หัวข้อ: คุณครับ...ได้(ฟัน)ผมแล้วก็มารักกันเถอะครับ บทที่ 59/60 พิเศษ UP 6/1/55

[love2y]

ยังไม่คืบหน้าเลย T^T

ลุ้นๆๆกันต่อไป ^^

[bow55]

แล้วตกลงมันใครกันเนี้ย

งง จริงจังนะเนี้ย

วุ้ย

[MIkz_hotaru]

ได้มาอ่านเรื่องนี้สักที
ลุ้นมากๆๆๆ
เชียร์เชิงชายได้มั้ยอ่า 
สวนกระแสเล็กๆ
แอบเดาว่า คุณคเชนทร์ แน่ๆ ชัวร์ป๊าบๆๆๆ
แอบสงสัย ธฤต อ่านยังไง 555

[sasa]

เหมาให้หมดไปเลยกาย เพอเฟ็คทุกคน

[akihito]

พี่กายอ่า มีแต่หนุ่มๆรายล้อม :-[555+
ชักจะไม่ค่อยแน่ใจแล้วว่าไอ้ที่เดาเนี่ยถูกไหม
มาอ่านวันนี้ก็มีตัวเลือกใหม่เข้ามาอีก โอ้ยยยยย

สู้ๆนะค่ะ เป็นกำลังใจให้

[JaJa89]

แอร๊ยยย
ตามทันแล่วว~
รอดูตัวละครก่อนดีกว่าเนอะ
ยังไม่อยากตัดสินเลือกข้าง
เดี๋ยวจะเฮิร์ตเปล่าๆ คริคริ
คเชนก็คารมณ์ดี ท่านประธานก็โหด
แอร๊ย 
  สู้ๆนะคะ~

[oattie]

อยากรู้ว่าเป็นใคร 

[qq_oo]

ปริศนา เต็มไปหมดเลย

ประธานโผล่มาอีกคน  จะเป็นไงต่อไปเนี้ย ลุ้นๆๆ

[zombi]

ตัวละครเพิ่มมาอีกหนึ่ง

[meduza]

เฮ้อมีแต่เรื่องในวุ่นนะกายจ๋าเจอพระเอกไวๆก็ดีเน้อ
คนอ่านลุ้นจนเหงือกแห้งแว้วอิอิ
อีตาประธานนี้น่าหมั่นไส้ต้องมีอะไรบ้างอย่างกับวรุจน์แน่นอนถึงได้มองกายแบบนี้อ่ะเชอะ
ไม่เชียร์อีประธานนี้แน่นอนค่ะ
รออ่านตอนต่อไปอยู่น๊า

[ronlbb]

ที่สุดแล้ว

ก็ยังตามหาพระเอกไม่เจอ

[ชัดเจนกาบ]

รู้สึกนายเอกของเราจะเสน่ห์แรงจังน่า

ทำให้ใครหลงรักหัวปักหัวปำ....

สงสัยคงจะทั้งน่ารัก...ครอบวงจรคนน่าตาดีเลยมั้งเนี้ย

ยังงัยก็มาต่อไหวๆนะครับ.....

[mumoo]

สับสนแล้วน้า ทำไมมีเพิ่มมาเรื่อยๆเลยล่ะ แต่เค้าก้อแอบชอบคุณคเชนทร์เหมือนเดิม...///....
ท่านประธานก้อน่าสน แต่........น่ากลัวอ่ะ ไม่เอาดีก่า

[cheyp]

เฮ้ออออ ตกลงว่าคนนั้นเป็นใครกันแน่

งงไปหมดแล้ว หรือว่าเป็นคเชนทร์จริงๆ?

จะว่าไปแล้วท่านประธานก็น่าสนนะ ถึงแม้จะไม่ได้ผิวสีแทนก็เถอะ

[minmin_chingching]

อ่านทันซะที เฮ้อ ยังไม่รู้เลยว่าเป็นใคร

[kuankao]

พระเอกอยู่ไหนเนี่ย

[☥ŹeMî☠kändä☥]

พยายามเข้ากาย

ตะว่าไปน่าจะทิ้งชายให้นอนืที่นั่นเลยนะขอรับ อยากอ่านเหมือนกัน 

เมื่อไหร่พระเอกจะปรากฏตัวสักที รอมานานแล้วน้า~ 

พยายามเข้าขอรับ เป็นกำลังใจให้เสมอ 

[Koa-ka]

สวัสดีครับ

ท่านประธานก็น่าสงสัย
แต่กายก็ตอบตามตรงดี มาทำที่นี่ก็เพราะ "เงิน"

ตกลง พระเอกอยู่ไหน???

ขอบคุณและจะติดตามครับ
ปล. ตัวละครเยอะไม่ว่า แต่อย่าทำให้ป๋มงงเป็นพอแย้วฮับ

[นาวา]

อยากอ่านต่อ ขอรับ

[takara]

เอ มะช่ายท่านประธานจาเป็นหนึ่งในผู้ต้องสงสัยหรากายย 

[dea]

อ่า โล่งล่ะ

ตอนแรกนึกว่าท่านประธานจะเป็นผู้ต้องสงสัยอีกคนล่ะ


คนเขียนบอกว่าตัวจริงใกล้เปิดเผยแล้ววว อ๊ากดีใจ


รอจ๊ารอ

 

[katawoot]

Guy Chapter 8
 
เมื่อกลับถึงโต๊ะทำงาน กายก็ไม่เห็นเอกสารอีกสามชิ้นซึ่งก่อนหน้านี้การุณย์สั่งให้เขาแปล กายสันนิษฐานว่าการุณย์คงมาหยิบคืนไปเพราะขณะที่เขาเดินกลับออฟฟิสเจนจิราอาจโทรศัพท์คุยกับการุณย์เรื่องที่ท่านประธานสั่งว่า 'เริ่มตอนนี้เลย มีเวลาหนึ่งวันครึ่ง งานอื่นไม่ต้องทำ ให้ทำงานนี้ก่อน'
กายนั่งมองเอกสาร F-35 นิ่งอยู่เกือบห้านาทีประหนึ่งว่ากระดาษทั้งยี่สิบแผ่นเป็นสิ่งแปลกประหลาดจากนอกโลกก็ไม่ปาน เขาถอนหายใจยาวๆ แล้วสูดลมหายใจเข้าไปลึก เอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์ กดหมายเลขโทรศัพท์ของภาริดาเพื่อนที่เรียนมาด้วยกันเพื่อขอความช่วยเหลือ
สามีของภาริดาเป็นทหาร แม้จะเป็นทหารบก แต่ก็น่าจะขอคำปรึกษาได้บ้าง อีกอย่าง ภาริดารูัจักคนเยอะและเป็นคนที่มีข้อมูลสารพัดอย่างจนทุกคนที่เรียนมาด้วยกันตั้งฉายาให้ว่าเป็น 'ห้องสมุดเคลื่อนที่'
 
อีกครึ่งชั่วโมงก่อนเลิกงาน กายทำงานแปลไปได้เพียงสี่หน้ากระดาษและเริ่มรู้สึกปวดศีรษะเพราะคร่ำเคร่งกับการทำงานแบบไม่พักเลยตั้งแต่กลับจากออฟฟิสของท่านประธาน ขณะที่กำลังพลิกกระดาษเปิดไปหน้าที่ห้า กายก็สะดุ้ง เมื่อใบหน้าคร้ามเข้มของใครคนหนึ่งโผล่ขึ้นมาเหนือพาร์ติชั่นหน้าโต๊ะทำงานพร้อมกับพูดเสียงดังฟังชัดว่า
“ใกล้้จะหมดแรงแล้วใช่ไหมล่ะ”
“คุณคเชนทร์”
“ถือซะว่าเป็นการเปิดซิงน้องใหม่” คเชนทร์ยิ้มกว้างแล้วพูดต่อว่า “คุณไปทำอะไร ถึงได้โดนหนักขนาดนี้”
“อะไรหรือครับ” กายเลิกคิ้ว พยายาม 'ตาม' คำพูดของคเชนทร์ให้ทัน
“ถ้าอยากให้ผมช่วย พรุ่งนี้บ่ายผมว่าง เช้าวันอาทิตย์ก็ว่าง แต่บ่ายวันอาทิตย์ไม่ว่าง” คเชนทร์พูดยิ้มๆ “คุณจะได้เสร็จ”
“ผมคงทำทันครับ” กายเริ่มเข้าใจว่าคเชนทร์หมายถึงอะไร “พอดีเพื่อนที่เรียนโทมาด้วยกันจะมาช่วย สามีเขาเป็นทหาร เขาพอรู้เรื่องอยู่เหมือนกันครับ”
“อืม ก็ดี” คเชนทร์พยักหน้า หรี่ตาลงเล็กน้อย เงียบไปชั่วอึดใจแล้วพูดโพล่งออกมาว่า “แต่ถ้าไม่ได้ผม คุณไม่เสร็จหรอก ถ้าคุณอยากเสร็จ ต้องให้ผมช่วย สองคนช่วยกันทำ เสร็จเร็วดี”
“รบกวนคุณคเชนทร์” กายพูดอย่างเกรงใจ ทั้งที่ในใจอยากจะโยนงานนี้ให้คเชนท์ไปทำเลยด้วยซ้ำ แต่คเชนทร์เป็นถึงรองประธานบริษัท แม้จะเป็นคนที่เป็นมิตรกับเขามากที่สุดในบริษัทแต่กายก็เห็นว่าไม่เหมาะ
“ผมไม่ช่วยฟรีๆ นะ คุณต้องช่วยผมบ้าง ต่างคนต่างช่วยกัน จะได้เสร็จด้วยกัน สุขสมกันทั้งสองฝ่าย”
“อะไรเสร็จครับ” กายถาม
“คือยังงี้” คเชนทร์หันซ้ายหันขวา ทำราวกับว่ากำลังจะนินทาใครแล้วกลัวว่าจะมีคนมาได้ยิน “ผมอยากขอให้คุณช่วยตอนเย็นวันอาทิตย์”
“แต่ว่าต้องแปลเอกสารนะครับ” กายขมวดคิ้วแล้วก้มลงมองเอกสารตรงหน้า “นี่ก็ยังไม่รู้ว่าจะรอดหรือเปล่า”
“บอกแล้วไง ถ้าไม่ได้ผมคุณไม่เสร็จหรอก ถ้าอยากเสร็จต้องให้ผมช่วย”
“ถึงทำกันสองคนแล้วจะเสร็จทันหรือครับ” กายยังสงสัย
“อ้าว แล้วคุณไปทำกับเพื่อนคิดว่าจะเสร็จงัั้นหรือ” คเชนทร์แย้ง “เสร็จกับผมดีกว่าไม่แน่ใจว่าจะเสร็จกับเพื่อนนะครับ ขอท้า คุณยังไม่เคยลองกับผม อย่าเพิ่งปฏิเสธ คุณไม่รู้หรอกว่า ผมน่ะ ขนาดไหน ไม่ธรรมดานะครับ ขอบอก”
“คือว่า...” กายลังเล แต่ยอมรับว่าใจค่อนข้างเอนเอียงไปทางคเชนทร์มากพอสมควรเพราะรู้ว่าคเชนทร์เป็นคน ' เร็ว' และคล่อง ทั้งยังรั้งตำแหน่งถึงรองประธานบริษัท นั่นหมายความว่าคเชนทร์ต้องรู้เรื่องงานเป็นอย่างดี ไม่แน่ เอกสารที่เต็มไปด้วยคำศัพท์เฉพาะจำนวนสิบหกหน้าที่เหลือ ถ้าได้คเชนทร์ช่วย อาจเสร็จก่อนวันจันทร์ก็ได้ ดังนั้น กายจึงตอบตกลง ลืมไปว่าตัวเองยังไม่รู้ว่าคเชนทร์ต้องการให้เขาช่วยอะไรเป็นการตอบแทน
 
กายถอยหลังกรูดเมื่อได้ยินเสียงกรี๊ดจากคนที่ยืนอยู่ตรงหน้า หญิงสาวผู้สวยสง่าราวนางพญาตอนนี้ไม่เหลือมาดแม้แต่นิดเดียว ปากบิดเบี้ยวด้วยความโกรธ มือสั่นระริกยกขึ้นชี้หน้าคเชนทร์และกาย คเชนทร์ทำหน้าเรียบนิ่ง ต่างจากที่เคยเห็นในที่ทำงาน รองประธานบริษัทที่เขาเห็นว่าเป็นคนขี้เล่น ตอนนี้ทำท่าเย็นชา พูดกับหญิงสาวคนนั้นด้วยเสียงเย็นชาเหมือนท่าทางว่า
“เราต้องจบกันแค่นี้ คุณกับผม ไปกันไม่ได้ และผมก็เลือกกาย” คเชนทร์หันมาไปมองกายด้วยสายตาเปี่ยมไปด้วยความรัก แตกต่างจากที่มองหญิงสาวโดยสิ้นเชิง ส่งผลให้เธอกรี๊ดออกมาอีกครั้ง
“คุณคเชนทร์ ไปกันเถอะครับ” กายดึงแขนเสื้อคเชนทร์ รู้สึกหวาดเสียวว่าหญิงสาวคนนี้จะสติแตกแล้วขว้างอะไรใส่หรือกระโดดเข้าข่วนหน้าด้วยเล็บยาวๆ หลากสีที่กำลังชี้หน้าเขาอยู่
“แก...แก...ไป๊ ไปให้พ้น ออกไป๊” หญิงสาวชี้หน้ากาย ตวาดเสียงดัง แล้วหันไปหาคเชนทร์ “คุณทำกับดาแบบนี้ได้ยังไงคเชนทร์ คุณเลือกอีนี่ได้ยังไง มันมีอะไรที่ดาไม่มี มันเทียบดาไม่ได้หรอก แม้แต่ขี้เล็บของดายังดีเลิศกว่ามัน”
“คุณมองไม่ออกหรือว่าเขามีอะไรที่คุณไม่มี นั่นคือสาเหตุหนึ่งที่ผมต้องเลิกกับคุณ” คเชนทร์ตอบเสียงเข้ม “ทั้งที่จริงผมเลิกตั้งนานแล้ว แต่คุณไม่ยอมเลิกกับผมซะที แต่สาเหตุหลักๆ ที่ผมทนไม่ได้อีกแล้ว ก็เพราะว่า...”
“เพราะอะไรคะ เพราะมันเป็นผู้ชายยังงั้นหรือ”
“เพราะเขามีสิ่งที่ผมชอบ” คเชนทร์ตอบ
“กรี๊ดดด...” หญิงสาวร้องกรี๊ดเสียงแหลบแสบแก้วหูอีกครั้ง “ทุเรศที่สุด ดาไม่อยากจะฟัง บอกมาซิ มันมีอะไรที่คุณชอบ เพราะก้นมันใหญ่ ก้นมันแน่นกว่าของดาใช่ไหม เพราะยังงี้ใช่ไหมคุณถึงชอบอีนี่มากกว่าดา”
อ๋อแน่ล่ะ มันฟิตกว่ากันเยอะเลย
กายอดตอบกระทบกระเทียบในใจไม่ได้ ผู้หญิงคนนี้ท่าทางร้ายจริงๆ แต่อีกใจหนึ่งเขาก็อดเห็นใจไม่ได้ ใครถูกบอกเลิกก็คงต้องเป็นแบบนี้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งตัวเองเป็นคนสวยและรวย ผู้ชายก็หล่อและรวย แต่ผู้ชายกลับบอกเลิกเพราะมีแฟนใหม่เป็นผู้ชาย แถมยังพามาเย้ยถึงที่
คเชนทร์นี่โหดร้ายแบบเลือดเย็นจริงๆ ให้ตายสิ
แต่ว่า ถ้าคเชนทร์มีแฟน และท่าทางคงจะไม่ได้มีคนเดียว เรื่องที่มีอะไรกับเราคืนนั้นก็ไม่น่าเป็นไปได้
ใครจะรู้ล่ะ พอเมาได้ที่ ผู้ชายหรือผู้หญิงไม่สำคัญ จะเป็นไรไป คเชนทร์อาจเป็นเสือไบ ได้ทั้งสองแบบ
 
พอขึ้นนั่งบนรถกายก็ถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ ครั้นปรายตาไปมองคเชนทร์ก็เห็นว่าฝ่ายนั้นกำลังลังยิ้มมุมปากบางๆ
“คุณสะใจหรือ” กายอดถามไม่ได้
“เปล่า” คเชนทร์ยักไหลปฏิเสธ
“แล้วยิ้มทำไมครับ”
“ผมไม่ได้ยิ้ม” คเชนทร์หันมาตอบแต่ก็ยังอมยิ้มเล็กน้อย ท่าทางกลั้นเต็มที่เพื่อจะไม่หัวเราะออกมา
“ปากแข็ง คุณนี่เป็นผู้ร้ายปากแข็งจริงๆ ปฏิเสธได้หน้าตาเฉย ตอนนี้ผมชักจะรู้สึกสงสารผู้หญิงที่คุณทิ้งแล้วล่ะ” กายต่อว่าคเชนทร์
“พูดแรงไปหรือเปล่า” คเชนทร์ถามทั้งที่ยังอมยิ้มเหมือนเดิม
“ในฐานะที่เป็นคนซึ่งถูกคุณหลอกมาเพื่อใช้เป็นเครื่องมือบอกเลิกผู้หญิง ไม่แรงเกินไปหรอกครับ ผมไม่ได้พูดในฐานะที่เป็นพนักงานบริษัทคุณ” กายเถียง
“ไม่ใช่บริษัทผมซักหน่อย”
“คุณคเชนทร์”
“ทำไมคุณต้องโกรธแทนลลิดา” คเชนทร์เลิกคิ้ว “ถ้าคุณรู้ว่าทำไมผมต้องทำแบบนี้ คุณจะไม่ว่าผมเลย”
“แล้วทำไมล่ะครับ”
“ผมบอกไม่ได้” คเชนทร์ยักไหล่
กวนเหมือนกันนะเนี่ย นึกว่าจะขี้เล่นอย่างเดียว คเชนทร์นี้ไม่ใช่ย่อยเลยจริงๆ
ถ้ายังงั้น เรื่องที่เขาจะยอมรับว่า 'ทำอะไรเราคืนนั้น' ก็คงจะยาก
ก็แล้วทำไมจะต้องให้เขายอมรับล่ะ ไม่เห็นจะสำคัญอะไร ท้องก็ไม่ท้อง แค่มีอะไรกันโดยไม่ใช้ถุงยาง และก็แค่เราอยากจะรู้ว่า 'ผู้ชายคนนั้น' เป็นใครเท่านั้นเอง
อ้อ...อย่าลืมว่าต้องชวนไปตรวจเลือดด้วยนะ
ต้องหรือ! ไปคนเดียวก็ได้นี่นา
ถึงงั้นก็เถอะ อย่างน้อยก็ต้องรู้ว่า 'ใคร' เป็นคน 'ทำ' แบบนั้นกับเรา ทั้งเจ็บทั้งจุก และที่สำคัญ ไม่สวมถุงยางด้วย
นี่เป็นครั้งแรกในชีวิตที่มีอะไรกับคนแปลกหน้า และเรียกได้ว่า 'ไม่เห็นหน้า' เลย หน้ำซ้ำยังจำอะไรไม่ค่อยได้ แม้จะนึกภาพบางฉากบางตอนออก แต่ก็เพียงนิดเดียว
“เอ้า เข้าฌานซะแล้ว” เสียงของคเชนทร์ดังขึ้น
กายรู้สึกตัวแล้วถอนหายใจเบาๆ ก่อนจะบอกให้คเชนทร์จอดรถที่ป้ายรถโดยสารประจำทางหน้าห้างสรรพสินค้า
“ไปหาอะไรกินกันก่อน กินกันจนใกล้ท้องแตกแล้วค่อยแยกกัน” คเชนทร์ส่ายหน้า
“ผมไม่หิว”
“ไม่หิวได้ไง ถึงเวลาหิวแล้ว” คเชนทร์แย้ง “ไม่กินข้าว เดี๋ยวก็ไม่มีแรง”
“นี่มันเย็นแล้วนะครับ จากนี่ก็กลับบ้านนอน ไม่เห็นจะต้องใช้แรงอะไรอีก” กายเถียง
“อ้าว คุณไม่...เอ่อ...นั่น...เอ่อ...ก่อนนอนหรือ” คเชนทร์ทำเป็นพูดอึกอัก แต่กายมองออกว่าอีกฝ่ายหมายความว่าอย่างไร
“ผมอยู่คนเดียวครับ” กายตอบเสียงเย็น
“คนเดียวก็ทำได้” คเชนทร์แย้ง
“สำหรับผมไม่จำเป็นขนาดนั้น” กายส่ายหน้า
“แต่ผมต้องกินเพิ่มพลัง ผมต้องใช้แรง” คเชนทร์เถียง เอียงศีรษะไปมา ทำท่าเหมือนเด็กกำลังเถียงกับเพื่อน ไม่เหลือมาดรองประธานบริษัท
“งั้นก็ให้ผมลงตรงป้ายหน้าเดอะมอลล์ คุณจะไปเติมพลัง ไปใช้แรงที่ไหนก็ไป”
“โอ้โห คุณนี่จริงๆ เลย พอได้ผมแล้วไม่เหลือเยื่อใยกันเลยนะ” คเชนทร์เบ้ปาก โวยวายเสียงไม่ดังเท่าใดนัก
“อะไรนะครับ” กายขมวดคิ้ว เสียงดังขึ้นกว่าเดิมเล็กน้อย
“ผมหมายถึง ได้ผมช่วยเรื่องแปลงาน” คเชนทร์พูดช้าๆ ชัดๆ ทีละคำ ขัดกับบุคลิกคล่องแคล่วว่องไวและพูดเร็วมากอย่างที่เคยเป็น “ชอบคิดลึก”
ก็คำพูดคุณแต่ละคำชวนให้คิดน้อยซะเมื่อไหร่ เขาจะรู้ไหมเนี่ยว่าตัวเองพูดอะไรแต่ละอย่างคนฟังต้องขมวดคิ้วและตั้งใจฟังขนาดไหน
กายแอบถอนหายใจเบาๆ ไม่อยากจะเชื่อว่าตัวเองกำลัง 'เถียง' กับรองประธานบริษัทด้วยเรื่องไม่เป็นเรื่อง
“ไหนๆ ก็มาด้วยกันแล้ว ไปด้วยกันเถอะ รับรองคุณติดใจแน่” คเชนทร์กลับมาพูดเร็วเหมือนเดิม
“ติดใจอะไรครับ” กายเลิกคิ้ว ในใจก็คิดว่า ก็นี่ไงล่ะ จะไม่ให้คิดลึกได้ยังไง คเชนทร์รู้ตัวไหมเนี่ยว่าตัวเองเป็นคนแบบไหน
“อาหารไง อร่อยนะ ขอบอก ครั้งเดียวรับรองว่าลืมไม่ลง คเชนทร์ซะอย่าง” คเชนทร์ยักคิ้ว “เราจะได้กินกันไป คุยกันไป คุณไม่อยากหรือ”
“อยากคุยใช่ไหมครับ” กายถามย้ำเพื่อความเข้าใจที่ถูกต้องชัดเจน คเชนทร์พยักหน้าแล้วยิ้มกว้าง
จริงสิ เราจะถือโอกาส 'สืบสวน' คเชนทร์เกี่ยวกับเรื่อง 'คืนวันศุกร์ที่ 20' นี่เป็นโอกาสเหมาะที่สุด ลืมไปได้ไง
แต่อย่างคเชนทร์นี่ไม่น่าจะง่่าย พอๆ กับธฤตที่ดูเหมือนว่าเป็นคนเปิดเผย แต่บางเรื่องนั้นก็ยากที่จะ 'ง้างปาก' ให้พูดออกมา ที่ตัดธฤตออกไปจาก 'รายนามผู้ต้องสงสัย' ก็เพราะ 'ถิ่นฐานที่อยู่' ชัดเจน หากธฤตพักที่คอนโด หรือคืนนั้นธฤตนอนที่คอนโด ก็ยังจะต้อง 'สืบ' กันต่อไป
คเชนทร์ท่าทาง 'ลื่น' ไม่่ใช่เล่น หรืออาจเรียกได้ว่า 'เจ้าเล่ห์หลบใน' ขอยืมคำพูดของเชิงชายที่ว่าธฤตว่า “เจ้าชู้หลบใน” หน่อยเถอะ
 
วันนี้กายทำงานอย่างเซ็งๆ เพราะอะไรต่างๆ ดูติดขัดไปหมด ความจริงเขารู้สึกเซ็งทั้งแต่คืนวันอาทิตย์แล้ว เวลาหลายกว่าสองชั่วโมงที่นั่ง 'กินข้าว' กันกับคเชนทร์นั้นเขาแทบไม่ได้ 'ข้อมูลที่เป็นประโยชน์' อะไรเลย
เป็นอย่างที่คิดไว้ตอนแรกไม่ผิดว่าคเชนทร์นั้น 'ไม่ง่าย' เลย พอถามอะไรที่วกเข้าเรื่องค่อนข้างเป็นส่วนตัวหรือเป็นคำถามที่ไม่ชัดเจนคเชนทร์จะหาทาง 'หลบ' ไปจนได้
แม้แต่ชื่อเล่นเขาก็ยังไม่รู้
...
“ชื่อจริงเพราะกว่าตั้งเยอะ ใหญ่อีกต่างหาก คุณไม่ชอบหรือ”
เช่นเคย กายต้องขมวดคิ้ว
“คเชนทร์แปลว่าช้างไงครับ ไม่ใหญ่ก็ไม่รู้จะว่าไงแล้ว”
...
กายส่ายหน้าช้าๆ เมื่อนึกถึงเหตุการณ์เมื่อคืนที่ผ่านมา เขาอดเปรียบเทียบไม่ได้ว่า หากสมมุติว่าคเชนทร์เป็นผู้ต้องสงสัยคดีอะไรบางอย่างแล้วเขาเป็นตำรวจที่ทำการสอบสวน เขาก็คงปิดคดีไม่ได้ง่ายๆ เพราะผู้ต้องสงสัยนั้นมีวิธี 'เฉไฉ' ไปทางนั้นทางนี้ได้อย่างแนบเนียนมาก
...
“ถ้าคุณอยากเรียกผมสั้นๆ ก็เรียกว่าเชนทร์ได้นะ แต่ขอเตือน บริษัทนี้ไม่เหมือนที่ไหนในโลก คุณจะโดนเพื่อนร่วมงานเขม่นถ้าเรียกชื่อเล่นผม”
“ทำไมครับ” กายถาม
“เพราะเขาไม่เรียกกัน”
“ผมไม่เข้าใจ”
“คุณนี่ก็ดูฉลาดนะ แต่บางอย่างเข้าใจช้า” คเชนทร์พูดตรงๆ จนกายอึ้งไปชั่วครู่ “ต้องไวหน่อยสิครับ รีบๆ เข้า จะได้ไม่เสียเวลา เกิดมีอะไรขึ้นมา เดี๋ยวจะมาเสียดายทีหลัง”
“เกี่ยวอะไรกับเรื่องชื่อเล่นครับ”
“คุณจะรู้ชื่อเล่นผมไปทำไม ถ้ามีเหตุผลเหมาะ ผมก็จะบอก”
“ผมก็แค่อยากรู้”
“ยิ่งคุณอยาก ผมยิ่งขยักเอาไว้” คเชนทร์อมยิ้ม
“อะไรนะครับ” กายสงสัย
“ตื่นเต้นดี คุณว่าไหม คนหนึ่งอยาก แต่อีกคนหนึ่งไม่ยอมให้ซะที ปล่อยให้ทรมานจนอัดอั้นแทบระเบิด พอถึงเวลาเหมาะๆ ได้ที่แล้ว ก็ปล่อยออกมา โอ้โห ซาบซ่านเกินจะบรรยายเลยคุณเอ๊ย” คเชนทร์หัวเราะเบาๆ
“คุณพูดเรื่องอะไร”
“ผมว่าตื่นเต้นกว่านะคุณนะ” คเชนทร์ยักคิ้ว “คุณสืบเอาเอง”
“ชื่อเล่นคุณนี่นะ”
“มาลองเล่นบทตำรวจสืบสวนสอบสวนซักหน่อยดีไหม” คเชนทร์ยิ้มกว้าง แววตาขี้เล่นดูวิบวับ “พนันกันได้เลยว่า มีแค่สามคนที่รู้ชื่อเล่นผม และมีแค่คนเดียวที่กล้าเรียก”
“อะไรจะขนาดนั้น” กายส่ายหน้าช้าๆ ในใจก็พูดตอบอีกฝ่ายว่า ทำไมจะไม่สืบ ไม่ได้เล่นบทสืบสวนสอบสวนด้วยซ้ำ 'สืบ' จริงๆ ต่างหาก และตอนนี้ก็กำลังสอบสวนอยู่
“เห็นไหมล่ะ เร้าอารมณ์แค่ไหน” คเชนทร์ยักคิ้วอีก
“อารมณ์อะไรครับ” กายถามเพื่อความแน่ใจ
“อารมณ์อยากรู้ไง คุณไม่อยากแล้วหรือ ถ้าผมเป็นคุณ แค่นี้ก็ทำให้เกือบถึงไคลแมกซ์แล้วล่ะ เหมือนกับเวลาเราดูหนังไง ถ้าเห็นวับๆ แวมๆ เปิดนิดปิดหน่อย มันเร้าใจกว่าเยอะ ได้ลุ้นว่า เมื่อไหร่จะซะที ผมเปรียบแบบนี้ คุณเข้าใจหรือเปล่า”
“เข้าใจครับ”
“ตอนนี้ผมใส่กางเกงชั้นในสีขาวกับเสื้อกล้ามบางๆ...” คเชนทร์พูด นัยน์ตาเต้นระริกด้วยความสนุกที่ได้พูดเล่น
“ผมไม่อยากจะรู้หรอก” กายทำหน้าตารับไม่ได้กับสิ่งที่ได้ยิน
“ผมเปรียบเทียบ” คเชนทร์ห่อไหล่ แบะแขนออก ทำท่าเหมือนชาวตะวันตก
“ผมไม่เข้าใจ” กายส่ายหน้า ใจหนึ่งอยากจะขำ แต่ใจหนึ่งก็ฉุนคนพูดเข้าใจยาก
“คือถ้าผมเปลือยเลย มันก็เห็นชัดเจน มันก็ไม่มีอะไรต้องให้ค้นหา แต่ถ้าแก้ผ้าแค่ยั่วๆ คนดูก็จะจินตนาการ” คเชนทร์อธิบายเสียงเนิบนาบ “อา มันเป็นความรู้สึกที่แตกต่างกันเหมือนน้ำกับไฟเลยนะครับนั่น”
…
กายสั่นศีรษะเร็วๆ เพื่อไล่ภาพและเสียงที่กำลังอยู่ในสมองของตัวเองออกไป แล้วก้มหน้าลงทำงานต่อ แต่ไม่กี่นาทีก็ต้องวางปากกาและปิดพจนานุกรมเพราะรู้สึกว่าไม่มีสมาธิจะแปลเอกสารต่อทั้งที่เป็นเนื้อหาไม่ค่อยยากเท่าใดนัก
นี่ต้องแกล้งกันแน่ๆ เล่นโยนงานมาให้พร้อมๆ กันหลายชิ้นแบบนี้ แล้วยังต้องให้ไปเป็นล่ามให้ฝรั่งโดยไม่มีการเตรียมตัวก่อน ถ้าไม่เรียกว่าแกล้งก็ไม่รู้จะเรียกว่ายังไง
กายฟุบหน้าลงกับโต๊ะ ในใจนึกอย่างฉุนๆ นี่อาจจะเป็น 'การทดสอบ' จากท่านประธาน หรือไม่ก็เป็นการ 'ล้อเล่น' จากคเชนทร์ หรือถ้าจะพูดให้ถูกก็สามารถพูดได้ว่า เป็นการ 'เร้าอารมณ์' หรือไม่ก็เป็น 'โฟร์เพลย์ก่อนไคลแมกซ์'
แสดงว่าจะต้องมี 'เรื่องอะไร' กำลังจะเกิดขึ้นแน่ๆ
กายสะดุ้งเพราะเสียงโทรศัพท์ที่โต๊ะดัง เขาเกลียดโทรศัพท์เครื่องนี้มากเพราะเสียงดังเกินไป และปรับได้แค่สามระดับคือ หนึ่ง ดังค่อยมากจนแทบไม่ได้ยิน สอง ไม่มีเสียงเลย และ สาม ดังจนต้องสะดุ้งแบบนี้ แต่เพื่อกันถูกตำหนิว่าไม่รับโทรศัพท์ เขาจึงต้องยอมปรับระดับเสียงของโทรศัพท์เป็นแบบที่สาม
คนที่โทรมาคือเจนจิรา น้ำเสียงราบเรียบปนเครียดเช่นเคย คำพูดของเจนจิรานั้นสั้น กระชับ ได้ใจความ ไม่ต้อง 'ตีความ' เหมือนคำพูดของคเชนทร์ที่ 'สั้น กระชับ ยากจะเข้าใจความ'
อ้อ 'พูดเร็ว' จนแทบจะฟังไม่ทันอีกต่างหาก
กายลุกขึ้นช้าๆ พร้อมกับถอนหายใจ เจนจิราบอกเขาว่า
“ท่านประธานเชิญให้มาพบ ห้านาที เดี๋ยวนี้คะ ไม่ต้องเตรียมอะไรมา เจนบอกคุณการุณย์แล้ว”
 
:::  end of chapter 8 :::
 
 

[vascular]

ตา คเชนทร์ นี่สองแง่สองส่ามตลอด ฮ่าๆๆ

[ชะรอยน้อย]

แล้วหนูกายทำไมโดนเขม่น 

[yayee2]

คเชนทร์พูดจาอะไรชวนคิดลึกกกกก มากกกกกกก
กายจะโดนทดสอบอะไรอีกล่ะ
สู้ สู้ นะกาย

[Pamphlet]

หึหึ นายคเชนทร์นี่พูดได้ชวนคิดจริงๆเลย
แต่ตอนนี้กายไงดูไม่ทันนายคเชนทร์ซักเท่าไหร่เลยแฮะ
ตาประธานนี่ก็น่าสงสัยว่าจะยังไงกับกาย
นิยายเรื่องนี้ปริศนาเยอะจริงๆแฮะ
ยังไงมาต่อตอนใหม่เร็วๆนะคะ จะรออ่าน 

[august_may]

กายงานจตะเข้าอีกแล้วรึเปล่านะเนี่ย

[Dee^daY]

งานเข้าหลายด้าน..

[@#Jackie#@]

ยิ่งอ่าน ยิ่งสนุก ลึกลับ ซ่อนเงื่อน

[Nichdia]

เห็นด้วย ว่ายิ่งน่าค้นหา ยิ่งน่าสนุก และมีความสุขเมื่อได้รู้คำตอบ อิอิ ^^