หายไปซะนาน ได้เวลามาต่อแล้ว เดี๋ยวคนอ่านลืมกันหมด
...
หลังจากวันนั้นดูเหมือนว่าชีวิตรักของผมกับมันจะลงตัวไปหมด ก็เป็นธรรมดาอะนะ ก็คนมันรักกัน อิอิ แต่คนที่มันจะดู
เกินหน้าเกินตาผมก็เห็นจะเป็นไอ้โจ้ ก็จะอะไรละ มันจีบหญิงติดครับ ก็สาวห้องพานิชย์นั่นแหละ อยู่ม.5 เหมือนกัน ก็มา
ปิ้งกันวันงานวันนั้นนั่นแหละ
"นี่ไอ้โจ้ กูยืมหน้ามึงหน่อยดิ" ผมพูดกะมัน
"มึงจะเอาหน้าหล่อๆของกูไปทำไม เค้ามีเจ้าของแล้วนะเว้ย"มันว่า
"ก็ไม่ทำไมหรอก กูจะเอาไปเปลี่ยนจานดาวเทียมที่บ้านกู สงสัยคงคลื่นดีว๊ะ 55555"แล้วพวกเพื่อนๆผมก็พากันหัวเราะ
ไอ้โจ้ มันก็ทำท่างอนๆ
" ไอ้เอก เดี๋ยวมึงไปเป็นเพื่อนกูหน่อยนะ" ไอ้โจ้มันคุยกะไอ้เอก
"ไปใหน" ผมรีบถาม
"เรื่อง...ของ...พวก..กู ...มึง..ไม่...เกี่ยว"ไอ้โจ้มันเอาคืนผม ผมหันไปหาไอ่เอก แต่มันก็ไม่พูดอะไรเลย
งอนๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
หลังจากวันนั้น ดูเหมือนว่าไอ้เอกเนี่ยมันมักจะหายไปกับ ไอ้โจ้บ่อยๆ ตอนแรกผมก็ไม่ได้สงสัยอะไรหรอกครับ เพราะ
ปกติอยู่โรงเรียน ก็ไม่ได้ตัวติดกันมากมาย ต่างคนก็ต่างมีเพื่อน มีกิจกรรมที่อยากทำ แต่ที่สงสัยเนี่ย มันหายไปใหนกัน
หวังว่าคงไม่มีอะไรนะ ไม่อยากถามอะ กลัวมันว่ายุ่งกับมันมากเกินไป
แต่แล้ววันหนึ่ง ขณะที่ผมกำลังนั่งทำการบ้าน ไอ้เอกกำลังรดน้ำต้นไม้
"เอกกูขอยืมดินสอหน่อยดิ ของกูหาย"ผมพูดกะมัน
"ก็ไปเอาดิ ในกระเป๋าเครื่องเขียนของกูอะ"
"อยู่ใหนละ ไปเอาให้หน่อยดิ " ได้โอกาสใช้
"ก็มีข้างบน ในกระเป๋ากูนั่นแหละ ไปเอาเองดิ"
"เอ่อก็ได้ ขอแค่นี้ก็ไม่ได้" เซ็งเลย ขี้เกียจเดิน
แล้วผมก็ค้นหาดินสอจากกระเป๋าของมัน ดินสอ ดินสอ อยู่ใหน อะเจอแล้ว ได้ดินสอเรียบร้อย กำลังจะรูดซิป ปิดกระเป๋า
แต่ติดกระดาษอะไรซักอย่าง รูดกลับคืน ดูซิมีอะไร
" 053-XXXXXX แป้ง เพื่อนส้ม"
แป้ง แป้ง แป้ง เพื่อนส้ม ส้มคือแฟนไอ้โจ้ เกิดอะไรขึ้น ทำไมไอ้เอกถึงมีเบอร์แป้ง คำถามมากมายเกิดขึ้นในหัวผม
แต่ไม่รู้จะหาคำตอบยังไงดี อยากรู้ ไม่ได้โกรธนะ แค่อยากรู้อะ ผมสูดลมหายใจเข้าอย่างช้าๆ แล้วบอกกับตัวเองว่า มัน
ไม่มีอะไร มันไม่สำคัญ ไอ้เอกคือแฟนเรา ถ้ามีไรสำคัญ มันต้องบอกเรา
ผมกลับมานั่งทำการบ้านเหมือนเดิม มองดูไอ้เอกมัน มันก็ไม่เห็นมีท่าทีอะไร ถ้ามันคิดจะนอกใจ ทำไมมันไม่เก็บหลัก
ฐานดีๆว๊ะ หรือมันลืม ไม่มั้ง ผมเอาแต่นั่งคิดเรื่องนี้ จนไม่มีกะใจทำการบ้าน จนมันมาสกิด
"เป็นไร"
"หะ .ป่าวๆๆ ไม่มีไร" ผมตกใจ รีบแก้ตัวกับมันไป มันเดินกลับไปรดน้ำต้นไม่ต่อ พร้อมกับส่ายหัว
3-4 วันผ่านไป ผมกังวลใจมาก เพราะมันยังไม่ยอมคุยเรื่องเบอร์โทรแป้งกับผมเลย กะว่าจะไม่คิดแล้วนะ แต่ก็อดไม่
ได้ ที่สำคัญนี่ซิ ช่วงนี้นะมันมักจะรับโทรศัพท์เอง ปกติใช่ผมประจำ ผมไม่ได้จับผิดนะ แต่มันแปลกไปจริงๆ
และแล้ว
กริ้งๆๆๆๆๆๆๆ โทรศัพท์บ้านมันดัง ขณะที่กำลังดูละครหลังข่าวกัน ผมรีบลุกจะไปรับ แต่ไม่ทันมัน
"ไม่ต้อง กูรับเอง สงสัย แม่โทรมา" มันบอกผม แล้วเดินไปรับ โทรศัพท์
ผมทำเป็นไม่สนใจ แต่ก็มีแหล่นิดๆ มันคุยไป สลับกับ หันมาทางผม เป็นบางครั้ง ชักสงสัยแล้ว เอาว๊ะเป็นไงเป็นกัน
ยอมเสียมารยาท ถ้าเป็นแม่มันจริง ค่อยขอโทษแล้วกัน ผมลุกขึ้นเดินไปที่มัน จังหวะนั้นมันหันมาที่ผมพอดี มันเงียบ ดู
มันตกใจเล็กน้อย ผมรีบไปกดปุ่มเสียงเพื่อที่จะได้รู้ว่าใครโทรมา รู้ไหมครับ รู้ไหมครับ ว่าเป็นเสียงใคร ใช่ครับ ถ้าผม
เดาไม่ผิด มันคงเป็นเสียงแป้งที่กำลังหัวเราะอยู่ ไอ้เอกรีบวางโทรศัพท์ มองหน้าผม ผมร้องไห้อะ ทำไมกูต้องร้องไห้ว๊ะ
รีบหันหลังจะกลับบ้าน มันรีบดึงตัวผมมากอด มันรัดผมแน่นมาก ไม่มีคำพูดไดจากมัน และผม ผมลองดิ้นอีกที ไม่ได้
ผล มันยังรัดผมอยู่ ผมเยกัดเข้าที่แขนมัน มันร้องด้วยความเจ็บ คลายวงแขนออก ผมใข้กำลังที่มีผลักมันออก คราวนี้ผม
หลุดออกได้ รีบวิ่งเลย อยากให้ถึงบ้านเร็วที่สุด มันก็วิ่งตามผมมาครับ แต่ไม่ทัน ผมเปิดประตูบ้าน วิ่งขึ้นห้องนอน แม่
คงตกใจเล็กน้อย ผมรีบปิดประตูลงกลอน ทรุดตัวลงบนที่นอน ร้องไห้มาก จนหลับไป
...
ติดตามตอนต่อไป
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
