อารมณ์เสีย
ตอนนนี้เขากำลังอารมณ์เสีย
คาวัลโล วาลกัสกำลังหงุดหงิดถึงที่สุด หลังจากเจอไอ้บ้าที่เป็นคนคุมงานก่อสร้างเขื่อนที่มาดูตั้งแต่เช้า เห็นท่าทางของเจ้าตัวก็ว่าไม่ชอบขี้หน้าอยู่แล้ว แต่ยิ่งชวนหงุดหงิดเข้าไปใหญ่ กับคำพูดและท่าทางของเจ้าหมอนั่น เห็นบอกว่าเป็นเพื่อนสนิท เหอะ สนิทก็สนิทสิ เพื่อนสนิทท่านชีคแล้วมีสิทธจะมาทำหน้าทำตาดูถูก อ้าปากกวนประสาทกันปาวๆรึไง แถมอัลชาอ์ยังนิ่ง พอเห็นว่าเป็นเพื่อนหน่อยก็ไม่ว่าอะไร แถมยังวกมากัดเขาได้หน้าตาเฉย
พวกบ้า...
คาวัลโลสถบอย่างหงุดหงิด เเบบนี้ทุกที พอมาชอบแล้วเขาไม่สน จากไอ้ท่าทีดีๆก็กลายเป็นตาขวางใส่ หน้าบึ้งใส่ อะไรทำนองนั้นเสียหมด มันอะไรกันนักกันหนา มันเป็นเรื่องปกติไม่ใช่หรือไง ที่คนๆนึงจะชอบหรือไม่ชอบใครก็ได้น่ะ มันเป็นเรื่อง"ปกติ"ไม่ใช่เหรอ ที่เขาจะมีสิทธิ์รักใครก็ได้ตามใจชอบ แล้วมันอะไรกัน ตัวเองไพล่มาชอบเขาก่อน พอไม่ชอบตอบกลับมาทำหน้าบึ้ง ไม่พอใจใส่เหมือนกับว่าเขาทำผิดนักหนา
พวกนั้นบอกว่าใจร้ายมั่งล่ะ ไม่เห็นหัวคนอื่นบ้างล่ะ ไม่มีหัวใจบ้างล่ะ จะบ้าหรือไง ตัวเองเป็นฝ่ายมารักเองแท้ๆ เคยไปกระชากคอใครเอาปืนมาขู่ให้รักให้หลงรึก็เปล่าพอเลิกกันแล้ว พอบอกว่าไม่ได้ชอบ จะเป็นเพื่อนกันไม่ได้หรือไง? คบกันแบบเพื่อนมันดีกว่าไม่ใช่เหรอ? พุดแบบนี้ไปแม่สาวๆที่เขาคบด้วยพวกนั้นก็แทบจะสาดเหล้าใส้หน้า บ้างก็ตบเขาจนหน้าชาไปเป็นแถบ แล้วยังมาด่าว่าเขาอีกมากมาย งี่เง่าจริงๆ
กระทั่งกับอัลชาอ์ก็เถอะ ตอนแรกก็แปลกใจอยู่ที่หมอนั่นทำใจได้รวดเร็ว นึกว่าจะคุยเป็นเพื่อนกันได้ ที่ไหนได้ กลับกลายเป็นว่ามาทำขรึมเคร่งๆใส่แบบที่เคยเจอกันแรกๆ ถามอะไรก็ทำเมิน พูดอะไรก็ชอบขึงตาใส่... บ้าบอชะมัด
แถมคนอื่นยังชอบมองว่าการกระทำของเขาผิดนักหนา ไอ้สายตากล่าวหากับท่าทีหาเรื่องของนายรามิลนั่นมันอะไรกันนะ เพราะเป็นเพื่อนกันเลยต้องเข้าข้างรึไง ทำท่าหาเรื่องใส่แล้วพาลว่าเขา"ผิด"ที่ไม่รัก ผิดที่ไปทำร้ายจิตใจ แล้วจะผล่อยให้อัลชาอ์มันพร่ำเพ้อบ้าบออยู่คนเดียวจนตายรึไงไม่ทราบ
คาวัลโลสถบพึมพัมอย่างหงุดหงิด ก้มมองฝ่ามือที่มีรอยเล็บแดงๆของเจ้าเหยี่ยวตัวปัญหาตัวนั้น คนอย่างเขาน่ะ ต่อให้รักแค่ไหน พอมันทำอะไรไม่ถูกใจมาก็ขยี้ให้ตายได้ทั้งนั้นแหละ กระทั่งเจ้าเหยี่ยวตัวนั้นที่ตอนแรกขาชอบมันนักหนา แต่พอเห็นมันทำหน้าตางี่เง่าใส่บ่อยครั้ง บอกกับท่าทีของเจ้านายมันเข้า ความชอบก็เปลี่ยนเป็นความไม่ชอบ และพาลหงุดหงิดจนอยากฆ่ามันได้หน้าตาเฉย
มาเฟียหนุ่มสถบพึมพัมอย่างหงุดหงิด ขณะที่ผ้าปิดกระโจมถูกเปิดขึ้นอีกครั้ง และร่างเงาของชีคหนุ่มที่เดินเข้ามาหาก็สะท้อนอยู่ภายใต้เเสงอาทิตย์ที่เริ่มจะร้องแรง
นัยน์ตาคู่นั้นปราดมองมา คาวัลโลนึกหงุดหงิดกับความเย็นชาที่ปรากฏขึ้นไม่น้อย ไม่ใช่ว่าเขาเสียดาย แต่เขาไม่ชอบใครมาทำแบบนี้ต่างหาก มองกันอย่างกับคนที่ต่ำต้อย อยู่คนละโลก มองเห็นแล้วน่าหงุดหงิดเสียจนต้องเบือนหน้าไปไกล
"...มือคุณเป็นแผล " น้ำเสียงนั้นทักเรียบๆ คาวัลโลก้มมองฝ่ามือตัวเองแล้วยักไหล่
" ก็ไม่ได้เจ็บมากมายอะไร "
" ระวังจะอักเสบ มันเจ็บใช่เล่นนะ "อัลชาอ์บอกสั้นๆ ตอนแรกที่ออกมาก็ตั้งใจจะต่อว่า แต่สุดท้ายแล้ว พอเห็นฝ่ามือของเจ้าตัวกับหน้าตาบูดบึ้งนั่นแล้ว ความห่วงใยก็ทำให้เขายอมแพ้ ในที่สุด
"...เอาเถอะ....ผมรนหาที่เองนี่ "คาวัลโลยักไหล่ ก้มมองเม็ดทรายตรงปลายเท้าที่ยังคุระอุ.
.
" ไปขอโทษรามิลเสียด้วยล่ะ " อัลชาอ์ออกปากสั้นๆ
" อะไรนะ ? "คราวนี้คนฟังตาขวาง
" คุณทำตัวเสียมารยาทกับเขานี่ ขอโทษเสียมันก็เป็นเรื่องปกติไม่ใช่รึไง " ชีคหนุ่มชี้ แจงสั้นๆ แต่คนฟังหน้าบึ้ง ด้วยความไม่พอใจ
" เขาก็เสียมารยาทกับผม " ดวงตาสีฟ้าตวัดมองอย่างไม่พอใจ " จริงสินะ ไม่เข้าใจพวกคุณจริงๆเลย "
ชายหนุ่มเปรยขึ้นก่อนจะผุดลุกจากเก้าอี้ ฝ่ามือคว้าหมับเข้าที่คอเสื้อของชีคหนุ่มแล้วกำแน่น มองสบแววตาสีดำคู่นั้นด่วยความไม่พอใจเด่นชัด
" เพื่อนคุณมันบ้ารึไง ถึงชอบมาหาเรื่องผม ..ทำเหมือนผมผิดอะไรนักหนา อัลชาอ์....ผมไม่ปฏเสธหรอกนะว่าใจร้ายและทำร้ายจิตใจของคุณ..แต่ขอโทษเถอะ ! ....นี่มันสิทธของผมไม่ใช่รึไง หา! ผมจะชอบใครไม่ชอบใครก็เรื่องของผมไม่ใช่เหรอ แค่ผมไม่รักนี่มันผิดมากนักรึไง แค่ผมทำอะไรตามใจ ทำไมต้องมองผมอย่างกับฆาตกรด้วย มาหาเรื่องผมเพราะเรื่องแค่นี้เหรอ!! แค่ผมไม่ได้รัก แค่....."
" พอแล้ว..." ฝ่ามือเย็นเยียบดึงมือที่กุมคอเสื้อไว้แล้วปล่อยมันร่วงอย่างรวดเร็วคาวัลโลขมวดคิ้วเมื่อพบว่านัยน์ตาคู่นั้นปิดสนิทและลมหายใจของชีคหนุ่มก็ถูกสูดขึ้นแรงๆราวกับระงับอารมณ์...
" เข้าใจแล้ว....ผมเข้าใจดี " ริมฝีปากสีจางตอบรับสั้นๆ แม้ใบหน้าจะหันมองไปทางอื่นราวกับสงบอารมณ์...และ...นั่นทำให้คนมองเริ่มเข้าใจถึงอะไรบางอย่าง คาวัลโลขมวดคิ้ว อ้าปากจะพูด
"...ผะ....."
" ต่อไปนี้จะไม่ให้ใครมากวนใจคุณอีก...ไว้ใจได้เลย " คำตอบรับสั้นๆควรจะทำให้เขาสบายใจ แต่กลับทำให้คิ้วของคนฟังขมวดเข้าหากันมากยิ่งขึ้น คาวัลโลเผลอขบริมฝีปากตัวเองอย่างลืม ตัวลมหายใจสะดุดลง เมื่อมองเห็นแววตาที่แฝงไว้ด้วยความรวดร้าวนั้นชัดเจน..
.
มาเฟียหนุ่มมองตามแผ่นหลังกว้างที่ลับหายไปในกระโจมด้วยความสับสน....คาวัลโลหน้าเสีย เมื่อสำนึกได้ว่าคำพูดของเขามันก่อผลอะไรเข้า..
เขาต้องการพูดให้มันชัดเจนก็จริง แต่เขาก็รู้ดีว่าเรื่องแบบนี้ แค่ครั้งเดียวมันก็เกินพอแล้ว ยิ่งอัลชาอ์ไม่ได้มีท่าทีต้องการจะพูดถึงมันอีก เขาก็ไม่ควรจะออกปากพูดพล่ามอะไรออกไป..เป็นครั้งที่สอง..
...... เขา...ไม่ได้ต้องการจะตอกย้ำ หรือทำร้ายจิตใจใคร...
..........ไม่ได้ตั้งใจจริงๆ........
............................................................................................
กลับมาแล้วจ๊ะ หุหุ สวัสดีปีใหม่ด้วยแล้วกัน
ตอนนี้มาแบบยาวๆแล้ว และคาวี่ยังทำร้ายจิตใจชาวบ้านอย่างต่อเนื่องพร้อมทั้งเปิดเผยว่าอัลชาอ์เขาไปตกหลุมรักกันตอนไหน อีท่าไหนส่วนเรื่องวางแผน เคีลยรืแล้วนะค่ะ ว่าคนที่วางแผนหักหลังทั้งสองคนยังไม่เผยตัว คนที่วางแผนวางยาและมือปืนที่ยิ่งกระสุนถล่มมาไม่ใช่ของชีคค่ะ ของชีคคือคนที่เข้ามาในห้องเท่านั้น..
แอบสงสารรามิล แต่ก็แอบหมั่นไส้ (ฮ่าๆ) เรื่องเหยี่ยวนี่นั่งหาข้อมูลเหยี่ยวทั้งวันทั้งคืน หาพันธ์ทะเลทรายเป็นภาษาไทยไม่เจอ ต้องเเล่นไปเซิร์ซเป็นภาษาอังกฤษ แล้วมานั่งถ่างตาแปล เอากับมันสิ...(กุเกิ้ลทรานไม่เคยมีประโยชน์สักนิดถ้างงล่ะก็ใช่
)
ได้มาแล้วมานั่งถ่างตาดูรุปว่าพันธ์ไหนสวยๆ เอาแบบว่าสวยจนคาวี่อยากได้อย่างแรง เลยมาชอบเจ้าเหยี่ยวออสเปรนี่ล่ะค่ะ มันดุซะด้วย แต่ถึงอย่างนั้น คาวี่ฮีก็ยังจัดการได้เช่นเคย จับขาเหยี่ยวยังกะจับขาไก่ ถ้าไม่ใช่คาวี่ทำไม่ได้นะเนี่ย(55+)
ปล. แบดกายอัพพรุ่งนี้จ้า
หัวข้อ: Stone rose's line:กุหลาบทรายใต้เงาหิน-จบ- UP>>แจ้งข่าวส่งหนังสือ+โด 28/2/55 (อ่าน 1058489 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก