yeyong--- 4k ในเรื่องคือ วันกีฬาฟุตบอลระหว่างมหาวิทยาลัย 4 แห่ง จัดแข่งกันทุกปี ปีนี้ ม.k ที่นี่เวียนมาเป็นเจ้าภาพ
เกริ่น 4k ตั้งแต่ตอน71 โรงกลาง-ลมโดนเมี่ยงคำมาชวนคัดตัวลีด, ตอน75ไม่มีตรงกลาง-เก็ทโดนบีงอนเพราะเห็นลีดหญิงวิดวะ คณะเดียวกันกระแซะใกล้เกิน และตอน83 เริ่มเค้าลาง-โจ๊กคาบข่าวน้องพอลอยากรีเทิร์นมาบอกเหยี่ยว ส่วนเจฟฟรี่จะเอาลมเป็นนักร้องนำ
(ตอน 83 p.119) ตอนนี้น่าจะชัดเจนและเปิดอ่านย้อนง่ายสุด
ตอบยาว...จะได้นึกเป็นช็อตๆ อ่านต่อไปด้วยกันจะได้สนุก
อ้อ กำลังหัดลิงค์คำสั่งทำสารบัญอยู่ คงสะดวกขึ้นเวลาพาดพิงถึงเหตุการณ์ที่ผ่านมา ขอบคุณที่ถาม...อรุณสวัสดิ์!!!
**************************************************************************************
ลมเหนือที่รัก
ตอน87 สัญญา
-------------------------
<<<ความเดิมตอนที่แล้ว
[“...ทำไมไม่บอกพี่!?”
"ทำไมลมไม่บอกพี่ ...เห็นพี่เป็นตัวอะไรของลมกันแน่!"
"พี่เหยี่ยวสำคัญกับลม...ที่สุด"
"ใจร้าย...คนใจร้าย รังแกกิ๊กลม---ไม่เอาแล้ว ฮือ..."
"ชู่ว์..ลมเหนือคนเก่ง...ชู่ว์"]>>>
---------------------------------------------
yeaw's
"ไม่เอาแล้วนะครับ มีอะไรไม่ว่าเรื่องเล็กเรื่องใหญ่ ลมต้องบอกพี่เหยี่ยว" กว่าจะหยุดมาดหลุดมาเก๊กฟอร์มเทพได้ เกือบสำลักหัวเราะตาย
"ทุกเรื่องเลยเหรอ?"
"ใช่ ทุกๆ เรื่อง ไม่มีข้อยกเว้น อ๊ะ สัญญาแล้วไง!" ผมย้ำอีกรอบ นี่ขนาดคำสัญญาหลุดจากปากหยกๆ
"แต่ลมไม่อยากให้พี่เหยี่ยวไม่สบายใจนี่ ลมจัดการได้" ยังจะ...นะคนเรา
มิน่า วันที่ผ่านมาถึงได้งอแง ปิดปากไม่ยอมเล่าเรื่อง ยื่นคำขาด 'ลมจัดการเอง'
อย่างนี้ผมต้องระวังให้มากขึ้น ถ้าไม่หนักหนาจริงๆ ลมเหนือต้องปกปิดแล้วปล่อยผ่าน เป็นกูตามนอยด์แดรกทีหลัง-ไม่ดีๆ
"ได้ แต่ต้องให้พี่รู้เรื่องก่อน ส่วนจะจัดการยังไง-พี่ยอม!"
"จริงนะ" ทีนี้ล่ะเสียงใส ยิ้มบานแฉ่ง อดลูบศรีษะเบาๆ ไม่ได้
"...ก็เคยห้ามลมเหนือได้ซะที่ไหน" กัดต้นแขนเล่น
"โอ๊ย..!" ยกศอกหนีทันที เบตาดีนยังเกาะเป็นคราบ ผมตกใจวูบแต่ยังปั้นปึ่งแข็งเป็นหิน
ทีเดินห้าวสุดเท่ห์ ตะลุยเดี่ยวดงไบซันพวกนั้นไม่มีกลัว ทำกูหายใจหายคอได้ที่ไหน
มางี้โดนปั้นปึ่งใส่นิดเดียวร้องไห้ขี้มูกโป่ง มีแผลอีกต่างหาก-บ้าชิบ!!!
"มีแผลแบบนี้ แล้วพี่จะให้อภัยตัวเองได้ยังไง ไหนจะคุณแม่ถามอีกล่ะ" ดัดหลังจ๋อยๆ ไม้เด็ด ให้เด็กดื้อสำนึกผิดเต็มๆ
"ลมซุ่มซ่าม..." ปลายนิ้วเกลี่ยเส้นผมยาวทัดใบหูให้
"แน่นะ!" ผมชี้นิ้วคาดคั้น
"รีบลงไปดู กระแทกผนังบันได เกี่ยวรั้วลูกกรงเหล็กแถวนั้น" ทำตัวเองว่างั้น
บ้าชะมัด ไม่รู้รึไงผิวสวยๆ นี่เป็นสมบัติของผม!!!
"เจ็บมั้ยครับ?"
"หึ๊..." สั่นศรีษะน้อยๆ
"เรานี่น๊า"
"เป่าให้หน่อย..." เฮ้อ-จับไม่ได้ไล่ไม่ทัน สมชื่อที่แม่เค้าตั้งให้จริงๆ
ผมปรับอารมณ์ กลั้นอมยิ้มขำเด็กร้ายกาจ สูดลมหายใจ...เอาใจเด็ก
"โอม..อะดาคะดาบรา หายเจ็บ...เพี๊ยงงงง---" กดจูบกับอก ตำแหน่งหัวใจเต้นแรง
"หายแล้วววว..." ยิ้มหวาน วางแขนพาดหลวมๆ รอบคอผม ...ยอมทุกทีซิน่า!!!
"พี่เหยี่ยว..." อุบอิบกับลาดไหล่ผม
"หือ?"
"ตอนนั้นน่ะ ลมกลัวมาก"
"กลัว?" กลัวจริงง่ะ
"มากๆ แต่กิ๊กลมจะพัง พระเอกต้องออกโรงใช่มั้ย---" ไม่ต่อแต่วางคางมนกับลาดไหล่ผม
"เฮ้อ ไม่เอานะ อย่างกิ๊กลมพี่ซื้อให้ใหม่กี่คันก็ได้ ไม่ต้องห่วง"
"ไม่ซิ นั่นของขวัญ..." ของขวัญรับขวัญเด็กน้อยค่านอนเป็นหมอนข้างร่วมเตียงเดียวกัน ผมกระซิบกับหูตอนจะซื้อให้
"ทำอะไรไม่คิดเลยน๊า คนเรา"
"ก็ของลมนี่!"
"เอางี้-ง่ายๆ ถ้าเค้าฟาดเปรี้ยงมาทีเดียว เราจะเป็นไง คิดมั่งมั้ย"
"ก๊อ -เจ็บ ไม่เป็นไรหรอก"
"ไม่เป็นไร ถ้าตายไปเลยน่ะใช่ คุณแม่แค่ร้องไห้ทำศพให้ลูกแล้วก็นั่งเสียใจจนชั่วชีวิตที่เหลือ"
"อ่า..." เด็กหน้าซีด
นี่ล่ะ ข้อมูลเด็ดจากซี้ตี๋ ที่คนนี้ระวังตัวแจในทุกๆ เรื่องเพราะ 'กูต้องไม่ตายก่อนแม่กูเด็ดขาด!' เก็ทนินทาเพื่อนก่อนเล่าความ
'ลมมันรักแม่มันมากครับ บอกเหลือกันอยู่แค่สองคน มันจะอดทนมาก หิวแค่ไหนหรือทำอะไรสุ่มเสี่ยง ลมจะไม่แตะ ไม่เฉียดใกล้เลย' น้องไอ้กายรายงานข้อมูลฝังหัวผม
"รึอีกที ถ้าเค้าหักนิ้ว ตีมือ ตัวเจ็บไม่เท่าไหร่ แต่มือเจ็บเล่นเปียโนไม่ได้ทำไงดีล่ะ" ยกเหตุสุดที่รักมาอ้าง ความรับผิดชอบเรื่องโซโลลิสต์มือหนึ่ง
"....." เงียบเว้ย กระชับรวบนิ้วมือตัวเองแน่น
"ทีหลังถ้าเกิดเหตุอีก พี่จะรายงานคุณแม่" ขู่ฟ่อไม้เด็ด
"ฮึก..." หน้าเบ้ไปเลย ซุกบดเบียดกับอกผมแน่นเข้า...จะเป่าปี่อีกรอบ
"คนเก่งจริงต้องรู้เวลา รู้สถานะการณ์ ตอนไหนควรรุก ตอนไหนควรถอย" ตีเหล็กปิดกลอนประตู
"...." เด็กกลืนก้อนสะอื้นกับบ่าผม
"นะครับ ต่อไป...ลมต้องบอกพี่เหยี่ยวก่อน-ทุกเรื่อง-ทุกครั้ง"
"....." พยักหน้าจริงจัง ค่อยน่าไว้ใจหน่อย
"หึๆ...เด็กโง่ใครน๊า..." ประคองใบหน้า จูบซับน้ำตาคลอให้
พอรู้เรื่องคนนี้หวงของ ผูกพันขนาดตั้งชื่อให้เป็นผมๆ ก็ไม่ยอมหรอก
ต่อไปผมหาทางตามติดคนนี้แทบทุกฝีก้าวแบบไม่ให้รู้ตัวยังไงดีหว่า!???
--------------------
ปิดปากหาวหวอดก่อนวางคางเกยไหล่ผม เหลือบมองนาฬิกา ใกล้จะสี่ทุ่ม ไวจริงๆ พับผ่า
นิ้วเกี่ยวสายสร้อยเหยี่ยวน้อย ป่องแก้มรอ ชายตาบอกใบ้ให้เห็น เด็กน้อยอมยิ้มรับก่อนกดจมูกลงมาหอมฟอดเร็วๆ ย้ำไปย้ำมา 4-5 ที
ผมหลุดหัวเราะขำ จี้อันเล็กๆ หลุดติดมือ ...น่าจะดีไซน์ให้มันหุบปีกเกาะคอนนิ่ง ๆ เชื่องๆ ว่าง่าย
นี่เล่นกางปีกผงาดขยุ้มหัวใจทั้งดวงอีกต่างหาก ผมต้องเสียหัวใจกี่ดวงเข้าไปแล้ว
....................................
..........................................
---กอดโอละเห่ลูกลิง ช่วงเวลาสงบสุขของวัน
ลมร้ายน่าจะพัดผ่าน กระแสลมอ่อนคลายจิตใจให้สงบลง รึเปล่าหว่า!?
"ถ้าพี่เหยี่ยวจะไป...ต้องบอกลมตรงๆ นะ ไม่บอกเหตุผลก็ได้ ลมจะไม่ถามซักคำ"
"อีกแล้วนะ...!" แบบนี้ทุกที ผมไม่ชอบเลย ถ้าเจอเรื่องหนักๆ หรือมีเรื่องดีใจสุดๆ ลมเหนือจะเอ่ยทำนองนี้
"ถ้าวันไหนเราไม่ได้อยู่ด้วยกัน ลมจะได้จำได้ ...พี่เหยี่ยวดีกับลมแค่ไหน"
"อื๊อ-ไม่เอา ลมต้องอยู่กับพี่ซิ!"
กดจูบขมับสวย กอดกันนิ่งไปครู่ ...
แล้วสายลมเหนือก็พัดพาไปไหนไม่รู้ ทำผมกระอักอีกระลอก
"พี่เหยี่ยวทำลมนิสัยเสีย..."
"...หือ?"
"ลมไม่เคยต้องร้องไห้ ขี้แยขนาดนี้---ไม่เคยมีคนเอาใจใส่ ซื้อของให้ หาอะไรอร่อยๆ ให้กิน"
"อืม..."
"พี่เหยี่ยวทำลมเอาแต่ใจตัวเอง ไม่ว่าเมื่อไรก็กอดลมไว้เสมอ"
กูกลั้นเขื่อนเปื้อนยิ้มบนหน้าตัวเองทันมั้ยวะ หึๆ!!!
"ทำลมอ่อนแอ ทำให้ลมคิดถึงพี่ ต้องมีพี่อยู่ใกล้ๆ ขาดพี่ไม่ได้"
"อา..." เค้าด่ากูอยู่ชิมิ ทำไมกูต้องปลื้มตัวเองขนาดนี้น้อ
"พี่เหยี่ยว...นิสัย...ไม่ดี" ค่อยๆ ซุกใบหน้ากับต้นแขน ลูบไหล่ชื้นหมาดไปมา
"แล้วชอบมั้ย?" ใจผมพองโตเหมือนพลุสีสันสดใส ร้อยพันดวง สว่างพร่างพรายเต็มท้องฟ้าราตรี
ไม่ตอบหากแต่ซุกตัว ฝังจมูกปากที่ต้นคอแน่นเข้า นิ้ววนม้วนปลายเส้นผมที่หลังคอของผมเล่น
"ตรงนี้ของลม ---ของลมคนเดียว" สูดกลิ่นหลังคอ จมูกคลอเคลียไปมา ผมรู้สึกตัวเองหน้าแดงก่ำ อุณหภูมิในร่างกายพุ่งเลยจุดเดือด ---ขนคอลุกพรึ่บ!
ลูบไล้ผิวเนียนละเอียดที่โคนขาอ่อน ล้วงเข้าไปบีบก้นลูกพีช บั้นท้ายเต่งตึง กล้ามเนื้อดีดสะท้อนมือ-ชิบหะแล้วตู
"อาร์.. " ไม่ใช่เสียงผม แต่เปิดวาว์ลทุกประตูกลในร่างกายพุ่งทะลัก!!!
ลิ้นเล็กจากปากรูปกระจับสวย เลียเล่นงับติ่งหูผม ...เลือดในกายที่พยายามสะกดกลั้น พุพุ่งเป็นสายหาทางออก
ใบหน้าสวยตอนนี้ฉ่ำหวาน ผละออกห่างสบตา มือซนปูไต่หน้าท้อง เอ่ยเบา ทว่าดังก้องในความรู้สึก
"...เสื้อเปียก" เลิกชายเสื้อดำผมพ้นศรีษะ ตะลึงไม่หาย...ไม่สบตาแต่เมียงมองแผงอก หลุบลงต่ำแลบเลียกัดริมฝีปากตัวเองช้าๆ ...หึหึ ฟิตแอนด์เฟิร์มก็เพื่อแววตาชื่นชม เซ็กซี่อย่างนี้จากคนนี้
ปลายนิ้วเรียวลากไล้ลาดไหล่ หน้าอก ค่อยต่ำลงถึงซิกส์แพคเนิบนาบ บางเบา
ผมเดาะลิ้นในโพรงปากเล่น ใจเต้นถี่...เด็กนี่จะเริ่มก่อน!
ตาสวยหรี่เล็กเชิงท้าทาย สองมือล้วงลึกเข้าไปในกางเกงผม ช้ายิ่งกว่า ...ผมกลั้นหายใจ-ของจริงว๊อย!!!
***********************************TBC by puppyluv
หัวข้อ: ลมเหนือที่รัก my luv พิเศษ#3 X88 (17/12/2011)p.399 (อ่าน 2937839 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก