หัวข้อ: แล้วก็รักเข้าจนได้ โดย aoikyosuke

[~ScAreD:SAcreD~]

คุณป้อมนี่ทะลึงจัง

ว่าแค่คุณป้อมเนี่ย ตัวหน้า หรือ ตัวหลังอ่ะ

 

ของป้อมแล้วแต่ข้างขึ้นข้างแรมครับ


 

มารู้ของเค้าได้ไงเนี่ย ตาพูห์
เค้าถือคติ หลับก่อนเป็นเมียต่างหาก อิอิ ชอบลักหลับ

ปล. ไม่ได้ทะลึ่งนะครับ อาร์ท พอดีเค้าเรียก จินตนาการกว้างไกล 
 ..... ก็มันเหมือนจริงๆนี่หน่า   

จริงๆก็คิดกันหลายคนใช่ม๊า รู้หรอกน่า

เรื่องนี้หายไปหนายยยยยยย อยากอ่านต่อแล้ววววค๊าบบบ

คิดถึงขุนไกร

[FOAM]

น่าร๊ากกกกกกกกกกก

 

[● MaYa~Boy ●]

ค่อยยังชั่วที่ปรับความเข้าใจกันได้แล้ว

โล่ง ....................

[Lucifer]

รอ ......... ร๊ออออ ........... รอ 

[meeza31]

แล้วก็รักเข้าจนได้ Vol.21

“นั่งยิ้มอะไรนักหนา......” สายสัมพันธ์สะบัดมือหนีจากมือที่เอื้อมมาเกาะกุมทำตาหวาน
ยิ่งแกะมันยิ่งจับ เป็นตุ๊กแกหรือไงวะ


“มายอ่ะ...เก๊าะมันน้าวหนาวนี่นา...จับมืออย่างนี้มันก็อุ๊นอุ่นดีออก” ขุนไกรยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ ยังคงเกาะแน่นต่อไป


“บ้าป่าววะ.....” ร่างบางยอมนิ่งเฉยให้มืออุ่น ๆ สัมผัสได้อย่างใจ
แต่ดูเหมือนไอ้ขุนไกรมันไม่หยุดแค่นั้น พอเห็นว่าส้มเฉย มันก็ชักจะเอาใหญ่


“เฮ้ยยยยยยยยยยยยย นี่ลามปามแล้วนะ......ปล่อยเลยนะโว้ย” ไอ้ส้มร้องโวยวาย
ก็ขุนไกรดิ
แค่จับมือแล้วเห็นว่านิ่ง ๆ เฉย ๆ คราวนี้เลยคว้าตัวเข้ามากอดเฉยเลย
ว่าแล้วมันยังทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้อีก


“น่านะ....ก็ส้มตัวนี้มนิ่ม...อุ่นก็อุ่น....แล้วก็น่า....” เกรียงไกรพูดแค่นั้นแล้วก็เหล่ตามอง
ไอ้สายตาแบบนี้มันแปลก ๆ พิกล


“อะไร...น่าอะไรพูดให้ดี ๆ นะโว้ย...ไม่งั้นเจ็บตัวแน่” คนตัวเล็กกว่าจ้องมองอย่างเอาเรื่อง
แล้วไอ้มือยุ่ง ๆ เนี่ย
ปล่อยสักทีสิโว้ยยยยยยย มันจะกอดอะไรนักหนาวะ
ดูมัน ดูมันเดะ ยิ่งดิ้นมันยิ่งรัด เป็นบ้าอะไรวะ


“ก็น่ารัก..........น่า..............” เกรียงไกรลากเสียงยาว แล้วก็หยุด นัยย์ตาคมหวานหยาดเยิ้ม
เกลียดจริง ๆ เกลียดสายตาบ้า ๆ ทะลึ่ง ๆ แบบนี้ของมันจริง ๆ


“โอ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย” ร่างสูงร้องลั่น และลงไปนอนกองกับพื้น

โหย......ส้มอ่ะเจ็บชะมัด แหย่เล่นแค่นี้ ถึงกับต้องชกท้องกันเลยเหรอ
โอยจุกชะมัดเลย ลุกไม่ขึ้นแล้วเนี่ย


“ดี...สมน้ำหน้ามึง...สำออยดีนัก” เจ้าส้มทำท่าจะก้าวออกห่าง แต่เห็นว่าร่างสูงที่นอนทรุดอยู่บนหาดทรายนั่นเงียบจนผิดปกติ

อะไรวะ เป็นอะไรของมัน
เงียบเลย ไม่ใช่ว่าตายหรอกนะ

ไม่น่าใช่ อย่างไอ้ขุนไกรไม่ตายง่าย ๆ หรอก
แต่เอ๊ะ....มันเงียบผิดปกติไปแล้วนะ


“ไกร.....” มือเล็กเขย่าร่างสูงที่นอนนิ่ง
ไกร.........” ร่างนั้นยังนอนนิ่งไม่ขยับ จนสายสัมพันธ์เริ่มใจไม่ดี

เฮ้ยยยยยยย ทำบ้าอะไรของมันวะ นอนเงียบเลย
เล่นอะไรบ้า ๆ แบบนี้ใจไม่ดีเลยนะ


“ขุนไกร.....ขุนไกร...ตื่น...ตื่นเร็ว....ไม่เล่นแล้วนะ...เฮ้ยยยยยยยยย ไกร” สายสัมพันธ์ยังคงเขย่าให้ร่างสูงนั้นรู้สึกตัว แต่ก็เงียบอีกเหมือนเดิม


“ไกร...อะ...เป็นอะไรอ่ะ...ส้มขอโทษ...ไกรตื่นนะ...ตื่นเร็ว” ร่างเล็กทั้งเขย่าทั้งดึงให้คนตัวสูงลุกขึ้น แต่ร่างนั้นก็ยังคงนิ่ง


“ขอโทษไกรส้มขอโทษ....ไกรอ่ะ...ไกรรรรรร” เพราะความตกใจ
ทำให้ทำอะไรไม่ถูก
มือไม้สั่นไปหมด ไม่เอาแล้วนะ ไม่อยากสูญเสียแล้ว
ไม่อยากสูญเสียอะไรอีกแล้ว


“ไกร....ไกร ฮือออออออ” น้ำตาไม่รู้มาจากไหนนักหนา มันหลั่งรินไหลจนอาบแก้มร่างบางในทันที
ร่างบางทำท่าจะลากให้เกรียงไกรลุกขึ้น

แต่ก็ต้องล้มลง
เมื่อถูกวงแขนแข็งแกร่งโอบรัดแนบแน่น
และจับให้พลิกกายลงเบื้องล่าง
และร่างนั้นค่อยทาบทับขึ้นมาอยู่ด้านบนอย่าง รวดเร็ว


“ไอ้ขุนไกร...........นี่หลอกเหรอเนี่ย..........โธ่เว้ย...ไอ้คนเจ้าเล่ห์เพทุบาย....ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ”
ร่างเล็กดิ้นรนถอยหนี
หนอย...คนเขาอุตส่าห์เป็นห่วง มันกลับเห็นว่าเป็นเรื่องสนุกล้อเล่น
นิสัยแย่ แย่มาก


“ไม่หลอกจะรู้เหรอ...ว่าส้มห่วงไกรอ่ะ...” ดวงตาคมพราวระยับ จับจ้องใบหน้าสวยหวานเบื้องล่าง
ส้มจ๋า น่ารักจริง ๆ เล้ยยยยยยย


“ทำอย่างนี้ต่อไปจะไม่มีใครเชื่อถืออีก….เพราะว่ามันเหมือนเด็กเลี้ยงแกะ”
ดูสิส้มของไกร
ขนาดโมโห ยังมีการยกตัวอย่างเรื่องนั้นเรื่องนี้อีก แหม...มีความคิดสร้างสรรค์จริง ๆ


“โอ้ยยยยยยยยยยย ปล่อยนะโว้ยไอ้บ้านี่...ถ้าไม่ปล่อยนะ...คอยดดดดดด อื้ออออ”
ร่างเล็กทำท่าจะดิ้นรนอีก
แต่ก็ต้องหยุดนิ่งเมื่อถูกริมฝีปากของคนที่กดทับอยู่ครอบครองแนบแน่น
หยุดเสียงร้องโวยวายให้นิ่งเงียบลงได้

เสียงใสครางแผ่ว ตอบรับการรุกรานนั้นโดยง่าย อาจเป็นเพราะว่า
หลายครั้งเข้า แทนที่จะผลักไส
ร่างกายกลับเรียกร้องหา และตอบสนองได้โดยทันที
ริมฝีปากอุ่นร้อนบดเบียดแนบแน่น เนิ่นนาน
ก่อนจะระเรื่อยอ้อยอิ่งอย่างแสนเสียดายเมื่อจำใจต้องผละจาก

ดวงตาคมทอดมองดวงตากลมที่หรี่ปรือขึ้น
ถ้าอยู่ในที่สว่างคงได้เห็นกันแล้วว่าแก้มขาว ๆ นั้น แดงเรื่อขึ้นแค่ไหน

ร่างเล็กไม่ได้ผลักไสถอยหนีเหมือนทุกครั้ง
และร่างทั้งร่างหยุดนิ่ง
ถูกตรึงไว้ด้วยสายตาอ่อนโยนที่ส่งผ่านมาของร่างสูงกว่า

สายสัมพันธ์ไม่รู้เลยว่าดวงตากลมโตของตัวเองที่จ้องมองกลับดวงตาคมนั้น
แฝงความปรารถนาไว้มากล้นจนอีกคนสัมผัสได้

มือแกร่งค่อยลากไล้เข้าหาผิวเนียนขาว
และระเรื่อยลงสู่กางเกงผ้าแบบชาวเล ผืนบาง
ปลดปมสายรัดผ้าออก
และลากเลยเข้าหาสัมผัสบางส่วนภายใต้เนื้อผ้าบางเบานั้น


“อย่า......” มือเล็กนิ่มเย็น ดึงมือของอีกฝ่ายไว้

แต่ก็ได้เพียงเท่านั้น
เมื่อใบหน้าคมโน้มเข้าหาริมฝีปากบางนั้นอีกครั้ง

ไม่ได้ทำตามที่ร่างเล็กร้องขอ


“ฮะ...อื้อออออ อืมมมมม”

ร่างสูงละห่างจากริมฝีปากบางสีเข้มที่เม้มเข้าหากัน
ลากสัมผัสปลายลิ้นลงมาหาส่วนแข็งขืนที่ถูกปลุกเร้า
จากมือแกร่งอุ่นร้อน
และครอบครองไว้

“อย่า...ไม่...ไม่เอา” ร่างเล็กถอยกายหนี ความรู้สึกซาบซ่านเข้าครอบงำ
จนแทบไม่เป็นตัวของตัวเอง

แต่ไม่อาจละห่างได้มาก เมื่อมือแกร่งกดทับให้สะโพกบางหยุดเคลื่อนไหว
และใช้ปลายลิ้นปรนเปรอความรู้สึกให้จนหมดสิ้น

ฝ่ามืออุ่นร้อนครอบครองและเร่งจังหวะให้เร็วขึ้นเมื่อพบว่ามือเล็ก ๆ นั้น
กดและกำเม็ดทรายไว้ในฝ่ามือ
ศรีษะมนสะบัดไปมา
พร้อมลมหายใจครางเครือ
และน้ำเสียงหวานสั่นพร่า
บอกให้รู้ว่าใกล้ถึงจุดหมายเต็มที


“อืออออออ อืมม อ๊า......” เมื่อถึงท้ายที่สุดของอารมย์ หน้าท้องเนียนขาวเกร็งแน่น
หยัดกายขึ้น และปลดปล่อย
ออกมา


ริมฝีปากอุ่นร้อนที่ครอบครองกลืนกินทุกหยาดหยดชีวิตที่หลั่งรินออกมาจนหมดสิ้น
และค่อยผละออก


“กะ....กิน...กินเข้าไป..งั้นเหรอแย่....แย่ที่สุดเลย” เสียงหวานตะกุกตะกัก
รู้สึกอายมากที่สุด ไม่รู้จะหลบไปทางไหน ได้แต่ใช้มือเล็ก ๆ ปิดหน้าของตัวเองไว้
เบี่ยงหน้าหลบสายตาคม ๆ ที่หยัดกายขึ้นกอดก่าย


“ไม่เห็นแย่เลย.....ไกรรักส้ม...ไม่เห็นว่ามันจะแปลกตรงไหน” จมูกโด่ง
ก้มสัมผัสแตะแผ่ว ที่แก้มเนียนใส
ดึงให้ฝ่ามือเล็กที่ปิดหน้านั้นออก
เพื่อจะได้สัมผัสได้อย่างเต็มที่


“ไกรรักส้มนะ....รู้บ้างมั้ยว่ารักมากแค่ไหนเนี่ย” เสียงทุ้มนุ่มกระซิบที่ข้างใบหูเล็ก
ที่หันหน้าหนีไม่ยอมฟังที่เขาพูด


“ไม่หันหน้ามาฟังแล้วจะรู้ได้ยังไง...ว่ารักมากแค่ไหนกัน...หือ..ส้ม” ลำแขนแข็งแกร่งกอดก่ายโอบรัดร่างบางเข้าหา แต่ร่างเล็กนั้นกลับขืนตัวออกห่าง

ร่างสูงจึงหยัดกายขึ้น
และดึงให้ร่างเล็กลุกตาม
ก่อนจะจัดแจงเสื้อผ้าที่หลุดลุ่ยให้เข้าที่
ปัดเม็ดทรายที่ติดตามเนื้อตัวออกจนหมด
ร่างเล็กยิ่งอายหนัก เมื่อรับรู้ได้ว่า
กางเกงผ้าของตัวเอง มีบางส่วนเปรอะเปื้อนไปด้วยหยาดหยดของร่างกายที่หลั่งรินออกมา

เหมือนจะรู้ใจ
ขุนไกรถอดเสื้อที่คลุมอยู่ออกและส่งให้

“เดี๋ยวไอ้พวกนั้น...มันรู้...ว่าเราไปทำอะไรกันมา” ลอยยิ้มอ่อนโยนแกมหยอกล้อ
ทำให้สายสัมพันธ์ต้องรีบเดินหนี แต่ก็ไม่ลืมที่จะรับเสื้อคลุมที่ร่างสูงนั้นส่งมาให้
ดูมันนะไอ้ขุนไกรมันยังมีหน้ามาพูดอีก อายจะแย่อยู่แล้วนะ


“อ๊ะ...อายเหยอออออออออ...เรื่องปกตินี่นา...ฉ้มอย่าอายมากดิ....เดี๋ยวเค้าก็ทนไม่ไหวหรอกน๊า....”
เกรียงไกรเดินตาม แกล้งหยอกล้อร่างเล็กที่หน้างอหงิกเดินหนี เขา
จนเขาต้องรีบคว้ามือเล็ก ๆ ที่สะบัดหนีเขาหลายครั้ง
แต่เพียงไม่นาน เมื่อพยายามแตะเข้าหาซ้ำ ๆ ไม่ยอมแพ้
สายสัมพันธ์จึงยินยอมให้เขาเดินจูงมือไปด้วยแต่โดยดี
ขุนไกรลอบยิ้มอย่างพอใจ เป็นสุขที่สุด
มาทะเลคราวนี้ไม่เสียเปล่าจริง ๆ

*********************************

[FOAM]

ส้มเริ่มใจอ่อน ยอมไกรแล้วแฮะ

ติดตามต่อครับ

 

[~Brand New Beat~]

เง้อ...หลังจากนี้จะมีไรอีกรึป่าวน้า

ช่วงนี้ส้มเริ่มใจอ่อนแล้วด้วยดิ เหอๆ

[zandwizz]

 

ชายหาดเลยหรอ

กล้าน่าดูเลยนะเนี่ย

รออ่านตอนต่อไปนะครับ

 

[pongsj]

ได้ไปทั้งตัวทั้งใจแล้ว แต่ส้มยังปากแข็งอยู่แค่นั้นเอง

[Lucifer]

ความทรงจำริมชายหาด 

[Jingjoh]

 

[Poes]

น้องส้ม   

[nanao]

งี้ต้องมีต่อ 

[jammy]

อะโหเล่นกลางชายหาดเรยเหรอ55+

[na_na_fuji]

  เเบบว่ากลางชายหาดเลยหรอ

  เเบบนี้น่าอายนะคราบบบบบ

ปล. จะเป็นกำลังใจให้นะคับเเล้วก็จะติดตามตอนต่อไปคับ


                                                                                  จาน  นายฟูจิซัง   

[● MaYa~Boy ●]

เริ่มใจอ่อนอย่างนี้ก็ดีแล้วล่ะคับ สู้ๆน้า

[Lucifer]

รอ .............. ร๊อ ................... รอ 

[มูมู่น้อย]

ที่บ้านมีไม่ทำ   พอมานอกบ้านละ  ทำกันเรยยย
      

รออ่านต่อนะ  meeza 

[~ScAreD:SAcreD~]

วู๊  ส้มใจอ่อนแล้ว

ขุนไกรน่าจะจัดการขั้นเด็ดขาดไปเลยนะ จะได้ไปไหนไม่รอด  เหอะ เหอะ

รอมาต่อนะครับ

[FOAM]

 

[~prince™~]

พึ่งได้เข้ามาอ่านเรื่องนี้สนุกมากๆเลยคับ

มาต่อไวๆนะคับ

 :oo1:รออยู่

[Jingjoh]

มาดันกระทู้นิดนึง
วันที่ 5 แล้วน้าคับ

[Lucifer]

มาช่วยดัน แหะๆ 

[niph]

 
แล้วหมูจะแอบมาเห็นพอดีมั๊ยนะ
 

[Junrai_Hyper™]

ทะเล้!!!ทะเล!!!

 

[Poes]

ยังมะมาต่อเหรอ รออยู่นะ 

[~prince™~]

รอ....รอ....แล้วก็รอ
 

[Lucifer]

รอ.......ร๊อออ ............ รอ 

[zandwizz]

 

เมื่อไหร่จะมาต่อน๊า.....

หลายวันแระ คิดถึงเจ้าส้ม กับ เจ้าไกรจัง

รออ่านต่อไปนะครับ

 

[nanao]

ดัน ๆ มาต่อได้แล้วคร้าบ