สงสารพี่บู้ ไม่มีเพื่อนเล่นแล้ว พี่ชายพี่เปาไปไหนเนี้ยมาเล่นกับพี่บู้หน่อยเร๊วววววววววววววววววว
เดี๋ยวจะมีคนมาปลอบใจพี่บู้ในตอนถัดๆไปแน่ค่ะ
มารออ่านด้วยคน เรื่องแปลกๆดีอ่ะ
เหมือนพี่รักน้องแต่คงไม่ใช่แนวนั้นน่าจะเป็นเพราะไม่ได้ออกไปพบปะใครและมีกันแค่2คนอ่ะเลยแยกความรักไม่ค่อยถูกละมั๊ง
บางทีความรักแบบพี่น้องหรือความรักแบบเพื่อนมันก็ยิ่งใหญ่กว่าความรักในแบบคนรัก......คนเป็นเพื่อนกันอาจจะรักกันมากกว่าคนที่เป็นแฟน
เพียงแต่ว่าพวกเค้าอาจจะไม่ได้นอนกอดกัน จูบกันแบบดีพคิส หรือมีเซ็กซ์กันเท่านั้นเอง
นั่นคือข้อจำกัดของคำว่าเพื่อนหรือพี่น้อง.....5555+
ถ้าเราเป็นบู้แล้วมารู้ว่าบิ๊กทำแบบนี้ เสียใจนะเนี่ย
งอนบิ๊กแล้ววะ นอกใจบู้
บิ๊กเค้ารักพี่บู้นะ....รักแบบพี่ชายไง รักแบบแม่บังคับ เหอ ๆ
อ้าว รักแค่นั้นหรอ เราเข้าใจผิดไปเองรึเนี่ย นึกว่าบิ๊กคู่บู้ซะอีก
ปล.ตอนนี้เหมือนจะเศร้า แต่ถ้ามองในมุมพี่บู้มันก็ไม่เศร้าเท่าไหร่นะ เหอ ๆ.........
หืม?? ตรงกันข้ามรึเปล่าไรท์เตอร์ เล่นเอาเราน้ำตาซึมอ่ะ.......
ถ้ามองในมุมของพี่บู้ในตอนที่แล้ว ความรู้สึกคือแค่คลาแคลงใจ ยังไม่ถึงกับเศร้า นอยด์ หรือน้อยใจ แต่ก็ใกล้แล้วค่ะ 5555+
ตอนแรกคิดว่าเป็นแนวอินเซสท์ แต่พออ่านไปเรื่อยๆ เหมือนจะไม่ใช่ บิ๊กน่าจะคู่เปา ส่วนพี่บู้น่าจะคู่พี่ปิง(รึเปล่า) อิอิ รอลุ้นต่อไป
กรี๊ดดดดดดดดดดดด มันว่าอินเซสท์เหรอคะเนี่ย เสร่ออ่านว่าอินเคสท์มาได้ตั้งนานนม(เหมือนที่อ่านยูทูบว่ายูทับ 5555+ ไรท์เตอร์นี่ช่างโง่เง่าในเรื่องภาษาที่สองจริง ๆ)
อย่าเพิ่งด่วนสรุปกันสิคะ ยังมีตัวละครที่ยังไม่ได้ออกโรงอีกตั้งหลายตัว.....มันไม่โป๊ะเชะลงตัวกันง่าย ๆขนาดน้าน...........
:เฮ้อ:แล้วมันจะเป็นไงต่อละเนี้ย
ถ้าอย่างนั้นก็ไปอ่านกันเลยค่า..............โก!!!!
น้องรหัส....วันต่อมา[วันที่สองของการเปิดเรียน]
“พี่แลกกันแค่นี้ไม่ได้รึไง” คิงคองโวยวายอยู่ในห้องของคณะ หลังจากจับรายชื่อน้องรหัสไม่ได้อย่างที่ใจหวังเอาไว้
“อะไรของบิ๊กเล่า...............น่าเกลียด จับแล้วมาแลกมีที่ไหน.......”
“ก็อยากได้น้องเปาเป็นน้องรหัสนี่ฟะ นี่เค้าจับได้น้องพลอยล่ะ คนที่ตัวสูง ๆ แล้วก็น่ารัก ๆ.......ที่เมื่อวานนี้ตอนไปเจอพวกรุ่นน้องแล้วเค้ายิ้มให้พี่ง่ะ พี่ไม่สนใจจะแลกรึไง”
น้องชายพูดออกมาแบบนี้คนเป็นพี่ก็ยิ่งคิดหนัก.....
ไม่รู้หรอกว่าไอ้พี่รหัส น้องรหัสนี่เค้ามีไว้ทำบ้าอะไร
แต่ไอ้ที่น้องชายบอกว่าจับได้น้องพลอยอะไรนั่นน่ะสิ........อืม น่ารักงั้นเหรอ แล้วกับน้องเปาของไอ้น้องยักษ์ล่ะ ใครจะน่ารักกว่ากัน
โอย................ยิ่งคิดก็ยิ่งเครียด ทั้งขึ้นทั้งร่อง ขืนปล่อยให้ไอ้บ้าบิ๊กมีน้องรหัสเป็นผู้หญิงน่ารัก ๆ ล่ะก็ไม่ดีแน่
แต่กับไอ้เด็กนั่น....................เอาเถอะ อย่างน้อยมันก็เป็นผู้ชาย............แล้วน้องเราก็ไม่ได้ชอบผู้ชายซักหน่อย
มั้งนะ.....
สมองน้อย ๆ ทำงานกันให้วุ่น กว่าจะหาข้อสรุปได้
“เออ ๆ ๆ แลกก็ได้ ห้าร้อยบาท ค่าแลกน้องรหัส” บู้รีบตอบตกลงหลังจากคิดทบทวนอยู่ครู่หนึ่ง น้องชายร่างยักษ์เองก็รีบควักกระเป๋าตังค์แล้วหยิบแบงค์ห้าร้อยส่งให้แทบจะทันที
“เฮ้ย.........ให้พี่จริง ๆ เหรอบุ๊กบิ๊ก”
“ก็จริงน่ะสิ......รางวัลในฐานะที่ทำตัวเป็นพี่ชายที่ดี ว่านอนสอนง่ายไง”
พะ....พี่ชายที่ว่านอนสอนง่าย อ่ะ........ไอ้คำพูดเมื่อกี้นี่ชมกันใช่ม๊ะ.......
“นี่.....ต่อไปนี้เวลาอยู่ข้างนอก พยายามอย่าเรียกเค้าว่าบุ๊กบิ๊กได้ป่ะ ฟังแล้วมันน่ารักเกิ๊น เรียกบิ๊กเฉย ๆ ดีกว่า”
“บุ๊กบิ๊ก ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ”
“ไอ้เชี่ยบู้นี่ เอาตังค์คืนมาเลยนะถ้างั้นอ่ะ”
และแล้วเย็นนั้น......ก็ได้เวลาที่รุ่นพี่จะต้องไปพบรุ่นน้องในเซคชั่นของตัวเอง เพื่อเตรียมการแข่งระหว่างกลุ่มเรียนในคณะเดียวกัน ประกวดดาวเดือนในขณะ แล้วหลังจากนั้นจึงส่งตัวแทนดาวเดือนไปประกวดในระดับมหาวิทยาลัยกับคณะอื่น ๆอีกที
“ดีใจจัง ได้พี่บู้เป็นพี่รหัส” เสียงใส ๆ ของพลอย รุ่นน้องน่ารักคนที่ว่าพูดกับรุ่นพี่บู้ผู้ซึ่งมีความสูงเพียงแค่ระดับหน้าอกของหญิงสาว หัวกลม ๆ พยายามจะเงยหน้ามองดูรุ่นน้องผู้หญิงร่างสูงจนปวดคอ
“อ่า.....ครับ”
“พี่บู้ตัวเล็กจัง......ไม่น่าเชื่อเนอะว่าจะปีสองแล้ว” สาวน้อยแทบอยากจะเอามือไปดึงแก้มยุ่น ๆของรุ่นพี่อย่างหมั่นเขี้ยว แต่ก็ยังคงต้องสำรวมกิริยาเอาไว้
“ยังไงก็อย่าลืมเชียร์พลอยน๊าพี่บู้.......พลอยจะได้เป็นดาวมหาลัยแล้ว”
“ดาวคณะก็เอาให้มันได้ก่อนเถอะ ยัยต๊อง” เป็ด....เพื่อนสาวผิวสีแทนของพลอยที่มีทั้งความสวยและความสูงที่พอๆกัน แต่ออกไปทางห้าวมากกว่า เดินมากัดเข้าให้ เล่นเอากล่องความฝันของสาวน้อยแตกดังโพล๊ะ
“อะไรยะ.....เพื่อนเธอออกจะสวย เซ็กซี่ เหมือนซูฉี เสือนอนมาเห็น ๆ”
“ใครยะ...ซูฉี เกิดไม่ทัน.....ไม่รู้จักย่ะ”
“โหย.....แรงง่าเพื่อน”
เห็นน้องรหัสตัวเองกำลังคุยกับเพื่อนเพลิน ๆ บู้ก็เลยถือวิสาสะย่องถอยออกมาห่าง ๆ ก่อนที่รุ่นพี่ปีสองซึ่งเป็นหัวเรือใหญ่คนหนึ่งสั่งให้น้อง ๆ รวมตัวกันเพื่อดำเนินการซ้อมทำกิจกรรมใหญ่ของเด็กปีหนึ่ง
.....................................................................
“อดทนหน่อยนะเรา ปีที่แล้วพี่ก็เหนื่อยยังงี้แหละ” เย็นวันนั้นร่างสูงกับเด็กหนุ่มห้องตรงข้าม พร้อมด้วยพี่ชายเดินกับห้องพร้อมกันด้วยความเหนื่อยล้า
“แล้วจะมีรับน้องนอกสถานที่มั้ยอ่ะ พี่บิ๊ก” ร่างเล็กถามอย่างเป็นกังวล เพราะว่าพี่ปิง พี่ชายคนเก่งคงจะเป็นห่วงเวอร์แล้วก็พาลจะไม่ให้ไปเป็นแน่
“มีดิ คราวที่แล้วก็ไปทะเลกัน แต่ไม่รู้ปีนี้จะได้ไปทะเลอีกมั้ย แต่ไม่ต้องกลัวหรอก รับน้องที่นี่ไม่โหด คอนเฟิร์ม”
ได้ยินอย่างนั้นเปาเองก็ค่อยสบายใจ......ร่างสูงยังคงพูดต่อไป เพียงแต่คราวนี้ขอแขวะพี่ชายตัวเองบ้าง
“เนี่ย ขนาดไอ้บู้มันยังบ่นเลย บอกว่าอุตส่าห์รอดูเค้าจุดไฟแช็คเผาไข่ย้อยกัน ไม่ก็ดิ่งหัวปักทราย แต่ไม่ยักกะมี......แหม่....น่าให้มึงโดนเนอะ.....ไอ้ไฟแช็คเผาไข่เนี่ย”
เปาขำกร๊าก........ส่วนบู้ก็ได้แต่ทำหน้าเอ๋อใส่คนทั้งคู่ ไหล่เล็ก ๆ ห่อลู่ลงด้วยความเขิน
เค้าเคยพูดแบบนั้นเหรอ........ไม่จริงซักหน่อย เอ๊ะหรือว่าจริงวะ...............
“นี่.................ถ้าเหงา....ก็มานั่งเล่นที่ห้องพี่ได้นะ รู้มั้ย” ร่างสูงพูดกับน้องรหัสด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน จนคนฟังพาลจะรู้สึกใจเต้นขึ้นมาหน่อย ๆ
“ครับ”
“เอาล่ะ......เข้าห้องกันได้แล้วไอ้บู้...........ส่วนเปาพรุ่งนี้เจอกัน เหมือนเดิม”
“ครับพร้ม” รุ่นน้องตัวเล็กยกมือขึ้นตะเบ๊ะแบบทหาร ยืนส่งสองคนที่น้องที่หน้าห้องของตัวเอง ดูแล้วน่ารักน่าชังซะเหลือเกิน
.............................................................
“น่ารักใช่มั้ยล่ะ” เสียงเข้มเอ่ยกับคนเป็นพี่อย่างอารมณ์ดี หลังจากเหวี่ยงกระเป๋าสะพายลงบนโซฟาตัวเก่า
“ใคร......น้องพลอย หรือว่าน้องเปา” เสียงแหบ ๆ ของคนเป็นพี่ตอบรอดไรฟันอย่างเคือง ๆ แต่ดูท่าคนเป็นน้องจะยังไม่สะทก
“ก็ต้องน้องเปาดิ เด็กอะไรไม่รู้น่ารักเป็นบ้า แค่มองน้องมันยืนอยู่เฉย ๆ เค้าก็หมั่นเขี้ยวแล้ว น่าร๊ากกกกกกก”
“เป็นเอามากนะบิ๊กนะ”
“ฮ่าฮ่า.........ว่าแต่พี่เหอะ ดูท่าน้องพลอยจะสนใจพี่นะนั่น ตอนเย็นพอเลิกซ้อมล่ะมารบเร้าขอเบอร์โทรพี่ยิก ๆ กับเค้าเลยเนี่ย”
ร่างสูงยิ้มโชว์ฟันขาว ๆ ตัดกับสีผิวของตน ถ้าได้เห็นพี่ชายจะมีแฟนกับชาวบ้านเค้า แค่คิดก็รู้สึกโล่งใจอย่างบอกไม่ถูกแล้ว
ภาระที่แบกรับมาตลอดเกือบสิบปี หลังจากแม่เสียไปคงจะได้รับการปลดเปลื้องเสียที
ส่วนเรื่องน้องเปา...............คิดว่าไม่น่าจะมีปัญหา
ก็แค่แย่งมา ก็เท่านั้น................
“แล้วบิ๊กก็ให้เบอร์พี่กับน้องเค้าไปอย่างนั้นน่ะเหรอ” แม้เสียงของคนเป็นพี่ดูตัดพ้อ แต่ก็ไม่มากพอที่จะทำให้อีกคนสังเกตเห็น.......
“เอ้า........ก็น้องเค้าขอ เค้าก็ต้องให้ไปดิ ดูน้องเค้าจะเครซี่คุณพี่ชายเอามาก ๆ เลยนา......ไม่ดีใจเหรอ นาน ๆ จะมีสาว ๆ มาสนใจพี่ซักที”
ร่างสูงนึกถึงตอนประถมที่มีเด็กผู้หญิงตัวโตราวกับไจโกะคอยตามตื๊อพี่ชายของตัวเองแล้วแล้วก็อดขำไม่ได้
เป็นคนที่ไม่มีสเน่ห์ต่อเพศตรงข้ามเอาซะเลยจริง ๆ
“เป็นอะไรไปอีกล่ะนั่น อยู่ดีดีก็นิ่งยังกับมีคนไปกดปุ่มหยุดภาพไว้ยังไงยังงั้น” มือใหญ่โบกไปมาตรงหน้าคนเป็นพี่
“กินอาหารผิดสำแดงเข้าไปรึไงกันครับ คุณชายบู้”
“บิ๊ก.................บิ๊กรักพี่คนเดียวใช่มั้ย”
อยู่ดีดีพี่ชายร่างเล็กก็พูดขึ้นมา หลังจากยืนนิ่งไปซะนานจนคนเป็นน้องอดวิตกไม่ได้
“อะ...........อะไรของมึงเนี่ยฮึ.....วันนี้แปลก ๆ นะเราน่ะ............จะว่าไปก็เห็นแปลก ๆ มาตั้งแต่เมื่อวานแล้ว มีอะไรรึเปล่าเนี่ย”
บิ๊กดูงง ๆ กับพี่ชายตัวเอง ที่อยู่ดีดีก็ทำเสียงซึ้งเสียงสั่น ถามคำถามแปลก ๆ แล้วดูมันสิ โผเข้ากอดเค้าเสียแน่นไม่ยอมปล่อย….เหมือนลูกลิงเกาะแม่
“บิ๊ก.......รักพี่คนเดียวนะ รักพี่คนเดียว”
“เออ.................เค้าก็มีพี่อยู่คนเดียวเนี่ย ไม่รักพี่แล้วจะไปรักหมาที่ไหนฟะ”
มือหนาลูบหัวกลมบ๊อกอย่างนุ่มนวล ยิ่งทำให้บู้ซุกตัวเข้าหาน้องชายมากกว่าเดิมอีก วงแขนเล็กกอดอีกฝ่ายแน่นขึ้น
ลูบกันไป ลูบกันมา สุดท้ายก็.................
“คร่อกกกกกกกกกกกกกกก”
“เฮ้ย............พี่ อะไรของมันเนี่ย นึกจะหลับก็หลับซะงั้น..........ฮึ.....วันนี้คงจะเหนื่อยสิท่า......เหนื่อยจนเพี้ยนไปแล้ว ไอ้เด็กเพี้ยนเอ๊ย” ร่างสูงค่อย ๆ ช้อนร่างนั้นยกขึ้น อุ้มไปวางไว้บนเตียงนุ่ม จัดท่าทางของคนเป็นพี่ให้อยู่ในท่าที่ดูสบายที่สุด ก่อนจะทรุดตัวลงข้างเตียง นั่งมองพี่ชายตัวเองอยู่ครู่ใหญ่............
ไอ้ตัวปัญหาเอ๊ย จะจัดการกับพี่ยังไงดีนะ
.......................................................................
ตัวละครใหม่โผล่มาแว๊บ ๆ......
แต่งไปแต่งมาชักจะเป๋ ๆแฮะ.........ฮา
แอบคิดเอาเองว่าเด็กเก็บกดอย่างนายบู้น่าจะมีสเน่ห์กับพวกผู้หญิงมากกว่าผู้ชาย
เสร็จน้องพลอยแน่ นายบู้เอ๊ย....555555+....
(ล้อเล่นน๊า)
to be con.....คร่า
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
