อรุณสวัสดิ์สายโด่ง เจอกันวันอังคาร ^0^!!!
*********************************************
ลมเหนือที่รัก
ตอน83 เม็ดกรวดรายทางและเริ่มเค้าลาง
------------------------------
yeaw's
แล้วจุดเริ่มต้นความยุ่งยาก ราวกับจะวัดความสัมพันธ์ระหว่างเราสองคนก็ถูกจุดขึ้น...ด้วยก้อนกรวดเม็ดเล็กๆ รายทาง
เช้าวันต่อมา-วันอังคาร...เกือบ 10 โมง หน้าห้องชมรมภาพถ่าย
โจ๊กเรียกผมไว้หลังส่งเด็กเข้าห้องเรียนแล้ว
เพื่อนโฉบมาเล่าข่าวระหว่างผมจะเดินข้ามไปตึกวิดวะฝั่งตัวเอง
"มึงได้ข่าวน้องพอล มั่งมั้ยวะ?"
"ไม่!" ผมตัดใครแล้วขาดฉับ
"เมื่อวันวานกูเพิ่งรู้ชัดๆ ว่าน้องเค้าเลิกกับไอ้อ้วนเจ้าของร้านอาหาร คนในคลิปแล้วว่ะ"
"แล้วไง?" ก็เรื่องของเค้า แต่โจ๊กมันเจ้ากรมข่าวสารอยู่แล้ว
"ก็เมื่อวานกูไปประชุมนิเทศฝั่งโน้น เจอไอ้แก๊งค์ไล่ล่านั่นด้วย"
"อืม..." ผมรับฟัง
"พวกไล่ล่ามาเลาะๆ บอกกูว่าน้องเค้าอยากคืนดีกะมึง"
"....." ผมยักไหล่ไม่พูด พยักหน้าให้ขยายความ
"กูก็ด่าฝากเพื่อนน้องพอลในอดีตของมึงกลับไป บอกว่า เจ้าอย่าหวัง!" เพื่อนเตี้ยท่าเข้ม
"555" ผมหัวเราะ โจ๊กรู้นิสัยผมดี
แก๊งค์ไลล่า ชื่อจริง 'โมนา-ลิซ่า' โมกับซ่าสองหญิงเทียมกลุ่มกระเทยตัวล่ำไซส์กระทิงกล้ามล่ำคณะนิเทศ รักและบูชาพอลหนักหนา
"ถ้ากลับมาเจอโจ๊กจัดให้ พวกมันจะหนาว กูพูดงี้เลย"
"เหรอวะ!" ผมยังขำไม่หยุด
"จริงๆ กูเป็นคนดีนะเว้ย ไม่ทำร้ายเด็กและสตรีมีครรภ์ แต่กระเทยนิเทศล่ะไม่แน่"
"หึๆ" ผมยกนิ้วโป้งชมเพื่อนนักข่าวหัวเห็ด
น้องพอลอยู่นิเทศขึ้นปี 2 เป็นลีดกลุ่มเดียวกับเมี่ยงคำ ตอนคบกันแก๊งค์กระเทยเข้ามาวุ่นวายพอสมควร
ส่งน้ำส่งขนมมาให้ถึงคณะผม เป็นทอล์ค ออฟเดอะทาว์น ตลอดเวลาที่เห็นพอลอยู่กับผม
เพิ่งนึกออก วันกรณีพิพาทที่โรงกลาง น้องพอลเหมือนจะยื่นถุงขนมหวานให้ แต่โดนผมชนหกกระเด็นเสียก่อน
"กูจะสายล่ะ ฝากมึงดูด้วย" ผมบุ้ยสายตาไปห้องเลคเชอร์รวม
"เอ้อ ได้-จัดให้" กูล่ะกลัวตรงมึงจัดให้นี่แหละเพื่อน!!!
--------------------------------
นั่นคือตอนสายก่อนเข้าเรียนภาคเช้า
ตอนเที่ยงทานข้าวเสร็จ หลังแยกกับเด็กๆ กับโจ๊กที่กลับคณะ ...ผมกับเจฟฟรี่ก้าวขึ้นตึกวิดวะ เรียนคณะตัวเอง
เดินคุยกันระหว่างจะแยกเข้าภาค
"เหยี่ยว... เรื่องงาน 4k" เพื่อนฝรั่งเปิดปาก
"ว่า?" ผม
"ไอ้แทนกับพวกไอ้โจโจ้จะแยกวงเล่น"
"อ้าวเหรอ!"
"แบ่งวง-ไอ้แทนฮาร์ดร็อคเล่นช่วงปาร์ตี้ตอนดึก ให้กูเล่นหัวค่ำ เสียบแทนนิเทศ"
"เพราะ...?"
"นิเทศจะทุ่มงานแสง-สี-เสียงหลักใหญ่เลย ชมรมกูเลยโดนหางเลข หาการแสดงมาอุด"
"นานมั้ย ครึ่งชั่วโมง-ชั่วโมง?"
"ชั่วโมงเต็ม แทรกระหว่างบริหารกับแสง-สี-เสียงของนิเทศ น่าจะทุ่มครึ่งถึง 2 ทุ่มครึ่ง ประมาณนั้นถ้ากำหนดการไม่เปลี่ยน"
เจฟฟรี่เป็นประธานชมรมดนตรีสากล มีวงของมัน ไอ้แทนคือนักร้องนำชอบร็อค ต่างสไตล์กับเจฟฟรี่ที่ชอบซอฟมิวสิค
ผมเล่นกลองเป็นงานอดิเรก เล่นที่บ้านเจฟฟรี่ เคยขึ้นเวทีบ้างแต่แค่เป็นตัวเสียบเฉพาะกิจ ...ต้องมีเรื่อง ไม่งั้นมันไม่เอ่ยปาก
"แล้ว?"
"แล้วกูต้องฟอร์มวงใหม่" เพื่อนนักดนตรีท่าทางหนักอก
"ชิลสำหรับมึงอยู่แล้วนี่" ผมให้กำลังใจ
"เหยี่ยว...กูว่า-จะเอาลมเป็นนักร้องนำ"
"เฮ้ย มึงคนเดียวน่าจะเอาอยู่!" ผมหนาววูบ
"ไม่ไหว เวลากระชั้นเกิน"
"....." พูดอะไรไม่ได้ ถ้าเพื่อนออกปาก ผมก็ขัดไม่ได้
"ยังไม่แน่ แต่กูบอกมึงไว้ก่อน" เจฟฟรี่รู้ว่าผมหวง
"อืม กูเข้าใจ" ผมชิล หากภายในชักตะหงิดๆ
"กูแค่เผื่อไว้ก่อน ได้เรื่องชัดยังไงค่อยบอกมึง" เจฟฟรี่
"ได้" ผม
แค่นั้น ต่างคนต่างแยกเข้าภาคตัวเอง ...นั่นกรวดเม็ดเล็กๆ หนึ่งเม็ดผุดพราย
.................................
.........................................
เรื่องน่าจะจบแค่นั้น
ถ้าเย็นวันนั้น ลมเหนือไม่ได้เอากิ๊กลมกลับห้อง
"ฝากไว้ชมรมพี่โจ๊ก ...สายเบรคมันเจ๊งครับ" ตอบคำถามผมจ๋อยๆ เทน้ำใส่แก้วยกดื่มเงียบๆ
"ทำให้มันเจ๊งแต่แรกแล้วไม่ใช่เหรอ" ผมรู้ทัน
"สายหลุดจากเบ้าจะพันซี่ล้อ บอยบอกจะซ่อมให้แต่เช้า เลยเอาไว้โน่นครับ" หลบตาคว้าแก้วไปเก็บ
"อืม..." ไม่ว่าอะไร
แกล้งทำโน่นทำนี่ง่วน ...ผมน่าจะสังเกตเห็น มันเลี่ยงหลบเกินเหตุ
คนนี้หวงของ ใช้ของระมัดระวังสุดๆ
อย่างนาฬิกาข้อมือที่ผมให้ใส่เป็นนายแบบ-พรีเซนเตอร์ จะระมัดระวัง ทะนุถนอมมาก ตอนซ้อมเปียโนถึงถอดเก็บใส่กล่องบุนวมอย่างดี เพราะเคยถอดลืมวางหลังเปียโนห้องซ้อมที่ภาค อาจารย์ปู่เก็บไว้ให้ ผมฉิวเล็กๆ นั่นมัน TAG Heuer รุ่นล่าสุด ลิมิเต็ดเอดิชั่นอีกต่างหาก เลยเลคเชอร์เรื่องราคากับอธิบายรุ่น-ความสำคัญให้ฟังคร่าวๆ จากนั้นเวลาถอดเก็บจะล็อคใส่กระเป๋าเป้หลังอย่างดี
นั่นคือกรณีเป็นของๆ คนอื่น แต่กับที่เป็นของๆ ตัวเองจะเอ็กซ์ตรีมสุดกู่เหมือนกัน
นึกในใจ...ฟิคเกียร์ฝีมือระดับเทพเมพขนาดนี้ ต้องใช้เบรคด้วยเหรอวะ ได้มาปุ๊บจัดแจงถอดชุดเบรคออก เป็นผมห้ามไว้ซะเอง
บอกให้คาไว้ก่อน ทว่านอนใจแค่ข้ามคืนเท่านั้น เช้าตรู่วันรุ่งขึ้นแอบถอดน๊อตออก ถึงกำเบรคก็ใช้ไม่ได้อยู่ดี มีค้างไว้หลอกตาป๋าดันอย่างผมเล่น
ดูดิ๊-ใครว่าลมเหนือไม่ร้าย ...ร้ายลึกซิไม่ว่า!!!
"แล้วกลับมาไง ไมไม่โทรหาพี่ จะได้รับกลับด้วยกัน"
"พวกพี่เจฟฟรี่ให้ลมซ้อมวง"
"หือ?"
"พี่เจฟฟรี่ว่า บอกพี่เหยี่ยวแล้ว...เรื่องเล่นงานวัน 4K น่ะ"
"ใช่ เจฟฟรี่บอกพี่แล้ว"
"ประชุมค่ำไปหน่อย พี่โจ๊กเลยมาส่งครับ"
กีฬา 4k คือมหาวิทยาลัยพันธมิตร 4 แห่งในเครือมาแข่งฟุตบอลประเพณีกัน ปีนี้มหาลัยผมเป็นเจ้าภาพ อธิการบดีสั่งการให้จัดยิ่งใหญ่อลังการ
ปกติเจฟฟรี่มีวงของมัน แต่เมื่อเที่ยงเจอกันบอกจะแยกกันเล่น ไอ้แทน-นักร้องนำชอบร็อคเฮฟฟวี่หนักๆ เอาทั้งวงไปเล่นปาร์ตี้ช่วงดึก ทิ้งเจฟฟรี่ประธานชมรมที่ชอบร๊อคใสๆ แนวซอฟท์ มิวสิคฟอร์มวงใหม่เล่นช่วงเย็น
เจฟฟรี่จะล็อคตัวคนของผมเป็นนักร้องนำคนใหม่ ...นั่นแค่เปรยๆ ตอนเที่ยง
ไม่ถึง 2 ชั่วโมงต่อมา ตอนบ่าย 3 พักเบรคระหว่างคลาสมันเดินมาบอกด้วยตัวเองจะเอาลมเหนือเป็นนักร้องนำ ขอยืมตัวจาก'ทักษ์-พิทักษ์เทพ' ประธานชมรมดนตรีคลาสิกเรียบร้อยแล้ว ผมเลยรู้ว่าเอาจริง ไม่ได้พูดเล่น
...........................
.................................
"ทีหลังต้องบอกก่อน ปล่อยให้พี่รอ" ผมขับรถตามหลังเช้าไป-เย็นกลับทุกวัน
"ก็พี่โจ๊กบอก...โยธาชมรมพี่เหยี่ยวก็ต้องเตรียมสถานที่วุ่นอยู่เหมือนกัน"
"ก็ต้องโทรบอกพี่"
"ลม...มัวยุ่งๆ อ่ะครับ"
ใช่ ผมเป็นเสธฝ่ายวางแผนและประสานงาน มีกายเป็นประธานชมรมโยธาและอาคารสถานที่ กายอ้างว่าปีนี้งานเยอะไม่ยอมเป็นลีดกับเมี่ยงคำ
วันนี้ก็ประชุมเรื่องนี้ออกมาค่ำ เกือบทุ่มนึงได้...บรรยากาศเตรียมงานฟุตบอลคึกคัก ครอบคลุมทั่วทั้งมหาวิทยาลัยแล้ว
"พี่โทรไปต้องรับซิ" ผมโทรหา 5-6 ครั้ง จนต้องโทรหาเจฟฟรี่ถึงรู้ว่าอยู่ด้วยกัน ไม่งั้นได้ล้มโต๊ะประชุมโยธาแน่
"ลมลืมในกระเป๋าผ้า ห้องคลาสิก...ขอโทษนะครับ" ลิ้นแดงแลบเลียริมฝีปากน้อย ๆ ตายิ้มปิดเขินเหมือนเด็กทำผิดแล้วโดนจับได้
เฮ้อ ได้แต่ส่ายหน้า กลั้นขำ...โกรธไม่ลง บ่อยมากเรื่องเครื่องมือสื่อสารไม่อยู่ติดตัว
ทีหลังต้องหา GPS ติดข้อเท้าไว้ซะแล้วล่ะมั้ง ถึงจะเอาเด็กกูอยู่
"เรานี่น๊า..."
ร่างสวยเดินเข้ามาใกล้ๆ เงยคาง ชี้ที่คอระหงอมยิ้มที่มุมปาก
"เหยี่ยวน้อย..." อ้อมแอ้มว่าเบา
"อือ หึ๊" ผมอมยิ้ม
รู้กัน ผมเป็นคนใส่ให้ตอนเช้า เอาออกตอนเย็นแลกเป็นค่าหอมแก้ม เห็นรอยที่คอเป็นจ้ำจางๆ นึกได้ต่อไปถ้าไม่ฟิวส์ขาดจนระเบิดเถิดเทิงจริงๆ จะไม่ให้มีรอยในที่เปิดเผยสายตาสาธารณะชนอีกแล้ว...ต้องในร่มผ้าเท่านั้น อุอุ
เมื่อคืนโน้นที่อ่างจากุชชี่ก็เกือบตาย จะงับบ่าขาวฝากรอยฟัน..ดีที่ยั้งไว้ทัน จูบสร้างรอยที่แผ่นหลังสวยกับโคนขาอ่อนแทน
............................
...............................
แกล้งไล้ปลายนิ้วกับเส้นทองคำขาว ใส่แบบขวางลำคอห้อยจี้ไว้กลางหลัง
"ใส่แบบนี้ไม่บาดคอ?" ถามเกือบทุกครั้ง
"ตอนปั่นสปีด-ฟิ๊ววว เหมือนมีเหยี่ยวบินตามหลังมาเลย ...ลมชอบ"
ผมยิ้ม คำตอบเคล้ายหมือนเดิมแทบทุกครั้ง...จี้เหยี่ยวตัวน้อยอยู่กลางหลัง มีเหยี่ยวตัวใหญ่ขับรถตามต้อย
มือขวาดึงสร้อยมาข้างหน้าช้าๆ มือซ้ายจับเอวบางแนบชิด ค่อยโยกตัวเต้นรำเบาๆ
จี้เหยี่ยวทองคำขาวตัวน้อยอยู่ในมือ ร่างบางกดจมูกหอมแก้มเนิ่นนาน
"...ขอบคุณครับ" แถมจุ๊บแนวคางเล็กๆ หายแว๊บวิ่งขึ้นห้อง ผมยิ้มกว้าง ยกจี้เหยี่ยวน้อยขยุ้มหัวใจขึ้นแตะริมฝีปาก ...คิดในใจ
'เยี่ยม! พรุ่งนี้เจ้าลัมโบกินี่ตีปีก ได้ตุ๊กตาหน้ารถอีกวัน หึหึ'
***********************************TBC by puppyluv
[/url][/img]***จาก supercarsดอทเน็ต
หัวข้อ: ลมเหนือที่รัก my luv พิเศษ#3 X88 (17/12/2011)p.399 (อ่าน 2961754 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก