..
..
“เอาผ้าห่มไปให้ดีมั้ยนะ” สายสัมพันธ์คิดวกไปวนมา ทบทวนซ้ำซากอยู่แบบนั้น
ว่าจะออกไปดีหรือเปล่า
แล้วก็ได้ข้อสรุป
ไม่เป็นไรหรอกมั้ง ไกรคงจะหลับแล้วแหละ
แค่เอาผ้าไปห่มให้เท่านั้น
คงไม่เป็นไรหรอก
ร่างเล็กก้าวลงจากเตียง ค่อย ๆ แง้มประตูห้องให้เปิดออก
มองหาร่างสูงของอีกคนในความมืด
“ดึกป่านนี้ทำไม...ไม่นอนอีกนะ...นั่งทำอะไรอยู่” ร่างบางบ่นงึมงำ
ก่อนจะค่อยก้าวเดินออกจากห้อง
ตรงไปหาร่างที่นั่งนิ่งในความมืด
“อะแฮ่ม....” เจ้าส้มแกล้งกระแอมเสียงดัง เรียกสติของร่างสูงให้กลับมา
คิดอะไรอยู่นะ
เข้ามาใกล้ขนาดนี้แล้ว
ยังไม่รู้สึกตัวอีก
“อ้าว...ส้ม...ว่าไงอ่ะ...ทำไมไม่เปิดไฟเนี่ย”
ในความมืดแม้จะมองเห็นกันไม่ชัด
แต่ก็พอจะเดาได้ว่าอีกฝ่ายกำลังทำอะไรอยู่
“เอาผ้าห่มมาให้....ขนาดข้างในยังหนาวเล้ย...ข้างนอกคงหนาวกว่า” มือเล็ก ๆ คลี่ผ้าห่มออก
“นอนเด่ะ...อุตส่าห์ใจดีจะห่มให้....นานทีปีหนนะเว้ย” สายสัมพันธ์แกล้งทำทีเป็นข่มขู่
ให้ร่างสูงนอนลง
และคลี่ผ้าห่มคลุมให้
“ไม่จุ๊บ...ราตรีสวัสดิ์หน่อยเหรอ...” ขุนไกรแกล้งถาม ก่อนจะเปล่งเสียงหัวเราะออกมา
พูดให้ส้มมันด่าซะหน่อยคืนนี้จะได้นอนหลับฝันดี
“ประสาท...โตเป็นควายจะให้มาจุ๊บมาแจ๊บอะไร...บ้าป่าววะ...เอาผ้ามาให้ยังไม่เสือกสำนึกบุญคุณอีกนะมึง”
นั่นไงล่ะ เป็นจริงอย่างที่เขาคิดจริง ๆ ด้วย ให้ส้มด่าแบบนี้แหละดีแล้ว
จะได้ไม่คิดอะไรฟุ้งซ่านอีก
“ไม่ใช่อะไรหรอก....เขาถามให้ส้มด่างั้นแหละ....เวลาส้มด่ามันสนุกดี…เดี๋ยวนี้เราไม่ได้
ปะทะคารมย์กันเลย.....กลัวว่าเดี๋ยวสนิมเกาะ..แล้วไปทะเลาะกับใครไม่ได้อีก”
ขุนไกรพูดไปเรื่อยเปื่อย และหัวเราะออกมา
แกล้งล้อส้มเล่นแบบนี้ก็สนุกดี
“อ๋อ...อยากทะเลาะใช่มั้ย....ได้เลยมา...ไอ้ผ้าห่มอะไรเนี่ย...อย่าเอามันเลย..เอามานี่เลย”
มือเล็กบางกระชากผ้าห่มออกจากร่างสูงกว่า
แต่แล้วผ้าผืนนั้นก็ถูกดึงกลับ
“อะไรอ่ะส้ม...หนาวจะแย่...ยังจะเอาคืนอีก” ขุนไกรดึงผ้าผืนหนาไว้
แต่เจ้าส้มก็ไม่ยอม ยังคงดึงผ้าห่มเอาไว้
ต่างคนต่างสู้แรงกัน
ไม่มีใครยอมแพ้ใคร
“เอามานี่...ปล่อยสิวะ” ร่างบางออกแรงครั้งสุดท้าย หมายจะให้ผ้าห่มหลุดตามมาให้ได้
แต่เกรียงไกรก็ไม่ยอมอ่อนข้อเช่นกัน ดึงกลับสุดแรง
จนส่งผลให้ร่างเล็กบาง
เซถลาลงมาประทะกับตัวเขา
ที่ล้มลง นอนแผ่โดยมีร่างบางทาบทับอยู่ด้านบน
*******************************
“เฮ้ยยยย...” เจ้าส้มร้องเสียงดัง เมื่อร่างกายไปเกยอยู่บนร่างของอีกฝ่าย
ร่างบางทำท่าจะผละหนี
แต่ก็ถูกฝ่ามือแข็งแกร่งโอบรัดเหนี่ยวรั้งเอาไว้
และสายสัมพันธ์ก็ได้ยินเสียงกระซิบแผ่วของร่างแกร่งเบื้องล่าง
“เค้ารู้ว่าทำอย่างนี้ส้มจะโกรธ....แต่ขออยู่แบบนี้สักนาทีได้มั้ย...ถือว่าเค้าขอร้องเถอะนะ”
ถ้อยคำอ่อนโยนนั้นทำให้ร่างบางต้องหยุดนิ่ง
ยินยอมให้ร่างอุ่นร้อนเบื้องล่าง
กอดรัดไว้
ฝ่ามือแกร่งลูบไล้ที่ศรีษะมนแผ่วเบา
มืออีกข้างลูบแผ่นหลังเล็กบางอย่างรักใคร่
ถ่ายทอดความรู้สึกที่มีให้ร่างเล็กในอ้อมเขนได้รับรู้
เวลาผ่านไปเนิ่นนาน มีแต่เพียงความเงียบงันระหว่างคนสองคน
ทั้งสายสัมพันธ์และเกรียงไกรไม่ได้พูดอะไรกันต่อ
ต่างมอบความอบอุ่นให้กันและกัน
ผ่านสัมผัสอ่อนโยน
ก่อนที่ร่างสูงจะเอ่ยขึ้น
“ดึกแล้ว.....ส้มไปนอนดีกว่านะ....” ขุนไกรหยัดกายขึ้น
ปลดปล่อยร่างเบื้องบนให้เป็นอิสระ
“ขอโทษที....ทั้งที่เค้าขอแค่นาทีเดียว...แต่นี่มันผ่านไปเป็นชั่วโมงแล้วมั้งเนี่ย”
เสียงหัวเราะอย่างฝืน ๆ ของอีกฝ่าย ทำให้ร่างบางนิ่งงัน
เขาไม่ได้โกรธเลยสักนิด
และอยากจะให้ความอบอุ่นที่ได้รับคงอยู่ให้นานแสนนาน
“อ๊ะ....นั่งเฉยอีก...เดี๋ยวเค้าทนไม่ไหว...ปล้ำเลยนะส้ม...ฮ่า ฮ่า ฮ่า” ขุนไกรรู้ว่า
ถ้าพูดอย่างนี้เจ้าส้มของเขาคงจะลุกขึ้น ตะโกนใส่หน้า
และเดินเข้าห้องปิดประตูดังปังแน่ ๆ
แต่คราวนี้เขาคิดผิด
มือเล็ก ๆ เอื้อมมาจับที่มือเขาเอาไว้
ให้ประคองที่ใบหน้าเนียนหวาน
ริมฝีปากสีสด หันแตะฝ่ามืออุ่นร้อนรุ่ม
“เบื่อส้มมั้ย....ที่เอาแต่กลัวอยู่แบบนี้” เสียงหวานแผ่วเบา ต้องใช้ความกล้ามากที่สุด
ถึงจะเอ่ยถ้อยคำออกมาได้
“ก็เค้าทำแบบนั้นไป....ใครมันจะไม่กลัวกันล่ะส้ม” ขุนไกรก้มหน้าลง รู้สึกเหมือนหัวใจถูกเสียดแทง นึกทบทวนถึงการกระทำเลวร้ายของตัวเองที่ทำเอาไว้
“ถ้า.....ถ้า...ถ้าทำอีกครั้ง....จะ...จะ..อ่อนโยนหรือเปล่า”
ถ้อยคำเชิญชวนที่พูดออกไป
ทำให้ ใบหน้าสวยหวานร้อนผ่าว
หากอยู่ในที่สว่าง คงได้เห็นชัดไปแล้ว
“จะไม่รุนแรงอีกแล้ว....เค้าสัญญา” ขุนไกรปล่อยมือออกจากใบหน้าของร่างบาง
ถอยกายออกห่าง
นิ่งคิดถึงถ้อยคำเมื่อครู่
อย่าพูดอย่างนี้เลยส้ม
มันทำให้ไกรมีความหวังนะ รู้มั้ย
แต่เขาก็ไม่ได้พูดมันออกไป
“ถ้า...ถ้า...อย่างนั้น...สอน...สอนส้มหน่อยได้มั้ย...ว่าต้องทำยังไงบ้าง”
พูดไปแล้วก็อายปาก
นี่มันให้ท่าเขาชัด ๆ เลยนะไอ้ส้มเอ๋ย
สายสัมพันธ์อยากจะเขกหัวตัวเองสักทีสองที เพื่อแก้อาการพูดตะกุกตะกัก
มือไม้สั่น
คำพูดชัดเจนบ่งบอกความหมายอยู่ในตัวนั้น ทำให้ขุนไกรยิ้มกว้าง
ให้สอนเหรอ.....ให้เขาสอนงั้นเหรอ
ยังไงล่ะเนี่ย
สอนยังไงดี
ตื่นเต้นเว้ย ตื่นเต้น
สอนไงดีว้า
ร่างสูงเกาหัวตัวเองแกรก ๆ ไอ้ไกรหนอไอ้ไกร มาเขินมาตื่นเต้นอะไรป่านนี้วะเนี่ย
แล้วทำไงดีต่อล่ะ
เสืออย่างขุนไกร กลับกลายเป็นคน งก ๆ เงิ่น ๆ เหมือนไม่เคยทำเรื่องแบบนี้ไปเสียแล้ว
ทั้งที่ทำมานับครั้งไม่ถ้วน แต่ครั้งนี้ไม่รู้จะเริ่มต้นยังไงดี
..
..
..
TBC.
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
