หัวข้อ: ไฟรัก โดย Bboyseries

[zandwizz]

 

จะรอดไหมเนี่ยนายปักษ์

ธนู พี่วิชญ์ มาเร็ว ๆ ดิ

เดี๋ยวปักษ์ก็ตายก่อนหรอก

 

[alulugun]

กระป๋มว่าคุณธนูก็ทำไม่ถูกส่วนนึงนะคับ ที่ไปทำให้นายอาร์มติดเชื้อ เพราะ
นายอาร์มอาจจะทำอะไรที่นอกเหนือความคาดหมายไว้อีกก็ได้เช่น ไปแพร่เชื้อให้คนอื่นอีก ต่อไปเรื่อย
เพราะโดยนิสัย(เลวๆ)ของนายอาร์ม ยิ่งไม่สนใจ และไม่แคร์ความรู้สึกใครอยู่แล้วนี้นา

น่าเป็นห่วงคับ
แต่ถ้านายอาร์มช๊อคมากแล้วกระโดดตึกฆ่าตัวตายทันทีหลังจากคุณธนูออกจากห้องไป คงจะดี อิอิ
 

[hutsepsut]

.....อ่ะน้า...จาจบแล้วหรอ...อย่าเพิ่งดิค้าบ..กาลังซาหนุกน้า...มาต่อเร๊วๆๆ...น้าๆๆๆๆ....เดี๋ยวแจกรางวัลนักเขียนกระชากอารมณ์ให้น้า...

[นางมารร้าย]

อ๊ากกกกกกกกกกก  กระชากอารมณ์อย่างรุนแรง เป็นห่วงปักษ์มากๆ เลย ขออย่าให้เป็นอะไรเลย

จะจบแล้วหรือเนี่ย โอ๊ย อย่ายเพิ่งจบเลยค่ะ  สนุกมากๆ เลย

มาต่อไว ๆ นะคะ  รออย่างใจจดจ่อ

[[D]a[D]a [T]oo[N]]

จะจบแล้วหรอ ยังไม่อยากให้จบเลยอ่ะ

[bigynew]

โอยตายล่ะ แล้วใครจะมาช่วยปักษ์ล่ะเนี้ย คุณธนูจะมาทันไหม แจ้งตำรวจยังอ่ะครับเนี้ย

[yayoy]

 

ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!!

พี่วิชญ์ เฮียธนู..........มาช่วยปักษ์อย่างด่วนนนนนนนนน!!

 

[Junrai_Hyper™]

ธนูแวะเข้าคลีนิคใกล้ที่พักเร่งให้เจ้าหน้าที่นี่นั่นทำแผลให้อย่างลวกๆบอกตัวเองมีธุระต้องรีบไปจัดการ แต่แม้จะเร่งอย่างนั้นก็ใช่ว่าจะทำให้เสียเวลาน้อยลงได้ หนุ่มใหญ่ใช้เวลาทำแผลกว่าครึ่งชั่วจึงเสร็จ พอพาตัวเองหลุดออกมาจากที่นั่นได้ ก็ต้องใจเสียเมื่อคิดว่าทางที่ตนจะไปยังที่หมายคงใช้เวลาฝ่าการจราจรไม่ต่ำกว่าชั่วโมง
ตำรวจ ใช่สิ ในหัวสมองคนใจเสียคิดถึงข้อนี้ขึ้นมา ในเมื่อเขาอาจไปถึงตัวปรมินทร์ช้า เขาก็น่าจะแจ้งตำรวจที่อยู่ในพื้นที่ตรงนั้นรุดหน้าไปดูสถานการณ์ก่อนนี่นา
คนคิดได้คว้าโทรศัพท์มาถือไว้ในมือ แต่ยังไม่ทันที่จะโทรหาเบอร์ปลายทาง เขาก็ต้องฉงนไปเล็กน้อยเมื่อสิ่งที่ถืออยู่ในมือร้องสั่นขึ้นมาซะก่อน
“นี่มันอะไรกัน”
หนุ่มใหญ่พึมพำเมื่อมองเห็นว่าเบอร์ที่โทรเข้ามาหาเขาเป็นเบอร์ที่ห้องเขาเอง นี่อธิศรยังไม่สิ้นฤทธิ์อีกหรือไง เด็กมารยานี่ มันจะโทรมาทำไมกัน
“ฮัลโหล”
แม้จะชิงชังคนโทรเข้ามาเข้าไส้ แต่หนุ่มใหญ่ก็ยังกดรับสัญญาณเรียกเข้านั้นอยู่ดีพร้อมเอ่ยทักออกไปเสียงขุ่น บางทีอธิศรอาจโทรมาให้ความคืบหน้าว่ายอมให้สมุนพวกนั้นถอยทัพกลับ โดยไม่ดักทำร้ายปรมินทร์ก็เป็นได้ แต่แล้วสิ่งที่เขาคิดมันก็กลับตรงกันข้าม เมื่อเสียงกระท่อนกระแท่นของอธิศรที่ดังมาตามสายขู่ให้เขาล้มเลิกความคิดที่จะแจ้งความ เพราะฝ่ายนั้นบอกได้โทรไปนัดแนะกับเพื่อนไว้เรียบร้อยแล้วว่า หากเรื่องนี้ถึงหูตำรวจเมื่อไหร่ ก็เตรียมรับศพปรมินทร์ได้เลย
“นี่แกสาหัสขนาดนี้ แกยังไม่เลิกล้มความคิดชั่วช้าอีกเหรออธิศร”
หนุ่มใหญ่เอ่ยออกไปอย่างคนคับแค้นใจ ความร้ายกาจของอธิศรมันจะไปสิ้นสุดตรงไหนกัน
“กูมันหมาจนตรอกแล้วนี่ ไหนๆชีวิตกูก็ตกอยู่ในสภาพตายทั้งเป็นเพราะฝีมือมึงอยู่แล้ว จะเป็นไรไปถ้ากูจะกระชากวิญญาณไอ้ปรมินทร์นั้นไปให้กูได้ล้างแค้นในนรก”
“ในสมองของแกนี่นี่คิดแต่เรื่องต่ำทรามใช่มั๊ยอธิศร ทำไมแกถึงได้ชั่วช้าขนาดนี้ ฉันไม่สนหรอกว่าแกจะขู่ฉันยังไง สาบานได้ว่าฉันจะแจ้งตำรวจให้ไปตามลากเพื่อนของแกไปชดใช้กรรมในคุกให้หมด”
“ก็เอาซี้ เอาเลย ถ้ามึงคิดว่ากูแค่ขู่มึง เพื่อนกูพวกมันรออยู่แล้วที่จะเชือดคอหอยไอ้เหี้..ปรมินทร์ ถ้ามึงอยากให้คนดีของมึงตายเร็วขึ้นก็เอาเลย เอาเลย”
ธนูโกรธจนพูดไม่ออก หนุ่มใหญ่ขบกรามแน่น พยายามควบคุมสติถามคนท้าทายว่าจะเอายังไง
“กูไม่เอายังไงหรอก กูแค่ต้องการให้เพื่อนกูทวงแค้นให้กูกับไอ้เศษสวะนั่นอย่างสาสม กูต้องการได้ยินเสียงกรีดร้องโหยหวนของมัน กูต้องการให้ร่างมันสั่นระริกจากการถูกเชือดทีละน้อย กูต้องการให้มันตายทั้งเป็นแบบกู”
“เลวมากอธิศร แกมันเลวได้ไม่สิ้นสุดจริงๆ ถึงขนาดนี้แล้วแกยังไม่สำนึกอีกว่าสิ่งที่แกกำลังเผชิญตอนนี้มันเกิดจากตัวแกเองที่ส่ำส่อน ร่าน เจ้าคิดเจ้าแค้น ถ้ามึงรู้จักปล่อยวางตัวเองซะบ้าง มึงคงไม่เป็นแบบนี้”
“หุบปาก ตอนนี้กูเท่านั้นที่จะเป็นคนสั่งเกม ชีวิตกูไม่มีอะไรจะเสียแล้ว กูยอมตายอย่างสงบถ้ากูได้รับรู้ว่าไอ้ปรมินทร์โดนทารุณ โดนทรมาน แล้วก็ตายอย่างช้าๆในที่สุด หรือถ้ามึงอยากจะให้ทันตายเร็วขึ้น ก็เชิญเลย โทรไปแจ้งตำรวจเลย สาบานได้ว่าถ้าตำรวจแห่ไปถึงที่นั่น กูจะสั่งให้เพื่อนกูปาดคอหอยไอ้สวะนั้นทันที”
ธนูตัวชา ไม่คิดว่าอธิศรจะเป็นไปได้ขนาดนี้ หลังฝ่ายนั้นตัดสายทิ้งไป หนุ่มใหญ่ถึงกับเครียดจัด ด้วยไม่รู้จะหาทางช่วยปรมินทร์ยังไง ลำพังถ้าอาศัยเขา กว่าเขาจะไปถึงที่นั่น ปรมินทร์คงโดนคนของอธิศรเล่นงานจนกระอักไปแล้วแน่ๆ แม้กระทั่งป่านนี้ เจ้าตัวจะเป็นยังไงบ้างก็ยังไม่รู้
วิศรุต ใช่สิ วิศรุต นี่เขาลืมคนๆนี้ไปได้ยังไง หหนุ่มใหญ่ยิ้มพรายอย่างมีความหวังเมื่อคิดถึงชื่อคนที่ฝากฝังชีวิตปรมินทร์ให้เขาดูแลผ่านเมล์ฉบับนั้น ถ้อยคำที่ฝ่ายนั้นใช้สื่อถึงเขาผ่านตัวอักษรมันบ่งบอกชัดเจนว่าเจ้าตัวยังคงรักและห่วงปรมินทร์มากกว่าสิ่งใด รับรองได้ว่าถ้าหนุ่มใหญ่รายนั้นรู้เรื่องนี้ เจ้าตัวคงจะไม่อยู่เฉยเป็นแน่ หึ อธิศร แกจะได้รู้จักและได้สัมผัสกับฤทธิ์เดชเจ้าของหัวใจปรมินทร์ตัวจริง ก็คราวนี้แหละ

เสียงโทรศัพท์ของวิศรุตที่ดังขึ้นมาขณะที่เขากำลังนั่งคุยอยู่กับอานนท์ หนุ่มใหญ่รีบคว้ามารับเพราะคิดว่าเป็นคนที่หัวใจห่วงใยเป็นคนโทรเข้ามา แต่แล้วก็ต้องผิดหวัง เมื่อเสียงที่เขาได้ยินเป็นเสียงธนู
อานนท์มองหน้าหนุ่มใหญ่ข้างเตียงอีกรอบ เมื่อเห็นเจ้าตัวทำเหมือนตั้งใจฟังอะไรซักอย่างผ่านเครื่องโทรศัพท์ด้วยสีหน้าและแววตาที่เริ่มตึงเครียด ก่อนที่จะเม้มริมฝีปากขบกรามเป็นระยะ
“มีอะไรหรือเปล่าพี่วิชญ์”
ชายหนุ่มเอ่ยถามเมื่อเห็นหนุ่มใหญ่วางหูลงแล้ว คนถูกถามมองคนถามอย่างใช้ความคิด ก่อนจะเอ่ยขึ้นโดยไม่สนใจคำถามที่เจ้าตัวถาม
“พอจะลุกไหวมั๊ยอานนท์”
อานนท์งงกับคำถามที่โดนถามกลับ คนถามไม่ปล่อยให้เขาต้องสงสัยนาน เมื่อเขาได้ยินทุกสิ่งทุกอย่างผ่านจากปากฝ่ายนั้น ทันทีที่ฟังจบชายหนุ่มฮึดร่างกายขึ้นมาทันที ต้องไหวสิ เขาต้องลุกไหว วิศรุตต้องการให้เขาไปชี้ตัวไอ้วายร้ายที่มันทำร้ายร่างกายเขา
วิศรุตโทรบอกให้น้องสาวมาที่นี่พร้อมครอบครัวและคนที่เห็นเหตุการณ์ทุกคนวันที่อธิศรเข้าไปก่อเหตุความไม่สงบภายในบ้าน หนุ่มใหญ่สั่งน้องสาวผ่านทางโทรศัพท์ให้เข้าแจ้งความเอาไว้ด้วยและขอให้เจ้าหน้าที่ตำรวจบุกเข้าไปจับกุมคนพาลในคอนโดหรูของธนู ที่เจ้าของคอนโดบอกทางเขาไว้แล้ว ในการจับกุมครั้งนี้เขาไม่ต้องการให้อธิศรโดนแค่ข้อหาบุกรุกบ้านเขาเท่านั้น แต่เขายังต้องการให้น้องสาวพาอานนท์ไปชี้ตัวอธิศรในข้อหาทำร้ายร่างกายจนได้รับบาดเจ็บสาหัส ซึ่งสภาพที่อานนท์เป็น คิดว่าอธิศรคงโดนบทลงโทษหนักอยู่ไม่น้อย เหนือกว่าสิ่งใด ที่เขาต้องไล่จี้อธิศรแบบนี้ก็เพื่อควบคุมความร้ายกาจของเจ้าตัวไม่ให้แผลงฤทธิ์ออกมาได้อีกในระหว่างที่เขาเดินทางไปเพื่อที่จะไปช่วยปรมินทร์ เพราะที่ ที่เขาอยู่ตอนนี้ หากเปรียบกับธนู เขาอยู่ใกล้ตัวปรมินทร์มากกว่าหนุ่มใหญ่รายนั้นหลายเท่านัก
หนุ่มใหญ่คะยั้นคะยอให้หมอถอดสายน้ำเกลือให้จนเป็นผลสำเร็จ ก่อนที่เขาจะพากำลังตำรวจอีกส่วนหนึ่งบุกไปยังสถานที่ที่ธนูบอกเอาไว้ว่าปรมินทร์กำลังโดนเล่นงานอยู่ มันจะเสี่ยงไปหรือเปล่าไม่รู้ที่เขาต้องทำเช่นนี้ ทั้งๆที่ธนูบอกแล้วว่าเรื่องนี้ห้ามถึงหูตำรวจ แต่เขาได้สั่งให้น้องสาวแจ้งให้กำลังตำรวจอีกส่วนหนึ่งไปดักเล่นงานอธิศรแล้วนี่ พวกสมุนที่รอฟังสารจากเด็กร้ายนั่น คงจะต้องรอเก้ออยู่เหมือนกัน
ทางด้านปรมินทร์ที่ขณะนี้ถูกจับมัดมือมัดเท้าด้วยสภาพที่บอบช้ำพอดูจากการโดนรุมซ้อมมาก่อนล่วงหน้า กิติกรยังเป็นแกนนำในการเข้าข่มเหงรังแกคนหมดทางสู้อยู่เช่นเดิม
“เฮ้ย ใครก็ได้ถ่ายคลิปเก็บไว้ซิตอนที่กูจะกรีดหน้าให้มันโหยหวนอย่างคนเจ็บปวด กูจะเก็บไว้ให้ไอ้อาร์มดู”
เด็กหนุ่มสั่งเพื่อนก่อนจะได้คนที่จะลงมือถ่ายคลิปซาดิสก์นี่ คนสั่งควักมีดเล่มเล็กคมวาวขึ้นมาโชว์ใส่หน้าคนที่นั่งถูกพันธนาการ
“แกคิดว่าฉันจะกลัวเหรอกับมีดกระจอกๆของแก”
ปรมินทร์เอ่ยท้า ทั้งๆที่หวั่นวิตกอยู่ไม่น้อยกับสิ่งที่อาจจะเกิดขึ้น หรือไม่เกิดก็ได้ แต่คิดอีกที การอยู่ในสภาพโดนมัดไพร่มือไพร่เท้าแบบนี้ ดิ้นให้ตายก็คงจะไม่มีทางรอด ถ้าเขาจะตาย หรือเกิดอะไรขึ้นกับร่างกายไม่ว่าส่วนใดส่วนหนึ่ง เขาก็ขอมีเกียรติมีศักดิ์ศรีไม่อ้อนวอนขอชีวิตไอ้พวกหมาหมู่นี่แน่
“ช้าอยู่ทำไมล่ะ แกจะลงมือ แกก็ลงมือสิ”
คนทะนงตัวเอ่ยท้า มันเป็นจิตทยาเบื้องต้นที่เขาจำเป็นต้องนำมาใช้ การไม่กลัวจนลนลานเกินไป มันอาจช่วยยื้อลมหายใจเขาไว้ได้นานกว่าเดิม
กิติกรยกหลังมือขึ้นฟาดลงบนใบหน้าคนอวดดีอีกหนึ่งฉาด เมื่อไม่ได้เห็นอะไรดั่งใจอยาก ปรมินทร์ต้องอ้อนวอนเขาสิ มันต้องร่ำร้องขออย่าให้เขาทำอะไรกับใบหน้ามัน ไม่ใช่มาปากดีท้าทายเขาแบบนี้ อาการเหยื่อเป็นแบบนี้ เขาจะสะใจที่ไหนกัน ที่ผ่านมาเขาก็เจ็บใจพอทนแล้วที่ไม่ว่าจะชกจะเตะ จะต่อย จะตบเหยื่อซักเท่าไหร่ เหยื่อก็ไม่ร้องซักแอะให้ได้ยิน ครั้งนี้ก็อีกเช่นกัน ดูเอาเถอะ เขาฟาดหลังมือใส่ซะหน้าหันขนาดนี้ มันยังไม่มีทีท่าว่าจะเกรงกลัวเขาซักนิด อย่างนี้มันต้องลงมือซะแล้ว
“เฮ้ย เข้ามาถ่ายใกล้ๆ กูจะเฉือนหน้าไอ้เวรนี่ให้พวกมึงดูแล้วโว้ย”
คนเดือดดาลตวาดสั่งเพื่อน ปรมินทร์กัดฟันแน่น แม้เหงื่อแห่งความหวั่นวิตกจะเริ่มซึมเต็มใบหน้า ชายหนุ่มหลับตานิ่งเมื่อสัมผัสแรกแห่งปลายมีดถูกจ่อลงที่แก้มด้านซ้าย
“ หึ หึๆๆ อย่างนี้สิโว้ยถึงจะสะใจกู”
คนจิ้มของมีดหัวเราะในลำคอเมื่อเห็นท่าทีตอบสนองของเหยื่อเริ่มหวั่นวิตก ปรมินทร์ลืมตาขึ้นมาเมื่อรู้สึกถึงสิ่งที่จิ้มใบหน้าเมื่อครู่ถูกถอนออกไป
“นึกว่ามึงจะเก่ง ที่แท้มึงก็กลัวจนตัวสั่นนะไอ้สัตว์”
คนถอนปลายมีดเอ่ยแสยะ ก่อนจะยกมือขึ้นฟาดใบหน้าเหยื่ออีกฉาด
ปรมินทร์หน้าหันไปอีกรอบ ชายหนุ่มข่มเสียงร้องได้อีกเช่นเดิม ก่อนจะหันมามองคนทำร้ายตาวาวเอ่ยขึ้นขู่
“สาบานได้ถ้าฉันรอดขึ้นมา ฉันเอาแกตายแน่ไอ้กิติกร”
“อ้อ คุณปรมินทร์ยอมเรียกชื่อผมแล้วเหรอเนี่ย ช่างเป็นเกียรติอะไรเช่นนี้”
กิติกรไม่สะท้านกับคำขู่ แต่ตีสีหน้าล้อเลียน ปรมินทร์ทนต่อท่าทีที่เห็นไม่ไหว จึงตัดสินใจทำสิ่งต่ำช้าที่สุดที่ชีวิตนี้ไม่คิดว่าจะทำ นั่นคือ พ่นน้ำลายถ่มใส่หน้าคนล้อเลียน เต็มๆ
กิติกรตกใจ ไม่คิดว่าจะได้เห็นการกระทำแบบนี้จากปรมินทร์ เด็กหนุ่มยกมือขึ้นจะตบสวนอีกฉาด แต่ต้องชะงักเมื่อมีเสียงขัดจังหวะดังขึ้น
“หยุด อย่าขยับ นี่เจ้าหน้าที่ตำรวจ ทิ้งอาวุธซะ แล้วอยู่ในความสงบ ”
อันธพาลวัยหนุ่มทั้งกลุ่มมีท่าทีแตกตื่น กิติกรฉุนสะบัด ก็ไหนอธิศรบอกจะส่งข่าวเป็นระยะๆ แล้วนี่อะไร ตำรวจแห่กันมาได้ยังไง เด็กหนุ่มเห็นเพื่อนเริ่มอลหม่านก็คิดควบคุมสถานการณ์โดยการตรงเข้าจะชาร์จตัวปรมินทร์ไว้เป็นตัวประกัน
แต่อนิจจา เด็กหนุ่มคิดช้าไป เพราะไม่รู้ตัวเลยว่ามีใครคนหนึ่งแอบลอบเข้ามารอดูท่าทีเขาอยู่ก่อนหน้าตอนที่เห็นเขาจ่อปลายมีดลงบนหน้าเหยื่อแล้ว
วิศรุตตัดสินใจพุ่งเข้าชนร่างกิติกรหนุ่มใหญ่ตรงเข้าล็อคมือให้มีดที่เด็กหนุ่มถือหล่นลงพื้น ก่อนที่ฝ่ายนั้นจะถือมันตรงเข้าถึงตัวคนรักของตัวเอง ร่างสองร่างลมกลิ้งไปตามๆกัน ความอลหม่านเกิดขึ้นเล็กน้อยก่อนบานปลายเป็นใหญ่โต เมื่อตำรวจทุกนายเข้าควบคุมตัวสมุนกิติกรจนอยู่หมัด ส่วนแกนนำคนสำคัญได้นอนกระอักเลือดจากฝีมือคนเข้าชาร์จตัวที่ชิงลงมือทำร้ายก่อน

ปรมินทร์มองดูวิศรุตลงโทษกิติกรแทนเขาด้วยความรู้สึกเกรงว่าคนถูกลงโทษจะสิ้นลมขึ้นมาจริงๆ ก็คนตัวใหญ่นั้นกระหน่ำทั้งหมัดทั้งเท้าใส่คนนอนแดดิ้นอยู่ที่พื้นไม่ยั้ง พลางตะคอกอย่างคนลืมสติ
“มึงเก่งนักใช่มั๊ย เก่งจริงมึงลุกมาสู้กะกูสิ มึงทำปักษ์ทำไม มึงลุกมาสิ มึงลุกมา”

ปรมินทร์หลับตาเบือนหน้าหนีภาพที่คิดว่ามันจะเกิดขึ้น วิศรุตคว้าท่อนเล็กที่หล่นวางข้างตัวเงื้อขึ้นจะฟาดใส่ร่างคนนอนจมกองเลือดอยู่ด้านล่าง ชายหนุ่มได้ยินเสียงกิติกรร่ำร้องอ้อนวอนขอชีวิตจึงลืมตาขึ้นมาดู ภาพที่เห็นคือวิศรุตเงื้อมือที่ถือท่อนเหล็กค้างไว้ ในขณะที่กิติกรคลานหมอบกราบแทบปลายเท้าพร่ำเพ้อว่ากลัวแล้ว พลันคนมองเห็นเหตุการณ์ก็ต้องใจหายวูบเมื่อเห็นชัดว่าปลายเท้าของคนโดนกราบเตะเสยเข้าปลายคางคนกราบเต็มแรงจนฝ่ายนั้นหน้าหงายเลือดพุ่งกระฉุด ล้มกลับไปนอนหายใจรวยริน ดังเดิม วิศรุตตรงเข้าจะฟาดท่อนเหล็กซ้ำ แต่ร่างเขากลับโดนชาร์จไว้ซะก่อนจากเจ้าหน้าที่ตำรวจ
หนุ่มใหญ่ยอมสงบอารมณ์ทิ้งท่อนเหล็กหันไปมองคนที่เพิ่งจะโดนแก้มัด ในขณะที่ตำรวจส่วนหนึ่งเข้าคุมตัวคนที่เขาเพิ่งจัดการอาการร่อแร่
“เป็นไงบ้างปักษ์”
หนุ่มใหญ่ตรงเข้าถามคนที่นึกสงสารจนจับใจ คนโดนถามยอมยิ้มให้น้อยๆ แค่นี้หัวใจเขาก็พองโต จนต้องคว้าร่างคนยิ้มให้เข้ามากอดแนบแน่นอย่างไม่อายสายตาใครๆ ธนูมาถึงพอดีกับภาพนั้น หนุ่มใหญ่แอบยิ้มดีใจที่เห็นปรมินทร์ปลอดภัย ในขณะเดียวกันก็ต้องยิ้มเหงาๆกับภาพที่สองคนกอดกันกลม
“เฮ้ย ระวัง”
หนึ่งเสียงที่ดังลั่นขึ้นบริเวณทำเอาหลายคนที่อยู่ในบริเวณนั้นหันไปตามต้นเสียง เจ้าของเสียงที่ร้องเมื่อครู่เป็นนายตำรวจนายหนึ่งที่กำลังตาเบิกโพลงมองเหตุการณ์เบื้องหน้าอยู่
กิติกรฮึดแรงเข้าแย่งปืนจากนายตำรวจที่ควบคุมตัวเขาอยู่ และเขาก็ทำสำเร็จ เด็กหนุ่มไม่รอช้าที่จะยกอาวุธที่เพิ่งแย่งได้เล็งไปยังร่างสองคนที่กำลังยืนกอดกันอยู่ ก่อนจะลั่นไกเปรี้ยงเข้าใส่
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
..
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
โอ้ยยย ง่วงนอน
ติดตามตอนต่อไป อิอิ

[three]

 :a5:ค้างกรี๊ดอะไรนี้อ่ะ

[satan666]

โอ๊ยยย ค้างมากมาย 

[bigynew]

เย้ย อะไรอ่ะ แบบนี้อีกแล้วหรอ

[image_papa]

  มาทำกันยังงี้ได้ไง มาต่อด่วนเลยนะ

[นางมารร้าย]

 

อ๊ากกกกกกกก ค้างอย่างแรง มาต่อด่วนนนนนนนนนนน


 

[zandwizz]

 

ค้าง ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ

มาต่อไว ๆ เลยนะ

ไม่งั้นขอให้อารมณ์ค้างตลอดชีวิต

 

[DeShiWa]

 

อ่าครับ สงสารปักด์จังครับผม

แล้วแบบนี้จะเป็นไงต่อไปอ่าครับ

สงสารทั้ง ธนู และ ปักด์ วิรุต จังครับผม

อิอิ แล้วจะรออ่านตอนต่อไปนะครับ

 

[loveview]

ธนูเข้ารับกระสุนแทนแน่ๆเลย (ขอเดาคร้าบ...)

[Error_boyz]

ธนูเข้ารับกระสุนแทนแน่ๆเลย (ขอเดาคร้าบ...)

เห็นด้วยอย่างแรงง

[นิลวัฒน์]

         ให้มันได้งี้ดิ....   
กลับมาไว ๆ เลยครับ !!!!!!!!

[^*+KYLE+*^]

แง้ๆ ค้างอะ

มาต่อด่วนเลย งิงิ

 

[ninaprake]

อ๊ากซซซซซซซซ์ ค้างอย่างแรง!!  .....

รีบมาต่อเลยนะคร้าบคุณบอย ไม่งั้นขอให้อารมณ์ค้างทั้งอาทิตย์นะ อิอิ 

[hutsepsut]

.....น่านๆๆๆๆ....มาให้ค้างซ้าง้านอ่ะ...โหงานนี้วัดใจคนอ่านกันสุดๆ...5555...ขอบคุณน้าคร้าบ...

[มูมู่น้อย]

ธนูเข้ารับกระสุนแทนแน่ๆเลย (ขอเดาคร้าบ...)

เห็นด้วยอย่างแรงง

เห็นด้วยอย่างแรงมากกกกก  ด้วยคน 
ยอมเจ็บ ยอมสละชีวิตเพราะยังไงก็นะ  อืมม

คิดถึงพูห์จังเลยย (เกี่ยวกับเรื่องไร กำลังเครียดๆ เห่อ)   

[nartch]

เสร็จฉานนนนมูมู่....โดนจิ้มบ้างละ....

ไม่ได้อ่านหลายวันนนนน จะตายซะให้ได้....ปักษ์อ่วมเลยยย ดีนะพี่วิชญ์ช่วยทัน... โล่งอก..
พี่ธนูฉานนนน สุภาพบุรุษตัวจริงงงงง ถ้าเป็นอย่างรีเพื่อนข้างบน......
เอาใจช่วยกันต่อไป....ใกล้จบแล้วสิเนาะ....ไฟรัก...เผากันซะ....
 

[มูมู่น้อย]

^
^
จิ้มคืน     

โดนประกบเป็นแซนวิชเลย         

[Turn_righT]

ค้าง...

[snowblack]

 

ค้างครับค้าง

[niph]

เรื่องมันก็เป็นไปอย่างที่เดา
แต่ ... แอบหวาด ๆ อยู่ตรงที่ไอ้อาร์มอ่ะ มันจะไปแพร่ให้ใครอีกหรือเปล่า มันร้ายซะขนาดนั้น

[Junrai_Hyper™]

เสร็จฉานนนนมูมู่....โดนจิ้มบ้างละ....

^
^
จิ้มคืน     

โดนประกบเป็นแซนวิชเลย         

อยากจิ้มบ้างงงงง

ทำงายดี

คิกคิก






ลป.

คิดถึงหนูพิมเหมียนกัลลล

ไว้ป่ะกันแฮ่มเน้อ

 

[hutsepsut]

....ยางมะมาต่ออีกเลยหรอค้าบ...รอลุ้นๆอยู่เนี่ยค้าบ....

[Junrai_Hyper™]

อ่ะ มาต่อแล้วครับ สำหรับตอนจบที่ทุกคนรอคอย
แกล้งคนอ่านวันละนิดนี่ มันส์ดีแฮะ
ล้อเล่นนะครับ แหะๆ
พร้อมหรือยังครับที่จะเกาะติดสถาณการณ์ต่อ ถ้าพร้อมแล้ว ไปโลดดดดดดดดด

ไฟรัก....ตอนอวสาน
.
.
.
.
.
.
“คุณธนู!!!”
ปรมินทร์ร้องลั่นเมื่อเห็นร่างคนคุ้นตาทรุดฮวบลงกับพื้นหลังสิ้นเสียงกัมปนาท ชายหนุ่มคิดจะเข้าไปประคอง ร่างนั้นที่โดนกระสุนเจาะเข้ากลางอก วิศรุตไวกว่า หนุ่มใหญ่รีบรั้งตัวคนของตัวเองไว้เพราะยังไม่มั่นใจในสถานการณ์ว่าปลอดภัยได้แค่ไหน
“ไม่ พี่วิชญ์ช่วยคุณธนูด้วย พี่วิชญ์ช่วยคุณธนูด้วย นะครับ”
ปรมินทร์ได้สติ ร่ำร้องอ้อนวอนคนข้างตัว คนถูกอ้อนวอนมองไปยังร่างของคนลั่นไกปืนที่โดนควบคุมตัวไว้ได้ เมื่อเห็นว่าฝ่ายนั้นคงไม่มีพิษสงอะไรอีกจึงคิดที่จะนั่งลงพยุงคนนอนหายใจพะงาบๆที่พื้นอย่างสะเทือนใจ
ธนูยกมืออันสั่นระริกปรามไม่ให้วิศรุตเขาใกล้ตัวเขา ปรมินทร์เห็นภาพนั้นถึงกลับกลั้นน้ำตาไว้ไม่ไหว ธนูยังรักษาสัญญาที่ว่าจะไม่ให้ใครมาเดือดร้อนหรือทุกข์หนักกับสิ่งที่ตนเป็น
วิศรุตยังไม่รู้ว่าคนที่ยกมือปรามเขานั้นกำลังเผชิญกับสิ่งใด เขาจึงไม่สนใจลิ่มเลือดที่ไหลเป็นทาง หนุ่มใหญ่ยังคิดที่จะทำตามเจตนาเดิมคือ คิดจะช่วยพยุงอุ้มร่างคนโดนยิงนั้นไปเพื่อรักษา
“พี่วิชญ์ โทรแจ้งรถพยาบาลเถอะ”
แม้จะรู้สึกสงสารคนโดนยิงจับใจแต่ปรมินทร์ก็เข้ารั้งคนที่กำลังจะอุ้มร่างนั้นทั้งน้ำตา พลางแนะนำว่าสถานการณ์แบบนี้ควรที่จะให้ใครโทรแจ้งรถพยาบาลมาที่นี่
วิศรุตมองหน้าคนที่รั้งร่างเขาไม่ให้ถูกตัวธนูอย่างฉงน เห็นเจ้าตัวร้องให้ไม่หยุดจึงเอื้อมมือไปโอบไหล่ปลอบแทน
ตำรวจหลายนายเข้ากันพื้นที่ พลางส่งวอเรียกรถรถพยาบาลกันจ้าละหวั่น สลับกับเสียงตะโกนโหวกเหวกโวยวายของกิติกรที่คลั่งอย่างคนควบคุมสติไม่อยู่
ร่างธนูยังคงนอนจมกองเลือดอยู่ที่พื้น เมื่อหนุ่มใหญ่บอกใครๆเองว่าอย่าเข้าใกล้เขา เพราะเขามีเชื้อบางอย่างอยู่ในร่างกาย ปรมินทร์ถึงกับร้องให้โฮซบอยู่ข้างๆร่างนั้นด้วยความรู้สึกหดหู่ ถ้าร่างกายเขาไม่มีบาดแผล เขาคงจะกอดกำชับคนๆนี้ไปแล้ว ธนูไม่น่าที่จะเสี่ยงตัวเองขนาดนี้ ถ้าหนุ่มใหญ่รายนี้ไม่โดดเข้าขวางร่างเขากับวิศรุต คงเป็นเขาหรือไม่ก็วิศรุตที่เป็นฝ่ายนอนหายใจรวยรินอยู่ตรงนี้
“โธ่ คุณธนู”
วิศรุตอดน้ำตาซึมไม่ได้เมื่อได้รับรู้ความจริงข้อนี้ หนุ่มใหญ่สะเทือนใจยิ่งขึ้นเมื่อเห็นธนูฝืนยิ้มโรยราให้ตัวเองพลางบอก
“คุณวิศรุตดูแลปักษ์ดีๆนะครับ สมกับที่ปักษ์รักคุณ เขารักคุณมาก ผมรู้ดี ผมไม่อาจทำหน้าที่ดูแลคนดีคนนี้แทนคุณได้ ผมขอโทษด้วย ผมกับปักษ์คบกันด้วยความบริสุทธิ์ใจ คุณอย่าทำร้ายคนดีของผมคนนี้อีกเลยนะ สัญญากับผมนะครับ ผมอยากให้ปักษ์มีความสุข เหมือนกับที่คุณอยากให้เขามีความสุข”
วิศรุตน้ำตาไหลหลังจากที่กลั้นมานาน หนุ่มใหญ่หันไปมองคนข้างกายที่ตอนนี้ยังสะอื้นไม่หยุด
“เราจะดูแลปักษ์ด้วยกันคุณธนู คุณต้องไม่เป็นไรนะครับ คุณแข็งใจไว้นะครับ อีกหน่อยรถพยาบาลก็มา”
หนุ่มใหญ่หันมาบอกคนที่หน้าตาเริ่มซีดเซียวเพราะเลือดที่ไหลไม่หยุด คนหน้าซีดฝืนยิ้มออกมาอีก คราวนี้เจ้าตัวหันไปเอ่ยกับคนสะอื้น
“ปักษ์ครับ ยกโทษให้ผมนะ ผมอธิบายเรื่องอธิศรได้ ผมทำเพื่อคุณ อธิศรร้ายกว่าที่ใครๆจะตามทัน ผมตั้งใจทำให้เขาได้รับผลตอบแทนจากสิ่งที่เขาก่อ ผมยอมผิดสัญญาเพื่อให้คุณหลุดพ้นจากการโดนราวี ยกโทษให้ผมนะครับ”
ปรมินทร์ไม่อาจควบคุมอารมณ์ได้ ชายหนุ่มร้องให้อย่างไม่อายใคร ก่อนจะเอ่ยตอบกลับไปทั้งน้ำตา
“ครับคุณธนู ผมยกโทษให้คุณ แต่คุณต้องเข้มแข็งไว้นะครับ คุณต้องอยู่กับผม คุณต้องอยู่กับเรานะครับคุณธนู”
“ไม่ปักษ์”
ธนูส่ายหน้า ก่อนจะกระอักเลือดออกมาอีกก้อนโต หนุ่มใหญ่ตั้งสติเอ่ยบอกช้าๆ
“ไม่ช้าก็เร็วยังไงผมก็ตายอย่างทรมานอยู่ดีปักษ์ ให้ผมจากไปวันนี้แหละดีแล้ว อย่าร้องให้นะครับคนดีของผม ผมดีใจที่เราได้รู้จักกัน แม้มันจะสายเกินไป คุณวิศรุตรักคุณนะครับ ผมนับถือเขาที่เขาไม่เห็นแก่ตัว ยกโทษให้เขาเถอะนะครับสำหรับสิ่งที่ผ่านมา เขาอ้อนวอนให้ผมดูแลปักษ์ทั้งๆที่เขายังรักปักษ์เต็มหัวใจ แต่เขาละอายใจที่จะหวงแหนปักษ์ดังเดิม นะครับปักษ์ ยกโทษให้คุณวิศรุต เพื่อผม ส่วนคุณ คุณวิศรุต คุณอย่าเผลอทำร้ายจิตใจปักษ์อีกเลยนะครับ เพราะต่อไปผมไม่อยู่ คุณอาจจะเสียปักษ์ไปจริงๆก็ได้นะครับ ถ้าปักษ์ไปร้องให้กับคนอื่น คุณสองคนดูแลหัวใจซึ่งกันและกันดีๆนะครับ ไฟรักของคุณสองคนที่มีให้กันมันยังลุกโชนอยู่ ผมเอาชีวิตเข้าแลกกับคนที่จะมามอดดับให้แล้ว อย่าทำให้ผมผิดหวังนะครับ นะครับ สัญญากับผมนะ”

คราวนี้คนเอ่ยน้ำตาคลอขึ้นมาบ้าง หลังรับรู้สภาพร่างกายตัวเองว่าคงอดทนต่อสู้กับพิษความเจ็บปวดที่วิ่งซ่านไปทั้งร่างกายได้ไม่นาน ร่างทั้งร่างสั่นเทิ้มบิดเกร็งตาเหลือกลานหลังไอสำลักเลือดออกมาอีก
“นะครับ นะครับ สัญญากับผมก่อน วิศรุต ปรมินทร์”
คนเหลือกลานเอ่ยเสียงขาดๆหายต่อๆ วิศรุตเห็นท่าไม่ดีเลยรีบเอ่ยก่อนว่าตกลงว่าเขาจะดูแลปักษ์เป็นอย่างนี้ทั้งจากนี้และตลอดไป หนุ่มใหญ่หันไปมองปรมินทร์ที่ยังคงทำเหมือนคนลังเลอยู่ ถึงขนาดนี้แล้ว ปรมินทร์ก็ยังคงใจแข็งเป็นหินได้อีก เขาขอยอมแพ้เลยจริงๆ
“ปักษ์ ทำไมคุณใจร้ายกับผมจัง ไม่รักผมแล้วเหรอครับ”
ธนูเอ่ยขึ้นอีกหลังจากที่ปรมินทร์ไม่มีทีท่าว่าจะรับปากทำตามในสิ่งที่เขาขอ คนโดนตัดพ้อมองหน้าคนที่รับปากว่าจะดูแลชีวิตเขา เห็นฝ่ายนั้นหลบตาต่ำลงหน้าเสียจึงหันมาเอ่ยกับคนตัดพ้อ
“ครับคุณธนู ผมสัญญา ผมจะดูแลหัวใจพี่วิชญ์ให้เหมือนกับที่เขาดูแลหัวใจผม”
แม้จะได้ยินคำตอบรับ แต่ธนูก็อดทึ่งไม่ได้ในความใจหินของคนตอบรับ ก็ฟังเอาสิ ความหมายนัยๆของคนบอกมันสื่อชัดเจน ถึงข้อที่ว่า ถ้าดีมาก็ดีกลับ ถ้าร้ายมา ก็คงจะร้ายกลับไม่ต่างกัน
“ขอบคุณ ขอบคุณมากที่ทำให้ผมสบายใจ ลาก่อนนะครับปักษ์ ลาก่อนครับ คุณวิศรุต”
ขาดคำร่างทั้งร่างของคนเอ่ยลาก็สะดุ้งเฮือกเป็นครั้งสุดท้าย หลังจากที่ฝืนใจต่อสู้กับความเจ็บปวดจนได้ยินในสิ่งที่อยากจะได้ยินสำเร็จ ตาคู่เข้มที่เคยสดใสปิดลงช้าๆ พร้อมกับลมหายใจที่ปลิดปลิวไปตามกระแสลม
ปรมินทร์ร้องให้ร่างสั่นสะท้านดั่งคนใจสลายหลังรับรู้ว่าได้สูญเสียเพื่อนที่ดีคนหนึ่งไปอย่างไม่มีวันกลับ วิศรุตเองก็น้ำตาคลอไม่ต่างกัน แต่ก็มีแรงพอที่จะดึงคนที่ใจสลายเข้ามากอดปลอบ
“คุณธนูเขาไปดีแล้วปักษ์ เราต้องเข้มแข็งให้เขาเห็นนะ เขาอาจกำลังมองดูเราอยู่ก็ได้”
ปรมินทร์ไม่มีแรงที่จะพูดตอบนอกจากปล่อยให้ร่างตัวเองสะอื้นจนตัวโยนภายใต้อ้อมกอดจของคนที่สัญญากับคนที่เพิ่งจะสิ้นลมหายใจว่าจะดูแลเขาทั้งจากนี้และตลอดไป
.
.
.
.
.
.
.
.
อธิศรพาร่างกายอันบอบช้ำต่อต้านการเข้าควบคุมตัวของเจ้าหน้าที่ตำรวจ แต่ก็จนมุมเมื่อไม่อาจเอาตัวรอดได้ จำหน้าที่จึงพาตัวเด็กหนุ่มไปยังสถานีตำรวจ ที่นั่นน้องสาววิศรุตพาอานนท์มารออยู่แล้ว ทันทีที่เจอหน้าเจ้าทุกข์สองคน เด็กหนุ่มในร่างกายบอบช้ำก็ออกอาการโวยวาย พร่ำเพ้อว่าตัวเองโดนปรมินทร์ใส่ร้าย ทั้งๆที่ยังไม่มีใครเข้าชี้ตัวว่าเองทำอะไรผิด
อานนท์มองคนคลั่งอย่างเอือมระอา ท่าทางจิตใจเด็กหนุ่มคนนี้คงจะนึกจงเกลียดจงชังเพื่อนเขาจนไม่อาจสลัดออกไปได้ เอะอะก็พร่ำเพ้อ ปรมินทร์เลวอย่างนั้น ปรมินทร์ชั่วอย่างนี้ พลางโวยวายว่าปรมินทร์ซ้อมตัวเอง จะฆ่าตัวเองโดนรวมหัวกับวิศรุต หนำซ้ำยังดึงชื่อธนูมาพ่วงด้วยอีกคน เล่นเอาตำรวจสับสนวนเวียนจับต้นชนปลายเรื่องราวไม่ถูก
ชายหนุ่มจึงจัดการขั้นเด็ดขาดโดนพาสภาพร่างกายตัวเองที่บอบช้ำไม่ต่างกันเข้าชี้ตัวว่าคนคลั่งรายนี้ทำร้ายตนจนได้รับบาดเจ็บสาหัสตามสภาพที่เห็น หนำซ้ำน้องสาววิศรุตก็เข้าชี้ตัวอีกรายว่าคนที่ออกอาการดั่งเสียสติตอนนี้บุกรุกเข้าไปก่อความไม่สงบภายในบ้าน โดยทำให้แม่ของตนถึงกับสลบ
อธิศรตาค้างออกอาการเคียดแค้นชิงชังสองคนที่เข้าชี้ตัวตนเอง เด็กหนุ่มแผลงฤทธิ์อาละวาดตอนทุกคนเผลอ น้องสาววิศรุตเกือบตกเป็นเหยื่อรายแรก ดีที่ว่ามีการควบคุมตัวไว้ทัน แต่ถึงกระนั้นคนแผลงฤทธิ์ก็ยังออกอาการ ร้องลั่นโหยหวน ทุรนทุรายเพ้ออกมาอีกว่าตัวเองเป็นเอดส์ จัดการรีดแผลตัวเองจนได้เลือดพ่นเหวี่ยงเข้าใส่คนที่อยู่โดนรอบจนเกิดการโกลาหลกันจ้าล่ะหวั่น ก่อนทุกอย่างจะสงบลงเมื่อมีบุคคลใจกล้าช่วยเข้าจับตัวยัดห้องขังเดี่ยวไว้ตาลำพัง
“ปล่อยกู กูจะไปฆ่าพวกมัน กูจะไปฆ่าพวกมัน ปล่อยกู กูเป็นเอดส์ กูติดคุกไม่ได้ พวกมึงจับกู กูจะแพร่เชื้อใส่แม่งให้หมด ปล่อยกู ปล่อยกู ฮือออออ ปล่อยกู กูผิดไปแล้ว ปล่อยกูฮืออออ”

คนถูกจับออกอาการโวยวายสลับกับร้องให้เหม่อเป็นระยะๆ อานนท์มองภาพนั้นอย่างสะเทือนใจ ภาพของเด็กหนุ่มที่มีดีทั้งรูปร่างหน้าตามลายหายไปหมดสิ้นจากสิ่งที่เห็น สภาพอธิศรตอนเหมือนคนไร้สติ ควบคุมตัวเองไม่ได้ พร่ำเพ้อร่ำร้องอย่างคนจิตเสียไปแล้ว หรือว่า……..
.
.
.
.
.
.
ทางด้านกิติกรหลังจากโดนแจ้งข้อหาฆ่าคนตายโดยเจตนา และร่วมกับเพื่อนทำร้ายร่างกายปรมินทร์โดยมีการวางแผนล่วงหน้า เด็กหนุ่มก็โวยวายว่าจะเอาเรื่องปรมินทร์เช่นเดียวกันที่บุกซ้อมชกต่อยอธิศร แต่เด็กหนุ่มก็ต้องตาค้างเหลือกลานเมื่อวิศรุตเข้าโต้ว่าจะแจ้งข้อหาตนกลับอีกหนึ่งกระทงเหมือนกันคือ บุกรุกบ้านเขายามวิกาลและทำร้ายแม่บ้านเขาจนได้รับบาดเจ็บสาหัส กิติกรปฎิเสธไม่รู้ไม่เห็นในตอนแรก วิศรุตจึงขู่ว่าจะเอาแม่บ้านมาชี้ตัวก็ยังได้ แถม หลักฐานต่างๆที่เป็นใบบ่งชี้อาการบาดเจ็บแม่บ้านเขา เขาก็เตรียมไว้พร้อมเสร็จสรรพแล้วที่จะเอาเรื่องคนกระทำการอุกอาจอย่างถึงที่สุด
กิติกรจนมุมพูดอะไรไม่ออก ลำพังเด็กสมองตื้นอย่างเขาจะเอาอะไรไปสู้รบปรบมือกับนักธุรกิจอย่างวิศรุต เด็กหนุ่มจึงยอมก้มหน้ารับข้อกล่าวหาอย่างคนไร้ทางสู้ ปล่อยให้ปรมินทร์ลอยนวลอย่างแค้นใจ
.
.
.
.
.
.
.
.