หัวข้อ: คุณครับ...ได้(ฟัน)ผมแล้วก็มารักกันเถอะครับ บทที่ 59/60 พิเศษ UP 6/1/55

[talentcs]

น่าสงสารกาย เนอะ โดน รุก ตลอด แต่ยังไม่ถึงกับ รุกฆาต เหมือน คเชนทร์
ฮ้อ TToTT

[the_pupae]

 :เฮ้อ:เหลือท่านประธานกะวรุจน์แล้วซิ.....อ๋อเชิงชายด้วย :z3:ใครกันหละเนี่ย

[MoMoRin]

(+___+) oi~lae duu wun waai maak kwa derm na kha pii!!

[THiiCHA]

ยังงงกันอยู่อีกเหยอ เรื่องมันเริ่มชัดเจนแล้วนะคร้าบ

มันแค่เรื่องนิยายเพ้อฟันเวอร์ๆ อ่ะ ไม่ต้องอาศัยโคนันซักกะนิด

กล้าพูดเนอะ ขอบอกว่า นิยายเรื่องนี้เล่นเอาคนเค้าวุ่นวายกันยกเล้า   

ขุดหาพระเอกจนบอร์ดจะพรุนแล้ว 

[tagloveX-Mark]

เจนจิราทำมัยเนียนขนาดนี้ แล้วคุณพฤศไม่เคยเอะใจบ้างเลยเหรอ คเชนทร์ก็ฉลาด น่าจะจับพิรุธอะไรเจนจิราได้บ้างสิ อยู่มาตั้งนาน ไม่มีพิรุธเลยเหรอ
แล้วสรุปคเชนทร์ไม่ใช่ชายคนนั้นที่กายเสียตัวให้คืนวันศุกร์ที่ 20 แล้วเป็นใครกันล่ะ ยังมีตัวละครอื่นอีกเหรอ?
โอ๊ยยยยยยยย ซับซ้อนซ่อนเงื่อนจิง ๆ ><

ปล. ถ้ามีรวมเล่ม ทำเป็นหนังสือมะไร แจ้งด้วยนะคับ ชอบเรื่องนี้มาก คนแต่งเก่งจิง ๆ ^^

[LittlePrince]

อ่านมาจนเหมือนจะจบเรื่องอยู่แล้วยังไม่รู้เลยว่าตกลงกายนอนกับใครคืนนั้น เชียร์พ่อช้างถึกฮะ

[silverphoenix]

กายยย  เป็นมาโซไปเหอะ  เลือกท่านประธานนะ

[amito]

ช่วงนี้กายโดนรุกหนัก ทุกคนก้ออยากครอบครองกายทั้งตัวและหัวใจทั้งนั้น

[katawoot]

บทที่ 48 แล้วนะครับ อีกไม่กี่บทก็จะจบ ใครเริ่มเบื่อเรื่องนี้ก็จะได้อ่านเรื่องใหม่และเบื่อเรื่องใหม่ต่อไป 555

Guy Chapter 48

หลังจากส่งลูกทัวร์กลับโรงแรมที่พัก นรธีร์และกายกลับมาที่บริษัท รอเวลาเลิกงาน ขณะที่นั่งรออยู่ที่ห้องโถง นรธีร์สังเกตเห็นกายนั่งเหม่อลอยเช่นเคยจึงเดินเข้าไปหา
“ฉายหนังเรื่องเดิมซ้ำอีกแล้วกู" นรธร์พึมพำเบาๆ แล้วถามกายขึ้นมาว่า "คิดอะไรอยู่วะกาย"
กายส่ายหน้าแล้วถอนหายใยเบาๆ นรธีร์ค้อนและพูดต่อว่า
“แกไม่ไว้ใจฉันอีกต่อไปแล้วใช่ไหมถึงไม่ยอมบอกว่ากำลังคิดอะไรอยู่"
“เปล่า ไม่ใช่ยังงั้น" กายส่ายหน้า
“หรือคิดถึงคุณวรุจน์"
“เจ๊เลิกพูดถึงคุณวรุจน์ซะที"
“ฮ้า นี่คุณวรุจน์สุดหล่อหลุดออกจากวงโคจรแล้วหรือ แบบนี้แสดงว่าคุณธฤตก็นำโด่ง" นรธีร์อุทาน
“คุณธฤตมาเกี่ยวอะไรด้วย ไม่ใช่ทั้งนั้นล่ะเจ๊"
“หรือไอ้ชาย" นรธีร์เดาต่อ
“เอ้อ" กายหายใจแรงๆ "ทำไมมันต้องเป็นแบบนี้"
“นี่แสดงว่าแกเริ่มตัดสินใจบ้างแล้วใช่ไหม" นรธีร์ทำเสียงดีใจ "ดีแล้วล่ะ ทุกอย่างจะได้ราบรื่นเสียที"
“หวังว่าคงเป็นยังงั้น" กายยักไหล่เล็กน้อย
“เจ๊จะได้บอกไอ้ชายให้ตั้งใจทำงานสร้างเนื้อสร้างตัวเพื่อสร้างชีวิต"
“เชียร์กันนักนะ" กายทำตาค้อนนรธีร์
“ก็เพราะฉันไม่เห็นว่าใครมันจะเหมาะกับแกเท่าไอ้ชายนี่หว่า"
“แม้แต่คุณวรุจน์งั้นหรือ" กายถาม
“ใช่" นรธีร์พยักหน้าอย่างมั่นใจ "คุณวรุจน์ยิ่งไม่เหมาะกับแกเข้าไปใหญ่ คนไม่มีความจำร่วมกันยิ่งเหินห่าง กับไอ้ชาย แกกับมันผ่านอะไรมาด้วยกันเยอะ คนเรายิ่งรู้จักกันนานยิ่งสนิท ยิ่งรักกันได้มั่นคง"
“เจ๊คิดว่างั้นหรือ"
“เชื่อฉันเถอะน่า แกไปบอกเลิกคุณวรุจน์และคนอื่นๆ ซะ แล้วก็มาตกลงปลงใจกับไอ้ชาย" นรธีร์แนะนำ

เลิกงาน คเชนทร์มารอกายหน้าบริษัทเช่นเคย คราวนี้ชวนไปทานอาหารเย็นอย่างเดียวไม่ชวนค้างคืนด้วย
“ผมไม่อยากให้คุณอึดอัดมากเกินไป" คเชนทร์ให้เหตุผล
“ขอบคุณนะครับ" กายตอบ "แต่ผมก็ไม่ได้อึดอัดขนาดนั้นหรอกครับคุณคเชนทร์"
“ผมว่าคุณน่าจะเรียกผมว่าเคนนี่ได้แล้วนะ ไหนๆ เราก็เป็นแฟนกันแล้ว"
“ขี้ตู่"
“อ้าว นี่เรายังไม่ได้เป็นแฟนกันหรือ แหวนผมก็สวมไปแล้ว" คเชนทร์มองมือของกายแล้วพยักหน้า "อืม คุณก็ยังสวมมันอยู่ ดีมาก"
“คุณคเชนทร์ครับ ไหนบอกว่าจะรอให้ผมตัดสินใจ"
“ผมขอถามอีกที คุณจะให้ผมรอนานแค่ไหน เอาแค่ให้ถึงวันเกิดคุณได้ไหมกาย"
“คุณรู้วันเกิดผม"
“อย่าลืมสิ คุณเคยทำงานที่เดียวกับผมมาก่อนนะ ผมแอบดูแฟ้มข้อมูลคุณแล้วล่ะ" คเชนทร์ยักคิ้ว
“ช่่วงนั้นผมคงอยูต่างจังหวัดครับ รู้สึกจะนำทัวร์ไปเที่ยวแม่ฮ่องสอน"
“ผมจะตามไป พอส่งลูกทัวร์เข้าที่พักเสร็จคุณก็ดินเนอร์กับผม" คเชนทร์สรุปง่ายๆ

พฤศวางเอกสารหน้ายี่สิบห้าหน้าที่อ่านอย่างตั้งใจมาเกือบหนึ่งชั่วโมงลงบนโต๊ะ ยกมือขึ้นคลึงขมับแล้วยกน้ำขึ้นมาดื่ม คืนนี้เขาทำงานดึกกว่าทุกคืน พฤศรู้สึกเหนื่อยมาก ขณะนี้เป็นเวลาตีหนึ่งครึ่ง และเมื่อนึกถึงว่าจะต้องไปทำงานก่อนเจ็ดโมงเช้าเขาก็อยากจะเดินเข้าห้องนอนเสียเดี๋ยวนี้ แต่พฤศก็ยังทำไม่ได้เพราะมีเอกสารที่เขาต้องอ่านอีกสองชิ้น
นักแปลคนใหม่ที่มาแทนกายเป็นเพื่อนรุ่นน้องของการุณย์ที่มาทำงานชั่วคราวเพียงแค่สามอาทิตย์ ซึ่งในช่่วงเวลานี้แผนกทรัพยากรบุคคลกำลังเฟ้นหาพนักงานใหม่อย่างเร่งด่วน
นักแปลคนนี้ทำงานได้รวดเร็วมาก แปลได้ถูกต้องแม่นยำ สมกับที่การุณย์รับประกัน ความจริงเขาอยากได้เพื่อนรุ่นน้องคนนี้ของการุณย์มาทำงานด้วย แต่หญิงสาวต้องเดินทางติดตามสามีซึ่งทำงานให้กับองค์กรอิสระแห่งหนึ่ง
พฤศหยิบเอกสารหนึ่งในสองชิ้นที่ต้องอ่านมาพลิกดูผ่านๆ แล้ววางลง ก่อนจะหยิบซองสีน้ำตาลที่แผนกตรวจสอบส่งมาให้เขาเมื่อบ่ายวันนี้มาถือไว้ในถือ พฤศถอนหายใจเบาๆ แล้วดึงกระดาษสีขาวแผ่นเดียวในซองนั้นออกมา รายงานการตรวจสอบพิเศษที่เขาสั่งการนั้นคืบหน้าไปมาก เขาไม่แปลกใจที่บริษัทจะมี 'ใส้ศึก' เรื่องแบบนี้ไม่ใช่จะไม่เคยเกิดขึ้น บริษัทของเขามีข้อมูลซึ่งสามารถ 'ขายได้เงินดี' และมีพนักงานหลายคนยอมเสี่ยงที่จะทำสิ่งแบบนี้
แต่อรัญเป็นรายที่เก่งที่สุด และทำให้เกิดการสูญเสียมากที่สุด
รองลงมาคือคนที่ชื่อปรากฎอยู่บนกระดาษแผ่นที่อยู่ตรงหน้าเขา
...เขามั่นใจว่าเป็นคนของวรุจน์...
...อรัญเป็นน้องของวรุจน์ แต่การกระทำของอรัญในครั้งนั้นเป็นเรื่องของบริษัทคู่แข่ง แต่คราวนี้เขาค่อนข้างแน่ใจว่่าเป็นเรื่องส่วนตัว...
...ปล่อยไว้ไม่ได้ เขาจะต้องทำให้เรื่องนี้จบไปเสียที เขาพลาดเรื่องกายมาหนหนึ่ง คราวนี้เขาจะไม่พลาดอีก...
...ความจริงเขาก็ชอบการทำงานของกาย แม้จะป้ำๆ เป๋อๆ ไปบ้างแต่ก็ถือได้ว่าเป็นคนที่ทำงานได้เยี่ยม โดยเฉพาะอย่างยิ่งภายใต้สภาวะกดดันแบบต่างๆ แต่ว่าตอนนี้กายคงมีความสุขกับงานทัวร์แล้ว คงไม่คิดจะกลับมาทำงานล่มและการแปล ที่สำคัญ กายคงไม่ค่อยจะชอบหน้าเขาเท่าใดนัก...

กายปิดโทรศัพท์แล้วปิดไปเพื่อเตรียมตัวเข้านอน พรุ่งนี้เช้าเขาต้องไปรับลูกทัวร์และนำเที่ยวสถานที่ท่องเที่ยวใกล้ตัวเมืองแม่ฮ่องสอน  อีกสามวันจะถึงวันคล้ายวันเกิดของเขา นรธีร์กับเชิงชายและเขาจะฉลองกันง่ายๆ ที่ร้านอาหารใกล้กับโรงแรมที่ลูกทัวร์พัก
เรื่องมันควรจะง่าย ถ้าเขาไม่ต้องรีบฉลองวันเกิดให้เสร็จแล้วรีบไปพบคเชนทร์
คเชนทร์ต้องการคำตอบในวันที่ 28
เขาจะต้องตัดสินใจว่าจะรับรับคเชนทร์หรือไม่ ตอนนี้ตัวเลือกเหลือเพียงเชิงชาย คเชนทร์ และวรุจน์ ซอว์ เบนถูกเขาปฏิเสธเป็นคนแรก ตามด้วยคุณทหารอากาศเมฆ ส่วนธฤตดูเหมือนจะรู้ตัวอยู่แล้วและดูเงียบๆ ไป หากแต่ส่งสายตาตัดพ้อให้เขาทุกครั้งที่เจอกันและพูดอยู่บ่อยๆ ว่าเขาทุ่มเทเพื่อเชิงชาย
เชิงชายป่วย นรธีร์กับเขากำลังช่วยกันหาเงินรักษาเชิงชาย นี่คือเหตุผลที่เขายอมรับงานพิเศษเป็นนายแบบ
...เรารักชายหรือเปล่า นี่คือคำตอบซึ่งบางทีอาจจะต้องค้นหาคำตอบให้ได้ภายในสามวันเช่นกัน...

วรุจน์ขบกรามจนขึ้นเป็นสันนูนขณะที่นั่งฟังรายงานจากตำรวจความคืบหน้าของคดีที่เขาถูกรถชน พันตำรวจโทกัณต์เข้ามารับผิดชอบแทนนายตำรวจคนเดิมเพียงไม่นานก็ทำให้คดีคืบหน้าไปมาก
“สารวัตรแน่ใจนะครับว่าไม่ใช่คนเดียวกับที่ผมสงสัย" วรุจน์ถาม
“แน่ใจครับ ตอนนี้ผมรอหลักฐานอีกไม่กี่ชิ้นก็สามารถปิดคดีได้" นายตำรวจหนุ่มตอบ
“เป็นคู่แข่งทางการค้า คิดจะทำกับผมขนาดนั้นเลยหรือ และมันก็เสี่ยงต่อการที่เสื่อมเสียต่อชื่อเสียงและต่อธุรกิจของเขามาก" วรุจน์พูดเบาๆ
“แล้วทำไมคุณสงสัยคุณพฤศ ประธานบริษัท Megatrex ล่ะครับ นั่นเป็นธุรกิจคนละประเภท ไม่ใช่คู่แข่งคุณ"
“เราเคยมี...”
“ถ้าเป็นคุณพฤศก็เรื่องส่วนตัวล้วน" สารวัตรกัณต์พูดแทรก ทำให้วรุจน์เลิกคิ้วด้วยความแปลกใจเพราะคาดไม่ถึงว่านายตำรวจหนุ่มจะสืบสวนได้ลึกขนาดนี้
“แหล่งข้อมูลที่คุณได้มาน่าเชื่อถือขนาดไหนครับคุณวรุจน์" สารวัตรหนุ่มถาม
วรุจน์นิ่งไปครู่ใหญ่ เขายอมรับสภาพของตัวเองว่าเป็นคนสูญเสียความทรงจำ และเรื่องต่างๆ ในอดีตเท่าที่รู้อยู่ตอนนี้คือิ่งที่คนอื่นป้นข้อมูลให้เขารับรู้
ข้อมูลที่ว่า พฤศเป็นศัตรู พฤศเป็นผู้ต้องสงสัย ใครอีกหลายคนก็เป็นผู้ต้องสงสัย ส่วนธฤตกับคเชนทร์ แม้ไม่ใช่ผู้ต้องสงสัยแต่เขาก็เกลียดเพราะเกี่ยวข้องกับพฤศ
ส่วนกาย เขาค่อนข้างระแวง เพราะจู่ๆ ก็โผล่เข้ามา เรื่องที่กายเล่าจะจริงหรือเท็จก็ไม่รู้ กายเกี่ยวข้องกับทั้งสามคนนั้น และเป็นไปได้ว่าอาจเป็น 'คน' ของคนใดคนหนึ่ง
บ้าจริงๆ เขาเกลียดความรู้สึกนี้มาก เขาเกลียดการสูญเสียความทรงจำเหลือเกิน ลุงพร้อมคนขับรถของเขาบอกให้ลืมทุกอย่าง ให้จบสิ้นเรื่องความเกลียดและการคิดจะแก้แค้น พ่อกับแม่และน้องชายของเขาไปสู่สุขคติแล้ว คนที่อยู่ข้างหลังควรจะได้อยู่อย่างมีความสุข
“ถ้าคุณเป็นผม คุณจะทำยังไงครับสารวัตร" วรุจน์ถามนายตำรวจ
“ผมจะเลือกความทรงจำที่มีคนป้อนให้คุณอย่างระมัดระวังที่สุด" พันตำรวจโทกัณต์ตอบ
“คุณพูดในฐานะตำรวจหรือบุคคลธรรมดาคนหนึ่ง"
“ในฐานะตำรวจผมจะเก็บข้อมูลทุกอย่างและสงสัยสิ่งที่น่าสงสัย ผมจะมองความเป็นไปได้ และแม้แต่ความเป็นไปไม่ได้ทุกอย่าง ผมจะเก็บข้อมูลทุกชนิดเพื่อเอาไว้วิเคราะห์ ทุกอย่างจะต้องไม่พลาด แต่ถ้าในฐานะบุคคลคนหนึ่งอย่างที่คุณถาม ผมจะเลือกเฉพาะเรื่องที่ดีและทำให้ผมมีความสุข"
“งั้นหรือครับ" วรุจน์เหยียดยิ้มมุมปาก
“ผมมองออกว่าท่าทางคุณไม่ค่อยมีความสุข ผมรู้ว่าเรื่องที่เกิดขึ้นกับคุณเป็นเรื่องหนัก และเป็นเรื่องยากที่คนทั่วไปจะทำใจให้ยอมรับได้"
“คุณกำลังจะบอกอะไรผม สารวัตรกัณต์"
“เรื่องคดี ปล่อยให้เป็นความรับผิดชอบของผมเถอะครับ ผมเชื่อในฝีมือตัวเอง และผมก็ต้องการให้คุณเชื่อในฝีมือของผมด้วย อีกไม่นานผมจะเอาคนทำผิดมาลงโทษ แต่คนที่คุณสงสัย ผมอยากจะให้คุณเลิกคิด เพราะผมไม่พบเงื่อนงำอะไรเลย และผมต้องการใช้เวลาในการสืบสวนมุ่งไปเฉพาะประเด็นที่เป็นประโยชน์ต่อคดี ผมไม่อยากเสียเวลากับคุณพฤศอีก เชื่อผมนะครับ"
“คุณมั่นใจขนาดนั้น" วรุจน์เลิกคิ้ว
“คุณวรุจน์ครับ" สารวัตรกัณต์เรียกวรุจน์ด้วยน้ำเสียงหนักแน่น "ผมได้ยศพันตำรวจโทมาด้วยฝีมือล้วนๆ คำตอบก็คือ ใช่ครับ ผมมั่นใจ"

วรุจน์เดินไปนั่งลงบนเก้าอี้ตัวโปรดหน้าบ้านพักผ่อนบนสระว่ายน้ำและทอดสายตามองไฟใต้น้ำที่ส่องแสงระยิบระยับ เขารู้สึกอยากจะว่ายน้ำ แต่รู้ว่าคงไม่มีใครยอมให้เขาทำเช่นนั้น การวิ่งและการว่ายน้ำเป็นกีฬาที่เขาโปรดปราน เขามักจะคิดถึงสิ่งต่างๆ ขณะที่กำลังหอบหายใจเหนื่อยขณะวิ่งเป็นระยะทางใกลๆ และขณะที่อยู่ใต้น้ำ เขาสัมผัสถึงความเงียบและความเป็นส่วนตัว และตอนนั้นเองเป็นเวลาที่เขาได้ใช้ความคิด
วรุจน์พยายามที่จะเชื่อสารวัตรกัณต์ทุกอย่่างทั้งที่ลึกๆ ยังคงรู้สึกยึดติดอยู่กับความสงสัยของตัวเอง
ความสงสัยที่เขาได้รับมาจากคนบางคนที่ป้อนข้อมูลความทรงจำให้เขา
ถ้าก่อนที่เขาจะสูญเสียความทรงจำแล้วเขาไม่ได้สงสัยเรื่องต่างๆ ที่กำลังสงสัยอยู่ขณะนี้ เขาจะลงทุนส่งใส้ศึกเข้าไปในบริษัทของพฤศเป็นเวลาถึงกว่าหนึ่งปีทำไม
เขาจะพยายามจ้องทำลายพฤศทำไม
ลุงพร้อมบอกว่าเรื่องของคุณพ่อคุณแม่ของเขาที่เสียชีวิตนั้นไม่มีหลักฐานแน่ชัด แต่จากรายงานของเจนจิรา เรื่องอรัญมีเงื่อนงำ
วรุจน์ถอนหายใจยาวๆ แล้วลุกขึ้นและเดินไปรอบสระว่ายน้ำช้าๆ ก่อนจะนั่งลงบนขอบสระและหย่อนเท้าลงไปแช่นำ จากนั้นหยิบโทรศัพท์ออกมากดหมายเลขของชายหนุ่มคนหนึ่งภาพใบหน้าวนเวียนเข้ามารบกวนความนึกคิดและจิตใจของเขาอยู่เนืองๆ
“ว่าไงกาย เพื่อนพิเศษของผม ทำไมติดต่อยากนัก"
“ผมมาทำงานที่แม่ฮ่องสอนครับ คุณวรุจน์รู้สึกดีขึ้นไหมครับ" กายตอบและถามอาการของวรุจน์
“ดีขึ้นมาก อีกไม่กี่วันผมก็จะไปทำงาน" วรุจน์ตอบ "คุณจะกลับถึงกรุงเทพฯ เมื่อไหร่ ผมอยากเจอคุณ"
“วันที่ 30 ครับ"
“ผมจะส่งคนขับรถไปรับคุณที่สนามบิน"
“คงไม่สะดวกหรอกครับ เพราะผมต้องไปส่งลูกทัวร์ที่โรงแรม" กายบอกเหตุผล
“ถ้างั้นผมจะส่งคนขับรถไปรับที่โรงแรม"
“แต่ว่า...”
“กาย...ผมอยากเจอคุณมาก" วรุจน์ทอดเสียงอ่อนโยน "คุณจะมาถึงกี่โมง โรงแรมอะไรครับ"
“คงราวสองทุ่มครับ โรงแรม Holiday Inn” กายตอบ
“ไม่ไกลกันนี่นา เอายังงี้ ผมจะไปรอที่โรงแรมผม จาก Hiliday Inn มาที่ The Atlantis เดินแค่ไม่กี่นาที มาทานข้าวกับผมนะครับ ผมจะสั่งให้เชฟเตรียมอาหารพิเศษให้ ถือซะว่าฉลองที่ผมหายดีพอที่จะไปทำงานได้แล้ว อย่าปฏิเสธนะครับกาย ผมรู้ว่าคุณไปทำงาน กลับถึงกรุงเทพฯ ก็คงเหนื่อย แต่คุณก็คงไม่ใจร้าย ปล่อยให้ผมทานข้าวคนเดียวนะ"
“ไม่หรอกครับ"
“ผมคิดถึงคุณ" วรุจน์พูดเสียงนุ่ม
“ครับ"
“แล้้วคุณล่ะกาย คิดถึงผมบ้างหรือเปล่า"
“เอ่อ...ก็...คิดถึงครับ" กายตอบเสียงเบา
“แล้วเจอกัน" วรุจน์พูดแล้ววางสาย

นรธีร์เดินเข้ามาใกล้กาย มองหน้าเพื่อนรุ่นน้องแล้วส่ายหน้าพร้อมกับถอนหายใจ
“ฉันเดาว่าแกคงพูดโทรศัพท์กับคุณวรุจน์สุดหล่อ"
“ทำเป็นรู้ดี ไม่ได้ยินว่าพูดอะไรซักหน่อย" กายเก็บโทรศัพท์เข้ากระเป๋าสะพายหลัง
“ไม่ได้ยินฉันก็รู้ ฉันเดาได้ก็แล้วกัน ตั้งแต่อยู่ห่างแกห้าก้าว เห็นหน้าเห็นตาแกก็รู้แล้วว่าพูดโทรศัพท์อยู่กับใคร ตางี้ หงอยเชียว คิดถึงเขามากละสิท่า วันเกิดตัวเอง คนที่เขาอยู่กรุงเทพฯ มาร่วมแฮปและปี้ตอนวันเบิร์ธเดย์ไม่ได้ ส่วนคนที่อยู่ด้วยที่นี่ก็อยากแฮปและปี้ แต่แกก็เอาแต่ท่าโน้นท่านี้"
“จะไปกันหรือยังเจ๊" กายไม่สนใจคำตอบประชดประชันของนรธีร์ "เดี๋ยวชายจะรอ"
“แล้วแกทำไมต้องเร่งนัก ฉลองวันเกิดตัวเองนะจะบอกให้ รีบไปทำไมนักก็ไม่รู้ ร้านอาหารก็อยู่แค่นี้เอง ส่งลูกทัวร์เสร็จว่าจะอาบน้ำแต่งตัวสวยๆ ก่อนก็ไม่ได้ แกทำเหมือนอยากจะรีบฉลองให้เสร็จจะได้รีบไปไหนต่อ ทำยังกะมีนัดซ้อนยังงั้นล่ะ"
“เปล่า" กายส่ายหน้า "ก็ชายไม่สบาย ไม่อยากให้นอนดึก อากาศก็ยิ่งเย็น"
“แน่นะ แกคิดแบบนั้นแน่นะ" นรธีร์ชี้หน้ากาย
“ก็แน่สิ" กายตอบ "อีกอย่าง ผมง่วงแล้ว"
“อะไรวะ จะรีบนอนไปถึงไหน"
“เจ๊ มันก็แค่วันเกิด ทุกปีก็แค่นั่งกินอาหารในร้านเล็กๆ บางปีกินร้านข้าวต้มข้างถนนด้วยซ้ำ เค้กก็ไม่ต้องเป่า มีปีนี้ล่ะที่พิเศาหน่อย เพราะฉะนั้นรีบๆ ไปกันเถอะ" กายทำเสียงหงุดหงิดแล้วเดินนำหน้านรธีร์ เพื่อนรุ่นพี่จึงไม่เป็นสีหน้าหนักใจของเขา
...เสร็จจากฉลองวันเกิดกับเชิงชายและนรธีร์ เขามีนัดกับคเชนทร์ และไม่ใช่นัดธรรมดาเสียด้วย เป็นนัดที่คเชนทร์ต้องการได้รับคำตอบเรื่องของหัวใจ อุตส่าห์ตามมาถึงแม่ฮ่องสอน ถ้าเราไม่ชัดเจน คเชนทร์คงไม่ยอมและต้องคาดคั้นเอาคำตอบให้ได้...

กายนั่งทานอาหารเงียบๆ สลับกันหันไปมองเชิงชายแล้วส่งสายตาดุๆ ให้ เพราะเชิงชายเอาแต่นั่งทำตาหวานเยิ้ม มองกายอย่างหลงไหล
“เลิกมองซะที ชาย"
“แสงตะเกียงส่องกระทบหน้ากาย ฉากหลังเป็นภูเขา ดูเพลินมากรู้หรือเปล่า ชายอยากเก็บภาพนี้ไว้นานๆ"
“เมื่อไหร่เจ๊นอจะกลับจากห้องน้ำวะ" กายพูดเรื่องอื่น
“สุขสันต์วันเกิดนะกาย" เชิงชายพูดขึ้น
“เมื่อกี้ก็อวยพรกันไปแล้ว"
“นั่นมันตอนอยู่กันสามคน ตอนนี้เราอยู่กันสองต่อสอง" เชิงชายแย้ง
“อวยพรบ่อยๆ น่ารำคาญ"
“อวยพรแค่นี้ล่ะ ไม่พูดอีกแล้ว" เชิงชายยิ้มแล้วถามขึ้นมาว่า "กายชอบของขวัญที่ชายให้หรือเปล่า"
“ก็ชอบสิ"
“ชอบแน่นะ"
“ก็แน่สิ"
“จริงๆ นะ" เชิงชายคาดคั้น
“ของให้มาก็ต้องชอบ ถ้าไม่ชอบก็โยนทิ้งไปแล้ว"
“ชายอยากให้ของแพงๆ แต่ว่าชายไม่ใช่คนร่ำรวยอะไร ก็เลยเลือกอันที่คิดว่่ากายจะชอบที่สุด"
“เลิกพูดเรื่องรวยไม่รวยนี่ซะทีได้ไหม"
“ชายรู้ว่ากายไม่แคร์เรื่องความรวยหรือเรื่องคนรวย แต่กายแคร์คนที่ใจใช่ไหม เพราะฉะนั้นชายอยากจะบอกว่าทั้งใจของชายเนี่ย เป็นของกายทั้งหมดเลยรู้หรือเปล่า"
“ก็เห็นพูดบ่อยๆ นี่ ทำไมจะไม่รู้" กายตอบ
“ทั้งที่รู้ แต่กายก็ไม่...”
“จะให้ตอบตกลงเป็นแฟนกันใช่ไหมชาย" กายพูดแทรก
“ใช่ ชายไม่อยากจะรอ" เชิงชายพยักหน้า "ได้ไหมกาย เราเป็นแฟนกันได้หรือเปล่า ไม่ต้องเป็นเพื่อนต่อไปอีกแล้ว"
“แล้วเป็นเพื่อนกันมันไม่ดีหรือชาย"
“กายคิดกับชายได้แค่นั้นจริงๆ หรือ" เชิงชายถามเสียงเบา
“เอ่อ...”
“หรือกายต้องการเวลาคิดต่อ อย่าคิดให้นานนักเลย จะรอไปทำไมเล่า เวลาของชายมีเหลือไม่มาก"
“ทำไมจะไม่มาก ไม่ใช่ว่าจะไปวันพรุ่งนี้มะรืนนี้ซะหน่อย แล้วอีกอย่าง เรื่องโรคนี้ก็จะต้องหาย ไม่ยังงั้นจะช่วยกันหาเงินมารักษาทำไม"
“อย่าพูดให้ชายต้องหลอกตัวเองเลย ชายรู้ว่าไม่ช้าก็เร็ว ชายก็ต้องตาย แต่จะต้องตายเร็วกว่าคนอื่นเมื่อไหร่นั้น...”
“อย่ามาพูดเรื่องตายในวันเกิดเรานะชาย" กายพูดแทรก
“ขอโทษ" เชิงชายก้มหน้า
“เราแค่...” กายถอนหายใจ "เราแค่ไม่อยากให้คิดอะไรที่บั่นทอนความรู้สึก ตราบใดที่ยังมีลมหายใจอยู่ ชายก็ต้องมีความหวัง"
“ชายอยากให้กายเป็นความหวังของชาย เป็นแสงสว่างของชาย เป็นทุกสิ่งทุกอย่างที่จะต่อลมหายใจของชาย" เชิงชายพูดเสียงหนักแน่น
“เชิงชาย" กายพึมพำ หากเป็นเวลาอื่น เขาคงโวยวายบอกให้เชิงชายหยุดพูด แล้วบ่นว่าจะอาเจียนกับคำพูดเลี่ยนๆ แต่เวลานี้ เขาเห็นแววตาเศร้าสร้อยของเชิงชายแล้วทำให้พูดไม่ออก
...เขาต้องตัดสินใจเสียที อย่างที่นรธีร์บอกว่า เจ็บกันเสียแต่ตอนนี้ จะได้เจ็บเพียงเล็กน้อย หากปล่อยไว้นานก็จะเสียใจมาก...
...เขายอมรับว่าเชิงชายเป็นคนดี และเขาก็ชอบเชิงชายอยู่ไม่ใช่น้อย แต่นั่นก็เหมือนคำถามที่เฝ้าถามตัวเองอย่างหนักตลอดสามวันที่อยู่ในแม่ฮ่องสอนว่่า ชอบ แต่ถึงขั้นรักหรือเปล่า และจริงๆ แล้ว หัวใจเรารู้สึกอย่างไร...
กายสูดลมหายจเข้าลึกๆ แล้วผ่อนออกมาช้าๆ ก่อนจะถามเชิงชายเบาๆ ว่า
“ชาย ถ้ายังไงก็ต้องเป็นเพื่อน ชายจะยังคบกับเราอยู่หรือเปล่า"
“กาย..." เสียงของเชิงชายเบาโหวง

::: End of Chapter 48 :::

[iforgive]

เอาล่ะ  เหลือวรุจน์กับท่านประธาน  เชียร์วรุจน์นะ  เพราะหมั่นไส้ท่านประธานเต็มแก่แล้ว

[silverphoenix]

อัพเร็วจังเลยยย

ใครๆๆๆๆ

[♠♥♦♣]

ไม่แน่กายอาจไม่ได้ใครเลย
เลือกนักมักได้แร่

[findfine]

อาจจะเป็นท่านประธาน เชียร์ท่านประธาน

[moonoi_sert]

 :m15:ไม่ว่ากายจะตัดสินใจยังไง ก็ต้องมีคนเจ็บปวดอยู่ดี แต่อย่างน้อยก็ยังดีกว่าไม่ตัดสินใจเลือกคนใดคนหนึ่ง เพราะนั้นจะเจ็บปวดยิ่งกว่าอะไร

[myall]

หรือจะเป็นวรุจน์ล่ะเนี่ย แล้วเคนนี่ของเค้าล่ะ 

[THiiCHA]

ตัดไปอีกหนึ่ง คิคิ

ประธานเอร๊ยเป็นไงละชีวิตที่ขาดกาย

หายโง่แล้วก็รีบๆมาฉุดกายได้แล้ว

อิฉันบัญชา ไฟเขียวโลด5555

[kikumaru]

ยังไงก็ยังชอบเคนนี่
แม้อาจจะไม่ใช่พระเอก

[tamako]

เหลือสองคนแล้วสินะ
วรุจน์กับท่านประธาน  แอบเชียร์ท่านประธาน
แม้จะยังสงสัยว่ากายไปรักกับท่านประธานตอนไหน

[boomiezzz]

พี่นายสุดยอดคับ สนุกมากๆ ที่สำคัญอัพทุกวันเลย ขอบคุณคับ 

[emmybblood]

โค้งสุดท้ายละ..

ขอเดาว่าวรุจน์เป็นคำตอบสุดท้ายนะคุณคฑา

ดูเฮียแกมีความผูกพันทางจิตใจกะน้องกายสุดๆ ละตอนนี้ 

อิประธานแผ่วไปมากแล้ว   แต่สงสารเคนนี่สุดใจ  แอบเชียร์พระรองเกาหลีคนนี้ละกัน

[jiki]

ดีมากๆ. ตัดชายไปซะ

[kawaiineko]

ยังงงกันอยู่อีกเหยอ เรื่องมันเริ่มชัดเจนแล้วนะคร้าบ ต้องอ่านบทสนทนาของตัวละครดีๆ นะ แล้้วจะรู้ว่าเรื่องนี้ไม่ได้มีอะไรซับซ้อนเลย มันแค่เรื่องนิยายเพ้อฟันเวอร์ๆ อ่ะ ไม่ต้องอาศัยโคนันซักกะนิด
ป.ล. คเชนทร์เป็นคนฉลาดนะครับ แค่ปฏิเสธด้วยคำพูดไม่กี่คำ เอาอีตาช้างเชือกนี้ไม่อยู่หรอก 555

จากที่ตามเชียร์ วรุจน์ มานาน ตอนนี้คิดว่า ต้องเป็น คเชนทร์ แน่นอน ฟันธง

เดียวต้องไปอ่าน ตอน 48 ต่อล่ะ

คุณคทา มาต่ออย่างต่อเนื่องอย่างนี้ดีมาก ๆ เลย ช่วยบรรเทาอาการลงแดง

ของผู้อ่านได้เยอะเลย จะรอตอน 49 ต่อล่วงหน้าเลยล่ะกันนะขอรับ

ตอนนี้ไปอ่าน ตอน 48 ล่ะ บะบาย

[SuSaya]

ช่วงนี้อ่านไม่ทันเลยแฮะ...แปะโป้งไว้อีกตอน

[Ak@tsuKII]

เหลือชิงดำสองคน ประธานกะวรุต แต่เชียร์ประธานนะ โอกาสเป็นประธานก็มีมาก เช่น ประมาณจะมีบทเล่าในมุมความคิดตัวละครเยอะสุดรองจากกาย ส่วนคนอื่นแทบไม่บ่อย จะถูกเล่าในมุมกาย เดินเรื่อง 

[zatamare]

ไม่เลือกใครเลยในรายชื่อ แต่คนที่ไม่อยู่ในรายชื่อได้รับเลือก ป่ะกาย

[MoMoRin]

(+_____+) yang mai jop gnai ngai na nia...

[Akad3ar]

ดีใจที่พี่นายมาต่อทุกวัน คิคิ

[sinorita]

เอ่อ คือว่า ท่านประธานเป็นคนนอกตัวเลือกของกายใช่ไหม เพราะรู้สึกว่าอิตานี้ไม่รู้สึกอะไรกับกายเลย
นอกจากนึกชมเรื่องงาน เรื่องรูปร่างหน้าตา บุคลิกเหมือนคนรักเก่าก็แค่นั้น
แต่ไม่แน่ เผื่อฟลุ๊ค เพราะอิตาประธานอาจมีเสน่ห์เร้นลับบางอย่าง ขนาดทำให้อรัญตามมางอนง้อขอคืนดีได้

ขอให้มาอัพบ่อยๆอย่างนี้จนจบนะคะ 

[indy❣zaka]

ถ้าเหลือวรุจน์กับประธาน  เชียร์วรุจน์อ่ะ 

แต่ถ้าเคนนี่ยังมีสิทธิ์  ก็ยังเชียร์เคนนี่สุดใจขาดดิ้นเลย 

[luv_khun]

คุณ katawoot  ยังไม่เบื่อเรื่องนี้นะ  ขอยกนิ้วให้ แต่งเนื่องได้ลายละเอียดมาก

จะยังสงสัย กลุ่มผู้รู้เห็นในบาร์ก่อนที่ใครบางคนจะพากาย(ซึ่งคงจะเมาไม่รู้เรื่อง)ไปนอนที่คอนโดของคเชนทร์นะ ไปไหนกันหมด

กล่าวถึงแค่ตอนแรกๆนิดหน่อย  หรือไม่มีส่วนเกี่ยวพันกันเลย

จะเฉลยตอนหลังหรือเปล่า อยากรู้อะ