Part 24
ไฟแดง..ละลายใจ
.
.
.
.
.
หลังอาบน้ำเสร็จ ออกห้องน้ำมาก็ไม่เห็นไอ้พี่โต๋ อยู่ในห้องแหล่ะ...กูจัดการเช็ดผมให้แห้ง
ไม่ลืมเซ็ทผมด้วยแวกซ์ของไอ้พี่โต๋..มันซะ แต่งองค์ด้วยเสื้อผ้าที่เลือกมา โอ้!..หล่อลากไส้ไอ้ตะเกียง...
เพื่อความมั่น..ต้องถามผู้รู้
“กระจกวิเศษ บอกข้าเถิด...ใครหล่อเลิศในปัฐพี กระจกตอบด้วยดี ‘หนุ่มน้อยตะเกียงนะสิ..ปัฐพีนี้ไม่มี
ใครหล่อเทียม’ ห่า.ห่า.ห่า..เอิ๊กกกกๆๆๆๆ.....และแล้วก็ได้รู้ความจริงตัวข้านี่ไง..หล่อหาใครเทียมเท่า...
ว่าแล้วกูจูบลากระจกไปทีหนึ่ง ‘จุ๊บ’ บาย ๆ..ขอบคุณเจ้ามาก..ที่กล่าวความจริง”
“อ่า..บ๊ะ!..(”>o<”)” มันมาตั้งกะตอนไหนว่ะ!..แล้ว..แล้ว..เห็นที่กูทำรึเปล่าเนี๊ยะ!.” จังหวะกูหันไป
ก็จ๊ะเอ๋..กับไอ้พี่โต๋ยืนมองกูตรงประตู...หน้าแม่งกลั้นขำกูหูแดงหน้าแดง คงไม่ต้องสืบ..มันเห็นที่กูทำ
ไปเมื่อตะกี้หรือไม่ สรุปมันตีนแมว..มาเงียบสุด ๆ ไอ้นี่ลึกลับไปมายังกะนินจา ช่างแม่งเห่อะ!...แต่ตอนนี้
กูอายโครตตตตตตๆๆๆๆ...อ่า..?
“คึ.คึ..อึ้ม..ได้เวลาทานข้าวแล้ว..ทุกคนรออยู่..หึ..หึ” ไม่รอมันพูดจบ กูเชิดเดินผ่านมันออกประตูไป
ทนเห็นมันกลั้นขำตลกกูไม่ไหว หน้ากูตอนนี้มีปี๊ปสักใบกูจะคลุมหัวเดิน แต่เมื่อไม่มีปี๊ปให้ใช้
กูเลยจำต้องหน้าด้านๆ ทำนิ่งไม่สนซ่าาา..ไหนได้ข้างในกูอยากตะโกน ‘สีทนม่ายด้าย..อายโครต ๆ อ่า.
ไอ้เชี้ยรรรๆๆๆ...’
.
.
.
.
.
พอมาถึงโต๊ะทานข้าว ทุกคนพร้อมหน้า เพิ่มสมาชิกใหม่สาวหน้าใสปิ๊ง มองกูพร้อมส่งรอยยิ้ม
จริงใจมาให้ตะหาก คงไม่ต้องเดา..แฟนไอ้พี่เต้ชัวร์ จำไม่ผิดชื่อณิตา คนที่คุณแม่พูดถึงเมื่อวาน
“ตะเกียงนี่..พี่ณิตาแฟนพี่ รู้จักเค้าไว้สิ” ไอ้พี่เต้ แนะนำ..นึกไว้ไม่ผิด
“สวัสดีครับพี่.” กูรีบยกมือไหว้พี่เค้าทันที พร้อมส่งยิ้มพิฆาตกลับไปเช่นกัน
“วัด..หวัด..หวัดดีจ๊ะ” ติดอ่างเลยพี่สาว หน้าแดงแปร๊ด ใช่ได้ไม้ตายร้อยยิ้มพิฆาต นึกว่ากับสาวสวย
จะไม่ทำงานซะอีก เลยเทสดูสักหน่อย
“พอ..ๆเลย ตะเกียง..ห้ามยิ้มแบบเมื่อกี้ให้แฟนพี่อีก....ถ้าจะยิ้มยอมให้พี่คนเดียวเท่านั้น” ไอ้พี่เต้
มันเบรคกูทันทีดูหวงของไม่ใช้น้อย แต่นะมันก็ตาถึงมาก พี่เค้าสวยซะ..ไอ้ตะเกียงยังปลื้ม..เอ้!..ประโยค
ต่อมาของมันแม่งๆว่ะ
“โอย!...เจ็บคร๊าบบบๆๆ...พี่แหย่เล่น..ใครจะกล้า..แห่ะๆๆๆ” ว่าแล้ว..เสียงที่ตามมา ร้องโอดโอย..
ของไอ้พี่เต้ คงโดนพี่ณิตาคนสวยหยิกแม่บที่พุงกะทิ เลยออกอาการเมื่อกี้
“เอ้า.เอา..เลิกแหย่น้องได้แล้ว..ดูสิหน้าแดง หูแดงหมด มะลิตักข้าวได้แล้วจ๊ะ” คุณแม่ห้ามศึก
พร้อมสั่งเปิบพิศดาร..แล้วเวลาสะด๊วบอาหารเช้าก็มาถึง แต่คุณแม่คร๊าบที่ไอ้ตะเกียงหน้าแดง
ไม่ใช่เพราะพี่เต้แซวหรอก แต่มันต่อเนื่องจากในห้องก่อนเดินเข้ามาแล้ว
“เดี๋ยวพาน้องไปกันเลยหรือเปล่า?” คุณพ่อถามไอ้พี่โต๋ หลังจากทานข้าวไปสักพัก
“อ่าครับ..นัดเพื่อนไว้บ่ายสอง แต่โต๋จะออกก่อน ว่าจะพาตะเกียงไปเดินห้าง แล้วค่อยเลยไป
สวนรถไฟต่ออีกที” ไอ้พี่โต๋ มันตอบพ่อมันครับ แต่เอ๋..กูจำไม่ผิด ไอ้โปรแกรมเดินห้างมันมีด้วยเหรอว่ะ!..
มัดมือชกกูตลอดแหล่ะ..กูเลยได้แต่ส่งสายตาไปถามมัน มันเพียงแต่ยักคิ้วให้กู...เชี้ยร...
ประจำเลยมึง...นิสัย
.
.
.
จากนั้นทุกคนก็ทานข้าวกันปกติ พูดคุยถามกูบ้างเรื่องทั่วๆไป ทานเสร็จก็เก้าโมงกว่า ไอ้พี่โต๋ ขอตัวลาก
กูออกมากะมัน แบบไม่แคร์สื่อ มันเลือกรถสปอร์ตเปอร์เช่ แบบเปิดประทุนได้ สีดำสองที่นั่ง
เบาะแดงสวยโครต ๆ กูเห็นแล้วแม่งเหมาะกับมันจริ๊งงง ก็ไอ้คนขับรูปหล่อเพิ่มดีกรีหน้า..ด้วยการสวม
แว่นกันแดดคริสเตียนดิออร์ รับกันพอดีกับดั้งโด่งเป็นสัน ทำให้หน้ามันหล่อโครต ๆ
ยิ่งสวมยืดสบาย ๆ คอกลมสีขาว กับกางเกงยีนส์ดำขาเด็ป..บวกรองเท้าผ้าใบง่าย ๆ ขาวแถบแดง
ด้วยแล้ว..อุแม่!...ยังกะนายแบบแม็กกาซีนเปี๊ยป มันเปิดเพลงสากลฟังคลอไปด้วย ได้บรรยากาศ
โครต ๆ นี่ถ้ามากับสาวน้อยคนรู้ใจ กูคิดว่าคงกระชุ่มกระช่วยสุด ๆ เกินบรรยาย
จังหวะรถมาติดไฟแดงสี่แยก สาวสวยสองคนนั่งมาด้วยกันในรถคันข้าง ๆ จอดใกล้กัน
พากันมองเข้ามาเพราะรถไม่ติดฟีมล์ทึบ แล้วหันไปซุบซิบกัน..ก่อนจะส่งยิ้มหวานมาให้ไอ้คนขับ...
มันก็นะ...หน้านิ่งไม่สนฟ้าของมันต่อไป ทั้งที่เค้าส่งยิ้มมาซะหวานหยดคอแทบเคล็ด...ชิ...ไม่หน้าตาดีมั้ง
ให้รู้ไป อิจฉามันอ่า...อยู่ๆ ก็มีสาวสวยทอดสะพานให้ซะ ไม่เกรงน้ำมันปามล์แพงเลยเน่อะ
ทอดกันกลางไฟแดง....คิดได้งั้นกูเลยแซงทางด่วนคว้าไมตรีไว้ซะเอง เอียงหน้าส่งยิ้มพิฆาต
ไปให้คุณพี่คนสวยทั้งสอง กลายเป็นตลึงตาค้าง หน้าแดงเถือกไปซะง้านนนนๆๆๆ....ตกลงยิ้มพิฆาต
กูได้ผลอยู่ช่ายม่ายยยๆๆ....
.
.
.
“ทำอะไร...ที่หลังห้ามทำแบบนี้อีก” น้านนนน!....พูดได้แล้วนิเมิง...เสือกว่ากูซะงั้น
“ทำไรเล่า!....เค้ายิ้มให้ก็มีไมตรียิ้มตอบ..ไม่ใช่ไรสักหน่อย” เถียงแม่งเลย....ใช่เรื่องผิดสักหน่อย
หรือมันโกรธกูแย่งซีนมันเกิดว่ะ!
“มารยาทมีไหม...มากับใครให้เกียรติคนที่มาด้วยกันสิ..นี่อะไร” อ้าว!...แรงอ่ะ!...กูไปเสียมารยาท
กะมันตอนไหน ก็มึงนิ่งเองนิ...จะโทษกูทำไมเล่า...ชอบเค้าก็ส่งซิกดิ..พอกูทำดันไม่พอใจ...แหว่ะ!..
ไอ้คนแคบ หวงแม้กระทั่งน้องนุ่ง
“เอ่อ!..ทีหลังไม่ทำก็ได้...หวงไว้กินเองก็ไม่บอก..ชิ” ว่าแดกแม่งเลย
“หวงไว้กินเองคงใช่...แต่ไม่ใช้รถข้าง ๆ...เป็นคนข้าง ๆ ตะหาก...พี่สนใจคนมาด้วยเสมอ มากับ
ใครให้เกียรติคนนั้น อย่าทำเหมือนคนที่เรามาด้วยไม่มีตัวตน” ว๊ายยยยยๆๆๆ..กรี๊ดดดดดๆๆๆ!..
อร๊ายยๆๆ!!!..สาวแตกเลยกู นี่มันอ่านกินไอ้ตะเกียงหรือว่ะ! ไม่น่าเชื่อ นึกว่ากูอ่านกินมึง
ฝ่ายเดียว เฮ้ย!...ไม่ใช่ไม่ใช่....มั่วแหล่ะกูสมองอุบาทว์ กลับมาๆๆๆ...เรียกจิตและสมาธิมาอยู่กับตัว....
โอ้!...ไม่อยากเชื่อ มันหยอดกู หน้ากูระเบิดเลยวุ้ย!
“แห่ะ...แห่ะ.!...เร่งแอร์อีกหน่อยได้ป่าว!.” หาทางเปลี่ยนเรื่องดีก่า กูร้อนหน้ามากเลยอ่ะ!...
“ไม..ร้อนมากหรือ...เก็บอาการหน่อย...พูดแค่นี้ทำเขิน..ไปไม่เป็นเลยเรา...มากกว่านี้คงไม่ละลาย
เละเป็นโจ๊กเลยดิ” ไอ้บร้าาาาๆๆๆ....เละป่ะเมิงดิ..วุ้ย!...ไม่ไหวจะเคลียร์
“เยอะไปแล้วพี่เยอะไป...ไม่เข็ดดิ..ลามปามใหญ่แล้ว..ใครเขิลลลๆๆ...เค้าร้อนเห่อะ!.”
เสียงเบิ้ลได้อีกกู ไมควบคุมไม่ได้ว่ะ!
“พรืดดดดๆๆ....5555...เด็กบ้า..พูดมาได้ลามปาม...อย่ายั่วตะเกียง..แล้วขอร้องอย่าไปพูดจาทำท่า
แบบนี้กับใครนะ ยกเว้นพี่” เพี้ยนไปแล้ว...กูพูดไรผิดว่ะ..ดันหลุดขำกูซะงั้น ตกลงกูขายหัวเราะว่างั้น
“ขอร้อง..หรือเป็นคำสั่งเนี๊ยะ” ปากแม่งขอร้อง สั่งกูชัดๆ
“ทั้งสองอย่าง” พูดจบไฟเขียวพอดี มันเปลี่ยนเกียร์ออกรถทันที
“แล้วไมเล่า...ข้อห้ามเยอะเกิ๊นนน...ใครจะไปจำได้หมด ทำอะไรก็ห้ามนั้น..สั่งนี้...วุ้ย!...
ไม่ไหวจะจำ ทำไม่ได้อย่าว่าแล้วกัน” กูว่ามันแหล่ะ...
“อย่ามา...พี่รู้ตะเกียงจำได้หมด...ขึ้นอยู่เจตนา..จะทำหรือไม่ตะหาก...ที่ขอให้ทำเพื่อตัวตะเกียงเอง
รู้หน้าไม่รู้ใจจะรู้หรือว่าใครเค้าหวังอะไร อย่ามองโลกในแง่ดีมาก บางครั้งไมตรีที่หยิบยื่นให้อาจแฝง
ผลประโยชน์ที่ชั่วร้าย โดยเราไม่รู้ตัว” โอ๊ะ.โอ๋!...ผีปราชญ์เข้าสิงสิงห์โต๋แล้ว มาซะเยอะเลยวุ้ย...
“อืม...รู้แล้ว..จะจำไว้..ว่าแต่คนอื่นเค้า...อิเหนาอย่าเป็นเองแล้วกัน” เจอเซียนเหนือเทพ โดนไอ้ตะเกียง
ย้อนซ่าาาา
“พี่ชัดเจนเสมอ...ถ้าไม่แน่ใจอะไร..จะไม่ทำครึ่ง ๆ กลาง ๆ..ทุกเรื่อง...โดยเฉพาะเรื่อง.............
โพสให้แฟนคลับกันต่อไป รักคนอ่านที่น่ารัก และติดตามกันทุกคนค่ะ
Luk.
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
