพย์ติดแบบนั้น ผู้ชายที่กวนประสาทและหื่นกามตลอดเวลาอย่างมันโจมยังมองไม่เห็นทางเลยว่าจะเอาเวลาไหนไปเสพยานรกนั่น
“ฝากเฮียด้วยนะครับ เดี๋ยวเรื่องป๋าโจมจัดการเอง”
สลัดความกังวลและความห่วงใยที่มีต่อเฮียออกไปก่อน พี่เบสบอกว่าเฮียแค่สลบ และอาจจะบอบช้ำตามร่างกาย แล้วเฮียก็มีพวกมาด้วยคงไม่มีใครกล้าปล่อยให้เฮียเป็นอะไรมากหรอก คนอย่างเฮียหยอดน้ำข้าวต้มแค่ไม่กี่วันก็คงหาย เฮียอาจจะฟื้นตัวเร็วขึ้นกว่านั้นถ้ามีใครสักคนบอกว่าธุรกิจมีผลตอบแทนกลับมาเป็นที่น่าพอใจ ควรจะขยับขยายกิจการ
“พี่ก็ฝากน้องโจมด้วยเหมือนกันนะครับ พวกพี่เอามันไม่อยู่แล้ว ไอ้ป๋ากำลังตกมัน ถ้าไม่มีเทียนอยู่ด้วย ไอ้มหาตายไปแล้วแน่ๆครับ”
ไม่ใช่ว่าพี่เทียนจะต้านทานแรงป๋าได้หรอก แต่ป๋าคงจะเกรงใจพี่เทียนอยู่บ้าง ถึงจะเคยเจอหน้ากันบ่อยๆแต่ก็ไม่ได้สนิทกันขนาดนั้น อีกอย่างป๋าคงเข้าใจว่าไม่มีใครจะทนมองแฟนตัวเองถูกทำร้ายได้หรอก เพราะมันเองยังปกป้องโจมขนาดนั้น ถ้าป๋าลงตีนยำพี่มหา พี่เทียนก็ต้องช่วยแฟนตัวเองวันยังค่ำ จะกลายเป็นปัญหาว่าเพื่อนกับแฟนมองหน้ากันไม่ติดซะเปล่าๆ คนที่ลำบากใจที่สุดก็กลายเป็นพี่มหา สรุปแล้วป๋ามันก็ยังคิดถึงใจเพื่อนมันนั่นแหละ
“กูไม่เป็นอะไรสักหน่อยทำไมต้องไปโรงพยาบาล”
“ก็มึงหนาว”
“กูแค่แช่น้ำนานไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อย ฮัดเช้ยย”
“นั่นไง ปากดีได้เรื่องเลย.....แต่มึงอยากสูบบุหรี่นะ”
“กูแค่เครียด”
“นั่นแหละป๋า มันเป็นอาการของคนที่กำลังติดยานะเว้ย”
“กูไม่ได้ติด”
“มึงอย่าเถียง ไปให้หมอตรวจดูก่อน”
“กูหายแล้วไม่ได้เป็นอะไร”
“มึงรู้ได้ยังไง”
“อ้าว กูก็ต้องรู้ตัวกูเองดีสิ”
“แต่มึงอาละวาดซะไอ้เหี้ยนั่นสลบคาตีนเลยนะเว้ย”
“นั่นไม่เกี่ยวเว้ย มันจะเอาตัวโจมกลับไปมึงไม่ได้ยินหรือไง มันเป็นแค้นสะสมเฉยๆ เพลินตีนไปหน่อยแค่นั้นเอง”
“ถ้าพี่เมียมึงตายล่ะ”
“ก็ดีแล้ว เฮ้ย ไม่ขนาดนั้นหรอกน่า ตีนกูนะ ไม่ใช่ท่อแป๊บ”
“มึงรู้ได้ยังไง เลือดกลบปาก ตัวไม่กระดิกเลยนะ”
“มึงเห็นเหรอ...กูกระทืบไปโดนแต่กระดูก”
“กูได้ยินมึงบอกไอ้เบส นั่นแหละ ไปหาหมอเถอะนะ”
“ไม่ไปเว้ย เอาช้างมาฉุดกูก็ไม่ไป”
“แล้วถ้าเมียมาฉุดล่ะ”
สุดจะทนฟัง เลยอาศัยจังหวะนี้สงบศึกน้ำลายระหว่างสองคนนั้น
มันปรี๊ดขึ้นสมองจริงๆนะ ไหนว่าพี่มหากำลังตกอยู่ในอันตราย ไหนว่าพี่มหาอาจจะจมอยู่ในกองตีนป๋าไปอีกคนหนึ่งก็ได้ แล้วภาพที่เห็นเป็นยังไง สองคนกำลังเถียงกันหน้าดำหน้าแดงเหมือนเด็กอนุบาลแย่งของเล่น พี่เทียนเลิกสนใจจนไปนอนไกวเปลอยู่ใต้ต้นไม้แล้วสองคนนี้ยังไม่รู้สึก
“โจม........น้องโจม แฮ่ๆ ไอ้ป๋ามันดื้ออะครับ”
เสียงแรกเป็นเสียงป๋า ส่วนอีกเสียงเป็นของพี่มหาที่วงแตกเพราะตกใจเสียงโจม
“ขี้ฟ้องนะมึง กูฝากไว้ก่อน”
มันชี้หน้าขู่พี่มหาแล้ววิ่งมาทางนี้ ส่วนคนถูกขู่ พยักหน้าเข้าใจในชะตากรรมแล้วก็หันหลังวิ่งพรวดไปหาพี่เทียน
“เรื่องนั้นเรียบร้อยแล้วใช่มั้ย”
“เรื่องไหน”
“ก็เรื่องไอ้เหี้ยนั่น”
ตวัดสายตาดุๆไปให้มันหนึ่งที ทำมาเป็นเปลี่ยนเรื่องกลบเกลื่อน
“ยังไม่รู้ พี่เบสจัดการอยู่ เรื่องใหญ่แน่ๆ แต่ตอนนี้นายต้องไปโรงพยาบาลก่อน”
“ไปทำไม ป๋าไม่ได้เป็นอะไรแล้วนะ จริงๆ”
“เรามีเรื่องต้องคุยกันยาวนะป๋า หรืออีกทาง เราไม่ต้องพูดกันอีกต่อไป เลือกทางไหนดีล่ะ”
“ขู่ขนาดนี้ เลือกไปโรงพยาบาลสิ มหาโว้ยเอารถไปส่งกูที่โรงบาลที”
“มึงสมองเสื่อมหรือไง กูขับรถไม่เป็น ไอ้ฟาย ทีแบบนี้ล่ะร้องจะไปเชียวนะ”
“ผมขับให้ก็ได้” พี่เทียนเสนอ
“แล้วไอ้สองคนนั้นล่ะ” พี่มหาถามถึงพี่เบสกับพี่แย้
“เสร็จเรื่องแล้วจะตามไปครับ”
พี่มหาเลือกบอกทางไปโรงพยาบาลเอกชนที่มีชื่อเสียงโรงบาลหนึ่งในตัวเมืองหาดใหญ่ เข้าไปในฐานะผู้ป่วยฉุกเฉินที่จ่ายเงินสด รอไม่นานก็ได้เข้าตรวจ คนป่วยที่ตอนนี้เหมือนคนปกติธรรมดาเดินหายเข้าห้องตรวจไปแล้ว
ระหว่างที่รอ
“พี่มหาครับ”
“ครับ ถ้ารอพี่เบสมาเล่าจะละเอียดกว่าพี่เล่านะ”
รู้ทันสมกับที่เป็นเพื่อนป๋าจริงๆ
“ไม่เป็นไรครับ เอาคร่าวๆก็ได้”
“คือ คือ จะเริ่มจากตอนไหนก่อนดีอะ”
พี่มหาเกาหัวแกรกๆเหมือนยุ่งยากใจสุดๆที่จะเล่า
“ญาติจะเข้าไปฟังด้วยก็ได้นะคะ เผื่อสงสัยอะไรจะได้ถามคุณหมอได้เลยค่ะ”
เหมือนระฆังช่วยชีวิต พยาบาลเดินเข้ามาบอกว่าให้เข้าไปในห้องตรวจได้ อาจจะเป็นเพราะพยาบาลเห็นเหมือนโจมกับพี่มหาโต้เถียงกันอยู่ หรือไม่ ป๋าก็ไม่ให้ความร่วมมือใดๆกับหมอ อย่างหลังเป็นไปได้มากจนน่าเป็นห่วง
“จากที่คุณบอกอาการมา ไม่น่าจะถึงขั้นติดยานะ”
“ใช่ครับ ผมบอกแล้วว่าไม่ได้ติด แต่เพื่อนผมดันทุรังจะให้มาหาหมอให้ได้”
มันกำลังโต้ตอบกับหมออย่างออกรสอยู่จริงๆด้วย
“ญาติคนไข้ใช่มั้ยครับ เชิญนั่งครับ”
“ขอบคุณครับ”
โจมเลือกที่จะไปนั่งเก้าอี้ตัวที่ติดกับมัน ส่วนพี่มหากับพี่เทียนนั่งลงที่โซฟาฝั่งขวามือของประตูห้องตรวจ ดูเหมือนป๋าจะสงบนิดหน่อยลงเมื่อเห็นหน้าโจม พวกมีความผิดติดตัวก็แบบนี้
“ต่อเลยนะครับ ก่อนหน้านี้ญาติซักถามกับคนไข้เองนะครับ”
หมอยิ้ม อายุน่าจะรุ่นราวคราวเดียวกับป๊า แต่ดูหน้าเด็กกว่าป๊ามาก ท่าทางใจดีจนโจมหายเกร็งลงไปเยอะ
“ครับ”
“ผมอยากให้คนไข้พบจิตแพทย์”
“ผมเป็นบ้าเหรอครับ”
“ไม่ใช่ครับ คนที่ต้องพบจิตแพทย์ไม่จำเป็นต้องเป็นโรคประสาทเท่านั้นนะครับ คนที่มีความผิดปกติทางจิตใจก็พบได้ คนที่เครียดโดยไม่รู้ตัวจะมีอาการลักษณะนี้กันมาก แพทย์จะแนะนำคุณได้ครับ”
“ผมไม่ได้เครียดสักหน่อย”
คนไม่ได้เครียดที่ไหนจะอุบอิบตอบไม่เต็มเสียงแบบนี้
“คนไข้ใช้ยาตอนที่ฟุ้งซ่านและกังวลเรื่องแฟนใช่มั้ย”
นั่งอยู่ข้างๆสะดุ้งเลย ส่วนป๋ายิ้มกริ่มขึ้นมาทันทีที่คุณหมอพูดถึงแฟน
“ครับ ตอนที่ผมรู้ว่าเค้าอยู่ที่ไหนแล้วก็ตกอยู่ในสภาพยังไงผมแทบจะเหาะไปหาเค้าเลยครับ แต่เพื่อนๆผมห้ามเอาไว้ กลัวผมใจร้อนทำอะไรไม่คิด แต่การรอคอยโดยที่ทำอะไรไม่ได้เลยมันทรมาน ผมรู้ตัวเลยว่าทนรอนานเป็นเดือนๆแบบนั้นไม่ได้แน่ๆ แผนที่วางเอาไว้ก็ไม่ลงตัวสักที ผมเลยต้องสร้างจินตนาการอีกโลกขึ้นมา ตัดขาดจากความเป็นจริงสักระยะเวลาก็ดีอะครับ”
“ครับ หมอเข้าใจ แล้วครั้งสุดท้ายที่คุณใช้ยากับก่อนที่คุณจะเกิดอาการนี้ขึ้นมาทิ้งห่างกันมากมั้ยครับ”
“ความจริงแล้วผมไม่ได้ใช้ยาทุกวัน ผมใช้มันไม่ถึงสามครั้งซะด้วยซ้ำ ผมจะไม่ใช้ก็ได้ ทุกครั้งที่ใช้ผมมีสติ แต่ครั้งนี้ผมยอมรับก็ได้ครับว่าอาการมันเกิดตอนที่ผมตื่นขึ้นมาแล้วไม่เจอ เอ่อ แฟนอยู่ข้างๆ มันเป็นอารมณ์ชั่ววูบที่ผมตกใจ แล้วผมก็เครียดขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว รู้สึกอยากดูดบุหรี่ขึ้นมา แล้วก็รู้สึกว่าอยากจะกลับไปใช้ยาอีกครั้ง ผมก็เลยเอาตัวเองไปแช่น้ำให้หายครับ”
ทั้งตกใจแล้วก็เห่อร้อนบนหน้าไปพร้อมๆกัน ไม่รู้จะหดหู่หรือเขินที่มันสารภาพออกมาแบบนั้นดี สาเหตุทั้งหมดนี้ต้นเหตุเกิดจากโจมทั้งนั้น
“มันเป็นความเครียดที่สะสมมาจากความกังวลนะครับ คุณฝังใจอยู่กับบางเรื่องมากเกินไป เอาตัวเองไปผูกติดกับมันจนฟุ้งซ่าน เหมือนคนที่กลัวไปก่อนล่วงหน้าทั้งๆที่เรื่องอาจจะเกิดหรือไม่ก็ได้ คนไทยมีอาการเครียดสะสมแบบนี้กันเยอะครับ ไม่ร้ายแรงหรอก พบจิตแพทย์ เอายาไปทานก็หาย แต่คุณไม่ควรกลับไประบายความเครียดด้วยการใช้ยาอีกนะครับ”
“ผมคิดว่าไม่แล้วละครับ ผมเป็นแบบนั้นเพราะผมอยู่ไกล ดูแลไม่ได้ แล้วก็มองไม่เห็นว่าเค้าอยู่ยังไงน่ะครับ”
“ครับ สะดวกพบจิตแพทย์ที่โรงพยาบาลนี้หรือเปล่าครับ”
“ผมขอไปพบที่กรุงเทพดีกว่าครับ ผมมาที่นี่เพื่อพักผ่อน ไม่กี่วันก็กลับแล้วครับ”
“งั้นหมอจะจ่ายยาเบื้องต้นไปก่อน รอรับยาได้เลยครับ”
“ขอบคุณครับหมอ”
มันยกมือไหว้ขอบคุณแล้วคว้ามือโจมที่เพิ่งลดไหว้จากคุณหมอมากุมเอาไว้ เหมือนคุณหมอจะเหล่มองแล้วส่งยิ้มมาให้ โจมได้แต่ส่งยิ้มแบบลำบากใจคืนไป เป็นยิ้มแห้งๆที่ปั้นแต่งขึ้นมาตามมารยาท ไร้ชีวิตชีวาและความรู้สึกสุดๆ
“กลับบ้านเถอะ สบายใจแล้วหรือยัง”
“ยัง”
จะให้เอาอะไรมาสบายใจได้ สิ่งที่รับรู้กับสิ่งที่รออยู่ข้างหน้าเป็นปัญหาที่โจมเดาไม่ถูกเลยว่ามันจะใหญ่ขนาดไหน ภาวะของความรู้สึกที่หนักอึ้งถูกถ่ายออกมาจากปอดกลายเป็นลมจนหมดสิ้น
“ยังมีอะไรที่ไม่สบายใจอีก หืม เรื่องที่ป๋ากระทืบไอ้เหี้ยนั่น หรือเรื่องอะไร”
“เรื่องนั้นก็ไม่สบายใจ แต่ไม่สบายใจเรื่องที่เพิ่งรู้มากกว่า ป๋าเสพยาทำไม”
“ไม่ใช่เรื่องที่น่ารู้หรอกน่า กลับบ้านเถอะ”
เนียน ถ้าเป็นเรื่องอื่นโจมจะไม่ตอแยหรือเซ้าซี้เลย แต่เรื่องนี้ยอมกันไม่ได้ มีหลายเรื่องในตัวป๋าที่โจมยังไม่รู้ แล้วเรื่องนั้นเป็นเรื่องที่ป๋าไม่เคยแสดงออกมาให้โจมเห็น ความอ่อนแอที่มันฝังเอาไว้เสียมิดแล้วกลบเกลื่อนเอาไว้แนบเนียนจนโจมตายใจว่าป๋าเข้มแข็งกับทุกๆเรื่อง
ป๋าก้าวเดินนำหน้าแต่โจมหยุดอยู่กับที่และกระตุกข้อมือรั้งป๋าเอาไว้
“อยากรู้ เล่ามา”
“เฮ้อ เมียป๋าเอาแต่ใจชะมัดเลยเว้ย เล่าก็เล่า แต่อย่าปี่แตกกลางโรงบาลล่ะ”
“งั้นไปเล่าที่บ้านก็ได้”
“ในห้องนอน”
“อือ”
“โอเค”
ที่ต้องตอบตกลงไปกับข้อเสนอแบบนั้นก็เพราะโจมอยากจะคุยกับป๋าในแบบที่โจมเป็นโจม เป็นตัวของตัวเอง ไม่ใช่คุณชายที่ต้องใส่หน้ากากซ่อนความรู้สึกเอาไว้ ไม่ใช่เพราะเตรียมพร้อมที่รับอะไรต่อมิอะไรที่จะตามมาหลังจากนั้นหรอกนะ โจมรู้ว่าเรื่องพวกนั้นถ้าป๋ามันจะทำ ไม่ใช่ห้องส่วนตัวมันก็ทำได้ ขนาดต่อหน้าหมอมันยังไร้ยางอายจับมือโจมเหมือนต้องการให้รู้กลายๆว่าใครคือแฟนคนนั้นที่มันพูดถึง
“เฮ้ยมหา กลับบ้านเว้ย”
“ไม่รอไอ้พวกนั้นก่อนเหรอ กูกับเทียนไปเอายามาให้แล้ว”
พี่มหาชูถุงยาที่ว่าให้ป๋าดู มันพยักหน้ารับแบบไม่ค่อยสนใจยานั่นสักเท่าไหร่ พวกดื้อหัวชนฝาที่ต้องถูกบังคับก็เป็นแบบนี้
“บอกให้มันตามไปที่บ้านเลย บอกว่าเร็วๆด้วยกูหิวแล้ว”
“ขอรับคุณป๋า พอหายเสี้ยนก็กลับมากวนตีนเหมือนเดิมเลยนะ”
“กูไม่ได้เป็นอะไร”
“ได้ยามากินแทนข้าวขนาดนี้ยังบอกไม่เป็นอะไรอีก เออ แต่กูก็ไม่เคยเห็นคนบ้าคนไหนยอมรับว่าตัวเองบ้าเลยนะ”
พี่มหาแอบหลอกด่า แต่ตอนที่หมอบอกว่าป๋าไม่น่าจะติดยาโจมแอบได้ยินเสียงพรูลมหายหายใจ พอหันไปมองก็เห็นพี่มหายืนยิ้มเหมือนโล่งใจอยู่แล้ว ทำไมนะ? กลุ่มนี้เป็นกลุ่มเพื่อนที่โจมรับรู้ถึงความผูกพัน ความสนิทสนม รักใคร่และห่วงใยกันมาก แต่ไม่มีใครแสดงความรู้สึกเหล่านั้นผ่านถ้อยคำหวานๆเลยสักคน เรื่องอื่นๆละก็ตรงดิ่งเป็นไม้บรรทัด แต่พอเป็นเรื่องดีๆแบบนี้กลับอ้อมโลกไปมากันอยู่ได้
“ไอ้มหา มึงตายคาตีนกูแน่ มานี่ดิ๊”
“ป๋า.............มหา”
เรียกขึ้นมาพร้อมกับที่พี่เทียนเรียกพี่มหาเลย แล้วก็สงบลงทั้งคู่ ถ้ารู้ว่ากดเสียงต่ำเรียกแบบนี้แล้วจะหงอ โจมเรียกไปนานแล้ว ไม่ปล่อยให้มันเหนือกว่าอยู่แบบนี้หรอก
๐ สวัสดีค่ะ แฟนเพจสั่นสะเทือนมากสำหรับตอนที่ผ่านมา ถ้าวันนี้ไม่มาต่อนี่เห็นทีบ้านบึ้มแน่เลย ด้วยความกลัวเลยรีบมาต่อแก้ค้าง แต่เกรงว่าจะยังไม่หายค้าง หรือเปล่า!!!
๐ สำหรับคนที่ข้องใจเรื่องป๋า น่าจะคลี่คลายแล้วน่า คนเขียนเคยเจอนะคะ คนแบบป๋าเนี่ย เป็นคนที่ดูภายนอกน่าประทับใจมาก เท่ กรี๊ดๆ แต่เค้าจะมีเรื่องที่ฝังใจ เช่น โหยหาอะไรสักอย่าง พอได้แล้วจะยึดติดโดยไม่รู้ตัว แล้วจะกังวลกับสิ่งนั้นจนกลายเป็นความเครียด แล้วมันจะแสดงอาการออกมาแตกต่างกันนะ บางคนก้าวร้าว บางคนซึมเศร้า คนไทยเป็นแบบป๋ากันเยอะมากนะคะ จิตแพทย์เลยเป็นที่ต้องการเลย :laugh:
๐ ถ้าต่อบ่อยมาก ป๋าจะจบเร็วนะ อย่าค้างกันเยอะนักสิคะ พี่สิงเลยไม่ได้ต่อเลยเห็นมั้ย :sad4:
๐ ขอบคุณทุกคนเช่นเคยค่ะ ฝากเรื่องเดิมที่หลุดคำผิดทุกตอนเลย คนเขียนพิมพ์ถุกแล้วนะ แต่ปุ่มชิฟมันกดไม่สุดน่ะ :laugh: โยนความผิดกันเห็นๆ
๐ ขอบคุณมากค่ะ TRomance
๐ ทางเข้าแฟนเพจ คลิก!!! (http://www.facebook.com/TRomanceFic)
-
ขอจิ้มทีสิค่ะ
-
:mc4: :mc4: :mc4:
-
ยังกับรู้แน่ะว่างอนไม่ยอมเม้นท์ตอนที่แล้วเลยรีบเอาตอนใหม่มาเสริฟ...งั้นเดี๋ยวเม้นท์พร้อมแก้คำผิดย้อนหลังให้นะ o18
อ่านมา 2 ตอน สรุปได้ว่า...ป๋ากับมหาเป็นโรคเกลียมัว :z1:
แถมเวลาเถียงกันนี่ยิ่งกว่าเด็กเสียอีก...แถกันจนสีข้างถลอกปอกเปิก :เฮ้อ:
งานนี้กลับ กทม ไปสงสัยคงโดนพ่อป๋าเช็คบิลแน่ๆ :m16:
แต่ภาวนาให้น้องโจมรอดตัวตอนที่ป๋าเล่าเรื่องให้ฟังก่อนเถอะ เล่นจะไปเล่ากัน 2 ต่อ 2 แบบนี้คงนานกว่าจะเล่าจบ :impress2:
ตอน 37
มือใหม่หัดมีเมียอย่างพ่ีมหามีจุดยืนที่ชัดเจนจนโจมทึ่ง ==> พี่
ตอน 38
เสียงกร้าวตะโกนก้องออกมาจากไรฟันที่ขบกันแน่นจนห็นกรามเป็นสันนูน ==> เห็น
นำเสียงขุ่นมัวต่างที่คุยกับโจมเมื่อกี้มาก ==> น้ำ
ดูเหมือนป๋าจะสงบนิดหน่อยลงเมื่อเห็นหน้าโจม ==> ???
แต่ตอนที่หมอบอกว่าป๋าไม่น่าจะติดยาโจมแอบได้ยินเสียงพรูลมหายหายใจ
ปล. +1 ให้กับคำพูดของป๋าตอนปลอบไม่ให้น้องโจมร้องไห้...ร้องแล้วไม่หล่อ น้องโจมดันตอบอีกว่า หล่อแล้วป๋าจะระแวง...เออนะ ช่างคิดไปได้ o13
-
ป๋านะป๋า ! เรื่องเฮียนี่ไม่จบง่าย ๆ แน่เลย = =
แต่ว่า ... เอาอีกได้มั้ย ยังไม่สะใจ !!! เกลียดไอ้เฮียยย ย.
-
เฮีย สมน้ำหน้า 55555555555555555555555555555 สะใจ กระทืบเกือบตาย ดีนะว่าโจมห้าม ไม่งั้นสงสัย :laugh:
-
นึกว่าอีเฮีย จะพรากโจมไปจากป๋าซะแล้วว
ว่าแต่อีเฮียโดนกระทืบสะใจมาก แต่คิดอีกทีสงสารมันนิดนึง
-
ค่อยยังชั่วที่ไม่มีอะไรร้ายแรง
-
ป๋าทำดีมาก เฮียยยยยยยยยย เจอยำทีนโดยป๋าไปละ สะใจ
แต่คงน่าจะเคลียร์กันอีกยาว
ไม่ค้างเท่าไหร่และ น่าจะค่อย ๆ คลี่คลาย
ป๋ากับโจมเคลียร์กันไม่ยาก เพราะป๋าหงอกับโจมเสมอ 55555 :o8:
-
สมนำ้หน้าไอ้เฮียมัน
:z2:
-
เย้ๆๆๆ ไม่สนับสนุนการใช้กำลัง แต่ สะใจมากค่ะที่ป๋ากระทืบคุณเฮียอย่างนั้น
วะโฮ่ๆๆๆๆๆ วะฮ่าๆๆๆๆ o13
-
:เฮ้อ: โล่งอกมากๆ นึกว่าป๋าจะติดยาจนทำอะไรไม่ได้ซะแล้ว
ตอนนี้เรื่องถึงผู้ใหญ่แล้ว ใครจะอยู่จะไปเดี๋ยวก็รู้
:กอด1: แล้วบวก ตอนนี้คนอ่านก็ติดงอมแงม อัพบ่อยๆแบบนี้ ชอบจังค่ะ
-
เอามันให้ตายเลยยยย :m16:
-
555555 หายค้างแระ
เพราะป๋าช่วยระบายความค้างโดยการตื้บเฮียไปแระ
-
:o12: รีบวิ่งไป แอบใต้เตียง...
รอป๋ากับโจม มาเล่าเรื่องเศร้าสู่กันฟัง ห่างกันแล้วรู้สึกอย่างไร?
และก็ :z1: รอดูป๋าปลอบใจน้องโจม
ลืมขอบใจป๋ามากมาย เลือดกลบปาก :z6: เฮียนั่นหละที่ต้องการ
-
สมาคม"เกลียมัว"
-
:เฮ้อ: อิเฮียน่าจะโดนเยอะยิ่งกว่า เบาะไปนะแต่ตรีนป๋าเนี่ยยยยย
แต่ ไปเถอะป๋าไปหาจิตรแพทย์หนักเอาการ :pigha2:
อยากให้อัพบ่อยๆๆแต่ไม่อยากให้จบเร็วเลยอ่าคุณมีหนทางอื่นอีกไหมมมมม 555++
รอพ่อกุมกะพี่สิงต่อ
-
ได้ฤกษ์อ่านซะที มาต่อแล้ว เดี๋ยวกลับไปอ่านตอนเดิมก่อนนะ ไม่กล้าอ่านตอนที่แล้วถ้าไม่มาต่อตอนใหม่
-
เบาใจขึ้นหน่อย
อิอิ
สะใจอิเฮียมากน่าจะโดนมากกว่านี้
๕๕๕๕
,,, :]
-
ตลกป๋าอ่า ตื่นมาไม่เจอแฟนแล้วอาการออก ฮ่าๆๆๆๆๆ :laugh:
ช่วงหลังๆชอบน้องโจมโหมดนี้มากเลยค่ะ เรียกแทนตัวเองว่าโจมด้วย ชอบบบบบบ
ตอนนี้ตามพี่สิงทันแล้วนะคะ สนุกมากเลยค่า ^^
-
อ่านตอนนี้แล้วเข้าใจป๋าขึ้นเย๊อะเลยค่ะ
-
ขอบคุณหลายๆ ที่ช่วยสงเคราะห์คนกำลังอารมณ์ค้างค่ะ :call:
จิตใจประเสริฐแบบนี้เค้ารักตายเลย :จุ๊บๆ: :จุ๊บๆ:
เฮ้อ.....โล่งใจไปเปราะนึง
รอโจมไปเคลียร์กันต่อ......ที่ห้องนอน :m25:
ขอบคุณมากๆ ค่ะ ขอบคุณจริงๆ ในเป็ดตัวนึงด้วยค่ะ
จะคอยเป็นกำลังใจให้เสนอนะคะ รวมทั้งลุงสิงห์พ่อกุมด้วยค่ะ :กอด1:
-
อิเฮียโดนน้อยไปง่ะ :z3: น้ำตาจะไหลตอนที่ป๋าบอกว่าถ้าแยกจากกันอีก ป๋าเลือกจะตายแล้วนะ (คนอ่านก็จะตายคร้า :m15:)
-
เอ่อ... ค้างอะ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ล้อเล่นค่า :b อีเฮียตายไปเลยก็ดีนะ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
สะใจ ไม่สงสารเลยนะ (ทำไมชั้นเป็นคนแบบนี้) ไม่มีอะไรให้เห็นใจ นอกจาก
ตายสะเถิ๊ดดด ไอคนหลายใจ เห็นแก่ตัว และห่วยแตกที่สู๊ดดด !!!
ตอนนี้ป๋าก็ยังแอบหวานหน่อยๆตามสไตล์ ฮ่าๆ ผู้ชายกลัวเมียแบบป๋าก็ดูมีเสน่ห์ดีเหมือนกัน
ส่วนมหา ที่กลัวยังไงก็กลัวอย่างนั้น คงเส้นคงวา มากๆ ก๊ากกกกกกกก
-
+1 สำหรับเด็กป๋า มาต่อได้ว่องไวมากมาย ><
อิอิ ว่าแต่โจมเริ่มจับจุดได้แล้วในตอนท้าย ชะรอยป๋าจะเจริญรอยตามมหาในเรื่องกลัวเมียซ่ะละมั้ง 5555+
-
สุดยอดดดด....ป๋า อาการขนาดนั้นยังมีแรงกระทืบเฮียได้ o13
โชคดีที่อาการนี้ทำให้เฮียชะล่าใจ o18
:pig4: คนเขียนมากๆ ค่า
+1 กับตอนนี้ที่ทำให้โล่งงงงงงงงงงงงงงงงสุดๆ :กอด1:
-
ป๋ากลัวเมียอ่ะ สุดยอด ตอนแรกนึกว่าจะเป็นเฉพาะมหานะนี่ที่กลัวเทียน ที่ไหนได้ ป๋าก็กลัวน้องโจมเหมือนกันอ่ะ สุดยอดอ่ะ แต่ปัญหาคงมีมาอีกเยอะล่ะนะ เห้อ :เฮ้อ:
-
คุณฮ.เฮีย ใจเสาะไปนะ :angry2:
คนอ่านไม่ได้โหดร้ายนะ แต่มันยังไม่พออะ ตื้บฮ.เฮียอีกนิดได้ปะ :laugh:
ป๋าก็รักษาสุขภาพหน่อยนะ ยาเลิกไปเถอะไม่ทำให้ชีวิตดีขึ้นหรอก
ดูเหมือนทุกอย่างกำลังค่อยๆคลี่คลาย (มั้ย?)
-
แอบโล่งใจนิดนึง เว้นระยะให้พี่สิงบ้างก็ดี คิดถึง
-
ตามมาอ่านประชดฝนด้วยคน
o13
-
อิเฮียโดนน้อยไป :fire: :fire: :fire:
-
รับเคราะห์ไปนะเฮีย เข้ามาไม่ดูตาม้าตาเรือ สม
เคลียร์แล้วจร้าเรื่องนี้
เหลือแต่เรื่องที่บ้านโจม แก้ปัญหากันยังไงดี
-
คิคิ สมน้ำหน้าเฮีย สลบไปเรยย
-
เฮียโดนซะบ้าง :laugh:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
เก็บกด เพราะไม่ได้กดเมียนานอ่ะดิป๋า :m20: :m20: :m20:
-
มาเร็วจนน่าใจหาย 555
ตอนที่แล้วนึกว่า ป๋าจะปล่อยโจมไปซะแล้ว
แต่ที่ไหนได้ ป๋าก็ยังเป็นป๋า สุดโต่งสุดๆ
-
สะใจฉิบหาย ไอ้เหี้ยโดนตืบ
:z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6:
-
หายค้างขึ้นมาติ่งนึง555 o13
-
รักคนแต่งที่สุดดดขอกอดหน่อย :กอด1:
มาต่อทุกวันนะ
:call:
-
ดีขึ้นมานิดนึง
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
แหะแหะ ทำไมต้องไปอธิบายในห้องนอนล่ะนี่ื
:oo1: :oo1: :oo1: :oo1:
สมน้ำหน้าอิเฮีย :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
o18
-
บวกให้ด้วยความโล่งอก
-
โล่งใจไปได้เปาะหนึ่ง
-
ป๋าสุดยอด o13
-
กลุ่มนี้ แววกลัวเมียลอยเด่นมาแต่ไกลเลยเน๊อะ อิอิ
สมน้ำหน้าเฮียจริงจริ๊ง โจมอ่ะ ไม่น่ามาห้ามไว้เลย
ไม่งั้นเสร็จไปเรียบร้อย ^^
-
:mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
เฮ้อออออ
ดีจายยย ที่ป๋าไม่เปนอะไร
จิงๆ อาการนี้ เหมือนใช้โจมบำบัดก้น่าจะหายนะ
แต่โจมอยู่ใกล้ๆป๋าตลอดเวลาอะ
เอาผูกเอวไว้เลยดีมะป๋า อิอิ
-
ตอนหน้าขอเดาว่าต้องเครียดแน่เลย เฮ้อรักกันซะขนาดนี้ก็ต้องสู้กันต่อไป
-
:o8: เพื่อโจม ป๋าทำได้ทุกอย่างจิงๆ
จบตอนนี้แบบไม่ค้างคาแล้วอะค่ะ ดีใจๆๆ
ที่ผ่านไปได้ด้วยดี
ดีใจที่โจมยังอยุ่เคียงข้างป๋าเสมอ
แล้วอีเฮียจะมายังไงอีกหละ
ไปๆๆได้แล้ว
-
ทุกอย่าง เพราะโจม เพื่อโจม แฟนป๋าคนนี้แหละ
ไปเล่ากันในห้องนอน โจมจะเป่าปี่ไหม แต่แอบภูมิใจได้นะที่ป๋ามันโคตรรักโจมเลยอ่ะ :กอด1:
สะใจป๋าประเคนทั้งมือทั้งติงให้เฮีย :laugh:
-
หนุกคับ คนเข้ามาโพสต์เยอะมากกกกกก :pig4:
-
ป๋านายทำดีมากกระทืบตั๋วเฮียซะ5555
ก็สบายใจที่ป๋าไม่ได้ติดยา สงสารก็แต่โจมเค้ารักทั้งป๋าแล้วแอบเป็นห่วงเฮีย
ก็พี่ชายอ่ะนะ
-
ป๋าจัดการเฮียได้เฉียบขาดมากค่ะ ชอบบบบ
ได้รู้อะไรเกี่ยวกับป๋าเพิ่มขึ้นอีกแล้ว ^^
เอ่อ แต่ก้อแอบค้างอยู่นะคะเนี่ยยย
แต่ไม่เป็นไรค่ะ รอได้ๆๆ
-
:กอด1: ป๋า
:กอด1:น้องโจม
:กอด1:นักเขียน :จุ๊บๆ:
-
สะใจโก๋เลยที่ไอ้เฮียโดนป๋าซัดไม่เลี้ยง :z6:
สมน้ำหน้ามัน เสือกทำเจ๋งฉายเดี่ยว เลยโดนกระทืบซะหมอบกระแตไปเลย
-
โอ๊ยยย อยากกระโดดกอด แถมจูบปาก ดีฟคิส คนแต่งจริงจริ๊งงงงงง :จุ๊บๆ::จุ๊บๆ::จุ๊บๆ:
รักที่สุดดดดดด มาต่อลมหายใจให้คนอ่าน น่ารักจริงอะไรจริง
จะกดมอบเป็ดให้เหมือนทุกที แต่กดไม่ได้อ่ะ เป็ดไม่ขยับ ไม่่รู้ทำไมอ่ะ
ได้แต่กด +1 :กอด1:
เฮือกๆๆ ถอนหายใจ ให้กับฝ่าตีนทะลวงตับเฮียของป๋า
แบบว่่าคนอ่านอยากทำนานแล้ว ป๋าทำแทนให้สมใจแท้ๆ
-
อร๊ายยยยยยยย :mc4: อย่างงี้ต้องฉลอง!!!!
คุนป๋าแทบลืมอาการอยากยาเลยอะ
กระทืบซะไอ้คุนเฮียตายคาตรีนเลย :laugh: มันสะใจดีแท้!!!
นี่ถ้าโจมไม่ห้ามไว้นะ มีหวังสูญพันธ์แน่ๆตระกูลนี้!!
คุนป๋าไม่เคยฟังใครนอกจากเมียตัวเองจิงๆ เชื่อแล้วละค่ะ ว่าคนนี้อะ"รักมาก" :o8:
ยังมีปัญหาอีกหลายอย่างที่ต้องแก้ รับรองว่าไอ้คุนเฮียมันไม่อยู่เฉยแน่อะ ยิ่งเจ็บปางตายขนาดนี้ ไม่มีทางเลย!!!
ทั้งยังโจมเข้าไปกอดป๋าเพื่อให้หยุดตื้บตัวเองอีก มันคงเปนภาพที่ไอ้พี่นอกคอกจำไปจนตายเลยหละ :z1:
-
อ่อยยยยย
โอเคขึ้นละ ,, เฮียโดนป๋ากระทืบไปซะ
พอใจใน จุดหนึ่ง ,, ถ้าจะให้ดี ขอแรงกว่านี้ เหอะๆ
ลั้ลลาป๋า สู้ๆ ^^
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ:
จะว่าโล่งอกก็ไม่ใช่
แต่อย่างน้อยป๋าก็ยังเคลีร์ยตัวเองได้ในระดับนึง
หนทางยังอีกยาวไกลสู้ๆๆต่อไปน่ะป๋ากับโจม :L2:
เป็นกำลังใจและขอบคุณผู้แต่งด้วยน่ะค่ะที่มาต่อเรื่องทำให้เราหายอึดอัด :กอด1: :L2:
-
สะใจอย่างแสนสาหัส(?)
เฮียน่าจะโดนมากกว่านี้เนอะ เอาให้แบบ ซี่โครงทิ่มทะลุปอด หายใจเองไม่ได้ แล้วก็ตายในที่สุด (เหมือนคนอ่านจะเริ่มโหด) 55555.
-
มาต่อให้หายเครียดเร็วดีค่ะ ขอบคุณมาก
แต่ถ้าไปต่อน้องกุมพี่สิงห์ จะขอบคุณมากกกกกกกก :กอด1:
และอย่าลืมเปลี่ยนคีย์บอร์ด มันอาจจะถึงเวลาอำลา :เฮ้อ:
-
โอย...โล่ง นี่ถ้าไม่มาต่อเราคงนอนขาดใจตายอยู่ที่บ้านแน่ แหะ แหะ
-
:pig4: :pig4: :pig4: เฮียโดนจัดหนัก !!!!
-
เฮ้ออออออออออออออ :เฮ้อ: :เฮ้อ:
นึกว่าป๋าจะเป็นอะไรมากซะอีก โล่งอกไปที
-
ค่อยหายใจทั่งปอดหน่อย 55555+
-
:laugh: ฮ่าๆๆๆ ไอ้พวกกลัวเมียยย เอ๊ยยยย
-
:เฮ้อ:ดีน่ะค้างเติ่งไม่นาน ป๋าบังคับตัวเองได้ขนาดนี้แล้ว เยี่ยม แต่ป๋า มันไม่ใช่พาราน่ะ
ที่จะกินเฉพาะมีอาการ คงเหนื่อยอีกหลาย ....ยกน่ะโจม ถือว่าปลอบใจเด็ดโข่งเค้าน่ะ
ส่วนวันพรุ่งนี้ ค่อยว่ากัน
-
จะบอกว่าเมื่อวานแอบแช่ง ให้ฝนตกอีก คนเขียนจะได้อัพนิยายประชดฝนเพ่ิม แต่ยังแค่คิด ไม่ได้ไป
บนบานศาลไหน คนเขียนก็มาแล้ว ขอบคุณมากจริงๆ ครับ
-
เฮ้อออออออออออ
:mc4:
โล่งตัวปลิวววว :z2: :z2: :z2:
ที่แท้ก็เสี้ยนอยากเมียไม่ได้อยากยา :laugh: :laugh:
-
:เฮ้อ:
เฮ้อ.....ค่อยยังชั่ว
-
กรี๊ดดดดดดดด มาไวมาก
ตอนนี้แอบสะใจที่ป๋ากระทืบเฮียซะแทบช้ำในตาย
ไม่รู้เพราะความเครียด, ยาออกฤทธิ์ หรือความแค้นสะสม 55555
อ่านตอนนี้แล้วทำให้รู้ว่า... นอกจากมหาแล้ว
ป๋าก็เป็นคนที่กลัวเมียใช้ได้เลยนะ 5555555
แต่ว่า... บอกตรงๆตอนนี้ยังไม่หายค้างเลย
อยากอ่านอีกกกกกก *-*
-
เฮ้อ...เมื่อวานแอบเครียดเลยนะเนี่ย
กลัวว่า โจมจะกลับไปกับ...ไอ้เฮีย...
แอบคิด ... ถ้าป๋า ไม่มี เพื่อน ๆ ... จะเป็นยังไง :เฮ้อ:
-
โอ๊ยยตาย เลยต้องมาตามอ่านสองสามตอนที่เดียว
อ่านตอนที่แล้วแทบกรี๊ด เฮียมาได้ไงแล้วป๋าเกิดลงแดงอ๊ายยย
แต่ป๋าคะกระทืบเฮียซะขนาดนั้นนี้ความแค้นส่วนตัวหรอคะ
ชักหวาดๆๆไม่กล้ามีความแค้นกับป๋า
สาเหตุทั้งหมดเกิดขึ้นเพราะโจม
อย่างนี้แล้วจะดีใจหรือเสียใจดีละ...โจม
-
กรีดร้องหลังอ่านจบ ไม่มีมาม่า และค้างคาเหมือนตอนก่อน
กราบบบ และ กอดดด ขอบพระคุณคนเขียนคนลงนะค๊า
เรื่องป๋าเริ่มสบายใจแระ แต่เรื่องโจมนี่สิ ห่วงจริง ๆ เฮ้ออ
หวังว่า ถ้าพ่อโจมรู้เรื่อง ทุกอย่างอาจจะเป็นไปในด้านดีก็ได้
-
กรี๊ดดดดดดดดดดด ขอหอมแก้มคนแต่งก่อนเลยคร๊าาาาาาาาาาา
มาต่อเร็วแบบนี้รักมากกกกกกกกกกก อิอิ
โล่งใจด้วยคนคร่า ป๋าไม่ติดยา เหตุผลป๋าน่ารักมากเลยอ่า ชอบๆๆ ตื่นมาไม่เจอโจม กิ๊วๆๆ
โจมเริ่มขู่ได้แล้ว ขู่เยอะๆๆ คร่า ชอบๆๆ ฮ่าๆๆ
ป๋าน่ารักมากๆเลย ตอนโจมขู่เรื่องให้ไปโรงบาลอ่า กรี๊ดๆๆๆ
ปล สะใจมากเลยป๋าจัดการเฮีย ได้สะใจมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
สะใจว๊อยยยยยยยยยยยยยยย
เอาอีกๆๆๆๆๆ อิอิ
-
อูยยยย
อิป๋าเป็นโรคติดเมียนี่ถึงกับต้องไปถ้ำกระบอกเลยเหรอ
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกก
สะใจสภาพ HEAR แบบน่าจะตายคาตีนป๋ามาก
บอกแล้วว่าอย่ามายุ่งกะเมียกู =_,=
-
อิป๋าหาหมอเถอะ ดูท่ากลับไป กทม คงต้องเครียดสะสมอีกแน่ๆ คนมีความผิดติดตัวก็หงองี้แหละโจม :เฮ้อ:
-
ทุกคนสู้ๆๆๆ เดี๋ยวก้เจอทางออก
สู้ๆๆนะ
-
สะใจมากที่เฮียโดนกระทืบ555 หมั่นไส้มานานแล้ว
โจมกะป๋าไปเคลียร์กันที่ห้องไม่อยากนึกสภาพเลย
-
โล่งอกที่ป๋าไม่ได้ติดยา แล้วโจมก็ไม่ได้ถูกเอาตัวไป ถึงตอนนี้แล้วโจมคงรู้ตัวแล้วว่าสำคัญกับป๋าแค่ไหน :กอด1:
-
สมน้ำหน้าเฮียเปา
-
สมแล้วที่เป็นป๋า ตีนโหดสุด ๆ แต่ยังไง ก็แพ้เมีย :m20:
+1 เป็นกำลังใจให้ พร้อมกับ :จุ๊บๆ:
-
นี้มันนิยายหรือยาเสพติดกันแน่
ทำไมยิ่งอ่านยิ่งติด :z3:
-
ตกใจแทบแย่ นึกว่าป๋าติดยาอย่างอื่น
แต่ทำไมเลือกที่เล่า เป็นห้องนอนด้วยหล่ะ
ป๋าคิดไรอยู่ป่ะเนี่ย (http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/b9.gif)
-
+1 แทนคำขอบคุณ เค้าไม่ค้างแล้ว o13
-
:z3:หายค้างแล้ว แต่ยังอยากอ่านตอนต่อไปอีกอ่า :monkeysad:
-
เฮ้อ...โล่งอกไปทีนึกว่าโจมจะโดนเฮียอุ้มกลับบ้านซะแล้ว
ตอนนี้แอบสะใจที่เฮียโดนป๋ากระทืบสลบคาตี... :laugh:
-
โล่งใจไปได้นิดนึงงงง
ขอบคุณที่ไม่ปล่อยให้ค้างนานนะคะ ^^
-
:เฮ้อ:
-
ยังไงก็บ้านบึ้มอยู่ดีอ่ะ....5555 ยังไม่เคลียร์จ้า +1 :L1:
-
ขอบคุณที่มาต่อให้หายคาใจค่ะ..ถ้าป๋าจะติดยาจริงๆๆ
คิดว่าเค้าคงจะหัวใจสลายตามน้องโจมไปแน่ๆๆ แอร่กกกก
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
o13 o13 o13
-
เกือบไปแล้วนะป๋า...ต่อไปก็ต้องทำตัวดี ๆ หน่อยล่ะ
ตอนหน้าจะได้รู้ว่าทำไมป๋าถึงไปยุ่งกับยาได้สินะ...แล้วทางครอบครัวโจมกับศรีภรรยาของเฮียจะลงมือยังไงกับเรื่องของโจม
หวังว่าพ่อของป๋าจะเตรียมวิธีรับมือเอาไว้แล้วนะ ไม่ค่อยจะอยากหวังพึ่งป๋าเลยจริง ๆ :serius2:
-
เฮ้อโล่งอก อย่างน้อยอิป๋าก้อยังไม่ถึงขั้นติด
แต่แหมแอบสะใจนิดนึงนะที่ป๋ากระตื๊บเฮียอะ
:L1:คนเขียนที่มาต่อแบบไม่ให้อารมณ์ค้างค่ะ
-
แอบสะใจตอนป๋ายำตีนเฮียมากกก..... o13
:pig4: คะ
-
อยากหั้ยไปเล่าต่อในห้องไวๆๆ
-
love ป๋ามากมาก :L2:
-
อร๊ายยย ขอบคุณมาต่อนะคะ :กอด1:
เมื่อวานอ่านแล้วแอบลุ้นแทบจะขาดใจ
ขอให้ป๋าหายไวๆเน้ มีน้องโจมเป็นกำลังใจแบบนี้คงรีบรักษาตัว
-
อ่า...อ่านตอนนี้แล้วสะใจ
เฮียโดนยำตีนเลย อิอิ
โจมกับปผ่าก็ยังหวานกันได้ถึงแม้จะเจอเรื่องร้ายๆๆ
จะรอตอนต่อไปค่ะ :กอด1: :L2:
-
รักพี่ป๋าจัง >///< พี่โจมด้วย 5555
ขอให้เฮียไปสู่ที่ชอบๆ เร็วๆนะคะ สาธุ ;(
ขอบคุณคนแต่งที่อัพให้ตามสัญญาน้าาาา
อ่าา...มันไม่ค้างก็จริง แต่ว่า แอบกังวลเล็กน้อย
เฮียมันโดนพี่ป๋ายำตีนไปซ่ะขนาดนั้น จะไม่โต้กลับหรอ ??
แต่เอาเถอะน้องจะไม่คิดล่วงหน้า >< แฮปปี้กะตอนนี้ค่ะ !!
ไฟท์ติ้ง !!!
-
โจมเริ่มสามารถทไให้ป๋าเกรงได้บ้างแล้ว
ดีนะที่ป๋าไม่ติดมาก ไม่งั้นไอ้เฮียมันต้องหาเรื่องมากกว่านี้แน่เลย
-
เกลียมัว เห็นจะจะ อยู่ 2
-
สมน้ำหน้าอิเฮีย ฮึ "แกว่งตัวหาตีน" เองนะ
(อิ อิ ดัดแปลงสำนวนจาก "แกว่งเท้าหาเสี้ยน"น่ะ)
ชิส์ส์..คิดจะมาบังคับโจมกลับไปง่ายๆอะดิ
อิเฮียมันทะนงตน+ชะล่าใจเกินไป ด้วยความที่คิดว่า
ตนเองเคยอยู่เหนือโจมมาตลอด โจมต้องทำตามตลอด
เฮียมันคงลืมคิดเนาะว่า คนเรามีวันเติบโตทั้งด้านร่างกายและความคิด
ชีวิตเป็นของโจม ให้เขาเลือกทางชีวิตของเขาเองบ้างเหอะ
หวังว่าโจมกับป๋าจะค่อยๆคุยกันโดยไม่ให้อารมณ์โกรธเข้าครอบงำนะ
อิฉันลุ้นจนตัวงอแระ ให้เรื่องราวจบลงด้วยดี
-
อ๊ายยยย ในที่สุดก็ไล่อ่านจนทัน เฮ้ออออ ,,,,
อยากบอกคนแต่งว่าสนุกมากกกกกกกกกกกกกกกกกกก <3
รักป๋ากับโจมที่สุด ::: เป็นกำลังใจให้รีบๆมาอัพเน้ออออออ :D
-
ป๋าน่ารักแฮะ คึ คึ
-
เฮ้อ!!!โล่งไปเปราะหนึ่ง
แต่เฮียเป็นไรมากป่ะ เป็นเยอะๆเลยนะ 555
-
สะใจมาก เฮียโดนกระทืบแบนติดดิน 555+
จะรอต่อค้า
-
อยากให้ป๋ายำตีนไอ้เฮียนรกนั่นต่อหน้าป๊าโจมว่ะ :z6:
ชอบเวลาป๋าเป็นลูกหมาเชื่องคอยเชื่อฟังโจมจริงๆ น่ารัก :-[
ีซีนไหนมีมหา ซีนนั้นฮากระจายทุกที :m20:
-
ไปรอเค้าเคลียร์กันที่ห้องนอน :oni1:
-
โล่งอกไปที
สมน้ำหน้าเฮียโดนป๋าจัดหนัก
ขอบคุณที่มาต่อนะคะ
-
"เพราะผมไม่เจอแฟนนอนอยู่ข้างๆ :o8:"
อร๊ายๆๆๆๆๆ
งั้นต่อจากนี้น้องโจมต้องอยู่กับป๋าตลอดเวลาเลยนะฮ้า า~
น้องโจมเสียรู้ไอ้ป๋าเจ้าเล่ห์ซะละ
คุยที่บ้านแถมในห้องนอน จะได้คุยกันอีท่าไหน(หรือหลายท่า) ล่ะเนี้ย ยย :z1:
ปล.อิเฮียน่าจะโดนกระทืบให้ตายคาตี- o18 หึหึหึ
-
ชอบตอนทิ้งท้ายนี่แหละ 5555555555555
-
โอย..นึกว่าจะแย่ซะแล้ว
ป๋านี่ลูกบ้าขั้นเทพจริงๆ นี่ขนาดมีอาการลงแดงนะเนี่ย o18
-
กรี๊ด! สะใจมากมาย อยากไม่ร่วมกระทืบด้วยจัง หุๆๆๆ ไม้ล้มข้ามได้ คนล้มต้องกระทืบซ้ำ ก๊ากกกกกกก :laugh:
-
อ่านรวดเดียว2ตอนก่อนตอนที่38ค่อยกลับไปอ่านที่บ้าน
ป๋าไม่น่าเสพยาเลยนะค่ะ แอบเสียใจที่ป๋าเล่นยา
แต่ก็นะ คนเราหลังผิดกันได้ ทำให้เข้าใจอะไรๆป๋าและกลุ่มเพื่อนได้มาขึ้น
เหมือนคุยเปิดอกให้น้องโจมเข้าใจเพื่อนๆและป๋าเลยอ่ะ
ว่าแต่เฮียตามมาถูกได้ไงอ่ะ เซ็งเฮีย
-
เหอะๆๆ ดีแล้วที่ไม่ติดยา....
พี่ชายคงไม่ยอมแน่ๆ หลังจากนี้คงรุนแรงน่าดู เหอะๆๆๆ
-
1+ ให้คนแต่งค่า.....
แอบฮาป๋านิดหน่อย....555
-
ป๋า สู้สู้ :n1:
-
กริ๊ดดดดดดดดดดด รู้สึกแบบ...โอ้ยโล่งใจ~~~
ขอบคุณที่ป๋าไม่เป็นอะไร....(ขอบคุณที่เหมือนไอ้เฮี้ยจะเป็นอะไรไป 555)
เอ้อแล้วป๋าน่ะเป็นบ้าด้วยนะเนี่ย...'บ้ากาม' น่ะนะ 55555
กริ๊ดๆๆๆๆ มีความสุข ไม่ค้างแล้วค่า~~~><''
รอตอนต่อไปนะคะ ^^)/
-
จริงหราโจม? ที่ว่าถ้าทำเสียงกดต่ำแล้วป๋าจะกลัวอ่ะ
เอิ๊กๆ เอาแบบโจมยอมป๋าน่ารักกว่านะ เค้าชอบอ่ะ
โจมดูน่ารักในแบบที่เป็นโจมดี ...
-
หายใจทั่วท้องเลย หลังจากที่เครียดไปหนึ่งวันเต็มๆ
พรู่ๆๆๆๆๆๆ เครียดกว่าสอบตกซะอีก ๕๕๕
แอบสงสารเฮียที่โดนป๋ายำซะขนาดนั้น
แต่อีกใจก็สะใจ =.,=
-
ตกใจหมดเลย :laugh:
เคลียร์กันที่...ห้องนอน :-[
ป๋ากับโจม คิดกันคนละเเง่เเน่ๆเลย :m20:
-
คือวันนี้เรียนคอม แล้วเห็นพี่อัพ ! เห้ยยยยย. ถ้าไม่ได้อ่าน ตุเสี้ยนเป็นป๋าแน่ ๆ
เลยแอบอ่านในคาบเรียนซะเลย :jul3:
แต่อินเตอเนท ค่อนข้าง กาก เลยไม่ได้เม้น
กลับมาเม้นด้วย ความสะใจ เฮียกาก จริง ๆ :jul3:
โดนตีนป๋าขาเข้าไป สลบเหมือด :jul3:
ปล. ตอนอ่านฉากเฮียเลือดออกทางปาก แอบนึกถึงเวลาพี่ค่อม ชวนชื่อเล่นมุกเลือดไหลน่ะ :laugh:
ปล.2 ตี นป๊ะป๋าโดนใจ อย่างแร้ง :impress2:
:pig4: :pig4:
-
เหมือนจะหายใจคล่องขึ้นมาหน่อย
-
เฮ้ออออ...ค่อยยังชั่วนะคะเนี้ย
ดีที่ป๋าไม่ได้ติด นึกว่าโจมจะโดนเอาตัวไปอีก
ป๋ารีบๆหายเข้าน้าาาา
-
ต่อไปคงเป็นการเคลียร์กันระดับพ่อพ่อ
อร๊างงง หวังว่าจากนี้กราฟจะเป็นแนวขึ้น
-
555555555 5
กระทืบได้ใจมาเลยป๋า !!
เฮียคงนอนโรงพยาบาลนานเลยแหละ' สมน้ำหน้า !
ป๋าแอบหวานอะ'
ไม่เห็นแฟนก็เครียด เหมือนโจมบอกแล้วไหมว่าจะออกไปข้างนอก ~ 55555 5
แสดงความเป็นเจ้าของ ,,
โจม กดเสียงต่ำมันอาจใช้ได้เป็นบ้างครั้งรึเปล่า !
ชอบพ่อป๋าอะ .. รอเคลียร์อย่างเดียวเลยย ~
-
นี่ขนาดอาการไม่ค่อยดีนะป๋า
กระทืบซะเฮียหมดสภาพเลย 5555
เฮียคงแค้นน่าดูอ่ะ
แอบเขินไปกับน้องโจม มีจับมือต่อหน้าหมอด้วย อิอิ
-
รอดูพ่อป๋าโชว์ความเก๋า หุหุ
-
เฮียตายคาเท้าเเล้วมั้งนั่น!!
ีรีบมาต่อนะคะ
-
ฟู่ววว ค่อยยังชั่วหน่อยที่ป๋าไม่ได้ติดยา :เฮ้อ:
แต่เล่นเอาเฮียเกือบตายเลยอ่ะ :laugh:
น้องโจมเชื่อใจสามีได้เลยแบบนี้ o13
-
:z2: ดีใจกะอีเฮียจริงๆ ที่ได้รู้รสชาติของเท้าป๋า :z2:
:pig4: :pig4:
-
โล่งงงงงงงง นึกว่าโจมจะถูกลากกลับ กรุงเทพฯซะอีก
-
หื่นตลอดอ่ะป๋า :o8: :o8:
-
ตอนที่ 39 'เด็กป๋า'
“โจมไม่รู้หรอกว่าตอนที่ป๋าอยู่ที่โน่นมันทรมานแค่ไหน เหงาก็เหงา เพื่อนก็ไม่มี รู้ว่าโทรหาบ่อยๆโจมต้องรำคาญแน่ๆ แต่ก็ยังจะทู่ซี้โทรหา อยากคุยด้วย อยากได้ยินเสียง”
ถ้าไม่เห็นว่าคนพูดมีสีหน้าจริงจังแค่ไหน โจมก็อยากจะเถียงกับมันแบบประโยคต่อประโยคอยู่เหมือนกัน มันบอกว่าทรมาน โจมก็ทรมานเหมือนมันนั่นแหละ คิดเพ้อเจ้อไปขนาดที่ว่าถ้าย้อนเวลากลับไปได้ โจมจะไม่อารมณ์ชั่ววูบตามผู้ชายคนนี้ขึ้นเตียงเลยจริงๆ
แต่พอมาคิดดูอีกที ถ้าไม่เดินตามป๋าไปวันนั้น วันนี้โจมจะอยู่ในสภาพยังไง เป็นเมียเก็บเฮีย หลบๆซ่อนๆแสดงออกไม่ได้ แสดงความเป็นเจ้้าของไม่ได้ ต้องรอเศษเวลาที่เฮียเจียดมาให้เพียงอย่างเดียวแน่ๆ
“เอามาจากไหนที่ว่าโจมรำคาญ”
“ก็พอโจมรับสายทีไร ถามว่า ‘มีรัยเหรอ’ทุกที”
เอ๋า!! แล้วจะให้รับโทรศัพท์ด้วยถ้อยคำแบบไหนล่ะ ในหนึ่งวันเฉลี่ยแล้วมันโทรมาทุกชั่วโมง อังกฤษกับไทยห่างกัน 11-12 ชั่วโมง เรียกว่าใช้ชีวิตกันคนละช่วงเวลา บางครั้งมันโทรมาก็เป็นเวลานอนของโจม ซึ่งมันก็รู้ แต่แค่โทรมาถามดูว่าหลับหรือยัง ฝันดีนะ แค่นี้ มันบ้าหรือเปล่า!!
“นายคาดหวังว่าจะได้ยินว่าโจมรับโทรศัพท์แบบไหนล่ะ ครับที่รัก ฮันนี่ หรือดาลิ่งเหรอ ถ้าแบบนั้นนายคงหลับแล้วฝันไปแล้วล่ะ”
“ก็เพราะแบบนี้ไง มันเลยเป็นเรื่องที่ระบายกับใครก็ไม่ได้ จะให้บอกใครล่ะว่าคิดถึงเมียมาก เป็นห่วงจะตายห่าอยู่แล้ว วันนี้มีใครมาตอมเมียกูบ้าง ไอ้สามตัวนั้นรับโทรป๋าแต่ละทีมันจะอ้วกใส่หูโทรศัพท์อยู่แล้ว บอกใคร เค้าคงคิดว่าอย่างป๋าเนี่ยนะจะรักโจมขนาดนี้ ใช่สิ ประวัติที่ผ่านมาป๋าไม่ดีเท่าไหร่นี่”
มันรู้ตัวเองเหมือนกันนะว่ามันมีชื่อเสียงทางด้านไหน ถึงมันจะทำตัวไม่แคร์ไม่สนใจคนรอบข้าง แต่มันก็ไม่ถึงกับไม่รู้ว่าตัวเองตกเป็นขี้ปากคนในมหาลัยยังไง
“พอโจมไม่รับโทรศัพท์ แล้วสุดท้ายก็ติดต่อไม่ได้จะให้ป๋าคิดไงอะ ทุรนทุรายสิ เป็นห่วงนี่”
“เป็นห่วงหรือระแวง”
“ไม่ระแวงหรอก ป๋ารู้ว่าโจมเลือก แต่คนอื่นมันก็จ้องจะเลือกโจมเหมือนกันนี่หว่า แล้วยังเป็นโจมเด็กป๋าด้วยนะ ใครได้ไปนี่ปิดซอยเลี้ยงฉลองได้เลย”
“สูงค่าขนาดนั้นเลยเหรอ การที่ได้นอนกับโจมหรือซิวเด็กป๋ามาได้เนี่ย”
“โจมเข้าใจคำว่าอยากเอาชนะเปล่าล่ะ เหมือนไอ้แมนไง จะมีใครยอมเอาเมียตัวเองซ้อนท้ายแข่งมอไซค์บ้างวะ ถามจริง ถ้าแพ้นั่นหมายถึงเมียมันต้องไปนอนกับคนอื่นนะ แล้วในทางกลับกันอะ ถ้ามันชนะมันก็จะได้นอนกับเด็กซ้อนท้ายของฝ่ายตรงข้าม แล้วที่มันท้าป๋าเหยงๆอยู่แบบนั้น ไม่ใช่เพราะมันหวังจะได้โจมเหรอ มันไม่เคยแข่งชนะป๋าสักครั้ง แต่มันก็ยังจะลองอะ”
เพราะเรื่องนี้แหละที่ทำให้โจมมองป๋าในอีกมุมมองหนึ่ง ไม่ได้มองว่าป๋าเท่เวลาอยู่ในสนามประลองความเร็ว แต่โจมประทับใจที่คนๆหนึ่งจะรักษาคำพูดเพียงเพราะโจมขอเอาไว้ เป็นเด็กป๋าไม่ได้เปลืองแค่ตัวอย่างเดียวหรอก เปลืองใจด้วย ใจต้องทำงานหนักทุกครั้งเวลาที่อยู่กับมันสองต่อสอง ป๋าไม่ใช่พ่อปลาไหลที่ปากหวานหว่านเสน่ห์ไปวันๆ มันพูดน้อย แต่ทุกสิ่งทุกอย่างมันบอกผ่านการกระทำ
“โจมดูแลตัวเองได้น่า”
อุบอิบตอบมันไปด้วยอารมณ์ไม่อยากยอมแพ้ ทั้งๆที่ไม่มีอะไรจะให้ชนะได้เลย 3 เดือนที่ต้องถูกขังเพียงเพราะถึงขีดสุดของความกดดันแล้ว เหมือนเฮียกำลังท้าเล่นสงครามประสาท ถ้าโจมไม่บุกไป เฮียจะต้องค่อยๆหย่อนระเบิดลงมาทีละลูกแน่ๆ แล้วลูกสุดท้ายก็ต้องพังพินาศกันไปข้าง โจมไม่อยากรอที่จะเจอกับลูกสุดท้าย เลยวู่วามบุกเข้าถ้ำเสือไปทั้งๆที่อารมณ์กรุ่นร้อนแบบนั้น
“ป๋าเชื่อว่าโจมดูแลตัวเองได้ แต่ต้องไม่ใชตอนที่มีคนคอยจะแทงอยู่ข้างหลังตลอดเวลาแบบนี้สิ”
“ใครจะไปรู้ล่ะ วันๆคอยแต่ระวังศัตรูที่จะมาจากเด็กของนาย มันน่าเจ็บใจน้อยซะทีไหนล่ะ อยู่ดีๆนายก็เปิดตัวแฟน แถมยังเป็นผู้ชายอีก ใครจะไปคิดว่าจริงๆแล้วศัตรูที่ร้ายที่สุดคือคนใกล้ตัว ตัวเองล่ะ”
“ทีนี้เลิกสงสัยแล้วใช่มั้ย”
“สงสัยอะไร”
“สงสัยว่านายมีดีตรงไหน มีเสน่ห์ยังไงน่ะ”
“ก็ยังไม่รู้อยู่ดีแหละว่าแย่งอะไรกันอยู่”
“เอ๊า! คนอื่นป๋าไม่รู้หรอก เป้าหมายหลักๆก็ต้องไม่พ้นตัวโจม”
“แล้วเป้าหมายหลักของป๋าล่ะ”
“ใจสิ ตัวโจมป๋าได้มาแล้วนี่ ป๋าต้องการทั้งตัวทั้งใจนั่นแหละ เอารวมกันเลย ไม่แยก”
“ก็เขี่ยๆไปให้แล้วไง”
“งั้นช่วยเปลี่ยนเป็นควักออกมาแล้วปาใส่หน้าป๋าทีเถอะ หรือจะปาใส่อกข้างซ้ายให้มันรวมเป็นใจเดียวกันเลยก็ได้นะ พร้อมรอเลยเนี่ย”
“ไอ้บ้า เวลาคนเค้าบอกรักกันเค้าบอกแบบนี้เหรอ”
“ก็บอกแล้วว่า.............”
“ว่าไม่เคยบอกรักใคร”
“อืม”
แล้วมันจะชักสีหน้าหงุดหงิดแล้วหลบสายตาทำไมนะ ทำจมูกรั้น ปากยื่นเหมือนเด็กถูกผู้ใหญ่จับไต๋ได้ไม่มีผิด นี่น่ะเหรอป๋าที่ใครๆเค้าว่าเจนจัดในสนามรักนักหนา ป๋าอาจจะเป็นราชสีห์ในสายตาคนอื่นที่พบเห็น แต่เวลาอยู่ต่อหน้าโจมทีไร ทำตัวเป็นมิกกี้เม้าส์เอาแต่ใจทุกทีสิน่า
“แล้วทำไมต้องเสพยา”
“ก็”
“ก็อะไร ทำไมต้องไปยุ่งกับของพวกนั้น”
“ก็มันเครียดแล้วก็ไม่ได้ดั่งใจนี่นา ทุกอย่างดูช้าไปหมดเลย นาฬิกาเดินช้า อะไรๆก็จบอยู่ที่ว่าป๋าต้องใจเย็น ให้รอๆ ไม่มีใครรู้หรอกว่าป๋าอกจะแตกตายอยู่แล้ว ใครอยู่ใกล้พ่อจะพ่นไฟใส่อยู่แล้ว”
“โจมยังทนได้เลย”
ตอนนี้ก็เก่งพอที่จะพูดได้ แต่ตอนนั้น โจมก็ปวดร้าวไปทั้งใจแล้วก็ทรมานพอกัน การรอคอยที่ไม่รู้จุดหมาย ความอ้างว้าง เดียวดาย มันจับเข้าไปถึงกระดูก
“แต่ป๋าทนไม่ได้ รูปที่นักสืบส่งมาให้ดูทำให้ป๋าอยากไปเอาโจมออกมาเดี๋ยวนั้นเลยอะ”
“รูปอะไร”
“รูปที่โจมมองออกไปนอกหน้าต่าง เหม่อลอย ถึงไม่มีน้ำตาสักหยดแต่ก็เหมือนโจมยืนร้องไห้นั่นแหละ มันเป็นอะไรที่ป๋ารับไม่ได้ เมียป๋า ป๋าดูแลดีแค่ไหนเอาใจใส่แค่ไหน แล้วมันมีสิทธิ์อะไรมาเอาเมียคนอื่นไปขังไว้แบบนั้นล่ะ รู้มั้ยตอนที่เห็นรูปนั้น ป๋าอยากจะดึงโจมมากอดมาก แต่ก็ทำไม่ได้ มันเป็นแค่รูปถ่ายใบเล็กๆเอง นอกจากมองอยู่อย่างนั้นแต่ก็ทำอะไรไม่ได้สักอย่างเลย”
หน้าป๋าสลดลงไปจนรู้สึกว่าขอบตาตัวเองกำลังร้อนผ่าว ก้อนสะอื้นตีตื้นมาจุกอยู่ที่คอหอย ในความเดียวดายตอนนั้น โจมอยู่คนเดียวก็จริง แต่ก็ยังมีอีกคนที่เจ็บเป็นเพื่อนกับโจม พอจะเข้าใจความรู้สึกของป๋าขึ้นมาบ้าง เลยเลือกที่จะเดินเข้าไปใกล้ๆ ป๋านั่งก้มหน้าอยู่ปลายเตียง ไม่รู้ว่ากำลังคิดอะไรอยู่ แต่พอเงาร่างโจมหยุดอยู่ตรงหน้า ป๋าก็ค่อยๆแหงนหน้าขึ้นมามอง
“ตอนนี้ไม่ได้อยู่ในรูปถ่ายแล้ว ยังอยากกอดอยู่มั้ย”
ไม่ต้องรอคำตอบ มันก็รั้งตัวโจมเข้าไปใกล้แล้วซุกลงไปที่หน้าท้อง ลมหายใจร้อนๆเป่ารดอยู่ตรงสะดือเหนือท้องน้อย วูบวาบแต่ก็อบอุ่นไปถึงใจ
“เพราะตอนนั้นทำแบบนี้ไม่ได้ ป๋าเลยไม่อยากรับรู้ความจริงอะไรอีกแล้ว อยากหลับไปจนถึงวันที่ได้บุกไปหาโจมเลยก็ทำไม่ได้”
“เลยใช้ยาเหรอ”
“ให้เหมือนป๋าหลับแล้วฝันไปชั่วคราวน่ะ เวลาจะได้ผ่านไปไวๆไม่ทรมาน ถ้ายังสืบไม่เจอโจมมันก็ไม่เท่าไหร่หรอกนะ แต่นี่เจอแล้ว รู้ว่าโจมอยู่ที่ไหน ตกอยู่ในสภาพยังไง แต่ก็ไปหาไม่ได้ เข้าใจมั้ย”
ทั้งสีหน้าทั้งท่าทางทำให้รู้เลยว่าตอนที่ป๋าตกอยู่ในช่วงเวลานั้น ป๋าแสดงอารมณ์ออกมาแบบไหน คงจะหงุดหงิดและเหวี่ยงตลอดเวลา คงจะไม่มีใครเข้าหน้าป๋าติดเลยสักคน เพื่อนสามคนของป๋าผ่านช่วงเวลาของพายุโหมมาได้ยังไง ถ้าเป็นเพื่อนคนอื่นๆเค้าคงทิ้งป๋าไปแบบไม่ใยดีแล้ว จะว่าทนเพื่อผลประโยชน์ก็ไม่ใช่ ถึงจะไม่มีใครรวยเท่าป๋า แต่โจมยังไม่เห็นใครขัดสนเลยสักคน
“เข้าใจ”
โจมไม่เคยรู้อะไรเกี่ยวกับตัวป๋าเลย ไม่เคยรู้ว่าผมป๋าลูบแล้วลื่นมือเหมือนเส้นไหมขนาดนี้ ทั้งๆที่เรายิ่งกว่าถึงเนื้อถึงตัว แต่โจมไม่เคยได้สนใจรายละเอียดเล็กๆน้อยๆเหล่านี้เลย
“ถ้าป๋าติดยาขึ้นมา โจมก็ต้องเป็นเมียไอ้ขี้ยาสิ ทุเรศตายเลย คุณชายเทวดาที่หยิ่งจองหอง สุดท้ายตกเป็นเมียไอ้ขี้ยา เหมือนพี่เฮียด่าไง ป๋าเป็นขี้ยาไฮโซ เหมือนจะดูดีนะ แต่พอฟังแบบนั้นแล้วมันแย่นะรู้มั้ย โจมไม่เคยสนใจกับน้ำลายของคนเลย ไม่เคยรู้สึกแย่ที่ถูกมองว่าโจมขายตัว แต่รับไม่ได้ที่เฮียว่าป๋าแบบนี้นะ”
“ไม่ติดหรอก ป๋าไม่ได้อัพทุกวันซะหน่อย อัพแค่ตอนที่ฟุ้งซ่านมากๆหรอก”
“ประมาท ไหนพี่เบสบอกว่าป๋ากำลังจะพิสูจน์ตัวเองไง”
“พิสูจนว่าอะไร”
“ว่าเป็นผู้ใหญ่พอที่จะรับผิดชอบอะไรๆได้ เตรียมพร้อมจะเป็น CEO เครื่องดื่มชูกำลังคนต่อไปอยู่ไม่ใช่หรือไง”
“ไอ้เบสพูดเยอะกว่าที่สั่งเกินไปแล้วนะ”
“เขินเหรอ”
“เปล่า”
“แล้วป๋าหน้าแดงเป็นอะไรหรือเปล่า”
“บ้านไอ้มหาร้อนอะ”
“แปลกนะ ป๋าหน้าแดงก่อนเหงื่อจะออกซะอีก”
“อย่ามารู้ทันน่า ก็เป็นซะแบบเนี๊ยะ จะไม่ให้รักได้ไง”
“ถ้ารัก อย่าทำแบบนี้อีกนะ รู้รึเปล่า”
“อืม ขอโทษนะ ก็คิดว่าไม่น่าจะเป็นอะไรนี่นา”
“แล้วทำไมถึงยังเป็นล่ะ”
“ไม่รู้สิ สมองมันสับสนมั้ง ก่อนจะหลับไปโจมนอนอยู่ข้างๆ แต่พอตื่นขึ้นมาแล้วไม่มีใคร มันเลยวืดขึ้นมาน่ะ อยู่ดีๆก้ตกใจแล้วก็กลัวอะไรก็ไม่รู้ สงสัยใกล้บ้าละ”
“นอนเยอะไปแล้วหลอนน่ะสิ”
“ไม่่ได้นอนหลับสนิทแบบนี้มานานแล้วมั้ง”
“เป็นไงล่ะ เจอโจมเข้าไป เข็ดที่จะมีแฟนเลยสิ เป็นป๋าอยู่ดีๆไม่ชอบ”
“ใครว่า ป๋าเลือกแล้ว ไม่เปลี่ยนใจง่ายๆหรอก เบื่อชีวิตเสเพลไปวันๆแล้ว มันก็เหมือนๆเดิม จำเจเหมือนกันทุกวัน เพียงแต่ไม่ซ้ำหน้ากันก็แค่นั้น”
“แล้วแบบโจมไม่จำเจเหรอ มันก็เหมือนๆกันทุกวัน แถมหน้าก็ไม่เปลี่ยน”
“ไม่นี่ เดี๋ยวนี้โจมก็มีท่าใหม่ๆบ้างแล้ว”
“ไอ้บ้า วกเข้าเรื่องทะลึ่งจนได้นะ ต่อมลูกหมากทำโอทีตลอดเวลาเลยหรือไง”
“แล้วจะหน้าแดงทำไม ความรู้สึกช้าไปนานเลยนะ มันควรจะต้องอายตั้งแต่โดนจีบใหม่ๆแล้วโจม”
“เออ ช่างมันเหอะ แล้วทีนี้จะเอาไงต่อไปอะ”
“ไม่เอาไง แต่ไม่ให้โจมกลับไปบ้านนั้นแล้วนะ”
“ก็ไม่ได้อยากกลับหรอก แต่สักวันหนึ่งก็ต้องกลับไป ป๊าแก่แล้วนะใครจะดูแล”
“ญาติดีกับพ่อตัวเองตั้งแต่เมื่อไหร่”
“ก็ไม่ได้ถึงกับเข้าใจอะไรกันหรอก ก็เหมือนเดิม แต่พ่อก็คือพ่อนะป๋า มันตัดไม่ขาดหรอก”
“นั่นสินะ ไม่งั้นโจมคงไม่กระโดดเข้ามาช่วยไอ้เหี้ยเฮียนั่นหรอก”
“ไปกันใหญ่แล้ว เฮ่อ! นี่พูดอยู่กับเด็กอนุบาลไหนเนี่ย ยังไงเค้าก็เป็นพีี่โจมนะป๋า จะดีจะชั่วยังไงตอนเด็กๆเค้าก็ดูแลโจมมา ถ้าปล่อยให้เค้าตายลงไปต่อหน้าโจมยังใจดำไม่พออะ แล้วอีกอย่าง ถ้าเฮียเป็นอะไรขึ้นมา ป๋าก็เป็นฆาตกรฆ่าคนตายนะ ยังไม่อยากเป็นม่ายสามีติดคุก”
“ว่าไปนั่น ว่าแต่ โจมยังรักมันอยู่มั้ย”
“รักสิ......................”
ยังไม่ทันจะอธิบายอะไรเพิ่มเติมก้พบว่าป๋าจ้องมาด้วยแววตาดุดัน โกรธเคือง แล้วก็ตัดพ้อโจมไปในคราวเดียวกัน ก่อนจะหรุบตาต่ำลงแล้วนั่งนิ่ง
“แต่ไม่ได้รักแบบนั้นแล้ว รักแบบพี่ชายเฉยๆน่ะ เคยบอกไปแล้วไม่ใช่หรือไงว่าคนโลกแคบแบบโจมเข้าใจผิดไปเองว่ามันคือรัก”
“โจมไม่ได้เข้าใจผิดหรอก ไอ้เหี้ยนั่นมันจงใจให้โจมเข้าใจแบบนั้นแหละ ทำไมมันถึงได้ใช้คำว่ารักพร่ำเพรื่อนักล่ะ ป๋ายังไม่เคยบอกใครว่ารักเลย ถ้าไม่รู้แบบนั้นจริงๆไม่เห็นอยากจะพูดกับใคร”
“ก็ดีแล้วไง เสมอต้นเสมอปลายไปแบบนี้ก็แล้วกัน เฮ้อ! ถ้าใครสักคนเป็นผู้หญิงเรื่องมันก็คงจะง่ายกว่านี้เยอะนะ ป๊าคงไม่ขัดข้องแน่ถ้าเป็นแบบนั้น”
“เราเป็นผู้ชายทั้งคู่แล้วยังไงเหรอ ก็มันรักกันไปแล้วนี่”
“โจมไม่คิดว่าป๊าจะรับได้น่ะสิ”
“แล้วที่ป๊าโจมต้องการจริงๆมันคืออะไร”
“เค้าอยากให้รับช่วงกิจการต่อจากเค้า อยากให้อยู่ช่วยเฮียสืบทอดกิจการของตระกูลเรา แล้วก็มีครอบครัวตามประเพณีมั้ง”
“ป๊าโจมมองความสุขแค่ตรงนั้นเองเหรอ ทำไมทุกคนต้องมองแต่ความสุขของตัวเองด้วยวะ”
“ว่าแต่คนอื่น เราก็มองแต่ความสุขของตัวเองเหมือนกันนั่นแหละ”
“แต่เราไม่ได้ทำให้ใครเดือดร้อนนี่ เรื่องกิจการอะไรนั่นป๋าไม่ห้ามหรอก แต่แค่นั้นมันก็น่าจะพอแล้วไม่ใช่เหรอ เรื่องมีครอบครัวน่าจะปล่อยให้เป็นอิสระได้แล้วมั้ง”
“ก็ถ้ามีครอบครัวกับป๋า เค้าก็ไม่ขัดข้องหรอก ฐานะ ชาติตระกูลก็ไม่ด้อยไปกว่ากัน แต่เราเป็นผู้ชายทั้งคู่นี่สิ มันเป็นเรื่องวิปริตสำหรับคนรุ่นพ่อเรานะ”
“แล้วยังไงพ่อป๋าก็ไม่เคยสนับสนุนหรอกนะที่ป๋าเป็นเกย์ แต่เค้าก็ไม่ได้ห้าม มีแฟนเป็นผู้หญิงถูกต้องตามประเพณี ตามธรรมเนียมสังคมแล้วยังไง ดูอย่างป๋าสิ สุดท้ายแม่ป๋าก็ทิ้งพ่อไปอยู่ดี”
โจมเข้าใจที่ป๋าอธิบายมาทุกอย่าง แต่ไม่รู้จะอธิบายเรื่องราวในครอบครัวตัวเองยังไงดี มันเป็นเรื่องที่น่าอายถ้าจะบอกว่าในหมู่พี่น้องแก่งแย่งแข่งขันกันเอง ศักดิ์ศรีของป๊าคือประสบความสำเร็จในการดำเนินธุรกิจ คนที่ลุยคือป๊าแต่คนที่บริหารจัดการคืออาโกว ถึงแม้สุดท้าย เงินกองกลางจะถูกแบ่งกันตามสัดส่วนพี่น้องก็จริง แต่ตำแหน่งหัวมังกรมันน่าหลงใหลซะจนใครๆก็อยากจะไต่ขึ้นไปอยู่ตรงนั้น
ป๊าเป็นหัวมังกรไม่ได้ เพราะป๊าไม่ใช่ลูกคนโต ลึกๆป๊ากลัวว่าถ้าไม่ดันโจมให้เคียงคู่ไปกับเฮีย วันที่ไม่มีป๊า โจมจะกลายเป็นหมาหัวเน่าให้ญาติพี่น้องคนอื่นใช้เป็นบันไดเหยียบขึ้นไป ป๋าจึงบังคับและกดดันโจมทุกทางเพื่อให้เห็นความสำคัญของที่ตรงนั้น แต่โจมมองที่ผู้ใหญ่ห้ำหั่นกันเองแล้วเหนื่อยใจ นามสกุลเดียวกันทั้งนั้นจะแก่งแย่งแข็งขันกันไปเพื่ออะไร
“เอาเป็นว่าเราค่อยๆแก้มันไปแล้วกันนะ”
“แน่สิ ป๋าตั้งใจจะชนอยู่แล้ว เพราะสุดท้ายป๋าจะเอาโจมไปอังกฤษด้วยกันนะ”
“เฮ้ย เรื่องใหญ่ไปมั้ง จะเอาเงินมาจากไหนล่ะ ทุกวันนี้ป๊าก็ตัดเงินส่งโจมไปแล้วนะ”
“แล้วโจมน่ะเด็กใคร เงินไม่ใช่ปัญหาหรอกน่า”
“แล้ววอะไรคือปัญหาของป๋าบ้างล่ะ”
“พ่อตาไง แล้วยังไอ้เหี้ยพี่ชายโจมอีก บอกมันเลยนะ จะเอายังไงว่ามาเลย เมียก็มีแล้วยังจ้องจะงาบเมียคนอื่นเค้าอยู่ได้ ประสาทแดกหรือไงวะ”
“อย่าหงุดหงิดเลยนะ เฮียเค้าคงเสียหน้าที่เป็นมดแดงเฝ้ามะม่วงมานาน แล้วอยู่ดีๆมีหนอนจากไหนไม่รู้มาไชกินตัดหน้าน่ะ”
“พูดเหมือนกับว่าถ้ามันได้โจมแล้วมันจะหยุดงั้นแหละ”
“ก็อาจจะเป็นอย่างนั้นก็ได้นะ เฮียคงแค่อยากหายเจ็บใจมั้ง”
“ฝันไปเถอะ เมียป๋าไม่ใช่ของสาธารณะนะ หยุดพูดเลยเรื่องนี้ยังไงก็ไม่ยอม ตายเป็นตาย”
บางทีนะบางที การเป็นแค่เด็กป๋าก็สบายกว่าได้เลื่อนขั้นเป็นเมียป๋าตั้งเยอะ คนเอาแต่ใจยังไงมันก็เอาแต่ใจวันยังค่ำ เรื่องที่ป๋ายอมไม่ได้เค้าก็จะค้านหัวชนฝา ป๋าไม่รู้หรอกว่า วินาทีโจมตัดสินใจด้วย ตอนนั้น นอกจากประชดประชันชีวิตเส็งเคร็งของตัวเองแล้ว โจมยังปลอบตัวเองว่ามันก็แค่ร่างกาย ไม่มีอะไรเสียหาย แต่สำหรับป๋าแล้วมันกลับเป็นของสำคัญที่เค้าจะต้องเป็นเจ้าของแต่เพียงผู้เดียว พอเดินมาถึงจุดที่เรียกว่ารักเข้าจริงๆ โจมก็อยากเป็นเจ้าของป๋าแค่คนเดียวเหมือนกัน
๐ สวัสดีค่ะ ฝนตกหนักแล้วขยันเว่อร์เนอะ :laugh: จริงๆแล้วมีภารกิจแยะที่จะต้องทำมากมาย แต่มีข้อแม้ว่าฝนจะต้องไม่ตก แต่พอฝนตกไม่รู้จะทำอะไร เลยแต่งนิยายมันซะเลย แล้วเป็นไง คนอ่านสะใจ คนเขียนเหนื่อยและเพลีย เฮ้ออ :sad4:
๐ ไม่ได้ลืมพี่สิงห์กับน้องกุมนะคะ แต่ยังนึกไม่ออกว่าจะแต่งอะไรดี อ้าว!!!
๐ ฝากเรื่องคำผิด คำซ้ำ คำพลาดด้วยนะคะ ขอบคุณมากค่ะ
๐ ขอบคุณทุกคนเหมือนเดิมและยินดีต้อนรับสมาชิกใหม่นะคะ TRomance :กอด1:
๐ ทางเข้าแฟนเพจ คลิกที่นี่ค่ะ (http://)
-
o13 ยกนิ้วให้คน ขยันอัพก่อน ...แล้วขอตัวรีบไปอ่าน 555+
:กอด1: กอดโจมและป๋า น่ารักมากมาย สู้ๆนะ
:pig4:
-
:z13: :z13: :z13: :z13: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L2: :L2: :L2: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
จิ้มก่อนอ่าน 555
-
:sad4:อูยยยยยโล่งอก แต่ซะใจมาก ๆ ที่ป๋า กระทืบ ไอ้เฮีย :z2:+1 :กอด1:
-
กรี๊ดดดดดด ขยันอัพจริงๆ
แต่แบบนี้คนอ่านถูกใจมากกกกกก :impress2:
-
ขยันอัพ ก็ขยันอ่านจ้ะ
ป๋านี่น่ารักนะ อิอิ
-
มาแบบต่อเนื่อง ว่องไวมาก
ปัญหาคลี่คลาย เหลือพ่อตาเนี่ย
ต้องลุ้นต่ออีกละ
ปล.ไม่ได้ช่วยหาคำผิด มัวแต่เพลินอ่าน
คู่รักเค้าเคลียร์กัน เพลินเลย :n1: :pig4:
-
ตกใจหมดเลย มาเร็วเกินคาด งั้นไปอ่านก่อนหล่ะ :t2:
เวลาที่ป๋าคุยกับโจมให้บรรยากาศกุ๊กกิ๊กดีจัง แต่เผลอเมื่อไหร่ป๋าก็วกเข้าเรื่องลามกตลอด :z1:
ยิ่งนานไปแววกลัวเมียของป๋าก็เริ่มมากขึ้นๆ...ก็น้องโจมเริ่มรู้ไส้รู้พุง ตามดักคอป๋าได้ทุกเรื่องเลย :m4:
ตอนหน้าคงได้เห็นน้องโจมถือไม้เรียวไว้หวดป๋าแน่ๆ o3
เม้นท์เสร็จก็ต่อด้วยหน้าที่ประจำ o8
แต่ต้องไม่ใชตอนที่มีคนคอยจะแทงอยู่ข้างหลังตลอดเวลาแบบนี้สิ ==> ใช่
มันน่าเจ็บใจน้อยซะทีไหนล่ะ ==> ที่
เหมือนพี่เฮียด่าไง ==> ที่
พิสูจนว่าอะไร ==> พิสูจน์
อยู่ดีๆก้ตกใจแล้วก็กลัวอะไรก็ไม่รู้ ==> ก็
ยังไงเค้าก็เป็นพีี่โจมนะป๋า ==> พี่
ยังไม่ทันจะอธิบายอะไรเพิ่มเติมก้พบว่าป๋าจ้องมาด้วยแววตาดุดัน ==> ก็
แล้ววอะไรคือปัญหาของป๋าบ้างล่ะ
-
"บางทีนะบางที การเป็นแค่เด็กป๋าก็สบายกว่าได้เลื่อนขั้นเป็นเมียป๋าตั้งเยอะ"
โจมมาคิดเอาตอนนี้ก็ไม่ทันแล้ว :impress2:
ป๋าอยากได้ทั้งตัวและหัวใจ โจมควักออกมาแล้วปาใส่อกข้างซ้ายป๋าหน่อยสิ :L1:
-
:m20: มิกกี้เม้าส์เอาแต่ใจ เหมาะกะป๋าดี 55
-
o13 o13 o13 o13 o13
:จุ๊บๆ:
-
โอ้ ป๋าทำซึ้งอ่ะ รักโจมม๊ากกกกกมากเนาะ^^
ตอนนี้ป๋าน่ารักมากค่ะ เหมือนเด็กน้อยเลย
แอบอ้อนโจมด้วยอ่ะ
-
o13 o13
ขอบคุณผู้แต่งจริงๆน่ะค่ะที่มาต่อให้อ่านกัน
ความรักเปลี่ยนแปลงทุกอย่างได้จริงๆ o18
ป๋าน่ะก็แมนมากๆ โจมเทใจให้หมดแล้วมั่งหนิ :o8:
-
ชอบความขยัน
รักคนแต่งที่สุดดดดด :L2:
:call:
-
ป๋าสุดยอด 55
บวกให้ค่า
-
:กอด1:กอดโจม+ป๋า กอดคนเขียน+คนโพสท์ สู้ๆ นะคะ :L2:
-
ปลื้มๆๆๆ อัพทุกวันเลย อ่า +1เบาๆๆ
เลิฟ เลิฟ ตอนนี้มากกกได้คุยกันแบบจริงๆๆสะที
ทีนี้เหลือแต่ครอบครัวโจม หนักสุด :z3:
ขอให้ผ่านไปได้ด้วยดีทีเถอะ
-
บางทีฝนตกมันก็ดีเหมือนกันนะคะ
นักเขียนขยันเอาเรื่องมาลงให้อ่าน
คนอ่านก็อ่านไปยิ้มไปค่ะ :pig4:
-
:-[ :-[ ป๋า กะ โจม น่ารักกกกอะ
คุยกันเปิดใจแบบนี้แล้ว ทำให้รู้ว่า รักกันจิงๆ
ปัญหามันมีทางออกแหละ
ค่อยๆแก้ไขกันไปนะ
สู้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
ป๋า โจม น่ารักขึ้นทุกวันแล้วน่ะ
อ๊ายยย >///<
-
อ๊ากก เห็นขยันอัพโจม
ก็เลยมาทวงถามน้องกุม
พี่ช่วยคิดพล๊อตไหมค่ะ
เอาแบบพี่อยากเห็นชีวิตประจำวันของพี่สิงห์น้องกุม
หรือพ่อแม่ของน้องกุมสงสัยความสัมพันธ์
หรือน้องกุมเรียนจบ ทำงาน เลี้ยงลูก อยู่กับพี่สิงห์อย่างไร
เมื่อไรจะแต่งงานกัน อ๊ากกก ทวงผิดเรื่องหรือเปล่าค่ะเนี่ยะ
-
o18 o18 o18
-
ป๋าเป็นคนที่อธิบายอะไรได้เคลียร์ดี เห็นภาพตามเลย
-
ใจป๋าโคตรแมนเลย o13
อยากให้ป๋าเคลียร์ปัญหาได้เร็วๆจัง
จะได้มีความสุขจริงๆจังๆกันสักที :impress2: :impress2:
-
ขยันอั๊พแบบนี้รักตายเลย ฮ่าๆๆ
ป๋าสู้ๆๆๆๆๆๆ :a2:
-
ขยันมากๆเลยค่ะ :3123: :3123: :3123:
ยังรออ่านน้องกุมนะคะ
-
:L2: :กอด1:
-
ป๋าน่ารักเว่อร์
คิคิ
o13 o13
-
:z2: :z2: :z2:
ชอบจังเลยอัพบ่อยๆ
-
ร้าพี่สาวที่ซู๊ดดดดด !!! ขอบคุณนะคะสำหรับนิยาย >< :กอด1:
กรี๊ดดด...พี่ป๋าน่ารักที่สุดเลยยย เคลียร์ปัญหาของพี่โจมให้ได้ไวๆนะคะ
สู้ๆทั้งสองคนเลย !! ขอให้เรื่องร้ายๆผ่านไปซ่ะที สาธุ ,,
'ความรักไม่มีคำว่าเป็นไปไม่ได้ ไม่ว่าจะเป็นผู้ชายหรือผู้หญิง
ยิ่งสำหรับคนอย่าง'ป๋า'แล้วด้วย เรื่องทุกอย่างต่อจากนี้ขอให้แฮปปี้นะคะ !!'
รัก 'ป๋า' จัง >__< รอตอนต่อไปค่ะ !!
ps.พี่โจมไปENGกะพี่ป๋าให้ได้นะคะ !! :L2:
-
ขยันอัพมากกก
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
ต้องขอบคุนฝนอะป่าวที่ทำให้ทำอะไรไม่ได้
ก้เลยมานั่งอัพป๋ากับโจม
อย่าลืมพี่เดือนแปดกับน้องเดือนสองน้าาาาา
อยากให้ฝนตกทุกวันเลย ถ้าจะได้อ่านบ่อยๆแบบนี้ อิอิ
-
ขยันอีก ๆ แต่ทำไม กด + ไม่ได้ :really2:
-
เข้ามาดูน้องโจมเขินป๋าเงียบๆ
และก็เข้ามาบอกว่า อังกฤษกับไทยห่างกันประมาณ 6 ชั่วโมงนะ
ถ้า 11-12 ชม.ต้องเมกาค่ะ ;DDD
-
ขยันอัพจังเลย o13
-
คนเขียนมันนั่งเทียนหลายประเทศจนมึนแน่ๆเลย สมน้ำหน้า :laugh:
-
ขยันอัพจริงๆ ค่ะ
คนอ่านอ่านแล้วก็ยิ้มตาม
ผ่านดราม่ามาได้
แต่อีกไม่นานจะมาม่าต่อใช่ไหม? ง่ะ
เรื่องทางบ้านโจมก็ยังเป็นปัญหาใหญ่ๆ อยู่ร่ำไป
-
คนเขียนขยันอัพ คนอ่านก้อขยันอ่าน
ขอบคุณค่ะที่อัพมาให้อ่าน
:L2: :L2: ดอกไม้สำหรับคนเขียนค่ะ
-
อยากให้ฝนตกทุกวันเลย ฮี่ๆๆ
-
ป๋ารักโจมเนอะ
-
ช่วงนี้ ขยันอัพจริงอะไรจริงนะค่ะ o13 o13
โอ๊ยยยยย ชอบเวลาป๋ากะโจมคุยกันจัง น่าลั๊กอ่ะ :laugh: :laugh:
-
รักคนเขียนที่สุด ป๋ารักโจมเวอร์เวอร์อ่ะ
-
ป๋าทุ่มเทให้โจมสุดๆ :กอด1: ทั้งตัวและหัวใจ
-
ต่อมลูกหมากทำโอทีตลอดเวลาเลยหรือไง
:jul3: :laugh:
เมียป๋าอย่างน้องโจมต้องดีใจที่มันยังไม่เสื่อมสมรรถภาพ :o8: :o8: :-[
-
คนเขียนขยันเวอร์ ซึ่งมันดีสำหรับคนอ่านที่สุด 555
อยากให้ฝนตกแบบนี้บ่อย จะได้ไม่มีไรทำ เลยต้องมาแต่งนิยาย ฮ่าๆๆๆ
ป๋ากับโจม น่ารักกันไปแล้วนะ ทำเอาเขินไปร้อยล้านตลบ
รักกันไปนาน....อุปสรรคมีไว้พุ่งชน!!!
-
สองสามวันมาเนี่ยมีความสุขจริงจริ้งงงงงง อิยะฮ่ะฮ่ะๆๆๆ
:จุ๊บๆ: :จุ๊บๆ: :จุ๊บๆ: :จุ๊บๆ: :จุ๊บๆ: มามะ คนแต่ง มารับรางวัล
คืนนี้นอนหลับฝันดีอีกคืน
+1 :กอด1:
-
กรี๊ดดดดดดดดด !!
ป๋าน่ารักมากมายเลยอะ แอบหวานนะเนี้ย ,,
แอบหวานไม่เท่าไหร่ มีเขินด้วยอะ ><'
แต่ก็เขินพอกันทั้งคู่แหละ ~
บอกพ่อป๋ารีบมาเคลียกับป๊าโจมเลย ..
เอาให้รู้เรื่อง เดี๋ยวไอ้เฮียมันก็ไม่จบอีก เพราะมันอยากกินมะม่วง 555 55
คนเขียนขยันอัพบ่อยๆนะ ,,
คนอ่านชอบมากมายยย ~
-
เป็นบทสนทนาที่น่ารักมากๆค่ะ
เข้าใจความรู้สึกของทั้งป๋าและโจมเลย อิอิ
ขอให้ฝนตกอีกๆๆ 55555
-
ประโยคโดนใจประจำตอนนี้...
“ตอนนี้ไม่ได้อยู่ในรูปถ่ายแล้ว ยังอยากกอดอยู่มั้ย”...อร๊ายยยยยย :pighaun:
อยากทุกเวลาทุกนาทีทุกวินาทีจ่ะนู๋โจม ><
ป๋าคงตัวลอยไปไหนต่อไหนแล้ว นานๆทีโจมจะเปิดเผยตรงๆแบบนี้ น่าปลื้มใจจัง :m1:
ตอนนี้นู๋โจมก้อคงรู้แล้วใช่มั้ยคะว่าป๋าใช้ยาเพราะอะไร?
มันทรมานมากแค่ไหนที่รู้เห็นทุกอย่างแต่มันทำอะไรไม่ได้...เข้าใจป๋ามากจิงๆ
นู๋โจมเยี่ยมไปเลย เยี่ยมที่สุด ขอบคุนนะที่อยู่ข้างป๋ามาตลอด
เมียป๋า ป๋าแตะต้องได้คนเดียว คนอื่น...อย่ามาแหยม!!! :13223:
-
รักคนเขียน เว่อร์ ๆ :L1:
-
คุ้มค่าที่นอนดึกจริง ๆ
ป๋ารีบ ๆ ไปสู่ขอน้องโจม แล้วก็ไปฮันนีมูนที่อังกฤษได้แล้ว
-
อ๊ายยยยย ป๋าน่ารักมากๆๆๆๆๆๆ
กรุณาอย่ายอมไอ้เฮียมันนะต้องเอาให้รู้สำนึก เอาให้ได้อายเลย
ขอบคุณคนแต่งที่ช่วงนี้มาอัพบ่อยๆ ขอให้เป็นแบบนี้นานๆนะ ฮี ฮี
-
ขยันมากกกกก
-
o13 ไม่ได้เข้ามาอ่านหลังวัน
อ่าน3ตอนรวด จุใจจริงๆ
ปล.”ต่อมลูกหมากทำงานโอทีตลอดเวลา" กร๊ากกกกกก :haun4: ก็ยี่ห้อป๋าเค้าละนะ
-
โจมก็ว่าแต่ป๋ากับเพื่อนๆ
เป็นห่วงกันแต่พูดจาเหมือนทะเลาะกันเลย
ป๋ากับโจมก็คล้ายๆ นา :m20:
-
:-[แอร๊ย พี่T อัพถี่เวอร์อ่ะ อัพอีกนะช๊อบชอบ
-
หวานซ้าาาาาาาา
งวดนี้ เล่นกันอยู่ 2 คนเลย
-
:กอด1:ชอบเลย ไม่ปิดไม่ปัง มีอะไรคุยเปิดอก จะได้รู้ไปเลย
เมื่อไรจะควักออกมาปาหน้า.แหมคุณป๋า น้องโจมเขี่ยมาให้ก็เริ่ดแล้ว
แค่เขี่ยมาให้หมดหัวใจแล้วของน้องโจม...
ก็รับเป็นสามีเต็มปากเต็มคำ อิ อิ
-
ตอนนี้สงบ กลัวจะมีพายุมาอ่า
ไม่เป็นไร! โจมกะป๋าสู้ๆ
-
:กอด1:
-
ป๋าน่ารักมาก รักเมีย หลงเมีย แถมปากตรงกะใจแบบนี้ ปลื้มสุดๆ เลยค่า :impress2:
เป็นกำลังใจให้ป๋า-โจม และคนเขียนเสมอนะคะ :กอด1:
คุณ TRomance ฟิตปั๋งขนาดนี้ สุดยอดดดดดดดดดดดด o13
ขอบคุณจริงๆ สำหรับตอนนี้ค่ะ ช่วยให้หายใจทั่วท้องขึ้นเยอะะะะะะะ :กอด1:
-
กอด โจม เเล้วป๋า สู้ๆๆๆๆ
-
คนเขียนขยันอัพ
คนอ่านก็ขยันรีเฟสติดตาม อิอิ
ปอลิง ทำไมอยากให้ฝนตกทุกวันเลยอ่ะ ><
ปอลิง 2 พี่เเองก็รักษาสุขภาพด้วยนะครับ เด๋วหักโหมอัพแล้วจะป่วยเอา ^^
-
เรื่องนี้อัพถี่มากกกกกกกกกกกกกกกก
น้องกุมน้อยใจแล้วค่ะ :laugh: :laugh:
ช่วงนี้คนแต่งว่าง แต่คนอ่านไม่ค่อยว่างเลยอ่ะ แง๊!!! :sad4:
-
แหม ขนาดเขี่ยๆใจให้ยังน่ารักกันขนาดนี้ ทำคนอ่านติดกันงอมแงม
นี่ถ้าโจมควักใจออกมาปาใส่หน้าป๋า คนอ่านคงได้คลั่งกับความน่ารักของสองคนนี้แน่
ขยันอัพเว่อร์แบบนี้คนอ่านช้อบชอบบบบบ :m11:
+1 ให้คนขยันอัพไปเลยจ้า :m4:
-
:impress2: เพราะฝนตกเหรอคะ งั้นขอพายุซักลูกเลยได้มั๊ย มามันทุกวันเลย จะรออ่าน :laugh:
ตอนนี้กึ่งๆจะหวาน แต่ก็ยังอมเทาอยู่เฮียต้องกลับมาแน่ ทำไงดีฟะเนี่ย ขอ NC อีกซักรอบละกัน 55 :laugh: ??เกี่ยว
-
ก็ยังต้องเจออะไรอีกเยอะอ่ะ พ่อโจมนี่กระดูกใหญ่เลย :เฮ้อ:
แต่ไอ้เฮี้ยนี่ :z6:
ขอให้ขยันอัพตลอดๆ :call:
-
:call: :call: :call: สาธุ ขอให้ฝนตกอีก :call: :call: :call:
อ่านตอนนี้แล้วรู้สึกว่าป๋า น่ารักอ่ะ
o13
-
เกลียดเฮียอ่ะ หึหึ
ขอให้ทุกคนรู้ถึงความเลวของอิเฮียเร็วๆ
-
+1 ให้คนเขียนและคนโพสค่ะ ขยันจริงๆ อ่านกันจุใจเลย
ตอนนี้เหลือฝ่าด่านป๊าโจม งานนี้คงโคตะระหินเลยแหละ
-
:t3: :t3: :t3: :t3: :t3: :t3: :t3: :t3: :t3: :t3: :t3: :t3: :t3: :t3: :t3: :t3: :t3: :t3: :t3: :t3: :t3: :t3: :t3: :t3: :t3: :t3:
ให้เหมือนป๋าหลับแล้วฝันไปชั่วคราวน่ะ เวลาจะได้ผ่านไปไวๆไม่ทรมาน ถ้ายังสืบไม่เจอโจมมันก็ไม่เท่าไหร่หรอกนะ แต่นี่เจอแล้ว รู้ว่าโจมอยู่ที่ไหน ตกอยู่ในสภาพยังไง แต่ก็ไปหาไม่ได้ มันทรมาน :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
-
กด+ 1 ให้คนขยันหน่อยน้า
ป๋า ยังเหลือด่านพ่อตา อีกด่านหนึ่งสู้เข้าไว้ o18
ยกขันหมากหนัก ๆ ไปขอโจม เผื่อพ่อตาขี้งก
รออยู่น้า :call:
-
เที่ยวนี้คุยกันเป็นเรื่องเป็นราวดี ทั้งป๋ากะโจม
ปัญหามีไว้แก้ และพุ่งชน ( เอเคยได้ยินจากไหนนะ อ๋อก็ไอ้เครื่องดื่มชูกำลังไง 555.....)
+1 เป็นกำลังใจให้ครับ :m5: ขอให้ฝนตกทุกวัน :z2:
-
อร๊ายยยยย
หวานกันสุดๆเลยอ่ะ งื้อออออ
เอานะ อุปสรรค ยังไม่เดินทางมา ใจเย็นๆ ค่อยๆคิด
ต่อไปจะทำไงดี !!!!
-
ป๋าบอกรักได้.......มาก(http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/920452198.gif)
ให้ปาหัวใจใส่อกข้างซ้าย จะได้มารวมกัน คิดได้ไงเนี่ยป๋า(http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/mimio201.gif)
-
น้องโจมมันน่ารัก :-[
-
ขอบคุณสำหรับความขยันที่อัพให้อ่านทุกวันนะคะ
มีความสุขมากกกกกกกกค่ะ ขอให้ขยันแบบนี้อีกเยอะๆนะคะ แฮะๆๆ
-
:m11: อ๊ายยย คนเขียนน่ารักมากกกกกกก อัพไวตามคำเรียกร้อง
ป๋ากะโจมสู้ๆ อยากรู้ว่าป๊าโจมจะทำยังไงกับเรื่องนี้น๊า...
อยากให้ฝนตกทุกวัน คนเขียนจะได้มีเวลาอัพบ่อยๆ ฮ่าๆๆๆ :laugh:
-
“ตอนนี้ไม่ได้อยู่ในรูปถ่ายแล้ว ยังอยากกอดอยู่มั้ย”
กี๊ดดดดดด
น้องโจมทำเค้าคลั่งงงงงงงงงง :m3: :m3: :m3:
:กอด1:น้องโจมแน่นๆ
:กอด1:อิป๋าเบาเบา(กอดรุนแรงอาจโดนมันตบกะโหลกได้)
:กอด1:นักเขียนให้กระดูกหักไปเล้ยยยยยยย ขยันอัพมวากกกก อร๊ายย :m4: :m11:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
ขอบคุณค่ะ คนเขียนขยันมั่กมาก o13
-
ความรักทำให้คนเราเปลี่ยนไปไงน้องโจม :กอด1:
เอาใจช่วยป๋ากับโจม คนอย่างเฮียถ้าสู้กันตัวต่อตัวก็ดูไม่เท่าไหร่เลยนะเนี่ย
ป๋าสบายๆอยู่แล้ว :z1:
-
คงต้องไปจับเข้าคุยกันจริง ๆ จัง ๆ อ่ะนะ
ป๊าโจมก็น่าจะยอมรับให้ได้อย่างพ่อป๋า ลูก ๆ จะได้มีความสุขซักที
เข้าใจความรู้สึกเฮียที่โจมเปรียบซะเห็นภาพ แต่ก็อย่าให้เมียแต่งระแคะระคายจนเป็นเรื่องยุ่งละกัน
-
ป๋าเวลาอยู่กับโจมน่ารักมากอ่ะ
:pig4: คะ
-
ชอบฝนก็เวลานี้ คนเขียนมีมาต่อเรื่อยๆ รักป๋ารักโจมจริงๆ หวานกันซะ
-
เริ่มเข้าใจกันมากขึ้นอีกแล้ว ความรักพัฒนาไปไกล :L2: :L2:
ขอให้ป๋าิ่ผ่านด่านป๊ากับเฮียของโจมให้ได้นะ สาธุ
-
คุยกันอยู่สองคนเอง
เดอะแก็งค์ไม่กล้าเข้ามาแจมอ่ะสิ ฮ่าๆๆๆ
-
ขยันบ่อยๆ นะคะ
ถูกใจ คึคึ
-
ป๋าเหมือนเด็กขี้อ้อนแต่ปากแข็งชะมัด
น่าหมั่นเขี้ยวที่สุด
สั่งโจมกัดคอขาดไปเล๊ย โทษฐานน่ารักเกิน 555 :z3:
-
เพิ่งจะมีความรักกับเขาป๋าเราก็หลงเมียซะละ
หลงขั้นหนักด้วยนะนั้น
แต่ก็ว่าแหละน้องโจมเราน่ารักหุหุ
ขนาดน้องโจมแค่เขี่ยๆใจให้นะนั้นป๋ายังหลงขนาดนี้
แล้วก้าให้โจมคว้าหัวใจโยนไปทั้งดวง
ป๋าคงอาการหนัก
-
รักคนเขียนเรื่องนี้จริง ๆ ขยันมาก
มาอ่านต่อจนถึงตอนปัจจุบันแล้วนะคะ
-
น้องโจมผู้น่าสงสาร ขอให้ปัญหาหมดไปเร็วๆ นะ
-
ใจดีจังเลย
:pig4:
-
อิ่มเอิบใจ เจอTRomanceอีกแล้ว
-
มาอัพอีกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
ตอนนี้อ่านแล้วป๋าน่ารักมากอ่ะ คนแต่งก็น่ารักมาอีกๆ ชอบค่ะ
:กอด1:
-
อัพบ่อยดีจังเลย ^^
ป่าพาดจมไปเมืองนอกเลย
ช่างหัวอีเฮียมันเถอะ
-
ฮิ้ว ป๋าน่ารักอ่ะ
ขยันอัพบ่อยๆ แบบนี้ รักคนแต่งมากค่าาาาาา
-
:o8: อีป๋าหวานเว่อร์ ฮ่าๆๆ
-
อร๊ายยยยยยยยอีป๋านี่น่ารักเกินไปแล้ววว :impress2:
น้องโจมช่วยควักหัวใจแล้วเขวี้ยงไปใส่ตามที่ขอที :z1:
555555555
-
ขยันอัพ เค้าก็ขยันอ่านเวอร์เหมือนกัน ขอบคุณนะคะ :กอด1:
ป๋ากับโจมจีบกันทีไร คนอ่านเขินทุกที น่ารักอ่ะ :o8:
ตอนนี้ก็ลุ้นเอาใจช่วย ให้ผ่านด่านผู้ใหญ่ทั้งหลายด้วยดี :call:
-
ฝ่าด่านพ่อตาอาจกดดันและยาก แต่คงไม่เท่ากำจัดฮ.เฮีย หรือเปล่า
(อีคนอ่านโคตรๆจะแค้นฝังหุ่นใส่เฮียของโจมมากอะ เอามันออกไปจากวงจรชีวิตโจมได้แล้ว ฮึ้ยยยยยย)
อ่านตอนนี้แล้ววานโจมกอดป๋าแน่นๆหน่อยจิ คนอ่านมิหาญกล้ากลัวตีนป๋าประทับเหมือนตอนฮ.เฮียโดน
(แต่นั่นมันคุณค่าที่เฮียคู่ควรควรอะนะ ฮ่าๆๆๆ)
ขอให้ทุกอย่างผ่านพ้นด้วยดีนะ
-
รักป๋าจริงๆ (แอบอยากเป็นเด็กป๋าละนะ)
:L2: :L2: :L2:
-
..... :o8:....
อยากจะละลายจริงๆ....
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
รักป๋ากับโจมที่สุดดดดดดดด
:L2: :L2: :L2:
ได้รับโจ๊กแล้วใช่มั้ยคะ
-
ป๋าน่ารักจัง!
อ่านไปก็เขินไปกับน้องโจมด้วย
(จริงๆแอบลุ้นแหละว่าจะคุยกันท่าใหน55555)
หวังว่าป๋าจะผ่านด่านพ่อตาไปได้นะ
ลุ้นๆ
-
กร๊าสสสสสสส มานั่งปรับความเข้ากันง่ะ! น่าร้ากกก ><''
ป๋านี่ก็เสียมาดมันไปซะทุกบรรทัดเลยนะคะ 555
ความต้องการเก็บไว้กับตัวคนเดียวนี่...เป็นอะไรที่...คู่ข้าวใหม่จะหวานกันมากก~♥
รอตอนต่อไปนะคะ ><)/
ปล.ขยันจริ๊ง! แต่ขยันอย่างงี้ดีแล้วล่ะค่ะ อยากได้รวมเล่มเร็วๆ >< 555
-
น้องโจมน่ารักมว๊ากกกกกค่า
ป๋าก็น่ารัก
ปล.เข้ามาในห้องตั้งนาน คุยแต่เรื่องมีสาระนะคะ เหอๆๆๆ ><
-
พึ่งมาอ่านวันนี้รวดเดียวจนถึงตอนล่าสุดขอเป็นเด็กป๋าด้วยคนนะค่ะ(แอบนอกใจพี่ดินหน่อย><)
-
+ให้ 1 ที
ค่าที่ป๋ามันทำถูกใจ
:jul3:
ตื้บไอ้เฮียซะ
-
ป๋าน่ารักมาก อ้อนเมีย...
เอาไปเลยเก้าคะแนน หักหนึ่งเรื่องใช้ยา
เอาใจช่วยทั้งสองให้ฝ่ามรสุมป๊าและเฮีย
อ่อ ขอบคุณคนแต่งค่า ขยันมาก น่ารักมากกกกกก
-
ไม่แน่นะ เรื่องของพ่อโจม อาจจะไม่น่ากังวลอย่างที่คิดนะ
เห็นเออ ออตามเฮียก็จริง แต่เหมือนไม่ค่อยรู้เรื่องอะไรมากเท่าไหร่อ่ะ
เอาใจช่วยให้ผ่านไปได้ด้วยดี :เฮ้อ:
-
อืมม์...หวั่นใจจัง กลัวป๊าของโจมจะโหดกว่าอิเฮียอ่ะ
แต่นะ ป๋าก็มีคุณพ่อขาลุยอยู่ทั้งคน กลัวไรจิงมะ
-
คนเขียนน่าร้ากกกกก อัพบ่อยๆๆ ชอบ ^^
ป๋าสู้ๆๆ
-
เริ่ดค่า..อย่างนี้
ป๋านี่เวลาจริงจังมันก็เท่ไม่แพ้ใครเลยนะ ชอบตรงรักน้องโจมแบบ รักจริงรักจังยังไงก็ไม่ปล่อย นี่แหละ
เอาใจช่วยค่ะ ทั้งคนแต่งและป๋าให้ฉกน้องโจมมาจากพ่อตาสำเร็จ :bye2:
-
โอ้ยย พี่คนแต่งขยันนมาก รักเธ๊อ รักเธอ :-[
อ่านตอนนี้แล้วเขินนนน, รักป๋ารักโจม รักพี่คนแต่ง :กอด1: :กอด1:
:pig4: :pig4:
-
:กอด1:รักจริง รักจัง ขยันมาต่อให้แบบนี้
-
:o8:
ไม่เข้ามาไม่กี่วัน มีให้อ่านหลายตอนเลย :L2:
:กอด1:
-
ป๊าโจมนี่แหละอุปสรรคชิ้นใหญ่โคตรๆ
-
ถ้ามีต่อสัก 20 ตอนจะเป็นพระคุณยิ่ง :call:
แต่อยากอ่านพาร์ทเทียน-มหาด้วยอ่ะ รู้สึกชอบคู่นี้มาก
ถึงจะไม่ค่อยสวีทกันก็เถอะ o13
-
:a5:
ขยันอัพสุดๆ
โจมเป็นขอป๋าคนเดียวก็พอแล้วเนอะ :กอด1:
-
อรั้ยยยยยยยยยยย อ่านแล้วเขินแทนน้องโจมอ้ะ!!
ลุ้นไม่ถูกเลยว่าอนาคตจะเป็นยังไงต่อไป ฮุ่ววว
-
เขินกันไป เขินกันมา เดี๋ยวก็ลูกหัวปีท้ายปีหรอก
เอ๊ย...ลืมไปเลยว่าแล้วใครจะเป็นคนท้องละหว่า
:laugh:
-
ขอบคุณคนขยันอัพด้วยความซาบซึ้ง :call:
ตอนนี้น่ารัก อั่ก อั่ก อั่ก อีกแล้ว :z2:
-
หลงคารมป๋า
๕๕๕๕๕๕๕๕
น้งโจมน่าร้า ก ก ก
ปราบป๋าสะอยู่หมัดเลย ย
-
หายไปอ่านหนังสือสอบมา กลับมาอีกทีเห็นเพิ่มมาสามตอนนึกว่าตาฝาด :laugh:
สมน้ำหน้าไอ้เฮียมากกกกกกอ่ะ แต่โดนไปซะขนาดนั้นเรื่องคงไม่จบง่ายๆแน่เลย :เฮ้อ:
คำผิดค่ะ
ตอนที่37
เหงาหรืออ้างวางเลย > อ้างว้าง
ครั้งเดี๋ยวป๋าทิ้งไม่ใยดีเลย > เดียว
ตบสบตา
ตอนที่39
แสดงความเป็นเจ้้าของไม่ได้ > เจ้า
มีรัยเหรอ > ไร
ไอ้สามตัวนั้นรับโทรป๋าแต่ละที > โทรศัพท์
ไม่่ได้นอนหลับสนิท > ไม่
ถ้าปล่อยให้เค้าตายลงไปต่อหน้าโจมยังใจดำไม่พออะ
ป๋ายังไม่เคยบอกใครว่ารักเลย ถ้าไม่รู้แบบนั้นจริงๆไม่เห็นอยากจะพูดกับใคร > ถ้าไม่รู้สึก
ป๋าจึงบังคับและกดดันโจมทุกทาง > ป๊า
จะแก่งแย่งแข็งขันกัน > แข่งขัน
ป๋าไม่รู้หรอกว่า วินาทีโจมตัดสินใจด้วย ตอนนั้น นอกจากประชดประชันชีวิต
-
คงจะมีแค่โจมคนเดียวล่ะมั้งที่ป๋ายอมบอกอะไรขนาดนี้
ที่เหลือก้อร่วมกันช่วยแก้ปัญหาที่จะตามมา เอาใจช่วยอิป๋ากะน้องโจม
:pig4:
-
ป๋าขี้บ่นเหมือนกันนะเนี่ยย
-
สวัสดีค่าาา ~
เพิ่งได้เข้ามาอ่านเรื่องนี้ สนุกมากๆเลยน้าา
ให้กำใจ คนแต่ง นะคะ .. แล้วก็ ยังรอตอนต่อไปอยู่นะ อิอิ
:mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
-
แค่ลาพักไปรบ (สอบ) กลับมาอีกที จุใจกับ 3 ตอนไปเต็มๆ โฮกกกกก...
เหนื่อยใจกับป๋า...คิดง่ายและประมาท เฮ้อออออ...ชอบทำเป็นเข้มแข็ง
เรื่องเฮีย ท่าจะเป็นเรื่องงใหญ่ จมตีนไปอย่างงั้น (แอบสะใจเล็กน้อย แต่ตกใจกับอาการป๋าจริงๆ)
หวังว่าป๊าของโจมจะเข้าใจนะะค >.<
-
ตอนนี้มีแค่สองนักแสดงนำ
ตัวประกอบหายหมด 55555
แถมพูดคุยกันได้เข้าใจซึ่งกันและกัน น่ารักจริงคู่นี้
-
ถ้าบอกว่าเพิ่งได้อ่านเรื่องนี้
แบบจริงๆจังๆครั้งแรกนี่ จะตกเทรนไปไหมนะ
เรื่องนี้แบบ ครบรสจริงๆ หวาน เลี่ยน บีบตับ ม้าม หัวใจ
แม้กระทั้งทำให้เรารู้สึก ขยะแขยงผู้ชายแบบพี่ของโจมสุดๆ
แบบว่า อ่านแล้วรู้สึกอินจัดอ่ะ
อยากให้ทั้งสองคนผ่านอุปสรรคพวกนี้ไปเร็วๆจัง
ไม่อยากให้เป็นแบบ หวานตอนนึง แล้วบีบตับบีบไตตามมาเป็นขบวนแบบนี้เลย
-
แอบฮา จสกป๋าธรรมดากลายพันธ์เป็นมิกกี้เมาส์555
-
โรแมนซ์ :-[
-
เพราะรักทำได้ทุกอย่าง
อ่านที่เดียว ตั้งแต่ตอนแรกเลย
สนุกดีค่ะ
-
อ่านแล้วติดลมเลย หน้าสงสาร โจม โดนข่าวลือ เยอะมาก แถมไม่เปงเรื่องจิงสะด้วย
เฮ้อออ ชีวิต โจมนี่หน้าสงสารจังเลย คงอยูนคนเดียวมาตลอด
ส่วน ป๋า ก้อนะ หื่นที่สุดเลย แถมฟอมเยอะเกิ๊นนน
2 คนนี้ไม่ยอมกันทั้งคู่เลยแฮะ แต่ความน่ารักกินขาด เด่วกลับมาอ่านต่อน๊า
-
กรี๊ด~~~~~~~~~!!!!
น่ารักอ่า
อ่านแร้วเขินแทน อายแทน หน้าจะไหม้แร้วเนี่ย
น่ารักสุดยอด
ปล.อัพบ่อยแบบนี้รักที่สุดเรย ^^
-
ตามอ่านเรื่องนี้มานานแล้วค่ะ
แต่, เพิ่งมีโอกาสได้เ้ม้น ป๋าน่ารักมากๆ
รีบๆ มาต่อนะคะ
:impress2:
-
รักป๋าเพิ่มขึ้นนนนนนนนนนนนนนนนน
รักคุณ TRomance เพิ่มขึ้นด้วย ขยันอัพดีจัง555
-
น่าร้ากกกก ขอบคุณที่ขยันอัพนะคะ 55
-
:m19: :เฮ้อ:หมอนพร้อม ผ้าห่มพร้อม ป็อบคอนพร้อม เป็บซี่พร้อม
แล้วก็รอ รอบต่อไปจ้า.
-
มานั่งรอนอนรอ :bye2:
-
ตอนที่ 40 'เด็กป๋า'
‘สองไฮโซที่เพิ่งลั่นระฆังวิวาห์หม้อข้าวไม่ทันดำโร่ฟ้องหย่า’
ข่าวพาดหัวหนังสือพิมพ์หน้าสังคมวันนี้ทำเอาโจมอึ้ง เนื้อหาข่าวก็เล่นเอาตัวสั่นสะท้าน เมียเฮียระแคะระคายว่าสามีตัวเองแต่งงานเพราะผลประโยชน์แอบแฝง ที่ร้ายแรงไปกว่านั้นคือสามีเข่าข่ายเป็นพวกรักร่วมเพศ เป็นเรื่องที่นำความอับอายมาให้วงศ์ตระกูลจนรู้สึกรับไม่ได้
‘ข่าวช็อควงการไฮโซนี้เล่นเอาโกลาหลกันไปทั้งสองฝ่าย แม่และน้าของฝ่ายชายถูกหามส่งโรงพยาลกระทันหัน ข่าวใหญ่ที่เกิดเสียงซุบซิบวิพากษ์วิจารณ์เป็นวงกว้างอยู่ในขณะนี้’
เรี่ยวแรงที่มีอยู่ไม่พอที่จะจับหนังสือพิมพ์ฉบับบางๆจนแทบไร้น้ำหนักเอาไว้ได้ แขนขาอ่อนแรงและเหมือนโจมกำลังจะหายใจอึดอัด เรื่องของเฮียทำให้ป๊าและอาโกวต้องเข้าโรงพยาบาล
“เฮ้ย โจมเป็นอะไรไป”
ก่อนที่แผ่นหลังจะร่วงถึงพื้นก็มีสองแขนแกร่งเข้ามาโอบรับเอาไว้
“หน้าซีดเชียว เป็นอะไร ไม่สบายเหรอ หรือหน้ามืด”
“ป๊า ป๊าไม่สบาย”
“หมายถึงใคร พ่อโจมน่ะเหรอ”
ไม่มีแรงที่จะเค้นเสียงพูดแล้วตอนนี้ แม้แต่เรี่ยวแรงที่จะใช้พยักหน้าแทบจะยังไม่มีเหลือพอจะทำให้ป๋ารับรู้ได้
“อย่าเพิ่งพูดอะไร ไปนอนพักก่อน มหาๆ ใครอยู่บ้างวะ แย้โว้ย ไอ้เบส”
“มีอะไรวะ เรียกครบทุกคนเลยนะมึง อ้าว เฮ้ย น้องโจมเป็นอะไร”
“ไม่รู้ว่ะ อยู่ดีๆก็ล้มลงมาอะ โจม ได้ยินป๋ามั้ย”
ได้ยินทุกคำพูดและเห็นทุกความห่วงใยที่ป๋าแสดงออกมาทางหน้าตา แต่โจมตอบโต้ไม่ได้ สมองว่างเปล่าขาวโพลนและหนักอึ้งจนร้าวไปหมดทั้งหัวเหมือนใครเอาอะไรมาทุบลงไปแรงๆ
“มีอะไรเหรอวะป๋า เฮ้ย เมียมึงเป็นลมเหรอ กูมียาหอม เดี๋ยวกูชงมาให้ เทียน เทียนคร๊าบ เมียครับเมีย อยู่ไหน มหาขอน้ำร้อนด่วนเลยคร๊าบ”
อยากจะยกยิ้มไปกับพี่มหาแต่ก็ทำอย่างใจต้องการไม่ได้
กินยาหอมและดมยาอยู่นานกว่าเรี่ยวแรงจะกลับมาและตั้งสติได้ ทุกคนล้อมตัวโจมกันครบ ทุกสายตามองมาด้วยความเป็นห่วงและรอคอย สิ่งแรกที่โจมพยายามทำคือแย้มยิ้มส่งไปให้
“รู้สึกดีขึ้นหรือยัง”
ในมือป๋าเป็นนิตยสารที่โจมจำได้ว่าเป็นเล่มใหม่ที่พี่มหาเพิ่งซื้อมาพัดให้โจม มันน่าซึ้งใจตรงที่พี่มหายอมให้นี่แหละ
“ดีขึ้นแล้ว ป๋า เรากลับกรุงเทพกันเลยได้มั้ย ป๊าโจมไม่สบาย เข้าโรงพยาบาล”
“ได้สิได้ เดี๋ยวเราสองคนบินกลับไปก่อน ให้พวกนี้ขับรถตามไปทีหลังนะ”
“อืม แล้วป๋าจะไปโรงบาลกับโจมด้วยมั้ย”
“ไปสิไป ไม่ให้โจมไปไหนคนเดียวหรอก ไม่เอาอีกแล้ว”
ใจแบ่งเป็นสองทาง กลัวแต่ก็อบอุ่นใจ
ไม่ใช่เรื่องดีแน่ที่จะเอาป๋าไปเปิดตัว ไม่ได้ตั้งใจจะทำอย่างนั้นเลย แต่โจมไม่มีความมั่นใจพอที่จะเดินเข้าไปหาป๊าคนเดียว ตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ที่ตัวเองรู้สึกว่าอยากให้ป๋าอยู่ข้างๆ ทั้งๆที่แต่ไหนแต่ไรมาโจมก็จัดการอะไรๆเพียงตัวคนเดียวแท้ๆ มาวันนี้กลับรู้สึกกลัวขึ้นมาซะอย่างนั้น
“ป๊าไม่เป็นอะไรหรอก เชื่อป๋าสิ”
มันต้องการจะปลอบใจ โจมรู้ เพราะนอกจากสายตาที่บอกว่าให้กำลังใจแล้ว มือมันยังบีบมือโจมเสียแน่น....แต่มันรู้จักป๊าโจมดีตั้งแต่เมื่อไหร่กัน
ป๋าไม่รู้หรอก เราเป็นเด็กมีปัญหาเหมือนกัน แต่ครอบครัวเราต่างกัน
สิ่งที่ทำให้ต้องถอนหายใจออกมาระบายความกลัดกลุ้มเพราะไม่รู้ว่าป๊าล้มป่วยลงไปคราวนี้เพราะเรื่องฟ้องหย่าของเฮียหรือเรื่องอะไรกันแน่
ป๊าโจมไม่เหมือนพ่อป๋า!!
คนจีนที่เจ้าระเบียบและเคร่งครัดอย่างป๊าเทียบกับพ่อป๋าไม่ได้แน่ๆ ป๊าไม่ใช่ต้องการแค่ลูกประสบความสำเร็จในสิ่งที่ตัวเองต้องการแล้วจบ มันไม่ใช่แค่โจมจะต้องกลับไปช่วยกิจการของที่บ้าน แต่มันหมายถึงอนาคตทุกอย่างของโจมต้องผ่านการเห็นชอบของป๊า ไม่ว่าจะเป็นเรื่องงานหรือแม้แต่คู่ครอง
มันไม่ง่ายแค่จะเดินเข้าไปแนะนำว่า ‘ป๊า คนนี้คือแฟนโจมนะ’ เหมือนอย่างที่ป๋าแนะนำกับพ่อ ทั้งๆที่เราเหมาะสมกันทั้งชาติตระกูลและฐานะ แต่มันติดอยู่แค่ว่าเราสองคนเป็นผู้ชาย แล้วลูกชายป๊าอยู่ในฐานะช้างเท้าหลังอีกต่างหาก
“ป๋ารออยู่ตรงนี้นะ”
‘ตรงนี้’ ที่ว่าคือแผนกต้อนรับลูกค้าของโรงพยาบาล โจมคุ้นเคยกับที่นี่ดี ตั้งแต่เล็กจนโตตระกูลเราทั้งตระกูลก็ฝากชีวิตไว้กับโรงพยาบาลนี้
“ได้ไงอะ”
ทั้งน้ำเสียงและแววตาบอกว่าไม่ยอมรับข้อเสนอที่โจมบอกไป สายตากังวลของป๋าเริ่มฉายชัดออกมาให้เห็นอีกแล้ว
“เดี๋ยวมา นะ ไม่นานหรอก”
อาจจะเร็วกว่าที่คิดไว้เพราะบางทีป๊าอาจจะไม่ให้ลูกชายคนเดียวคนนี้เข้าเยี่ยมก็ได้ เรื่องที่โจมทำทิ้งเอาไว้อาจหนักหนาสำหรับป๊าจนอาจจะตัดหางปล่อยวัดไปแล้วจริงๆ
“ป๋าจะแน่ใจได้ไงว่าโจมจะมา แล้วก็ใช้เวลาไม่นานอย่างที่บอก”
ถ้าป๋าเป็นเด็ก โจมจะคิดว่าสิ่งที่ป๋ากำลังทำอยู่คืองอแง แต่มันโตจนป่านนี้แล้ว มันใช่เรื่องที่จะมาทำหน้ากระเง้ากระงอดใส่โจมหรือเปล่า ไอ้ชีกอที่เก๊กตลอดเวลาในที่สาธารณะอย่างป๋าจะมาหลุดมาดเอาตอนนี้นี่นะ ถ้าไม่เห็นกับตา โจมจะไม่มีวันเชื่อเด็ดขาด
“ที่นี่มันโรงพยาบาลนะ ไม่มีใครทำอะไรโจมได้หรอก ไม่ต้องเป็นห่วง”
“งั้นรีบมานะ แล้วก็ขอให้พ่อตาไม่เป็นอะไรมาก”
“ขอให้เป็นแบบนั้นเหมือนกัน”
มันอาจจะกลายเป็นเรื่องแปลก ถ้าใครมาเห็นว่าผู้ชายที่ไม่สนใจโลกสองคนอย่างป๋ากับโจมกำลังสบตาที่มีแต่ความกังวลให้แก่กันและกันอยู่
“ถ้ามีอะไรให้เรียกป๋านะ อย่าตัดสินใจคนเดียวล่ะ ไม่ใช่ตัวคนเดียวแล้วนะ รู้ไว้ด้วย”
“สั่งจัง รู้แล้วน่า กลัวต้องวางแผนไปชิงตัวประกันอีกหรือไง”
“ไม่วางแผนแล้ว ลุยเลย”
“เว่อ!! ไปแล้ว เดี๋ยวมา”
การที่มีคนอย่างป๋าอยู่ข้างๆมันก็ไม่ทำให้โจมเคว้งคว้างจนเกินไป ถ้าจะพูดตามความจริงแบบไม่ต้องรักษาฟอร์ม มีมันแล้วโจมก็มีกำลังใจนั่นแหละ
ฝ่ายบริการลูกค้าบอกโจมว่าป๊าอยู่ชั้นสิบสอง อาโกวก็พักอยู่ชั้นเดียวกันแต่คนละห้อง ถึงไม่ใช่เรื่องที่อยากจะรู้สักเท่าไหร่ แต่ก็อดแปลกใจไม่ได้ที่ไม่มีชื่อเฮียอยู่ที่นี่ ทั้งๆที่นามสกุลเดียวกันและเป็นคนไข้ประจำของโรงพยาบาลนี้ แค่คีย์ข้อมูลเพียงชื่อเดียว มันก็น่าจะขึ้นมาครบทุกชื่อเหมือนที่มีชื่ออาโกวอยู่ด้วยนี่นา
ลิฟท์บอกว่าถึงชั้นที่โจมต้องการจะมาแล้ว ทันทีที่ก้าวขาออกจากลิฟท์และเลี้ยวไปทางห้องป๊าตามป้ายบอกทาง วูบหนึ่งรู้สึกกลัวแล้วก็ประหม่า การเข้าไปสู้หน้ากับป๊าครั้งนี้เป็นเรื่องที่ลำบากใจมาก ปัญหาที่โจมทำทิ้งไว้ก่อนไปเป็นปริศนาที่โจมยังไม่เคยเคลียร์กับป๊าเลยสักครั้ง โจมไม่รู้ว่าเฮียรายงานเรื่องตัวเองกับป๊าว่ายังไง แล้วหน้าคนที่รออยู่ข้างล่างก็ลอยเข้ามา กำมือเข้าหากันแน่นแล้วสูดลมหายใจลึก
ก๊อก ก๊อก แกร๊ก!! เอี๊ยด!!!
พยาบาลเฝ้าไข้หันมามอง ส่งยิ้มและยกมือไหว้ทักทาย ก่อนจะผายมือให้โจมเข้าไปแล้วเลี่ยงตัวออกไปจากห้อง
ป๊านอนตะแคงหันหลังให้ เดาไม่ถูกเลยว่าป๊าแค่นอนพักธรรมดาๆหรือว่าหลับอยู่
“ป๊าครับ”
เงียบ!!ไม่มีเสียงตอบรับ ไม่มีการเคลื่อนไหว ขาก้าวเข้าไปใกล้คนป่วยมากขึ้น มือจะเอื้อมไปสัมผัสแต่ก็ยั้งไว้ทัน ความห่างเหินก่อตัวเป็นกำแพงกั้นกลางระหว่างเราสองคนเอาไว้ ระดับความเกรงใจพอกพูนขึ้นมาในใจเหมือนกับว่าป๊าเป็นแค่เพียงคนรู้จักที่โจมมาเยี่ยมไข้เฉยๆ ไม่ใช่บุพการีที่ทำให้โจมเกิดมาแต่อย่างใด
“ป๊าครับ หลับอยู่หรือเปล่า โจมมาแล้วนะครับ เป็นยังไงบ้าง”
“มาทำไม แกออกไปแล้วกลับมาอีกทำไม”
“ป๊า............!!”
ไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้งที่โจมต่อต้านความต้องการของป๊าแล้วถูกขับไล่ แต่ไม่เคยมีครั้งไหนที่ทำให้โจมวูบโหวงในใจได้เท่าครั้งนี้ น้ำเสียงเยือกเย็นและท่าทางที่ป๊านอนหันหลังให้เหมือนตัดเยื่อขาดใยโจมจนขาดสะบั้นแล้วนั้น มันบีบอัดจนตีกระพือน้ำตาและก้อนสะอื้นออกมา
“หรือแกจะมาดูให้แน่ใจว่าชั้นตายไปแล้วหรือยัง หมอสมัยนี้เก่งนะ ชั้นเลยไม่ตายง่ายๆเค้าบอกว่าไม่กี่วันก็กลับบ้านได้แล้วล่ะ”
“ป๊าครับ ทำไมป๊าพูดอย่างนี้ล่ะ ผมไม่เคยคิดอย่างนั้น ไม่เคย”
ทั้งน้ำมูกน้ำตารวมไปถึงก้อนสะอื้นก็พร้อมใจกันตีความรู้สึกจนควบคุมตัวเองไม่ได้ ป๊าด่าว่าโจมเลวระยำแค่ไหน มันยังเจ็บปวดไม่เท่าป๊าเข้าใจว่าโจมอยากให้พ่อของตัวเองตายหรอก
“แกทำอะไรไว้ แกสร้างปัญหาเอาไว้แล้วหนีไปกับผู้ชาย ไอ้ความวิปริตผิดเพศของแกมันทำให้ใครเดือดร้อนบ้าง สาแก่ใจแกหรือยังล่ะ ตอนนี้บ้านเราวุ่นวายกันไปหมด เฮียแกทะเลาะกับเมียถึงขั้นฟ้องหย่า เพราะแค่ต้องการไปตามให้แกกลับมา เค้าถึงกับโดนหางเลขขนาดนั้น แล้วไอ้ผู้ชายคนนั้นของแกก็ทำร้ายเค้าแทบปางตาย แกยังมีหน้ากลับมาให้ชั้นเห็นหน้าอีกเหรอ”
“ป๊าครับ มันไม่ใช่อย่างนั้นนะครับป๊า มันไม่ใช่อย่างนั้น”
“ไม่ใช่อย่างไหน หรือแกจะปฏิเสธว่าไม่ได้เป็นอะไรกับผู้ชายคนนั้น แกจะบอกชั้นว่าแกไม่ใช่พวกรักร่วมเพศอย่างนั้นเหรอ แกไปอยู่กับมัน แกหนีตามมันไป แกจะแก้ตัวว่ายังไง ห๊า แกจะแก้ตัวว่ายังไง”
“ไม่แก้ตัวครับ ผมไปอยู่กับเค้า ผมรักเค้าเป็นเรื่องจริง แต่ป๊าครับ เรื่องนี้มันไม่เกี่ยวกับที่เฮียถูกทำร้าย มันไม่ใช่อย่างนั้นนะครับป๊า”
“หึ มันจะอย่างไหนแกก็ผ่าเหล่าไปเอาผู้ชายนั่นแหละ ชั้นไม่เคยสั่งสอนให้แกวิปริตผิดเพศ แต่แกก็ทำ สะใจแกหรือยังล่ะที่ให้ชั้นผิดหวังได้ขนาดนี้ นอกจากแกจะต่อต้านชั้นสำเร็จแล้ว แกยังทำให้ชั้นเหมือนตายทั้งเป็นได้ แกชนะแล้วโจม แกชนะป๊าแล้ว จะไปไหนก็ไปเถอะ ตระกูลเราไม่มีใครเป็นแบบแกหรอก”
“ป๊าครับ ผมขอโทษที่เป็นแบบนี้ แต่อย่าไล่ตอนนี้ได้มั้ยครับ ป๊าไม่สบาย ให้ผมทำยังไงก็ได้ แต่อย่าไล่เลยนะครับ”
“แกยังเห็นความสำคัญของชั้นอีกเหรอ แกจะรออะไรล่ะ ตอนนี้มันเป็นโอกาสของแกแล้ว ไม่มีใครคอยวิ่งตามแก เฮียแกถูกกระทืบปางตาย อาโกวกินไม่ได้นอนไม่หลับ ทุกข์ใจจนต้องหามส่งโรงพยาบาล ส่วนชั้นก็อย่างที่แกเห็นนี่ไงล่ะ คนเป็นโรคหัวใจตายได้ทุกนาทีแหละ แกไม่ต้องเป็นห่วงหรอก”
“ไม่นะครับป๊า อย่าพูดแบบนี้ ผมขอโทษ ให้ผมแก้ตัวยังไงก็ได้ นะครับป๊า”
“ตัดขาดจากไอ้หมอนั่นซะ เลิกทำตัวอุบาทว์ๆสักที หยุดทำตัวให้ครอบครัวต้องอับอาย ป๊าจะแกล้งทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นเรื่องแกกับไอ้หมอนั่น กลับมาช่วยเฮียแกทำงาน ป๊ากับอาโกวจะหาผู้หญิงดีๆให้ เลิกเป็นซะไอ้เกย์รักผู้ชายด้วยกันน่ะ ถ้าแกไม่อยากให้ชั้นตาย เรื่องแค่นี้แกทำให้ชั้นได้มั้ยล่ะ”
“ป๊า...........................................”
ใจสลายมันเป็นแบบนี้เองเหรอ ความรักที่ฝืนธรรมชาติมันร้ายแรงขนาดนี้เลย โจมเคยคิดว่าผู้ชายด้วยกันรักกันได้ไม่นานเพราะมันฉาบฉวย มันง่าย แต่ไม่ใช่เลย ปัญหาของโจมไม่ได้อยู่ที่ตรงนี้ แต่มันอยู่ที่ไม่มีใครรับเรื่องพวกนี้ได้
น้ำท่วมปากและสมองตีบตันเกินกว่าจะอธิบายให้ป๊าฟังว่าเรื่องมันเกิดขึ้นมาเพราะอะไร โจมไม่ได้เป็นเกย์เพราะป๋า ความรู้สึกรักเพศเดียวกันมันเกิดขึ้นมาก่อนหน้านั้น โจมไม่อยากโทษว่าเป็นเพราะการเลี้ยงดูที่ทำให้โจมไม่รู้จักใคร ไม่มีเพื่อน ตั้งแต่เล็กจนโตโจมมีแต่เฮียเท่านั้น เพราะมีแค่เฮีย โจมถึงได้เหมารวมว่ามันคือรักที่มากกว่าความผูกพันฉันท์พี่น้อง และเพราะเฮียยืนยันว่ามันใช่ โจมถึงได้ฝังใจมาอย่างนั้น แต่มันเป็นเรื่องที่อธิบายไม่ได้ พูดออกมาแล้วใครจะเชื่อ
ระหว่างโจมกับเฮียไม่ต้องลุ้นเลยว่าป๊าจะฟังใคร
ข้อเสนอของป๊าเป็นเรื่องที่โจมยากจะรับได้ แต่ไม่รู้เลยว่าจะหาทางออกยังไง ป๊าเป็นโรคที่ต้องได้รับการเอาใจใส่ ไม่ใช่แค่ไข้หวัดธรรมดา ถ้าโจมเลือกที่จะปฏิเสธนั่นหมายถึงโจมยอมรับความตายของป๊าที่มันจะเกิดเมื่อไหร่ก็ได้
“ทุกครั้งชั้นจะบังคับแกเสมอ แต่ครั้งนี้ชั้นให้แกเลือกได้ เลือกที่จะอยู่หรือเลือกที่จะไป ป๊าให้แกตัดสินใจของแกเอง”
แล้วตัวเลือกนี้มันต่างจากบังคับโจมตรงไหน พ่อกับแฟน มันมีคำตอบตายตัวอยู่แล้วว่าโจมต้องเลือกใคร ชีวิตโจมเป็นของคนอื่นมาตั้งแต่เกิดแล้ว ได้มีช่วงเวลาร่วมกันกับป๋าก็นับว่าเป็นบุญไม่รู้เท่าไหร่ต่อเท่าไหร่
แล้วบุญมันก็คงติดตัวโจมมาได้เท่านี้ และโจมก็กินบุญเก่านั้นจนหมดแล้ว ไม่ใช่ป๋าที่เป็นคนยุติความสัมพันธ์ของเราอย่างที่เคยเข้าใจ แต่เป็นโจมเองที่ต้องหยุดชีวิตเด็กป๋าไว้เท่านี้
“ผมขอเวลาแค่ไม่นาน แล้วผมจะกลับมานะครับป๊า”
ไม่มีคำตอบ แต่โจมรู้ว่าป๋ายอมรับตามที่ขอ
เลือกที่จะใช้บันไดเพื่อลงไปหาคนที่รออยู่ข้างล่าง อยากจะยืดเวลาที่เหลืออยู่ให้มากที่สุด แต่มันก็แค่เอาไว้ปลอบใจตัวเองเท่านั้น ไม่มีประโยชน์อะไรเลย ปลายทางมันบอกอยู่แล้วว่าจุดจบมันคืออะไร สมองขาวโพลนจนคิดไม่ออกว่าจะบอกคนข้างล่างให้เข้าใจยังไง โจมไม่เคยคบใคร เลยไม่รู้ว่าคำพูดที่จะยุติความสัมพันธ์กับใครสักคนต้องพูดแบบไหน
แผ่นหลังตรงยังรออยู่ที่โซฟาตัวเดิม จังหวะสาวเท้าค่อยๆลดลงอย่างช้าๆ อยากเก็บภาพคนๆนี้ไว้ให้ลึกที่สุด ถึงไม่เห็นหน้า แต่โจมรู้ว่าป๋ากำลังมีสีหน้าแบบไหน ไม้หลักปักขี้เลนอย่างป๋าที่ใครๆตราหน้าเอาไว้ จะต้องรอคอยโจมอยู่อย่างมั่นคงแน่ๆ แต่ตอนนี้โจมไม่สามารถตอบแทนความรู้สึกนั้นได้แล้ว
“ป๋า”
รอยยิ้มและท่าทีกระตือรือร้นนั้นทำเอาแทบกลั้นน้ำตาไม่ไหว โจมมองคนผิดไปจริงๆ ป๋าไม่ใช่แค่ผู้ชายที่รักสนุกไปวันๆ ตัวตนของป๋าที่โจมได้ยินผ่านน้ำลายคนอื่นนั้นผิดกับตัวจริงลิบลับ ป๋าก็แค่คนธรรมดาที่ปากกับใจตรงกัน บอกว่ารักโจมยังไงก็ทำให้เห็นว่าไม่มีอะไรที่ผิดไปจากสิ่งที่พูดเลยสักคำ
“เป็นยังไงบ้าง ป๊าแค่เครียดแล้วเหนื่อยไปใช่มั้ย คนแก่ก็แบบนี้แหละ บอกป๊าสิว่าเรื่องธุรกิจไม่ต้องเครียดหรอก ไม่มีนักเลงทางธุรกิจคนไหนเอาเรื่องส่วนตัวมาปนกับเรื่องค้าขาย เดี๋ยวป๋าให้พ่อช่วย”
“ป๋ากลับไปก่อนนะ”
“อ้าว ทำไมล่ะ มีอะไรร้ายแรงหรือเปล่า เรื่องไอ้เหี้ยนั่นเหรอ เรื่องผัวเมียทะเลาะกันก็ให้เคลียร์กันเองสิ ผู้ใหญ่ไปเกี่ยวอะไร ผู้ดีก็แบบนี้แหละ เอาแต่ใจ ทำเรื่องเล็กให้เป็นเรื่องใหญ่ เดี๋ยวป๋าแก้ข่าวให้ก็ได้ เรื่องที่มันถูกป๋ายำตีนน่ะ ถ้าโจมไม่สบายใจ ว่ายังไง หืม”
“มันไม่ใช่อย่างนั้น ป๊าเป็นโรคหัวใจ โจมต้องดูแล ป๋ากลับไปอังกฤษเถอะนะ ไปเรียนให้จบ แล้วกลับมาทำอะไรเพื่อพ่อบ้าง”
“ทำไมโจมพูดอย่างนั้นล่ะ รอให้ป๊าโจมหายก็ได้ ป๋าไม่รีบ เราจะไปเรียนด้วยกันไง ป๋ากลับมาคราวนี้ ตั้งใจจะเอาโจมกลับไปด้วยนะ”
“ป๋า เรามีความสุขกับความฝันมานานแล้วนะ ถึงเวลาที่เราต้องตื่นมาอยู่กับความจริงสักที”
“โจมหมายความว่ายังไง”
“เราสองคนเป็นผู้ชาย มันเป็นไปไม่ได้หรอก เราแค่สนุกกันแค่นั้นนะ โจมไม่มีเวลามาสนุกแล้ว”
“แค่สนุกบ้าอะไร โจมพูดอะไรออกมา สิ่งที่ป๋าทำทุกอย่างมันแค่เพราะป๋ารักสนุกเหรอโจม มันแค่นั้นเหรอ แล้วมันต้องทำแค่ไหนโจมถึงจะเข้าใจว่ามันคือรักล่ะ ห๊ะ”
สองแขนถูกมือแกร่งบีบแล้วเขย่าไม่ออมแรงจนปวดหนึบไปหมด มันเจ็บจนชา แต่โจมไม่มีแรงหรือมีใจจะไปขัดขืนอะไรหรอก แค่นี้มันยังน้อยไปเสียด้วยซ้ำ ป๋าควรจะฆ่าโจมให้ตายหรือกระทืบให้จมตีนตามเฮียไปนั่นแหละถึงจะสาสมกัน
“ที่นี่คือโรงพยาบาลนะป๋า กลับไปเถอะ”
“ไม่ โรงพยาบาลก็โรงพยาบาลสิ โจมขึ้นไปคุยอะไรกับป๊าน่ะ ทำไมลงมาแล้วเป็นแบบนี้ เกิดอะไรขึ้น ป๋างงไปหมดแล้วนะ”
“ถ้าโจมบอกว่าเราต้องเลิกกัน ป๋าจะเข้าใจง่ายขึ้นหรือเปล่า”
“เพราะไอ้เหี้ยนั่นมันบังคับโจมอีกแล้วใช่มั้ย ทำไมมันไม่เอาเวลาไปตามง้อเมียมันล่ะ มันจะมาจองล้างจองผลาญโจมอีกทำไม หรือมันแค้นป๋า ถ้างั้นป๋ายอมนอนนิ่งๆให้มันกระทืบก็ได้ มันจะเอายังไงว่ามาสิ”
“เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับเฮียหรอกป๋า โจมเลือกเอง”
“อะ อะไรนะ”
“โจมเลือกเองป๋า โจมเลือกครอบครัวตัวเอง ป๋าก็ต้องเลือกครอบครัวตัวเองเหมือนกันนะ CEO เป็นตำแหน่งที่ใหญ่มาก ต้องปกครองคนเป็นพันๆป๋าต้องตั้งใจ”
“บ้าไปกันใหญ่แล้ว ป๋าไม่เลือกครอบครัวตรงไหนวะ ห๊ะ โจมเป็นเมียนะ เมียก็คนในครอบครัวป๋าเหมือนกัน แล้วป๋าไม่เลือกครอบครัวตรงไหน”
“แต่ผัวมันไม่ใช่คนในครอบครัวโจมนี่ป๋า โจมเป็นผู้ชายมีผัวไม่ได้ ครอบครัวโจมรับไม่ได้”
“มันจะอะไรกันหนักหนาวะ ขนาดความรักยังบังคับกันอีกเหรอ ไหนว่าแต่ชาติตระกูลดี มีฐานะไงวะ ป๋าเป็นลูกชายคนเดียว สมบัติทั้งหมดมันก็เป็นของป๋าอยู่แล้ว สุดท้ายมันก็ต้องกลายเป็นของโจมด้วย ทรัพย์สินป๋ามากกว่าสะใภ้ใหญ่ของตระกูลโจมแน่ๆ ป๋ามั่นใจ แล้วยังต้องการอะไรอีก”
“เราคุยกันตอนนี้ไม่รู้เรื่องหรอก ป๋ากลับไปสงบสติอารมณ์ให้ใจเย็นกว่านี้ก่อนนะ โจมต้องขึ้นไปดูป๊าแล้ว”
“โธ่เว้ย!!”
ป๋าลับสายตาไปแล้ว แผ่นหลังที่ค่อยๆทิ้งห่างออกไปทำให้โจมไม่มีแรงพอจะก้าวเดิน ไม่ใช่ครั้งแรกที่จะต้องมาเจ็บปวดเพราะรักไม่ได้ แต่โจมมั่นใจว่านี่จะเป็นครั้งสุดท้ายที่คนอย่างโจมจะรัก
หมดจากเป็นเด็กป๋าโจมก็ไม่เหลือใจให้ใครอีกแล้ว
๐ สวัสดีค่ะทุกคน ก็ยังยืนยันว่า ทุกเรื่องของ TRomance จบแฮปปี้นะคะ :กอด1:
๐ ขอบคุณคนอ่านทุกๆคนมากๆ มาถึงปลายทางแล้วฝากคำผิดเหมือนเดิมนะคะ :pig4: วันนี้รีบมาก ธุระยาวเหยียด เราคุยกันแค่นิดหน่อยนะคะ
๐ รุ้งกินน้ำ มักจะเกิดหลังฝนตกหนักนะคะ o18
๐ ทุกคนสามารถกรีดร้องและระบายทุกอารมณ์ได้ที่แฟนเพจเหมือนเดิมค่ะ :laugh:
๐ ทางเข้าแฟนเพจ คลิกที่นี่ค่ะ (http://www.facebook.com/TRomanceFic)
-
โหหหหหหหหหหหหหทำไมคนเขียนทำแบบนี้อ่า
นอนไม่หลับเรยยยยยยยยยยยยยยยยยยย มันค้างยิ่งกว่าค้าง :z3:
โอ๊ยยยยยปวดใจทำไมแบบนี้ ตอนนี้จิตรตกมากมาย
ว่าแล้วว่าพ่อโจมต้องมาแนวๆๆนี้ แอ๊บหรือเปล่าเพื่อให้โจมเลิกกับป๋า โอ๊ยเครียด
ไม่รู้จะเม้นไรเลย ตะลึงค้าง จิตตก สงสารโจม สงสารป๋า :sad4:
:sad4: o22 :m31: ขอให้ถึงปลายทางไวไว ตอนนี้จิตตกอย่างแรง
-
:z13: จิ้มๆๆ
อ่านตอนนี้จบก็เกิดอาการ :z3:
ขนาดเฮียไม่โผล่หัวมายังพ่นพิษให้โจมขนาดนี้เลยนะ มันน่าให้ป๋าไปยำเสียอีกรอบ :z6:
หวังว่าป๋ากับโจมคงผ่านปัญหานี้ไปด้วยกันได้นะ :เฮ้อ:
แก้...
แม่และน้าของฝ่ายชายถูกหามส่งโรงพยาลกระทันหัน --> โรงพยาบาล
-
:fire: :m15: :monkeysad: :m15:
เจ็บมากๆๆๆ สงสารทั้งป๋าทั้งโจม คนหนึ่งคือแฟน อีกคนครอบครัว
:z3: :z3: :z3:
-
กรีดร้องๆๆ โวยวายๆๆ :serius2:
อะไรกันคะเนี่ย. แต่ เข้าใจโจมนะที่ตัดสินใจแบบนี้
แต่เชื่อดิ ป๋าไม่ยอมหรอก รอแต่งเข้าบ้านป๋าเถอะ น้องโจม :z2:
-
:sad4: :o12: :o12: :z3:
-
อ่านตอนนี้แล้วอึดอัด หายใจไม่ออกไงก็ไม่รู้
เกลียดป๊าโจมมาก เรื่องแค่นี้รับไม่ได้ ขอ :z6: สักที
-
โจมดราม่า ป๋ามาม่า ปะป๊าแย่มากกกกกกกกก !!!!!!!!! :m31:
-
กระอักเลย
เจ็บแทนป๋ากะโจมอ่ะ :o12:
ลาตายสามวินาที :z13:
ค้างงงงงงง โทษฐานที่ทำร้ายจิตใจคนอ่านอย่างแสนสาหัส
*ถลาไปเกาะขา* มาต่อไวๆนะค๊า :m15:
-
:sad4: :sad4: ไม่นะ
มันต้องมีทางออกที่ดีกว่านี้สิ ทำไมโจมตัดสินใจง่ายๆๆแบบนี้
ป๋า ต้องกลับมาเอาโจมไปให้ได้นะ
อย่าด่วนตัดสินใจสิ :o12: :o12:
-
ใจจี๊ดๆเรยอ่ะ
รอแฮปปี้ๆๆ
สงสารป๋า
,,, :]
-
:m15: น้ำตาท่วมจอเป็นที่เรียบร้อย
เศร้าได้อีก ไม่อยากจะโทษ แต่ขอโทษหน่อยเหอะ
เปงเพราะไอ้เฮีย(เหี้ย)คนเดียวเลย :m16:
ps.มาต่อไวๆนะคะ แบบว่าทิ้งไว้นานแล้วมันอึดอัด :เฮ้อ:
-
ป๊าโจมก็ไม่ปล่อยวางซะบ้าง เอาแต่โทษคนอื่นแต่ไม่เคยกลับไปมองตัวเอง
อ่อนเพลียละเหี่ยใจกับครอบครัวของโจม ส่งสารทั้งคู่เลย
-
ง่ะ ไอ้เฮียนี่ต้องพูดปกป้องตัวเอง จนคนผิดกลายเป็นโจมกับป๋าแน่ๆ
คิดข้ามขั้นอีกแล้วเรา :z3:
-
:m31: :m31: :m31:
-
งดออกความเห็น
จุก
พูดไม่ออก
:monkeysad:
-
อ่านเเล้วปวดใจ :เฮ้อ:
โจมดีเกินไป...น่าจะบอกป๊าไปเลยว่าเฮียมันก็เป็น ไม่ใช่เเค่โดนหางเลขจากที่โจมหนีไป เฮียก็ไม่ใช่คนดีอะไร
โจมน่าจะให้ป๋าขึ้นไปด้วย จะได้พูดถึงความจริงให้ป๊าฟัง ความจริงที่สองคนรักกันขนาดไหน
ถึงตอนนั้นป๊าจะยังรับไม่ได้ แต่ก็คิดว่ามันน่าจะดีกว่านี้
สงสารป๋าจัง สงสารโจมด้วย T T
-
กระซิกๆๆ รู้สึกเหมือนคนแต่งกระชากหัวใจเรามาขย่ำขยี้ :o12: :o12: :o12:
ต้องจิ้ม :z13: :z13: :z13: นี่แน่ะๆๆ
อย่าให้ค้างนานนะคะ พลีสสสสสส :call:
-
แม้จะรู้ว่ายังไงก็แฮบปี้ แต่อ่านตอนนี้แล้วก็นะ..... :z3: :เฮ้อ:
โจมไม่กลัวป๋าจะหันไปพึ่งยาอีกเหรอ :sad4:
-
โอ้ยยยยยยยยยยยยยยยยย
ขอตอนต่อไปเลยได้ม้ายยยยยยยยยยยยยย :sad4:
ทรมานนนนนนนนน :angry2: :angry2: :angry2:
-
ง่ะส์ โจมไม่สงสารป๋าเลยอ่ะ
แต่ว่านะ ป๊า ก็พ่อโจมนี่เนอะ เฮ้ออ
-
ตายๆๆๆๆ กินมาม่ารอบดึกซะงั้น
-
ค้างไป ม๊าย ย ย ย ย ย ยย ย ย ย จะไป ถล่ม face คนแต่ง คนอ่านไม่ย๊อม ม ม ม :z3: :z3:
มาต่อเด๋ว นี้ เลย นะ จะสอบแล้ว ขอเครียด เรื่องเรียนเรื่องเดียวพอเถอะ น้ำตาจะไหล :sad4: :o12: :sad4:
แง้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :m15:
-
ให้ตายเถอะ เบื่อโจมที่อ่อนแอ
แทนที่จะคิดแก้ปัญหาน่ะ น่าส่งสารป๋าทำขนาดนี้แล้วโจมไม่คิดที่จะทำอะไรเพื่อป๋าบ้างติ :z6:
-
เออออ พูดไม่ถูก ทางนั้นก็พ่อ ทางนี้ก็แฟน
ปล.น้องโจมไม่เข้มแข็งแรง ป๋าอุตส่าห์ทำทุกอย่างเพื่อน้องโจม TT TT
-
โจม โจมไม่คิดจะทำหรือสู้เพื่อตัวเองบ้างเหรอ
-
มั่นใจในตัวป๋าจะจับมือโจมผ่านอุปสรรคไปได้ ขึ้นอยู่กับว่าใช้วิธีไหน :sad4:
-
อิเฮียหน้าด้าน !! เป็นเกย์แล้วไมไม่ยอมรับวะ
ทำคนอื่นเค้าเดือดร้อนกันหมด ตระกูลเราผ่าเหล่า ผ่าตั้งแต่อิเฮียเหี้ยนั่นแล้วว!!!!!!! :m31:
สงสารน้องโจมมาก เลือกทางไหนก็เป็นน้องโจมที่เจ็บที่สุด
ป๋า :o12:
ตอนนี้ทำเอาปวดตับ :sad4:
-
ทำไมล่ะ
จบแฮปปี้แน่นะคะ
ตอนนี้บีบตับมากเลย
มันยากนักเหรอสำหรับความรักแบบนี้
มันยาก เพราะคนรอบข้างทำให้มันยาก ทำให้มันไม่ปกติ
ทั้้งๆ ที่สมัยก่อน ก็เป็นที่ยอมรับกันน่ะ
หรือว่ายุคสมัยมันเปลี่ยน ขนบเปลี่ยน ใจคนก็ต้องเปลี่ยนตาม
คนอ่านชักเครียด
-
o18n เอาซะดีมั๊ยไอ้เหี เอ๊ย! ไอ้เฮีย
o22 กลิ่นน้ำคลำอย่าเพิ่งลอยมาเลยนะ ไม่อ๊าววววว
-
จะดูร้ายแรงไปไหม
ถ้าอยากเอายาพิษไปกรอกปากป๋าโจม
ให้มันตายไปเลย
ฮึฮึ
ป๋า สั่งเก็บด่วน
ไอ้เฮียด้วย ตายซะ อ้ากกกกกกกก
-
ทำใจไม่ไหวจิงๆ :m15:
มันต้องเป็นอย่างนี้ทุกคนเลยหรอ??
สุดท้ายทุกคนก้อต้องเลือกครอบครัวงั้นหรอ??
แล้วคนที่รักหละ...ไปไหน?...เค้าไปไหนจากหัวใจเรารึป่าว??
คำตอบคือ ไม่เลย เค้าไม่เคยออกไปจากหัวใจเลย...
แต่คำพูดที่ทำร้ายใจกันมันออกมาได้ยังไงนะ ทำไมหละ?
สุดท้ายโจมก้อเป็นฝ่ายบอกเลิกป๋าซินะ สุดท้ายโจมก้อเลือกป๊านะซิ เหอๆๆๆ มันต้องเป็นแบบนี้หรอ?
ตอนเดินขึ้นไปสัญญากะเค้าหนักแน่น...แต่พอลงมาก้อบอกให้เค้าไปเพราะตัวเองเลือกครอบครัวงั้นหรอ? มันง่ายขนาดนั้นเลย
น่าสงสารป๋านะคะ รอด้วยความหวัง รอที่จะก้าวเดินจับมือไปด้วยกัน....
แต่สุดท้ายคนที่บอกรักเรา ก้อกลายเป็นคนที่สะบัดมือเราออกไป มันก้อเท่านั้น เท่านั้นจิงๆ :sad11:
-
โจมจ๋า ค่อยๆคิดใหม่นะโจมน๊าาาาา
ป๋าสู้ๆ ฉุดไปอังกิดเลยป๋าเอ๊ยยยยยยย
-
แง๊ ทำม๊ายยยยยยยยยยยยย :o12: :o12:
-
TT โจมแงงง เขาใจอ่ะ :sad4:
-
อ่านเด็กป๋าตอนนี้มีฤทธิ์แรงกว่ากาแฟอีก = =" ตาสว่างเลยค่ะ
-
:เฮ้อ:
-
เจ็บ!..สงสารโจม และก็ป๋าจัง :o12:
-
:m15:
ขอบคุณที่มาต่ออีกครั้งค่ะ :กอด1:
จะรอคอยช่วงเวลาแฮปปี้ๆ อย่างอดทน :o12:
-
ใจร้ายเกินไปอ่ัะ
-
ยิ่งอ่านยิ่งปวดใจ :เฮ้อ:
-
ทุกเรื่องของ TRomance จบแฮปปี้นะคะ
แต่ก่อนจะแฮปนะ ต้องเสียน้ำตาก่อนใช่ไหมคะคุณ
ปวดตับมากคะตอนนี้ อึดอัดใจแทนของโจม เจ็บปวดแทนป๋า
คนรักกับครอบครัว มันไปด้วยกันไม่ได้จริงๆหรือคะคุณป๊าน้องโจม
เงินทองกับความความสุข มันมักจะสวนทางกันเสมอจริงๆ
-
อยากบอกว่า....
สั้นได้ใจมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :z3:
-
:m31: :m31: :o12:
-
ไม่น๊าาาาา >"<
ทำไมเป็นงี้อะ ทำไมน้องโจมยอมเลิกกะป๋าง่ายจัง รับไม่ด๊ายยยย
-
โฮ ทำไมโจมทำแบบเน้ :z3:
ทำเพื่อป๊า แล้วทำร้ายป๋าเหรอ
ไม่มีไรจะพูดแระ เสียใจ :o12:
-
สงสารป๋าที่สุด ทำทุกอย่างทุกทางเพื่อโจม ในขณะที่โจมก็ออกมาจากบ้านก็เป็นนานแต่ทำไมป๊าโจมเพิ่งว่าเรื่องนี้ :fire:
-
o22 ไรฟะ เลิกกันเลยเรอะ :sad4: ม่ายยยยยยยยย เกิดไรขึ้นเนี่ยยยย
ว่าก็ว่าเหอะป๊าโจมน่าจะหัวใจวายตายจิงๆนะ เรื่องมันจะได้เอ็นดิ้งซะที :laugh:
ตอนนี้ไปไม่เป็นเลยอะ เฮ้อออออ :sad4:
-
:sad4: :sad4: :sad4: เศร้าไปทำงานแต่เช้าเลย :o12: :o12: :o12:
-
ทำๆ ไมเป็นอย่างนี้ :m15:
ไม่ยอมมมมมม :z3:
:call:
-
บีบหัวใจอีกแล้ว ฟ้าหลังฝนนะ รอหน่อย
-
ดฃแล้วยังไงงงงงงงงงงง
ดื้อมาได้ตั้งนานอ่ะน้องโจม
โฮวววว ,, แล้ว เฮียหย่าแล้วเหรอ ?? อ่อยยย
ไอ้บ้าเอ้ย ชิส์ อยากเตะๆๆๆ
ป๋า โอ๋ๆ ไม่เป็นไรน้าาาา
-
:z3: :z3:ค้าง สงสารทั้งสองคนเลย
ป๊าไม่เข้าใจลูกตัวเองเลยอ่ะ อะไรก็เฮียๆๆ เหนื่อยใจจริงๆ
-
อ๊าซซซซซซซ (รัวแป้นคีย์อย่างบ้าคลั่ง)
seiki ทามมมม-งี๊ (กัดเสื้อขาดติดฟันหมาเพราะดึงกลับ ยื้อแรงไม่สู้)
สั้นๆ แต่เค้า :z3: :z3: :z3:
-
ป๊าขา ทันสมัยหน่อยซิคะป๊า
เขารักกันก็ปล่อยเขาไป เป็นกำลังใจให้โจมดีก่วามังคะป๊า :z3:
กด+1 ให้นะคะ
-
อยากจะบ้า :z3:
-
เฮ้อ เบื่อ...
-
คนเขียนทำอย่างงี้มาฆ่ากันให้ตายไปเลยดีกว่า :o12:
-
สงสาร โจม กับ ป๋า :sad4:
-
:เฮ้อ: เหนื่อยใจแทนโจมจัง
ข้างหนึ่งก็พ่อ ข้างหนึ่งก็แฟน
เป็นเราก็คงเลือกยาก ยิ่งถ้าสุดๆแล้วก็เหมือนครอบครัวจะสำคัญกว่า :L1:
-
คุณป๊าก็เอาซากโจมกลับไปครองก็แล้วกัน อ็อคุณป๊าค่ะเผื่อจะทำให้ตาสว่างขึ้นมาบ้าง
ก็ไอ้คุณเฮียนั่นหล่ะตัวเสี้ยมโจมมันให้เดินทางสายวิปริตรเนี่ย
-
อะไรมันจะเจ็บปวดขนาดนี้คะ โอ้ยยยยยยยยยยยยยย เครียดดดดดดดดดดดดด
-
น้องโจมคะเราอย่าไปยอมค่ะ ต้องฝืนให้ถึงที่สุดค่ะ
เราเชื่อว่าป๋ากับน้องโจมจะอยู่ด้วยกันได้นะคะ
-
:m15: :m15: :m15:
โอ๊ะ โอ๊ย ปวดใจจัง....
-
:impress: :o12:
ทำไมมันเศร้าอย่างนี้
สงสารทั้งสองคนมากเลย
เชื่อว่าทุกปัญหาต้องมีทางออก :กอด1: สู้ๆต่อไปน่ะป๋าและน้องโจม :a2:
:a12: มารอตอนต่อไปน่ะค่ะ ผู้แต่งค่ะอย่าปล่อยให้เศร้านานน่ะค่ะ มาต่อให้ด้วย :3123:
-
อ่านตอนนี้แล้วปวดตับ เครียดแทน เฮ้อน่าสงสารทั้งคู่ งานนี้ต้องโทษเฮียสถานเดียวมันไม่รอดจากฝ่าเท้าป๋าเลย :z6: :z6:
-
โอ้ยเครียด ไม่น่าอ่านตอนนี้เลย ฮือ ฮือ ร้องไห้ตามแล้วเนี่ย โจมทำกะป๋าแบบนี้ได้ไง แล้วป๋าปล่อยมือโจมง่ายง่ายได้ไง หรือป๋ากลับไปวางแผน
-
ม่ายยยยยยยยยยย
T^T
น้องโจมมมมมม ฮือออออ ป๋าเอ๊ยยย จะเตลิดไปไหนมั้ยเนี่ยยยย
-
เศร้าอ่ะ :monkeysad: เหตุผลของป๊าโจมฟังไม่ขึ้น :m31:
-
แล้วป๊าก็ฟังความข้างเดียว หางเลขบ้าอะไร ไอเฮียนั่นล่ะตัวดี ให้โจมกลับมาอย่างนี้ จะถวายโจมให้เฮียอีกล่ะสิ
เคยรู้บ้างหรือเปล่า ว่าลูกอยู่ยังไง คิดแต่ว่าหาเงินให้ก็พอหรือไง เซ็งกับผู้ใหญ่ที่่คิดแบบนี้
ป๋าสู้ๆ นะ ครั้งนี้อาจได้เห็นป๋ากับพ่อบุกเข้าไปสู่ขอโจมแน่เลย อยู่ใกล้หมออยู่แล้วอีกนิดอีกหน่อยคงไม่อันตรายมาก
-
ชอบคำพูดที่ป๋าบอกว่าโจมไม่ได้ตัวคนเดียวแล้วมากเลย
แต่พอมาถึงชวงที่โจมตัดสินใจ ทำเอา :monkeysad: เศร้าได้เหมือนกัน
:pig4: คะ
-
โว๊ะ
เหมือนโดนตบหน้าเลย
ตัวชา แทนป๋า
-
ไม่นะเพิ่งจะได้เจอกันก็ต้องจากกันอีกแล้วเหรอ
อย่าเพิ่งด่วนตัดสินใจเลยนะโจม สงสารอิป๋าอะ
-
:sad2:
พูดไม่ออก เม้นท์ไม่ถูก TTATT
-
เป็นเพราะไอ้เฮียชั่วนั่นใช่ไหม...ให้พ่อป๋าจัดการป๊าโจมดีกว่า
-
โอ้ย เจ็บปวด ลืมตัวด้วยความดีใจรีบมาอ่านตอนนี้ แล้วก็น้ำตานองหน้าจากไปด้วยความใจเร็วของตัวเอง :monkeysad:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
จะบังคับจิตใจกันไปถึงไหนเนี่ยครอบครัวนี้ :z3:
ปล่อยวางบ้างเถอะป๊าของโจม
-
กว่าจะแฮปปี้ได้ คนอ่านนอนตายน้ำลายฟูมปาก เพราะเสพมาม่าเกินขนาด :z3:
แต่ก็เข้าใจโจมนะ ครอบครัวเป็นสิ่งที่สำคัญมากจริงๆ ถึงไม่ดียังไงแต่เค้าก็คือพ่อ ความจริงข้อนี้ไม่เปลี่ยนแปลง
คงได้แต่ภาวนาให้ป๊าโจมเปลี่ยนความคิดเร็วๆ หรือไม่ป๋าก็ต้องทำอะไรซักอย่างแล้วแหละ
แต่สงสารป๋าอยู่นะ โจมเอาแต่วิ่งหนีในขณะที่ป๋าพร้อมจะพุ่งเข้าชนทุกอย่าง :เฮ้อ:
-
:o12: :o12: :o12:
น้องโจมมมมม!!!! ทำไมตัดสินใจแบบนี้ล่ะลูกกกกกกกกก
ป๋าบอกว่า "โจมไม่ได้ตัวคนเดียวแล้วนะ" เชื่อบ้างเซ่!!!
:z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
คนอ่านจะตาย :sad4:
-
รอมาตั้งนานพอมาอัพแล้วดราม่าน้ำตาตกกันเลยทีเดียว :m15:
ถ้าโจมกลับไปถูกบังคับให้แต่งงานแล้วอาจถูกไอ้เฮียนั่นปล้ำเอาได้อีก
โอ๊ยยยยยย สงสารป๋าสงสารโจม ใครก็ได้ช่วยที :serius2:
-
ทำไมเป็นอย่างนี้
แล้วป๋าต้องทำยังไงถึงจะเปลี่ยนใจป๊าโจมได้ล่ะ
อย่างนี้ต้องเปิดโปงไอ้เฮียแสนดีของป๊าให้โลกรู้ถึงความเลวแล้วล่ะ :fire:
-
:monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
-
โอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
เครียดๆๆๆๆๆๆๆ :z3: :z3: :z3: :z3:
-
จำได้ว่า เด็กป๋า ต่อจากเรื่องคุณคนเดียว บอกเป็นเรื่องสบายๆสนุกๆฮาๆ
จำได้ว่า ฮาอยู่ 4- 5 เองมั้ง นอกนั้น มาม่าตลอด
สงสารโจมโดนบีบจนไม่เหลือทางเลือก
สงสารป๋าที่ความรักโดนกีดกัน
แต่ก็เชื่อใจ TRomance ว่ามันต้องจบ happy
รอคอยวันที่โจมกะป๋ามีความสุข
-
กระซิก......กระซิก ToT' TOT'
โอ๊ย.........................ปวดใจ!!!
สงสารป๋ากับน้องโจมอ่ะ
ป๋าโจมใจร้ายเกิ๊น แง๊ๆๆ........
-
บอกตรง ๆ ว่า เศร้า
:o12:
-
กดดัน :m15:
ป๋าอย่ายอมปล่อยโจมไปนะ
โจม คิดใหม่อีกรอบดิ
-
ขอบคุณมากๆค่ะ ทำไมป๊าโจมไม่เข้าใจอะไรบ้างเลย เห้อออออ :เฮ้อ:
:pig4:
-
:o12:
-
:serius2: เครียดดดดดดดดดดดด
ไมเกรนขึ้น ไม่ไหวจะเคลียร์นะคะ
:o12:
-
ไมเป้นงี้เนี่ย
-
โจมไม่มั่นคงพอ ไม่เคยเห็นโจมคิดจะพยายามสู้เลยสักที
การสู้ไม่ได้หมายความว่าต่อต้าน แต่คือการใช้ความจริง ความรักเข้ามาทำให้ป๊าเห็น
อันนี้ยังไม่ได้เริ่มอะไรเลย ถอยซะแระ หลายครั้งหลายหนปัญหาจึงเกิดจากโจม
คาดว่า...ต้องให้ป๋ามันตายไปเลยโจมคงจะพอมั่นคงในรักแท้ได้
หรือไม่ก็...ให้ป๋ามันไปโผล่ในสถานบำบัดผู้ติดยา หรือโรคเครียดกำเริบ แล้วหมดสภาพไปเลย
แต่ให้ดีก็...ป๋าก็ทิ้งๆโจมไปเลย จะได้รู้ว่าใครสำคัญกับเรา ต่อเมื่อกล้บเรียกมาไม่ได้แล้ว :z3:
..อ่านตั้งแต่ตอนโจมโดนขัง ป๋าถึงขนาดใช้ยา เครียดสะสม อาการป๋ากำเริบ พอมาถึงตอนนี้โจมก็จะทำให้อาการป๋ากำเริบอีก อิป๋ามันถึกจริงๆ ทนได้ทนไป ่น้องโจมเยอะมาก... โอ้ยปวดตับ :เฮ้อ:
ต้องขอโทษผู้เขียนไว้ก่อนถ้าอาจจะแรงเกิ๊น เพราะมันอินมากไปหน่อย (เหรอ?) :sad4:
-
โจมนี่น้ำเน๊าน้ำเน่าเนอะ....เพิ่งจะรำคาญโจมก็ตอนนี้แหละ
สุดท้ายตัวเองเคยตัดสินใจเองเพื่อตัวเองจริงๆสักครั้งไหมเนี่ย เฮ้อ
-
เฮียหายไปไหนอ่ะ...เคยได้ยินเพื่อนพูดให้ฟังนะเรื่องพ่อรับไม่ได้
ถ้าสุดท้ายคนเป็นพ่อจะภาคภูมิใจบนความทุกข์ของลูกก็เป็นเรื่องที่คนนอกเข้าไปยุ่งไม่ได้จริง ๆ นั่นแหละนะ
แนะนำป๋าพาพ่อบุกไปถล่มป๊าโจมที่โรงพยาบาลเลยจะดีกว่า เดี๋ยวรีบหายกลับไปบงการโจมต่อที่บ้านอีก
-
บางทีโจมก็คิดว่าตัวเองทำไม่ได้ไปซะทุกอย่าง
ไม่สู้ ไม่มีปากเสียง เข้าใจว่าป๊าก็อาการหนัก แล้วใจโจมเองล่ะ
ไคลแมกซ์ขั้นสุดยอด ห่วงป๋า ห่วงโจม Y-Y
-
อ่านแล้วขัดใจ โจมมันไม่เด็ดขาดสักที
อย่างนี้คนรอบข้างทุกคนก็เจ็บไปหมด
-
:z3: :z3:
เหนื่อยใจ ท้อแท้ ที่สุดเลย เราจะรอวันที่มีรุ้งกินน้ำ :o12:
-
งือออออออออออ จบแบบนี้ค้างงงงงงงงงงงงงงงงง
ถึงจะรู้ว่าผลงานของพี่แฮปปี้ทุกเรื่อง แต่เห็นดราม่าแล้วมันปวดจายยย
-
โฮ~~~~ เศร้าเลย อ่านตอนนี้แล้วรู้สึกเหมือนมีมาม่าจุกคอหอย
แต่จริงๆก็พอเข้าใจนะคะว่าทำไมโจมถึงได้ทำแบบนี้
เพราะขีวิตโจมเป็นแบบนี้ ถูกเลี้ยงดูมาแบบนี้
จะให้อยู่ๆไปทำตัวแข็งกร้าวแล้วเลือกป๋าแทนพ่อที่กำลังนอนป่วยอยู่ก็คงจะยังไงอยู่
แต่เราเชื่อว่าจะต้องมีหนทางดีๆสำหรับสองคนนี้แน่นอน!! (ก็คนแต่งบอกว่าจบแฮปปี้นี่เนอะ~)
รอตอนต่อไปนะคะ อยากรู้เรื่องราวต่อไปแล้วววว
-
อ่านแล้วเครียด
ขอให้ป๋ากับโจมผ่านไปได้เร็วๆนะ ^^
-
โอย อ่านจบอยากจะจับโจมมาเขย่าๆๆๆซักหลายๆที
แต่กลัวว่าถ้าทำแบบนั้นอิป๋ามันจะกระทืบจมตรีนซะก่อน
เฮ้อ ก็เข้าใจว่าโจมกตัญญูนะ
แต่แบบนี้เหมือนโจมยอมแพ้เลยว่ะ
แล้วจะมีอิป๋ากับเดอะแก๊งค์ไว้ทำไม
ทำไมไม่ปรึกษาอิป๋าก่อน บางทีพ่อของอิป๋าอาจจะช่วยได้ก็ได้นะ
แถมบอกเลิกอิป๋าแบบนี้ สู้เอาปืนยิงมันให้ตายไปเลยดีกว่ามั้ย
ปล. ไอ้เฮียนรก ขนาดมาแต่ชื่อก็ยังเป็นเรื่องให้คนอื่นเดือดร้อนได้อีกนะ :z6:
-
น้ำตาจะไหล :o12: :monkeysad:
-
หายใจไม่ออกกันอีกตอน อึ้ง ... ไม่มีคำบรรยาย เหมือนตัวเองไปยืนอยู่ตรงนั้น
เหมือนกับ ถูกรางวัล แล้วโดนหลอก
...เป็นว่ารอลุ้น เมื่อไหรรุ้งกินน้ำจะมา เร็วๆน่ะ
-
:monkeysad: :monkeysad:
สู้ๆๆน่ะป๋า และโจมด้วย
ต้องผ่านไปได้แน่ๆ :กอด1:
-
อ่า อ่านทันแล้ว งุงิ ถึงจุดแยก ถึงทางเลือกแล้ว
น่าสงสารที่สุด T^T
-
:o12: :o12:
ฮืออ สงสารโจมกับป๋าอ่ะ
ทำยังไงป๊าถึงจะยอมเข้าใจเนี่ย :เฮ้อ:
คำผิดค่ะ
ถูกหามส่งโรงพยาลกระทันหัน > โรงพยาบาล
ให้เหมือนตัดเยื่อขาดใยโจมจนขาดสะบั้น
สะใจแกหรือยังล่ะที่ให้ชั้นผิดหวังได้ขนาดนี้ > ที่ทำให้
ไหนว่าแต่ชาติตระกูลดี มีฐานะไงวะ
-
อาป๊า ต้องจบการละครมาแน่ๆ แอ็คติ้งเยี่ยมขนาดนั้น
โจม ลูกกตัญญู กับใจโทรมๆ
ป๋า ก็ใจร้อน โมโหแล้วเหวี่ยง ระวังความดันจะขึ้น กลับมาช่วยกันแก้ปัญหาซี่ ไหนว่าจะอยู่ด้วยกันไงฟร๊ะ
-
ไม่อาจจะตำหนิหรือว่าอะไรโจมได้ ใครเป็นโจมก็คงคิดหนัก คิดไม่ตกเหมือนกัน
นั่นพ่อผู้ให้กำเนิดนะ แม้การแสดงออกถึงการรักลูกของป๊าโจมจะออกแนวทำร้ายจิตใจโจมก็เถอะ แต่ป๊าโจมก็รักโจมในแบบของป๊าล่ะ
ก็เข้าใจโจมนะว่า การที่โจมตัดสินใจแบบนั้น มันเท่ากับเฉือนหัวใจตัวเอง
เป็นชิ้นๆเชียวแหละ สงสารป๋าเหมือนกัน แต่ป๋าก็ต้องเข้าใจโจมนะ
ว่าครอบครัวของโจมไม่เหมือนครอบครัวของป๋า
แต่ดิฉันก็อุ่นใจตรงที่ผู้เขียนบอกว่าไม่จบแบบมาม่า
แค่อยากรู้ว่าตอนต่อไป ป๋าจะแก้ปัญหานี้อย่างไร โจมเองคงคิดอะไรไม่ออกบอกอะไรไม่ถูกแน่ตอนนี้
ปัญหาหนักๆแบบนี้มันหน้าที่ของสามีอยู่แล้วล่ะป๋า
คนอ่านคนนี้เอาใจช่วยป๋ากับน้องโจมจ้ะ
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยย
:z3:
เราไม่อยากกินมาม่า
แง้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
:sad4:
สงสารป๋าจังว้อย
น้องโจมใจร้ายยยยยยยยยยยย
*วิ่งหนีไปซับน้ำตา
:o12:
โป้งน้องโจมแล้ว
-
สงสารป๋า สงสารน้องโจม
เมื่อไหร่ป๊าจะรู้ความจริง เฮียน่ะตัวดีเลยนะป๊า
-
ไม่ย๊อมมมมม ไม่ยอมนะคะ
คนเรารักกันยาก~...ป๋าอย่ายอมให้ผ่านไปง่ายๆนะ
เป็นพระเอกต้องสู้นะจ๊ะป๋า
-
ป๊าโจมนี่พูดยากเนอะ ความคิดแบบนี้
ทำไงถึงจะเข้าใจได้ล่ะเนี่ย :เฮ้อ:
-
ทำไมล่ะ ทำไมล่ะ ทำไมล่ะ ทำไมล่ะ :sad4:
-
กรี๊ดดดดดดด ปวดใจ ที่สุด !!!!
อยากให้ป๋าต่อว่า น้ำตาไหลพรากให้โจมเห็น
ก่อนไปจริงๆ เอาให้โจมเจ็บให้จำเลย ที่พูดแบบนี้กับป๋า
(แค่นี้ยังเจ็บไม่พอ ??) เง้ออ ~ เชียร์โจมมาตลอดชีวิต
แต่อ่านพาทนี้แล้วยกใจให้ป๋าอ่ะ น้องโจมใจร้าย !!! :o12:
ป๋าบอกว่าอย่าคิดอะไรคนเดียว แล้วทำไมยังทำอีกกกก โป้งโจม !!!
-
อย่างนี้ไม่บังคับหรือบังคับก็ไม่ต่างกัน :o12:
-
เคืองอ่าาาาาาาาาาาา
เลือดขึ้นหัว จี๊ดเลยนะเนี่ย
คนเขียนคร้าาา กลับมาอัพต่อแร้ว
เอาให้มันดีๆนะ นี่ขู่นะเนี่ยขอบอก
:fire:
-
อารมณ์เหมือนป๋าเลย...โว้ยยยยยย!! :o12:
ทำไม!? ทำไมล่ะวะ!? ฮึ่ย!!! :serius2:
กรีดร้องงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง จะบ้าตายกับคู่นี้จริงๆ เฮ้อ~
รอตอนต่อไปค่ะ....เชื่อใจพี่นักเขียนว่าจะ H-A-P-P-Y--E-N-D :m16:
(ไประบายต่อในเพจแฟนคลับ 5555 :laugh: )
ปล.ถ้าตอนหน้าป๋าทำไรไปไม่คิดก็จะไม่แปลกใจเลยเหอะ!
และแน่นอนว่าผองเพื่อนต้องดูแลอยู่แล้วอ่ะนะ
เอ...แต่ถ้าป๋าขึ้นหน้าหนึ่งว่าแบบอาละวาด เข้าโรงบาล เรื่องแนวเนี้ย โจมน่าจะกลับมาเนอะ!! อิๆ :เฮ้อ:
-
บอกได้คำเดียว "เครียด" อ่าค่ะ
-
เฮ้อ..ถึงจะรู้ว่าปลายทางมีความหอมหวานรออยู่แต่ตอนนี้แทบหมดกำลังใจที่จะก้าวไป T^T
-
ทำไมต้องออกมาแบบนี้ด้วย ไม่เอานะคับ ขอร้อง
-
:o12: ป๊าโจมใจร้ายจังเลยอ่า
-
โธ่ว้อยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย :z3: :z3: :z3:
เข้าใจป๊านะ. แต่พูดแบบนี้มันต่างกับ บังคับตรงไหนวะป๊า :beat:
โฮกกกก. ปวดตับเจ็บม้ามเหลือเกิน พี่คนแต่งรู้ม้ายยยย :o12: :o12: :o12:
:pig4: :pig4:
-
ป๊าบอกให้โจมเลือก ก็เท่ากับบังคับโจมทางอ้อมดีดีนี่เอง :z3: :z3:
ว่าแต่อีเฮียมันต้องมาฟ้องอะไรแน่ ค้างสุด ๆ :a5: :a5:
แล้วป๋าจะกลับไปเสพยาอีกมั้ยเนี่ย :m16: :m16:
ป๋าอย่ายอมแพ้ยกขันหมากไปขอโจมแบบออกสื่อเลย o13 o13
-
รับปากป๋าไม่ทันไรว่าอย่าตัดสินใจเอง ก็ผิดสัญญาเลยนะหนูโจ๊มมมม
เอายังไงดีล่ะงานนี้ ใครจะช่วยป๋ากับโจมได้ แอร๊....
-
เอาแล้วๆ - -
จะมาม่าแล้วใช่ไหม?
เข้าใจโจม ยังไงคนเรามันตัดจากครอบครัวตัวเองไม่ได้หรอก
บางคนยังเลือกครอบครัวแนฃทนคนรักเลย
แต่ก็สงสารทั้งโจมทั้งป๋า
โอ๊ยย ยยยย
เครียด T^T
รอบนี้มาม่าคงเผ็ดน่าดู?
-
ดีนะน้องสอบเสดแล้วพี่สาว !!!
เครียด !! แต่ก้อเข้าใจพี่โจมนะ TT
พี่ป๋าอย่าเพิ่งท้อเน้อ... เหนพี่เจ็บแฟนคลับก้อเจ็บนะคะ YY
TBC +++! :impress3:
-
:serius2:
ทามมัยต้องเปนแบบเน้ด้วยอ่า
รับไม่ได้ค่า ป๊าโจมใจร้ายที่สุดอ่า
-
เครียดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
:serius2: :serius2: :serius2:
-
จะขาดจัยตามโจมแล้วน้าาาา
-
TT'
โปรดอย่าปล่อยมือฉัน !!
อย่าทำแบบนี้ดิ .. โอ๊ยยย ~ เครียด
ป๋ากับโจมสู้ๆนะ
สมน้ำหน้าไอ่เฮียแหละ แต่ออกจากโรงพยาบาลอย่ามายุ่งกับน้องโจมของป๋าละ'
-
:serius2:โอ้ยๆๆๆๆ อ่านแล้วปวดใจจัง
:o12:สงสารโจม สงสารป๋า
เมื่อไหร่จะมีความสุขกันซะทีนะ :monkeysad:
-
ตามนั้นเลยป๋า เอาตามที่โจมบอกนั่นแหละ
ชีวิตที่ต้องเลือก กลับไปอยู่อย่างเดิม
ใช้ชีวิตแบบเดิม ความรักสามารถเปลี่ยนกันได้
ที่ทุ่มเทมาก็แค่นั้น
-
:dont2: :dont2: :dont2:
-
มันแซ๊ดขั้นเทพ :m15:
-
:เฮ้อ: ไป กัน ใหญ่ :z3:
:pig4:
-
โจมไม่ยุติธรรมเลยอะ
รู้สึกว่ามีแต่ป๋าที่ทำเพื่อนโจมมาตลอด
แต่ทำไมโจมถึงยังทำกับป๋าแบบนี้เนี่ย
ทำแบบนี้อยากให้ป๋ษตาต่อหน้าต่อตาเลยว่างั้น
หรือจริงๆนี่เป็นแผนของทางฝังโจมนะ
ฮืออออออ สงสารป๋าเป็นที่สุด
-
:z3: มาม่าขอกินแค่วันนี้นะ วันต่อไปไม่แล้วนะ ขอร้อง :z13:
:pig4: :pig4:
-
โห่โจมมม อย่าทำงี้เลยนะ สงสารป๋าจัง
-
:seng2ped:
-
อะไรกันเนี่ยยยยยยยยย
:z3: :z3:
-
เจ็บอกเหมือนตกตาล
หวานอยู่ดีๆ ถูกถีบลงมา
เฮ้อ!
-
ขอ vote no กับการตัดสินใจของโจมอย่างแรง :serius2:
ป๋า อย่าคิดสั้นนะ ถ้าโจมไม่เข้มแข็ง ก็ขอให้ป๋าเข้มและแข็งมากขึ้นกว่าหลาย ๆ เท่านะ :monkeysad:
-
เครียดอ่ะ แง้ๆ ToT
-
โจมตัดสินปัญหาง่ายไปนะ o22
สงสารป๋าจัง :o12:
น่าจะถ่วงเวลาไปก่อน ค่อยๆ บอกผู้ใหญ่
เรื่องเฮียน่ะ สุดท้ายเค้าก็ต้องรู้อยู่ดี
ความลับไม่มีในโลก แถมอยู่บ้านเดียวกันอีก
ให้รู้ก่อนได้โจมเป็นเมียดีกว่ารู้ทีหลังนะ :z2:
-
ขอยาแก้ปวดใจ 38 แผงทีคะ
:sad4: :o12:
-
เอาจิงๆ ไม่น่าอ่านเลยยยยยย
ทำไมๆๆๆๆๆๆๆ
ป๊าต้องการอะไรจากโจมกันแน่
เฮียต้องไปเป่าหูอะไรไว้แน่นอน
โจมมมมมม
โอ้ยยย เครียดกว่าอ่านหนังสือสอบอีกกกกก
:z3: :z3: :z3: :z3:
ให้พ่อป๋าออกโรงช่วยได้ม้ายยยย
ไม่ไหวแล้วววว
-
ปาด ดราม่ากันอีกแล้ว โจมอ่าๆๆๆ ป๋าก็เศร้า ไป...เหอๆๆ มาต่อไวๆๆนะคะ
-
ตอนที่ 41 'เด็กป๋า'
“ถึงจะต้องบายพาสหัวใจไปหลายเส้นก็ไม่เสียแรงนะ ป๊าต้องเหนื่อยแค่ไหนรู้มั้ยกว่าจะดึงแกกลับมาได้อย่างนี้ ต่อไปก็เริ่มต้นชีวิตใหม่นะ ทำให้ป๊านอนตายตาหลับนะลูก ป๊ามีโจมแค่คนเดียว ทุกอย่างป๊ารักแล้วก็หวังดีกับแกนะนะ ถ้าไม่มีป๊าแล้วแกก็คงไม่ลำบากอะไร เชื่อฟังเฮียเค้านะ มีกันอยู่สองคนพี่น้องต้องรักกันให้มากๆ คนอื่นๆจะมาแทรกแซงขึ้นมาเหยียบหัวเราไม่ได้ มีสองแรงช่วยกันอย่างเฮียกับโจม ป๊ากับโกวจะได้สบายใจ”
“ครับ”
แล้วโจมจะพูดอะไรได้อีก ในเมื่อยอมแล้วว่านับแต่นี้ต่อไปโจมจะไม่ใช่ตัวของตัวเอง โจมจะเป็นอะไรก็ได้ตามที่ใครๆต้องการ
“โกวกลับบ้านไปแล้ว โจมไปช่วยดูแลเฮียหน่อยไป พยาบาลมันก็ไม่สะดวกใจเท่าคนใกล้ชิดในครอบครัวหรอก”
“ครับ”
ดึงผ้าห่มคลุมให้ป๊าถึงหน้าอก ลดระดับเตียงให้อยู่ในระดับปกติ แล้วออกไปหาห้องข้างๆตามคำสั่ง
เฮียเพิ่งย้ายมาพักฟื้นที่โรงพยาบาลนี้ หลังจากรักษาตัวในโรงพยาบาลที่พ่อตาสั่งอยู่หลายวัน เค้าต้องการตรวจสอบความประพฤติเฮียก่อนจะวางใจส่งกลับมาที่โรงพยาบาลนี้ได้ โจมไม่รู้จริงๆว่าผู้ใหญ่เค้าคุยกันยังไง ตกลงกันในรูปแบบไหน ข่าวฟ้องหย่าที่ครึกโครมตามหน้าสังคมของหนังสือพิมพ์ถึงได้เงียบหายไป เฮียจะหย่าหรือไม่หย่ากับเมีย ไม่ใช่เรื่องที่โจมจะสนใจ ทุกวันนี้ต่อลมหายใจตัวเองได้เพราะคำว่ากตัญญุตาต่อบุพการีคือหน้าที่ของลูกเท่านั้น
ถ้านี่เป็นหนึ่งในแผนการณ์ที่ป๊ากับเฮียวางไว้เพื่อต้อนให้โจมเข้าคอก ก็นับว่าเป็นหนทางที่ไม่ต้องสนตะพายโจมก็เดินเข้าคอกแต่โดยดี ถ้าเป็นเงื่อนไขอื่นๆ โจมตั้งใจแล้วว่าจะค้านหัวชนฝา จะยอมทิ้งทุกอย่างแล้วไปกับป๋าทันที
แต่ครั้งนี้ป๊าเดิมพันด้วยชีวิต ความห่างเหินของเราพ่อลูกทำให้โจมไม่รู้ว่าป๊าเป็นโรคหลอดเลือดหัวใจตีบมานานแล้ว นานขนาดที่ว่าทำบอลลูนไปหลายครั้งแล้วไม่ได้ผลจนต้องก้าวข้ามขึ้นมาทำบายพาสหลอดเลือดหัวใจ
ช่วงเวลาที่ป๊าไม่สบายเราอยู่บ้านเดียวกัน แต่เพราะโจมตั้งใจที่จะไม่สนใจโลก ไม่สนใจใคร จมอยู่กับความกดดันของตัวเอง ต่อต้านทุกอย่างที่ครอบครัวปูทางไว้ให้ ไม่สนใจป๊า แค่ไม่รู้ว่าพ่อตัวเองเป็นโรคหัวใจทั้งๆที่อยู่บ้านเดียวกัน มันก็ดูแย่มากพอแล้วสำหรับความหวังเดียวของคนเป็นพ่ออย่างโจม ต่อต้านเรื่องอะไรต่อต้านได้ แต่เรื่องเจ็บป่วยไม่สบายต่อให้ไม่ถูกกันยังไงคนเป็นลูกก็ต้องดูแลรักษาพ่อตัวเอง โจมจำคำสอนของอาม่าที่พร่ำบอกตอนเด็กๆได้
‘โจมอาจจะไม่พอใจที่ตัวเองเกิดมามีชีวิตแบบนี้ แต่คนที่ทำให้เกิดเค้าเต็มใจและตั้งความหวังไว้ฝากผีฝากไข้ยามแก่เฒ่านะ’
“เข้าไปได้มั้ยครับ”
เพราะประตูเปิดอยู่ โจมเลยคิดว่าเป็นพยาบาลเข้ามาดูแลตามปกติ แต่ผู้หญิงที่อยู่ในชุดกระโปรงสั้นและนั่งอยู่บนเตียงคนไข้นั้นทำให้โจมชะงัก
“เข้ามาสิจ๊ะ”
รอยยิ้มที่ปั้นแต่งส่งมาให้ตามมารยาท สายตาสำรวจโจมตั้งแต่หัวจรดเท้า ก่อนจะแสยะยิ้มทิ้งท้ายแล้วหันไปคุยกับคนไข้บนเตียงเหมือนเดิม
“หลินกลับก่อนนะคะเปา มีงานที่ค้างให้เคลียร์อีกเยอะ รีบๆหายนะคะ อย่าลืมว่าเราต้องเดินสายขอโทษผู้ใหญ่อีกมาก พี่กลับก่อนนะน้องโจม อ้อ คืนนี้หลินให้พยาบาลของป๊าหลินมาเฝ้านะคะเปา”
“จ๊ะ จริงๆแล้วใช้พยาบาลของที่นี่ก็ได้ ไม่เห็นต้องลำบากเลย เสียมารยาทหรือเปล่า ใช้พยาบาลจากที่อื่น”
“ไม่แปลกนี่คะ ถ้าที่นี่เสียโอกาสก็คิดเงินมาสิ เป็นคำสั่งของป๊าค่ะเปา หลินต้องทำตาม ไปแล้วนะคะ จุ๊บ”
เป็นการร่ำลาที่ตั้งใจจะทำให้โจมเห็นสินะ ซ้อจะทำหน้าแบบไหนถ้าหากโจมพูดออกไปว่าภาพที่กอดแล้วหอมแก้มกันตรงหน้าไม่ทำให้โจมรู้สึกอะไรเลย โจมไร้ความรู้สึกอะไรไปนานแล้ว หยุดความรู้สึกตัวเองไว้ตั้งแต่วันนั้น
“อ้าว แล้วจะอยู่ตรงนั้นอีกนานมั้ย เข้ามาใกล้ๆสิ”
สืบเท้าเข้าไปใกล้มากกว่าเดิม แต่ก็ยังทิ้งระยะเอาไว้เพื่อความสบายใจของตัวเอง
“ป๊าให้มาดูเฮียครับ”
“มาเพราะป๊าเหรอ”
รู้ว่าอีกฝ่ายตั้งใจจะตีรวน แต่โจมไม่มีอารมณ์อยากจะทะเลาะหรือแก้ตัวเพื่อเอาใจใคร โจมทำตามหน้าที่ของตัวเองเท่านั้น
“เป็นยังไงบ้างครับเฮีย”
“แผลตามตัวหายหมดแล้ว”
“ครับ”
“แต่ยังเจ็บใจไม่หายนี่สิ ทำไงดี”
“เดี๋ยวโจมเรียกพยาบาลให้มั้ยครับ”
“พยาบาลช่วยอะไรไม่ได้หรอก มาก็ดีแล้ว เช็ดตัวให้เฮียหน่อยสิ เหนียวตัวชะมัดเลย”
“ให้พยาบาลทำให้จะถนัดกว่านะครับ โจมทำอาจจะโดนแผลเฮียจนอักเสบขึ้นมาอีก”
“ข้างนอกหายหมดแล้ว ไม่เป็นอะไรหรอก เหลือแค่อวัยวะภายในเอง คงไม่สะเทือนไปถึงตับถึงม้ามหรอกมั้ง”
“ให้พยาบาลทำให้เถอะครับ”
“เฮียอยากให้โจมทำ ทำไม มันติดอะไร ใครสั่งห้ามไว้เหรอ ไหนว่าสัญญากับป๊าว่าเลิกกับมันแล้วไง ยังอาลัยอาวรณ์มันอีกเหรอ อย่าโง่น่า อีกหน่อยมันก็ลืม โจมเองก็ลืมมันได้แล้ว”
“เฮียพูดขึ้นมาอีกทำไมครับ โจมกำลังทำตามที่ทุกคนต้องการอยู่ ขอแค่เวลา ให้กันไม่ได้เหรอครับ”
โจมพยายามแล้วนะ พยายามเข้มแข็งเป็นโจมคนเดิมก่อนที่จะมาเจอความอบอุ่นที่ทำให้น้ำแข็งในตัวละลาย โจมเก็บป๋าไว้ลึกสุดหัวใจแล้ว เก็บไว้ในความรู้สึก ทุกคนบังคับโจมทั้งร่างกายและจิตใจยังไงก็ได้ แต่ไม่มีใครบังคับความรู้สึกได้ ไม่มี!!
“เฮียให้เวลาโจมมาตลอด ปล่อยให้โจมไปอยู่กับมัน ปล่อยให้โจมมีอะไรกับมัน แล้วเฮียได้อะไร ดูแลทะนุถนอมโจมมากี่ปีเฮียได้อะไร ได้ของเหลือเดนจากไอ้เหี้ยนั่นน่ะเหรอ ไม่ส่งคนไปฆ่ามันก็ดีเท่าไหร่แล้ว ขี้ยาไฮโซขนาดนั้น อีกหน่อยมันก็อัพยาเกินขนาดจนตายเองนั่นแหละ ไร้ค่า”
เล็บคมจิกเข้าไปในฝ่ามือตัวเองจนเจ็บแสบ คำพูดทำร้ายใจจนอยากจะเดินหนี แต่ถ้าโจมทำอย่างนั้นเฮียก็จะได้ใจแล้วจี้จุดอ่อนโจมไปเรื่อยๆ อดทนแค่เฮียออกจากโรงพยาบาลได้ โจมก็คงจะหายใจโล่งคอขึ้น อย่างน้อยซ้อหลินก็คงจะเป็นไม้กันหมาให้ได้
“เฮียจะเช็ดตัวน้ำอุ่นหรือน้ำเย็นครับ”
แกล้งเมินทำเป็นมองไม่เห็นริมฝีปากที่ยกยิ้มด้วยความพอใจนั้น ทำไมเมื่อก่อนโจมถึงได้หลงคิดว่ายิ้มเหล่านี้คือยิ้มที่เต็มไปด้วยความรักและความเอ็นดูที่เฮียมีให้ไปได้นะ
“ยังไงก็ได้ รู้มั้ยเวลาโจมไม่ดื้อแล้วโจมน่ารักมากนะ”
“ครับ”
ตัดปัญหาด้วยการรับคำให้สิ้นเรื่องสิ้นราวไป โจมคนเดิมของทุกคนเป็นคนหัวอ่อนว่าง่ายอยู่แล้ว ถึงแม้การถอยหลังกลับไปจุดเดิมจะทรมาน แต่โจมตัดสินใจแล้วก็ต้องผ่านมันไปให้ได้ ถ้าไม่ได้รับการยอมรับจากป๊า อย่าหวังเลยว่าเส้นทางของโจมกับป๋าจะโรยด้วยกลีบกุหลาบ ปัญหามันก็จะตามมาไม่จบไม่สิ้น ได้แต่ภาวนาให้คนอย่างป๋าตัดใจจากผู้ชายที่เรียกซื้อเอาง่ายๆข้างทางอย่างโจมซะ โจมเองก็กำลังพยายามอย่างสุดกำลังเหมือนกัน รู้ว่าลืมไม่ได้ แต่โจมก็เก็บฝังมันเอาไว้ในที่ๆมิดชิดที่สุด
ถึงจะไร้ใจแต่ต้องไม่ไร้สตินะโจม!!
ถอนหายใจเฮือกใหญ่ให้กำลังใจตัวเองแล้วเดินออกไปทำหน้าที่ที่ต้องจำใจทำอีกครั้ง
เฮียอยู่ในสภาพท่อนบนเปลือยเปล่า กึ่งนั่งกึ่งนอนอยู่บนเตียงคนไข้ สีหน้ายิ้มแย้มแจ่มใสเหมือนถูกอกถูกใจนักหนา ถ้าเฮียคิดว่านี่คือชัยชนะที่เฮียได้มา เฮียคิดผิด!!
หุ่นยนต์บังคับได้อย่างโจม ทำด้วยคำสั่ง ไม่ได้ทำด้วยใจ
มัดเนื้อและกล้ามหน้าท้องที่เป็นลอนแน่นไม่มีผลต่อความรู้สึกใดๆของโจมเลย โจมไม่ใช่คนที่หิวกระหายเรื่องพวกนี้ ไม่ตื่นตาตื่นใจ มือบิดผ้าขนหนูพอหมาด ยืนทิ้งห่างในระยะที่เอื้อมสุดแขนเพื่อเช็ดตามเนื้อตัวให้เฮีย ไม่มีทักษะใดๆ ไม่รู้ว่าต้องเริ่มจากตรงไหนก่อนถึงจะถูกต้อง โจมเอาง่ายเข้าว่า โดนตรงไหนก็เช็ดตรงนั้น
แต่มันก็ขัดลูกตาเฮียเข้าจนได้!!
“อ๊ะ”
ข้อมือถูกกระชากอย่างแรงจนตัวกระแทกเตียงคนไข้ ครึ่งตัวบนอยู่ในอ้อมกอดของเฮีย แต่ครึ่งตัวล่างโจมเอาเท้าจิกพื้นเอาไว้ ไม่ได้สะบัดหนีอย่างคนมีจริต แต่ก็เบือนหน้าต่อต้านการถุกรุกรานอยู่ในที ปลายจมูกเฮียถึงได้เฉียดฉิวไปตามใบหูและพวงแก้ม แต่ไม่มีส่วนไหนที่จมูกได้ฝังแน่นลงไปเลยสักที่
จิ๊!!
เสียงสบถดังกึกก้องในรูหู มือออกแรงบิดข้อมือโจมจนเจ็บ
“จะหวงเนื้อหวงตัวทำไมนักหนาห๊ะโจม ไม่ใช่ผู้หญิงไม่เสียหายหรอกน่า โก่งตูดให้มันมาเท่าไหร่ต่อเท่าไหร่แล้ว ทำเป็นไม่เคยไปได้”
“ครับ โจมผ่านเรื่องอย่างว่ามาโชกโชนแล้วอย่างที่เฮียเข้าใจ ไม่ผิดหรอกครับ แต่ไม่เคยในโรงพยาบาล ไม่สิ้นคิดขนาดนั้นหรอกครับเฮีย ปล่อย!!”
ยิ่งเฮียออกแรงกดย้ำข้อมือมากเท่าไหร่ โจมยิ่งกดเสียงให้ต่ำลงให้รู้ว่าไม่พอใจมากเท่านั้น โจมยอมน่ะใช่ แต่ต้องไม่ใช่เรื่องอัปรีย์เรื่องนี้แน่
“ก็ลองสักครั้งสิโจม แล้วโจมจะติดใจนะ ไม่ต้องอายหรอก ไม่มีใครเข้ามาตอนนี้หรอกนะ”
“อย่าทำให้ความเคารพและเชื่อถือที่โจมมีต่อเฮียลดลงไปกว่านี้เลยนะครับ เพราะถ้ามากกว่านี้มันจะไม่มีอีกแล้ว”
“ทำไมห๊ะโจม ทำไม ทำไมกับเฮียไม่ได้ โจมลืมไปแล้วหรือไงว่าเรารักกัน จำที่เราตกลงกันไว้ได้มั้ย ถ้าเฮียรับช่วงต่อจากม๊า โจมรับช่วงต่อจากกู๋ โจมจะทำอะไรก็ได้ อยากไปเที่ยว อยากได้อะไรก็จะได้ โจมไม่ได้เป็นรองใคร เฮียให้โจมกับหลินเท่าเทียมกัน นะ เฮียรักโจมจริงๆ คนดีของเฮีย เรามาเริ่มต้นกันใหม่นะ”
“พอเถอะครับเฮีย มันเป็นไปไม่ได้ อย่าทำแบบนี้อีกเลย ไม่มีประโยชน์หรอก”
ปฏิกิริยาที่แสดงให้รู้ว่าไม่เต็มใจที่เฮียดึงไปกอดแบบนี้คงใช้ไม่ได้ผล แค่เกร็งตัวเองไม่ได้ทำให้เฮียทำนึกได้ โจมเริ่มที่จะดิ้นรนขัดขืนให้พ้นจากพันธนาการนี้ ปากร้องออกไปกระตุ้นจิตสำนึกเฮียอีกทาง แต่มันก็ไม่ได้ผลอยู่ดี
“ทำไมห๊ะโจม ทำไม บอกเฮียมาสิว่าระหว่างเรามันเกิดอะไรขึ้น ทำไมถึง....”
“เพราะแกสองคนเป็นพี่น้องกัน และเพราะเทพเจ้าไม่ได้สร้างมาให้ผู้ชายต้องคู่กับผู้ชายไงล่ะ”
น้ำเสียงทุ้มโพล่งออกมาอย่างคนมีอำนาจ ถึงท้ายประโยคจะสั่นเครือ แต่ก็บังคับให้ผ่านพ้นลำคอออกมาเป็นประโยคได้
“ป๊า”
“อากู๋”
ข้อมือหลุดจากพันธนาการทันทีที่รู้ว่าคนมาใหม่คือใคร สัญชาตญาณทำให้โจมดีดตัวเองออกมาจากตรงนั้น ถึงแม้จะแปลกใจแล้วก็ตกใจที่เห็นป๊า แต่โจมก็เลือกที่จะส่งสายตาขอความช่วยเหลือจากพ่อตัวเองเป็นครั้งแรก
ชายชราหมุนวงล้อรถเข็นให้เข้ามาใกล้วงสนทนามากขึ้น ไม่มีพยาบาลมาคอยช่วยเหลือ ห้องทั้งห้องเงียบสนิทเมื่อป๊าเริ่มจะสบตากับเฮียบนเตียงคนไข้
“เมื่อไหร่เหรอตี๋ใหญ่ แกทำกับน้องอย่างนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่”
น้ำเสียงเยือกเย็นอย่างผู้ใหญ่ที่สงบสติอารมณ์ตัวเองเต็มที่ร้องถามออกมา
“กะ กู๋ครับ ผะ ผมอธิบายได้”
“อธิบายมาสิ”
“คะ คือ คือ ผม..........”
“หรือแกจะบอกว่านี่เป็นแผนที่จะมัดใจไม่ให้น้องหนีไปไหนได้อีก เหมือนที่แกคิดแผนดึงตัวน้องกลับมาห๊ะ”
“กู๋ครับ คือ”
“ถ้ามันยากที่แกจะอธิบาย งั้นบอกมาสิว่าเมื่อไหร่กัน ที่แกทำวิตถารกับน้องแบบนี้ เมื่อไหร่กันห๊า พวกแกเล่นบ้าๆแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน”
“นานแล้วครับกู๋ ตั้งแต่โตเป็นหนุ่ม ผมก็มองโจมมากกว่าน้องชายแล้ว”
“งั้นแกก็เป็นเกย์จริงๆอย่างที่นักข่าวเค้าสาวไส้สินะ ไม่ใช่โจมคนเดียวที่มันผ่าเหล่าผ่ากอใช่มั้ย ไม่ใช่ลูกชายชั้นคนเดียวที่นำความอัปยศมาสู่วงศ์ตระกูล เสียแรงนะที่ไว้ใจและชื่นชมมาตลอด ไว้ใจที่จะฝากน้องเอาไว้ ฝันมาตลอดว่าแกรักน้องมากคงไม่ทิ้งหรือทรยศกับน้องในภายหน้า ไม่คิดเลยว่าจริงๆแล้วแกจะให้น้องเป็นเมียอีกคน ไม่คิดเลยจริงๆ”
“ป๊า พอเถอะครับ พอแล้ว”
กว่าจะคว้าสติให้กลับมาสู่ความเป็นจริงได้ก็เห็นป๊าเหนื่อยมากแล้ว เสียงเริ่มขาดช่วง ป๊าเริ่มเอามือกุมหน้าอกตัวเอง งอตัวแล้วค่อยๆยืดตัวขึ้นมาเพื่อสูดอากาศหายใจ
กดกริ่งข้างเตียงเฮียเพื่อเรียกพยาบาลให้เข้ามาเป็นตัวช่วยให้เรื่องราวยุติลงแค่นี้ ขณะที่เฮียเหมือนจะพยายามทำอะไรสักอย่าง โจมก็เข็นรถป๊าออกไปสวนกับพยาบาลที่เข้ามาพอดี ท่าทีเลิ่กลั่กสับสนที่ดูเหมือนจะมีอีกคนที่อาการแย่ว่าคนไข้ที่กึ่งนั่งกึ่งนอนอยู่บนเตียง
“ดูคนข้างในเถอะครับ”
“ดิฉันกดเรียกพยาบาลอีกคนดีกว่าคะ”
“ขอบคุณครับ”
ทุกสิ่งทุกอย่างเริ่มโกลาหลเมื่อป๊าหายใจติดขัดขึ้นมา ในช่วงที่กำลังกังวลและตกใจสุดชีวิต พยาบาลอีกคนก็วิ่งเข้ามาพอดี โจมได้ยินแค่ว่าเรียกคุณหมอด่วน ER อะไรสักอย่างที่เข้าใจยาก ท่ามกลางความสับสนวุ่นวายโจมเหมือนตัวอะไรที่เกะกะสำหรับการทำงานของพยาบาล
“ญาติไปรอในห้องคนไข้ก่อนนะคะ เสร็จแล้วเจ้าหน้าที่จะพาคนไข้กลับไปที่ห้องคะ”
บุรุษพยาบาลยกร่างป๊าขึ้นไปนอนบนเตียงแล้ว มีฝาอะไรสักอย่างครอบจมูกป๊าเอาไว้แล้วเข็นเตียงป๊าเข้าไปอีกห้อง เรี่ยวแรงที่เคยมีหายไปไหนหมดก็ไม่รู้ จู่ๆก็ก้าวขาไม่ออก หน้ามืด แล้วที่คิดว่ากำลังจะก้าวขาใหม่อีกครั้งก็ทรุดลงไปกับพื้น
“ญาติเป็นอะไรหรือเปล่าคะ หน้ามืดจะเป็นลมใช่มั้ยคะ ไหวหรือเปล่า”
“ไม่เป็นไรครับ”
โจมแค่วูบเพราะทุกอย่างมันจู่โจมเข้ามากระทันหันมาก หลายสิ่งหลายอย่างเกิดขึ้นในเวลาไม่กี่นาที เรื่องใหญ่ที่ป๊าเพิ่งรับรู้ไม่น่ากังวลเท่าป๊าอาการกำเริบขึ้นอีกครั้ง ไม่รู้ว่ามันหนักหนามากแค่ไหน รู้แต่ว่าเป็นห่วงป๊ามาก ที่สุดแล้วเราก็มีกันแค่สองพ่อลูกแค่นั้น ตระกูลใหญ่คนเยอะก็จริง แต่สุดท้ายทุกคนก็เลือกครอบครัวใครครอบครัวมันอยู่ดี
สติสุดท้ายที่ประคองเอาไว้ดับวูบ
รู้สึกตัวอีกทีก็ต้องค่อยๆทบทวนความทรงจำว่าอยู่ที่ไหน รู้สึกว่าตัวเองวูบไปนานมาก กวาดตามองไปรอบๆตัวเหมือนอยู่ในห้องพักฟื้นของป๊า พอนึกถึงป๊าสายตาก็หันไปมองเตียงคนไข้ทันที ความอึดอัดที่มันหนักอึ้งสุมอกหายไปเมื่อเห็นป๊านอนอยู่บนนั้น แต่โจมทำอะไรไม่ถูกเมื่อเจอสายตาป๊ามองโจมอยู่นานแล้ว
“ป๊าเป็นยังไงบ้างครับ”
“ไม่เป็นไรแล้ว ป๊าแค่หายใจไม่ทัน แต่แกหลับไปนานมาก มากจนใจไม่ดี”
เสียงป๊ายังแหบเหมือนคนเพิ่งฟื้นไข้อยู่เลย กว่าจะเค้นออกมาแต่ละคำพูดก็เหมือนป๊าต้องออกแรงมากจนเหนื่อบหอบเล็กๆ
“ป๊าเหนื่อย นอนพักเถอะครับ”
“พยาบาลบอกว่าแกวูบ ตกใจเหรอลูก”
“ครับ”
จริงๆโจมรู้สึกว่าตัวเองเข้มแข็งและตั้งสติได้ดีขึ้นแล้ว อย่างน้อยเหตุการณ์ที่ผ่านมาโจมแค่วูบไม่ถึงขั้นช็อค ตอนเห็นป๊าถูกบุรุษพยาบาลอุ้มขึ้นเตียงไปก็นึกถึงอีกคนที่นั่งคุดคู้ทรมานอยู่ในห้องน้ำ ตอนนั้นโจมก็ตกใจจนเกือบช็อคเหมือนกัน แต่เพราะอยู่กันหลายคน ช่วยกันคิดช่วยกันทำเลยอุ่นใจ เสี้ยววินาทีที่รู้สึกว่ากำลังจะเสียสิ่งอันเป็นที่รักไปเหมือนหัวใจถูกกระชาก มันจะขาดใจอยู่แค่แว่บเดียว หลังจากนั้นก็จะชาจนไร้ความรู้สึกใดๆ
“ป๊าไม่เป็นอะไรหรอก ป๊าตายแล้วโจมจะอยู่กับใคร”
“นั่นสิครับ”
พูดได้แค่นั้นแล้วน้ำตาก็ไหล ถึงแม้แต่ละคำป๊าจะพูดออกมาอย่างยากลำบาก แต่มันก็เป็นน้ำเสียงที่อ่อนโยนที่สุดที่โจมเคยได้ยินมา น้ำเสียงที่โจมโหยหามานานมากแล้ว นำเสียงปลอบประโลมแบบนี้แหละที่โจมต้องการ
“เป็นลูกผู้ชายร้องไห้ได้ยังไง ป๊าสอนให้โจมเข้มแข็ง อดทน อดกลั้น จำไม่ได้เหรอ”
“จำได้ครับ แต่มันก็ต้องมีข้อยกเว้นกันบ้าง”
ป๊าหัวเราะ ไม่รู้หัวเราะที่โจมกลับมาเถียงอีกครั้ง หรือหัวเราะที่โจมเอาแขนเสื้อเช็ดน้ำตาและน้ำมูกตัวเองเหมือนตอนเด็กๆ
“โจมร้องไห้ครั้งสุดท้ายให้ป๊าเห็นตอนไหน”
“ม๊าตายครับ”
“ตอนนั้นเราสองคนพ่อลูกกอดคอกันร้องไห้ด้วยกันนี่นะ”
“ครับ”
“แล้วถ้าต่อไปไม่มีป๊าโจมจะอยู่ได้มั้ย”
“ทำไมป๊าพูดอย่างนั้นละครับ”
“ว่ายังไงล่ะ”
“ก็ต้องอยู่ได้สิครับ ปกติก็อยู่คนเดียวมาตลอดอยู่แล้ว”
“ถ้าตายป๊าก็จะได้นอนตายตาหลับ”
“ป๊าอย่าพูดแบบนี้สิ อีกนาน โจมก็ไม่ได้ขัดใจอะไรป๊าแล้วนี่ครับ ป๊าอยากให้ทำอะไรโจมจะทำให้ แล้วแต่ป๊าได้เลย”
“ป๊าบังคับโจมมามากพอแล้ว บังคับจนเราต้องห่างเหินกัน เวลาที่หายไปทำให้โจมต้องเจอกับเรื่องแบบนั้น”
“แบบไหนครับ”
“แบบที่เฮียมันบังคับให้โจมเป็นไง”
“ป๊า เป็นเกย์มันบังคับกันไม่ได้หรอกครับ ไม่ใช่เพราะเฮียเป็นแล้วโจมเป็นหรอก เราต่างคนต่างเป็นเหมือนกัน”
“ป๊าคงเกิดนานไปนะถึงได้รับเรื่องพวกนี้ไม่ได้”
“ไม่เป็นไรครับ ป๊ารับไม่ได้ โจมไม่มีใครก็แค่นั้น มันเลิกเป็นไม่ได้หรอกครับ โจมก็อยู่กับป๊า”
“ตั้งแต่อยู่กับป๊าไม่เคยมีความสุขเลยใช่มั้ย เข้าหน้ากันทีไรทะเลาะกันตลอด ป๊าผิดเองลูก ป๊าผิดเอง เพราะป๊าคิดว่าเราอยู่กันคนละวัย โจมเป็นวัยรุ่น คึกคะนอง ป๊าเลยต้องกดโจมเอาไว้ ดุ เจ้าระเบียบและวางวินัยให้โจมทุกอย่าง เพราะป๊าคิดว่าเฮียรับหน้าที่ปลอบใจโจมได้ วันที่โจมเข้มแข็งแล้วโจมก็จะเข้าใจความหวังดีของป๊า ป๊าไม่คิดเลยว่าป๊าจะส่งโจมไปเจอกับเรื่องแบบนั้น ไม่คิดว่ามันจะเกิดในครอบครัวตัวเอง โจมถูกกดดันจากทั้งสองทาง ทางนึงเพราะรักอีกทางเพราะเงิน”
“โจมเข้าใจป๊าครับ โจมไม่เป็นไร ถ้าเฮียไม่เป็นแบบนั้น บางทีโจมก็อาจจะไม่เจอ...เอ่อ ช่างมันเถอะครับ”
เกือบหลุดปากพูดถึงคนในห้วงคำนึงไปเสียแล้ว ป๊าเพิ่งจะได้พักฟื้นจากอาการกำเริบโจมไม่อยากทำอะไรให้กระทบจิตใจป๊าจนต้องโกรธขึ้นมาอีก
“ป๊าครับ เรื่องเฮีย”
“อย่าพูดถึงมันอีก มันทรยศความไว้ใจของป๊า ทั้งๆที่ป๊าฝากความหวังฝากโจมไว้กับมันแท้ๆ ต่อไปป๊าจะวางใจให้โจมอยู่กับมันได้ยังไง เงินทองที่ป๊าทำป๊าสร้างเอาไว้ ถึงโจมจะมารับช่วงต่อแต่ถ้าป๊าตาย มันจะทรยศโจมมั้ย มันอาจจะเฉดหัวแกเมื่อไหร่ก็ได้”
“เรื่องนั้นช่างมันเถอะครับป๊า โจมเคยบอกแล้วว่าเงินเยอะไปก็ไม่ได้ใช้ มัวแต่หาป๊าเคยได้ใช้เงินซื้อความสุขส่วนตัวมั้ยครับ ทุกอย่างเป็นกองกลางหมด แล้วป๊าจะเหนื่อยทำไมครับ ทำไมเราไม่ทำแค่พอดีๆแล้วมีความสุขกับชีวิตบ้างครับป๊า”
“ป๊าอยากเก็บไว้ให้แกนี่”
“ก็ต้องหารกันอยู่ดีแหละครับ”
“ถึงต้องหาให้ได้มากที่สุดไงล่ะ พอหารแล้วจะได้เหลือถึงแกมากๆ”
“พอแล้วนะครับป๊า หยุดหาหยุดทุ่มเทได้แล้ว เราทำแค่ส่วนที่เราทำได้ก็พอ โจมตัวคนเดียวไม่ต้องใช้เงินแยะแยะหรอกครับ”
“ตัวคนเดียวมีเงินพออยู่พอใช้สบายๆไม่ลำบากแต่มีความสุขหรือเปล่า”
“ป๊าหมายความว่ายังไงครับ”
“อีกหน่อยป๊าก็ตายแล้ว แกต้องอยู่คนเดียว จะมีความสุขหรือเปล่า”
“เรื่องนั้น..............”
ตอบป๊าไม่ได้เหมือนกันว่าการอยู่ตัวเดียวจะหาความสุขให้ตัวเองได้มั้ย ในเมื่อตัวเองไร้ความรู้สึกที่จะหาความสุขให้ตัวเองแล้ว แค่ป๊าไม่บังคับให้โจมต้องสานต่อธุรกิจอะไรนั่น มันก็คือความสุข คือสิ่งที่ตัวเองต้องการมานานแล้วหรือเปล่า? โจมไม่รู้ว่าขอบเขตความสุขของป๊าอยู่ที่ไหน โจมเลยไม่มีคำตอบให้
“ป๊าเห็นแกเหม่อลอย เหมือนคนไม่มีชีวิตจิตใจ นัยย์ตาว่างเปล่า ป๊าเห็นแล้วใจหาย แกกลับมาหาป๊ามาอยู่กับป๊าก็จริง แต่แกมาแต่ตัว ใจแกฝากไว้กับใครก็ไม่รู้”
“โจมก็เป็นแบบนี้มานานแล้วนี่ครับป๊า”
“เพราะป๊ามองไกลออกไปไง มองไกลสุดลูกหูลูกตา เลยไม่เห็นสิ่งที่อยู่ใกล้ๆ”
“อย่าคิดมากครับ โจมไม่เป็นไรจริงๆ”
“เฮ้อ ถึงวันนี้ป๊าก็ยังไม่เข้าใจหรอกนะว่าผู้ชายรักผู้ชายด้วยกันได้ยังไงแต่มันก็คงจะยิ่งใหญ่มากนะ เพราะเฮียเค้าก็พยายามทำทุกอย่างให้ได้แกมา ต่อให้ผิดศีลธรรม มองข้ามชื่อเสียงวงศ์ตระกูล ต้องแอบต้องซ่อนก็ยังทำ ส่วนคนที่แกบอกว่าเป็นแฟนน่ะ ลูกคนรวยนิใช่มั้ย พ่อแม่ตามใจ อยากได้อะไรก็ได้มาง่ายๆ แต่ก็ยังมาทุ่มเทเพื่อแกขนาดนั้น กล้าบุกมาพาแกออกไปจากบ้าน แสดงว่าไม่ใช่แค่รักสนุกกันไปตามวัยแล้วล่่ะ”
“ป๊าครับ ขอเถอะครับ โจมเลิกกับเค้าแล้ว ป๊าไม่ต้องห่วงเรื่องนั้นแล้วครับ เค้าคงไม่ทำอะไรบ้าๆแบบนั้นเพื่อโจมอีกแล้ว”
“ทำไมล่ะ”
“โจมไล่เค้าไปเอง”
“ถึงป๊าไม่เข้าใจเกย์แต่ป๊าก็เข้าใจว่ารักเป็นไงนะ แกชอบผู้ชายคนนั้นใช่มั้ยล่ะ ถ้าแกชอบไอ้หมอนั่น ป๊าจะแกล้งทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นก็ได้ ป๊าไม่อยากให้แกอยู่ใกล้เฮียแกมาก ป๊าไม่รู้ว่ามันจะทำใจได้เมื่อไหร่ ไม่อยากมีปัญหากับโกว ไม่อยากให้กระทบไปถึงญาติพี่น้องคนอื่นๆถ้าแกจะมีความสุขกับเค้าบ้าง ป๊าไม่อายหรอก เรื่องที่ผ่านมามันน่าอายกว่าตั้งเยอะ พี่น้องรักกันเองก็ยอมกันไม่ได้อยู่แล้ว แถมเป็นผู้ชายด้วยกันอีก แล้วอีกอย่าง แต่งงานไปแล้ว มันยอมผิลศีลธรรมก็เรื่องของมัน แต่ป๊าไม่อยากให้ลูกตัวเองผิดลูกผิดเมียใคร”
“ปีาครับ ถ้าปีาต้องฝืนใจ โจมก็ไม่มีความสุขหรอกครับ”
“ในเมื่อแกบอกเองว่าเกย์มันเลิกเป็นกันไม่ได้ แต่มันเลือกคู่ครองที่ถูกต้องได้ไม่ใช่เหรอ”
ถ้าไม่นับเบี้ยใบ้รายทางที่ป๋าเลี้ยงดูเอาไว้ โจมก็เป็นเมียที่ถูกต้องละมั้ง ก็มันเล่นประกาศไปทั่วมหาลัยแล้วนี่
“ป๊าครับ ถึงโจมจะต่อต้านป๊ามาตลอด แต่โจมรักป๊านะครับ”
บางครั้งคนเราก็น้ำตาไหลคลอไปกับรอยยิ้มยินดีได้เหมือนกันนะ โจมก็เพิ่งเรียนรู้ความรู้สึกนี้เหมือนกัน
“ถึงป๊าจะบังคับแกมาตลอด แต่เพราะว่าป๊ารักแกมากเกินไปเหมือนกัน”
ถ้าเป็นตอนจบในละคร เราสองคนอาจจะโผกอดแล้วร้องไห้ใส่กัน แต่ความเป็นจริง เราแค่สบตาแล้วส่งยิ้มที่ออกมาจากใจครั้งแรก ในรอบกี่ปีไม่รู้ให้กันเท่านั้น
“เราเข้าใจกันแล้วนะครับ”
“อืม”
“ป๊าไม่เสียใจนะครับ ถ้าโจมจะไม่ใช่คนที่อยู่ติดกับหัวมังกร”
“แล้วมันคุ้มกันมั้ยล่ะ ป๊าน่ะเหมือนตายแล้วเกิดใหม่ ก่อนที่ป๊าจะหมดสติไป ป๊าโกรธจนแทบคลั่ง คิดว่าไม่เอาแล้ว ชนเป็นชน ขาดเป็นขาด ไม่สนใจสมบงสมบัติมรดกห่าเหวอะไรแล้ว ฮะๆ”
“อันตรายนะครับป๊า ถ้าหายใจไม่ทันขึ้นมา ถ้าเส้นเลือดในสมองแตกล่ะครับ”
อดพ้อป๊าไม่ได้ ถ้าป๊าเครียดหรือโกรธเกินไป ความเป็นความตายมันอยู่ใกล้กันแค่นิิดเดียว แค่คิดว่าจะไม่มีป๊า มันก็วูบโหวงไปหมดทั้งใจ
“หมดสติไปซะก่อน ยังไม่ทันแตก แต่พอปล่อยวางไปแล้วตื่นขึ้นมา ป๊ารู้สึกเบาสบายมากเลย เหมือนปลดภาระออกไป”
“ดีแล้วครับ ป๊าห้ามเครียดนะ ป๊าทำงานหนัก เครียดสะสม ยึดติดเกินไปเลยเป็นโรคหัวใจรู้มั้ยครับ”
“รู้ แต่ทำไงได้ล่ะ กว่าพระพุทธเจ้าจะตรัสรู้ต้องผ่านอะไรมาบ้าง แค่เส้นผมยังบังภูเขาได้ แล้วนับภาษาอะไรกับป๊าล่ะ ป๊าจะสบายใจกว่านี้นะ ถ้าแกมีคนที่รักและดูแลได้ คนเรามันเข้มแข็งตลอดเวลาไม่ได้หรอก โจมเองก็คงจะรู้แล้วว่ามีใครอยู่ข้างๆมันดีกว่าอยู่คนเดียวแค่ไหน”
“แต่โจมไล่คนๆนั้นไปแล้ว ไล่เองกับปากด้วย”
“ใครเป็นคนไล่ คนนั้นก็ต้องไปตามกลับมา ป่านนี้เตลิดไปไหนแล้วก็ไม่รู้”
นั่นแหละที่โจมกังวลหนักหนา โจมรู้ว่าที่ผ่านมาป๋าวิ่งชนกับทุกอย่างเพราะโจมรออยู่ เป้าหมายของป๋าคือโจม แต่ครั้งนี้เป็นโจมเองที่ยุติความสัมพันธ์ของเราไว้ โจมบอกเลิกป๋าด้วยตัวเอง ไม่มีเป้าหมายให้ต้องต่อสู้อีกแล้ว โจมไม่รู้เหมือนกันว่าป๋าจะอยู่ในสภาพไหน
-
๐ สวัสดีค่ะ......ตอนที่แล้วเป็นตอนที่คนอ่านรีแอคชั่นกลับมาได้น่ากลัวมาก :sad4: แต่คนเขียนดีใจที่ทุกคนมีอารมณ์ร่วม บางคนกลัวว่าถ้ารีพลายแรงๆแล้วคนเขียนจะโกรธหรือเปล่า ไม่โกรธและไม่นอยด์นะคะ ทุกคนเสนอความคิดออกมาได้เต็มที่เลยค่ะ :กอด1:
๐ มีหลายคนโกรธโจมที่ยอมง่ายๆ โกรธที่ไม่ต่อสู้เหมือนที่ป๋าทำเลย คนเขียนอยากจะอธิบายว่า สองคนนี้เกิดในครอบครัวที่ต่างกัน ป๋าใช้ชีวิตแบบเด็กเอาแต่ใจ อยู่ในสังคมมาโชกโชน เค้าจะสู้หัวชนฝามันไม่แปลก แต่โจมถูกกดให้ทำตามคำสั่งของคนสองคนมาตั้งแต่เด็ก เค้าจะขาดความมั่นใจ ต่อให้อีกฝ่ายบอกว่ารักมากแค่ไหน แต่มันก็ยังฝังใจกับเรื่องที่ตัวเองผิดหวังมาอยู่วันยังค่ำ มันเป็นจุดบอดเล็กๆของเด็กเก็บกดแบบโจม ถึงเค้าจะเคยต่อต้านมาก่อน แต่อย่าลืมว่าครั้งนี้พ่อโจมไม่สบายนะคะ เจอไม้นี้เข้าไป ใครๆก็ต้องไปไม่เป็นเหมือนกันเนาะ
๐ คนเขียนจะสารภาพว่าลืมแล้วว่าตัวเองเคยเขียนถึงม๊าโจมไปบ้างหรือเปล่า ถ้ามันแย้งกันคนอ่านช่วยแจ้งด้วยนะคะ
๐ วันก่อนโน้น มีคนอ่านช่วยแนะมาว่า อังกฤษกับไทยห่างกันห้าหก ชม. ไม่ใช่ 11-12 ชม. คนเขียนเบลอและพลาดเองค่ะ ขอบคุณที่ช่วยแจ้งนะคะ :pig4: ต่างประเทศนี่เป็นเรื่องฮิต แต่หลายประเทศแล้วจะมึนแบบนี้แหละ
๐ ขอบคุณทุกคนมากค่ะ ใกล้ถึงเส้นชัยเต็มทีแล้ว ขอฝากคำผิดด้วยนะคะ สำหรับคนที่ช่วยดูให้ทุกคน ขออนุญาตใส่ชื่อไว้ในเครดิตหนังสือด้วยนะ เป็นที่ระลึกว่าครั้งหนึ่งเราก็ช่วยเหลือกันมานะ :กอด1:
๐ ตอนจบ (ใจหายมากก) เราจะจบกันที่เจ้าของเรื่อง คือ ป๋า ค่ะ ตอนพิเศษที่จะใส่ในหนังสือ คนเขียนจะบอกรายละเอียดอีกครั้งนะคะ
๐ ขอบคุณคนอ่านทุกคนค่ะ ขอบคุณจริงๆ
๐ ทางเข้าแฟนเพจ คลิกที่นี่ค่ะ (http://www.facebook.com/TRomanceFic)
-
ไปง้อป๋า.........อร๊าย
-
โจมไปตามหาป๋าด่วนๆๆๆๆๆ :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
ในที่สุดป๊ากับโจมก็เข้าใจกัน :monkeysad:
เวลาคนเรามีน้อยนะโจม ตายวันตายพรุ่งไม่รู้ ทำสิ่งที่ตัวเองมีความสุขดีกว่า :กอด1:
กลับไปคืนดีกับป๋านะ แล้วก็ทำให้ป๊าเห็นว่าเป็นเกย์ไม่ได้ทำให้ชีวิตเส็งเคร็งซะหน่อย :z1:
+1 ขอบคุณค่ะ ใกล้จบแล้ว ใจหายจริงๆ :sad11:
-
โจมก็ต้องเข้มแข็งขึ้นแล้วทำอะไรเพื่อป๋าบ้าง ไปตามป๋ากลับมาด่วนป๋า
ยอมให้โจมขนาดนี้แล้วจะมัวอ่อนแออยู่ไม่ได้ :sad4: :impress3:
รอตอนต่อไปค่ะ
-
ดีใจที่สุดเลย....น้องโจมจะไปง้อป๋าแล้วใช่ไหม
ปล.เลิกเกลียดป๊าน้องโจมแล้ว +1 :L1:
-
รีบไปง้อไวๆน๊า :L2:
-
ดีใจที่พ่อโจมตาสว่าง
เหลือเรื่องเดียวแล้ว ...... ป๋า!!!!!!
รีบเคลียร์ด่วนนะโจม
-
มารายงานตัวก่อนอ่าน 55555+
โอ้ย...อึดอัดใจ แอบอ่านในที่ทำงานแล้วออกแอ็คชั่นไม่ค่อยถนัด o17
อ่านตอนนี้จบขอกอดป๊าสักทีเถอะ :กอด1:
บทจะเข้าใจในตัวโจมก็เข้าใจง่ายๆ ซะงั้น แถมมีการไล่ให้โจมรีบไปง้อป๋าอีก +1 ให้ป๊าไปเลย o13
ตอนหน้าถึงบทที่น้องโจมต้องออดอ้อนป๋าแล้ว อย่าลืมที่ขอไว้นะ...7 วัน 7 คืนไง :z1:
แก้...
แต่ก็เบือนหน้าต่อต้านการถุกรุกรานอยู่ในที ==> ถูก
แค่เกร็งตัวเองไม่ได้ทำให้เฮียทำนึกได้
มันยอมผิลศีลธรรมก็เรื่องของมัน ==> ผิด
ปีาครับ ถ้าปีาต้องฝืนใจ โจมก็ไม่มีความสุขหรอกครับ ==> ป๊า
-
โอ๊ะ จะจบแล้ว โจมจะได้ทำเพื่อป๋าบ้างแล้ว รึเปล่า?
-
อร๊างง ง งง
ตอนนี้ทำให้ยิ้มแก้มปริเลยหลังจากตอนก่อนหน้านี้!
ในที่สุดป๊าก็รับป๋าได้ซะที ถึงจะไม่เชิงรับได้หรอก
แต่ป๊าก็รู้ว่าย่อมปลอดภัยกว่าการอยู่กับอิเฮียซะอีก!
น้องโจมจ๋า า
รีบไปตามหาป๋าเร็ว
เกิดป๋ามันบ้าหนีไปอังกฤษก่อนทำไงดี = =;
แง่ง ง ง แต่ไปตามง้อกันที่เมืองนอกก็ดีนะ
ไม่อยากให้จบเลย รักน้องโจมกับป๋ามากๆ เลยค่ะ
-
(http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/933442692.gif) เคลียร์แล้วทุกสิ่งทุกอย่าง
โจมไปตามหาป๋าให้เจอนะ ไม่แน่ป๋าอาจจะอยู่ในห้องถัดไปก็ได้(http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/yenta4-emoticon-0001.gif) โรคตรอมใจเพราะเมียทิ้ง
-
ในที่สุดป๊าก็เข้าใจซะที เฮ้ออออออ
แต่ทำไมป๊ายอมง่ายจัง :z2:
-
ป๊า โจม เข้าใจกันแล้ว
โจม รับไปหาป๋า ด่วนๆๆ
-
แอบมาเงียบ ๆ หลังจากเครียดตามป๊าและโจมกันไป
ตอนนี้อ่านเคลียร์เลย ทั้งป๊า ทั้งไอ่เฮีย :z6:
ป๊าน่ารักตอนใกล้จบรักลูกอะนะ เข้าใจเลยแหละ
ตอนหน้าจะรอโจมไปง้อป๋า ด้วยวิธีไหนลุ้นจ้า
ป่านนี้เตลิดไปไหนแล้วเนี่ย ไม่ใช่ไปเดือดร้อนท่านมหาและเพื่อนพ้องง่ะ
-
ง้อป๊าด่วนเลยค่ะ....
คนเขียนน่ารัก จบแฮปปี้ ชอบๆๆๆค่ะ :L2: :L2:
-
กรี๊ด! เร็วๆ นะจ๊ะโจม เดี่ยวป๋าเตลิดกู่ไม่กลับ สงสารป๋าใจจะขาด กระซิกๆ :call:
-
ป๋า รอโจมก่อนนะ อย่าเพิ่งไปไหน :z3:
ค้างๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
ในที่สุดป๊าก็เข้าใจ ทีนี้น้องโจนก็ได้เวลาไปง้อป๋ามาได้แล้ว
ป่านนี้ป๋าเสียใจ คิดไปไหนต่อไหนแล้วมั๊งเนี่ย
-
เข้าใจกันซักที
โจมตามหาป๋าด่วนเลยๆๆ
:z2: :z2: :z2:
-
ดีใจมากค่ะ ที่ป๊าทำใจยอมรับเรื่องโจมได้... อยากเห็นโจมมีความสุขค่ะ ฮิ้ววววว
-
ง้อด่วนนนนน
ง้อป๋าด่วนๆเลยโจมจ๋า
ป่านนี้นอนกอดหมอนข้างร้องตายแล้ว^^
-
:m15: ถึงกับน้ำตาซึม สำหรับตอนนี้ แต่ก็ดีใจมากๆ ที่ป๊ารู้ความจริง พ่อลูกเขาเข้าใจกันแล้ว เหลือก็แต่ผัวกะเมีย o18
โจมรีบไปง้อด่วนๆเลย ป่านนี้ไม่รู้ป๋าจะไปสติแตกอยู่ที่ไหน
:pig4: :กอด1: รอตอนต่อไป แต่ไม่อยากให้จบเลยอ่า :m15:
-
:mc4:
ไปตามป๋าด่วนเลยค่ะน้องโจม
ขอบคุณคนแต่งนะคะ จะรอตอนต่อไปนะค๊า
-
ถึงเวลาที่โจมจะต้องตามง้อป๋าบ้างแล้วละ
พยายามเข้านะ :a2:
-
ซึ้งป๊ามากๆ สองพ่อลูกเข้าใจกันแล้ว ความรักระหว่างครอบครัวจะอย่างไรก็แน่นหนาเสมอ
ขอบคุณมากค่ะ :pig4:
-
กรี๊ดๆๆๆๆ เค้าจะรอตอนน้องโจมตามไปง้อป๋า :impress2:
-
บร่าโว่ ในที่สุดก็เริ่มเห็นแสงสว่างแล้ว แม้จะลุ้นแทบตาย :monkeysad:
น้องโจมรีบกลับไปตามคุณชายป๋ากลับมาด่วนเลยนะคะ ไม่รู้ป่านนี้เตลิดไปไหนแล้ว
คนอ่านก็กำลังรอด้วยความทุรนทุราย :z3:
พร้อมกับหยอดกระปุกเตรียมอุดหนุนป๋า-โจมนะคะ :m12:
ขอบคุณมากมายสำหรับตอนก่อนจบ :กอด1:
ขอบคุณมากๆ ที่ไม่ปล่อยให้ดราม่าไปมากกว่านี้ ไอเรามันขาดภูมิคุ้มกันความดราม่าค่ะ
-
กว่าป๊าโจมจะรู้ความจริงเรื่องไอ้เฮียนรก
กว่าจะยอมรับและเข้าใจเรื่องของโจม
ก็ทำเอาคนอ่านด่าสาดไปหลายกระบุง
ทำเสียน้ำตาไปหลายปิ๊บเลยนะ
ป๊าเข้าใจแล้วโจมก็จะได้มีความสุขซักที
ที่เหลือตอนนี้คือไปง้ออิป๋าเท่านั้น
เตลิดไปถึงไหนแล้วก็ไม่รู้ :m29:
-
ในที่สุดก็มีวันที่ป๊าได้ตาสว่างสักที ดีใจที่สุด
-
โล่งใจที่มาม่าผ่านไปแล้ว :เฮ้อ: แต่ก็เสียใจที่ใกล้จบ :sad4:
จริงๆป๊าโจมก็เป็นพ่อที่เข้าใจลูกคนนึงเหมือนกันนะนี่ คึ
จากนี้ก็หวังว่าป๋าคงไม่ไปทำอะไรแผลงๆหรือเป็นอะไรไปซะก่อนนะ
หนูโจมรีบไปง้อด่วนนนนนนนนนนนนนนน :z1:
-
:L2: :L2:
----------------------------------------------
ถ้าลูกไม่มีความสุขกับสิ่งที่พ่อตั้งใจให้มีให้เป็น มันก็แค่นั้นแหละ กลายเป็นเรื่องกลืนไม่เข้าคายไม่ออก
ทั้งๆที่มันน่าจะรู้สึกดีกว่านี้ ป๊ากับโจมเข้าใจกันสักทีนะ :mc4:
ป๋ามีชีวิตเพื่อโจม ถ้าไม่มีโจม ป๋าจะเป็นไงอ่ะ เรื่องยาก็ยังไม่หายขาดอ่ะ :เฮ้อ:
-
ปลื้มปิติเป้นที่สุดดดด กรู้วววว
ในที่สุดป๊าก็ยอมรับป๋าแล้วแถมยังบอกให้โจมไปตามกลับมาอีก
55 55 รักป๊าก็ตอนนี้แหละนะ(อ่าว)
ก่อนจะออกจากห้องป๊าน่าจะมีแรงตั๊นหน้าไอเฮียไปซักทีสองที
โจมรีบไปตามป๋าเน่อ ไม่รู้คลั่งไปที่ไหนแล้วเนาะ
สู้ๆนะคะ แอบใจหายเบาๆ จะถึงตอนจบแล้วหรอเนี่ย TT
-
ว่าแต่ถ้าโจมไปง้อป๋า ต้องเจออะไรบ้าง :z1:
-
โจม..ตอนนี้เป็นโจมแล้วล่ะที่จะต้องตามป๋า ไม่ว่าจะยากเย็นแค่ไหน ป่าจะโกรธ จะงอน จะน้อยใจโจมแค่ไหน โจมมีอย่างเดียวเท่านั้นที่จะต้องทำคือ
ทำให้ป่ามั่นใจในตัวโจม ไม่ให้ป๋ารู้สึกระแวงเคลือบแคลงใดๆ
:เฮ้อ: ยังดีนะที่ป๊าของโจมตาสว่างเรื่องเฮีย และเข้าใจชีวิตในแบบของโจม
และที่สำคัญป๊าได้ลูกชายที่รักกลับมา โจมก็ได้ป๊ากลับมาเช่นกัน
-
:sad11:ซึ้งอ่ะ ในที่สุดพ่อลูกก็เข้าใจกัน
รีบไปตามป๋าเลยนะน้องโจม :กอด1: :กอด1:
-
โจมสู้ๆนะ :กอด1:
-
ยิ้มได้เลยตอนนี้ ป๊ารักโจมมากเลย แต่อี๋าไม่รุจะอยู่สภาพไหน ลุ้นๆ :pig4:
-
:o12: ป๋าไป ร้องไห้อยู่ไหนก็ไม่รู้ ฮือๆ
:monkeysad: ดีใจด้วยนะ โจม อยากโดดจุ๊บป๊าโจมจัง..
... รีบเลยๆ ให้ไวๆ ด้วยโจม เดี๋ยวนี้!!!! ไปตามป๋ากลับมา อยากเห็นลูกเขยคุยกับพ่อตา..
:กอด1:
-
ป๋าอยู่หนายยยยยย เตรียมตัวไว้นะ เมียจะตามไปง้อแล้ว :laugh:
-
ไปง้อป๋า..เยอะๆนะน้องโจม คุณป๊าไฟเขียวแล้ว :กอด1:
-
เข้ากันซะทีโจมกะป๊า ทีนี้โจมก็จะรักกะป๋าได้อย่างสบายใจสุดๆ
ไม่มีความรักใดที่จะมีความสุขเมื่อได้รับการยอมรับจากครอบครัว
โจมไปง้อป๋าให้ได้นะ ป๋าอย่าเตลิดไปไหนน้า
:กอด1:
-
เบาใจไปนิดหนึ่งป๊ายอมแต่ป๋าจะว่างัย
เอาใจช่วยโจมให้ง้อป๋าได้เร็ว ๆ
(จำได้ว่าป๋าเคยไปส่งโจมที่หน้าบ้าน แต่ตอนป๋ากลับมาตามหาโจมป๋ากลับไม่รู้จักบ้านโจม เลยงง ๆ ค่ะ
แต่ก็ไม่แน่ใจ ถ้าเข้าใจผิดก็ขออภัยค่ะ)
-
ขอบคุณ ที่ทำให้โจมยิ้มได้ซะที
-
ป๊าน้องโจม
ซึ้งเลยอ่า
:monkeysad:
*น้องโจมไปตามหาป๋าเร็วๆเถอะ
ขาดน้องแบบนี้มันจะอยู่ยังไงล่ะนั่น :z3: :z3:
-
:a5: o22
:กอด1: ขอกำลังใจจากนักเขียน เพราะอีกไม่กี่วันจะสอบมิดเทอมแล้ว อ๊ากกกก :serius2:
:กอด1:ให้กำลังใจแก่นักเขียน
:จุ๊บๆ:
-
รีบๆไปง๊อน้า สงสารป๋าอ่ะ
ดีใจที่สุดท้ายป๊าก็เลือกความสุขของโจม
-
:fire: ถ้าไม่อยากให้ป๋าตาย กลับมาต่อให้ไวนะคะ ฮ่าๆๆๆๆ //// ป๋า..เกี่ยวไรกะผมคร้าบ o22
-
ไปกันค่ะโจม คุณป๊าให้โอกาสแล้วนะ
รีบๆไปตามป๋าเถอะนะ
-
ดีใจจังที่ป๊ายอมรับเรื่องของน้องโจมกะอิป๋าได้ซะที
ยังไงความสุขก้อสำคัญกว่าหน้าตาและเงินแหละเนอะ
ตอนแรกดีใจที่คนเขียนขยัน แต่ตอนนี้เริ่มคิดหนักเพราะว่าใกล้จะจบ
:pig4:
-
ต่อไปต้องไปง้อป๋าสินะ
สู้เค้าน้องโจม เรียนผูกต้องเรียนแก้
-
นึกว่าป๋าจะโผล่ออกมาจากผนังเหมือนนินจาซะอีก
ที่ไหนได้ คนที่มาช่วยโจม กลับเป็นคุณป๊าพร้อมวีลแชร์
อย่างน้อยๆ พ่อลูกได้คุยกันเข้าใจกันตามประสา พ่อๆ ลูกๆ
ก็เหลือกันอยู่สองคน อ่านแล้วเหงาแทนโจม
ข่าวดีๆๆ ในที่สุดรักนี้ก็ทางสะดวก
ป๋า ออกมาแสดงตัวไปได้ อยู่หนายยยยยยยย
-
อ่านตอนนี้แล้วโล่งใจขึ้นเยอะเลยค่า :เฮ้อ:
น้องโจมรีบไปตามง้อปป๋าเลยน้า
ป๊าน่ารักที่สุดดดดดดดดด
-
อ๊ายย ป๊าโจมน่ารักจัง ในที่สุดก็เข่าใจกันเเล้ว :เฮ้อ:
โจมรีบตามไปง้อป๋าเลยน่ะ
ไม่อยากให้จบเลย เศร้าTT :sad4:
-
ขอตบอิเฮียหน่อยเหอะ :beat: :beat: :beat:
อย่าให้เติมไม้โทนะ เดี๊ยะๆ :m16:
-
ดีใจด้วยนะโจม เข้าใจกันดีกับป๊าแล้ว ทีนี้โจมรีบไปตามป๋ากลับมาด่วนเลย ไม่รู้ไปเป็นบ้าอยู่แถวไหนแล้ว
-
รีบ ๆ ไปง้อกลับมาเลยนะโจม :mc1:
-
:z3: ตอนที่แล้วเราอ่านแล้วไม่สามารถเม้นต์ได้ ปวดตับ!
อ่านตอนนี้ก็ได้แต่ลุ้นนนนน ป่านนี้ป๋าจะเป็นยังไงบ้างหนออ? :เฮ้อ:
-
อ๊ายย ก่อนจบ ไม่อยากให้จบ
อยากให้คู่นี้หวานๆ กันบ้าง
ขอบคุณมากนะคะ สำหรับนิยายสนุกๆ
-
ขอบคุณมากค่ะ ที่มาต่ออย่างรวดเร็ว
นึกว่าจะต้องกินมาม่าหลายห่อมากกว่านี้ซะอีก เปิดเผยเร็ว ๆ อย่างนี้ก็ดีแล้่ว
คนอ่านอย่างเราๆ จะได้สบายอกสบายใจซะที
รีบไปงอสามีนะคะ น้องโจม พี่รองานแต่งอยู่นะคะ
-
อ๊ากกก...บีบคั้นจิตใจ...แต่สุดท้ายก็จบลงด้วยพ่อลูกเข้าใจกัน...เฮียนี่อาการหนักสุดนะเนี่ย...ขอให้ได้อยู่กับป๋าไวๆ ...วู้วๆ
-
:impress2: :impress2:ดีจัง เข้าใจกันทุกฝ่ายแล้ว เหลือแต่ป๋า :impress2: :impress2:
-
ดีใจกับโ๗มด้วย เข้าใจกับป๊าแล้ว
ถึงแม้จะทำใจยากหน่อย แต่ก็ยังดีกว่ากับเฮียแหละ
รีบไปตามป๋าเร็ววววววว
-
เป็นตาโจมง้อป๋าแล้ว
-
ดีใจกับป๊าและโจมที่เข้าใจกันได้...
แต่ป๋าจะงอนนานไหมละเนี่ย...ไม่ใช่ว่าเล่นตัวอีกนะ 555
ปล. เสียดาย...อิเฮียน่าจะโดนกระทืบให้จมดิน ชิส์ :beat: :z6:
-
เย้!!!!!!!!!!!!!!!!
:mc4:
อยากจะตีลังกากระโดดรอบที่ทำงาน
ในที่สุดป๊าของน้องโจมก็เข้าใจแล้ว
ฮูเร่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
น้องโจม
รีบกลับไปหาป๋าเร็วๆเถอะน้า
ป่านนี้ไม่รู้จะคิดสั้นไปถึงไหนแล้ว
อิป๋าอย่าเพิ่งน้า
:o12:
รอเมียก่อนนนนนนนนนนนนนนน
-
ดีจัง ป๊ากับโจมเข้าใจกันแล้ว :monkeysad:
ทีนี้ก็เหลือแต่ไปตามป๋ากลับมา ป่านนี้จะเป็นไงมั่งก็ไม่รู้
ปล.อิเฮียนี่หื่นได้ตั้งแต่ต้นจนจบจริงๆ :z6:
คำผิดค่ะ
แล้วก็หวังดีกับแกนะนะ
ดิฉันกดเรียกพยาบาลอีกคนดีกว่าคะ > ค่ะ
ไม่ต้องใช้เงินแยะแยะหรอกครับ > เยอะแยะ
นัยย์ตาว่างเปล่า > นัยน์ตา
ไม่ใช่แค่รักสนุกกันไปตามวัยแล้วล่่ะ > ล่ะ
มันอยู่ใกล้กันแค่นิิดเดียว > นิด
-
มรสุมชีวิตรักผ่านไปแล้วท้องฟ้ากำลังจะสดใสอีกครั้ง รักป๋ากับโจมน๊า รักนักเขียนด้วยนะ
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ:
ป๋าอย่าจัดหนักโจมน่ะ
ฟ้าหลังฝนจริงๆเน้อ :impress3:
-
ดีใจที่ป๊ารู้ความจริงแล้วเข้าข้างโจม เข้าใจโจม
ต่อไปก็เป็นหน้าที่โจมตามไปง้อป๋าแล้วล่ะ ก็ป๊าเปิดทางให้แล้วนี่
ใกล้จบแล้ว ใจหายจัง
-
ง้อป๋า ๆ ๆ ๆ :impress2:
-
ฮือออ ป๊ารู้ความจริงซะที ดีใจจจจจ
โจมจ๋าาา ง้อป๋าให้ได้นะะะะ
-
ใกล้ปลายทางแล้วดราม่าทุกทีเลยยยย
-
ถึงตาโจมตามหาป๋า ตามไปง้อป๋าแล้ว อยากเห็นลีลาโจมว่าจะเ็นไง ป๋าก็อย่าทำตัวง้อยากนักแล้วกัน
ที่กลัวก็คงกลัวว่าป๋าจะกลับไปใช้ยาเนี่ยสิ ครั้งนี้ได้ติดจริงจังแล้วมั้ง
-
โจมไปตามป๊ากลับมาด่วนๆ
-
เอาละโว๊ยยยย
จะได้เห็นโจมหลุดมาดไปง้อป๋าแล้ววววว
รอมาจนจบเรื่องเลยนะเนี่ย ฮ่าๆๆ
-
ครอบครัวเคลียร์แล้ว เลยเคลียร์กับป๋าล่ะน่ะ
โจม จะได้เห็นโจมหลุดมาดคุณชายแล้ว
ว่าแต่จะจบแล้วจริงๆ หรอ คิดแล้วเศร้า TT
-
โจม ไปตามป๋าเลย พามาพบพ่อตาด้วยคงจะดี :กอด1:
แต่เฮียจะทำไงกับครอบครัว :เฮ้อ:
-
รีบไปให้ไวเลยน้องโจม ป่านนี้อิป๋ามันไปเมาหัวราน้ำแถวไหนแล้วก็มิรู้
พวกเพื่อนๆ จะเอาป๋าอยู่กันหรือเปล่า? อีกประเด็นกลัวป๋ากลับไปหายา แบบจริงจังอ่ะ
-
พลิก!!
ป๊าคะ ไหนๆ คิดได้แล้ว ไปง้อสามีของลูกให้ลูกหน่อยสิคะป๊า
ไม่ยากกว่างานที่ทำอยู่หรอกค่ะ เชื่อหนู ได้มันมาเป็นเขยแล้วก็ใช้งานมันค่ะ
-
เกรงอิป๋ามันจะกลับไปเล่นยา..
หรืองวดนี้จะเข้าขั้นใกล้บ้า แทนที่จะคลั่ง กลับเงียบ..
หวาย จิ้นแล้วน่ากลัวสุดๆ
-
เอาใจช่วยนะโจม
:monkeysad: :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
รีบไปตามป๋ากลับมานะ
:bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2:
-
ในที่สุดป๊าก็เข้าใจความจริงซะที
ว่าเฮียมันคิดอะไรกับโจม
-
ถึงเวลาที่โจมจะตามง้อป๋าแล้ว
รอลุ้นตอนจบขอบคุณสำหรับอีกตอนค่ะ
-
ง้อเลยป๋าเลยโจม
-
อ่านตอนนี้แล้วสะใจอิเฮียจริงๆ + รักป๊า (ไม่ใช่ป๋านะ) มากขึ้นเยอะ ยังไงป๊าก็รับลูกโจมที่สุดอยู่แล้ว >"<
รอตอนหน้าน้องโจมไปง๊อป๋า ขอให่ป๋าเล่นตัวเยอะๆ คนเขียนจะได้เขียนไปอีกหลายๆตอน 55+
-
เป็นเรื่องที่หลายคนชอบบบบ
คนเข้ามาอ่านเต็มเลยคนแต่งนั่งยิ้มปะ
รีบมานะอย่าทำร้ายจิตใจของคนหลายคน
:call:
-
รีบไปง้อป๋าไวๆ เลยโจม ป่านนี้จะเป็นยังไงบ้างก็ไม่รู้ :z3:
-
เฮ้อออ...ถอนหายใจแทนพี่โจม ><
ป๊าถึงแม้จะไม่เข้าใจเกย์ แต่ก็เข้าใจลูกตัวเอง !!
รอเจอพี่ป๋าค่ะ !!
-
รักป๊าโจมจัง บ่นจะเข้าใจก็เข้าใจง่ายๆๆ โจมสู้ๆๆ ป๋าง้อไม่อยากหรอก ราคาหนังสือเท่าไรค่า จะได้เก็บเงินได้ถูก
-
+1ค่ะ
ดีใจจังที่ป๊าโจมเข้าใจโจมแล้ว เข้าใจกันซักทีนะพ่อลูก
ป๊ารักโจมมาก แต่ก็บังคับโจมมากแล้วก็บังคับตัวเองมากเกินไปเหมือนกัน
พอปล่อยวางได้แล้ว มันคงโล่งซะยิ่งกว่าอะไร
-
อร๊ายยยยยยยยยย ป๊ารู้เรื่องกับเค้าซะที!!
โจมง้อป๋าๆๆๆๆๆๆๆๆ ><'
จะไปนี่เตรียมใจจะเจอป๋าตัดพ้อ ส่งสายตาเย็นชา ประชด เมิน อาละวาด ใส่ได้เลยนะคะน้องโจม แต่สู้ๆนะ =']
นั่นส่วนเตรียมใจ ส่วนเตรียมตัวก็...เตรียมเจ็บตัวได้เลย อาจนานวันนานคืน 5555 :laugh:
จะจบแล้วแอบใจหาย แต่ก็ดีใจที่กำลังจะทำหนังสือแล้ว อิๆ ><''
รอตอนต่อไปนะคะ :mc4:
รักป๋า รักพี่นักเขียน คิดถึงป๋าและพี่นักเขียนเสมอนะคะ :กอด1:
-
รักคุณป๊าาาา :กอด1:
พาร์ทที่แล้วไม่กล้าด่าคุณป๊า เพราะคิดไว้แล้วว่าป๊าจะต้องเข้าใจในท้ายที่สุด :3123:
ไปตามป๋ากลับมาให้ได้นะโจม
เราอยากยิ้มอีกครั้ง :impress2:
-
เหี้ยจนนาทีสุดท้ายจริงๆไอ้เฮีย :z6:
-
เป็น อีก หนึ่งวันที่เสีย น้ำ ตา :m15:
-
ดีใจที่ป๊ากับโจมเข้าใจกันได้
ต่อไปก็เป็นภาระกิจพิชิตใจป๋าอีกรอบ 555555555
-
หนูโจมรีบไปตามป๋ามาเร็ว คิดถึงป๋า :เฮ้อ:
-
ไหน ๆ ใครบอกดราม่า !
นี่มัน ฟ้าหลังเฮี้ - ย ชัด ๆ :jul3:
อาป๊า ~ เค้าดีใจมากนะที่อาป๊า รู้ตับรู้ไต เฮียซะที :เฮ้อ:
ทีนี้ก็เหลือแต่ ง้อ แล้วสินะ :oo1: :haun4: :man1: :man1:
:pig4: :pig4:
-
ตอนนี้ถึงกลับทำให้เสียน้ำตาเลยทีเดียว
หยดแหมะ ป๋าต้องเล่นตัวกน่อยนะถ้าโจมไปง้ออ่ะ ชิชะ
-
+1 ให้คนแต่ง อย่างเพิ่งจบได้ไหมอะ :L2:
ขอ ง้อ ง้อ สัก 5 ฉากได้ไหมนะนะนะนะ :oo1:
-
ป๊าโจมขาาาา ตอนนี้ป๊าคือฮีโร่ของโจม(และคนอ่านทุกคน)นะค่ะ
ป๊าเท่ห์มากอ่ะ หุหุ
-
แอบคิดถูกที่รออ่านทีเดียวสอนตอน :เฮ้อ:
เฮ้อ... สงสารทุกคน แต่ดีใจที่พี่อโจมเกลียดไอ้เฮีย :angry2:
รอวันที่ป๋าจะกลับมาหาโจมอีกครั้งค่ะ
-
คุณป๊ายอมแล้ว :เฮ้อ:น้องโจมทางสะดวก :กอด1: รีบง้อคุณป๋าเลย จ้า ป่านนี้ ช้ำใจจนต้องให้น้ำใบบัวบก แทนน้ำเกลือไปแล้ว :monkeysad:แหงๆ
-
มันคลี่คลาย ง่ายดีนะ.... อยากให้ชีวิตของคนเราง่ายอย่างนี้บ้าง :เฮ้อ:
-
โจมจะเจอป๋าในสภาพไหนน้อ ป๋าอย่าเพิ่งเป็นไรไปมากนะโจมกำลังจะไปหาแล้ว
-
ลุ้นอ่ะ จะเจอป๋ามั้ย
-
ป๋า อย่าเพิ่งไปไหนนะโจมมาแล้วววววววววววววววววววววววววววววว
-
อย่ามัวแต่คุยกันมากเร๊ยยยย
ไปตามป๋าเห๊อะ โจม
เอาด่วนๆ ง้อให้ได้ด้วยน้า *0*
ป๋าอย่าเล่นตัวเยอะัน้า คนอ่านปวดจายยยยยยยยย
-
พ่อโจมรู้เรื่องสะทีอ่า
แต่โจมไปง้อป๋าด่วนนนนนนนนน
แต่คงง้อแปปเดียวละมั้งงานนี้
ใกล้จลแล้วจิน้า :sad4:
-
โห....ป๊า....เพิ่งเกิดดวงตาเห็นธรรมเหรอเนี่ย
พอเกิดแล้ว .... บรรลุเลยนะ
แต่จะช้าเกินไปไหม.....
ป่านนี้ ... ป๋า ผู้อ่อนแอ จะเป็นไงบ้าง :angry2:
-
โจมรีบๆไปตามป๋ากลัมมาเลยนะ ไม่รู้ตอนนี้จะไปอยู่ที่ไหน ทำอะไรบ้าๆอีกรึเปล่าก็ไม่รู้
-
ป๋าาา เป็นไงบ้างเนี่ย?TT'
-
ทำเอาร้องไห้ น้ำตาไหลเป็นก๊อกน้ำ
แล้วแบบนี้โจมจะตามตัวป๋ามาได้ไหมอ่ะ
ไม่ใช้ว่าป๋าเสพยาเกินขนาดไปแล้วหรอ
แค่ตอนห่างกันจะเป็นจะตายแล้ว
โอ้ยๆๆ ปวดหมอง
-
รักป๊าของโจมจัง เฮ้ออออ
เข้าจัยโจมซ่ะที
ป๋า.....สู้ๆๆ
-
รีบตามๆๆๆๆ ลุ้นอ่าาาา
-
:monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
-
ตามไปง้อป๋าเร็วๆ เลยโจม เดี๋ยวเตลิดไปไหนหาไม่เจอแล้วจะหงอย
อ้อนๆ นิด ซุกไซ้หน่อยเดี๋ยวป๋าก็หายงอนแล้ว อิอิ
-
ในที่สุดป๊าก็ยอมรับซะที
โจมต้องรีบไปง้อป๋าแล้ว....
:monkeysad:
-
สารภาพว่าแอบอ่านคอมเม้นท์สปอยตัวเอง
แล้วอ่านสองตอนรวดทีเดียว
ไม่ชอบให้มันค้างแบบเศร้าๆ
ตอนนี้แอบแฮปปี้ขึ้นมาเล็กน้อย น้องโจมได้วางความกังวลเรื่องป๊าแล้ว
อย่างน้อยๆ คนที่โจมรักมากที่สุดอย่างป๊า ก็เข้าใจแล้ว
ทีนี้มาตามง้อป๋าเลย รายนี้ไม่รู้ว่าจะเตลิดไปไหนๆ แล้ว
หรือจะวางแผนทำอะไรอยู่ก็ไม่รู้ รีบง้อด่วนค่ะน้องโจม
ปล.ขอเป็นแฟนคลับพี่มหาค่ะ อิอิ :กอด1:
-
:o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12:ฃ
ไม่เอา ไม่เอาดราม่า แงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
เขาไม่เอา โจมต้องคู่ป๋าน้าาาาาๆ พลีสสสสสสสส ข้อร้องงงง
-
แงๆ :monkeysad: ก็ยังคงอึมๆเศร้าๆอยู่
แต่ดีกว่าตอนที่แล้วหน่อยนึง อย่างน้อยป๊าก็ยอมรับได้แล้ว
คราวนี้ล่ะ!!! ถึงคราวไปง้อเฮียกัน
ปล.อยากให้ไอ้คุณเฮียมันได้รับบทเรียนบ้างจริงๆ ถึงตอนนี้มันก็ยังไม่สำนึก :m16:
-
ห่วงป๋า เป็นไงบ้างก็ไม่รู้ :m15:...เกลียดและขยะขแยงอิเฮียมากกกกกกกกรี๊ดดดดดด :m31:
-
สารภาพว่ายังไม่อ่าน 2 ตอนแล้วอ่ะ รอๆๆๆ แล้วจะมาอ่านรวดเดียวน่ะค่ะ
-
เย่ๆ โจมกับป๊าเข้าใจกันดีแล้ว
เหลืออีกคนเดียวที่น่าเป็นห่วงที่สุด อิอิ
รออ่านตอนจบนะคร่าาา
แล้วก็เตรียมเงินรอรวมเล่มด้วย ^^
-
ตอนนี้ชอบคำพูดหลายคำ ของโจมและป๊านะคะ ปรับความเข้าใจแบบไม่ใช้อารมณ์มันดีอย่างนี้เอง
ตอนหน้า (จบแล้วอ่ะ T-T ) ป๋าโจม คงไม่ใช้อารมณ์ใส่กันเนอะ หลังจากผ่านเรื่องร้ายๆมา ป๋าคงเป็นผู้ใหญ่ขึ้น ไม่ใช่ว่าเลิกกับโจมแล้วไปหายาอีกรอบ เดี๋ยวจะบอกให้โจมกดซะนี่ 55
ย้อนกลับมาตอนนี้ ต้องขอบคุณเฮียรึเปล่าที่ทำเลวกับน้อง แล้วป๊ามาเห็น อยากรู้จริงๆค่ะว่าถ้าอาโกวมาเจอด้วย เฮียจะมีชีวิตรอดมั้ย หรือสองครอบครัวจะแตกกันไปเลย (เรื่องอาจใหญ่กว่านี้ได้ ^^;;)
รอตอนจบค่า และจองหนังสือด้วย >.<
-
ซึ้งที่คุณพ่อคุณลูกเค้าเข้าใจกันค่ะ
แต่ใจหายมากนะ จะจบแล้วเหรอ :sad4:
-
ต้องขอบคุณเฮีย ที่คิดจะทำในโรงพยาบาล
ขอบคุณจังหวะ เวลา โอกาส ที่ทำให้ป๊า เข้ามาเห็นพอดี
ถ้าป๊าไม่เห็น ป๊า กับโจมคงไม่เข้าใจกันได้ง่ายๆๆแบบนี้
ต่อไปนี้โจมกับป๊าคงมีความสุขเพิ่มมากขึิ้น
ชอบคำพูดป๊าอะ ที่บอกว่าจะไม่ยอมให้โจมไปผิดศีล ผิดลูกเมียคนอื่น
อย่างน้อยก็ทำให้เห็นว่าจิงๆๆแล้ว ป๊ารักโจมมากกกกก
โจมไปตามป๋ามาไวๆๆนะ ป่านนี้ป๋าแย่แล้วเนี่ยยยย
:กอด1: :กอด1:
-
สมน้ำหน้าไอ้เฮีย อยากหื่นดีนัก :fire: :fire:
-
สะใจมาก อิเฮียทำความลับแตกเอง
เกลียดจริงๆ เป็นไปได้ตอนจบจัดหนักให้ป๋าตื๊บเฮียอีกซักรอบได้มั้ยคะ
หมั่นไส้อย่างแรง เหอๆๆๆ
ดีใจที่พ่อลูกเข้าใจกันได้ดีค่ะ
แถมป๊าโจมยังเปิดไฟเขียวให้แล้วนะโจม
รีบไปง้อป๋าเร็วเข้า ^^~
-
ไปง้อป๋ากันเตอะ :sad4:
-
ซึงอ่ะ พ่อลูกเข้าใจกันซักที!
ป๊าโจมยอมให้โจมแล้ว
สมน้ำหน้าเฮีย
แล้วป่านนี้ป๋าจะเป็นไงเนี๊ย!!!!!!!!!!
-
โจมไปง้อป๋าด่วนเลย
เฮ้อหวังว่าป๋าคงจะทำใจแล้วก็ไม่หันไปเสพยาอีกนะ
เรื่องจะคลี่คลายแล้ว แต่อยากรู้ว่า เด็กป๋าอย่างโจมจะง้อป๋ายังไง จะเสียเหงื่อ เรียกเลือดขนาดไหนนะ ><
-
จะบอกว่า น้ำตาไหลอะ
-
อ่านแล้วน้ำตาจะไหล... ดีใจและโล่งใจแทนโจมที่ในที่สุดทางบ้านก็เลิกขัดขวางความรัก
ที่สำคัญคือป๊ายังได้รู้ความจริงอีกด้วยว่า(ไอ้)เฮียน่ะมันคิดไม่ซื่อ!!!
ให้โจมได้รักกับป๋ายังไงก็ดีกว่ากะเฮียหลายร้อยเท่า
เป็นกำลังใจให้โจมไปตามความรักกลับคืนมาให้ได้...
เชื่อว่ายังไงป๋าไม่มีทางโกรธนาน เผลอๆจะไม่เคยโกรธเลยด้วยซ้ำ
เพราะป๋าเองก็รักโจมมากจนยอมเสียสละทุกอย่างได้เหมือนกัน
ปล.แอบเศร้าที่เรื่องนี้จะเดินทางมาถึงตอนจบแล้ว
ติดตามอ่านมาตั้งแต่ตอนแรกจนถึงตอนนี้ก็อดจะใจหายไม่ได้ ㅠㅅㅠ
-
สมน้ำหน้าอีเฮีย :z6:
-
สมน้ำหน้าเฮีย ความเลวร้ายที่สุดของเฮียคือเห็นแก่ตัว จนลืมว่าคนอื่นก็มีหัวใจเป็นของตัวเองเหมือนกัน
เฮ้อ ปลายทางมันก็ดีตรงที่มันมีความหวังน่ะนะ
-
:o12: :o12: ป๋าจะเป็นยังไงบ้างเนี่ยยย โจมตามหาให้เจอนะ
-
โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ เครียดขั้นสุดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
-
ป๊าเข้าใจแล้ววววว
เห้อออ เอาจิงๆนะ บางทีคนเรา ถ้าไม่เห็นอะไรคาตา พูดให้ตาย ก้ไม่สนหรอกกก
ถ้าป๊าไม่วูบไป โจมกับป๊าคงไม่เข้าใจกันช่ายมะ
โจมมมม เข้าใจกับป๊าแล้ว ไปทำความเข้าใจกับป๋าบ้างงงง
เร็วววว
เด๋วงอแแง ไปทำอะไรอันตรายๆอีก
-
ป๋ารอให้โจมง้อนานๆหน่อยนะ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
:monkeysad: กว่าป๊าจะเข้าใจเล่นเอาเราแทบแย่
นี่ถ้าตอนนี้ป๊ายังไม่ปล่อยโจม พรุ่งนี้คงไปสอบไม่ได้แน่เลยค่ะ :laugh:
-
เยส....ในที่สุด!!!!! ป๊าก็เข้าใจแจ่มแจ้งซักที ว่าแต่ป๋าน้อยใจไปถึงไหนแล้วน๊อ
-
ไม่รู้ว่าป๋าจะเป้นอย่างไรบ้างน่ะ :เฮ้อ:
:กอด1:
-
ในที่สุดพ่อกับลูกก็คืนดีกัน ดีแล้วล่ะค่ะ
นู๋โจมรีบไปง้อป๋าได้แล้วน้า
-
หวังว่าป๋าไม่เตลิด จนน้องโจมหาไม่เจอนะ
ป๊าดีมากค่ะ o13 ในที่สุดก็เห็นแก่ความสุขของลูก
-
:L2: รักป๊าของโจมจังเลย มีให้ลูกชายไปตามป๋ากลับมาด้วย นี่แหละความรักของพ่อ
ตอนนี้ทั้งพ่อป๋า กะพ่อโจม ก็เข้าใจลูกของตัวเองแล้ว โจมรีบไปตามป๋ากลับมาด่วน ป๋าคงไม่นอยด์หนีกลับไปอังกฤษหรอก ก็ป๋าเคยบอกว่าจะรอให้โจมไปเรียนต่อด้วยกัน
แหม! อยากให้ยัยหลิน กะพ่อตาเฮียมาได้ยินประโยคที่เฮียบอกว่า "ให้โจมกะหลินมีฐานะเมียเท่าเทียมกันจัง" ไอ้เฮียมันจะโดนยำเละขนาดไหน มีหวังโดน :beat: :beat: :z6: :z6:
-
ง่าาา
ไปตามป๋ามาเดี๋ยวนี้เลยนะ
อั้ยย่ะ เอาป๋า กลับมาาาา
-
ตามกลับมาให้ได้นะดจม ไม่รู้ป่านนี้ป๋าจะเป้นไงมั่ง
-
โล่งใจ.........
โจมไปตามหาป๋าเร็ววววว
-
ดีใจกะโจมมากกกกกกกก รีบตามง้อป๋าเน้ออออ
-
ดีใจกับน้องโจมด้วย :กอด1:
กลับไปตามมาเถอะนะ ป่านนี้ไม่รู้ป๋าเป็นยังไงบ้างงงง :monkeysad:
-
ไม่ค่อยได้มาเมนท์ให้เลย
ป๋าจะจบแล้วเหรอ
เนื้อเรื่องเข้มข้นมากเลยตัวเธอ
-
'เฮียให้เวลาโจมมาตลอด....ดูแลทะนุถนอมโจมมากี่ปีเฮียได้อะไร'
:angry2: กล้าพูด!!! :angry2:
ทะนุถนอม!!!!!
เหรอ??
ชิส์ๆๆ
ตามป๋าๆๆ
-
อาป๊า น่ารักมาก
ดีใจที่เข้าใจแล้ว
สมน้ำหน้าอิเฮีย
โจมไปง้อป๋า ด่วนเลยนะ
-
ขอสารภาพความจริง ช่วงหลังๆ ว่าจะรอจบทีเดียวแล้วอ่าน แต่ลองแอบอ่านคอมเม้นต์ เลยขอเสี่ยงอ่านช่วงมาม่าบ้าง
ช่วงหลังๆบีบคั้นจิตใจจริงๆ
:z3:
-
โจมก็คิดไรง่ายดีจิงๆ เหอะๆ
-
โสมนะหน้าเฮีย คิดไว้แล้วว่าความลับไม่มีในโลก
โจมทางสะดวกขนาดนี้รีบไปง้อป๋าเลยนะลูก
ผู้ชายแบบป๋าหายากนะแบบครบสูตรขนาดนี้ หล่อ รวย โง่(งม)อิอิ
-
อย่างรู้ตอนต่อไปจังเลยยยยย
:z1:
-
แปะๆๆๆๆ อ่านตอนแรกแล้วววว
เดี๋ยวตามมาอ่านที่เหลือ เอิ๊กๆๆๆๆ
ชอบโจม น่าค้นหาดีแท้........ -_,-
-
เฮียแบบเห็นแก่ตัวอะ'
จับปลาสองมือนี่หว่า ? แต่ขอโทษด้วยนะ ปลาอีกตัวโดนแย่งไปแล้ว .. และคงไม่กลับมาอีก 555555 5
ยี้ !! ตบเมียเฮียก่อนได้ไหมเนี้ยย ,, 55555 5
ป๊าโจมน่ารักอะ เข้าใจโจมมากขึ้นแล้วว
โจมไปง้อป๋าให้ได้นะ อยากอ่านฉากหวานๆ ;')
-
มารอ ออ ร
โจมจะตามป๋ากลับมายังไง
กลับมาอ่านอีกรอบและก็ซึ้งอีกรอบ
อย่างว่าละพ่อลูก ไม่ว่าลูกจะเป็นอะไรยังไงก็คือลูกอยู่วันยังค่ำ
รักป๊าโจมมากๆๆตอนจบเนี่ยยย
อิเฮียน่าจะโดนมากกว่านี้นะ แสบเหลือเกิน
ปล.คิดถึงป๋ามากกไม่รู้จะช้ำในตายไปหรือยัง
-
ทั้งซึ้ง ทั้งโล่งอกกับป๊าของโจม :กอด1:
เมื่อป๊าไฟเขียวให้แล้ว น้องโจมลุยยย :z2:
-
อีกซัก 10 ตอนค่อยจบละกันนะ
รักโจม รักป๋า :กอด1:
-
พอพายุใหญ่ผ่านพ้นไป ท้องฟ้าก็แจ่มใส
ป๊าเปิดทางให้แล้ว โจมตามง้อป๋าอย่างเร็วด่วน :z2:
+1 ให้เป็นกำลังใจ พร้อมกับลุ้นตอนจบของเรื่องว่าจะ ลั่นล้า หรือ กระซิก ๆ
-
คิดถึงป๋า อ่ะ :เฮ้อ: :เฮ้อ: :z2:ไปง้อเลย อิอิ+1
-
ตามอ่านจนทัน(ใช้เวลาเป็นเดือน ค่อยๆอ่านวันละเล็กละน้อย ค่อยๆซึมซับ)
ขอบคุณนักเขียนและคุณไซกิที่ลงเรื่องนี้
ประทับใจ และ ได้ข้อคิดดีๆมากมาย
รอตอนต่อไป แม้จะใจหายที่ใกล้จบแล้ว
โจมจะทำยังไงให้ป๋ากลับมา...ความรักให้อภัยได้ทุกอย่าง?
-
เย้ เย้ เย้ :mc4:
แต่ไม่อยากให้จบเร็วเลยอ่ะ :m17:
-
ง้อป๋าด่วนเลยโจม...
-
โฮกกกน้องโจมของ(ป๋า)พี่~~~~ :m15:
คุณป๊าเข้าใจแล้ววว :mc4:
สมนํ้าหน้าอิเฮียมากอ่ะ o18
ต่อไปก็ไปหาป๋าาาขาา
:pig4: o13
-
:เศร้า2: จะจบแล้วก็ใจหายอะ :เฮ้อ:
ติดตามกันแบบงอมแงมเลย เป็นคู่ที่น่ารักและประทับใจมากอีกคู่หนึ่ง :n1:
ขอเป็นกำลังใจให้กับตอนจบค่ะ (ตอนนพิเศษด้วยก็ดีนะ หุๆๆๆๆ) :ped149:
-
ในที่สุด ป๊าโจมก็ตาสว่างสักที :sad4:
ส่วนไอ้เฮียนะ น่าจะโดนหนักๆ :z6: สมน้ำหน้า :angry2:
โจมก็ไปง้อป๋าด่วนเลยนะ ไม่รู้หนีกลับอังกฤษไปยัง :o12:
-
ตามหามหาก่อนเลยโจม เดี๋ยวก็เจอป๋าเอง
เอ๋ ว่าแต่ มหาอยู่กับเทียนนี่หว่า
ไม่รู้ล่ะ ตามป๋าให้เจอด้วย น้อยใจยาถึงไหนถึงหนึ่งแล้นนนนน
+และเป็ดซะ :o8:
-
ป๋ากลับมาได้แล้ว พ่อตายอมรับแล้วดีใจจังโจมมีความสุขซักที
-
ถอนหายใจเฮือกใหญ่ ในที่สุดป๊าก็รู้ความจริงซะที เหอะๆ
-
:serius2: :sad4: :o12: ตามป๋ากลับมา
-
พ่อลูกเข้าใจกันสักที ซึ้งใจอ่ะ
สมน้ำหน้าเฮียจริงๆๆๆๆเลย
-
มาแอบดู เผื่อคนเขียนแอบมาลง ^^
-
ตามง้อป๋าด่วน เตลิดไปไหนแล้วก็ไม่รู้ 55555
-
ไม่อยากให้จบเลยอะ -3-
เค้าเหงานะตัว
-
:monkeysad: โจมจ๋า ไม่ว่าจะยากลำบากแค่ไหน
ต้องเอาความรัก และ อิป๋า กลับมาให้ได้นะ ห้ามท้อ
ห้ามทิ้ง ทุกอย่างอีกแล้วนะ คนอ่านใจจิขาด พลีสสส
-
:call: :call:
-
:เฮ้อ: โจมเข้าใจกับป๊าแล้ว รีบไปง้อป๋าเร็วๆๆๆๆ o22
-
:กอด1: :กอด1:
ให้กำลังใจทั้งโจมและป๋าเลย
สู้ๆน่ะป๋าอย่างอลไปเลยหล่ะสงสารโจมอ่ะ :monkeysad:
เป็นกำลังใจให้ผู้แต่งด้วยน่ะค่ะ :L2: :กอด1:
-
สมน้ำหน้าไอ้เฮีย
ป๊ารู้ความจริง และเข้าใจแล้ว
โจมตามหาป๋าให้เจอ แล้ว ง้อดีๆๆนะ
ป๋ายังไม่ได้ยินโจมบอกรักเลย ถ้าบอกป๋าอาจจะใจอ่อนเร็วๆก็ได้
ปล. ไอ้เฮียเจอแค่นี้มันยังน้อยไปนะ ให้ป๋ากลับมาจัดหนักอีกสักทีดีไหม!!
-
มันต้องอย่างงี้ซินะถึงจะโดนใจและเห็นแจ้ง!!!!
คุนป๊าเห็นจะจะคาตาเลยอะ ได้ยินกะหูด้วย รู้แล้วใช่มั้ยคะว่าคนที่ร้ายที่สุดคือใคร??
ยิ่งไว้ใจมากก้อยิ่งเสียใจมาก ยิ่งไว้ใจมากก้อยิ่งแค้นมาก :m31:
ในเมื่อตอนนี้ป๊าเข้าใจแล้ว....ก้อไปพาอีกคนกลับมานะคะโจม?
อย่าปล่อยให้เค้าเตลิดไปไกลกว่านี้เลย :เฮ้อ:
-
:serius2:ไปตามด่วนเลยน๊าาา ไม่ใช่รถด่วน แต่มันคือขบวนสุดท้ายของหัวใจเลยน่ะน้อง
-
ในที่สุดน้องโจมกับป๊าก็เข้าใจกันซะที
ต่อจากนี้ก็ต้องไปง้อคุณป๋าล่ะนะ 555 (เอาตัวเข้าแลกดีมั้ยน้องโจม :z1:)
ตอนหน้าจะจบแล้ว :o12:
รออุดหนุนหนังสือค่ะ :กอด1:
-
ของ้อแบบน่ารัก ไม่เอามาม่าน้ำตาตกก็จะยิ้มได้นะ :กอด1:
-
ยินดีกับน้องโจม ที่ป๊าปล่อยว่างได้แล้ว
คิดถึงความสุขของลูกมากกว่าเงินทอง
ก็ดีใจมากๆๆ ตอนนี้ก็เป็นโจมแล้วละ
ที่จะต้อง ง้อป๋า กลับมาให้ได้
-
อ๊ายยยยยยยยย จบซะแล้ว รอแปะไม่ทัน = =
รออ่านหนังสือเลยละกัน
-
ป๋าขา T^T
คิดถึงป๋า คิดถึงน้องโจม
-
คิดถึงป๋าาา
-
ตามอ่านทันจนได้
ทันตอนเรื่องจะจบแล้วนี้ซิ
ขอให้โจมตามป๋าเจอ แล้วปรับความเข้าใจกันได้นะคะ
ยังไงก็เอาใจช่วย ^^
แต่ดีใจกับโจมด้วยที่เข้าใจกับป๊าได้ซักทีเนอะ
สมน้ำหน้าเฮีย นิสัยแย่จริงๆ อยากเห็นหน้าเฮียตอนที่โจมกับไปดีกับป๋าที่สุด 555
ขอบคุณนะคะ
เพิ่งตามอ่านเรื่องนี้มาสองวัน
แต่ปลื้มเรื่องนี้มากมากเลยค่ะ
-
พี่โจมมมมมมมมม TTTTTTTTTTT' รีบไปตามพี่ป๋ากลับมาน๊ะจ๊ะ ไม่รู้สภาพเป็นไงแล้วเนี่ยตอนนี้ = =;
-
o13
-
ปัดๆๆ เข้ามาปูเสื่อด้วยคนค่ะ :call:
แล้วก็ หายป่วยเร็วๆนะคะ :L2:
-
มารอต่อไป TT
-
โจมไปหาป๋าด่วน
-
อ่านสามตอนรวด ซึ้งได้อีก :sad4:
หวังว่าป๋าจะยังไม่ดีแตกซ่านไปก่อนนะ
โจมจะได้สมหวังซะที
สู้ๆๆ :L2: :กอด1:
-
ป๋า กลับมาาาาาาาาาาาาาาาา ป๊าโจมไฟเขียวแล้วววววว
-
:mc4: :mc4: :mc4:
กรี้ดกร้าด อ่านทันซะที เย่ๆ ๆๆ
ป๋าขากลับมาได้แว้วว ป๊าน้องโจมโอเคแว้วววว
-
น้องโจมไปตามหาพี่ป๋าถึงไหนเนี่ย
มานอนรอค่ะ น้องโจมจะใช้วิธีไหนง้อป๋า
-
ยังตามกันไม่เจอหรอคับ
รออยู่นะคร้าบบบบบ
-
รักป๋ามากมายอ่า
-
เกลียดอิเฮียนี่จิงๆๆ
ไปตามป๋ามานะโจมมมมม มันไปไหนแล้วล่ะป่านนี้ โธ่ๆๆ ช้ำรัก ฮ่า
-
อยากอ่านต่อเร็วๆ แต่ไม่อยากให้จบ!!!!!!!!!!!!! T^T :monkeysad:
-
แวะมาดันนนน. คิดถึงป๋าขา TT
หายป่วยไว ๆ นะค๊า
:pig4:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
ป่านนี้ ป๋า จะเป็นยังไงบ้างก็ไม่รู้ เป็นห่วง ป๋า จัง
โจม รีบไปตามหาหัวใจกลับมานะ ป๊า ยอมรับแล้ว :กอด1: :กอด1: :กอด1:
จะจบแล้วใจหายเหมือนกันนะ เนี่ย อ่านมานาน.......เฮ้อ :เฮ้อ:
-
:impress2: มารอฉาก :กอด1: :กอด1: นะป๋ากะน้องโจม
:pig4: :pig4:
-
เข้ามารอๆ ป๋าโจม
โจมไปตามง้อป๋านานจังเมื่อไหร่จะมา
-
เข้ามารอน้องโจมทู๊กก วันน > <
ไปง้อป๋า นานจังเลยย
-
อยากบอกว่าซึ้งงงงงงง :sad4:
อยากให้มีต่ออีกสักร้อยๆตอน (เวอร์ไปมั๊ย ? 555 )
อย่าพึ่งรีบจบนะ เดี๋ยวคนอ่านจะคิดถึงโจมกับป๋าจนอาจต้องทำบายพาสหัวใจ :monkeysad:
ปล.มาต่อเร็วๆน๊า :L2:
-
เมื่อไหร่จะมาต่ออ่า
อิคนอ่านรออยู่
-
รอน้องโจมมาง้อป๋า :impress2:
-
ย่องมาดู .. พี่ก็ยังไม่มา :z3:
ใจหายนะเนี่ย จะจบแล้วววว :sad4:
-
ไปง้อป๋าเร็วๆนะค่ะ
-
แวะมาดัน
:z10: :z10:
-
แวะมาให้กำลังจวยป้า!!!!
-
เพิ่งได้ตามอ่านเรื่องนี้
ขนาดเพิ่งเริ่มอ่านยังหนุกเลย
ไปอ่านก่อนแล้วจะมาใหม่นะ ^ ^
ขอบคุณที่เขียนเรื่องหนุกๆให้อ่านนะคับ
-
เข้ามารอ ร๊อ รอ ร๊อ รอ ร๊อ รอ
-
ก่อนจบ นานไปแล้ว
คนแต่งช่วยมา
จบก่อน จะได้มั๊ย
คนอ่านลุ้นนนน ไม่ไหวแล้ว 555555555555555
:impress: :impress: :impress:
-
อยากอ่านตอนต่อไปอะ
-
ป๋า รอโจมก่อนนะ เดี่ยวโจมไปหา ตอนนี้ก็ได้แต่ รอ..................................................... :z3:
ปล.เมื่อไรจะมาซะทีละคะ ลุ้นนะเนี่ย :sad4:
-
แอบรู้สึกไม่อยากให้คนแต่งมาต่อ
เพราะกลัวจบอ่ะ :เฮ้อ:
-
เพิ่งได้เข้ามาอ่านเรื่องนี้ สนุกมากก ลุ้นมาตลอดเลยค่ะ
เฮียหลังๆนี่ชักจิตและ ไม่ไหวๆ
รอตอนจบนะคะ
-
แอบมารออีกแล้วววววว
ไม่รู้ทำไมเข้ามาทุกวันเลย
เริ่มเพ้อและนะคุณ
-
โจมไปสืบหาที่อยู่ป๋านานจังเลยยย
-
เมื่อไรจะมาน้ออออออออออออออ
-
มารอ :t3: โจมกับป๋ายังไม่มาเลย :sad4:
-
โจมตามหาป๋านานไปรึเปล่า??ลุ้นจนเมื่อยแหละแต่ก็ยังคอยต่อไป
-
คิดถึงโจมกับป๋ามากๆเลย รออยู่นะ
-
คิดถึงป๋าาาาาาาาาา คิดถึงโจมมมมมมมมมม
-
ตามทันแล้ว ^ ^
ขอให้น้องโจมเจอป๋าแล้วประบความเข้ากับป๋าได้ในเร็ววัน :กอด1:
-
เพิ่งได้ตามมาอ่านค่ะ
ขอบอกว่าติดเรื่องนี้อย่่างมาก
รักป๋า รักน้องโจม รักคนแต่ง
อยากอ่านตอนที่เหลือแล้ว
น้องโจมรีบไปตามป๋ากลับมานะ
ป่านนี้ป๋าเป็นไงบ้างก็ไม่รู้ :o12:
-
หยุดอ่านนิยายไป เพราะมีสอบ
แต่พอเข้ามา เรื่องนี้ใกล้จบแล้ว
บอกตรงๆ ใจหายมาก..........เฮ้อ!!!
คิดถึงแน่ๆ
โจมรีบไปตามหาป๋านะ ป่านนี้เตลิดใหญ่แล้ว
-
เข้ามารอทุกวันเลย*
อยากรู้ว่าน้องโจมจะง้อป๋ายังไง ~
-
6 วันแห่งการรอคอย คนเขียนก็ยังไม่มา :o12:
-
ตอนที่ 42 'อวสาน เด็กป๋า'
มันเอ่ยปากไม่ไหว
เมื่อรักจบลง
ให้เราเลิกกัน
ช่างยากเย็นอะไรอย่างนั้น
แค่ คำเดียวเท่านั้น พูดไม่ไหว
คนอย่างป๋าไม่เคยเคว้งคว้างและอ้างว้างขนาดนี้มาก่อน ไม่เคยมีครั้งไหนที่ความอบอุ่นในหัวใจถูกฉาบทับด้วยน้ำแข็งทันทีอย่างนี้
สิ่งที่ตอบแทนความจริงใจคือความว่างเปล่า
สิ่งที่ตอบแทนการต่อสู้และทุ่มเทคือการที่อีกคนหยุดอยู่กับที่แล้วบอกให้คนที่เหลือไปต่อ
แล้วความหมายของคำว่าเราอยู่ที่ตรงไหนวะ?
หรือนี่จะเป็นผลกรรมที่ตามมาเล่นงานป๋าด่วนจี๋แบบ EMS ที่ผ่านมาป๋าเล่นสนุกกับความรู้สึกใครๆมามากมาย แต่ป๋าก็บอกก็ย้ำแล้วนี่ว่าสนุกได้แต่ไม่ผูกพัน แล้วก็ตอบแทนกันเป็นการเลี้ยงดูและเงินทองหรือของที่อยากได้ไปแล้ว แล้วจะเอาอะไรกับคนอย่างป๋าอีก
พอกันทีสำหรับสิ่งที่ทุ่มเทมาตลอด ป่าเชื่อแล้วว่ารักมีจริง แต่คู่ชีวิต คู่คิดที่จะเดินจับมือไปด้วยกันไม่มีจริง พ่อกับแม่ก็คงจะอยู่ในรูปแบบนี้สินะ แค่ต่างกรรมต่างวาระกันเท่านั้น
วันนี้ป๋าเหนื่อยและล้าเต็มทีแล้ว เรียกว่าเจ็บจนชาเลยก็ได้ เพราะรู้ว่าใจมันยังเต้นได้อยู่ แต่ป๋าไม่รู้สึกอะไรอีกแล้ว
เพลงทำนองบัลลาดแว่วเสียงเอื่อยช้าออกมาจากโทรศัพท์ เสียงเพลงเศร้าสร้อยที่ป๋าตั้งเอามันและแรงสั่นจากกระเป๋ากางเกงทำให้ม่านตาขยาย ทั้งๆที่บอกกับตัวเองว่าพอกันที แต่เอาเข้าจริงๆแล้วก็มีความหวังว่าจะเป็นคนใจร้ายคนนั้น โจมใจเด็ดกว่าที่ป๋าคิดเอาไว้มาก
ทั้งใจเด็ดทั้งใจแข็ง
เรื่องที่โจมผ่านมา ก่อนจะเจอป๋า มันคงจะหนักหนาและบ่มเพาะให้โจมยืนอยู่บนสองขาของตัวเองได้ ไอ้ที่คิดว่าจริงๆแล้วโจมรักและต้องการป๋าตลอดเวลานั้น ป๋าหลอกตัวเอง คนที่ขาดโจมไม่ได้ คือคนที่ไม่คิดจะรักใครอย่างป๋าต่างหากล่ะ
หน้าจอโชว์ชื่อไอ้เบส แต่ป๋ารู้ว่าพวกมันเปิดสปีคเกอร์โฟนแน่ๆ สะบัดหัวไล่ฟองอากาศในสมองแล้วสไลด์ปุ่มรับสาย
“ว่าไง”
“อ๊ะๆ มึงอย่าน่าป๋า เสนอหน้าไปเปิดตัวกับพ่อตาเป็นไงบ้างวะ พ่อตามึงเรียกสินสอดเท่าไหร่ จัดเต็มเลยมั้ย หมดตัวเลยป่าววะ โอ๊ย เทียนตีหัวเค้าอีกแล้วนะ”
พรูลมหายใจทิ้ง ทั้งๆที่ไม่มีอารมณ์จะเสวนากับใคร แต่ความล้นของมหาก็ทำให้ป๋ามีชีวิตชีวาขึ้นมาบ้าง อย่างน้อยป๋าก็ยังมีพวกมัน ถึงจะอยากอยู่คนเดียว แต่ก็ไม่เหว่ว้าจนเคว้งคว้างแบบเมื่อกี้ ตอนที่เปิดประตูเข้ามาแล้วยังมีเงาจางๆของใครอีกคนอยู่เต็มพื้นที่ห้องไปหมด
ภาพพวกนั้นหลอกหลอนจนป๋าต้องทรุดนั่งอยู่กับที่ ผนังรองรับแผ่นหลังไร้เรี่ยวแรงเอาไว้ ซบหน้ากับเข่าเพื่อทำลายภาพลวงตาพวกนั้นทิ้ง จนมีเสียงโทรศัพท์เรียกสติคืนมานี่แหละ
“ไม่เวอร์อย่างที่มึงว่ามาหรอกมหา พ่อโจมไม่สบาย”
ป๋าเลี่ยงที่จะบอกว่าจริงๆแล้วเกิดอะไรขึ้น เสียงโหวกเหวกแย่งกันคุยแย่งกันห้ามปรามและแย่งกันเสนอหน้าที่จะซักถามป๋าด้วยความตื่นเต้นนั้นบอกว่าพวกมันกำลังมีความสุขกันมาก ป๋าเองก็อยากให้เป็นอย่างนั้นอยู่แล้ว ที่ผ่านมาพวกมันต้องลำบากเพราะป๋ามาไม่รู้เท่าไหร่ต่อเท่าไหร่ ความเอาแต่ใจของตัวเองเพื่อนไม่เลิกคบไปก็บุญแค่ไหนแล้ว
“มหามึงหลีกไปสิ”
เสียงไอ้เบสดังแหวกลำโพงออกมา นึกภาพตามคงจะประมาณว่าคนถือโทรศัพท์คือมหา และตอนนี้มันยึดตำแหน่งกุมบังเหียนการคุย และไอ้เบสคงลงไม้ลงมือเพื่อจะมาแทนที่มหาบ้าง
“เฮ้ยป๋า มึงกับน้องโจมโอเคหรือเปล่าวะ”
“โอเค”
“ไม่มีปัญหาอะไรนะ”
“ไม่มี”
“เยี่ยมเลย ถ้าอย่างนั้นพวกกูจะล่องใต้ต่อก็คงไม่เป็นไรนะ”
“เออ ตามสบาย ไม่ต้องเป็นห่วงกูเว้ย ขอบใจมาก”
“โอเค สู้ๆนะป๋า มึงจะได้เป็นฝั่งเป็นฝาสักที”
รีบกดวางตั้งแต่เพื่อนยังพูดไม่จบ ป๋าไม่อยากให้ไอ้เบสจับกระแสเสียงสั่นเครือของตัวเองได้ นิสัยใจร้อนวู่วามของป๋า อาจจะทำให้พวกมันไม่ติดใจอะไร แต่ป๋าสิ แน่นจนเจ็บร้าวไปทั้งหน้าอก
จะให้ป๋าเอาอะไรไปสู้ ในเมื่อเขาไม่ต้องการ พอเรื่องราววนมาถึงตรงนี้ก็รู้สึกโกรธ แล้วก็เจ็บ แต่ไม่เคยแค้นเลย ทั้งๆที่การบอกเลิกของโจมเหมือนคนอย่างป๋าถูกหักหน้า
ป๋าเดินหาเป้าหมายของชีวิต แต่โจมแค่มีป๋าเพื่อฆ่าเวลาเท่านั้น แล้วใจที่เขี่ยให้มามันอยู่ที่ไหน?
‘แต่ผัวมันไม่ใช่คนในครอบครัวโจมนี่ป๋า โจมเป็นผู้ชายมีผัวไม่ได้ ครอบครัวโจมรับไม่ได้’
หึ!!! ป๋าหน้าโง่เอ๊ย เรื่องแค่นี้ก็คิดไม่ได้ จะมีผู้ชายคนไหนเค้ามีผัวเป็นผู้ชายกันล่ะ ไอ้พวกเกย์ที่อยู่ด้วยกันมาสิบปียี่สิบปี มันก็แค่คบกันเพื่อความต้องการทางร่างกายเท่านั้นละวะ
มึงมันหน้าโง่!!
มึงมันหน้าโง่!!
มึงมันหน้าโง่!!
มึงมันหน้าโง่!!
มึงมันหน้าโง่!!
‘โว้ย!! กูโง่เองก็ได้โว๊ย มีคนเดินมาเสนอตัวมากมาย มึงเอาบ้างไม่เอาบ้างเอง พอเจอคนที่ถูกใจ แค่เค้าอยู่นิ่งๆไม่ได้ทำอะไรเลย มึงเสือกไปรักเค้าเอง’
ต่อไปนี้ป๋าจะกลับไปเป็นคนเดิม แล้วหลังจากนี้ ป๋าจะทำเพื่อใครก็ได้ที่ไม่ใช่ตัวเอง
ที่ที่ไม่คิดว่าอยากจะเหยียบมากที่สุด กลายเป็นที่ที่ป๋านึกอยากจะมาเอาตอนเมาแบบนี้มากที่สุดไปได้
“คุณป๋า เห็นว่ากลับจากอังกฤษหลายวันแล้ว เพิ่งเห็นเข้าบ้าน อ้าว เมามาเหรอคะ”
เสียงแปดหลอด สีหน้าตกใจ แต่ริมฝีปากยิ้มพราวแบบนี้ไม่ใช่ใครที่ไหน เหยียบเข้าบ้านปุ๊บ ป๋าแทบจะสร่างเมาทันที
“น้องหนูล่ะ”
เธอเบ้ปากเหมือนคนที่ป๋าถามหาไม่ใช่คนที่ตัวเองคลอดออกมางั้นแหละ
“อยู่ในห้องค่ะ ลมอะไรหอบมาคะ”
“ลมที่เรียกว่าเมียทิ้งมั้ง”
ต้องโทษน้ำเมาที่ทำให้ป๋าไม่ทันยั้งปาก ลืมไปว่าเมียพ่อคนนี้ไม่เหมือนใคร ความทุกข์ของคนอื่นอาจจะเป็นหนทางแห่งความสุขของเธอก็ได้
‘แม่’ น้องหนูเดินเข้ามาสอดแขนประคอง หน้าอกแนบชิดจนแอลกอฮอลล์ทำปฏิกิริยาในตัวจนร้อน ริมฝีปากสีแดงเผยอเย้ายวน แววตาเชิญชวนจนป๋าเริ่มจะอยากสนองความต้องการกลับไป อกอวบอิ่มจนล้น สองขาป๋ากำลังก้าวตามคนประคอง สติที่มีอยู่น้อยนิดบอกตัวเองว่าป๋าไม่ได้เรียกร้อง แต่ทุกอย่างหากมีอะไรเกิดขึ้นต่อจากนี้เป็นเพราะเธอยัดเยียดให้
‘เป็นเด็กป๋าก็ต้องมีป๋าแค่คนเดียวไง เข้าใจหรือยังทีนี้’
‘ทำไมถึงได้มีกฎมาบังคับใช้กับคนอื่นตั้งมากมาย แล้วถ้าชั้นจะมีกฎของตัวเองบ้าง นายจะใจกว้างรับมันได้มั้ยล่ะ’
‘ก็ลองว่ามาสิ’
‘ชั้นเองก็ไม่ชอบใช้ของร่วมกับใครเหมือนกัน ต่อให้นายใช้ถุงยางก็เถอะ แล้วอีกอย่าง ชั้นต้องการความเป็นส่วนตัวไม่อยากวุ่นวายกับใคร ถ้านายคิดว่าตอนที่ชั้นอยู่ร่วมห้องกับนาย นายจะไม่พาใครมาที่ห้องและไม่ไปข้องแวะกับใครได้ ก็ตกลงตามข้อเสนอนั้นของนาย’
คำพูดคนที่ทิ้งกันไปมีสิทธิ์อะไรมาก่อกวนความคิดของป๋าแบบนี้ มันวนเวียนไปมาในสมองกลวงๆเหมือนต้องการทวงคำสัญญา คำสัญญาที่อีกคนหนึ่งทำไม่ได้
“เอาชนะให้ได้นะ ถ้ายังไม่อยากเสียเราให้ใคร”
โธ่เว้ย!! จิ๊
“คุณป๋าเป็นอะไรไปคะ”
ร่างโปร่งบางกระเด็นออกไปจากการเกาะแขนประคองเมื่อป๋าสะบัดตัวเพียงครั้งเดียว ไม่สนใจเสียงฝีเท้าตึงตังโครมครามที่อาจทำให้คนใช้แห่กันมาทั้งบ้าน ป๋าไม่มีอารมณ์ และตอนนี้กำลังอยากอยู่คนเดียว
ปัง!!
ทุกสิ่งทุกอย่างเข้าสู่ภาวะปกติ ป๋าอยู่ในห้องคุ้นเคยที่ห่างหายไปนาน ครั้งสุดท้ายที่ป๋าใช้ห้องนี้ คือครั้งที่มากับโจม
แล้วก็คิดถึงโจมอีกจนได้ เมื่อไหร่ป๋าจะหลุดพ้นจากวงเวียนทรมานๆนี้สักที ป๋าจะต้องทำยังไงถึงจะลืมคนที่ผ่านเข้ามาเปลี่ยนแปลงคนอย่างป๋าได้
ต้องทำยังไงวะ!!
“ไง ลูกชายคนโต กลับมาตั้งหลายวันไม่เคยเจอกันเลยนะ”
“ทำไมพ่อไม่เคาะประตู”
“ถ้าเคาะก็ไม่รู้สิว่าแกอยู่ในอารมณ์แบบไหน ไง ไหนล่ะลูกสะใภ้ที่จะให้พ่อส่งเสียไปเรียนถึงอังกฤษน่ะ”
“ไม่มี”
“ไม่มีหรือเลิกกันไปแล้ว”
“พ่อหมายความว่าไง”
“เฮ้ย พ่อเดาถูกเหรอ”
“พ่อรู้”
“เปล่า พ่อเดาจากอารมณ์แก”
“ผมก็อารมณ์แย่แบบนี้อยู่แล้วนี่”
“ไม่นะ หลังๆมานี้แกเป็นผู้เป็นคนขึ้นมาเยอะ แต่ตอนนี้พ่อเริ่มไม่มั่นใจ แล้วแกจะเอาไงต่อ”
“ไม่เอาไงครับ”
“อย่าตุกติกพ่อสิไอ้ลูกชาย แกรับปากพ่อว่าไง อย่าให้ความหวังลมๆแล้งๆกับคนแก่สิวะ”
“งั้นพ่อช่วยจัดการเรื่องกลับอังกฤษให้เร็วที่สุดแล้วกันครับ”
“แกจะหนีเหรอ”
“เปล่า ผมก็กำลังทำตามความต้องการของพ่อไง”
“ความต้องการของพ่อคืออยากให้แกมารับช่วงแทน แต่เรื่องเรียนต่อจะเป็นที่ไหนก็ได้ ตอนนั้นเลขาพ่อพูดถึงอังกฤษพอดีน่ะ เลยส่งแกไปที่นั่น”
“แต่ผมอยากกลับไปเรียนที่อังกฤษ”
“เมืองไทยมีแต่ความทรงจำร้ายๆงั้นสิ”
“พ่ออย่ามาทำเป็นรู้ทันเลยน่า เอาเป็นว่าตามนั้นนะครับ ผมเมามา อยากพักผ่อน”
“โอเค๊ แล้วอย่ามาโอดโอยขอกลับไทยกระทันหันอีกแล้วกัน”
ไม่อยากจะโต้ตอบอะไรอีกแล้ว ทิ้งตัวลงนอนคว่ำหน้าลงกับหมอน ไม่อยากคิดอะไร ไปหาไอ้แมนที่ผับก็ไม่อยู่ เหล้าที่ป๋ากินเข้าไปแทนน้ำก็ให้ความรู้สึกแค่หนักหัว มึนๆ แต่ก็พิสูจน์แล้วว่าทำให้ป๋าลืมเรื่องที่อยากจะลืมไม่ได้ ไม่มีอะไรที่ทำให้ป๋าเลิกคิดถึงโจมได้เลย
โจมตัดขาดแบบไม่มีการติดต่อใดๆกลับมา ไม่มีเยื่อใย มีแต่ป๋าที่ยังอาลัยอาวรณ์กับความผูกพันบ้าๆนั่นอยู่คนเดียว สถานะทุกอย่างที่โจมได้ไปจากป๋า ไม่มีสถานะไหนที่โจมเรียกร้องอยากจะได้ ป๋ายัดเยียดให้เอง
มันก็สาสมแล้วที่สุดท้ายคนอย่างป๋าจะต้องเจ็บปวดเจียนตายและต้องอยู่คนเดียวให้ได้เหมือนอย่างที่โจมทำ จะกลับไปใช้ชีวิตหน้าใหญ่ใจป๋า ลงอ่างหรือนอนกับใครไม่ซ้ำหน้าอย่างเก่าไม่ได้อีกแล้ว แค่เผลอหลับตา คำสัญญาบ้าๆบอๆนั่นก็ตามมาหลอกหลอนเหมือนป๋ากำลังทำผิดมหันต์
กลับอังกฤษครั้งนี้ป๋าไม่ได้คิดจะหนี แต่อยู่ในที่ๆมีแต่ความทรงจำไม่ได้จริงๆ ป๋าไม่คิดว่าถ้าจมอยู่ในสถานที่ที่ยังมีโจมวนเวียนไปมาในความรู้สึกแบบนี้ ป๋าจะยังเป็นผู้เป็นคนอยู่ได้ เจ็บเหมือนจะตายแต่ก็ไม่ตาย อยากทรมานตัวเองให้หายบ้า แต่จะทำอย่างนั้นไปเพื่ออะไร ถ้าป๋าทำตัวงี่เง่าแล้วโจมจะกลับมามั้ย ที่เค้าไม่ติดต่อมา เพราะเค้าตัดใจได้แล้ว และไม่ได้ห่วงว่าป๋าจะเป็นตายร้ายดียังไง
สุดท้ายก็ทั้งโกรธทั้งรักนั่นแหละนะ
“ป๋า ป๋าจ๋า พ่อบอกว่าป๋าจะทิ้งน้องหนูอีกแล้วเหรอ”
คนเป็น ‘พ่อ’ แกล้งมองเมินไปทางอื่นเหมือนไม่รับผิดชอบคำพูดตัวเองที่ใส่ร้ายลูกชายคนโตต่อหน้าน้องสาวตัวน้อย โยนระเบิดให้คนสมองกลวงเคลียร์เนี่ยนะ เท่ากับพ่อกระโดดกระทืบยอดหน้าป๋าชัดๆ
“เปล่าค่ะ ป๋าไปเรียน กลับมาจะได้ดูแลน้องหนูไง”
“แล้วป๋าจะดูแลน้องหนูตอนไหน ตอนป๋าอยู่นี่ น้องหนูยังไม่ค่อยได้เจอป๋าเลย”
เด็กหญิงแบะปากเหมือนจะร้องไห้ หลังมือเล็กถูจมูกตัวเองเหมือนกลั้นความอ่อนแอเอาไว้ ทั้งๆที่ตั้งใจไว้แล้วทางที่ดีที่สุดคือต้องไปจากที่นี่ แต่พอเจอแบบนี้แล้วก็ใจหาย
“ป๋าไปไม่นานหรอก เดี๋ยวก็กลับมา”
คำโกหกคำโตที่พูดออกไป ป๋ายินดีรับกรรมนี้แต่เพียงผู้เดียว เอาเข้าจริงๆแล้วป๋าก็ตอบไม่ได้ ว่าตัวเองจะมาเหยียบบ้านเกิดอีกทีเมื่อไหร่ ป๋าใช้เวลาไม่นานที่จะรัก แต่ป๋ากลับไม่รู้เวลาที่จะต้องใช้เพื่อลืมใครสักคน
“งั้นป๋าไม่อยู่แล้วพี่โจมไม่อยู่ด้วยมั้ย ให้พี่โจมมาอยู่กับน้องหนูแทนป๋าได้มั้ย”
“พี่โจมเค้าไม่ว่าง”
“ไม่ว่างหรือมาไม่ได้อีกแล้ว”
เสียงพูดขัดออกมาทำให้ต้องตวัดสายตาไปมองปรามๆ พ่อไม่ควรจะพูดประชดป๋าโดยใช้น้องหนูเป็นเครื่องมือเลย
“แกมองเหมือนจะท้าต่อยกับพ่อเลยนะ ได้ข่าวลอยๆมาว่า เถ้าแก่เค้าแยกตัวออกมาทำธุรกิจเล็กๆของตัวเอง ไม่ยุ่งกับธุรกิจกงสีของครอบครัวแล้วนี่ เพราะอะไรน๊า เค้าถึงยอมทิ้งเค้กมรดกชิ้นใหญ่”
“พ่อพูดถึงอะไร”
“ก็พ่อตาแก เอ๊ย เถ้าแก่โรงสีน่ะสิ เค้าแยกตัวออกมา ไม่รู้มีปัญหาภายในอะไรกันหรือเปล่า”
“แล้วยังไงล่ะครับ ยิ่งพ่ออ้อมไกลเท่าไหร่ ผมยิ่งไม่เข้าใจเท่านั้นแหละครับ”
“แฟนแกคงลำบากน่าดูเลยนะ มีกันสองคนพ่อลูกไม่ใช่เหรอ เป็นหัวเรี่ยวหัวแรงแยกตัวออกมาแบบนั้น คงจะโดนกระหน่ำจากญาติพี่น้องที่ไม่รู้เรื่องอีกเยอะ เหมือนดาราเลยนะ ดังแล้วแยกวง ผู้จัดการกับคนอื่นๆก็ออกมาด่าๆว่าเนรคุณ แกว่างั้นมั้ยป๋า”
“มันเรื่องภายในเค้านะครับพ่อ เราจะไปเดือดร้อนแทนเค้าทำไม”
“พ่อลืมไปว่าแกเป็นคนนอกแล้ว แต่พ่อรู้มาว่าเถ้าแก่เค้าบังเอิญรู้เรื่องที่ไม่ควรรู้มาน่ะ เลยตัดปัญหาแยกตัวออกมาด้วยความโกรธ”
“พ่อกับป๋าคุยอะไรกันเหรอคะ น้องหนูไม่เห็นเข้าใจเลย”
เด็กหญิงตัวน้อยของบ้านกระตุกชายเสื้อพ่อตัวเองแล้วแหงนหน้าถามด้วยความสงสัย ทิ้งเวลาให้ป๋าได้พรูลมหายใจทิ้งไปบ้าง รู้ว่าพ่อคงอยากจะสื่ออะไรให้รู้ แต่ที่ไม่รู้คือพ่อจะอ้อมค้อมทำไม ปกติพ่อเป็นคนตรงไปตรงมาแท้ๆ
“พ่อกำลังทำให้คนขี้แพ้บางคนตาสว่างน่ะลูก ตัวออกจะใหญ่แต่ขี้น้อยใจไม่เข้าเรื่อง น้องหนูจะต้องไม่เป็นแบบนี้นะลูกนะ ลูกสาวพ่อจะต้องสู้หัวชนฝา”
“ค่ะ น้องหนูไม่ขี้แพ้หรอก ป๋าก็ไม่เนอะป๋าเนอะ”
ได้แต่ยิ้มแห้งๆ เด็กไร้เดียงสา แต่ผู้ใหญ่ที่เล่นสงครามประสาทกับป๋านี่สิ ถ้าไม่ใช่ผู้ให้กำเนิด ป๋าสัญญาเลยว่าได้แลกหมัดชี้เป็นชี้ตายกันไปนานแล้ว
“พอเถอะครับพ่อ ผมพูดได้แค่ว่าทุกสิ่งทุกอย่างผมไม่ใช่คนตัดสินใจ มันเป็นเรื่องที่เค้าบอกว่าเป็นไปไม่ได้ ผู้ชายกับผู้ชายเป็นผัวเมียกันไม่ได้ ส่วนเรื่องเค้าเปลี่ยนแปลงอะไรกันภายในครอบครัวผมไม่รู้ เค้าเลือกครอบครัว เค้าไม่เลือกผม ทุกอย่างมันก็จบไม่ใช่เหรอครับ”
“คนเราถ้าเลือกได้ มันก็อยากจะคว้าไว้ทุกอย่างนั้นแหละป๋า แต่ถ้ามันต้องเลือกอย่างใดอย่างหนึ่ง เค้าเลือกอย่างนั้นก็ถูกแล้วนี่ แล้วแกคิดว่าคนเลือกไม่เจ็บรึไง ถ้าไม่มีความหวัง คงไม่สู้กันมาถึงตอนนี้มั้ง คงแยกทางไปตั้งแต่แกคิดจริงจังแล้วป๋า”
“ทำไมพ่อเข้าใจโจมดีจังเลยครับ เข้าใจมากกว่าผมซะอีก”
“เอ่อ...ก็นะ เอาเป็นว่าพ่อเกิดมานานแล้วก็พอจะเดาได้”
“พ่อเข้าใจชีวิตขนาดนี้ ทำไมไม่ไปตามแม่กลับมาครับ ถ้าพ่อต้องการบอกผมว่าอย่ามาทิฐิเอาตอนนี้นะ”
“โอ๊ย เรื่องมันผ่านไปนานแล้ว แม่แกคงมีครอบครัวใหม่ไปแล้วมั้ง”
“คงมี นี่แสดงว่าพ่อไม่แน่ใจใช่มั้ยครับ ไม่งั้นพ่อฟันธงไปแล้ว ถ้าผมจะเป็นคนทิฐิ ผมก็คงติดนิสัยนี้มาจากพ่อแหละครับ ใช่ ที่ผ่านมาผมสู้ยิบตาเพื่อเค้า เพราะผมคิดว่าโจมก็อยากให้เป็นอย่างนั้น แต่ตอนนี้ เค้าเป็นคนที่ไม่ต้องการผมเองนะพ่อ แล้วผมจะสู้ไปทำไม”
“เค้าบอกเลิก แล้วอะไรที่ฟันธงว่าเค้าไม่ต้องการแก พูดกับแกแล้วประสาทจะกิน น้องหนู ไปกินไอติมกันมั้ย พ่ออยากกินอะไรเย็นๆ”
“เย้ๆ ไปค่ะไป ป๋าไปมั้ย”
“ไม่ต้องไปชวนป๋าหรอกลูก ป๋าต้องเตรียมตัว พรุ่งนี้พี่เค้าต้องบินไปเรียนแล้ว”
“พรุ่งนี้?”
“ใช่ แกบอกเองนะว่าเร็วที่สุด พ่อก็เร่งให้อย่างที่แกอยากได้แล้ว มีปัญหาอะไรอีก”
ป๋าไม่มีปัญหาอะไร เพราะเป็นคนบอกพ่อไว้อย่างนั้นเอง แต่พอรู้ว่าจะต้องไปวันพรุ่งนี้แล้วเหมือนใจมันหลุดหายออกไป ตัวเบาหวิวไร้น้ำหนัก แต่ในหัวกลับหนักอึ้งเหมือนโดนน็อค แค่นั้นเอง
เหมือนตัวเองกำลังประวิงเวลาเพียงหนึ่งวันให้ผ่านไปอย่างช้าๆ เพื่ออะไรก็ไม่รู้ ตอบตัวเองไม่ได้ รู้แต่ว่าตัวเองเฉื่อยชาไร้สาเหตุ ป๋าใช้เวลาเก็บของเพียงน้อยนิดที่บ้านอยู่หนึ่งคืนเต็มๆ และเลือกที่จะใช้เวลาที่เหลือเก็บของในห้องแห่งความทรงจำนี้
จำได้ว่าที่ตรงนี้เคยมีรูปคู่ของตัวเองกับอีกคนวางเอาไว้ก่อนไปอังกฤษ เป็นรูปที่ตั้งใจจะย้ำให้อีกคนจำไว้ว่า ถึงจะอยู่ไกลกันแค่ไหนก็ยังมีคำว่าเรา ป๋าไม่ได้พูดแต่ตั้งใจจะทำแทนคำสัญญา วันนี้รูปนั้นไม่ได้อยู่ตำแหน่งเดิมแล้ว มันหายไปตั้งแต่วันที่โจมหายตัว
ในอกร้าวลึกเมื่อนึกไปถึงเหตุการณ์วันนั้น โจมวู่วามบุกบ้านตัวเองจนถูกไอ้เหี้ยนั่นจับขังเอาไว้เหมือนคนที่มันบอกว่ารักเป็นนักโทษก็เพราะรูปใบนั้นมีความสำคัญ เหมือนมันเป็นน้ำหล่อเลี้ยงใจเพียงสิ่งเดียวที่มี เพราะป๋าก็รู้สึกแบบนี้ตอนอยู่ที่อังกฤษเหมือนกัน
ป๋าถึงได้โกรธที่โจมบอกเลิกกันง่ายดายเกินไปแบบนั้น
-
ลืมหนึ่งในอาณานิคมเด็กป๋าได้แล้วมั้ง!! ในเมื่อตัดสินใจแล้วว่าจะไปชุบตัวเป็นป๋าคนใหม่ คิดวนไปวนมาก็ไม่มีอะไรดีขึ้น ป๋าต้องตัดอะไรง่ายๆอย่างที่เคยทำมาสิ
กริ๊ง!! ปัง
เสียงเปิดและปิดประตูทำให้นึกสงสัย จะมีใครมาเอาช่วงเวลาแบบนี้ ไอ้สามคนนั้นมันยังเริงร่าล่องใต้ ป๋าเองก็ไม่อยากจะตอบคำถามอะไรมาก เลยคิดจะบอกพวกมันตอนเดินทางไปถึงอังกฤษแล้ว อาจจะเป็นแม่บ้านมาทำความสะอาด แต่ไม่ว่าใครก็เข้าห้องนี้ไม่ได้ เพราะคนถือกุญแจห้องนี้มีสองคนเท่านั้น
คนในกรอบสายตาเหมือนอาวุธร้ายแรงที่ทำลายความเข้มแข็งที่ป๋ากำลังสร้างให้ตัวเอง ท่าทางหอบเหนื่อย แต่แววตาตื่นตระหนกนั้นถึงแม้ร่างกายจะนิ่งเฉยอยู่กับที่ แต่ในอกเต้นแรง
“นายกำลังจะบินคืนนี้”
“อืม นายรู้ข่าวมาจากไหน ขอบคุณนะที่ยังสนใจกัน และขอบคุณที่ยังมีน้ำใจมาบอกลา”
“แต่งนิยายอยู่หรือไง บ้าหรือเปล่า คิดเองเออเอง”
“แล้วมาทำไม หรือว่าจะมาเก็บของจากที่นี่เหมือนกันเหรอ”
โจมยังหอบแข่งกับเค้นคำพูดโต้ตอบออกมา สั่งตัวเองให้ใจแข็ง แต่มันไม่ง่าย เพราะมันต่อต้านคำสั่งแล้วบอกว่าอยากประคองคนตรงหน้าให้นั่งพักเหนื่อยเสียก่อน ป๋าต้องขอบคุณที่มันเป็นเพียงการตอบโต้กันทางความคิด ขอบคุณที่ยังประคองตัวเองให้หยุดนิ่งกับที่ได้
“มาบอกว่าไม่ไปได้มั้ย”
หูฝาด สติเลื่อนลอยจนคิดไปเอง โรคประสาทที่หมอเคยบอกให้ไปพบแพทย์แสดงอาการอีกครั้งหรือยังไง ถึงได้แว่วยินเสียงเจ้าชายน้ำแข็งพูดออกมาแบบนั้น
“จ้องกันแบบนั้นทำไม ไม่เคยเห็นคนมาง้อเหรอ”
“ง้อ”
ถามย้ำเพราะยังไม่เชื่อหูตัวเอง อีกอย่างคนที่พูดแบบนั้นก็ทำหน้าเรียบเฉยเสียจนป๋าสับสน
“ก็พ่อนายบอกว่า นายอาจจะไปแล้วไม่กลับมาอีก”
ป๋าพูดแบบนั้นกับพ่อตอนไหนวะ? ถ้าจำไม่ผิดป๋าบอกแค่ไม่รู้จะกลับมาเมื่อไหร่ แล้วพ่อเอามาจากไหนว่าป๋าจะไม่กลับมาแล้ว พ่อกุเรื่องขึ้นมาเองทำไม
“ไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไรหรอก”
“รู้ได้ไง”
“ก็”
“ก็ในเมื่อคนซื่อบื้ออย่างนายไม่ยอมมาง้อ ชั้นก็ยอมมาด้วยตัวเองแล้วไง ใครจะไปคิดว่านายจะถอยง่ายๆแบบนี้”
ป๋าถอยเพราะใครล่ะที่ย้ำชัดว่าเรื่องของเราไม่มีวันเป็นไปได้ ใครกันที่ย้ำให้ป๋าเลิกเป็นควายว่าเราเลิกกันเถอะนะ ใช่คนที่กำลังตัดพ้อว่าป๋าไม่ไปง้อหรือเปล่า
“อย่าทำหน้าประหลาดใจแบบนั้นได้มะ เออ ยอมรับก็ได้ว่าไม่อยากเสียฟอร์มเลยพูดไปแบบนั้น ขอโทษนะ แต่ชั้นไม่อยากเสียตำแหน่งเมียป๋าให้ใครอีกแล้ว ขอโทษที่พูดออกไปง่ายๆ ขอโทษที่ไม่นึกถึงใจนาย ขอโทษๆๆๆ แต่ตอนที่ไม่มีนาย ชั้นไม่มีใจจะทำอะไรเลยนะ เป็นเพราะว่าชั้นยังไม่ได้เอามันคืนมาจากนายหรือเปล่า”
“อาการที่ว่ามามันเป็นยังไงล่ะ”
“ก็เจ็บ แล้วก็คิดถึง ไม่รู้ว่าความสุขมันเป็นยังไง ยิ้มได้ แต่ในใจไม่รู้สึกอะไรเลย มันคอยแต่จะเปรียบเทียบว่าถ้าเป็นนาย ถ้าตอนนี้มีนาย แบบนี้หรือเปล่าที่เค้าเรียกว่าขาดกันไม่ได้”
“มั้ง”
“ไม่แน่ใจเหรอ หรือไม่เชื่อ”
“เปล่า แต่อาการที่โจมบอกมาน่ะ ป๋าก็เป็นเหมือนกัน ก็หาคำตอบอยู่ว่าเพราะอะไร”
“ชั้นอาจจะเหมือนคนกลับกลอกนะ แต่ยกโทษให้กันได้มั้ย”
ช้อนตามองแบบนั้นแถวบ้านเรียกว่ายั่ว ไม่ใช่เรียกร้องความสงสารเห็นใจ
“แล้วไอ้คำว่าชั้นนี่มาจากไหน จำได้ว่าแทนตัวเองว่าโจมไม่ใช่เหรอ”
“ก็...............”
“ก็อะไร หายไปหลายวัน พอได้ข่าวว่าอาจจะไม่กลับมาแล้ว เลยมาขอโทษ เพราะรู้ว่าตัวเองผิด เพราะ...”
“เพราะว่ารัก เพราะคิดว่าอยู่คนเดียวไม่ได้แน่ๆถ้าไม่มีนาย พยายามตัดใจแล้วแต่ก็ทรมานอยู่ดี พูดออกมาหมดแล้ว เลิกต้อนให้อายสักที”
ใครหน้าไหนที่มันเคยพ่นน้ำลายว่าป๋าไร้ใจนั้น อยากจะอัดคลิปแล้วปล่อยให้โหลดฟรีจริงๆ จะได้รู้กันไปเลยว่าคนที่รักใครไม่เป็นนั้น จริงๆแล้วใจง่าย แค่คำพูดน่ารักๆแค่ไม่กี่คำ ก็ทำให้ป๋าลืมทุกความน้อยใจ ลืมหมดทุกความโกรธ ลืมไปแล้วว่าเสียใจไปกี่วัน ลืมแม้กระทั่งว่าคืนนี้ต้องเดินทาง
ลืมคำว่าอนาคต ตอนนี้ป๋าอยู่กับปัจจุบัน อยู่กับการเปลี่ยนแปลงที่ว่าคนเย็นชาเวลาทำอะไรขัดกับบุคลิกของตัวเองแล้วบาดใจป๋าแค่ไหน
“แล้วมีอะไรอีกมั้ย ที่ทำให้ป๋ามั่นใจว่าคุ้มแน่ๆกับการทิ้งตั๋วไปอังกฤษวันนี้”
“ป๊าโจมเค้าก็ยังไม่เข้าความรักอะไรแบบนี้ของเกย์หรอกนะ แต่ป๊าบอกว่าถ้าป๊าตายแล้วเห็นลูกชายตัวเองนั่งเหม่อลอยไร้วิญญาณแบบนี้ ป๊าเค้าเสียดายที่ตั้งใจปั้นโจมออกมาหน้าตาดีน่ะ ป๊าใช้คำว่าเทพบุตรเชียวนะ”
เออนะคนเรา พอรู้ว่าเวลาอายเค้าทำกันยังไง ก็อายให้ป๋ายิ้มได้พร่ำเพรื่อ แก้มซับสีแดงเวลาพูดอะไรทีี่เข้าตัวเอง ก้มหน้านิ่ง ไม่ยอมมองหน้าดูปฏิกิริยาคนพูด ไร้มารยาทอย่างน่าให้อภัยจริงๆ
“ป๊าเลยอยากตายแบบเห็นโจมยิ้ม”
“อย่าแช่งสิ พ่อใครๆก็รัก ป๊าเป็นโรคหัวใจ รักษาวิธีสุดท้ายด้วยการทำบายพาสแล้ว นี่เป็นอีกสาเหตุที่ไม่อยากให้ป๋าไป”
“ถ้าโจมเปลี่ยนคำพูดเป็น อยากให้ป๋าอยู่ข้างๆเพื่อเป็นกำลังใจจะน่ารักกว่านี้นะ”
“แก้สมการเอาบ้างสิ แค่นี้มันก็พิเศษเกินไปแล้ว”
“อยากอยู่กับป๋าและก็อยากดูแลป๊าด้วยว่างั้น”
“อืม ได้มั้ย”
ทำตาละห้อยซะน่าสงสารเลย คนทำจะรู้ตัวมั้ย ความดีใจเข้ามาแทนที่โกรธตั้งแต่เห็นโจมเปิดประตูเข้ามาแล้ว แต่ที่แกล้งเล่นตัวกดดันอยู่นี่เพราะป๋าอยากให้โจมแสดงออกมาตามความรู้สึกจริงๆบ้าง ต่อให้คนเรามีความมั่นใจสักแค่ไหน แต่ถ้าไม่มีใครยืนยัน มันก็ไม่ต่างอะไรกับหลงตัวเองอยู่ดี
“มันก็ได้อะนะ แต่ปัญหามันอยู่ที่ว่าใครจะช่วยป๋าเคลียร์กับพ่อ แล้วถ้าสำเร็จ เราจะอยู่บ้านพ่อตาหรือพ่อป๋าดีล่ะ”
“เรื่องนายจะไปอังกฤษพ่อนายโทรมาบอก เค้าโทรมาหาโจมตั้งแต่รู้ว่าป๋ากลับมาจากโรงพยาบาลคนเดียวแล้ว”
“นี่พ่อหวังดีหรือแทงข้างหลังลูกชายวะ ไม่ใช่เคลียร์ไปเคลียร์มาแล้วสุดท้ายกลายเป็นว่าประทับใจโจมนะ”
“คนที่นายตั้งข้อสงสัยคือพ่อตัวเองนะ พ่อนายบอกว่า นายรู้จักมองอนาคตเป็นเรื่องที่ประสบความสำเร็จแล้วสำหรับพ่อ แต่ถ้านายไปหาอนาคตเพราะจะหนีจากที่นี่ เค้าก็คิดว่าอนาคตที่นายจะมี มันไร้ชีวิตชีวาน่ะ แล้วอีกอย่างพ่อนายบอกว่า กว่านายจะจบ ขนหน้าแข้งพ่อร่วงหมดพอดีเพราะคงเหลวไหลอีกนาน ถ้านายรับปากว่าจะเข้าไปทำงานแทนพ่อ เรียนจากที่ไหนไม่สำคัญหรอก สถาบันไม่มีผลต่อตำแหน่ง CEO อยู่ดี”
“พ่อใช้โจมเป็นเครื่องมือมาเกลี้ยกล่อมป๋าต่างหาก”
“แล้วป๋าจะทำอย่างที่พ่อต้องการมั้ยล่ะ”
เรียกป๋าแล้วยังมีหน้าช้อนตาอ้อนอีก ถ้าโจมทำแบบนี้กับป๋าตั้งแต่แรก ป๋าอาจจะใช้เวลาพิสูจน์นานกว่านี้ก็ได้ว่าโจมไม่ใช่เด็กขายจริงๆ
“ทำสิ ถึงพ่อจะเจ้าเล่ห์ แต่ก็หวังดีละนะ ไม่งั้นเค้าคงไม่ยิงปืนนัดเดียวแล้วได้นกสองตัวหรอก ได้ทั้งคนดูแลบริษัทแทน ได้ทั้งลูกสะใภ้ คุ้มจะตาย นักธุรกิจก็งี้แหละ เค้าคำนวณไว้แล้วว่าได้กำไร เค้าถึงทำ”
“แล้วเรื่องของเรา”
“สำหรับป๋าไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง ถ้ามันจะเปลี่ยน นั่นก็เพราะโจมต้องการให้เป็นอย่างนั้น อย่าคิดอะไรง่ายๆแล้วพูดว่าเลิกง่ายๆกับป๋าอีก ไม่มีใครทนกับความเจ็บปวดซ้ำกันได้หลายครั้งหรอกนะ”
“ขอโทษนะป๋า เรื่องนี้โจมขอโทษจริงๆ มันไม่ใช่ใครคนใดคนหนึ่งเจ็บหรอก มันก็เจ็บกันทั้งคู่นั่นแหละ เราใช้ใจดวงเดียวกันแล้วจริงๆ ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อละนะ”
“เอาน่า จะผิดจะถูกยังไงก็เมีย ป๋าโกรธได้ไม่นานหรอก ใจไม่แข็งพอขนาดนั้น”
“โจมรักป๋ามากนะ รู้สึกหวงแหนตำแหน่งเด็กป๋า อยากเก็บเอาไว้คนเดียว ถึงโจมจะเป็นเด็กป๋าได้ไม่ดีนัก แค่คิดว่าต่อไปอาจจะมีใครมาแทนที่ตรงนี้ ก็ไม่รู้ว่าจะทำใจได้แค่ไหน”
มัวแต่เคลิบเคลิ้มกับคำพูดทุ้มห้าวแต่มันอ่อนหวานที่สุดแล้วสำหรับป๋า แต่ต้องเปิดตาอีกครั้งเมื่อเสียงเหล่านั้นเงียบหายไป โจมหยุดพูด เพราะกำลังพยายามกลืนก้อนสะอื้นและกลั้นน้ำตาไม่ให้ไหล แต่แค่นั้นมันก็ทำให้ป๋าใจหายอยู่ดี สิ่งที่ทำได้คือรั้งมากอดเอาไว้แนบอกอย่างที่เคยทำ
“ไม่มีใครแทนที่เด็กป๋าคนนี้ได้หรอกโจม ไม่ใช่จะพูดเอาใจนะ แต่ลองทำแล้ว มันก็ได้ยินแต่เสียงข้อตกลงที่เราสัญญากันไว้วันนั้นทุกที”
“ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับป๋า”
“แล้วใจล่ะ”
“ฝากไว้นานแล้วนี่”
.
.
.
.
ความร้อนแรงและเสียงกรีดร้องที่ดังออกมาจากห้องส่วนตัวกลบทุกสรรพเสียงการได้ยิน เสียงเคาะประตูที่ดังอยู่นาน และเสียงเรียกที่บ่งบอกว่าผู้มาเยือนร้อนใจแค่ไหนไม่มีผลต่อคนข้างในอยู่ดี
ทุกเสียงบรรยายเหตุการณ์ที่เกิดหลังบานประตูห้องนอนได้แจ่มชัดโดยไม่ต้องมีภาพ เสียงครางกระเส่าดังคลอเคล้าไปกับเสียงสอดประสานที่ทำให้คนสองคนกลายเป็นหนึ่งเดียวกัน ที่นอนเสียดสีกันจนคนฟังหัวใจเต้นแรงจากความเร่าร้อนข้างใน
เสียงร้องขอที่ต่างฝ่ายปรนเปรอให้กันตามด้วยเสียงประกอบฉากนั้นทำเอาสี่ชีวิตในห้องรับแขกหูอื้อตาลาย และเสียงครางลั่นครั้งสุดท้ายของคนทั้งคู่ที่ประสานเสียงออกมาพร้อมกันสาปให้ทุกคนแข็งเป็นหินไปทันทันที
นานแค่ไหนก็ไม่รู้
แต่ทุกอย่างเหมือนเดจาวู ภาพเหล่านี้เคยผ่านตามาแล้วครั้งหนึ่ง ภาพที่เพื่อนตัวเองเปิดประตูออกมาแล้วหยุดมอง ภาพผู้ชายอีกคนในผ้าขนหนูผืนเดียวพันตัวเดินไปเปิดตู้เย็นดื่มน้ำ น้ำจากขวดไหลเข้าปากผ่านเรียวลิ้นที่กระดกไปมาวักน้ำลงคอ ภาพนั้นทำเอาทุกคนหายใจลำบากและมันแทบทำให้ทุกคนสะดุดลมหายใจเมื่อพบว่าแผ่นหลังขาวโพลนลามไปถึงซอกคอและลาดไหล่เต็มไปด้วยร่องรอยที่บอกความร้อนแรงผ่านเสียงมาให้ใจสั่นไปก่อนหน้านี้แล้ว เด็กป๋าตัวจริงก็ยังไม่ธรรมดาในหมู่เพื่อนฝูงอยู่ดี ต่อให้คุ้นเคยกันแค่ไหน แต่ก็ยังมีอีกหลายมุมมองที่ไม่มีใครเห็นนอกจากป๋า
“พวกมึงแห่กันมาห้องกูทำไมวะ”
“มะมา ก็ ก็ พ่อมึงบอกว่า มึงมีปัญหากับน้องโจมจะหนีไปอังกฤษคืนนี้แล้ว พวกกูเลยรีบกลับมา เพื่อพบว่า พบว่า โอ๊ยป๋า กูไม่ไหวแล้ว ขอใช้ห้องน้ำมึงหน่อยได้มั้ย”
“ตามสบายนะมหา กูอนุญาตให้ใช้ห้องน้ำกูแก้ขัดไปก่อนได้ ขอโทษว่ะ พวกมึงหวังดี แต่มาผิดเวลาเองช่วยไม่ได้
ไม่มีใครกล้าอ้าปากเถียงสักราย เพราะทุกคนยังตกใจและตกตะลึงไม่หาย ข่าวป๋ากับน้องโจมเป็นเรื่องใหญ่ที่เพื่อนร้อนใจมาก แต่กลับต้องมาเจอเรื่องที่ร้อนเรียกเลือดกำเดามากกว่านั้น คู่ที่เพิ่งมีข่าวว่าเลิกรากันไปหมาดๆ ผู้ปกครองร้อนใจถึงขั้นโทรมารายงานเพื่อนๆก่อนทุกอย่างจะสาย แต่แล้วไม่มีอะไรเป็นไปตามคำบอกเล่าเลย
วันนี้ก็เหมือนกับวันนั้น!!
วันนั้นเป็นวันแรกที่น้องโจมเป็นเด็กป๋า
แต่วันนี้ไม่ใช่ครั้งแรก แต่มันเป็นวันแรกของจุดเริ่มต้นที่ว่า จะวันนี้หรือวันไหน คนที่จะเป็นเมียป๋าได้ก็มีแต่น้องโจมนี่แหละ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ไม่ว่าต้นเหตุจะมาจากใคร แต่สองคนนี้เกิดมาเพื่อแพ้ทางกันและกันอยู่วันยังค่ำ
เด็กป๋าคนนี้เป็น Limited Eidition ที่ป๋าประทับตราว่า ‘จอง’และ’เป็น’เจ้าของ’ แล้ว ใครหร้าไหนก็แหยมไม่ได้
ไม่มีอะไรจะแฮปปี้กว่านี้อีกแล้ว TRomance
๐ สวัสดีค่ะ มาถึงตอนจบแล้ว บอกตรงๆว่าใจหาย 42 ตอนที่อยู่กันมา เฝ้าดูคนอ่านที่อินกันน้องโจมแล้ว ต้องขอบคุณไข้หวัดที่เล่นงานคนเขียนจนอ่วมไปหลายวัน เลยยืดป๋าออกมาได้อีกหลายวันเช่นกัน
๐ ขอบคุณคนอ่านทุกคนมากนะคะ ขอบคุณจริงๆที่ติดตามกันมาถึงตอนนี้ ขอบคุณทุกคนที่ช่วยกันดูคำผิดและเสียเวลาแก้ไขให้ เกรงว่าจะเอ่ยชื่อได้ไม่ครบทุกคน แต่ต้องขอบคุณไว้ ณ ที่นี้ด้วยนะคะ
๐ ถึงเนื้อหาหลักจะจบไปแล้ว แต่คนเขียนจะเขียนตอนพิเศษลงเล้าอีกหนึ่งตอน ฉลอง 777 Like ถึงวันนี้จะเหยียบ 800 like แบบหายใจรดต้นคอแล้วก็ตาม แทนคำขอบคุณนะคะ โมอย่าเพิ่งย้ายเรื่องนะคะ :กอด1:
๐ หลังจากเรื่องน้องโจมผ่านไป เราก็ไปป่วงกันต่อกับพี่สิงห์ คนแก่ที่เด็กแข่งกับหลานกันต่อนะคะ เพราะเรื่องใหม่ องคืกวียังไม่ลงเลยค่ะ :sad4:
๐ วันนี้ นอกจากลงตอนจบแล้ว ตามคำเรียกร้อง ที่กดดัน เอ๊ย!! สอบถามกันมากจากทุกทิศทาง (ถึงจะเป็นเรื่องจริง แต่คนเขียนก็แอบเว่อร์ไปบ้าง :laugh: ) ก็จะลงรายละเอียดเอาไว้ที่นี่นะคะ รายละเอียดเรื่องปกกับ Box set อาจจะยังไม่มีออกมาโชว์ (ยอมรับกันตรงๆว่าทำไม่ทันค่ะ) แต่หลายคนก็บอกว่า อยากจะลงชื่อจองไว้ก่อน บ้างก็อยากจะโอนเงินเอาไว้กันลืมในภายหลัง ส่วนบางคนก็จะได้จองเอาไว้และมีเวลาเก็บเงินนานๆ คนเขียนก็ทำตามทุกความต้องการของคนอ่านนะคะ ขอบคุณมากค่ะ
-
๐ รายละเอียดการสั่งสองเด็กป๋า ๐
(http://image.free.in.th/z/ir/lhgif.gif)
*** ขอให้คนอ่านที่สนใจรวมเล่มเด็กป๋าทุกคน อ่านรายละเอียดให้ครบถ้วนก่อนนะคะ :pig4:
๐ เด็กป๋า มี 2 เล่มจบ ปกอ่อนกระดาษ texture กระดาษวาดเขียน ความยาวทั้งสองเล่ม รวมกัน 600 หน้า ++
๐ เนื้อในกระดาษถนอมสายตา
๐ Box set สะสมโครงสร้างกระดาษแข็ง(จัวปัง) ปิดผิวกระดาษพิมพ์ art 4 สี เปิดหัวท้าย ล็อคหนังสือเอาไว้ด้วยแถบแม่เหล็ก
รูปแบบจะเอามาให้ดูในโอกาสต่อไปนะคะ
๐ ที่คั่นหนังสือตามมาตรฐานโรงพิมพ์ และที่คั่นหนังสือแม่เหล็ก ตามปกติที่ TRomance เคยทำให้ค่ะ
๐ ตอนพิเศษ 2 ตอนที่ลงเล้า (หนึ่งตอนลงไปแล้ว คู่ เทียนกับมหา) อีกตอนคือตอนที่จะลงในเล้าต่อจากตอนจบนี้นะคะ
๐ ตอนพิเศษที่มีแต่ในหนังสือเท่านั้น
๐ ราคาต่อชุดรวมค่าจัดส่งแบบพัสดุลงทะเบียน 900 บาท
(ตรวจสอบสถานะการจัดส่งผ่านทางเวปไซต์ของไปรษณีย์ได้)
*** ราคานี้ ค่อนข้างสูงในความรู้สึกของคนเขียน แต่เศรษฐกิจตอนนี้เป็นยุคข้าวยากหมากแพงจริงๆค่ะ เฉพาะค่าจัดส่ง ก็ปาเข้าไป 58 บาท ต่อชุด สำหรับพัสดุไปรษณีย์ลงทะเบียนที่น้ำหนักเกิน 1 kg และไม่เกิน 2 kg นะคะ(ยังไม่รวมอุปกรณ์การแพ็คและกล่องไปรษณีย์)
*** สำหรับชุดที่ 2 เป็นต้นไป คนเขียนก็ขายราคาเดียวกับแบบซ์้อ 1 ชุด นะคะคือ 900 บาท แต่จะเปลี่ยนวิธีการจัดส่งเป็นแบบ EMS ให้ (เนื่องจากพัสดุแบบลงทะเบียน น้ำหนักจะต้องไม่เกิน 2 กิโลกรัมค่ะ)
*** การจัดส่งรอบนี้ คนเขียนจะเพิ่มด้วยการอัดโฟมไปที่มุมกล่องไปรษณีย์ ให้อีกขั้นตอน เผื่อพี่ไปรษณีย์ เค้ารุนแรง เพราะครั้งที่แล้ว Box set บุบไปหลายคน เสียดายมากค่ะ
๐ นอกจากเปิดจองเด็กป๋าแล้ว คนเขียนขอเปิด re print เพียงเรื่องเดียวคือ "คุณคนเดียวแต่เราสองคน"
๐ สำหรับคนที่ซื้อ พร้อมเด็กป๋า ราคา 350 บาท/ เล่ม ค่ะ
๐ สำหรับคนที่สั่งซื้อแบบแยกซื้อเรื่องเดียว ราคา 400 บาท รวมค่าจัดส่งแบบลงทะเบียนค่ะ
๐ ช่องทางการสั่งจอง มี 2 ช่องทางคือ
1. สั่งจองผ่านเมลล์ โดยแจ้งหัวข้อเมลล์ว่า "สั่งจองเด็กป๋า/คุณคนเดียวแต่เราสองคน"
2 . แจ้งชื่อและลอคอินที่อยู่ในเล้า (ถ้ามี)
3. แจ้งชื่อเรื่องที่ต้องการจอง และ จำนวนชุดที่จอง
ส่งเมลล์การสั่งจองมาที่ (http://image.free.in.th/z/ik/lmail.jpg)
4. รอ Code ตอบกลับสำหรับโอนเงินจากคนเขียน
๐ สั่งจองผ่าน Utellido ราคาเท่าที่สั่งกับคนเขียนผ่านเมลล์ทุกประการ เพียงแต่ระบบของทางเวปไซต์จะจัดเก็บข้อมูลคนอ่านได้ดีกว่าคนเขียนจัดทำแบบแมนนวลนะคะ
วิธีการจอง คลิกที่นี่ค่ะ (http://utellido.com/utellido/index.php/component/content/article.html?id=1381)
๐ เปิดจองและโอนเงิน วันนี้ - 15 กันยายน 2554 ค่ะ
ขอบคุณทุกคนที่สนับสนุน ขอบคุณมากค่ะ :pig4:
-
เรื่องเด็กป๋าเจ๋ง
o13 o13
-
กรี๊ดดดด ย่องมาตอนดึก ขอจิ้มก่อนอ่าน :z13:
---
น้ำตาปริ่มเล็กๆในตอนแรกเพราะสงสารป๋า แต่สุดท้ายก็แฮปปี้ ฮิ้วววววว
ยกขันหมากไปขอน้องโจมด่วนเลยคะคุณพ่อ(ของป๋า) :mc4: :mc4:
-
กำลังจะนอน อดนอนเลยต้องอ่านก่อน
-
จิ้มไว้ก่อน :z13
---------------------------
จบไปแล้วอีกเรื่อง
อ่านเรื่องนี้มันหลากหลายอารมณ์มาก มีทั้ง สุข เศร้า เหงา ทุกข์
เลือดพุ่งออกจมูก น้ำตาไหลพราก และฮาน้ำหมากกระจาย
่อ่านเรื่องนี้แล้วไม่ผิดหวังจริงๆ สนุกมากๆ o13
+1 ให้จ้า
-
:กอด1: ในที่สุดก็แฮปปี้สักที
น้องโจมง้อได้น่ารักมากกอ่ะ ป๋าไม่ใจอ่อนก็ไม่รู้จะว่าไงละ
ขอบคุณคุณTRomanceที่เขียนนิยายสนุกๆให้อ่านนะคะ :pig4: :L2:
ปล.รอตอนพิเศษค่ะ :impress2:
คำผิดส่งท้าย
ป่าเชื่อแล้วว่ารักมีจริง > ป๋า
จนแอลกอฮอลล์ทำปฏิกิริยา > แอลกอฮอล์
ป๊าโจมเค้าก็ยังไม่เข้าความรักอะไรแบบนี้ของเกย์หรอกนะ > ไม่เข้าใจ
แก้มซับสีแดงเวลาพูดอะไรทีี่เข้าตัวเอง > ที่
แต่กลับต้องมาเจอเรื่องที่ร้อนเรียกเลือดกำเดามากกว่านั้น
เด็กป๋าคนนี้เป็น Limited Eidition > Edition
ใครหร้าไหนก็แหยมไม่ได้ > หน้า
-
กรี๊ดดดดดดดด
ในที่สุดก็จบลงอย่างแฮปปี้เอนดิ้ง
ขอบคุณนะคะ :pig4:
-
เย้เย...แฮปปี้เอนดิ้งไปอีกคู่
ชอบมากที่จบเหมือนตอนเริ่มเรื่องเลย... ป๋ากะโจมเนเวอร์ดายจริงๆ
ขอบคุณมากๆๆๆๆค่า :L2:
-
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:+1 อารมณ์ เราไม่ร่วม อ่ะ ตอนนี้เหมือนขาดไร ไม่รู้
แต่ชอบ
-
:กอด1: :z2:
-
จบซะแล้วววววววววในที่สุดก็ลงเอยด้วยดี :กอด1:
ขอบคุณมากๆเลยค่ะ :pig4:
-
จบแล้ววววววววววววววว
แอบใจหายนะคะเนี่ย อิอิ
สั่งจองไปเรียบร้อย ^^
รออ่านตอนพิเศษนะคะ
-
โจมง้อได้น่ารักมากๆเลย
ขอบคุณคนเขียนสำหรับนิยายสนุกๆเรื่องนี้นะคะ
-
แหม่ ปิดท้ายได้ร้อนแรงมากค่ะน้องโจม :-[ :-[ :-[
-
:L1: :L1:และแล้วก็ Happy ยังน่ารักได้อีก :L1: :L1:
-
กริ๊ดดดดดด
มาจิ้มมม ตอนดูคนอวดผี ไม่ได้ดูเลย มัวแต่อ่านป๋ากะโจม
สุดท้ายแล้ว เหมือนไม่อยากให้จบเลย
5555
ชอบบบบบ
โจมสารภาพรักน่ารักมากกกกกกกกกกกกก
พ่อป๋าจัดการทุกอย่างเลยอะ
สุดยอดดด ถ้ามะมีพ่อป๋า ป๋าคงตะเลิดไปไกลแล้วอะ
จบแล้ว รีบไปสั่งหนังสือก่อน ต้องเอาโจมมาเก็บไว้
-
จบแล้วๆๆๆๆๆๆๆ ขอบคุณนะคะที่แต่งเรื่องดีๆให้อ่าน :3123: :3123: :3123:
-
ขอบคุณค่ะ :L2:
-
ยังไม่เคยอ่านเรื่องนี้เลยค่ะ ติดภารกิจมากมาย ตามอ่านไม่ไหว :o12:
รอรวมเล่มนี่ล่ะค่า ซื้อแน่นอน ดีใจมากๆเลยค่ะ ในที่สุดจะได้อ่านแล้ว :impress2:
-
ในที่สุดก็ได้อ่านเด็กป๋าตอนจบซะที
หลังจากที่เฝ้าเล้ามาหลายวันว่าเมื่อไหร่จะมาต่อ
ตอนจบหนูโจมก็ยังน่ารักไม่เปลี่ยนจริงๆ
ชอบพ่อป๋า ท่าทางจะเชียร์ลูกสะใภ้คนนี้ขาดใจ 5555
อยากไดืหนังสือมากค่ะ แต่ทั้งเนื้อตัว... ทำไมจนแบบนี้เรา - -?
-
ไม่เสียที ที่แอบแวบมาดูก่อน o13
-
ซื้อแต่หนังสือ แต่ไม่เอากล่องได้ไม๊คะ เห็นราคาแล้วแอบช็อก :sad4:
:z3: :z3: :z3:
-
ในที่สุด โจมก้อตามมาง้อป๋า อิอิ
ปล. สั่งจองหนังสือไปแล้วนคะ อิอิ
-
จบแล้วๆ ใจหายนิดๆ
-
จบอย่างสวยงามพร้อมกับการเสียเลือดอย่างรุนแรง :pighaun:
-
o13
-
เป็นเด็กป๋านี่เหนื่อยจริงๆๆ :jul1: :haun4: :pighaun:
-
จบแล้ว :sad4:
หวานจนหยดสุดท้าย ดีที่เรื่องราวออกมาแฮปปี้งี้จัง ^ ^
-
ถ้ารู้สึกไม่อยากให้จบ จะผิดไหม รู้สึกใจหาย :เฮ้อ:
ติดตามโจมกับป๋ามานาน จนบ้างครั้งรู้สึกเหมือนว่าเราเข้าไปอยู่ในสถานการณ์นั้นๆด้วย
ตอนแรกๆดูทะมึนๆ แต่หลังๆก็ดูสดใสน่ารักปนตื่นเต้นมีครบทุกรสชาติ
ไม่ได้น้ำเน่านะ แต่ทุกครั้งที่เปิดคอมต้องมาดูว่าเด็กป๋าลงตอนใหม่รึยัง
กลายเป็นกิจวัตรอย่างหนึ่ง ไปโดยไม่รู้ตัว o13
ปล. ขอบคุณคนเขียนมากๆที่แต่งเรื่องดีให้อ่าน ชอบเรื่องที่คนแต่งแต่งทุกเรื่อง :L2:
ปล.2 ชอบคู่เทียน-มหาอ่ะ ถ้าจะแต่งเรื่องหน้าขอคู่นี้หรืออารมณ์ประมาณนี้นะครับ
-
สั่งจองหนังสือ แม้ว่ายังอ่านไม่จบ o13
-
จบลงอย่างสวยงาม
มหาพาเทียนไปด้วยดิห้องน้ำอ่ะ
-
เย้ จบแล้ว ><" ขอบคุณป้าสำหรับเรื่องสนุกๆ จุ๊บๆ จ๊วบๆ
-
โอ๊ยตายยยยยยย โจมง้อน่ารักแบบติดเกรียนโจมสไตล์
-
ในที่สุดก็จบ Happy ตามสไล์ป๋าละนะ
น้องโจมมาง๊อยังไม่ถึงใจเท่าไหร่เลย..... :o8:
รอตอนพิเศษนะคะ ^_^
-
ป๋างอนอ่ะ แต่โจมก็ง้อได้น่ารักเชียว
อย่างนี้ป๋าไม่ยอมได่ไงเนอะ :กอด1:
-
จบแล้ว เย้ๆๆ
ชอบมากเลย ขอบคุนค่ะ ที่แต่งนิยายดีๆมาให้อ่าน ^^
-
ใจหายจังเลย ไม่อยากให้จบอ่าาาา ฮือๆๆๆ
แต่โจมง้อน่ารักมากกกกกกกกกกกกกกกกก ชอบๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
จบแล้ว ขอบคุณมากนะคะ
ยังไงก็ต้องแฮปปี้สิเนอะ
รอพี่สิงห์น้องกุมต่อไป
+1 จ้า
-
น้องโจมง้อได้น่าฟัดมากกกกกกกกก o13
ถ้าป๋าไม่ยอมใจอ่อนนะ จะเข้าไปอุ้มน้องโจมเองเลย :z1:
แก้...
ป๊าโจมเค้าก็ยังไม่เข้าความรักอะไรแบบนี้ของเกย์หรอกนะ ==> ไม่เข้าใจ
แก้มซับสีแดงเวลาพูดอะไรทีี่เข้าตัวเอง ==> ที่
-
กระแสดีไม่มีเพิ่มตอนแบบละครหรอคะ 555555
กรี๊ดดดดดด ชอบพ่อป๋ามากอะ'
ถูกใจอย่างแรง นี่แหละนะพ่อลูกกัน
จริงอย่างป๋าพูด ยิงปืนนัดเดียวนกตกทั้งรัง :Pp
แล้วน้องโจมก็ง้อป๋าได้สุดยอดจริงๆ ,,
อ่านไปเขินไป ไอ่ย๊ะ .. เค้าง้อกันเว้ยย 55555 5
โอ้ววววววว มหาถึงกับทนไม่ไหว เดี๋ยวนี้อารมณ์เร็วตลอด
ภาพทุกอย่างเหมือนเดิม แต่เปลี่ยนจากเด็กป๋าเป็นเมียป๋า !
น้องโจมหมดเปลือกจริงๆ ;')
-
ฮูเร มีความสุขจัง
โจมเป็นฝั่งเป็นฝาเป็นสะใภัไปแล้ว
เอิ่มมม แบบว่า ถามเรื่องรวมเล่มหน่อยนะคะ
แบบว่า มีเวอร์ชั่น ไม่เอา Box Set บ้างมั๊ยคะ
อยากขอให้ช่วยทำเวอร์ชั่นนี้ด้วยได้มั๊ยอ่ะ
๐ เด็กป๋า มี 2 เล่มจบ ปกอ่อนกระดาษ texture กระดาษวาดเขียน ความยาวทั้งสองเล่ม รวมกัน 600 หน้า ++
๐ เนื้อในกระดาษถนอมสายตา
๐ ตอนพิเศษ 2 ตอนที่ลงเล้า (หนึ่งตอนลงไปแล้ว คู่ เทียนกับมหา) อีกตอนคือตอนที่จะลงในเล้าต่อจากตอนจบนี้นะคะ
๐ ตอนพิเศษที่มีแต่ในหนังสือเท่านั้น
ช่วงนี้กระเป๋าแบนสุดๆ โปรดพิจารณาด้วยเถิด พลีสสสส
-
มหาไม่ชวนเทียนเข้าด้วย ไม่กล้าเทียบกับคู่ป๋าล่ะซิ :laugh:
:L2:
-
อ่า มาดึกจัง
เด่วมาอ่านตอนเช้าน่ะค่า
ไม่รุ้ตอนจบจะเปนไงมั้งเนอะ
-
น่ารักกกกกกกกกก :impress2:
ขอพิเศษ 2 ตอนได้ปะ :L2:
:call:
-
จบแบบเดจาวูเพื่อตอกย้ำความร้อนแรงของคู่นี้จริงๆ :o8:
ขอบคุณมากๆ สำหรับ "เด็กป๋า" นะคะ ครบทุกรสชาติ ทั้งฮา หื่น และดราม่า
มีทุกรูปแบบความรัก ทั้งระหว่างพ่อลูก คนรัก และเพื่อน
จะคิดถึงป๋า โจม และเหล่าเพื่อนป๋า มหา เบส แย้ เทียน บ่อยๆ นะค้า :pig4:
-
ตอนจบน่ารักได้อีก
โจมน่ารักมาเลยอ่ะ
-
คู่นี้ร้อนแรงสะท้านจออ่ะ
แบบว่าเดจาวูมากมาย 555555+
สมแล้วที่เป็นเด็กป๋า ><
-
เธอจะอยู่กับฉันตลอดไป
เราต่างผูกพันธ์ด้วยร๊ากกกกกกกก.... ตลอดไป
ลาจอไปอีกเรื่องแล้วหรือ นิยายดีๆ (ถอนหายใจ เห้อ)
ปืดดดดดด !!........ >>ซาวเอ็ฟเฟค สั่งขี้มูก
ฮาตอนจบ เหล่าผู้พิทักษ์มาได้จังหวะเชียว ดีนะที่พ่อป๋าไม่มาด้วย
ขอบคุณที่มาจบก่อนจ้า อย่าลืมส่งตอนพิเศษมาทักทายให้หายคิดถึงนะคะ จุ๊บ
-
น้องโจมง้อป๋าไม่ถึงใจเท่าไร อิอิ
-
จบแล้วววว นึกว่าจะเศร้าซะแล้วซิ ดีนะที่น้องโจมมารับตำแหน่งเด็กป๋าคืนอ่ะ
-
ถึงจะจบเหมือนรวบรัดไปนิดแต่โดยรวมแล้วก็โอเคน้องโจมง้อได้น่ารักน่าฟัด ไปจองหนังสือก่อน
-
กดบวกให้น้องโจม ได้ใจมากค๊า ตอนนี้ อิอิ
-
จบแล้ว!!!
ร้อนแรงทิ้งท้ายกันซะด้วย (http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/147abfb24c74a6rc0.gif)
กว่าจะมีเด็กป๋าที่ชื่อโจม มีทั้งสุขและทุกข์
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆ ที่คนแต่งทุ่มเท คนอ่านก็ทุ่มใจ 555+
+1 ไปเลย ว่าแต่ ตอนพิเศษอ่ะ(http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/m3.gif) มีไหม
-
Happy ending เรียกเลือดบทส่งท้าย :pighaun:
+1 ให้กับความสุขของบทสุดท้าย ขอบคุณสำหรับสิ่งดี ๆ ที่มอบให้ตลอดมา :กอด1:
-
กว่าโจมจะบอกรักป๋าได้ ทำเอาลุ้นแทบขาดใจ
ป๋าเกือบหนีไปอังกฤษแล้ว ดีนะที่มีสายรายงานซะก่อน :laugh:
ขอบคุณเรื่องราวดีดีที่น่าติดตามเป็นอย่างมากค่ะ :L2:
-
ในที่สุดก็จบแล้ว ขอบคุณมากค่ะ :pig4:
-
เริ่มต้นจนถึงตอนจบก็ยังร้อนแรงเหมือนเดิม
:haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4:
:haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4:
:jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1:
-
ถึงป๋าจะเสียใจแทบเป็นแทบตาย
แต่มาเจอโจมง้อแบบนี้ก็ลืมวันที่เสียน้ำตาเลยเหอะ :-[
จะว่าไปต้องขอบคุณพ่อป๋ามากๆเลยเนอะ
ติดต่อลูกสะใภ้ให้รีบมาง้อสามที ไม่งั้นต้องไปง้อไกลถึงอังกฤษแน่เลย
ขำคุณเพื่อนของป๋ามาเจอฉากเอ็นซีอีกแล้ว
เราก็อยากเขาไปอยู่ในฉากนั้นเหมือนกัน
อยากได้ยินเสียงความรัก และร้อนแรงของทั้งคู่
เพิ่งตามอ่านเรื่องนี้ได้ไม่นาน แต่พอจบแล้วแอบใจหายเหมือนกันนะ
ขอบคุณมากนะค่ะ
-
จบแล้ววววว โฮกกกกกกกกก ดีใจด้วยจริงๆค่ะทั้งสองคน
ที่ทุกอย่างลงเอยได้ด้วยดี *จุดพลฉลองงงง ปังๆๆๆๆ
-
:เฮ้อ: ลุ้นตั้งนาน ในที่สุดก็แฮปปี้ซะที ดีใจด้วยค่ะ ซาบซึ้งๆ :-[
ขอบคุณคนแต่งนะคะที่ผลงานดีอีกหนึ่งที่เราคิดว่าดีที่สุดอีกเรื่องหนึ่งเช่นกัน o13
ขอจองด้วยนะคะ :n1:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
กรี๊ด... :m1:
คู่นี้เค้าตรงๆ แมนๆ ดีนะคะ
ไม่ต้องหวานมากมาย แต่ก็รู้สึกได้ว่า "เรารักกัน"
-
เดจาวูจริงๆ ด้วยค่ะ
คึคึ
-
ลุ้นใจหายใจคว่ำไปกับป๋าและน้องโจมมานานนับเดือน
ในที่สุด ก็แฮปปี้ เอ็นดิ้งแล้วเนอะ :impress2:
ขอบคุณที่แต่งเรื่องนี้ขึ้นมานะคะ ^^
-
จบแบบมีความสุขสำหรับคนอ่าน แต่สำหรับป๋ากะโจมเพิ่งเริ่มต้น หวานซะไม่มีอะ
มหาก้อนะมักจะมาตอนที่เค้ากำลังตลอดเลยอะ :pig4:
-
o13 o13
และแล้วก็ happy
สมใจจริงๆ
o18 o18
-
จบแล้ววววว น่ารักมว๊ากกกกกกกก กรี๊ดดดดดดด
-
จบซะแว๊วววววว ในที่สุดโจมก็พูดความในใจออกมาได้จนหมดซะที
น่ารักที่ซู๊ด ฮา ตรงเดจาวู พี่มหาตลอดอ่ะมีเมียแล้วก็ยังไม่เลิกหื่นนน
ที่เทียนมารู้มีหวังโดนตึบแน่ ๆ :z3: :z3:
-
รักน้องโจมเหมือนเดิม :กอด1:
-
จบแบบน่ารักสุดๆเลย
-
จบลงอย่างประทับจิตประทับใจT^T
ชอบบบบบบบบบบบบบบ จบน่ารักจัง ป๊าของป๋าแอบเจ้าเล่ห์อ่ะ น่าหาคู่ให้จริงๆ คงมันส์ จะเจ้าวางแผนไปไหน เอิ๊กๆ
จะรอตอนพิเศษค่ะ
-
เดจาวูจริง ๆ ด้วย อยากให้มีเดจาวูในตอนพิเศษด้วย คิ ๆ
-
ใจหายเหมือนกันนะ
ตอนจบโจมน่ารักมากเลย :impress2:
:pig4: คะ
-
จบแล้ว ติดตามมานาน คามประทับใจมากมาย น้ำตาก็เสียหลายปี๊ปอยู่แต่เห็นว่า แฮปปี้กันก็มีความสุขไปกับป๋าแล้วก็น้องโจม ใจหายมากมาย นิยายสนุกๆจบไปอีกเรื่องแล้ว เฮ้อ
-
เป็นตอนที่โจมพูดยาวและน่ารักมากกกกกกกกกกกก
ขอบคุณคนเขียนนิยายน่ารักๆเรื่องนี้ขึ้นมาด้วยนะคับบบ.... :L2:
-
กรี๊ดดดด จบแล้วอ่า ใจหายเหมือนกันนะเนี่ย ไม่อยากให้จบ อิอิ
สั่งจองไปเรียบร้อยแล้วค่า แล้วจะรอนะคะ
-
ใจหายเหมือนกันนะเนี่ย จบซะแล้ว
ตอนจบไม่หวานเวอร์ อาศัยช้อนตาอ้อนล้วน ๆ เลยเด็กป๋า :-[ :o8:
เดี๋ยวตามไปสั่งจองนะคะ
-
เด็กป๋าาาาา
งื้อออ
จบแล้วอ่ะ ,, ชอบโหมดโจมง้อนะ
ฮ่าๆๆๆ
ขอบคุณสำหรับนิยาย น่ารักๆนะคะ ^^
-
โจมมาง้อก่อนซะด้วย...จบได้ร้อนแรงมากอ่ะ
แอบสงสารมหา...อุตส่าห์มีเมียทั้งทียังต้องพึ่งน้องนางทั้งห้าอยู่อีก
งานนี้ปลื้ม+ยกความดีความชอบให้พ่อป๋าไปเต็ม ๆ :-[
-
900 แพงจัง o22 มีออปชั่นแบบไม่เอาบ็อคไหมคะ :z3:
-
พ่อป๋านี่สุดยอด o13
แต่ป่ากับโจมสุดยอดกว่า :pighaun:
-
จบแล้ว .........
ชอบพ่อป๋า อ่ะเข้าใจความรู้สึกของลูกดีเสมอ และยอมรับในตัวป๋า
แต่โจม ทำถูกต้องแล้ว ที่เลือกครอบครัว
โชคดีที่พ่อโจมรู้ความจริงเร็ว ว่ามันเกิดอะไรขึ้น
ไม่งั้นคงต้องเศร้าไปกว่านี้แน่ๆๆ
ต้องขอบคุณพ่อโจม ที่ยอมรับในสิ่งที่โจมเป็น ได้........
-
มายิ้มแก้มแตกก่อนไปสอบ
อ๊ายย
น่ารักมากก
น้องโจมเมียป๋าเหมาะแล้วล่ะ
อิอิ
*เก็บตังค์มานาน จะได้ถอยเด็กป๋าแล้วว :D
-
พูดได้คำเดียวว่า o13 "สุดยอดอ่ะ"
-
"จะผิดจะถูกยังไงก็เมีย"!! อิอิ
แฮปปี้....เย้ๆๆ
นึกว่าป๋าจะงอนนานกว่านี้ซะอีก
แต่ดีแล้ว ไม่งั้นสงสารโจมแย่เลย
.................โอ๊ย อ่านแล้วมีความสุข!!!!!!!
-
จบแล้ว
สมกับที่รอคอย โจมง้อป๋าน่ารักมากเลย o13
:pig4: :pig4: :pig4:
-
แอบยิ้มเมื่อโจมมาง้อป๋า
เผลอใจหลงรักพ่อหม้ายสูงวัย..คุณพ่่อของป๋าน่ารักจัง
ดีใจที่ป๊าโจมรักลูกมากพอที่จะพยายามเข้าใจชีวิตของโจม
ประทับใจในความเป็นมิตรแท้และเพื่อนตายของผองเพื่อนป๋า
มีความสุขเมื่อป๋ากับโจมลงเอยกันด้วยความสุขและความเข้าใจ
ขอบคุณผู้เขียน-คนโพสต์สำหรับเรื่องราวดีๆที่มีมาให้กัน
ขอบคุณค่ะ :L2: :กอด1:
-
จบแล้ว จบแบบแฮปปี้ มีความสุขมากๆๆๆๆๆ :L2:
ดีใจกะโจมแล้วก็ป๋าด้วยนะ กว่าจะมีวันนี้ได้ ต้องผ่านอะไรกันตั้งเยอะแยะ รักกันตลอดไปเลยน้า :กอด1:
-
ลุ้นจะแย่ว่าน้องโจมจะมาง้อป๋าเมื่อไหร่ยังไง
เพราะป๋าท่าจะแย่ สุดท้ายแฮปปี้ ชอบค่ะ
แล้วขอจองด้วยคน จะจองผ่านเมล์ไปนะคะ
:pig4:
-
:m11: :m11:
วันนี้ที่รอคอย ไชโยๆ
กลับมาอย่างน่ารัก :m1:
แต่จบแบบร้อนแรง :m25:
ขอบคุณมากมายสำหรับความเหนื่อยยากตั้งแต่ตอนแรกจนถึงตอนสุดท้ายค่ะ :เฮ้อ:
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆ อีกแล้ว ชอบมากจริงๆ ค่ะ o13
ยังคงเป็นกำลังใจให้เสมอสำหรับตอนพิเศษ และผลงานเรื่องอื่นๆ นะคะ สู้ๆ :m9:
-
:impress3: :impress3:
อยากบอกวว่าเรื่องนี้สนุกครบทุกรสชาติจริงค่ะ
ต่อไปคงคิดถึงป๋ากับโจม และเพื่อนๆ :เฮ้อ:
ขอบคุณผู้แต่งจริงน่ะค่ะที่มีนิยายดีๆแบบนี้มาให้เราได้อ่านกัน :กอด1: :L2:
ถ้าวิเคราะห์ดูแล้วและเก็บตังส์ได้ก็อยากซื้อเก็บไว้เหมือนกันเนอะ :serius2:
-
:impress3:
มาตามอ่านแล้ววววว
สนุกมาก
โจมน่ารักมาก ได้ทุกอารมณ์เลย :กอด1:
-
:o12: จบแล้ววววววว
โจมน่าร๊ากก เสมอต้นเสมอปลายจริงจริ้งงงง :impress2:
ขอบคุณค้าาาาาา
:L2:
-
o13
-
ว้า ไม่อยากให้จบเลย แต่สุดท้าย ป๋ากับโจม ก็ยัง เป็น ป๋าและเด็กป๋า เพียงแต่ โจม พวงตำแหน่ง "เมีย ของป๋า"
:pig4: :pig4: :pig4:
-
happy มากๆเลยค่ะ
จุดเริ่มต้นและส่งท้ายของเพื่อนป๋า
ก็ร้อนแรงเหมือนเดิม อิอิ
ขอบคุณมากๆนะคะ
-
ความรัก กับ ทิฐิ ลงเอยด้วยความเจ็บปวดเสมอ
ความรัก กับ การให้อภัย เรียนรู้กันและกันต่อไป มันมีความสุขดีนะ^^
-
จบแล้วอะ ใจหาย
โจม น่ารักได้อีก ง้อป๋าแบบโจม
-
:L2: Happy Ending!!! :pig4:
-
งานนี้ยกให้พ่อของป๊าเป็นฮีโร่เลยนะเนี่ย
-
กร๊าสสสสสส โจมง้อออออออ ><'
ในที่สุดก็ยอมพูดความในใจออกมาให้ป๋าชื่นใจบ้างเสียทีนะคะ 555
ส่วนป๋านี่อยากกดไลท์ประโยคนี้มากเลยค่ะ
'ต่อให้คนเรามีความมั่นใจสักแค่ไหน แต่ถ้าไม่มีใครยืนยัน มันก็ไม่ต่างอะไรกับหลงตัวเองอยู่ดี'
ชอบอ่ะ ><' (ถ้าจะอธิบายว่าทำไมคงยาว 555)
ตอนเห็นหัวข้อว่ามาต่อจบแล้ว เปิดจองหนังสือแล้วด้วย! ไอ้เราก็แทบกริ๊ดอ่ะนะ ♥
พอมาดูราคา....มันจ็อดมากค่ะ! แพงเงอะ! (เข้าใจ และเดาว่าต้องแพงตั้งแต่เห็นคำว่าจัวปังอะไรนั่นแล้วล่ะค่ะ ฮือๆ)
ขอเก็บไปเงินไปก่อนนะคะ ไม่ไหวจริงๆ เฮ้อ~(U.U)
รอตอนพิเศษค่ะ
-
จบได้ใจสุดๆครับ
ชื่นใจ!!!!!!
รอตอนพิเศษอยู่ครับ
ขอบคุณ :L1: :L1: :L1:
-
นอนตายตาหลับแล้ว ทำงานเพลิน ๆ ลองมาดูเล่น
ป๋ามาแล้ว ดีใจที่จบลงด้วยดี
อยากมีตอนพิเศษแบบว่า ช่วงฮันนีมูนอะไรแบบนี้มั่งจังเลย
-
ในทีี่สุดก็จบลงแล้ว เด็กป๋า หลังจากที่ตามอ่านตามลุ้นกันมา
นั่งนึกตั้งนานว่าโจมจะง้อป๋ายังไง
พอมาอ่านก็ อืมมม เป็นโจมจริงๆๆๆ ง้อแบบคุณชายมาก นิ่งๆๆ ทื่อๆๆ
แต่ได้ใจไปเต็มๆๆเลยค่ะ
ขอบคุณนะคะที่เขียนเรื่องนี้ลงให้ได้อ่านกันค่า
แอบติดใจมาตั้งแต่พี่ดินกะเสาไฟฟ้าแล้ว ^^
-
จบได้ดีมาก o13 +1
-
จบแล้ววว
ลุ้นไปใจหายใจคว่ำ กลัวว่าป๋าจะกลับไปอังกฤษจริงๆ
ดีนะที่โจมมาทัน
ป๊าโจมน่ารักมากๆ ในที่สุดก็รู้ว่าความสุขที่แท้จริงของลูกคืออะไร
ซึ้งมากกกก
-
ในที่สุดป๋ากับน้องโจมก็ลงเอยกันซักที
รู้สึกว่ายังอ่านไม่จุใจเลยค่ะ ฮ่าๆๆ
อยากอ่านความน่ารักของสองคนนี้มากกว่านี้
ตอนพิเศษขอแบบน่ารักๆนะคะ อิอิ
เรื่องนี้รักแก๊งค์เพื่อนของป๋ามากๆ โดยเฉพาะมหา
พี่ท่านจะเอาฮาไปไหนคะ ออกมาแต่ละฉาก
พี่เบสนี่ก็ดูหล่อน้า แต่น้อยกว่าป๋า
ป๋าของน้องโจมทั้งหล่อทั้งเท่ห์ที่สุดแล้ว
น้องโจมของป๋่าก็น่ารักน่าฟัดเป็นที่สุด
แุถมตอนจบอย่างมาง้อออดอ้อนได้น่ารักน่าชัง
แล้วแบบนี้ป๋าจะห้ามใจยังไงไหว
สงสารพวกที่เป็นพยานรักจริงๆ ฮ่าๆๆ
ขอบคุณสำหรับนิยายเรื่องนี้มากๆค่ะ(แอบไม่อยากให้จบ)
อยากอ่านตอนพิเศษหลายๆตอนได้ไหมคะ ^^
รักป๋า&น้องโจม มากๆๆ
แก้คำผิดนะคะ
พร้อมกันสาปให้ทุกคนแข็งเป็นหินไปทันทันที
-
แกลบ แกลบ แกลบ จะเก็บเงินทันมั้ยเนี่ย :serius2: สิงหา - กันยา มีนิยายออกเยอะจริงๆ :sad4:
-
อร๊ายยยยยยยยยยยยย
:-[
น้องโจม
น่ารักจนตอนสุดท้ายเลย
แฮปปี้ที่สุดเลยค่า
:กอด1:
ปลล. แอบสงสัยนิดนึง
ตอนพิเศษในเล่มสรุปว่ามีทั้งหมดกี่ตอนคะ?
แบบว่าอยากได้
-
สนุก ซึ้ง มันมีมุมมองแบบไม่จำเจ :กอด1: เป็นเรื่องที่ประทับใจเรื่องนึงเลย
-
ชอบมากกกก :o8:
:pig4: :pig4:
-
ขอบคุณสำหรับตอนจบแบบ HAPPY อ่านแล้วมีความสุขจัง
:pig4: :pig4:
-
พี่โจม พี่ป๋า !!!!! จบแล้วววว กรี๊ดดดด !!!!
42 ตอน ทำไมมันเร็วแบบนี้ค่ะ !!
ประทับใจค่ะ ชอบ รัก อิน 'เด็กป๋า'
-
เด็กป๋าคนนี้เป็น Limited Eidition ที่ป๋าประทับตราว่า ‘จอง’และ’เป็น’เจ้าของ’ แล้ว ใครหน้าไหนก็แหยมไม่ได้
>>ไม่แหยม แต่ขอเก็บไว้เป็น Collection ส่วนตัว ที่ขนาดมหายังคาดไม่ถึง
โจมแมนได้อีก ของ้อเค้าน่ะ ยังจะให้ถอดสมการอีก อืม สมแล้วที่เป็นเด็ก เศรษฐศาสตร์
แต่เค้ามีมุขใหม่ อ่ะ ชำเลืองมอง แล้วค้อนด้วยสายตา
โอ๊ย ป๋ารักขนาดนั้น อดใจไม่ฟัดแก้มช้ำ แล้วกระหน่ำเก็บแต้มก่อนให้ง้อเสร็จ ถือว่าป๋าใจแข็งมากมาย
ขอตอนพิเศษ เนื้อล้วน งอกเยอะ สักหลายๆ ตอนน่ะง๊าบบบบบ
-
สมแล้ว ที่เป็นเด็กป๋า หุหุ
+1 จ๊ะ สำหรับความน่ารักของ ป๋าและโจม
-
จบซะแล้วววว ยังปลอบใจป๋าไม่เต็มที่เลย ฮ่าๆ เสียขวัญแย่เลยเนอะ
จริงๆ แล้วที่ป๋าไม่ไปง้อน้องโจม เพราะยังคงช็อคไม่หาย
น้องโจมมาง้อนี่แหละดีแล้ว (เจ็บตัวนิดส์นุงนะน้องนะ *q*)
ขอบคุณคุณ TRomance คนแต่ง แล้วก็คุณ Seiki คนโพสท์ด้วยเจ้าค่ะ
-
ใจหายล่ะตัวเอง จบเสียแล้วว :sad4:
แต่จบแบบแฮปปี้ นี่ค่อยใจชื้นขึ้นมาหน่อย :กอด1:
น่ารักอ้ะ ! :impress2:
:pig4: :pig4:
-
ในที่สุดก็ติดตามมาจนจบ แอบเสียดายอ่ะค่ะ ในความรู้สึกเหมือนๆ มันจะจบไวไปหน่อย
อยากอ่านต่ออีกเรื่อย แต่ก็นะ ยังมีตอนพิเศษอีกนี่หน่า อยากอ่านช็อตนายเอกหวานๆ น่ารักๆ
บาง หากมี อิๆ เด๋วไปสั่งจองก่อนค่ะ ชอบๆ อ่อ อย่าลืมลุงสิงห์ นะ คิดถึงหนูมีนค่ะ
-
แฮปปี้สุดๆ o13 o13 o13
+1
-
สงสารสี่ชีวิตที่เหลือจริงๆ
โจมน่ารักมาก
คุณพ่อป๋านี่สุดๆๆๆ :pig4: :pig4:
-
รักเด็กป๋าจริงๆค่ะ >___<
น่ารักบาดจิตบาดใจสุดๆเลย
จบได้น่ารักจริงๆ อยากไปอยู่ที่ห้องรับแขกด้วยจัง ฮาๆๆๆ
-
จบแบบแฮปปี้แล้วก็สุดยอดมากค่ะ :mc4: โจมน่ารักมากกกกเลยยย
แถมยังมีสโลภาพเดจาวูอีก สุดยอดดดดดดด
ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆๆอีกเรื่องนะค่ะ
จะรอตอนพิเศษละ อิอิ :กอด1: :กอด1: :L2: :L2:
-
จบได้น่ารักมากเลย ^ ^
-
+1ตอนจบ
ป๋าอ่าโกรธนานกว่านี้หน่อยก้ไม่ได้ 5555++
โจมง้อน่ารักมากกกกกกกกกกก
ไม่มีแอ๊บ ไม่มีกั๊ก สุโต่งมากมาย
เลิฟๆๆๆโจมป๋า
ตอนนี้นี่แบบเดจาวูเลยฮ๋าๆๆๆๆๆๆ ใจหายไม่อยากให้จบเลย
สนุกมากๆๆๆๆๆ ขอบคุรคุณคนเขียนน้าที่เขียมาให้อ่านกัน รอเรื่องต่อไปจะแนวไหน
-
เฮ้ เคลียร์กันแล้ว แฮปปี้กันแล้ว จบซะแล้ว!!!
ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆนะคะ สนุกมากกก เจอกันเรื่องต่อไป! เย้!!
-
“เอาน่า จะผิดจะถูกยังไงก็เมีย ป๋าโกรธได้ไม่นานหรอก ใจไม่แข็งพอขนาดนั้น”
-
:o8: น่ารักที่สุด น้องโจมง้อได้น่าหยิกมากกกก อิจฉาป๋าจริงๆเลย
-
จบแล้ววววววววว เอ่อ สงสัยเพื่อนจะมาผิดเวลาจริงๆนะครับ
-
ส่งเมล์ไปจองแล้วจ้า
-
อ่านมาหลายตอน.... เลยขอเป็นกำลังใจครับ
วิธีการนำเสนอเรื่องราวน่าสนใจ ^ ^ จะติดตามอ่านจนจบครับ
-
ส่งเมลมาจองแล้วนะคะ
แต่ยังไม่ได้รับการตอบกลับเลย
ไม่ทราบว่าส่งถึงหรือเปล่า รออีก 2-3 วันไปก่อน
-
ยังไม่ได้เมลล์ไปเลย แต่จองไว้ 1 ชุดเนอะ :กอด1:
-
ขอบคุณคนแต่ง ขอบคุณน้องโจม ป๋าและเพื่อนพ้อง
ฮ๊า รู้สึกดีจัง ดีมากๆ ด้วย
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆ ที่ทำให้ติดงอมแงม
:L1:
-
ขอบคุณที่แต่งเรื่องดี ๆ ให้ได้อ่าน :pig4:
ขอบคุณ ป๋า โจม และ เดอะแกงค์ นะที่โลดแล่นให้ความสนุกกับเรา :L1:
แทนคำขอบคุณ +1 ให้คะ :L2:
ออ? รอตอนพิเศษค้า 55555444
-
ขอตอนพิเศษด้วยค้าาาาาาาาาาาาาาาาาาา :teach: :จ้อบจัง1:
เหมือนสั่งของกินเพิ่มเลย :laugh5:
-
เด็กป๋า เมียป๋าคนนี้น่ารักที่ซู้ดดดดดดดดดด
รักป๋ารักโจมนะจ๊ะ ว่าแต่ว่าคนเขียนจ๋าจะมีตอนพิเศษป่าวเนี่ยะ
-
ฮุกรี๊ดดดดดดดดดดดดด
พ่อป๋าเท่นะนี่่ >////////////<
ไม่ได้พ่อ ป๋าแย่แน่ มัวแต่เก๊ก
โจมน่ารักมากกกกกกก *แดดิ้น* ขนาดมาง้อนะเนี่ย ป๋าคะ เด็กป๋าพัฒนาตั้งแต่มาอยู่กับป๋านี่แหละ 555
ปอลิง. เมื่อวานอ่านในมือถือ โฮกมากกกก ยิ้มมากไปจนคนที่นั่งรอรถด้วยกันหันมามอง ประเด็นคือ เป็นนักศึกษาหนุ่มน้อยน่ารักมากกกกกกกกกก >/////////<
ปอลู.ส่งเมล์ไปแล้วนะคะ ^^
-
ส่งเมล์ไปแล้วแต่มันเฟลอ่ะค่ะ เดี๋ยวส่งอีกรอบนะคะ
-
จบเเล้วววว ว สนุกมากกก ก ตอนเเรกนึกว่าต้องไปง้อกันถึงอังกฤษ โจมน่ารักที่สุดเล้ยยย
-
:L2: :L2: :L2:
จบได้สวยงามสมเป็นเด้กป๋าาาา
อ่านเด็กป๋าตั้งแต่ตอนยังเป็นเป็ดซุ่มอยู่ในเล้า 55555
จนมาถึงวันนี้ เป็นเป็ดน้อยวิ่งซุกซนนน 5555
รักและผูกพันกับตัวละครทุกตัว ทั้งป๋า น้องโจม และพ้องเพื่อน
ขอบคุณ TRomance ที่แต่งนิยายสนุกๆ แบบนี้ ที่ทำให้ตัวละครทุกตัวมีชีวิต
รักเด็กป๋าาา :กอด1: :กอด1:
-
เดจาวูมากๆ ว่าแต่มหาจะใช้ห้องน้ำทำไมอ่ะ o_O!? ก็ไหนบอกมาสี่ชีวิต..ก็ให้เทียนช่วยดิ กร๊ากกกกก :z2:
จบแบบแฮปปี้แต่รู้สึกว่ามันเหมือนยังไม่คอมพลีทเลยอ่ะ ไหนโจมจะยังไม่เปิดตัวกับพ่อสามีตรงๆ และป๋าก็ยังไม่ได้ไปขอโจมจากป๊าอย่างเป็นทางการเลย (เอ๊ะ? หรือมันจะอยู่ในตอนพิเศษที่เหลือ?)
อ่านเรื่องนี้แล้วให้หลายอารมณ์มาก ทั้งเขิน เศร้า โกรธ เกลียด อรั๊งงงงส์ สารพัดอารมณ์
ถึงแม้เรื่องจะดำเนินไปเรื่อยๆ แต่อ่านแล้วอารมณ์ไม่เคยเรื่อยๆ เลย
อย่างเรื่องของเฮีย อ่านแล้วอยากไปช่วยป๋ารุมตื้บมากๆ
แต่เหนืออื่นใด ชอบน้องหนูที่สุดเลย เด็กอะไรทั้งฉลาด ทั้งฉอเลาะ..น่ารัก :กอด1:
อยากอ่านตอนพิเศษของป๋ากับโจมที่มีน้องหนูเป็นตัวเดินเรื่องจังเลย อิอิ
ปล. จองเด็กป๋าไปแล้ว เดี๋ยวว่างจะไปโอนนะคะ >w<
-
ตำนานเด็กป๋า :man1: :man1: o13
ขอบคุณมากๆคร่า :กอด1:
-
อ่านแล้วยิ้มมีความสุขที่สุด
-
:serius2: จบแล้วววววว
ฮือออออออออออออ
ต้องคิดถึงน้องโจมกับป๋ามากแน่ๆเลย :z3:
ภาวนาขอตอนพิเศษนะคะ :กอด1:
-
ขอบคุรมากค่ะ
อย่างน้อยตอนจบก็ไม่น้ำตาท่วมจอ :กอด1:
-
จบแล้วเรื่องนี้สนุกมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :o8:
ขอบคุณคุณนักเขียนน๊าาา :L2:
-
ตอนจบยังเรียกเลือดได้อีกเป็นถังเลยนะ
สุดยอดต้องเด็กป๋านี่ละนะ :oo1:
-
ขอบคุณนะค่ะ จบได้น่าประทับใจมากๆ เลย จะมีตอนพิเศษของมหา กับเทียนหรือเปล่า
แบบว่ายังคิดถึงพวกเพื่อนป๋าอยู่ อุตส่าห์คอยช่วยป๋ามาตลอด เพื่อนดีๆ แบบนี้หายากนะค่ะ ............... :L2:.......................
-
อร๊าย ยยย~ :haun4:
น้องโจมน่ารักมากอ่ะ ทั้งตอนง้อคุณป๋าและตอน .... หึหึหึ
จบซะแล้ว ใจหายเหมือนกันนะเนี่ย
ต้องคิดถึงน้องโจมกับคุณป๋าแน่เลยย :impress2:
ขอบคุณมากสำหรับนิยายดีๆนะคะ :กอด1:
--ติดตามลุงสิงห์ต่อฮ่ะะ~-- :o8:
-
เมเด เมเด!!!
ลุงสิงห์!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
อยู่ในนี้หรือป่าว????
มาแอบดูป๋ากับโจม จนไม่ยอมขอพ่อกุมแต่งงานหรือป่าว?
กลับมาด่วนนนนนนน
-
ลงเอยกันแว้วววว เย้ๆ
พ่อ-ป๊าก็แฮปปี้แล้ว แฮปปี้เอนจริงๆ
ขอบคุณคนแต่งค่า
-
จอง 1 ชุด PM มาเน้อ
-
สนุกมากกกกกกกก!!!!! :impress2: อ่านรวดเเดียวจบกันเลยทีเดียว~
เนื้อเรื่องครบทุกรสเลยค่ะ ตอนหวานอ่านไปก็เขินไป ตอนตู๊ดตู๊ดตู๊ดก็ร้อนแรงซะ ตอนเครียดๆก็ชวนปวดจิตมาก :serius2:
คนสองคนที่ขาดทั้งคู่มาเติมเต็มให้กันและกัน ชอบอ่า >////<ซึ้งในความรักของคู่นี้ :กอด1:
ป๋าเปลี่ยนไปมาก ความรักเปลี่ยนคนได้จริงๆ ดีใจมากค่ะที่ป๋าเปลี่ยนตัวเองได้ดีขนาดนี้
แล้วก็ดีใจกะโจมด้วยที่ได้สามีเป็นป๋า เติมเต็มกันและกัน รักกันไปนานๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆเลยน้า~
ขอบคุณคุณTRomanceมากๆๆๆนะค๊าสำหรับป๋าโจม รักมากมายค่ะ เป็นกำลังใจให้ :)
-
ไม่ได้เข้ามาอ่านเดือนกว่า .. มาอีกทีอวสานซะแล้วว ซึ้งมากกกกกๆ :m15: :m15:
ไม่อยากให้เรื่องนี้จบลงเลย อยากจะติดตามต่อไปเรื่อยๆ ขอบคุณคนแต่งที่มีนิยายดีๆให้อ่านนะคะ :monkeysad:
-
o13 o13 o13
-
อ่า จบซะแล้ว happy ending ขอบคุณค่ะ :กอด1:
-
เป็นนิยาย วาย เรื่องแรก ที่อ่านจนจบค่ะ
ชื่นชม นักเขียน คุณ TRomance เป็นนักเขียนมืออาชีพจริงๆ
นิยายที่เขียนได้เนื้อหาที่กระชับ ไม่เยิ่นเย้อ และ ผูกเรื่องได้น่าติดตาม
รวมทั้งสะท้อน ความคิด และปัญหาของเด็กยุคปัจจุบัน ได้อย่างสมจริง
จะรออ่านตอนพิเศษนะคะ
-
รวดเดียวจบ หลากหลายอารมณ์ สนุกดีคับ
-
จบแบบเลือดสาดมากๆ :jul1:ขอบคุณเรื่อง :สนุกๆที่สร้างความสุขให้ผู้อ่าน :pig4: :L2: :กอด1:
-
เป็นอีกเรื่องที่ประทับใจตั้งแต่ต้นจนจบ
ชอบน้องโจม ชอบนายแอกแบบนี้ นิ่งๆแข็งๆแต่ยอมให้คนที่ตัวเองรัก
ป๋ากับโจมดูเป็นรักที่ค่อยๆเรียนรู้กัน ไม่ถึงกับเปลี่ยนแปลง แต่หาจุดยืนร่วมกันตรงกลาง
นอกจากนายเอกของเรื่อง ตัวชูโรงอย่างพี่มหานี่เอาใจไปเลย
เซอร์ไพร์มาก พี่มหากับเทียนเนี่ย
ชอบเรื่องนี้ตรงที่ไม่มีดราม่าให้ปวดหัวเยอะ
ถ้าเฮียเป็นตัวแปรมากไปกว่านี้คงปวดใจน่าดู
ดีนะน้องโจมรู้ตัวเร็วว่ารักแบบนี้มันไม่ใช่ๆ
-
ในที่สุดป๋ากับโจมก็มีความสุขซะที
ว่าแต่ป๋ายังไม่เคยเจอพ่อตาเลยอะ
ขอเป็นตอนพิเศษได้เปล่าอะ
-
น่ารักมากๆๆๆเด็กป๋าเนี่ยยยยยยยยยยยย
-
กรีี๊๊๊๊ี๊ด~~~~~~!!!!
น่ารักอ่า
แต่ว่าจบแร้วหรอเนี่ย TT^TT
ม่ะเปนไร จบได้น่ารักไม่น้ำเน่าอย่างนี้ก้อสบายจายยยย ^^
ปล.ขอบพระคุณผู้เเต่งมากมายเรยนะคร้า ที่แต่นิยายน่ารักๆแบบนี้มาให้อ่าน ขอบคุณค่ะ
ปล2.มีเรื่องใหม่เมื่อไหร่จะไปติดตามน้า >O<
-
ชอบมาก ชอบมากๆ ชอบมากๆๆ ชอบมากๆๆๆ ชอบมากๆๆๆๆ ชอบมากๆๆๆๆๆ ชอบมากๆๆๆๆๆๆ
ชอบมาก ชอบมากๆ ชอบมากๆๆ ชอบมากๆๆๆ ชอบมากๆๆๆๆ ชอบมากๆๆๆๆๆ ชอบมากๆๆๆๆๆๆ
ชอบมาก ชอบมากๆ ชอบมากๆๆ ชอบมากๆๆๆ ชอบมากๆๆๆๆ ชอบมากๆๆๆๆๆ ชอบมากๆๆๆๆๆๆ
ชอบมาก ชอบมากๆ ชอบมากๆๆ ชอบมากๆๆๆ ชอบมากๆๆๆๆ ชอบมากๆๆๆๆๆ ชอบมากๆๆๆๆๆๆ
อ่านแล้วโดนมากๆ look like love :z2: :m25: o13
-
////............อร๊ากกกกกกกกก......................กก....///
คนอ่านก็เริ่มใจออกมาอยู่นอกอกแระ
ไรจะน่ารักกันขนาดนี้
-
:mc4:
:กอด1:
-
จากใจว่าตามอ่านรวดเดียวจบ นั่งอ่านมันทั้งที่มีแผ่นเจลลดไข้แปะหน้าผากนี่แหละ 55555
ชอบมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก รักป๋า รักโจม รักทุกคน
คู่นี้ไม่ได้หวานน้ำตาลขึ้นคอมแต่เค้าก็รักกันแบบ...โอ๊ยยยยยย!! มาแต่ละช็อตนี่แบบว่าดิ้นอ่ะ -..-
คนเขียนแต่งเก่งมากเลยค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ <333 ขอให้แต่งเรื่องสนุกๆมาให้ทุกคนได้อ่านอีกนานๆนะ
เราอยากได้เรื่องนี้มาเก็บมากกกกกก แต่ว่า....ม่ายมีตังค์ TT^TT *ดิ้น*
เราน่าจะเจอเรื่องนี้ก่อนไปเที่ยวตอนนั้น (เพราะหมดตูดไปกับครั้งนั้นนั่นแล)
อ่า...เศร้า ตามซื้อทีหลังได้ที่ไหนเนี่ย? อยากได้มากจริงๆแต่ต้องปั่นตังค์ก่อนง่ะ
-
ตอนจบนี่สุดยอดเลย
ขอบคุณที่แต่งนิยายดีๆๆให้ได้อ่านกัน
-
+1 ให้ด้วยความเต็มใจยิ่ง
ฮึก!! นั่งอ่านตั้งแต่ตีหนึ่ง จนตอนนี้จะเจ็ดโมงเช้าแล้ว
วางไม่ได้จริงๆ มันต้องอ่านอ่ะ มันต้องอ่านให้จบ ไม่งั้นคงลงแดงตายแน่ๆ
ป๋าน่ารักมาก โจมก็เช่นกัน ทุกคนในเรื่องน่ารักมาก ยกเว้นอิเฮี้ย
มิตรภาพระหว่างเพื่อน ซาบซึ้งใจจริงๆ ไม่มีอะไรจะดีไปกว่านี้แล้ว
ความรักของป๋ากับโจม ก็... อื๊ออออออ บรรยายเป็นคำพูดไม่ถูก :o8:
ชอบ ชอบเด็กป๋ามากๆ ต้องขอบคุณคนเขียนจริงๆ :pig4:
-
ซุ่มอ่านมาจนจบแบบลากยาวข้ามวัน ขอเม้นรวบยอดเน้ออออออออออ
จะให้เม้นไงดีหว่า เม้นยาวๆก็ไม่ได ความรู้สึกมันสั้นมากอ่ะ คือ "ชอบ" กับ"ชอบมากๆ" และ "โคตรชอบ"
คาเรกเตอร์ตัวละครชัดเจนทุกตัว รู้สึกเหมือนตัวละครมีชีวิตจริงๆ ทำให้อินจัดเลยอ่ะ^^
ตอนแรก ก็ชอบพระนายและเพื่อนพระเอกมากๆ
ตอนหลังๆโคตรจะประทับใจพ่อป๋ามากค่ะ :-[ รู้สึกว่าตัวละครมีการเติบโตและพัฒนาการทางอามรมณ์และความคิดได้เนียนสมจริงมากๆ ดูลื่นไหล ทุกอย่างเป็นเหตุเป็นผลซึ่งกันและกัน ผูกและคลายปมได้โคตรสวยงาม :L1:
แอบประทับในความเปลี่ยนแปลงของพ่อของเทพบุตรมากๆตอนที่รู้เรื่องเฮียแล้วตัดสินใจถอยออกมา ป๊าโจมแมนๆมาก o13
จริงๆมีคำจะอวยอีกเยอะอ้ะ แต่ว่าคนอื่นก็อวยเยอะแล้ว งั้นก็ขอแบบคร่าวๆเน้อออออออออ o18
สู้ๆทำผลงานดีๆออกมาอีกเยอะๆนะค่ะ เป็นกำลังใจให้ o13 :really2: :really2: :really2: :really2: :really2: :really2:
-
โฮกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก จบแล้ว
แอบน้ำตาซึมและใจหาย :monkeysad:
ขอบคุณพี่คนโพสและคนเขียนที่แต่งเรื่องสนุกมาให้อ่านกันนะค่า :กอด1:
:pig4:
-
อ่านแล้วมีความสุข :กอด1:
ขอบคุณคนเขียนมากนะ เป็นกำลังใจให้เสมอ :L2:
รอผลงานชิ้นต่อไปนะ o13
-
มานอนรอ นั่งรอ ยืนรอ
-
ตอนพิเศษ 'เด็กป๋า' ฉลองวันเกิดคนเขียน ฉลอง 777 like ย้อนหลัง และเอาใจแฟนคลับน้องโจม
ในที่สุดแล้ว ป๋าก็คือป๋า
มันลั่นวาจาไว้ว่ายังไง มันก็ทำอย่างที่ปากพูดไว้จนได้ อีกไม่กี่วัน เทวดาผู้เย่อหยิ่งของสองคณะอย่างนิเทศน์และเศรษฐศาสตร์จะกลายเป็นตำนาน เพราะโจมกับป๋ากำลังจะจูงมือกันไปเรียนต่อที่อังกฤษด้วยกันแล้ว
“ไหนๆก็ไหนๆแล้วนะป๋า มึงเลี้ยงส่งตัวเองหน่อยเถอะว่ะ”
คนที่ย้ำนักย้ำหนาว่าสุราเมรัยพระท่านห้าม กำลังจับแขนป๋าเขย่าไปมา พยายามทำหน้าเหมือนตัวเองเป็นแมวตัวน้อยที่กำลังถูหน้ากับแขนป๋าเพื่ออ้อนขอกินปลาทูไม่มีผิดเพี้ยน ถ้าแมวทำมันคงเป็นภาพที่น่ารักมาก แต่พอคนทำเป็นมหา เพื่อนๆพากันส่ายหน้าหนีแล้วพูดออกมาตรงกันว่า ‘รับไม่ได้’
“คนที่ควรจะเลี้ยงมันคือพวกมึงไม่ใช่เหรอ”
ไม่ใช่ป๋าขี้งกนะ แต่ก็ไม่อยากจะประกาศให้ใครรู้ว่าตัวเองรวยแค่ไหน ถึงแม้ป๊าโจมจะยินดีออกค่าใช้จ่ายให้ทั้งหมด แต่ป๋าก็ยังยืนยันว่าจะเป็นฝ่ายรับผิดชอบเรื่องค่าใช้จ่ายของโจมที่อังกฤษเอง ตรรกะของมหา มันผิดวิสัยของการเลี้ยงส่งไปมาก มีที่ไหน คนที่ไปต้องมาออกเงินเลี้ยงส่งตัวเอง
“ก็มึงรวยกว่าพวกกูนี่นา นะป๋านะ นะๆ มึงไปเป็นปีๆคิดดูสิ กูจะคิดถึงมึงขนาดไหน”
“คิดถึงกูจริงเหรอวะมหา”
“ก็นะ ถึงกูจะคิดถึงน้องโจมมากกว่า แต่ก็คงจะมีมึงเข้ามาเอี่ยวด้วยนิดหน่อยแหละนะ”
“ก่อนไป กูควรแนะนำคนดีๆให้เทียนรู้จักสักคนนะ มึงว่ามั้ยวะ”
“กูไงคนดี มึงไม่ต้องลำบากหรอกป๋า เทียนน่ะ มีกูคนเดียวพอแล้ว”
“แล้วยังจะมาอาลัยอาวรณ์โจมให้กูหมั่นไส้ทำไม เมียตัวเองก็มี”
“ก็กูเพ้อของกูมาตั้งนาน มึงต้องให้เวลากูหน่อยสิ”
“ประสาทแดกนะมึง พระธรรมไม่ได้ช่วยขัดเกลาอะไรมึงเลย”
“อย่าโทษพระธรรมเลยนะ โทษกูเถอะ แล้วตกลงว่าไงวะ”
“เออ ไปก็ไป แต่บอกไว้ก่อนนะ ที่ไปนี่ไม่ใช่เพราะกูอยาก แต่เพราะพวกมึงขอ และก็อย่างที่มึงว่า อีกนานกว่าเราจะได้เจอกันอีก”
ใครว่าคนอย่างป๋าไร้ความรู้สึก แล้วใครกันที่ว่าป๋าซึ้งไม่เป็น ตายด้าน ให้รู้ไว้เถอะว่า นี่แหละโหมดซึ้งของไอ้ป๋าแล้ว ลองขึ้นชื่อว่าป๋าไม่อยาก นั่นหมายถึงชวนให้ตาย ไอ้ป๋าก็ไม่ไป โดยเฉพาะภาคบังคับอย่างครั้งนี้ที่มันต้องควงคู่น้องโจมสุดหล่อไปด้วย ประสบการณ์ที่ผ่านมาใครๆก็รู้ว่าน้องโจมเมาแล้วน่ารักแค่ไหน มันกลัวใครจะเห็นเมียมัน ตอนที่มันเองก็นานๆจะได้เห็นสักที
โจมเดินกระชากออร่าออกมาจากเศรษฐศาสตร์ วันนี้เป็นวันที่ต้องมาจัดการเรื่องขอเอกสารและทำเรื่องลาออกกับมหาลัยให้เรียบร้อย ไม่มีเพื่อนคนไหนออกมาบอกลาเทวดาของคณะตัวเอง เพราะที่ผ่านมาโจมไม่มีใครเป็นเพื่อน แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังมีคนในและนอกคณะให้ความสนใจมากมาย เรื่องไปเรียนที่อังกฤษไม่ได้น่าสนใจเท่ากับโจมไปเรียนกับใครหรอก
“ทุกอย่างเรียบร้อยดีนะครับน้องโจม ต่อไปก็ไม่ต้องตกเป็นเป้าสายตาใครแล้วนะครับ”
“เรียบร้อยแล้วครับพี่เบส เมื่อกี้เกือบหยุดแจกลายเซ็นต์แล้วครับพี่”
แล้วอย่างนี้จะไม่ให้พี่มหาเสียดายได้ยังไง น้องโจมโหมดมีชีวิตชีวาแถมออร่าแผ่กระจายขนาดนี้ มันเป็นเพราะว่าน้องโจมมีแฟนดี มีเพื่อนแฟนดี หรือเป็นเพราะตอนนี้น้องโจมมีความสุขดีแล้วกันแน่
“มึงเคยได้ยินเพลงนี้มั้ยเบส ไม่ใช่แฟนอย่าสาระแนแทนจะได้มั้ย ไอ้ความห่วงใยที่มึงถามน้องโจมน่ะ มันควรต้องเป็นไอ้ป๋าหรือเปล่า”
“นี่มึงรักษาสิทธิ์แทนไอ้ป๋า หรือว่ามึงอิจฉากูกันแน่วะมหา เดี๋ยวถ้าเมียมึงมา มึงเลื้อยเป็นปลาไหลไม่ได้แล้วนี่”
“มึงสองคนเถียงกันอยู่ได้ ดูนู่น ของแท้เค้าไม่ต้องพูดอะไรให้มากความเว้ย”
หนทางสว่างที่ไอ้แย้ชี้ให้ดู คือภาพที่ป๋านั่งพิงผนังม้าหินอ่อนในท่าทางสบายๆ สองแขนพาดไปตามแนวยาวของพนักเก้าอี้ ใบหน้านิ่งเฉยที่ไม่ว่าคบกันมานานแค่ไหนก็เดาใจป๋าไม่ออกว่าคิดอะไรอยู่ แต่พอน้องโจมเดินเข้าไปหา ป๋าก็ขยับแบ่งที่ว่างให้แฟนตัวเองนั่ง ปากไอ้ป๋าไม่ได้พูดหรือถามอะไรน้องโจมเลยสักคำ แต่มือมันนั้นยกขึ้นไล่เช็ดเหงื่อตามไรผมให้น้องโจม ตบท้ายให้เพื่อนอิจฉาด้วยการขยี้หัวน้องเค้าสองสามครั้ง แล้วส่งยิ้มที่ไม่มีใครกล้าค้านว่าเป็นยิ้มที่หวานที่สุดของป๋าตั้งแต่เคยเห็นมา
“จะไปกันหรือยัง”
พวกที่ตกอยู่ในภวังค์ทั้งหลายกระชากวิญญาณกลับเข้าร่างแล้วพยักหน้ารับพร้อมกันเลยทีเดียว
“มหา แล้วเทียนล่ะ”
ขยับปากพูดคุยกับมหา แต่มือกุมข้อมือน้องโจมไว้แน่น น้องเค้าเรียนมหาลัยนี้มาเป็นปีๆ คงจำทางเดินในมหาลัยได้ แล้วอะไรที่ทำให้ป๋ากลัวเมียหายถึงต้องจับมือเอาไว้ตลอดเวลาขนาดนั้นวะ,,,,,,แค่เนียนสวีทกันไม่ให้ใครรู้แน่ๆ ป๋ามันร้าย!!
“เทียนบอกว่าจะตามไปทีหลังว่ะป๋า มันสอบเสร็จตอนทุ่มนึงมั้ง”
“อ๋อ แล้วจะไปที่ไหน กูบอกไว้ก่อนนะว่าไม่เอาร้านไอ้แมน”
“พวกกูก็ไม่สิ้นคิดกล้าเสนอร้านนั้นหรอกน่า”
ร้านที่ถูกเลือกสำหรับเลี้ยงส่งนั้นเป็นร้านนั่งสบายๆ เน้นพูดคุยและฟังเพลงเป็นส่วนใหญ่ เวลาผ่านไปเรื่อยๆจนไม่รู้เลยว่าเรานั่งกันนานแค่ไหนแล้ว มนต์เสน่ห์ของการร่ำสุรา คือการได้พูดคุยเฮฮากันใบบรรดาผองเพื่อน
ถึงจะรู้ว่าต้องจากกันไกลและต้องทิ้งช่วงเวลาเป็นปีๆกว่าจะได้กลับมารวมตัวกันอย่างนี้อีก แต่ไม่มีใครทำให้เสียบรรยากาศแห่งการสังสรรแต่อย่างใด โดยเฉพาะป๋า ไม่มีอะไรให้ต้องห่วงอีกแล้ว ไม่ต้องคอยมองนาฬิกาและกดโทรศัพท์หาคนอีกฝั่งทวีปต่อไป ป๋าเอาตัวโจมผูกติดกับตัวเองได้อย่างที่ตั้งใจเอาไว้จริงๆ
“เด็กในปกครอง กูยกให้มึงดูแลนะเบส”
“กูควรจะดีใจกับขี้ที่มึงโยนมาให้มั้ยป๋า เด็กในปกครองมึงมีตั้งกี่คน แค่นึกกูก็ขนลุกขนพองแล้วมั้ย”
“งั้นมึงแบ่งกับไอ้แย้ก็ได้”
“นี่มึงพูดถึงคนหรือกล้วยแขกวะ ยกให้กันง่ายๆ”
“ทำมาเป็นโวยวายกลบเกลื่อนนะแย้ กูเห็นนะว่ามึงแอบยิ้มร้ายๆอยู่ กูฝากดูแลเรื่องค่าใช้จ่ายเฉยๆ พ่อกูคงเอาเงินเข้าให้เป็นก้อนๆ แต่มึงช่วยแจกจ่ายให้ทั่วถึงกันหน่อยนะ”
“สัดป๋า ใจดึมชัมมึดเลย กูนึกว่าจะให้อย่างอื่นด้วย” (ใจดำชะมัดเลย)
“อะไรๆแย้ มีงึมงำ ถ้าผู้หญิงเค้าเต็มใจกับมึง กูก็ไม่ได้ว่าอะไรเว้ย”
“แฮ่ๆ ค่อยคุยกันได้หน่อยนะเพื่อนป๋า”
“แล้วกูล่ะ”
ไม่รู้ว่ามหามันทำหน้าหงอยจริงๆหรือแกล้งเอาฮา แต่ว่ามันทำได้เหมือนมากจนน่าเห็นใจ
“มึงอยู่ใต้อำนาจเทียนกับหนังสือประโลมโลกมึงไปเถอะมหา”
โดนตอกกลับมาแบบนี้หน้าหงายไปเลย ปากดีเฉพาะตอนเทียนไม่อยู่ บ้าๆบอๆตอนที่อยู่ต่อหน้าเพื่อนเท่านั้น แต่พออยู่กับแฟนตัวเอง มหาก็เป็นผู้นำที่เดินตามคำสั่งแฟนได้ดี เป็นสุภาพบุรุษคนละคนกับที่เพื่อนๆเห็น แต่ไม่อยากมีใครแซวให้มหามันอาย สิ่งที่สองคนนี้ดูแลกันและกันก็เป็นเรื่องดีอยู่แล้ว ไม่ใช่แค่ผู้ชายต้องดูแลผู้หญิงเท่านั้น แต่ผู้ชายก็สามารถดูแลผู้ชายด้วยกันได้ ไม่มีใครเก๊กแมนได้ตลอดเวลาหรอก มันก็ต้องมีหลุดความอ่อนแอมาให้เห็นบ้างเหมือนกัน
ถึงป๋าจะเฮฮาอยู่กับเพื่อนๆ แต่ไม่ใช่ไม่เห็น ว่ามีใครมองมาทางนี้บ้าง เป้าหมายก็คงไม่ใช่ใครที่ไหน คนที่นั่งเป็นผู้ฟังที่ดีข้างๆป๋านี่เอง ในเมื่อโจมมัวแต่ฟัง ไม่ค่อยได้พูดอะไรมาก ปากเลยว่าง มือเลยทำหน้าที่ได้สัมพันธ์กับปาก ถ้าป๋าไม่ลอบมองแฟนตัวเองตลอดเวลา ก็ต้องคิดว่าแก้วก้นรั่วแน่ๆ ยกทีไรเหลือแต่น้ำแข็ง
“พอแล้วนะโจม เดี๋ยวเมา”
“ไม่มาวหรอก วันนี้ดีใจ”
ดีใจป๋าไม่ว่า แต่ที่ไม่ชอบใจคือทำไมต้องยิ้มหวานแล้วทำตาหยาดเยิ้มแบบนั้น ตอนที่นั่งเฉยๆก็เป็นเป้าสายตาอยู่แล้ว พอขยับปากพูดขึ้นมา โจมกลายเป็นจุดนำสายตาของร้านทันที เพราะอย่างนี้แหละ ที่ป๋าไม่อยากนั่งรอจนร้านปิด แต่อีกใจก็อยากมีเวลาให้กับเพื่อนนานๆ
“ดีใจอะไรครับน้องโจม”
ไอ้มหา ไอ้สันดาน มันรู้อยู่แล้วว่าตอนโจมเมาเป็นยังไง อีกอย่างมันก็รู้อยู่แล้วว่าโจมดีใจเรื่องอะไร ยังจะหลอกถาม ขนาดป๋าด่ามันทางสายตามันยังแกล้งตีความไม่ได้ มันตั้งใจยั่วโมโหป๋าชัดๆเลย
“ไม่ต้องอยู่ห่างกันแล้วฮะพี่มหา โจมไม่ต้องนั่งคิดถึงป๋าแล้ว ฮะๆ”
เมาเต็มรูปแบบแล้วจริงๆ ถ้าถึงขั้นเพ้อออกมาจากใจแบบนี้ โจมไม่ได้อยู่ในสถานะที่ควบคุมตัวเองได้แล้ว ขนาดพูดจบ แต่นิ้วชี้ยังส่ายไปมายืนยันว่า ‘ไม่’ อยู่เลย
“ว๊าว เป็นบุญหูพี่มหาจริงๆ”
เจอยันหน้าแข้งผ่านใต้โต๊ะไปหนึ่งที เมื่อไหร่เมียมันจะมาวะเนี่ย
“ป๋า โจมอยากกินแบบโต๊ะนั้นอะ”
“อยากกินก็เรียกเด็กมาสั่งสิ ไปยิ้มให้โต๊ะนั้นทำไมนักหนา”
“ก็เค้ายิ้มให้อะ ป๋ารู้จักคำว่ามารยาทมั้ย รู้จักหรือเปล่า”
“ป๋าไม่ค่อยสนิทกับมารยาทหรอก แต่ป๋าสนิทกับอาละวาดนะ หาเรื่องนะโจม คืนนี้ไม่ต้องนอนแน่ๆ หึหึ”
ประโยคสุดท้ายกระซิบให้รู้กันแค่สองคนที่ริมหู โจมเริ่มเลื้อยมาซบไหล่แล้ว และเริ่มชี้ไม้ชี้มือมั่วซั่ว ขนาดกินเหล้าสียังเมาขนาดนี้ ถ้าโจมฟาดวอดก้าแบบ ‘โต๊ะนั้น’ เข้าไป มีหวังเข้าโรงพยาบาลแน่ๆ โจมไม่ใช่คนที่กินเหล้าเก่ง ไม่มีคนกินเหล้าคนไหนจะยกหายๆทุกครั้งที่ชงหรอก แบบนั้นมันมอมตัวเองชัดๆ
“คิก คิก ฮื่อ เจี๋ยววววว ไม่ใช่ตอนนี้นะป๋า ไว้คืนนี้ นะๆ”
โอย....ป๋าอยากตาย เสียงกระซิบเมื่อกี้ไม่มีประโยชน์อะไรเมื่ออีกฝ่ายยันหน้าป๋าออกห่าง แล้วพูดออกมาทุกคำเต็มไปด้วยความหมายแอบแฝง ทั้งโต๊ะยิ้มแบบกึ่งเอ็นดูและกึ่งกลัวป๋าด่า ส่วนไอ้มหามันหัวเราะออกมาสุดเสียงแบบไม่กลัวบารมีป๋า เพราะมันรู้ว่าโจมเข้าข้างมันแน่ๆ โต๊ะข้างๆยิ่งสนใจโจมมากขึ้นจนป๋าต้องโอบไหล่แสดงความเป็นเจ้าของเอาไว้ ถึงแม้ที่นี่ไม่ใช่ผับ แต่คำว่าสถานที่เที่ยว ไม่มีที่ไหนไว้ใจได้ โดยเฉพาะพวกแมวขโมยทั้งหลาย ต่อให้สัก ‘s ไว้ที่หน้าผาก พวกมันยังไม่สนใจเลย
“ป๋า มึงจะกลับบ้านก่อนมั้ย น้องโจมเมามากแล้ว ไม่ต้องเป็นห่วงพวกกูหรอก อีกตั้งหลายวันกว่ามึงจะบิน”
“ไม่เป็นไรหรอกเบส เดี๋ยวหลังจากนี้คงจะยุ่งๆเรื่องเตรียมตัว เดี๋ยวก็คงจะสิ้นฤทธิ์แล้วล่ะ เมามากแล้ว ให้นอนบนตักกูนี่แหละ ยังไม่ได้เจอเทียนเลย”
หรือจะให้พูดอีกอย่างคือ ป๋ายังไม่ได้ยืมมือเทียนจัดการมหาที่มันหลอกให้โจมทำตัวน่ารักๆโชว์ประชาชีเลย
แต่คนเมาที่ใช้ไหล่ป๋าต่างหมอนหรือจะสิ้นฤทธิ์ โจมยกหัวตัวเองขึ้นมา แล้วเอาสองมือมาประคองแก้มป๋าให้หันหน้าไปสบตากับตังเอง อีกความหมายหนึ่งก็คือ วินาทีนี้ป๋าต้องตั้งใจฟังโจมคนเดียว
“ไหนแบบโต๊ะนั้นที่โจมอยากกินอะ”
จะทำตาละห้อยใส่ป๋าทำม๊ายยยย ตีหน้านิ่งใส่ป๋าก็รักจะตายอยู่แล้วนะดาลิ๊งจ๋า ป๋าไม่รู้จะเรียกวันนี้ว่าโอกาสดีหรือซวย อาจจะเป็นบุญตาของสามสหายของป๋าและคนทั้งร้าน แต่คนอย่างป๋าไม่ใช่นักสังคมสงเคราะห์นะ ยังมีความเห็นแก่ตัวเกาะกินอยู่มาก ภาพโจมแบบนี้ ป๋าอยากเก็บไว้ดูคนเดียวนี่หว่า ดีนะที่ไม่มีใครกล้ายกโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายคลิป
“พอแล้ว โจมเมามากแล้วนะ”
“เมาที่ไหนกานนนนนล่ะ ยังพูดรู้เรื่องอยู่เลยเห็นมั้ย นี่ 2 นิ้ว นะป๋านะ โจมอยากกิน ซี๊ดดดด เห็นมะนาวแล้วเปรี้ยวปาก”
อ้อนเข้าไป จัดไปเลยเต็มที่ ไม่มีอะไรจะเสียแล้ว เจอโจมไม้นี้เข้าไป สองนิ้วของคนพูดรู้เรื่อง จริงๆแล้วมันคือนิ้วชี้นิ้วเดียวโบกไปมา แถมคนพูดยังหยีตาข้างเดียวเหมือนตั้งใจจะยั่วกันอีก ถ้าสมมุติว่าปล้ำเมียตอนเองตอนเมา มันจะผิดหรือบาปมากมั้ย มันจะเห็นแก่ตัวไปหรือเปล่า ในความไม่ตั้งใจของโจม มันทำให้ใจป๋าเต้นกระหน่ำจนกระดูกซี่โครงจะหักทิ่มหัวใจตายอยู่แล้ว
“ป๋าสั่งให้ช็อตเดียวพอนะ”
“ครับ ป๋าาาาาาาาาา”
“หือ เอาอะไรอีกหรือเปล่า”
“ป๋าใจดีจัง เอารางวัลมั้ย”
ฟอดดดดดดดดดดดดดดด!!
เป็นคำถามที่คนจัดให้ไม่ต้องการคำตอบ ส่วนคนที่ดูภาพสวีทชนิดติดขอบเวทีนั้นอยู่ในขีดอันตราย อาจช็อคตายได้ถ้าโจมแสดงอะไรให้ดูมากกว่านี้
“หาเรื่อง”
จุ๊บ!
“แล้วป๋าจูบตอบโจมทำไม”
ไอ้ที่เอาหลังมือเช็ดแก้ม แล้วทำหน้าไม่พอใจนั้น ป่าอยากถามเหลือเกินว่า น่ารักไปมั้ย กลับบ้านเราดีกว่ายาหยี ไม่ต้องสังสรรเสวนาเลี้ยงส่งอะไรแล้ว ตอนนี้ป๋าอยากจ้ำจี้มะเขือเปาะเต็มที
“เดี๋ยวไม่ยุติธรรม”
“ไอ้บ้า”
“ทำไมต้องพูดจาไม่ดีด้วยล่ะ”
“ขอโทษคับ โจมไม่ได้ตั้งใจนะป๋า”
“ระหว่างรอ ก็นอนตรงนี้ไปก่อนนะ”
“จ๊ะ รักป๋าจัง” (ยิ้มหวาน แล้วซบหน้ากับไหล่)
“เงียบบันทึกความทรงจำกันใหญ่เลยนะพวกมึง”
“ทำไมมึงไม่บอกกูวะป๋า ว่าน้องโจมเมาแล้วเป็นแบบนี้ โอยกูยอมพลีชีพมอมเหล้าน้องโจมเลย”
“เจอตีนผัวน้องเค้าก่อนมั้ยมหา กูต้องประกาศให้โลกรู้มั้ยเรื่องนี้อะ อีกอย่าง กูไม่เคยให้โจมกินเหล้า ถ้าไม่นับครั้งนั้นนะ นี่เป็นครั้งที่สองของกูเหมือนกัน”
“ถึงว่า มึงมีสีหน้ากลุ้มใจ”
“ไม่เป็นไร เดี๋ยวมึงก็มีสีหน้าแบบนั้นบ้าง”
“ทำไมวะ”
“เพราะพ่อมึงมานู่นแล้ว เฮ้ย มหา มีคนมองตามเทียนตลอดทางเลยนะเว้ย”
มหามีสีหน้าตกใจอย่างเห็นได้ชัด ไม่รู้ว่าตกใจที่รู้ว่าเทียนมาถึงแล้ว หรือตกใจที่มีคนมองเมียมันขนาดนั้น แต่ความจริงมหามันเป็นพวกกระต่ายตื่นตูม การที่มีใครสักคนหนึ่งเดินเข้าร้านมา เรื่องมีคนมองตามมันเป็นเรื่องธรรมดาอยู่แล้ว ต่อให้ไม่ใช่เทียนคนก็มอง แต่เราก็ต้องมากรองกันอีกทีว่าแต่ละคนมองด้วยสายตาแบบไหน มหาไม่ใช่คนเจนสังคมแบบป๋า มันมักขลุกอยู่กับทฤษฎีตัวหนังสือ มากกว่าท่องราตรีเพื่อปฏิบัติ เพราะฉะนั้น เมื่อมันมาอยู่ในเหตุการณ์จริง มันเลยทำตัวไม่ถูกอย่างนี้แหละ
ป๊าบ!!
เป็นการทักทายของสามีภรรยาที่คร่ำหวอดกับวงการธรรมะ ถึงเทียนจะเลือกทักทายแฟนตัวเองด้วยการทำร้ายร่างกาย แต่ก็ยังให้เกียรติมหาด้วยการตีแผ่นหลังแทนหัว
“วางแก้วบ้างนะเรา”
“เปล่านะเทียน มหาไม่กิน นี่ถือเป็นเครื่องประดับบารมี เดี๋ยวมือจะว่าง นั่งๆ”
มันตบเก้าอี้ตัวข้างๆที่เพื่อนๆเว้นไว้ให้อย่างรู้กันว่าเป็นที่ของเทียน
“โทษนะป๋า พอดีมีสอบนิดหน่อย อ้าว แล้วนั่นน้องโจมเมาแล้วเหรอ”
“ไม่มาวค๊าบพี่เทียน รอกินว๊อดก้าอยู่ นี่นั่งพักเฉยๆ ไฟวิ่งไปวิ่งมา ตาลาย จะอ้วก”
เอาแล้วไง....คนไม่เมาที่ไหนมองไฟแล้วจะอ้วกกันล่ะ
“ไปห้องน้ำมั้ย ไปล้างหน้าหน่อยมั้ย”
“ฮื่อๆ กินว๊อดก้าก่อน นะ นะ”
มุ่งมั่นในอุดมการณ์ซะป๋ากลุ้มใจ ถ้ารอกินน้ำใสๆช็อตนั้นที่ว่า มันเมื่อไหร่กันล่ะ ในเมื่อป๋าไม่ได้สั่ง แล้วโจมจะอ้วกของเก่าออกมาก่อนมั้ยเนี่ย
ป๋าตัดสินใจเรียกเด็กมาสั่งว๊อดก้าให้คุณชายเทวดา อีกอย่าง คนมาใหม่จะได้สั่งอะไรมากินด้วย
“นึกยังไงถึงอยากกินว๊อดก้าครับน้องโจม ของเมาเลยนะนั่น”
“กินแล้วเร่าร้อนไงครับพี่เทียน คิก คิก โจมอยากเร่าร้อนนนน”
แล้วไอ้เสียงที่สาปพวกพี่เค้าให้เป็นหินในวันนั้น เค้าเรียกอะไรละจ๊ะคนดี ไอ้เบสกับไอ้แย้แอบอมยิ้ม ส่วนมหา พอพ่อมานั่งคุม มันเสือกนั่งเรียบร้อยไม่มีปากมีเสียง ทั้งแกงค์ มหาซึนฯที่สุดแล้ว
[ซึนเดเร๊ะ : ปากไม่ตรงกับใจ แกล้งไร้เดียงสา]
“ฮะๆ ไปเอามาจากไหนครับน้องโจม”
“ในหนังสือพี่มหาไงครับ เนอะพี่มหาเนอะ เล่มนั้นไง๊ ที่พี่เอาให้โจมอ่านตอนป๋าไปอังกฤษใหม่ๆอะ จำได้มั้ย”
คนถูกพาดพิงหน้าซีดเป็นไก่ต้ม เมื่อถูกจ้องกดดันเอาคำตอบจากทั้งสองทาง ทางหนึ่งคือเมียตัวเอง ส่วนอีกทางคือสามีของน้อง
“แหะ แหะ ก็วันนั้นกูซื้อหนังสือมาใหม่ แล้วกูเห็นน้องโจมนั่งเหม่อดูเหงาๆ เลยเอาหนังสือให้อ่านฆ่าเวลาอะ ไม่มีอะไร ไม่คิดว่าน้องเค้าจะจำได้”
“เรื่องหนังสือไม่ใช่ปัญหาหรอกมหา แต่ประเด็นคือมือจงใจแนะนำคอลัมภ์นี้ใช่มั้ย แล้วเสือกแนะนำตอนกูไม่อยู่ ถ้าโจมบ้าจี้ขึ้นมาจะทำยังไง ห๊า!!”
“กูไม่ได้ตั้งใจแนะนำนะเว้ยป๋า อย่าเข้าใจกูผิดดิ แต่กูพับหน้านั้นมาร์คไว้พอดี เลยเป็นจุดสนใจมั้ง”
“หาเรื่องตายนะมึง”
“ใช่ หาเรื่องตายนะมหา อาทิตย์หน้าไปปฏิบัติธรรมที่เมืองกาญจน์ด้วยกันเลยนะ”
“ค๊าบ ก็ได้”
“ไม่ต้องทำหน้าสลดขนาดนั้น โตเป็นผู้ใหญ่แล้วนะมหา เป็นหัวหน้าชมรมด้วย ยังทำตัวไม่เข้าเรื่องอยู่เลย”
เทียนมานี่คุ้มจริงๆ ทำให้คนหลั่นล้าอย่างมหาใบ้กินได้ภายในไม่กี่นาที
“เทียนขอถามหน่อยสิ เวลาอยู่กันสองคน มันเป็นคนยังไงเหรอ”
อ้าว!! ป๋าถามแค่นี้ คนปากกล้าอย่างเทียนกลับก้มหน้านิ่ง แล้วประสานมือกันเหมือนกำลังเขิน รู้สึกผิดจริงๆที่ถามแบบนั้น
“ก็ ก็ เป็นผู้ชายที่อบอุ่นดีนะ”
“ห๊าาาาาาา”
ไม่ใช่แค่ป๋าที่อุทานคำนี้ ไอ้เบสกับไอ้แย้ก็อุทานขึ้นมาพร้อมกัน
“พอๆ พวกมึงหยุดคาดคั้นเทียนได้แล้ว เทียนก็สั่งอะไรมารองท้องสักทีสิ นี่มันดึกแล้วนะ ยังไม่กินข้าวเย็นไม่ใช่หรือไง”
งงเป็นไก่ตาแตกมาก ชักจะไม่แน่ใจว่านี่คือหนังม้วนเดียวกัน เมื่อกี้ผู้นำมหาคือเทียน ยังไม่มีโฆษณาคั่นด้วยซ้ำ ทำไมผู้นำกลายเป็นมหาไปได้วะ แล้วคนที่ทักทายแฟนตัวเอง ป๊าบ ใหญ่กลางสันหลังเมื่อกี้ กลับหยิบเมนูขึ้นมาดูรายการอาหารเงียบๆ ไม่มีปากไม่มีเสียงโต้เถียงอะไรมหาทั้งนั้น
“อ้าว พวกมึงเงียบกันทำไม ไอ้ป๋า เอาสิ เล่นกูต่อดิ เฮ้ย อึ้งอะไรของมึง”
“กูแค่แปลกใจ”
“แปลกใจอะไรวะ”
“แปลกใจมึง”
“กูมีอะไรผิดปกติ”
“มึงปกป้องแฟนผิดปกติวิสัยมหาเพื่อนกูมาก”
“มึงไม่ปกป้องแฟนตัวเองเลยนะไอ้ป๋า ไอ้ที่กลับไทยแทบไม่ทันก็เพราะจะมาปกป้องแฟนไม่ใช่หรือไง แล้วมึงนะ ปกป้องอย่างเดียวไม่พอ มึงยังเอาลูกเค้าไปเป็นสมบัติของตัวเองอีก ไอ้ป๋าเห็นแก่ตัว”
“แล้วถ้าโจมเป็นเทียน มึงจะไม่ทำอย่างกูว่างั้นสิ”
“ถามอะไรแบบนั้นวะป๋า ทำสิวะถามได้ แฟนใครๆ ก็รักเว้ย กูเพื่อนมึง กูก็สู้หัวชนฝาเหมือนกัน แม่ง หลอกถามความในใจกู”
“รู้ว่ากูหลอกถาม แล้วมึงโง่ตอบทำไม”
“กูไม่ได้โง่เว้ย กูก็อยากบอกให้เทียนรู้เหมือนกัน โชคดีนะที่มึงปูทางให้ นี่กูไม่กล้าอยู่ตั้งนาน”
“ไอ้เชี่ยมหา มึงใช้เพื่อนเป็นเครื่องมือ”
“อย่าๆ มึงต้องใช้คำว่าได้ประโยชน์ร่วมกัน”
โจมหลับคาไหล่ป๋าไปแล้ว ต้องจัดท่านอนใหม่ให้โจมได้นอนสบายๆ ให้ตักป๋าแทนหมอน เวลาที่ใช้สำหรับสังสรรเหลืออีกไม่นาน แต่ที่จะยาวนานกว่านั้นคือมิตรภาพ ป๋าไม่เคยคบเพื่อนที่ฐานะ และไม่เคยคบใครเพราะผลประโยชน์ เพื่อนสามคนของป๋า ไม่มีใครขาดอะไร แต่ก็ไม่มีใครรวยล้นฟ้า แต่สิ่งที่พวกมันมีมากเกินกว่าที่ป๋าจะเอาออกมาตวงหรือวัดได้คือความจริงใจ แม้กระทั่งวันนี้ วันที่ทุกคนมารวมตัวกัน เพื่อกินข้าวร่วมกันก่อนป๋าจะไปอังกฤษ ทุกอย่างเหมือนทุกวันที่ผ่านมา ไม่มีคำซึ้งๆ ไม่มีประโยคสวยๆเรียกน้ำตา แต่ป๋าเชื่อว่า วันที่ป๋าเรียนจบกลับมา สามคนและอีกหนึ่งสะใภ้กลุ่มนี้ก็จะมารวมตัวกันอีกครั้ง ในบรรยากาศแบบนี้อีกแน่ๆ
แต่วันนั้น...ป๋าขอให้โจมไม่เมาแบบนี้จะได้มั้ย เมียใคร ใครก็หวง โดยเฉพาะเมียป๋า นี่ขนาดโจมไม่ว่าง คนยังจ้องกันตาเป็นมันขนาดนี้ ไม่แปลกใจเลยว่าตอนที่ปล่อยข่าวว่าเราเลิกกันนั้น มีหลายกลุ่มที่แทบจะปิดหมู่บ้านฉลอง แต่ไอ้พวกนั้นมันคงจะลืมอะไรไปอย่างหนึ่ง คนเรานั้นถ้าลองว่าเกิดมาคู่กันแล้ว ไม่ว่าจะยังไงก็ต้องไม่แคล้วกันแน่ๆ ป๋าเชื่อเรื่องนี้สนิทใจ เพราะไม่อย่างนั้น ป๋าจะมีเมียเป็นผู้ชายได้ยังไง?
กลิ่นกาแฟลอยมากระทบจมูกตั้งแต่ยังไม่ยกหัวขึ้นจากหมอน แสงแดดของเวลาสายๆทะลุหน้าต่างที่มีคนเปิดม่านเอาไว้จนแสบแผ่นหลังไปหมด ป๋าถึงได้งัวเงียตื่นขึ้นมา มืดกวาดไปที่คนข้างๆที่เมาไม่ได้สติ และนัวเนียป๋ามาตลอดทาง จนความอดกลั้นในบางอย่างแทบจะขาดผึง
ที่ข้างๆที่โจมเคยนอนโล่ง ใจหล่นวูบทุกทีเมื่อเผลอคิดไปถึงเหตุการณ์นั้น ผุดลุกขึ้นจากที่นอนด้วยสัญชาตญาณ แต่คนที่ทำให้ป๋าตกใจและกำลังจะลนลานออกไปตามหาเปิดประตูเข้ามาพร้อมแก้วกาแฟควันขโมง
ทำไมคนเมาถึงได้ตื่นเช้าและสดใสผิดปกติ!!
“ตื่นแล้วเหรอป๋า เอ้า ชงกาแฟมาให้”
“โจมตื่นนานหรือยัง”
“อื้อ ตื่นได้สักพักแล้ว โทรคุยกับป๊าอยู่นาน ก็ชงกาแฟให้ป๋านี่แหละ”
“แล้วเป็นไงบ้าง แฮงค์มั้ย”
“ไม่นี่ ก็สบายดี”
“แปลกมาก”
“แปลกอะไรเหรอ”
“ก็เมื่อคืนโจมเมาไม่ได้สติ ป๋าต้องลากขึ้นมา เปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วเช็ดตัวให้”
“อื้ม”
“แล้วปกติคนที่เมาหนักอะนะโจม ไม่มีซะหรอกที่จะตื่นขึ้นมาแล้วหน้าใสกิ๊ก กระปรี้กระเปร่าขนาดนี้ ไม่มีทาง”
“นั่นสินะ”
“แสดงว่า.....นี่โจมหลอกป๋าเหรอ นี่แกล้งเมาใช่มั้ย”
“เมาจริงๆ ไม่ได้แกล้งหรอก แต่ก็ไม่ได้ไร้สติขนาดนั้น”
“แล้วไอ้ที่ทำไปเมื่อคืนล่ะ จำได้หรือเปล่า รู้หรือเปล่าว่าตัวเองทำอะไรไว้บ้าง”
“รู้สิ หรือหมดทุกอย่างแหละ”
“แล้ว....”
“ทุกอย่างเมื่อคืนโจมตั้งใจทำ”
“แล้วโยนความผิดให้เมาใช่มั้ย”
“ก็ ถ้าไม่มีข้ออ้าง มันไม่กล้านี่ เพื่อนป๋านั่งกันอยู่พร้อมหน้าขนาดนั้น”
“แล้วทำไมถึงได้อยากให้พวกนั้นรู้ พวกนั้นเห็นล่ะ”
“ก็ที่ผ่านมา ป๋าแสดงออกอยู่คนเดียวนี่นา ไม่อยากให้ใครๆคิดว่าป๋ารักโจมข้างเดียว ก็อยากทำอะไรให้ป๋าบ้าง โกรธมั้ย”
“โกรธมาก”
คนหล่อหน้าซีดลงเห็นได้ชัด นัยย์ตาใสเริ่มเศร้า และเริ่มมีน้ำออกมาคลอที่หน่วยตา มีแค่ความอ่อนแอนี่แหละที่โจมยังไม่แสดงให้ใครเห็นนอกจากป๋า ถ้าไม่มีเหตุการณ์อะไรมาบังคับ คงยากที่คนนอกจะได้เห็นน้ำตาโจม
“ทำหน้าแบบนั้นทำไม โกรธพวกตัวประกอบที่มองโจมตาเป็นมันต่างหาก”
“มองแล้วยังไง มองก็เอาไปไม่ได้หรอก”
“ก็ไม่ได้ใจกว้างขนาดนั้น ยังอยากเก็บไว้ดูคนเดียว”
“ความจริงทุกอย่างในตัวโจมน่ะ เป็นของป๋าคนเดียวตลอดแหละ โจมไม่เคยให้ใคร”
“แต่.................”
“มันแค่อาหารตาคนมองนะป๋า ทุกอย่างมันอยู่ที่ใจโจมนี่ โจมรักใคร ป๋ารักใคร เรารู้ใจตัวเองดีทั้งสองคน จะสนสายตาคนมองทำไม”
นั่นสิ!! จะสนสายตาคนมองทำไม มองก็เอาไปไม่ได้ ในเมื่อทุกอย่างมันเป็นของป๋าแค่คนเดียว การแสดงออกบางอย่าง มันก็เป็นเหมือนการเสริมสร้างความมั่นใจให้อีกฝ่าย ป๋าเข้าใจเจตนาคนรักของตัวเองดี คนที่แบกฟอร์มเอาไว้ตลอดชีวิตอย่างโจม ถ้าจะต้องทำอะไรที่ไม่ใช่บุคลิกของตัวเองก็ต้องมีตัวช่วยกันบ้าง
ป๋าจะคิดว่าอาหารตาเมื่อคืน เป็นกำไรตอบแทนคนที่ไม่ได้เป็นเจ้าของโจมก็แล้วกัน!!
-
๐ สวัสดีค่ะ สาวกเด็กป๋าทั้งหลาย วันนี้วันที่ 10 วันเกิดคนเขียน เลยเอาเด็กป๋าตอนพิเศษมาถวายเอาใจคนรักน้องโจมนะคะ :impress2:
๐ ถ้าชอบตอนนี้ และกดบวกให้เซกิ และกดบวกน้องเป็ดเหลืองแล้ว อย่าลืมไปกระทืบไลค์ในแฟนเพจกันหนา... :sad4:
๐ ตอนพิเศษตอนนี้ และตอนมหาอมเทียน จะถูกบรรจุลงในตอนพิเศษ รวมเล่มเด็กป๋าค่ะ ส่วนตอนพิเศษนอกเหนือจากนั้น ที่วางไว้คือประมาณ 3 ตอน แต่ถ้ามันมือกว่านั้น อาจจะเพิ่มขึ้นมานะคะ ก็จะใส่ไว้ในหนังสือ ไม่ลงเล้าแล้วนะคะ แต่ก็คงไม่ถึง 10 อย่างเรื่องพี่ดินนะ :o12:
๐ ถ้าใครที่ยังไม่ทราบรายละเอียดการจองเด็กป๋า คลิกที่นี่ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=28207.0) ค่ะ
๐ ถ้าใครที่ต้องการพูดคุย สอบถาม หรือเวิ่นเว้อที่เยอะกว่าเนื้อหานิยาย หรือคุยกันเล่นๆ เชิญที่แฟนเพจนะคะ คลิกเพื่อเข้าแฟนเพจค่ะ (http://www.facebook.com/TRomanceFic)
๐ ขอบคุณคนอ่านทุกคนมากนะคะ และฝากคำผิดด้วยนะ....ขอบคุณค่ะ TRomance :pig4:
-
^
เย่คนแรกของการปิดฉากเรื่องนี่ :impress2:
:L2:
tk ka
-
โจมแสดงออกได้น่ารักมากคร่าาาาา
ชอบมากจริงๆ ^^
รออ่านที่เหลือในเล่มนะคะ อิอิ
-
กรี๊ดดด น้องโจมน่ารักไปหน่ายยยยย อิจฉาป๋าจริงๆ
Happy birthday นะคะ ^_^
-
o13 ฮิ้วววววววววววววววว น้องโจมอย่างเจ๋งค่า......เอาป๋าซะงงเลยนั่น อิอิ
ปล.พี่มหาแอบเท่ห์เน่อออ หุหุ :-[
-
เป็นตอนที่ปล่อยออกมาเพื่อแสดงถึงความน่ารักสุดโลกหล้าของน้องโจมโดยเฉพาะเลยเนอะ ฮ่าาาาา
น่ารักมากกกกกก จ๊ะ รักป๋าที่สุดเลย อ้อนป๋าได้แบบ !@#$%^&*() >_____< กรีดร้องถึงดาวอังคาร
มหากับเทียนก็น่ารัก TT มีอะไรหลังม่านที่คนอ่านยังไม่รู้สินะ ฮ่าาาาา
HBD seiki นะึค่า มีความสุขมากๆ : )
-
สุขสันต์วันเกิดคนเขียนนะคะ :mc4: :mc4: :mc4: มีความสุขมากๆแ้ล้วก็ผลิตนิยายดีๆมาให้เราอ่านอีกเยอะ
จะคอยติดตามผลงานตลอดไป
โจมจะน่ารักเกินไปแล้วนะ ชิชะ อิจฉาป๋าอย่างแรง
แอบชอบโมเม้นท์ที่มหาใช้ป๋าเป็นเครื่องมือบอกรักเทียน :o8:
ปล.ยังแอบเฝ้ารอตอนพิเศษ เด็กป๋าอยู่เรื่อยๆนะคะ
-
โจมน่ารักมาก เริ่มแสดงออกมากขึ้น
-
:laugh: :laugh: :laugh:
-
Happy Birth Day To คนเขียนนนนนนนนนน
ขอให้มีความสุข ร่างกายแข็งแรง คิดสิ่งใดก็ขอให้สมปรถาทุกประการ เพี้ยงงงงงงงงงงง
http://www.youtube.com/v/2H9KwO4hNgA
-
H'BD ครับ สุขขขขขขขขขขขขขขขขขขขขข
-
น่ารักไปไหมเทอออออออออออออ
-
กิ๊ดด โจมน่ารักมากกกกกกกกกกกกก :o8:
อยากแสดงออกให้เพื่อนป๋าเห็นว่ารักป๋าเหมือนกัน แต่ก็โยนความผิดให้เมาซะงั้น :laugh: มีแต่คนน่ารักนั่นแหละ ที่คิดได้แบบนี้ :impress2:
hbd พี่คนเขียนด้วยนะค่าา มีความสุขมากๆ สุขภาพแข็งแรง เงินทองมีมาตอดปีตลอดไปค๊าาา :L1:
-
โจมน่ารักอ่ะ!!!!! >_<
-
โจมน่ารักมากๆเลย แค่ที่เป็นอยู่อิป๋ากับคนอ่านก็หลงโจมจะแย่อยู่แล้ว :m1:
นี่ยังจะมาทำตัวน่ารักแบบอัพเลเวลขึ้นมาอีก อิป๋ากับคนอ่านจะไปไหนรอด :m3:
ความฮาของมหาไม่เคยหาย มีบททีไรแย่งซีนอิป๋าตลอด :jul3:
แต่ความหวง+เคารพเมียนี่ตีคู่ป๋ามาเลยนะ :laugh:
++++++++++++++++++++++++++
HBD ย้อนหลัง 2 ชั่วโมง 36 นาที นะคะ คุณTRomance
(http://widget.sanook.com/static_content/widget/full/graphic_1/2905/596905/8a4e42fdf740685719dded9891670bce_1260124876.gif)
-
:b:
สุขสันต์วันเกิดคุณTRomanceค่าา มีความสุขมากๆนะคะ คิดสิ่งใดก็ขอให้สมปรารถนา :L2:
น้องโจมน่ารักมากกเลยค่ะตอนนี้ (ที่จริงก็น่ารักทุกตอนอ่ะ :กอด1:)
ชักอิจฉาป๋าแล้วสิ 55
คำผิดค่ะ
คือภาพที่ป๋านั่งพิงผนังม้าหินอ่อน > พนัก
บรรยากาศแห่งการสังสรร > สังสรรค์
ให้หันหน้าไปสบตากับตังเอง > ตัว
ปล้ำเมียตอนเองตอนเมา > ตัวเอง
ป่าอยากถามเหลือเกินว่า > ป๋า
ไม่ต้องสังสรรเสวนา > สังสรรค์
ขอโทษคับ > ครับ
ทั้งแกงค์ มหาซึนฯที่สุดแล้ว > แก๊ง
แต่ประเด็นคือมือจงใจ > มึง
แนะนำคอลัมภ์นี้ใช่มั้ย > คอลัมน์
เวลาที่ใช้สำหรับสังสรร > สังสรรค์
รู้สิ หรือหมดทุกอย่างแหละ > รู้
นัยย์ตาใสเริ่มเศร้า > นัยน์
-
มีคนช่วยแก้ให้แล้วงั้นเดี๋ยวค่อยมาเม้นท์นะ
:L2: Happy Birthday ย้อนหลัง 1 วัน
ตอนนี้น้องโจมแกล้งเมาได้น่ารักมากกกกกกกกกก o13
เพราะอายเลยต้องแกล้งเมา ดีนะที่ไม่โดนป๋าฟัดกลางร้านเลย :t2:
ส่วนคู่มหาก็น่ารักเหมือนกัน อยากเห็นเทียนเวลาเขินชะมัด :o8:
-
+1ให้คนเขียนเนอะ และก็HBDน้ามีความสุขมากๆๆๆๆ
โจมน่ารักกกกกกมากกกกกกกกกมีการแลก้งเมาอีกนะ
หึหึหึ น่ารักเกินไปจริงๆๆๆ
แฮปปี้แบบนี้ก็ตายเลย
-
อร๊ากกก โจมน่าร๊ากกกกกก :110011: :z7:
-
โจมอะไรจะน่ารักขนาดนี้
-
:กอด1: :L2:
สุขสันต์วันเกิผู้แต่งย้อนหลังน่ะค่ะ
ขอให้มีความสุขมากๆค่ะ
ป๋ากับโจมหวานกันได้อีกโจมอ่ะน่ารักที่สู๊ดๆๆๆ เลย :-[ :impress2:
-
น่ารักอ่ะ สุขสันต์วันเกิดนะค่ะ :L2:
-
HAPPY BIRTHDAY ย้อนหลังค่ะ มีความสุขมาก ๆ นะค่ะ
คนอ่านสัญญาว่าจะติดตามอ่านนิยายทุกเรื่องที่แต่งเลยค่ะ รักคนแต่ง มั่ก ๆๆๆๆ จุ๊บ ๆๆๆ
น้องโจมน่ารักจริง ๆ ป๋าแมนสวดยอดอ่ะ
ว่าแต่มหากับเทียนน่ารักอ่ะ ฮ่า ฮ่า
-
โค๊ะ...อิฉาป๋าง่ะ ><' :กอด1:
-
อ่านตอนนี้แล้วพอหายคิดถึงโจมไปได้บ้าง
สุขสันต์วันเกิดย้อนหลังด้วยนะคะ
-
HBD ย้อนหลัง ขอให้มีความสุขมากๆ นะค่ะ :L2:
ส่วนเด็กป๋านี่ก็มาเหนือเมฆตลอด แต่โจมแกล้งหลอกแบบนี้คนอ่านชอบนะเออ :-[
-
สุขสันต์วันเกิดย้อนหลังค่า
ขอให้หนังสือขายดี นะค่ะ :call:
-
ฺBelated Happy Birthday krub!!!!!!! :L2: :L2: :L2:
-
happy birthdayyyyyyyyy~~~
มีความสุขมากๆ
คิดหวังสิ่งใดขอให้สำเร็จลุล่วงได้โดยง่ายดาย
:L1:
ปล. โจมน่ารัก+ร้ายลึกจริงๆ ป๋า
นายต้องคิดหนัก หวงก้างให้มากล่ะนะ
ขอบคุณสำกรับเรื่องหวานๆ น่ารักๆ และดีๆ
อ้อ กด+และให้เป็ด
-
อ๊ายยยยย น้องโจมน่ารักมากกกกกกกกกกก
----------------------------------------------
สุขสันต์วันเกิดย้อนหลัง มีความสุขมากๆนะคะ
-
สุขสันต์วันเกิดครับพี่....ขอให้สุขกาย สบายใจ แฮปปี้ทุกๆ วันนะ ^^
ปอลิง ชอบน้องโจมตอนนี้อ่ะ น่ารักโคตรๆๆๆๆๆ
-
:dont2: :o12: :serius2:เค้าเสียยย ใจน๊าาาา
บรรยากาศมันมาคุ เหมือนตอนนี้เลยอ่ะ
อ่านแล้วคล้านตัวเองที่ต้องจากลาเพื่อนฝูง อินเลยเว๊ยเฮ่ย
อิน อ่ะ อิน ขอตอนพิเศษให้ครบ 50 ตอน น่ะ น่ะ
-
สุขสันต์วันเกิดจ้า
โจมน่ารักอะ :กอด1:
-
น้องโจมน่ารักมว๊ากกกกกกค่า
ถ้าอยู่ในเหตุการณ์นั้นด้วยคงเขินตายกันไปข้างนึง :-[
-
โจมน่ารักกกกกกกกกกกกกอะ
ถ้าเราเป็นป๋าก็อยากจะเก็บโจมไว้แบบนี้เหมือนกัน
คนอารายยย น่ารัก เ็ซ็กซี่ ร้อนแรง ฉลาดอีก
อยากมีเก็บไว้ครอบครองมั่งงอะ
กรี๊ดดดดดดดดดดดด น่ารักกก
HBD คนแต่งนะค่ะ มีความสุขมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆนะค่
-
Happy birthday ย้อนหลังนะค่ะ
โจมน่ารักเป็นบ้า :m1:
-
ตอนนี้อ่านไปยิ้มไปตีนกาขึ้นอีกเพียบเลยค่ะ อิ อิ
อ๊ามาไม่ทัน งั้นอวยพรย้อนหลังแล้วกันนะคะ
มีความสุขมากๆๆนะคะ
-
HAPPY BIRTHDAY ย้อนหลังนะค๊า:)
มีความสุขมากๆ สุขภาพร่างกายแข็งแรงค่า :3123:
น่ารักมากมายทั้งป่าทั้งน้องโจม :impress2:
เพราะอายแต่ก็กลัวคนอื่นคิดว่าป๋าแสดงออกอยู่ฝ่ายเดียว อยากให้คนอื่นรู้ว่ารักป๋า อยากแสดงออกให้คนอื่นเห็นบ้าง
ก็เพราะอย่างงี้ไง ไม่หลงโจมจะให้ไปหลลงใครล่ะเจ้าคะ ใช่มั้ยป๋า ?~ o18
-
:L2:
สุขสันต์วันเกิด
เจริญ เจริญ ร่ำรวย ร่ำรวย
สุขภาพแข็งแรง
มีผลงานดีดี น่ารัก น่ารัก มาให้สาวกทั้งอ่านอีกนะครับ
:b:
อ่านกี่ครั้ง โจม ก็ น่าร๊ากกกกก
o13
รักคนเขียน
ขอบคุณครับ
-
จบไปอีกเรื่อง เรื่องนี้....รักมาก
ชอบป๋า รักน้องโจม ฮามหา ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆค่ะ
-
ทุกอย่างของโจมเป็นของป๋า :o8:
สุขสันต์วันเกิดนะคะ มีความสุขมากๆนะ :กอด1: :L2:
-
สัมพันธภาพระหว่างเพื่อนดีจังเลยอ่ะ ดีใจแทนป๋าจริงๆที่มีเพื่อนแท้
ปล.รอหนังสือค่ะ จะเอาป๋ากะโจมมากอดเลย555 :laugh:
-
น่ารักอ่าาาาาาาาาา >.<
ป๋าคะ ป๋าผิดไปเรื่องนึง ณ มุมมืด (?) แห่งหนึ่งของร้าน เราตั้งวีดีโออัดกันอยู่ค่ะ 5555
เทียนน่ารักเนอะ ^^
-
HAPPY BIRTHDAY ค่า
มีความสุขมากๆนะคะ
-
:L2:ชอบบ มากๆ
-
เย่ ตอนพิเศษ :กอด1:
-
มีความสุขมากๆๆนะ
โจมน่ารักอีกแล้ว :pig4:
-
:b:
ย้อนหลังจ้า
โจมกะป๋ายังน่ารักเหมือนเดิม อิอิ
-
โจมน่ารักมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
>,<
-
แอบมาฉลองวันเกิดด้วยคน
แต่มาช้าไปวันหนึ่ง คงไม่ว่ากันนะ
และอยากบอกว่า น้องโจมน่ารักมาก...................
-
ป๋ากับน้องโจม
น่ารักจริง ๆ เลย
-
ตอนพิเศษ แฟนเซอร์วิสโดยน้องโจม
แหมแกล้งเมาไม่ให้เสียฟอร์ม อยากมีอ้อนบ้างอะไรบ้าง
แกงค์เพื่อนรักกันค่อด ๆ ขอให้รักกันไปนาน ๆ :pig4:
ปล.HBD ย้อนหลังนะคะ สุขภาพแข็งแรง ร่ำรวยเงินทองนะคะ
-
:mc3: :mc2: :b:
HBD ย้อนหลังนะจ้า
-
โจมน่าีรักมากอ่ะ :-[
ชอบคู่มหาเทียนขอเพิ่มอีกซักตอนได้มั้ย o18
ปล.สุขสันต์วันเกิดย้อนหลังค่ะ
-
เยี่ยมไปเลย โจมน่ารักสุดยอด o13
:pig4:
-
มาสุขสันต์วันเกิดน้อยหลังแล้วก็สุขสันต์วันแม่ด้วยค่ะ :กอด1:
แต่ที่ดูสุขกว่าใครตอนนี้ก็คงจะเป็นคุณป๋าอ่ะนะ
น้องโจมน่ารักมากกกกกกก :impress2:
-
หวานกันจนหยดสุดท้ายจริงๆ :-[
อยากอ่านมหากับเทียนอีกอ่า :serius2:
-
หนูโจมน่ารักที่สุดอ่ะ
ตอนนี้พอป๋าไม่พอใจ ป๋าโกรธหนูน้ำตาคลอดตลอดเลย (น่ารัก)
ป๋าขาอย่างที่หนูโจมบอกแหล่ะค่ะ
อย่าได้แคร์ใคร
-
น่ารักเสมอคู่นี้ :o8:
น้องโจมดีจัง เมาแล้วน่ารัก ถ้าเป็นเค้า เมาแล้วอ้วกแตกอ้วกแตน :laugh:
คิดถึงๆๆๆๆๆๆ :กอด1:
-
sogooddddddddddddddddddd
-
น้องโจมน่ารักมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :m3:
(แกล้ง) เมา ได้น่าเอ็นดูที่สุดอ่ะ
อยากจะได้อาหารตาแบบนี้บ้างจัง คงอิ่มไปอีกนาน
ชอบประโยคสุดท้ายของป๋าจริงๆ
"ป๋าจะคิดว่าอาหารตาเมื่อคืน เป็นกำไรตอบแทนคนที่ไม่ได้เป็นเจ้าของโจมก็แล้วกัน!!"
ใจกว้างเหลือเกินนะพ่อคู๊ณณณณณณณณ o18
ขอบคุณทั้งคนเขียน และคนโพสสำหรับทุกๆ ตอนที่ผ่านมา รวมทั้งตอนนี้และตอนหน้า (มหา-เทียน) ด้วยค่ะ :กอด1:
เป็นนิยายที่น่าประทับใจจริงๆ ไม่ผิดหวังเลย รักป๋า-โจมและเพื่อนพ้องมากค่ะ
-
อยากอ่านตอนความเป็นมา ของมหากับเทียน อ่าา
เทียนน่ารัก :o8: :o8:
-
:L2: :L2: :L2:
Happy birthday na ka
ขอให้มีความสุขกับการกระทำทุกอย่างนะคะ
ปล.ขอโทษนะคะช้าไปหน่อย
:z2: :z2: :z2:
-
:a13: :a13: :a13:
Happy BirthDay seiki นะค้าา
:mc4:จุดประทัดให้กับตอนพิเศษเด็กป๋าด้วยจ้าาา
น้องโจมน่ารักมากมายยย (อาจจะขอยืมวิธีน้องโจมไปใช้สักนิด คิคิคิ)
รักเด็กป๋า :กอด1:
-
:-[
โจมน่ารักมากกกกกกกก
-
ตามอ่านมานานแล้วแต่เพิ่งได้เม้นค่ะ
นิยายสนุกมาก! โจมน่ารักมากเลย ชอบนายเอกแบบโจมอะ
:-[
-
สุขสันต์วันเกิดย้อนหลังนะคะ ขอให้มีความสุขมากๆ
ขอขอบคุณนิยายทุกๆที่เขียนออกมา
ขอบคุณความสนุกที่แบ่งปันให้กัน
ขอบคุณมากนะคะ
*อยากให้มีตอนพิเศษ มหา-เทียน อีกจัง
-
กรี๊ดดดดดดดดดด น่ารักมากกกกกก
ไม่ได้มาโผล่ซะนานเลย ติดทวิตค่ะ - -'
อยากได้รวมเล่ม แต่รายจ่ายเยอะเหลือเกิน ขอดูยอดเงินก่อนนะคะ TT
-
เหล้าเนี่ยบางทีก็มีประโยชน์เหมือนกันนะ
เอาไว้เนียนบอกรักแฟนให้ใครๆ รู้ โดยไม่หลุดฟอร์มก็ได้
ช่างคิดนะคะ
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
น้องโจมน่ารัก มีแอบอ้อนด้วยอ่ะ หุหุ ใช้เหล้าเปนข้ออ้างหรือเนี่ย เจ๋งจริงๆ เลยเรา
จะรออ่านตอนพิเศษในหนังสือต่อนะคะ ขอเยอะๆๆๆๆ
-
สุขสันต์วันเกิดย้อนหลังน๊าคร๊าาาาาา มีความสุขมากๆๆน๊าาาาาาา
ตอนพิเศษโจมน่ารักเว่อร์ๆๆ ชอบๆๆคร๊าาาาา
สรุปโจมแกล้งเมาเพื่อ บอกรักป๋าต่อหน้าเพื่อนๆๆ เป็นอะไรที่น่าร๊ากกกกที่สู๊ดดดดดดดดด เอาอีกกกกกกก อิอิ
-
ขอบคุณค้าบบบบบบ :pig4: :pig4:
-
โจมน่ารักสุดๆไปเลย
อยากอ่านคู่มหากับเทียนบ้าง อยากรู้ทำไมเทียนถึงเขินได้ขนาดนั้นตอนป๋าถาม อิอิ
-
o14 Happy Belated Birthday ครับคุณ TRomance o15
ขอให้มีความสุขมาก ๆ สุขภาพแข็งแรงนะครับ
ตอนพิเศษตอนนี้เนี่ย ...... :m2:
-
หวานซ๊าป๋ากับโจมแกล้งเมาอ้อนป๋าด้วย น่ารักๆ 555 แต่พี่มหากับพี่เทียนก็หวานกันเบาๆ
แต่จะไม่ให้เบสกับพี่แย้มีแฟนมั้งเหรอดูเค้าหวานกันสองคู่แล้วอ่ะ
-
จบซะแล้ว ยังอยากอ่านฉากหวานๆ อยู่เลย
นับถือความรักของป๋ามากๆเลย สุดยอด o13
แต่ไม่ชอบตรงป๋าใช้ยานี่แหละ
แต่ว่าเราไม่อยู่ตรงจุดนั้นเองเราคงไม่รู้หรอก ว่ามันแย่ขนาดไหน
ขอบคุณค่ะ จะติดตามผลงานเรื่องอื่นๆ ต่อไปค่ะ :bye2:
-
ปะป๋าเปลี่ยนตัวเองได้ดีมั่กๆ
น้องโจมก็น่ารักสุดตรีนเลยอ่ะ
-
มาช้าได้อีกช้านนนนนนนนนนนนนน
จบซะแระ ตอนจบเรียกเลือด(เพื่อนๆป๋า)มากนะ5555
-
แอบมาอ่านแล้วย่องออกไป
สุขสันต์วันเกิดคนเขียนย้อนหลังจ้า
-
อีกซัก2-3 ตอนสิครับ จะได้รวมเล่มหนาๆ :call:
จะได้ซื้อมาแทนหมอนได้
ปล. แค่อยากอ่านอ่ะ
-
:L2: .......... สุขสันต์วันเกิดย้อนหลังนะค่ะ ขอให้แฮปปี้ มีความสุขมากๆค่ะ แล้วก็ขอบคุณตอนพิเศษหวานๆ แบบนี้ด้วยนะค่ะ อยากบอกว่า อ่านแล้ว อยากเจอผู้ชายอิมเมจแบบโจมกับป๋า เดินคู่กันในชีวิตจริงๆ มากๆเลยค่ะ
-
้HBD ย้อนหลังนะจ๊ะ ป๋าก็ยังขี้หวงเหมือนเดิม
-
อยากอ่านเรื่องพี่มหาบ้างคับๆ
-
โฮกกกก น่ารักบาดจิตบาดใจ น้องโจมน่ารักที่สุดดดดดด
ป๋าก็ยอมปล่อยให้น้องเค้าแสดงออกบ้างเถอะเนอะ จะได้เป็นอาหารตาให้คนธรรมดาบ้าง ฮาๆๆๆ
-
เนื้อเรื่องน่ารักดีอ่านจบแล้วมีความสุขจังค่ะ
บอกตรงๆว่าชอบความรักของพ่อป๋าที่มีต่อลูกมากๆเลยอ่ะ
-
o13 o13 o13
-
น้าร๊ากกกกกกกก~~~~!!!
มากมายก่ายกอง
สุดยอดไปเรยป๋า โจม ><
-
:impress3: โจมมีวิธีที่แตกต่างจากป๋า แต่เพราะรักถึงทำแบบนี้ใช่ไหมโจม
-
:-[ โจมจ๋า ตั้งแต่เป็นเมียป๋าอย่างเป็นทางการ
ร้ายนะคะ มีแกล้งเมาด้วย แต่ชอบอ่ะ อ้อนน่ารัก
สุขสันต์วันเกิดนะคะ :กอด1:
ขอให้มีความสุขมากๆ สุขภาพแข็งแรงค่า
-
:L2:
-
กรี๊ดดดดดด อยากเป็นเด็กป๋าบ้าง :impress2:
-
ป๊าดดดดดดดดด จูบโชว์เพื่อนแบบนี้
นี่แหละป๋าตัวเอง 555+ o13
-
เอ๊ะยังไงเนี่ยโจม ถ้าจะแรงกับป๋าคนเดียวรึปล่าวเนี่ย อิอิ
ส่วนป๋าก็นะ อยากชวนซ้อนมอไซค์ก็บอกไปตรงๆสิ คิคิ
-
"แฟน"
โอ๊ยยยยยยยยย :z3: เขินแทนโจมว่ะ
มันต้องสะกิดใจทั้งโจมทั้งป๋าบ้างเหอะวะ
คุณคนเขียนอ่า ทำให้เราเขินแทนเลยอ่ะ :o8:
-
"เอาชนะให้ได้นะ ถ้าไม่อยากเสียเราไปให้ใคร" :-[
ประโยคนี้เขิลแทนคนพูดเอง
ตอนแรกนึกว่าโจมจะไม่ซ้อนให้ซะแล้วอีก
-
โจมเมาซะงั้น แต่เอ...อ่านไปอ่านมาโจมนี่ถ้าจะมีเบื้องหลังนะเนี่ย
แอบน้อยใจตาขี้เก๊กใช่ม๊า ที่ปล่อยให้นั่งกับเพื่อน
แล้วใครโทรหาโจมหละเนี่ย ป๋าจะหึงมั๊ย
-
**จุดพลุ** แทนตัวเองว่าโจมแล้ว และยังเรียกว่าป๋าอีก
แต่เฮียที่โจมพูดด้วยใครอ่ะ
กำลังจะค่อยๆโผล่มาแล้วใช่มั๊ย
-
น่านนนนนไง เฮียของโจม เป็นอย่างที่คิดจริงๆด้วย
2ปี ให้โจมรอแบบนี้ รอแบบที่เฮียต้องแต่งงานกับคนอื่น
เป็นเรา เราก็เสียใจอ่ะ
แล้วป๋าจะเป็นไงนะ :monkeysad:
-
ป๋าคิดถึงโจม ชัวร์ ยืนยันนอนยัน ฟันธง คอนเฟิร์ม
-
ย๊ากกกกกกกกส์
"" เมีย ""
เมมแบบนี้คนอ่านนนนน ตายเลยค่ะ :z3:
-
ชอบมุขแกล้งเมา เดี๋ยวจะเก็บเอาไปใช้ อิๆ
-
สงสารป๋าอ่ะ ป๋าคงชอบโจมแล้วหล่ะ
แต่โจมยังรักเฮีย ถ้ายังเป็นแบบนี้อยู่ป๋าคงเป็นฝ่ายเสียใจอยู่วันยังค่ำ
-
อุ๊ยยยย กุ๊กกิ๊ก กุ๊กกิ๊กกันซะด้วย :o8:
โจมคงเริ่มหวั่นไหวกับป๋าแล้วสิ ดีใจโว๊ยยยยย
-
ป๋าสิ้นลายแล้วหรอ ถึงต่องให้น้องหนูเป็นเครื่องมือ
ไม่ไหวไม่ไหวเลยนะป๋า
กอดป๋าอุ้นอุ่น เนอะน้องหนู อิอิ
-
5555+ อย่างนี้เรียกว่าเรียกร้องความสนใจนะป๋า :z2:
-
คนอ่านจะขำตายเพราะป๋านี่แหละ
ชิ จะง้อเมียทั้งทีแต่ก็ยังรู้ตัวนะว่ายัดเยียดคำว่าเมียให้
ป๋าก็ป๋าเถอะ เป็นแมวเหมียวก็คราวนี้แหละ
-
ฮือออออออออ สงสารโจม
โจมรักป๋าไม่ใช่เฮียหรอก :sad4:
-
อยากจะกรี๊ดดดดดดดดดังดัง ป๋าน่ารักโคตะระเลยอ่ะ
มีโมเม้นท์แบบนี้ด้วย
-
หวานนนนนเกินไปแล้วป๋า
แต่ดูโจมยังแอบเศร้าๆอยู่ใช่มั๊ยเนี่ย
เก็บเวลานี้ไว้ให้ดีนะป๋ากับโจม
กลัวยังไงก็ไม่รู้ กลัวว่าต้องเกิดไรซะอย่าง เฮ้ออออออ
-
**พยักหน้าหงึกๆ** แทนโจมเลยอ่ะ
เป็นไปเลย แฟน
-
:mc4: :mc4: :mc4: ปกเด็กป๋า คลอดแล้วจ้า
๐ คนอ่านหลายคนเข้าใจผิดคิดว่าเด็กป๋าปิดจองวันที่ 15 ที่ผ่านมา คนเขียนปิดจองเดือนหน้าเลยนะคะ 15 กันยายนเลยค่ะ
๐ ว่าแล้วก็ขออวดปกที่เพิ่งคลอดกันหน่อย......เป็นคนเบอร์ 5 มากๆ ค่ะ มาแต่ปก box set กำลังปั้นเน้อ :laugh:
(http://image.ohozaa.com/i/ff1/7h6uX.jpg)
๐ สำหรับคนที่ยังไม่ทราบรายละเอียดการจอง คลิกที่นี่ค่ะ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=28207.0)
-
จัดไปอีก 1 ชุด :impress3:
-
ปกน่ารักจัง รออ่านอยู่ค่ะ ลั้ลลา :z2:
-
อ่านจบแล้วอยากเป็นเด็กป๋าจัง อิจฉาโฉมที่มีป๋า แต่อย่างว่าป๋ากับโจมเค้าเป็นคู่กัน
ไม่น่าเชื่อว่าป๋าเป็นป๋าแบบนี้สมชื่อยังต้อมาสยบแทบเท้าโจมจนได้
ชอบเวลาป๋าหวานจังเลย น้องโจมก็น่ารัก
-
คุณตูนเซ็นต์ชื่อให้ด้วยได้ไม๊คะ อยากสะสมค่ะ
ได้ค่ะ ตูนได้รับเมลล์ยืนยันล็อคอินแล้วนะคะ ^^
-
ตามอ่านมานานแล้ว ชอบเรื่องนี้มากเลย :กอด1:
คนแต่งเก่งมาก แต่งซะแบบติดจนเป็นทำอะไรไม่ได้กันเลยทีเดียว
เนื้อเรื่องแปลกดี บุคลิคตัวละครก็น่ารัก น่าติดตามแบบสุดๆ
ปล.อยากอ่านมหากับเทียนอ่ะค่ะ มาแบบวับๆแวมๆมันไม่สะใจขอแบบเรื่องสองคนนี้โดยเฉพาะเลยได้ไหม 55 o18
-
เรื่องนี้น่ารักมากกกกอ่ะค่ะ
อุปสรรค มากมายจริงๆๆๆๆๆๆ
แต่เข้าคำว่าครอบครัวเลยค่ะ ยังไง พ่อ ก็รักเรามากที่สุดอยู่ดี
เกลีดไอ้เฮียมากอ่ะค่ะ ขยะแขยงแทนโจมมมม
ตอนที่อยู่บ้านอยากให้ป๋ามาช่วยเร็วๆๆๆๆ
สงสารโจมมากกกกกกกก
แต่โจมกับป๋าก็น่ารักจริงๆๆๆ ป๋ารุกได้ดีมากกกกกก
ชอบบบบบบบบบบ
โจมก็อ่อนโยนดี น่ารักกกกกก
ขอบคุณมากๆๆๆๆนะค่า
ชอบบบบบบมากค่า
-
น้องโจมน่ารักจังงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง อิอิอิ ป๋าคะขอเป็นเด็กป๋าบ้างได้มะ (โดนน้องโจมตบเปรี้ยงงงแน่ๆๆ :haun4:) ฮ่าๆๆๆๆ
น่ารักแล้วก็สนุกมากกกกเลย ลุ้นตลอด เบส แย้ มหา(คนนี้ฮาสุดดด) แล้วก็น้องเทียนนน น่ารักเหมือนกันน :impress2:
-
โอ่ยยยย
น้องโจมน่ารักมากมาย คล้ายจะเป็นลม
ชอบจัง เวลาอ้อนๆ แบบนี้ เป็นใครเห็น ก็ต้องเหวอทั้งนั้นแหละ
หุึหุ
^^
-
เหตุการณ์ต้นเรื่องกับตอนจบเหมือนเป็นฉากเดียวกันเลยแฮะ เป็นฉากที่เร่าร้อนอีกต่างหาก
-
แอบอยากอ่านเรื่องยาวของมหา กับน้องเทียน
:impress2: :impress2: :impress2:
-
โจมน่าร้ากกกกกกก
-
:L2:
โจมก็อยากแสดงออกบ้างอะไรบ้าง ว่ารักป๋านะ
ไปอยู่โน่น ระวังสเน่ห์ของโจมจะไปกระแทกใจฝรั่งตาน้ำข้าวเข้าล่ะ
:pig4:
-
เผยโฉม Box set แล้วค่ะ :mc4: :mc4:
(http://i1227.photobucket.com/albums/ee425/nikky69/boxpr2.jpg)
-
^
^
^
งามน่ารัก น่าเป็นเจ้าของงงงงงงงงงง :interest:
-
น้องโจมน่ารักม๊ากกก..ป๋าก็มีมุมน่ารักกะเค้าเหมือนกัน
แล้วก็เพื่อนป๋าทั้งสามคน..เจ๋งอ่ะ เพื่อนที่ดีจริงๆ
-
แอร๊กกกกกกกก !!!
ถ้าตรูเป็นเพื่อน ตรูก็ตาย(หว่ะ)
>/////<
-
โจม เค้าของจริง
สองคนเค้ารู้กันอยู่ ฮิ้ววววววว
น่ารักอ่ะ !!!
-
อร๊ากกกกกก อิป๋าเริ่ดมากกกกก
ถ้าแนะนำตรูงั้น ขอเขินตายเกิน
5555 โจมน่ารักไปมั๊ย ชอบอ่ะ ><
-
อร๊ากกกกกก รักโจมอ่ะ
อิคุณป๋า ต้องทำถึงขนาดนั้น คึคึ
น่ารักกันอีกแล้วนะ >///<
-
งืออออออ เฮียคือใคร ??
จะเศร้าแล้วใช่มั๊ยอ่า !?
-
อืมมมมม เพราะโจมเลยนะเนี่ย - -
-
5555 แร๊งงงงงงงงงง
สงสัยจะเป็นภาษาไทยเดียวในลิสต์
ใช้คำนี้ดีแล้วหล่ะ เข้าใจได้ง่ายสุดๆ กร๊ากกกกกกกก
-
อื้ม รักโจมตรงนี้แหละ
เด็ดจริงๆ 5555
ป๋า โดนเต็มๆ !!!
-
พ่อบุญทุ่มจังนะคนนี้
อะไรก็ได้หมด 55555
โจมน่ารักมากกกกกกกกกกก ><
-
55555 จะน่ารักกันเกินไปแล้ว
น่ารักกัน เบา เบา หน่อย คึคึ
อิป๋าจะหื่นเกินไปแล้ว...เอ๊ะ หื่นมาตั้งนานแล้ว - -"
และ โจมน่ารักอีกแล้วววววววว ><
-
พี่รักน้องหนูจังเลยค่ะ
55555555555
สุดท้ายหมาป่าเจ้าเล่ห์ ก็จัดการเหยื่ออยู่ดี
ใจเย็นๆ นะ โจม XDDDDDDDDD
-
โจมต้องเป็นคนที่โคตรจะบรมโชคดีที่สุดเป็นแน่
5555555555
ป๋าแกตามใจเว่อร์อ่ะ ...ก็เข้าใจอ่ะนะ คึคึ
แต่โจมอย่าเหม่อเยอะเซ่ เป็นห่วงๆ ^^
-
ฮามากกกกกก ไม้สั้นไม้ยาว
แต่จึ้กมากกกกกก ตรงทะเลาะกัน
ส่วนสุดท้าย เขินและเศร้ามากกกกก
-
เค้าลึกซึ้งกันมากกว่านั้นแล้ว คึคึ
น่ารักจัง ...แต่ปินโตก่อนออกจากบ้านนี่มัน >///<
-
ป๋าแกจะแข่งใช่มั๊ยหล่ะ ?
อย่าแข่งเลย แอบใจไม่ดี ;(
-
ดราม่าไปมั๊ย ? TT^TT
เฮียไม่ทำแรงไปหน่อยหรอ
แต่เอาเถอะ...อย่างน้อยก็ทำให้รู้ว่าเค้ารักกันแค่ไหน ;p
-
55555555 ชอบอ่ะ
ชอบเทียนพรรษา กับ ท่านมหา คึคึ
เมื่อไหร่จะตกลงปลงใจกันอ่ะ ? XD
ส่วนท่านป๋าจะหวานเกินพอประมาณแล้วหล่ะ
อร๊ากกกกกกก โจมน่ารักอ่ะ !!!
-
รอมาต่อนะครับ สนุกมาก :-[
-
หวานมาก
ตอนเศร้าก็ร้องไห้ตาม
เจ๋งจริง เรื่องนี้
+1
-
๐ เอาตัวอย่างจริงของหนังสือมาให้ชมค่ะ ปิดโอนเงินวันที่ 15 ก.ย.นี้แล้วนะคะ ขอบคุณค่ะ
(http://image.free.in.th/z/ic/110909_121211.jpg)
(http://image.free.in.th/z/id/110909_121610.jpg)
(http://image.free.in.th/z/ia/110909_121909.jpg)
(http://image.free.in.th/z/im/110909_121128.jpg)
(http://image.free.in.th/z/iu/110909_122055.jpg)
(http://image.free.in.th/z/iv/110909_121758.jpg)
-
o13 รอได้มาไว้ในครอบครองค่ะ
-
อ๊ากกกกกกรอไม่ไหวแล้ว เมื่อไรจะส่งน๊าาาาา อยากอ่านตอนพิเศษแล้ว คิคิ
-
หนังสือน่ารักอีกแล้ว
ไม่ผิดหวังเลยซักเรื่องค่ะ
o13
-
หนังสืออ น่ารักอีกแล้วววว รอวันที่หนังสือจะมาอยู่ในมือ หุหุ
-
ส่งเมลล์สั่งหนังสือไปแล้วแต่ทำไมมันขึ้น Delivery Status Notification (Failure)
ตลอดเลยอ่ะ แล้วเข้าไปสั่งอีกวิธีหนึ่งก็งง ถ้าอยากได้หนังสือทำไงดีอ่ะ วันนี้วันสุดท้ายแล้วอ่ะ
อยากติดต่อคนเขียนมากเลย ช่วยหน่อยนะ
-
ส่งเมลล์สั่งหนังสือไปแล้วแต่ทำไมมันขึ้น Delivery Status Notification (Failure)
ตลอดเลยอ่ะ แล้วเข้าไปสั่งอีกวิธีหนึ่งก็งง ถ้าอยากได้หนังสือทำไงดีอ่ะ วันนี้วันสุดท้ายแล้วอ่ะ
อยากติดต่อคนเขียนมากเลย ช่วยหน่อยนะ
ส่งเมลล์ไปผิดหรืเปล่าค่ะ romanceficแอดhotmail.co.th นะคะ มีคนอ่านส่งมาผิดเป็น .com หลายคนอยู่จ้า
-
ส่งเป็นสิบครั้งแล้วค่ะ แบบว่ามันตอบกลับมาแบบนี้ตลอดเลย
-
รอหนังสืออย่างใจจดใจจ่อ
-
ไม่มีสตางงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงค์ T_T
เจอกันเมื่อชาติต้องการ
-
๐ เอาตัวอย่างกล่องมาให้ดู และแจ้งข่าวว่า ยืดเวลาจองและโอนเงินให้จนถึงวันที่ 2 ตุลาคม นี้นะคะ
๐ ยืดให้แค่ครั้งเดียวเท่านั้นค่ะ
(http://image.free.in.th/z/ii/3image00002.jpg)
(http://image.free.in.th/z/io/0image00005.jpg)
(http://image.free.in.th/z/iy/image00012.jpg)
-
:z2: เข้ามาเต้นรอหนังสือ รูปแบบมันน่ารักซะจริง :m3:
-
เย่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
แล้วหนังสือคนที่โอนไปแล้วจะได้เมื่อไหร่ค่ะ
ตอนหลัง 15 ตุลา หรือจะทยอยส่งมาให้ก่อนคะ
-
สนุกมากกกกกกกกกก o13
ครบรสมากเลย มีทุกรสชาติ
รักโจม ขอ :กอด1: หนึ่งที
:pig4: :pig4:
-
แล้วหนังสือคนที่โอนไปแล้วจะได้เมื่อไหร่ค่ะ
ตอนหลัง 15 ตุลา หรือจะทยอยส่งมาให้ก่อนคะ
๐ ได้พร้อมกับหมด รวมทั้งคนที่จองและโอนเงินมารอบยืดเวลาด้วยค่ะ เพราะ Box set ยังต้องแก้ไขเรื่องแม่เหล็กอยู่ค่ะ
-
กล่องสวยงามมากค่ะ อยากจะได้มาครอบครองแล้ว
คุ้มค่าการรอคอย เตรียมเก็บตังค์รอเรื่องต่อไปเลย
-
ปูเสื่อรอ ตอนพิเศษค่า :L2:
-
ตอนพิเศษ 'เด็กป๋า' ยำใหญ่ใส่สารพัดสารพันที่จะรัก
๐ สวัสดีค่ะทุกคน อย่าแปลกใจที่เห็น Talk ของคนเขียนก่อนเนื้อหา เพราะว่าตอนนี้มันพิเศษมากกกกกกก... :z2: เป็นตอนพิเศษตามสัญญาจากหน้าแฟนเพจว่า ถ้าคนกด like ก้าวผ่านเลข 999 ไปเมื่อไหร่ คนเขียนจะจับทุกคู่และทุกเรื่องที่เคยเขียนมายำใหญ่เป็นตอนพิเศษให้อ่านกัน มันเลยยาวมากกก (30 หน้า A5 พวกที่สั่งเด็กป๋าไปยิ้มเลยสิ ยัดแถมลงไปในหนังสือให้ด้วยนะรู้มั้ย!! ต้องมีคนอ่านตอบว่า เพราะตรูนี่แหละสั่งคนเขียนให้ยัดลงไปด้วย แล้วไง แล้งไงอะ ก็คนเขียนคนนี้เชื่อง ผ่านการฝึกมาอย่างดีแล้ว เลยจัดให้ด้วยความเต็มใจค่ะ :กอด1:)
๐ สำหรับคนอ่านหน้าใหม่ที่เพิ่งอ่านเรื่องนี้เป็นเรื่องแรก หรืออ่านเป็นบางเรื่องของคนเขียน อาจจะงงนิดหน่อยที่หลายๆคู่ที่ยำกันตอนนี้ คนอ่านอาจจะไม่คุ้นเคยนะคะ สำหรับคนเก่าๆที่ตามกับมาตั้งแต่พี่เมฆพี่ฉาน คงจะลื่นไหลไปกับทุกชื่อ ทุกสมญานามของตัวละครนะ
๐ ถ้าคนอ่านคนไหนที่ผ่านมาอ่านตอนนี้ แล้วพบว่าหลังจากนี้ TRomance หายหัวไปไหน ทำไมไม่มาต่อ นายโลมกับสิงหากุมภา คนเขียนรีบชี้แจงก่อนถูกด่าไว้เลยว่า เมาค่ะ :laugh: :laugh: เรียนกันตรงๆนี่แหละ และ 23-26 ไปเชียงใหม่นะคะ แต่ใครที่เมลล์มาจองหรือเมลล์มาแจ้งโอนเงิน ยังแจ้่งเข้ามาได้ตามปกติค่ะ คนเขียนมีทีมงานช่วยจัดการให้ ไม่ต้องกังวลนะคะ มีคำถามอะไรสามารถถามได้ค่ะ แต่อับดุลจะตอบได้มั้ย ลุ้นกันอีกที :laugh:
๐ คนอ่านห้ามตกใจที่เจอพิเศษตอนยาวๆแบบนี้ เพราะ TRomance 1ก็ตกใจตัวเองค่ะว่าทำไปได้ไง เพราะหาเรื่องรับปากคนอ่านไว้แท้ๆ ซวยไปเนาะ หาเรื่องเอง :serius2: :serius2:
๐ ขอบคุณคนอ่านทุกคนนะคะ ฝากคนอ่านช่วยดูคำผิดให้ด้วยนะคะ เพราะ krappom ส่งตัวอย่างหนังสือที่นางแก้คำผิดกลับมาแล้ว และตอนนี้คนเขียนจะใส่ลงไปในหนังสือด้วย อาจจะพรูฟกันลำบาก ขอรบกวนด้วยเน้อ ขอบคุณค่ะ
ปล.ฝากกระจายข่าวให้เพื่อนๆได้เข้ามาอ่านตอนพิเศษด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ :pig4:
(http://i.kapook.com/glitter/2011/th/09/T200911_08C.gif)
**************************************************************************************
'วันนี้คุณผู้ฟังอยู่กับคลับฟรายเดย์และพี่อ้อยนะคะ ความรักมีหลายรูปแบบเหลือเกิน มีทั้งรักระหว่างผู้ชายกับผู้หญิง ผู้ชายกับผู้ชาย หรือแม้กระทั่งรักที่เกิดกับผู้หญิงด้วยกันเอง หลายคนบอกพี่อ้อยมาว่า เรามีชีวิตอยู่ได้เพราะมีรัก แต่ความหมายของรักจริงๆคืออะไร เรายังไม่รู้เลยนะคะ วันนี้พี่อ้อยอยากจะแลกเปลี่ยนความรักในความหมายของคุณผู้ฟังกันดีกว่าค่ะ ว่าในมุมมองของคุณ รักคืออะไร'
“ฉาน”
“หือ”
“ไหนมึงลองดีไซน์รักแล้วเขียนแบบมาพรีเซ็นต์ให้ดูหน่อยสิวะ”
“ยาที่หมอให้มากินมันออกฤทธิ์น้อยไปเหรอวะเมฆ กูจะได้จัดยาฉีดให้ รับรองเข็มใหญ่ ฉีดเข็มเดียวฟื้นคืนชีพเลยมึง”
ไม่น่าเล่นกับหมาฉานเลย ไม่เห็นมันจะโรแมนติกเหมือนคนอื่นเค้าตรงไหน ผมเลิกเถียงกับมันก่อนที่จะแพ้ ฟังวิทยุเป็นเพื่อนตัวเองต่อไปดีกว่าเยอะ
ผมถูกขังอยู่ในห้องส่วนตัวของพ่อสถาปนิกหนุ่มไฟแรงมาสองวันแล้ว มรสุมที่หอบฝนห่าใหญ่ถล่มกรุงเทพครั้งนี้เล่นเอาผมไม่สบายเลยครับ แต่หมอก็ไม่ให้นอนโรงพยาบาล เพราะที่นั่นเชื้อโรคเยอะกว่าที่บ้านผมอีก พยาบาลจำเป็นที่นอกเหนือจากแม่นิ่มแล้วก็ไม่พ้นไอ้ฉาน
ช่วงนี้มันงานยุ่งมาก โต๊ะทำงานจึงเต็มไปด้วยกองกระดาษ หนังสือ และอุปกรณ์ที่เกี่ยวกับการทำงานของมัน ส่วนตัวเองก็เลื้อยลงไปทำงานที่พื้น ส่วนท่านเมฆ ถูกสั่งให้นอนกลิ้งไปกลิ้งบนที่นอนหล่อๆเท่านั้น ประกาศิตจากมันคือให้ผมอยู่เฉยๆ เพราะผมไม่สบาย
“ฉาน กูอยากกินไอติม”
“ได้ กำลังอุ่นและเฉอะแฉะฉ่ำเยิ้มไปด้วยเหงื่อกูพอดี อะๆ รูดซิปแล้วควักกินได้เลยนะ ไม่ต้องเกรงใจ”
“แหวะ จะอ้วก”
“อะไรๆเมฆ เดี๋ยวนี้รังเกียจของผัวเหรอ ทำไม อย่าให้กูรู้นะว่ามึงนอกใจ บอกไว้ก่อนเลย ตายทั้งคู่”
“กูหรือชู้ตายก่อนล่ะ”
“กูจะไปฆ่าชู้ทำไมวะ กูจะฆ่ามึงก่อน แล้วฆ่าตัวตายตาม”
“ฉาน กูปวดหัวอะ อยู่ดีๆก็เต้นตุบๆที่ขมับนี่อะ ตอนนี้วิ่งไปถึงท้ายทอยแล้ว”
“มึงพูดจริงเหรอ”
“อื้อ พูดจริงสิ”
“ไหนมาดูสิ ปวดหัวเหรอ ไปโรงบาลมั้ย เดี๋ยวกูไปบอกแม่นิ่มก่อนนะ ว่ามึงจะไปโรงบาล”
ผมลอบยิ้มกับตัวเองไม่ให้มันเห็น โธ่ คิดว่าจะแน่ไอ้ห่าฉานเอ้ย มารยาผมงัดออกมากี่เล่มๆ มันรู้ช้ากว่าชาวบ้านเค้าทุกทีแหละ แพ้ทางผมตลอดๆ
“โอย ปวดอะฉาน เส้นเลือดในสมองกูจะแตกหรือเปล่า”
ต้องรีบกลับมาแสดงให้สมบทบาทอีกครั้งตอนที่มันจับหัวผมพลิกซ้ายพลิกขวา หน้าตามันเครียดมาก หน้าผากถูกแบ่งเป็นชั้นๆและในอีกไม่นานจะขมวดกันเป็นปมอยู่แล้ว ผมว่า ผมเลิกแกล้งมันแล้วดีกว่า มันจับได้ทีหลังผมจะเจ็บตัวมากกว่านี้ ไม่คุ้มกันหรอก
“ดีขึ้นหน่อยแล้ว ฉาน งานยังมีอีกเยอะเลยเหรอ”
“ไม่เยอะมากหรอก เนี่ย เดี๋ยวคลับฟรายเดย์จบแล้วก็จะนอนละ”
“มึงติดงานหรือมึงติดรายการวิทยุวะ”
“ทำงานไปฟังดีเจพี่อ้อยไปมันมีสมาธิดีอะ เสียงพี่เค้าเรียบๆ เย็นๆ ฟังสบายๆ”
“กับเสียงกูล่ะฉาน เสียงกูกับเสียงพี่ดีเจคนนั้น มึงชอบฟังเสียงใครมากกว่า”
“ไหนลองส่งเสียงมาก่อน แล้วจะตอบได้ว่าชอบแบบไหนมากกว่า”
“อื้อ ฉาน อะ อา ตรงนั้น อ๊ะ ไม่ไหวแล้วฉาน ช่วยหน่อยเถอะนะ นะ อ๊ะ อ๊า”
มันอึ้งอ้าปากค้างไปเลยครับ เล่นกับใครไม่เล่น มาเล่นกับพี่เมฆ ให้มันรู้กันไปสิว่าใครจะเหนือกว่ากัน
“มึงไปหัดทำท่าแบบนี้มาจากไหน แล้วเสียงน่าเกลียดๆนั่นอีก”
“เสียงน่าเกลียดเหรอฉาน แล้วใครล่ะ ตอนที่กูกัดฟันเก็บเอาไว้แล้วมาบอกกูว่า ร้องออกมาเถอะเมฆ นะ ฉานอยากได้ยิน กูหูฝาดไปเหรอ”
“มันก็ต้องถูกกาละเทศะสิวะ มึงมาเลียนเสียงเลียนแบบอย่างนี้ทุเรศว่ะ”
‘คุณผู้ฟังคะ บางครั้งคนเราก็ไม่โชคดีในเรื่องความรักเสมอไป บางคนอยู่ใกล้กันแท้ๆ ผูกพันกันมายาวนาน แต่กว่าจะรู้ว่ารักกันก็เกือบจะสายไป เพราะอะไรน่ะเหรอคะ เพราะเค้าไม่รู้ไงล่ะ ว่ารักคืออะไร’
ผมหยุดฉะปากกับไอ้ฉานเพราะสิ่งที่ดีเจพูดออกมามันใกล้เคียงหรือเรียกได้ว่าตรงกับเราสองคนมาก แต่สำหรับผมแล้ว ผมโชคดีตรงที่ไม่มีคำว่าสายที่จะรู้ใจกันและกัน ไม่ใช่เพราะผมเก่ง แต่เพราะไอ้ฉานมันไม่เคยเปิดช่องว่างให้ใครได้ใกล้ชิดผมเลยต่างหาก มันล็อคสเปคเอาไว้เลยตั้งแต่ต้น เพราะต่อให้ผมหัวถั่วขนาดไหน หรือเซลล์สมองตายไปยังไง ผมก็ต้องอยู่ใกล้ๆไอ้ฉานนี่แหละ เพราะไอ้ฉานมันไม่เคยปล่อยให้ทุกอย่างสายไป มันวางแผนของมันมาอย่างดีแล้วตั้งแต่ต้น ทุกวันนี้ผมเองก็ยังไม่เคยเห็นว่าพระจันทร์เป็นยังไง ในสายตาของผม ไม่ว่าจะนานแค่ไหน ไอ้ผู้กำกับแห่งชาติมันก็ทำให้ผมได้เห็นแต่ตะวันนั่นแหละ
“เมฆ มึงเป็นอะไรหรือเปล่า ปวดหัวมากเลยเหรอ ลุกไหวมั้ย ให้กูอุ้มนะ”
“กูไม่ได้เป็นอะไรหรอกฉาน แค่คิดตามที่ดีเจพูด”
“ดีเจพูดว่าอะไรวะ”
“ก็ดีเจบอกว่าที่หลายคนไม่สมหวังในรักทั้งๆที่อยู่ใกล้กันนั้น เป็นเพราะไม่รู้ความหมายว่ารักคืออะไร”
“อาฮะ แล้วไงต่อ”
“กูเลยคิดว่า ที่เราอยู่ด้วยกันมาได้ขนาดนี้ เป็นเพราะมึงรู้ใช่มั้ยว่ารักคืออะไร จะว่าไปกูก็ไม่เคยหาคำตอบเลยนะว่ารักคืออะไร แล้ว รักคืออะไรวะฉาน”
“มึงไง รักของกูคือมึงไงเมฆ กูถึงไม่ปล่อยให้มีคำว่าสาย”
ผมโผเข้าไปกอดคอมันไว้แน่น ไอ้ฉานไม่ได้ตั้งตัวหรอกครับ ผมคล้องแขนผสานมือไว้กับคอมัน แล้วตั้งอกตั้งใจฝังจมูกลงไปบนแก้มมันฟอดใหญ่ๆ สูดกลิ่นแก้มไอ้ฉานของผมซะเต็มปอด
“กูรู้แล้วๆ ความรักของกูก็คือมึงเหมือนกันไงฉาน เพราะมีมึงก็เคยไม่ดิ้นรนที่จะหาความหมายอะไรอีก มึงต่อสายเข้ารายการให้กูหน่อยสิ นะๆ เดี๋ยวคืนนี้พี่เมฆจัดหนักให้ติดใจไปสามชาติเลยฉานแสง”
“มึงจะโทรเข้ารายการทำไมวะ”
“กูจะโทรไปแชร์ความหมายของคำว่ารัก”
ผมใจจดใจจ่อกับการโทรเข้าไปเพื่อหน้าไมค์ในรายการวิทยุมาก พอไอ้ฉานต่อโทรศัพท์เข้าจริงๆผมก็ตื่นเต้น ปกติแล้ว คนอย่างผมไม่สนใจเรื่องอะไรพวกนี้หรอก แต่ตอนนี้ผมไม่สบาย ในสภาวะอ่อนแอและต้องการการเอาใจใส่อย่างหนักหน่วง ไอ้ฉานก็คือคำตอบนั้น ในทุกๆครั้งไม่ว่าตัวผมจะต้องพบเจอกับอะไร จะต้องมีไอ้ฉานรวมอยู่ในเรื่องนั้นด้วยเหมือนเป็นติ่งอะไรสักอย่างที่จำเป็นต่อร่างกายและจิตใจผม มันยื่นโทรศัพท์มาให้ แล้วบอกว่าให้รอจนกว่าจะมีเสียงทักทายมาจากดีเจ
‘สวัสดีครับ ผมชื่อเมฆ ความรักของผมหมายถึงทั้งหมดที่รวมกันเป็นเขาครับ ไม่ใช่ส่วนที่ยื่นออกมาจากหัวนะครับ แต่เขาที่ผมหมายถึงคือตะวันครับ ผมจะไม่มีวันรู้จักตัวเองเลยถ้าไม่มีแสงจากตะวัน มันส่องมาที่ผมตลอดเวลา สำหรับผมแล้ว ผมเป็นคนที่โชคดีที่ไม่รู้จักคำว่าสายเกินไป ที่จะรู้ตัวว่ารักใครสักคน เพราะอะไรรู้มั้ยครับ เพราะรักมันพันธนาการผมไว้ตั้งแต่ต้นแล้ว ต่อให้ผมไม่รู้ เขาก็จะต้องบอกผมให้รู้จนได้แหละครับ ความรักของผมคือฉานแสงครับ’
“ขลุ่ย ป่านนี้แล้วทำไมยังไม่นอน”
“รอคุณคนเดียวครับ”
“แล้วฟังวิทยุรายการนี้อีกแล้วเหรอ วันนี้ดีเจเค้าชวนคุยเรื่องอะไรล่ะ”
“เค้าให้ช่วยกันแชร์ความหมายของคำว่ารักน่ะครับ ขลุ่ยเพิ่งฟังของผู้ชายคนหนึ่งไป น่ารักดีจัง ความรักของเขาถูกกำหนดไว้ตั้งแต่ต้นแล้วน่ะครับ ถ้าขลุ่ยจับใจความไม่ผิด คนรักของผู้ชายหน้าไมค์เมื่อกี้ ต้องเป็นผู้ชายด้วยกันแน่ๆครับ”
“อืม เดี๋ยวนี้ผู้ชายรักกันเป็นเรื่องธรรมดาไปแล้ว ไม่ใช่เรื่องใหม่สักหน่อย พ่อของเราสองคนก็เป็นหลักฐานได้นะว่าผู้ชายรักกันมีมานานแล้ว”
“คุณคนเดียวครับ แล้วคุณคนเดียวคิดว่า ความรักของคุณคนเดียวคืออะไรเหรอครับ”
“ความรักของคุณคนเดียวเหรอ ความรักคืออะไรนะ มันมีคำจำกัดความที่ถูกที่สุดด้วยเหรอ”
“ไม่รู้สิครับ มันไม่มีความหมายที่ถูกต้องหรอก ขลุ่ยว่ามันน่าจะเป็นคำจำกัดความของแต่ละคนมากกว่า มุมมองใครมุมมองมันน่ะครับ”
“งั้น ความรักของคุณคนเดียวก็คือขลุ่ย”
“คุณคนเดียวลอกคำตอบหน้าไมค์เมื่อกี้นี่ครับ”
“อะไรกัน คุณคนเดียวอาบน้ำอยู่ ไม่ได้ยินหรอกว่าเค้าพูดถึงอะไร แล้วคุณคนเดียวกอปปี้คำตอบเค้าตรงไหนเหรอ”
“คนที่มาแชร์ความหมายของรักหน้าไมค์เมื่อกี้ เค้าก็บอกว่าความรักของเขาก็คือคนรักของเค้านั่นแหละครับ”
“อื้อ ก็ถูกต้องแล้วไง ถ้าขลุ่ยไม่ใช่ความรักของคุณคนเดียว คุณคนเดียวจะรู้ได้ไงว่าคุณคนเดียวรักขลุ่ย ถูกมั้ยล่ะ”
“ครับ”
“มานอนเถอะ ช่วงนี้ฝนตกทุกวัน นอนกอดกันจะได้อุ่นๆ ขลุ่ยไม่สบายง่ายจะตาย ไม่มีคุณคนเดียวอยู่ด้วย จะไม่สบายเอาง่ายๆนะ”
ยังมีต่อนะคะ............... :impress3:
-
‘หลายคนที่โทรเข้ามาคุยในรายการ พูดคุยกันตอนที่รักสมหวังแล้ว บางท่านแต่งงานกันไป บางท่านก็อยู่ด้วยกันมาจนถึงทุกวันนี้ กว่าที่คุณจะรู้ความหมายของคำว่ารัก คุณรู้มั้ยคะ ว่ารักของคุณเริ่มต้นจากอะไร’
“คุณคนเดียวจะกล้าเล่าให้ใครฟังมั้ยครับ ว่าจุดเริ่มต้นความรักของเรามาจากความแค้นล้วนๆเลย”
“จุดเริ่มต้นที่เปลี่ยนจากคุณคนเดียวเป็นเราสองคนน่ะเหรอ ทำไมจะบอกไม่ได้ล่ะ ตอนที่คุณคนเดียวยังไม่เปิดใจ มันยากกว่าเล่าให้ใครๆฟังตั้งเยอะ เค้าให้โทรไปเล่าในรายการได้เหรอ”
“ครับ เค้าให้โทรไปแชร์กันได้”
“ขลุ่ยต่อสายให้คุณคนเดียวหน่อยสิ”
“เอาจริงเหรอครับ”
“อื้ม จริงๆ”
‘สวัสดีค่ะ คุณผู้ฟังที่อยากแชร์จุดเริ่มต้นของความรัก ชื่ออะไรคะ’
‘สวัสดีครับ ผมชื่อ คนเดียว ครับ จุดเริ่มต้นความรักของผมมาจากความแค้น ผมโกรธเพื่อนที่สนิทที่สุดของตัวเองเพียงเพราะคิดว่าเค้าคือต้นเหตุที่ทำให้ผมต้องสูญเสีย’
‘แค้นเหรอคะ แล้วคุณคนเดียวรู้ตอนไหนคะ ว่าจริงๆแล้วรักเค้าคนนั้น’
‘รู้ตอนที่ตัวเองกำลังจะเหลือตัวคนเดียวเหมือนชื่ออีกครั้งครับ รู้ตอนที่เค้าหยุดหายใจ เพราะผมเองก็รู้สึกเหมือนมีใครมาเด็ดเอาหัวใจออกไปเหมือนกัน’
‘เป็นตัวอย่างของความรักที่รู้ตัวก่อนจะสายจริงๆเลยนะคะคุณผู้ฟัง คนเรากว่าจะรู้ค่าของสิ่งที่รัก มักจะต้องแลกมาด้วยสิ่งใดสิ่งหนึ่งเสมอเลยว่ามั้ยคะ แล้วรักของคุณผู้ฟังแลกมาด้วยอะไรคะ’
“คลับฟรายเดย์คืนนี้มีสาระแฮะ ดินว่าไง”
“ไม่ว่าไง”
“อ้าว ทำไมถึงไม่ว่าไงล่ะ”
“แล้วจะให้ว่าไงเล่าก็ฟังบ้างไม่ฟังบ้างนี่หว่า วันนี้ไปสอนหนังสือเด็กในชุมชนมาเหนื่อยสายตัวแทบขาด”
“ก็พี่บอกแล้วว่าให้เป็นคุณดินอยู่ในบริษัทพี่สบายๆทำไมไม่เอาล่ะ”
“หึ นี่พี่ดินนักเลงใหญ่นะเว้ยเสาไฟฟ้า จะให้พี่ดินไปยืนคอเชิดเป็นคุณชายในบริษัทได้ยังไง ไม่เอาหรอก ใครจะโง่ไปประกาศตัวให้คนนินทาว่าเกาะนายกินล่ะ”
“ว่าไปนั่น แล้วรักของดินแลกมาด้วยอะไรล่ะ หืม กว่าจะมีเจ้าของหัวใจเป็นประธานบริษัทใหญ่ ดินต้องแลกมาด้วยอะไร”
“ตัวไง ตัวกูเนี่ยแหละ แลกใจมึงมา ไม่ใช่เหรอ”
“ใครบอก เราสองคนเอาใจแลกใจมาต่างหาก”
“น้ำเน่าไปมั้ยไอ้เสาไฟฟ้า ถ้าเอาใจแลกใจแล้วมึงปล้ำกูทำไม”
“เหตุผลที่จะปล้ำมันไม่มีหรอก แต่เหตุผลที่จะรักมันเยอะมากกกก ถ้าดินอยากฟังนะ พี่คงต้องขอเวลาแล้วล่ะ”
“มันเยอะมากขนาดนั้นเลยเหรอวะ พี่ดินมีคนเดียว แต่มึงจะอธิบายตัวกูที่ทำให้มึงรักได้ มันมากมายขนาดนั้นเลยเหรอวะ”
“ทั้งคืน พอพระอาทิตย์ขึ้นปุ๊บนะดิน พี่อธิบายจบเลย”
“พอเถอะไอ้หื่นกาม นึกว่าจะมีสาระ ที่ไหนได้ มีแต่ภาวะกำหนัด”
“ฮ่าๆ จริงๆรักของดินแลกมาด้วยความดีและความจริงใจของดินเองนะ”
“กูเป็นคนดียังไงวะ”
ถ้าไม่อยากรู้ พี่ดินจะไม่ลงทุนตะเกียกตะกายปีนเตียงขึ้นมาจ้องตาเอาคำตอบจากมันเลยนะ มันบอกรักบ่อยมาก พร่ำเพรื่อ แต่มันไม่เคยอธิบายเหตุผลเลยว่าเพราะอะไร
“ดินเป็นคนที่ซื่อสัตย์ต่อความคิดของตัวเอง คิดกับพูดตรงกันไง”
“แล้วมันแปลว่าเป็นคนดียังไงวะ”
“ดินคิดดีแล้วก็ทำดีไง อย่างน้อยๆดินคิดที่จะรักพี่ นั่นก็เป็นความดีอย่างหนึ่งของดินแล้วรู้มั้ย”
“อ๋อ สุดท้ายก็วกเข้าชมตัวเอง”
“หรือดินเสียใจที่มารักพี่ล่ะ”
นี่ไอ้เสาไฟฟ้ามันถามทีเล่นทีจริง หรืองอนไปแล้วจริงๆวะ อยู่กับมันมานานก็พอจะรู้ว่ามันตั้งใจตะล่อมถามเพื่อให้บอกว่ารักมัน ไอ้ยักษ์วัดตึกมันชอบฟังคำนั้น มันไม่เบื่อถ้าพี่ดินจะพูดซ้ำๆ
แต่พี่ดินอาย ไม่ ไม่ นักเลงใหญ่ไม่ควรจะอายอะไรที่สาวแตกแบบนี้หรอก ขอเปลี่ยนเป็นกระดากปากดีกว่า
“เสาไฟฟ้า น้อยใจเหรอ ยังไม่ได้ว่าอะไรเลยนะเว้ย คิดมากแก่เร็ว”
นี่คือคำง้องอนที่พิเศษสุดๆของนักเลงใหญ่แล้ว จะให้เอาหน้าซบต้นแขนแล้วออดอ้อนนั้น ทำไม่ได้ว่ะ สู้เอื้อมมือไปปิดไฟแล้วแก้ผ้าโก่งตูดเลย ไอ้เสาไฟฟ้าน่าจะเข้าใจมากกว่าว่าพี่ดินกำลังง้อ
“เปล่าครับ”
ตอบรับหน้าหมองๆแบบนี้ มารยาไอ้เสาไฟฟ้ามีเป้าหมายเอาเสาไฟกระแทกโพรงดินแบบชัวร์ๆ พี่ดินปากแข็งจนมันจับไต๋ได้มากแค่ไหน มันเองก็มารยาใส่พี่ดินจนจับทางได้เหมือนกันแหละวะ
สมมุติว่ามันต้องการจะขุดเจาะสำรวจดิน มันจะทำเลยก็ได้ พี่ดินก็ต่อต้านขัดขืนไปงั้นแหละ เจอปลายลิ้นชื้นๆเข้าไปก็ไม่มีแรงจะทำอะไรแล้ว มันบอกให้อ้าขาก็อ้า มันบอกว่าอย่าเกร็งก็ทำตามทุกที แต่มันก็ยังขยันหาเงื่อนไขที่จะมีอะไรกับพี่ดินแบบแปลกๆ ถ้าเซ็กส์คือการแสดงความรักในรูปแบบหนึ่ง ความรักของไอ้เสาไฟฟ้าก็แลกมาจากความตอแหลของมันนั่นแหละ ความเสมอต้นเสมอปลายอย่างหนึ่งของมันก็คือ กี่ปีๆมันก็ไม่เคยเบื่อที่จะขุดเจาะสำรวจดินหลุมเดิมๆ ขุดแล้วก็ขุดอีก สำรวจจนทะลุปรุโปร่งแล้ว มันก็ยังตั้งหน้าตั้งตาสำรวจอยู่อย่างนั้น ไม่เคยมีทีท่าว่าจะขุดเจาะที่ใหม่ๆเลยสักครั้ง
“เสาไฟฟ้า”
“ครับ”
“ความจริงใจและเสมอต้นเสมอปลายของมึง เอาใจกูไปหมดแล้วนะ”
จริงๆแล้วพี่ดินก็ไม่อยากเห็นรอยยิ้มไอ้เสาไฟฟ้าเท่าไหร่หรอกนะ เห็นแล้วก็หมั่นไส้ เลือดนักเลงมันวิ่งพล่านอยากจะกระทืบคน แต่พอลองชั่งดูแล้วว่าระหว่างรอยยิ้มกับสีหน้าหม่นหมองของมัน แบบไหนที่มองแล้วสบายใจกว่า ก็ต้องจำใจเลือกว่าจะทนหมั่นไส้มันไปก่อนก็ได้ เพราะเวลาไอ้เสาไฟฟ้ามันยิ้ม พี่ดินหายใจโล่งกว่าตอนมันหน้าเศร้าๆเยอะ
‘คุณผู้ฟังส่งข้อความมาหาพี่อ้อยว่า ความรักไม่ใช่สิ่งที่ต้องใช้อะไรแลกมานะคะ แต่มันคือการแลกเปลี่ยนซึ่งกันและกัน ต่างคนต่างให้และได้รับกลับมาเหมือนๆกัน พี่อ้อยก็อยากจะใช้ข้อความนี้เป็นตัวแทนบอกคุณผู้ฟังค่ะ
บางคู่รักกันได้เพราะมีอะไรคล้ายๆกัน ในความคล้ายก็ยังมีบางส่วนที่เป็นช่องว่าง ยังคงต้องการส่วนที่เติมเต็ม มีความรักของใครเข้าข่ายที่พี่อ้อยว่าไว้บ้างมั้ยคะ แล้วคุณสองคนใช้อะไรเติมเต็มช่องว่างให้กันและกันคะ’
“โจม ไม่หนาวเหรอ แล้วนั่นฟังวิทยุออนไลน์กับเค้าด้วย โรแมนติกตั้งแต่เมื่อไหร่”
“อ่านเจอในพันทิปก็เลยลองหาฟังดูน่ะ ถ้าเจอคลื่นนี้ก่อนนะ โจมคงไม่รู้สึกว่าตัวเองอยู่ตัวคนเดียวหรอก รายการนี้อย่างกับศาลาคนเศร้าเลย แต่วันนี้เค้าเสนอแง่มุมดีๆของความรักอะป๋า”
“มาเจอทีหลังแหละดีแล้ว ถ้าโจมเจอคลื่นนี้ก่อน โจมจะสนใจป๋าน้อยลง”
“รู้ได้ไง”
“เพราะใจโจมมีช่องว่างไง พอโจมเจอป๋า ช่องนั้นก็ถูกปิด แต่ถ้าโจมมาเจอคลื่นนี้ ใจโจมก็ยังมีช่องว่างอยู่ แต่ไม่รู้สึกว่ามันว่างเปล่า เข้าใจมั้ย”
“ไม่เข้าใจ”
“โธ่ ป๋าพูดตั้งนาน”
“ป๋าหมายความว่า ถ้าโจมติดรายการนี้ โจมจะไม่ฟุ้งซ่านแล้วเลยตามเลยเป็นเด็กขายให้ป๋าซื้ออะเหรอ”
“ประมาณนั้น เรามีส่วนที่คล้ายกัน แล้วก็มีส่วนที่ใช้เติมเต็มให้กันและกันนะ”
“แล้วอะไรคือส่วนเติมเต็มส่วนนั้นล่ะ”
“ความเข้าใจไง ป๋าเข้าใจในสิ่งที่โจมเป็น และโจมเองก็เข้าใจในสิ่งที่ป๋าเป็น ส่วนคนที่ไม่เข้าใจ ก็คือคนที่เอาเราสองคนไปพูดต่างๆนาๆจนเละเทะไง”
“อืม จริงๆแล้วเราสองคนก็แค่อยากมีคนที่เข้าใจนะ เด็กขาดความอบอุ่นชัดๆเลย”
“โจมยิ้มอีกสิ”
“อะไร อยู่ดีๆมาสั่งให้ยิ้ม โจมไม่ใช่เด็กในปกครองแล้วนะ โจมเป็นเมียแล้ว อยู่ๆมาออกคำสั่งได้ไง”
“เปล่า ไม่ใช่คำสั่งหรอก มันคือคำขอร้อง เวลาโจมยิ้มแล้วหัวใจป๋ามันพองโตน่ะ มันรู้สึกสุขใจ”
“งั้นจะยิ้มให้หวานจนคาดไม่ถึงเลย ถ่ายคลิปไว้ขายแฟนคลับนะป๋า ยิ้มนี้เพื่อคนที่คุณรัก”
.
.
.
“โหย อะไรเนี่ย ไอ้ป๋า ไอ้เพื่อนชั่ว เลวสุดๆเลย มึงดูสิแย้”
“อะไรของมึงวะมหา มันไม่ส่งข่าวมามึงก็ว่ามันมีความสุขจนทิ้งเพื่อน พอมันส่งข่าวมา มึงก็ด่ามัน”
“ส่งข่าวบ้างของกูไม่ได้หมายถึงให้มันส่งรูปน้องโจมยิ้มหน้าบานมาอย่างนี้ แม่ง ต้องการฟ้องด้วยภาพชัดๆว่าน้องโจมอยู่กับมันแล้วมีความสุขแค่ไหน อย่างนี้แฟนคลับอย่างกูได้แต่ปวดใจสิวะ”
“มึงเยอะนะมหา จัดการเพื่อนมึงเหอะเบส”
“ไม่ๆ พวกมึงตีกันเองเหอะ วิทยุกูเป็นอะไรวะ ไหนคนขายบอกยังใช้ได้ ปัง ปัง!!”
“เบส มึงเคาะอย่างนั้นมันจะเจ๊งไปเลยรึเปล่า คนขายบอกไม่หมดอะดิ ยังขาดคำว่า ซ่อมก่อนถึงจะฟังได้”
ใครจะตีกันเบสไม่สน ตอนนี้กำลังปล้ำอยู่กับวิทยุเก่าคลาสสิคที่ทุ่มทุนซื้อมา คนขายบอกว่าเล่นได้ แต่นี่หมุนหาคลื่นอยู่นานแล้ว เคาะก็แล้วยังไม่เกิดอะไรขึ้น เลยต้องเดินไปเดินมาหาคลื่นพิสูจน์คุณภาพกันอยู่เนี่ยแหละ
ซ่า ซ่า ซืด ซืด “โอ๊ะ ติดแล้ว เยี่ยม”
ถ้าหากรักนี้ ไม่บอกไม่พูดไม่กล่าว
แล้วเค้าจะรู้ว่ารักหรือเปล่า อาจจะไม่แน่ใจ
อยากให้เขารู้ ฉันคงต้องแสดงออก
ไม่ใช่ให้ใครเค้าบอก
หรือว่าให้เค้าเดาเอง ว่ารักเธอ
‘คุณผู้ฟังคะ บางคู่ก็ปล่อยให้รักเป็นเรื่องเลยตามเลย ไหลไปตามน้ำ ละไว้ในฐานที่เข้าใจ แต่บางครั้ง สิ่งเหล่านี้ก็บั่นทอนความรู้สึกให้สับสนได้ บางครั้งความเฉยเมยก็อาจจะทำให้อีกฝ่ายไม่มั่นใจว่ารักกันจริงหรือเปล่า หมั่นเติมคำรักเหมือนที่หมั่นเติมปุ๋ยให้ต้นไม้กันบ้างนะคะ เค้าจะได้มั่นใจว่าคุณรักเค้าจริงๆค่ะ’
“เฮ้ย มหา ผู้ชายที่ซ้อนเวสป้าผ่านหน้าเราไปนั่นใช่เทียนเด็กมึงหรือเปล่าวะ”
“ไหนๆ วันนี้เทียนทำแลปกับส่งรายงานนี่”
“มึงก็แหกตาดูสิวะ ว่าไอ้ที่นั่งเบียดหลังเกาะเอวกันไปนั่นใช่เมียมึงมั้ย แต่กูตีลังกาดูแล้ว กูว่าใช่ว่ะ”
“เดี๋ยวก็รู้”
เดี๋ยวของมหาไม่นานเกินรออย่างที่เพื่อนๆคิด มันก้าวฉับๆกระโดดขึ้นจักรยานแล้วปั่นไปทางวิศวะอย่างไม่คิดชีวิต ฝุ่นยังตลบอบอวลให้เพื่อนต้องหลบหน้าหนี บ้างก็ไอค่อกแค่ก แต่แผ่นหลังมหาค่อยๆไกลออกไปจนมองไม่เห็นแล้ว ไอ้นี่ดูเหมือนไม่ใส่ใจใยดีเทียนสักเท่าไหร่ เหมือนคบกันไปวันๆ แต่พอมีใครมาข้องแวะเทียนเท่านั้นแหละ มหามันรีบแจ้นไปอย่างกับถูกพายุพัด
“เทียน”
“อ้าว มหามานี่มีอะไรเหรอ”
ปากพูดกับเทียนอยู่หรอก แต่ตาจ้องไปที่ไอ้สารถีที่มันบังอาจให้เทียนซ้อนท้ายร่อนไปร่อนมานี่แหละ
“ก็นัดกันจะไปกินสุกี้”
“ส่งรายงานเสร็จจะตามไปที่คณะไง นี่เพิ่งปิดแลป อีกสักพัก มหาไปรอกับเบสแล้วก็แย้ที่คณะก็ได้”
“วันนี้จะรอรับเลยแล้วกัน”
“เอาจักรยานเนี่ยนะมารับ”
“อือ ทำไมอะ ซ้อนจักรยานไม่ได้เหรอ”
“ไม่ได้ว่าอะไร ซ้อนก็ซ้อน วันนี้ดูแปลกๆไปนะ”
“เทียนก็แปลกไป ปิดบังอะไรกันอยู่หรือเปล่า”
“ปิดบัง ปิดบังอะไร”
มหาไม่ได้ตอบออกมาเป็นคำพูดหรอก แต่เทียนพอจะรู้แล้วว่าเรื่องอะไร เพราะมหามัวแต่จ้องเอาๆจนคนถูกมองเองยังรู้ตัวเดินทิ้งห่างออกไปแล้วเลย
“ไอ้นั่นใครเหรอ”
“ชื่อเปี๊ยก เป็นเพื่อนในเมเจอร์เนี่ยแหละ เค้าให้ติดรถไปซื้อกระดาษรายงาน”
“แล้วทำไมเทียนต้องกอดเอวมันด้วยล่ะ แทบจะซบหน้ากับหลังมันอยู่แล้ว”
“ก็เปี๊ยกมันขับเร็ว พอดีรีบ ลมมันตีหน้าก็เลยหลบลม ส่วนที่เกาะเอว เพราะกลัวตก ที่ตามมาถึงเนี่ยเพราะเรื่องนี้เหรอ แล้วที่หน้าบึ้งเป็นตูดอยู่เนี่ยเพราะเรื่องนี้ด้วยหรือเปล่า”
“อือ ไม่ชอบเลย พอเห็นเทียนทำแบบนั้นแล้วหงุดหงิด”
“หึงเหรอ”
“เออสิ หึง อุตส่าห์ไว้ใจไม่ตามเฝ้านะเทียน ทำไมทำแบบนี้ล่ะ”
“ก็เห็นมหาสบายๆ นึกว่าไม่คิดอะไรมาก เพื่อนกันทั้งนั้นแหละ ไม่มีอะไรหรอก”
“ถ้าไม่รักไม่หวงก็ไม่คิดมากหรอก แล้วที่ดูเหมือนปล่อยๆก็ไม่อยากให้เทียนรำคาญ ไม่ได้แปลว่าไม่รักไม่สนใจนะ ถ้ามีอะไรไม่ชอบมาพากลก็ไม่ทนหรอก แฟนใครๆก็รัก ยิ้มอะไร หงุดหงิดนะเนี่ย ทีหลังจะมารอรับแล้วนะเวลาทำแลปอะ”
“ยิ้มที่เห็นมหาหึงไง หึงแล้วปัญญาอ่อนดี ว่าแต่ ยังรักยังแคร์กันอยู่จริงเหรอ”
“ไม่จริงมั้ง ปั่นจักรยานมาจนเกือบลืมหายใจนี่เรียกว่าแคร์ป่าวล่ะ”
“โอเคเข้าใจแล้วนะ ดีใจเหอะที่มหายังรักยังแคร์ ดีใจมาก แต่เลิกงอนได้แล้ว เดี๋ยวคืนนี้จะไปค้างด้วย”
“จริงนะ ไม่ใช่มาค้างเพราะจะชวนสวดมนต์นะ”
“ไม่ใช่ แต่อาจจะชวนอย่างอื่นนะ มหามีแรงหรือเปล่า”
“โห เทียนพูดอย่างนี้มหาสู้ขาดใจเลย รีบไปทำงานให้เสร็จไป จะรออยู่นี่แหละ ไว้ใจเทียนแต่ไม่ไว้ใจใครเว๊ย!!”
ยังมีต่อนะคะ :z2: :z2:
-
‘คุณผู้ฟังคะ บางครั้งความรักของคนเรา แค่คำพูดมันก็อาจจะไม่พอ การสัมผัสที่แสดงออกถึงการเอาใจใส่และเติมเต็มความรักให้แก่กันสำคัญมากนะคะ พี่อ้อยอยากจะบอกว่ามันเป็นการเติมเชื้อรักให้สดใสอยู่ตลอดเวลาค่ะ คุณผู้ฟังอย่าลืมสัมผัสคนที่รัก ให้เค้ารับรู้ถึงความรู้สึกของเรานะคะ’
“พี่ไม้”
เสียงของเด็กข้างบ้านมักดังมาก่อนตัวเสมอ เขาได้ยินตั้งแต่เสียงโครมครามของฝีเท้าที่ทิ้งน้ำหนักลงบนขั้นบันไดด้วยอัตราความเร็วเต็มที่ และน้ำหนักกดทับของเด็กผู้ชายทำให้เสียงนั้นดังก้องไปทั่วทั้งบริเวณ
“ทำอะไรเหรอ”
ตัวแสบข้างบ้าน ยังเป็นเด็กอยู่ไม่เปลี่ยน ถึงจะโดนไอ้เมฆล้างสมองไปบ้าง แต่ปลื้มก็ยังเหลือเค้าความไร้เดียงสาแบบเด็กๆเอาไว้ อย่างแรกเลยคือเค้าไม่ระวังตัว ถึงจะชอบให้คนรักมาคลุกคลีอยู่ใกล้ๆตัวเองแต่บางครั้งก็กลัวว่าปลื้มจะปล่อยตัวแบบนี้เวลาอยู่กับใครอื่น มันก็รู้สึกหึงรู้สึกหวงเหมือนคนทั่วไปที่มีคนรักนั่นแหละครับ
“นอนดีๆสิตีตี้”
เค้าทิ้งตัวลงนอนแล้วหยิบหนังสือการ์ตูนผมมาเปิดดู กลิ้งไปกลิ้งมาชายเสื้อเลิกขึ้นไปเหนือสะดือ ไรขนอ่อนสีทองเพิ่งจะขึ้นมาถึงเมื่อไม่นานมานี่เอง มันตอกย้ำว่าผมกินเด็กมานานจนเห็นพัฒนาการเจริญเติบโตของเด็กข้างบ้านขนาดนี้เลยเหรอ
“พี่ไม้ การ์ตูนเล่มนี้เป็นเรื่องใหม่เหรอ ไม่เคยเห็นเลย”
กลิ่นหอมอ่อนๆของแป้งเด็กลอยมากระทบจมูกอีกแล้ว อยู่กันสองต่อสองในห้องผมทีไร ไอ้เด็กข้างบ้านก็ไม่เคยเข็ด ทั้งๆที่ขึ้นมาห้องผมแล้วโอกาสเสียตัวมีมาก แถมอะไรต่อมิิอะไรที่มันแสดงออกมาโดยไม่รู้ตัว ยั่วซาตานในตัวผมให้เดือดพล่าน จ้องแต่จะจับไอ้เด็กข้างบ้านกดลงบนที่นอนไม่เป็นอันทำงานทำการ แต่ถ้าจะให้ทำงานในห้องพักที่ออฟฟิสจัดหาไว้ให้ก็ห่วงเด็กแถวนี้จะเหลวไหลให้ต้องวุ่นวายใจ ผมบอกเลิกห้องพักที่ออฟฟิสเช่าให้อยู่แล้วยอมขับรถอ้อมกรุงเทพกลับบ้านเพื่อแบ่งเวลาบางส่วนให้เด็กดื้อข้างบ้าน ตั้งแต่มันหักคอเป็นแฟนกับผมแล้วก้าวข้ามมาเป็นคนรักนั้น มันก็ไม่เคยเรียกร้องอะไรอีกเลย สิ่งที่ปลื้มต้องการคือเป็นแฟนพี่ไม้ และสามารถบอกใครต่อใครว่าเป็นอะไรกับผม
เสียงรายการวิทยุที่ผมชอบเปิดฟังเวลาทำงานดังก้องมาให้คิด ผมมีความสัมพันธ์กับปลื้มตามปกติที่คู่รักทั่วไปเค้าทำกัน แต่นอกเหนือจากนั้นเราไม่ค่อยแสดงความรักด้วยการสัมผัสกันสักเท่าไหร่ ผมรู้ว่าปลื้มคงกลัวผมจะรำคาญ สิ่งที่เค้าพอใจคือการได้อยู่ใกล้ๆผมเท่านั้น
“หม่าม๊าบอกพี่ว่าปลื้มกลับบ้านดึกทุกวันเหรอ”
“ก็ปลื้มเลิกเรียนแล้วเล่นกีฬานี่”
“เล่นกีฬาแล้วต้องกลับบ้าน เวลาที่ต้องกลับบ้านหายไปไหน”
ผมกลับมาเฝ้าปลื้มในช่วงที่ปลีกตัวจากงานกลับบ้านได้ แต่ช่วงไหนที่มีพรีเซ็นต์หรือเปิดโปรเจคใหม่ ผมก็ต้องกินอยู่หลับนอนที่ออฟฟิต และช่วงนั้นเอง เป็นช่วงที่ปลื้มแอบทำตัวเหลวไหลจนหม่าม๊าต้องเอามาฟ้องเพราะเห็นเราสองคนสนิทกัน
“ปลื้มไปบ้านเพื่อนบ้างไปดูหนังบ้าง”
“ทำตัวเหลวไหลม๊าเค้าเป็นห่วงนะ แล้วพี่ก็เป็นห่วงด้วย พอรู้แบบนี้พี่ยิ่งห่วงเราเข้าไปใหญ่เลย อยู่กับพี่แล้วอึดอัดเหรอ ทำไมพอพี่ไม่อยู่ถึงได้เหลวไหลอย่างนี้”
ผมแค่ถามหาเหตุผล ไม่ได้กดดันอะไรเลย แต่น้ำเสียงผมคงเครียดตามความรู้สึก เค้าถึงได้ก้มหน้านิ่งแล้วค่อยๆเงยหน้าแดงๆน้ำตากลบอยู่เต็มเบ้าตาขึ้นมา
“ก็ตอนพี่ไม้ไม่อยู่ปลื้มเหงานี่ กลับมาบ้านก็ไม่เจอใคร ปลื้มคิดถึงอะ อยากจะโทรไปก็กลัวรบกวนเวลางานของพี่ไม้ ปลื้มก็เลยไปนู่นมานี่ให้มันลืมๆไป ฆ่าเวลาน่ะ ไม่ได้เหลวไหลอะไรเลยนะ”
“แล้วร้องไห้ทำไม”
ผมดึงตัวปลื้มเข้ามากอด เช็ดน้ำตา หอมแก้ม จูบไรผม ไล่ซับความรู้สึกไปทั่วทั้งหน้า ห่อปากเก็บรอยน้ำตาให้ สัมผัสที่ผมแตะต้องเด็กคนนี้เต็มไปด้วยรัก ที่ผมไม่แสดงออกด้วยการสัมผัสกับปลื้มมากๆ เพราะมันจะทำให้ผมต้องโหยหารสสัมผัสแบบนี้เหมือนยาเสพย์ติด มันจะรู้สึกกระวนกระวายตอนที่ต้องทำงานแล้วกลับบ้านไม่ได้ ใจมันคอยแต่จะนึกถึง ความห่างเหินทางการสัมผัสเกิดมากจนต้องหักห้ามใจ
“ต่อไปนี้ห้ามทำแบบนี้แล้วนะ ตอนม๊ามาบอกพี่ใจหายแค่ไหนรู้มั้ย พี่อยากกอดปลื้มอยู่แบบนี้ทุกวัน อยากเห็นปลื้มอยู่ในสายตาทุกวัน แต่มันทำไม่ได้ คิดว่าที่พี่เป็นอยู่ทุกวันนี้ไม่ทรมานเหรอ เวลาที่ไม่ได้อยู่ด้วยกันพี่ทรมานมากนะ แต่พี่โตแล้วจะมางอแงเป็นเด็กๆไม่ได้หรอก เข้าใจใช่มั้ย”
“เข้าใจครับ เวลาพี่ไม้ไม่อยู่ แล้วไม่ค่อยโทรมาหา ปลื้มก็คิดว่าลืมปลื้มไปแล้วซะอีก พอพี่ไม้กลับมา ปลื้มรีบมาหา พี่ไม้ก็ทำเป็นเฉยๆเหมือนเจอก็ได้ไม่เจอก็ได้อะ”
“แสดงว่าอดทนกับความรู้สึกสับสนแบบนี้มานานแล้วใช่มั้ย พี่อยากทำมากกว่ากอดแต่ถ้าทำแบบนั้น ปลื้มเองก็จะเจ็บตัวแล้วก็อาจจะไม่อยากมาหาพี่แล้วก็ได้ พี่ก็ต้องหักห้ามใจสิ”
“ปลื้มเจ็บแค่ตอนแรกๆแหละ สักพักปลื้มก็หาย”
เขาอุบอิบตอบเหมือนจะบอกผมว่า เขาเองก็อยากให้ผมสัมผัสและแตะต้องมากกว่านั้น แต่ไม่กล้าเรียกร้อง ขอแค่เป็นเขาที่ได้เป็นส่วนหนึ่งของผม แม้แต่เจ็บเขาก็ยอม
“พูดแบบนี้ ทำหน้าแบบนี้ รู้ตัวหรือเปล่าว่าคืนนี้จะไม่ได้นอน”
“ปลื้มไม่กลัวหรอก เพราะไม่ใช่ปลื้มคนเดียวนี่ที่ไม่ได้นอน”
จุดเริ่มต้นความรัก นั้นล้วนมาจากใจ
อาจไม่มีเหตุผล แต่ฉันรู้ว่ามันใช่
เธอเติมเต็มให้ฉัน รับรู้ได้ด้วยหัวใจ ที่สุขล้น
จะจดจำวันนี้ ทุกนาทีผ่านไป
ต่อให้นานแค่ไหน ไกลจนถึงสวรรค์เบื้องบน
ให้รักของเรา อยู่ตลอดกาล
[เพลงจี๊ป (Jeep) : วัชราวลี]
‘ความรักนอกจากจะมีหลายความหมายแล้วแต่ใครจะให้คำจำกัดความแล้ว มันยังไร้เหตุผลที่จะอธิบายว่ารักเพราะอะไร แต่สิ่งเดียวที่เราพิสูจน์ได้คือจุดเริ่มต้นของรักค่ะ จุดเริ่มต้นของรักเริ่มมาจากก้อนเนื้อก้อนเล็กๆตรงอกข้างซ้ายที่เรียกว่าใจนั่นเองค่ะ ช่วงหน้าพี่อ้อยจะให้สายหน้าไมค์บอกเล่ากับคุณผู้ฟังว่าลางบอกเหตุที่ทำให้ใจของคุณเต้นผิดจังหวะว่ากำลังจะมีใครอีกคนมานั่งอยู่ในนั้นคืออะไรค่ะ’
“ดีเจแม่งอ่านนิยายมากไปเปล่าววะ คนเราจะรักใครมันมีลางบอกเหตุด้วยเหรอ”
“แปะบ่นอะไรของแปะน่ะ”
“บ่นวิทยุน่ะสิ ไร้สาระว่ะ แล้ววันนี้ไม่ฟังคลื่นอินดี้ปวดประสาทแล้วเหรอก้าน”
“วันนี้วันศุกร์ ใครๆเค้าก็ฟังคลื่นนี้กันทั้งนั้นแหละ แปะไม่รู้อะไรเล้ย ไอ้ดินยังฟัง”
“พี่ดินฟังคลื่นนี้ด้วยเหรอ ถ้าพี่ดินฟัง ผัวพี่ดินก็ต้องฟังสิ”
“แหงอยู่แล้ว เพื่อนแปะกกไอ้ดินอย่างกับแม่ไก่ฟักไข่”
“ถึงว่าช่วงนี้ไอ้ภูแม่งสำบัดสำนวนแปลกๆ”
“พี่ภูเพื่อนแปะไม่แปลกหรอก เค้าเรียกปรับตัวตามคนรัก แต่คนที่แปลกมันแปะต่างหาก”
“พี่แปลกยังไงเหรอ”
“ไม่โรแมนติก ไม่หวาน ทำเหมือนคนไม่มีแฟน บอกว่าชอบแต่ไม่แสดงออก บอกว่ารักแต่สัมผัสไม่ได้ ไม่เห็นรู้สึกว่าหัวใจจะเต้นคร่อมจังหวะเวลาอยู่กับแปะเลย”
“ทำไมแจกแจงออกมาแล้วไอ้แก๊กมันดูแย่ๆจังเลยอะครับก้าน”
“ก็ว่างั้นแหละ ไม่น่าพลาดคว้าไม่ใกล้ฝั่งเลย พอมาส่องกระจกดูใหม่ หน้าตาผมก็ไม่ได้แย่เท่าไหร่นี่หว่า น่าจะค่อยๆหาไปได้นะ”
หัวใจกระตุกเลย ดีเจคนนั้นไม่ได้ไร้สาระเลยสักนิด มัวแต่มั่นใจในตัวเอง เห็นน้องก้านไม่ซ่าไม่แสบก็เบาใจ ที่ไหนได้ เหมือนน้องตัดพ้อว่าผิดหวังที่เลือกเสี่ยเก็บค่าแชร์มาเป็นแฟนเลยว่ะ ทุกอย่างมันเริ่มต้นมาจากใจจริงๆ พอน้องก้านบอกว่าตัวเองยังเลือกได้อยู่นั้น หัวใจเจ็บจนรู้สึกชาๆเลย น้ำตาลูกผู้ชายแทบไหล
“ก้านคิดแบบนั้นจริงๆเหรอ”
“คิดอะไร”
“คิดว่าพลาดที่เลือกพี่อะ”
“ถ้าบอกว่าใช่ แปะจะปล่อยผมไปเหรอ”
“ไม่มีทาง”
“แล้วจะถามทำไม”
“คนดีไง พี่เป็นคนดีชอบแก้ไข”
“นึกว่าจะรอตอนแก่จนตะบันน้ำกินแล้วถึงจะคิดได้ซะอีก”
‘ตอนนี้พี่อ้อยเปิดรับสายหน้าไมค์เพื่อแชร์ประสบการณ์ที่ทำให้ใจของแต่ละคนเต้นผิดจังหวะไปจากเดิม โทรกันเข้ามาได้ที่ xxxx หรือจะฝากข้อความที่ yyyy นอกจากนี้เรายังรับข้อความผ่านทางเฟซบุ๊คด้วยนะคะ อย่าลืมต่อสายเข้ามาคุยกันค่ะ’
“แปะทำอะไรอะ”
“ต่อสายเข้ารายการ”
“เค้าห้ามคนแก่โทรนะ”
“เหอะน่า พี่ค่อยอ้างว่ามีแฟนเด็ก เบอร์นี้ใช่มั้ย”
“อืม”
‘สวัสดีคะ ชื่อออะไรเอ่ย’
‘ชื่อแก๊กครับ’
เกร็งก็เกร็ง ไหนยังต้องเก๊กเสียงว่ายังวัยรุ่นอีก รายการนี้โทรติดยากมาก ถ้าไม่ต่ออัตโนมัติทิ้งไว้อย่างที่น้องก้านบอก คงอดบอกความในใจผ่านสื่อแน่ๆ หลังจากทีมงานรับ รอไม่นานก็ได้ยินเสียงดีเจทักทาย เสียงเลยตะกุกตะกักไปบ้าง
‘โทรมาช่วงนี้แสดงว่ามีแฟนแล้ว’
‘ครับ’
‘คบกันมานานหรือยังคะ’
‘หลายปีแล้วครับ’
‘ถ้าอย่างนั้น ยังจำวันที่ทำให้หัวใจคุณเต้นผิดจังหวะได้มั้ย’
‘ผมจำวันนั้นได้ดีครับ หัวใจผมเต้นช้าแบบแปลกๆ มันเต้นช้าลงกว่าที่ควรจะเป็น มันเหมือนกำลังโหยหาน่ะครับ คนนั้นของผมเค้าเป็นคนหลายบุคลิก ตอนที่อยู่คนเดียวกับตอนที่อยู่กับเพื่อนๆต่างกันเหมือนคนละคน ผมไม่เบื่อเลยที่จะมองเค้า แล้วรู้สึกว่าตอนที่เราเจอหน้ากัน หัวใจที่เต้นสม่ำเสมอของผมก็เร่งจังหวะขึ้น ผมเลยตัดสินใจชวนเค้ามาอยู่ด้วยกันเลยครับ’
‘แบบนี้หรือเปล่าคะ ที่เค้าเรียกว่าใจเร็วด่วนได้’
‘ถ้าช้ากว่านี้ผมอาจจะอดก็ได้นะครับ ในสายตาเค้าผมเป็นแค่ผู้ชายไม่เอาไหน แก่ แล้วก็ไม่ทันสมัย ผมไม่รู้ว่าที่เค้ายังอยู่กับผมเป็นเพราะสงสารหรืออะไรก็ตาม แต่ผมฝากบอกว่า ผมอยู่กับเค้าเพราะรักครับ ตั้งแต่ใจมันเต้นผิดจังหวะไปในวันนั้น ทุกวันนี้ใจผมก็ยังไม่รักดีอยู่เหมือนเดิม มันเปลี่ยนจังหวะไปตั้งแต่เจอเค้าแล้วครับ’
‘ขอบคุณสำหรับประสบการณ์ดีๆค่ะ’
ผมฉีกยิ้มกว้างตอนกดปุ่มสีแดงเพื่อวางสาย หันมามองน้องก้านก็พบว่าห้องทั้งห้องว่างเปล่า ใจผมห่อเหี่ยวเพราะความตั้งใจทั้งหมดที่ทำไปนั้น น้องก้านไม่อยู่เพื่อรับฟัง ใจสั่นแต่ก็ยังเดินตามหาคนที่อยู่ร่วมห้องกันมานาน น้องก้านยืนหันหลังให้ เค้าหยุดอยู่ที่ประตูห้อง ความกลัวทำให้คว้าร่างของเขาเอาไว้ ทันทีที่ประจันหน้ากันผมเห็นน้องก้านแก้มแดงและมีน้ำตาคลอ ผมเคยเห็นแต่น้องก้านที่มาดแมน พอมาเจอโหมดนี้ ผมได้แต่ อึ้งและอึ้ง
“แปะเสี่ยวว่ะ”
มันต่อยท้องผมแล้วยิ้ม อัตราการเต้นหัวใจผมค่อยๆเร่งจังหวะขึ้น
“ตกใจหมดนึกว่าจะหนีพี่ไปซะแล้ว”
“ก็ตั้งใจจะหนีจริงๆแหละ หนีอาย เจอหน้าไอ้ดินมันแซวแน่ๆ”
กริ๊ง กริ๊ง!!
มีใครไม่กี่คนที่จะรู้เบอร์ห้องผม และคิดว่าคงเดาไม่ผิดว่าใคร รู้ตัวเลยว่าการบอกรักออกสื่อเป็นความพลาดครั้งยิ่งใหญ่ ผมหน้าจะปิดไฟแล้วเอาผ้าห่มคลุมโปงกับน้องก้านแค่สองคนดีกว่า อยากน้อยก็อายกันอยู่แค่สองคน
“พรุ่งนี้กูจะตั้งคำสั่งให้โปรเจคเมเนเจอร์ประจำบริษัทไปเป็นพระเอกลิเก ไอ้ห่าแก๊ก ไอ้เสี่ยวเอ๊ยยยยยย!! ฮ่าๆ กล้ามาก มึงกล้ามาก โอ๊ย ไม่ไหวจะฮา เสี่ยเก็บค่าแชร์บอกรักผ่านสื่อ ลาพักร้อนจากการเป็นเพื่อนมึงชั่วคราวนะแก๊ก กูอายยยยยยยยยย ฮ่าๆๆๆๆๆ”
เป็นครั้งแรกที่ผมหมดสิ้นทุกคำโต้เถียงกับไอ้ภู มันแซวได้แซวไปสิ มันไม่รู้หรอกว่าคุ้มค่าแค่ไหนที่ผมทำแบบนี้ ได้เห็นน้องก้านอายหน้าแดง แลกกับไอ้ภูแซว ผมทนได้ เสี่ยแก๊กซะอย่าง ด้านได้อายไม่เป็นอยู่แล้ว
‘คุณผู้ฟังคะ ความรักมักเกิดความเปลี่ยนแปลงเสมอ คนเราเมื่อคิดว่าเจอกับรักแล้ว ต่อให้ต้องเปลี่ยนแปลงตัวเองครั้งยิ่งใหญ่ ก็ยินดีและเต็มใจเปลี่ยนแปลงตัวเองเพื่อรักษาและให้ได้มาซึ่งความรัก คุณผู้ฟังคิดว่าอะไรที่คุณผู้ฟังยอมเปลี่ยนเพื่อคนรักที่ยิ่งใหญ่ที่สุดคะ โทรเข้ามาบอกเล่าและแชร์ให้พี่อ้อยกับคุณผู้ฟังท่านอื่นๆได้หน้าไมค์เลยค่ะ’
“รถติดจังเลยนะครับ ถนนเส้นที่มีโรงเรียนนี่อนาถสุดๆ รถติดไม่ขยับเลย ดูลูกสิครับ สงสัยเล่นกับเพื่อนจนเหนื่อย หลับปุ๋ยเชียว นางฟ้าของพ่อ คุณ คุณ ได้ยินที่ผมพูดมั้ยครับ”
“ฮะ กุมพูดอะไรนะ เมื่อกี้คิดอะไรเพลินๆ”
“ผมบอกว่ารถติดจังเลยนะครับ ไม่ขยับเลย แล้วลูกก็เหนื่อยจนหลับปุ๋ยไปแล้ว”
“ดีแล้วล่ะ ลูกคนอื่นเหนื่อยเพราะร้องไห้ที่ไปโรงเรียนวันแรก แต่ลูกเราเหนื่อยเพราะสนุก”
“ครับ ผมกังวลแทบแย่ กลัวหนูมีนร้องไห้ตอนที่เราสองคนกลับ นี่ปล่อยมือผมแล้ววิ่งเข้าโรงเรียนไปหาคุณครูเลย คนที่ใจหายกลายเป็นผมแทน”
“อนาคตของลูกนะกุม ต้องหัดข่มใจบ้างนะรู้มั้ย”
เผลอให้โลกหมุนรอบตัวเอง ผ่านกลางวันและกลางคืน ผ่านหลายร้อน หลายหนาวมา 3 ปีแล้ว วสันนี้เป็นวันแรกที่เราตัดสินใจให้หนูมีนเข้าโรงเรียนเพื่อให้เคยชิน หนูมีนเข้าเตรียมอนุบาลเพื่อปรับสภาพให้พร้อมกับการเป็นนักเรียน เด็กดีของผมไม่งอแงเหมือนเด็กหลายๆคนที่ต้องห่างพ่อแม่ หนูมีนเข้าใจที่ผมกับไอ้ปากแดงอธิบายว่าเด็กต้องเรียนหนังสือ เขาทำหน้าที่ของตัวเองได้ดี ดีจนคนที่เตรียมตัวมาปลอบลูกเต็มที่ถึงกับใจหายเสียเอง นั่งนับรอเวลาที่จะมารับลูกกลับบ้าน
‘หน้าไมค์สายนี้ พี่อ้อยอยากพบเจอกับความพิเศษ อยากเจอการเปลี่ยนแปลงที่คาดไม่ถึง โทรเข้ามานะคะ สำหรับคนที่คิดว่าเปลี่ยนแปลงตัวเองเพื่อคนที่คุณรักได้แบบที่ไม่คิดว่าชีวิตนี้จะได้ทำ’
“ดีเจคนนี้ความพยายามอยากรู้เรื่องชาวบ้านสูงดีนะ กุมว่ามั้ย”
“ผมว่าดีออกครับ เราจะได้รู้เกี่ยวกับความรักพี่หลากหลายดี ผมชอบฟัง”
“พี่โทรเข้าไปบ้างได้มะ”
“คุณจะโทรเข้าไปขอเพลงเหรอครับ เค้าให้แชร์เรื่องราวที่เป็นทอปปิครายการด้วยนะครับ”
“อื้อ ก็ฟังอยู่ เค้าพูดถึงการเปลี่ยนแปลงตัวเองเพื่อคนที่รักใช่มะ”
“ครับ”
“นั่นแหละ โทรเข้ารายการให้หน่อย”
ผมเห็นไอ้ปากแดงมันกดๆจิ้มๆอยู่นาน นานจนผมเริ่มมองอย่างอื่น มองสองข้างทางที่ยังเป็นภาพเดิมมานานแล้วตั้งแต่ฟ้าสว่างจนตอนนี้มืดสนิทมีแต่แสงไฟของถนนและรถคันหน้าเท่านั้น
“ติดแล้วครับ ได้ยินเสียงดีเจทักทายมาคุณพูดได้เลยนะครับ”
ไม่ทันตั้งตัวเลย ลืมไปหมดแล้วว่าจะพูดอะไร
‘แฮะ แฮ่ม สวัสดีครับผมชื่อสิงหา สิ่งที่คาดไม่ถึงว่าผมจะเปลี่ยนแปลงเพื่อคนรักได้น่ะเหรอครับ ผมไม่รู้ว่ามันเป็นเรื่องใหญ่แค่ไหนสำหรับใครหลายๆคนนะครับ แต่สำหรับผมมันเป็นเรื่องเล็กน้อยมากเมื่อเทียบกับผลที่ได้รับ ผมยอมเปลี่ยนสรรพนามที่คนอื่นใช้เรียกผมว่าผู้ชายไปเป็นเกย์ครับ ถ้าการที่ผมนึกรักผู้ชายสักคนแล้วผมต้องเป็นเกย์ในสายตาสังคม ผมยอมเปลี่ยนก็ได้ ผมยินดีที่จะบอกใครๆว่าผมเป็นเกย์ครับ ไม่คิดว่าเป็นเรื่องที่น่าอายถ้าจะบอกใครๆว่าคู่ชีวิตผมเป็นผู้ชาย เพราะเรื่องที่คนรักของผมทำให้ มันทำให้ศักดิ์ศรีของความเป็นชายไร้ความหมายไปเลยครับ สังคมเปิดกว้างเรื่องความรักได้แล้วนะผมว่า อย่าแบ่งแยกเลย ให้ทุกคนมีสิทธิ์ที่จะเลือกคนรักได้เท่าเทียมกันนะครับ ขอบคุณครับ’
ม้วนเดียวจบ ดีเจไม่ถามอะไรผมคิดว่าเค้าคงอึ้งหรือไม่ก็ช็อคไปแล้ว ผมเลยใส่ลงไปตามที่ใจอยากจะพูด มันเป็นเรื่องที่ผมอยากจะทำมานานแล้วแต่ไม่รู้ว่าจะสื่อออกไปวิธีไหนที่จะให้คนรับรู้กันแพร่หลาย ถ้าวันนี้รถไม่ติด ถ้าผมไม่นึกเบื่อจนเปิดวิทยุฟัง ผมคงไม่มีโอกาสบอกความในใจ และคงไม่ได้เคลียร์ให้ไอ้ปากแดงเดือนสองรู้สักที ลึกๆในใจกุมรู้สึกผิดที่ทำให้ผู้ชายปกติคนหนึ่งต้องเรียนรู้การใช้ชีวิตคู่ร่วมกับผู้ชาย เค้ารู้สึกผิดที่เป็นต้นเหตุให้ผมต้องเป็นเกย์ ผมเองก็แค่อยากจะยืนยันว่าผมเต็มใจที่จะเป็นเกย์ถ้ามีมันอยู่ข้างๆก็เท่านั้น เรื่องกระแสสังคมไม่มีผลอะไรกับผมเลย แต่ถ้าไม่มีมันนี่ผมตายทั้งเป็น
“ทำไมวันนี้ดูคุณมีสาระจังเลยครับ”
“คิดไม่ถึงล่ะสิว่าพี่ก็มีมุมที่น่าประทับใจเหมือนกัน”
“ผมคิดไม่ถึงว่าคุณจะโรแมนติกได้ขนาดนี้ต่างหาก แต่ก็ขอบคุณมากนะครับ คุณทำให้ผมรู้สึกว่าเลือกคนไม่ผิดจริงๆ”
“พี่สิงหา ไม่เคยทำให้กุมภาผิดหวังอยู่แล้ว”
.
.
.
วันที่น่าเบื่อของการใช้ชีวิตเป็นพริตตี้บอยอาบอบนวด ถูกแทนที่ด้วยคลื่นวิทยุคลื่นหนึ่งที่เด็กชงเหล้าเปิดเอาไว้เบาๆหลังเคาน์เตอร์ ในช่วงเวลาที่โลมเป็นพนักงานฝึกหัด จะออกมาเสนอหน้าให้แขกเห็นไม่ได้ เพราะเจ้มัจจุราชขี้เกียจตอบคำถามแขกในสินค้าที่ยังไม่ผ่าน QC อย่างโลม อยู่อู่ไอ้เหน่งเปิดฟังแต่เพลงหมอลำ ฟังแต่คลื่นเพลงลูกทุ่ง เพิ่งรู้ว่ามีคลื่นที่พูดคุยและแบ่งปันเรื่องราวแบบนี้กันด้วย โลกแคบเป็นกบในกะลาอยากที่เจ้เชอรี่ว่าไว้จริงๆ สิ่งที่ทำให้สะดุดใจจนไม่ยอมขยับตัวไปไหนนอกจากบาร์น้ำก็คือเรื่องสุดท้ายที่เพิ่งผ่านไป ผู้ชายยอมเป็นเกย์เพราะรักผู้ชายด้วยกัน แปลกดีที่ความรักเดี๋ยวนี้หลากหลายกว่าแต่ก่อนมาก เริ่มเห็นผู้ชายเดินหยอกล้อกันเป็นคู่ๆ ถ้าไม่ได้รายการนี้ชี้ทางสว่าง ก็ยังเข้าใจว่าเขาเป็นเพื่อนกัน ไม่สงสัยแล้วว่าทำไมอาบอบนวดเดี๋ยวนี้ถึงมีผู้ชายไว้บริการ เพียงแต่ผมคิดว่ามันคืองานอย่างหนึ่ง มองไม่เห็นหนทางว่าอะไรที่เรียกร้องความสนใจให้เกิดกับเพศเดียวกันได้
“โลม โลม พ่อคู๊ณณณณณ ยังอยู่โลกเดียวกับเจ้หรือเปล่ายะ”
หูแทบแตก เสียงที่ดังเกินมาตรฐานที่กฎหมายยอมได้เสียดแทงเข้ามาในแก้วหู
“มีอะไรครับเจ้ ตะโกนเหมือนไฟไหม้”
“ก็พ่อคุณของเจ้หูตึงนี่คะ เรียกตั้งนาน เจ็บคอหมดแล้วเนี่ย”
“แล้วมีอะไรให้ผมรับใช้เหรอครับ ว่าไงคนสวย”
ผมแกล้งดึงมืออันอวบอูมที่ลงสีทาเล็บไว้ทำร้ายสายตาสุดๆ มาบรรจงแตะริมฝีปากลงไปเบาๆ แอบเห็นเจ้เชอรี่ทำหน้าเขินอายเหมือนหญิงสาวที่ถูกชายหนุ่มเกี้ยว ไม่น่าเชื่อว่าจะเกิดกับเม่เล้าที่ดูแลคิวหมอนวดและผ่านอะไรๆที่ชาชินสายตามานานขนาดนี้
“ไอ้บ้า กะล่อนนักนะยะ ชั้นไม่มีอะไรจะให้แกรับใช้หรอกย่ะ แต่คนที่ยืนอยู่ตรงนู้นน่ะมี”
ผมกวาดตามองตามที่เจ้เชอรี่บอกจนไปกระทบกับสายตาคมกริบที่ยกยิ้มกอดอกมองผมอยู่ก่อนแล้ว ประหม่าและเริ่มวางตัวไม่ถูกเมื่อเจอสายตาจากคนๆนี้มองมา ความจริงถ้าผมระวังตัวมากกว่านี้ ผมน่าจะเห็นว่านายยืนอยู่ตรงนั้นนานแล้ว ออร่าจับตาทันทีที่กวาดตามองขนาดนี้ และท่าทางภูมิฐานจนไม่น่าจะมองข้ามไปได้ ไม่รู้อะไรที่สั่งการให้สมองบอกว่าผมกำลังเขินอาย และไม่กล้าขยับตัวเข้าไปหาอย่างที่เจ้เชอรี่บอกว่านายเรียกพบ และมันก็ดูเป็นเรื่องที่บังอาจมากๆที่นายจะเป็นฝ่ายเดินเข้ามาหาลูกน้องกระจอกๆอย่างผมเสียเอง
“เจ้เชอรี่ไม่บอกเหรอว่าชั้นเรียก”
“บอกครับ”
“แล้วทำไมไม่มา”
“...............................................”
ผมตอบคำถามนี้ไม่ถูกว่าทำไมขาถึงไร้เรี่ยวแรงขึ้นมาได้ รู้แต่ว่าพอสายตาไปปะทะกับนายแล้วก็เหมือนทุกอย่างหยุดนิ่งอยู่กับที่ ผมมองเห็นแต่หน้านายกับรอยยกยิ้มน้อยๆที่มุมปากนั่น นอกจากนั้นไม่รับรู้อีกเลยว่าตัวเองคิดอะไรและต้องทำอะไรต่อ
‘คุณผู้ฟังคะ พี่อ้อยขอปิดท้ายรายการสำหรับคนที่ยังไม่เคยมีความรักว่า เมื่อไหร่ที่ในสายตาของคุณมองเห็นใครสักคนที่ชัดเจนที่สุดในสายตาแล้วเผลอยืนพิจารณาเค้านานกว่าปกติแล้วล่ะก็ ยินดีด้วยนะคะที่พี่อ้อยคิดว่าคุณอาจจะกำลังตกหลุมรักเค้าเข้าแล้วล่ะค่ะ วันนี้ขอบคุณคุณผู้ฟังและพบกับคลับฟรายเดย์ใหม่โอกาสหน้ากับพี่อ้อยและดีเจพี่ฉอด ขอบคุณค่ะ’
เสียงที่แทรกสะท้อนเข้ามาในหูทำให้ผมสติแตกและส่ายหน้าแรงๆเรียกสติตัวเองหลายๆที สิ่งที่ดีเจพูดมา สถานการณ์ที่ว่ามานี้ มันไม่จริง 100% ใช่มั้ย เพราะเป็นไปไม่ได้แน่ๆ
ผมยืนยันว่าผมเกลียดไอ้พ่อเล้ารากหญ้านี่สุดขัวหัวใจ เกลียดมันมาก เกลียดที่สุด แต่ทำไมวันนี้ผมถึงมองเห็นว่ามันหน้าตาดีกว่าทุกวันไปได้
โชคชะตาจะใจร้ายอะไรกับผมหนักหนาเล่าครับ....มันไม่มีทางเป็นจริงใช่มั้ย??????????
***สถานการณ์ทั้งหมดคนเขียนสมมุติขึ้นตามจินตนาการนะคะ แฟนรายการนี้อาจจะสะดุดในสำนวนของดีเจและรูปแบบรายการไปบ้าง ต้องขออภัยด้วยค่ะ TRomance
-
:mc4:
จิ้มนุ้งเซประเดิมตอนยำใหญ่
แล้วก็แว่บไปอ่านพร้อมเช็คคำผิด
-
:mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
แว้กกกกกกก มาแล้ว
ถูกใจเจ้ค่าาาาาาาาาาา ขอบคุณหลาย ตั้งหน้าตั้งตารอน้องโจมอย่างใจจดใจจ่อ :L1: :L1: :L1:
-
:impress2: :impress2: :impress2: :impress2:
น่ารักทุกคู่เลยยยยยยย ><
-
น่ารักมากกกก
อ่านไปเเล้วก็เขินไป :-[
ปล.น้องปลื้มน่าฮักขนาดด o13
-
รวมมิตรกันเลย :impress3:
-
มากันครบเลยอ่ะ ปลื้มมมม :m1:
-
o13 o13 o13 o13
-
ป๊าดดดดครบทุกคู่ ทุกรสสสสส ฮาคู่เสี่ยเก็บแชร์จริง ๆ :z10: :z10:
เมฆมารยาพันเล่มเกวียนของแกยังหลอกฉานได้เสมอ ฮ่้า ฮ่า :z3: :z3:
พี่ดินก็เหมือนเดิมเลยวุ๊ยยยย โหดเหมือนเดิม แต่รู้สึกจะง้อเก่งขึ้นนะเนี่ย o13
ป๋ากับโจมหวานไม่แคร์สื่อ :L1: :L1:
เทียนกับมหา อ๊ากกกกคู่นี้ก็น่ารักอีกคู่ :L2: :L2:
ขลุ่ยกับคุณคนเดียวววว รักกันมากกว่าเดิมอีก อิจฉาาา
พี่สิงหาของน้องกุมสวดยออดดดด แมนมากพี่
เกือบลืมพี่ไม้กับน้องปลื้ม มีเมียเด็กต้องหมั่นตรวจเช็คร่างกายนะพี่ไม้
-
ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษที่น่าประทับใจค่ะ
เก่งจังเลยคุณนักเขียนสามารถคิดเหตุการณ์ที่จะให้ตัวเอกของแต่ละเรื่อง
สามารถมาอยู่ในสถานการณ์เดียวกันเพียงแต่ต่างสถานที่เท่านั้นเอง
สุดยอดค่ะ อ่านไปอมยิ้มไป :กอด1:
-
:-[ น่ารักอ่าา
มีบางคู่ที่ไม่รู้จัก ไว้ไล่ตามอ่าน
ถ้าเป็นรายการจริงคงน่าตกใจ มีแต่คู่ชายชายโทรเข้ามา
พอดีเจอในเดือนแปดกะเดือนสอง
วสันนี้เป็นวันแรกที่เราตัดสินใจให้หนูมีนเข้าโรงเรียน
รอหนังสืออย่างใจจดจ่อฮะ
-
ยำใหญ่ใส่สารพัด วางจานจัดหลายเหลือตรา
รสดีด้วยกามา หนุ่ม ๆ ล้ำ ย้ำยวนใจ
คนเขียนน่ารักที่สุดในสามโลก จัดแบบนี้บ่อย ๆ น๊าาาา
-
โอว สุดยอดมากค่า
ยำใหญ่ของจริงๆ
น่ารักน่าชังกันเหมือนเดิมเลยแต่ละคู่
มีแต่คู่ท้ายอะ่แหละ ยังเป็นปริศนาต่อไป อิอิ
เมื่อไรจะรักผมซักที>>น้องโลมถาม ฮ่าๆ
“มันก็ต้องถูกกาละเทศะสิวะ มึงมาเลียนเสียงเลียนแบบอย่างนี้ทุเรศว่ะ” >> กาลเทศะค่ะ
ผมหน้าจะปิดไฟแล้วเอาผ้าห่มคลุมโปงกับน้องก้านแค่สองคนดีกว่า >> น่า
-
น่ารักทุกคู่เลยง่ะ ชอบมากที่ซู๊ดดดดดด
o13 รักคนแต่งที่สุดของหัวใจ (เวอร์ซะ!!! แต่เค้าจริงใจน้า)
+1 :กอด1:
+ 1 (http://i1142.photobucket.com/albums/n611/aorpp/_resize_less70.jpg)
-
o13 :impress2:
ชอบทุกตอนที่นำมายำรวมกันมากๆเลยค่ะ
โดยเฉพาะเรื่องของโลมกับคุณระฟ้า :z3:
อ๋ายๆๆๆ ความรักเข้าตานายโลมซะแล้ว รอลุ้นในเรื่องต่อ :z2:
-
:-[น่ารักทุกคู่เลยค่ะ
-
พี่เมฆเกือบโดนจัดหนักตั้งแต่ต้นเรื่อง ก็เล่นบอกว่า ความรักของผมคือฉานแสงครับ
แหมๆ สงสัยพี่ฉานคงทำการพรีเซนต์ความรักกับพี่เมฆทั้งคืนจนหายไข้ซะละมั้ง
ก็เจ็บก็ช้ำกันมาเยอะอ่ะ กว่าคุณคนเดียวจะยอมรับกับตัวเองได้ว่ารักขลุ่ย
ถึงจะเริ่มด้วยเรื่องร้ายๆ แต่ก็จบด้วยรักเนอะ :กอด1:
เสาไฟฟ้าเขาตั้งอกตั้งใจกระแทกเสาใส่โพรงดินหลุมเดียวหลุมเดิม ตลอดแหละค่ะ
เจ้าของหัวใจเป็นถึงพี่ดิน นักเลงใหญ่เชียวนะ
“ความจริงใจและเสมอต้นเสมอปลายของมึง เอาใจกูไปหมดแล้วนะ”
พี่ดินก็นะ ไปบอกแบบนี้ สงสัยจะโดนแบบเดียวกับพี่เมฆนะ คืนนี้ :-[
ป๋ากับโจม เค้าไม่มีอะไรจะเม้นต์เลย เพราะประโยคนี้มันได้ใจไปเต็มๆ
“อะไร อยู่ดีๆมาสั่งให้ยิ้ม โจมไม่ใช่เด็กในปกครองแล้วนะ โจมเป็นเมียแล้ว อยู่ๆมาออกคำสั่งได้ไง”
มหาหึงเทียนด้วย นานทีจะเห็นมีอาการแบบนี้ ปั่นจักรยานซะฝุ่นตลบเลย :laugh:
“ถ้าไม่รักไม่หวงก็ไม่คิดมากหรอก แล้วที่ดูเหมือนปล่อยๆก็ไม่อยากให้เทียนรำคาญ ไม่ได้แปลว่าไม่รักไม่สนใจนะ”
พี่ไม้กับปลื้มอายุห่างกันนี่เนอะ แล้วที่เป็นอยู่ตอนนี้คือ คนหนึ่งทำงาน คนหนึ่งเรียน
การใช้ชีวิตมันไม่เหมือนกันอยู่แล้ว แต่ดีนะที่ตอนนี้ปลื้มได้บอกได้ระบายแล้วว่าเก็บความรู้สึก
ไม่กล้าเรียกร้อง ขอแค่ได้เป็นส่วนหนึ่งของพี่ไม้ก็พอ ออกมาแล้วไม่งั้นมีปัญหาแน่ๆ ปลื้มเอ๋ย :L1:
แปะน่ะ อย่าพูดอย่างนี้อีกนะ
"ในสายตาเค้าผมเป็นแค่ผู้ชายไม่เอาไหน แก่ แล้วก็ไม่ทันสมัย ผมไม่รู้ว่าที่เค้ายังอยู่กับผมเป็นเพราะสงสาร
หรืออะไรก็ตาม แต่ผมฝากบอกว่า ผมอยู่กับเค้าเพราะรักครับ"
น้องก้านมันก็แค่กระตุ้นให้แปะรู้จักแสดงความรักบ้าง ก็เท่านั้นเอง :m12:
พี่สิงห์ยังคงเป็นพี่สิงห์ที่ตรงไปตรงมา อ้อมค้อมไม่เคยเป็น
พี่สิงห์รักน้องกุมภ์ก็บอกว่ารัก ใครจะเรียกมันว่าอะไรก็ช่างเขาเถอะ
เพราะว่า สิงหาถึงกุมภา ทราบแล้วไม่เปลี่ยน o8
โลมจ้ะ เค้าจะรอวันนั้นนะ วันที่สายตาของโลมหยุดนิ่ง และมองเห็นแต่คุณระฟ้าคนเดียว
"ผมยืนยันว่าผมเกลียดไอ้พ่อเล้ารากหญ้านี่สุดขัวหัวใจ เกลียดมันมาก เกลียดที่สุด"
เค้าก็ยืนยันว่าจะรอโลมหยุดสายตาที่คุณระฟ้าเหมือนกัน :a9:
ปอลอ :pig4:สำหรับตอนพิเศษที่พิเศษมากๆๆๆๆๆ ตอนนี้นะคะ :110011: :z7:
-
ยำใหญ่ใส่ทุกเรื่อง+ทุกคู่จริงๆ
ขอบคุณคนแต่งและคนโพสค่ะ
-
o13 o13 ขออีกรอบ
+1 + เป็ด
-
ยาวเต็มอิ่มดีจัง ขอบคุณนะคะ
-
วู้ววววว น่ารักทุกคู่เลยอ่ะ ><
อิจฉาคนมีคู่~ กร๊ากๆ
คู่พี่เมฆยังคงความฮา // คู่พี่ดินยังคงความหวาน
คู่น้องโจมไม่วายซึ้ง // คุณคนเดียวยังรักขลุ่ยเหมือนเดิม~♥
คู่พี่มหาหยอกกันน่ารัก // คราวนี้แปะเปลี่ยนมาเลี่ยน กลายร่างไปเล่นลิเก~
คู่พี่ไม้กับเด็กข้างบ้านร้อนแรง~ ฮิ้วๆ // พี่สิงหา....น่ารัก คำคมที่เสียดสังคม กร๊ากๆ
และน้องโลม....ยอมนายเหอะ รักๆๆๆๆๆๆ กร๊ากๆ ><"
-
ชอบน้องดิน กับพี่สิงห์มาก ดิบ สมกับเป็นดิน กับพี่สิงห์จริงๆ
คู่อื่นเขาจะหวาน จะอะไรอย่างไรไม่สน ฮาๆ
-
สุดยอดจริงๆ o13 รวมได้ทุกคู่ คิดถึงเมฆกับฉานมากกกกกกกก (พระเอกในดวงใจ) :กอด1:
คิดถึงทุกคู่เลย บรรยายไม่ถูกทีเดียว :กอด1: เหลือพี่สิงห์กับคุณน้องโลม ที่ยังต้องลุ้นกันต่อไป
-
เหมือนออกรายการจริงๆเลยค่า
คิดถึงเสียงพี่อ้อยขึ้นมาเลยค่า o13
อ่านแล้วมีความสุขจัง
-
เต็มอิ่ม มีกำลังใจอ่านหนังสือสอบเยอะเลย ไปละ ไปอ่านต่อ
-
ยูฮู้..น่ารักทุกคู่เลย
คิดถึงพี่ไม้กับน้องปลื้มมากเป้นพิเศษ ไม่รู้ทำไมเหมือนกันแฮะ :impress2:
-
สุดยอด !
ขอบคุณมากค่า o13
-
เต็มอิ่มแบบจุใจเลยทีเดียว o13
-
ครบเลยทีเดียวเชียว
-
อ่านเพลินเกินห้ามใจ
คิดแทนคนแต่งนะคะว่า
ตอนกำลังแต่งเนี่ยคิดไหมว่าตรูเขียนนิยายได้เยอะเล่มขนาดนี้เลยเหรอ
:laugh:
-
ชอบทุกคู่เลยแฮะ แต่คู่หลังไม่รู้จักแสดงว่ายังไม่ได้อ่านนิยายเรื่งอนั้น อย่างคู่ของไม้กับปลื้ม แปะกับก้าน สิงหากุมภา ถ้ามีผู้ใจดี ขอลิ้งสำหรับ 3 คู่ที่บอกมาทางpm ได้จะขอบคุณมากๆเลยครับ
-
เคยฟังรายการนี้ไปรอบเดียว ตอนอ่านหนังสือการ์ตูน
ปรากฎว่าฟังไปแปปเดียว หลับคาที่เลยค่ะ :laugh: :laugh:
จากนั้นก็ไม่ได้ฟังอีกเลยเรา :m20:
-
ยำใหญ่จริง ๆ ด้วย
:L2:
-
มารายงานตัวก่อนอ่าน หุ หุ
นิยามความรักของแต่ละคู่ :L1:
คู่แรกคือกันและกัน (แต่เมฆอย่าทำเสียงแบบนั้นอีกนะ) :-[
คู่สองคือการเรียนรู้ว่ารัก :m1:
คู่สามคือความจริงใจและเสมอต้นเสมอปลาย (สำรวจโพรงดินบ่อยเกินนะจ้ะ) :m3:
คู่สี่คือการเติมเต็ม (แต่แอบฮาที่น้องโจมให้ป๋าถ่ายคลิปไปขายแฟนคลับมากกว่า) :z1:
คู่ห้าคือการไว้ใจ (มหาบอกว่า ไว้ใจเทียนแต่ไม่ไว้ใจใครเว๊ย) :m20:
คู่หกคือการสัมผัส (แต่เล่นเอาไม่ได้นอนกันทั้งคืนเลย) :m10:
คู่เจ็ดคือใจเต้นผิดจังหวะไปจากเดิม (ท่าทางว่าการบอกรักออกสื่อนี่จะเป็นความพลาดครั้งยิ่งใหญ่ของแปะไปเสียแล้ว) :laugh3:
คู่แปดคือการเปลี่ยนแปลงที่คาดไม่ถึง (ใช่แล้ว ลุงสิงห์ไม่เคยทำให้พ่อกุมผิดหวังเลย) o13
ส่วนคู่สุดท้าย กำลังริรักเชียวนะ น้องโลมแย่แล้ววววววว เล่นพิจารณาพ่อเล้ารากหญ้าเสียขนาดนั้งก็คงไม่แคล้วจะเป็นตามคำพูดปิดรายการแล้วหล่ะ :เฮ้อ:
แก้ด้วยความมึน หลายคู่มาก เลยพยายามเอามาลงเป็นประโยคยาวๆ จะได้หาเจอ :really2:
ส่วนท่านเมฆ ถูกสั่งให้นอนกลิ้งไปกลิ้งบนที่นอนหล่อๆเท่านั้น ==> กลิ้งไปกลิ้งมา
มันรู้ช้ากว่าชาวบ้านเค้าทุกทีแหละ แพ้ทางผมตลอดๆ
มันก็ต้องถูกกาละเทศะสิวะ มึงมาเลียนเสียงเลียนแบบอย่างนี้ทุเรศว่ะ ==> กาลเทศะ
เพราะมีมึงก็เคยไม่ดิ้นรนที่จะหาความหมายอะไรอีก ==> เลย
ส่วนคนที่ไม่เข้าใจ ก็คือคนที่เอาเราสองคนไปพูดต่างๆนาๆจนเละเทะไง ==> ต่างๆ นานา
แต่ช่วงไหนที่มีพรีเซ็นต์หรือเปิดโปรเจคใหม่ ผมก็ต้องกินอยู่หลับนอนที่ออฟฟิต ==> ออฟฟิส
ก็ว่างั้นแหละ ไม่น่าพลาดคว้าไม่ใกล้ฝั่งเลย ==> ไม้
สวัสดีคะ ชื่อออะไรเอ่ย
ผมหน้าจะปิดไฟแล้วเอาผ้าห่มคลุมโปงกับน้องก้านแค่สองคนดีกว่า อยากน้อยก็อายกันอยู่แค่สองคน ==> น่า/อย่าง
วสันนี้เป็นวันแรกที่เราตัดสินใจให้หนูมีนเข้าโรงเรียนเพื่อให้เคยชิน ==> วสันต์
ผมว่าดีออกครับ เราจะได้รู้เกี่ยวกับความรักพี่หลากหลายดี ผมชอบฟัง ==> ที่
คุณจะโทรเข้าไปขอเพลงเหรอครับ เค้าให้แชร์เรื่องราวที่เป็นทอปปิครายการด้วยนะครับ ==> ท็อปปิค
โลกแคบเป็นกบในกะลาอยากที่เจ้เชอรี่ว่าไว้จริงๆ ==> อย่าง
ไม่น่าเชื่อว่าจะเกิดกับเม่เล้าที่ดูแลคิวหมอนวดและผ่านอะไรๆที่ชาชินสายตามานานขนาดนี้ ==> แม่เล้า
ผมยืนยันว่าผมเกลียดไอ้พ่อเล้ารากหญ้านี่สุดขัวหัวใจ ==> ขั้ว
-
น่ารว้ากกกกกกกกกกกกกอ่ะ!!!!
-
ชอบมากกกกกกกกกกก
อ่านจุใจจริงๆๆๆๆ
-
เต็มอิ่มมากค่ะ
-
รวมมิตร
ชอบๆๆๆๆ
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
ขอบคุณค่ะ ครบทุกคู่จริงๆ o13
-
ตอนรวมญาตินี่เอง :laugh:
อ่านแล้วคิดถึงตัวละครทุกตัวเลย :กอด1:
-
อ่านจบ อมยิ้มเลยครับ ขอบคุณมากครับ
-
บอกได้คำเดียว...สุดยอดค่ะ.. o13 o13 o13
-
ขอกรี๊ดดดดดดดดให้กับตอนพิเศษตอนนี้เลยค่ะ
น้องเมฆของเราก็ยังเซี้ยวเหมือนเดิมไม่มีเปลี่ยน
นอกนั้นเค้าก้อหวานกันไปตามระเบียบ
แล้วก้อมาจบลงด้วงยน้องโลมของเราที่ยังไม่รู้ว่าจะเป็รนยังไงต่อไป
ดีใจมากมายค่ะที่ตอนนี้ได้ลงไปอยู่ในหนังสือด้วย
ปล.อยากให้คนเขียนจัดทำเล่มพิเศษขึ้นมาเฉพาะเลยค่ะ เอาทุกคู่มาเจอกัน เหมือนที่พี่ดินเจอกะพี่เมฆอะค่ะ
:pig4:
-
ถูกใจค่ะ สุดๆเลย
-
o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13
-
สนุกมาก เทวดากับเทวดา มาเจอกัน
ป๋า เป็นชื่อที่แปลกนะ แต่รู้สึกว่ามันทำให้ป๋ามีเสน่ห์เหมาะกับนิสัยอ่ะ
ป๋ากับโจมรู้สึกว่าเป็นคู่ที่ลงตัวสุดๆแล้ว
พ่อป๋าก็เจ๋งมาก ไปๆมาๆรู้สึกชอบพ่อป๋ามากกว่าป๋านิดนึง(ซะงั้น)
สรุปนิยายเรื่องนี้เป็นอะไรที่โอเคแบบสุดๆ
ขอบคุณนะคะที่แต่งนิยายดีดีมาให้อ่าน :))
:L2: :L2: :L2:
ส่วนตอนพิเศษ 999 like นี่ยำเละเลยค่ะ
ต้องไปตามหาตัวละครที่ไม่รู้จักหลายๆคู่ซะแล้ว
-
สรุปแล้วพี่เทียนชนะเลิศค่าาา ฮ่าๆๆๆๆๆ
-
:o8:อร๊ายยยยยยยยยยย บ้าที่สุดอิพี่ฉาน
ติดเรทนอนสต๊อพตัวพ่อเลยนะคะ กระโดดกอดแรงๆ
คุณคนเดียวหวานได้อีก เลี่ยนวะคะ :-[
พี่ดินทำไมมานิดเดียวเอง ยังเกรียนเหมือนเดิมเลยนะคะนักเลงใหญ่
ป๋านี่อาการหนักนะ...นี่มันหึงรายการวิทยุใช่มั๊ยสรุป
น่ารักอ่ะ น่ารักทุกคู่ ที่อ่านมายังไม่ได้อ่านนายโลมกะรักจนตรอกเรื่องเดียว (เพราะจะรออ่านตอนจบเลย<<ชั่วได้อีก)
ปล...คนเขียนเมรีหายเมายังคะ?? คิดถึงหนูมีน
-
ป๊าด มากันให้รึ่มเลย ครบทุกคู่
:mc4:ขอโบกพู่??เชียร์พี่ดินของเค้าหน่อย คิดถึงคอดๆๆ มากอดที :กอด1:
ความรักหลายรูปแบบจริงๆ แต่เอามารวมกันแล้วสวยงามอย่างบอกไม่ถูก
รักทุกคู่เลยค่า
แอบฮาพี่มหา
หึงแล้วปัญญาอ่อนดี
น่าร๊ากเชียวอ่ะ :laugh:
-
อ่านไปยิ้มไป ยังกะคนบ้า ห้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ขอบคุณครับบบบบ
-
อ่านตอนพิเศษตอนนี้แล้ว
ยิ่งรู้สึกรักตัวละครทุกตัวมากขึ้นไปอีก
....................ชอบทุกคู่เลย! อิอิ
-
กรี๊ดดดดด...ถูกใจค่าาาาา^^
ลำดับเหตุการณ์ของแต่ละคู่ดีมากๆเลย
ทั้งเขินทั้งซึ้งเลยค่ะ
-
โดนใจที่สุดคิดถึงทุกคู่ที่อยู่ในตอนนี้ ดีใจจังที่ได่อ่านตอนพิเศษนี้กระทืบlikeให้เลย
-
เราห่างหายไปนานกลับมาอีกที อ้าว~~!! จบซะแล้วเรื่องนี้ แต่ว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องที่สนุกเคล้าน้ำตาดีจังเลย ^^ ตอนพิเศษก็น่ารักมากๆ เลยล่ะค่ะชอบอ่ะ ( แอบมึนกะ 2 คู่ที่เราไม่รู้จักด้วยล่ะ สงสัยต้องไปตามอ่านให้หมด คราวหน้าจะได้ไม่งงอีก คุคุ )
-
ชอบของพี่มหามากกกกกกก :-[
แต่แอบปันใจให้เสี่ยแก๊กหน่อยนึง :กอด1:
-
มีเท่าไหร่ ตามไป + ให้หมดเลยค่ะ
คิดถึง ตั้งแต่ ฉาน กับ เมฆ
และ
ตามด้วยคนอื่น ๆ
แล้วก็ยังลุ้น โลมกับระฟ้าอยู่นะคะ o13
-
จุดประทัดฉลองที่ได้อ่าน :mc4: :mc4:
โอ้วววว เป็นการอ่านแบบ non-stop แล้วรู้สึกดีมากกกกกจริงๆ
สมกับการรอคอยอย่างสุดซึ้ง
ยอมรับว่าเพิ่งจะมาติดใจฝีมือของTRomance เลยทำให้เพิ่งมาได้อ่านเรื่องที่TRomanceแต่ง จะบอกว่าตัวละครบางตังถึงจะไม่คุ้นชื่อเสียงเรียงนาม แต่อ่านแล้วมันไม่สะดุดเลยจริงๆ อ่านแล้วเพลินเวอร์ เพลินกว่าอ่านหนังสือเรียนซะอีก(อันนี้มันแน่นอนอยุ่แล้วล่ะค่ะ :เฮ้อ:) แต่ยังไงก็ชอบมากจริงๆนะตอนนี้อ่ะ ยกนิ้วให้เลย o13 o13
ปล.คลับฟรายเดย์ ได้แรงบันดาลใจให้เขียนแบบนี้เพราะเจ็บแต่จบป่ะค่ะ o22
-
เต็มอิ่มมาก ๆ
รักและคิดถึงทุกคู่เลย
ขอบคุณมากเจ้าค่ะ
-
กรี๊ดดดดด น่ารักโฮก น่ารักทุกคู่เลยค่า คนแต่งเขียนเก่งมากๆๆๆ ที่ยำรวมมิตรได้ขนาดนี้ สุโค่ยยยย
รอต้อนรับน้องโลมเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งนะคะ ฮ่าๆๆ
-
เข้ามาแอ่วอีกรอบ
คึคึ อ่านไปอ่านมา คิดถึงพี่ดินซะงั้น :-[
-
:laugh: :laugh:ในที่สุดก็จูนคลื่น คลับฟรายเดย์ตรงกันสักที
รวมมิตรอุดมการณ์ของความรัก เฮ่อ กว่าจะเกิดคำว่ารัก
-
บอกได้คำเดียวว่าสุดยอดมากกกกกกกกกกกกก o13
ส่งเมลพร้อมโอนเงินให้แล้วนะค่ะ
-
หายคิดถึงเลย
-
อ่าน จบแล้ว เย่ๆๆ
อ่าน จนปวดตา เลย
สนุกมากมายจ้า าา ป๋าน่ารักมาก
อยากไปเป็นเด็กป๋า บ้างแล้วสิ แต่ไม่เอา หรอก เด้วโจม จะหึงแรง กลัวไว้ก่อน
อิอิ
ปล ชื่อ ป๋านี้น่าักดีเนอะ
-
กว่าจะอ่านจนจบ แทบจะลงไปดิ้น ป๋ากับโจมน่าร๊ากอ่าาาา >//////<
ขอบคณสำหรับนิยายดีๆ นะค่ะ :กอด1:
-
บวกให้พี่จากหัวใจจจจจจจจ :sad4:
น่ารักทุกคู่ และ ยาววว เนอะ ><
:pig4: :pig4:
-
ยำใหญ่สุดยอด
แต่แอบมีสองคู่ที่ไม่รู้จัก ต้องตามด่วน
-
สนุกมากครับขอบคุณที่แต่เรื่องดีๆมาให้อ่าน
-
อ่า ยำใหญ่ น่ารักสุดยอดอะ
อ่านไปยิ้มไป มีความสุขค้าบ
-
โจมก็น่ารักตลอดๆ :กอด1:
ตอนพิเศษอ่านแล้วน่ารักมากเลย
อ่านแล้วคิดถึง :-[
-
เพิ่งรู้ตัวว่าอ่านเรื่องของคุณ TRomance ทุกเรื่องเลยก็วันนี้แหละค่ะ :-[
ทุกคนน่ารักมากกกกก แอบเสียดายที่ไม่ได้สั่งจองตอนที่ยังมีบ๊อกเซตหรือปกผ้าแฮะ :sad4:
ยังไงก็ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษน่ารักๆนะคะ~~~
-
เพิ่งเข้ามาอ่าน สนุกมากเลยนะคะ
-
สุดยอดดด รวมมิตรมากๆ น่าร้ากกกก
ขอบใจจ้า...ได้อ่านเด็กๆ แล้วก็ปลื้มใจไม่หยอก...
-
๐ สวัสดีค่ะคนอ่านทุกคน ๐
๐ วันนี้มีข่าวมาแจ้งสำหรับคนที่สั่งหนังสือนะคะ
๐ หนังสือ Box set รวมถึงของแถมหรือสิ่งอื่นใดที่เกี่ยวข้องกับหนังสือเด็กป๋า มาถึงบ้านคนเขียนและพร้อมแพ็คตั้งแต่วันที่ 19-10-11 แล้ว แต่บ้านคนเขียนอยู่ในพื้นที่เสี่ยงที่ต้องเฝ้าระวังน้ำ ทำให้ต้องแพ็คบ้างหยุดบ้างตามประกาศจากทางการที่เตือนมา และพอดีกับที่ไปรษณีย์ปลายทางหลายๆที่ ปิดทำการแบบตัวใครตัวมันแล้วแต่สถานการณ์ แถมไม่ตรงกันในแต่ละพื้นที่ คนเขียนเลยตัดสินใจยืดเวลาการส่งไปจนกว่าเหตุการณ์จะปกตินะคะ
๐ กำหนดการคร่าวๆล่าสุด utellido จะรับหนังสือไปส่งไปรษณีย์ล็อตแรก สิ้นเดือนนี้ (ถ้าตอนนั้นบ้านคนเขียนไม่จมน้ำและสถานการณ์เหมือนสองสามวันมานี้ที่แค่เฝ้าระวัง) ก่อนส่งจะเมลล์แจ้งอีกครั้งนะคะ
๐ หากคนอ่านท่านไหนไม่สะดวกที่จะรับหนังสือในช่วงสถานการณ์นี้ ให้เมลล์มาแจ้งฝากไว้กับคนเขียนได้และพร้อมเมื่อไหร่ให้ส่งสัญญาณเพื่อจัดส่งด้วยค่ะ
๐ ขอบคุณทุกคนมากนะคะ สำหรับการสนับสนุนด้วยดีมาตลอด และขอโทษที่จัดส่งเด็กป๋าล่าช้าออกไปกว่าที่ตั้งใจนะคะ ทุกคนสามารถสอบถามได้ทางเมลล์ค่ะ
๐ เอารูปความคืบหน้าและเด็กป๋าในสภาพอยู่บนที่สูงตามคำแนะนำทางการมาให้ชมค่ะ ของใครชุดไหนชี้กันตามสะดวกนะคะ ในรูปส่วนหนึ่งแพ็คไปบางแล้ว น่าจะครึ่งทาง ยังมีอีกหลายขั้นตอนกว่าจะลงกล่องค่ะ เค้ายังต้องพันด้วยบั๊บเบิ้ลและอัดโฟมกันพี่ไปรฯโยนอีกชั้น ถ้าคราวนี้มีบุบสลายดี ต่อไปคงได้ดีไซน์บ็อกเซ็ตเป็นเหมือนเสื้อเกราะกันกระแทกไปในตัวแน่ๆ :z3:
๐ หวังว่าทุกคนคงชอบนะคะ :กอด1:
(http://image.ohozaa.com/i/5cf/eBiPy.jpg)
(http://image.ohozaa.com/i/54e/l1Cke.JPG)
(http://image.ohozaa.com/i/482/uXvbS.JPG)
๐ ข่าวประชาสัมพันธ์สำหรับคนที่รอรีปริ๊น คนเขียนจัดรีปริ๊นทั้ง 4 เรื่องที่เคยแต่งมารวมถึงเด็กป๋าด้วย (จะได้รับหนังสือในเดือนธันวา) ได้แก่เรื่อง เมื่อแหงนมองจันทร์ผมเห็นตะวัน (พี่เมฆท่านฉาน) ,[ภูตะวันvsเพียงดิน]เมียคนนี้มีดีกรีเป็นนักเลง(พี่ดินพี่ภู),คุณคนเดียวแต่เราสองคน(คุณคนเดียวและขลุ่ย),เด็กป๋า(ป๋า+โจม)
รายละเอียดรีปริ๊น CLICK (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=28207.0)
๐ ติดตามข่าวสารผ่านแฟนเพจที่ TRomance's Fanpage (http://www.facebook.com/TRomanceFic)[/color]
:pig4: :pig4: :pig4: ขอบคุณค่ะ TRomance
-
อยากเป็นเด็กป๋าบ้าง
(นี่จริงจังนะเนี่ย) = =
แต่มีหวังโดนโจมเชือดตาย
ตอนพิเศษน่ารักมากค่ะ
สื่อคืออะไร? อย่าได้ไปแคร์ เนอะๆ
55555+
-
:-[ :-[ :-[
เรื่องนี้น่ารัก? ชอบจัง
อ่านนานมากกว่าจะจบ
สนุกอ่ะ โจมน่ารัก อิอิ ป๋าซึนมากกกก
ปล.ขอบคุณสำหรับเรื่องสนุกๆค่ะ :pig4: :pig4:
-
เรื่องนี้น่ารักอ่ะ
ชอบมากๆๆๆๆๆๆๆ :impress2:
อ่านแล้วรู้สึกอยากเป็นเด็กป๋าอ่ะ อิอิ :o8:
ขอบคุณคนแต่งมากนะที่ แต่งเรื่องสนุกๆอย่างนี้ออกมา :pig4:
-
ไม่ได้นะ จะเป็นแบบนี้ไม่ได้นะ น้องโจมทำไมทำแบบนี้กับป๋า รับไม่ได้ แง แงๆ แต่นั่นก็ผู้ให้กำเนิดระนะ เฮ้อ!!! :z3: :z3: :z3:
-
จบแว้วครับ ขอบคุณมากครับ หนุกๆ :impress2: :impress2:
-
:mc4: ขอแสดงความยินดีกับรางวัลเซ็งเป็ดอวอร์ด สาขา "พระเอกยอดเยี่ยม" ค่ะ :mc4:
ยินดีกับคุณ TRomance และป๋าด้วยนะคะ :L2:
-
อยากจะบอก ไอ้เฮีย แก เหี้ย มาก :z3:
แบบโอ๊ยยยย ทำไมแกเป็นคนอย่างนี้ :เฮ้อ:
สงสารโจมที่สุดอ่ะ แต่บางทีก็ขัดใจ แกไปยอมมันทำไม
แต่อีกใจก็แบบ อึดอัดแทน บอกใครก็ไม่ได้ ป๊าก็ไว้ใจมันเหลือเกิน
แต่สุดท้ายพ่อลูกก็ย่อมสำคัญกว่า
แต่ว่าป๋าสมกับรางวัล พระเอกยอดเยี่ยมจริงๆ o13
คลับฟรายเดย์ พี่เดือนแปด ป๋าว่าพระเอกแล้ว พี่เดือนแปดสุดยอดมากๆ
ถึงแม้จะไม่พระเอกขนาดไปช่วยนายเอกจากสถานการณ์เลวร้าย
แต่พี่แกโคตรใจอ่ะ ทำเอาเราคิดว่าคนแบบนี้มีบนโลกด้วยเหรอเนี่ย
แต่ชอบพี่มหาที่สุดเลยน่ารัก :กอด1:
นิยายสนุกมากๆค่า คนเขียนแต่งได้หลายแนวดี
แต่ส่วนตัวชอบเรื่อง สิงหา กับ กุมภา อาจเป็นเพราะนิสัยของสิงหาก็ได้ที่ทำให้ชอบเรื่องนี้มากที่สุด
หรืออาจเป็นเพราะการที่มีเด็กทำให้รู้สึกอบอุ่นมากขึ้นก็ไม่รู้
ว่าแต่คอมเม้นเรื่องนี้แต่ไปพูดถึงอีกเรื่องนึงทำไมเนี่ย 55
อยากให้มี ตอนพิเศษของ มหา เทียน จัง :o8:
-
โว้ว.....อ่านไปยิ้มไป ป๋านี่ใจป้ำจริงๆ ให้ใจไปเลยป๋า ฮ่าๆๆ แต่ป๋าเสพยาทำไมอ่ะ ทำแบบนี้ไม่ดีน้า...
ปล.หนังสือ >___< อยากได้ สงสัยต้องรีบเก็บงบเพื่อให้พอซื้อ โว้ว....เท่าไหร่ล่ะเนี่ย
-
สนุกมากกกกกกกกเลยค่ะ หยุดอ่านไม่ได้เลย
ป๋าโดนใจมาก อยากได้บ้างซักคน 55
เด็กป๋าก็น่ารักมาก เหมาะกันมากเลยเชียว
แอบบีบหัวใจเหมือนกันนะเรื่องนี้ แต่สุดท้ายก็เคลียร์มาก เข้าใจกันได้ทุกฝ่าย
เป็นกำลังใจให้นะคะ ขอบคุณค่ะ :pig4:
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกก
คิดถึงมากกกกกกกกก
คิดแล้วเศร้าอ่ะ เด็กป๋า เด็กป๋า TTTTTTTTTTT
ช็อตจริงๆ เด็กป๋าาา เศร้ามากๆ *อยากได้หนังสือ*
คิดถึงพี่ดินด้วย โจม โลม มาหมดเยยยย
เราก็อ่านทุกเรื่องล่ะค่ะ แต่ที่ประทับใจและชอบมากๆก็เรื่องพี่ดินกะเด็กป๋าเนี่ยแหละ
ขอบคุณสำหรับตอนรวมมิตรค่ะ ♥ :D
-
สนุกมากกกกกกกกเลยคับ หยุดอ่านไม่ได้เลยสักตอน
ขอบคุณมากๆคับสำหรับเรื่องสนุกอย่างนี้ เป็นกำลังใจให้นะคับ
-
อ่านจบแล้วครับบบบบบบ !!!!! ขอบคุณมากมายสำหรับเรื่องสนุก ๆ
แต่พออ่านตอนพิเศษแล้ววว อย่างให้นักเขียน แจงรายชืื่อแต่ละเรื่องมาจังเลยครับ !!!
จะได้ไปอ่านตามถูก พอดีเป็นนักอ่านมือใหม่อ่ะคับ !!!! เลยอยากอ่านทุกๆเรื่องที่นักเขียน เขียนมาเรยยย เพราะชอบเรื่องโจมกะป๋ามาก อ่ะ !!!!
-
๐ สวัสดีค่ะทุกคน
หลังจากเด็กป๋าติดน้ำท่วมอยู่นานแรมเดือน และอาศัยอยู่ชั้น 2 บ้านคนเขียนจนเหตุการณ์ปกติแล้ว
วันนี้ Utellido ขนเด็กป๋าล็อตใหญ่ไปส่งไปรษณีย์ให้แล้วนะคะ ยกเว้น จัดส่งไปรษณีย์จัดส่งให้พรุ่งนี้ (29-11-11) ค่ะ
:mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
๐ สำหรับคนอ่านที่ฝากหนังสือเอาไว้ก่อนเพราะไม่สะดวกที่จะรับ หากสะดวกเมื่อไหร่ให้แจ้งจัดส่งได้ตลอดเวลานะคะ คนเขียนจะส่งให้ทุกๆวันอังคารและวันพฤหัสค่ะ :กอด1:
๐ ตรวจสอบหมายเลขพัสดุได้ที่นี่ (http://utellido.com/utellido/index.php/forum/16/35--q-box-setq.html)
๐ สำหรับคนที่สั่งจองรอบปกติไม่ทัน ตอนนี้คนเขียนจัดรีปริ๊นทุกเรื่องที่รวมเล่มไว้นะคะ หมดเขตจองและโอนเงิน 4 ธันวาคมนี้ ค่ะ รีปริ๊นรอบต่อไปยังไม่มีกำหนดนะคะ ติดตามรายละเอียดรีปริ๊นได้ที่นี่ค่ะ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=28207.0)
๐ ขอบคุณทุกคนมากค่ะ :pig4:
-
ได้รับหนังสือแล้วค่ะ กล่องพี่ไปรฯเยินเล็กน้อยแต่ภายในสภาพหนังสือสมบูรณ์ดีค่ะ ชอบรูปแบบเซตนี้มากค่ะทั้งขนาดหนังสือและboxsetสวยถูกใจ ขอบคุณค่ะ
-
ได้หนังสือแล้วค่าาาาาาาาาาา
กล่องพี่ไปรฯเยินเล็กน้อย
หนังสือข้างในสภาพสมบูรณ์
ไม่มีบุบสลายชอบมากๆเลย
น่ารักอ่ะ :L1:
-
แปะไว้ก่อน
-
ได้รับหนังสือแล้วค่า สภาพสมบูรณ์ดีทุกประการ
กะลังตั้งหน้าตั้งตาอ่าน ละเอียดทุกเม็ด
-
ได้รับแล้วครับ สภาพสมบูรณ์ทีี่สุด เพราะห่อมาอบ่างดี มุมกล่องบ๊อคเซ็ทก็ไม่มีที่ติ เพราะแพ็คปิดมุมด้วยกล่องโฟม แจ่มมากๆครับ
-
ได้รับหนังสือแล้วนะคะ สภาพดีมากค่ะ ชอบๆๆๆ ^^
-
อ่านจบแล้ว :mc4:
อยากบอกว่า o13 สุดยอดมากเลยอ่ะค่ะ
เรื่องนี้ มีกลิ่นอายของดราม่านิดๆ ถูกใจเหลือเกิน
ชอบทั้งจุม ทั้งป๋า น่ารักมากๆอ่ะ อิอิ จริงๆเราชอบนายเอกออกแนวเย็นชานะ ซะใจดี
เรื่องนี้เลยตรงสเปกเลย...
จริงๆเรื่องที่จุมเลือกครอบครัวมากๆกว่าป๋า อยากบอกว่าเข้าใจจุมนะคะ คนจีนเขาให้ความสำคัญกับครอบครัวมาก
ประมาณว่าถ้าไม่มีครอบครัว ก็จะไม่มีเราวันนี้
จริงๆอยากบอกคุณคนเขียนว่า เจ๋งโครต ชอบภาษาที่ใช้แต่งมาก
มีการบรรยายโดยแฟนคลับด้วย(พี่มหา) 555 รู้สึกเหมือนเราไปนั่งดูอยู่ด้วย :z1:
-
ฉีดยาทางนี้ด้วยหมอ ขอลาตาย
น้องโจมเอ็กซ์เกิ๊นนนนน
-
โจมโคตรเซ๊กซี่
ไม่ใช่เซ็กซี่ที่รูปลักษณ์
แต่เซ็กซี่ที่นิสัย ชอบๆๆๆ
-
ทำไมโจมมาเป็นเด็กป๋าฟ่ะ
อยากรู้ๆๆๆ
-
:z13: :กอด1:
-
ได้รับหนังสือเรียบร้อยแล้วค่ะ
ได้รับช้าไปหน่อยเพราะบ้านอยู่จังหวัดนนทบุรีซึ่งเป็นเขตน้ำท่วม
ขอบคุณมากค่ะ
-
:pighaun: :sad4: :sad4:เพิ่งมาาาาใหม่......มาเจอช้าไป.... :เฮ้อ:
ไม่ทันเลยยยยยย :m15: :m15:
ทําไงดี...อยากได้ๆๆๆๆ....จามีอีกมั๊ยนี่ :monkeysad: :monkeysad:
โจมมมมมมมมมมมม.....ป๋าาาาาาาาาาาาาา :impress3:
-
:pig4 :pig4: :pig4:
-
อยากได้หนังสือเร็วๆจัง
อยากอ่านเด็กป๋า :sad4:
แอบรอมานานแล้ว :m15: :m15: :m15:
-
ไปเอามาเมื่อวานนี้ เกาะออกมาดู ปกมันเป็นกระดาษที่เปลื้อนได้ง่าย
รีบจับห่ออย่างเร็วไว กลัวเปลื้อนสุดๆ เป็นคนที่ไม่ค่อยระวะอยู่ด้วย555+
-
ได้รับหนังสือมาหลายวันแล้วค่ะ
แต่เพิ่งแกะสภาพหนังสือดีมากเลยค่ะ
-
(http://image.ohozaa.com/i/5e8/SLSr.jpg) (http://image.ohozaa.com/view/692m2)
HapPy New Year 2012!!!~
Wishing you happiness in the coming New Year :L2: :L2:
-
เพิ่งเข้ามาอ่านค่ะ กะลังติดตามอย่างเมามันส์มากอ่ะ :-[
-
สนุกมากค่ะ อ่านแล้วเหมือนยังดูละครหลังข่าว ยิ่งกว่าโคตรนิยาย แต่มันก็เหมือนความจริงล้วนๆ
ตอนพิเศษทำให้นึกถึงมุมมองความรักที่ต่างกันไป ขอบคุณนะคะ :กอด1:
-
สนุกมากๆเลย ขอบคุณมากๆเลยนะ
-
สนุกครับ >,,< ได้รับทุกความรู้สึกจากเรื่องนี้ :pig4: :pig4: :pig4: :L1:
-
เพิ่งมาเจอค่ะ แต่ขอบอกว่าสนุกมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
แค่ชื่อก็โดนใจแล้ว
-
ได้มาครอบครองเรียบร้อยแต่ดันไม่มีบ๊อก T__T อยากจะร้องไห้ ขอบคุณมากนะคะสำหรับนิยายดีๆ
-
สวัสดีค่ะ ติดตามอ่านจนจบ เด็กป๋า สนุกมากๆ หลากหลายอารมณ์ในเรื่องเดียว o18
หลงตัวละครแบบ ป๋าและน้องโจม มากมายจริงๆ กับผองเพื่อนของป๋าที่เกาะกลุ่มกันอย่างเหนียวแน่น
ขอบคุณมากค่ะ สำหรับนิยายสนุกๆ เรื่องนี้ :pig4:
-
เป็นแรื่องที่สนุกมากเลยค่ะ อ่านไปแบบว่าหลงรักโจมเข้าเต็มเปาเลยแต่เกลียดคนชื่อเปาในเรื่องค่ะเกลียดๆ
ขอบคุณที่เขียนเรื่องดีๆให้อ่านนะคะ
-
อ่านจบแล้วค่า
สนุกมากเลย
อยากมีป๋าเลี้ยงแบบโจมจังอ่ะ
555+ อ่ะล่อเล่น
จะเป็นกำลังใจให้ต่อไป
แต่งเรื่องสนุกๆแบบนี้อีีกต่อไปเรื่อยๆน่า
ชอบมากค่า
o13 o13
-
:mc4: happy
-
เพิ่งเข้ามาอ่านค่ะ^^ ติดมากกกกกกกกกกกกก
-
สนุกมากเลยค่ะ อ่านมาเป็นเดือน ในที่สุดก็จบแล้ว สนุกมากเลยค่ะ ^^
-
o13 น่ารักมากมายครับ :impress2:
ชวนฝันสุดๆ
อ่านจบแล้วมีความคิดที่ว่า "หาป๋าสักคน" ดีกว่า :laugh:
:pig4: :3123: :L2:
-
อ่านจบแล้ว เย้ ๆ ๆ ๆ ดีใจกับตัวเอง
ชอบเด็กป๋าอะ น้องโจมน่ารักมากกกก ยิ่งตอนอยู่กับป๋าสองคน เป็นตัวของตัวเองได้น่ารักมาก
ยิ่งตอนแกล้งเมายิ่งชอบ น่ารักมากกกกกกกกก กระชากใจที่สุด ^^ เมาแล้วน่ารักแบบนี้เมาอีกนะน้อง
เพื่อน ๆ ป๋าก็สุดยอดไปคนละแบบ แต่พี่มหานี่ถือว่าสุด ๆ ของสุด ๆ ขอให้รักกับน้องเทียนนาน ๆ
รักกันยืนยาวเหมือนคู่ป๋ากับน้องโจมนะ
นั่ง ๆ อ่านไปก็ลุ้น สงสารโจมก็สงสาร ดีใจที่ป๊าโจมรู้และเข้าใจว่า ไอ่เฮียมัน เฮี้ย จริง แล้วก็ดีใจที่ป๊าโจม
ยังรักลูกมากกว่าเงินทองพวกนั้น อย่างน้อยโจมก็ได้รู้จักความอบอุ่นของครอบครัวก่อนที่จะสายเกินไปล่ะ ^^
-
เริ่มต้นอ่านเรื่องนี้เป็นเรื่องแรกหลังจากสมัครเข้าเล้า..
ร้อนแรงและน่าติดตาม...สมชื่อเด็กป๋า..555
ไม่รู้ว่าป๋าหรือเด็กป๋าใครจะแรงกว่ากัน..
-
:t3: เด็กป๋าใจเด็ดมาก...ตัดสินใจได้ขาด...
-
ดูท่าแล้วอีป๋าคงต้องยกตำแหน่งม้าให้น้องโจมแล้วแหละ...คึคึ
-
เหมือนเค้าสองคนจะเสพติดกันและกันแบบซึมลึกโดยรู้ตัวและไม่รู้ตัว..55
-
เหมือนครอบครัวพ่อแม่ลูกเลยตอนนี้..น่ารักกันเชียว
น้องหนูชวนป๋ากับพี่โจม3พีเฉยเลย..555
-
ตามไปดูป๋าเค้าง้อเมียกัน
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
ก็ไม่มีผู้ชายคนไหนมีผัวเป็นผู้หญิงหรอกป๋า :m20: :m20:
-
อ่านตอนพิเศษ แล้วทำให้อยากฟังวิทยุ
-
-
เพิ่งมาอ่านครับสนุกดีครับผม
-
ยอดเยี่ยมเลยเรื่องนี้
ถ้าไม่ได้อ่านเสียใจแย่แน่ๆเลย
ป๋า&โจมน่ารักมากๆเลยจ้า o13
-
เคยตามอ่านเรื่องนี้และก็หยุดอ่านไป เพราะติดเรียนหนัก สอบเยอะมว๊ากกก
มีโอกาสเลยมาอ่านตั้งแต่เริ่มและจยจบในวันนี้
เป็นเรื่องที่สนุกมากๆ ครบรส ส่วนตัวชอบนายเอกแนวนี้ หยิ่งๆ อิอิ
เป็นกำลังใจให้คนเขียนต่อไปนะจ๊ะ (:
-
ติดตามเรื่องมาถึงเรื่องที่สามแล้วก็ยังชอบมากอยู่ดี
เนื้อเรื่องดูไม่ได้มีอะไรมาก แต่ที่ชอบเพราะวางตัวละครดี
อ่านแล้วชอบตัวละครมากๆเลย มันน่าติดตาม บุคคลิก นิสัยใจคอ ที่สร้างมาสุดยอดมากค่ะ
ไว้จะติดตามอ่านเรื่องต่อๆไปนะคะ
-
ยังไม่ได้อ่านเลยอะ o22
ขอ Copy ไปอ่านหน่อยนะ :3123:
แต่เสียดายอะ ไม่ทันซื้อหนังสือเลย ถ้าเปิดจองอีกเมื่อบอกด้วยนะ
-
ดีจังนะที่ป๊าเข้าใจ ป๋ารักโจมมาก ๆ เลยนะเนี่ย โจมก็น่ารักมาก ๆ
-
น่ารักกก อ่านแล้วสนุกๆ :-[
รักป๋ารักโจมตลอดปายยย~ :จุ๊บๆ:
o13 :bye2:
-
o13 o13 o13
-
ชอบมากกกกกค่ะ ชอบนิยายทุกเรื่องของคุณ TRomance ที่เคยอ่านมาเลยค่ะ
ขอให้คุณ T ผลิตผลงานดีๆมาอีกนะคะ
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆนะคะ
:L2: :L2: :L2:
-
อยากอ่านนิยายของ คุณ TRomance ทุกเรื่องเลย
ใครมีลิงค์เรื่องไหนเอามาลงให้บ้างได้ไหมค่ะ
ขอขอบคุณล่วงหน้านะค่ะ อิอิ
-
อ่านจบแล้ว สนุกมากค่ะ ^ ^
เสาร์ อาทิตย์นี้ไม่ทำอะไร นั่งอ่านอย่างเดียว 555 :mc4:
-
อยากบอกว่าอ่านรวดเดียวเลย เกือบตาย เรื่องงดงามมาก แอบเห็นแก่ตัวเล็ก ๆ ครับ ผมยังไม่อิ่มเลย ขอตินพิเศษมาลงเพื่มได้ไหมครับ
-
อ่านแล้วเสียดายเหมือนยังจบไม่สมบูรณ์ยังไงไม่รู้ หรือว่าเราจะอินกับเรื่องนี้ จนเรารู้สึกว่าอยากมีเรื่องนี้ให้อ่านอีกหลายตอน แต่อยากเห็นฉากเปิดตัวลูกชายอีกคนของป๊าจังเลยครับ
-
การปรากฎตัวของคนตรงหน้าทำให้โจมต้องสาวเท้าถอยกลับเข้าไปในห้อง หัวใจเต้นเร็วและแรง เลือดสูบฉีดดีเว่อร์จนเจ็บร้าวไปทั้งหน้าอก ก้อนสะอื้นตีตื้นขึ้นมาถึงคอหอย ขอบตาร้อนผ่าน ม่านตาทำหน้าที่คล้ายประตูระบายน้ำ ทันทีที่ทำนบน้ำตาไหล หมอนอิงที่อยู่ใกล้มือที่สุดลอยหวือไปปะทะอกกว้างเหมือนกัน คนที่หายหัวไปจากโจมหลายวัน กลับมาในสภาพที่ทำให้ดีใจและปวดหนึบในใจไปพร้อมๆกัน หมอนทุกใบบนโซฟาถูกโจมให้เป็นอาวุธทั้งหมด แต่คนที่กรอบประตูกลับยืนนิ่งไม่ยอมไหวติงหรือถอยเลยสักก้าว
ชอบย่อหน้านี้มากอะ บรรยายซะเห็นภาพชัดแจ๋วเลย ^w^
-
คือผมเพิ่งเข้ามาตามอ่านหลายวันเหมือนกัรนะครับ ผู้เขียนอนุมานได้แบบเนียบมาก การใช้ภาษาทำให้ผู้อ่านคล้อยตามโดยเฉพาะบทเศร้าที่บรรยายจนคนไม่เคยมีความรักเข้าถึง ยอมรับมากครับ การวางตัวละครลงตัวมากครับ เนื้อเรื่องก้อทำร้ายผู้อ่านอยู่ไม่ขาดครับ น้องโจมมี่น่ารักมาก และป๋าอบอุ่นได้โล่อะครับ คือมันเหมาะกันมากของตัวละคร แต่ทีผมประทับใจที่สุดคือการใช้ภาษาของผู้เขียน ที่ทำให้ผู้อ่านเข้าถึงอารมณ์นั้นจริง ๆ เพราะผมอ่านมาหลายเรื่องมากกกกกกกกกกกก มีเพียงไม่กี่เรื่องที่ทำให้ผมรู้สึกไปด้วยกับตัวละคร ขอบคุณอย่างยิ่งครับที่เสียสละเวลาอันมีค่่ามาแต่งและโพสให้อ่านครับ สุดท้ายขอเป็นกำลังใจให้ผู้เขียนผลิตผลงานเรื่องต่อไปมีคุณภาพดียิ่ง ๆ ขึ้นไปนะครับ พวกเรารอคุณอยู่ครับ
-
ถูกใจทั้งเด็กป๋ากับตอนพิเศษ
Club Friday เหมือนเวทีเปิดใจ
มาครบทุกคู่ให้ได้ซึ้งสวีทกัน
-
อ่านจบแล้วก็ o13 สมกับที่เป็นผลงานของคุณ T น่ารักดีนะคะ
-
ชอบๆมากๆจ้าๆ :3123:
-
ขอบคุณ ขอบคุณ ขอบคุณ
-
หลงรักป๋ากันเลยทีเดียว เป็นคนขี้เก๊กที่น่าหลงมาก ฮ่า า า
น่ารักอะไรอย่างนี้ อยากจะเป็ฯเด็กป๋ามั้งจัง (แต่เค้าให้น้องโจมดีกว่า เหมาะกันดีจริงๆคู่นี้)
สงสารน้องโจมอ่ะ เฮียร้ายกาจมากเลย แอบโกรธแทนๆ
แล้วป๋าจะทำไงเรื่องไปเรียนต่อดีค่ะเนี้ยยยย แล้วไหนจะเรื่องที่บ้านของโจมอีกด้วย
ความรักมักมีอุปสรรคจริงๆ สิน้าาาา สู้ๆนะค่ะ
-
ทั้งโจมทั้งป๋านี่เก๊กพอกันเลยเน้อ
ปากแข็งพอกันทั้งคู่เลยล่ะ
แต่ว่าก็ไม่มีใครรู้ใจป๋าเท่าน้องโจม แล้วก็ไม่มีใครรู้ใจน้องโจมเท่ากับป๋าอีกแล้วล่ะ อิอิอิ :o8:
ปล. แอบฮาคู่พี่มหากับเทียน พี่มหาลับหลังนี่กร่างไม่หยอก แต่พออยู่ต่อหน้าล่ะหงอเชียว ฮ่าๆๆๆ
-
อ่านจบแล้ว ทีเดียวรวด เพราะมันหยุดอ่านไม่ได้
เรื่องนี้สนุกมาก ชอบมากๆ o13
ขอบคุณากมาย :pig4:
-
สนุกมากเลยค่ะ><
อ่านแล้วหยุดอ่านไม่ได้เลยย ~
-
:กอด1: ชอบ มากค่ะ อิอิ ติดตาม ผล งาน มาเรื่อยๆ (เฉพาะในห้อง ที่โพสจบแล้วอ้านะ ม๊ายง้านเด๋วลงแดง) :laugh:
ขอบพระคุณ มากคร้า :pig4:
-
อ่านรวดเดียวจบเลย ถึงกับตาค้างกันเลยทีเดียว
สนุกสุดยอดมากๆ (อ่านมารายรอบแต่ก็ยังสนุกเหมือนเดิม)
ชอบป๋ากับโจมมากๆ ในที่สุดพ่อโจมก็เข้าใจและยอมรับ
แถมยังแยกตัวออกมาด้วย ดีแล้วค่ะพ่อ เราต้องรวยกว่าพวกนั้น (รวยความสุข)
ป๋ากับโจมก็ยังเร่าร้อนเหมือนเดิม ฮุฮุฮุ
-
โอ้ยย นู๋โจม ป๋าไม่เป็นแบบนั้นหรอกค่ะ
เฮียนิร้ายกาจมากเลยนะค่ะ ทำแบบนี้ไม่ดีนะค่ะ
โจมสู้ๆ อย่าไปเชื่อใครง่ายๆนะค่ะ 55555
-
ป๋าเล่นมาซะซึ้งแบบนี้ใครจะไปอ้วกได้ละค่ะ ฮ่ าา า
แต่เรื่องที่น่าลุ้นว่าพี่เทียนหรือพี่มหาใครเป็นอะไรยังไงนี้สิ น่าลุ้นจริงๆ
พี่มหายอมเป็นเคะไปเหอะ จริงๆนะ เหมาะมากอ่ะ ก๊าก ก ก แล้วเรื่องของน้องโจมกับป๋าจะเป็นไงต่อเนี้ย จัดการเฮียไปเลยค่ะ ป๋าสู้ๆ เชียร์ป๋าขาดใจค่ะ ชอบจริงๆเลยเวลาป๋าพูดแบบกวนๆเนี้ย (ผู้ชายในสเป๊ก ก๊าก ก ก )
-
เพิ่งได้อ่ารดีเจอ้อย แอร๊ยยยยยยยยส์ น่ารักไปไหน ครบคู่เลย
-
อ่านมา 2 วันเต็มกว่าจะถึงตอนอวสาน แต่ประทับใจเรื่องนี้มากค่ะ
จะรออ่านผลงานอื่นๆ ต่อไปนะค่ะ
ปล.รักไรเตอร์
-
สนุกมากกกก ประทับใจความรักของป๋ากับหนูโจม
ต่างเติมในส่วนที่ขาดให้กัน
เด็กป๋า คำนี้มัน น่ารักกกกก :o8:
-
อ่านเด็กป๋าจบไปรอบที่ร้อยแล้วค่ะ
แต่ไม่มีโอกาสได้เม้น #อ้าว
จำได้ว่าอ่านเรื่องนี้ตอนน้ำท่วมปีที่แล้ว และเป็นช่วงที่คอมเสีย ไม่สามารถทำอะไรได้
ไม่รู้ว่าคุณคนเขียนจะรู้สึกอย่างไงนะค่ะ เราจะมาสารภาพบาปหากไม่พอใจก็ขอโทษด้วย
เนื่องจากช่วงน้ำท่วมแรๆอ่านเด็กป๋าค้างไว้ถึงตอนที่15 ยังจำได้ดี
และคอมมาเสีย อารมณืค้างโซเชียลเล่นไม่ได้ ทำได้อย่างเดียวคือ
ไปขอร้องน้องชาย(ที่มีโน๊ตบุ๊คแต่มันไม่ให้เราแตะ)
ว่าขอเล่นหน่อยนะ มันก็ไม่ให้สรุปเลยขอแค่ปริ้นเด็กป๋ามาอ่านก็พอวะ
ก่อนหน้านี้ไม่ได้อ่านนิยายจากเล้าเลยไม่รู้ว่าวิธีอ่านเป็นอย่างไร เราจึงก๊อปไปวางในเวิร์ด สารภาพว่าไม่รู้จริงๆ
เด็กป๋าเป็นเรื่องแรกที่อ่านในเล้าค่ะ พอปริ้นมาอ่านวันๆก้ไม่ทำไรอ่านวนไปมาอยู่นั่น
เพราะชอบภาษาการสื่อสารของตัวละครที่ขาดสองตัวมาก เมื่อมาอยู่ด้วยกันมันลงตัวไปหมด
เด็กป๋าจึงเป็นความประทับใจเล็กๆตลอดช่วงสองเดือนที่ไม่สามารถออกจากบ้านและล่นโซเชียลได้
วันๆจึงมีแต่ความรักของน้องโจมกับป๋าห่อหุ้มเราไว้ไม่ให้แห้งเหี่ยวเกินไป
หลังจากนั้นจึงมาอ่านอีกครั้งในเล้านั่นคือครั้งนี้นั่นเอง และจึงได้มีโอกาสมาเม้นค่ะ
ตอนนั้นต้องขอบคุณ คุณมากค่ะถ้าไม่มีเด็กป๋ายามน้ำท่วมปีที่แล้วเราคงหายใจรดไปวันๆแน่ๆ
ยังคิดอยู่เลยร้ำท่วมปีนี้นิยายเรื่องอะไรจะอยู่กับเราน้า 55555
ส่วนเรื่องที่ปริ้นมาตอนน้ำท่วมไม่ต้องห่วงนะค่ะ พอมาเข้าเล้าเรื่อยๆจึงรู้วิธีการอ่านและอีกมากมาย
เอกสารตอนนั้นได้ถูกเก็บไว้สักที่(ที่จำไม่ได้) ไม่ได้ไปเผยแพร่ที่ไหนแน่ๆ
มากราบขอโทษกับความไม่รู้และขอบคุณมากค่ะ ^^ o13
#เม้นยาวไปนะ#
-
ชอบเรื่องนี้มากกกกกกกกกกกกกกก :กอด1:
-
มาอ่านรอบที่ 2 แล้ว คิดถึงป๋าโจม
-
อ่านจบแล้ว "เด็กป๋า"
พอพูดถึงมหา แล้วนึกถึงรุ่นพี่ที่เป็นประธานชมรมพุทธฯที่มหาวิทยาลัย
อิอิ น่าจะประมาณนี้มั้งน๊า
ขอบคุณที่แต่งเรื่องหนุกๆ ให้อ่านค่ะ :กอด1:
-
:man1: :man1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
:กอด1:เข้ามาดัน เอาดัน มีหนังสือไม่อ่่าน กลัวพัง มาอ่านในนี้ดีกว่า ดันกระทู้ไปเรื่อยๆ
อ่านกี่รอบ กี่รอบ ยังลุ้นได้ทุกตอน คิดถึึง ป๋ากะโจมที่สุด
-
อ่านกี่รอบก็มีความสุข
-
อ่านตอนพิเศษแล้วก็กลับมาอ่านตอนหลักใหม่
-
สนุกจังค่ะ :impress3:
-
จบได้กรี้ดมาก55
ป๋าน่ารักอ่าาาา
ปล.เราก็เป็นแฟนอคาเมะเหมือนกัน
-
:sad4: พึ่งมีโอกาสได้อ่าน เพราะพึ่งเข้าเล้าได้ไม่นาน
รู้สึกเสียดายมากกกกก :serius2: ที่ไม่ได้เป็นเจ้าของหนังสือนิยายเรื่องนี้
อยากได้ๆๆๆๆๆๆๆ เค้าอยากได้ อร๊ายยยยยยยยยยยยย :m15:
-
อ่านตอนพิเศษยำใหญ่แล้วทำให้อยากอ่านเรื่องอื่น ๆ ด้วย
ต้องไล่อ่านเป็นการใหญ่ซะแล้ว
หนังสือก็อยากได้ด้วย ต้องเก็บตังค์หลายบาททีเดียวเพราะหลายเล่ม
เป็นกำลังใจให้แต่งนิยายสนุก ๆ ต่อไปนะจ๊ะ
-
เป็นเรื่องที่อ่านสนุกมาก ที่โดดเด่นถูกใจที่สุด คงเป็นการวางบุคลิกตัวละคร ทั้งตัวพระ-ตัวนาย ขั้นเทวดากับเทวดามาเจอกัน o13
บทพูดมั่นๆของทั้งสองคนก็ชอบมาก “ความจริงก็แอบเขี่ยๆไปให้บ้างแล้วเหมือนกันนะ ไม่ได้รับเลยเหรอ” --- ชอบประโยคนี้ของโจม (ตอนป๋าขอใจ) รักแต่ไว้ฟอร์ม :o8:
พึ่งอ่าน "เด็กป๋า" เป็นเรื่องแรก แต่ิคิดว่าคงต้องตามไปอ่านงานอื่นๆของคุณ TRomance ให้หมด
แล้วจะกลับมาอ่าน ตอนพิเศษ "ยำใหญ่" อีกที อยากอินกับทุกคู่น่ะ
-
อินอ่า ~~
ป๋าโจม *
o13
-
สุดยอดขอบคุณมากครับสำหรับเรื่องดีๆ
:bye2: o13 o13 o13 o13 :bye2:
-
เพิ่งจะเข้ามาอ่านขอรับ
อ่านแบบที่เดียวจบ
ความรู้สึกตอนนี้คือ....
อิ่มขอรับ มันเป็นอะไรที่ลงตัว ไม่มาก ไม่น้อย
อ่านแล้วก็อยากจะเป็นเด็กป๋าด้วยคน (ไม่รู้ว่าน้องโจมจะยอมไหม)
ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆที่แบ่งปันขอรับ
-
อ่านจบแล้ว
สนุกมากๆเลยค่ะ
อยากเป็นเด็กป๋าบ้าง :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
สนุกจังครับ ขอบคุณมากสำหรับนิยายดีๆ
-
:katai1: ขนาดจบก้อยังทำคนอ่านจิบหมอน แทบขาดเลย
-
พอได้อ่านตอนพิเศษที่ยำรวมกัน ทำให้อยากไปตามอ่านเรื่องอื่น ๆ ที่ยังไม่เคยอ่านเลย (อ่านไปแค่ นายโลม กับ เด็กป๋า)
^_^
-
เพิ่งจะมาติดตามอ่าน สนุกมากๆครับ
-
อ่านจบแล้วครับ แอบอ่านในofficeด้วย ขอบคุณผู้แต่งมากๆครับ แล้วก็ สุขสันต์วันเกิดนะคร้าบบบ ขอบคุณที่แบ่งปันความรู้สึกดีๆให้ในเด็กป๋า
-
เด็กป๋าสนุกมากกกกกก อันที่จริงอยากบอกว่าเราอ่านนิยายเรื่องอื่นอยู่ แล้วเมื่อก่อนพี่เราอ่านเรื่องนี้เราเลย มะอ่านซักบทสองบทไปๆมาๆมันหยุดไม่ได้ๆๆๆๆๆ .ต้องแบบหยุดอ่่นนิยายอันเก่าแล้วมาอ่านเรื่องนี้ให้จบก่อน(ฮา)
โจมแปลกๆดีชอบส่วนป๋า...นี่แหละพ่อของลูกในอนาคต(โจมอย่ามองอย่างงั้น ล้อเล่น)
-
แอร้ยยยยยยยย ชอบบอ่ะ ชอบเเเรืองนี้ เป็นอะไรที่ลงตัวมว้ากกกก ตอนพิเศษน้องโจมน่าฮักโพดดดดดด โอ้ยยย อยากอ่านตอนพิเศษในรวมเล่มด้วยยย อ้ากกกก ป๋าขาาา ขออนุมัติงบสั่งรวมเล่มด่วนค่ะ อยากได้รวมเล่มนิยายของคุณ TRomance ไปซะทุกเรื่องเบยยค่ะ แงๆๆๆ จะอ่านเรื่องต่อไปดีมั้ยเนี่ยะ กล้วใจจะอยากได้ร่วมเล่มอีก แต่ก็ต้องอ่าน เพราะหยุดอ่านไม่ดร้ายยย มันติดดดดด ป๋าขาาา นายเสาไฟฟ้ากะด้ายยย แบ่งงบมาโหน่อยยเร้ววววว
ขอบคุณคุณ TRomance สำหรับนิยายดีๆๆแบบนี้นะคะ เป็นนิยายอีกเรื่องของคุณ ที่อ่านแล้วชอบมากๆๆๆๆเลยค่ะ ไม่ผิดหวังจริงๆๆ การช้ภาษา การใช้คำคุณเยี่ยมมาก ดำเนินเรื่องราวได้น่าติดตาม คืออ่านแล้งเลิกไม่ได้ พักไม่ได้ ต้องอ่านต่อจนจบ ไม่งั้นขาดตอนนน ลงแดง จะติดตามอ่านนิยายของคุณทุกเรื่องเลยค่ะ ขอบคุณมากๆๆอีกครั้งค่ะ
และขอขอบคุณคุณ seiki ด้วยค่ะ ที่นำนิยายมาโพสต์ให้ได้อ่านกันค่ะ ขอบคุณค่ะ
-
นั่งอ่านตอนปิดเทอมรวดเดียวจบ
สนุกมากๆ
:hao5: :hao5:
-
มีคนแนะนำมาให้อ่าน ผลปรากฏว่า ติดงอมแงมค่าาาา
พี่ป๋าแกก็ป๋าสมชื่อ น้องโจมก็มีโมเม้นต์น่ารักมุ้งมิ้ง #โดยเฉพาะตอนเมา >_<
อึดอัดอยู่ตั้งนานตอนที่ทั้งคู่มีปัญหาครอบครัว ไหนจะไอ้เฮียนั่นอีก
อินเว่อออออร์ เกลียดอิเฮียนั่นมากกกก
แต่เหนือสิ่งอื่นใด...เราโค่ดรักพี่มหาเลยอ้ะ 555555555
ชอบคาแร็คเตอร์พี่มหามากกกกกกกก
ขอบคุณทั้งคนแต่งและคนโพสนะคะ
:pig4: o13
-
เหอะๆ ป๋า อ้อน เมีย :z1:
ว่าแต่แน่ใจแล้วหราที่ขอแค่นอนกอดอะ 555 :กอด1:
:oo1:
-
เยยยยย้ อ่านจบแล้วแบบนอนสต๊อปรวดเดียวจบ
สนุกมาก อ่านไปกรี๊ดไปตลอดทั้งเรื่องเลย
ชอบผู้ชายแบบป๋ามาก เป็นผู้ชายในฝันเลยนะ
น้องโจมก็น่าร๊ากกกกกก :mew1: จะโดนป๋าตบมั้ยเนี่ย
-
:3123:
-
:pig4: :pig4:
-
เรื่องนี้มันเข้มข้นจริงๆค่ะ
มีครบทุกรสเลย
ขอบคุณพี่ทีและคนโพสต์นะคะ
-
อ่านกี่ครั้งก็ประทับใจ
คิดถึงป๋ากับโจมจริงๆ
-
อ่านจบแล้ววว สนุกมาก อ่านแล้วอยากเป็นเด็กป๋าขึ้นมาบ้างแล้วสิเนี่ย
-
สนุกมากเลยคะ
ป๋ากะโจมน่ารักมาก :impress2:
-
ตอนจบร้อนแรงจัง
-
:katai2-1: สนุกมากอ่ะเรื่องนี้
-
ขอบคุณค่ะ
เรื่องนี้สนุกครบรสมากค่ะ ที่สำคัญ ร้อนแรง :z1:
-
กลับมาอ่านรอบที่เท่าไหร่แล้วก้ไม่รู้
คิดถึงโจมกับป๋า แอนด์ เดอะแก็งค์ทุกคนเลยยย :mew1:
-
เพิ่งมาตามอ่าน
สนุกมากจริงๆ
มีครบทุกรสเลย
ชอบมากโดยเฉพาะ การวางนิสัย ของพระนาง
แบบว่าเริดดดๆมาก น่าสนใจ น่าอ่าน มากๆ
-
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆค่ะ
สนุกมากเลยมีครบทุกรสชาติตั้งแต่ตลก(มหา)ไปจนถึงดราม่า
คือชอบป๋ามากๆเป็นผู้ชายเจ้าชู้นะ แต่รักใครแล้วรักจิง
ชนเพื่อโจมได้ขนาดนั้น โจมรักป๋าตายเลยใช่ป่ะ (ถ้าเราเป็นโจมเราก้อรักกกกกก>\\<)
น้องโจมน่ารัก ชอบให้น้องแสดงอารมณ์ออกมาทางสีหน้าเยอะๆมันดูน่ารักดี เราชอบมากกกก
-
อร๊ายเด็กป๋า :impress2: :impress2: :impress2:
-
อะไรจะน่าค้นหาขนาดนี้นะ :pig4: :pig4:
-
รักป๋าป๋าถูกใจเค้ามากอยากเป็นเด็กป๋า5555555 :-[ :-[ :-[ :-[
-
ป๋าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา :o8:
-
หนูโจมเมาแล้วน่ารัก :impress2: :impress2:
-
ป๋ารักโจมแล้วใช่ม๊าาาาาาา :katai2-1: :katai2-1:
-
น่าร้าก ชอบมากกกกกก
เรื่องนี้ชอบมาก เห็นมานานละ เคยอ่านของ Tromance มาสามเรื่อง ชอบและประทับใจทุกเรื่อง เด็กป๋านี่เห็นมานาน แค่ชื่อเรื่องก็น่าสนใจแล้ว แต่ด้วยจำนวนหน้าและอารามติดเกม 555 เลยยังไม่ได้อ่านสักที เมื่อวานฤกษ์งามยามดี เหงาๆไม่มีไรทำ เลยคิดว่าจะเสพนิยายของ Tromance ไม่รู้จะอ่านเรื่องะไรดี ดูในบุ๊คแล้วมีลิงก์เรื่องนี้เก็บไว้เลยได้โอกาสจำโลง
และสิ่งที่ได้ก็ไม่ผิดหวัง คือแบบว่าโคตรชอบอ่ะ ตอนแรกก็เอาใจไปละ ภาพลักษณ์น้องโจมแบบว่าได้ใจไปเต็มๆ ป๋าก็หน้าใหญ่เอาแต่ใจใครก็ยำเกรง ได้ใจสุดๆ เรื่องความระทับใจแรก เริ่มตอนที่ป๋ากลับบ้านกำลังอาบน้ำแล้วน้องโจมโทรมา เม็มชื่อว่าเมีย รู้สึกเห็นใจคุณปนฮา แบบ จะบอกยังไงว่าใครโทรมา เมียโทรมาค่ะ ฮาลึกๆ 555 5แล้วก็ตอนไปรับโจมหน้าบ้านน ป๋าเอาใจไปอีกแล้ว ชอบหลายตอนเลย อ่านเรื่องนี้แล้วได้อะไรเยอะนะ ชอบบุคลิกตัวละครทุกตัวเลย ตัวเอกมีความโดดเด่นมากอยู่แล้ว เพื่อนสามคนสามแนวแตกต่างที่ลงตัวเข้ากันดี คนในครอบครัวก็ให้อะไรหลอย่างที่รู้สึกชอบ โดยรวมได้ใจไปทุกสิ่ง ชอบไปหมด นิยายแบบว่าสนุกมาก ขอบคุณมากค่ะ
:กอด1:
-
กรีสสสสสสสส อ่านจบแล้วววว
อยากจะบอกว่า "อยากเป็นเด็กป๋า" อีกคนจะผิดมั้ยย?
5555555555555 55
ชอบอ่ะ ชอบมากกกป๋าโจม ไม่ต้องหวาน แค่มองตาก็เข้าใจ ฮิ้ววว
มุ้งมิ้งฟรุ้งฟริ้งงงง(หรออออ?) มว๊ากกกกกก 5555
-
อ่านกี่รอบๆก็ประทับใจ เขินป๋ามากค่ะ
ชอบตอนที่ป๋าพูด คนดีของป๋าหายอึดอัดใจรึยัง โอ้ยแบบ ละลายค่ะ
แต่ไม่ได้ชอบแค่ตอนนั้นนะคะ นี่ชอบทั้งเรื่อง ชอบเว่อร์ๆ
แบบน่ารักมากมาย ขอบคุณค่ะ !
:hao5: :hao5: :hao5:
-
กลับมาอ่านด้วยความคิดถึง
รักเรื่องนี้จริงๆค่ะ :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
ขออนุญาติ copy ไปโพสต์ที่เวปอื่นได้ไหมครับผม :monkeysad:
-
ลุ้นแทบแย่ นึกว่าจะมาม่ามากกว่านี้
ดีที่ป๊าเข้าใจลูก และรับได้ไว
-
เราเพิ่งได้มาอ่านแหละ ฮู่เร่!~ 55555
ตามอ่านหลายๆเรื่องของคนแต่งอยู่นะคะจนไล่มาเจอเรื่องนี้
สนุกมากคะ เป็นกำลังใจให้ในเรื่องอื่นๆด้วยนะคะ :mew1:
-
เคยได้ยินชื่อเรื่องนี้มานานละ แต่เพิ่งมีโอกาสได้อ่าน
ชอบอ่ะ อ่านแบบไม่วางมือเลย 555+
-
ลบไปแล้วหรอคะ ทำไมอ่านได้แค่ถึงตอนที่10เอง เราพลาดอะไรรึเปล่าอ่ะ :sad4:
-
ขอยบคุณค่ะ
:กอด1: :L2: :3123:
:กอด1: :L2: :3123:
:กอด1: :L2: :3123:
-
อ่านไปน้ำตาไหลไป แต่เริ่สมาก อยากเป็นเด็กป๋าอ่ะ
-
เข้ามาอ่านรอบที่ 2 แล้วจ้าาาาาา
:mew1: :mew1: :mew1:
-
เรื่องนี้สนุกมาก อ่านรวดเดียวไปสองรอ เสียดายรู้จักกันช้าไปหน่อยเลยไม่มีไว้ในครอบครอง คิดรีไรท์เมื่อไรแจ้งข่าวบ้างนะ เค้าอยากได้
-
:m1: :m1: :m3: :m3: :m3:
-
รู้สึกอยากเป็นเด็กป๋าสักครั้ง
จะโดนน้องโจมโกรธป่ะเนี่ย 5555 :hao7:
-
อยากเป็นเด็กป๋าาาาบ้างง ต้องทำไงคร๊าาาา :ling1:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
ขอบคุณสำหรับนิยายน่ารักๆ เรื่องนี้นะคะ บอกตรงๆ ป๋าใจเด็ดมาก 555555 เป็นกำลังใจให้ไรท์เตอร์สร้างสรรค์ผลงานชิ้นต่อไปเสมอนะคะ รักนะแคร์ด้วย ฮิฮิ :L2: :L2: :pig4: :pig4: :o8: :o8:
-
ปาหัวใจใส่รัวๆๆๆๆ เขี่ยๆไม่ไหวแล้วววววว ชอบมาก สนุก
-
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆ นะคะ :กอด1: :pig4:
-
:กอด1:
-
มาอ่านรอบสองถึงได้รู้ว่าลืมอ่านตอนพิเศษ ฮ่าๆๆๆ สรุปอ่านนิยายของคนเขียนครบทุกเรื่องเลย เดี๋ยวจะกลับไปอ่านพี่ดินอีกเป็นรอบสาม คิดถึงงงง :hao5:
-
กลับมาอ่านรอบที่ 5 แล้ววววววว ชอบแรง คิดถึงแรงงง :กอด1:
-
อยากบอกว่าเสียดายมากกกกกกที่เพิ่งมาเจอเรื่องนี้ค่ะ ทั้งๆที่เห็นแนะนำหรือผ่านตาไปๆมาๆหลายรอบแล้วแท้ๆ TT
แต่กลับไม่ได้เข้ามาอ่านซะที พอมีคนแนะนำจากที่เราไปขอเคะแนวราชินีมา เลยได้เจอเรื่องนี้ ..
คืออ่านแล้วหลงรักทั้งสองคนมากๆเลยค่ะ หลงความรักของทั้งคู่ไปแบบถอนตัวไม่ขึ้นเลย
รักน้องโจมมากกกกกกกกกกกก ไม่เคยมีช็อตไหนเลยที่เราเคืองน้องนะพูดจริงๆ แม้กระทั่งตอนที่ไปบอกเลิกป๋าง่ายๆด้วย
ลองคิดกลับกันถ้าเป็นเรา แค่แม่เรายืนกรานว่าไม่เอาคนนี้ แม่ไม่ชอบ เราก็ยอมแล้วด้วยซ้ำ ไม่ต้องให้ป่วยหรือเป็นอะไรไปก่อนเลย
ในเคสของน้องโจมมันเหมือน dilemma อ่ะค่ะ เลือกทางไหนก็มีแต่ตัว ไม่เหลือหัวใจทั้งสองทาง
จะให้เลือกไปกับป๋า แล้วความรู้สึกเนรคุณผู้ให้ชีวิตล่ะ ? จะหลับหูหลับตาตามคนรักไปแล้วทิ้งขว้างพ่อผู้ให้กำเนิดได้เลยหรอ
หรือจะดันทุรังให้พ่อตัวเองไม่สบายใจทั้งๆที่ท่านก็ป่วยหนักอยู่แล้ว เป็นใครก็ต้องเลือกพ่อกันทั้งนั้นเนอะ
มาในทางของป๋าบ้าง .. อยากบอกว่าป๋าสุดโต่งจริงๆค่ะ 5555555555 ยอมเลย คนเขียนบรรยายความรักความหลงในตัวโจมออกมาได้สุดมาก
คือไม่ว่าจะผ่านอะไรหรือเป็นยังไงมา แต่สุดท้ายก็มาตายรังที่น้อง ทำทุกอย่างไปเพราะคิดเพื่อน้องอย่างเดียว
อันนี้ซึ้งมากจริงๆค่ะ ; - ;
ชอบอีกอย่างคือ 'บรรยากาศ' ระหว่างที่พวกเขาอยู่ด้วยกันสองคน คือมันเหมือนไม่ต้องพูดก็รู้ใจกันจริงๆแหละ
แล้วมันก็เป็นไปแบบสบายๆ เป็นธรรมชาติ ตั้งแต่ตอนแรกจนถึงตอนสุดท้ายเลย ไม่มีตอนไหนที่ไม่หลงรักทั้งคู่เลยค่ะ
เราไม่รู้ว่านิยามของคำว่านิยายที่ดี นิยายที่สนุกของคนอื่นคืออะไร แต่สำหรับเรามันคือนิยายที่ทำให้เราอินไปกับตัวละครได้
ทั้งยิ้มเต็มแก้มตามอย่างมีความสุข ทั้งร้องไห้น้ำตาร่วงตามตอนที่เค้าดราม่ากัน .. นิยายเรื่องนี้คือนิยายที่ทำให้เราเป็นแบบนั้นค่ะ ^^
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆเรื่องนี้นะคะคุณ TRomance .. เราจะใช้ปิดเทอมนี้ในการตามอ่านนิยายของคุณให้เต็มที่เลยค่ะ!
-
พึ่งมาตามอ่าน อ่านรวดเดียวจนจบเลย :hao3: :hao3: ป๋าโจมน่ารักมากกกกก :o8: :-[ เสียดายไม่ทันจองหนังสือ :hao5: :hao5:
-
สนุกมากค่ะ
ขอบคุณนะคะ
-
เสียดายที่เลื่อนผ่านเด็กป๋ามาหลายต่อหลายครั้ง
หลงรักป๋าโจมมมมมมม :ling1:
-
มาเจอช้าไป อยากได้นิยายยยยยยยย :mew2: :mew2: :mew2:
-
เข้ามาอ่านอีกรอบค่าา คิดถึงป๋ากะน้องโจม
-
ก่อนอื่นเราเสียใจมากที่เราเพิ่งเจอนิยายเรื่องนี้ เพราะเพื่อนแนะนำมาก ต้องขอบคุณเพื่อนมากที่แนะนำนิยายเรื่องนี้ให้เราอ่าน แค่อ่านเริ่มต้น เราก็รู้สึกว่าเราต้องเป็นทาสนิยายเรื่องนี้แน่ๆ การกระทำของตัวละครเป็นธรรมชาติ เราชอบนายเอกที่แมนๆมีโลกส่วนตัวสูง ดูมีอะไรน่าค้นหา หยิ่งนิดๆซึ่งน้องโจมเป็นแบบนั้น ส่วนพระเอกก็บุคลิกมีอำนาจ สปอร์ต ใจดี ป๋ามาก ซึ่งเราชอบผู้ชายสายเปย์ 555 และที่สำคัญเราชอบเวลาพวกเค้าอยู่ด้วยกันค่ะ แบบรู้ใจและเข้าใจกัน ไม่ต้องพูดอะไรมากก็เข้าใจ เป็นความสัมพันธ์ที่มันพิเศษผสมความน่ารัก เรื่องราวก็สนุกปนดราม่านิดๆ เราชอบนิยายเรื่องนี้มาก ชอบน้องโจมมาก ที่เราพิมพ์ทั้งหมดอาจจะดูเว่อร์มาก แต่เรารู้สึกอย่างนั้นจริงๆค่ะ เราอยากเก็บนิยายเล่มนี้ไว้ ซึ่งเราตามหามาพักนึง หายากมากค่ะ เพราะเพิ่งมาตาม เพื่อนก็บอกว่าหายาก พอดูในเพจของ tromance เห็นข่าวรีปริ้น เป็นรอบที่ 7 แล้ว แต่สุดท้ายเราก็เจอกันช้าไป ไม่ทันอยู่ดี ถามอินบ็อกทางเพจก็บอกว่าหมดครับ เราเสียดายมากช้าไปนิดเดียวสุดท้ายเราขอความกรุณารีปริ้นเด็กป๋าอีกสักรอบได้มั้ยคะ ฮือออ ขอโทษที่เราเพิ่งมาเจอเพิ่งมาตามตอนนี้ มันช้าไป เรารู้ดี ร้องห้ายย ได้โปรดเห็นใจเราด้วยนะคะ หรือถ้าจะมีเหลือสักชุดนึงก็จะกราบขอบพระคุณเป็นอย่างมาก เพราะเราค่อนข้างกังวลว่ารีไป 7 รอบแล้วจะรีอีกมั้ย กลัวว่าจะไม่รีอีกแล้ว ยังไงรบกวนช่วยพิจารณาด้วยนะคะ อยากให้รีจริงๆ ชุดเดียวยังกล้าขอให้รี//ช่างกล้าเนอะ >< ขอบคุณที่เขียนนิยายสนุกๆให้อ่านค่ะ เราจะติดตามต่อไป ^^
-
ไม่ใช่แค่เด็กป๋าแล้วครับ อย่างโจมนี่เมียป๋าต่างหาก :hao7:
-
เพิ่งมาอ่านเจออ่าคะ แล้วหาตอนที่33ถึงตอนสุดท้ายของเรื่องไม่เจอ ใครมีรบกวนบอกเราหน่อยน้า อยากอ่านมาก
-
เพิ่งมีโอกาสได้อ่าน...ชอบมากกกครับ
-
:pig4: :pig4:
-
อ่านจบไป2รอบแล้ว มาเม้นย้อนหลังให้ค่ะ
ชอบป๋า :-[
เป็นพระเอกที่เท่มาก ป๋าโชคดีมากที่มีเพื่อนที่รักป๋าขนาดนี้
ตลกมหาที่สุด5555
โจมก็นิ่งๆหยิ่งๆแต่น่ารักกกกกกก
ขอบคุณที่ลงนิยายสนุกๆให้อ่านนะคะ
:pig4:
-
ป๋าโจมมมมมมมมมม
มีอะไรที่ทำให้โจมทำแบบนั้นนน
อยากรู้แล้วว !
ตุ่นเต้ล
-
ป๋าโจมไม่ธรรมดาอ่ะ
เชียร์ ชูป้ายมากเวอร์ ~~~~
คือโจมน่ารักอ่ะ ยิ่งฉากซ้อนมอไซนี่ยิ่งน่ารักไปใหญ่
T______________T น่ารักมากเวอร์อ่ะจริง ๆ
ฮรึก ,
-
อ่าว
ดราม่าไปอีก
เฮียกับโจม T______________T
สงน้องโจม เพราะแบบนี้นี่เอง
โอ่ยยยยยยยยย
-
ทำไมป๋าต้องรุนแรง 55555
เหม็นเลยอ้ะ สงสาร
แสดงว่าโจมไม่กลับสินะสินะะ
แล้วโจมหายไปไหนนนน
ป๋าบองเราเลยแอบเฮิร์ทนิดหน่อยเลย โถถถ
-
ฮั่นแหน่ะ
ป๋าอยากเอาชนะเฉย ๆ ชิปุ๊
ไม่มีอะไรในกอไผ่ชิป๊ะ
ฮั่นแหน่ะะะ ๆๆๆๆ
ฮิ
แต่โจมเป็นอะไรรรรรรร
เรื่องเฮียแน่ ๆ เราสัมผัสได้ จริม ๆ
-
ฮื่ออออออออออออออ
ป๋าโจมคือดีย์
ป๋าจะไปง้อแล้ว งื้ออออออออออออออ
เขิลล
-
แล้วท่อน 'หยุดไม่ได้แล้วทุก ๆ อย่าง'
ก็มาตอนที่ป๋ากับน้องโจมกำลัง . . .
ฮรึกกกกกก , หรือว่านี่จะเป็นวิธีง้อคุณเมียของป๋า
โฮ่ยยยยยยยยยยยยยยย เขิลลลลลลลลล
แล้วน้องโจมเริ่มก่อนด้วยประเด็น
( ห้ามไม่ได้แล้วหัวใจ ) ฮื่ออออออออออออ
มันกร๊าวใจมากจริม ๆ งิงิงิ
-
ฮื่ออออออออออออ
ป๋าจ๋าาา คุณป๋าแมนมาก ๆ
กรี๊ดดดดดดดดด ปริ่มมากจริงอะไรจริง ฮรึกก
:ling1:
-
เอาจริง ๆ การกอดของเฮียเราไม่รู้สึกถึงความอบอุ่น
สงสารน้องโจม นี่เฮียตบโจมทำไมเนี่ยยยยยย
เดี๋ยวเรียกป๋ามาเตะเลย วู้ววววววววววว
.
ฮื่อออออออออออออออออ
จะร้องไห้ ทำไมป๋าต้องอบอุ่นกับใจเราขนาดนี้
ฉากรถแท็กซี่คือแบบ
T_______________________T
เฮียอ่ะ แย่แย่แย่ !
-
ป๋าพูดครับอ่ะ
โอ๊ยยยยยยยยยยย
นี่ตอนที่แล้วม่ามากนะ
แต่ตอนนี้ขอฟินก่อน งื้ออออออออออออ
แค่ครับก็เพ้อได้แล้วจริง ๆ ฮรึก ,
แล้วดูนะ มาครับแล้วครับอีกกกกกกกกก
แง๊ T__________________T
สงสารใจหนูบ้าง แค่นี้หนูก็เขิลได้นะ จริง ๆ
>[]<!!!! นี่ก็กลั้นยิ้มอยู่ ยิ้มเยอะไม่ได้ เดี๋ยวคนอื่นรู้
ฮื่อออออออออออ T^T
:mew3:
-
ทำไมมหาต้องตลกปนพระพุทธด้วย
ฮื่ออออออออ ถ้าขรรมจะไม่บาปใช่มั๊ย ถามก่อน
แล้วคือป๋าโจมนี่ จีบกันช๊ะ
งื้อออออออออออออ หนูโบกผ้าเชียร์ ชูป้ายเลย
ปล. เกลียดเพลงของพี่แย้มาก 55555555555
ปล2. ฉากป๋าพิงหลังน้องโจมนี่มันละมุนละไมมากเวอร์ คิ
รักค่ะ รักป๋า 55555555555555
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ๆๆๆๆ
เป็นค่ะ
เป็นนนนนนนนนนนนนนน
ไม่ต้องคิดแล้วค่ะน้องโจมมมมมมมมมมมม
เป็นไปเลยยยยยยยยยยยยยยย !!
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด
-
ฮื่อออออออออ
ดีกับจัยส์ พอดีที่จัยส์ต้องการรร
ฮิ
-
จะร้องตามน้องโจม
ป๋าบาดเจ็บใช่มั๊ยยยยยยย
T________________________T
ฮื่อออออออออออออออออออ
ปล. เพื่อน ๆ ป๋าดูแลดีมากอ่ะ 5
-
“ขอใจอะ ให้ได้มั้ย พูดจริงๆนะ อย่าอึ้งไปแบบนั้นสิ”
“ความจริงก็แอบเขี่ยๆไปให้บ้างแล้วเหมือนกันนะ ไม่ได้รับเลยเหรอ”
ป๋า ป๋าอย่าหยอดแบบนี้ , เรากลัวใจตัวเองมาก
ฮื่ออออออออออออ จิกหมอนขาดแล้ววว
พาร์ทนี้ดีต่อใจจริง ๆ ในที่สุดป๋าก็กลับมาหาน้องโจมแล้ว ฮิ
น้องไม่ได้เหงาคนเดียวนะ เราก็เหงา :'( 55555555555
-
T______________________T
พาร์ทที่แล้วเราเพิ่งจิกหมอนฟินเองอ่ะ
ทำไมดราม่า ฮื่ออออออ ,
เราสงป๋า สงน้อง เพื่อนป๋าพูดละจะร้อง
ฮรึก , หดหู่ตามเลย T^T
น้องโจมรอพี่ป๋านะคะ เดี๋ยวพี่เค้าก็กลับมาาาาาา
เนอะ T______________T
-
เฮีย ก่อนที่หนูจะไม่ชอบเฮียมากไปกว่านี้
หนูจะโกรธเฮียละนะะะ
ดูแลครอบครัวตัวเองงงไปเลยยยยย
รำรำรำรำ
-
กรี๊ดดดด
ในที่สุด ป๋าก็โผล่มาแล้ววว ฮื่อออออ
พระเอกของหนู ~
ตอนนี้พระเอกและผองเพื่อนหล่อมากจริง ๆ ค่ะ
รักมาก มาช่วยน้องโจมสักที ฮรึก .
ปริ่มสุดอะไรสุดดดด
-
t t ,
ขอให้ป๋าผ่านมันไปให้ได้
ฮื่อออออ น้ำตาจะไหล
เฮียมาเจออะไรตอนนี้อ่ะ ให้น้องอยู่กับป๋าก่อน
ฮื่ออออออออ สงป๋า ฮื่อออออออ
-
จะป๋าหรือมหาก็เหมือนกัน
แค่เรียกชื่อ ก็เงียบทั้งคู่ 555555555
รู้แววอนาคตที่สุด
-
เราเหนื่อยมากจริง
ฮื่ออออออ
หนูอยากให้เค้ารักกันสมหวังค่ะป๊า
ฮื่ออออออออออออ
เจ็บทุกทางเลยคราวนี้
ป๊าได้โปรดด
-
น้ำตาจะไหล
ฮื่ออออ ในที่สุด ป๊าก็ยอมรับแล้ว
ฮรึก , เศร้าอ่ะะ
ป๋าอย่าเพิ่งไปไกลนะ :(
น้องกำลังจะไปง้อแล้ว จริง ๆ
-
ฮื่อออออ จบแล้ววว
ในที่สุด ก็สมหวังแล้ว เย่ !
น้องโจมคือน่ารักอะ ฮรึก ,
ป๋าของเรานี่ก็หลงไง ยอม 5555
ง้อนิดง้อหน่อย ไม่ทมีการเล่นตัวนะ
ยอมตั้งแต่หน้าประตู 555555555
แต่ก็ชอบ ฮิ
ขอบคุณสำหรับนิยายน่ารัก ๆ นะคะ ;))
-
มีคนสปอยมาว่าสนุก เลยมาตามอ่าน :-[ :impress2:
-
มาไล่คอมเมนค่ะ อ่านหนังสือจบไปเป็นชาติแล้ว เรื่องนี้รักฉากเปิดอันแสนร้อนแรงมาก ยังคงจำได้อยู่เสมอแม้จะอ่านมาหลายปี 55 น้องนายเอกช่างแสนร้ายกาจ แม้วิธีคิดน้องจะแปลกๆไปหน่อยก็เหอะ นี้ถ้าคนที่น้องลองไม่ใช่พ่อพระเอกที่ดันรักจริงน้องจะทำไงห๊า เป็นแม่จะจับตีให้ พระเอกไม่พูดถึง ก็แค่ รวย หล่อ แล้วไง 55
-
o13
-
ขอบคุณนะคะ :pig4:
-
รักทั้งป๋า ทั้งโจมมม
-
:hao6:
-
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
โอ๊ยยยยยยยยย เด็กป๋าน่ารักมากมายเลยค่า น่ารักน่าหลงน่าปล้ำมากกกก เอ๊ะอย่างหลังนี่จะโดนป๋าเก็บมั้ยเนี่ย 55555
มหานี่ฮามาก กวนมาก แต่ก็รักป๋ามากเลยน้าาาาา เพื่อแต่ละคนของป๋านี่รักกันมากเลยทีเดียว
ชั้นเกลียดเฮียยยยยยยยยยยยยยยยย จบ!!!!! 55555
-
สนุกมากๆ อ่านไปลุ้นไปวางไม่ลงเลย
อุปสรรคเยอะจริงๆกว่าจะแฮปปี้นี่ แต่การมีเพื่อนดีนี่เป็นสิ่งดีๆในชีวิตที่สุดอ่ะ
-
อ่านไม่ได้้อ่าค่ะ อยากอ่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่านมาก
-
อ่านไม่ได้้อ่าค่ะ อยากอ่านมาก อ่านไม่ได้ตั้งแต่ตอนสิบเป็นตนไปอ่าค่ะ
-
:L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1:
-
เรื่องนี้ทุกอย่างมันลงตัวมากกก อ่านได้เพลิน
-
ชอบมากค่ะ ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆนะคะ
-
:heaven ฟินในความน่ารักของป๋า
-
ลุ้นมากกกก
ขอบคุณนิยายดีๆค่ะ :o8:
-
คิดถนิยายของคุณคนเขียนจัง
-
เรืีองนี้ก็ดีอีกแล้ว :pig4:
อ่านวนไป 2-3 รอบ
-
หนูโจมกับป๋าคือที่สุดมากกกกกกกกกกกก สุขสมหวังสักทีนะลูกกกก
-
:pig4: รอบที่เท่าไหร่แล้ว ที่กลับมาอ่าน 555
-
ขอบคุณครับ สนุกมากครับ
-
รักป๋า รักโจม รักมหา รักตัวละครทุกตัว เข้ามาอ่านกี่ครั้งก็ยังทำให้มีความสุขเสมอ ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆนะคะ
-
ขอบคุณมากๆค่ะ
-
จมูกก็ดูพอดี
ปากก็แดงพอควร
ส่วนเว้าส่วนโค้งเนี๊ยบขาดใจ
จะกรีดจะกรายพองาม
กระเดียดไปทางคุณชาย
ทะลวงทลาย ‘ถูกใจป๋า’
-
อ่านซ้ำแม้จำได้แต่ยังคงสนุกสุขใจที่ได้อ่าน อีกครั้ง ขอบคุณคนแต่งคุณ T romance ที่แต่งนิยายสนุกๆมาปันให้อ่านนะคะ ป๋าน่ารัก โจมยิ่งน่ารักไปใหญ่ ความรักงดงามเสมอ ขอห้รักนั้นประกอบด้วยความจริงใจ ความเข้าใจ และให้ใจต่อกัน เพราะคิดถึงจึงเข้ามาอ่านค่ะ :pig4: :L1:
-
FC พ่อป๋า คะ :hao5:
-
o18 o18 o18 o18 ขอบคุณไรท์เตอร์ที่เขียนเรื่องราวสนุก มาให้ได้อ่านกันคะ มัมนดีมมากเลยคะ o13 o13 o13
-
ค่ะ
รักจริงจัง จริงใจ เทให้หมดเลย ....คนดี
ขอบคุณนักเขียน TRomance ติดตามส่งกำลังใจให้ต่อไป +1
:pig4: :pig4: :pig4:
:o8: :o8: :o8:
:mew1: :mew1: :mew1:
-
เป็นเรื่องที่น่ารักมากเลยครับ มีทุกรสชาติจริงๆ