หัวข้อ: แล้วก็รักเข้าจนได้ โดย aoikyosuke

[three]

พี่คร๊าฟขอบทสองด่วยเลยได้ไหมครับ :m5:นะนะๆๆๆแค่นี้ก็ใจระทวยแล้วครับ :m11:ในที่สุดขุนไกรก็กลับมา :m1:เป็นกำลังใจให้นะครับผม

[~prince™~]

        .........ค้างงงงงงงงง.........ค้างอย่างแรง....................

[gobgab]

..........ง่ะ......... ...........ค้างคามากมาย.........

..........ต่อด่วน..........

[eventuate]

 ................................................. มีรอบ2แน่เลยเหอะๆ

ลุ้นๆๆๆๆๆใกล้จบและ ............................................

...................................................................... :m1:รักคนลง

มาต่อไวๆนะ ............................................................

 .......................................................... :haun4:ค้างอย่างแรง

 ............................ ...................................

[FOAM]

ค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง  คาวววววววววววววววววววว

 

[•♀NoM!_KunG♀•]

ร้ายกาจมากมาย

มาทามให้ค้างคาแย้วก้อจากไป

แย้วจะเกิดอารายขึ้นต่อเนี่ย

มาต่อด่วนเยยนะฮะ

อยากอ่านอยากรู้ต่อมากมายนะฮะ

ห้ามลืมเลยนะฮะ

เปงกำลังใจให้นะ สู้ๆนะ คุคุ

[nanao]

หุหุ 

[•♀NoM!_KunG♀•]

หว่า...ยังไม่มาต่ออีกหยอฮะ

อยากอ่านต่อมากมายนะฮะ

มารอพร้อมดัน.....(กระทู้ คุคุ )นะฮะ

อย่าลืมนะฮะ

เปงกำลังใจให้นะ สู้ๆนะ คุคุ

[jammy]

บท2มาเร็วนะครับเอิ๊กๆๆ

[comics_boy]

 

มาแสดงตับคับพ้ม

 

พึ่งตามอ่านมาสามวัน ตามทันเรียบร้อยแล้วคับ

เปนสมาชิกใหม่ของเวปนี้ สดๆร้อนๆ ก้ออ่านเองนี้เรื่องแรกนี่ละคับ

พึ่งรู้ว่า มีเวปรวมนินยายไฮโซขนาดนี้ มีเรื่องที่ผมเคยอ่านที่เวปเก่า แบบชอบสุดๆอยู่หลายเรื่องเลยอ่ะ

( บ้านนอกมาก ไปอยู่ไหนมา )

ยังไก้อจะตามให้กำลังใจสำหรับเรื่องนี้นะคับ ชอบมากๆอีกเรื่องนึงเลย หุหุ

สู้สู้

[•♀NoM!_KunG♀•]

มารอต่อไปนะฮะ

มาต่อด้วยจินะฮะ

อยากอ่านมากมายนะฮะ

ใครไม่อ่านเนมอ่านนะฮะ

ช่วยมาต่อด้วยนะฮะ

จะรอนะฮะ

เปงกำลังใจให้นะ สู้ๆนะ คุคุ

[three]

  :m5:จงมา จงมา จงมาจงมา

[zandwizz]

 

หายไปไหนหว่า

รออ่านอยู่น๊า......

 

[Junrai_Hyper™]

..
..
..
“อ่ะ.....อื้ออ อื้อออ อ๊า....”
ไม่มีหนทางอื่น นอกจากจะปล่อยให้ร่างกายระบายความอัดอั้นที่มีออกมาจนหมด
ร่างบางหอบหายใจหนัก
เมื่อบทเรียนแรกสิ้นสุด
หยาดหยดที่หลั่งริน ถูกกลืนหาย

หลงเหลือไว้เพียงบางส่วน
หยาดหยดที่เหลือถูกย้อมเต็มปลายนิ้วแข็งแกร่ง และค่อยสอดแทรกเข้าหาช่องทาง
คับแคบเบื้องล่าง

“อื้ออออออ...อะ” แม้จะอึดอัดไปหมด เมื่อสิ่งที่ใช้เปิดทางถูกสอดแทรก
แต่ร่างบางก็ไม่แม้จะร้องว่าเจ็บ
หรืออย่า

จนเมื่อนิ้วที่สองและสามถูกแทรกเข้ามา
ร่างบางจึงแอ่นกายขึ้น
ด้วยความรู้สึกบางอย่าง

มันไม่ได้เจ็บปวดทรมานแสนสาหัสเหมือนครั้งแรกที่ถูกกระทำ
อันเป็นความเจ็บที่เขาหวาดกลัวและหลีกหนีมาตลอด
แม้การถูกสอดแทรกครั้งนี้จะอึดอัดไปบ้าง
แต่ความรู้สึกอย่างอื่นเข้ามาแทนที่เสียแล้ว

ปลายนิ้วแกร่งค่อยวนซ้ำ
และดึงเข้าออก จากช้าเป็นเร็ว
ส่วนคับแคบนั้น ตอดรัดรับการกระทำได้เป็นอย่างดี
เป็นสัญญาณที่เขารับรู้ว่าร่างบางพร้อมรับร่างกายของเขาแล้ว

ร่างสูงแกร่งร้อนรุ่มหยัดกายขึ้น
เลื่อนไล้ให้ปลายขาเนียนขาวขึ้นพาดบนบ่า
เตรียมสอดแทรกกายเข้าหา

“จะเข้าแล้วนะส้ม....ทนหน่อยนะ..อย่าเกร็ง..ปล่อยตัวตามสบายนะ” น้ำเสียงปลอบโยน
เป็นสัญญาณให้ร่างบางเตรียมทำใจ
กับบางสิ่งบางอย่างที่ใหญ่โตกว่าปลายนิ้ว
กำลังจะสอดเข้าหา

“เข้า...จะเข้าไปแล้วเหรอ....”
ลมหายใจยังไม่ทันปรับได้เป็นปกติ
แต่ร่างเล็กงามกลับถูกสอดแทรกเข้าหาอย่างรวดเร็ว รุนแรงในคราวเดียว
จนหมดสิ้น
ขุนไกรต้องตัดสินใจทำอย่างนี้
เพราะถ้ารอให้ร่างบางรอรับเข้า
และค่อยแทรกกายเข้าหา
เจ้าส้มคงไม่ยอม มีแต่วิธีนี้วิธีเดียวเท่านั้น
ที่ทำให้เขาประสานกายกับส้มได้ อย่างรวดเร็ว และส้มจะเจ็บปวดน้อยที่สุด

“อ๊า.....เข้า....มันเข้าไม่ได้หรอกน่ะ...ไม่เอาแล้ว” ร่างบางสะบัดหน้าหนี
อยากจะหนีการรุกรานแต่
การขยับกายเชื่องช้าของอีกฝ่าย
ทำให้หยุดนิ่ง

“ใครว่าเข้าไม่ได้กัน...เข้าไปหมดแล้วรู้มั้ย..แล้วร่างกายส้มก็ตอบรับเค้ามากขนาดนี้แล้วด้วย...”

ร่างสูงเริ่มขยับสะโพกขึ้นลงอย่างเชื่องช้า

โอบรัดร่างเล็กไว้แนบแน่น
และกดปลายจมูก
เข้าข้างแก้มของคนที่จะขยับหนี อย่างหมั่นเขี้ยว

เข้าไปจนขยับขึ้นลงได้ขนาดนี้แล้ว
ยังบอกว่าเข้าไม่ได้อีก เด็กดื้อนี่นะ

“เชื่อมั้ย..ว่าเข้าไปแล้วน่ะ...จะดูมั้ยว่าเข้าไปลึกแค่ไหน” เกรียงไกรยิ้มกริ่ม
อยากจะกลั่นแกล้ง เจ้าของร่างที่เขากำลังครอบครองอยู่

เล่นเอาเจ้าส้มต้องเมินหน้าหนี อายจนไม่ไม่เหลือความอายแล้ว

“อย่าเมินกันอย่างนี้สิ......เรากำลังทำอะไรกันอยู่รู้รึเปล่า...” ร่างสูงยิ้มใส่ตาร่างบาง
และซบหน้าลงซุกไซร้ไป
ตามซอกคอเนียนขาวหอมกรุ่น

แกล้งขยับสะโพกแรงขึ้นหนึ่งครั้ง เป็นผลให้ร่างบางนิ่วหน้า
ด้วยความรู้สึกซาบซ่าน

และเปล่งเสียงร้องออกมา
เมื่อจุดศูนย์รวมความรู้สึกของตัวเองแข็งขืนขึ้นอีกครั้ง
และกำลังเสียดสีอยู่กับหน้าท้องแกร่งที่ขยับขึ้นลง

“งือ..อะ..อะ..” กายแกร่งเริ่มขยับเร็วขึ้น
ทั้งสองร่างผูกพันแนบแน่น
ก่อนที่ร่างสูงจะหยัดกายขึ้น
และเริ่มสอดแทรกรุนแรง เมื่อร่างบางเริ่มชินกับสัมผัสของเขา
ช่องทางเล็กแคบ ตอดรัดการแทรกสอดครั้งแล้วครั้งเล่า
จนเขาต้องเพิ่มความรุนแรง
เร็วขึ้น

“อื้ออออ...ส้ม...ส้ม..” การประสานกายอย่างอ่อนโยนเมื่อครู่แปรเปลี่ยนเป็นบทรักเข้มข้น
เมื่อร่างบางเองเริ่มรับรู้ ว่าทำอย่างไร จึงดีที่สุด
ดังนั้นเมื่อร่างสูงกดทับลงมา
จึงแอ่นกายให้การแทรกสอดลึกล้ำมากขึ้น
ลืมหมดสิ้นทั้งความกลัวความอาย
จุดหมายปลายทางอยู่อีกไม่ไกล

ส่วนบอบบองถูกดึงรั้งด้วยมือของตัวเอง
เร็วขึ้น
และใกล้การปลดปล่อยเต็มที

“ไกร....เร็ว...ส้ม..ส้ม..อื้อออออออ “ ไม่ทันได้พูดคำพูดอื่น
แต่ร่างกายกลับถึงจุดหมายปลายทางปลดปล่อยจนหมดสิ้นอีกครั้ง
โดยมีคนเบื้องบนตามเข้ามาใกล้
และถึงที่หมายปลายทางพร้อมกัน

ก่อนการแทรกสอดรุนแรงครั้งสุดท้าย
เสียงที่สายสัมพันธ์ได้ยิน ทั้งเร่งเร้า
และอ่อนโยนอยู่ในที

“ไกรรักส้มนะ...อ๊า..” น้ำเสียงแตกพร่าของอีกคนที่ขยับกาย
ความรู้สึกจริงจังมุ่งมั่นถูกส่งผ่าน
ทำให้ร่างบางพยักหน้ารับ
รับรู้ความรู้สึกของอีกฝ่ายอย่างท้วมท้น ก่อนจะสิ้นสุดการเดินทาง

ร่างสูงทรุดกายเหนื่อยอ่อน ทาบทับร่างเล็กเบื้องล่าง
ลมหายใจเหนื่อยหอบ
เป่ารดที่ซอกหูบาง

แกล้งขยับกายอีกครั้ง ก่อนจะถอนออก
และรู้สึกถึงบางอย่างที่ทะลักตามออกมา
ไม่ได้ทำแบบนี้นานมาก จะมีอะไร ๆ ออกมามากขนาดนี้
ก็ไม่น่าจะแปลก
“เหนื่อยเหรอ....” ปลายจมูกโด่งแตะสัมผัสที่หน้าผากเนียนชื้น
ที่นอนตาปรืออยู่ ไม่มีเรี่ยวแรง ทำอะไรได้ต่อ

“หยุดพูดนะ...” แม้จะถูกทำไปตั้งขนาดนั้น แต่ร่างบางก็ยังมีกระจิตกระใจต่อปากต่อคำได้อีก

“จ้า...จ้า...ไม่เป็นไรก็ดีแล้ว…เราเป็นอะไรกัน..คราวนี้ก็ชัดแล้วนะ” เกรียงไกรหัวเราะเสียงเบา
เขารู้ว่าส้มทั้งเขินทั้งอายเขามาก จนต้องรีบหันหลังหนี การหยอกเย้า
ซ่อนใบหน้าที่หุบยิ้มไม่ได้นั้นเอาไว้

“อ่ะ..เขิน..เขิน..ยิ่งเขินยิ่งน่ารัก..ยิ่งอยากต่ออีกรอบ” ขุนไกรยังไม่เลิกแซว ไอ้ยินเสียงจิ๊จ๊ะของอีกฝ่าย
อย่างขัดใจ
ก่อนจะคว้าเอวบางเข้ามากอดรัดไว้
จุมพิตเข้าที่ข้างแก้มเนียนใส
และค่อยปรือตาลง

คืนนี้มันครั้งแรก ที่ ได้แตะต้อง
แต่คืนต่อไปไม่ปล่อยหรอกส้ม อย่างน้อยต้อง ขอ 2 ฮ่า ฮ่า ฮ่า

เจ้าส้มไม่ได้รู้ถึงความคิดของอีกฝ่ายเลย
นึกว่าขุนไกรจะยอมปล่อยง่าย ๆ
จึงหลับลงด้วยความเหนื่อยอ่อน
โดยไม่รู้เลยว่าคืนถัด ๆ ไป จะเจอกับศึกใหญ่
บทเรียนบทใหม่
ที่อาจารย์ตั้งใจสอนอย่างเต็มรูปแบบ
จนครบหลักสูตร

..
..
..
TBC.

[FOAM]

เส็ดแล้ววววววววววววววววววว

 

[nanao]

อยากอ่านคืนต่อๆ ไปเร็ว ๆ จัง 

[armani]

เรียนจนจบปริญญาเร้ยยยยยยยยยยย

[•♀NoM!_KunG♀•]

คุคุ...และแล้วก้อเส็ดขุนไกรจนได้นะฮะ คุคุ

ยังไงก้อมาต่อให้อีกนะฮะ

ห้ามลืมมาต่อนะฮะ

อยากอ่านต่อมากมายนะฮะ

แล้วจะรอนะฮะ

เปงกำลังใจให้นะ สู้ๆนะ คุคุ

[uknowvry]

 
จารอตอนต่อปายๆๆๆๆ

[jammy]

หลักสูตรนี้ดูท่าจะไม่จบง่าย หึๆ

[zandwizz]

 

เหนื่อยแน่เจ้าส้มเอ๋ย

ไอ้ไกรก็เบา ๆ หน่อยจิ 

รออ่านต่อไปครับ

 

[three]

  :m16:ไม่มีคำบรรยายใดๆฮะแต่ช่วยพาผมไปดรงพยาบาลทีครับเลือดไหลหมดตัวแล้ว

[gobgab]

............ขุนไกรหื่นไม่เปลี่ยนเลย.......

[~ScAreD:SAcreD~]

อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกว์

เค้าอยากเรียนแบบนี้มั่งอ่ะ 

      ได้ใจคนอ่านจริงๆ ขุนไกร

[zandwizz]

 

คุงป้อมยังอยากเรียนอีกหรือ

ไม่ต้องแล้วมั๊ง...........

(แก่เกินแล้ว) 555+++++

 

[•♀NoM!_KunG♀•]

มารอตอนต่อไปนะฮะ

ยังไงก้อมาต่อให้ด้วยนะฮะ

อย่าลืมนะฮะ

จะรอนะฮะ

เปงกำลังใจให้นะ สุ้ๆนะ คุคุ

[•♀NoM!_KunG♀•]

มารอ+ดันต่อไปนะฮะ

ยังไงก้อมาต่อให้ด้วยนะฮะ

อย่าลืมนะฮะ

เปงกำลังใจให้นะ สู้ๆนะ คุคุ

[three]

  :m15:รออยู่นะฮะ

[•♀NoM!_KunG♀•]

มารอเหมือนกานนะฮะ

ยังไงก้อมาต่อให้ด้วยนะฮะ

อยากอ่านต่อมากมายนะฮะ

อย่าลืมนะฮะ

แล้วจะรอให้มาต่อนะฮะ

เปงกำลังใจให้นะ สุ้ๆนะ คุคุ

[Junrai_Hyper™]

แล้วก็รักเข้าจนได้ Vol. 28

“มึงสองคนเป็นอะไรวะวันนี้ ไม่เห็นด่ากันเลย พวกกูก็ชักเหงา ๆ นะ” อาทิตย์มองหน้าสาย
สัมพันธ์และเกรียงไกรที่นั่งเงียบทั้งคู่
ที่จริงพักนี้มันสองคน
ก็มาคบ ๆ กันอยู่
เพื่อน ๆ ก็พอรับได้
เพราะมันก็ไม่ทำอะไรประเจิดประเจ้อนัก
แต่ดูเหมือนมันสองคนเป็นอะไรขึ้นมาก็ไม่รู้ สองสามวันมานี้ มันเงียบกันเกิน
เมื่อก่อนมันก็ทะเลาะกันอยู่หรอก ตอนหลังมันก็เลิกทะเลาะกัน
แต่ตอนนี้ มันเงียบทั้งคู่
จนอาทิตย์ต้องแซว ๆ หน่อย
แต่มันก็ยังเงียบกันอยู่เหมือนเดิม



“ไม่มีอะไร” สองร่างตอบพร้อมกัน ก่อนจะหันไปมองหน้ากัน แล้วก็เอาแต่นั่งเงียบ

สร้างความแปลกใจระคนสงสัยงให้เพื่อนอีกสองคนที่มองหน้ากันเลิ่กลั่ก
ร่างเล็กบางก้มหน้าก้มตาเปิดหนังสืออ่าน
ไม่ยอมปริปากพูด


ร่างสูงของเกรียงไกรเหลือบมองร่างบางก่อนจะถอนหายใจ
ตอนนี้เขากับส้มน่าจะดีกัน
รักกันจี๋จ๋าจะตาย
แต่กลายเป็นว่า เขากับส้มทะเลาะกันเมื่อเช้านี้
แล้วก็ทำให้เขาต้องมานั่งคิดถึงเรื่องเก่า ๆ ตั้งแต่เขากับส้มยังทะเลาะกันอยู่
ที่จริงแล้ว
เกรียงไกรกับสายสัมพันธ์รักกันจริง ๆ หรือเปล่า
ทำไม เรื่องเล็กน้อยขนาดนั้น
จึงโกรธกันได้ขนาดนี้

********************

เงียบกันมาหลายวัน
แต่ต้องอยู่บ้านเดียวกันทุกวัน
ต่างคนก็ต่างไม่พูดอะไรกัน

แถมมองหน้ากันก็จะพาลทะเลาะกันอีก

วันนี้ก็เป็นอีกวัน
ที่ขุนไกรต้องหอบผ้าหอบผ่อนออกมานอนนอกห้อง
ทั้งที่เพิ่งเข้าไปนอนได้แค่คืนเดียว

ตื่นเช้ามาวันนั้นก็น่าจะส่งยิ้มกันหวานชื่นมีความสุข
แต่เพราะโทรศัพท์ของสาว ๆ ของเขาที่เคยคบนั่นแหละ
มันดังซ้ำ ๆ ตอนที่เขาอาบน้ำอยู่
และส้มคงรำคาญเลยรับสายให้

เมื่อเขาออกมาจากห้องน้ำ
จากบรรยากาศยามเช้าแสนหวาน
กลายเป็นอึมครึม มาคุไปซะได้

และเมื่อส้มยื่นโทรศัพท์มาให้เขา
กดดูเบอร์ที่โทรเข้ามา เท่านั้นแหละรู้เรื่องเลย
ว่าเรื่องอะไร

ผู้หญิงคนนี้ ตามตื้อเขามานานแล้ว
หลังจากที่เลิกกันไป

เขาคบกับส้ม แต่ไม่เคยมีเบอร์โทรศัพท์อื่น ๆ อยู่ในเครื่อง
เลิกคุยกับคนอื่นไปเลย
แต่ไม่รู้ว่าเธอคนนี้ไปหาเบอร์เขา และโทรเข้ามาได้ยังไง

นี่พูดอะไรให้ส้มเข้าใจผิดหรือเปล่า
น่าโมโหจริง ๆ
อธิบายให้ส้มฟัง ส้มก็ไม่ฟัง บอกให้เขาไปเคลียร์ให้เรียบร้อย
เคลียร์อะไรกันล่ะ ในเมื่อเขาไม่ได้มีอะไรต้องเคลียร์

ตั้งแต่วันนั้น ส้มก็ไม่ยอมพูดยอมคุยกับเขาอีกเลย
ช่วงแรกขุนไกรก็ง้ออยู่หรอก
แต่ตอนนี้เขาคิดว่า
ที่เขาทำมาทั้งหมดนี่มันกำลังสูญเปล่าใช่มั้ย
ส้มไม่เคยเชื่อใจเขาเลยอย่างนั้นหรือ
เรื่องแค่นี้ ไม่เชื่อที่เขาพูดเลยหรือ
ก็จริงที่ก็เคยเที่ยวเตร่ เจ้าชู้ขนาดนั้น แต่ตอนนี้เลิกแล้ว
เลิกอย่างเด็ดขาด แม้จะเหลือบตามองใคร ยังไม่ทำ

ส้มก็น่าจะรู้ แล้วก็น่าจะเห็น แต่ทำไมส้มไม่เชื่อใจ
แล้วก็ไม่วางใจในตัวเขาขนาดนี้นะ

ยัยนั่นพูดอะไร ถึงทำให้ส้มโกรธได้มากมายขนาดนี้ ขุนไกรนิ่งคิดวกวนซ้ำไปซ้ำมา

*************************
วันนี้มันวันที่เท่าไหร่แล้วที่อยู่ร่วมบ้านกันโดยไม่พูดจากัน
ต่างคนก็ต่างกินข้าวไป
ขุนไกรมีหน้าที่ล้างชาม เขาก็ล้าง
ส้มมีหน้าที่ทำความสะอาด
แล้วก็เอาข้าวให้คุณปู่คุณย่ากิน
ส้มก็ทำ
ต่างคนต่างทำหน้าที่ โดยที่ไม่พูดกัน
จนเกรียงไกรทนไม่ไหวอีกต่อไป

วันนี้ต้องพูดกันให้รู้เรื่องสักที

“เราจะเงียบกันแบบนี้อีกนานมั้ย” ร่างสูงเดินมายืนข้าง ๆ สายสัมพันธ์และเอ่ยถามสีหน้าเคร่งเครียด
ร่างบางนิ่งเงียบ ไม่ตอบคำถาม
ก่อนจะลุกเดินหนี

จนร่างสูงต้องคว้ามือไว้

“ห้ามเมินนะส้ม....ขืนเป็นแบบนี้...เราก็ไม่มีทางเข้าใจกันแน่” เกรียงไกรรู้สึกได้
ว่าส้มยังไม่มีทีท่าว่าจะหายโกรธเขาเลยสักนิด

มองใบหน้าสวยหวานนิ่งเงียบที่เอาแต่มองเมินเขา
จนต้องตัดสินใจทำอะไรบางอย่าง

“อื้อออออออ...ไม่เอา..ปล่อย” ร่างบางผลักใบหน้าคมที่ก้มต่ำลงมาหาริมฝีปากของตัวเอง

คิ้วเรียวเข้มนั้น เลิกขึ้นนิดหนึ่งอยากแปลกใจ ก่อนจะค่อยคลี่ยิ้มออก

“พูดได้แล้วเหรอเนี่ย.....” อารมณ์โมโหกรุ่น ๆ เมื่อกี้เริ่มคลายลงได้แล้ว
ร่างสูงกอดรัดร่างบางไว้แนบแน่น
แต่เจ้าส้มของเขาก็ดิ้นรน จะออกจากวงแขนที่กอดรัดอยู่ให้ได้

“ปล่อยยยยยย...โอ้ยยย...จะกอดทำไมเนี่ย..อึดอัดจะตายแล้ว...”
ใบหน้าสวยหวานแดงซ่านขึ้น ทำทีเป็นสะบัดร่างสูงนั้นออก
แต่ดีใจไม่น้อย
เมื่อร่างสูงนั้นมาง้ออีกครั้ง
ตอนแรกเจ้าส้มก็เอาแต่ครุ่นคิด
ที่ไม่มีเหตุผลกับขุนไกรเลย
เรื่องที่อดีตผู้หญิงของขุนไกรบอกว่า
เป็นแฟนของร่างสูงนั้นน่ะ และมาถามว่าเขาเป็นอะไรกับขุนไกร
พอเขาบอกว่าเป็นเพื่อน
ยัยนั่น ก็แสดงตัวว่าเป็นแฟนของร่างสูงนั้นทันที
แถมยังบอกว่า เมื่อหลายวันก่อนยังไปกินข้าวด้วยกัน

แค่นั้นแหละ เขาก็โกรธจัดถึงขนาดกดวางเลยทันที
และก็มาโมโห โวยวายเอากับร่างสูงนั้น
ไม่ยอมพูดด้วย แม้ขุนไกรจะง้อเขาขนาดไหน
เจ้าส้มก็ไม่สนใจ
แต่เมื่อตั้งสติแล้วนิ่งคิดได้ ก็รู้ว่ามันไม่น่าเป็นความจริงได้
ในเมื่อเขาและร่างสูงนั้นแทบจะตัวติดกันอยู่แล้ว
และขุนไกร ไม่เคยแว่บหายไปไหนให้เขาต้องสงสัยเลยสักครั้ง
แล้วมันจะเป็นความจริงได้ยังไงกัน
แต่เมื่อรู้ตัวอีกที
ขุนไกรก็โกรธเขาเหมือนกัน
จะให้ไปง้อก่อน ก็กลัวเสียฟอร์ม
เลยต้องทำเป็นเฉยอยู่ถึงตอนนี้

“หายโกรธหรือยังเนี่ย...หือออออออ” จมูกโด่งกดลงที่แก้มใส ที่หน้างอหงิก
ทำท่าจะสะบัดหนีเขาอีกรอบ
มาสิ
สะบัดอีกสิบรอบก็จะกอดอย่างนี้อ่ะ
ยังไงวันนี้
ต้องกลับเข้าไปนอนในห้องให้ได้เลย

“ไม่หายโว้ยยย...ปล่อยนะ....” เจ้าส้มของเขายังโวยวายเหมือนเดิม
จนต้องช้อนร่างบางนั้นขึ้น

แรก ๆ เจ้าส้มก็ดิ้นเหมือนเดิมตามฟอร์ม แต่ก็หยุดดิ้นเมื่อเขาขู่ว่าจะปล่อยทิ้งตรงนี้แน่ ถ้าดิ้นอีก
เท่านั้นแหละ
มือเล็ก ๆ โอบรอบคอเขาแน่น
เหมือนกลัวเขาจะทำจริง ๆ

ตอนที่อุ้มมาปล่อยลงบนเตียงแล้วแกล้งคลานเข้าหา
ร่างบางนั้นก็ถอยหนีไปจนสุดเตียง

เขาเข้าใกล้อีกนิด ก็ทำท่าจะกระโดด
จนต้องจับยึดไว้และกดลงนั่นแหละ
แค่ตาสบตา

สายสัมพันธ์ก็รู้แน่ชัด
คืนนี้ไม่รอดแน่
แถมขุนไกรไม่ได้ทำแบบนี้มาหลายวันอีกต่างหาก

จะเหลืออะไรอีกเนี่ยส้ม

ร่างบางเริ่มท้อใจ
ถึงจะอยากเล่นบทฮึดฮัด ฮึดฮัด
แต่เมื่อริมฝีปากอุ่นร้อน
ตามลงแนบสนิทอยู่ที่ริมฝีปากบางสีสดนั้น

มือเล็ก ๆ ก็โอบรัดรอบคอร่างสูงโดยอัตโนมัติ

แน่นอนล่ะ
แค่นี้ขุนไกรก็รู้แล้วว่าคืนนี้ง้อสำเร็จแน่
และก็ได้เข้ามานอนในห้องสมใจอยากแล้วด้วย
ส้มเอ๋ยส้ม
คืนทั้งคืนขุนไกรมันคงไม่ปล่อยแน่
ช่างไม่รู้ถึงชะตากรรมของตัวเองเล้ย

..
..
..
TBC.