คราวนี้ฟัดจริง.....ไม่มีฝันแล้วนะคะ ฮี่ฮี่
ตอน สองหวาน (Sweet Couple)“ฮื่อออออออออ” เสียงร้องครางในลำคอของหมาน้อยกระตุ้นอารมณ์หื่นของเจ้าหมาล่าเนื้อ.....ภาพที่ปรากฎอยู่ในห้องนอนเล็ก ๆ นั้น ดูคล้ายกับสุนัขป่าสีน้ำตาลเข้มตัวโต กำลังยืนคร่อมร่างของหมาบ้านพันธุ์ปั๊คหน้าตาพิลึกพิลั่น.....เจ้าหมาใหญ่กำลังงับเหยื่อตัวน้อยในกรงเล็บ....เป็นการงับเล่น ๆ แบบหยอกเย้า มากกว่าจะฟัดให้จมเขี้ยว....หรือฉีกกระชากออกเป็นชิ้น ๆ
บนเตียงนอนนุ่ม ๆ กลิ่นผ้าปูที่นอนหอม ๆซึ่งเพิ่งผ่านการซักมาใหม่ ๆ ทำให้สองพี่น้องเกลือกกลิ้งเล่นกันอย่างสบายอารมณ์ กลิ้งทับกันไป ทับกันมา เจ้าบุ๊กบิ๊กก็ชักเกิดอารมณ์หื่น เลยจับร่างของพี่ชายตัวน้อย ๆ กดลงกับที่นอนด้วยสองมือใหญ่ แล้วซุกไซ้ใบหน้าหล่อคมคายของเจ้าตัวลงไปอย่างหมั่นเขี้ยว.....กลิ่นตัวของพี่ยังคงเป็นที่ถูกอกถูกใจเหมือนอย่างเคย....
“หมาไม่ต้องไปเอาผมทรงนี้ออกแล้วนะ เค้าว่า.....เค้าชักจะเริ่มชอบซะแล้วสิ”
“อยากทำมั่งอ่าดิ๊ ไอ้โล้น” มือเล็ก ๆ เมื่อเป็นอิสระก็แบ๊วเบา ๆ ไปที่หัวกลมเกลี้ยงสกินเฮดของน้องชาย
“เอิ๊ก ๆ ๆ บุ๊กบิ๊กหัวล้าน”
“โล้นเว้ย.....ไม่ใช่ล้าน หมาอ่ะดิล้าน.....เนี่ย....เถิกเป็นพี่เปิ้ล นาครแล้วรู้ตัวป่ะ” บิ๊กแกล้งเย้า นิ้วมือสะกิดตรงส่วนหน้าผากที่นูนออกมาเล่น........เจ้าหมาน้อยนิ่วหน้าอย่างไม่พอใจ
“ไม่จริงเว้ย.....เค้าเรียกเหม่ง....โหงวเฮ้งอ่ะรู้จักมั้ย เถิกมันต้องเป็นง่าม ๆ ดิ.....เนี่ย ของบุ๊กบิ๊กอ่ะเป็นง่ามแล้ว!!!” ว่าแล้วก็เอามือจิ้มไปที่หน้าผากของน้องชาย.....ซึ่งแคบกว่าของตัวเองมากมายก่ายกองนักบ้าง แม้ว่าแนวผมตรงช่วงหางคิ้วของคนตัวโตนั้นจะเพียงแค่เว้าแหลมขึ้นไปเล็กน้อย..... เล็กน้อยเท่านั้น แต่อะไรที่จับผิดคนเป็นน้องได้ นายบู้ถือโอกาสเหมารวมไว้ก่อน อาจเพราะเก็บกดที่ตัวเองด้อยกว่าน้องชายในทุก ๆ เรื่อง......ทั้งรูปร่างหน้าตา สติปัญญา และขนาดตัว เจ้าหมาดำหัวเราะหึหึอย่างชอบใจ....
“พี่น่ะ.....มันเด็กชะมัด เด็กช่างเถียง.....แถมยังขี้อิจฉาอีก”
“ไม่จริง!!! ใครจะไปอิจฉาวะ....โด่.....บิ๊กมีไรสู้พี่ได้บ้าง แก๊งค์ของตัวเองอ่ะมีป่ะเหอะ!!!!!”
“จริง ๆ นะ พี่มันเด็กขี้อิจฉา....เด็กน้อยขี้อิจฉาไม่รู้จักโต”
“ไม่จริงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ” พี่ชายเริ่มของขึ้น....แล้วก็เริ่มดิ้น ทว่าน้ำหนักตัวมหาศาลที่กดทับลงมานั้น ทำให้บู้แทบจะขยับไปไหนไม่ได้เลย
“นี่......ถ้าไม่อยากเป็นเด็ก งั้นก็มาทำเรื่องที่ผู้ใหญ่เค้าทำกันเอามั้ย.....เรื่องสนุก ๆ ที่เฉพาะคนโตแล้วเค้าเล่นกันน่ะนะ”
ปากก็พูด.....ส่วนมือก็ล้วงเข้าไปในเสื้อของพี่ชาย.....มือใหญ่ ๆ ลูบไล้แผ่นอกเล็ก....ดึงรั้งคอเสื้อกล้ามลงมาจากด้านใน จนเห็นผิวขาวเนียน ที่ห่างหายจากการถูกสัมผัสไปนาน พี่ชายเริ่มหายใจติดขัด เมื่อริมฝีปากของนายบิ๊กนั้นพรมจูบไปทั่ว.....ไม่พ้นแม้กระทั่งสองปุ่มเล็ก ๆ สีชมพูอ่อน ลิ้นหนาและอุ่นชื้นลากวนเป็นวงกลม ก่อนจะงับเบา ๆ โดยไม่ใช้ฟัน
“เสียวเหรอเด็กน้อย”
“จั๊กกะจี้นม”
“หึหึหึหึ นั่นแหละ เค้าเรียกว่าเสียว....อารายก๊าน ทำกันมาไม่รู้กี่รอบต่อกี่รอบแล้วนะพี่นะ”
“แล้วแต่ละครั้งเนี่ย......กูเคยเต็มใจมั้ยล่ะวะ....ไอ้บุ๊กบิ๊ก!!!!”
“พูดไม่เพราะเลยนะ เห็นทีเค้าต้องอบรมมารยาทให้พี่ซะแล้วสิ”
ไม่ช้า...ร่างกายของทั้งคู่ในสภาพเปลือยเปล่าก็กอดรัดฟัดเหวี่ยงกันอย่างเร่าร้อน เจ้าหมาน้อยกอดน้องชายเต็มแรง หลับตาปี๋......เมื่อความเสียวซ่านนั้นเข้ามาเป็นระลอก.....บิ๊กค่อยขยับสะโพกอย่างช้า ๆ เป็นจังหวะ เพื่อส่งผ่านท่อนเนื้อขนาดยักษ์ใหญ่และแข็งขึงเข้าไปในร่างกายของพี่
“เสียวก็ร้องได้นะครับคุณพี่....หึหึหึ อย่ากลั้นเอาไว้....ร้องแบบนี้ไง....ซี๊ดดดดดด อาาาาาาาาา”
“ไม่เว้ย ร้องก็ตุ๊ดดิ.....อื้อออออออออ”
“อย่างนั้นล่ะเด็กดี”
ริมฝีปากของชายหนุ่มเปลี่ยนมาจูบขมับของพี่ชายที่เต็มไปด้วยเม็ดเหงื่ออย่างแผ่วเบา.....แม้ตอนนี้อากาศจะเย็นสะท้านขนาดไหน แต่กิจกรรมที่กำลังทำร่วมกันอยู่นี่ ถือว่าเรียกเหงื่อได้ดีเลยทีเดียว บิ๊กยืดเหยียดตัวขึ้นตรง สองมือเปลี่ยนมาจับขาเล็ก ๆ ทั้งสองข้างของพี่ชาย แล้วใส่รัวไม่ยั้ง
เพียงแค่เห็นเจ้าหมาน้อยกำลังดิ้นพล่าน ดูทุรนทุรายอย่างน่าเวทนา อารมณ์ทางเพศก็ยิ่งพุ่งพล่าน บู้เองเมื่อมองร่างกายสมส่วนกำยำนั้นกำลังทำเรื่องน่าอายกับตัวเองอยู่ ก็เกิดอาการเขินจนหน้าแดงซ่าน ยังไม่นับรวมความรู้สึกเสียวกระสันแบบแปลก ๆ ระคนกับความเจ็บปวดที่ได้รับ รู้สึกเหมือนพุ่งขึ้นที่สูง.....อย่างรวดเร็ว....จากนั้นก็ดิ่งลงมาอย่างรวดเร็วเช่นกัน....ลมหายใจนั้นถี่กระชั้น ปากเล็ก ๆ ส่งเสียงร้องครางอย่างไม่อาจกลั้นไหว
น้องชายเร่งสปีดขยับสะโพกจนเสียงเนื้อกระทบกันดังลั่นแข่งกับเสียงซี๊ดซ๊าดของตัวเอง และเสียงร้องหงุงหงิงของหมาน้อย คนตัวโตเอนตัวไปด้านหลัง แล้วใช้มือเพียงข้างเดียว ยกประคองร่างนั้นขึ้นมา ขณะที่มือแกร่งอีกข้างเท้ายันไปที่เตียงนอน พี่ชายหมดสิ้นเรี่ยวแรงที่จะประคองตัวเองให้อยู่ จึงปล่อยตัวให้ฟุบลงกับอกกว้าง คางนั้นเกาะเกยอยู่ที่หัวไหล่ของคนเป็นน้อง มือใหญ่ยักษ์เลื่อนลงไปบีบขยำบั้นท้ายเล็ก ๆ
“พี่ครับ......สุดยอดที่สุดเลยรู้มั้ย เนื้อตัวของพี่นุ่มนิ่มเร้าอารมณ์ดีชะมัด เค้ายังไม่อยากเสร็จเลย แต่ดูท่าทางพี่คงจะไม่ไหวแล้วสินะ”
น้ำรักร้อน ๆ ฉีดเข้าไปข้างในตัวของพี่ชาย น้ำรักมากมายมหาศาลจนล้นทะลักออกมา เนื้อตัวของพี่ชายแดงเป็นจ้ำ บิ๊กดันร่างกายที่อ่อนแรงนั้นลงกับที่นอน ร่างสูงขยับไปนอนข้าง ๆ แล้วใช้มือกับส่วนนั้นของพี่ ไอ้หนูเล็ก ๆ เหมือนเด็กประถมที่กำลังแดงก่ำ รอการปลดปล่อย....
“พี่อย่าเพิ่งขาดใจตายไปซะก่อนล่ะ....เด็กน้อย”
“ไม่.....ไม่ใช่เด็กนะเว้ย”
ปากนั้นยังคงเถียง ทั้ง ๆ ที่ตาปิด......บิ๊กหัวเราะอย่างชอบใจ โดยที่มือยังคงกอบกุมไอ้หนูของพี่เอาไว้
“ร้อนเหมือนกันนะเราน่ะ”
พี่ของผม......ของผม......ของผม......ของผม.....
ทุกอย่างในตัวพี่เป็นของผม.....
เลือดทุกหยดในตัวพี่...อวัยวะทุกส่วนในร่างกายของพี่.....กระดูกทุกชิ้น
ผมไม่มีวันยกมันให้ใครทั้งนั้นดำศรีพรมจูบไปทั่วใบหน้าของพี่.....เจ้าหมาน้อยนั้นสิ้นฤทธิ์และหลับปุ๋ย บิ๊กมีความสุขที่ได้เห็นคิ้วหนาๆของพี่ชายกำลังขมวดเข้าหากัน.....พี่ชายคงกำลังฝัน ฝันว่าถูกงูรัด....งูตัวใหญ่สีดำสนิทเป็นมันเลื่อม.....
.
.....
................
......
.
“พี่ปิงงงงงงงงงงง พอก่อนได้มั้ยเนี่ย” เสียงเล็ก ๆของเด็กหนุ่มที่อยู่ในสภาพน่าหวาดเสียวโวยวายขึ้น ทำเอาพี่ชายนั้นจิ๊ปากอย่างขัดใจ ตอนนี้เปาน้อยหรือชื่อในแก๊งค์ว่าเป่าอี้(ก็น้องเค้าหน้าเหมือนอาตี๋)กำลังนั่งซ้อนทับอยู่บนตักของนายปิง ในอ่างอาบน้ำ....และในสภาพเปลือยเปล่า....ล้อนจ่อน
“ก็เค้ายังไม่หายเศร้านี่นา....ขอยัดเยียดความเศร้าให้น้องหน่อยไม่ได้ฤา.....” ปากก็พูดไปงั้น ทั้ง ๆ ที่ทุกครั้งที่ทำเรื่องอย่างว่า เปาไม่เคยสัมผัสได้ถึงความเศร้าที่อีกคนนั้นส่งผ่านมาให้อย่างที่รับปาก ทุกๆครั้งกลับมีแต่สัมผัสอ่อนโยน และนุ่มนวล รสจูบนั้นเล่า...ก็ช่างหวานซึ้ง ติดตรึงอยู่บนปลายลิ้น.....จูบที่ดูดดื่ม และอ้อยอิ่ง
แต่ว่า.....ตอนนี้มันไม่ใช่ละ !!!!!
สิบสามครั้ง......ในสี่วัน.....ตกวันละกี่ครั้ง น้องชายเองก็ไม่ได้นับ!!!!“ผมไม่ได้ไปเรียนหลายวันแล้วนะ ไม่เอาแล้ว ยังไงวันนี้ก็ไม่เอา”
“เอาน่า นาน ๆ ทีโดดบ้างก็ไม่เห็นเป็นไร พี่เองยังโดดงานตั้งนานเป็นเดือน”
“โดดแบบนี้.....เค้าเรียกตกงานแล้ว ยังไม่เลิกจับอีก....ไอ้พี่ปิง!!!!!!”
ชายหนุ่มหน้ามุ่ย.....ส่วนเจ้าเปาน้อยก็ถอนหายใจพรืด
“ไปหางานทำซะ แล้วก็เข้าฟิตเนตบ้างเหอะ เผละเป็นหมูแล้ว นี่ขนาดกินแต่เหล้ากับเบียร์นะนี่”
“เฮ้ยจริงดิ แบบนี้พี่ต้องรีบออกกำลังกายหนัก ๆ เลยสินะ” น้ำเสียงและท่าทางนั้นดูตื่นเต้นตกใจอย่างสมจริง ก่อนจะจัดการทำอย่างที่พูด คือออกกำลังกายอย่างหักโหม.....ให้ตายเหอะ!!!!! ออกกำลังกายในอ่างอาบน้ำเนี่ยนะ
ทั้งคู่กอดก่ายกันบนเตียงเมื่อภารกิจรักครั้งสุดท้าย(ก่อนเว้นช่วงยาว)เสร็จสมอารมณ์หมาย ลูกแมวเหมียวซุกหน้าลงบนอกพี่ชาย คลอเคลียไปมาอย่างออดอ้อนเหมือนทุกครั้ง เสียงหัวใจของพี่ชาย ทำให้เปารู้สึกอุ่นใจ....และอบอุ่น
“พี่ปิง”
“หืมมมม์”
“อย่าลืมพี่แอมป์นะ”
“อื่อ.....ไม่ลืมหรอก”
“พี่ปิง”
“หืมมมม์”
“รักผมมั้ย”
“ถามโง่ ๆ น่า....ไม่รักแล้วจะกอดมั้ย....ไม่รักแล้วทะนุถนอมแบบนี้เหรอ....ถึงตอนแรกเราสองคนจะเริ่มต้นกันไม่ค่อยดีนักก็เหอะ แต่ตอนนี้พี่อ่ะ รักเราที่สุดเลยรู้มั้ย”
“รู้.....พี่ปิงครับ......”
“อะไรอีกเจ้าเด็กช่างพูด” คนโตกว่าแกล้งทำเสียงระอา แต่อีกฝ่ายนั้นก็ยังเอาแต่จ้องตาแป๋ว
“ขอบคุณนะที่คอยปกป้องดูแลผม จำได้มั้ย ตอนที่ผมถูกเพื่อนในห้องรังแก...พอพี่รู้เรื่องพี่ก็พวกไปรุมพวกนั้น ขนาดตอนนั้นพี่ไม่ค่อยชอบขี้หน้าผมนะนั่น....รู้มั้ย ว่าตั้งแต่ตอนนั้น ผมก็รู้สึกดีกับพี่ แล้วก็มองพี่เป็นฮีโร่ของผมมาตลอด......แต่พี่ก็ยังหวงคอมพ์เหมือนเดิม แถมยังโกรธที่พ่อเอกซื้อคอมพ์อีกเครื่องให้ผมอีกตังหาก”
“ก็ตัวอยากจะมาแย่งพ่อกับแม่เค้าก่อนนี่”
ปิงดัดเสียงให้ฟังดูออดอ้อนบ้าง แต่กลายเป็นฟังแล้วขนลุกซู่แทน....ทั้งคู่หัวเราะกัน พร้อมกับกระชับอ้อมนั้นแน่นขึ้น...พี่ชายยังจำได้ถึงความรู้สึกในตอนนั้น....ความอิจฉาแบบเด็ก ๆ ค่อยๆ แปรเปลี่ยนเป็นความรู้สึกสงสารเมื่อเห็นเด็กน้อยร้องไห้คิดถึงแม่แท้ ๆที่ตายจาก สงสารที่เด็กผู้ชายตัวเล็ก ๆ ผู้แสนโดดเดี่ยวถูกรุมรังแกไม่เว้นวัน....ความสงสารนั้นเปลี่ยนเป็นรักตั้งแต่ตอนไหน ชายหนุ่มเองก็ไม่อาจตอบได้ อาจเป็นช่วงที่แอมป์ แฟนสาวหนีไปเมืองนอกล่ะมั้ง ทุกอย่างในตอนนั้นเหมือนกับหยุดนิ่ง.....ชีวิตที่วาดฝันเอาไว้พังทลายอย่างไม่เคยจะคาดคิดมาก่อน.....ปิงในตอนนั้นดูคล้ายคนป่วยเหมือนอย่างตอนก่อนหน้านี้ไม่มีผิด ช่วงเวลานี้เองที่น้องชายคนนี้ก้าวเข้ามาในชีวิต เข้ามาดูแลรักษา ทั้งร่างกายและจิตใจเหมือนอย่างที่ทำตอนนี้......ช่วงเวลา ณ ตอนนั้นแหละ ที่ทั้งคู่ได้มีโอกาสใกล้ชิดอย่างจริง ๆ จัง ๆ ทั้ง ๆ ที่ผ่านมานั้นเป็นเหมือนคนแปลกหน้าซึ่งอาศัยอยู่ร่วมชายคาเดียวกัน....แม้ว่าความรู้สึกดี ๆนั้น จะยังคงมีให้กันประปราย แต่ก็ไม่ได้ลึกซึ้งมากมายเท่าช่วงเวลานั้น.....
.......จวบจนกระทั่งเวลานี้....บนเตียงนี้....อ้อมกอดที่แสนอบอุ่น.....รสรักที่แสนหวาน.....ทั้งคู่ได้แต่หวังว่ามันจะเป็นเช่นนี้ตลอดไป นับจากวินาทีนี้......ช่วงเวลาต่อจากนี้
“ผมรักพี่นะ พี่ปิงรู้มั้ย? เวลาที่พี่เศร้า.....ผมก็จะเศร้าไปกับพี่ด้วย....ทำไมน่ะเหรอ? เพราะหัวใจของผม....ผมยกให้พี่ชายของผมคนนี้ไปหมดแล้ว.....ฉะนั้นช่วยถนอมมันหน่อย......ได้รึเปล่าครับ”
“แน่นอนอยู่แล้ว ทำไมรู้มั้ย เพราะถ้าหัวใจของเราหยุดเต้น......หัวใจของพี่ก็คงต้องหยุดเต้นด้วยเหมือนกัน ก็ตอนนี้เราสองคนน่ะ....ใช้หัวใจดวงเดียวกันอยู่น่ะสิ....หึหึหึ หวานป่ะล่ะ คิดได้แค่นี้แหละพี่น่ะ พี่มันคนหื่น เน้นปฏิบัติมากกว่าทฤษฎีว่ะน้องเอ๊ย”
ชายหนุ่มส่งยิ้มหวานเชื่อม.....เชื่อมจนน่าขนลุก
“ไอ้พี่ปิง.....หยุด....แม้แต่จะคิดก็หยุดไปเลยนะ ก้นน้องระบมไปหมดแล้วเว๊ยเฮ้ยยยย”.
...
.............
...
.
ทุกอย่างดูเหมือนจะลงตัวดีแล้วใช่มั้ย.....
ถ้าเป็นอย่างนั้น....ผู้ชายที่กำลังนอนขดตัวอยู่บนเตียงเพียงลำพังในเวลานี้ล่ะ คงจะถูกลืมไปแล้วสินะ
สามวันแล้วที่กลับมานอนคนเดียวอีกครั้ง เตียงดูกว้างขึ้นอย่างไม่น่าเชื่อ....แต่ก็รู้สึกเหงาอย่างน่าประหลาดเช่นกัน ราเชนทร์ไม่สามารถข่มตาให้หลับลงได้เลย ไม่ว่าจะพยายามเลิกคิดฟุ้งซ่านเท่าไหร่ก็ตาม
บางครั้งคนเราก็ต้องการบางสิ่งเก็บเอาไว้กับตัวเพื่อความอุ่นใจ แม้ว่าสิ่ง ๆ นั้นจะดูเหมือนไร้ค่าและไม่มีประโยชน์ก็ตามที ชายหนุ่มร่างผอมเก้งก้างนึกถึงคู่สามีภรรยาที่ทุบตีกันทุกวัน แต่ก็ไม่ยอมแยกขาดจากกัน.....
รักงั้นเหรอ.....
เพราะรักสินะ ถึงยอมเจ็บปวด......รักเค้ามาก....ก็เลยยอมทนเป็นที่รองรับอารมณ์....หรือว่ามันชินซะแล้วกับชีวิตที่มีแต่เค้า.....เลยไม่สามารถอยู่โดยไม่มีเค้าได้
“ไร้สาระชะมัด คนโง่เท่านั้นแหละ ที่ยอมทรมานเพื่อความรัก พวกขี้แพ้เท่านั้นแหละ ที่ทนให้เค้ารังแกซ้ำ ๆ ซาก ๆ คนเหี้ย ๆ อย่างมึง จะไปลงนรกขุมไหน มันก็ไม่เกี่ยวกับกูแล้ว มึงจะช่วยหรือไม่ช่วย กูก็ไม่สนแล้ว กูคนนี้แหละที่จะทำทุกอย่างด้วยตัวของกูเอง” ราเชนทร์ตะโกนลั่นห้องที่มีแต่ความเงียบ
ใช่แล้ว....กูคนนี้แหละที่จะแย่งพี่บู้มาจากไอ้ดำจอมกั๊ก.....มันน่ะ รักพี่บู้ไม่ถึงครึ่งหนึ่งของกูด้วยซ้ำ...คนอย่างมันก็เหมือนกับเด็กที่หวงของเล่นนั่นแหละ“มึงกับไอ้เหี้ยกันต์ก็ไม่ต่างกันหรอก พวกมึงมันเห็นแก่ตัว.....กักขังคน ๆนึงเอาไว้เพื่อสนองความต้องการของตัวเอง ไอ้พวกสารเลว!!!!”
ชายหนุ่มทิ้งตัวลงบนที่นอนอีกครั้ง พร้อมกับคว้าหมอนมาปิดหน้าเอาไว้.....
แล้วกรีดร้องอย่างสุดเสียง!!!………………………………..
ของแถม ตัวละครที่ทุกคนอาจลืมเลือนเรื่องของหน่มน้ม“เฮ้ออออ เซ็งว่ะแก” เป็ดใช้สองมือประคับประคองดันเต้าคับซีของตัวเองขึ้นมา พร้อมกับถอนใจอย่างหน่าย ๆ
“เซ็งไรคุณเพื่อน.....” อีสาวที่กำลังนอนแหกแข้งแหกขาขำแถกอยู่บนเตียงขณะดูรายการทีวีรายการโปรดอย่างหมดราคา ลุกขึ้นมานั่งข้าง ๆ เพื่อนสาว
“นมชั้นกับนมแกอ่ะดิ ทำไมมันไม่เท่ากันวะ”
เป็ดหน้ามุ่ย ส่วนพลอยขำก๊าก
“ก็ตามกรรมพันธุ์อ่ะแก ดีนะที่ตอนเด็ก ๆ แกชอบกินไก่ มันเลยมีได้ขนาดนี้ ไม่งั้นก็แบนเหมือนแม่แกอ่ะ”
“อีนี่ หยาบคายนะ”
มือของเป็ดเบิ๊ดกะโหลกเพื่อนสาวจนหน้าคะมำ.....นี่สินะ การหยอกล้อของพวกผู้หญิง ช่างไม่มีความอ่อนโยนเอาซะเลย
“เค้าล้อเล่นน่าหรอก ไหนมาจับดิ๊.....อืมมมมมม ขนาดนี้อ่ะ กำลังดีแล้ว คัพซีก็สุดยอดแล้วเพื่อน ใหญ่มากไป ผู้ชายก็ไม่แลนะคะเธอ”
ปากก็ว่า ส่วนมือก็ล้วงเข้าไปลูบ ๆ คลำ ๆ อย่างหน้าตาเฉย เป็ดอยากจะด่าคนหน้าด้าน....แต่พอนึกถึงเรื่องที่ผ่านมา ที่ตัวเองเคยไปโชว์นมรสช๊อคโกแล็ตให้นายบิ๊กดูคราวนั้น สาวเจ้าก็เลยปล่อยผ่านเลยตามเลย
“นมแกนิ๊มนิ่ม ไม่ได้นิ่มเหลว ๆ นะ มันแน่น ๆ ดี นี่ถ้าชั้นเป็นผู้ชายนะแก สุขีโครต ๆอ่ะ ได้บีบนมแกเนี่ย”
“มาให้ชั้นจับของแกมั่ง อิพลอยใส”
“ง๊างงงง~ เค้าไม่ให้ตัวจับหรอกย่ะ นมเค้า.....เค้าให้พี่บู้ทัชได้คนเดียว”
แล้วสงครามนมก็เริ่มขึ้น สองสาววิ่งไล่จับนมกันเป็นที่สนุกสนาน....อืมมมม เอาเข้าไป ไม่แปลกหรอกนะ ที่คนเค้าจะคิดว่าพวกหล่อนเป็นเลสเบี้ยน!!!!!
…………………………………………
จบไปอีกตอน ราเชนทร์ยังคงเกลียดกี๋เข้าไส้ เข้าใจน้องกันนิดนึงนะ น้องเจอมาเยอะ......ไม่บ้าก็เกือบบ้าแล้ว.....ส่วนอิกันต์.....รอตอนหน้านะ....จะจัดบิ๊กกันต์ให้ หรือกันต์บิ๊กดีหว่า......ส่วนบู้เปาคงน้อยลงอ่ะนะ น้องเปาเค้าโดนประทับตราแล้วฮ่ะ......
……………………………………………………………….
หัวข้อ: [~Twincest~]น้องบิ๊กกับพี่บู้ : ถึงเวลาต้องเอ่ยคำลา (อ่าน 390412 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก