หายไปหลายวันเลย ขอโทษ ๆ ๆ รีบเอามาลงให้เลย.......แต่ตอบเม้นท์คงเป็นพรุ่งนี้เช้านะคะ......5555+ ไรท์เตอร์ง่วง
ไม่ใช่หรอก จริง ๆ ก็พยายามจะตอบอ่ะแหละ แต่ร้านเน็ตร้านนี้ไม่รู้เป็นอะไรดูเอ๋อ ๆ ชอบกล.....พอจะพิมพ์มันก็เด้งตัลหลอด
ยักษ์ใหญ่ใจร้าย กับคุณชายผู้เอาแต่ใจOutro-----เหตุการณ์ต่อจากตอนที่แล้ว
“มันจะไปยากอะไรนักหนาเนี่ย กะอีแค่อาบน้ำคนเดียว” ร่างสูงตะคอกพี่ชายอย่างหัวเสีย เมื่อพี่ตัวดีดึงดันที่จะลากตัวบิ๊กเข้าไปนั่งดูข้าง ๆ อ่างอาบน้ำ
“ทำอย่างกับว่าชีวิตนี้มึงไม่เคยอาบน้ำเองคนเดียวงั้นแหละ” น้องชายว่าต่อ แต่พี่ชายก็เถียงกลับเสียงอ่อย
“ก็ถ้าจำเป็นพี่ก็อาบเองได้น่า” คำว่าจำเป็นของร่างเล็ก คงหมายถึงช่วงเวลาที่น้องชายป่วยไข้นอนอยู่โรงพยาบาล ตอนเข้าค่าย หรือไม่ก็ไปค้างที่ห้องของเพื่อน............ซึ่งนาน ๆ ทีถึงจะมีโอกาสแบบนั้น
“ก็คิดซะว่านี่เป็นเรื่องจำเป็นสิครับไอ้เหม็น.......รึจะยังไง ถ้าน้องไม่เข้าไปนั่งเชียร์มึงจะอาบไม่มันส์ หรือว่ามึงจะไม่อาบ มึงจะดอง.....เอางั้นมั้ย”
“ก็อยากให้บิ๊กอาบด้วยนิ นะ ๆ ๆ ๆ เข้าไปอาบน้ำกัน ไม่ต้องอาบให้พี่ก็ได้ ต่างคนต่างอาบก็ได้ ไม่ก็ไปนั่งดูเฉย ๆ ไปเหอะนะน้องชาย น๊า”
“ไม่ไป” น้องชายกัดฟันปฏิเสธอย่างรำคาญ
“จำไว้เลยนะ”
“เออ เค้าจะจำไว้ ไป.....เข้าไปอาบได้แล้ว ปิดประตูห้องน้ำด้วย ไม่ใช่เปิดอ้าซ่า แล้วก็เร็วด้วย จะอาบต่อ”
บู้หน้าหงิก ส่วนคิงคองก็หน้างอ ร่างเล็กเดินลงส้นตึงตังจิ๊ปากเข้าห้องน้ำไป
“ถ้าอาบน้ำกับพี่ล่ะก็นะ............พี่มีรางวัลให้นาบุ๊กบิ๊กนา”
“อะไรของมึงอีกฟะ”
พี่ชายที่พลุบเข้าไปแล้ว โผล่พรวดออกมาอีกครั้ง ตาโตหรี่แคบลงอย่างมีนัยสำคัญ
“ก็รางวัลไง............ถ้าอาบน้ำกับพี่ล่ะก็ พี่จะให้รางวัล...โอเช๊ะ”
“รางวัลที่ว่านั่นน่ะมันอะไรล่ะฟะ”
“ก็บิ๊กอยากได้อะไรล่ะ”
คิงคองมองพี่ชายในสภาพกึ่งเปลือยที่สวมเพียงกางเกงในบ๊อกเซอร์เพียงตัวเดียวตั้งแต่หัวจรดเท้า
สายตาแบบนั้นของไอ้ห่าบู้..............ร่างสูงนึกในใจอย่างหวาด ๆ อย่างไม่รู้สาเหตุ จึงรีบบอกปัดอย่างเร็ว
“กูไม่อยากได้การหอมหรือว่าการกอดจากมึงหรอกนะ......กูเอียน......ทั้งเอียนและปลง…..”
“ชิชิชิส์......จำคำของนายไว้เลยนะ นายกฤษณะ........เราให้โอกาสนายแค่สิบวินาทีเท่านั้น หึหึ หนึ่ง....สอง”
พี่บู้ขู่เสียงโหด แต่คิงคองกลับตัดบทซะดื้อ ๆ....ด้วยใบหน้าสุดเซ็ง
“สิบ!!!!! ไปไป๊ ไปอาบน้ำซะ เค้าง่วงแล้ว......ถ้าช้านะเค้าจะปิดไฟนอนให้ผีหลอก” ก็รู้นะว่าคุณพี่ชายคนนี้มันกลัวอะไรซะที่ไหน ความมืดเอย ผีเอย บลาบลาบลา เกิดมาเคยกลัวอะไรกะเค้า.....
แต่ก็ยังจะขู่กลับไปได้ เอากับมันสิ
บู้ยอมแพ้ในที่สุด หัวกลม ๆ ค่อย ๆ ผลุบกลับเข้าไป ประตูห้องน้ำค่อย ๆเลื่อนปิดจนสนิท
ให้มันได้ยังงี้สิน่า
และแล้วบรรยากาศก็ตกเข้าสู่ความเงียบ
บิ๊กเกาหัวอย่างเก้ ๆ กัง ๆ สองเท้าเดินวนไปวนมาอยู่หน้า.......
นี่กูใจร้ายเกินไปรึเปล่าวะเนี่ย
.
.........
.................
............................
[บิ๊กเล่า]
ผมชักจะรู้สึกสงสารไอ้เชี่ยบู้ขึ้นมาหน่อย ๆ ไม่รู้ว่าทำไมเหมือนกัน แต่ผมรู้สึกว่าหลัง ๆ มานี่ ผมกับพี่ชายฝาแฝดไม่ค่อยจะลงรอยกันเท่าไหร่ มันเองก็ชอบทำตัวแปลก ๆ เหมือนกับซ่อนอะไรเอาไว้ ขณะที่ผมเองก็ดูจะขวางหูขวางตาไปหมดเวลาที่เห็นหน้ามัน
เฮ้ยยยย !!!!! ก็ไหนกูเป็นคนพูดเองไม่ใช่เหรอฟะ ว่าอยู่กับมันจนชินแล้วน่ะ แต่ทำไมนะ......ทำไมผมถึงรู้สึกว่ายังไม่รู้จักมันดีพอ หรือบางทีผมอาจจะไม่เคยรู้อะไรเกี่ยวกับมันเลย
หรือว่า..........มันไม่ใช่มนุษย์........อย่ามาตลกน่า
บางทีพี่ก็เหมือนเป็นคนแปลกหน้าที่คุ้นเคยกันดีสำหรับผม.......นี่กูต้องการจะสื่ออะไรฟะ!!!!!
ยิ่งคิดก็ยิ่งสับสน แต่ก็เป็นอันต้องหยุดคิดเมื่อหันไปเห็นไอ้บู้ที่เพิ่งก้าวออกมาจากห้องน้ำ.........อย่างเงียบ ๆ
เงียบฉี่
ย้ำว่าเงียบจริง ๆ นะ
“เฮ้ยยยยย พะ..............พี่ ออกมาตั้งแต่ตอนไหนฟะ” ผมสะดุ้งเบา ๆ พอเป็นพิธีเนื่องจากชินในความหลอนของมันแล้ว แต่หากเป็นคนอื่นมาเจอภาพนี้เข้ามีหวังคงช๊อคจับไข้เป็นแน่
ไอ้บู้ยืนตัวเปียกโดยที่ไม่มีอะไรปกปิดร่างกายขาว ๆ นั่นเลยซักชิ้น
ผมสีดำเรียบลู่ลงไปกับใบหน้าซีดเผือด
ไหล่สองข้างห่อลู่ หัวก้มลงแทบจะชิดอก
ส่วนสองตาคู่โตและดูน่ากลัวกำลังจ้องมองมาทางผมอย่างกินเลือดกินเนื้อ
เหี้ย!!!! ผีเด็กโทชิโอะชัด ๆ
“นี่.....แล้วมายืนทำเป็นชีเปลือยอะไรอยู่ตรงนี้ห๊ะ!!!! ไอ้กร๊วกก อยากจะไข้แดกรึไง ยังไม่รีบไปเช็ดตัวให้แห้ง หาเสื้อแสงมาสวมซะ โตแล้วนะเรา มายืนแก้ผ้าแบบนี้มันน่าดูนักเร๊อะ..................”
ตั้งสติได้ก็สวดไปชุดใหญ่ ยังกะผมเป็นแม่มันยังไงยังงั้น แต่แทนที่จะสำนึก มันกลับยืนแสยะยิ้ม
ยิ้มน่าขนลุกได้อีก......
ท่าจะต้องจับไปให้หมอเช็คประสาทดูซะหน่อยแล้ว
“ว่าแล้วยังไม่สลดอีกนะมึง อุบาทว์ตาชะมัดเลย”
แล้วมันก็หุบยิ้มลงอย่างรวดเร็ว หัวกลม ๆ สะบัดขวั่บ!!!!
“เชอะ !!!”
แล้วก็เดินสะบัดสะบิ้ง ลงส้นตึงตึง.....หายเข้าไปในห้องนอน
อะ......อะไรฟะ มาชงมาเชอะ....ฮัดช๊ะ!!!!!
แล้วตกดึกคืนนั้นผมกับมันก็เข้านอนโดยที่ไม่มีใครปริปากพูดซักคำ.....
เออ.....เป็นแบบนี้ก็ดีเหมือนกัน เพราะผมจะเริ่มจีบน้องเปาแล้ว ส่วนจะจีบยังไงค่อยว่ากัน.....
ตอนนี้ขอหลับเอาแรงก่อน หลังจากที่สู้รบปรบมือกับไอ้ห่าบู้มาทั้งวัน
....
.............
..........................
ตื่นเต้นโครตเลยวุ้ย!!!! ผมนอนไม่หลับ ได้แต่พลิกตัวไปมาอย่างกระสับกระส่าย
......น้องเค้าจะชอบผู้ชายด้วยกันมั้ย ผมนึกถึงหน้าตาใสซื่อบริสุทธิ์(หวังว่าคงจะบริสุทธิ์นะ) ของน้องเค้า แล้วก็เกิดคำถามตามมาอีกข้อนึงว่าน้องเค้าจะเคยมีแฟนมาแล้วรึยังเหอะ!!!!
ก็ไอ้เด็กที่ท่าทางไร้เดียงสาแบบนั้นจะไปจีบผู้หญิงก่อนได้ยังไง ผมเองก็นึกไม่ออกเหมือนกัน
แล้วถ้าสมมติว่าน้องเค้าชอบผู้ชายล่ะ อย่างไอ้เราเนี่ยจะใส่สเปกของน้องเค้ามั้ยล่ะเออ
ผมว่าผมเองก็พอจะมีเค้าหล่อกะเค้าเหมือนกันนะ
ตัวรึก็สูง หุ่นก็เท่ห์แบบนักกีฬา กล้ามก็บึ่บบั่บ.....ฮ่าฮ่าฮ่า
เสียอย่างเดียวที่แมร่ง.....ดำ
เหลือบไปมองไอ้ผีข้าง ๆแล้วก็รู้สึกว่าพระเจ้าลำเอียง แมร่งขาวจนซีดเป็นกระดาษดับเบิ้ลเอ จนเห็นเส้นเลือด.....ขาวอยู่คนเดียว ไม่แบ่งปันความขาวให้กูบ้างเล้ย
คิดฟุ้งซ่านอยู่ซักพัก ก็ผล็อยหลับไป สะดุ้งตื่นมาอีกทีก็.......
“เหี้ยยยยยยยย!!!!!”แมร่งหลอนสัด ๆ ไอ้ตัวดีนั่งชันเข่าหันเข้าหาผม แล้วซึ่งมันกำลังจ้องมองมาที่ผมเขม็ง คิ้วรก ๆ ขมวดจนแทบจะชิดกัน
ห่าเอ๊ยยยย นั่งจ้องกูมานานแค่ไหนแล้วฟะเนี่ย นับวันจะยิ่งน่ากลัวนะมึงอ่ะ
“เชอะ”
“เชอะ......เชอะอีกแล้วเหรอมึง ตุ๊ดแตกรึไงครับ” พอตั้งท่าได้ก็สวนไปตามอารมณ์......คิดว่าน่ารักเรอะไอ้เชอะ ๆ ๆ ๆ เนี่ย
“บิ๊กสิตุ๊ด.......ละเมอถึงไอ้น้องเปาอยู่ได้ ใครมันจะไปหลับลง” เอ๊ะ ไอ้พี่บ้านี่ยังไง ปกติเห็นหลับเป็นตาย วันนี้เสือกจะมากระแดะหลับไม่ลง เชื่อตาย!!!!
“ตุ๊ดก็ตุ๊ดสิ.....ก็คนเค้ารักของเค้านี่” ผมบอกมันเสียงอ่อย ๆอย่างหมดท่า
ไอ้บู้ทำหน้ายู่ไปครู่ ก่อนจะยิ้มกริ่มดูมีเลศนัย
“พี่นอนไม่หลับอ่ะบุ๊กบิ๊ก มะรืนนี้แล้วสินะ ที่พี่จะต้องไปขอน้องพลอยคบ ว๊า............เครียดจัง”
เห๊อะ......เครียดจัง เครียดซะเสียงระรื่นเชียวนะมึง
ผมล่ะหมั่นไส้ไอ้เด็กขี้เห่อ......นี่ซะจริง
ก็เลยเก๊กหน้านิ่ง ๆ แล้วตอบมันไปอย่างไม่ใส่ใจว่า.....
“เออ......น้องเค้าน่ะชอบพี่เป็นทุนเดิมอยู่แล้ว เราน่ะกล้า ๆ หน่อยเหอะ!!!! ว่าแต่ว่าพี่น่ะชอบน้องเค้าจริง ๆ เร้ออออ เด็กสมัยนี้นี่น๊า มันรักชอบกันเร็วจริ๊งงงง” แน๊ะ ว่าแต่มัน แล้วทีผมไปชอบน้องเป่าเป๊าล่ะฟะ แหม....ขว้างงูไม่พ้นคอจริง ๆ เลยกรูส์
ไอ้บู้มองผมตาปริบ ๆประหนึ่งเด็กออทิสติก ไงล่ะ......ตามอารมณ์กูไม่ทันล่ะสิมึง
“ชิส์......นอนดีกว่า ไม่อยากคุยกับเด็กใจร้าย แถมยังขี้อิจฉาอีก....” ว่าแล้วก็ทิ้งตัวลงนอนหันหลังให้ผมซะงั้น
“เอ๊า สรุปนี่ยังงอนกันอยู่ใช่มั้ยเนี่ย”
“ไม่รู้เว้ยยยย...............เชอะ” ไอ้บู้ตะโกนลั่นทั้ง ๆ ที่ยังหันหลังอยู่นั่นแหละ
อะไรฟะ ....................เออนะ มันนี่ช่างเข้าใจยากซะจริง ๆ
แล้วนี่สรุปต้องง้อมั้ยเนี่ย ใจนึงก็อยากจะดัดนิสัยเอาแต่ใจ.....แต่ดู ๆ ไปแล้วก็น่าสงสารอยู่ไม่น้อย
“โอ๋..............พี่บู้ไม่งอน น่านะ เดี๋ยวพรุ่งนี้เค้าเลี้ยงขนมตัวก็ได้อ่ะ”
“ฝันไปเหอะ เรามีปัญญาซื้อกินได้หรอก นายน่ะเก็บเงินของนายไปเลี้ยงไอ้น้องเปาเห๊อะ”
“เอ๊า.....มันเรื่องอะไรไปลามถึงน้องเค้าล่ะฟะ เอางี้ อยากได้อะไร พี่จะเอาอะไรเค้ายอมทุกอย่างเลยเอ๊า ยกเว้นข้อเดียวคือห้ามขอให้เค้ากลับไปอาบน้ำให้อีก....นอกนั้นอยากได้อะไรเดี๋ยวพรุ่งนี้น้องจัดให้นิ”
“จริงนะ”
ไอ้เชี่ยบู้รีบหันขวับกลับมาตั้งแต่ผมยังพูดไม่ทันจบด้วยซ้ำ ตาเป็นประกายเหมือนลูกหมาเวลาอ้อนจะเอาของกิน
ทำตาแบบนี้กับเค้าก็เป็นด้วยแฮะพี่กู
แบบนี้ค่อยน่ารักขึ้นมาหน่อย......
“งั้นพี่ขอคืนนี้เลยนะ ไม่อยากรอให้ถึงพรุ่งนี้อ่ะ” พี่ชายยิ้มกระปุ่ม ถ้ากระดิกหูกระดิกหางได้มันคงทำไปแล้ว
“ตามใจ ขออะไรว่ามา ไอ้ตัวแสบ”
“บุ๊กบิ๊กสอนจูบแบบผู้ใหญ่หน่อยสิ”
เฮือก.......งานเข้ากูอีกแล้ว !!!!!! ......................................................................
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
