ตอน21
“ทำอะไรไว้งั้นเหรอ นายนั่นกับเพื่อนรุมซ้อมเพื่อนผมน่ะสิ”
วิศรุตถึงกับตกใจ เมื่อในที่สุด ปรมินทร์ยอมบอกว่าอธิศรไปทำเรื่องอะไรไว้อีก
“เพื่อนปักษ์ ใครเหรอ”
หนุ่มใหญ่เอ่ยถามถึงคนที่ปรมินทร์เอ่ยถึง ก่อนจะรับรู้ว่าคนๆนั้นเป็นคนที่เขาเองก็เคยรู้จักแต่ไม่คุ้นเคย แต่เขาก็มีน้ำใจที่จะถามต่อ
“แล้วตอนนี้ อานนท์เป็นไงบ้าง”
“หนักกว่าพี่หลายเท่านัก”
ปรมินทร์ตอบ นึกถึงสภาพเพื่อนขึ้นมาเมื่อไร ในใจก็ครุกรุ่นด้วยความแค้นเมื่อนั้น
“ทำไมอาร์มถึงเป็นไปได้ขนาดนี้นะ”
วิศรุตเอ่ยออกมาด้วยความละอายใจที่ครั้งหนึ่งเคยมองว่าคนอย่างอธิศรวางตัวได้ดีต่อคนที่กำลังยืนจ้องหน้าเขาตอนนี้
“คราวนี้พี่จะบอกผมได้หรือยังว่าคนของพี่พักอยู่ที่ไหน”
ปรมินทร์ถามขึ้นใหม่ เมื่อเห็นคนตรงหน้านิ่งเงียบไปครู่หนึ่ง คนโดนถามได้สติหันมอง ถอนหายใจเฮือกใหญ่แล้วเอ่ย
“ทำไมชอบยัดเยียดอาร์มให้พี่จังนะปักษ์”
“บอกแล้วไงอย่าสนใจความคิดผม แค่ตอบคำถามผมก็พอ”
“ก็จะให้บอกกี่รอบล่ะ ว่าพี่ไม่รู้”
“จะให้ผมเชื่อได้ยังไงล่ะ ก็พี่เคยคบกับนายนั่นมาก่อน พี่ก็ต้องรู้หัวนอนปลายเท้ามันบ้างสิ”
“นี่ปักษ์กำลังพาลพี่นะ”
“ผมไม่ได้พาล ผมแค่จะทวงความยุติธรรมให้เพื่อนผม”
“ยังไง พี่ไม่เข้าใจ”
“พี่ไม่จำเป็นต้องเข้าใจหรอก”
“อย่าบอกนะว่าปักษ์จะจัดการเรื่องนี้เอง”
“ก็ถ้าผมไม่จัดการ ใครล่ะจะจัดการ”
“ไปแจ้งความหรือยัง”
“ไม่จำเป็น”
“ทำไมคิดแบบนี้ล่ะ”
“ก็มันจริง แจ้งความแล้วจะได้อะไร ไอ้อันพาลพวกนั้นจะโดนจับหรือเปล่ายังไม่รู้ ไม่มีพยานจับได้คาหนังคาเขาว่าพวกมันซ้อมอานนท์ คิดเหรอว่ามันจะยอมรับง่ายๆ และถึงแม้จะจับมันได้ก็จริง แต่กฎหมายทำให้พวกมันตกอยู่ในสภาพนอนซดน้ำข้าวเหมือนอานนท์ได้มั๊ยล่ะ”
“ไม่มีพยานรู้เห็น แล้วทำไมปักษ์เชื่อว่าอาร์มเป็นคนซ้อมเพื่อนปักษ์ล่ะ”
“อย่ามาหลับหูหลับตาเข้าข้างกันนะพี่วิชญ์”
“พี่ไม่ได้เข้าข้าง พี่ถามหาเหตุผล”
“อานนท์ไม่จำเป็นที่จะโกหกผม คนอย่างอานนท์ ผมสาบานได้ว่าไม่มีศัตรูที่ไหน”
“ถ้ามันจะเป็นเรื่องจริง ปักษ์คิดจะจัดการยังไง”
“มันเล่นสกปรกมา ผมก็จะเล่นสกปรกกลับ”
“ปักษ์ ไม่ทันเกมอาร์มหรอก คิดให้ดีนะ ถ้าคิดจะทำอะไรวู่วาม อาร์มร้ายกาจกว่าที่ปักษ์เห็นเยอะ”
“ยังไง”
วิศรุตถอนหายใจ ถึงตอนนี้แล้ว เขาคงต้องบอกปรมินทร์แล้วล่ะ ว่าพิษสงของอธิศร มีอะไรบ้าง
“เลว ทำไมมันถึงได้เลวขนาดนี้”
ปรมินทร์เอ่ยออกมาอย่างสุดทน หลังรับรู้ว่า อธิศรแอบอ้างเอาชื่อตัวเองไปทำเรื่องใดไว้บ้าง
“พี่ถึงบอกไงว่าอาร์มร้ายกว่าที่ปักษ์เห็น”
วิศรุตเอ่ยบอก นึกเป็นห่วงจริงๆ หากว่าปรมินทร์จะวู่วามทำอะไรบ้าบิ่นลงไป
“พี่คิดว่าคนของพี่เห็นผมหมดทุกด้านแล้วงั้นเหรอ”
คนที่หนุ่มใหญ่นึกห่วงเอ่ยสวนขึ้น ทำเอาคนนึกห่วงมองหน้าทันควันแล้วเอ่ย
“ปักษ์ ปล่อยให้กฎหมายจัดการอาร์มเถอะ เชื่อพี่ ปักษ์อย่าคิดทำอะไรวู่วามเลยนะ พี่ขอร้อง”
“ทำไม นึกห่วงคนรักเก่าขึ้นมาหรือไง”
ปรมินทร์ว่าเข้าให้ คนโดนว่าหน้าตึงด้วยความน้อยใจ เอ่ยสวนกลับเช่นกัน
“ที่พี่ห้ามเนี่ย พี่ห่วงปักษ์นะ ทำไมไม่เข้าใจความรู้สึกพี่บ้าง เอะอะ ก็ว่าๆๆๆ จะให้พี่ต้องก้มลงกราบปักษ์เลยมั๊ย ปักษ์ถึงจะมองพี่ในแง่ดีบ้าง”
ปรมินทร์ยอมเงียบ ชายหนุ่มยุติการตอบโต้ ยกมือกุมขมับด้วยความสับสน สับสนทั้งเรื่องคิดทวงแค้นให้เพื่อนซี้ สับสนทั้งความรู้สึกที่มีต่อคนตรงหน้า
วิศรุตมองภาพปรมินทร์ที่เหมือนเกิดอาการเครียดก็รู้สึกผิดขึ้นมา เขาไม่น่าระบายอารมณ์ออกไปแบบนั้นเลย ทุกสิ่งทุกอย่างที่มันเลวร้ายบานปลายมาจนวันนี้ ก็เพราะเขาคนเดียวนี่นา
“ปักษ์ พี่ขอโทษ”
หนุ่มใหญ่เอ่ยบอก ปรมินทร์หันมอง ยกมือขึ้นห้าม
“ช่างมันเถอะ ผมคงกำลังเครียดเอง”
“แล้วปักษ์ยังคิดที่จะจัดการกับอาร์มอย่างที่ปักษ์คิดอยู่อีกหรือเปล่า”
“มันคงต้องเป็นอย่างนั้น พี่ห้ามผมไม่ได้หรอกพี่วิชญ์ ขอแค่ให้ผมรู้เท่านั้นแหละว่า นายนั่นกบดานอยู่ที่ไหน งานนี้ถ้ามันไม่เจ็บ ผมก็คงพิการ หรืออย่างมากก็ตาย ก็แค่นั้น”
“ปักษ์”
วิศรุตครางชื่อคนแน่วแน่ในความคิดด้วยความรู้สึกจุกในอกอย่างคนพูดอะไรไม่ออก เขาเคยได้รับผลจากไฟแค้นคนๆนี้จนมั่นใจว่าครั้งนี้เจ้าตัวไม่ยอมจบเรื่องนี้ง่ายๆ
สองคนในห้องมองสบตากันอย่างคนไม่มีอะไรจะพูด ปรมินทร์แน่วแน่กับตัวเองว่า ยังไงๆ เขาก็ต้องจัดการอธิศรให้รู้สึกกับการเป็นฝ่ายถูกกระทำให้ได้ ในขณะที่วิศรุตก็จนปัญญาที่จะห้ามความคิดคนตรงหน้าได้เช่นกัน
ระหว่างที่มองจ้องหน้ากันอยู่นั้น เสียงหนึ่งก็ดังขึ้นแยกสายตาทั้งคู่ให้เมินออกจากกัน มันเป็นเสียงโทรศัพท์ของปรมินทร์นั่นเอง
เจ้าของโทรศัพท์ล้วงหยิบสิ่งนั้นขึ้นมาดู ชื่อที่โชว์คนที่โทรเข้ามา ทำให้เขาอดไม่ได้ที่จะหันไปมองคนที่กึ่งนั่งกึ่งนอนอยู่บนเตียงอีกรอบ
จากแววตาที่ปรมินทร์มองมา วิศรุตรับรู้โดยสัญชาตญาณว่าคนที่โทรเข้ามาคงมีความสำคัญกับเจ้าตัวไม่น้อย และก็เป็นจริงอย่างที่คิด เมื่อเขาได้ยินเสียงทักทายจากปากปรมินทร์ถึงคนที่โทรเข้ามาว่า
“สวัสดีครับคุณธนู”
.
.
.
.
โปรดติดตามตอนต่อไป
ขอบคุณครับ
Boy
เหนื่อยอ่ะ....
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
