Stone rose's line:กุหลาบทรายใต้เงาหิน-จบ- UP>>แจ้งข่าวส่งหนังสือ+โด 28/2/55
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: Stone rose's line:กุหลาบทรายใต้เงาหิน-จบ- UP>>แจ้งข่าวส่งหนังสือ+โด 28/2/55  (อ่าน 1006579 ครั้ง)

butajang

  • บุคคลทั่วไป
คุณปุ้ยขา พรุ่งนี้ที่คุณปุ้ยบอกก็วัน นี้ใช่เปล่า สาตุ๊ๆๆ มาเถอะนะเป็นห่วง คาวี่ หลาย

ออฟไลน์ katte

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 138
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +148/-0
เมื่อเวลาประมาณ...22.20 น. ดิฉันได้รับเสียงตามสายจากคุณป้าเจ้าของเรื่องว่า...
.
.

วันนี้มีเหตุจำเป็นไม่สามารถมาโพสนิยายได้

เนื่องจากคอมพิวเตอร์เชื่อมต่ออินเตอร์เนตไม่ได้

จึงเเจ้งให้คนอ่านทราบโดยทั่วกัน นะคะ
ต้องขอโทษคนอ่านทุกคน


ขออภัยที่เจ้าคนเเต่งไม่สามารถมาเเจ้งด้วยตนเอง..

ปุ้ย...

..................................
 :bye2:


butajang

  • บุคคลทั่วไป
^
^
^
^

ขอบคุณค่ะที่มาเเจ้งข่าว มิเป็นไร เราก็จะรอต่อไป สู้ๆๆนะคะ สาธุ ๆ ขอให้เชื่อมเน็ตได้เร็วๆเท้อออออ

love_y

  • บุคคลทั่วไป

ออฟไลน์ Ball

  • He exists now only in my memory.
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 870
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +239/-0
รออยู่นะคะ   :กอด1:

ออฟไลน์ nutgen

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 351
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +7/-1
โอมมะรึกกึกกึ๋ย~เพี้ยง จะติดๆ เนตเอ่ย จงติดๆ เพี้ยงๆๆไรเตอร์สู้ๆ

ออฟไลน์ Serin

  • หุ่นซากุยังไงก็ไม่มีวันเป็นกันดั้มไปได้หรอก ไอ้พวกสมองถั่ว!
  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 576
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +621/-8
Line : 19  บ้าคลั่ง

    สายลมกลางทะเลทรายยังคงพัดหวีดหวิว นำเศษฝุ่นผงและเม็ดทรายมากระทบใบหน้า ในค่ำคืนอันหนาวเย็นและเงียบเหงาของทะเลทรายแห่งนี้ กลับมีร่างของชายหนุ่มหลายคนยืนอยู่ท่ามกลางผืนทรายอันเวิ้นว้าง..แสงไฟจากรถโฟร์วีลสี่ล้อคันใหญ่สาดตรงไปยังร่างของชายหนุ่มคนหนึ่งที่ยืนเด่นอยู่บนเนินทราย ท่ามกลางกระบอกปืนที่หันเข้าหา..

     หากราวกับเวลาทั้งหมดหยุดนิ่ง เมื่อชายอีกคนค่อยสาวเท้าจากตัวรถ ...ก้าวมายังร่างของชายคนนั้นที่ยืนนิ่งอยู่อย่างยอมจำนน..

หากทว่า..แววตากลับยังวาววับ กร้าวแสง ไม่ยอมแพ้..

     ห่างกันเพียงไม่กี่ก้าว..ปลายเท้าในรองเท้าบู๊ทมันปลาบก็หยุดลง..นัยน์ตาสีชาสบกับดวงตาสีน้ำทะเล..พลันใบหน้าที่เย็นชานั้นกลับปรากฏรอยยิ้มตรงมุมปาก

  ...มันไม่ใช่รอยยิ้มที่แสดงความยินดีในการพบพาน..หรือรอยยิ้มแสยะด้วยความรังเกียจ หากรอยยิ้มนั้น บ่งชัด...ถึงคำเยาะหยัน..บอกชัดเจน ถึงชัยชนะ...

คาวัลโลสบมองแววตาคู่นั้นไม่ยอมหลบ เขามองเห็นรอยยิ้มน่ารังเกียจนั้นชัดเจน ชัดเสียจนอยากจะเบือนหน้าหนีไปให้พ้น หากก็ทำไม่ได้ ด้วยเหตุผลเดียวกับที่ชายตรงหน้าไม่ละสายตาไปจากตัวเขาเช่นเดียวกัน..

   ราฟาเอลโร่ บอนต์เต้..

ชื่อที่เขาจำได้ดีดังขึ้นมาในสมองทันทีที่เจอหน้า..ทุกอย่างของคนตรงหน้าถูกจารจำไว้ในสมองอย่างไม่มีวันลืม..ทั้งดวงตาสีชาที่ไร้ความอบอุ่น มีเพียงความเย็นชาและกร้าวแข็ง ใบหน้าที่เรียกได้ว่าหล่อเหลาราวเทพบุตร หากเฉยชาเสียจนน่าขนลุก..และ..เส้นผมสีอ่อนจางจนเกือบขาวของบุรุษตรงหน้า..

จำ...ไม่ใช่เพราะรัก..แต่เพราะจำมันไว้..ในฐานะ"ศัตรู"

   ราฟาเอลโร่ บอนต์เต้...แห่งเรกาโซ่..

หลานชายคนเดียวของบอสแกงค์เรกาโซ่.. ชายผู้มีพร้อม ทั้งรูปร่างหน้าตา ฐานะ เงินทอง หรือ แม้แต่ความสามารถ...สมบูรณ์แบบทุกสิ่งทุกอย่าง..

..ชายตรงหน้าครองความเป็นหนึ่งอยู่นาน..จนกระทั่งเขาก้าวขึ้นมาทำลายทุกสิ่งของมัน..

...ทั้งแกงค์...ทั้งความสามารถที่เหนือกว่า  อนาคต หรือ แม้กระทั่ง...คนๆนั้น...

คนที่เป็นสาเหตุที่ทำให้ราฟาเอลโร่ตามล่าเขาราวกับคนบ้า...คนบ้าที่พยายามช่วงชิง...สิ่งที่ตนเองทิ้งลงไปกับมือ...

     "..นึกแล้ว..แผนการณ์แบบนี้เป็นใครไม่ได้..นอกจาก..." คาวัลโลยิ้มเหยียด เขาแสยะยิ้มกอดอกมองหน้าบุรุษหนุ่มผู้องอาจทั้งหน้าราวกับตนเองไม่ได้ถูกจับ และตกอยู่ในอันตราย..

     " และคนโง่ที่ตกหลุมซ้ำแล้วซ้ำเล่าก็เป็นใครไม่ได้เช่นกัน..." ราฟาเอลโร่ตอบกลับด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง หากดวงตาวาวโรจน์ "..โง่เสียจนตายไปได้ก็ดีแล้วแท้ๆ"

     "..พอดีว่าผมตัดสินบนยมบาลไว้..เลยปีนออกมาจากปากทางเข้านรก..."คาวัลโลตอบด้วยน้ำเสียงสุภาพ หากส่อเสียด ไม่ยอมแพ้..

    "...เสียแต่ว่าครั้งนี้ คงทำได้ยากหน่อย..และผมคิดว่า...การตายอย่างสงบๆคงจะดีเกินไปหน่อยสำหรับคุณ..ว่าไหม? " ราฟาเอลโร่เเสยะยิ้ม ชายหนุ่มสอดมือเข้าไปใต้เสื้อโค้ทกันลมช้าๆ พร้อมกับหยิบปืนกระบอกสีเทาเพรียวยาวที่แสนคุ้นตาออกมาช้าๆ...

....มาเฟียหนุ่มค่อยจ่อปลายกระบอกปืนลงกับหน้าผากคนตรงหน้า มองสบนัยน์ตาสีน้ำทะเลที่ยังคงจ้องตอบด้วยความแน่แน่ว ไม่ยอมหลบ..

กริ๊ก...

เสียงขึ้นไกปืนดังขึ้นเบาๆ ทว่าดังชัดเจนในสมอง คาวัลโลยังคงมีท่าทีนิ่งเงียบแต่ในสมองกลับดิ้นพล่าน ชายหนุ่มรู้สึกถึงปลายนิ้วที่สั่นไหวระริกและชื้นเหงื่อของตัวเอง ไม่รู้ว่ามันเป็นเพราะบาดแผล หรือเพราะความตายที่กางปีมาเยือน ใกล้..เสียจนหลบไม่พ้น..

โดยมัจจุราชสีขาวที่เขาแสนจะเกลียดชัง..

   "...คาวัลโล วาลกัส.."น้ำเสียงเรียบ..นิ่ง เอ่ยออกมาเพียงแผ่วเบา หากชัดเจนท่ามกลางสายลมที่พัดหวีดหวิว..

   " เชื่อไหมว่าผมประหลาดใจ แค่ไหนที่ได้ข่าวว่าคุณ...ตายไปแล้ว.."

   "..หึ....ประหลาดใจ? "คาวัลโลเลิกคิ้ว สีหน้าแปลกใจพลันเปลี่ยนเป็นหัวเราะขบขัน..เขายิ้ม โค้งตัวให้ราวกับรับเกียรติ " ดีครับ..ผมดีใจมาก..ที่คนอย่างคุณจะ....รู้สึกอะไรได้เสียที ถือเป็นพัฒนาการที่ดีนะครับ แม้ผมจะนึกไม่ถึงว่าคนที่ได้รับจะเป็นตัวเองก็ตาม.."

    "..แน่นอน...ผมก็แปลกใจพอดู..." ราฟาเอลโร่ก้าวเท้าเข้าไปหาร่างที่ยืนอยู่เบื้องหน้า เขาเอื้อมมือไปสัมผัสผิวแก้มขาวจัดที่สะท้อนแสงไฟของชายตรงหน้า พลันยิ้มออกมาอย่างเฉยชา " แปลกใจจริงๆ ว่ากับคนที่ผมสาบานว่าจะฆ่ามันให้ตายกับมือ..ถูกใครกันมาแย่งไปได้..แต่ก็ยังดี..."

  ปลายนิ้วขาวซีดสะบัดกระดาษสีขาวขนาดเอสี่แผ่นหนึ่งออกมาและปล่อยให้มันหลุดลอยไปกับสายลมที่โชยพัด ทว่าคาวัลโลมองเห็นชัด..ว่านั่นคือรูปของเขาขนาดเต็มหน้าเอสี่...และมีข้อความภาษาอังกฤษและภาษาอาหรับประกอบอยู่ด้านล่าง..

   หัวคิ้วสีเข้มขมวดเข้าหากันช้าๆ...คาวัลโลหรี่ตาลงมองสบนัยน์ตาสีเทาอย่างงวยงงไม่น้อย...

     " ยังดีที่ผมมีความสัมพันธ์อันดีกับผู้นำแถบนี้ จึงได้ทราบข่าวที่น่าตกใจว่า...คุณ....แกล้งตายและกลายเป็น"ของ" ของใคร...." นัยน์ตาสีชาฉายประกายหยามหยัน สะบัดมองเสียจนคาวัลโลหน้าชาวาบ แม้เขาจะรู้ว่าไม่จริง..แต่ยังอดหงุดหงิดไม่ได้...

  ต้องมาเจอกับไอ้บ้าเย็นชาและโรคจิตแบบนี้ว่าแย่แล้ว

แต่เรื่องของเขาที่เล็ดรอดไปให้มันรู้น่ะ มันยิ่งกว่าแย่เสียอีก...

    "..หึ.....พญาอินทรีแห่งตระกูลวาลกัสงั้นเหรอ? "ราฟาเอลโร่เอ่ยเบาๆ  พลางจรดกระบอกปืนลงไปยังหน้าผากมนเบื้องหน้า พลางแสยะยิ้มเย็นชา..." กลายเป็นเหมือนโสเภณีทอดตัวให้คนอื่นเพื่อความอยู่รอด ...น่าอดสูสิ้นดี.."

    " แก...." คาวัลโลกัดฟันกรอด ดวงตาลุกวาบกับคำดูถูกที่ทำให้เลือดในกายเดือดพล่าน

    "...ทำไมล่ะ..นั่นเป็นความจริงแท้ๆ..." ราฟาเอลโร่ยิ้มหยัน.. กวาดตามองชายหนุ่มตรงหน้าตั้งแต่หัวจรดเท้าด้วยสายตาที่ทำให้คนมองชาวาบไปทั้งร่าง..

    " น่าจะดีใจ..ที่ผมช่วยกลบข่าวให้ตายๆไปกับคุณ..ก่อนจะลอยไปถึงหูครอบครัวให้คนพวกนั้นอกแตกตาย...กับลูกชาย..ปีศาจ...."

    "...แกพล่ามจบรึยัง? " คาวัลโลตัดบทด้วยสีหน้าบึ้งตึง เขาโมโหเสียจนแทบไม่ได้สนใจแล้วว่าตอนนี้กำลังอยู่ในสถานการณ์ไหน..และ..กำลังเสี่ยงชีวิตเพียงใด..

    "...และท้ายที่สุด ก็ต้องมาสิ้นชื่อเพราะผม..เพราะราฟาเอลโร่แห่งเรกาโซ่.."  ราฟาเอลโร่สอดปลายนิ้วมายังไกปืนด้วยสีหน้าเย็นชา "..เรกาโซ่ที่เขากล้าทรยศ...เพื่อวาลกัสที่สุดท้ายก็ต้องตาย..ไม่เหมาะสมกับที่เขาตัดสินใจเลือกเลยนะ..เขาไม่รู้เลยว่าตั้งแต่เลือกเอาคุณมา...นั่น...ก็ถือเป็นการกำหนดวันตายของคุณแล้ว..."

   แววตาที่วาบขึ้นของชายตรงหน้าทำให้หนาววูบ คาวัลโลหลับตาลงในชั่ววินาทีที่ปลายนิ้วยาวนั้นแตะลงบนไกปืน ชาวาบในอก...สำนึกรู้บอกเขาว่านี่คือช่วงเวลาสุดท้ายชองชีวิตแล่นพล่าน...หัวสมองหมุนติ้ว คิดอะไรไม่ออกทั้งนั้น...

นอกจาก..ใบหน้าของคนๆหนึ่ง...

..แชะ แชะ แชะ แชะ...

หากเสียงที่ได้ยินทำให้เปลืกตาเปิดขึ้นมาอย่างงวยงง คาวัลโลมองเห็นสีหน้าหงุดหงิดที่เห็นได้ยากของชายตรงหน้า ราฟาเอลโร่สถบเบาๆ ตวัดสายตาไปยังด้านหลังเพียงชั่วครู่อย่างไม่พอใจ..

    "..บ้าจริง ! หึ.....แต่ดีแล้ว..คาวัลโล ผมไม่ฆ่าคุณตอนนี้ บอกแล้วไง ว่าคนอย่างคุณ ตายสบายๆน่ะมันง่ายไป..." นัยน์ตาสีชาวาววับปั่นป่วนขึ้นมาครู่หนึ่ง..จากนั้นจึงตวัดมามองอีกครั้งด้วยสายตาหยามหยัน..

    " น่าสงสารนะ..ถ้าผมฆ่าคุณไปเมื่อกี้ ก็น่าจะไปสบายๆแล้วแท้ๆ...แต่ก็ดีแล้วล่ะ..สาสมกับคนอย่างคุณดี..."ฝ่ามือหนาแตะไหล่ของเขาไม่เบานักพลางผลักให้เดินเข้าไปใกล้รถโฟล์วีลที่จอดอยู่.. "ไปสิ...เร็ว.."

     "แล้วแกจะต้องเสยใจ ราฟาเอล..นี่ไม่ใช่อิตาลีที่จะทำอะไรได้ตามใจชอบหรอกนะ " คาวัลโลตวัดสายตาเขม้นมอง

    "...ถ้าหมายถึงผู้นำประเทศนี้ล่ะก็...คนที่อ่อนแอขนาดนั้น..ไม่อยู่ในสายตาของผมหรอก.." ราฟาเอลโร่ตอบกลับอย่างเฉยชา "..อีกอย่างถ้าคุณไม่ทราบ..จะบอกให้ก่อน"ตายทั้งเป็น" ก็ได้..ว่าคนที่นี่น่ะ..มีสายสัมพันธ์ที่ดีเป็น"พิเศษ"กับเรกาโซ่ของเรา "

     " แกหมายถึงอาวุธ "คาวัลโลครางต่ำๆ..ขณะที่ถูกกระชากแขนให้เดินเข้าไปใกล้รถโฟล์วีลคันใหญ่..

     "..นั่นไม่ใช่เรื่องที่คุณจะได้รู้..." ชายหนุ่มตอบสั้น มือง้างเปิดประตูรถก่อนจะหันกลับมามองหน้าด้วยสีหน้ากึ่งสังเวช แสนแปลกตา " รู้ว่าแต่นี้ไป..จะใช้ชีวิตแบบไหนดีกว่า.."

     "........" คาวัลโลไม่พูดอะไร นอกจากจะมองสบตาของบุรุษตรงหน้าด้วยท่าทางไม่พึงใจ ทั้งการทำตัวที่"ดี"ผิดปกติของมัน หรือกระทั่งอาการพูดพล่ามและแสดงท่าทางผิดปกติ..ผิดกับราฟาเอลโร่ บอนต์เต้คนเดิมนั้น มันทำให้เขานึกสงสัยปนสังหรณ์ร้ายในใจ...

    ..ผู้ชายคนนี้ไม่เคยปราณี...ไม่เคยใจอ่อน

ไม่อ่อนข้อให้ใครเช่นเดียวกับเขา ราฟาเอลโร่ บอนต์เต้ ฉายาเทพบุตรแห่งเรกาโซ่ ชายผู้งดงาม หากไร้หัวใจราวกับไม่ใช่มนุษย์..

หากตัวตนของเขาคือความโหดร้ายและเหี้ยมลึก ชายตรงหน้าคือความเย็นชาและไร้หัวใจเช่นเดียวกัน..

...คนที่สามารถออกปากลั่นสาบานจะฆ่าได้กระทั่ง..คนที่ตัวเอง"รัก"สุดหัวใจ..

    ไม่มีเหตุผลกลใดที่จะมาปราณีตัวเขา ที่มันถือว่าเป็นศัตรู...

     " มาแล้วเหรอ? " น้ำเสียงรื่นเริงที่คุ้นเคยทำให้ดวงตาเบิกกว้าง...คาวัลโลหันขวับไปจ้องมองชายที่นั่งอยู่ด้านในของรถอย่างตกตะลึง..มองเห็นนัยน์ตาสีเขียวมรกตและเส้นผมสีบลอนด์ของชายคนนั้น..ชัดเจน...เสียจนเขาขนลุกซู่...!!

    ตวัดสายตามองแววตาหยามหยันที่แฝงเเววสาใจปนสมเพชของราฟาเอลโร่ชัดเจนเสียจนหากไม่สิ้นท่าขนาดนี้แล้วล่ะก็ เขาคงต้องกระโจนเข้าไปซัดกับมันซักตั้ง คาวัลโลตัวสั่นเทิ้ม ไม่ใช่เพราะหวาดกลัว แต่เพราะโกรธ....โกรธเสียจนตัวสั่น !!!!

     "..ตัวสั่นแปลกๆนะ..." น้ำเสียงแสลงหูที่เขาชิงชังนั่นทำให้คนฟังเม้มปากแน่น คาวัลโลพยายามสะบัดมือออกจากการเกาะกุม หากฝ่ามือหยาบกร้านทั้งคู่กลับตวัดกุมไว้แน่นเสียจนไม่อาจจะทำอะไรได้..อีกทั้งด้วยคาวัลโลรู้ดีว่าคนตรงหน้ามัน...โรคจิต..แค่ไหน..

    นัยน์ตาสีน้ำทะเลสบกับนัยน์ตาสีเขียวมรกต และใบหน้าหล่อเหลาที่แฝงความดิบเถื่อนเอาไว้ได้ทุกตารางนิ้วบนร่างกาย..ทั้งรอยสักตรงท่อนแขนเลื้อยยาวจากหลังคอไปจนถึงข้อมือ ใบหน้าหล่อเหลาหากไว้เคราจางๆตรงคาง เส้นผมสีทองที่ตัดสั้นเกรียนแทบติดหนังศรีษะ รวมทั้งจมูกและปลายลิ้นที่ถูกเจาะและใส่ห่วงเม็ดใหญ่..บวกกับแววตาหื่นกระหายและฝ่ามือที่ลูบอยู่บนบั้นเอวแล้ว..ชายตรงหน้า คือคนที่เขารังเกียจมันอย่างจริงจังโดยไม่ต้องสงสัย...!!

    " ฟิลิเป้..." คาวัลโลเค้นเสียงออกมาจากลำคอแผ่วเบา... " แก...."

   "....คิดถึงฉันไหม..หืม? คาล...คาวัลโลที่รัก..." ฝ่ามือไล้ไปตามท้องแขนและวกไปยังบั้นเอว...ตอนนี้คาวัลโลนึกดีใจที่เขายังใส่โธปตัวยาวที่คุลมไปจนถึงข้อเท้า เพราะหากใส่เสื้อกางเกงปกติ ตอนนี้ฝ่ามือน่ารังเกียจนี่คงล้วงไปถึงไหนต่อไหนอย่างไม่ต้องสงสัย..

   "..ใครเป็นที่รักแก...ไอ้....ฮื้อออออ...." วาจาจาบจ้วงนั้นถูกริมฝีปากหนาทาบลงไปพร้อมกับบดเบียดอย่างรุนแรง คาวัลโลพยายามดิ้นหนี หากแต่ฝ่ามือทั้งสองข้างที่ถูกยึดไว้ทำให้เขาไม่อาจจะทำอะไรได้ และยิ่งไม่อยากจะยอมรับคือไอ้บ้าตรงหน้ามันฝึกร่างกายมาดีกว่าเขา เพราะฉะนั้นต่อให้ดิ้นแค่ไหน สะบัดปลายเท้าพลิกตัวเท่าไหร่มันก็ยังสามารถจะกันได้ทุกท่วงท่า.... บ้าที่สุด !!

    "...อืม...ฉันว่ารสชาติมันเหมือน...ไวน์...นะ..ว่าไหม? "เลือดสีเข้มไหลลงจากริมฝีปากที่บวมเจ่อ คาวัลโลเขม็งมองชายตรงหน้าที่ตวัดปลายลิ้นไล้เลียหยดเลือดจากริมฝีปากเขาด้วยแววตาเคลิ้มสุข แล้วขนลุกซู่....เมื่อเริ่มจะสำเหนียกได้แล้วว่าหากตกไปอยู่ในมือของชายคนนี้ เขาจะต้องเจอกับอะไร..

....แบบนี้ตายๆไปไม่ดีกว่ารึไง !บ้าเอ๊ย !!

    ตัวดสายตามองไปยังร่างของคู่แค้นที่นั่งอยู่ตรงเบาะหน้าของรถ ...คาวัลโลใจหายวาบ เมื่อพบว่ารถโฟล์วีลคันนี้เริ่มขยับ...

...นัยน์ตาสีน้ำทะเลกวาดมองทั่วคันรถที่มีเพียงคนของพวกมันนั่งอยู่...ถ้าหากเขาหายไป...หากเขาถูกจับไปจริงๆ...

...จะทำยังไง?

..เรื่องราวจากนี้มันจะเป็นยังไง ตระกูลของเขาจะสืบมาจนได้แล้วเปิดสงครามกับเซเนียยาไหม? คนอื่นๆจะเป็นอย่างไร...และ..

 อัลชาอ์จะรู้ไหมว่าเขาไม่ได้หนีไป..แต่ถูกจับไปโดยไม่เต็มใจต่างหาก..

...จะเชื่อรึเปล่า..

และจะเสียใจไหม?

   " อยู่กับฉันแล้วใจลอยไปถึงไหน? ...ไม่คิดจะทักทายกันหน่อยหรือไง คาวัลโล? " ปลายนิ้วเรียวสอดไล้จากปลายคางลงมาที่ลำคอ คาวัลโลขยับตัวอึดอัด มองหน้าคนตรงหน้อย่างไม่พอใจ..

    "มีอะไรที่ฉันต้องทักทายแกอีก..หลังจากที่แกแทบจะ fUCK ฉันอยู่รอมร่อนะ..ฟิลิเป้  " น้ำเสียงที่บ่งชัดว่าไม่พอใจและรังเกียจชัดเจน ไม่ได้ทำให้คนฟังรู้สึกอะไรเลยเสียด้วยซ้ำ...ฟิลิเป้แสยะยิ้มบางๆขณะที่มองไปยังชายหนุ่มตรงหน้าด้วยแววตาแสดงความกระหายอย่างปิดไม่มิด..

    "...นั่นสินะ..ว่าแล้วก็อยากทำซะตอนนี้เลย.." นัยน์ตาที่วาวขึ้นของคนพูดทำเอาคาวัลโลตัวเย็นวาบ เขาถลึงตาใส่ไอ้บ้าโรคจิตที่อยู่ตรงหน้า พลันแว่วเสียงหัวเราะโรคจิตของมันพร้อมกับรอยยิ้มเยาะของชายที่นั่งอยู่เบาะหน้าบนกระจกมองหลังชัดเจน..

   หัวสมองวิ่งลิ่ว..พยายามหาทางออก แต่คิดยังไงก็คิดไม่ออกเสียจริงๆ..

 มันเป็นการจับคู่ที่บ้าบอที่สุด เมื่อไอ้บ้าสองตัวนี่มาร่วมมือกันได้!

หากเจอฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งตัวต่อตัว เขาจะไม่คิดมากขนาดนี้เลย แต่นี้..เมื่อฟิลิเป้..ไอ้คนโง่แต่มีร่างกายที่ฝึกมาอย่างแข็งแกร่งช่ำชอง มาร่วมมือกับ ราฟาเอลโร่...คู่อริที่ฉลาดอย่างเหลือร้าย ..

  ทั้งสองคนนี้มีจุดอ่อนที่ทดแทนกันได้อย่างดี เมื่อฟิลิเป้มันขาด"สมอง"ที่จะทำงานใหญ่ และราฟาเอลโร่ก็ขาด"กำลัง" ในการจัดการทำงานต่างๆ..

 ราฟาเอลโร่ต้องการให้เขาก้าวออกไปพ้นทางของการเป็นบอส ต้องการกำจัดเสี้ยนหนามตำใจที่ตนเองเกลียดชัง

ขณะที่ฟิลิเป้ต้องการตัวเขา..เพื่อสนองความต้องการที่เข้าขั้นโรคจิตของมัน..

เมื่อความต้องการมันเข้ากันได้ดีเสียขนาดนี้..และพวกมันก็มาจับมือกันจนได้และพวกมันทั้งคู่ก็ทำงานร่วมกันได้ดี...ดีเสียจนคาวัลโลนึกอยากจะฆ่าตัวตายหนีไปเสียให้พ้นๆนัก..

   

ออฟไลน์ Serin

  • หุ่นซากุยังไงก็ไม่มีวันเป็นกันดั้มไปได้หรอก ไอ้พวกสมองถั่ว!
  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 576
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +621/-8
    "..เดี๋ยวก่อนสิฟิลิเป้..ใจคอจะทำทั้งๆที่เขายังมีแผลอยู่เต็มตัวแบบนี้น่ะเหรอ?" คำพูดที่เหมือนจะห่วงใยนักหนา แต่คาวัลโลรู้ดีเลยว่าไม่ใช่ มาเฟียหนุ่มเกร็งตัว สบมองนัยน์ตาสีมรกตที่กวาดมองทั่วร่าง...และหยุดลงที่ฝ่ามือซึ่งชุ่มโชกไปด้วยเลือด..

    " โดนอะไรกัดเนี่ย.." ฟิลิเป้ออกปากถาม พลางจับฝ่ามือที่ขาวซีดและมีรอยแผลบวมเป่งจนน่ากลัว สีม่วงปนเขียวช้ำของรอยแผลนั้นทำให้นัยน์ตาของคนมองหรี่ลงช้าๆ....พร้อมกับส่งเสียงหัวเราะแผ่วเบา...ที่ชวนให้ขนลุกวาบ...

    " ....น่าสงสารจริงเฮ้ย !! พวกแก นี่มันแผลตัวอะไรกัด ใครรู้บ้าง !! "เสียงตะโกนโหวกเหวกไม่ต่างกับนักเลงข้างถนนทำให้คาวัลโลมีสีหน้าเหนื่อยหน่าย เขากวาดตามองภายในรถ นอกจากเบาะหน้าที่มีราฟาเอลโร่นั่งกับคนขับแล้ว เบาะหลังก็มีแค่เขากับฟิลิเป้...และ....

     นัยน์ตาสีน้ำทะเลเบิกกว้างขึ้นด้วยความตกตะลึงไม่น้อย เมื่อมองเห็นชายหนุ่มที่นั่งข้างราฟาเอลโร่ในชุดโธปสีดำกำลังพุดคุยกับเจ้านั่นโดยไม่มีท่าทีว่าจะรู้จักเขาสักนิด..

คาวัลโลตวัดสายตามองเขม็งด้วยท่าทีสังเกตสังกา....มันจะไม่รู้จักเขาได้ยังไงในเมื่อเจ้านั่น...

  รามิล?.... ไม่ใช่สิ

.... มาเฟียหนุ่มคลายหัวคิ้วลงเมื่อสังเกตดีๆพบว่าชายหนุ่มผมสีน้ำตาลเข้ม นัยน์ตาสีดำ ตรงหน้าเพียงแต่มีใบหน้าประพิมประพายคล้ายเหมือน "รามิล เซฮามัค" คนนั้นเสียเหลือเกิน...เหมือน เสียจนหากไม่มองดีๆก็อาจจะนึกว่าเป็นคนๆเดียวกันด้วยซ้ำ..

   ดวงตาคู่นั้นตวัดมาสบมองเขาเพียงชั่วครู่....หากวาววับ...แฝงนัยยะบางอย่าง...

   "แมงป่องทะเลทรายงั้นเหรอ?...เจ้าหมอนี่มันบอกมาว่าแบบนั้น น่าสงสารจริงๆน้า..คาลของฉัน..." ฟิลิเป้เอ่ยพร้อมกับพลิกฝ่ามือของอีกฝ่ายมามองด้วยแววตาที่ไม่น่าไว้ใจอย่างยิ่ง คาวัลโลพยายามจะชัดมือออก แต่ทว่า..ผลมันก็เป็นเช่นเดิม นั่นคือไม่ว่ายังไงก็ทำอะไรไอ้บ้าตรงหน้าไม่ได้เสียที...

แถมยังส่งผลร้ายยิ่งกว่า เมื่อฟิลิเป้มันจับมือขวาของเขามัดเข้ากับฐานเบาะรถด้านหน้า แน่นเสียจนไม่อาจจะขยับ

    "...หึ... ฉันถูกกัดเพราะใคร ถ้าไม่ใช่พวกแก..." คาวัลโลสบมองแววตาของชายหนุ่มตรงหน้า เอ่ยเสียงเย็น....

    " หืม?...ถ้ายอมเป็นของฉันตั้งแต่แรก...ก็ไม่ต้องเจ็บตัวแล้วแท้ๆ..." ปลายนิ้วไล้จากลำคอขึ้นมาที่ปลายคาง คาวัลโลหรี่ตาลงอย่างระแวดระวังกับท่าทีของบุรุษเบื้องหน้า..

    "...ถ้าอะไรที่ได้มาง่ายๆ...มันจะมีค่าสำคัญอะไรล่ะ.." รอยยิ้มมุมปากประดับบนใบหน้าและดูยั่วเย้าหากแฝงอันตรายอยู่ในที... นั่นทำให้ฟิลิเป้หัวเราะในลำคออย่างถูกใจ ชายหนุ่มสบมองแววตาสีน้ำทะเลที่น่าหลงไหลของมาเฟียหนุ่มเบื้องหน้า มือซ้ายของเขากำข้อมือเปื้อนเลือดไว้ ขณะที่มือขวาไล้ปลายนิ้วลงมายังฐานชีพจร กดย้ำมันเบาๆ...

    "..นั่นสินะ...แบบนี้สิถึงจะมีค่าน่าค้นหา..." ฟิลิเป้ออกแรงกระชากร่างเพรียวให้มานั่งเกยตัก เขามองเห็นแววตาหวั่นไหวของชายตรงหน้าปรากฏชั่วครู่..และจางหายไปอย่างรวดเร็ว ชายหนุ่มโน้มตัวไปหาร่างเพรียวของมาเฟียหนุ่มที่เขาหมายปองด้วยความพึงใจ....

...คาวัลโล วาลกัส...

    คุณชายคนที่ห้าของตระกูลวาลกัส...ที่ผ่านๆมาแทบไม่มีอะไรโดดเด่นจับตาเขา ฟิลิเป้ แห่งเรกาโซ่คนนี้...

ทุกแกงค์ต่างจับจ้อง เพ่งเล็งไปยังชายคนนั้น อเล็กซิส วาลกัส ชายหนุ่มที่องอาจะเพียบพร้อมและสมบูรณ์แบบ ผู้ที่จะมาเป็นบอสของวาลกัส..ตระกูลมาเฟียที่เก่าแก่และยิ่งใหญ่ของอิตาลี..

หากทว่า...คาวัลโล วาลกัส  ชายหนุ่มตรงหน้า กลับกลายมาเป็นบอส...ชายคนที่ไม่เคยอยู่ในสายตาของเขามาตลอด..

...ทั้งเจ็บใจ ทั้งอับอาย เมื่อถูกเจ้าเด็กไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมรุกไล่ วางแผนตลบหลังจนเสียหายหนัก...ให้แค้น เเค้นเสียจนพูดไม่ออก..

 ฟิลิเป้ตั้งใจรวบรวมพรรคพวกไปสั่งสอนเจ้าเด็กจองหองให้รู้ซึ้ง แต่ทว่าเมื่อได้มองเห็นคาวัลโล วาลกัส อยู่ท่ามกลางเปลวไฟและกลิ่นโลหิตที่ชายโชย ภาพนั้นกลับทำให้ความปราถนาเบื้องลึกในใจถูกปลุกขึ้นมาอย่างง่ายดาย..

....เจ้าของฉายา พญาเหยี่ยวแห่งตระกูลวาลกัส  เส้นผมสีน้ำตาลทอง ดวงตาสีน้ำทะเลที่น่าหลงไหล...เขานี่แหละ จะกระชากปีกคู่นั้นมาครอบครอง จะบดขยี้ให้คนๆนี้ต้องร่ำไห้อ้อนวอนขอความเมตตาอยู่ใต้ร่าง จะกรีดรอยเลือดสลักบนผิวกายสีขาวให้กลายเป็นสีของโลหิตที่ชโลมทั่วกาย จะล่ามโซ่ ขังไว้ไม่ให้เห็นเดือนเห็นตะวัน..

จะต้องเป็นของเขาตลอดกาล...

   รอยกระหายในแววตาของไอ้โรคจิตที่อยู่ใกล้เพียงลมหายใจคั่นชวนให้คาวัลโลสังหรณ์ร้ายชอบกล... พลันมาเฟียหนุ่มก็สะท้านเฮือก เมื่อปลายลิ้นเปียกแฉะไล้เลียใบหู ประกอบกับเสียงลมหายใจแรงๆ..ที่ชวนให้ขนลุกซู่..

   "อึก!! ..." คาวัลโลกัดฟันกรอด ฝ่ามือที่ถูกพันธนาการไว้สั่นระริก เขาเม้มปากแน่นเมื่อความเจ็บแปลบเกิดขึ้นตรงลำคอ พร้อมกับกลิ่นคาวเลือดที่อบอวล..

   "...อา...กลิ่นหอมจริงๆ...." ฟิลิเป้หัวเราะเบาๆใบหน้าผละออกจากลำคอขาวที่บัดนี้มีรอยฟันปรากฏชัดเจน..พร้อมกับรอยเลือดที่ไหลอาบบนผิวขาวจัด...และกลิ่นคาวจางๆอวลไปทั่วคันรถ ขณะที่คาวัลโลพยายามระงับความโกรธในใจไว้อย่างยากเย็นเมื่อแว่วเสียงหัวเราะที่คุ้นหูของราฟาเอลโร่ตรงเบาะหน้า..

   "..ทำแผลให้เขาก่อนสิครับ ฟิลิเป้..เดี๋ยวที่รักคุณก็เจ็บแย่ " น้ำเสียงกระเซ้าแหย่ที่แฝงแววอารมณ์ดีเกิดคาดของคุณชายน้ำแข็งไม่ได้ทำให้คาวัลโลนึกดีใจสักนิด  มาเฟียหนุ่มพยายามกระชากแขนอีกข้างของตนออกหจากการพันธนาการ ทว่าสายเชือกป่านก็ยังไม่ยอมคลายลง มีผลเพียงแค่ทำให้ข้อมือร้อนผ่าวและเจ็บแสบจากเกลียวเชือกที่บาดผิวเพียงเท่านั้น...

   "....นั่นสินะ..เฮ้...ซาเฟ..ปกติแล้วพวกแแกปฐมพยาบาลกันยังไง? " ฟิลิเป้ออกปากถามชายที่อยู่ในชุดโธปคนนั้น มันปรายตามามองแผลของเขาอย่างไม่สนใจ

   " เขาห้ามเลือดไปแล้ว พิษแมงป่องคงไม่ลามไปหนักกว่านี้..จากนี้ ก็ควรจะเอาเลือดเสียพวกนนี้ออกไป.." น้ำเสียงบอกออกมาเรียบเรื่อย..คาวัลโลพยายามขยับตัวหนี..เสียแต่ไปไหนไม่ได้ไกลมากกว่านี้เสียแล้ว

   " อ้า...เอาเลือดพวกนี้ออกไปสินะ " ฟิลิเป้หัวเราะเบาๆ ปลายนิ้วไล้อุ้งมือโชกเลือกของคาวัลโลด้วยท่าทีสนุกสนาน..

คาวัลโลหรี่ตาลงช้าๆ ลมหายใจผิดจังหวะด้วยความหวาดหวั่น..

   "....อ้ากกกกกก!!!!! " เสียงร้องหวีดด้วยความเจ็บปวดของอนาคตบอสมาเฟียตระกูลใหญ่ไม่ใช่สิ่งที่จะได้ฟังง่ายๆ โดยเฉพาะกับคนที่หยิ่งทะนงและร้ายกาจเช่นคาวัลโล วาลกัส ราฟาเอลโร่ตวัดสายตามองกระจกมองหลังที่สะท้อนภาพฝ่ามือชุ่มเลือดอันสั่นระริก ด้วยเหล็กเส้นเล็กแทงพรวดทะลุหลังมือ ชายหนุ่มมองเห็นฝ่ามือขาวซีดนั้นพยายามขยับหนี เสียแต่มือของฟิลิเป้ยึดไว้มั่น ปลายนิ้วอีกข้างกดเหล็กเเท่งยาวในมือไว้ด้วยสีหน้ารื่นรมย์..หมุนคว้างและขยับขึ้นลงไม่หยุด โดยไม่สนใจหยุดเลือดที่ไหลทะลุก หรือ แม้กระทั่งสีหน้าเจ็บปวดอย่างสุดแสนของมาเฟียหนุ่มบนตักสักนิด..

   ราฟาเอลโร่หัวเราะเบาๆในลำคอด้วยความพึงใจ จากที่เคยหงุดหงิดอารมณ์เสียเมื่อไม่ได้"ฆ่า"มันอย่างใจ แต่ทว่า ภาพแห่งความทรมารและกลิ่นเลือดที่คาวคลุ้งไปทั่วรถกลับทำให้เขายินดียิ่งนัก...

นัยน์ตาสีชาวาววับด้วยความพึงพอใจ...ราฟาเอลโร่จับจ้องภาพการละเล่นของฟิลิเป้ไม่กระพริบ...เขารู้ ว่าสำหรับของเล่นชิ้นโปรด ที่ทั้งอยากได้ ทั้งรักใคร่และเคียดแค้นแสนสาหัสอย่างคาวัลโล วาลกัส  รับรองว่าฟิลิเป้ต้องให้มันได้รับความเอ็นดูอย่างที่สุดเป็นแน่..

   เสียงครางที่พยายามกลั้นอย่างสุดแสน เช่นคนรักศักดิ์ศรียิ่งชีพยิ่งกระตุ้นจิตใจให้กู่ก้องด้วยความยินดี  ตะปูหัวกลมขนาดใหญ่ส่องประกายวาววับในมือของฟิลิเป้ ขณะที่หนุ่มอิตาเลียนผู้บ้าคลั่งออกแรงตรึงฝ่ามือที่เปียกโชกด้วยเลือดเอาไว้บนเบาะรถแน่น นัยน์ตาที่วาววับด้วยความพึงใจผสานกับความชื่นชอบอันผิดปกตินั้นจ้องมองหยาดเลือดสีสดบนฝ่ามือหนา

...ภาพอันน่าสมเพชของมัน...ภาพที่น่าขัน น่าหัวร่อของมัน..

อยากให้คุณได้รู้ ได้มาเห็นนัก...

อยากจะรู้เสียจริงว่าหากได้เห็นภาพนี้ ยังจะเลือก"มัน"อีกไหม..

และยังจะหนีห่างไปจากอุ้งมือของผมได้อีกรึเปล่า...

ฉึก!!

  " สีแดงของเลือดมันเข้ากับผิวของคุณเหลือเกิน คาวัลโลของผม...เห็นไหม... ถ้าตรึงไว้แบบนี้ แม้แต่มือจะจับปืนก็ยังทำไม่ได้ กระทั่งมือที่จะหนีจากผมก็ยิ่งทำไม่ได้....ตลอดไป ตลอดไป...." เสียงพร่ำพรรณนาของฟิลิเป้เแทรกเข้ามาในสติที่เลือนรางด้วยความเจ็บปวดอันบ้าคลั่งได้เพียงน้อยนิด คาวัลโลมองเห็นปลายเเหลมของตะปูพุ่งเเทงเข้าไปในฝ่ามือของเขาอันเเล้ว อันเล่า..ตรึงฝ่ามือให้แน่แนบอยู่กับเบาะนั่งอย่างไม่อาจจะขยับไหว ริมฝีปากที่ขบกัดกันแน่นไม่ให้เสียงร้องเล็ดลอดออกไปนั้นคาวอวลไปด้วยกลิ่นเลือด ดวงตาพร่ามัวด้วยหยดน้ำตาที่พยายามกลั้นไว้อย่างยากเย็น... ขณะที่สติสัมประชัญญะนั้นเลือนราง อยากหลีกหนีความเจ็บปวดทุรนทุรายนี้ไปให้ไกลเสียที...

   ปัง !!!!

     เสียงปืนดังขึ้นทำให้นัยน์ตาสีชาซึ่งจ้องมองภาพฝ่ามือโชกเลือกและเต็มไปด้วยตะปูที่ถูกตรึงไว้กับเบาะ ต้องละออกมามองภาพเบื้องหน้าอย่างระแวดระวัง แสงไฟจากรถฉายให้เห็นเพียงฝุ่นทรายคละคลุ้ง พร่ามัวเสียจนไม่รู้ว่าเกิดอะไรและใครอยู่ที่ไหน..

  ปังๆๆๆๆๆๆๆ

   เสียงปืนรัวถี่ยิ่งทำให้หัวคิ้วขมวดมุ่น  ราฟาเอลโร่หันไปตวาดใส่ฟิลิเป้ให้หยุดเสียงพร่ำพรรณนาราวกับคนบ้าของตัวเอง ชายหนุ่มเม้มปากแน่น ท่าทีครุ่นคิด

   "...มันเกิดอะไรขึ้น ไหนบอกว่าผู้นำของที่นี่อำนวยคงามสะดวกให้เรา " หันไปปรายตามองคนขับที่มีท่าทีอึกอัก แม้จะพยายามขับตามรถนำขบวนไปอย่างสุดความสามารถ

   " ไม่ทราบครับ แต่เราได้รับการยืนยันมาแบบนั้นจริงๆ ! " คำตอบไม่ได้ทำให้อะไรดีขึ้น ราฟาเอลโร่ พยายามเพ่งสายตามองความเคลื่อนไหวเบื้องนอก แต่ก็เป็นไปได้ยากนักเมื่อฝุ่นทรายยังคงคละคลุ้ง จะจอดรถตั้งหลักยิ่งเป็นไปไม่ได้ใหญ่ ชายหนุ่มนึกหวั่นใจว่าอาจจะถูกทหารตรวจตราแถบชายแดนตามประกบ เพราะทั้งตัวเขาและคนในอาณัติทั้งหลาย ต่างก็ข้ามพรมแดนมาที่ประเทศนี้อย่างผิดกฏหมายด้วยทั้งนั้น...

     ปัง !!

 เอี๊ยดดด....

   เสียงปืนดังลั่นพร้อมกับกระสุนที่เจาะเข้าตรงยางหน้า ทำให้รถเริ่มเสียหลักส่ายไปมา  ราฟาเอลโร่มองเห็นรถนำขบวนที่เจอภาพไม่ต่างกัน มันเสียหลักตกหลุมทรายไม่เป็นท่า และคนของเขาก็ตัดสินใจโดดลงมาจากรถเพื่อตั้งป้อมสู้..

   นัยน์ตาสีชาปรายมองร่างของมาเฟียคู่อริเบื้องหลังด้วยความขุ่นเคือง ไม่ต้องบอกก็รู้ ว่าสิ่งที่นำให้คนพวกนั้นมา คงไม่พ้นเจ้าหมอนี่เป็นแน่

    "...ฟิลิเป้ ! หยุดก่อน ตอนนี้เรากำลังถูกโจมตี ! " ราฟาเอลโร่ตวาดเสียงห้วน

    "...แล้วยังไง แกมีหน้าที่คุ้มครองก็ทำไปสิ ฉันได้ตัวคาวัลโลแล้ว นอกจากนั้นมันหน้าที่แก " วาจาไร้ความรับผิดชอบมาจากฟิลิเป้ที่บัดนี้ค่อยก้มลงแกะเชือกที่พันธนาการมือของมาเฟียหนุ่ม และกำลังตั้งท่าจะใช้ตะปูในมือตอกมือขวาของคาวัลโลที่บัดนี้แทบสิ้นฤทธิ์ ทำได้เพียงครางเสียงสั่นพร่าไม่ได้ศัพท์..

     "... คนพวกนั้นมันมาตามตัวคาวัลโลของคุณ ถ้ายังอยากจะเล่นอยู่ล่ะก็ เตรียมตัวโดนเเย่งไปเสียเถอะ ! " คำพูดนั้นทำให้ฟิลิเป้กัดฟันกรอด ขณะที่ราฟาเอลโร่ร้องสั่งการเสียงเย็นผ่านวิทยุสื่อสาร สั่งบรรดาคนติดตามให้ไปตั้งหลักร่วมกับพรรคพวกด้านหน้า ฟิลิเป้ก้มมองร่างอ่อนปวกเปียกของมาเฟียหนุ่มในอ้อมแขนด้วยสีหน้าขัดใจ เมื่อความสนุกต้องถูกขัดจังหวะ..

    "..เซฟา..แกไม่ต้องตามฉัน ดูแลคาวัลโลให้ดี อย่าให้เขาหนีไปได้ อย่าประมาทเด็ดขาด ถ้าแกไม่อยากตาย จำไว้ !!! " สิ้นเสียงตะโกนลั่น ฟิลิเป้ ก็กระโจนพรวดออกมาจากรถตามหลังราฟาเอลโร่และคนขับ ทิ้งให้ร่างของคาวัลโล วาสกัสอยู่ในอ้อมแขนของลูกน้องตน..ขณะที่มือซ้ายยังคงถูกตรึงไว้กับเบาะนั่งสีน้ำตาลเข้ม..

    นัยน์ตาสีดำสนิทหรี่ลงน้อยๆ มองชายหนุ่มชาวอิตาเลียนที่ตนต้องดูเล ขณะที่เบื้องนอกเริ่มมีการยิงปะทะโต้ตอบกันไปมา แม้ว่าการหลบในรถจะอันตรายพอๆกับการหลบอยู่ข้างนอกหรือมากกว่า แต่ทว่าเมื่อฝ่ามือของคาวัลโลก็โดนตรึงไว้เสียจนไม่อาจจะขยับไปไหนมันก็ยังเป็นปัญหา ก้มลงแกะเชือกที่มัดมือข้างขวาไว้อย่างรวดเร็ว จากนั้นเซฟาจึงขยับดันร่างของมาเฟียหนุ่มให้พิงบนพนัก สายตาก้มมองฝ่ามือที่ชุ่มเลือดอย่างใคร่ครวญ..

    "อึก....." เสียงครางในลำคอของมาเฟียหนุ่มดังขึ้นเมื่อปลายนิ้วของเซฟาแตะลงบนผิวเนื้อ คาวัลโลลืมตาขึ้นมาช้าๆ สายตามองไปยังฝ่ามือตัวเองที่ยังคงเจ็บแปลบ..เจ็บเสียจนมือและร่างทั้งร่างสั่นไหว หากชายหนุ่มก็ยังพยายามประคองสติตนเองไว้อย่างยากเย็น แม้ตามกลไกของร่างกายมนุษย์ ความเจ็บปวดที่ได้รับมันจะสั่งให้เจ้าตัวสลบไสลไปเพื่อหนีความเจ็บปวดก็ตามที..

    เสียงปืนดังขึ้นอย่างหนักหน่วงเบื้องนอกทำให้ใจชื้นขึ้นไม่น้อย คาวัลโลพยายามบอกตัวเองว่าเขายังมีหวัง เสียงปืนที่ดังขึ้นมานั่นคงเป็นอัลชาอ์ที่มาตามหาเขาแน่ๆ เพราะฉะนั้นตอนนี้สิ่งที่เขาควรทำคือหาโอกาสหนีให้รอดจากคนของฟิลิเป้และราฟาเอลโร่...

    "ฉันทำเอง... "เขากลั้นใจบอกคนของฟิลิเป้ที่ไม่โง่พอจะคิดอยู่ในนี้กับเขา เสี่ยงโชครอความตายอย่างที่เจ้านายมันสั่ง คาวัลโลสุดหายใจลึก ยามที่มองเห็นฝ่ามือที่เต็มไปด้วยเลือดและตะปูสี่ห้าตัวที่ฝังอยู่ในอุ้งมือและติดตรึงอยู่บนเบาะ..

   โชคยังดีที่เบาะนี้เป็นเบาะหนัง โชคดีเหลือเกินที่ฟิลิเป้มันไม่คิดพิเรนยิ่งกว่านี้ด้วยการเอามือเขาไปตรึงกับแผ่นไม้หรือคอนโซลรถด้านหน้า ไม่อย่างนั้นกว่าจะเอาออกได้เขาคงอยากจะกลั้นใจตายหนีความเจ็บเสียก่อน..

   แต่ถึงกระนั้น ความเจ็บแปลบยามที่ขยับฝ่ามือก็ยังทำให้นัยน์ตามัวพร่า คาวัลโลเม้มปากแน่น ไม่สนใจความเจ็บแสบที่ได้รับยามริมฝีปากเม้มเข้าหากันซึ่งมันแห้งผากและปริแตก นัยน์ตาของเขาจับจ้องไปยังฝ่ามือตัวเอง โดยใช้แสงจากรถที่ยังไม่ดับเครื่อง!?

    ..บรืนนนนน....

 เสียงรถแล่นทำให้หัวคิ้วขมวดมุ่น คาวัลโลหันขวับไปมองชายหน้าตาเหมือนรามิลที่กระโจนไปนั่งบนที่นั่งคนขับ เจ้าตัวสตาร์ทรถและเหยียบคันเร่งอย่างช่ำชอง แต่ที่ทำให้นัยน์ตาสีน้ำทะเลเบิกกว้างอย่างงวยงงคือรถคันนั้นกลับไส่เกียร์ถอย วิ่งถอยหลังเข้าไปหากลุ่มที่คาดว่าคงเป็นของอัลชาอ์ด้านหลัง..

    โครม !

 ล้อรถที่ถูกระเบิดไปข้างหนึ่งพลันถูกกระสุนกระหน่ำเข้าอีกชุด คาวัลโลก้มลงหมอบบนพื้นรถ ขณะที่ประตูรถฝั่งของเขาก็เปิดอ้ากว้าง และเหวี่ยงเข้าออกโครมครามให้ฝุ่นผงคลุ้งทะลัก..

     "...ฮึก......" เขากัดฟันกกรอดเมื่อแรงโยกเขย่าของรถทำให้ไม่อาจจะประคองร่างเอาไว้ได้ แต่ที่แย่ที่สุดก็คงเป็นมือซ้ายของเขาที่ถูกตรึงไว้กับเบาะรถ แรงขยับกระชากนั่นทำให้ความเจ็บแปลบแล่นจากฝ่ามือมาสู่ไขสันหลัง

     ปัง !!

      " รีบดึงมืออกมาได้แล้ว !! หรือจะให้ผมทำ !! " น้ำเสียงตะโกนเป็นภาษาอังกฤษดังขึ้นท่ามกลางเสียงปืนและล้อรถอีกข้างที่ถูกเจาะ คาวัลโลขมวดคิ้วด้วยความงวยงงกับท่าทีของชายตรงหน้า หากเขาก็รู้ว่าสิ่งที่ควรทำคือการดึงมือออกจากเบาะจริงๆ..

    เม้มปากแน่น ขณะที่มือขวาสอดเข้าใต้ฝ่ามือที่ชุ่มเลือดคาวัลโลรู้ดีว่าการจะดื้อดึงกระชากตะปูออกจากมือตอนนี้ไม่ใช่เรื่องที่ฉลาด ทางเลือกของเขามีเพียงการดึงมือออกและค่อยหาเวลาไปแกะตะปูที่อื่นเท่านั้น..

    "..อึก... " ปลายนิ้วสอดไปใต้บริเวณแผล นิ้วชี้กับนิ้วกลางข้าวขวาหนีบคู่กันราวกับตะเกียบ เพื่อค่อยๆดึงฝ่ามือที่ถูกตรึงไว้ออกจากเบาะทีละนิด...ทีละนิด...
...ราวกับเวลาผ่านไปชั่วกัปชั่วกัลป์ กว่าจะสามารถดึงตะปูตัวหนึ่งออกจากเบาะได้..

ปลายนิ้วชี้และนิ้วกลางเปียกลื่นด้วยเลือดที่ยังคงไหลไม่หยุด บางครั้งพยายามคีบแล้วเลื่อนหลุด..กระทบกับผิวเนื้อหลังมือเสียจนต้องครางออกมาด้วยความเจ็บปวด..

" โอ้ยยยย... " เขาร้องลั่นเมื่อรวมแรงเฮือกสุดท้ายในการดึงมือตัวเองออกจากเบาะ คาวัลโลหอบแฮ่ก..เอนตัวพิงกับเบาะอย่างหมดแรง  เขาก้มมองฝ่ามือตัวเองที่สั่นระริกเพราะความเจ็บปวดด้วยดวงตาพร่ามัว มาเฟียหนุ่มพยายามสูดหายใจลึก..เรียกสติตัวเองออกมาจากภวังค์ความเจ็บปวดที่ยังไม่มีท่าทีว่าจะหายง่ายๆ..

    "..เสร็จรึยัง ! " น้ำเสียงตะโกนดังขึ้นจากเบาะหน้า ทำให้คาวัลโลหันขวับ มาเฟียหนุ่มสบตาของคนขับจากกระจกมองหลัง เขาพยักหน้ารับพร้อมกับสูดหายใจลึก..

    "..กระโดดออกไป แล้ววิ่งไปหลบตรงเพิงหินตรงนั้น " น้ำเสียงบอกคล่องแคล่ว  เจ้าตัวยังคงขับรถอย่างเชี่ยวชาญและหลบกระสุนไปได้อย่างเเฉียดฉิว

    " ...แกเป็นใคร " คาวัลโลกระชากเสียงถาม...มือขวากำแท่งเหล็กดขนาดยาวที่เปื้อนเลือดตัวเองไว้แน่น พลางจี้มันลงกับลำคอของชายตรงหน้า..

     " รู้จักผมไม่ใช่รึไง !! " น้ำเสียงกึ่งตะโกนของชายตรงหน้าทำให้คาวัลโลขมวดคิ้ว ก่อนอีกฝ่ายจะเฉลย "รามิล"

     "..แกไม่ใช่รามิล ! " เขาตวาดกลับสั้นๆ 

      " แน่นอน...แต่ผมเป็นฝ่ายคุณ กระโดดได้แล้ว เร็ว !!! ......"

เอี้ยดดด...

           ตุบ...

  คนขับกระทืบเบรคเต็มแรง ทำให้ล้อรถหมุนคว้าง ประตูที่เปิดอ้าเหวี่ยงร่างของคนที่อยู่ด้านในให้ปลิวออกไปอย่างแรง ร่างของคาวัลโลกระโจนลงจากรถและกลิ้งลงกับผืนทราย ฝ่ามือที่ยังคงมีตะปูฝังอยู่สั่นระริกด้วยความเจ็บปวด แต่คาวัลโลไม่มีเวลาจะมาสนใจ เขาผุดลุกขึ้น วิ่งพรวดเข้าไปที่เพิงหินดำทะมึนเบื้องหน้า หูได้ยินเสียงปืนและเสียงพูดคุยกันดังลั่น...

    หอบแรงๆจนตัวสั่นยามที่วิ่งห้อสุดแรงให้ไปถึงเร็วที่สุด  ลูกกระสุนเฉียดผ่านใบหน้าจนร้อนวูบ แต่เขาไม่มีกะใจจจะหันไปมองด้วยซ้ำ คาวัลโลมองเห็นร่างของชายที่ช่วยเขาไว้ในชุดโธปสีดำวิ่งนำไปอย่างเชี่ยวชาญ..

หมับ !!

    " อะ...." ทั้งที่กระโจนพรวดเข้ามาในกลุ่มของอัลชาอ์ เพราะเขามองเห็นใบหน้าขอเหล่างองค์รักษ์ที่คุ้นตา ทว่าก็ยังมีมือใหญ่ของใครไม่รู้ตะปบเข้าที่แขน คาวัลโลหันขวับ คราวนี้เขาตั้งใจว่าจะสะบัดมือที่ถูกตะปูเจาะใส่หน้ามันเสียแรงๆเลยคอยดู..

    "....คาวะ.....นี่มันอะไร..." นัยน์ตาสีดำสนิทของชายเบื้องหน้าและใบหน้าแสนคุ้นเคยทำให้หัวใจอุ่นวาบความโล่งใจแล่นผ่านอย่างรวดเร็ว คาวัลโลมองเห็นแววตารวดร้าวของชีคหนุ่มผ่านแสงจันทร์ริบหรี่เมื่ออีกฝ่ายมองเหฌรสภาพของเขาชัดถนัดตา และพลันร่างทั้งร่างก็ถูกอุ้มไปอยู่ในวงแขนแกร่ง พร้อมกับฝีเท้าของอัลชาอ์ที่วิ่งไปยังรถจิ๊บที่จอดแฝงความมืดอยู่ไม่ไกล..

   " นี่..ปล่อยผมก่อนก็ได้ "คาวัลโลอ้าปากท้วงเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายหายใจหอบสั่น เสียแต่อัลชาอ์ไม่สนใจจะฟังแต่อย่างใด ชีคหนุ่มอุ้มร่างของเขาไปวางบนรถจี๊บอย่างเร่งร้อน ก่อนจะหันไปสั่งการกับลูกน้องเป็นภาษาอารบิกยาวเหยียดด้วยท่าทีเคร่งเครียด..

   "...เฮ้...นี่มันอะ...."

   "..เดี๋ยวเราค่อยคุยกัน..." อัลชาอ์กระซิบเสียงแผ่วขณะที่ปลายนิ้วลูบเส้นผมสีน้ำตาลทองบริเวณหลังหูเบาๆ และประทับริมฝีปากลงบนปากที่เปื้อนเศษฝุ่นและเลือดของมาเฟียหนุ่มก่อนจะผละหนี...

   "หา...? "คาวัลโลครางออกมางงๆ เขากระพริบตาถี่และจ้องมองแผ่นหลังหนาที่ห่างไปท่ามกลางแสงจันทร์อย่างงวยงง

      ทว่าภาพการต่อสู้เบื้องหน้าก็ดึงความสนใจของเขาไปได้อย่างรวดเร็ว คาวัลโลนิ่งฟังเสียงปะทะกันท่ามกลางความเงียบ มีบอดี้การ์สี่นายเฝ้าดูแลรักษาความปลอดภัยให้เขาอยู่ ขณะที่อัลชาอ์นำกำลังทหารเข้ารุกไล่ แน่นอนว่าทั้งด้านกำลังพลและความชำนาญในพื้นที่ อัลชาอ์เป็นฝ่ายได้เปรียบ เพราะไม่นานนักพรรคพวกของราฟาเอลโร่และฟิลิเป้ก็ต่างรามือและพยายามหลบหนีกันอย่างสุดความสามารถ..

     รถจี๊บของทหารห้าหกคันวิ่งกวดไล่ตามคำสั่งของอัลชาอ์ ขณะที่ชีคหนุ่มหันกลับมาหาเขาที่นั่งรออยู่ คาวัลโลมองเห็นท่าทีเหนื่อยอล้าของชีคหนุ่มชัดเจน อัลชาอ์กระโจนขึ้นรถคันเดียวกับเขาและนั่งลงข้างกายด้วยท่าทีเคร่งขรึม..

    ฝ่ามือหนาพาดลงบนไหล่และโอบรอบกอยอย่างรวดเร็วทำให้คาวัลโลอดสะดุ้งไม่ได้ แต่เมื่อรถเคลื่อนที่และชีคหนุ่มเป็นฝ่ายตวัดผ้าคลุมห่มร่างของเขากันฝุ่นผง อ้อมแขนที่เเข็งแรงนี้ก็เป็นดังปราการพักพิงชั้นดี..

    คาวัลโลเงยหน้ามองเสี้ยวหน้าคมที่สะท้อนแสงจันทร์สีเงินยวง อาบไล้โครงหน้าคมเข็มให้หล่อเหลาทรงสเน่ห์ยิ่งกว่าทุกวัน..เขาได้ยินเสียงหอบหายใจและเสียงหัวใจเต้นแรงของตนดังก้องในหู ที่ไม่รู้ว่ามันเป็นเพราะเสี่ยงอันตรายมา หรือเพราะชายตรงหน้ากันแเน่...

     มาเฟียหนุ่มหรุบตาลงช้าๆ เมื่อพบว่าแสงจันทร์ที่สาดส่องและเรื่องราววุ่นวายที่พบเจอชักจะทำให้หัวใจสั่นไหวมากขึ้นทุกที..

.......................................................


ออฟไลน์ Serin

  • หุ่นซากุยังไงก็ไม่มีวันเป็นกันดั้มไปได้หรอก ไอ้พวกสมองถั่ว!
  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 576
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +621/-8
 โรงพยาบาลเล็กๆประจำเมืองบัดนี้มีร่างของทหารและเหล่าองค์รักษ์เดินรักษาการโดยรอบ ขณะที่ด้านในอาคาร มีร่างของคนเจ็บหลายคนถูกนำส่ง ชาวบ้านหลายรายที่ตื่นขึ้นเพราะเสียงปืนต่างมีท่าทีตกใจปนอยากรู้อยากเห็น และยิ่งเมื่อรถจิ๊ปคันใหญ่แล่นผ่านผู้คนเข้าไปเข้าจอดยังหน้าโรงพยาบาลอย่างรวดเร็ว ร่างของหนุ่มชาวต่างชาติที่อยู่ในสภาพสะบักสะบอมทั่วกายในอ้อมแขนของชีคหนุ่มแห่งเซเนียยาทำให้ผู้คนต่างหลีกทางให้โดยอัตโนมัติ

    " ออกไป " สิ้นคำสั่งของผู้นำ ร่างขององค์รักษ์ที่ปรี่เข้ามาช่วยเหลือก็หลบห่าง อัลชาอ์อุ้มร่างอ่อนเพลียไร้สติของคาวัลโลมายังเตียงที่ผ้าม่านถูดรูดปิดเพื่อความเป็นส่วนตัว ร่างเพรียวถูกวางลงบนเตียงพยาบาลอย่างเร่งร้อน ขณที่แพทย์ประจำเมืองเดินรี่เข้ามาหา...ชายวัยกลางคนขมวดคิ้วมุ่นกับฝ่ามือโชกเลือดที่มีตะปูขนาดกลางสามสี่ตัวฝังอยู่..

 สีหน้าร้อนรนของชีคหนุ่มทำให้นายแพทย์วัยกลางคนยิ่งนึกลน ร่างในชุดลำลองเพราะร่วมงานเลี้ยงเดินฝ่าผู้คนไปยังกล่องปฐมพยาบาล..ขณะที่คนป่วยปรือตาขึ้นช้าๆด้วยท่าทีสะลึมสะลือ..

คาวัลโลหรี่ตาลงเพราะแสงไฟสว่างจ้า ชายหนุ่มครางเบาๆในลำคอ ขณะที่มองสบนัยน์ตาสีนิลที่คุ้นเคย ซึ่งเต็มไปด้วยแววตาห่วงหาอย่างปิดไม่มิด..

    " เจ็บตรงไหนบ้าง? " ชีคหนุ่มออกปากถามด้วยสีหน้าซีดเซียว การเดินทางจากทะเลทรายเข้ามายังตัวเมืองใช้เวลาไม่นานนักก็จริง แต่ทว่าเมื่อเห็นร่างอ่อนระทวยไร้เรี่ยวแรงของมาเฟียหนุ่มที่เอนตัวซบไหล่ของตนอยู่ ชีคหนุ่มก็ใจหายวาบ..นัยน์ตาที่ปิดพับลงและร่างกายอ่อนเปลี้ยราวกับไม่มีแรงของชายหนุ่มที่เคยเข้มแข็งนักหนาสร้างความหวาดหวั่นอยู่ในใจอย่างมากมาย

     "...อ่า...เยอะแยะ..." คนเจ็บยังคงส่งเสียงกวนประสาทและยิ้มออกมาฝืดๆ คาวัลโลถูกพยุงตัวขึ้นเอนกายนั่งพิงหัวเตียงพยาบาล เขาปรือตาขึ้น แว่วเสียงพุดคุยและบรรยากาศวุ่นวายหลังม่านสีข่าวที่ไหวพะเยิบ มาเฟียหนุ่มหรุบตาลงช้าๆพลางถอนหายใจเบาๆราวกับจะเรียกสติ ขณะที่แพทย์วัยกลางคนเดิยนเข้ามาหา จ้องมองตะปูที่ฝังบนผิวเนื้อด้วยสีหน้าเคร่งเครียด..

    "...รอสักครู่นะครับ ผมขอเตรียมยาชาแล้วจะดึงเอาตะปูออก " น้ำเสียงเรียบเฉยของผู้พูด ทำให้คาวัลโลพยักหน้ารับ ความเจ็บปวดที่ฝ่ามือยังคงไม่จางหาย มันยังเจ็บ..ยังปวดแสบปวดร้อนจนเกินบรรยาย..

      มาเฟียหนุ่มขบปลายฟันเข้าหากันช้าๆด้วยท่าทีหมายมาด...ร่างทั้งร่างสั่นเทิ้ม ไม่ใช่เพราะความกลัวแต่เพราะความโกรธที่แผ่โหมทั่วร่าง...

ราฟาเอลโร่..และฟิลิเป้... ไอ้เวรสองคนนั้น..

    "...." อัลชาอ์จ้องมองฝ่ามือซ้ายที่มีเลือดชุ่มโชกและถูกตะปูสามสี่ตัวแทงทะลุ ชีคหนุ่มนิ่งเงียบ ก่อนจะค่อยกวาดสายตาทั่วร่างของคนที่เขาหลงรัก ทั้งใบหน้าที่มอมแมมเปื้อนฝุ่นทราย มีรอยเลือดไหลจากหน้าผากเป็นทางยาว ริมฝีปากบวมเจ่อแดงก่ำและแตกระแหงพร้อมเลือดสีเข้มที่ทิ้งรอยไว้บนมุมปากทำให้คนมองยิ่งขมวดคิ้วมากขึ้น  และเมื่อมองเห็นรอยฟันที่กัดย้ำจนเลือดไหลเปื้อนชุดโธปสีขาว ชัดเจนบนลำคอ ภาพนั้นทำให้อัลชาอ์สูดหายใจลึกด้วยสีหน้าไม่พอใจอย่างลึกซึ้ง..

    ชีคหนุ่มเหม่อมองใบหน้าที่ฉายชัดถึงความเหนื่อยล้าและอ่อนแรงของมาเฟียหนุ่มตรงหน้า มองดวงตาที่ปรือต่ำอย่างเหนื่อยอ่อนและท่าทีนิ่งเงียบผิดวิสัย..พลันรู้สึกถึงไฟโทสะที่สุมอยู่ในอกจนแทบทนไม่ได้

อัลชาอ์กัดฟันกรอด...พยายามสูดหายใจลึกระงับอาการโกรธเกรี้ยวอย่างสุดกำลัง แม้จะทำมันได้ยากเพียงใดก็ตาม..

...ใครที่ไหน? คนของฝ่ายใด ที่กล้ามาทำแบบนี้ กล้า...มาทำร้ายคนตรงหน้า..

ทั้งมือซ้ายที่ถูกทำอย่างโหดร้าย ทั้งบาดแผลตามร่างกาย ทุกสิ่งทุกอย่างนั่น...มันแสดงถึงความเหิมเกริมอย่างถึงที่สุด..

กล้า...มาทำร้ายคนของ.เขา กล้า..มาก่อเรื่องในประเทศของเขา...กล้า ..มาเหยียบย่ำหัวใจของเขาโดยไม่ให้เกียรติ...

และที่สำคัญที่สุด คนพวกนั้น กล้าทำร้าย คาวัลโล วาลกัส !

  ...กล้าทำร้ายคนที่เขาพยายามปกป้องดูแลอย่างเอาเป็นเอาตาย แม้คาวัลโลหน้าจะทำร้ายจิตใจ จะเหยียดหยามหรือว่ากล่าวอะไรเขาก็ยังไม่เคยคิดจะรังแกอีกฝ่าย...ไม่เคยคิดจะทำให้คนๆนี้ต้องเจ็บปวดและเสียใจแม้แต่นิด ไม่แม้แต่จะลงโทษทำร้ายให้คาวัลโลต้องเจ็บปวด..
แล้วคนพวกนั้นมันเป็นใครกัน ถึงกล้ามาทำร้ายดวงใจของเขา !!

     "...ขอล้างแผลก่อนนะครับ.." เสียงของนายแพทย์ที่เดินเข้ามาทำให้อัลชาอ์หลุดจากภวังค์ ชีคหนุ่มผุดลุกจากปลายเตียงและยืนขึ้นให้ผู้ที่เข้ามาจัดการได้สะดวก..

    "........." คาวัลโลหรี่ตาลงน้อยๆและสะดุ้งเป็นพักๆเมื่อสำลีสีขาวชุบน้ำค่อยเช็ดบนฝ่ามือของตัวเอง เขามองเห็นสีของน้ำในอ่างสีขาวขนาดกลางที่กลายเป็นสีแดงเถือกและมองเห็นฝ่ามือของตัวเองชัดเจนอีกครั้ง..เห็นชัด..ว่ามือซ้ายของเขามีอะไรถูกฝังอยู่...

    รอยเล็บสีแดงของเหยี่ยวยามเช้านั้นกลายเป็นเพียงรอยแผลที่ไร้ความสำคัญเมื่อมองเห็นหัวตะปูที่โผล่ขึ้นมาพร้อมกับความเจ็บแสบ..ปวดแปลบจนแทบทนไม่ไหว...คาวัลโลเม้มปากแน่น เขารู้สึกว่าฝ่ามือและร่างทั้งร่างเริ่มสั่นระริก ทั้งขอบตาที่เริ่มร้อนผะผ่าว เมื่อระลึกถึงความเจ็บปวดในยามนั้นขึ้นมาได้อีกครา..

...เจ็บ....เจ็บเสียจนทนไม่ไหว..

พยายามดื้นก็ยิ่งเจ็บซ้ำ พยายามจะหยุดมันก็ทำไม่ได้...

   หมับ..

ฝ่ามือหนาที่วางลงบนไหล่และบีบเบาๆทำให้ได้สติขึ้นมาอีกครั้ง คาวัลดลเพิ่งรู้ตัวว่าตอนนี้หมอกำลังหันไปหยิบยาชาและเข็มมาจากจานสแตนเลสต์ที่เตรียมไว้...และรู้ ว่าเขากำลังสั่น...เนื้อตัวสั่นไหวไปทั่วร่าง..

    " ไม่เป็นไร...ไม่เป็นไร.." น้ำเสียงกระซิบเบาๆตรงข้างหูทำให้ขอบตาที่ร้อนผ่าวคล้ายจะมีน้ำใสๆเอ่อคลอ คาวัลโลเม้มปากแน่น พยายามเก็บเอาความทรงจำอันเลวร้ายนี้ไว้ในส่วนลึก และซุกซ่อนความหวาดหวั่นไม่ให้ใครเห็น แต่ทว่าเสียงกระซิบเบาๆและฝ่ามือที่คอยปลอบโยนนั้นทำให้เขาอยากจะร้องไห้ขึ้นมาเหลือเกิน..

 ถ้าไม่มีเสียงกระซิบเบาๆ..ที่ปลอบประโลมอยู่..และไม่มีความอบอุ่นจากฝ่ามือหนาที่ส่งผ่านมาจากหัวไหล่..เขาคง....ทนไม่ไหว..

   ริมฝีปากบางเม้มเข้าหากันช้าๆ...บาดแผลที่ได้รับแม้จะไม่มาก ไม่ได้ส่งผลเสียอะไรมากนักก็จริง แต่ความเจ็บปวดกลับฝังรากลึก...ฝังตัวเข้าไปในสมอง ตัวเขาเคยฝึกฝนมานักต่อนัก เขาเคยออกปากสั่งให้ทรมารผู้คนมามากมาย..แต่ไม่เลย...ไม่เคยฝึกที่จะมารับความเจ็บปวดในยามที่ร่างกายถูกทำร้ายทรมารราวกับของเล่นเช่นนี้..

    "...รอสักครู่นะครับ " หลังจากเข็มฉีดยาถูกกดลงบนผิวเนื้อ ร่างของนายแพทย์วัยกลางคนก็เดินเอาอุปกรณ์ไปเก็บ...ฤทธิ์ของยาชาไม่ได้ออกอาการทันที ทว่าความเจ็บปวดที่น้อยลงเรื่อยๆก็ทำให้ลมหายใจที่สั่นไหวเริ่มกลับมาเป็นจังหวะได้บ้าง..

 นัยน์ตาคุกรุ่นของอัลชาอ์ยามได้สบมองนั้นทำให้ใจชื้นแต่ก็ชวนหวั่นไหวไม่น้อย...กับแววตาโกรธเกรี้ยวที่แฝงไว้และพยายามระงับอย่างยากเย็น..

    ชีคหนุ่มทรุดตัวลงบนเตียงอีกครั้ง จ้องมองร่างของมาเฟียหนุ่มตรงหน้าเขม็ง มองราวกับจะจารจำภาพของคนตรงหน้าไว้นานเท่านาน...ก่อนที่ฝ่ามือหนาจะทาบลงบนหน้าผาก เช็ดหยดเลือดที่ไหลออกมาเบาๆ..

   "...ผมไม่เป็นไร " คาวัลโลกระซิบตอบเบาๆหากน้ำเสียงหนักแน่นอย่างประสงค์จะบอกตัวเองและชายหนุ่มตรงหน้าให้เบาใจ...ก่อนจะยกรอยยิ้มมุมปากส่งไปให้ชีคหนุ่มอย่างอ่อนล้า..

   "ขอบคุณ "

   ".........." อัลชาอ์ไม่ตอบอะไร นอกจากจะโน้มกายไปหา ประทับริมฝีปากตรงหน้าผากบางเพียงแผ่วเบา..

   " จากนี้ ผมจะไม่ปล่อยให้คุณคลาดสายตาไปไหนอีกแล้ว "

น้ำเสียงเรียบนิ่ง แม้จะแฝงแววสั่นไหวหากแต่บ่งชัดถึงเจตนารมย์อันแน่วแน่ของผู้พูด คาวัลโลเหลือบมองใบหน้าหล่อเหลาที่แนบชิด มาเฟียหนุ่มผ่อนลมหายใจลงช้าๆค่อยปิดเปลือกตาลง ขณะที่ริมฝีปากของผู้พูดแตะลงกับริมฝีปากของเขา..

...แผ่วเบา...แต่ลึกซึ้งและตราตรึงยิ่งนัก...

............................................

ออฟไลน์ Serin

  • หุ่นซากุยังไงก็ไม่มีวันเป็นกันดั้มไปได้หรอก ไอ้พวกสมองถั่ว!
  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 576
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +621/-8
   ร่างของมาเฟียหนุ่มชาวต่างชาติหลับตาพริ้มสลบไสลไม่ได้สติอยู่ในอ้อมแขนของอัลชาอ์ นัยน์ตาสีเข้มของชีคหนุ่มจ้องมองไปยังทิวทัศน์ด้านหน้า ขณะที่ริมฝีปากเม้มแน่น บ่งชัดถึงความไม่พอใจที่เกิดขึ้น..เสียงเครื่องยนต์ครางเบาๆดังขึ้นภายในรถยนต์คันหรู..พอร์ช คาเรร่า จีที  ที่กำลังมุ่งหน้าไปสู่จารเซอย่างรีบร้อน คนขับดานหน้าคือเจ้าของรถอย่างรามิล เซฮามัค และข้างกายคือ..ร่างของชายอีกหนึ่งคนที่มีใบหน้าประพิมประพายคล้ายเหมือนเสียจนแทบแยกไม่ออก..

    "..พวกมันหนีไปที่ไหน? " น้ำเสียงห้วนสั้นและเย็นชา แตกต่างจากวาจาที่เคยเอ่ยกับคนในอ้อมแขนลิบลับ อีกทั้งใบหน้ากระด้างเย็นชาและไร้อารมณ์ยิ่งทำให้คนมองหนาวเยือก..

    ต้นเหตุของความโกรธเกรี้ยวมาจากอะไรคงไม่ต้องบอก มันก็เพราะเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อไม่ถึงสามชั่วโมงก่อนหน้านี้ กับการลักพาตัวและทำร้าย คาวัลโล วาลกัส อย่างโหดเหี้ยม...ที่ปลุกให้สัญชาติญาณความโหดเหี้ยมและเลือดร้อนของอัลชาอ์ให้ตื่นขึ้นมาอีกครา..

    "..ไม่แน่ใจ...พวกมันออกจากชายแดนฝั่งเราไปที่ฝั่งของประเทศอื่น..ทหารที่ประจำอยู่แถบชายแดนได้ยินเสียงปืนเลยมาตรวจดู ยืนยันจะไม่ให้คนของเราข้ามพรมแดนไป "

    อัลชาอ์พ่นลมหายใจออกจากจมูกอย่างไม่พอใจ  "...แล้วทหารของเรา ปล่อยให้พวกมันข้ามมาได้ยังไง "

     น้ำเสียงเครียดเคร่งของอังชาอ์ทำให้สองหนุ่มตรงที่นั่งด้านหน้าเหลือบมามองสบตากันอย่างไม่ได้ตั้งใจ ก่อนเสียงถอนหายใจจะดังขึ้นมาอีกครั้ง จากชายหนุ่มในชุดโธปสีดำสนิท..

    "...มีคนหนุนหลังพวกเขา "

    " ราเซย์......." อัลชาอ์หรี่ตาลงน้อยๆ เรียกชื่ออีกฝ่ายสั้นๆ..

     "...คุณก็รู้..ว่าผมอยู่กับพวกเขา ทำหน้าที่สายลับตามที่ท่านต้องการไงล่ะ ฝ่าบาท " ชายที่ถูกเรียกว่าราเซย์ยักไหล่ช้าๆ  " ผมประจำอยุ่ที่นี่ ตามที่คุณสั่งการ ผมระแวดระวังเรื่องแถบชายแดนพยายามสืบข่าวตามที่คุณต้องการ.. มีคนป่าวประกาศหาพรรคพวก..บอกว่ามีชาวต่างชาติเงินหนา ต้องการพรรคพวกเพื่อจัดการอะไรบางอย่าง..โดยมีผู้นำของเราสนับสนุน...ผมจึงไปกับพวกนั้นด้วย "

     "....สนับสนุน " อัลชาอ์ขมวดคิ้ว เพราะแน่นอนว่าเขาไม่เคยสนับสนุนให้ใครมาก่อเรื่องในประเทศของตน..

     " ผมถึงว่ามันแปลกๆไง คงมีคนแอบอ้างชื่อคุณเป็นประกัน ...พวกนั้นวางแผนกันสองสามอาทิตย์ หลังจากหาคนได้แล้ว....ผมส่งข่าวเตือนไปที่จารเซ...เเต่เหมือนไม่ได้รับการใส่ใจสักเท่าไหร่" ราเซย์ยกรอยยิ้มมุมปากอย่างหยามหยัน "เห็นได้ชัดว่ามันทำกันเป็นขบวนการเลยทีเดียว...เพราะข่าวการมาของคุณผมยังไม่ทราบเสียด้วยซ้ำ..คนพวกนี้ปิดข่าวกันอย่างแนบเนียน แน่นอนว่าคนของฝ่ายเราก็ต้องร่วมด้วย "

     "............" อัลชาอ์ไม่พูดอะไร ชีคหนุ่มนิ่งเงียบ หากทว่าดวงตาวาววับด้วยความไม่พอใจ เมื่อข้อสันนิษฐานและความจริงทุกอย่างต่างบ่งชัด....เกลือเป็นหนอน..มีคนทรยศ...

     "..ผมโชคดีที่ถูกใจเจ้าคนหนึ่งในนั้น...พวกมันทำงานกันเป็นสองทีม ฝ่ายหนึ่งวางแผน อีกฝ่ายทำตาม..ข้ามชายแดนเราได้อย่างไม่กระโตกกระตากเพราะมีคน...ที่คอยอำนวยความสะดวก และซุ่มรอจังหวะให้คนที่เขาต้องการตวโผล่มา..." ราเซย์ตวัดสายตาจ้องมองใบหน้าของชายหนุ่มผุ้อยู่ในอ้อมแขนของอัลชาอ์ที่เบาะหลัง นัยน์ตาสีดำวาววับขึ้นอย่างถูกใจ " จะว่าไปแล้ว..เขาก็อึดใช้ได้นะ...ถูกทำแบบนั้นแล้วยังเอาตัวรอดได้อย่าง...."

     " ราเซย์ เซฮามัค !! "น้ำเสียงตวาดสั้นๆ บ่งชัดว่าไม่ต้องการจะรับรู้ถึงเรื่องราวความเจ็บปวดของคนในอ้อมแขนไปมากกว่านี้ ส่วนคนถูกปรามก็ยักไหล่ด้วยท่าทียอมแพ้...

     "...ผมไม่ลืมชื่อตัวเองหรอก ต่อให้ต้องเป็นสายลับใช้ชื่ออื่นไปทั้งชีวิตก็เถอะ "นัยน์ตาของผู้พูดวาววับ ขณะที่รามิลลอบถอนหายใจเหนื่อยชน่าย แท้แล้วชายที่นั่งอยุ่ข้างเขา คือ ราเซย์ ทาร์คาน เซย์ฮามัค พี่ชายของเขานั่นเอง เจ้าตัวทำงานให้กับอัลชาอ์ ด้วยการเป็นสายลับ ปลอมตัวคอยสืบข่าวในจารเซและแถบชายแดน...

      "...รู้ที่ซ่อนของพวกมันไหม? " อัลชาอ์ผ่อนลมหายใจลงช้าๆ ชีคหนุ่มชะงักเมื่อแว่วเสียงครางในลำคอเบาๆของคนในอ้อมแขน นัยน์ตาสีนิลก้มลงมองแล้วกระชับอ้อมกอดแน่นขึ้น..

       คาวัลโล วาลกัส หลับสนิทไแล้วปด้วยฤทธิ์ยาระงับประสาท หลังจากจัดการเอาตะปูพวกนั้นออกจากฝ่ามือของเจ้าตัว และพบว่าคาวัลโลยนั้นยังถูกแมงป่องทะเลทรายกัดเข้าให้อีกแผล ดีที่เจ้าตัวห้ามเลือดไม่ให้พิษแล่นสู่กระแสเลือดได้ทัน และโชคดีเหลือเกิน ที่รอยแผลจากการถูกตะปูพวกนั้นเจาะทะลุฝ่ามือไม่ได้ถูกเส้นเลือดหรือเส้นเอ็นสำคัญๆ ไม่เช่นนั้นเจ้าตัวอาจจะต้องเสียมือข้างซ้ายไปตลอดชีวิต หรือไม่ก็อาจจะตายเพราะพิษแมงป่องเข้าสู่กระแสเลือด..แต่ทว่าคืนนี้อาจจะมีไข้และมือเกิดอาการปวดบวม ดังนั้นเขาจึงรีบออกเดินทางเพื่อไปถึงจารเซที่มีหมอฝีมือดีและอุปกรณ์ที่ครบพร้อมกว่าคอยดูแล..

       ฝ่ามือที่เย็นชืดไล้วงหน้าที่หลับสนิทแผ่วเบา ขณะที่กระชับอ้อมแขนเข้าหากันแน่นขึ้น ยามที่คาวัลโลขยับตัวยิกยิกและนิ่งไปอีกครั้ง..

    "...เจ้าคนที่ชื่อราฟาเอลโร่...ผมไม่แน่ใจ มันกับพวกน่ะฉลาดมาก พวกมันพูดกันเป็นภาษาอิตาเลียนไม่ยอมแม้กระทั่งจะคุยกันเป็นภาษาอังกฤษเสียด้วยซ้ำ... แถมยังระวังตัวมากผมเลยไม่รู้ว่าพวกมันจะไปกบดานกันที่ไหน...แต่อีกคนที่ชื่อฟิลิเป้นั่น...ผมคิดว่า...ตัวเองพอจะรู้อยู่..." ราเซย์ตอบขระที่ขมวดคิ้วน้อยๆ

    "ดี....เตรียมตัวไว้ซะ.." อัลชาอ์ออกปากสั่งการสั้นๆ ขณะที่ดวงตาวาววับ " ส่วนเรื่องรายละเอียดทั้งหมด รอคาวัลโลฟื้น...แล้วค่อยคุยกัน..."

ชีคหนุ่มก้มมองใบหน้าของคนในอ้อมแขนอีกครั้งพลางเม้มปากแน่น นัยน์ตายามที่ทอดมองท้องถนนเบื้องหน้าช่างวาววับและเต็มไปด้วยความโกรธเคือง...

....ใครที่กล้ามาหยามกันถึงถิ่น และใครที่กล้ามาทำร้ายคาวัลโล..คนๆนั้นต้องพบจุดจบ !!!

................................
 อ้ากกกกกกกกกกก (กรี้ดอีกรอบบบบ)
ช่วงนี้เรื่องให้กรี้ดมากมายเหลือเกินนน ทั้งเรื่องเน็ตเนาๆ (เล่นไม่ได้เลยจะบ้าตาย :m31:) เรื่องการทารุณคาวี่ที่รัก ตอนนี้สงสารคาวี่มากมาย เขียนไปก็สงสารไปเจ็บปวดแทนคุณลูกขาหลายๆ...และเรื่องความหวานของอัลชาอ์ ฮ่าาาาา  ไม่รู้ว่าจะคิดเหมือนกันไหม แต่อิคนเขียนคิดว่า เวลาเจอเรื่องร้ายๆมาแล้วสวีตกันทีนี่หัวใจมันชุ่มชื่นจริงๆน้อ..หุหุ :-[
ส่วนราฟาเอลโร่และฟิลิเป้...โนคอมเม้นท์กับราฟาเอลโร่นะ บอกตามตรงว่าเซ็งราฟามากกว่าฟิลิเป้ เพราะไอ้ราฟานี่ตัวดีเลยเชียว แต่ว่า แหม...หมอนี่มันเท่ห์เนอะ(กร้ากกก) :impress2: และยังมีคดีกับคาวี่อีกยาว
  สำหรับฟิลิเป้ เหอๆ อยากบอกว่าเกลียดแกว่ะ (555+) โง่และโรคจิต เหมือนจะมาเพื่อให้ชาวบ้านเกลียดโดยเฉพาะเลยน้ออออออ แต่ไม่เป็นไรหรอก เพราะจากนี้อัลชาอ์จะจัดการพวกสูเอง...ไปแหย่หนวดสิงโตทำท่านชีคโกรธแล้วไม่ได้ผุดไม่ได้เกิดแน่ ใครที่เคยคิดว่าอัลชาอ์จะเป็นชายหนุ่มผู้แสนดีและเป็นสุภาพบุรุษ..โปรดระวังจะช๊อค..(นิสัยแบบนั้นสงวนไว้เฉพาะบุคคลนะจ๊ะ)
  ส่วนบุคคลที่ถือว่าเป็นฮีโร่ของตอนนี้ก็ว่าได้ ราเซย์...เท่ห์และกวนตีน  :laugh: นิสัยพี่น้องคู่นี้นี่พอกัน ตอนนี้กำลังมีแพลนจะเขียนเรื่องของสองพี่น้องนี่ด้วย มุ่งมาดจะเอาสามพีไปเลย 555+(แอบเเปะรุปเคะน้อยแสนน่ารัก(?)ของสองหน่อนี่ไว้ในเอกซ์ทีนและ)
ปล. พรุ่งนี้อัพแบดกายเน้ออออ (รู้นะว่าจะมีคนทวง)

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ Ball

  • He exists now only in my memory.
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 870
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +239/-0
อ่านตอนนี้แล้วสงสารคาวี่ อิฟิลิเป้แม่งโรคจิตจริงๆ กล้าดียังไงมาทำไมแบบนี้กับคาวี่  :m31:
ราฟาเอลโล่มันมีคดีอะไรกับคาวี่นะ อยากรู้จริง (คงต้องให้ Serin มาเฉลย หุหุ)
แต่ไม่ว่ายังไงแกสองตัวก้น่าจะรู้ไว้นะว่าทำให้อัลชาร์ที่รักโกรธจริงๆซะแล้ววว หึหึ
อยากรู้จังว่าอัลชาร์จะเอาคืนยังไงในความกล้าดีนั้น หึหึ :laugh: เอาให้มันสาสมนะคะ Serin
หวังไว้เป็นอย่างยิ่งมากว่าตอนหน้าจะหวานๆๆ  :give2: ดูท่าคาวี่นี่ใกล้จะตกหลุมอัลชาร์เข้าซะแล้ว  :o9: ๕๕๕
จะรอตอนต่อไปอย่างใจจดใจจ่อค่ะ  :กอด1:

ปล.พี่ชายฝาแฝดของรามิล ชอบค่ะ แพลนที่วางไว้จะรอให้มันเป็นจริงนะคะ  :m1:

ออฟไลน์ iranen

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 854
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +80/-0
อัลซาร์สุดยอด
ยอมไม่ได้
งานนี้ล้างบางเลย
ทั้งของตัวเองและของคาล

ออฟไลน์ MoPPeT

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 258
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +22/-0
อัลชาเท่คอดๆ เอาพวกมันให้ตายเลยนะ ตอนตออกตะปูนี่แบบ เจ็บตามคาวี่ไปด้วยเลย

ออฟไลน์ pita

  • ขอเพียงกล้าทำตามฝัน จะล้มบ้าง ลุกบ้าง ช่างมันปะไร
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2370
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +328/-13
 o13ยาวววววววววววได้ใจ เอาไปเลย!!+1

love_y

  • บุคคลทั่วไป
เง้ออออออออออ คาวีของเค้า  :o12: บอบช้ำกว่านี้ไม่ได้อีกแล้วววว
ไอ้บ้าฟิลิปเป้ ไอ้โรคจิตนี้แกไม่ได้ตายดีแน่ๆ :z6: อัลชาฆ่ามันๆๆๆๆๆไอ้ราฟาเอลอีกคน เอาไว้ไม่ได้
แต่จากสถานนะการนี้ คาวีจะใจอ่อนกับท่านชีคขึ้นอีกเยอะๆๆเลยใช่มั้ย :impress2:
ทำไมถึงรู้สึกว่าอ่านยาวแค่ใหนก็ไม่เคยพอเลยย ภวนาให้เน็ตเล่นดีไม่มีหลุดนะคะ จะได้มาต่อบ่อยๆ
 :กอด1:

ออฟไลน์ chompoonut139

  • สุดท้ายก็ไม่เหลือใคร
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 268
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +16/-2
สงสารคาวี่ที่สุดดดดดดดดดดดดดดดด       :o12:


โดนทำซะ    :serius2: 

ออฟไลน์ อิสระ

  • ถ้า add ให้กอด,ถ้า give five ให้จุ๊บ,ถ้า ment ให้เบอร์ คิคิ
  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 952
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +232/-8
    • https://www.facebook.com/%E0%B8%9A%E0%B9%89%E0%B8%B2%E0%B8%99%E0%B8%98%E0%B8%B5%E0%B8%A3%E0%B8%81%E0%B8%B2%E0%B8%99%E0%B8%95%E0%B9%8C-1433707443445407/?modal=admin_todo_tour
 :m31: :fire:
โอ้ยยยยยยอ่านตอนนี้แล้วแทบคลั่งตามชื่อตอน
หนูคาวี่ของผมมมมมมมมม
อัลซ่าเอามันสองคนให้ :beat: :z6: :beat: :z6:

fOnfOn :D

  • บุคคลทั่วไป
อ่านก็เจ็บแทนคาวี่ไป โอ๊ยยยยยแบบว่าเสียวอ่ะ  :serius2: :serius2: :serius2:



แต่ก็พอทดแทนกันได้ด้วยความหวานของท่านชีค :laugh:


หวังว่าเหตุการณ์ครั้งนี้จะพอช่วยให้คาวี่ใจอ่อนกับท่านชีคบ้างนะค่ะ

ออฟไลน์ FiZZ

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 306
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +26/-0
เรื่องได้บรรยากาศทะเลทรายดีจัง อ่านแล้วนึกภาพตามได้เป็นตุเป็นตะเลย  o13
ชอบมากกว่านิยายแปลแนวทะเลทรายสัญชาติญี่ปุ่นบางเรื่องซะอีก


lovevva

  • บุคคลทั่วไป
 :m15: สงสารคาวี่

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ THiiCHA

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1840
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +212/-4
โรคจิต ฟิลิเป้มันโรคจิต ฮืออออ
อัลชาเท่โฮก..อย่างเท่ 555 +
จำได้จากตอนแรกๆที่คุกใต้ดิน ว่าชีคเราซาดิสต์ใช่ย่อย เรื่องทรมานคน
แล้วนี่อะไร..เล่นอะไรไม่เล่น มาทำร้ายหัวใจกันแบบนี้ต้องเอาคืนให้สุดๆ เอาให้แสบไปถึงทรวง

ออฟไลน์ ammer

  • มีหัวใจแต่ไร้ความรู้สึก
  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 471
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +48/-0
อ่านไป :a5: เจ็บไป :sad4: เสียวไป :sad5:
อิฟิลิเป้ เมิง!!!!! :z6: ท่านชีคจัดการมันด่วนๆเลยนะ :angry2:
คนที่ทำให้คาวี่เจ็บปวดได้ต้องมีแต่ชีคเท่านั้น(เอ๊ะ!!ยังไง?) :m28:

ออฟไลน์ mahmeow

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 398
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +30/-0
เหมือนคาวี่จะยังไม่รู้ตัวว่าหลงรักอัลชาอ์ซะแล้ววว...55+
พระเอกของเราหล่อซะขนาดนั้น....ตอนนี้ฮีโร่มากมาย....อัลชาอ์เก่งที่ซู้ด....^ ^
ดีที่มาช่วยไว้ทัน...ไม่งั้นไม่รู้ว่าจะโดนตะปูไปอีกกี่ตัว...คิดแล้วสยองมากเลยอะ..
หวังว่าช่วงดูแลคนป่วยนี้อัลชาอ์จะได้คะแนนเพิ่มนะคะ....เชียร์อัลชาอ์สุดใจเลยอ๊ะ..>.<

ออฟไลน์ k00_eng^^

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 647
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +63/-2
อร๊ายยยย
ยาวสะใจมากค่า
แต่สงสารคาวี่อ่ะ
คงจะเจ็บน่าดูเรย

lazewcielo

  • บุคคลทั่วไป
ว๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ไอ้บ้า 2 ตัวที่มันบังอาจมาทำร้ายคาวี่ ไปลงนรกซะ!!!!!!!!!
ท่านชีค ปลิดชีพมันทั้ง 2 โดยด่วนนนนนนนนนนน

ปล.ตอนนี้ท่านชีคเท่โฮวกกกกกกกกกกกก เขินนนนนนนน
ปล2.ถ้าท่านชีคไปช่วยคาวี่ไม่ทัน อะไรจะเกิดขึั้นกับคาวี่ต่อจากถูกตอกตะปูใส่มือนะ

ออฟไลน์ หมวยลำเค็ญ

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 863
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +137/-1
เลือดสาดกันไป ตอนนี้ สงสารคาวี่อ่ะ มือเป็นรู ๆ
ยังดีว่ามีหมอดีมาช่วยทัน  :เฮ้อ:
ตอนนี้ท่านชีคได้ใจไปเต็ม ๆ เท่ห์โก๊ดดดดดดดดดดดดด :-[

ออฟไลน์ heefever

  • 영원히 그대만 사랑해
  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1158
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +86/-0
หนูคาวี่ น่าสงสาร

อิ2 ตัวนั้น ท่านชีคจัดมันให้หนักๆ ไปเลยนะ อย่าให้เหลือแม้แต่ซาก



ส่วน 3 พี คู่พี่น้อง รออ่านค่าาาาาาาาา  :z2:

MaeMoo

  • บุคคลทั่วไป
หวัดดีจ้าคุณปุ้ย

ชอบอ่านแนวทะเลทรายมาก แต่แนวนี้ ทะเลทรายปะทะมาเฟียนี่ ก็เพิ่งเคยเจอ
สนุกมากค่ะ หลากหลายรสชาดดีจัง

ตอนล่าสุดนี่ ทั้งตื่นเต้น หวาดเสียว และอบอุ่นค่ะ (แตกต่างกันสิ้นเชิง)
เรียกว่า ตอนชีคตามมาทันเนี่ย เฮลั่นเลยนะคะ สะใจมาก โล่งใจมาก
ยิ่งตอนเค้าดูแลกัน ก็ยิ่งอบอุ่น

จะตามอ่านต่อไปนะคะ ขอบคุณที่แต่งเรื่องราวสนุกๆ มาให้อ่าน
เรื่องนี้มีโคงการรวมเล่มมั้ยคะเนี่ย ขอจองไว้เนิ่นๆเลยน้า

(กลัวช้าเหมือนพี่โตน้องเนม กว่าจะตามไปรู้เรื่องกับเค้า
ก็ช้าไปอีกแล้ว เฮ้อ)

kwa

  • บุคคลทั่วไป
โฮกกกกกกกกกก บู๊สนั่นจอกันเลยทีเดียวตอนนี้
สงสารคาลวี่ ทั้งเจ็บตัว ทั้งแค้นใจ   เสียวแทนเลยตอนฉากถูกตอกตะปูนั่น *///*
อัลชาอ์เท่ที่สุด รอดูอัลชาอ์บู๊ในตอนเอาคืนตอนหน้าค่ะ
ออกจะดูแลมดไม่ให้ใต่ ไรไม่ให้ตอมขนาดนั้น มีไอ้บ้าที่ไหนก็ไม่รู้มาทำให้คาลวี่เจ็บ ฮึ่มมมม
อยากเห็นตอนเอาคืนมาก แง่งงง

ออฟไลน์ หัวเเม่มือ

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 804
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +80/-1
หลงรักอัลชาอ์เลยอ่ะ สุดยอด

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด