หัวข้อ: ลมเหนือที่รัก my luv พิเศษ#3 X88 (17/12/2011)p.399

[karenoo]

้น้องลมจะกลับมาแล้ว....ชะ-เอิง-เอย 

[dragonnine]

หวั่นใจ แบบลุ้นๆๆ

[mur@s@ki]

เราจะผ่านฝันร้ายนี้ไปด้วยกัน...  เจฟฟรี่ คิดดี ทำดี พร้อมแล้วลุยเล้ยยยย!!!!


  ลมจ๋า กลับมาสู่อ้อมกอดพี่เหยี่ยวนะจ้ะ

[woodong]

ขออีกสักชามได้ไหม มาม่าอ่ะ

[Whatever it is]

ลุ้นตอนต่อไป งั่มๆ

[fomemy]

ลุ้นอย่างเหนื่อยๆๆ

ลมกลับมาเร็วววววววว

[amito]

ลมกลับมาแร้ววววววว  อยากจะกระโดดตีลังกาไปรับน้องที่สุวรรณภูมิ โอ้ยดีใจจริงๆ

[dolphins]

อภัยให้เหยี่ยวแล้วก็ได้  เพราะลมทุ่มเทขนาดนี้ ไม่อยากให้เสียใจอีก
เจฟฟรี่ จิระ   
คุณ puppyluv  ถ้าคู่พระ-นายเคลียร์แล้ว จัดเต็มคู่ 2J หน่อยสิ pleaseeeeeeeeeeeeee

[litlittledragon]

เร็วเข้ามาถึงเร็วลูก ก่อนเหยี่ยวจะบ้าไปมากกว่านี้

[KilGharRah]

โอ๊ยยยยย ลุ้นใจแทบขาด ลมกลับมาเร็วๆนะลูก เก็ทอย่าทำเสียแผนน๊าาา
แต่ถ้าลมกลับมาเซอร์ไพร์พี่เหยี่ยวดูจะได้ใจไปป่าว แต่เอาเหอะ...แค่นี้พี่เหยี่ยวก็จะเฉาตายหล่ะ 

[sakurazaka]

เพิ่งตามอ่านรวดเดียวเลยค่ะ ใช้เวลาประมาณ2วันกว่าๆ ลุ้นไปด้วยกับทุกตอน

ปล. แอบสารภาพว่า เพิ่งสนใจเรื่องนี้ เพราะเข้าไปดูที่ผลโหวตค่ะ เพราะเห็นว่ายาว เลยทำให้ขี้เกียจ แต่เห็นติดโหวตก็เลยลองอ่าน พออ่านแล้วก็ติดงอมเลย

[from_mars]

กรี๊ดดดด
กำลังมาแล้ว มาเร็วๆ นะตลบหลังเหยี่ยว 555
รออ่านต่อจ๊ัะ

[jiki]

ตอนนี้ชอบแค่ที่เจฟเรียกโจ๊กว่า จิระของผม อยู่นั่นแหละ. เรียกบ่อยๆนะ. ชอบ

[sulsul]

อ้ากกกกกกกกกกกก
ใช่จริงๆด้วยยย
ใช่ลมจริงๆด้วยยยยยยยย
ฮือหวังว่าคนเขียนงไม่ใจร้ายทิ้งให้เราค้างอีกนะ

ปล.อย่าว่างั้นงี้เลยนะ เริ่มไม่ชอบเจฟฟรี่แล้วอ่ะ ออกสื่อตัลหลอดเดี๋ยวนี้ ชริ

[kisz]

อ๊ากกกกกกกกก ฝันร้ายผ่านไปไวๆเล๊ยยย ไม่มีใครต้อนรับ คิดถึงพี่เพยี่ยวกะน้องลม

[MoMoRin]

  ให้ไวเลยค่าาพี่เจฟฟรี่ที่รัก.....
พาน้องมาสำเร็จโทษอี่นกเอี้ยงให้ไวเลยค่าาา

คนอ่านก็ลุ้นมากด้วยเหมือนกันน้าาาา อิอิ 

[เกี๊ยวกุ้ง]

ใช่ลมเหนือจริงๆ ด้วย กรี๊ดดดดด
อยากไปรับที่สุวรรณภูมิ แล้วฉุดน้องลมแกล้งอีตาเหยี่ยวเล่นอีกซักหน่อย หุหุ 

[Magis]

อ๊าก อยากให้เจอกันอะ หวังว่าคงไม่มีอะไรผิดพลาดอีกนะ

[woodong]

มานั่งรอ ดู สภาพ เหยี่ยว ปีกหัก

[puppyluv]

นับ 3 เขียว เหลือง แดง ไฟจราจร
พรุ่งนี้ไม่หยุด เข้ามาอ่านต่อได้เลย
อรุณสวัสดิ์^^
***********************************

ลมเหนือที่รัก
ตอน191 back to bkk
--------------------------

lom's

                 กรุงเทพมหานคร...ในรถ ยังคงเป็นวันที่ 1 วันเกิดของใครบางคน
ถ้าไม่ใช่เพราะวันนี้ ผมคงไม่ต้องหลังขดหลังแข็งนั่งเครื่อง
เปลี่ยนเครื่องต่อไฟล์ทเป็นว่าเล่นอย่างนี้
อีกครึ่งชั่วโมงจะได้เวลา 6 ทุ่ม จะข้ามไปสู่วันใหม่
จะผ่านพ้นวันเกิดของคนๆ คนนั้นแล้ว

                   นึกถึงภาพตัวสูงในชุดโค้ทยาวสีดำทรุดตัวลงเข่ากระทบพื้นนั่นยังติดตาไม่หาย
ถึงเงาร่างจะพร่ามัวลางเลือนในม่านน้ำตา หัวใจถูกบีบเจ็บจนแทบไม่อาจเต้นจังหวะต่อ
กระทั่งลมหายใจยังขาดห้วงดังกับว่าไม่มีกระแสลมผ่านปอด

                 ถ้าเจอกันอีกครั้งในไม่กี่นาทีข้างหน้า ผมต้องทำยังไงดี
จะพูดยังไง จะอะไรแบบไหน นึกย้อนกลับไปกลับมาไม่หยุด

                  โว๊ยเครียด (-^-) ชักไม่อยากให้ถึงที่หมายซะแล้วซิ
แต่บางอย่างที่หวังไม่ค่อยได้เรื่องกับผมเท่าไรหรอก
..............
...................

                   รถติดไฟแดงสุดท้ายก่อนเลี้ยวเข้าซอยคอนโดของผมกับเขาคนนั้น
พี่เจฟฟรี่ที่เงียบมาตลอดทางเอ่ยทำลายบรรยากาศ ละสายตาจากข้างทางหันมามอง

"โพลตินุส..." โพลตินุสเหรอ??? หยักสมองวิ่งวุ่นค้นหาต้นสายนึกออกทันใด
"การ์เดี้ยนตัวนั้น~"

                   เอ่ยนามรูปปั้นกรีกหน้าห้องพยาบาล โรงเรียนนานาชาติตอน ม.1
สถานที่โปรดไม่กี่แห่งของผม ไม่ใช่รูปปั้นนักปราชญ์คีตกวีชาวกรีกที่ใช้ดนตรี
เป็นเครื่องหล่อมหลอมจิตใจคนให้เป็นมนุษย์ผู้สูงส่ง
แต่เป็นทุ่งดอกไฮเดนเยียเต็มสวนหย่อม

                   ดอกไม้ที่ปู่โปรดปราน ลามถึงคนช่วยดูแลอย่างผมเกิดรักชอบมาจนถึงทุกวันนี้
สีของมันม่วงอมฟ้า มองทีไรพาจิตใจสงบและคิดถึงความหลังครั้งในอดีตแทบทุกครั้งไป

"ใช่..." พี่เจฟฟรี่ว่าเบา
"พี่เจฟฟรี่คือการ์เดี้ยนของผม~" หันไปส่งยิ้มกว้างให้คนขับ

                  ใบหน้าพี่ผมยาวสีแดงประกายเพลิงสว่างใสด้วยรอยยิ้มเปี่ยมสุข

"ลมจำได้!?"
"ครับ เทพผู้พิทักษ์เส้นผมสีน้ำตาลแดง เจอแดดส่งประกายไฟสีแดงเพลิงเหมือนโชแปง" ผม
"555 ไอ้หมาชอคโกตัวนั้น"

                   พี่ผมแดงหัวเราะก้อง นัยน์ตาสีเทาฟ้าพร่างพราววิบวับเหมือนเด็กซน

"ครับ...เหมือนเจสเตอร์”
“ใช่...เจสเตอร์” เราทั้งคู่แผ่วเบาราวสายลมพัดชายเขา
“ตอนนี้ผมยาว ผูกโบสีดำ" วิสาสะเอื้อมมือจับปลายผมยาว นุ่มนวลของคนขับ
-------------------

                เรื่องสุขใจครั้งในอดีตของผม ตอนเรียนมี ม.1 อยู่ 6 ห้อง
แต่แยกเรียน 4 ห้องในอาณาบริเวณหลัก อีก 2 ห้องสุดท้ายที่ผมอยู่
ต้องระเห็จไปอยู่รั้วข้างนอกชั่วคราว รอให้อาคารหอเกียรติยศที่คั่นกลาง
สร้างเสร็จเสียก่อน

                 จริงอยู่ที่เทอมแรกไปทานอาหารโรงเรียนได้ข้ามเข้าในพื้นที่
แต่เพราะเรื่องแพ้อาหารที่มีผงชูรสและกุ้ง
กลายเป็นว่าต้องห่อข้าวจากที่บ้านมาทาน
เงินค่าอาหารเลยจ่ายฟรี

                  จะมีแค่แอบดอดไปเล่นเปียโนตอนเย็นเกือบค่ำ
หลังพี่ๆ ชมรมดนตรีและดุริยางค์ซ้อมเสร็จ
สวนหย่อมหน้าห้องพยาบาลเป็นทางลัดตรงไปใกล้ที่สุด มีคนใช้น้อยที่สุด
ให้ผมได้มีเวลาหยุดชื่นชมช่อดอกไม้เงียบๆ ได้อย่างใจไม่มีใครรบกวน

                 ซีเคร็ทการ์เด้นในความทรงจำครั้งวันวาน^^


                 ขณะที่ผมมองกลุ่มดอกไม้บานสะพรั่งสีม่วงอมฟ้านั้น
จะตั้งจิตภาวนาข้างใน ขอให้ปู่มาช่วยปลุกพ่อให้ฟื้นจากเจ้าชายนิทรา
ดลบันดาลช่วยแม่และที่บ้านของเราพ้นจากความลำบากและความเศร้าทั้งมวล
แล้วผมจะเล่นเพลงเพราะๆ ให้ปู่กับเพื่อนบนสวรรค์ฟัง
ช่วงเวลาประคับประคองจิตใจในวัยเยาว์

                  ไม่อยากจะบอกว่าเพราะเส้นทางลัด ความลับเล็กๆ สายนั้น
ผมถึงได้เจอกับเหยี่ยวขาวขณะซ้อมกลางแดดบ่ายก่อนเข้าโรงยิม
ภาพติดตาจนฝันหวานมาจนถึงทุกวันนี้
...........
...............

“ลมจำพี่ได้ด้วย หึหึ” พี่เจฟฟรี่ลูบฝ่ามือกับพวงมาลัย พึมพำระบายยิ้มมีเปี่ยมสุข

                   ผมจำได้เพราะเป็นตัวเก่ง 3 ทหารเสือในทีมบาสเกตบอลของโรงเรียน
พี่ผู้ชายผมสกินเฮดสีน้ำตาลแดงสองคน หน้าตากระทั่งรูปร่างสูงโย่งคล้ายกัน
เบอร์ 4 และ 5 เหมือนฝาแฝด ฉายาที่เรียกคือ ‘Red Twin’ หรือ ‘แฝดนรก’
พี่เจฟฟรี่กับใครอีกคนก็ไม่รู้จำชื่อไม่ได้ (ทราบภายหลังเบอร์ 4 คือพี่นิกกี้)
แต่เวลาทำแต้มได้ 3 คนนี้จะเข้าเทคมือ
โดดกระแทกอกใส่กัน หยอกล้อจนกองเชียร์มองเพลิน

                    ไม่รู้มาก่อนว่าเบอร์ 5 เป็นพี่เจฟฟรี่คนนี้
กระทั่งได้ดูรูปเลยปะติดปะต่อจำความพอได้
-----------------

"แล้วจำได้ตั้งแต่เมื่อไร?" พี่เจฟฟรี่ถามซ้ำดึงสติ
"ไปบ้านพี่โจ๊กคราวก่อนโน้นครับ"

                  จังหวะเปลี่ยนเกียร์แล้วยกมือใกล้จะจับกุมมือผม
รีบชักออกโชคดีไฟเขียวช่วยชีวิต เสชี้บอกสัญญาณไฟข้างหน้าแทน
รถเคลื่อนออกตัวช้ายิ่งกว่าช้า


                  น้าจอมญาติพี่ตาคมอัดรูปจากกล้องที่เคยลืมเก็บไว้ให้
มีรูปโพลตินุสเด่นหรา ถ่ายป้ายชื่อที่ฐานเสร็จสรรพ

"จำได้งั้นเชียว" พึมพำ ยิ้มสุขใจ
"มีปลาสเตอร์ปิดแผลสีฟ้ารูปหมาตัวเล็กๆ สีขาวด้วย”
“อ๋อ 555”

                   ไปขลุกที่บ้านพี่ผมยาวช่วงหนึ่ง เล่นกับหมาๆ
โดนข่วนโดนเขี้ยวแค่รอยแดงไม่ถึงเนื้อซักน้อยนิด
พี่เจฟฟรี่ตามแปะทุกเม็ดทุกรอย...
กลับคอนโดทีไรไอ้ลมตัวพร้อยเป็นตุ๊กแกสีฟ้า
ต้องลำบากนกขี้หวงตามแกะออกให้

                    เปรยดุเพื่อนตัวเองกับหูผม...
‘มันจะอนามัยจัดไปไหน รู้รึเปล่าว่าแกะยาก’
พอบอกให้กล้ากับพี่เจฟฟรี่เองซิ รายนั้นถอนหายใจ
แล้วก้มหน้าก้มตาลอกแผ่นยาให้ต่อก่อนจะบ่นอีกครั้งต่อๆ ไปรอบใหม่

                    เหมือนวันนี้ ที่กล้าเรียกหาเพราะสภาพร่างกายไม่ไหว
อาเจียนเจ็ทแลคช่วงต่อเครื่องสุดท้ายจะไม่ถึงที่หมาย
ต้องเป็นคนที่ผมไว้ใจอย่างที่สุด ผละมาหาได้ง่ายที่สุด
...พี่เจฟฟรี่เป็นตัวเลือกแรกที่นึกถึง

                     เรื่องดีๆ ในอดีต ไม่น่าเชื่อว่าตามติดถึงปัจจุบัน
พี่สองเจได้ดูแล อภิบาลผม
...เป็นเทพผู้พิทักษ์รักษา
...การ์เดี้ยนประจำตัวผมของจริง

....................
.......................

                      ถึงที่หมาย...จอดรถหน้าคอนโด ทางเข้าประตูกระจกบานใหญ่

"ขอบคุณครับ/(แกร๊ก)" จะเปิดประตู
"...ลม!" โดนฉุดข้อมือขวาไว้ทั้งเท้าข้างหนึ่งอยู่นอกตัวรถแล้ว
"มีไรครับ?" หันกลับไปมอง
"พี่รักลม..."
“...(^.^)...”

                    ผมยิ้มเลย หลายวันก่อนโน้นพอนกตัวร้ายบอกเลิก
ไม่ถึงชั่วโมงดี พี่กายย้อนกลับมาบอก 'พี่รักลม' เหมือนกันเด๊ะ...เข้าใจล้อเล่นนะพี่พวกนี้

                     ทำเอาตกปากรับคำพี่ทักษ์ที่โทรมาฉุกละหุก
จรลีเปลี่ยนที่นอนเป็นเจนีวา สวิตเซอร์แลนด์บ้านปู่ เสียน้ำตาไปหลายยก...
จะมีปาร์ตี้วันเกิดครั้งใหญ่รึไงถึงได้บอกรักกันวุ่นวาย
แต่อีก 2 ปีถึงจะเป็นวันคล้ายเกิดของผมจริงๆ

"ขอบคุณครับ พี่เจฟฟรี่ ผมก็ชอบพี่มาก" ไม่ได้คิดป็นอื่นไกล เป็นพี่ชายแสนดี
"ชอบพี่...แบบพี่ชาย?" มาดเซอร์เลิกคิ้วเท่เชิงถาม

              ‘ไม่เสียทีที่เป็นพ่อมด รู้ดีจริงเล้ย’ ผมนึกในใจ

"ครับพี่ชาย...การ์เดี้ยน เป็นเทพพิทักษ์ประจำตัวผม ไม่เคยดูดบุหรี่ใกล้ผมเลยซักครั้ง" หยอกขำๆ กึ่งชมจากใจจริง
“อืม...” พี่การ์เดี้ยนที่ว่าพยักหน้า ยิ้มจาง ถอนใจเบายาวดูเศร้าเจือโล่งใจ ปนปลาบปลื้มเต็มปรี่
“ตอนนี้เป็นพ่อครัวประจำตัวผม มีสปาร์เก็ตตี้มีทบอลกับสลัดเป็นอาวุธ” เพิ่มเติมรายการที่ชอบ

                        คนอื่นอาจว่าเป็นเรื่องง่ายๆ แต่สำหรับผมแล้ว สำคัญยิ่งกว่า
อ่อนโยนยิ่งกว่า ...โดยเฉพาะกับพี่ชายผมยาวคนนี้

“555” พี่พ่อครัวหัวร่อออกจนได้
“My guardian, my knight ”

                        ย้ำชัดๆ ‘การ์เดี้ยนของผม อัศวินของผม’
ให้ตรงกับนามสกุลของพี่ชายสุดเซอร์ ‘McKnight’
พอๆ กับพี่ชายอีกครึ่งที่นามท้ายว่า ‘ใจรักษา’
ชื่อต้น ‘จิระ’ ทั้งคู่ เป็นคนโปรด นิยมชื่นชอบของผมทั้งคู่

"ขอบคุณ..."
"ขอบคุณนะครับ" ต่างคนต่างเอ่ย ต่างคนต่างยิ้มกว้าง

                      คนยิ่งรีบๆ กลับทำเรื่องไม่คาดฝัน
พี่เจฟฟรี่ยกหลังมือขึ้นจรดริมฝีปาก...
เหมือนอัศวินจูบสาบานภัคดีต่อเจ้าหญิง แปลกมากที่ผมกลับยินยอม
ทั้งที่ปกติแล้วที่ให้ถึงเนื้อตัวระดับมากไปน้อยคือ เก็ท บีและพี่โจ๊ก
ส่วนพี่เจฟฟรี่น้อยครั้งมาก ถ้าเลี่ยงไม่ได้หรือจำเป็นถึงจะยอมเข้าใกล้
ด้วยเราทั้งคู่รู้สึกต้องเลี่ยงกันอยู่กลายๆ 

                    ครั้งนี้ผมถึงรู้สึกประหลาดใจตัวเอง
คล้ายวางใจพี่ผมแดงคนนี้ได้เกินกว่าทุกครั้งที่ผ่านมา

"ไปเถอะ...เหยี่ยวรออยู่" ยิ้มกว้าง คลายมือออกให้ผมดึงออกเอง
"...ครับ" รีบก้าวตัวเบาหวิวเปี่ยมปรี่ความสุขล้น  ในใจล่วงหน้าถึงคนที่จะได้เจอ

                    สนุกอะดิ จะได้เอาคืนไอ้นกเอี้ยงเจ้าเล่ห์อีกไม่กี่นาทีนี้แล้ว^^
................
.....................

                    ถึงชั้น 15 หยุดยืนหน้าประตูห้อง
สูดลมหายใจเข้าออกเฮือกใหญ่ระงับอาการตื่นเต้น
กระชับโค้ทสีดำตัวใหญ่หุ้มมิดเพิ่มความมั่นใจ

                   ไม่นานเกินรอ 'แกร๊ก'
ประตูไม้สักทองบานใหญ่แง้มออกเล็กน้อยเพราะติดโซ่
พร้อมเสียงแทรกให้ได้ยิน

"กูจะไปกินเหล้า ใครก็ห้ามขวาง!"
...เสียงของเหยี่ยวขาว
...เสียงคนที่ผมอยากได้ยิน
...เสียงของคนที่ยิ่งกว่าคิดถึง

                   ประตูเปิดกว้าง สายตาปะทะคนร่างสูงชุดสีดำ ที่ยืนอยู่ตรงหน้า
(แหวกสาบเสื้อกว้างโชว์แผงอกขาวไม่ติดกระดุม ไม่แม้แต่เม็ดเดียว)
...จังหวะหัวใจหยุดเต้นชั่วขณะ!!!

**************************TBC by puppyluv

[nan53]

 :mc4:กรี้ด!!! จะได้เจอกันแล้ว รอ รอๆๆๆๆๆ

[NOO~KUNG]

อรุณสวัสดิ์ค่ะ...

[roseen]

 

[tuckky]

ขอให้ลงเอยด้วยดีน้า....
เดี๋ยวค่อยกลับมาอ่าน 

[MyTeaMeJive]

เจฟฟรี่เพิ่งรู้ว่าเราคือพี่น้องกัน McKnight อีกคนบนโลกใบนี้ 555
มีอีกเื่รื่องที่ต้องขออภัย ทำไมผมชอบนึกว่าบีเป็นผู้หญิงนะ เป็นหญิงแท้ท่ามกลางชายหนุ่ม
โอเค ตอนต่อไปสามารถอ่านได้โดยที่ไม่ต้องระแวงแล้วใช่มั้ย

[DraCo_SLa13]

โอเค  เค้าเจอกันแล้ว

[puppyluv]

วะ-ไว-ไวมาก มากันไวไฟมาก^^
ทีน้อยของ jivetea ต้องมาพรุ่งนี้นะ จะรอ ฮุฮุ

[ขนมหวาน]

ปฏิกริยาเมื่อเจอหน้ากันอีกครั้งจะเป็นยังไงน๊า
น้องลมพร้อมจะเอาคืนแล้ว
พรุ่งนี้รอลุ้นอีกที คงไม่มีมาม่าแล้วอะเนอะ

[rujaya]

มันค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง

[boworange]

    จบแบบค้างอีกแล้วววว

  คนเขียน