หัวข้อ: คุณครับ...ได้(ฟัน)ผมแล้วก็มารักกันเถอะครับ บทที่ 59/60 พิเศษ UP 6/1/55

[qq_oo]

สนุกดีค่ะ  ลุ้นดี
+1

 

[foxkykung]

สงสัยคเชนทร์ คาดว่าคนที่เรียก เคนนี่ น่าจะเป็นประธาน

สรุป ลุ้นต่อไป

[ลูกลิงแสดงตัว]

คเชนทร์ก็พอคเชนทร์
ธฤตก็เริ่มพร่ำเพ้อ
วรุจน์ก็เดินเครื่องเต็มกำลัง
ท่านประธานก็...ไม่รู้เป็นอะไร
ส่วนกาย...มีแอบหวั่นไหวกับวรุจน์ด้วย

[katawoot]

Guy Chapter 11

กายสอดส่ายสายตามองซ้ายมองขวาเพื่อช่วยคนขับรถแท็กซี่หาตึกซึ่งเป็นที่ตั้งของห้องทำงานของรองผู้บัญชาการกองทัพอากาศ
ในที่สุดเขาก็ต้องเป็นคนนำเอกสาร F-35 ฉบับแปลเสร็จสมบูรณ์มาส่งให้กองทัพอากาศเพราะ 'ไม่มีเมสเซ็นเจอร์ว่างซักคน' ตามที่คุณเจนจิราบอก
ตามที่ท่านประธานสั่งล่ะไม่ว่า
เป็นทั้งนักแปล เป็นทั้งล่ามแบบฉุกเฉิน เป็นทั้งพนักงานส่งเอกสาร แกนี่สารพัดประโยชน์จริงๆ เลยกายเอ๊ย
นี่ยังไม่นับงานนอกเวลาที่ต้องไปยืนซื่อบื๊อเป็นแฟนหลอกๆ ของคเชนทร์เพื่อให้คเชนทร์ได้บอกเลิกแฟน ชีวิตหนอชีวิต นี่ล่ะมั๊งที่เขาเรียกว่าชีวิตพลิกผัน
“ว่าไงหนู เห็นหรือยัง ตึกไหนล่ะ” คนขับแท็กซี่ถามกาย
“ยังไม่เห็นเลยตา ทหารที่ป้อมยามเขาบอกว่าไงนะครับ อยู่ทางซ้ายหรือขวา” กายตอบคำถามของชายชราซึ่งเรียกเขาว่าหนูตั้งแต่ขึ้นนั่งบนรถ ตอนแรกเขาฉุนแต่หลังจากฝ่าการจราจรติดขัดมาด้วยกันถึงหนึ่งชั่วโมงและคุยกันถูกคอมาตลอดทางกายก็ไม่สนใจแล้วว่าอีกฝ่ายจะใช้คำสรรพนามกับเขาอย่างไร
“ตาว่าซ้ายมือนะ”
“ซ้ายหรือขวากันแน่”
“อ้าว ฟังด้วยกัน หนูจำไม่ได้หรือไง”
“หนูหูไม่ดี หนูมัวแต่นั่งใจลอยอยู่” กายทำเสียงประชด พยายามมองหาตึกอำนวยการ “ตาจอดรถก่อน จอดตรงนี้ล่ะ เดี๋ยวนี้เลย”
“นั่นใช่หรือเปล่า มีเสาธงอยู่ข้างหน้า ต้องใช่แน่ๆ” คนขับรถแท็กซี่ชี้มือ “เสาธงมักจะตั้งอยู่หน้าอาคารสำคัญ”
“ไม่เห็นมีชื่อบอกเลย” กายพึมพำ
ขณะที่ปรึกษากันอยู่สองคน กายและคนขับรถแท็กซี่ก็สะดุ้งพร้อมกันเพราะมีคนเคาะกระจกด้านคนขับแรงๆ ชายชราลดกระจกลง กำลังจะต่อว่า แต่เมื่อเห็นว่าใครเป็นคนเคาะและได้ยินเสียงฝ่ายนั้นพูดจึงเปลี่ยนเป็นยิ้มกว้าง
“สวัสดีครับ คุณน้าครับ กรุณาช่วยเลื่อนรถด้วยนะครับ ขยับไปตรงโน้นได้ไหมครับ ผมต้องถอยรถเข้าจอดช่องนี้” เสียงห้าวๆ ดังขึ้น ใบหน้าคร้ามคมก้มลงมาใกล้ พร้อมกับยกมือขึ้นวันทยาหัตถ์
“ครับๆ ได้เลยครับท่าน” ชายชรารีบพยักหน้า ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่
กายขมวดคิ้ว แม้จะเห็นหน้าคนที่เคาะกระจกรถไม่ชัดแต่ก็พอจะเห็นได้ว่าฝ่ายนั้นหน้าตาดีไม่ใช่ย่อย คิ้วเข้ม จมูกโด่ง สวมชุดเครื่องแบบทหารอากาศ
ผิวเข้ม!
“หนูลงไปถามคุณทหารหน่อยสิ” ชายชราหันมาบอกกายเมื่อเลื่อนรถออกจากการกีดขวางช่องจอดรถของนายทหาร
“ครับน้า” กายประชดแล้วลงจากรถ และไม่ลืมหยิบแฟ้มเอกสารงานแปลไปด้วย และย้ำกับคนขับรถว่า “น้ารอหนูอยู่ตรงนี้นะ อย่าเพิ่งไป หนูไปไม่นานหรอก จะเอาเงินเที่ยวแรกก่อนหรือเปล่า”
“โอ๊ย ไม่ต้อง ค่อยจ่ายครั้งเดียวตอนกลับถึงบริษัทพิลึกนั่นก็ได้ เรามันคนกันเอง น้าจะรอตรงนี้ล่ะ”
กายส่ายหน้า อมยิ้มอย่างขันๆ ชายชราอารมณ์ดีเพราะมีคนเรียกว่าคุณน้า ลดอายุไปหลายสิบปี
บริษัทพิลึก ยังอุตส่าห์จำได้อีกแน่ะ ตอนขึ้นรถเขาบ่นเรื่องงานให้ฟัง พูดคำว่าบริษัทพิลึกครั้งเดียวแต่ชายชรากลับจำได้ดี
กายลงจากรถ ยืนนิ่งชั่วครู่ แล้วเดินไปที่รถฟอร์ดExplorer สีดำสนิทซึ่งเพิ่งเข้าจอดในช่องจอดเรียบร้อย เสียงประตูปิด กายเห็นหมวกสีกรมท่าของทหารอากาศค่อยๆ โผล่ขึ้นมาพ้นหลังคารถเมื่อคนขับลงจากรถและยืดตัวยืนเต็มที่
สูงใหญ่เกิน 185  เซ็นติเมตร เสี้ยวหน้าด้านข้างแสดงให้เห็นว่าหน้าตาดี ผิวเข้ม จมูกโด่ง คิ้วดก
“สวัสดีครับ” นายทหารเดินพ้นท้ายรถ สิ่งยิ้มให้กาย พร้อมกับยกมือขึ้นวันทยาหัตถ์และพูดว่า “มีอะไรให้ช่วยไหมครับ”
สมาร์ท เท่ หุ่นดี
กายชมในใจ
...และน่าสงสัย...
ใช่ผู้ชายคนนั้นหรือเปล่านะ ลักษณะเบื้องต้นเท่าที่มองเห็นดูเหมือน 'ผู้ต้องสงสัย' คืนวันศุกร์ที่ 20 จังเลย
“ผมมาพบรอง ผบ. ทอ. ครับ กำลังหาออฟฟิสของ...”
“นั่นไงครับ ชั้นสอง ห้องกลาง หน้ามุข” นายทหารมาดเท่ชี้มือ “ผมพาไปก็ได้ครับ ผมกำลังจะไปที่นั่นพอดี”
“ขอบคุณครับ” กายพึมพำ สายตาจับอยู่ที่ข้อมือของนายทหารร่างสูงใหญ่
รอยสักรูปสายฟ้าฟาด!
“เชิญทางนี้ครับ” นายทหารผายมือไปยังทางเดินเล็กๆ ข้างที่จอดรถ “ใกล้จะเที่ยงแล้ว แต่ท่านยังอยู่ครับ ปกติท่านไปทานอาหารกลางวันเกือบบ่ายโมง คุณได้นัดไว้หรือเปล่าครับ”
“เปล่าครับ” กายส่ายหน้า ตายังคงมองที่ข้อมือของนายทหาร และไล่ขึ้นมาตามแขนกำยำ และหยุดอยู่ที่แผ่นอกผึ่งผาย
อยากมีสายตาที่มองทะลุได้เหมือนแสงเอ็กซ์เรย์จังเลย จะได้รู้ว่าทหารคนนี้มีรอยแผลเป็นที่หน้าอกหรือเปล่า
โอ๊ย ไอ้กายบ้า ทำไมหมกมุ่นอยู่แต่เรื่องใครฟันแกโดยไม่รู้สึกตัวด้วยวะ แล้วก็แล้วไปสิ
“มีอะไรหรือครับ” เสียงนายทหารถาม
“เปล่าครับ” กายเงยหน้า ปฏิเสธพร้อมกับส่ายหน้า
“สายฟ้าฟาด ผมเพิ่งสักได้สองเดือน” นายทหารหนุ่มยกข้อมือขวาขึ้น “คุณชอบหรือครับ”
“เอ่อ...ก็...คิดอยากจะสักอยู่เหมือนกันครับ”
“ตอนพ่อผมเห็น โดนดุเสียยกใหญ่ ผมเลยเถียงว่า พ่อครับ ผมเป็นผู้ใหญ่แล้วนะครับ แต่พ่อผมบอกว่า แกเป็นทหาร ผมเลยเถียงว่า ผมเป็นทหารแล้วสักไม่ได้หรือไง” นายทหารรูปหล่อพูดไปและหัวเราะเบาๆ
“คุณชอบสัก”
“ก็ชอบครับ แต่ก็ไม่ได้สักมากมายอะไร แค่รูปเล็กๆ นิดเดียว”
“รูปเดียวนี่หรือครับ” กายชี้ที่ข้อมือของนายทหาร “สวยดีนะครับ”
“สองที่ครับ แต่อีกที่หนึ่งผมให้ดูไม่ได้”  นายทหารตอบแล้วหัวเราะ “ค่อนข้างส่วนตัว”
“อ๋อ” กายพยักหน้า
ที่หน้าท้องด้านขวาหรือเปล่าวะ รูปมังกรตวัดหางเป็นเลขแปด
“อ้อ คุณชื่ออะไรครับ ผมชื่อนาวาอากาศตรี เมฆ” นายทหารอากาศแนะนำตัว
“กายครับ” กายตอบ
“ชื่อเล่นหรือครับ” น.ต. เมฆถาม
“เปล่าครับ ชื่อจริง ชื่อคำเดียวนี่ล่ะครับ”
“ผมก็เหมือนกัน ผมก็ชื่อเมฆคำเดียวเหมือนกันครับ” นายทหารค้อมศีรษะให้กายแล้วถามว่า “คุณมาพบท่านรองฯ เรื่องF-35 หรือเปล่าครับ”
“ครับ” กายเลิกคิ้ว “ทำไมคุณทราบ”
“ปกเอกสาร” น.ต. เมฆ ชี้ลงไปที่เอกสารในมือของกาย “แปลเพิ่งเสร็จหรือครับ”
“ครับ” กายตอบเบาๆ ในใจสงสัยว่าทำไมนายทหารคนนี้รู้ว่าเขานำเอกสารแปลมาส่ง
“คุณเป็นคนแปลหรือว่าเป็นคนมาส่ง หรือเป็นเจ้าหน้าที่่ฝ่าย...”
“ผมเป็นคนแปลครับ” กายตอบแล้วขยายความว่า “ที่จริงมีคนอื่นช่วยด้วยครับ”
“แต่เวลากระชั้นชิดอย่างนี้ ทำเสร็จแล้วมาส่งได้ทัน คุณต้องเก่งมาก” น.ต. เมฆชม “แล้วเล่มเต็มจะเสร็จเมื่อไหร่ครับ”
“เล่มเต็ม” กายเลิกคิ้วสงสัย
“เล่มนี้น่าจะเป็นฉบับย่อ”
“อันนี้ผมยังไม่ทราบครับ ยังไม่มีคำสั่งจากหัวหน้า” กายตอบ แต่พูดกับตัวเองในใจว่า...ขอทีเถอะนะ ถ้านี่เป็นฉบับย่อ ฉบับเต็มอย่าได้ให้เขาทำเลย ไม่อยากจะนึกว่าตัวเองจะต้องมาแปลอะไรแบบนี้เกินยี่สิบหน้า
น้อยไปซะแล้วกาย คู่มือเครื่องบินรบไฮเทคขนาดนั้น ยี่สิบเอ็ดหน้า หรือแม้แต่ร้อยหน้า ก็ยังถือว่าน้อยไป
สองร้อยหน้าก็ยังอาจจะน้อยไปด้วยซ้ำ
เวรกรรม ขออย่าให้ท่านประธานหน้าอำมหิตมีความคิดจะให้เราเป็นคนแปลนะ สาธุ พรุ่งนี้ต้องไปบนบานสิ่งศักดิ์สิทธิ์ให้ช่วยซะแล้ว
“คุณรู้เรื่องนี้ด้วยหรือครับ” กายถามนาวาอากาศตรีเมฆ
“ครับผม” เมฆพยักหน้า “นักบินทุกคนกำลังตื่นเต้นกันมาก พอรู้ว่าทางผู้ใหญ่สนใจ F-35 ทุกคนก็เกิดอาการคันไม้คันมือเพราะอยากขับ พอเห็นคุณถือเอกสาร F-35  ภาษาไทยมา ผมก็เลยเดาว่าใช่แน่นอน”
ตาดีมากเลยนะคุณทหาร ท่าทางฉลาดไม่ใช่ย่อย มาดเท่อย่างเดียวก็เหลือรับประทานแล้ว แต่นี่...
แต่ถ้าฉลาดแบบนี้ การที่เราจะ 'สอบสวน' ว่าเป็นผู้ชายปริศนาคนนั้นก็คงจะไม่ง่าย พอๆ กับที่คเชนทร์ไม่ยอมปริปากตอบอะไรให้ชัดเจน
แล้วเขาเป็นหรือเปล่่าก็ไม่รู้ มาดแมน ห้าว แกร่งสมเป็นชายชาติทหารขนาดนี้
แต่เรดาร์เราทำงานไม่พลาด ตอนที่ยิ้มให้เราเมื่อลงจากรถ สายตาคู่นั้นมีแววสนใจ
“ผมจะขึ้นไปส่งครับ พอดีผมต้องไปรายงานตัวที่ห้องข้างๆ” น.ต. เมฆพูดเมื่อเดินนำกายไปจนถึงอาคารสีขาวซึ่งเป็นตึกอำนวยการ “คุณจะพบท่านรองนานไหมครับ”
“คงไม่นานครับ ผมแค่มาส่งเอกสาร”
“ใกล้จะพักเที่ยงแล้ว” นายทหารยกข้อมือขึ้นมาดูนาฬิกา
ใช่แน่ๆ เป็นแน่ๆ เราดูไม่ผิด นาวาอากาศตรีเมฆกำลังจะชวนเราไปทานอาหารกลางวัน
กายแอบอมยิ้ม รอฟังว่านายทหารมาดเท่คนนี้จะพูดอะไรต่อ

เมื่อกลับมาจากกองทัพอากาศ กายก็มีเวลาได้พักเพราะมีงานแปลแค่ชิ้นเดียวของแผนกกฎหมายซึ่งเป็นงานแปลง่ายๆ
เมื่อว่าง กายก็นั่งคิดอะไรเรื่อยเปื่อย แต่ในที่สุดก็ไม่พ้นเรื่องของ 'คืนที่เขาเสียตัวเพราะฤทธิ์เหล้า'
เหล้าอย่างเดียวหรือเปล่าไม่รู้ หรือว่าจะมียาด้วย ทำไมมันไม่รู้เรื่อง จำอะไรไม่ได้เลย นอกจากตอนที่เริ่มมีอะไรกันที่โซฟาในห้องนั่งเล่น
กายถอนหายใจยาวๆ มองนาฬิกาซึ่งบอกเวลา16.10 น. รู้สึกง่วงนอนจนตาปรือ
นักแปลหนุ่มเสน่ห์แรงลุกขึ้น เอากระดาษแปะไว้ที่หน้าโต๊ะเพื่อบอกคนที่อาจจะมาหาที่โต๊ะทำงานว่าไปห้องสุขา และไม่ลืมเขียนตัวหนังสือตัวใหญ่แล้ววางไปบนโต๊ะด้วย เผื่อ 'กล้องที่แอบส่องดูพนักงาน' จะส่องบนโต๊ะเขา คนที่กำลัง 'คอยสังเกตพฤติกรรมพนักงาน' จะได้รู้ว่าเขาไปห้องน้ำ
กายเดินเข้าไปในห้องน้ำแล้วเท้าแขนลงกับเคาท์เตอร์ มองหน้าตัวเองในกระจกชั่วครู่ เปิดน้ำ แล้วก้มหน้าลง ล้างหน้าด้วยน้ำเย็นจัดเพื่อให้รู้สึกสดชื่นขึ้นเพราะเริ่มง่วง
ทันใดนั้น ภาพหนึ่งก็สว่างวาบขึ้นมาในหัว
เขาโก้งโค้งอยู่ในห้องน้ำที่มีผนังเป็นหินแกรนิตสีเบจ ห้องน้ำกว้างมาก ไฟสว่างจ้า แอร์เย็นจนสะท้าน แต่ทันใดเขากลับรู้สึกร้อนไปทั้งตัว
เขายังสวมเสื้ออยู่ แต่ท่อนล่างเปลือยเปล่า พอเงยหน้าขึ้นมองตัวเองในกระจก กลับเห็นคนอื่นด้วย
ผู้ชายผิวสีแทน หน้าตาหล่อเหลา คิ้วเข้ม จมูกโด่ง เครื่องหน้าไม่มีที่ติ
ตาเยิ้ม มองเขาด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยอารมณ์ปรารถนา
เหมือนใครนะ...ทำไมนึกไม่ออก
กายจ้องหน้าตัวเองในกระจก น้ำเย็นๆ ไหลเข้าตาจนต้องหลับตา ภาพอีกภาพหนึ่งฉายขึ้นมาในห้วงความคิด
ผู้ชายคนนั้นแนบลำตัวท่อนล่างของตัวเองเข้ากับก้นของเรา เสียดสีบดเบียดจนเร่าร้อน ก่อนจะสอดความกำยำขนาดไม่ธรรมดาเข้ามาในซอกขาของเราแล้วถูไถไปมา เสียงครางด้วยอารมณ์เร่าร้อนดังขึ้น มือแข็งแรงสอดลงมาลูบไล้ต้นขาด้านในแล้วบีบเค้นเป็นจังหวะประสานกับการเสียดสีของท่อนกายส่วนนั้น จากนั้นจึงลดต่ำลง ช้อนชาซ้ายชองเราขึ้น
เราก็ช่างเป็นใจ ยกขาขึ้นตามให้เขาทำอะไรได้งายขึ้น ขาซ้ายวางพาดอยู่บนเคาท์เตอร์ของอ่างล้างหน้า เท้าขวายืนอยู่บนพื้น สั่นระริก แต่มือแข็งแรงข้างหนึ่งของผู้ชายคนนั้นสอดอยู่ใต้แผ่นท้อง ช่วยรั้งตัวเราเอาไว้ไม่ให้ทรุดลงกองกับพื้น
เขาถูไถส่วนนั้นของตัวเองเข้ากับหว่างขาของเรา เร่งเร็วและแรงขึ้น มืออีกข้างหนึ่งเอื้อมมาด้านหน้า ลูบไล้ต้นคอของเราแล้วเลื่อนขึ้นมาที่คางและปาก ก่อนจะสอดนิ้วเข้าไปในปากให้เราดูดดุน
โอ๊ย เสียว
ตอนนี้หรือเปล่าที่เขาเอาเข้าไปแบบสดๆ ใช่ไหมกาย ใช่ตอนนี้ไหม...
ไม่ใช่ ตอนนี้แค่โฟร์เพลย์
แล้วจากนั้นล่ะ
เย็น เย็นมาก เย็นจนหนาว เพราะผู้ชายคนนั้นเอง
น้ำมาจากไหน เปียกไปหมดทั้งตัว แล้วเราก็ทรุดนอนลงบนพื้น
เขาทรุดตัวตามลงมา กอดรัดเราแน่น ระดมจูบตรงซอกคอจนหายหนาวและกลับรู้สึกร้อนเหมือนไฟเผา ตอนนี้เหมือนกับว่าร่างกายของเราสองคนเป็นแม่เหล็กกำลังถูกดึงดูดเข้าหากัน
แต่ทำไมกลับมารู้สึกเย็นๆ อีกแล้ว ลื่นๆ เย็นๆ อุ่นๆ สลับกันไป เพราะอะไรหรือ
เพราะผู้ชายคนนั้นกำลังใช้ลิ้นละเลงไปทั่วตัวเรานะสิกาย เรานอนบิดตัวครวญครางเพราะความเสียวซ่านอยู่บนพื้นห้องน้ำ ตอนเสื้อถูกถอดออกไปแล้ว เราเปลือยเปล่าทั้งตัว อวดผิวขาวเนียว สีผิวตัดกันกับผู้ชายผิวเข้มคนนั้น
เขายังสวมเสื้อกล้ามสีขาวอยู่เลย ท่อนล่างเปลือยเปล่าเหมือนกัน ร่างกายกำยำมาก ส่วนนั้นขนาดไม่ธรรมดา เราสอดมือลงไปกำแล้วรูดขึ้นลงเป็นจังหวะช้าสลับเร็ว เขาร้องครางอยู่ข้างหูเรา แล้วสอดลิ้นเข้ามา สลับกับการใช้ปากเม้มติ่งหูและขบเบาๆ เราส่ายหน้าหนีแต่เขาก็ยื่นหน้าตาม พยายามจะดูดลิ้นเราให้ได้ ไรหนวดและเคราสากๆ ถูไถกับแก้มของเรา ให้ความรู้สึกซาบซ่านอย่างแปลกประหลาด
วรุจน์ คเชนทร์ ธฤต ต่างก็มีไรหนวดเคราครึ้มๆ รวมถึงท่านประธานด้วย แต่ท่านประธานหน้าโหดเป็นคนผิวขาว
ทำไมเรานึกหน้าไม่ออกนะ ทำไม ก็เห็นหน้าเขาในกระจกอยู่นี่นา ทำไมยังนึกหน้าไม่ออกอีก
กายลืมตาขึ้นช้าๆ มองตัวเองในกระจกห้องน้ำของบริษัท หอบหายใจถี่ประหนึ่งว่ากำลังจะหมดลม รู้สึกตกใจระคนดีใจที่อยู่ดีๆ ก็นึกภาพคืนวันศุกร์ที่ 20 ได้เพิ่มจากเดิม
ถ้าหลับตาลงอีก ล้างหน้าอีกซักครั้ง เราอาจจะนึกอะไรออกมากกว่าเดิม
กายหลับตา วักน้ำเย็นขึ้นล้างหน้า แต่โชคร้าย ภาพฉากพิศวาสเมื่อครู่กลับหายไปเสียเฉยๆ
โอย ไม่นะ กำลังถึงตอนดีๆ ทำไมอยู่เฉยๆ ก็หายไป เราเห็นหน้าผู้ชายคนนั้นแล้ว ถ้าเห็นอีกครัั้งต้องจำได้แน่เลย
ต้องไม่ใช่แค่นั้นแน่ ไม่ใช่แค่ที่ทำกันบนโซฟาหรือในห้องน้ำ ยังไงก็ต้องจบลงที่เตียง บทเข้าด้ายเข้าเข็มคงเป็นบนเตียงนอนแน่เลย บนโซฟาหรือห้องน้ำนั้นเป็นแค่โหมโรง
แค่โหมโรงยังมันส์ขนาดนี้ ตอนที่ 'นั่น' กันจริงๆ จะขนาดไหน ตืี่นมาตอนเช้ายังรู้สึกเจ็บๆ จุกๆ อยู่เลย
กายปิดน้ำ ถอนหายใจออกมาแรงๆ อย่างหงุดหงิดเมื่อยืนนึกภาพต่ออีกนานหลายนาทีแต่ก็ยังนึกไม่ออก เสียงเปิดประตูห้องน้ำทำให้เขาหันไปมอง
ท่าน...
กายยกแขนขึ้นเช็ดหน้าด้วยแขนเสื้อจนเปียกเมื่อเห็นคนที่ยืนมองเขาอยู่ด้วยสายตาเรียบนิ่งก่อนจะขมวดคิ้วเมื่อมองเห็นน้ำกระเซ็นเปียกเคาท์เตอร์และพื้นห้องน้ำหน้าเคาท์เตอร์อ่างล่างหน้า กายก้มลงมองตัวเอง เสื้อเขาเปียกเป็นหย่อมๆ รวมถึงกางเกงด้วย
กายงอตัว แล้วก้มหน้า ค้อมตัวอย่างนอบน้อมเดินสวนทางกับท่านประธานไปที่ประตู
“ผมว่าคุณไปสวนสยามจะเหมาะกว่านะ” เสียงเข้มๆ ดังขึ้น แต่กายไม่สนใจ ปิดประตูเบาๆ แล้วรีบเร่งเดินให้พ้นไปจากตรงนั้นเร็วๆ มือสองข้างประสานกันไว้หน้าเป้ากางเกงซึ่งมีรอยเปียกจากน้ำที่กระเซ็นออกมาจากอ่างล่างหน้าเมื่อครู่
แต่ที่สำคัญ...ความจริงแล้ว เขาปกปิดอาการ 'ตื่นตัว' ของตัวเองเอาไว้ด้วย
ท่านประธานจะเห็นหรือเปล่าว๊า
โอย...กาย ซวยจริงๆ เลย

หลังจากที่ไปยืน 'สงบสติอารมณ์' อยู่ในห้องชงกาแฟ กายก็กลับไปที่โต๊ะทำงานและเห็นว่าเหลือเวลาอีกห้านาทีก็จะถึงเวลาเลิกงาน นั่นหมายความว่าเขาหายไปถึงสิบห้านาที
กายขมวดคิ้ว กระดาษซึ่งเขาเขียนตัวหนังสือตัวใหญ่ๆ ที่วางอยู่บนโต๊ะมีคนมาเขียนเติมว่า 'ท้องร่วงครับ'
คเชนทร์แน่ๆ ใครจะเล่นอะไรแบบนี้ได้ถ้าไม่ใช่คเชนทร์
กายขยำกระดาษซึ่งตัวเองเขียนบอกเอาไว้ว่า 'ไปห้องน้ำ' แล้วมี  'คนมือบอน' มาเขียนเพิ่ม ขณะที่กำลังจะโยนลงถังขยะ กายก็เปลี่ยนใจเอาเก็บไว้ในลิ้นชักโต๊ะชั้นล่างสุด จากนั้นนั่งนับถอยหลังรอเวลาเลิกงาน
วันนี้ต้องไปหาอะไรดื่มซักหน่อย ไปที่ผับ Lose Urself สถานที่เกิดเหตุนี่ล่ะ บางที...บางที อาจจะนึกอะไรได้เพิ่มเติม
กายเริ่มสงสัยว่า 'ภาพอดีต' มักจะกลับมาตอนที่เขากำลัง 'ทำอะไร' ที่คล้ายๆ กับที่ 'ทำ' กับผู้ชายลึกลึบในคืนนั้น ขณะที่นอนคว่ำบนโซฟานุ่ม ซุกหน้าเข้ากับหมอน เขาก็นึกภาพออก และเมื่อครู่ ขณะที่เท้าแขนกับเคาท์เตอร์อ่างล่างหน้าในห้องน้ำ ก็นึกภาพออก
แล้วมี 'ท่าไหน' อีกล่ะที่นี้
ถ้าจะให้นึกภาพออกจนหมด มิต้องลองยกแข้งยกขา แอ่นหน้าแอ่นหลัง ทำทุกกระบวนท่าเลยหรือ
แต่ถ้าเป็นแบบนี้ ทำไมเมื่อเห็นหน้า 'ผู้ต้องสงสัย' เราถึงนึกอะไรไม่ออก แสดงว่าไม่ใช่คเชนทร์ หรือแม้แต่ผู้ต้องสงสัยรายใหม่ชื่อนาวาอากาศตรีเมฆงั้นหรือ
ใครวะ โธ่เว้ย เมื่อไหร่จะนึกออกซะที จะเป็นประสาทตายอยู่แล้วนะเนี่ย

กายเดินออกจากที่ทำงานอย่างเซ็งๆ แต่เมื่อมองออกไปที่ถนน ความเซ็งก็หายใป กลายเป็นความรู้สึกอัดอัดหนักใจแทน
วรุจน์อีกแล้ว...กับรถคันใหม่ วันนี้เป็นเล็กซัสสีดำคันเบ้อเริ่ม
รวยจริงๆ อีตานี่
แล้วก็เชิงชาย!
“กาย” เสียงเชิงชายดังขึ้นอย่างดีใจ กายทำหน้านิ่งเรียบ ปรายตาไปมองวรุจน์ที่หันขวับมาทันที ก่อนจะหันไปมองเชิงชายที่กำลังยืนโบกไม้โบกมือ ทำท่าจะกระโดดโลดเต้นเหมือนเด็กน้อยที่ไปยืนรอรับญาติมิตรที่สนามบิน
“กาย” วรุจน์เรียกบ้างแล้วเดินเข้ามาก่อน เชิงชายหันไปมองวรุจน์แล้วทำหน้าบึ้ง ก่อนจะเร่งฝีเท้าเดินเข้ามาหากาย แต่วรุจน์ขายาวและเร็วกว่า
“ผมจะมาชวนคุณไปทานอาหารฝรั่งเศส” วรุจน์พูดขึ้น
“กาย ชายมาชวนไปกินข้าวขาหมูที่ตรอกซุง” เชิงชายพูดขึ้นเกือบพร้อมกับวรุจน์
กายมองชายหนุ่่มทั้งสองสลับกัน แล้วพูดขึ้นมาเบาๆ โดยไม่มองชายหนุ่มทั้งสอง แต่หมายความว่าเขาพูดกับทั้งสองคนพร้อมกัน
“น่าจะโทรมาบอกก่อน”
“ผมโทรมาแล้วคุณไม่ได้รับสาย” วรุจน์ตอบ
“ชายส่งเอสเอ็มเอสมาตั้งแต่เที่ยง” เชิงชายปรายตาไปมองวรุจน์ 'คู่แข่ง'
“โทรศัพท์ปิดเสียง”
“เอสเอ็มเอสไม่ได้ใช้เสียงนะกาย” เชิงชายแย้ง
“ก็ใช่ แต่ว่าไม่ได้หยิบโทรศัพท์มาดูนี่นา” กายให้เหตุผล
“ไปทานอาหารฝรั่งเศสกับผมนะครับกาย วันนี้เชฟจากฝรั่งเศสบินมาปรุงเมนูพิเศษเลยนะครับ ผมจองที่เอาไว้แล้วสองที่” วรุจน์พูดแทรกขึ้นมา
“กายไม่ชอบอาหารรสจืด” เชิงชายหันไปพูดกับวรุจน์เสียงเข้ม
“เดี๋ยวๆ” กายยกมือขึ้นห้ามทั้งสองคน “ขอผมคิดก่อนได้ไหมครับ”
“เป็นอะไรครับ ไม่สบายหรือเปล่า ทำไมตาแดงๆ” วรุจน์ยื่นหน้าเข้ามาใกล้กาย เชิงชายจึงทำตามแล้วพูดว่า
“เป็นอะไรหรือกาย”
“เปล่า ไม่ได้เป็นอะไร แค่ง่่วงนอน” กายตอบ “เพราะฉะนั้น ผมต้องขอตัวกลับบ้านนอนก่อน...นะครับ”
“เพิ่งบ่ายสี่โมงครึ่งเอง” วรุจน์แย้ง
“รถติด กว่าจะถึงบ้านก็หนึ่งชั่วโมง อาบน้ำอีกครึ่งชั่วโมง กวาดบ้าน ล้างถ้วยชามอีกครึ่งชั่วโมง ทุ่มนึงก็มืด ได้เวลานอน” กายให้เหตุผลซึ่งตัวเองรู้อยู่ว่าเป็นเหตุผลไม่เข้าท่า
เชิงชายก้มหน้า ยกมือขึ้นมานับนิ้ว ขณะที่วรุจน์ล้วงมือลงไปในกระเป๋ากางเกงของตัวเองแล้วพูดว่า “ไม่อยากไปกับผมหรือครับ กาย”
“หกโมงครึ่ง” เชิงชายพึมพำ
“รอรถแล้วเดินเข้าซอยด้วย อีกครึ่งชั่วโมงพอดี” กายหันไปพูดกับเชิงชายเสียงเข้ม
“กาย” วรุจน์เรียก จ้องหน้ากายนิ่ง
“คุณวรุจน์” กายมองวรุจน์สลับกับเชิงชาย “เอาไว้...”
“โอกาสหน้า” วรุจน์แทรก “งั้นเชิญคุณตามสบายครับ ผมไม่อยากให้คุณรู้สึกอึดอัดใจ”
“ครับ โอกาสหน้า” กายพยักหน้า พูดเสียงเบา เห็นแววตาผิดหวังของวรุจน์แล้วอดรู้สึกผิดไม่ได้
“โอกาสหน้าก็ไม่ได้นะกาย” เชิงชายรีบพูดขึ้น
“เดินไป” กายสั่งเสียงดุ ผลักหลังเชิงชายให้ก้าวเท้าไปข้างหน้าแต่ 'หมาหวงก้าง' ยังขืนตัวเอาไว้ กายหันมามองวรุจน์แวบหนึ่งแล้วเดินนำหน้าเชิงชายไปที่ข้างถนนและโบกมือเรียกแท็กซี่ ในใจเริ่มคิดว่าจะทำอย่างไรต่อไปกับวรุจน์ดี
::: End of Chapter 11 :::

ผู้ต้องสงสัยออกมาหมดแล้วครับ
เอาล่า จะเชียร์ก็ตามใจชอบนะครับ มีลุ้น อิ อิ เรื่องนี้ยาวและซับซ้อนนิดหน่อย เรื่องนี้ถือเป็นการฝึกปรือฝีมือผู้เขียน เพราะผมกำลังวางแผนเขียนนิยาย'พิษสังวาส'ฆาตรกรรมอยู่อ่ะ
ป.ล. แต่มีตัวประกอบคนหนึ่งจะออกมาตอนที่ 20 บทเล็กนิดเดียวแต่เป็นตัวขโมยซีน 555
สุขสันต์ก่อนวันลอยกระทงนะครับ ช่วงนี้มาโพสถี่หน่อยเพราะไม่มีใครแย่งเล่นคอมกับเน็ต

[august_may]

งืมมม อึดอัดแทนกายเลยอะ  ทำไมนึกหน้าไม่ออกเลยนะ

แล้วท่านประธานจริงๆแอบคิดอะไรกับกายมั้ยเนี่ย โอ้ยยย สงสัย

[oaw_eang]

จากที่เขียนไว้ว่า...“กาย” วรุจน์เรียกบ้างแล้วเดินเข้ามาก่อน เชิงชายหันไปมองวรุจน์แล้วทำหน้าบึ้ง ก่อนจะเร่งฝีเท้าเดินเข้ามาหากาย แต่วรุจน์ขายาวและเร็วกว่า

และที่เคยบอกเอาไว้ว่าตัวเองเหมือนกับกาย   เก๊าะแสดงว่า คุณคนเขียน...."สั้นและช้า"  อย่างนั้นเหรอ?  เอิ้กๆ


ปล. ดีใจที่ได้อ่านถี่ๆ  เพราะชอบ "ถี่ๆ"  อิอิ

[I_ARMS]

โอ่ยยยย โผล่มาอีก1 
แต่แอบเชียร์  น.ต.เมฆกับอีตาคเชนทร์
ไม่รู้ใครจะมาวิน อ๊ากกกกกกก สับสนๆ

[vascular]

555 ผู้ต้องสงสัยเยอะมาก

[minchy]

ไม่ตามไปดูคอนโดอีกหล่ะกาย

[JJHJJH]

อรั้ยไม่รู้จะเชียร์ใครดี ชอบวรุจน์แต่กายคงไม่ชอบง่า
เมฆก็น่าสนใจนิ คนในเครื่องแบบด้วย เจ้าชู้ละซิ
เชียร์พี่คฑาละกันจะได้อ่านบ่อยๆ อิอิ

[หมวยลำเค็ญ]

SO HOT !!!!!
นี่ขนาดนึกได้แค่นิดๆ หน่อยๆ นะเนี่ย
ถ้าจำได้หมดแล้ว คงเลือดหมดตัว
แต่ละคนที่โผล่มา ไม่ธรรมดาทั้งนั้น ยกเว้น เชิงชายผู้น่ารักไว้คน 

[kazhiki]

อยู่ๆก็แอบปันใจให้นายทหารผิวเข้มเข้าซะแล้วววววว
เลือกยากจริงๆนายเอกเรื่องนี้ แอบเชียร์คนในเครื่องแบบค่า 
ชอบจริงๆคนในเครื่องแบบเนี่ยยยยย เท่ๆ
ขอบคุณ คุณคฑาวุธมากค่า

[Eternal luv]

  เลือกยาก

[wan]

กว่าจะตามหาและนึกภาพออก กายไม่ต้องลองดูทุกทางทุกสถานที่เลยเหรอ
+1 เป็นกำลังใจให้และทำตามที่กำชับให้ต้อง + ทุกครั้งที่อ่าน
ปล. ไม่มีคนแย่งเล่นเน็ต เพราะลูกชายหนีออกไปหาสก๊อยเหรอครับ พี่นาย 

[Jinkle]

 

[aimaim]

เขี่ยท่านประธานออกไปให้พ้นทางในบัลดล เมื่อมีผู้ต้องสงสัยรายใหม่โผล่มา หึหึ ไม่เคยเห็นนิยายพี่นายไม่มีตำรวจรึว่าทหารมาเป็นพระเอก เพราะฉะนั้นเราเชียร์ ผู้พัน( ใช่ไหม?? ) เมฆดีกว่า หึหึ

แต่คิดอีกที ( ดึงตัวท่านประธานมากอดไว้แน่นๆ ) เราชอบท่านประธานมากกว่า เรื่องมาก เนี๊ยบโรคจิตดี ไม่แน่เรื่องนี้ของพี่นายอาจจะเปลี่ยนแนวมาเป็นธรรมดามั้งก็ได้ หึหึ

[pinkky_kiku]

เราเชียร์คเชน ดีกว่าอ่ะ ไม่รู้จาเชียร์ใคร งงไปหมด
มั่วเอาแล้วกัน เผื่อจะถูก
แต่คิดว่านายทหารเมฆ ไม่น่าจะใช่นะ ขอตัดออกค่ะ
มันไม่ผ่าน 

[yayee2]

ไม่อยากเดา ไม่อยากเชียร์ใครเป็นพิเศษแล้วแหละ
ขออ่านต่ออีกซักตอนสองตอนดีกว่าค่อยเดา
แต่ส่วนตัวชอบคนในเครื่องแบบ น.ต.เมฆ ดูเป็นคนสบายๆ
ไม่ชวนอึดอัดเหมือนท่านประธาน 

[samsoon@doll]

สยิวแทนกายจริงๆ

[astral]

เมฆนี่ใช่ทหารที่มาจีบคุณนุหรือเปล่านะ

งง ตัวละครเริ่มเยอะสับสนนนนนนนน

น่าเก็บไว้ทุกคนเลย 

[Cupcake]

ตอนที่บรรยายฉากในห้องน้ำ บรรยายออกมาได้สวยมากๆอ่ะ

[Pamphlet]

ผู้ต้องสงสัยรายใหม่มาแล้ววววว
ออกมาซะเยอะจนเชียร์ไม่ถูกเลยทีเดียว
กายเหมาๆไปเลยละกัน 555+
จะรออ่านตอนต่อไปนะคะ 

[Little Devil]

เขี่ยท่านประธานออกไปให้พ้นทางในบัลดล เมื่อมีผู้ต้องสงสัยรายใหม่โผล่มา หึหึ ไม่เคยเห็นนิยายพี่นายไม่มีตำรวจรึว่าทหารมาเป็นพระเอก เพราะฉะนั้นเราเชียร์ ผู้พัน( ใช่ไหม?? ) เมฆดีกว่า หึหึ

แต่คิดอีกที ( ดึงตัวท่านประธานมากอดไว้แน่นๆ ) เราชอบท่านประธานมากกว่า เรื่องมาก เนี๊ยบโรคจิตดี ไม่แน่เรื่องนี้ของพี่นายอาจจะเปลี่ยนแนวมาเป็นธรรมดามั้งก็ได้ หึหึ

^
คิดเหมือนกัน
แต่เชียร์คุณนักบิน 

[foxkykung]

ตัวละครเยอะอย่างที่ว่าจริง ๆ

ลุ้นตัวเกร็งเลยทีเดียว

[อนันตกาล]

ตัวละครเยอะชวนงงนิดนึง
แต่ก็สนุกดี พึ่งมาอ่านตั้งท่าจะอ่านมานานแล้ว ชอบตอนต้นเรื่องที่ให้ความสำคัญเรื่องการติดโรค
ส่วนตัวชอบท่านประธานดูน่าสงสัยดี ส่วนนายคเชนเฉยๆอ่ะ ไม่ณุ้สึกว่าน่าสนใจเท่าไหร่ดูเป็นพวกหมาหยอกไก่ยังไงไม่รู้

[♥lvl♀‘O’Deal2♥]

ให้เชิงชายเป้ยเมียวรุจซะ!!

555555555+

ปล. เชียร์คเชน เง้อออออ

[chatkub]

อยากรู้จังว่าเป็นใคร

มาต่ออีกไวๆๆนะ

[Ak@tsuKII]

เชียร์ท่านประธาน เพราะเค้าชอบความลึกลับ ตื้นเต้นดี กรากกกกกก
ท่านประธานนี่แหละน่าค้นหาที่สุด เอิ้กกกก ๆๆๆ
ท่านประธานออกแนวเป็นคนปากหนัก ดู(แอบ)เถื่อน ๆ ดิบ ๆ ดี ชอบแกล้งคนที่ตัวเองสนใจ ชอบแนวแบบนี้

ส่วนคนอื่นเพอร์เฟคต์แต่ชิล ๆ ทุกคนแสดงท่าที่ชอบกายออกชัดเจน
เลยดูไม่น่าตื่นเต้นเท่าไหร่ 

เชิงชายน่ารักดี แต่มีแววว่า จากคู่แข่ง(กับวรุจน์)จะกลายมาเป็นคู่รักอะเปล่า คิคิ
 
 

[w1234]

 :เฮ้อ:เดาไม่ถูกเลย


        เค้าคือใคร

       

[โจ๊กกุ้ง]

ประธานผิวขาวอ่า ท่าจะไม่ใช่แน่ๆละ เพิ่มนายเมฆมาอีกคน งั้นก็เหลือ คเชนท์กับเมฆ งั้นเชียร์คเชนท์ดูฮาๆดีเหมือนรู้อะไรซักอย่าง