แล้ววันสุดท้ายของการสอบก็มาถึง ดูทุกคนมีความสุขมากเพราะจะได้ผ่อนคลายซะที หลังจากที่หน้าดำคร่ำเครียดกันมานาน วันนี้จึงต้องมีฉลองกันนิดหน่อย นัดกันรวมพลกันที่บ้านไอ้โจ้ แอบมีเหล่านิดหน่อยพอซ่าส์ แล้วก็พากันแยกย้ายกันกลับบ้าน ตลอดทางที่ผมซ้อนรถไอ้เอกกลับบ้าน ผมก็พูดเรื่อยเปื่อยเพราว่ามึนนิดหน่อย
“เอก ถ้าสมมุติว่ากูไม่เป๋นเพื่อนกะมึง มึงคิดว่ากูเป็นคนยังไงว๊ะ”
“อะไรเนี่ย ไอ้นี่เมาแล้วฟุ้งซ่าน”
“กูไม่ได้เมาโว้ย แต่กูแค่อยากรู้ว่า กูเป็นคนยังไงในสายตามึง”
“เอาจริงอะ”
“อื่อ”
“ก็ประมาณว่า ปากหมา หน้าด้าน ลามก”
“มั่วละมึง ที่พูดหนะของมึงทั้งนั้น เอาจริงๆดิ”
“เอ่อคงประมาณว่า ... ไม่รู้โว้ยมึงจะถามทำไม”
“โด่ แค่นี้ก็บอกไม่ได้” แล้วผมก็เงียบ
“เอก”ผมเรียกชื่อมัน
“ไรอีกหละมึง”
“เอ่อ ....กูหนาวว๊ะ”
“ฮั่นแน่...อยากกอดกูละซิ”
“ฮ่าดิ ใครจะกอดมึงละ”
“น่านะ มึงไม่ต้องอาย ทำยังกะไม่เคยกอดกู หนาวก็กอดกูหนิ กูจะได้อุ่นด้วย”
“เอ่อ ก็ได้ว๊ะ” 5555555 เสร็จตูไอ้เอก แล้วผมก็กอดมันไปสุดทางมีความสุขจังเลยครับ
ช่วงนี้กำลังปิดเทอมผมใช้เวลาส่วนมากอยู่กับไอ้เอก เราไปไหนมาไหนด้วยกัน เที่ยวหาเพื่อนบ้าง เที่ยวกันสองคนบ้าง และก็นอนเตียงเดียวกันทุกคืน ชีวิตช่วงนี้คงขาดมันไม่ได้ เพราไม่ว่าจะกิน นอน เที่ยว ขนาดฝันยังมีมันเลยครับ
แล้ววันที่ผมพลาดก็มาถึง.................
วันนั้นเป็นวันเกิดไอ้โจ้ครับ มันจัดงานเลี้ยงที่บ้านของมัน มันโทรมาบอกว่าให้ทุกคนไปรวมตัวกันตั้งแต่ 5โมงเย็น ผมก็รีบมากนี่ก็ 4โมงกว่าแล้ว ขืนไปไม่ทันไอ้โจ้เอาตายแน่ครับ พอมาถึงเพื่อนก็มากันเกือบครบครับ นึกว่าจะโดนมันสวดแล้ว ดีที่มาทัน เอาของขวัญยื่นให้มัน เป็นนาฬิกาที่ผมกับไอ้เอกหุ้นกันซื้อให้มันครับ จากนั้นก็ไปตั้งวงกันตามเคย แต่พอเหล้าเข้าปากมันนี่ซิครับ พวกมันก็สวมวิญญาณปากหมากันทุกตัว เริ่มที่จะแควะผมอยู่นั่นแหละ ไอ้โจ้นั่นแหละตัวดี
“ไอ้ที มึงกะไอ้เอกเนี่ย” ตกลงเป็นแฟนกันนานยัง”แล้วพวกมันก็หัวเราะ
“อ่าว ปากเหรอที่เห่าอะ”
“กูก็อยากรู้ว๊ะ เห็นติดกันจังเลยนะแก”ไอ้นัทเสริม
“กูกะไอ้เอกเป็นเพื่อนกันโว้ย”
“มึงคิดนานไหมที่พูดหนะ กัดฟันพูดอะป่าวมึง”55555555
“เอ๊ะไอ้นี่ ถ้ามึไม่หยุดก็จะใช้ตีนกูนี่แหละหยุดพวกมึง”ผมพูดจริงจัง แต่มันก็หัวเราะกันอยู่
ดูไอ้เอกมันก็เฉยๆนะครับ ไม่รู้ว่ามันคิดอะไรอยู่ ทำผมเครียดเลย ผมเลยตัดสินใจดื่มๆๆๆๆๆ จนผมเมาครับ ไอ้เอกก็พาผมกลับบ้าน ตอนแรกพวกมันก็จะให้ผมค้างที่บ้านไอ้โจ้ แต่ผมไม่ยอมครับ มันจึงต้องพาผมกลับบ้านมัน เพราะกลับบ้านผมสภาพนั้นไม่ได้แน่
พอหัวถึงหมอนซักพัก ผมก็ร้องไห้ ร้องๆๆๆๆๆๆ จริงๆๆ ไอ้เอกมันก็ตกใจครับ มันถามผมว่าร้องทำไม ผมก็เลยตัดสินใจพูดในสิ่งที่ผมเก็บมานานกับมัน
“เอก....กูรักมึงนะ”
“เอ่อ..กูรู้และกูก็รักมึงด้วย มึงกะกูเป็นเพื่อนกันนะโว้ย” แล้วผมก็ร้องอีกครับ มันก็งง
“มึงฟังกูดีดีนะ กูไม่ได้รักมึงแบบเพื่อน กูรักมึงแบบคนรัก มึงเข้าใจไหม”
“มึงรู้ตัวไหมมึงพูดอะไรออกมา มึงเมาแล้วรู้ไหม”
“กูรู้ว่ากูเมา แต่กูก็รู้ว่าทุกอย่างที่กูพูดไปมันคือเรื่องจริงที่กูอยากบอกมึง”
“มึงกะกูเป็นผู้ชายนะโว้ย จะรักกันได้ยังไง”
แล้วผมก็ร้องไห้ครับ มันก็เครียดๆ จนผมหลับไปตอนไหนไม่รู้ ตื่นเช้ามาผมไม่กล้าสบตามันเลยครับ ก่อนกลับผมเลยพูดกับมันว่า
“กูไม่รู้นะว่ามึงคิดยังไงกะคำพูดของกู แต่กูก็ดีใจที่กูได้พูดมันออกไป แม้มันจะทำให้ความสัมพันธ์ระหว่างกูกะมึง ต่อจากนี้ไปไม่เหมือนเดิมก็ตาม”
มันก็นิ่งรับฟังครับ ไม่พูดอะไรเลย เป็นผมเองที่พลาดไป..........................
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
