หัวข้อ: เด็กป๋า โดย TRomance P.232 28-11-11 [แจ้งข่าวค่ะ]

[yaoigirl]

รอลุ้นว่าจะเป็นยังไงต่อ


ป๋า  เจอคู่แข่งซะแล้ว

[SenSei]

รอติดตามอยู่นะค่ะ

[Seiki]

ตอนที่ 8 'เด็กป๋า'

ทุกอย่างเหมือนจะดำเนินไปตามปกติ...ในสายตา ‘คนนอก’

แต่คนที่ร่วมหัวจมท้ายมาตลอดระยะเวลา 3 ปี อย่างเพื่อนร่วมแกงค์ของคนดังแห่งมหาลัยนั้น แทบจะสบสายตาแล้วเอาหัวโขกกำแพงพร้อมกัน


ไอ้ป๋าเปลี่ยนไป!!!

นั่นเป็นเรื่องปกติมากสำหรับคนรูปหล่อพ่อโคตรรวยและอารมณ์แปรปรวนยิ่งกว่าคลื่นลมและคลื่นทะเลเคลื่อนที่มาปะทะกันกลางภูเขาอย่างไอ้ป๋า

แต่ ว่านี่มันโคตรจะเปลี่ยนไปแบบหน้ามือเป็นหลังตีนเลยนี่สิที่เพื่อนๆแทบจะกัด ลิ้นตายเพราะทำอะไรไม่ถูก ไม่มีใครเข้าหน้าไอ้ป๋าติดมาสามวันแล้ว ไม่มีใครกล้าเข้าใกล้ ถ้าไอ้ป๋าเป็นหมาบ้าพวกเพื่อนๆยังมีเวลาได้เป็นโรคพิษสุนัขบ้าก่อนตายถ้าใคร เสี่ยงเข้าไปให้ไอ้ป๋างับหัว แต่สถานการณ์ตอนนี้มันยิ่งกว่านั้น ไม่ต้องรอให้ไอ้ป๋างับหัวก่อนจะเป็นอะไรตายหรอก แต่มันปรายตามามองหน้าทุกคนก็ลนลานกระเจิดกระเจิงกันไปคนละทิศละทาง แล้ว...ไอ้ป๋าตอนนี้ตายตั้งแต่จ้องตากับมัน

ไอ้ป๋าไม่ใช่แค่หมาบ้าตา ขวางอย่างเดียวแล้ว มันอัพเลเวลเป็นป๋าสายตามัจจุราช ไม่ควรเข้าใกล้ในระยะสามเมตรโดยรอบ ถ้ายังอยากหมดอายุขัยไปตามกาลเวลา ใต้ตึกคณะในยามนี้จึงมีแต่สามเพื่อนผู้ติดตามของป๋านอนซบหน้ากับโต๊ะแทนการ กวาดสายตาบริหารเสน่ห์อย่างที่เคยทำ

“นี่ๆ”

เอาละสิ!! วันที่ไม่ต้องการพบปะกับสื่อมวลชนทุกแขนงดันมีเสียงหวานๆเรียกหา ส่งมาแค่เสียงไม่พอ นิ้วเรียวที่ต่อเล็บด้วยอคิลิคตามสมัยนิยมจิกลงเนื้อซะแสบซี๊ด ทำไมสาวๆสมัยนี้ถึงได้น่ากลัวนักวะ มิน่าไอ้ป๋าถึงได้นิยมเลี้ยงเด็กผู้ชายอีกหนึ่งทางเลือก เพราะอะไรๆก็ปลอมไปหมดทั้งตัวไม่เว้นแม้กระทั่งเล็บอย่างนี้นี่เอง

“มีธุระอะไรกับเราเหรอ”

แทบ จะซบหน้าลงไปกับโต๊ะอีกทีเมื่อหันมาเจอหน้าเจ้าของเสียงที่โบกเครื่องสำอาง มาหนาซะจนไม่เห็นเนื้อแท้ของผิวจริง ริมฝีปากสีแดงเลือดนกกับอายไลน์เนอร์ที่ตวัดจนแทบจะเลื้อยไปพันกับกกหูอยู่ ไม่กี่มิลแล้วอยากจะลุกขึ้นมากระทืบพื้นแล้วกรี๊ดดังๆ นี่มันสถานศึกษาหรือว่าโรงลิเกวะ วันนี้พี่มหาไม่อยากสนธนาธรรมกับใคร

“ไม่ได้มีธุระอะไรกับนายหรอก”

“อืมๆ”
ก็ดีจะได้ยึดโต๊ะต่างหมอนนอนคิดอะไรต่อมิอะไรต่อ เผื่อจะค้นพบลู่ทางแห่งธรรมกับเค้าบ้าง

“เดี๋ยวสิ”

อะไรอีกว๊า!! ผู้หญิงสมัยนี้เอาแต่ใจก็อปปี้กันมาเลยหรือเปล่า มองไปทางไหนก็เจอวลีแบบนี้จนชินหู วลีที่เป็นคำสั่งไม่ใช่คำร้องขอน่ะ มาแค่เสียงแว๊ดๆแปดหลอดคนที่ปลงสังเวชเป็นนิจอย่างมหาพอจะทนฟังได้ แต่ที่แทบจะกระโดดมานั่งตัวตรงเพราะสาวเจ้าไม่ใช่แค่สะกิด ลักษณะที่ใช้นิ้วร่วมมือกับครบขนาดนี้เรียกว่าตะปบแล้ว

“คะ ครับ มีอะไรเหรอ”

“ป๋าเป็นอะไร”
เป็นคำถามที่โลกแตกยิ่งกว่าไก่กับไข่อะไรเกิดก่อนกันอีกนะ ถ้าพี่มหารู้ว่ามันเป็นอะไรจะพร้อมใจกันลี้ภัยมานั่งกันตรงนี้มั้ย

“มันไม่ได้เป็นอะไรนี่”

ส่ง สายตาไปขอความช่วยเหลือจากเพื่อนอีกสองคนที่รู้สึกตัวโคตรช้า แม่งกว่าจะยกหัวขึ้นมาได้ เพื่อนแทบจะถูกสิงใต้คณะแล้วมั้ยล่ะ ไม่มีอะไรน่าประทับใจเท่าเพื่อนชั่วแค่ผงกหัวขึ้นมาดูสถานการณ์แล้วฟุบหน้า ลงไปกับโต๊ะอีกแล้ว

แม่ง!! วันนั้นหมาตัวไหนชนแก้วกับมหาแล้วบอกว่ากินเหล้าร่วมสาบานวะ

“ไม่ได้เป็นได้ไง”

อ้าว!! ไม่ได้คันหัวนะ ปกติสระผมวันเว้นวันแต่เจอโจทย์แบบนี้ไม่รู้จะทำยังไงที่ดีไปกว่าเกาหัวตัว เองกระตุ้นสมอง พอบอกว่าไม่เป็นอะไรก็ไม่มีใครเชื่อ แต่จะให้ตอบว่าไอ้ป๋าเป็นห่าอะไร ก็ไม่รู้เหมือนกันว่ามันเป็นอะไร

“งั้นก็ไม่รู้แล้วล่ะ ไม่ลองถามมันล่ะว่ามันเป็นอะไร”

“ก็เพราะเข้าไปถามไงถึงได้โดนไล่ออกมาเนี่ย เป็นเพื่อนสนิทกันไม่ใช่เหรอ ทำไมไม่รู้ว่าเค้าเป็นอะไร”

เป็น เพื่อนสนิทน่ะใช่!! อันนี้มหาไม่เถียง แต่เพื่อนสนิทไม่ได้แชร์ความรู้สึกนึกคิดต่อกันเหมือนแชร์ drive ใน my computer นี่หว่า จะได้ล่วงรู้ว่าป๋าคนดังของสาวๆเป็นอะไร

“ไม่เคยได้ยินข่าวเหรอว่าถ้ามันอารมณ์ไม่ดีไม่ควรเข้าใกล้น่ะ”

“ก็ใครจะไปรู้ล่ะ เห็นสองสามวันมานี้เค้าควงเด็กใหม่ทุกวัน ก็แค่อยากจะชวนไปกินข้าว ดูหนังฟังเพลงบ้างใครจะไปรู้ว่าเค้าอารมณ์ไม่ดี”

โถๆ แม่คุณก็โบกหน้าเขียนตามาซะขนาดนี้ก็เลยไม่เห็นละสิว่ามันนั่งตาขวางใส่คน ที่เข้ามาหาขนาดไหน นี่ถ้าไอ้ป๋าเป็นคางคกคงพ่นพิษใส่แม่สาวกระโปรงสั้นนางนี้โทษฐานไม่ดูตาม้า ตาเรือแน่ๆ

“ก็ไว้มันอารมณ์ดีๆก็ค่อยไปชวนสิ ยังมีพรุ่งนี้ มะรืนนี้ อีกตั้งหลายวัน”

“เค้าไม่ควงกับโจมเศรษศาสตร์แล้วเหรอ”

นี่ แหละที่กำลังเป็นประเด็นที่เพื่อนๆอยากรู้แต่ไม่กล้าถาม ดูเหมือนโจมจะหายหน้าหายตาไปได้สองสามวันแล้ว และเป็นสองสามวันที่ไอ้ป๋าหิ้วเด็กไปนอนด้วยไม่ซ้ำหน้า เป็นประเด็นที่เพื่อนๆฟันธงเป็นเสียงเดียวกันว่า


ไอ้ป๋าไม่ปกติ


ถึง แม้มันจะรักที่จะเล่นสนุกกับเรือนร่างของหนุ่มหรือสาวแค่ไหนแต่ไอ้ป๋าไม่ควง มั่วควงกันไม่ซ้ำหน้าทุกวันแบบนี้ ที่ผ่านมาเพื่อนๆทุกคนรู้ว่าป๋าไม่ได้เลี้ยงใครเอาไว้แค่คนเดียวก็จริง แต่ทุกคนมีโปรไฟล์มีหลักแหล่งที่แน่ชัด ไม่ใช่เก็บได้รายทางอย่างสองสามวันนี้ ล่าสุดที่เห็นควงน้องโจมคนดังของเศรษศาสตร์ก็ไม่เห็นมันจะแวะเวียนไปหาเด็ก คนไหนของมันอีก ไอ้แย้มันยังดีดนิ้วชมเปาะว่าน้องโจมคงจะสเตปโอดั่งคำเลื่องลือจริงๆถึงได้ จับไอ้ป๋าซะอยู่หมัดขนาดนี้


แล้วตอนนี้มันเกิด อะไรขึ้นวะครับ?...มหาไม่อยากรู้ปัญหาโลกแตกอีกแล้ว อยากกลับห้องไปเปิดแอร์เย็นๆแล้ว body analysis นางแบบ FHM ฉบับใหม่ที่เพิ่งสอยมาดีกว่า อย่างน้อยถ้ามหาฟันธงว่านางแบบคนนั้นทำดั้งมาแน่ๆ รูปภาพก็คงจะไม่มีปัญญาตวาดรดหัวมหาแว๊ดๆอย่างนี้

“นี่ ปกติป๋าเค้าสนใจผู้หญิงหรือผู้ชายมากกว่ากันเหรอ”

“ไม่รู้สิ”

เพี๊ยะ!! สันหลังมหาเป็นที่ระบายอารมณ์ของเธอไปซะแล้ว

“เป็นเพื่อนสนิทกันต้องรู้สิ”

ป๋า...กู อยากลาพักร้อนจากการเป็นเพื่อนสนิทมึงนับแต่นาทีนี้เป็นต้นไปสักระยะจะได้ ไหม...โว้ยยยยยย!! เพิ่งรู้สึกรังเกียจคำว่าเพื่อนสนิทก็วันนี้แหละ

“คือตั้งแต่เป็นเพื่อนกับมันมาเราไม่เคยนับน่ะว่าผู้หญิงกับผู้ชายมันควงใครมากกว่ากัน”

“เหรอ แล้วมีผู้หญิงคนไหนที่เค้าเลี้ยงดูนานๆมั้ย”

“ก็มีมั้ง”

“ทำไมมั้งล่ะ”

“ก็ไม่ค่อยแน่ใจในข้อมูลอ่ะ”


เฮ้อ!! อึดอัดใจจริงๆ


ความ ภูมิใจที่เป็นเพื่อนไอ้ป๋าคนดังลดลงไปต่ำกว่าศูนย์ เอาจริงๆก็ไม่เคยนับว่าไอ้ป๋ามันดูแลใครอยู่บ้าง ครั้งละกี่คน ผู้หญิงหรือผู้ชายเป็นจำนวนมากกว่ากัน เพราะมันก็หมุนเวียนกันไปเรื่อยๆ คนนี้เข้ามามีบางคนที่ออกไปใช้ชีวิตของตัวเอง เท่าที่รู้คือไอ้ป๋าไม่เคยบอกเลิกเลี้ยงดูใครก่อน ส่วนใหญ่ก็จะอยู่ไปเรื่อยๆ บางคนถึงจุดอิ่มตัวก็ออกไปเอง บางคนนานๆไอ้ป๋าจะแวะเวียนไปหาสักทีก็ไปมีคนเลี้ยงดูใหม่

บางคนมี แฟนคบกันจริงจังก็อยากเลิกอาชีพที่ทำอยู่นี้ แล้วก็จะมีบางคนที่ไอ้ป๋าเลี้ยงดูมานานหลายปีอย่างหมวย ทุกวันนี้ไอ้ป๋าก็ยังดูแลเรื่องเงินให้อยู่ แต่ไม่รู้ว่ายังไปหากันบ้างหรือเปล่า จริงๆหมวยเป็นคนสวย เรียบร้อยและนิสัยดี ที่มาทำแบบนี้เพราะอยากเรียนสูงๆ ที่บ้านหมวยน่าจะเป็นชาวเขาเผ่าอะไรสักอย่าง ฐานะทางบ้านยิ่งกว่าขัดสน หมวยวางตัวเป็น อย่างน้อยหมวยก็อยู่แต่ในที่ของตัวเองไม่เคยออกมาตบตีแย่งชิงไอ้ป๋ากับใคร

ส่วน ผู้ชายไอ้ป๋าไม่ค่อยเลี้ยงใครได้นานอันนี้ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม คงเป็นประเภทสนุกกันชั่วข้ามคืนหรือนานที่สุดก็ชั่วข้ามเดือน ถึงช่วงนี้น้องโจมจะมาแรงแต่ก็ฟันธงไม่ได้ว่าน้องโจมจะเป็นผู้ชายคนแรกที่ ไอ้ป๋าเลี้ยงนานที่สุด

“นี่ แล้วจริงหรือเปล่าที่เค้าบอกว่าถ้าทำให้ป๋าถูกใจก็จะได้ดิบได้ดีมีรถขับอ่ะ”

“คงงั้นมั้ง”

จริงๆ ที่หล่อนรู้มาเป็นข้อมูลที่ถูกต้องเลยทีเดียว เซอร์วิสอพาร์ทเม้นต์ กระเป๋าแบรนด์เนม เสื้อผ้า น้ำหอมเครื่องสำอาง ไอ้ป๋ามันให้หมดแหละ มันอยู่ที่ใครใจกล้าหน้าด้านขออะไร ถ้ากล้าขอป๋าก็กล้าให้ เมื่อตอนปีสองก็มีผู้ชายที่ชื่อแม็คเพียงคนเดียวที่กล้าขอรถจากไอ้ป๋า แต่เป็นรถญี่ปุ่นซิตี้คาร์ทั่วๆไปไม่ใช่รถหรูอะไรมากมาย แต่ยังไม่มีใครขอบ้านกับมันเลยสักคน

ความจริงแล้วรถไม่ใช่ความฝัน สูงสุดในบรรดาเด็กไอ้ป๋าหรอก สิ่งที่ทุกคนอยากได้กันนักหนาก็คือใช้ชีวิตร่วมห้องในคอนโดสุดหรูที่ไอ้ป๋า อยู่นั่นแหละ แต่ไม่เคยมีใครได้รับสิทธิ์แม้กระทั่งไปค้างหรือร่วมเตียง จะมีก็แค่น้องโจมคนเดียวที่ได้รับสิทธิ์นั้น แต่ก็ไม่มีใครรู้ว่าเพราะอะไรสิทธิพิเศษถึงได้ตกไปอยู่ที่น้องโจมได้ ไอ้ป๋ามันโคตรจะหวงชีวิตส่วนตัวของมันจะตาย

“แล้วป๋าเค้าชอบผู้หญิงแบบไหนเหรอ”

‘ไม่ ใช่อย่างเธอก็แล้วกัน’ ดีนะที่มหาตั้งมั่นอยู่ในสติตลอดเวลาถึงได้ยั้งปากเอาไว้ทัน ถ้าเป็นไอ้แย้หรือไอ้เบสที่ทำเป็นแกล้งหลับไม่รับรู้ชะตาชีวิตเพื่อน แต่มหารู้ดีว่าหูมันเปิดเรดาห์รับฟังทุกเรื่องราวที่กำลังคุยกันอยู่แน่ๆ ถ้าเป็นไอ้สองตัวนั้นก็พ่นคำตอบนี้ออกมาแบบไม่ต้องคิด

ไอ้ป๋าเกลียดผู้หญิงประเภทแจ๊ดแจ๋ที่สุด

ถ้าเธอคนนี้มีโอกาสขึ้นเตียงกับไอ้ป๋า พนันได้เลยว่าไม่เกินสามวัน เธอจะกลายเป็น ‘อดีตเด็กป๋า’ ที่ไม่มีใครจดจำไปทันที

“ไอ้ป๋ามันชอบผู้หญิงง่ายๆน่ะ”

แอบเห็นเธอยกยิ้มซะจนแป้งรองพื้นแตกระแหง นี่ถ้าหุบยิ้มเมื่อไหร่แก้มเธอจะต้องเหมือนผนังฉาบปูนที่มีรอยร้าวไปทั่วทั้งแก้มแน่ๆ

“งั้นเหรอ ขอบใจนะมหา”

“อืม ไม่เป็นไร อยากรู้อะไรอีกหรือเปล่า”

“ได้เหรอ เราถามได้เหรอ”

“ได้สิ คราวนี้เธอต้องได้ข้อมูลที่ถูกต้องแน่ๆ เพราะตัวเป็นๆของคนที่เธออยากรู้กำลังเดินมาโน่นแล้ว”

โอย...ท่า ทางที่เธอตกใจน่ากลัวรองพื้นที่แตกร้าวจะร่วงกราวให้ต้องอายต่อหน้าคนที่เธอ กำลังสนใจอยู่แน่ๆ เพราะว่ากำลังยืนหันหลังให้คนที่กำลังเดินเข้ามาเลยไม่รู้ว่าพอตัวเองหันไป มอง ไอ้ป๋าก็ยืนตาขวางประจันหน้าอยู่แล้ว

“มาอยู่ตรงนี้กันเองเหรอ”
ดู เหมือนเดือนนิเทศศาสตร์จะไม่สนใจนางฟ้าพลาสติกข้างๆแม้แต่น้อย มันเห็นแน่ๆแต่แกล้งทำเป็นไม่สนใจได้ใจร้ายที่สุด ถ้าภูมิคุ้มกันไม่ดีจริง บ่อน้ำตาแตกได้ง่ายๆเลยนะเนี่ย

“อือ มารอเรียนคาบถัดไปอะ”

“กูไม่เรียนนะ”

“อือ”

อยาก ถามว่าจะไปไหน แต่ก็กลัวที่จะถามออกไปตอนที่มันอารมณ์ไม่ปกติอยู่นี้ ไม่ได้เป็นห่วงเรื่องมันโดดเรียนหรอก ถึงมันเข้าเรียนก็มีค่าเท่ากันนั่นแหละ ไอ้ป๋าเป็นคนเรียนดี หัวไว แต่ต้องวงเล็บว่าถ้ามันสนใจอะนะ วิชาไหนที่ไอ้ป๋ามันมีใจให้บ้าง ต่อให้เข้าเรียนไม่ครบเหมือนเพื่อนๆมันก็เอาตัวรอดสบายหายห่วง แต่ถ้าวิชาไหนที่ป๋าไม่พึงใจ นอกจากมันจะไม่เข้าเรียนแล้ว มันยังกล้าส่งกระดาษคำตอบเปล่าเสียดื้อๆอย่างนั้น ความจริงถ้ามันชายตาอ่านสักนิดมันก็ผ่านไปได้สบายๆอยู่แล้ว ทั้งนี้ทั้งนั้นก็อยู่ที่อารมณ์มันนั่นแหละ

“ไอ้เบส ไอ้แย้ มึงก็เลิกแกล้งหลับได้แล้ว เค้าไปแล้ว”

เค้า ที่ว่าก็คือนางเอกลิเกหลงโรงที่ไอ้ป๋าแกล้งมองเป็นอากาศธาตุนั่นแหละ ไม่รู้ว่าทนรับไม่ได้หรือหลบไปตั้งตัวกันแน่ แต่เห็นเธอเดินหายไปทางหลังคณะตั้งแต่ไอ้ป๋าล้อมกรอบคำว่าโลกส่วนตัวแค่มัน และพวกเราสามคนแล้ว

“จะไปไหนเหรอป๋า”


ฮั่น แน่!! ทีเมื้อกี้ทำเป็นหมีแกล้งตาย พอตอนนี้ใจกล้าขึ้นมาเชียวนะไอ้เบส มันคงเห็นว่าไอ้ป๋าชวนคุยก่อน มันถึงได้กล้าถาม ทุกคนรู้จังหวะกันดีอยู่แล้วว่าถ้าไอ้ป๋ายอมเปิดปากคุยนั่นหมายถึงมันอยู่ใน อารมณ์คุยได้ แต่ถ้าคุยไปแล้วมันเงียบตอนไหนก็ให้ทุกคนปิดสวิตซ์ตัวเองตอนนั้นเหมือนกัน ไม่อย่างนั้นไอ้ป๋าฟิวส์ขาดขึ้นมาไม่มีใครช่วยใครได้แน่ๆ มีแต่ตายหมู่เท่านั้น

“ว่าจะกลับบ้าน”

“กลับบ้าน”

สาม คนประสานเสียงกันประหนึ่งกำลังร้องโอเปร่า ไอ้ป๋าไม่ใช่แค่ไม่ปกติแต่มันผิดปกติมากต่างหาก ร้อยวันพันปีไอ้ป๋าไม่ค่อยจะกลับบ้านหรอก ถ้าไม่มีแข่งรถมันไม่ไปเหยียบบ้านเลยด้วยซ้ำ ถึงจะต้องเข้าไปเอารถก็น้อยมากที่ไอ้ป๋าจะเหยียบเข้าไปในบ้าน

“อือ น้องหนูไม่สบาย”

“แล้วแม่เลี้ยงยังสาวของมึงล่ะหายไปไหน ทำไมน้องหนูไม่สบายถึงต้องเป็นมึงที่เข้าไปดูวะ”

“ไปชอปปิ้งที่ฮ่องกง ป่านนี้ของทับตายห่าไปแล้วมั้งเห็นว่าติดต่อไม่ได้”

น้อง หนูคือความ ‘พลาด’ ของครอบครัวไอ้ป๋าก็ว่าได้ พลาดตั้งแต่พ่อไอ้ป๋าเอานักร้องในบาร์ถูกๆเข้าบ้านแล้ว พลาดชั้นที่สองคือผู้หญิงคนนั้นปล่อยตัวเองให้ท้องเพราะกลัวพ่อไอ้ป๋าจะไม่ จริงจัง กลัวจะถูกเขี่ยทิ้งเมื่อพ่อมันเบื่อ พลาดชั้นที่สามคือไม่มีใครแน่ใจเลยว่าน้องหนูจะเป็นน้องของไอ้ป๋าจริงๆ สมัยนี้แค่หน้าตาไม่เหมือนอย่างเดียวมันไม่ใช่บทสรุป ถ้าไม่มีผลตรวจสอบทางวิทยาศาสตร์ก็ยังฟันธงไม่ได้ แต่ผ่านมานานสามปีจนผูกพันกันขนาดนี้แล้ว ต่อให้ไม่ใช่ยังไงก็รัก ยิ่งแม่ไม่ได้อยู่ในวัยและวุฒิภาวะที่จะมีลูกด้วยแล้ว น้องหนูยิ่งน่าสงสารไปกันใหญ่ เพราะพี่ชายกับแม่ดันอายุเท่ากันเป๊ะ ไอ้ป๋าอยู่ปีสาม แม่เลี้ยงมันก็อายุ 21 ปี ผู้หญิงกลางคืนอายุ 21 ปีมีลูก ถ้าไม่พลาดโดยตั้งใจก็ไม่รู้จะเรียกว่าอะไรแล้ว

“แล้วพ่อมึงล่ะป๋า”

“พ่อไปอเมริกาหรือฝรั่งเศสนี่แหละมั้ง กูจำไม่ได้ อันนี้คุณแม่บ้านบอกมาเห็นว่าไปประชุมคิกออฟโปรเจคใหม่”

“งั้นก็เหลือแต่มึง”

“เออสิ”

“แล้วทำไมไม่รีบไป”

“ก็หมากำลังขี้ขวางทางกูอยู่ กูจะไปได้ไง”

“กูแค่ถามเฉยๆมึงก็เปรียบซะเหม็นเลยนะไอ้บ้า”


“ก็นั่นแหละ กูไม่ได้ไปสักทีเพราะมึงถามเนี่ยแหละ”
“เออๆ เฮ้ย แล้วน้องหนูไม่ต้องนอนโรงบาลเหรอวะ”

“นอนแล้ว พ่อให้คุณแม่บ้านเอากลับมาบอกว่าที่โรงพยาบาลเชื้อโรคมากกว่าที่บ้านอีก”

“เชื้อโรคมากกว่าก็จริงแต่ใกล้มือหมอกว่านะเว้ย”

“พ่อกูจ้างหมอมาที่บ้านด้วย เคลียร์มั้ย”

“ชัดเลย ขับรถดีๆนะครับเพื่อน ขอให้น้องหนูหายเร็วๆ”

“เออ”

เสา คอนกรีตเสริมเหล็กใต้คณะเป็นพยาน!! ที่ไอ้ป๋ามันเปลี่ยนไปจากหน้ามือเป็นหลังเท้านั้น เพราะน้องหนูไม่สบายเหรอครับ เพราะน้องมันไม่สบายมันถึงได้ฟาดผู้หญิงไม่ซ้ำกันอย่างนั้นมาสามวันแล้ว จริงๆเหรอครับ ตกลงแล้วมันเปลี่ยนไปในทางที่ดีหรือร้ายวะเนี่ย...หรือมันพยายามกังวลให้ เยอะอย่างเข้าไว้ เพื่อกลบเกลื่อนความรู้สึกอะไรในใจหรือเปล่า แล้วถ้าการที่มหาได้สนิทกับไอ้ป๋าแบบรู้ลึกถึงก้นบึ้งหัวใจของมัน จะทำให้ใช้ชีวิตอยู่ในมหาลัยท่ามกลางคนที่สนใจไอ้ป๋านับร้อยนับพันดีขึ้น หรือเปล่า แล้วถ้ามันดีจริงๆอย่างที่ฝันไว้ จะมีใครที่หลุดสำรวจจากไอ้ป๋าตกมาถึงท้องคนดีอย่างมหาบ้างหรือเปล่า ครับ...ส๊าธุ





๐ สวัสดีค่ะ ก่อนที่จะออกจากบ้านเพื่อไปหลั่นล้าตามนิสัย...ก็ทำหน้าที่ส่งตอนนี้มาเบรคด ราม่าซะหน่อย มันคงจะทำให้ความอึดอัดใจจากตอนที่แล้วลดลงบ้าง หรือเปล่าค่ะ? หรือพี่มหาไม่ช่วยอะไรเลย

๐ อยากลงตอนหน้าเร็วๆจัง อยากให้เห็นมุมน่ารักของป๋าบ้าง อ้าว!!! แบบนี้เค้าเรียกสปอยใช่มั้ย  ปากตัวเอง 

๐ ขอบคุณทุกคนเหมือนเดิมนะคะ ขอบคุณที่ช่วยเป็นหูเป็นตาดูคำผิดให้

๐ เจอกันตอนหน้าค่ะ TRomance

[Mileson]

มาเม้นก่อนอ่าน แบบว่าอยากเป็นคนแรกคร้าบบบ 55

[kny]

อึมครึม

[aisen]

ขอบคุณมากค่ะ มาต่อแล้วดีใจจริงๆ

[ninghyuk]

โจมหายไปไหน กลับมาหาป๋าเถอะ

[Sabaijai]

เกาะติดสถาณการณ์กันต่อไป

 

[NannY]

หงุดหงิด เพราะโจมไปหาเฮียอ่ะดิ ดจมกลับมได้แล้ววววววววววววววว

[นัตสึกิ]

ปะ....ป๋าเปลี่ยนไป

[knightofbabylon]

 

[@StaR@]

สถานการณ์น่าเป็นห่วง มันยังอึมครึมอยู่น่ะ
แล้วนี่น้องโจมก็หายไปเลยไม่ออกมาเลย
ป๋าคงห่วงน่าดูเลยหงุดหงิดไปทั่ว
 

[kokikung]

มันคาใจอ่านะ

ไม่ได้เจอกันสะทีนังขะนีคนนี้เป็นไรมากปะหน่าย

อยากให้เจอกับโจมไว

อยากอ่านตอนหน้าแว้วจิ

[pattybluet]

ป๋าก้อรีบไปหาน้องโจมแล้วพาไปดูแลน้องหนูเซ่... จะได้หาย... ซะที  

[Piaanie]

เอ่อ....เมฆหมอกบังตาทำให้มัวๆ อึมครึมๆ ยังไงไม่รู้แหะ รอน้องโจมมาเครียร์ป้าใกล้บ้าแระน้องโจมหายไป 

[w1234]

ตามโจมมาหาป๋าดิ

[BeeRY]

จริงๆมหาก็ช่วยได้อยู่นะ ตลกดีผู้หญิงคนนั้นอะ
เพราะโจมไม่กลับมาตามที่สัญญาเอาไว้ เลยแอบนอยด์ใช่มั้ยป๋า
ฝากดอกไม้เป็นเยี่ยมน้องหนูด้วยแล้วกัน อยากรู้ว่าป๋าจะน่ารักยังไง
ขอบคุณค่า รออ่านตอนต่อไปน้าา

[arjinn]

อ่านแล้วลุ้นมาก

โจมไม่กลับมาตามที่พูดไว้ ป๋าเลยหงุดหงิดหนัก เฮ้อ!!!  

ชอบประโยคนี้จัง
เป็นเพื่อนสนิทน่ะใช่!! อันนี้มหาไม่เถียง แต่เพื่อนสนิทไม่ได้แชร์ความรู้สึกนึกคิดต่อกันเหมือนแชร์ drive ใน my computer นี่หว่า จะได้ล่วงรู้ว่าป๋าคนดังของสาวๆเป็นอะไร

[nunamicky]

ใช่ค่ะ
พี่มหาไม่ได้ช่วยอะไรเลย
มันก็ยังอึมครึมเหมือนเดิม

[indy❣zaka]

คนแต่งขาาาาาาาาาาา 
แน่ใจนะ ว่านี่มันนิยายกุ๊กกิ๊กหวานแหวว 

ทำไมมันอึมครึมเยี่ยงนี้ 

[TanyaPuech]

 

ป๋าอารมณ์แปรปรวนเพราะโจมไม่อยู่ใช่ไหม 5555

อิอิ

หลงรักเค้าแล้วละสิ
แต่ตอนนี้ไม่เคลียร์เลยพี่มหา

โจมหายไปไหนน๊าๆๆๆ

[LoveAholic]

พี่มหาไม่ช่วยไรเลยจริง ๆ ค่ะ 
ยิ่งอ่านยิ่งคิดตามแล้ว อึดอัดขัดใจ
ป๋ามันดูเก็บกดไงไม่รู้ แล้วโจมไปไหน
อยู่กับเฮียเหรอ  ออกห่างมาได้แล้ว
กลับมาหาป๋าน๊า  ขอร้องง   

[punchnaja]

ฮามหาสุดๆ  ชอบๆ คาแรกเตอร์นี้ กดไลค์ให้เลย

ปล.หาคู่ให้มหาด้วยได้มะ อยากรู้อ่ะว่าของแปลกอย่างมหาจะได้คู่แบบไหน กร๊ากกกกกกกก

[pp4]

กริ๊ดดดดดดด น้องโจมกลับมาปลอบป๋าด่วนค่า~
พี่ป๋าซึมไปเลย~(ตรงไหนที่เรียกว่าซึม?)

[samsoon@doll]

ไม่ได้่วยเบรคดราม่าเลยค่ะกลับเพิ่มขึ้นอีก

[NY_JK]

 :z3:พี่มหาช่วยทำให้ค้างกว่าเดิม
โจมกลับมาเถอะ ป๋ารออยู่

[Chinnosuke]

โอ้ยตาย จังเครียดเรื่องโจมไม่หายเลยเนี้ย
 

[IIMisssoMII]

ป๋า...เหวี่ยงว่ัะ

ไม่เจอโจมอ่ะดิ

[iforgive]

ตอนนี้ป๋าแปรปรวน 

[noina]

โจมอยู่ไหนอ่ะคิดถึงโจม