หัวข้อ: [~Twincest~]น้องบิ๊กกับพี่บู้ : ถึงเวลาต้องเอ่ยคำลา

[mutyamania]

ตอนคั่นสนองนี๊ด  : ปิศาจ 2


“ตูมตาม....หนูลูก.....พี่เบียร์เค้ามาหาหนูแน่ะ”





เสียงแม่ของเหยื่อตัวน้อยดังมาจากชั้นล่างของตัวบ้าน  ทำเอาพ่อหนูเงี่ยหูฟังอย่างใจจดใจจ่อ  และรอคอยด้วยความหวาดกลัวสุดระงับ  ก่อนจะตามมาด้วยเสียงฝีเท้าดังสม่ำเสมอ  ก้าวย่ำขึ้นมาบนบันไดทีละขั้น.....ทีละขั้น....ทุกย่างก้าวนั้นสอดประสานกับอัตราการเต้นอย่างถี่รัว....ของหัวใจดวงน้อยที่ถูกทำให้แปดเปื้อน....และบิดเบี้ยว

ปิศาจก้าวล่วงเข้ามาในห้องนอนของพ่อหนู  ตีสีหน้ายิ้มแย้มอย่างบริสุทธิ์ไร้เดียงสา  แววตาคู่นั้นยังคงดูขี้เล่นซุกซนแต่แอบร้ายนิด ๆ เหมือนอย่างเคย.....ใบหน้าที่หลอกตาแม่ของเหยื่อ  และทุกคน  ให้เชื่ออย่างสนิทใจ  ว่าเด็กหนุ่มเป็นเพียงแค่พี่ชายใจดีจากบ้านหลังติดกัน....


ไม่ใช่ซาตานจากนรกขุมไหน!!!!


“ออกไปนะ”  เสียงใส ๆ ของเด็กน้อยที่ยังไม่แตกเนื้อหนุ่มตวาดแว๊ด  ปิศาจยังคงยิ้ม...ก่อนจะยกนิ้วชี้ขึ้นจรดขอบปากสีอ่อนได้รูป...
“ชู่วววว์  เด็กน้อย......ทำเสียงดังแบบนี้เดี๋ยวคุณแม่ก็จับได้หรอก”
“ออกไป”  เหยื่อซึ่งเป็นเจ้าของห้องลดเสียงลงครึ่งหนึ่ง  แต่ยังคงมีสีหน้าหวาดระแวง  ปิศาจหันหลังกลับ  แต่แทนที่จะก้าวขาออกจากห้องนั้น  กลับกลายเป็นว่าหันไปเพื่อกดล๊อคลูกบิดประตูแทน

กริ๊ก!

เหยื่อหน้าซีดเผือด  สองมือเล็กจิกขยุ้มผ้านวมสีชมพูแน่น  ริมฝีปากน้อย ๆ นั้นกำลังถูกฟันขบกัดอย่างลืมตัว  เม็ดเหงื่อผุดพราวทั่วร่างจนรู้สึกชื้นแฉะ....ทั้ง ๆ ที่ไม่ใช่หน้าร้อน
“แม่เราบอกว่าเราน่ะไม่ค่อยสบาย  แหงล่ะ  ก็อากาศหนาวขนาดนี้......แถมยังเป็น......ในโรงงานร้างอีก....หึ....ถูกทำเรื่องแบบนั้นจนสลบแท้ ๆ  แต่กลับแค่ป่วยเล็ก ๆ น้อย ๆ เรานี่มันอึดกว่าที่คิดนะนี่” มือนั้นกระชากผ้านวมออกจากตัวเหยื่อ  ก่อนจะลูบอย่างแผ่วเบาที่โคนขาเล็ก....ความรู้สึกอยากฉีกทึ้งร่างเล็ก ๆ ของเด็กน้อยพุ่งพล่าน...ผสานกับความวิปริต....ก่อให้เกิดความรู้สึกเสียวกระสัน  แม้ว่าจะยังไม่ทันได้ลงมือทำอย่างที่ต้องการ

“เป็นอย่างไรบ้างหืม....?.....ไหนมาจับดูซิ  ว่าตัวร้อนมั้ย”  ว่าแล้วมือขาวซีดของพ่อปิศาจก็ทาบทับลงไปบนหน้าผากแคบอย่างแผ่วเบา
“เป็นห่วงผมเหรอ”  เสียงเล็ก ๆ ตอบกลับ  ลูกแกะตัวน้อย...กำลังรู้สึกเหมือนดีใจ....ความหวาดผวาถูกลืมไปครู่หนึ่ง  เหมือนสุนัขที่กำลังกระดิกหาง  เมื่อยามที่เจ้าของของมันหยอกล้อโดยการลูบหัว…
“ห่วงสิครับ  พี่น่ะห่วงเราที่สุดเลยรู้มั้ย”  ปิศาจกดร่างของเหยื่อให้นอนลง....จากนั้นจึงทิ้งตัวลงนอนข้าง ๆ  แขนของเด็กหนุ่มโอบกอดร่างของเหยื่อเอาไว้
“กลัวว่าเราจะตายไปซะก่อนน่ะ.....ก็พี่....ยังไม่ทันได้เล่นจนหนำใจเลยนี่นะ”

ใบหน้าของเด็กน้อยเปลี่ยนสีอีกครั้ง  พร้อมกับออกแรงดิ้นรน  ตะเกียกตะกายเพื่อหาทางรอด....


“อย่าเพิ่งรีบพังง่าย ๆ ซี่....ของเล่นของพี่......นายน่ะเป็นของพี่แล้ว.....จนกว่าพี่จะไม่ต้องการ.....จนกว่าพี่จะบอกให้เราไป....วันนั้นแหละ....”

ดวงตาของผู้ล่า...และผู้ถูกล่าสอดประสานกัน  ไม่มีใครยอมถอนสายตาออกไปก่อน.....

“เราค่อยไสหัวออกไปจากชีวิตของพี่ซะ!!!....”

ไหล่เล็กถูกกดแนบกับที่นอน  จนเหยื่อตัวน้อยแสดงความรู้สึกเจ็บปวดออกมาทางสีหน้า  ปิศาจแค่นยิ้ม  ก่อนเริ่มลงมือจัดการเหยื่อเหมือนอย่างเคย  ริมฝีปากแดงสดถูกบดขยี้จนช้ำ  รวมไปถึงรอยจ้ำที่เกิดขึ้นจากการบีบขย้ำอย่างเต็มแรงบนแขนผอมเล็ก....ทั้งหมดนั้นเกิดขึ้นบนร่างกายที่เปราะบางเหมือนตุ๊กตาเซรามิค

“หึหึหึหึ  เด็กน้อย....ตรงนั้นของนายยังอ่อนนุ่ม....แล้วก็รัดแน่นเหมือนเดิมเลยนะ....ซี๊ดดดดด”
“เบียร์.....พี่เบียร์.....ผมเจ็บ......ผมขอโทษ”
“ขอโทษเรื่องอะไร...หืม...เด็กน้อย....เราไม่ได้ทำอะไรผิดนี่นา....แล้วก็....”

ใบหน้าละอ่อนร้ายเดียงสาของปิศาจ  ก้มลงแนบชิดใบหูเล็ก

“เรียกเบียร์เฉย ๆ สิ.....เหมือนที่เราเรียกพี่ทุกวันไง....พี่ชอบแบบนั้นมากกว่านะ”

“เบียร์......เรากลัวแล้ว....มันเจ็บ.....เอาออกไป.....ขอร้องแหละเบียร์”
“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า”
“อื้อออออออออออออออออออออออออออออออออออออออ”
“จะเสร็จแล้ว....ซี๊ดดดดดด.....อ่าาาาาาาาาาห์”

ปิศาจฟุบหน้าลงกับเด็กน้อยที่นอนหอบหายใจอย่างรวยระริน  ราวกับคนใกล้ตาย  มือเล็กควานหาหลอดยาพ่น  สำหรับบรรเทาอาการหอบ....อันเป็นโรคประจำตัว  ก่อนจะค่อย ๆ จ่อเข้าปากแล้วกดพ่นยาเข้าไป.......

“เรารักเบียร์นะ....แต่ทำไมเบียร์ถึงน่ากลัวล่ะ  เมื่อก่อนเบียร์ยังใจดีมาก ๆ อยู่เลย”  เมื่อรวบรวมความกล้า...ในที่สุดคราวนี้พ่อหนูก็เอ่ยถามคนที่กำลังกระชับอ้อมกอด...อ้อมกอดที่อบอุ่นที่สุดในโลก....เอ่ยถามถึงสิ่งที่ต้องการรู้มานานนักหนา....สิ่งซึ่งคาใจสิ่งมีชีวิตตัวน้อย....และคอยรบกวนจิตใจอยู่ทุกครั้งไปที่นึกถึง
“เพราะตูมตามเหมือนพี่ชายของพี่น่ะสิ........เพราะเราเหมือนคนที่พี่รักมาก....แล้วก็ทำให้พี่เสียใจมากที่สุด”

“แล้วยิ่งเราพยายามจะเข้ามาวุ่นวายกับพี่...พี่ก็ยิ่งอยากจะฆ่าเราให้ตาย  แต่พี่ทำไม่ได้....เพราะตูมตามเหมือนพี่บู้....แค่เหมือน.....แต่ทดแทนกันไม่ได้.....เข้าใจที่พี่พูดมั้ย...เพราะฉะนั้น....ของเลียนแบบอย่างเรามันก็มีไว้สำหรับใช้งาน.....ส่วนของต้นฉบับพี่ก็จะเก็บเอาไว้บนหิ้งของพี่....ถึงไม่ได้เป็นเจ้าของ  แต่พี่ก็จะคอยดูแลรักษาเป็นอย่างดี”
“เบียร์ใจร้าย.....”
“พี่เตือนเราแล้ว....ไม่ใช่หรอกเหรอ”
“เพราะเรารักเบียร์ไง......ถึงเบียร์จะทำเราเจ็บก็ไม่เป็นไร  ถึงเบียร์จะน่ากลัว.....แต่เดี๋ยวเราก็คงชิน....เนอะ”
พ่อหนูหยิบตุ๊กตาหมีสีขาวที่ได้รับจากพี่ชายข้างบ้าน  ขึ้นมาชนจมูกของปิศาจเบา ๆ
“เพราะเบียร์แบ่งของเล่นให้เรา.....เพราะเรามีเบียร์คอยช่วยปกป้องเวลาที่เราโดนแกล้ง  เพราะเบียร์สอนเราทำการบ้าน  แถมยังซื้อขนมให้เรากินบ่อย ๆ  เราถึงรักเบียร์ไง”
“หึหึหึ  เด็กโง่.....เราน่ะ....ไม่เข้าใจความหมายของคำ ๆ นั้นหรอก....”


สอนเราสิเบียร์......รักเราสิ.....รักเราบ้างได้มั้ย......

ปิศาจในคราบเด็กหนุ่มพลิกตัวคร่อมพ่อหนูน้อยเอาไว้อีกครั้ง  รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ดูน่ากลัวน้อยลงไปเสียแล้ว......เด็กน้อยยิ้มตอบอย่างยอมรับในชะตากรรม....

ไม่เป็นไรนะเบียร์....ถึงคน ๆ นั้นเค้าจะไม่รักนาย


แต่เรารักนายนะ......



ถึงจะทดแทนกันไม่ได้







แต่มันก็คือรักเหมือนกันไม่ใช่เหรอ?


...................................
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก  เครียดว๊อยยยย  แต่งตอนเน้แล้วเครียด  เก็บอิพี่บู้ไว้ก่อนนะ  เยอะละ....เดี๋ยวจะเบื่อกันซะก่อนน่ะนะ
ขอบคุณคนที่ยังไม่ทิ้งฟิคเรื่องนี้  ไม่ว่าจะแสดงตัวหรือไม่ก็ตาม  แล้วก็ขอบคุณเจ้าของนิยายที่เราเป็นแฟนคลับทั้งสองท่านที่เข้ามาติดตาม....ก็ถ้าว่าง ๆ ก็มาอ่านได้นะ  แต่อย่าเอาสาระ  เพราะมันไม่มีเอาซะเลย 5555
......................................................................

[♀♥♀DearigA♂♥♂]

sm ชะมัดเลยอ่า สงสัยเชลบี้จะชอบแนวนี้มากนะ ฮาๆๆๆๆ

เป็นกำลังใจให้นะ ตัวเธอ....

[หมวยลำเค็ญ]

ทายาท อสูรชัดๆเลย ไอ้คู่นี้

อย่าไปเหมือน บิ๊ก-บู๊เลย ปวดจิต

ตูมตามน้อยยังเด็ก แบ๊วเหมือนพี่บู๊ตอนแรกๆ  แต่พี่บู๊ ณ ตอนนี้ มันอะไร๊ฟร๊ะ


กำลังใจที่คุณ ขอ เรามีให้ซา-เหมอ 

[BeeRY]

น้องเบียร์
จริงๆเรื่องทั้งหมดมันมีต้นตอมาจากพี่บู้หรือเปล่าเนี่ย
กดบวกเป็นกำลังใจให้นะคะ ช่วงนี้ไม่ได้เข้ามากอดพี่บู้เลย
แอบอ่านในโรงเรียนไม่สะดวกเลยให้ตาย เน็ตหอก็ไม่ดี ต้องตื่นมาอ่านตอนตีสี่เวิร์คสุด

[๛ナーリバス๛]

ไป หน้าแรกกันเถอะ อิอิ

เบียร์มันแลโรคจิตอ่ะ ฮ่าๆๆๆ

[drasil]

บ้านนี้ไม่มีคนปกติสินะ

[flawless]

SM มากกกก....น้องเบียร์ของเจ้ นู๋ตูมตามช้ำหมดแล้วลูก
แต่เจ้ชอบ เอิ๊กๆ ได้จัยดี  ว่าแต่ชักสงสัยวิธีการเลี้ยงลูกๆ
ของพ่อหมี เสียแล้วสิ เลี้ยงลูกไงเนี้ย? ดูจิตกันทุกคนเลย
หาปกติไม่ได้เลย งืดดด หรือคุณพ่อเอาแต่เขียนหนังสือ
ส่วนคุณแม่ก็มัวแต่เม้าท์และช็อปปิ้งจนลืมเอาใจใส่ลูกหว่า?

[mutyamania]

คิดอะไรไม่ออก....เครียด...เบลอ.....

ตอนพิเศษ  Happy Birth Day…..Happy Aniversary






บรรยายโดยตี๋เคราดก....







บรรยากาศในห้างสรรพสินค้าช่างหนาวเหลือเกิน........

ผู้หญิงรูปร่างบอบบางที่เดินสวนกับผมถึงกับกระชับเสื้อคลุมเข้ากับตัวอันสั่นเทา  ที่คอของคุณเธอพันด้วยผ้าพันคอไหมพรมสีขาว.....ช่างสวนทางกับอากาศข้างนอกที่ร้อนฉิบหาย

พรุ่งนี้วันเกิดไอ้ตัวเล็ก.....แต่ผมยังไม่มีของขวัญไปให้มันเลย

ทั้ง ๆที่ผมกับน้องสนิทสนมกลมเกลียวเสียวโปเต้(เนื้อแนบเนื้อ)กันขนาดนี้....แต่แปลกที่ผมไม่ยักกะนึกออก  ว่าไอ้ตัวเล็ก  ไอ้เด็กน้อยสุดเพี้ยนมันชอบ....มันคลั่งไคล้อะไร......ไอโฟนแม๊ะ.....ได้ข่าวว่าเพิ่งได้งานทำ.....อืมมมมม

อะไรนะ.....เพลย์แบ็คกลับไปเมื่อครู่นี้น่ะหรือ.....ที่ผมเรียกไอ้เป่าเป๊าว่าเด็กเพี้ยนน่ะหรือ.....

หึหึหึหึ.....ผมพูดไม่ผิดหรอกคร๊าบบบบ  ก็ไอ้เด็กบ้าเนี่ย.....มันชักจะเพี้ยนขึ้นทุกว๊านนนน....ทุกวัน.....จนแทบจะไม่เหลือเค้าเด็กน้อยหน้าละอ่อนแล้ว  เดี๋ยวนี้มันซ๊กม๊กเชี่ย ๆ แถมยังซื้อยาปลูกผมมาถาถู ๆ ตรงจอน....ตรงหนวด  จนเขียวครึ้ม....ไอ้เด็กบ้า....มันอยากเข้มแบบพี่มันว่ะเฮ้ย...(ตอนนี้มันพยายามเลี้ยงรักแร้และขนหน้าแข้ง----เอากับมันสิ)

ผมก็เลยจัดหนักมันแทบทุกวัน....ให้ความเข้มมันออสโมซิสเข้าสู่กระแสเลือด....ฮ่าฮ่าฮ่า....ซึ่งมันก็เชื่อ  ก็เลยพลีร่างให้ผมทุกครั้งที่รีเควส....อิ่มพะย่ะค่ะ

“เพ่ปิง~”

น้ำเสียงแหบ ๆ เย็นยะเยือกฟังคุ้นหูทำเอาผมซึ่งกำลังคิดเรื่องลามกหยุดชะงักฝีเท้า.....ซึ่งกำลังก้าวผ่านหน้าร้านขายของแนวกระตุกขวัญ....กึ่ก.....ผมค่อย ๆ หันไปมองช้า....ช้า.....ใจเริ่มสวดภาวนา.....ขออย่าให้ใช่เลยเถ๊อะ!!!!!


 

“แหม่......ทำเป็นไม่ทักไม่ทายนะเพ่นะ”
นั่นไง....ชัดเลย  ผีหลอกตอนเย็น ๆ.....ไอ้เด็กผี.....ไอ้บ้าบู้.....ไอ้บู้บี้
“มานี่ ๆ”  มันกวักมือเรียกผมด้วยท่าทางกวนตี๊น......กวนตีนดีชะมัด....แต่เอ๋.....ทำไมสภาพของไอ้เด็กเวรนี่  มันไม่ผิดเพี้ยนไปจากไอ้เด็กที่ห้องกูเลยฟะ
“อ้าว.....มาเดินเล่นเหรอบู้.....มากะใครอ่ะ....พี่ไม่เห็น.....เออ....ไปนะ...โชคดี”




 



หมับ!!!!!





นั่นไง.....กะแล้ว....ว่าคงสลัดให้หลุดไม่ได้ง่าย ๆ สินะ......เอ้า  เงินเดือนกู.....มึงเอาไปครึ่งนึงเลยป่ะ....เอาไปให้พอเลยพ่อ....
“ผมทำงานพิเศษนา.....ไม่ได้มาเดินเล่นไร้สาระแบบพี่ชายหรอกนา.....แวะเข้ามาเยี่ยมชมข้างในก่อนจิ.....นะ.....วันนี้ยังขายไม่ได้เลยอ่ะ”
ว่าแล้วเด็กผี(กับผมทรงสับปะรด)  ก็กึ่งลากกึ่งจูงผม.....ให้ตามมันเข้าไปในร้านที่ตกแต่งด้วยสีสันหม่นหมองดำมืด  ให้บรรยากาศชวนขนหัวลุก.....อ้อ  มีควันอยู่ตามพื้นด้วยนะนี่.....ขายไรอ่ะ  กัญชาเหรอวะ

“นี่เราน่ะ.....หางานพิเศษทำให้มันเหมือนเด็กธรรมดาหน่อยไม่ได้รึไง......เคเอฟซี.....สเวนเซ่นเงี้ยะ.....แบบที่วัยรุ่นทั่วไปเค้าทำน่ะฮึ”
ผมบอกมันเมื่อก้าวเข้ามาหยุดอยู่กลางร้าน(ซึ่งรกโครต ๆ)  แต่มันก็หาได้ฟังไม่.....มันวิ่งดุ๊ก ๆ หายเข้าไปหลังเคาเตอร์....แล้ววิ่งออกมาพร้อมกับสมุดบันทึก.....ซึ่งหน้าปกมันเอ่อ.....ชวนให้เผาทำลายทิ้งเสียเหลือเกินว่ะ
“เดทโน้ตมันโหลแล้วพี่ชาย.....นี่.....สมุดบันทึก.....ออกแบบมาให้เหมือนกับคัมภีร์แห่งความตายจากหนังเรื่อง evil dead เหมือนเป๊ะ.....เหลือแค่สองเล่มเท่านั้นเองนา....สนป่ะ”
“ฮื่ออออออ”  ผมส่ายหน้าบรื๋อ  รอยยิ้มแสยะที่เหมือนกับปลาปิรันย่าของพ่อหนุ่มนักขายหุบสนิท.....ดวงตากลมโตของมันจ้องผมเขม็ง.......โกรธกูเรอะ!!!!!.....หนอยยยยย
“งั้นรอนี่แป๊บ......เดี๋ยวผมมาพี่ชาย”

แล้วไอ้เด็กแสบก็วิ่งกลับเข้าไปอีกครั้ง  แต่คราวนี้ผลุบเข้าไปหลังร้าน.......แล้วกูก็บ้าจี้ยืนรอมันด้วยนะ....เอากับกูสิ
“ตุ๊กตาวูดู..........พี่ชาย.....อันนี้ติดอันดับสินค้าขายดีของร้านเลยนา  ไม่ใช่ตุ๊กตาฟางดาด ๆ นี่นะ....ดูนี่”  ว่าแล้วไอ้เด็กเตี้ยที่เพิ่งวิ่งออกมา  ก็ชูเจ้าตุ๊กตาผีสีสันช้ำเลือดช้ำหนองจ่อตรงหน้าผม  แล้วพอมือเล็ก ๆ นั่นออกแรงบีบ  เจ้าเครื่องใน...เลือด...หนอง  ลูกตา  ที่เค้าออกแบบทำเอาไว้ก็ทะเล็ดทะลักออกมา  แล้วพอมันคลายมือออก....ไอ้เอฟเฟคพวกนั้นก็ผลุบหายกลับเข้าไป...เออเฮอะ....เข้าท่าแฮะ  แต่กูจะซื้อไปเพื่อ......
“อุดหนุนหน่อยเซ่ะพี่ชาย....ในฐานะที่เพ่....เป็นเพ่ของเด็กผม”
“เด็กนาย?”
“เอ้า.....เป่าอี้ไม่ได้บอกเพ่เหรอ....ว่ามันเป็นเด็กผม”

อ่อมึงนี่เองสินะ.....มึงนี่เอง  ที่น้องกูกลายเป็นแบบนี้.....กลายเป็นเด็กบ้า ๆ บอ ๆ   เป็นเพราะไอ้หอยนี่สินะ.....ดูสิ....ดูมันทำหน้าแบ๊ว....เฮ่อ...ถึงจะเป็นร้านพรรค์นี้ก็เหอะ  แต่ผมล่ะนับถือเจ้าของร้านจริง ๆ ที่กล้ารับไอ้กร๊วกนี่เข้าทำงาน

“ผมลดให้พี่ชายก็ได้....ตัวละสามร้อยห้าสิบ...........ผมคิดสองตัวเจ็ดร้อยสิบอ่ะ”  มันพูด....หลังจากหยุดคิดอยู่อึดใจใหญ่ ๆ
“ตลกแล้ว”

ผมมองหน้ามัน  แต่มันก็ทำหน้าเอ๋อใส่.....เอ๊ะหรือว่า....
“ผมคิดเลขผิดเหรอพี่ชาย.....หรือว่าลดน้อยไป.....หืม.....เอาป่ะ  ถ้าเอาเดี๋ยวผมห่อให้”
“ไม่เอาเฟ้ย.....พี่น่ะจนกรอบ  เพราะตกงานไปหลายเดือน  แต่วันเนี๊ยะ  กะจะมาหาซื้อของขวัญวันเกิดให้ไอ้เปามัน”
“ฮ๊า......จริงสินะ......เมื่อตอนเที่ยงเป่าอี้ก็บอกผม  แต่พี่ชายก็รู้ใช่ป่ะ  ผมน่ะมีเรื่องให้คิดเย๊อะ....แต่ไม่ใช่ว่าผมไม่เห็นความสำคัญของเป่าอี้นา.....งั้นผมลดเหลือหกร้อยเก้าสิบอ่ะ.....ลดสุด ๆ แล้วนะนี่”
เหรอ......ลดให้ตั้งสิบบาทแน่ะ....เยอะชิบ

“มีอย่างอื่นให้พี่เลือกอีกมั้ยอ่ะเรา”  ผมถาม  แล้วมันก็ยิ้ม.....ต้องยอมรับเลยล่ะ  ว่ามันเป็นเด็กน่ารักคนนึง.....ถึงจะดูแปลก ๆ แต่ก็โอเค.....
“มีโซนดีวีดีหายากตรงมุมโน้น....พี่ชายชอบดูหนังสยองขวัญป่ะล่ะ.....เพลงเฮฟวี่เมทัลก็มีนา.....ซื้อซักชิ้นก็ยังดี.....ไม่งั้นผมโดนพี่เจ้าของร้านเฉดหัวแน่ ๆ เลย.....”

มีแววเสียตังค์จนได้สิน่า

เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น  ผมรีบควักขึ้นมาจากกระเป๋ากางเกง.....ไอ้ซาลาเปา...ไอ้เด็กโอโม่^^
“ว่าไงเรา....รอกินข้าวเย็นกับพี่ใช่มั้ยล่ะ.....พี่เลิกงานตั้งนานแล้ว  แต่มาทำธุระนิดหน่อย....กำลังจะกลับ  รอนะครับ.....หิวก็กินก่อน  แต่ห้ามหลับ....(เพราะพี่จะกินเราเป็นมื้อค่ำ)”  ผมกระซิบกระซาบ  สวีทวี๊ดวิ้วกับน้องอยู่แป๊บนึง  ชายเสื้อก็ถูกไอ้เด็กแสบกระตุกยิก ๆ
“ชู่วววว  เดี๋ยวบู้....พี่ซื้อน่า....แต่แปบนะ”
“เอ่อ.....ผมจะบอกพี่ปิงว่า.....อย่าลืมไปอุดหนุนร้านคลังสยองของลูกพี่ผมนะ.....พี่เค้าคุยใหญ่เลย  ถ้าบังเอิญแวะห้าง  ก็อย่าลืมไปซื้อของติดไม้ติดมือซักชิ้นเน้อ”.....เสียงน้องดังมาจากปลายสาย  น้ำเสียงระรื่น  หัวเราะคิก ๆ มันจะรู้มั้ยนะ  ว่าพี่มันโดนตื๊ออยู่.......
“แค่นี้นะครับ  แล้วเจอกัน.....ผมจะอาบน้ำรอ.....แล้วก็.............












.........ผมไม่ต้องใส่เสื้อใช่ป่าว?”


หึยยยยยยย  น่ารักเว๊ยยยย  เด็กใครวะเนี่ย........กลับไปจัดหนักแน่นอนเลย  คึกแล้ว.....พลังม้ามาเต็มมมมมม
“บู้.......มีหนังอีโรติกขายให้เฮียป่าววะ”
“ไม่มีเว้ย.....อยากได้โน่นเลย.....พันธ์ทิพย์โลด......”
“โอ๋.....ไม่งอนน่า  ไป......ไปห่อตุ๊กตาผีให้พี่สองตัว.....เลือกให้หน่อย  เอาหลอน ๆ เลยอ่ะ”
แหม่.....หน้างี้ยิ้มได้อีก.....ปากจะฉีกถึงหู  ถ้ามีหาง  หางคงกระดิกดิ๊ก ๆแล้วมั้งนั่น

........................................................................
“พี่ปิงงงงงง” 

ไอ้แมวเหมียวในชุดวันเกิดกระโจนกอดผมทันทีที่ผมเปิดประตูเข้าไป  กลิ่นหอมน้องยั่วจมูกดีชะมัด  ใบหน้าเล็กนั้นเคล้าคลออยู่ที่หน้าอกของผม......
“อ้อนนะเรา......กินข้าวแล้วเหรอ”
“กินแล้ว.....ขืนรอพี่กลับมาก็ไส้กิ่วกันพอดี.....ตอนนี้ก็รอให้พี่กินผมอยู่นิ”
“ปากดี.....เดี๋ยวพี่จัดโต๊ะจีนขึ้นมา  เราจะไหวเร้อ”
“ไหวเด่....รู้มั้ยว่าอั๊วะเด็กใคร”

ไอ้ชีเปลือยผละออกไปตั้งหลัก  เอามือทุบอก  แล้วชูกำปั้นขึ้น.....แม้แต่ท่าก็ถอดแบบกันมาเป๊ะ ๆ.....แต่น้องผมน่ารักกว่าเย๊อะ.....เสียอย่างเดียวคือไอ้ทรงผมเร้กเก้ที่ไม่เข้ากับหน้าแบ๊ว ๆ ของมันนี่แหละ  แต่เอาเหอะ....เพราะตอนนี้ของหวานกำลังยืนอยู่ตรงหน้าผม....แล้วผมก็คงต้องกินให้เกลี้ยง 

ผมเอานิ้วขยี้ตรงหว่างคิ้วของน้อง  ที่ขมวดเป็นเลขแปด......พร้อมกับส่งยิ้มที่น่าจะดูหื่นกามสุด ๆ ไปให้

“หึหึหึหึ.......พี่หิวจนน่ามืดไปหมดแล้วนะนี่”
.
...
......
.................
เที่ยงคืน

หัวเล็กๆ ที่ตอนนี้ดูบวมด้วยทรงผมสุดพิลึก  นอนเกยอยู่บนนมผม  คันมากขอบอก.......
“อิ่มมั้ยคนดี”  อันนี้คือ.....กูควรถามน้องด้วยน้ำเสียงกรุ้มกริ่มดูมีเลศนัย  แต่เปล่า  ไอ้เหมียวน้อยกลับเป็นฝ่ายถามผมซะงั้น
“ถ้าพี่ยังหิว  แล้วเราน่ะจะไหวเร้อ”
“ดูถูกกกกกกอีกล๊าววว~.....รู้มั้ยผมเด็กใคร”
“เด็กไอ้หมามุ่ยใช่มั้ย”
“พี่ปิงลามแล้วเหอะ!!!!  นั่นน่ะของสูงนะ......ห้ามแตะ.....”
“แน่ะ  มีปกป้องกันด้วยนิ......ไง.....เมื่อก่อนสนิทกับคนน้อง  ตอนนี้เปลี่ยนไปติดตัวพี่แทนแล้วรึ”

ปึก!!!!

กำปั้นเล็ก ๆ ทุบอกผมเต็มแรง.....แต่ผมมันถึก  ไม่ยักเจ็บ....ว่ากันว่าผมเป็นพระเอกที่นิสัยดีที่สุดในเรื่องนี้....เห....อะไรนะ....ไม่เกี่ยว ?......เกี่ยวหน่อยจิ
“วันนี้วันเกิดเรานี่”
“พรุ่งนี้ตังหากเล่า!!!”
“ก็นี่ไง.....เที่ยงคืนสิบนาทีแล้ว.....วันนี้พี่ไปเดินห้างมา....แล้วรู้มั้ยพี่เจออะไร”
“เจอไรอ่ะ......สาวอกบึ้มรึไง....ชิส์  แล้วมาบอกว่าทำธุระ....”
“ใจเย็นดิคร๊าบบบบ  พี่เจอลูกพี่เราด้วยนะ  แล้วก็ได้ของติดไม้ติดมือมาฝาก.....แป๊บนะ.......นี่.......ชอบเปล่า”

ผมหยิบเจ้าตุ๊กตาผีที่ดูหวานที่สุด(เท่าที่มันจะเป็นได้)ขึ้นมา.....นับว่าไอ้เด็กผีมันยังรู้จักกาลเทศะ...ซอมบี้หมีน้อยสีชมพู  น่าร๊ากกกกกก  กับอีกตัวที่เป็นเวอร์ชั่นจัดเต็ม....อันนี้ผมเอาไว้ร้อยพวงกุญแจ  อ้อ....แถมยังเสียตังค์ซื้อวัสดุสำนักงานผีผีมาอีกหนึ่งเซ็ท.....แฟ้มผี  สมุดผี.....ปากกาดินสอหัวซอมบี้.....สารพัดกระจุกกระจิก.....ของนำเข้าน่ะเฮีย....ไอ้เด็กเสียงแหบมันว่างั้นนะ..... 

เล่นเอากระเป๋าแฟ่บเลยกู

แต่มันก็คุ้มนะ.....


กับริมฝีปากนุ่ม ๆ ที่ประทับลงมาที่แก้มทั้งสองข้างของผม


“แค่หอมเองเหรอ......ขออีกรอบนะคนดี”
“ก็เอาสิ.....ผมน่ะสู้ตายอยู่แล้นนนน”

อ่ะ.....น่ารักมากกกกก

รักน้องที่สุด.....แต่ตอนนี้ผมก็เสียเวลาไปกับไอ้เด็กผีไปกว่าค่อน....อย่าเจอกันอีกเลยนะ.....เพี้ยง!!!!
.....................................
ถึงคู่นี้จะจัดให้เจอกันยาก....แต่นังคนแต่งก็สามารถ.....ตอนหลักเริ่มตันอีกแล้ว....รอกันอีกหน่อยนะ....แล้วจะมาต่อให้จ้า

[fuku]

ตอนพิเศษนี้อ่านแล้วอิ่มใจมากเลยค่า

เก็บเอาความหวานปะแล่มๆ ไปสู้กับรสเฝื่อนๆ ของตอนปกติล่ะกันเรา =____="

[หมวยลำเค็ญ]

แอบบ่นๆ ว่าต้องอ่าน ปิง-เปาย้อมใจ
วันนี้ก็มาโผล่แล้ว  ดีจัย 
หลอนพี่บู้นับวันมันยิ่งหลอนขึ้นเรื่อยๆ เน๊อะ

[BeeRY]

น่ารักค่ะ คำเดียวสั้นๆ

[♀♥♀DearigA♂♥♂]

เป็นกำลังใจให้เชลบี้



ฮา อีคนขายของอ่ะ หน้าเลือดได้อีก....

พี่บู้ก้ยังตามมาหลอน ทำไมต้องมีอิมเมจหลอน ฉันไม่เข้าใจ ฮาๆๆ

[flawless]

ปิงบู้ววว....((เอิ่ม...ได้ข่าวว่าปิงเปานะ)) ไม่รุเว๊ย!! อารมณ์ปิงบู้กลับมาอีกรอบล่ะ ชอบๆ
ชอบไอ้เด็กจอมตื้อ ตื้อแบบไม่สนใจโลก ไม่สนใจใคร อิๆ ว่าแต่มารับจ๊อบแบบนี้ ไอ้หมาดำ
มันไม่ว่าไรเหรอ??? ดูมันหวงพี่มันอย่างกะไร
เป่าอี้น้อย ตั้งแต่เป็นลูกน้องพี่บู้ แสบสันต์ได้จัย น่ารักและมีเสน่ห์สำหรับพี่ขึ้นเป็นภูเขาเหล่ากา
((ไม่แน่ใจว่าเมื่อก่อน เคยไม่ชอบน้องเป่าอี้ด้วยหรา???)) ช่างมัน มันเป็นอดีตไปแระ
ตอนนี้เจ้ชอบน้อง แต่น้อยกว่าพี่บู้อ่ะ

[mutyamania]

เคล้นคลึงออกมาจากก้อนสมองสวย ๆ(สวยเพราะเกลี้ยงเกลา  ปราศจากริ้วรอย----หยัก 5555+)



ตอน : ของเล่นที่ถูกทิ้ง....


ฮึก.....ฮึก

เด็กชายตัวน้อยสะอึกสะอื้น....สองมือเล็ก ๆ กำลังเช็ดน้ำตาป้อย  หัวเข่าถลอกจนเลือดไหลซิบ.......ตามใบหน้าและร่างกายเต็มไปด้วยรอยฟกช้ำ......

แขนผอมถูกเรี่ยวแรงมหาศาลฉุดกระชากให้ยืนขึ้น.....ก่อนที่มืออีกข้างจะปัดลงไปอย่างแรง....บนชุดนักเรียนที่เปรอะเปื้อนคราบดินในสนาม

“หยุดร้อง......เราบอกให้นายหยุดร้อง.....ทำไมถึงน่ารำคาญแบบนี้นะ”
“แง~ก็มันเจ็บนี่.......ฮึก....ฮึก....เจ็บ.....เจ็บ......ฮืออออ”
“บอกมาว่าพวกมันเป็นใคร.....นายบอกเรามา.....ไม่งั้นนายได้เจ็บหนักกว่าที่พวกมันทำเป็นสองเท่าแน่”
“แก๊งค์พี่เมฆชั้นปอสี่....กันต์....อย่าบีบแขนเราแรงซี่....มันเจ็บอยู่นะ....อ่ะ.....โอ๊ย”

มืออันทรงพลังออกแรงบีบเค้นอย่างลืมตัว  ใบหน้าของเด็กผู้ชายชั้นประถมศึกษาปีที่สาม  ผู้ซึ่งดูโตกว่าวัย  ราวกับเด็กมัธยมต้นก็ไม่ปาน  ขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน....จนสันกรามนูนเป็นสัน....ดวงตาคมฉายแววอาฆาต....พยาบาท
“ฮึก....ฮึก....เจ็บนะ....กันต์....บอกให้ปล่อยเราไง”
“นายนี่มันน่ารำคาญจริงโว๊ย......เพราะงี้ไงถึงได้โดนเค้ารังแกทั้งปีทั้งชาติ.....หุบปากแล้วก็รีบ ๆ กลับบ้านไปซะ!!!!!”

เด็กน้อยคนที่ตัวเล็กกว่ามากพยักหน้าอย่างว่าง่าย  พร้อมกับสูดน้ำหมูกฟืด......เหตุการณ์ต่อจากนั้นจะเป็นอย่างไรนั้น  เด็กชายราเชนทร์ก็นึกไม่ออกเสียแล้ว....เนื่องจากต้องรีบกลับบ้านตามคำสั่ง(ที่ดูเหมือนคำขู่อยู่กลาย ๆ)

อย่างน้อย ๆ ที่หวนคิดถึงเรื่องในวันนั้นเป็นครั้งคราว

ก็ถือว่าไม่ใช่เรื่องน่าแปลกซักเท่าไหร่นัก.....








ที่กลุ่มแก๊งค์เด็กแสบชั้นปอสี่....จะเลิกตามตอแย....รังแก  เจ้าหนูเด็กหน้ามึน....ผู้ซึ่งไม่นิยมแสดงอารมณ์ออกมาทางสีหน้า.....อาจเป็นเพราะเหตุผลเดียว.....คือพวกมันเจอเหยื่อที่น่ารังแกกว่าก็เป็นได้

.
....
......................
.............................................
“เฮ้ย......รู้ได้ไงว่ากูอยู่นี่”

ชายร่างหนาแสดงทีท่าตกใจเล็กน้อย  เมื่อพบกับผู้มาเยือนที่ไม่เคยนึกฝัน.....ราเชนทร์ก้มหน้างุด  เพื่อปกป้องสีหน้าเคอะเขิล....หนุ่มร่างโปร่งยืนนิ่งอย่างทำตัวไม่ถูก....เมื่อเจ้าของห้องตัวโตไม่มีท่าทีจะเอ่ยปากเชื้อเชิญ

“ผมกลับล่ะครับ”


เป็นบ้าอะไร.....นี่กูกำลังทำบ้าอะไร.....จะมาหาคนพรรค์นี้ทำซากอะไร.....
อยากทุบขาตัวเองซักร้อยครั้ง....ที่พาตัวเองก้าวเข้ามาตรงนี้....มาหยุดยืนอยู่ตรงหน้า  คนที่เกลียดที่สุด




จะทำลายศักดิ์ศรีตัวเองไปถึงไหน....
จะทำตัวเป็นไอ้ขี้แพ้อีกนานมั้ย.....


“เดี๋ยว”

น้ำเสียงกรรโชกที่คุ้นหูเหมือนกับจะฉุดรั้งเอาไว้....ทำให้ผู้มาเยือนที่ทำท่าจะจากมา  หันหลังกลับ

มาเพื่อแก้แค้นไง.....
มาทำให้มึงเจ็บ....เหมือนที่มึงทำกับกู....

ลูกพี่ครับ  เด็กน้อยของผม.....รอผมก่อนได้มั้ย....รอผมคนนี้สะสางเรื่องราวทั้งหมดให้จบก่อน
ต่อให้ทางสะดวก....ต่อให้นรกเปิดทางให้.....แต่ผมคงจะยังทำอะไรไม่ได้ไปมากกว่านี้


จนกว่ามันจะตาย

จนกว่าจะได้เห็นมันตายไปต่อหน้าต่อตา


“มึงจะเอาอะไรจากกูอีก...”  น้ำเสียงเหมือนตัดพ้อของอีกฝ่าย  ทำเอาผู้มาเยือนใจเต้น.....ความกระหาย....ต้องการลิ้มรสชาติของชัยชนะวูบไหว....อย่างมีความหวัง
“ทำไมคุณกันต์......ถึงทิ้งผม.......ผมเหงานะ......ผมคิดถึงคุณ”
“ฮึ....!......ที่ถ่อมาก็เพื่อจะพูดแค่นี้อย่างนั้นหรือ.....กี๋เอ๊ย”

เด็กตาตี่คนนั้น....เด็กอ่อนแอ....ไร้ทางสู้มันตายไปแล้วสินะ.....ตายไปแล้วจริง ๆ

ร่างโปร่งบางโผเข้ากอดรัดกันต์เอนก.....ใบหน้าซุกไซร้อกกว้าง.....ขบกัดเบา ๆ ที่ยอดอกของอีกฝ่ายอย่างหยอกเย้าด้วยริมฝีปาก....ผ่านเสื้อกล้ามตัวบาง.....ใบหน้าที่ยั่วยวนอย่างมีจริตจกร้าน....






กูมันสกปรก....

กูมันต่ำช้า......



ที่กูเป็นแบบนี้ก็เพราะมึง.....เพราะมึงคนเดียว


มือใหญ่ผลักร่างนั้นออกจากตัวอย่างรังเกียจเต็มแรง  ร่างโปร่งบางเสียหลักเซล้มก้นจ้ำเบ้า.......กันต์อเนกกระตุกยิ้มเยาะแกมสมเพชให้อีกฝ่าย.....
“ติดใจลีลากูขนาดนั้นเลยเหรอ....เสี้ยนถึงขนาดต้องตามมาเคาะห้อง....พี่กูต้องสงเคราะห์มึงซักครั้งสองครั้งใช่มั้ย”

ราเชนทร์รู้สึกมึนตึบ....ทุกอย่างนั้นรวดเร็วเกินไป.....ไม่รู้สึกตัวด้วยซ้ำตอนที่ร่างของตนนั้นถูกฉุดกระชากขึ้น.....จนกระทั่งแผ่นหลังกระทบถูกผนังนั่นแหละ....ความเจ็บปวดก็แผ่ซ่าน

“คะ.....คุณกันต์”
“ใช่กูเอง.....ต้นฉบับ....ดั้งเดิมเลยแหละ......กูปล่อยมึงไปแล้วนะ......ไอ้กี๋.....คราวนี้มึงเป็นฝ่ายมาหากูเองนะ”
“ผมแค่คิดถึง.....”


เพี้ยะ!!!!

ใบหน้าขาวซีดถูกฝ่ามือของอีกฝ่ายตบฉาดใหญ่....แม้จะยั้งแรงเอาไว้  แต่ก็ขึ้นเป็นแถบแดง.......
“อย่าพูด....ไม่อย่างนั้นมึงได้ตายคามือกูจริง ๆ แน่”
ครั้งแรกที่ถูกผู้ชายคนนี้ตบ.....ราเชนทร์แค่นยิ้มกับตัวเอง......มึงตบกู......แต่คนที่เจ็บปวดก็คือมึง.....สีหน้าแบบนั้น....แววตาแบบนั้น  หลอกกันไม่ได้หรอก......

“คุณกันต์......ผมกลัว....”

ปึก!!!!

หมัดหนักต่อยเข้าที่ผนัง....เฉียดใบหน้าของอีกฝ่ายไปเพียงเล็กน้อย  เลือดสีแดงไหลซึมออกมา.....และไหลหยดลงบนผนังห้องสีขาวตุ่น.....กันต์เอนกจับร่างของผู้มาเยือนพลิกหันหน้าเข้าหาผนัง  มือใหญ่ดึงรั้งกางเกงสแล็คสีเทาอย่างรีบร้อน  พร้อม ๆ กับกางเกงขาสั้นของตน

“ชอบแบบนี้ใช่มั้ย......หึ.......กรีดร้องเข้าไปสิ.....แสดงความกลัวของมึงออกมา......แบบครั้งก่อน ๆ ที่มึงตบตากู  ไอ้คนเสแสร้ง”
“ผมเปล่า.....อึก.....นะ....ครับ.....อาห์~”
“จะให้กูเปิดให้ฟังมั้ย  ว่าวันที่มึงเมากัญชา  มึงพร่ำเพ้ออะไรออกมา.....อันที่จริงกูรู้กี๋.....รู้อยู่แก่ใจ  แต่กูก็ยอมตามเกมส์ของมึง....เพราะอะไร....มึงก็รู้.....มึงคิดว่ากำจุดอ่อนของกูเอาไว้  แต่มึงคิดผิด”

ร่างหนากระแทกตัวสุดแรง.....โลหิตไหลซึมจากช่องทางที่ฉีกขาด.....อันเกิดจากการร่วมรักที่รุนแรง.....น่าแปลกที่หนุ่มหน้าตายกลับรู้สึกเสียวซ่าน.....จนต้องกัดฟันข่มเอาไว้  แผ่นอกหนาที่บดเบียดเข้ามาทั้งอุ่น....และแฉะชื้น
“กูรักมึงกี๋......มึงคิดถูก......มึงเข้าใจไม่ผิดหรอก....”
“คุณกันต์.....ทะ.....ทำไม”
“แต่มึงคนที่กูรักได้ตายจากกูไปแล้ว.....ส่วนคนที่กูกำลังเอาอยู่.....ไม่ต่างอะไรจากซากศพ.....น่าขยะแขยง”

กันต์เอนกถอนแกนกายออก.....แล้วเหวี่ยงร่างกายที่บอบช้ำลงกับพื้นทั้ง ๆ ที่ตนยังไม่เสร็จสม  ราเชนทร์ไปถึงจุดหมาย.....อวัยวะส่วนล่างเปรอะเปื้อนคราบอสุจิ  ขณะที่ช่องทางด้านหลังเต็มไปด้วยเลือด 

“กูเกลียดมึง......ไอ้เหี้ยกันต์.....มึงมันเหี้ยที่สุด”
“มึงก็เหี้ยไม่น้อยไปกว่ากูหรอก......แต่ถึงอย่างนั้น  สัญญาก็ยังคงเป็นสัญญา  กูจะช่วยให้มึงสมหวัง....ฉะนั้นไสหัวออกไปจากห้องกูซะ”

คราวนี้ไม่ได้สำออย.....ไม่มีการเสแสร้ง


ความเดือดดาลทำให้หนุ่มหน้าตี๋ตาพร่าเลือน


สติสัมปชัญญะดับวูบลง




โดยที่ภาพสุดท้ายที่เห็น.....คือเพื่อนตัวโตสมัยเด็กในชุดนักเรียน  ใบหน้าฟกช้ำเหมือนกับเพิ่งไปมีเรื่องมาหยก ๆ  กำลังส่งยิ้ม  และยักคิ้วกวน ๆ มาให้.....

..................................
อ๊ากกกกกกกกกกกกก  คืองงใช่มั้ยคะ

ว่าอีกันต์มันยังไง....คนแต่งก็งงค่ะ  ตอนแรกก็เหมือนจะช่วยกี๋....ไป ๆ มา ๆ เหมือนจะดัดหลังโดยร่วมมือกับอีดำ....แต่ตอนเน้.....ตอนเน้มันเป็นไปแล้วค่ะคุณผู้โช๊มมมมม  หรือนมยักษ์จะเริ่มมีใจให้ควายถึก  แล้ววางแผนจะเชี่ยกี๋น้อยทิ้ง.....อันนี้ตอบไม่ได้  เพราะการกระทำ  บางครั้งมันก็ไม่มีเหตุผล  แต่คนแต่งจะต้องหาเหตุมาให้จนได้แหละ  ถึงจะแถ....ไปบ้าง  แต่ก็......เอาน่านะ

[mutyamania]

มาดันย่ะ....ร่วงแต่เช้าเลย

[หมวยลำเค็ญ]

อ่านจบแล้วโหวต  พี่บู้ ภาคโทชิโอะจัง 

ส่วนเนื้อหาตอนนี้ ขอข้ามไปก่อน 

[Alone Alone]

บิ๊กของเดี้ยนหายไปไหนเนี่ยยยยยย

 

[♀♥♀DearigA♂♥♂]

อ่านตอนนี้แล้วแอบคิดว่า เชลบี้นี่ ชอบความรุนแรงจริงๆ ฮาๆๆ

อ่านไปก็ เออ แบบชอบฉากรุนแรงนิดหน่อยเหมือนกัน!!

หรือว่าฉันจะโรคจิตไปด้วย โอ้วม่ายยยยย


แต่ตอนนี้ อ่านจนจบก็สรุปได้ว่า

ตูงง!!

..............

กอดเชลบี้ เราก็บ่นไปงั้นอย่าใส่ใจเลยนะ เหอๆๆ

[mutyamania]

ได้เวลาตอบเม้นท์แล้วนะนี่.....แป๊บนึงนะเคอะ...เดี๋ยวมา

[flawless]

อ่านะ...สงสารเชนนี่ พูดไรไม่ออก...ไอ้นมยักษ์แมร่งชั่วอ่ะ

[mutyamania]

ตอน : กับดัก





“อ้อ.....อย่างงี้เองสินะ.....นึกไม่ถึงเหมือนกัน  ว่ามึงกับไอ้สิวจะเป็น....อ่า....มึงคนเดียวสินะที่คิดอยู่ฝ่ายเดียว.....มึงทำถูกแล้วล่ะ.....ที่บอกความจริงกับกู....กูจะยอมร่วมมือกับมึงก็ได้”












.
...
.......
...
.

บิ๊กเล่า ;

แผนเชี่ยอะไรไม่เห็นจะเข้าท่า!!!

ผมกับมันตกปากรับคำแกล้งสมมติเป็นคู่ผัวตัวเมียกันมาก็ร่วมสองอาทิตย์แล้ว.....แต่เฮ้ย  ทำไมรู้มั้ย  แผนห่าเหวของมันช่างไม่เป็นผลดีกับผมเอาซะเลย....

ประการที่หนึ่ง  ผมต้องทนกับการถูกไอ้เชี่ยกันต์ลวนลามทั้งวาจา....และการสัมผัส  ถูกเนื้อต้องตัว.....ทนแขยงกับปากของมันที่มาคลอเคลียอยู่แถว ๆ ต้นคอ

ประการที่สอง  ไอ้หมาไม่ยักกะหึงหวงผมอย่างแต่ก่อน....ที่ผมไปชอบน้องเปาเลยแฮะ.....มิหนำซ้ำ....ดูท่าทางมันจะดีใจออกนอกหน้า

“บุ๊กบิ๊กกกกกกกกกกกกกกกก~”

มันเดินตรงรี่เข้ามาหาผม  ด้วยน้ำเสียงกวนตี๊น.....

ในมือถือนมมาสองกล่อง  กล่องนึงมันถือดูดจ๊วบ ๆ.....ส่วนอีกกล่อง

“กินนมมั้ยบุ๊กบิ๊ก”
“ขอบใจนะที่เรียก....กล่องสุดท้ายแล้วสิ”

ผมยื่นมืออกไปหมายจะรับ  แต่ไอ้หมากลับชักมือกลับ....
“อยากกินก็ไปหานมยักษ์ดิ.....ครึครึครึ.....ไปหานมดูดกันตามประสาสองคนผัวเมียนิ”

นั่นไงว่าแล้ว  เล่นกรูอีกดอก......ขยันโห่....ขยันแซวกรูจริ๊งง


ไปไม่เป็นเลยว่ะ








ซะเมื่อไหร่ล่ะหมาน้อย!!!!

“แต่เค้าอยากกินนมหมามากกว่านิ.....มานี่ม๊ะ....มุ๊ ๆ ๆ ๆ”
“เฮ้ยยย.....ไม่มี...เนี่ยยย.....แบนราบ......บุ๊กบิ๊กไปกินนมกันต์อ่ะดีแล้ว.....ไปจ๊วบ ๆ กันให้หายอยาก....พี่อะ-นุ-ยาด”
“ตอนนี้กระแสกินหมากำลังมานิ.....ส่งพี่ไปขายที่สกลนครดีมั้ยฮึ”

จัดซักหน่อย.....แก้เครียด.....ไอ้หมาเหม่งรีบลนลานทิ้งกล่องนมในมือแล้ววิ่งหนีไปที่ประตู

เคยทันมั้ยหมา.....เคยหนีกันพ้นมั้ยไอ้เตี้ย.....ประตูมันเปิดเข้า....มึงจะกระแทกเพื่อ....ฟรายเอ๊ย!!!!!

.
...
........
.....................
...

..


.

อิ่มแปล้!!!!

ผมดึงผ้าห่มคลุมตัวไอ้เด็กโอโม่ที่นอนคว่ำหน้า  หลับตา  กัดฟันกรอด ๆ พร้อมกับละเมอสาปแช่งพึมพำ....เอาเหอะ.....สบายใจละ....ได้อึ๊บพี่....พร้อมกับถามตัวเองว่า.....กูจะบ้าจี้ไปกับไอ้กันต์เพื่อ....ในเมื่อพี่ก็เป็นลูกไก่ในกำมือผม....นึกอยากตอนไหน....เมื่อไหร่....ที่ไหน.....ถ้าผมอยาก....มันไม่ยอมก็ต้องยอม

ครืดดดด......ครืดดดดดด




ตายยาก.....






บ่นถึงก็โทรมา

“ฮัลโหล”
“น้องดำ.....พี่กันต์คิดถึง”
“กูวางละนะ....แม่ม...เสียเวลาทำมาหาแดกจริง ๆ”
“เดี๋ยวสิครับ.....มาเจอกับผมก่อน....พี่บิ๊ก....”
“ไม่ต้องมาทำเสียงซีเรียส  เจอก็เจอ....กูก็อยากจะคุยกับมึงอยู่พอดี”
“หวาว~ใจตรงกัน  น่รักที่สุด”
“ขืนไปหาแล้วทำรุ่มร่าม  กูอัดนมแตกจริง ๆนะ...กูเตือนไว้ก่อน  แค่นี้นะ  อีกครึ่งชั่วโมงเจอกัน  บาย”

สงสัยผมคงต้องเล่นกล้ามบ้างละ


'...กี๋มันคิดไม่ซื่อกับพี่บู้.....ถ้าผมไม่รักมัน....ผมไม่ยุ่งหรอกพี่บิ๊ก.....ผมรู้ว่าพี่น่ะหวงพี่บู้มาก....ผมก็รักมันมากเหมือนกัน  เราสองคนมาร่วมมือกันนะ....'


ที่ผมยอมลดตัวไปเสวนากับคนอย่างมัน....ก็เพราะเหตุผลข้อนี้เพียงข้อเดียวเลย.....ให้ตายดิ.....ผมไม่ค่อยเข้าใจนักหรอก...ไอ้ความรู้สึกของคนที่รักเค้าข้างเดียวอะไรนั่น.....แต่ไอ้หมามันอาจจะเข้าใจ.....

“บิ๊กแม่มเผด็จการณ์  บ้าอำนาจ....ไอ้ตุ๊ด!!!!”

ห่านิ....นั่นละเมอเรอะ...ตื่นขึ้นมาชี้หน้าด่ากันเลยดีกว่า.....หลับจริงป่าววะ

“หึหึหึหึ....ขออีกรอบนะหมา....สิบนาทีก็ยังดี....ซี๊ดดดดดดดด”

.
....
..................
.

.

.


.
“ว่ามา....เวลากูมีค่า”
ผมบอกกับไอ้หน้าโหดที่ส่งยิ้มทักทาย  ขณะที่ผมเลื่อนเก้าอี้เพื่อจะหย่อนก้น  มันยกมือขึ้นไหว้ผม....ผมรับไว้มันอย่างเสียไม่ได้
“คือผมเพิ่งจะ.....”

แล้วมันก็เล่าเรื่องที่มันทำกับไอ้สิวให้ผมฟัง....เรื่องราวจากปากมันฟังดูคุ้น ๆ.....เหมือนสิ่งที่ผมเคยทำกับไอ้หมาไม่มีผิด....เสียก็แต่มันทำเพราะความรัก

อะไร....ก็ผมไม่ได้รักพี่นี่....เคยบอกหลายครั้งแล้วไม่ใช่รึ

“แล้วมึงจะเอาไง....จะเลิกมั้ย.....เพราะดูท่ามันจะไม่ได้หึงหวงอะไรมึงเลยนี่”
“ผมว่าก็ดีเหมือนกันพี่....ผมเรียกพี่มานี่....ก็อยากจะปรึกษา  ว่าจะเอายังไงดี”


หึหึหึ....มึงคิดผิดแล้ว  ที่จะปรึกษาคนเลวชั่วอย่างกู.....แต่ถึงผมจะเลว  ผมก็เลวอย่างมีเหตุผลนะ........
“เอายังไง.....นั่นเรื่องของมึงแล้ว.....ไม่เกี่ยวกับกู.....กูแค่มาเพื่อบอกกลับมึงว่า.....กูเลิกเล่นแล้ว....กูสะอิดสะเอียน”








ห่าเอ๊ย....ไอ้เชี่ยกันต์แมร่งร้องไห้.....

“พี่บิ๊กครับ....อยู่เป็นเพื่อนผมนะ....ได้มั้ย......ผมเครียดเหลือเกิน.....ผมไม่มีใครให้พึ่งแล้วจริงๆ”








ห่าเอ๊ย.....กูใจอ่อน....นี่ผมกลายเป็นคนแพ้น้ำตาตั้งแต่เมื่อไหร่กันนะ
..............................................................................................
บรรยาย

“พี่กลับละนะ....เราเองก็อย่าดื่มให้มันเยอะนัก....”  บิ๊กพูดกับชายร่างหนาที่สูงน้อยกว่าด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง  กันต์เอนกหน้าแดงด้วยฤทธิ์ของแอลกอฮอล์  พยายามประคับประคองตัวเองไม่ให้เซล้ม....แต่จนแล้วจนรอดก็

หมับ!!!

คนตัวสูงกว่าถลันเข้ามาประคองเอาไว้ได้ทัน...เนื่องจากเพียงแค่จิบไปแก้วสองแก้ว  บิ๊กยังคงมีสติสัมปชัญญะเต็มเปี่ยม  ขณะที่อีกคนดูท่าจะไม่ไหว  หนุ่มผิวเข้มโบกมือเรียกแท็กซี่เพื่อมารับคนเมา

“นี่.....แล้วก็ลดความกวนตีนลงบ้างนะเราน่ะ.....พี่ไม่ชอบเด็กปีนเกลียว  พูดคุยกันดีดีแบบนี้ค่อยน่าคบหน่อย  ถ้ามีปัญหาอะไรก็โทรหาพี่ได้ตลอดนะรู้ป่าว  ไอ้นมยักษ์  แล้วก็....กลับไปนี่ก็ไม่ต้องแดกห่าแล้วนะเหล้าน่ะ  เข้าใจที่พูดมั้ย”
“คร๊าบบบบคุณพ่อ”
“เออเฮอะ....ไหว้พระเถอะลูก”  มือใหญ่สีแทนปิดประตูให้  ก่อนจะยกมือขึ้นล่ำลาอย่างหมดห่วง  คนเมาฟุบหลับกับเบาะด้านหน้า....ร่างสูงบอกทางคนขับให้เสร็จสรรพ  แต่ก็ไม่ลืมจำทะเบียนรถคันนั้นเอาไว้....เผื่อว่าเป็นรถของพวกมิจฉาชีพ

ใจจริงดำศรีก็อยากจะไปส่งอยู่....แต่สถานการณ์มันดูเคอะเขิลเกินไป....เนื่องด้วยมีเรื่องให้กัดกันทุกครั้งที่พบปะ....จะมีก็วันนี้  ที่บิ๊กรู้สึกสงสาร.....เข้าใจหัวอกของอีกฝ่าย  แม้จะไม่เคยมีประสบการณ์ช้ำชอก(ยกเว้นเรื่องน้องเปาอ่ะนะ----ก็เจ้าตัวเองก็ไม่ได้ฟูมฟายอะไรมากมายนี่----คนแต่ง)

บนรถแท็กซี่.....ร่างที่ฟุบลงไปอย่างไม่ได้สติเหยียดตัวขึ้น....ก่อนจะเอนหลังราบลงไปกับเบาะด้านหลัง....กันต์เอนกกอดอก  ริมฝีปากยกยิ้มอย่างชั่วร้าย.....เมื่อแผนการที่วางเอาไว้  กำลังจะเป็นรูปเป็นร่าง

“หึหึหึหึ.....น้องดำ.....ตกหลุมง่ายจังเลยนะ”

.................................

งิ๊งงงงงง.....บับว่า......อิกันต์กำลังคิดกระไรอยู่(คนแต่งขออุ่บไว้ก่อนนะคะ).....ดูท่าจะร้ายแอนด์เลวแซงหน้าบุ๊กบิ๊กไปแล้วง่ะ.....

จึ้ก ๆ ๆ ๆ  มีนิ้วมือของบุคคลปริศนามาสะกิดที่ไหล่คนแต่งยิก ๆ  หันไปอ้าว....
“หนูเป็ด.....หนูพลอย”
“อั๊ยย๊ะ....พวกชั้นโดนลดบทบาทหรือยะนังเชลบี้.....”
“พวกชั้นนี่นางเอกเบอร์หนึ่งของค่ายนะ  มาตัดทิ้งกันแบบนี้  เดี๋ยวแม่ก็ริบเงินเปอร์เซ็นต์คืนกับงดเงินใต้โต๊ะเลยดีแม๊ะ”

อ่ะนะ....ก็วน ๆ กันออกเหอะพวกหล่อน....ฮา

บับว่า.....เดี๋ยวมาตอบเม้นท์




ปล.  มาสั้นแต่เร็วก็โอเคนะเคอะ

[Alone Alone]

เลวมากไอ้บ้ากันต์ (บังอาจคิดไม่ซื่อกับบิ๊กของเดี๊ยน)

ผั้วะ!!! (อ้ายนังบู้ ตบหัวช้านนนน)

(โหมดเวิ่นเว้อ )

[flawless]

บอกคนเขียนอีกครั้งนะคะ ว่าเกลียดไอ้นมยักษ์อย่างไม่มีเหตุผล
ไม่รุดิ อ่านกี่ทีก็รับไม่ได้ ในเหตุผลของตัวละครตัวนี้ ทำไมต้องรุนแรง
รุนแรงเพื่ออะไร???   งืมมม...สงสารน้องกี๋เหลือเกิน....
มากรี๊ดกร๊าดกับพี่บู้ดีกว่า น่ารัก น่าฟัดกว่ากันเยอะ ฮาๆ กวน ตรีนน้อง
แต่ก็ไม่พ้นโดนน้องกิน เนอะ 555+  โง่และอึนได้อีกพ่อนายเอกเรา
อยากอ่านพี่บู้อีก หมาดำมันอิ่มแล้ว แต่เรายังมิ๊อิ่ม...

[mutyamania]

ตอบเม้นท์ (ดองมาหลายจันทร์แล้ว....ทั้งที่เม้นท์มีอยู่นี๊ดดดดด)
---ตอนหมาเมิน---

อยากได้อิหมาดำมาเก็บไว้เองจริงๆเลย เฮ้ออออออ

กรี๊ด......ตกหลุมรักหมาดำเหรอคะตัวเธ๊อออออ....เก็บลงหีบ....ถ่วงน้ำ....หรือเก็บไว้ในอ้อมใจคะ

ชักโรคจิตกันใหญ่แล้ววว ทั้งคนแต่งคนอ่านนนนนนนนน

เรามันพวกเดียวกัน....เลยโคจรมาป๊ะกันเองน่ะเจ้า...

อ่าว อะไรยังไงนี่ 

รายนี้กะอ่านฉากลงโทษเต็มที่....ขอโทษเคอะ....แต่ก็ลงตอนน้องหมาถูกลงโทษจริง ๆ แล้วนะคะ

เอาล่ะสิ บู้ ฮ่าๆๆ

รายนี้มาเม้นท์เค้าสามตอน....แล้วก็หนีหาย....ฮึกฮึก....ลาก่อนค่ะ....(เสียใจอ่ะ)

แอบสะใจกับบทลงโทษแบบใหม่ของบุ๊กบิ๊ก
แต่มาใช้กับพี่บู้ คิดว่าจะสำนึกมั้ย 

อิพี่ปิง น้องเปา เค้าซั่มกันแล้ววววววววววววว
ดีว่าน้องเปา ยังพอหาความปกติได้อยู่
ถ้าเป็นพี่บู้ เจอแบบนี้ คงเอาโอกาสนี้เป็นคนกดเองเลยมั้ง 

บู้น้อยเกินขีดจำกัดของคนธรรมดามานานนักหนาแล้ว....แอบคิดอยู่ว่าแก่ตัวไป....จะห้าวขนาดไหนนิ

---ตอนสงครามเล็ก ๆ---

ทำไมมีแต่คนปากไม่ตรงกับใจนะ การกระทำสวนทางกับความรู้สึกตลอด จะประชดกันให้ได้อะไรแต่ละคน 

เค้าเรียกซีนอารมณ์  เหอ ๆ คิดถึงนะ....หายไปอีกล๊าวววว

บู้น้อย จะสู้กะบิ๊ก แน่ใจแล้วเหรอว่าทำได้ ตื่นเอง หาข้าวกินเอง ซักรีดเสื้อผ้าเอง ไหนยังต้องอาบน้ำสระผมเอง
แล้วยังจดเลกเชอร์เอง บลา บลา....อีกเยอะนะลูก ทำเองไม่ไหวหรอก ซมซานกลับไปง้อให้มันเป็นทาสรับใช้
บู้น้อยต่อไปเหอะ ทำเองเหนื่อย เสียศักดิ์ศรีลูกพี่ใหญ่ของแก๊งค์นิ...555+

อิกันต์ แกชอบบุ๊กบิ๊กจริงๆ หรือแค่แกล้งเชนนี่กันแน่เนี้ยะ? ชักกลัวใจแกแล้วนะ

แล้วในตอนถัดไปก็เฉลยให้รู้กันไปเลยว่าใครแพ้...คริคริ....พี่บู้มันพัฒนาแล้วนะขอบอก....รู้จักช่วยตัวเองตั้งหลายเรื่อง....ถึงจะช้ากว่าชาวบ้านเค้าสิบก้าวก็เหอะ

โห๊ะๆๆๆ ตอนหมาเมินนี้ สรุปเค้าเข้าใจถูกใช่ป๊ะ แต่แหม.....ทำโทษแบบนี้ เด่วก็เหมือนทำโทษตัวเองอีกละ 555

ตอน สงครามเล็กๆ
ว่าแต่ที่พี่บู้จะแก้แค้นอ่ะ เอาให้แสบแอนด์เนียนๆเลยนะจ๊ะ.... เอาใจบิ๊กกระอักแล้วไม่รู้จะทำไงอ่ะ 555
แต่ถ้าเป็นงั้นพี่ว่าบุ๊กบิ๊กจัดหนักเพิ่มอีกแน่ๆเลย

บิ๊กมันหาเรื่องจัดได้ทุกครั้งที่อยาก....เป็นคนไม่มีเหตุผลที่ดูมีเหตุผลดีมั้ยล่ะคะ

ตอนนี้ก็ได้เห็นพัฒนาการพี่บู้แล้ว มันแกล้งหลับว่ะเฮ้ย แสบนะเนี่ย 

แสบมานานแล้ว....แต่ไม่แสดงออก....การแก้แค้นของพี่บู้ไม่เจ็บ....แต่ถลอกค่ะ....เอิ๊ก

จิ้นคู่กันต์บิ๊กแล้วเหงื่อแตกพลั่กๆ ไม่ดีมั้งจ๊ะ
น้องกี๋เริ่มคิดมากแล้วอ่าดี๊ พอเค้าไม่สนใจตัวก็เริ่มจิตตกแล้ว หึหึ
ลุ้นๆคืนนี้ แต่ถ้าเน็ตยังกากแบบนี้ สงสัยจะได้อ่านที่โรงเรียนซะแล้ว

กี๋ยังอยู่ในวังวนของความแค้น...คงยังไม่หลุดพ้นง่าย ๆ คู่นี้ต้องค่อยเป็นค่อยไปนะคะ

อ่านแล้วปวดใจแทนกี๋ 
ลุ้นให้กันต์เลิกหาเรื่องใส่ตัว ทำตัวเลวๆ ซักทีเหอะ

คงยากนะ  เพราะรายนี้เค้าลึกกว่าบิ๊กเยอะ   เอาใจช่วยพวกมันด้วยนะคะ  เหอ ๆ

---ตอน.....ไม่เคยจะคาดคิด---

หมาน้อย ยังไงๆ ก็หนี บิ๊กไม่พ้นหร้อก แล้ว เมื่อไหร่แก๊งของเพ่บู้จะยุบเนี่ย..
..รู้ไหม ไม่มีใครสนใจแก๊งของเพ่หรอก เค้าสนแต่ความรั่ว+น่ารัก ของเพ่มากกว่า อ่ะ ฮ่าๆ
..จัดรางวัลหนักๆ บิ๊ก จัดเผื่อด้วย หมั่นเขี้ยว หมาน้อยมานานหละ..

...เชน รักๆๆๆ กันต์ ซะทีเช่


 

จัดหนักตลอด....หมาน้อยก็ขาดใจตายพอดีดิ  แก๊งค์นี้ยุบยาก...เพราะหาความมีตัวตนไม่เจอ....อิบู้มันอุปโลกเองของมันคนเดียวน่ะ

ยอมไปเถอะบุ๊กบิ๊กจะได้กุ๊กกิ๊กอิหมาน้อยมัน ฮ่า ฮ่า ฮ่า สงสารกันต์จังไอ้กี๋ :z3:บ้า

อีกคนนึงแล้วที่สงสารกันต์  แล้วคุณจะคิดผิด  อิอิอิ

ยังไงหมาดำมันก็ชั่ว เอ้ย ฉลาดกว่าพี่บู้จริงๆ

ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

ชั่วร้าย....ต่างจากเลวชั่วก็ตรงนี้แหละ  ก๊ากกกก

บุ๊กบิ๊ก - บู้ เล่นอะไรกันอีกละ 
กี๋ - กันต์ เอิ่มแอบสะใจ กี๋นิดๆฮา ขาดฉันแล้วเธอจะรู้สึก 
ส่วนคู่สุดท้ายนี่ สงสาร เปา 

สงสารไอ้กี๋เถอะ....ชีวิตมันเจอแต่เรื่องแย่ ๆ

ให้พี่บู้ร้ายเดียงสาอย่างนี้ต่อไปนั่นแหละค่ะ ว่าแต่เมื่อไหร่จะไปเอาหัวแบบนี้ออกอ่ะ 
ส่วนกี๋ ถ้าไม่ทำไรซักอย่าง เดี๋ยวเสียใจไปตลอดชีวิตนะลูก

เป็นพัฒนาการทางด้านแฟชั่นอ่ะฮ่ะ....พอ ๆ กับเลดี้กาก้า(ได้ข่าวว่าชุดนี้ขายไม่ดีนิ----แต่ก็ดีกว่าฟิคแกนะยะนังบี้)

พี่บู้ ไอ้เด็กร้ายกาจ ยั่วนักนะ ระวังตัวไว้เหอะไอ้หมาดำ
เอาคืนหนักแน่นอน 555+
กันต์กี๋ เป็นอะไรที่ อึน มึน และซึน ที่สูดในทุกคู่แระ อ่าน
แล้วเหนื่อย อยากอ่านกุ๊บกิ๊บยูเรก้า คู่ใหม่ปลามันส์ พี่ปิงน้องเปาอ่ะ

สามคู่นี้เหมือนกันที่ความหื่นของฝ่ายเมะ....แล้วหมาดำก็จัดหนัก....ตามคำขอ  555+

ตีขลุมมั่ว เนียนเอาง่ายๆงี้เลยเรอะ

(แต่นานไปเราก็เหี่ยวแห้งตาย)
เค้าขอฉากกันต์บิ๊กไปปรึกษาปัญหาชีวิตบ้างได้ป่ะเนี่ย อิอิ

บทจะง่ายก็ง่ายเนอะอีนี่....ฮา  ก็อาศัยลูกเนียนไปวัน ๆ อ่ะ....อิอิ

5555 ว่าแล้วๆๆ พี่บู้สุดท้าก็เสร็จเจ้าอีกจนได้ ฮ่าาามากตอนจะไปใส่เสื้ออ่ะ แบบไม่ทันแล้วละพี่บู้ ยั่วน้องขนาดนั้นอ่ะนะ ไม่ทันแน่ๆ อิอิ
กี๋กันต์ก็ยังคงบีบหัวใจเราต่อไปอย่างต่อเนื่อง แบบยิ่งอ่านยิ่งหวั่นๆว่ากี๋น้อยจะช้ำหนักคราวนี้จะช้ำทั้งกายและก็ใจด้วยอ่ะ เฮ้ออ

ช้ำจริง ๆ จ้า....ได้เลือดกันเลยทีเดียว

555+ จะมีซักวันมั๊ยที่หมาชนะ
เอาน่า สู้ต่อไปทาเคชิ!!

ขอนับนะคะ.....

ครั้งแรก....วางยาน้องบิ๊ก
ครั้งสอง.....เรียกพ่อกับน้องมาที่ห้อง
ครั้งที่สาม.....แกล้งหลับ....ยั่วอิดำ

เฮ้ยยยย  ก็ไม่น้อยนา....ถ้าหมาเอาจริง  อิบิ๊กต้องสยบค่ะ

เดี๋ยวมาตอบหน้าสามสิบสามและสามสิบสี่นิ

[mutyamania]

---ตอน  สองหวาน---

สองคู่่ชู้ชื่นนะตะเอง
ส่วนกี๋น้อย ละเหี่ยใจแทน ต้องใช้เวลาสินะ แต่นานขนาดไหนนี่ไม่รู้ พี่บู้แก่งั่กๆแล้วจะยังเชื่อว่าตัวเองรักพี่บู้อยู่ป่ะเนี่ย
สองสาวเบี้ยนกันเองก็ดีนะ ดูเข้ากั๊นเข้ากัน
กดบวกรับวันอาทิตย์ที่อากาศแอบดี

สองสาวเบี้ยนกัน?!?....ขอไปปรึกษามันสองตัวก่อนนะ  ว่าจะยอมมั้ย

เชนนี่ลูก(เคย)รัก หนูเหมือนจะจิตๆ เข้าทุกวันแล้วนะนี่ ต้องโทษใครดีล่ะ
ระหว่างกันต์ กับพี่บู้ จะว่าไปน้องมันก็คงเจอความทุกข์มาเยอะอ่ะนะ คงต้อง
โทษกันต์เต็มๆ อ่ะ แถมยังมาทิ้งเชนนี่น้อยไปอีก เฮ่อ...((ถอนใจเฮือกใหญ่ๆ))

พี่บู้น่ารักอ่ะ ไอ้เด็กบ้านี่จะให้บ้ายังไงก็น่ารักเสมอในสายตาคนอ่านนิ ฮาๆ

คู่ใหม่ปลามันส์ ก็ให้นึกเหนื่อยนึกเพลียแทนหนูเป่าอี้ เพลาๆ บ้างก็ได้นะพี่ปิง
สงสารก้นน้องเค้าอ่ะ 555+

สองสาวนั่นก็ว่ากันปายยย

ดีใจที่ตัวเธอรับพี่บู้ได้ทุกอย่าง....งิ  แม่ขาประจำของเค้า  ขาดเธอไปเหมือนขาดใจ

ยังมีคนที่เม้นอยู่เน้อ ฮ่าๆๆๆ แต่ไม่รู้จะเม้นอาราย

 

แค่นี้ก็ชื่นจายแล้วค่า

แอบกริ๊ดในมุมมืดเบาๆ

อยากให้กี๋เป็นฝ่ายกุมชะตากรรมกันต์
แต่ตอนนี้เอาแค่รู้ใจตัวเองก็พอแล้ว  รักของคู่นี้เพี้ยนมาหลายปี กว่าจะยอมรับตัวเองได้
ไม่ต้องเอามีดจ้วงตับกันไปก่อนก็ดีแล้ว

มีแต่กันต์ที่กุมชะตากี๋....มันเลวชั่วตัวพ่อจริง ๆ

ตอนนี้มันมี ตั้ง 4 คู่แหนะ สองคู่แรกมันหวานก็ดีอยู่นะ
แต่มาถึงกี๋น้อย มันอาไร้ ยังวนเวียนไม่เลิก ยังอยากจะกดพี่บู้อยู่อีก
คู่สุดท้าย เป็นถึงขนาดนี้แล้ว ปล่อยมันยูริกันไปเถอะนะ 

เป็นตัวละครที่ตั้งใจให้มาเป็นคู่แข่งของบุ๊กบิ๊ก....ไป ๆ มา ๆ ดันมีผัวเป็นนักกล้ามอี๊กกกก  ฮา

มาช่วยดัน อิอิ

ตอนนี้เหมือนๆจะแฮปปี้นะนี้ แต่ดันมีติ่งเศร้าของน้องกี๋น้อยนี้ซิ มองไม่เห็นอนาคตอ่ะ

เป็นเรื่องที่ต้องคาดเดากันต่อไปนิ

ไม่ได้เข้ามาอ่านตั้งนาน  คิดถึงลูกพี่บู้ที่สุดดดดดด
หาแทบไม่เจอ หล่นมาอยู่ซะไกล

เอ้า..  ดันให้ก่อน ค่อยอ่านละกัน

ดันเบา ๆ นะ....อิ๊....อ๊างงง~

---ตอนอึ๋มศักดิ์ ปะทะ ดำศรี---

คำที่สบถเหมือนกันนี่ใช่ นอนเซนท์ รึเปล่า

กันต์ฉลาดเนาะ แต่ไม่ค่อยเฉลียวเท่าไหร่ 
ส่วนบิ๊ก ฉลาดทุกเรื่องยกเว้นเรื่องพี่บู้

แล้วถ้ากันต์ตกลงปลงใจจะจีบบิ๊ก??  กี๋จะเสียใจรึเปล่า?

ตอบม่ายด้ายค่า

กันต์เอนก นี่แกเอาจริงช่ายม๊ายยย????
ยี้ แค่นึกก็ขนลุกตามแระ ผู้ชายตัวใหญ่ๆ
ล้ำๆ หนาๆ 2 คนนี่นะ 
พี่บู้ น่ารักแบบไม่มีเหตุผลอ่ะ ไถตังค์ชาวบ้าน
คนอ่านมันยังมองว่าน่ารักได้เลย 555+
ดูอิหมาดำมันยังไม่หวงพี่เข้าเส้นเท่าไหร่ คุคิ
ส่วนอิพี่ก็ช่างไม่รู้ ไม่เข้าใจสิ่งรอบตัวเสียเลย
เอ้า เราก็ติดตามตอนต่อปายยย 
อยากอ่านพี่บู้วววว

มาภาวนาให้หมาน้อยรอดตีนดีกั่ว....อิอิ

คำนี้เลยคำนี้ นอนเซ้นส์ ใช่ม่ะ
อ่านะ นึกว่าฟีดเจอร์ลิ่งกันซะแล้ว หึหึ กำลังแอบสยองก่อนอ่านเชียว
แต่ พี่บู้ได้จังหวะนี้ไม่ได้เลยนะ เด็กเกเร ฮี่ๆ

ตัลหลอด....ขอให้บอก....ไวนักล่ะ เค้าน่ะ

รู้สึกเหมือนอะไรๆจะเริ่มดีขึ้น
หวังว่าสุดท้ายแล้วทั้ง 2 คู่จะแฮปปี้น้า อย่าหักมุมเน้อ
ปล. ชอบลายเซ็นรีบนจัง แต่เสิร์ชคำว่าอิวเค่อหลี่หลินในลุงเกิลแล้วมันไม่ขึ้นอ่ะ ช่วยบอกทีได้ไหมจ๊ะว่าหาฟังได้ที่ไหน

คุณคาเมะ  มาตอบรีนี้ด้วยนะเคอะ.....

เอิ่ม ขอให้แฮปปี้ด้วยเถอะ

อนาคตเป็นเรื่องไม่แน่นอน....ทำประกันกับเชลบี้วันนี้....เย้ย....ม่ายช่ายละ

ฮ่าๆๆๆ ต้องหน้าแรกเท่านั้น

 

ดีใจ  มีคนมาคอยดัน

55ดีขี้นเเล้ว ห้ามหักมุมนะคะ

ไม่รับปากนะคะ....

---ตอน  คู่ชั่ว---

ไม่โควทของคุณนินะคะ  เพราะยาว.....5555  แต่อยากจะบอกอีกครั้งว่าปลื้มมาก....แล้วก็ฝากติดตามงานของบี้ด้วยนะเคอะ....บี้เองก็จะเป็นแฟนคลับคุณนิตลอดไป

แผนที่ใช้ท่าทางจะยิ่งใช้ยิ่งแย่นะ
คิดว่าบู้เป็นคนธรรมดาเหมือนคนอื่นเหรอ
กว่าจะเข้าใจ ไม่วิ่งไปซื้อถุงยางมาให้กันต์ใช้แล้วเหรอ??

นั่นดิ 

โอ้ย ขนลุกขนพองอ่านไปถูตัวไปด้วยความสยิวปนสยอง กรึ๋ย...
ไอ้หมาดำ กับนมยักษ์แก...ฉันเริ่มรับพวกแกสองคนไม่ได้แระ
นรกสร้างให้เกิดมาคู่กันและกันโดยแท้ อี๋....
พี่บู้...มันจะดีหราลูก เล่นวิ่งไปเปิดกระโปรงหญิง จับก้นหญิงโชว์แมนอ่ะ?
เค้าล่ะอ่านไปใจก็หวั่นๆ ไปว่าพี่บู้จะโดนมากกว่าตบหน้านะ
ถ้าหญิงเค้าเกิดมีสามีเดินคู่พี่บู้จะโดนกระทืบไส้ไหลเอานะลูก...เป็นห่วงอ่ะ
เป่าอี้ เชนนี่ ฝาก((จะไว้ใจให้ดูได้ป่ะนี่?))ดูแลพี่บู้ด้วย อะไรที่มันไม่ดี
ทำแล้ววอนตี_ชาวบ้าน ก็ปรามๆ กันไว้บ้าง ก่อนลูกพี่ตัวน้อยจะโดนสหบาทาเค้าอ่ะนะ


โอม...เพี้ยง ใครอ่านแล้วเมนท์ขอให้ร่ำให้รวย ได้คะแนนสอบดีๆ เด้อค่าเด้อ

อนุโมทนาด้วยเจ้าค่ะ

แหม๋อ่านแล้วก็เอ็นดู? พี่บู้ ทำตัวน่าตีได้ตลอดจริงๆ

กว่าจะให้บุ๊กบิ๊ก กับพี่บู้เข้าใจกัน คงหัวหงอกก่อน

ต้องกลับไปอ่าน น้องเปาพี่ปิงเค้าง้อกัน ย้อมใจอยู่หลายรอบ 

แอบหื่น นะตัวเธอ

อ่ะ...  มาช่วยเม้นต์ให้ครบ 7 คนเร็วๆ

เหตุผลที่ตกหลุมรักพี่บู้  อยากบอกว่า "ความรักมันไม่มีเหตุผลคร้าบบบบ"
รู้ว่าตกหลุมรักตั้งแต่ พี่บู้แนะนำตัวว่า  "ผมชื่อบู้ครับ"  ในลิฟท์
ตั้งแต่นั้นก็หน้ามืดแล้ว พี่บู้ทำอะไรก็เห็นดีเห็นงามไปหมด ^^"

ปอลิง เรตติ้งลงเหว  แต่เนื้อเรื่องออกทะเลครับ 

แฟนพันธุ์แท้นะคุณขา...มาเยี่ยมเยียนกันบ่อย ๆ หิ้วกำลังใจมาฝากด้วยเน้อ

บู้ก็ยังคงเป็นบู้ คิดได้ ทำไปได้น้ิอ 

จุดขายเลยล่ะ

ลูกเพ่บู้นี่เพี้ยนได้ตลอด

ได้อีก....ได้เรื่อย ๆ

กรี๊ดดดดด

ใช้เวลา สามวัน ในการไล่อ่านตั้งเเต่หน้า 1

มาบอกว่า ปลื้ม คู่ เชนนี่ กับพ่อนมยักษ์ มากค้า

รองมาก็สองสาว คัพ C

ปล อยากโดนพ่อนมยักษ์จัดสักรอบ เเอร๊ยยยยย

แอร๊ยยยยย  เอาหัวหน้าของซันนี่มาแลกดิ

หน้าสามสิบสี่ยกยอดไปงวดหน้าเลย  เหนื่อยมากกกกกก ไม่รู้ตอบเม้นท์เรียกแขกหรือไล่แขก...ฮา

ขอต้อนรับแฟนคลับ(รึป่าว)หน้าใหม่  คุณ DearigA ไว้ก่อนเลย  หวังว่าคงมาเป็นขาประจำนะคะ  ห้ามทิ้งไปแบบคนก่อน ๆ นะ  ไม่งั้นมีนอยด์  อิอิอิ

[♀♥♀DearigA♂♥♂]

ยังไม่ได้อ่านตอนล่าสุดเลย .....

มาดันให้ก่อนละกัน...


อย่ามาเอาแน่อะไรกะเค้าเลย ....

เค้าแค่อยากมาให้กำลังใจคนแต่งไม่อยากให้ท้อเท่านั้นแหละ ....

ถ้าหายไปก็ แอบทำใจว่าอีนี่มันผีเข้าละกัน

ชอบความพยายามของเชลบี้ ยังไงก็ไม่ทิ้งคนอ่าน ....
ขอแสดงความนับถือ... จากคนที่เชลบี้ไม่รู้ว่าเป็นใคร หึหึ

 

[Tifa]

แอร๊ยยยยยย

น้องนมน่ารัก ที่สุด

ปล. เอาใจช่วย สองสาวนะจ๊ะ โถๆ น่ากลัวจะไม่มีใครเอา คริๆ

[หมวยลำเค็ญ]

ตอนนี้พี่บู้น่ารักเน๊อะ กวนตรีนแบบขำๆ เจอน้องดำ กวนกลับ ขำไม่ออกเลย

เรื่องนี้ กันต์ดูน่าสงสารที่สุดเลย ร้ายไปก็เท่านั้น ยังไงตัวเองก็ไม่มีความสุขอยู่ดี

ปล. คนเขียนสู้ๆ  ถ้าถามว่าทำไมถึงอ่านเรื่องนี้อยู่ ตอบว่ามันเดาเรื่องไม่ได้ไงคะ

อัพถี่ บางตอนอ่านจบ อยากโบกคนเขียนบ้างไรบ้าง ก็มี 

[BeeRY]

ไม่ไหวจะเคลียร์กับอิกันต์ มันคิดอะไรยู้ววววววว
หรือมันจะอยากลึกซึ้งกับบุ๊กบิ๊กจริงๆอ่ะ
เฮ้อ แต่ไงพี่บู้ก็น่ารักวันยังค่ำนะ

[♀♥♀DearigA♂♥♂]

ดันๆๆ เป็นกำลังใจให้ เย้ๆ