Part 91
หนี....
.
.
.
.
เช้าแล้วหรือนี่ กูงัวเงียตื่นจากเตียง หลังจากเมื่อวานกินข้าว อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จ
สมองอิกคิว..ก็คิดแผนไว้แล้วว่าวันนี้ต้องหนี ขืนรอพาลเสียเวลาเปล่าประโยชน์ โซ่ที่รัดข้อเท้า..ไม่ใช่ปัญหาสำหรับ
ตะเกียงพิเศษอย่างกูเด็ดขาด ไม่งั้นเสียชื่อศิษย์ไร้เทียมทานหมด เอาหละ..ยังไงหาข้าวรองท้องก่อน...ออมแรงไว้..
อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อยค่อย..หนี..
“คุณโบนา....คุณโบนา ได้ยินผมหรือเปล่า?”
“ติ่ง...ต๊อง!...ว่าไงค่ะคุณตะเกียง...ต้องการให้ดิฉันรับใช้อะไร?” อืม..พวกมันคอยดูตลอดเวลาจริงๆ
“ผมต้องการอาหารเช้า เสื้อผ้าชุดใหม่...อีกอย่างไม่ทราบตอนนี้กี่โมงแล้ว?”
“เจ็ดโมงเช้าค่ะ...ของที่คุณต้องการจะส่งถึงห้องภายในสิบนาที กรุณารอสักครู่....ติ่ง...ต๊อง!”
ตอนนี้คงได้แต่รอ กูนั่งคิดแผน..หลุดออกจากห้องได้เมื่อไหร่ กูมีเวลาไม่เกินห้านาที ที่จะตามหาไอ้พี่พรตมัน
หากคิดไว้ไม่ผิด มันหน้าจะอยู่ห้องติดๆ กับกูนี่แหละ เพราะอะไรนะหรือ...มันคงไม่แยกขังเราซะไกลหรอก
ระบบกล้องวงจรปิด อินเตอร์คอมฯ ที่ใช้โฟน..มันต้องเดินสาย ห้องกูมีอุปกรณ์อะไร ห้องไอ้พี่พรต
มันย่อมมีไม่แตกต่างกันชัวร์
ที่น่าจะเป็นปัญหา เมื่อเจอห้องที่ขังไอ้พี่พรตแล้ว..จะเปิดประตูเข้าไปช่วยมันยังไง ตรงนี้ยังคิดไม่ตก
เสียงคนเดินมาพวกมันคงเอาอาหารมาส่งให้แล้ว
“
แอ็ดดดๆๆๆ!....ปัง!....อาหารกับเสื้อผ้า” พูดจบมันเดินเอามาวางไว้ให้ที่โต๊ะ
คนเดิมหน้าเดิม พูดเป็นแพทเทิร์นเหมือนเดิม
“
เดี๋ยว!....อย่าเพิ่งไป...ฉันถามหน่อยดิ” กูเรียกมันไว้..เผื่อได้ข้อมูล
“เสียใจ...ผมไม่มีหน้าที่ตอบคำถาม...ลาก่อน” บัดซบ!....เหมือนเดิมจริงๆ เมื่อวานก็ทั้งวัน
มันเข้าห้องมาสองครั้ง เอาข้าวกับเสื้อผ้ามาให้ กูลองชวนมันคุย เผื่อหลอกถามข้อมูลได้บ้าง มันก็ตอบแบบนี้แป๊ะ...
ยอมรับไอ้พวกนี้ถูกฝึกมาดีชะมัด ไม่มีหลุดสักแอะ!....
เอาว่ะ!...อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า กินข้าวให้เรียบร้อยก่อน เสร็จแล้วค่อยเริ่มแผน... ‘หนี’
คิดได้งั้น...จัดการลุกไปหยิบผ้าเช็ดตัว พร้อมเสื้อผ้าเข้าไปเปลี่ยนในห้องน้ำ ทำได้แค่ดึงม่านกันบังเอาไว้
เพราะข้อเท้าติดโซ่ ต้องลากเข้าไปด้วย พวกมันผ่อนสายให้ยาวจนใช้ห้องน้ำได้...หึหึหึ...นึกเหรอว่าโซ่แค่นี้
จะขังคนอย่างไอ้ตะเกียงได้...เดี๋ยวคอยดู....ชิ.....??????
ระหว่างอาบน้ำไปนั้น กูใช้สบู่เหลวฟอกให้เกิดฟองเต็มข้อเท้า ข้างที่ล่ามโซ่เอาไว้
ก่อนจะค่อยเดินลมปราณไทเก็กหยินหยาง ผ่อนคลายกล้ามเนื้อเท้า แล้วค่อยๆ จับห่วงเหล็ก..ดึงเท้ารอดออกให้หลุด
ส้นเท้าถูกห่วงกลมบีบรัด แต่หลักวิชานี้จะทำให้กล้ามเนื้ออ่อนตัว เหมือนนวดแป้ง
มันจะทำให้ทั้งเท้าและกระดูก คลายตัวหดเล็กลงตามขนาดของวัตถุ บวกความลื่นของสบู่..ไม่ถึงสองนาที
เท้ากูก็หลุดจากโซ่สำเร็จ แดงนิดหน่อย แต่ไม่เป็นไร ยังคงปกติดี..กูผ่อนคืนลมปราณ จัดการอาบน้ำ
เปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อย เพื่อไม่ให้พวกมันสงสัย ฉีกชายเสื้อตัวเดิมเอามามัดพันติดข้อเท้าไว้เหมือนเดิม
โดยใช้ผ้าพันจนมิดรอบข้อเท้า ตอนเดินลากโซ่ออกไปพวกมันต้องถามแน่นอน นั่นแหละเข้าแผนกูหละ....หึ หึหึ!!!!
“ติ๊ง...ต่อง!..คุณตะเกียง ไม่ทราบว่าข้อเท้าคุณทำไมถึงพันผ้า?” ฮั่นแน่!...ว่าแล้วมันต้องถาม
พอพ้นห้องน้ำออกมามันถามทันที...ชิ
“ผมเจ็บหนะ...ก็ไอ้ห่วงเหล็กมันสีข้อเท้าผม เลยพันผ้ากันไว้ ไม่งั้นข้อเท้าเป็นแผลถลอกหมด
พาลจะเดินไม่ได้เอาอะดิ” หึหึ..กูมีคำตอบไว้แล้ว นี่ไงแผนกู....
“ถ้าอย่างงั้น ทางเราจะส่งคนไปจัดการทายา และพันผ้าให้เรียบร้อยกว่านี้ภายในสิบนาทีค่ะ”
เข้าทางกูหละ..
“อืม..!....ดีเหมือนกัน...แต่ขอเป็นยี่สิบนาทีได้ไหม ขอผมทานข้าวก่อน แล้วค่อยทายาทีหลัง
ขอเวลาไม่เกินยี่สิบนาที..โอเคป่ะ!.” บอกมันไปหละ ไงกองทัพต้องเดินด้วยท้อง กินกันไว้ก่อนไม่รู้ออกไปข้างนอก
จะเจออะไรไม่แน่ใจ ฉะนั้นเผื่อมื้อต่อไปอด ต้องกินตุนเอาไว้ดีที่สุด..
“ตกลงค่ะ..เชิญคุณทานอาหารได้ตามสะดวก..อีกยี่สิบนาทีคนของเราจะเข้าไปจัดการทำแผล
และพันผ้าให้ทันที..ติ๊ง...ต่อง!” ได้เลย...อิ่มแล้วเดี๋ยวเจอกัน ส่งไอ้คนหน้าตายคนเดิมมาเลยนะ คราวนี้
ตะเกียงจะสำแดงเดชให้รู้ซะมั้ง....หุหุหุ!!!!!
Ver...Prot
.
.
.
.
อือ.....เช้าแล้วหรือนี่ กี่โมงแล้วว่ะ!...วันนี้ผมคงต้องหนีแล้วหละ ไม่งั้นอึดอัดตายก่อน
เหี้ยรันจะมาช่วยแน่...รึมันอาจจะไม่มาแล้วก็ได้ พอไม่มีผมอยู่ มันหาเมียใหม่หรือเปล่าหว่า?...สัด..อย่าให้หลุดออกไปได้นะ
ถ้ารู้ว่ามึงนอกใจละก็ กูเอาตายทั้งคู่แน่คอยดูดิ...
คิดไปรันทดชิบเป๋ง..ไม่เคยมีใครกล้าขังวรพรต พวกแม่งกล้าทำกับกูคอยดู จะกระทืบทุกตัวเลยเอาดิ..
ห่วงก็ตรงออกไปแล้ว ไม่รู้จะตามหาตะเกียงมันยังไง จะเจอหรือเปล่าก็ยังไม่รู้เลย หรือจะเอาตัวรอดก่อน
ค่อยตามคนมาช่วยทีหลังดี เอาว่ะ!...ค่อยดูสถานการณ์ไปก่อนแล้วกัน...
“นี่...นี่...คุณใบหนาด...เอาเสื้อผ้า อาหารเช้ามาให้หน่อยดิ...เร็วเลยนะ..ห้ามช้า..
อย่าทำให้ผมหงุดหงิดแต่เช้า..เข้าใจใช่ไหม?”
“ติ่ง...ต๊อง!...โปรดรอสักครู่ ของที่ต้องการจะถึงมือคุณภายในสิบนาที” เอ่อสิว่ะ!...
กูตอบไม่รอ..หรือบอกรอไม่ได้ ยังกะมันจะยอมเอามาให้ทันทีงั้นแหละ แล้วเสือกพูดทำไม...เดี๋ยวปัดโบกให้เลยนิ...
ยังไงแดกข้าวก่อนดีก่า อาบน้ำเสร็จหนีเลย...ออกจากห้องนี้ได้ก่อนค่อยว่ากัน
ไม่งั้นไม่ได้เห็นเดือนเห็นตะวันแน่ๆ....???????
เสร็จเรียบร้อยแล้วรู้สึกสบายตัวชะมัด ทั้งแดกข้าว อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า
อาห่ะ...ถึงเวลาเหยี่ยวบินขึ้นฟ้าแล้ว....เริ่มเลย..ลุยยยยยๆๆๆ!!...
“คุณใบหนาด...รบกวนขอยาแก้ท้องอืดท้องเฟ้อ..ให้ใครเอามาให้หน่อยดิ...ไม่ไหวกินเยอะ
หรือเปล่าไม่รู้....ตอนนี้ผมแน่นท้องไปหมด..รีบเลยนะ..ก่อนจะจุกตายเสียก่อน” ล่อมันมา เชือดนิ่มๆ วิ่งออกไปให้ไว..หุหุหุ...
แผนหลอกเด็กง่ายๆ..แต่มักได้ผลเสมอเวลาคับขัน...ฮ่าๆๆๆ...กร๊ากกกกๆๆๆ
“ติ๊ง...ต่อง!...คุณรอไม่เกินสิบนาที...คนของเราจะเอาไปให้เดี๋ยวนี้...ติ๊งต๊อง!.” อุว่ะ!...ไมเสียง
โฟนมันเพี้ยนเป็นเสียงนี้ หรือว่าหูฝาด...
“แอ๊ดดดดๆๆๆ!.ปัง!.เอานี่ยาลดกรดที่ขอ” มาแล้วสินะ ตอนนี้แหละไปเลยเหยี่ยวพรตจ้าวเวหา..
“อึ๊บๆ..ย๊ากกกๆๆ..ตุ๊บ!..โอ๊ย!..พล๊อค!...อย่า!..ปั๊ค!..อ๊อกกๆ.!...” แปะ!..แปะ!....
เรียบร้อยโรงเรียนวรพรต รู้จักกูน้อยไปแล้ว ไม่งั้นไม่ได้เหรียญทองเอเชี่ยนเกมส์หรอกพวก ไม่ได้มาฟรีนะโว้ยนั่นหนะ..
เอ๋?....ไม่ใช่กูนี่หว่า?...มันวรพรต เพ็ชรพุ่มตะหาก...อุ๋ย!..โทษทียืมชื่อเขามาดัง....ฮ่าๆๆๆ....ไปโรด..เปิดประตูหนีทันที
อยู่รอพ่อมันยกโขยงมากันหรือไง...พอเปิดประตูออกมา...เห้ย!
“ปัง!..ปังๆๆๆๆๆๆ!!!...บึ๊ม!..บึ๊ม!..” เหว้ย?..นี่มันสมรภูมิรบติมอร์ตะวันออกหรือไงกันนี่
เสียงปืน เสียงระเบิด กระหน่ำใส่กันขนาดนี้ มิน่าหละ...ไม่เห็นการ์ดพวกมันอยู่หน้าห้องสักคน คงระดมกำลัง
ไปในสมรภูมิกันหมดละม้าง
“เฮ้ย!...ไอ้พี่พรต..ทางนี้..ทางนี้..เร็ว!” อ้าว!..น้องตะเกียงคนสวยนี่หว่า?...ไหงยืนกวักมือ
เรียกผมเหย่งๆเล่านั้น ไม่โดนขังหรือไงว่ะ?..ชั่วโมงนี้สับขาไปหาก่อนดีกว่า ไว้ค่อยถามที่หลัง คนเดียวหัวหาย สองคนเพื่อนตาย.
“ตกลงงงงๆๆ!..ไปเดี๋ยวนี้แหละ..” โกยอย่างเร็วเลยผม..
“บรึ้ม!...บรึ้ม!...ปังงงงๆๆๆๆๆ!!!.”.....ป๊าดดดๆๆ!!..วิ่งหลบห่ากระสุน..
พระเอกจริงกู...วุ้ยยยยๆๆๆๆ!!!!.... รอต่อไป...พักนี้ fc หดหาย ปล่อยให้เราตกหน้ามาสองสามวันแหละ
อะฮึ..อะฮึ.. :sad11:หมดแรง. 
..ฉายาขยันโพสโดนชิงตำแหน่งไปเรียบร้อยแล้ว
ไอเดียตัน..กำลังหมดแรง..เพราะทุกคนไม่รักเค้าอ่า...ขออ้อมแขนกอดหน่อยดิ
นะ..นะ..นะ..fc นะ 
Luk.
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
