หัวข้อ: ลมเหนือที่รัก my luv พิเศษ#3 X88 (17/12/2011)p.399

[iforgive]

แหม่  ผิดหวังนิดหน่อยที่บัดดี้น้องลมไม่หล่อ ล่ำ เท่ห์
ไม่งั้นล่ะก้อ  มันส์แน่พะย่ะค่ะ  พี่เหยี่ยวคงเหวี่ยงกว่านี้หลายเท่า
ว่าแต่น้องลมรู้สึกว่าจะแพ้หลายอย่างเลยนะเนี่ยะ

[mascot]

ไอ้พี่เหยี่ยว บอกว่าแพ้ผงชูรส
ไม่ได้ยินไง มัวแต่หึง ดูน้องมั่งมัย

[aekporamai2]

เหยี่ยว..จะโง่อีกกี่ตอน..เนี่ย
แล้วน้องลม..แก็บอกเค้าไปดิ!รมณ์เสีย

[namtaan]

 
พี่เหยี่ยวดีแต่หึง หื่น แล้วห่วงน้องจริงจังบ้างสิ มาดูขนาดนี้ ได้แต่ดูกับแลรึไง ทำไมไม่ดูแลให้ดี
คุณแม่อุตส่าห์ไว้ใจ ปล่อยน้องให้อยู่กับพี่แล้ว ดูๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ทำกันเข้า

น้องลมจะเป็นยังไงบ้าง ดูน้องวิตกเรื่องผงชูรสมากด้วย แล้วก็ยังอุตส่าห์กินเข้าไปอีก 

ลุ้นๆๆๆๆจ้า บวก 1 แต้ม รอๆๆๆนะจ๊ะ

[k_U_K_K_I_K]

นิดหน่อยจริงๆๆจร้าลมจร้า ถึงกลับเป็นลม ๕๕๕

พี่เหยี่ยวดูแลน้องไม่ดีเลยอ่ะ จะฝากไว้ได้ไหมเนี้ยยยย

[w1234]

แพ้หลายอย่างเลยลมเหนือ

[pattybluet]

อีกแล้วตาเหยี่ยว.. หึงไม่ถูกเวล่ำ เวลา น้องจะแย่แล้วนั่น
พี่โจ๊กก้อไม่ไหวเลย น้องบอกว่าแพ้ยังจะไม่สนใจอีก
ขัดใจจริงๆเลย

[BeeRY]

ตอนนี้อยากถีบอิพี่โจ๊ก
จริงๆถ้าน้องบอกว่าแพ้นี่ต้องไม่บังคับให้กินดิ เป็นรุ่นพี่ภาษาไรวะ
เรื่องจริงคนที่แพ้นี่เค้าแพ้จริงจังนะนั่น โอ๊ย เคืองๆๆๆๆ ถ้าน้องลมเป็นอะไรนะ โดน
อิพี่เหยี่ยวด้วยอีกคน หมั่นไส้ ชิส์
อารมณ์เสียแต่เช้า แต่จะอารมณ์ดีถ้าวันนี้ puppyluv มาต่ออีกสองตอน

[puppyluv]

ลมเหนือที่รัก
ตอน30
------------------

lom’s

           โรงพยาบาล G

   “น่าพี่โจ๊ก---หยุดร้องไห้ได้แล้ว ไม่อายพี่พยาบาลคนสวยเหรอ” ผมลูบหัวคนผมสั้นที่ตอนนี้ฟุบอยู่ข้างเตียง มือจับข้อมือผมไว้
“ไม่อายโว๊ยยยยยย ลูกผู้ชายอย่างกูไม่มีอาย---ฮืออออออออๆ” ยังจะมีหน้า ตาคมตอนนี้แดงช้ำ จมูกเป็นรูดอฟกวางเรนเดียร์ สูดน้ำมูกครืดคราด
“น่าพี่โจ๊ก พี่สต๊าฟจะร้องตามพี่หมดแล้ว” รุ่นพี่ปี 2 ในห้อง ชายหนึ่ง หญิงหนึ่ง กระเทยหนึ่งทำท่าเช็ดน้ำป้อย ๆ ตาม

        ตั้งแต่ฟื้นได้ฟังคำขอโทษมาเกือบ3 ชั่วโมงได้

  “แม่ล่ะครับ?”
“คุยอยู่กับพี่ผู้ชาย เอ่อ...พี่เหยี่ยวอยู่ข้างนอกครับ” พี่ผู้ชายจริงๆ ตอบ พี่ผู้หญิงจริงๆ รับโทรศัพท์ เดินออกไปข้างนอก คนที่พูดโทรโข่งให้ผมเล่นเกมส์รวยเพื่อน จำได้ติดตา

  “ทีหลังมึงอย่าทำแบบนี้อีกนะลม”
"แหะๆ..." ผมยิ้มแห้ง
“นิดหน่อยของมึง-เล่นสลบข้ามวันแบบนี้ ทำเอากูใจคอไม่ดีเลย” เช็ดน้ำตาลวกๆ สั่งน้ำมูกครืดดดด ประกอบ

  “ผมขอโทษ ...นะครับ”จับมือข้างที่ไม่ถือทิชชู่เขย่าน้อยๆ
“กูผิดเองแหล่ะ ไม่เชื่อที่มึงบอก” พี่โจ๊กหลบตา
“ไม่เอา ไม่อยากฟังรอบที่พันสอง นะครับพี่โจ๊ก ...ผมขอโทษ” คนตาแดงคงเบื่อได้แต่ถอนใจ เล่นนิ้วมือผมไปมา
“...ถ้ามีงี้อีกแล้วไม่บอกก่อน กูนี่แหละจะเอามึงตายซะเอง เข้าใจมั้ย!”
“คร๊าบ หายโกรธนะ ...ไม่ร้องแล้วนะ” ผมยื่นนิ้วก้อยไปเกี่ยวง้อ ฝ่ายนั้นค้อนแต่เขย่านิ้วก้อยแรงๆ ตอบ พี่เจฟฟรี่นั่งโซฟาข้างผนังขำพรืด กลายเป็นคนป่วยเอาใจคนเฝ้าไข้เสียเอง

        พี่ผู้หญิงกลับเข้ามา บอกน้องๆ กลับมาจากรับน้องแล้ว กำลังแยกย้ายกันกลับบ้าน

        คุณแม่เดินตามหลังเข้ามาพร้อมคนตัวสูง ขอให้พวกพี่ที่มาเยี่ยมผมกลับ (รู้ทีหลังนกยักษ์ไม่ยอมให้อยู่เฝ้า) พวกพี่เค้าขอโทษขอโพยอีกรอบและขอบคุณที่คุณแม่ไม่เอาเรื่อง
        ผมแพ้ผงชูรสแถมพ่วงข้าวเกรียบมีส่วนผสมกุ้ง ล้มหมดสติวงแตกตอนรับน้อง โคม่าราวครึ่งวัน ออกมานอนสลบไสลข้ามคืนจนเค้ากลับจากรับน้องนี่ล่ะ
        คนเผด็จการสั่งโน่นสั่งนี่ไม่ให้ผมขยับตั้งแต่ฟื้นมา จัดการไล่พี่โจ๊กกับพี่เจฟฟรี่ให้กลับ บอกทางไปส่งคุณแม่เรียบร้อย

        ---ห้องโล่ง
         เหลือผมกับนกตัวโตสองต่อสอง

         เหลือบตามองสำรวจ หน้าตาอิดโรย ขอบตาคล้ำเห็นได้ชัด หนวดเคราขึ้นเขียว ผมยุ่งไม่ได้หวี เสื้อผ้าถ้าจำไม่ผิดน่าจะเป็นชุดเก่า

        ใจผมสะท้อน เกิดอะไรขึ้นกับเหยี่ยวขาวเจ้าสำอางค์หล่อเนี๊ยบ

 “พี่เหยี่ยว...”ลองยื่นมือ คนยืนคว้างกลางห้องรีบก้าวมาคว้ากอบกุม มืออุ่นดีจัง
“หือ?”

“พี่โจ๊กร้องไห้ใหญ่เลย...” พยายามชวนคุย ไม่ไหว -หน้าเครียด บรรยากาศมาคุ
“มันร้องตอนลมอยู่ ICU รอบนึง แล้วก็เมื่อครู่นี้อีกล่ะ” พยักหน้า พี่เจฟฟรี่ก็บอกอย่างนั้น
“พี่โจ๊กคงโกรธลมน่าดู”
“ไม่หรอก มันโกรธตัวเองมากกว่าที่ไม่ฟังตอนลมบอกแต่ทีแรก”เงียบ -^-!!!
 
   “พี่เหยี่ยว—โกรธลม ...มากมั้ย?” คนหน้าโทรมหันหนีขวับ
“โกรธมาก-โมโหมาก-เสียใจมากด้วย!!!” ง่า-กี่กระทงกันล่ะ ผมคลายมือแต่โดนกระชับกลับแน่น แกะไม่ออก
"------" เงียบไว้เป็นดี
“โกรธมากที่เรื่องสำคัญแบบนี้แต่ลมไม่บอกพี่ โมโหตัวเองมากที่ไม่ทันระวัง ทำให้ลมต้องเข้ามานอนที่นี่... แล้วก็เสียใจมากที่ลมไม่เห็นว่าพี่สำคัญกับลมเลย ถ้าเผื่อลมเป็นอะไรไป พี่-พี่จะทำยังไง” กลืนน้ำลายหันหน้าหนีไม่พูดต่อ ผมหน้าม่อย จ๋อยสนิท
“พี่เหยี่ยวครับ ลมขอโทษ ลมผิดเอง ไม่คิดว่าจะเป็นแบบนี้ มันเป็นเหตุสุดวิสัย พี่เหยี่ยวอย่าโทษตัวเองเลยนะครับ” ยังเงียบ ไม่หันกลับมา ผมได้แต่บีบมือ กดนวดย้ำเบาๆ ซ้ำไปซ้ำมา
 "--------" ยังปิดปาก ตาปิดไม่รับรู้

  “พี่เหยี่ยว---สำคัญกับลมที่สุด สำคัญกว่าอะไรทั้งหมด” พยายามรั้งคนขี้งอนให้เข้าใกล้
“สำคัญกว่าทุกๆ คนเลยต่างหาก!!!”เหวยยยยย ย้อนเสียงดังไม่ยอม เรื่องเสียเปรียบเป็นไม่มี ไม่ป่วยจะกัดคอขาด!!!

          ผมยิ้มกว้าง ตัวโตซะเปล่า เวลาแบบนี้ยังจะดื้อเอาแต่ใจได้โล่ตัวเหมือนเด็ก

“ครับ... ไม่มีใครสำคัญเท่าพี่เหยี่ยวของลม” ดึงมือใหญ่มาใกล้ ยอมมาแต่ยังเสมองทางอื่น เห็นหน้าแดงนะ ผมฟูหัวใจเต้นระริก ---อ้อนหน่อยคงไม่เป็นไรมั้ง

  “พี่เหยี่ยวครับ ...ลมเคยบอกพี่แล้วว่าลมดีใจ อบอุ่นแค่ไหนที่มีพี่เหยี่ยวอยู่ด้วยตอนลมไม่สบาย”
"------" หันมาสบตาแล้ว สายตาที่หลุบมองทำผมเขิน
“บอกอีกอย่างได้มั้ย?” บีบมือคนตัวโตแน่นเข้า
“...ว่า?”
“ว่า ที่ลมรู้ว่าตัวว่าแพ้อะไรมีแค่นี้ แต่ต่อไป...ถ้าเราได้อยู่ด้วยกัน ถึงตอนนั้นลมไม่สบายขึ้นมาอีก—“

         ผมลิ้นพันกัน กลืนน้ำลายลำบาก ใบหน้าหล่อเหลาเริ่มคลี่ยิ้มกระจ่างแจ่ม รอคอย---

“ถึงตอนนั้น...พี่เหยี่ยวจะอยู่กับลม ใช่มั้ยครับ?” โดนกอดหมับเต็มรัก คำว่า 'ใช่มั้ยครับ' อู้อี้กับอกกว้าง ผมซุกหน้าลงสูดกลิ่นกาย หวังว่าคงไม่เห็นหน้าแดงก่ำกับใจที่เต้นกระเด็นกระดอนหรอกนะ
“ไม่มีถ้า-ลมต้องอยู่กับพี่ จะไม่ให้ห่างเลย เราจะรู้พร้อมๆ กัน ตอนลมไม่สบาย พี่จะกอดลมไว้-ไม่ปล่อย”

         ผมยิ่งซุกตัว อยากจมหายไปกับหัวใจดวงที่เต้นแรงข้างแก้มนี่

“จะไม่ปล่อยลมของพี่...เด็ดขาด” กระซิบเบาคล้ายกับฝันไป

**************************************TBC by puppyluv

      

[BossZa]

   
      

[kungyung]

 
หวานเจี้ยบบบบบบบบบบ

[puppyluv]

โอ้วววว...มาแต่เช้าน่ออออ
BossZa กะ kungyung อรุณสวัสดิ์
   เล่านิ๊ดส์...
  ตอนคิดคาแรคเตอร์ของลมเหนือ คิดถึงเรื่อง'โลกนี้ไม่มีอะไรฟรี'
ลมเหนือดูคล้ายฟ้าสร้างเพราะลำเอียง รูปร่างสูงสง่า หน้าตาใบหน้าสวย มีความสามารถ เก่งกล้าในทางของตัวเอง
         แต่จริงๆ แล้ว ภายในกลับเปราะบางมีช่องว่างอย่างไม่น่าเชื่อ...ในเรื่องที่คนอื่นว่าง่าย ธรรมดาชิลๆ แต่กับลมเหนือกลับต้องมีวินัย ต้องดูแลตัวเองอย่างเข้มงวด
เพราะรักแม่ เชื่อมั่นในครอบครัว จึงพยายามใส่ใจไม่ให้คนที่รักลำบาก
         และเคยอ่านในหนังสือพิมพ์(ไทยรัฐ) มีน้องผู้หญิงลูกคนมีกะตังค์ไปทานข้าวกับเพื่อนแล้วล้มลงชักเพราะแพ้ผงชูรส-โคม่า เพื่อนที่ไปด้วยตาตั้ง แต่แม่รู้เรื่องดีเลยช่วยชีวิตลูกไว้ทัน ตอนนั้นคิดว่า เออนะ คนแบบนี้ก็มีด้วย เห็นเค้าเพอร์เฟคนามสกุลดัง แต่แท้จริงคนเราก็มีเรื่องเปราะบางคิดไม่ถึง
         เลยใส่ใน 'ลมเหนือ' ซะ... เป็นฉะนี้ -เอวัง-

ตอบ;          
          เรื่องมาม่าของsamsoon@doll กะ SuSaya ง่า...พยายามแล้ว-^-ทว่า-เป็นคนปรุงไม่อร่อยเลย จะผัด แกง ทอด ปล่อยอืดก็ไร้ความหมาย แต่เห็นจานคนอื่น เรื่องอื่นในเล้าเรื่อง-ทำไมมันน่ากินงี้วะ!? ได้แต่มองตาละห้อย เรื่องนี้แค่ไวไวได้มั้ย
          เอาเป็นว่า แค่โหดมันส์ฮาเท่าที่ hahn ว่าได้ชิมิ, แค่มึนๆ กวนๆ ประมาณ M23 (ไอ้นี่เอาฟามจริงมากล่าว ชิชะ รู้ได้ไงหว่า มาเม้นต์แรกดอกเดียวโดนตูม)
          เกริด้า -กลับไปย้อนดูตอนต้นๆ ช่ายยยยจริงด้วย เว้นวรรคเยอะไป ไม่ค่อยต่อประโยค ---อ่านกันมาได้ไงน่ออออ ขอบคุณๆ
          ที่ Ukira.zan นั่งอ่านจนเจ็บตูดเพราะงี้ป่าว, A-J.seiya*อีกคน ไม่ทราบอ่านคล่องยัง ประโยคนี้ใครพูด หายจ้อยไปเลย

          อยากบอกว่าทุกโพสต์ ทุกวิวที่เห็นมีค่าและมีความหมาย นอกจากเป็นกำลังใจแล้วยังชื่นมื่นหัวใจอีกด้วย (สถิติ:จากตอนแรก 10 โพสต์ 1 ตอนนี้ 19 โพสต์กลับมา 1) 
         คุณคือผู้ทำให้เรื่องนี้มีชีวิตชีวาขึ้นมา
         อ้อ-บอก askmes เลยละกัน เข้ามาเป็นโพสต์ที่ 13 ล่ะ เลขลัคกี้ นัมเบอร์/บังเอิญรึเปล่าไม่รู้ เดี๋ยวไล่ให้ดู...
   roseen(1), pinkky_kiku(2), hotladyanyavee(3),JJHJJH(4), Vesi(5), golove2(6), pedigree(7), โจ๊กกุ้ง(, samsoon@doll(9), ZakuPz(10), rakza(11), fahsai(12), askmes(13)เบอร์หลังเสื้อพอดี, insomniac(14) และมือทองกลับจากลุยหิมะ fuku(15) เป๊ะ!
         ขอบคุณทุกการติดตาม
ขอให้เป็นดีๆ อีกวันสำหรับคนแวะเวียนเข้ามานะ...!!!

[fuku]

ว้าวๆๆ  เหยี่ยวในที่สุดก็พูดถูกใจบ้างแล้ว
น่าจะถามมาตั้งนานแล้วนะเนี่ย

ตั้งแต่เริ่มรู้จักกัน เหยี่ยวป่วยมากี่รอบแล้วเนี่ย หลังจากนี้คงไม่ต้องนอนอีกนะ

ปล.ใจร้ายนะเนี่ย ตกชื่อเค้าได้ไงอ่ะ

[BeeRY]

 

[EunJin]

หวานจนน้ำตาลเรียกพี่เลยทีเดียว... ^ ^

[roseen]

 

[doomare]

รู้ทันน่ะ! ว่า...นกยักษ์อยากให้อ้อน

[kunkai]

 

[hahn]

ขนาดป่วยน้องลมยังน่ารักได้ขนาดนี้ นี่ถ้าไม่ป่วยนะมีหวัง พี่เหยี่ยวจับกดแน่ ๆ

ปล.จะรสชาดไหนเรา็ก็ตามอ่านอยู่แล้ว

[iforgive]

พี่เหยี่ยวมีน้อยจงน้อยใจ  แหม แหม  ไม่ใช่เพราะคุณกำลังงอนเรียกร้องความสนใจอยู่เหรอตอนนั้นอ่ะ
พอน้องลงไปนอนเท่านั้นแหละ  องค์ประทับเชียว  ว่าแต่ยังมีอะไรให้ลมแพ้อีกมั๊ยเนี่ยะ

[both^^]

โหหหหหหหหหหหหน้องลมเป็นเยอะมากๆ
ไม่แปลกใจที่พี่โจ๊กร้องไห้ซะขนาดนั้น
พี่เหยี่ยวอีกสภาพไม่เป็นหนุ่มหล่อเลย
ครั้งหน้าควรระวังตัวเองมากๆนะหนู
เถียงหัวชนฝาไปเล้ยยย ว่าเราแพ้อย่างแรง
รุ่นพี่คงตกใจกันน่าดู

[sukie_moo]

เป็นคนป่วยที่น่ารักโคตรๆอ่ะลม แทนที่คนอื่นจะต้องเอาใจ ปลอบขวัญ
ลมกลับต้องเป็นคนไปปลอบขวัญคนอื่นซะเอง

คนอาไรน่ารักกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

ปล.อิพี่เหยียว ไปไหนไม่รอดแล้ว อิอิ

[จันทร์ผา]

หวานซะ

[หมวยลำเค็ญ]

น้องลมเปราะบางงี้ พี่เหยี่ยวยิ่งทิ้งไม่ลงร๊อกกกก
ชีวิตจริงเป็นอย่างนี้ก็แย่เน๊อะ จะทำอะไรกินอะไรต้องระวังตลอดเวลา
สงสารน้องลม   

[samsoon@doll]

55555555555555 ไอ้นกตัวไหนว่าได้แล้วจะเขี่ยทิ้ง ดูท่าแล้วน่าจะยากแล้วนะคะ ติดงอมแงมเสียขนาดนี้ ขนาดดูแลน้องลาตา จนปล่อยตัวเองโทรมได้นี่ มันไม่ธรรมดาจริงๆ

หนู๋ลมตามีเคล็ดลับมัดใจสามีอะไรบ้าง บอกเจ้บ้างซี่ ?

[bellity]

โอ๊ยเขินๆ ลมอ้อนอ่ะ

แบบนี้ให้พี่เหยี่ยวฟรีเลย 1 ตัว  

[Whatever it is]

เหอะๆ อีพี่เหยี่ยวปากดี แล้วก็ดูแลให้ดีล่ะยะ 

[indy❣zaka]

จะหวานกันไปถึงไหนนนน อิจฉาาาาา

[Vesi]

ดูท่าคงไม่ได้เขี่ยทิ้งแล้วล่ะน้า ติดงอมแงมซะ

[Mileson]

ซึ้งและหวานมากกก...มดขึ้นเตียงคนป่วยเต็มเลย