หัวข้อ: เมื่อผมรับบทเป็น"นางร้าย" ****

[tepintpilai]

ปูเสื่อรอพี่แพทย์พี่ชายพี่นาย เอิ๊กๆๆๆๆ

[tamako]

  วันนี้ไรเตอร์เงียบหายอ่ะ 
  นั่งรอ  นั่งรอ

[QUE1]

พูดได้คำเดียว ระวังตัวนะนาย
ทุกอย่างที่เกิดขึ้นมันเป็น อดีตไปแล้ว
จะกลับไปแก้ไขก็ไม่ได้...เตรียมรับมือละกันนะ

[bbyuqin]

มันน่าลุ้นต่อจริงๆ เอสก็เข้าคุกไปแล้ว ส่วนอีตาเอ็ดนี่แหล่ะ...อืมม ท่าจะแค้นฝังหุ่น..

+1 ให้กับความมันส์เช่นเคย

[fewmeemoi]

              เฮ้ออออ!! ยังไม่มาต่ออีกเหรอค้าบบบ คนแต่ง :' (       
                                                                           

[eiky]

องก์ ๓๕

สรุปว่าพอเช้ามาไข้ขึ้นสิครับ แขนก็ปวดระบมกินยาแล้วนะเนี่ย ฉีดยาไปสองเข็มแต่นะ ทำไงได้ ผมเลยลางานเลยลาไว้ก่อนสามวัน หายแล้วค่อยว่ากัน

"ตัวร้อนจี๋เลยคุณไปหาหมอไหม"

สามีก็นะนอนกอดอยู่ทั้งคืนเพิ่งจะมารู้สึกว่าร้อนตอนตื่น ผมนี่นะหนาวสั่นตั้งแต่ก่อนสว่างแล้ว

"อืม หนาวแก ชั้นหนาว"

"หนาวเหรอ"

มันเข้ามากอดผมไว้แล้วเอาผ้าห่มมาคลุมตัว ดีนะที่มันไม่อุ้มผมออกไปแว่นท็อปเจริญเหมือนในโฆษณา ถ้าแบบนั้นจะมีตบ

"ไข้ขึ้นเหรอหลวง พาไปหาหมอเถอะ แผลมันคงอักเสบ"

อีป้าโผล่เข้ามาดูก่อนมันจะไปทำงาน

"ครับเดี๋ยวผมพาไป"

มันสองคนคุยอะไรกันอยู่อีกสักพัก ไอ้หลวงมันก็รีบอาบน้ำมาเช็ดตัวให้ผม ตอนนี้มันเบลอๆไม่ค่อยรู้ว่าอะไรยังไงแล้วครับ หนาวเหลือเกิน มันพยุงผมลงมาจากคอนโดฯไปที่มันจอดรถ สรุปไปโรงพยาบาลพระรามเก้า หมอเขาก็ฉีดยาให้นั่นล่ะครับ แต่เป็นเข็มฉีดยาจริงๆนะ อิอิ ผมนอนพักอยู่ประมาณชั่วโมงก็กลับมานอนต่อที่บ้าน หลับเป็นตายเลยทีนี้

"โอย ทำไมมันปวดตัวอย่างนี้เนี่ย"

ผมงัวเงียลุกขึ้น กระหายน้ำมาก ตัวไม่ร้อนแล้วแต่ก็เหมือนมันยังรุมๆอยู่ ผมเดินออกจากห้องเพื่อจะมาเปิดตู้เย็น

"อ้าว ตื่นแล้วเหรอคุณ"

"หิวน้ำ"

"อย่าไปกินน้ำเย็นนะ มานี่"

ผมเดินไปหามันที่นั่งดูฟุตบอลอยู่ เอ๊ะทำไมข้างนอกมันมืดแบบนี้นะ

"แกไม่ไปทำงานเหรอ"

"เลิกงานแล้ว นี่ทุ่มนึงแล้วนะคุณ"

หา นี่ชั้นนอนนานขนาดนี้เชียวเหรอ ผมเหมือนจะไม่เชื่อมองดูนาฬิกา

"แล้วอีป้าล่ะ"

"ป้าออกไปซื้อข้าว คุณหิวไหม"

"ไม่อ่ะ อยากกินน้ำ"

"อ้อ แป๊บนะคุณ"

มันลุกเดินไปรินน้ำในขวดนอกตู้เย็นมายื่นให้

"ยังมึนๆหัวอยู่ไหม กินน้ำเยอะๆนะ มันจะได้ดีขึ้น"

"อืม ปวดตัวจัง"

"คุณเป็นไข้นี่ พิษไข้มันขึ้น"

ผมนั่งรออีป้าจนมันกลับมา มันซื้อโจ๊กมาให้ล่ะครับ ผมก็รีบกินแล้วกินยา ไอ้หลวงมันก็มาเช็ดตัวให้ รู้สึกว่าร่างกายมันอ่อนเพลียเหลือเกิน ไม่ได้สินะ ผมจะมายอมให้พิษไข้มันมารุมทำร้ายผมไม่ได้หรอกนะ ไม่อยากฟื้นไข้มาแล้วหน้าเหี่ยว ผมเดินออกมาอีกรอบกินน้ำส้มในกระป่๋องไปสองแก้ว วิตามินต่างๆก็ยังเป็นกำเหมือนเดิมโบกครีมหนาๆก่อนนอน ไม่อาบน้ำก็เถอะหายแล้วค่อยว่ากัน ตอนนี้เอาจากภายในก่อน กินวีต้าแล้วก็นอน

"อ๊ะ"

ผมตื่นมาตอนเจ็ดโมงครับ รู้สึกดีขึ้นพอสมควรแต่ก็ยังวิ้งๆอยู่ เปิดดูโทรศัพท์ โอ้โห สายเข้า ข้อความอีกเพียบ ทั้งเพื่อนร่วมงาน ทั้งไอ้ต้อม

"ต้อมเหรอ"

ผมกดโทรศัพท์ไปหามัน ตอนนี้คงยังไม่ได้ไปโรงเรียน

"โห หายไปไหนมาพี่ โทรฯไปก็ไม่รับ ส่งข้อความไปก็ไม่ตอบ"

"พี่ไม่สบายแก เนี่ยเพิ่งฟื้น"

"หา จริงดิ พี่เป็นไรอ่ะ"

"ไข้"

"อิอิ พี่ก็ป่วยเป็นเหรอ"

ดูมันครับ เฮ้อนะ ผมไม่มีแรงจะไปต่อสู้กับมันหรอกนะ อยากจะกรี๊ดใส่อยู่เหมือนกัน

"ชั้นก็คนนะแก ว่าไงมีอะไรหรือเปล่า"

"เปล่า แค่คิดถึง"

อ่ะนะ มาไม้ไหนเนี่ยไอ้นี่

"อืม เดี๋ยวหายแล้วค่อยเจอ"

"หายไวไวนะพี่ ผมอยากให้พี่กินติม เอ้ย ผมอยากกินติม"

เอ่อ ผมไม่ได้ยินก็แล้วกัน ปรี๊ดแต่เช้าเดี๋ยวไข้ขึ้นอีก

"ว่าไงจอย มีอะไรคืบหน้าไหม"

พอวางสายจากไอ้ต้อมก็กดไปหานังจอยมัน ท่าทางนังนี่กำลังจะมาทำงานดูวุ่นวาย เจี้ยวจ้าวอยู่

"แกเป็นอะไรหรือเปล่านาย ทำไมไม่รับโทรศัพท์"

"ไข้ขึ้นน่ะแก เมื่อวานก็ไปหาหมอมา"

"หา ไข้ขึ้นเลยเหรอ ดีขึ้นยังแก"

"อืม โอเคแล้ว แกมีอะไรหรือเปล่า"

"อ้อ ก็มีข่าวคืบหน้าล่ะแก อีเอสมันติดคุกสิบปีนะ ไม่ให้ประกัน ส่วนเอ็ดมันจะฟ้องเรากลับแต่ทางธนาคารประสานงานกับสถานทูตให้ส่งมันออกนอก ประเทศ ทำแบล็คลิสต์แล้ว นี่แกรู้ไหมว่าไอ้เอ็ดมันโกงเงินธนาคารมานานแล้วนะ แต่เดือนละไม่เยอะ เพราะเมื่อวานเขามาจับอีโด่ง ที่อยู่เคาท์เตอร์น่ะแก อีโด่งสืบไปสืบมาเป็นเด็กของไอ้เอ็ดมัน รวมหัวกันโกงมานานแล้ว มันโอนเงินเข้าบัญชีของไอ้เอ็ดทุกเดือน"

"อ้าวเหรอ"

ผมไม่รู้จะแสดงท่าทีดีใจหรืออะไรดี ในหัวตอนนี้ไม่มีเรื่องนี้แล้ว พอเสียที เบื่อเต็มทน

"นายใหญ่โกรธมาก บอกถ้ามันจะฟ้องก็ฟ้องมา แต่ไม่ให้มันอยู่ในประเทศนี้อีกต่อไป ทางสถานทูตก็เข้ามานะเมื่อวาน เนี่ยวุ่นวายกับการตรวจเอกสารมาก ต้องเตรียมหลายอย่างให้ทั้งตำรวจกับสถานทูต ส่วนอีเอสมันก็ซัดทอดกันไปกันมากับไอ้เอ็ดนั่นล่ะแก เอาไปเอามามันก็เคยกินกันหลายครั้งแล้ว อีเอสมันโพล่งออกมาหมดเลย ส่วนไอ้เอ้ดก็กล่าวหาว่าอีเอสมันอยากเป็นเลขาฯจัดต้องเข้าไปถวายตัวประมาณ นี้ล่ะแก"

"แล้วมันไม่ป้ายมาทางชั้นเหรอ"

"ก็มีบ้าง มันบอกว่าแกเป็นคนทำเรื่องขึ้นมาทั้งหมด"

"อืม แล้วทางเราว่าไง"

"อุ๊ยตายไปเจอนายใหญ่เขาตอกกลับมันสิ หน้าหงายไปเลย เขาบอกว่าถ้านายเป็นคนทำแล้วยังไง หาหลักฐานมาให้เขาดู อีเอสนี่กรี๊ดใส่หน้าเลยนะในห้องสอบสวนน่ะ นายใหญ่อุตส่าห์ลงทุนไปเองเลยนะแก อีนี่ท่าจะบ้า"

พอเถอะ ผมไม่อยากฟังแล้ว มันเกิดขึ้นแล้วนี่ ผมทำเองล่ะแล้วยังไง ก็เป็นนางร้ายนี่เนอะ นางเลวเลยก็ได้ ใครจะทำไม เวลาคนเราจะร้ายมันไม่คิดถึงบาปบุญคุณโทษหรอกนะ ไม่รู้สิบางคนอาจจะคิดได้มานั่งประดิษฐ์ประดอยอันนี้งามอันนี้ดี ปล่อยให้มันเป็นไปตามเวรตามกรรมเถอะ อะไรแบบนี้น่ะเหรอ งั้นก็เรียกตัวเองว่านางเอกซะ ผมเป็นนางร้าย รับบทนี้อยู่ เลว ร้าย มันก็ไม่แปลก นางร้ายแบบกรี๊ดๆนั่นก็ไม่ใช่ผม เชิดใส่ ผมคนหนึ่งล่ะที่จะไม่ยอมให้ใครมาจ้วงผมก่อน ดีมาก็ดีตอบ ร้ายมาก็อย่างที่เห็น สงสารมันไหม ก็สงสารนะ แต่ทำไงได้ ทำไปแล้วนี่ แต่ก็อย่างว่า บางทีผมเองก็เสียใจเหมือนกันล่ะ ที่เรื่องมันบานปลายใหญ่โตขนาดนี้ ไอ้เอ็ดน่ะผมเป็นเลขาฯมันมาห้าปี ทำไมผมจะไม่รู้ว่ามันทำอะไรบ้าง แค่ผมไม่พูด คนอย่างมันควรจะไปอยู่ที่อื่นเสียไม่ใช่ที่นี่ ไม่ใช่แค่มันอยากจะเขี่ยผมออกจากงานหรอกนะ ผมถึงทำร้ายมัน ก่อนหน้านั้นมันก็โกงธนาคารหลายอย่าง ผมตรวจเจอหลายครั้งแต่ก็คิดว่ามันคงคิดได้ ทำเป็นหูไปนาตาไปไร่เสีย เพราะอย่างน้อยมันก็ไม่กระทบกับผมโดยตรง แต่ช่วยไม่ได้ในเมื่อมันมากระทบกับผม ผมก็ต้องทำอะไรสักอย่าง อย่างน้อยก็เพื่อตัวผมเอง ให้ใครหลายคนมองว่าผมเป็นคนไม่ดี อันนั้นไม่ว่ากัน แต่ว่าไปทางธนาคารควรจะขอบคุณผมเสียด้วยซ้ำที่เป็นคนสะกิดเรื่องนี้ให้แดง ขึ้นมา เพราะไม่อย่างนั้นไอ้เอ็ดมันก็คงโกงต่อไป

หลักฐานที่แนบไปให้ทางเลขาฯสำนักงานใหญ่ มีทุกอย่างที่ผมเก็บรวบรวมไว้ ไม่ว่าจะเป็นบิลเรียกเก็บเงิน เอกสารโยกย้ายถ่ายเทเงินต่างๆที่มีลายมือชื่อมันหราอยู่บนแผ่นกระดาษและการ โยกย้ายนี้ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับลูกค้าหรือธนาคารแต่อย่างใด เป็นเอกสารที่มันทำขึ้นมาเอง ที่จริงมันก็เก็บไว้นั่นล่ะครับ แต่ผมดันไปเจอก็เลยก็อบปี้มา แอบเลวนะผมน่ะ รูปภาพกับวีดีโอมันเป็นแค่ของแถม เพราะนายใหญ่เขาคงไม่สนใจหรอกนะเรื่องส่วนตัวของมันน่ะ แต่ที่เขาสนใจก็บิลเรียกเก็บเงินต่างๆ และเอกสารโอนเงินทั้งหลายนั่นเอง

"พี่แพทย์ จะมาเมื่อไหร่นะ"

พอสามีออกไปทำงานผมก็ออนเอ็มคุยกับพี่ชาย

"อาทิตย์หน้าไงนาย ส่งเมล์บอกแล้วนะ"

"อ้าวเหรอ นายยังไม่ได้ดูเลย หา อาทิตย์หน้า"

"ทำไม ก็นายอยากให้รีบไปไม่ใช่เหรอ"

"เร็วไปไหม"

"อะไรเร็ว ไม่เร็วหรอก เลื่อนตั๋วแล้วนะ ไม่เปลี่ยนแล้ว แม่ก็ขึ้นป้ายปิดร้านแล้ว"

ตายๆ แล้วแขนผมจะหายทันไหมเนี่ย ถ้าแม่ผมรู้ตายล่ะสิซวยแน่ๆ

"อ้อ ได้ๆ เดี๋ยวนายจะจองโรงแรมให้ เอาแถวไหนนะพี่แพทย์"

"ก็ที่มันสะดวกๆน่ะ"

"เอาแถวอโศกเนอะ จะได้ใกล้ๆรถไฟ"

ผมคุยกับพี่แพทย์อยู่สักพักก็ปิดเครื่อง ตายล่ะสิเริ่มเครียด แขนก็ยังบวมๆอยู่ ต๊าย หญิงแม่มาเห็นนี่คงซักหลายตลบเลยทีเดียว เอาไงดีวะเนี่ย ไปหาหมอ ต้องไปให้เขาทำให้มันหายโดยเร็ว ดีเหมือนกันจะได้ไปทำหน้าด้วยเลย รู้สึกมันโทรมๆยังไงไม่รู้ สรุปผมก็ต้องกระเตงออกจากบ้านมาล่ะครับ ลำบากจังรถก็ชาติหน้ามั้งถึงจะได้ ต้องนั่งแท็กซี่ โอ๊ย ทำไมรถติดบนแท็กซี่มันถึงได้รู้สึกหงุดหงิดแบบนี้นะ

"นี่แก รถชั้นน่ะได้เมื่อไหร่เหรอ"

ผมกดโทรศัพท์ไปหาสามีทันที

"ก็ดูให้อยู่ น่าจะอาทิตย์หน้า"

"ไม่ทันหรอกนะแก แม่จะมา ตายๆ ชั้นจะทำยังไง"

"อ้าว แม่จะมาเหรอ ไหนบอกต้นกุมภาฯนี่"

"เลื่อนน่ะสิ เนี่ยจองโรงแรมแล้ว"

"เอารถผมไปใช้ก่อนไหมล่ะ"

"บ้าเหรอ เกียร์แบบนั้นชั้นขับไม่เป้นหรอกนะ"

"เอารถศูนย์ไง"

"เฮ้อ นี่ไม่มีทีท่าว่าจะเสร็จเลยเหรอแก"

"แหมคุณ ไม่ได้มีแต่รถุณนะที่พัง คันอื่นก็มี"

แหมนะ เออรู้แล้วโว้ย

"เออๆ เอารถศูนย์ก็ได้ เมื่อไหร่ได้อ่ะ"

"คุณต้องเข้ามาทำเรื่องก่อนสิ "

"อืม เดี๋ยวไปล้างแผลก่อน เดี๋ยวแวะเข้าไปหา"

เบื่อจังเลยนะ เฮ้อ นี่ผมทำอะไรลงไปเนี่ย แค่อยากแก้แค้นไอ้เรย์เพียงชั่ววูบผลของมันทำให้ผมลำบากไปเลย บ้าจริงๆเชียว ผมนั่งแท็กซี่ออกไปคลินิกให้หมอล้างแผลให้แล้วแวะไปทำหน้าต่อ นี่ขนาดยังไม่หายดีนะเนี่ย สู้ตายอยู่แล้วเรื่องความงาม

"ตอนนี้รถศูนย์ลูกค้าเอาไปใช้หมดเลยค่ะ รถซ่อมเยอะมากรถทางศูนย์เราไม่พอ"

เฮ้อ อุตส่าห์แจ้นมาหานะเนี่ย ประจำเลย คราวเอารถมาเช็คสภาพเหมือนกัน ชั้นเปลี่ยนยี่ห้อเลยดีไหมนะ

"ไม่เป็นไรครับ แล้วรถผมเสร็จเมื่อไหร่นะครับ"

"เอ่อ สักครู่นะคะ"

นางก็เดินทำท่าไปค้นเอกสาร ผมก็นั่งหน้ามุ่ยอยู่ที่เดิม ตอนซื้อกับตอนรถพังนี่ต่างกันจังเนอะ แหมตอนชั้นมาซื้อนะแทบจะอุ้มกันนั่งเชียวหล่อน

"อ้าวคุณ รถไม่พอนะ"

"เออ รู้แล้วแล้วหลอกชั้นเข้ามาทำไมเนี่ย คนยิ่งไม่อยากมาอยู่ร้อนจะตาย"

ผัวที่รักนั่นเองครับ เวลามันอยู่ในชุดหมีซ่อมรถแล้วมันก็ดูน่ารักไปอีกแบบนะ คราบน้ำมันหรืออะไรดำๆไม่รู้เปื้อนหน้ามัน แต่มันก็ยังยิ้มนะหน้าแป้นเชียว

"ก็อยากเจอไงครับที่รัก เหนื่อยจะตายรถเยอะ เด็กทำไม่ทัน เนี่ยผมต้องลงมือเองเลย เลอะไปหมด"

"อืม งั้นชั้นกลับนะ"

"มาเดี๋ยวผมเดินไปส่ง"

คือว่าคอนโดฯมันก็ฝั่งตรงข้ามอ่ะนะครับ ไม่ต้องอะไรมาก

"แล้วไม่ทำงานเหรอ เขาไม่ว่าเอาเหรอแก"

"ใครจะมาว่า ผมเป็นหัวหน้าช่างนะ รอแป๊บนะ"

มันเดินไปเลย เอ๊ะ ไอ้นี่มันยังไงเนี่ย พอนางพนักงานเดินกลับมายิ้มแฉ่งมาเชียว

"ประมาณสิ้นเดือนน่ะค่ะคุณนายพล"

"ครับ"

คืออยากจะกรี๊ดใส่เหมือนกันนะแต่ทำยังไงได้ เราจะไปวี้ดเอาอะไรกับพนักงาน ของมันตามนั้นเขาจะทำให้หรือไม่ทำให้มันก็เรื่องของเขานี่เนอะ ทำใจสิเรา

"ป่ะคุณ แป้งพี่ออกไปส่งแฟนแป๊บนะ"

เอ่อ มันพูดต่อหน้าสาวน้อยคนนี้เลยนะครับ นางอ้าปากทำตาโต มันสนใจใครล่ะมันดันหลังผมออกจากโชว์รูมรถทันที

"ทำไมไปบอกเขาแบบนั้น แกไม่อายเหรอ"

"อายใคร คนมีแฟนต้องอายคนอื่นด้วยเหรอคุณ"

เอ่อ เออชั้นผิดเองล่ะ ต๊าย แอบดีใจนะเนี่ย อิอิ

"คุณกินข้าวมายัง ไหนตัวร้อนอยู่ไหม"

"บ้าแก นี่มันข้างทางนะ อายคนบ้างสิ"

"อายใครวะ"

"วะกับใคร"

"อ่า ฮ่าๆๆ แหมนะงอนๆ ไปกินข้าวเป็นเพื่อนหน่อยดิ นะนะ ผมยังไม่ได้กินไรเลยอ่ะ"

"อืม ไปดิ ชั้นก็ยังไม่ได้กิน"

มันเดินจูงมือผมข้ามถนนไปฝั่งคอนโดฯไปร้านเจ๊นั่นล่ะครับ

"ว่าไงหลวง แดกอะไรวันนี้"

"แหมเจ๊ ทักทายซะเพราะเชียวนะ คุณกินไรอ่ะ"

"อ๊ะ นี่น้องคนนั้นนี่ ต๊ายอย่าบอกนะว่า"

"เออน่าเจ๊ ตามนั้น เอากระเพราะหมูชิ้นสองนะ ไข่ดาวด้วย"

มันโบกไม้โบกมือ ผมนี่อายเลยนะ ต๊ายชั้นก็เคยมาทำคดีไว้ที่นี่ เหอๆๆ แววตาของเจ๊นี่ล้อเลียนสุดฤทธิ์

"ไปทำอีท่าไหนล่ะน้อง ถึงพลาดท่าเสียทีไอ้หลวง"

"โหยเจ๊ ผมสิพลาดท่า ผมออกจะดูเป็นคนดีจะตาย"

"แกเนี่ยนะ ถึงว่าไม่มากินเบียร์ที่นี่เห็นน้องมันบอกว่ามึงมีแฟน ไม่คิดว่าจะเป็นน้องคนนี้"

"พอเถอะเจ๊ เร็วดิ ผมหิว"

"เอ๊ะไอ้หลวงนี่ยังไงก็เจ๊อยากรู้ แหมแต่ก่อนเห็นตีกันนะ เดี๋ยวนี้เขาพัฒนาไปตีกันในมุ้งแทน"

กรี๊ด อายนะเจ๊ เล่นจวกเอาๆแบบนี้น่ะ ผมนี่อายหน้าแดงเชียว ส่วนไอ้หลวงก็หัวเราะอยู่

"แกกลับไปทำงานเถอะ เดี๋ยวชั้นกลับขึ้นไปนอนต่อ"

"ให้หมอฉีดยาให้อีกไหมคุณ"

"อ๊ะ บ้าเหรอ เพราะแกฉีดยานั่นล่ะชั้นป่วยเลยเห็นไหม"

"ฮ่าๆ ก็เข็มมันใหญ่อ่ะนะ"

"อย่ามาตลก ไปแล้ว จะกินยา"

ผมเดินกลับขึ้นคอนโดฯไปสิครับ แหมนะ ใจจริงก็นะ อ๊าย ไม่อยากจะบอกว่าอยากอยู่นะ แต่เอาเถอะเสียการเสียงาน ผมกลับไปนอนต่อครับกินยาแล้วง่วงเลยเอาอีกสักหน่อย ตื่นมาตอนห้าโมงกว่าๆ ยังไม่มีใครกลับมา

"ว่าไงต้อม"

โทรฯกลับหาไอ้ต้อมครับมันโทรฯมาหลายสายเหมือนกัน

"ยังไม่หายเหรอพี่ ผมเหงาอ่ะ"

"ยัง ยังมึนๆหัวอยู่เลย"

"ผมไปหาที่คอนโดฯได้ไหมอ่ะ อยากเจอ"

"บ้าเหรอ ชั้นอยู่กับเพื่อนนะ พรุ่งนี้คงหายเดี๋ยวไปเจอ"

"นั่นแน่ ซ่อนใครไว้ป่ะเนี่ย"

"นี่ไอ้ต้อมมากไปแล้วนะ ไม่มีอะไรทำหรือไง แล้วบอลล่ะไม่ไปซ้อม"

"ก็อยากเจอพี่อ่ะ ไม่อยากซ้อม"

"ไปซ้อมบอลเลย พรุ่งนี้ค่อยเจอ เออต้อมแม่พี่จะมาอาทิตย์หน้านะ ติดสอบอะไรหรือเปล่า"

"หา อาทิตย์หน้า ไหนบอกว่า"

"เขาเลื่อน มาเร็วขึ้นน่ะ"

"ไม่ติดอ่ะพี่ ให้ผมลาโรงเรียนเลยไหม ช่วงนี้ก็ไม่ค่อยได้เรียน อ่านหนังสืออย่างเดียว"

"เวอร์ ไม่ต้องลามาหรอก เดี๋ยวเลิกเรียนก็แค่ไปกินข้าวกันแค่นั้นเอง"

"ผมเริ่มประหม่าแล้วอ่ะพี่ เขินจังจะได้เจอแม่ยาย"

อืมนะ สูดลมหายใจเข้าปอดไม่อยากกรี๊ดเดี๋ยวเสียพลังงานเยอะกว่าจำเป็น

"มีอะไรอีกไหมแก ชั้นจะไปหาข้าวกิน"

"อ่ะ ก็คุยไปด้วยดิพี่ จะรีบวางไปทำไมอ่ะ ไม่คิดถึงเค้าหรา"

กรี๊ด ไอ้ต้อม ดูมันนะครับ

"อย่ามาเค้ามาตัวเอง ชั้นแก่กว่าแกสิบปีนะไอ้ต้อม มากไป อยากโดนตบหัวเหรอ"

"อิอิ ไหนบอกป่วยไง ปรี๊ดน้า"

"เออต้อม โทรฯไปบอกพ่อแม่ด้วยนะ ประมาณวันเสาร์อาทิตย์หน้าอ่ะ พี่จะให้พ่อแม่ไปหา"

"อ่า นี่พี่เอาจริงเหรอเนี่ย อายจังอ่ะ"

"เอาจริงสิ แกคิดว่าชั้นพูดเล่นเหรอ"

"เฮ้ยพี่ พี่จะเอาผมเป็นผัวจริงๆเหรอ"

กรี๊ด ขอกรี๊ดหน่อยเถอะ ไอ้บ้า

"ไอ้ต้อม ทำตามที่บอกอย่าถามมาก"

"อิอิ ถ้าผมได้เป็นผัวพี่ พี่จะทำอะไรผมทุกวันไหมอ่ะ"

"นี่มากไป ใครจะเอาแกเป็นผัว ไอ้ต้อม คุยดีๆนะไม่งั้นเหวี่ยงนะ"

"แน่ะงอนๆ ก็อยากรู้อ่ะ นี่ๆพี่ผมไปดูในเน็ทมาอ่ะ แหวะน่าเกลียดออก แหย่ก้นกันน่ะ ไม่สกปรกเหรอ"

"ไอ้ต้อม"

วี้ดเสียงขึ้นสูงมากปรอทแตกได้มั้ง

"ก็จริงอ่ะ"

"โว้ย ถ้างั้นก็ไม่ต้องถามอะไรมาก รังเกียจชั้นก็ไม่ทำอะไรแกหรอก"

"อ่า ไม่ได้หรอก ผมทำได้เพื่อพี่น่ะ ต่อให้เป็นรูอะไรผมก็จะอดทนน้า เพื่อพี่"

"แค่นี้นะ"

ผมกดสายทิ้งก่อนที่จะโมโหเดือดดาลไปมากกว่านี้ อะไรกันเหงื่อแตกเลยผม ไอ้บ้าเยอะขึ้นทุกวันนะมัน เดี๋ยวเถอะ น่าแปลกนะ ตอนรู้จักกันใหม่ๆ ผมเองไม่อยากบอกเลยว่าอยากจะกินมันเหมือนกันนะ แต่มาถึงตอนนี้ผ่านเรื่องราวร้ายๆมา ผมรักมันนะ รักเหมือนน้องชายแท้ๆคนหนึ่ง อยากเห็นมันมีอนาคตที่ดี อยากจะช่วยดันมันให้ไปถึงจุดที่มันถึงแล้วมันสามารถช่วยเหลือครอบครัวและ น้องของมันได้

"แกหายไข้ใหม่ๆกินสุกี้กันไหม"

อีป้ามาถึงแล้วครับ หอบของมาเยอะแยะเชียว ต๊ายอีนี่ก็นะแอบเป็นห่วงมเหมือนกันนะ

"สั่งมากินน่ะเหรอ"

"ไม่เอาออกไปกินคาร์ฟูลนี่ล่ะ ขี้เกียจล้าง"

"อืม เอาดิ"

"รอผัวแกก่อนสิ"

เอ่อนะ แต่เริ่มชินแล้วล่ะ เชิดใส่ก็มีผัวนี่นะ

"อืม"

"แล้วแกโอเคแล้วนะ จะได้ซื้อเบียร์มากิน"

"บ้าเหรอแก ชั้นยังมึนๆอยู่เลย"

"หมายถึงชั้นกับไอ้หลวง"

"จ้า"

แหมนะอีนังนี่ยั่วได้ยั่วดี ผมนั่งคุยกับอีป้าอยู่สักพักล่ะครับไอ้หลวงก็มา

"ต๊ายหลวงไปมุดอะไรมา หน้าดำเชียว"

พอเจอหน้าอีป้ามันก็หัวเราะเสียงดังเชียวนะครับ

"อ้อ ผมรีบมาดูเมียอ่ะครับพี่แดน เลยไม่ได้ล้างหน้าเลย อิอิ ไหน ไข้ลดยัง"

มันเดินมาจับหน้าผากผมนะ ผมก็ยอมให้มันจับ ยอมมันบ้างอะไรบ้าง

"แหมนะ หวานกันเชียว เออ จะออกไปกินสุกี้กัน ไปล้างหน้าล้างตาเสียสิหลวง"

"ทำไมไม่สั่งมากินอ่ะครับพี่"

"โอ๊ยไม่เอาหรอก ขี้เกียจล้างจานชาม"

"อ้อ ผมล้างเองก็ได้นะ ผมกลัวว่าค่ำๆมันจะหนาว เดี๋ยวไข้ขึ้นอีก"

เอ่อ ผมหันขวับเลยนะครับ หัวใจกระตุกเลย กรี๊ด มีคนหวงผมด้วย คนๆนั้นคือคนที่ผมเรียกมันว่าผัว กรี๊ด ชั้นมีผัวโดยสมบูรณ์แล้วเหรอเนี่ย

"แหมนะ ห่วงกันจริ๊ง ดูอีนายหน้าแดงแล้ว"

"บ้า ชั้นไม่เป็นไรแล้ว ออกไปกินข้างนอกนั่นล่ะแก ห้องจะได้ไม่เหม็น"

ผมตอบแบบเอียงอาย ต๊ายไม่อยากจะเชื่อว่าผมจะมีอารมณ์แบบนี้ด้วย อันนี้เป็นการอายจริงๆนะไม่ได้ดัดจริตหรือแสดงละคร

"งั้นรอเดี๋ยวผมล้างหน้าก่อน เปลี่ยนเสื้อด้วยเหม็นน้ำมันรถ"

มันเดินเข้าห้องไปครับ ข้าวของมันก็อยู่ในห้องผมนั่นล่ะ ย้ายเข้าไปสิงตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้

"แกโชคดีนะนายที่ได้หลวงมันเป็นผัวน่ะ"

อ้าวนังนี่หมายความว่ายังไงเนี่ย

"อะไรป้า นี่ชั้นดูแย่มากขาดนั้นเลยเหรอ"

"อีนี่ ไม่ใช่ คือชั้นก็ไม่อยากจะเปรียบเทียบมันกับไอ้เรย์หรอกนะ แต่คนมันต่างกันชัดๆน่ะ อดไม่ได้ ตั้งแต่แกพาแฟนมาให้รู้จักชั้นว่าไอ้หลวงนี่ล่ะดูรักแกที่สุด"

"อืม"

ผมเองก็รู้สึกนะ แต่ว่าพักหลังนี่มัวแต่แรดๆแรงๆไปวันๆ ใครรักใครชอบใครเกลียดทำไมผมจะไม่รู้ดูไม่ออก ผมรู้ดี เพียงแต่ช่วงเวลาเหล่านั้นผมไม่ได้พูดมันออกมาก็เท่านั้นเอง

"ป้า เรื่องไอ้เอ็ดน่ะ"

ผมตัดสินใจเล่าให้มันฟังเรื่องที่จอยเล่าให้ฟัง มันยังคาใจผมอยู่นะ ผมอึดอัดกับการที่จะอยู่แบบนี้เหมือนกัน ผมรู้ว่าอีป้ากับไอ้หลวงมันไม่ได้อะไรแล้ว แต่ผมเองที่ยังหนักอึ้งอยู่ในใจแบกมันไว้เพียงลำพัง

"หา แกรู้ตั้งนานแล้ว แล้วทำไมไม่บอกใคร"

มันทำท่าเหมือนว่าโลกกำลังจะแตก

"แหมอีป้า โกงเล็กๆน้อยๆน่ะ ใครเขาก็ทำนะ อย่างเวลาไปนั่นมานี่ แกยังเคยเล่า นั่งมอร์เตอร์ไซค์ไป แต่เวลามาเบิกที่บริษัท เขียนเป็นนั่งแท็กซี่ไป เบิกโก่งขึ้นเป็นเท่าตัว แบบนี้เขาก็เรียกว่าโกงนะแก"

"เขาเรียกว่าไม่ซื่อสัตย์ย่ะ"

แหมนะ ยังมาแย้งอีกอีป้านี่ ผมก็แจงเหตุผลมันก็นิ่ง

"อืม แต่อย่างไอ้เอ็ดมันจำนวนเงินเยอะอยู่ไม่ใช่เหรอแก แล้วธนาคารเขาไม่ตรวจไม่เช็คเหรอ"

"แหมแก เท่าที่ชั้นรู้กับชั้นมันก็มีแต่เบิกนั่นเบิกนี่ธรรมดานี่ล่ะ กับค่าที่มันไปเปิดโรงแรมนอน อะไรเล็กๆน้อยพวกนี้ ชั้นก็เพิ่งรู้เหมือนกันล่ะว่ามันกินกันกับอีโด่งเคาท์เตอร์ คนที่เขาทำงานอยู่กับเงินโดยตรงน่ะแก โอนวันละสิบบาม สักพันบัญชี แกว่ามันน้อยไหมล่ะ ไม่มีใครตรวจเจอหรอก เพราะตวรจประจำปีก็กลางปีโน่น แต่เท่าๆผ่านมามันรอดไปได้ตลอดนะ ชั้นก็ไม่เคยรู้ว่าเขาโอนกันยังไงไอ้พวกเศษสตางค์เนี่ย"

"เวรกรรม พอเถอะแก อย่าไปยุ่งเลย ตอนแรกชั้นก็นึกว่ามันไม่ได้ทำอะไรมากมาย อุตส่าห์เห็นใจ ที่ไหนได้เสือสิงห์กระทิงแรดดีๆนี่เอง"

"อืม มีหลายอย่างล่ะแกที่เรายังไม่รู้ถ่องแท้แต่เราก็คิดอ่านกันไปก่อน ไม่แปลกหรอกชั้นก็เป็น ก็เราเป็นมนุษย์นี่เนอะ มีความรู้สึก มีความคิดเห็น"

"ค่าแม่คุณ ทีแบบนี้ทำมาเป็นพูดดีนะ"

"อ้าวนังนี่ ชั้นความคิดดีมาแต่ไหนแต่ไรหรอก"

"ไปกันยังครับ ผมเสร็จแล้ว"

ต๊าย สามีชั้น มันใส่เสื้อยืดสีขาวกางเกงขาสั้นแบบทหาร วงแขนกล้ามเป็นมัดๆ อุ๊ยน่าจะกัดแขนเล่นเบาๆ เพลงใครนะเนี่ย คิดได้ขึ้นมาทันที กรี๊ด ต้องรีบไปกิน รีบกลับมาให้หมอฉีดยาอีกสักเข็ม

"คุณกินผักเยอะๆดิ"

ผมก็นะผัวหล่อออกขนาดนี้นั่งเบียดมันซะเลย เดี๋ยวจะมีคนมาฉกเอาไป อีป้าก็นั่งเหี่ยวอยู่ฝั่งตรงข้าม มันไม่ได้สนใจหรอกครับ มันเข้าใจ อิอิ

"อืม เยอะแล้วแกพอก่อน"

"อ๊ะ แม่โทรฯมา"

โทรศัพท์ผมสั่นครับ โอย หลอนมากพอเห็นว่าใครนึกว่าเจ้าหนี้ตามทวงหนี้ก็ไม่ปาน

"แม่ จะมาอาทิตย์หน้าเหรอ โรงแรมยังไม่จองนะ เนี่ยว่าจะถามพอดีว่าเอาที่ไหนดี"

แถไปก่อนสิครับ จองไปแล้วล่ะแต่ไม่ปล่อยให้คุณนายเธอปรี๊ดใส่ก่อนหรอก

"เออๆ จะโทรฯมาบอกก็เรื่องนี้ล่ะ นี่นายที่โน่นยังหนาวอยู่ไหม แม่ว่าจะพาตาปริ๊นกับตาเจคไปเชียงใหม่"

"หนาวอะไรล่ะแม่ ร้อนจะตาย แต่เชียงใหม่น่าจะโอเคนะ เดี๋ยวนายดูให้ ไปกี่วันอ่ะแม่"

"ก็สักสี่ห้าวัน พาหลานๆไปเที่ยว"

"อ้าวไม่ไปทะเลเหรอ ทะเลหน้านี้สวยนะแม่ ไหนบอกจะไปเที่ยวทะเล"

"ก็กลับมาจากเชียงใหม่ค่อยไปไง แต่ก็ต้องไปชลบุรีไม่ใช่เหรอ"

"ก็ไปวันเดียวแม่ นี่แม่จะมาอยู่กี่วันเนี่ย"

"สักสามอาทิตย์ แล้วแต่พฤติกรรมของแกนั่นล่ะ"

กรี๊ด สามอาทิตย์ มาทำไมเนี่ยนานเชียว ตายๆชั้น

"โหยแม่ มาสองอาทิตย์ก็น่าจะโอเคนะ ไม่ห่วงร้านเหรอ"

"อย่ามาแถนะนาย ชั้นปิดแค่วันเดียวล่ะยะ ห่วงสิ ชั้นจ้างคนดูแทน"

"ไม่กลัวเขาโกงเหรอแม่"

"ไม่กลัว เพราะแม่ให้เขาส่งบัญชีกับยอดเงินโอนให้แม่ทุกวัน"

กรี๊ด คุณนายแม่

"ทำไมยะ แหมทำเสียงซะ ลางานหรือยังแกน่ะ"

"ยังน่ะสิแม่ มันฉุกละหุก"

"ไม่ลาก็ลาออก พาแม่ไปเที่ยว"

"อ๊ะ แม่อ่ะ ไม่ได้หรอก กำลังวุ่นวายเชียวนะช่วงนี้"

"ไม่รู้ล่ะ ตามนั้น แม่บอกแค่นี้ล่ะ"

กรี๊ด วางสายไปแล้ว โทรศัพท์มรณะ ผมนี่หน้าซีดลงไปเลยนะ

"แม่ว่าไงแก"

"ว่าไงล่ะ ก็จะมาสามอาทิตย์น่ะสิแก โอ๊ย ตายๆ ทำไงดี"

"ทำไมอ่ะคุณ ไม่เห็นต้องทำหน้าอย่างนั้นเลย"

"บ้าสิแก ถ้าแม่เห็นแผลนี่ไม่น้อยนะจะบอก มันจะหายทันเหรอเนี่ย"

"ก็บอกแม่ไปตามความจริงสิคุณ"

"บ้าเหรอแก บอกว่าถูกยิง มีทางเดียวสิ แม่ต้องพาไปที่โน่นน่ะสิ"

"เฮ้ย ไม่เอาอ่ะ งั้นไม่ต้องบอก"

แหมนะรีบออกตัวทันที กลุ้มแล้วนะเนี่ย คุณนายแม่ผมว่าหวงลูกก็ใช่นะตอนเรียนอยู่ไฮสคูลที่โน่นเคยทะเลาะกับเด็กหัว ทองผมหัวแตกคุณนายแม่เธอไม่ยอมนะครับ ย้ายโรงเรียนผมเลย ตามประสาเด็กฝรั่งที่โน่นเขาไม่ให้ผู้ปกครองมาเกี่ยวข้องหรอกนะ แค่ทะเลาะกันเอง แต่คุณนายแม่ผมไม่ฟังใครสนใจที่ไหน ย้ายเลย ผมเลยเสงี่ยมเจียมตัวขึ้นเยอะ เพราะคุณนายเธอเอาจริง

"คงหายทันล่ะแก อย่าคิดมาก"

"แหมอีป้าโดนยิงนะแกไม่ใช่โดนแมวข่วน"

"มันอยู่หัวไหล่นี่ แกใส่เสื้อผ้ามิดชิดหน่อยสิแก"

"เรื่องนี้ไม่มีปัญหาหรอก แต่เรื่องรถไม่รู้จะหาที่ไหนมารับมาส่งคุณนายเธอน่ะสิแก"

"รถผมไง"

"ขับไม่เป็นหรอก"

"เช่าเอาสิแก มีเยอะแยะไป"

เออนะ เข้าท่าๆ เรื่องนี้ไม่กลุ้มแล้ว ทุกปัญหามันย่อมมีทางออกเสมอ

"เจคกับปริ๊นมาไหมแก คิดถึง"

"มาสิ มาทุกคนนั่นล่ะ"

"ดีจัง แล้วจะพักที่ไหนคราวนี้น่ะแก"

"ก็จองที่ดั๊กไปพักนั่นล่ะแกสดวกดี เนี่ยต้องจองที่เชียงใหม่ด้วย แม่ว่าจะพาหลานไปเที่ยว"

"อุ๊ยจริงเหรอ อยากไปด้วยจัง"

"ลางานได้เหรออีป้า สามอาทิตย์เชียวนะ เฮ้อ"

"ผมไปด้วยได้ไหมอ่ะคุณ"

เอ่อ ลืมนึกถึงสามีไปเลย จริงสินะ

"เอาให้ผ่านด่านคุณนายแม่ไปก่อนเถอะแก เรื่องอื่นค่อยว่ากัน บอกแล้วนะว่าแม่ชั้นดุ"

"ไม่ดุหรอกหลวง อีนี่ก็ไปขู่มัน แม่มันออกจะโก๊ะเหมือนมันนี่ล่ะใจดีมาก คุณพ่อยิ่งใจดีไปใหญ่ แพทย์ก็เป็นผู้ใหญ่ มีแต่อีนายนี่ล่ะที่ผ่าเหล่าผ่ากอมา"

"อีป้า ขอบคุณมาก"

เขียนโดย อิ๊กกี้

ปล ขอให้มีความสุขกับการอ่านนะครับ

[ณ ที่เดิม™]

แอบจิ้ม 

มาต่อแล้ว หลวงน่ารักได้อีก

[Anonymus]

อุ๊ยคุณแม่ยายจะมาดูตัวลูกเขยแล้วสิ  อิอิ
ถือโอกาสนี้ไปฮันนีมูนล้างซวยไปด้วยเลยไงนาย  เนาะ
หลวงก็เอาใจแม่ยายไว้เน้อ  หุหุ

[Resonance]

กริ๊ดดดด ดูตัวๆๆ

[rellachulla]

อ๊ายยยย คุณสามีพี่นายเริ่ดดดเรอออมากกก
แต่ดูอบอุ่นนิสัยดีมีเวลาให้
คุณหลวงขาา ให้ถ้วยสามีดีเด่นแห่งปีค่ะ

ส่วนอัยต้อม แชมป์เด็กเกรียนแห่งประเทศไทย
มี รง มี หราาา เกรียน มากกก ฮ่าๆๆๆๆ
ตอนไหน ต้อมออกมา อยากปรี๊ดแตกแทนนาย
น้องมันกวนได้โล่ห์อ่ะ กวนจริงๆ
เด็กกำลังโตนี่เนอะ พลังเยอะ เหลือเฟือจริงๆ

เค้าว่านะ แม่นาย คงถูกใจ หลวงนะ
คนดีซะขนาดนี้ ผ่านแน่ๆ รับรอง

รออ่านตอนต่อไปจ้ะ สนุกเหมือนเดิม
+1 จ้าาา

[mumoo]

โฮ่ๆ พิมพ์เค้าโครงบัณฑิตสัมนาในห้องสมุดไป แอบอ่านเรื่องนี้ไป อยากกรี๊ดให้กับหลวงดังๆแต่กลัวโดนคนในห้องสมุดด่า เค้าอยากมีแบบนี้บ้างไรบ้างจังงงงง~ >////<
ว่าแต่..นอกจากพี่แพทย์ แล้วยังมีเจคกะปริ๊นอีก จะหน้าตาดีกันหมดมั้ยน้อ...แอบคาดหวังๆ หุๆ
ปล.มีน้องต้อมโผล่มาแว๊บๆเหมือนนักแสดงรับเชิญ...เฮ้อ~!!!ท่าทางค่าตัวน้องต้อมจะแพงมากจนคุณอิ๊กจ่ายไม่ไหว มาได้ทีละแป๊บๆ
รออ่านตอนต่อไปค่ะ^^

[doudoh]

อ่านกี่ครั้ง ก็มีความสุข

เหมือนเราได้ร่วมทุกข์ร่วมสุขกับพี่นายพลเลยเนอะ 55

[lazewcielo]

พี่หลวงน่ารักมากกกกกกกกกกกกกกกกกก
ดูแลน้องนายดีจริงๆเลยยยย

[mini]

เข้ามา + ให้คับ

ขอให้หลวงเข้ากับคุณแม่ยายได้   

นายจะได้ไม่ขาดเข็มฉีดยาไซด์พิเศษ 





รอตอนต่อไปปปปปป....อิอิ

[love2y]

อ่านตอนนี้แล้วรู้สึกดีขึ้นเยอะเลย
จากสองตอนที่ผ่านเราห่วงนายโคดดดด
เรื่องดีดีกำลังจะมาชิมิ ^^

[kanda53]

ตอนนี้เบา ๆ น่ารัก กุ๊กกิ๊ก ....
น้องนายโดนยาเข้าไปหลายเข็ม...อาการคงยังเบล่อ ๆ อยู่
คุณหมอหลวง...หมอประจำตัวน้องนายก็ขยันจัง ...
น้องต้อม ...รู้รึยังว่าทำไมต้องพบครอบครัวน้องนายด้วย???
เด็กคนนี้เริ่มว่าง่ายขึ้นทุกวันแระ.....น่ารักจริง ๆ
เอาใจช่วยให้คุณแม่ยายถูกใจลูกเขยนะจ๊ะ...สงสัยคงจะหลงรักเลยแหละ
เรื่องไอ้คุณเอ็ดกับน้องนาย...ยังไม่จบใช่ไหม...ไอ้เอ็ดจะยอมง่าย ๆ เร้อออ
รอต่อไปจ๊ะ.....

  น้องอิ๊ก   
น้องอิ๊ก ในกล่องมีอะไรอ่ะ???

[เรียกข้าว่าอิแรด]

 

[indy❣zaka]

น่ารักๆๆๆๆๆๆอ่ะค่ะ
อยากอ่านต่อ คุณนายตัวจริงจะมาละ

[jiki]

เริ่มหายเครียดละดีจัง ว่าแต่สงสารต้อมอ่ะ ยังหวังเอามากๆอยู่เลย เอ็นดูละอ่อนมัน

[bbyuqin]

ตอนหน้าก็ได้เปิดตัวหลวงกับแม่ยายแล้วสิ...คริคริ 

ชอบนะเวลานาย ทำอายๆน่ารักดี

[donkyxx]

 

[nunamicky]

ชอบตอนนี้จังเลย
หลวงน่ารักที่สุด
อิจฉานายนะเนี่ยมีแฟน่ารักขนาดนี้
กดบวกให้ค่ะ

[a_tapha]

รอคุณนายแม่พี่นายมาเจอลูกเขย 

[dragonfly08]

ดีจังคุณนายมีผัวรักคอยดูแลยามเจ็บไข้

[โน๊อา]

รักหมดเลย

[littleFiNgeR]

ว้าวๆ ลูกเขยจะได้เจอกับแม่ยายแล้ว หลวงเอ๊ย! สู้ๆ 55555

[Yunatsu]

หลวงน่ารักจังงงง
 


นายก้น่ารักกกกกกก

[liptudzii_chi]

 

[samsoon@doll]

ผัวแบบตาหลวงนี่น่าจะมีขายตามห้างบ้างนะคะ

[Little Devil]

รอลุ้นแม่ยาย ลูกเขย
เรื่องร้ายผ่่านไป ความสุขกำลังมา
+1