ลมเหนือที่รัก
ตอน 82 wordless ไร้ซึ่งถ้อยคำ
-------------------
yeaw's
วันจันทร์ วันสนุก (ของผม) ...อีกวัน
ไม่มีอะไรมาก ส่งเด็กเข้าเรียนเช้าประมาณต้องหิ้วปีก ตอนเที่ยงได้เจอสองตี๋หมวยที่โรงอาหารวิดวะ สภาพพอกันหมด แบ่งเป็น 2 ฝ่ายได้ดังนี้
ฝ่ายสดชื่นใสกิ๊ง ฟลูพาวเวอร์...ไอ้เก็ท เจฟฟรี่ แล้วก็ผม ส่วนอีกฝ่าย-กลับกัน อุอุ...^=^!!!
เริ่มจาก...หมวยน้อยงอแง ง๊องแง๊ง อ้อนเก็ทไม่ห่าง บ่นเมื่อยแล้วเมื่อยอีก ถามไม่สบายเป็นอะไร?, เมื่อยตรงไหนครับ?...เด็กน้อยหน้าแดงซ่อนแอบหลังอาตี๋ ซุกอยู่อย่างนั้นต้องอ้อล้อให้ทานข้าว
ฝ่ายไอ้โจ๊กปิดปากเงียบ เคี้ยวข้าวตุ้ยไม่สนจะแซวใคร ชี้นิ้วสั่งเจฟฟรี่หาขนมนมเนยมาส่งล้นโต๊ะ ของหวานวิดวะมีเท่าไหร่ เจ่เจ๊กับหมวยบีบัญชาคนของมันให้สรรหามาประเคนถึงปาก ฮากันเข้าไป
ผิดกับคนของผม รายนี้เพลียพับจะนอนท่าเดียว เท้าศอกตาปรือ หลับโงกเงกกับไหล่ผม (อยากกอดให้หนุนนอนตักแต่โดนขู่ฟ่อ งด 2 สัปดาห์เป็นอย่างต่ำ เลยไม่อาว-ดีก่า)
แปลกตรงที่กายพาเมี่ยงคำข้ามมาฝั่งนี้ ...ที่จริงน่าจะเป็นเมี่ยงคำมาตามกายแล้วอยู่ยาวทานข้าวเที่ยงด้วยกันซะมากกว่า
"เป็นเกียรติมาก ลีดหญิงแห่งมอ. K งานยุ่ง โผล่มานั่งร่วมโต๊ะได้" โจ๊กเปิดปาก
"แหมๆ ก็มาบ่อยๆ ไม่ได้ กาย เอ่อ...ไม่อยากให้ถูกมองอ่ะค่ะ" สุภาพสตรียิ้มหวาน
"เมี่ยงคำเอาก๋วยเตี๋ยวเรือมั้ยครับ" กายบริการ
"เอิ่ม ไม่ดีกว่าค่ะกาย เราต้องเข้าประชุมบ่ายโมงครึ่ง อยากได้อะไรไม่เผ็ด ไม่มีกลิ่นดีกว่าค่ะ"
"ผัดซีอิ๊วมั้ยครับ"
"ไม่อ่ะค่ะ ร้านนั้นน้ำมันเยอะไป" มีหลิ่วตาซุบซิบ แหง๋ล่ะ นั่งนี่เจ้าถิ่นหมดเล้า
"โว๊ยยยย ชาเขียวปั่นแก้ว ลม-มึงด้วยมั้ย!?" โจ๊กเสียงดังสั่งผมยาวไปหาน้ำหวานมาเซ่น ชี้นิ้วตรงเผงร้านน้ำข้างร้านผัดซีอิ๊วเด๊ะๆ
"ม่ายอ่ะพี่โจ๊ก ...ผมง่วง" คนข้างตัวผม
"นอนดีๆ มา" ผมผลักหัวทุยยุ่งเป็นรังนกลงกับอก
"อื๊อ-ม่ายยยย" พยายามดันตัวหนีแต่อย่างหวัง เหยี่ยวแรงควายซะอย่าง หึหึ
ตอนนี้ผมนั่งพิงเสา คร่อมม้ายาว หันข้างขนานกับโต๊ะ มีเด็กง่วงงุนสุดๆ หลับตาพริ้มคาอก
นักศึกษาคนอื่น จะทานข้าว หรือเดินขวักไขว่กันเป็นฝูง -ไม่มีสน นี่วิดวะถิ่นกู ให้มันรู้ว่าของใคร!!!
"ลมทานอะไรอีกมั้ยครับ" กายเข้ามาใกล้ เด็กผละลุกนั่งตัวตรงจนได้
"กล้วยหอมเราเหลือมั้ย?" หันมาถามผม
"ไม่หนิ โยนให้เพื่อนทั้งหวีแล้วไม่ใช่เหรอ" ผมจำได้ว่า เมื่อเช้าไอ้บอยกับเพื่อนจักรยานมารับถึงประตูรถ ช่วยหิ้วของ เพื่อนคนอื่นน่าจะชื่อสุพจน์กับใครก็ไม่รู้ เพโลหยิบไปยกถุงเฉย
"อืม อยากกินผลไม้ แคนตาลูปครับ"
"อะไรอีกมั้ย ...องุ่น แตงโม" ท่าทางไอ้กายจะสืบมาเยอะ ไม่งั้นคงไม่ไล่ชื่อที่ชอบได้ถูกขนาดนี้
"แตงโมครับ.../อื๊อ ไม่เอา ตาจะช้ำ (ผม)" รายนั้นพยักหน้าจะขยี้ตา ผมรีบคว้าข้อมือเรียวไว้ทัน
"ได้ครับ รอนี่นะ...เมี่ยงคำครับ" กายผละไปกับแฟนมัน
คนนี้ทานข้าวน้อย ส่วนหนึ่งเพราะเคี้ยวละเอียดเลยยิ่งช้า เรียนเสร็จบ่าย 3-4 หิวซก ทว่าจะสุ่มเสี่ยงเอาอะไรเข้าปากไม่ได้ ...ผลไม้เป็นช้อยส์อันดับหนึ่ง
ตอนเช้าลงไปซื้อกับข้าวหรือตักบาตรกับอาซิ้มร้านกับข้าวเจเลี้ยงหมาพุดเดิ้ล จะซื้อผลไม้ติดมาด้วย
ที่นิยมคือกล้วยหอมลูกใหญ่ยกหวี หอบมาวางหลังตู้เย็นห้องชมรมโจ๊ก (ตู้เย็นผมเป็นป๋าดันซื้อมาตั้งไว้ให้เอง) เก็บไว้กินเองแค่ลูกสองลูก เผื่อให้อาจารย์ปู่อีก 2 ลูกเพราะต้องซ้อมช่วงบ่าย 4 โมงหลังเลิกเรียน...สองคนต่างวัย-อาจารย์กินกล้วย กินผลไม้ สอน-ฟังลูกศิษย์เล่นเพลง...ที่เหลือยกให้เพื่อนในคณะหรือคนรู้จัก
ตอนแรกเพื่อนเขิน ลมเหนือเรียกลงมาเอาไปแบ่งกันเพราะน้องๆ นักศึกษาปี 1 ต้องเข้าเชียร์-รับน้อง แค่ 2-3 วันเท่านั้น เพื่อนถามกันเต็ม 'มีผลไม้มั้ย?' 'มีกล้วยมั้ย?' จากนั้นมาต้องมีผลไม้ติดห้องตลอด
อาทิตย์ก่อนมาเล่า ทำชั่วโมงจิตวิทยาเป็นชั่วโมงเชอรี่สดเพราะผมซื้อให้เยอะเกิน เอาขึ้นไปแจกเพื่อน แบ่งให้อาจารย์ด้วย...สอนไปเชอรี่เข้าปากไป แดงฉ่ำกันยกห้อง กลับมาเล่ายิ้มแก้มใส
ป๋าอย่างผมได้แต่ทำใจ หาซื้อให้ใหม่-เท่านั้น!!!
ไม่น่าเชื่อเรื่องอาหารการกินของลมเหนือที่ต้องระมัดระวังเป็นพิเศษ จะบันดาลให้หลายสิ่งรอบตัวเค้าเป็นเรื่องกล้วยๆ ไปหมด
---------------
เจฟฟรี่กับกายกลับมาแล้วพร้อมของกินในมือ
"มึงใช้งานน้องหนักไปเปล่าวะ เจฟฟรี่!" กายเสียงแข็ง มันและคนอื่น (โจ๊ก, บี, เก็ท) รับรู้เพียงว่าลมเหนือเร่งงานเพลงให้พี่ผมยาว
"ไม่หนิ" เจฟฟรี่วางแก้วชาเขียวปั่นตรงหน้าโจ๊ก
"ทีหลังมึงระวังหน่อยซิวะ รู้ว่าลมเค้าเข้านอนเร็ว.../อื๊อ แย่งงง-เค้า!" กาย/บีไม่เกี่ยวด้วย แต่เสียงดังเอ็ดเก็ทแย่งลูกเกดจากเครปครีมสด
น้องสองคนเบรคจังหวะพอดิบพอดี
ท่าทางกายจะเอ็ดเจฟฟี่เรื่องเวลานอนของลมเหนือแน่...เจฟฟรี่มองผมเขม็ง
ผมยักไหล่ ดูเด็กหยิบผลไม้เข้าปาก กายนั่งลงฝั่งตรงข้าม มีเมี่ยงคำตามติดไม่ห่าง
ทั้งวงพูดคุยกันเรื่องเก็ทไปถ่ายแบบ น้องบอกขอให้เก็บเป็นความลับก่อนเพราะสินค้ายังไม่ออกและเรื่องลิขสิทธิ์ต่างประเทศค่อนข้างเข้มงวด
แล้วก็เรื่องเตรียมงานสำหรับเทศกาลลูกหนัง กีฬาระหว่างมหาวิทยาลัยที่ใกล้มาถึง
เมี่ยงคำรบเร้าให้กายไปส่งคณะและรอเข้าประชุมใหญ่ที่นิเทศพร้อมกัน
กายมันสวมหมวกหลายใบครับ ประธานโยธา-รับจัดการอาคารและสถานที่ร่วมกับถาปัด ...ท่าจะวุ่นอีกงาน
"ทานเสร็จเรากลับกันเลยนะคะ เมี่ยงคำจะไปดูน้องเตรียมด็อกคูเมนท์ประชุม" สาวสวย เก่งเลิศว่ากับแฟนตัวเอง
"เมี่ยงคำไปก่อนดีกว่ามั้ยครับ ผมว่าจะตามไปทีหลัง" กายเลี่ยง สายตาจับจ้องเด็กเปียโนเอาผลไม้เข้าปาก มีผมคอยป้ายผ้าเช็ดหน้า ซับเช็ดให้เบาๆ
"ไปด้วยกันนะคะ อีกไม่ถึงชั่วโมงเอง"
"......." กายเงียบ ทั้งโต๊ะก็เงียบ มีเด็กน่ารักสองคนแย่งของกินกันหมุบหมับไม่รู้เรื่องอะไรด้วย อ้อ เด็กกูอีกคน!
"นะคะ...กาย" เมี่ยงคำม้วนเส้นสปาเก็ตตี้วางพักขอบจาน เอื้อมมือเขย่าต้นแขนกายออดอ้อน
"ไปดิ เดี๋ยวกูกับไอ้นี่ก็จะไปด้วย" โจ๊กท่าทางจะอดรนทนไม่ไหว
"...เคี้ยวดีๆ" เจฟฟรี่ปรามคนของมัน โจ๊กค้อน ก้มหน้าตักข้าวราดแกงเข้าปาก
"เหยี่ยวไปด้วยกันเลยมั้ยคะ คนเยอะๆ จะได้รันงานทีเดียว" เมี่ยงคำหันมาหาผม
"ไว้สรุปก่อนดีกว่าครับ" ผมสุภาพ
"จริงด้วยค่ะ นี่ยังต้องคิดธีมอีก อธิการโยนนิเทศเป็นเจ้าภาพ หนักน่าดู"
"ครับ" ผมอมยิ้มตามมารยาท
"พี่เมี่ยงคำสู้ๆ.../ นิเทศเก่งอยู่แล้วครับ" บี/เก็ทนั่งใกล้ ส่งบรรยากาศแช่มชื่น
ไม่ต้องห่วงเรื่องนั้น เชษฐ์กับสุพจน์เป็นเลขาตามไปด้วยอยู่แล้ว ผมฝ่ายประสานงานวางแผน แม่ทัพรอระลอกสองสั่งการอย่างเดียว
รู้จักคนเยอะครับ ถนัดใช้คนอื่นเป็นที่สุด...ยกเว้นแต่คนข้างๆ กูโดนใช้หัวปั่น แอบลูบหลังเหยียดตรงให้ผ่อนคลาย สบายๆ
หันมาอมยิ้มแก้มป่องแคนตาลูปกับผม---น่ารักชะมัด!!!
....................
.......................
ทานข้าวเสร็จ แยกจากเมี่ยงคำที่ลากกายไปเตรียมเอกสารการประชุมก่อน
กลับมาลานชมรม คณะศิลปศาสตร์
เด็กๆ มีแรงซิ่งมอไซค์นาโน ล้อเล็กของโจ๊กเล่น...เพราะมันกลับบ้านไม่ได้ น้าจอมกับน้าสะใภ้มาตามดูถึงบ้านเจฟฟรี่ เอารถมาส่ง-แลกกัน จัดการขับบอสส์คันเบิ้งของมันกลับไปเช็คที่อู่
"พี่โจ๊ก-ผมขอขับมั่ง!" เก็ทเด็กน้อยนัยน์ตาระริกระรี้
"น่ารักจังเจ่เจ๊" บีลูบคลำ ตื่นตาตื่นใจ
"เฮียกูมาส่งให้ อาทิตย์หน้าโน้นถึงจะได้ทองดำของกูคืน คิดถึงว่ะ" โจ๊กโอดถึงบอสส์ตัวเอง
"คันนี้น่ารัก เหมาะกับความสูงพี่สุดแล้ว พี่โจ๊ก" น้องรักตัวโย่งตบบ่าพี่เตี้ย
"หาว่า ---มึงสูงตายล่ะลม!" โจ๊กค้อนวงใหญ่
"อ่ะ เทียบๆ วัดกันเห็นๆ ---เก็ทยืนซิ!" เด็กแสบเรียกเพื่อนตัวเองมายืน 3 คนเรียงกันให้บีตัดสิน เฮฮากันครับ เกทับตลอด
ลมเหนือสูงขึ้น 1 เซน เป็น 181 แล้ว ส่วนไอ้เก็ทโอ่ สูง 3 เซน เป็น 184 อีกเซนเดียวจะเทียบรุ่นกับกาย...ส่วนโจ๊กนะเหรอ 170 เท่าเดิมเด๊ะ
ส่วนแมงกะไซค์ชื่อ 'ทองดำ'น้องเลิฟตั้งให้ จริงๆ มันสีน้ำเงินเข้มๆ ทว่า-แก๊งค์หมาสี่ขาในสังกัดโจ๊กชื่อ 'โชคดี''ทองดี' น้องเลยเรียกมอเตอร์ไซค์พี่เตี้ยว่า 'ทองดำ' ซะ
ผมว่าเด็กของผม ดูสวยสดใส ร่าเริง มีชีวิตชีวากว่าที่เจอกันครั้งแรกมาก มากจนผมเดาะลิ้นในปาก...คิดถึงเสาร์-อาทิตย์เมื่อกี้ สุดสัปดาห์ที่แสนหวาน
ก็ไม่มีอะไรมาก เช้าตรู่ปล่อยบินเดี่ยวเหาะกิ๊กลมไปหาอาจารย์ปู่ตั้งแต่ยังไม่ 7 โมง บ้านอาจารย์อยู่ละแวกคอนโดเก็ท ใกล้มหาลัยนิดเดียว อาจารย์มาเดินออกกำลังที่สนามกีฬาในมหาลัยแทบทุกวันอยู่แล้ว ออกกำลังกายเสร็จก็สอนเด็กผม-เดี่ยวโซโล่เปียโนมือหนึ่ง เตรียมพร้อมสำหรับงานเทศกาลดนตรีคลาสสิคระดับอุดมศึกษา ที่จะจัดให้อีก 2-3 เดือนข้างหน้า ช่วงปิดเทอมต้นพอดี
จากนั้นกลับมาเจอผมตอน 11 โมง ปลุกผมตื่นได้ก็พาไปหาคุณแม่รมย์ฤดีที่ร้านในห้าง CEN ผมแว่บไปตัดผม กลับมารับก่อนหาทานอะไรกันเกือบบ่าย 4 ก็พากลับ (แม่มีนัดก๊วนทำบุญครับ โชคดีไป ไม่งั้นอาจยาวถึงค่ำ)
แล้วจากนั้นก็ถึงตากู my turn! ตักตวงเต็มๆ เพียบแปร้ ยาวถึงเช้าวันจันทร์-เมื่อกี้...แค่นั้นจริงๆ ไม่มีอะไรมาก ^0^!!!
.................
......................
ยืนดูเด็กตี๋นายแบบบิดมอเตอร์ไซค์เฉี่ยวไปเฉี่ยวมาอยู่ครับ
"ผมยังอ่าน Berserk กับ vaga bond ไม่จบนะพี่โจ๊ก" น้องบอกพี่เจ้าของการ์ตูนที่ยกลังไปให้ตั้งแต่คราวก่อน
"ไม่เป็นไร อ่านจบค่อยเอามาคืน กูยังรอเล่มใหม่อยู่เลย" พี่ตอบน้องแต่ตายังจ้องตามเด็กแว๊นซ์ไม่วาง
"ว่าจะคืนฮานาดะพี่เอเจวันนี้ก็ลืมอีก"
"เอเจมันไม่รีบหรอก ยุ่งทำแบบให้โยธาอยู่" ผมแทรกเรื่องเวทีงานฟุตบอล...ไอ้มืดนิโกร-ถาปัดมายุ่งกะคนของกูไวว่อง เจอกัน 2-3 ครั้งหอบการ์ตูนมาถมที่-มันน่า!!!
"เอ้อ ดีเลย เรื่องเวที กูไปประชุมดีกว่า ---ตี๋อินเตอร์ มานี่!" โจ๊กว่า ก่อนเสียงดังเรียกสิงห์นักบิด ซิ่ง-วกวนให้หมวยสก๊อย์วีดว๊ายเล่น
"เก็ทๆๆ" เพื่อนตัวสูงป้องปากเรียกซี้ -วีรบุรุษนักบิด
"คร๊าบบบบ พี่โจ๊ก"/ (บรื๊นนนนซ์) เก็ทโฉบมาหา มีบีกอดเอวแน่น
"วู๊ววววว ซาหนุกๆ เอาอีกๆ" บีเชียร์เหยงๆ ยืนเกาะบ่าเก็ท ขย่มมอไซค์ร่าเริง รถคันเล็ก นั่งได้คนเดียว คนซ้อนทำตัวแนบคนขับซะ
"พี่จะไปประชุมฝั่งโน้น มึงลงมาเลย-ให้ไว!" เจ้าของมอไซค์ตัวจริง
"อ่า รีบเลยเหรอครับ?" เก็ทอิดออด
"อีก 45 นาที ประชุมบ่ายโมงครึ่ง ว่าจะไปธุรการก่อน" พี่โจ๊กแจง
"ให้เจ่เจ๊ไปส่งก็ได้ จะได้ซ้อนท้ายเจ่เจ๊ วี๊ววววว" บีดี๊ด๊าตบบ่าเก็ท
"ม่าย-อาว เค้าไปส่งเอง นั่งลง-เกาะดีๆ" เก็ทหมุนมอไซค์ทันที
"เฮ้ๆๆ ---มึง!" โจ๊กร้องลั่น
555 ผมกับน้องเลิฟหัวเราะก้อง มองตามหลังมอเตอร์ไซค์ล้อเล็ก ทรงวิบากสีเหลือง-ดำคันใหม่หายลับไปทางบริหาร
"มันเป็นไรของมัน ห่วงแต่หมวย ดูดิ๊พี่จะพลาดประชุมไม่มีสน" โจ๊กบ่นงุบงิบ เดินหัวเสียไม่จริงจังมาทรุดนั่งโต๊ะประจำ
"บีเข้าเรียนบ่าย ปล่อยน้องเดินฝ่าแดดร้อนไปได้ไง" เจฟฟรี่ว่าพลางยื่นแก้วชาเขียวปั่นให้ถึงปากโจ๊ก
"เดี๋ยวมันก็มา" ผมสาละวนเก็บสัมภาระนักศึกษาศิลปศาสตร์ ดนตรีคลาสิคจะพาไปส่งขึ้นตึก
"บียิ่งงอแงไม่สบายอยู่นะพี่โจ๊ก ให้เก็ทไปส่งน่ะดีแล้ว...เจอกันครับ" น้องเลิฟสะพายเป้ขึ้นหลัง
"เอ้อ ลม... พี่ว่าใช้ได้แล้ว บ่ายนี้พี่เมล์ให้เค้าเลย" เจฟฟรี่บอกคนของผมเรื่องงานดนตรีฟรีแลนซ์
"ได้เหรอครับ พี่เจฟฟรี่ไม่เช็ค-เก็บเสียงคืนนี้ก่อน"
"ไม่ล่ะ ให้ไปเลย ถ้าเค้าแก้ค่อยกลับมาทีเดียว เราจะได้ไม่เหนื่อย"
"ตามนั้นครับ" รับรู้กันจะผละขึ้นเรียน ยกมือโบกลากับโจ๊ก เดินตรงมาหาผมที่บันไดทางเดินขึ้น
ลมเหนือชอบใช้เป้หลัง และไม่ว่าจะใกล้หรือไกลมักจะสะพายคล้องทั้งสองไหล่เสมอ ทะมัดทะแมงและน่ามองในความรู้สึกผม
------------------------
สมทบกับนักศึกษาคนอื่นเยอะขึ้น ถือโอกาสจับต้นแขน ดึงชิดอกให้เดินใกล้
"พี่เหยี่ยว ห่างหน่อย!" กระซิบเบา
"น่า เราเซ จะล้ม"
"ลมเจอเพื่อนแล้ว" พยักหน้าทักกลุ่มเพื่อนผู้หญิงที่เดินตีคู่ขึ้นมา
"ลมคะ -พี่เหยี่ยวด้วย อิอิ" น้องนักศึกษาหญิงเอ่ยทักทาย
"...ลมกับพี่เหยี่ยว" ใครก็ไม่รู้ ประเภทสอง ยิ้มแบบมีเลศนัย
"พี่เหยี่ยวมาส่งเหมือนเดิมเหรอคะ?" ท่าทางคิขุ แอ๊บแบ๊วชะโงกมาถาม
"ทุกทีแหละ ไม่รู้รึไง-แกนี่"
"หนู-ปุ๊กลิ๊ก เพื่อนหนุงหนิงค่า พี่เหยี่ยวได้คลิป..คลิปอันนั้นอ่ะค่ะ" นี่วิ่งซอยดิกๆ อ้อมมาอยู่ข้างกูได้ไง
"อ่า อ๋อ...ครับ" นึกตาม คลิปไอ้เก็ทร้องเพลง 'ไม่มีตรงกลาง' ที่ส่งจากหนุงหนิง
อย่าบอกนะว่าพวกชะนีน้อยพวกนี้เป็นคนเก็บภาพแล้วส่งต่อหนุงหนิง แล้วเจ้าแม่สาววายคนใหม่แห่ง ม. K ก็ส่งให้ผมอีกทอด...
ขยายสาขาได้น่ากลัวจริงๆ มีไส้ศึกครอบคลุมในคณะเด็กกูเลยว๊อย
"อุกีสสส น่ารักเน๊อะ แกเน๊อะ ลมคะ...ห้อง 307 นะคะ" น้องผู้หญิงคุยกันเองแล้วหันมายิ้มบอกเด็กกู!!!
"ครับ..." คนของผมอมยิ้มพยักหน้าให้ ผมแทบแสยะ รีบดึงหลบฉาก ดันส่งเสียงกรี๊ดเล็กๆ ตามมาอีก...ท่าทางสาววายชัดแจ้งไม่ปกปิด
"ใคร!?" พยายามกดน้ำเสียงลงสุด
"เพื่อนคณะ น่าจะคนละภาค"
"รู้จักเค้าด้วย!?"
"เอ...คนผมม้าน่าจะใช่คนที่เอาองุ่นมาให้เมื่ออาทิตย์ที่แล้วมั้ง ไม่แน่ใจ" นี่ใช่คนได้กล้วย แล้ววันต่อมาหอบองุ่นมาให้จากเขาใหญ่นะเหรอ
"ชื่อไร ทำไมพี่ไม่รู้จัก!?"
"ลมก็ไม่รู้จัก...ขอดูก่อน จำไม่ได้เหมือนกัน"
ดึงไอพอด สไลด์นิ้วคล่องแคล่ว รูปหญิงสาวหราน้าจอ 'ศิรินารถ-ปุ๊กลิ๊ก' ส่วนอีกคน 'เจน' กับ 'นาน่า' เด็กศิลป์ คนละภาคจริงด้วย
"ไม่ต้องไปสนิทด้วยเลยนะ"
"พี่เหยี่ยว---" ถอนหายใจ ท่าทางละเหี่ย
"มีอะไรต้องบอกพี่"
"......" พยักหน้าเพลียๆ
ผมนึกได้ วันเวลาที่ผ่านมา ลมเหนือตอกย้ำว่ามีผมเพียงคนเดียว และเราเพิ่งผ่านช่วงเวลาที่น่าจดจำเมื่อไม่กี่ชั่วโมงที่ผ่านมานี้เอง ...รสรักยังติดปลายลิ้น
เจฟฟรี่เคยดุผม... 'มึงต้องเชื่อใจคนของมึงด้วย เค้ายอมให้มึงสอยขนาดนี้ ยอมทอดกายให้มากขนาดนี้ทั้งที่เป็นผู้ชายเหมือนกัน'
'มึงต้องเข้มแข็งเผื่อเค้าด้วยนะเหยี่ยว อย่าให้ความระแวง โมโหหึง-งี่เง่ามาบังตา...คนหนึ่งคน กว่าจะหากันจนเจอ รักษาให้ดีๆ'
..........................
................................
หยุดยืน เยื้องประตูหน้าห้องเลคเชอร์ บังสายตาคนในห้อง
"ลมครับ พี่ขอโทษ ต่อไป..." นิ้วสวยถูกยกปิดปาก
"......." ใบหน้าสวยส่ายช้าๆ ก่อนคลี่ยิ้มหวานเอียงอาย ลดมือลงเกี่ยวสายสร้อยทองคำขาวที่คอผมเล่น ไร้ซุ้มเสียงจากปากรูปกระจับ
ปลายนิ้วไล่เรื่อยเข้าไปในอกเสื้อ เกี่ยวจี้รูปเหยี่ยวขึ้นมาช้าๆ นิ่มนวล แตะกลีบปากบางเบากับเหยี่ยวขาววาววับอันนั้น...รับรู้โดยสัญชาตญาณ คนสำคัญของเค้า-กูนั่นเอง!!!
ช้อนสายตามอง ตาสบตา...ผมคล้ายสัมผัสความไว้เนื้อเชื่อใจและความเข้าใจโดยไร้คำพูดอธิบายใดๆ ก็วินาทีนี้!!!
************************************************ TBC by puppyluv
[/url][/img] มอเตอร์ไซค์ล้อเล็กของโจ๊ก
***ภาพจาก grandprixgropดอทคอม
หัวข้อ: ลมเหนือที่รัก my luv พิเศษ#3 X88 (17/12/2011)p.399 (อ่าน 3125054 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก