"ไหน อะไรยังไงบอกแม่มาซิ ตกลงแน่ใจแล้วใช่ไหมกับพ่อหนุ่มคนนี้น่ะ"
ยอมที่ไหนล่ะครับ คุณนายเธอพอไอ้หลวงมันอุ้มหลานให้ก็ปรี่มาลากแขนผมทันที
"ก็ โอเคนะแม่ นั่งเครื่องมาเหนื่อยๆรีบไปพักผ่อนก่อนเถอะแม่"
"เอ๊ะ แกนี่ยังไง ไหนพ่อหนุ่ม แนะนำตัวซิ"
"ครับคุณแม่ ผมชื่อหลวงครับ เป็นแฟนลูกชายคุณแม่ครับ"
"นี่ไม่ต้องขนาดนั้นหรอกแก"
"อะไรนาย ทำไมเรียกผัว เอ้ย แฟนแบบนั้นไม่ได้นะ ไหนพ่อหนุ่ม เป็นลูกเต้าเหล่าใคร พื้นเพที่ไหน คิดยังไงถึงมาคบลูกชายแม่ ท่าทางเราไม่เหมือนเกย์เลยนี่ แล้วคิดว่าจะคบกันไหวเหรอ นายมันยิ่งฮอร์โมนขึ้นๆลงๆอยู่"
หนึ่งชุดเล็กผ่านไป ไอ้หลวงนี่หน้าแดงก่ำเลยนะ
"เอ่อ"
"แล้วตัดผมเกรียนๆนี่ตามใจนายมันใช่ไหม มันชอบคนผมเกรียนๆ ไหนดูฝ่ามือซิ"
"แม่อ่ะ พอแล้ว เร็วๆรีบไป"
ผมนะเริ่มอายแทนมันแล้ว นี่กะจะหาพ่อพันธ์ให้ผมเลยรึไงเนี่ยคุณนายแม่
"แม่รีบไปเช็คอินก่อนเถอะ ผมง่วงเหมือนกัน"
"นั่นสิแม่ เดี๋ยวค่อยซัก ยังไงลูกเขยก็ไม่ไปไหนหรอกน่า"
ทั้งพ่อทั้งพี่แพทย์ร่วมกันออกเสียง แหมนะเงียบอยู่ตั้งนาน
"แล้วคนไหนต้อม"
"มันก็ต้องรีบนอนไปโรงเรียนสิแม่ นี่มันเที่ยงคืนกว่าแล้วนะ"
"แล้วเมื่อไหร่แม่จะได้เจอ ในรูปก็ดูเอาการเอางานดีอยู่หรอกนะ ต้องมาเห็นตัวเป็นๆ ว่าแม่ถูกชะตาไหม"
"แหมแม่ก็ เด็กมันนิสัยดี ที่บ้านก็น่ารักแม่ต้องชอบแน่นอนเชื่อนายสิ"
"เชื่อแกแล้วเป็นเหมือนตาเรย์นั่นน่ะเหรอ ไม่มีทาง"
เอ่อ ผมนี่หน้าชาไปเลยคุณนายแม่เหวี่ยงรุนแรงมาก
"เอาน่าแม่ ไหนๆลูกมันก็มีคนใหม่แล้วจะมาเอ่ยถึงคนเก่ามันทำไม ไปๆลูก จอดรถไว้ไหน พ่อง่วง เหนื่อยด้วย"
"แม่อ่ะชอบกัดตลอดนะ แล้วนี่ตาปริ๊นสลบไปเลยเหรอพ่อ"
ผมแถไปเรื่องอื่น ดูคุณนายแม่ผมนะครับ เกาะแขนไอ้หลวงถามนั่นถามนี่อยู่ไม่ยอมง่ายๆนะ ไอ้หลวงมันก็หันมาหาผมหลายครั้งนะเหมือนขอความช่วยเหลือ เหอๆ ช่วยเหลือตัวเองไปก่อนนะแก ชั้นก็ไม่ไหวเหมือนกันพลังเยอะมากคุณนายแม่ ต้านไม่ไหวตัวใครตัวมัน
"พ่อไปรถนายนะ พี่แพทย์พี่ไปรถพัทมันนะ อีพัทอย่าข่มขืนพี่ชายชั้นล่ะ"
"บ้าเหรอแก ชั้นไม่กล้าหรอก อิอิ"
"ฮ่าๆๆ ไปๆ รีบไป หน้าตาง่วงกันทุกคนแล้วนี่"
พอไอ้หลวงมันมานั่งข้างผม มันก็ถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่มองผมแล้วยิ้มๆ คุณนายแม่ก็นะนั่งสิงอยู่เบาะหกลังเกาะเบาะไอ้หลวงแน่นเชียว
"ไหนเล่าซิเราเคยมีแฟนผู้หญิงมาแล้วเหรอ แล้วทำไมถึง"
"แม่ มันจบแล้วนะเรื่องนั้นน่ะ อย่าถามสิเรื่องอดีตน่ะ ชอบรื้อฟื้นจังนะคุณนาย"
"อ๊ะ ไม่ได้หรอก ลูกเขยชั้นทั้งทีต้องสืบหน่อย"
"แม่ นายไม่ใช่ผู้หญิงนะ"
"ไม่สนใจ ว่าไงพ่อหนุ่ม"
ดูครับดู กรี๊ด ไม่เหนื่อยบ้างเลยเหรอคุณนายแม่
"พอเถอะแม่ ให้ลูกมันทำใจหน่อยสิ อะไรกันซักเอาๆ"
"ก้อยากรู้นี่พ่อ"
"อย่าเสียงดังสิ เดี๋ยวหลานตื่น"
"เอ่อ คือเราเข้ากันไม่ได้น่ะครับคุณแม่"
ไอ้หลวงมันพูดออกมา หันมามองหน้าผม
"อ้าว แล้วกับลูกชายแม่ล่ะ เข้ากันได้เหรอ แม่ว่าของผู้หญิงมันเข้าง่ายกว่าของผู้ชายนะ"
"เอ่อ"
"ไรอ่ะแม่"
"อ๊ะ"
กรี๊ด นี่ผมง่วงหรือผมไม่ทันคุณนายแม่เนี่ย กรี๊ด ตายแล้วร้ายแรงกว่าแม่ไอ้หลวงหลายเท่านัก ไอ้หลวงนี่หัวเราะเสียงดังเชียว หลานผมกระตุกเลยนะ พ่อเองก็หัวเราะ แหมนะ บทเธอจะมาก็มานะเนี่ย กว่าจะต้อนขึ้นรถได้นี่ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยนะขอบอก ยิ่งพอขึ้นรถได้นางก็นะเหมือนติดเทอร์โบ ซักเสียจนไอ้หลวงมันอาย จากอายมากๆจนเป็นชินไปเสีย เอาไปเอามาหัวเราะเอิ๊กอ้ากกันอยู่สองคน
"เดี๋ยวพรุ่งนี้เจอกี่โมงอ่ะแม่"
ผมถามตอนเดินขึ้นไปส่งที่ห้อง เปิดสองห้องพอครับ เจคมันนอนกับพ่อมัน ส่วนน้องปริ๊นนี่ติดคุณย่ากับคุณปู่มาก แกะไม่ออก
"แล้วลางานไว้หรือยังล่ะ"
"ลาแล้ว"
ผมก็อาศัยใช้พักร้อนนั่นล่ะครับ ลาได้สองอาทิตย์ เพราะนายใหม่เพิ่งมา ดีนะที่โดนยิงด้วยไม่งั้นก็คงยากอยู่ ยิ่งมีคดีอยู่ด้วย
"ก็มาซักก่อนเที่ยงจะได้ไปกินข้าวเที่ยงกัน เออ พ่อหลวง พรุ่งนี้มาไหมลูก"
หันไปทางไอ้หลวงที่อุ้มปริ๊นอยู่
"มาครับคุณแม่ แต่ผมมาได้ตอนเย็นนะครับ เพราะตอนกลางวันทำงาน แต่ผมว่าจะลาพาคุณแม่ไปเที่ยวเชียงใหม่เหมือนกัน"
"ดีสิ ไปกันเยอะๆจะได้สนุก แล้วแม่พวกสาวๆนี่ล่ะลางานได้ไหม"
"พัทลาไม่ได้หรอกแม่ อยากไปจะตาย"
"ผมลาได้แค่ไม่กี่วันครับแม่ แต่น่าจะได้ไปด้วย"
อีพัทกับอีป้าก็นะแย่งกันพูด คุยกับพี่ชายผมหัวเราะเสียงดังเชียว
"แม่คุณนี่เอาเรื่องเหมือนกันนะเนี่ย"
ไอ้หลวงมันเอ่ยขึ้นตอนกลับคอนโดฯ อีพัทมันก็กลับมาด้วยล่ะครับ มันจะนอนกับอีป้า อีป้ามันเลยนั่งรถมาคันเดียวกับอีพัท
"เพิ่งรู้เหรอ นี่ยังน้อยนะเนี่ย แม่คงง่วงนอนหรือไม่ก็เพลีย นี่ถ้าปกตินะ แกโดนจวกหนักกว่านี้แน่ๆ"
"ฮ่าๆ ผมว่าแม่ผมหนักแล้วนะ แม่คุณนี่สุดยอด แต่ผมม่กลัวหรอกนะ ผมรู้ว่าท่านใจดี"
"แต่เวลาร้ายนี่ไม่น้อยนะจะบอก"
"คร้าบ ผมจะไปทำให้ท่านร้ายทำไมล่ะ"
"จะ รู้เหรอ รีบกลับไปนอนเถอะ พรุ่งนี้ต้องตื่นมารับศึกแต่เช้า นี่แกยังไม่เจอไอ้คนที่อุ้มอยู่มันตื่นนะ ไอ้คนโตมันก็คงง่วง ซนยังกะลิงนะขอบอก"
"ผมชอบเด็ก อยากมีบ้างจังเนอะคุณเนอะ"
"ชั้นไข่ให้แกไม่ได้หรอกนะ เห็นไหม มีเมียเป็นผู้ชายมันก็มีข้อเสียตรงนี้ล่ะแก"
"ไปขอเขามาเลี้ยงก็ได้นี่"
"พูดไปนะ เร็วๆอย่าพูดมาก กว่าจะไปเมาท์กับอีพวกนั้นอีกไม่รู้จะได้นอนกี่โมง"
เฮ้อ มันอดคิดไม่ได้หรอกนะ สิ่งหนึ่งที่คนอย่างผม หรือเกย์ทั่วไปยอมแพ้ก็คือเรื่องนี้ล่ะ ผมทำให้ไม่ได้จริงๆ แต่ถ้าหากว่าถึงวันนั้นขึ้นมาจริงๆ วันที่มันจะไปเพื่อสร้างครอบครัวของมัน ผมก็คงไม่ว่าอะไรหรอกนะ รู้ตัวดีว่าให้ได้แค่ไหนให้อะไรได้บ้าง นายพลเองก็ยกธงขาวเหมือนกัน
Written by eiky
ps. Thank you for waiting and all your kind...i wish my story could made you happy, anytime you need a smile.....I'm here....
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
