หัวข้อ: @<<รักแท้..หรือแค่บำเรอ >>@ Special part ..HBD...กร-น๊อต 28/06/54

[mascot]

พี่กรรุกแบบเนียนๆ 555

[Sugar_Love]

ขอบคุณสำหรับข้อมูลดีๆครับ

ข้อมูลอะไรอ่ะจร๊า

สำหรับตอนต่อไปพรุ่งนี้นะจ๊ะ สัญญาด้วยเกรียติของสาวบัญชีแก่ ๆ
งานเสร็จแล้วจ้า โล่ง นั่งหัวฟู หน้าสวยอยู่ตั้งเกือบครึ่งเดือน  สำเร็จแว้ว
ขอบคุณทุกรีพายจ้า  ดีใจที่หลายคนชอบนิยายเรื่องนี้
  ซึ้ง...ทุกกำลังใจ รับไปเลย 

[nidnoi]

มารอ มารอ
 

[YELLOWSTAR]

จะรอน่ะค่ะ

[teddylove]

มารอเช่นกันค่ะ สู้ๆน่ะค่ะ

แล้วก็ขอตอนพี่กรกับน้องน๊อตด้วยน่ะค่ะ

อิอิ

[Sugar_Love]

    สำหรับตอนต่อไป ตาลจะเดินเรื่องให้ทั้งสองคู่ เดินไปพร้อม ๆ กัน โดยเล่าผ่านหมูแฮมและน๊อตเป็นหลัก อาจจะสลับตอนและขึ้นอยู่กับว่าเนื้อหาใครมากน้อยยังไง...เพราะนิยายเรื่องนี้วางโครงเรื่องแต่ไม่มีการพิมพ์ล่วงหน้าจะสารภาพว่า ตอนต่อวัน สด ๆ จากหัวสมองคนอู้งาน แต่ยังไงก็จะดำเนินตามโครงเรื่องที่วางไว้
   หวังว่าคงถูกใจหลายท่าน ท่านไหนที่ไม่ชอบก็...ชอบเถอะจร๊า!!!
รักคนอ่านทุกคนนะ 
  ถึงจะยังไม่เก่งเท่านักเขียนคนอื่นแต่ก็เต็มที่ที่สุดเน้อ นิยายของตาลรับรองว่าจบทุกเรื่อง..อย่างแน่นอน (คล้ายสโลแกนยังไงงิ) ยังไงก็ฝากด้วยจ๊ะ

[kan]

    สำหรับตอนต่อไป ตาลจะเดินเรื่องให้ทั้งสองคู่ เดินไปพร้อม ๆ กัน โดยเล่าผ่านหมูแฮมและน๊อตเป็นหลัก อาจจะสลับตอนและขึ้นอยู่กับว่าเนื้อหาใครมากน้อยยังไง...เพราะนิยายเรื่องนี้วางโครงเรื่องแต่ไม่มีการพิมพ์ล่วงหน้าจะสารภาพว่า ตอนต่อวัน สด ๆ จากหัวสมองคนอู้งาน แต่ยังไงก็จะดำเนินตามโครงเรื่องที่วางไว้
   หวังว่าคงถูกใจหลายท่าน ท่านไหนที่ไม่ชอบก็...ชอบเถอะจร๊า!!!
รักคนอ่านทุกคนนะ 
  ถึงจะยังไม่เก่งเท่านักเขียนคนอื่นแต่ก็เต็มที่ที่สุดเน้อ นิยายของตาลรับรองว่าจบทุกเรื่อง..อย่างแน่นอน (คล้ายสโลแกนยังไงงิ) ยังไงก็ฝากด้วยจ๊ะ

เป็นกำลังใจให้นะคะ
ขอคู่ กร กะ น๊อต เยอะๆนะคะ (ชอบคู่นี้เป็นพิเศษเลยอ่ะ  )

[TamuNe]

จะรอนะค้า ขอน็อทกับพี่กรหวานๆๆหน่อยน้า เค้าไม่กลัวเป็นเบาหวานค่า

[LalaBam]

เข้ามารอตอนต่อไปเหมือนกัน

แต่ว่าเรื่องของหมูแฮมอ่ะ
จบได้แล้วมั้ง
 
ก็แบบ เค้ารักกันแล้วไม่ใช่เหรอ

มาลุ้นเรื่องของน๊อตดีกว่า
เนอะๆๆๆๆๆๆๆ

อยากให้น๊อตอ่อนกับพี่กรเร็วๆ

[NuPpEr]

ขอ รอ ด้วย คน น๊าาาา >////<
 

[pita]

จารอน๊า 
สู้ๆคร่า
เอ ว่าแต่หมูแฮมไปไหนหว่า กิกิ
ตอนนี้ชักจะชอบกร น๊อต แระ 

[zazoi]

อ๊ากกกกก ตอนนี้ชอบกรกับน๊อตที่สุดเลยค่า พี่กรน่ารักมากๆๆๆๆ   

[bun]

รับทราบ
ไม่ว่าอะไรกันอยู่แล้ว

[golove2]

รอจ้า


 

[yayee2]

จะรออ่านตอนต่อไปจ้า
เพราะชอบทั้งคู่หวาน กะคู่เดือดแระ

[hotladyanyavee]

คะ มารอคะ

[hahn]

มารอจ้า ....ทำงานไปมาตามอ่านไปเหมือนกัน

[takara]

พี่กรสู้สู้ เอาใจน๊อตมาให้ได้

[gayraygirl]

มารอตาล รอหมูแฮม รอน๊อต
รอพี่เร กับพี่กรณ์ด้วยก็ได้ อิอิ

[passcandy]

พี่กรณ์ขาา~~~~~   เอาใจไป 

กรี๊ดๆๆ เอาใจน๊อตมาเร็วๆน้า  เอาตัวไปแล้วอย่าลืมใจหล่ะ เขิลๆๆ >///<

[ณ ที่เดิม™]

นั่งรอๆ 

[tuek]

มารอนะคะ
+1 นะคะ

[aehJTS]

ชอบกรจัง ทั้งโหดทั้งฮาอย่างงี้แหละเหมาะกับน็อตละ
  คะ รอตอนต่อไปเช่นกันคะ

[mini]

+ ให้คับ

เพิ่งเข้ามาอ่าน

แต่พออ่านแล้วติดคับ

ชอบคู่ กร กับ น็อต

ฉากหื่นโดนใจมาก 

อยากจะขออีกซักหลาย ๆ หื่น 

รอตอนต่อไปคับ   

[VICTORY]

รอน่ะค่ะ

[Sugar_Love]

@ <<  รักแท้.....หรือแค่บำเรอ >> @  ////  ตอนที่  20 …วันเกิด(เหตุ)…. By  MhooHam    10/01/2010

   “อันนี้ดีไหม พี่ว่าเหมาะกับแนทดี” เสียงพี่เรถามขึ้นทำให้ต้องหันไปมองขณะที่กำลังจ้องนาฬิกาเรือนนั้นเรือนนี้อยู่ในร้านขายนาฬิกาแบรนด์เนมชื่อดัง

   “อืม ก็ดีครับ แต่มันเรือนใหญ่ไปนะครับ แฮมเห็นพี่แนทชอบใส่เรือนเล็ก ๆ นะ”

   “เหรอ พี่ก็ไม่เคยสังเกตด้วยสิ” เมื่อโดนทักคนตรงหน้าก็ทำท่าทางลังเล

   “เอาเรือนนี้ไหมครับ ไม่เล็กจนเกินไป เหมาะกับพี่แนทดีออก” ผมชี้ผ่านกระจก นาฬิกาเรือนหรู ราคาแพงที่แขวนใส่ข้อมือหุ่นในตู้โชว์ ราคาที่ผมไม่กล้าแม้แต่จะแตะกระจกด้วยซ้ำ

   “เหรอครับ ยังไงก็ได้ ถ้าหมูแฮมว่าดีก็เอาเลยครับ จะได้ไปเตรียมตัวกัน”พี่เรบอกก่อนจะหยิบกระเป๋าตังค์ออกมาแล้วหยิบบัตรออกมาเตรียมตัวรูด  ผมพยักหน้าแล้วบอกพนักงานจัดการให้

   “หมูแฮม หิวรึเปล่ากินอะไรก่อนไหม” พี่เรถามแต่ตาก็ยังจ้องถนนอยู่

   “ไม่หรอกครับ พี่แนทบอกว่าให้ไปรอกินเค้กก่อน”

   “จะอิ่มยังไงเค้ก กินมากอ้วนพอดี” ผมหันไปมองหน้าสารถี ตกลงจะให้กินให้ได้ใช่มั๊ย....

   “อ้วนแล้วไงล่ะ ไม่ชอบก็ไม่เป็นไร” พูดแล้วหันมานั่งตัวตรงไม่สนใจคนที่พูดให้คิด ตกลงชอบกันที่รูปร่างหน้าตาใช่มั้ยจะได้รู้ไว้ แต่ท่าท่างผมคงแสดงออกมาเกินไปว่าไม่พอใจ

   “ฟืด!! ใครว่าอะไรเนี่ย แค่บอกว่าจะอ้วนไม่ได้ไม่ชอบ อ้วนน่ะไม่เป็นไรแต่โรคต่าง ๆ ที่ตามมาน่ะไม่ชอบ พี่เป็นห่วงนะครับ แล้วแฮมไม่ค่อยจะกินอะไรมากมายด้วยอย่าคิดว่าพี่ไม่รู้นะว่านมก่อนนอนที่ป้านวลเอาขี้นมาให้น่ะบางทีก็ไม่กิน มีการบอกให้รีบยกลงไปอีก...แล้วอย่างนี้จะโตไหมเนี่ย” พี่เรจับมือผมขึ้นไปดมฟอดใหญ่ ก่อนที่จะใส่มาเป็นชุด จริงทุกอย่างผมเป็นคนที่ไม่ชอบกินนมเท่าไหร่ รู้สึกว่ามันมีกลิ่นคาว ถ้าเป็นนมเปรี้ยวค่อยยังชั่ว ถ้าวันไหนพี่เรอยู่ด้วยถึงจะกิน

   “ก็..มัน..คาวนิ เอ่อ..พี่เรว่าพี่แนทจะชอบของขวัญเราไหมครับ”เปลี่ยนเรื่องซะเลย แล้วค่อย ๆ ชักมือตัวเองกลับมาจับกล่องของขวัญวันเกิดที่ไปเลือกมาด้วยกัน พี่เรหันมามองหน้าผมทันทีก่อนที่จะอมยิ้ม

   “อมยิ้มไรครับ” ผมมองหน้าพี่เรแบบระแวงหน่อย ๆ เหมือนกำลังจะถูกจับได้ว่าทำความความผิด

   “เปล่าครับ แค่ขำคนชอบเฉไฉ” พูดแล้วยิ้มกว้างเหมือนมีความสุขเต็มที่

   “......”

   “โอ๋ ใครว่าแฮม ฮะฮ่า ๆๆ พี่ล้อเล่นครับ ไม่กินก็ไม่กิน ไปเลยดีกว่าเนอะเดี๋ยวเค้กหมด โอ๊ย! อ่ะ ๆ ไม่ล้อแล้ว ฟอด!! ชื่นใจจัง ” พี่เรยังไม่หยุดจนต้องตีต้นขาไปผั๊วะใหญ่ แรงเหมือนกันสมควรที่จะเจ็บ ยังมีหน้าหันมาแล้วยื่นหน้ามาหอมแก้มผมได้อีก จนต้องรีบดันหน้าและตัวให้หันกลับไปสนใจถนนเหมือนเดิมไม่งั้นไม่พ้นคงได้ไปเยี่ยมชมประเทศโลกที่แตกต่างแน่ ๆ

   ผมกับพี่เรกลับมาอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า วันนี้พี่เรแต่งตัวแบบสบาย ๆ เสื้อโปโลสีเทากับด้วยแจ๊คเก๊ตสีเดียวกันกางเกงยีนส์สีดำพอดีตัว.... เทห์... หล่อ คงไม่ผิดที่จะชมกันเอง...กลัวว่าจะมีคนชมด้วยนี่สิ.. พี่เรบอกว่าพี่แนทให้คอนเซ็ปงานวันเกิดตัวเองว่าวันสบาย ๆ แถมยังเล่าให้ฟังว่าพี่ปอนด์ตั้งใจจะใส่เจเจกับเสิ้อยืดย้วย ๆ มางานแฟนตัวเองด้วยตามคอนเซ็ปวันสบายของพี่แก

   “มองเพลินเลย หล่ออ่ะดิ” หันกลับแทบไม่ทัน

   “ก็ดีครับ” ก้มหน้าตอบแล้วรีบแต่งตัว เพราะสายตาพี่เรเริ่มซนจับจ้องที่ท่อนบนตัวผมที่เปลือยเปล่า แล้วยังทำสายตากรุ้มกริ่มอีก  เดฟขาวเสื้อโปโลสีชมพูที่พี่เรเลือกให้มันจะหวานไปไหม แต่ก็ต้องใส่เพราะชุดพี่เรผมก็เป็นคนเลือกเหมือนกัน

   มาถึงหน้าบ้านพี่แนท รถจอดเต็มบริเวณบ้าน พี่เรพาผมเดินเข้าไปในบ้านก่อนเพราะงานจัดบริเวณสระน้ำหลังบ้าน ในบ้านมีกลุ่มพี่ ๆ ที่หน้าตาคุ้นและไม่คุ้นนั่งตั้งวงกันอยู่ เสียงข้างนอกครึกครื้นคนคงเยอะน่าดู

   “ว่าไง เรวินเพื่อนรัก เชิญ  ๆ  ว่าไงครับน้องแฮม น่ารักจังเลยวันนี้” พี่ทศครับทำหน้าที่แทนเจ้าบ้าน หน้าพี่แกแดงแล้วคงจะกรึ่ม ๆ กำลังได้ที่ ผมก็ยิ้มรับคำชมไป

   “พี่ ๆ หวัดดีครับ” ผมยกมือไว้ทีเดียวทั้งกลุ่ม

   “ฮึ่ย!! เด็กไหนวะ น้องนุ่งใครเนี่ย รีบชี้แนะเลยท่านเรวิน” เสียงพี่ผู้ชายที่นั่งในกลุ่มพูดขึ้น ทุกคนก็ดูจะมองมาที่ผมกันทั้งหมด อึ่ม ! จะว่าไปก็เริ่มเขิน ๆ แล้วนะ ผมไม่รู้จะทำตัวยังไงจนต้องหันไปหาคนที่ยืนซ้อนหลังอยู่

   “น้อย ๆ หน่อยหม่อมโก๊ะ น้องกูตื่นหมด นี่หมูแฮมน้องไอ้เรมัน ....ไหว้น้องซะสิ” พี่ปอนด์ที่นั่งอยู่ท่าทางคงกรึ่มไม่แพ้พี่ทศพูดติดตลกขึ้น

   “แม่ง ปอนด์กูชื่อก๊อต ไม่ใช่โก๊ะ หวัดดีครับน้องหมูแฮม เฮ๊ย ไม่ใช่!!น้องต้องไหว้กู” พี่ก๊อตพูดพร้อมกับทำท่าจะยกมือไหว้ผมก่อนจะทำท่าตกใจ  ผมฟังคำสนทนาพี่ ๆ ก็อดที่จะยิ้มไปด้วยไม่ได้ แต่ผมว่าคนนึงในกลุ่มที่นั่งเงียบ ๆ แต่มองผมอยู่ หน้าคุ้น ๆ

   “นั่งก่อนเรไม่เจอกันนานมาฉลองให้ฉ่ำปอดไปเลย” พี่คนที่ผมว่าหน้าคุ้น ๆ พูดชวนพี่เรนั่งพร้อมกับหันมายิ้มให้ผม

   “หืม มาด้วยเหรอ ไม่ทันสังเกตว่ะ เออยังไงก็เดี๋ยวมาไปหาแนทก่อน ไปครับหมูแฮม” ผมหันไปยิ้มให้พวกพี่ ๆ ก่อนจะเดินตามพี่เรออกไป บริเวณสระน้ำที่ถูกประดับประดาด้วยไฟสีสวยเป็นรูปต่าง ๆ มีเวทีเล็ก ๆ ด้านนึงของสระน้ำ  มีซุ้มอาหารเครื่องดื่มแบบบุฟเฟ่ท์วางอยู่ แขกเหรื่อยืนกันเต็มบริเวณขอบสระ คุยกันเสียงดังจอแจแข่งกันเสียงเพลงที่เปิดคลอ บรรยากาศครึกครื้นทีเดียว

   “พี่แนทหวัดดีครับ” ผมยกมือไหว้พี่แนทที่ยืนคุยอยู่ตรงบริเวณขอบสระข้าง ๆ เป็นโต๊ะที่มีของขวัญวางเต็มจนจะล้นอยู่แล้ว วันนี้พี่แนทแต่งตัวสวยมากครับ

   “หมูแฮม คิดถึงจังเลยจ๊ะ”พี่แนทถลาเข้ามากอดผม จนคนแถวนั้นมองกัน แต่ผมว่าไม่ได้มองผมนะโดยเฉพาะสาว ๆ

   “พี่แนทสวยจังเลยครับ แฮมน่าจะจีบพี่แนทแต่แรก” ผมหยอดพี่สาวไป พี่แนททำหน้าหมั่นไส้ผมเต็มที่

   “หมูแฮมก็น่ารักจ้า ส่วนเรื่องจีบพี่ พี่คงปฏิเสธ เพราะพี่ไม่อยากมีแฟนหน้าตาน่ารักกว่าพี่หรอกนะ จริงไหมคะพี่เร” พูดแล้วหันไปขอความเห็นจากคนที่ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่ข้าง ๆ ผม

   “จริงที่สุด อย่างหมูแฮมต้องมีแฟนหล่อ ๆ แบบพี่น่ะดีแล้ว”

   “พี่เร!!” พูดอะไรไม่อายปาก พี่ไม่อาย แต่ผมอายนะ ก็พี่แนทยิ้มล้อ ๆ ผมอยู่ เดี๋ยวก็ได้โดดน้ำแก้เขินกันพอดี

   “หือ หล่อค่ะ หล่อจริง ดูดิสาว ๆ มองกันซะ...เด่นกว่าเจ้าของงานนี่ไม่น่าให้มาเลย”

   “พูดได้ดีนะเรา อ่ะของขวัญวันเกิด มีความสุขมาก ๆ นะแล้วก็รีบแต่งงานมีหลานให้พี่อุ้มเร็ว ๆ ล่ะ ไอ้ปอนด์มันบ่นเช้า เย็น ว่าอยากอุ้มเด็กแล้ว” ตาผมยิ้มล้อมั่งล่ะ พี่แนทเขินจนแทบม้วน

   “บ้า พี่เรนิ”

   “แฮมก็ขอให้พี่แนทมีความสุขครับ แล้วก็เป็นพี่สาวที่น่ารักของแฮมตลอดไป”

   “จ้า ขอบใจจ๊ะ ยังไงพี่เรก็พาหมูแฮมไปทานอะไรกันก่อนนะคะ ตามสบายเลย และกะ......”

   “แนท คนนี้รึเปล่าจ๊ะ พี่เรวินที่เธอเคยพูด” เสียงแหลมดัดดังขึ้นแทรกทั้งที่พี่แนทยังพูดไม่จบ สาวสวยในชุดแซ็ก แหวกอกแทบจะล้นออกมาโชว์ทั้งทรวงอยู่แล้ว สวยครับพอ ๆ กับพี่แนทเลย แต่ผมชอบพี่แนทมากกว่า แต่ที่ผมไม่ชอบมากที่สุดคงเป็นสายตาที่จับจ้องคนที่ยืนข้าง ๆ ผมอยู่ พี่เรคงรู้ตัวส่งยิ้มให้นิดนึงก่อนจะเสมองไปทางอื่น

   “เอ่อ จ๊ะ นี่พี่เร แล้วก็นี่หมูแฮมเป็น..”

   “น้องชายสินะจ๊ะ ต๊ายหน้าตาน่ารักจังโตขึ้นคงหล่อเหมือนพี่แน่ ๆ ใช่ไหมคะพี่เร” ไม่พูดเปล่ายังถลาเข้าไปเกาะแขนคนที่ตัวเองขอความคิดเห็นอีก ผมหันไปมองหน้าพี่แนทที่ทำหน้าเจื่อนอย่างกลืนไม่เข้าคายไม่ออก

   “พี่ชื่อฟางค่ะเป็นเพื่อนแนท เราสนิทกันม๊ากมากแล้วที่สำคัญ ยังไม่มีแฟนค่ะ” ไม่ต้องถามเลยครับ พี่แกเล่นแนะนำและโปรโมทตัวเองเสร็จสรรพ พูดกับผมแต่คำท้ายช้อนสายตาไปมองคนที่ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ แต่ก็ยังมีมารยาทพอที่จะหันมายิ้มให้คนที่เกาะแขนตัวเองอยู่ ผมมองหน้าอกหน้าใจที่เบียดแขนพี่เรอยู่

   “เอ่อ ยังไงก็ขอตัวนะครับ เพื่อนพี่รออยู่ข้างใน”พี่เรพูดแล้วแกะแขนพี่ฟางออก พร้อมกับหันมาดึงแขนผมให้เดินตามเข้าไป เมื่อถึงที่พี่ ๆ ก็จัดการขยับขยายให้นั่งกัน มีการยกโซฟามาเสริมอีก

   “เต็มที่โว๊ย วันเกิดแฟนตรูเอง” พี่ปอนด์ยกแก้วขึ้น ทุกคนก็ยกแก้วขึ้นมาชนกัน ผมก็ได้แต่นั่งมองน้ำพันซ์สีสวยที่พี่เคนเป็นคนเสริฟให้  ยิ่งดึกเสียงยิ่งดังก็พวกพี่แกเล่นแย่งกันคุยมีวกเข้ามาหาผมบ้าง ก็ยิ้มหัวเราะไปตามเรื่องตามราว พี่เรเริ่มเลื้อยแล้วครับมือเริ่มอยู่ไม่สุขเดี๋ยวกอดเอว เดี๋ยวจับมือ ผมต้องคอยระวังตลอด ยังมีพี่บางคนที่ยังไม่รู้ความสัมพันธ์จริง ๆของเราเพราะไม่รู้ว่าทุกคนจะเป็นเหมือนพี่ ๆ ที่ผมเคยเจอหรือเปล่า ผมมองคนที่บอกว่าตัวเองไม่เมา แต่ผมก็คิดว่าพี่เรเมาไม่มากหรอก แต่คงมึน ๆ ล่ะนะ  แล้วผมจะกลับบ้านปลอดภัยไหมเนี่ย

   “มาแล้วค่ะ มาแล้วหนุ่ม ๆ กับแกล้มฝีมือฟางเองค่ะ” เสียงแหลมดัดที่เหมือนเคยได้ยินดังขึ้น ทุกคนเงยหน้าไปมองแทบทุกคน ...พี่ฟาง...

   “ขอฟางร่วมวงด้วยนะคะ ข้างนอกเสียงดังน่ารำคาญ” หลังจากวางถ้วยหมูทอดลงเสร็จ ก็จัดการเบียดพี่ทศที่นั่งข้างพี่เรออกแล้วอัญเชิญตัวเองนั่งเบียดเข้ามาทางพี่เร ทั้งที่อีกฝั่งก็ว่าง

   “เฮ๊ยฟางเราว่ามีแต่ผู้ชายดูไม่เหมาะนะ ไปข้างนอกแหละดีแล้ว” พี่เคนคงมองดูแล้วไม่ค่อยถูกตาหรือยังไงไม่รู้ พูดขึ้น พร้อมกับหลายคนที่พยักหน้ารับกัน

   “ไม่ ฟางจะอยู่นี่ใครจะทำไม นะคะพี่เรฟางนั่งด้วย” ผมว่าพี่ฟางน่าจะอายุเท่ากับพวกพี่เร แต่คงเรียกพี่เรตามพี่แนทสินะ

   “ก็แล้วแต่ครับ” ผมหันไปมองหน้าคนที่อนุญาต แล้วเลยไปถึงแขนที่เกาะและหน้าอกที่จงใจเบียดเข้าหา.....ชอบรึไงกัน ผมพยายามจะสบตาพี่เรอยากให้รู้ว่าผมไม่ค่อยพอใจ แต่พี่เรไม่หันมามองผมเลยทั้งที่มือยังเกาะเอวผมอยู่ และพี่ฟางก็เกาะแขนพี่เรอยู่เหมือนกัน

   “เอ่อ แฮมขอออกไปข้างนอกนะครับ อึดอัด” ผมบอกพี่เคนที่นั่งตรงข้ามกัน

   “ไม่มีอะไรนะ”  ดูเหมือนพี่เคนจะรู้ว่าผมรู้สึกยังไงแกพยักหน้ารับแล้วถามออกมาผิดกับอีกคนที่ยังนั่งมองผมอยู่แต่ไม่พูดอะไร ผมแกะมือพี่เรออกก่อนจะลุกออกไปไม่หันมามองอีก บอกไม่ถูกว่ารู้สึกยังไง หึงเหรอ คงใช่มั้งก็ไม่เคยเป็นนิ แต่ที่รู้คือพี่เรไม่ปฏิเสธอะไรเลย ทำไมต้องยอมให้ผู้หญิงคนนั้นมาเกาะแกะ ทั้งที่ดูก็พอจะรู้ว่าพี่ฟางต้องการอะไร ผมเดินออกมาหน้าบ้านที่ติดไฟสว่างไปเกือบทั้งบริเวณ เลือกนั่งตรงบนโต๊ะไม้ที่ขัดมันจนเงาวับ ข้าง ๆ เป็นบ่อปลาคร๊าฟที่ว่ายวนกัน มีน้ำตกเล็ก ๆ อยู่หน้าบ้านได้ยินเสียงเพลงแต่ไม่ดังมาก ความสงบทำให้ผมสงบใจลงได้

   “พี่นั่งด้วยได้ไหมครับ” ผมหันไปตามเสียงที่อยู่ข้างหลัง พี่คนที่ผมว่าหน้าคุ้น ๆ เหมือนจะเคยเจอที่ไหน แต่นึกไม่ออก

   “ครับ” ผมบอกแล้วหันกลับมาจ้องปลาคร๊าฟที่ว่ายวนกันอยู่ สีสันบนตัวสะท้อนแสงไฟดูสวยแปลกตาไปอีกแบบ

   “หมูแฮม จำพี่ไม่ได้เหรอครับ” ผมหันมามองคนที่ถาม คงจะจริงอย่างที่ผมคิดว่าเคยเจอกัน พี่แกก็ยิ้มให้เมื่อผมเผลอจ้องหน้าพี่แกนานไป เพราะกำลังใช้ความคิดว่าเคยเจอกันที่ไหน

   “น่าน้อยใจจัง พี่จำหมูแฮมได้แม่นเลย พี่เวย์ครับเป็นเจ้าของบังกะโลที่หมูแฮมไปเข้าค่ายไง” สมองผมประมวลผลทันที .....แล้วก็ถึงบางอ้อ พี่เวย์หน้าเปลี่ยนไปนิดหน่อย ตอนที่เจอคราวนั้นพี่แกไม่มีหนวด แต่เจอกันคราวนี้มี แต่ก็ดูหล่อแบบเข้ม ๆ

   “จำได้แล้วครับ แฮมก็คิดอยู่ว่าคุ้นเหมือนกัน ยังแอบคิดเลยว่าพี่เวย์หน้าโหลรึเปล่า”

   “หือ จริงอ่ะ ร้ายนะเราจำไม่ได้เองแล้วยังมาว่าพี่หน้าโหลอีก” พี่เวย์พูดแล้วยกมือมาขยี้หัวผมเบา ๆ มันแปลก ๆ แต่ก็ได้แต่ยิ้มเจื่อน ๆ ให้

   “เป็นน้องชายไอ้เรครับ พี่จำได้นะว่าไอ้เรเป็นลูกคนเดียวนะ”

   “เอ่อ ครับรู้จักกันน่ะครับ แล้วพี่เวย์ ไม่เข้าไปดื่มกับเพื่อน ๆ เหรอครับ” ผมเปลี่ยนเรื่อง บอกไม่ถูกว่าทำไมไม่อยากคุยเรื่องนี้กับพี่เวย์เท่าไหร่

   “อ๋อ พี่ดื่มไม่เก่งน่ะ หมูแฮมไม่อยากคุยกับพี่รึเปล่า” พี่เวย์พูดแล้วทำหน้าเศร้าลง แล้วผมจะต้องทำยังไงล่ะเนี่ย

   “เปล่าหรอกครับ เห็นกำลังสนุกกันอยู่” พูดแล้วรู้สึกว่าใจกระตุกขึ้นมา สนุกเหรอ แล้วตอนนี้พี่เรล่ะ ผมเดินออกมาอย่างนี้ห่วงบ้างรึเปล่า รึกำลังสนุกกันอยู่กับ...

   “หมูแฮมเป็นอะไรรึเปล่าครับ” พี่เวย์พูดแล้วเอื้อมมือมาจับแขนผม

   “ไม่เป็นไรครับ เอ่อ พี่เวย์อยู่แถวนี้เหรอครับรึตั้งใจมางานพี่แนท” ผมหาเรื่องคุยแล้วรีบขยับแขนตัวเองออก ทั้งที่พี่เวย์ไม่ได้มีท่าทางจะอะไร แต่ผมรู้สึกไปเองรึเปล่าว่าพี่แกกำลังจะจีบผมอยู่ มันทำให้ผมทำตัวไม่ถูก

   “พี่ย้ายเข้ามาดูแลโรงแรมของคุณพ่อที่นี่ครับ”

   “ครับแล้วบังกะโลที่นั่นใครดู แฮมว่าบรรยากาศดีนะครับ”

    “ไป ๆ มา ๆ ครับ พี่ดีใจที่หมูแฮมชอบ ยังไงว่าง ๆ พี่พาหมูแฮมไปเที่ยวที่บังกะโลอีกดีไหมครับ” ผมยิ้มรับ แต่ก็ต้องหลบสายตาที่ยังจ้องมา....ยังไงกันแน่

   “เอ่อ เข้าไปข้างในเถอะครับ”ผมลุกขึ้นแล้วออกปากชวนพี่เวย์ที่ยังนั่งมองผมอยู่ รู้สึกอึดอัดอย่างบอกไม่ถูก

   “ไปสิครับ” ผมเดินนำออกมาจากโต๊ะไม้โดยมีพี่เวย์เดินตาม แต่ยังเดินออกมาไม่พ้นบริเวณนั้น ก็เห็นพี่เรยืนล้วงกระเป๋าอยู่ตรงทางเดิน ที่สำคัญสายตาที่มองมาทำเอาผมใจสั่นอย่างไม่รู้ตัว แต่พอผมเดินเข้าไปใกล้ พี่เรก็ยิ้มรับปกติ แล้วสายตาเข้ม ๆ นั่นมองผมรึเปล่า

   “กลับรึยังครับ พรุ่งนี้ต้องไปโรงเรียนแต่เช้า” ได้เห็นรอยยิ้มนั่นความขุ่นเคืองในใจลดลงไป แต่ก็ไม่ทั้งหมด

   “ครับ เอ๊ะพี่เร!” ผมตอบกลับแต่ก็ต้องเซตามแรงพี่เรที่ดึงตัวผมเข้าไป แล้วกอดเอวไว้ สายตาที่ผมสงสัยว่ามองใครก็เฉลยเมื่อพี่เวย์เดินมายืนตรงหน้า

   “จะกลับแล้วเหรอวะ เรายังไม่ได้คุยอะไรกันมากเลยนะ กันกำลังคุยกับหมูแฮมสนุก ๆ เลย” บรรยากาศที่เริ่มมาคุเมื่อพี่เวย์พูดเหมือนทักเพื่อนปกติแต่สายตาไม่ใช่

   “อืม กลับละ อยู่นานไม่ได้ว่ะ เดี๋ยวจะเป็นการเปิดโอกาสให้แมวขโมย” พี่เรพูดแล้วยิ้มมุมปาก ผมเงยหน้ามองพี่เวย์ที่กำลังยิ้มแปลก ๆ อยู่เหมือนกัน

   “อืมโชคดีนะ” พี่เวย์พูดแล้วเดินสวนเพื่อจะเข้าบ้าน

   “ดูกันดี ๆ แล้วกัน ขึ้นชื่อว่าแมวขโมยมันทำแน่เมื่อมีโอกาส แกก็น่าจะรู้นะว่ามันเป็นยังไง เคยเป็นนิ” คำพูดที่พูดขึ้นมาลอย ๆ ของพี่เวย์ตอนที่เดินสวนทำให้ผมเงยหน้ามองคนที่กอดเอวอยู่ พี่เรยังทำหน้านิ่ง ๆ อย่างไม่สะทกสะท้านกับคำพูดแปลก ๆ นั่น

   “ก็ลองดูสิ ต่อให้มันมีเก้าชีวิต มันก็จะลิ้มรสความตายทุกชีวิตที่มันมี” พี่เวย์ชะงักเท้าก่อนจะเดินต่อเข้าไปในบ้าน ผมหันกลับมามองหน้าพี่เรที่ยังนิ่งอยู่ ถึงไม่เข้าใจแต่ก็พอจะดูออกว่าทั้งคู่คงไม่ได้เป็นเหมือนเพื่อนคนอื่น แน่ ๆ

   “พี่เรครับ กลับเถอะครับแฮมง่วงแล้ว” ผมเขย่ามือข้างที่กอดเอว พี่เรหันมามองก่อนจะปรับสีหน้าให้เป็นปกติ

   “ครับไปครับ” เห็นสีหน้าพี่เรแล้วผมก็ไม่กล้าคุยเรื่องพี่ฟาง คืนทั้งคืนผมเอาแต่คิดภาพที่พี่ฟางพยายามเข้ามาเบียดพี่เร ความรู้สึกหึงหวงมันเป็นอย่างนี้เองเหรอ รู้สึกไม่สบายใจ นอนไม่หลับ มันตามมาหลอนให้คิดแม้กระทั่งใจฝัน อย่างนี้สินะที่เค้าบอกว่าความรักทำให้เรามีความสุข และ ทุกข์ในคราเดียวกัน..ผมคงกำลังเป็นอยู่

[Sugar_Love]

  ขอบคุณทุกรีพายจร๊า ตาลซึ้งจายยที่ซู้ดที่ชอบเรื่องนี้กัน
FC กรน๊อตก็รอตอนต่อไปนะจร๊าอ่ะค่ะคะ (งงตัวเอง)

+ ให้คับ

เพิ่งเข้ามาอ่าน

แต่พออ่านแล้วติดคับ

ชอบคู่ กร กับ น็อต

ฉากหื่นโดนใจมาก 

อยากจะขออีกซักหลาย ๆ หื่น 

รอตอนต่อไปคับ   

ยังมีหน้ามาขอหลายหื่นอีก แค่หื่นเดียวก็พอจะรู้แระว่าตัวเองอ่ะหื่อน และใครบ้างที่หื่นระดับไหน... และอีกหลาย ๆ คน หนับหนุนคู่กรน๊อตรู้นะคิดรัยอ่ะ เอิ๊ก ๆ ยังไงก็ร๊ากกทู๊กคน

[roseen]

ถ้ามีอารมณ์หึง ก็แสดงตัวว่าเป็นเจ้าของซะเลยซิน้องแฮม

[pita]

น่านๆๆตัวมารมาแล้ว
พี่เร ต้องเคยแย่งแฟนพี่เรแน่นอนเลย
ชิมิ

[Chk~a]

มีเรื่องอิหยังกันอ่าาาา
แมวขโมยรัยกัน